text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลานั้นพระมุนีฤๅษีสิทธิ์ <bot>:สำรวมกิจนึกถึงวงศ์เผ่าพงศา ไม่ได้ข่าวคราวใครในลังกา พระอนุชาลูกหลานในว่านเครือ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลวงหลอกยอกย้อนทำซ่อนเงื่อน <bot>:เผาบ้านเรือนร้ายกาจนอกศาสนา หากพระองค์ทรงคิดถึงบิดา โปรดให้มามึงจึงได้มาใกล้กราย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถอนทลายค่ายพังฝรั่งแขก <bot>:เข้าลุยแหลกแหกค่ายเข้าซ้ายขวา ไล่คนธรรพ์กันลงในคงคา ฝ่ายพวกฝาหรั่งรุมตะลุมบอน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจัดแจงแต่งองค์ทรงพระขรรค์ <bot>:สายสร้อยพันผูกรัดกับหัตถา ทรงฉลองรองบาทเยื้องยาตรา กับเสนามหาดเล็กเด็กน้อยน้อย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะประสงค์สิ่งไรฉันไม่ขัด <bot>:สารพัดขาดเหลือจะเกื้อหนุน ฉันขอบใจใต้เท้าเจ้าประคุณ ได้พึ่งบุญพากเพียรเรียนวิชา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอาเกวียนเสบียงลำเลียงได้ <bot>:พอจัดให้พวกพลรีบขนของ ออกเดินตัดลัดป่ามาทั้งกอง เสียงโห่ร้องมาข้างหลังตั้งกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังตรัสให้ขัดข้อง <bot>:กลัวจะต้องโทษกรณ์พูดผ่อนผัน ไม่ทราบความตามจริงทุกสิ่งอัน กระหม่อมฉันข้าทหารใช้ราญรอน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นประทับพลับพลาที่หน้าด่าน <bot>:พวกทหารแห่ห้อมล้อมไสว พราหมณ์สุทัตจัดพหลพลไกร ให้ขึ้นไปหอรบสมทบพล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะบัดย่างมาในกลางกระแสสาย <bot>:ต้องพระพายฟาดหางทั้งกางหู วิ่งผางผางกลางวารินท้องสินธู ไม่ทันครูเต้นหยับไปลับตา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นรถทรงตรงเข้านวดพระเพลาพลาง <bot>:เห็นสองนางจาบัลย์พลอยกันแสง จนโพล้เพล้เวลาท้องฟ้าแดง ค่อยมีแรงริกริกนางพลิกฟื้น
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งตรัสกับเสนาที่มาเฝ้า <bot>:ว่าออเจ้าไปประณตบทศรี กลับไปทูลหลานเราเล่าคดี ว่าพรุ่งนี้เราจะไปในเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประลัยกัลป์นั้นนุ่งหนังสิงหราช <bot>:งูเหลือมคาดต่างเข็มขัดรัดประสาน งูเห่าดงจงอางต่างสังวาล พระเศียรมารมงกุฎพันภุชงค์
|
สิงหไกรภพ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลอบลักรักใคร่ถึงได้เสีย <bot>:มิใช่เมียหรือขอรับไม่นับเขย เป็นคราวเคราะห์เพราะบุญไม่คุ้นเคย อย่าถือเลยลูกได้ยึดไม้มือ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คราวนี้ปะพระองค์ดำรงราชย์ <bot>:ขอเชิญบาทบรเมศไปเขตขัณฑ์ บำรุงราษฎร์ศาสนาในสามัญ เป็นฉัตรกั้นเกศาประชาชน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมโมลีศรีสุวรรณ <bot>:ทรงกำปั่นแล่นล่องเป็นกองหลัง ทั้งปีกขวาปีกซ้ายรายระวัง ดูคับคั่งเรียงมาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงชายป่าน่าประโคนรำคาญคิด <bot>:ถึงมิ่งมิตรแล้วให้หมองอารมณ์หมาง จนพ้นทุ่งมุ่งตรงเข้าดงยาง ไม่สล้างลู่ล้มระทมทับ
|
นิราศพระบาท
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับท่าน่าอรุณอารามหลวง <bot>:ค่อยสร่างทรวงทรงศีลพระชินศรี นิราศเรื่องเมืองเก่าของเรานี้ ไว้เปนที่โสมนัสทัศนา
|
นิราศภูเขาทอง
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนั่งป้อมล้อมวังสิ้นทั้งนั้น <bot>:ระดมปืนครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว พวกวาโหมโรมรบขว้างคบไฟ ที่เข้าในกำแพงปลอมแทงฟัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำน้ำนวลชวนสนอง <bot>:ท่านว่าต้องตามระบอบชอบหนักหนา อันชายหญิงสิงหลคณนา สุดจะหาให้เหมือนท่านที่บ้านนี้
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแลเห็นเกาะใหญ่อยู่ในน้ำ <bot>:จวนจะค่ำดูแดงเป็นแสงสี ดอกไม้เพลิงส่องสว่างกลางคิรี เสียงดนตรีอื้ออึงคะนึงใน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเกี่ยวดองสองเมืองมาเนืองแน่น <bot>:ความอายแสนสุดจิตคิดไฉน สงสารท้าวหาวหวอดทอดฤทัย สลบไปเป็นครู่ไม่รู้องค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองจับได้ก็หลายร้อย <bot>:ที่แตกถอยหนีไปข้างฝ่ายเหนือ พระมังคลาตีประดังกระทั่งเรือ ข้างค่ายเหนือแตกยับอัปรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้ใหญ่รับเข้าไปพระโรงรัตน์ <bot>:คอยกษัตริย์จะถวายลายอักษร ป่างพระมิ่งมงกุฎสุดสาคร เสด็จจรออกที่นั่งมังคลา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทมิฬยินคำที่ร่ำปลอบ <bot>:จึงโต้ตอบตามวิสัยน้ำใจหาญ เราก็รู้อยู่บ้างทางโบราณ เป็นชายชาญชอบแต่ตามจามรี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งผัวพิโรธอย่าโกรธตอบ <bot>:จงนบนอบเอาใจเสียให้หาย ผัวจะพูดความลับความอับอาย อย่าแพร่งพรายกล่าวให้ผู้ใดฟัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักสิทธ์สามองค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:ไม่ข้องขัดภิญโญสโมสร ทั้งลูกค้ามาทั่วทุกนคร ไม่เดือดร้อนมั่งคั่งทั้งบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นศึกหนักจักสมทบช่วยรบรับ <bot>:เหมือนคำนับไว้ในลักษณ์ในอักษร พอจบอ่านสารตราสุดสาคร เอาพับซ่อนเสียมิให้ผู้ใดฟัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเข้าใกล้ไล่คว้าชายผ้าห่ม <bot>:ขอเชยชมโฉมเฉลาอย่าเศร้าหมอง นางหวีดวิ่งทิ้งผ้าสไบทอง กรประคองกอดองค์พะวงพะเวียน
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยยามจันทร์วันศุกร์เป็นทุกขลาภ <bot>:จะได้ปราบปัจจามิตรจะคิดขาม ซึ่งว่าองค์อาทิตย์มาติดตาม จะเกิดความขุ่นเคืองถึงเมืองมาร
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกด่านห้อมล้อมรุมกลุ้มสกัด <bot>:ต่างพุ่งซัดศัสตราดังห่าฝน ถูกราหูสู้ดำรงด้วยคงทน ถึงอับจนคนเดียวสิ้นเรี่ยวแรง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมราชัยอภัยนุสิน <bot>:พระภูมินทร์จัดแจงแต่งสิ่งของ ให้ชาวเครื่องต้นทำไว้สำรอง ล้วนข้าวของต่างต่างที่อย่างดี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:อาทิตย์ล่วงลับไม้ในไพรศรี จัดพหลพลรบครบบาญชี ถือหอกตรีกริชปืนนับหมื่นพัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญวันชายาสุดาโฉม <bot>:ปลอบประโลมนุชน้องให้ผ่องใส สถิตเหนือแท่นจำลองทองประไพ พระปราศรัยกนิษฐายุพาพิน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์ท้าวเจ้าลวาดประมาทเด็ก <bot>:ถือหลาวเหล็กข้างละเล่มด้วยเข้มแข็ง ขับอาชาถาโถมเข้าโจมแทง ก็พลาดแพลงพลั้งพลัดตกอัสดร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทำไกใส่ลิ้นเมื่อลมหวน <bot>:จะได้ครวญครางเพราะเสนาะเสียง ให้จัดแจงแต่งเสร็จสำเร็จเรียง เป็นคู่เคียงใส่ยาทั้งห้าพัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างในน้ำดำด้นไล่ชนเงือก <bot>:ลงงาเกลือกเสยกลอกกระบอกหู นาคราชผาดผยองพ่นฟองฟู เสียงซู่ซู่สายฝนปนน้ำเค็ม
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขับม้าลัดตัดทุ่งกรุงสิงหล <bot>:บัดเดี๋ยวดลทางเดินขึ้นเนินผา อุส่าห์ตามยามสองทันน้องยา เทียบขึ้นหน้ารถนางเหมือนอย่างเคย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งให้ไปเปิดประตูรับ <bot>:ศาลสำหรับเซ่นวักหักทุกศาล เห็นศักดิ์สิทธิ์วิทยาพฤฒาจารย์ พระกุมารดีใจเข้าในวัง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนดูอยู่จนดึกเสียงครึกครื้น <bot>:บ้างนั่งยืนมุ่งเขม้นดูเล่นหนัง จนปิ่นปักนัคเรศเข้าเขตวัง ชายหญิงยังนั่งแน่นแสนสำราญ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังความห้ามบุตรสุดสวาท <bot>:เขาตัดขาดเชื้อสายจึงหน่ายหนี อย่าตามไปให้ลำบากยากโยธี อยู่บูรีเช้าค่ำให้สำราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสว่าวาลีมีแก่ใจ <bot>:มารักใคร่ครั้นจะชังไม่บังควร แต่รูปร่างยังกระไรจะใคร่รู้ พิเคราะห์ดูเสียด้วยกันอย่าหันหวน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันถวายเพลิงพระศพได้พบพักตร์ <bot>:ชำเลืองลักเหลือบเนตรดูเชษฐา เห็นเหงาง่วงท่วงทีไม่ปรีดา กิริยาเหมือนจะมิทจิตใจ
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งดีดสีตีเพลงวังเวงก้อง <bot>:ประสานซ้องเฉื่อยฉ่ำตามภาษา ทั้งกาหลดนตรีปี่ชวา ตามภาษาเพศเขาเจ้านคร
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญรัก <bot>:ช่างรู้จักท่วงทีดีขยัน พรุ่งนี้เช้าเหล่าพวกนางกำนัล มาสั่งฉันแล้วจะบาดเข้าพาดพิง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเฝ้าว่ามาไปเถิดพ่อเอ๋ย <bot>:ถ้าละเลยแล้วเห็นจะเล่นหลัง ฝ่ายเจ้าพราหมณ์ตามใจมิให้ชัง พลางร่ำสั่งนายด่านด้วยมารยา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมณีเห็นผีเสื้อ <bot>:ความกลัวเหลือว่ายคว้างอยู่กลางหน ยักษ์กระโจมโถมจับแทบอับจน พอเห็นคนอยู่ที่หาดตวาดครืน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อคลอดลูกถูกคลื่นเสียงครื้นครึก <bot>:สะท้านสะทึกสินธุพยุหวน พอแสงทองส่องฟ้าเวลาจวน ให้ปวดป่วนเหมือนชีวิตจะปลิดปลง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสร็จสรรพกลับลงมาเภตราใหญ่ <bot>:จะแล่นไปยังนิเวศน์เขตสถาน ออกเภตรามาสิบทิวาวาร บังเกิดการมืดคลุ้มชอุ่มควัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ศึกมาอย่าเพ่อรบสงบอยู่ <bot>:คอยปิดหูดูสังเกตซึ่งเหตุผล พระองค์กับมเหสีนีฤมล เสาวคนธ์กับกษัตริย์หัสไชย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนกชนนีโมลีโลก <bot>:จะซ้ำโศกสิ้นวงศ์เผ่าพงศา แม้ศึกเสือเหนือใต้ที่ไหนมา หรือโรคาเคืองเข็ญไม่เห็นใคร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสเรียกมเหสีมานี่เจ้า <bot>:อาจารย์เราใจดีจะมีไหน ให้ของดีเป่าปัดกำจัดภัย คือดอกไม้ทำด้วยทองเป็นของดี
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองสุดาว่าพระองค์สิทรงยศ <bot>:น้องถอยถดวาสนากว่าแต่หลัง มิควรเคียงเรียงชิดกลัวผิดพลั้ง ไม่ชิงชังเชิญเสวยแล้วเลยลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าเอ็นดูรู้พลอดฉอดฉอดเสียง <bot>:เสนาะสำเนียงนารีไม่มีเหมือน ทั้งเสนาสามนต์พลเรือน ประชาราษฎร์กลาดเกลื่อนทั้งกรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แลน้องตรองไปไม่ตลอด <bot>:เหมือนตาบอดมืดแท้จะแลเหลียว เพราะไม่เห็นถิ่นวิถีเช่นนี้เจียว ให้เปล่าเปลี่ยวฟั่นเฟือนเหมือนกับเรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาดึกนึกถึงถิ่นถวิลหวัง <bot>:จะมานั่งเชยชิดพิสมัย จำทูลลาพ่อตาพาเมียไป ยังกรุงไกรนคราไม่ช้าวัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั้นแน่แม่ดูดาวจระเข้ <bot>:ศีรษะเร่หกหางขึ้นกลางหาว ดาวนิดทิศพายัพดูวับวาว เขาเรียกดาวยอดมหาจุฬามณี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าอยู่รับทัพผลึกเป็นศึกใหญ่ <bot>:ล่อเข้าในค่ายขังฝังอาถรรพณ์ แม้สิ้นทัพสรรพเสร็จสักเจ็ดวัน จะพากันบรรลัยทั้งไพร่นาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังฟังแจ้งไม่แคลงจิต <bot>:พลางจุมพิตนึกรักขึ้นนักหนา ถ้ากระนั้นวันนี้พ่อพาอา ไปเชิญมาเวียงวังจึงบังควร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าละมานหวานเสียงสำเนียงเสนาะ <bot>:ช่างไพเราะรำพันสรรเสริญ รับบุปผามาลัยใจเจริญ พระชมเพลินพลางตอบว่าขอบใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ยังเยาว์เคยเคล้าคลึงพระพี่ <bot>:เข้าเซ้าซี้ปล้ำปลุกสุขเกษม สนิทสนมชมพี่ยิ่งปรีดิ์เปรม นางอิ่มเอมซื่อตรงเหมือนวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบบังคมก้มเกล้าลงสามครั้ง <bot>:คอยหมอบฟังโองการจะขานไข ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นเวียงชัย ภูวไนยธิบดีศรีสุวรรณ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกมึงไปไหนหมดหรือปดเล่น <bot>:ไยไม่เห็นครูมึงอยู่ในคูหา อ้ายย่องตอดทอดใจว่าภัยมา เทวดาโดดหนีไม่มีใคร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์จัดแจงแต่งประดับ <bot>:ใส่สร้อยทับทรวงสังวาลประสานสาย คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรเพทาย สะอิ้งพรายพลอยวามอร่ามเรือง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มาเรียกรัดเร่งรับอยู่สับสน จัดเภตราห้าร้อยบรรทุกพล ทั้งต้นหนล้าต้ามาประจำ
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้ากับพี่นี้เกิดในหว่างเขา <bot>:ก็คนเหล่านั้นเกิดมาแต่ไหน เหมือนเกิดแล้วเกิดต่อเหมือนหน่อไม้ น้องจะใคร่แจ้งจิตในกิจจา
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแก้เกี้ยวเลี้ยวประโลมโฉมเฉลา <bot>:ทำไมเล่ามิให้ชิดกนิษฐา เจ้าเป็นน้องของพี่เพียงชีวา ควรหรือมาข้องขัดคอยปัดมือ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูทหารชาญณรงค์เคยยงยุทธ์ <bot>:ก็สิ้นสุดเกิดวิบัติทั้งขัดสน บ้างเจ็บปวดวุ่นวายลงหลายคน แต่ล้วนพลเคยชำนาญการสงคราม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หากว่าเกิดรบสมทบทัพ <bot>:จึงได้กลับมาหารำภาสะหรี มีบุตรชายคล้ายพ่อใช่พอดี เหมือนยักษีผีเสื้อเหลือกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์พร้อมน้อมนอบตอบสนอง <bot>:แล้วแต่ต้องพระปัญญาอัชฌาสัย ด้วยเผ่าพงศ์วงศ์วานการข้างใน อันพวกไพร่พรั่นพระราชอาชญา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะล่อให้ละเลิงในเชิงรัก <bot>:คงคิดหักห้ามทัพให้กลับหลัง แล้วตัดปลายสินต้นก่นกำบัง ขุนนางทั้งปวงจะเห็นเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระมเหสี <bot>:สุมาลีเศร้าสร้อยละห้อยหวน ครั้นโหรเบิกฤกษ์พาเวลาจวน จึงตรัสชวนสองธิดาสรงวารี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราพาซื่อรื้อหัวร่อ <bot>:กลัวพระพ่อจะเข้าหามารดาฉัน จะคอยดูอยู่ด้วยได้ช่วยกัน ศรีสุวรรณทรงพระสรวลชวนเจรจา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาว่าหม่อมฉันเห็นกันแสง <bot>:นึกว่าแปลงเปลี่ยนสัตย์พลัดเป็นถัง พระราชสารมารดาฉันน่าฟัง จะปลูกฝังฝากผีพิรี้พิไร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยออกรวงร่วงหล่นครั้นฝนแล้ง <bot>:ก็เหี่ยวแห้งไปจนฝนวสันต์ กลับแตกกอต่อใบต้นไม้นั้น ก็เหมือนกันพรรณพืชจึงยืดยาว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้เหาะเหินเดินฟ้านภากาศ <bot>:ด้วยอำนาจแก้วเนตรวิเศษสุด เมื่อสามีกรีพลไปรณยุทธ์ ครั้นม้วยมุดมีลางถึงนางมาร
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดประตูบูรีคลี่ธงรบ <bot>:เตรียมอยู่ครบครั่นครื้นเครื่องปืนผา คอยรับสู้หมู่หมวดเที่ยวตรวจตรา ให้เขามารบก่อนจึงรอนราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นเหล่าชาวที่นั่งวีพัด <bot>:จิตประหวัดว่าอนงค์ด้วยหลงใหล ลงจากเตียงเคียงประโลมโฉมวิไล ใครใช้ให้ศรีสวัสดิ์มาพัดวี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นำพวกศิษย์สาวน้อยน้อยลอยเวหา เห็นเมืองใหญ่ไพร่พลคณนา ตามมรคาคึกคักล้วนยักษ์มาร
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเจ็บแค้นแทนพระคุณการุญรัก <bot>:สาพิภักดิ์ต่อเจ้ากินข้าวเกลือ แล้วทูลลาพาอนงค์ลงกำปั่น อยู่ห้องกั้นเก๋งท้ายสบายเหลือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอิศเรศ <bot>:ก็ทูลเหตุเรื่องมารดามารศรี ตั้งแต่ต้นจนพามาธานี ถวายองค์พระมุนีให้แจ้งความ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงออกมาหาให้พบประสบพักตร์ <bot>:พอสมรักร่วมห้องแม่น้องหญิง จงกลับหลังยังนครอย่าวอนวิง อุส่าห์นิ่งนอนอยู่กับบูรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครนอนดูรู้ว่าเย้ย <bot>:พลอยชมเชยชื่นชวนกันสรวลสันต์ ด้วยสามองค์จงรักดั่งร่วมครรภ์ มาถึงกันก็สนิทไม่คิดแคลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นแต่บรรดาโยธาทัพ <bot>:ออกคั่งคับตามกันเสียงหวั่นไหว พอลมคล่องต้องสายระบายใบ ก็แล่นไปจากเกาะจำเพาะทาง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมิให้ไปตามสงครามด้วย <bot>:จงโปรดช่วยเข่นฆ่าให้อาสัญ สะอื้นอ้อนวอนว่าด้วยจาบัลย์ ทั้งกำนัลใหญ่น้อยพลอยรํ่าไร
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์พร้อมน้อมคำนับอภิวาท <bot>:ลาพระบาทบพิตรอดิศร มาสั่งเวรเกณฑ์พหลพลนิกร ผูกกุญชรช้างม้าบรรดามี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แน่ออเจ้าท้าวรายาเป็นผู้ใหญ่ <bot>:จงตรองไปให้มันสิ้นเหมือนดินหู กลศึกมากมายหลายประตู เองก็รู้สารพัดได้หัดมา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสำเร็จเสร็จสรรพตามรับสั่ง <bot>:กลับมาวังทูลแจ้งแห่งนุสนธิ์ พระทราบเสร็จราชการบานกมล เหมือนสายชลดับร้อนค่อยผ่อนคลาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องก็รู้อยู่สิ้นว่าลิ้นถอด <bot>:ไม่ตลอดลึกซึ้งไปถึงไหน มามูมมามลามลวนทำกวนใจ น้องจะได้ความอายเมื่อปลายมือ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ศศิใสส่องฟ้า <bot>:วรบัน แสลงส่องมนดนดัน เพริดแพร้ว สะสาส่องเห็นหัน ยังเพื่อน แพรวเฮย โอ้ว่ายลน้องแก้ว กว่านั้นนานเห็น
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเสกน้ำซ้ำประศีรษะให้ <bot>:แล้วลูบไล้สารพางค์ทั้งหางหัว มันลามเลียเคลียเคล้าด้วยเมามัว แต่ละตัวตาช่วงดังดวงดาว
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำลึกเห็นเช่นเคยมาเลยลับ <bot>:จะรอดกลับเป็นหรือจะสูญไฉน นิจจาเอ๋ยเคยสนิทร่วมจิตใจ เมื่อชิงชัยช่วยระวังเป็นกังวล
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าเล่ห์อยากจะได้ <bot>:จึ่งปราศรัยวิงวอนให้อ่อนหู เองเอาไว้ไม่ดีมีศัตรู เอาให้กูเก็บไว้จึงได้การ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันไพร่ฟ้าประชาชนออกล้นหลาม <bot>:นิคมคามประเทศล้วนเศรษฐี ทั้งโหราพฤฒามาตย์ราชกวี ชาวบุรีเริงรื่นทุกคืนวัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังคลาสานุศิษย์สมจิตนึก <bot>:คิดตรองตรึกอยู่ในใจจะผายผัน แล้วจัดของสนองคุณอาจารย์พลัน สารพันเงินทองเอากองลง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายว่าถูกยาเบื่อไม่เหลือหลอ <bot>:มันหัวร่อปรีดิ์เปรมเกษมศรี เกณฑ์พหลพลไพร่ไม่ได้ที จะให้ตีแหกเข้าเอาพารา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเก๋งทองสองนางพลางอภิวาท <bot>:มุนีนาถเพ่งพินิจพิศวง ทั้งร่างกายไม่ผิดจริตทรง จึงเอื้อนโองการถามนางทรามวัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถามพระเจ้าอาให้หาฉัน <bot>:ทำไมนั่นโปรดเกล้าเล่าสนอง ฉันจะด่วนจวนค่ำจะย่ำฆ้อง กลับไปห้องชนนีไม่มีใคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานเหล่าสาวสรรค์นางข้าหลวง <bot>:คนละพวงส่งให้ใส่เกศี ทั้งปาหนันกรรณิการ์สารภี ตันหยงมีดอกพร้อมหอมขจร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าเสนาสามนต์คนทั้งหลาย <bot>:ทั้งหญิงชายสาวแก่ออกแซ่เสียง มาคอยรับคับคั่งนั่งเคียงเคียง ดูพร้อมเพรียงไพร่ฟ้าเสนาใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ใดมาอารักษ์ลักสะกด <bot>:กินเสียหมดมิให้พบทั้งศพผี จึงเยือกเย็นเว้นว่างหนทางนี้ มิได้มีผู้ใดเดินไปมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.