Datasets:

text
stringlengths
0
191k
Bire büryân idi mürg idi kebâb
Çünki yenildi temâm oldı ni’am
Halk hayfini sorar şâh-ı ‘Acem
Kime kulm oldı ise eyledi dâd
Oldı her gussalu dâdı ile şâd
Bir bölük halk gelüp itdi figân
Didiler dâd eyâ şâh-ı cihân
Şehrümüzi idüben şîr harâb
Hiç bir kimsede kalmadı devâb
Bir neyistân var içi tolu esedd
Zühresi yok giçe yanından ahadd
İkisi bir yire gelseydi eger
‘Alemi eyler idi zîr ü zeber
Her biri cüssede bir pîli hemân
Yâ musavver-ecel almakda revân
Şeh didi gam yemeñüz dâd idelüm
Kırup anları sizi şâd idelüm
Dâm-ı dûdan ideyim ‘âlemi bâc
Kılayum sînelerin tîg-ile çâk
a Bindi pes atına fil-hâl dilîr
Gûr yirine ki sayd eyleye şîr
Ol neyistânı varup gördi çü şâh
Emr kıldı alur ortaya sipâh
Od yakar her kişi önünde ‘acîb
Gelmiye yanına tâ şîr-i mehîb
Şîrdür otdan ider vehm ü hazer
Geçüp eyleyimez insâna zarar
Âteşîn halka olur çünki sipâh
Girdi ortaya medâr olmaga şâh
Urdılar çünki yine âteş-i tîz
Neysitândan ded ü dâm itdi gürîz
Her ne suya ki hücûm itse esed
Geçmez âteş olur râhına sed
Kırdaşa bunları kassâb gibi
Akdı kan her yaña seyl-âb gibi
Oldılar mâde vü ner cümle helâk
Oldı ol memleket anuñ-ile pâk
Tîg-ıla şâh u hadeng-ile sipâh
Virmediler esede kaçmaga râh
Eyleyüp şâha re’âyâsı du’â
Herkesi eyledi cân ile senâ
b Âferîn didi sipihr üzre melek
Egilür öpmege destini felek
Oldı bu feth-ile her kişi ferah
Kimsenüñ kalmadı kalbinde terah
Geldi şehre yine nûş eyledi mey
Başladı yine terâne def ü ney
Yine çeng aldı ele Zühre-i çîn
Yine ‘ûd eyledi feryâd u enîn
Yine zer-pâş oluben bezmde şâh
Yine pür oldı zer uhk-i siyâh
Her kime kim ola ikbâl atı râm
Eylesün kanda ki eylerse hırâm
‘İzz ü devlet kişiye çün ola yâr
Düşmeni olsa cihân halkına vâr
Uyumaz bahtı ol uyursa eger
Zehr yirse olur agzında şeker
‘Ayş olur işi şehüñ çünki müdâm
‘Avk ider gâyet anı ceng-ile câm
a Gâh tefrît vü geh ifrât ider
Şehligüñ şevkatine virdi zarar
Didilerse ne kadar tutmadı söz
Dökdüler mülkine a’dâları köz
Hâl-i İrân bilüp şâh-ı Hıtây
Kasd kıldı basa o milkete pây
Nâmeler gönderüben beglere şâh
Emr ider encümen ola ki sipâh
Hiddetiyle çün olur cem’-i sipâh
‘Azm-i rezm eyledi vü geydi külâh
Subh-dem kâr dem eyledi enîn
Âsitânına gelür leşker-i Çîn
Cümle ‘âlem oluben cevşene gark
Âhen olmuşdı tehi pây ile fark
Kurdılar pîl-i sepîd üzre serîr
Çıkdı oturdı emîrâne emîr
Şevketiyle çeküp İrâna sipâh
Merv yolını tutup yüridi şâh
‘Âlemüñ içi tolup bâng ü derây
Eyledi kulagı ger rûyına nây
At sahîbi-y-ile âvâze-i nâs
Çökerdürdi felegi şöyle ki tas
b Virdi elvân-ile envâ’-tırâz
Hayl-i Hâkâniye haylice birâz
Bahr idi seyl gibi lîk revân
Seyl idi mevc velî gürz-i girân
Toluben ‘âlem içi Çinî sipâh
Yir yüzin tutdı Tatar hem-çü giyâh
Her biri geydi nemed üzre zirih
Tîrden kalmadı kalbinde girîh
Pür idi her birinüñ tirkeşi tîr
Bir idi oklarına der’u harîr
Girüden ‘âlemi tutmuşdı kulem
Meş’ale oldı veli tâb-ı ‘alem
Kondı har-gâhı nüzûl eyledi ân
Sâkin oldı yine deryâ-yı revân
Her birisi nemedin çadır ider
İtmeye tâ ki güneş tâbı zarar
Aldılar zeynlerini cümle hemân
Gitdi her esb-i çerâ-gâhe çemân
Ne ‘alef virdi ne hod hayli gam var