text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยได้ทีตีตลบเข้ารบพุ่ง <bot>:จะเสียกรุงลังกาเลือดตาไหล หรือทรงฤทธิ์คิดอ่านประการใด ที่จะให้กองทัพกลับโดยดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงทรงพรตดาบสสดับ <bot>:ให้คั่งคับทรวงในพระทัยถวิล แต่ถือพรหมจรรยาเป็นอาจิณ รักษาศิลไว้มั่นในขันตี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสิ้นเหล่าชาวลังกาจึงฝรั่ง <bot>:ยกมาตั้งทั้งเจ๊กจีนจึงกินหมู แต่ก่อนเขาเล่ามาถึงเราจึงรู้ เท็จจริงอยู่กับผู้เฒ่าที่เล่ามา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์สรวลสันต์ว่าฉันชอบ <bot>:แล้วตรัสปลอบสินสมุทรบุตรฤๅษี ช่างสมใจได้วิชาบิดาดี ช่วยเป่าปี่ให้ฉันฟังบ้างเป็นไร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในลักษณ์พระวลายุดาเดช <bot>:ปิ่นประเทศเพศภาษาสิงหล สังหารท้าวเจ้าบุรินทร์ให้สิ้นชนม์ เพราะเป็นต้นคนทมิฬอจินไตย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสิ้นทุกข์สุขาดั่งว่าขาน <bot>:สิ่งที่หวานจะสังเวยนมเนยใส จะบวงสรวงเทวาสุราลัย ทั้งนอกในนคเรศเขตนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพกลับเข้าไปกราบทูล <bot>:พนาสูรแสนโสมนัสสา จึงตรัสชวนลูกน้อยสร้อยสุดา กับมณฑาวดีร่วมชีวัน
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สมยศสมศักดิ์ที่รักใคร่ <bot>:สองเวียงชัยจะผูกมิตรสนิทสนอง ปลูกโรงเลี้ยงโรงรับประคับประคอง ยังอีกสองเดือนจะมาถึงธานี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังนั่งชมว่าคมสัน <bot>:ดูเชิงชั้นชูเชิดไม่เปิดเผย พ่อคิดปลอบตอบความนางทรามเชย ให้หลงเลยลอยฟ้าลงมามือ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเสี่ยงสัตย์อธิษฐานการกุศล <bot>:ถึงยากจนยังไม่สิ้นวาสนา ขอเทวฤทธิ์ที่สถิตในปรางค์ปรา ช่วยรักษาแว่นแคว้นทั้งแดนไตร
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยพลางทางปรึกษาบรรดาหลาน <bot>:อาตรองการก็เห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์ เปรียบเหมือนคนเจ็บป่วยต้องช่วยกัน รักษามันพอให้ปลอดรอดชีวัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่ทัพยับยั้งต่างตั้งมั่น <bot>:เป็นขอบคันขุดแซะตีแตะแผง ทั้งซ้ายขวาสารวัดวิ่งจัดแจง ตามตำแหน่งนายหมวดต่างตรวจตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิหคหงส์บินเหินตามลมหวน <bot>:บ้างบินทวนหลงถิ่นถวิลหวัง กระเหว่าร้องก้องกังวานประสานดัง อยู่ในรังส่งเสียงสำเนียงงม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าคิดเลยคู่เชยคงหาได้ <bot>:อุตส่าห์ทำลำไพ่เก็บประสม อย่าเกียจคร้านการสตรีจงนิยม จะอุดมสินทรัพย์ไม่อับจน
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคิดพลางครวญพลางให้วางเวก <bot>:เอกเขนกนึกนิ่งอิงเขนย หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมรำเพย พระก็เลยหลับไปในไสยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบขึ้นดมชมกลิ่นไม่สิ้นหอม <bot>:น่าถนอมแนบเนื้อนั้นเหลือแสน สะพักองค์ทรงห่มแล้วชมแทน ให้สมแค้นขัดใจที่ไม่พบ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับบ่าวตามสามสิบริบหอกดาบ <bot>:ล่วมเข้มขาบอัดลัดเอาฟัดหัว เจ็บบวมบอบหอบชักรู้จักกลัว ขอโทษตัวตาขาวทั้งบ่าวนาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซัดไปเข้าเมืองชวาปตาหวี <bot>:ประเดี๋ยวนี้อยู่ในไอศวรรย์ บาทหลวงเป็นครูใหญ่ได้รางวัล เจ้าเมืองนั้นนับถือลือขจร
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยมณีนาถ <bot>:อยู่ปราสาทเสร็จศึกสมนึกหวัง ดูสาวศรีที่เป็นเวรเกณฑ์ระวัง ล้วนฝรั่งรูปสลวยสวยโสภา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันนั้นบรรทมบรรจถรณ์แท่น <bot>:ให้โศกแสนเสียใจใครจะเหมือน แต่จากไกลไอศวรรย์มาฟั่นเฟือน มิได้เยือนพระชนกชนนี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหน้าทัพยับยั้งพระสังเกต <bot>:พอสบเนตรทรามสงวนนวลหง สวาทหวังคลั่งคลุ้มใคร่อุ้มองค์ ตะลึงหลงแลเปล่งดังเพ็งจันทร์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ขึ้นปรางค์มาศรจนามุกดาหาร ดำรัสสั่งเหล่านางพนักงาน จัดเครื่องอานออกไปดั่งใจจง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นที่เที่ยวเสาะ <bot>:ตามแก่งเกาะทะเลวนชลสาย พลางปรึกษาหมื่นขุนพวกมุลนาย จะยักย้ายแล่นไปทางไหนดี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสั่งความให้ล่ามพูด <bot>:เราเป็นทูตของสมเด็จพระเชษฐา มาเยี่ยมทัพกับพระอนุชา อย่ารอรารับเราจะเข้าไป
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นเห็นช้าให้ข้าหลวง <bot>:คนทั้งปวงไปเตือนก็เชือนหาย ท้าวทศวงศ์สงสัยไม่สบาย ด้วยเกรงฝ่ายเกี่ยวดองจะหมองใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นพิธีที่ทำนั้นสำเร็จ <bot>:กายเป็นเพชรถึงจะเอาเผาถลุง ไม่ล้มตายร่ายมนตร์บ่นบำรุง เป็นเพลิงพลุ่งโพลงสว่างนั่งกลางเพลิง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครนอนดูรู้ว่าเย้ย <bot>:พลอยชมเชยชื่นชวนกันสรวลสันต์ ด้วยสามองค์จงรักดั่งร่วมครรภ์ มาถึงกันก็สนิทไม่คิดแคลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไล่ฆ่าเหล่าเฝ้าประตูผู้กำกับ <bot>:เปิดรับทัพทั้งปวงทะลวงถลัน ต่างเข้าได้ในเมืองหนุนเนื่องกัน ไล่ฆ่าฟันไฟจุดไม่หยุดยั้ง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราตรองตรึกนึกว่าน่าจะข้าม <bot>:ไปปราบปรามแว่นแคว้นแดนสิงหล ล้อมลังกาฆ่านายให้วายชนม์ เหมือนตัดต้นเสียแล้วปลายก็ตายตาม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะทูลบิตุรงค์ผู้ทรงเดช <bot>:จะโปรดเกศโองการสถานไหน จะมานั่งเจ็บช้ำระกำใจ หลานจะไปด้วยกันดั่งสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอขาดคำรำพันพิษฐาน <bot>:พระกุมารฟื้นสมอารมณ์หมาย นางนวดเคล้นเส้นศอหน่อนารายณ์ ร้องเรียกสายสวาทพลางไม่วางใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธีสี่เมืองมาเนืองแน่น <bot>:สักสิบแสนห้อมหุ้มรุมกันจับ พลกุมารต้านตีทั้งสี่ทัพ ดูกลอกกลับกลางแปลงบ้างแทงฟัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เย็นเงาพฤกษ์มิ่งไม้ <bot>:สุขสบาย เย็นญาติทุกข์สำราย กว่าไม้ เย็นครูยิ่งพันฉาย กษัตริย์ยิ่ง ครูนา เย็นร่มพระเจ้าให้ ร่มฟ้าดินบน ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่สบายใจจิตคิดประหวัด <bot>:ถึงหน่อกษัตริย์ดิ้นโดยให้โหยหวน กำลังรุ่นวุ่นในใจรัญจวน แต่อักอ่วนอาวรณ์เอากรเกย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเห็นนางข้างซ้ายชม้ายหมอบ <bot>:ยิ่งชื่นชอบเชิงนางระคางเขิน ดูเพราพริ้มยิ้มแย้มแจ่มเจริญ พระหลงเพลินพลอยยิ้มอยู่พริ้มพราย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำอายชม้ายชม้อย <bot>:ชำเลืองช้อยชายเนตรดูเชษฐา พอเนตรสบนบนอบยอบกายา ภาวนาอาคมเป่าลมปราณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลเขม้นเห็นคนมาบนเมฆ <bot>:เดินโยกเยกโย่งเย่งน่าเกรงขาม คอยขวางหน้าตาปลิ้นแลบลิ้นพลาม ฝ่ายพระรามวงศ์มาข้างหน้านาง
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรเห็นกำปั่นฝรั่งออก <bot>:แล้วตรัสบอกพวกพหลพลอาสา ให้ปล่อยปืนครื้นครั่นตามสัญญา แล่นเข้ามาใกล้กันประจัญบาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มิพ้นจนใจจะให้อยู่ <bot>:คงจะสู้ซอกซอนสัญจรหนี พรุ่งนี้เช้าเราจะลาไปธานี อยู่ที่นี่อีทมิฬจะนินทา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยพูดพลอดกอดพี่เป็นที่รัก <bot>:ไม่รู้จักรังเกียจคิดเดียดฉันท์ นึกจะเกี้ยวเจียวเมื่อไปอยู่ใกล้กัน กลับหวนหันไปเสียได้เจียวใจคอ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรประนมก้มกรานอยู่งานพัด <bot>:เป็นขนัดหมอบเรียงเคียงไสว มโหรีขับเรื่อยฉ่ำเฉื่อยไป ถวายไทเมื่อเสวยเฉลยครวญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ยิงปืนใหญ่ออกไปช่วย <bot>:ทหารฉวยชุดจ้องมองซ้ายขวา เห็นมั่นคงตรงเรือชาวลังกา ยิงประดาโด่งดังเสียงตังตึง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:จึงถามไต่ผ่อนผัดไม่ขัดขวาง ตามประเพณีนครแต่ก่อนปาง โดยเยี่ยงอย่างทางความตามโบราณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์เคารพนบนอบตอบสนอง <bot>:พระคุณของวนิดาจะหาไหน แต่ตรองตรึกนึกวิตกในอกใจ ด้วยอยู่ในเวียงวังกำบังกาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโปรดเกล้าเป่าปี่ขึ้นดีกว่า <bot>:ให้โยธาทั้งหลายหญิงชายหลับ พอให้หลาบปราบปรามทั้งสามทัพ แต่เพียงจับเอาไปส่งเสียคงคา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยพิไรสอน <bot>:สุดสาครบิดเบือนไม่เหมือนหมาย จนจวนค่ำทำเล่ห์เพทุบาย กริ้วลูกชายช่างไม่รู้รักผู้ดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบทเบื้องเรื่องนี้ขอยกก่อน <bot>:จะกล่าวย้อนถึงโจรป่าพนาสณฑ์ อยู่เขตแคว้นแดนชวาริมสาชล เที่ยวตีปล้นแต่บรรดาลูกค้าเรือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสุวรรณมาลีศรีสมร <bot>:แต่ชาติก่อนได้เป็นคู่เคยสู่สม อย่าคลายแคล้วแก้วตาเหมือนอารมณ์ ให้ได้ชมเชยนางเหมือนอย่างเคย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ตรงหน้าพาชีดาวลูกไก่ <bot>:เห็นไรไรรูปทรงเหมือนธงฉาน โน่นดาวข่างกลางพื้นโพยมมาน ทิศอีสานดาวสำเภามีเสาใบ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องฟังบังคมประนมหัตถ์ <bot>:สุดจะขัดตัดรอนต้องผ่อนผัน จึงว่าพระจะเสด็จจรจรัล ข้าหมายมั่นนึกไว้จะไปตาม
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายศรีสุวรรณวงศ์ทรงสินธพ <bot>:คิดถึงศพทรงเดชพระเชษฐา ขึ้นหยุดยั้งนั่งประทับบนพลับพลา ให้โยธาดับไฟในปราการ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสองทัพจับได้ไพร่ชาวด่าน <bot>:มาประมาณสามหมื่นล้วนปืนผา ราหูให้ไพร่มัดตรีเมฆมา หมอบตรงหน้าเฝ้าพระอัคนี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อำมาตย์เก่าเข้ากันอย่างขันแข็ง <bot>:ไล่ฟันแทงทัพปลัดพวกขัดขวาง เปิดประตูดูทัพคอยรับนาง ฝ่ายพวกข้างมังคลาไล่ฆ่าฟัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอประจำค่ำเช้าทั้งเถ้าแก่ <bot>:คอยดูแลพร้อมเหล่านางสาวศรี พระโหรพราหมณ์รามราชก็คาดปี ถึงร้อยยี่สิบถ้วนควรบรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงนั่งยังคอพระยาปราบ <bot>:เสนากราบโดยคำรพครบสามหน พระอนุชาทรงพระยาพลายมงคล ดำเนินพลหนาแน่นยกแสนยา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอป้องกันอันตรายทั้งซ้ายขวา <bot>:เป็นกองหน้าปีกป้องทั้งกองหลัง สั่งเสร็จสรรพหับบานบัญชรบัง เหมือนจะคลั่งเป็นบ้าเพราะสามี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประนมหัตถ์พัทยาเทพารักษ์ <bot>:สิทธิศักดิ์จงช่วยชุบอุปถัมภ์ ข้าถือสัตย์วัจนังเหมือนยังคำ แล้วบริกรรมคาถามหามนต์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นมังคลาจึงปราศรัย <bot>:เมียเจ็บไข้เบาทรวงดวงสมร หรือว่าค่อยเหือดหายวายอาวรณ์ เองจึงจรออกมาได้ทั้งไพร่นาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายประตูผู้กำกับว่ารับสั่ง <bot>:ให้ระวังเวียนตรวจกันกวดขัน ใครเข้าออกบอกกิจจาให้ฆ่าฟัน กระหม่อมฉันกลัวพระราชอาชญา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะรักใคร่ในพระองค์ลุ่มหลงเล่ห์ <bot>:อย่าเริศร้างห่างเหเสน่หา พระไปไหนให้น้องรองบาทา จนชีวาวอดวายเหมือนหมายใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมมิ่งนิรมลขึ้นบนแท่น <bot>:เรือก็แล่นมาในทางหว่างอิสาน พระเผยแกลแลชมโพยมมาน ค่อยสำราญรื่นเริงบันเทิงใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พบปะพระคุณการุญด้วย <bot>:เหมือนชุบช่วยชูชาติพระศาสนา ช่วยสั่งสอนผ่อนผันกรุณา ให้ปราบข้าศึกได้ดังใจจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไปมาค้าขายแม้นใครแวะ <bot>:มันจับแทะกินปอดตลอดสัน กระดูกกระเดี้ยวเคี้ยวป่นไม่ทนฟัน กินเสียวันเดียวหมดเพราะอดโซ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิหคหงส์จับเหียงเสียงเสนาะ <bot>:ฟังก็เพราะล้วนแต่หงส์ส่งภาษา หกกษัตริย์ทอดทัศนามา จนถึงหน้าเขาแดงแห่งคีรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างร้องไห้ใจหายจะวายเห็น <bot>:มิได้เป็นห้ามแหนแสนสลด พระสิทธาลาองค์พระทรงยศ ชวนดาบสบุตราเจ้าธานี
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุโบสถหมดหลังคาฝาผนัง <bot>:พระเจ้านั่งอยู่แต่องค์น่าสงสาร ด้วยเรื้อร้างสร้างสมมานมนาน แต่โบราณเรื่องพระเจ้าตะเภาทอง
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลุกจากเพิงผาหน้าบรรพต <bot>:ก็ปรากฏแสงสลับดั่งทรัพย์หนุน สว่างช่วงดวงมณีเพชรมีคุณ สำหรับบุญเทวสินธุ์นรินทร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะถอยกลับทัพฤๅษีสกัดไว้ <bot>:ทั้งพวกไพร่พลตายพลัดพรายหนี เห็นศึกเสือเหลือจะสู้พวกมุนี จริงของตรีเมฆบอกไม่หลอกลวง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะลำบากยากจนนั้นล้นเหลือ <bot>:บรรทมเหนือปถพีธุลีผง ลูกพลัดพรากจากตระกูลประยูรวงศ์ หวังพระองค์อุ่นจิตเหมือนบิดา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังกลับซ้ำทำอุบายจะหมายสู้ <bot>:ไม่ควรคู่ควรฆ่าให้อาสัญ ไปบอกกล่าวเจ้าละเวงของเองนั้น มาสู้กันแต่กับกูจึงคู่ควร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสองยามจะเข้าตีพวกเรือแขก <bot>:สั่งให้แยกเหล่าพหลพลทหาร เป็นสามทัพรับประดาหน้ากระดาน เข้าต่อต้านไพรีให้มีชัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำตาลกรวดพลับทับทิมแช่อิ่มแห้ง <bot>:ออกจัดแจงให้พี่น้องทั้งสองเสวย ต่างพูดจาการุญค่อยคุ้นเคย อิ่มแล้วเลยหลับนอนผ่อนสำราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เนตรขนงวงนลาฏไม่คลาดเคลื่อน <bot>:ละม้ายเหมือนพระอภัยนั้นใจหาย มีกำลังนั่งคลานทะยานกาย เข้ากอดก่ายมารดรไม่อ่อนแอ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงพระถนอมเฝ้ากล่อมเกลี้ยง <bot>:บำรุงเลี้ยงหลานรักเป็นศักดิ์ศรี ความน้อยหน้าฝรั่งในครั้งนี้ ต้องเสียชีวีถวายสู้วายชนม์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เพลินอุ่นฉุนเคลิ้มสติหลับ <bot>:ก็ฝันยับไปด้วยรักไม่พักถาม ในนิมิตรว่าได้ชิดพงางาม เหมือนเมื่อยามยังสำราญอยู่บ้านน้อง
|
นิราศพระบาท
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเมื่อค่ำรำลึกนึกถึงลูก <bot>:จิตจึงผูกผ่านเกล้ามาเข้าฝัน ยิ่งรำลึกตรึกตรายิ่งจาบัลย์ สะอื้นอั้นอ่อนองค์ลงโศกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาสิ่งของกองรายถวายเสร็จ <bot>:เชิญเสด็จทรงเดชเข้าเขตขัณฑ์ เจ็ดกษัตริย์สุริย์วงศ์เผ่าพงพันธุ์ ทั้งนักธรรม์เสวกาพลากร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงัดสิ้นพิณพาทย์ระนาดฆ้อง <bot>:สยดสยองเย็นเยียบเงียบกรุงศรี ครั้นกลางวันควันมัวทั่วบุรี กลางคืนมีดาวหางเป็นลางเมือง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จนใจว่ามึงได้มาป็นศิษย์ <bot>:จึ่งต้องติดแก้ไขให้ได้หญิง ชาติอ้ายคนทีหลังอยากเหมือนทากปลิง จะสอนสิ่งอันใดมันไม่เอา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รุ่งพรุ่งนี้ยกออกตีให้แตกยับ <bot>:ตามบังคับพร้อมพรั่งทั้งพหล จัตุรงค์เสนาพลาพล ยกเข้าปล้นจับกษัตริย์มัดเอามา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นวลละอองสองแก้มเหมือนแย้มยิ้ม <bot>:ดูจิ้มลิ้มหลงเล่ห์ในเลขา พระโอษฐ์อิ่มพริ้มพรายชม้ายมา พอปะตาเต็มรักพระยักคิ้ว
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันจึงสั่งให้เอาไปในกำปั่น <bot>:จงช่วยกันเร็วหวาพาไปเหวย เป็นการด่วนจวนแล้ววะอย่าละเลย ให้มันเคยเรือไว้รีบไปพลัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเข้าเฝ้าเจ้าลังกาวัณฬาราช <bot>:อภิวาททูลตามเนื้อความหลัง ชาวผลึกศึกเสือเหลือกำลัง ชำนาญทั้งสงครามแลความคิด
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สมจริตจิตหญิงแพศยา <bot>:ต้องอยู่ป่าคล้ายกับลิงวิ่งไสว เพราะมักมากอยากภิรมย์ให้สมใจ หญิงจัญไรต้องร้างอย่างชะนี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ายังไม่วางวับถึงดับจิต <bot>:ด้วยชีวิตมันก็ยังไม่สังขาร วาโยธาตุอัดอั้นในสันดาน เพราะเกิดการโทมนัสวิบัติเป็น
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ใช้ใบไปทางทิศพายัพ <bot>:ออกลึกลับลำเดียวเปลี่ยวหนักหนา หมายจะเข้าอ่าวสินธุ์มิถิลา สายคงคายมนาแนวสาชล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งข้าเจ้าเข้าในห้องส่องกระจก <bot>:บ้างบวมฟกอกเข่ากำเดาไหล บ้างนอนครางบางคนนั่งฝนไพล บ้างร้องไห้ไม่วายเสียดายเล็บ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนางงามทรามสงวน <bot>:ครั้นครรภ์ถ้วนยามวิโยคให้โศกศัลย์ จะใกล้คลอดโอรสกำหนดวัน ให้ป่วนปั่นไม่เคยสุขทุกทิวา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อข้าโดยสารมาเป็นดาบส <bot>:รักษาพรตบ่นภาวนาร่ำ ข้าอยู่ท้ายฝ่ายนางอยู่กลางลำ สุดจะกำหนดการด้วยย่านไกล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเป็นยาปรมัตบำบัดโรค <bot>:ไม่ทุกข์โศกแก่ใบไม้ในไพรสัณฑ์ กินพอเป็นอาหารสำราญครัน ไม่ผูกพันกินอยู่ทุกผู้คน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าป่าสูงฝูงนกวิหคร้อง <bot>:เสียงแซ่ซ้องลิงค่างครวญครางโหย หอมดอกโมกโศกสุกรมทั้งยมโดย พระพายโชยชื่นใจทั้งไพร่นาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชม้อยค่อยเพลินเจริญจิต <bot>:นิ่งพินิจเขาไม้ในกระแส เห็นเงือกงามพราหมณ์ชี้ว่านี่แน พ่อจงแลดูนางกลางชลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบชิ้นดินถนันนั้นเสวย <bot>:พลางชวนเชยสองรามารศรี สร้อยสุวรรณจันทร์สุดากุมารี อัญชลีแล้วเสวยชื่นเชยชม
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นางนั้นสัตย์ซื่อถือว่าพี่ <bot>:ก็เป็นที่จนจิตพิศวง ให้รุ่มร้อนถอนจิตคิดพะวง พิศดูทรงแล้วสะท้อนถอนฤทัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้งล่วงสามยามสงัดลมพัดฉิว <bot>:มาริ้วริ้วในเวหาฟ้าสลัว ฟื้นอากาศดาดดำที่คล้ำมัว ค่อยยังชั่วสางสางอย่างอรุณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเปลี่ยนเปลื้องเครื่องทรงทั้งมงกุฎ <bot>:ให้นงนุชนางวัณฬามารศรี สำหรับทรงองค์โอรสเครื่องยศนี้ เหมือนตัวพี่ผู้บิดาให้ถาวร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเผ่าพงศ์วงศาพวกฝรั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งฟังคำที่พร่ำสอน หน่อนรินทร์สินสมุทรสุดสาคร กราบบิดรวอนว่าด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สงสารท่านที่ม้วย <bot>:อวยบุญ กระดูกยังบังสกุน เก็บผ้า ย่ามบาตขาดเปนจุน จุดใส่ไฟเอย ตายเปล่าเจ้ากูบ้า บ่อรู้ครูสอน
|
นิราศสุพรรณ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบทูลความตามรับทัพผลึก <bot>:ขังข้าศึกไว้ในค่ายทั้งซ้ายขวา ถึงแปดทัพกลับคืนฟื้นกายา ยังกลับมารายล้อมป้อมปราการ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกพ้องของเองเห็นเปนสนุก <bot>:กูนี้เห็นเป็นว่ายุคทุกขัง พระมังคลาหน้าเก้อกะเบ้อกะบัง ตะลึงนั่งฟังนางร้องครางครวญ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.