text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์สอดมองตามช่องฉาก <bot>:เห็นเขาฝากรักใคร่ก็ใจหาย คิดถึงแก้วเกษราเอกากาย ค่อยแหวะชายม่านย่องเข้าห้องนาง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกแท่นทองท้องพระโรงจำรูญศรี <bot>:แสนเสนีเฝ้าแหนอยู่แน่นหนา พระพี่น้องสององค์ก็ตรงมา เฝ้าบิดาที่ท้องพระโรงชัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้นุ่งห่มสมองค์ประจงจัด <bot>:คาดเข็มขัดประจำยามงามหนักหนา สร้อยสังวาลบานพับประดับประดา ใส่กรอบหน้าเหน็บเสียดกรรเจียกจอน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกตรองตรึกนึกจะแก้ค่อยแปรผัน <bot>:ที่ในชั้นเชิงตรองให้ผ่องใส คงจะคิดผ่อนปรนให้พ้นภัย ตามที่ในกลศึกค่อยตรึกตรอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงนั่งฟังล่ามเขาถามซัก <bot>:แจ้งประจักษ์มั่นคงไม่สงสัย อยากจะใคร่รู้ความถามออกไป ว่ากรุงไกรนครายังถาวร
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงบอกพ่อขอเถิดไม่ขัดขวาง <bot>:เมื่อวายวางขวัญเข้า[๑๓]ช่วยเผาผี พระลูกแก้วแววตาอย่าราวี ให้เสนีราษฎรได้ร้อนรน
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกองทัพยับยั้งอยู่วังใหม่ <bot>:ตรงเข้าไปหน้าที่นั่งนรังสรรค์ ถวายสารกรานก้มบังคมคัล แล้วรำพันทูลความตามกิจจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือตัวสังสารวัฏตัดไม่ขาด <bot>:ด้วยอำนาจจิตพะวงให้หลงใหล อันปัญญาเหมือนพระขรรค์ค่อยฟันไป กว่าจะได้ทางประโยชน์โพธิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์ปิ่นฤๅษี <bot>:ครั้นราตรีเย็นพยับล่วงลับแสง พวกนั่งยามตามไต้จุดไฟแดง สว่างแสงทั่วไปในกุฎี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบรรทมกรมฤทัยมิใคร่หลับ <bot>:ด้วยทุกข์ทับเทียมเท่าภูเขาหลวง เหมือนเสี้ยนยอกชอกช้ำระกำทรวง ให้งุบง่วงงีบสะดุ้งจนรุ่งราง
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแอบอุ้มจุมพิตสนิทสนอม <bot>:ให้หวนหอมยวบจิตพิสมัย มาเตือนซํ้าจำสลัดตัดอาลัย เสด็จไปพระโรงรัตน์ชัชวาล
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์ตัดสินเหมือนสินสมุทร <bot>:แม้นไม่หยุดยับยั้งเราทั้งสาม จะขืดขาดญาติวงศ์ทำสงคราม ก็อย่าตามเธอจะทำกระไรใคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างชาติชั่วหัวกระดูกลูกตอแหล <bot>:ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงน้องต้องไปอยู่ไกลพี่ <bot>:เคยร่วมที่แอบองค์สรงเสวย เวลานี้มิได้เห็นเหมือนเช่นเคย โอ้อกเอ๋ยเป็นเคราะห์ต้องเกาะกุม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอุ้มองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ขึ้นแท่นรัตน์รจนามุกดาหาร พระทรงเครื่องเรืองจำรัสชัชวาล พอเสียงขานฆ้องรุ่งสะดุ้งองค์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดให้คุมเรือแพเป็นแม่ทัพ <bot>:ไว้สำหรับว่าพหลพลขันธ์ มีนายหมวดตรวจตราสารพัน แล่นตามกันขึ้นล่องท้องชลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเดชะพระเยซูมาชูช่วย <bot>:ให้รื่นรวยในสมบัติพัสถาน พอเรือใกล้ถึงกันมิทันนาน พวกทหารเทวสินธุ์นรินทร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางตีผีกลิ้งวิ่งเข้าช่วย <bot>:บ้างฉุดฉวยเชือกกระหวัดวัดไว้ได้ ทั้งสองนางต่างตามนางทรามวัย มากราบไหว้ทูลถามตามสงกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างตัวสั่นงันงกสะทกสะท้าน <bot>:อลหม่านทั้งประเทศทุกเขตแขวง มีตู้หีบรีบหามไปตามแรง หิ้วหม้อแกงหม้อข้าวแบกเตาไฟ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงคิดอ่านการสงครามตามแต่เจ้า <bot>:ผู้ใดเขาเคยศึกจงปรึกษา เอ็นดูพ่อขอแต่ลูกเจ้าลังกา อย่าเข่นฆ่าชีวันให้บรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจะไปไม่ห้ามจะตามส่ง <bot>:พระโฉมยงอย่าเพ่อตัดสลัดเสีย ให้อกน้องหมองไหม้ดังไฟเลีย มาหาเมียเสียสักหน่อยให้ค่อยคลาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เกิดมาอาภัพอัปภาค <bot>:จะจำจากมารดานิจจาเอ๋ย อย่าเศร้าสร้อยน้อยใจอาลัยเลย บุญแม่เคยครองเลี้ยงเจ้าเพียงนั้น
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทมิฬกินปักษาชื่อวาโหม <bot>:ไปพาราวาหุโรมส่งโสมถวาย ทหารใหญ่อ้ายย่องตอดนั้นวอดวาย นางสุนีหนีกายสูญหายไป
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเมตตาว่าจะเลี้ยงไว้เคียงคู่ <bot>:พระคุณอยู่ข้าพเจ้าเท่าเขาหลวง แต่อย่าให้ได้อายชายทั้งปวง ค่อยหนักหน่วงอย่าเพ่อด่วนทำลวนลาม
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลแถลงแจ้งข่าวว่าหน่อนาถ <bot>:บังคมบาทบอกเหตุพระเชษฐา ทั้งสี่องค์หลงคลั่งอยู่ลังกา ทราบสาราร้อนใจดังไฟฮือ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เนื้อปองน้ำหญ้าบ่ <bot>:ปองทอง ลิงบ่ปองรัตน์ปอง ลูกไม้ หมูปองอสุจิของ- หอมห่อน ปองนา คนเคลิบเคลิ้มบ้าใบ้ ห่อนรู้ปองธรรม ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาลาลีสองพี่น้อง <bot>:ถึงยามสองดาวฤกษ์ขึ้นเบิกแสง ต่างขึ้นม้าพากันออกนอกกำแพง ย่องตอดแต่งตัวนำช่วยกำบัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทหารด่านแตกต่างแยกย้าย <bot>:เที่ยวเรี่ยรายเวียนวงเดินหลงใหล บ้างไปเขาเจ้าประจัญด่านชั้นใน บ้างตัดไปดงตาลข้างด่านกลาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผลัดภูษาอ่าองค์แล้วทรงเครื่อง <bot>:อร่ามเรืองแก้วเก้าวาวเวหน สรวมชฎากลีบเพชรเสด็จดล เจ้าสิงหลทรงมงกุฎบุษย์น้ำทอง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยตื่นไสยาสน์ <bot>:ชวนหน่อนาถนุชน้องมาห้องขวาง ต่างจัดแจงแต่งองค์ทรงสำอาง ครั้นเสร็จย่างเยื้องมาหน้าพระลาน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนวิตกอกเอ๋ยมาช่วยศึก <bot>:อนาถนึกพากันทิ้งมิ่งสมร มากรากกรำจำร้างห่างที่นอน แสนอาวรณ์เหมือนกันหมดต้องอดโซ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยเสร็จพระเสด็จขึ้นจากอาสน์ <bot>:พระหน่อนาถกราบก้มประนมสนอง ทูลลาไปสำนักตำหนักทอง แต่ตรึกตรองจะครรไลไปบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างต้นร้ายปลายดีมักมียศ <bot>:ให้ปรากฏดังอาจารย์ท่านขานไข ขอจงทราบบาทบงสุ์พระทรงชัย ตามที่ในแบบฉบับอย่างกราบทูล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นได้ความสามนายค่อยคลายร้อน <bot>:ไม่หยุดหย่อนรีบมุ่งมากรุงศรี เข้าในวังทั้งอำมาตย์ราชกวี มาพร้อมที่พระโรงรัตน์กษัตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่ายังกำลังหลง <bot>:แต่ละองค์แอบอยู่กับผู้หญิง อีฝรั่งนั่งชะอ้อนเฝ้าวอนวิง ทำพาดพิงพูดยั่วให้ผัวรัก
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดือนตะวันนั้นไม่เห็นเป็นแต่แสง <bot>:แดดไม่แข็งคนทั้งหลายไม่หายหนาว อีกเดือนครึ่งจึงเห็นจันทร์ตะวันวาว ถึงเกาะคังคาวโขดเขาสำเภาทลาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มพลางทางชักสลักเลื่อน <bot>:ขยดเขยื้อนแย้มบานทวารไข พระอภัยได้ทีดีพระทัย เข้าข้างในรถทรงอลงการ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์สินสมุทรไม่หยุดยั้ง <bot>:กับไพร่พรั่งพรูพร้อมเข้าป้อมขวา ต่างเผ่นโผนโยนโซ่สวมเสมา โยทะกาเกี่ยวปราการขึ้นราญรอน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอำลาดาบสประณตน้อม <bot>:ลงจากจอมเขาเขินเนินไศล สินสมุทรยุดนางไม่ห่างไกล กลับลงในเภตราพอสายัณห์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สังเกตเหตุผลฝนอย่างนี้ <bot>:ดูเหมือนที่เมืองผลึกรบศึกเหมือน ถูกไฟกรดหมดทั่วทั้งครัวเรือน ฝนนี้เหมือนคราวนั้นเห็นมั่นคง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเรานี้เป็นน้องจึงร้องไห้ <bot>:ด้วยจากไปตายเป็นไม่เห็นผี ซึ่งท่านถามนามกรของเรานี้ เราชื่อศรีสุวรรณราชเร่งฟาดฟัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งจอบเสียมไม้ไหล้เร่งให้ขน <bot>:ถ้วนทุกคนหาบหามตามไสว นายกำกับบ่าวตนให้ขนไป ที่เขาใหญ่ชักนำให้ทำการ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เออมังคลาว่ากระไรไปหรือหลาน <bot>:ขนสิงคารไปบำรุงซึ่งกรุงศรี อาจะได้ไปทูลพระมุนี โดยคดีตามประสงค์พระทรงธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำค้างโรยโปรยละอองมาต้ององค์ <bot>:นางแสนทรงโศกสลดระทดใจ โอ้อกเอ๋ยเคยสำราญผ่านประเทศ มาทุเรศแรมเดินเนินไศล
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนิจจังสังขาราเหมือนปลานก <bot>:ต้องว่ายวกบินเตร่ระเหระหน ถึงร่างกายก็อย่าหมายว่าของตน พอสิ้นชนม์เน่าจมถมแผ่นดิน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยทูลลาบรรดาญาติ <bot>:อภิวาทสองกษัตริย์ไม่ขัดขวาง พ่อจะไปในเขตประเทศทาง อย่าขัดขวางจงเป็นสุขทุกทิวา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ยินยอมพร้อมใจทั้งนายไพร่ <bot>:ใครมิได้แก่งแย่งจะแข็งขืน จึงรวบรวมสาตราบรรดาปืน ได้สักหมื่นหนึ่งถ้วนล้วนคาบชุด
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวาลีมิใช่ชั่วเขาตัวโปรด <bot>:จะเป็นโสดสูงเสริมเฉลิมศักดิ์ ผู้ดีเดิมเหิมฮึกทำคึกคัก จะต้องหักทบทับอัประมาณ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มิใช่ลายมือหนังสือฝรั่ง <bot>:สำนวนทั้งลายลิขิตน่าพิศวง ดูคลับคล้ายลายพระหัตถ์จัดประจง เห็นมั่นคงเชษฐาสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลองชนะปะปึงปึงเปิงครึ่ม <bot>:ก้องกระหึ่มเภรีปี่ไฉน โห่สนั่นครั่นครึกพิลึกไป หมายจะให้แจ้งกิจถึงธิดา
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งจะอยู่บูรีจงตรีตรึก <bot>:ฉวยเกิดศึกทรงฤทธิ์จะคิดไฉน อุศเรนเป็นกันเองไม่เกรงใจ หรือจะให้พึ่งพาบารมี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ย่องตอดเห็นเผ่นมาเงื้อพร้าโต้ <bot>:ฟันสิงโตผิดตัวมันหัวร่อ นางชักด้ายสายสิญจน์ไปสวมคอ มันกลัวงอยอบยุบลงฟุบตัว
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพาเจ้าเข้าไปชมรมจักร <bot>:หยุดผ่อนพักพลขันธ์ให้หรรษา ได้เฝ้าองค์ทรงฤทธิ์พระบิดา จะพาพระอัยกาไปว่าไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุจริตจิตชั่วอ้ายตัวโลภ <bot>:หลงละโมบเรี่ยวแรงต้องแข็งขืน เกิดทิษฐิที่ในจิตดั่งพิษปืน ต้องแข็งขืนมานะในอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดประทับยับยั้งอยู่พรั่งพร้อม <bot>:ที่ริมป้อมนอกประตูบูรีศรี ครั้นเช้าชัยสุริยาพาเสนี ไปพร้อมที่พระโรงรัตน์ชัชวาล ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าจะขอหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ <bot>:ไปครองสมบัติเวียงชัยมไหสูรย์ เขาร้องทุกข์กับอาต้องมาทูล พวกประยูรคงต้องให้ไปสักคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:สมคิดที่ในเล่ห์พลางเสสรวล มาขึ้นรถอย่างฝรั่งตั้งกระบวน เวลาจวนรีบไปในบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่ที่พี่พบกับน้องนั้น <bot>:อีกเจ็ดวันหว่างศาลประมาณหมาย พี่ไปถึงจงระวังฟังระคาย ถึงยักษ์ร้ายเคืองขัดจะตัดรอน
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นท้าวไปได้ยลวิมลพักตร์ <bot>:จะแสนรักดวงอุบลวิมลฉาย ทั้งนิเวศน์เขตแคว้นแสนสบาย คนทั้งหลายมั่งคั่งทั้งแผ่นดิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าสินสมุทรสุดโศกเป็นโรคร้อน <bot>:โปรดให้หล่อนออกไปด้วยช่วยรักษา พี่จะไปอยู่ห้องของนัดดา ตรัสแล้วมามนเทียรวิเชียรพราย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้สงสารผ่านเกล้าเจ้าประคุณ <bot>:เคยมีบุญเลี้ยงบำรุงซึ่งกรุงศรี มาประมาทพลาดพลั้งลงครั้งนี้ ถึงชีวีวายวางลงกลางไพร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าเจ้าเล่ายังกำลังสาว <bot>:พึ่งรุ่นราวไร้มิตรพิสมัย พี่นี้อยู่ผู้เดียวเปลี่ยวฤทัย ไม่มีใครคู่ครองต้องวิญญาณ์
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกนางมัจฉาให้มาอยู่ <bot>:อย่าไปอู่เหมือนแต่ก่อนจงผ่อนผัน จึ่งสั่งให้ศิษย์หาที่มานั้น เอาเผือกมันผลไม้มาให้นาง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายคนดีผีเข้าก็สั่นหรับ <bot>:นัยน์ตาหลับเคลิ้มไปเหมือนใฝ่ฝัน แล้วจึงว่าฮ้าเฮ้ยเจ้าพวกเผ่าพันธุ์ ไม่แก้กันก็จะตายวายชีวง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงนั่งตั้งสง่าบนหน้ารถ <bot>:มาพร้อมหมดยืนคำนับรับกฎหมาย จะคอยฟังสั่งงานการอุบาย ทั้งไพร่นายข้างฝรั่งอย่างแต่เดิม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เป็นคนควรคิดกั้ง <bot>:กันภัย ทรัพย์มากหมั่นระไว แวดล้อม เคลิ้มคลับหลับลืมไหล เป็นเหตุ รั้วมั่นกั้นห้องห้อม ห่อแก้วเงินทอง ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ปากน้ำสำคัญอยู่แห่งหนึ่ง <bot>:เอาโซ่ขึงค่ายคูดูรักษา พรุ่งนี้เช้าตัวเราจะยาตรา เอาปืนผายิงไปให้เป็นจุณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่แห่รับนับถือหนังสือสาร <bot>:ราชการกูเป็นสูญจะทูลเฉลย หยิบหนังสือถือเอาไปกูไม่เคย อย่าช้าเลยไปแถลงให้แจ้งความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงสงสารผีเสื้อสมุทร <bot>:มาสิ้นสุดชีวาตม์อยู่หาดหิน หมู่มัจฉากาแร้งจะแย่งกิน จะปลงศพเสียให้สิ้นพ้นนินทา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนีรับขับม้าออกมาถาม <bot>:ครั้นแจ้งความว่าพวกกันต่างหรรษา เอาเนื้อความมาประมูลทูลกิจจา เจ้าพาราดีพระทัยใครจะปาน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ก็หลานในไส้มิใช่ข้า <bot>:จะจัดหาของที่ชั่วเป็นตัวขมวน หัวก็หงอกแล้วเป็นไรไม่ใคร่ครวญ แม่เห็นควรอย่างไรเห็นไม่เป็น
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่มนุษย์สุดสวาทเป็นชาติยักษ์ <bot>:จงคิดหักความสวาทให้ขาดสูญ กลับไปอยู่คูหาอย่าอาดูร จงเพิ่มพูนภาวนารักษาธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่คิดร้ายหมายรบไม่คบแล้ว <bot>:หรือน้องแก้วแลดูยังรู้จัก ที่เมืองใหม่ไฟสว่างกระจ่างพักตร์ แม่นงลักษณ์ลืมแล้วหรือแก้วตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้งสั่งสรรพจับกระบองออกจากถํ้า <bot>:กายกำยำคึกคักเป็นยักษา เที่ยวล่าไล่โคถึกมฤคา กินตามเพศอสุราสำราญใจ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันเจียมตัวกลัวจะตกหัวอกแตก <bot>:สุดจะแบกหน้าหยิบหมากดิบเสวย พวกข้าเฝ้าเขาจะเยาะหัวเราะเย้ย ยังไม่เคยรับประทานถึงพานทอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากปล่องช่องเหวเป็นเปลวโปร่ง <bot>:ตลอดโล่งลึกล้ำเหลือกำหนด บอกให้นั่งตั้งประนมพรหมพรต วางไม้เท้าดาวบสไว้ริมกาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งคืนองค์ส่งสองกษัตริย์กลับ <bot>:จะล่าทัพถอยหนีพ้นที่ไหน แม้มิส่งองค์พระภูวไนย จะจุดไฟเผาเรือไม่เหลือตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาพวกพ้องเรือแพมาแออัด <bot>:กูแค้นขัดเคืองใจหลายสถาน ไม่รู้หรือถิ่นกูอยู่มานาน เปรียบเหมือนศาลเทวาจะมาไป
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกณฑ์ทัพบกหกทัพกับอำมาตย์ <bot>:ไปจับบาทหลวงขบถโอรสา หัวเมืองเล็กเอกโทตรีจัตวา ให้จับวลาวายุพัฒน์หัสกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรืองามปลื้มลืมคำที่ร่ำว่า <bot>:พอเห็นหน้าน้องก็เดินทำเมินหนี เหมือนแค้นเคืองเปลื้องปลดหมดไมตรี เมื่อไม่มีความผิดสักนิดเดียว
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเป็นว่าฉาพระพี่ <bot>:พูดเช่นนี้แค้นน่าเลือดตาไหล พระอนุชามารับจะกลับไป พอเข้าใจอยู่ดอกอย่าพักพาที
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งว่าฮ้าเฮ้ยออท้าวแขก <bot>:เป็นของแปลกมึงจะใส่ไว้ในหัว แม้นมีทรัพย์รับรองก็หมองมัว จะดีชั่วยังไม่แจ้งแห่งตระกูล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงมไหสวรรย์ <bot>:ให้เลือกสรรเพชรที่ดีสีสยาม ประทานหน่อภัทวงศ์ผู้ทรงนาม ที่เงาวาวรู้ร่วงดวงมณี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบพุ่งรุ่งเช้าข้างเขามาก <bot>:เราอดอยากสารพัดจะขัดสน วันนี้ดึกศึกหลับเราขับพล ขึ้นตีปล้นอ้ายฝรั่งรบสั่งลำ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสุริยงลงลับพยับฝน <bot>:เป็นหมอกมนมืดมิดทุกทิศา คลื่นก็คลั่งทั้งลมระดมมา ตีเภตราเลื่อนลั่นสนั่นดัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังพวกพ้องของท้าวรามเดช <bot>:หลายประเทศทั้งพระวงศ์เผ่าพงศา มาสมทบรบพุ่งกรุงลังกา สักพริบตาก็จะได้ดั่งใจจง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสำเร็จเสร็จการปลูกศาลเจ้า <bot>:บนเนินเขาที่กลบศพยักษี อยู่เซ่นศพครบเสร็จเจ็ดราตรี ต่างกลับมาธานีไม่มีภัย
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิสัยหญิงจริงจิตไม่คิดชั่ว <bot>:มิให้มัวหมองซํ้าด้วยตํ่าศักดิ์ ประการหนึ่งถึงไพร่ถ้าได้รัก จะก้มพักตร์ปรนนิบัติด้วยสัจจัง
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศุภลักษณ์อักขราเมืองการะเวก <bot>:เสวยเศวกฉัตรชัยในสนาม ถึงพระปิ่นลังกาสง่างาม เพราะมีความวิตกในอกใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับเสนาห้าร้อยยกถอยก่อน <bot>:ข้าเคยจรแจ้งทางหว่างวิถี ไปถึงพระชนกชนนี จะยินดีดังประสงค์จำนงใน
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แสลวแสลวพายฟากฟุ้ง <bot>:สินธุ์สาย แสนสนุกนานาหลาย หลากเหล้น ศัลเรียมกรรแสงฟาย ฟองเนตร นุชเอย ยลเยื่องใดจักเล้น ล่อให้หายทรวง
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายกองร้องว่าเหวยฝรั่ง <bot>:อวดอหังการ์เกเรเดรฉาน เจ้านายมึงซึ่งเป็นโจรจัณฑาลพาล เที่ยวรุกรานร้ายกาจชั่วชาตินัก
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับจับเรื่องเมืองฝรั่ง <bot>:ที่ในวังวัณฬามารศรี ได้ครองคู่อยู่กับพระอภัยมณี แต่เดือนยี่ยามหนาวคราวเหมันต์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสียเรือเหลือตายทั้งชายหญิง <bot>:อาศัยสิงสิขรินทร์เป็นถิ่นฐาน เหมือนเรือท่านฉันก็เห็นไม่เป็นการ น่าสงสารท่านฤๅษีจะมีภัย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ขัดแค้นคำอ้ายเฒ่า <bot>:จะใคร่เอาจอบสับให้ตักษัย พี่เลี้ยงพราหมณ์สามคนเข้ายุดไว้ แล้วแก้ไขบอกเล่าเฒ่าชรา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงสั่งให้เขียนสาร <bot>:ไปทูลการกับสมเด็จพระเชษฐา ในกรุงไกรนครังเมืองลังกา ว่าหลานยามาขอหน่อนรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่ผู้คนอลหม่าน <bot>:แน่นพระลานยัดเยียดเบียดไม่ไหว ยังมาหลามตามทุ่งนอกกรุงไกร ต่างเข้าไปเตรียมรับที่พลับพลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาโยธาทัพ <bot>:ต่างแล่นกลับเกลื่อนทางไปกลางหน ถึงฟากฝั่งลังกาท่าสาชล พร้อมไพร่พลฝรั่งคับคั่งกัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตบต่อยย่อยยับสำทับถม <bot>:ค่อนขู่ข่มแค้นเดือดไม่เหือดหาย ขืนอยู่ไปไม่รอดจะวอดวาย ขอถวายบังคมลาฝ่าละออง
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นต้องแสงพระอาทิตย์ยิ่งฤทธิ์กล้า <bot>:ปราบบรรดาพวกปีศาจด้วยอาจหาญ ได้เป็นใหญ่ในแม่น้ำอโนมาน ใครล้างผลาญชีวันไม่บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.