text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ได้พาราราชาภิเษก <bot>:ในเศวกระฉัตรชัยไอศวรรย์ ลูกจะขอเชิญให้ไปด้วยกัน จะได้วันทารองฉลองคุณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขออาสากำกับเป็นทัพหน้า <bot>:คุมโยธาพร้อมถ้วนชนวนเขนง ทหารปืนหมื่นถ้วนกระบวนเพลง ไม่กลัวเกรงข้าศึกฝึกชำนาญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพไทให้เห็นเช่นมนุษย์ <bot>:รูปงามสุดสมเล่ห์เสนหา ครั้นลูกมีสีเหมือนนิลดั่งจินดา ท่านเทวาพาไปในคีริน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังพลอยเพลินด้วยฝูงนก <bot>:เดินไม่ตก[๓]รีบไปจะให้ถึง ทั้งเสือสัตว์สารพัดไม่พรั่นพรึง ด้วยรู้ซึ่งไสยเพทพระเวทมนตร์
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้นามน้องฤๅมาพ้องกับชื่อบ้าน <bot>:ลืมรำคาญแล้วมานึกรำฦกได้ ถึงบางระกำโอ้กรรมระยำใจ เคราะห์กะไรจึงมาร้ายไม่วายเลย
|
นิราศพระบาท
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพวกทูตลังกาเข้ามาเฝ้า <bot>:ต่างก้มเกล้ากราบบังคมสมถวิล แล้วทูลเบิกเรื่องความตามระบิล พระทราบสิ้นแล้วให้อ่านสารสารา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณสรรเสริญเจริญจิต <bot>:พ่อช่างคิดแก้ดีจะมีไหน พระตรัสพลางทางให้หาเสนาใน มาสอนให้เป็นทูตมาพูดจา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงใช้สองสุริย์วงศ์ทรงสวัสดิ์ <bot>:ยกเภสัชเภลามาถวาย แล้วเสแสร้งแกล้งอวดบวชสบาย พูดภิปรายไปแต่ข้างทางศรัทธา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกโรงยาวเก้าห้องสิบเอ็ดหลัง <bot>:ไว้รับทั้งไพร่นายซ้ายและขวา ครั้นสำเร็จเสร็จสถานการพารา ไว้คอยรับกษัตราต่างเวียงชัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าบุรีรมจักร <bot>:เห็นพร้อมพรักยินดีจะมีไหน ให้โหราหาฤกษ์เจริญชัย ประจวบได้เจ็ดค่ำเป็นสำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเสียท่าแทบชีวาจะมอดม้วย <bot>:ไปอยู่ด้วยอ้ายเกเรเดรฉาน แล้วมันกลับมาตอแยเป็นแหพาน จนเกิดการชุลมุนวุ่นถึงเรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายหกพระองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:แล่นมาอัดเรือแพแลไสว พวกทหารโห่ร้องออกก้องไป ยิงปืนใหญ่ยักกะตราขานกยาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวิสัยใจจริงหญิงมนุษย์ <bot>:รักบุรษสุดรักสมัครหมาย ซึ่งมารยาพาทีเพราะมีอาย เขาไม่ตายจริงดอกบอกให้รู้
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพี่เลี้ยงเรียงนั่งริมต้นแก้ว <bot>:คำนับแล้วยิ้มพรายระคายเขิน กำลังฉันหิวโหยแต่โดยเดิน พอเชื้อเชิญชื่นใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างสบถสาบานตัวกลัวหนักหนา จะสัตย์ซื่อถือมั่นเหมือนสัญญา ขอเป็นข้ากว่ากายจะวายปราณ
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขับสิงห์วิ่งออกมานอกค่าย <bot>:ห้ามไพร่นายน้อยใหญ่ให้สงบ แล้วร้องว่านางผกาเรามาพบ ให้พลรบกันทำไมมิใช่การ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บางสามศารเจ้าทร่าง <bot>:ปางหลัง อารักศักสิทรวัง แว่นแคว้น ศุกขีที่ข้าหวัง วานช่วยด้วยแฮ กำจัดศัตรูแม้น มุ่งร้ายตายเอง
|
นิราศสุพรรณ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสาวชาววังไม่เคยเห็น <bot>:เที่ยวดูเล่นเลียบเดินตามเนินผา ขึ้นเขาเขียวเลี้ยวเลียบศิลามา ร่มรุกขาเขียวชุ่มชอุ่มใบ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายย่องตอดลอดลัดสกัดจับ <bot>:นางเลี้ยวลับหลีกลัดฉวัดเฉวียน เอาดาบแกว่งแสงสว่างเหมือนอย่างเทียน จนจวนเจียนถึงฟาดปราดประกาย
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเภตราที่หน้าด่าน <bot>:พวกทหารพร้อมพรั่งคนทั้งหลาย ได้ยินเสียงปืนใหญ่ทั้งไพร่นาย เหมือนนัดหมายเร่งพหลพลเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเป็นผัวตัวเป็นเมียเสียไม่ได้ <bot>:มีหาไม่เงินทองก็ต้องหา ไปเสียลดเสียหลั่นพันธนา ค่าฤชาก็ต้องเสียขายเมียลง
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ขอกล่าวกลับจับความไปตามเรื่อง <bot>:ถึงบาทเบื้องสุริย์วงศ์เผ่าพงศา ทั้งแปดเมืองแล่นหลามตามกันมา ข้ามมหาสาคโรชโลทร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขมิ้นอ่อนร่อนราคอยหาฝูง <bot>:มยุรยูงฟ้อนหางอย่างกังหัน ฝูงแขกเต้าเจ่าจับร้องรับกัน เบญจพรรณเป็ดหงส์ส่งสำเนียง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลูกเต้าเหล่ากอกับพ่อแม่ <bot>:ก็สุดแท้แต่น้ำใจวิสัยสัตว์ เหมือนอย่างผัวตัวบ้างกูง้างคัด มึงจะตัดหรือวะอีละเวง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาสู่ขอต่อองค์พระทรงยศ <bot>:ให้ปรากฏตราบกาลปาวสาน อย่าเคืองขัดตัดประโยชน์จงโปรดปราน เห็นกับหลานท้าวไทที่ในครรภ์
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำเภาโยงโคลงเคลงเขย่งโขยด <bot>:ทะลึ่งโลดเลี้ยวท้ายตามปลายเข็ม ถูกคลื่นสาดดาดฟ้าคงคาเต็ม ต้องและเล็มแล่นกระดืดด้วยมืดมัว
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่อำมาตย์มหาดเล็กเด็กผู้ใหญ่ <bot>:ออกไม่ได้ด้วยว่าคนนั้นล้นหลาม กุมารากล้าหาญชาญสงคราม ใครติดตามตีตายลงก่ายกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ฝากตัวกลัวเราหนอเจ้าพี่ <bot>:อย่าให้มีศึกเสือเบื่อหนักหนา นางยิ้มแย้มแช่มช้อยพลอยเจรจา พระไปหาเห็นจะราบเพราะปราบปราม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองฝ่ายตายล้มพวกรมจักร <bot>:ยิ่งหนุนหนักหักโหมโถมถลัน ผลาญฝรั่งทั้งหลายวายชีวัน หัสกันกระชั้นทัพเข้ารับรบ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พร้อมพรั่งนางเหล่าพวกสาวใช้ <bot>:กำนัลในเร่งรัดไปจัดสรร ทุกตำแหน่งแต่งตบให้ครบครัน พวกทรงธรรม์เข้าในที่ไสยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่กินอาบน้ำในท่ามหาสมุทร <bot>:เขาสู้ขุดบ่อใช้ไว้นักหนา ทุกบ้านช่องไม่ต้องไปในชลา หุงข้าวปลาเสร็จสิ้นกินทุกวัน
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างบุตรีนี้เป็นน้องเฝ้าร้องไห้ <bot>:จะลาไปฟังเหตุพระเชษฐา ไม่มีใครไปช่วยคิดกับธิดา เห็นแต่อาจารย์เจ้าเหมือนเผ่าพงศ์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ออกไปไม่ช้าจะลากลับ <bot>:พระกำชับน้องนุชสุดถวิล แล้วจากปรางค์พระธิดายุพาพิน แสนถวิลเทวษหวังเป็นกังวล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไม่กลัวกลับหัวเราะ <bot>:ตบมือเยาะยิ้มย่องร้องกุ๋ยกุ๋ย เมื่อตะกี้นี้ตายกระจายกระจุย จนต้องลุยเลือดนองดังท้องธาร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาก็รู้อยู่เขาลือออกชื่อฉาว <bot>:ว่าเก็บสาวซ่อนตัวเหมือนกลัวผี ควรหรือพระจะมาเห็นเป็นเช่นนี้ ตั้งเป็นที่เจ้าจอมเป็นหม่อมคุณ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์ท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นพิภพ <bot>:ขจรจบทุกประเทศเขตสถาน ก็เลื่องลือชื่อเสียงมานมนาน ทุกถิ่นฐานเกรงเดชทุกเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ชั้นเชิงเหมือนเพลิงดับ <bot>:พอลมกลับพัดกระพือติดฮือโหม เป็นควันคลุ้มกลุ้มพยับอับโพยม สะท้านสะทึกครึกโครมโพยมบน
|
สิงหไกรภพ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:เจ้าหัสกันก็เหมือนวงศ์เผ่าพงศา ด้วยเป็นบุตรสุดสาครให้หล่อนมา ให้กรมท่าเร่งรับมาฉับไว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าจริงพี่กริ่งตรึก <bot>:ที่พวกผลึกรมจักรซึ่งกักขัง แม้พบปะจะปล่อยคอยระวัง แล้วตรัสสั่งนายทหารเป็นการลับ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปร่ำเรียนวิชาที่อาจารย์ <bot>:ตำบลบ้านจันตคามพนาศรี อันตัวเรานี้ชำนาญการดนตรี น้องเรานี้ก็ชำนาญการศัสตรา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ทรงสดับ <bot>:เจ้าพราหมณ์รับอาสาเห็นกล้าเหลือ รู้วิชาสามารถเป็นชาติเชื้อ พระหลงเชื่อชื่นใจใครจะปาน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียเวียงวังเสียทั้งวาสนา <bot>:อ้ายไทยมารวบริบเอาฉิบหาย จะใช้ไปดูแยบยลกลอุบาย แม้นสมหมายชวนกันตีบุรีคืน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สละสลัดปัดไปเสียให้พ้น <bot>:ตัดกังวลเพราะเห็นชั่วถ่อยร้อยประตู ไม่กินอยู่รู้ว่าบาปนี้หยาบคาย เรื่องเมามายชั่วถ่อยร้อยประตู
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ชาววังรังหนี้ไม่มีแหวน <bot>:ทำเป่าแล่นกาไหล่ใส่ประดับ บ้างซื้อเชื่อเผื่อเบี้ยหวัดด้วยขัดทรัพย์ บ้างปลี่ยนสับยืมเขาพวกชาววัง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังจักราพฤฒาเฒ่า <bot>:ที่ร้อนเร่าไม่สบายค่อยวายหมอง เห็นจะสมคะเนนึกดั่งตรึกตรอง จึงป่าวร้องพลไกรทั้งไพร่นาย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนามท้าวเจ้านิเวศน์เกศกษัตริย์ <bot>:ชื่อเจตรัตน์เรืองฤทธิ์อดิศร มเหสีมีนางอุทุมพร องค์บังอรมีบุตรบุรุษชาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงผู้คนอักนิษฐ์ในจิตเปลี่ยว <bot>:เหมือนมาเดียวดังจะพาน้ำตาไหล โอ้พระจันทร์ดั้นฟ้าขึ้นมาไย น้องมิได้ชมจันทร์แล้ววันนี้
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำเนียงนางครางครวญหวนละห้อย <bot>:พระเศร้าสร้อยพลอยทรงกันแสงศัลย์ แสนรัญจวนป่วนใจด้วยไกลกัน สุดจะกลั้นกลัวความเมื่อยามร้อน
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสปลอบให้ชอบชื่น <bot>:เมื่อวานซืนแม่ไม่เห็นเป็นไฉน เดี๋ยวนี้มาหาแม่แน่ในใจ คงจะได้รักษาพยาบาล
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยไสยาสน์อาสน์อ่อนบรรจถรณ์แท่น <bot>:มาเดินแดนดงรังใช่วังหลวง ขอเชิญแก้วแววตาสุดาดวง มาชมพวงมาลีด้วยพี่ยา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระแสส่งตรงโตรกกระโชกเชี่ยว <bot>:ไหลลดเลี้ยวลอยคว้างกลางละหาน แต่ปีกอยู่ชูองค์นางนงคราญ ไปในธารธาราได้ห้าวัน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสั่งพระอนุชาว่าไฉน <bot>:ตามแต่ใจเจ้าจะสั่งเถิดทั้งหมด ให้แต่องค์พระธิดานั้นลาพรต ในกำหนดเจ็ดวันเหมือนสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งห้าค่ายไหม้ป่นไม่ทนได้ <bot>:กำลังไฟแตกชิงกันวิ่งตื๋อ พวกชาวเมืองย่นย่อไม่ต่อมือ แตกกระพือย่อยยับทุกทัพชัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวาโหมโซมสนานสำราญรื่น <bot>:สุคนธรสสดชื่นรื่นนาสา ทรงเสื้อเหลืองเครื่องสำหรับประดับประดา พระมาลางามล้ำทำด้วยทอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายราหูผู้เฒ่าเข้าแดนด่าน <bot>:ห้ามชาวบ้านน้อยใหญ่มิให้หนี เที่ยวบอกเล่าเจ้าเมืองเอกโทตรี ว่ามุนีมีบุญกรุณา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิรุณโรยโปรยปรายเป็นสายสาด <bot>:สุนีฟาดเปรี้ยงเปรี้ยงเสียงประหาร พยุพยับอับพื้นโพยมมาน ชลธารเป็นระลอกกระฉอกชล
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำจวนจิตรคิดไปน่าใจหาย <bot>:ไม่เว้นวายความเทวศสวาสดิ์ศรี จึงเลยลาอารักษ์ริมคีรี จงศุขีเถิดนะข้าขอลาจร
|
นิราศพระบาท
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสาวน้าวกิ่งชิงกันเก็บ <bot>:จนเสียเล็บแลหาน้ำตาไหล บ้างท้าวแขนแหงนชมพนมไพร ดูนกไม้ต่างต่างตามทางมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไพร่นายฝ่ายทหารชาญกำแหง <bot>:ใส่เสื้อแสงสีดำล้วนล่ำสัน ด้วยห้ามปรามตามแพนกให้แปลกกัน สีหมอกนั้นเป็นของคนพลเรือน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงรับกลับมาเวลาพลบ <bot>:ถึงหอรบเรียกฝ่ายนายทหาร นางละเวงวัณฬายุพาพาล คิดรำคาญขัดข้องไม่คล่องใจ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ความรู้ดูยิ่งล้ำ <bot>:สินทรัพย์ คิดค่าควรเมืองนับ ยิ่งไซร้ เพราะเหตุจักอยู่กับ กายอาต มานา โจรจักเบียนบ่ได้ เร่งรู้เรียนเอา ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเชือดชิ้นกินดิบทั้งสิบเอ็ด <bot>:ให้สิ้นเสร็จสงครามตามประสงค์ กับลูกรักจักภิเษกเป็นเอกองค์ ให้ดำรงราไชยเพิ่มไพบูลย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยความรู้ครูให้ไว้หลายอย่าง <bot>:ไม่อวดอ้างอังกุหร่าอย่าสงสัย ถึงสิ้นแรงแทงฟันไม่บรรลัย สลบไปเที่ยงคืนก็ฟื้นกาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฝนตกครั้งนี้ฝูงปีศาจ <bot>:มันร้ายกาจที่ในทางกลางวิถี ถ้าแม้นจะขืนไปภัยจะมี เราปรานีจึ่งมาห้ามความเมตตา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคนธรรพ์คันธรรพเทพบุตร <bot>:เกรงอาวุธของพี่ต้องหนีหาย อันแก้วเตร็จเพชรพระขรรค์ถือกันกาย แต่พี่ชายเจ้าจะฟาดคงขาดรอน
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงนั่งสั่งสอนสานุศิษย์ <bot>:ก็เพราะจิตมิได้ยั้งตั้งอิจฉา ตะแกอยากที่จะได้ไปลังกา ด้วยเคยผาสุกสบายเป็นใหญ่โต
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายจะล่อพอให้รักไม่พักรบ <bot>:ได้พิภพโภไคมไหศวรรย์ เมื่อเจ้าเห็นเป็นว่าจะช้าวัน จะช่วยกันสงครามก็ตามใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งตัวกูผู้เป็นสังฆราช <bot>:เพราะขี้ขลาดมันจะรุมกันคุมเหง จำจะพูดยักย้ายให้หลายเพลง เอาให้เกรงกูจงได้ในสำนวน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำนับน้อมพร้อมพรั่งกันทั้งสาม <bot>:ต่างเล่าความตามจริงทุกสิ่งสรรพ์ พระสังฆราชคาดว่าสิบห้าวัน จะโรมรันรบพุ่งเข้ากรุงไกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าเราเรือแตกต้องแยกย้าย <bot>:ยังพลัดพรายตายเป็นไม่เห็นหน จะแล่นเลี้ยวเที่ยวหาในสาชล เผื่อผู้คนที่ในเรือจะเหลือตาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังว่ายังนี้ <bot>:ไม่สู้ดีเดือดร้อนได้ผ่อนผัน เป็นบุรุษเกิดมาในสามัญ ต้องพัวพันเครื่องหวานสมานคอ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เออนั่นแน่แม่หายไม่ไปหา <bot>:ยังหลับตาอยู่เล่าเจ้าลูกศิษย์ สินสมุทรตกใจพึ่งได้คิด เออมิผิดแล้วหรือมาอยู่กว่ายาม
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นตลิ่งหญิงชายทั้งหลายเห็น <bot>:คิดว่าเป็นลูกหลานท่านฤๅษี ด้วยจำแน่แต่ม้าของตาชี ชาวบุรีเรียกกันดูพระกุมาร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะวันเย็นขึ้นมาเล่นทะเลกว้าง <bot>:เที่ยวอยู่กลางวารินกินมัจฉา ฉวยฉนากลากฟัดกัดกุมภา เป็นภักษานางมารสำราญใจ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตกใจให้อำมาตย์ประกาศสั่ง <bot>:กำปั่นทั้งร้อยรายอยู่ซ้ายขวา ออกรบรับทัพฝรั่งเมืองลังกา พวกโยธาหมดทั่วไม่กลัวเกรง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม้แก้วกางกิ่งพิงกับกิ่งเกด <bot>:ฝูงโนเรศขันขานประสานเสียง น้ำตาคลอท้ออกเห็นนกเรียง เหมือนเรียมเคียงร่วมคู่เมื่ออยู่เรือน
|
นิราศพระบาท
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลองค์ทรงเดชพระเชษฐา <bot>:พระคุณหาแห่งใดเห็นไม่เหมือน ถ้านานไปไม่แน่แม้นแชเชือน น้องจะเบือนพักตราไปหาใคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำองุ่นรินใส่ในถ้วยแก้ว <bot>:เรียงเป็นแถวแต่งตั้งดังถวิล ทั้งลูกไม้จานรองล้วนของกิน จัดไว้สิ้นตั้งรอบนหอกลาง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธิบดินทร์ยินดีเป็นที่สุด <bot>:ไม่ยั้งหยุดแต่งองค์ทรงภูษา ชวนสนมกรมในแล้วไคลคลา พาธิดาลีลาศขึ้นหาดทราย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งของเลี้ยงดาบส <bot>:ทั่วกันหมดพร้อมแต่เช้าทั้งคาวหวาน พอแสงทองส่องสีรวีวาร ก็จัดการของเลี้ยงตั้งเรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกบอกหยูกยาข้างฝาหรั่ง <bot>:เองจงตั้งใจดูเหมือนกูสอน รีบรักษาเสียให้หายวายอาวรณ์ ที่การร้อนจะได้ไปดังใจจง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกเท่าไรไม่ฟื้นสะอื้นอั้น <bot>:ต่างปลุกสั่นโศกีพระพี่จ๋า ยิ่งเรียกนิ่งยิ่งสะอื้นกลืนน้ำตา กุมาราแรงน้อยล้มผอยไป
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าคนกำพลเพชร <bot>:เมืองร้อยเอ็ดเห็นหาเข้ากับเราไม่ ทั้งองค์ท้าวเจ้าเมืองต่างเคืองใจ แม้นกลับไปไพรีจะบีฑา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บริเวณละเลื่อนล้อม <bot>:ปาณสัตว์ สาวบ่าวหญิงชายคัด คั่งแคร้ รัตตินทิวาวัด อันค่ำ คืนเอย บ่ห่างสักเมดแม้ เมื่อใกล้วิภาดา
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์ถวายน้ำสังข์ตั้งภิเษก <bot>:เป็นองค์เอกอุปราชตามวาสนา ผ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นรัตนา กับพระอาพลางช่วยอำนวยพร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเฝ้าป้อมล้อมวังกำลังตื่น <bot>:ยินเสียงปืนใหญ่ยิงต่างวิ่งหนี ฝ่ายฝรั่งทั้งปวงได้ท่วงที ไล่ฆ่าตีตายกลาดดื่นดาษทาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายจีนตั๋งมันก็ใช้ไฟอย่างนี้ <bot>:ต้องบัดพลีขอฝนมนต์คาถา ให้ตกต้องเย็นใจในอุรา ขออาสาแก้ไขไฟน้ำมัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจบสารแกยิ่งแค้นแสนพิโรธ <bot>:ใครนับโคตรนับวงศ์ที่ตรงไหน ถึงมังคลาร่วมพ่อต่อกันไป กูมิให้นับญาติเป็นขาดวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายทัพอุเทนราช <bot>:พบอำมาตย์รมจักรเข้าหักหาญ ทั้งยิงแย้งแทงฟันประจัญบาน ไทยไม่ทานมือแขกก็แตกยับ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอหายเหนื่อยเมื่อยล้ากินอาหาร <bot>:เผื่อว่าการผันแปรจึงแก้ไข เห็นพรักพร้อมรวมทัพถอยกลับไป เข้าค่ายใหญ่ที่ตั้งล้อมลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ธรณีเต้าตั้งกาศ <bot>:ลีเลิง เต็มแต่บุพพัณห์เถิง ค่ำสลุ้ม หวงเห็นที่เทียนเทิง ใจเช่น นาแม่ ยลเยื่องใดจักกุ้ม กว่านั้นนานเห็น
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ฟังลงนั่งนิ่ง <bot>:ไม่เห็นจริงสารพัดจึงตรัสเถียง แล้วว่าเจ้าเบาใจไม่ไล่เลียง เอาชื่อเสียงผู้ผัวหรือตัวใคร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏมาตุรงค์ลืมหลงเลือน <bot>:สติเฟือนเหมือนยังฝันสูงชันษา เห็นข้าเฝ้าเศร้าจิตถึงธิดา รำพันด่าจตุสดมภ์กรมวัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายรองรับกลับออกมาบอกบ่าว <bot>:ไปปากอ่าวแต่งลำกำปั่นใหญ่ ใส่ข้าวน้ำลำเลียงพร้อมเพรียงไว้ ทั้งต้นหนคนใช้เคยไปมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัวเมืองรายฝ่ายใต้จะไปจับ <bot>:เกณฑ์กองทัพเมืองละหมื่นล้วนปืนผา ประเดี๋ยวนี้มีผู้ถือหนังสือมา เนื้อความว่านายด่านชานชลธี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครั้งนี้อีวัณฬามันมาด้วย <bot>:ถึงมอดม้วยก็ไม่ให้ใครข่มเหง จะต้องสู้ดูดีอีละเวง ไม่ครื้นเครงคราวนี้ก็ที่ตาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มโหระทึกกึกก้องกลองชนะ <bot>:ตีจังหวะเดินเรียงเคียงไสว ทั้งธงเทียวเขียวเหลืองเดินเนื่องไป ทั้งธงชัยขาวระบายลายมังกร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียนรู้ครูบอกได้ <bot>:เสร็จสรรพ์ สบศาสตร์ศิลป์ทุกอัน ย่อมรู้ อัชฌาสัยแห่งสามัญ บุญแต่ง มาแฮ ครูทักนักสิทธิผู้ เลิศได้บอกเลย ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราบอกเรื่องเมืองผลึกรมจักร <bot>:ให้ทรงศักดิ์ทราบเหตุทั้งเชษฐา คอยรั้งรอพอให้เสร็จเสด็จมา เถิดหรือพระอนุชาช้าจะดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลามาสั่งขุนทหาร <bot>:ให้เตรียมการพร้อมพรั่งทั้งพหล พวกจัตุรงค์เสนาพลาพล ให้เร่งขนเสบียงไปใส่เภตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.