Datasets:

text
stringlengths
0
191k
Nâmıya oldı çün ol ism-i berâz
Başdan ayaga olur nâme-tırâz
Vasf idemez şeref-i ismini nâz
Şeref-i zâtını kıl aña kıyâs
Keremi vâsıta-i halk-i vücûd
Eser-i lutf-ı bû nâ-bûd ile bûd
a Âdemî-zâde viren ‘akl u kemâl
‘İzz ü ikrâm u kerâmât ü celâl
Hâzini olamadı çerâg u zemîn
Âdemi eyledi gencîne emîn
Ba’dehu Kaysere pes itdi selâm
Kıldı ta’zîm-ile tekrîmi temâm
Didi ey pâdişeh-i nîk-nijâd
Zâtına lâzım olan dâniş ü dâd
Neyledim n’itdüm ola bari saña
Ki ‘adâvet idesin şöyle baña
Saña bir kimse ki kılmaya zarar
Baglama kasdına kîn ile kemer
Eyleme kendüñe ahbâb-ı ‘adû
Dâyima sag gelür sanma sebû
Yiyebildügüñ aşa uzada el
İdebildigüñ işe baglaya bel
Lokma kim olmaya hazm anı yeme
Ki kılur semm gibi muhtâc-ı seme
Çün nefes yolını sedd eyliye nâm
Şübhesüz sür’at ider çıkmaga cân
Beni bilmez misin ey Kayser-i Rûm
Eyledüñ baña ne cân ile hücûm
b Kurt koñşısını yemez çü şehâ
Bize kasd eylemek ola mı revâ
Konşıı konşıya sorar çün İlâh
Bizi âzürde niçün eyleye şâh
Eyledüñ çünki ta’âruz bu kadar
Gâfil olma irüşür saña zarar
Baña virmek gerek elbette harâc
Yoksa vâllâh gider taht ile tâc
Cenge çünkim çeke bir şâh-ı sipâh
Havf idüp dönse gider genc ü külâh
Pây-ı mâl olup olur hasma zebûn
Şehler içinde olur baht-ı nigûn
Varıcak dönme dinür var bu mesel
Eyle sen dahı nasîhatle ‘amel
Berü gel eyleyelüm ceng ü cidâl
Göresin niçe olur sen de kıtâl
Gırre olma sipeh-i gence şehâ
Çün gele nusret olur cümle hebâ
Cizye girü virmezseñ ceng iderüm
‘Alemi gözlerüñe teng iderüm
Hâzır ol kim çekerüm ben de sipâh
Geyüben başuma pûlad külâh
a Çün idem hınkumı meydânda cümân
Divşüre Rüstem ise hasm gümân
Çün idem nîzei m∞zâb-ı demâ
Siperin ditrede vehm-i-y-le semâ
Kankı server ki baña egmeye baş
Başı ucında diker dehr eli taş
Şîrlerden niçe aldugumı tâc
Halk-ı ‘âlem baña virdügüni bâc
İşidüpdür bilürem şâh-ı cihân
İtmesün oda çü pervâne revân
Eyledi bana husûmet şeh-i Çîn
Hâlin işitdük eyâ şâh-ı zemîn
Sen baña gelmez iseñ ben varayum
Turabilür mi sipâhuñ göreyüm
Hasmuñ idem çü reyâhına nazar
Görinür bana Hudâ hakkı eber
Ne kadar çokluk olur ise sipâh
Görinür gözlerüne hem-çü giyâh
Tîgıma cümle cihân halkı zebûn
Gam yok olursa ‘adû hayli füzûn
Mülkiñe varur iseñ sag u esen
Bilesin bilmedüñ ise beni sen
b Nâmei öyle diyüp itdi temâm
Ve's-selâm-ile aña itdi hitâm
Buldı bir ehl-i dil ü mîr-i kelâm
Nâmei virdi şehe itdi selâm
Didi var baña getür togrı haber
Ya kıtâl eyleyelüm ya vire zer
Nâmei aldı resûl oldı revân
Hazret-i Kaysere irişdi demân
Yüz urup şâha du’â itdi resûl
Göricek nâmesini oldı melûl
Bildi Behrâm ile ger eyliye ceng
Rûm mülkini ider ceşmine teng
Şeh-i Çîn ana ki olmaya hemâl
Hasm anuñla bula mı çünki mecâl
Çâresi sulh-ı derây şâh-ı hemîn
Başa çıkmaz aña her kim ide kîn
Virüp ilçisine çok sîm ile zer
‘İzz ü ikrâm u ri’âyetler ider
Bir kızı var idi hûrşîd-i zemîn
Müşterî-tal’at u nâmıyıdı çîn
Kaddi Tûbâ idi ruhsârı cinân
Kevser idi leb-i mey-gûnî hemân
a Kasd ider kim añı Behrâma vire
Ta ki göñliñe anuñ ile gire
İdine kendiye dâmâd anı şâh
Telef olmaya ara yirde sipâh
Hasmına hasm ola vü yârına yâr
Biri biriyle ide ‘ahd u karâr