text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตวันเย็นเห็นหาดหน้า <bot>:ถ้ามี เมืองสุพรรณบุรีย รกร้าง ศารตั้งฝั่งนัที ที่หาดลาดแฮ โรงเล่าเฃาต้มค้าง ขอบคุ้งหุงสุรา
|
นิราศสุพรรณ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นิ่งนึกตรึกไตรมิใคร่หลับ <bot>:ให้กระสับกระส่ายจิตกนิษฐา ทั้งโฉมยงองค์อรุณขุ่นวิญญาณ์ ด้วยตรึกตราโกรธพระพี่ว่ามีเมีย
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ตั้งสัตย์ปฏิญาณเป็นการขาด <bot>:ไม่สมหวังดังมาดปรารถนา ไม่มีคู่สู้ตายวายชีวา พลางก้มหน้านั่งสะท้อนถอนฤทัย
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีที่ลมจับก็กลับฟื้น <bot>:เสด็จคืนเข้านิเวศน์ประเทศสถาน ให้รางวัลบรรดาข้าราชการ ทั้งทหารล้วนทั่วทุกตัวกัน
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเจ้าจงมาที่หน้าด่าน <bot>:ตัวอาจารย์แสนวิโยคทั้งโศกศัลย์ ทั้งผัวเมียรีบลงมาเห็นหน้ากัน กูผูกพันท้าวแขกแปลกตระกูล
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฤๅษีหนีองค์พระอนุชา <bot>:ตลอดมาจนถึงกุฏิ์พระบุตรี นางกษัตริย์ตรัสเชิญพระภูวนาถ ให้นั่งอาสน์เอกเอี่ยมเทียมฤๅษี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางผีเสื้อเนื้อเป็นหินสิ้นไฟธาตุ <bot>:เป็นปิศาจชาติยักษ์ยังรักหลาน สำแดงกายกรายมาหน้ากุมาร จึงแจ้งการก่อนเก่าเล่าให้ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองก็ไม่ไปช่วยเขาด้วยมั่ง <bot>:เข้าไปนั่งอยู่กับยายท้ายบาหลี ถึงคราวออกบอกเพื่อนบ้านการเช่นนี้ กูหน่ายหนีขี้เกียจทั้งเกลียดชัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนดับลับฟ้าภาณุมาศ <bot>:ก็โอภาสแผ้วสางสว่างไสว ศึกสำเร็จเสร็จสรรพทั้งดับไฟ กำปั่นใหญ่ลอยลำอยู่ท่ามกลาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับเครื่องต้นตามอย่างทั้งพระแสง <bot>:เธอจัดแจงของดีที่ประสงค์ กับนารีรูปร่างสำอางองค์ ร้อยอนงค์กับกำนัลกัลยา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รู้ดีดุรงค์ด้วย <bot>:รณแรง รวดแฮ รู้ว่าโคงานแขง เมื่อใช้ โคนมเกษียรแสดง ดีเมื่อ รูดนา รู้ว่าปราชญ์เปรื่องไซร้ เมื่อถ้อยคำแถลง ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งผ้าอ้อมน้อยใหญ่ส่งให้ผัว <bot>:แล้วแหกรั้ววิ่งนุงออกยุ่งเก๋ พวกป่วยไข้โกโรเดินโซเซ เที่ยวหันเหหอบรวนทั้งครวญคราง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพระจอมธิบดินทร์สินสมุทร <bot>:เสด็จหยุดอยู่ดอนรีบผ่อนผัน เป็นการด่วนจวนนักหนาจะช้าวัน ไปให้ทันเวลาอย่าช้าที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชวนน้องหัสไชยขึ้นไปเฝ้า <bot>:ต่างก้มเกล้ากราบพระมเหสี สร้อยสุวรรณจันทร์สุดากุมารี ต่างไหว้พี่พูดจาหรรษากัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไล่จับรอรับรบ <bot>:หลีกไปพบพวกทัพถอยสับสน อ้อมออกทางข้างเขาพบเสาวคนธ์ ไล่ฆ่าพลพวกฝรั่งมังคลา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:จึงรีบจัดแจงองค์ทรงภูษา ด้วยเชื่อคำทำตามพราหมณ์พฤฒา ให้เสนาใหญ่น้อยนิ่งคอยฟัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มองเขม้นเห็นกระดาษประหลาดจิต <bot>:เป็นสุดคิดแค้นคั่งนั่งปรึกษา ฝ่ายองค์พระอภัยตื่นไสยา เห็นมารดาเดือดดาลรำคาญใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทพินยินคำดั่งน้ำทิพย์ <bot>:อันลอยลิบตกลงมาสรงเสวย ชื่นอารมณ์คมคายภิปรายเปรย ด้วยจะเชยชมชื่นระรื่นเย็น
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหน้าหลังสังข์แตรแห่เสด็จ <bot>:เหาะระเห็จห้อมล้อมพร้อมทหาร พวกตัวนายซ้ายขวาเสนามาร เชิญเครื่องอานต่างต่างตามช้างทรง
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงยังลังกาอาณาเขต <bot>:ถิ่นประเทศภพไกรไอศวรรย์ เห็นเรือแพคับคั่งประดังกัน ล้วนกำปั่นรบเรียงเคียงประดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบชิดจุมพิตพักตร์ <bot>:นางพลิกผลักพลางว่าน่าบัดสี พระสวมสอดกอดกวนให้ยวนยี นางจะหนีให้พ้นก็จนใจ
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริรักสักครู่ก็รู้สึก <bot>:อนาถนึกวิปลาสให้หวาดไหว มิเสียทีอีฝรั่งช่างกระไร มนต์มันใส่ฉุนเฉียวให้เสียวรัก
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลาอามาลงทรงกำปั่น <bot>:เรือทั้งนั้นติดตามมาหลามหลัง แต่องค์พระกฤษณาพะว้าพะวัง แวะไปสั่งสามองค์วงศ์เทวา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเคยถูกหยูกยาข้างฝรั่ง <bot>:จะว่าคลั่งเคลิ้มอีกจึงหลีกหนี เป็นเคราะห์แล้วแคล้วคลาดในชาตินี้ ถึงจะมีผัวข้าไม่ว่าความ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลาหกเทวบุตรก็ผุดพุ่ง <bot>:เป็นฝนฟุ้งฟ้าแดงดังแสงเสน สีขรินทร์อิสินธรก็อ่อนเอน ยอดระเนนแนบน้ำแทบทำลาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายยักษ์ผีปีศาจตวาดว่า <bot>:ท่านอย่าปรารมภ๊ไปในสิงหล แต่พวกเราจะเข้าไปช่วยไล่คน มันไม่ทนได้ดอกบอกจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกศาเศียรเวียนวงดังกงจักร <bot>:ประไพพักตร์เพียงบิดาทั้งกล้าหาญ เรียนไตรเพทเวทวิชาโหราจารย์ แต่อายุกุมารสิบสองปี
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงน้องสององค์ที่จงรัก <bot>:จนจวนจักได้สมอารมณ์หมาย มาจำใจไกลแดนแสนเสียดาย มิได้วายหวั่นสะอื้นทุกคืนวัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ขอฝากน้องหญิงมิ่งสมร <bot>:ช่วยสั่งสอนปกเกศเหมือนเชษฐา แม่ก็ไร้พงศ์พันธุ์จงกรุณา พ่อแก้วตาซื่อตรงยิ่งวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทางไกลตาอุปมาเหมือนเสียเนตร <bot>:สุดสังเกตเท็จจริงทุกสิ่งสรรพ์ เขาจะนำไปให้ตายก็ตายพลัน คนทุกวันเชื่อมันยากปากมันโกง
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การรับสั่งพระมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:จงเร่งคิดเค้ามูลเร่งคูณหาร จะให้เจ้านรินทร์รัตน์รับโองการ ไปอยู่ผ่านเขตจังหวัดรัตนา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาสมร <bot>:ตั้งอุทรทุกข์ใจมิใคร่หาย คิดถึงฝันนั้นก็รู้อยู่ว่าร้าย พระทำนายยังไม่สิ้นที่กินใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หกกษัตริย์ถอยทัพกลับเข้าด่าน <bot>:ฝรั่งหาญเหิมจิตคิดถวิล แหกเข้าค่ายชายชลาหน้าบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นเข้าค้นเที่ยววนวง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเจ็ดนางต่างถวายดอกไม้ป่า <bot>:พระถามว่ารสสุคนธ์เก็บต้นไหน นางนิ่งเดินเมินชะม้อยร้อยมาลัย สอดสวมใส่ศรพระขรรค์ค่อยบรรจง
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายภิปรายตรัส <bot>:เห็นไม่พลัดพรากน้องอย่าหมองหมาง เจ้าร่วมจิตชิดใช้อยู่ในนาง คงเคียงข้างคู่กันจนวันตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างทูลว่าถ้าพระองค์ทรงผนวช <bot>:ก็จะบวชตามไปเหมือนใจหมาย เอาความสุขลูกเมียไม่เสียดาย ต่างถวายบังคมลาลงมาแพ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใช่สาวแส้แก่เรื้อมันเหลือสาว <bot>:มะพร้าวห้าวไม่เหมือนอ่อนทรามช้อนหวาน อย่ากล่าวเกลี้ยงเลี่ยงเลี้ยวพูดเกี้ยวพาน กระหม่อมฉานขอตัวคิดกลัวภัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางพินิจพิศดูพระรูปร่าง <bot>:ทั้งแก้มคางขนงเนตรเหมือนเชษฐา เห็นมั่นคงองค์พระอนุชา ทำพูดจาไต่ถามความนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อยากดูซู่เปียกน้ำ <bot>:ตรำหนาว มืดขเม่นเหนแวววาว สว่างหว้าน ภุน้ำพร่ำพรมพราว หนาวสุดอยุดแฮ ต่างต่างคางสั่นสท้าน สทึกสท้อนถอนใจ
|
นิราศสุพรรณ
| 87 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อเทวสินธุ์นรินทร์รัตน์ <bot>:สามกษัตริย์จรจรัลรีบผันผาย มาถึงพร้อมแต่บรรดาเสนานาย พลนิกายย่อยยับอัปรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำหรับถือออกศึกอย่านึกพรั่น <bot>:คนหมื่นพันสู้ได้ดั่งใจถวิล เก็บเอาไว้ใช้เถิดท้าวเจ้าบุรินทร์ จะเพิ่มภิญโญยศปรากฏนาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยอยู่เถิดพี่จะลาสุดาขนิษฐ์ <bot>:สำเร็จกิจจะกลับมาหาสมร ต้องจำเป็นจำพรากไปจากจร อย่าอาวรณ์ไปเลยน้องสองสุดา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจชมคมขำล้ำมนุษย์ <bot>:ดูงามสุดสิ้นอย่างนางสวรรค์ ตะลึงหลงลงกระดูกให้ผูกพัน จนสุดกลั้นผันผ่อนพูดงอนง้อ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันพรุ่งนี้จะทูลลาฝ่าพระบาท <bot>:พระมาตุราชจงภิญโญสโมสร ขอฝากหลานกับท่านครูคู่นคร พระมารดรตรัสว่าอย่ากังวล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดำรัสตรัสว่าอย่าช้านัก <bot>:คิดหาญหักเปลื้องปลิดพวกมิจฉา อาจารย์เฒ่าได้สดับรับบัญชา จึงออกมาตั้งศาลการพลี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกของมึงถึงที่วันนี้แล้ว <bot>:ไม่คลาดแคล้วคมดาบด้วยบาปหนา เร่งนบนอบหมอบกรานคลานเข้ามา ให้กูฆ่าโคตรขโมยเสียโดยดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามวันนี้ถึงนกวิหคหงส์ <bot>:ไม่หาญลงจากถิ่นเที่ยวบินเหิน ต้องอาศัยแอบร่มพนมเนิน ถ้าบินเหินไปคงตายในนที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหุ่นมนต์โยนทิ้งเสียจนหมด <bot>:แล้วเดินลดเลี้ยวป่าพนาสัณฑ์ รีบกลับมาเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ หมดด้วยกันทูลท้าวเจ้าบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งนึกยิ้มอิ่มเอิบกำเริบจิต <bot>:ด้วยต้องจิตใจกระบวนนวลหง จึงเผยม่านชั้นกลางนางอนงค์ ถวายสรงพระพักตร์กับซับพักตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนอาลักษณ์พนักงานเชิญสารศรี <bot>:มาตั้งที่ประมูลทูลถวาย พวกเสนีที่จะไปทั้งไพร่นาย กราบถวายบังคมลาเสนาทูล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาะดังจังหรีดวะหวีดแว่ว <bot>:เสียงแจ้วแจ้วไก่ขันสนั่นเสียง ทุกก้านกิ่งมิ่งไม้เรไรเรียง ชม้ายเมียงดูพระอภัยมณี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าขัดเขาเจ้าของไม่ต้องที่ <bot>:สึกดีดีเถิดนะน้องไม่ต้องปล้ำ ขืนหน่วงหนักชักช้าทารกรรม แก้มจะช้ำเสียเปล่าเปล่าไม่เข้าการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนยามค่ำฉ่ำชื่นระรื่นรส <bot>:มะลิสดแทรกกุหลาบอาบนาสา เสียงทหารขานโห่เป็นโกลา ก็ผวาหวาดฟื้นตื่นบรรทม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสเล่าราวเรื่องพวกโจรแขก <bot>:เมืองด่านแตกเกิดยุ่งกรุงสยาม นัดดายกจัตุรงค์ออกสงคราม ก็ได้ความอัปรามาทุกที
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับรสพจมานพระผ่านเกล้า <bot>:จึงสั่งเถ้าแก่ว่าน่าอดสู ช่วยพาเหล่าสาวใช้ไปประตู พูดกับผู้ที่ถือหนังสือมา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤกษาออกดอกดวงเป็นพวงห้อย <bot>:ระย้าย้อยอยู่ที่ข้างทางไสว นางชาววังนั่งแลอยู่แต่ไกล เห็นเกือบใกล้รัถาก็คว้าชิง
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนเที่ยงเสียงปืนเมื่อคืนนี้ <bot>:ชาวบุรีหนีพลัดกระจัดกระจาย พระอภัยได้กำปั่นสักพันถ้วน บรรทุกล้วนเงินทองของทั้งหลาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นสิ้นเสียงยักษาน่าสงสาร ไม่ไหวติงนิ่งแน่ไปช้านาน สองกุมารหวั่นหวาดประหลาดใจ
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะช่องแคบทางจะเข้าเล่าก็ยาก <bot>:จะลำบากฉวยว่าเปิดเตลิดเหลิง ด้วยเรือเราปลกเปลี้ยจะเสียเชิง ฉวยละเลิงหลวมตัวสิชั่วจริง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างนึกรักอักอ่วนรัญจวนจิต <bot>:ดัดจริตเมียงเมินทำเดินขวาง บ้างตามหลังนั่งยิ้มอยู่ริมทาง สาวสุรางค์รักใคร่อาลัยแล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองนางชีปรีดาต่างปราศรัย <bot>:อยากจะใคร่พบพี่เป็นที่หวัง พระสิทธามากล่าวเล่าให้ฟัง พึ่งสมหวังเห็นพี่น้องดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ไพร่พร้อมเข้าล้อมนก <bot>:เจ้าแก้วตกใจนักกลัวยักษี โถมถึงองค์นงนุชพระบุตรี ซบลงที่ทรวงนางไม่ห่างองค์
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อคราวครั้งสิ้นบุญคุณผู้ใหญ่ <bot>:เธอเที่ยวไปกลางป่าพนาสัณฑ์ จำไม่แน่แต่ประมาณก็นานครัน จึงผายผันพาพ่อลีลามา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญท่านครูผู้เป็นปราชญ์ฉลาดเวท <bot>:การวิเศษในตำหรับเคยนับถือ จงจัดแจงการวิชาไปหารือ เห็นสุดมือที่จะใช้คนไปมา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันทรงฤทธิ์บิดาพระอานั้น <bot>:ผู้หญิงมันคุมตัวกลัวจะหนี เข้าชิงชักหักธงเป็นผงคลี จึงเสียทีผีซ้ำประจำไว้ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเวกวับจับจิตดังกริชกรีด <bot>:ประดิษฐ์ดีดดีเลิศประเสริฐสุด แล้วเสแสร้งแกล้งว่าลองพระน้องนุช นางสมุทรคิดขับพอรับพิณ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระสังฆราชท่านบาทหลวง <bot>:ลงนั่งง่วงถอนใจใหญ่อยู่ในฝา ให้ฉุนเคืองเรื่องพระมังคลา มันพูดจาทิ่มตำให้ช้ำใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์นั้นมันบ่อยอร่อยรส <bot>:เหมือนแป้งสดซ่านกระเซ็นที่เย็นใส ถนอมแนบแอบอุ่นละมุนละไม จนอุทัยส่องสีรวีวร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเยื้อนยิ้มพริ้มพรายซังตายตอบ <bot>:เจ้ารู้รอบเปรียบปราบช่างฉาบฉวย พี่ขอบใจไรซ้ำที่สำรวย ดีกว่ามวยผมฝรั่งฟังคารม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอ่านเวทวิทยาของดาบส <bot>:น้อมประณตเป่าไปในทิศาน ประเดี๋ยวใจมิ่งม้าอาชาชาญ โดดทะยานรีบมาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกคิดเห็นแต่จะได้เพราะใจโลภ <bot>:ความละโมภเต็มที่ดั่งผีสิง แต่เอาคนมาลำบากเหมือนทากปลิง เที่ยวเกาะนิ่งล้มตายเสียหายพัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงรับแหวนน้อยชม้อยยิ้ม <bot>:เห็นหงิมหงิมลิ้นลมช่างคมสัน จึงแกล้งว่าช้าสักสองสามวัน ถ้าแม้นฉันได้ช่องจะลองทูล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแกล้งยิ้มพริ้มพรายภิปรายตอบ <bot>:หมอประกอบยากินเข้าดินถนัน เสวยชอบหอบเหียนอาเจียนนั้น ค่อยผ่อนผันบรรเทาฟื้นดูชื่นบาน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอตรัสเสร็จทูตาก็มาเฝ้า <bot>:ทูลพระเจ้านครินทร์ปิ่นสิงหล ว่าพระจอมนครินทร์ปิ่นสากล เธอยกพลมายังฝั่งชลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ชุมชนชมชื่นเหล้น <bot>:ธารา สาวบ่าวลงสนามปา โมชย้าย สาอวรอรวนิดา โดยพี่ มานี จักจ่องจูงน้องผ้าย อาบอ้อยชมชล
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำน้ำใจมิได้รัก <bot>:ดูเหมือนยักษ์ร้ายกาจไม่ปรารถนา แกล้งยียวนสรวลสันต์จำนรรจา ขอทานผ้าพี่ชายไม่อายเลย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวข้าเป็นสุขไม่ทุกข์ร้อน <bot>:ได้นั่งนอนบริบูรณ์ไม่ขุ่นเข็ญ พอได้พึ่งบุญเขาทุกเช้าเย็น จะได้เป็นสุขากว่าจะตาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:นึกประหลาดในจิตคิดอดสู ดูตกแต่งเกินตัวเจียวขรัวครู จะออกสู้ข้าศึกเห็นฮึกครัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงแต่งลำกำปั่นสุวรรณมาศ <bot>:ใช้ใบตาดธงทองให้ผ่องใส เปลี่ยนรอกใบสายสมอเชือกช่อใบ ทำด้วยไหมเบญจพรรณให้ทันการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำซมเซอะเคอะคะมาปะเขา <bot>:แต่โดยเมากันชาจนตาขวาง แกไขหูสู้นิ่งไปตามทาง ถึงพื้นล่างแลลาดล้วนหาดทราย
|
นิราศเมืองแกลง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอบคำนับกลับถือพระฤๅษี <bot>:น้ำใจดีจริงเจียวไม่เฉียวฉุน ชุบให้มีชีวาเพราะการุญ ขอบพระคุณควรเชื่อเห็นเหลือดี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์นิ่งอิงเอกเขนกนึก <bot>:ให้ตรองตรึกเกรงผิดคิดไฉน มีลูกเต้าเจ้ากรรมทำกระไร น้ำใจใหญ่เหลือล้นพ้นประมาณ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพลิงก็ดับกลับใบมิได้หยุด <bot>:บ้างยัดจุดยิงกันเสียงหวั่นไหว บาทหลวงเร่งพวกพหลสกลไกร ให้โยนไฟหม้อดินสิ้นทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตวาดถามความว่าเหวยฝรั่ง <bot>:ตัวชื่อมังคลาหรือชื่อไฉน ฯ ลงจากม้ามาดีดีอย่าหนีไป จึงจะไว้ชีวาไม่ฆ่าฟัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าฮ้าเฮ้ยเรือลำนี้มีผู้หญิง <bot>:เอาโยนทิ้งลงมาเหมือนว่าขาน จึงจะพ้นความตายไม่วายปราณ เอาไว้นานกูจะล่มให้จมตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพยนต์มนต์เวทวิเศษขลัง <bot>:ทำทุกครั่งมิได้คลาดทั้งอาจหาญ ลงนั่งหอบบอบช้ำแสนรำคาญ จะคิดการแก้ไขไฉนดี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางพลางสอนสมรมิ่ง <bot>:แม่ยอดหญิงนึกว่าเป็นทาสี จะไปอยู่พารากับสามี อันราคีอย่าให้เคืองในเรื่องราว
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะก่อไฟไม่ติดผิดประหลาด <bot>:ทั้งฝนสาดลูกเห็บเจ็บใจหาย ถูกพลับพลาฝรั่งพังทลาย ทั้งขอบค่ายลู่ล้มด้วยลมแรง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นอีสาวเข้าไม่ได้ใจริกริก <bot>:กระซ้อกระซิกเพราะตัณหาพาฉิบหาย นี่บ้านเมืองเคืองขุ่นเกิดวุ่นวาย จะยักย้ายตรองการสถานใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัวเป็นช้างทางเป็นหอยลอยระกะ <bot>:ตัวเป็นกระหน้าเป็นเนื้อเป็นเสือหมี ตัวเป็นแพะเบื้องหางอย่างกุมภีล์ สัตว์ที่มีในสมุทรสุดรำพัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:โศกกำสรดถึงธิดานํ้าตาไหล สั่งให้หาโหรามาข้างใน แล้วบอกให้ทำนายทายธิดา
|
สิงหไกรภพ
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายลูกศิษย์มันจึ่งว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:ข้าเห็นท่านร้องไห้ไม่วายเหลียว เห็นทำก้นมุดมิดบิดเป็นเกลียว ทั้งหน้าเซียวตัวสั่นพรั่นจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวชาวบุรีซึ่งหนีแขก <bot>:ต่างตื่นแตกตกประหม่าเข้าป่าหนาม บ้างถูกง้าวหลาวแหลนเลือดไหลทราม เพื่อนกันหามเข้าไปไว้เสียในพง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดายนุชสุดกลั้นทรงกันแสง <bot>:จนสิ้นแรงดำรงองค์ไม่ไหว พระเซล้มลมจับวับหัวใจ เสียพระทัยในอารมณ์ไม่สมประดี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยเอนแอบแนบองค์นางนงลักษณ์ <bot>:สงสารนักนิ่งพิศขนิษฐา ระทวยทอดกอดแก้วกานดาพะงา อุ่นอุราเคลิ้มหลับระงับไป ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้ากรุงบำรุงราษฎร์ <bot>:ชะตาขาดขุ่นข้องให้หมองศรี พอลุกยืนขึ้นก็ล้มสิ้นสมประดี ประชวรสี่ห้าวันสวรรคต
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดีแต่นั่งลอยหน้ากินปลาหอย <bot>:ทุดอ้ายถ่อยเต็มระยำอ้ายซำสาม ราวกะกูผู้เฒ่านี้เบาความ ไม่งุ่มง่ามดอกหนาหวาวิชามี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอ็งอุตส่าห์หาครูที่รู้หลัก <bot>:อยู่สำนักจะได้เลิศประเสริฐศรี ถึงยากเย็นเช่นกับกูเป็นมุนี อยู่กุฎีมีสุขทุกเวลา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขอเฝ้าสาวสนมชาวรมจักร <bot>:ละล่ำละลักวิ่งเสือกเสลือกสลน พราหมณ์วิเชียรโมราเจ้าสานน ทั้งสามคนขับม้าเข้าราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำเริบจิตคิดเข้าตีตามเมืองเกาะ <bot>:ทุกละเมาะมันเที่ยวริบเอาฉิบหาย เป็นโจรใหญ่อยู่ในน้ำตามสบาย เที่ยวแล่นรายสืบข่าวทุกอ่าวไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.