id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
771934
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%AC%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Άγιος Σάτυρος Μεδιολάνων
|
Ο Άγιος Σάτυρος (ιταλικά : Satiro) (Τρίερ, 339 ή 340 - Μιλάνο, 378) ήταν αδελφός του Αγίου Αμβροσίου και της Αγίας Μαρκελλίνας και τιμάται επίσης ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία.
Αγιογραφία
Γεννήθηκε στο Τρίερ, ήταν δικηγόρος, έπαρχος και διαχειριστής οικογενειακών περιουσιακών στοιχείων. Κάποια νέα του έχουμε μόνο μέσα από κάποιες αναμνηστικές ομιλίες του αδελφού του Αμβροσίου. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο δίδυμος αδερφός του Αμβρόσιου.
Κηδεύτηκε, με τη διαθήκη του αδελφού του, στο παρεκκλήσι του Αγίου Βιττόριου στο San Vittore στο Ciel d'Oro της βασιλικής του Αγίου Αμβροσίου, δίπλα στα λείψανα του.
Λατρεία
Η Καθολική Εκκλησία γιορτάζει την μνήμη του στις 17 Σεπτεμβρίου.
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίας και Αγίου Σατύρου στο Μιλάνο, που χρονολογείται από τον 9ο αιώνα, που ξαναχτίστηκε το 1478 από τον Μππραμάντε, είναι αφιερωμένη σε αυτόν.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Franco Cardini, 7 dicembre 374. Ambrogio vescovo di Milano, in I giorni di Milano, Roma-Bari, 2010, pp. 21–40.
Άγιοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας
|
137992
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%82%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Πανουργιάς Φωκίδας
|
Ο Πανουργιάς (προς τιμή του ομώνυμου οπλαρχηγού του 1821) είναι ορεινό χωριό του νομού Φωκίδας. Το χωριό ήταν γνωστό παλαιότερα και με την ονομασία Δρέμισα (το οποίο χρησιμοποιείται εξ ίσου και σήμερα μεταξύ των κατοίκων της Φωκίδας) μέχρι τη μετονομασία του το Φεβρουάριο του 1915. Έτσι ονομάστηκε πιθανόν από το τρέμω => τρέμισσα => ντρέμισσα <=> δρέμισσα, λόγω των συχνών σεισμών. Η θεωρία αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι αρχικά το χωριό ήταν χτισμένο ψηλά στην πλαγιά της Τούρλας και μετά από έναν μεγάλο σεισμό καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε χαμηλότερα. Η παλιά θέση του χωριού, γνωστού σήμερα ως Λάκκος, είναι ακόμα διάσπαρτη από οικοδομικούς λίθους. Η συγκεκριμένη θεωρία είναι και η επικρατέστερη.
Μια άλλη θεωρία για την προέλευση του ονόματος είναι αυτή του στρατηγού Στέλιου Πανουργιά. Επειδή παλαιότερα το χωριό πιθανόν να ήταν μέσα σε δάσος από δρύς, από τη λέξη δρυμός => δρεμός => δρέμισσα. Σήμερα δρυς συναντάει κανείς ανάμεσα στην Παύλιανη και το Κουμαρίτσι, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το χωριό.
Η παράδοση σώζει το γεγονός ότι το χωριό πριν ονομαστεί Δρέμισσα ονομαζόταν Κοτρώνα, ίσως λόγω των πολλών βράχων που την περιτριγυρίζουν και τη γενικότερη τραχύτητα του τοπίου.
Η ημερομηνία ίδρυσης και κατοίκησης του χωριού είναι άγνωστη και καμία μαρτυρία δεν σώζεται σχετικά. Η ονομασία μιας από τις πηγές του χωριού ως «Ρούς» ίσως υποδηλώνει ότι υπήρχε οικισμός από αρχαιοτάτων χρόνων όμως κανένα εύρημα δεν υπάρχει στην περιοχή που να το επιβεβαιώνει. Ο Πάνος Γ. Μαυριάς αναφέρει στο βιβλίο του ότι γύρω στα 1930 στη θέση Λάκκος βρέθηκε τάφος με αρχαία κτερίσματα από τον Δημήτριο Πατούλα. Ο τάφος ισοπεδώθηκε και τα κτερίσματα δεν φυλάχτηκαν.
Στο να καταφύγουν και να χτίσουν στο κάπως απόκρυφο και απόμερο μέρος το χωριό οι πρώτοι κάτοικοί του ασφαλώς συνετέλεσε η καταπιεστική εποχή της τουρκοκρατίας. Η παράδοση σώζει το γεγονός ότι στη Δρέμισσα δεν υπήρχε ποτέ μόνιμα Τούρκος τοποτηρητής. Αρχικά το χωριό είχε λιγοστές καλύβες και φαίνεται πως κάθε σπίτι ήθελε να έχει την πρωτοκαθεδρία πάνω από τα άλλα. Γι' αυτό και οι κάτοικοι των γύρω χωριών έλεγαν για τη Δρέμισσα: «Δώδεκα καλύβες, δέκα τρεις καπεταναίοι».
Ο Πανουργιάς είναι το χωριό των μεγάλων ηρώων της Ρούμελης στον αγώνα του '21: Δημήτριου Ξηρού ή Πανουργιά, Νάκου Πανουργιά, Γιάννη Γκούρα, Μαμούρη και Παπα-Κώστα Τζαμάλα'. Καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή η επέτειος της μάχης της Ντρέμισσας στις 17 Μαΐου 1821, στην Αρβανιτόραχη. Η μάχη αυτή έπαιξε αποφασιστικό ρόλο, έκρινε όλη την επανάσταση του 1821. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη
Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.060 μέτρων στις πλαγιές της Γκιώνας και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Στερεάς Ελλάδας.
Ο Πανουργιάς ανήκει στο διευρυμένο Δήμο Δελφών και ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, είναι 196 κάτοικοι.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
GTP - Greek Travel Pages
Φωκίδα - Δήμος Καλλιέων
Πληροφορίες για το χωριό Πανουργιάς
Χωριά του νομού Φωκίδας
Πανουργιας
|
712438
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Can%20Batll%C3%B3
|
Can Batlló
|
Το Can Batlló είναι αυτοδιαχειριζόμενο βιομηχανικό πάρκο που περιλαμβάνει κήπους, εργατικές κατοικίες και δημόσια κτίρια. Βρίσκεται στην Καταλονία, στην περιοχή La Bordeta της Βαρκελώνης, δίπλα στο πάρκο Plaça Cerdà,
Ιστορία
Το Can Batlló, κατασκευάστηκε το 1880, βασισμένο σε σχέδια του Juan Antonio Molinero, σε ένα οικόπεδο 26 στρεμμάτων από τον επιχειρηματία Juan Batlló για να εγκαταστήσει το εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας. Τα επόμενα χρόνια, με την εκθετική αύξηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησής του, απαιτήθηκε η κατασκευή και άλλων κτηρίων, με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί ένα βιομηχανικό πάρκο, γνωστό με την επωνυμία Can Batlló.
Ο θάνατος του Juan Batlló δεν σταμάτησε την επιχείρηση, καθώς αυτής συνέχισε την λειτουργία της από τις ανιψιές του, μέχρι το 1943, έτος που μεταβιβάστηκε στον βιομήχανο Julio Munoz Ramonet. Η κρίση που χτύπησε τον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας το 1964, ανάγκασε τον ιδιοκτήτη να κλείσει την επιχείρηση και αφού χώρισε τον χώρο του πρώην εργοστασίου σε επιμέρους τμήματα, τον νοίκιασε ως μικρά εργαστήρια και αποθήκες σε ενδιαφερόμενους.
Γενικό Μητροπολιτικό Σχέδιο
Το 1976, ο Δήμος Βαρκελώνης, καταρτίζοντας το νέο Γενικό Μητροπολιτικό Σχέδιο, χαρακτήρισε ολόκληρη της περιοχή του Can Batlló ως χώρο πρασίνου και ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες και τους ενοικιαστές, για την μεταβίβαση του χώρου και των κτιρίων στον Δήμο. Το 2006 το Δημοτικό Συμβούλιο της Βαρκελώνης, ενέκρινε την πρόταση για αναδιαμόρφωση ολόκληρης της περιοχής του Can Batlló, σε ένα χώρο όπου θα υπήρχαν τα βιομηχανικά κτήρια, ένα πάρκο 26,5 στρεμμάτων και 1000 περίπου εργατικές οικίες και δημόσια κτήρια.
Διαμαρτυρίες
Η καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου για 35 χρόνια δημιούργησε αντιδράσεις των περιοίκων και των οργανώσεων «Επιτροπή κατοίκων της La Bordeta” και «Κοινωνικό Κέντρο Sants». Μέσω της πλατφόρμας "Can Batlló és per al Barri", οργανώθηκε η καθιστική διαμαρτυρία της 11ης Ιουνίου 2011 και η κατάληψη ενός κτηρίου και η μετατροπή του σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο χώρο με την επωνυμία Bloc 11. Οι δράσεις που φιλοξενήθηκαν από τότε είναι η Δημοτική Βιβλιοθήκη Josep Pons, προσωρινές εικαστικές εκθέσεις, παραστάσεις, ενώ στο χώρο υπάρχει ένα αμφιθέατρο κα ένας χώρος πολλαπλών χρήσεων. Το 2013 ο Δήμος Βαρκελώνης αποφάσισε την εφαρμογή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου και ξεκίνησαν να κατασκευάζονται οι πρώτες εργατικές κατοικίες και δημόσια κτήρια.
Η παραχώρηση
Τον Μάρτιο του 2019, η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Βαρκελώνης, ενέκρινε την παραχώρηση ολόκληρου του βιομηχανικού πάρκου για περίοδο 50 ετών, στην Associació Espai Comunitari i Veïnal Autogestionat de Can Batlló, την εθελοντική οργάνωση των κατοίκων της περιοχής La Bordeta. Η εθελοντική εργασία 48.000 εθελοντών για την διαμόρφωση του χώρου, η οποία εκτιμήθηκε ως πενταπλάσια σε σχέση με την οικονομική συνεισφορά του Δήμου, ήταν το γεγονός που ώθησε την μοναδική αυτή απόφαση, παραχώρησης δημόσιας περιουσίας σε ακτιβιστές.
Οργάνωση του κοινού
Οι κάτοικοι μέσω της αυτοοργάνωσης, της λήψης κοινών αποφάσεων και με εθελοντική εργασία ανέλαβαν τον χώρο, προχώρησαν στην κατεδάφιση τοίχων και βιομηχανικών κτιρίων και δημιούργησαν εγκαταστάσεις και κήπους. Σήμερα στον χώρο διοργανώνονται δραστηριότητες όπως ενδεικτικά η οργάνωση εργαστηρίων για την ξυλουργική, τη μουσική κ.α. Εκτός από ένα πολυλειτουργικό μέρος έκφρασης και δημιουργικότητας, ανοιχτό σε όλους, το Can Batlló έχει γίνει σύμβολο πολιτισμού και οριζόντιας οργάνωσης, αναπόσπαστο τμήμα της γειτονιάς La Bordeta και της περιοχής Sants-Montjuïc. Σημαντική πρωτοβουλία, είναι και το έργο της LaCol cooperativa, μιας ομάδας νέων επαγγελματιών της αρχιτεκτονικής που ανέλαβαν την ευθύνη για την αναδιαμόρφωση των εγκαταλειμμένων βιομηχανικών μονάδων.
Το Can Batlló, είναι παράλληλα παράδειγμα εφαρμογής μιας πολιτικής που προωθεί την πρόσβαση σε αξιοπρεπή, προσιτή στέγαση χρησιμοποιώντας νέα μοντέλα στέγασης, όπως στεγαστικοί συνεταιρισμοί. Ο συνεταιρισμός κατοικιών La Borda ανέλαβε να χτίσει 28 συνεταιριστικές κατοικίες, οι οποίες θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή, αποτελεσματική και προσιτή στέγαση για οικογένειες μέλη.
Φωτογραφίες
Παραπομπές
Βαρκελώνη
|
646631
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Αλέξανδρος Βρασιβανόπουλος
|
Ο Αλέξανδρος Βρασιβανόπουλος (γενν. 1890, Βόλος - άγνωστη ημερομηνία θανάτου) ήταν Έλληνας σκοποβόλος, ο οποίος αγωνίστηκε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920.
Στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο ως μέλος της ελληνικής ομάδας στο ομαδικό αγώνισμα των 30 μέτρων στρατιωτικού πιστολιού.
Συμμετείχε επίσης στα ακόλουθα αγωνίσματα:
Ομαδικό ελεύθερο πιστόλι 50 μέτρων - 4η θέση
Ομαδικό ελεύθερο τυφέκιο - 13η θέση
300 μέτρα ελεύθερο τουφέκι, τρεις θέσεις - άγνωστο αποτέλεσμα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ
Έλληνες αθλητές της σκοποβολής
Έλληνες σκοπευτές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Έλληνες Ολυμπιονίκες
|
794188
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Τζόνσον
|
Τo αγγλοσαξονικό επώνυμο Τζόνσον (Johnson ή πολύ σπανιότερα Jonson), που ετυμολογικά σημαίνει «γιος του Τζων (Ιωάννη)», είναι το δεύτερο πιο συνηθισμένο επώνυμο στις ΗΠΑ. Μπορεί να αναφέρεται μεταξύ άλλων σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα:
Άλαν Τζόνσον (γενν. 1961), Βρετανός υπουργός
Άλεξζ Τζόνσον (Alexz Johnson, γενν. 1986), Καναδή μουσικός και ηθοποιός
Άλμπερτ Τζόνσον, το πραγματικό όνομα του Prodigy (ράπερ)
Αλφόνσο Τζόνσον (γενν. 1951), Αμερικανός μουσικός της τζαζ
Άμπιγκεϊλ Τζόνσον (γενν. 1961), Αμερικανίδα επιχειρηματίας
Ανν-Μαρί Τζόνσον (γενν. 1960), Αμερικανίδα ηθοποιός και μίμος
Άνταμ Τζόνσον (συγγραφέας) (γενν. 1987), Αμερικανός συγγραφέας
Άνταμ Τζόνσον (ποδοσφαιριστής) (γενν. 1987), Άγγλος ποδοσφαιριστής
Άντονυ Τζόνσον (γενν. 1974), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Άντονυ Ρολφ Τζόνσον (1940-2010), Άγγλος τενόρος
Άντριου Τζόνσον (1808-1875), ο 17ος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Άντριου Τζόνσον (ποδοσφαιριστής) (γενν. 1981), Άγγλος ποδοσφαιριστής
Άρθουρ Τζόνσον (γενν. 1981), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Άσλεϊ Τζόνσον (ηθοποιός) (γενν. 1983), Αμερικανίδα ηθοποιός
Άσλεϊ Τζόνσον (υδατοσφαιρίστρια) (γενν. 1994), Αμερικανίδα υδατοσφαιρίστρια
Βαν Τζόνσον (1916-2008), Αμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής
Βιρτζίνια Ε. Τζόνσον (1925-2013), Αμερικανίδα σεξολόγος
Γουίλκο Τζόνσον (γενν. 1947), κιθαρίστας και τραγουδιστής
Έιμυ Τζόνσον (1903-1941), Αγγλίδα αεροπόρος
Έιμυ Τζο Τζόνσον (γενν. 1970), Αμερικανοκαναδή ηθοποιός και τραγουδίστρια
Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ (γενν. 1938), Πρόεδρος της Λιβερίας, η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα πρόεδρος αφρικανικού κράτους στην ιστορία, Βραβείο Νόμπελ
Έντι Τζόνσον (γενν. 1959), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Έντουιν Τζόνσον (1884-1970), Αμερικανός πολιτικός
Κάθριν Τζόνσον (1918-2020), Αμερικανίδα μαθηματικός της NASA
Κάναρντ Τζόνσον (γενν. 1965), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Κάρυν Ελέιν Τζόνσον, το πραγματικό όνομα της ηθοποιού Γούπι Γκόλντμπεργκ
Καταρίνα Τζόνσον-Τόμσον (γενν. 1993), Βρετανίδα αθλήτρια του στίβου
Κέλντον Τζόνσον (γενν. 1999), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Κλαρκ Τζόνσον (γενν. 1954), Αμερικανοκαναδός ηθοποιός και σκηνοθέτης
Κρόκετ Τζόνσον (1906-1975), Αμερικανός σκιτσογράφος και εικονογράφος
Λέιντι Μπερντ Τζόνσον (1912-2007), «Πρώτη Κυρία» των ΗΠΑ
Λήβαντερ Τζόνσον (1969-2005), Αμερικανός πυγμάχος ελαφρών βαρών
Λικέντρα Τζόνσον (γενν. 1989), Αμερικανίδα καλαθοσφαιρίστρια
Λίντον Κουέζι Τζόνσον (γενν. 1952), Τζαμαϊκανός ποιητής, γνωστός και ως «LKJ»
Λούις Τζόνσον (1955-2015), Αμερικανός μπασίστας-κιθαρίστας
Λύντον Τζόνσον (1908-1973), ο 36ος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Λώρα Τζόνσον (γενν. 1957), Αμερικανίδα ηθοποιός
Μάικλ Τζόνσον (γενν. 1967), Αμερικανός κορυφαίος αθλητής του στίβου
Μάρκες Τζόνσον (γενν. 1956), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Μάρσα Π. Τζόνσον (1945-1992), Αφροαμερικανίδα ακτιβίστρια
Μάτζικ Τζόνσον (γενν. 1959), Αμερικανός κορυφαίος καλαθοσφαιριστής
Μπανκ Τζόνσον (1879-1949), Αμερικανός μουσικός της τζαζ
Μπεν Τζόνσον (δραματικός ποιητής), (Ben Jonson, 1572-1637), Άγγλος δραματουργός
Μπεν Τζόνσον (ηθοποιός), (Ben Johnson, 1918 - 1996), Αμερικανός ηθοποιός
Μπεν Τζόνσον (δρομέας), (Ben Johnson, 1961), Καναδός δρομέας
Μπλάιντ Γουίλι Τζόνσον (περ. 1897 - 1945), Αμερικανός τραγουδιστής και κιθαρίστας
Μπόρις Τζόνσον (γενν. 1964), πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου
Μπούσροντ Τζόνσον (1817-1880), Αμερικανός στρατηγός του Εμφύλιου Πολέμου
Μπράιαν Τζόνσον (γενν. 1947), Άγγλος ροκ τραγουδιστής (AC/DC)
Μπράιαν Στάνλεϋ (B.S.) Τζόνσον (1933-1973), Άγγλος πειραματικός λογοτέχνης και κριτικός
Νάκυ Τζόνσον (1883-1968), Αμερικανός πολιτικός και γκάνγκστερ
Ντακότα Τζόνσον (γενν. 1989), Αμερικανίδα ηθοποιός και μοντέλο
ΝτεΜάρκο Τζόνσον (γενν. 1999), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Ντουέιν Τζόνσον (γενν. 1972), Αμερικανός ηθοποιός, τραγουδιστής, παραγωγός, πρώην επαγγελματίας παλαιστής και ποδοσφαιριστής
Ουέσλι Τζόνσον (καλαθοσφαιριστής) (γενν. 1987), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Πένυ Τζόνσον Τζέραλντ (γενν. δεκαετία 1960), Αμερικανίδα ηθοποιός
Πιερ-Μαρκ Τζόνσον (γενν. 1946), ο 24ος πρωθυπουργός του Κεμπέκ
Ραμόουν Τζόνσον, το πραγματικό όνομα του ράπερ Cashis
Ράσελ Τζόνσον (1924-2014), Αμερικανός ηθοποιός
Ρέιφερ Τζόνσον (1934-2020), Αμερικανός δεκαθλητής και ηθοποιός
Ρέυνολντ Τζόνσον (1906-1998), Αμερικανός εφευρέτης και πρωτοπόρος των ηλεκτρονικών υπολογιστών
Ρόκυ Τζόνσον (1944-2020), Αμερικανός επαγγελματίας παλαιστής, πατέρας του Ντουέιν Τζόνσον
Ρόμπερτ Τζόνσον (1911-1938), Αμερικανός κιθαρίστας
Ρον Τζόνσον (γενν. 1955), Αμερικανός γερουσιαστής και επιχειρηματίας
Ρόσιτερ Τζόνσον (1840-1931), Αμερικάνος συγγραφέας και εκδότης
Σάμιουελ Τζόνσον (1709-1784), Άγγλος συγγραφέας, ποιητής και λεξικογράφος
Σων Τζόνσον-Ηστ (γενν. 1992), Αμερικανίδα γυμνάστρια
Τζ. Νήλυ Τζόνσον (1825-1872), κυβερνήτης της Καλιφόρνια
Τζέικ Τζόνσον (γενν. 1978), Αμερικανός ηθοποιός
Τζίμι Τζόνσον (γενν. 1975), Αμερικανός επαγγελματίας οδηγός αγώνων αυτοκινήτου
Τζοάνα Τζόνσον (γενν. 1961), Αμερικανίδα ηθοποιός και συγγραφέας
Τόμι Τζόνσον (1896-1956), Αμερικανός μπλουζ μουσικός, τραγουδιστής και κιθαρίστας
Τσάλμερς Τζόνσον (1931-2010), Αμερικάνος πολιτικός επιστήμονας
Φίλιπ Τζόνσον (1906-2005), Αμερικανός αρχιτέκτονας
Φίλιπ Ε. Τζόνσον (1940-2019), Αμερικανός καθηγητής της Νομικής στο Μπέρκλεϋ, ενάντιος στη Θεωρία της Εξελίξεως
Φράνσις Τζόνσον (καλαθοσφαίριση) (1910-1997), Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Χόλλυ Τζόνσον (γενν. 1967), Άγγλος τραγουδιστής και μουσικός
Ως βαπτιστικό
Τζόνσον Τοριμπιόνγκ (γενν. 1946), πρόεδρος του Παλάου
Άλλα
Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον
Στερεό του Τζόνσον
Johnson & Johnson
Όχι,.. κύριε Τζόνσον
|
14962
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AF%CE%BB%CF%89%CE%BD%20%CE%BF%20%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%8D%CF%82
|
Χίλων ο Πατρεύς
|
Ο Χίλων ο Πατρεύς ή Χίλων (ή Χείλων) ο Αχαιός (γιος του Χίλωνος) ήταν Αχαιός παλαιστής από την Πάτρα, διάσημος στην εποχή του. Είχε νικήσει στην πάλη στην 112η και στην 113η Ολυμπιάδα, τέσσερις φορές στα Ίσθμια, τρεις φορές στα Νέμεα, και έξι φορές στα Πύθια. Σκοτώθηκε σε μάχη. Οι Αχαιοί τον έθαψαν με έξοδα του κράτους και έστησαν ανδριάντα του στην Ολυμπία.
Οι πληροφορίες αυτές μας παραδίδονται από τον Παυσανία στα Ηλιακά και στα Αχαϊκά. Ο Παυσανίας αναφέρει το άγαλμα του Χείλωνα στην Ολυμπία, σύμφωνα με το επίγραμμα του οποίου ο Χίλων είχε νικήσει «στην πάλη δυο φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες, μια φορά στους Δελφούς, τρεις φορές στη Νεμέα και τέσσερις φορές στον Ισθμό». Πέθανε στον πόλεμο και για τον λόγο αυτό οι Αχαιοί τον έθαψαν με έξοδα του κράτους. Σύμφωνα με τον Παυσανία, το άγαλμα του το είχε φτιάξει ο Λύσιππος και από το γεγονός αυτό πιθανολογεί ότι έπεσε σε μάχη είτε στη Χαιρώνεια πολεμώντας τον Φίλιππο Β΄ μαζί με όλους τους Αχαιούς είτε με τον Αντίπατρο στη μάχη της Λαμίας, στη Θεσσαλία, έναντι των Μακεδόνων. Τοπικός οδηγός στην Αχαΐα ανέφερε στον Παυσανία ότι οι Αχαιοί δεν εξεστράτευσαν στη Λαμία μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, αλλά μόνο ο παλαιστής ο Χίλων (Χείλων) των Αχαιών συμμετείχε σε αυτή τη μάχη. Ο χάλκινος ανδριάντας του Λύσιππου που παρίστανε τον Χίλωνα (Χείλωνα) έφηβο από την Ολυμπία μεταφέρθηκε στην Ρώμη και ο Αγρίπας τον είχε στήσει μπροστά από τα θερμά λουτρά. Ο Τιβέριος μετά από απαίτηση του λαού τον επανέφερε στην προηγούμενη θέση του .
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Αρχαίοι Αχαιοί ολυμπιονίκες
Ισθμιονίκες
Πυθιονίκες
Νεμεονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες της πάλης
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (4ος αιώνας π.Χ.)
|
794135
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AF%CE%BB%CE%BC%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B1
|
Γίλμα Κατάμα
|
Ο Γίλμα Κατάμα (Yilma Ketema) γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1945 στην Αιθιοπία και είναι Αιθίοπας διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζονταν τόσο ως μέσος όσο κι ως ακραίος επιθετικός.
Ποδοσφαιρική καριέρα
Ήταν ήδη μαθητής στο φημισμένο γαλλικό Λύκειο Guebre-Mariam στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας όταν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της τοπικής Ομέλντα Σπορτς Κλαμπ τη σεζόν 1963-64 για το Εθνικό Πρωτάθλημα της χώρας του. Η ταχύτητά του, η ιδιαίτερη έφεση στην ακρίβεια των μεταβιβάσεων, και γενικότερα τα πλούσια τεχνικά χαρακτηριστικά του, τον κατέστησαν βασικό μοχλό στην αριστερό άκρο της επίθεσης. Γρήγορα το ταλέντο του εντοπίστηκε από Έλληνας ομογενής της Αιθιοπίας και ο παίκτης έφτασε στις 18 Αυγούστου 1964 στη Θεσσαλονίκη με διπλό στόχο, να αγωνισθεί στον Άρη Θεσσαλονίκης αλλά και να σπουδάσει παράλληλα Ιατρική στο Αμερικάνικο Κολλέγιο της Θεσσαλονίκης. Αξιοσημείωτο είναι ότι το όνομα του παίκτη στα ταξιδιωτικά του έγγραφα αναγράφονταν ως Κετέμα). Ο Κατάμα ήταν τότε μόλις 19 ετών και είχε χριστεί ήδη μια φορά διεθνής με την εθνική Αιθιοπίας.
Με αυτόν τον τρόπο, έγινε ο πρώτος Αιθίοπας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη και επίσης ο πρώτος μαύρος επαγγελματίας παίκτης στην Ελλάδα. Ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της καριέρας του με τον Άρη ήταν όταν η ομάδα του αντιμετώπισε στις 16 Σεπτεμβρίου 1964 την Ρόμα στο τουρνουά Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων της σεζόν 1964-65. Αν και ο αγώνας έληξε χωρίς σκορ στη Θεσσαλονίκη, και ακυρώθηκε γκολ που πέτυχε ο Κατάμα, ο παίκτης πραγματοποίησε τόσο υπέροχο παιχνίδι που ψηφίστηκε ως παίκτης του αγώνα. Αργότερα αγωνίστηκε και στον επαναληπτικό αγώνα των δυο ομάδων στη Ρώμη.
Κάπου τότε ξεκίνησαν και τα προβλήματα, αρχικά με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας του, καθώς έφτασαν στην Ελλάδα, με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, τα απαραίτητα έγγραφα για την ολοκλήρωση της μεταγραφής του. Ο παίκτης τελικά αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος, στις 6 Ιανουαρίου 1965, κόντρα στον Ηρακλή αλλά αντιμετώπισε έναν τραυματισμό στο γόνατο και βγήκε εκτός μάχης για λίγο διάστημα. Με την επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους, απαίτησε περισσότερα χρήματα από τα προσυμφωνημένα και ήρθε σε αντιπαράθεση με την επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της ομάδας. Όταν λύθηκε κι αυτό το θέμα, το πρωτάθλημα είχε σχεδόν ολοκληρωθεί κι ο παίκτης αγωνίστηκε στις 4 Απριλίου 1965 στον αγώνα κυπέλλου κόντρα στους Φίλιππους Καβάλας, σκοράροντας μάλιστα το δεύτερο και νικητήριο γκολ των κίτρινων. Ενώ υπήρχε εκατέρωθεν διάθεση να παραμείνει ο παίκτης και την επόμενη χρονιά στην ομάδα, η ΕΠΟ ξαφνικά (!) θέσπισε νομοσχέδιο περί ημιεπαγγελματισμού, με το οποίο απαγορεύονταν σε αλλοδαπούς να αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα!!! Έτσι τελείωσε άδοξα η καριέρα του πρώτου Αιθίοπα παίκτη στην Ελλάδα και στον Άρη. Ωστόσο είχε προλάβει να αγωνιστεί σε οκτώ επίσημα παιχνίδια (5 για το πρωτάθλημα, 2 για το Κύπελλο Εκθέσεων και 1 για το κύπελλο) πετυχαίνοντας ένα γκολ.
Στη συνέχεια ο Κατάμα αναζήτησε νέο ποδοσφαιρικό σπίτι και εντάχθηκε στην τουρκική Γαλατά Σαράι. Μάλιστα έγινε ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής και στο πρωτάθλημα της Τουρκίας, δίχως όμως να καταφέρει να μακροημερεύσει στην Κωνσταντινούπολη. Το 1965 σε φιλική αναμέτρηση του Άρη κόντρα στην Εθνική Αιθιοπίας αντιμετώπισε την παλιά του ομάδα στο Γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης (τότε Χαριλάου) με τελικό σκορ 3-3.
Στη συνέχεια δοκίμασε την τύχη του στην Αυστρία και την Ολλανδία προτού προσγειωθεί στις ΗΠΑ όπου εντάχθηκε στους Boston Beacons της παλιάς Βορειοαμερικανικής Ποδοσφαιρικής Λίγκας (NASL). Έπαιξε 5 παιχνίδια για την ομάδα σκοράροντας 1 γκολ χωρίς ασίστ . Στη συνέχεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου έζησε για αρκετά χρόνια πριν εγκατασταθεί στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια όπου εργάστηκε ως οδηγός ταξί.
Πέρα από το ποδόσφαιρο ο Κατάµα υπήρξε και γλωσσολόγος και συλλέκτης γραµµατοσήµων. Η συλλογή του µάλιστα ήταν τόσο αξιόλογη ώστε το 1972 έλαβε µέρος σε έκθεση µε γραµµατόσηµα µε θέµα τα Παγκόσµια Κύπελλα.
Διεθνείς συμμετοχές
Ο Κατάμα αγωνίστηκε δύο φορές για την εθνική ομάδα της Αιθιοπίας και σημείωσε 2 γκολ σύμφωνα με την Αιθιοπική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (EFF) ενώ ήταν ο επίτιμος καλεσμένος στο ετήσιο τουρνουά της Αιθιοπικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου στη Βόρεια Αμερική (ESFNA) που πραγματοποιήθηκε στη Βιρτζίνια το 2008.
Παραπομπές
Εξωτερικές πηγές
["Οι ξένοι της μιας χρονιάς, Απίθανες Ποδοσφαιρικές Ιστορίες", Αλέξανδρος Βάσιλας, Subuteo News, σελ. 10]
Αιθίοπες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Άρη Θεσσαλονίκης
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Αιθιοπίας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
|
392512
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Rafflesia%20arnoldii
|
Rafflesia arnoldii
|
Το Rafflesia arnoldii είναι σπάνιο φυτό του γένους Ραφλέσια. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένα φυτά με μεγαλύτερη άνθηση οργάνων όπως το άμορφος φαλλός και το κορυφή η σκιαδωτή το Rafflesia arnoldii κατέχει τον τίτλο του μεγαλύτερου άνθους στον κόσμο. Φυτρώνει και μεγαλώνει στην Νοτιοανατολική Ασία, το μέγεθός του μπορεί να φτάσει το ένα μέτρο και το βάρος του τα 11 κιλά. Το φυτό Rafflesia arnoldii εισχωρεί στις ρίζες άλλων φυτών διότι το ίδιο δεν διαθέτει ρίζες, μίσχο αλλά ούτε και φύλλα. Eίναι δηλαδή παρασιτικό, σε είδη του γένους Tetrastigma (που φύεται σε αδιατάραχτα τροπικά δάση). Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Louis Deschamps στην Ιάβα της Ινδονησίας, μεταξύ του 1791 και του 1794, ωστόσο η φήμη του φυτού δεν είχε φτάσει στη Δύση παρά μόνο μέσα στον 19ο αιώνα, όταν το εντόπισε στη Σουμάτρα ο οδηγός του γιατρού και φυσιοδίφη Joseph Arnold, από τον οποίο έλαβε το μισό όνομά του.
Επίσης το Rafflesia arnoldii είναι ένα από τα τρία εθνικά λουλούδια στην Ινδονησία, τα άλλα δύο είναι το άσπρο γιασεμί και η ορχιδέα του φεγγαριού.
Παραπομπές
Πηγές
Αγγειόσπερμα
|
100202
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Πορταριά Χαλκιδικής
|
Η Πορταριά είναι μεγάλος πεδινός οικισμός και ομώνυμο δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Νέας Προποντίδας του νομού Χαλκιδικής.
Με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2011 έχει 1.202 κατοίκους.
Στον οικισμό λειτουργεί δημοτικό σχολείο , που ονομάζεται «Δημοτικό σχολείο Πορταριάς», καθώς και σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες το οποίο ονομάζεται «Ειδικό Σχολείο Μουδανιών».
Το ΕνΕΕΓΥΛ Νέας Προποντίδας είναι μια νέα δομή που ανήκει στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Χαλκιδικής και βρίσκεται στην Πορταριά του ομώνυμου Δήμου και απευθύνεται σε μαθητές με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Η πρόσφατη απόφαση ίδρυσης στην Πορταριά του Δήμου Νέας Προποντίδας, του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου – Λυκείου (σύμφωνα με το ΦΕΚ Τεύχος Β’ Αρ. φύλλου 2702/02.07.2019) αναβαθμίζει καίρια την εκπαίδευση που παρέχεται στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αφού αποτελεί την καταλληλότερη για αυτούς εκπαιδευτική διέξοδο, προσφέροντάς τους παράλληλα και κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Τέλος, παρέχει στους μαθητές που ολοκληρώνουν με επιτυχία τις σπουδές τους Απολυτήριο Ειδικού Επαγγελματικού Λυκείου και Πτυχίο Ειδικότητας.
Από αθλητική άποψη ενεργή στην Α΄ ερασιτεχνική κατηγορία είναι η ποδοσφαιρική ομάδα της Πορταριάς, «Θερμαϊκός», στο τοπικό πρωτάθλήμα της ΕΠΣ Χαλκιδικής.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της βερικοκιάς. Ονομαστά είναι τα υπερπρώιμα «βερίκοκα Πορταριάς», τα οποία εξάγονται και στο εξωτερικό.Επίσης σε μεγάλη κλίμακα γίνεται και καλλιέργεια ελιάς, κυρίως της πράσινης βρώσιμης ελιάς με την ονομασία «Χαλκιδικής» ή «Αγγουράκι».
Πολιτισμός
Πολιτιστικά δραστηριοποιείται ο ομώνυμος πολιτιστικός σύλλογος.
Το χωριό πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου, οπότε εορτάζεται η Κοίμηση της Θεοτόκου.
Ο ομώνυμος ιερός ναός φιλοξενεί την εικόνα της Παναγίας, η οποία χρονολογείται από το 1840. Η εικόνα περιφέρεται σε λιτανεία, γύρω από το χωριό στις 14 Αυγούστου. Προστάτης του χωριού είναι ο Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης,του οποίου εκκλησία με έτος ανέγερσης το 1860, βρίσκεται στην είσοδο του χωριού σε ένα πευκόφυτο αλσύλιο και προς τιμήν του οποίου τελούνται κάθε χρόνο στις αρχές Μαΐου οι αθλητικές εκδηλώσεις "Αγιοθανάσια", στις οποίες μετέχουν αθλητές και αθλήτριες από όλη τη Χαλκιδική.
Ιστορικά στοιχεία
Το χωριό οικοδομήθηκε στην περιοχή όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Σπάρτωλος. Κοντά στο χωριό έχουν επισημνθεί ίχνη δυο ρωμαϊκών οικισμών, οι οποίοι ταυτίζονται ίσως με τα αρχαία πολίσματα Αιόλειο και Πλεύμη.
Η ονομασία του χωριού οφείλεται πιθανότατα στη μεγάλη πόρτα που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του χωριού, εξ ου και η αρχική ονομασία Πορτάρα, σύμφωνα με αναφορά του Γάλλου Προξένου στη Θεσσαλονίκη, Εμμανουέλ Κουζερί. Ο οικισμός κατοικοικούνταν αδιάκοπα σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, ενώ διοικητικά υπαγόταν στο ναχιγιέ της Καλαμαριάς.
Κατά την επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι της Προταριάς προσέφεραν στον αγώνα. Ο Παναγιώτης Παύλου και ο Γεώργιος Αθανασίου ήταν οι κυριότεροι αγωνιστές από το χωριό. Την περίοδο της εγκατάστασης των προσφύγων στην περιοχή και ως το 1925 αποτέλεσε διοικητικό κέντρο όπου υπάγονταν οι νέοι οικισμοί.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η Πορταριά στην ιστοσελίδα του Δήμου Νέας Προποντίδας
Πορταριά στο Facebook
Παραπομπές
Σημειώσεις
Χωριά του νομού Χαλκιδικής
Δήμος Νέας Προποντίδας
|
505876
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%81%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Πιρτσάνα
|
Το Πιρτσάνα είναι χωριό και δήμος της επαρχίας Μασάλλι του Αζερμπαϊτζάν. Έχει πληθυσμό 444 κατοίκων και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της χώρας.
Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Μασάλλι
Χωριά του Αζερμπαϊτζάν
|
481448
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CF%82%20%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Ο φυσικώς χρεωστούμενος
|
Ο όρος "φυσικῶς χρεωστούμενος" χρησιμοποιείται στο ρωμαϊκό δίκαιο και το βυζαντινό δίκαιο για να δηλώσει τον "δανειστή" που δεν μπορεί να ασκήσει αγωγή για να λάβει αυτό που τού οφείλεται . Για παράδειγμα, αυτός που δάνεισε άτομο υπεξούσιο ή ανήλικο ή παρανοϊκό (μαινόμενο) θεωρούταν "φυσικῶς χρεωστούμενος" (μόνον) και όχι "νομίμως χρεωστούμενος", διότι κατά Νόμον δεν μπορούσε να κινήσει αγωγή και να λάβει τα οφειλόμενα. Ενώ δηλαδή κατά φύση υπάρχει οφειλή, κατά νόμον δεν υπάρχει.
Πρόκειται δηλαδή για τον δανειστή "φυσικών ενοχών" (obligationes naturales). Η έννοια της "φυσικής ενοχής" επιζεί και στο σύγχρονο δίκαιο του Αστικού Κώδικα, στις περιπτώσεις των οφειλών από παίγνιο ή στοίχημα ή από λαχείο που δεν συστάθηκε με νόμο .
Παραπομπές
Βυζαντινορωμαϊκό Δίκαιο
|
426115
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AE%CF%82
|
Βασίλης Κουμπής
|
Ο Βασίλης Κουμπής (Πάτρα 6 Ιουνίου 1942 - Αθήνα 17 Νοεμβρίου 2003) ήταν Έλληνας τραγουδοποιός.
Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Πάτρα. Μόλις τέλειωσε το Γυμνάσιο, σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι το 1967. Το 1971 σε συνεργασία με το στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο, έβγαλε το δίσκο 12 μήνες. Τα τραγούδια του ερμήνευσαν μεγάλοι τραογυδιοστές όπως ο Μιχάλης Βιολάρης, η Καίτη Χωματά, η Πόπη Αστεριάδη και η Ρένα Κουμιώτη. Πέθανε στις 17 Νοεμβρίου του 2003 σε ηλικία μόλις 61 ετών.
Έλληνες τραγουδοποιοί
Απόφοιτοι του Ωδείου Αθηνών
|
490841
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BA%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81
|
Ούνγκμεναφελαγκ Γκρίνταβικουρ
|
H Ούνγκμεναφελαγκ Γκρίνταβικουρ (ισλανδικά: Ungmennafélag Grindavíkur, UMFG) είναι αθλητικός σύλλογος με έδρα το Γκρίνταβικ της Ισλανδίας. Ιδρύθηκε το 1935. Ο σύλλογος διαθέτει έξι αθλητικά τμήματα σε ποδόσφαιρο (Κνάτσπιρνουντεϊλντ ΟΜΦΓ), καλαθοσφαίριση, τζούντο, κολύμβηση, ταεκβοντό και γυμναστική.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αθλητικοί σύλλογοι Ισλανδίας
|
376676
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82%202014%E2%80%9315
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Φωκίδας 2014–15
|
Για την περίοδο 2014–15, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Φωκίδας είναι η διοργανώτρια αρχή, υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των καθιερωμένων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, στο νομό Φωκίδας.
Η πρωταθλήτρια ομάδα της ΕΠΣ Φωκίδας λαμβάνει μέρος στο Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών ΕΠΣ, το οποίο διοργανώνεται από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), με στόχο την άνοδο στη Γ΄ Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία.
Ο θεσμός του κυπέλλου, αποτελεί ταυτόχρονα την πρώτη φάση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών της ΕΠΟ. Η ομάδα που ανακηρύσσεται κυπελλούχος ΕΠΣ Φωκίδας, αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Ερασιτεχνών.
Πρωτάθλημα
Το πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Φωκίδας της περιόδου 2014-15 διεξήχθη σε έναν όμιλο με τη συμμετοχή 12 ομάδων και το κατέκτησε ο Απόλλων Ευπαλίου για δεύτερη φορά στα χρονικά (η πρώτη ήταν στα 2009). Τη θέση του Διαγόρα Πολυδρόσου που παραιτήθηκε από τη διοργάνωση του πρωταθλήματος έχει πάρει η τρίτη ομάδα από την τελική κατάταξη της περσινής Β΄κατηγορίας Ολυμπιακός Κίρρας. Η κλήρωση των πρωταθλημάτων της Α΄ και της Β΄ τοπικής κατηγορίας, καθώς και της πρώτης και δεύτερης φάσης του κυπέλλου Φωκίδας (που ξεκίνησε στις 11 Οκτωβρίου 2014) πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014 στα γραφεία της Ένωσης. Το πρωτάθλημα της Α΄κατηγορίας άρχισε το Σ/Κ 25-26 Οκτωβρίου και ο πρωταθλητής θα λάβει μέρος στο Ειδικό Πρωτάθλημα της Ε.Π.Ο. προκειμένου να διεκδικήσει την άνοδό του στη Γ΄ Εθνική της περιόδου 2015-16. Μόλις την 7η αγωνιστική, η ομάδα της Οιάνθης παραιτήθηκε από τη διοργάνωση.Τον τίτλο διεκδίκησαν τρεις ομάδες, ο Αστέρας Ιτέας (που προηγήθηκε στη βαθμολογία επί σειρά μηνών), ο Απόλλων Ευπάλιου και οι Δωριείς Μανάγουλης. Τέσσερις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος ο Απόλλων, αποσπώντας λευκή ισοπαλία (0-0) μέσα στην Ιτέα από τον Αστέρα, απόκτησε σημαντικό προβάδισμα για την κατάληψη της πρώτης θέσης την οποία και κατέκτησε την Τετάρτη 22 Απριλίου του 2015 Ο Γιάννης Δελής του Αστέρα Ιτέας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος
Τελική βαθμολογία Α΄ Κατηγορίας
Ο πρώτος της κατάταξης λαμβάνει μέρος στο Ειδικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Ο. για να διεκδικήσει την άνοδο στην Γ΄ Εθνική της περιόδου 2015-16.
Η Οιάνθη Γαλαξιδίου αποχώρησε από το πρωτάθλημα.
Ο Κρισσαίος Χρισσού τιμωρήθηκε με αφαίρεση 2 βαθμών από το φετινό και 2 βαθμών από το ερχόμενο πρωτάθλημα.
Οι δυο τελευταίοι της βαθμολογίας υποβιβάζονται στη Β΄ Κατηγορία.
Β΄Κατηγορία Φωκίδας 2014-15
Το πρωτάθλημα διεξάγεται σε δυο φάσεις. Με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης, οι τέσσερις πρώτες ομάδες της βαθμολογίας προκρίνονται στη δεύτερη φάση, με το πέρας της οποίας οι δυο πρώτοι σύλλογοι κερδίζουν την άνοδο στην Α΄ κατηγορία. Η διοργάνωση ξεκίνησε στις 11-12 Οκτωβρίου 2014, με τη συμμετοχή μόλις πέντε συλλόγων. Έτσι, σε κάθε αγωνιστική ημέρα υπήρχε και από ένα ρεπό. Ωστόσο, οι αποχωρήσεις τόσο του Α.Ο. Σαλώνων, όσο και της Μυωνίας Αγίας Ευθυμίας μετά τις πρώτες αγωνιστικές μετέτρεψαν τη διαδικασία της 1ης φάσης σε παρωδία, αφού κάθε Σαββατοκύριακο διεξαγόταν μόλις μια αναμέτρηση.Ακόμη, ο Αετός Λιδωρικίου ξεκίνησε έχοντας -6 βαθμούς, λόγω τιμωρίας του από την προηγούμενη περίοδο.
Κύπελλο
Στη διοργάνωση πήραν μέρος μόλις 13 ομάδες.
1η φάση (11/12 Οκτωβρίου 2014, "νοκ-άουτ")
Απόλλων Ευπαλίου - Α.Σ. Τολοφώνα/Ερατεινή 8-0
Ανδρούτσος Γραβιάς - Α.Σ. Αμφισσαϊκός 3-8
Αστέρας Ιτέας - Ολυμπιακός Κίρρας 4-0
Ησαΐας Δεσφίνας - Δωριείς Μανάγουλης 0-5
Δωρικός Μαλαμάτων - Οιάνθη Γαλαξειδίου 0-1
Ένωση Γλυφάδας - Αετός Λιδωρικίου (28 Δεκεμβρίου 2014) 6-1
Ο Κρισσαίος Χρισσού πέρασε χωρίς αγώνα στην επόμενη φάση.
2η φάση (18/19 Οκτωβρίου 2014, "νοκ-άουτ")
Κρισσαίος Χρισσού - Δωριείς Μανάγουλης 2-2 (παρ. 2-2, πεν. 4-5)
Απόλλων Ευπαλίου - Αμφισσαϊκός 2006 3-2
Γήπεδο ΕΑΚ Άμφισσας: Οιάνθη Γαλαξειδίου - Αστέρας Ιτέας 0-8
Ο νικητής της αναμέτρησης (της προηγούμενης φάσης) Ένωσης Γλυφάδας - Αετού Λιδωρικίου προκρίνεται χωρίς αγώνα στα Ημιτελικά.
Ημιτελικοί (διπλές αναμετρήσεις, 21, 28 Ιανουαρίου, 4 Φεβρουαρίου 2015)
Ένωση Γλυφάδας - Αστέρας Ιτέας 1-1, 2-4
Απόλλων Ευπάλιου - Δωριείς Μανάγουλης 0-2, 2-2
Τελικός (18 Φεβρουαρίου 2015, Δημ. Γυμναστήριο Άμφισσας)
Δωριείς Μανάγουλης - Αστέρας Ιτέας 1-0.
Στον πρώτο τους αγώνα για το Πανελλήνιο Κύπελλο ερασιτεχνών οι Δωριείς ηττήθηκαν εντός έδρας με σκορ 2-0 από την ομάδα των Καμένων Βούρλων και αποκλείσθηκαν από τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Παραπομπές
Πηγές
Αρχείο ΕΠΣ Φωκίδας, Άμφισσα
ΕΠΣ Φωκιδας 2014-15
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2014–2015
|
359924
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9
|
Μονάγρι
|
Το Μονάγρι είναι κοινότητα της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο.
Τοποθεσία
Το Μονάγρι βρίσκεται 22 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λεμεσού, στη γεωγραφική περιφέρεια των Κρασοχωρίων Επαρχίας Λεμεσού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 820 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στα δυτικά συνορεύει με τον Άγιο Γεώργιο, στα νοτιοδυτικά με τη Λόφου, στα νότια με την Άλασσα και στα βόρεια και ανατολικά με τον Δωρό.
Φυσικό περιβάλλον
Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις του χωριού περιλαμβάνουν αμπέλια, εσπεριδοειδή, χαρουπιές, αμυγδαλιές, ελιές, σιτηρά και λίγα νομευτικά φυτά.
Ονομασία
Η ονομασία του χωριού σχηματίστηκε από τις λέξεις μονή (μοναστήρι) και αγρίν (μικρός αγρός). Δηλαδή, η ονομασία Μονάγρι σημαίνει μικρό μοναστηριακό κτήμα.
Ιστορία
Το Μονάγρι ιδρύθηκε σαν μικρός οικισμός κατά την Βυζαντινή Εποχή. Αποτελούσε μετόχι κάποιου μοναστηρίου. Την περίοδο της Φραγκοκρατίας το Μονάγρι ήταν φέουδο. Σύμφωνα με τον Φλώριο Βουστρώνιο, υπήρξε φέουδο του Πόλο Κόννεμ μεταξύ 1464 και 1468. Μέρος των αμπελοφυτειών του άνηκε στον Πιέτρο ντε Λεβάντε.
Πληθυσμός
Σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο, ο πληθυσμός του χωριού γνώρισε αρκετές αυξομειώσεις. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του Μοναγρίου όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.
Φωτογραφίες
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλιογραφία
Κοινότητες της Επαρχίας Λεμεσού
|
622435
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CE%B2%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD
|
Χοβτούν
|
Το Χοβτούν (αρμενικά: , παλαιότερα γνωστό ως Αλακιλισά, ενώ, στη συνέχεια, ως Μπαϊτάρ) είναι αγροτική κοινότητα του μαρζ του Σιράκ, στην Αρμενία. Το 2008, αριθμούσε κατοίκους.
Παραπομπές
Αγροτικές κοινότητες του Σιράκ
|
828081
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CF%8D
|
Ιωάννης Β΄ του Μονμορανσύ
|
Ο Ιωάννης Β΄, γαλλ.: Jean II de Montmorency (π. 1404 – 6 Ιουλίου 1477, τάφηκε στο Σανλίς), κατείχε το αξίωμα του μεγάλου θαλαμηπόλου της Γαλλίας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ιακώβου βαρόνου του Μονμορανσύ και της κυρίας Φιλιππίνης ντε Μελύν του Κρουαζίλ και Κουριέρ, κόρης του Υγκ ντε Μελύν ντ'Επινουά.
Βιογραφία
Με το τέλος τού πατέρα του το 1414, ο δεκάχρονος Ζαν κληρονόμησε τη βαρονία του Μονμορανσύ και αρκετές κυριότητες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Εκουάν, του Νταμβίλ και του Κονφλάν. Αρχικά τέθηκε υπό την επιτροπεία της μητέρας του Φιλίππης, η οποία απεβίωσε γύρω στο 1419. Το 1422, νυμφεύτηκε την Ιωάννα του Φοσώ (απεβ. ), κόρη του Ζαν ντε Φοσώ και της Aνν ντε Πρερ. Ο Ιωάννης Β΄ είχε επίσης κληρονομήσει μία σειρά από εδάφη, κυρίως στη Φλάνδρα.
Ο πατέρας της Ιωάννας του Φοσώ (Fosseux) ήταν ευνοούμενος του δούκα της Βουργουνδίας, Ιωάννη Α΄ του Άφοβου. Όταν η Ιωάννα απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 1431, τάφηκε στο Κορντελιέρ ντε Σανλίς (Cordeliers de Senlis), και άφησε στον σύζυγό της Ιωάννη Β΄ τα πλούσια εδάφη της, που περικλείονταν στην περιοχή, την οποία κατείχε ο Οίκος της Βουργουνδίας.
Το 1443 ο Ιωάννης Β΄ νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη νέα του σύζυγο να είναι η Mαργαρίτα του Ορζεμόν (Orgemont), χήρα του ιππότη Γκυγιώμ Μπρουγιάρ και δισεγγονή του Γάλλου συμβούλου (chancellor) Οιέρ ντ'Ορζεμόν, κυρίου του Σαντιγύ.
Ο Ιωάννης Β΄ του Μονμορανσύ πολέμησε στο πλευρό του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ΄ ενάντια στην αυτοαποκαλούμενη Ένωση του Δημόσιου Καλού, με επικεφαλής τον Δούκα της Βουργουνδίας, Κάρολο τον Σκληρό. Οι δύο γιοι του, ο Ιωάννης Γ΄ (αργότερα Ιωάννης του Νιβέλ) και ο Λουδοβίκος του Μονμορανσύ-Φοσώ (από την πρώτη του σύζυγο Ιωάννα του Φοσώ), αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν, και τάχθηκαν στο πλευρό του Καρόλου του Σκληρού. Ο Ιωάννης του Μονμορανσύ αποφάσισε στη συνέχεια να αποκληρώσει τους δύο μεγαλύτερους γιους του υπέρ του Γουλιέλμου, του τρίτου γιου του και πρώτου γιου του από τον γάμο του με τη Mαργαρίτα του Ορζεμόν. Οι μεγαλύτεροι γιοι αποκληρώθηκαν επίσημα στις , σύμφωνα με την ανακοίνωση που έγινε στο Σατώ ντε λα Σας, που βρίσκεται στο κέντρο του δάσους του Moνμορανσύ.
Ως αποτέλεσμα αυτού, ο γιος του Ιωάννης Γ΄ αναζήτησε καταφύγιο στη Nιβέλ, μία περιοχή που ανήκε στη μητέρα του Ιωάννα του Φοσώ. Εδώ έγινε ο ιδρυτής του κλάδου της οικογένειας Moνμορανσύ-Νιβέλ. Ήταν μετά από αυτό το επεισόδιο, που ο Ιωάννης Γ΄ έγινε γνωστός ως Ιωάννης του Νιβέλ (Nivelle), ένα όνομα που χρησιμοποιήθηκε ως μορφή κοροϊδίας από τους Γάλλους. Τον κορόιδευαν στα λαϊκά τραγούδια της εποχής και αργότερα έδωσε αφορμή για την έκφραση «όσο τον φωνάζεις, τόσο τρέχει σαν το σκυλί του Ζαν ντε Νιβέλ».
Παρά τις αγωγές και τις συναλλαγές ιδιοκτησίας που αφορούσαν τους κλάδους των οικογενειών Nιβέλ, Φοσώ και Moνμορανσύ, τα οικογενειακά εδάφη που βρίσκονταν στη Γαλλία παρέμειναν ιδιοκτησία των απογόνων τού γιου τού Ιωάννη Β΄, Γουλιέλμου του Μονμορανσύ.
Καταγωγή
Μέσω των Moνμορανσύ, ο Ιωάννης Β΄ καταγόταν από τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο ΣΤ΄ (μέσω του γιου του, Ροβέρτου Α΄, κόμη του Ντρε).
Οικογένεια
Στις νυμφεύτηκε την Ιωάννα του Φοσώ, κυρία των Φοσώ (Fosseux), Ωτβίλ, Nιβέλ και Βισμ (απεβ. 12 Σεπτεμβρίου 1431), κόρη του Ζαν ντε Φοσώ και της Aνν ντε Πρερ (Preure). Είχαν τα ακόλουθα παιδιά:
Ιωάννης του Μονμορανσύ-Νιβέλ και Βισμ (1422 – 26 Ιουνίου 1477), γνωστός ως Ιωάννης του Νιβέλ. Μεταξύ των απογόνων του ήταν ο δισέγγονός του Φίλιππος Β΄ του Μονμορανσύ, Κόμης του Χορν.
Λουί του Μονμορανσύ-Φοσώ και Ωτβίλ (απεβ. 1η Οκτωβρίου 1490). Από αυτόν κατάγονται οι Δούκες του Moνμορανσύ-Μποφώρ και οι Moνμορανσύ- Μπουτεβίλ, οι Δούκες του Πινέ-Λουξεμπούρ, οι Δούκες του Σατιγιίον-Κολινύ, ο Μαρκήσιος de Ρουαγιάν (Royan) και οι κόμητες των δουκών του Ολόν, οι κύριοι του Tινγκρύ και οι Κύριοι του Ρομπέκ.
Γύρω στο 1445, ο Ιωάννης Β΄ νυμφεύτηκε τη Mαργαρίτα του Ορζεμόν, κληρονόμο των κυρίων των Σαντιγύ, Montépilloy και Montjay, κόρης του Πιέρ ντ'Ορζεμόν και της Ζακελίν Paynel. Είχαν τα ακόλουθα παιδιά:
Mαργαρίτα (1445 – ), παντρεύτηκε τον Nικολά ντ'Ανγκλύρ στις
Γουλιέλμος (1454 - ), θαλαμηπόλος της Γαλλίας, και πατέρας του κοντόσταυλου της Γαλλίας, Αν του Μονμορανσύ.
Φιλίππη (απεβ. 20 ή 21 Νοεμβρίου 1516), κυρία του Βιτρή-αν-Μπρι, παντρεύτηκε στις τον Μεγάλο Μάγιστρο της Γαλλίας Σαρλ ντε Μελύν (απόγονο κλάδου των οικογενειών Λα Μπορντ και Νορμανβίλ). Μετά τοτ έλος του, η Φιλίππη παντρεύτηκε τον Γκυγιώμ Α΄ Γκουφιέ, κύριο του Μπουασύ, στις 15 Ιουνίου 1472. Από αυτόν τον γάμο προέρχονται οι απόγονοί της.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οίκος του Μονμορανσύ
|
533586
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B9%CE%AD
|
Ερρίκος του Μονπανσιέ
|
Ο Ερρίκος, γαλλ. Henri (12 Μαΐου 1573 - 27 Φεβρουαρίου 1608) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν δούκας του Μονπανσιέ.
Βιογραφία
Ήταν γιος του Φραγκίσκου δούκα του Μονπανσιέ και της Ρενέε, κόρης του Νικολάου ντ' Ανζού.
Οικογένεια
Το 1597 νυμφεύτηκε την Ερριέττα-Αικατερίνη, κόρη του Ερρίκου του Ζουαγιέζ και είχε τέκνο:
Μαρία 1605-1627, παντρεύτηκε τον Γκαστόν των Βουρβόνων δούκα της Ορλεάνης.
Αναφορές
familysearch.org Accessed July 22, 2007
Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος
Δούκες του Μονπανσιέ
|
801263
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CF%81%CF%85%20%CE%93%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B8
|
Τζέρυ Γκόλντσμιθ
|
Ο Τζέρυ Γκόλντσμιθ (Jerry Goldsmith), με πλήρες επίσημο όνομα Τζέραλντ Κινγκ Γκόλντσμιθ (Jerrald King Goldsmith, 10 Φεβρουαρίου 192921 Ιουλίου 2004) ήταν Αμερικανός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, γνωστός για το μεγάλο σε όγκο έργο του στη σύνθεση μουσικής για κινηματογραφικές ταινίες και την τηλεόραση. Μερικές ταινίες με τη δική του μουσική είναι τρεις της σειράς των Ράμπο, Ο Πλανήτης των Πιθήκων, Τόρα! Τόρα! Τόρα!, Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας, Chinatown, Άλιεν, Ολική επαναφορά, Air Force One, Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό, Μουλάν, 5 ταινίες της σειράς του «Σταρ Τρεκ» και Το πέρασμα της Κασσάνδρας.
Συνεργάσθηκε με σκηνοθέτες όπως οι Ρόμπερτ Γουάιζ, Χάουαρντ Χοκς, Ότο Πρέμινγκερ, Τζο Ντάντε, Ρίτσαρντ Ντόνερ, Ρίντλεϊ Σκοτ, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Πολ Βερχόφεν και Φράνκλιν Σάφνερ. Οι δουλειές του για τους Ντόνερ και Σκοτ περιλαμβάνουν μια απορριφθείσα μουσική για την ταινία Timeline και μια με αμφιλεγόμενο τρόπο «πετσοκομμένη» μουσική για το Άλιεν, όπου αντικαταστάθηκε με μουσική του Χάουαρντ Χάνσον στους τίτλους τέλους.
Ο Γκόλντσμιθ ήταν 6 φορές υποψήφιος για Βραβείο Grammy, 5 φορές για Βραβείο Έμμυ, 9 για Χρυσή Σφαίρα, 4 για BAFTA και 18 φορές για «Όσκαρ» (κερδίζοντας το 1976 για την Προφητεία).
Οικογένεια και σπουδές
Ο Τζέραλντ Κινγκ Γκόλντσμιθ γεννήθηκε στο Λος Άντζελες από γονείς ρουμανοεβραϊκής καταγωγής, την Τέσα, το γένος Ράπαπορτ, που ήταν δασκάλα, και τον Μόρις Γκόλντσμιθ, που ήταν πολιτικός μηχανικός. Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία 6 ετών, αλλά «το πήρε στα σοβαρά» όταν έγινε 11 ετών και από τα 13 έκανε ιδιωτικά μαθήματα με τον καταξιωμένο πιανίστα Γιάκομπ Γκίμπελ. Στα 16 του άρχισε να μελετά μουσική θεωρία και αντίστιξη με δάσκαλο τον Ιταλό συνθέτη Μάριο Καστελνουόβο-Τεντέσκο, ο οποίος δίδαξε και άλλους αξιόλογους συνθέτες, όπως τους Χένρυ Μαντσίνι, Αντρέ Πρεβέν, Νέλσον Ριντλ και Τζον Γουίλιαμς.
Εκείνη την εποχή ο νεαρός Γκόλντσμιθ είδε την ταινία του 1945 Νύχτα αγωνίας και εμπνεύσθηκε από την αντισυμβατική μουσική της, έργο του Μίκλος Ρόζα, να επιδιώξει μια τέτοια σταδιοδρομία στη μουσική. Αργότερα ο Γκόλντσμιθ εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, όπου μπόρεσε να παρακολουθήσει μαθήματα που δίδασκε ο ίδιος ο Ρόζα, ωστόσο το εγκατέλειψε για χάρη ενός «πιο πρακτικού μουσικού προγράμματος» στο Κολέγιο της Πόλης του Λος Άντζελες. Εκεί μπόρεσε να δοκιμάσει το πώς είναι να καθοδηγείς τραγουδιστές, να εργάζεσαι ως βοηθός διευθυντή χορωδίας, να παίζεις ακκομπανιμέντο στο πιάνο και να διευθύνεις μια ορχήστρα.
Μουσική για ταινίες και την τηλεόραση
Δεκαετία του 1950
Το 1950 ο Γκόλντσμιθ βρήκε εργασία στο μουσικό τμήμα του δικτύου CBS ως υπάλληλος δακτυλογράφος. Εκεί άρχισε να γράφει τη μουσική για ραδιοφωνικές παραγωγές, όπως τις CBS Radio Workshop, Frontier Gentleman και Romance. Σε συνέντευξη είχε δηλώσει για το πώς προσλήφθηκε: «Το CBS είχε ένα workshop και μια φορά την εβδομάδα οι εργαζόμενοι, όποιο κι αν ήταν το ταλέντο τους, είτε ήταν θυρωροί, είτε τυπογράφοι, μαζεύονταν και παρήγαν ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Αλλά έπρεπε να ήσουν εργαζόμενος εκεί. Χρειάζονταν κάποιον να γράφει μουσική, και γνώριζα κάποιον εκεί που τους είπε πως θα ήμουν πολύ καλός σε αυτό. Εγώ είχα μόλις παντρευτεί και χρειαζόμουν μια δουλειά, οπότε πλαστογράφησαν ένα τεστ δακτυλογράφου για μένα. Από εκεί και πέρα, μπορούσα να δουλέψω σε αυτές τις παραγωγές. Περίπου ένα εξάμηνο αργότερα το τμήμα μουσικής άκουσε τι έκανα, τους άρεσε και μου έδωσαν μια σχετική δουλειά.» Αργότερα προάχθηκε στη σύνθεση μουσικής για ζωντανές τηλεοπτικές εκπομπές του CBS, όπως τις Climax! and Playhouse 90. Επίσης έγραψε τη μουσική για πάμπολλα επεισόδια της σειράς Η Ζώνη του Λυκόφωτος. Παρέμεινε στο CBS έως το 1960 και μετά πήγε διαδοχικά στα Revue Studios (σημ. Universal TV) και στα στούντιο της Metro-Goldwyn-Mayer για λογαριασμό του παραγωγού Νόρμαν Φέλτον, για τον οποίο είχε εργασθεί στην τηλεόραση και τώρα θα συνεργάζονταν για τηλεοπτικές σειρές όπως τις Dr. Kildare και The Man from U.N.C.L.E..
Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους για την οποία έγραψε τη μουσική ο Γκόλντσμιθ ήταν το γουέστερν Black Patch (1957). Συνέχισε με τις ταινίες Face of a Fugitive (1957) και City of Fear (1959).
Δεκαετία του 1960
Ο Γκόλντσμιθ άρχισε τη δεκαετία γράφοντας μουσική για τηλεοπτικές σειρές όπως το Gunsmoke και το Thriller, καθώς και για τη δραματική ταινία The Spiral Road (1960). Ωστόσο το όνομά του άρχισε να αναγνωρίζεται μετά τη μουσική του για την ταινία γουέστερν Ο ασύλληπτος επαναστάτης (Lonely Are the Brave, 1962), την οποία συνέθεσε μετά από σύσταση εκ μέρους του συνθέτη Άλφρεντ Νιούμαν, που είχε εντυπωσιασθεί με την εργασία του στη σειρά Thriller και έτσι τον συνέστησε στον επικεφαλής του μουσικού τμήματος της Universal, παρά το ότι δεν τον είχε συναντήσει ποτέ από κοντά. Το ίδιο έτος ο Γκόλντσμιθ συνέθεσε την κατά το μεγαλύτερο μέρος της ατονική και ασυμφωνική μουσική της βιογραφικής ταινίας Freud: The Secret Passion (1962), που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για «Όσκαρ» Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής, αν και έχασε από τον επίσης για πρώτη φορά υποψήφιο Μωρίς Ζαρ και τη μουσική του για το έργο Ο Λόρενς της Αραβίας.
Συνέχισε στην τηλεόραση με το κεντρικό μουσικό θέμα της σειράς The Man from U.N.C.L.E. (1964). Στον κινηματογράφο ακολούθησαν η ταινία γουέστερν Rio Conchos, το πολιτικό θρίλερ Επτά Ημέρες του Μαΐου (αμφότερες επίσης του 1964), το ρομαντικό δράμα Ο τυφλός άγγελος (1965), τα πολεμικά έργα Πρώτη νίκη (1965) και Η πτώσις των αετών (1966), Τα Βότσαλα της Άμμου (1966) και άλλες ταινίες. Σχεδόν απέρριψε τη συνεργασία του για την Πρώτη νίκη (The Blue Max) όταν παρακολούθησε την τελική μορφή της ταινίας, όπου οι παραγωγοί είχαν ανακατέψει τη μουσική του με τμήματα του Also Sprach Zarathustra του Ρίχαρντ Στράους. Αλλά οι συνθέσεις του για τον Τυφλό άγγελο και Τα Βότσαλα της Άμμου του χάρισαν τη δεύτερη και την τρίτη υποψηφιότητά του για «Όσκαρ», αντιστοίχως. Επίσης από τις Επτά Ημέρες του Μαΐου και Τα Βότσαλα της Άμμου είχε τις δύο πρώτες υποψηφιότητές του για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης πρωτότυπης μουσικής. Την ίδια εποχή έντυσε με τη μουσική του κάποιες ελαφρότερες ταινίες, όπως οι παρωδίες ταινιών «Τζέιμς Μποντ Our Man Flint (1966) και In Like Flint (1967), και η κωμωδία The Flim-Flam Man (1967), στην οποία μιμείται την παραδοσιακή μουσική του αμερικανικού Νότου.
Ο συνθέτης τράβηξε και πάλι επάνω του την προσοχή με τη μουσική του για την ταινία επιστημονικής φαντασίας Ο Πλανήτης των πιθήκων (1968), μία από τις πρώτες μουσικές για ταινία που γράφηκε ολόκληρη στο ύφος της αβάν-γκαρντ, με καινοτόμες τεχνικές όπως το echoplex, και μουσική μίμηση των γρυλισμάτων των πιθήκων με πνευστά να παίζονται χωρίς τα επιστόμιά τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μία ακόμα υποψηφιότητα του Γκόλντσμιθ για «Όσκαρ», αλλά την κατάταξή της στο νο. 18 στον κατάλογο των «κορυφαίων 25 μουσικών αμερικανικών ταινιών» που κατήρτισε το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το 2005 («AFI's 100 Years of Film Scores»). Παραλείποντας τη δεύτερη ταινία-συνέχεια (Επιστροφή στον Πλανήτη των Πιθήκων, 1970), ο συνθέτης συνεργάσθηκε στην τρίτη συνέχεια, την Απόδραση από τον Πλανήτη των Πιθήκων (1971).
Στο τέλος της δεκαετίας ο Γκόλντσμιθ έγραψε μουσική για τις ταινίες Μπαντολέρο (γουέστερν, 1968), The Chairman (κατασκοπικό θρίλερ, 1969), The Illustrated Man (φαντασίας, 1969) και 100 Rifles (γουέστερν, 1969). Επίσης συνέθεσε το μουσικό θέμα της τηλεοπτικής δραματικής-κωμικής σειράς Room 222.
Δεκαετία του 1970
Σε όλη τη μουσική της ταινίας Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας (1970), ο Γκόλντσμιθ χρησιμοποίησε την τεχνική Echoplex για την επανάληψη ενός μοτίβου τρομπέτας, που μουσικά αντικατόπτριζε την πίστη του Στρατηγού Πάττον στη μετεμψύχωση. Το κυρίως μουσικό θέμα ήταν ένα εμβατήριο για συμφωνική ορχήστρα συνοδευόμενη από εκκλησιαστικό όργανο, που αντιπροσώπευε τη μιλιταριστική και βαθιά θρησκευτική φύση του πρωταγωνιστή.<ref>Clemmensen, Christian: Patton στο 'Filmtracks.com. Retrieved 2011-02-16.</ref> Απέφερε στον συνθέτη μια ακόμα υποψηφιότητα για «Όσκαρ». Ο έπαινος της κριτικής συνεχίσθηκε με τη συναισθηματική μουσική του για την ταινία αποδράσεως Ο Πεταλούδας (1973), μία ακόμα υποψηφιότητα για «Όσκαρ». Το ίδιο έτος ο Γκόλντσμιθ έγραψε το μουσικό θέμα της τηλεσειράς Barnaby Jones.
Το επόμενο έτος αντιμετώπισε μια πρόκληση: να αντικαταστήσει τη μουσική του Phillip Lambro για το φιλμ νουάρ Chinatown (1974) γράφοντας εξαρχής νέα μουσική και ηχογραφώντας την μέσα σε μόλις δέκα ημέρες. Το κατόρθωσε, ανακατεύοντας ανατολικούς ήχους με στοιχεία τζαζ και με χρήση μικρής ορχήστρας (μία τρομπέτα, 4 πιάνα, 4 άρπες, 2 κρουστά και λίγα έγχορδα).Teachout, Terry (2009-07-10). «The Perfect Film Score: At 35, Goldsmith's 'Chinatown' sounds better than ever», άρθρο στη The Wall Street Journal. Retrieved April 21, 2011. Και πάλι ήρθε μια υποψηφιότητα για «Όσκαρ», το οποίο αυτή τη φορά έχασε από τους Νίνο Ρότα - Καρμάιν Κόπολα και τη μουσική τους για την ταινία Ο Νονός ΙΙ. Ωστόσο η μουσική για την Chinatown απέφερε (δεκαετίες αργότερα) την υψηλότερη κατάταξή του (νο. 9) στον κατάλογο των «κορυφαίων 25 μουσικών αμερικανικών ταινιών» που κατήρτισε το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το 2005 («AFI's 100 Years of Film Scores»). Υπήρξε επιπλέον υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα.
Ο Γκόλντσμιθ απέσπασε και πάλι τους επαίνους πολλών μουσικοκριτικών για τη δουλειά του στην περιπέτεια εποχής Ο άνεμος και το λιοντάρι (1975), που βασιζόταν σε ένα κάπως ετερόκλητο σύνολο πολλών παραδοσιακών οργάνων του Μαρόκου και πολλών κρουστών. Πήρε και πάλι υποψηφιότητα για «Όσκαρ», το οποίο έχασε από τον Τζον Γουίλιαμς και Τα σαγόνια του καρχαρία.
Ο Γκόλντσμιθ συνέθεσε μια σκοτεινή και δυσοίωνη χορωδιακή μουσική για την ταινία μεταφυσικού τρόμου Η Προφητεία (The Omen, 1976). Υπήρξε η πρώτη μουσική για ταινία με χρήση χορωδίας στο ύφος της αβάν-γκαρντ. Η μουσική απέσπασε και πάλι την εύνοια των κριτικών και απέφερε στον συνθέτη το μοναδικό Όσκαρ (πρωτότυπης μουσικής) στη μακρά σταδιοδρομία του, αλλά και μια υποψηφιότητα στην κατηγορία «Καλύτερο τραγούδι» για το χορωδιακό «Ave Satani». Κατόπιν αυτού, ο Γκόλντσμιθ συνέθεσε τη μουσική για δύο συνέχειες της ταινίας: το Damien: Omen II (1978) και το Omen III: The Final Conflict (1981).
Ο Γκόλντσμιθ συνέχισε να αποσπά επαίνους της κριτικής, με ταινίες όπως η δυστοπία φαντασίας Logan's Run (1976), το δράμα εποχής Οργισμένα κύματα (Islands in the Stream, 1977, μια μουσική που παρέμεινε μια από τις αγαπημένες του), τα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Το μυστήριο του θαλάμου 8 (Coma, 1978) και Αιγόκερως 1 (1978), Το σμήνος (επίσης 1978), και βεβαίως την επόμενη υποψηφιότητά του για «Όσκαρ» με το επίσης επιστημονικής φαντασίας έργο Ανθρωποκυνηγητό σε δυο ηπείρους (The Boys from Brazil, 1978), όπου με ζωηρά βαλς δημιουργεί αντίθεση με την κέντρική ιδέα της ταινίας, δηλαδή την κλωνοποίηση του Αδόλφου Χίτλερ.
Η επιστημονική φαντασία επιμένει στο έργο του Γκόλντσμιθ με τη γνωστή ταινία Άλιεν (1979). Εδώ η ορχήστρα του εμπλουτίζεται με όργανα όπως το ινδικό κόρνο, το ντιντζεριντού, το χαλύβδινο τύμπανο και το όργανο «serpent» του 16ου αιώνα, ενώ δημιούργησε επιπλέον «εξωγήινους» ήχους με ετεροχρονισμό του πιτσικάτο εγχόρδων με την τεχνική echoplex, και χρήση άλλων οργάνων με ασυνήθιστους τρόπους, τόσο ώστε να είναι πρακτικώς μη αναγνωρίσιμα. Η μουσική του ωστόσο υπέστη πολλές περικοπές από τους παραγωγούς, που απαίτησαν από τον συνθέτη να ξαναγράψει τη μουσική πολλών σκηνών του έργου. Στο τελικό «σκορ» της ταινίας αρκετά κομμάτια έχουν μετακινηθεί σε άλλες σκηνές, έχουν αντικατασταθεί ή έχουν φύγει τελείως. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ και ο μοντέρ Τέρυ Ρόουλινγκς αγόρασαν χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεση του Γκόλντσμιθ τα πνευματικά δικαιώματα του θέματος των τίτλων της ταινίας Freud: The Secret Passion (1962) και ενσωμάτωσαν το μουσικό αυτό θέμα στη σκηνή με το αίμα-οξύ. Παρά την όλη αυτή κατάσταση, η μουσική απέφερε στον Γκόλντσμιθ μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Η δεκαετία έκλεισε για τον συνθέτη με τη μουσική για το Σταρ Τρεκ: Η ταινία (1979). Ως αρχική επιλογή του Τζιν Ροντενμπέρι για τη μουσική του 1ου επεισοδίου-πιλότου για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (τότε δεν μπόρεσε να γράψει τη μουσική εξαιτίας ανειλημμένων υποχρεώσεων), ο Γκόλντσμιθ ήταν η πρώτη επιλογή τόσο της Paramount Pictures όσο και του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Γουάιζ για την κινηματογραφική μεταφορά. Αντιμέτωπος με την πρόκληση να συνθέσει ένα νέο μουσικό μοτίβο «Σταρ Τρεκ» για την ταινία, ο συνθέτης πάλαιψε πολύ για έμπνευση, Ωστόσο κέρδισε και πάλι υποψηφιότητες για «Όσκαρ» και Χρυσή Σφαίρα. Αργότερα συνέχισε με μουσική για τις ταινίες Σταρ Τρεκ Νο 5: Τα Tελευταία Σύνορα (1989), Σταρ Τρεκ: Η Πρώτη Επαφή (1996), Σταρ Τρεκ: Η Εξέγερση (1998) και Star Trek: Nemesis (2002), αλλά και με το μουσικό θέμα της νέας τηλεοπτικής σειράς Σταρ Τρεκ: Βόγιατζερ το 1995.
Δεκαετία του 1980
Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 ο Γκόλντσμιθ συνέχισε και ενέτεινε την ενασχόλησή του με ταινίες επιστημονικής και μη φαντασίας. Οι συνέχειες της Προφητείας και το «διαστημικό γουέστερν» Άουτλαντ (1981), καθώς και η κινηματογραφική μεταφορά της Ζώνης του Λυκόφωτος (1983), στην οποία υιοθέτησε διαφορετικό ύφος για την καθεμιά από τις 4 ιστορίες της ταινίας, εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία.
Συνέθεσε επίσης τη μουσική στο έργο μεταφυσικού τρόμου του Τόμπι Χούπερ Πόλτεργκεϊστ, το πνεύμα του Κακού (Poltergeist, 1982). Συνέθεσε αρκετά μουσικά θέματα για την ταινία αυτή, μεταξύ των οποίων ένα απαλό νανούρισμα, ένα ημι-θρησκευτικό μοτίβο για σκηνές με τις ψυχές που είναι παγιδευμένες ανάμεσα στους δύο κόσμους, και πομπώδη ατονικά ξεσπάσματα κατά τις σκηνές τρόμου. Πήρε έτσι μια ακόμα υποψηφιότητα για «Όσκαρ», το οποίο έχασε και πάλι από τον Τζον Γουίλιαμς και την ταινία του Στήβεν Σπήλμπεργκ Ε.Τ. ο Εξωγήινος.
Στην τηλεόραση συνέθεσε τη μουσική στην ιστορικού περιεχομένου μίνι-σειρά Masada (1981, Βραβείο Έμμυ). Επίσης, πέρα από τις ταινίες φαντασίας, έγραψε μουσική για την πολεμική ταινία Inchon (1982), την περιπετειώδη Ράμπο: Το Πρώτο Αίμα (1982) και το πολιτικό δράμα Αποστολή στη Νικαράγουα (1983), όπου προσέθεσε τους τοπικούς ήχους ενός νοτιοαμερικανικού αυλού του Πανός και τα σόλο του κιθαρίστα της τζαζ Πατ Μεθήνυ, αποσπώντας έτσι μια νέα υποψηφιότητα για «Όσκαρ» και μια για Χρυσή Σφαίρα.Clemmensen, Christian: Under Fire στο Filmtracks.com. Retrieved 2011-02-16.
Κατά τη δεκαετία αυτή, πολλές συνθέσεις του είναι εμπλουτισμένες με όλο και περισσότερα συνθετικά στοιχεία, όπως αυτές για τις ταινίες Ψυχώ 2: Η επιστροφή (1983), Γκρέμλινς (1984, βραβείο Saturn Καλύτερης μουσικής), Σούπεργκερλ (1984), και τις συνέχειες Ράμπο ΙΙ: Η Αποστολή (1985) και Το πνεύμα του δαίμονα (Poltergeist II: The Other Side, 1986)Clemmensen, Christian: Poltergeist II: The Other Side στο Filmtracks.com. Retrieved 2011-02-19. Για την καινοτόμα μουσική επένδυση της ταινίας Hoosiers (1986), πήρε μια ακόμα υποψηφιότητα για «Όσκαρ». Η μουσική αυτή ενσωματώνει συνθεσάιζερ, ορχήστρα και ηχογραφημένα κτυπήματα μπάλας του μπάσκετ πάνω σε παρκέ. Το Runaway: Ομάδα Ειδικής καταδίωξης (1984) είναι η ταινία με την πρώτη αμιγώς ηλεκτρονικής πηγής μουσική του συνθέτη.
Προς το τέλος της δεκαετίας βρίσκουμε τη μουσική για τις ταινίες Οι εξερευνητές (1985), Lionheart, Φανταστική καταδίωξη (αμφότερες 1987), Ράμπο ΙΙΙ (1988), Λεβιάθαν και Σταρ Τρεκ Νο 5: Τα Tελευταία Σύνορα (αμφότερες 1989). Ειδικά η μουσική των τίτλων για το Λεβιάθαν ενσωμάτωσε πραγματικούς ηχογραφημένους ήχους φάλαινας. Για την κωμική ταινία Μια γειτονιά απίθανη (The Burbs, 1989) ο Γκόλντσμιθ επεστράτευσε εκκλησιαστικό όργανο και ηχογραφημένα γαυγίσματα σκύλου.
Δεκαετία του 1990
Δεχόμενη τον έπαινο της κριτικής, η μουσική του Γκόλντσμιθ για το ρομαντικό δράμα Η ρώσικη εστία (1990) έχει ένα μοναδικό μίγμα ρωσικής παραδοσιακής μουσικής και τζαζ, ώστε να αποδώσει τις διαφορετικές εθνότητες των δύο βασικών ηρώων της ταινίας. Ειδικευμένος πλέον στην επιστημονική φαντασία, ο συνθέτης επαινέθηκε και για την μουσική της Ολικής επαναφοράς (επίσης 1990), την οποία αργότερα δήλωσε ότι τη θεωρούσε ως μία από τις καλύτερες του. Στο Γκρέμλινς 2: Η νέα γενιά (επίσης 1990) ο Γκόλντσμιθ κάνει και ένα σύντομο πέρασμα από την οθόνη ως ηθοποιός.. Ακολούθησαν το ψυχολογικό θρίλερ Νύχτες με τον εχθρό μου (1991), η ρομαντική ταινία φαντασίας Νέος για πάντα (1992), το θρίλερ Η απαγωγή, και η οικογενειακή κωμωδία Ντένις ο τρομερός (αμφότερες το 1993). Ιδιαιτέρως επαινέθηκε επίσης η μουσική του για το δράμα Οι τελευταίες μέρες της Εδέμ (Medicine Man, 1992). Ο συνθέτης αφηγήθηκε αργότερα ότι ο ηθοποιός Σον Κόνερι αντέγραψε το χτένισμα «αλογοουρά» του για τον χαρακτήρα που υποδύθηκε στην ταινία.
Με τη μουσική του για το Βασικό Ένστικτο (1992), ένα «ανήσυχο» υβρίδιο ορχηστρικών και ηλεκτρονικών στοιχείων, ο Γκόλντσμιθ πήρε μια ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα και αργότερα τη θεώρησε ως ένα από τα πιο δύσκολα «σκορ» που συνέθεσε ποτέ.. Retrieved 2011-02-16. Επαίνους εισέπραξε και για την ταινία Rudy (1993), με θέμα την εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή, που έχει από τότε χρησιμοποιηθεί στα «τρέιλερ» αρκετών ταινιών, όπως της ταινίας Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (1997).
Πολύ καλές κρίθηκαν οι μουσικές του Γκόλντσμιθ και για ταινίες όπως οι Άγριος ποταμός, Ερωτικές εξισώσεις (αμφότερες 1994), Το Αγόρι του Ουρανού, Κονγκό, Λάνσελοτ, ο πρώτος ιππότης (όλες του 1995) και Κρίσιμη απόφαση. Στην τηλεόραση την ίδια εποχή συνέθεσε μουσική για τη σειρά Σταρ Τρεκ: Βόγιατζερ (1995+), που κέρδισε Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης. Το 2020 το περιοδικό Newsweek έγραψε ότι το μουσικό θέμα του Voyager ήταν το καλύτερο από όλα τα τηλεοπτικά θέματα του «Σταρ Τρεκ».
Στο Σκιά μέσα στο σκοτάδι (1996) ο συνθέτης ενσωμάτωσε στη μουσική του μια παραδοσιακή ιρλανδική δημοτική μελωδία διασταυρούμενη με αφρικανικούς ρυθμούς. Το επόμενο έτος προσλήφθηκε προκειμένου να αντικαταστήσει τη μουσική του Ράντι Νιούμαν για την ταινία Air Force One (1997). Το έπραξε με τη βοήθεια του συνθέτη Τζόελ Μακνήλυ μέσα σε δώδεκα μόλις ημέρες. Η μουσική τζαζ με πολλά κρουστά που συνέθεσε για την ταινία Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό (1997). πήρε υποψηφιότητες για «Όσκαρ» και Χρυσή Σφαίρα.
Την ίδια εποχή συνέθεσε ένα νέο μοτίβο για το εναρκτήριο λογότυπο της εταιρείας Universal Pictures, που ακούσθηκε για πρώτη φορά στην ταινία Ο Χαμένος Κόσμος: Jurassic Park. Η Universal συνεχίζει να το χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα, αλλά με νέα ενορχήστρωση του Μπράιαν Τάυλερ. Συνέχισε τις μουσικές ταινιών με τα Παιχνίδια επιβίωσης (1997), το Κρουαζιέρα χωρίς επιστροφή (Deep Rising), το Στα ίχνη του φυγά (U.S. Marshals) και το Μικροί στρατιώτες (όλα το 1998). Το 1998 ήλθαν οι τελευταίες του υποψηφιότητες για «Όσκαρ» και Χρυσή Σφαίρα για τη μουσική της ταινίας κινούμενων σχεδίων Μουλάν.Clemmensen, Christian: Mulan στο Filmtracks.com. Retrieved 2011-02-16.
Τελείωσε τη δεκαετία με καλές μουσικές για τις ταινίες Η Μούμια, Το στοιχειωμένο σπίτι (The Haunting) και Ο 13ος πολεμιστής (1999). Το 1999 συνέθεσε επίσης το «Εμβατήριο για τα Όσκαρ» για την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών.
Δεκαετία του 2000
Τα πρώτα έτη της δεκαετίας του 2000, ο Γκόλντσμιθ έγραψε τη μουσική για το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Αόρατο άγγιγμα (Hollow Man, 2000), την ταινία μυστηρίου Η μέθοδος της αράχνης, το δράμα Το τελευταίο οχυρό (αμφότερες 2001), το πολιτικό θρίλερ δράσεως Απόλυτος κίνδυνος και το τελευταίο του «Σταρ Τρεκ», το Star Trek: Nemesis (αμφότερες 2002).
Οι τελευταίες κινηματογραφικές μουσικές που έγραψε ο Γκόλντσμιθ, σε εποχή που η υγεία του χειροτέρευε, ήταν για το μίγμα ταινίας με ηθοποιούς και ταινίας κινούμενων σχεδίων Looney Tunes: Επιστροφή στη δράση (2003), που σκηνοθέτησε ο Τζο Ντάντε, και για την ταινία Timeline (αμφότερες του 2003). Στη δεύτερη όμως, εξαιτίας μιας πολύπλοκης διαδικασίας μετά την παραγωγή, η μουσική του Γκόλντσμιθ χρειάσθηκε να αντικατασταθεί, καθώς δεν ταίριαζε με την τελική εκδοχή της ταινίας. Καθώς ο Γκόλντσμιθ δεν ήταν πλέον διαθέσιμος, ο συνθέτης Μπράιαν Τάυλερ έγραψε νέα μουσική για την ταινία. Η αχρησιμοποίητη μουσική του Γκόλντσμιθ κυκλοφόρησε το 2004 σε CD, το οποίο εξαντλήθηκε γρήγορα.
Κλασική μουσική
Τοκάτα για σόλο κιθάρα (δεκαετία του 1950), εκτέλεση, ηχογράφηση και πρώτη κυκλοφορία από τον Gregg Nestor τον Ιανουάριο του 2010
The Thunder of Imperial Names (1957), μια πατριωτική σύνθεση για ορχήστρα και αφηγητή με έμπνευση το ομώνυμο κείμενο του συγγραφέα Τόμας Γουλφ
Christus Apollo (1969), παραγγελία της California Chamber Symphony, καντάτα σε 4 κινήσεις βασισμένη στο ομώνυμο κείμενο του Ρέι Μπράντμπερι, για ορχήστρα, χορωδία, σόλο μεσόφωνο και αφηγητή (που στην παγκόσμια πρεμιέρα ήταν ο Τσάρλτον Ίστον). Το έργο είναι κατά μεγάλο μέρος στη δωδεκάφθογγη κλίμακα. Κυκλοφόρησε σε δίσκο το 2002 με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, τη χορωδία London Voices και αφηγητή τον ηθοποιό Άντονι Χόπκινς.
Μουσική για ορχήστρα (1970), ατονική δωδεκαφθογγική σύνθεση σε τρία τμήματα.
Fireworks: A Celebration of Los Angeles (= «Πυροτεχνήματα: ένας εορτασμός για το Λος Άντζελες», 1999), ορχηστρικό σε μία κίνηση
Προσωπική ζωή και θάνατος
Ο Τζέρυ Γκόλντσμιθ συνήψε δύο γάμους στη ζωή του. Ο πρώτος ήταν με τη Σάρον Χένατζιν (Sharon Hennagin) το 1950, με την οποία χώρισαν το 1970. Ο δεύτερος ήταν με την Κάρολ Χέδερ (Carol Heather) το 1972, με την οποία έζησε μέχρι τον θάνατό του το 2004. Ο μεγαλύτερος γιος του, ο Τζόελ Γκόλντσμιθ (1957-2012) έγινε επίσης συνθέτης και μάλιστα συνεργάσθηκε με τον πατέρα του στη μουσική του Σταρ Τρεκ: Η Πρώτη Επαφή, γράφοντας περί τα 22 λεπτά μουσικής. Η κόρη του η Κάρι άρχισε να γράφει μια βιογραφία του πατέρα της, αλλά η έκδοσή της αναβλήθηκε επ' αόριστο για μη δημοσιοποιηθέντες λόγους.
Ο Τζέρυ Γκόλντσμιθ πέθανε στο σπίτι του στο Μπέβερλυ Χιλς από καρκίνο του παχέος εντέρου σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω τα παιδιά του: Ααρών, Τζόελ (ο οποίος πέθανε σε ηλικία 54 ετών, επίσης από καρκίνο), Κάρι, Έλεν Έντσον Σμιθ (συντόμευσε το επώνυμό της από «Γκόλντσμιθ» σε «Σμιθ») και Τζένιφερ.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Thomas, Tony: Film Score (1979)
Brown, Royal S.: Overtones And Undertones (1994)
Büdinger, Matthias: «A Patch Of Goldsmith» στο περιοδικό Soundtrack, τόμος 8, νo. 69, σσ. 46-48
Dupuis, Mauricio: Jerry Goldsmith – Music Scoring for American Movies, Ρώμη 2013, ISBN 9788867401888
Riedlinger, Stefan: 50 Best Soundtracks - A guide to the music of Jerry Goldsmith, John Williams, Hans Zimmer and many more with an exclusive interview with Michael J. Lewis, 2018, ISBN 1717705847 .
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
«Jerry Goldsmith Online»
Ο Τζέρυ Γκόλντσμιθ στο Soundtrackguide.net''
Ο Τζέρυ Γκόλντσμιθ στη Δανική Εταιρεία Κινηματογραφικής Μουσικής
Αμερικανοί συνθέτες μουσικής ταινιών
Αμερικανοί συνθέτες κλασικής μουσικής
Αμερικανοί διευθυντές ορχήστρας
Βραβευμένοι με Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής
|
308112
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1
|
Τριγλυκερίδια
|
Με τον όρο «τριγλυκερίδια» εννοούνται οι εστέρες της γλυκερόλης (γλυκερίνης) με λιπαρά οξέα. Η γλυκερόλη είναι αλκοόλη που περιέχει τρεις υδροξυλομάδες (ΟΗ-). Κάθε υδροξυλομάδα σχηματίζει εστέρα με ένα μόριο λιπαρού οξέος, που σημαίνει ότι τα τρία γλυκερίδια («τριγλυκερίδια»), αποτελούν τριεστέρες της γλυκερόλης.
Τα λιπαρά οξέα είναι γραμμικά αλειφατικά καρβοξυλικά οξέα που περιέχουν 12 έως 20 άτομα C. Διακρίνονται σε κορεσμένα και ακόρεστα, που περιέχουν έναν ή περισσότερους διπλούς δεσμούς, με cis γεωμετρία. Λιπαρά οξέα εντοπίζονται και στη φύση.
Κατηγορίες λιπαρών οξέων
Ανάλογα με τους διπλούς δεσμούς άνθρακα
Υπάρχουν δύο σχετικές υποκατηγορίες:
Στη πρώτη υποκατηγορία ανήκουν τα λιπαρά οξέα που περιέχουν ένα διπλό δεσμό, όπως είναι το ελαϊκό οξύ και ονομάζονται μονοακόρεστα λιπαρά οξέα.
Στη δεύτερη υποκατηγορία ανήκουν τα λιπαρά οξέα που περιέχουν περισσότερους διπλούς δεσμούς, όπως είναι το λινελαϊκό οξύ και ονομάζονται πολυακόρεστα λιπαρά οξέα.
Ανάλογα με την ομοιότητα των λιπαρών οξέων
Κάθε τριγλυκερίδιο αποτελείται είτε από αντίγραφα του ίδιου λιπαρού οξέος, οπότε ορίζεται ως απλό τριγλυκερίδιο, είτε από διαφορετικά λιπαρά οξέα, οπότε ορίζεται μικτό τριγλυκερίδιο.
Ανάλογα με την προέλευσή τους
Τα τριγλυκερίδια τα οποία προέρχονται από φυτικές πρώτες ύλες ονομάζονται έλαια και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι σε υγρή μορφή, ενώ αυτά που προέρχονται από ζωικούς οργανισμούς ονομάζονται λίπη και η μορφή τους είναι στερεά ή ημιστέρεα. Η αιτιολογία αυτής της διαφοροποίησης οφείλεται στη σύσταση των τριγλυκεριδίων. Τα φυτικά τριγλυκερίδια (έλαια) περιέχουν μεγάλες ποσότητες ακόρεστων λιπαρών οξέων. Τα ακόρεστα λιπαρά οξέα χαρακτηρίζονται από σημαντικά μικρότερα σημεία τήξεως, σε σύγκριση με αυτά των κορεσμένων, με αποτέλεσμα τα τριγλυκερίδια τους να έχουν μικρά σημεία τήξεως και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος να βρίσκονται σε υγρή μορφή. Αντίθετα, τα ζωικά τριγλυκερίδια (λίπη) περιέχουν κατά κύριο λόγο κορεσμένα λιπαρά οξέα, τα οποία χαρακτηρίζονται από υψηλότερα σημεία τήξεως (1).
Τα τριγλυκερίδια είναι αδιάλυτα στο νερό, ελαφρότερα από αυτό, και κατά την διαδικασία της υδρόλυσης δίνουν γλυκερόλη και λιπαρά οξέα. Ειδικότερα, η υδρόλυση τους με αλκάλεα λέγεται σαπωνοποίηση και τα παραγόμενα προϊόντα, συνήθως τα άλατα καλίου ή νατρίου, λεγονται σάπωνες (2).
Η λειτουργία των τριγλυκεριδίων
Η βασική φυσιολογική λειτουργία των τριγλυκεριδίων του πλάσματος είναι η μεταφορά των λιπιδίων μεταξύ του ήπατος και των περιφερικών ιστών. Τα συστήματα μεταφοράς των λιπιδίων στο αίμα, διακρίνονται σε δυο κατηγορίες: στο εξωγενές και στο ενδογενές (3).
Εξωγενές σύστημα μεταφοράς λιπιδίων
Το εξωγενές σύστημα μεταφοράς των λιπιδίων μεταφέρει το λίπος της τροφής, κυρίως τα τριγλυκερίδια, στο ήπαρ και τους περιφερικούς ιστούς, με την μορφή των χυλομικρών και των υπολειμμάτων τους, δηλαδή λιποπρωτεϊνών πλουσίων σε τριγλυκερίδια. Μόνο πολύ πρόσφατα ενοχοποιήθηκε ο πιθανός ρόλος αυτού του συστήματος στην εμφάνιση της στεφανιαίας νόσου. Ωστόσο, διαταραχή αυτού του μεταφορικού συστήματος ενδέχεται να οδηγεί σε υψηλά επίπεδα αθηρογόνων τριγλυκεριδίων.
Ενδογενές σύστημα μεταφοράς των λιπιδίων
Το ενδογενές σύστημα μεταφοράς των λιπιδίων είναι υπεύθυνο για τη διακίνηση των λιπιδίων μεταξύ του ήπατος και των περιφερικών ιστών. Τα κύρια φορτία είναι τα τριγλυκερίδια, (υπεύθυνα για παροχή ενέργειας) και η χοληστερόλη (δομικό υλικό ανατομικών στοιχείων του κυττάρου και στεροειδών ορμονών). Αναφορικά με την κυκλοφορία των τριγλυκεριδίων, αυτή είναι κατά κύριο λόγο μονοδρομική, με κατεύθυνση από το ήπαρ προς τους περιφερικούς ιστούς, ενώ η μεταφορά της χοληστερόλης πραγματοποιείται και προς τις δυο κατευθύνσεις. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στην εναπόθεση, την συσσώρευση και την απομάκρυνση της χοληστερόλης από τους αρτηριακούς ιστούς καθώς και στην ανάπτυξη της στεφανιαίας νόσου και των πλούσιων σε χοληστερόλη πλακών της. Στην κλινική πράξη, οι διαταραχές του ενδογενούς συστήματος, οι οποίες είναι σημαντικές για την ανάπτυξη των αθηροσκληρωτικών καρδιαγειακών παθήσεων, μπορούν να εκτιμηθούν με τον προσδιορισμό των επιπέδων νηστείας της ολικής χοληστερόλης, της LDL-C, της HDL-C και των τριγλυκεριδίων.
Μηχανισμοί μεταφοράς
Η κυκλοφορία των λιπιδίων από το ήπαρ αρχίζει με την έκκριση των πλουσίων σε τριγλυκερίδια μορίων VLDL, οι οποίες είναι λιποπρωτεΐνες πολύ χαμηλής πυκνότητας. Τα μόρια της VLDL παρέχουν τριγλυκερίδια με σκοπό την παραγωγή ενέργειας. Φυσιολογικά, η μεταφορά αυτή ανταποκρίνεται με επάρκεια στις υπάρχουσες ενεργειακές ανάγκες του οργανισμού. Ωστόσο, στην περίπτωση της παχυσαρκίας ενδέχεται να εκκρίνονται πλεονάζουσες ποσότητες VLDL, σαν αποτέλεσμα την υπερβολική πρόσληψη θερμίδων. Η περίσσεια ροή των τριγλυκεριδίων εναποθηκεύεται στον λιπώδη ιστό. Η μεταφορά των λιπιδίων από το ήπαρ αποδίδει τη χοληστερόλη στους περιφερικούς ιστούς, η οποία κρίνεται απαραίτητη για εξεργασίες, όπως η σύνθεση της μεμβράνης και η παραγωγή των στεροειδών ορμονών. Όσον αφορά στα λιπαρά οξέα των τριγλυκεριδίων, απομακρύνονται από την VLDL στην κυκλοφορία, με την διαδικασία της λιπόλυσης. Με τον τρόπο αυτό, το μόριο της VLDL συρρικνώνεται και εμπλουτίζεται, με αυξανόμενο ρυθμό, σε χοληστερόλη. Στη τελική φάση παράγεται το μόριο LDL, δηλαδή η «χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη». Το μόριο της LDL έχει τώρα την δυνατότητα να μεταβολισθεί περαιτέρω, σε μια από τρεις διαφορετικές οδούς.
Η πρόσληψη του μορίου της LDL μπορεί να γίνει από τους περιφερικούς ιστούς ή το ήπαρ. Εναλλακτικά, το μόριο αυτό μπορεί να μεταβληθεί περαιτέρω προς ένα μικρό, πυκνό μόριο LDL, το οποίο, ακολούθως, προσλαμβάνεται κατά προτίμηση από τους περιφερικούς ιστούς, και όχι τόσο έντονα από το ήπαρ. Ωστόσο, ο τρόπος ρύθμισης και των τριών διαδικασιών πρόσληψης είναι κοινός, και πραγματοποιείται από τους υποδοχείς της LDL. Ο ενδοκυτταρικός υποδοχέας LDL είναι υπεύθυνος για την πρόσληψη από τα κύτταρα τόσο των μορίων LDL, όσο και των VLDL (3).
Τα μόρια της LDL όταν εσωτερικοποιηθούν διασπώνται, ενώ η χοληστερόλη εναποθηκεύεται ενδοκυττάρια, συμπληρώνοντας την διαδικασία μεταφοράς των τριγλυκεριδίων - χοληστερόλης. Στην οδό αυτής της μεταφοράς συμμετέχουν πολλές εξεργασίες, και οποιαδήποτε βλάβη ενδέχεται να οδηγήσει σε δυσλιπιδαιμία, προάγοντας την στεφανιαία νόσο και την περιφερική αρτηριοπάθεια. Ο προσδιορισμός του επιπέδου της LDL παρέχει μια εκτίμηση του συνόλου των μορίων της LDL, και στην κατάσταση αυτή δεν έχουν διεξαχθεί ακόμη προσπάθειες προσδιορισμού της σύνθεσης του πληθυσμού των μορίων LDL, με βάση το μέγεθος των μορίων (3).
Μέτρηση τριγλυκεριδίων
Η ακριβέστερη και ορθότερη μέτρηση των τριγλυκεριδίων γίνεται μετά από δωδεκάωρη νηστεία.
Χαμηλά τριγλυκερίδια
Τα χαμηλά τριγλυκερίδια δεν παρουσιάζουν συμπτώματα στον οργανισμό, ωστόσο ο εντοπισμός τους μπορεί να γίνει τυχαία κατά την διάρκεια εργαστηριακών ελέγχων (4).
Τα χαμηλά επίπεδα των τριγλυκεριδίων δεν επιφέρουν συνήθως προβλήματα στον οργανισμό και πολλές φορές δεν αποτελούν καν παθολογικό φαινόμενο. Ωστόσο, ο εντοπισμός τους μπορεί να αποτελεί ένδειξη υποκειμενικής παθολογίας και ένδειξη μειωμένης ενεργειακής προσφοράς (4).
Ειδικότερα, τα πλέον συνήθη νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις, που προκαλούν πτώση των τριγλυκεριδίων του αίματος είναι τα ακόλουθα:
Κληρονομικοί παράγοντες και νοσήματα
Ορμονικές διαταραχές
Καταστάσεις δυσαπορρόφησης
Νευρογενής ανορεξία
Φάρμακα και τοξικές ουσίες
Κακή διατροφή
Νοσήματα ήπατος
Η σωστή κλινική εξέταση κρίνεται κομβικής σημασίας στην διαφορική διάγνωση και θεραπεία (4).
Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων
Η αύξηση των τριγλυκεριδίων αποτελεί ένα συχνό παθολογικό πρόβλημα. Δεν συνοδεύεται από την παρουσία συμπτωμάτων με αποτέλεσμα η αύξηση τους να διαπιστώνεται τυχαία κατά την διάρκεια κοινού εργαστηριακού ελέγχου (4).
Οι σημαντικότερες αιτίες της αύξησης των τριγλυκεριδίων είναι οι:
Κληρονομικοί παράγοντες και νοσήματα
Διαβήτης
Χρόνιος αλκοολισμός
Παχυσαρκία
Νεφρική ανεπάρκεια
Παρενέργειες φαρμάκων
Κακή διατροφή
Παθολογικές επιπτώσεις από την αύξηση των τριγλυκεριδίων
Για τους περισσότερους ανθρώπους η μεμονωμένη, ήπια, αύξηση των τριγλυκεριδίων δεν εγκυμονεί κανένα κίνδυνο.
Ωστόσο, όταν η αύξηση των τριγλυκεριδίων είναι μεγάλη, δύναται να προκαλέσει παγκρεατίτιδα, μια επικίνδυνη νόσο του παγκρέατος, η οποία χαρακτηρίζεται από φλεγμονή του οργάνου. Σε ευαίσθητους οργανισμούς η τριγλυκεριδιακή αύξηση, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (π.χ αύξηση σακχάρου, κάπνισμα) συντελεί στην εμφάνιση και εκδηλώσεων στυτικής δυσλειτουργίας, εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου, ανευρυσμάτων και αγγειακής άνοιας. Η αύξηση των τριγλυκεριδίων σε άτομα τα οποία πάσχουν από μεταβολικό σύνδρομο, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Το μεταβολικό σύνδρομο συνδέεται με αυξημένη επίπτωση καρδιοεγκεφαλικών επεισοδίων, διαβήτη και πρόωρων θανάτων, ενώ χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο επιμέρους μεταβολικών προβλημάτων, στα οποία διαπιστώνονται τρεις ή περισσότερες από τις ακόλουθες διαταραχές (4).
Κακοήθη κατανομή υπερβάλλοντος βάρους στην κοιλιακή χώρα, τον θώρακα και τα άκρα.
Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων του αίματος.
Παθολογικά χαμηλά επίπεδα «καλής χοληστερίνης» HDL.
Οριακά φυσιολογική αρτηριακή πίεση του αίματος.
Οριακά φυσιολογικό επίπεδο γλυκόζης αίματος νηστείας (σάκχαρο).
Οι φυσιολογικές τιμές τριγλυκεριδίων
Φυσιολογικά επίπεδα: < 150 mg/dL
Οριακά υψηλά επίπεδα: 200 - 499 mg/dl
Πολύ υψηλά επίπεδα: > 550 mg/dL (5).
Πηγές
Σπηλιόπουλος Ι., Βασική Οργανική Χημεία, Εκδόσεις: Σταμούλη Α.Ε., 2008, Αθήνα, ISBN 978-960-351-751-1.
Φύτου – Παλληκάρη Α, Καρίκας Γ. Μαθήματα Βιοχημείας, Εκδόσεις: Λύχνος, 2009, Αθήνα, ISBN 978-960-6607-50-9
https://web.archive.org/web/20120511220340/http://www.incardiology.gr/pathiseis_lipidia/lipidia_rolos.htm
https://web.archive.org/web/20120511220340/http://www.incardiology.gr/pathiseis_lipidia/lipidia_rolos.htm
http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/02/blog-post_7863.html
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λιπίδια
|
293233
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Θράσυλλος
|
Ο Θράσυλλος (; - 36 μ.Χ.) ήταν φιλόσοφος, γραμματικός και αστρολόγος από την Αλεξάνδρεια, που συνέδεσε το όνομά του με την αρχαιότερη έκδοση των διαλόγων του Πλάτωνα, τους οποίους κατέταξε μαζί με τον Δερκυλλίδη σε εννέα τετραλογίες. Σώζεται μεταγενέστερη επιτομή των έργων του με τίτλο Συγκεφαλαίωσις του προς Ιεροκλέα Θρασύλλου πίνακος.
Βιογραφία
Ο Θράσυλλος, μορφωμένος και εύπορος, είχε αναπτύξει υψηλές κοινωνικές σχέσεις: είχε νυμφευτεί την πριγκίπισσα Άκα Β΄ της Κομμαγηνής και ήταν στενός φίλος του Αυτοκράτορα Τιβέριου. Συγκεκριμένα, είχε γνωρίσει τον εξόριστο τότε (6 π.Χ.-2 μ.Χ.) Τιβέριο στη Ρόδο, και λέγεται ότι του προμάντεψε πως θα ανακληθεί από την εξορία. Εντυπωσιασμένος ο τελευταίος, μετά την επαλήθευση της προφητείας, πήρε μαζί του στη Ρώμη τον Θράσυλλο και τον έκανε Ρωμαίο πολίτη.
Αναφορές στο έργο του
Ο Πορφύριος τον θεωρεί πλατωνικό, αναφέρει όμως ότι είχε μυηθεί και στον μυστικισμό των Πυθαγορείων. Ο Πλίνιος αναφέρει πως είχε μελετήσει θέματα σχετικά με την αστρονομία, την κοσμογραφία και τη φυσική ιστορία, ενώ από τον Θέωνα τον Σμυρναίο και τον Πορφύριο έχουν διασωθεί αποσπάσματα της μουσικής μελέτης του Περί των επτά τόνων. Οι σύγχρονοί του, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του επίδοση στην αστρολογία την οποία είχε ανάγει σε επιστήμη, τον χαρακτηρίζουν «ως άνδρα πάσης αστρολογίας διαπεφυκότα».
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η κατάταξη των πλατωνικών έργων άπό τον Θράσυλλο
άρθρο για τη ζωή και τα έργα του Θράσυλλου
Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι
Αρχαίοι Έλληνες γραμματικοί
Αρχαίοι Έλληνες αστρολόγοι
Αρχαίοι Αιγύπτιοι αστρολόγοι
|
787757
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%A3%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Γιούλιους Σάουντερ
|
Ο Γιούλιους Πάβεου Σάουντερ (Juliusz Paweł Schauder) (21 Σεπτεμβρίου 1899, Λβουφ, Αυστροουγγαρία – Σεπτέμβριος 1943, Λβουφ, Κατεχόμενη Πολωνία) ήταν Πολωνός μαθηματικός εβραϊκής καταγωγής, γνωστός για το έργο του στη συναρτησιακή ανάλυση, τις μερικές διαφορικές εξισώσεις και τη μαθηματική φυσική.
Βιογραφία
Γεννημένος στις 21 Σεπτεμβρίου 1899 στο Λβουφ, έπρεπε να πολεμήσει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ιταλία. Εισήλθε στο Πανεπιστήμιο του Λβουφ το 1919 και πήρε το διδακτορικό του το 1923. Δεν προσλήφθηκε στο πανεπιστήμιο και συνέχισε την έρευνά του ενώ εργαζόταν ως δάσκαλος σε ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Λόγω των εξαιρετικών αποτελεσμάτων του, έλαβε μια υποτροφία το 1932 που του επέτρεψε να περάσει αρκετά χρόνια στη Λειψία και, ιδιαίτερα, στο Παρίσι. Στο Παρίσι ξεκίνησε μια πολύ επιτυχημένη συνεργασία με τον Ζαν Λερέ. Γύρω στο 1935 ο Σάουντερ έλαβε τη θέση του ανώτερου βοηθού στο Πανεπιστήμιο του Λβουφ. Ο Σάουντερ, μαζί με τον Στανίσουαφ Μάζουρ, ήταν προσκεκλημένος ομιλητής του Διεθνούς Συνεδρίου Μαθηματικών το 1936 στο Όσλο.
Ο Σάουντερ ήταν Εβραίος και μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στο Λβουφ το 1941 του ήταν αδύνατο να συνεχίσει το έργο του. Ακόμη και πριν δημιουργηθεί το Γκέτο του Λβουφ, έγραψε στον Λούντβιχ Μπίμπερμπαχ παρακαλώντας για την υποστήριξή του. Αντίθετα, ο Μπίμπερμπαχ έδωσε το γράμμα του στην Γκεστάπο και ο Σάουντερ συνελήφθη. Στις επιστολές του προς Ελβετούς μαθηματικούς, έγραψε ότι είχε σημαντικά νέα αποτελέσματα, αλλά δεν υπήρχε χαρτί για να τα γράψει. Εκτελέστηκε από την Γκεστάπο, πιθανότατα τον Οκτώβριο του 1943.
Το μεγαλύτερο μέρος της μαθηματικής του δουλειάς είναι στον τομέα της συναρτησιακής ανάλυσης, αποτελώντας μέρος μιας μεγάλης πολωνικής ομάδας μαθηματικών, π.χ. Σχολή Μαθηματικών του Λβουφ. Υπήρξε πρωτοπόρος σε αυτόν τον τομέα με ευρείες εφαρμογές σε όλα τα σημεία της σύγχρονης ανάλυσης. Ο Σάουντερ είναι περισσότερο γνωστός για το θεώρημα σταθερού σημείου του Σάουντερ, το οποίο είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την απόδειξη της ύπαρξης λύσεων σε διάφορα προβλήματα, τη βάση Σάουντερ (γενίκευση μιας ορθοκανονικής βάσης από το Χώρο Χίλμπερτ στο Χώρο Μπάναχ) και την αρχή Λερέ−Σάουντερ, ένας τρόπος δημιουργίας λύσεων μερικών διαφορικών εξισώσεων από εκ των προτέρων εκτιμήσεις.
Εις μνήμην
Το Μετάλλιο Σάουντερ απονέμεται από το Κέντρο Μη Γραμμικών Μελετών «Γιούλιους Σάουντερ» στο Πανεπιστήμιο «Νικόλαος Κοπέρνικος» του Τόρουν της Πολωνίας, σε άτομα για τα σημαντικά τους επιτεύγματα που σχετίζονται με τις τοπολογικές μεθόδους στη μη γραμμική λειτουργική ανάλυση.
Δείτε επίσης
Θεώρημα Μπάναχ-Σάουντερ
Βάση Σάουντερ
Θεώρημα σταθερού σημείου του Σάουντερ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Juliusz P. Schauder Center for Nonlinear Studies
Πολωνοί μαθηματικοί
Μαθηματικοί του 20ού αιώνα
Εβραίοι από τη Γαλικία (Ανατολική Ευρώπη)
Πολωνοεβραίοι που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα
|
762333
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81
|
Φρεμεκούρ
|
Το Φρεμεκούρ (γαλλικά: Frémécourt) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Βαλ-ντ'Ουάζ, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Φρεμεκουρτουά (γαλλικά: Frémécourtois).
Παραπομπές
Κοινότητες του Βαλ-ντ'Ουάζ
|
226492
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%B9%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%AC%CF%81
|
Πολιτική του Γιβραλτάρ
|
Το Γιβραλτάρ είναι υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι το μόνο από τα βρετανικά υπερπόντια Εδάφη που αντιπροσωπεύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Αρχηγός Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία εκπροσωπείται από τον Κυβερνήτη (προσωρινά ο Άλισον Μακμίλαν από τις 29 Σεπτεμβρίου 2015). Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο Φάμπιαν Πικάρντο, από τις 9 Δεκεμβρίου 2011.
Το υπουργικό συμβούλιο διορίζεται από τα 17 εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου, με πρόταση του πρωθυπουργού. Ο Κυβερνήτης διορίζεται από το Μονάρχη.
Ερώτημα ανεξαρτησίας
Το 1969 η Ισπανία έκλεισε τα σύνορα με το Γιβραλτάρ ζητώντας την επιστροφή του από το Ηνωμένο Βασίλειο μετά από δημοψήφισμα που ζήτησε ο ΟΗΕ για την ανεξαρτησία ή υπαγωγή του στην Ισπανία. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα εκείνου του δημοψηφίσματος (10 Σεπτεμβρίου 1967), από τους 12.762 που ψήφισαν, οι 12.138 τάχθηκαν υπέρ της συνέχισης της σύνδεσης με τη Βρετανία, ενώ μόλις 44 υπέρ της υπαγωγής του Γιβραλτάρ στην Ισπανία. Ωστόσο, στις 15 Δεκεμβρίου 1982 με απόφαση του Βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος τα σύνορα ξανάνοιξαν μετά από 13 χρόνια. Με νεότερη ακόμη συμφωνία, η οποία υπογράφτηκε τον Νοέμβριο του 1984 στις Βρυξέλλες, τα σύνορα από τις 5 Φεβρουαρίου 1985 παραμένουν συνέχεια ανοικτά (fully opened).
Σε δημοψήφισμα που έγινε το 2002, οι κάτοικοι του Γιβραλτάρ απέρριψαν με συντιπτική πλειοψηφιά (99%) μια πρόταση για συγκυριαρχία για την οποία φέρονταν να είχαν συμφωνήσει η Ισπανία και η Βρετανία. Η Βρετανική κυβέρνηση δέσμευσε τον εαυτό της ότι θα σεβόταν την επιθυμία των Γιβραλταρινών. Ένα νέο Σύνταγμα εγκρίθηκε με δημοψήφισμα το 2006. Μια διαδικασία τριμερών διαβουλεύσεων ξεκίνησε το 2006 μεταξύ Ισπανίας, Γιβραλτάρ και Ηνωμένου Βασιλείου, δίνοντας τέλος σε κάποιους περιορισμούς και αντιμετωπίζωντας διαμάχες σε ορισμένους τομείς όπως αεροπορικές μετακινήσεις, τελωνειακές διαδικασίες, τηλεπικοινωνίες, συντάξεις και πολιτιστικές ανταλλαγές.
Διακυβέρνηση
Το Κοινοβούλιο απαρτίζεται από 18 έδρες. 17 από τα μέλη του εκλέγονται από το λαό και 1 μέλος διορίζεται από το Κοινοβούλιο (ο πρόεδρός του). Τα μέλη της Βουλής υπηρετούν θητεία τετραετή.
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν μόνο οι Βρετανοί πολίτες που είναι κάτοικοι του Γιβραλτάρ τουλάχιστον για 6 μήνες και το όριο ηλικίας για χορήγηση δικαιώματος ψήφου είναι τα 18 έτη.
Παραπομπές
Πολιτική του Γιβραλτάρ
|
578255
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%20%CE%A0%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81
|
Γουίλ Πάουερ
|
Ο Γουίλ Πάουερ (William Steven "Will" Power, 1η Μαρτίου 1981-) είναι Αυστραλός οδηγός ράλι και πρωταθλητής, ο οποίος διαγωνίζεται στην IndyCar Series, με την ομάδα Team Penske. Το 2003 άρχισε να αγωνίζεται στη βρετανική Φόρμουλα 3. Αναδείχθηκε πρωταθλητής στην IndyCar Series το 2014 ενώ την επόμενη χρονιά έγινε ο πιο επιτυχημένος οδηγός σε αγώνες δρόμου στην ιστορία της διοργάνωσης με 19 νίκες, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Σκοτ Ντίξον. Ο Πάουερ κέρδισε το ράλι Ιντιανάπολις 500 στις 27 Μαΐου 2018.
Προσωπική ζωή
Ο Πάουερ παντρεύτηκε την Λιζ Κάνον το 2010. Γνωρίστηκαν στο Power's Cart όπου η Κάνον εργάστηκε στην ρεσεψιόν της Walker Racing και ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της ίδιας ομάδας. Ο γιος τους, Μπο, γεννημένο τον Δεκέμβριο του 2016.
Λαϊκή Παράδοση
Το 2013, ο Πάουερ δάνεισε την φωνή του στην ταινία animation με τον τίτλο Turbo.
Αποτελέσματα Motorsports
Συνολικά στατιστικά
Αποτελέσματα Complete Formula Renault 3.5 Series
Αποτελέσματα Complete A1 Grand Prix
Αποτελέσματα American open–wheel racing
Champ Car
Indianapolis 500
Complete Bathurst 1000 results
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αυστραλοί
|
775445
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Samsung%20Internet
|
Samsung Internet
|
Το Samsung Internet Browser (ή απλά Samsung Internet ή S Browser ) είναι ένα πρόγραμμα περιήγησης ιστού για έξυπνα τηλέφωνα και tablet που αναπτύχθηκε από τη Samsung Electronics . Βασίζεται στο έργο ανοιχτού κώδικα Chromium . Έρχεται προεγκατεστημένο στις συσκευές Samsung Galaxy. Η Samsung υπολόγισε ότι είχε περίπου 400 εκατομμύρια μηνιαίους ενεργούς χρήστες το 2016. Σύμφωνα με το StatCounter, το μερίδιο αγοράς του ήταν περίπου 4,98% (μεταξύ 53,26% για όλες τις παραλλαγές του Chrome ) γύρω στον Μάιο του 2018.
Ιστορία
Το Samsung Internet αντικατέστησε το πρόγραμμα περιήγησης Android που ήταν προεπιλεγμένο στις συσκευές Samsung Galaxy το 2012. Γύρω στις αρχές του 2013, αποφάσισε να βασίσει το πρόγραμμα περιήγησης στο Chromium και η πρώτη έκδοση που βασίζεται στο Chromium κυκλοφόρησε με ένα μοντέλο S4 αργότερα εκείνο το έτος.
Παραπομπές
Φυλλομετρητές
|
499811
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%B7%20%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Γαρκινία η ινδική
|
Η Γαρκινία η ινδική στην οικογένεια mangosteen των Κλουσιίδων είναι καρποφόρο δέντρο το οποίο έχει μαγειρική, φαρμακευτική και βιομηχανική χρήση.
Το γένος Γαρκινία ανήκει στην οικογένεια των Κλουσιίδων, και περιλαμβάνει περίπου 200 είδη που βρίσκονται σε τροπικές περιοχές του Παλαιού Κόσμου, κυρίως στην Ασία και την Αφρική. Η Γαρκινία η ινδική είναι γηγενής στα Δυτικά Ghats, περιοχή της Ινδίας που βρίσκεται κατά μήκος της δυτικής ακτής της χώρας. Από τα 35 είδη που βρέθηκαν στην Ινδία, 17 είναι ενδημικά. Από αυτά, τα επτά είναι ενδημικά των Δυτικών Ghats, έξι στα Νησιά Ανταμάν και Νικομπάρ (Andaman and Nicobar Islands) και τέσσερα στην βορειοανατολική περιοχή της Ινδίας.
Η Γαρκινία η ινδική απαντάται σε δασικές εκτάσεις, παραποτάμους και εγκαταλελειμμένες εκτάσεις. Αυτά τα φυτά προτιμούν τα καταπράσινα δάση, αλλά μερικές φορές ευδοκιμούν επίσης και σε περιοχές με σχετικά χαμηλή βροχόπτωση. Επίσης, καλλιεργείται σε μικρή κλίμακα. Δεν απαιτεί άρδευση, ψεκασμό φυτοφαρμάκων ή λιπασμάτων.
Χρήσεις
Μαγειρικές χρήσεις
Οι νωποί καρποί διατηρούμενοι με ζάχαρη, δημιουργούν ένα φωτεινό κόκκινο σκουός, το οποίο εμφιαλώνεται προς πώληση. Το σιρόπι αραιώνεται με νερό για να παραγάγει ένα δροσιστικό ποτό.
Το εξωτερικό κάλυμμα των καρπών αποξηραίνεται στον ήλιο για να δημιουργήσει το aamsul ή kokam. Είναι επίσης γνωστό ως «bhirand» στην γλώσσα Κονκάνι και punarpuli/muragalu στην γλώσσα Κανάντα. Χρησιμοποιείται ως κύριος παράγων όξυνσης (souring), σύνηθες στην Γκουανέζικη κουζίνα και σε ορισμένα τμήματα της Μαχαράστρα και Καρνάτακα. Το kokum παράγει μια περίεργη γεύση και μαυροκόκκινο χρώμα. Ως παράγων όξυνσης, χρησιμοποιείται σαν εναλλακτική λύση για τον οξυφοίνικα (tamarind) στο κάρυ και άλλα πιάτα από την περιοχή της Γκόα και του Konkan. Επίσης, χρησιμοποιείται στην κουζίνα του Γκουτζαράτ, όπου είναι συχνά χρησιμοποιείται για να προσθέσει γεύση και οξύτητα στη φακή (σούπα από φακές) για την ισορροπία στη γεύση, και τμήματα της Νότιας Ινδίας. Χρησιμοποιείται εκτενώς στην Ασσαμική κουζίνα σε πολλά πιάτα, όπως το "masor tenga" ή κάρυ όξινου ψαριού και "tenga dali" ή ξινές φακές. Επίσης, χρησιμοποιείται ως θεραπεία για το στομάχι και το κρυολόγημα. Μερικά ξερά κομμάτια εμποτίζονται για λίγη ώρα σε νερό και στη συνέχεια τα κομμάτια πολτοποιούνται στο ίδιο νερό και μπορούν να καταποθούν ολόκληρα.
Το σκουός από kokum ή το συμπύκνωμα από kokum, χρησιμοποιείται κατά την προετοιμασία ενός ποτού (σορμπέ), το οποίο έχει φωτεινό κόκκινο χρώμα.
Περαιτέρω, το εκχύλισμα/συμπύκνωμα από αυτόν τον καρπό ονομάζεται, στις γλώσσες Κονκάνι και Μαράθι «aagal». Προστίθεται κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του σόλκαδχι (solkadhi), μαζί με γάλα καρύδας.
Βιομηχανικές χρήσεις
Ο σπόρος της Γαρκινίας της ινδικής (Garcinia indica), περιέχει 23-26% έλαιο, το οποίο παραμένει σε στερεά κατάσταση σε θερμοκρασία δωματίου. Χρησιμοποιείται για την παρασκευή ειδών ζαχαροπλαστικής, φαρμάκων και καλλυντικών.
Πρόσφατα, βιομηχανίες έχουν αρχίσει την εξαγωγή hydroxycitric οξύ (HCA) από την πέτσα τις φλούδες των καρπών.
Άλλες χρήσεις
Το δέντρο είναι διακοσμητικό, με πυκνό θόλο πράσινων φύλλων και κόκκινο-χρωματισμένων, τρυφερών, νεαρών φύλλων. Το ελαιώδες εκχύλισμα που ονομάζεται «kokum tel», χρησιμοποιείται σε μασάζ ποδιών και για τη θεραπεία εγκαυμάτων.
Φαρμακολογική μελέτη
Το υδατικό εκχύλισμα των αποξηραμένων καρπών της Garcinia indica έχει αγχολυτική επίδραση στα ποντίκια.
Δείτε επίσης
Γαρκινία
Garcinia travancorica,
Garcinia imberti
Εικόνες
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Plant database
Article about culinary use of kokum
Celtnet Spice Guide entry for Kokam
ινδική
Μπαχαρικά
Φαρμακευτικά φυτά της Αφρικής
Φαρμακευτικά φυτά της Ασίας
Τροπικοί καρποί
Χλωρίδα της Ινδίας
Ινδικά μπαχαρικά
Τροπικά φρούτα
|
50918
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Ελέφαντας
|
Οι Ελέφαντες είναι μεγάλα θηλαστικά της οικογένειας των Ελεφαντιδών και της τάξεως των Προβοσκιδοειδών. Παραδοσιακώς, αναγνωρίζονται δύο είδη, ο αφρικανικός ελέφαντας (Loxodonta africana - Λοξόδοντα η αφρικανή) και ο ασιατικός ελέφαντας (Elephas maximus - Ελέφας ο μάξιμος). Ορισμένα στοιχεία δείχνουν οι αφρικανικοί ελέφαντες της σαβάνας και οι αφρικανικοί ελέφαντες των δασών αποτελούν ξεχωριστά είδη (L. africana - Λ. αφρικανή και L. cyclotis - Λ. κύκλωτις αντιστοίχως). Οι ελέφαντες είναι διάσπαρτοι σε όλη την υποσαχάρια Αφρική, την νότια Ασία και την νοτιοανατολική Ασία. Οι Ελεφαντίδες είναι η μόνη επιζώσα οικογένεια της τάξεως των Προβοσκιδοειδών· άλλες, τώρα εξαφανισμένες, οικογένειες της τάξεως περιλαμβάνουν τα μαμούθ και τους μαστόδοντες. Οι αρσενικοί αφρικανικοί ελέφαντες είναι τα μεγαλύτερα επιζώντα χερσαία ζώα και μπορούν να φτάσουν σε ύψος τα 4 μέτρα και σε βάρος τα 7000 χιλιόγραμμα. Όλοι οι ελέφαντες έχουν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εκ των οποίων το πλέον αξιοσημείωτο είναι μία μεγάλη προβοσκίδα, χρησιμοποιούμενη για πολλούς σκοπούς, ιδιαίτερα στην αναπνοή, στην ανύψωση του νερού και στην σύλληψη αντικειμένων. Οι κοπτήρες τους αναπτύσσονται σε χαυλιόδοντες, οι οποίοι εξυπηρετούν ως όπλα και ως εργαλεία για τη μετακίνηση αντικειμένων και το σκάψιμο. Τα μεγάλα πτερύγια των αυτιών των ελεφάντων βοηθούν στον έλεγχο της θερμοκρασίας του σώματός τους. Τα πόδια τους, που μοιάζουν με κίονες, μπορούν να φέρουν το μεγάλο τους βάρος. Οι αφρικανικοί ελέφαντες έχουν μεγαλύτερα αυτιά και κοίλη ράχη ενώ οι ασιατικοί ελέφαντες έχουν μικρότερα αυτιά και κυρτή ή επίπεδη ράχη.
Οι ελέφαντες είναι χορτοφάγοι και μπορούν να βρεθούν σε διάφορα ενδιαιτήματα όπως οι σαβάνες, τα δάση, οι έρημοι και τα τενάγη. Προτιμούν να μένουν κοντά σε νερό. Θεωρούνται ότι είναι βασικά είδη λόγω της επιδράσεώς τους στα περιβάλλοντά τους. Τα άλλα ζώα τείνουν να κρατούν αποστάσεις και οι θηρευτές όπως τα λιοντάρια, οι τίγρεις, οι ύαινες και οι άγριοι σκύλοι συνήθως στοχεύουν μόνο τους νεαρούς ελέφαντες. Τα θηλυκά τείνουν να ζουν σε οικογενειακές ομάδες, οι οποίες μπορούν να αποτελούνται από ένα θηλυκό με τα μικρά της ή αρκετά συγγενικά θηλυκά με τα μικρά τους. Οι ομάδες έχουν επικεφαλής ένα άτομο συνήθως το γηραιότερο θηλυκό. Οι ελέφαντες έχουν μία κοινωνία σχάσεως-συντήξεως στην οποία πολλαπλές οικογενειακές ομάδες ενώνονται για να κοινωνικοποιηθούν. Τα αρσενικά αφήνουν τις οικογενειακές τους ομάδες όταν φτάνουν στην εφηβεία και μπορεί να ζήσουν μόνα ή με άλλα αρσενικά. Τα ενήλικα αρσενικά κυρίως αλληλεπιδρούν με τις οικογενειακές ομάδες, όταν ψάχνουν ζευγάρι και εισέρχονται σε μία κατάσταση αυξημένης τεστοστερόνης και επιθετικότητας γνωστή ως μαστ, η οποία τους βοηθά να αποκτήσουν κυριότητα και αναπαραγωγική επιτυχία. Τα μικρά είναι το κέντρο της προσοχής στις οικογενειακές ομάδες τους και βασίζονται στις μητέρες μέχρι το τρίτο έτος της ηλικίας τους. Οι ελέφαντες μπορούν να ζήσουν έως και 70 χρόνια στην φύση. Επικοινωνούν με αγγίγματα, οπτικά, οσμές και ήχους· οι ελέφαντες χρησιμοποιούν υποήχους και σεισμική επικοινωνία για μεγάλες αποστάσεις. Η νοημοσύνη των ελεφάντων έχει συγκριθεί με αυτή των πρωτευόντων και των κητωδών. Φαίνεται να έχουν αυτοεπίγνωση και δείχνουν ενσυναίσθηση για ετοιμοθάνατα ή νεκρά άτομα του είδους τους.
Οι αφρικανικοί ελέφαντες κατατάσσονται ως εύτρωτο είδος από την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN), ενώ ο ασιατικός ταξινομείται ως κινδυνέυον. Μία από τις μεγαλύτερες απειλές των πληθυσμών των ελεφάντων είναι το εμπόριο ελεφαντοδόντου, καθώς τα ζώα θηρεύονται λαθραίως για τους χαυλιόδοντές τους. Άλλες απειλές για τους αγρίους ελέφαντες περιλαμβάνουν την καταστροφή των ενδιαιτημάτων και τις συγκρούσεις με τους τοπικούς πληθυσμούς. Οι ελέφαντες χρησιμοποιούνται ως ζώα εργασίας στην Ασία. Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν στον πόλεμο· σήμερα, συχνά εκτίθενται σε ζωολογικούς κήπους και σε τσίρκα. Οι ελέφαντες είναι εξαιρετικά αναγνωρίσιμοι και εμφανίζονται στην τέχνη, την λαογραφία, την θρησκεία, την λογοτεχνία και τον λαϊκό πολιτισμό.
Ετυμολογία
Η λέξη "ελέφαντας" προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ἐλέφας (γενική ἐλέφαντος ), πιθανώς από μή ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, όπως η Φοινικική. Η λέξη μαρτυρείται στην Μυκηναϊκή ελληνική ως e-re-pa και e-re-pa-to στην συλλαβική γραφή Γραμμική Β.Όπως στην μηκυναϊκή ελληνική, ο Όμηρος χρησιμοποίησε την λέξη για να εννοήσει το ελεφαντόδοντο, αλλά μετά τον καιρό του Ηροδότου, αναφέρεται εξίσου και στο ζώο.. Η λέξη πέρασε μέσω της λατινικής σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες (αγγλ. elephant, γαλλ. éléphant κλπ.). Στα Σουαχίλι οι ελέφαντες είναι γνωστοί ως Ndovu ή Tembo. Στα Σανσκριτικά οι ελέφαντες ονομάζονται hastin, ενώ στα Χίντι είναι γνωστοί ως hāthī (हाथी). Λοξόδοντα, η γενική ονομασία για τους αφρικανικούς ελέφαντες, είναι ελληνική.
Ταξονομία
Ταξινόμηση, είδη και υποείδη
Οι ελέφαντες ανήκουν στην οικογένεια των Ελεφαντιδών, την μόνη οικογένεια της τάξεως των Προβοσκιδοειδών που έχει απομείνει. Οι στενότεροι σωζόμενοι συγγενείς τους είναι Σειρηνοειδή (ντουγκόνγκ και μανάτοι) και οι ύρακες, με τους οποίους αποτελούν τον κλάδο Paenungulata της υπερτάξεως Αφροθήρια. Οι ελέφαντες και τα σειρηνοειδή ομαδοποιούνται επιπλέον στον κλάδο Τηθυθήρια.Παραδοσιακώς, αναγνωρίζονται δύο είδη ελεφάντων· ο αφρικανικός ελέφαντας (Loxodonta africana - Λοξόδοντα η αφρικανή) της υποσαχάριας Αφρικής και ο ασιατικός ελέφαντας (Elephas maximus - Ελέφας ο μέγιστος) της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας. Οι αφρικανικοί ελέφαντες έχουν μεγαλύτερα αυτιά, κοίλη ράχη, πιο ζαρωμένο δέρμα, επικλινή κοιλιά και δύο δακτυλόμορφες προεκτάσεις στην άκρη της προβοσκίδας. Οι ασιατικοί ελέφαντες έχουν μικρότερα αυτιά, κυρτή ή επίπεδη ράχη, πιο λείο δέρμα, οριζόντια κοιλιά που σε ορισμένες περιπτώσεις κρεμά στη μέση και μία προέκταση στην άκρη της προβοσκίδας.
Προβοσκίδα
Το πιο χρήσιμο εργαλείο στον ελέφαντα είναι η προβοσκίδα, που είναι πιο ευέλικτη ακόμα και από τα ανθρώπινα χέρια. Είναι πολύ δυνατή και χρήσιμη για τη συλλογή τροφής και νερού και με αυτή μπορεί να ξεριζώνει θάμνους και μικρά δέντρα και να κόβει κλαδιά. Η άκρη της είναι τόσο επιδέξια που μπορεί να μαζεύει και τα πιο μικροσκοπικά αντικείμενα από το έδαφος. Επίσης η προβοσκίδα απορροφά σκόνη και λάσπη, ψεκάζοντάς τη στο σώμα του ελέφαντα και προστατεύοντάς τον από τη ζέστη και τον καυτό ήλιο, ενώ αποτελεί και ένα ισχυρό αμυντικό όπλο αφού λειτουργεί σαν πανίσχυρο ρόπαλο εναντίον των εχθρών του.
Άλλα χαρακτηριστικά
Χαρακτηριστικό στον ελέφαντα εκτός από την προβοσκίδα, είναι και οι χαυλιόδοντές του. Μεγάλοι κοπτήρες που φυτρώνουν στην άνω γνάθο και χρησιμοποιούνται ως όπλο και βοηθητικό εργαλείο. Κάθε χαυλιόδοντας στα ενήλικα αρσενικά φθάνει το μήκος των 3 μέτρων και βάρος από 25-50 κιλά, ενώ στα θηλυκά δεν ξεπερνά τα 10 κιλά. Στο παρελθόν το κυνήγι του ελέφαντα για τους πολύτιμους χαυλιόδοντες του, το ονομαστό ελεφαντόδοντο, γινόταν σε τέτοιο μεγάλο βαθμό που ήταν αιτία το είδος να απειληθεί με εξαφάνιση και χρειάστηκε την επέμβαση των αρχών για την προστασία του, με την δημιουργία μεγάλων πάρκων. Σήμερα πάντως και με την παρέμβαση πολλών οικολογικών οργανώσεων, το κυνήγι του ελέφαντα έχει σχεδόν σταματήσει. Σε μερικούς ελέφαντες στις περιοχές της Ζάμπιας και της Μοζαμβίκης οι χαυλιόδοντες απουσιάζουν εντελώς και κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτό έγινε από την φύση ώστε να προστατευτεί το είδος από τους κυνηγούς.
Αισθήσεις και εγκέφαλος
Ο ελέφαντας έχει μικρά μάτια, η όραση του δεν είναι καλή και δύσκολα μπορεί να διακρίνει ένα αντικείμενο σε απόσταση 50 μέτρων, όμως η όσφρηση του είναι πολύ ανεπτυγμένη. Παρά το τεράστιο κεφάλι που διαθέτει, ο εγκέφαλός του είναι πολύ μικρός, 4 μόνο φορές βαρύτερος από αυτόν του ανθρώπου. Είναι πανέξυπνο και συναισθηματικό ζώο, με πολύ καλή μνήμη, που την χρησιμοποιεί κυρίως για τον προσανατολισμό του, ενώ η ευφυΐα του θεωρείται πως είναι αντίστοιχη των δελφινιών.
Εκπαίδευση
Εκπαιδεύεται σχετικά εύκολα και εξημερώνεται, οι πρώτοι δε εξημερωμένοι ελέφαντες θεωρούνται αυτοί στην Ινδία στους προ Χριστού αιώνες που χρησιμοποιήθηκαν στις μάχες. Ακόμη και σήμερα οι ελέφαντες στις περιοχές της Ινδίας και της Μαλαισίας χρησιμοποιούνται για την μεταφορά βαριών αντικειμένων, στις παρελάσεις και τις μεγάλες γιορτές και παγκοσμίως σε διάφορα τσίρκα για επιδείξεις.
Κοινωνική ζωή, ανεύρεση τροφής & αναπαραγωγή
Οι ελέφαντες ζουν σε κοπάδια των 15-30 ατόμων και μετακινούνται συνεχώς μέρα και νύχτα για την αναζήτηση τροφής και νερού. Είναι ιδιαίτερα κοινωνικά ζώα και η αγέλη τους συνήθως αποτελείται από ένα ηλικιωμένο θηλυκό, από τη νεώτερη ώριμη κόρη και από διάφορες ηλικίες και των 2 φύλων. Το γηραιότερο θηλυκό εποπτεύει τις διάφορες δραστηριότητες.
Παρά το τεράστιο μέγεθος τους και το μεγάλο βάρος τους διανύουν συνήθως 10 χιλιόμετρα σε 1 ώρα, ενώ όταν βρεθούν σε κατάσταση πανικού φτάνουν και τα 40 χιλιόμετρα την ώρα.
Ο ελέφαντας δεν μπορεί να αναπαραχθεί πριν από την συμπλήρωση των 15 χρόνων και η κυοφορία του θηλυκού κρατάει 22-23 μήνες Το ύψος του νεογνού φτάνει τα 90 εκατοστά και το βάρος τα 120 κιλά. Η διάρκεια ζωής του φτάνει κατά μέσον όρο τα 70 χρόνια.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελεφαντίδες
Εξημερωμένα ζώα
|
517490
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Μιχάλης Παπαγιάννης
|
Ο Μιχάλης Παπαγιάννης (21 Απριλίου του 1937 - 23 Οκτωβρίου 2007) ήταν Έλληνας πολιτικός μηχανικός. Διατέλεσε βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία.
Βιογραφία
Πρώτα χρόνια, σπουδές και οικογένεια
Γεννήθηκε το 1937 στα Μέγαρα, γιος του Κανέλλου Παπαγιάννη. Ήταν πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, παντρεμένος με την Αικατερίνη Τάντση και πατέρας δυο παιδιών, του Κανέλλου και του Γιάννη, γνωστού δημοσιογράφου και πολιτικού συντάκτη.
Πολιτική σταδιοδρομία
Το 1974 έγινε μέλος της ΝΔ και την περίοδο 1978-81 διετέλεσε γενικός διευθυντής και αντιπρόεδρος του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων. Επίσης, από το 1978 έως το 1982 υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ.
Το διάστημα 1985-89 υπήρξε μέλος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τα υπουργεία Δημοσίων Εργων, Εμπορικής Ναυτιλίας και Εθνικής Οικονομίας. Το 1991 υπήρξε διευθύνων σύμβουλος της Κτηματικής Κατασκευαστικής ΑΕ (ΕΚΤΕΝΕΠΟΛ) θυγατρικής της Κτηματικής Τράπεζας.
Εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αττικής, με τη ΝΔ, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου του 1974, ενώ επανεξελέγη βουλευτής Υπολοίπου Αττικής στις εκλογές της 2ας Ιουνίου του 1985 και της 5ης Νοεμβρίου του 1989. Το 1990 ανέλαβε πρόεδρος στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας. Η προσφορά του στα Μέγαρα με την ανέγερση σχολείων, κλειστών γυμναστηρίων και σταδίων υπήρξε σημαντική. Πολύ σημαντική υπήρξε επίσης η ανέγερση εκατοντάδων σχολείων σε όλη την Ελλάδα.
Θάνατος
Απεβίωσε από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 70 ετών στις 23 Οκτωβρίου 2007.
Παραπομπές
Βουλευτές Αττικής
Βουλευτές Υπολοίπου Αττικής
Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία
|
395861
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1%20%28%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B1%29
|
Λέαινα (εταίρα)
|
Η Λέαινα ήταν εταίρα των Αθηνών.
Ο θάνατος της Λέαινας
Η Λέαινα ήταν ερωμένη του Αρμόδιου, που μαζί με τον Αριστογείτονα σκότωσαν τον τύραννο Ίππαρχο.
Κατ' άλλες πηγές, ήταν ερωμένη του Αριστογείτονα.
Ο Ιππίας διέταξε να βασανίσουν τη Λέαινα για να μιλήσει, αλλά αυτή δεν μιλούσε και προκειμένου να μην λυγίσει, έκοψε η ίδια τη γλώσσα της. Πέθανε μετά από φοβερά βασανιστήρια.
Οι Αθηναίοι, προς τιμήν της έστησαν στα προπύλαια της Ακρόπολης το χάλκινο άγαλμα Άγλωττος Λέαινα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρχαίες εταίρες
|
918
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1997
|
1997
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1997 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
18 Ιανουαρίου - Στη βορειοδυτική Ρουάντα, μέλη της πολιτοφυλακής των Χούτου σκοτώνουν τρεις Ισπανούς εργαζομένους της Μ.Κ.Ο. Γιατροί του Κόσμου.
19 Ιανουαρίου - Ο Γιάσερ Αραφάτ επιστρέφει στη Χεβρώνα μετά από περισσότερα από 30 χρόνια και συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις για την παράδοση της τελευταίας ελεγχόμενης από το Ισραήλ πόλης της Δυτικής Όχθης.
22 Φεβρουαρίου - Στη Σκωτία, Βρετανοί επιστήμονες ανακοινώνουν την ύπαρξη της Ντόλι, ενός κλωνοποιημένου ενήλικου προβάτου.
21 Μαρτίου - Ξεκινάει στο ΣΕΦ το Συνέδριο της ΝΔ όπου με ψηφοφορία θα αναδείξει νέο Πρόεδρο τον Κώστα Καραμανλή.
3 Απριλίου - Ο Άρης κατακτά το κύπελλο Κόρατς νικώντας την Τόφας Μπούρσα στην Τουρκία με 70-88.
4 Απριλίου - Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ζητάει την απόσυρση του νόμου περί προστασίας του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (Συνθήκη Σένγκεν).
16 Μαΐου - Ο πρόεδρος του Ζαΐρ Μομπούτου Σέσε Σέκο διαφεύγει από τη χώρα.
28 Μαΐου - Η Μπορούσια Ντόρτμουντ κατακτά για πρώτη και μοναδική φορά το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ επικρατώντας με 3-1 την Γιουβέντους στο Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου.
2 Ιουνίου - Στο Ντένβερ, ο Τίμοθι Μακβέι κρίνεται ένοχος για τη δολοφονία 15 ατόμων και για συνωμοσία λόγω του ρόλου του στη βομβιστική επίθεση στο ομοσπονδιακό κτίριο «Alfred P. Murrah» στην Οκλαχόμα Σίτι το 1995, όπου σκοτώθηκαν 168 άτομα. Εκτελέστηκε τέσσερα χρόνια αργότερα.
1 Ιουλίου - Το Ηνωμένο Βασίλειο παραχωρεί στην Κίνα το Χονγκ Κονγκ, την τελευταία του αποικία βαρύνουσας σημασίας. Η Κίνα υποσχέθηκε ότι το Χονγκ Κονγκ θα έχει μεγάλη αυτονομία για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια, κάτι που εξυπηρετεί κυρίως οικονομικούς λόγους. Το γεγονός αυτό θεωρείται από τους περισσότερους ως το τέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
1 Αυγούστου - Ο συνθέτης Άκης Πάνου δολοφονεί τον αρραβωνιαστικό της κόρης του Σωτήρη Γιαλαμά στην Ξάνθη.
6 Αυγούστου - Η πτήση 801 της Korean Air συντρίβεται στο Γκουάμ, σκοτώνοντας τους 228 από τους 254 επιβαίνοντες.
31 Αυγούστου - Η πριγκίπισσα της Ουαλίας, Νταϊάνα Σπένσερ χάνει την ζωή της σε αυτοκινητικό δυστύχημα στους δρόμους του Παρισιού, που προκλήθηκε από αχαλίνωτη καταδίωξη δημοσιογράφων και φωτογράφων.
5 Σεπτεμβρίου - Η Αθήνα και επίσημα πλέον επιλέγεται για να φιλοξενήσει την 28η Ολυμπιάδα, το 2004.
6 Σεπτεμβρίου - Πραγματοποιείται στο Λονδίνο η κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνα. Πάνω από 1.000.000 άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους και 2,5 δισεκατομμύρια παγκοσμίως παρακολούθησαν την κηδεία στην τηλεόραση.
11 Νοεμβρίου - Η Μαίρη Μακ Αλίς εκλέγεται ως η όγδοη πρόεδρος της Ιρλανδίας διαδεχόμενη τη Μαίρη Ρόμπινσον. Είναι η πρώτη φορά στον κόσμο, που μία γυναίκα διαδέχεται άλλη γυναίκα ως εκλεγμένη αρχηγός κράτους.
17 Δεκεμβρίου - Αεροσκάφος τύπου Γιάκοβλεφ της Aerosvit Airlines, με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, συντρίβεται στα Πιέρια Όρη.
22 Δεκεμβρίου - Παραστρατιωτικές δυνάμεις σφάζουν Καθολικούς ακτιβιστές σ' ένα μικρό χωριό στην πολιτεία Τσιάπας του Μεξικού.
Αθλητισμός
24 Απριλίου, στο Φάιναλ Φορ της Ρώμης, ο Ολυμπιακός γίνεται η δεύτερη ελληνική ομάδα, που κατακτά το (πρώην) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης (και νυν Ευρωλίγκα)
1η Αυγούστου - 10 Αυγούστου - Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου - Αθήνα
Λογοτεχνία
Τα τρία ανθρωπάκια
Μουσική
Cosmic Girl - Jamiroquai
Come on Get Up Everybody - Byron Stingly
I'll Never Break Your Heart - Backstreet Boys
Mmmbop - Hanson
Ooh It's Kind of Crazy? - Indecision
18 Νοεμβρίου - Κυκλοφορεί το Bonfire των AC/DC
Ο Julian Cope κυκλοφορεί το άλμπουμ Rite 2''.
Love in Sadness - Το Δεύτερο Αμάρτημα
16 Απριλίου - Κυκλοφορεί το Τραύμα της Άννας Βίσση
Τον Οκτώβριο, ο Μάικλ Τζάκσον κυκλοφορεί το δέκατο προσωπικό του άλμπουμ, το Blood on the Dance Floor: HIStory in the Mix (άλμπουμ)
Γεννήσεις
6 Ιανουαρίου - Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
8 Ιανουαρίου - Τζακ Αντράκα, Αμερικανός επιστήμονας
13 Ιανουαρίου - Ντόουγκλας Αουγκούστο Σοάρες Γκόμες, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
23 Ιανουαρίου - Κάρολ Σβιντέρσκι, Πολωνός ποδοσφαιριστής
10 Φεβρουαρίου - Κλόι Γκρέις Μορέτζ, Αμερικανίδα ηθοποιός
26 Φεβρουαρίου - Μαντί Καμαρά, ποδοσφαιριστής από τη Γουινέα
28 Φεβρουαρίου - Ντέιβιντ Ντι Λέο, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
2 Μαρτίου - Becky G, Αμερικανίδα τραγουδίστρια
3 Μαρτίου - Καμίλα Καμπέγιο, Κουβανομεξικανή τραγουδίστρια
18 Μαρτίου - Κιάρα Μπράβο, Αμερικανίδα ηθοποιός
21 Μαρτίου - Μαρτίνα Στέσελ, Αργεντίνα ηθοποιός και τραγουδίστρια
21 Μαρτίου - Νίκος Καμαριανός, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
28 Μαρτίου - Ντέρεκ Ογκμπέιντε, Νιγηριανός-Καναδός καλαθοσφαιριστής
2 Απριλίου - Ματίγια Σπόλιαριτς, Κύπριος-Σέρβος ποδοσφαιριστής
3 Απριλίου - Βαχίντ Σελίμοβιτς, Λουξεμβούργιος ποδοσφαιριστής
15 Απριλίου - Μέισι Γουίλιαμς, Αγγλίδα ηθοποιός
11 Μαΐου - Κλεμάν Μισελάν, Γάλλος ποδοσφαιριστής
15 Μαΐου - Ουσμάν Ντεμπελέ, Γάλλος ποδοσφαιριστής
31 Μαΐου - Τάσος Χατζηγιοβάνης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
5 Ιουνίου - Χένρι Ονιεκούρου, Νιγηριανός ποδοσφαιριστής
3 Ιουλίου - Γιώργος Παπαγιάννης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
12 Ιουλίου - Μαλάλα Γιουσαφζάι, Πακιστανή ακτιβίστρια
24 Ιουλίου - Εμρέ Μορ, Τούρκος ποδοσφαιριστής
5 Αυγούστου - Λάζαρ Ραντζέλοβιτς, Σέρβος ποδοσφαιριστής
10 Αυγούστου - Κάιλι Τζένερ, Αμερικανίδα επιχειρηματίας
22 Αυγούστου - Λαουτάρο Μαρτίνες, Αργεντινός ποδοσφαιριστής
24 Αυγούστου - Άλαν Γουόκερ, Αγγλο-Νορβηγός μουσικός παραγωγός
1 Σεπτεμβρίου - Jungkook, Κορεάτης τραγουδιστής
5 Σεπτεμβρίου - Κατερίνα Κουβουτσάκη, Ελληνίδα μοντέλο
7 Σεπτεμβρίου - Ντιν-Τσαρλς Τσάπμαν, Άγγλος ηθοποιός
30 Σεπτεμβρίου - Μαξ Φερστάπεν, Ολλανδός οδηγός αγώνων
2 Οκτωβρίου - Τάμι Έιμπραχαμ, Άγγλος ποδοσφαιριστής
7 Οκτωβρίου - Κίρα Κόζαριν, Αμερικανίδα ηθοποιός
7 Οκτωβρίου - Στέλιος Λεγάκης, Έλληνας τραγουδιστής
8 Οκτωβρίου - Μπέλα Θορν, Αμερικανίδα ηθοποιός
31 Οκτωβρίου - Μάρκους Ράσφορντ, Άγγλος ποδοσφαιριστής
5 Νοεμβρίου - Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
11 Νοεμβρίου - Στράτος Σβάρνας, Έλληνας ποδοσφαιριστής
12 Νοεμβρίου - Αναστασία Τσιλιμπίου, Ελληνίδα ηθοποιός
18 Νοεμβρίου - Ολιβιέ Μποσκαγκλί, Γάλλος ποδοσφαιριστής
20 Νοεμβρίου - Κώστας Αντετοκούνμπο, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
20 Νοεμβρίου - Λίβαϊ Γκαρσία, ποδοσφαιριστής από το Τρινιντάντ και Τοπάγκο
1 Δεκεμβρίου - Ισμαέλ Μπενασέρ, Αλγερινός ποδοσφαιριστής
3 Δεκεμβρίου - Χέιλι Οκάινς, Αγγλίδα ακτιβίστρια
16 Δεκεμβρίου - Ζάρα Λάρσον, Σουηδή τραγουδίστρια
19 Δεκεμβρίου - Λάζαρος Λάμπρου, Έλληνας ποδοσφαιριστής
23 Δεκεμβρίου - Λούκα Γιόβιτς, Σέρβος ποδοσφαιριστής
28 Δεκεμβρίου - Κώστας Γαλανόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
Θάνατοι
4 Ιανουαρίου - Ιάσων Χατζηκρανιώτης, Έλληνας πολιτικός
10 Ιανουαρίου - Αλεξάντερ Τοντ, Σκωτσέζος χημικός
12 Ιανουαρίου - Τσαρλς Μπρέντον Χάγκινς, Καναδός ιατρός
17 Ιανουαρίου - Κλάιντ Τόμπω, Αμερικανός αστρονόμος
18 Ιανουαρίου - Αντριάνα Κασελότι, Αμερικανίδα ηθοποιός
18 Ιανουαρίου - Πολ Τσόνγκας, Αμερικανός πολιτικός
22 Ιανουαρίου - Μπίλι Μακένζι, Σκωτσέζος τραγουδιστής
4 Φεβρουαρίου - Αντώνης Παραράς, Έλληνας τηλεπαρουσιαστής
19 Φεβρουαρίου - Τενγκ Σιαοπίνγκ, Κινέζος πολιτικός
2 Μαρτίου - Κώστας Καπλάνης, Έλληνας συνθέτης
7 Μαρτίου - Έντουαρντ Πάρσελ, Αμερικανός φυσικός
8 Μαρτίου - Λευτέρης Μίλος, Αλβανός ποδοσφαιριστής
8 Μαρτίου - Ζήσης Σκάρος, Έλληνας συγγραφέας
9 Μαρτίου - The Notorious B.I.G., Αμερικανός ράπερ
14 Μαρτίου - Φρεντ Τσίνεμαν, Αυστριακός σκηνοθέτης
20 Μαρτίου - Ανδρέας Λεντάκης, Έλληνας πολιτικός
21 Μαρτίου - Ιωάννης Ε. Τσουδερός, Έλληνας πολιτικός
5 Απριλίου - Άλλεν Γκίνσμπεργκ, Αμερικανός ποιητής
5 Απριλίου - Ινιάτσιο Μπουττίττα, Ιταλός ποιητής
14 Απριλίου - Γουόλτερ Τέιλορ, Αμερικανός ανθρωπολόγος και αρχαιολόγος
30 Απριλίου - Γεώργιος Πλυτάς, Έλληνας πολιτικός
4 Μαΐου - Χρήστος Αποστολάκος, Έλληνας πολιτικός
12 Μαΐου - Δημήτρης Βακρινός, Έλληνας δολοφόνος
22 Μαΐου - Άλφρεντ Χέρσεϊ, Αμερικανός βακτηριολόγος
29 Μαΐου - Αλεξάντρ Καζντάν, Ρώσος βυζαντινολόγος
22 Ιουνίου - Γιώργος Κατσαρός, Έλληνας ρεμπέτης
25 Ιουνίου - Ζακ-Υβ Κουστώ, Γάλλος εξερευνητής
26 Ιουνίου - Ισραήλ Καμακαγουιγουόλε, Αμερικανός τραγουδιστής
1 Ιουλίου - Δημήτρης Καλαμάρας, Έλληνας γλύπτης
1 Ιουλίου - Ρόμπερτ Μίτσαμ, Αμερικανός ηθοποιός
2 Ιουλίου - Τζέιμς Στιούαρτ, Αμερικανός ηθοποιός
14 Ιουλίου - Δημοσθένης Ζαδές, Έλληνας συγγραφέας
15 Ιουλίου - Τζιάνι Βερσάτσε, Ιταλός σχεδιαστής μόδας
29 Ιουλίου - Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος, Έλληνας πολιτικός
1 Αυγούστου - Νγκιρατκέλ Έτπιζον, πρόεδρος του Παλάου
1 Αυγούστου - Σβιατοσλάβ Ρίχτερ, Σοβιετικός πιανίστας
2 Αυγούστου - Γουίλιαμ Μπάροουζ, Αμερικανός συγγραφέας
4 Αυγούστου - Ζαν Καλμάν, Γαλλίδα υπεραιωνόβια
5 Αυγούστου - Γρηγόρης Γιάνναρος, Έλληνας πολιτικός
27 Αυγούστου - Σωτηρία Μπέλλου, Ελληνίδα τραγουδίστρια
31 Αυγούστου - Νταϊάνα, πριγκίπισσα της Ουαλίας
3 Σεπτεμβρίου - Μιχαήλ Αρναούτης, Έλληνας στρατιωτικός
5 Σεπτεμβρίου – Μητέρα Τερέζα, Αλβανή μοναχή
7 Σεπτεμβρίου - Μομπούτου Σέσε Σέκο, πρόεδρος του Ζαΐρ
9 Σεπτεμβρίου - Μπέρτζες Μέρεντιθ, Αμερικανός ηθοποιός
13 Σεπτεμβρίου - Γιώργος Μητσιμπόνας, Έλληνας ποδοσφαιριστής
29 Σεπτεμβρίου - Ρόι Λίχτενσταϊν, Αμερικανός καλλιτέχνης
4 Οκτωβρίου - Αθανάσιος Τσαλδάρης, Έλληνας πολιτικός
8 Οκτωβρίου - Μπέρτραντ Γκόλντμπεργκ, Αμερικανός αρχιτέκτονας
21 Οκτωβρίου - Ιωάννης Ζίγδης, Έλληνας πολιτικός
29 Οκτωβρίου - Ανδρέας Μιχαλιτσιάνος, Έλληνας αστροφυσικός
2 Νοεμβρίου - Ζήσης Παπαλαζάρου, Έλληνας πολιτικός
5 Νοεμβρίου - Αϊζάια Μπερλίν, Ρώσος φιλόσοφος
16 Νοεμβρίου - Ζορζ Μαρσέ, Γάλλος πολιτικός
9 Δεκεμβρίου - Δημήτρης Τηνιακός, Έλληνας ζωγράφος και ποιητής
16 Δεκεμβρίου - Τάσης Καζάζης Έλληνας πολιτικός
23 Δεκεμβρίου - Στάνλι Κορτέζ, Αμερικανός κινηματογραφιστής
24 Δεκεμβρίου - Τοσίρο Μιφούνε, Ιάπωνας ηθοποιός
26 Δεκεμβρίου - Κορνήλιος Καστοριάδης, Έλληνας φιλόσοφος και οικονομολόγος
Πανίκος Σιβιτανίδης Ελληνοκύπριος πολιτικός
Έτη
|
142086
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%86%20%CE%A3%CF%80%CE%AD%CE%B5
|
Γκραφ Σπέε
|
To όνομα Γκραφ Σπέε (γερμ. Graaf Spee) μπορεί να αναφέρεται :
Στο Μαξιμίλιαν φον Σπέε, Γερμανό ναύαρχο κατά τον 'Α Παγκόσμιο Πόλεμο
Στο γερμανικό καταδρομικό SMS Γκραφ Σπέε
Στο γερμανικό "θωρηκτό τσέπης" Ναύαρχος Γκραφ Σπέε (θωρηκτό)
|
507965
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B5%CF%81%20%CE%A1%CE%B9%CE%B2
|
Κρίστοφερ Ριβ
|
Ο Κρίστοφερ Ριβ (αγγλικά: Christopher D'Olier Reeve, 25 Σεπτεμβρίου 1952 - 10 Οκτωβρίου 2004) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός, σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών, ακτιβιστής και συγγραφέας. Συγκεκριμένα, έγινε διάσημος από την ιδιότητα του ως ηθοποιός. Είναι κυρίως γνωστός από τον ρόλο του ως Σούπερμαν στην ομώνυμη σειρά ταινιών, με πρωταγωνιστή τον ίδιο.
Γεννήθηκε το 1952 στην Νέα Υόρκη και πέθανε το 2004 στο Όρος Κίσκο. Ήταν παντρεμένος με την Ντάνα Μοροσίνι από το 1992 μέχρι και το θάνατο του, το 2004. Για τον ρόλο του ως Σούπερμαν στην ομώνυμη ταινία του 1978 κέρδισε ένα βραβείο BAFTA του Πιο Υποσχόμενου Νεοαφιχθέντα σε Α' Ανδρικό Ρόλο.
Στις 27 Μαΐου 1995, είχε σοβαρό ατύχημα όταν έπεσε από ένα άλογο κατά τη διάρκεια ιππασίας στην Βιρτζίνια και έμεινε τετραπληγικός. Έμεινε παράλυτος ως τον θάνατο του.
Φιλμογραφία
1978 Παγίδα στο βυθό
1978 Σούπερμαν
1980 Somewhere in Time
1980 Σούπερμαν 2
1982 Deathtrap
1982 Monsignor
1983 Σούπερμαν 3
1985 The Aviator
1987 Superman IV: The Quest for Peace
1988 Switching Channels
1993 Τ' απομεινάρια μιας μέρας
1995 Village of the Damned
2006 Everyone's Hero
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κρίστοφερ Ρίβ στο IMDb
Βραβευμένοι με BAFTA
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Αμερικανοί παραγωγοί ταινιών
Αμερικανοί σκηνοθέτες
Αμερικανοί συγγραφείς
Αμερικανοί ακτιβιστές
|
487522
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%88%CF%8C%CE%BD%CE%B9
|
Καψόνι
|
Ο όρος καψόνι (πληθυντικός: καψόνια) αναφέρεται συνήθως σε μια σειρά πράξεων ή πρακτικών που προορίζονται για να συμβολίσουν την ενσωμάτωση ενός ατόμου σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Το φαινόμενο,λοιπόν, αφορά οργανωμένες κοινωνικές ομάδες, ωστόσο, πιο συχνά χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει καταπιεστική συμπεριφορά στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο, μπορεί επίσης να εκδηλωθεί και σε άλλες περιπτώσεις και μπορεί να είναι συνέπεια ή έκφραση του εκφοβισμού.
Προέλευση και χαρακτηριστικά
Ο όρος "καψόνια" αναφέρεται στη λέξη παππούς η οποία προσδιορίζει στην αργκό το ανώτερο στέλεχος της ομάδας, σε αντίθεση με το «εγγονός» που αναφέρεται στον αρχάριο.
Στην πράξη τα καψόνια ξεκινούν από απλές πράξεις που υποδηλώνουν την επιβολή (βαριές προσβολές, ανόητες φάρσες και παράλογος πράξεις) ή σε πιο σοβαρές πράξεις: κλοπή, τραυματισμούς, την ψυχική και την σωματική διαταραχή του θύματος, διώξεις, δυσφήμιση, υποτίμηση και την καταστροφή και επίσης τη ρατσιστική συμπεριφορά. Ειδικότερα, χρησιμοποιούνται συχνά για να αναφερθούν σε ορισμένες πράξεις και διωκτικές πρακτικές στο στρατό. Ωστόσο, συχνά οι παρενοχλητικές πρακτικές αυτού του είδους οδηγούν στην αποχώρηση του θύματος για την προστασία του ή οδηγούν σε περιπτώσεις στην αυτοκτονία ή το φόνο.
Σε διάφορους χώρους
Στις ένοπλες δυνάμεις
Παρά το γεγονός ότι στις Ένοπλες δυνάμεις τα καψόνια γενικά απαγορεύονται και αποθαρρύνονται, μερικές φορές πολλοί αξιωματικοί έχουν την τάση να μη λαμβάνουν υπόψη τους αυτήν την οδηγία, συχνά για λόγους σκοπιμότητας. Βασικά, χρησιμοποιούν τα καψόνια ως μέσο πίεσης και εκβιασμού για να υποτάξουν το θύμα ή για να εκτελέσει διάφορες ενέργειες ενάντια στη θέλησή του, ή ακόμα και για να το κάνουν να φύγει. Μερικές φορές ήταν - περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά - ένα μέσο για την προσαρμογή των ιεραρχιών μέσα στις τάξεις, ειδικά προς τους νεότερους ή άπειρους στρατιώτες (συνήθως κατά τη διάρκεια της στρατολόγησης), προβάλλοντας την ως ανεπίσημη εναλλακτική πρακτική για τον έλεγχο της στρατιωτικής ιεραρχίας, ώστε να διατηρούνται ορισμένες ισορροπίες εντός των μονάδων και των υπηρεσιών.
Για αυτούς τους λόγους ιεραρχίας, ιδίως οι κατώτεροι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, τείνουν να αγνοήσουν τη συγκεκριμένη οδηγία, τουλάχιστον έως ότου οι πράξεις αυτές δεν υπερβούν τα επίπεδα σοβαρότητας, όπως το να προκαλέσουν δημόσιο σκάνδαλο κάτι που συμβαίνει με το σοβαρό τραυματισμό ή το θάνατο ενός νεοσύλλεκτου. Το φαινόμενο παρουσιάζεται συχνότερα σε κράτη που εφαρμόζουν στρατιωτικές πρακτικές, όπως την υποχρεωτική στρατολόγηση και στρατιωτική θητεία.
Στον χώρο εργασίας
Το φαινόμενο είναι επίσης διαδεδομένο στο χώρο εργασίας, ως μέσο που χρησιμοποιείται για να αναγκάσει ένα πρόσωπο να παραιτηθεί από τη δουλειά του, αν και σε αυτή την περίπτωση, μιλώντας πιο γενικά, αφορά το φαινόμενο της παρενόχλησης δεδομένου ότι το φαινόμενο δεν μπορεί να συνδεθεί με την ηλικία των ατόμων που συμμετέχουν.
Ανά τον κόσμο
Ιταλία
Για δεκαετίες, εντός των Ιταλικών Ενόπλων δυνάμεων υπήρχε η τάση να ελαχιστοποιούν ή να διαψεύδουν τα παραπτώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας και την αποτροπή δημοσιοποίησης των επεισοδίων που συνέβαιναν. Τη δεκαετία του 1980 και σε μεγαλύτερο ποσοστό τη δεκαετία του 1990 περιστατικά με καψόνια άρχισαν να εμφανίζονται πιο συχνά και να γίνονται ευρέως γνωστά, όπως η δολοφονία του πράκτορα της NOCS Samuel Donadoni κατά τη διάρκεια υπόθεσης Soffiantini το 1997, η οποία πραγματοποιήθηκε κάτω από συνθήκες που δε διευκρινίστηκαν ποτέ και το θάνατο του Emanuele Scieri, ο οποίος υπηρετούσε στην Ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών "Κεραυνός" " ο θάνατος του οποίου συνέβη το 1999 υπό συνθήκες που ποτέ δεν αποσαφηνίστηκαν πλήρως στο Στρατόπεδο Gamerra έδρα της C.A.PAR. - Εκπαιδευτικό Κέντρο Αλεξιπτωτιστών της Πίζας. Η υπόθεση συγκλόνισε την κοινή γνώμη, σε σημείο πρόκλησης, με τους πολιτικούς να σχεδιάζουν να ξεπεράσουν τη στρατιωτική θητεία στην Ιταλία αλλά κυρίως οδήγησε στην αποκάλυψη μιας «πολιτικής» που αντί να καταδικάσει τα καψόνια τους παρείχε κάλυψη και ανοχή. Το περιστατικό του 1999 οδήγησε σε κάποιες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, όπως αυτές των βουλευτών στην αίθουσα Sandro Delmastro delle Vedove Athos De Luca και του Υπουργού Άμυνας Carlo Scognamiglio. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες αποκάλυψαν πως το σώμα του νεαρού από τις Συρακούσες ήταν νεκρό για κάποιο χρονικό διάστημα, οι δράστες δεν εντοπίστηκαν.Το 2014 με πρωτοβουλία του δημοτικού συμβουλίου της Πίζας έχει προταθεί αίτημα για την επανέναρξη της έρευνας της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Παραπομπές
Bιβλιογραφία
Isaia E. Bedeschi G., Noi Alpini, Igis, Milano 1969.
Fabrizio Battistelli, Anatomia del nonnismo. Cause e misure di contrasto del mobbing militare, Franco Angeli editore, 2000.
Francesco Luigi Bovi, Minima militaria, Viterbo, Stampa Alternativa, 1992
Michele Mari, Filologia dell'anfibio, Bompiani, Milano, 1995.
Pier Vittorio Tondelli, Pao Pao, Feltrinelli, Milano, 1982.
Δείτε ακόμα
Προσβολή
Ένοπλες δυνάμεις
Στρατιωτική θητεία
Βία
bullying
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Από την εφημερίδα Corriere della Sera: Η πρώτη περίπτωση καψονιού σε γυναίκα
" Emanuele Scieri "
Σύλλογος εναντίον στα Καψόνια (Γαλλική ένωση εναντίον στα Καψόνια)
Καψόνι
Κακοποίηση
Εκπαιδευτικά κοινωνικά ζητήματα
|
187088
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%BA%CE%AC%CF%82
|
Γεώργιος Μακκάς
|
Ο Γεώργιος Μακκάς (1818-1905) ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου και ιατρός.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Χίο στις 26 Σεπτεμβρίου 1818. Σπούδασε ιατρική στο Μόναχο, τη Λειψία, το Παρίσι και τη Βιέννη. Επέστρεψε στην Ελλάδα και άσκησε το ιατρικό επάγγελμα αρχικά (1846-1848) στη Σύρο και μετά στην Αθήνα. Το 1849 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της ειδικής νοσολογίας και κλινικής και έγινε διευθυντής ενός από τα τμήματά της. Διετέλεσε επίσης αρχίατρος του βασιλιά Γεωργίου του Α΄. Παραιτήθηκε το 1896 εξ' αιτίας βαριάς ασθένειας που αντιμετώπισε, και ορίστικε επίτιμος καθηγητής. Διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου κατά το ακαδημαϊκό έτος 1873-1874, ενώ ο γιός του Νικόλαος Μακκάς καθώς και ο εγγονός του Γεώργιος Μακκάς κατέλαβαν και αυτοί έδρες ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τιμήθηκε για το έργο του, με το παράσημο του ανώτερου ταξιάρχη. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου 1905.
Συνέγραψε κυρίως ιατρικά συγγράμματα.
Δείτε επίσης
Μαθιός Μακκάς
Παραπομπές
Πηγές
Καθηγητές Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών
Έλληνες νοσολόγοι
Πρυτάνεις Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών
Έλληνες ιατροί του 19ου αιώνα
|
52193
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%20%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%BF%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%201950
|
Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Νοέμβριος 1950
|
Η Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Νοεμβρίου 1950 (Νοέμβριος 1950 - Οκτώβριος 1951) σχηματίστηκε μετά την διάλυση της προηγούμενης κυβέρνησης λόγω αποχώρησης του Λαϊκού Κόμματος.
Στο νέο κυβερνητικό σχήμα συμμετείχαν μόνο τα κόμματα των Φιλελευθέρων και το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό. Η κυβέρνηση κατόρθωσε να παραμείνει στην εξουσία για έναν σχεδόν χρόνο, με την κοινοβουλευτική στήριξη της ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα, η οποία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης αφού εξασφάλισε την διενέργεια Δημοτικών εκλογών στις 15 Απριλίου 1951, (τελευταία φορά που είχαν διενεργηθεί εκλογές ήταν το 1934) αλλά και Βουλευτικών.
Την 1η Ιουλίου 1950 ο Γ. Παπανδρέου και οι υπουργοί του κόμματός θα παραιτηθούν από την κυβέρνηση και στην ουσία θα την ρίξουν. Ο Παπανδρέου επικαλέστηκε τους κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα της τιμής του σιταριού, αλλά στην ουσία προσπάθησε να αποτρέψει την ψήφιση του εκλογικού νόμου της ενισχυμένης αναλογικής που θα εξαφάνιζε σχεδόν το κόμμα του.
Στην καινούρια κυβερνητική κρίση παρενέβη ο βασιλιάς Παύλος στέλνοντας σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς το παρακάτω μήνυμα:
«Κύριοι: Δέκα τρεις κυβερνήσεις διεδέχθησαν η μία την άλλην κατά το βραχύ διάστημα της βασιλείας μου. Αι συχναί αυταί αλλαγαί οφείλονται κατά κύριον λόγον εις την βεβαιότητα των κομμάτων ότι έκαστον εξ αυτών θα είναι εις θέσιν να δώση καλυτέραν της χώρας διακυβέρνησιν από εκείνην την οποίαν προσφέρει το εκάστοτε διακατέχον την αρχήν. Αλλά αι συχναί αυταί μεταβολαί, παρ’ όλην την καλήν πρόθεσιν εκείνων οι οποίοι τας προκαλούν, θα ομολογηθή παρά πάντων ότι δεν συντελούν εις την πρόοδον της Χώρας. Τα σχηματιζόμενα εις όλους τους τομείς προγράμματα βραδύνουν να πραγματοποιηθούν και συχνά τελικώς ματαιούνται, διότι μεταξύ του καταρτίζοντος αυτά και του μέλλοντος να τα εφαρμόση παρεμβάλλονται άλλαι κυβερνήσεις, αι οποίαι έως ότου να ενημερωθούν, παραχωρούν τας θέσεις των εις άλλας (…) Κυνηγούμεν το τέλειον και θυσιάζομεν το καλόν, ενώ ο Λαός ζητεί απλώς να του εξασφαλισθή χρηστή και δραστηρία διοίκησις. (επιθυμώ)..να παρουσιάσητε κυβέρνησιν αποτελουμένην από εκπροσώπους όλων ή όσον το δυνατόν περισσοτέρων κομμάτων. Κυβέρνησιν η οποία εμφανιζομένη ενώπιον της Βουλής θα είναι ικανή να τύχη της εμπιστοσύνης αυτής. Αν αι εκλογαί είναι απαραίτητοι, ας προετοιμάση η Κυβέρνησις αύτη τα των εκλογών, αλλά μέχρι της ημέρας εκείνης η χώρα δεν δύναται να μείνη ακυβέρνητος, κατατριβομένη με συζητήσεις, κρίσεις και επικρίσεις».
Έτσι, στις 30 Ιουλίου η κυβέρνηση -έχοντας την στήριξη του Λαϊκού κόμματος και της ΕΠΕΚ - μεταβλήθηκε σε υπηρεσιακή, ψήφισε τον νόμο της ενισχυμένης αναλογικής και προκήρυξε εκλογές για τις 9 Σεπτεμβρίου του 1951.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Σοφοκλής Βενιζέλος
«Αντιπρόεδρος κυβέρνησης» : Γεώργιος Παπανδρέου
«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ»: Εμμανουήλ Κοθρής
«Επί του Συντονισμού υπουργός» : προσωρινά, Γεώργιος Παπανδρέου
«Επί του Συντονισμού Μόνιμος Υπηρεσιακός υφυπουργός»: Κωνσταντίνος Α. Δοξιάδης
- αντικαταστάθηκε στις 5 Δεκεμβρίου από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο
«Επί των Εξωτερικών υπουργός» : Σοφοκλής Βενιζέλος
«Επί των Εξωτερικών Μόνιμος υφυπουργός» : Ιωάννης Πολίτης
«Επί του Τύπου και Πληροφοριών υπουργός» : προσωρινά, Εμμανουήλ Κοθρής
«Επί των Εσωτερικών υπουργός» : προσωρινά, Νικόλαος Μπακόπουλος
«Επί της Δικαιοσύνης υπουργός» : Ηλίας Λαγάκος
«Επί της Δημοσίας Τάξεως υπουργός» : Αύγουστος Θεολογίτης
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων υπουργός» : Νικόλαος Μπακόπουλος
«Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : προσωρινά, Σταύρος Κωστόπουλος
- αντικαταστάθηκε στις 9 Νοεμβρίου από τον Ευάγγελο Αβέρωφ
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί των Οικονομικών υπουργός» : Σταύρος Κωστόπουλος
«Επί των Οικονομικών υφυπουργός» : Ιωάννης Γιαννόπουλος
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί των Δημοσίων έργων υπουργός» : Ναπολέων Ζέρβας
«Επί του Εμπορίου υπουργός» : προσωρινά, Σταύρος Κωστόπουλος (από 28 Ιανουαρίου 1951)
«Επί της Βιομηχανίας υπουργός» : προσωρινά, Ανδρέας Λαμπρόπουλος (από 28 Ιανουαρίου)
«Επί των Μεταφορών υπουργός» : Νικόλαος Έξαρχος
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί της Γεωργίας υπουργός» : Ανδρέας Λαμπρόπουλος
«Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» : -
«Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υφυπουργός» : προσωρινά, Ιωάννης Γιαννόπουλος
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί της Υγιεινής υπουργός» : Αλέξανδρος Κωστόπουλος
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί της Κοινωνικής Προνοίας υπουργός»: Φωκίων Ζαΐμης
«Επί της Κοινωνικής Προνοίας υφυπουργός»: Στυλιανός Χούτας
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί της Οικισμού και Ανοικοδομήσεως υπουργός» : Φωκίων Ζαΐμης
«Επί της Οικισμού και Ανοικοδομήσεως υφυπουργός» : Στυλιανός Χούτας
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί του Εφοδιασμού και Διανομών υπουργός»: Ευάγγελος Αβέρωφ (από 9 Νοεμβρίου)
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί του Εφοδιασμού και Διανομών υφυπουργός» : Κοσμάς Αλεξανδρίδης
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Επί της Εργασίας υπουργός» : προσωρινά, Ηλίας Λαγάκος
«Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός : προσωρινά, Ναπολέων Ζέρβας
«Επί της Εθνικής Αμύνης υπουργός» : προσωρινά, Σοφοκλής Βενιζέλος
«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Επί των Στρατιωτικών υφυπουργός» : προσωρινά, Αναστάσιος Βγενόπουλος
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Επί των Ναυτικών υφυπουργός» : προσωρινά, Φωκίων Ζαΐμης
«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου : Επί της Αεροπορίας υφυπουργός» : Αναστάσιος Βγενόπουλος
παραιτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1951
«Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Λεωνίδας Ιασωνίδης
«Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Νικόλαος Τερζόγλου
Ανασχηματισμός 1ης Φεβρουαρίου 1951
Στις 28 Ιανουαρίου 1951 η κυβέρνηση με τον (λόγω διακοπών της Βουλής), Αναγκαστικό Νόμο 1671 «Περί Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργείων», προχώρησε σε αλλαγές και ανακατατάξεις των κυβερνητικών δομών. Επίσης, αναδιοργάνωσε τα υπουργεία , η σειρά των οποίων καθορίστηκε ως εξής :
«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Σοφοκλής Βενιζέλος
«Αντιπρόεδρος κυβέρνησης» : Γεώργιος Παπανδρέου
παραιτήθηκε (μαζί με τους υπουργούς του κόμματός του) στις 4 Ιουλίου 1951
1. «Υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης» (ενσωμάτωσε τις αρμοδιότητες του Υφυπουργείου Τύπου και Πληροφοριών καθώς και αυτές του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ)
«Επί της Προεδρίας της Κυβερνήσεως υφυπουργός» : Εμμανουήλ Κοθρής
2. «Υπουργείο Συντονισμού» (ως είχε)
«Υπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Παπανδρέου
αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου, προσωρινά, από τον Σοφοκλή Βενιζέλο
«Μόνιμος Υπηρεσιακός Υφυπουργός Συντονισμού»: Κωνσταντίνος Τσάτσος
- αντικαταστάθηκε στις 22 Μαΐου από τον Πέτρο Γαρουφαλιά
- αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου, προσωρινά, από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο
3. «Υπουργείο Εθνικής Αμύνης» (κατάργησε τα ξεχωριστά Υφυπουργεία των τριών όπλων)
«Υπουργός Εθνικής Αμύνης» :Σοφοκλής Βενιζέλος
«Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Δημήτριος Παπαμιχαλόπουλος
4. «Υπουργείο Εξωτερικών» (ως είχε)
«Υπουργός Εξωτερικών» : Σοφοκλής Βενιζέλος
«Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών» : Ιωάννης Πολίτης
5. «Υπουργείο Δικαιοσύνης» (ως είχε)
«Υπουργός Δικαιοσύνης» : Ηλίας Λαγάκος
- αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου, προσωρινά, από τον Γεώργιο Μαύρο
6. «Υπουργείο Εσωτερικών» ( ενσωμάτωσε και τις αρμοδιότητες του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως)
«Υπουργός Εσωτερικών» : Νικόλαος Μπακόπουλος
7. «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» (ως είχε)
«Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Γεώργιος Παπανδρέου
- αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου από τον Νικόλαο Μπακόπουλο
«Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» :Γεώργιος Μόδης
8. «Υπουργείο Οικονομικών» (ως είχε)
«Υπουργός Οικονομικών» : Σταύρος Κωστόπουλος
- αντικαταστάθηκε στις 19 Μαρτίου 1951 από τον Γεώργιο Μαύρο
«Υφυπουργός Οικονομικών» :Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
9. «Υπουργείο Εμπορίου» (ενσωμάτωσε τις περισσότερες αρμοδιότητες του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας)
«Υπουργός Εμπορίου» : Ιωάννης Γκλαβάνης
10. «Υπουργείο Βιομηχανίας» ( ενσωμάτωσε αρμοδιότητες του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Μεταφορών)
«Υπουργός Βιομηχανίας» : Λέων Μακκάς
- αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου προσωρινά, από τον Ιωάννη Γκλαβάνη
11. «Υπουργείο Δημοσίων Έργων» (ενσωμάτωσε τομείς του Υπουργείου Οικισμού και Ανοικοδομήσεως)
«Υπουργός Δημοσίων Έργων» : Ναπολέων Ζέρβας
12. «Υπουργείο Συγκοινωνιών» (μετονομασία του Υπουργείου Μεταφορών καθώς και επέκταση των αρμοδιοτήτων με αυτές του καταργηθέντος Υπουργείου Ταχυδρομείων, Τηλεφώνων και Τηλεγράφων)
«Υπουργός Συγκοινωνιών» : Ιωάννης Γιαννόπουλος
- αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου, προσωρινά, από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη
«Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Δημήτριος Ζησόπουλος
- παραιτήθηκε στις 4 Ιουλίου
13. «Υπουργείο Γεωργίας» (ως είχε)
«Υπουργός Γεωργίας» : Ανδρέας Λαμπρόπουλος
- αντικαταστάθηκε στις 4 Ιουλίου, προσωρινά, από τον Νικόλαο Τερζόγλου
14. «Υπουργείο Κοινωνικής Προνοίας» (ενσωμάτωσε τις αρμοδιότητες των Υπουργείων Υγιεινής καθώς και Οικισμού και Ανασυγκροτήσεως)
«Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Φωκίων Ζαΐμης
15. «Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας» (ως είχε)
«Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Ευστάθιος Μαλαμίδας
16. «Υπουργείο Εργασίας» (ως είχε)
«Υπουργός Εργασίας» : Γεώργιος Μπακατσέλος
«Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Λεωνίδας Ιασωνίδης
«Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Νικόλαος Τερζόγλου
Η «Υπηρεσιακή κυβέρνηση της 30ης Ιουλίου 1950»
«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Σοφοκλής Βενιζέλος
«Αντιπρόεδρος κυβέρνησης» : Εμμανουήλ Τσουδερός (από 3 Αυγούστου)
«Υφυπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Εμμανουήλ Κοθρής
- από 3 Αυγούστου, Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας
«Υπουργός Συντονισμού» : προσωρινά, Σοφοκλής Βενιζέλος
- από 3 Αυγούστου, Εμμανουήλ Τσουδερός
«Υφυπουργός Συντονισμού» : Κωνσταντίνος Τσάτσος (από 3 Αυγούστου)
«Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, αντιστράτηγος ε.α.
«Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Δημήτριος Παπαμιχαλόπουλος
«Υπουργός Εξωτερικών» : Σοφοκλής Βενιζέλος
- αντικαταστάθηκε στις 9 Αυγούστου από τον Ιωάννη Πολίτη
«Υπουργός Δικαιοσύνης» : Άγγελος Μπουρόπουλος (πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου)
«Υπουργός Εσωτερικών» : Δημήτριος Κιουσόπουλος (Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου)
«Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Νικόλαος Μπακόπουλος
«Υπουργός Οικονομικών» : Γεώργιος Μαύρος
«Υφυπουργός Οικονομικών» :Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
«Υπουργός Εμπορίου» : Ιωάννης Γκλαβάνης
«Υφυποργός Εμπορίου» : Γεράσιμος Βασιλειάδης (από 9 Αυγούστου)
«Υπουργός Βιομηχανίας» : προσωρινά, Ιωάννης Γκλαβάνης
- αντικαταστάθηκε στις 3 Αυγούστου από τον οριστικό υπουργό, Γρηγόριο Κασιμάτη
«Υπουργός Δημοσίων Έργων» : Ναπολέων Ζέρβας
«Υπουργός Συγκοινωνιών» : Δημήτριος Παπαμιχαλόπουλος
«Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Εμμανουήλ Κοθρής (από 3 Αυγούστου)
«Υπουργός Γεωργίας» : προσωρινά, Νικόλαος Τερζόγλου
«Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Φωκίων Ζαΐμης
«Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Ευστάθιος Μαλαμίδας
«Υπουργός Εργασίας» : Γεώργιος Μπακατσέλος
«Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Σωτήριος Στεργιόπουλος
«Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Νικόλαος Τερζόγλου
Αναφορές
1950 11 03
1950 11
1950
1951
|
390761
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B1
|
Νήσος Μουκάουα
|
Η Νήσος Μουκάουα (αραβικά : جزيرة مكوى ) είναι ένα μικρό νησί στην Αφρικανική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας. Ανήκει στην Αίγυπτο και βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του Κόλπου Φάουλ του αρχαίου ελληνικού Ακάθαρτου κόλπου. Πιστεύεται ότι ήταν κάποτε μέρος της ηπειρωτικής χώρας της Αιγύπτου αλλά αποκόπηκε από αυτή είτε από διάβρωση ή από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Παραπομπές
Νησιά της Αιγύπτου στην Ερυθρά θάλασσα
|
91999
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CF%89%CE%BD
|
Δολάριο Βερμούδων
|
Το δολάριο των Βερμούδων (Bermudian dollar) είναι το νόμισμα στις Βερμούδες. Ο κωδικός του (ISO 4217 είναι: BMD και κανονικά γράφεται συντομογραφημένα με το σύμβολο του δολαρίου ($ ) ή εναλλακτικά με το BD$ με σκοπό να διακρίνεται από δολάρια άλλων χωρών. Υποδιαιρείται σε 100 λεπτά (cents). Δε χρησιμοποιείται για συναλλαγές εκτός Βερμούδων.
Ιστορία
Το δολάριο εισήχθη το 1970, αντικαθιστώντας τη Λίρα των Βερμούδων, σε ισοτιμία του 1 δολαρίου προς 8 σελλίνια και 4 πένες (δηλ. 100 πένες). Αυτή η ισοτιμία επιλέχθηκε για να διευκολύνει την «κλειδωμένη» ισοτιμία του δολαρίου των Βερμούδων με το Δολάριο ΗΠΑ, καθώς πρώτα 1 λίρα ήταν ίση με 2,4 δολάρια ΗΠΑ.
Κέρματα
Το 1970 κυκλοφόρησαν κέρματα σε ονομαστικές αξίες των 1, 5, 10, 25 και 50 σεντ. Το 1 σεντ ήταν από χαλκό, ενώ τα υπόλοιπα κέρματα φτιάχτηκαν από χαλκονικέλιο. Το 1983 εμφανίστηκαν κέρματα του 1 και των 5 δολαρίων και έγιναν μεταβολές στο υλικό τους.
Σήμερα κυκλοφορούν τα εξής κέρματα:
1 σεντ
5 σσντς
10 σεντς
25 σεντς
1 δολάριο
Τραπεζογραμμάτια
Το 1970 η κυβέρνηση εισήγαγε τραπεζογραμμάτια σε αξίες των 1, 5, 10, 20 και 50 δολαρίων. Από το 1974 την παραγωγή και εκτύπωση χαρτονομισμάτων ανέλαβε η Νομισματική Αρχή των Βερμούδων, η οποία εισήγαγε τα χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων το 1982 και των 20 δολαρίων το 1988, όπότε το χαρτονόμισμα του 1 δολαρίου αντικαταστάθηκε από κέρμα.
Σήμερα είναι σε κυκλοφορία τα εξής χαρτονομίσματα:
2 δολάρια
5 δολάρια
10 δολάρια
20 δολάρια
50 δολάρια
100 δολάρια
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Νομισματική Αρχή των Βερμούδων
Στοιχεία για το νόμισμα
Βερμούδες
Νομίσματα
|
571268
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81%20%CE%92%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Βίκτωρ Βοναπάρτης
|
Ο Ναπολέων Βίκτωρ (γαλλ. Napoléon Victor, 18 Ιουλίου 1862 - 3 Μαΐου 1926) από τον Οίκο του Βοναπάρτη ήταν τιτουλάριος 4ος πρίγκιπας του Μονφόρ, ως Ναπολέων Ε΄ τιτουλάριος αυτοκράτορας των Γάλλων και τιτουλάριος βασιλιάς της Βεστφαλίας.
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ναπολέοντα Ιωσήφ, Πρίγκιπα του Μονφόρ & τιτουλάριου Βασιλιά της Βεστφαλίας και της Μαρίας Κλοτίλδης της Σαβοΐας, κόρης του Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄ της Σαρδηνίας και μετέπειτα της Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν εξάδελφος του Ναπολέοντα Γ΄ των Γάλλων.
Ο Ναπολέων Βίκτωρ Ιερώνυμος Φρειδερίκος γεννήθηκε στο Βασιλικό Ανάκτορο του Παρισιού (πρώην Καρδιναλίου Ρισελιέ) κατά τη διάρκεια που ο Ναπολέων Γ΄ ήταν αυτοκράτορας, ο οποίος παραιτήθηκε το 1870. Το 1873 απεβίωσε ο Ναπολέων Γ΄ και το 1879 ο γιος του Ναπολέων Ευγένιος, Ναπολέων Γ΄ ως διεκδικητής αυτοκράτορας των Γάλλων, ο οποίος όριζε με τη διαθήκη του διάδοχο τον 2ο εξάδελφό του Βίκτωρα. Μερικοί Βοναπαρτιστές τον θεωρούσαν, ως Ναπολέοντα Ε΄, επόμενο διεκδικητή, ενώ μερικοί άλλοι Βοναπαρτιστές τον νεότερο αδελφό του Λουδοβίκο συνταγματάρχη της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Φρουράς. Κανονικά επόμενος στη διαδοχή ήταν ο πατέρας του, που ήταν σε διένεξη με τον γιο του για το θέμα αυτό ως το τέλος της ζωής του· μάλιστα ο Ναπολέων-Ιωσήφ τον αποκλήρωσε, αφήνοντας με τη διαθήκη του κληρονόμο τον εγγονό του Λουδοβίκο (γιο του Βίκτωρα). Το 1886 νόμος εξόρισε τα μέλη των προηγουμένων δυναστειών και ο Βίκτωρ μετέβη στο Βέλγιο.
Η υπόθεση Ντρεϋφύς
Κατά τη διάρκεια της υπόθεσης Ντρεϋφύς (1894-1906) απεβίωσε το 1899 ο Πρόεδρος Φελίξ Φωρ και πολιτικά κόμματα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την αταξία που δημιουργήθηκε. Ο Βίκτωρ ως εκπρόσωπος των Βοναπαρτιστών δήλωσε, ότι θα μπορούσε να αναλάβει την αρχή και με τη στρατιωτική ικανότητα του αδελφού του να αποκαταστήσει την τάξη. Ταυτόχρονα ο Φίλιππος, Δούκας της Ορλεάνης, δισεγγονός του τελευταίου βασιλιά και διεκδικητής της εξουσίας, είχε επίσης στρατό στα σύνορα έτοιμο να τα περάσει. Τίποτε από αυτά δεν υλοποιήθηκε και η Γ΄ Δημοκρατία επέζησε της κρίσης.
Το 1926 απεβίωσε στις Βρυξέλλες. Ο συγγραφέας Σαρλ Μωρράς αναφέρει ότι ο Βίκτωρ δεν έφερε νέες ιδέες ή εναλλακτικές προτάσεις. Τον διαδέχθηκε στους Βοναπαρτιστές ο μόνος γιος του Λουδοβίκος.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1910 την Κλημεντίνα των Βέττιν-Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, κόρη του Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου, και είχε τέκνα:
Μαρία Κλοτίλδη 1912-1996, παντρεύτηκε τον Σερζ κόμη ντε Βιττ.
Λουδοβίκος 1914-1997, πρίγκιπας.
Αναφορές σε πηγές
Βικτωρ
|
798756
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%9B%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE%CF%82
|
Κώστας Λυμπουρής
|
Ο Κώστας Λυμπουρής ήταν Κύπριος ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν στη θέση του μέσου και του επιθετικού. Γεννήθηκε στη Λεύκα στις 30 Μαρτίου 1923.
Αποχώρηση από τον ΑΠΟΕΛ
Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του από τον ΑΠΟΕΛ το 1946. Παρέμεινε στην ομάδα έως το 1948. Ενώ είχαν ξεκινήσει ήδη τα γεγονότα του 1948, τον Μάιο ο ΑΠΟΕΛ, κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου, απέστειλε τηλεγράφημα στο ΣΕΓΑΣ, «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» κι ευχόταν, «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία» στην Ελλάδα. Η διοίκηση του σωματείου κάλεσε όλους τους αθλητές και ποδοσφαιριστές του σωματείου να προσυπογράψουν σχετική δήλωση, με την οποία θα συνηγορούσαν με το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος.
Οι αριστεροί παράγοντες και αθλητές του ΑΠOEΛ θεώρησαν το χαρακτηρισμό «εθνοκτόνος ανταρσία», πρόκληση και κομματική τοποθέτηση του σωματείου τους. Οι ποδοσφαιριστές Κώστας Λυμπουρής, Αγησίλαος Τσιαλής, Γωγάκης Καραγιάννης, Τάκης Σκαλιώτης, Ανδρέας Καριόλου κ.α. διαχώρισαν τη θέση τους και αρνήθηκαν να υπογράψουν τις δηλώσεις. Από εκεί και πέρα, ανέλαβε δράση ο Τύπος, ο οποίος με συνεχή ρεπορτάζ και σχόλιά του, έριχνε λάδι στη φωτιά, πυροδοτώντας την τελική έκρηξη. Ακολούθησε η επ΄ αόριστον τιμωρία πέντε αθλητών του AΠOEΛ από το σωματείο τους. Έτσι, οι ποδοσφαιριστές αυτοί απεχώρησαν από τον AΠOEΛ.
Ίδρυση Ομόνοιας
Ο Κώστας Λυμπουρής μαζί με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν, αλλά και με αρκετούς άλλους, ίδρυσαν στις 4 Ιουνίου 1948 νέο σωματείο στη Λευκωσία, τον Αθλητικό Σύλλογο Ομόνοια Λευκωσίας.
Ο Κώστας Λυμπουρής αγωνίστηκε στην Ομόνοια από το 1948 έως το 1959. Τα πρώτα 5 χρόνια η Ομόνοια ήταν μέλος της ΚΕΠΟ και από την περίοδο 1953-1955 ήταν μέλος της ΚΟΠ.
Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας διετέλεσε για πρόεδρος (1974-1981) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ομόνοιας.
Τίτλοι
Με τον ΑΠΟΕΛ υπό την αιγίδα της ΚΟΠ
Πρωτάθλημα Κύπρου (1): 1946-47
Κύπελλο Κύπρου (1): 1946-47
Με την Ομόνοια υπό την αιγίδα της ΚΕΠΟ
Πρωταθλήματα (4): 1948-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52
Κύπελλα (5): 1948-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52, 1952-53
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Κύπριοι ποδοσφαιριστές
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές ΑΠΟΕΛ
Ποδοσφαιριστές Ομόνοιας Λευκωσίας
Ποδοσφαιριστές Α΄ κατηγορίας Κύπρου
Πρόεδροι Ομόνοιας Λευκωσίας
|
524886
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%28%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%29
|
Κρόνος Αγίου Δημητρίου (καλαθοσφαίριση γυναικών)
|
Ο Γυμναστικός Σύλλογος Κρόνος Αγίου Δημητρίου είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου (Μπραχάμι) στην Αθήνα. Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1976 και οι αθλητές του αγωνίζονται με χρώματα το κόκκινο, το λευκό και το μπλε. Το έμβλημά του παραπέμπει στο πλανήτη Κρόνο, που με τη σειρά του αντλεί το όνομά του από θεότητα της ελληνικής μυθολογίας.
Ο σύλλογος καλλιεργεί τμήματα για αθλήτριες της καλαθοσφαίρισης όλων των ηλικιακών ομάδων: γυναικών, νεανίδων, κορασίδων, παγκορασίδων και μίνι. Νομικά αποτελούν ερασιτεχνικά τμήματα. Έδρα τους είναι το Νέο Κλειστό Γυμναστήριο του Αγίου Δημητρίου.
Ιστορική αναδρομή
Στα γήπεδα της Ε.Σ.ΚΑ. Νότιας Αττικής
Πριν την άνοδό του στις εθνικές κατηγορίες, ο Κρόνος είχε πανηγυρίσει στις τοπικές κατηγορίες της Ε.Σ.ΚΑ. Νότιας Αττικής ένα Κύπελλο Γυναικών (1998) και ένα Πρωτάθλημα Α' Κατηγορίας Γυναικών (2008). Κατά την άνοδο της ομάδας στις εθνικές κατηγορίες πρώτος προπονητής της ομάδας διατελούσε ο Γιώργος Χατζηδάκης με συνεργάτιδα τη Μαρία Κότσιφα.
Η πρώτη τριετία στην Α2 Εθνική (2008-2011)
Ο Κρόνος πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Α2 Εθνική Κατηγορία την περίοδο 2008-09, οπότε και αποτέλεσε τη μία από τις 14 ομάδες που σχημάτισαν τον Όμιλο Νότου. Στο πλαίσιο αυτό συγκέντρωσε 17 νίκες και 9 ήττες και - αξιοσημείωτα για πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα - κατέλαβε την 4η θέση της τελικής κατάταξης. Την ίδια χρονιά ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου συμμετείχε και στον πρώτο του αγώνα για το Κύπελλο Ελλάδος (21 Σεπτεμβρίου 2008), στον οποίο ηττήθηκε με σκορ 58-51 από το Σπόρτιγκ. Καθήκοντα πρώτης προπονήτριας την περίοδο αυτή διατήρησε η Ελένη Μίχα με συνεργάτη το Μάριο Γούναρη, δίδυμο που παρέμεινε στην ομάδα και τις επόμενες δύο.
Την επόμενη χρονιά, 2009-10, το οργανωτικό πλαίσιο της Α2 Εθνικής δεν άλλαξε και ο Κρόνος βρέθηκε και πάλι να διεκδικεί το Πρωτάθλημα Νότου απέναντι σε 13 αντιπάλους. Ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις με 18 νίκες και 8 ήττες, σκαρφαλώνοντας στην 3η θέση του τελικού βαθμολογικού πίνακα. Η πορεία της ομάδας στο Κύπελλο ολοκληρώθηκε αυτή την περίοδο μετά από τρεις αγώνες, στα πλαίσια της Γ' Φάσης. Ειδικότερα, ξεπέρασε επιτυχώς το εμπόδιο του Πειραϊκού Συνδέσμου με σκορ εντός έδρας 73-38 και, κατόπιν, νίκησε και την Πυλαία με σκορ εντός έδρας 55-48. Ο αποκλεισμός της ομάδας επήλθε εντός έδρας, μετά από ήττα από τον Παναθηναϊκό με μεγάλη διαφορά στο σκορ, 51-80.
Την περίοδο 2010-11 ο Κρόνος κατάφερε τελικά να πετύχει εκείνο που δεν κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή την άνοδο στην Α1 Εθνική, έστω κι αν δεν κατάφερε να αναδειχθεί Πρωταθλητής Νότου. Με τις ομάδες να έχουν μειωθεί πλέον σε 12, ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου είχε απολογισμό 19 νίκες και 3 ήττες, τερματίζοντας 2ος πίσω από τον Αστέρα Εξαρχείων. Στη συνέχεια συγκρούστηκε σε αγώνα μπαράζ που διεξήχθη στο Βόλο με την ομάδα που κατετάγη στην αντίστοιχη θέση του Ομίλου Βορρά, τους Τιτάνες Δράμας, καταφέρνοντας να πάρει τη νίκη με σκορ 47-41 και μαζί ένα εισιτήριο για την κορυφαία κατηγορία. Σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση του Κυπέλλου, ο Κρόνος ξεκίνησε με εντός έδρας νίκη και ειδικότερα απέναντι στην Τερψιθέα Γλυφάδας με σκορ 52-37. Στο επόμενο παιχνίδι νίκησε δύσκολα τον Αστέρα Εξαρχείων εντός έδρας με σκορ 73-71 στη β' παράταση (57-57 αγώνας, 65-65 α' παράταση). Τελικά η πορεία του σταμάτησε στη «Φάση των 16» όπου δεν κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Άρη Θεσσαλονίκης, που επικράτησε στον Άγιο Δημήτριο με σκορ 48-64.
Η πρώτη τριετία στην Α1 Εθνική (2011-2014)
Η περίοδος 2011-2012
Την περίοδο 2011-12 καταγράφεται η πρώτη παρουσία του συλλόγου στο Πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής, όπου 12 ομάδες διαγωνίστηκαν για τον τίτλο του Πρωταθλητή Ελλάδος. Για πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα, το πρόσημο της χρονιάς μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό από τη στιγμή που τερμάτισε στην 7η θέση της τελικής βαθμολογίας, αποφεύγοντας την ψυχοφθόρα διαδικασία της συμμετοχής στα Play-Outs. Για να το πετύχει συγκέντρωσε 9 νίκες και 13 ήττες.
Ο Κρόνος δεν ενέταξε στο δυναμικό του τη χρονιά αυτή Αμερικανίδες, ωστόσο το βάρος του σκοραρίσματος σήκωσε σε μεγάλο βαθμό η Σέρβα Μιλένα Βουκίσεβιτς (273 πόντοι σε 14 αγώνες, 19,50 κατά μ.ό.). Σημαντική ήταν και η συμβολή της Μαρίας Ζικυρίδου (249 πόντοι σε 22 αγώνες, 11,32 κατά μ.ό.), καθώς και της Αναστασίας Γκοτζή (237 πόντοι σε 22 αγώνες, 10,77 κατά μ.ό.). Μετά τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές η Ελένη Μίχα, αντικαταστάθηκε στον πάγκο της ομάδας από το Σταύρο Νανάκο, με συνεργάτη το Δημήτρη Λαγοπόδη, δίδυμο που παρέμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 2012.
Η πορεία της ομάδας στο Κύπελλο ξεκίνησε από τη «Φάση των 16», όπου κατάφερε να πάρει θετικό αποτέλεσμα απέναντι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, νικώντας εκτός έδρας με σκορ 47-68. Στη «Φάση των 8» διασταυρώθηκε με τον Παναθηναϊκό από τον οποίο και ηττήθηκε εντός έδρας με σκορ 61-80.
Η περίοδος 2012-2013
Τον Ιούλιο του 2012 ανακοινώθηκε η συνεργασία του συλλόγου με τον προπονητή Θοδωρή Ορφανίδη, ενώ συνεργάτης του προσελήφθη ο Γιάννης Αναστασόπουλος. Στα τέλη Νοεμβρίου ο Ορφανίδης παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους και αντικαταστάθηκε από τον Αλέκο Παππά. Ο τελευταίος καθοδήγησε την ομάδα μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013.
Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας ξεκίνησαν από το Κύπελλο Ελλάδος, στο οποίο ο Κρόνος εντάχθηκε και πάλι απευθείας στη «Φάση των 16». Εκεί ηττήθηκε εκτός έδρας από το μετέπειτα τροπαιούχο Πρωτέα Βούλας, με σκορ 66-55, με συνέπεια να αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Στο Πρωτάθλημα ο Κρόνος είχε δυσκολότερη αποστολή σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, καθώς αναδιάρθρωση των κατηγοριών επέβαλε να υποβιβαστούν πέντε ομάδες συνολικά. Η ομάδα του Μπραχαμίου συγκέντρωσε στην Κανονική Περίοδο του 2012-13 12 νίκες και 10 ήττες με αποτέλεσμα να καταταγεί στην 7η θέση. Έχοντας ισοβαθμίσει με τον Άρη Θεσσαλονίκης, βρέθηκε χαμηλότερα από αυτόν εξαιτίας των μεταξύ τους αποτελεσμάτων. Στη συνέχεια ο Κρόνος διασταυρώθηκε στη διαδικασία των Play-Outs με τον 8ο στην κατάταξη, Αστέρα Εξαρχείων, προκειμένου να πετύχει την παραμονή του στην Α1 Εθνική. Οι δύο ομάδες μετέφεραν από μία εντός έδρας νίκη από την κανονική περίοδο (65-58 και 81-45 τα σκορ) και χρειάζονταν συνολικά άλλες δύο. Ο Κρόνος τις πέτυχε διαδοχικά (72-53 εντός και 49-73 εκτός) και με τον τρόπο αυτό απέφυγε τον υποβιβασμό.
Κορυφαία σκόρερ της ομάδας κατά την Κανονική Περίοδο αναδείχθηκε η Αμερικανίδα Τζάσμιν Σμιθ (315 πόντοι σε 19 αγώνες, 16,58 κατά μ.ό.), ενώ ακολούθησαν οι Αναστασία Γκοτζή (274 πόντοι σε 21 αγώνες, 13,05 κατά μ.ό.) και Νένα Νικολαΐδου (240 πόντοι σε 21 αγώνες, 11,43 κατά μ.ό.).
Η περίοδος 2013-2014
Για το μεγαλύτερο μέρος του Οκτωβρίου, καθήκοντα πρώτου προπονητή ανέλαβε προσωρινά ο Γιώργος Περαντωνάκης με συνεργάτη τον Βαγγέλη Βασιλάκο, μέχρι την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από το Θάνο Σόφτση, ο οποίος παρέμεινε στο πόστο του σε ολόκληρη τη διάρκεια της περιόδου 2013-14.
Σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος, ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου εντάχθηκε σε αυτή αρχές Οκτωβρίου, στα πλαίσια της «Φάσης των 16». Εκεί νίκησε τον Αθηναϊκό στην παράταση με σκορ 73-71 (61-61 κανονικός αγώνας). Ακολούθως όμως, η ομάδα του Αγίου Δημητρίου δήλωσε αδυναμία μετάβασης στην Κω για αναμέτρηση με τον τοπικό Ιπποκράτη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να περάσει στην κορυφαία τετράδα άνευ αγώνος.
Την περίοδο αυτή ο Κρόνος αγωνίστηκε ξανά στην Α1 Εθνική, καταλαμβάνοντας την 9η και προτελευταία θέση στην τελική βαθμολογία της Κανονικής Περιόδου. Έχοντας συγκεντρώσει 4 νίκες και 14 ήττες, κλήθηκε να διεκδικήσει την παραμονή του στην κατηγορία μέσω διαδικασίας Play-Outs εναντίον του 8ου στη βαθμολογία Π.Α.Ο.Κ. Βάσει της προκήρυξης του Πρωταθλήματος, νικήτρια θα αναδεικνυόταν η ομάδα που πρώτη θα συγκέντρωνε τρεις νίκες εναντίον της αντιπάλου της, λαμβάνοντας υπόψη και τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου. Κρόνος και Π.Α.Ο.Κ. μετέφεραν από μία νίκη και τελικά εξάντλησαν ολόκληρη τη σειρά των επιπλέον τριών παιχνιδιών προτού ο Π.Α.Ο.Κ. λάβει το εισιτήριο για τα Play-Offs σε παιχνίδι καθοριστικής σημασίας στην έδρα του. Ειδικότερα ο Κρόνος νίκησε αρχικά εκτός έδρας με σκορ 42-59 στην Πυλαία, αλλά ακολούθως ηττήθηκε για ένα πόντο διαφορά (66-67) στην έδρα του. Τελικά ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν αυτός που παρέμεινε στην Κατηγορία επικρατώντας στη Θεσσαλονίκη με σκορ 55-43, ενώ ο Κρόνος πήρε το δρόμο του υποβιβασμού. Για τη δημιουργία της τελικής κατάταξης, Κρόνος Αγίου Δημητρίου και Ίκαρος Καλλιθέας δεν χρειάστηκε να αναμετρηθούν μεταξύ τους, αλλά κατέλαβαν την 9η και 10η θέση αντίστοιχα βάσει των επιδόσεών τους στην κανονική περίοδο.
Κατά τη διάρκεια της Κανονικής Περιόδου, η Αμερικανίδα του Κρόνου Κάθριν Χάρι συγκέντρωσε τους περισσότερους πόντους εντός της ομάδας (237 πόντοι σε 18 αγώνες, 13,17 κατά μ.ό.), ενώ βρέθηκε στη 2η θέση του πίνακα των αθλητών με τη μεγαλύτερη συλλογή ριμπάουντ στο Πρωτάθλημα (229 σε 18 αγώνες, 12,72 κατά μ.ό.). Επίσης ήταν 3η στον αντίστοιχο πίνακα για τα κοψίματα (15 σε 18 αγώνες, 0,83 κατά μ.ό.). Από την πλευρά της η Κατερίνα Σπαθάρου είχε τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα εντός της ομάδας (208 πόντοι σε 18 αγώνες, 11,56 κατά μ.ό.), ενώ είχε και την 4η καλύτερη επίδοση στις ασίστ στο σύνολο των ομάδων (64 σε 18 αγώνες, 3,56 κατά μ.ό.).
Αστάθεια στις κατηγορίες (2014-σήμερα)
Η περίοδος 2014-2015
Προκειμένου να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε να προχωρήσει το Μάιο του 2014 σε πρόσληψη νέου προπονητή και συγκεκριμένα του Λέριου Γιώργου Χατζηδάκη. Ωστόσο η συνεργασία των δύο πλευρών δεν έφτασε μέχρι την έναρξη της αγωνιστικής δράσης: ήταν η Αθηνά Ζέρβα αυτή που ανέλαβε το πόστο του τον Οκτώβριο, μένοντας σε ολόκληρη τη διάρκεια της χρονιάς.
Ο Κρόνος εντάχθηκε τη χρονιά 2014-15 στον Όμιλο Νότου της Α2 Εθνικής, ολοκληρώνοντας τον Απρίλη τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην κορυφή της τελικής βαθμολογίας. Αυτό ήταν και το πρώτο Πρωτάθλημα που ο σύλλογος κατέκτησε σε εθνικό επίπεδο. Ο απολογισμός του ήταν 20 νίκες σε 22 αγωνιστικές, τρεις περισσότερες από την επόμενη ομάδα. Αυτονόητα, ο Κρόνος απέκτησε και το δικαίωμα επιστροφής στην Α1 Εθνική το επόμενο φθινόπωρο. Παραδόξως, καμία αθλήτρια του συλλόγου δεν κατέλαβε κάποια από τις πρώτες θέσεις του πίνακα των καλύτερων σκόρερς του Πρωταθλήματος.
Την περίοδο αυτή το σωματείο του Μπραχαμίου επέδειξε ανθεκτικότητα στο Κύπελλο, λαμβάνοντας μέρος σε 4 αγώνες προτού διακοπεί η πορεία του. Συγκεκριμένα απέκλεισε στην Α' Φάση διαδοχικά τη Δάφνη Αγίου Δημητρίου (59-60 στην παράταση, 55-55 κανον. αγώνας) και το Σπόρτιγκ (46-50), αμφότερα εκτός έδρας παιχνίδια. Στη «Φάση των 16» πέταξε εκτός διοργάνωσης τον Παναθηναϊκό τον οποίο νίκησε εντός με σκορ 45-38. Τελικά ήταν η Τερψιθέα Γλυφάδας η ομάδα που απέκλεισε τον Κρόνο στη «Φάση των 8», νικώντας τον στον Άγιο Δημήτριο με σκορ 50-55.
Η περίοδος 2015-2016
Το φθινόπωρο του 2015 ο Κρόνος επέστρεψε στα γήπεδα της Α1 Εθνικής θέτοντας ως πρωταρχικό στόχο την παραμονή του. Στην προσπάθεια αυτή η ομάδα, υπό τις οδηγίες του Άρη Μαυρίδη, κλήθηκε να αντιμετωπίσει 9 αντιπάλους στην Κανονική Περίοδο του 2015-16, με τις πρώτες 8 ομάδες να συνεχίζουν στα Play-Offs και τις άλλες δύο να υποβιβάζονται. Η συλλογή 7 νικηφόρων αποτελεσμάτων σε 18 αγωνιστικές επέτρεψε στην ομάδα του Αγίου Δημητρίου να τερματίσει στην 8η θέση της τελικής βαθμολογίας, σε ισοβαθμία με την 7η Τερψιθέα Γλυφάδας.
Στο σημείο αυτό τους περισσότερους πόντους για λογαριασμό της ομάδας είχε σημειώσει η Νάταλι Ντέι (292 πόντοι σε 17 αγώνες, 17,18 κατά μ.ό.). Η αθλήτρια από τις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους αναδείχθηκε επίσης η δεύτερη παραγωγικότερη σκόρερ του Πρωταθλήματος. Ακολούθησαν εντός της ομάδας η Κύπρια Ελεάνα Πανταζή (144 πόντοι σε 15 αγώνες, 9,60 κατά μ.ό.) και η Αμερικανίδα Αντιζάτ Άνταμς (114 πόντοι σε 10 αγώνες, 11,40 κατά μ.ό.).
Στη διαδικασία των Play-Offs ο Κρόνος διασταυρώθηκε με τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό Πειραιώς, απέναντι στον οποίο μετρούσε δύο ήττες (67-45 εκτός, 60-82 εντός). Για να κλείσει η σειρά χρειαζόταν μία ακόμη νίκη εκ μέρους του Ολυμπιακού, ο οποίος την πέτυχε άμεσα στην έδρα του με σκορ 100-61. Κατά συνέπεια, ο Κρόνος τερμάτισε οριστικά στην 8η θέση της κατάταξης, παραμένοντας στην Κατηγορία την επόμενη χρονιά.
Σε ό,τι αφορά το Κύπελλο Ελλάδος, η ομάδα του Μπραχαμίου συμμετείχε σε μόλις έναν αγώνα για τη «Φάση των 16», όπου και γνώρισε την ήττα από τον Πρωτέα Βούλας με σκορ 73-71 στην παράταση (58-58 κανονικός αγώνας).
Η περίοδος 2016-2017
Έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή του στο επίπεδο της Α1 Εθνικής Κατηγορίας, ο Κρόνος επανήλθε το επόμενο φθινόπωρο στην ενεργό δράση για τις υποχρεώσεις του στο Κύπελλο Ελλάδος, με την πορεία του να είναι τελικά σύντομη. Εντάχθηκε απευθείας στη «Φάση των 16», όπου και γνώρισε άμεσα τον εκτός έδρας αποκλεισμό από τον Παναθηναϊκό με σκορ 63-41.
Στα πλαίσια της αγωνιστικής περιόδου 2016-17 ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 3 νίκες σε 22 αγωνιστικές. Η ομάδα ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις για την Κανονική Περίοδο στην 11η και προτελευταία θέση της βαθμολογικής κατάταξης, καθώς Η χαμηλή της θέση, την ενέπλεξε στη διαδικασία των Play-Outs όπου και προσπάθησε να εξασφαλίσει την παραμονή της στην κορυφαία κατηγορία. Εκεί κλήθηκε να συλλέξει τρεις νίκες απέναντι στον 8ο Πρωτέα Βούλας, ο οποίος μετέφερε ήδη δύο νίκες από την Κανονική Περίοδο. Ο Κρόνος ηττήθηκε τελικά στον πρώτο (και εν τέλει μοναδικό) μεταξύ τους αγώνα με σκορ 61-44, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην Α2 Εθνική.
Παραγωγικότερη σκόρερ της ομάδας για τη χρονιά αυτή αναδείχθηκε η Αυστραλέζα Άλεξ Σίντι (310 πόντοι σε 21 αγωνιστικές, 14,76 κατά μ.ό.). Ακολούθησαν οι Ελληνίδες Σοφία Κυριακοπούλου (198 πόντοι σε 20 αγωνιστικές, 9,90 κατά μ.ό.) και Κατερίνα Σπαθάρου (177 πόντοι σε 17 αγωνιστικές, 10,41 κατά μ.ό.). Προπονητής από το Μάιο του 2016 μέχρι το Μάιο του 2017 διετέλεσε ο Δημήτρης Λαγοπόδης.
Η περίοδος 2017-2018
Η αγωνιστική περίοδος 2017-18 αποδείχθηκε μεταβατική για το σύλλογο, με κύριο χαρακτηριστικό τη στασιμότητα. Στο Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής ο Κρόνος δεν διακρίθηκε, αλλά και βρέθηκε με ασφάλεια αρκετά πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο απολογισμός της χρονιάς ήταν 11 νίκες και 11 ήττες, ενώ στην τελική βαθμολογική κατάταξη κατέλαβε την 7η θέση. Παραγωγικότερη σκόρερ για λογαριασμό της ομάδας αναδείχθηκε η φόργουορντ Βάσω Δασκαλοπούλου (355 πόντοι), που είχε και την τρίτη καλύτερη επίδοση στον Όμιλο συνολικά.
Στο Κύπελλο Ελλάδος ο Κρόνος συμμετείχε σε δύο αγωνιστικές της Α' Φάσης προτού αποκλειστεί. Στον πρώτο αγώνα νίκησε στην έδρα του τον Ανταγόρα Κω με σκορ 71-40. Στον επόμενο γνώρισε ο ίδιος την ήττα με σκορ 73-60 από τα Καλύβια Θορικού.
Από το καλοκαίρι του 2017 μέχρι και τα τέλη Δεκέμβρη προπονήτρια του συλλόγου ήταν η πρώην καλαθοσφαιρίστρια Σταυρούλα Πρασσά, ενώ για το υπόλοιπο της χρονιάς την αντικατέστησε ο Σταύρος Νανάκος. Ο τελευταίος ανανέωσε το επόμενο καλοκαίρι το συμβόλαιό του. Συνεργάτης και των δύο ήταν η πρώην καλαθοσφαιρίστρια Νένα Νικολαΐδου.
Περίοδοι σε εθνικές κατηγορίες
Πρόσωπα
<div style="clear: both">
Σήμα
Το επίσημο σήμα του συλλόγου έχει υποστεί αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου.
Τρέχουσα αγωνιστική περίοδος
Κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2018-19, ο Γ.Σ. Κρόνος Αγίου Δημητρίου έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας που διοργάνωσε η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης. Συγκεκριμένα ήταν μία από τις 12 ομάδες που συγκρότησαν τον Όμιλο Νότου. Η ομάδα ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις για την Κανονική Περίοδο έχοντας σκαρφαλώσει στη 2η θέση της βαθμολογικής κατάταξης. Κατάφερε να συγκεντρώσει 17 νίκες σε 22 αγωνιστικές, υπερτερώντας στην ισοβαθμία που παρατηρήθηκε με τα Μελίσσια. Κορυφαία σκόρερ για λογαριασμό της ομάδας αναδείχθηκε η Αγγελική Βιντσιλαίου (278 πόντοι).
Ακολούθως η ομάδα αγωνίστηκε σε αγώνα μπαράζ απέναντι σε εκείνη που τερμάτισε στη 2η θέση του Ομίλου Βορρά, προκειμένου να προκριθεί η νικήτρια στην Α1 Εθνική Κατηγορία. Η αναμέτρηση διεξήχθη στο Κλειστό Γυμναστήριο «Δημήτριος Τόφαλος» στην Πάτρα. Νικητής αναδείχθηκε ο Κρόνος που επικράτησε του Π.Α.Σ. Γιάννινα με σκορ 66-52.
Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος η ομάδα έδειξε ανθεκτικότητα, φτάνοντας τους τέσσερις αγώνες προτού αποκλειστεί. Στα πλαίσια της Α' Φάσης σημείωσε δύο διαδοχικές νίκες: την πρώτη εκτός έδρας απέναντι στα Μελίσσια με σκορ 53-64 και τη δεύτερη στον Άγιο Δημήτριο απέναντι στην Αγία Παρασκευή με σκορ 72-46. Στη «Φάση των 16» ξεπέρασε επιτυχώς το εμπόδιο του Αστέρα Ιπποδρομίου με σκορ 79-53. Η πορεία του Κρόνου σταμάτησε στη «Φάση των 8», όπου και ηττήθηκε εντός έδρας από τον Παναθηναϊκό με σκορ 63-72.
Έδρα του συλλόγου είναι το Νέο Κλειστό Γυμναστήριο Αγίου Δημητρίου. Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου είναι ο Δημήτρης Σκουλίκας και γενική αρχηγός η Μαρία Ξάνθου. Καθήκοντα πρώτου προπονητή διατήρησε από το Δεκέμβριο του 2017 μέχρι με το Μάιο του 2019 ο Σταύρος Νανάκος με συνεργάτιδα την πρώην καλαθοσφαιρίστρια Νένα Νικολαΐδου. Το ρόστερ του Κρόνου Αγίου Δημητρίου συνέθεσαν για την περίοδο 2018-19 οι παρακάτω αθλήτριες:
Τμήματα υποδομής
Ο Κρόνος διατηρεί σήμερα ένα από τα ακμάζοντα φυτώρια νεαρών αθλητριών της χώρας, με πολλές διακρίσεις σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Στο πρόσφατο παρελθόν έχει κατακτήσει:
2× Πανελλήνια Πρωταθλήματα Κορασίδων (2018, 2019)
2× Κύπελλα Νότιας Αττικής (με ομάδα Νεανίδων) (2018, 2019)
4× Πρωταθλήματα Κορασίδων Νότιας Αττικής (2014, 2015, 2018, 2019)
4× Πρωταθλήματα Παγκορασίδων Νότιας Αττικής (2016, 2017, 2018, 2019)
Περίοδος 2013-14: Τμήμα Κορασίδων
Την αγωνιστική περίοδο 2013-14 ο Κρόνος κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο σε επίπεδο υποδομών, αυτόν του Πρωταθλητή Κορασίδων Νότιας Αττικής. Στη διάρκεια της Κανονικής Περιόδου η ομάδα είχε υποστεί μόλις μία ήττα, ενώ στη σειρά των Τελικών (2-1) αντιμετώπισε τον Ίκαρο Καλλιθέας. Στο τρίτο και καθοριστικό μεταξύ τους παιχνίδι ο Κρόνος επικράτησε με σκορ 47-44. Σε όλα τα παιχνίδια της σειράς των Τελικών για την ομάδα του Αγίου Δημητρίου διακρίθηκε η Ελευθερία Μαγγίνα.
Τον Ιούνιο του 2014 ο Κρόνος εκπροσώπησε την Ένωση Νότιας Αττικής στο 25ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων που έλαβε χώρα στη Νέα Ιωνία Μαγνησίας. Απέναντί του παρατάχθηκαν ο Άρης Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη), η Ένωση Γαλατσίου (Αττική), ο Ηρόδοτος (Κρήτη), οι Τιτάνες Παλαμά (Θεσσαλία) και η Άμιλλα Τριπόλεως (Κεντρική και Νότια Πελοπόννησος). Συλλέγοντας 4 νίκες σε 5 αγωνιστικές, ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο.
Προπονητής της ομάδας τη χρονιά αυτή ήταν ο Βαγγέλης Βασιλάκος.
Περίοδος 2014-15: Τμήμα Κορασίδων
Την επόμενη αγωνιστική περίοδο, 2014-15, ο Κρόνος αναδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά Πρωταθλητής σε τοπικό επίπεδο, επιβεβαιώνοντας την υπεροχή του τη διετία αυτή. Στη σειρά των Τελικών (2-1) αυτή τη φορά επικράτησε του Πρωτέα Βούλας, τον οποίο και νίκησε στο τρίτο και καθοριστικό αγώνα με σκορ 64-37. Την κορυφαία απόδοση είχαν οι αθλήτριες Αγγελική Τζανετάτου και Βαρβάρα Μυλωνάκη.
Τον Ιούνιο του 2015 ο Κρόνος εκπροσώπησε ξανά την Ένωση Νότιας Αττικής στο 26ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων που έλαβε χώρα αυτή τη φορά στην Καλαμπάκα. Αντίπαλοί του βρέθηκαν ο Άρης Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη), ο Παναθηναϊκός (Αττική), ο Απόλλων Πτολεμαΐδας (Δυτική Μακεδονία), ο Έσπερος Παναγίας Αλεξιώτισσας (Αχαΐα και Ηλεία) και ο Ηρόδοτος (Κρήτη). Συλλέγοντας 3 νίκες σε 5 αγωνιστικές, ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου έφυγε με το χάλκινο μετάλλιο στις αποσκευές του. Η Μυλωνάκη, επιπλέον, συμπεριλήφθη κατόπιν ψηφοφορίας των προπονητών στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά.
Προπονητής της ομάδας τη χρονιά αυτή ήταν ο Θανάσης Παναγιωτόπουλος με συνεργάτη το Γιώργο Περαντωνάκη.
Περίοδος 2017-18: Τμήμα Νεανίδων
Την αγωνιστική περίοδο 2017-18 η ομάδα Νεανίδων του Κρόνου, παρόλο που δεν κατάκτησε το οικείο της τοπικό Πρωτάθλημα, κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Γυναικών της Ένωσης Νότιας Αττικής, απέναντι σε ομάδες τυπικά ενηλίκων.
Στην προκριματική αγωνιστική νίκησε εκτός έδρας τη Φιλοθέη Μαγούλας με σκορ 46-58. Στη «Φάση των 16» υποχρέωσε σε βαρειά ήττα τον Κορυδαλλό με σκορ εκτός έδρας 35-84. Στη «Φάση των 8» νίκησε στον Άγιο Δημήτριο την ομάδα της Αργυρούπολης με σκορ 76-57. Στο Final-4, που διεξήχθη στο Κλειστό Γυμναστήριο «Πλάτων» στη Νίκαια, ξεπέρασε στους Ημιτελικούς το εμπόδιο του Φοίνικα Πειραιά με σκορ 54-48. Τέλος, κατέκτησε το τρόπαιο νικώντας στον Τελικό τον Αετό Καλλιθέας με σκορ 48-51. Τους καθοριστικούς πόντους στο τέλος της αναμέτρησης σημείωσε η πολυτιμότερη παίκτρια του αγώνα, Άσπα Γαστεράτου.
Σε ό,τι αφορά το Πρωτάθλημα Νεανίδων, ο Κρόνος έφτασε μέχρι τη σειρά των Τελικών, χάνοντας, όμως, το τρόπαιο από το Φάρο Κερατσινίου.
Προπονητικό δίδυμο της ομάδας ήταν οι Σταύρος Νανάκος και Νένα Νικολαΐδου.
Περίοδος 2017-18: Τμήμα Κορασίδων
Το τμήμα Κορασίδων του Κρόνου προσέθεσε στην τροπαιοθήκη του τον επόμενο τίτλο το Μάιο του 2018, οπότε και αναδείχθηκε για τρίτη φορά Πρωταθλήτρια ομάδα της Ένωσης Νότιας Αττικής. Στη σειρά των Τελικών (1-2) αντιμετώπισε με μειονέκτημα έδρας τον Πρωτέα Βούλας, την έδρα του οποίου έσπασε στο τρίτο και καθοριστικό παιχνίδι με σκορ 44-54.
Στα τέλη Ιουνίου η ομάδα ταξίδεψε στο Τσοτύλι Κοζάνης για να συμμετάσχει στο 29ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων. Την πεντάδα συλλόγων που αντιμετώπισε αποτέλεσαν οι: Π.Α.Ο.Κ. (Θεσσαλονίκη), Ιάσων Κολωνού (Αττική), Χανιά (Κρήτη), Κεραυνός Αγίου Γεωργίου Γρεβενών (Δυτική Μακεδονία) και Έσπερος Παναγίας Αλεξιώτισσας (Αχαΐα και Ηλεία). Ο Κρόνος, σημειώνοντας ισάριθμες νίκες σε πέντε αγωνιστικές, κατέκτησε την κορυφή του τελικού βαθμολογικού πίνακα και παράλληλα το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της ιστορίας του. Πολυτιμότερη παίκτρια της διοργάνωσης αλλά και πρώτη σκόρερ αναδείχθηκε η αθλήτριά του, Έλενα Μποσγανά. Στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά συμπεριλήφθη επίσης η Γεωργία Γρηγοροπούλου.
Προπονητής της ομάδας τη χρονιά αυτή ήταν ο Δημήτρης Σταμούλης.
Περίοδος 2018-19: Τμήμα Νεανίδων
Την αγωνιστική περίοδο 2018-19 η ομάδα Νεανίδων του Κρόνου δοκίμασε και πάλι τις δυνάμεις της στο Κύπελλο Γυναικών Νότιας Αττικής. Ξεπέρασε επιτυχώς τη «Φάση των 16» συντρίβοντας στον Άγιο Δημήτριο τη Μάνδρα με σκορ 88-26. Στη «Φάση των 8» υποδέχθηκε το σύλλογο της Βάρης, καταφέρνοντας να νικήσει με σκορ 81-56. Δεν διεξήχθη Final-4 για την τελευταία φάση της διοργάνωσης κι έτσι ο Κρόνος αντιμετώπισε στην έδρα του τον Αετό Καλλιθέας στα πλαίσια των Ημιτελικών. Νικώντας με σκορ 67-63 πήρε το εισιτήριο για τον Τελικό. Σε αγώνα που έλαβε χώρα στο ουδέτερο Κλειστό Γυμναστήριο Μοσχάτου, ο Κρόνος αναδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά Κυπελλούχος, έχοντας υποχρεώσει σε ήττα το Φοίνικα Πειραιώς με σκορ 55-47. Η Γεωργία Γρηγοροπούλου αναδείχθηκε πολυτιμότερη παίκτρια του αγώνα, ενώ διακρίθηκαν επίσης οι Έλενα Μποσγανά και Αθηνά Τζανέτου.
Σε ό,τι αφορά το Πρωτάθλημα Νεανίδων, ο Κρόνος έφτασε στη σειρά των Τελικών όπου γνώρισε, όμως, δύο διαδοχικές ήττες από τον Πρωτέα Βούλας.
Προπονητικό δίδυμο της ομάδας ήταν οι Σταύρος Νανάκος και Νένα Νικολαΐδου.
Περίοδος 2018-19: Τμήμα Κορασίδων
Την αγωνιστική περίοδο 2018-19 ο σύλλογος του Αγίου Δημητρίου κατέκτησε εκ νέου το τοπικό Πρωτάθλημα Κορασίδων, ολοκληρώνοντας τη χρονιά αήττητος εντός κι εκτός έδρας. Στη σειρά των Τελικών πέτυχε δύο συνεχόμενες νίκες απέναντι στον Πανιώνιο (86-53 εντός, 34-65 εκτός).
Τον Ιούνιο του 2019 ο Κρόνος δήλωσε το παρόν στο 30ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων που έλαβε χώρα στα Λουτρά Αιδηψού. Εκεί διεκδίκησε και κατέκτησε τον τίτλο του Πρωταθλητή Ελλάδος απέναντι στους εξής συλλόγους: Παναθηναϊκό (Αττική), Σύλλα Αιδηψού (Ανατολική Στερεά και Εύβοια), Π.Α.Ο.Κ. (Θεσσαλονίκη), Χανιά (Κρήτη) και Καβάλα (Ανατολική Μακεδονία και Θράκη). Το δεύτερο στη σειρά χρυσό μετάλλιο επήλθε με την επίτευξη πέντε νικηφόρων αποτελεσμάτων σε ισάριθμους αγώνες. Η Έλενα Μποσγανά - που την ίδια χρονιά αγωνίστηκε με τη γυναικεία ομάδα στην Α2 Εθνική - αναδείχθηκε εκ νέου πολυτιμότερη παίκτρια και κορυφαία σκόρερ της διοργάνωσης. Επιπλέον η Γεωργία Γρηγοροπούλου βρέθηκε ξανά στην κορυφαία πεντάδα.
Προπονητής και αυτήν την περίοδο ήταν ο Δημήτρης Σταμούλης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Γ.Σ. Κρόνος Αγίου Δημητρίου», επίσημος ιστότοπος του συλλόγου.
.
«Νέο Κλειστό Αγίου Δημητρίου», πληροφορίες στον ιστότοπο Gipeda.gr.
Καλαθοσφαιριση Γυναικων
Ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Σωματεία Ε.Σ.ΚΑ.Ν.Α.
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης σε άγνωστο έτος
|
737130
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B6%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BD%CE%BA%CE%BF
|
Ντρεζντένκο
|
Το Ντρεζντένκο (πολωνικά: Drezdenko, γερμανικά: Driesen) είναι πόλη του Πόβιατ Στσέλτσε-Ντρεζντένκο στο Βοεβοδάτο Λούμπους της Πολωνίας. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 10.122 κάτοικοι (2019).
Ιστορία
Η περιοχή ήταν ένας τόπος μεθοριακού οχυρού του μεσαιωνικού πολωνικού κράτους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μπολέσλαφ Γ΄ του Στραβόστομου, ανέβηκε στην τάξη της καστελάνου. Κατά την περίοδο του φεουδαρχικού κατακερματισμού της Πολωνίας αποτελούσε αρχικά μέρος του Δουκάτου της Μείζονος Πολωνίας και έπειτα αποτέλεσε αντικείμενο μάχης μεταξύ του Δουκάτου και του Μαργραβάτου του Βραδεμβούργου, το οποίο πήρε τον έλεγχο μετά το 1296. Πωλήθηκε από τους Βραδεμβούργους στο Μοναστικό Τάγμα των Τεύτονων Ιπποτών το 1317, υπό την εποπτεία των ιπποτών Μπούρκχαρντ και Χάινριχ φον ντερ Όστεν. Ωστόσο, το 1365 έγινε μέρος του Βασιλείου της Πολωνίας, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Βασιλιά Καζίμιρ Γ΄ του Μέγα, για να χαθεί και πάλι από τους Τεύτονες Ιππότες το 1408. Η πόλη παραμελήθηκε από τους Τεύτονες Ιππότες, το κάστρο κάηκε και τμήματα των τειχών της πόλης κατέρρευσαν. Το 1455, μετά τον Δεκατριετή Πόλεμο, οι Ιππότες το πούλησαν πίσω στο Βραδεμβούργο για να συγκεντρώσουν κεφάλαια για πόλεμο ενάντια στην Πολωνία. Ο Πολωνός Βασιλιάς Καζίμιρ Δ΄ της Πολωνίας έκανε ακόμα ειρηνικές προσπάθειες για να ανακτήσει την πόλη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Το 1605, η πόλη μετατράπηκε σε φρούριο, το οποίο κατά τη διάρκεια του Τριακονταετή Πολέμου πολιορκήθηκε από τους Σουηδούς, οι οποίοι το κατέλαβαν το 1639 και το κράτησαν μέχρι το 1650. Το 1662 η πόλη υπέστη πυρκαγιά. Το 1701 έγινε μέρος του Βασιλείου της Πρωσίας. Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, από το 1758 έως το 1762, η πόλη καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι οποίοι επέβαλαν υψηλές εισφορές στους κατοίκους. Ως αποτέλεσμα, μερικοί από τους κατοίκους διέφυγαν, κάποιοι εκτελέστηκαν και οι Ρώσοι έκαψαν μερικά από τα κτίρια. Επίσης ξέσπασε μια επιδημία τύφου. Μετά τον πόλεμο, τα κατεστραμμένα τμήματα των οχυρώσεων διαλύθηκαν και η πόλη επανεγκαταστάθηκε από εποίκους από την Πολωνία, την Ολλανδική Δημοκρατία και τα γερμανικά κράτη. Μετά την επανεποίκιση και την άφιξη εμπόρων από το Πόζναν και το Αμβούργο, η πόλη ευημερούσε ως κέντρο εμπορίου. Το 1775, η πόλη έλαβε προνόμιο από το Πολωνικό Στέμμα, επιτρέποντας την πώληση ξένων μεταξωτών υφασμάτων στην Πολωνία. Άλλα προϊόντα πωλήθηκαν επίσης εκεί, όπως βόδια από την Πολωνία, ουγγρικό κρασί και αποικιακά προϊόντα.
Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, γαλλικά στρατεύματα τοποθετήθηκαν στην πόλη. Το 1831, αρκετές σειρές Πολωνών αξιωματικών και στρατιωτών βάδισαν στην πόλη, εγκαταλείποντας το ρωσικό διαμελισμό της Πολωνίας μετά την αποτυχημένη Νοεμβριανή Εξέγερση. Από το 1871 έως το 1945 η πόλη ήταν μέρος της Γερμανίας. Μετά την ανεξαρτησία της Πολωνίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα πολωνικά-γερμανικά σύνορα βρίσκονταν κοντά, αφήνοντας την πόλη από τη γερμανική πλευρά. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, η τοπική οικονομία αποδυναμώθηκε και πολλοί κάτοικοι μετανάστευσαν για να εργαστούν στη Δυτική Γερμανία. Επιπλέον, οι προσπάθειες γερμανοποίησης του πολωνικού πληθυσμού εντατικοποιήθηκαν, ως αποτέλεσμα των οποίων ορισμένοι έφυγαν για την Πολωνία. Η οικονομική ανάπτυξη σημειώθηκε σε σχέση με τη στρατιωτικοποίηση της Γερμανίας από τους Ναζί τη δεκαετία του 1930, και κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί καταναγκαστικοί εργάτες, κυρίως Πολωνοί, μεταφέρθηκαν στην πόλη. Μετά τον πόλεμο, η πόλη έγινε ξανά μέρος της Πολωνίας, σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσδαμ.
Αξιοσημείωτα πρόσωπα
Άνταμ Κρίγκερ (1634–1666), Γερμανός συνθέτης
Καρλ Λούντβιχ Χένκε (1793–1866), Γερμανός αστρονόμος
Τέοντορ Σούνεμαν (1812-1868), Γερμανός μαθηματικός
Καρλ Λούντβιχ Κάλμπαουμ (1828-1899), Γερμανός ψυχίατρος
Εικόνες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημο ιστότοπος της πόλης
Εβραϊκή κοινότητα στο Ντρεζντένκο στο Virtual Shtetl
Πόλεις του Βοεβοδάτου Λούμπους
Πόλεις της Πολωνίας
Πόβιατ Στσέλτσε-Ντρεζντένκο
|
530935
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD
|
Κατάλογος των μεγαλύτερων κοσμολογικών σχηματισμών
|
Ο παρών κατάλογος των μεγαλύτερων κοσμολογικών σχηματισμών βασίζεται στις διάφορες κοσμολογικές δομές του σύμπαντος όπως υπερσμήνη γαλαξιών, γαλαξιακά νήματα και μεγάλες ομάδες κβάζαρ, των οποίων οι διαστάσεις έχουν υπολογιστεί και ταυτοποιηθεί. Τα όρια του Γαλαξία εντός του οποίου βρίσκεται η Γη, είναι δύσκολο να υπολογιστούν με ακρίβεια λόγω της ζώνης αποφυγής, η οποία είναι η περιοχή στην οποία το φως από άλλα μακρινά ουράνια σώματα εμποδίζεται από το να φτάσει στη Γη και να παρατηρηθεί. Επιπλέον για τις δομές σε πολύ μακρινή απόσταση ο υπολογισμός των διαστάσεών τους χρησιμοποιεί δεδομένα από τεχνικές όπως τη μετατόπιση προς το ερυθρό και τη διάθλαση του φωτός λόγω της επίδρασης της βαρύτητας άλλων σωμάτων, ενώ κάποιοι άλλοι σχηματισμοί δεν έχουν σαφή αρχή και τέλος ή μπορεί να επεκτείνονται εντός των ορίων άλλων σχηματισμών.
Σχηματισμοί
Κενά
Τα αστρονομικά κενά είναι γιγαντιαία διαστήματα μεταξύ των γαλαξιακών νημάτων και άλλων μεγάλων σχηματισμών στο σύμπαν στα οποία δεν περιέχεται τίποτα.
Παραπομπές
Καταλογος μεγαλυτερων
Μεγαλυτεροι κοσμολογικοι σχηματ
|
226750
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CE%BF%20%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Πέρο Άντιτς
|
Ο Πέρο Άντιτς Βουλγαρικά:Перо Антич , αγγλικά: Pero Antić) (Σκόπια, 29 Ιουλίου 1982), είναι Γιουγκοσλαβος Σκοπιανος πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Αγωνιζόταν ως πάουερ φόργουορντ και σέντερ διαθέτοντας ύψος 2,10 μέτρων. Σήμερα αποτελεί τον πρόεδρο της ομοσπονδίας μπάσκετ στα Σκόπια.
Τίτλοι
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του που τελείωσε το 2018, ο Άντιτς κατέκτησε τους παρακάτω τίτλους:
2x Πρωταθλητής Ελλάδος: 2002, 2012
Κυπελλούχος Σερβίας: 2006
2x Πρωταθλητής Βουλγαρίας: 2008, 2010
Κυπελλούχος Βουλγαρίας: 2008
Κυπελλούχος Ρωσίας: 2011
3x Ευρωλίγκα: 2012, 2013, 2017
2x Πρωταθλητής Τουρκίας: 2016, 2017
Κυπελλούχος Τουρκίας: 2016
Πρωταθλητής Σερβίας: 2018
Διακρίσεις
Τον Μάιο του 2011 αναδείχτηκε MVP του Ρωσικού κυπέλλου. Το Δεκέμβριο του 2011 αναδείχθηκε κορυφαίος αθλητής της χρονιάς στα Σκόπια.
Εθνική ομάδα
Ο Άντιτς συμμετείχε με την Εθνική Ομάδα Ανδρών των Σκοπίων στο Ευρωμπάσκετ 2009, στο Ευρωμπάσκετ 2011, καθώς και στο Ευρωμπάσκετ 2013 αποτελώντας τον αρχηγό της.
Προσωπική ζωή
Ο Άντιτς είναι έγγαμος και έχει δύο γιους.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Pero Antić, στατιστικά και συμμετοχές στον επίσημο ιστότοπο της FIBA Europe.
«Antić leads by example», συνέντευξη στον επίσημο ιστότοπο της FIBA Europe. (Video)
Καλαθοσφαιριστές από τη Βόρεια Μακεδονία
Πάουερ φόργουορντ
Σέντερ
Καλαθοσφαιριστές ΑΕΚ
Καλαθοσφαιριστές Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου
Καλαθοσφαιριστές Ακαντέμικ Σόφιας
Καλαθοσφαιριστές Λοκομοτίβ Κουμπάν
Καλαθοσφαιριστές Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης
Καλαθοσφαιριστές ΟΣΦΠ
Καλαθοσφαιριστές Ατλάντα Χοκς
Καλαθοσφαιριστές Φενέρμπαχτσε
Καλαθοσφαιριστές Α1 Εθνικής Ελλάδας
Ξένοι καλαθοσφαιριστές στην Ελλάδα
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Τουρκίας
Καλαθοσφαιριστές Αδριατικής Λίγκας
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Σερβίας
|
758760
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%89%CE%BB%CE%AF%CE%BD%20%CE%93%CE%BA%CF%89%CF%86%CE%B9%CE%AD
|
Πωλίν Γκωφιέ
|
Η Πωλίν Γκωφιέ (γαλλικά: Pauline Gauffier), γεννηθείσα Σατιγιόν (γαλλικά: Châtillon), ήταν Γαλλίδα ζωγράφος εγκατεστημένη στην Ιταλία, γεννημένη στη Ρώμη το 1772 και αποβιώσασα στη Φλωρεντία το 1801.
Βιογραφία
Γεννημένη στη Ρώμη το 1772 από Γάλλους γονείς οι οποίοι ήσαν εγκατεστημένοι εντός της συγκεκριμένης πόλης, η Πωλίν Σατιγιόν σύχναζε, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Ακαδημίας της Γαλλίας στη Ρώμη. Ο αρχιτέκτονας Σαρλ Περσιέ φιλοτέχνησε πέντε σχέδιά της, ενώ η ίδια σπούδασε ζωγραφική με τους Ζαν-Ζερμαίν Ντρουαί και Λουί Γκωφιέ.
Τον Μάρτιο του 1790 παντρεύτηκε με τον τελευταίο εξ'αυτών στη Ρώμη. Το ζεύγος απέκτησε δύο τέκνα, μεταξύ των οποίων η μετέπειτα Ιταλίδα ζωγράφος μικρογραφιών Φαουστίνα Μαλφάττι (1792-1837).
Έπειτα από αντιγαλλικές διαδηλώσεις οι οποίες έλαβαν χώρα στη Ρώμη, η οικογένεια Γκωφιέ κατέφυγε στη Φλωρεντία, όπου και απεβίωσε η Πωλίν τον Ιούλιο του 1801.
Στυλ και έργο
Η Πωλίν Γκωφιέ ήταν μαθητευόμενη του συζύγου της, καθώς και του Ζαν-Ζερμαίν Ντρουαί. Έργα της εκτέθηκαν στην Έκθεση του 1798.
Παραπομπές
Γάλλοι ζωγράφοι
|
515566
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8E%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%86%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Σώδαμος ο Άσσιος
|
Ο Σώδαμος ο Άσσιος (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας αθλητής με καταγωγή από την Άσσο στην Μικρά Ασία, ο οποίος στέφθηκε ολυμπιονίκης στο αγώνισμα δρόμου του σταδίου παίδων κατά τους 144ους (204 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Ο Παυσανίας τον αναφέρει ως τον πρώτο των Αιολών της περιοχής αυτής.
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες του σταδίου παίδων
Αρχαίοι ολυμπιονίκες από την Αιολίδα
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (3ος αιώνας π.Χ.)
|
727554
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AF%CE%B1%20%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%BE
|
Ντοροθία Ντιξ
|
Η Ντοροθία Λίντι Ντιξ (Αγγλικά: Dorothea Lynde Dix, 4 Απριλίου 1802)17 Ιουλίου 1887) ήταν Αμερικανίδα υπέρμαχος των άπορων ψυχικά ασθενών η οποία, μέσω ενός σθεναρού και διαρκούς προγράμματος πίεσης των κρατικών νομοθετικών οργάνων και του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών, δημιούργησε την πρώτη γενιά αμερικανικών ψυχιατρικών ασύλων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, υπηρέτησε ως Επιθεωρήτρια Νοσοκόμων Στρατού.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννημένη στην πόλη Χάμπντεν του Μέιν, μεγάλωσε στην πόλη Γούστερ της Μασαχουσέτης μεταξύ των συγγενών των γονιών της. Ήταν το πρώτο εκ τριών παιδιών γεννημένων από τον Τζόζεφ Ντιξ και τη Μαίρη Μπίγκελοου, που είχαν βαθιές προγονικές ρίζες στην Αποικία του Κόλπου της Μασαχουσέτης (Μασαχουσέτη Bay Colony) . Η μητέρα της υπέφερε από κακή υγεία, επομένως δεν μπόρεσε να παρέχει συνεπή υποστήριξη σε όλα τα παιδιά της. Ο πατέρας της ήταν πλανόδιος πωλητής βιβλίων και Μεθοδιστής ιεροκήρυκας. Σε ηλικία δώδεκα ετών, αυτή και οι δύο αδελφοί της στάλθηκαν στην πλούσια γιαγιά τους, την Ντοροθία Λίντι (σύζυγο του Δρ. Ελάιζα Ντιξ) στη Βοστώνη για να γλιτώσουν από τους αλκοολικούς γονείς τους και τον κακοποιητικό πατέρα τους. Άρχισε να διδάσκει σε ένα σχολείο θηλέων στο Γούστερ της Μασαχουσέτης σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και είχε αναπτύξει το δικό της πρόγραμμα σπουδών για την τάξη της, στο οποίο έδινε έμφαση στην ηθική ζωή και τις φυσικές επιστήμες. Περίπου το 1821, η Ντιξ άνοιξε ένα σχολείο στη Βοστώνη, το οποίο προτιμούσαν οι εύπορες οικογένειες. Λίγο αργότερα άρχισε επίσης να διδάσκει σε φτωχά και παραμελημένα παιδιά έξω από τον αχυρώνα του σπιτιού της γιαγιάς της, αλλά υπέφερε από κακή υγεία. Έχει υπονοηθεί ότι η Ντοροθία υπέφερε από μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια, τα οποία συνέβαλαν στην κακή υγεία της. Από το 1824 έως το 1830, έγραψε κυρίως λατρευτικά βιβλία και ιστορίες για παιδιά. Η Συνομιλία [της] για τα Κοινά Πράγματα (1824) έφτασε στην εξηκοστή έκδοσή της το 1869. Επιπλέον, το βιβλίο της Συνομιλία για τα Κοινά Πράγματα, επανεκτυπώθηκε 60 φορές και γράφτηκε στο ύφος μιας συνομιλίας μεταξύ μητέρας και κόρης. Το βιβλίο της Η Γιρλάντα της Χλωρίδας (The Garland of Flora) (1829) ήταν, μαζί με το Λεξικό της Χλωρίδας της Ελίζαμπεθ Γουίρτ, ένα από τα δύο πρώτα λεξικά λουλουδιών που δημοσιεύθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλα βιβλία της Ντιξ περιλαμβάνουν τα Ιδιωτικές Στιγμές (Private Hours), 'Αλις και Ρουθ (Alice and Ruth) και Η Πειθαρχία της Φυλακής (Prison Discipline).
Αφού η υγεία της Ντιξ την ανάγκασε να εγκαταλείψει το σχολείο της, άρχισε να εργάζεται ως γκουβερνάντα στο Μπίκον Χιλ για την οικογένεια του Γουίλιαμ Έλερι Τσάνινγκ (William Ellery Channing), ενός κορυφαίου Ουνιταριανού διανοούμενου. Ενώ εργαζόταν με την οικογένειά του, η Ντιξ ταξίδεψε στον Άγιο Κροάκ, όπου πρώτα γνώρισε τη δουλεία από πρώτο χέρι, αν και η εμπειρία της δεν την προδιάθεσε θετικά προς το κίνημα κατά της δουλείας. Το 1831, ίδρυσε ένα πρότυπο σχολείο θηλέων στη Βοστώνη, το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 1836, όταν υπέστη νευρικό κλονισμό. Η Dix ενθαρρύνθηκε να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη για να βελτιώσει την υγεία της. Ενώ ήταν εκεί συνάντησε Βρετανούς κοινωνικούς μεταρρυθμιστές που την ενέπνευσαν. Σε αυτούς τους μεταρρυθμιστές περιλαμβάνονται η Ελίζαμπεθ Φράι (Elizabeth Fry), ο Σάμιουελ Τιουκ (Samuel Tuke) και ο Γουίλιαμ Ράθμποουν (William Rathbone) με τους οποίους έζησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στην Ευρώπη. Με την ελπίδα μιας θεραπείας, το 1836 ταξίδεψε στην Αγγλία, όπου γνώρισε την οικογένεια Ράθμποουν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στην Ευρώπη και της παραμονής της με την οικογένεια Ράθμποουν, η γιαγιά της Ντοροθία πέθανε και της άφησε ένα «μεγάλο κτήμα, μαζί με τα δικαιώματα» που της επέτρεψε να ζήσει άνετα για το υπόλοιπο της ζωής της. Ήταν επίσης κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού που συνάντησε ένα ίδρυμα στην Τουρκία, το οποίο χρησιμοποιούσε ως πρότυπο ίδρυμα, παρόλο που οι συνθήκες του ήταν ακριβώς όπως και σε άλλες εγκαταστάσεις. Την προσκάλεσαν για επίσκεψη στο Γκρίνμπανκ, το προγονικό τους αρχοντικό στο Λίβερπουλ . Οι Ράθμποουνς ήταν Κουάκερς (Quakers) και εξέχοντες κοινωνικοί μεταρρυθμιστές. Στο Γκρίνμπαν, η Ντιξ γνώρισε τον δικό τους κύκλο ανδρών και γυναικών που πίστευαν ότι η κυβέρνηση πρέπει να διαδραματίσει άμεσο και ενεργό ρόλο στην κοινωνική πρόνοια. Εισήχθη επίσης στο μεταρρυθμιστικό κίνημα για τη φροντίδα των ψυχικά ασθενών στη Μεγάλη Βρετανία, γνωστή ως μεταρρύθμιση της παραφροσύνης. Τα μέλη του έκαναν διεξοδικές έρευνες για τα φρενοκομεία και τα άσυλα, δημοσιεύοντας τις μελέτες τους σε εκθέσεις στη Βουλή των Κοινοτήτων .
Μεταπολεμική καριέρα
Οι μεταρρυθμιστικές κινήσεις για τη θεραπεία των ψυχικά ασθενών συσχετίστηκαν αυτήν την περίοδο με άλλους προοδευτικές σκοπούς: τον καταργητισμό, την ιδιοσυγκρασία και τις μεταρρυθμίσεις ψηφοφόρων. Αφού επέστρεψε στην Αμερική, το 1840-41 η Ντιξ πραγματοποίησε έρευνα σε όλη την πολιτεία για τη φροντίδα των ψυχικά ασθενών φτωχών στη Μασαχουσέτη. Το ενδιαφέρον της Ντοροθία για βοήθεια στους ψυχικά ασθενείς της κοινωνίας ξεκίνησε ενώ δίδασκε μαθήματα σε γυναίκες φυλακισμένες στο Ανατολικό Κέιμπριτζ. Είδε πώς αυτά τα άτομα ήταν φυλακισμένα και των οποίων οι ιατρικές ανάγκες δεν ικανοποιούνταν, καθώς μόνο ιδιωτικά νοσοκομεία θα είχαν τέτοιες παροχές. Ήταν κατά τη διάρκεια εργασίας της στη φυλακή του Ανατολικού Κέιμπριτζ, που επισκέφτηκε το υπόγειο όπου συνάντησε τέσσερα ψυχικά ασθενή άτομα, των οποίων τα κελιά ήταν «σκοτεινά και γυμνά και ο αέρας ήταν στάσιμος και αποκρουστικός». Είδε επίσης πώς τα άτομα αυτά χαρακτηρίστηκαν ως «φτωχοί τρελοί» και φυλακίστηκαν μαζί με βίαια διαταραγμένους εγκληματίες και έλαβαν μεταχείριση που ήταν απάνθρωπη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πόλεις συνήψαν συμβόλαια με ντόπιους για να φροντίσουν άτομα με ψυχικές ασθένειες που δεν μπορούσαν να φροντίσουν τον εαυτό τους και δεν είχαν οικογένεια / φίλους για να το κάνουν. Χωρίς επίβλεψη και με ανεπαρκή χρηματοδότηση, αυτό το σύστημα είχε ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη κατάχρηση και κακοποίηση. Η Ντιξ δημοσίευσε τα αποτελέσματα σε μια φλογερή έκθεση, ένα Μνημείο, στα κρατικά νομοθετικά όργανα. "Πρόκειται, κύριοι, να επιστήσω συντόμως την προσοχή σας στη σημερινή κατάσταση των Παραφρόνων Ατόμων που βρίσκονται μέσα σε αυτήν την Κοινοπολιτεία, σε κλουβιά, καμπίνες, μαντριά! Αλυσοδεμένα, γυμνά, ξυλοκοπημένα με ράβδους και μαστιγωμένα μέχρι να μάθουν να υπακούν. " Η πίεση που άσκησε οδήγησε σε νομοσχέδιο για την επέκταση του ψυχιατρικού νοσοκομείου της πολιτείας στο Γούστερ.
Κατά τη διάρκεια του 1844, η Ντιξ επισκέφθηκε όλες τις κομητείες, τις φυλακές και τα άσυλα απόρων στο Νιου Τζέρσεϋ σε μια παρόμοια έρευνα. Ετοίμασε μια έκθεση για το Νομοθετικό Σώμα του Νιου Τζέρσεϋ, δίνοντας μια λεπτομερή περιγραφή των παρατηρήσεών της και των γεγονότων. Η Ντιξ κάλεσε επειγόντως το νομοθετικό σώμα να ενεργήσει και να διαθέσει τα κατάλληλα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση μιας εγκατάστασης για τη φροντίδα και τη θεραπεία των ψυχικά ασθενών. Αναφέρθηκε σε αρκετές περιπτώσεις για να τονίσει τη σημασία ανάληψης πολιτειακής ευθύνης για αυτήν την κατηγορία αναξιοπαθούντων. Η έκκληση της Ντιξ ήταν να προσφερθεί ηθική μεταχείριση των ψυχικά ασθενών, η οποία συνίστατο σε τρεις αξίες: σεμνότητα, αγνότητα και ευαισθησία.
Έφερε ως παράδειγμα έναν άνδρα που παλαιότερα έχαιρε σεβασμού ως νομοθέτης και νομικός, ο οποίος, υποφέροντας από ψυχική κατάπτωση, οδηγήθηκε σε δύσκολες εποχές στα γηρατειά. Η Ντιξ τον ανακάλυψε ξαπλωμένο σε ένα μικρό κρεβάτι σε ένα υπόγειο δωμάτιο του άσυλου απόρων της κομητείας, γυμνό από τις απαραίτητες ανέσεις. Έγραψε: "Αυτός ο αδύναμος και καταθλιπτικός γέρος, ένας φτωχός, αβοήθητος, μοναχικός, αλλά και με επίγνωση των περιστάσεων, και χωρίς να έχει πλέον λησμονήσει πλήρως το παρελθόν - αυτός ο αδύναμος γέρος, ποιος ήταν αυτός;" Πολλά μέλη του νομοθετικού σώματος γνώριζαν τον φτωχό νομικό της. Ο Τζόζεφ Σ. Ντοντ παρουσίασε την έκθεσή της στη Γερουσία στις 23 Ιανουαρίου 1845.
Το ψήφισμα του Ντοντ για έγκριση ασύλου πέρασε την επόμενη μέρα. Η πρώτη επιτροπή υπέβαλε την έκθεσή τους στις 25 Φεβρουαρίου, κάνοντας έκκληση στο νομοθετικό σώμα του Νιου Τζέρσεϋ να ενεργήσει αμέσως. Μερικοί πολιτικοί αντιτάχθηκαν κρυφά σε αυτό λόγω των φόρων που απαιτούνταν για να την υποστήριξή του. Η Ντιξ συνέχισε να ασκεί πίεση για εγκαταστάσεις, γράφοντας επιστολές και άρθρα για να συγκεντρώσει υποστήριξη. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, συναντήθηκε με νομοθέτες και πραγματοποίησε ομαδικές συναντήσεις το βράδυ στο σπίτι. Η πράξη εξουσιοδότησης λήφθηκε στις 14 Μαρτίου 1845 και διαβάστηκε για τελευταία φορά. Στις 25 Μαρτίου 1845, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε για τη δημιουργία κρατικής εγκατάστασης.
Η Ντιξ ταξίδεψε από το Νιού Χάμσαϊρ στη Λουιζιάνα, καταγράφοντας την κατάσταση των φτωχών ψυχικά ασθενών, γράφοντας εκθέσεις προς κρατικά νομοθετικά σώματα, και συνεργαζόμενη με επιτροπές για τη σύνταξη της απαιτούμενης νομοθεσίας και των λογαριασμών πιστώσεων που απαιτούνται. Το 1846, η Ντιξ ταξίδεψε στο Ιλινόις για να μελετήσει τις ψυχικές ασθένειες. Κατά την παραμονή της εκεί, αρρώστησε και πέρασε το χειμώνα στο Σπρίνγκφιλντ αναρρώντας. Υπέβαλε έκθεση στη νομοθετική σύνοδο του Ιανουαρίου 1847, η οποία υιοθέτησε νομοθεσία για την ίδρυση του πρώτου κρατικού ψυχιατρικού νοσοκομείου του Ιλλινόις.
Το 1848, η Ντιξ επισκέφθηκε τη Βόρεια Καρολίνα, όπου και πάλι ζήτησε μεταρρύθμιση στη φροντίδα των ψυχικά ασθενών. Η πρώτη της προσπάθεια για μεταρρύθμιση στη Βόρεια Καρολίνα απορρίφθηκε. Ωστόσο, αφού η σύζυγος ενός μέλους του διοικητικού συμβουλίου ζήτησε, ως τελευταία της επιθυμία, να επανεξεταστεί το αίτημα της Ντιξ, εγκρίθηκε το νομοσχέδιο για μεταρρύθμιση. Το 1849, όταν ιδρύθηκε η Κρατική Ιατρική Εταιρεία (Βόρειας Καρολίνας), η νομοθεσία ενέκρινε την κατασκευή ενός ιδρύματος στην πρωτεύουσα, το Ράλεϊ , για τη φροντίδα ασθενών με ψυχικές ασθένειες. Το Άσυλο Ντιξ Χιλ (Dix Hill Asylum), που ονομάστηκε προς τιμήν του πατέρα της Ντοροθία Ντιξ, άνοιξε τελικά το 1856. Εκατό χρόνια αργότερα, το Άσυλο Ντιξ Χιλ μετονομάστηκε σε νοσοκομείο Ντοροθία Ντιξ, προς τιμήν της κληρονομιάς της. Ένα δεύτερο κρατικό νοσοκομείο για τους ψυχικά ασθενείς εγκρίθηκε το 1875, το κρατικό νοσοκομείο Μπράτον (Broughton) στο Μόργκαντον, της Βόρειας Καρολίνας . Και τελικά, το Νοσοκομείο Γκόλντσμπορο (Goldsboro) για μαύρους φρενοβλαβείς χτίστηκε επίσης στο ανατολικό τμήμα της πολιτείας. Η Ντιξ είχε μια προκατειλημμένη άποψη ότι η ψυχική ασθένεια σχετίζεται με τις συνθήκες των λευκών μορφωμένων, όχι των μειονοτήτων (Dix, 1847).
Ήταν καθοριστικής σημασίας για την ίδρυση του πρώτου δημόσιου ψυχιατρικού νοσοκομείου στην Πενσυλβάνια, το Κρατικό Νοσοκομείο του Χάρισμπουργκ. Το 1853, ίδρυσε τη βιβλιοθήκη και την αίθουσα ανάγνωσής της.
Το αποκορύφωμα της δουλειάς της στην Ουάσινγκτον ήταν το νομοσχέδιο προς όφελος των άπορων φρενοβλαβών, νομοθεσία για την παραχώρηση (49.473 τετ.χλμ.) ομοσπονδιακής γης (40.000 τετ.χλμ.) για χρήση προς όφελος των ψυχικά ασθενών και το υπόλοιπο για τους «τυφλούς, κωφούς και μουγκούς». Τα έσοδα από την πώληση θα διανεμηθούν στις πολιτείες για τη δημιουργία και τη διατήρηση ασύλων. Το νομοσχέδιο της Ντιξ για τη γη πέρασε και από τα δύο συμβούλια του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά το 1854, ο πρόεδρος Φράνκλιν Πιρς άσκησε βέτο, υποστηρίζοντας ότι η κοινωνική πρόνοια ήταν ευθύνη των πολιτειών. Πληγωμένη από την ήττα του νομοσχεδίου της για τη γη, το 1854 και το 1855 η Ντιξ ταξίδεψε στην Αγγλία και την Ευρώπη. Επανασυνδέθηκε με την οικογένεια Ράθμποουν και, ενθαρρυνόμενη από Βρετανούς πολιτικούς που ήθελαν να αυξήσουν την επιρροή του Γουάιτχολ στη Σκωτία, διεξήγαγε έρευνες για τα φρενοκομεία της Σκωτίας. Αυτό το έργο είχε ως αποτέλεσμα το σχηματισμό της Σκωτσέζικης Επιτροπής Παραφροσύνης για την επίβλεψη των μεταρρυθμίσεων.
Η Ντιξ επισκέφθηκε τη βρετανική αποικία της Νέας Σκωτίας το 1853 για να μελετήσει τη φροντίδα των ψυχικά ασθενών. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, ταξίδεψε στη νήσο Σαμπλ για να ερευνήσει αναφορές για εγκατάλειψη ψυχικά ασθενών εκεί. Οι αναφορές αυτές ήταν σε μεγάλο βαθμό αβάσιμες. Ενώ βρισκόταν στη νήσο Σαμπλ, η Ντιξ βοήθησε στη διάσωση ενός ναυαγίου. Με την επιστροφή της στη Βοστώνη, ηγήθηκε μιας επιτυχημένης εκστρατείας για την αποστολή αναβαθμισμένου εξοπλισμού διάσωσης στο νησί. Μια μέρα μετά την άφιξη των προμηθειών, ένα πλοίο ναυάγησε στο νησί. Ευτυχώς, χάρη στη δουλειά της Ντιξ, σώθηκαν 180 άτομα.
Το 1854, η Ντιξ διερεύνησε τις συνθήκες των ψυχιατρικών νοσοκομείων στη Σκωτία και βρήκε ότι ήταν σε παρόμοια κακή κατάσταση. Το 1857, μετά από χρόνια εργασίας και αντιπολίτευσης, νόμοι μεταρρύθμισης τελικά ψηφίστηκαν. Η Ντιξ ανέλαβε ένα παρόμοιο έργο στις Αγγλονορμανδικές Νήσους (Channel Islands), διαχειριζόμενη τελικά την οικοδόμηση ενός ασύλου μετά από δεκατρία χρόνια αναταραχής. Επεκτείνοντας τη δουλειά της σε όλη την Ευρώπη, η Ντιξ συνέχισε στη Ρώμη. Συναντώντας για άλλη μια φορά ερείπωση και κακομεταχείριση, η ΝΤιξ ζήτησε ακρόαση με τον Πάπα Πίους IX . Ο Πάπας ήταν δεκτικός στα ευρήματα της Ντιξ και επισκέφθηκε ο ίδιος τα άσυλα, σοκαρισμένος με τις συνθήκες που επικρατούσαν σε αυτά. Ευχαρίστησε τη Ντιξ για τη δουλειά της, λέγοντας σε μια δεύτερη ακρόαση μαζί της ότι "μια γυναίκα πιστή στον Προτεσταντισμό, διέσχισε τις θάλασσες για να στρέψει την προσοχή του σε αυτά τα μέλη του ποιμνίου του που υφίστανται ανελέητη κακομεταχείριση."
Ο εμφύλιος πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, η Ντιξ, στις 10 Ιουνίου 1861, διορίστηκε Επιθεωρήτρια Νοσοκόμων Στρατού από τον Στρατό της Ένωσης, υπερισχύοντας της Δρ Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ .
Η Ντιξ έθεσε κατευθυντήριες γραμμές για το υποψήφιο νοσηλευτικό προσωπικό. Οι εθελόντριες έπρεπε να είναι ηλικίας 35 έως 50 ετών και με λιτή εμφάνιση. Υποχρέωσή τους ήταν να φορούν μαύρα ή καφέ φορέματα, χωρίς κοσμήματα ή καλλυντικά. Η Ντιξ ήθελε να αποφύγει την αποστολή ευάλωτων, ελκυστικών νεαρών γυναικών στα νοσοκομεία, όπου φοβόταν ότι θα έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης από τους άνδρες (γιατρούς και ασθενείς). Η Ντιξ συχνά απέλυε εθελόντριες νοσοκόμες που δεν είχε εκπαιδεύσει ή προσλάβει προσωπικά (κερδίζοντας την οργή ομάδων υποστήριξης όπως η Υγειονομική Επιτροπή Αμερικής ).
Σε κόντρα με τους γιατρούς του Στρατού, η Ντιξ διαπληκτίστηκε μαζί τους για τον έλεγχο των ιατρικών εγκαταστάσεων και την πρόσληψη και απόλυση νοσοκόμων. Πολλοί γιατροί και χειρουργοί δεν ήθελαν γυναίκες νοσοκόμες στα νοσοκομεία τους. Για να λύσει το αδιέξοδο, το Πολεμικό Τμήμα εισήγαγε τον Αρ. 351 τον Οκτώβριο του 1863. Εκχώρησε τόσο στον Γενικό Χειρουργό ( Joseph K. Barnes ) όσο και στην Επιθεωρήτρια Νοσοκόμων Στρατού (Ντιξ) τη δικαιοδοσία να διορίζουν γυναίκες νοσοκόμες. Ωστόσο, έδωσε στους γιατρούς τη δύναμη να διορίζουν υπαλλήλους και εθελοντές σε νοσοκομεία. Αυτό απάλλαξε την Ντιξ από την άμεση επιχειρησιακή ευθύνη. Ως επιθεωρήτρια, η Ντιξ εφάρμοσε το πρόγραμμα νοσηλευτικής του ομοσπονδιακού στρατού, στο οποίο πάνω από 3.000 γυναίκες θα υπηρετούσαν τελικά. Εν τω μεταξύ, η επιρροή της επισκιάστηκε από άλλες εξέχουσες γυναίκες, όπως η Δρ Μαίρη Έντουαρντς Γουόκερ και η Κλάρα Μπάρτον. Παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 1865 και αργότερα θεώρησε αυτό το «επεισόδιο» στην καριέρα της ως αποτυχία. Αν και εκατοντάδες καθολικές μοναχές υπηρέτησαν επιτυχώς ως νοσοκόμες, η Ντιξ δεν τις εμπιστευόταν. Ο αντι-καθολικισμός της υπονόμευσε την ικανότητά της να συνεργάζεται με καθολικές νοσοκόμες, λαϊκές ή θρησκευόμενες.
Αλλά η δίκαιη φροντίδα της για τραυματίες τόσο της Ένωσης όσο και της Συνομοσπονδίας , διασφάλισε τη μνήμη της στο Νότο . Οι νοσοκόμες της παρείχαν συχνά τη μόνη διαθέσιμη στο πεδίο της μάχης φροντίδα στους τραυματίες της Συνομοσπονδίας. Η Τζορτζιάννα Γούλσεϊ, νοσοκόμα της Dix, είπε: «Ο χειρουργός που ήταν υπεύθυνος για το στρατόπεδό μας… φρόντιζε όλες τις πληγές τους, οι οποίες ήταν συχνά σε σοκαριστική κατάσταση, ιδίως μεταξύ των ανταρτών. Κάθε βράδυ και πρωί ήταν ντυμένοι. " Μια άλλη νοσοκόμα της Ντιξ, η Τζούλια Σούζαν Γουίλοκ, είπε: «Πολλοί από αυτούς ήταν επαναστάτες. Δεν μπορούσα να τους προσπεράσω αδιαφορώντας. Αν και εχθροί, ήταν αβοήθητοι άνθρωποι που υπέφεραν. "
Όταν οι Συνομοσπονδικές δυνάμεις υποχώρησαν από το Γκέτισμπεργκ (Gettysburg), άφησαν πίσω τους 5.000 τραυματισμένους στρατιώτες. Αυτοί περιθάλφθηκαν από ένα μεγάλο μέρος του νοσηλευτικού προσωπικού της Ντιξ. Η νοσοκόμα της Ένωσης Κορνέλια Χάνκοκ έγραψε για την εμπειρία: «Δεν υπάρχουν λέξεις στην αγγλική γλώσσα για να εκφράσω τα δεινά μάρτυρας των οποίων έγινα σήμερα. . . "
Έχαιρε εκτίμησης για το έργο της καθ 'όλη τη διάρκεια του πολέμου λόγω της αφοσίωσής της. Αυτό προήλθε από το γεγονός ότι παραμέρισε την προηγούμενη δουλειά της για να επικεντρωθεί πλήρως στον πόλεμο που μαινόταν. Με το τέλος του πολέμου η προσφορά της αναγνωρίστηκε επίσημα. Της απονεμήθηκαν δύο εθνικές σημαίες, με αυτές τις σημαίες να είναι για «τη Φροντίδα, τη Βοήθεια και την Ανακούφιση των Άρρωστων και τραυματισμένων Στρατιωτών των Ηνωμένων Πολιτειών στο Πεδίο Μάχης, σε Στρατόπεδα και Νοσοκομεία κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πολέμου». Η Ντιξ ίδρυσε τελικά τριάντα δύο νοσοκομεία και άσκησε επιρροή για τη δημιουργία δύο άλλων στην Ιαπωνία.
Μεταπολεμική ζωή
Στο τέλος του πολέμου, η Ντιξ βοήθησε να συγκεντρωθούν κονδύλια για το εθνικό μνημείο νεκρών στρατιωτών στη στρατιωτική εγκατάσταση Fortress Monroe . Μετά τον πόλεμο, συνέχισε τη σταυροφορία της για να βελτιώσει τη φροντίδα των κρατουμένων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες και των ψυχικά ασθενών. Το πρώτο της βήμα ήταν να επανεξετάσει τα άσυλα και τις φυλακές στο Νότο για να αξιολογήσει τη ζημιά που προκάλεσε ο πόλεμος στις εγκαταστάσεις τους. Εκτός από την επιδίωξη μεταρρυθμίσεων στις φυλακές μετά τον εμφύλιο πόλεμο, εργάστηκε επίσης για τη βελτίωση των υπηρεσιών διάσωσης στη Νέα Σκωτία, ιδρύοντας ένα μνημείο πολέμου στην υδάτινη περιοχή Χάμπτον Ρόουντς της Βιρτζίνια και ένα συντριβάνι για διψασμένα άλογα στην Πλατεία της Βοστώνης.
Το 1881, η Ντιξ μετακόμισε στο Δημόσιο Νοσοκομείο του Νιου Τζέρσι, που ήταν γνωστό στο παρελθόν ως Δημόσιο Νοσοκομείο Trenton, το οποίο έχτισε χρόνια πριν. Η κρατική νομοθεσία είχε ορίσει μια σουίτα για ιδιωτική χρήση της Ντιξ όσο ζούσε. Παρά την κλονισμένη της υγεία, συνέχισε την αλληλογραφία με άτομα από την Αγγλία, την Ιαπωνία και αλλού. Η Ντιξ πέθανε στις 17 Ιουλίου 1887. Τάφηκε στο νεκροταφείο Mount Auburn στο Κέμπριτζ (Cambridge) της Μασαχουσέτης .
Διακρίσεις
Η Ντιξ εξελέγη «Ισόβια Πρόεδρος» της Ένωσης Νοσηλευτών Στρατού (μια κοινωνική λέσχη για νοσηλευτικό προσωπικό που εθελοντικά συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο), αλλά δεν είχε καμία σχεδόν σχέση με την οργάνωση. Αντιτάχθηκε στις προσπάθειές της να πάρει στρατιωτικές συντάξεις για τα μέλη της.
Τον Δεκέμβριο του 1866 της απονεμήθηκαν δύο εθνικές σημαίες για την υπηρεσία της κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Αυτό το βραβείο απονεμήθηκε για "τη Φροντίδα, τη Βοήθεια και την Ανακούφιση των Άρρωστων και τραυματισμένων Στρατιωτών των Ηνωμένων Πολιτειών στο πεδίο μάχης, σε Καταυλισμούς και Νοσοκομεία κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Πολέμου."
Το 1979 εντάχθηκε στo Εθνικό Πάνθεον Γυναικών .
Το 1983 η Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών τίμησε τη δια βίου φιλανθρωπία και προσφορά της, εκδίδοντας γραμματόσημο σειράς Dorothea Dix Great American .
Το 1999 μια σειρά από έξι ψηλά μαρμάρινα πάνελ με χάλκινη προτομή στο καθένα προστέθηκε στη Μασαχουσέτη . Οι προτομές είναι των Dix, Florence Luscomb, Mary Kenney O'Sullivan, Josephine St. Pierre Ruffin, Sarah Parker Remond και Lucy Stone . Επίσης, δύο αποσπάσματα από καθεμία από αυτές τις γυναίκες (συμπεριλαμβανομένης της Ντιξ) είναι χαραγμένα στο δικό τους μαρμάρινο πάνελ και ο τοίχος πίσω από όλα τα πάνελ έχει ταπετσαρία φτιαγμένη από έξι κυβερνητικά έγγραφα που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά , με κάθε έγγραφο να σχετίζεται με τον αγώνα μίας ή περισσότερων από τις γυναίκες.
Ένα πλοίο μεταφοράς των Ηνωμένων Πολιτειών που υπηρετούσε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ονομάστηκε, προς τιμήν της Ντιξ, USS <i id="mwASA">Dorothea L. Dix</i> .
Το Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας Bangor μετονομάστηκε τον Αύγουστο του 2006 σε Ψυχιατρικό Κέντρο Dorothea Dix .
Ένας κρατήρας στην Αφροδίτη ονομάστηκε Ντιξ προς τιμήν της.
Μνημονεύεται στο Μονοπάτι της Γυναικείας Κληρονομιάς της Βοστώνης .
Πολλές τοποθεσίες γιορτάζουν την Ντιξ, όπως η Πτέρυγα Ντιξ (Dix Ward) στο ψυχιατρείο McLean Asylum στο Σόμερβιλ, το νοσοκομείο Ντίξμοντ Χόσπιταλ (Dixmont Hospital) στην Πενσυλβάνια, το σπίτι της, Dorothea L. Dix House, και το Πάρκο της Ντοροθία Ντιξ (Dorothea Dix Park) που βρίσκεται στο Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας.
Works
Έγραψε ποικιλία άλλων φυλλαδίων σχετικά με τους τρόφιμους φυλακών. Είναι επίσης συγγραφέας πολλών αιτημάτων προς νομοθετικά όργανα σχετικά με το θέμα των φρενοκομείων, καθώς και αναφορών για φιλανθρωπικά ζητήματα.
Για νεαρό αναγνωστικό κοινό
Also Internet Archive. Note: other replications of this book are also available via Google Books.
Alice and Ruth
Evening Hours
και άλλα βιβλία.
Δείτε επίσης
Kirkbride Plan
Dorothea Dix Hospital
Other nurses of the American Civil War
Louisa May Alcott
Addie L. Ballou
Louisa Hawkins Canby
Helen L. Gilson
Mary Phinney von Olnhausen
Virginia Gonzalez Torres
Σημειώσεις
a. Internet Archive currently lists seven copies of Francis Tiffany's book, of varying replication quality. The book was reprinted a number of times, and publishers may vary. However, the text is identical. Unfortunately, two of the easier to read versions uploaded to Internet Archive, namely this and this (the two bottom listings), are missing the title page, so were not utilised for the citation in this article. The information provided in the Internet Archive listings should never be used for citation, as they can contain inaccuracies (as can Google book listings). The uploaded, visible text itself should always be relied upon.
Παραπομπές
Για περαιτέρω ανάγνωση
Baker, Rachel. Angel of Mercy; The Story of Dorothea Lynde Dix. New York: Messner, 1955.
Brown, Thomas J. Dorothea Dix: New England Reformer. Cambridge, Mass: Harvard University Press, 1998.
Dix, Dorothea Lynde, and David L. Lightner. Asylum, Prison, and Poorhouse: The Writings and Reform Work of Dorothea Dix in Illinois. Carbondale, Ill: Southern Illinois University Press, 1999.
Lowe, Corinne. The Gentle Warrior, A Story of Dorothea Lynde Dix. New York: Harcourt, Brace, 1948.
Marshall, Helen E. Dorothea Dix: Forgotten Samaritan. Chapel Hill: The University of North Carolina press, 1937.
Norman, Gertrude. Dorothea Lynde Dix. Lives to remember. New York: Putnam, 1959.
Schlaifer, Charles, and Lucy Freeman. Heart's Work: Civil War Heroine and Champion of the Mentally Ill, Dorothea Lynde Dix. New York: Paragon House, 1991.
Wilson, Dorothy Clarke. Stranger and Traveler: The Story of Dorothea Dix, American Reformer. Boston: Little, Brown, 1975.
Για αναγνωστικό κοινό νεαρής ηλικίας
Colman, Penny. Breaking the Chains: The Crusade of Dorothea Lynde Dix. White Hall, Va: Shoe Tree Press, 1992.
Herstek, Amy Paulson. Dorothea Dix: Crusader for the Mentally Ill. Historical American biographies. Berkeley Heights, NJ: Enslow Publishers, 2001.
Malone, Mary, and Katharine Sampson. Dorothea L. Dix: Hospital Founder. A Discovery biography. New York: Chelsea Juniors, 1991.
Muckenhoupt, Margaret. Dorothea Dix: Advocate for Mental Health Care. Oxford portraits. New York: Oxford University Press, 2003.
Schleichert, Elizabeth, and Antonio Castro. The Life of Dorothea Dix. Pioneers in health and medicine. Frederick, Md: Twenty-First Century Books, 1992.
Witteman, Barbara. Dorothea Dix: Social Reformer. Let freedom ring. Mankato, Minn: Bridgestone Books, 2003.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Dorothea Dix Correspondence from the Historic Psychiatry Collection, Menninger Archives, Kansas Historical Society
Robin Pape, Burkhart Brückner: Biography of Dorothea Lynde Dix in: Biographical Archive of Psychiatry (BIAPSY), 2015.
Norwood, Arlisha. "Dorothea Dix". National Women's History Museum. 2017
Ιστορία της ψυχιατρικής
Αμερικανοί ακτιβιστές
|
833259
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89%20%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Ασφάλεια μέσω αφάνειας
|
Ασφάλεια μέσω αφάνειας (ή ασφάλεια μέσω συσκότισης ή ασάφειας) στη μηχανική ασφάλειας είναι η εξάρτηση στη μυστικότητα του σχεδιασμού ή υλοποίησης ως την κύρια μέθοδο παροχής ασφάλειας σε ένα σύστημα ή ένα εξάρτημα.
Ιστορία
Ένας πρώιμος αντίπαλος της ασφάλειας μέσω της συσκότισης ήταν ο κλειδαράς Άλφρεντ Τσαρλς Χομπς, ο οποίος το 1851 έδειξε στο κοινό πώς θα μπορούσαν να διαλέξουν κλειδαριές τελευταίας τεχνολογίας. Απαντώντας στις ανησυχίες ότι η αποκάλυψη ελαττωμάτων ασφαλείας στο σχεδιασμό των κλειδαριών θα μπορούσε να τις κάνει πιο ευάλωτες στους εγκληματίες, είπε: «Οι απατεώνες είναι πολύ ένθερμοι στο επάγγελμά τους και γνωρίζουν ήδη πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να τους διδάξουμε».
Υπάρχει ελάχιστη επίσημη βιβλιογραφία για το ζήτημα της ασφάλειας μέσω της αφάνειας. Βιβλία για τη μηχανική ασφάλειας παραθέτουν την αρχή του Κέρκχοφ από το 1883, αν αναφέρουν οτιδήποτε. Για παράδειγμα, σε μια συζήτηση σχετικά με τη μυστικότητα και τη διαφάνεια στη Διοίκηση και Έλεγχο Πυρηνικών:Τα οφέλη από τη μείωση της πιθανότητας ενός τυχαίου πολέμου θεωρήθηκε ότι υπερτερούν των πιθανών οφελών της μυστικότητας. Αυτή είναι μια σύγχρονη μετενσάρκωση της αρχής του Κέρκχοφ, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον δέκατο ένατο αιώνα, ότι η ασφάλεια ενός συστήματος πρέπει να εξαρτάται από το κλειδί του και όχι από το ότι ο σχεδιασμός του παραμένει σκοτεινός.Στον τομέα της νομικής ακαδημαϊκής κοινότητας, ο Peter Swire έχει γράψει για την αντιστάθμιση μεταξύ της ιδέας ότι «η ασφάλεια μέσω της αφάνειας είναι μια ψευδαίσθηση» και της στρατιωτικής αντίληψης ότι «τα ανοιχτά στόματα βυθίζουν πλοία» καθώς και για το πώς ο ανταγωνισμός επηρεάζει τα κίνητρα για αποκάλυψη.
Η αρχή της ασφάλειας μέσω της αφάνειας ήταν γενικότερα αποδεκτή στην κρυπτογραφία την εποχή που ουσιαστικά όλοι οι καλά πληροφορημένοι κρυπτογράφοι απασχολούνταν από εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών, όπως η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας. Τώρα που οι κρυπτογράφοι εργάζονται συχνά σε πανεπιστήμια, όπου οι ερευνητές δημοσιεύουν πολλά ή ακόμα και όλα τα αποτελέσματά τους και δοκιμάζουν δημόσια σχέδια άλλων, ή στην ιδιωτική βιομηχανία, όπου τα αποτελέσματα ελέγχονται πιο συχνά από διπλώματα ευρεσιτεχνίας και πνευματικά δικαιώματα παρά από μυστικότητα, το επιχείρημα έχει χάσει μερικά της παλαιότερης δημοτικότητάς του. Ένα πρώιμο παράδειγμα ήταν το PGP, του οποίου ο πηγαίος κώδικας είναι δημόσια διαθέσιμος σε οποιονδήποτε. Η τεχνολογία ασφαλείας σε μερικά από τα καλύτερα εμπορικά προγράμματα περιήγησης (όπως το Chromium ή ο Mozilla Firefox) θεωρείται επίσης εξαιρετικά ασφαλής παρά το γεγονός ότι είναι ανοιχτού κώδικα.
Υπάρχουν αντικρουόμενες ιστορίες σχετικά με την προέλευση αυτού του όρου. Οι θαυμαστές του Συστήματος Μη Συμβατού Χρονομερισμού (ITS) του MIT λένε ότι δημιουργήθηκε σε αντίθεση με τους χρήστες του Multics πέρα από τον διάδρομο, για τους οποίους η ασφάλεια ήταν πολύ μεγαλύτερο ζήτημα παρά για το ITS. Μέσα στην κουλτούρα του ITS, ο όρος αναφερόταν, αυτοσαρκαστικά, στην κακή κάλυψη της τεκμηρίωσης και στην ασάφεια πολλών εντολών, και στη στάση ότι όταν ένας τουρίστας καταλάβαινε πώς να δημιουργήσει προβλήματα, θα είχε γενικά ξεπεράσει την επιθυμία να να τα καταφέρει, γιατί ένιωθε μέρος της κοινότητας. Ένα παράδειγμα σκόπιμης ασφάλειας μέσω της αφάνειας στο ITS έχει σημειωθεί: η εντολή για να επιτρέπεται η ενημέρωση κώδικα του τρέχοντος συστήματος ITS (altmode altmode control-R) ήταν $$^D . Πληκτρολογώντας Alt Alt Control-D όριζε μια σημαία που θα εμπόδιζε την επιδιόρθωση του συστήματος ακόμα κι αν ο χρήστης αργότερα το έκανε σωστά.
Τον Ιανουάριο του 2020, το NPR ανέφερε ότι αξιωματούχοι του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αϊόβα αρνήθηκαν να μοιραστούν πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια της εφαρμογής κοινοβουλευτικής ομάδας του, για «να βεβαιωθούμε ότι δεν μεταδίδουμε πληροφορίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μας». Οι ειδικοί στον τομέα της κυβερνοασφάλειας απάντησαν ότι «η απόκρυψη των τεχνικών λεπτομερειών της εφαρμογής της δεν προστατεύει το σύστημα».
Κριτική
Η ασφάλεια μόνο μέσω της αφάνειας αποθαρρύνεται και δεν συνιστάται από τους φορείς τυποποίησης. Το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) στις Ηνωμένες Πολιτείες προτείνει μερικές φορές κατά αυτής της πρακτικής: «Η ασφάλεια του συστήματος δεν πρέπει να εξαρτάται από το απόρρητο της υλοποίησης ή των στοιχείων της.»
Η τεχνική έρχεται σε αντίθεση με την ασφάλεια από το σχεδιασμό και την ανοιχτή ασφάλεια, αν και πολλά έργα του πραγματικού κόσμου περιλαμβάνουν στοιχεία όλων των στρατηγικών.
Η αφάνεια στην αρχιτεκτονική εναντίον της τεχνικής
Η γνώση του τρόπου κατασκευής του συστήματος διαφέρει από την απόκρυψη και το καμουφλάζ. Η αποτελεσματικότητα της αφάνειας στην ασφάλεια των επιχειρήσεων εξαρτάται από το αν η αφάνεια είναι πάνω από άλλες καλές πρακτικές ασφαλείας ή εάν χρησιμοποιείται μόνη της. Όταν χρησιμοποιείται ως ανεξάρτητο επίπεδο, η αφάνεια θεωρείται έγκυρο εργαλείο ασφαλείας.
Τα τελευταία χρόνια, η ασφάλεια μέσω της αφάνειας έχει κερδίσει υποστήριξη ως μεθοδολογία στον τομέα της κυβερνοασφάλειας μέσω του Moving Target Defense και της εξαπάτησης στον κυβερνοχώρο. Το πλαίσιο ανθεκτικότητας στον κυβερνοχώρο του NIST, 800-160 Volume 2, συνιστά τη χρήση της ασφάλειας μέσω της αφάνειας ως συμπληρωματικό μέρος ενός ανθεκτικού και ασφαλούς υπολογιστικού περιβάλλοντος.
Δείτε επίσης
Στεγανογραφία
Zero-day
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Eric Raymond on Cisco's IOS source code 'release' v Open Source
Computer Security Publications: Information Economics, Shifting Liability and the First Amendment από τους Ethan M. Preston και John Lofton
by Jay Beale
Secrecy, Security and Obscurity & The Non-Security of Secrecy του Bruce Schneier
"Security through obsolescence", Robin Miller, linux.com, 6 Ιουνίου 2002
Μυστικότητα
Κρυπτογραφία
|
284675
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%82
|
Παπάς
|
Ο παπάς είναι στοίχημα απάτη υπό την προσποίηση ότι είναι παιχνίδι οξυδέρκειας.
Κανόνες
Ο κοινώς λεγόμενος «παπατζής» κινεί τρία τραπουλόχαρτα πέρα δώθε. Ένα από αυτά, ο «παπάς», έχει φιγούρα (ρήγας, ντάμα ή βαλές) και ζητείται να βρεθεί. Οι παίκτες βάζουν στοίχημα ποιο είναι το συγκεκριμένο τραπουλόχαρτο. Σχεδόν πάντα χάνουν τα λεφτά τους, ενώ ένας μυστικός συνεργάτης του απατεώνα (ή περισσότεροι), ο κοινώς λεγόμενος «αβανταδόρος», όταν βάζει στοίχημα κερδίζει, και με αυτό τον τρόπο παρακινεί το ενδιαφέρον των υπολοίπων να παίξουν και αυτοί. Το όνομα του παιχνιδιού προέρχεται από τις λέξεις που λέει ο απατεώνας όταν μετακινεί τα τραπουλόχαρτα: «εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;»
Ιστορία
Πρώτος ο Ρωμαίος Σενέκας περιέγραψε ένα κόλπο, που μοιάζει με τον παπά. Στην πρόσφατη ιστορία συναντάμε τον παπά για πρώτη φορά στο Λονδίνο του 19ου αιώνα. Στην Αθήνα ήταν καθημερινό φαινόμενο & στην οδό Πανεπιστημίου, αλλά κυρίως στην οδό Αθηνάς τις εποχές του '50 & του '60, όπως μαρτυρούν οι στίχοι του άριστης γενικής περιγραφής λαϊκού τραγουδιού «Οι παπατζήδες».
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Απάτη
|
17031
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Άρδας
|
Ο ποταμός Άρδας (βουλγάρικα: Арда Άρντα) είναι παραπόταμος του Έβρου. Στην αρχαιότητα, ονομαζόταν Άρπησσος. Το συνολικό μήκος του ποταμού είναι 290 χιλιόμετρα, από τα οποία τα 241 βρίσκονται στο έδαφος της Βουλγαρίας και τα 49 στο έδαφος της Ελλάδας.
Γεωγραφικές πληροφορίες
Πηγάζει από τη βουλγαρική πλευρά των ορέων της Κούλας, και συγκεκριμένα από το όρος Στάμνα, και εισέρχεται στο ελληνικό έδαφος δίπλα από το χωριό Μηλέα. Αφού διασχίσει 49 χιλιόμετρα σε ελληνικό έδαφος στην επαρχία Ορεστιάδας, εκβάλλει στον ποταμό Έβρο, στην περιοχή του χωριού Καστανέων, κοντά στην Αδριανούπολη. Κατά μήκος αυτής της πορείας του έχουν αναπτυχθεί διάφορα μικρά και μεγάλα χωριά μέσα στη λεκάνη του ποταμού. Τα χωριά αυτά, από δυτικά προς ανατολικά, είναι η Μηλέα (ή Μηλιά), το Θεραπειό, ο Κυπρίνος, τα Κόμαρα, το Αμμοβούνο, το Φυλάκιο, η Ελαία (ή Ελιά), ο Κέραμος, η Πλάτη, ο Άρζος, ο Καναδάς, τα Μαράσια και τέλος τα μεγάλα χωριά Ρίζια και Καστανιές.
Φεστιβάλ Άρδα
Στον Άρδα κάθε καλοκαίρι από το 1995 πραγματοποιείται η Συνάντηση Νέων, φεστιβάλ με τη συμμετοχή διάσημων καλλιτεχνών και νέων της Ελλάδας αλλά και των Βαλκανίων.
Εικόνες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φεστιβάλ Άρδα
Ποταμοί της Θράκης
Ποταμοί της Βουλγαρίας
Παραπόταμοι του Έβρου (Θράκη)
|
53460
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84
|
Ευρωμπάσκετ
|
Ευρωμπάσκετ (αγγλικά: FIBA EuroBasket) ονομάζεται το πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης για τις εθνικές ομάδες ανδρών της ευρωπαϊκής ζώνης της FIBA (αν και δεν ταυτίζεται απολύτως με την Ευρώπη ως ήπειρο). Παλαιότερα ονομαζόταν επισήμως Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης.
Η διοργανώση είχε ξεκινήσει το 1935 κάθε 2 χρόνια ενώ λόγο του 2ου Παγκοσμίου είχαμε παύση 1941,1943. Ο θεσμός διοργανώνεται κάθε 2 χρόνια από το 1947 έως το 2017 από την FIBA Europe.Ήταν τις μονές χρονιές ώστε να μη συμπίπτει με τις παγκόσμιες διοργανώσεις. Πέραν του ότι αναδεικνύει τον πρωταθλητή της ζώνης, το Ευρωμπάσκετ χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια και ως κριτήριο για πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Καλαθοσφαίρισης.
Σύντομη επισκόπηση
Ο θεσμός εγκαινιάστηκε το 1935, με τις πρώτες διοργανώσεις να μονοπωλούνται από δύο χώρες της Βαλτικής, τις Λετονία και Λιθουανία.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέτειλαν τα άστρα των χωρών του ανατολικού μπλοκ. Έως τις αρχές της δεκαετίας του '80 το χρυσό μετάλλιο κατέληγε συνήθως στη Σοβιετική Ένωση, ενώ άλλες μεγάλες δυνάμεις αυτής της περιόδου υπήρξαν οι Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία. Από αυτές, η τελευταία ήταν ουσιαστικά η μόνη ομάδα που κατάφερνε να συναγωνίζεται σε σταθερή βάση τους Σοβιετικούς, κερδίζοντας τρεις στη σειρά διοργανώσεις στη δεκαετία του '70.
Το 1983 η Ιταλία γίνεται η πρώτη χώρα που εκθρονίζει τους «ανατολικούς» από την πρώτη θέση - θα το επαναλάβει η Ελλάδα το 1987. Σοβιετικοί και Γιουγκοσλάβοι πάντως θα συνεχίσουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο έως τη διάλυση των κρατών τους.
Οι κοσμογονικές πολιτικές αλλαγές του 1991, καθώς και η άρση της απαγόρευσης συμμετοχής που ίσχυε για τους παίκτες του NBA (1992), έχουν άμεση επίδραση στο Ευρωμπάσκετ. Από τη μία τα μετάλλια γίνονται θεωρητικά πιο προσβάσιμα για τις καλές ομάδες, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν πια τα ακλόνητα μεγαθήρια. Απ' την άλλη όμως, ανεβαίνει κατακόρυφα το επίπεδο δυσκολίας ακόμη και για τις μεσαίες θέσεις, με πολλές από τις νεοσύστατες εθνικές ομάδες (Σερβία, Κροατία, Ρωσία, Λιθουανία κ.ά.) να αποδεικνύονται ικανοί συνεχιστές της παράδοσης που κουβαλούν. Στο Ευρωμπάσκετ του 1993, οι μισές θέσεις των προημιτελικών καταλαμβάνονται από πρώην Σοβιετικούς ή Γιουγκοσλάβους. Ομοίως το 1995, όταν μάλιστα και τα τρία μετάλλια καταλήγουν σε τέτοιες χώρες, κ.ο.κ. Ιδίως οι Σέρβοι - υπό την ονομασία ακόμη της Γιουγκοσλαβίας - εξελίσσονται στους νέους αυτοκράτορες της Ευρώπης, κατακτώντας τις 3 από τις 4 διοργανώσεις της περιόδου 1995-2001. Παράλληλα, η συμμετοχή πολλών παικτών από το ΝΒΑ κάνει το άθλημα πολύ πιο αθλητικό και γρήγορο σε σύγκριση με το παρελθόν.
Οι επόμενες διοργανώσεις θα κυλήσουν με εναλλαγές διαφόρων χωρών στις πρώτες θέσεις μέχρι την εκτίναξη της Ισπανίας στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000. Με τρεις συνεχόμενες συμμετοχές σε τελικούς (2007, 2009, 2011), από τις οποίες θα κερδίσει τους δύο τελευταίους, η Ισπανία θα γίνει η πρώτη χώρα μετά το 1997 που κατακτά δεύτερο συνεχόμενο τίτλο.
Κατάλογος διοργανώσεων και νικητών
Πηγή: FIBA
Πίνακας μεταλλίων
Σημείωση: Η FIBA δεν αναγνωρίζει στη Σερβία τα μετάλλια της Γιουγκοσλαβίας μεταξύ 1995-2001.
Στατιστικά
Οι αγώνες με τις μεγαλύτερες διαφορές
Οι αγώνες με τα μεγαλύτερα σκοραρίσματα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Eurobasket history at fibaeurope.com
H Εθνική Ομάδα από τη σελίδα της Εθνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης
|
649445
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BF%20%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B9
|
Τζόρτζιο Κρισταλίνι
|
Ο Τζόρτζιο Κρισταλίνι (ιταλικά: Giorgio Cristallini) (Περούτζια, 26 Ιουνίου 1921- 2 Δεκεμβρίου 1999), ήταν Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Φιλμογραφία
Σκηνοθεσία
Giudicatemi (1949)
Operazione mitra (1951)
La prigioniera di Amalfi (1952)
Assi alla ribalta, (1954)
Accadde tra le sbarre (1955)
I quattro pistoleri di Santa Trinità (1971)
Sei jellato amico, hai incontrato Sacramento (1972)
I gabbiani volano basso (1977)
Σενάρια
Le legioni di Cleopatra, (1959)
Ercole, Sansone, Maciste e Ursus gli invincibili, σε σκηνοθεσία Τζόρτζιο Καπιτάνι (1964)
La bambola di Satana, (1969)
L'amica di mia madre, (1975)
La bravata, (1977)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Παραπομπές
Ιταλοί σεναριογράφοι
Ιταλοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
716403
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Σπυρίδων Σπυρομήλιος
|
Το όνομα Σπυρίδων Σπυρομήλιος μπορεί να σχετίζεται με τα παρακάτω πρόσωπα:
Σπύρος Μήλιος ή Σπυρομήλιος (1800-1880), στρατιωτικός, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός
Σπύρος Σπυρομήλιος (1864-1930), αξιωματικός της ελληνικής Χωροφυλακής.
|
588237
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%A6%CE%AC%CF%83%CE%BF
|
Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Μπουρκίνα Φάσο
|
Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Μπουρκίνα Φάσο (γαλλικά: Fédération Burkinabé de Football, FBF) είναι το όργανο διοίκησης του ποδοσφαίρου στην Μπουρκίνα Φάσο. Εδρεύει στο Ουαγκαντουγκού. Διοργανώνει εθνικά ερασιτεχνικά και επαγγελματικά πρωταθλήματα, ενώ είναι υπεύθυνη και για τη διεξαγωγή του κυπέλλου της χώρας. Συντονίζει επίσης τις δραστηριότητες των εθνικών ομάδων ανδρών, γυναικών και νέων της Μπουρκίνα Φάσο.
Ιστορία
Ο οργανισμός συστάθηκε το 1959. Εντάχθηκε στην Αφρικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (CAF) και στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA) το 1964.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες
Ποδόσφαιρο στη Μπουρκίνα Φάσο
|
661271
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%B6%CE%B9%20%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%B8
|
Λίζι Βελάσκεθ
|
Η Ελίζαμπεθ Αν Βελάσκεθ (Elizabeth Anne Velásquez ; 13 Μαρτίου 1989) είναι Αμερικανίδα ακτιβίστρια, συγγραφέας και YouTuber. Γεννήθηκε με μια εξαιρετικά σπάνια ασθένεια που ονομάζεται σύνδρομο Μάρφανοιντ-λιποδυστροφία και η οποία, μεταξύ των συμπτωμάτων, την αποτρέπει να αποθηκεύει σωματικό λίπος και να αποκτά βάρος. Η ασθένεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα η Βελάσκεθ να πέσει θύμα εκφοβισμού στην παιδική της ηλικία. Στην εφηβεία, αντιμετώπισε τον διαδικτυακό εκφοβισμό, που τελικά την ενέπνευσε να ασχοληθεί με το κίνητρο και τις ομιλίες με θέμα αυτό.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1989 στο Ώστιν και είναι η μεγαλύτερη από τα τρία παιδιά της Ρίτα και του Γουαδελούπε Βελάσκεθ. Γεννήθηκε τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα και το βάρος της ήταν μόλις 1.219 κιλά (2 πόντοι, 10 ίντσες).
Η Βελάσκεθ φοίτησε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τέξας μέχρι τα τέλη του 2012, όπου αρίστευσε στο Τμήμα Επικοινωνίας. Είμαι ρωμαιοκαθολική και έχει δηλώσει για την πίστη της, "Έχει υπάρξει ο βράχος μου για κάθε περίσταση, το να έχω απλά τον χρόνο να μένω μόνη και να προσεύχομαι και να μιλάω στον Θεό και να ξέρω ότι είναι εκεί για μένα".
Καριέρα
Από το 2006 που ένα βίντεο στο YouTube την χαρακτήρισε ως την "Ασχημότερη Γυναίκα στον Κόσμο", όταν η ίδια ήταν 17 ετών, η Βελάσκεθ έχει εκφραστεί κατά του εκφοβισμού. Τον Ιανουάριο 2014, έδωσε μια ομιλία στο TEDxAustinWomen με τον τίτλο "Πώς ορίζεις εσύ τον εαυτό σου" ενώ τα βίντεό της στο YouTube έχουν λάβει πάνω από 54 εκατ. προβολές. Είναι γνωστή για την αισιοδοξία της. Για τον Μήνα Αποφυγής του Εκφοβισμού το 2015, φιλοξένησε ένα challenge στα κοινωνικά δίκτυα.
Το πρώτο της βιβλίο, σε συνεργασία με την μητέρα της Ρίτα, είναι μια αυτοβιογραφία της που δημοσιεύτηκε το 2010 στα αγγλικά και στα ισπανικά. Ονομάζεται Lizzie Beautiful: The Lizzie Velásquez Story και περιλαμβάνει τις επιστολές που είχε γράψει η μητέρα της Βελάσκεθ στην ίδια όταν ήταν ακόμα παιδί.
Η Βελάσκεθ έχει επίσης γράψει δυο παιδικά βιβλία, που εξιστορούν προσωπικές ιστορίες και προσφέρουν συμβουλές. Το βιβλίο Be Beautiful, Be You (2012) περιγράφει το ταξίδι της στο "να ανακαλύψει τι μας κάνει πραγματικά όμορφους, και διδάσκει τους αναγνώστες να αναγνωρίζουν τα μοναδικά χαρίσματά τους". Το βιβλίο αυτό είναι επίσης διαθέσιμο στα ισπανικά με τον τίτλο Sé bella, sé tú misma (2013). Το βιβλίο Choosing Happiness (2014) αναφέρεται σε μερικά από τα εμπόδια που η Βελάσκεθ έχει αντιμετωπίσει και πώς "έμαθε την σημασία να επιλέγει το να είναι ευτυχισμένη όταν τα πάντα οδηγούν στο να πρέπει να τα παρατήσεις". Και τα δυο βιβλία εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο Liguori Publications.
Το βιβλίο Dare to be Kind, που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2017, αναφέρεται στην σημασία τού να παραμένεις ευγενικός και απορρέει από την προσωπική εμπειρία της από πρώτο χέρι απέναντι στον προσωπικό και διαδικτυακό εκφοβισμό.
Ένα ντοκιμαντέρ με τον τίτλο A Brave Heart: The Lizzie Velásquez Story έκανε πρεμιέρα στο κανάλι SXSW στις 14 Μαρτίου 2015. Η ταινία προβλήθηκε στο κανάλι Lifetime στις 17 Οκτωβρίου 2016.
Η Βελάσκεθ πρωταγωνιστεί από τον Απρίλιο 2017 στην σειρά Unzipped, σε δικό της σενάριο.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Velásquez, Lizzie (December 20, 2013). "How Do YOU Define Yourself Lizzie Velasquez at TEDxAustinWomen". YouTube.
Adams, Sam (March 14, 2015). "Lizzie Velasquez: Woman labelled 'ugliest in the world' by online bullies fights back with film about her life'. Daily Mirror.
Hurst, Samantha (May 14, 2014). "'The Lizzie Project' Surpasses $180k Goal on Kickstarter". Crowdfund Insider.
|
568398
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CE%8C%CE%BD%CF%84%CE%BD%CE%B5%CF%81
|
Αριθμόμετρο Όντνερ
|
Το Αριθμόμετρο του Όντνερ ήταν μία πολύ επιτυχημένη αριθμητική μηχανή που εφευρεθεί στη Ρωσία το 1873 από τον Β. Τ. Όντνερ, έναν Σουηδό μετανάστη. Η βιομηχανική παραγωγή του ξεκίνησε το 1880 στο εργαστήριο του Όντνερ στην Αγία Πετρούπολη. Αν και η μηχανή ήταν πολύ γνωστή, η παραγωγή της κράτησε μόνο τριάντα χρόνια μέχρι το εργοστάσιο να κρατικοποιηθεί και να κλείσει κατά τη Ρώσικη επανάσταση το 1917.
Από το 1892 έως τα μέσα του 20ού αιώνα, δημιουργήθηκαν ανεξάρτητες εταιρίες σε ολόκληρο τον κόσμο για την κατασκευή αντιγράφων του αριθμόμετρου του Όντνερ και μέχρι το 1960, έχοντας πουλήσει εκατομμύρια τεμάχια. Λόγω της μεγάλης εμπορικότητας του, το αριθμόμετρο του Όντνερ έγινε μια από τις πιο επιτυχημένες αριθμομηχανές που σχεδιάστηκαν ποτέ.
Ιστορία
Ο Όντνερ σκέφτηκε την αριθμομηχανή του το 1871 καθώς επισκεύαζε ένα αριθμόμετρο του Τόμας (ο οποίος ήταν το μοναδικό αριθμόμετρο που κυκλοφορούσε την εποχή εκείνη) και αποφάσισε να αλλάξει τον βαρύ και ογκώδη κύλινδρο του Λάιμπνιτς από έναν ελαφρύτερο και μικρότερο τροχό. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι δύο αυτές μηχανές λέγονται αριθμόμετρα αλλά δείχνουν τελείως διαφορετικά.
Ο Όντνερ έφτιαξε την πρώτη έκδοση του αριθμόμετρού του το 1873. Το 1876, συμφώνησε να κατασκευάσει 14 τεμάχια για τον Λούντβιχ Νόμπελ τα οποία και παρέδωσε το 1877. Από το 1878 έως το 1879 κατάφερε να πατεντάρει το μηχάνημά του σε πολλές χώρες καθώς και μία βελτιωμένη έκδοση το 1890. Η μαζική παραγωγή δε ξεκίνησε το 1890 με αυτό το βελτιωμένο σχέδιο.
Το 1891 ο Όντνερ άνοιξε ένα υποκατάστημα του εργοστασίου του στη Γερμανία. Δυστυχώς έπρεπε να το πουλήσει στην Grimme,Natalis & Co, το 1892, λόγο της δυσκολίας να έχουν δύο μονάδες παραγωγής σε τόσο μεγάλη απόσταση. Η εταιρία αυτή, ξεκίνησε τη δική της παραγωγή στην πόλη Μπράουνσβαϊχ και πούλησε τα δικά της μηχανήματα με το όνομα Brunsviga, που στα λατινικά είναι η πόλη Μπράουνσβαϊχ, πράγμα το οποίο τους έκανε πολύ διάσημους.
Μετά το θάνατο του Όντνερ το 1905, οι γιοί του Αλέξανδρος και Γεώργιος και ο γαμπρός του Καρλ Ζίβερτ συνέχισαν την παραγωγή και περίπου 23,000 αριθμομηχανές κατασκευάστηκαν μέχρι το εργοστάσιο να κρατικοποιηθεί στη διάρκεια της Ρώσικης επανάστασης και να κλείσει κατ' αναγκαστικά το 1918.
Πηγές
Μαθηματικά όργανα
Μηχανές
Τεχνολογία
|
78505
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CE%84%20%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Πτολεμαίος Ι΄ Αλέξανδρος
|
Ο Πτολεμαίος Ι' Αλέξανδρος ( ??? – 88 π.Χ. ) ήταν ο δέκατος (σύμφωνα με κάποιες εκδοχές ο ένατος) βασιλιάς της Δυναστείας των Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε την Αίγυπτο καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν γιος του βασιλιά Πτολεμαίου Η' του Φύσκονος και της Κλεοπάτρας Γ'.
Διαδοχή του Πτολεμαίου Η'
Ο Πτολεμαίος γεννήθηκε το 140 π.Χ. και κατά την παιδική του ηλικία αναγκάστηκε να ακολουθήσει την οικογένειά του στο νησί της Κύπρου, όπου διέφυγαν μετά από πραξικόπημα που οργάνωσε η Κλεοπάτρα Β' κατά του πατέρα του. Αργότερα η οικογένεια ανέλαβε εκ νέου την εξουσία.
Όταν πέθανε ο Πτολεμαίος Η' ο Φύσκων, άφησε πίσω του την ανηψιά που έγινε η δεύτερη σύζυγός του, την Κλεοπάτρα Γ'. Επίσης δύο γιους, τον Πτολεμαίο και τον Πτολεμαίο Αλέξανδρο, καθώς και τρεις κόρες: την Τρύφαινα, βασίλισσα των Σελευκιδών στη Συρία, την Κλεοπάτρα Δ', που παντρεύτηκε τον μεγαλύτερο από τους δυο αδερφούς της και την Κλεοπάτρα Σελήνη Α'. Είχε επίσης και ένα γιο από μια παλλακίδα του, πιθανώς από την Ειρήνη, ο οποίος ονομαζόταν Πτολεμαίος Απίων. Ο εκλιπών βασιλιάς στη διαθήκη του επέλεξε να διαιρέσει το βασίλειό του, παραχωρώντας στον Πτολεμαίο Απίονα την Κυρηναϊκή, της οποίας πρέπει ήδη να είχε οριστεί αντιβασιλιάς. Όσο για τον θρόνο της Αιγύπτου, αυτόν τον άφησε στην Κλεοπάτρα Γ', με την προϋπόθεση να μοιραζόταν τη βασιλεία με έναν από τους γιους της, όποιον αυτή προτιμούσε.
Ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του Πτολεμαίου Η', που ήταν τότε είκοσι πέντε ετών περίπου, κατοικούσε εκείνη την εποχή στην Κύπρο. Η Κλεοπάτρα σκόπευε να επιλέξει για τους δικούς της λόγους τον νεότερο αδερφό του, τον Αλέξανδρο, όμως όπως συνέβαινε με τους Μακεδόνες προγόνους τους, οι αλεξανδρινοί τελικά έκριναν εκείνοι επιβάλλοντας τον Πτολεμαίο. Αξιοσημείωτο ωστόσο παραμένει πως το όνομα της μητέρας του αναφερόταν πρώτο στα επίσημα διατάγματα. Ο τελευταίος έγινε βασιλιάς με το όνομα Πτολεμαίος Φιλομήτωρ Σωτήρ. Επιλέχθηκε και γι’ αυτόν, όπως έκανε και ο πατέρας του, ένα από τα επίθετα που είχε ήδη χρησιμοποιηθεί για προκάτοχό του, δηλαδή Σωτήρας ο Β'. Ωστόσο ο λαός, με θέληση αστεϊσμού, τον αποκαλούσε ο Λάθυρος, δηλαδή «ο Φάβας».Όσο για τον μικρότερο αδερφό του, τον Αλέξανδρο, η μητέρα τους θεώρησε συνετό να τον απομακρύνει από την Αλεξάνδρεια. Έλαβε τον τίτλου του Στρατηγού της Κύπρου και διέμενε στο νησί.
Ενθρόνιση του Πτολεμαίου Ι'
Υπάρχουν ενδείξεις πως, καθώς περνούσε ο καιρός, ο Πτολεμαίος Θ' ο Λάθυρος, κατάφερε να κερδίσει έδαφος απέναντι στη μητέρα του. Κατά τον δέκατο χρόνο της βασιλείας του Πτολεμαίου Θ', η Κλεοπάτρα Γ' προσπάθησε να ξανακερδίσει τη δύναμή της οργανώνοντας πραξικόπημα. Κατηγόρησε τον βασιλιά για απόπειρα δολοφονίας της και υπήρξε τόσο πειστική για τους αλεξανδρινούς που ο Πτολεμαίος Θ' αναγκάστηκε να φύγει με πλοίο το 107 π.Χ. Η μητέρα του κάλεσε, τότε, τον αδερφό του από την Κύπρο για να αναλάβει τα σκήπτρα. Μητέρα και γιος αναγορεύτηκαν Θεοί Φιλομήτορες Σωτήρες. Ο Πτολεμαίος Ι' παντρεύτηκε την κόρη του έκπτωτου αδερφού του, Βερενίκη Γ'.
Η Κλεοπάτρα δεν σκόπευε να αφήσει τον Πτολεμαίο Θ' να το σκάσει ζωντανός. Εκείνος όμως διέφυγε από την Κύπρο προσωρινά, και όταν αργότερα επέστρεψε εγκαταστάθηκε με ασφάλεια χωρίς να έχει η Κλεοπάτρα τη δύναμη να τον διώξει από μια περιοχή αιγυπτιακών συμφερόντων. Η σύγκρουσή ανάμεσά τους έλαβε χώρα στο ταραγμένο βασίλειο της Συρίας, όμως δεν είχε κανένα αποτέλεσμα για τους Πτολεμαίους: ο Πτολεμαίος Θ' επέστρεψε στην Κύπρο το 102 π.Χ. και η Κλεοπάτρα στην Αίγυπτο.
Η Κλεοπάτρα δεν έζησε πολύ καιρό μετά από τις άκαρπες προσπάθειές της στην Παλαιστίνη. Πέθανε το φθινόπωρο του 101 π.Χ., όντας περίπου 60 ετών.
Οι ιστορικές μαρτυρίες (Junianus Justinus, Παυσανίας, Αθηναίος) θεωρούν πως ο Πτολεμαίος Ι' Αλέξανδρος θανάτωσε τη μητέρα του, αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται.
Το όνομα της βασιλομήτορος παύει να αναγράφεται στα επίσημα έγγραφα και αντικαθίσταται από αυτό της συζύγου του Πτολεμαίου Ι', της Βερενίκης Γ'. Ονομάζεται ως Βασίλισσα Βερενίκη, Θεά Φιλάδελφος. Η βασιλεία του Πτολεμαίου Ι' Αλέξανδρου (101 – 89 π.Χ.) στην Αίγυπτο παραμένει σκοτεινή για μας και έχουμε ελάχιστες μαρτυρίες από επιγραφές.
Το 96 π.Χ. ο Πτολεμαίος Απίων, Βασιλιάς της Κυρήνης, πέθανε και κληροδότησε τη χώρα του στους Ρωμαίους. Η Ρώμη δεν διεκδίκησε τη γη αυτή αμέσως, αλλά άφησε πρώτα μια χρονική περίοδο στις πέντε μεγάλες πόλεις της Κυρηναϊκής να διευθετήσουν μόνες τους τις υποθέσεις τους. Η Κυρηναϊκή έγινε επίσημα ρωμαϊκή επαρχία το 94 π.Χ., αποτελώντας έναν «άβολο» γείτονα για το πτολεμαϊκό κράτος, σε μια απόσταση 500 μιλίων προς τη Δύση.
Αποπομπή και Θάνατος
Το 89 π.Χ. ο Πτολεμαίος Αλέξανδρος είχε χάσει πλήρως τη δημοτικότητά του. Είχε γίνει σαν τον πατέρα του εξαιρετικά υπέρβαρος και επιδιδόταν σε ακολασίες και οινοποσίες. Ο στρατός στράφηκε εναντίον του και τον ανάγκασε να διαφύγει στη Συρία. Εκεί μάζεψε μισθοφορικό στρατό και εισέβαλε εκ νέου στην Αίγυπτο. Για να πληρώσει τους στρατιώτες του διέπραξε ιεροσυλία απέναντι στον συνονόματό του Αλέξανδρο τον Μέγα, εξοργίζοντας περαιτέρω τον λαό. Εκδιώχθηκε και πάλι και κατέφυγε στη Λυκία με τη Βασίλισσα Βερενίκη Γ' και την κόρη τους. Σε μια του απόπειρα να φτάσει στην Κύπρο από θαλάσσης, συνελήφθη από τον αλεξανδρινό ναύαρχο και θανατώθηκε το 88 π.Χ.
Χρονολόγιο
Πηγές
www.livius.org
Βιογραφία από τον Christopher Bennett
The House of Ptolemy,by E. R. Bevan
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φαραώ της δυναστείας των Πτολεμαίων
Ελληνιστική περίοδος
|
22109
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%95%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%AE%CF%82
|
Αντωνίνος ο Ευσεβής
|
Ο Τίτος Φούλβος Αίλιος Αδριανός Αντωνίνος (Titus Fulvus Aelius Hadrianus Antoninus Augustus Pius, 19 Σεπτεμβρίου 86 - 7 Μαρτίου 161), γνωστός ως Αντωνίνος ο Ευσεβής (Antoninus Pius), ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 138 έως το 161. Ήταν θετός γιος και διάδοχος του Αδριανού.
Η «Historia Augusta» δίνει αρκετές εξηγήσεις για το προσωνύμιο του Αντωνίνου «Ευσεβής» («Pius»). Οι επικρατέστερες είναι ότι του απονεμήθηκε από τη Σύγκλητο είτε επειδή την έπεισε να θεοποιήσει τον προκάτοχό του Αδριανό και τίμησε ποικιλοτρόπως τη μνήμη του είτε επειδή ήταν πράος και δεν έβλαψε κανένα
Καταγόταν από αριστοκρατική και πλούσια οικογένεια. Ξεχώριζε για την ωραιότητά του, την ευγένεια, τη φιλοπονία, τη μόρφωση και την τιμιότητα. Διαδέχτηκε τον Αδριανό το 138, αφού διήλθε από όλη την κλίμακα της ρωμαϊκής ιεραρχίας και υιοθετήθηκε από αυτόν.
Στις αρχές της βασιλείας του κατέθεσε την τεράστια ατομική του περιουσία στο δημόσιο ταμείο. Διέγραψε φόρους, έκανε δωρεές σε πολίτες, μοίραζε άρτο και διοργάνωνε θεάματα, αλλά παρ' όλα αυτά τα οικονομικά του κράτους ήταν ανθηρότατα κατά τον θάνατό του. Στη Σύγκλητο συμπεριφερόταν σαν απλό μέλος της και ποτέ δεν έπαιρνε αποφάσεις χωρίς να συμβουλευτεί τους ηγέτες της. Περιέστειλε την αυστηρότητα του νόμου, θέσπισε ευεργετικές διατάξεις για τους δούλους, φρόντισε για την εκπαίδευση άπορων νέων και έδωσε σε διδασκάλους και φιλοσόφους προνόμια συγκλητικών. Φαίνεται ότι δεν ήταν αυστηρός με τους Χριστιανούς -τουλάχιστον όχι περισσότερο από άλλους αυτοκράτορες. Απέφευγε τους πολέμους κι επαναλάμβανε συνεχώς τη ρήση του Σκιπίωνα "προτιμώ να σώσω ένα πολίτη παρά να σκοτώσω χίλιους εχθρούς". Αναγκάστηκε όμως σε μικροπολέμους για την καταστολή εξεγέρσεων στη Βρετανία, στη Μαυριτανία και στην Ιουδαία.
Ήταν ιδιαίτερα δίκαιος ως ηγεμόνας και η φήμη του είχε φθάσει μέχρι τις Ινδίες, όπου ηγεμόνες της περιοχής ζητούσαν τη διαιτησία του σε διαφορές με τους Βακτριανούς και τους Υρκανούς. Η βασιλεία του θεωρείται μια από τις καλύτερες περιόδους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και όχι μόνο. Φαινόταν ότι είχε επιτευχθεί η ιδεώδης διακυβέρνηση. Θετός γιος και διάδοχος ήταν ο επίσης περίφημος Μάρκος Αυρήλιος. Απεβίωσε το 161 μ.Χ.
Παραπομπές
Ρωμαίοι Αυτοκράτορες
Δυναστεία των Αντωνίνων
|
830238
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%AE
|
Συνάρτηση με πραγματική μεταβλητή
|
Μια συνάρτηση με πραγματική μεταβλητή είναι μια μορφή συνάρτησης που δέχεται μια πραγματική τιμή ως είσοδο (ή είσοδο από ένα πεδίο πραγματικών αριθμών) και παράγει μια πραγματική τιμή ως έξοδο. Δηλαδή, αν η συνάρτηση ονομάζεται f και η είσοδος είναι ο αριθμός , τότε η έξοδος της συνάρτησης είναι μια πραγματική τιμή f(x).
Οι συναρτήσεις με πραγματική μεταβλητή χρησιμοποιούνται ευρέως σε διάφορους τομείς των μαθηματικών, όπως η ανάλυση, η άλγεβρα, η γεωμετρία, η πιθανότητα και η στατιστική. Επίσης, είναι κρίσιμης σημασίας για τη μοντελοποίηση και την ανάλυση πραγματικών φαινομένων στις φυσικές επιστήμες, τη μηχανική, την οικονομική και την χρηματοοικονομική ανάλυση, καθώς και στις εφαρμογές της πληροφορικής και των τεχνολογιών της πληροφορίας.
|
256863
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%84%CF%82%20%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%82
|
Ματς Χούμελς
|
Ο Ματς Γιούλιαν Χούμελς (γερμανικά: Mats Julian Hummels, 16 Δεκεμβρίου 1988) είναι Γερμανός ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στην Μπορούσια Ντόρτμουντ και στην Εθνική Γερμανίας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Μπέργκις Γκλάντμπαχ στις 16 Δεκεμβρίου του 1988. Ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες της Μπάγερν. Δεν είχε χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα (αγωνίστηκε μόνο για ένα ματς), έτσι έπαιζε στη Β΄ ομάδα. Σκόραρε 5 γκολ σε 42 αγώνες.
Τον Ιανουάριο του 2008 ο Χούμελς πήγε δανεικός στη Μπορούσια Ντόρτμουντ, όπου κέρδισε την εμπιστοσύνη του προπονητή. Το Φεβρουάριο του 2009 ο διεθνής αμυντικός υπέγραψε συμβόλαιο με την Ντόρτμουντ έναντι 4.000.000€. Οι επόμενες σεζόν ήταν πολύ επιτυχημένες με 2 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της Μπούντεσλιγκα. Στις 10 Μαΐου 2016 επέστρεψε στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε την καριέρα του, την Μπάγερν Μονάχου έναντι 38.000.000€.
Τον Ιούνιο του 2019 επέστρεψε στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Για την Εθνική Γερμανίας συμμετείχε σε όλα τα μεγάλα τουρνουά από το 2012 έως και το 2021. Δεν συμπεριλήφθηκε όμως στην αποστολή για το Μουντιάλ 2022 του Κατάρ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
German national team profile
ESPN FC profile
Γερμανοί ποδοσφαιριστές
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Μπορούσια Ντόρτμουντ
Ποδοσφαιριστές Μπάγερν Μονάχου
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Γερμανίας
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2012
Ποδοσφαιριστές Μπούντεσλιγκα
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Γερμανίας Κ21
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Γερμανίας Κ20
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2016
Ποδοσφαιριστές Ρεγκιονάλλιγκα
Ποδοσφαιριστές Μπάγερν Μονάχου Β
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018
Παίκτες νικητές Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου FIFA
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2020
|
156795
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%AC%20%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CF%82
|
Ακροποταμιά Κιλκίς
|
Για οικισμούς της Ελλάδας με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Ακροποταμιά
Η Ακροποταμιά είναι ημιορεινό χωριό του Κιλκίς σε υψόμετρο 240 μέτρων.
Γεωγραφία - Ιστορία
Η Ακροποταμιά βρίσκεται προς τα νότια του νομού Κιλκίς, στα όρια με το νομό Θεσσαλονίκης, σε απόσταση 12 χλμ. ΝΑ. της πόλης του Κιλκίς και 48 χλμ. Β.-ΒΑ. της Θεσσαλονίκης. Το κέντρο της Ακροποταμιάς διασχίζει ο Ξηροπόταμος, παραπόταμος του Γαλλικού ενώ μέσα από αυτό περνάει η επαρχιακή οδός Κιλκίς - Καρτέρων. Οι κάτοικοι του χωριού είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πρόσφυγες από την περιοχή της Τσάλκας της Γεωργίας (Κερέκ) αλλά και από τον Καύκασο, από το χωριό Χαλίφογλου της περιοχής Κάρς. Η παλιά ονομασία του χωριού μέχρι το 1927 ήταν Ινανλί και ανήκε μέχρι το 1934 στο νομό Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με το Λειψύδριο, την Άνω Ποταμιά και την Κάτω Ποταμιά αποτελούν την τοπική κοινότητα Λειψυδρίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Κιλκίς του δήμου Κιλκίς και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 128 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 212 κατοίκους.
Πληθυσμός
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η Ακροποταμιά Κιλκίς 18-12-16 στο https://www.youtube.com
Σημείωση
Δεν πρέπει να συγχέεται με τον οικισμό Ακροπόταμο Θεσσαλονίκης που μέχρι το 1940 ονομαζόταν Ακροποταμιά.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Χωριά του νομού Κιλκίς
Δήμος Κιλκίς
|
831582
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B5%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B5
|
Πρεζέλιε
|
Το Πρεζέλιε (ιταλικά: Preseglie) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπρέσια, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Μπρέσια
|
123890
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Φόρτωση πλοίου
|
Γενικά με τον όρο φόρτωση πλοίου, (lading ή loading), χαρακτηρίζεται η διαδικασία παραλαβής και τοποθέτησης φορτίου στο πλοίο με κατάλληλη βέβαια στοιβασία. Ο όρος αυτός αποδίδεται για τα πάσης φύσεως φορτία ανεξάρτητα συσκευασίας, π.χ. εμπορεύματα, αυτοκίνητα κ.λπ. καθώς και για ζωντανά ζώα. Ιδιαίτερα για τους επιβάτες χρησιμοποιείται ο όρος επιβίβαση ή αποεπιβίβαση.
Όταν ένα πλοίο φθάσει στο λιμένα φόρτωσης και λάβει τη συγκεκριμένη θέση (συμφωνημένη), ο Πλοίαρχος του πλοίου συμπληρώνει υπογράφει και επιδίδει στον ναυλωτή - φορτωτή τη λεγόμενη δήλωση ετοιμότητας (φόρτωσης) (notice of readiness). Από την επόμενη μέρα της επίδοσης αυτής, δηλαδή από το πρώτο μεσονύκτιο (ώρα 00.01), αρχίζει να μετράει ο χρόνος υπολογισμού των σταλιών, δηλαδή ο προκαθορισμένος στη σύμβαση ναύλωσης "χρόνος αναμονής", του πλοίου προς φόρτωση.
Ωσαύτως ο ναυλωτής - φορτωτής φροντίζει να φέρει το προς φόρτωση φορτίο, συνήθως στη θέση της προκυμαίας της προσέγγισης του πλοίου, λεγόμενη εκ του αγγλικού όρου "κατά μήκος του πλοίου" (along side), ή "κατά πρύμνη" (by aft) αν είναι οχηματαγωγό ή πλοίο RoRo, όπου και αρχίζει η φόρτωση είτε με τα μέσα φόρτωσης που διαθέτει το πλοίο είτε με τα μέσα του λιμένα ή της εγκατάστασης φόρτωσης (αν είναι ιδιαίτερος βιομηχανικός χώρος).
Κατά τη φόρτωση
Κατά το στάδιο της φόρτωσης του πλοίου θα πρέπει να υφίσταται συνεχής συνεργασία μεταξύ πλοιοκτήτη - μεταφορέα και των εκπροσώπων του πλοιάρχου (Αξιωματικών του πλοίου) από τη μια, και φορτωτή και εκπροσώπων του από την άλλη. Θεωρητικά η ευθύνη του φορτωτή λήγει τη στιγμή που το φορτίο φθάνει στο δρύφρακτο του πλοίου (ship's rail) όπου από το σημείο αυτό αρχίζει η ευθύνη του μεταφορέα. Συνεπώς τόσο η τοποθέτηση αυτού στα κύτη (κοινώς αμπάρια), όσο και η τακτοποίηση (ευτρεπισμός φορτίου) και ασφαλή στοιβασία του φορτίου βαραίνει τον μεταφορέα.
Στη περίπτωση που συμφωνείται για πλήρες και συνεχές φορτίο (full and complete cargo) τότε ο ναυλωτής - φορτωτής υποχρεούται να φέρει στο πλοίο φορτίο μόνο όσο μπορεί αυτό να μεταφέρει με ασφάλεια, διαφορετικά υποχρεούται σε καταβολή πρόσθετου ναύλου, που χαρακτηριστικά λέγεται εκ του αγγλικού όρου νεκρός ναύλος, (dead freight).
Επίσης αν τα εμπορεύματα είναι διαφορετικά των συμφωνηθέντων στη σύμβαση ναύλωσης (ναυλοσύμφωνο), δηλαδή είτε είναι επικίνδυνα, είτε έχουν κακή συσκευασία κ.λπ. παρέχεται η δυνατότητα στον μεταφορέα ακόμα και να αρνηθεί τη φόρτωση. Επίσης αν με υπαιτιότητα του φορτωτή, η φόρτωση δεν ολοκληρωθεί μέσα στον συμφωνημένο χρόνο των σταλιών ο φορτωτής βαρύνεται με επισταλίες (demurrage). Αν αντίθετα όμως η φόρτωση ολοκληρωθεί σε λιγότερο χρόνο του συμφωνημένου τότε δικαιούται να πάρει τη λεγόμενη αμοιβή επίσπευσης (dispatch money), κοινώς "σπατσαρίσματα".
Εμπορεύματα
Τα εμπορεύματα που φορτώνονται στα πλοία σημειώνονται, (ο χρόνος φόρτωσης ανά συσκευασία) από τους λεγόμενους σημειωτές, (tallymen), όπου ο υποπλοίαρχος του πλοίου που είναι και ο αρμόδιος της εποπτείας της φόρτωσης και της ταυτόχρονης στοιβασίας εκδίδει γι΄ αυτά επιμέρους αποδείξεις παραλαβής, (mate's receipt), με βάση των οποίων και εκδίδεται στο τέλος η φορτωτική, (Bill of Lading), με την οποία και βεβαιώνεται η παραλαβή φόρτωση όλου του φορτίου προκειμένου με ευθύνη πλέον του μεταφορέα (πλοίου) παραδοθεί αυτό σε συγκεκριμένο παραλήπτη του λιμένα προρισμού.
Ασφάλεια
Ο επιτετραμμένος αξιωματικός που επιβλέπει τη φόρτωση, καθ΄ όλη τη διάρκεια αυτής, οφείλει να παρακολουθεί επίσης τη διαγωγή του πλοίου, τις τυχόν παροδικές κλίσεις, λαμβάνοντας συνεχή βυθίσματα καθόλη τη διάρκεια αυτής έχοντας υπόψη τους ειδικούς πίνακες φόρτωσης του πλοίου τόσο για την αποφυγή τυχον παραμόρφωσης του πλοίου, όσο και για τυχόν υπέρβαση της γραμμής φόρτωσης.
Παράλληλα θα πρέπει να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, τα προβλεπόμενα κατά είδος του φορτίου, και να ελέγχει αυτά ώστε να βρίσκονται σε άμεση ετοιμότητα.
Δείτε επίσης
Υγρά φορτία πλοίων
|
231992
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1
|
Μεταβολή στα χειρότερα
|
Μεταβολή επί τα χείρω (λατινικά: reformatio in peius) ή μεταβολή στα χειρότερα είναι νομικός όρος που χρησιμοποιείται κυρίως στο πλαίσιο της αρχής της μη χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου.
Γενικά
Σύμφωνα με την αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου, το δικαστήριο του ενδίκου μέσου (κατά βάση το Εφετείο) που κρίνει έφεση του καταδικασθέντος ή υπέρ του καταδικασθέντος δεν μπορεί να καταστήσει χειρότερη τη θέση του ούτε και να ανακαλέσει ευεργετήματα που χορηγήθηκαν με την πρωτοβάθμια απόφαση.
Ελληνικό Δίκαιο
Στο ελληνικό δίκαιο η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου καθιερώνεται στο άρθρο 470 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας:
Παραπομπές
Πηγές
Αδάμ Χ. Παπαδαμάκης, Ποινική Δικονομία: Η δομή της ποινικής δίκης, 7η έκδοση αναθεωρημένη και επαυξημένη, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 2017.
Ενδικα μεσα
Ποινικό Δίκαιο
Νομικοί όροι
|
162033
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Συλλογική σύμβαση ναυτικής εργασίας
|
Οι Συλλογικές Συμβάσεις ναυτικής εργασίας (Σ.Σ.) αποτελούν συμφωνίες που συνομολογούνται μεταξύ συνδικαλιστικών φορέων εργοδοτών - εφοπλιστών και εργαζομένων ναυτικών, βάσει των οποίων ρυθμίζονται θέματα που αφορούν γενικά τη ναυτική εργασία επί των πλοίων, όπως κύριους και πρόσθετους όρους εργασίας, αμοιβές, τρόπους επίλυσης διαφορών κ.λπ.
Έκδοση
Οι Σ.Σ. βασίζονται στον Α.Ν. 3276/44 "Περί συλλογικών συμβάσεων εν τη ναυτική εργασία" όπως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα. Αυτές αφού επικυρωθούν από το ΥΕΝ στη συνέχεια δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στο τεύχος Β΄. Συνηθέστερα η χρονική διάρκεια ισχύος αυτών είναι ετήσια.
Μετά τη λήξη της ισχύος της Σ.Σ. και εφόσον οι ενδιαφερόμενες οργανώσεις δεν καταλήξουν σε συμφωνία για τη σύναψη νέας Σ.Σ. ο νόμος παρέχει στον αρμόδιο Υπουργό (ΥΕΝ), μετά από εξουσιοδότηση του Υπουργικού Συμβουλίου, να κανονίζει απευθείας τα διάφορα ρυθμιζόμενα από τη Σ.Σ. θέματα, είτε παρατείνοντας την ισχύ τους, είτε να καθορίζει όρους σύμβασης ναυτικής εργασίας διάφορους από εκείνους των διαλαμβανομένων στη λήξασα Σ.Σ.
Εφαρμογή
Γενικά οι Σ.Σ. αποτελούν ένα σύνολο υποχρεώσεων τόσο στην ναυτική εργοδοσία (πλοιοκτήτες, εφοπλιστές, πλοιάρχους), όσο και τους ναυτικούς κάθε ειδικότητας, ανεξάρτητα αν μετέχουν στα συνδικαλιστικά σωματεία που συνομολογούν και υπογράφουν αυτές, ή δρουν μεμονωμένα (εργοδοσία και ναυτικοί). Η εφαρμογή αυτών αφορά μόνο στα υπό ελληνική σημαία εμπορικά πλοία με δυνατότητα επέκτασής τους και σε ελληνόκτητα πλοία με ξένη σημαία, εφόσον υφίσταται συμφωνία του πλοιοκτήτη και της Π.Ν.Ο..
Η παράβαση των σχετικών διατάξεων των συλλογικών συμβάσεων συνεπάγει ποινικές και πειθαρχικές κυρώσεις στους υπεύθυνους.
Είδη Σ.Σ.
Για κάθε τύπο πλοίου υπογράφεται και δημοσιεύεται ιδιαίτερη συλλογική σύμβαση ναυτικής εργασίας, χωριστή δηλαδή για επιβατηγά, πορθμεία, ποντοπόρα φορτηγά, δεξαμενόπλοια, κρουαζιερόπλοια κ.λπ. και αυτό λόγω των διαφορών, μεγέθους πλοίου, αντικειμένου μεταφοράς, και επικινδυνότητα αυτού, διάρκειας πλόων κ.λπ. που επηρεάζουν βασικά τη σύνθεση και τις αμοιβές του πληρώματος.
Ρυθμίσεις
Ειδικότερα οι συλλογικές συμβάσεις ρυθμίζουν:
το μισθολόγιο ανά κατηγορία εργασίας, προσαυξήσεις και τα επιδόματα
τις πρόσθετες αμοιβές (υπερωρίες)
τις ώρες εργασίας, εν πλω και εν όρμω (λιμένα)
την ενδιαίτηση και τροφοδοσία του πληρώματος,
τις προβλεπόμενες άδειες
τους ειδικούς μισθούς λόγω ασθενείας των ναυτικών
τις εργασίες που παρέχουν ή δεν παρέχουν δικαίωμα υπερωριών
τις δικαιούμενες προκαταβολές έναντι μισθού των ναυτικών
τον τρόπο επίλυσης τυχόν διαφορών και
τη χρονική διάρκεια της ισχύος της Σ.Σ.
Σημειώσεις
Βάσει των Συλλογικών Συμβάσεων ναυτικής εργασίας καταρτίζονται οι συμβάσεις ναυτολόγησης των ναυτικών που συνομολογούν μετά του πλοιάρχου και συντελούνται με την εγγραφή τους στο ναυτολόγιο.
Ο Πλοίαρχος Ε.Ν., δηλαδή ο καπετάνιος των εμπορικών πλοίων, ναυτολογείται με ιδιαίτερη σύμβαση ναυτολόγησης πλοιάρχου.
Ναυτική εργασία
|
728370
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%20%CE%96%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι
|
Ο Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι (πολωνικά: Adam Zagajewski) (21 Ιουνίου 1945 – 21 Μαρτίου 2021) ήταν Πολωνός ποιητής, μυθιστοριογράφος, μεταφραστής και δοκιμιογράφος. Είναι ο παραλήπτης σημαντικών βραβείων, όπως το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Νόιστατ 2004, το Βραβείο Ποίησης Γκρίφιν στην κατηγορία της Ισόβιας Αναγνώρισης το 2016, το Βραβείο Πριγκίπισσας των Αστουριών για τη Λογοτεχνία 2017 και το Χρυσό Στεφάνι Ποίησης στις ποιητικές βραδιές της Στρούγκας το 2018. Θεωρείται κορυφαίος ποιητής της Γενιάς του '68, η οποία στην πολωνική λογοτεχνία λέγεται και Νέο Κύμα (πολωνικά: Nowa fala). Είναι ένας από τους σημαντικότερους Πολωνούς σύγχρονους ποιητές.
Βιογραφία
Ο Ζαγκαγιέφσκι γεννήθηκε το 1945 στο Λβιβ (το σημερινό Λβιβ στην δυτική Ουκρανία). Ο πατέρας του ήταν ο Ταντέους Ζαγκαγιέφσκι και η μητέρα του ήταν η Λουντβίκα Ζαγκαγιέφσκα (το γένος Τούρσκα). Οι Ζαγκαγιέφσκι εκδιώχθηκαν από το Λβουφ το ίδιο έτος όπως και οι άλλοι Πολωνοί κάτοικοι. Μετακόμισαν στο Γκλίβιτσε, μια πόλη στην Σιλεσία. Φοίτησε στο 5ο Λύκειο Αντζέι Στρούγκα (V Liceum Ogólnokształcące im. Andrzeja Struga). Στη συνέχεια, σπούδασε ψυχολογία και φιλοσοφία στο Γιαγκελονιανό Πανεπιστήμιο στην Κρακοβία. Αργότερα δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Ακαντέμια Γκούρνιτσο-Χούτνιτσα. Το 1967 δημοσίευσε τη πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μουσική", η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Życie Literackie. Δημοσίευσε έργα και κριτικές σε περιοδικά όπως τα Odra (1969-1976) και Twórczość (1969, 1971-1973). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ξεκίνησε να ασχολείται με το λογοτεχνικό κίνημα του Νέου Κύματος (Nowa fala), γνωστό και ως Γενιά του '68. Ο στόχος της ομάδας ήταν "η αντίσταση στις παραποιήσεις της πραγματικότητας και την κατάχρηση της γλώσσας από την κομμουνιστική ιδεολογία και προπαγάνδα". Αφού υπέγραψε την Επιστολής από 59 τα έργα του απαγορεύτηκαν από τις κομμουνιστικές αρχές στην Πολωνία. Το 1978, ήταν ένας από τους ιδρυτές και πρώτους καθηγητές της Ένωσης Επιστημονικής Κατάρτισης. Το 1982, μετανάστευσε στο Παρίσι, αλλά το 2002 επέστρεψε στην Πολωνία μαζί με τη σύζυγό του Μάγια Βοντέτσκα. Ζούσε στην Κρακοβία από το 2002 και έπειτα. Ήταν μέλος της Ένωσης Πολωνών Συγγραφέων.
Τα λογοτεχνικά έργα του Ζαγκαγιέφσκι έχουν λάβει διεθνή αναγνώριση και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ο Γιόαχιμ Τ. Μπερ, ένας κριτής από το περιοδικό World Literature Today, επεσήμανε ότι τα επαναλαμβανόμενα θέματα στη ποίηση του Ζαγκαγιέφσκι περιλαμβάνουν "τη νύχτα, τα όνειρα, την ιστορία και το χρόνο, το άπειρο και την αιωνιότητα, τη σιωπή και το θάνατο." Ο Κολμ Τοϊμπίν επισημαίνει ότι στα καλύτερά του ποιήματα "έχει καταφέρει να συνδέσει τον κόσμο της φαντασίας με την εμπειρία, τα πράγματα που βλέπουμε, ακούμε και θυμόμαστε σε όλα τα όρια και τη θλίψη τους και η απόλαυση της χαράς έχει την ίδια δύναμη για αυτόν όπως τα πράγματα με τον τρόπο που έρχονται." Ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Πίνσκυ παρατηρεί ότι τα ποιήματα του Ζαγκαγιέφσκι αφορούν "την παρουσία του παρελθόντος στην καθημερινή ζωή: την ιστορία όχι ως χρονικό των νεκρών... αλλά ως μια τεράστια, μερικές φορές λεπτή δύναμη που ενυπάρχει σε αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν και αισθάνονται κάθε μέρα – και τους τρόπους που μπορούμε να δούμε και να αισθανθούμε". Το ποίημα "Προσπαθώντας να επαινέσουμε τον Ακρωτηριασμένο Κόσμο", το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The New Yorker, έγινε διάσημο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Ο Ζαγκαγιέφσκι συνήθιζε να παραδίδει εργαστήρια ποίησης ως επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή γραμμάτων και τεχνών στο Γιαγκελονιανό Πανεπιστήμιο στην Κρακοβία, καθώς και δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δίδασκε και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ήταν μέλος της Επιτροπής για την Κοινωνική Σκέψη του πανεπιστημίου. Δίδαξε δύο μαθήματα, ένα εκ των οποίων ήταν για τον Πολωνό ποιητή Τσέσλαφ Μίουος. Η Όλγκα Τοκάρτσουκ, σε ανάρτηση της για τον θάνατο του Ζαγκαγιέφσκι, έγραψε ότι ήταν ένας εκτιμημένος δάσκαλος της ποίησης.
Ο Ζαγκαγιέφσκι πέθανε στις 21 Μαρτίου 2021 στην Κρακοβία. Ήταν 75 ετών.
Βραβεία
Ο Ζαγκαγιέφσκι έχει λάβει τον Χάλκινο Σταυρό του Τάγματος της Αξίας και έχει λάβει δύο φορές τον Σταυρό του Αξιωματικού του Τάγματος της Αναγεννημένης Πολωνίας. Το 1992, έλαβε μια υποτροφία Γκούγκενχαϊμ. Κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Νόιστατ το 2004, βραβείο το οποίο θεωρείται προπομπός για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Είναι ο δεύτερος Πολωνός συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο, μετά τον Τσέσλαφ Μίουος.
Το 2015 έλαβε το Βραβείο Χάινριχ Μαν. Το Μάιο του 2016 το Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν του απέδωσε το βραβείο Δρ. Λέοπολντ Λούκας. Το ίδιο έτος έλαβε το Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής και το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης Γιάνους Πανόνιους (βραβείο του ουγγρικού συλλόγου ΠΕΝ). Το 2017 τιμήθηκε με το Βραβείο της Πριγκίπισσας της Αστούριας, ένα από τα πιο σημαντικά βραβεία στον ισπανόφωνο κόσμο." Το 2018 η συλλογή δοκιμίων του με τίτλο Poezja dla początkujących (Ποίηση για Αρχάριους), ήταν υποψήφια για το βραβείο Νίκε, το κορυφαίο λογοτεχνικό βραβείο στην Πολωνία. Το 2019, ο Ζαγκαγιέφσκι έγινε παραλήπτης του Βραβείου "Για την αξία" στις επιστήμες και τέχνες, ένα γερμανικό παράσημο. Στη διάρκεια της ζωής του, αναφερόταν συχνά ως ένα από τα φαβορί για το Βραβείο Νόμπελ.
Βιβλιογραφία
Συλλογές
Ποίηση
Komunikat. Κρακοβία, 1972.
Sklepy mięsne. Κρακοβία, 1975.
List. Oda do wielkości. Παρίσι, 1983.
Jechać do Lwowa. Λονδίνο, 1985.
Plótno. Παρίσι, 1990.
Ziemia ognista. Πόζναν, 1994.
Trzej aniołowie / Three Angels. Κρακοβία, 1998 (δίγλωσση έκδοση επιλεγμένων ποιημάτων).
Pragnienie. Κρακοβία, 1999.
Powrót. Κρακοβία, 2003.
Anteny. Κρακοβία, 2005.
Unseen Hand (Niewidzialna reka). Κρακοβία, 2009.
Wiersze wybrane. Κρακοβία, 2010.
Asymetria. Κρακοβία, 2014.
Lotnisko w Amsterdamie / Airport in Amsterdam. Κρακοβία, 2016 (δίγλωσση έκδοση επιλεγμένων ποιημάτων).
Prawdziwe życie. Κρακοβία, 2019.
Πεζογραφία
Ciepło, zimno. Βαρσοβία, 1975.
Słuch absolutny. Κρακοβία, 1979.
Cienka kreska. Κρακοβία, 1983.
Δοκίμια
Świat nieprzedstawiony. Κρακοβία, 1974.
Drugi oddech. Κρακοβία, 1978.
Solidarność i samotność. (Λογοτεχνικά σημειωματάρια), 1986.
Dwa miasta. Παρίσι-Κρακοβία, 1991.
Another Beauty (W cudzym pięknie). Πόζναν, 1998.
Obrona żarliwosci. Κρακοβία, 2002.
Poeta rozmawia z filozofem. Βαρσοβία, 2007.
Lekka przesada. Κρακοβία, 2011.
Poezja dla początkujących. Βαρσοβία, 2017.
Substancja nieuporządkowana. Κρακοβία, 2019.
Παραπομπές
Πολωνοί ποιητές
Πολωνοί μυθιστοριογράφοι
Πολωνοί συγγραφείς
Πολωνοί δοκιμιογράφοι
Πολωνοί μεταφραστές
Αποδέκτες του Χάλκινου Σταυρού της Αξίας (Πολωνία)
Αποδέκτες του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής
|
18023
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1
|
Νησίδα
|
Νησίδα είναι ένα μικρό νησί, μεγαλύτερο πάντως από μια βραχονησίδα.
Στην Ελλάδα, στην απογραφή του 2001 αναφέρονται 420 νησίδες, από τις οποίες 46 ήταν κατοικημένες, με συνολικό πληθυσμό 3.635 κατοίκων, 24% μεγαλύτερο από αυτόν της απογραφής του 1991 (2.926 κάτοικοι).
Δείτε επίσης
Κατάλογος ελληνικών νησίδων ανά νομό
|
358300
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B7%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πεύκη Ηλείας
|
| ονομασία κατοίκων = Μπεντεναίοι
}}
Η Πεύκη είναι χωριό και έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας του Νομού Ηλείας και βρίσκεται 35,54 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης του Πύργου σε υψόμετρο 550 μέτρων. Διοικητικά ανήκει στην Δημοτική Ενότητα Ωλένης του Δήμου Πύργου και έχει 126 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η Τοπική Κοινότητα συνορεύει με τις Τοπικές Κοινότητες Αγίας Άννας και Κλινδιά. Επίσης, περικυκλώνεται από το Δρυόδασος της Φολόης. Νότια του χωριού βρίσκεται το Γούμερο.
Ιστορία - Διοικητικές μεταβολές
Την 20/04/1835 προσαρτάται στον τότε Δήμο Φολόης. Το ΦΕΚ 5Α της 08/03/1841 αποσπά τον οικισμό από το Δήμο Φολόης και τον προσαρτά στον τότε Δήμο Λαμπείας. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912 προσαρτάται στην κοινότητα Αγίας Άννης. Με το ΦΕΚ 260Α της 20/12/1913 αποσπάται από την κοινότητα Αγίας Άννης και ορίζεται έδρα της κοινότητας Μπεντενίου. Την 08/08/1928 με το ΦΕΚ 156Α ο οικισμός μετονομάστηκε από Μπεντένι σε Πεύκη. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο Δήμο Ωλένης μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Πύργου (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης".
Ο οικισμός απείχε τέσσερις ώρες δρόμο στα 1885 από τη Δίβρη, την έδρα του τότε Δήμου Λαμπιαίων στον οποίο ανήκε διοικητικά.
Δημογραφικά στοιχεία
Η εξέλιξη του μόνιμου πληθυσμού της έδρας της Τοπικής Κοινότητας τον 21ο αιώνα είναι η εξής:
Πυρκαγιές Αυγούστου 2007
Στις 24 Αυγούστου του 2007 ξέσπασε μεγάλη φωτιά στο χωριό Κλινδιά. Η φωτιά πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις λόγω των ισχυρών ανέμων και το χωριό εκκενώθηκε. Η φωτιά περικύκλωσε το χωριό με αποτέλεσμα να καούν ολοσχερώς 5 σπίτια. Η φωτιά έφτασε μέχρι το προαύλιο της εκκλησίας.
Παραπομπές
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012)
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Νέος χωρογραφικός πίναξ. Συνταχθείς και εκδοθείς εγκρίσει του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπό Ιωάννου Εμ. Νουχάκη ανθυπασπιστού του Πεζικού, Εκ του Τυπογραφείου του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Εν Αθήναις 1885
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Πεύκης Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 25/03/2014.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Πεύκης Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 09/09/2016.
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Ωλένης
Δήμος Πύργου
|
696175
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82%2C%20%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%20%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%20%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CF%82
|
Αυγούστα της Βυρτεμβέργης, πριγκίπισσα του Τουρν ουντ Τάξις
|
Η Αυγούστα της Βυρτεμβέργης (γερμ. Auguste von Württemberg, 30 Οκτωβρίου 1734 - 4 Ιουνίου 1787) από τον Οίκο της Βυρτεμβέργης ήταν κόρη του Δούκα της Βυρτεμβέργης και με τον γάμο της έγινε Πριγκίπισσα του Τουρν ουντ Τάξις.
Βιογραφία
Η Αυγούστα Ελισάβετ γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1734 στη Στουτγάρδη και ήταν η μόνη κόρη του Κάρολου Αλέξανδρου της Βυρτεμβέργης και της Μαρίας Αυγούστας, κόρης του Άνσελμου Φραγκίσκου του Τουρν & Τάξις.
Οικογένεια
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1753 στη Στουτγάρδη παντρεύτηκε τον Κάρολο Άνσελμο, 4ο Πρίγκιπα του Τουρν & Τάξις, και απέκτησαν τα εξής παιδιά:
Μαρία Θηρεσία (1757-1776), παντρεύτηκε τον Κραφτ Ερνέστο του Έττινγκεν-Βάλενσταϊν. Απέκτησαν 1 παιδί.
Σοφία Φρειδερίκη (1758-1800), παντρεύτηκε: 1) τον Ιερώνυμο Βικέντιο Ραντζίβιου. Απέκτησαν 1 παιδί· 2) τoν Ανδρέα Καζανόβσκι, δεν απέκτησαν παιδιά· και 3) τον Νικόλαο κόμη Όστρορογκ, δεν απέκτησαν παιδιά.
Φραγκίσκος Ιωάννης-Νέπομουκ (1759-1760).
Έρρικα Καρολίνα (1762-1784), παντρεύτηκε τον Ιωάννη Αλοΐσιο Β΄ του Έττινγκεν-Έττινγκεν και Έττινγκεν-Σπίλμπεργκ. Απέκτησαν 2 παιδιά.
Αλέξανδρος Κάρολος (1763-1763).
Φρειδερίκη Δωροθέα (1764-1764).
Κάρολος Αλέξανδρος (1770-1827), παντρεύτηκε τη Θηρεσία του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς. Απέκτησαν 7 παιδιά.
Φρειδερίκος Ιωάννης Νέπομουκ (1772-1805).
Απεβίωσε στις 4 Ιουνίου 1787 στο Χόρνμπεργκ σε ηλικία 52 ετών. Τάφηκε στην εκκλησία του Ανακτόρου Λούντβιχσμπουργκ.
Τίτλοι
30 Οκτωβρίου 1734 – 3 Σεπτεμβρίου 1753: Η Δουκική Γαληνοτάτη Υψηλότητα Δούκισσα Αυγούστα της Βυρτεμβέργης
3 Σεπτεμβρίου 1753 – 17 Μαρτίου 1773: Η Δουκική Γαληνοτάτη Υψηλότητα Η Κληρονομική Πριγκίπισσα του Τουρν και Τάξις
17 Μαρτίου 1773 – 1776: Η Δουκική Γαληνοτάτη Υψηλότητα Η Πριγκίπισσα του Τουρν και Τάξις
1776 – 4 Ιουνίου 1787: Η Δουκική Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αυγούστα του Τουρν και Τάξις, Δούκισσα της Βυρτεμβέργης
Παραπομπές
Wilson, Peter H. (2004). "Women and Imperial Politics: The Württemberg Consorts 1674–1757" in Queenship in Europe 1660–1815: The Role of the Consort. Clarissa Campbell Orr (ed.). Cambridge University Press. .
Οίκος της Βυρτεμβέργης
Γερμανοί ευγενείς
Δούκισσες της Βυρτεμβέργης
Πριγκίπισσες της Γερμανίας
Πριγκίπισσες του Τουρν και Τάξις
|
651384
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Magic%20Sword%20%28%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%29
|
Magic Sword (μπάντα)
|
Οι Magic Sword είναι αμερικανική μπάντα ηλεκτρονικής και synthwave μουσικής από το Μπόιζι των ΗΠΑ. Είναι γνωστοί για τις στιλιστικές τους επιλογές με σκοπό την διατήρηση της ανωνυμίας τους. Φορούν μανδύες και μάσκες όπου στο κάθε μέλος φωτίζονται με χαρακτηριστικό χρώμα.
Το συγκρότημα αποτελείται από τα εξής μέλη:
The Keeper (κόκκινο χρώμα, συνθεσάιζερ, οπτικοακουστικά εφέ)
The Seer (μπλε χρώμα, ηλεκτρική κιθάρα)
The Weaver (κίτρινο χρώμα, τύμπανα).
Ιστορία
Οι Magic Sword δημιουργήθηκαν το 2013. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Magic Sword Vol. 1 με την δισκογραφική εταιρεία Tender Loving Empire. Μαζί με το άλμπουμ κυκλοφόρησαν και ένα κόμικ με τον ίδιο τίτλο. Το 2016, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο Legend με τη δισκογραφική Size Records. Το Σεπτέμβριο του 2016, ξεκίνησαν την πρώτη περιοδεία στη χώρα τους. Στη συνέχεια της περιοδείας τους τον Ιανουάριο του 2018 πλαισιώθηκαν από καλλιτέχνες όπως οι Μr Kitty, Nite και Ceegix.
Δύο τραγούδια των Magic Sword είναι στο βιντεοπαιχνίδι Hotline Miami 2: Wrong Number.
Το τραγούδι "In the Face of Evil" παίζει στο επίσημο τρέιλερ του Thor: Ragnarok .
Δισκογραφία
Studio άλμπουμ
Magic Sword Vol. 1 (2015, Tender Loving Empire)
EP
Legend (2016, Size Records)
Awakening (2019, Joyful Noise Recordings)
Παραπομπές
Αμερικανικά μουσικά συγκροτήματα
|
258626
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82
|
Ελλανοδίκες
|
Οι Ελλανοδίκες (Αρχαία Ελληνικά: Ἑλλανοδίκαι) που αποδίδεται ως οι «Δικαστές των Ελλήνων», ήταν οι ανώτατοι κριτές και δικαστές των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ιστορικό
Οι Ελλανοδίκες διασφάλιζαν την διαιτησία των αγώνων και είχαν ως ιερό καθήκον να διατηρούν το επίπεδο και την κληρονομιά των Αγώνων, καθώς και να καθιστούν σίγουρο ότι οι κανόνες τηρούνται. Αρχικά επονομάζονταν Αγωνοθέτες, που αποδίδεται ως «διοργανωτές των αγώνων», αλλά αργότερα επικράτησε η ονομασία «Ελλανοδίκες».
Αρχικά υπήρχε μόνο ένας Ελλανοδίκης, ο οποίος εκλεγόταν από ένα μέλος δύο οικογενειών της Πίσας και της Ήλιδας. Το 580 π.Χ., αυτό το προνόμιο επεκτάθηκε σε όλους τους κατοίκους της Ηλείας, οι οποίοι πλέον εκλέγονταν με κλήρο. Το 480 π.Χ. ο αριθμός των Ελλανοδικών αυξήθηκε στους εννέα και κατά τους επόμενους αγώνες (476 π.Χ.) στους δέκα. Το 368 π.Χ. ο αριθμός αυξήθηκε εκ νέου, φτάνοντας στους δώδεκα όμως το 364 π.Χ. μειώθηκε για πρώτη φορά, περιοριζόμενος στον αριθμό των οκτώ. Το 348 π.Χ. ο αριθμός των Ελλανοδικών, παγιώθηκε στους δέκα. Μάλιστα, ο αριθμός αυτός αντιπροσώπευε και κάθε μία από τις αρχαίες φυλές των Ηλείων.
Οι Ελλανοδίκες καλούνταν στην Ήλιδα δέκα μήνες πριν από την έναρξη των αγώνων και συγκεκριμένα στον οίκο των Ελλανοδικών. Εκεί εκπαιδεύονταν ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις που τους είχαν ανατεθεί. Ένα μήνα πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, μετέβαιναν στην Ολυμπία όπου επιτηρούσαν τις προπονήσεις των αθλητών, αποκλείοντας αυτούς που παρουσίαζαν χαμηλές επιδόσεις, αλλά και όσους επεδείκνυαν χαμηλά επίπεδα ήθους και συμπεριφοράς.
Κατά τη διάρκεια των αγώνων, επέβλεπαν την τήρηση των κανονισμών και είχαν την τιμή να απονέμουν τα βραβεία στους νικητές των αγωνισμάτων. Παράλληλα, μπορούσαν να αποβάλουν από τους αγώνες αθλητές που παραβίαζαν τους κανόνες, ενώ είχαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη βία προς συνετισμό κάποιου αθλητή ή προπονητή σε περίπτωση ανυπακοής προς τα κελεύσματά τους. Βοηθοί των Ελλανοδικών κατά τη διάρκεια των αγώνων, ήταν οι αφέτες, οι αλυτάρχες, οι κριτές και οι ραβδούχοι.
Οι αποφάσεις των Ελλανοδικών μπορούσαν να εφεσιβληθούν και να κριθούν από τη Βουλή των Ηλείων. Αν κάποιος Ελλανοδίκης είχε αποδεδειγμένα υποπέσει σε σφάλμα, η Βουλή τον καταδίκαζε, δεν ήταν όμως δυνατή η μεταβολή του αποτελέσματος ενός αγώνα, καθώς η απόφαση ενός Ελλανοδίκη ήταν τελεσίδικη.
Παραπομπές
Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες
Αρχαίοι Έλληνες ανά ιδιότητα
Διαιτητές
Τίτλοι στην Αρχαία Ελλάδα
|
76116
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%AD
|
Εκκλησίες της Τσιλοέ
|
Οι Εκκλησίες της Τσιλοέ (ισπανικά: Iglesias de Chiloé) στην Χιλή αποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο από αρχιτεκτονικής άποψης, καθώς είναι κατασκευασμένες εξολοκλήρου από ξύλο σε ένα νησί γνωστό για το υγρό καιρό του.
Κατασκευασμένες τους 18ο και 19ο αιώνες, όταν ακόμα το νησί Τσιλοέ ήταν μέρος των Ισπανικών βασιλικών Ιδιοκτησιών, αποτελούν μοναδικό μείγμα της Ευρωπαϊκής Ιησουιτικής κουλτούρας και της τοπικής τέχνης και παραδόσεων, ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πολιτισμού Μεστίζο.
Οι εκκλησίες χαρακτηρίστηκαν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2000.
Δείτε επίσης
Εθνικό Πάρκο Ράπα Νούι
Ο κατάλογος με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οι Εκκλησίες της Τσιλοέ στην επίσημη ιστοσελίδα της UNESCO
Το Τσιλοέ και οι εκκλησίες της
Οι Εκκλησίες της Τσιλοέ στο interpatagonia.com
Οι Εκκλησίες της Τσιλοέ στο worldheritagesite.org
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στη Χιλή
Τσιλοε
|
603510
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AC
|
Ναταλία Μεταξά
|
Η Ναταλία Μεταξά (γεν. 8 Ιουνίου 1992, Θεσσαλονίκη) είναι Ελληνίδα αθλήτρια πετοσφαίρισης, η οποία αγωνίζεται ως Κεντρική στον Παναθηναϊκό.
Τίτλοι
2 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2022, 2023
1 Κύπελλο Ελλάδας: 2022
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Greekvolley.eu - ΜΕΤΑΞΑ ΝΑΤΑΛΙΑ
Παραπομπές
Ελληνίδες αθλήτριες της πετοσφαίρισης
Πετοσφαιρίστριες ΠΑΟ
Πετοσφαιρίστριες Πανναξιακού
Πετοσφαιρίστριες ΑΟ Θήρας
Πετοσφαιρίστριες Άρη
|
380773
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%A0%CE%AC%CE%B6%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA
|
Πολιτισμός Πάζιρικ
|
Ως πολιτισμός Πάζιρικ είναι γενικά γνωστός ο αρχαιολογικός πολιτισμός των ιππέων της εποχής του σιδήρου Πάζιρικ. Η γνώση μας για αυτόν τον πολιτισμό προκύπτει από ταφικούς τύμβους, διάσπαρτους στην περιοχή των Άνω Αλτάι στη Δημοκρατία της Τιβά.
Τύμβοι και ταφές αλόγων
Οι τύμβοι (κουργκάν), ηλικίας 2.500 χρόνων παρέχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη ενός νομαδικού κτηνοτροφικού λαού που διεξήγαγε εμπόριο με την Περσία και την Κίνα, έκανε χρήση κάνναβης, έκανε χρήση της δερματοστιξίας, τουλάχιστον άτομα υψηλής κοινωνικής θέσης, και συνήθως έθαβε τα άλογα με τους νεκρούς. Καθώς οι τάφοι πλημμύριζαν και πάγωναν λίγο μετά την κατασκευή τους, ένα μεγάλο τμήμα των οργανικών υλικών του τύμβου που λογικά θα αποσυντίθετο (ιματισμός, δέρμα και σάρκα) διατηρήθηκαν, μεταφέροντας ως τις μέρες μας σχετικές πληροφορίες, καθώς οι τάφοι ανακαλύφθηκαν συλημένοι και ένα μεγάλο τμήμα της αρχαιολογικής μαρτυρίας χάθηκε.
Η αρχαιολογική έρευνα έδειξε ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό τύμβοι στην αρχαιολογική θέση Χανκαρίνσκι Ντολ στις όχθες του ποταμού Ίνια, παραπόταμου του ποταμού Χαρίς, απομακρυσμένη από τις κύριες θέσεις κατοίκησης των Πάζιρικ περιέχουν υπολείμματα αλόγων. Το χαρακτηριστικό της ταφής αλόγων στις δύο αυτές θέσεις παρουσιάζεται συχνότερα από τις θέσεις που έχουν ανακαλυφθεί στον μέσο Κατούν και η συχνότητα του φαινομένου πλησιάζει τη συχνότητα που καταγράφεται στην κύρια περιοχή κατοίκησης των Πάζιρικ στα νοτιανατολικά και κεντρικά Αλτάι. Άλλη έρευνα έδειξε πώς υφίσταται παντελής έλλειψη ταφών αλόγων σε αρχαιολογικές θέσεις τύπου Σέντελεκ, στις περιοχές του Χαρίς ποταμού και του Κατούν.
Ο πολιτισμός
Ο πολιτισμός Πάζιρικ τοποθετείται στην περίοδο της πρώιμης εποχής του σιδήρου στην περιοχή (περ. 6ος έως 3ος αιώνας ΠΚΕ) μετά τη χρονολόγηση τεχνέργων και μομμιοποιημένων ανθρώπων στο μόνιμα παγωμένο έδαφος των Αλτάι. Οι μούμιες ανακαλύφθηκαν σε μακρείς τύμβους (ή κουργκάν) όμοιους με τους ταφικούς τύμβους του δυτικού σκυθικού πολιτισμού στην περιοχή της σύγχρονης Ουκρανίας.
Βασικές αρχαιολογικές θέσεις είναι οι ταφές Πάζιρικ στο υψίπεδο Ουκόκ
Τόσο τα τέχνεργα όσο και τα ανθρώπινα υπολείμματα υποδεικνύουν ανθηρό πολιτισμό που ευνοήθηκε από τους πολλούς δρόμους εμπορίου και τα καραβάνια εμπόρων που διέσχιζαν την περιοχή
Θεωρείται σήμερα πως οι Πάζιρικ ζούσαν μάλλον πολεμική ζωή.
Άλλοι τύμβοι Κούργκαν σχετικοί με τον πολιτισμό Πάζιρικ βρίσκονται στην Μαπασαντάρ, την Τουέκτα, το Ουλάντρικ, το Πολόσμακ και το Μπερέλ. Στοιχεία εγκατάστασης συνδεδεμένα με τις ταφές δεν υφίστανται, κάτι που οδηγεί στην υπόθεση ότι οι Πάζιρικ ήταν καθαρά νομαδικός λαός.
Γραφή και τέχνη
Οι Πάζιρικ δεν ήταν εγγράμματοι και τίποτα δεν σώζεται για αυτούς στην αρχαία ελληνική γραμματεία ή ανάλογες κινεζικές πηγές. Σύγχρονα εθνολογικά δεδομένα μας επιτρέπουν να ανακατασκευάσουμε ένα είδος μοντέλου κοινωνικής δομής που ήταν πιθανώς κοινό για τους ποιμενικούς λαούς της αρχαίας κεντρικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένων των ιππέων Πάζιρικ.
Στην τέχνη των Πάζιρικ κοινό θέμα είναι οι ορνιθομορφικές συνθέσεις. Δεδομένης της υπόθεσης ότι η τέχνη είναι μία ιδιάζουσα παγκόσμια γλώσσα για την έκφραση έννοιών οι εθνολόγοι επεσήμαναν ως κεντρικό θέμα της τέχνης των Πάζιρικ τον γρύπα, τον φύλακα του χρυσού, των Αριμασπείων του Αριστέα και των Ιστοριών του Ηροδότου. Η εικονογραφία του γρύπα αρπακτικού ερμηνεύεται στο εννοιολογικό πλαίσιο του ταφικού τελετουργικού των Πάζιρικ, ιδιαίτερα σε σκηνές εξοπλισμού των θυσιασμένων αλόγων που συνόδευαν τον νεκρό στον τάφο του. Η ίδια σκηνή στο πλαίσιο του σκυθικού πολιτισμού σήμαινε καλή τύχη, όπως αναφέρεται από κλασικούς ιστορικούς και γεωγράφους.
Ένα άλλο κοινό πρότυπο που απαντάται είναι ο γερανός του είδους Anthropoides virgo ενδημικού των αλπικών στεπών των Αλτάι και διακοσμούσε τις κορυφές των τελετουργικών καλυμμάτων κεφαλής. Ο γερανός όπως και ο αετός που απαντάται, επίσης, συχνά είναι παγκόσμιο σύμβολο του ανώτερου βασίλειου των πνευμάτων και του αέρα, κοινό στις ινδοευρωπαϊκές και ουραλικές μυθολογίες.
Γενετικές έρευνες
Σε ανασκαφές του 2006 -από κοινή Ρωσο-γερμανο-μογγολική αποστολή- ταφικών θέσεων των Πάζιρικ του 4ου-3ου αι. ΠΚΕ, πρώιμη εποχή του σιδήρου στην περιοδολόγηση του σκυθικού πολιτισμού έφερε στην επιφάνεια πολύ καλά διατηρημένα ανθρώπινα υπολείμματα, παρέxοντας την ευκαιρία για γενετική μελέτη βασισμένη στο μιτοχονδριακό DNA (mtDNA). Η έρευνα έδειξε προς την κατεύθυνση πιθανών γενετικών επαφών μεταξύ των πληθυσμών των Αλτάι σε εκείνη την περίοδο και άλλων ευρασιατικών περιοχών στην πρώιμη εποχή του σιδήρου
Η γονιδιακή δεξαμενή των κατοίκων των μογγολικών Αλτάι κατά τη διάρκεια της εποχής του σιδήρου φαίνεται συνεπώς πως ήταν παρόμοια με εκείνη των κατοίκων των Αλτάι στη Ρωσία και το Καζακστάν. Κάτι τέτοιο οδηγεί στην υπόθεση ότι οι Πάζιρικ όχι μόνο μοιράζονταν τον ίδιο πολιτισμό, αλλά επίσης μοιράζονταν το ίδιο γενετικό υλικό με πληθυσμούς που απαντώνται δυτικότερα. Επίσης, φαίνεται να έχουν μια παρόμοια γονιδιακή δεξαμενή με τους σύγχρονους κατοίκους των Αλτάι.
Δείτε επίσης
ταφές Πάζιρικ
Παραπομπές σημειώσεις
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Nomadic Art of the Eastern Eurasian Steppes, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art (fully available online as PDF), which contains material on Pazyryk culture
Αρχαιολογικοί τόποι στη Ρωσία
Πολιτισμός Πάζιρικ
|
451538
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%B7%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Γαβριηλόπουλος
|
Το ελληνικό επώνυμο Γαβριηλόπουλος μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα:
Νικόλαος Γαβριηλόπουλος (θάν. 1732), λόγιος κληρικός και ιεροκήρυκας
Στέφανος Γαβριηλόπουλος (θάν. 1332/33), σεβαστοκράτορας Θεσσαλίας
Μιχαήλ Γαβριηλόπουλος, τοπάρχης Φαναρίου Καρδίτσας (14ος αιώνας), συγγενής του Στέφανου Γαβριηλόπουλου
|
155807
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B9
|
Τουρκόπουλοι
|
Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με την ονομασία τουρκόπουλοι ή τουρκόπωλοι ονομάζονταν τα τάγματα που συγκροτούνταν από στρατολόγηση μισθοφόρων Τούρκων που είχαν εκχριστιανιστεί.
Τα πρώτα τάγματα τουρκοπούλων συγκροτήθηκαν επί αυτοκρατορίας του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού που συμμετείχαν στην εκπόρθηση της Νίκαιας το 1097. Επίσης συγκρότηση τέτοιων ταγμάτων αναφέρονται και επί Αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου όταν τότε η δράση αυτών υπήρξε και ολέθρια για την Αυτοκρατορία.
Συγκεκριμένα σε εκστρατεία κατά των στασιαστών Καταλάνων (μισθοφόρων), αυτομόλησαν προς αυτούς και από κοινού προκάλεσαν πολλές λεηλασίες στη Θράκη και την Μακεδονία. Τα ίδια όμως έπραξαν και σε εκστρατεία εναντίον των στασιαστών Αλανών και των Τούρκων επιδρομέων στη Θράκη.
Τελικά τα τάγματα αυτά φαίνεται να διαλύθηκαν έναν αιώνα πριν την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Στρατιωτικοί σχηματισμοί της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Σταυροφορίες
|
833046
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%84%20%CE%9A%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BF
|
Εξαφάνιση της Αντονέτ Καγιεντίτο
|
Η Αντονέτ Κριστίν Καγιεντίτο (Αγγλικά: Anthonette Christine Cayedito) (γεννημένη στις 25 Δεκεμβρίου του 1976) είναι μια ιθαγενής νεαρή Αμερικανίδα που εξαφανίστηκε από το σπίτι της στο Γκάλουπ του Νέου Μεξικού, στις 6 Απριλίου του 1986, σε ηλίκια 9 ετών. Οι αρχές πιστεύουν ότι πλέον δεν είναι εν ζωή. Ωστόσο, εφόσον δεν έχει βρεθεί η σωρός της, η υπόθεση της παραμένει ανοιχτή και θεωρείται επίσημα αγνοούμενη.
Ιστορικό
Η Αντονέτ γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1976, από την Πένι Καγιεντίτο (1952–1999), από το Έθνος Ναβάχο, και τον Άντονι Μοντόγια (1951–2012), ο οποίος είχε ιταλική και ισπανική καταγωγή. Μετά τον χωρισμό των γονιών της, η Αντονέτ και οι μικρότερες αδερφές της, Γουέντι και Σενίντα μεγάλωσαν από τη μητέρα τους στο Γκάλουπ του Νέου Μεξικού.
Η Αντονέτ περιγράφτηκε από τους γύρω της ως λογικό και ώριμο άτομο για την ηλικία της, αφοσιωμένη, φιλική, στοργική και αξιόπιστη. Από τα έξι της χρόνια, μαγείρευε για τις αδερφές της, σιδέρωνε τα ρούχα τους κατά διαστήματα και έπαιξε ζωτικό ρόλο στη φροντίδα τους. Ήταν γνωστή από τους συνομηλίκους της για το ενδιαφέρον της για την ευημερία των άλλων, ιδιαίτερα αν ήταν απογοητευμένοι ή είχαν κάποια ανάγκη. Η μικρότερη αδερφή της ανέφερε χρόνια αργότερα ότι η Αντονέτ είχε «μια μεγάλη καρδιά που ήθελε να τους φροντίζει όλους». Το αγαπημένο της χρώμα ήταν το μωβ, της άρεσε να ακούει τη μουσική των Michael Jackson και Ρόνι Μίλσαπ, και συχνά την αποκαλούσαν με το παρατσούκλι "Σκίουρος".
Ήταν μαθήτρια της τέταρτης τάξης στο Δημοτικό Σχολείο Lincoln Elementary, όπου ήταν μια συγκεντρωμένη και πάνω από το μέσο όρο μαθήτρια, η οποία επέδειχνε ταλέντο για τον αθλητισμό και τις σωματικές δραστηριότητες, κερδίζοντας το Προεδρικό βραβείο Fitness στο τέταρτο έτος της. Εκτός σχολείου, η Καγιεντίτο έδειχνε επίσης έντονο ενδιαφέρον για τις εβδομαδιαίες Γραφικές μελέτες της στο κατηχητικό και ήταν αφοσιωμένη στη θρησκευτική της πίστη. Την στιγμή της εξαφάνισης της, ζούσε με τη μαμά και τις αδερφές της στην οδό Arnold Circle 204, στο Γκάλουπ του Νέου Μεξικού.
Εξαφάνιση
Η Καγιεντίτο εξαφανίστηκε από το σπίτι της τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Απριλίου του 1986. Εκείνο το βράδυ, η μητέρα της, η Πένι, είχε βγει με φίλους της σε ένα τοπικό μπαρ και η Αντονέτ, μαζί με τις μικρότερες αδερφές της ήταν με μια γκουβερνάντα. Η Πένι έφτασε στο σπίτι γύρω στα μεσάνυχτα και έστειλε την κοπέλα που πρόσεχε τις κόρες της στο σπίτι της να ξεκουραστεί.
Το επόμενο πρωί, όταν η Πένι ξύπνησε για να προετοιμάσει τα κορίτσια για το κατηχητικό, συνειδητοποίησε ότι η Αντονέτ δεν ήταν στην κρεβατοκάμαρα της. Αφού αρχικά ζήτησε βοήθεια από τους γείτονες, κατόπιν τηλεφώνησε στην αστυνομία.
Πέντε χρόνια μετά την εξαφάνιση της, η Γουέντι που τότε ήταν 10 ετών, μίλησε για πρώτη φορά για το τι συνέβει την μοιραία νύχτα. Σύμφωνα με τη Γουέντι, η πόρτα χτύπησε γύρω στις 3 τα ξημερώματα, και τα δύο κορίτσια ήταν ακόμη ξύπνια. Η Αντονέτ πήγε στην πόρτα και ρώτησε ποιος ήταν. Ο επισκέπτης αυτοπροσδιορίστηκε ως «θείος Τζο». Όταν άνοιξε την πόρτα, την άρπαξαν δύο άνδρες. Ενώ το κορίτσι τους κλωτσούσε και ούρλιαζε :«Αφήστε με να φύγω!», οι άντρες την έβαλαν με το ζόρι σε ένα καφέ βαν. Η Γουέντι δεν αναγνώρισε τους άντρες και δεν είδε τα πρόσωπα τους. Η Γουέντι δήλωσε ότι δεν είχε πει τίποτα μέχρι εκείνη τη στιγμή λόγω του φόβου να μην στενοχωρήσει τη μητέρα τους και επειδή θεωρούσε ότι δεν θα την πιστέψουν.
Μαρτυρίες
Στις 8 Απριλίου του 1986, ένας μάρτυρας ανέφερε ότι πίστευε ότι είχε δει την Aντονέτ στο Σαν Αντόνιο. Θυμήθηκε ότι είχε δει μια νεαρή Λατίνα με ένα μακρύ ροζ φόρεμα να συνοδεύει μια ξανθιά γυναίκα στην άκρη του δρόμου. Δεν επιβεβαιώθηκε αν το κορίτσι ήταν πράγματι η Αντονέτ.
Στις 19 Απριλίου του 1986, μια γυναίκα ισχυρίστηκε ότι είδε ένα καφέ φορτηγάκι σε ένα βενζινάδικο. Καθώς περνούσε το βαν, η γυναίκα πίστεψε ότι άκουσε την φωνή ενός κοριτσιού να ουρλιάζει «βοήθησε με». Η μάρτυρας πίστευε ότι θα μπορούσε να ήταν η Αντονέτ, αλλά παραμένει άγνωστο αν πράγματι ήταν εκείνη.
Στις 30 Ιουνίου του 1986, ένας μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι είχε δει την Aντονέτ στον τερματικό σταθμό λεωφορείων στο Ελ Πάσο του Τέξας. Ισχυρίστηκε ότι η μικρή κοπέλα φορούσε ροζ φόρεμα (όπως είχε αναφέρει και ένας άλλος αυτόπτης μάρτυρας), λευκά παπούτσια και είχε ένα αξιοσημείωτο σημάδι στο μάγουλο της, παρόμοιο με αυτό που πράγματι είχε η Αντονέτ.
Ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση της Καγιεντίτο, το αστυνομικό τμήμα του Γκάλουπ έλαβε μια περίεργη τηλεφωνική κλήση, στην οποία μια νεαρή κοπέλα ισχυριζόταν ότι ήταν η Αντονέτ και είπε ότι βρισκόταν στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού. Προτού το κορίτσι προλάβει να αποκαλύψει την διεύθυνση, ακούστηκε μια θυμωμένη αντρική φωνή να της φωνάζει: "Ποιος σου είπε ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνο;" Ακολούθησε το ουρλιαχτό του κοριτσιού και οι ήχοι μιας συμπλοκής και η κλίση διακόπηκε. Η Πένι πίστευε ότι η φωνή άνηκε στην κόρης της, αλλά δεν αναγνώρισε την αντρική φωνή.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1991, μια σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο στο Κάρσον Σίτι της Νεβάδα, συνάντησε μια έφηβη που ταίριαζε με την περιγραφή της Καγιεντίτο, η οποία βρισκόταν παρέα με ένα απεριποίητο ζευγάρι. Η κοπέλα έριχνε συνεχώς τα μαχαιροπήρουνα της στο πάτωμα, φαινομενικά προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή της σερβιτόρας. Σύμφωνα με τη σερβιτόρα, η κοπέλα έπιανε το χέρι της και το έσφιγγε σταθερά κάθε φορά που η σερβιτόρα της έδινε πίσω τα μαχαιροπήρουνα. Αφού έφυγαν, η σερβιτόρα καθάρισε το τραπέζι τους και βρήκε μια χαρτοπετσέτα κάτω από το πιάτο από το οποίο έτρωγε το κορίτσι , η οποία είχε γραμμένα δύο σύντομα μηνύματα: «Βοηθήστε με» και «Καλέστε την αστυνομία».
Θεωρίες
Η αστυνομία πήρε κατάθεση από έναν θείο του κοριτσιού (ο οποίος ονομαζόταν Τζο) που ήταν παντρεμένος με την αδερφή της Πένι, αλλά αρνήθηκε ότι είχε εκείνος και η Πένι ανάμειξη με την απαγωγή. Οι ερευνητές δεν θεώρησαν τον «θείο Τζο» ύποπτο για την υπόθεσης. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι απαγωγείς χρησιμοποίησαν το όνομα του για να κάνουν την Αντονέτ να τους ανοίξει την πόρτα, έκανε τις αρχές να πιστεύουν ότι εκείνοι οι άντρες γνώριζαν πολύ καλά την οικογένεια του κοριτσιού.
Οι ερευνητές πιστεύουν πλέον ότι η Αντονέτ Καγιεντίτο έχει πεθάνει. Οι θεωρίες κυμαίνονται από το ότι είναι είτε θύμα ανθρωποκτονίας είτε πιθανώς εμπορίας ανθρώπων. Η μητέρα της, Πένι πέθανε στις 18 Απριλίου του 1999, από συνδυασμό κίρρωσης του ήπατος και καρδιακών προβλημάτων σε ηλικία 46 ετών. Το 2016 η αστυνομία δήλωσε ότι πίστευε ότι η Πένυ μπορεί να είχε περισσότερες πληροφορίες από όσες είχε δώσει στην αστυνομία σχετικά με την εξαφάνιση της κόρης της, καθώς απέτυχε να περάσει επιτυχώς το τεστ αλήθειας. Ο πατέρας της Αντονέτ, ο Άντονι πέθανε στις 17 Αυγούστου του 2012.
Συμπεράσματα
Τέσσερις ημέρες μετά την εξαφάνιση της Αντονέτ, η Πένι είπε στους ντετέκτιβ ότι ένας άνδρας με το όνομα Εμμανουέλ (που τον φώναζαν με το παρατσούκλι Έμο) είχε δώσει λουλούδια στην Αντονέτ τρεις φορές τις ημέρες πριν από την εξαφάνιση της. Εντούτοις η μητέρα της "αναγκάστηκε" να το αναφέρει αυτό στις αρχές, μόνο όταν ένα άλλο μέλος της οικογένειας αποκάλυψε το περιστατικό κατά τη διάρκεια αστυνομικής έρευνας.
Τρία χρόνια μετά την εξαφάνιση της Καγιεντίτο, η 25χρονη ανάπηρη θεία της Αντονέτ, Λουίζα Εστράδα, εξαφανίστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989, από το Γκάλουπ. Σε αντίθεση με την Αντονέτ, η Λουίζα βρέθηκε ζωντανή στο Σιουδάδ Χουάρες του Μεξικού, ένα μήνα αργότερα και επέστρεψε στο σπίτι. Με τα χρόνια υπήρξαν ερωτήματα σχετικά με πιθανές συνδέσεις μεταξύ των δύο υποθέσεων.
Το 1994, η Πένι Καγιεντίτο ομολόγησε ότι συμμετείχε στην απαγωγή της κόρης της. Είπε: «Κι αν εγώ και ο Έμο το κάναμε αυτό, θα πηγαίναμε και οι δύο φυλακή;». Η Πένι δήλωσε ότι αυτή και ο Έμο συμμετείχαν σε ένα σχέδιο πριν από την εξαφάνιση της Αντονέτ. Στην συνέχεια δήλωσε ότι ήθελε να μάθει πού βρίσκεται το παιδι της, αλλά της είπαν ότι ήταν καλύτερα να μην ξέρει. Η Πένι παραδέχτηκε ότι ήξερε ποιος θα ερχόταν να πάρει την Αντονέτ, καθώς και ότι είχε ζητήσει στη κόρη της να ανοίξει την πόρτα. Η Πένι ισχυρίστηκε ότι ξάπλωσε στο κρεβάτι για άλλα 30 λεπτά προτού σηκωθεί και ανακαλύψει ότι η Αντονέτ είχε εξαφανιστεί. Ισχυρίστηκε ότι το χτύπημα ήταν στις 3:30 - 4:30. Αν και η Πένι ομολόγησε, λόγο ανεπαρκών στοιχείων ποτέ δεν κατηγορήθηκε επίσημα για την εξαφάνιση της Αντονέτ. Η αστυνομία ήθελε να την ανακρίνει ξανά για την εξαφάνιση της Αντονέτ, αλλά ο θάνατός της περιέπλεξε περισσότερο την έρευνα. Οι αρχές πιστεύουν τώρα ότι ήξερε περισσότερα για την απαγωγή της κόρης της από όσα είχε πει καθώς βρέθηκε με χρήματα και έκανε ακριβές αγορές μετά την εξαφάνιση της κόρης της. Υπήρχαν επίσης ισχυρισμοί ότι συμμετείχε στην πώληση ναρκωτικών, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Σε μια συνέντευξη του 2016 στην εφημερίδα Albuquerque Journal, η Γουέντι Μοντόγια, η μικρότερη αδερφή της Αντονέτ (η οποία ήταν πέντε ετών την εποχή της απαγωγής), μίλησε για την στεναχώρια που πέρασαν εκείνη και η οικογένεια της. «Αυτή η ιστορία διέλυσε όλη μου την οικογένεια. Ήταν μια πολύ σκοτεινή και δυσλειτουργική εποχή» Η Μοντόγια αποκάλυψε ότι η ίδια και η μητέρα της μετά βίας μπορούσαν να μιλήσουν για την Αντονέτ χωρίς να κλάψουν και μετά χωρίς να πιούν και να μεθύσουν. «Έτσι αντέξαμε τον πόνο, αναισθητοποιούμασταν, όχι για να ξεχάσουμε αλλά να βάλουμε στην άκρη την στεναχώρια. Καταλαβαίνεις;»
Το τραύμα της απώλειας της αδερφής της οδηγεί την Γουέντι σε μια ζωή εθισμού στα ναρκωτικά, στον αλκοολισμό, στην εμπλοκή της με συμμορίες και στην απόκτησης ποινικού μητρώου καθ' όλη τη διάρκεια της εφηβείας της μέχρι την ενηλικίωση της. Ο τρόπος ζωής της την έκανε αναπόφευκτα να χάσει την επιμέλεια των παιδιών της από το κράτος. Γύρω στο 2007, η Μοντόγια άλλαξε με επιτυχία τη ζωή της. «Πήγα σε κέντρο απεξάρτησης. Αγωνίστηκα να πάρω πίσω τα παιδιά μου, πάλεψα να ξεφύγω από την παλιά μου ζωή, να σπάσω τον κύκλο στον οποίο μεγάλωσα και να φύγω μακριά από εδώ. Και το κατάφερα». Πρόσθεσε επίσης ότι αν και δεν μπόρεσε να βρει την αδερφή της, κατάφερε τουλάχιστον να βρει τον εαυτό της.
Από το 2016, η Γουέντι ζει και εργάζεται στο Μπέικερσφιλντ της Καλιφόρνια, μαζί με την οικογένεια της. Η Μοντόγια παραδέχτηκε ότι αν και οι αναμνήσεις της από την Αντονέτ είναι ασαφείς (λόγω του γεγονότος ότι η αδερφή της έπεσε θύμα απαγωγής όταν ήταν πέντε ετών), η απώλεια εξακολουθεί να την στοιχειώνει και της λείπει μέχρι σήμερα. Για τη Γουέντι, η Αντονέτ είναι ανεξίτηλα παγωμένη στον χρόνο «στην ηλικία των 9, ένα κοριτσάκι με απαλά καστανά μαλλιά και μάτια και με μια καρδιά από χρυσάφι». Εξακολουθεί να ελπίζει ότι η αδερφή της είναι κάπου εκεί έξω, και υπάρχει ακόμη χρόνος για να ανακαλύψει τι της συνέβει. Επιπλέον, δήλωσε: «Δεν πρόκειται να δεχτώ ότι είναι νεκρή. Χρειάζομαι αποδείξεις».
Τον Ιούνιο του 2022, η άλλη αδερφή της Anthonette, η Σενίντα Ασεβέντο, έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό KOAT-TV. Δήλωσε: «Είναι δύσκολο να μην γνωρίζεις τι πραγματικά έγινε. Τι της συνέβη; Που την πήγαν;». Στη συνέντευξη, η Σενίντα μετέφερε επίσης δημόσια ένα μήνυμα στην αγνοούμενη αδερφή της, «Έχει μια οικογένεια που την αγαπά. Έχει αδερφές. Δεν τα παρατήσαμε. Όλοι αναρωτιόμαστε και σκεφτόμαστε συχνά την Αντονέτ και τι κάνει: Έχει παιδιά; Τι είδους ζωή ζει;» .
Στα μέσα
Η εξαφάνιση της Αντονέτ Καγιεντίτο δραματοποιήθηκε σε ένα επεισόδιο της εκπομπής Unsolved Mysteries. Το επεισόδιο προβλήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1992, εννέα ημέρες πριν από τα δέκατα έκτα γενέθλια της Αντονέτ.
Αποκλεισμοί αγνώστων προσώπων
Σύμφωνα με το Εθνικό Σύστημα Αγνοουμένων και Αγνώστων Προσώπων, οι ακόλουθοι αποθανόντες αποκλείστηκαν ως τα λείψανα της Καγιεντίτο.
Αναφορές
Articles with hCards
Αγνοούμενοι
|
147715
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%92%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Τζένη Βάνου
|
Η Ευγενία Βραχνού (10 Φεβρουαρίου 1939 - 5 Φεβρουαρίου 2014) καλλιτεχνικά γνωστή ως Τζένη Βάνου, ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που διακρίθηκε για τη χαρακτηριστική φωνή της, για αρκετές δεκαετίες στο ελαφρό και λαϊκό τραγούδι.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1939 στην Αθήνα, στην πλατεία Αττικής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Βραχνού, το οποίο και άλλαξε ο Γεράσιμος Λαβράνος για να μην την αναγνωρίσει ο πατέρας της, καθώς ήταν κάθετα αντίθετος στην απόφασή της να ασχοληθεί με το τραγούδι. Οι γονείς της χώρισαν, αφού η μητέρα της θέλησε να ακολουθήσει έναν άλλον άνδρα. Γι' αυτόν το λόγο και της απαγορεύθηκε να βλέπει την κόρη της. Σπουδαίο ρόλο στη ζωή της Τζένης Βάνου έπαιξε η γιαγιά της.
Αρχικά σκόπευε να σπουδάσει στη Φυσικομαθηματική Σχολή, αλλά μετά τη γνωριμία της με τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα, τον οποίο θεωρούσε μέντορά της, έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1955, ως τραγουδίστρια ελαφράς ορχήστρας, στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ.
Τραγούδησε πρώτη φορά σε δισκογραφική εταιρία το 1945, με το τραγούδι "Θυμήσου", καθώς ήταν μέλος στη χορωδία του Νίκου Γούναρη. Εκεί πρωτογνώρισε τον νεαρό Μίμη Πλέσσα. Το 1959 στο τραγούδι "Αστέρι αστεράκι" του Δημήτρη Χορν έκανε τα φωνητικά μέρη, με αποτέλεσμα, λόγω των τεράστιων δυνατοτήτων της φωνής της, να της ανοιχτούν πολλές πόρτες για νέες δισκογραφικές δουλειές. Το 1964, με το τραγούδι του Πλέσσα «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε με τον πρώτο της σύζυγο, Βασίλη Ρηγόπουλο, με τον οποίο χώρισε το 1971, έπειτα από συνεχείς κακοποιήσεις.
Κατά τη Στρατιωτική δικτατορία συμμετείχε στους χουντικούς εορτασμούς της επετείου της 21ης Απριλίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο ανάμεσα σε άλλους ηθοποιούς και τραγουδιστές.
Το 1969 ταξίδεψε στην Αμερική, αφού είχε υπογράψει συμβόλαιο, για την πραγματοποίηση διεθνούς καριέρας, την οποία αρνήθηκε την τελευταία στιγμή. Εκεί ηχογράφησε έναν 45άρη δίσκο με δύο αμερικανικά τραγούδια. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, μετά τον χωρισμό της, αναγκάστηκε να μπει στο λαϊκό τραγούδι για οικονομικούς λόγους. Το 1971 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Minos όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας λαϊκά. Το 1977 πήρε μέρος για τελευταία φορά σε φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο ερμηνείας με το τραγούδι "Να μ' αγαπάς" του Γιώργου Μανίκα. Το 1981 αποκτά τον πρώτο και τελευταίο της χρυσό δίσκο με τίτλο "τις ώρες που σε θέλω", έπειτα από 50.000 πωλήσεις. Στα χρόνια του ’80, η πορεία της Τζένης Βάνου, που στις δυο προηγούμενες δεκαετίες στέφθηκε από τεράστιες επιτυχίες, άρχισε να γνωρίζει μια κάμψη… Ευδιάκριτη ήταν πλέον κάποια φθορά στη φωνή της, που εμφανίσθηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80. Παρόλα αυτά η τραγουδίστρια συνέχισε να δίνει το παρών με μια σειρά δίσκων, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές. Τελευταία δισκογραφική δουλεία το 1998.
Υπήρξε βασική ερμηνεύτρια και «μούσα» πολλών συνθετών. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Τόλη Βοσκόπουλου, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη της Νινής Ζαχά, του Γιώργου Μανίκα, του Γιώργου Κατσαρού, του Χρήστου Νικολόπουλου, του Γιώργου Κριμιζάκη, του Αλέξη Παπαδημητρίου κ.α
Για τη δουλειά της βραβεύτηκε στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της βρισκόταν μακριά από τη δισκογραφία, τραγουδώντας μονο ζωντανά σε κέντρα διασκεδάσεων, όπου την καλούσαν. Όμως 4 χρόνια πριν τον θάνατό της εγκατέλειψε πλήρως το τραγούδι, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον εγγονό της. Τον Αύγουστο του 2013 έκανε επέμβαση στον λαιμό για να της αφαιρεθεί όγκος. Στις αρχές του 2014 αντιμετώπισε πάλι σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας μεταστάσεων του καρκίνου. Στις 5 Φεβρουαρίου 2014 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά, στον Πειραιά, όπου νοσηλευόταν.
Επιτυχίες
Μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες, που σφράγισε με τις κορυφαίες ερμηνείες της, έγιναν πολλά τραγούδια της όπως τα: "Αν είναι η αγάπη αμαρτία", "Σε βλέπω στο ποτήρι μου, "Αγόρι μου", "Χίλιες βραδιές", ''Οι αμαρτίες μου'', "Έρωτά μου ανεπανάληπτε", "Έλα", "Σταγόνα-σταγόνα", "Η σκλάβα", "Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου", "Αγάπησα-αμάρτησα (Ο αναμάρτητος)", "Ένα ψέμα κι εσύ", "Στιγμές", "Τις ώρες που σε θέλω", ''Κι έκλαιγε μαζί μου ο Θεός'', ''Να μ' αγαπάς'', "Θέλω κοντά σου να μείνω", ''Το τρένο της ζωής'', ''Διπλός γλυκός καημός'', "Τώρα", ''Ξύπνα αγάπη μου'', ''Από σένα αρχίζουν όλα'', "Τι κρίμα", ''Εδώ τελειώνει ο ουρανός'', ''Η αγάπη μας'', ''Άκουσέ με'', ''Της βαρυχειμωνιάς το δείλι'', ''Σ' αγαπώ (ο ήλιος βγαίνει μες στα μάτια σου)'', ''Έχασα εσένα'', ''Μπορεί'', "Έβρεχε ψιλόβρεχε" κ.ά. Αρκετά από τα τραγούδια αυτά διασκευάστηκαν από διαφορετικούς καλλιτέχνες.
Δισκογραφία
1972-Σ΄αγαπώ
1973-Αγόρι μου
1974-Αν η αγάπη
1975-Αγάπησα αμάρτησα
1975-Έρωτα μου ανεπανάληπτε
1976-Έλα
1976-Αν μ' αγαπούσες
1977-Τζένη Βάνου
1977-Να μ' αγαπάς
1978-Το αμαξάκι
1978-Έχασα εσένα
1979-Άκουσε με
1981-Τις ώρες που σε θέλω
1982-Μπορώ
1983-Αγάπη σημαίνει θυσία
1984-Τα πρώτα μου τραγούδια (1959-1964)
1985-Τα καλύτερα μου χρόνια
1987-Και μου 'δωσες αγάπη
1989-Μόνη
1989-Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες
1991-Για σένα
1992-Μη χάνεσαι
1992-Σχεδόν απόγευμα
1993-Παιδί μου
1993-Σαλονικιώτικο φεγγάρι
1995-Μεγάλα πορτραίτα ΕΜΙ
1996-Όσα ζήλεψα
1997-Τα Καλύτερα μου τραγούδια
1997-Τραγούδια από τις 45 στροφές
1997-Τα Ερωτικά του 60
1998-Αγία αχαριστία
2000-Πορτραίτα Τραγουδιστών
2002-Η δική μου η φωνή
2002-Αγόρι μου - Αν η αγάπη
2005-Τραγουδά Μίμη Πλέσσα
2006-Σε τραγούδια από τον κινηματογράφο
2007-Η Φωνή 1959 - 1982 4 Cd
Παραπομπές
Πηγές
Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001
Άρθρο για την Τζένη Βάνου στη Musipedia
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Ολη η ζωή μου είναι ένα δυνατό μελό», συνέντευξη της Τζένης Βάνου στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», 27 Δεκεμβρίου 2010.
Λαϊκοί τραγουδιστές
Τραγουδιστές ελαφρού τραγουδιού
Συμμετέχοντες στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης
|
731301
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%20%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%96%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA
|
Τσετσίλια Πλάτερ-Ζίμπερκ
|
Η Τσετσίλια Πλάτερ-Ζίμπερκ (πολωνικά: Cecylia Plater-Zyberk), οικόσημο Πλάτερ, (8 Μαΐου 1853, Πας - 6 Ιανουαρίου 1920, Βαρσοβία) ήταν Πολωνή κοινωνική ακτιβίστρια, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και μοχανή. Ίδρυσε διάφορα σχολεία και φιλανθρωπικές εταιρείες.
Ζωή
Η Τσετσίλια Πλάτερ-Ζίμπερκ ήταν η κόρη και το όγδοο παιδί του Κόμη Καζίμιες Πλάτερ-Ζίμπερκ και της Λουντβίκα, το γένος Μπορέβιτς. Από την πλευρά του πατέρα της καταγόταν από δύο επιφανείς γερμανικές οικογένειες: την Πλάτερ φον Μπρόελς από τη Βεστφαλία και τη Σίμπεργκ ζου Βίσλινγκ, αρχικά από την κοιλάδα του Ρουρ, που έφτασε στην Κουρλάνδη με το Τευτονικό Τάγμα. Μετά την εκπαίδευση κατ΄ οίκον στο οικογενειακό κτήμα, «Σχλόσμπεργκ» στην Κουρλάνδη, παρακολούθησε την Κοινωνία της Ιερής Καρδιάς στο Ποζεν (τώρα Πόζναν). Κατά τη διάρκεια του 1879-1880 παρακολούθησε μια σχολή χειροτεχνίας στο Παρίσι. Κατά την επιστροφή της, εγκαταστάθηκε στη Βαρσοβία όπου εξελίχθηκε ως αρχιράφτρια.
Το 1880, μπήκε στο μοναστήρι των Αγγελιοφόρων της Μητέρας Μαρίας στη Βαρσοβία - ένα θρησκευτικό ίδρυμα που δεν χρησιμοποιούσε τα θρησκευτικά άμφια. Για αρκετά χρόνια ήταν η ανώτερη του οίκου της Βαρσοβίας.
Το 1883, η Πλάτερ-Ζίμπερκ ίδρυσε μια σχολή χειροτεχνίας για κορίτσια που ακολουθήθηκε το 1886 από ένα γυμνάσιο θηλεων. Το 1917 πέτυχε πλήρη αναγνώριση από την Εκπαιδευτική Αρχή. Αναζωογονήθηκε το 1993 ως ιδιωτική σχολή θηλέων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που πήρε το όνομά της από την Τσετσίλια Πλάτερ-Ζίμπερκ . Το δεύτερο ίδρυμά της ήταν στο Χιλίτσκι το 1891, αυτή τη φορά ένα αγροτικό σχολείο, που προοριζόταν επίσης για κορίτσια. Έγινε το αγροτικό Λύκειο Χιλίτσκι. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την επιστροφή της Πολωνίας στην πλήρη ανεξαρτησία, το σχολείο ονομάζεται πλέον «Κέντρο Τσετσίλια Πλάτερ-Ζίμπερκ για Συνεχιζόμενη Αγροτική Εκπαίδευση».
Επιπλέον, έκανε μαθήματα εκπαίδευσης και τήρησης βιβλίων.
Κοινωνικός ακτιβισμός
Με την Καζιμιέρα Πρότσεκ ίδρυσε την Πολωνική Καθολική Ένωση Γυναικών το 1904, της οποίας ήταν πρόεδρος για δύο χρόνια. Ήταν επίσης συνιδρύτρια της Εταιρείας Γυναικών Ιδιοκτητών Γης. Συνεργάστηκε με τον επίσκοπο Γιούργκις Ματουλάιτις-Ματουλεβίτσιους, τους Φίλους των Νέων με στόχο τη συνεργασία με νέους. Οι άλλες φιλανθρωπικές προσπάθειές της επικεντρώθηκαν στη βοήθεια παιδιών και νέων.
Ο Τσετσίλια Πλάτερ-Ζίμπερκ πέθανε το 1920 και θάφτηκε στον οικογενειακό οστεοφυλάκιο στο κοιμητήριο Ποβόνσκι.
Εκδόσεις
Ήταν συγγραφέας 35 βιβλίων και φυλλαδίων καθώς και πολλών άρθρων. Συνήθως έγραφε με ένα από τα πολλά ψευδώνυμα - CPZ, Father Boguslaw, Heather ή Ciccada. Το θέμα της κυμαινόταν μεταξύ της Παιδαγωγικής και των κοινωνικών και θρησκευτικών θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της θέσης των γυναικών στην κοινωνία. Θεωρείται πρόδρομος του Φιλελεύθερου Καθολικισμού.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Άρθρο της Πλάτερ-Ζίμπερκ σχετικά με τη γυναικεία πνευματικότητα (πολωνικά)
Πολωνές συγγραφείς
Πολωνές δημοσιογράφοι
Πολωνοί παιδαγωγοί
Πολωνικοί εκπαιδευτικοί θεωρητικοί
Οικογένεια Πλάτερ
Πολωνοί Ρωμαιοκαθολικοί
Πολωνοί γερμανικής καταγωγής
Ενταφιασμοί στο Κοιμητήριο Ποβόνσκι
|
62560
|
https://el.wikipedia.org/wiki/112%20%CF%80.%CE%A7.
|
112 π.Χ.
|
Γεγονότα
Ο Ιουγούρθας κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (θα λήξει το 105 π.Χ..
Ανοίγει ο Δρόμος του Μεταξιού
Γεννήσεις
Θάνατοι
Αυτοκράτειρα Γουάνγκ Τζι της Κίνας
Κλεοπάτρα Δ΄, βασίλισσα της Αιγύπτου
Έτη
|
259659
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CF%84
|
Τάισον Κιντ
|
Ο Θίοντορ Τζέιμς Γουίλσον (11 Ιουλίου 1980) είναι Καναδός επαγγελματίας παλαιστής, που εργάζεται για το WWE. Στα ρινγκ που εμφανίζεται είναι γνωστός ως "Τάισον Κιντ".
Καριέρα
Αρχικά χρόνια
Ο Γουίλσον αρχικά εκπαιδεύτηκε στο θρυλικό Dungeon, του Στου Χαρτ, στο Κάλγκαρι του Καναδά. Σε ηλικία 15 ετών αγωνίστηκε στο πρώτο του αγώνα στον Καναδά, για το Stampede Wrestling. Ένα χρόνο μετά, το 1996, ο Γουίλσον πάλεψε σε έναν μη τηλεοπτικό αγώνα του WWE και σύντομα εκπαιδεύτηκε απο τον Μπρετ Χαρτ.
Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο και Stampede Wrestling
Τον Απρίλιο του 2002, του δόθηκε η ευκαιρία να παλέψει στην Ιαπωνία και εμφανίστηκε σε πέντε διοργανώσεις. Το 2004, πάλεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ως παλαιστής του All Star Wrestling. Τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους, κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα στο Stampede Wrestling, το ομαδικό πρωτάθλημα. Αργότερα κέρδισε και άλλους τίτλους και έφυγε απο την επιχείρηση το 2007.
World Wrestling Entertainment
Τον Νοέμβριο του 2006, ο Γουίλσον υπέγραψε συμβόλαιο με το WWE, αφού δέχθηκε καλές κριτικές απο τον προπονητή Μπιλ Ντεμότ. Έμεινε σε εκπαιδευτήρια του WWE μέχρι το 2007 και εκεί συμμάχησε με τους Χάρι Σμιθ και Νατάλια.
Το 2009, μεταφέρθηκε στο κύριο ρόστερ ως "Τάισον Κιντ" και σχημάτισε ομάδα με τους Χάρι Σμιθ και Νατάλια, με το όνομα "Χαρτ Ντάιναστι". Πέρασαν και απο τα τρία σόου της εταιρίας και είχαν κόντρες με τους Κράιμ Τάιμ και τους Αδερφούς Ούσο. Ο Κιντ και ο Σμιθ κατέκτησαν μια φορά το Ομαδικό Πρωτάθλημα WWE, νικώντας τους Μιζ & Μπιγκ Σόου.
Η Χαρτ Ντάιναστι διαλύθηκε τον Νοέμβριο του 2010, όταν ο Τάισον Κιντ πρόδωσε τον σύμμαχο του και απέκτησε ρόλο αντιπαθή προς το κοινό. Τους επόμενους μήνες βρισκόταν στην αφάνεια.
Στις αρχές του 2012, ο Τάισον Κιντ άλλαξε χαρακτήρα και άρχισε να παλεύει με τον Τζάστιν Γκάμπριελ ως ομάδα. Στις 29 Ιουνίου, νίκησε τον Τζακ Σουάγκερ και προκρίθηκε στον αγώνα Money in the Bank, όπου ο νικητής ως έπαθλο θα είχε αγώνα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών. Ωστόσο, ο Τάισον Κιντ δεν κατάφερε να κερδίσει στο Money in the Bank. Τον Ιανουάριο του 2013, τραυματίστηκε σοβαρά και απο τότε απουσιάζει απο τα ρινγκ.
Πηγές
http://wwesuperb.blogspot.gr/2011/10/tyson-kidd-biography-pictures-tyson.html
http://slam.canoe.ca/Slam/Wrestling/Bios/kidd_tyson.html
Επαγγελματίες Παλαιστές
Επαγγελματίες Παλαιστές του WWE
|
570733
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7
|
Διοικητική διαίρεση
|
Μια διοικητική διαίρεση, μονάδα, οντότητα, περιοχή ή περιφέρεια, που αναφέρεται επίσης ως υποεθνική οντότητα, συστατική μονάδα ή υποδιαίρεση χώρας, αποτελεί τμήμα μιας χώρας ή άλλης περιοχής που οριοθετείται για διοικητικούς σκοπούς. Οι διοικητικές διαιρέσεις διαθέτουν ένα ορισμένο βαθμό αυτονομίας και συνήθως η αυτοδιοίκησή τους γίνεται μέσω των τοπικών κυβερνήσεών τους. Οι χώρες διαιρούνται σε αυτές τις μικρότερες μονάδες για να διευκολύνουν τη διαχείριση της γης και των υποθέσεων του λαού τους. Μια χώρα μπορεί να διαιρεθεί σε επαρχίες, οι οποίες, με τη σειρά τους, χωρίζονται σε κομητείες, οι οποίες, με τη σειρά τους, μπορούν να χωριστούν εν όλω ή εν μέρει σε δήμους.
Οι διοικητικές διαιρέσεις είναι εννοιολογικά διαχωρισμένες από τα εξαρτώμενα εδάφη, με το πρώτο να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κράτους και το άλλο να είναι μόνο κάτω από κάποια μικρότερη μορφή ελέγχου. Ωστόσο, ο όρος "διοικητική διαίρεση" μπορεί να περιλαμβάνει εξαρτώμενα εδάφη καθώς και αποδεκτές διοικητικές διαιρέσεις (π.χ. σε γεωγραφικές βάσεις δεδομένων).
Για λόγους σαφήνειας και ευκολίας, η τυποποιημένη ουδέτερη αναφορά για τη μεγαλύτερη διοικητική υποδιαίρεση ενός κράτους ονομάζεται "διοικητικό τμήμα πρώτου επιπέδου" ή "πρώτο διοικητικό επίπεδο". Το επόμενο μικρότερο αποκαλείται "διοικητικό τμήμα δευτέρου επιπέδου" ή "δεύτερο διοικητικό επίπεδο".
Παραπομπές
Διοικητική διαίρεση
|
842328
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Curtiss-Wright%20AT-9%20Jeep
|
Curtiss-Wright AT-9 Jeep
|
Το Curtiss-Wright AT-9 Jeep ήταν δικινητήριο αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης το οποίο χρησιμοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για τη μετάπτωση των πιλότων από τα μονοκινητήρια εκπαιδευτικά σε δικινητήριους τύπους. Επρόκειτο για ένα χαμηλοπτέρυγο μονοπλάνο με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης που προωθούνταν από δύο αστεροειδείς κινητήρες Lycoming R-680-9.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
Έχοντας προβλέψει την ανάγκη για ένα αεροσκάφος αυτού του είδους, η Curtiss-Wright ανέπτυξε το δικινητήριο εκπαιδευτικό Curtiss-Wright CW-25. Το αεροσκάφος αυτό είχε πτητικά χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά ενός ελαφρού βομβαρδιστικού κατά την απογείωση και την προσγείωση. Έχοντας παρόμοια διάταξη με το μεγαλύτερων διαστάσεων Cessna AT-17 Bobcat, το CW-25 θα προσομοίαζε τις απαιτήσεις χρήσεις πολυκινητήριων τύπων. Το μοναδικό πρωτότυπο
είχε άτρακτο κατασκευασμένη από συγκολλημένους ατσάλινους σωλήνες και επιφάνειες με υφασμάτινη επικάλυψη.
Επιχειρησιακή ιστορία
Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση το 1941 και ο τύπος εντάχθηκε σε υπηρεσία ως AT-9 το επόμενο έτος. Έφερε το προσωνύμιο «Fledgling» από την κατασκευάστρια εταιρεία, όμως στις τάξεις της αμερικάνικης αεροπορίας έγινε γνωστό «Jeep». Παρόλο που το πρωτότυπο είχε επιφάνειες με υφασμάτινη επικάλυψη, τα αεροσκάφη παραγωγής ήταν μεταλλικής επικάλυψης.
Το AT-9 σχεδιάστηκε επί τούτου ώστε να είναι σχετικά ασταθές κατά την πτήση και αποδείχθηκε δύσκολο στον χειρισμό τόσο στον αέρα όσο και κατά την προσγείωση. Οι ιδιότητες του αυτές το κατέστησαν ιδανικό για την εκπαίδευση των πιλότων που θα πραγματοποιούσαν μετάπτωση σε σύγχρονους δικινητήριους τύπους, όπως για παράδειγμα στα βομβαρδιστικά Martin B-26 Marauder και τα μαχητικά Lockheed P-38 Lightning.
Κατασκευάστηκαν 491 AT-9 και στη συνέχεια 300 ακόμη αεροσκάφη της έκδοσης AT-9A.
Εκδόσεις
CW-25
Πρωτότυπο.
AT-9
Έκδοση παραγωγής με κινητήρες Lycoming R-680-9.
AT-9A
Έκδοση παραγωγής με κινητήρες Lycoming R-680-11 και αναβαθμισμένο υδραυλικό σύστημα.
Χρήστες
ΗΠΑ
Πολεμική Αεροπορία του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Air Forces, USAAF)
Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ (United States Air Force, USAF).
Διασωζόμενα αεροσκάφη
To AT-9 με αριθμό 41-12150 εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (National Museum of the United States Air Force) στο Ντέιτον στο Οχάιο. Πρόκειται για αεροσκάφος που συναρμολογήθυηκε από το ίδιο το μουσείο με κομμάτια προερχόμενα από δύο ημιτελή AT-9 καθώς και νέα τμήματα και εξαρτήματα που κατασκευάστηκαν επί τόπου.
Το AT-9 με αριθμό 42-56882 βρίσκεται σε αποθήκευση στο «Pima Air & Space Museum» στο Τούσον στην Αριζόνα. Πρόκειται για αεροσκάφος που συνετρίβη, ανακτήθηκε το 1993 και δόθηκε στο μουσείο προκειμένου να αποκατασταθεί.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Bowers, Peter M. Curtiss Aircraft, 1907–1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. .
Mondey, David. American Aircraft of World War II (Hamlyn Concise Guide). London: Bounty Books, 2006. .
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αεροσκάφη Curtiss
Εμβολοκινητήρια στρατιωτικά αεροσκάφη
Αεροσκάφη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Εκπαιδευτικά αεροσκάφη
|
501557
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%AF
|
Μαγκντανλί
|
Το Μαγκντανλί (κυριλλικά τουρκμενικά: Манданлы; παλαιότερα γνωστό ως Γκουβουρντάκ ή Γκαουρντάκ, ) είναι πόλη στην περιφέρεια Λεμπάπ του νοτιοανατολικού Τουρκμενιστάν. Αποτελεί πρωτεύουσα της επαρχίας Μαγκντανλί.
Παραπομπές
Πόλεις του Τουρκμενιστάν
|
574751
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%82%20%2816%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%2017%CE%BF%CF%82%20%CE%B1%CE%B9.%29%20%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CF%8C%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD
|
Θεομητορικός κύκλος και Παναγία του πάθους (16ος και 17ος αι.) Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών
|
Ο Θεομητορικός κύκλος και Παναγία του πάθους είναι μεταβυζαντινή εικόνα του (16ου και 17ου αι)και εκτίθεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείοτης Αθήνας.
Περιγραφή
Ο Θεομητορικός κύκλος και Παναγία του πάθους είναι μεταβυζαντινή εικόνα διαστάσεων 1,14Χ0,895 μ.Πρόκειται για έργο απαρτιζόμενο από δύο εικόνες ξεχωριστές: στην πλατιά περιφέρεια με την Ετοιμασία του Θρόνου στη μέση ψηλά, και στο κέντρο , η νέωτερη, της Παναγίας.Η ένθετη μικρή εικόνα της Παναγίας του Πάθους με την επωνυμία Η Κυρία των Αγγέλων, νησιωτικού εργαστηρίου του 17ου αι..καλύπτει το κενό της αρχικής και τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία του Μουσείου. Οι δεξαέξι θεομητορικές παραστάσεις της αρχικής εικόνας σε πάντε σειρές και με διαδοχική συνέχεια της αφήγησης συγκροτεί τον πιο εκτενή βιογραφικό κύκλο της Παναγίας σε ελληνική εικόνα της εποχής. Με αρχή αριστερά επάνω ιστορούνται η άρνηση των δώρων, η Προσευχή του Ιωακείμ, η Προσευχή της Άννας και ο ασπασμός των Θεοπατόρων, η Γέννηση της Παναγίας και η Φιλοστοργία, η Ευλόγηση των ιερέων και τα Εισόδια, η Προσευχή του Ζαχαρία, η Μνηστεία,ο Ευαγγελισμός και η Επίπληξη, ο Ασπασμός Μαρίας και Ελισάβετ, η Προσευχή της Παναγίας, η Κοίμηση και η Μετάσταση. Χυμώδεις και ευκίνητες, παρατηρεί η Χειμάστου-Ποταμιάνου, στην πλοκή τους οι μικρές παραστάσεις, ίσως πλαισίωναν βρεφοκρατούσα στο κέντρο άλλοτε.
Παραπομπές
Πηγές
Μυρτάλη Αχειμάστου-Ποταμιάνου , Εικόνες του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών, εκδ.Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, Διεύθυνση Δημοσιευμάτων, 1998
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών
|
199821
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%201915
|
Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1915
|
Η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 1915, σχηματίστηκε τρεις μήνες μετά τη νίκη του κόμματος των Φιλελευθέρων στις εκλογές του Μαΐου του 1915. Ο βίος της έληξε 50 μέρες μετά τον σχηματισμό της, όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' υποχρέωσε τον πρωθυπουργό σε παραίτηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο.
Λόγω της ασθένειας (πλευρίτιδα) του βασιλιά Κωνσταντίνου, η προηγούμενη κυβέρνηση του Γούναρη καθυστέρησε τόσο τον σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης όσο και την έναρξη των εργασιών της ψηφισμένης Βουλής. Η καθυστέρηση παρέτεινε όπως ήταν επόμενο, την πολιτική της ουδετερότητας καθώς και τις προσχηματικές διαπραγματεύσεις του Γούναρη με την Ανταντ.
Σχεδόν αμέσως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης προέκυψε διαφωνία Κωνσταντίνου - Βενιζέλου σχετικά με τη συνδρομή της χώρας στο Σερβικό βασίλειο στα πλαίσια της Ελληνοσερβικού συμφώνου. Στη θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής της 21ης Σεπτεμβρίου, το Κοινοβούλιο ενέκρινε με την ψήφο του, την πρωτοβουλία του Βενιζέλου, να προσκαλέσει τα στρατεύματα της Αντάντ στη Μακεδονία. Παρόλαυτα στη συνάντηση του με τον Βενιζέλο τα ξημερώματα της επόμενης μέρας ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, διαφώνησε με την πρωτοβουλία του, εξαναγκάζοντας τον Πρωθυπουργό σε παραίτηση.
Τα σημαντικότερα γεγονότα
Στις 8 Σεπτεμβρίου η Σερβία ζήτησε για δεύτερη φορά την ένοπλη βοήθεια της Ελλάδας βάση της ελληνοσερβικής συνθήκης του 1913, όταν και μαθεύτηκε η μερική επιστράτευση που διέταξε το Βασίλειο της Βουλγαρίας, το οποίο στις 24 Αυγούστου είχε ήδη υπογράψει μυστικές πολεμικές συνθήκες με τη Γερμανική Αυτοκρατορία, την Αυστροουγγαρία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Βενιζέλος πρότεινε στο παλάτι μερική επιστράτευση για 20 κλάσεις στρατευσίμων. Για να καμψει τις αρχικές αντιρρήσεις του παλατιου πως η σερβική πλευρά βρισκόταν σε κλοίο τριών κρατών και θα αδυνατούσε να παρατάξει 150.000 στρατιώτες στα σερβοβουλγαρικά σύνορα που προέβλεπε η συμφωνία, ο Βενιζέλος πρότεινε αυτοί να αντικατασταθούν με 150.000 από τη Στρατιά της Ανατολής που αποχωρούσαν εκείνη την εποχή ηττημένα από την Εκστρατεία της Καλλίπολης. Αν και ο βασιλιάς φαίνεται να συμφώνησε σιωπηλά στην πρόσκληση για απόβαση στη Θεσσαλονίκη, αρνηθηκε την μερική επιστράτευση, όπως το ίδιο εκανε και με την υποβολή της παραίτησης Βενιζέλου. Εντέλει το Γενικό Επιτελείο αναγκάστηκε να δεχτεί γενική, πλέον, επιστράτευση, για αμυντικούς όμως λόγους, στις 10 Σεπτεμβρίου, όταν και η Βουλγαρία κήρυξε γενική επιστράτευση, ευθυγραμμίζοντας έτσι την επίσημη θεση της Ελλάδας λιγο περισσότερο με τους σχεδιασμούς του πρωθυπουργού υπέρ της Αντάντ. Γιατί ο μεν Βασιλιάς συμφωνούσε στην επιστράτευση προκειμένου να προστατευτούν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα έναντι ενδεχόμενης βουλγαρικής επίθεσης (ακόμη κι αν έπαιρνε διαβεβαιώσεις από τους Γερμανούς πως δεν απειλούνται), ο δε Βενιζέλος επιθυμούσε την επιστράτευση για να βοηθήσει τη Σερβία στην επίθεση που δεχόταν από τις Κεντρικές Δυνάμεις.
Στις 19 Σεπτεμβρίου, ο Γάλλος πρέσβης στην Ελλάδα, Γκιγιεμέν, γνωστοποίησε με επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, την άφιξη των πρώτων αξιωματικών υπό τον στρατηγό Ίαν Χάμιλτον στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να προετοιμάσουν την απόβαση, ενώ παράλληλα του ζητούσε να διευκολύνει η Ελλάδα τα αγγλογαλλικά στρατεύματα που θα έφταναν στη Βόρεια Ελλάδα, προκειμένου να σταλούν στη Σερβία να τη βοηθήσουν στην πολεμικό αγώνα της.
Στη θυελλώδη συνεδρίαση της 21ης Σεπτεμβρίου η αντιπολίτευση ζήτησε εξηγήσεις από τον Πρωθυπουργό για τη χλιαρή στάση του απέναντι στην παραβίαση του ελληνικού εδάφους για μιά "ανεφάρμοστη" συμφωνία με καθαρά βαλκανικό χαραχτήρα. Ακόμα περισσότερο έθεσε θέμα ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Η ψηφοφορία (142 ψήφοι υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής και της γενικής επιστράτευσης, 102 κατά, και 13 αποχές) κατέδειξε ότι η Κυβέρνηση έχαιρε ακόμα της εμπιστοσύνης της Βουλής.
Ο Βασιλιάς, μετά την παραίτηση Βενιζέλου, κάλεσε και πάλι, τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, Αλέξανδρο Ζαΐμη ως τον μετριοπαθέστερο των πολιτικών να αναλάβει την Πρωθυπουργία, κλήση που αυτή τη φορά έγινε δεκτή από τον Ζαΐμη.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
Πρωθυπουργός (Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου): Ελευθέριος Βενιζέλος
Επί των Εξωτερικών: Ελευθέριος Βενιζέλος
Επί της Δικαιοσύνης: Κωνσταντίνος Ρακτιβάν
Επί των Εσωτερικών: Γεώργιος Καφαντάρης
Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως: Ιωάννης Τσιριμώκος
Επί των Οικονομικών: Εμμανουήλ Ρέπουλης
Επί της Εθνικής Οικονομίας: Ανδρέας Μιχαλακόπουλος
Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών: Δημήτριος Διαμαντίδης
Επί των Στρατιωτικών: αντιστράτηγος, Παναγιώτης Δαγκλής
Επί των Ναυτικών: πλοίαρχος Αθανάσιος Ν. Μιαούλης
Παραπομπές
Πηγές
1915 08
1915
1
|
432915
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Χρήστος Γερακίνης
|
Ο Χρήστος Δ. Γερακίνης (Στενή Ευβοίας, 14 Νοεμβρίου 1893 - 20 Νοεμβρίου 1985) ήταν Έλληνας δοσίλογος, συνεργάτης των Ναζί κατά την γερμανική κατοχή, στρατιωτικός και υπουργός.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1893 και ήταν γιος του Δημητρίου Γερακίνη. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στο Κέντρο Σπουδών Πεζικού στη Γαλλία. Ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία ως Ανθυπολοχαγός, το 1917. Όταν έγινε η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, ήταν διοικητής του 90ού Συντάγματος Πεζικού. Με το βαθμό του συνταγματάρχη διετέλεσε υποδιοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Χαλκίδας το οποίο μεταξύ άλλων επιθέσεων που πραγματοποίησε στην Εύβοια κατά τη γερμανική κατοχή βασάνισε, βίασε και παλούκωσε Εβραία δασκάλα στο χωριό Στρόπονες. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ο Γερακίνης διορίστηκε από την κυβέρνηση Βούλγαρη υποδιοικητής της Σχολής Ευελπίδων, ενώ από το 1945 ως το 1946 ήταν διοικητής της Σχολής Πεζικού. Σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του ΕΑΜ του 1945, εκκρεμούσαν εις βάρος του πάνω από είκοσι μηνύσεις και δύο εντάλματα σύλληψης. Tο Μάρτιο του 1947 το Ειδικό Δικαστηριο Χαλκίδας απηλλαξε από τις εναντίον τους κατηγορίες κατηγορίες το Γερακίνη και τους ταγματασφαλίτες του Αλιβερίου. Από το 1948 ως το 1950 ανέλαβε διοικητής του ΚΕΜ της 15ης Μεραρχίας.
Μετά την αποστρατεία του το φθινόπωρο του 1952 από την κυβέρνηση Πλαστήρα με το βαθμό του Αντιστράτηγου, πολιτεύτηκε με τον Ελληνικό Συναγερμό με τον οποίο εκλέχθηκε βουλευτής Χαλκίδας το 1952. Στις 11 Απριλίου 1954 διορίστηκε υφυπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Παπάγου. Παρέμεινε υφυπουργός ως την παραίτησή του, στις 15 Δεκεμβρίου 1954.
Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βελλή και είχαν 1 γιο και 4 κόρες. Έγραψε το έργο "Στοιχεία Γενικής Τακτικής" (1927). Συνέταξε και επιμελήθηκε επίσης πολλά λήμματα στην Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια.
Πέθανε το 1985 και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 21 Νοεμβρίου (στο αγγελτήριο της κηδείας του αναφέρεται ως επίτιμος Επιθεωρητής Σωμάτων).
Παραπομπές
Βουλευτές Χαλκίδας
Έλληνες υφυπουργοί Συγκοινωνιών
Έλληνες αξιωματικοί του πεζικού
|
651549
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B9%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Μπάι Γκούρντας
|
Ο Μπάι Γκούρντας (Παντζάμπι: ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ) (1551 – 25 Αυγούστου 1636) ήταν μια σημαντική φιγούρα του Σιχισμού με μεγάλη επιρροή, συγγραφέας, ιστορικός και ιεροκήρυκας. Ήταν αυτός που έγραψε την αυθεντική έκδοση του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, ενώ αργότερα υπηρέτησε ως ο πρώτος Τζατίνταρ του Ακάλ Ταχτ.
Πρώτα χρόνια
Ο Μπάι Γκούρντας γεννήθηκε το 1551 στο Γκοϊντβάλ, ένα μικρό χωριό (σήμερα πόλη) στο Παντζάμπ. Ήταν το μοναδικό παιδί του Μπάι Ισχάρ Ντας, πρώτου εξαδέλφου του Γκουρού Αμάρ Ντας, και της Τζιβάνι, την οποία έχασε στην ηλικία των τριών ετών.
Όταν στην ηλικία των 12 ετών έχασε και τον πατέρα του, ο Γκουρού Αμάρ Ντας τον υιοθέτησε. Ο Μπάι Γκούρντας έμαθε Σανσκριτικά, Μπρατζ Μπάσα, Περσικά και Παντζάμπι, και τελικά άρχισε να κηρύττει. Πέρασε τα πρώτα του χρόνια στην Γκοϊντβάλ και στην Σουλτανπούρ Λόντχι. Στην Γκοϊντβάλ, ο Γκούρντας άκουσε κι έλαβε γνώση από μελετητές και σουάμις, οι οποίοι συνέχιζαν να επισκέπτονται την πόλη καθώς διέσχιζαν τον δρόμο Δελχί-Λαχόρη. Αργότερα μετακόμισε στη Βαρανάσι, όπου μελέτησε Σανσκριτικές και Χίντι γραφές. Όταν ο Γκουρού Αμάρ Ντας πέθανε, ο διάδοχός του, Γκουρού Ραμ Ντας, διόρισε τον Μπάι Γκούρντας ως Σιχ ιεραπόστολο στην Άγκρα.
Μετέπειτα χρόνια
Το 1577, ο Μπάι Γκούρντας συνέβαλε στο ξεκίνημα της ανοικοδόμησης του Χαριμαντίρ Σαχίμπ. Είκοσι χρόνια αργότερα, του ανατέθηκε η αποστολή να πάει στην Καρταρπούρ και να απαγγείλει αρκετούς από τους πρώτους ύμνους του Σιχισμού στον Αυτοκράτορα Ακμπάρ. Ο Ακμπάρ εντυπωσιάστηκε από το πνευματικό τους περιεχόμενο και ικανοποιήθηκε για τον μη αντι-Μουσουλμανικό τους τόνο.
Όταν ο Γκουρού Ραμ Νας απεβίωσε, ο Γκούρντας απέκτησε μια στενή φιλική σχέση με τον πέμπτο Σιχ-Γκουρού, τον Γκουρού Αρντζάν. Ο Γκουρού έδειχνε μεγάλο σεβασμό προς το πρόσωπό του και τον θεωρούσε θείο του. Ο Γκούρντας οδήγησε μια ομάδα Σιχ στην Γκβαλιόρ, όπου ο Μουγκάλ αυτοκράτορας Τζαχανγκίρ, οδηγημένος από τη ζήλια του για τη δημοφιλία του Σιχισμού, φυλάκισε τον Γκουρού Χάργκομπιντ. Έπειτα από αυτό, ο Γκούρντας στάλθηκε εκ νέου στις πόλεις Καμπούλ, Κασμίρ, Ρατζαστάν και Βαρανάσι για να διδάξει τον Σιχισμό. Έφτασε μέχρι και τη Σρι Λάνκα, κηρύττοντας το όνομα του Γκουρού στα πλήθη και δείχνοντάς τους τον αληθινό δρόμο της ζωής.
Συγγραφικό έργο
Ο Μπάι Γκούρντας ήταν αυτός που έγραψε την αυθεντική έκδοση του Αντί Γκραντ, το οποίο ολοκλήρωσε το 1604 και για το οποίο χρειάστηκε περίπου 19 χρόνια συνολικά για να ολοκληρώσει. Δεν έγραψε όμως μόνο το Αντί Γκραντ, όπως τον είχε διατάξει ο Γκουρού Αρντζάν, αλλά ήταν επίσης και ο επικεφαλής και αυτός που επέβλεπε τη δουλειά τεσσάρων άλλων συγγραφέων (Μπάι Χαριά, Μπάι Σαντ Ντας, Μπάι Σούχα και Μπάι Μανάσα Ραμ), οι οποίοι έγραφαν διάφορα Σιχ κείμενα. Τα άλλα του έργα στα Παντζάμπι ονομάζονται συλλογικά «Βαράν Μπάι Γκούρντας».
Έργα
6 Τσαντ αποτελούμενα από 8 στίχους το καθένα, στα Σανσκριτικά
672 Κάμπιτς και 3 Σουάγιας στα Μπρατζ Μπάσα
40 Βαρς (είδος ωδής) που περιέχουν 912 στροφές στα Παντζάμπι
Διορισμός ως πρώτος Τζατίνταρ του Ακάλ Ταχτ
Τα εγκαίνια του Ακάλ Ταχτ έγιναν στις 15 Ιουνίου 1606 από τον Γκουρού Χάργκομπιντ, ο οποίος ήταν κι αυτός που έθεσε τον θεμέλιο λίθο του έργου. Το υπόλοιπο κτίριο ολοκληρώθηκε από τον Μπάμπα Μπούντχα και τον Μπάι Γκούρντας. Δεν επιτρεπόταν σε κανέναν οικοδόμο ή κάποιο άλλο άτομο να συμμετάσχει στην κατασκευή του κτιρίου, ενώ ο ίδιος ο Γκουρού ήταν ο επιστάτης των εργασιών. Στις 31 Δεκεμβρίου 1612, όταν ο Γκουρού φυλακίστηκε στο Κάστρο του Γκουάλιορ, διόρισε τον Μπάμπα Μπούντχα ως υπεύθυνο των υπηρεσιών στον Χαριμαντίρ Σαχίμπ και τον Μπάι Γκούρντας ως τον πρώτο Τζατίνταρ του Ακάλ Ταχτ.
Θάνατος
Ο Μπάι Γκούρντας πέθανε στις 25 Αυγούστου 1636 στην Γκοϊντβάλ. Ο ίδιος ο Γκουρού Χάργκομπιντ τέλεσε την κηδεία του.
Δείτε επίσης
Σιχ-Γκουρού
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Historical facts in the Vaars of Bhai Gurdas
Σιχισμός
Συγγραφείς του Σιχισμού
|
693946
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Βασίλειος Ανανιάδης
|
Ο Βασίλειος Ανανιάδης (1900-1942) ήταν Έλληνας κτηνίατρος, που σταδιοδρόμησε στον ελληνικό στρατό.
Εκτός από τις μελέτες του πάνω σε ενδιαφέροντα κλινικά περιστατικά, ο Ανανιάδης συνέβαλε σημαντικά και στη συστηματική διερεύνηση πολλών άλλων θεμάτων της κτηνοπαθολογίας στην Ελλάδα. Πραγματοποίησε λεπτομερείς έρευνες για τη συχνότητα της βακιλλαιμίας κατά τη φυματίωση, τόσο στις αγελάδες, όσο και στον άνθρωπο. Συνεκδοχικά, μετά από πολλές εργαστηριακές διαπιστώσεις, απέδειξε την ανυπαρξία στην Ελλάδα περιπτώσεων φυματιώσεως στον άνθρωπο από βάκιλλο του Κοχ του τύπου της αγελάδας (βόειος τύπος).
Πηγές
Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελίδα 421
Έλληνες κτηνίατροι
|
764236
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%20%CE%A3%CE%B5%CE%BB-%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Λα Σελ-Σαιν-Κλου
|
Το Λα Σελ-Σαιν-Κλου (γαλλικά: La Celle-Saint-Cloud) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ιβλίν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Σελουά ή Σελοκλοντοαλντιέν (γαλλικά: Cellois ή Celloclodoaldiens).
Παραπομπές
Κοινότητες των Ιβλίν
|
707163
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE%20%CE%A3%CE%B9%CE%BD%20%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%BF%CE%BA%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A4%CF%83%CF%8C%CE%B9%20%CE%8A%CE%B1%CE%BD-%CF%87%CE%B9
|
Απαγωγή Σιν Σανγκ-οκ και Τσόι Ίαν-χι
|
Η απαγωγή Σιν Σανγκ-οκ και Τσόι Ίαν-χι διαπράχθηκε στη Βόρεια Κορέα και διήρκησε από το 1978 έως και το 1986. Ο Σιν Σανγκ-οκ ήταν γνωστός και διαπρεπής Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης του κινηματογράφου, και η Τσόι Ίαν-χι ήταν μία Νοτιοκορεάτισσα ηθοποιός και η πρώην σύζυγός του.
Ιστορικό
Οι δύο τους ίδρυσαν την εταιρεία Shin Film και δημιούργησαν μερικές ταινίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, οι οποίες είχαν απήχηση σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ της Νότιας Κορέας. Όλα άρχισαν το 1978, όταν η Τσόι απήχθη στη Βόρεια Κορέα και εστάλη στον Κιμ Τζονγκ-ιλ. Έξι μήνες αργότερα απήχθη και ο σύζυγός της, Σιν. Αφού πέρασαν ένα διάστημα στη φυλακή, ο Κιμ, του ανέθεσε να δημιουργήσουν ταινίες, ώστε να τονωθεί και να εξελιχθεί ο βορειοκορεατικός κινηματογράφος.
Το 1966, ο Κιμ γίνεται πρόεδρος του Τμήματος Προπαγάνδας κι αναλαμβάνει σύντομα τη σκηνοθεσία. Ο ίδιος υπήρξε μεγάλος λάτρης του κινηματογράφου, διαθέτοντας στην κατοχή του πάνω από 15.000 τίτλους. Ως σκηνοθέτης δημιούργησε ταινίες και όπερες, με θέμα την εθνική υπερηφάνεια και τον Κιμ Ιλ-σουνγκ. Κατά τη δεκαετία, όμως του 1970, άρχισε να απογοητεύεται με τη δουλειά του. Έτσι αναζητούσε φρέσκες και παθιασμένες φωνές να ζωντανέψουν τον βορειοκορεατικό κινηματογράφο. Εκείνος δεν ήθελε καθόλου οι συμπολίτες του να βλέπουν δυτικό κινηματογράφο. Έτσι, το 1978 απαγάγει την Τσόι, από το Χονγκ Κονγκ η οποία αρχικά δεν κατάλαβε ότι τη χρησιμοποίησαν ως δόλωμα ώστε να φέρουν στη χώρα τον Σιν.
Ο Σιν απήχθη έξι μήνες αργότερα από την ίδια περιοχή και ενώ ήταν χωρισμένοι είχε ήδη αρχίσει να τον ανησυχεί η πολύμηνη απουσία της. Στην αρχή, όπως και η Τσόι, έγιναν αποδεκτοί με τιμές, αλλά όταν διαφώνησε στη βοήθεια, φυλακίστηκε για ανυπακοή. Τρία χρόνια αργότερα σε ένα πάρτι του Κιμ Ιλ-σουνγκ, οι δύο του βρέθηκαν ξανά. Παρόλα αυτά, εκείνη την περίοδο κυκλοφόρησε 6 ταινίες, μερικές από αυτές μάλιστα θεωρούνται και αξιόλογες. Πλέον δεν μπορούσαν απλά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους κι έτσι σκέφτηκαν να ηχογραφήσουν κάπως τον Κιμ για να αποδείξουν ότι απήχθησαν, ώστε να τους δεχτούν πίσω. Μετά το 1986, θα ξεκινούσε η πολύ ακριβή παραγωγή με θέμα τον Τζένγκις Χαν, πράγμα που δεν έγινε γιατί όσο ήταν στη Βιέννη, ζήτησαν άσυλο από την αμερικανική πρεσβεία.
Μετά την απαγωγή
Στην πορεία ο Σιν έμεινε κι εργάστηκε για χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν γυρίσει πίσω στη Νότια Κορέα. Από πλευρά της η Βόρεια Κορέα, αρνήθηκε ρητώς ότι οι δυο τους είχαν κρατηθεί στη χώρα χωρίς τη συγκατάθεσή του κι ότι στην πραγματικότητα η απόδραση τους αποσκοπούσε στο υποκλέψουν τα λεφτα που δόθηκαν για την παραγωγή της ταινίας του Τζένγκις Χαν. Μετά το βιβλίο A Kim Jong-Il Production, όταν έγιναν γνωστά τα γεγονότα, υπήρξε αναβίωση των έργων της εποχής του σκηνοθέτη στη Βόρεια Κορέα, ενώ υπήρξε και γαλλική σειρά βασισμένη σε αυτά.
Παραπομπές
Περαιτέρω ανάγνωση
Απαγωγές
|
596646
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%C6%8F
|
Ə
|
Το Ə ə, επίσης γνωστό ως σούα ή ανεστραμμένο e, είναι πρόσθετο γράμμα του λατινικού αλφαβήτου, το οποίο χρησιμοποιείται στην αζερική γλώσσα και στη διάλεκτο Χενκεμινέμ της Χαλκομελέμ. Τόσο η κεφαλαία όσο και η μικρή μορφή του γράμματος βασίζεται στο ανάποδο e, ενώ το παννιγηρικό αλφάβητο το περιέχει μαζί με το παρόμοιο γράμμα Ǝ.
Το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο (ΔΦΑ) περιέχει το μικρό ə χρησιμοποιείται για να αναπαραστήσει το μέσο κεντρικό φωνήεν ή σούα. Έναν μικρό σε σχήμα εκθέτη ᵊ χρησιμοποιείται για να τροποποιήσει το προηγούμενο σύμφωνο που έχει μέση κεντρική φωνηεντική απελευθέρωση.
Το γράμμα χρησιμοποιήθηκε στο Κοινό Τουρκικό Αλφάβητο, για παράδειγμα στο αλφάβητο Γιαναλίφ της ταταρικής γλώσσας στη δεκαετία του 1920–1930. Τα λατινικά αλφάβητα για τα αζερικά και τσετσενικά χρησιμοποιούν το γράμμα για τον ήχο . Επίσης, σε εκλατινισμούς της γλώσσας Πάστο, το γράμμα Ə χρησιμοποιείται για να αναπαραστήσει τον ήχο ə. Όταν κάποιες λατινικές ορθογραφίες στη Σοβιετική Ένωση μετακινήθηκαν στο Κυριλλικό αλφάβητο στη δεκαετία του 1930 και του 1940, το γράμμα έχει υιοθετηθεί ολόιδιο στα κυριλλικά αλφάβητά τους.
Η λατινική μεταγραφή των αβεστικών περιλαμβάνει το σβα με μακρόν ή αλλιώς το γράμμα .
Ένα r-χρωματισμένο φωνήεν μπορεί να αναπαρασταθεί χρησιμοποιώντας το σύμβολο ɚ.
Ένα σβα με γάντζο (ᶕ) χρησιμοποιείται για σκοπούς φωνητικής μεταγραφής.
Κωδικοποίηση
Καθώς η κληρονομική τουρκική κωδικοποίηση 8-bit ISO/IEC δεν περιέχει το Ə ούτε το ə, το Ä ä έχει χρησιμοποιηθεί μερικές φορές για τα αζερικά ενώ παράλληλα αποτελεί μέρος του ταταρικού και τουρκμενικού αλφαβήτου.
Παραπομπές
Αζερική γλώσσα
|
616799
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%282019%29
|
Προεδρική κρίση στη Βενεζουέλα (2019)
|
Το 2019 ξέσπασε προεδρική κρίση στη Βενεζουέλα, όταν η Εθνοσυνέλευση της χώρας, στην οποία έχει την πλειοψηφία η αντιπολίτευση, κήρυξε παράνομο τον πρόεδρο της χώρας, Νίκολας Μαδούρο και αναγνώρισε ως πρόεδρο της Βενεζουέλας, τον Πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, Χουάν Γκουαϊδό.
Ο Μαδούρο είχε εκλεγεί για δεύτερη φορά πρόεδρος της Βενεζουέλας στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Μάιο του 2018, όμως τόσο η εκλογική διαδικασία όσο και τα αποτελέσματα των εκλογών αμφισβητήθηκαν έντονα. Στις 10 Ιανουαρίου 2019, την ημέρα της δεύτερης ορκωμοσίας του Μαδούρο, η Εθνοσυνέλευση ανακήρυξε παράνομη την επανεκλογή του. Από την άλλη πλευρά το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, που πρόσκειται στον Μαδούρο, χαρακτήρισε αντισυνταγματική την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έκανε λόγω για καθοδηγούμενο από τις Η.Π.Α πραξικόπημα προκειμένου να ανατρέψουν τον Μαδούρο και να ελέγξουν τα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας. Τους ισχυρισμούς αυτούς αρνήθηκε ο Γκουαϊδό, ο οποίος δήλωσε ότι το κίνημά του το στήριζαν φιλειρηνικοί διαδηλωτές.
Στις 24 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε έκτακτη συνεδρίαση των κρατών του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών. Ο Οργανισμός χαρακτήρισε παράνομη την κυβέρνηση του Μαδούρο και ζήτησε την εκ νέου διεξαγωγή προεδρικών εκλογών, στις οποίες θα τηρηθούν οι εγγυήσεις «για ελεύθερη, δίκαιη, διαφανή και νόμιμη διαδικασία».Στις 26 Ιανουαρίου συνήλθε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αλλά δεν κατέληξε σε ομόφωνη απόφαση. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες κάλεσε σε διάλογο τις δύο πλευρές.
Τα γεγονότα
Ορκωμοσία του Μαδούρο μετά την επανεκλογή του και αντιδράσεις
Στις 10 Ιανουαρίου 2019 ο Νίκολας Μαδούρο ορκίστηκε για δεύτερη φορά Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Μερικές μέρες όμως πριν ένας δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο Christian Zerpa, διέφυγε στις Η.Π.Α και χαρακτήρισε τον Μαδούρο «ανίκανο» και «παράνομο». Λίγα λεπτά μετά την ορκωμοσία του Μαδούρο, ο Οργανισμός των Αμερικανικών Κρατών, σε μια έκτακτη συνεδρίαση του Διαρκούς Συμβουλίου του, ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο χαρακτήριζε παράνομη την νέα προεδρεία Μαδούρο και ζητούσε νέες εκλογές. Αντίθετα η Ρωσία, η Τουρκία, η Κίνα και η Μπολιβαριανή Συμμαχία των Λαών της Αμερικής μας (Bolivarian Alliance for the Peoples of Our America -ALBA) στήριξαν την εκλογή του. Επίσης μικρά κράτη της Καραϊβικής (η Δομινίκα, ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις και το Τρινιντάντ και Τομπάγκο), που στηρίζονται στην οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση Μαδούρο, εκπροσωπήθηκαν στην ορκωμοσία του.
Η εφημερίδα The Times ανέφερε ότι σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ο Υπουργός Άμυνας της Βενεζουέλας, Padrino López, είχε ζητήσει από τον Μαδούρο να παραιτηθεί διαφορετικά απειλούσε ότι θα παραιτηθεί ο ίδιος. Στις 15 Ιανουαρίου 2019 ο López ορκίστηκε πίστη στον Μαδούρο, δηλώνοντας του ότι τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων της χώρας είναι πρόθυμα «να πεθάνουν για να υπερασπιστούν αυτό το Σύνταγμα, αυτούς τους ανθρώπους, αυτούς τους θεσμούς και εσάς ως τον ανώτατο άρχοντα, Πρόεδρε της Βενεζουέλας».
Η Εθνοσυνέλευση ανακηρύσσει τον Χουάν Γκουαϊδό Πρόεδρο της Βενεζουέλας
Στις 5 Ιανουαρίου 2019 διορίστηκε Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Βενεζουέλας, ο Χουάν Γκουαϊδό. Στη συνέχεια ξεκίνησε ενέργειες για τη δημιουργία προσωρινής κυβέρνησης δηλώνοντας ότι ακόμα και αν ο Μαδούρο ξεκινούσε τη νέα του θητεία στις 10 Ιανουαρίου 2019 (όπως και τελικά έγινε), η χώρα θα ήταν χωρίς έναν νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο. Εξ ονόματος της Εθνοσυνέλευσης δήλωσε ότι η Βενεζουέλα βρίσκεται σε μια de facto δικτατορία και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δεν έχει ηγέτη. Τέλος κάλεσε τις ένοπλες δυνάμεις να επιβάλλουν το Σύνταγμα και τους πολίτες να δείξουν εμπιστοσύνη και δύναμη και συνταχθούν μαζί του.
Στις 11 Ιανουαρίου έγινε μια μεγάλη συγκέντρωση στους δρόμους του Καράκας, στην οποία η Εθνοσυνέλευση ανακήρυξε τον Γκουαϊδό πρόεδρο της Βενεζουέλας, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας και ανακοίνωσε τα σχέδιά της για την απομάκρυνση του Μαδούρο. Στη συγκέντρωση αυτή μίλησαν επίσης ηγέτες πολιτικών κομμάτων, εργατικών κέντρων και φοιτητές. Ο Νίκολας Μαδούρο χαρακτήρισε τον Γκουαϊδό ανώριμο ενώ η Υπουργός αρμόδια για τις φυλακές Iris Varela απείλησε ότι έχει διαλέξει κελί για τον Γκουαϊδό και του ζήτησε να ανακοινώσει άμεσα τα μέλη της κυβέρνησής του για να ετοιμάσει και για αυτούς τα κελιά τους. Η Εθνοσυνέλευση αρνήθηκε τις κατηγορίες για πραξικόπημα καθώς δήλωσε ότι ενήργησαν με βάση συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος και ειδικότερα σύμφωνα με τα άρθρα 233, 333, και 350 του Συντάγματος. Ο Πρόεδρος του λεγόμενου Εξόριστου Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας (ενός δικαστηρίου που δημιουργήθηκε από την Εθνοσυνέλευση όταν ξέσπασε η συνταγματική κρίση το 2017), που είναι εξόριστος στον Παναμά, στήριξε επίσης τον Γκουαϊδό. Η Βραζιλία και η Κολομβία αναγνώρισαν τον Γκουαϊδό ως πρόεδρο της Βενεζουέλας όπως και ο Luis Almagro, Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών.
Λογοκρισία και έλεγχος των ΜΜΕ μετά την έναρξη της κρίσης
Μετά το ξέσπασμα της πολιτικής κρίσης στη Βενεζουέλα, τον Ιανουάριο του 2019, έχουν υπάρξει επανειλημμένα αναφορές κυρίως από χρήστες της κρατικής υπηρεσίας τηλεπικοινωνιών, της CANTV (Compañía Anónima Nacional de Telefonos de Venezuela), ότι έχει μπλοκαριστεί η πρόσβαση τους στην Wikipedia και σε social media όπως το Twitter, το Instagram και το YouTube.
Ειδικότερα μετά την ανακήρυξη του Γκουαϊδό ως Προέδρου της Βενεζουέλας από την Εθνοσυνεύλεση, αναφέρθηκε ότι δεν ήταν δυνατή η πρόσβαση των κατοίκων της Βενεζουέλας, κυρίως όσων ήταν πελάτες της κρατικής υπηρεσίας τηλεπικοινωνιών, της CANTV στην Wikipedia σε όλες τις γλώσσες, για μια εβδομάδα, από τις 12 μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 2019. Στις 21 Ιανουαρίου, την ημέρα της ανταρσίας της Εθνικής Φρουράς στην Cotiza, χρήστες της CANTV ανέφεραν ότι δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε μερικά social media όπως το Twitter, το Instagram και το YouTube. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας αρνήθηκε ότι είχε κάποια εμπλοκή σε αυτό το γεγονός. Την 23η Ιανουαρίου, όταν ο Γκουαϊδό ορκίστηκε πρόεδρος της Βενεζουέλας, αναφέρθηκε και πάλι από χρήστες της CANTV αδυναμία πρόσβαση στη Wikipedia, το Google Search, το Facebook, το Instagram και άλλα social media. Μπλοκάρισμα στην πρόσβαση στο διαδίκτυο συνέβη και στις 26 και 27 Ιανουαρίου.
Επανειλημμένα έχει μπλοκαριστεί και η πρόσβαση σε streaming πλατφόρμες όπως το Periscope, το YouTube, το Bing καθώς και σε κάποιες υπηρεσίες του Google όταν γίνονται συνεδριάσεις της Εθνοσυνέλευσης και ομιλίες του Γκουαϊδό. Και στις 27 Φεβρουαρίου διεκόπη η πρόσβαση στο Twitter, όπως και στις 4 Μαρτίου, όταν ο Γκουαϊδό επέστρεψε από τοπικό ταξίδι.
Επίσης στις 24 Ιανουαρίου η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών της Βενεζουέλας (National Commission of Telecommunications -Conatel) αφαίρεσε το ειδησεογραφικό κανάλι Canal 24 Horas, που ανήκει στην κρατική τηλεόραση της Χιλής, από την καλωδιακή και δορυφορική τηλεόραση της Βενεζουέλας. Το ίδιο έγινε στις 23 Φεβρουαρίου ημέρα που έγιναν επεισόδια στα σύνορα της Βενεζουέλας. Στις 22 Φεβρουαρίου αφαιρέθηκαν από την καλωδιακή και δορυφορική τηλεόραση της Βενεζουέλας τα κανάλια NatGeo και Antena 3, που μετέδιδαν τη συναυλία Venezuela Aid Live, που διεξήχθη στην Κολομβία, στην πόλη Cúcuta, κοντά στα σύνορα με τη Βενεζουέλα. Σκοπός της συναυλίας ήταν η άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση Μαδούρο προκειμένου να ανοίξει τα σύνορα και περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια για τους κατοίκους της Βενεζουέλας. Στη διάρκεια της συναυλίας διακόπηκε και η πρόσβαση των χρηστών της CANTV στο YouTube.
Ραδιοφωνικά προγράμματα διακόπηκαν όπως το πρόγραμμα του Cesar Miguel Rondón's, που είναι ένα με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα στη χώρα. Τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί δέχτηκαν απειλές ότι θα κλείσουν αν αναγνώριζαν τον Γκουαϊδό ως ενεργό ή προσωρινό πρόεδρο της Βενεζουέλας.
Παραπομπές
Ιστορία της Βενεζουέλας
|
694478
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%BF%CF%81-%CE%A0%CE%B1-%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%AD
|
Ανθρακοφόρος λεκάνη του Νορ-Πα-ντε-Καλέ
|
Η Ανθρακοφόρος λεκάνη του Νορ-Πα-ντε-Καλέ (Γαλλικά: Le bassin minier du Nord-Pas-de-Calais) είναι περιοχή στη βορειοανατολική Γαλλία, στους νομούς Νορ και Πα-ντε-Καλέ της περιοχής Ω-ντε-Φρανς, που χαρακτηρίζεται οικονομικά, κοινωνικά, οικολογικά και πολιτιστικά από την εντατική εκμετάλλευση, από το τέλος του 17ου έως το τέλος του 20ού αιώνα, του λιθάνθρακα που υπάρχει στο υπέδαφος. Πρόκειται για το δυτικό τμήμα μεγάλης περιοχής ορυχείων που εκτείνεται και πέρα από τα γαλλο-βελγικά σύνορα.
Η περιοχή έχει καταχωρηθεί στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2012 και παρουσιάζει μια σημαντική περίοδο στην ιστορία της εκβιομηχάνισης στην Ευρώπη.
Η περιοχή
Η περιοχή εξόρυξης καλύπτει 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα στους νομούς Νορ και Πα-ντε-Καλαί, ή 9,5% της επιφάνειας της παλιάς γαλλικής περιοχής Νορ-Πα-ντε-Καλαί (σήμερα, τμήμα της περιοχής Ω-ντε-Φρανς).
Καταλαμβάνει τις ευρύτερες περιοχές των κοινοτήτων Βαλανσιέν, Ντουαί, Λανς και Μπετύν και περιλαμβάνει 87 κοινότητες.Στο τέλος του 19ου αιώνα, όταν η ανθρακοφόρος λεκάνη έφτασε στο αποκορύφωμά της, εκτείνονταν σε μήκος 120 χιλιομέτρων και πλάτος 12 χιλιομέτρων.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο πληθυσμός της περιοχής ανέρχονταν σε 1,2 εκατομμύρια κατοίκους, ή 31% του περιφερειακού πληθυσμού. Σε διάστημα τριακοσίων ετών, στην περιοχή δημιουργήθηκαν 100.000 χιλιόμετρα στοές, περισσότερο από δύο φορές η περιφέρεια της Γης, και 885 πηγάδια.
Ιστορικό
Γύρω στο 1660, ανακαλύφθηκαν τα πρώτα κοιτάσματα άνθρακα στο Μπουλοναί, την περιοχή ανάμεσα στη Βουλώνη και το Καλαί. Από το 1720 άρχισαν να ανακαλύπτονται κοιτάσματα και στις γειτονικές περιοχές και να δημιουργούνται τα ορυχεία. Η Εταιρεία Ορυχείων του Ανζέν ιδρύθηκε το 1757 και γρήγορα κέρδισε δυναμική. Ταυτόχρονα, κατά τον 18ο αιώνα δημιουργήθηκαν ερευνητικές εταιρείες.
Οι αρχές του 19ου αιώνα χαρακτηρίστηκαν από τεχνολογικές εξελίξεις. Στις δεκαετίες του 1830 και του 1840 κατά τη βιομηχανική επανάσταση, οι νέες βιομηχανίες είχαν τεράστια ζήτηση για άνθρακα, γεγονός που δημιούργησε μια περίοδο αύξησης των τιμών άνθρακα στο βορρά της Γαλλίας και τη δημιουργία μεγάλου αριθμού εταιρειών εξόρυξης και έρευνας. Κατά συνέπεια, η περιοχή αναπτύχθηκε θεαματικά: Τα ορυχεία άνοιγαν το ένα μετά το άλλο, οι σωροί σκωρίας υψώνονταν και εμφανίστηκαν οι οικισμοί ανθρακωρύχων. Αυτή η εξέλιξη πραγματοποιήθηκε καθ 'όλη τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και την πρώτη δεκαετία του 1900. Το έτος 1906 σηματοδοτήθηκε από την καταστροφική έκρηξη στα ορυχεία της Κουριέρ που έγινε στις 10 Μαρτίου και είχε 1.099 θύματα. Ακολούθησαν μακρές απεργίες και η ασφάλεια στα ορυχεία βελτιώθηκε.
Η περιοχή εξόρυξης επλήγη σκληρά κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και η ανοικοδόμηση διήρκεσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίστηκε από την άφιξη εργατών κυρίως από την Πολωνία και την Ιταλία. Οι αρχές της δεκαετίας του 1930 σηματοδοτήθηκαν από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η περιοχή των ορυχείων κατελήφθη από την αρχή του πολέμου. Οι ανθρακωρύχοι αντιστάθηκαν στον κατακτητή επιβραδύνοντας την παραγωγή και προκαλώντας σαμποτάζ. Πάνω από τα δύο τρίτα των ανθρακωρύχων στη λεκάνη απήργησαν τον Ιούνιο του 1941.
Οι εταιρείες εθνικοποιήθηκαν στις 17 Μαΐου 1946 με τη δημιουργία των Ανθρακορυχείων της Γαλλίας με ένα τεράστιο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού. Η ύφεση ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τα ορυχεία άρχισαν να κλείνουν. Πολλές απεργίες ξέσπασαν στην περιοχή εξόρυξης αλλά η κατάσταση δεν είχε επιστροφή. Το τελευταίο ορυχείο έκλεισε το 1990.
Λογοτεχνία
Η ζωή και οι αγώνες των ανθρακωρύχων ενέπνευσαν πολλούς συγγραφείς, το πιο γνωστό μυθιστόρημα που αναφέρεται στην περιοχή είναι το Ζερμινάλ του Εμίλ Ζολά που εκδόθηκε το 1885 με αναφορές στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων της Ανζέν το 1884, που συγκέντρωσε 40.000 απεργούς για 56 ημέρες και είχε εθνικό αντίκτυπο.
Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς
Το 2012, η UNESCO αναγνώρισε έκταση 120.000 εκταρίων ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Περιλαμβάνει 109 διαφορετικά κτήρια μεταξύ των οποίων βρίσκονται ορυχεία, πύργοι εξόρυξης, σωροί σκωρίας, υποδομές μεταφοράς άνθρακα, σιδηροδρομικοί σταθμοί και χωριά όπου κατοικούσαν οι ανθρακωρύχοι, με σπίτια, σχολεία, εκκλησίες, διοικητικά κτήρια εταιρειών, δημαρχεία, νοσοκομεία και αθλητικές εγκαταστάσεις. Ο χώρος παρουσιάζει την προσπάθεια δημιουργίας πρότυπων πόλεων των εργαζομένων από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τη δεκαετία του 1960 και αναδεικνύει περαιτέρω μια σημαντική περίοδο στην ιστορία της βιομηχανικής Ευρώπης, τεκμηριώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η Ανθρακοφόρος λεκάνη του Νορ-Πα-ντε-Καλέ στην ιστοσελίδα της UNESCO
Παραπομπές
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στη Γαλλία
|
13976
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Μιχαήλ Άγγελος
|
Ο Μικελάντζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι (Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, 6 Μαρτίου 1475 – 18 Φεβρουαρίου 1564), γνωστός περισσότερο ως Μιχαήλ Άγγελος, ήταν Ιταλός γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της Αναγέννησης, που άσκησε απαράμιλλη επίδραση στην ανάπτυξη της δυτικής τέχνης. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους και ποιό γνωστούς δημιουργούς στην ιστορία της τέχνης. Υπήρξε ο μοναδικός καλλιτέχνης της εποχής, του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε πριν τον θάνατό του, στους Βίους του Τζόρτζιο Βαζάρι, ο οποίος επέλεξε να τον τοποθετήσει στην κορυφή των καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας για τον Μιχαήλ Άγγελο το προσωνύμιο ο θεϊκός (Il Divino). Στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι νωπογραφίες που φιλοτέχνησε για το Παπικό παρεκκλήσιο του Βατικανού (Καπέλα Σιξτίνα), το άγαλμα του Δαβίδ και η Πιετά (αποκαθήλωση) στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη.
Βιογραφία
Νεανικά χρόνια
Ο Μιχαήλ Άγγελος γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1475 στο Καπρέζε της Ιταλίας, μια κωμόπολη 60 χλμ μακριά από τη Φλωρεντία και που σήμερα, προς τιμήν του, λέγεται Καπρέζε Μικελάντζελο. Ήταν γιος του Λουντοβίκο ντι Μπουοναρότι ντι Σιμόνι και της Φραντσέσκα ντι Νέρι ντελ Μινιάτο ντι Σιένα. Η οικογένεια Μπουοναρότι είχε καταγωγή από παλαιά Φλωρεντινή οικογένεια και μέλη της είχαν στο παρελθόν καταλάβει σημαντικά αξιώματα. Η οικονομική ευημερία της φαίνεται πως ανατράπηκε στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1474, ο πατέρας του διορίστηκε ως τοποτηρητής (podestà) στην πόλη Κιούζι και αργότερα στο Καπρέζε. Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε άλλα τέσσερα αδέλφια ενώ κατά την γέννα του τελευταίου, το 1481, η μητέρα του πέθανε. Αργότερα, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην πόλη Σετινιάνο, κοντά στη Φλωρεντία, όπου ο Λουντοβίκο εμπιστεύτηκε την ανατροφή του Μιχαήλ σε μία παραμάνα.
Παρά την εμφανή κλίση του στη ζωγραφική και κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του, σπούδασε αρχικά υπό την καθοδήγηση του ουμανιστή Φραντσέσκο ντ' Ουρμπίνο, αλλά το 1487 ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο ζωγραφικής του Ντομένικο Γκιρλαντάγιο. Εκεί ήρθε σε επαφή με την τεχνική της νωπογραφίας και εξασκήθηκε στο σχέδιο. Θεωρείται πιθανό πως ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στο εργαστήριο του Γκιρλαντάγιο στην διάρκεια τριών ετών μαθητείας, σύμφωνα με σχετική σύμβαση που είχε υπογράψει ο πατέρας του το 1488, ωστόσο υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος. Επισκεπτόμενος τον Κήπο των Μεδίκων, όπου διατηρείτο σημαντική συλλογή από αρχαία γλυπτά υπό την εποπτεία του γλύπτη Μπρετόλντο ντι Τζοβάνι, διδάχθηκε την τέχνη της γλυπτικής ενώ παράλληλα γνώρισε τον Λορέντσο των Μεδίκων, επιφανή άρχοντα της Φλωρεντίας, ο οποίος τον εισήγαγε στην αυλή του. Εκπαιδεύτηκε δίπλα στους γιους του Λορέντσο, ενώ συνδέθηκε με τον Μαρσίλιο Φιτσίνο και τον ποιητή Άντζελο Πολιτσιάνο καθώς και τις ιδέες του νεοπλατωνισμού. Σε αυτή την περίοδο, ο Μιχαήλ Άγγελος ολοκλήρωσε δύο μαρμάρινα ανάγλυφα, την Παναγία της Σκάλας (1490-1492) και την Μάχη των Κενταύρων (1491-1492), έργο κατά παραγγελία του Λορέντσο και βασισμένο σε ένα θέμα που πρότεινε ο Πολιτσιάνο.
Μετά το θάνατο του Λορέντσο, στις 8 Απριλίου 1492, και αφού επέστρεψε για ένα διάστημα στο πατρικό του σπίτι, στη συνέχεια φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι του Σάντο Σπίριτο (Santo Spirito), όπου του δόθηκε η δυνατότητα να αποκτήσει γνώσεις ανατομίας, μελετώντας τα πτώματα του γειτονικού νοσοκομείου. Σε ανταπόδοση της φιλοξενίας, ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε έναν ξυλόγλυπτο Εσταυρωμένο (1493), έργο το οποίο δώρισε στο μοναστήρι. Στην ίδια χρονική περίοδο ανήκει και το πρώτο ίσως πολύ σημαντικό γλυπτό του, ο Ηρακλής, έργο που αρχικά τοποθετήθηκε στο Παλάτσο Στρότσι αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στη Γαλλία όπου πιθανά καταστράφηκε τον 18ο αιώνα.
Ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην υπηρεσία των Μεδίκων, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον γιο του Λορέντσο, τον Πιέρο των Μεδίκων, ωστόσο το καθεστώς του επρόκειτο να καταρρεύσει μετά από την άνοδο του μοναχού Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα και της απήχησης των κηρυγμάτων του. Υπό τον φόβο αντιποίνων, ως ευνοούμενος των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος εγκατέλειψε τη Φλωρεντία και αφού έμεινε για ένα διάστημα στη Βενετία, εγκαταστάθηκε αργότερα στην Μπολόνια. Εκεί εξασφάλισε μία σημαντική παραγγελία για την ολοκλήρωση τριών ημιτελών γλυπτών, για την εκκλησία του Σαν Ντομένικο. Παρέμεινε στην Μπολόνια για περισσότερο από ένα χρόνο και επέστρεψε στη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1495. Ο Μιχαήλ Άγγελος, σε αντίθεση με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι που θεωρούσε τον Σαβοναρόλα φανατικό, επηρεάστηκε από τα κηρύγματά του, τα οποία ενδεχομένως να συνέβαλαν στην θρησκευτική του συγκρότηση.
Ρώμη
Στις 26 Ιουνίου 1496 επισκέφτηκε τη Ρώμη. Νωρίτερα, είχε φιλοτεχνήσει έναν μαρμάρινο ερωτιδέα, του οποίου όμως η θεματολογία έκανε αδύνατη την πώλησή του, στο καθεστώς της Φλωρεντίας του Σαβοναρόλα. Για το λόγο αυτό, ο Λορέντσο Ποπολάνο, συγγενής των Μεδίκων, πρότεινε να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του έργου ώστε να φαίνεται ως αρχαία δημιουργία. Με αυτό τον τρόπο πωλήθηκε στον καρδινάλιο Ραφαέλε Ριάριο, ο οποίος - όταν αργότερα αποκαλύφθηκε η αλήθεια - προσκάλεσε τον Μιχαήλ Άγγελο στη Ρώμη προκειμένου να γνωρίσει τον ταλαντούχο καλλιτέχνη. Στη Ρώμη, ο Μικελάντζελο φιλοτέχνησε ένα Βάκχο μετά από παραγγελία του Ριάριο, ενώ αργότερα ανέλαβε την δημιουργία της πιετά (αποκαθήλωση) του Βατικανού, στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, έργο που απεικονίζει την Παναγία να κρατά στα χέρια της το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση. Η πιετά συνέβαλε καθοριστικά στην καταξίωσή του, ενώ αποτελεί και το μοναδικό έργο που φέρει την υπογραφή του Μικελάντζελο, ο οποίος φρόντισε να χαράξει τις λέξεις MICHEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT.
Ο Μιχαήλ Άγγελος έμεινε στην πόλη της Ρώμης για περίπου πέντε χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στη Φλωρεντία, η οποία προερχόταν από μία περίοδο πολιτικής αστάθειας μετά την καταδίκη του Σαβοναρόλα. Χάρη στη φήμη που είχε αποκτήσει στη Ρώμη, ανέλαβε αρκετές παραγγελίες έργων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η ανάθεση του Δαβίδ, για τον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, ενός μαρμάρινου γλυπτού μεγάλων διαστάσεων. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1504 προσδίδοντας μεγάλο κύρος στο Μικελάντζελο. Αποτέλεσε παράλληλα σύμβολο της νέας Φλωρεντινής δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να τοποθετηθεί τελικά στην Πιάτσα ντέλλα Σινιορία (Plazza della Signoria) μπροστά από το Παλάτσο Βέκιο (Palazzo Vecchio).
Cappella Sistina
Το 1505 ο Μιχαήλ Άγγελος επέστρεψε στη Ρώμη μετά από πρόσκληση του νέου Πάπα Ιουλίου Β΄, ο οποίος του ανέθεσε τη δημιουργία ενός επιβλητικού μαυσωλείου. Το έργο αυτό τελικά έμεινε ημιτελές, ωστόσο κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του, ο Μικελάντζελο αναλάμβανε παράλληλα και άλλες παραγγελίες. Μία από αυτές αφορούσε στη διακόσμηση του θόλου του Παπικού Παρεκκλησίου (Καπέλα Σιξτίνα), με νωπογραφίες των δώδεκα Αποστόλων. Ο Μιχαήλ Άγγελος αντιπρότεινε ένα περισσότερο σύνθετο και φιλόδοξο εγχείρημα, δημιουργώντας τελικά, σε διάστημα τεσσάρων ετών (1508-1512), περισσότερες από 300 βιβλικές φιγούρες και άλλες θρησκευτικές παραστάσεις, όπως σκηνές από τη Γένεση, την ιστορία του Νώε ή τη Δευτέρα Παρουσία. Τα τέσσερα αυτά χρόνια, λέγεται, ότι ο Μικελάντζελο δεν βγήκε από την Καπέλα Σιξτίνα παρά ελάχιστα και δεν επέτρεψε σε κανέναν να δει το έργο του, δημιουργώντας έτσι μια αναστάτωση, μια φήμη και πλήθος κόσμου συνέρρεε έξω από το Παρεκκλήσι. Σημαντική καινοτομία υπήρξε επίσης η απεικόνιση θεμάτων που προέρχονταν από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση, χωρίς άμεση σχέση με τη χριστιανική θρησκεία, όπως οι Σίβυλλες. Ο θόλος ήταν τόσο ψηλά που επινόησε μία τεχνοτροπία. Ζωγράφισε παραμορφωμένες τις φιγούρες, έτσι ώστε ο θεατής, που βρίσκεται αρκετά μέτρα πιο κάτω, να τις βλέπει κανονικές.
Στις αρχές του 1513 σημειώθηκε ο θάνατος του Ιουλίου Β΄ και ο διάδοχος του, Λέων Ι΄ του ανέθεσε την ανακατασκευή της πρόσοψης της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο, στη Φλωρεντία. Εργάστηκε για το σκοπό αυτό για τρία χρόνια, ωστόσο ο πάπας τελικά απέρριψε το σχέδιο. Στη συνέχεια ανέλαβε την ανέγερση ενός νέου σκευοφυλακίου για την ίδια εκκλησία, με σκοπό να περιέχει τους τάφους του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπή, του αδελφού του Τζουλιάνο καθώς και των ομώνυμων πρόωρα χαμένων δουκών. Ο θάνατος του πάπα, το 1521 και η άνοδος του Αδριανού ΣΤ΄ αναστέλουν προσωρινά τις εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν όταν στον παπικό θρόνο ανέβηκε ο Κλήμης Ζ΄. Αν και το έργο έμεινε ημιτελές, αποτελεί σημαντικό δείγμα της συνύπαρξης της αρχιτεκτονικής με τη γλυπτική, σύμφωνα με το καλλιτεχνικό όραμα του Μιχαήλ Άγγελου. Το 1528, του ανατέθηκε σημαντικός ρόλος για την υπεράσπιση της πόλης, απέναντι στα στρατεύματα του Καρόλου Ε΄ και ανέλαβε επόπτης των έργων οχύρωσής της. Πριν από την πολιορκία της πόλης, κατέφυγε στη Γαλλία, προσκεκλημένος του Φραγκίσκου Α΄, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί λιποτάκτης, ωστόσο πολύ σύντομα υπέβαλε αίτηση επιστροφής, η οποία έγινε δεκτή. Στις 12 Αυγούστου 1530, η Φλωρεντία υπέγραψε συνθηκολόγηση, ενώ μετά την επιστροφή των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην πόλη, συνεχίζοντας το έργο του πάνω στο σκευοφυλάκιο καθώς και στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη.
Τελευταία χρόνια
Στις αρχές της δεκαετίας του 1530, επισκέφτηκε εκ νέου τη Ρώμη πραγματοποιώντας προσπάθεια να ολοκληρώσει τον Τάφο του Ιούλιου Β'. Οι εργασίες διακόπηκαν την περίοδο 1534-1541, όταν ανέλαβε να ζωγραφίσει την Δευτέρα Παρουσία στην Καπέλα Σιξτίνα. Στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του πάπα Παύλου Γ΄, ανέλαβε επίσης μία σειρά από αρχιτεκτονικά έργα, με σημαντικότερα ίσως αυτά που αφορούσαν την αναμόρφωση της πλατείας του Καπιτωλίου και το Παλάτσο Φαρνέζε. Το 1546, διορίστηκε υπεύθυνος αρχιτέκτονας για την ολοκλήρωση της κατασκευής της βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Τα σχέδια που ακολουθήθηκαν ανήκαν στον Ντονάτο Μπραμάντε, ωστόσο ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε το θόλο της, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πριν το θάνατό του, αν και η τοποθέτησή του έλαβε χώρα μεταγενέστερα.
Πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1564. Σύμφωνα με τον Βαζάρι, διατύπωσε τη διαθήκη του λέγοντας πως αφήνει "την ψυχή του στο Θεό, το σώμα του στη γη και τα υλικά αγαθά στους πιο κοντινούς συγγενείς". Η σορός του εναποτέθηκε σε μία σαρκοφάγο στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στη Ρώμη, αλλά μετά από λίγες ημέρες, ο ανιψιός του, Λιονάρντο Μπουανόρι, οργάνωσε την κλοπή της, μεταφέροντας το λείψανο στην Βασιλική της Santa Croce της Φλωρεντίας, εκπληρώνοντας σχετική επιθυμία του ίδιου του Μιχαήλ Άγγελου.
Συνοπτική παρουσίαση έργων
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Giorgio Vasari, Le vite de' più eccellenti pittori, scultori, e architettori, 1550 (Τζόρτζιο Βαζάρι, Οι βίοι των εξοχοτέρων ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων -αποσπασματική ελληνική μετάφραση από τον Στέλιο Λυδάκη, "Κανάκης", 1995)
Gilles Néret, Michelangelo, Taschen, 2004
Ascanio Condivi, The Life of Michel-Angelo, Pennsylvania State University Press ISBN 0-271-01853-4
Giorgio Vasari, Frank Sadowski, Gaston Du C. De Vere, Life of Michelangelo, Alba House Society of St. Paul, 2003 ISBN 0-8189-0935-8
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
michelangelo.com
Catholic Encyclopedia: Michelangelo
The Digital Michelangelo Project
Βιογραφικό & έργα του (Ανακτήθηκε 30 Απριλίου 2011)
Έργα Μιχαήλ Αγγέλου
Ιταλοί ζωγράφοι
Ιταλοί γλύπτες
Ιταλοί αρχιτέκτονες
Αναγέννηση
Αρχιτέκτονες της Αναγέννησης
Ζωγράφοι της Αναγέννησης
Γλύπτες της Αναγέννησης
|
630249
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%92%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B5
|
Κατερίνα Βιτάλε
|
Η Κατερίνα Βιτάλε (Caterina Vitale, 1566-1619) ήταν η πρώτη γυναίκα φαρμακοποιός και χημικός στη Μάλτα και η πρώτη γυναίκα φαρμακοποιός των Ιωαννίτων Ιπποτών.
Βιογραφία
Η Βιτάλε είχε καταγωγή από την Ελλάδα. Παντρεύτηκε τον Έτορε Βιτάλε, φαρμακοποιό των Ιωαννίτων Ιπποτών. Μετά το θάνατό του το 1590, κληρονόμησε το φαρμακείο του και το καθήκον να παρέχει φάρμακα στη Sacra Infermeria. Περιγράφηκε ως επιτυχημένη επιχειρηματίας, έγινε πολύ πλούσια και είναι γνωστή ως ευεργέτιδα των Καρμελιτών. Πέθανε το 1619 στις Συρακούσες και το σώμα της μεταφέρθηκε στη Βαλέτα και θάφτηκε στην εκκλησία των Καρμελιτών.
Περαιτέρω ανάγνωση
Οι καλόγριες που έζησαν από τα έσοδα της πορνείας
Παραπομπές
Μαλτέζοι επιστήμονες
Μαλτέζοι ελληνικής καταγωγής
Γυναίκες επιστήμονες
Γυναίκες χημικοί
|
264328
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7
|
Β΄ Επιστολή Ιωάννη
|
Η Β' Επιστολή Ιωάννη είναι μία από τις επτά Καθολικές επιστολές που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη.
Περιεχόμενο
Προοιμιακά εκφράζει την αγάπη του και την χαρά του προς την παραλήπτρια ‘’κυρία’’ της επιστολής, που είναι μια τοπική Εκκλησία, επειδή αυτή κατέχει την αλήθεια και τηρεί τις εντολές. Ταυτόχρονα εφιστά την προσοχή στα μέλη αυτής της Εκκλησίας, απέναντι σε όσους αμφισβητούν την ενσάρκωση του Ιησού και εισάγουν διάφορους νεωτερισμούς περί την πίστη. Πρέπει να αποξενώνουν όσους υιοθετούν τέτοιες θέσεις και να έχουν αγάπη μεταξύ τους. Αν και επιθυμούσε ο ‘’πρεσβύτερος’’ αυτός-έτσι αυτοαποκαλείται ο αποστολέας της, να τους γράψει κι άλλα, υπόσχεται να τους επισκεφθεί σύντομα.
Ο συντάκτης της επιστολής
Επειδή ο συντάκτης της αυτοαποκαλείται ‘’πρεσβύτερος’’ αντί ‘’απόστολος’’ ο Ιερώνυμος αμφισβήτησε πως είναι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αλλά ο Ιωάννης ο Πρεσβύτερος, πρόσωπο διακριτό από τον προηγούμενο Ιωάννη. Την ταυτοποίηση αυτή κάνουν και οι Ευσέβιος με τον Ιερώνυμο. Όμως η ομοιότητα στο ύφος, τη γλώσσα και τις ιδέες ανάμεσα στην επιστολή και τα λοιπά έργα του Ευαγγελιστή Ιωάννη συνηγορούν υπέρ της Ιωάννειας προέλευσης της επιστολής.
Τόπος και χρόνος συγγραφής
Πιθανολογείται ο τόπος συγγραφής της να είναι η Έφεσος μετά τη σύνταξη του 4ου Ευαγγελίου και σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την Α' Επιστολή Ιωάννη την πενταετία 95-100 μ.Χ.
Παραλήπτες της επιστολής
Απευθύνεται σε ‘’εκλεκτή κυρία’’ και στα ‘’παιδιά της’’. Δεν πρόκειται περί κάποιου μεμονωμένου ατόμου, αλλά περί μίας τοπικής Εκκλησίας. Αυτό δείχνουν οι υποδείξεις στο στίχο 10, η χρήση του πληθυντικού αριθμού. Τα ‘’παιδιά αυτής’’ είναι τα μέλη της.
Ο χαρακτήρας της επιστολής
Ο επιστολικός χαρακτήρας φαίνεται από το προοίμιο με τους χαιρετισμούς προς τους παραλήπτες και επίλογο με ασπασμούς. Έχει επίσης διδακτικό και παραινετικό χαρακτήρα με τα θέματα που θίγει, όπως η αγάπη, η ορθή πίστη στον Ιησού και οδηγίες για την αντιμετώπιση των αιρετικών. Η συντομία της οφείλεται στην επικείμενη επίσκεψη του συντάκτη της στους παραλήπτες της.
Η εκκλησιαστική παράδοση για την επιστολή
Στους ανατολικούς πατέρες και πιο συγκεκριμένα στους Πολύκαρπο Σμύρνης, Ειρηναίο, δεν είναι άγνωστη, ενώ ο Κλήμεντας Αλεξανδρείας την υπομνημάτισε στον Ωριγένη και τον Διονύσιο Αλεξανδρείας. Ο Ευσέβιος Καισαρείας την θεωρεί αμφιβαλόμενη, αλλά στο έργο του ‘’Ευαγγελική απόδειξις’’ τη χρησιμοποιεί ως κανονική. Οι Θεόδωρος Μοψουεστίας και Ιωάννης Χρυσόστομος την αγνοούν, όπως και η συριακή μετάφραση Πεσίτα. Στη δυτική Εκκλησία οι Αυγουστίνος, Τερτυλλιανός, Αμβρόσιος Μεδιολάνων, Ιερώνυμος την μνημονεύουν.
Η ταυτότητα των αιρετικών της επιστολής
Πρόκειται για αρνητές της ιστορικής ενσάρκωσης του Ιησού. Ίσως είναι γνωστικοί δοκήτες οι οποίοι περιόδευαν στις διάφορες κοινότητες για να διαδώσουν τις πεποιθήσεις τους.
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλία της Καινής Διαθήκης
|
19689
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84
|
Μποστ
|
Ο Μέντης Μποσταντζόγλου (πραγματικό ονοματεπώνυμο Χρύσανθος Βοσταντζόγλου, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μποστ)(Κωνσταντινούπολη 23 Μαΐου 1918 - Αθήνα 13 Δεκεμβρίου 1995) ήταν Έλληνας σκιτσογράφος και γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και ζωγράφος.
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Μποσταντζόγλου, το γένος Παπαγιαννακοπούλου. Οι δυο γιοί του Κώστας και Γιάννης είναι σήμερα διακεκριμένοι στον χώρο της γραφιστικής και της υποκριτικής αντίστοιχα. Το έργο του περιλαμβάνει πολιτικές γελοιογραφίες και χρονογραφήματα, εικονογραφήσεις βιβλίων και περιοδικών, δέκα θεατρικά έργα και πολλές ζωγραφικές συνθέσεις. Για ένα διάστημα δούλεψε στη διαφήμιση όπου οι έντυπες καταχωρίσεις του για τη RENAULT (Ντοφίν εστί φιλοσοφείν), Flow Coat/Dupont (βάφεν ζι γκουντ πιλοτ?) ακόμα και οι πιλότοι της Λουφτβάφε βάφουν με βαφές Φλόου Κοτ, άφησαν κυριολεκτικά εποχή με την τόλμη και τη διαφορετικότητά τους.
Βιογραφικό
Από το 1920 έως το 1926 έζησε με την οικογένειά του στη Ρουμανία και στη συνέχεια στην Αθήνα. Μαθητής Γυμνασίου άρχισε τα σκίτσα και απέκτησε το ψευδώνυμο Μέντης. Το 1939 εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών, την οποία όμως παράτησε μετά από έξι μήνες. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής έγινε μέλος του ΕΑΜ (1942) και συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση.
Η καριέρα του ως σκιτσογράφου ξεκίνησε με εικονογραφήσεις περιοδικών και παιδικών βιβλίων. Το πρώτο προσωπικό του βιβλίο εκδόθηκε με δικά του έξοδα το 1945 και είχε τίτλο Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθημα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών..Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι. Το 1952 έπιασε δουλειά στην εφημερίδα Καθημερινή, την οποία τότε διηύθηνε η Ελένη Βλάχου, στην οποία αρχικά εργαζόταν ως ταμίας και βιβλιοθηκάριος. Το 1955 αρχίζει να εργάζεται στο περιοδικό Εικόνες ως εικονογράφος και χαρτογράφος. Στη συνέχεια απασχολείται ως σκιτσογράφος στο περιοδικό Ταχυδρόμος.
Το 1959 παρουσίασε στη στήλη του, η οποία είχε τίτλο Το μποστάνι του Μποστ, τους τρεις πλέον γνωστούς ήρωες του: Μαμά- Ελλάς, Πειναλέων και Ανεργίτσα. Τέλος στη συνεργασία του με την Ελένη Βλάχου δόθηκε λόγω του κειμένου Το επάγγελμα της μητρός μου (1961), για το οποίο κατηγορήθηκε ότι είχε ξεφύγει από τα όρια της ευπρέπειας. Από το 1960 έως το 1963 είχε τακτικό εβδομαδιαίο σκίτσο στην εφημερίδα Ελευθερία, ενώ από το 1963 έως το 1966 καθημερινό πολιτικό χρονογράφημα και κυριακάτικο σκίτσο στην εφημερίδα Αυγή. Το 1966 άνοιξε το δικό του κατάστημα δώρων με την επωνυμία "Λαϊκαί Εικόναι". Διακόσμησε πάνω από 27.000 είδη δώρων, με σκίτσα και ζωγραφιές, καθώς και ανορθόγραφες επιγραφές, στιχάκια και αφιερώσεις. Το 1973 δημοσίευσε αντιδικτατορικά σκίτσα και κείμενα στα περιοδικά Αντί και Ταχυδρόμος, συνεργασία που συνεχίστηκε και για τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Προδικτατορικά συνεργάστηκε επίσης με τις εφημερίδες Ομάδα, Μακεδονία, Ανεξάρτητος Τύπος, Εμπρός και Μεσημβρινή και με τα περιοδικά Δρόμοι της Ειρήνης και Θεατής. Λόγω των πολιτικών γελοιογραφιών του υπέστη διώξεις και δέχτηκε επανειλημμένα μηνύσεις.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και μετά, αφιερώθηκε στη ζωγραφική και το θέατρο. Τα σατιρικά θεατρικά του έργα είναι γραμμένα σε δεκαπεντασύλλαβο. Κατά διαστήματα ασχολήθηκε και πάλι με το σκίτσο και την πολιτική γελοιογραφία. Μετά τη μεταπολίτευση συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό Ταχυδρόμος, τον Θούριο, το Men's Look και τις εφημερίδες Πρωινή και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Ριζοσπάστης. Πραγματοποίησε επίσης 16 προσωπικές εκθέσεις.
Έθεσε αρκετές φορές υποψηφιότητα ως βουλευτής κομμάτων της Αριστεράς (1964 με την ΕΔΑ, 1981 και 1985 με το ΚΚΕ), χωρίς ποτέ να εκλεγεί. Μετά τις εκλογές του 1990, στήριζε δημοσίως την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1995 σε ηλικία 77 ετών.
Χαρακτηριστικά του έργου του
Ο Μποστ θεωρείται ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο σατιρικό ύφος ως σκιτσογράφος, κειμενογράφος, θεατρικός συγγραφέας, αλλά και ζωγράφος. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου του είναι η γλώσσα του και τα επίτηδες ανορθόγραφα κείμενα. Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος, γελοιοποιώντας την καθαρεύουσα πίστευε ότι ίσως μπορέσει να βοηθήσει στην ταχύτερη καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Προκειμένου να σατιρίσει την καθαρεύουσα, ανακάτευε λόγιες εκφράσεις με λαϊκές και έγραφε εντελώς ανορθόγραφα, διεκτραγωδώντας τον ημιμαθή Έλληνα, που προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την καθαρεύουσα, καθώς εκείνη την εποχή η δημοτική θεωρούνταν "ύποπτη", κατά δήλωση του ιδίου του Μποστ. Συχνά με την παραφθορά των λέξεων ή την ανορθόγραφη απόδοση του ήχου της δημιουργούσε εσκεμμένα συνειρμούς, με άλλες έννοιες, τις οποίες διακωμωδεί. Επίσης συχνά, χρησιμοποιούσε μεταφορικές εκφράσεις με την κυριολεκτική τους έννοια.
Η σάτιρα του στοχεύει κυρίως τον μικροαστό Έλληνα των μεταπολεμικών δεκαετιών, τον καθωσπρεπισμό, την ημιμάθεια και το νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις έντονες ταξικές αντιθέσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή. Ο Μποστ σατιρίζει ιδιαίτερα την εξάρτηση της Ελλάδας από τον ξένο παράγοντα, την εθνικοφροσύνη των δεξιών κομμάτων και το θεσμό της Βασιλείας, ωστόσο σε πολλά κείμενα διακωμωδεί και την παράταξη της Αριστεράς, στην οποία ανήκε. Σημειώνεται μάλιστα,πως κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ο Μποστ ήταν ιδιαίτερα επικριτικός έναντι των κομμουνιστών ανταρτών, παρουσιάζοντας τους στις γελοιογραφίες δια τη δημοφιλούς τότε καρικατούρας του ανόητου, δειλού και ανήθικου "συμμορίτη". Σε πολλά από τα κείμενα του γράφει σε πρώτο πρόσωπο ως αφηγητής, ο οποίος διηγείται κάποια εμπειρία του και σχολιάζει δήθεν με αφέλεια τα γεγονότα.
Οι τρεις πλέον χαρακτηριστικοί ήρωες των γελοιογραφιών του και προσωπικά του δημιουργήματα είναι η Μαμά Ελλάς με τα παιδιά της, τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα. Η Μαμά Ελλάς παρουσιάζεται αρχαιοπρεπής, αλλά φτωχοντυμένη και εξαθλιωμένη, το ίδιο και τα δύο μικρά παιδιά, που σχολιάζουν την επικαιρότητα με ανορθόγραφα γραμμένους στίχους.
Ένα από τα χαρακτηριστικά όλου του φάσματος του έργου του (σκίτσα, κείμενα, ζωγραφικά και θεατρικά έργα) ήταν ο συμφυρμός διαφόρων φάσεων της ελληνικής ιστορίας, καθώς στο έργο του συνυπάρχουν ήρωες της αρχαιότητας, του Βυζαντίου, του 1821, του έπους του 1940 με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ωνάση.
Ως ζωγράφος ήταν αυτοδίδακτος και τα έργα του ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένα από το ναΐφ ύφος της λαϊκής ζωγραφικής και κυρίως τον Θεόφιλο, αλλά και τις φιγούρες του Θεάτρου Σκιών, με στοιχεία υπερρεαλισμού. Τα ζωγραφικά του έργα παρουσιάζουν ήρωες της αρχαιότητας και της Επανάστασης του 1821 και ιστορικά ζευγάρια.
Στα θεατρικά του έργα χρησιμοποιούσε δεκαπεντασύλλαβο στίχο στο προσωπικό του ύφος συμφυρμού πομπωδών καθαρευουσιάνικων εκφράσεων, με ξένες και λαϊκές εκφράσεις, ενώ συχνά εμφάνιζε ιστορικά ή μυθικά πρόσωπα να αναφέρονται σε σύγχρονες καταστάσεις.
Σε περιόδους χιουμοριστικών αναζητήσεων ο Μποστ έγραψε και στίχους για τρία ελαφρολαϊκά τραγούδια, πού έγιναν επιτυχίες στις αρχές της δεκαετίας του '60. Αυτά είναι "Οι Νεκροθάφτες" (μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, ερμηνεία Γιώργου Ζωγράφου) και τα "Η νήσος των Αζορών" και "Ρομβία" (μουσική Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνεία Γρηγόρη Μπιθικώτση).
Έφτιαξε το εξώφυλλο του δίσκου "Το θαλασσινό τριφύλλι" σε μουσική Λίνου Κόκοτου και στίχους Οδυσσέα Ελύτη που κυκλοφόρησε το 1972.
Κατάλογος έργων του Μποστ
Ο Αγιος Φανούριος. Βοήθημα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών..Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι (1944)
Σκίτσα του Μποστ (1959)
Το λέφκομα μου (1960)
Σκίτσα και κείμενα (Πρώτη επιλογή Δεκέμβριος 1961)
Σκίτσα και κείμενα (Δεύτερη επιλογή Απρίλιος 1972)
Σκίτσα 73-74 (1975)
Αλληλογραφεια με τον Κοστα (Χρονογραφήματα από την Αυγή, Θεμέλιο, 1964)
Το Ημερολόγιο μιας χήρας. Δοκίμιον δια έργον "δύο εφχάριστων ορών" (1972)18 Αντικείμενα ή Υπέρ Δικτατορείας Λόγος (1975)Καλειδοσκόπιο (Gutenberg, 1975)Σταυροφορίες (Γράμματα, 1992)Κλασσικά Εικονογραφημένα : Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (κείμενο: Ειρήνη Φωτεινού, εικόνες: Μποστ) (1953) Δον Κιχώτης (θεατρικό, 1961) Όμορφη Πόλη (θεατρικό, 1962) Φαύστα (θεατρικό, 1964) Τα χρυσά φτερά (θεατρικό, 1973)Οι εκλογές του Μποστ (θεατρική επιθεώρηση,1973)Μαρία Πενταγιώτισσα (θεατρικό, 1982) Κάνε το ΠΑΣΟΚ σου παξιμάδι (θεατρική επιθεώρηση, 1985)Ιστιρικέ Ιστορίαι (θεατρικό, 1985)40 χρόνια Μπόστ (θεατρικό, 1987)Μήδεια (θεατρικό, 1993) Το γελοίον του πράγματος: Ο ήρωας της Κολομβίας Το γελοίον του πράγματος: Ο εφευρέτης Ρωμαίος και Ιουλιέτα (θεατρικό, 1995)
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Καίτη Διαμαντάκου-Αγάθου, «Από τον Αριστοφάνη στον Μποστ: η επιβίωση της παρατραγωδίας», στο Κωνσταντίνος Α. Δημάδης (επιμ.): Ο Ελληνικός κόσμος ανάμεσα στην εποχή του Διαφωτισμού και στον εικοστό αιώνα (Πρακτικά του Γ΄ Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Νεοελληνικών Σπουδών (ΕΕΝΣ), Βουκουρέστι, 2-4 Ιουνίου 2006), Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2007, 3 τόμοι, 1ος τόμος: σσ. 203-212
Καγκελάρης, Ν. Ι. (2016), «Ο Οιδίπους του Σοφοκλή στη Μήδεια του Μποστ», στο Μαστραπάς, Α. Ν. - Στεργιούλης, Μ. Μ. (επιμ) Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Σεμινάριο 42: Σοφοκλής ο μεγάλος κλασικός της τραγωδίας, Αθήνα: Κοράλλι, σσ. 74- 81 .
Καγκελάρης, Ν. Ι. (2017), «Η παρουσία του Ευριπίδη στη Μήδεια του Μποστ», Carpe Diem 2: 379-417
Κόκορης, Δ. (2014), «Νεωτερικές παρωδιακές αξιοποιήσεις ευριπίδειων τραγωδιών: Μήδεια του Μέντη Μποσταντζόγλου και Ελένη του Δημήτρη Μανθόπουλου» στο Α. Ν. Μαστραπάς – Μ. Μ. Στεργιούλης (επιμ.) Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Σεμινάριο 40: Ευριπίδης ο «τραγικότατος των ποιητών» και ο «από σκηνής φιλόσοφος». Παράδοση και νεωτερικότητα'', Αθήνα: Κοράλλι, σσ. 283-91.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κείμενα του Μποστ από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
Έλληνες ζωγράφοι
Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς
Έλληνες γελοιογράφοι
Έλληνες δημιουργοί κόμικς
Κωνσταντινουπολίτες Έλληνες
|
44782
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%83%CF%84%20%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%84%20%CE%A3%CE%9A
|
Γουέστ Άντελαϊντ ΣΚ
|
Η Γουέστ Άντελαϊντ (αγγλικά: West Adelaide) είναι αυστραλιανός ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα την Αδελαΐδα. Υποστηρικτές της είναι τα μέλη της τοπική ελληνικής ομογένειας.
Ιστορία
Ιδρύθηκε το 1962 από Έλληνες ομογενείς με την ονομασία Χελλένικ (Hellenic) και χρώματα το μπλε και άσπρο. Το 1965 μετονομάστηκε σε Γουέστ Άντελαϊντ Ελλάς (West Adelaide Hellas) ή Ελλάς Αδελαΐδας και το 1992 σε Άντελαϊντ Σάρκς (Adelaide Sharks).
Από το 1962 μέχρι το 1976 συμμετείχε στην Β΄ και μετά στην Α΄ κατηγορία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Νότιας Αυστραλίας. Από το 1977 μέχρι το 1986 πήρε μέρος στο Εθνικό πρωτάθλημα Αυστραλίας , και το 1987 επέστρεψε στο πρωτάθλημα της Βόρειας Αυστραλίας.Για να επιστρέψει στο Εθνικό πρωτάθλημα το 1992 όπου αγωνίζεται έως σήμερα.
Γήπεδο
Η Γουέστ Άντελαϊντ ιστορικά έπαιζε ποδόσφαιρο στο Στάδιο Χάιντμαρς, θεωρούμενο ως το σπίτι του ποδοσφαίρου στη Νότια Αυστραλία, ακόμη και πριν εισέλθει στη Νάσιοναλ Σόκερ Λιγκ.
Διακρίσεις
.
Εθνικές
Νάσιοναλ Σόκερ Λιγκ
Πρωταθλήτρια (1): 1978
Πολιτειακές
Νάσιοναλ Πρέμιερ Λιγκς Σάουθ Οστρέλια
Πρωταθλήτρια (11): 1966, 1968, 1969, 1971, 1973, 1976, 1987, 1989, 1990, 1991, 2015
Νάσιοναλ Πρέμιερ Λιγκς Στέιτ Λιγκ 1
Πρωταθλήτρια (2): 1982, 2013
Νάσιοναλ Πρέμιερ Λιγκς Στέιτ Λιγκ 2
Πρωταθλήτρια (2): 2012
'''Φεντερέισον Καπ
Νικήτρια (3): 1964, 1967, 1999
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
West Adelaide official fan site
OzFootball West Adelaide divisional history
youtube clip of West Adelaide clinching the 1978 NSL title
Αθλητικοί σύλλογοι Αυστραλίας
Ελληνικοί αθλητικοί σύλλογοι Αυστραλίας
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1962
Ποδοσφαιρικές ομάδες Αυστραλίας
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1962
Γουέστ Αδελαΐδας ΣΚ
|
499342
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CE%99%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B1
|
Περιοχή Ιλεμέλα
|
Η Περιοχή Ιλεμέλα (Αγγλικά: Ilemela District, Σουαχίλι: Wilaya ya Ilemela), είναι μια από τις επτά Περιοχές της Περιφέρειας Μουάνζα (Mwanza Region) στην Τανζανία. Συνορεύει στα βόρεια και δυτικά με τη Λίμνη Βικτώρια (Lake Victoria), στα ανατολικά με την Περιοχή Μάγκου (Magu District) και στα νότια με την Περιοχή Νυαμαγκάνα (Nyamagana District). Τμήμα της περιφερειακής πρωτεύουσας, η πόλη της Μουάνζα (Mwanza), είναι εντός της Περιοχής Ιλεμέλα (Ilemela District). Το γραφείο του Επαρχιακού Επίτροπου βρίσκεται στην περιοχή Μπουσουέλου (Buswelu) της Μουάνζα (Mwanza).
Σύμφωνα με την Εθνική Απογραφή της Τανζανίας του 2012, ο πληθυσμός στην Επαρχία Ιλεμέλα (Ilemela District) ήταν 343.001 άτομα.
Το Διεθνές Αεροδρόμιο Μουάνζα (Mwanza International Airport) βρίσκεται στην Περιοχή Ιλεμέλα (Ilemela District).
Διοικητικές υποδιαιρέσεις
Εκλογικές περιφέρειες
Για τις βουλευτικές εκλογές, η Περιοχή Ιλεμέλα (Ilemela District) χωρίζεται σε εκλογικές περιφέρειες. Από τις εκλογές του 2010, η Επαρχία Ιλεμέλα (Ilemela District) είχε μία εκλογική περιφέρεια:
Εκλογική Περιφέρεια Ιλεμέλα (Ilemela Constituency)
Τομείς
Η Περιοχή Ιλεμέλα (Ilemela District), διοικητικά χωρίζεται σε Τομείς.
Τμήματα
Κατά το 2002, η Επαρχία Ιλεμέλα (Ilemela District) διαιρείτο διοικητικά σε δέκα Τμήματα. Κατά το 2012, έχοντας υποστεί κάποια αναδιοργάνωση, διαιρέθηκε σε εννέα Τμήματα (παρατίθεται παρακάτω σε παρένθεση, ο πληθυσμός κατά την απογραφή του 2012):
Δείτε επίσης
Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
Περιφέρεια Μουάνζα
Μουάνζα
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Επαρχίες της Περιφέρειας Μουάνζα
Επαρχίες της Τανζανίας
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.