id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
2934649
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opius%20gahani
|
Opius gahani
|
Opius gahani is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Samiuddin & Ahmad in 2009.
gahani
|
1945452
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amen%20%28Iain%20Matthews%29
|
Amen (Iain Matthews)
|
Amen is een livealbum van Iain Matthews.
Matthews bracht de laatste jaren weinig muziekalbums uit; hij bevindt zich al jaren in de marge van welke muziekstroming dan ook. Toch heeft de ex-folkzanger een schare fans, die hem trouw blijft volgen en dan ook steeds vraagt om nog niet uitgegeven materiaal. Tevens moet een artiest in de marge ook inkomsten genereren uit liveconcerten. Zo ook Iain Matthews. Tussen de twee regulier uitgegeven albums Joy Mining en Afterwords verscheen via zijn website het album Amen. Het album bevat opnamen van het concert(je) dat Matthews heeft gegeven op 19 december 2008 in Café de Amer te Amen (Aa en Hunze). Hij speelde daar in een trio met Mike Roelofs en Bart Oostindie.
Musici
Iain Matthews – zang, gitaar
Bart Oostindie – gitaar
Mike Roelofs – Fender Rhodes
Tracklist
Muziekalbum uit 2009
Muziekalbum van Iain Matthews
Livealbum
|
13629
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zonnebrand
|
Zonnebrand
|
Zonnebrand is het verschijnsel dat de huid kan verbranden als iemand zich te lang in het licht van de zon bevindt. Dit wordt niet veroorzaakt door de voelbare warmte van de zon, maar door de ultraviolette straling van de zon. Men kan zodoende tijdens de wintersport bij -15 °C net zo goed verbranden als bij 35 °C op het strand.
Bij niet te langdurige zonnebaden zal de huid langzamerhand, in een aantal dagen, bruin worden. Bij te snel, of met een te lichte huid zonnebaden kan zonnebrand optreden. Dit kan niet alleen pijnlijk zijn, maar is bovendien schadelijk omdat het het optreden van melanoom, een soort huidkanker, kan bevorderen.
De zonkracht, die van dag tot dag kan variëren, geeft een indicatie hoelang iemand kan zonnebaden.
Bescherming
Men kan de huid het best tegen zonnebrand beschermen door het dragen van een pet, zonbeschermende kleding of het gebruik van zonnebrandcrèmes. Vanwege de verschillen in huidtype wordt wel gesproken over het zonnekapitaal.
Het eten van voldoende fruit en groenten, rijk aan antioxidanten kan de schade van de zon helpen verminderen en de huid beschermen tegen schade door UV-stralen.
Kinderen
Kinderen tot 15 jaar zijn extra gevoelig voor de schadelijke straling van de zon. Te veel zon is dan ook zeker niet goed voor de kinderhuid en dan met name de babyhuid. De kinderhuid is anders dan die van volwassenen. De natuurlijke bescherming tegen UV-straling is bij kinderen nog niet volledig ontwikkeld. Volwassenen hebben een hoornlaag op de huid, bestaande uit dode huidcellen die een natuurlijke barrière vormen tegen straling, uitdroging en het binnendringen van vreemde stoffen. Bij baby’s ontbreekt deze hoornlaag nog en ook bij wat oudere kinderen is deze nog niet voldoende gevormd. Dit betekent dat de natuurlijke bescherming tegen straling ontbreekt. Deze hoornlaag is pas goed ontwikkeld als een kind vier jaar is. Tot die tijd is het risico op verbranding extra groot.
Door de groei heeft de kinderhuid te weinig tijd om de beschadigde huidcellen te herstellen. In de beschadigde cellen kunnen dan als het ware littekens ontstaan die overgaan op de nieuwe cellen. Deze littekens blijven voor de rest van hun leven aanwezig. Als er te veel van dit soort littekens ontstaan kan dit uiteindelijk leiden tot huidkanker. Bovendien hebben huidcellen die op jeugdige leeftijd zijn beschadigd, langer de tijd zich te ontwikkelen tot kankercellen.
Bij een beschermingsfactor 30 of meer is de kinderhuid pas echt goed beschermd tegen verbranden. Nu verbranden jaarlijks 4 op de 10 kinderen.
Zonnebrand bij bomen
Zonnebrand kan ook plaatsvinden bij bomen. De beuk is hier bijvoorbeeld erg gevoelig voor. Als de boom(stam) altijd in de schaduw heeft gestaan, maar in de zon komt te staan doordat omringende bomen er niet meer staan, kan de bast uitdrogen en scheuren, waardoor de boom dood kan gaan.
Beheerders kunnen dit voorkomen door na de kap van omringende bomen, of door bij het verplaatsen van de boom de stam in te pakken met jutelappen.
Huidaandoening
Toerisme
Zomer
Plantenziekte
|
2439997
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dactyloscopus%20zelotes
|
Dactyloscopus zelotes
|
Dactyloscopus zelotes is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zandsterrenkijkers (Dactyloscopidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1896 door Jordan & Gilbert.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als Onzeker, beoordelingsjaar 2007.
Zandsterrenkijkers
IUCN-status onzeker
|
3704276
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Terung%20Wetan
|
Terung Wetan
|
Terung Wetan is een bestuurslaag in het regentschap Sidoarjo van de provincie Oost-Java, Indonesië. Terung Wetan telt 2127 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Java
|
3485271
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centrodora%20cercopiphagus
|
Centrodora cercopiphagus
|
Centrodora cercopiphagus is een vliesvleugelig insect uit de familie Aphelinidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1947 door Milliron.
Aphelinidae
|
2703034
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tugimaantee%2052
|
Tugimaantee 52
|
|}
|}
De Tugimaantee 52 is een secundaire weg in Estland. De weg loopt van Viljandi naar Rõngu en is 61,1 kilometer lang.
52
|
1984274
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Santa%20Maria%20do%20Cambuc%C3%A1
|
Santa Maria do Cambucá
|
Santa Maria do Cambucá is een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Pernambuco. De gemeente telt 12.942 inwoners (schatting 2009).
Gemeente in Pernambuco
|
4577171
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Museu%20Barbier-Mueller%20d%27Art%20Precolomb%C3%AD
|
Museu Barbier-Mueller d'Art Precolombí
|
Het Museu Barbier-Mueller d'Art Precolombí (Catalaans, Spaans: Museo Barbier-Mueller de Arte Precolombino, Nederlands: Barbier-Mueller museum voor precolumbiaanse kunst) was het enige museum in Europa uitsluitend gewijd aan het artistieke nalatenschap van de precolumbiaanse culturen van het Amerikaanse continent.
Het was gelegen in de Catalaanse hoofdstad Barcelona, Spanje. Het museum werd in 1997 opgericht om de precolumbiaanse kunstcollectie die vroeger in het bezit van het Barbier-Mueller Museum in Genève, Zwitserland was en uitgeleend werd door de stad Barcelona te huisvesten. In 2012, slaagde het museum er niet in een overeenkomst met de eigenaar van de collectie Jean Paul Barbier-Mueller te bereiken. Vervolgens werd de meest belangrijke precolumbiaanse collectie in private handen (volgens El Pais) gesplitst en geveild bij Southeby's op 22 maart 2013.
Museum in Barcelona
Kunstmuseum in Catalonië
|
3419782
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lambertiodes%20harmonia
|
Lambertiodes harmonia
|
Lambertiodes harmonia is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Meyrick.
Bladrollers
|
2498090
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cryptocephalus%20penguensis
|
Cryptocephalus penguensis
|
Cryptocephalus penguensis is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1991 gepubliceerd door Lopatin.
penguensis
|
2189257
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/VV%20Erica%20%2776
|
VV Erica '76
|
VV Erica '76 was een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Dieren in Gelderland, opgericht in 1976. De club speelde op sportpark Het Nieuwland in Dieren. Het standaard elftal speelde in het laatste seizoen (2011/12) in de Derde klasse zondag van het district Oost.
In 2012 fuseerde Erica '76 met Gazelle Nieuwland tot de nieuwe voetbalvereniging VV Dieren.
Competitieresultaten 1977–2012
|
|
|
|
|}
2008: de beslissingswedstrijd op 1 mei om het klassekampioenschap in 3D werd met 1-0 gewonnen van Quick 1888.
Externe link
Officiële website
Erica
Sport in Rheden
|
4092433
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Simon%20Beck%20%28kunstenaar%29
|
Simon Beck (kunstenaar)
|
Simon Beck (1959, Londen) is een Engels kunstenaar die zijn werken creëert door door verse sneeuw te lopen.
Beck maakte als kind al geometrische vormen die gebaseerd waren op de koch-sneeuwvlok. Later maakte hij landkaarten voor zijn beroep. In 2004 begon hij met het maken van kunstwerken in de sneeuw. Door planmatig door de sneeuw te lopen creëren zijn voetstappen patronen die gebaseerd zijn op fractals en/of graancirkels. Hij gebruikt hierbij kompassen en telt zijn stappen. Daarna fotografeert hij het resultaat. In 2014 sprak hij op TED, maakte ontwerpen voor een kledingmerk en maakte zijn eerste tekening in strandzand. Tevens bracht hij het boek Snow Art uit, met afbeeldingen van zijn werken. Op dat moment had hij 175 sneeuwtekeningen gemaakt.
Externe link
Officiële website
Referenties
Sneeuwkunstenaar verbaast duizenden met enorme werken, Algemeen Dagblad, 2 december 2014
Simon Beck's astonishing landscape and snow art illustrates the cold beauty of mathematics, The Guardian, 6 november 2014
Stunning geometric shapes appear in snow on frozen, isolated lakes, CNN, 1 december 2014
Engels kunstenaar
|
3542243
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Isophya%20fatrensis
|
Isophya fatrensis
|
Isophya fatrensis is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Chládek.
fatrensis
|
3397190
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lecithocera%20acrosphales
|
Lecithocera acrosphales
|
Lecithocera acrosphales is een vlinder uit de familie van de Lecithoceridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Meyrick.
Lecithoceridae
|
4935975
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Charles%20Verheyen
|
Charles Verheyen
|
Jhr. Charles Emile Joseph Marie Verheyen ('s-Hertogenbosch, 18 juli 1892 − concentratiekamp Buchenwald (Thüringen), 29 april 1941) was een Nederlands cavalerist en hofdienaar.
Paarden en alles wat daarmee te maken heeft waren de grote liefde van de in 1892 in 's Hertogenbosch geboren Charles Verheyen. Na voltooiing van de middelbare school begon hij in 1912 zijn militaire loopbaan als cavaleriecadet aan de KMA te Breda. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd hij, tezamen met duizenden andere jonge Nederlanders, gemobiliseerd. Als jonge cavalerist bracht hij de oorlogsjaren patrouillerend en oefenend in diverse delen van Noord-Brabant door. In juni 1915 legde hij in aanwezigheid van koningin Wilhelmina op de heide bij Tilburg de officierseed af. Na de oorlog verhuisde hij eerst naar Amersfoort en daarna naar Haarlem, alwaar hij binnen de cavalerie als rij-instructeur en op het gebied van het africhten van paarden werkzaam was. Ook de hippische sport genoot zijn grote belangstelling, met deelname aan talloze evenementen en wedstrijden.
Vanaf 1923 onderging zijn loopbaan een verandering door zijn benoeming tot ordonnansofficier van koningin Wilhelmina, welke functie hij tot 1934 zou bekleden. Hij trad toe tot de koninklijke hofhouding en vergezelde of vertegenwoordigde de vorstin bij vele openbare gelegenheden, hoofdzakelijk in het binnenland. De meeste diensturen bracht hij door op de paleizen Noordeinde en Het Loo. Tezamen met zijn vrouw, Maria Theresia Theodora Smits van Oyen, vrouwe in Oyen (1899-1989) – het gezin omvatte verder nog vier kinderen – nam hij deel aan het Haagse society-leven, met nadruk op de met de hofhouding verbonden kringen.
De vanaf 1936 geplande terugkeer naar actieve militaire dienst in de (Haagse) kazerne ging echter niet door, aangezien hij, door het vertrek van eerste stalmeester en dienstdoend grootmeester R.F.C. baron Bentinck (1877-1943), die daarna de eretitel opperstalmeester ontving, onverwachts deze functie kreeg aangeboden. Zo bleef hij, intussen als ritmeester der cavalerie, verder verbonden aan de hofhouding en nam de verantwoordelijkheid op zich voor het Koninklijk Staldepartement en zodoende de diverse aspecten betreffende het vervoer, zowel bij openbare gelegenheden als ook in de privésfeer, van de koninklijke familie. Naast het jaarlijkse hoogtepunt van prinsjesdag behoorden ook de mede-organisatie van het huwelijk van prinses Juliana en prins Bernhard in 1937, het regeringsjubileum van de koningin in 1938 en de diverse staatsbezoeken tot zijn werkzaamheden.
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog nam hij deel aan de planning rondom de evacuatie van de koninklijke familie naar Engeland en de opslag van diverse kostbare bezittingen van het Huis van Oranje. Als „represaille“ voor de internering van Duitse staatsburgers in Nederlands-Indië namen de Duitse bezettingsautoriteiten in Nederland in de zomer en herfst van 1940 enkele honderden min of meer prominente Nederlanders uit politiek en maatschappij gevangen, waaronder ook enige leden van de hofhouding. Stalmeester Verheyen en zijn 17-jarige zoon, die dezelfde voornaam had (hetgeen blijkbaar voor verwarring had gezorgd), werden eveneens meegenomen en met de andere opgepakte landgenoten als gijzelaars naar het concentratiekamp Buchenwald overgebracht. Na enkele maanden werd zoon Charles vrijgelaten, maar zijn vader moest achterblijven en overleed door toedoen van longontsteking in het naburige Jena in april 1941.
Literatuur
Dirk Verheyen, De halve eeuw van mijn grootvader. Jhr. C.E.J.M. Verheyen - jonker, cavalerist, hofdienaar, stalmeester, gijzelaar (1892-1941). Den Haag, 2020 [biografie geschreven door zijn kleinzoon].
Nederlands militair
Nederlands oorlogsslachtoffer in de Tweede Wereldoorlog
|
2036636
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Syangja
|
Syangja
|
Syangja (district), een van de 75 districten van Nepal
Syangja, voormalige benaming van Putalibazar, de hoofdstad van het Nepalese district Syangja
|
4443787
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scutellina%20%28onderorde%29
|
Scutellina (onderorde)
|
De Scutellina zijn een onderorde van de Clypeasteroida, een orde van zee-egels (Echinoidea).
Families
Scutellinidae , 1888 †
Infraorde Laganiformes
Echinocyamidae , 1914
Fibulariidae , 1855
Laganidae , 1858
Infraorde Scutelliformes
Superfamilie Scutelloidea , 1825
Abertellidae , 1955 †
Astriclypeidae , 1912
Dendrasteridae , 1900
Mellitidae , 1912
Monophorasteridae , 1896 †
Scutasteridae , 1955 †
Scutellidae , 1825
niet in een superfamilie geplaatst
Echinarachniidae , 1914
Eoscutellidae , 1955 †
Protoscutellidae , 1955 †
Rotulidae , 1855
Taiwanasteridae , 1984
Irregularia
|
1348123
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dommelbeemd
|
Dommelbeemd
|
Dommelbeemd is een wijk in het stadsdeel Woensel-Noord in de stad Eindhoven, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De wijk ligt in het noorden van Eindhoven, in het oosten van Woensel-Noord, bij de voormalige beemden van de Dommel.
De wijk bestaat uit de volgende buurten:
Eckart
Luytelaer
Vaartbroek
Heesterakker
Esp
Bokt
Zie ook
Lijst van buurten en wijken in Eindhoven
Wijk in Eindhoven
|
2454402
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Faiditus%20morretensis
|
Faiditus morretensis
|
Faiditus morretensis is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kogelspinnen (Theridiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Faiditus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door José Valentín Herrera González & Carmen.
Kogelspinnen
|
2678565
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Doeringiella%20oblonga
|
Doeringiella oblonga
|
Doeringiella oblonga is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Roig-Alsina.
Bijen en hommels
|
2207702
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alisotrichia%20ultima
|
Alisotrichia ultima
|
Alisotrichia ultima is een schietmot uit de familie Hydroptilidae. De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Schietmot uit het Neotropisch gebied
|
1334526
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzyg%C3%B3rze%20%28Neder-Silezi%C3%AB%29
|
Międzygórze (Neder-Silezië)
|
Międzygórze is een plaats in het Poolse district Kłodzki, woiwodschap Neder-Silezië. De plaats maakt deel uit van de gemeente Bystrzyca Kłodzka en telt 700 inwoners. Miedzygorze heeft de status van een dorp.
Geografische ligging
Miedzygorze ligt ten oosten van Domaszkow en Wilkanow.
Het centrum van Miedzygorze ligt aan de oostkant van het dorp. Miedzygorze is ingeklempt tussen de Sudeten.
Deze bergen vormen ook de landsgrens tussen Polen en Tsjechië.
Toerisme
Er komen veel Toeristen naar Miedzygorze. Vanwege het bergachtige landschap,
Waardoor ze heel graag willen Wintersporten in de winter.
Overstroming Miedzygorze
Miedzygorze werd overstroomt in 1997 omdat er te veel regen was gevallen.
Daardoor werd de waterval
7 meter lager. Er was niemand overleden of gewond geraakt.
Plaats in Neder-Silezië
|
2561035
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Meziomorphum%20echinatum
|
Meziomorphum echinatum
|
Meziomorphum echinatum is een keversoort uit de familie klopkevers (Ptinidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1886 gepubliceerd door Louis Albert Péringuey.
Klopkevers
|
2521338
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Matthieu%20Boulo
|
Matthieu Boulo
|
Matthieu Boulo (Vannes, 11 mei 1989) is een Franse veldrijder die uitkomt voor de ploeg Bretagne-Séché Environnement. In 2010 en 2011 werd hij Frans kampioen veldrijden bij de beloften.
In 2011 toonde hij zich voor het eerst bij de profs door knap 4e te eindigen in de Jaarmarktcross te Niel.
Palmares
Weg
2009
Tour du Pays de Lesneven
2010
3e Frans Kampioenschap tijdrijden voor Beloften veldrijden
2006-2007
Bretoens kampioen bij de Junioren
3e Frans kampioenschap bij de Junioren
2007-2008
Bretoens kampioen bij de Beloften
2008-2009
Beloftenveldrit Lanarvily
2e Frans kampioenschap bij de Beloften
2009-2010
Frans kampioen bij de Beloften
Winnaar van de Challenge de la France voor Beloften
Overwinningen in St-Quentin, Besançonen Quelneuc
2010-2011
Frans kampioen bij de Beloften
Bretoens kampioen bij de Beloften
2e in de eindstand voor de wereldbeker bij de beloften
Overwinningen in Pontchâteau en Hoogerheide
4e op het WK bij de Beloften
2010-2011
4e in de Jaarmarktcross Niel
Reultaten in voornaamste wedstrijden
Ploegen
2010- Roubaix Lille Métropole
2011- Roubaix Lille Métropole
2012- Roubaix Lille Métropole
2013- Roubaix Lille Métropole
2014- Team Raleigh
2015- Bretagne-Séché Environnement
Frans veldrijder
|
3136911
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Haswelliporina%20brevitubulata
|
Haswelliporina brevitubulata
|
Haswelliporina brevitubulata is een mosdiertjessoort uit de familie van de Porinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1957 door Harmer.
Porinidae
|
1849192
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Comcast%20Building
|
Comcast Building
|
De Comcast Building, voorheen gekend als GE Building, is een wolkenkrabber in New York, Verenigde Staten. De firma Comcast is sedert juli 2015 de nieuwe eigenaar. Het gebouw vormt het middelpunt van het Rockefeller Center en wordt ook wel 30 Rockefeller Center genoemd. Het heeft bijnamen als "The Slab" en "30 Rock" en staat aan 30 Rockefeller Plaza. De bouw van de wolkenkrabber begon in 1931 en werd in 1933 voltooid.
Ontwerp
De Comcast Building is 259,08 meter hoog en telt 70 verdiepingen. Het torengebouw is door The Associated Architects in art-decostijl ontworpen en is bekleed met kalksteen. Het gebouw telt 60 liften en heeft een totale oppervlakte van 195.095 vierkante meter. Het gebouw bevat naast kantoren ook winkels en tv studio's. Het heeft een granieten basis van 1,2 meter hoog.
Tijdens de constructie van het gebouw in 1932 nam Charles Clyde Ebbets de foto Lunch atop a Skyscraper. Hierop ziet men elf bouwvakkers pauzeren op een stalen balk. Op het dak van het gebouw bevindt zich het uitkijkpunt Top of the Rock. Het uitkijkpunt werd in mei 1986 gesloten en op 1 november 2005 heropend.
Externe links
Website van de Top of the Rock
Website van Rockefeller Center
Wolkenkrabber in New York (stad)
Kantoorgebouw in de Verenigde Staten
Comcast
|
2975007
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Passy%20%28Parijs%29
|
Passy (Parijs)
|
Passy is een voormalige gemeente in het departement Seine. Per 1860 is het grondgebied grotendeels opgegaan in Parijs, als 16e arrondissement.
Geschiedenis
Passy wordt voor het eerst genoemd in een document uit 1250. In de 14e eeuw gaf koning Karel V de inwoners toestemming om hun velden te ommuren. In 1666 werd een kapel gebouwd, en in 1672 werd Passy een zelfstandige parochie.
In 1820 werd er voor overleden Parijzenaars een kerkhof geopend, het Cimetière de Passy.
De gemeente werd per 1 januari 1860 opgeheven. Het grootste deel van het grondgebied werd toegevoegd aan Parijs als 16e arrondissement, en de rest werd deel van Boulogne-sur-Seine. Het gebied van het voormalige dorp komt ongeveer overeen met het Quartier de la Muette.
Het metrostation Passy (1903) is naar het dorp genoemd. Het metrostation Rue de la Pompe (1922) is naar een voormalige straat met dorpspomp in het dorp genoemd.
Geboren
Pierre de Sales Baillot (1771-1842), violist en componist
Overleden
Niccolò Piccinni (1728-1800), Italiaans componist
François-Louis Magallon (1754-1825), generaal
Sébastien Erard (1752-1831), Duits-Franse muziekinstrumentenmaker
Othon-Joseph Vandenbroecke (1758-1832), Belgisch componist, dirigent en hoornist
Joseph-François Michaud (1767-1839), historicus, schrijver en lid van de Académie française
Gioachino Rossini (1792 - 1868), Italiaanse componist.
16e arrondissement (Parijs)
Heuvel in Parijs
Voormalige gemeente in Île-de-France
|
3952061
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paracleodoxus
|
Paracleodoxus
|
Paracleodoxus is een kevergeslacht uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Monné M. A. & Monné M. L..
Soorten
Paracleodoxus omvat de volgende soorten:
Paracleodoxus cineraceus Monné M. A. & Monné M. L., 2010
Paracleodoxus simillimus Monné M. A. & Monné M. L., 2010
Boktorren
|
3769
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Koning%20Boudewijn%20I
|
Koning Boudewijn I
|
Boudewijn I, koning van Jeruzalem
Boudewijn I, koning der Belgen
|
3674384
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pulo%20Raya
|
Pulo Raya
|
Pulo Raya (Simpang Tiga), een plaats in Indonesië
Pulo Raya (Titeue), een plaats in Indonesië
Pulo Raya (Sampoiniet), een plaats in Indonesië
Wikipedia:Met bot gemaakte doorverwijzing
|
5477637
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ponte%20Rio%20Negro
|
Ponte Rio Negro
|
De Ponte Rio Negro is een tuibrug over de Rio Negro bij de voorheen geïsoleerd gelegen stad Manaus in Brazilië. De Rio Negro is een zijrivier van de Amazonerivier, bij Manaus ook Rio Solimões genoemd, die via de Casiquiarerivier in verbinding staat met de Orinocorivier in Venezuela.
Deze tuikabelbrug telt vier rijstroken, de pyloon is 190 meter hoog en de brug is 3595 meter lang. De brug vormt de verbinding tussen de gemeenten Manaus en Iranduba in de deelstaat Amazonas.
Eerste plannen voor brug over Rio Negro
De eerste plannen voor de brug dateren van 2003. Een onderzoek van de wetgevende raad van de regio Amazonas leverde in juni 2003 onder meer klachten op over lange wachttijden bij de veerboot, ongemak voor de passagiers en gebrek aan veiligheid. Een handtekeningenactie in november 2003 leverde 120.000 handtekeningen op van voorstanders van de bouw van de brug. Nog in hetzelfde jaar begon een onderzoek naar de technische haalbaarheid van de brug, wat in april 2007 resulteerde in een rapport. De aanbestedingsprocedure werd in mei 2007 gestart en in november 2007 werd de bouw van de brug gegund aan het consortium Rio Negro.
Critici van de brug vreesden voor verdere aantasting van het oerwoud in het Amazonegebied, omdat de ontbossing in het verleden ook altijd daar plaatsvond waar nieuwe wegen werden aangelegd, zo vertelde professor Philip Fearnside in 2010 in een interview aan de Britse krant The Guardian.
Voorstanders van de bouw van deze brug benadrukten het economisch belang van een brug op deze strategische locatie, omdat deze brug een van de ontbrekende schakels in het Braziliaanse wegennet vormt. Zodra er ook een brug over de Amazone-rivier gebouwd wordt, zou Manaus veel beter bereikbaar worden via de weg.
Bouw van brug over de Zwarte Rivier
De bouw van de brug begon officieel in december 2007 met een dienstorder aan het winnende consortium van aannemers. In juli 2008 werden de eerste pijlers in de centrale vaargeul van de Rio Negro geplaatst, in aanwezigheid van de gouverneur van de regio. Bij de bouw werd ongeveer evenveel cementbeton en wapeningsijzer gebruikt als nodig zouden zijn geweest voor de bouw van drie Maracanã-voetbalstadions. Vanwege de zuurtegraad van het water wat de Rio Negro (Zwarte Rivier) aanvoert werd ook puzzolaan gebruikt.
Het water van de Rio Negro heeft een andere chemische samenstelling, met looizuur, waardoor het water zwart kleurt als thee. Ten oosten van Manaus is duidelijk het kleurverschil te zien met het water van de Amazone, waar de Rio Negro in uitmondt, zonder er zich direct mee te vermengen.
Opening, gebruik en hernoeming van de brug
Op 24 oktober 2011, de 342e verjaardag van de stad Manaus, werd de brug opengesteld onder de naam Ponte Rio Negro, in aanwezigheid van de toenmalige Braziliaanse presidente Dilma Rousseff, die beloofde dat de vrijhandelsstatus van de haven van Manaus voor nog eens 50 jaar verlengd zou worden. In februari 2017 werd de naam van de brug veranderd in Ponte Jornalista Phelippe Daou, naar een journalist die door een voormalige gouverneur van de deelstaat Amazonas was vermoord. In april 2019, bij de 371e verjaardag van het Braziliaanse leger, kreeg de brug bijzondere verlichting.
brug in Brazilië
Bouwwerk in Amazonas (Brazilië)
|
1253598
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jean-Antoine%20Nollet
|
Jean-Antoine Nollet
|
Jean-Antoine Nollet (Pimprez, 19 december 1700 – Parijs, 25 april 1770) was een Frans geestelijke en natuurkundige. Als hoofd van een klooster staat hij ook bekend als Abbé Nollet.
Biografie
Ondanks dat hij theologisch was opgeleid en aan het hoofd stond van een kartuizerklooster in Parijs was hij vooral geïnteresseerd in de nieuwe wetenschap van de elektriciteit, die hij verkende met behulp van Charles du Fay en René-Antoine Ferchault de Réaumur. Hij sloot zich aan bij de Royal Society of London in 1734. In 1735 bezocht hij de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, waar hij Pieter van Musschenbroek, Willem Jacob 's Gravesande en Jean Allamand ontmoette. De relaties en de daaruit volgende correspondentie, die hij met deze drie geleerden opbouwde, heeft een belangrijke impuls gegeven aan de toekomst van de experimentele natuurkunde in Frankrijk.
In 1739 trad hij toe tot de Académie des Sciences en in 1744 werd hij de eerste professor in de experimentele natuurkunde aan de Sorbonne universiteit van Parijs. In 1748 vond Nollet een van de eerste elektrometers uit, de elektroscoop, die de aanwezigheid van elektrische lading laat zien als gevolg van elektrostatische aantrekking en afstoting. Nollet staat ook bekend als de man die als eerste de naam "Leidse fles" (La Bouteille de Leyde) gebruikte als opslag van elektriciteit en hiermee spectaculaire publieke demonstraties gaf.
Voor koning Lodewijk XV demonstreerde hij in Versailles de ontlading van een Leidse fles door de ontlading door te geven aan een ketting van 180 paleiswachten die elkaar de hand gaven. Door de schok sprongen de soldaten allen tegelijk omhoog om daarna wanordelijk op de grond neer te vallen, tot groot vermaak van de toeschouwers.
Later was Nollet betrokken in een schriftelijke discussie met de Amerikaan Benjamin Franklin over de ware aard van elektriciteit. Net zoals zoveel wetenschappers in die tijd was Nollet aanhanger van de twee-vloeistoffentheorie. Elektriciteit werd gezien als een soort overal aanwezige onzichtbare 'ladingvloeistof' (fluïdum), klein genoeg om de dichtste lichamen te doordringen. Hierbij werden twee soorten ladingvloeistof onderscheiden - vitreous (glasachtig) en resinous (harsachtig). Dit was in tegenspraak met Franklin die met de een-vloeistoftheorie kwam. Volgens hem bestond er maar een soort fluïdum. Juist een overschot of een tekort van deze vloeistof is de oorzaak van de twee verschillende elektriciteiten.
Osmose
Nollet was ook de eerste wetenschapper die onderzoek deed naar osmose door natuurlijke membranen. In 1748 had hij namelijk iets opmerkelijks waargenomen. Om binnendringen van lucht te voorkomen had hij een tot de rand gevulde fles wijn afgesloten met een varkensblaas en ondergedompeld in een vat water. Hij ontdekte dat door de osmotische druk de varkensblaas opzwol, waarbij de druk in de fles zo hoog werd dat de blaas uiteindelijke barstte. Zijn ontdekking van het selectief doorlaten van water door een blaas was het startpunt van het natuurlijk onderzoek naar osmose.
Werken
Nollet schreef diverse verhandelingen voor de Recueil de l'Académie des Sciences (1740-67) en de Philosophical Transactions van de Royal Society. Enkele van zijn grote werken zijn:
Programme dún cours de physique expérimentale (1738)
Leçons de physique expérimentale (1743)
Recherches sur les causes particulières de phénomenes électriques (1749)
Lettres sur l’électricité (1753)
L’art des experiences (1770)
Frans geestelijke
Frans natuurkundige
Lid van de Académie des sciences
|
1171426
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Feilding
|
Feilding
|
Feilding is een plaats in de regio Manawatu-Wanganui op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Feilding ligt aan Highway 54, op 20 kilometer ten noorden van Palmerston North.
Feilding is een service plaats voor het omliggende gebied. In februari 2004 is de plaats gedeeltelijk overstroomd, waardoor 150 huizen onder water kwamen te staan.
Feilding heeft de jaarlijkse prijs voor Nieuw-Zeelands mooiste plaats dertien keer weten te winnen.
Geschiedenis
De naam komt van kolonel William Feilding, die onderhandelde in de verkoop van 400 km² land door de provinciale regering van Wellington in 1871. De eerste immigranten arriveerden uit Groot-Brittannië op 22 januari 1874.
Geboren
Jed Brophy (1963), acteur en stuntman
Tim Gudsell (1984), wielrenner
Jesse Sergent (1988), wielrenner
Sarah Hirini (1992), rugbyspeler
Plaats in Nieuw-Zeeland (Noordereiland)
Manawatu-Wanganui
|
1070403
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carl%20Strommen
|
Carl Strommen
|
Carl Strommen (1940) is een Amerikaans componist, muziekpedagoog en dirigent.
Levensloop
Strommen studeerde eerst Engelse literatuur aan de Long Island Universiteit in Brookville (New York), waar hij zijn Bachelor of Arts behaalde. Aansluitend studeerde hij muziek aan het City College van de (CUNY) in New York, waar hij zijn Master of Music behaalde. Zijn studies voltooide hij aan de befaamde Eastman School of Music in Rochester, New York.
Aanvankelijk was hij dirigent van de harmonieorkesten aan de Mamaroneck Public Schools in Mamaroneck (New York), aan de kust van Long Island. Aansluitend werd hij professor voor orkestratie, compositie en arrangement aan het C.W. Post College van de Long Island Universiteit in Brookville (New York).
Hij is in de Verenigde Staten als een vooraanstaande componist van instrumentale en vocale muziek bekend en vooral zijn pedagogische werken spelen een grote rol in de opleiding van jonge muzikanten. Van de American Society of Composers, Authors and Publishers (ASCAP) werd hij meerdere malen onderscheiden voor zijn composities. Hij werkt ook als docent op workshops en cursussen voor dirigenten van harmonieorkesten en is een veelgevraagd gast-dirigent.
Als componist schrijft hij vooral werken voor harmonieorkesten, orkesten, jazzbands en vocale muziek.
Composities
Werken voor orkest
Bluegrass Blowout, voor strijkorkest
Festive Dance
Go for Baroque, voor strijkorkest
Good News Blues, voor strijkorkest
Irish Song
Stone Mountain Stomp, voor strijkorkest en piano
Prairiesong, voor orkest
Werken voor harmonieorkest
2002 Ramsgate March
2005 Elegy
2005 Fanfare for a Festival
2006 Nalukataq (opdracht van garantie van de Education through Cultural and Historic Organizations (ECHO) voor de Barrow High School Band in Barrow, Alaska)
Afton Variations
Annie Laurie
Back to School Blues
Ballymore Down
Barnum Woods (March)
Blues Machine
Canterbury Walk
Centennial
Chelsea Bridge
Chorale and Dance
Cielo De Oro (Golden Sky)
Cloud Splitter
Country March
Cumberland cross
Dawnswood Overture
Dedication
Devon Point
Don't Feed the Drummers
Eagle Lake March
Edgemont Festival Overture
Flight of the Phoenix
Flourish for a Celebration
French Country Dance
Gigue Française
Glengarry Way
Haleakala (House of the Sun)
Harlequins Court March
Highbridge Way
Highlander
In Their Honor
Into the Wind
Invocation and Dance
King's Row
Los Matadores
Mountain Celebrations
Pacifica
Paths Of Glory
Prairiesong
Quaere Verum (Seek the Truth)
Ravensgate
Roscommon Way
Scenes from the Peconic
Scrimshaw Tales
Shivaree
Skywalker
Sleighing Song
Storm Mountain Jubilee
Suo Gân
The Grand Tetons, ouverture
To a Distant Place
Tir Na Nog (A Celtic Legend)
Tribute
Variations On A Sailing Song
Werken voor koren
1982 Coventry Carol, voor gemengd koor
1984 Like an Eagle, voor gemengd koor
1984 Summer Wind, voor gemengd koor
1987 Together we Stand, voor gemengd koor
1997 Aura Lee, voor gemengd koor
2004 Setting Sail (Freedom of the Spirit), voor gemengd koor, harmonieorkest en piano - tekst: Walt Whitmans «Leaves of Grass» (ter gelegenheid van het 50-jarige jubileum van het C.W. Post College van de Long Island Universiteit in Brookville (New York))
A Christmas Promise, voor gemengd koor, gitaar en drums
A New Tomorrow, voor gemengd koor
American Hymn, voor gemengd koor en piano
Ash Grove, voor driestemmig vrouwenkoor (SSA) en piano
Awake, Awake: A Joyous Noel, voor driestemmig gemengd koor
Bring A Torch Jeanette Isabella, voor gemengd koor
British Grenadiers, voor mannenkoor
Christmas in Your Eyes, voor gemengd koor
Christmas Remembered, voor gemengd koor
Down by the Riverside, voor gemengd koor
Dream Angus, voor gemengd koor
Field of Dreams, voor gemengd koor
Golden Slumbers, voor gemengd koor
Heaven's Gate, voor gemengd koor
Homeward Bound, voor gemengd koor
I Wish You Peace, voor gemengd koor
Its Christmas Again, voor gemengd koor
Let the Love Shine Through, voor gemengd koor
Let There Be A Voice, voor gemengd koor en piano
Magnify the Light, voor gemengd koor
Now And Forever Christmas, voor gemengd koor
On Rising Wind, voor gemengd koor
Roast Beef of Old England, voor mannenkoor
See You in September, voor driestemmig vrouwenkoor
Seems Like Yesterday, voor gemengd koor en piano - tekst: Antonia Laruccia
Shining Star, voor driestemmig vrouwenkoor
Stand As One, voor gemengd koor
Take Me Home, voor gemengd koor, piano, contrabas en slagwerk
Take Me to Higher Ground, voor gemengd koor
The Loveliest Time of the Year, voor gemengd koor, piano en slagwerk
The Road Less Traveled, voor driestemmig vrouwenkoor (SSA)
The Shadow of Your Smile, voor gemengd koor
To the Sky, voor gemengd koor
Virgin Mary Had a Baby Boy, voor gemengd koor
We Are the Music, voor gemengd koor
We Gather Together (Thanksgiving Hymn), voor gemengd koor
We Sing Feliz Navidad, voor gemengd koor
Welcome: A Seasonal Greeting, voor driestemmig gemengd koor
Who Is the Man?, voor gemengd koor
Werken voor piano
... and All That Jazz
Folk Song Variations
Piano a la Jazz
Publicaties
Carl Strommen: Gershwin by Special Arrangement: Eleven Songs by George Gershwin - Jazz-style Arrangements With a Variation, Warner Bros. Publ., 2001, 28 paginas, ISBN 0 75790055 0
Carl Strommen: What is a vocal jazz ensemble
Externe link
Korte biografie
Amerikaans componist
Amerikaans dirigent
20e-eeuws componist
21e-eeuws componist
Amerikaans muziekpedagoog
|
3743000
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dolerus%20thargitai
|
Dolerus thargitai
|
Dolerus thargitai is een vliesvleugelig insect uit de familie van de bladwespen (Tenthredinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Zombori.
Bladwespen
|
3215328
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudodistoma%20delicatum
|
Pseudodistoma delicatum
|
Pseudodistoma delicatum is een zakpijpensoort uit de familie van de Pseudodistomidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2001 voor het eerst geldig gepubliceerd door Claude en Françoise Monniot, Griffiths en Schleyer.
Pseudodistomidae
|
2155524
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Afscheid
|
Afscheid
|
Afscheid (Volumia!), een Nederlandstalige single, geschreven door Xander de Buisonjé
Afscheid (Glennis Grace), een Nederlandstalige single van Glennis Grace
Het afscheid, een Nederlands-Belgische film uit 1966
Abschied, een Duitse filmkomedie uit 1930
Afscheid (televisieprogramma), een Belgisch programma over het levenseinde van mensen
Afscheid (Zone Stad), de 72ste aflevering van vtm's politieserie Zone Stad
een overdrachtelijke verwijzing naar Uitvaart
|
5616733
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldkampioenschap%20superbike%20van%20Laguna%20Seca%201997
|
Wereldkampioenschap superbike van Laguna Seca 1997
|
Het wereldkampioenschap superbike van Laguna Seca 1997 was de zesde ronde van het wereldkampioenschap superbike 1997. De races werden verreden op 13 juli 1997 op Laguna Seca nabij Monterey, Californië, Verenigde Staten. Tijdens het weekend kwam enkel het WK superbike in actie, de wereldserie Supersport was niet aanwezig op het circuit.
Superbike
Coureurs die deelnamen aan het Europees kampioenschap superbike en coureurs die deelnamen met motorfietsen die aan andere technische reglementen voldeden, kwamen niet in aanmerking om punten te scoren in het wereldkampioenschap.
Race 1
Race 2
Tussenstanden na wedstrijd
Superbike
1997
Laguna Seca
|
1882013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heilig-Hartkliniek
|
Heilig-Hartkliniek
|
De Heilig-Hartkliniek was een katholiek ziekenhuis in de Belgische stad Kortrijk. Het ziekenhuis werd gesticht in 1888 in de Budastraat, in de gelijknamige wijk Buda. Sinds haar fusie met het Sint-Maartenziekenhuis werd zij omgevormd tot een rust -en verzorgingshuis.
Geschiedenis
Toen de Heilig-Hartkliniek in 1888 werd opgericht in de Budastraat, was dit de eerste particuliere kliniek te Kortrijk. Het was van meet af aan een privaat ziekenhuis, in tegenstelling tot het Onze Lieve Vrouwehospitaal, dat een OCMW-ziekenhuis was.
Op 1 januari 1988 fusioneerden het Sint-Maartenziekenhuis en de Heilig-Hartkliniek. De Heilig-Hartkliniek werd omgebouwd tot een rust -en verzorgingshuis met een capaciteit van 120 bedden en een kinderresidentie voor 40 kinderen.
Externe link
Officiële site
Voormalig ziekenhuis in België
Bouwwerk in Kortrijk
Zorginstelling in België
|
3498244
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Otitesella%20minima
|
Otitesella minima
|
Otitesella minima is een vliesvleugelig insect uit de familie Pteromalidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1957 door Joseph.
Pteromalidae
|
4423416
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Svayambhu
|
Svayambhu
|
Svayambhu (Sanskriet: svāyambhu, "uit zichzelf ontstaan") kan verwijzen naar:
svayambhu, in het hindoeïsme een natuurlijk gevormde afbeelding van een godheid;
Svayambhu ("zelf-geschapen") is een bijnaam van de hindoeïstische god Brahma;
Svayambhu Manu, in de hindoeïstische mythologie de eerste mens;
Svayambhu Purana, een heilige tekst van het hindoeïsme.
Svayambhu, een heuvel in de Nepalese hoofdstad Kathmandu, waarop zich het heiligdom Svayambhunath bevindt.
|
3659011
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Beduyut
|
Beduyut
|
Beduyut is een bestuurslaag in het regentschap Indramayu van de provincie West-Java, Indonesië. Beduyut telt 2200 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in West-Java
|
722088
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kirchheim%20in%20Schwaben
|
Kirchheim in Schwaben
|
Kirchheim in Schwaben is een gemeente in de Duitse deelstaat Beieren, en maakt deel uit van het Landkreis Unterallgäu.
Kirchheim in Schwaben telt inwoners.
Historie
In Kirchheim resideerde een tak van de familie Fugger: zie Fugger (Land)
Gemeente in Beieren
|
1705272
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%8Ele%20des%20Pins
|
Île des Pins
|
Île des Pins is een eiland en gemeente in Nieuw-Caledonië. Het is gelegen in het zuiden van de provincie Province Sud, zo'n 20 kilometer zuidoostelijk van het hoofdeiland. Het eiland wordt door de lokale bevolking, de Kanak, Kunie genoemd. De naam Île des Pins, is afgeleid van de voor het eiland kenmerkende boom Araucaria columnaris, die in het Frans Pin colonnaire wordt genoemd.
In 2014 telde de gemeente 1.958 inwoners, waarvan het grootste deel van Melanesische afkomst zijn.. De oppervlakte van de gemeente bedraagt 152,3 km², de bevolkingsdichtheid is 12,9 inwoners per km².
Geografie
De gemeente bestaat naast het gelijknamige eiland uit diverse andere kleine, grotendeels onbewoonde eilanden, die rondom het hoofdeiland verspreid liggen. De grootste daarvan is Île Kôtomo aan de zuidoostelijke kust.
Het eiland kent acht stammen, die verspreid over het eiland liggen; Comagna, Gadji, Kéré, Ouatchia, Touété, Vao, Wapan en Youati.
Ter onderscheiding van het eiland zelf, wordt de gemeente ook wel geduid als L'Île-des-Pins.
Vao is het enige echte dorp op het eiland, met enige faciliteiten als winkels, een apotheek, sportvelden en een kerk. De haven van het eiland ligt enige kilometers ten westen, bij/in Kuto. Even te noorden van Kuto bevindt zich in Wero de ruïne van de gevangenis uit de tijd dat het eiland een strafkolonie was. In het noordelijk midden ligt Wapwangâ van de Wapanstam. Andere geografische aanduidingen op het eiland zijn onder andere; Truéte, Gadji, Gue, Waa jë en Yuate Tremwatre zijn . Naast deze worden ook toponiemen als namen van baaien, et cetera gebruikt ter duiding waar iets is gelegen.
In het oosten ligt een toeristisch gebied Baie d'Oro, met een natuurlijk zwembad en met de bijna aan het hoofdeiland vastgelegen eilanden Île Kô Ngéaa Ké en Île Wétë. Even ten zuiden hiervan ligt baai van Upi, Baie d'Upi, met de kenmerkende rotseilanden.
Ile des Pins
|
43738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maatcilinder
|
Maatcilinder
|
Maatcilinders zijn een onderdeel van de uitrusting van veel laboratoria.
Een maatcilinder is een cilindrische vaas met platte bodem en een schenktuitje aan de bovenkant, waarbij op de zijkant een schaalverdeling is aangebracht waaraan men kan aflezen hoeveel vloeistof er in de maatcilinder zit. Het aflezen gebeurt op het laagste punt van de vloeistofoppervlakte, de zogenaamde meniscus. De nauwkeurigheid van het afgemeten volume wordt bepaald door de breedte van de cilinder en de breedte van de gebruikte maatstrepen.
Maatcilinders zijn er in vele grootten. Voor nauwkeurig werk worden meestal maatkolven gebruikt. Eenvoudige typen maatcilinder vindt men ook vaak in de keuken.
Zie ook
laboratoriumglaswerk
Laboratoriumglaswerk
|
117873
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlechtheg
|
Vlechtheg
|
Een vlechtheg is een dichte heg van horizontaal en verticaal groeiende takken.
Voor het maken van een nieuwe vlechtheg worden de dikkere takken van jonge struiken tot op twee derde doorgesneden en horizontaal gebogen. Op de omgebogen tak groeien nieuwe scheuten. Na vier tot vijf jaar is er een voldoende stevige en dichte heg.
Vlechtheggen in Nederland
Het Maasheggenvlechten in Noord-Brabant is erkend als UNESCO beschermd immaterieel erfgoed.
Julius Caesar verwees al naar vlechtheggen in Nederland. Tot voor 1940 kwamen er nog veel vlechtheggen in het Nederlandse landschap voor. Na de Tweede Wereldoorlog is veel heg gerooid en deels vervangen door prikkeldraad. In onder meer het Maasheggengebied tussen Cuijk en Vierlingsbeek zijn flinke lengtes vlechtheggen met autochtone struiken bewaard gebleven. Natuurbeheerders streven naar heraanleg van de heggen op plaatsen waar dat mogelijk is. In uiterwaarden is daarvoor instemming van Rijkswaterstaat vereist.
Gebruikte struiken
Voor vlechtheggen worden meidoorn, sleedoorn en hazelaar eventueel samen met bramen of rozen, zoals berijpte viltroos (Rosa sherardii), ruwe viltroos (Rosa pseudoscabriuscula), hondsroos, schijnhondsroos (Rosa subcanina), kale struweelroos (Rosa dumalis), heggenroos (Rosa corymbifera) gebruikt.
Ook kunnen gele kornoelje (Cornus mas), kamperfoelie, mispel, kardinaalsmuts (Euonymus), hulst, es, vuilboom (Frangula alnus) worden gebruikt. Met vlieren (Sambucus spp.) lukt het niet.
Ecologie
Vlechtheggen zijn belangrijk voor vele diersoorten zoals de boomkikker, de grauwe klauwier, de uil en de das.
Trivia
In het familiewapen van Piet Hein is een vlechtheg verwerkt.
Zie ook
Takkenwal
Tuinarchitectuur
Natuurbeheer
|
3443783
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Borkhausenia%20hilaropa
|
Borkhausenia hilaropa
|
Borkhausenia hilaropa is een vlinder uit de familie van de sikkelmotten (Oecophoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1889 door Meyrick.
hilaropa
|
1774852
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ilija%20Iliev
|
Ilija Iliev
|
Ilija Iliev (Bulgaars: Илия Илиев) (Sofia, 20 december 1974) is een Bulgaarse voetballer die speelt voor Botev Vratsa.
Bulgaars voetballer
|
3316148
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychristus%20consimilis
|
Psychristus consimilis
|
Psychristus consimilis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Jaeger.
consimilis
|
5538663
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tom%20Poes%20en%20de%20pruikenmaker
|
Tom Poes en de pruikenmaker
|
Tom Poes en de pruikenmaker is een ballonstripverhaal uit de reeks Tom Poes. Het verscheen in 1963 in weekblad Revu, vanaf nummer 44, tot nummer 5 in 1964.
Samenvatting
Een boosaardige pruikenmaker wil iedereen in Rommeldam een van zijn pruiken laten dragen, en daarmee de bevolking zijn wil opleggen. Algauw is Tom Poes nog de enige zonder pruik, en daarmee de enige die nog vrij kan denken, en de pruikenmaker kan ontmaskeren. De schurk zet een hardloperspruik op zijn eigen hoofd en rent het verhaal uit.
Achtergronden
De ballonstrip is een bewerking van het gelijknamige tekst-stripverhaal uit 1953, dat was verschenen in onder andere de Volkskrant (1953), De Locomotief (1954) en het Algemeen Indisch dagblad. De verhaallijn van de oude tekststrip is in de bewerking licht aangepast. In de jaren 80 was het verhaal in onder andere NRC Handelsblad opnieuw te lezen.
In 1970 gaf Coöperatieve Condensfabriek Friesland een album uit waarin het verhaal was samengevoegd met Tom Poes en de Zwarte Vleer; consumenten konden met spaarpunten en een bijbetaling het album bestellen. In 1995 verscheen er een heruitgave in hardcover door uitgeverij Panda; het werd daarin gebundeld met zes andere Tom Poesverhalen.
Bronnen
https://www.heerbommel.info/verhalen/tom-poes-in-nederlands-familieblad-revu/tom-poes-en-de-pruikenmaker-1.
pruikenmaker
Stripalbum uit 1970
Stripalbum uit 1995
Stripalbum uit 2011
|
3561113
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Frans%20Bruynseels
|
Frans Bruynseels
|
Frans Bruynseels (Rumst, 10 september 1913 - Reet, 19 december 2009) was een Belgisch politicus voor de CVP.
Levensloop
Beroepshalve was hij eerst tram- en nadien bus-bestuurder bij Nationale Maatschappij van Buurtspoorwegen (vooral op Lijn 50).
Hij was reeds politiek actief in Rumst in de jaren '50. Zo zetelde hij vanaf 1953 voor de CVP in de gemeenteraad van Rumst en in de periode 1973-1974 in de Provincieraad van Antwerpen. Na de fusie van Rumst met Reet en Terhagen werd hij in 1977 de eerste burgemeester van de nieuwe gemeente Rumst. Hij bleef in functie tot in 1986.
Burgemeester Bruynseels nam zijn verantwoordelijkheid, o.m. door de infame stortplaats O.T.L. te Rumst te sluiten en te verzegelen nadat de eigenaars weigerden om het stortmoratorium te respecteren ( bron proefschrift Thomas Devriese, U. Gent )
Als burgemeester was zijn humor spreekwoordelijk. Maar hij eiste van alle raadsleden wel dat ze aanwezig waren op de vergaderingen van de gemeenteraad. Excuses waren voor hem van geen tel. Zijn beroemdste uitspraak in dat verband luidt: "Als je huis brandt, laat het branden, daarover gaat de brandweer, je plaats is hier, in de gemeenteraad".
De toeristische fietsroute, die Rumst, Reet en Terhagen verbindt, draagt zijn naam. Frans Bruynseels kreeg de titels van ere-burgemeester en van ereburger van Rumst.
Bruynseels was stichtend lid en eerste voorzitter van de plaatselijke afdeling van de KWB in 1948. Voordien was hij Kajotter. Verder was hij ook voorzitter van ACW - Rumst.
CVP-politicus
Burgemeester van Rumst
Antwerps provincieraadslid
|
567366
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/T2-tanker
|
T2-tanker
|
De T2-tanker of T2 was een tanker die in grote hoeveelheden werd gebouwd in de Verenigde Staten gedurende de Tweede Wereldoorlog om gezonken schepen te vervangen. Meer dan 500 T2-tankers werden gebouwd tussen 1942 en het einde van 1945. Na de oorlog zijn veel exemplaren verkocht aan particuliere reders die tot de jaren 1980 met de tankers hebben gevaren.
Geschiedenis
Het ontwerp van de T2 was gebaseerd op een civiele olietanker van de Kennebec-klasse zoals besteld door Socony-Vacuum Company, het latere ExxonMobil. Hiervan werden zes eenheden gebouwd; ze hadden een inhoud van 9.900 brutoregisterton (brt) en een draagvermogen van 15.850 ton.
In het kader van een vlootvernieuwingsprogramma bestelde de United States Maritime Commission (USMC) in 1938 elf vergelijkbare tankers, waarvan vijf van het type T2 en zes T2-A's. De T2-A was iets groter dan de T2, met 10.600 brt en 16.300 ton draagvermogen.
Vier scheepswerven bouwden de T2-tankers: de Alabama Drydock & Shipbuilding Company in Mobile in de Amerikaanse staat Alabama, de Kaiser Company's Swan Island Yard in Portland in Oregon, Marinship Corporation in Sausalito, Californië en ten slotte bij de Sun Shipbuilding & Drydock Company in Chester in Pennsylvania.
Door oorlogsverliezen genoodzaakt plaatste het USMC begin 1941 een extra order voor 72 tankers met 16.750 ton draagvermogen. Deze schepen kregen een turbo-elektrische voortstuwing en type-aanduiding T2-SE-A1. Deze tankers kregen een stoomturbine die aangesloten werd op een generator. De elektriciteit voedde een elektromotor die direct de schroef aandreef. Deze opstelling maakte tandwielreductiekasten overbodig waarvoor slechts een beperkte productiecapaciteit beschikbaar was.
De eerste T2 tanker met bouwnummer 1 was de Schenectady. Het schip werd gebouwd door Kaiser Company in Portland. Na de eerste proefvaart brak het schip op 14 januari 1943 doormidden terwijl het lag afgemeerd aan de afbouwkade. Het kwam in april 1943, na reparaties, alsnog in de vaart om in 1948 verkocht te worden. Onder de nieuwe naam Diodato Tripcovich heeft het tot 1962 gevaren en werd in datzelfde jaar gesloopt in Genua.
De gemiddelde bouwtijd was zo'n 149 dagen toen met de productie van de T2 werd gestart, maar door ervaring opgedaan tijdens de bouw en een betere aanvoer van bouwdelen werd dit teruggebracht tot 70 dagen. De snelste bouwtijd, slechts 33 dagen, was voor de Huntington Hills. Hiervan werd de kiel gelegd op 14 mei 1945, op 12 juni werd het tewatergelaten en vijf dagen later was de eerste proefvaart.
In totaal zijn er 525 T2-tankers gemaakt. Hiervan waren er 481 van het type T2-SE-A1 en 43 van het snellere type T2-SE-A2. Deze laatste had een sterkere motor met een maximumvermogen van 10.000 pk. Er is ten slotte één exemplaar van het A3-type gebouwd. Van de 481 A1 tankers zijn er 18 tijdens de Tweede Wereldoorlog tot zinken gebracht.
Na de oorlog zijn veel schepen afgestoten. Van de T2 tankers zijn er 447 stuks aan particuliere reders verkocht, waarvan 244 aan Amerikaanse en 203 aan niet-Amerikaanse reders. Veel van deze tankers zijn bij de grote oliemaatschappijen terechtgekomen. Onder Nederlandse vlag hebben 14 T2 tankers gevaren. De T2 tankers zijn ongeveer begin jaren 1960 uit de vaart genomen en gesloopt.
Beschrijving
De standaard T2 was 159 meter lang, 20,7 meter breed, was groot 10.448 brutoregisterton en 16.613 DWT. De turbo-elektrische aandrijving leverde 6000 pk continu, met een maximum van 7240 pk. Dit gaf het schip een snelheid van ongeveer 15 knopen en een bereik van ongeveer 12.600 NM. Ze hadden twee pompruimen, een voor de machinekamer met een opstelling van zes pompen en een achter de machinekamer met twee pompen. Het laadgedeelte was verdeeld in negen tanks met een totale inhoud van 22.450 kubieke meter.
Trivia
De T2 tanker Potrero Hills is verbouwd om containers te vervoeren. In 1955 was de SS Ideal X het tweede containerschip ter wereld. Op haar eerste reis vervoerde het 58 containers op het dek. In 1959 werd het schip verkocht en heeft tot haar einde in 1964 dienstgedaan als tanker. Meerdere T2 tankers zijn voor de containervaart omgebouwd.
Zie ook
Ocean (scheepstype)
Liberty (scheepstype)
Type C1-schip
Type C2-schip
Victory (scheepstype)
Externe links
The T2 Tanker page
Overzicht van alle gebouwde T2 tankers
Naslagwerk
Frederic C. Lane, Ships for Victory: A History of Shipbuilding under the U.S. Maritime Commission in World War II, 1951. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2001,
Tanker
|
251544
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turning%20Torso
|
Turning Torso
|
HSB Turning Torso is een wolkenkrabber in de wijk Västra Hamnen in Malmö (Zweden), aan de Zweedse kant van de Sont, recht tegenover Kopenhagen. Het gebouw is eigendom van de Zweedse woningcorporatie HSB.
De toren werd ontworpen door Santiago Calatrava en is gebaseerd op een eerdere sculptuur van Calatrava, die op zijn beurt geïnspireerd was op een ruggengraat in een torso waarvan de schouders ten opzichte van het bekken zijn gedraaid. De bouw startte in de zomer van 2001 en het gebouw werd officieel geopend op 27 augustus 2005. Op dat moment was het het hoogste gebouw in Scandinavië en het op een na hoogste appartementsgebouw van Europa.
Ontwerp
De toren heeft een hoogte van 190 meter en telt 54 verdiepingen. Het ontwerp bestaat uit negen blokken van vijf verdiepingen hoog die draaien naargelang ze hoger gaan; het hoogste segment is negentig graden gedraaid ten opzichte van het laagste. De onderste twee blokken dienen als kantoorruimte. De bovenste twee verdiepingen van het bovenste blok worden als conferentiecentrum gebruikt. Verder zijn in het gebouw 149 luxeappartementen gehuisvest.
Naast de toren staat een parkeergarage van vijf verdiepingen die via een ondergrondse doorgang met de Turning Torso verbonden is.
Trivia
De wolkenkrabber won de MIPIM-onderscheiding in 2005 voor het Beste Internationale Residentiële Gebouw in Cannes.
Op 18 augustus 2006 maakte de Oostenrijker Felix Baumgartner een parachutesprong vanuit een helikopter om op het dak van de Turning Torso te landen. Vanaf het dak maakte hij meteen daarna een basejump naar beneden.
Externe link
Turning Torso
Bouwwerk in Malmö
Wolkenkrabber in Zweden
Bouwwerk van Santiago Calatrava
|
1530192
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SD%20Beasain
|
SD Beasain
|
SD Beasain is een Spaanse voetbalclub uit Beasain die uitkomt in de Tercera División. De club werd in 1905 opgericht.
Bekende (ex-)trainers
Miguel Ángel Alonso
Beasain
Gipuzkoa
|
1802023
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20rijksmonumenten%20in%20West-Terschelling
|
Lijst van rijksmonumenten in West-Terschelling
|
De plaats West-Terschelling telt 60 inschrijvingen in het rijksmonumentenregister. Hieronder een overzicht.
|}
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten op Terschelling
Rijksmonument in Terschelling
West Terschelling
|
33665
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donald%20Rumsfeld
|
Donald Rumsfeld
|
Donald Henry Rumsfeld (Evanston (Illinois), 9 juli 1932 – Taos (New Mexico), 29 juni 2021) was een Amerikaans politicus en zakenman.
Rumsfeld was van 1975 tot 1977 onder president Gerald Ford de dertiende minister van Defensie en van 2001 tot 2006 onder president George W. Bush de 21ste minister van Defensie. Hij is zowel de jongste als de oudste persoon die Amerikaans minister van Defensie was. Daarnaast was Rumsfeld vier termijnen lang Amerikaans Congreslid voor Illinois (1962-1969), directeur van het Bureau voor Economische Kansen (1969-1970), Counselor to the President (1970-1973), Amerika's Permanente Afgevaardigde bij de NAVO (1973-1974) en Stafchef van het Witte Huis (1974-1975).
Biografie
Rumsfeld werd geboren in Illinois en studeerde aan Princeton, waar hij in 1954 afstudeerde met een graad in politieke wetenschappen. Na drie jaar gediend te hebben bij de Navy begon hij een campagne voor een zetel in het Congres in Illinios' 13de congresdistrict. Hij won de zetel in 1962 op 30-jarige leeftijd. Hij was mede-initiatiefnemer van de Freedom of Information Act. Rumsfeld accepteerde in 1969 met tegenzin een aanstelling door president Richard Nixon als hoofd van het Office of Economic Opportunity (Bureau voor Economische Kansen), met de rang van kabinetslid. Toen hij die positie in 1970 verliet, benoemde Nixon hem tot 'adviseur van de president', waarbij hij de status van kabinetslid behield. Zijn volgende functie was in 1970 die van hoofd van het Economic Stabilization Program. In 1973 werd hij benoemd tot ambassadeur bij de NAVO. Rumsfeld werd in augustus 1974 naar Washington teruggeroepen, waar hij benoemd werd tot Stafchef van president Ford. Hij rekruteerde de jonge Dick Cheney (de latere vice-president die ooit staflid van hem was), om hem op te volgen toen Ford hem in 1975 benoemde tot minister van Defensie.
Nadat Ford de verkiezingen van 1976 verloren had, keerde Rumsfeld terug naar het bedrijfsleven. Hij werd benoemd tot president van het farmaceutische concern G. D. Searle & Company. Van 1990 tot 1993 was hij CEO van General Instruments en van 1997 tot 2001 voorzitter van Gilead Sciences.
Rumsfeld werd eind 2000 aanbevolen voor de positie van minister van Defensie door de nieuwe vicepresident, de hiervoor al genoemde Dick Cheney; in januari 2001 werd hij door president George W. Bush daadwerkelijk benoemd. Tijdens zijn ambtstermijn was hij een van de sleutelfiguren van de herstructurering van het leger in het begin van de 21ste eeuw. Rumsfeld had een belangrijke rol in de planning van Amerika's antwoord op de aanslagen van 11 september 2001, dat twee interventies inhield: één in Afghanistan en één in Irak. Bij die laatste invasie zou hij veel te weinig troepen hebben ingezet, waardoor de strijd lang duurde en veel doden kostte.
Hij stond bekend om zijn uitgesproken meningen en openhartigheid. Zo deed hij de Europese landen met kritiek op de Irakoorlog af als "the old Europe" en deed hij liever zaken met landen als Polen en Tsjechië, door hem "the new Europe" genoemd. Toen hij op een NAVO-ceremonie in Duitsland werd geconfronteerd met die kwalificatie "old Europe" redde hij zich uit de situatie door te zeggen: "Yes, but that was the old Rumsfeld."
In mei 2004 werd Rumsfeld geconfronteerd met wangedrag van een aantal Amerikaanse militairen in de Iraakse Abu Ghraib-gevangenis. De democratische oppositie in het Congres vroeg om zijn aftreden. Rumsfeld bood excuses aan en president Bush stelde zich achter zijn minister van defensie op. In zijn memoires, geschreven in 2011, bevestigde Rumsfeld het misbruik.
Op 8 november 2006, daags na de voor de Republikeinen teleurstellend verlopen verkiezingen voor de Senaat en het Huis van Afgevaardigden, maakte president Bush bekend dat Rumsfeld zou aftreden. Tijdens een toespraak op nationale televisie noemde Bush de voormalige CIA-directeur Robert Gates als opvolger van Rumsfeld. Daarna heeft Rumsfeld zijn autobiografie gepubliceerd: Known and Unknown: A Memoir.
Privé
Rumsfeld trouwde met zijn highschool-liefde Joyce Pierson op 27 december 1954. Ze kregen drie kinderen.
Op 88-jarige leeftijd overleed Rumsfeld aan de gevolgen van de ziekte van Kahler.
Amerikaans ambassadeur
Amerikaans minister van Defensie
Amerikaans topfunctionaris
Adviseur van de president (Verenigde Staten)
Lid van het Huis van Afgevaardigden (Verenigde Staten)
Republikein (Verenigde Staten)
Stafchef van het Witte Huis
|
2419156
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avitus%20longidens
|
Avitus longidens
|
Avitus longidens is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Avitus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1901 door Eugène Simon.
Springspinnen
|
5128405
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leen%20van%20den%20Berg
|
Leen van den Berg
|
Leen van den Berg is een Belgische schrijfster.
Leven
Leen van den Berg (volledig Maria Magdalena van den Berg) is een Vlaams-Nederlandse schrijfster. Ze groeide op aan de rand van Brussel (Watermaal-Bosvoorde en Tervuren), ging in Sint-Pieters-Woluwe naar de middelbare school, behaalde nadien een master in Geschiedenis aan de Katholieke Universiteit van Leuven en volgde later een opleiding tot psychoanalytica (Brussel). Ze woonde lange tijd in Bonheiden en Keerbergen; sinds 1999 woont ze in Rotselaar bij Leuven.
Van 1999 tot 2001 gaf van den Berg les aan de Schrijversvakschool 't Colofon in Nederland.
Sinds 1997 is ze docente ‘Creatief schrijven’ aan het Conservatorium van Hasselt en sinds 2007 ook aan de Academie in Haasrode bij Leuven. Ze begeleidt er mensen in hun schrijfproces. Ze stond mee aan de wieg van de opleiding tot schrijfdocent die in Vlaanderen wordt georganiseerd door de koepelorganisatie Creatief Schrijven en wordt geregeld gevraagd als gastdocent door het EACWP, de Europese organisatie die schrijfdocenten internationaal opleidt en bijschoolt.
Ze gaf en geeft nog steeds schrijfateliers in Vlaanderen en het buitenland (o.m. Suriname en Zuid-Afrika).
In Zuid-Afrika werkte ze mee aan de vorming van jeugdauteurs in opdracht van PRAESA, het project dat in 2015 de Astrid Lindgrenprijs ontving.
Werk
van den Berg schreef aanvankelijk scenario’s voor film en televisie en enkele jeugdromans in samenwerking met Beatrijs Peeters. Daarna ging ze op de solotoer met onder meer 'Maskers', 'Lege ogen' en 'De vraag van Olifant'. Sinds 2006 geeft ze haar jeugd- en prentenboeken uit bij uitgeverij De Eenhoorn.
In 2005 schreef ze met 'Soeur Sourire', na het (oorspronkelijke) filmscenario, haar eerste roman voor volwassenen. In 2015 volgde de historische roman ‘Zoon in Congo’, waarvoor ze jarenlang research deed. In 2020 volgde 'Alles is krom', een humoristische satire op de post corona samenleving. In oktober 2022 verschijnt 'Vuurvader'. Deze Vlaamse historische fictieroman, gesitueerd binnen de setting van Congo-Vrijstaat, geeft een duidelijk beeld van de kolonie aan het eind van de 19e eeuw, de periode van de rubberterreur.
Haar werk werd inmiddels vertaald in het Duits, Engels, Frans, Portugees, Spaans, Italiaans, Deens, Zweeds, Chinees, Koreaans, Roemeens, Turks en Zuid-Afrikaans.
‘De vraag van olifant’, geïllustreerd door Kaatje Vermeire, werd bekroond met een White Raven in 2012 (Duitsland) en een Crescer in 2015 (Brazilië).
Wegens haar kwalitatieve werk wordt van den Berg gesubsidieerd door het Vlaams Fonds voor de Letteren met het geven van lezingen.
Bibliografie:
In het teken van de dolfijn, Clavis, 1995
Het zwarte gat, Clavis, 1996
Kind van de duivel, Clavis 1997
Kan ik trouwen met mama?, Clavis 1998
Ketchup en alligators, Clavis, Mozaiek, 1998
Waarom is de paashaas geen hond?, Clavis, Mozaiek, 1999
Maskers, Clavis, 2000
Kijk dan, Clavis-Delubas, 2001
Lege ogen, Clavis, 2001
De jongen die uit zijn boom kwam, Afijn, 2005
Soeur Sourire - Zie me graag, Davidsfonds, 2005
In de zee van mama’s buik, De Eenhoorn, 2006
De vraag van eend, De Eenhoorn, 2007
Over lijstjes, pannenkoeken en een geheim plan, De Eenhoorn, 2009
De vraag van olifant, De Eenhoorn, 2011
Zoon in Congo, Lannoo, 2015
Alles is krom, Manteau, 2020
Vuurvader, Manteau, 2022
Literaire prijzen en nominaties:
De vraag van olifant, De Eenhoorn, 2011 - White Raven, Duitsland, 2012 en Crescer, Brazilië, 2015
Maskers, Clavis, 2000 - nominatie Kinderjury 2001, Jonge Cervantesprijs Gent, 2001 en nominatie Prijs voor de Letterkunde van de provincie Brabant, 2001
Lege ogen, Clavis, 2001 - nominatie Kinderjury 2003
Externe link
Website
Vlaams schrijver
Vlaams kinderboekenschrijver
|
253308
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Flesberg
|
Flesberg
|
Flesberg is een gemeente in de Noorse provincie Viken. De gemeente telde 2698 inwoners in januari 2017.
Plaatsen in de gemeente
Austskogen
Lampeland
Landegrenda
Ligrenda
Lyngdal
Nordskogen
Stuvstadgrenda
Svene
|
3241772
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parabrachiella%20jarai
|
Parabrachiella jarai
|
Parabrachiella jarai is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Lernaeopodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Piasecki, Mlynarczyk & Hayward.
Lernaeopodidae
|
3743287
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nematus%20cadderensis
|
Nematus cadderensis
|
Nematus cadderensis is een vliesvleugelig insect uit de familie van de bladwespen (Tenthredinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1875 door Cameron.
Bladwespen
|
2929591
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/HC%20Grave
|
HC Grave
|
HC Grave is een Nederlandse hockeyclub uit de Noord-Brabantse plaats Grave.
De club werd opgericht op 30 november 1978 en speelt op een terrein aan de Stoofweg vlak naast de Provinciale weg 324. De club heeft in het seizoen 2012/13 geen standaardteams in de bondscompetities van de KNHB.
In 2021 neemt HC Grave samen met voetbalclub EGS'20 sportpark De Kranenhof in gebruik en ziet het aantal leden in korte tijd verdubbelen. Daarmee zijn er weer 3 dames standaard teams en 1 heren team in 2023.
Externe link
Website hockeyclub
Grave, HC
Sportvereniging in Land van Cuijk
Grave
|
5185941
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Westerpark%20%28Leeuwarden%29
|
Westerpark (Leeuwarden)
|
Het Westerpark is een stadspark in Leeuwarden in de Nederlandse provincie Friesland.
Het Westerpark in de Vosseparkwijk/Westerparkwijk wordt in de volksmond ook wel Vossepark(je) genoemd. De naam Vossepark(je) is ontleend aan de eigenaar van de voormalige molen Het Lam, de heer Hermanus Albertus Vosman (1862-1922). Het park wordt aan de oostzijde begrensd door de Westersingel, aan de zuidzijde door de Fonteinstraat, aan de westzijde door de Westerparkstraat en aan de noordzijde door de Molenstraat.
In 1872 werd door de gemeente een drinkwatervijver aangelegd. De grond van de vijver werd door tuinarchitect Gerrit Vlaskamp gebruikt om glooiende hellingen te maken voor een park in landschapsstijl. In 1926 werd het park heringericht.
Voor tien Joodse slachtoffers uit Leeuwarden in de Tweede Wereldoorlog is op zondag 28 april 2019 in het park een informatiepaneel onthuld.
Park in Leeuwarden
|
2648744
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Praeaphanostoma%20sizilianum
|
Praeaphanostoma sizilianum
|
Praeaphanostoma sizilianum is een worm uit de familie Isodiametridae, die behoort tot de stam Acoelomorpha. Een kenmerkende eigenschap van de worm is dat hij tweeslachtig is, maar geen gonaden heeft. In plaats daarvan plant hij zich voort door middel van gameten, die hij produceert uit mesenchym. Verder heeft de worm geen darmen.
De worm leeft in zee, tussen sedimentair gesteente. Praeaphanostoma sizilianum werd in 1954 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Riedl.
Acoelomorpha
|
2490939
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cephaloleia%20trivittata
|
Cephaloleia trivittata
|
Cephaloleia trivittata is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1885 gepubliceerd door Joseph Sugar Baly.
trivittata
|
3530251
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudamatonga%20strigilifer
|
Pseudamatonga strigilifer
|
Pseudamatonga strigilifer is een rechtvleugelig insect uit de familie Euschmidtiidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1936 door Miller.
Euschmidtiidae
|
476478
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lapanouse
|
Lapanouse
|
Lapanouse is een plaats en voormalige gemeente in het Franse departement Aveyron in de regio Occitanie. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Millau en sinds 22 maart 2015 van het op die dag opgerichte kanton Tarn et Causses. Op 1 januari 2016 fuseerde Lapanouse met de overige gemeenten van het in maart 2015 opgeheven kanton Sévérac-le-Château tot de commune nouvelle Sévérac d'Aveyron.
Geografie
De oppervlakte van Lapanouse bedraagt 27,3 km², de bevolkingsdichtheid is 26,4 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Sévérac d'Aveyron
Plaats in Aveyron
Voormalige gemeente in Aveyron
|
3300417
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trechus%20sjoestedti
|
Trechus sjoestedti
|
Trechus sjoestedti is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Alluaud.
sjoestedti
|
2077574
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/RECRON
|
RECRON
|
RECRON (voluit: Vereniging van Recreatieondernemers Nederland) is een Nederlandse brancheorganisatie voor recreatiebedrijven die werd opgericht in 1969. Op 1 januari 2020 is RECRON gefuseerd met HISWA tot de ondernemingsvereniging HISWA-RECRON. Het hoofdkantoor bevindt zich in Leusden.
Met zo'n 2.000 aangesloten recreatiebedrijven vertegenwoordigt RECRON circa 85% van de omzet binnen de recreatiebranche in Nederland.
Recron is onderverdeeld in een aantal bedrijfsgroepen:
Kampeer- en bungalowbedrijven
Groepsaccommodaties
Dagattracties
Buitensport (VeBON)
Zwembaden
Sauna en Thermen
Externe link
Website RECRON
Nederlandse brancheorganisatie
Recreatie
|
1009475
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipton%20%28Indiana%29
|
Tipton (Indiana)
|
Tipton is een plaats (city) in de Amerikaanse staat Indiana, en valt bestuurlijk gezien onder Tipton County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 5251.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 5203, een daling van 48 (-0,9%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
4,8 km², geheel bestaande uit land. Tipton ligt op ongeveer 265 m boven zeeniveau.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 20 km rond Tipton.
Externe link
Plaats in Indiana
|
4413474
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Sandkrug
|
Station Sandkrug
|
Station Sandkrug (Bahnhof Sandkrug) is een spoorwegstation in de Duitse plaats Sandkrug, gemeente Hatten, in de deelstaat Nedersaksen. Het station ligt aan de spoorlijn Oldenburg - Osnabrück. Het station telt twee perronsporen. Op het station stoppen alleen treinen van de NordWestBahn.
Treinverbindingen
De volgende treinserie doet station Sandkrug aan:
Sandkrug
|
2546968
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Begraafplaats%20van%20Aveluy
|
Begraafplaats van Aveluy
|
De Begraafplaats van Aveluy is een gemeentelijke begraafplaats in de Franse gemeente Aveluy in het departement Somme. De begraafplaats ligt in het noordwesten van de plaats.
Oorlogsgraven
Aansluitend aan de oorsprokelijke begraafplaats is een extensie aangelegd. Dit deel telt 587 geïdentificeerde Gemenebest graven uit de Eerste Wereldoorlog. De militaire graven worden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission, die de extensie heeft ingeschreven als Aveluy Communal Cemetery Extension.
Aveluy
Aveluy
|
4082555
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Junior%20Eurovisiesongfestival%202015
|
Junior Eurovisiesongfestival 2015
|
Het Junior Eurovisiesongfestival 2015 was de 13de editie van het liedjesfestival. Het festival werd op 21 november gehouden in de Bulgaarse hoofdstad Sofia in de Arena Armeec. De winnaar was Destiny Chukunyere uit Malta, dat met 185 punten het liedjesfestijn, met haar liedje Not My Soul. Dit was Malta's tweede winst op het festival, nadat zij het ook in 2013 hadden gewonnen. Armenië won voor de derde keer zilver, en Slovenië behaalde met brons, hun beste positie op het liedjesfestijn.
Format
Locatie
Italië, winnaar van het voorgaande Junior Eurovisiesongfestival, had het voorrecht om het festival te organiseren indien het dat zou wensen. De Italiaanse openbare omroep gaf aan dat zij niet in staat is om het liedjesfestival te organiseren. Uiteindelijk gaf Bulgarije, dat in de voorgaande editie tweede werd, aan, dat het het evenement wilde huisvesten. Ook Malta, die het festival het jaar voordien organiseerde, toonde interesse. Op 26 januari 2015 werd het festival officieel toegewezen aan Bulgarije. Het zou de eerste keer zijn dat ze een Eurovisie-evenement organiseerden. Het festival vond plaats in de Arena Armeec, de grootste multifunctionele hal van het land.
Presentatie
Op 7 oktober 2015 werd Poli Genova aangekondigd als presentatrice van het Songfestival. Genova had eerder al deelgenomen aan het grote songfestival. De opening ceremonie werd verzorgd door Joanna Dragneva, die ook al eens meedeed voor Bulgarije met de groep Deep Zone Project.
Uitslag
Scorebord
Iedere deelnemer kreeg 12 punten om mee te beginnen. Verder verdeelde ieder land . De verdeling van de punten werd voor de helft bepaald door middel van televoting en voor de andere helft door een vakjury. Verder was er een speciale kinderjury, die op dezelfde manier als de verschillende landen punten verdeelde.
12 punten
Wijzigingen
Debuterende landen
: nadat Australië voor het eerst had meegedaan aan het Eurovisiesongfestival 2015, nam het in 2015 op uitnodiging van de EBU ook deel aan het Junior Eurovisiesongfestival.
: het land debuteerde in deze editie op het Junior Eurovisiesongfestival. Opvallend is dat niet staatsomroep RTE, maar TG4 de Ierse bijdrage leverde.
Terugkerende landen
: na drie jaar eerder te zijn gedebuteerd, heeft Albanië voor de tweede keer deelgenomen aan het festival.
: na een jaar van afwezigheid keerde MRT terug op het Junior Eurovisiesongfestival.
Terugtrekkende landen
: Cyprus trok zich terug nadat CyBC er niet in was geslaagd de financiële middelen bijeen te brengen om een tweede opeenvolgende deelname te financieren.
: de Kroatische omroep HRT liet weten dat het geen plannen heeft om opnieuw deel te nemen aan het festival, na een eenmalige terugkeer in 2014.
: SVT zal een jaar overslaan. Er was sprake van enige mogelijkheid dat andere Zweedse omroepen de Zweedse deelnames over zouden nemen, maar dit is later niet doorgevoerd. Ook in 2016 deed Zweden niet mee aan het festival.
Zie ook
Eurovisiesongfestival 2015
Externe link
Officiële website
|
2940321
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciefonds
|
Provinciefonds
|
Het Provinciefonds is een Nederlands begrotingsfonds, waaruit provincies worden gesubsidieerd. Het Rijk stopt jaarlijks een deel van haar belastingopbrengsten in het Provinciefonds.
Provincies ontvangen geld van het Rijk om hun taken uit te voeren. Een deel van dit geld komt uit het Provinciefonds en wordt uitgekeerd in de vorm van algemene uitkeringen. Provincies ontvangen naast de uitkering uit het Provinciefonds van het Rijk ook nog specifieke uitkeringen. Ook hebben zij nog eigen bronnen van inkomsten.
De uitkeringen uit het Provinciefonds zijn voor de provincies vrij besteedbaar. Provincies zijn, met inachtneming van de wet- en regelgeving, autonoom in het voeren van hun beleid bekostigd uit het Provinciefonds.
Wettelijke basis
De Financiële-verhoudingswet uit 1897 is een Nederlandse formele wet waarin de financiële betrekkingen tussen het Rijk en provincies en gemeenten wordt geregeld. De wet werd in 1996 grondig herzien.
Verdeelmaatstaven
De algemene uitkering uit het Provinciefonds die een provincie ontvangt is afhankelijk van
het aantal inwoners;
de oppervlakte van de provincie in vierkante kilometers;
kilometers weglengte;
de grootte van de watergebieden.
Begroting 2010
Voor 2010 was de begroting voor het Provinciefonds zo'n € 1,302 miljard. Per inwoner bedraagt de uitkering per inwoner gemiddeld € 79 per jaar. Het uitkeren van het provinciefonds kost het Rijk € 100.000. Het fonds bestaat uit :
de algemene uitkering € 1,250 miljard
de integratieuitkeringen € 42,202 miljoen
de decentralisatieuitkeringen € 9,833 miljoen
Bronnen
Provinciefonds op www.rijksoverheid.nl
Begroting provinciefonds 2010
Nederlandse overheid
Provincie van Nederland
|
3639964
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Talang%20Mandi
|
Talang Mandi
|
Talang Mandi is een bestuurslaag in het regentschap Bengkalis van de provincie Riau, Indonesië. Talang Mandi telt 17.869 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Riau
|
5278501
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lea%20Sophie%20Friedrich
|
Lea Sophie Friedrich
|
Lea Sophie Friedrich (Dassow, 7 januari 2000) is een Duitse baanwielrenster.
Carrière
Ze is goed in de sprintonderdelen, de sprint, teamsprint, keirin en de 500 meter tijdrit. Friedrich won in 2019 een zilveren medaille tijdens de Europese kampioenschappen baanwielrennen op de teamsprint en de keirin. Tijdens de Wereldkampioenschappen baanwielrennen van 2020 in Berlijn won ze de 500 meter tijdrit en samen met Emma Hinze en Pauline Grabosch de teamsprint.
In augustus 2021 nam ze namens Duitsland deel aan de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio; samen met Emma Hinze won ze zilver op de teamsprint. Eveneens in 2021 won ze drie gouden medailles op het wereldkampioenschap in Roubaix en één zilveren. In 2022 won ze voor het eerst sinds 2019 medailles op het Duits kampioenschap, dit was bij de keirin, sprint en de 500 meter tijdrit. Ook in 2022 won ze gouden medailles op het Europees kampioenschap en wereldkampioenschap, bij beide kampioenschappen op de onderdelen keirin en teamsprint. Een jaar later, in 2023, werd ze voor de derde keer Europees kampioen bij de keirin en voor de vierde maal wereldkampioen op het onderdeel teamsprint. De teamsprint reed ze in alle gevallen met Emma Hinze en Pauline Grabosch.
Belangrijkste uitslagen
Duits baanwielrenner
Duits olympisch deelnemer
|
564561
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Meco
|
Meco
|
Meco (Madrid), een gemeente in de Spaanse provincie Madrid
Meco Monardo, een Amerikaanse muzikant en muziekproducent
Vincenzo Meco, een Italiaanse wielrenner
|
2306132
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zienswijze
|
Zienswijze
|
Met het begrip zienswijze wordt een manier van kijken naar de werkelijkheid vanuit een bepaald standpunt of oriëntatie bedoeld.
Zie ook
Zienswijze (bestuursrecht)
Mens en maatschappij
|
3313245
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pelmatellus%20stenolophoides
|
Pelmatellus stenolophoides
|
Pelmatellus stenolophoides is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1882 door Bates.
stenolophoides
|
536423
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paleis%20van%20Hisham
|
Paleis van Hisham
|
Het Paleis van Hisham of ook wel Khirbat al-Mafjar was een winterpaleis van de Omajjaden. Het bevindt zich ongeveer vijf km ten noorden van Jericho.
Het paleis werd tussen 724 en 743 gebouwd door de toenmalige kroonprins Al-Walid ibn Yazid, een lid van de dynastie der Omajjaden. Het is vernoemd naar diens oom kalief Hisham ibn Abd al-Malik. De Omajjaden hebben meerdere kastelen gebouwd, die bekendstaan als de woestijnkastelen.
Het gebouw is nu een archeologische plek die te bezichtigen is. Met name de mozaïeken zijn bijzonder omdat er in de latere islam een overwegend aniconistische traditie heerste.
Zie ook
Qasr al-Chair al-Garbi en Qasr al-Chair al-Sharqi, twee andere kastelen van Hisham.
Khirbat al-Minya, een ander kasteel
Winterpaleis bij Jericho
Externe link
A Lozenge in the Bath Pavement at Khirbat al-Mafjar
Beschrijving bij archnet.org
Jericho
Omajjadische bouwkunst
Politiek in Palestina
Westelijke Jordaanoever
|
5088017
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem%20de%20Graaff
|
Willem de Graaff
|
Willem de Graaff (verzetsstrijder)
Willem de Graaff (ruimteonderzoeker)
Willem de Graaff (hoogleraar farmacologie) (1877-1944)
Zie ook
Willem de Graaffprijs
|
5298989
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeslandentoernooi%202013
|
Zeslandentoernooi 2013
|
Zeslandentoernooi 2013 (mannen), een Rugby union toernooi in 2013 voor herenteams.
Zeslandentoernooi 2013 (vrouwen), een Rugby union toernooi in 2013 voor damesteams.
Zeslandentoernooi 2013 (onder 20), een Rugby union toernooi in 2013 voor teams onder 20.
|
207252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Colatina%20%28microregio%29
|
Colatina (microregio)
|
Colatina is een van de 13 microregio's van de Braziliaanse deelstaat Espírito Santo. Zij ligt in de mesoregio Noroeste Espírito-Santense en grenst aan de deelstaat Minas Gerais in het westen, de mesoregio's Central Espírito-Santense in het zuiden en Litoral Norte Espírito-Santense in het oosten en de microregio's Nova Venécia in het noorden en Barra de São Francisco in het noordwesten. De microregio heeft een oppervlakte van ca. 4361 km². Midden 2004 werd het inwoneraantal geschat op 192.500.
Zeven gemeenten behoren tot deze microregio:
Alto Rio Novo
Baixo Guandu
Colatina
Governador Lindenberg
Marilândia
Pancas
São Domingos do Norte
Colatina
|
4725973
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kunstwolmolen
|
Kunstwolmolen
|
Een kunstwolmolen is een molen die van oude wollen weefsels weer wolgaren maakt. De kunstwolgaren was veel harder en brosser dan nieuwe wolgarens, waardoor een snellere slijtage en kaal worden optrad bij weefsels met veel kunstwol. De molen werd in 1802/1803 in Glasgow uitgevonden door de instrumentenmakers Parker, Telfer en Affleck. In de 19e en 20e eeuw werd door molens de kunstwol gemaakt.
De wolvezel werd verkregen door het malen of uiteenrafelen van de oude wollenweefsels.
Met een gietijzeren trommel, de tamboer, met houten delen waarin stompe ijzeren pennen of houten duigen zaten werden de weefsels uiteengerafeld. De stukken weefsels werden door twee, kleine, geriffelde walsen in de trommel gevoerd. De pennen namen de vezels een halve slag mee, waarna ze over een lattenband naar de zeeftrommel gingen. Stukken weefsels die te groot waren, werden boven de walsen door een verstelbare afstrijkplaat, het scheiblik, verwijderd en door een vleugelrad teruggebracht. Kleine stukken, de pitsen en fitsen, werden door middelpuntvliedende kracht over de opvangopening in een houten fitsenkast opgevangen en teruggevoerd.
Bij een ander type bewerking werden de stukken weefsels door de trommel omlaaggetrokken en vermalen.
Molen naar toepassing
Wol
|
3339202
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Laemostenus%20spinifer
|
Laemostenus spinifer
|
Laemostenus spinifer is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1862 door Schaufuss.
spinifer
|
455731
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fianarantsoa%20%28provincie%29
|
Fianarantsoa (provincie)
|
Fianarantsoa is een voormalige provincie van Madagaskar met een oppervlakte van 103.272 km² en 3.366.291 inwoners (juli 2001). De hoofdstad was Fianarantsoa.
In de provincie ligt het gebergte Andringitramassief met als hoogste piek de Pic Boby.
Historische provincie van Madagaskar
|
3141711
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Isoperla%20miwok
|
Isoperla miwok
|
Isoperla miwok is een steenvlieg uit de familie Perlodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1990 door Bottorff & Szczytko.
Perlodidae
|
216909
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Margje%20Fikse
|
Margje Fikse
|
Margje Korevaar-Fikse (Hattem, 3 juli 1975) is een Nederlandse tv- en radiopresentatrice en tv-verslaggeefster.
Biografie
Na haar vwo-opleiding begon Fikse in 1994 aan een studie politicologie aan de Universiteit Leiden, met als studierichting politieke filosofie. Ze rondde de studie in 1998 met succes af. Tijdens haar studie deed ze een screentest bij de Evangelische Omroep voor het jongerenprogramma Bjrrt!, een programma over reizen.
Loopbaan
Fikse mocht direct aan het werk als verslaggeefster voor de tv-actualiteitenrubriek 2Vandaag op Nederland 2. Het programma werd naderhand uitgezonden op Nederland 1 onder de naam EénVandaag. In hetzelfde jaar ving zij namens de EO ook aan met de presentatie van het dagelijkse tv-kinderprogramma Xieje, waarin onder meer de Teletubbies waren te zien. Dit was een samenwerkingsverband van de EO, de TROS en de educatieve omroep Teleac/NOT. Fikse presenteerde het samen met Jan Willem den Bok.
Vanaf 2000 verzorgde Fikse de presentatie van het tv-programma Het Familiediner en van 2004 tot 2006 was zij een van de vier presentatoren van het dagelijkse tv-kinderprogramma blinQ op Z@pp, samen met Rebecca Bijker, Herman Wegter en Manuel Venderbos. Vanaf 2005 presenteerde ze ook het tv-programma De Laatste Reis, waarin zij met haar gasten naar plekken en soms zelfs verre buitenlanden reisde die voor hun leven bepalend waren geweest.
In 2006 zette de EO een tv-programma op touw dat Pimp my life zou gaan heten, maar de muziekzender MTV had het alleenrecht op programma's met dergelijke namen en gooide roet in het eten. De EO koos toen voor een naam die geënt was op de naam van de presentatrice Fikse, die vervolgens in het programma Fiks a life zwervers onder haar hoede nam om hen in de watten te leggen en op weg te helpen naar een beter leven.
Van september 2008 tot september 2010 presenteerde Fikse de tv-actualiteitenrubriek Netwerk, naast Tijs van den Brink en was ze verslaggever voor De Vijfde Dag. Op 17 maart 2020 presenteerde ze eenmalig de talkshow Op1, als vervangster voor Giovanca Ostiana. In juli en augustus 2020 presenteerde ze elke dinsdag Op1 met Kefah Allush. Op 21 december 2020 presenteerde Fikse met Allush weer Op1, als vervanging van Ostiana en Tijs van den Brink, later ook in combinatie met Fidan Ekiz als EO-WNL. Daarnaast presenteert ze sinds april 2023 het middagprogramma Dit is de Middag.
Radiowerk
Van 2013 tot en met 2015 werkte Fikse voor het actualiteitenprogramma Dit is de Dag op NPO Radio 1, aan het begin van de avond. Zij presenteerde het in afwisseling met Renze Klamer. Sinds januari 2016 presenteert zij op vrijdagavond het EO/NOS-radioprogramma Langs de Lijn En Omstreken, samen met Herman van der Zandt. Daarnaast maakt zij sinds december 2019 De Jodcast, een podcast met portretten van bekende en minder bekende Joodse Nederlanders.
Persoonlijk
In 2014 is Fikse getrouwd met Abel Korevaar. Zij hebben samen drie kinderen.
Nederlands journalist
Nederlands radiopresentator
Nederlands televisiepresentator
|
3470597
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dryobotodes%20venusta
|
Dryobotodes venusta
|
Dryobotodes venusta is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1889 door Leech.
venusta
|
2227436
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20spiegel%20%281975%29
|
De spiegel (1975)
|
De spiegel (Russisch: Зеркало, Zerkalo) is een film uit 1975 van de Russische regisseur Andrej Tarkovski.
Verhaal
De film De spiegel gaat over de gedachten en de gevoelens van Aleksej en de wereld om hem heen. De film heeft geen conventioneel plot en de handelingen verlopen niet chronologisch. Er wordt in de film gewisseld tussen drie verschillende periodes; de vooroorlogse tijd, de oorlog en de jaren 60.
Rolverdeling
Margarita Terechova als moeder/Natalia
Ignat Daniltsev als Aleksej/Ignat
Larisa Tarkovskaja als Nadezjda
Alla Demidova als Lisa
Anatoli Solonitsyn als de arts en de voetganger
Tamara Ogorodnikova als de vreemde vrouw aan de tafel (verwijzend naar Anna Achmatova)
Maria Visjnjakova als moeder, een oude vrouw
Innokenti Smoktoenovski als verteller (teksten)
Arseni Tarkovski als verteller (gedichten)
Externe link
Film uit 1975
Russische film
Dramafilm
Cultfilm
Film van Andrej Tarkovski
|
3314806
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Promachus%20subtilis
|
Promachus subtilis
|
Promachus subtilis is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1935 door Bromley.
subtilis
|
2494773
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mantura%20rustica
|
Mantura rustica
|
Mantura rustica is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1766 gepubliceerd door Linnaeus.
Bladkevers
|
3322455
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stolonis%20interceptus
|
Stolonis interceptus
|
Stolonis interceptus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1873 door Chaudoir.
interceptus
|
724369
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brandis%20%28Saksen%29
|
Brandis (Saksen)
|
Brandis is een gemeente en plaats in de Duitse deelstaat Saksen. De gemeente maakt deel uit van het Landkreis Leipzig.
Brandis telt inwoners.
Gemeente in Saksen
|
251357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaduna%20%28staat%29
|
Kaduna (staat)
|
Kaduna is een Nigeriaanse staat. De hoofdstad is Kaduna, de staat heeft 7.168.052 inwoners (2007) en een oppervlakte van 46.053 km².
De staat Kaduna wordt in het zuiden voornamelijk bewoond door christenen en in het noorden door moslims. De recente geschiedenis wordt gekenmerkt door religieuze conflicten tussen deze groepen.
Lokale bestuurseenheden
Er zijn 23 lokale bestuurseenheden (Local Government Areas of LGA's). Elk LGA wordt bestuurd door een gekozen raad met aan het hoofd een democratisch gekozen voorzitter.
De lokale bestuurseenheden zijn:
Zie ook
Paasaanslagen Nigeria 2012
Aanslagen in Kaduna, juni 2012
Paasaanslagen Nigeria 2013
Staat van Nigeria
|
370156
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Barreiros%20%28Lugo%29
|
Barreiros (Lugo)
|
Barreiros is een gemeente in de Spaanse provincie Lugo in de regio Galicië met een oppervlakte van 72 km². In 2001 telde Barreiros 3346 inwoners.
Gemeente in Lugo
|
1141400
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Europees%20kampioenschap%20handbal%20mannen%202008
|
Europees kampioenschap handbal mannen 2008
|
Het achtste Europees kampioenschap handbal mannen vond plaats van 17 januari tot 27 januari 2008 in Noorwegen. Zestien teams namen deel aan de strijd om de Europese titel. Titelverdediger Frankrijk moest genoegen nemen met de bronzen medaille.
Gekwalificeerde teams
Voorronde
In de voorronde waren de 16 teams verdeeld over 4 groepen, de 3 beste landen per groep plaatsten zich voor de hoofdronde.
Groep A
De wedstrijden in deze groep vonden plaats in Stavanger.
Groep B
De wedstrijden in deze groep vonden plaats in Drammen.
Groep C
De wedstrijden in deze groep vonden plaats in Bergen.
Groep D
De wedstrijden in deze groep vonden plaats in Trondheim.
Hoofdronde
De onderlinge resultaten uit de voorronde telden mee in de hoofdronde. De beste 2 landen per groep plaatsten zich voor de halve finales, de nummers 3 streden om de 5de plaats.
Groep I
De wedstrijden in deze groep vonden plaats in Stavanger.
Groep II
De wedstrijden in deze groep vonden plaats in Trondheim.
Finaleronde
De wedstrijden van de finaleronde werden gespeeld in Lillehammer.
Eindrangschikking
Zie ook
Europees kampioenschap handbal vrouwen 2008
Handbal in Noorwegen
2008M
handbal 2008
Handbal in 2008
|
3281878
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parortholitha%20subrectiaria
|
Parortholitha subrectiaria
|
Parortholitha subrectiaria is een vlinder uit de familie spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Walker.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
subrectiaria
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
2421844
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Myrmarachne%20uvira
|
Myrmarachne uvira
|
Myrmarachne uvira is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Myrmarachne. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1978 door Fred R. Wanless.
uvira
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.