paragraph
stringlengths 541
3.53k
| paragraph_TH
stringlengths 441
2.97k
| question
stringlengths 13
289
| question_TH
stringlengths 10
245
| answer
stringlengths 1
465
⌀ | answer_TH
stringlengths 1
427
| idx
stringlengths 44
53
| label
int64 0
1
| score_paragraph
float64 0.78
0.97
| score_question
float64 0.29
0.98
| score_answer
float64 0.04
1
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ?
|
อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา?
|
He wanted to free his imagination
|
เขาต้องการปลดปล่อยจินตนาการของเขา
|
{'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25600}
| 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.819205 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ?
|
อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา?
|
He wanted to imitate the greats
|
เขาต้องการเลียนแบบผู้ยิ่งใหญ่
|
{'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25601}
| 0 | 0.872904 | 0.931525 | 0.781879 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ?
|
อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา?
|
He wanted to see what he would write if he allowed his mind to run freely
|
เขาต้องการดูว่าเขาจะเขียนอะไรถ้าเขาอนุญาตให้จิตใจของเขาวิ่งได้อย่างอิสระ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25602}
| 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.802293 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ?
|
อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา?
|
He let his imagination go freely
|
เขาปล่อยให้จินตนาการของเขาไปอย่างอิสระ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25603}
| 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.745437 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ?
|
อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา?
|
He wanted to break from tradition
|
เขาต้องการที่จะแยกจากประเพณี
|
{'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25604}
| 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.763142 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
How many authors ' surnames did Arthur mention ?
|
มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง?
|
5
|
5
|
{'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25605}
| 0 | 0.872904 | 0.766408 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
How many authors ' surnames did Arthur mention ?
|
มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง?
|
Fewer than 5
|
น้อยกว่า 5
|
{'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25606}
| 1 | 0.872904 | 0.766408 | 0.841035 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
How many authors ' surnames did Arthur mention ?
|
มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง?
|
Half a dozen
|
ครึ่งโหล
|
{'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25607}
| 0 | 0.872904 | 0.766408 | 0.608232 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
How many authors ' surnames did Arthur mention ?
|
มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง?
|
7
|
7
|
{'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25608}
| 0 | 0.872904 | 0.766408 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
How many authors ' surnames did Arthur mention ?
|
มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง?
|
Three
|
สาม
|
{'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25609}
| 1 | 0.872904 | 0.766408 | 0.901693 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
How many authors ' surnames did Arthur mention ?
|
มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง?
|
3
|
3
|
{'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25610}
| 1 | 0.872904 | 0.766408 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Arthur ask Allan ?
|
Arthur ถาม Allan อะไร
|
" Do you hate the modern system of literature ?
|
“ คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่?
|
{'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25611}
| 1 | 0.872904 | 0.927585 | 0.938269 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Arthur ask Allan ?
|
Arthur ถาม Allan อะไร
|
To write him a poem
|
เพื่อเขียนบทกวีให้เขา
|
{'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25612}
| 0 | 0.872904 | 0.927585 | 0.778777 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Arthur ask Allan ?
|
Arthur ถาม Allan อะไร
|
" What is this ? "
|
" นี่คืออะไร ? "
|
{'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25613}
| 1 | 0.872904 | 0.927585 | 0.956712 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Arthur ask Allan ?
|
Arthur ถาม Allan อะไร
|
How his writing improved so quickly
|
การเขียนของเขาดีขึ้นอย่างไรอย่างรวดเร็ว
|
{'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25614}
| 0 | 0.872904 | 0.927585 | 0.860473 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Arthur ask Allan ?
|
Arthur ถาม Allan อะไร
|
Do you want to eat something ?
|
คุณอยากกินอะไรไหม?
|
{'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25615}
| 0 | 0.872904 | 0.927585 | 0.833627 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Arthur ask Allan ?
|
Arthur ถาม Allan อะไร
|
To explain his thought process
|
เพื่ออธิบายกระบวนการคิดของเขา
|
{'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25616}
| 1 | 0.872904 | 0.927585 | 0.778572 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan writing on at his desk ?
|
Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา?
|
In an old book
|
ในหนังสือเล่มเก่า
|
{'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25617}
| 0 | 0.872904 | 0.896671 | 0.870164 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan writing on at his desk ?
|
Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา?
|
Pages
|
หน้า
|
{'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25618}
| 1 | 0.872904 | 0.896671 | 0.870664 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan writing on at his desk ?
|
Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา?
|
Paper
|
กระดาษ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25619}
| 1 | 0.872904 | 0.896671 | 0.920279 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan writing on at his desk ?
|
Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา?
|
Parchment
|
แผ่นหนัง
|
{'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25620}
| 0 | 0.872904 | 0.896671 | 0.352543 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What was Allan writing on at his desk ?
|
Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา?
|
A will
|
จะ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25621}
| 0 | 0.872904 | 0.896671 | 0.810176 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Allan write his story in a single session ?
|
Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่?
|
No
|
ไม่
|
{'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25622}
| 0 | 0.872904 | 0.921575 | 0.940028 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Allan write his story in a single session ?
|
Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่?
|
Yes
|
ใช่
|
{'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25623}
| 1 | 0.872904 | 0.921575 | 0.887465 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Allan write his story in a single session ?
|
Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่?
|
It took a week
|
ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์
|
{'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25624}
| 0 | 0.872904 | 0.921575 | 0.794816 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Allan write his story in a single session ?
|
Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่?
|
He wrote it in one night
|
เขาเขียนมันในคืนเดียว
|
{'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25625}
| 1 | 0.872904 | 0.921575 | 0.814669 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Arthur grab Allan 's paper ?
|
Arthur คว้ากระดาษของ Allan หรือไม่?
|
Maybe
|
อาจจะ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4803, 'answer': 25626}
| 0 | 0.872904 | 0.899175 | 0.885222 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Arthur grab Allan 's paper ?
|
Arthur คว้ากระดาษของ Allan หรือไม่?
|
Yes
|
ใช่
|
{'paragraph': 426, 'question': 4803, 'answer': 25627}
| 1 | 0.872904 | 0.899175 | 0.887465 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
Did Arthur grab Allan 's paper ?
|
Arthur คว้ากระดาษของ Allan หรือไม่?
|
He also tore them
|
เขายังฉีกพวกเขาด้วย
|
{'paragraph': 426, 'question': 4803, 'answer': 25628}
| 0 | 0.872904 | 0.899175 | 0.727435 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Allan contemplate over his desk ?
|
Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา?
|
A story he had constructed long ago
|
เรื่องราวที่เขาสร้างขึ้นมานานแล้ว
|
{'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25629}
| 1 | 0.872904 | 0.835237 | 0.806541 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Allan contemplate over his desk ?
|
Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา?
|
Arthur
|
Arthur
|
{'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25630}
| 0 | 0.872904 | 0.835237 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Allan contemplate over his desk ?
|
Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา?
|
An outline he 'd written previously
|
โครงร่างที่เขาเขียนก่อนหน้านี้
|
{'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25631}
| 1 | 0.872904 | 0.835237 | 0.702903 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Allan contemplate over his desk ?
|
Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา?
|
Grimm
|
กริมม์
|
{'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25632}
| 0 | 0.872904 | 0.835237 | 0.573981 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Allan contemplate over his desk ?
|
Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา?
|
What to write about
|
สิ่งที่จะเขียนเกี่ยวกับ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25633}
| 0 | 0.872904 | 0.835237 | 0.847896 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What did Allan contemplate over his desk ?
|
Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา?
|
An old story of his
|
เรื่องราวเก่า ๆ ของเขา
|
{'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25634}
| 1 | 0.872904 | 0.835237 | 0.885301 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ?
|
เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร
|
With congratulations
|
ด้วยความยินดี
|
{'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25635}
| 0 | 0.872904 | 0.838863 | 0.648162 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ?
|
เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร
|
He is angry
|
เขาโกรธ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25636}
| 1 | 0.872904 | 0.838863 | 0.882631 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ?
|
เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร
|
Anger and disgust
|
ความโกรธและความรังเกียจ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25637}
| 1 | 0.872904 | 0.838863 | 0.827187 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ?
|
เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร
|
He raises his voice and yells at Allan
|
เขาส่งเสียงและตะโกนใส่อัลลัน
|
{'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25638}
| 1 | 0.872904 | 0.838863 | 0.666035 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ?
|
เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร
|
Joy
|
ความสุข
|
{'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25639}
| 0 | 0.872904 | 0.838863 | 0.462567 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ?
|
เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร
|
He is proud
|
เขาภูมิใจ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25640}
| 0 | 0.872904 | 0.838863 | 0.77392 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ?
|
Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan?
|
They are glorified Grimm 's tales
|
พวกเขาเป็นนิทานของกริมม์
|
{'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25641}
| 1 | 0.872904 | 0.826627 | 0.599138 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ?
|
Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan?
|
He does not like them
|
เขาไม่ชอบพวกเขา
|
{'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25642}
| 1 | 0.872904 | 0.826627 | 0.851618 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ?
|
Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan?
|
They are drivel
|
พวกเขาเป็นแรงขับ
|
{'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25643}
| 1 | 0.872904 | 0.826627 | 0.647473 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ?
|
Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan?
|
He adores them
|
เขาชื่นชอบพวกเขา
|
{'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25644}
| 0 | 0.872904 | 0.826627 | 0.664811 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ?
|
Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan?
|
They are exciting
|
พวกเขาน่าตื่นเต้น
|
{'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25645}
| 0 | 0.872904 | 0.826627 | 0.822571 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ?
|
อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้
|
What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ?
|
Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan?
|
They are inventive
|
พวกเขามีความคิดสร้างสรรค์
|
{'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25646}
| 0 | 0.872904 | 0.826627 | 0.621623 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
Is there a kind of train that has no wheels ?
|
มีรถไฟชนิดหนึ่งที่ไม่มีล้อหรือไม่?
|
Yes
|
ใช่
|
{'paragraph': 427, 'question': 4807, 'answer': 25647}
| 1 | 0.881987 | 0.815731 | 0.887465 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
Is there a kind of train that has no wheels ?
|
มีรถไฟชนิดหนึ่งที่ไม่มีล้อหรือไม่?
|
Yes , the futuristic train has no wheels . They use magnets for movement ect
|
ใช่รถไฟแห่งอนาคตไม่มีล้อ พวกเขาใช้แม่เหล็กสำหรับการเคลื่อนไหว ect
|
{'paragraph': 427, 'question': 4807, 'answer': 25648}
| 1 | 0.881987 | 0.815731 | 0.872118 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
Is there a kind of train that has no wheels ?
|
มีรถไฟชนิดหนึ่งที่ไม่มีล้อหรือไม่?
|
A maglev train has no wheels
|
รถไฟ Maglev ไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4807, 'answer': 25649}
| 1 | 0.881987 | 0.815731 | 0.728601 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
It is going backwards
|
มันจะย้อนกลับ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25650}
| 0 | 0.881987 | 0.866729 | 0.679191 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
It has no ceiling
|
ไม่มีเพดาน
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25651}
| 0 | 0.881987 | 0.866729 | 0.813923 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
No wheels
|
ไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25652}
| 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.843126 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
That it looks very futuristic and has no wheels
|
ว่ามันดูล้ำสมัยมากและไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25653}
| 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.670937 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
It is purple
|
มันเป็นสีม่วง
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25654}
| 0 | 0.881987 | 0.866729 | 0.889061 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
The train has no wheels
|
รถไฟไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25655}
| 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.80291 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you observe about the train in Figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11?
|
It has no wheels
|
ไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25656}
| 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.755677 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How do magnets work to keep a maglev train moving ?
|
แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร?
|
Some magnets hold the train up and other magnets are used to move the train forward
|
แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้นและใช้แม่เหล็กอื่น ๆ เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า
|
{'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25657}
| 1 | 0.881987 | 0.916823 | 0.888219 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How do magnets work to keep a maglev train moving ?
|
แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร?
|
They push against gravity
|
พวกเขาผลักดันแรงโน้มถ่วง
|
{'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25658}
| 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.779341 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How do magnets work to keep a maglev train moving ?
|
แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร?
|
They give off waves of energy
|
พวกเขาให้พลังงานจากพลังงาน
|
{'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25659}
| 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.77141 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How do magnets work to keep a maglev train moving ?
|
แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร?
|
They repel against the metal track
|
พวกเขาขับไล่กับแทร็กโลหะ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25660}
| 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.786476 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How do magnets work to keep a maglev train moving ?
|
แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร?
|
Levitating
|
การลอย
|
{'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25661}
| 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.562704 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How do magnets work to keep a maglev train moving ?
|
แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร?
|
The magnets hold up the train and help to levitate the train above the tracks
|
แม่เหล็กยึดรถไฟและช่วยลอยรถไฟเหนือรางรถไฟ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25662}
| 1 | 0.881987 | 0.916823 | 0.784573 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
The train has no conductor
|
รถไฟไม่มีตัวนำ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25663}
| 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.82567 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
No wheels
|
ไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25664}
| 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.843126 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
The train has no wheels . It uses magnets to levitate above the tracks
|
รถไฟไม่มีล้อ ใช้แม่เหล็กเพื่อลอยอยู่เหนือแทร็ก
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25665}
| 1 | 0.881987 | 0.900333 | 0.821192 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
The train flies
|
รถไฟบิน
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25666}
| 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.822376 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
The train has no ceiling
|
รถไฟไม่มีเพดาน
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25667}
| 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.80784 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
The train has no wheels
|
รถไฟไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25668}
| 1 | 0.881987 | 0.900333 | 0.80291 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What looks different about this futuristic train ?
|
มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้?
|
It has no wheels
|
ไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25669}
| 1 | 0.881987 | 0.900333 | 0.755677 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
It actually floats , or levitates , just above the track with magnets
|
จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือแทร็กด้วยแม่เหล็ก
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25670}
| 1 | 0.881987 | 0.857307 | 0.803496 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
Magnets enable the train to levitate or float
|
แม่เหล็กช่วยให้รถไฟลอยหรือลอยได้
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25671}
| 1 | 0.881987 | 0.857307 | 0.84792 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
Floats
|
ลอย
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25672}
| 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.768886 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
It has air pressure holding it up
|
มันมีแรงดันอากาศจับมันไว้
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25673}
| 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.778025 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
It is pulled by wind
|
มันถูกดึงโดยลม
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25674}
| 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.743445 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
It has wings
|
มันมีปีก
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25675}
| 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.874233 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train work without wheels ?
|
รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ?
|
It uses magnets to levitates above the train tracks
|
มันใช้แม่เหล็กเพื่อลอยอยู่เหนือรางรถไฟ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25676}
| 1 | 0.881987 | 0.857307 | 0.810615 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
The train has no conductor
|
รถไฟไม่มีตัวนำ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25677}
| 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.82567 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
Magnets
|
แม่เหล็ก
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25678}
| 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.90457 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
The train goes backwards
|
รถไฟย้อนหลัง
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25679}
| 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.758139 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
The train uses magnets to move
|
รถไฟใช้แม่เหล็กเพื่อเคลื่อนที่
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25680}
| 1 | 0.881987 | 0.776335 | 0.882966 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
Figure 1.11 is a futuristic looking train , with no wheels that leviates above a track
|
รูปที่ 1.11 เป็นรถไฟที่มีอนาคตที่ไม่มีล้อที่ไม่มีที่อยู่เหนือแทร็ก
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25681}
| 1 | 0.881987 | 0.776335 | 0.84865 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
The train is like a helicopter
|
รถไฟเป็นเหมือนเฮลิคอปเตอร์
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25682}
| 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.856681 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What do you notice about figure 1.11 ?
|
คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11?
|
The train has no wheels
|
รถไฟไม่มีล้อ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25683}
| 1 | 0.881987 | 0.776335 | 0.80291 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Electricity
|
ไฟฟ้า
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25684}
| 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.9009 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Coal
|
Coal
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25685}
| 0 | 0.881987 | 0.801101 | 1 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Steam
|
ไอน้ำ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25686}
| 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.416554 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Magnets are used to keep the train up and move it forwards at speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour !
|
แม่เหล็กถูกใช้เพื่อรักษารถไฟและเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง!
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25687}
| 1 | 0.881987 | 0.801101 | 0.880973 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Future
|
อนาคต
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25688}
| 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.846583 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
The train uses magnets to move
|
รถไฟใช้แม่เหล็กเพื่อเคลื่อนที่
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25689}
| 1 | 0.881987 | 0.801101 | 0.882966 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Magnets are used to move it forward
|
แม่เหล็กถูกใช้เพื่อเลื่อนไปข้างหน้า
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25690}
| 1 | 0.881987 | 0.801101 | 0.867468 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
How does the train move ?
|
รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร?
|
Air pressure
|
ความดันอากาศ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25691}
| 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.916208 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What holds the train up and moves it forward ?
|
อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า?
|
The train is held up by magnets and the magnets also help to move the train forward
|
รถไฟจัดขึ้นโดยแม่เหล็กและแม่เหล็กก็ช่วยเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า
|
{'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25692}
| 1 | 0.881987 | 0.79448 | 0.882114 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What holds the train up and moves it forward ?
|
อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า?
|
Wind
|
ลม
|
{'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25693}
| 0 | 0.881987 | 0.79448 | 0.873381 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What holds the train up and moves it forward ?
|
อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า?
|
Magnets
|
แม่เหล็ก
|
{'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25694}
| 1 | 0.881987 | 0.79448 | 0.90457 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What holds the train up and moves it forward ?
|
อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า?
|
Conduction
|
การนำ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25695}
| 0 | 0.881987 | 0.79448 | 0.654711 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
What holds the train up and moves it forward ?
|
อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า?
|
Air pressure
|
ความดันอากาศ
|
{'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25696}
| 0 | 0.881987 | 0.79448 | 0.916208 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
Are maglev trains able to travel at high speed ?
|
รถไฟ Maglev สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงได้หรือไม่?
|
No
|
ไม่
|
{'paragraph': 427, 'question': 4815, 'answer': 25697}
| 0 | 0.881987 | 0.884675 | 0.940028 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
Are maglev trains able to travel at high speed ?
|
รถไฟ Maglev สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงได้หรือไม่?
|
Yes . Maglev Trains are able to travel at high speeds of up to 300 miles per hour
|
ใช่ . Maglev Trains สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงถึง 300 ไมล์ต่อชั่วโมง
|
{'paragraph': 427, 'question': 4815, 'answer': 25698}
| 1 | 0.881987 | 0.884675 | 0.919882 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ?
|
ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร?
|
Are maglev trains able to travel at high speed ?
|
รถไฟ Maglev สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงได้หรือไม่?
|
Yes
|
ใช่
|
{'paragraph': 427, 'question': 4815, 'answer': 25699}
| 1 | 0.881987 | 0.884675 | 0.887465 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.