text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ต้องทนให้แกด่าเหมือนข้าครอก <bot>:แม้นดาบหอกนั่นแลจนทนไม่ไหว เป็นแต่ลมพัดบ้างช่างเป็นไร ถึงไหนไหนก็เป็นครูทำหูตึง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าลูกค้าพาณิชทิศประเทศ <bot>:ทุกขอบเขตภาษามาอาศัย เราอุปถัมภ์บำรุงชาวกรุงไกร ทั้งน้อยใหญ่ได้เป็นสุขทั่วทุกทิศ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแก่เฒ่าเข้าเรือนสามร้อยปี <bot>:ก็ไม่มีมัวหมองละอองนวล ทั้งเนื้อหอมกล่อมกลิ่นระรินรื่น เป็นที่ชื่นเชยบุรุษสุดสงวน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เห็นโศกใครโค่นต้น <bot>:ตัดใบ ฤๅว่าโศกใครไข ข่าวแจ้ง เรียมนึกโศกกลางใจ ระลึกจาก เจ้านา กลกับกิ่งโศกแห้ง หักค้างจำตาย
|
นิราศวัดรวก
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นยักษ์ร้ายจับท้ายกำปั่นไว้ <bot>:แล้วแกว่งไฟโตยิ่งกว่าสิงขร พระโยนตราราหูคู่นคร ฤทธิรอนลุกแดงดังแสงไฟ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย <bot>:พระจันทร์ลอยแจ่มจำรัสรัศมี กระจ่างแจ้งแสงกระจัดในปัถพี โขมดผีครางครึ้มกระหึมครวญ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญสนอง <bot>:ขอตรึกตรองสักเจ็ดวันจะผันผาย ข้าพเจ้าพึ่งมายั้งพอตั้งกาย ยังไม่วายอาวรณ์ที่ร้อนทรวง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันร่างเหมือนเรือนโรครับโศกสุข <bot>:ตายแล้วทุกข์มันจะมีมาที่ไหน กูสัตย์ซื่อถือมั่นแม้บรรลัย จะขึ้นไปเป็นพระอินทร์กินสุรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหุบห้องร้องบอกบิตุเรศ <bot>:พระลืมเนตรเหลียวหาทั้งหน้าหลัง เห็นลูกลากเงือกน้ำแต่ลำพัง จากบัลลังก์มาห้ามแล้วถามไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปลงลำกำปั่นสุวรรณมาศ <bot>:พร้อมพระญาติรีบครรไลดั่งใจหวัง พราหมณ์พฤฒามาลงเรือบัลลังก์ พร้อมสะพรั่งทวยหาญชำนาญเรือ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างค่อยว่าน่าสงสัยหรือไม่รู้ <bot>:เธอจะจู่มาเมื่อหลับลอบลับหลัง บ้างค่อนว่าถ้ากระนั้นก็น่าชัง ดูเหมือนดังดินอิฐใช่จิตใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารน้องหมองเศร้าเพราะเราผิด <bot>:สุดจะคิดคืนดีเจ้าพี่เอ๋ย คะนึงนึกตรึกความถึงทรามเชย จนหลับเลยอยู่บนหลังม้ามังกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเช้าตรู่สุริยาภาณุมาศ <bot>:ตื่นไสยาสน์จุมพิตขนิษฐา ไม่รู้อิ่มนิ่มน้องสองสุดา เป็นคราวมาได้น้ำตาลทั้งหวานมัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกในเมืองเหมราเห็นข้าศึก <bot>:เสียงโห่ฮึกก้องสุธาโกลาหล ท้าวเธอเร่งโยธาพลาพล จรดลยกออกนอกบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันหนึ่งถึงยามเข้าไสยาสน์ <bot>:นึกอนาถนิ่งคิดพิศวง ด้วยพลัดพรากจากตระกูลประยูรวงศ์ มาเปลี่ยวองค์อ้างว้างอยู่กลางทะเล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พระราเมศสุริย์วงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:จึงเอื้อนอรรถตอบความตามวิสัย เรารบกันสองต่อสองทำนองใน อย่าให้ไพร่เหนื่อยยากลำบากเลย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำซ้ำตรึกเห็นลึกซึ้ง <bot>:คิดไม่ถึงความคิดที่บิดผัน จึงตรัสว่าถ้าเหมือนคำที่รำพัน จะรางวัลวาลีให้มียศ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเสียทีชีวันจะอันตราย <bot>:แต่รอดตายเหมือนกระนี้เป็นดีนัก อนึ่งเล่าเราก็ป่วยระทวยจิต สุดจะคิดทำการไปหาญหัก
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ด่าวนี้พ้นบั้งบาด <bot>:บุรี นาแม่ รถราชพันรังสี ส่องหล้า ไกวกงแกว่งเกวียนจี วางเมฆ มาแฮ เชิญช่วยดับทุกข์ข้า ที่ร้างรามสมร
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรำพึงถึงฝันกระสันสวาท <bot>:จะเหมือนคาดหรือจะผิดคิดสงสัย ด้วยเฒ่าแก่แม่ม่ายแล้วภายใน มักเหมือนไกกลฝรั่งกำบังตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถวายฝ่ายพระองค์ก็ทรงรับ <bot>:กระจ่างจับแจ่มพระหัตถ์ด้วยรัศมี แล้วเคลื่อนคล้อยลอยรอบขอบบูรี มาอยู่ที่รอบฉัตรเป็นอัศจรรย์
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแดดสายฝ่ายพระองค์ดำรงราชย์ <bot>:ตื่นไสยาสน์ยามวิโยคโศกสงสาร นางสาวสาวเหล่ากำนัลพนักงาน ถวายพานสรงพระพักตร์พระจักรา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำรำพันกลั้นพระสรวล <bot>:ทำเบือนบ้วนโอษฐ์เลยเสวยพระศรี จะแนะให้ไม่ถนัดเป็นสตรี แกล้งพาทีชักทำเนียบมาเปรียบปราย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:เชิงฉลาดแล้วประมูลทูลฉลอง ทำป่วยไข้ให้รู้ดูทำนอง จะตรึกตรองที่ในการสถานใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราหูฟังคั่งแค้นขับทหาร <bot>:เข้าหักด่านเข่นฆ่าให้อาสัญ พลางตีฆ้องกลองรบสมทบกัน โห่สนั่นครั่นครื้นยิงปืนไฟ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตึกเช่าเข้าดูประตูปิด <bot>:ด้วยคนคิดเข็ดยักษ์กลัวหนักหนา พระเงื้อไม้ให้มันหมอบยอบกายา อยู่ตรงหน้าตึกนิ่งไม่ติงกาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวาทมาบาดหมาย <bot>:ตั้งให้นายตรวจตราอย่าให้หนี เรียกเอาขุนสารวัตรคิดบาญชี ให้แทงหนีแทงตายจำหน่ายคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเกาะเพลิงเริงแรงแสงสว่าง <bot>:ลุกอยู่กลางเกาะเองน่าเกรงขาม ตีนสิงขรล่อนโล่งพลุ่งโพลงพลาม ยาวสักสามสิบเส้นล้วนเป็นไฟ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่น้องสองนางต่างคำนับ <bot>:ที่บังคับควรฟังมีทั้งสาม คือครูเฒ่าเจ้าสุธาบิดาปราม ต้องทำตามตัวจึงได้พึ่งพา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยภูมินทร์กับสินสมุทร <bot>:ช่วยกันฉุดนางเงือกเสือกเข้าฝั่ง แล้วกราบกรานโยคีมีกำลัง แขกฝรั่งพรั่งพร้อมล้อมพูดจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จระเข้ใหญ่ไปถึงน้ำมีกำลัง <bot>:เหมือนเสือขังเข้าถึงดงก็คงร้าย อันแม่ทัพจับได้แล้วไม่ฆ่า ไปข้างหน้าศึกจะใหญ่ขึ้นใจหาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมืดคํ่าคลํ้าคลุ้มชอุ่มอับ <bot>:เห็นที่ลับเหลี่ยมผาเข้าอาศัย สิ้นกำลังดังชีวันจะบรรลัย เสียพระกรร้อนฤทัยดังไฟกาล
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบแปดปีนี่แล้วแต่เป็นม่าย <bot>:จนเหลืออายอัปยศต้องอดสู มีลูกเต้าเล่าก็พลัดเป็นศัตรู คิดก็รู้อยู่ว่ากรรมให้จำเป็น
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามขุนนางต่างรับบังคับสั่ง <bot>:ยกไปตั้งตามตำแหน่งล้วนแข็งขัน กองละหมื่นปืนผาสารพัน แล้วเกณฑ์กันเตรียมนั่งระวังคอย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบอกกล่าวราวเรื่องไปเมืองหลวง <bot>:ตามกระทรวงทูลเหตุเจ้าเขตขัณฑ์ ขอเบิกด่านท่านให้เสร็จทั้งเจ็ดชั้น ได้ผายผันไปตามความสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงโฉมประโลมสวาท <bot>:บำรุงราษฎร์เจริญจิตทุกทิศา คิดคะนึงถึงองค์พระธิดา ยังไม่ลาพรตเลยทำเฉยเชือน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:กระหม่อมฉันก็ต้องสนองถาม ว่าเกี่ยวข้องน้องไฉนในใจความ จึงห้ามปรามโปรดเล่าให้เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อมือซ้ายฟันฟาดบาดมือขวา <bot>:ตัวต้องหายาแก้แผลจึงหาย ใครผลาญวงศ์พงศ์พันธุ์ให้อันตราย เหมือนมือซ้ายขาดด้วนไม่ควรคิด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบว่าบุตรสุดสิ้นชีวาลัย <bot>:สลดใจเจียนว่าเลือดตากระเด็น ให้ปลดเปลื้องเครื่องมณฑปดูศพสด ปรอทรดรอบกายให้หายเหม็น
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูกรักจักสืบวงศ์กษัตริย์ <bot>:จงรีบรัดเสาะแสวงแห่งสถาน หาทิศาปาโมกข์ชำนาญชาญ เป็นอาจารย์พากเพียรเรียนวิชา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวสาวชาววังนั่งกำสรด <bot>:ทรวงระทดแทบจะพาเลือดตาไหล จนพลบค่ำย่ำสุริโยทัย ให้หวั่นไหวทรวงโศกวิโยคครวญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเอี้ยวองค์ทรงลั่นเกาทัณฑ์ขวับ <bot>:ถูกขมับไม่ระคายเท่าปลายขน ซ้ำอีกทีผีเสื้อเห็นเหลือทน ลืมร่ายมนต์โมโหให้โกรธา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังฟังชนนีตรัส <bot>:ครั้นจะปัดเสียไม่รับเธอนับถือ ต้องโอนอ่อนผ่อนผัดพอฟัดครือ จะว่าดื้อแก่ผู้ใหญ่ดูไม่ควร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำน้ำเนตรลงพรากพราก <bot>:คิดถึงยากยามวิโยคยิ่งโศกศัลย์ แถลงเล่าลูกยาสารพัน จนพากันมาบรรทมที่ร่มไทร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทพินสิ้นสติดำริคิด <bot>:เห็นจะผิดผัวรักใช่ยักษา เราเสียกลผลกรรมได้ทำมา จะเอาหน้าไปแฝงอยู่แห่งใด
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมิหนำซ้ำมารักษาอยู่ <bot>:เขาก็รู้เฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี ครั้นหายไข้ใกล้เคียงกันเพียงนี้ ว่าจู้จี้เสียใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับองค์พระอัยกีให้มีสาร <bot>:มาด้วยการร้อนให้รีบไปหา มิไปตามความผิดอยู่บิดา พระเจ้าอาอย่าฟังชั่งเป็นไร
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยรับองค์พงศ์กษัตริย์แลวงศ์ญาติ <bot>:กับนางนาฏเมืองลังการำภาสะหรี พอเกณฑ์แห่ถึงพลันด้วยทันที นางยินดีออกไปเชิญดำเนินมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชีวิตกูอยู่แล้วอย่าพึงนึก <bot>:จะทำศึกร่ำไปไม่หน่ายหนี กูก็ชาติทองคำน้ำมณี จะเป็นที่บำรุงแก่ฝูงชน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมนตรีที่เป็นใหญ่ซักไซ้ถาม <bot>:ครั้นได้ความพราหมณ์ขบถจึ่งจดหมาย กล่าวทูลความตามโจทก์กล่าวโทษนาย ตั้งค่ายรายหวังจะสู้ภูวไนย
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พระเทพินยินคำเขาร่ำปลอบ <bot>:ให้ชื่นชอบถ้อยคำเขาร่ำเฉลย แม้นจะปกปิดไว้ที่ไหนเลย จำจะเผยวัจนังฟังเขาดู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เมื่อมืดมิดมิได้เห็นว่าเป็นไฉน หยุดสำนักพักพลสกลไกร ทั้งนายไพร่พร้อมพรั่งริมฝั่งชล
|
สิงหไกรภพ
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถัดไปโน่นดาวม้าอาชาชาติ <bot>:เผ่นผงาดอยู่ในกลางหว่างราศี จมูกม้าโหราว่าโรหิณี คือฤกษ์สี่กล่าวมาตำราครู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะคิดรบรับทัพครั้งนี้ <bot>:โดยวิธีให้กระจุยเป็นผุยผง เห็นจะได้หรือมิได้ดั่งใจจง การณรงค์กล้าแข็งแรงกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างคาบคว้าขาแข้งแย่งขยอก <bot>:ดูกลับกลอกกลิ้งเกลือกอยู่เสือกสน ฉนากฉลามตามไล่กินไพร่พล อลวนว่ายสล้างกลางคงคา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางกรมวังพวกข้างหน้า <bot>:เอากิจจาบอกเข้าไปดั่งใจประสงค์ ให้กราบทูลจอมกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ ว่าโจรแตกแหลกลงทั้งทัพชัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งเทียนธูปบุปผาสมาผัว <bot>:ค่อยยอบตัวกราบก้มประนมสนอง แต่ก่อนไรได้เป็นข้าฝ่าละออง ทำให้ข้องเคืองขัดพระอัชฌา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จุดไต้คบครบมือเที่ยวถือส่อง <bot>:ดูเนืองนองนับแสนแน่นสนาม นั่งสำรวลสรวลสันต์ไม่ครั่นคร้าม จะสงครามรบพุ่งต่อรุ่งราง
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนานำคำนับแล้วรับสาร <bot>:มาใส่พานมรกตขึ้นรถา ออกประตูคู่แห่แตรลังกา เป่าไปหน้ารถทั้งกังสดาล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัสดินบินคว้างกลางอากาศ <bot>:ดูเกลื่อนกลาดโยธาทั้งหน้าหลัง สนั่นเสียงเพียงโพยมจะโทรมพัง ทั้งเสียงสังข์แตรกลองก้องโกลา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏมาตุรงค์ลงกำปั่น <bot>:พร้อมด้วยกันกับองค์โอรสา พระโยคีมีรสพจนา ว่าเวลาจวนค่ำย่ำระฆัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสวมกายสายธุหร่ำประคำถือ <bot>:ประนมมือถือมั่นกันทั้งสาม แล้วเดินสวดสิกขาภาษาพราหมณ์ ดำเนินตามกันออกนอกกุฎี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางบัญชาว่าเราไม่เอาผิด <bot>:ด้วยสุดคิดคั่งคับเข้าสับสน เขาจุดเผาเราก่อนเราซ้อนกล จนขังคนเขาไว้ได้เมื่อไฟฮือ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงแต่งองค์สระสรงนํ้า <bot>:พระเชื่อคำลุ่มหลงน่าสงสาร จึงปลดเปลื้องเครื่องทรงอลงการ วางบนพานเพชรพาดทั้งสาตรา
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวชมพูทั้งบูรีไม่มีสัตย์ <bot>:สบถสะบัดเสียประเดี๋ยวไม่เหลียวหลัง ทั้งถือผิดคิดรังเกียจให้เกลียดชัง ฝ่ายฝรั่งถือศิลสิ้นทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กระบือหนึ่งห้ามอย่า <bot>:ควรครอง เมียมิ่งอย่ามีสอง สี่ได้ โคสามอย่าควรปอง เป็นเหตุ เรือนอยู่สี่ห้องให้ เดือดร้อนรำคาญ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระปิ่นมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:ออกจากกิจทรงธรรมกรรมฐาน เสด็จออกนอกกุฎีที่สำราญ โปรดประทานเล่าถึงวงศ์พงศ์ประยูร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ก็อ้อนวอนจะใคร่เอาไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยปกป้องประคองสงวน เจ้าผ่อนผัดขัดคำทำกระบวน เออก็ควรหรือมาพลอดว่าทอดทิ้ง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงทรงเครื่องแต่เก่าเก่า <bot>:ด้วยยามเศร้าซูบหมองไม่ผ่องศรี ใส่เครื่องทรงมงกุฎพระบุตรี พระอัยกีตามส่งมาลงแพ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ทัศนาเห็นลูกแก้ว <bot>:เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ให้ใจหาย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย ประคองกายกอดแอบไว้แนบองค์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนางตีที่ตรงน่องนั้นสองแปะ <bot>:เข้ากอดแกะยุดยื้อทำมือเหนียว พลางหยิกเพลาเบาบิดนิดนิดเดียว ทำเข่นเขี้ยวขู่ทีนี้กลัวมิกลัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงห้ำหั่นบั่นศีรษะข้าพระบาท <bot>:ให้สิ้นชาติชีวังสิ้นสังขาร์ ขอพระองค์ทรงพระกรุณา ให้ลูกยายกไปปราบไพรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหัสกันนั้นขับทัพมาพบ <bot>:กำลังรบรับกันเสียงหวั่นไหว เห็นวลาวายุพัฒน์หนีหัสไชย รีบขับไพร่พร้อมพรั่งหนุนคั่งคับ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบทเบื้องเรื่องมนุษย์ขอหยุดไว้ <bot>:จะกล่าวไปถึงสุพรรณมัจฉา ที่เกาะแก้วพิสดารชานคงคา นางรักษาศีลมั่นถือขันตี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำอำมาตย์ฉลาดแหลม <bot>:จึงยิ้มแย้มยกย่องสนองไข โอรสามาแถลงให้แจ้งใจ ว่าพระทัยทรงธรรม์กรุณา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโยคีที่เป็นครูอยู่ที่เกาะ <bot>:เธอรู้เหาะเหินเวทวิเศษขยัน คงแจ้งเหตุเจตนาบูชายัญ กำหนดวันหนึ่งจะมาไม่ช้านาน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกหมายเหมือนชนนีเป็นที่ยิ่ง <bot>:ไม่ทอดทิ้งมารดาให้อาสัญ อันกำลังยังไปได้อีกวัน อย่าทรงกันแสงนักจงหักใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาปรีชาฉลาด <bot>:ก้มกราบบาทหลวงถามถึงความหลัง ท่านขรัวครูผู้เฒ่าเล่าให้ฟัง แต่คราวครั้งเจ้าลังกาครองธานี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะแก้วแคล้วคลาดก็พลาดเพลี่ยง <bot>:พระเหนื่อยเพียงสิ้นแรงหยุดแผลงศร บ้างถูกเหน็บเจ็บป่วยบ้างม้วยมรณ์ มันยิ่งต้อนกันเข้าไปมิได้ลด
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อเป็นบุตรข้านี้หรือมิใช่ <bot>:พระหน่อไทรับประนมก้มเกศา นางเงือกน้ำวาพุทโธ่แล้วโศกา เออมารดาแปลกทีเดียวเจียวพ่อคุณ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรมทำให้วุ่น <bot>:จึงสิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย เห็นมิได้ไปอยู่เป็นคู่เชย ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้น
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้จะใคร่ได้สดับรับโอวาท <bot>:ทำธรรมาสน์พุทธเพทเทศนา จะให้ศิลภิญโญในโลกา ที่คิดสารพัดได้ดังใจปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับทั้งพราหมณ์สามนายก็ร้ายกาจ <bot>:เคยองอาจออกศึกล้วนฝึกฝน ชำนาญในไตรเพทด้วยเวทมนตร์ ทั้งคงทนแทงฟันไม่บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าฮ้าเฮ้ยอ้ายแม่ลูก <bot>:กลั้นน้ำมูกน้ำตาสีกาเอ๋ย อย่าร้องไห้ร้องห่มค่อยชมเชย ให้เสบยบางเบาบรรเทาใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบอกแม่แต่ต้นจนได้กลับ <bot>:เดี๋ยวนี้อามากับกระหม่อมฉัน ถ้าเธอถามความขำที่สำคัญ ช่วยผ่อนผันพูดให้ถูกกับลูกยา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางนอนกรกอดพระทรวงนิ่ง <bot>:เขนยอิงแอบองค์น่าสงสาร ไม่ถูกต้องครองสัตย์ปฏิญาณ ถามอาการกัลยาด้วยอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเขี้ยวคมผมย่นเหมือนขนแกะ <bot>:คนนี้แหละแทงฟันมันไม่ไหว นางยุพาว่าพี่กลับไปฉับไว จับให้ได้ตัวนายคนนั้นมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอิเรนเห็นผิดคิดสะดุ้ง <bot>:พอจวนรุ่งเรียกไพร่จะให้กลับ สินสมุทรจุดคบเข้ารบรับ ทั้งสามทัพได้ทีตีกระทบ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สำเร็จเสร็จเสวยก็เลยหลับ <bot>:หม่อมฉันกลับมาอยู่ห้องจึงต้องเถียง เขาพร้อมพรั่งนั่งยามตามตะเกียง จงไล่เลียงไต่ถามเอาความจริง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นปีหนึ่งจึงได้แจ้งแห่งยุบล <bot>:ด้วยสานนพราหมณ์ถือหนังสือมา ว่าพระน้องกับสองโอรสราช บังคมบาทบทเรศพระเชษฐา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโลมลูกลูบหลังแล้วสั่งสอน <bot>:แม้นแดดร้อนก็จงเล่นอยู่ร่มร่ม จะครั่นตัวมัวหมองต้องแดดลม ไปเชยชมแต่พอชื่นแล้วคืนมา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดาอภิวาทฉลาดพูด <bot>:เทวทูตท่านมาเตือนจนเฟือนฝัน ข้ากับเจ้าคราวยากจะจากกัน กระหม่อมฉันนึกหมายจะวายวาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโฉมยงทรงยาทานลาฏ <bot>:ขึ้นนั่งอาสน์โอภาถามมารศรี เป็นไรเจ้าเศร้าโศกหรือโรคมี หรือปวดที่ศีรษะลมตะกัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่สร้อยนวมสวมสะอิ้งดังหิ่งห้อย <bot>:ตุ้มหูพลอยเพชรพรายทั้งซ้ายขวา ทองปลายแขนแหวนสำหรับประดับประดา ล้วนอย่างดีมีราคาทุกนารี
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รู้ที่๐ผีวิ่งเข้า <bot>:เดาถาม มาแต่ไหนไขความ บอกบ้าง พลิกผลักซักถึงสาม หนตคอกออกแฮ ไอ้ลว้าฆ่าช้าง ฉุดไว้ใช้แทน
|
นิราศสุพรรณ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือตามเรือนำสักสามร้อย <bot>:เร่งไปถอยจากอู่ดูนะเหวย จัดทหารลงทุกลำเหมือนคามเคย อย่าช้าเลยจัดให้เสร็จในเจ็ดวัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาพาพราหมณ์ไปเที่ยวค้น <bot>:ในตึกกลบนพลับพลาหลังคาสี หน่อนรินทร์สินสมุทรจุดอัคคี ขึ้นดูที่บนหอรบพบนัดดา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าหัสกันนั้นเป็นฝ่ายซ้ายกษัตริย์ <bot>:วายุพัฒน์ฝ่ายขวาอัชฌาสัย จงสั่งความตามธรรมเนียมตระเตรียมไว้ วันเพ็ญให้พร้อมกันทันเวลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันพี่น้องสองนี้ขออาสา <bot>:รบประจามิตรไม่ยับไม่กลับหลัง ถึงเป็นตายขอถวายซึ่งชีวัง พระทรงฟังชื่นพระทัยใครจะปาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งหงส์ลงไปรับเรือคับคั่ง <bot>:ประโคมสังข์แตรแซ่ประสาน มีธงริ้วทิวรายหลายประการ ไปถึงด่านปากน้ำพอค่ำคืน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.