id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
4007900
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Helosciomyza%20driesseni
|
Helosciomyza driesseni
|
Helosciomyza driesseni is een vliegensoort uit de familie van de Helosciomyzidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door McAlpine.
Helosciomyzidae
|
1586763
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NASAMS
|
NASAMS
|
Het Norwegian Advanced Surface-to-Air Missile System (NASAMS) is een grond-luchtraketafweersysteem uit de jaren negentig van de 20e eeuw, gebaseerd op de enkele jaren daarvoor ontwikkelde AIM-120 AMRAAM-raket.
Dit luchtverdedigingssysteem doet sinds 1998 dienst bij de Noorse luchtmacht en wordt ook geëxporteerd. Het is sinds 2003 operationeel bij de Spaanse luchtmacht en ook Finland en Nederland hebben de nieuwste systeemversie – NASAMS-II – aangekocht.
Systeembeschrijving
NASAMS bestaat uit
1 Fire Operation Centre (FOC). Een mobiele centrale commandopost voorzien van een MPQ64 Sentinel-radar.
1 Shortrange Air Defense Fire Unit (SFU). Het datanetwerk waardoor in eerste instantie door het centrale FOC gegevens naar de launchers worden gestuurd. Op een zeker moment neemt de actieve zoekfunctie van het systeem het over en wordt het systeem 'zelfstandig', waarna NASAMS de doelen automatisch gaat volgen, identificeren en bestrijden. Hierna zijn nieuwe opdrachten vanuit de commandopost voor de huidige locatie niet meer nodig. De SFU regelt tevens het afvuren uit de diverse launchers naar de doelen, zodat de mogelijkheid van meerdere raketten voor één doel wordt uitgesloten.
3 lanceercontainers (launchers). Deze kunnen elk zes AMRAAM-raketten afvuren en zijn mobiel op Scania P113H vrachtwagens maar worden op de grond gezet om te kunnen vuren en te herladen.
FOC, SFU en launchers zijn standaard met elkaar gekoppeld en kunnen tot maximaal tien launchers worden uitgebreid.
Geschiedenis
De Noorse luchtverdediging was tot eind 20e eeuw gebaseerd op drie aparte wapensystemen: verouderde Bofors 40L70-luchtafweerkanonnen gekoppeld aan een doelvolgradar, het lasergeleide en van de schouder af te vuren RBS70 Man Portable Air Defense System (MANPAD)-raketsysteem en NASAMS. Deze systemen waren in zekere zin wel met elkaar geïntegreerd middels radio- en kabelverbindingen (het Acquisition Radar Control System, ARCS) maar functioneerden niet altijd optimaal en zouden wegens veroudering snel door de Noorse luchtmacht worden uitgefaseerd.
De Noorse firma Kongsberg Defence Aerospace en de Amerikaanse firma Raytheon ontwikkelden ter vervanging hiervan het NASAMS. Voor dit nieuwe afweersysteem deed men een beroep op de vertrouwde AIM-120 AMRAAM-lucht-luchtraket. Deze raket, beschikkend over een actieve radargeleiding, werd hard- en softwarematig aangepast en geschikt gemaakt voor lancering vanaf de grond en kreeg vervolgens hiervoor de aanduiding Surface-Launched AMRAAM (SL-AMRAAM).
NASAMS werd eind 1994 beperkt operationeel verklaard en verkreeg na een volledige testcyclus in 1998 de operationele status.
Hierna volgde de doorontwikkeling tot NASAMS-II, waarvan de eerste opgewaardeerde systemen in 2006 aan de Noorse luchtmacht beschikbaar werden gesteld. Het grootste verschil tussen NASAMS en NASAMS-II zit in de verbeterde radar en in de toepasbaarheid van het gevechtsleidingssysteem Link-16. NASAMS-II verkreeg in 2007 de operationele status en werd ook verkocht aan Finland en Nederland. Oekraïne beschikt sinds september 2022 over NASAMS en zet ze in in de oorlog met Rusland.
Bijzonderheden
Hoewel er weinig informatie over naar buiten is getreden, berichtte het Noorse blad Økonomisk Rapport (Economisch Rapport) in 2006 dat tijdens de presidentiële inhuldiging in 2005 enkele NASAMS-eenheden waren ingezet bij de luchtverdediging van de Amerikaanse hoofdstad.
Hierbij werd verwezen naar de officiële internetpagina's van de Noorse luchtmacht waarin werd gesteld dat NASAMS werd ingezet in Washington.
Via Google Maps is een locatie te zien op vliegbasis Andrews, vlak bij Washington, waarop zich een lanceerinrichting bevindt.
Ook zouden dezelfde eenheden sindsdien zijn ingezet ter bescherming van de directe omgeving van het Witte Huis en het Capitool. De producent van het wapensysteem, de firma Kongsberg Defence Aerospace, weigerde hierop commentaar te geven en gaf alleen aan dat er een leveringsovereenkomst bestond tussen hun firma, de firma Raytheon en de USAF.
NASAMS in Nederland
De NASAMS van de Koninklijke Landmacht zijn ingedeeld bij 13 Luchtverdedigingsbatterij (13 Luverdbt). De eenheid is gelegerd op de Luitenant-generaal Bestkazerne, de voormalige vliegbasis De Peel.
In maart 2014 werden Nederlandse NASAMS-systemen ingezet voor de luchtverdediging van de Nuclear Security Summit 2014 in Den Haag. In totaal werden vier lanceerinrichtingen geplaatst op verschillende locaties:
Voormalig vliegkamp Valkenburg
Parkeerplaats De Kuil, Wassenaar
Langevelderslag, Noordwijk
Zweefvliegveld Kennemerland
De batterijstaf en het logistiek peloton opereerden vanaf het voormalig marinevliegkamp Valkenburg. Tijdens de inzet werd samengewerkt met AWACS-radarvliegtuigen en het luchtverdedigings- en commandofregat Zr. Ms. De Zeven Provinciën. 155 luchtdoelartilleristen zorgden voor de bediening, beveiliging en logistiek. Het was voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog dat de luchtdoelartillerie op Nederlands grondgebied was ingezet.
Externe links
Gegevens van de producent
Amerikaanse infowebsite
Informatiewebsite World Wide Military over het Spaanse NASAMS-II-systeem
Luchtdoelraket
|
2720930
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euclimacia%20regina
|
Euclimacia regina
|
Euclimacia regina is een insect uit de familie van de Mantispidae, die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Euclimacia regina is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Esben-Petersen in 1917.
Mantispidae
|
1556687
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Tuut
|
De Tuut
|
De Tuut is een buurtschap in de Nederlandse gemeente West Maas en Waal, gelegen in de provincie Gelderland. De buurtschap behoort tot het dorp Appeltern en ligt enkele honderden meters ten oosten van de kern daarvan, ten zuiden van de plek waar de Nieuwe Wetering uitmondt in de Maas.
De naam van de buurtschap is al bekend uit de veertiende-eeuwse dijkbrief van Graaf Reinoud II van Gelre en werd toen geschreven als Tuyt. Mogelijk verwijst de naam naar de trechtervormige vorm van de monding van de Nieuwe Wetering.
In 1918 is aan de monding van de Nieuwe Wetering een stoomgemaal gebouwd, officieel Stoomgemaal Appeltern, echter beter bekend als Stoomgemaal De Tuut. Dit gemaal verzorgde van 1918 tot 1967 de bemaling van het ongeveer 10.000 hectare grote zuidoostelijke deel van het Land van Maas en Waal. In 1967 is het stoomgemaal buiten gebruik gesteld en vervangen door het naastgelegen in 1967 gebouwde dieselgemaal Bloemers, Het is vernoemd naar de toenmalige Commissaris van de Koningin in Gelderland. In 2014 is dit gemaal geëlektrificeerd.
Stoomgemaal De Tuut is het enige geheel originele en intacte stoomgemaal in het Nederlandse rivierengebied. Het is in de periode 1984-2015 gerestaureerd en weer werkend gemaakt. Het stoomgemaal is nu een museum en is periodiek in bedrijf.
Geografie van West Maas en Waal
Buurtschap in Gelderland
|
5307406
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ArcelorMittal%20Dunkerque
|
ArcelorMittal Dunkerque
|
ArcelorMittal Dunkerque is een grote ijzer- en staalfabriek in de nabij Duinkerke gelegen plaats Groot-Sinten (Grande-Synthe). Het is een geïntegreerd ijzer- en staalbedrijf met hoogovens, staalfabrieken en walserijen dat in totaal een oppervlakte beslaat van 7 km2.
Geschiedenis
De fabriek is ontstaan als een samenwerkingsverband van Usinor, de Forges de la Marine en de Compagnie des forges de Châtillon-Commentry et Neuves-Maisons, de laatste ook bekend van de staalfabriek te Isbergues. De Forges de la Marine bezaten reeds een staalfabriek in de nabije omgeving, namelijk de Usine de Dunes te Leffrinkhoeke.
De werkzaamheden nabij Duinkerke waren omvangrijk en de centrale fabriek kwam gereed in 1963, er werkten toen 1350 mensen, een aantal dat toenam tot 11.600 in 1976. Het bedrijf omvatte een oxystaalfabriek en continuwalserijen. De eerste van de vier hoogovens kwam gereed in 1963 en later kwamen er nog drie hoogovens bij.
Het complex heeft een capaciteit van 7 miljoen ton staalplaten en 4,45 miljoen ton aan rollen gewalst staal.
Duinkerke
Frans bedrijf
Staalproducent
Economie in Hauts-de-France
|
3311797
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Megalometopon%20immisericorde
|
Megalometopon immisericorde
|
Megalometopon immisericorde is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1970 door Artigas.
Roofvliegen
|
969131
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Graafschappen%20van%20Noord-Ierland
|
Graafschappen van Noord-Ierland
|
Noord-Ierland, het deel van het Verenigd Koninkrijk dat op het eiland Ierland ligt, bestaat historisch uit zes graafschappen (counties):
De regio Ulster, een historische provincie van Ierland, bestaat naast deze zes graafschappen ook uit drie graafschappen in de republiek Ierland, te weten: Cavan (9 op de kaart), Donegal (26) en Monaghan (8).
Sinds 1973 hebben de Noord-Ierse graafschappen geen bestuurlijke functie meer. Deze zijn overgenomen door districten, die vaak de grenzen van de zes traditionele graafschappen overschrijden. In 1973 werden er 26 districten opgericht, in 2015 werd hun aantal terug gebracht tot 11.
Zie ook
Graafschappen van Ierland
Bestuurlijke indeling van Noord-Ierland
|
3329053
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nebria%20stanislavi
|
Nebria stanislavi
|
Nebria stanislavi is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Dudko & Matalin.
stanislavi
|
3263566
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Charybdis%20%28Charybdis%29%20acutidens
|
Charybdis (Charybdis) acutidens
|
Charybdis (Charybdis) acutidens is een krabbensoort uit de familie van de Portunidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Türkay.
Portunidae
|
3436357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mevania%20albofasciata
|
Mevania albofasciata
|
Mevania albofasciata is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Rothschild.
Mevania
|
3718835
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euthyneura%20inermis
|
Euthyneura inermis
|
Euthyneura inermis is een vliegensoort uit de familie van de Hybotidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1910 door Becker.
Hybotidae
|
3729147
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chondrina%20calpica
|
Chondrina calpica
|
Chondrina calpica is een slakkensoort uit de familie van de Chondrinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Westerlund.
Chondrinidae
IUCN-status niet bedreigd
|
3704573
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pulorejo%20%28Dawar%20Blandong%29
|
Pulorejo (Dawar Blandong)
|
Pulorejo is een bestuurslaag in het regentschap Mojokerto van de provincie Oost-Java, Indonesië. Pulorejo telt 3433 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Java
|
2821391
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Georg%20Erhardt
|
Georg Erhardt
|
Georg Meßner een Duits componist, soms werkend onder de namen Georg Messner, Georg Erich of Georg Erhardt, levend van 1871 tot 1933
Georg Erhardt (kunstschilder), een Zwitserse kunstschilder en grafisch ontwerper, levend van 1944 tot 2020
|
1471289
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jamie%20Campbell%20Bower
|
Jamie Campbell Bower
|
James Metcalfe Campbell Bower (Londen, 22 november 1988) is een Brits acteur, zanger en model. Hij is vooral bekend door zijn rol als Anthony Hope in Tim Burton's film Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street, Caius in The Twilight Saga, Jack in Oorlogswinter, King Arthur in de originele Starz-serie, camelot, Vecna / Henry Creel / One / Mind Flayer in de Netflixserie Stranger Things en de jonge Gellert Grindelwald in de films Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1 en Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald. In 2013 speelde hij het personage Jace Wayland in The Mortal Instruments: City of Bones. Hij was lid van de band Counterfeit Rock. Die band ging in 2020 uit elkaar.
Jeugd
James Bowers moeder, Anne Elizabeth, is muziekmanager. Zijn vader, David Bower, werkt voor de Gibson Guitar Corporation. James ging naar de Bedales School, een co-educatieve onafhankelijke school in Hampshire. En is een voormalig lid van het National Youth Music Theatre en het National Youth Theatre. Zijn professionele carrière begon toen een vriendin, Laura Michelle Kelly, die ook verscheen in Sweeney Todd, hem voorstelde aan haar agent. Naast acteren hield hij zich bezig met zingen in de band The Darling Buds, Campbell Bower was voltijds model bij Select Model Management in Londen.
Carrière
Bower speelde in 2008 Rocker in de film RocknRolla en Jack in de Nederlandse film Oorlogswinter. Hij speelde in 2009 in de nieuwe versie van de serie The Prisoner als nummer 11-12. In hetzelfde jaar speelde hij de vampier Caius in de film: The Twilight Saga: New Moon en in de beide Breaking Dawn films. Hij speelde ook de jonge Gellert Grindelwald, de duistere tovenaar die verslagen werd door Perkamentus, in 2010 in Harry Potter en de Relieken van de Dood deel 1, een rol die hij later in Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald hernam. In 2011 speelde hij ook de rol van koning Arthur in de televisieserie Camelot. In 2010 speelt Bower de rol van een fan in de muziekclip voor "Young (Belane)" door de band The Xcerts.
In 2012 dook hij op in de muziekclip voor Never Let Me Go door Florence + The Machine. Hij speelde hierin Jace Wayland in The Mortal Instruments: City of Bones, de verfilming van de kronieken van de onderwereld, geschreven door Cassandra Clare. In december 2013 sloot Bower zich aan bij de cast van Burberry's Campaign Stars voor de lente en zomer van 2014.
Vanaf juni 2015 speelt Bower de rol van Joe, in de nieuwe West End-musical Bend It Like Beckham.
In 2022 speelde Bower als Henry Creel/One/Vecna in seizoen vier van de Netflix -serie Stranger Things . De rol vereiste tot acht uur per dag om de make-up voor Vecna aan te brengen.
Filmografie
Prijzen en nominaties
Externe link
Brits filmacteur
|
2551848
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Insuetifurca%20arrowsmithi
|
Insuetifurca arrowsmithi
|
Insuetifurca arrowsmithi is een soort in de taxonomische indeling van de beerdiertjes (Tardigrada).
Het diertje behoort tot het geslacht Insuetifurca en behoort tot de familie Macrobiotidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Kathman & Nelson.
Parachela
|
1865312
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Goeroe%20Tashi
|
Goeroe Tashi
|
Goeroe Tashi (Tibetaans: གུ་རུ་བཀྲ་ཤིས) was een 13e-eeuwse prins uit het huis van Minyak in de regio Kham in Oost-Tibet.
Volgens een legende had hij een nacht een goddelijke openbaring die hem de opdracht gaf naar het zuiden te reizen en daar zijn fortuin te zoeken.
Hij reisde naar het zuiden naar wat tegenwoordig Sikkim is in India. Zijn afstammelingen, beginnend met Püntsog Namgyal I, werden later van 1642 tot 1975 de koninklijke familie van Sikkim, chögyal genaamd.
Koning van Sikkim
Koning van Tibet
Persoon in de 13e eeuw
|
3641734
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Negeri%20Agung%20%28Lengkiti%29
|
Negeri Agung (Lengkiti)
|
Negeri Agung is een bestuurslaag in het regentschap Ogan Komering Ulu van de provincie Zuid-Sumatra, Indonesië. Negeri Agung telt 1402 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Zuid-Sumatra
|
1365776
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lovas%20%28Kroati%C3%AB%29
|
Lovas (Kroatië)
|
Lovas (Servisch: Ловас; Hongaars: Hosszúlovász) is een gemeente in de Kroatische provincie Vukovar-Srijem.
Lovas telt 1579 inwoners.
Gemeente in Kroatië
Vukovar-Srijem
|
4258274
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Black%20Mass
|
Black Mass
|
Black Mass is een Amerikaanse actie-misdaadfilm uit 2015 onder regie van Scott Cooper. De film is gebaseerd op het boek Black Mass: The True Story of an Unholy Alliance Between the FBI and the Irish Mob (2001) geschreven door Dick Lehr en Gerard O'Neill.
Verhaal
De film vertelt het verhaal van James Joseph 'Whitey' Bulger, bendeleider in South Boston en broer van een staatssenator. In opdracht van jeugdvriend en FBI-agent John Connolly verschaft hij informatie over zijn rivalen en verkrijgt op die manier meer macht.
Rolverdeling
Productie
Miramax beoogde de verfilming van het boek als eerst, met Ben Affleck en Matt Damon in de hoofdrollen, maar besloot het project te schrappen toen The Departed (2006) werd gemaakt; een andere misdaadfilm over de onderwereld in Boston. In 2009 kwam vervolgens het nieuws dat Jim Sheridan het boek over Whitey Bulger zou verfilmen, maar hij gaf het project uiteindelijk op. In 2011 maakten Affleck en Damon opnieuw plannen om het project te verfilmen, maar het ging wederom niet door. Mark Wahlberg werd in het voorjaar van 2012 uitgenodigd om af te spreken met Whitey Bulger en sprak over een mogelijke verfilming.
In het voorjaar van 2013 werd aangekondigd dat Barry Levinson de film zou regisseren, maar de film kwam vanwege financiële redenen niet van de grond. In januari 2014 nam Scott Cooper de regie van hem over. Johnny Depp werd gecast, maar trok zich aanvankelijk terug vanwege onenigheid over zijn salaris. Tom Hardy werd genoemd als tegenspeler, maar diens beoogde rol ging naar Joel Edgerton. Depp keerde in februari 2014 terug naar het project. In mei dat jaar werd bekendgemaakt dat Benedict Cumberbatch de vervanger is van Guy Pearce, in de rol van Billy Bulger. De draaiperiode ging diezelfde maand van start in Boston en duurde tot 1 augustus 2014.
Muziek
Op 6 mei 2015 werd door de site 'Film Music Reporter' aangekondigd dat de originele filmmuziek gecomponeerd werd door de Nederlandse multi-instrumentalist Tom Holkenborg, beter bekend als Junkie XL. Deze muziek werd gelijktijdig met de film op een soundtrackalbum uitgegeven door WaterTower Music.
Externe links
Officiële website
Amerikaanse film
Film uit 2015
Actiefilm
Dramafilm
Misdaadfilm
Boekverfilming
Film van Warner Brothers
Film van Scott Cooper
|
3009714
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanton%20Menen
|
Kanton Menen
|
Kanton Menen is een kanton in de Belgische provincie West-Vlaanderen en het arrondissement Kortrijk. Het is de bestuurslaag boven die van de stad Menen en de gemeente Wevelgem, tevens is het een gerechtelijk niveau waarbinnen een vredegerecht georganiseerd wordt dat bevoegd is voor de deelnemende gemeenten.
Gerechtelijk kanton Menen
Menen is een gerechtelijk kanton met zetel in Menen dat een vredegerecht inricht en gelegen is in het gerechtelijk arrondissement West-Vlaanderen.<ref></[]</ref>
Dit gerechtelijk kanton is bevoegd voor de gemeenten Menen, Wervik, Moorslede en Wevelgem.
De vrederechter is bevoegd bij gezinsconflicten, onderhoudsgeschillen, voogdij, voorlopige bewindvoering, mede-eigendommen, appartementseigendom, burenhinder ...
Kieskanton Menen
Het kieskanton Menen ligt in het provinciedistrict Kortrijk, het kiesarrondissement Kortrijk-Ieper en de kieskring West-Vlaanderen. Het omvat de stad Menen en de gemeente Wevelgem en bestaat uit 24 stembureaus.
Structuur
Geschiedenis
Tot en met de provincieraadsverkiezingen van 2006 vormde dit kieskanton op zich het provinciedistrict Menen. Het provinciedistrict werd in 2011 herzien in het kader van het lokaal en provinciaal kiesdecreet van 2011, waarbij voor sommige districten een nieuwe indeling geldt. Het provinciedistrict Menen betrof zulk geval en werd bijgevolg - alsook district Harelbeke - toegevoegd aan het provinciedistrict Kortrijk. Vermits volgens de nieuwe regeling elk provinciedistrict met minstens 6 zetels vertegenwoordigd moet zijn in de provincieraad en ze dat aantal na een vermindering van het aantal provincieraadszetels van 84 naar 72 vanaf 2013 niet zouden bereiken, werden de drie districten samengevoegd.
Resultaten provincieraadsverkiezingen van 1961 tot 2006
(*)1971: Anderen, 1985: Anderen, 1994: WIEB, VVP, 2000: V.N.P.
West-Vlaams kieskanton
West-Vlaams gerechtelijk kanton
|
3487444
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurytoma%20densa
|
Eurytoma densa
|
Eurytoma densa is een vliesvleugelig insect uit de familie Eurytomidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1945 door Bugbee.
Eurytomidae
|
3412920
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enarmonia%20nicomacha
|
Enarmonia nicomacha
|
Enarmonia nicomacha is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1921 door Meyrick.
nicomacha
|
1141021
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Madridejos%20%28Toledo%29
|
Madridejos (Toledo)
|
Madridejos is een gemeente in de Spaanse provincie Toledo in de regio Castilië-La Mancha met een oppervlakte van 262 km². Madridejos heeft inwoners ().
Demografische ontwikkeling
Bron: INE; 1857-2011: volkstellingen
Gemeente in Toledo
|
1716483
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Newton%20Tony
|
Newton Tony
|
Newton Tony is een dorp (village) en civil parish in de unitary authority Wiltshire, in het Engelse graafschap Wiltshire. De civil parish telt 381 inwoners.
Civil parish in Wiltshire
|
1249827
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/G%C3%B6nningen
|
Gönningen
|
Gönningen is een plaats in de Duitse gemeente Reutlingen, deelstaat Baden-Württemberg, en telt 3774 inwoners (2007).
Plaats in Baden-Württemberg
Reutlingen
|
3265122
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parasesarma%20prashadi
|
Parasesarma prashadi
|
Parasesarma prashadi is een krabbensoort uit de familie van de Sesarmidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Chopra & Das.
Sesarmidae
|
2877856
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vioolconcert%20%28Aho%29
|
Vioolconcert (Aho)
|
Kalevi Aho componeerde zijn Vioolconcert in de jaren 1981 en 1982.
Aho schreef wel meerdere concertos, maar heeft geen werk meer in dit genre geschreven (gegevens 2012). In 1973 had Aho echter wel een Symfonie concertante voor viool en orkest geschreven, maar dat ging de boeken in als zijn derde symfonie. Aho vond het ten tijde van de derde symfonie nog moeilijk de balans te vinden tussen solist en orkest. Hij vond dat hij dat in zijn vioolconcert beter voor elkaar had. In zijn eigen analyse schreef hij dat het werk lichtjes danst en langzaam toewerkt naar een climax. Als deze climax achter de rug is begin de eerst zo dansbare muziek ongemakkelijk aan te voelen. Aho omschreef het werk als een muzikale reis. Een nieuwigheidje was dat Aho in deel 3 een eufoniumsolo inbouwde.
Aho’s populariteit was groeiende, want dit werk kreeg al snel een eerste uitvoering. Manfred Gräsbeck gaf op 29 september 1982 de premiere, samen met het Fins Radiosymfonieorkest onder leiding van Jorma Panula.
Delen
Het werk kent een traditionele driedelige structuur:
Andante
Leggiero
Tempo di valse
Deel 3 is een wals; Finnen zijn over het algemeen dol op dansen, vooral de wals en de tango.
Orkestratie
soloviool
3 dwarsfluiten, 3 hobo’s, 3 klarinetten, 3 fagotten
3 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones, 1 eufonium
pauken, 1 harp
violen, altviolen, celli, contrabassen
Discografie
Uitgave BIS Records: Manfred Gräsbeck met het Symfonieorkest van Lahti o.l.v. Osmo Vänskä, opnamen 1989
Aho
Compositie van Kalevi Aho
Compositie voltooid in 1982
|
333794
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cos%20%28band%29
|
Cos (band)
|
Cos was een Belgische progressieve rockband, geleid door gitarist en fluitist Daniel Schell, actief in de jaren 70 en 80. De zang werd veelvuldig door Pascale Son (pseudoniem van Pascale de Trazegnies) verzorgd. De bezetting van de groep evolueerde sterk van album tot album, regelmatige leden waren bassist Alain Goutier en toetsenist Charles Loos. Elk album van de groep heeft een eigen geluid, maar de stijl sluit aan met de progressieve rock en soms is ook het geluid van de Canterbury-scene en zeuhl te horen.
Sinds 1968 speelde Daniel Schell al in een groep Classroom, die gelijkaardige muziek speelde als Cos later zou brengen. Het eerste album van Cos, Postaeolian Train Robbery verscheen in 1974. De groep vertoonde hierop de invloeden van Franse progressieve-rockbands Zao en Magma. Het album had jazz-achtige muziek die vergelijkbaar is met de muziek op de eerste albums van Zao, maar was minder ernstig en had meer eigenaardige en humoristische kantjes. Op het tweede album, Viva Boma zijn meer invloeden te horen van Canterbury-bands zoals Caravan, Hatfield and the North en Gilgamesh. De zang van Pascale Son geeft het albums soms het gevoel en toegankelijkheid van popmuziek. Op het album werden keyboards, klarinet en sax verzorgd door Marc Hollander, die kort daarna ook Aksak Maboul zou vormen. Het derde album, Babel verscheen in 1978.
Een belangrijke verandering kwam er met het album Swiß Chalet. Dankzij drummer Philippe Allaert en nieuwkomer, de Rwandees Mutsari als bassist, kende het album een Afrikaanse invloed; vooral op het eerste deel van het album komt een reggae-ritmestructuur tot uiting. De overige nummers volgen de Cos-traditie. Swiss Chalet was eigenlijk een verhaal, geschreven door Daniel Schell. Het bestond in twee exemplaren, één werd doorgegeven van lezer tot lezer sinds februari 1980, maar is daarbij verloren gegaan, het ander zou in het bezit van de auteur blijven. De verschillende nummers op het album sluiten aan bij gebeurtenissen uit het verhaal. Het album is een eerste "opera" van Schell. Het is het laatste album waar Pascale Son de zang verzorgd.
In 1983 zou Pasiones verschijnen, een concept-album rond de Spaanse Burgeroorlog. De zang werd verzorgd door zangeres Ilona Chale uit Spanje, waar Cos in Catalonië en het Baskenland al enig succes had gekend. Het album kende opnieuw Afrikaanse invloeden, maar ook invloeden van new wave en Fripp-achtige gitaarwerk.
Bandleden
Regelmatige bezetting
Het enige vaste lid op alle albums was gitarist Daniel Schell, de andere muzikanten verschenen op de meeste albums.
Daniel Schell : gitaar, fluit, geluidseffecten
Pascale Son : zang, hobo
Alain Goutier : basgitaar
Charles Loos : keyboard, piano, orgel
Philippe Allaert : drums
Andere leden
Verschillende leden verschenen maar op één album, of speelden als gast op één of enkele nummers.
Robert Dartsch : drums
Steve Leduc : percussie
Marc Hollander : drums, basklarinet, altsax
Guy Lonneux : drums
Marc Hollander : orgel, sax
Mutsari : basgitaar
Nicolas Fiszman : gitaar
Ilona Chale : zang
Alain Pierre : keyboard, geluiden
Verder verschenen ook Marc Moulin (orgel), François Cahen (piano), Dirk Bogaert (fluit), Pierre Van Dormael (gitaar), Adrian Stoop op de opnames.
Discografie
1974 : Postaeolian Train Robbery
1976 : Viva Boma
1978 : Babel
1979 : Swiß Chalet
1983 : Pasiones
Externe links
Clic Music, met het werk van Daniell Schell en Cos
Cos
|
4830620
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Merope
|
Merope
|
Merope (Pleiade), een van de zeven Pleiaden uit de Griekse mythologie
Merope (ster), een ster in het sterrenbeeld Stier
Merope (band), een Europese wereldmuziekband
Merope Mergel, een personage uit de Harry Potter-boekenreeks
een geslacht van schorpioenvliegen, met als enige soort Merope tuber
|
3353394
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anomocentris%20crystallota
|
Anomocentris crystallota
|
Anomocentris crystallota is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1891 door Meyrick.
crystallota
|
2677117
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eufriesea%20concava
|
Eufriesea concava
|
Eufriesea concava is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Friese.
Bijen en hommels
|
5502506
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gintaras%20Cibulskis
|
Gintaras Cibulskis
|
Gintaras Cibulskis (Zarasai, 7 juni 1986) is een Litouwse handbalspeler van Dragunas Klaipeda. In de periode van 2012 tot 2016 speelde Cibulskis voor het Nederlandse Hurry-Up waar hij de bijnaam Beer van Zwartemeer kreeg.
Externe links
Litouws handballer
|
1843783
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dallas%20Americans
|
Dallas Americans
|
Dallas Americans is een voormalige Amerikaanse voetbalclub uit Dallas, Texas. De club werd opgericht in 1983 en opgeheven in 1985. De club speelde één seizoen in de American Soccer League en twee seizoenen in de United Soccer League. In 1983 werd de eerste plaats in de reguliere competitie gehaald.
Amerikaanse voetbalclub
Sport in Dallas
|
1072573
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rienzi
|
Rienzi
|
Rienzi (opera), een opera van Wagner
Rienzi (Mississippi), een plaats in de VS
|
5710978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Strange%20%28Celeste%29
|
Strange (Celeste)
|
Strange is een nummer van de Britse zangeres Celeste uit 2019. Het is de eerste single van haar debuutalbum Not Your Muse.
"Strange" gaat over verliezen, over verloren vriendschappen en gebroken relaties. Ook reflecteert Celeste op het het verlies van haar vader, die op 49-jarige leeftijd
aan longkanker overleed terwijl zij zelf 16 jaar was. Het nummer werd een bescheiden succesje in de Britse downloadlijst, waar het de 45e positie bereikte. In Nederland bereikte de plaat geen hitlijsten, terwijl het in de Vlaamse Ultratop 50 de 47e positie bereikte.
Nummer van Celeste
Single uit 2019
|
1917735
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1984%20%28album%20van%20Van%20Halen%29
|
1984 (album van Van Halen)
|
1984 (op de hoes staat de titel in Romeinse cijfers vermeld als MCMLXXXIV) is het zesde album van rockband Van Halen. Het album is genoemd naar het productiejaar. De meest succesvolle single van het album is "Jump".
Op 1984 speelt Eddie Van Halen veel meer keyboard dan op de vorige albums van de band. Het album is in 1983 opgenomen in zijn thuisstudio 5150 in Hollywood. Na dit album heeft zanger David Lee Roth de band verlaten.
Op de albumhoes staat een cherubijn afgebeeld met een sigaret in zijn hand. In het Verenigd Koninkrijk werd over deze sigaret een sticker geplakt in het kader van een anti-rookcampagne.
Op het album werd de Oberheim OB-X synthesizer gebruikt.
Nummers
"1984" – 1:07
"Jump" – 4:04
"Panama" – 3:32
"Top Jimmy" – 2:59
"Drop Dead Legs" – 4:14
"Hot for Teacher" – 4:42
"I'll Wait" – 4:41
"Girl Gone Bad" – 4:35
"House of Pain" – 3:19
Muziekalbum uit 1984
|
2442259
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Halieutopsis%20ingerorum
|
Halieutopsis ingerorum
|
Halieutopsis ingerorum is een straalvinnige vissensoort uit de familie van vleermuisvissen (Ogcocephalidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Bradbury.
Vleermuisvissen
|
3944099
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Obereopsis%20parvula
|
Obereopsis parvula
|
Obereopsis parvula is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1961 door Breuning.
parvula
|
2545765
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Beugnatre%20Communal%20Cemetery
|
Beugnatre Communal Cemetery
|
Beugnatre Communal Cemetery is een begraafplaats gelegen in de Franse plaats Beugnatre (Pas-de-Calais). De militaire graven worden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission.
De begraafplaats telt 10 geïdentificeerde Gemenebest graven uit de Eerste Wereldoorlog.
Begraafplaats van de CWGC in Frankrijk
|
2462479
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Groote%20Meer
|
De Groote Meer
|
De Groote Meer is een natuurgebied ten oosten van Ossendrecht. Het 354 hectare grote landgoed is particulier eigendom. Landgoed Groote Meer is lid van Stichting Anbero. Deze stichting opgericht door en voor particuliere natuurbeheerders en heeft als doel de biodiversiteit in diversiteit te vrijwaren.
De Groote Meer is een voormalig stuifzandgebied dat echter vanaf 1830 beplant werd met een productiebos van grove den. Hier en daar is het stuifzand nog actief en het reliëf toont hoogteverschillen van 12 tot 26 meter boven NAP. Het omvat ook twee vennen, Groote Meer en Zaluwmoer genaamd. Vanaf 1930 en nog sneller vanaf 1970 vond verdroging en voedselverrijking van deze wateren plaats. Niettemin zijn de voor dit biotoop typische, maar steeds zeldzamer wordende planten als oeverkruid, riempjes, vlottende bies en witte waterranonkel nog aanwezig. De watervogels dodaars, geoorde fuut, tafeleend, wintertaling en slobeend broeden er. In de bossen broeden havik, boomvalk, oehoe, sperwer, bosuil, nachtzwaluw, Raaf, boomklever en boomleeuwerik.
Groote en Kleine Meer werden reeds in 1623 in een document genoemd in verband met de visrechten. De Kleine Meer is eigendom van Natuurmonumenten. Het Groote Meer werd ook Sustermere (zustermeren) genoemd, omdat het bij enige droogte om twee van elkaar gescheiden meren gaat. De meren vormden een bron van geschil tussen de Abdij van Tongerlo en het Mariaklooster.
Kortenhoeff (104 ha) behoort ook tot het gebied. Hierin ligt het Wasven, dat door eutrofiëring sterk achteruit was gegaan. In 1980 kwam Kortenhoeff in bezit van Staatsbosbeheer. In 1989 werd de bodem afgeplagd en sindsdien is de flora deels hersteld.
Natuurherstel
Aangezien De Groote Meer grenst aan de Kalmthoutse Heide, werd het Belgisch-Nederlandse Grenspark De Zoom-Kalmthoutse Heide ingesteld. In 2006 werd met natuurherstel begonnen, waarbij een deel van het productiebos werd gekapt om stuifzand weer een kans te geven en de heidegebieden aan beide zijden van de grens weer met elkaar te verbinden. Ook wordt getracht de daling van het grondwaterpeil tegen te gaan en de eutrofiëring een halt toe te roepen.
Om kwaliteit van het water dat vanuit het nabije landbouwgebied van De Groote Meer bereikt te verbeteren werd in 2020 als kunstgreep een filterbed van ijzerzand, restproduct van drinkwaterproductie, bij het ven aangelegd. Hiertoe werd 1100 kuub ijzerzand in het gebied gebracht en 800 meter drainagebuis ingegraven. De bedoeling is dat fosfaten daar tienallen jaren mee worden weg gefilterd.
Recreatie
In het gebied zijn wandel- en fietspaden aangelegd en werden wandelroutes uitgezet.
Externe links
De Groote Meer
Grenspark De Zoom-Kalmthoutse Heide
Woensdrecht
Natuurgebied in Noord-Brabant
|
4415414
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20burgemeesters%20van%20Zuidschalkwijk
|
Lijst van burgemeesters van Zuidschalkwijk
|
Dit is een lijst van burgemeesters van de voormalige Nederlandse gemeente Zuidschalkwijk tot die gemeente in 1863 samen met Houtrijk en Polanen opging in de gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude.
Zie ook
Lijst van burgemeesters van Haarlemmerliede en Spaarnwoude
Zuidschalkwijk
Zuidschalkwijk
|
2677779
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lisotrigona%20scintillans
|
Lisotrigona scintillans
|
Lisotrigona scintillans is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1920 door Cockerell.
Bijen en hommels
|
1362746
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lancenigo
|
Lancenigo
|
Lancenigo is een plaats (frazione) in de Italiaanse gemeente Villorba.
Plaats in Treviso
|
4747869
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eduard%20Willem%20Frederik%20Kerling%20sr.
|
Eduard Willem Frederik Kerling sr.
|
Eduard Willem Frederik Kerling sr. (Den Haag, 2 februari 1860 – aldaar, 1 april 1923) was een Nederlandse schilder, tekenaar en glazenier.
Leven en werk
Kerling was een zoon van kleermaker Johannes Adam Kerling en Barbara Louisa Bruigom. Hij haalde in 1878 de m.o.-akte tekenen, tegelijkertijd met onder anderen Frederik Nachtweh. Kerling werd decoratieschilder en tekenaar en was daarnaast hoofdleraar kunstnijverheid aan de Haagse Academie van Beeldende Kunsten (1883-1896). Hij gaf les aan onder anderen zijn zoon Eduard Willem Frederik Kerling jr., Willem van Konijnenburg, Otto Kriens en Cornelis van der Sluys.
Kerling maakte zich het glazeniersvak eigen op atelier 't Prinsenhof van Jan Schouten in Delft. Hij ontwierp kerkramen, ramen voor diverse particuliere villa's en voor de Vereenigde Nederlandsche Scheepvaartmaatschappij. Hij werkte wel samen met de architect J.P.J. Lorrie, met wie hij bevriend was. Hij was lid van de Pulchri Studio en enige tijd voorzitter van Arti et Industriae.
Kerling overleed op 63-jarige leeftijd en werd begraven op Oud Eik en Duinen.
Afbeeldingen
Zie ook
Lijst van Nederlandse glazeniers
Nederlands glazenier
Nederlands kunstschilder
Nederlands tekenaar
|
5696139
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1e%20Legerkorps%20%28Belgi%C3%AB%29
|
1e Legerkorps (België)
|
De "1ste Legerafdeling van het Veldleger" was een gemengde grote Belgische militaire-eenheid tijdens de eerste wereldoorlog.
Geschiedenis van de 1ste Legerafdeling
Historiek
1914 : Bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog krijgt de 1ste legerafdeling van het veldleger het 3de Cavalerieregiment Lansiers toegewezen om verkenningsopdrachten uit te voeren voor het 1 leger.
1915 : Dit jaar worden de onpraktische en donkerblauwe militaire uniformen worden vervangen door een kaki uniform en krijgen met de stalen Adrienhelm. In januari wordt de Sectie Veldtelegrafie omgevormd naar het Peloton Veldtelegrafie.
1917 : In januari wordt het Peloton Veldtelegrafie omgevormd naar de Compagnie Veldtelegrafie.
1918 : Begin dit jaar werd de militaire luchtvaart verder uitgebouwd met een jachtgroep. De 1ste legerafdeling krijgt een verkenningsmaldeel ter beschikking.
Organisatiestructuur van de 1ste Legerafdeling
Structuur van de 1ste Legerafdeling
De 1ste Legerafdeling was georganiseerd op divisieniveau en telde ongeveer 15.000 tot 24.000 manschappen, de legerafdeling bestond uit drie of vier Gemengde Brigades, een cavalerieregiment, een artillerieregiment, een geniebataljon, een veldtelegrafie-eenheid, een vervoerkorps en een depot-eenheid.
Organisatie van de 1ste Legerafdeling
De 1ste Legerafdeling bestond als volgt:
1ste Legerafdeling met :
DRIE - VIER "Gemengde (infanterie)Brigades" ;
het 3de Cavalerieregiment Lansiers (1914) ;
een Artillerieregiment ;
een Geniebataljon ;
een Depot-eenheid ;
een Vervoerkorps ;
(een "Verkenningsmaldeel (1918) van de Militaire Luchtvaart" ;)
en een Compagnie Veldtelegrafie (1917) van de 1ste Legerafdeling met :
Peloton(s) Telegrafisten (1915) - 1e Leger ;
en een Sectie Telegrafisten - 1e Leger
Bronnen
https://www.be14-18.be/nl/defensie/koning-albert-1
Belgische militaire eenheid
|
4044485
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WISE%200458%2B6434
|
WISE 0458+6434
|
WISE 0458+6434 (officieel WISEPC J045853.90+643451.9) is een tweevoudige ster in het sterrenbeeld Camelopardalis, met magnitude in J van +17,50 en +18,48 en met een spectraalklasse van T8.5 en T9.5. De ster bevindt zich 29,9 lichtjaar van de zon.
Externe link
WISE 0458+6434 bij SIMBAD
Bruine dwerg
Dubbelster
Ster binnen 100 lichtjaar
Ster in Giraffe
|
3223376
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aburina%20phoenocrosmena
|
Aburina phoenocrosmena
|
Aburina phoenocrosmena is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Hampson.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
phoenocrosmena
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
4012487
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/FIFA-mannenranglijst%20mei%202009
|
FIFA-mannenranglijst mei 2009
|
Dit is de wereldranglijst van mei 2009 zoals die werd opgesteld en vrijgegeven door de FIFA op 6 mei 2009.
Mannen 05
|
3566132
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ammobaenetes
|
Ammobaenetes
|
Ammobaenetes is een geslacht van rechtvleugeligen uit de familie grottensprinkhanen (Rhaphidophoridae). De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1936 door Hubbell.
Soorten
Het geslacht Ammobaenetes omvat de volgende soorten:
Ammobaenetes arenicolus Strohecker, 1947
Ammobaenetes lariversi Strohecker, 1944
Ammobaenetes phrixocnemoides Caudell, 1907
Grottensprinkhanen
|
1987444
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Santa%20F%C3%A9%20de%20Goi%C3%A1s
|
Santa Fé de Goiás
|
Santa Fé de Goiás is een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Goiás. De gemeente telt 4.882 inwoners (schatting 2009).
Gemeente in Goiás
|
3350440
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lissochlora%20ronaldi
|
Lissochlora ronaldi
|
Lissochlora ronaldi is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Pitkin.
ronaldi
|
451255
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Talamban
|
Talamban
|
Talamban is een van de 80 barangays van de stad Cebu City in de provincie Cebu op het Filipijnse eiland Cebu.
Talamban is gelegen in het noordoosten van de stad. De barangay had tijdens de census van 2000 17.844 inwoners, verdeeld over 3649 huishoudens. Bij de census van 2007 was dit aantal gegroeid tot 24.888 inwoners.
In de barangay is de Talamban Campus van de University of San Carlos gevestigd.
Bron
Barangay in de Filipijnen
Cebu
|
2624728
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neophengus%20huantaensis
|
Neophengus huantaensis
|
Neophengus huantaensis is een keversoort uit de familie Phengodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1976 door Wittmer.
Phengodidae
|
3177330
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phyllidiopsis%20quadrilineata
|
Phyllidiopsis quadrilineata
|
Phyllidiopsis quadrilineata is een slakkensoort uit de familie van de Phyllidiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Bergh.
Phyllidiidae
|
1048712
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mineral%20Wells
|
Mineral Wells
|
Mineral Wells is een plaats (city) in de Amerikaanse staat Texas, en valt bestuurlijk gezien onder Palo Pinto County en Parker County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 16.946.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 17.065, een stijging van 119 (0.7%).
In juli 2017 werd het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 14.962 inwoners.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
54,9 km², waarvan 53,0 km² land en 1,9 km² water.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 36 km rond Mineral Wells.
Geboren in Mineral Wells
Millie Hughes-Fulford (1945-2021), astronaute
Externe link
Plaats in Texas
|
3632265
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sarang%20Helang
|
Sarang Helang
|
Sarang Helang is een bestuurslaag in het regentschap Asahan van de provincie Noord-Sumatra, Indonesië. Sarang Helang telt 1139 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Noord-Sumatra
|
783775
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Westersingel%20%28Rotterdam%29
|
Westersingel (Rotterdam)
|
De Westersingel is een singel in Rotterdam op de grens van het stadscentrum en de wijken Oude Westen en Dijkzigt. De Westersingel loopt van het Kruisplein tot de Westzeedijk. De straat aan de westkant van de singel heet ook Westersingel. De straat aan oostkant van de singel heet ten noorden van het Eendrachtsplein de Mauritsweg, ten zuiden van het Eendrachtsplein de Eendrachtsweg.
Geschiedenis
De Westersingel werd gegraven als onderdeel van het Waterproject van W.N. Rose. De bebouwing van de Westersingel met herenhuizen gebeurde tussen 1870 en 1900. Tussen de West-Kruiskade en de Nieuwe Binnenweg werd een gesloten huizenrij gerealiseerd. Ten zuiden van de Nieuwe Binnenweg werden villa's gebouwd.
De Westersingel werd niet door het bombardement op Rotterdam getroffen. Het noorden van de Mauritsweg brandde als gevolg van het bombardement wel af. Hier stond na de oorlog de Pauluskerk die, tezamen met het zalencentrum Calypso - het was eerst een bioscoop - en het Holiday Inn hotel (eerder Rijnhotel geheten), in mei 2006 werden gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Het gedeelte van de Eendrachtsweg voor het Eendrachtsplein werd in de jaren 60 gesloopt voor de aanleg van de Westblaak, de zogeheten doorbraak Westblaak.
De herenhuizen hebben veelal geen woonbestemming meer. Bekende punten aan de Westersingel zijn de Remonstrantse kerk van Henri Evers en het Museum Boijmans Van Beuningen (beide op de hoek van de Westersingel met Museumpark).
Culturele as
De Westersingel maakt deel uit van de Culturele As in Rotterdam. In het kader van Rotterdam Culturele Hoofdstad 2001 werd het gebied rond de singel opnieuw ingericht. De oude kade werd getransformeerd in een verdiepte 175 meter lange wandelpromenade met een beeldenterras langs het water. Het was het visitekaartje van de Culturele Hoofdstad. Langs de route, die in zijn geheel loopt van de Kruiskade tot de Westzeedijk, staan maar liefst 17 beelden.
Zie ook
Beeldenroute Westersingel
Trivia
In de jaren 1940-1948 was aan de Westersingel 107 een hulpziekenhuis gevestigd, met 24 bedden, voor ooglijders.
Westersingel 64 was de pastorie van ds. G.H. Kersten, tevens was hier gevestigd de Theologische School der Gereformeerde Gemeente. Het monumentale pand is afgebroken. Een tastbare herinnering is een stenen leeuwin, deze is opgenomen in de collectie van Museum Rotterdam.
Aan de Mauritsweg 35 bevindt zich sinds 1986 een replica van de markante gevel van het oorspronkelijk in 1925 gebouwde Café De Unie.
Fotogalerij
Straat in Rotterdam Centrum
Gracht in Rotterdam
|
3696529
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mayetiola%20clavata
|
Mayetiola clavata
|
Mayetiola clavata is een muggensoort uit de familie van de galmuggen (Cecidomyiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1901 door Kieffer.
Galmuggen
|
2737686
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Symfonie%20nr.%2081
|
Symfonie nr. 81
|
Symfonie nr. 81 (Haydn); 81e symfonie van Haydn
Symfonie nr. 81 (Segerstam); 81e symfonie van Leif Segerstam
|
2466729
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Celithemis%20eponina
|
Celithemis eponina
|
Celithemis eponina is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).
De wetenschappelijke naam Celithemis eponina is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1773 door Drury.
Korenbouten
IUCN-status niet bedreigd
|
1835779
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joseph%20Holbrooke
|
Joseph Holbrooke
|
Joseph Holbrooke (Croydon, 5 juli 1878 - Londen, 2 augustus 1958) was een Engels pianist, dirigent en componist.
Biografie
Holbrooke was de zoon van de musicus J.C. Holbrooke, die hem het eerste muziekonderricht gaf. Hij was sinds 1893 in Londen leerling van F. Corder. Hij zette in Engeland de Berlioz-Strauss-traditie voort. Edgar Allan Poe's werken inspireerden hem tot meer dan dertig composities, thans goeddeels vergeten.
Joseph Holbrooke is het prototype van een behoorlijk getalenteerde musicus die niet aan de bak kon komen als componist maar die toch op een of andere manier moest zien rond te komen. Hij begon daarom als pianist in een theater: music hallpianist. Rond 1900 probeerde hij zich te vestigen als componist en begon hij te componeren in laat-romantische stijl. Kort voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog leek het erop dat hij daarin naam zou gaan maken. Maar dat was slechts van korte duur. Zijn stijl werd al heel snel als passé beschouwd.
De beroemde dirigent Sir Thomas Beecham heeft nog wel wat concertwerken van Holbrooke uitgevoerd en er werden wat opera’s van hem uitgevoerd. Opera’s, helemaal in de stijl van Wagner geschreven, wat hem de bijnaam ‘Cockney Wagner’ opleverde. Dat gebeurde allemaal in de jaren twintig.
Na WO II was hij als componist compleet vergeten en werd er praktisch niets meer van hem uitgevoerd.
The Song Of Gwynn-Ap-Nudd Op.52 (Pianoconcert Nr.1)
Zijn meest succesvolle stuk is het eerste pianoconcert met als titel The Song Of Gwynn-Ap-Nudd, geschreven in 1908. Het is gebaseerd op een gedicht, een legende uit Wales, van Lord Howard de Walden, gepubliceerd onder de pseudoniem T.E. Ellis.
De muziek beeldt het hele gedicht uit in de vorm van een pianoconcert. Het was niet het eerste stuk voor piano en orkest van Holbrooke. In 1901 had Holbrooke Poème voor piano en orkest al geschreven en in 1902 een pianoconcert getiteld Dramatique. The Song Of Gwynn Ap Nudd is geregeld uitgevoerd. Er bestaat zelfs een 78-toeren plaat waarop Holbrooke het stuk zelf speelt.
Het concert bestaat uit 3 delen: Allegro – Adagio – Allegro. Elk deel is weer onderverdeeld in verschillende gedeeltes die te maken hebben met de strofen van het gedicht. Het gedicht is gebaseerd op King Lear van Shakespeare. Zonder kennis te hebben van het gedicht blijft het een gewoon pianoconcert van iets meer dan een half uur.
Lijst van composities (selectie)
The Raven [Poem No.1], Op.25 (1899–1900, herzien in 1903) (aanvankelijk ingedeeld als Op.19)
The Viking [Poem No.2], Op.32 (1901, herzien in 1912) (aanvankelijk ingedeeld als Poem No.3)
Ulalume [Poem No.3], Op.35 (aanvankelijk ingedeeld als Poem No.4)
Byron, op. 39 (aanvankelijk ingedeeld als Poem No. 6)
Three Blind Mice, Symphonic variations on an old English Air, Op.37 (1900) (aanvankelijk ingedeeld als Op.40)
Dylan, fantasie, Op.53a (1910) [gebaseerd op muziek uit de opera Dylan, Op.53
Saxofoonconcert, Op.88
9 symfonieën, w.o. Symfonie Nr.4 in B-mineur, Homage to Schubert, Op.95 (1928, herzien in 1933 en 1943)
Amontillado, dramatische overture, Op.123 (1935)
The Pit and the Pendulum, fantasie, Op.126 (1929)
Celloconcert, Op. 103 The Cambrian
Brits dirigent
Brits pianist
Brits componist
20e-eeuws componist
|
3919163
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ceroplesis%20rubrovariegata
|
Ceroplesis rubrovariegata
|
Ceroplesis rubrovariegata is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1925 door Aurivillius.
rubrovariegata
|
3538011
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Greyacris%20profundesulcata
|
Greyacris profundesulcata
|
Greyacris profundesulcata is een rechtvleugelig insect uit de familie Pyrgomorphidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Carl.
Pyrgomorphidae
|
3473660
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Porphyrinia%20confuscata
|
Porphyrinia confuscata
|
Porphyrinia confuscata is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Warren.
confuscata
|
3544357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Meltripata%20picta
|
Meltripata picta
|
Meltripata picta is een rechtvleugelig insect uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1923 door Bolívar.
Veldsprinkhanen
|
2529326
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Huillania
|
Huillania
|
Huillania is een geslacht van kevers uit de familie bladkevers (Chrysomelidae).
De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1921 gepubliceerd door Laboissiere.
Soorten
Huillania bifasciata Laboissiere, 1931
Huillania foramina Laboissiere, 1921
Huillania gibbicollis Laboissiere, 1931
Bladkevers
|
4092663
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerechtigheidsbuste
|
Gerechtigheidsbuste
|
Een gerechtigheidshoofd of gerechtigheidsbuste was een kunstwerk dat als straf werd gemaakt op kosten van een veroordeelde en die aan de veroordelende overheid werd overhandigd.
Geschiedenis
Vanaf de 14de eeuw zijn dergelijke bustes of hoofden bekend. De afbeelding beperkte zich vaak tot maskers of hoofden, bij uitzondering was het een volledige buste.
De bekende voorbeelden werden uitgevoerd in brons of in ijzer. Een enkel voorbeeld (zie hierna) werd in het zilver uitgevoerd.
Willem van der Schage werd in 1481 door de Gentse magistraat verbannen uit het graafschap Vlaanderen. Toen hij in een schuilplaats ontdekt werd in Brugge, werd hij opnieuw gestraft door het verplicht leveren van twee bronzen hoofden, het eerste om te plaatsen op de gevel van het Gentse schepenhuis en het tweede om tentoon te stellen in de vergaderzaal van de schepenen.
Pieter De Weert, inwoner van Veurne Ambacht, werd in 1499 veroordeeld, nadat hij ermee gedreigd had gerechtelijke ambtenaren door het raam te gooien. Hij moest een bronzen hoofd betalen, die nog steeds bewaard wordt in het stadhuis van Veurne.
Nog in 1691 werd op de Smedenpoort in Brugge een ijzeren hoofd geplaatst, die de terdoorveroordeelde verrader Frans Van der Straeten voorstelde. Het bleef er uitgesteld tot in 1801. Het wordt bewaard in het Gruuthusemuseum.
De permanente tentoonstelling van deze hoofden diende als voorbeeld ter afschrikking.
Zilveren gerechtigheidshoofd
In 1464 werd Pieter van der Gote, inwoner van Dudzele, door de vierschaar van het Brugse Vrije verbannen uit Vlaanderen. Hij werd tevens veroordeeld om een zilveren hoofd te doen maken op zijn kosten. Het is op vandaag het enige bekende gerechtigheidshoofd in zilver in de Nederlanden en het wordt bewaard in de collecties van de stad Brugge.
Het hoofd (de buste eigenlijk) werd gemaakt door de Brugse juwelier Jan van der Toolne. Het beeldje meet 17,50 cm en heeft de realistische gelaatstrekken van een man. Ter hoogte van de sleutelbeenderen zijn er twee rechthoekige gaten van ongeveer één centimeter en lager zijn er twee perforaties. Er was ook een klein zilveren buisje, vastgemaakt aan de buste, waarbinnen zich een tekst bevond die de bestaansreden van de buste uitlegde en de reden voor de bestraffing meedeelde.
Gerechtigheidshand of -vuist
Het maken en leveren van hoofden was niet de enige straf die men oplegde, er werden ook soms gerechtigheidshanden geëist.
In Brugge wordt in het Gruuthusemuseum een gerechtigheidsvuist bewaard die dateert uit 1416-1417 en die, zoals het hier bewaarde hoofd, uitzonderlijk in het zilver werd vervaardigd. Aan wie het maken en leveren van deze vuist als straf werd opgelegd is niet bekend.
In 1504 werd de Zedelgemnaar Cornelis Jacobszoon veroordeeld omdat hij zich had vergrepen aan de klerk van de vierschaar van het Brugse Vrije Simon de Commanderere. De slotenmaker Michel Villars werd betaald voor het leveren van een ijzeren vuist, die in de zaal van de vierschaar werd geplaatst van het Brugse Vrije. Wat later werd de vuist verzilverd door de schilder Joris de Meyere.
In 1514 werd Lieven Mulaert verbannen voor vijftig jaar door de Raad van Vlaanderen. Hij had de stok van de baljuw gegrepen en hem in drie stukken gebroken. Hij had ook geschopt tegen het been van de baljuw en een van zijn medewerkers met een mes verwond. Hij werd verplicht een bronzen vuist te schenken, die vervolgens in het Gravensteen in Gent werd geëxposeerd. Zoals bij alle andere gekende exemplaren gaat het om een vuist van de rechterhand.
Literatuur
Maurits VAN COPPENOLLE, De legende van het doodshoofd aan de Smedenpoort, in: Hedendaagse Kunst, 1945.
Flanders in the Fifteenth Century, Art and Civilization, Detroit, The Detroit Institute of Arts, 1960.
J. SCHIMMER, Een merkwaardig rechtsgebruik: Middeleeuwse gerechtshanden, in: Spiegel Historiael, 1974.
F. VAN MOLLE, Koperen koppen en vuisten in het oude Vlaamse strafrecht, in: Antiek, 1974-1975.
Stephan VANDEN BERGHE, Gruuthusemuseum Brugge. Een overzicht, Brugge-Genève, 1984.
Maximiliaan P.J. MARTENS, Een gerechtigheidsbuste in het Gruuthusemuseum aan een Brugs zilversmid van de 15de eeuw toegeschreven, in: Jaarboek 1989-1990, Brugse stedelijke musea'', Brugge, 1990.
Strafrecht in België
|
1693699
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philip%20Jackson%20%28acteur%29
|
Philip Jackson (acteur)
|
Philip Jackson (Retford, 18 juni 1948) is een Engelse acteur, zanger en televisiepresentator, hij is het meest bekend door zijn rol als Chief Inspector Japp in de televisieserie Agatha Christie's Poirot.
Hij speelde ook Abbot Hugo de Rainault, broer van de Sheriff of Nottingham, in Robin of Sherwood.
Jackson begon met een studie drama en Duitse taal aan de University of Bristol, en werkte in theaters in Liverpool en Londen.
Hij is getrouwd met Sally en heeft met haar twee kinderen.
Selectie film- en televisierollen
Porridge (1974) - als Melvin 'Dylan' Bottomley
Last of the Summer Wine (1976)- als Gordon
Pennies from Heaven (1978) - als Dave
Scum (1979) - als Greaves
Give My Regards to Broad Street (1984) - als Alan
Robin of Sherwood (1984-1986) - als Abbot Hugo de Rainault
The Fourth Protocol (1987) - als Burkinshaw
Hamish Macbeth, A Perfectly Simple Explanation (1996) - als Malachi McBean
Brassed Off (1996) - als Jim
Touching Evil (1997) - als Jim Keller
Bramwell (1 episode, 1997) - als Ronald
Cousin Bette (1998) - als De Wissembourg
Murder Most Horrid (2 episodes, 1994-1999)
Silent Witness, "Faith" (2001) - als DI Mike Toner
Crime and Punishment (2002) - als Marmaladov
Cruise of the Gods (2002) - als Hugh Bispham
Agatha Christie's Poirot (1989-2002) - als Chief Inspector James Japp
Little Britain (1 episode, 2003) - als Breakfast Cereal Director
Heartbeat (2 episodes, 1998-2004) - als Brian Simpson
A Touch of Frost (2 episodes, 1999-2005) - als DS Sharpe
Funland (2005) - als Leo Finch
Foyle's War, Invasion (2006) - als Alan Carter
New Tricks (2006)
The Chase (2007)
A Place of Execution (2008)
The Long Walk to Finchley (2008)
Crooked House tv (2008)
Margaret (2009)
Midsomer Murders (2009) in aflevering The glitch - als Daniel Snape
Externe link
Engels acteur
|
5381460
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Harutaeographa
|
Harutaeographa
|
Harutaeographa is een geslacht van vlinders van de familie Uilen (Noctuidae), uit de onderfamilie Hadeninae.
Soorten
H. bicolorata Hreblay & Ronkay, 1998
H. brahma Hreblay & Ronkay, 1998
H. brumosa Yoshimoto, 1994
H. caerulea Yoshimoto, 1993
H. castanea Yoshimoto, 1993
H. cinnamomea Moore, 1881
H. diffusa Yoshimoto, 1994
H. fasciculata Hampson, 1894
H. izabella Hreblay & Ronkay, 1998
H. pallida Yoshimoto, 1993
H. rubida Hampson, 1894
|
2972174
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jesse%20Lauriston%20Livermore
|
Jesse Lauriston Livermore
|
Jesse Lauriston Livermore (Shrewsbury, 26 juli 1877 - New York, 28 november 1940) was een Amerikaans beursspeculant.
Livermore verdiende en verloor verschillende keren een fortuin. Hij werd bekend door bij verschillende beurscrashes short posities te hebben en een vermogen te vergaren. Hij was daarnaast de hoofdpersoon in de biografische roman Reminiscences of a Stock Operator van de journalist Edwin Lefèvre, gepubliceerd in 1940.
Livermore verdiende een vermogen door short posities te hebben bij zowel de Paniek van 1907 als de Beurskrach van 1929. Hij verdiende drie respectievelijk honderd miljoen dollar. Vermogen dat hij later weer zou verliezen. Livermore heeft aan handelaren zijn filosofie nagelaten dat posities uitgebreid moeten worden als de koersen voorspoedig reageren en snel verlies nemen als het tegenzit.
Hij stierf in 1940 door zelfmoord na jaren van klinische depressie.
Amerikaans belegger
|
2556114
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heterosternuta%20sulphuria
|
Heterosternuta sulphuria
|
Heterosternuta sulphuria is een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Matta & Wolfe.
Waterroofkevers
|
5644992
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eyyub%20El-Ensari-moskee
|
Eyyub El-Ensari-moskee
|
De Eyyub El-Ensari-moskee (ook gespeld als Eyub El Ensari) is een moskee en socioculturele vereniging in de Belgische gemeente Zele. Ze bedient de Turkse gemeenschap in Zele. De moskee werd in 1980 opgericht en is sinds 2005 gehuisvest in een nieuwbouw in de Zwaanstraat, een zijstraat van het marktplein, die werd ontworpen door architect Henk Vanthuyne uit Melle. De moskee is niet erkend door de Vlaamse Gemeenschap.
Externe link
Officiële website
Bouwwerk in Zele
Moskee in Vlaanderen
|
511253
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bestuurlijke%20indeling%20van%20Litouwen
|
Bestuurlijke indeling van Litouwen
|
Litouwen is verdeeld in tien districten (apskritys, enkelvoud: apskritis), die zijn vernoemd naar hun hoofdstad.
Deze districten zijn weer onderverdeeld in 60 gemeentes, waarvan 43 gemeentes die gevormd zijn uit voormalige districten ten tijde van de Sovjet-Unie, 9 nieuwe gemeentes die niet uit oude districten zijn gevormd en 8 stedelijke gemeentes. De gemeentes bestaan weer uit meer dan 500 Seniūnijas, die zaken op dorps- en wijkniveau regelen.
Districten
De districten zijn (met tussen haakjes de hoofdstad):
Alytus (Alytus)
Kaunas (Kaunas)
Klaipėda (Klaipėda)
Marijampolė (Marijampolė)
Panevėžys (Panevėžys)
Šiauliai (Šiauliai)
Tauragė (Tauragė)
Telšiai (Telšiai)
Utena (Utena)
Vilnius (Vilnius)
Gemeenten
De Litouwse gemeente (Litouws: savivaldybė, meervoud: savivaldybės) is de tweede bestuurslaag van Litouwen, onder de tien districten van Litouwen. Er zijn in totaal 60 gemeenten.
Kaart
Deze kaart toont zowel de districten als de gemeenten. Twee gemeenten en acht stadsgemeenten zijn weergegeven met een nummer:
Zie ook
Lijst van vlaggen van Litouwse deelgebieden
Lijst van wapens van Litouwse deelgebieden
ISO 3166-2:LT
|
1234091
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/S%C3%A3o%20Bento%20do%20Mato
|
São Bento do Mato
|
São Bento do Mato is een plaats (freguesia) in de Portugese gemeente Évora en telt 1343 inwoners (2001).
Plaats in Portugal
Évora
|
2426724
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paramystaria%20lata
|
Paramystaria lata
|
Paramystaria lata is een spinnensoort uit de familie van de krabspinnen (Thomisidae).
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1927 gepubliceerd door Reginald Frederick Lawrence.
Krabspinnen
|
3541090
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles%20Lentz
|
Gilles Lentz
|
Gilles Lentz (Eupen, 1 februari 1992) is een Belgisch voetballer die als doelman speelt.
Clubcarrière
Lentz speelde in de jeugd bij CS Visé, Excelsior Moeskroen, KAS Eupen en Standard Luik. In 2009 werd hij door Racing Genk weggehaald bij Standard. Hij tekende een driejarig contract bij de Limburgers. Hij stond ook in de belangstelling van Club Brugge, AS Bari en AA Gent. Lentz koos voor Genk omdat hij daar zijn studie met het voetbal kon blijven combineren. Hij speelde geen enkele wedstrijd en fungeerde meestal als derde of vierde doelman. Toen zijn contract bij Racing Genk in juni 2012 ten einde liep, tekende hij een tweejarig contract bij toenmalig tweedeklasser KSV Roeselare. Daar werd hij eerste doelman, de ervaren Dimitri Verhulst en de één jaar jongere Louis Bostyn fungeerden als zijn doublures.
Na drie seizoenen Roeselare versierde hij een transfer naar eersteklasser KV Kortrijk, maar daar kon hij de concurrentiestrijd met Darren Keet en Michalis Sifakis niet winnen. Kortrijk leende hem in 2016 voor één seizoen uit aan Cercle Brugge. Daar startte hij het seizoen als titularisdoelman, maar na de komst van Paul Nardi in januari 2017 verloor hij zijn plaats onder de lat. Bij zijn terugkeer naar Kortrijk werd hij opnieuw gebarreerd, ditmaal door Thomas Kaminski en Sébastien Bruzzese. Lentz tekende op 31 augustus 2018 dan maar een contract bij z'n ex-club KSV Roeselare.
Clubstatistieken
Bijgewerkt op 9 september 2018
Zie ook
Lijst van spelers van Cercle Brugge
Belgisch voetballer
|
1640247
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jacques%20Herbrand
|
Jacques Herbrand
|
Jacques Herbrand (Parijs, 12 februari 1908 - La Bérarde, Isère, 27 juli 1931) was een Frans wiskundige.
Hij werkte op het gebied van de wiskundige logica en de klassenveldtheorie. Hij introduceerde recursieve functies. De stelling van Herbrand verwijst naar twee verschillende stellingen. Een daarvan is een resultaat uit zijn proefschrift over bewijstheorie. De andere is de stelling van Herbrand-Ribet. Het Herbrand-quotiënt is een type Euler-karakteristiek, die gebruikt wordt in de homologische algebra. Hij heeft bijgedragen aan het programma van David Hilbert over de grondslagen van de wiskunde door een constructief consistentiebewijs voor een zwak systeem van de rekenkundige op te stellen. Dit bewijs maakt gebruik van de hierboven genoemde bewijstheoretische stelling van Herbrand.
Biografie
In 1929 had Herbrand zijn proefschrift, dat hij onder begeleiding van Ernest Vessiot aan de École Normale Supérieure had geschreven, voltooid. Vanaf oktober 1929 diende hij echter in het Franse leger, waardoor hij pas het volgende jaar in staat was dit proefschrift aan de Sorbonne daadwerkelijk te verdedigen. In 1931 kwam hij in aanmerking voor een Rockefeller-beurs, waardoor hij in 1931 in Duitsland kon studeren, eerst bij John von Neumann in Berlijn, vervolgens in juni 1931 met Emil Artin in Hamburg, en ten slotte bij Emmy Noether in Göttingen.
Zijn voornaamste studie op het gebied van bewijstheorie en algemene recursieve functies "On the consistency of arithmetic" (Over de consistentie binnen het rekenen) bood Herbrand vroeg in het jaar 1931 ter review aan. Toen dit essay nog werd gereviewed, kwam Kurt Gödels in zijn "On formally undecidable sentences of Principia Mathematica and related systems I" (Over formeel onbeslisbare zinnen in de Principia Mathematica en aanverwante systemen deel I) met zijn resultaat, dat het onmogelijk was om binnen een bepaalde theorie de consistentiebewijzen van deze theorie te formaliseren. Herbrand bestudeerde Gödels essay en schreef een appendix voor zijn eigen essay, waarin hij uitlegde waarom Gödels resultaat niet in tegenspraak was met zijn eigen resultaat. In juli 1931 was Jacques Herbrand met twee vrienden aan het bergbeklimmen in de Franse Alpen, toen hij bij een val in de granieten bergen van het Massif des Ecrins om het leven kwam. Hij was toen pas 23 jaar oud. Zijn "Over de consistentie binnen het rekenen" werd postuum gepubliceerd.
Citaat
"Jacques Herbrand zou Bourbaki hebben gehaat" zei de Franse wiskundige Claude Chevalley geciteerd in Michèle Chouchan "Nicolas Bourbaki Faits et légendes" Edition du choix, 1995
Externe link
Jacques Herbrand op MacTutor
Frans wiskundige
|
986974
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Keizersgrachtkerk
|
Keizersgrachtkerk
|
De Keizersgrachtkerk is een van oorsprong Gereformeerde Kerk uit 1888 aan de Amsterdamse Keizersgracht. Het gebouw op nummer 566 (tussen Leidsestraat en Nieuwe Spiegelstraat) is ontworpen door de architecten Gerlof Bartholomeus Salm en Abraham Salm (vader en zoon).
Geschiedenis van het kerkgebouw
De opdracht voor de bouw van de Keizersgrachtkerk (ook Dolerende Kerk geheten) werd gegeven door de dolerende Nederduitsche Gereformeerde Gemeente onder leiding van Abraham Kuyper, in die tijd hoogleraar aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Deze gemeente was ontstaan na een scheuring in de Nederlandse Hervormde Kerk in 1886, de zogenaamde Doleantie. De kerkenraad van de dolerenden kocht in 1887 een dubbel herenhuis met het daarachter gelegen koetshuis aan de Kerkstraat. Eigenlijk wilde de kerkenraad een kerk bouwen aan de Kerkstraat, maar het gemeentebestuur maakte dat onmogelijk. Er bestond namelijk een keur uit 1663 die voorschreef dat de binnenterreinen niet bebouwd mochten worden. Daarom werd het plan gewijzigd en werd het dubbele herenhuis aan de gracht afgebroken om plaats te maken voor de kerk. De kerk werd voltooid in 1888, en op 4 november van dat jaar in gebruik genomen door ds. Van Loon. Het ontwerp van de architecten G.B. Salm en A. Salm (beiden niet-gereformeerd) is in een neogotische stijl die tamelijk zeldzaam is. De gevel is erg opvallend tussen de grachtenpanden aan de Keizersgracht. Het orgel werd gebouwd door Daniël Gerard Steenkuyl en is een van de laatste overgebleven complete orgels van deze orgelbouwer in Amsterdam.
Het interieur lijkt op een galerijkerk uit de 17e eeuw waardoor er plaats is voor veel mensen op een kleine oppervlakte. Hiervoor is gebruikgemaakt van op ijzeren zuiltjes geplaatste galerijen. De kerk telde oorspronkelijk 1600 zitplaatsen. Het gebouw is gerestaureerd in 1958 en in 2006 is het interieur opnieuw gerestaureerd. Het gebouw behoort tot de 200 nieuwe rijksmonumenten.
Oorlog
In de nacht van 12 op 13 september 1944 werden de koster, Sieberen van der Baan (1894), en een van de twee predikanten, Taeke Ferwerda (1876), door Duitse bezetters in de Kerkstraat doodgeschoten, vijf dagen na de vondst van wapens in een bijgebouw van de kerk. Ter herinnering aan beiden is zowel aan de Kerkstraat als aan de Keizersgracht een gedenksteen in de muur aangebracht.
De tekst van de plaquette aan de gracht ontworpen door Arnold Ingwersen luidt:
Gemeente
In de jaren 1960 en 1970 vond er een grote omwenteling plaats, waarmee de gemeente haar orthodox-gereformeerde karakter verloor. De Keizersgrachtkerkgemeente noemt zichzelf tegenwoordig een open oecumenische gemeenschap. Wekelijks is er op zondag een eredienst met een laagdrempelige liturgie, muziek en veel aandacht voor kinderen.
De Keizersgrachtkerk is thans een wijkkerk van de Protestantse Kerk Amsterdam; onderdeel van de Protestantse Kerk in Nederland.
Pride Kerkdienst
Sinds tien jaar is de Keizersgrachtkerk ook de locatie voor de zogeheten Pride Kerkdienst (ook Roze Dienst genoemd). Deze dienst vindt plaats op de zondag na de botenparade van Pride Amsterdam, in het eerste weekend van augustus. De dienst heeft altijd een thema dat gerelateerd is aan Lhbti.
Kerkgebouw in Amsterdam
Protestants kerkgebouw in Nederland
Rijksmonument in Amsterdam-Centrum
Keizersgracht
|
205300
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nikon%20Corporation
|
Nikon Corporation
|
Nikon Corporation (株式会社ニコン; Kabushiki-gaisha Nikon) is een Japanse producent van optische en elektronische apparatuur. Bij de consument is het bedrijf vooral bekend van de fotocamera's die het bedrijf maakt.
Geschiedenis
Nikon werd in 1917 opgericht als Nihon (Nippon) Kōgaku Kōgyō (日本光学工業株式会社) maar in 1988 omgedoopt in Nikon Corporation, naar de camera's die het bedrijf groot hadden gemaakt. Het bedrijf had in 2011 meer dan 24.000 werknemers. Nikon is onderdeel van de Mitsubishi Group.
In de jaren vijftig en zestig fabriceerde Nippon de Nikon SL-meetzoekercamera's. In 1959 was de Nikon F de eerste spiegelreflexcamera van het bedrijf, waarvoor de nieuwe Nikon F-mount was ontwikkeld.
In 1991 leverde Nikon samen met Kodak een digitale spiegelreflexcamera aan de NASA, die het toestel gebruikte in het internationaal ruimtestation ISS. Deze Nikon NASA F4 was feitelijk een Nikon F4 die door Kodak was omgebouwd tot digitale camera.
Gedurende de jaren negentig werden er meer digitale spiegelreflexcamera's samen met Kodak ontwikkeld, meestal op basis van bestaande analoge Nikonbody's. In 1999 introduceerde Nikon de eerste digitale spiegelreflexcamera, de Nikon D1. Een aantal jaren daarvoor, in 1996, introduceerde het bedrijf al zijn eerste digitale compactcamera, de Nikon Coolpix 300.
In september 2011 introduceerde Nikon het camerasysteem Nikon 1, een nieuwe serie systeemcamera's met een nieuwe lensvatting (Nikon 1) en gebouwd rond een relatief kleine beeldsensor van 1 inch.
Nikons grootste concurrenten zijn Canon, Sony, Fujifilm, Leica, Pentax, Olympus en Panasonic.
Zie ook
Lijst van digitale reflexcamera's van Nikon
Externe links
Nikon Nederland
Nikon België
|
2695305
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Megachile%20capitata
|
Megachile capitata
|
Megachile capitata is een vliesvleugelig insect uit de familie Megachilidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1853 door Smith.
capitata
|
3486013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ionympha%20carne
|
Ionympha carne
|
Ionympha carne is een vliesvleugelig insect uit de familie Eulophidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1839 door Walker.
Eulophidae
|
5774182
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlag%20van%20Anderlecht
|
Vlag van Anderlecht
|
De vlag van Anderlecht is de gemeentelijke vlag van de Brusselse gemeente Anderlecht. De beschrijving luidt:
Dit zijn de officiële kleuren van de gemeente. De kleuren zijn afkomstig van het gemeentewapen.
Zie ook
Wapen van Anderlecht
Anderlecht
Anderlecht
|
2248167
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Lunatipula%29%20praecox
|
Tipula (Lunatipula) praecox
|
Tipula (Lunatipula) praecox is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
praecox
Langpootmug uit het Palearctisch gebied
|
3215056
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aplidium%20pallidum
|
Aplidium pallidum
|
Aplidium pallidum is een zakpijpensoort uit de familie van de Polyclinidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1871 voor het eerst geldig gepubliceerd door Addison Emery Verrill.
Beschrijving
Aplidium pallidum is een semi-transparante koloniale zakpijp, met een diameter van 15 mm, die eruitziet als een druppel gelei met kleine zoïden en meestal een enkele osculum-achtige cloaca-opening. De kolonies zijn meestal ongepigmenteerd, afgezien van wat bruine vlekken rond de cloaca-opening. De zoïden zijn schijnbaar willekeurig over de kolonie verspreid en vormen geen georganiseerd patroon.
Verspreiding
Deze zakpijpensoort komt voor aan de zuid- en westkust van de Britse Eilanden, meestal gehecht aan rotsen en zeewier zoals Halidrys siliquosa op matig blootgestelde plaatsen.
Polyclinidae
|
1406356
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander%20von%20Linsingen
|
Alexander von Linsingen
|
Alexander Adolf August Karl von Linsingen (10 februari 1850 - 23 juni 1935) was een Duitse generaal van Joodse afkomst tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij was de Duitse bevelhebber tijdens het Broesilov-offensief.
Militaire loopbaan
Alexander von Linsingen ontving zijn opleiding aan het lyceum in Hannover en aan een cadettenschool in Hannover en Berlijn. Na zijn opleiding werd hij op 7 april 1868 als vaandrig toegewezen aan het Infanterieregiment "Graf Barfuß" en kwam bij het Pruisische leger. Hier werd hij op 14 oktober 1869 gepromoveerd tot tweede luitenant. Tijdens de Frans-Duitse oorlog nam Linsingen met zijn regiment deel aan de Slag bij Mars-la-Tour, de Slag bij Gravelotte en de slag bij Le Mans, evenals in de veldslagen bij La Maxe, Kanton Charly-sur-Marne, Neuville-aux-Bois, Château Sergueu, Vendôme en Indre-et-Loire. Voor zijn prestaties ontving hij het IJzeren Kruis 2e klas.
Vanaf 1 november 1874 was hij adjudant van het bataljon en met zijn promotie tot eerste luitenant werd hij adjudant bij de 30e Infanteriebrigade in Koblenz; vanaf 29 maart 1875 was hij adjudant bij de 39e Infanteriebrigade in Hannover. Op 12 oktober 1878 was hij à la suite van het Oost-Friese Infanterieregiment "Hertog Friedrich Wilhelm von Braunschweig". Vandaar werd hij op 18 april 1882 overgeplaatst naar Brandenburg an der Havel. Daar werd hij op 14 oktober 1882 kapitein. Als adjudant bij de 31e divisie werd hij op 16 mei 1888 overgeplaatst naar Straatsburg en op 22 mei 1889 overgedragen aan het Grenadiers Regiment "Koning Friedrich Wilhelm III" in Karlsruhe. Later datzelfde jaar kwam hij bij een regiment in Lübeck terecht.
Toen hij op 15 juni 1895 werd gepromoveerd tot luitenant-kolonel, werd hij benoemd tot lid van de staf van het Grenadiers-Regiment "Koning Friedrich Wilhelm IV" in Szczecin (Stettin). Op 18 november 1897 werd hij gepromoveerd tot kolonel en Regimentscommandant van het Grenadiers-Regiment "Koning Frederik de Grote" in Allenstein, vanaf 1898 in Rastenburg.
Gepromoveerd tot generaal-majoor en commandant van de 81e Infanteriebrigade, keerde Linsingen op 16 juni 1901 terug naar Lübeck en was, net als tussen 1890 en 1895, opnieuw de hoogste militair in de stad.
In 1905 nam Linsingen het roer over als luitenant-generaal van de 27e divisie in Ulm. Twee jaar later, na zijn promotie tot generaal werd hij commandant van het 2e Legerkorps in Szczecin.
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betrad zijn korps het westelijke oorlogstoneel en nam voor het eerst deel aan de strijd in de Slag bij Bergen (1914) van 22 tot 23 augustus. Vanaf januari 1915 leidde hij het nieuw opgerichte Südarmee, en vanaf juli van hetzelfde jaar het Bugarmee. Van september 1915 tot 31 maart 1918 voerde hij het bevel over de Legergroep Linsingen, de fusie van het Zuidelijke Leger en het Bugleger. Hij brak tijdelijk het offensief van de Russische generaal Broesilov, veroverde Brest-Litovsk (27-28 augustus 1915) en nam Pinsk in op 16 september 1915. In de periode na de wapenstilstand volgde de veldtocht naar Oekraïne in 1917-1918, de verovering van Toboly en de bezetting van Odessa, Poltava en de Krim.
Op 7 april 1918 werd Linsingen door de keizer gepromoveerd tot kolonel-generaal ter gelegenheid van zijn 50ste verjaardag in het leger. Pas op 1 juni 1918 vond hij een nieuwe bestemming als opperbevelhebber in de Marken en Gouverneur van Berlijn. Bij het uitbreken van de novemberrevolutie was hij er tot op de ochtend van 9 november nog steeds van overtuigd dat er niets verloren ging zolang Berlijn werd vastgehouden. Uit voorzorg had hij in de dagen ervoor troepen die als bijzonder loyaal aan de keizer werden beschouwd, naar de stad gebracht voor versterking.
Hij nam later op 9 november 1918 ontslag. Op die dag had Philipp Scheidemann vanuit het Rijksdaggebouw de Republiek uitgeroepen en Karl Liebknecht voor het Berliner Stadtschloss de Duitse Sovjetrepubliek. Het laatste bevel van Linsingen was een schietverbod ten opzichte van opstandige matrozen uit Kiel die naar Berlijn marcheerden. "Duitsers schieten niet op Duitsers".
Privé
Alexander von Linsingen trad op 20 augustus 1880 in Hannover in het huwelijk met Paula Louise Mummy (1860-1885). Uit dit huwelijk werden geboren dochter Maria (1881–1963), zoon Kurt Wilhelm Karl Alexander (1882–1936) en dochter Paula (1885–1970). Na het overlijden van zijn eerste vrouw trouwde hij met Felicie Mary Mummy (1887–1953). Uit dit huwelijk werden geboren zoon Oskar Theodor Ludolf (1889–1929), en zoon Hans-Carl Hermann (1896–1967). Hans-Carl von Linsingen, die in de Eerste Wereldoorlog als luitenant bij de Jagdstaffel 11 was (waarbij ook Rode Baron Richthofen piloot was), ging in de Tweede Wereldoorlog vrijwillig bij de luchtmacht en werd kolonel bij de reservetroepen, commandeur en adviseur van de Roemeense Generale Staf.
Linsingen werd in het familiegraf op het Neuer St.-Nikolai-Friedhof in Hannover bijgezet; hij kreeg een staatsbegrafenis.
Onderscheidingen
Pour le Mérite op 14 mei 1915
Eikenloof op 6 juli 1915
IJzeren Kruis, 2e klasse
IJzeren Kruis 1914, 1e klasse
Kroonorde, 2e klasse met Ster
Rechtsridder in de Hospitaalorde van Sint-Jan
Onderscheiding voor Trouwe Dienst (Pruisen)
Commandeur IIe klasse in de Huisorde van Albrecht de Beer
Ridder der Tweede Klasse in de Orde van de Leeuw van Zähringen met Eikenloof
Kruis der Tweede Klasse in de Orde van Militaire Verdienste met Ster
Grootkruis met de kroon in goud in de Huisorde van de Wendische Kroon
Grootcommandeurskruis in de Orde van de Griffioen
Grootkruis in de Frederiks-Orde
Grootkruis in de Orde van het Zwaard
Orde van de Zwarte Adelaar op 27 januari 1917
Grootkruis in de Orde van de Rode Adelaar met Zwaarden op 27 januari 1917
Externe links
Korte biografie
von Linsingen
Pruisisch generaal
Duits militair in de Eerste Wereldoorlog
|
186280
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ping
|
Ping
|
Partij voor Integriteit, Nationale motivatie en Gelijke kansen, een Surinaamse politieke partij
Ping (achternaam) 平, een Chinese achternaam
Ping (rivier), een rivier in Thailand
Ping (netwerk), een TCP/IP-netwerktool voor computernetwerken
Ping (taal), een taal in China
PING (software), software ten behoeve van het maken van back-ups en disk-images
Ping (internetprovider), een voormalige Belgische internetprovider
Zhou Pingwang, een koning van China van 770-720 v.Chr.
Ping, een sociale muziekdienst binnen iTunes van Apple
Pingen, mobiele communicatie bij BlackBerry's
|
777027
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pasanen
|
Pasanen
|
Petri Pasanen, voetballer
Spede Pasanen, regisseur
|
2446
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1693
|
1693
|
Het jaar 1693 is het 93e jaar in de 17e eeuw volgens de christelijke jaartelling.
Gebeurtenissen
januari
11 - Een uitbarsting van de Etna veroorzaakt een vernietigende aardbeving op Sicilië en Malta
juli
29 - Eerste Slag bij Neerwinden (Negenjarige Oorlog).
december
1 - Voor de Afrikaanse kust nabij Kaap de Goede Hoop vergaat de Gouden Buys. 188 bemanningsleden verdrinken.
zonder datum
Franse inname van de steden Hoei en Charleroi (Negenjarige Oorlog).
Literatuur en publicaties
De Engelse filosoof John Locke publiceert "Some thoughts concerning education", een studie over onderwijs en opvoeding die over honderd jaar grote invloed zal krijgen op de philantropijnen.
Muziek
De Franse componist Marin Marais schrijft de opera Alcide ou Le Triomphe d'Hercule
Bouwkunst
Geboren
oktober
28 - Šimon Brixi, Boheems componist, dirigent, advocaat en organist (overleden 1735)
november
19 - Henriette Charlotte van Nassau-Idstein, Duits prinses (overleden 1734)
Overleden
januari
6 - Mehmet IV (51), sultan van het Ottomaanse Rijk
februari
13 - Johann Kaspar Kerll (65), Duits componist en organist
april
17 - Rutger von Ascheberg (71), Zweeds gouverneur en maarschalk
juli
24 - Pavel Josef Vejvanovský (60), Tsjechisch componist, dirigent, trompettist, organist en koorleider
augustus
7 - Johan George II van Anhalt-Dessau (65), vorst van Anhalt-Dessau
september
Christiaen Striep (ca. 59), Nederlands kunstschilder
december
begraven: 24 - Nicolaes Maes (59), kunstschilder (leerling van Rembrandt van Rijn)
datum onbekend
Jacques Thomelin (53), Frans componist en organist
|
298783
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bartonien
|
Bartonien
|
Het Bartonien (Vlaanderen: Bartoniaan) is in de geologische tijdschaal een tijdsnede (of in de chronostratigrafie een etage) in het Eoceen. Het Bartonien duurde van 41,3 tot 38,0 Ma. Het komt na het Lutetien en na het Bartonien komt het Priabonien.
Naamgeving en definitie
Het Bartonien werd ingevoerd door Karl Mayer-Eymar in 1857 en is genoemd naar de Barton Beds bij Barton-on-Sea (tegenwoordig een stadsdeel van New Milton in Hampshire, Engeland). De oorspronkelijke typelocatie ligt in de buurt van Highcliffe (Zuid Engeland) ontsloten. Er was in 2007 nog geen golden spike voor het Bartonien aangewezen.
De basis van het Bartonien wordt gedefinieerd door het verdwijnen van de nannoplanktonsoort Reticulofenestra reticulata. De basis van het Priabonien ligt bij het eerste voorkomen van de nannoplanktonsoort Chiasmolithus oamaruensis.
Geologisch tijdperk
Eoceen
Tijdsnede
|
3400378
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthoraphis%20metasticta
|
Orthoraphis metasticta
|
Orthoraphis metasticta is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae), uit de onderfamilie van de Lathrotelinae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst gepubliceerd in 1899 door George Francis Hampson.
De soort komt voor in India (Meghalaya) en de Filipijnen (Mindoro).
Grasmotten
|
2205984
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chimarra%20curfmani
|
Chimarra curfmani
|
Chimarra curfmani is een schietmot uit de familie Philopotamidae. De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Schietmot uit het Neotropisch gebied
Philopotamidae
|
3178455
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Setia%20triangularis
|
Setia triangularis
|
Setia triangularis is een slakkensoort uit de familie van de Rissoidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Watson.
Rissoidae
|
5410950
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronde%20van%20Lombardije%201906
|
Ronde van Lombardije 1906
|
De Ronde van Lombardije 1906 was de 2e editie van deze eendaagse Italiaanse wielerwedstrijd, en werd verreden op 11 november 1906. Het parcours leidde van Milaan naar Milaan en ging over een afstand van 197 kilometer. De wedstrijd werd gewonnen door Cesare Brambilla.
Uitslag
1906
Eendagswielerwedstrijd in 1906
|
1600528
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Love%20You%20To
|
Love You To
|
Love You To is een van de drie composities van de hand van George Harrison die te vinden zijn op het in 1966 uitgebrachte album Revolver van de Britse popgroep The Beatles. Love You To is een van de eerste nummers van The Beatles waarop de invloed van hun interesse voor Indiase muziek hoorbaar is.
Achtergrond
Tijdens de opnamen van de film Help! was George Harrison in aanraking gekomen met de sitar, een Indiaas snaarinstrument. Door dit instrument en de muziek van Ravi Shankar ging Harrison zich meer en meer interesseren voor de Indiase cultuur en muziek. Op Norwegian Wood (This Bird Has Flown) is deze invloed al te horen, maar Love You To was Harrisons eerste poging om een nummer in de Indiase stijl te schrijven. Harrison schreef het nummer op de sitar.
Opnamen
Net als voor I Want to Tell You had Harrison nog geen titel voor Love You To toen de opnamen hiervan op 11 april 1966 in de Abbey Road Studios in Londen begonnen. De voorlopige titel van het nummer was toen "Granny Smith". Die dag speelden diverse Indiase muzikanten mee, waardoor het lied een duidelijke Indiase klank kreeg. Gebruikte Oosterse instrumenten waren: tabla (slaginstrument), sitar en tambura (snaarinstrument). Op 13 april werd het nummer met enkele overdubs afgemaakt.
Credits
George Harrison - zang, akoestische gitaar, elektrische gitaar, sitar
Paul McCartney - basgitaar, achtergrondzang
Ringo Starr - tamboerijn
Anil Bhagwat - tabla
Overige muzikanten - sitar, tambura
Compositie van George Harrison
Nummer van The Beatles
|
3536038
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euparatettix%20semihirsutus
|
Euparatettix semihirsutus
|
Euparatettix semihirsutus is een rechtvleugelig insect uit de familie doornsprinkhanen (Tetrigidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1893 door Brunner von Wattenwyl.
Doornsprinkhanen
|
3800141
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het%20vonnis
|
Het vonnis
|
Rechtspraak
Vonnis, beslissing van een (lage) rechter
Arrest, beslissing van een (hogere) rechter
Cultuur
Het vonnis (roman), een roman uit 1994 van John Grisham
Het vonnis (1960), televisiefilm van Tone Brulin met Gella Allaert en Paul Cammermans
Het vonnis (1984), televisiefilm van Bram van Erkel met Jeroen Krabbé
Het vonnis (2013), een film van Jan Verheyen met Koen De Bouw
|
4450963
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Wrist%20-%20Itzehoe
|
Spoorlijn Wrist - Itzehoe
|
|}
De spoorlijn Wrist - Itzehoe was een Duitse spoorlijn in Sleeswijk-Holstein en was als spoorlijn 1221 onder beheer van DB Netze.
Geschiedenis
Het traject werd door de Preußische Staatseisenbahnen geopend op 1 augustus 1889.
Galerij
Aansluitingen
In de volgende plaatsen is of was er een aansluiting op de volgende spoorlijnen:
Wrist
DB 1220, spoorlijn tussen Essen-Kray Nord en Gelsenkirchen
Itzehoe
DB 1210, spoorlijn tussen Elmshorn en Westerland
Literatuur
Eisenbahnatlas Deutschland. Schweers + Wall, Aachen 2014, .
Wrist - Itzehoe
|
3409331
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anticrates%20decaplaca
|
Anticrates decaplaca
|
Anticrates decaplaca is een vlinder uit de familie van de Lacturidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Meyrick.
Lacturidae
|
4431372
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/AC%20Milan%20in%20het%20seizoen%202014/15
|
AC Milan in het seizoen 2014/15
|
Het seizoen 2014/2015 was het ??ste seizoen van AC Milan in het Italiaanse voetbal en het 81ste in de hoogste afdeling van het Zuid-Europese land. Trainer-coach Filippo Inzaghi, bezig aan zijn eerste seizoen in Milaan, eindigde als tiende en moest aan het einde van de voetbaljaargang plaatsmaken voor Siniša Mihajlović. Aan de Europese competities deden de Rossoneri dit seizoen niet mee na de achtste plaats van vorig seizoen.
Serie A
Wedstrijden
Eindstand
Toeschouwers
Statistieken
Bijgaand een overzicht van de spelers van AC Milan, die in het seizoen 2014/15 onder leiding van trainer-coach Filippo Inzaghi als negende eindigden in de Serie A.
Coppa Italia
Wedstrijden
Statistieken
Bijgaand een overzicht van de spelers van AC Milan, die in het seizoen 2014/15 onder leiding van trainer-coach Filippo Inzaghi uitkwamen in de strijd om de Coppa Italia.
2015
Milan
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.