Datasets:

text
stringlengths
0
191k
Halkalar eyledi meydânda nişân
Ki ala nîze ele şâh-ı cihân
Halkalardan çü zırıh geydi zemîn
Kıldı şeh nîze ile bir yere cîn[* ]
Âsiyâ gibi çevirdi anı tîz
Urdı senge idüben sengine tiz
Döymedi nîzesi zahmine hacer
Güzer itdi nitekim bizden eber
Gösterür bunlara çün lu’b-ı sinân
Aldı def’i eline gürz-i girân
İtdi perrân anı vâpesi devân
Kabzasından yetişüp tutdı revân
Âsmâna çıkıcak ebr misâl
Reşk ider çünki yire ine hayâl
Koyup anı eline aldı hüsâm
Gösterir lu’blarun cümle temâm
Âsmâna atuben tîg-ı revân
İnmeden aldı ele tîr ü kemân
Eyleyüp sür’atle rahş-ı demân
Zeyn üstünde turur elde kemân
Uruban râst-ı nişânına hedeng
Urdı pes kabza-i şemşîrine ceng
Yine vurdı sola vü saga nişân
Oturup zeyne nihân itdi kemân
Çaldı düşürdi atı na’lini hem
Sümm-i esbine irişmedi elem
At segürdürken inüp yine biner[* ]
Sür’atîle ki olur hayra nazar
Ne kadar var ise lu’bile hüner
Gösterir şâha şehi şîr-ciger
Âferîn eyleyüben itdi nisâr
Üstine her ne kadar genci ki var
b Oldı ol mâh ile yagmacı ganî
Hisse-dâr oldı şerîf ile denî
Şâd olup geldi her âyine emîr
Bile yanınca cihân-dâr-ı dilîr
Subha dek eylediler ‘ayş ile nûş
Demleri itdi yine mey gibi cûş
Mest olup itdiler ol gice huzûr
Şevk-ı dildâr ile pür kalbi sürûr
Şâh-ı şengül turuben subh meger
Gönderür kendi vezirine haber
Ki gelüp halvet ola şâha karîn
Biri ol ola biri şâh hemîn
Gelüben şâha du’â itdi vezîr
Yüz urup ayagına öpdi serîr
Didi ey hem-reh u hem-râz u enîs
Yâr-ı hem-zâd u vefâ-dâr u celîs
İledüp tâc ile Behrâma kemer
Eyledüm vâli-i mülk ile haber
a Kızuma virdüm iderüm aña sûr
Ki melikdür yaraşur hem-dem-ı hûr
Bu sözi işidicek itdi pesend
İrmesün devletüñe didi gezend
Vardı Behrâma du’â itdi vezîr
Didi ey lâyık-ı dîhîm ü serîr
Çok selâm eyleyüben sizlere şâh
Virdi taht ile libâsıyla külâh
Kasdı bu vâli-i mülk ide sizi
Anuñ içün size gönderdi bizi
Kızını virdi ki dâmâd olasın
Şâh olup memlekete şâd olasın
Kız degüldür ya peridür ya melek
Görmedi ancılayın mihri felek
âulk idelden berü dünyâyıhudâ
Gelmedi aña bedel mâh-likâ
Dâyim ol mâh-nikâb ile güzer
Yüzine bakmaga yok tâb-ı baûar
Gerçi ser-geştesidür mihr ile mâh
Bulımaz menziline perisi râh
Görse Havva tola kalbine hevâ
Diye yok hûride bu hüsn ü behâ
b Göricek sen anı ey şâh-ı cihân
Kulu olduguña yok hiç gümân
Hûblar gördüñ ola nice nice
Lîk ‘ömr oldur anuñ ile geçe
Vasfın işitmiş idi şâh-ı zemîn
‘Aşık oldı dil u cân ile hemîn
Her ki zen dost ola işide cemâl
Sabra kalur mı dahı anda mecâl
Didi şeh çünki kabûl itdi bizi
Başımuñ yüzimüñ üstine sözi
Lutf-ı zencîri bizi eyledi bend
İrmesün devlet ü ‘ömrine gezend
Bizi gurbetde idük kıldı ferah
İrmeye kalb-i şerîfine terah
Beni gurbetde garibsetmedi şâh
‘Ömrün ü devletin artursun İlâh
Baña bu eyüligi çün eyledi şâh
Şâhdan istemezem genc ü külâh
Hükmüne râm ideyüm Hindi temâm
Eyleyüp şehlerini aña gulâm
Şehligün isemezem şahlıg aña
Lutf çok çok kerem eyledi baña
a Lutfunı şeh ne kadar itse mezîd
Farzdur arta ‘ibâdetde ‘abîd
Yüz urup pâdişehe eyle du’â
‘Arz kıl lutf ile bizden vü rızâ
Kemeri tâcı virüp gitdi vezîr
Varuben urdı yere yüz çü hasîr