text
stringlengths
0
136
کی کاندی وص حانه دشارری
څه وصال ميا ردوژی سی لهحبٌ
نه وخ زما نره وه قرپ
به ګوت دععل ون ته شی بیت
مه په مایاش واس رانی و اديب
څ دوس په دواړۍ لوری شه دب
د خرمت امد لهدجاکوےه غریټ
تۀ ورخه به ګلو گرحه عندلټټ
امّان دوس نه کاښی له نټ
دځُاني ئارونه نه ائ له‌ثيټ
ديدذاثت سر باری عبدالَِار؟!
د د د سه ده له عت
.)۲٣۲(
کس «لريا څ نقاب
خل تښ شی بد ص لور د يهاس
دز ساق مغ باق درحام
چه نایم په خامر وکسنوی فدک
په ها شوے من رای ين
اوس ےه ټول دے جداق دنه وی
ٍ‫ :
د
ه / 5
راځ یا الا واپ
14 یا څیاب
راه بانگ تُف وخ پنگ ورراپ
کال یالت رت کت نرابفب
‫َ
سه یام لباب
هر عبُوب رش هل عذاب
من طَْم .رمن کُشعَ ځکه انم شد ونو اباب
په خُدایأ ویره شرک شقی است
ح‫
ریه عمل ےه دے همه د دی
رحمۍ ودطصګرنېی وعطغوس
001963 ۲ 9۷6
ّ‫
عفر رور
ودعو (دقَاضّ د دسواتوعغاتب :
-
ک عَلَ کان ادشواب.
خرو به يو ام
نه که ھ څو نه حم نبراک صواب.
عبدادادر حه دا غزل که سان
‎٠ ۳‏
وک پ‌ت کاندای به دښتلی که چوابف؟
)۲٣(
که هڅونه وځ و يه کا ندی ثلپ
پا :
تر به سيین په قر نکۀ نظر وکيے
تک وکل له ځدایه
سبونه جابوته شو دد راے
ادب څۀ دراد
چه له شد و 2 ته سرے لد مد ‎٧١١‏
‏دواړۍ له ے هغه عاتشغان هل ۷
ماق خو ترناے اوبۀ راکړ
57 ولو اوک سداگیی
له خویو هم د واړه شونهډے مبالشے
ور په له شی تر مطلويه په ادب
داب صقت د گرم یک ذب
مسَم به شرلعت په رون وشب
سب نشی پد" په دا سیپبټ
که له سو لو هار پا ن۰ چب
څه له ياد سره مال ثه لری لب