id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
591224
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%81%CF%85%20%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%B9%CF%80%CE%B5%CF%81
|
Χένρυ Ντρέιπερ
|
Ο Χένρυ Ντρέιπερ (Henry Draper, 7 Μαρτίου 1837 – 20 Νοεμβρίου 1882) ήταν Αμερικανός ιατρός και ερασιτέχνης αστρονόμος. Είναι γνωστός περισσότερο ως πρωτοπόρος της αστροφωτογραφήσεως.
Βίος και έργο
Ο πατέρας του Χένρυ, ο Τζων Γουίλιαμ Ντρέιπερ, ήταν καταξιωμένος ιατρός, χημικός και βοτανολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ο πρώτος που φωτογράφησε τη Σελήνη μέσα από τηλεσκόπιο (1840). Η μητέρα του Χένρυ, η Αντωνία Κοετάνα ντε Πάιβα Περέιρα Γκάρντνερ (Antonia Coetana de Paiva Pereira Gardner), ήταν κόρη του προσωπικού γιατρού του Αυτοκράτορα της Βραζιλίας.
Ο Χένρυ Ντρέιπερ γεννήθηκε στην Κομητεία Πρινς Έντουαρντ της Βιρτζίνια και απεφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης σε ηλικία 20 ετών. Εργάσθηκε πρώτα ως ιατρός στο Νοσοκομείο Bellevue, στο Μανχάταν, και αργότερα ως καθηγητής της ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου διετέλεσε και κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής. Το 1867 νυμφεύθηκε τη Μαίρυ Άννα Πάλμερ, μία πλούσια κοσμική που συνεργάσθηκε μαζί του στο αστρονομικό του έργο.
Ο Ντρέιπερ υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους στη χρήση της φωτογραφίας στην αστρονομία. Το 1872 φωτογράφησε ένα αστρικό φάσμα που έδειχνε γραμμές απορροφήσεως, όπως είχαν επιτύχει ελάχιστοι πριν από αυτόν (οι Γιόζεφ φον Φράουνχοφερ, Λιούις Μόρις Ράδερφερντ και Άντζελο Σέκι).
Το 1873 παραιτήθηκε από την έδρα του στην Ιατρική Σχολή για να έχει περισσότερο χρόνο για έρευνα στην αστρονομία. Ηγήθηκε μιας αποστολής για τη φωτογράφηση της διαβάσεως της Αφροδίτης το 1874, ενώ υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που φωτογράφησε το Νεφέλωμα του Ωρίωνα, στις 30 Σεπτεμβρίου 1880, με χρήση διοπτρικού τηλεσκοπίου διαμέτρου 11 ιντσών (28 εκατοστών) και χρόνο εκθέσεως 50 λεπτών. Επιπλέον, φωτογράφησε το φάσμα του Δία το ίδιο έτος.
Το ιδιωτικό αστεροσκοπείο του Ντρέιπερ, όπου έλαβε και τις αξιοθαύμαστες φωτογραφίες της Σελήνης, βρισκόταν στο Χάστινγκς-ον-Χάντσον, σήμερα προάστιο της Νέας Υόρκης. Στις μέρες μας το κτίσμα στεγάζει την Ιστορική Εταιρεία του Χάστινγκς-ον-Χάντσον.
Ο Ντρέιπερ τιμήθηκε αρκετές φορές. Μεταξύ άλλων, έγινε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον το 1882, τιμήθηκε με μετάλλιο του Κογκρέσου για την αποστολή φωτογραφήσεως της διαβάσεως της Αφροδίτης και εξελέγη μέλος της αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και της γερμανικής Astronomische Gesellschaft. Επίσης ήταν μέλος της Αμερικανικής Φωτογραφικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, και της Αμερικανικής Ενώσεως για την Πρόοδο της Επιστήμης.
Μετά τον πρόωρο θάνατο του Ντρέιπερ από διπλή πλευρίτιδα, η χήρα του Μαίρυ Άννα Ντέιπερ (1839-1914) χρηματοδότησε τη θέσπιση μιας τιμητικής διακρίσεως, του Μεταλλίου Χένρυ Ντρέιπερ, για εξέχουσες συνεισφορές στην αστροφυσική και την αγορά ενός τηλεσκοπίου, που χρησιμοποιήθηκε για τη σύνταξη του περίφημου Καταλόγου Χένρυ Ντρέιπερ με αστρομετρικά και φασματοσκοπικά δεδομένα για πάνω από 225.000 αστέρες. Αυτό το ιστορικό τηλεσκόπιο φυλάσσεται σήμερα στο Κέντρο Αστρονομίας του Τόρουν (Πανεπιστήμιο Νικολάου Κοπέρνικου) στην Πολωνία. Επίσης, ο μικρός (9 χιλιόμετρα) κρατήρας Ντρέιπερ (Draper) στην ορατή από τη Γη πλευρά της Σελήνης ονομάσθηκε προς τιμή του Χένρυ Ντρέιπερ.
Ανεψιά του Χένρυ Ντρέιπερ ήταν η Αμερικανίδα αστρονόμος Αντωνία Μώρυ.
Επιλεγμένη εργογραφία
The Changes of Blood-Cells in the Spleen, διδακτορική διατριβή, 1858
A Text-Book on Chemistry, αναθεώρηση (1866) του βιβλίου του πατέρα του (1846)
Are there other inhabited worlds?, 1866
Delusions of Medicine, Charms, talismans, amulets, astrology, and mesmerism, 1873
The Discovery of Oxygen in the Sun by Photography, 1877
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
National Academy of Sciences Biographical Memoir
Αμερικανοί αστρονόμοι
Αμερικανοί ιατροί
Αμερικανοί άνδρες φωτογράφοι
Αστρονόμοι του 19ου αιώνα
|
752674
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BD%CF%89%CF%84%CF%8C%20%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BC%CE%BC%CE%B1
|
Ακτινωτό στέμμα
|
Ένα ακτινωτό ή ακτινοβολούν στέμμα, γνωστό και ως ηλιακό στέμμα, ανατολικό στέμμα ή στέμμα του τυράννου είναι ένα στέμμα, στεφάνι, διάδημα ή άλλο κάλυμμα κεφαλής, που συμβολίζει τον ήλιο ή γενικότερα δυνάμεις που σχετίζονται με τον ήλιο. Εκτός από την αρχαία Αιγυπτιακή μορφή ενός δίσκου ανάμεσα σε δύο κέρατα, ο ήλιος παρίσταται και με μία σειρά στενών λωρίδων, που απομακρύνονται από το κεφάλι αυτού που τις φέρει, και αντιπροσωπεύουν τις ακτίνες του ήλιου. Αυτές μπορούν να αναπαρασταθούν στο ίδιο επίπεδο με το κυκλικό στέλεχος του στέμματος, είτε να υψώνονται σε ορθή γωνία προς αυτό.
Ιστορία
Στην εικονογραφία της αρχαίας Αιγύπτου, το ηλιακό στέμμα είναι ένας δίσκος πλαισιωμένος από τα κέρατα ενός κριού ή αγελάδας. Φοριέται από θεότητες όπως ο Ώρος με την ηλιακή ή τη γερακοειδή μορφή του, την Άθωρ ή την Ίσιδα. Μπορεί επίσης να φορεθεί από τους Φαραώ.
Στην Πτολεμαϊκή Αίγυπτο, το ηλιακό στέμμα μπορούσε επίσης να είναι ένα ακτινοβόλο διάδημα, διαμορφωμένο σύμφωνα με τον τύπο που φορούσε ο Αλέξανδρος ο Μέγας (όταν ταυτίζεται με τον θεό Ήλιο) στην τέχνη από τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Η μορφή αυτή ίσως επηρεάστηκε από την επαφή με την αυτοκρατορία των Σούνγκα (της ανατολικής Ινδίας), και ένα Ελληνο-Βακτριανικό παράδειγμα απεικονίζεται στη μεγάλη στούπα του Bharhut. Ο πρώτος ηγεμόνας της Αιγύπτου που εμφανίστηκε φορώντας αυτή την εκδοχή του ηλιακού στέμματος, ήταν ο Πτολεμαίος Γ΄ ο Ευεργέτης (246–222 π.Χ.).
Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ηλιακό στέμμα φοριόταν από Ρωμαίους Αυτοκράτορες, ειδικά σε συνδυασμό με τη λατρεία του Ανίκητου Ήλιου (Sol Invictus), επηρεασμένο επίσης από ακτινοβολούμενες απεικονίσεις του Αλεξάνδρου Γ΄. Αν και ο Οκταβιανός Αύγουστος εμφανίζεται φορώντας ένα τέτοιο σε μεταθανάτιο νόμισμα, μετά τη θεοποίησή του, και ο Νέρωνας σε τουλάχιστον ένα νόμισμα όσο ήταν ζωντανός, έγινε σύνηθες, και μερικές φορές κοινό, σε νομίσματα του 3ου αιώνα. Ιστορίες αναφέρουν ότι ο Γαλλιηνός φορούσε τουλάχιστον ένα πραγματικό στέμμα δημόσια. Το ηλιακό στέμμα που φορούσε ο Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας, ο πρώτος Αυτοκράτορας που μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό, ερμηνεύτηκε εκ νέου ότι αναπαριστά τους «Αγίους Ήλους» της Σταύρωσης.
Πολύ αργότερα, το ακτινωτό στέμμα συνδέθηκε με την προσωποποίηση της Ελευθερίας, συνήθως σε μορφή κυκλικού δίσκου με ακτίνες, που απομακρύνονται σε όλες τις διευθύνσεις. Αυτό μπορεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά στη Μεγάλη Σφραγίδα της Γαλλία'ς' από το 1848 (και στις επόμενες Γαλλικές Δημοκρατίες) και είναι πιο γνωστό στο Άγαλμα της Ελευθερίας''. Από την Αναγέννηση έως τον αρχαίο Κολοσσό της Ρόδου, η μορφή του Ηλίου εμφανιζόταν συχνά με τέτοιο στέμμα, αν και η ακριβής μορφή του αγάλματος της Ρόδου δεν είναι βέβαιη.
Πινακοθήκη
Δείτε επίσης
Ακτινωτό του Διοκλητιανού
Στέμμα της δικαίωσης στεφάνι που έφεραν οι τεθνεώτες στην Αίγυπτο ως νίκη επί του θανάτου
Ακάνθινος στέφανος
Στέμματα της Αιγύπτου
Φωτοστέφανο
Κερασφόρος θεότητα
Σημειώσεις
Βιβλιογραφικές αναφορές
Αστρονομία
Μύθοι της δημιουργίας
|
50818
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1
|
Ομόνοια
|
Η ονομασία Ομόνοια αναφέρεται κυρίως στην Πλατεία Ομονοίας, κεντρική ιστορική πλατεία της Αθήνας. Μπορεί επίσης να σχετίζεται με τα παρακάτω:
Πρόσωπα
Ομόνοια, θεότητα αρχαιοελληνικής μυθολογίας.
Τοπωνύμια
Ομόνοια Αθήνας, συνοικία στο κέντρο της Αθήνας χτισμένη γύρω από την ομώνυμη πλατεία.
Ομόνοια (Λεμεσός), συνοικία του Δήμου Λεμεσού, Κύπρος.
Πλατεία Ομονοίας Πάτρας, πλατεία στην Πάτρα.
Σταθμός Ομονοίας (Μετρό Αθήνας), έναν από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς του Μετρό.
Ομόνοια Θεσσαλονίκης, συνοικία της Θεσσαλονίκης.
Πολιτική
Ομόνοια (οργάνωση), πολιτική οργάνωση στην Αλβανία.
Αθλητισμός
Αθλητικός Σύλλογος Ομόνοια Λευκωσίας, αθλητικό σωματείο της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο.
Ομόνοια Λευκωσίας (ποδόσφαιρο ανδρών), ποδοσφαιρικό τμήμα ανδρών του σωματείου.
Ομόνοια Λευκωσίας (ποδόσφαιρο γυναικών), ποδοσφαιρικό τμήμα γυναικών του σωματείου.
Ομόνοια Λευκωσίας (πετοσφαίριση ανδρών), πετοσφαιρικό τμήμα ανδρών του σωματείου.
Ομόνοια Λευκωσίας (πετοσφαίριση γυναικών), πετοσφαιρικό τμήμα γυναικών του σωματείου.
Ομόνοια Λευκωσίας (καλαθοσφαίριση), καλαθοσφαιρικό τμήμα του σωματείου.
Ομόνοια Λευκωσίας (ποδόσφαιρο σάλας), τμήμα ποδοσφαίρου σάλας του σωματείου.
Ομόνοια Αραδίππου αθλητικό σωματείο της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο.
Ομόνοια Ψευδά αθλητικό σωματείο της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο.
ΑΟΛ – Ομόνοια Λακατάμιας, αθλητικό σωματείο της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο.
Φ.Α.Ο. Ομόνοια Ναυπάκτου, αθλητικό σωματείο στην Αιτωλοακαρνανία.
Ομόνοια Ορμήδειας, αθλητικό σωματείο της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο.
Ομόνοια Ορόκλινης, αθλητικό σωματείο της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο.
ΑΛΣ Ομόνοια 29ης Μαΐου, ποδοσφαιρικό σωματείο της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο.
|
665337
|
https://el.wikipedia.org/wiki/3023%20%CE%A7%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84
|
3023 Χερντ
|
Ο Χερντ (Heard) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας ζώνης αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 13,5. Ανακαλύφθηκε το 1981 από τον Αμερικανό αστρονόμο Έντουαρντ Μπόουελ και πήρε το όνομά του προς τιμή του Καναδού αστρονόμου Τζον Φρεντερίκ Χερντ.
Η μέση διάμετρος του Χερντ εκτιμάται σε 4,991 χλμ, ενώ το άλβεδό του είναι 0,257. Ο Νάουντς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του περίπου κάθε 2,7 ώρες, μία ταχεία περιστροφή.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Χερντ
|
431315
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Παλλάντιο Αρκαδίας
|
Το χωριό Παλλάντιο βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Παλλάντιο (3 χιλ.). Το 1991 απογράφησαν 269 κάτοικοι, ο μόνιμος όμως πληθυσμός του είναι πολύ μικρότερος. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία και κτηνοτροφία.
Από το αρχαίο Παλλάντιο λέγεται ότι ξεκίνησαν άποικοι υπό τον Εύανδρο που ίδρυσαν τη Ρώμη. Για τον λόγο αυτόν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αντωνίνος Πίος ανακήρυξε την πόλη ανεξάρτητη και προνομιούχο. Από το αρχαίο Παλλάντιο ελάχιστα ευρήματα έχουν βρεθεί. Σήμερα το χωριό ανήκει στο Δήμο Τρίπολης. Κοντά στο χωριό είναι τα χωριά Θάνα, Εύανδρο και ο οικισμός Περπατάρης.
Το χωριό Παλλάντιο ονομαζόταν και Μπεσίρι παλιότερα.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αρκαδίας
Δήμος Τρίπολης
|
711144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%82
|
Τάγμα του Στέμματος της Βελανιδιάς
|
Το Τάγμα του Στέμματος της Βελανιδιάς (γαλλικά: Ordre de la Couronne de chêne, γερμανικά: Eichenlaubkronenorden, λουξεμβουργιανά: Eechelaafkrounenuerden), είναι ιπποτικό τάγμα που ίδρυσε ο Γουλιέλμος Β΄, Βασιλιάς της Ολλανδίας και Μέγας δούκας του Λουξεμβούργου, το 1841. Η ιδιότητα μέλους του τάγματος αποτελεί τιμητική διάκριση που απονέμεται σε στρατιωτικούς και πολίτες για τις υπηρεσίες τους στην Λουξεμβούργο.
Τάξεις
Grand-croix / Grootkruis - Μεγαλόσταυρος
Grand Officier / Grootofficier - Μέγας Αξιωματικός
Commandeur - Ταξιάρχης
Officier - Αξιωματικός
Chevalier / Ridder - Ιππότης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τάγμα του Στέμματος της Βελανιδιάς
Ιπποτικά τάγματα
Τιμητικές διακρίσεις
|
243894
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Κάστρο του Μαρίενμπεργκ
|
Το Κάστρο του Μαρίενμπεργκ (, , ), ή Κάστρο Ορλόφ, βρίσκεται στην Πιρίτα, συνοικία του Τάλιν, στην Εσθονία. Αποτελούσε τη θερινή κατοικία του κόμη Ανατόλ Βλαντιμίροβιτς Ορλόφ-Νταβίντοφ. Βρισκόταν τότε σε μια μικρή πόλη που ήταν τόπος κατοικίας αλλά ταυτόχρονα ήταν και θέρετρο κοντά στο Ρέβαλ (το σημερινό Τάλιν), πρωτεύουσα της κυβέρνησης της Έστλαντ, βαλτικής επαρχίας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ονομαζόταν τότε Ζανκτ-Μπριγκίτεν (γερμ: Sankt-Brigitten). Η κατοικία αποτελεί από το 1975 παράρτημα του ιστορικού μουσείου της Εσθονίας.
Ιστορικό
Ο κόμης Ανατόλ Ορλόφ-Νταβίντοφ, γιος του κόμη Βλαδίμηρου Ορλόφ-Νταβίντοφ, αγόρασε μια έκταση το 1874 στην τοποθεσία ενός παλιού εργοστασίου, με σκοπό την ανέγερση μιας θερινής κατοικίας σε νεομεσαιωνικό ρυθμό. Της έδωσε το όνομα του κάστρου του Μαρίενμπεργκ στα γερμανικά, προς τιμήν της γυναίκας και της κόρης του, των οποίων το όνομα είναι Μαρία (στα ρώσικα Мария, στα εσθονικά Maarja).
Μουσείο
Το μουσείο παρουσιάζει συλλογές από τον 19ο αιώνα και μετά και ανακεφαλαιώνει την ιστορία της γερμανοβαλτικής. Το πάρκο της κατοικίας φιλοξενεί τα παλιά αγάλματα της κομμουνιστικής κυβέρνησης της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Εσθονίας, που έχουν αφαιρεθεί από την αρχική τους θέση σε αρκετές πόλεις της χώρας.
Σημειώσεις
Πηγή
Κάστρα στην Εσθονία
Κτίρια και κατασκευές στην Εσθονία
|
609708
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BA%CE%B1
|
Ελένη Τζόκα
|
Η Ελένη Τζόκα, το γένος Μυλοπούλου, (27 Απριλίου 1956, Μπιελάβα) είναι Πολωνή τραγουδίστρια, ελληνικής καταγωγής.
Βιογραφία
Γεννήθηκε από ελληνική οικογένεια που μετανάστευσε στην Πολωνία τη δεκαετία του 1950. Σε νεαρή ηλικία εξοικειώθηκε με τη μουσική από τους γονείς της και τα πολυάριθμα αδέλφια της (ήταν το ένατο παιδί) που τραγουδούσαν συνεχώς. Τραγούδησε πρώτη φορά μπροστά σε κοινό στο δημοτικό σχολείο. Εκείνη την εποχή ανήκε σε μια παιδική μουσική ομάδα, τη Niezaopominajki («Forget-me-nots»). Λίγα χρόνια αργότερα έγινε τραγουδίστρια στη Ballada, μία μουσική ομάδα που σχηματίστηκε στο γυμνάσιο της.
Η Τζόκα ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 1975, όταν προσχώρησε στο νεοσύστατο μουσικό συγκρότημα Προμηθέας, που δραστηριοποιούταν κυρίως στο Σόποτ. Στις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους, έκανε το ντεμπούτο της σε μια συναυλία στο κοντινό Γκντανσκ.
Η Ελένη, όπως την αναφέρουν συνήθως στην Πολωνία, κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ της, Ty jak Niebo, ja - jak obłok, το 1980 (αν και είχε ηχογραφήσει έναν δίσκο βινυλίου με τον Προμηθέα νωρίτερα) με τίτλο Po słonecznej Stronie życia («Στην ηλιόλουστη πλευρά της ζωής», 1977). Ύστερα από την κυκλοφορία του σόλο άλμπουμ της, έγινε δημοφιλής. Ξεκίνησε να δίνει συναυλίες σε όλη την Πολωνία, καθώς και στο εξωτερικό. Μεταξύ πολλών άλλων χωρών, επισκέφθηκε την Αυστραλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τραγούδησε για την πολωνική διασπορά.
Συμμετείχε τέσσερις φορές στο Εθνικό Φεστιβάλ Πολωνικού Τραγουδιού του Οπόλε: το 1984, το 1990, το 1991 και το 1993.
Τιμές και βραβεία
Αναφέρθηκε πως συγχώρεσε δημοσίως το δολοφόνο του μοναδικού παιδιού της. Όταν ενημερώθηκε για το θάνατο της κόρης της, τηλεφώνησε αμέσως στη μητέρα του φίλου της Αφροδίτης και της είπε χωρίς θυμό ότι «έχασαν τα παιδιά τους». Τιμήθηκε το 1999 με το ετήσιο βραβείο Αγία Ρίτα της Κάσια, το οποίο απονέμεται σε γυναίκες διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, που έχουν ξεπεράσει ένα τραγικό γεγονός στη ζωή τους.
Η Ελένη έχει πολλές ακόμη βραβεύσεις. Το 2002, της δόθηκε το αγαλματίδιο της Złota Muza Polskich Nagrań από την πολωνική κρατική μουσική εταιρεία Polskie Nagrania. Εκτός από τα βραβεία που σχετίζονται με τη μουσική, τιμήθηκε επίσης (2003) με το βραβείο Złote Serce (Καρδιά από χρυσό) από το Ίδρυμα Saint Stanisław Kostka για τη νεολαία και τα παιδιά με αναπηρία του Κατοβίτσε, για τη «γενναιοδωρία, ευγένεια, κατανόηση και συνεργασία της, δηλαδή ότι κάνει εφικτή την πραγματοποίηση αξιέπαινων στόχων για το περιβάλλον των παιδιών με αναπηρία και των νέων.»
Το 2004, της δόθηκε το μετάλλιο του Αγίου Αδελφού Αλβέρτου για τη δέσμευσή της στην φιλανθρωπία που σχετίζεται με τη βοήθεια προς τους ανθρώπους που ζουν με το AIDS, καθώς και για τα ΑΜΕΑ. Η επίσημη αιτιολόγηση για το βραβείο περιελάμβανε τις συναντήσεις της με τη νεολαία και τις φιλανθρωπικές συναυλίες που δόθηκαν στα κέντρα κοινωνικής αρωγής και στις φυλακές. Είναι επίσης Ιππότης του Τάγματος του Χαμόγελου.
Οικογένεια
Είναι παντρεμένη με τον Φώτη Τζόκα, αδελφό του Κώστα Τζόκα, ιδρυτή του Προμηθέα. Ο Φώτης είναι σήμερα ο προσωπικός μάνατζερ της, καθώς και ο συνθέτης μερικών από τα τραγούδια της. Το 1994, η 17χρονη κόρη της, Αφροδίτη, δολοφονήθηκε από τον πρώην φίλο της.
Συγγραφή
Είναι η συγγραφέας του βιβλίου Nic miłości nie pokona (Τίποτα δεν θα νικήσει την αγάπη), που δημοσιεύτηκε το 2006. Αυτό το εικονογραφημένο άλμπουμ περιέχει μία συνέντευξη που δόθηκε σε έναν Παυλίνο μοναχό, τον Ρόμπερτ Γούκασουκ, στην οποία μιλάει για τη ζωή της, τα ανθρώπινα δεινά, την αγάπη, την έννοια της φιλανθρωπίας, καθώς και τις καλλιτεχνικές της εμπειρίες.
Στυλ μουσικής
Ο Προμηθέας, το συγκρότημα στο οποίο ανήκε από το 1975, έπαιζε συνήθως παραδοσιακή ελληνική μουσική, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών χορών.
Δισκογραφία
Po słonecznej stronie życia (1978)
S'agapo – moja miłość (1979)
Buzuki disco (1980)
Ty – jak niebo, ja – jak obłok (1980)
Lovers (1982)
Grecja raz jeszcze (1983)
Morze snu (1984)
Muzyka twoje imię ma (1985)
Eleni... 10 (1986)
Kolędy polskie śpiewa Eleni (1986)
Miłość jak wino (1987)
Wakacyjny flirt (1990)
Sound from Greece (1990)
24 golden greats (1991)
Złote przeboje (1992)
Przystań pod gwiazdami (1992)
W rytmie Zorby (1995)
Nic miłości nie pokona (1996)
Kolędy polskie śpiewa Eleni vol. 2 (1998)
Za wszystkie noce – złota kolekcja (1999)
Moje credo (1999)
Coś z Odysa (2001)
Miłości ślad (2013)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δισκογραφία
Παραπομπές
Πολωνές τραγουδίστριες
Πολωνοί τραγουδιστές ποπ
Πολωνοί ελληνικής καταγωγής
Αποδέκτες του Αργυρού Μεταλλίου για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis
Αποδέκτες του Τάγματος του Χαμόγελου
|
671054
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Σοφία της Βάδης
|
Η Σοφία της Βάδης (Sophie von Baden, 7 Αυγούστου 1834 - 6 Απριλίου 1904) ήταν κόρη του Γουλιέλμου της Βάδης.
Βιογραφία
Η Σοφία Παυλίνα Ερριέττα Μαρία Αμαλία Λουίζα γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1834 στην Καρλσρούη, και ήταν το δεύτερο παιδί και κόρη του Γουλιέλμου της Βάδης και της Ελισάβετ Αλεξανδρινής της Βυρτεμβέργης.
Στις 9 Νοεμβρίου 1858 η Σοφία παντρεύτηκε τον Βόλντεμαρ, Πρίγκιπα του Λίππε, στην Καρλσρούη. Από αυτό τον γάμο δεν υπήρξαν παιδιά.
Πέθανε στην Καρλσρούη στις 6 Απριλίου 1904 σε ηλικία 69 ετών.
Τίτλοι
7 Αυγούστου 1834 – 9 Νοεμβρίου 1858: Η Μεγάλη Δουκική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Σοφία της Βάδης
9 Νοεμβρίου 1858 – 8 Δεκεμβρίου 1875: Η Μεγάλη Δουκική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Βόλντεμαρ του Λίππε, Πριγκίπισσα της Βάδης
8 Δεκεμβρίου 1875 – 20 Μαρτίου 1895: Η Μεγάλη Δουκική Υψηλότητα Η Πριγκίπισσα του Λίππε
20 Μαρτίου 1895 – 6 Απριλίου 1904: Η Μεγάλη Δουκική Υψηλότητα Σοφία, Πριγκίπισσα του Λίππε
Παραπομπές
Γερμανοί ευγενείς
Οίκος του Τσέρινγκεν
Πριγκίπισσες της Γερμανίας
Πριγκίπισσες του Μπάντεν
Πριγκίπισσες του Σάουμπουργκ-Λίππε
|
641868
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1
|
Ενγκελμπέργκα
|
Η Ενγκελμπέργκα, γαλλ. Engelberga ή Ανγκιλμπέργκα (απεβ. 896-901) από τον Οίκο των Σουππονιδών ήταν μάλλον κόρη του κόμη της Πάρμας και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Λομβαρδίας.
Βιογραφία
Ήταν μάλλον κόρη του Αντέλχη Α΄ κόμη της Πάρμας, Μπρέσκιας, Κρεμόνας & του Σπολέτο, γιου του Σούππο Α΄ κόμη της Πάρμας, Μπρέσκιας, Πλακεντίας, Μοντένας & Μπέργκαμο. Αδελφός της ήταν ο Σούππο Β΄.
Ίδρυσε το αββαείο του Σαν Σίστο στην Πλακεντία και όταν απεβίωσε ο σύζυγός της, έγινε αργότερα εκεί ηγουμένη το 896. Απεβίωσε σύντομα μετά.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 851 τον Λουδοβίκο Β΄ των Καρολιδών βασιλιά της Λομβαρδίας και είχε τέκνο:
Ερμενγάρδη 852/5-897, παντρεύτηκε τον Μπόζο των Μποζονιδών βασιλιά της Κάτω Βουργουνδίας & της Προβηγκίας.
Πηγές
Bouchard, Constance Brittain (Spring 1988). "The Bosonids or Rising to Power in the Late Carolingian Age". French Historical Studies (3 ed.). Society for French Historical Studies]. 15.
Riché, Pierre (2012). Les Carolingiens: Une famille qui fit l'Europe (in French). Hachette littérature.
Παραπομπές
Αυτοκράτειρες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Σύζυγοι των βασιλέων των Φράγκων
Βασίλισσες της Λομβαρδίας
Βασίλισσες της Ιταλίας
|
531692
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Κομητεία Γκιόγχουνγκ
|
Η Γκιόγχουνγκ-γκουν ή η Κομητεία Γκιόγχουνγκ (κορεατικά: 경흥군) είναι ένα γκουν, ή κομητεία, στη Χάμγκιονγκμπουκ-ντο ή Επαρχία Βόρειας Χάμγκιονγκ στη Βόρεια Κορέα. Παλαιότερα ήταν γνωστή ως Κομητεία Ούντοκ (Κορεατικά: χάνγκουλ: 은덕군, χάντσα: 恩德郡), από το 1977 έως το 2010.
Η κομητεία συνορεύει με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στα βορειοανατολικά. Με την εξαίρεση της νοτιοδυτικής περιοχής, κυριαρχείται από χαμηλούς λόφους με περιστασιακές πεδιάδες. Το υψηλότερο σημείο είναι το Σόνγκτζινσαν (βουνό Σόνγκτζιν), με υψόμετρο 1.146 μέτρων. Ο κυρίαρχος ποταμός είναι ο Ντούμαν, ο οποίος χωρίζει την κομητεία από την Κίνα. Το επίπεδο του εδάφους γύρω από τον Ντούμαν είναι ανεπτυγμένο, αλλά γύρω στο 80% της κομητείας αποτελείται από δάση.
Τα ορυχεία, ιδιαίτερα τα λιγνιτωρυχεία, είναι η κυρίαρχη βιομηχανία στην Γκιόγχουνγκ λόγω των αποθεμάτων λιγνίτη στην περιοχή. Στην κομητεία βρίσκεται το Λιγνιτωρυχείο Άοτζι. Επιπροσθέτως, η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι ανεπτυγμένη. Οι κύριες καλλιέργειες είναι καλαμπόκι, ρύζι, πατάτες και σόγια. Το Χημικό Εργαστήριο Άοτζι βρίσκεται στην κομητεία.
Την Γκιόγχουνγκ βρίσκεται στους σιδηροδρόμους της Γραμμής Χάμπουκ και Χόαμ.
Ιστορία
Υπό την περίοδο «Γκιόγχουνγκ» του Τζόσον, το αρχαίο όνομα του Ούντοκ, ήταν ένα από τα έξι αξιώματα/φυλάκια Γιούκτσιν (κορεατικά: χάνγκουλ: 육진, Χάντζα: 六鎭) που ιδρύθηκαν μετά από διαταγή του Βασιλιά Σέτζονγκ του Μέγα το 1433, για να προστατεύσει το λαό του από τους εχθρικούς Κινέζους και Μαντζουριανούς νομάδες που ζούσαν στη Μαντζουρία.
Αξιοσημείωτα πρόσωπα
Λι Γκιόνγκ-Ροκ (κορεατικά: χάνγκουλ: 이경록, χάντζα: 李慶祿), νομάρχης του Γκιόγχουνγκ (Κορεατικά: χάνγκουλ: 경흥 부사, χάντζα: 慶興府使).
Διοικητικές διαιρέσεις
Η Κομητεία Γκιόνγχουνγκ διαιρείται σε μια πόλη (Ουπ), σε 12 χωριά (Ρι) και τρεις εργατικές επαρχίες (Ρόντονγκτζαγκου).
Δείτε επίσης
Γεωγραφία της Βόρειας Κορέας
Διοικητικές διαιρέσεις της Βόρειας Κορέας
Γέφυρα του Ποταμού Ντούμαν
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τοποθεσία των τεσσάρων οχυρών και των έξι σταθμών
Γεωγραφία της Βόρειας Κορέας
|
12373
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA
|
Τανάκ
|
Τανάκ () ονομάζονται σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό οι Άγιες Γραφές, δηλαδή η Εβραϊκή Βίβλος. Το Τανάκ περιλαμβάνει τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης (Εβραϊκής Βίβλου) σύμφωνα με τον εβραϊκό (αλεξανδρινό) κανόνα των θεόπνευστων βιβλίων, δηλαδή χωρίς τα Απόκρυφα και τα Δευτεροκανονικά βιβλία.
Ο όρος Τανάκ αποτελεί ακρωνύμιο (σχηματίζεται από τα αρχικά γράμματα των λέξεων) των τμημάτων από τα οποία αποτελείται:
Τορά (ο Νόμος, )
Νεβιείμ (οι Προφήτες, )
Κετουβείμ (τα Αγιόγραφα ή Γραπτά, ).
Εναλλακτικώς αποκαλούνται επίσης Μίκρα (Mikra/Miqra, מקרא «αυτά που διαβάζονται, αναγιγνωσκόμενα»), ονομασία που κυριαρχούσε κατά τη ραββινική περίοδο. Δεν είναι γνωστή η αφετηρία τής τριμερούς αυτής διαίρεσης, αν και ορισμένοι θεωρούν ότι βασίστηκε στο στάδιο εισόδου τους στον Βιβλικό κανόνα. Τόσο εβραϊκές όσο και χριστιανικές πηγές συμφωνούν ότι η εν λόγω διαίρεση ήταν καλά εδραιωμένη τον 1ο αιώνα μ.Χ., πράγμα που υποδηλώνει ότι είχε σταθεροποιηθεί πολύ νωρίτερα . Ως προς τον αριθμό και τα βιβλία που περιλαμβάνονται, ο ιστορικός Ιώσηπος επιβεβαιώνει ότι ώς το τέλος τού 1ου αιώνα ο Βιβλικός κανόνας είχε από καιρού σταθεροποιηθεί.
Τορά
Η Τορά περιλαμβάνει τον Μωσαϊκό Νόμο, ο οποίος περιέχεται στην Πεντάτευχο, δηλαδή στα εξής πέντε βιβλία:
Γένεσις (Bereshit / בְּרֵאשִׁית «Εν αρχή»)
Έξοδος (Shemot / שִׁמוֹת «Ονόματα»)
Λευιτικόν (Vayikra / וַיִּקְרָא «Και κάλεσε»)
Αριθμοί (Bemidbar / בְּמִדְבַּר «Στην έρημο»)
Δευτερονόμιον (Devarim / דְּבָרִים «Λόγια»)
Η πρώτη αναφορά στην Πεντάτευχο ως Τορά, δηλαδή ως το σύνολο των βιβλίων τού Νόμου στην Εβραϊκή Βίβλο, φαίνεται ότι ανάγεται στην εποχή τού βασιλιά Ιωσία (7ος αι. π.Χ.), κατά την οποία η Βιβλική αφήγηση αναφέρεται στην ανακάλυψη του πλήρους χειρογράφου της (2 Βασιλέων 22:8-13, 2 Χρονικών 34:14,15), αν και υπάρχει επίσης η εκδοχή ότι αναφερόταν μόνο στο βιβλίο τού Δευτερονομίου.
Νεβιείμ
Οι Νεβιείμ υποδιαιρούνται σε δύο τμήματα: Το πρώτο περιλαμβάνει τους πρώιμους προφήτες και μερικά ιστορικά-αφηγηματικά βιβλία, ενώ το δεύτερο τους ύστερους προφήτες και τους δώδεκα ελάσσονες προφήτες. Συγκεκριμένα:
1) Πρώιμοι προφήτες (Νεβιείμ ρισονίμ)
Ιησούς τού Ναυή (יְהוֹשֻעַ / Yĕhôshúa‘)
Κριταί (שֹׁפְטִים / Shophtim)
Α' Σαμουήλ και Β' Σαμουήλ (ως ένα βιβλίο: שְׁמוּאֵל / Shmû’ēl «Σαμουήλ»)
Α' Βασιλέων και Β' Βασιλέων (ως ένα βιβλίο: מְלָכִים / M'lakhim «Βασιλείς»)
2) Ύστεροι προφήτες (Νεβιείμ αχαρονίμ)
Ησαΐας (יְשַׁעְיָהוּ / Yĕsha‘ăyāhû)
Ιερεμίας (יִרְמְיָהוּ / Yirmyāhû)
Ιεζεκιήλ (יְחֶזְקֵאל / Yĕkhezqiēl)
Ωσηέ (הוֹשֵׁעַ / Hôshēa‘)
Ιωήλ (יוֹאֵל / Yô’ēl)
Αμώς (עָמוֹס / ‘Āmôs)
Αβδιού (עֹבַדְיָה / ‘Ōvadhyāh)
Ιωνάς (יוֹנָה / Yônāh)
Μιχαίας (מִיכָה / Mîkhāh)
Ναούμ (נַחוּם / Nakḥûm)
Αββακούμ (חֲבַקּוּק /Khăvhakûk)
Σοφονίας (צְפַנְיָה / Tsĕphanyāh)
Αγγαίος (חַגַּי / Khaggai)
Ζαχαρίας (זְכַרְיָה / Zkharyāh)
Μαλαχίας (מַלְאָכִי / Mal’ākhî)
Κετουβείμ
Τα Κετουβείμ υποδιαιρούνται σε τρία τμήματα. Το πρώτο περιλαμβάνει τρία ποιητικά βιβλία, το δεύτερο πέντε αφηγηματικά (που αποκαλούνται Πέντε ρόλοι) και το τρίτο τα υπόλοιπα τρία (χωρίς διακριτική ονομασία). Συγκεκριμένα:
1) Τα τρία ποιητικά βιβλία (Sifrei Emet):
Ψαλμοί (Tehillim / תְהִלִּים)
Παροιμίαι (Mishlei / מִשְׁלֵי)
Ιώβ (Iyyôbh / אִיּוֹב)
2) Οι Πέντε ρόλοι (Hamesh Megillot), που αναγιγνώσκονται δημόσια στη συναγωγή σε συγκεκριμένες περιστάσεις:
Άσμα Ασμάτων (Shīr Hashīrīm / שִׁיר הַשִׁירִים)
Ρουθ (Rūth / רוּת)
Θρήνοι (Eikhah / אֵיכָה)
Εκκλησιαστής (Qōheleth / קֹהֶלֶת)
Εσθήρ (Estēr / אֶסְתֵר)
3) Λοιπά βιβλία:
Δανιήλ (Dānî'ēl / דָּנִיֵּאל)
Έσδρας και Νεεμίας (ως ένα βιβλίο· ‘Ezrā / עֶזְרָא)
Α' Χρονικών και Β' Χρονικών (ως ένα βιβλίο· Divrei ha-Yamim / דִּבְרֵי הַיָּמִים)
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Αγία Γραφή
Παλαιά Διαθήκη
Βιβλικός Κανόνας
Ιουδαϊσμός
Χριστιανισμός
Η Βίβλος online
Πρόσθετες πηγές
Το Τανάκ στην εβραϊκή γλώσσα (Κώδικας του Λένινγκραντ) μπορεί να βρεθεί εδώ (J. Alan Groves Center for Advanced Biblical Research).
Το μασοριτικό κείμενο στην έκδοση της Biblia Hebraica Stuttgartensia στο academicbible
Η εβραϊκή Σαμαρειτική Πεντάτευχος
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιουδαϊσμός
Βίβλος
|
843023
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%204754
|
NGC 4754
|
Ο NGC 4754 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 53 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Παρθένο. Ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) στις 15 Μαρτίου 1784 και ανήκει στο Σμήνος γαλαξιών της Παρθένου. Επίσης αλληλεπιδρά βαρυτικά με τον φακοειδή γαλαξία NGC 4762.
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ραβδωτοί σπειροειδείς γαλαξίες
Παρθένος (αστερισμός)
Αλληλεπιδρώντες γαλαξίες
4754
43654
08010
|
163053
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%20%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%B9
|
Φερνάντο Τσούι
|
Ο Φερνάντο Τσούι Σάι Ον (Fernando Chui Sai On, κινέζικα 崔世安, Cuī Shìān) είναι αρχηγός κυβερνήσεως του Μακάου από το Δεκέμβριο του 2009. Υπηρέτησε ως γραμματέας επί κοινωνικών και πολιτιστικών ζητημάτων.
Εκπαίδευση
Γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1957 στο Μακάου και έκανε σπουδές στις ΗΠΑ. Κατέχει μπάτσελορ στη Διοίκηση της Αστικής Υγιεινής (City Hygiene Administration) από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σακραμέντο και επίσης διδακτορικό τίτλο από το πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα. Έχει υπηρετήσει ως εκπαιδευτικός.
Αρχηγός κυβέρνησης του Μακάου
Τον Ιούνιο του 2009 αυτοανακηρύχθηκε ως ο μοναδικός υποψήφιος στις εκλογές για τον αρχηγό της κυβέρνησης (chief executive). Είχε τη στήριξη 286 μελών από την 300μελή εκλογική επιτροπή, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν φίλα προσκείμενα στο Πεκίνο. Εξελέγη στις 26 Ιουλίου με 282 υπέρ και 14 λευκά, ενώ υπήρξαν και 4 αποχές. Ανέλαβε καθήκοντα στις 20 Δεκεμβρίου του 2009. Προτού αναλάβει στο σημερινό του αξίωμα, ήταν βουλευτής.
Σκάνδαλα
Την περίοδο που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του προκατόχου του, Έντμουντ Χο, ενεπλάκη σε αρκετά σκάνδαλα.. Από τα πλέον σημαντικά ήταν αυτό του 2005, που αφορούσε τη διοργάνωση των Αγώνων της Ανατολικής Ασίας. Ένας συνεργάτης του, ο Άο Μαν Λονγκ, κατηγορήθηκε ότι δωροδοκήθηκε με 50 εκατ. πατάκα για να συνάψει συμβόλαιο για την κατασκευή του θόλου της εσωτερικής πίστας των αγώνων. Ως αποτέλεσμα, ο Τσούι δεν ήταν δημοφιλής στις τάξεις του φιλοδημοκρατικού στρατοπέδου προτού εκλεγεί αρχηγός της κυβέρνησης..
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πληροφορίες για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης του Μακάου
Τσουι
Τσουι
Μακάου
|
269354
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84
|
Ιστ
|
Το Ιστ, (κροατικά: Ist) είναι νησί της Κροατίας στην Αδριατική Θάλασσα. Έχει έκταση 9,7 τ.χλμ. και 202 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Ιστ.
Παραπομπές
Ιστ
|
215444
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%BF%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Καλλίκωμο Ηλείας
|
Το Καλλίκωμο είναι πεδινό χωριό της Πελοποννήσου στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας και τον Δήμο Ανδρίτσαινας - Κρεστένων σε υψόμετρο 60 μέτρα.
Το όνομά του προέρχεται από τη συνένωση των λέξεων "κάλλος + κώμη" και σημαίνει όμορφο χωριό.
Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία
Το Καλλίκωμο βρίσκεται 17 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Πύργου, δίπλα στην εθνική οδό προς Ζαχάρω (16 χλμ.). Απέχει 3 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τα Κρέστενα, την πρωτεύουσα του Δήμου. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τους Κρουνούς και το Λαδικό αποτελούν την τοπική κοινότητα Καλλικώμου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Σκιλλούντος του Δήμου Ανδρίτσαινας - Κρεστένων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 1.105 κατοίκους ενώ ως οικισμός 1.008.
Έχει χαρακτηριστική ρυμοτομία με μεγάλους δρόμους και κανονικά οικοδομικά τετράγωνα με τα περισσότερα σπίτια να είναι ίδια, γιατί χτίστηκε από τον στρατό (ΜΟΜΑ). Το χωριό δημιουργήθηκε από τη συνένωση των χωριών Λαδικό και Ρίσσοβο (Κρουνοί), τα οποία σχεδόν καταστράφηκαν με τους σεισμούς του '65. Έτσι δημιουργήθηκε το 1971 το Νέο Λαδικό το οποίο το 1981 καταργήθηκε ενώ επίσημα το 1974 το Καλλίκωμο με το ΦΕΚ 208Α - 22/07/1974 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.
Στο Ρίσσοβο το καλοκαίρι οι ελάχιστοι πλέον κάτοικοι και πολλοί επισκέπτες πανηγυρίζουν τη γιορτή του Αγίου Παντελεήμονα στην ομώνυμη εκκλησία. Στο Λαδικό ο Άγιος Δημήτριος, δίκλιτη βασιλική από τα μέσα του 19ου αιώνα, έχει κριθεί διατηρητέα και λειτουργεί πανηγυρικά στην εορτή του Αγίου. Στο Καλλίκωμο η μεγάλη εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αναργύρους και εορτάζει διπλά, 1η Ιουλίου και 1η Νοεμβρίου, ενώ στη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής γίνεται περιφορά της ωραίας εικόνας. Το εκκλησάκι του κοιμητηρίου τιμά τους Αγίους Τιμόθεο και Μαύρα.
Το Καλλίκωμο διαθέτει εξαθέσιο Δημοτικό σχολείο, Νηπιαγωγείο και Παιδικό σταθμό. Στο κέντρο του χωριού υπάρχει πλακόστρωτη πλατεία με συντριβάνι και το ηρώο, ενώ γύρω γύρω είναι το κοινοτικό γραφείο, το ιατρείο και τα καταστήματα. Στο χωριό υπάρχουν ακόμα παιδική χαρά, γήπεδο μπάσκετ και γήπεδο ποδοσφαίρου. Το 2009 με χρηματοδότηση του ιδρύματος Λάτση δημιουργήθηκε στην είσοδο του χωριού πάρκο διάσωσης της χλωρίδας της πυρόπληκτης περιοχής.
Τέλος, οι κάτοικοι του Καλλικώμου δραστηριοποιούνται μέσω τεσσάρων συλλόγων, του θεατρικού, του αιμοδοτικού, του πολιτιστικού και του συλλόγου γονέων. Έτσι το χωριό διαθέτει θεατρική ομάδα και χορευτική ομάδα με τρία τμήματα από μαθητές όλων των βαθμίδων και ενηλίκους. Συμμετέχει σε τακτικές αιμοδοσίες, φιλοξενεί μαθήματα ζωγραφικής για παιδιά, χορωδίας για ενηλίκους και ομιλίες για διάφορα θέματα. Οργανώνει πολλές συνεστιάσεις και εκδρομές και τις απόκριες ξεφαντώνει στο παραδοσιακό καρναβάλι στην πλατεία του χωριού.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Ανδρίτσαινας - Κρεστένων
|
441603
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BB%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B5%CF%81%20%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AD%CF%81
|
Νιλς Κρίστοφερ Ντουνέρ
|
Ο Νιλς Κρίστοφερ Ντουνέρ (Nils Christoffer Dunér, Μπιλεμπέργκα, 21 Μαΐου 1839 – Στοκχόλμη, 10 Νοεμβρίου 1914) ήταν Σουηδός αστρονόμος. Γονείς του ήταν οι Νιλς και Πετρονέλλα Ντουνέρ.
Έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Λουντ και εργάστηκε στο αστεροσκοπείο εκεί από το 1864. Επίσης ήταν καθηγητής Αστρονομίας από το 1888 στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα. Το 1887 έλαβε το Βραβείο Λαλάντ και το 1892 το Μετάλλιο Ράμφορντ.
Προς τιμήν του ονομάσθηκαν ο σεληνιακός κρατήρας Ντουνέρ. Επίσης το όρος Dunérfjellet στη νήσο Σβένσκεγια (Svenskøya) και ο κόλπος Dunérbukta στο Σβάμπαρντ, καθώς και το ακρωτήριο Ντουνέρ, στη νήσο Μπγιέρνεγια (Bjørnøya) πήραν το όνομά τους από αυτόν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Nils Dunér (1839-1914)
Σουηδοί αστρονόμοι
Αστρονόμοι του 19ου αιώνα
Αστρονόμοι του 20ού αιώνα
|
759371
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%81
|
Λα Γκονφριέρ
|
Το Λα Γκονφριέρ (γαλλικά: La Gonfrière) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Ορν, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Γκονφριερουά (γαλλικά: Gonfriérois).
Παραπομπές
Κοινότητες της Ορν
|
824280
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%B6%CE%B9%CE%BF
|
Μπόζιο
|
Το Μπόζιο (ιταλικά: Bosio) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Αλεσσάντρια, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Αλεσσάντρια
|
494173
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CF%82%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%BD
|
Αβετίς Αχαρονιάν
|
Ο Αβεντίς Αχαρονιάν(Γερεβάν 19 Φεβρουαρίου 1866 - Μασσαλία 20 Μαρτίου 1948) ήταν Αρμένιος ποιητής και πολιτικός.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στο Γερεβάν στις 19 Φεβρουηαρίου του 1866. Συγκεκριμένα σ' ένα προάστιο της πόλης, το Σούρμαλι. Τότε η Αρμενία ήταν τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα το Σούρμαλι είναι η πόλη Ιγκντίρ η οποία ανήκει στην Τουρκία. Όταν μεγάλωσε, ο Αχαρονιάν επηρεάστηκε απ' τα φυσικά χαρακτηριστικά της γενέτειράς του, όπως ο ποταμός Αράς και το όρος Αραράτ που και τα δυο βρίσκονται πολύ καντά στο Σούρμαλι. Η μητέρα του, η Ζαρντάρ, ήταν δασκάλα κι έιχε ως καθήκον να διδάξει το παιδί της να διαβάζει και να γράφει.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρμένιοι ποιητές
Αρμένιοι πολιτικοί
|
508703
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%81%CE%BB%CE%B1%CF%82
|
Στέργιος Πιτσιόρλας
|
Ο Στέργιος (Αστέριος) Πιτσιόρλας είναι Έλληνας πολιτικός, νομικός και επιχειρηματίας. Στις 29 Αυγούστου 2018 ορκίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης στην κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα.
Από τις 5 Νοεμβρίου 2016 έως τις 28 Αυγούστου 2018 υπηρέτησε ως Υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης στη δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα.
Προηγουμένως, χρημάτισε πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, από τον Μάρτιο του 2015 μέχρι τον Νοέμβριο του 2016
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1955 στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1982 έως το 2004 άσκησε τη δικηγορία, ενώ εργάστηκε αργότερα ως ειδικός σύμβουλος με αντικείμενο την αξιολόγηση Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (ΜΟΠ) Ανατολικής και Κεντρικής Ελλάδος.
Ως επιχειρηματίας δραστηριοποιήθηκε από το 2010 στον κλάδο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στις εταιρείες «Αιολικό Πάρκο Μαυροβούνι Α.Ε.» και «Αιολική Ζάρακα Κούπια Α.Ε.». Διετέλεσε Πρόεδρος των εταιρειών «Med Sea Health Α.Ε.» και «Μare Village A.E.» με αντικείμενο την υλοποίηση τουριστικού επενδυτικού σχεδίου στη Χερσόνησο Κασσάνδρας, ενώ υπήρξε Πρόεδρος της κατασκευαστικής εταιρείας «Stroicentre Real Estate Construction Company A.E.».
Είναι παντρεμένος και έχει ένα παιδί.
Πολιτική σταδιοδρομία
Σε νεαρή ηλικία δραστηριοποιήθηκε στην αντιδικτακτορική οργάνωση ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στον Λεωνίδα Κύρκο, ενώ υπήρξε ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού. Εξελέγη στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ) και διετέλεσε μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Συνασπισμού (ΣΥΝ), όπου ανέλαβε διευθυντής του γραφείου του Νίκου Κωνσταντόπουλου. Από το 1996 έως και το 2004 υπήρξε Συντονιστής της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος. Το 2001 εκπροσώπησε το ΣΥΝ στη δημιουργία του «Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς», που οδήγησε το 2004 στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Αύγουστο 2022 ήλθε στο φως της δημοσιότητας η παρακολούθησή του από το 2014 μέχρι το 2016.
Παραπομπές
Έλληνες υφυπουργοί Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού
|
379786
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%86%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82%201900%20%E2%80%93%20%CE%91%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD
|
Γκολφ στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1900 – Ατομικό γυναικών
|
Το ατομικό γυναικών ήταν ένα από τα δύο αγωνίσματα στο πρόγραμμα του γκολφ στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900. Στον αγώνα που διεξήχθη στις 3 Οκτωβρίου, έλαβαν μέρος συνολικά 10 αθλήτριες από δύο χώρες. Ήταν η μοναδική φορά που διεξήχθη αγώνισμα γκολφ γυναικών σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σύνοψη αγωνίσματος
Οι αθλήτριες στο ατομικό γυναικών έπαιξαν μισό γύρο (9 τρύπες) για τη συνολική βαθμολογία τους. Η αμερικανίδα αθλήτρια Μάργκαρετ Ιβές Άμποτ πήρε την πρώτη θέση με 47 βαθμούς, ενώ στη δεύτερη και τρίτη θέση ακολούθησαν οι επίσης αμερικανίδες Πολίν Γουίτιερ και Ντάρια Πρατ με 49 και 53 βαθμούς αντίστοιχα.
Τελική κατάταξη
Παραπομπές
Πηγές
International Olympic Committee medal winners database.
Γκολφ
Γκολφ
|
292854
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CE%B1%CE%BD%20%CE%96%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Μίλαν Ζλόκοβιτς
|
Ο Μίλαν Ζλόκοβιτς (Milan Zloković, Τεργέστη, 6 Απριλίου 1898 – Βελιγράδι, 29 Μαΐου 1965) ήταν Σέρβος αρχιτέκτονας και καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου. Το έργο του συνοψίζει δύο εποχές αρχιτεκτονικής στο Βελιγράδι, πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και θεωρείται πρωτοπόρος της αρχιτεκτονικής του Μοντερνισμού ως ενεργός αρχιτέκτονας και καθηγητής. Ήταν, μάλιστα, ένα από τα τέσσερα ιδρυτικά μέλη της ομάδας αρχιτεκτόνων του Μοντέρνου κινήματος (Grupa Arhitekata Modernog Pravca, GAMP, 1928-1934).
Βιογραφικά Στοιχεία
Ο Milan Zloković γεννήθηκε το 1898 στην Τεργέστη (Ιταλία –ανήκε στην Αυστροουγγαρία μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), μία λιμενική πόλη βόρεια της Αδριατικής, σε μια ναυτική οικογένεια Σέρβων από την Boka Kotorska. Ο πατέρας του, Duro, ήταν καπετάνιος και κυβερνήτης του εμπορικού στόλου.
Το 1919 πήγε στο Βελιγράδι, αφού είχε πρώτα ξεκινήσει τις σπουδές του στο Γκρατς. Αποφοίτησε το 1921 και τον ίδιο χρόνο έφυγε για να τελειοποιήσει τις δεξιότητές του στα L΄ Ėcole Supėrieure des Arts et Mėtiers και L΄ Ėcole des Houtes Ėtudes στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στο Βελιγράδι το 1923, ξεκίνησε και η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία στη Σχολή Μηχανικών, στο Τμήμα της Αρχιτεκτονικής, ύστερα από σύσταση του καθηγητή Dragutin Đorđević.
Παράδοση - Boka Kotorska
Οι πόλεις τις Boka Kotorska ήταν γνωστές για την ναυτική τους παράδοση, αλλά και για την εξαιρετική αρχιτεκτονική πέτρας σε εκκλησίες, παλάτια και τις οικείες των καπετάνιων. Η επαφή με τον τόπο αυτό και η εικόνα της χαρακτηριστικής τριάδας της Μεσογειακής ζωής –θάλασσα, πλοίο, πέτρινο σπίτι- στιγμάτισαν τον Σέρβο αρχιτέκτονα. Τα τρία παραπάνω στοιχεία είναι θεμελιώδους σημασίας για το ήθος της αρχιτεκτονικής που ανέπτυξε και αποτελούν τις ρίζες της αφοσίωσής του στη λογική και την αισθητική τόσο των πλοίων όσο και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του τόπου του. Η επαφή του με τη ναυτική ζωή του πατέρα του, τον έκανε να αντιληφθεί από μικρός τη λογική και τις αρχές της οικονομίας χώρου στα πλοία.
Όταν, τη δεκαετία του 1950, έγραψε για τα πέτρινα σπίτια της Boka Kotorska, στην πραγματικότητα αναφερόταν στα δικά του αρχιτεκτονικά πιστεύω. Προσδιόρισε σε αυτά τα σπίτια τη λογική της οικονομίας χώρου και αντικειμένου, μία έννοια κεντρική στις δικές του αρχιτεκτονικές ανησυχίες. Στα κείμενά του, το παρελθόν δεν αντιμετωπίζεται ως η «αιώνια εικόνα», αλλά ως η γλώσσα των παλιών μαστόρων και η παράδοση των τεχνιτών, η καινοτόμα ανάγνωση του οποίου θα αποφέρει καινούριους συνδυασμούς και πιθανότητες στη σύγχρονη πρακτική.
Το Μοντέρνο
Αποκαλώντας το έργο του «την ίδια την ουσία του μοντερνισμού της Σερβίας», ο Blagojevic υποστηρίζει ότι ο Zloković ήταν ο μόνος ανάμεσα στους σύγχρονούς του, που κατάφερε να συνθέσει τοπικές και διεθνείς επιρροές σε ένα στυλ που μπορεί να χαρακτηριστεί ως Σέρβικος Μοντερνισμός.
Το Μοντέρνο του Zloković ταλαντευόταν μεταξύ των προτύπων, από την εμπειρία του, των ανεπτυγμένων χωρών της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης και της αναζήτησης στοιχείων κυρίως από τη ναυτική παράδοση, την αρχιτεκτονική της πέτρας, αλλά και την αρχιτεκτονική των «μηχανών» του Λε Κορμπυζιέ (Le Corbusier).
Η κατοικία που σχεδίασε για τον ίδιο το 1927 στο Kotež Neimar, έχει χαρακτηριστεί ως «η πρώτη υλοποίηση του Μοντερνισμού στο Βελιγράδι». Η ναυτική παράδοση που στιγμάτισε τα παιδικά του χρόνια, έχει αφήσει τα ίχνη της σε πολλά από τα έργα του. Ίσως η ναυτική αρχιτεκτονική να τον ενέπνευσε και σε αυτήν την περίπτωση, στο σχεδιασμό του εσωτερικού του μεγάλου δωματίου με τα ενσωματωμένα έπιπλα.
Η λειτουργική κατανόηση των κανόνων της συμμετρίας, της απλότητας και σαφήνειας του πρωτογενούς όγκου, η καθαρότητα του άδειου τοίχου και ο περιορισμός στην έκφραση έγιναν χαρακτηριστικά όλων των Μοντέρνων κατοικιών του. Τα δημόσια κτίρια που σχεδίασε, ειδικά για την αρχιτεκτονική τους έκφραση, πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τις αρχές του μοντερνισμού, ενώ παρουσιάζουν τις ιδιαιτερότητες της εφαρμογής τους στις πόλεις της Σερβίας, αποκτώντας έναν τοπικό χαρακτήρα.
Ζωγραφική
Το καλλιτεχνικό του ταλέντο εκφράστηκε και μέσω της ζωγραφικής του, με λάδι, αλλά και των πορτραίτων με μολύβι ή μελάνι. Παρουσίασε τα έργα του σε έκθεση αρχιτεκτόνων στην gallery Cvijeta Zuzoric στο Βελιγράδι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έργα
Το κτίριο της Πανεπιστημιακής Κλινικής για παιδιά (1933-1936-1940)
Σχεδιάστηκε το 1933 και ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια των ετών που προηγήθηκαν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να υποστεί σοβαρές ζημιές στους βομβαρδισμούς του Βελιγραδίου. Η κλινική ανακαινίστηκε τη μεταπολεμική περίοδο. Τελικά, η κακή συντήρηση και η αδιαφορία των ετών που ακολούθησαν, με τις αδαείς παρεμβάσεις τις τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα υποβίβασαν την αρχική του μορφή.
Ένα κτίριο καθαρά μοντέρνο, με βεράντες εμπνευσμένες από κατάστρωμα υπερωκεάνιου, θυμίζει πλοίο έτοιμο να αναχωρήσει. Ο Zloković βαθιά επηρεασμένος από τη ναυτική ζωή του πατέρα του, ανέπτυξε από παιδί μια αντίληψη της λογικής της οικονομίας του μηχανικού χώρου των πλοίων και αυτό αποτέλεσε κεντρική ιδέα για τα έργα του.
Αυτή η ιδέα της οικονομίας τον οδήγησε στην ανάπτυξη ενός συστήματος , ειδικά προσαρμοσμένο για δημόσια κτίρια. Ο ίδιος αναφερόμενος στη κλινική σημειώνει ότι η σύνθεσή της είναι συνέπεια των απαιτήσεων των θεραπευτικών θαλάμων, ενώ ο χαρακτήρας του κτιρίου δικαιολογείται αριθμητικά ως συνάρτηση ενός αρθρωτού πλέγματος. Οι διαδοχικοί άξονες ταξινομούνται σε ρυθμό 3x2 και 2x3 μέτρα.
Ωστόσο, πέρα από την αναλογία με την αρχιτεκτονική των καταστρωμάτων πλοίου, ο Zloković χρησιμοποίησε ως πρότυπο το μόλις ολοκληρωμένο και ευρέως γνωστό Σανατόριο του Αλβάρ Αάλτο στην πόλη Παΐμιο της Φινλανδίας (1929-1933).
Ο Αάλτο σχεδίασε το κτίριο επιδιώκοντας τη συμβολή της αρχιτεκτονικής του στη θεραπευτική διαδικασία. Πίστευε πως το χαρούμενο περιβάλλον μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προώθηση της ευημερίας και εξέταζε κάθε ενδεχόμενο του έργου από την πλευρά του ασθενούς. Αυτή την αρχή προσπάθησε να ακολουθήσει και ο Σέρβος αρχιτέκτονας, σχεδιάζοντας μία κλινική που, όπως υποστηρίζει, θα είναι μία «αποτελεσματική μηχανή για ιατρικές θεραπείες».
Βασικό στοιχείο της σύνθεσης αποτέλεσε η πρόνοια για την ικανοποίηση των απαιτήσεων υγιεινής, με επαρκή αερισμό και ηλιασμό των χώρων. Τα ανοίγματα στις όψεις ήταν διαστασιολογημένα σε αρμονία με το μέγεθος και τη χρήση του δωματίου. Οι βεράντες αποτέλεσαν επέκταση των μονάδων διαμονής στην κατεύθυνση της φύσης και του φρέσκου αέρα. Άλλωστε εκτός από το σανατόριο του Αάλτο, και σε άλλα ιατρικά κτίρια της εποχής, κατασκευασμένα με τα μοντέρνα και λειτουργικά αξιώματα, οι βεράντες θεωρούνταν απαραίτητο στοιχείο για την έκθεση των ασθενών στον ήλιο.
Στις όψεις, το αποτέλεσμα του κυρίαρχου φαίνεται να προκύπτει από την αλληλεπίδραση της καθαρής επιφάνειας του τοίχου και των τυποποιημένων, εν σειρά ανοιγμάτων. Τα ανοίγματα αποτελούνται από δύο στοιχεία, με ελαφρά τονισμένα πέτρινα πλαίσια: το παράθυρο και τον φεγγίτη. Τέτοιες μονάδες, επαναλαμβάνονται σε όλα τα δωμάτια του νοσοκομείου, με το κατώτερο τμήμα είναι ένα τυποποιημένο διπλό κούφωμα, με ξύλινα σκούρα και το φεγγίτη (αναλογία με τα φινιστρίνια των πλοίων), μελετημένο να παρέχει τον απαραίτητο ελάχιστο φωτισμό και αερισμό.
Το Κτίριο της “FIAT” (1939-1940)
Μετά την Πολυκλινική, το κτίριο της Fiat στο Βελιγράδι θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Milan Zloković. Δημιουργήθηκε την εποχή που η Μοντέρνα αρχιτεκτονική υποχωρούσε στο όνομα της μνημειακότητας και του ολοκληρωτισμού. Ωστόσο, ο Zloković παρέμεινε αυτόνομος, πιστός στο κατασκευαστικό του ιδανικό, την τάξη, το μέτρο και την αρμονία και ως πραγματικός γνώστης, χρησιμοποίησε το συντακτικό του Ιταλικού ρασιοναλισμού με έντεχνα επιλεγμένες αναφορές.
Το κτίριο απαρτίζεται από τρία διαφορετικά τμήματα με αντίστροφες προγραμματικές απαιτήσεις: ένα συγκρότημα διαμερισμάτων με την αίθουσα εκθέσεων, ένα γκαράζ και εργαστήρια. Η σύνθεση του συνόλου αναπτύχθηκε σύμφωνα με την ανάγκη να αντιμετωπιστούν χωριστά οι διαφορετικές λειτουργικές, δομικές και τυπικές απαιτήσεις των τμημάτων. Χωρίς παραχωρήσεις σε υποκειμενικές συνθετικές στρατηγικές, επίλυσε το συγκρότημα ως αποτέλεσμα μιας ακολουθίας παραγωγικών διαδικασιών, αν και σε πλήρη αντιστοιχία με τα ειδικά ζητήματα της περιοχής. Το γκαράζ και τα εργαστήρια οργανώνονται ως παραγωγική γραμμή κατά μήκος του παράδρομου. Το πιο σημαντικό τμήμα του κτιρίου, με τον εκθεσιακό χώρο, καταλαμβάνει την εκτιθέμενη γωνιακή θέση, ενώ το νοτιοδυτικό οικιστικό τμήμα οργανώνει την εύρυθμη πρόσοψη στον κύριο δρόμο. Τα τρία τμήματα, επομένως, είναι τυπικά διαρθρωμένα ως εκφράσεις των αντίστοιχων λειτουργικών και δομικών τους ιδιοτήτων, αλλά και ως ευδιάκριτες αρχιτεκτονικές μονάδες. Το αποτέλεσμα της ισορροπημένης αλληλεπίδρασης των λειτουργικών μονάδων, εκφρασμένο με τα κενά και τα πλήρη, ενισχύεται με τη χρήση των υλικών της όψης: κόκκινο τούβλο για την επένδυση του κυρίως σώματος του κτιρίου, προκατασκευασμένη επένδυση πέτρας για τα εκφρασμένα δομικά πλαίσια και θεμέλια του κτιρίου, παράθυρα εν σειρά και ένα ενιαίο δίκτυο από κολώνες για τα μεγάλα ανοίγματα.
Αν και λειτουργούσε εντός του συνηθισμένου Μοντέρνου πρωτοκόλλου, ο Zloković, με το κτίριο της Fiat, ενστικτωδώς ανακοίνωσε την απόκλισή του από την αρχιτεκτονική των λευκών και αυστηρών επιφανειών. Φαίνεται, ότι με το τελευταίο του έργο κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, απέδειξε την ικανότητά του να αμφισβητεί τον κανόνα, έτοιμος «να σαλπάρει για νέα εδάφη προς εξερεύνηση».
Το 1971 το ισόγειο τμήμα του κτιρίου μεταβλήθηκε, με αποτέλεσμα να μη γίνεται πλέον αντιληπτή η πλήρης αναλογία και δυναμική του κτιρίου.
Βιβλιογραφία
Đorđe Zloković, MILAN ZLOKOVIĆ: OBSERVATIONS FROM PROXIMITY, SAJ SERBIAN ARCHITECTURAL JOURNAL, 2010.1
Ljiljana Blagojevic, Modernism in Serbia : the elusive margins of Belgrade architecture 1919-1941, Cambridge, MA : The MIT Press , 2003
Ljiljana Blagojević, FERVET OPUS: MILAN ZLOKOVIĆ AND ARCHITECTURE OF THE CITY, SAJ SERBIAN ARCHITECTURAL JOURNAL, 2010.1
Marija Milinković, SETTING THE DISTANCE: THEORETICAL PRACTICE OF MILAN ZLOKOVIĆ AND ITS MATERIAL COROLLARIES, SAJ SERBIAN ARCHITECTURAL JOURNAL, 2010.1
Vanja Panić, PUBLIC BUILDINGS OF ARCHITECT MILAN ZLOKOVIĆ - AFFIRMATION OF MODERN ARCHITECTURE IN SERBIA, SAJ SERBIAN ARCHITECTURAL JOURNAL, 2010.1
Σέρβοι αρχιτέκτονες
|
253287
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Βλαβιανός
|
Το ελληνικό επώνυμο Βλαβιανός μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα εξής πρόσωπα:
Βασίλειος Βλαβιανός (γενν.1903), Ελληνοαμερικανός πανεπιστημιακός και ιδιοκτήτης εφημερίδας
Γεώργιος Βλαβιανός (γενν.1904), καθηγητής της ψυχιατρικής
Γεώργιος Βλαβιανός, αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821 από την Αμοργό
Ιωάννης Βλαβιανός, αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821 από την Αμοργό
Σιμωνίδης Βλαβιανός (αρχές 20ού αι.), νευρολόγος-ψυχίατρος
Χάρης Βλαβιανός, ποιητής
Γνωστή εταιρεία κατασκευής γυαλιών από το 1912. Ιδιοκτήτης είναι ο κ. Βλαβιανός.
Ελληνικά επώνυμα
|
669232
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B1%20%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%86%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BB%CF%84-%CE%9D%CF%84%CE%AD%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%20%281666-1726%29
|
Ερριέττα Αμαλία του Άνχαλτ-Ντέσαου (1666-1726)
|
Η Ερριέττα Αμαλία, (γερμ. Henriette Amalie von Anhalt-Dessau, 16 Αυγούστου 1666 - 18 Απριλίου 1726) από τον Οίκο των Ασκάνια ήταν κόρη του πρίγκιπα του Άνχαλτ-Ντέσαου και με τον γάμο της έγινε πριγκίπισσα του Νάσσαου-Ντιτς.
Βιογραφία
Η Ερριέττα Αμαλία Μαρία ήταν η δεύτερη κόρη του Ιωάννη Γεωργίου Β΄ του Άνχαλτ-Ντέσαου και της Ερριέττας Αικατερίνης του Νάσσαου, κόρης του Φρειδερίκου Ερρίκου της Οράγγης.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1683 τον εξάδελφό της Ερρίκο Καζιμίρ Β΄, πρίγκιπα του Νάσσαου-Ντιτς και είχε τέκνα:
Γουλιέλμος Γεώργιος Φρίξος 1685-1686, διάδοχος πρίγκιπας του Νάσσαου-Ντιτς.
Ερριέττα Αλβερτίνη 1686-1754.
Ιωάννης Γουλιέλμος Φρίξος 1687-1711, πρίγκιπας του Νάσσαου-Ντιτς και της Οράγγης, κυβερνήτης των επαρχιών Φρισίας και Χρόνινγκεν.
Μαρία Αμαλία 1689-1771.
Σοφία Χεδβίγη 1690-1734, παντρεύτηκε τον Κάρολο Λεοπόλδο, δούκα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν.
Ισαβέλλα Καρλόττα 1692-1757, παντρεύτηκε τον Χριστιανό του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ.
Ιωάννα Αγνή 1693-1765.
Λουίζα Λεοπολδίνα 1695-1758.
Ερριέττα Καζιμίρα 1696-1738.
Πηγές
Clark, Christopher (2006). Iron Kingdom: The Rise and Downfall of Prussia 1600–1947. Cambridge: Belknap Press of Harvard. pp. 776. ISBN 0-674-02385-4.
Παραπομπές
Οίκος των Ασκάνια
|
251010
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Ιγκουανόδοντας
|
Ο Ιγκουανόδοντας (Iguanodon) ήταν φυτοφάγος δεινόσαυρος που έζησε από τη μέση Ιουράσια έως την Κρητιδική περίοδο. Είναι από τους πιο γνωστούς δεινόσαυρους, και τα απολιθώματά του από τα πρώτα που βρέθηκαν. Απολιθώματά του βρέθηκαν στη Βρετανία, τη Βόρεια Αφρική και την Ασία.Ήταν σχετικά μεγάλο ζώο, φτάνοντας τα 15 μέτρα σε μήκος και τους 8 τόνους σε βάρος, πλησιάζοντας έτσι τις διαστάσεις και το βάρος ενός σαρκοβόρου. Υπήρξαν εξελικτικοί πρόγονοι των αδρόσαυρων και συνήθως συμπεριλαμβάνονται στις Αδροσαυρίδες.
Ήταν ένας αρκετά μεγαλόσωμος φυτοφάγος δεινόσαυρος. Το ρύγχος του κατέληγε σε κεράτινο ράμφος χωρίς δόντια. Στο πίσω μέρος του στόματός του, όμως, είχε πολλές σειρές δοντιών. Τα δόντια του ήταν κατάλληλα προσαρμοσμένα ώστε να μασούν πολλά και διαφορετικά φυτά. Πιστεύεται ότι ο Ιγκουανόδοντας έτρωγε την τροφή του μασώντας την καλά, όπως κάνουν σήμερα οι άνθρωποι. Φαίνεται ότι οι Ιγκουανόδοντες ζούσαν σε ομάδες και πρόσεχαν τα μικρά τους. Είχαν αρκετά μεγάλο εγκέφαλο και αναπτυγμένες αισθήσεις. Η μακριά ουρά του Ιγκουανόδοντα ήταν ενισχυμένη με οστέινους τένοντες. Ο Ιγκουανόδοντας είχε μακριά και δυνατά χέρια. Κάθε χέρι είχε τέσσερα δάκτυλα κι έναν αντίχειρα. Ο αντίχειρας είχε εξελιχθεί σε αγκάθι, το οποίο ο δεινόσαυρος χρησιμοποιούσε για άμυνα και για να βρίσκει τροφή. Τα τρία μεσαία δάκτυλα ήταν ενωμένα σαν οπλή. Οι Ιγκουανόδοντες περπατούσαν πότε στα τέσσερα και πότε στα δύο πόδια.
Ιγκουανοδοντίδες
|
661367
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BD%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281322-1392%29
|
Αγνή της Αυστρίας (1322-1392)
|
Η Αγνή, γερμ. Agnes von Habsburg (1322 - 2 Φεβρουαρίου 1392) από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν κόρη του δούκα της Αυστρίας και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Σβιντνίτσα.
Βιογραφία
Ήταν η δεύτερη κόρη του Λεοπόλδου Α΄ δούκα της Αυστρίας & Στυρίας και της Αικατερίνης, κόρης του Αμεδαίου Ε΄ κόμη της Σαωοΐας.
Ετεροθαλής αδελφός της Αικατερίνης ήταν ο Αίμων, σύζυγος της Γιολάντας Παλαιολογίνας του Μομφερράτου. Όταν απεβίωσε ο σύζυγος της Αγνής, αυτή κράτησε τις περιοχές Σβιντνίτσα, Γιάβορ και Λβόβεκ, που μετά το τέλος της ενσωματώθηκαν στη Βοημία από τον Βεντσεσλάβο Δ΄ της Βοημίας.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1338 τον Μπόλκο Β΄ τον Μικρό, δούκα της Σβιντνίτσα, Γιάβορ, Λβόβεκ, Λουσατίας, Μπρεγκ, Ολάβα και είχε τέκνα:
Ελισάβετ απεβ. 1407
Μπόλκο, απεβ. 9 ετών.
Πηγές
Marek, Miroslav. "Complete Genealogy of the House of Habsburg". Genealogy.EU
Παραπομπές
Οίκος των Αψβούργων
|
213095
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BF%CE%BB
|
Κέρκουολ
|
Το Κέρκουολ (αγγλικά: Kirkwall) είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη των Ορκάδων και βρίσκεται στο νησί Μέινλαντ. Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά στην Ορκαδική Σάγκα του 1046. Το 1486, ο βασιλιάς Ιάκωβος Γ΄ της Σκωτίας αναβάθμισε την πόλη σε βασιλική κωμόπολη. Το όνομα της πόλης προέρχεται από το Αρχαίο σκανδιναβικό Kirkjuvagr, που σημαίνει «Κόλπος της Εκκλησίας», ενώ αργότερα μετονομάστηκε σε Kirkvoe και Kirkwaa.
Επισκόπηση της πόλης
Το Κέρκγουολ βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του Μέινλαντ, ενώ το λιμάνι του συνδέεται με το Αμπερντίν και το Λέργουικ. Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται ο Καθεδρικός του Αγίου Μάγκνους, που χτίστηκε το 1137. Στο Κέρκγουολ βρίσκεται το Ασύρματο Μουσείο των Ορκάδων, που παρουσιάζει την εξέλιξη του ραδιοφώνου και των τεχνικών ηχογράφησης. Τέλος, κάθε Χριστούγεννα, διεξάγεται στην πόλη ο αγώνας Μπα, που είναι ένα είδος ποδοσφαίρου, μεταξύ δύο ομάδων και αποτελεί έθιμο της πόλης.
Παραπομπές
Πόλεις της Σκωτίας
|
587700
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γκάνας
|
Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γκάνας (αγγλικά: Ghana Football Association, GFA) είναι το όργανο διοίκησης του ποδοσφαίρου στην Γκάνα. Εδρεύει στο Κουμάσι. Διοργανώνει εθνικά ερασιτεχνικά και επαγγελματικά πρωταθλήματα, ενώ είναι υπεύθυνη και για τη διεξαγωγή του κυπέλλου της χώρας. Συντονίζει επίσης τις δραστηριότητες των εθνικών ομάδων ανδρών, γυναικών και νέων της Γκάνας.
Ιστορία
Ο οργανισμός ιδρύθηκε το 1920 ως Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Χρυσής Ακτής (Gold Coast Football Association). Το 1957 συστάθηκε η Ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γκάνας (Ghana Amateur Football Association) η οποία προσχώρησε στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA) το 1958 και στην Αφρικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (CAF) το 1960. Μετέπειτα ο οργανισμός μετονομάστηκε σε Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γκάνας (Ghana Football Association). Το 2018 ο οργανισμός ανέστειλε τη λειτουργία του εν μέσω σκανδάλου διαφθοράς.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες
Ποδόσφαιρο στη Γκάνα
|
158340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Καταβασία
|
Με την ονομασία καταβασίες φέρονται ύμνοι της Ορδοθόξου χριστιανικής εκκλησίας που ψάλλονται στον Όρθρο.
Ονομάζονται καταβασίες εκ του γεγονότος ότι τα παλιά χρόνια, οι ψάλτες κατέβαιναν από τα στασίδια τους και έψαλλαν τους ύμνους αυτούς στο μέσο του Ναού. Η παλαιά αυτή παράδοση, δηλαδή το να ψάλλονται οι καταβασίες στο μέσον του Ναού, έχει σήμερα εκλείψει.
Οι καταβασίες είναι οι ειρμοί των Κανόνων των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών. Εάν ψαλλεί ολόκληρος ο Κανόνας, τότε στο τέλος κάθε ωδής ψάλλεται ξανά ο ειρμός ως καταβασία. Αν δεν ψαλλεί ολόκληρος ο κανόνας, τότε οι καταβασίες ψάλλονται όλες μαζί μετά την ανάγνωση του Συναξαρίου. Εάν δεν υπάρχει εορτή μπορεί να παραλειφθούν όλες, εκτός δύο: την 8η καταβασία, που ψάλλεται μετά το Συναξάριον και την 9η καταβασία, που ψάλλεται μετά την 9η ωδή της Θεοτόκου.
Οι καταβασίες διακρίνονται σε δύο είδη από άποψη μέλους:
οι σύντομες καταβασίες, καλούμενες και ειρμολογικές, που διακρίνονται από το μεγάλο και πλούσιο ρυθμικό μέλος τους και
οι αργές καταβασίες, που χαρακτηρίζονται για το τεχνικότερο μέλος τους.
Όλες οι καταβασίες συμπεριλαμβάνονται σε ειδικό βιβλίο με βυζαντινή σημειογραφία, που ονομάζεται "Ειρμολόγιο". Πρώτος που εξέδωσε συγκεντρωτικά τις αργές καταβασίες ήταν ο Πέτρος ο Πελοποννήσιος και τις σύντομες ο μαθητής του Πέτρος ο Βυζάντιος.
Εκκλησιαστική υμνολογία
Λειτουργική
|
13555
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%89%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1
|
Διωνυμική ονοματολογία
|
Στη βιολογία, η διωνυμική ονοματολογία (Λατινικά: binominal = bis (δις) + nomen (όνομα)) είναι η επίσημη μέθοδος ονοματοδοσίας των ειδών. Αφού προτάθηκε η λογική του «διώνυμου», οι επιστημονικές ονομασίες των ειδών σχηματίζονται από το συνδυασμό δύο όρων: το όνομα του γένους (γενικό, generic) και το όνομα του είδους (ειδικό, specific). Στην περίπτωση που υπάρχει και τρίτη λέξη αυτή αποτελεί διευκρίνηση του υποείδους ή της ποικιλίας. Παρόλο που οι τελικές λεπτομέρειες μπορεί να διαφέρουν, υπάρχουν αδιαφιλονίκητες απόψεις που έχουν υιοθετηθεί διεθνώς:
Η επιστημονική ονομασία γράφεται πάντα με πλάγια γράμματα, π.χ. Homo sapiens (Άνθρωπος ο σοφός). Όταν είναι χειρόγραφη πρέπει να είναι υπογραμμισμένη.
Το πρώτο γράμμα του πρώτου όρου, δηλαδή του ονόματος του γένους, είναι κεφαλαίο ενώ ο δεύτερος όρος, το όνομα του είδους δηλαδή, γράφεται με πεζά. Παραδείγματα: Canis lupus - Κύων ο λύκος (λύκος), Felis silvestris - Αίλουρος ο άγριος (αγριόγατα).
Το επιστημονικό όνομα πρέπει να γράφεται ολοκληρωμένο όταν αναφέρεται για πρώτη φορά. Στη συνέχεια μπορεί να γράφεται μόνον το αρχικό του γενικού ονόματος, για παράδειγμα το Canis lupus θα γίνει C. lupus. Σε σπάνιες περιπτώσεις γίνεται κοινή χρήση αυτής της μορφής συντομογραφίας, για παράδειγμα το βακτήριο Escherichia coli συχνά αναφέρεται απλώς ως E. coli.
Η συντομογραφία sp. (ή spec.) χρησιμοποιείται όταν το πραγματικό όνομα του είδους είναι άγνωστο: για παράδειγμα το Canis sp. δηλώνει "ένα είδος του γένους Canis". Η συντομογραφία "spp." (πληθυντικός) υποδηλώνει "αρκετά άγνωστα είδη" (ή μπορεί να εννοεί πολλά είδη του συγκεκριμένου γένους, χωρίς να χρειάζεται να αναφερθούν αναλυτικά στη συγκεκριμένη αναφορά).
Δίπλα από την ονομασία μετά από κόμμα γράφεται το όνομα του ερευνητή που περιέγραψε και κατέγραψε πρώτος το είδος ή το υποείδος και αμέσως μετά η χρονολογία καταγραφής: Canis lupus, Linnaeus, 1758
Η γραφή του ονόματος του ερευνητή μέσα σε παρένθεση υποδηλώνει ότι το παρόν γένος του είδους είναι διαφορετικό από το αρχικό: Canis lupus filchneri (Matschie, 1907)
Όταν η χρονολογία περιγραφής βρίσκεται μέσα σε αγκύλες υποδηλώνεται αβεβαιότητα γι' αυτήν: Pelophylax kurtmuelleri [Gayda, 1940]
Ιστορία
Τη χρήση της διωνυμικής ονοματολογίας την εισήγαγε ο Λινναίος το 1735 με το έργο του Systema Naturae
Από τις παλαιότερες προσπάθειες συστηματοποίησης της ταξινόμησης, ο Λινναίος επηρεάστηκε περισσότερο από τις εργασίες των Γκασπάρ Μπάουχιν (Gaspard Bauhin, 1560-1624), Τζων Ραίη (John Ray, 1627–1705) και Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ (Joseph Pitton de Tournefort, 1656—1708). Ο Ελβετός Μπάουχιν ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη διάκριση του γένους και του είδους στη βοτανική και δημιούργησε μ' αυτόν τον τρόπο μία δυαδική ονοματολογία. Ο Άγγλος Τζων Ραίη εισήγαγε ένα πιο περιεκτικό σύστημα ταξινόμησης και μια νέα έννοια του είδους. Και ο Γάλλος βοτανολόγος Τουρνεφόρ δημιούργησε ένα σύστημα ταξινόμησης φυτών με ακριβείς ορισμούς των γενών.
Η αξία της διωνυμικής ονοματοδοσίας
Η αξία του συστήματος της διωνυμικής ονοματοδοσίας αντλείται κυρίως από την οικονομία της και την εκτεταμένη χρήση της:
κάθε είδος μπορεί να αναγνωριστεί αναμφίβολα από δύο απλώς λέξεις
το ίδιο όνομα χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις γλώσσες, αποφεύγοντας τις δυσκολίες των μεταφράσεων
Κώδικες ονοματοδοσίας
Από τα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε να εμφανίζεται η ανάγκη της δημιουργίας μιας σειράς κανόνων που θα ελέγχουν τα επιστημονικά ονόματα. Στην πορεία του χρόνου αυτό εξελίχθηκε σε Κώδικες ονοματολογίας, ελέγχοντας την ονομασία των ζώων (ICZN), των φυτών (περιλαμβανομένων των μυκήτων, των φυκών και των κυανοβακτηριδίων) (ICBN), των βακτηρίων (ICNB) και των ιών.
Αυτοί οι κώδικες διαφέρουν.
Για παράδειγμα, ο ICBN, ο Κώδικας των φυτών δεν επιτρέπει την ταυτωνυμία, ενώ ο ICZN, ο Κώδικας των ζώων επιτρέπει τα ταυτώνυμα.
Τα σημεία εκκίνησης, ο χρόνος δηλαδή που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται αυτοί οι "Κώδικες" διαφέρουν από ομάδα σε ομάδα. Στην βοτανική το σημείο έναρξης είναι συνήθως το 1753, στην ζωολογία το 1758. Η Βακτηριολογία ξεκίνησε εκ νέου, με σημείο έναρξης το 1980).
Ένας Βιοκώδικας έχει προταθεί για να αντικαταστήσει διάφορους κώδικες, αν και η υλοποίησή του δεν πρόκειται να γίνει στο εγγύς μέλλον. Υπάρχει επίσης διαμάχη σχετικά με την ανάπτυξη ενός Φυλοκώδικα (Phylocode) για να ονομαστούν κλάδοι φυλογενετικών δένδρων παρά τα taxa. Υποστηρικτές του Φυλοκώδικα χρησιμοποιούν την ονομασία "Κώδικες του Λινναίου" για τους συνυπάρχοντες Κώδικες και την Ταξονομία του Λινναίου οι οποίοι χρησιμοποιούνται για επιστημονική ταξινόμηση.
Ευστάθεια
Οι υπάρχοντες κώδικες ονοματοδοσίας στοχεύουν (επιτυχώς) στην ευστάθεια των ονομάτων. Ωστόσο, η ευστάθεια που εξασφαλίζεται δεν είναι απόλυτη. Ένας μόνο οργανισμός μπορεί να έχει διάφορα επιστημονικά ονόματα, ένα για κάθε διαφορετική ταξινομική άποψη. Μία άλλη πηγή αστάθειας είναι η ανάσυρση ξεχασμένων ονομάτων τα οποία διατείνονται προτεραιότητα στη δημοσίευση. Στην τελευταία περίπτωση, η συντήρηση είναι δυνατή σύμφωνα με τους κώδικες ονοματοδοσίας.
Προέλευση ονομάτων
Η ονοματοδοσία γίνεται από τον ερευνητή που πρωτοπεριέγραψε επιστημονικά το είδος.
Συνήθως είναι λατινικές ή λατινοποιημένες (συχνα ελληνικές) λέξεις. Το όνομα του γένους είναι πάντα ουσιαστικό στον ενικό της ονομαστικής ενώ το όνομα του είδους είναι συνήθως επίθετο. Αντί επιστημονική ονομασία αποκαλείται συχνά και λατινική ονομασία.
Το ειδικό επίθετο είναι πολλές φορές αναφορά στο όνομα του ατόμου που ανακάλυψε το είδος, ή στον τόπο όπου βρέθηκε.
Επεκτάσεις της διωνυμικής ονοματοδοσίας
Τριωνυμική ονοματοδοσία των ζώων
Στη ζωολογία, για ένα είδος ζώου μπορεί να χρησιμοποιείται η τριωνυμική ονοματοδοσία για να δηλώσει το υποείδος, π.χ. ο Κορμοράνος (Phalacrocorax carbo) που υπάρχει στη Νέα Ζηλανδία διαφέρει ελαφρά από τους υπόλοιπους κορμοράνους, και ταξινομείται σαν υποείδος Phalacrocorax carbo novaehollandiae.
Βοτανικές υποδιαιρέσεις των ειδών
Στη βοτανική, υπάρχουν αρκετές υποδιαιρέσεις κάτω από το είδος, όπως το υποείδος, η ποικιλία, και το form. Σε αντίθεση με τη ζωολογία, όπου υπάρχει μόνο μία υποδιαίρεση (υποείδος) κάτω από το είδος. Έτσι τα περιλαμβανόμενα ονόματα των φυτών πρέπει να συνοδεύονται από ένα δείκτη (όπως είναι το "subsp.") για να δηλώσουν την ταξινόμησή τους, σε αντίθεση με τα τριώνυμα ονόματα των ζώων που δε χρειάζονται κάτι ανάλογο. Για παράδειγμα:
Pinus nigra subsp. salzmannii - Πεύκη η μαύρη υποειδ. του Ζάλτσμαν
Pinus nigra var. caramanica - Πεύκη η μαύρη ποικ. καραμανική
Ένα ενδιάμεσο υβρίδιο χαρακτηρίζεται με το σύμβολο του πολλαπλασιασμού πριν το επίθετο, π.χ. Dianthus × allwoodii (Dianthus caryophyllus × Dianthus plumarius). An intergeneric cross is designated by a multiplication sign before the generic name, π.χ. × Heucherella tirelloides (Heuchera sanguinea × Tiarella cordifolia) . Όταν το σύμβοπλο του πολλαπλασιασμού δεν είναι διαθέσιμο (σε μια γραφομηχανή ή σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή), τότε χρησιμοποιείται το πεζό γράμμα "x" για να δηλώσει το υβρίδιο.
Πατρότητα επιστημονικών ονομάτων
Μια πλήρης αναφορά σε κάποιο είδος δεν περιλαμβάνει μόνο το λατινικό διώνυμο, αλλά και το όνομα του ερευνητή που περιέγραψε και κατέγραψε επιστημονικά για πρώτη φορά το είδος. Ενώ το επιστημονικό όνομα γράφεται πλαγίως, η αναφορά στο όνομα του επιστήμονα γράφεται κανονικά. Οι κανόνες για την αναφορά του ερευνητή διαφέρουν κάπως μεταξύ της βοτανικής και της ζωολογίας, και κατευθύνονται από τον Διεθνή Κώδικα Βοτανικής Ονοματοδοσίας (International Code of Botanical Nomenclature) και τον Διεθνή Κώδικα Ζωολογικής Ονοματοδοσίας (International Code of Zoological Nomenclature) αντιστοίχως.
Στη βοτανική
Το όνομα ή τα ονόματα των ερευνητών συντομογραφουνται σε ένα προτυποποιημένο ευρετήριο ονομάτων των ερευνητών από τον Βασιλικό Βοτανικό Κήπο στο Κιου της Αγγλίας. Η ημερομηνία δημοσίευσης δεν αναφέρεται σε σύντομες παραθέσεις.
Οι αναγνωρισμένες συντομογραφίες μπορούν να βρεθούν στο
Διεθνές Ευρετήριο Ονομάτων Φυτών.
Για παράδειγμα στην Pinus koraiensis (Πεύκη η κορεατική) Siebold & Zucc., το Siebold αναφέρεται στον Philipp Franz von Siebold και το Zucc. αποδίδεται στον Joseph Gerhard Zuccarini.
Μερικές φορές, όταν ένα είδος μεταφερθεί σε διαφορετικό γένος, το όνομα του αρχικού ερευνητή τοποθετείται σε παρένθεση και το του υπεύθυνου για την μετακίνηση επισυνάπτεται. Για παράδειγμα, η σεκόια καταγράφηκε αρχικά από τον David Don, ως Taxodium sempervirens D. Don. Στη συνέχεια, ο Stephan Ladislaus Endlicher παρατήρησε ότι ήταν ανόμοιο με τα υπόλοιπα είδη του γένους Taxodium, και το μετέφερε σε νέο γένος, δημοσιεύοντας το ως Sequoia sempervirens - Σεκόια η αειθαλής (D. Don) Endl.
Σε άρθρα που αφορούν τη λεπτομερή λίστα ή την ταξινόμηση ενός φυτού, παρουσιάζεται η ημερομηνία και ο τόπος δημοσίευσης, όμως αυτή η πρακτική σπανίζει σε εγκυκλοπαίδειες ή άλλες μη-ταξινομικές εργασίες. Στο προηγούμενο παράδειγμα η πλήρης αναφορά είναι Sequoia sempervirens (D. Don) Endl., Syn. Conif. 198 (1847), παραπέμποντας στη σελίδα 198 του Synopsis Coniferarum του Endlicher, που δημοσιεύτηκε το 1847.
Στη ζωολογία
Στη ζωολογία, γράφεται ολόκληρο το και μόνον το επώνυμο του ερευνητή. Εξαιρέσεις είναι ο Λινναίος που συντομογραφείται με το αρχικό του (L.) και η περίπτωση συνωνυμίας οπότε δίνονται και τα αρχικά τον ονομάτων. Μετά το όνομα αναγράφεται επίσης η ημερομηνία της πρώτης καταγραφής.
Για παράδειγμα, η φάλαινα μυστακοκήτος περιγράφηκε και ονομάστηκε από τον Κάρολο Λινναίο στην εργασία του Systema Naturae που δημοσιεύτηκε το 1758, οπότε γράφεται ως Balaena mysticetus Linnaeus, 1758.
Αν ένα είδος μεταφερθεί αργότερα σε ένα διαφορετικό γένος, το όνομα του ερευνητή και η ημερομηνία γράφονται μέσα σε παρένθεση. Για παράδειγμα, η ασπρομέτωπη χήνα περιγράφηκε αρχικά από τον Giovanni Antonio Scopoli, με το όνομα Branta albifrons Scopoli, 1769. Αργότερα παρατηρήθηκε ότι έχει περισσότερες ομοιότητες με την σταχτόχηνα του γένους Anser παρά με την μαύρη χήνα του γένους Branta, οπότε μεταφέρθηκε σε αυτό το γένος και πλέον γράφεται ως Anser albifrons (Scopoli, 1769).
Εδώ, επίσης, σε επίσημες δημοσιεύσεις, μία πλήρη παράθεση δίνεται, παραθέτοντας το αρχικό όνομα και δημοσίευση, σε αυτήν την περίπτωση ως Branta albifrons Scopoli, 1769, Annus I Hist.-Nat. 69.
Δείτε επίσης
Εξελικτικό δένδρο
Υποείδος
Ταξινομική βαθμίδα
Συστηματική ταξινόμηση
Ταξινομία του Λινναίου
Συστηματική
Υποσημειώσεις
Ο βοτανικός κώδικας κρατούσε αναφορές σε βακτήρια από το 1975. Ο βακτηριδιολογικός κώδικας ονοματοδοσίας εγκρίθηκε στο 4ο Διεθνές Συνέδριο για τη Μικροβιολογία το 1947, αλλά απορρίφθηκε αργότερα. Η επίσημη "Εναρκτήρια Ημερομηνία Ονοματοδοσίας" για τον τρέχοντα Διεθνή Κώδικα για τα βακτήρια είναι η 1 Ιανουρίου 1980.
Η Γλώσσα της Φυτοκομίας (αγγλικά)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραξενιές της Βιολογικής Ονοματοδοσίας (αγγλικά)
Ταξινομία
Βιολογικοί όροι
|
227787
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%CF%82
|
Όρσον Γουέλς
|
Ο Τζορτζ Όρσον Γουέλς (George Orson Welles, 6 Μαΐου 1915 – 10 Οκτωβρίου 1985), γνωστός ως Όρσον Γουέλς, ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης θεάτρου και κινηματογράφου, ηθοποιός, σεναριογράφος,συγγραφέας και παραγωγός, κυρίως γνωστός για την ταινία του "Πολίτης Κέιν", η οποία έχει συχνά αποκληθεί η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, αν και έχει επίσης σκηνοθετήσει πολλές άλλες ταινίες που θεωρούνται αριστουργήματα. Το They Shoot Pictures Don't They? τον ονόμασε τον δεύτερο καλύτερο σκηνοθέτη όλων των εποχών. Έγινε παγκοσμίως γνωστός το 1938 με τη ραδιοφωνική μετάδοση "Ο Πόλεμος Των Κόσμων". Αν και πολλές από τις ταινίες του θεωρούνται πλέον κλασικής αξίας, τα περισσότερα κινηματογραφικά έργα που σκηνοθέτησε, συμπεριλαμβανομένου και του Πολίτη Κέιν, δεν γνώρισαν εμπορική επιτυχία στην εποχή τους. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 16η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών. Άλλα αξιόλογα έργα του εκτός του Citizen Kane συμπεριλαμβάνουν τα: Οι Υπέροχοι Άμπερσον (1942), Η Κυρία από την Σαγκάη (1947), Touch of Evil (1958), Chimes at Midnight (1965), F For Fake (1973) και The Other Side of the Wind (2018), το οποίο εκδόθηκε 30 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Ζωή του Γουέλς
Ο Γουέλς γεννήθηκε στην πόλη Κενόσα του Ουισκόνσιν το 1915. Το 1919 μετά το διαζύγιο των γονιών του μετακόμισε στο Σικάγο. Ήταν το δεύτερο παιδί του εφευρέτη Richard Hodgdon Head Welles και της πιανίστριας Beatrice Ives. Θεωρήθηκε παιδί θαύμα από μικρή ηλικία σε ασχολίες όπως το πιάνο, το σχέδιο, η υποκριτική, η ποίηση και η ταχυδακτυλουργική. Στα εννιά του χρόνια έχασε την μητέρα του και στα δεκαπέντε τον πατέρα του. Μετά τον θάνατο των γονιών του, την ανατροφή του ανέλαβε ο Maurice Bernstein, γιατρός από το Σικάγο. Το 1931 φοίτησε στο Todd School της πόλης Woodstock στο Ιλλινόις.
Φιλμογραφία (επιλογές)
Σκηνοθέτης
Πολίτης Κέιν (Citizen Kane, 1941)
Οι Υπέροχοι Άμπερσον (The Magnificent Ambersons, 1942)
Ο Άγνωστος (The Stranger, 1946)
Η Κυρία από τη Σαγκάη (The Lady from Shanghai, 1947)
Μάκβεθ (Macbeth, 1948)
Οθέλλος (Othello, 1952)
Ο Κύριος Αρκαντίν (Mr. Arkadin, 1955)
Ο Άρχων του Κακού (Touch of Evil, 1958)
Η Δίκη (Le Procès, 1962)
Οι Καμπάνες του Μεσονυχτίου (Chimes at Midnight, 1965)
The Immortal Story (1968)
F For Fake (1973)
The Other Side of the Wind (2018) (εκδόθηκε μετά τον θάνατο του)
Ηθοποιός
Πολίτης Κέιν (Citizen Kane, 1941)
Ταξίδι στο Φόβο (1943)
Ο Πύργος του Πόνου (Jane Eyre, 1944)
The Stranger (1946)
Tomorrow Is Forever (1946)
The Lady from Shanghai (1947)
MacBeth (1948)
Ο Τρίτος Άνθρωπος (The Third Man, 1949)
The Black Rose (1950)
Othello (1952)
Mr. Arkadin (1955)
Moby Dick (1956)
Touch of Evil (1958)
The Long, Hot Summer (1958)
Compulsion (1959)
Διεθνές Ξενοδοχείο (The V.I.P.s, 1963)
Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons, 1966)
Casino Royale (1967)
Chimes at Midnight (1967)
Οιδίπους τύραννος (1968)
The Immortal Story (1968)
Bitka na Neretvi (1969)
Waterloo (1970)
Malpertuis (1971)
Voyage of the Damned (1976)
The Muppet Movie (1979)
The Transformers: The Movie (1986)
Βραβεία
Ο Όρσον Γουέλς τιμήθηκε από τη δεκαετία του '70 πολλές φορές με βραβεία για το σύνολο του έργου του και τη συνεισφορά του στον κινηματογράφο. Το 1971 του απονεμήθηκε τιμητικό Όσκαρ και το 1975 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI), του απένειμε το Lifetime Achievement Award.
Μεταξύ άλλων τιμήθηκε ή ήταν υποψήφιος σε:
Όσκαρ:
1942
Καλύτερη ταινία - Citizen Kane (υποψηφιότητα)
Καλύτερη σκηνοθεσία - Citizen Kane (υποψηφιότητα)
Α' ανδρικός ρόλος - Citizen Kane (υποψηφιότητα)
Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο - Citizen Kane
1943
Καλύτερη ταινία - The Magnificent Ambersons (υποψηφιότητα)
1971
Τιμητικό όσκαρ
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας
1947
Χρυσός Λέοντας - The Stranger (υποψηφιότητα)
1970
Χρυσός Λέοντας για το σύνολο της καριέρας
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών
1952
Χρυσός Φοίνικας - Othello
1959
Καλύτερος ηθοποιός - Compulsion
1966
Χρυσός Φοίνικας - Chimes at Midnight (υποψηφιότητα)
Τεχνικό βραβείο - Chimes at Midnight
Ειδικό τιμητικό βραβείο - Chimes at Midnight
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
1968
Χρυσή Άρκτος - The Immortal Story (υποψηφιότητα)
Χρυσές Σφαίρες
1982
Καλύτερος ηθοποιός σε δεύτερο ρόλο - Butterfly (υποψηφιότητα)
Χρυσά Βατόμουρα
1983
Χειρότερος ηθοποιός σε δεύτερο ρόλο - Butterfly (υποψηφιότητα)
Βιβλιογραφία
Δόικος Π, Η λογική των μορφών στον κινηματογράφο του Orson Welles,εκδ. «Ίνδικτος», Αθήνα, 2006.
Τόμσον Ντέιβιντ, Rosebud: Η ζωή του Όρσον Γουέλς, Μτφρ. Δημήτρης Νόλλας, εκδ.Πάπυρος, Αθήνα, 2009
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Όρσον Γουέλς στο allmovie.com
Ιστότοπος του Mercury Theatre
Οι εκατό καλύτερες Αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών σύμφωνα με το AFI
Αμερικανοί σκηνοθέτες
Αμερικανοί σεναριογράφοι
Αμερικανοί θεατρικοί σκηνοθέτες
Αμερικανοί μοντέρ
Βραβευμένοι με Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου
Τιμητικό Όσκαρ (παραλήπτες)
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άθεοι
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί ραδιοφώνου
|
747437
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B9%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Κλιμάκι Πετριών Εύβοιας
|
Το Κλιμάκι Πετριών είναι παραθαλάσσιος οικισμός και παραλία στα όρια της κεντρικής με τη νότια Εύβοια, στην Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας.
Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία
Το Κλιμάκι είναι παραθεριστικός οικισμός στα παράλια του Αιγαίου Πελάγους και τον όρμο Πετριών με υψόμετρο 37 μέτρα. Απέχει περίπου 2 χλμ. Α. από τις Πετριές, 17 χλμ. Α. από το Αλιβέρι (έδρα του δήμου) και 63 χλμ. Α.-ΝΑ. από την Χαλκίδα. Δίπλα και βορειοανατολικά είναι οι Άγιοι Απόστολοι, νότια η Λιάναμμος και νοτιοανατολικά στον όρμο η νησίδα Γκαμήλα. Διαθέτει αμμώδη παραλία, με μερικά αρμυρίκια στην κορυφή της, γαλαζοπράσινα νερά και βράχους στις άκρες της. Αναφέρεται επίσημα, ως ξεχωριστός οικισμός για πρώτη φορά το 1991 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Πετριών. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης μαζί με τις Πετριές, τους Αγίους Αποστόλους και τη Λιάναμμο αποτελούν την τοπική κοινότητα Πετριών που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Διστύων του Δήμου Κύμης - Αλιβερίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 26 κατοίκους.
Σημείωση
Στην Εύβοια και τον Δήμο Διρφύων - Μεσσαπίων υπάρχουν δύο ακόμα συνώνυμοι οικισμοί, το Κλιμάκι Μίστρου ή Διρφύων και το Κλιμάκι Καμαρίτσας ή Ψαχνών.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Εύβοιας
Δήμος Κύμης - Αλιβερίου
|
616708
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82%2C%20%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Ιωάννα της Φλάνδρας, δούκισσα της Βρετάνης
|
Η Ιωάννα της Φλάνδρας (~1295 – Σεπτέμβριος 1374) ήταν δούκισσα της Βρετάνης από τον γάμο της με τον Ιωάννη του Μονφόρ. Αγωνίστηκε για τα κληρονομικά δικαιώματα του γιου της και του συζύγου της στο δουκάτο της Βρετάνης πολεμώντας ενεργά στο πεδίο της μάχης, επιδεικνύοντας σημαντικές ικανότητες ως στρατιωτική ηγέτιδα, ενάντια στις διεκδικήσεις της Ιωάννας του Παντιέβρ στην διαμάχη που έμεινε γνωστή ως «Πόλεμος των Δύο Ιωάννων» που αποτέλεσε μέρος του Εκατονταετούς Πολέμου.
Λόγω του δυναμισμού της απέκτησε το προσωνύμιο «Ιωάννα η Φλόγα» ή «Φλογερή Ιωάννα» ενώ ο φιλόσοφος Ντέιβιντ Χιουμ την αποκάλεσε «πιο εκπληκτική γυναίκα της εποχής της».
Η ζωή της
Η Ιωάννα της Φλάνδρας γεννήθηκε γύρω στο 1295 και ήταν κόρη του Λουδοβίκου Α΄, κόμη του Νεβέρ και της Ιωάννας, κόμησσας του Ρετέλ. Αν και παππούς της ήταν ο κόμης της Φλάνδρας, Ροβέρτος Γ΄, ο πατέρας της δεν κληρονόμησε ποτέ αυτόν τον τίτλο γιατί πέθανε πριν από τον πατέρα του, αλλά παρ’όλα αυτά η Ιωάννα έμεινε γνωστή ως «Ιωάννα της Φλάνδρας».
Το 1329 παντρεύτηκε τον Ιωάννη του Μονφόρ και μαζί του έκανε δύο παιδιά:
το 1339 τον Ιωάννη Δ΄, δούκα της Βρετάνης
και το 1341 την Ιωάννα, δούκισσα του Ντρέιτον
Αφορμή πολέμου διαδοχής της Βρετάνης
Το 1341 ο δούκας της Βρετάνης, Ιωάννης Γ΄, που ήταν μισαδελφός (αδελφός από άλλη μητέρα) του συζύγου της Ιωάννας, πέθανε χωρίς απογόνους έχοντας ορίσει ως διάδοχό του στο δουκάτο της Βρετάνης την ανιψιά του (κόρη του αδελφού του Γκι του Παντιέβρ), την Ιωάννα του Παντιέβρ. Λίγο πριν τον θάνατό του όμως συμφιλιώθηκε με τον μισαδελφό του, Ιωάννη του Μονφόρ, και είπε πως εκείνος θα τον διαδέχονταν.
Αυτή η κατάσταση προκάλεσε μία διαμάχη διαδοχής για το δουκάτο της Βρετάνης ανάμεσα στη Ιωάννα του Παντιέβρ και τον Ιωάννη του Μονφόρ καθώς ο τελευταίος διεκδικούσε τον τίτλο ως αρσενικός συγγενής αλλά η Ιωάννα του Παντιέβρ, σύμφωνα με τον Σαλικό Νόμο, διεκδικούσε τον τίτλο ως εκπρόσωπος του γηραιότερου αρσενικού απογόνου, δηλαδή του πατέρα της, Γκι του Παντιέβρ, που ήταν δευτερότοκος γιος, ενώ ο Ιωάννης του Μονφόρ ήταν τέταρτος στη διαδοχή.
Ο Ιωάννης του Μονφόρ πήγε στο Παρίσι για να ζητήσει από τον βασιλιά της Γαλλίας, Φίλιππο ΣΤ΄, να επιλύσει τη διαμάχη, αλλά εκείνος τον φυλάκισε και όρισε δούκισσα της Βρετάνης την Ιωάννα του Παντιέβρ, που ήταν παντρεμένη με τον ανιψιό του, Κάρολο των Μπλουά.
Ο Πόλεμος των Δύο Ιωάννων
Μαθαίνοντας πως ο σύζυγός της φυλακίστηκε, η Ιωάννα της Φλάνδρας όρισε ηγέτη των Μονφόρ τον γιο της, που τότε ήταν ακόμα νήπιο, πήρε τα όπλα ως εκπρόσωπός του και κατέλαβε τη Ρεντόν με σκοπό να ξεκαθαρίσει στην Ιωάννα του Παντιέβρ πως θα συνέχιζε εκείνη την διεκδίκηση του συζύγου της για το δουκάτο της Βρετάνης και μάλιστα ακόμα και με πόλεμο. Η κίνησή της αυτή προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο που κράτησε 23 χρόνια και ονομάστηκε «Ο πόλεμος των Δύο Ιωάννων» γιατί έγινε μεταξύ της Ιωάννας της Φλάνδρας και της Ιωάννας του Παντιέβρ.
Αμέσως μετά η Ιωάννα της Φλάνδρας έσπευσε στο Χενμπόν για να το υπερασπιστεί γνωρίζοντας πως θα δεχθεί επίθεση και πολιορκία από τους Μπλουά ως αντίποινα και ζήτησε βοήθεια από τον Άγγλο βασιλιά, Εδουάρδο Γ΄. Ο Εδουάρδος, που διεκδικούσε τον γαλλικό θρόνο, θεώρησε πως θα ήταν χρήσιμο να έχει ως σύμμαχο τη Βρετάνη στις δικεδικήσεις του και έστειλε στην Ιωάννα τη βοήθεια που είχε ζητήσει.
Πολιορκία της Χενμπόν
Όπως περίμενε η Ιωάννα, ο Κάρολος των Μπλουά έφτασε στη Χενμπόν το 1342 και ξεκίνησε την πολιορκία, κατά την διάρκεια της οποίας η Ιωάννα συμμετείχε ενεργά στη μάχη φορώντας πανοπλία και παίρνοντας τα όπλα ενώ παρότρυνε τις γυναίκες της πόλης «να σκίσουν τις φούστες τους και να πάρουν την ασφάλειά τους στα χέρια τους».
Κάποια στιγμή παρατήρησε από το κάστρο της πόλης πως το εχθρικό στρατόπεδο ήταν σχεδόν αφύλακτο. Αμέσως οργάνωσε αιφνιδιαστική επίθεση ηγούμενη δύναμης 300 αντρών και έκαψε τις σκηνές και τα τρόφιμα του εχθρού. Αυτό της χάρισε το προσωνύμιο «Ιωάννα η Φλόγα» ή «Φλογερή Ιωάννα». Μόλις ο Κάρολος κατάλαβε τι είχε γίνει, τής έκλεισε τον δρόμο επιστροφής στη Χενμπόν, αλλά εκείνη οδήγησε τους άντρες της στη Βρέστη προσελκύοντας ταυτόχρονα και ένα τμήμα από την δύναμη του Καρόλου. Όταν ασφάλισε και τη Βρέστη, συγκέντρωσε και άλλους άντρες και επέστρεψε κρυφά στη Χενμπόν.
Τότε ο Κάρολος των Μπλουά απέκοψε τις προμήθειες στη Χενμπόν προσπαθώντας να προκαλέσει λιμό και ο επίσκοπος της Λυών έσπευσε να πείσει την Ιωάννα να παραδοθεί. Όμως η Ιωάννα είδε από το παράθυρο να καταφτάνει ο Αγγλικός στόλος ως ενίσχυση στον αγώνα της και αρνήθηκε. Με την βοήθεια των Άγγλων κράτησε τη Χενμπόν και ο Κάρολος αναγκάστηκε να υποχωρήσει.
Αντεπίθεση
Η Ιωάννα γνώριζε πως οι Μπλουά δεν επρόκειτο να μείνουν άπραγοι μετά την ήττα τους και πήγε στην Αγγλία για να ζητήσει περισσότερες ενισχύσεις. Στην επιστροφή όμως το πλοίο της δέχτηκε επίθεση από τον Λουδοβίκο της Ισπανίας που ήταν σύμμαχος των Μπλουά. Ακολούθησε σκληρή μάχη σώμα με σώμα στην οποία η Ιωάννα συμμετείχε και η ίδια «με την καρδιά λονταριού, κρατώντας λόγχη». Τελικά οι Άγγλοι κατάφεραν να αποκρούσουν την επίθεση και η Ιωάννα έφτασε στη Γαλλία και κατέλαβε τη Βαν. Μετά πολιόρκησε τη Ρεν αλλά μετά από μακρόχρονο αμφίρροπο αγώνα αναγκάστηκε να λήξει την πολιορκία με τη Συνθήκη του Μαλεστρουά το 1343 με αντάλλαγμα την απελευθέρωση του συζύγου της, που όμως πέθανε δύο μόλις χρόνια αργότερα. Το 1347 οι Άγγλοι συνέλαβαν για λογαριασμό της τον Κάρολο. Στο σημείο αυτό η Ιωάννα άφησε τον έλεγχο της μάχης στους Άγγλους και πήγε να ζήσει στην Αγγλία. Το 1364 ο πόλεμος για την διαδοχή της Βρετανης έληξε με νίκη του Οίκου Μονφόρ και δούκας της Βρετάνης έγινε ο γιος της Ιωάννας, Ιωάννης Δ΄.
Αιχμαλωσία και θάνατος
Αν και αρχικά η Ιωάννα έγινε δεκτή στην Αγγλία με τιμές, κάποια στιγμή αργότερα φυλακίστηκε στο κάστρο του Τίκχιλ από τον Εδουάρδο Γ΄. Αιτία ειπώθηκε πως ήταν κάποια ψυχική νόσος που λέγεται πως εμφάνισε προς το τέλος της ζωής της η Ιωάννα, αλλά έχει διατυπωθεί και η θεωρία πως απλά ο Εδουάρδος ήθελε να ενισχύσει την εξουσία του στη Βρετάνη. Η Ιωάννα της Φλάνδρας πέθανε στη φυλακή το 1374.
Πρόγονοι
Υστεροφημία
Η Ιωάννα της Φλάνδρας θεωρήθηκε πρότυπο πολεμίστριας στη Βρετάνη και ίσως και να άσκησε επιρροή και στην Ιωάννα της Λωρραίνης αργότερα. Ο Ζαν Φρουασάρ, ιστορικός της εποχής της, είπε πως «διέθετε το θάρρος ενός άντρα και την καρδιά ενός λιονταριού» ενώ ο Ντείβιντ Χιούμ την περιέγραψε ως την «πιο εκπληκτική γυναίκα της εποχής της».
Οι βικτωριανές φεμινίστριες την θεώρησαν πρότυπο ενώ η φιλόσοφος Χάριετ Τέιλορ Μιλ την αναφέρει ως μία από τις «ηρωικές πυργοδέσποινες» του Μεσαίωνα στο έργο της «Η Χειραφέτηση των Γυναικών». Η ακτιβίστρια Αμέλια Μπλούμερ την χαρακτήρισε ως μία από τις «ηρωικές γυναίκες» της εποχής της.
Ο ιστορικός Πιρς Μπάτλερ είπε πως «τη μάθαμε μέσα από το ενθουσιώδες κείμενο του Φρουασάρ ως αμαζόνα, αλλά δεν την γνωρίζουμε καθόλου ως γυναίκα... Στις αρετές που εκτιμούσε η ιπποσύνη αποδείχθηκε αδιαμφισβήτητα μια εκπληκτική γυναίκα: γενναία και προσωπικά ευγενής, με μυαλό που σχεδίαζε τολμηρές εκστρατείες και καρδιά που τη στήριζε στην έξαψη της μάχης. Αυθόρμητη και γενναιόδωρη, μεγαλόψυχη ηγεμόνισσα και θαυμάστρια όλων των πράξεων ιπποτικής τόλμης που ήταν τόσο πρόθυμη να πραγματώσει και η ίδια.»
Η Ιωάννα αργότερα απέκτησε ιδιαίτερη θέση στη λαϊκή συνείδηση των ανθρώπων της Βρετάνης ως φλογερή πολεμίστρια, ειδικά μετά από μία μπαλάντα που εξιστορούσε τα κατορθώματά της κατά την πολιορκία της Χενμπόν, που συμπεριλήφθηκε στις «Μπαλάντες της Βρετάνης», μία συλλογή Βρετονικών λαϊκών τραγουδιών που εκδόθηκε το 1839. Κατά τον 20ο αιώνα η Ιωάννα της Φλάνδρας παρουσιάστηκε επίσης ως Βρετονή ηρωίδα που αντιστάθηκε στη γαλλική κατοχή.
Βλέπε επίσης
Ιωάννα της Λωρραίνης
Παραπομπές
Πολεμίστριες
Πολεμίστριες στη Γαλλία
Ιστορία της Γαλλίας
Ιστορία του Μεσαίωνα
Μεσαιωνική Γαλλία
Βρετόνοι
Δούκισσες της Βρετάνης
|
528269
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ιωάννης της Σουαβίας
|
Ο Ιωάννης, γερμ. Johann (π. 1290 - 13 Δεκεμβρίου 1312/13) από τον Οίκο των Αψβούργων, ήταν ο φονέας του θείου του Αλβέρτου Α΄. Με αυτό οι Αψβούργοι έχασαν την πρώτη ευκαιρία να γίνουν κληρονομικοί βασιλείς της Γερμανίας.
Νεανικά έτη
Γεννήθηκε λίγο πριν ή μετά το θάνατο του πατέρα του Ροδόλφου Β΄ δούκα της Αυστρίας. Μητέρα του ήταν η Αγνή Πρεμυσλιδών, κόρη του Ότακαρ Β΄ της Βοημίας. Το 1282 ο Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας έδωσε στους γιους του Αλβέρτο Α΄ και Ροδόλφο Β΄ το δουκάτο της Αυστρίας & Στυρίας, αλλά το επόμενο έτος ο Ροδόλφος Β΄ πιέστηκε να παραιτηθεί. Έτσι το 1283 στο Ράινφελντεν συμφωνήθηκε η παραίτησή του υπέρ του αδελφού του. Του δόθηκε ο τίτλος του δούκα της Σουαβίας.
Ο Ιωάννης πέρασε τη νεότητά του στην Αυλή της Βοημίας και στο Μπουργκ της Σουαβίας. Όταν ενηλικιώθηκε ένιωσε στερημένος από την κληρονομία και όταν ο θείος του εκλέχθηκε το 1298 βασιλιάς της Γερμανίας, του ζήτησε μερίδιο από τις κτήσεις των Αψβούργων. Ο Αλβέρτος Α΄ δεν του έδωσε μερίδιο, ούτε τις κτήσεις στη Σουαβία (τη μετά λεγόμενη Πέραν Αυστρία) που είχαν δοθεί στον πατέρα του το 1283. Μάλιστα το 1306 ο θείος του τοποθέτησε στο θρόνο της Βοημίας τον πρωτότοκο γιο του Ροδόλφο Α΄, αν και ο Ιωάννης είχε δικαίωμα διαδοχής, ως εγγονός του Ότακαρ Β΄. Τον Ιωάννη αποκαλούσαν ειρωνικά δούκα της Ακτημοσύνης. Τότε ο Ιωάννης με ορισμένους ευγενείς της Σουαβίας σχεδίασε να δολοφονήσει τον Αλβέρτο Α΄.
Το 1308 σε ένα συμπόσιο των Αψβούργων στο Βίντερτουρ, ο οικοδεσπότης Αλβέρτος Α΄ πρόσφερε ένα στεφάνι με άνθη στον Ιωάννη, που το απέρριψε λέγοντας ότι δεν θα δεχθεί να αποζημιωθεί από τον θείο του με άνθη και προκλήθηκε σκάνδαλο. Την επόμενη ημέρα ο Αλβέρτος Α΄, περνώντας τον ποταμό Ρόις κοντά στο Βίντις, απομονώθηκε από τους ακολούθους του και δέχθηκε επίθεση από τον Ιωάννη και τους συνωμότες του. Χωρίς αφορμή, ο Ιωάννης του άνοιξε το κρανίο. Ο διάδοχος του Αλβέρτου Α΄, ο Ερρίκος Ζ΄ της Γερμανίας τον έθεσε υπό βασιλική απαγόρευση (reichsacht). Για να ξεφύγει από την εκδίκηση των έξι γιων του Αλβέρτου Α΄, κατέφυγε στην Ιταλία, σε μία μονή της Πίζας, αλλά αυτό είναι αβέβαιο.
Το 1322 στη μάχη του Μύλντορφ, ο δευτερότοκος γιος του Αλβέρτου Α΄, ο Φρειδερίκος Α΄ ηττήθηκε στην προσπάθειά του να γίνει βασιλιάς της Γερμανίας· οι Αψβούργοι δεν μπόρεσαν τότε να αποκτήσουν το αξίωμα κληρονομικά. Αυτό θα γίνει τρεις γενιές μετά, το 1438 από τον Αλβέρτο Β΄ της Γερμανίας.
Οίκος των Αψβούργων
Δούκες της Σουαβίας
|
228302
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1325%20%CE%99%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
1325 Ινάντα
|
Η Ινάντα (Inanda) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,194. Ανακαλύφθηκε το 1934 από τον Νοτιοαφρικανό αγγλικής καταγωγής αστρονόμο Σύριλ Τζάκσον, που παρατηρούσε από το Γιοχάνεσμπουργκ, και πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη της Νότιας Αφρικής.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Ινάντα εκτιμάται σε 10,87 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,3756. Η Ινάντα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε περίπου 18 ως 23 ώρες.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Ιναντα
|
536956
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82%202017%E2%80%9318
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Κέρκυρας 2017–18
|
Για την περίοδο 2017–18, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κέρκυρας είναι η διοργανώτρια αρχή, υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των καθιερωμένων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, στο νομό Κέρκυρας.
Η πρωταθλήτρια ομάδα της ΕΠΣ Κέρκυρας κερδίζει την άνοδο στη Γ΄ Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία.
Ο θεσμός του κυπέλλου, αποτελεί ταυτόχρονα την πρώτη φάση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών της ΕΠΟ. Η ομάδα που ανακηρύσσεται κυπελλούχος ΕΠΣ Κέρκυρας, αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Ερασιτεχνών.Παράλληλα αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Ελλάδας της επόμενης περιόδου.
Η σεζόν 2017-18 περιλαμβάνει πρωτάθλημα, κύπελλο και σούπερ καπ. Επίσης περιλαμβάνει πρωταθλήματα υποδομών.
Πρωτάθλημα
Η δομή του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Κέρκυρας είναι η εξής:
Α1 Κατηγορία (14 ομάδες)
Α΄ Κατηγορία (14 ομάδες)
Β΄ Κατηγορία (15 ομάδες)
Α1 Κατηγορία
Ο πρωταθλητής κερδίζει την άνοδο στην Γ εθνική.Ο 13ος και 14ος υποβιβάζονται στην Α κατηγορία.τον πρώτο γύρο των πλέυ άουτ τα σωματεία από την 9η ως την 12η θέση θα παίξουν χιαστί με πλεονέκτημα έδρας στα σωματεία που τερμάτισαν ψηλότερα εφόσον έχουν βαθμολογική διαφορά μέχρι 6 βαθμούς.Σε περίπτωση ισοπαλίας ή νίκης των φιλοξενούμενων (χωρίς παράταση ή πέναλτι) γίνονται επαναληπτικοί σε ουδέτερο γήπεδο.Αν τα σωματεία έχουν από μια νίκη ή έρθουν ισόπαλα (χωρίς παράταση ή πέναλτι),νικητής είναι αυτό που τερμάτισε ψηλότερα.Αν υπάρχει διαφορά μεγαλύτερη από τους 6 βαθμούς τα πλέυ άουτ συνεχίζονται με την β φάση.Στην β φάση οι ηττημένοι της πρώτης φάσης παίζουν μεταξύ τους με τους ίδιους κανόνες.Σε περίπτωση που υπάρξει δεύτερος αγώνας,νικητής είναι αυτός που μάζεψε περισσότερους βαθμούς στους 2 αγώνες.Αν υπάρχει ισοπαλία στους βαθμούς,νικητής είναι αυτός που τερμάτισε ψηλότερα.Ο ηττημένος υποβιβάζεται στην Α κατηγορία ενώ ο νικητής καταλαμβάνει την 11η θέση και πέφτει εφόσον υποβιβαστεί ομάδα από την Γ εθνική.
Η χρονιά ξεκίνησε με μπαράζ για να καλυφθεί το κενό του ΑΟ Μεσογγής που δεν δήλωσε συμμετοχή.Ο αγώνας ήταν μεταξύ των ομάδων ΑΕ Φαιάκων και Εθνικό Περουλάδων που έχασαν την άνοδο στα play off.Ο αγώνας έγινε στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στο γήπεδο της ΕΠΣ Κέρκυρας.Ο Εθνικός Περουλάδων κέρδισε με 1-0 και είναι αυτός που κέρδισε την άνοδο στην Α1.Στην συνέχεια όμως αρνήθηκε να δηλώσει συμμετοχή στην Α1.Το ίδιο έγινε και με τον ηττημένο στο μπαράζ,ΑΕ Φαιάκων.Η θέση τελικά καλύφθηκε από τον ΑΟ Ομόνοια Γαστουρίου.
- Η ομάδα ΑΟ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΝΥΜΦΩΝ έχει -2 βαθμούς από ποινές
- Η ομάδα ΑΠΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ έχει -2 βαθμούς από ποινές
Play out
Α φάση
Οι αγώνες ΑΟ Παξοί-ΑΕ Καναλίων και ΑΠΣ Αναγέννηση Περιβολίου-ΑΟ Κοντόκαλι που αποτελούν την πρώτη φάση δεν θα πραγματοποιηθούν γιατί υπάρχει διαφορά μεγαλύτερη των 6 βαθμών.Παραμένουν στην κατηγορία ΑΟ Παξοί και ΑΠΣ Αναγέννηση Περιβολίου.
Β φάση
Ο αγώνας έγινε στις 6 Μαίου 2018.Ο ΑΟ Κοντόκαλι παρέμεινε στην κατηγορία.
ΑΟ Κοντόκαλι-ΑΕ Καναλίων 3-0
Α Κατηγορία
Ο πρωταθλητής και ο δεύτερος προβιβάζονται στην Α1.Οι ομάδες στις θέσεις 3-6 παίζουν μεταξύ τους χιαστί εφόσον έχουν διαφορά ως 6 βαθμούς.Το σύστημα είναι ίδιο με αυτήν των πλέυ άουτ της Α1.Προβιβάζονται δυο σωματεία.Ο 13ος και 14ος υποβιβάζονται στην Β κατηγορία.Οι ομάδες από την 9η θέση μέχρι την 12η θέση παίζουν play out με τους ίδιους κανονισμούς.
Η χρονιά ξεκίνησε με αγώνα μπαράζ εξαιτίας της μη συμμετοχής του ΑΟ Μεσογγής στην Α1.Ο αγώνας ήταν μεταξύ των ομάδων Αστέρα Μωραίτικων και του ΑΟΚ Φαίαξ.Ο αγώνας έγινε στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στο γήπεδο της ΕΠΣ Κέρκυρας.Ο Αστέρας Μωραίτικων κέρδισε με 7-0 και είναι αυτός που ανέβηκε στην Α κατηγορία.
- Η ομάδα ΑΠΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΒΑΛΑΝΕΙΟΥ έχει -5 βαθμούς από ποινές
Play off
Α φάση
Ο αγώνας ΑΠΣ Αυγερινός Βαλανειού-ΑΕ Φαιάκων δεν θα πραγματοποιηθεί γιατί υπάρχει διαφορά μεγαλύτερη των 6 βαθμών.Ο Αυγερινός Βαλανειού ανεβαίνει κατηγορία.Ο αγώνας ΑΟ Ατρόμητος Στρογγυλής-ΑΠΣ Όλυμπος θα γίνει στις 6 Μαίου 2018.
ΑΟ Ατρόμητος Στρογγυλής-ΑΠΣ Όλυμπος 2-2
Μετά την ισοπαλία στον αγώνα Ατρόμητος Στρογγυλής-ΑΠΣ Όλυμπος,έγινε επαναληπτικός σε ουδέτερη έδρα,στο γήπεδο του Πετριτή, στις 9 Μαίου 2018.
ΑΟ Ατρόμητος Στρογγυλής-ΑΠΣ Όλυμπος 1-0
Play out
Α φάση
Ο αγώνας ΑΟ Αστέρας Μωραίτικων-ΑΕ Μέγας Αλέξανδρος δεν θα πραγματοποιηθεί γιατί υπάρχει διαφορά μεγαλύτερη των 6 βαθμών.Ο Αστέρας Μωραίτικων παραμένει στην κατηγορία.Ο αγώνας ΑΟ Εθνικός Περουλάβων-ΑΟ Αστέρας Σπαρτύλας έγινε στις 6 Μαίου 2018.Ο Εθνικός Περουλάβων παρέμεινε στην κατηγορία.
ΑΟ Εθνικός Περουλάβων-ΑΟ Αστέρας Σπαρτύλας 4-1
Β φάση
Ο αγώνας έγινε στις 12 Μαίου 2018.
ΑΟ Αστέρας Σπαρτύλας-ΑΕ Μέγας Αλέξανδρος 0-2
Μετά την νίκη της ΑΕ Μέγας Αλέξανδρος έγινε επαναληπτικός σε ουδέτερο γήπεδο,στο γήπεδο Παλαιοκαστριτών,στις 16 Μαίου 2018.Ο νικητής παραμένει στην κατηγορία ενώ με ισοπαλία παραμένει η ΑΕ Μέγας Αλάξανδρος.
ΑΟ Αστέρας Σπαρτύλας-ΑΕ Μέγας Αλέξανδρος 1-3
Β Κατηγορία
Δεν δήλωσαν συμμετοχή οι σύλλογοι ΓΕ Θιναλίου, Ολυμπιακός Μαντουκιού και Αετός Κουσπάδων.Συμμετέχουν ξανά οι σύλλογοι Θύελλα Γαρίτσας και Ατρόμητος Άφρας ενώ νέα συμμετοχή είναι οι ΠΑΣ Δίας Κασσιώπης και ο νεοσύστατος Νέος Όλυμπος 2017.Ο ΑΟ Μεσσογής δεν δήλωσε συμμετοχή σε καμία κατηγορία.- Η ομάδα ΠΑΣ ΔΙΑΣ ΚΑΣΣΙΟΠΗΣ έχει -5 βαθμούς από ποινές
- Η ομάδα ΑΠΣ ΘΥΕΛΛΑ έχει -3 βαθμούς από ποινές
Play off
Α φάση
Ο αγώνας ΠΑΣ Δίας Κασσιώπης-ΑΠΣ Ατρόμητος Άφρας δεν θα πραγματοποιηθεί γιατί υπάρχει διαφορά μεγαλύτερη των 8 βαθμών.Ο ΠΑΣ Δίας Κασσιώπης προβιβάζεται στην Α κατηγορία.Ο αγώνας ΑΟ Βέλος-ΑΟ Κεραυνός Δραγωτινών ήταν προγραμματισμένος να γίνει στις 6 Μαίου 2018.Ανέβηκε ο ΑΟ Βέλος αφού ο Κεραυνός Δραγωτινών παραιτήθηκε του αγώνα.
ΑΟ Βέλος-ΑΟ Κεραυνός Δραγωτινών 3-0 αα
Κύπελλο
Στο θεσμό του κυπέλλου συμμετέχουν τα σωματεία της Ε.Π.Σ. Κέρκυρας.Προαιρετική είναι η συμμετοχή για τα σωματεία της Β κατηγορίας.Τα σωματεία είναι χωρισμένα σε δυο ομίλους, εξασφαλίζοντας 4 ομάδες ο καθένας στην προημιτελική φάση.Ο ΑΟ Παξοί θα συμμετέχει στον ένα από τους δυο ομίλους μετά από κλήρωση.
Α φάση
Οι αγώνες γίνονται σε δυο ομίλους και είναι νοκ άουτ.Οι αγώνες έγιναν στις 13,17,20,23,24 Σεπτεμβρίου 2017.
Βορράς
ΑΟ Κένταυρος Αρίλλα-ΑΟ Ομόνοια Γαστουρίου 3-3 (5-3 παρ.)
Θιναλιακός Αχαράβης-ΑΟ Αστέρας Λιαπάδων 2-0
Εθνικός Περουλάδων-Ηρακλής Αγίων Δέκα 5-2
Ατρόμητος Άφρας-Οδυσσέας Αυλιωτών 0-4
Ολυμπιάδα Καρουσάδων-ΑΕ Φαιάκων 1-1 (2-1 παρ.)
ΑΠΣ Αυγερινός Βαλανειού-Αχιλλέας Νυμφών 1-3
ΑΣ Ηρακλής Σφακερών-ΑΟ Παξοί 1-8
ΑΟ Κοντόκαλι-ΑΟ Αστέρας Σπαρτύλας 2-0
ΑΣ Κεραυνός Ποταμού-ΑΠΣ Μπενίτσες 2-3
Νότος
Όλυμπος Κέρκυρας-Βολίδα Κάτω Γαρούνα 0-1
ΑΕ Λευκίμμης-ΑΟ Κάβος 4-1
ΑΟ Ατρόμητος Στρογγυλής-ΑΟ Ποσειδώνας Βιταλάδων 3-0
ΑΕ Μέγας Αλέξανδρος-Κρόνος Αργυράδων 0-2
ΑΟ Αστέρας Πετριτή-ΑΟΚ Κέρκυρα (Κ-20) 1-0
ΑΟ Αστέρας Μωραίτικων-ΟΦ Αγίου Ματθαίου 0-5
Αναγέννηση Περιβολίου-ΑΟ Κεραυνός Δραγωτινών 4-1
ΑΕ Καναλίων-Νέος Όλυμπος Κέρκυρας 2017 1-0
Χωρίς αγώνα:Κέρκυρα ΠΟ (Corfu fc)
Β φάση
Οι αγώνες γίνονται σε δυο ομίλους και είναι νοκ άουτ.Οι αγώνες έγιναν στις 18 και 25 Οκτωβρίου 2017
Βορράς
Οδυσσέας Αυλιωτών-Ολυμπιάδα Καρουσάδων 2-2 (3-4 παρ.)
Χωρίς αγώνα:ΑΟ Κένταυρος Αρίλλα,Θιναλιακός Αχαράβης,Εθνικός Περουλάδων,Αχιλλέας Νυμφών,ΑΟ Παξοί,ΑΟ Κοντόκαλι,ΑΠΣ Μπενίτσες
Νότος
Κρόνος Αργυράδων-ΑΟ Αστέρας Πετριτή 4-0
Χωρίς αγώνα:Βολίδα Κάτω Γαρούνα,ΑΕ Λευκίμμης,ΑΟ Ατρόμητος Στρογγυλής,ΟΦ Αγίου Ματθαίου,Αναγέννηση Περιβολίου,ΑΕ Καναλίων,Κέρκυρα ΠΟ (Corfu fc)
Ο αγώνας Κρόνος Αργυράδων-ΑΟ Αστέρας Πετριτή διακόπηκε εξαιτίας φωτιάς.Ο αγώνας συνεχίστηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.
Γ φάση
Οι αγώνες γίνονται σε δυο ομίλους και είναι νοκ άουτ.Οι αγώνες έγιναν στις 25 και 26 Οκτωβρίου 2017 και 1 Νοεμβρίου 2017.
Βορράς
Αχιλλέας Νυμφών-Ολυμπιάδα Καρουσάδων 2-0
ΑΟ Παξοί-ΑΟ Κένταυρος Αρίλλα 3-1
Θιναλιακός Αχαράβης-Εθνικός Περουλάβων 5-0
ΑΠΣ Μπενίτσες-ΑΟ Κοντοκάλι 2-2 (2-2 παρ. 2-4 πεν.)
Νότος
Κέρκυρα ΠΟ (Corfu fc)-Βολιδα Κάτω Γαρούνα 0-3
ΑΕ Καναλίων-Αναγέννηση Περιβολίου 0-5
ΑΕ Λευκίμμης-ΑΟ Ατρόμητος Στρογγυλλής 2-0
ΟΦ Αγίου Ματθαίου-Κρόνος Αργυράδων 4-1
Δ φάση
Οι αγώνες ήταν διπλοί και έγιναν στις 22 Νοεμβρίου 2017 και 6 Δεκεμβρίου 2017
ΑΟ Παξοί-ΟΦ Αγίου Ματθαίου 3-3
ΟΦ Αγίου Ματθαίου-ΑΟ Παξοί 4-1
ΑΟ Κοντοκάλι-Βολίδα Κάτω Γαρούνα 0-1
Βολίδα Γαρούνα-ΑΟ Κοντοκάλι 1-0
ΑΕ Λευκίμμης-Θιναλιακός Αχαράβης 2-0
Θιναλιακός Αχαράβης-ΑΕ Λευκίμμης 0-1
Αναγέννηση Περιβολίου-Αχιλλέας Νυμφών 2-1
Αχιλλέας Νυμφών-Αναγέννηση Περιβολίου 3-2
Ε φάση
Οι αγώνες είναι διπλοί.Οι πρώτοι έγιναν στις 17 και 24 Ιανουαρίου 2018 και οι δεύτεροι στις 14 Φεβρουαρίου 2018
Αναγέννηση Περιβολίου-Βολίδα Κάτω Γαρούνα 0-1
Βολίδα Κάτω Γαρούνα-Αναγέννηση Περιβολίου 1-1
ΟΦ Αγίου Ματθαίου-ΑΕ Λευκίμμης 1-0
ΑΕ Λευκίμμης-ΟΦ Αγίου Ματθαίου 1-1
Στ φάση
Ο τελικός αγώνας ορίστηκε για τις 24 Μαρτίου 2018 στο ΕΑΚ Κέρκυρας.
Σούπερ Καπ
Τελικός
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Π.Σ. Κέρκυρας
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2017–2018
|
571991
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%91%CE%BB%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%201830
|
Εισβολή στο Αλγέρι το 1830
|
Η εισβολή στο Αλγέρι το 1830, αναφερόμενη και ως αποστολή στο Αλγέρι (γαλλικά: expédition d'Alger), ήταν στρατιωτική εκστρατεία που κράτησε από τον Ιούνιο μέχρι τον Ιούλιο του 1830 από τη Γαλλία κατά του εγιαλετίου του Αλγερίου. Το Αλγέρι ήταν, το δέκατο ένατο αιώνα, αυτόνομη επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που καταλήφθηκε από τον Μπαρμπαρόσα το 1516.
Ο βασιλιάς της Γαλλίας, Κάρολος Ι΄ και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου, ο πρίγκιπας ντε Πολινιάκ, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν στρατιωτική εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική την άνοιξη του 1830, το αργότερο ως τις 11 Απριλίου, ημερομηνία εντολής διορισμού του αρχηγού της εκστρατευτικής δύναμης, του κόμη του Μπουρμόντ. Η απόφαση αυτή βασίστηκε σε λόγους που αφορύσαν τόσο την εσωτερική πολιτική του Βασιλείου της Γαλλίας όσο και την επιδείνωση των σχέσεών του με το εγιαλέτι του Αλγερίου.
Η αποστολή ξεκίνησε στις 14 Ιουνίου, όταν η γαλλική εκστρατευτική δύναμη έφτασε στη χερσόνησο της Σιντί-Φερούχ. Η εκστρατεία έλαβε τέλος 21 ημέρες αργότερα, στις 5 Ιουλίου, όταν, μετά από αρκετές μάχες, ο Χουσεΐν, εκ μέρους του Αλγερίου, υπέγραψε στο Ελ Μπιαρ πράξη παράδοσης, τη συνθηκολόγηση του Αλγερίου. Στη συνέχεια, τα γαλλικά στρατεύματα εισήλθαν στην πόλη στις 9 Ιουλίου, ημερομηνία κατάληψης του Αλγερίου.
Η εκστρατεία αποτέλεσε το πρώτο επεισόδιο της κατάκτησης της Αλγερίας από τη Γαλλία. Ο οθωμανικός στρατός ήταν ιδιαίτερα απροετοίμαστος για τη γαλλική εισβολή, διότι υπερεκτιμώντας τη δική του δύναμη, έκανε έκκληση μόνο στα μισά από στρατεύματα που διέθετε.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολιορκίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
|
665955
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281456-1501%29
|
Μαργαρίτα της Βαυαρίας (1456-1501)
|
Η Μαργαρίτα, γερμ. Margarete von Bayern (7 Νοεμβρίου 1456 - 25 Ιανουαρίου 1501) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του δούκα της Βαυαρίας και με τον γάμο της έγινε εκλέκτορας του Παλατινάτου.
Βιογραφία
Ήταν η μόνη (επιζήσασα) κόρη του Λουδοβίκου Θ΄ του πλουσίου, δούκα της Βαυαρίας και της Αμαλίας των Βέττιν, κόρης του Φρειδερίκου Β΄, εκλέκτορα της Σαξονίας.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1474 τον Φίλιππο των Βίττελσμπαχ εκλέκτορα του Παλατινάτου και είχε τέκνα:
Λουδοβίκος Ε΄ 1478-1544, εκλέκτορας του Παλατινάτου.
Φίλιππος 1480-1541, επίσκοπος του Φράιζινγκ και του Νάουμπουργκ.
Ρούπρεχτ 1481-1504, επίσκοπος του Φράιζινγκ. Γιος του ήταν ο Όθων Ερρίκος, εκλέκτορας του Παλατινάτου.
Φρειδερίκος Β΄ 1482-1556, εκλέκτορας του Παλατινάτου.
Ελισάβετ 1483-1522, παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο Γ΄, λαντγράβο της Έσσης-Μάρμπουργκ και έπειτα τον Φίλιππο Α΄, μαργράβο του Μπάντεν.
Γεώργιος 1486-1529, επίσκοπος του Σπάιερ.
Ερρίκος 1487-1552, επίσκοπος της Ουτρέχτης.
Ιωάννης 1488-1538, αρχιεπίσκοπος του Ρέγκενσμπουργκ.
Αμαλία 1490-1524, παντρεύτηκε τον Γεώργιο Α΄, δούκα της Πομερανίας.
Ελένη 1493-1524, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Ε΄, δούκα του Μεκλεμβούργου.
Βόλφγκανγκ 1494-1496, κόμης του Νόιμαρκτ.
Αικατερίνη 1499-1526, ηγουμένη του αββαείου του Νόιμπουργκ.
Βαρβάρα 1491-1505 απεβ. 14 ετών, Όθων-Ερρίκος 1496, απεβ. 25 ημερών.
Πηγές
Max Spindler, Andreas Kraus: Handbook of Bavarian history, volume 3, p. 79 ff, C.H. Beck, 1995
Franz Prechtl: The "Amberger Wedding" 1474: a "wedding" for Amberg, Amberger Tourist Association, 1997.
Παραπομπές
Οίκος του Βίττελσμπαχ
Πριγκίπισσες τoυ Παλατινάτου
Εκλέκτειρες του Παλατινάτου
|
350039
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1
|
Βοτανοθεραπεία
|
Βοτανοθεραπεία είναι η χρήση των βοτάνων για θεραπευτικούς σκοπούς. Τα φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση ιατρικών θεραπειών για μεγάλο διάστημα της ανθρώπινης ιστορίας και πολλές από τις μεθόδους της παραδοσιακής ιατρικής εξακολουθούν να εφαρμόζονται ευρέως έως και σήμερα.
Η σύγχρονη ιατρική χρησιμοποιεί πολλές τιτλοδοτημένες ουσίες, που προέρχονται από φυτά, ως βάση συμβατικών τυποποιημένων ιδιοσκευασμάτων που έχουν αποδεδειγμένη θεραπευτική δράση. Παρόλο που η βοτανοθεραπεία εφαρμόζει σύγχρονα πρότυπα και ελέγχους στα βότανα, που χρησιμοποιεί, και στα φάρμακα, που παράγονται από φυσικές πηγές, δεν υπάρχουν πολλές κλινικές δοκιμές υψηλής ποιότητας και πρότυπα για την καθαρότητά τους και τη δοσολογία τους.
Η βοτανοθεραπεία είναι γνωστή επίσης ως φυτιατρική και φυτοθεραπεία. Με το όρο παραβοτανική (paraherbalism) περιγράφονται εναλλακτικές και ψευδοεπιστημονικές πρακτικές, που προωθούν την χρήση μη επεξεργασμένων φυτικών ή ζωικών εκχυλισμάτων ως φαρμάκων ή υγιεινών σκευασμάτων χωρίς στοιχεία για την αποτελεσματικότητα και ασφάλειά τους. Αυτή η πρακτική διαφέρει από τη χρήση φαρμάκων, που προέρχονται από φυτά στην συμβατική φαρμακολογία, επειδή δεν απομονώνει ούτε τυποποιεί τις βιολογικά δραστικές ενώσεις, αλλά στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η διατήρηση διαφόρων ουσιών από την πηγή τους χωρίς επεξεργασία τις κάνει ασφαλέστερες ή πιο αποτελεσματικές, κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν στοιχεία. Πολλά φυτικά συμπληρώματα διατροφής εμπίπτουν συνήθως σε αυτή την κατηγορία.
Παραπομπές
Εναλλακτική ιατρική
Συμπληρώματα διατροφής
Βοτανική
Ψευδοεπιστήμες
|
84346
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%A5%CE%A0
|
ΚΥΠ
|
Το αρκτικόλεξο ΚΥΠ μπορεί να σχετίζεται με τα παρακάτω λήμματα:
Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) της Ελλάδας, πρώην «Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών» (αρχικά ««Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Ελλάδος» [ΚΥΠΕ])
Κυπριακή Υπηρεσία Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρώην «Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών»
|
432288
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD
|
Αγαπάνθεμον
|
Το Αγαπάνθεμον είναι ελληνική κινηματογραφική ταινία του 1982.
Πλοκή
Δυο νέοι άνθρωποι, ένας άνδρας (Κώστας Βρεττός) και μια γυναίκα (Μυρτώ Παράσχη) συναντιώνται και ερωτεύονται. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους χωρίς να το κατορθώνουν. Αν και η αμοιβαία έλξη τους είναι έντονη δεν κατορθώνουν να υπερβούν τη μοναξιά τους.
Παρατηρήσεις
Είναι ταινία πειραματικού χαρακτήρα, δίχως διαλόγους, αλλά με λυρικού χαρακτήρα ποιητικές εικόνες.
Παραπομπές
Πηγές
Δημήτρης Κολιοδήμος, Λεξικό ελληνικών ταινιών, εκδόσεις Γένους, Αθήνα, 2001, σελ.15
Ελληνικές ταινίες
Ταινίες του 1982
Ελληνικές δραματικές ταινίες
Ταινίες γυρισμένες στην Ελλάδα
|
716905
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B1%20%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC
|
Σάλτσα κιμά
|
Η σάλτσα κιμά είναι η δημοφιλέστερη γέμιση για μακαρόνια στην Ελλάδα. Είναι μοσχαίρισιος κιμάς και σάλτσα ντομάτας καρυκευμένη με κανέλα, μπαχάρι και γαρίφαλο. Τα Mακαρόνια με κιμά (ζυμαρικά με γέμιση σάλτσας κιμά) είναι η βάση για το τσίλι του Σινσινάτι και τις σως που χρησιμοποιούνται ως γέμιση των χοτ ντογκ του Κόνεϊ Άιλαντ, πιάτα που αναπτύχθηκαν από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική στη δεκαετία του 1920.
Δείτε επίσης
Ελληνική κουζίνα
Παραπομπές
Ελληνική κουζίνα
|
53023
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82
|
Μιχαήλ Στρίντζης
|
Ο Μιχάλης-Γεράσιμος Στρίντζης ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός περισσότερο γνωστός διεθνώς για το θεώρημα De Carlo- Strintzis και τη συμβολή του στους τομείς της επεξεργασίας σήματος και εικόνας και της βιοϊατρικής, ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Πληροφορικής και Τηλεματικής.
Έλληνες ηλεκτρολόγοι μηχανικοί
|
797024
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%81%CE%AC%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AC%20%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Λουτρά της Τσεφαλά Ντιάνα
|
Τα Λουτρά της Τσεφαλά Ντιάνα (ιταλικά: Bagni di Cefalà Diana) είναι ιαματικό συγκρότημα στη Τσεφαλά Ντιάνα της Σικελίας, στην Ιταλία.
Ευρισκόμενα επί σημαντικού οδικού άξονα ο οποίος συνδέει το Παλέρμο με το Αγκριτζέντο, τα συγκεκριμένα λουτρά τροφοδοτούνταν μέσω φυσικής θερμής πηγής νερού (θερμοκρασίας μεταξύ 35,8 °C και 38 °C).
Αρχαιολογικές ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη τοποθεσία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000 από τη Γαλλική Σχολή Ρώμης και την τοπική αρχαιολογική υπηρεσία της περιοχής του Παλέρμο, οι οποίες οδήγησαν στη δυνατότητα χρονολόγησης της αρχικής χρήσης των λουτρών στον 10ο αιώνα, περίοδο κατά την οποία η ευρύτερη περιοχή τελούσε υπό την κυριαρχία των Καλβιδών του Εμιράτου της Σικελίας. Στη συνέχεια, υπέστησαν τροποποιήσεις κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα από τους Νορμανδούς, ενώ η χρήση και περαιτέρω τροποποίησή τους συνεχίστηκε έως και τον 20ό αιώνα.
Το κτίριο των λουτρών είναι χτισμένο σε τετραγωνικού σχήματος αρχιτεκτονικό σχέδιο, διαστάσεων 16 × 10 μέτρων, με δύο εισόδους, εκ των οποίων η κύρια βρίσκεται με κατεύθυνση προς τα βόρεια, ενώ η δεύτερη με κατεύθυνση προς τα δυτικά.
Παραπομπές
Λουτρά
Επαρχία του Παλέρμο
Αρχαιολογικοί τόποι στην Σικελία
Ιστορία της Σικελίας
Πρώιμος Μεσαίωνας
|
733161
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%202021
|
Γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές 2021
|
Οι ομοσπονδιακές εκλογές του 2021 για το 20ό γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο (Μπούντεσταγκ) διεξήχθησαν στις 26 Σεπτεμβρίου 2021. Την ίδια ημέρα θα διεξαχθούν και εκλογές για τοπικά κοινοβούλια σε Βερολίνο και Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία. Μετά τις εκλογές και το τέλος της θητείας της, η Άνγκελα Μέρκελ έχει ανακοινώσει ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αν και θα παραμείνει καγκελάριος έως την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για την συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού, που θα διαρκέσει εβδομάδες, ίσως και μήνες.
Εκλογικό σύστημα
Τα μέλη του Μπούντεσταγκ εκλέγονται με μικτό εκλογικό σύστημα. Α' ψήφος: Τα 299 μέλη εκλέγονται με πλειοψηφικό σύστημα από 299 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, δηλαδή ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους κερδίζει τη μία έδρα της περιφέρειας. Β' ψήφος: Τουλάχιστον 299 μέλη εκλέγονται με σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης από 16 πολυεδρικές περιφέρειες, και η κατανομή των εδρών γίνεται με σύστημα Σαιντ-Λαγκού. Το εκλογικό όριο για είσοδο ενός κόμματος στο Μπούντεσταγκ είναι 5% για το σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης και 3 έδρες για το πλειοψηφικό σύστημα. Έστω ότι ένα πολιτικό κόμμα κέρδισε περισσότερες έδρες με το πλειοψηφικό (Α') από όσες δικαιούται βάσει της αναλογικής εκπροσώπησης (Β'), τότε θα του επιτραπεί να κρατήσει τις «παραπανίσιες έδρες». Σύμφωνα με τον Ομοσπονδιακό Εκλογικό Νόμο που ισχύει από το 2013, αν κάποια κόμματα κερδίσουν «παραπανίσιες έδρες» τότε στα υπόλοιπα κόμματα θα δοθούν «έδρες εξισορρόπησης», ώστε να πληρούνται οι αναλογίες της αναλογικής εκπροσώπησης των κομμάτων στο κοινοβούλιο. Συνεπώς, το Μπούντεσταγκ θα αποτελείται από τουλάχιστον 598 μέλη, συν τα πρόσθετα μέλη που θα μπουν στο κοινοβούλιο με έδρες «παραπανίσιες» ή «εξισορρόπησης».
Η προσέλευση στην ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι Γερμανοί πολίτες ηλικίας άνω των 18 ετών. Τα ψηφοδέλτια έχουν δύο στήλες. Η πρώτη (Α') είναι κατάλογος με τα ονόματα των υποψηφίων που διεκδικούν έδρα με το πλειοψηφικό σύστημα, και ο εκλογέας πρέπει να ψηφίσει έναν υποψήφιο. Η δεύτερη (Β') στήλη είναι κατάλογος με κλειστές λίστες υποψηφίων των κομμάτων που διεκδικούν έδρες αναλογικής εκπροσώπησης, και ο εκλογέας πρέπει να ψηφίσει ένα κόμμα. Δηλαδή, κάθε υποψήφιος πρέπει να ρίξει δύο ψήφους, μία Α' και μία Β'.
Οι εκλογείς έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν μέσω ταχυδρομείου με επιστολική ψήφο.
Κατά την περίοδο μεταξύ των εκλογών, οι έδρες που κενώθηκαν πληρώνονται από υποψήφιο του ίδιου κόμματος. Οι έδρες ανεξάρτητων που κενώθηκαν, πληρώνονται με ειδικές εκλογές που διεξάγονται στην περιφέρειά τους.
Κόμματα
Στον παρακάτω πίνακα παρατίθενται τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο 19ο Μπούντεσταγκ.
Δημοσκοπήσεις
Στο γράφημα απεικονίζονται τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που έγιναν κατά την περίοδο από τις εκλογές του 2017 μέχρι τις εκλογές του 2021.
Αποτελέσματα
Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν μία επικράτηση του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με ποσοστό 25,7%. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, η οποία συγκέντρωσε το 24% των ψήφων, το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία του κόμματος. Τρίτο κόμμα αναδείχθηκαν οι Πράσινοι, με ποσοστό λίγο κάτω από 15%, την καλύτερη επίδοσή τους σε ομοσπονδιακές εκλογές.
Υποσημειώσεις και παραπομπές
Υποσημειώσεις
Παραπομπές
2021
Εκλογές του 2021
|
33353
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Υπερούσιος
|
Κατά ερμηνεία του όρου Υπερούσιος είναι εκείνος που τυγχάνει υπεράνω της ουσίας, ή υπεράνω της φύσης.
Υπερούσιος χαρακτηρίσθηκε από τους θεολογούντες των πρώτων μετά Χριστόν χρόνων ο Θεός (Χριστιανισμός) ως «επέκεινα της ουσίας κείμενος», (Ιουστίνος, Μέγας Αθανάσιος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός κ.ά.).
Ως Υπερούσιος όμως, ανυμνείται από τους υμνογράφους της Χριστιανικής Εκκλησίας και ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητας ("Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ...κλπ.").
Θρησκευτικές προσαγορεύσεις
|
439350
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%96%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Φορεσιά του Ζαγορίου
|
Η φορεσιά του Ζαγορίου είναι η παραδοσιακή γυναικεία ενδυμασία αστικού τύπου που φοριόταν κατά τα παλιότερα χρόνια στα 46 χωριά της περιοχής. Ως φορεσιά αντικατόπτριζε τα αυστηρά ήθη και τον χαρακτήρα της σχετικά κλειστής κοινωνίας των Ζαγοροχωρίων. Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα τροποποιήθηκε καθώς επηρεάστηκε από τη μόδα της εποχής.
Περιγραφή
Κύριο χαρακτηριστικό της φορεσιάς ήταν η φλοκάτα (είδος σιγκουνιού) που φτιαχνόταν από χοντρό μάλλινο ύφασμα, το οποίο πλαισίωναν κορδέλες, τσόχα (εξωτερικός επενδύτης) και κεντήματα κόκκινου χρώματος. Το πουκάμισο ήταν φτιαγμένο από μετάξι, μακρύ καθώς εκτεινόταν μέχρι τα γόνατα και είχε πλατιά μανίκια. Στη μέση δενόταν η ποδιά και στο ίδιο σημείο τοποθετούσαν τη ζώνη. Για το στολισμό του κεφαλιού χρησιμοποιούσαν μαύρο τσεμπέρι που ήταν φτιαγμένο από διακοσμημένο ύφασμα με τυποβαφική τεχνική. Την φορεσιά πλαισίωναν κοσμήματα όπως το θηλυκωτάρι (είδος πόρπης), οι καρφίτσες και οι καρφοβελόνες (περόνες) που χρησιμοποιούνταν για το στολισμό του μπούστου και του κεφαλιού.
Παραπομπές
Νομός Ιωαννίνων
Ελληνικές φορεσιές
|
371421
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD
|
Κένεθ Μπλάκμπερν
|
Ο Σερ Κένεθ Μπλάκμπερν (Sir Kenneth William Blackburne, GCMG, GBE (12 Δεκεμβρίου 1907 – 4 Νοεμβρίου 1980) υπήρξε Βρετανός αποικιακός αξιωματούχος. Ήταν ο πρώτος Γενικός Κυβερνήτης της Τζαμάικα. Τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη το 1952.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Μπόρντον της Αγγλίας. Υπηρέτησε ως υπάλληλος των αποικιών της Βρετανίας από το 1930 και μετά, στη Νιγηρία, την Παλαιστίνη , την Γκάμπια και τις Δυτικές Ινδίες από το 1943 ως το 1947. Την περίοδο από το 1947 ως το 1950 ήταν διευθυντής των υπηρεσιών πληροφοριών για τις αποικίες στο Λονδίνο και μετά επέστρεψε στις Δυτικές Ινδίες. Υπηρέτησε ως Κυβερνήτης των Υπήνεμων Νήσων από το 1950 ως το 1956 και ως Κυβερνήτης της Τζαμάικα από το 1957 ως το 1962. Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας το 1962, ο Μπλάκμπερν διορίστηκε στο αξίωμα του Γενικού Κυβερνήτη, θέση στην οποία έμεινε επί 3 μήνες. Τον διαδέχθηκε ο Τζαμαϊκανός Κλίφορντ Κάμπελ.
Ο Μπλάκμπερν απεβίωσε στο Ντάγκλας της Νήσου του Μαν, σε ηλικία 72 ετών.
Παραπομπές
Γενικοί Κυβερνήτες της Τζαμάικα
|
381326
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%B1%CE%AD%CF%81%CE%B1
|
Διαχωρισμός αέρα
|
Μια εγκατάσταση διαχωρισμού αέρα διαχωρίζει τον ατμοσφαιρικό αέρα στα πρωταρχικά του συστατικά, τυπικά άζωτο και οξυγόνο και κάποιες φορές επίσης αργό και άλλα σπάνια αδρανή αέρια.
Η πιο συνηθισμένη μέθοδος για τον διαχωρισμό του αέρα είναι η κρυογονική απόσταξη. Οι μονάδες κρυογενικού διαχωρισμού του αέρα (ASUs) κατασκευάζονται για να παρέχουν άζωτο ή οξυγόνο και συχνά συμπαράγουν αργό. Άλλες μέθοδοι όπως μεμβράνες, προσρόφηση με εναλλαγή πίεσης (PSA) και προσρόφηση με εναλλαγή κενού (VPSA), χρησιμοποιούνται εμπορικά για να διαχωρίσουν ένα μόνο συστατικό από τον συνηθισμένο αέρα. Υψηλής καθαρότητας οξυγόνο, άζωτο και αργό που χρησιμοποιούνται για ημιαγωγούς απαιτούν κρυογενική απόσταξη. Παρομοίως, οι μόνες βιώσιμες πηγές των ευγενών αερίων νέον, κρυπτό και ξένο είναι η απόσταξη του αέρα χρησιμοποιώντας τουλάχιστον δύο στήλες απόσταξης.
Κρυογονική διαδικασία υγροποίησης
Τα καθαρά αέρια μπορούν να διαχωριστούν από τον αέρα ψύχοντας τα πρώτα μέχρι να υγροποιηθούν και έπειτα με επιλεκτική απόσταξη των συστατικών στα διάφορα σημεία βρασμού. Η διαδικασία μπορεί να παραγάγει αέρια υψηλής καθαρότητας, αλλά είναι ενεργοβόρα. Αυτή η διεργασία ξεκίνησε από τον Καρλ φον Λίντε στις αρχές του εικοστού αιώνα και χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα για την παραγωγή αερίων υψηλής καθαρότητας.
Η διαδικασία κρυογονικού διαχωρισμού
απαιτεί μια πολύ στενή ενσωμάτωση ανταλλακτών θερμότητας και στηλών διαχωρισμού για να ληφθεί ένα καλό αποτέλεσμα και όλη η ενέργεια για την ψύξη παρέχεται από τη συμπίεση του αέρα στην είσοδο της μονάδας.
Για την επίτευξη χαμηλών θερμοκρασιών απόσταξης μια μονάδα διαχωρισμού αέρα απαιτεί έναν ψυκτικό κύκλο που λειτουργεί λόγω του φαινομένου Τζάουλ-Τόμσον και ο εξοπλισμός ψύξης πρέπει να κρατιέται μέσα σε έναν μονωμένο χώρο (που λέγεται συνήθως "ψυχρό δοχείο").
Η ψύξη των αερίων απαιτεί μεγάλα ποσά ενέργειας για να δουλέψει αυτός ο κύκλος ψύξης και παρέχεται από έναν αεροσυμπιεστή. Σύγχρονα ASUs χρησιμοποιούν στροβιλοδιαστολείς για ψύξη· η έξοδος του διαστολέα βοηθά τον αεροσυμπιεστή, για βελτιωμένο αποτέλεσμα.
Η διαδικασία αποτελείται από τα παρακάτω κύρια στάδια:
Πριν τη συμπίεση ο αέρας φιλτράρεται από τη σκόνη.
Ο αέρας συμπιέζεται με την τελική πίεση παράδοσης να καθορίζεται από τις ανακτήσεις και την κατάσταση του ρευστού (αερίου ή υγρού) των προϊόντων. Τυπική περιοχή πιέσεων είναι μεταξύ 5 και 10 bar. Το ρεύμα του αέρα μπορεί επίσης να συμπιεστεί σε διαφορετικές πιέσεις για την βελτίωση του αποτελέσματος του ASU. Κατά τη διάρκεια της συμπίεσης το νερό συμπυκνώνεται σε ενδιάμεσα ψυγεία.
Ο αέρας της διαδικασίας περνά γενικά μέσα από μια κλίνη μοριακού ηθμού (μοριακό φίλτρο), που αφαιρεί οποιονδήποτε υπολειπόμενο υδρατμό, καθώς και το διοξείδιο του άνθρακα, που θα πάγωνε και θα έφρασσε την κρυογονική συσκευή. Οι μοριακοί ηθμοί σχεδιάζονται συχνά για να αφαιρούν οποιουσδήποτε αέριους υδρογονάνθρακες από τον αέρα, επειδή αυτοί μπορεί να είναι πρόβλημα στην ακόλουθη απόσταξη του αέρα που μπορεί να οδηγήσει σε εκρήξεις. Η κλίνη των μοριακών ηθμών πρέπει να αναγεννάται. Αυτό γίνεται εγκαθιστώντας πολλαπλές μονάδες που λειτουργούν σε εναλλακτική κατάσταση και χρησιμοποιούν το ξηρό συμπαραγόμενο καυσαέριο για να εκροφήσει το νερό.
Ο αέρας της διεργασίας περνά μέσα από έναν ενσωματωμένο εναλλάκτη θερμότητας (συνήθως ένα πτερύγιο δίσκου εναλλάκτη θερμότητας) και ψύχεται από το προϊόν (και τα απόβλητα) κρυογονικά ρεύματα. Μέρος του αέρα υγροποιείται για να σχηματίσει ένα υγρό που είναι εμπλουτισμένο σε οξυγόνο. Το αέριο που απομένει είναι πιο πλούσιο σε άζωτο και αποστάζεται σε σχεδόν καθαρό άζωτο σε μια αποστακτική στήλη υψηλής πίεσης (HP). Ο συμπυκνωτής αυτής της στήλης απαιτεί ψύξη που λαμβάνεται από την παραπέρα διαστολή του πιο πλούσιου ρεύματος οξυγόνου μέσα από μια βαλβίδα ή μέσα από έναν στροβιλοδιαστολέα, (έναν αντίστροφο συμπιεστή).
Εναλλακτικά ο συμπυκνωτής μπορεί να ψυχθεί ανταλλάσσοντας θερμότητα με έναν αναβραστήρα σε μια αποστακτική στήλη χαμηλής πίεσης (LP) (που λειτουργεί σε 1,2-1,3 απόλυτα bar) όταν το ASU παράγει καθαρό οξυγόνο. Για να ελαχιστοποιηθεί το κόστος συμπίεσης ο συνδυασμένος συμπυκνωτής/αναβραστήρας των στηλών υψηλής/χαμηλής πίεσης πρέπει να λειτουργεί με μια θερμοκρασιακή διαφορά μόνο 1-2 βαθμών K, που απαιτεί εναλλάκτες θερμότητας με πτερύγια δίσκου από συγκολλημένο αλουμίνιο. Τυπικές τιμές καθαρότητας του οξυγόνου είναι από 97,5% έως 99,5% και επηρεάζουν τη μέγιστη ανάκτηση οξυγόνου. Η απαιτούμενη ψύξη για παραγωγή υγρών προϊόντων λαμβάνεται χρησιμοποιώντας το φαινόμενο Τζάουλ-Τόμσον σε έναν διαστολέα που τροφοδοτεί συμπιεσμένο αέρα άμεσα στη στήλη χαμηλής πίεσης. Συνεπώς, ένα συγκεκριμένο τμήμα του αέρα δεν διαχωρίζεται και πρέπει να αφήσει τη στήλη χαμηλής πίεσης ως ρεύμα αποβλήτων από το ανώτερο τμήμα του.
Επειδή το σημείο βρασμού του αργού (87,3 K σε πρότυπες συνθήκες) βρίσκεται μεταξύ του σημείου ζέσης του οξυγόνου (90,2 K) και του αζώτου (77,4 K), το αργό δημιουργείται στο κατώτερο τμήμα της στήλης χαμηλής πίεσης. Όταν παράγεται αργό, πλευρικός ατμός παίρνεται από τη στήλη χαμηλής πίεσης όπου η πίεση του αργού είναι η πιο υψηλή. Στέλνεται σε μια άλλη στήλη για να εξευγενίσει το αργό στην επιθυμητή καθαρότητα από την οποία το υγρό επιστρέφεται στην ίδια θέση στη στήλη χαμηλής πίεσης. Η χρήση των σύγχρονων δομημένων υλικών πλήρωσης που έχει πολύ χαμηλές πτώσεις πίεσης παράγει καθαρό αργό. Αν και το αργό είναι παρόν σε λιγότερο από 1% του εισερχόμενου αέρα, η στήλη αργού του αέρα απαιτεί σημαντικό ποσό ενέργειας λόγω της απαιτούμενης υψηλής αναλογίας αναρροής (περίπου 30) στη στήλη του αργού. Η ψύξη της στήλης του αργού μπορεί να δοθεί από από την ψυχρό διαστελόμενο πλούσιο υγρό ή από το υγρό άζωτο.
Τελικά τα παραγόμενα προϊόντα σε αέρια μορφή θερμαίνονται από τον εισερχόμενο αέρα σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Αυτό απαιτεί μια προσεκτική τεχνική ενσωμάτωσης θερμότητας που πρέπει να ακολουθεί σταθερότητα απέναντι στις διακυμάνσεις (λόγω της αλλαγής στις κλίνες των μοριακών ηθμών). Μπορεί επίσης να απαιτείται πρόσθετη εξωτερική ψύξη κατά την εκκίνηση.
Τα διαχωρισμένα προϊόντα παρέχονται κάποιες φορές μέσα από αγωγούς σε μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές κοντά στην εγκατάσταση παραγωγής. Η μεταφορά των προϊόντων σε μεγάλη απόσταση γίνεται στέλνοντας υγρό προϊόν για μεγάλες ποσότητες ή ως κρυογονικά δοχεία ντιούαρ ή κυλίνδρους αερίων για μικρές ποσότητες.
Μη κρυογονικές μέθοδοι
Η προσρόφηση με εναλλαγή πίεσης παρέχει διαχωρισμό του οξυγόνου ή αζώτου από τον αέρα χωρίς υγροποίηση. Η διεργασία λειτουργεί περίπου σε θερμοκρασία περιβάλλοντος· ένας ζεόλιθος (μοριακός σπόγγος) εκτίθεται σε υψηλή πίεση αέρα, έπειτα ο αέρας ελευθερώνεται και μια προσροφημένη μεμβράνη του επιθυμητού αερίου απελευθερώνεται. Το μέγεθος του συμπιεστή είναι πολύ μειωμένο συγκρινόμενο με μια εγκατάσταση υγροποίησης και φορητοί συμπυκνωτές οξυγόνου κατασκευάζονται με αυτόν τον τρόπο για να παράσχουν αέρα εμπλουτισμένο σε οξυγόνο για ιατρικούς σκοπούς. Η προσρόφηση με εναλλαγή κενού είναι μια παρόμοια διεργασία, αλλά το αέριο προϊόν παράγεται από τον ζεόλιθο σε υποατμοσφαιρική πίεση.
Οι τεχνολογίες μεμβράνης μπορούν να παράσχουν εναλλακτικές, χαμηλότερης ενέργειας προσεγγίσεις στον διαχωρισμό του αέρα. Για παράδειγμα, ένας αριθμός προσεγγίσεων εξερευνάται για παραγωγή οξυγόνου. Πολυμερικές μεμβράνες που λειτουργούν σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος ή σε πιο υψηλές θερμοκρασίες, παραδείγματος χάριν, ενδέχεται να μπορούν να παραγάγουν αέρα εμπλουτισμένο σε οξυγόνο (25-50% οξυγόνο). Κεραμικές μεμβράνες μπορούν να παράσχουν οξυγόνο υψηλής καθαρότητας (90% ή περισσότερο) αλλά απαιτούν υψηλότερες θερμοκρασίες (800-900° C) για να λειτουργήσουν. Αυτές οι κεραμικές μεμβράνες περιλαμβάνουν μεμβράνες μεταφοράς ιόντων (ITM) και μεμβράνες μεταφοράς οξυγόνου (OTM). Οι Air Products και Chemicals Inc και Praxair αναπτύσσουν επίπεδα ITM και σωληνοειδή συστήματα OTM, αντίστοιχα.
Εφαρμογές
Μεγάλες ποσότητες οξυγόνου απαιτούνται για τη εξαέρωση γαιάνθρακα· κρυογονικές εγκαταστάσεις που παράγουν 3000 τόνους την ημέρα βρίσκονται σε κάποια έργα. Στη χαλυβουργία απαιτούνται σημαντικές ποσότητες οξυγόνου. Μεγάλες ποσότητες αζώτου με χαμηλές ακαθαρσίες οξυγόνου χρησιμοποιούνται για την αδρανοποίηση δεξαμενών αποθήκευσης των πλοίων και δεξαμενών πετρελαϊκών προϊόντων, ή για την προστασία εδώδιμων λαδιών από την οξείδωση.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Cryogenics Resource Center of Air-Products has placed several good scientific papers online
Simulation of air separation plants.
Μέθοδοι διαχωρισμού μιγμάτων
Αέρια
Βιομηχανικές διεργασίες
Τεχνολογίες αερίων
|
487103
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84
|
Μονή της Παναγίας του Μονσεράτ
|
Η Μονή της Παναγίας του Μονσεράτ (καταλανικά: Santa Maria de Montserrat) είναι μοναστήρι της Καταλονίας που βρίσκεται στο όρος Μονσεράτ κοντά στη Μανρέζα. Ανήκει στο τάγμα των Βενεδικτίνων και φιλοξενεί το πιο εμβληματικό θρησκευτικό άγαλμα της Καταλονίας, την ρομανικού ρυθμού, Παναγία του Μονσεράτ. Αποτελεί εθνικό σύμβολο της Καταλονίας και σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο της επαρχίας της Βαρκελώνης. Οι διάφοροι τομείς και τα περιβάλλοντα κτίρια του μοναστηριού έχουν κτιστεί σε διαφορετική εποχή και επομένως υιοθετούν διαφορετικό ρυθμό, με τα περισσότερα να είναι ανακατασκευές του 1925 και του αρχιτέκτονα Ζοζέπ Πουτς ι Καδαφάλκ.
Ιστορία
Είναι άγνωστο το πότε ιδρύθηκε για πρώτη φορά το μοναστήρι. Ο θρύλος αναφέρει πως γύρω στο 880 κάποια παιδιά ανακάλυψαν την εικόνα της Παναγίας του Μονσεράτ σε ένα σπήλαιο του όρους αλλά ιστορικά φαίνεται η πρώτη παρουσία μοναστηριού να εντοπίζεται το 888 και το 933, εξαρτημένο από το μοναστήρι της Παναγίας του Ριπόλ. Η ανάπτυξη του μοναστηριού λόγω του προσκυνήματος του αγάλματος της Παναγίας, που ωστόσο είναι αρκετά ύστερο του πρώτου κτίσματος, επέφερε την εξέλιξή του σε αββαείο. Επίσημα αυτό το βήμα επετεύχθη το 1409 με βούλα του πάπα Βενεδίκτου ΙΓ΄ και επέφερε την απεξάρτηση από το μοναστήρι του Ριπόλ. Ο Φερδινάνδος Β΄ εγκατέστησε μοναχούς από το Βαγιαδολίδ το 1493 και έκτοτε τη θέση αββά ανελάμβαναν τόσο Καταλανοί όσο και ξένοι, μεταξύ των οποίων και ο Τζουλιάνο ντελα Ρόβερε. Το ίδιο έτος, ο Χριστόφορος Κολόμβος βάπτισε νησί Μοντσερράτ προς τιμήν της ομώνυμης Παναγίας. Υπό τον καστιλιανό αββά Γκαρθία Χιμένεθ ντε Θισνέρος (1493 - 1510) το μοναστήρι άρχισε να προσεκλεί προσκυνητές έξω από την Καταλονία και χρειάστηκε να επεκταθεί. Ο παλαιός ναός ήταν ρομανικού ρυθμού αλλά είχε υποστεί διάφορες παρεμβάσεις και προσθήκες γοτθικού ρυθμού.
Τον 19ο αιώνα υπέφερε δύο λεηλασίες και εμπρησμούς από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα που εξαφάνισαν το αρχείο του μοναστηριού το 1811 και το 1835 την δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας από τον φιλελεύθερο υπουργό Μεντιθάβαλ που επέφερε την παύση της αγιότητας του χώρου και την απώλεια πολλών θησαυρών του. Με την επαναφορά του το 1844 το μοναστήρι χρειάστηκε ολική ανακατασκευή που εντάθηκε την δεκαετία του 1920 υπό τον Ζοζέπ Πουτς ι Καδαφάλκ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο λειτούργησε ως κέντρο αντίστασης του χριστιανοδημοκρατικού καταλανισμού και πρωταγωνίστησε στην έκδοση βιβλίων στα καταλανικά μέσω των «Εκδόσεων του Αββαείου του Μονσεράτ». Σήμερα φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες της Καταλονίας με περίπου 300.000 βιβλία και δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα του Αββαείου το Μονσεράτ
Μοναστήρια στην Ισπανία
Καταλανική εκκλησία
Αρχιτεκτονική της Καταλονίας
Αββαεία
Τάγμα των Βενεδικτίνων
|
833668
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD
|
Κοκκόνα Τρικάλων
|
Η Κοκκόνα είναι μικρός οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων.
Γενικά στοιχεία
Η Κοκκόνα βρίσκεται στην βόρεια άκρη του κάμπου των Τρικάλων σε υψόμετρο 160 μέτρα ενώ απέχει περίπου 10 χλμ. ΒΑ. από το κέντρο της πόλης. Αναφέρεται επίσημα, ως ξεχωριστός οικισμός για πρώτη φορά το 1961 να απογράφεται στην κοινότητα Παλαιοπύργου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με τον Παλαιόπυργο αποτελούν την κοινότητα Παλαιόπυργου η οποία υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Παληοκάστρου του Δήμου Τρικκαίων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 19 κάτοικοι. Η πορεία του πληθυσμού, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
Παραπομπές
Χωριά του νομού Τρικάλων
Δήμος Τρικκαίων
|
127969
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%82
|
Βίρις
|
Στην ελληνική μυθολογία η Βίρις ήταν άγνωστη τοπική θεότητα της Αρκαδίας.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, Στις Αμύκλες στον ναό του Απόλλων υπήρχε άγαλμα της Βίριδος. Το άγαλμα βρισκόταν δίπλα από αυτό του Απόλλωνα και δίπλα στον βωμό.
Παραπομπές
''[...]ἐν ἀριστερᾷ δέ ἐστιν ἡ θύρα τοῦ βωμοῦ. ἐπείργασται δὲ τῷ βωμῷ τοῦτο μὲν ἄγαλμα Βίριδος, [...] Παυσανία Λακωνικά
Θεότητες της ελληνικής μυθολογίας
Μυθολογία της αρχαίας Αρκαδίας
|
140945
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%B9%CE%B4%CE%B1%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Νεράιδα Κοζάνης
|
Η Νεράιδα είναι οικισμός του δήμου Σερβίων στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Είναι παραλίμνιος οικισμός της λίμνης του Πολυφύτου, βρίσκεται στο κέντρο της λίμνης, ψηλά στο λόφο Νεράιδας και στα όριά του βρίσκεται η γέφυρα Σερβίων Νεράιδας, που αποτελεί τμήμα της εθνικής οδού Λάρισας - Κοζάνης, ενώ απέχει 6 χιλιόμετρα από την έδρα του δήμου στον οποίο ανήκει τα Σέρβια.
Απέχει 20 χιλιόμετρα από την πόλη της Κοζάνης, 142 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης και 107 χλμ. βόρειοδυτικά της Λάρισας. Κατά την απογραφή του 2011 η Νεράιδα είχε 148 κατοίκους.
Ιστορία
Περίπου δύο χιλιόμετρα βόρεια από τη Νεράιδα, στο λόφο «Πατσούρα», που υψώνεται πλάι στην αριστερή όχθη του Αλιάκμονα, εντοπίστηκαν τα λείψανα (θεμελιώσεις κτηρίου, κιβωτιόσχημοι τάφοι και όστρακα αγγείων ) ρωμαϊκού οικισμού.
Η περιοχή της Νεράιδας, ανήκει διοικητικά στο Νομό Κοζάνης και μετά τον επιτυχή Μακεδονικό αγώνα και τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους, όπου απελευθερώθηκε η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας από τον Ελληνικό στρατό, ανήκει στην Ελλάδα.
Οι κάτοικοί της είναι πρόσφυγες από το ΝΑ Πόντο της περιοχής Σεβάστειας, όπου με την ανταλλαγή το 1922 άφησαν όλο το βιό τους και εγκαταστάθηκαν κοντά στα Λεύκαρα Κοζάνης.
Το μέρος αυτό ήταν άγονο και χωρίς νερό. Όπως καταλαβαίνετε τα προβλήματα ήταν πολλά και δύσκολα.
Ετσι το 1929 αποφάσισαν να κατέβουν το λόφο, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα και να στήσουν το σπιτικό τους από την αρχή, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα.
Στις παρυφές του λόφου είχε άφθονες πηγές με πεντακάθαρο νερό, εξ΄ού και το όνομα Νεράιδα που έδωσε στα εγκαίνια του χωριού, ο τότε Δεσπότης Κοζάνης Ιωακείμ εντυπωσιασμένος από το μέρος και τα πολλά νερά.
Οι κάτοικοι με πολύ κουράγιο και βοηθώντας ο ένας τον άλλον, έχτισαν τα σπίτια τους, άρχισαν να καλλιεργούν τα εύφορα χωράφια, τα οποία ήταν απέναντι στο ποτάμι και να ασχολούνται με την κτηνοτροφία.
Η ζωή τους κυλούσε ομαλά και προοδευτικά, καθώς εκείνο τον καιρό είχαν κατασκευάσει μικρό υδραυλικό φράγμα στο ποτάμι και με το νερό των πηγών είχαν δωρεάν ύδρευση και άρδευση.
Πέρασαν τα χρόνια μέχρι το 1974 και η ΔΕΗ λόγω του Υδροηλεκτρικού ΥΗΣ Πολυφύτου εξανάγκασε δια της βίας με το κλείσιμο του φράγματος τους κατοίκους να μεταγκατασταθούν για Τρίτη φορά . Αυτή ήταν πιο οδυνηρή από τις άλλες, διότι κομμάτιασε το χωριό. Πολλοί από τους κατοίκους εγκαταστάθηκαν στο σημερινό λόφο της Νεράιδας, καθώς και στο Πλατύ Ημαθίας, στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Κοζάνη ενώ αρκετοί ξενιτεύτηκαν.
Η κατάσταση ήταν δραματική, οι αποζημιώσεις ήταν πολύ μικρές και δεν υπήρχε εργασία. Η ΔΕΗ και οι κρατικοί μηχανισμοί ήταν απόντες και οι κάτοικοι δεν εντάχθηκαν στο καθεστώς
Η Νεράιδα είναι ένα πανέμορφο τουριστικό χωριό του Δήμου Σερβίων νομού Κοζάνης. Κτισμένη στην κορυφή του λόφου και ακριβώς επάνω από την Γέφυρα Σερβίων Νεράιδας ηγείται του κέντρου της λίμνης Πολυφύτου. Η πλεονεκτικής της αυτή τοποθεσία αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών όλες τις εποχές του χρόνου. Καθημερινά σταθμεύουν τουριστικά λεωφορεία με τουρίστες από την Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Από την Νεράιδα ο επισκέπτης μένει ενθουσιασμένος, καθώς το υγρό και στερεό στοιχείο ξετυλίγονται μοναδικά στα πόδια του και σε συνδυασμό με τα παιχνίδια της φύσης προσφέρουν από κάθε γωνιά του χωριού μια μαγευτική εικόνα. Η Λίμνη Πολυφύτου, η Γέφυρα Σερβίων Νεράιδας , τα Πιέρια Ορη και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα είναι μερικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν το φυσικό μαγευτικό τοπίο, το οποίο μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη του κάθε επισκέπτη.
Οι Ταβέρνες, οι Καφετέριες και τα Ξενοδοχεία που λειτουργούν περιμετρικά της Νεράιδας είναι οικογενειακές επιχειρήσεις και φημίζονται για το υψηλό αίσθημα φιλοξενίας και το μεράκι στην εργασία τους. Τα αγνά και ποιοτικά υλικά που χρησιμοποιούν, η καλή και ποιοτική μουσική σε συνδυασμό με την μαγευτική θέα ανταμείβουν τον κάθε επισκέπτη, αφήνοντάς του τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ονομασία
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιότερων κατοίκων της, η ονομασία του χωριού προέρχεται από Νεράιδες που εμφανιζόντουσαν μόλις σουρούπωνε, στους πρώτους πρόσφυγες κατοίκους της περιοχής, που διέσχιζαν το λοφίσκο έξω από το παλαιό χωριό.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, όταν οι Νέοι του χωριού περνούσαν την Γέφυρα, Νεράιδες του ποταμού προέτρεπαν αυτούς να πέσουν στο Ποτάμι, για να τις συναντήσουν.
Την ονομασία του χωριού την έδωσε ο τότε Δεσπότης Σερβίων - Κοζάνης Μακαριστός Ιωακείμ, που όταν είδε τα πολλά νερά που ανάβλυζαν στην όχθη του ποταμού, ενθουσιάστηκε και πρότεινε στους κατοίκους από Νέα Ηράκλεια να μετονομασθεί σε ΝΕΡΑΪΔΑ.
Πληθυσμός
Η Νεράιδα ιδρύθηκε από Πόντιους και Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Διοικητικές μεταβολές
Το 1934, ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Λευκάρων και ορίζεται έδρα της συσταθείσας κοινότητας Νεράιδας.
Το 1997, με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/97), η κοινότητα Νεράιδας καταργείται και ο ομώνυμος οικισμός προσαρτάται στο δήμο Σερβίων με έδρα τον οικισμό Σέρβια. Συγκεκριμένα, με το πρόγραμμα Καποδίστριας υπαγόταν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Νεράιδας, του Δήμου Σερβίων, του νομού Κοζάνης, στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας.
Το 2010, με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης (νόμος 3852/2010), καταργείται ο δήμος Σερβίων και ο οικισμός Νεράιδα προσαρτάται στο νεοσύστατο Δήμο Σερβίων-Βελβεντού με έδρα τον οικισμό Σέρβια.
Σήμερα, μετά τη τελευταία μεταβολή του 2010 (πρόγραμμα Καλλικράτης), αποτελεί έδρα της Τοπικής Κοινότητας Νεράιδας, που υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Σερβίων, του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού, της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, της Δυτικής Μακεδονίας.
Γεωγραφία
Η έκταση του σημερινού οικισμού χωρίς εσωτερικά ύδατα, είναι 9,248 τ.χλμ., ενώ η συνολική επιφάνεια του χωριού μαζί με εσωτερικά ύδατα, ανέρχεται σε 12,198 τ.χλμ..
Οικονομία
Οι Ταβέρνες, οι Καφετέριες και τα Ξενοδοχεία που λειτουργούν περιμετρικά της Νεράιδας είναι οικογενειακές επιχειρήσεις και φημίζονται για το υψηλό αίσθημα φιλοξενίας και το μεράκι στην εργασία τους. Τα αγνά και ποιοτικά υλικά που χρησιμοποιούν, η καλή και ποιοτική μουσική σε συνδυασμό με την μαγευτική θέα ανταμείβουν τον κάθε επισκέπτη, αφήνοντάς του τις καλύτερες εντυπώσεις.
Πολιτισμός
Αθλητισμός
Ψάρεμα στην λίμνη και Διαγωνισμός ψαρέματος, Αγώνες κολυμβητικοί ο διάπλους της λίμνης, Σκι και κωπηλασία στην λίμνη με Πανευρωπαϊκούς και Πανελλαδικούς Αγώνες.
Ποδηλατικός Γύρος Λίμνης Πολυφύτου.
Εκδηλώσεις Φανός τις Απόκριες, καρναβάλι Σερβίων, Πλατανορέμματος , Καρναβάλι Κοζάνης, Φάτνη τα Χριστούγεννα, καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις από τον Μορφωτικό Σύλλογο Νεράιδας και κάθε πενταετία Αντάμωμα Νεραϊδιωτών
Αξιοθέατα
Η Νεράιδα είναι πολύ μικρό γραφικό χωριουδάκι και έχει μόνο έναν κεντρικό δρόμο στρωμένο με κυβόλιθους. Στην είσοδο του χωριού υπάρχει μικρό πάρκο με παγκάκια. Από το σημείο αυτό μπορείτε να δείτε το ηλιοβασίλεμα, το Λιμανάκι της Νεράιδας, τις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Κοζάνης να αγναντέψετε όλο το δυτικό κομμάτι της λίμνης με τους μικρούς γραφικούς κολπίσκους της και όλα τα παραλίμνια χωριά που βρίσκονται βορειοδυτικά του Δήμου Σερβίων – Βελβεντού. Ο κεντρικός δρόμος θα σας οδηγήσει στο κέντρο του χωριού και στις εισόδους όλων των καταστημάτων. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η μικρή πανέμορφη πλατεία με τα διάφορα δένδρα και θαμνώδη φυτά. Το κέντρο του ενδιαφέροντος σε αυτή κλέβει το ρολόι του χωριού, το οποίο είναι εγκατεστημένο πάνω σε μια επιβλητική αψίδα ύψους τεσσάρων μέτρων. Επίσης, στο χωριό βρίσκεται μνημείο που είναι αφιερωμένο στον Πόντιο οπλαρχηγό Αναστάσιο Παπαδόπουλο (Κοτζά Αναστάς) ο οποίος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους επικεφαλείς αντάρτικων ομάδων στον Πόντο. Απέναντι από την κεντρική πλατεία τα ηνία παίρνει η εκκλησία του πολιούχος της Νεράιδας ο Αγιος Γεώργιος, η οποία θα σας εντυπωσιάσει από την μοναδικά διακοσμημένη και αγιογραφημένη πρόσοψή της. Δεν είναι λίγοι οι θαυμαστές της, οι οποίοι την επιλέγουν κάθε χρόνο, είτε προκειμένου να τελέσουν το μυστήριο του γάμου τους, καθώς όπως λένε τους φέρνει γούρι και ευτυχία στην ζωή τους, είτε προκειμένου να τελέσουν το μυστήριο της βάπτισης και να μοιραστούν εκεί μαζί με συγγενείς και φίλους, εκτός από το ωραιότερο δώρο του Θεού, τον χώρο που βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία, το πάρκο της Νεράιδας. Το πάρκο της Νεράιδας αποτελεί επίσης αναπόσπαστο κομμάτι του φωτογραφικού άλμπουμ των νιόπαντρων ζευγαριών αφού εκμεταλλευόμενοι το φόντο της Γέφυρας, της λίμνης και της μαγευτικής πανσελήνου που ανατέλλει από την κορυφογραμμή των Πιερίων, το τοπίο υπόσχεται μοναδικές αναμνηστικές φωτογραφίες. Στο πάρκο επίσης πολύ σύντομα θα εγκατασταθεί παρατηρητήριο με τηλεσκόπιο (μέσω προγράμματος Leader), για την παρατήρηση του καταπληκτικού φυσικού τοπίου (Καλντέρα της Νεράιδας). Η παιδική χαρά συμπληρώνει το πάζλ της κεντρικής πλατείας με τα πολλά παιδικά παιχνίδια, , τα οποία προσφέρουν ώρες χαράς για τα παιδιά και ώρες ξεγνοιασιάς για τους γονείς. Ο Περιπατητικός Πεζόδρομος μήκους 500 μέτρων ζώνει περιμετρικά την Νεράιδα, ξεκινά από την είσοδο του χωριού και καταλήγει στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Βαδίζοντας τον πεζόδρομο θα συναντήσετε πολλά αρωματικά φυτά, όπως τσάι του βουνού, μέντα, θυμάρι και χαμομήλι. . Επίσης από εκεί μπορείτε να ανακαλύψετε μύθους του παρελθόντος και να οδηγηθείτε στη μεγάλη σπηλιά της Νεράιδας με τις φωλιές των αγριοπερίστερων και νυχτερίδων. Μπορείτε να βιντεοσκοπήσετε ή να φωτογραφήσετε ολόκληρη την λίμνη έχοντας ως φόντο τα Πιέρια, το Βελβεντό, το Πλατανόρεμα, τα Σέρβια, τα κάστρα, το φαράγγι Σερβίων και όλα τα παραλίμνια χωριά του Δήμου Σερβίων Βελβεντού. Μικρά χωμάτινα μονοπάτια ανάμεσα από το δάσος των πουρναριών σας οδηγούν στα ξέφωτα του λόφου, έτσι ώστε να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα και αν έχετε σύμμαχο τον καιρό και φανείτε τυχεροί, ένα ουράνιο τόξο, που το ένα άκρο του ακουμπά τον λόφο της Νεράιδας και το άλλο την Υψηλή Γέφυρα Σερβίων - Νεράιδα. Ακόμη, θα δείτε πολλούς ερασιτέχνες ψαράδες να ψαρεύουν παραλίμνια και πάνω από την γέφυρα, για Γουλιανό, Γριβάδι, Μπρικί, Κέφαλους και Πλατίκες. Βαρκούλες των επαγγελματιών ψαράδων να περιτριγυρίζονται από πολλά είδη πουλιών, τα οποία φωλιάζουν στα νησάκια της λίμνης, όπως φλαμίνγκος, κορμοράνους, γλάρους, αγριόπαπιες, αγριόχηνες και αγριόκοτες. Εχουν παρατηρηθεί 170 είδη πουλιών.
Τοπική αυτοδιοίκηση
Ο οικισμός της Νεράιδας ήταν κατά το παρελθόν και μέχρι το 1998, μια ανεξάρτητη κοινότητα. Έκτοτε και με την εφαρμογή του "σχεδίου Ι.Καποδίστριας" από την 01 Ιανουαρίου 1999, ανήκει στο Δήμο Σερβίων και αποτελεί, ένα από τα δεκαπέντε δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Σύμφωνα με τον νόμο "Καλλικράτη" συνενώθηκαν οι δήμοι Σερβίων, Βελβεντού, Καμβουνίων και η κοινότητα Λιβαδερού και έγινε νέος Δήμος με την ονομασία Δήμος Σερβίων - Βελβεντού.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η Νεράιδα Κοζάνης στον ελληνικό ταξιδιωτικό οδηγό
Ιστολόγιο για την παλαιά και νέα Νεράιδα Κοζάνης
Νεράιδα Κοζάνης
Χωριά του νομού Κοζάνης
Δήμος Σερβίων - Βελβεντού
|
220516
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BD%20%CE%A4%CF%81%CF%89%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82
|
Κοκύλιον Τρωάδος
|
Το Κοκύλιον ήταν αρχαία πόλη της νότιας Τρωάδας, η οποία άκμασε κατά την κλασική και ρωμαϊκή περίοδο. Βρισκόταν στα ανατολικά της Λάρισας και στα βορειοδυτικά του Αδραμυττίου. Η ακριβής θέση της δεν είναι βέβαιη αλλά πιθανολογείται πως βρίσκεται στην τοποθεσία Karaev, στην περιοχή του χωριού Bahçeli της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας, στην Τουρκία.
Το Κοκύλιον αναφέρεται από τον Ξενοφώντα, στο έργο του Ελληνικά, σε ένα επεισόδιο της εκστρατείας του Σπαρτιάτη στρατηγού Δερκυλλίδα στη Μικρά Ασία, το 399 π.Χ.. Αργότερα, στις αρχές του 2ου αι. μ.Χ., ο Πλίνιος ανέφερε ότι τη βρήκε έρημη από κατοίκους.
Παραπομπές
Αρχαίες πόλεις της Τρωάδας
|
664063
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%20%28%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%95%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%29
|
Έντουιν (γιος του Εδουάρδου του πρεσβύτερου)
|
Ο Έντουιν (πέθανε το 933) ήταν ο μικρότερος γιος του βασιλιά των Αγγλοσαξόνων Εδουάρδου του Πρεσβύτερου με την δεύτερη σύζυγο του Έλφλεντ. Ο Έντουιν βρήκε τον θάνατο σε ναυάγιο στην θάλασσα κάτω από περίεργες συνθήκες (933). Ο πατέρας του πέθανε (924) και άφησε πέντε γιους από τρεις γάμους, οι δύο μικρότεροι γιοι του Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας και Έντρεντ της Αγγλίας από τον τρίτο του γάμο με την Εαντγκίφου του Κέντ ήταν ανήλικοι και αποκλείστηκαν από την διαδοχή. Το εκτεταμένο κράτος που δημιούργησε ο Εδουάρδος ο Πρεσβύτερος διασπάστηκε με τον θάνατο του, στην Μερκία ανακηρύχτηκε βασιλιάς ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Έθελσταν της Αγγλίας από τον πρώτο γάμο του πατέρα του με την Έκγκουιν, στο Ουέσσεξ αντίθετα ανακηρύχτηκε βασιλιάς ο Έλφγουιρντ του Ουέσσεξ μεγαλύτερος αδελφός του Έντουιν από την ίδια μητέρα. Ο Έλφγουιρντ πέθανε πολύ «πρόωρα και αιφνίδια» μόλις 16 μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Έθελσταν κληρονόμησε ολόκληρο το βασίλειο. Οι αντιδράσεις στο Ουέσσεξ απέναντι στον Έθελσταν ήταν πολύ σκληρές, οι αντάρτες υποστήριξαν τα κληρονομικά δικαιώματα του Έντουιν. Οι πληροφορίες για τον Έντουιν που προέρχονται από την εποχή του είναι περιορισμένες, σε ένα διάταγμα που συντάχθηκε στο Νιου Μίνστερ του Γουίντσεστερ παραχωρεί εδάφη στον υπουργό του Έθελσταν Αλφρέδο, καταγράφεται ως «Έθελινγκ». Το Αγγλοσαξονικό χρονικό γράφει ότι πνίγηκε σε ναυάγιο στην θάλασσα. Τα Μπερτινιανά Χρονικά παρέχουν περισσότερες λεπτομέρειες :Το έτος 933 ο βασιλιάς Έντουιν αναγκάστηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες να δραπετεύσει από την Αγγλία, την ώρα που το πλοίο διέσχιζε την Μάγχη ξέσπασε θαλασσοταραχή και το κατάπιε μαζί με ολόκληρο το πλήρωμα του. Η σορός του Έντουιν ξεβράστηκε στην ακτή, την παρέλαβε ο κόμης Αδόλφος και την έθαψε με τιμές στο Αβαείο του Σαιντ-Μπερτέν.Οι μετέπειτα συγγραφείς Ουίλιαμ του Μαλμεσμπέρι και Σίμεον του Ντάραμ παρέχουν περισσότερες πληροφορίες για τον θάνατο του Έντουιν. Ο συγγραφέας Φρανκ Στέντον (1880 - 1967) αφού μελέτησε τις αναφορές τους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «οργανώθηκε επανάσταση εναντίον του Έθελσταν από τον ίδιο τον βασιλικό Οίκο». Ο Σίμεον αναφέρει κακόβουλα ότι «ο ίδιος ο βασιλιάς Έθελσταν φρόντισε να πνιγεί ο αδελφός του στην θάλασσα». Ο Ουίλιαμ του Μαλμεσμπέρι σχετίζει τον θάνατο του Έντουιν με μια συνωμοσία να τυφλώσει τον βασιλιά Έθελσταν και να τον αντικαταστήσει στον θρόνο. Ο Έθελσταν κατόπιν με τις συμβουλές αιμοβόρων αυλικών έβαλε τον Έντουιν σε ένα χαλασμένο καράβι χωρίς κουπιά, φαγητό, νερό και το έριξε στον ωκεανό, ο Έντουιν απελπισμένος έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε. Τα Μπερτινιανά Χρονικά γράφουν ότι οι μοναχοί του Σαιντ-Μπερτέν πήραν δώρο από τον βασιλιά Έθελσταν ένα μοναστήρι στο Μπαθ για να στεγάσει την σορό του Έντουιν (944). Το δώρο στην πραγματικότητα έκανε ο Εδμόνδος Α΄ αφού ο Έθελσταν είχε πεθάνει νωρίτερα (939).
Παραπομπές
Πηγές
Hill, Paul (2004), The Age of Athelstan: England's forgotten history, Stroud: Tempus.
Swanton, Michael (1996), The Anglo-Saxon Chronicle, New York: Routledge.
Stenton, Frank M. (1971), Anglo-Saxon England (3rd ed.), Oxford: Clarendon Press.
Thacker, Alan (2001), "Dynastic monasteries and family cults: Edward the Elder's sainted kindred", in Higham, N. J.; Hill, D. H. (eds.), Edward the Elder 899–924, London: Routledge.
Whitelock, Dorothy (1968), English Historical Documents v.l. c.500–1042, London: Eyre & Spottiswoode
Οίκος του Ουέσσεξ
|
631533
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%81%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%BA%CE%BF%20%CE%A7%CF%8C%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%84
|
Σρέτσκο Χόρβατ
|
Ο Σρέτσκο Χόρβατ (Srećko Horvat, γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1983) είναι Κροάτης φιλόσοφος, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Η γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Der Freitag τον αποκάλεσε ως "μια από τις πιο συναρπαστικές φωνές της γενιάς του" και έχει χαρακτηριστεί ως "πύρινη φωνή αντίθεσης στο μεταγιουγκοσλαβικό τοπίο". Έχει γράψει άρθρα σε κορυφαίες ενημερωτικές ιστοσελίδες και περιοδικά όπως οι The Guardian, Al Jazeera, Der Spiegel, Newsweek και The New York Times.
Το 2016 ίδρυσε το Κίνημα για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη 2025 μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Παραπομπές
Πολιτικοί φιλόσοφοι
Μαρξιστές θεωρητικοί
Φιλόσοφοι του 21ου αιώνα
|
478492
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%BF%CE%BC%CF%8D%CF%84%CE%B1
|
Λεπτομύτα
|
Η Λεπτομύτα είναι εξαιρετικά σπάνιο είδος της οικογένειας των Σκολοπακίδων, που απαντάται και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική του ονομασία είναι Numenius tenuirostris και δεν περιλαμβάνει υποείδη.
Μορφολογία
Εμφάνιση
Η λεπτομύτα είναι μικρού μεγέθους χαράδριος, μήκους 36-41 εκ. και άνοιγμα φτερών 77-88 εκ. Είναι στο μέγεθος σιγλίγουρου, όμως πιο μικροκαμωμένη και με πιο λεπτό ράμφος, που στενεύει καταλήγοντας σε πιο μυτερή άκρη.
Βασικό χρώμα σε πλευρά κεφαλιού, λαιμού και στήθος πιο λευκό και οι μαύρες ραβδώσεις κάνουν πιο έντονη αντίθεση με την τουρλίδα (Numenius arquata) και τον σιγλίγουρο (Numenius phaeopus).. Οι ραβδώσεις στο στήθος βαθμιαία διασπώνται σε χαρακτηριστικές ευδιάκριτες στρογγυλές ή σταγονοειδής κηλίδες στο κάτω μέρος του στήθους και στα πλευρά. Σχέδιο κεφαλιού ενδιάμεσο με τουρλίδας και σιγλίγουρου, με μάλλον σκούρα προσοφθάλμια γραμμή και πλευρά κορώνας, δημιουργώντας ανοιχτόχρωμο φρύδι. Τα κάτω καλυπτήρια των φτερούγων είναι ολόλευκα, το ουροπύγιο λευκό και το πάνω μέρος της ουράς ανοιχτόχρωμο, δευτερεύοντα και εσωτερικά πρωτεύοντα με σαφείς ανοιχτόχρωμες ρίγες, που κάνουν εμφανή αντίθεση με την πιο σκούρα εξωτερική φτερούγα.
Το νεαρό έχει γραμμωτά μη στικτά πλευρά (μερικές κηλίδες αποκτώνται στον 1ο χειμώνα).
Φωνή
Το κάλεσμά της είναι ένα "κουρ-λιι" σαν της τουρλίδας, αλλά πιο γλυκό, υψηλότονο, επαναλαμβάνεται πιο γρήγορα και μπορεί να γίνει μια εύθυμη τρίλια. Φωνή συναγερμού σε πτήση ένα πιο οξύ και σύντομο "κου-(λ)ιι".
Βιότοπος
Η λεπτομύτα φωλιάζει σε υγρά λιβάδια και αλμυρόβαλτους.
Κατάσταση πληθυσμού
Η λεπτομύτα είναι το σπανιότερο πουλί σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική με τελευταία επιβεβαιωμένη παρατήρηση το 2001 στην Ουγγαρία. Φώλιαζε κάπου στη ΝΔ Σιβηρία, όπου το χρονικό διάστημα 1909-1924 είχαν ανακαλυφθεί ελάχιστες φωλιές. Έκτοτε και μέχρι τώρα, κανείς δεν κατάφερε να ξαναβρεί έστω και μια φωλιά.
Μετά την ολοκλήρωση της αναπαραγωγικής περιόδου, οι λεπτομύτες αναχωρούσαν για μια αποδημία 5000-6500 χλμ., που τις έφερνε, μέσω της ΝΑ Ρωσίας και της ΝΑ Ευρώπης, να ξεχειμωνιάζουν στην Β-ΒΔ Αφρική (κυρίως στο Μαρόκο), ενώ ένας μικρότερος πληθυσμός φαίνεται να ξεχειμώνιαζε κατά μήκος του Περσικού Κόλπου.
Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και μέχρι την δεκαετία του 1920, η λεπτομύτα ήταν ένα πολυάριθμο είδος, που συχνά ξεπερνούσε σε πυκνότητα τους πληθυσμούς των δυο συγγενικών της ειδών, της τουρλίδας και του σιγλίγουρου.
Από τότε και χωρίς κανένας να ξέρει ακόμα γιατί, οι πληθυσμοί της άρχισαν να μειώνονται γρήγορα, τα τελευταία δε 30 χρόνια, η μείωση έγινε τόσο δραματική, που σήμερα η Λεπτομύτα απέκτησε το θλιβερό προνόμιο να είναι το σπανιότερο πουλί του κόσμου, με συνολικό παγκόσμιο πληθυσμό λίγων εκατοντάδων ατόμων, ίσως μάλιστα όχι περισσότερα από 50-200 πουλιά. Κατά συνέπεια, το είδος πλέον είναι Κρισίμως Κινδυνεύον παγκοσμίως, σύμφωνα με την κατάταξη του IUCN. Ταυτόχρονα παραμένει ένα πουλί για το οποίο ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη βιολογία και τις οικολογικές του προτιμήσεις (τροφικές συνήθειες, αναπαραγωγική συμπεριφορά, κ.ά.).Τα τελευταία χρόνια γίνονται ύστατες προσπάθειες για την εύρεσή του πριν είναι πολύ αργά.
Στην Ελλάδα ήταν κοινή τον 19ο αιώνα και τακτική μέχρι την δεκαετία του '80, στους υγρότοπους στο Δέλτα Έβρου, Αξιού, Καλαμά, το Πόρτο Λάγος και τον Αμβρακικό. Η τελευταία επιβεβαιωμένη παρατήρηση έγινε το 1999.
Παραπομπές
Σκολοπακίδες
Πτηνά της Ευρώπης
Πτηνά της Ασίας
Πτηνά της Ελλάδας
|
157984
|
https://el.wikipedia.org/wiki/136%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1
|
136 Αυστρία
|
Η Αυστρία (Austria) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,69. Ανακαλύφθηκε το 1874 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από το Πόλα της Γιουγκοσλαβίας, και έλαβε το όνομα της πατρίδας του (ήταν η πρώτη από τις πολλές ανακαλύψεις αστεροειδών του συγκεκριμένου αστρονόμου).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Αυστρίας είναι 36,9 χλμ. Η μάζα της εκτιμάται σε 68 τρισεκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Αυστρίας εκτιμάται σε 1,12 cm/sec², δηλαδή η βαρύτητα εκεί είναι 874 φορές ασθενέστερη από τη γήινη, ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 21,2 m/sec (76 χιλιόμετρα την ώρα).
Ο φασματικός τύπος της Αυστρίας είναι Μ (με πιθανή κυριαρχία των μετάλλων νικελίου και σιδήρου), αν και οι Clark et al. (1994) προτείνουν ότι μπορεί να προσομοιάζει περισσότερο σε αστεροειδή τύπου S. Δεν δείχνει σχεδόν κανένα χαρακτηριστικό απορροφήσεως στο εγγύς υπέρυθρο. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 89 °C κάτω από το μηδέν.
Η Αυστρία περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 11 ώρες 29 λεπτά και 49 δευτερόλεπτα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Αυστρια
|
338705
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9A-16%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%29
|
Εθνική Πορτογαλίας Κ-16 (ποδόσφαιρο ανδρών)
|
Η Εθνική Πορτογαλίας Κ-16 (ποδόσφαιρο ανδρών) είναι η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κάτω των 16 ετών της Πορτογαλίας. Ελέγχεται από την Πορτογαλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Μέχρι το 2001 συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κ-16. Η διοργάνωση άλλαξε σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κ-17 και έκτοτε συμμετέχει η Εθνική Πορτογαλίας Κ-17.
Συμμετοχές σε διοργανώσεις
Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-16
1985: Δεν προκρίθηκε
1987: Δεν προκρίθηκε
1989: 3η θέση
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ-16
{| class="wikitable" style="text-align: center;"
|-
!Έτος
!Γύρος
!Αγ
!Ν
!Ι
!Η
!ΓΥ
!ΓΚ
|-
| 1982||Δεν προκρίθηκε||-||-||-||-||-||-
|-
| 1984||Πρωταθλήτρια||-||-||-||-||-||-
|-
| 1985||Πρώτος γύρος||3||0||1||2||1||5
|-
| 1986||Πρώτος γύρος||3||1||1||1||4||5
|-
| 1987||Πρώτος γύρος||3||2||0||1||5||3
|-bgcolor=silver
| 1988||Φιναλίστ||5||3||2||0||6||0
|-bgcolor=gold
| 1989||Πρωταθλήτρια||5||5||0||0||15||2
|-
| 1990||4η θέση||5||2||2||1||9||7
|-
| 1991||Πρώτος γύρος||3||2||1||0||4||1
|-
| 1992||4η θέση||5||2||1||2||5||6
|-
| 1993||Ομίλοι||3||0||1||2||3||6
|-
| 1994||Προημιτελικά||4||2||1||1||5||1
|-bgcolor=gold
| 1995||Πρωταθλήτρια||6||5||0||1||14||5
|-bgcolor=gold
| 1996||Πρωταθλήτρια||6||5||1||0||16||3
|-
| 1997||Δεν προκρίθηκε||-||-||-||-||-||-
|-
| 1998||4η θέση||6||3||1||2||9||7
|-
| 1999||Προημιτελικά||4||2||1||1||8||7
|-bgcolor=gold
| 2000||Πρωταθλήτρια||6||4||1||1||9||6
|-
| 2001||Δεν προκρίθηκε||-||-||-||-||-||-
|-
|Σύνολο||4 τίτλοι||67||38||14||15||113||64
|}
Επιτεύγματα
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κ-16Πρωταθλήτρια (4): 1989, 1995, 1996, 2000
Φιναλίστ (1): 1988
Τουρνουά του Μονταιγκύ (Montaigu Tournament)'Νικήτρια (2): 2010, 2012Φιναλίστ (2)'': 1993, 1994
Δείτε ακόμη
Εθνική Πορτογαλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Πορτογαλίας Κ-23 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Πορτογαλίας Κ-21 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Πορτογαλίας Κ-20 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Πορτογαλίας Κ-19 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Πορτογαλίας Κ-18 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Πορτογαλίας Κ-17 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου Κ-16 Ευρώπης
Εθνική Πορτογαλίας (ποδόσφαιρο)
Ποδόσφαιρο νέων ανά χώρα
|
117818
|
https://el.wikipedia.org/wiki/S/2006%20S%201
|
S/2006 S 1
|
Ο S/2006 S 1 είναι ένας φυσικός δορυφόρος του Κρόνου. Η ανακάλυψή του ανακοινώθηκε απ´τους Σκοτ Σ. Σέπαρντ, Ντέιβιντ Σ. Τζούιτ, Τζαν Κλέυνα και Μπράιαν Τζ. Μάρσντεν στις 26 Ιουνίου του 2006. Η ομάδα παρουσίασε τις παρατηρήσεις που έγιναν από τις 4 Ιανουαρίου έως τις 30 Απριλίου του 2006. Ο S/2006 S 1 έχει διάμετρο
περίπου 6 χλμ. και η μέση απόσταση της τροχιάς του απ΄τον Κρόνο είναι 18930,2 mm., σε 972,407 μέρες και έχει κλίση 154,2° ως προς την εκλειπτική (175,4° απ´τον Κρόνιο ισημερινό). Η εκκεντρότητά
του είναι 0,1303°.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οι δορυφόροι του Κρόνου από τον Σκοτ Σέπαρντ
IAUC 8727: Δορυφόροι του Κρόνου 30 Ιουνίου 2006 (ανακάλυψη)
MPEC 2006-M45: Οκτώ νέοι δορυφόροι του Κρόνου 26 Ιουνίου 2006
Φυσικοί δορυφόροι Κρόνου
|
230685
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%20%CE%94%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CF%82
|
Βερενίκη επί Δειρής
|
Η Βερενίκη ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην Αιθιοπία.
Έφερε το προσωνύμιο ἐπὶ Δειρῆς που στα αρχαία ελληνικά σήμαινε επί του λαιμού της γης. Την αναφέρουν ο Στέφανος ο Βυζάντιος, ο Στράβων, ο Πλίνιος, ο Πομπώνιος Μέλας και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος. Επρόκειτο για πτολεμαϊκή αποικία. Βρισκόταν στη δυτική ακτή της Ερυθράς θάλασσας, κοντά στα στενά του Bab-el-Mandeb που βρίσκτονται στο κράτος του σημερινού Τζιμπουτί. Την ονομασία της η Βερενίκη όφειλε λόγω της τοποθεσίας της που ήταν ένα αμμώδες ακρωτήριο. Σύμφωνα με άλλους, αυτή η Βερενίκη βρισκόταν κοντά σε μια πόλη ονόματι Δειρή. Η θέση όμως της τελευταίας είναι άγνωστη.
Πόλεις της Αρχαίας Αιγύπτου
Τζιμπουτί
|
3988
|
https://el.wikipedia.org/wiki/855
|
855
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 855 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Ιεροσόλυμα. Νέος Πατριάρχης ο Σολομών. Θα παραμείνει μέχρι το 860.
Γεννήσεις
Ανδρόνικος Δούκας, Βυζαντινός στρατηγός
Μπούρχαρτ Α΄, δούκας της Σουαβίας
Όλεγκ ο Σοφός, μέγας πρίγκιπας των Ρως
Θάνατοι
17 Ιουλίου - Πάπας Λέων Δ΄
29 Σεπτεμβρίου - Λοθάριος Α΄, αυτοκράτορας των Ρωμαίων
Μπόζο ο Πρεσβύτερος, Φράγκος ευγενής
Έτη
|
271347
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1971%20%CE%A7%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B1
|
1971 Χαγκιχάρα
|
Ο Χαγκιχάρα (Hagihara) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,1. Ανακαλύφθηκε το 1955 από το προσωπικό του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα (Αστεροσκοπείο "Goethe Link" στο Μπρούκλυν της Ιντιάνα), και πήρε το όνομά του προς τιμή του Ιάπωνα αστρονόμου Χαγκιχάρα Γιουσούκε (萩原 雄祐, 1897-1979).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Χαγκιχάρα είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Χαγκιχαρα
|
706535
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B6%20%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Τζορτζ Κόντο
|
Ο Τζορτζ Κοντό είναι Αμερικανός σύγχρονος εικαστικός καλλιτέχνης . Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Θεωρία της Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, ενώ ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.
Το έργο
Η τέχνη του συνδυάζει στοιχεία από το κυβισμό και το σουρεαλισμό, αντλώντας στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα, τον Πάμπλο Πικάσο και τους Ολλανδούς ζωγράφους του 17ου αιώνα.
Ο Κοντό συνέβαλε στην αναβίωση της αναπαραστατικής ζωγραφικής στην Αμερική́ τη δεκαετία του ’80 μαζί με τον Jean-Michel Basquiat, τον Keith Haring και τον Jeff Koons .
Το 1999 έλαβε το βραβείο Ακαδημίας του American Academy of Arts and Letters και το 2005 το βραβείο Francis J. Greenbergerrger.
Παραπομπές
Αμερικανοί καλλιτέχνες
|
138347
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%BA%CE%B1%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Παλαιόλακκα Ευρυτανίας
|
Η Παλαιόλακκα είναι οικισμός της Ευρυτανίας που βρίσκεται βορειανατολικά του οικισμού των Αγράφων, χτισμένη σε υψόμετρο 1.260 μέτρων. Βρίσκεται κοντά στην Νεράιδα, ενώ στην Απογραφή του 2011 εμφάνιζε μηδενικό πληθυσμό. Διοικητικά ανήκει στο διευρυμένο Δήμο Αγράφων.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ευρυτανίας
Δήμος Αγράφων
|
202207
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Γεώργιος Δημητριάδης
|
Ο Γεώργιος Δημητριάδης (1880 – 1941), επικαλούμενος ο «Αθηναίος», ήταν Έλληνας γλύπτης.
Γεννήθηκε στην Παλαιά Κόρινθο το 1880 και πέθανε στην Αθήνα στα χρόνια της Κατοχής, το 1941. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με καθηγητή το Γεώργιο Βρούτο, περατώνοντας τις σπουδές του το 1900. Έλαβε ως τιμητικές διακρίσεις το Α' Θωμαΐδειο και το Α' Χρυσοβέργειο Βραβείο.
Ο Γεώργιος Δημητριάδης θεωρείται ο πιο παραγωγικός από τους νεοέλληνες γλύπτες, με πλήθος έργων του εγκατεσπαρμένων σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Φιλοτέχνησε ανδριάντες και προτομές, μεταξύ των οποίων τα σημαντικότερα είναι:
Ο ανδριάντας του Θεόδωρου Δηλιγιάννης (μάρμαρο, ύψους 2 μ., περίβολος του Ιστορικού και Εθνολογικού Μουσείου της Αθήνας, Παλαιά Βουλή). Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 22 Μαρτίου 1931 από τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ο ανδριάντας του Γεωργίου Θεοτόκη (Κέρκυρα, Πλατεία Ηρώων Κυπριακού Αγώνα).
Η προτομή του ποιητή Αχιλλέα Παράσχου (Αθήνα, Κήπος Ζαππείου). Στήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1929, επί Δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Πάτση, με πρωτοβουλία του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός».
Η προτομή του ποιητή Γεωργίου Σουρή (Αθήνα, Κήπος Ζαππείου). Τοποθετήθηκε το 1934, με δαπάνη του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός».
Η προτομή του Ιωάννη Κυριακού (Αθήνα, Κήπος Ζαππείου). Τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων, πρόεδρος της οποίας υπήρξε ο Ι. Κυριακός.
Η προτομή της βασίλισσας Όλγας (Αθήνα, Πάρκο Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»). Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 22 Οκτωβρίου 1938, με την παρουσία του βασιλέως Γεωργίου Β', της Κυβέρνησης και πολλών επισήμων, καθώς με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας είχε ιδρυθεί ο «Ευαγγελισμός».
Η προτομή του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη (Ύδρα).
Η προτομή του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (Λευκάδα).
Η προτομή του Υποστράτηγου και πρωθυπουργού Γεωργίου Κονδύλη, Πάρκο νοσοκομείου Ευαγγελισμός
Ο Γεώργιος Δημητριάδης φιλοτέχνησε επίσης μεγάλο αριθμό ηρώων, όπως τα Ηρώα των Σερρών, του Κιλκίς, του Αιγίου, του Πύργου, της Σαλαμίνας, της Ελευσίνας, της Αμαλιάδας, των Μεγάρων, του Ξυλοκάστρου κ. ά.
Το έργο του περιλαμβάνει και πλήθος γλυπτών συνθέσεων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν «Το Γυναικείον Κάλλος», «Ψυχρόν Γήρας», «Ο Θάνατος», «Η Σύνεσις και η Ανδρεία», «Πρόμαχος Αθηνά» κ.ά. Εξαιρετικής τέχνης είναι «Ο Σάτυρος», ολόσωμο μαρμάρινο άγαλμα, ύψους 1.20 μ., στον Κήπο του Ζαππείου.
Το έργο του Γ. Δημητριάδη, όπως σημειώνει ο Μ. Στεφανίδης, διακρίνεται σε γενικές γραμμές από ακαδημαϊκές αντιλήψεις και χαρακτήρα μνημειακό, που συνδυάζεται με επιρροές από τα κινήματα του συμβολισμού και της Αρ Νουβό.
Πηγές
Στέλιος Λυδάκης: «Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών», τόμ. 5ος, σελ. 312 - 314, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981.
Ζέττα Αντωνοπούλου: «Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια γλυπτική 1834 – 2004», σελ. 75, 87, 89, 93, 101 & 202, α΄ έκδοση, Εκδόσεις «Ποταμός», Αθήνα, 2003.
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Δημητριάδης, Γεώργιος» (κείμενο Μ. Στεφανίδης), τόμ. 20, σελ. 177, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
Έλληνες γλύπτες
|
105974
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%81%CF%81%CF%8C%CE%B7
|
Καλλιρρόη
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Καλλιρρόη (το όνομα σημαίνει «καλή ροή», «όμορφη ροή») είναι γνωστά τα παρακάτω οκτώ διαφορετικά πρόσωπα:
Μία από τις Ωκεανίδες, αναφερόμενη και ως μία από τις Νύμφες που αποτελούσαν την ακολουθία της θεάς Περσεφόνης. Η Καλλιρρόη υπήρξε μητέρα αρκετών παιδιών με διάφορους ερωτικούς συντρόφους: Με τον Χρυσάορα γέννησε τον Γηρυόνη (και κατά μία εκδοχή την Έχιδνα), με τον θεό Ποσειδώνα τον Μινύα, και τέλος με τον Νείλο γέννησε τη Χιόνη.
Κόρη του Αχελώου, η οποία παντρεύτηκε τον Αλκμέωνα όταν ο δεύτερος αναζήτησε καταφύγιο στις όχθες του ποταμού Αχελώου. Κάποτε η Καλλιρρόη ζήτησε από τον Αλκμέωνα να της φέρει το περιδέραιο της Εριφύλης. Αλλά όταν ο Αλκμέων επέστρεφε στην Ψωφίδα τον σκότωσαν οι αδελφοί της πρώτης του συζύγου. Η Καλλιρρόη τότε, όντας έμμεσα υπεύθυνη για τον θάνατο του συντρόφου της, ικέτευσε τον Δία να κάνει αμέσως άντρες τους γιους της, τον Αμφότερο και τον Ακαρνάνα, ώστε να μπορέσουν αυτοί να εκδικηθούν τη δολοφονία του πατέρα τους. Τον μύθο αυτό παρουσιάζει ο Ευριπίδης στη χαμένη τραγωδία του «Αλκμέων δια Ψωφίδος».
Κόρη του Σκαμάνδρου, που παντρεύτηκε τον Τρώα και μαζί απέκτησαν 4 παιδιά: τον Γανυμήδη, τον Ίλο, τον Ασσάρακο και την Κλεοπάτρα. Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση όμως, αυτή η Καλλιρρόη ήταν σύζυγος του Εριχθονίου και μητέρα του Τρώα.
Κόρη του Νέστου που γέννησε με τον θεό Άρη τρεις γιούς, τον Βίστονα, τον Ηδωνό και τον Οδόμαντα. Αυτοί οι γιοί έγιναν οι γενάρχες ισάριθμων θρακικών φύλων.
Κόρη του Μαιάνδρου και σύζυγος του Κάρα, μητέρα του Αλαβάνδου, επώνυμου ήρωα των Αλαβάνδων.
Παρθένος από την Καλυδώνα την οποία ερωτεύθηκε παράφορα ο ιερέας του θεού Διονύσου Κόρεσος. Επειδή όμως η Καλλιρρόη απέκρουσε τον έρωτά του, ο Κόρεσος παραπονέθηκε για το θέμα στον Διόνυσο, με αποτέλεσμα ο θεός να στείλει στους κατοίκους της Καλυδώνας τρέλα (μανία). Για να απαλλαγούν από αυτή, οι Καλυδώνιοι, σύμφωνα με χρησμό από το Μαντείο της Δωδώνης, όφειλαν να θυσιάσουν στον Διόνυσο την Καλλιρρόη. Αλλά ο Κόρεσος, ερωτευμένος καθώς ήταν, δεν άντεξε να θυσιάσει την κοπέλα, οπότε αυτοκτόνησε. Στη συνέχεια η Καλλιρρόη, από τις τύψεις και τη ντροπή της, έπεσε μέσα στη λιμνούλα μιας πηγής, η οποία από τότε πήρε το όνομά της.
Κόρη του Λύκου, βασιλιά της Λιβύης. Κατά την επιστροφή του από τον Τρωικό Πόλεμο ο Διομήδης βγήκε στις ακτές της Λιβύης εξαιτίας της τρικυμίας. Ο Λύκος τον φυλάκισε, αλλά η Καλλιρρόη τον ερωτεύθηκε και τον ελευθέρωσε ενώ ο πατέρας της σκόπευε να τον θυσιάσει στον Άρη. Μετά από αυτό όμως ο Διομήδης φάνηκε αγνώμονας και την εγκατέλειψε. Τότε η Καλλιρρόη από την απογοήτευσή της κρεμάστηκε.
Η πρώτη σύζυγος του Πάρη, γιου του Πριάμου, βασιλιά της Τροίας.
Πηγές
Emmy Patsi-Garin, Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969.
Ελληνική Μυθολογία, Οι Ήρωες, τοπικές παραδόσεις, τόμος 3, Εκδόσεις: Εκδοτική Αθηνών, 1986, Αθήνα, σελ. 242, 321, 348.
Ι. Θ. Κακριδής, Ομηρικές έρευνες, Εκδόσεις: Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 1984. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ: Κόρεσος και Καλλιρόη.
Παραπομπές
Αρχαίοι Θράκες
Ωκεανίδες
Πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας
|
611464
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%A8%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Ηλίας Ψινάκης
|
Ο Ηλίας Ψινάκης (ή Ψηνάκης, γενν. 8 Απριλίου 1958 Αθήνα) είναι Έλληνας μάνατζερ στο χώρο του θεάματος, τηλεοπτική προσωπικότητα της Ελλάδας, επιχειρηματίας και πολιτικός, δήμαρχος Μαραθώνος την περίοδο 2014 - 2019 και υποψήφιος Ευρωβουλευτής στις Ευρωεκλογές του 2019 με το κόμμα «Πολίτες», που ίδρυσε ο ίδιος.
Είχε έρθει αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη εξαιτίας κατηγοριών σε βαθμό πλημμελήματος που του αποδόθηκαν για τις καταστροφικές φωτιές στο Μάτι της Αττικής που έπληξαν την περιοχή το καλοκαίρι του 2018. Η Εισαγγελέας ζήτησε την παραπομπή του σε δίκη, μαζί με ακόμα 27 άτομα.
Νεανικά χρόνια
Γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και οι γονείς του είναι ο Παναγιώτης και η Αλίκη Ψινάκη. Μεγάλωσε στις Φιλιππίνες και στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του διέθετε εργοστάσιο ηλεκτρονικών ειδών. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Ψινάκης σπούδασε διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα και μάρκετινγκ και πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα και στα δύο.
Καριέρα
Μόντελινγκ και τηλεόραση
Στην αρχή της καριέρας του εργάστηκε ως μοντέλο μόδας. Ακολούθως ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίου για μια ελληνική τηλεοπτική σειρά. Στη συνέχεια ανέλαβε μάνατζερ του τραγουδιστή Σάκη Ρουβά. Μετά το τέλος της 16χρονης συνεργασίας του με τον Σάκη Ρουβά το 2004, αποφάσισε να διαχειριστεί τη δική του καριέρα στο χώρο της ψυχαγωγίας και εμφανίστηκε ως κριτής σε τηλεοπτικές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης όπως το Super Idol, το Dream Show, το Ελλάδα Έχεις Ταλέντο και το The X-Factor.
Το 2006 στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha παρουσίασε το τηλεπαιχνίδι Distraction, το οποίο διήρκεσε έξι επεισόδια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέχισε να εργάζεται ως μάνατζερ αρκετών Ελλήνων τραγουδιστών και ηθοποιών.
Τον Ιούνιο του 2022 ξεκίνησε στο Mega η μετάδοση της σειράς βίντεο που έχει αναρτήσει ο Ψινάκης στο προσωπικό κανάλι στο YouTube με τίτλο «Στο γηροκομείο», η οποία συνδυάζει στοιχεία αυτοβιογραφικού ντοκιμαντέρ, ριάλιτι και talk show. Μεταξύ άλλων, συμμετείχαν η Δήμητρα Παπαδοπούλου, η Πέγκυ Ζήνα, ο Γιάννης Μπουτάρης και ο Χρήστος Μάστορας.
Πολιτική
Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
Το 2010 ξεκίνησε την ενασχόληση του με την πολιτική και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων με τον συνδυασμό του Νικήτα Κακλαμάνη. Εκτός από την προσπάθεια προώθησης μιας ευνοϊκής εικόνας της Αθήνας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, υποστήριξε το έργο «Για ένα Πιάτο Φαγητό», που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τους άπορους της Αθήνας. Οργανώθηκε σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και την κυβερνητική οργάνωση «Αποστολή» και χιλιάδες άποροι της Αθήνας έλαβαν δωρεάν φαγητό και βοήθεια.
Δήμαρχος
Έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Δήμου Μαραθώνα το 2014. Κάτοικος εκεί για περισσότερα από είκοσι χρόνια κατά τη στιγμή της υποψηφιότητάς του, οι δημότες τον εξέλεξαν για τη θέση του δημάρχου από τον πρώτο γύρο των εκλογών στις 18 Μαΐου 2014 με το 53,55% των ψήφων. Ορκίστηκε δήμαρχος τον Αύγουστο του 2014. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο νέος δήμαρχος ανακοίνωσε το όραμά του για τον Μαραθώνα και τις γύρω περιοχές, εστιάζοντας στη διαφάνεια, την αξιοκρατία και την ανάπτυξη.
Στις 3 Αυγούστου 2018, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της περιοχής, το δημοτικό συμβούλιο του Μαραθώνα πέρασε ομόφωνα ψήφισμα που χαρακτήριζε τον Ψινάκη «ανεπιθύμητο», «ανίκανο» και «εξαιρετικά επικίνδυνο ακόμη και για τη σωματική υγεία των πολιτών του δήμου», απαιτώντας την παραίτησή του. Ο Ψινάκης αρνήθηκε να παραιτηθεί, χαρακτηρίζοντας την ενέργεια μεθοδευμένη αντισυνταγματική διαδικασία, που δεν προβλέπεται από το νόμο και δεν έχει νομικό προηγούμενο. Σύμφωνα με τον ίδιο είχε μόνο σκοπό «τη διαπόμπευση του και την ανθρωποφαγία».
Έργα και δραστηριότητες της δημαρχίας του
Στις αρχές του 2015 διορίστηκε επικεφαλής διεθνών δημοσίων σχέσεων για την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ). Από τη θέση αυτή πήρε μέρος σε διαδηλώσεις για την επιστροφή στην Ελλάδα των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Σε μια προσπάθεια να τιμήσει τους Έλληνες αθλητές, διασημότητες, φιλάνθρωπους, διασκεδαστές και άλλα αξιοσημείωτα άτομα διεθνώς, ο Ψινάκης δημιούργησε το Μετάλλιο της Λεγεώνας του Μαραθώνα το 2015. Τον Μάιο του ιδίου έτους ο Ψινάκης παρέδωσε το πρώτο από τα βραβεία στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Μεταγενέστεροι αποδέκτες του βραβείου ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο σκηνοθέτης του Χόλυγουντ Τζέιμς Κάμερον, ο Τζέιμς Γιαννόπουλος της 20th Century Studios, οι ηθοποιοί Τομ Χανκς και Ρίτα Γουίλσον, καθώς και τριάντα επτά ξένοι πρέσβεις από όλον τον κόσμο. Οι παραλήπτες του βραβείου φέρουν τον τίτλο «Παγκόσμιος Πρέσβης του Μαραθώνα».
Ο Ψινάκης ίδρυσε το μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα Μαραθώνα για την περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού, του αθλητισμού και του πολιτισμού στην περιοχή, καθώς και για την προώθηση φιλανθρωπικών εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα για εξασφάλιση τροφής, νερού και ιατρικής περίθαλψης σε απόρους.
Σε μια προσπάθεια να ενώσει τις διάφορες περιοχές της Ελλάδας που περιέχουν αρχαιότητες, καθώς και ιστορικούς και πολιτιστικούς χώρους, ίδρυσε τον Μάρτιο του 2016 την Αμφικτυονία Αρχαίων Ελληνικών Πόλεων. Με έδρα τον Μαραθώνα, ο σύλλογος εστιάζει στην προστασία και διάδοση της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και την υποστήριξη πολιτιστικών συμφερόντων. Ύστερα από την ίδρυση της, πολλοί δήμοι της Ελλάδας έχουν γίνει μέλη.
Σε μια προσπάθεια αναζωογόνησης του Μαραθώνα, ο Ψινάκης συνεργάστηκε με Έλληνες και Κινέζους επενδυτές για να δημιουργήσει ένα αξιοθέατο σε στιλ Ριβιέρας και διεθνή τουριστικό προορισμό. Μέρος του σχεδίου του για το μέλλον του Μαραθώνα ήταν η κατασκευή ενός ψυχαγωγικού κέντρου, που θα περιλάμβανε καζίνο, μαρίνα, ξενοδοχεία, βίλες και γήπεδο γκολφ. Στα πρόσθετα σχέδια του για τη λίμνη Μαραθώνα ήταν ένα πάρκο που θα περιλάμβανε μονοπάτια για βόλτες, καθώς και μονοπάτια για τζόγκινγκ. Σε συνεργασία με τον Περιφερειάρχη Αττικής, τον Υπουργό Πολιτισμού και τον Δήμαρχο Λαυρίου ο Ψινάκης εργάστηκε επίσης σε ένα πάρκο καταδύσεων που θα επικεντρώνεται γύρω από τον Ευβοϊκό Κόλπο. Άλλες προσπάθειες για να καταστεί η πόλη τουριστικός προορισμός περιλάμβαναν ένα ταξίδι του Ψινάκη στην Κίνα τον Μάιο του 2016, όπου συμμετείχε σε επενδυτικές διαπραγματεύσεις για την κατασκευή ενός μουσείου ιστορίας στον Μαραθώνα.
Κόμμα «Πολίτες»
Το 2019 ίδρυσε το κόμμα «Πολίτες» και κατήλθε στις ευρωεκλογές του 2019 ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Έλαβε 28.962 ψήφους από τις συνολικά 51.398 του κόμματος.
Παραπομπές
Έλληνες μουσικοί παραγωγοί
Έλληνες επιχειρηματίες
Έλληνες ακτιβιστές
Έλληνες αρχηγοί κομμάτων
Δήμαρχοι ελληνικών πόλεων
ΛΟΑΤ πρόσωπα από την Ελλάδα
Έλληνες άνδρες τηλεπαρουσιαστές
|
770044
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%9B%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1
|
Στάδιο Λιλέκουλα
|
Το Στάδιο Λιλέκουλα (εσθονικά: Lilleküla staadion), γνωστό ως A. Le Coq Arena για λόγους χορηγίας, είναι στάδιο ποδοσφαίρου στο Τάλιν της Εσθονίας. Είναι η έδρα του ποδοσφαιρικού συλλόγου Φλόρα Τάλιν και της Εθνικής Εσθονίας. Με χωρητικότητα 14.336 θεατών, είναι το μεγαλύτερο στάδιο ποδοσφαίρου στην Εσθονία.
Ιστορία
Τον Ιούλιο του 1998, η Φλόρα Τάλιν υπέβαλε αίτηση σχεδιασμού στο Δημοτικό Συμβούλιο του Τάλιν, ζητώντας άδεια για την κατασκευή ενός νέου σταδίου σε ερημική έκταση μεταξύ των σιδηροδρομικών γραμμών στην Κιτσέκουλα, κοντά στα σύνορα με τη γειτονική Λιλέκουλα. Λαμβάνοντας την έγκριση του συμβουλίου, η Φλόρα υπέγραψε μια μίσθωση 99 ετών για το ακίνητο και η κατασκευή ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2000. Το στάδιο σχεδιάστηκε από τον Χάλντο Όραβας.
Το στάδιο άνοιξε επίσημα στις 2 Ιουνίου 2001, με έναν αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002 μεταξύ Εσθονίας και Ολλανδίας. Ο αγώνας είδε τον Εσθονό Αντρές Όπερ να γίνεται ο πρώτος παίκτης που σκόραρε στο νέο γήπεδο, όταν σκόραρε στο 65ο λεπτό, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι η ήττα με 2–4.
Τον Ιανουάριο του 2002, η A. Le Coq αγόρασε τα δικαιώματα ονομασίας για το στάδιο και το ίδιο το στάδιο.
Εκτός από το ποδόσφαιρο και άλλες αθλητικές εκδηλώσεις, έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές συναυλίες στο στάδιο. Ο Λένι Κράβιτζ εμφανίστηκε το 2005 και οι Aerosmith το 2007.
Κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κ19 του 2012, το στάδιο φιλοξένησε 6 από τους 15 αγώνες της διοργάνωσης, συμπεριλαμβανομένου του τελικού.
Το 2012, η Φλόρα ολοκλήρωσε τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας του Ποδοσφαιρικού Συγκροτήματος Λιλέκουλα, συμπεριλαμβανομένου του Σταδίου Λιλέκουλα, στην Εσθονική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.
Τον Σεπτέμβριο του 2016, ανακοινώθηκε ότι το στάδιο θα φιλοξενούσε το ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ 2018. Κατά την προετοιμασία για τον αγώνα, η χωρητικότητα του γηπέδου αυξήθηκε από 10.000 σε 15.000. Ο αγώνας του ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ 2018 μεταξύ της νικήτριας του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2017–18 , Ρεάλ Μαδρίτης και της νικήτριας του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2017–18 , Ατλέτικο Μαδρίτης, διεξήχθη στις 15 Αυγούστου 2018, με την Ατλέτικο Μαδρίτης να κερδίζει με 4–2 στην παράταση.
Ποδοσφαιρικό Συγκρότημα Λιλέκουλα
Το Στάδιο Λιλέκουλα είναι το μέρος του Ποδοσφαιρικού Συγκροτήματος Λιλέκουλα, το οποίο περιλαμβάνει επίσης δύο γήπεδα με γρασίδι, δύο γήπεδα με τεχνητό χλοοτάπητα και ένα κλειστό γήπεδο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Στάδιο Λιλέκουλα στον ιστότοπο της Εσθονικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (εσθονικά)
Στάδιο Λιλέκουλα στο fcflora.ee (εσθονικά)
Εθνικά στάδια
Στάδια ποδοσφαίρου στην Εσθονία
Εθνική Εσθονίας (ποδόσφαιρο)
Φλόρα Τάλιν
|
10807
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%20%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Νάνοι Σκανδιναβικής μυθολογίας
|
Στη Σκανδιναβική μυθολογία οι νάνοι (dvergar, ενικός dvergr) είναι πολύ σημαντικές οντότητες που σχετίζονται με τους λίθους, τις υπόγειες τοποθεσίες και τη σιδηρουργία.
Οι νάνοι της Σκανδιναβικής μυθολογίας απέκτησαν ύπαρξη ενώ ο Οντίν και οι αδερφοί του Βίλι και Βε κατασκεύαζαν τον κόσμο από το πτώμα του κοσμικού γίγαντα Υμίρ. Αναπαράχθησαν αμέσως. Οι θεοί αργότερα τους έδωσαν το δώρο της νοημοσύνης και της ανθρωπόμορφης εμφάνισης. Περιγράφονται ως μικροί και άσχημοι στο ανθρώπινο μάτι. Φοβούνται το φως που μπορεί ακόμα και να τα μεταμορφώσει σε πέτρα από την οποία πήραν την ύπαρξή τους.
Η κατοικία τους είναι το υπόγειο βασίλειο Νινταβέλλιρ, ένας από τους εννέα κόσμους που είναι σταθεροποιημένοι στο παγκόσμιο δέντρο Υγκντράσιλ σύμφωνα με την Σκανδιναβική κοσμολογία.
Θεωρούνται κυρίως εγωϊστές, άπληστοι και επιδέξιοι. Είναι ικανότατοι μεταλλουργοί και κατασκευαστές των περισσοτέρων τεχνουργημάτων των θεών. Ανάμεσα στις πιο διάσημες δημιουργίες τους είναι το δόρυ Γκούνγκνιρ και το χρυσό δαχτυλίδι Ντράουπνιρ του Οντίν, το σφυρί Μγιόλνιρ του Θωρ, τα χρυσά μαλλιά της Σιφ, το κολιέ Μπρισινγκάμεν της Φρέγια και το πλοίο Σκιντμπλάντνιρ του Φρέι. Κατασκεύαζαν επίσης ένα συγκεκριμένο είδος κράνων, τα huliðshjálmr, ή μερικές φορές έναν μανδύα, με τα οποία μπορούσαν να γίνουν αόρατοι.
Επίσης μπορεί να ήταν ελάσσονες θεότητες, κάτι σαν τα (φωτεινά) ξωτικά, και ίσως έτσι εξηγείται και η ονομασία σκοτεινά ή μαύρα ξωτικά.
Ο ρόλος τους στο Ράγκναροκ δεν είναι σαφής.
Κατάλογος νάνων Σκανδιναβικής μυθολογίας
Alvis
Andvari
Brokk
Durin
Dvalin
Eitri
Fafnir
Fjalar
Galar
Hreidmar
Otr
Regin
Sindri
Ο Τόλκιν και ο δανεισμός ονομάτων από τους νάνους
Ο Τόλκιν χρησιμοποίησε κάποια από τα ονόματα των νάνων της Σκανδιναβικής μυθολογίας για να ονομάσει νάνους των βιβλίων του όπως: Durin, Dwalin, Náin, Dáin, Bifur, Bofur, Bombur, Nori, Thorin, Thráin, Fili και Kili.
Επίσης χρησιμοποίησε μερικά από τα ονόματα των νάνων για χαρακτήρες του που δεν ήταν νάνοι.
Σκανδιναβική μυθολογία
ro:Gnom
|
595022
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1
|
Εδομιτική γλώσσα
|
Η εδομιτική γλώσσα (ISO 639-3: xdm, Glottolog: edom1234) είναι αρχαία γλώσσα η οποία ήταν σε χρήση κατά την 1η χιλιετία π.Χ. στις περιοχές που αντιστοιχούν στην σημερινή νοτιοδυτική Ιορδανία και νότιο Ισραήλ. Διαθέτει ένα πολύ μικρό σώμα κειμένων το οποίο είναι γνωστό κυρίως από επιγραφές που έχουν βρεθεί σε όστρακα, και γραφόταν με το φοινικικό αλφάβητο.
Όπως και τα μωαβιτικά, διατηρούσε την θηλυκή κατάληξη των λέξεων με το γράμμα -τ. Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. ξεκίνησε πλέον να χρησιμοποιεί το αραμαϊκό αλφάβητο, και παράλληλα υιοθέτησε και λέξεις αραμαϊκής και αραβικής προέλευσης. Θεωρείται επίσης πιθανό πως δεν ήταν ξεχωριστή γλώσσα αλλά διάλεκτος της εβραϊκής γλώσσας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
OLAC resources in and about the Edomite language
Αρχαίες γλώσσες
Εξαφανισμένες γλώσσες της Ασίας
Εβραϊκές γλώσσες
|
642480
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%85
|
Ελπίδα Γρηγοριάδου
|
Η Ελπίδα Γρηγοριάδου (γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1971 στη Θεσσαλονίκη) είναι Ελληνίδα αθλήτρια της κωπηλασίας. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας 2003 κερδίζοντας αργυρό μετάλλιο με την Αγγελική Κρέμου.
Παραπομπές
Έλληνες αθλητές της κωπηλασίας
|
481244
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Φωτεινή Παπαδημητρίου
|
Η Φωτεινή Αλατά - Παπαδημητρίου (Σέρρες, 1886 - Σέρρες, 2 Ιουλίου 1972) ήταν Ελληνίδα δασκάλα και Μακεδονομάχος από τις Σέρρες.
Βιογραφικά στοιχεία
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στις Σέρρες και αποφοίτησε από τη Γρηγοριάδα Σχολή Σερρών το 1901. Άρχισε να διδάσκει σε ηλικία μόλις 16 ετών στους σλαβόφωνους Έλληνες στο Στάρτσοβο, ένα χωριό της άνω κοιλάδας του Στρυμόνα, κοντά στο Μελένικο, στη σημερινή Βουλγαρία. Εκεί παρέμεινε για δέκα χρόνια διδάσκοντας ελληνικά στα παιδιά το πρωί και στους γονείς το απόγευμα.
Εθνική δράση και απόπειρα δολοφονίας
Καθώς ήταν τότε η εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, η δράση της δασκάλας κίνησε το ενδιαφέρον των Βουλγάρων κομιτατζήδων, που σχεδίαζαν τη δολοφονία της. Σε μία τέτοια απόπειρα, τον Δεκέμβριο του 1904, η Παπαδημητρίου γλίτωσε τον θάνατο κολυμπώντας τη νύχτα τον ποταμό Στρυμόνα. Με τη μεσολάβηση του Έλληνα προξένου των Σερρών, ο οποίος πέτυχε να ιδρυθεί στο Στάρτσοβο τουρκικός αστυνομικός σταθμός, η Φωτεινή επέστρεψε στο χωριό και συνέχισε το εκπαιδευτικό της έργο.
Μετέπειτα εκπαιδευτική σταδιοδρομία
Έπειτα εργάστηκε στο Σιδηρόκαστρο και το 1906 εγκαταστάθηκε ξανά στο Στάρτσοβο. Το 1911 παντρεύτηκε και για τον λόγο αυτό σταμάτησε να διδάσκει ως το 1921. Το 1920 ο σύζυγός της απεβίωσε και η ίδα μαζί με την κόρη της, Ευδοκία, μετέβη στη Βέργη, όπου δίδαξε στο εκεί δημοτικό σχολείο, από το 1921 ως το 1924. Εν συνεχεία μετατέθηκε στα χωριά Δημητρίτσι (1924-39) και Σκούταρι (1939-48), από όπου παραιτήθηκε εξαιτίας της συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας.
Το 1938 σε έκθεσή του προς τον πρωθυπουργό ο καθηγητής Γυμνασίου του Πολυγύρου, Παναγιώτης Στάμου, ο οποίος ήταν και ειδικός Γραμματέας του Μητροπολίτη Μελενίκου, εξήρε την προσωπικότητά της περιγράφοντας τις εθνικές της υπηρεσίες, την εργατικότητα και την αυτοθυσία της, ονομάζοντάς την "ηρωίδα των ηρωίδων".
Βράβευση
Στις 27 Δεκεμβρίου 1958 σε πανηγυρική συνεδρία και με ομόφωνη απόφαση η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε βραβείο αρετής και αυτοθυσίας με χρηματική αμοιβή και γεωργικό κλήρο.
Θάνατος και τιμές
Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1972 (έχοντας αξιωθεί να δει και δισέγγονα), και ο Σύλλογος Μακεδονομάχων Νομού Σερρών τιμώντας τη Φωτεινή Παπαδημητρίου τοποθέτησε τη φωτογραφία της στην πρώτη σειρά μεταξύ των Μακεδονομάχων.
Παραπομπές
Μακεδονομάχοι
Ιστορία των Σερρών
|
570298
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CE%B8%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πρωθυπουργός της Κροατίας
|
Πρωθυπουργός της Κροατίας (), επίσημα ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Κροατίας (), είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης στην Κροατία και εκ των πραγμάτων ο πιο ισχυρός και με τη μεγαλύτερη επιρροή δημόσιος αξιωματούχος στο σύστημα κυβέρνησης της χώρας. Μετά την πρώτη θερμοθέτηση του αξιώματος, το 1945 , η περίοδος 1990-2001 (ημι-προεδρική περίοδος) είναι η μόνη εξαίρεση, όπου ο Πρόεδρος της Κροατίας ασκούσε το αξίωμα εκ των πραγμάτων. Στην επίσημη κροατική σειρά προτεραιότητας, ωστόσο, η θέση του πρωθυπουργού είναι η τρίτη υψηλότερη κρατική υπηρεσία, μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρόεδρο της βουλής.
Το Σύνταγμα της Κροατίας ορίζει ότι «το Κοινοβούλιο εποπτεύει την Κυβέρνηση» (Άρθρο 81) και ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξασφαλίζει την κανονική και ισορροπημένη λειτουργία και τη σταθερότητα της κυβέρνησης» (ως σύνολο, Άρθρο 94), ενώ η Κυβέρνηση συμπεριλήφθηκε στο Άρθρο 108. Από το 2000, ο πρωθυπουργός ασκεί διάφορες πρόσθετες συνταγματικές εξουσίες και αναφέρεταιπριν την ίδια την Κυβέρνηση στο κείμενο του Συντάγματος, στα Άρθρα 87, 97, 99, 100, 101, 103, 104. Ο σημερινός Πρωθυπουργός της Κροατίας είναι ο Αντρέι Πλένκοβιτς. Η Κυβέρνηση της Κροατίας συνεδριάζει στο Banski dvori, ένα ιστορικό κτίριο που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Αγίου Μάρκου στο Ζάγκρεμπ.
Όνομα
Το επίσημο όνομα του αξιώματος, κυριολεκτικά μεταφράζεται, "ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης" (Predsjednik Vlade), αντί "Πρωθυπουργός" (Prvi Ministar). Όταν η θέση καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1945, εισήχθη το όνομα "ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης". Το όνομα τάλλαξε 8 χρόνια αργότερα με τις γιουγκοσλαβικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του 1953, σε "Πρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου" (Predsjednik Izvršnog vijeća). Ύστερα από άλλον έναν γύρο συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, το 1990, το γραφείο μετονομάστηκε στην αρχική του ονομασία που είχε κατά την περίοδο 1945-1953 , στον τίτλο του "Προέδρου της Κυβέρνησης". Για όλες τις περιόδους, ωστόσο, ο όρος "Πρωθυπουργός" χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη (ιδίως στα ΜΜΕ) στην αγγλική γλώσσα.
Λίστα αξιωματούχων(1945–σήμερα )
Υπουργός για την Κροατία στην Προσωρινή Κυβέρνηση της Δημοκρατικής Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας (1945)
Πρόεδροι του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Κροατίας (1945-1990)
Πρωθυπουργοί της Δημοκρατίας της Κροατίας (1990–σήμερα)
Παραπομπές
Κροατια
|
737294
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%8D%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD
|
Άγιος Δημήτριος Ροποτού Τρικάλων
|
Ο Άγιος Δημήτριος Ροποτού είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Ροποτού, της Δημοτικής Ενότητας Πύλης και υπάγεται στο Δήμο Πύλης.
Γεωγραφικές πληροφορίες
Ο Άγιος Δημήτριος Ροποτού Τρικάλων είναι κτισμένος σε υψόμετρο 400 μέτρων και έχει 26 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011.
Πληθυσμός
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές οικισμών Τρικάλων - Άγιος Δημήτριος.
Δήμος Πύλης.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
Χάρτης περιοχής
Χωριά του νομού Τρικάλων
Δήμος Πύλης
|
107
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD
|
Ελία Καζάν
|
Ο Ελία Καζάν, γεννηθείς ως Ηλίας Καζαντζόγλου (Καντίκιοϊ Κωνσταντινούπολη, 7 Σεπτεμβρίου 1909 - Νέα Υόρκη, 28 Σεπτεμβρίου 2003) ήταν Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου με καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Βιογραφία
Γεννημένος στο Καντίκιοϊ της Κωνσταντινούπολης, από Έλληνες Καππαδόκες γονείς. Η ευκατάστατη οικογένειά του μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1913, όταν ο ίδιος ήταν μόλις τεσσάρων ετών και έγινε σκηνοθέτης, παραγωγός, συγγραφέας και ηθοποιός. Φοίτησε στο Williams College και στη συνέχεια στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ, όπου απασχολήθηκε επαγγελματικά για οκτώ χρόνια και στη Σχολή Τζούλιαρντ.
Ήταν ο σκηνοθέτης που ανέδειξε τον Μάρλον Μπράντο και τον Γουόρεν Μπίτι. Συνέβαλε στην καθιέρωση της προσέγγισης του ηθοποιού με βάση τη μέθοδο, που είχε αναπτύξει ο Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Οδήγησε 21 ηθοποιούς στις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός στο θέατρο Group Theatre όπου παρέμεινε στη περίοδο 1932-1939. Το 1934 εγγράφεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στο οποίο παραμένει για περίπου 1,5 χρόνο. Το 1942 μεταπήδησε στη σκηνοθεσία παρουσιάζοντας τη πρώτη του παράσταση "Με τα δόντια" του Θόρντον Γουάιλντερ. Έκτοτε άρχισε ν΄ ανεβάζει με αυξανόμενη επιτυχία έργα διάσημων αμερικανών συγγραφέων. Εν τω μεταξύ το 1945 άρχισε να «γυρίζει» κινηματογραφικές ταινίες όπου και έγινε διάσημος στο Broadway, σκηνοθετώντας, ανάμεσα σε άλλα, τα έργα «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» (1945), «Το μεγάλο κατηγορώ» (1946), «Συμφωνία Κυρίων» (1947), «Λεωφορείον ο πόθος» (1951), «Βίβα Ζαπάτα» (1952), «Το λιμάνι της αγωνίας» (1954), «Ένα πρόσωπο στο πλήθος» (1957), «Λάσπη στ' αστέρια» (1960), «ο Θάνατος του Εμποράκου», «Ανατολικά της Εδέμ»,το «Αμέρικα, Αμέρικα» και «Λυσσασμένη Γάτα». Τιμήθηκε με δύο βραβεία Όσκαρ σκηνοθεσίας για τα έργα Συμφωνία Κυρίων και Το Λιμάνι της Αγωνίας, ενώ ήταν τρεις φορές υποψήφιος για τα έργα Λεωφορείο ο πόθος, Ανατολικά της Εδέμ και Αμέρικα, Αμέρικα, αντίστοιχα. Το 1999 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του.
Ο Ηλίας Καζάν μαζί με τον Ρόμπερτ Λιούις και την Τσέριλ Κρόφορντ ίδρυσαν το περίφημο Actors studio, μια λέσχη επαγγελματιών ηθοποιών στην οποία καλλιτεχνικός διευθυντής και δάσκαλος υπήρξε ο Λι Στράζμπεργκ.
Το όνομα του Ελία Καζάν έχει συνδεθεί με τον σκηνοθέτη που ανέδειξε τον Μάρλον Μπράντο και τον Γουόρεν Μπίτι, με τον καλλιτέχνη που σκηνοθετούσε με βάση τη διδασκαλία του Στανισλάφσκι.
Ο Καζάν κατακρίθηκε για τη συνεργασία του το 1952 με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων, μέσω της οποίας κατέδωσε στις αρχές συναδέλφους του ως κομμουνιστές (βλ. Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν είχε καταδώσει τον Αριστερό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν ως κομμουνιστή, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να καταφύγει τελικά στην Ευρώπη και να καταλήξει στην Ελλάδα ερωτευμένος με την Μελίνα Μερκούρη την οποία παντρεύτηκε. Όταν η Ακαδημία προσέφερε το 1999 το τιμητικό βραβείο για το σύνολο της καριέρας του στον Καζάν, πολλοί συνάδελφοι του και ηθοποιοί αντέδρασαν και αποχώρησαν από την απονομή, ως ένδειξη διαμαρτυρίας καθώς δεν μπορούσαν να ξεχάσουν την προδοσία του.
Φιλμογραφία
Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν / Χαμένα νιάτα (A tree grows in Brooklyn, 1945)
θάλασσα από γρασίδι / Η παραστρατημένη μητέρα (The Sea of Grass, 1947)
Το μεγάλο κατηγορώ (Boomerang!, 1947)
Συμφωνία Κυρίων (Gentleman's Agreement, 1947)
Πίνκι, η μιγάς (Pinky, 1949)
Πανικός στους δρόμους (Panic in the streets, 1950)
Λεωφορείον ο Πόθος (A streetcar named desire, 1951)
Βίβα Ζαπάτα (Viva Zapata!, 1952)
Δραπέτες του τρόμου (Man on a tightrope, 1953)
Το λιμάνι της αγωνίας (On the waterfront, 1954)
Ανατολικά της Εδέμ (East of Eden, 1955)
Η Φωνή του Πόθου (Baby Doll, 1956)
Μια μορφή μέσα στο πλήθος (A face in the crowd, 1957)
Λάσπη στ' αστέρια (Wild river, 1960)
Πυρετός στο Αίμα (Splendor in the grass, 1961)
Αμέρικα, Αμέρικα (America, America, 1963)
Ο συμβιβασμός (The arrangement, 1969)
Οι επισκέπτες (The visitors, 1972)
Ο Τελευταίος των Μεγιστάνων (The last tycoon, 1976)
Παραπομπές
https://www.thetoc.gr/politismos/article/o-elia-kazan-kai-i-stasi-tou-sta-xronia-tou-makarthismou
Αμερικανοί σκηνοθέτες
Ελληνοαμερικανοί
Αμερικανοί σεναριογράφοι
Βραβευμένοι με Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Καππαδόκες Έλληνες
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Βραβευμένοι με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας
|
834340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%82%20%CE%91%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82
|
Βάλενς Ατσιντάλιους
|
Ο Βάλενς Ατσιντάλιους (, 156725 Μαΐου 1595), γνωστός και ως Βάλτιν Χαβέκενταλ (Valtin Havekenthal, ήταν Γερμανός κριτικός και ποιητής που έγραφε στη λατινική γλώσσα.
Βίος
Ο Ατσίνταλιους γεννήθηκε στο Βίτστοκ, και ήταν γιος ενός λουθηρανού πάστορα. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Ρόστοκ, του Γκράιφσβαλντ και του Χέλμστεντ. Ήδη από τα νεανικά του χρόνια, τα λατινικά του ποιήματα προκάλεσαν αίσθηση. Το 1590 συνόδευσε τον φίλο του Ντάνιελ Μπουκρέτιους (Daniel Rindfleisch) στην Ιταλία, όπου δημοσίευσε το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, μια έκδοση του Velleius Paterculus. Ο Ατσιντάλιους σπούδασε φιλοσοφία και ιατρική στην Μπολόνια και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ και στους δύο τομείς.
Ωστόσο, δεν τον γοήτευσε η πρακτική εργασία ως ιατρός και γι' αυτό επικεντρώθηκε στην κριτική κλασικών έργων. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1593 μετά από αρκετές κρίσεις πυρετού, μετακομίζοντας στο Μπρέσλαου, την πόλη καταγωγής του φίλου του Μπουκρέτιους. Το 1595 ο Ατσιντάλιους έγινε καθολικός και την άνοιξη του ίδιου έτους αποδέχθηκε την πρόσκληση του φίλου και υποστηρικτή του, του επισκοπικού καγκελάριου Βάκερ φον Βάκενφελς, στη Νίσα. Εκεί πέθανε από πυρετό σε ηλικία 28 ετών.
Παραπομπές
Πηγές
Γερμανοί ποιητές
Γερμανοί Ρωμαιοκαθολικοί
|
792504
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CE%B2%CE%AF%CE%BD%20%CE%A3%CE%BF%CE%BD%CE%AF
|
Κεβίν Σονί
|
Ο Κεβίν Σονί Ολιβιέ (γαλλικά: Kévin Olivier Soni) (γενν. 17 Απριλίου 1998) είναι Καμερουνέζος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως επιθετικός μέσος για τον Αστέρα Τρίπολης.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Ο Σονί γεννήθηκε στη Ντουάλα, αλλά μετακόμισε στη Γαλλία σε νεαρή ηλικία. Αναδείχθηκε στις ακαδημίες νέων της ΦΚ Ζιροντέν ντε Μπορντώ, όπου έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα στις 21 Ιανουαρίου 2015, στην ήττα με 1–2 εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν για το Κύπελλο Γαλλίας. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2016, δόθηκε δανεικός στην Πω ΦΚ για ένα χρόνο.
Στις 21 Ιουλίου 2017, υπέγραψε στη Χιρόνα ΦΚ, και αμέσως εντάχθηκε στη θυγατρική ομάδα της, την ΚΦ Περαλάδα της Σεγούντα Ντιβισιόν Β. Στις 22 Ιανουαρίου 2018, παρέτεινε το συμβόλαιό του μέχρι το 2022.
Στις 8 Απριλίου 2018, ο Σονί έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα – και στην Πριμέρα Ντιβισιόν –, μπαίνοντας ως αλλαγή στην ήττα με 0–5 εναντίον της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Στις 31 Αυγούστου του επόμενου έτους, μετά τον υποβιβασμό της Χιρόνα, δόθηκε δανεικός στην Β ομάδα της Εσπανιόλ στην τρίτη κατηγορία, για ένα χρόνο.
Στις 27 Αυγούστου 2020, ο Σονί συμφώνησε σε ένα μονοετές συμβόλαιο δανεισμού με τη Βιγιαρρεάλ ΚΦ Β, επίσης στην τρίτη κατηγορία. Στις 2 Φεβρουαρίου που ακολούθησε, μετακόμισε στη Θέλτα Βίγο Β, ενώ ανήκε ακόμα στη Χιρόνα.
Στις 16 Ιουνίου 2021, ο Σονί υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τον Αστέρας Τρίπολης. Στις 27 Νοεμβρίου 2021, σημείωσε δύο γκολ και έδωσε δύο ασίστ, βοηθώντας την ομάδα του να επικρατήσει του Ατρόμητου με 6–2 για τη Super League, κάνοντας μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του με τον Μίλαν Ράσταβατς στον πάγκο της ομάδας. Ψηφίστηκε παίκτης του αγώνα για την απόδοσή του.
Εθνική ομάδα
Ο Σονί έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική Καμερούν σε μια ήττα με 1–0 στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022 εναντίον της Αλγερίας στις 25 Μαρτίου 2022.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ στο Transfermarkt.com
Καμερουνέζοι ποδοσφαιριστές
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Καμερούν Κ20
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Καμερούν
Ποδοσφαιριστές Ερασιτεχνικού Πρωταθλήματος Γαλλίας 2
Ποδοσφαιριστές Ζιροντέν Μπορντό
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Γαλλία
Ποδοσφαιριστές Σαμπιονά Νασιονάλ
Ποδοσφαιριστές Λιγκ 1
Ποδοσφαιριστές Πω ΦΚ
Ποδοσφαιριστές ΚΦ Περαλάδα
Ποδοσφαιριστές Σεγούντα Ντιβιζιόν Β
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ισπανία
Ποδοσφαιριστές Χιρόνα ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές ΡΚΝ Εσπανιόλ Β
Ποδοσφαιριστές ΡΚΝ Εσπανιόλ
Ποδοσφαιριστές Βιγιαρρεάλ ΚΦ Β
Ποδοσφαιριστές Θέλτα Βίγο Β
Ποδοσφαιριστές Αστέρα Τρίπολης
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
Ποδοσφαιριστές Χαταϊσπόρ
|
529111
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Extraterrestrial%20Live
|
Extraterrestrial Live
|
Extraterrestrial Live είναι ο τίτλος του τρίτου, ζωντανά ηχογραφημένου άλμπουμ του αμερικάνικου χαρντ ροκ συγκροτήματος Blue Öyster Cult, το οποίο κυκλοφόρησε σε μορφή δίσκου βινυλίου τον Απρίλιο του 1982 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Columbia".
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε με σκοπό τον εορτασμό των δέκα χρόνων από τν πρώτη κυκλοφορία των Blue Öyster Cult, περιέχοντας τραγούδια από όλες τις στούντιο κυκλοφορίες τους μέχρι τότε.
Τα κομμάτια "Dominance and Submission" και "Black Blade" προέρχονται από την περιοδεία Black and Blue του 1980 που πραγματοποίησαν με τους Black Sabbath και στα τύμπανα κάθεται ο Άλμπερτ Μπουσάρντ. Στα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, τα ντραμς έπαιξε ο Ρικ Ντάουνι και ηχογράφήθηκαν κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου "Fire of Unknown Origin", από τον Οκτώβριο ως τις 31 Δεκεμβρίου του 1981.
Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στο # 29 του Billboard, όντας ο τελευταίος δίσκος τους που μπήκε στο Top-50 των αμερικάνικων τσαρτ, ενώ ανέβηκε ως το # 37 στον Καναδά και το # 39 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τραγούδια του δίσκου
Θέσεις τσαρτ
Extraterrestrial Live (άλμπουμ)
Επίσημη κυκλοφορία: Απρίλιος 1982
Τα μέλη των Blue Öyster Cult
Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "Extraterrestrial Live" είναι οι εξής:
Ντόναλντ "Buck Dharma" Ρέζερ - κιθάρα, φωνητικά
Έρικ Μπλουμ - κιθάρα, φωνητικά, πλήκτρα
Τζο Μπουσάρντ - μπάσο, φωνητικά
Άλεν Λάνιερ - πλήκτρα, κιθάρα
Άλμπερτ Μπουσάρντ - τύμπανα
Ρικ Ντάουνι - τύμπανα
Γκεστ συμμετοχές
Ρόμπι Κρίγκερ - κιθάρα
Παραπομπές
Πηγές
Extraterrestrial Live - Blue Öyster Cult | Songs, Reviews, Credits - AllMusic
Blue Öyster Cult - Vintage Prog
Eric Bloom talks Blue Oyster Cult's studio albums | MusicRadar
Δισκογραφία των Blue Öyster Cult
Άλμπουμ του 1982
|
22021
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%BB%CE%B9
|
Μέλι
|
Μέλι είναι μια γλυκιά ρευστή θρεπτική ουσία που παράγουν οι μέλισσες.
Το μέλι είναι ένα αρωματικό, ιξώδες, γλυκό υλικό που προέρχεται από το νέκταρ των φυτών, το οποίο μαζεύουν οι μέλισσες και το μεταβάλλουν για την τροφή τους σε ένα πυκνό υγρό και τελικά το αποθηκεύουν στις κηρήθρες τους.
Συστατικά
Οι μέλισσες συλλέγουν νέκταρ από τα λουλούδια ή φυσικούς χυμούς, το βάζουν στο δεύτερο στομάχι που διαθέτουν και στη συνέχεια το αποθέτουν στην κυψέλη τους. Εκεί χάνει υγρασία και φτάνει στη συνηθισμένη υγρασία του μελιού, από 14-18%.
Το μέλι περιέχει κατά 77-78% σάκχαρα (κυρίως φρουκτόζη και γλυκόζη) και λόγω της σχετικά χαμηλής του υγρασίας, δεν ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών.
Είναι όξινης αντίδρασης, ρευστό στην αρχική μορφή του, αλλά μεταβάλλεται σε κρυσταλλικό όταν μείνει πολύ καιρό. Αποτελείται κυρίως από δύο απλά σάκχαρα, τη δεξτρόζη και τη λεβουλόζη, με παρουσία κατά περιπτώσεις πιο σύνθετων υδατανθράκων, με επικρατέστερη συνήθως τη λεβουλόζη και περιέχει πάντοτε μεταλλικές ουσίες, φυτικά χρωστικά υλικά, μερικά ένζυμα και κόκκους γύρεως.
Κρυστάλλωση
Το μέλι έχει την τάση να κρυσταλλώνει. Στην αρχή σχηματίζονται κρύσταλλοι στον πυθμένα και τα τοιχώματα του δοχείου. Διαρκώς προστίθενται νέοι κρύσταλλοι οι οποίοι δίνουν γενικά μια όχι ευχάριστη εικόνα στο μέλι. Η κρυστάλλωση επίσης το κάνει δύσχρηστο. Το κρυσταλλωμένο μέλι δεν χάνει τις ιδιότητές του. Με την κρυστάλλωση όμως δημιουργείται μια άνιση κατανομή της υγρασίας με αποτέλεσμα το μη κρυσταλλωμένο μέλι να έχει περισσότερη υγρασία (πάνω από 20-21%) και να οδηγεί σε έναρξη των ζυμώσεων.
Επαναφορά
Σε περίπτωση που το μέλι κρυσταλλώσει/ζαχαρώσει, μπορεί κανείς να το επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση βάζοντας το σε μπεν-μαρί. Εναλλακτικά μπορεί να τοποθετηθεί σε πηγές ήπιας θερμότητας έως ότου επανέλθει στην αρχική του ρευστότητα.
Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες για την πρόβλεψη του χρόνου έναρξης της κρυστάλλωσης. Πιο ικανοποιητική θεωρείται ο λόγος γλυκόζης/νερού. Συνήθως τα ανθόμελα κρυσταλλώνουν σε μερικές εβδομάδες, το πευκόμελο σε μερικούς μήνες ενώ υπάρχουν και αρκετά είδη, όπως το μέλι της ακακίας, που χρειάζεται χρόνια για να κρυσταλλώσει.
Για την προσωρινή αποφυγή κρυσταλλοποίησης χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι όπως η λεπτοκρυσταλλοποίηση. Οι περισσότερες μέθοδοι ενδείκνυνται για πολύ μεγάλες ποσότητες, καθώς χρειάζονται ακριβά μηχανήματα και χρησιμοποιούνται μόνο από εταιρείες.
Άλλη μέθοδος είναι η ανάμιξη διαφόρων ειδών μελιού που κρυσταλλώνει γρήγορα με είδη που αργούν να κρυσταλλώσουν.
Πικρό μέλι
Υπάρχουν ακόμη ποικιλίες μελιού που πικρίζουν. Χαρακτηριστικές τέτοιες ποικιλίες είναι το μέλι από ρείκι και το μέλι κουμαριάς.
Ελληνικό μέλι Π.Ο.Π.
Το μοναδικό ελληνικό μέλι με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.) από το 1992 είναι το Μέλι Ελάτης Μαινάλου Βανίλια που παράγεται σε οριοθετημένη περιοχή του Μαινάλου Αρκαδίας, κυρίως στην περιοχή γύρω από την Αλωνίσταινα και τη Βυτίνα. Το σύμπλεγμα του όρους Μαίναλο κυριαρχείται από το δάσος της Κεφαλληνιακής ελάτης, ενώ υπάρχουν και διάφορα άλλα είδη τοπικής χλωρίδας. Το μέλι ελάτης "βανίλια" ανήκει στην κατηγορία των μελιών από μελιτώματα, προέρχεται δηλαδή από το χυμό που προσλαμβάνουν οι μέλισσες με τη μεσολάβηση κάποιων εντόμων που παρασιτούν στα φυτά -στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για το παράσιτο Physokermes hemicryphus που βρίσκεται στα έλατα. Το μέλι αυτό ξεχωρίζει για το κεχριμπαρένιο χρώμα του και για το γεγονός ότι δεν κρυσταλλώνει ποτέ, καθώς η περιεκτικότητά του σε σάκχαρα είναι μικρότερη απ' ό,τι σε άλλους τύπους μελιού.
Συσκευασία Μελιού
Για τη συσκευασία μελιού, τα Γεμιστικά Μηχανήματα, ή αλλιώς filling machines, εξειδικεύονται στη συσκευασία υγρών και παχύρευστων και διαχωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: αυτόματα και ημιαυτόματα. Έχουν τη δυνατότητα να διοχετεύουν συγκεκριμένη ποσότητα υγρού σε διάφορα δοχεία όπως βάζα ή μπουκάλια και μπορούν να συνδεθούν με συμπληρωματικά μηχανήματα δημιουργώντας γραμμές παραγωγής. Τέτοια μηχανήματα είναι, για παράδειγμα, πωματιστικά και μηχανήματα σήμανσης του τελικού προϊόντος. Τα γεμιστικά μηχανήματα, εκτός από μέλι μπορούν να συσκευάσουν μια ευρεία γκάμα υγρών. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα παρακάτω προϊόντα: κρέμες, ντρέσινγκ, λάδι, ξύδι, χυμούς, γαλακτοκομικά (γάλα, γιαούρτι), καλλυντικά σε υγρή μορφή κ.τ.λ.
Συντήρηση Μελιού
Λόγω της σύνθεσης και των χημικών ιδιοτήτων του, το μέλι είναι κατάλληλο για μακροχρόνια αποθήκευση και καταναλώνεται εύκολα ακόμα και μετά από μακροχρόνια συντήρηση. Το κλειδί για τη διατήρηση είναι ο περιορισμός της υγρασίας. Στην ωριμασμένη του κατάσταση, το μέλι έχει αρκετά υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα για να αναστέλλει τη ζύμωση. Εάν εκτεθεί σε υγρό αέρα, οι υδρόφιλες ιδιότητές του έλκουν την υγρασία μέσα στο μέλι, αραιώνοντάς το σε σημείο που μπορεί να ξεκινήσει η ζύμωση.
Σημειώσεις
Γλυκαντικές ουσίες
Ζωικά προϊόντα
|
808059
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%87%CF%81%CE%AC%CE%BD
|
Ιωάννης Α΄ του Μουχράν
|
Ο Ιωάννης, Ιοάνε μουχρανμπατόνι (12 Δεκεμβρίου 1755 – 1 Οκτωβρίου 1801) ήταν Γεωργιανός διπλωμάτης και στρατιωτικός διοικητής από τον Οίκο τού Mουχράνι, κύριου κλάδου τού βασιλικού Οίκου των Μπαγκρατιόνι τού Kάρτλι. Ήταν βασιλικός πρίγκιπας (batoni) τού Mουχράνι και ex officio διοικητής τού μπανάτου τού Σίντα Kάρτλι και μέγας διδάσκαλος τού ανακτόρου (msakhurt-ukhutsesi) στην αυλή της Γεωργίας από 1778 έως 1801.
Βιογραφία
Ήταν γιος τού πρίγκιπα Κωνσταντίνου Γ΄ τού Μουχράνι . Διαδέχτηκε στην ηγεσία τού Οίκου τού Μουχράνι με τη συνταξιοδότηση τού συγγενή του, Σίμωνα. Ήταν γαμπρός και ανώτερος αξιωματούχος τού βασιλιά Ηρακλή Β΄ της Γεωργίας . Το 1783 ο Iωάννης υπέγραψε, μαζί με τον πρίγκιπα Γκαρσεβάν Τσαβτσαβάτζε, τη συνθήκη τού Γκεοργκίεβσκ, η οποία υποσχόταν στη Γεωργία ρωσική προστασία και διατήρηση τού θρόνου της υπό τον Οίκο των Μπαγκρατιόνι. Από το 1786 έως το 1795 ήταν στρατιωτικός κυβερνήτης τού χανάτου τού Ερεβάν, υποτελούς κράτους της Γεωργίας. Ήταν υπεύθυνος για την καταστολή μίας εξέγερσης κατά της ηγεμονίας τού Ηρακλή στο χανάτο τού Ναχιτσεβάν το 1786, και διοίκησε σώματα των γεωργιανών στρατευμάτων στην καταστροφική μάχη κατά της ιρανικής εισβολής στην Τιφλίδα το 1795.
Οικογένεια
Νυμφευμένος με την πριγκίπισσα Kετεβάν της Γεωργίας, κόρη τού βασιλιά Ηρακλή Β΄. Είχαν 7 παιδιά:
Κωνσταντίνος Δ΄ (1782–1842).
Tεϊμουράζ (1784–1833).
Γρηγόριος (1787–1861).
Bαρβάρα (1790–1843).
Δαβίδ
Tάμαρ (1798–1851).
Ηρακλής (1800–1816).
Βιβλιογραφικές αναφορές
Γεωργιανοί διπλωμάτες
Οίκος του Μουχράνι
|
740606
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Μιχάλης Πιτένης
|
Ο Μιχάλης Πιτένης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1962 στην Κοζάνη, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου εδώ και πολλά χρόνια και έχει εργαστεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε εφημερίδες και σε γραφεία τύπου. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων και έξη μυθιστορήματα, ενώ συμμετείχε και στην συγγραφή έξη συλλογικών έργων.
Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Θεατρικά του έργα έχουν ανέβει από διάφορους θιάσους και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Επίσης, το 2000 συμμετείχε ως σεναριογράφος στη σειρά του Mega «Πέστο ψέματα».
Συγγραφικό έργο
Το 1995 έγραψε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τα κουβάρια της σιωπής», το οποίο και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κοντέος. Τρία χρόνια αργότερα, το 1998 ο Μιχάλης Πιτένης εξέδωσε τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, με τίτλο «Μην ενοχλείτε τον Πρίγκιπα», από τις εκδόσεις Ζήτρος. Ακολούθησε το 2002 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, η έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος που τιτλοφορείται ως «Τα υγρά ίχνη της μνήμης». Το 2006 εξέδωσε το μυθιστόρημα με τίτλο «Οι κόρες της Αφροδίτης» (εκδόσεις Μεταίχμιο), το 2010 εξέδωσε το βιβλίο «Η προφητεία του Μότσαρτ» (εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες) και το 2013 το επίσης μυθιστόρημα «Η απόγονος» (εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες). Το 2019 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του με τίτλο «Μετέωρη γυναίκα» (εκδόσεις Διάπλαση), ενώ το τελευταίο του έργο είναι το μυθιστόρημα «Γιαλάν Ντουνιάς» (εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ), 2022.
Συμμετείχε στα συλλογικά έργα "Συνάντηση", (έκδοση του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης), 1997, "Στο τέλος μου είναι η αρχή μου...", (εκδόσεις ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ), 2020, "Μετά την Πανδημία : Ανθολόγιο ποιημάτων και πεζών κειμένων των μελών της ΕΛΘ", (εκδόσεις Μπαρμπουνάκη), 2021, "Πόλη και Χρόνος" (εκδόσεις ΡΩΜΗ), 2021, "Βία κατά των γυναικών", (εκδόσεις ΡΩΜΗ), 2022, "Πόλεμος πατήρ πάντων", (έκδοση της ΕΛΘ), 2023. .
Παρά τις διαφορές των βιβλίων του, κοινή συνισταμένη όλων αποτελεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος των γυναικών. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξη του, οι γυναίκες, σε κάθε τους πτυχή της προσωπικότητας τους, αποτελούν πηγή έμπνευσης για τον ίδιο. Για τον Μιχάλη Πιτένη, η γυναίκα αποτελεί έναν δυναμικό άνθρωπο που στηρίζει τους άνδρες και καθορίζει τη ζωή τους.
Άλλες πληροφορίες
Ο Μιχάλης Πιτένης συγγράφει κριτικές βιβλίων στo ηλεκτρονικό περιοδικό bookpress.gr ενώ κριτικές του αλλά και άρθρα του ποικίλου περιεχομένου δημοσιεύονται σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά και ενημερωτικές ιστοσελίδες. Παράλληλα, διατηρεί το δικό του blog.
Παραπομπές
Έλληνες δημοσιογράφοι
Έλληνες συγγραφείς
|
695950
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μπούκα Ηλείας
|
Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Μπούκα
Η Μπούκα είναι μικρός παραθαλάσσιος οικισμός της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας.
Γεωγραφία - Ιστορία
Η Μπούκα βρίσκεται στα δυτικά παράλια της Πελοποννήσου και τα ανατολικά παράλια του κόλπου Χελωνίτη. Απέχει περίπου 14 χλμ. Δ. από τον Πύργο, 5 χλμ. Β. από το Κατάκολο και είναι ανάμεσα στο Λεβεντοχώρι (ΒΑ.) και το Κορακοχώρι (Ν.-ΝΑ.). Είναι γνωστή για την αμμώδη παραλία της και τα καταγάλανα νερά της, ενώ στην περιοχή της υπάρχουν αρκετά τουριστικά καταλύματα (ξενοδοχείο, ενοικιαζόμενα δωμάτια). Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1981 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κορακοχωρίου. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με το Κορακοχώρι, τον Άγιο Ανδρέα και την Καλλιθέα αποτελούν την τοπική κοινότητα Κορακοχωρίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πύργου του Δήμου Πύργου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 5 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Πύργου
|
463649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Λασθένης (αποσαφήνιση)
|
Η ονομασία Λασθένης μπορεί να αναφέρεται στα παρακάτω άτομα:
Λασθένης ο Θηβαίος, 5ος αιώνας π.Χ., ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του δόλιχου
Λασθένης ο Ηλείος, 1ος αιώνας π.Χ., ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του κέλη
Λασθένης ο Κνώσσιος, 1ος αιώνας π.Χ., στρατιωτικός από την Κνωσσό
Λασθένης Κούνδουρος, 1904-1944, πολιτικός και νομικός από τα Χανιά
|
836712
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1
|
Μπουτταπιέτρα
|
Η Μπουτταπιέτρα (ιταλικά: Buttapietra) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Βερόνας, στην περιφέρεια του Βένετου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Βερόνας
|
683191
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Άννα του Μαυροβουνίου
|
Η Άννα του Μαυροβουνίου (Ana Petrović-Njegoš/Анна Петровић-Његош, 18 Αυγούστου 1873 - 22 Απριλίου 1971) ήταν κόρη του Νικολάου Α΄ του Μαυροβουνίου.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1873 στο Τσέτινιε και ήταν το έβδομο παιδί και η έκτη κόρη του Νικολάου Α΄ του Μαυροβουνίου και της Μιλένα Βούκοτιτς.
Στις 18 Μαΐου 1897 παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Ιωσήφ του Μπάττενμπεργκ στο Τσέτινιε. Το ζευγάρι δεν απέκτησε απογόνους.
Πέθανε στις 22 Απριλίου 1971 στο Μοντρέ σε ηλικία 97 ετών. Είναι θαμμένη στο Σαφχάουζεν της Βιέννης.
Τίτλοι
18 Αυγούστου 1874 – 18 Μαΐου 1897: Η Υψηλότητα Πριγκίπισσα Άννα Πέτροβιτς-Νιέγκος του Μαυροβουνίου
18 Μαΐου 1897 – 28 Αυγούστου 1910: Η Υψηλότητα Πριγκίπισσα Άννα του Μπάττενμπεργκ
28 Αυγούστου 1910 – 22 Απριλίου 1971: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Άννα του Μπάττενμπεργκ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οίκος των Πέτροβιτς-Νιέγκος
Οίκος του Μπάττενμπεργκ
|
629076
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Anne
|
Anne
|
Το όνομα Anne μπορεί να αναφέρεται σε:
Άννα, μορφή του ονόματος Άννα της λατινικής γλώσσας.
Anne (τουρκική τηλεοπτική σειρά), τουρκική τηλεοπτική σειρά (2016-2017).
|
172658
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%AE%CF%82%20%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Μανασσής Ιωαννίνων
|
Ο Μανασσής είναι ορεινός οικισμός του νομού Ιωαννίνων του δήμου Κεντρικού Ζαγορίου. σε υψόμετρο 900μ. Βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Μιτσικελίου ανάμεσα στα χωριά Καλουτά και Δίκορφο. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 26 κάτοικοι, ενώ ήταν 37 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Το χωριό είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς διατηρεί στοιχεία Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής.
Ιστορία
Χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Δεν είναι γνωστό από πού έχει ονομαστεί το χωριό ούτε από ποιους και πότε κτίστηκε. Το τοπωνύμιο πρέπει να θεωρείται κυριώνυμο από το επώνυμο Μανασσής, άποψη που με αμφιβολία διατυπώνει και ο Λαμπρίδης, ο οποίος αναρωτιέται αν υπάρχει σχέση μεταξύ των οικογενειών Μανασσή, που άκμασαν στα Γιάννενα κατά το έτος 1540, με το χωριό Μανασσή. Ωστόσο, ήδη από το 1431 η Μανασσή αναφέρεται ανάμεσα στα 14 χωριά που είχαν συνθηκολογήσει με τους Τούρκους.
Η ακμή του χωριού συμπίπτει με τα χρόνια της εξουσίας του Αλή Πασά. Οι Μανασσιώτες ταξίδευαν στη Ρουμανία και ο πλούτος έμπαινε στο χωριό άφθονος. Ήταν χωριό φημισμένο για τα αρχοντόσπιτά του, για το ωραίο του κρασί αλλά κυρίως για τους γλεντζέδες κατοίκους του. Για τον πλούτο του αυτό χτυπήθηκε πολύ από τους ληστές.
Στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε 400 κατοίκους και 2 σχολεία. Κάηκε στις 23 Οκτώβρη 1943 από τους Γερμανούς. Μόνο ένα σπίτι σώθηκε και η Εκκλησία, ενώ υπήρξε και ένα θύμα. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου μερικές οικογένειες έφυγαν από το χωριό και εγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Με προεδρικό διάταγμα του 2005 αναγνωρίστηκε επίσημα ως μαρτυρικό χωριό.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Δήμος Κεντρικού Ζαγορίου, ο Μανασσής
Χωριά του νομού Ιωαννίνων
Δήμος Κεντρικού Ζαγορίου
Δήμος Ζαγορίου
|
601942
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82%201900%20%E2%80%93%20200%20%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Στίβος στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1900 – 200 μέτρα ανδρών
|
Τα 200 μέτρα ανδρών ήταν ένα από τα αγωνίσματα σπριντ στο πρόγραμμα του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1900 στο Παρίσι. Πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιουλίου 1900 στο Μπουά ντε Μπουλόν. Συμμετείχαν 8 αθλητές από 7 χώρες.
Ρεκόρ
Αυτά ήταν τα μόνιμα ρεκόρ πριν από τον αγώνα.
(*) ανεπίσημα 220 γιάρδες (= 201.17 μ)
Ο Γουίλιαμ Χόλαντ έθεσε το πρώτο ολυμπιακό ρεκόρ σε αυτό το αγώνισμα με χρόνο 24.0, ενώ ο Ουόλτερ Τιούκσμπερι το έσπασε στον τελικό με χρόνο 22.2 δευτ.
Αποτελέσματα
Πρώτος γύρος
Στον πρώτο γύρο υπήρχαν δύο σειρές. Οι δύο πρώτοι κάθε σειράς προκρίνονταν στον τελικό.
Σειρά 1
Σειρά 2
Τελικός
Στον τελικό ο Τιούκσμπερι κέρδισε τον αγώνα, καταρρίπτοντας το ολυμπιακό ρεκόρ του Χόλαντ προηγουμένως από τον πρώτο γύρο.
Παραπομπές
Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή
Στίβος στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1900
|
454722
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B7%20262%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20Mal%C3%A9v
|
Πτήση 262 της Malév
|
Η Πτήση 262 (ή Πτήση MA 262) της Malév Hungarian Airlines ήταν μια πτήση από το Διεθνή Αερολιμένα της Βουδαπέστης (Budapest Ferenc Liszt International Airport) με προορισμό το Διεθνή Κρατικό Αερολιμένα Θεσσαλονίκης «Μακεδονία». Στις 4 Ιουλίου 2000, το Tupolev Tu-154 κατά τη διάρκεια της προσγείωσής του στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησε προσγείωση χωρίς τη χρήση του συστήματος προσγείωσης (gear-up touchdown), με αποτέλεσμα να ολισθήσει στο διάδρομο προσγείωσης, αλλά ήταν σε θέση να απογειωθεί και να προσγειωθεί ομαλά μετά από μια επανακύκλωση (go-around). Δεν αναφέρθηκαν τραυματισμοί.
Πριν από το περιστατικό
Σε αυτή την πτήση, συνήθως ο τύπος του αεροσκάφους ο οποίος χρησιμοποιείτο, ήταν το Boeing 737-300. Ωστόσο, την ημέρα του συμβάντος, το προοριζόμενο αεροσκάφος (με στοιχεία νηολογίου HA-LES) παρουσίασε κάποιο πρόβλημα στον κινητήρα και αντικαταστάθηκε την τελευταία στιγμή, από το Tupolev Tu-154, με στοιχεία νηολογίου HA-LCR.
Μετά τη σύντομη πτήση από τη Βουδαπέστη, το Tupolev ξεκίνησε την κάθοδό του, μέσα σε πολύ καλές καιρικές συνθήκες. Ο αεροδιάδρομος ακολουθούσε τα όρη και υπήρξαν στιγμές όπου ήταν μόλις 100 μέτρα (330 πόδια) επάνω από τις κορυφές των λόφων. Το σύστημα προειδοποίησης προσέγγισης εδάφους (ground proximity warning system (GPWS)), ανιχνεύοντας τόσο χαμηλό ύψος, προειδοποιούσε συνεχώς το πλήρωμα, ώστε να χαμηλώσει το σύστημα προσγείωσης. Το πλήρωμα της πτήσης,}} ενοχλημένο από το συνεχές άκουσμα της σειρήνας, απενεργοποίησε το σύστημα.
Το αεροσκάφος πλησίαζε την Θεσσαλονίκη χωρίς εμφανή προβλήματα, αλλά πιο γρήγορα από ότι συνήθως. Ως εκ τούτου, ξεκίνησε τη διαδικασία της τελικής προσέγγισης νωρίτερα από το αναμενόμενο. Εκείνη τη στιγμή, ο διάδρομος προορισμού 28, ήταν κατειλημμένος από ένα Boeing 757 το οποίο είχε λάβει άδεια για απογείωση. Ο Κυβερνήτης της πτήσης, χειριστής του Tupolev, αποφάσισε να μη χαμηλώσει το σύστημα προσγείωσης και να εκτελέσει μια επανακύκλωση (go-around).
Παρ'όλα αυτά, καθώς το Β-757 ξεκινούσε την απογείωση, ο Κυβερνήτης αποφάσισε να προσγειωθεί. Λόγω των ακραίων χρονικών περιορισμών, το πλήρωμα δεν είχε τον απαιτούμενο χρόνο για την ανάγνωση της λίστας ελέγχου (checklist), πριν από την προσγείωση. Με το GPWS απενεργοποιημένο, μόνο ο Πύργος Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας θα μπορούσε να προειδοποιήσει το πλήρωμα ότι το σύστημα προσγείωσης δεν είχε κατέβει. Ωστόσο, δεδομένου ότι στο Tupolev είχε ήδη δοθεί η άδεια προσγείωσης, οι ελεγκτές του πύργου ελέγχου, ήταν απασχολημένοι με την αναχώρηση του Β-757.
Πρώτη απόπειρα προσγείωσης
Καθώς το Tupolev πλησίαζε, ο Κυβερνήτης Πίτερ Τρενκνερ, καθισμένος στο αεροσκάφος του που ήταν σταθμευμένο στην πίστα του αεροδρομίου, πρόσεξε από το πιλοτήριο ότι το Tupolev (το οποίο πλησίαζε για την προσγείωση) δεν είχε κατεβάσει το σύστημα προσγείωσής του. Άρπαξε λοιπόν το μικρόφωνο και φώναξε αρκετές φορές από τον ασύρματο: "Go around, Malev Go-around!" [Το οποίο μεταφραζόμενο είναι: Επανακύκλωσε, Malev Επανακύκλωσε!] (ηχητικά καταγεγραμμένο και στον ηχητικό καταγραφέα της πτήσης (Cockpit voice recorder (CVR)).
Ο κυβερνήτης της Πτήσης 262 αμέσως αντιλήφθηκε το πρόβλημα και διέταξε επανακύκλωση (go around). Εφαρμόσθηκε η μεγίστη ισχύς, αλλά επειδή οι κινητήρες αεριώθησης αντιδρούν αργά, το αεροσκάφος συνέχισε την κάθοδό του και προσέκρουσε στον διάδρομο προσγείωσης με την ταχύτητα των 300 χλμ/ώρα. Το Tupolev ολίσθησε στο διάδρομο για τουλάχιστον 500 μέτρα. Καθώς οι κινητήρες περιστρέφονταν, το Tu-154 ανυψώθηκε από το έδαφος, κατέστη και πάλι αξιόπλοο και αναρριχήθηκε.
Η πτήση Malév 262 ανήλθε στα 1.000 μέτρα (3.300 πόδια) και επιχείρησε να προεκτείνει τον μοχλό προσγείωσης. Το αεροδρόμιο έκλεισε και το αεροσκάφος εκτέλεσε χαμηλή προσέγγιση επάνω από τον πύργο ελέγχου, με κατεβασμένο το σύστημα προσγείωσης, πριν από την απόπειρα της δεύτερης προσγείωσης. Μετά από την προσγείωσή του με την κοιλιά (belly landing), το Tupolev παρέμεινε στον αέρα για άλλα 16 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα.
Δεύτερη απόπειρα προσγείωσης
Οι πιλότοι προσγείωσαν το αεροσκάφος πολύ ομαλά, αλλά φοβόντουσαν ότι το σύστημα προσγείωσης θα κατέρρεε και ότι το αεροπλάνο θα περιστρεφόταν και θα εκρήγνυτο. Το Tupolev είχε καύσιμα για την πτήση της επιστροφής στη Βουδαπέστη, οπότε υπήρχαν πέραν των 30 τόνων καυσίμου επί του σκάφους. Ωστόσο, η διαδρομή προσγείωσης (landing roll) πραγματοποιήθηκε ασφαλώς. Οι χαρακτηριστικά μεγάλοι, λοβοί προσγείωσης του Tupolev, στους οποίους οι τροχοί ανασύρονται κατά τη διάρκεια της πτήσης, χρησιμοποιήθηκαν ως έλκηθρα και θωράκισαν το σύστημα προσγείωσης, τα πτέρυγα και τα πτερύγια καμπυλότητας (flaps).
Την περίοδο του συμβάντος, ο Ουγγρικός εθνικός αερομεταφορέας, Malév, καταργούσε σταδιακά τα παλαιά του Tupolev. Η Malév επιθεώρησε τις ορατές και αόρατες φθορές του εμπλεκόμενου αεροσκάφους και συνειδητοποίησε ότι θα ήταν οικονομικά ασύμφορη η επισκευή του. Η Malév, δώρησε το κατεστραμμένο σκάφος στην Πυροσβεστική Υπηρεσία του αεροδρομίου. Τώρα, οι πυροσβέστες της Θεσσαλονίκης εκπαιδεύονται στο πρώην HA-LCR της Malév.
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελληνική Επιτροπή Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων: Τελικό πόρισμα( )
airliners.net pictures of TU-154 HA-LCR.
cockpit voice recorder of the Tupolev Tu-154 HA-LCR of Malév flight 262.
Αεροπορικά ατυχήματα και συμβάντα στην Ελλάδα
|
709813
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Τάσιλος Γ΄ της Βαυαρίας
|
Ο Τάσιλος Γ΄ (γερμ. Tassilo III, π. 741 - π. 796) ήταν δούκας της Βαυαρίας το διάστημα 748-788.
Βιογραφία
Όταν ήταν ακόμη παιδί, απεβίωσε ο πατέρας του Οδίλος δούκας της Βαυαρίας και ο θείος του Γκρίφο τω Καρολιδών προσπάθησε να καταλάβει το δουκάτο για τον εαυτό του. Τότε ο ετεροθαλής αδελφός τού Γκρίφο, ο μαγιορδόμος Πεπίνος ο Βραχύς απομάκρυνε τον Γκρίφο και εγκατέστησε τον νεαρό Τάσιλο Γ΄ ως δούκα υπό την επιτροπεία του και αποκατέστησε τη Φραγκική επικυριαρχία.
Έτσι το 757, σύμφωνα με τα Βασιλικά Φραγκικά Χρονικά, ο Τάσιλος Γ΄ έγινε υποτελής τού Πεπίνου και κύριος των εδαφών του σε μία συνέλευση, που έγινε στην Κομπιέν. Εκεί αναφέρεται ότι ορκίστηκε πολυάριθμους όρκους στον Πεπίνο και -σύμφωνα με αναφορές που μπορεί να έχουν γραφτεί πολύ αργότερα- υποσχέθηκε υποτέλεια σε αυτόν και τους γιους του Κάρολο και Καρλομάν. Ωστόσο η αρκετά νομική διατύπωση είναι κάπως εκτός της νοοτροπίας της εποχής εκείνης. Ο Κ. Λ. Πήρσον προτείνει ότι μάλλον αντιπροσωπεύει μία αναθεώρηση του αρχικού εγγράφου από τον χρονογράφο για να δώσει έμφαση στην επικυριαρχία του Καρλομάγνου επί του Τάσιλου Γ΄ κατά την περίοδο εχθροπραξιών μεταξύ των δύο ηγεμόνων.
Περί το 760 ο Τάσιλος Γ΄ νυμφεύτηκε τη Λιουτπέργα, κόρη του Δεσιδέριου ηγεμόνα των Λομβαρδών, συνεχίζοντας την παράδοση των Λομβαρδο-Βαυαρικών διασυνδέσεων. Έκανε αρκετά ταξίδια στην Ιταλία για να επισκεφθεί τον πεθερό του και για να δημιουργήσει πολιτικές σχέσεις με τον πάπα. Αναφέρεται ότι ο Τάσιλος Γ΄, όταν οι ανιψιοί του Κάρολος και Καρλομάν ανέλαβαν την εξουσία στο Φραγκικό βασίλειο το 768, απέκτησε ηγεμονική συμπεριφορά: το έτος αυτό ίδρυσε το αββαείο του Γκαρς στον ποταμό Ινν, στη νότιο Βαυαρία και το επόμενο έτος ο Τάσιλο Γ΄ εξέδωσε στο Μπολτσάνο τον καταστατικό χάρτη του αββαείου του Ίνιχεν. Όμως δεν μπόρεσε να προστατεύσει τον πάπα εναντίον των Λομβαρδικών επεκτάσεων, που θεωρήθηκε ως η αιτία για την έλλειψη υποστήριξης της Ρώμης σε αυτόν, στη μετέπειτα σύγκρουσή του με τον Καρλομάγνο. Οι ιστορικοί συμφωνούν στο ότι ο Τάσσιλος Γ΄, αν και ενεργούσε ηγεμονικά, δεν είχε σκοπό να γίνει ο ίδιος βασιλιάς.
Παρόλα αυτά ο Τάσιλος Γ΄ συνέχισε την ηγεμονική συμπεριφορά, όπως την ίδρυση του αββαείου Κρέμσμυνστερ. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Τάσιλο Γ΄ ανακάλυψε το σώμα τού γιου του Γκύντερ, που είχε χτυπηθεί από έναν αγριόχοιρο σε κυνήγι και από λύπη ίδρυσε το μοναστήρι στην τοποθεσία το 777.
Το 763 ο Τάσιλος Γ΄ κατηγορήθηκε από τους Φράγκους για αθέτηση των στρατιωτικών υποχρεώσεων ως υποτελής του Πεπίνου, όταν εγκατέλειψε τη Φραγκική εκστρατεία στην Ακουιτανία ένεκα κακής υγείας. Ο Πήρσον προτείνει ότι έφυγε, διότι παλαιότερα ο πατέρας τού Τάσιλο Γ΄ είχε κάνει συμφωνία με τον δούκα της Ακουιτανίας κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τον Πεπίνο το 743. Ανεξάρτητα από τα κίνητρα πίσω από την εγκατάλειψη της εκστρατείας από τον Τάσιλο Γ΄, τα Βασιλικά Φραγκικά Χρονικά εκφράζονται με ενόχληση γι'αυτό, λέγοντας ότι "απέρριψε τους όρκους και όλες τις υποσχέσεις του, και καλύφθηκε πίσω από μία ψεύτικη δικαιολογία". Επειδή τα Χρονικά μπορεί να επεξεργάστηκαν ξανά, ώστε να τονίσουν την υποτέλεια του Τάσιλο Γ΄, ο Πήρσον προτείνει ότι ο Τάσιλος Γ΄ παρουσιάστηκε ότι έσπασε τον όρκο του και δεν μπόρεσε να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για να πολεμήσει, με σκοπό να χαρακτηριστεί ανεπαρκής ως ηγέτης.
Το συμβάν έγινε η αφορμή για τον Καρλομάγνο και τον πάπα Αδριανό Α΄ να ισχυριστούν ότι ο Τάσιλος Γ΄ ήθελε να εξεγερθεί και να γίνει ανεξάρτητος, κάτι που άξιζε ποινή. Η τιμωρία εκτελέστηκε μετά από πολλούς πολιτικούς ελιγμούς κατά τη διάρκεια μίας συνέλευσης (dieta) στο βασιλικό παλάτι του Ίνγκελχαϊμ το 788. Εκεί ο Τάσιλος Γ΄ τελικά εκτοπίστηκε και εισήλθε σε μοναστήρι. Το 794 ο Τάσιλος Γ΄ στη σύνοδο της Φραγκφούρτης αναγκάστηκε πάλι να αποκηρύξει το δικαίωμά του στη Βαυαρία και έδωσε επίσημα στον βασιλιά όλα τα δικαιώματα που κατείχε.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Λιουτπέργα, κόρη του Δεσιδέριου ηγεμόνα των Λομβαρδών και είχε τέκνο:
Γκύντερ, απεβ. πριν το 777.
Πηγές
Jahn, Wolfgang (2012). "Der Herzog und der König [The Duke and the King]". Damals (in German). Vol. 44 no. 4. pp. 16–23.
Αναφορές
|-
Δούκες της Βαυαρίας
Οίκος των Αγιλολφιδών
|
288973
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B1%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%2C%202012%29
|
Άννα Καρένινα (ταινία, 2012)
|
Άννα Καρένινα (αγγλικά: Anna Karenina) είναι βρετανική δραματική ταινία παραγωγής 2012, σε σκηνοθεσία Τζο Ράιτ. Το σενάριο έγραψε ο Τομ Στόπαρντ και είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα Άννα Καρένινα του Λέων Τολστόι που κυκλοφόρησε το 1877. Η ταινία απεικονίζει την τραγωδία της παντρεμένης αριστοκράτισσας Άννα Καρένινα και τη σχέση της με τον Κόμη Βρόνσκι. Πρωταγωνιστούν οι Κίρα Νάιτλι στο ρόλο της Άννα Καρένινα, Τζουντ Λο στο ρόλο του Αλεξέι Καρένιν και Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον στο ρόλο του Βρόνσκι.
Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2012 και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 7 Σεπτεμβρίου 2012 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις 9 Νοεμβρίου 2012 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε έξι υποψηφιότητες για BAFTA κερδίζοντας ένα, μία για Χρυσή Σφαίρα και τέσσερις για Όσκαρ, κερδίζοντας ένα.
Πλοκή
Η ταινία διαδραματίζεται το 1874 στη Ρωσία. Η Άννα Καρένινα έχει αποξενωθεί με το σύζυγό της, τον Αλεξέι Καρένιν και γοητεύεται από τον Κόμη Βρόνσκι. Κάνει δεσμό μαζί με τον Κόμη, ο οποίος κάνει την υψηλή κοινωνία να καταρρέει γύρω της καθώς ο εγωισμός της και η ανωριμότητά της την τυφλώνουν να καταλάβει την αγάπη πέρα από την ικανότητα για συγχώρεση. Εν τω μεταξύ, ως βάση για σύγκριση, βλέπουμε την ιστορία του Λέβιν, ενός φίλου του αδελφού της Άννα, του Ομπλόνσκι. Ο Λέβιν είναι ντροπαλός και σοβαρός άνδρας που έχει ταξιδέψει πέρα από την κλειστοφοβική υψηλή κοινωνία της Ρωσίας, αλλά επιστρέφει για να ζητήσει το χέρι της Κίτι, τη μικρότερη αδελφή της συζύγου του Ομπλόνσκι, τη Ντόλι.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Κίρα Νάιτλι στο ρόλο της Άννα Καρένινα
Τζουντ Λο στο ρόλο του Αλεξέι Καρένιν
Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον στο ρόλο του Κόμη Βρόνσκι
Κέλι Μακντόναλντ στο ρόλο της Ντόλι
Μάθιου ΜακΦάντιεν στο ρόλο του Ομπλόνσκι
Ντόμναλ Γκλίσον στο ρόλο του Κονσταντίν Λέβιν
Ρουθ Γουίλσον στο ρόλο της Πριγκίπισσας Μπέτσι
Αλίσια Βικάντερ στο ρόλο της Κίτι
Ολίβια Γουίλιαμς στο ρόλο της Κόμισσας Βρόνσκι
Μισέλ Ντόκερι στο ρόλο της Πριγκίπισσας Μάιγκαγια
Έμιλι Γουάτσον στο ρόλο της Κόμισσας Λίντια
Χόλιντεϊ Γκρένιτζερ στο ρόλο της Βαρώνης
Σίρλεϊ Χέντερσον στο ρόλο της Μίμι Κάρτασοβ
Μπιλ Σκάρσγκορντ στο ρόλο του Μασουτέν
Κάρα Ντελεβίν στο ρόλο της Πριγκίπισσας Σοροκίνα
Παραγωγή
Ο Τζο Ράιτ ανέλαβε να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος Άννα Καρένινα του Λέων Τολστόι, στην τέταρτη συνεργασία του με την εταιρία Working Title Films. Ο Ράιτ γύρισε το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας στα
Shepperton Studios σε ένα ερειπωμένο θέατρο έξω από το Λονδίνο. Ο Ιταλός συνθέτης Ντάριο Μαριανέλι ανέλαβε τη μουσική επένδυση της ταινία, η Ζακλίν Ντουράν το σχεδιασμό κοστουμιών και η Σάρα Γκρίνγουντ το σχεδιασμό παραγωγής.
Το καστ της ταινίας αποτελείται από τους Κίρα Νάιτλι ως Άννα Καρένινα, Τζουντ Λο ως το σύζυγό της, Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον ως Βρόσνκι και Ντόμναλ Γκλίσον ως Κονσταντίν Λέβιν. Επίσης συμμετέχουν οι Κέλι Μακντόναλντ, Ολίβια Γουίλιαμς, Μάθιου Μακφάντιεν, Μισέλ Ντόκερι και Τανίσθα Τσάτερτζι. Οι Σάοϊρς Ρόναν και Άντρια Ράισμπορο είχαν αρχικά υπογράψει να συμμετάσχουν στην ταινία αλλά αντικαταστάθηκαν από τους Αλίσια Βικάντερ και Ρουθ Γουίλσον αντίστοιχα. Η Ρόναν δήλωσε ότι αποχώρησα από το πρότζεκτ εξαιτίας της μεγάλης διάρκειας παραγωγής της ταινίας. Θα έπρεπε να απορρίψει ρόλους από το φθινόπωρο του 2011 μέχρι την άνοιξη του 2012 για να συμμετάσχει στην ταινία με ένα β' ρόλο.
Box office
Με προϋπολογισμό 49,7 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία Άννα Καρένινα στο Ηνωμένο Βασίλειο έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 3η θέση με 1,4 εκατομμύρια δολάρια ενώ συνολικά συγκέντρωσε 8,7 εκατομμύρια δολάρια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η ταινία άνοιξε στην 20η θέση με 320.690 δολάρια ενώ οι συνολικές εισπράξεις έφτασαν τα 12,8 εκατομμύρια δολάρια. Στον υπόλοιπο κόσμο τα συνολικά έσοδα άγγιξαν τα 56,1 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε 68,9 εκατομμύρια δολάρια.
Βραβεία & Υποψηφιότητες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη σελίδα
Άννα Καρένινα στο IMDb
Βρετανικές ταινίες
Ταινίες του 2012
Ταινίες παραγωγής Universal Pictures
Βρετανικές δραματικές ταινίες
Βρετανικές ιστορικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Βρετανικές αισθηματικές δραματικές ταινίες
Ταινίες βασισμένες σε ρωσικά μυθιστορήματα
Βρετανικές επικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής StudioCanal
Ταινίες γυρισμένες στην Αγγλία
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας
|
177857
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B1
|
Κάρλος Μαρτσένα
|
Ο Κάρλος Μαρτσένα ή απλά Μαρτσένα, είναι Ισπανός διεθνής ποδοσφαιριστής, γεννημένος στη Σεβίλλη της Ανδαλουσίας στις 31 Ιουλίου 1979. Αγωνίζεται στη Βιγιαρρεάλ ΚΦ, στη θέση του κεντρικού αμυντικού, αλλά μπορεί να αγωνιστεί και ως αμυντικός μέσος.
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ισπανοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ισπανίας
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2008
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Μπενφίκα
Ποδοσφαιριστές Ντεπορτίβο Λα Κορούνια
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2009
Ποδοσφαιριστές ολυμπιακής ομάδας Ισπανίας
Ποδοσφαιριστές Σεβίλλη ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Βαλένθια ΚΦ
Ποδοσφαιριστές Βιγιαρρεάλ ΚΦ
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ισπανίας Κ21
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ισπανίας Κ20
Παίκτες νικητές Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου FIFA
Παίκτες νικητές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου
|
483093
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Άμμος Άρτας
|
Ο Άμμος είναι ένας μικρός οικισμός του Δήμου Αρταίων με 3 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), στα ορεινά της Άρτας, σε υψόμετρο 149 μέτρων και απέχει από την πόλη περίπου 29 χιλιόμετρα.
Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, ο Άμμος υπήρξε μέχρι το τέλος του 2010, οικισμός του Δήμου Ξηροβουνίου με έδρα τον Αμμότοπο. Με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης, ο οικισμός εντάχθηκε στο Δήμο Αρταίων. Ο Άμμος μαζί με το Σουμέσι, το Καθαροβούνι, το Περδικάρι και τη Ροδαυγή αποτελούν την τοπική κοινότητα Ροδαυγής με συνολικό πληθυσμό 390 κατοίκους.
Διοικητικές μεταβολές
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1940 και εντάχθηκε στην κοινότητα Νησίστας Νέας Ελλάδος (Ροδαυγή). Το 1997 εντάχθηκε στο δήμο Ξηροβουνίου και το 2010 στο Δήμο Αρταίων.
Τοποθεσία και Πρόσβαση
Ο Άμμος γειτνιάζει με τους οικισμούς της τοπικής κοινότητας Ροδαυγής και τη Σκούπα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Αρταίων
Περιφερειακή Ενότητα Άρτας
Χωριά του νομού Άρτας
Δήμος Αρταίων
|
78698
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ηγησίας
|
Το όνομα Ηγησίας μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον από τους παρακάτω:
Ηγησίας ο Πεισιθάνατος, φιλόσοφος του 3ου αιώνα π.Χ.
Ηγησίας ο Μάγνης, σύγχρονος του προηγούμενου, ρήτορας και σοφιστής
Ηγησίας ο Σαλαμίνιος, ποιητής από τη Σαλαμίνα της Κύπρου
Ηγησίας (άρχων), επώνυμος άρχοντας της Αθήνας του 324 π.Χ.
Αποσαφηνίσεις ονομάτων
|
319815
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BB%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%A1%CE%BF%CE%BA%CF%86%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Νέλσον Ροκφέλερ
|
Ο Νέλσον Άλντριχ Ροκφέλερ (Nelson Aldrich Rockefeller, 8 Ιουλίου 1908 - 26 Ιανουαρίου 1979), ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας και πολιτικός που υπηρέτησε ως 41ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1974 -1977), καθώς και 49ος Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης (1959 -1973).
Ήταν μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και γόνος της ισχυρής επιχειρηματικής οικογένειας Ροκφέλερ.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Μέιν το 1908, και ήταν γιος του επιχειρηματία Τζον Ντέιβινσον Ροκφέλερ Τζούνιορ και της Άμπυ Αλντριχ. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ, ιδρυτή & πρόεδρου της Standard Oil, ενώ από την πλευρά της μητέρας του εγγονός του γερουσιαστή Νέλσον Γουίμαρθ Άλντριχ. Σπούδασε οικονομικά και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στις οικογενειακές επιχειρήσεις.
Παραπομπές
Αμερικανοί επιχειρηματίες
Αντιπρόεδροι των ΗΠΑ
Κυβερνήτες της Νέας Υόρκης
Αμερικανοί πολιτικοί
Οικογένεια Ροκφέλερ
Πολιτικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (ΗΠΑ)
|
515334
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%AC%CF%82%20%CE%BF%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Θεωνάς ο Αλεξανδρινός
|
Ο Θεωνάς ο Αλεξανδρινός ή και Σμάραγδος (2ος αιώνας μ.Χ.), ήταν αρχαίος Έλληνας αθλητής με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια, ο οποίος αναφέρεται από τον Ευσέβιο της Καισαρείας στο σύγγραμμά του με τίτλο Παντοδαπή ιστορία πως στέφθηκε ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του σταδίου κατά τους 221ους (105 μ.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας.
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Αρχαίοι Αλεξανδρινοί ολυμπιονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες του σταδίου
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (2ος αιώνας)
|
259223
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A7%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85
|
Ιερά Μητρόπολις Πέτρας και Χερρονήσου
|
Η Ιερά Μητρόπολις Πέτρας και Χερρονήσου είναι μία από τις οκτώ Μητροπόλεις, οι οποίες μαζί με την Αρχιεπισκοπή Κρήτης συναποτελούν την Εκκλησία της Κρήτης, ημιαυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία υπαγόμενη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η Μητρόπολη έχει έδρα της τη Νεάπολη Λασιθίου και περιλαμβάνει οικισμούς των δήμων Αγίου Νικολάου και Οροπεδίου Λασιθίου, καθώς και ορισμένους οικισμούς του Δήμου Χερσονήσου.
Ιστορικά στοιχεία
Κατά την περίοδο της ενετοκρατίας η Μητρόπολη είχε ως έδρα το Επάνω Χωριό της Φουρνής. Μετά την επανάσταση του 1866, η έδρα τε Επισκοπής Πέτρας μεταφέρθηκε στην Νεάπολη όπου και βρίσκεται από τότε. Κατά το έτος 1900, μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τούς Τούρκους, αποδόθηκε στην Επισκοπή Πέτρας και η Επαρχία Βιάννου, αφού αυτή αποσπάσθηκε από την Επισκοπή Αρκαδίας. Στην Κρητική Επανάσταση (1895-1898) Επίσκοπος ήταν ο Τίτος (Ζωγραφίδης), ο οποίος βοήθησε ενεργά στην απελευθέρωση της Κρήτης. Το έτος 1932 η Επισκοπή Ιεράς και Σητείας και η Επισκοπή Πέτρας συγχωνεύτηκαν στην Επισκοπή Νεαπόλεως. Έπειτα από μία τριετία η Επισκοπή Ιεράς και Σητείας αποσπάστηκε ξανά και η Επισκοπή Νεαπόλεως επανήλθε στο αρχικό όνομα Πέτρας. Το 1962 η Επισκοπή Πέτρας, όπως και όλες οι Επισκοπές της Κρήτης, ανυψώθηκε σε κατ’ ἀξίαν Μητρόπολη τιμής ένεκεν. Το 1993 εκδόθηκε Πατριαρχικός Τόμος, με τον οποίο ανακηρύσσονται σε εν ενεργεία Μητροπόλεις οι μέχρι τότε τιμής ένεκεν Ιερές Μητροπόλεις της Κρήτης. Το 2000 αποσπάσθηκε από την Ι.Μ. Πέτρας η επαρχία Βιάννου, καθώς ιδρύθηκε η Ι.Μ. Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου και ταυτόχρονα προσαρτήθηκαν σε αυτήν οι Δήμοι Χερσονήσου και Μαλίων, της πάλαι ποτέ Επισκοπής Χερρονήσου. Με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη 981/2000, η Ι.Μ. Πέτρας μετονομάστηκε σε Ιερά Μητρόπολη Πέτρας και Χερρονήσου.
Μητροπολίτης
Ο πλήρης τίτλος του εκάστοτε επισκόπου είναι «Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου, Υπέρτιμος και Έξαρχος Καρπαθίου πελάγους».
Την διακονία της Ποιμαντορίας κατέχει σήμερα ο Σεβασμιώτατος κ.Γεράσιμος, ο οποίος εξελέγη στις 8 Δεκεμβρίου 2015.
Επισκοπικός Κατάλογος
Μητροπολιτικός Ναός
Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Μητροπολιτικός Ναός της Μεγάλης Παναγίας βρίσκεται στην Νεάπολη, άρχισε να χτίζεται το έτος 1888 από τον Επίσκοπο Πέτρας Μελέτιο και εγκαινιάστηκε το 1927 από τον Επίσκοπο Πέτρας Διονύσιο. Δίπλα του βρίσκεται μια σύγχρονη, μικρή, καμαροσκεπής εκκλησία, η Παναγία η Φερμαλίνα που έχει κτιστεί στα θεμέλια παλιού τρίκλιτου ναού, στη θέση που υπήρχε παλιότερα η Μονή της Μεγάλης Παναγίας. Ο Ι. Ναός διαθέτει κιονόκρανα εξαιρετικής τέχνης. Η προτομές του Μητροπολίτου Κρήτης Τίτου Ζωγραφίδη και Μητροπολίτου Πέτρας Δημητρίου Μπουρλάκη τοποθετήθηκαν μπροστά από τον Μητροπολιτικό Ναό.
Αρχιερατικές περιφέρειες
Η εκκλησιαστική περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως διαιρείται στις ακόλουθες τέσσερις περιφέρειες, που φέρουν ελληνική κεφαλαιογράμματη αρίθμηση:
Α΄ Αρχιερατική Περιφέρεια Μεραμβέλλου. Περιλαμβάνει 24 ενορίες.
Β΄ Αρχιερατική Περιφέρεια Μεραμβέλλου. Περιλαμβάνει 23 ενορίες.
Γ΄ Αρχιερατική Περιφέρεια Λασιθίου. περιλαμβάνει 18 ενορίες.
Δ΄ Αρχιερατική Περιφέρεια Χερρονήσου. περιλαμβάνει 17 ενορίες.
Ενορίες και Ιεροί Ναοί
Στην περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως υφίστανται 81 Ενοριακοί ναοί, 78 Παρεκκλήσια, 170 Εξωκλήσια, 14 Ναοί κοιμητηρίων, 3 Μετόχια, που υπηρετούνται από 94 περίπου κληρικούς. Περιλαμβάνει πλήθος ιστορικών Ιερών Μονών και Βυζαντινών Ναών.
Σχολές της Μητροπόλεως
Σχολή Βυζαντινής Μουσικής
Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας
Σχολή ξυλογλυπτικής
Σχολή Γονέων
Φιλανθρωπική Διακονία
Γενικό φιλόπτωχο ταμείο Ι. Μητροπόλεως Πέτρας και Χερρονήσου
Ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία
Μονάδα Φροντίδος ηλικιωμένων «Παναγία η Γερόντισσα» στο Οροπέδιο Λασιθίου
Μονάδα Φροντίδος ηλικιωμένων «Ο Άγιος Παντελεήμων» της Πόλεως του Αγίου Νικολάου»
Μονάδα Φροντίδος ηλικιωμένων «Η Μεγάλη Παναγία» στη Λατσίδα Μεραμβέλλου
Εκκλησιαστική Στέγη Αγάπης Νεαπόλεως
Κέντρο Ποιμαντικής και Κοινωνικής Διακονίας Ενορίας Αγίας Τριάδος πόλεως Αγίου Νικολάου
Ιερές Μονές
Στην περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης στην οποία και υπάγονται φέρονται οι ακόλουθες Ιερές Μονές:
Ανδρώες Μονές
1. Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Αρετίου.
2. Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Σελληνάρι.
3. Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κρουσταλλένιας.
4. Ιερά Μονή Αγίου Ανδρέα Φινοκαλιά.
5. Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βιδιανής.
Γυναικείες Μονές
1. Ιερά Μονή Παναγίας Θεογγενήτορος Μοχού.
2. Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κουφής Πέτρας.
3. Ιερά Μονή Μιχαήλ και Γαβριήλ Ταξιαρχών Κρεμαστών.
4. Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου Κεράς Καρδιωτίσσης.
Μετόχια έτερων Ιερών Μονών
1. Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Ξηρών Ξύλων, της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη .
2. Ι.Μ. Κυρίας Ελεούσας, της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγκαράθου.
3. Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γκουβερνιώτισσας του Παναγίου Τάφου.
Ιερά Προσκυνήματα
Ιερός Προσκυνηματικός Ναός Αγίου Ιωάννου Μεσοκαμπίτη Οροπεδίου Λασιθίου
Ιερός Προσκυνηματικός Ναός Αγίων Αναργύρων Πόλεως Αγίου Νικολάου.
Εκκλησιαστική Τέχνη
Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης της Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Σελληνάρι.
Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης της Ι.Μ. Παναγίας Κεράς Πεδιάδος.
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Ι.Μ. Ζωοδόχου Πηγής Βιδιανής.
Τοπικοί Άγιοι
1. Η Αγία Νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα
2. Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικηφόρος εκ Κριτσάς
3. Ο Άγιος Ιωακείμ Επισκόπου Πέτρας
4. Ο Άγιος Ιωακείμ Επισκόπου Χερρονήσου
5. Ο Άγιος Νεόφυτος Επισκόπου Κνωσσού
Εικόνες Περίπυστοι
1. Ιερού Ναού Αγίου Κωνσταντίνου Δωριών.
2. Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Κριτσάς.
3. Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκουβερνιωτίσσης.
4. Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Αρετίου.
5. Ιεράς Μονής Εισοδίων Θεοτόκου Γαλατιανής Μαλίων.
6. Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Κρούστα.
Ιστορικά Μνημεία
1. Σπήλαιον Μιλάτου, τιμώμενο την Κυριακή του Θωμά.
2. Σπήλαιον Αγίας Φωτεινής Σαμαρείτιδος στο Αβδού Πεδιάδος, τιμώμενο την Κυριακή τής Σαμαρείτιδος.
Περιοδικές εκδόσεις
Από το έτος 2007 ξεκίνησε η επανακυκλοφορία του εντύπου Χειραψία, το οποίο εκδίδεται σε τριμηνιαία βάση. Από του έτους 2010 εκδίδεται το έντυπο Επιστημονική Επετηρίδα της Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου με ποικίλο επιστημονικό περιεχόμενο καθώς και το Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο κατ' έτος.
Υποσημειώσεις και παραπομπές
Υποσημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές
Κονιδάρης Γ. Ι., Αι επισκοπαί της Κρήτης μέχρι του ι΄ αιώνος, Κρητικά Χρονικά, τομ. 7 (1953),σελ.462-478
Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος, Δικαιϊκές πηγές του καθεστώτος της Εκκλησίας Κρήτης, εκδ. Επέκταση, Κατερίνη, 2004
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου
Ιστολόγιο της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως
Πετρας
Νομός Λασιθίου
|
55179
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CF%8C%CF%82
|
Βασίλειος Β΄ Καματηρός
|
Ο Βασίλειος Καματηρός (ο λεγόμενος και Φυλακόπουλος)διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τον Αύγουστο του 1183 έως τον Φεβρουάριο του 1186.
Ανήκε στην Οικογένεια Καματηρών από την οποία προέκυψαν αρκετοί κορυφαίοι αξιωματούχοι τον 12ο αιώνα. Αρχικά υπηρέτησε υπό τον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό ως διπλωμάτης, αλλά μετά από μια καταστροφική αποστολή στην Ιταλία, έχασε την εύνοιά του και εξορίστηκε. Η καλοτυχία του αναζωπυρώθηκε υπό τον Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό, ο οποίος είχε επίσης εξοριστεί από τον Μανουήλ.
Ο Ανδρόνικος είχε πρόβλημα με τον Πατριάρχη Θεοδόσιο Α΄, ο οποίος του αντιτάχθηκε σε πολλά θέματα. Μεταξύ αυτών, ο σχεδιαζόμενος από αυτόν γάμος της παράνομης κόρης του Ειρήνης με τον Αλέξιο, παράνομο γιο του Μανουήλ Α΄, παρόλο που ήταν στενοί συγγενείς, καθώς και η έξωση από το Παλάτι της Μαρίας της Αντιόχειας, χήρας του Μανουήλ. Έτσι, ο Θεοδόσιος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και αντικαταστάθηκε από τον Βασίλειο Καματηρό, ο οποίος τότε είχε το αξίωμα του «Χαρτοφύλακα» στον Ναό της Αγίας Σοφίας.
Ο Βασίλειος αμέσως συγκατάνευσε πειθήνια στις επιθυμίες του Ανδρόνικου, ανοίγοντας τον δρόμο για τον γάμο και μάλιστα απαλλάσσοντας τους δολοφόνους του νέου αυτοκράτορα Αλέξιου Β΄ Κομνηνού. Μετά την ανατροπή και εκτέλεση του Ανδρόνικου τον Σεπτέμβριο του 1185, ο Βασίλειος απέτυχε να πετύχει την εύνοια του νέου αυτοκράτορα Ισαάκ Β΄ Άγγελου, παρά το γεγονός ότι τέλεσε ο ίδιος την στέψη του. Τον Σεπτέμβριο του 1186 Σύνοδος αποφάσισε να κείρονται μοναχές οι σύζυγοι ιερέων που χειροτονούνται επίσκοποι, απόφαση όμως που ο Αυτοκράτορας ανακάλεσε με τη δικαιολογία ότι απουσίαζε κάποιος από τους αρχιερείς της Πόλης.
Ο Βασίλειος καθαιρέθηκε και καταδικάστηκε από μια Σύνοδο για την έγκριση του γάμου της Ειρήνης και του Αλεξίου. Τίποτα άλλο δεν είναι γνωστό γι' αυτόν μετά την καθαίρεσή του.
Παραπομπές
Πηγές
Βασίλειος Β
Οικογένεια Καματηρών
Βυζαντινοί του 12ου αιώνα
Επίσκοποι του 12ου αιώνα
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.