id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
2534044
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dineutus%20mellyi
|
Dineutus mellyi
|
Dineutus mellyi is een keversoort uit de familie van schrijvertjes (Gyrinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1883 door Régimbart.
Schrijvertjes
|
2108289
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aribert%20van%20Anhalt
|
Aribert van Anhalt
|
Aribert Jozef Alexander van Anhalt (Wörlitz, 18 juni 1866 - München, 24 december 1933) was een prins van Anhalt-Dessau uit het huis der Ascaniërs. Hij was regent van het Hertogdom Anhalt.
Hij was het vijfde kind en de jongste zoon van Frederik I van Anhalt en Antoinette van Saksen-Altenburg.
Op 6 juli 1891 trouwde hij in St. George’s Kapel van Windsor Castle met Marie Louise van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, een kleindochter van koningin Victoria. Het huwelijk was echter ongelukkig en bleef kinderloos. Men beweerde later dat Aribert homoseksueel zou zijn. Hertog Frederik wist het huwelijk in 1900 te ontbinden. Prinses Marie Louise was op dat moment op een officieel bezoek in Canada, maar keerde meteen terug naar Groot-Brittannië toen ze het nieuws te horen kreeg.
In 1918 nam hij het regentschap over het hertogdom Anhalt op zich, ten behoeve van zijn minderjarige neef Joachim Ernst. Hij zag zich niet veel later gedwongen om namens zijn neefje afstand te doen van de troon.
Ascaniërs
Anhalt, A
|
3249694
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Austropheonoides%20truganini
|
Austropheonoides truganini
|
Austropheonoides truganini is een vlokreeftensoort uit de familie van de Cyproideidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1981 door Moore.
Cyproideidae
|
2431487
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mallos%20niveus
|
Mallos niveus
|
Mallos niveus is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kaardertjes (Dictynidae).
Het dier behoort tot het geslacht Mallos. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Octavius Pickard-Cambridge.
Kaardertjes
|
5230596
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse%20Vuurtoren%20Vereniging
|
Nederlandse Vuurtoren Vereniging
|
De Nederlandse Vuurtoren Vereniging werd opgericht in 1992 en telt (anno 2020) ongeveer vierhonderdvijftig leden. Aanvankelijk was de belangrijkste doelstelling het verenigen van mensen met een fascinatie voor vuurtorens. De aandacht verschuift echter steeds meer naar het behoud en herbestemming van het erfgoed van kustbebakeningsobjecten zoals vuurtorens, lichtopstanden, dagmerken en lichtschepen in Nederland.
De vereniging geeft vier keer per jaar het tijdschrift de Vuurboet uit, vernoemd naar vuurboeten.
Externe link
Website van de Nederlandse Vuurtoren Vereniging
Nederlandse vereniging
|
402602
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Waterpas%20%28landmeetkunde%29
|
Waterpas (landmeetkunde)
|
Een waterpasinstrument of waterpastoestel is een optisch apparaat, verwant aan de theodoliet, waarmee met hoge precisie een horizontaal vlak gerealiseerd kan worden en hoogteverschillen ten opzichte van dit vlak kunnen worden ingemeten. Met dit apparaat kunnen hoogteverschillen en (weliswaar met lage nauwkeurigheid) afstanden tussen punten ingemeten worden, het zogenaamde waterpassen.
Soorten
Klinometer - Deze is bedoeld om de helling te meten.
Klinometer van Watts - De klinometer van Watts heeft een slinger die langs een boog met schaalverdeling slingert en waarvan men de hellingsgraad kan aflezen.
Indische klinometer - De Indische klinometer heeft een kijkbuis met een regelbare gradenschaal in combinatie met een alcoholwaterpas.
Abneywaterpas - Deze bestaat uit een kijkbuis die verbonden is met een alcoholwaterpas. De luchtbel weerkaatst in de ooglens. Door te meten vanaf de laagste paal moet men de hoek van de kijkbuis regelen tot de luchtbel in de alcohol samen valt met de punt van de bovenste paal. De hoek waaronder de kijkbuis nu staat is de hellingshoek.
Werking
Opstellen
Het waterpasinstrument wordt opgesteld op een statief (een driepoot met een bevestigingsconstructie voor het apparaat). Op het toestel zit een doosniveau waarmee de horizontaliteit kan worden gecontroleerd. Het toestel heeft drie verticale stelschroeven waarmee het toestel horizontaal wordt gezet. Moderne waterpasinstrumenten, z.g. automatische waterpasinstrumenten, hebben een compensator die kleine afwijkingen van de horizontaliteit corrigeert. Een waterpasinstrument kan horizontaal 360° gedraaid worden.
Oudere toestellen moesten wel perfect horizontaal gesteld worden. Dit gebeurde met behulp van een buisniveau. De meer nauwkeuriger typen hadden een kipschroef met welke het buisniveau ingesteld kon worden. Elke keer als het toestel werd gedraaid zorgde men voor een zuiver horizontale vizierlijn.
Om fouten van het waterpasinstrument en de aardkromming te elimineren wordt het statief bij voorkeur steeds midden tussen de twee meetpunten geplaatst - het vanuit het midden waterpassen. Verder kan men ervoor zorgen dat de som van de gemaakte lengte in de vooraflezingen gelijk is aan de som van de gemaakte lengte in de achteraflezingen.
Lenzenopbouw
Het waterpastoestel heeft een vizierinrichting met lenzen, in volgorde: een objectief, een centrale instellens en een scherp te stellen oculair. Door het oculair ziet men een verticale en een horizontale kruisdraad haaks op elkaar. Erboven en eronder een wat kortere kruisdraad. Deze draden zijn ingeëtst op het diafragma, een glazen plaatje in de kijker. De bovenste en onderste kruisdraden worden gebruikt voor het meten van afstanden.
De kruisdraden kunnen scherpgesteld worden door het oculair te verdraaien, zoals bij een verrekijker. De scherpstelling dient om de oogafwijking van de gebruiker te neutraliseren en moet dus slechts één keer per gebruiker gebeuren, vóórdat het beeld scherpgesteld wordt.
Met de centrale instellens kan het beeld scherp gesteld worden. Daartoe is hij verbonden met een stelschroef op het apparaat. Dit scherpstellen kan ook geautomatiseerd worden, door middel van "autofocus".
Nauwkeuriger model
De nauwkeurigheid van een regulier waterpastoestel is beperkt doordat op de baak enkel centimeters vermeld (kunnen) staan, hierdoor moet de operator de millimeterverdeling eigenlijk schatten. Door de inbouw van een 'planparallele plaat' vooraan op het instrument (en een tegengewicht achteraan), kan de middelste kruisdraad over een centimeter verschoven worden. Wanneer de kruisdraad precies met de centimeterindicatie op de baak overeenstemt, kan het hoogteverschil berekend worden door de som te nemen van de afgelezen centimeterverdeling op de baak en de lengte (in millimeter, of minder) aangeduid op een micrometer die de kruisdraden doet bewegen. Zo kan de baak tot op een tiende of een honderdste van een millimeter afgelezen worden. Deze hogere nauwkeurigheid heeft enkel nut indien de baak zeer stabiel opgesteld wordt en temperatuureffecten zo veel mogelijk verwaarloosd kunnen worden. Men gebruikt dan ook een invar-baak.
Voor het stabiel opstellen van de baak wordt een zogenaamde 'straatpot' of 'grondpen' gebruikt. Dit zijn metalen hulpstukken die in de grond, of op de verharding wordt geplaatst. Deze hebben een afgeronde bovenkant zodat ook bij het draaien van de baak een eenduidig (hoogste) punt wordt aangehouden.
Moderne waterpasinstrumenten hoeven niet meer exact waterpas gesteld worden en projecteren door middel van een laser en een ronddraaiende spiegel een horizontaal vlak, welke met een speciale 'laserbaak' ingemeten kan worden.
Halverwege de jaren 1990 kwamen de eerste digitale waterpasinstrumenten met streepjescode aflezing, interne opslag en mogelijkheid tot berekening. Dit gaf veel voordelen: sneller aflezen en geen opschrijf-, overschrijf- en afleesfouten.
Meting
De traditionele metingen moesten met twee personen uitgevoerd worden: de eerste gebruiker draagt de meetstok (de "baak"), de ander meet met het instrument. Nadat het toestel opgesteld is, wordt de baak op een lokaal referentiepunt of op een in (NAP-) hoogte bekend punt geplaatst en de positie van de baak wordt opgezocht, bijvoorbeeld met de ingebouwde collimatorkijker. Als de baak door de waterpas gezien kan worden, worden de drie kruisdraden afgelezen - dit is de zogenaamde "achterbaak" aflezing. Hierbij kunnen de centimeters afgelezen worden en millimeters geschat. De hoogte van het beginpunt + de achterbaakaflezing geeft de hoogte van de vizierlijn.
De baak kan op enkele tientallen meters afstand staan, het lenzenstelsel fungeert als verrekijker zodat de onderverdeling goed zichtbaar is (en groter dan het scheidingsvermogen van het oog). Het verschil in aflezing van de bovenste en onderste kruisdraad op de baak (of een duimstok) in centimeters geeft de afstand aan in meters. Bijvoorbeeld: verschil = bovendraad - onderdraad = 22,4 centimeter. De afstand tussen de waterpasopstelling en het meetpunt is dan 22,4 meter. De aflezingen van de boven- en onderdraad geven ook een controle van de aflezing op de middendraad; (bovendraad+onderdraad)/2 = middendraad.
Vervolgens wordt de baak op een volgende te waterpassen punt geplaatst en afgelezen (de "voorbaak"). Het hoogteverschil tussen de twee meetpunten kan bepaald worden uit het verschil in afgelezen hoogte in die punten: hoogte vast punt + aflezing achterbaak - aflezing voorbaak = hoogte volgende punt. De aflezingen worden op een gestandaardiseerd waterpasformulier genoteerd. (Op dit formulier kan ook de som van alle achterbaakaflezingen en de som van alle voorbaakaflezingen bepaald worden. Het verschil van deze twee waarden geeft direct het hoogteverschil tussen begin- en eindpunten, dit als controle op de hoogteberekening van alle tussenpunten.) Vervolgens kan het instrument verplaatst worden, opnieuw opgesteld en een nieuwe aflezing wordt gedaan, nu met als "achterbaak" hetzelfde punt als de "voorbaak" van de vorige meting. Deze manier van waterpassen heet een "doorgaande waterpassing". Ter controle kan de waterpassing nóg eens gedaan worden, van het eindpunt terug naar het beginpunt. Het hoogteverschil moet dan op 0 (nul) uitkomen. Deze manier van waterpassen heet een "heen en teruggaande waterpassing". Een eventueel hoogteverschil ("sluitfout") wordt evenredig over de tussenliggende punten verdeeld, het zogenaamde "vereffenen".
Vanuit iedere opstelling kunnen andere punten worden opgemeten door de baak daar te plaatsen en af te lezen, deze aflezingen worden genoteerd als "zijslagen".
Meetinstrument
Geometrische optica
Geodesie
Bouwkunde
Civiele techniek
|
1811808
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aortastenose
|
Aortastenose
|
Aortastenose is een vernauwing van de uitstroomopening van de linkerhartkamer. Meestal wordt dit veroorzaakt door een aandoening aan de aortaklep. Bij deze aortaklepstenose is er een stenose (vernauwing) van de aortaklep, die daardoor niet wijd genoeg open kan. Bij een aortastenose kan een drukgradiënt over de klep ontstaan. De linkerventrikel moet daardoor hogere drukken genereren om bloed in de aorta te krijgen. Er ontstaat op den duur linkerventrikelhypertrofie door drukbelasting.
Symptomen
Sommige patiënten hebben geen klachten; plotseling, onverwacht overlijden kan het enige verschijnsel zijn. Moeheid, kortademigheid en zuurstofgebrek bij inspanning, pijn op de borst en duizeligheid en flauwvallen bij inspanning zijn andere verschijnselen.
Door een stethoscoop is een luid, vrij langgerekt, ruw, eerder schrapend dan schavend, geruis te horen met een maximum tussen de 2e en de 3e rib rechts van het borstbeen, bij verschillende typen kan de plaats waar het geruis maximaal is verschoven zijn. Het geruis begint na de eerste toon, is maximaal luid in het midden van de systole en eindigt voor de tweede toon (systolisch crescendo-decrescendo geruis)
De bloeddruk is meestal normaal, wel is vaak de polsdruk, het verschil tussen systolische en diastolische druk kleiner dan gebruikelijk. Het elektrocardiogram toont tekenen van linkerventrikelhypertrofie.
De diagnose wordt gesteld met echocardiografie en uiteindelijk een hartkatheterisatie.
Oorzaken
Een aortastenose kan veel verschillende oorzaken hebben. Deze kunnen onderverdeeld worden in supravalvulair (boven de kleppen gelegen), valvulair (=aortaklepstenose) en subvalvulair (onder de klep gelegen).
Supravalvulair (meestal aangeboren):
een plooi of membraan van de aorta,
vernauwing van de aorta;
Syndroom van Williams
Valvulair:
aangeboren vorm; vaak heeft de aortaklep dan maar twee slippen ("zakjes") in plaats van drie.
door acuut reuma
degeneratieve vorm
Subvalvulaire vorm:
Congenitale afwijking: een membraan.
Hypertrofische obstructieve cardiomyopathie, HOCM, een autosomaal dominante erfelijke aandoening
Subvalvulaire aortastenose is ook beschreven als gevolg van een van de lysosomale stapelingsziekten.
Behandeling
Deze is afhankelijk van de ernst en de oorzaak van het probleem. Als het probleem door een vernauwde klep wordt veroorzaakt, is een operatie (reparatie of vervanging van de klep) mogelijk geïndiceerd.
Sinds ongeveer 2005 zijn er ook technieken die bij kwetsbare patiënten via een hartkatheterisatie kunnen worden verricht.
Vaataandoening
Hartaandoening
|
3497763
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marlattiella%20maculata
|
Marlattiella maculata
|
Marlattiella maculata is een vliesvleugelig insect uit de familie Aphelinidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Hayat.
Aphelinidae
|
3520606
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alcatel%20One%20Touch%20X%27Pop
|
Alcatel One Touch X'Pop
|
De Alcatel One Touch X'Pop is een smartphone van het Franse bedrijf Alcatel-Lucent en werd geïntroduceerd in januari 2013. Het toestel is het vlaggenschip van de Go Pop-serie, een lijn van goedkope smartphones waartoe ook de M'Pop, de T'Pop en de S'Pop behoren.
Buitenkant
De X'Pop wordt bediend door middel van een capacitief touchscreen. Dit tft-scherm heeft een resolutie van 960 bij 540 pixels en een schermdiagonaal van 4,5 inch, wat uitkomt op 245 pixels per inch. De X'Pop is 10,9 millimeter dik. Aan de achterkant bevinden zich een camera en een flitser en aan de voorkant een camera met VGA-resolutie voor videobellen.
Binnenkant
De smartphone maakt gebruik van het besturingssysteem Android 4.1.2, ook wel "Jelly Bean" genoemd, hoewel Alcatel-Lucent heeft gezegd dat de telefoon te updaten is naar versie 4.2.2 als die wordt uitgebracht. De telefoon beschikt over een dualcore-processor van MediaTek geklokt op 1 GHz. Het heeft een werkgeheugen van 512 MB en een opslaggeheugen van 4 GB, wat uitgebreid kan worden via een microSD-kaart. De telefoon heeft een 1800 mAh Li-ionbatterij.
X'Pop
|
3493573
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anaphes%20luteicornis
|
Anaphes luteicornis
|
Anaphes luteicornis is een vliesvleugelig insect uit de familie Mymaridae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1955 door Soyka.
Mymaridae
|
1311195
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brownsville
|
Brownsville
|
Brownsville is de naam van diverse plaatsen in de VS:
Brownsville (Florida)
Brownsville (Kentucky)
Brownsville (Minnesota)
Brownsville (Oregon)
Brownsville (Pennsylvania)
Brownsville (Tennessee)
Brownsville (Texas)
Brownsville (Wisconsin)
Verder:
Brownsville (New York), een wijk/buurt binnen Brooklyn
|
4084218
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/William%20Edward%20Shuckard
|
William Edward Shuckard
|
William Edward Shuckard (Brighton, 1803 - Kennington, 10 november 1868) was een Brits boekhandelaar en entomoloog.
Shuckard werd geboren in Brighton, Engeland. Op het gebied van de entomologie werkte hij in zijn jongere jaren vooral aan de groep van de kevers (Coleoptera), maar later specialiseerde hij zich in de vliesvleugeligen (Hymenoptera). Toen Charles Darwin terugkeerde van zijn bekende reis met de Beagle, vertrouwde hij een groot deel van de, tijdens de reis verzamelde, hymenoptera aan Shuckard toe, die ze determineerde en wetenschappelijk beschreef.
Hij was Fellow van de Entomological Society of London.
Taxa
Shuckard beschreef vele nieuwe soorten, genera en families voor het eerst, voornamelijk op het gebied van de kevers, vliesvleugeligen en de mieren. Een aantal door hem beschreven taxa zijn :
Kevers:
Ophioninae, Tryphoninae en Xoridinae, onderfamilies in de Gewone sluipwespen (Ichneumonidae) familie
Ptilininae, een onderfamilie in de familie van de diefkevers (Ptinidae)
Cryptarcha en Pityophagus, geslachten in de familie van de glanskevers (Nitidulidae)
Microtragus luctuosus, een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae)
Rhinophthalmus nasutus, een keversoort uit de familie boktorren (Cerambycidae).
Vliesvleugeligen:
Ampulicidae, de familie van de Kakkerlakkendoders uit de superfamilie Apoidea.
Priocnemis agilis, (De rode zaagpootspinnendoder), een soort uit de familie van de spinnendoders (Pompilidae).
Evagetes crassicornis, (De gewone koekoekspinnendoder), een soort uit de familie van de spinnendoders (Pompilidae).
Crossocerus walkeri, (De haftendoder), een soort uit de familie van de graafwespen (Crabronidae)
Pseudospinolia neglecta, een soort uit de familie van de goudwespen (Chrysididae)
Mieren:
Crematogaster terminalis, een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae
Neivamyrmex hopei, Neivamyrmex swainsonii en Neivamyrmex pertii, mierensoorten uit de onderfamilie van de Ecitoninae
Dorylus affinis, een mierensoort uit de onderfamilie van de Dorylinae
Een aantal wetenschappelijke namen verwijzen naar Shuckard, zoals:
Dinelytron shuckardi Gray, 1835, een insect uit de orde Phasmatodea en de familie Prisopodidae.
Hyderodes shuckardi Hope, 1838, een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae).
Monomorium shuckardi Forel, 1895, een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae.
Neivamyrmex shuckardi (Emery, 1900), een mierensoort uit de onderfamilie van de Ecitoninae.
Enkele publicaties
A Description of the Superior Wings of the Hymenoptera. Trans. Ent. Soc., London, Vol. I., p. 208, 1836.
Elements of British Entomology. London, 1839.
with Spry, W. The British Coleoptera Delineated 1840.
Monograph of the Dorylidae, a family of these Hymenoptera Heterogyna. Ann. Mag. Nat. Hist. (1)5: 258-271 (1840).
British Bees. An Introduction to the Study of the Natural History and Economy of the Bees Indigenous to the British Isles (1866)
Brits entomoloog
|
3765232
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lisette%20Croes
|
Lisette Croes
|
Lisette Croes (Hasselt, 28 februari 1939) was een Belgisch senator, volksvertegenwoordiger en Vlaams volksvertegenwoordiger.
Levensloop
Lisette Lieten-Croes was kleuterleidster en inspectrice in het rijkskleuteronderwijs. Ze werd voor de SP verkozen tot gemeenteraadslid van Zonhoven, een mandaat dat ze van 1977 tot 2000 uitoefende, en was er van 1977 tot 1995 schepen van cultuur.
Van 1978 tot 1985 was Croes eveneens provincieraadslid van Limburg. Daarna zetelde ze van 1985 tot 1995 als gecoöpteerd senator in de Belgische Senaat. Ze werd vervolgens verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor de kieskring Hasselt-Tongeren-Maaseik van mei 1995 tot februari 1999. Bij de tweede rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999 werd ze verkozen in de kieskring Hasselt-Tongeren-Maaseik. Midden januari 2001 stond ze haar zetel in het Vlaams Parlement af aan Hilde Claes.
In Limburg was ze van 2002 tot 2017 ook voorzitter van de provinciale Milieu- en Natuurraad. Ze is de moeder van gewezen Vlaams minister en gewezen Vlaams volksvertegenwoordiger Ingrid Lieten en van de Zonhovense politicus Sven Lieten.
Externe link
Biografische fiche Lisette Croes op website Vlaams Parlement
SP-politicus (België)
Schepen van Zonhoven
Vlaams Parlementslid
Belgisch volksvertegenwoordiger
Belgisch senator
Limburgs provincieraadslid
|
4557411
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal%20Park%20Paanaj%C3%A4rvi
|
Nationaal Park Paanajärvi
|
Nationaal Park Paanajärvi (Russisch: Национальный парк Паанаярви; Fins: Paanajärven kansallispuisto) is een nationaal park gelegen in de republiek Karelië in het noordwesten van Europees Rusland. De oprichting tot nationaal park vond plaats op 20 mei 1992 per decreet (№ 331/1992) van de regering van de Russische Federatie. Het nationaal park heeft een oppervlakte van 1.044,73 km². Ook werd er een bufferzone van 68,6 km² ingesteld.
Kenmerken
Nationaal Park Paanajärvi is gelegen in het noordwesten van de republiek Karelië en grenst aan Nationaal Park Oulanka in de Finse provincie Kuusamo. De grenzen van het nationaal park vallen grotendeels samen met het stroomgebied van de grootste rivier in het gebied, de Olanga. Het nationaal park is vernoemd naar het zoetwatermeer Paanajärvi, een van de diepste kleine zoetwatermeren van Fennoscandinavië. De bergruggen in het gebied worden doorsneden door diepe dalen met vele meren, hoogvenen en snelstromende rivieren met watervallen en draaikolken. De hellingen worden bedekt door nagenoeg onaangeraakte sparrenbossen. Vanaf 400 à 450 meter hoogte worden de sparrenbossen vervangen door sparren-berkenbossen, die zelf weer vervangen worden door dwergberken- (Betula nana) en bergtoendravegetatie.
Flora
In het nationaal park zijn 623 vaatplanten, 453 korstmossen en 340 mossen vastgesteld, waarvan de meerderheid kenmerkend is voor de taigagordel. Enkele zuidelijker soorten zijn bijvoorbeeld de bosaardbei (Fragaria vesca) en lelietje-van-dalen (Convallaria majalis), die te vinden zijn op de zuidelijke hellingen en in valleien. Eveneens op zuidelijke hellingen en in sparrenbossen is het mogelijk om zeldzame orchideeën als bosnimf (Calypso bulbosa) en vrouwenschoentje (Cypripedium calceolus).
Dierenwereld
Het nationaal park wordt bevolkt door 36 soorten zoogdieren. Opmerkelijke soorten zijn onder meer de bruine beer (Ursus arctos), veelvraat (Gulo gulo) en bosrendier (Rangifer tarandus fennicus) worden aangetroffen. In het park broeden ook zeker 153 soorten vogels, waaronder zeldzame soorten als steenarend (Aquila chrysaetos) en zeearend (Haliaeetus albicilla). Langs de meeste diepe meren broedt de parelduiker (Gavia arctica) en in veenmoerassen broedt de roodkeelduiker (Gavia stellata). Typisch voor de oostelijke taiga is de blauwstaart (Tarsiger cyanurus) die hier broedt in oude sparrenbossen. Andere opmerkelijke soorten zijn bijvoorbeeld het alpensneeuwhoen (Lagopus muta), laplanduil (Strix nebulosa) en de dwerggors (Emberiza pusilla).
Natuurgebied in Rusland
Paanajärvi
Geografie van Karelië
|
3072736
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trichomycterus%20nigricans
|
Trichomycterus nigricans
|
Trichomycterus nigricans is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de parasitaire meervallen (Trichomycteridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1832 door Valenciennes.
Parasitaire meervallen
|
2614075
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caenorhinus%20cinctus
|
Caenorhinus cinctus
|
Caenorhinus cinctus is een keversoort uit de familie Rhynchitidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Voss.
Rhynchitidae
|
121846
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Whizzer%20%28motorfietsmerk%29
|
Whizzer (motorfietsmerk)
|
Whizzer is een historisch merk van lichte motorfietsen dat opnieuw wordt geproduceerd.
Whizzer, Los Angeles
De bedrijfsnaam was: Breen-Taylor Engineering, Los Angeles, later Whizzer Motorbike Co. (1939-1955), Whizzer International Inc., Pontiac (1955-1965), Nostalgia Cycles (1992-1993), YiHeng Co., Taiwan (1998-heden) en Whizzer Co (2001-heden).
Amerikaans merk dat aanvankelijk een 138 cc eencilinder-zijklep-hulpmotor maakte. Deze lichte inbouwblokjes (model D) waren al snel behoorlijk populair in de Verenigde Staten.
In 1940 kwam het licht gewijzigde model E op de markt. Ondanks het succes stootte Breen-Taylor de productie af naar Martin Goldman en Dietrich Kohlsaat. Om tijdens de Tweede Wereldoorlog te kunnen blijven produceren kwam er een speciaal - extra betrouwbaar - model (for defense workers only). Dit model had rolaandrijving in plaats van een riem. Vanaf 1945 kwamen er steeds licht verbeterde modellen (F, H en J) die steeds beter verkochten. Ook in België en Luxemburg werden Whizzers geproduceerd. De blokken werden los van de frames aan de dealers geleverd, omdat alleen belasting op complete motorfietsen werd geheven. In 1948 werd echter het model J ook geleverd als complete motorfiets, de Whizzer Pacemaker met een “Schwinn-type”-frame, dat later zelfs door Schwinn geleverd werd. Productieschef Don White ontwikkelde de Sportsman, met kleine wielen, die al snel populair werd.
Terwijl de Amerikaanse versie intussen op 300 cc was gekomen, verschenen in Europa ook 50 cc-modellen, zoals de Whizette. In 1955 schakelde Whizzer over op kinderspeelgoed, kozijnen en schuifdeuren. In 1962 stopte de productie van de Whizzer-motoren en in 1965 waren de laatste onderdelen verkocht.
Whizzer (Nostalgia Cycles), Cruzzer en Wizzer (Wizzer Motorbike)
In 1992 deed het bedrijf Nostalgia Cycles een poging de Whizzer weer op de markt te brengen, maar het nieuw ontworpen blokje bleek niet betrouwbaar te zijn. In 1998 kwam de Whizzer terug, geproduceerd in Taiwan met een 123 cc viertaktmotortje, Die onder de merknaam Cruzzer wordt verkocht. In 2001 werd opnieuw in Amerika de Whizzer Motorbike Co. opgericht, die de machientjes met 24- en 26 inch wielen levert.
Externe links
Whizzer Motorbike
Cruzzer (Taiwan)
Website over Whizzer en Luxembourg Whizzers
Amerikaans motorfietsmerk
Inbouwmotormerk
|
5475777
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tsjapo-Ologo
|
Tsjapo-Ologo
|
Tsjapo Ologo (Russisch: Чапо-Олого; Evenks voor "woonplaats van Tsjapo") is een selo (dorp) en selskoje poselenieje in het oosten van het district Kalar in het noorden van de Russische kraj Transbaikal. De plaats telde ruim 150 inwoners bij de volkstelling van 2010.
Geografie
Het dorp ligt aan de rechteroever van de rivier de Tsjara, op 55 kilometer ten noordoosten van het districtcentrum Novaja Tsjara, en 17 kilometer ten noorden van het spoorwegstation Ikabja aan de Spoorlijn Baikal-Amoer (BAM).
Ten noorden ligt het Nerkaganmeer en ten oosten het Fermameer.
Geschiedenis
De plaats was begin 20e eeuw reeds in gebruik bij rondtrekkende Evenken. Rond 1920 vestigde Afanasy Romanov zich op deze plaats, Hij was de broer van Ivan Romanov, die Sredny Kalar stichtte. Hij werd vervolgens onteigend tijdens de collectivisatie en zijn bedrijf werd samen met een aantal jachtbedrijven (pelzen van onder andere sabelmarters) en rendierhouderijen in 1932 verenigd in een kolchoz (in 1976 opgenomen als afdeling van een grotere sovchoz). In de jaren 1970 werd er ook een pelsdierhouderij (zilvervossen) aan toegevoegd. In 1994 ging de sovchoz echter failliet.
De meeste bewoners zijn pelsjagers. Het dorp heeft een kleuterschool en basisschool, cultureel centrum, bibliotheek en medische post.
Bevolkingsontwikkeling
Plaats in de kraj Transbaikal
|
1987246
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Quarto%20Centen%C3%A1rio
|
Quarto Centenário
|
Quarto Centenário is een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Paraná. De gemeente telt 4.881 inwoners (schatting 2009).
Gemeente in Paraná (staat)
|
4031774
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wilderen%20Cuv%C3%A9e%20Clarisse
|
Wilderen Cuvée Clarisse
|
Wilderen Cuvée Clarisse is een Belgisch biermerk. Het wordt gebrouwen door Brouwerij en stokerij Wilderen te Wilderen, een deelgemeente van Sint-Truiden.
Wilderen Cuvée Clarisse is een robijnrood bier met een alcoholpercentage van 9,2%.
Zie ook
Lijst van Belgische bieren
Lijst van Belgische brouwerijen
Lijst van Belgische bierfirma's
Belgische biercultuur
Externe links
Website van de brouwerij
Brouwerij en stokerij Wilderen
Belgisch biermerk
|
2954524
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carinodes%20yucatanensis
|
Carinodes yucatanensis
|
Carinodes yucatanensis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Cameron in 1885.
yucatanensis
|
3326184
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chlaenius%20juvencus
|
Chlaenius juvencus
|
Chlaenius juvencus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1831 door Dejean.
juvencus
|
5740512
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Velika%20Plana
|
Velika Plana
|
Velika Plana (Podunavlje), een gemeente in het Servische district Podunavlje
Velika Plana (Prokuplje), een plaats in de Servische gemeente Prokuplje
Velika Plana (Gospić), een plaats in de gemeente Gospić in de Kroatische provincie Lika-Senj
|
491878
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chris%20Meijer%20%28militair%29
|
Chris Meijer (militair)
|
Johan Christiaan (Chris) Meijer (Dieren, 21 juli 1917 – Doorn, 12 mei 1940) was een Nederlandse militair die na de Duitse aanval op Nederland in 1940 werd geëxecuteerd vanwege het “als militair in tijd van oorlog opzettelijk den onder zijne bevelen staanden post buiten noodzaak eigendunkelijk ontruimen of verlaten.” (Art. 84 W.v.M.S.)
Reconstructie van de gebeurtenissen op 11 mei 1940
De volgende reconstructie is gebaseerd op de processen-verbaal die zijn opgemaakt in de zaak tegen Chris Meijer op verdenking van desertie en in de beschrijving die later onder meer is gepubliceerd door historicus Lou de Jong in zijn Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog. In mei 1940 was sergeant Meijer commandant van twee stukken pantserafweergeschut van de 19de compagnie pantserafweergeschut (PAG). Na de Duitse inval op 10 mei 1940 had Meijer met zijn sectie stelling genomen in de zogeheten stoplijn: de achterste verdedigingsstrook van het front. In dit geval betrof dit de Grebbelinie, waar in de meidagen van 1940 de opmars van het Duitse leger meerdere dagen werd tegengehouden door Nederlandse troepen op en rond de Grebbeberg bij Rhenen. In de ochtend van 11 mei, bij het uitbreken van de Slag om de Grebbeberg, bevond Meijer zich bij het zuidelijkste stuk toen dat onder een storend Duits artillerievuur kwam te liggen. Hoewel dit storende vuur nauwelijks schade aanrichtte, werden Meijer en zijn manschappen erg onrustig.
Omdat de Duitsers op dat moment zelfs nog niet door de voorposten van de Grebbelinie gebroken waren, lieten zich op de positie van Meijer nog geen pantserwagens zien. Meijer beschikte met zijn sectie slechts over pantserbrekende munitie en niet over brisantgranaten. Dit munitierantsoen maakte zijn wapen voor infanteriebestrijding ongeschikt. Hierdoor kon Meijer niets uitrichten met zijn pantserafweergeschut, waardoor bij hem het idee ontstond dat zijn inzet ter plaatse niet zinvol was. Nadat ook de verbinding met zijn tactische commandant was uitgevallen, besloot hij daarop om omstreeks 11.00 uur zich met het stuk waar hij zich op dat moment bij bevond terug te trekken. Hij liet de auto-trekker aankoppelen, zijn stuk aanhaken en vervolgens eerst een stuk richting front rijden om vervolgens, zelf op de motor gezeten, voorlangs de stelling over de Cuneraweg naar het westen te rijden. Het andere stuk van zijn sectie liet hij, inclusief bemanning en zonder hen in te lichten (hoewel hij vlak langs hen reed), achter in hun stelling. In plaats van zich te melden bij de dichtstbijzijnde hogere eenheid besloot hij verder westwaarts te trekken met het idee ergens in de Vesting Holland de strijd voort te kunnen zetten. Vijftig kilometer verderop, bij Loenen aan de Vecht, werd hij aangehouden door de plaatselijke veldwachter, die Meijer en zijn sectie overdroeg aan de militairen in de kazerne in Nieuwersluis.
Krijgsraad
Al op 12 mei werd hij voor een krijgsraad te velde gebracht om te worden berecht. Deze krijgsraad was in alle haast gevormd om wat men tegenwoordig zou noemen 'snelrecht' te spreken over muitende en anderszins (vermeend) laakbaar handelende militairen binnen het IIe Legerkorps.
Al in de vroege ochtend van 11 mei waren in de regio voor de Grebbelinie aan Duitse zijde twee Waffen SS-stoottroepbataljons en twee afdelingen artillerie ingezet, die echter volledig waren gemist door de inlichtingendiensten (volgens hen zouden er zich op 11 mei slechts lichte Duitse formaties (met name verkenners) tegenover de Grebbelinie bevinden). Hierdoor werd de hogere legerleiding later op de dag volkomen verrast door de onverwachte, snelle val van de voorpostenstrook bij de Grebbeberg. Aan Nederlandse zijde veronderstelde de legerleiding (waaronder de commandant van het IIe legerkorps, generaal-majoor Harberts), nu dat de ca. 500 man in de voorpostenstrook uit lafheid voor verkenners op de loop waren gegaan. Generaal Harberts wilde een “afschrikwekkend voorbeeld” stellen om de Nederlandse militairen tot standvastigheid aan te zetten. Hij had de al eerder door hem samengestelde krijgsraad bij installatie medegedeeld niets anders dan een doodvonnis te verwachten, en nu liet hij een aantal stafleden een voorselectie maken van zware gevallen van desertie zodat de krijgsraad vrijwel zeker tot een veroordeling zou komen,. Het dossier van de sergeant-capitulant Chris Meijer leek zo'n harde zaak.
De krijgsraad te velde (met als voorzitter majoor G. Geel en als leden kapitein-adjudant Johan Greter en reserve-eerste luitenant H. Witte) kwam na drie kwartier tot een oordeel: Meijer werd ter dood veroordeeld. Meijer schreef nog een tweetal brieven: aan zijn ouders en aan zijn verloofde. Hierin suggereerde hij dat hij bij de gevechten ernstig gewond was geraakt en spoedig zou sterven. Nog dezelfde dag, om drie uur 's middags, werd Chris Meijer op 22-jarige leeftijd op de schietbaan bij Doorn door een vuurpeloton geëxecuteerd en begraven op de Oude Algemene Begraafplaats in Doorn. Nadat de ouders van Meijer en zijn verloofde op de hoogte waren gebracht van zijn overlijden, haalde vader Meijer het stoffelijk overschot op in Doorn. Dominee Faber, die zoon Meijer in zijn laatste ogenblikken begeleid had, stelde zijn vader op de hoogte van de werkelijke toedracht van zijn dood. Vader Meijer stelde alleen de verloofde van Chris hiervan op de hoogte; zijn moeder zou het ware verhaal over de dood van haar zoon pas horen in 1970 nadat de actualiteitenrubriek Avro's Televizier Magazine aandacht aan de zaak besteedde.
Chris Meijer werd herbegraven op de Oude Algemene Begraafplaats aan de Harderwijkerweg in Dieren.
Controverse
Jarenlang is het echte lot van Meijer vrijwel onbekend gebleven. Pas in 1970, na de publicatie van een tweetal boeken – deel 3 van Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog van Loe de Jong en De zaak van sergeant Meijer van J.F.A. Boer, journalist bij Het Parool – kwam de toedracht voor een groot publiek aan het licht. Deze beide publicaties leidden tot veel beroering. Zo had Harberts nooit de impliciete opdracht aan de krijgsraad mogen geven om tot een veroordeling te komen; de krijgsraad hoort onafhankelijk haar werk te kunnen doen. Daarnaast had er formeel gezien tussen het vonnis en de executie minimaal 48 uur gewacht moeten worden. Dat is op bevel van Harberts niet gebeurd omdat hij snel een “afschrikwekkend voorbeeld” wilde stellen. Dit is overigens niet gelukt, want het bericht van de executie van Meijer heeft de Nederlandse troepen op de Grebbeberg door de doorbraak van de linie door Duitse troepen nooit bereikt.
Aan de andere kant had Meijer als beroepsmilitair moeten weten dat zonder overleg en zonder plan terugtrekken niet de juiste handelwijze was. Bovendien had hij op zijn tocht verscheidene malen de gelegenheid zich bij een andere eenheid te melden en beschikbaar te stellen (de commandopost van majoor Jacometti lag slechts 400 meter achter hem); dat deed hij echter niet.
In de loop der jaren zijn verschillende pogingen ondernomen om Meijer te rehabiliteren en zijn naam weer toe te voegen aan het monument voor de gevallenen in Rheden, Meijers woonplaats. Zijn vermelding op dit monument was namelijk in 1948 na een anonieme brief verwijderd. Onder andere in 1970 en in 1997 werd er op tv aandacht aan de lotgevallen van Meijer geschonken. De uitzending van Avro's Televizier in 1970 leidde ertoe dat Harberts, nadat hij veel kritiek over zich heen kreeg, Nederland ontvluchtte wegens bedreigingen. Kamervragen van de PvdA leidden niet tot resultaat. In 1998 maakten Hans Keller en Henk Hofland voor de VPRO een gedramatiseerde documentaire in de serie Verhalen uit het land van de voldongen feiten met de titel De zaak van sergeant Meijer. Dit leidde opnieuw tot Kamervragen, ditmaal van de SP. De minister van Defensie liet in 1998 in antwoord op die Kamervragen weten geen reden voor rehabilitatie te zien. Wel werd er in 2000 op de begraafplaats in Dieren, waar Meijer begraven ligt, op particulier initiatief een gedenksteen geplaatst. Ook in 2010 drong de SP aan op eerherstel.
Zie ook
Koninklijke Marechaussee
Militaire politie
Nederlands militair omgekomen in de Tweede Wereldoorlog
Nederlands persoon geëxecuteerd tijdens de Tweede Wereldoorlog
|
2914673
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opr%C5%A1inac
|
Opršinac
|
Opršinac is een plaats in de gemeente Cernik in de Kroatische provincie Brod-Posavina. De plaats telt 2 inwoners (2001).
Plaats in Brod-Posavina
|
2748564
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Monopetalotaxis%20doleriformis
|
Monopetalotaxis doleriformis
|
Monopetalotaxis doleriformis is een vlinder uit de familie wespvlinders (Sesiidae), onderfamilie Sesiinae.
Monopetalotaxis doleriformis is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Walker in 1856. De soort komt voor in het Afrotropisch gebied.
Wespvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
5301153
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amerikaans%20rugbyteam
|
Amerikaans rugbyteam
|
Amerikaans rugbyteam (mannen) Rugby union mannenploeg in de vijftienmansvariant
Amerikaans rugbyteam (vrouwen) Rugby union vrouwenploeg in de vijftienmansvariant
Amerikaans rugby sevensteam (mannen) Rugby Seven mannenploeg in de zevenmansvariant
Amerikaans rugby sevensteam (vrouwen) Rugby Seven vrouwenploeg in de zevenmansvariant
|
3928643
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sybra%20integricollis
|
Sybra integricollis
|
Sybra integricollis is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1942 door Breuning.
integricollis
|
3185473
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amygdalum%20dendriticum
|
Amygdalum dendriticum
|
Amygdalum dendriticum is een tweekleppigensoort uit de familie van de Mytilidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1811 door Megerle von Mühlfeld.
Mytilidae
|
922967
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Santiago%20Vidaurri
|
Santiago Vidaurri
|
Santiago Vidaurri Valdéz y Borrego (Lampazos, 25 juli 1808 - Mexico-Stad, 8 juli 1867) was een Mexicaans militair, politicus en caudillo.
Vidaurri werd geboren in de deelstaat Nuevo León in een familie van Baskische afkomst. Hij sloot zich aan bij het leger en werd in 1840 tot kapitein benoemd, en belast tot het bestrijden van de Indianen, voornamelijk Apachen en Comaches, die voortdurend Noord-Mexico binnenvielen. Zijn politieke carrière begon in 1852 toen gouverneur Agapito García hem tot minister van defensie van Nuevo León benoemde en hij de opdracht kreeg de verdediging tegen Indiaanse invallers en Amerikaanse filibusters te overzien. In 1855 wist hij handig gebruik te maken van de politieke omstandigheden; hij sloot zich aan bij de liberale Revolutie van Ayutla tegen de centralistische dictatuur van Antonio López de Santa Anna en greep de macht in Nuevo León. Vanaf dat moment zou hij de politiek van de staat een decennium lang in een ijzeren greep houden.
In 1856 liet hij unilateraal per decreet de staat Coahuila annexeren, terwijl hij ook de regering in buurstaat Tamaulipas tot zijn marionet wist te maken. President Ignacio Comonfort gebood Vidaurri af te treden, doch deze weigerde. Comonfort en Vidaurri kwamen een akkoord overeen en lieten een referendum organiseren. Zowel Nuevo León als Cohuila sprak zich uit voor de unie, zodat in de nieuwe Mexicaanse grondwet van 1857 Nuevo León-Coahuila officieel als één staat werd erkend. Nadat de liberale regering in december 1857 omver werd geworden door de conservatieven en de Hervormingsoorlog uitbrak, bleef Vidaurri aanvankelijk trouw aan liberale zijde. Desalniettemin stond hij het de liberale regering niet toe troepen in zijn grondgebied te stationeren, en hij wenste zijn eigen troepen ook niet onder het federale liberale leger te plaatsen. Nadat de nieuwe president Benito Juárez dit toch herhaaldelijk verzocht, verklaarde Vidaurri Nuevo León-Coahuila in 1858 onafhankelijk. Hoewel hij nu in oorlog was met de liberale regering, voerde Vidaurri een duidelijk liberaal beleid. Hij toonde zich verdediger van grondbezitters en eigendomsrechten en bevorderde de industrie, zodat, ondanks het voortdurende oorlogsgewoel, zijn terrotorium een economische groei doormaakte. Vidaurri, overtuigd antiklerikaal en vrijmetselaar, liet de bisschop van Linares deporteren, later gevolgd door de rest van de katholieke geestelijkheid, terwijl hij het protestante Amerikanen toestond zich te vestigen in zijn grondgebied.
Daar de strijd tegen de conservatieven de meeste financiën en aandacht van de liberalen opeiste, kon Vidaurri bijna een jaar zijn gang gaan. Nadat de burgeroorlog echter ten gunste van de liberalen begon door te slaan, zag minister van oorlog Santos Degollado de mogelijkheid de generaals Mariano Escobedo en Ignacio Zaragoza naar Nuevo León-Coahuila te sturen om Vidaurri tot de orde te roepen. Vidaurri's privélegertje van 7500 man was niet opgewassen tegen het liberale leger. De liberalen wisten Monterrey in te nemen en Vidaurri trad op 25 september af en vluchtte halsoverkop naar de Verenigde Staten.
Vidaurri's ballingschap duurde echter niet lang. In 1860 keerde hij terug. Hij werd opnieuw tot gouverneur gekozen en trad op 11 april aan. Juárez zag geen andere mogelijkheid dan Vidaurri te tolereren. Met behulp van Amerikaanse steun die hij tijdens zijn Amerikaanse ballingschap had weten te verzamelen wist hij positie te consolideren en hij riep zichzelf uit tot verdediger van het federalisme. Intussen was de regering van Juárez, die de burgeroorlog tegen de conservatieven had gewonnen, opnieuw in een oorlog verzeild geraakt, dit keer tegen de Fransen, die Maximiliaan van Habsburg als keizer van Mexico hadden geïnstalleerd. Juárez' regering verzocht in 1864 toegang aan Vidaurri om in Monterrey haar tijdelijke hoofdstad te vestigen, wat Vidaurri weigerde. Na dit incident liep Vidaurri, een rasopportunist, wederom over en verklaarde zijn steun aan het keizerrijk.
Vidaurri steunde de Geconfedereerde Staten van Amerika in de Amerikaanse Burgeroorlog, terwijl andersom de geconfedereerden hem van geld en wapens voorzagen. In het geval dat de geconfedereerden de Burgeroorlog en de keizerlijke troepen de oorlog in Mexico zouden winnen stelde Vidaurri voor een Republiek van de Sierra Madre te stichten, waarin Nuevo León-Coahuila en Tamaulipas zich zouden verenigen met Texas, een plan waar verschillende Texaanse politici ook wel oren naar hadden. Zover zou het echter nooit komen. De liberalen wisten Vidaurri uit zijn gebied te verdrijven en maakten meteen de unie tussen Coahuila en Nuevo León ongedaan. Vidaurri vluchtte wederom naar Texas, maar keerde terug nadat de keizerlijke en Franse troepen Monterrey hadden veroverd op de liberalen. Vidaurri zwoer trouw aan Maximiliaan en trok naar Mexico-Stad, waar de keizer hem tot minister van financiën benoemde.
Nadat het keizerrijk steeds meer onder druk kwam te staan door de liberalen die steeds meer grondgebied wisten te heroveren, trok Maximiliaan in het voorjaar van 1867 naar Querétaro om zich daar te verschansen, en belastte Vidaurri met de verdediging van de hoofdstad, die op 21 juni werd ingenomen door de liberalen onder leiding van Porfirio Díaz. Vidaurri poogde onder te duiken doch werd door de liberalen ontdekt. Hij werd gearresteerd en op 8 juli publiekelijk gefusilleerd. Zijn laatste woorden waren: "Ik wens dat mijn bloed het laatste is dat gevloeid zal worden en dat Mexico gelukkig zal zijn."
Gouverneur van Nuevo León
Mexicaans militair
Mexicaans minister
Mexicaans liberaal
Mexicaans geëxecuteerd persoon
Persoon in de Amerikaanse Burgeroorlog
|
3685282
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pelalangan%20%28Wonosari%29
|
Pelalangan (Wonosari)
|
Pelalangan is een bestuurslaag in het regentschap Bondowoso van de provincie Oost-Java, Indonesië. Pelalangan telt 2475 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Java
|
336710
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Greifenhagen
|
Greifenhagen
|
Greifenhagen is een plaats en voormalige gemeente in de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt, en maakt deel uit van de Landkreis Mansfeld-Südharz.
Greifenhagen telt 271 inwoners.
Plaats in Saksen-Anhalt
Voormalige gemeente in Saksen-Anhalt
Arnstein (Saksen-Anhalt)
|
3509137
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carebara%20incerta
|
Carebara incerta
|
Carebara incerta is een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Santschi.
Carebara
|
3221384
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sagmatocythere%20littoralis
|
Sagmatocythere littoralis
|
Sagmatocythere littoralis is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Loxoconchidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1894 door Müller.
Loxoconchidae
|
2638975
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bassia%20bassensis
|
Bassia bassensis
|
Bassia bassensis is een hydroïdpoliep uit de familie Abylidae. De poliep komt uit het geslacht Bassia. Bassia bassensis werd in 1827 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Quoy & Gaimard.
Abylidae
|
3646187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lawang%20Agung%20Lama
|
Lawang Agung Lama
|
Lawang Agung Lama is een bestuurslaag in het regentschap Lahat van de provincie Zuid-Sumatra, Indonesië. Lawang Agung Lama telt 829 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Zuid-Sumatra
|
243204
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hexaplo%C3%AFdie
|
Hexaploïdie
|
Een hexaploïde cel is een cel waarvan in de celkern van elk chromosoom ten gevolge van genoommutaties zes maal voorkomt (geslachtschromosomen uitgezonderd). Dit wordt weergegeven met 2n = 6x. Elk gen zal dus ten minste zesmaal voorkomen.
Hexaploïde planten zijn vaak groter en door de mens vaak geselecteerd, zoals spelt. Dit kan op natuurlijke wijze gebeuren, zoals bij de in Europa voorkomende wilde aardbei, de Grote bosaardbei (Fragaria moschata).
Een alloploïd heeft genomen van verschillende soorten. Doordat in het diploïde stadium een alloploïd vaak steriel is, zijn tijdens de evolutie alleen de tetraploïden of hogere polyploïden uitgeselecteerd. Een voorbeeld van een allohexaploïd is spelt met 2n = 42 chromosomen die ontstaan is uit eenkoorn met 2n = 14 en emmertarwe met 2n = 28 chromosomen.
Celbiologie
Genetica
ploid06
Mutaties
|
3281908
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phthonandria%20pinguis
|
Phthonandria pinguis
|
Phthonandria pinguis is een vlinder uit de familie spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1904 door Warren.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
pinguis
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
3416533
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Acleris%20aurolimbana
|
Acleris aurolimbana
|
Acleris aurolimbana is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1866 door Zeller.
aurolimbana
|
3356414
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Taxeotis%20gonosemela
|
Taxeotis gonosemela
|
Taxeotis gonosemela is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1893 door Lower.
gonosemela
|
286823
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanton%20Guise
|
Kanton Guise
|
Guise (in het Nederlands soms nog: Wieze) is een kanton van het Franse departement Aisne. Het kanton maakt deel uit van het arrondissement Vervins.
Gemeenten
Het kanton Guise omvatte tot 2014 de volgende 19 gemeenten:
Aisonville-et-Bernoville
Audigny
Bernot
Flavigny-le-Grand-et-Beaurain
Guise (hoofdplaats)
Hauteville
Iron
Lavaqueresse
Lesquielles-Saint-Germain
Macquigny
Malzy
Marly-Gomont
Monceau-sur-Oise
Noyales
Proisy
Proix
Romery
Vadencourt
Villers-lès-Guise
Ingevolge de herindeling van de kantons bij decreet van 21 februari 2014 met uitwerking in maart 2015 werd het kanton uitgebreid tot volgende 45 gemeenten.
Aisonville-et-Bernoville
Audigny
Barzy-en-Thiérache
Bergues-sur-Sambre
Bernot
Boué
Chigny
Crupilly
Dorengt
Esquéhéries
Étreux
Fesmy-le-Sart
Flavigny-le-Grand-et-Beaurain
Grougis
Guise
Hannapes
Hauteville
Iron
Lavaqueresse
Leschelle
Lesquielles-Saint-Germain
Macquigny
Malzy
Marly-Gomont
Mennevret
Molain
Monceau-sur-Oise
La Neuville-lès-Dorengt
Le Nouvion-en-Thiérache
Noyales
Oisy
Proisy
Proix
Ribeauville
Romery
Saint-Martin-Rivière
Tupigny
Vadencourt
La Vallée-Mulâtre
Vaux-Andigny
Vénérolles
Grand-Verly
Petit-Verly
Villers-lès-Guise
Wassigny
Guise
|
1848089
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ahmed%20Tour%C3%A9
|
Ahmed Touré
|
Ahmed Touré (17 juli 1987) is een Ivoriaanse voetballer. Hij staat onder contract bij Sporting Lokeren. Hij speelt op de positie van diepe spits en wordt vooral gezien als een wissel voor de toekomst. Toch heeft hij al een aantal invalbeurten, waar hij niet tot scoren toekwam, op zijn naam staan.
Statistieken
Toure, Ahmed
|
1413949
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zodiak%20Commune
|
Zodiak Commune
|
Zodiak Commune is een non-profit-undergroundpartyorganisatie die in 1993 is opgericht in Eindhoven. De Zodiak Commune was mede verantwoordelijk voor een tweede acid-housegolf in Nederland. In 1998 richtte Zodiak Commune een platenlabel op.
Talloze legale en illegale parties van ZC in en rond Eindhoven (onder andere in kraakpand De Pillenfabriek en de Effenaar), Amsterdam (Graansilo), Nijmegen (Doornroosje, Kolpinghuis), Utrecht en andere steden in Nederland, België en Duitsland brachten mede een tweede acid-technogolf op gang. Zodiak Commune organiseert jaarlijks het Koningsdag Festival op Strijp-S in Eindhoven, met enkele podia buiten en enkele podia binnen in het Klokgebouw, waar duizenden bezoekers op afkomen. Jaarlijks viert de Zodiak Commune haar verjaardag met een groot feest en het organiseert ook met Oud op Nieuw én in de zomer een feest in het Temporary Art Center in Eindhoven.
Veel dj's, vj's, liveartiesten en kunstenaars sloten zich aan bij de Zodiak Commune en hebben het als opstap kunnen gebruiken naar een verdere carrière. Technoliveact Solid Decay heeft geruime tijd deel uitgemaakt van de Zodiak Commune. Dj's als Zodiak, Lamot, D=p+cer, Rick Angel en Saint zijn nog steeds zeer actief binnen en buiten deze organisatie.
Discografie
ZC 001: Acid Basztard - [Kompressor] EP (12") 1998
ZC 002: Parallax - Sinister Projects EP (12", 33 ⅓ RPM) 1998
ZC 003: Acid Basztard - Maxim Rotor EP (12") 1999
ZC 004: E144 - Ungestillt EP (12") 1999
ZC 005: Parallax - Occult Technology EP (12") 2000
ZC 006: Mig - Passing Io EP (10", ep, Transparant) 2004
ZC 007: Arkanoid & Eliminator - Sour Symphonies EP (12", ep) 2006
ZC 008: Limited I; A. BIAM - Domantic / B. Manuel Fuentes - Hunt / Still Have A Dream (12") 2011
And many more (see bandcamp link)
Externe link
https://zodiakcommunerecords.bandcamp.com/
https://soundcloud.com/zodiakcommunerecords
https://www.facebook.com/zodiakcommunerecords
Website van Zodiak Commune
Evenement in Eindhoven
Dancefestival
|
2633269
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andrena%20ponomarevae
|
Andrena ponomarevae
|
Andrena ponomarevae is een vliesvleugelig insect uit de familie Andrenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Osytshnjuk.
Zandbij
|
3908
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/812
|
812
|
Het jaar 812 is het 12e jaar in de 9e eeuw volgens de christelijke jaartelling.
Gebeurtenissen
Byzantijnse Rijk
Byzantijns-Bulgaarse Oorlog: De Bulgaren onder leiding van Kroem, heerser (khan) van het Bulgaarse Rijk, voeren een plunderveldtocht tegen het Byzantijnse Rijk. Hij verovert en verwoest de vestingstad Mesambria aan de Zwarte Zee. De Bulgaren vallen tevens de Thracische vlakte binnen en steken de rivier de Maritsa over.
Brittannië
Het Angelsaksische koninkrijk Essex (inclusief Londen) komt onder heerschappij van Mercia en wordt omgevormd tot een hertogdom.
Europa
Verdrag van Aken: Keizer Michaël I stuurt een Byzantijns gezantschap naar Aken. In een publieke ceremonie wordt Karel de Grote officieel erkend als keizer (basileus) van het Westen. Hij moet hierdoor Istrië, Dalmatië en Venetië aan het Byzantijnse Rijk afstaan.
Karel de Grote verovert Catalonië (huidige Spanje) tot aan de rivier de Ebro en de Balearen. Hij sluit een 3-jarig vredesverdrag met het emiraat Córdoba. Het graafschap Barcelona wordt ingelijfd bij het Frankische Rijk.
Karel de Grote vaardigt de Capitulare de villis uit, een landgoedverordening (capitularia) over het beheer van de Frankische rijkshoven. Een centraal document voor het economische leven in de vroege middeleeuwen.
Koning Lodewijk de Vrome, zoon van Karel de Grote, onderdrukt een opstand van de Basken en vestigt zijn autoriteit over Pamplona.
Harald Klak wordt met steun van de Franken voor de eerste keer koning van Denemarken.
Religie
Eerste vermelding van Geldern (huidige Duitsland) in een oorkonde.
Geboren
Overleden
11 januari - Staurakios, keizer van het Byzantijnse Rijk
28 mei - Willem met de Hoorn, Frankisch edelman (waarschijnlijke datum)
000
|
3041760
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Theo%20Heere
|
Theo Heere
|
Th.G.M. (Theo) Heere (Raamsdonksveer, 14 augustus 1942) is een Nederlands politicus van het CDA.
Hij werd geboren als zoon van Th.H.A.M. Heere (1902-1967) die destijds burgemeester van Raamsdonk was. Zelf werd hij in augustus 1986 de gemeentesecretaris van Zwijndrecht als opvolger van Hans van Overbeeke die burgemeester van Den Ham was geworden. In december 1991 werd Heere de burgemeester van Zelhem wat hij tot september 2002 zou blijven.
Burgemeester van Zelhem
CDA-politicus
|
2570379
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polyphalloplana%20bocki
|
Polyphalloplana bocki
|
Polyphalloplana bocki is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in het zoute water.
Het geslacht Polyphalloplana, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Polyposthiidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1951 door de Beauchamp.
Rhabditophora
|
3992103
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tennistoernooi%20van%20Estoril%202012
|
Tennistoernooi van Estoril 2012
|
Het tennistoernooi van Estoril van 2012 werd van 30 april tot en met 6 mei 2012 gespeeld op de gravel-buitenbanen van het Estádio Nacional in Oeiras, nabij de Portugese plaats Estoril. De officiële naam van het toernooi was Estoril Open.
Het toernooi bestond uit twee delen:
WTA-toernooi van Estoril 2012, het toernooi voor de vrouwen
ATP-toernooi van Estoril 2012, het toernooi voor de mannen
2012
Estoril
|
3450844
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epiplema%20albida
|
Epiplema albida
|
Epiplema albida is een vlinder uit de familie van de uraniavlinders (Uraniidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Hampson.
Uraniavlinders
|
1535415
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert%20Klark%20Graham
|
Robert Klark Graham
|
Robert Klark Graham (Harbor Springs, 9 juni 1906 – 13 februari 1997) was een Amerikaans eugeneticus, zakenman en miljonair. Hij werd rijk dankzij zijn uitvinding van onbreekbare plastic brillenglazen. Hij was tevens de oprichter van de "Repository for Germinal Choice", een spermabank voor genieën. Hij hoopte hiermee een kweekprogramma van hoogintelligente kinderen op te zetten.
Biografie
Graham richtte zijn "spermabank voor genieën" op in 1980. Aanvankelijk wilde hij alleen sperma van Nobelprijswinnaars, maar zulke donoren waren schaars. Sommigen wilden niet meewerken, anderen waren te oud waardoor hun sperma niet meer bruikbaar was voor inseminatie. Hierdoor werd hij gedwongen zijn criteria breder te maken.
Toch bleven de criteria veeleisend en veelvoudig: De spermaontvangsters moesten getrouwd zijn, donors moesten hoge IQ-cijfers kunnen voorleggen of betekenisvolle atleten zijn et cetera.
Tegen 1983 had de spermabank 19 hoogbegaafde donors, waaronder William Bradford Shockley, winnaar van de Nobelprijs voor Natuurkunde in 1956 en hevige voorstander van eugenetica. Er waren ook minstens twee andere (weliswaar anonieme) Nobelprijswinnaars die deelnamen aan het project.
De spermabank werd opgedoekt in 1999, twee jaar na Grahams dood. Dankzij het programma werden 218 kinderen verwekt. Grahams doel was om de mensheid te verbeteren (in genetische zin). Hij was hevig voorstander van de "positieve eugenetica", bedoeld om het aantal "fitte" mensen in de maatschappij te verhogen door selectieve kweekprogramma's. Eugenetica is hoogst pejoratief gezien de Nazi-eugenetica en Lebensborn tijdens de Tweede Wereldoorlog en Grahams spermabank was daarom controversieel.
Externe links
Series of Slate.com articles on the sperm bank
Guardian article on Graham and his bank's history
The Future of Man by Robert Klark Graham
The Human Situation And Its Reparation by Robert Klark Graham
Interview with Robert Klark Graham
www.thegeniusfactory.net
"Free to Choose? Insemination, Immigration, and Eugenics", Steve Sailer, VDARE.com, July 5, 2005
BBC article
Seattle Times death announcement
Amerikaans ondernemer
|
330587
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Themisto%20%28maan%29
|
Themisto (maan)
|
Themisto, ook bekend als Jupiter XVIII, is een van de vele manen van Jupiter.
Themisto is erg klein met haar 8 of 9 km diameter. Ze is 7.504.000 km van deze planeet verwijderd. In tegenstelling tot de meeste andere kleine manen van Jupiter behoort ze niet tot een groep van maantjes die ongeveer dezelfde baan hebben, maar heeft ze, voor zover bekend, een "geïsoleerde" baan.
Themisto werd in 1975 ontdekt door Elizabeth Roemer en Charles Kowal, en kreeg de voorlopige aanduiding . Er waren echter onvoldoende observaties gemaakt om de baan vast te stellen en het hemellichaam werd daarop uit het oog verloren. In 2000 werd de maan herontdekt door Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, Yanga R. Fernández en Eugene A. Magnier en kreeg aanvankelijk de voorlopige aanduiding .
Zie ook
Lijst van manen van Jupiter
Externe links
Themisto (NASA Solar System Exploration)
Baanparameters (NASA Planetary Satellite Mean Orbital Parameters)
Maan van Jupiter
|
3432016
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agylla%20endocapnia
|
Agylla endocapnia
|
Agylla endocapnia is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Hampson.
Agylla
|
5133018
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ljoedmila%20Popkova
|
Ljoedmila Popkova
|
Ljoedmila Ivanova Popkova (Russisch: Людмила Ивановна Попкова; geboortenaam: Никитина; Nikitina, Leningrad, 10 oktober 1937) is een voormalig basketbalspeelster die uitkwam voor het nationale team van de Sovjet-Unie. Ze werd Meester in de sport van de Sovjet Unie in 1959. Ze overleefde het Beleg van Leningrad.
Carrière
Popkova speelde haar gehele carrière voor Boerevestnik Leningrad. Met Boerevestnik werd ze tweede in 1964 en derde in 1961 en 1968 op het Landskampioenschap van de Sovjet-Unie. Ook kwam ze twee keer uit voor Team Leningrad op de Spartakiade van de Volkeren van de USSR. Ze werd tweede in 1963 en derde in 1959.
Met het nationale team van de Sovjet-Unie won Popkova één keer goud op het Europees kampioenschap in 1960.
Erelijst
Landskampioen Sovjet-Unie:
Tweede: 1963, 1964
Derde: 1959, 1961, 1968
Europees kampioenschap: 1
Goud: 1960
Externe links
FIBA-profiel
Popkova Nikitina Ljoedmila Ivanova, infosport.ru
Popkova Nikitina Ljoedmila Ivanova, sport-strana.ru
Basketballer uit de Sovjet-Unie
Russisch basketballer
Master of Sports
|
2633126
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Schermbloemzandbij
|
Schermbloemzandbij
|
De schermbloemzandbij (Andrena nitidiuscula) is een vliesvleugelig insect uit de familie Andrenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1853 door Schenck.
Zandbij
|
1398945
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nemotice
|
Nemotice
|
Nemotice (Duits: Nemotitz) is een Tsjechische gemeente in de regio Zuid-Moravië, en maakt deel uit van het district Vyškov.
Nemotice telt 368 inwoners.
Gemeente in Vyškov
|
2231481
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gonomyia%20%28Leiponeura%29%20curvistyla
|
Gonomyia (Leiponeura) curvistyla
|
Gonomyia (Leiponeura) curvistyla is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Gonomyia
Steltmug uit het Oriëntaals gebied
|
3508880
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pheidole%20rudigenis
|
Pheidole rudigenis
|
Pheidole rudigenis is een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Emery.
Pheidole
|
3921557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cotyzineus%20bruchi
|
Cotyzineus bruchi
|
Cotyzineus bruchi is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1931 door Melzer.
Boktorren
|
1132333
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tornquist
|
Tornquist
|
Tornquist (partido), partido in provincie Buenos Aires, Argentinië
Tornquist (Buenos Aires), plaats in gelijknamige partido in provincie Buenos Aires, Argentinië
|
297092
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SSCC
|
SSCC
|
Side Squish Combustion Chamber
Serial Shipping Container Code
Congregatie van de Heilige Harten van Jezus en Maria
|
2196067
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20beschermd%20erfgoed%20in%20Montigny-le-Tilleul
|
Lijst van beschermd erfgoed in Montigny-le-Tilleul
|
Onderstaande tabel geeft een overzicht van de beschermde erfgoederen in de gemeente Montigny-le-Tilleul. Het beschermd erfgoed maakt deel uit van het cultureel erfgoed in België.
|}
Zie ook
Lijst van beschermd erfgoed in Henegouwen
Montigny-le-Tilleul
Montigny-le-Tilleul
|
2485093
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neolochmaea%20crassicornis
|
Neolochmaea crassicornis
|
Neolochmaea crassicornis is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1955 gepubliceerd door Bechyne.
Bladkevers
|
1965269
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Great%20Bradley
|
Great Bradley
|
Great Bradley is een civil parish in het Engelse graafschap Suffolk.
Civil parish in Suffolk
|
997419
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aubrey%20%28Arkansas%29
|
Aubrey (Arkansas)
|
Aubrey is een plaats (town) in de Amerikaanse staat Arkansas, en valt bestuurlijk gezien onder Lee County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 221.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 193,.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
0,9 km². Aubrey ligt op ongeveer 60 m boven zeeniveau.
Externe link
Plaats in Arkansas
|
5235271
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kabinet-Johnson%20I
|
Kabinet-Johnson I
|
Het kabinet-Johnson I was de uitvoerende macht van de Britse overheid van 24 juli tot 16 december 2019. Het kabinet werd gevormd door de Conservative Party na het aftreden van premier Theresa May met Boris Johnson de nieuwe partijleider van de Conservative Party als haar opvolger als premier.
Johnson erfde van zijn voorgangster een minderheidsregering, die in het Lagerhuis gesteund werd door de Noord-Ierse DUP. De Britse politiek werd tijdens Johnsons eerste premierschap geheel gedomineerd door de behandeling van het Brexit-proces, die tot een parlementaire impasse leidde. In september 2019 werden 21 conservatieve parlementariërs uit de fractie gezet, waardoor de werkbare meerderheid van het kabinet verloren ging. Op 31 oktober 2019 wist Johnson steun te krijgen voor het uitschrijven van nieuwe verkiezingen, die op 12 december 2019 plaatsvonden. De Conservatieve Partij wist een meerderheid te veroveren, wat leidde tot het vormen van het kabinet-Johnson II.
Samenstelling
Johnson I
Politiek in 2019
|
4787494
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Franck%20Passi
|
Franck Passi
|
Franck Passi (Bergerac (Dordogne), 28 maart 1966) is een Frans voormalig voetballer en huidig voetbaltrainer. Hij was van 1983 tot en met 2001 actief voor Montpellier HSC, Olympique Marseille, Toulouse FC, SC Toulon, AS Monaco, SD Compostela en Bolton Wanderers.
Passi werd in februari 2017 aangesteld als interim-manager van Lille OSC, in aanloop naar de komst van Marcelo Bielsa.
Passi, Franck
Passi, Franck
|
2620010
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Silvanoprus%20birmanicus
|
Silvanoprus birmanicus
|
Silvanoprus birmanicus is een keversoort uit de familie spitshalskevers (Silvanidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1892 gepubliceerd door Antoine Henri Grouvelle.
Spitshalskevers
|
5652810
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kruipertjes-associatie
|
Kruipertjes-associatie
|
De kruipertjes-associatie (Hordeetum murini) is een associatie uit het kaasjeskruid-verbond (Arction).
Naamgeving en codering
Syntaxoncode voor Nederland (rVvN): r32Ab02
De wetenschappelijke naam Hordeetum murini is afgeleid van de botanische naam van de belangrijkste kensoort van de associatie: kruipertje (Hordeum murinum).
Subassociaties in Nederland en Vlaanderen
In Nederland en Vlaanderen komen drie subassociaties van de kruipertjes-associatie voor.
Arme subassociatie
De arme subassociatie (Hordeetum murini inops) is de meest algemene en soortenarmste subassociatie. Deze subassociatie wordt aangetroffen op zeer zonnige, niet door duinzand beïnvloedde standplaatsen. De syntaxoncode voor Nederland (rVvN) is r32Ab02a.
Subassociatie met grote zandkool
De subassociatie met grote zandkool (Hordeetum murini diplotaxietosum) is grotendeels beperkt tot West-Nederland, waar zij hoofdzakelijk wordt gevonden in zeedorpen en steden. Deze subassociatie ontwikkelt zich vooral op duinzand (zowel autochtoon als aangevoerd). Grote zandkool en zandhaver gelden als differentiërende soorten. De syntaxoncode voor Nederland (rVvN) is r32Ab02b.
Subassociatie met kleine klit
De subassociatie met kleine klit (Hordeetum murini arctietosum) verdraagt lichte beschaduwing, betreding en bemesting. Ze wordt gedifferentiërend door kleine klit, grote brandnetel, ridderzuring en witte dovenetel. De syntaxoncode voor Nederland (rVvN) is r32Ab02c.
Afbeeldingen
Zie ook
Vegetatiekunde van A tot Z
Externe links
Kruipertjes-associatie op Flora van Nederland
Kruipertjes-associatie
|
3660822
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cijaura
|
Cijaura
|
Cijaura is een bestuurslaag in het regentschap Kota Bandung van de provincie West-Java, Indonesië. Cijaura telt 25.364 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in West-Java
|
3077866
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Psilorhynchus%20amplicephalus
|
Psilorhynchus amplicephalus
|
Psilorhynchus amplicephalus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de spoelgrondels (Psilorhynchidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Arunachalam, Muralidharan & Sivakumar.
Spoelgrondels
|
2429799
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachelas%20nigrifemur
|
Trachelas nigrifemur
|
Trachelas nigrifemur is een spinnensoort uit de familie van de Trachelidae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1941 gepubliceerd door Cândido Firmino de Mello-Leitão.
Trachelidae
|
2934560
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opius%20douglasanus
|
Opius douglasanus
|
Opius douglasanus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Fischer in 1965.
douglasanus
|
5267192
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/4e%20Luftwaffen-Feldkorps
|
4e Luftwaffen-Feldkorps
|
Het Duitse 4e Luftwaffen-Feldkorps (Duits: Generalkommando IV. Luftwaffen-Feldkorps) was een Duits legerkorps van de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het korps voerde kustverdediging uit aan de Franse Zuidkust en trok in 1944 terug door het Rhône-dal naar de Elzas.
Krijgsgeschiedenis
Voorgeschiedenis
Na de zware verliezen van het Duitse leger in de winter van 1941/42 en het daaropvolgende zomeroffensief aan het oostfront konden de legereenheden niet meer volledig worden opgevuld. De grondorganisaties van de Luftwaffe hadden daarentegen nog steeds voldoende opgeleid personeel. Met "Führer Order" van 12 september 1942 beval Adolf Hitler dat de Luftwaffe 200.000 man moest overdragen aan het leger. De opperbevelhebber van de Luftwaffe, Hermann Göring, was hier tegen en was in staat Adolf Hitler te overtuigen om de soldaten te verzamelen in "Luftwaffen-Felddivisies". Deze divisies zouden onder de Luftwaffe moeten blijven. Voor de bevelvoering van de nieuwe divisies werden "Luftwaffen-Feldkorps" opgericht. Vanwege de kritische situatie aan het Oostfront moesten de nieuw gevormde eenheden zonder voldoende training aan het front worden ingezet. De slecht opgeleide eenheden leden ook onder leiderschapsfouten van de onvoldoende opgeleide officieren. Na zware verliezen werden de divisies op 1 november 1943 toch in het leger genomen en ook de Luftwaffen-Feldkorpsen werden allemaal omgevormd.
Oprichting
Het 4e Luftwaffen-Feldkorps werd opgericht op 30 november 1942 in de zuid sector van het Oostfront, met als doel het aansturen van de in deze sector ingezette 5e, 7e en 8e Luftwaffen-Felddivisies.
Inzet
Het korps werd al in januari 1943 naar Parijs verplaatst. Het stafkwartier was in Jouy-en-Josas en het korps had opdracht om de oprichting van de Luftwaffen-Felddivisies te leiden die in het westen werden opgericht. Hier bij Parijs werd het korps pas echt tot een volwaardig korps gevormd. Dit proces was pas in juni 1943 afgerond. Daarop werd het korps in juli 1943 naar Montpellier in Zuid-Frankrijk verplaatst. Het korps voerde gedurende meer dan een jaar kustverdedigingstaken uit langs de Franse zuidkust. Gedurende het eerste halfjaar beschikte het korps hiervoor over de 326e en 338e Infanteriedivisies. Op 14 augustus 1944, aan de vooravond van Operatie Dragoon, de geallieerde landingen in Zuid-Frankrijk, bewaakte het korps de Duitse rechterflank. Dit liep van de Rhône-delta tot de Spaanse grens. Hiervoor beschikte het korps over de 198e en 716e Infanteriedivisies en de zwakke 189e Reservedivisie. Het korps werd niet direct aangevallen, maar de rest van het 19e Leger wel. Op 19 augustus begon de algehele terugtocht van het 19e Leger. De terugtocht naar het noorden door het Rhône-dal verliep met het 4e Luftwaffen-Feldkorps op de westelijke- en het 85e Legerkorps op de oostelijke-Rhône-oever. De terugtocht liep via Lyon, Dijon en Vesoul naar de Elzas. Op 16 september 1944 was het korps aangekomen in Giromagny en beschikte over de 198e en 338e Infanteriedivisies en de 159e Reservedivisie. Het front begon zich weer langzaam te stabiliseren en het korps hoefde nog maar kleine stapjes naar achteren te doen, richting Mulhouse-Colmar. Op 15 oktober ontving het korps een welkome aanvulling, de Panzerbrigade 106 “Feldherrnhalle”. Tegen midden november vocht het korps tussen Le Tholy en Le Thillot.
Het 4e Luftwaffen-Feldkorps werd op 19 november 1944 in de Elzas omgedoopt naar 90e Legerkorps. Daarmee trad het korps toe tot het Heer.
Bovenliggende bevelslagen
Commandanten
Luftwaffen 04
Luftwaffen 04
|
2796443
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Magneet
|
De Magneet
|
De Magneet is het holebi- en transgendertijdschrift van Het Roze Huis in Antwerpen. Het blad ontstond bij de oprichting van de organisatie in 1994 en was een initiatief van Denis Bouwen.
Geschiedenis
Bouwen, die toen journalist was bij de Financieel-Economische Tijd, richtte het blad op en was lange tijd hoofdredacteur. Eerst was De Magneet een nieuwsbrief van de Het Roze Huis vzw maar het blad groeide snel uit tot een volwaardig tijdschrift. De Magneet wordt volledig gemaakt door vrijwilligers maar er zijn ook mensen uit de journalistieke wereld betrokken zoals radiomaker Sven Pichal. In 2008 werd de hoofdredactie overgedragen aan Dennis De Roover en Timothy Junes die beiden studeerden aan de Plantijn Hogeschool. Het tijdschrift verscheen lange tijd in grijs met enkel de coverpagina’s in kleur maar in 2010 werd volledig overgestapt op kleur. In 2013 verliet Dennis De Roover de redactie om hoofdredacteur van ZiZo-magazine te worden. Timothy Junes bleef een tijd aan als vrijwillige hoofdredacteur. In de winter van 2013 verscheen de laatste editie van De Magneet in de vorm van een tijdschrift. Sindsdien is Het Roze Huis - çavaria Antwerpen opnieuw overgestapt op een gedrukte nieuwsbrief voor haar communicatie.
Thema’s
Het tijdschrift richt zich in de eerste plaats tot holebi's en transgenders in de provincie Antwerpen. Daardoor is er vaak een verband tussen de thema's en een plaats, gebeurtenis of geïnterviewde uit de provincie.
De Magneet bestond al op het moment dat de homobeweging in België een aantal overwinningen boekte zoals de invoering van het homohuwelijk, de invoering van het adoptierecht voor holebi's en de toevoeging van seksuele geaardheid als grond van discriminatie in de antidiscriminatiewet van 2007. De Magneet gaf als blad dat was ontstaan uit de homobeweging veel aandacht aan die thema's op het moment dat zij actueel waren.
Het blad publiceerde tijdens zijn bestaan een aantal primeurs. Zo verklaarde politieagent Serge Muyters, de broer van minister Philippe Muyters, in het tijdschrift homoseksueel te zijn. Het blad publiceerde ook als eerste Vlaamse holebitijdschrift een mannelijke topsporter die op de omslag uit de kast kwam: Ivan Denis die wereldkampioen handboogschieten was bij de junioren.
Het blad is ook gekend als het aankomt op interviews met mensenrechtenactivisten uit Afrika en de Arabische wereld. Die expertise wordt onder meer aangeleverd door wish (werkgroep internationale solidariteit met holebi’s), een aangesloten vereniging van Het Roze Huis die opkomt voor holebi’s in het buitenland. Toen in 2011 Oegandees mensenrechtenactivist David Kato werd vermoord, plaatste De Magneet een zwart-wit rouwfoto op de cover.
Verspreiding
Aanvankelijk verscheen het tijdschrift alleen via de post en via café Den Draak, het café dat onder Het Roze Huis is gevestigd. In 2011 werd besloten door de verantwoordelijke uitgever om het blad te verspreiden via alle holebihoreca- en winkels.
De Magneet verschijnt vier keer per jaar: begin maart, juni, september en december. Het tijdschrift wordt gedrukt op A4-formaat. De helft van de oplage wordt vrij verspreid maar er zijn ook abonnees die geld betalen om het tijdschrift thuisgestuurd te krijgen.
Cartoons
De Roze Groentjes is terugkerende stripreeks in De Magneet. De tekeningen worden gemaakt door cartoonist Bob Torfs en de verhalen worden samen met Ludwig De Vocht bedacht. Daarnaast zijn er ook losse cartoons van Torfs bij de artikels.
Externe link
Het Roze Huis
magneet
Magneet
|
5296913
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20nummer%201-hits%20in%20de%20Graadmeter%20in%202019
|
Lijst van nummer 1-hits in de Graadmeter in 2019
|
Deze lijst bevat de nummer 1-hits in de Graadmeter van Pinguin Radio in 2019. De posities in de Graadmeter zijn negatief; het gaat hier dus eigenlijk om de nummer -1-hits.
Externe link
Officiële website
Graadmeter
|
3401098
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phostria%20crithonalis
|
Phostria crithonalis
|
Phostria crithonalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1859 door Francis Walker.
De soort komt voor in Maleisië (Sarawak) en Indonesië (Java).
crithonalis
Dier uit het Oriëntaals gebied
|
2854027
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Skye%20Bridge
|
Skye Bridge
|
De Skye Bridge is een brug in Schotland die het eiland Skye verbindt met het vasteland. Op de plek waar de brug ligt is de afstand tussen het vasteland en het eiland Skye het kleinst: circa 500 meter. De brug heeft twee rijstroken, een voetpad en een fietspad.
Geschiedenis
Sinds ongeveer 1600 was er reeds een veer op deze plaats. Sinds het einde van de 19e eeuw waren er plannen om een brug naar het eiland Skye aan te leggen. De mogelijkheden waren er wel, maar het geringe bevolkingsaantal op Skye en de afgelegen locatie wogen niet op tegen de kosten van de brug. Toenemende welvaart en opkomend toerisme brachten echter steeds meer mensen naar Skye, wat resulteerde in lange wachtrijen bij de veerpont. Dit leidde tot vernieuwde aandacht voor een brug.
In 1989 werd gestart met de eerste concrete plannen. Het Schots-Duitse concern Miller-Dywidag werd verantwoordelijk voor de uitvoering. De werkzaamheden begonnen in 1992. Het brugoppervlak rust op twee pijlers die op caissons zijn geplaatst. De spanwijdte tussen de pijlers bedraagt 250 meter, de lengte tussen de pijlers en het land is aan beide zijde 125 meter. Op 16 oktober 1995 werd de brug geopend voor het verkeer. Er kwam vervolgens veel protest, omdat er een hoog tolbedrag werd geheven, terwijl het alternatief, de veerverbinding, bij het openen van de brug werd opgeheven. Een actiegroep begon een intensieve campagne om de tolheffing te beëindigen, en in december 2004 werd de brug tolvrij. Dit had tot gevolg dat de Schotse overheid de resterende 27 miljoen pond moest bijpassen.
Brug in Schotland
Bouwwerk in Highland
Skye
|
3942272
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nitidobrium%20zambiensis
|
Nitidobrium zambiensis
|
Nitidobrium zambiensis is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Adlbauer.
Boktorren
|
2288684
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marten%20van%20Marwijk%20Kooy
|
Marten van Marwijk Kooy
|
Marten Gerardus Marinus van Marwijk Kooy (Dordrecht, 31 oktober 1927 – Puttershoek, 17 juni 2010) was een Nederlands politicus van de Christelijk-Historische Unie (CHU) en later het CDA.
Hij is afgestudeerd in de rechten en werd medio 1962 burgemeester van Maasdam. Op 1 januari 1984 fuseerden die gemeente met de gemeenten Puttershoek, Mijnsheerenland, Westmaas en Heinenoord tot de gemeente Binnenmaas waarvan hij de burgemeester werd. In de zomer van 1990 ging Van Marwijk Kooy vervroegd met pensioen en 20 jaar later overleed hij op 82-jarige leeftijd.
Burgemeester van Maasdam
Burgemeester van Binnenmaas
CHU-politicus
CDA-politicus
|
3429273
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hyperthaema%20pulchra
|
Hyperthaema pulchra
|
Hyperthaema pulchra is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1935 door Rothschild.
Hyperthaema
|
2599441
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elodes%20modesta
|
Elodes modesta
|
Elodes modesta is een keversoort uit de familie moerasweekschilden (Scirtidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1976 gepubliceerd door Bernard Klausnitzer.
Moerasweekschilden
|
5274341
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Luzi%20Heim
|
Luzi Heim
|
Luzi Heim (voor 1526 – 1555) was een reformator in de stad Chur, in het Zwitsers kanton Graubünden.
Hij zetelde in het stadsbestuur van Chur en was onder meer stadscommandant (Stadtvogt) in de periode na de val van de graaf-bisschop als heerser van Chur. In de functie van stadscommandant leidde hij de stadstroepen tijdens de Müsserkriege. Dit waren oorlogen van de Drei Bünde, drie districten van Graubünden, tegen het hertogdom Milaan; deze oorlogen waren zowel godsdienstig van aard als conflicten over grondgebied veroverd door de Drei Bünde ten koste van Milaan.
In het stadsbestuur van Chur hield Heim zich bezig met de organisatie van de Calvinistische kerkgemeenschap. In de jaren 1537-1546, 1550-1551 en 1554-1555 was hij burgemeester van Chur. Hij ondernam een reis naar het Franse hof om betere voorwaarden af te dwingen voor de Zwitserse wacht in dienst van de koning van Frankrijk.
Zwitsers burgemeester
Reformator
Persoon in de 16e eeuw
|
4794920
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Emile%20Mulle%20de%20ter%20Schueren
|
Emile Mulle de ter Schueren
|
Emile Pierre Mulle de ter Schueren (Gent, 6 augustus 1798 - Nevele, 28 mei 1886) was een Belgisch edelman.
Biografie
Emile-Pierre Mulle was de enige zoon van Pierre-Bernard Mulle (1755-1810) en Marie-Josephine Delcambe (1773-1798), dochter van Pierre Delcambe, griffier van Tielt-ten-Hove en Hulswalle en in de Franse tijd vrederechter van het kanton Tielt. Zijn moeder overleed in het kinderbed. De familie Mulle, oorspronkelijk uit Sint-Eloois-Vijve, was politiek zeer actief en bepaalde het beeld van het 19de-eeuwse socioculturele leven in Tielt.
Hij trouwde in 1825 in Dentergem met Adélie van der Meulen (1803-1875) en ze hadden vijf kinderen. Ze woonden in hun herenhuis te Tielt. Hij werd onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden majoor van de schutterij in Tielt. In 1830 werd hij secretaris van het kiescollege van het district Tielt voor de verkiezing van leden van het Nationaal Congres. Hij werd zelf voor het Congres verkozen, maar wees dit af.
In 1843 werd Mulle erkend in de erfelijke adel, of voor zoveel nodig, opgenomen in de Belgische adel. In 1870 kreeg hij vergunning om de ter Schueren aan de familienaam toe te voegen, naam van een heerlijkheid die vroeger aan de familie toebehoorde.
Afstammelingen
Emile Mulle de ter Schueren (1826-1903), diplomaat, trouwde in 1875 in Vlamertinge met Irma Malou (1848-1876). Zijn echtgenote overleed in het kinderbed na de geboorte van een enige dochter.
Emilie Mulle de ter Schueren (1876-1962)
Adile Eugène Mulle de ter Schueren (1827-1914), gemeenteraadslid van Tielt, volksvertegenwoordiger en senator, kreeg in 1914 de titel baron, overdraagbaar bij eerstgeboorte, trouwde in 1854 in Brussel met Marie-Caroline Coghen (1832-1870), dochter van graaf Jacques Coghen, minister van Financiën, volksvertegenwoordiger, senator en gemeenteraadslid van Brussel. Ze kregen een zoon en twee dochters, met afstammelingen tot heden.
Marguerite Mulle de ter Schueren (1855-1932), trouwde in 1874 in Tielt met Ildefonse-Louis Malou (1847-1906). Ze kregen een zoon en twee dochters, met afstammelingen tot heden.
Adile Jacques Mulle de ter Schueren (1857-1932), advocaat, provincieraadslid van West-Vlaanderen en senator, trouwde in 1884 in Elsene met Louise Calmeyn (1859-1932). Ze kregen een zoon en een dochter.
Louis Mulle de ter Schueren (1887-1957), trouwde in 1914 in Drongen met Marie-Louise Solvyns (1891-1985). Ze kregen twee zoons en twee dochters, met afstammelingen tot heden.
Ghislaine Mulle de ter Schueren (1888-1974), trouwde in 1912 in Brussel met baron Charles du Sart de Bouland (1889-1959). Ze kregen twee dochters, waaronder Hélène du Sart de Bouland, met afstammelingen tot heden.
Isabelle Mulle de ter Schueren (1863-1876)
Léonide Mulle de ter Schueren (1828-1896), trouwde in 1850 in Sint-Joost-ten-Node met ridder Étienne de Vrière (1814-1864), gemeenteraadslid van Beernem en provincieraadslid van West-Vlaanderen. Ze kregen twee zoons en een dochter, waaronder Etienne de Vrière, burgemeester van Beernem, senator en provincieraadslid van West-Vlaanderen, met afstammelingen tot heden.
Léonce Mulle de ter Schueren (1830-1888), trouwde in 1882 in Eelen met gravin Isabelle d'Alcantara de Querrieu (1854-1916). Het huwelijk bleef kinderloos.
Polydore Mulle de ter Schueren (1833-1848)
Literatuur
'Généalogie Mulle de ter Schueren', in Annuaire de la noblesse de Belgique, Brussel, 1875.
Adile Jacques MULLE DE TER SCHUREN, Une famille patricienne flamande. Etude sur la famille Mulle de ter Schueren, 1929.
Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1995, Brussel, 1995.
Ronny OSTYN, 'De familie Mulle de Terschueren en haar woning in Tielt', in De Roede van Tielt, 2002.
Belgische adel in de 19e eeuw
|
5251680
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Golesj
|
Golesj
|
Golesj (Bulgaars: Голеш Golesh, Turks: Köse Aydın) is een dorp in de Bulgaarse oblast Silistra. Het dorp ligt 33 km ten zuidoosten van Silistra en 373 km ten noordoosten van Sofia.
Bevolking
Met ruim 1.500 inwoners is Golesj het grootste dorp in de gemeente Kajnardzja. Bovendien is Golesj een van de weinige plaatsen in Bulgarije met een positieve bevolkingsgroei, met name te wijten aan het hoge geboortecijfer.
Volgens de volkstelling van 2011 wonen nagenoeg uitsluitend Bulgaarse Turken in het dorp Golesj (98,6%). Er werden slechts 17 etnische Bulgaren geteld (1,3%).
Plaats in Silistra
|
3411852
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cryptaspasma%20bellicosa
|
Cryptaspasma bellicosa
|
Cryptaspasma bellicosa is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Diakonoff.
bellicosa
|
5108496
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieke%20Rutten
|
Nieke Rutten
|
Leonie (Nieke) Rutten is een voormalig Belgisch bestuurster en politica voor de CD&V.
Levensloop
Rutten studeerde regentaat landbouw en huishoudkunde. Na een korte periode in het onderwijs, stapte ze in 1968 over naar de Boerinnenbond, een organisatie die enkele jaren later werd omgedoopt tot het Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen (KVLV). Ze schopte het tot provinciaal verantwoordelijke. In 1990 volgde ze Julia Baert op als voorzitster van het KVLV. In 1998 werd ze in deze hoedanigheid opgevolgd door Carla Durlet. Tevens was ze voorzitster van Kind en Preventie, in deze hoedanigheid werd ze in november 2004 opgevolgd door Nik Van Gool.
Daarnaast was ze provincieraadslid voor de provincie Limburg.
CD&V-politicus
Limburgs provincieraadslid
Bestuurder van het KVLV
|
1044449
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tatum%20%28South%20Carolina%29
|
Tatum (South Carolina)
|
Tatum is een plaats (town) in de Amerikaanse staat South Carolina, en valt bestuurlijk gezien onder Marlboro County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 69.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 64, een daling van 5 (-7,2%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
2,3 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 20 km rond Tatum.
Externe link
Plaats in South Carolina
|
4786625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/To%20Kill%20a%20Priest
|
To Kill a Priest
|
To Kill a Priest is een Frans film van Agnieszka Holland die uitgebracht werd in 1988.
Het scenario is geïnspireerd door het levensverhaal van de jonge Poolse priester Jerzy Popiełuszko, een opponent van de communistische machthebbers die nauwe banden onderhield met de Poolse vakbond Solidarność.
Verhaal
Het verhaal van de katholieke priester Alek speelt zich in Polen af, tijdens de eerste helft van de jaren tachtig. Tijdens zijn sermoenen maakt Alek geen geheim van zijn sympathieën voor de opkomende vakbeweging Solidarność. Hij wordt zo een doorn in het oog van het communistisch regime.
Stefan, een officier van de Poolse geheime politie en een fanatiek communist, vindt Alek een heel gevaarlijk man die door een overvolle kerk beluisterd wordt door veel mensen die bereid zijn de priester te volgen in wat hij zegt. Stefan wordt belast met de verdachtmaking en uiteindelijk de uitschakeling van de priester.
Rolverdeling
|-
| Christopher Lambert || eerwaarde vader Alek
|-
| Ed Harris || Stefan
|-
| Joss Ackland || de kolonel
|-
| Tim Roth || Feliks
|-
| Timothy Spall || Igor
|-
| Pete Postlethwaite || Josef
|-
| Cherie Lunghi || Halina
|-
| Joanne Whalley || Anna
|-
| David Suchet || de bisschop
|}
Externe link
Film uit 1988
Franse film
Dramafilm
|
5547314
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sheila%20Piercey
|
Sheila Piercey
|
Sheila Piercey-Summers (Johannesburg, 18 maart 1919 – aldaar, 14 augustus 2005) was een tennisspeelster uit Zuid-Afrika.
Piercy won driemaal het WTA-toernooi van Johannesburg (in 1948, 1949 en 1951) en tweemaal het WTA-toernooi van Zwitserland (1947, 1949).
Driemaal schreef Piercey een grandslamtoernooi op haar naam: op Roland Garros 1947, Roland Garros 1949 en Wimbledon 1949 pakte zij de winst op het gemengddubbelspeltoernooi met landgenoot Eric Sturgess.
Externe links
Zuid-Afrikaans tennisser
|
2684772
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Levendbarende%20slangster
|
Levendbarende slangster
|
De levendbarende slangster (Amphipholis squamata) is een slangster uit de familie Amphiuridae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1828 als Asterias squamata gepubliceerd door Stefano delle Chiaje.
Kenmerken
De levendbarende slangster is klein, grijs tot blauwachtig wit en fosforescerend. Het heeft een duidelijke centrale schijf met een diameter van maximaal 5 mm, met vijf lange, dunne armen die tot 30 mm lang kunnen worden. De armen dragen stekels die half zo lang zijn als de dikte van de arm. De ronde centrale schijf heeft een schaalbekleding met D-vormige radiale platen. De levendbarende slangster heeft ruitvormige mondschilden en extreem brede mondpapillen.
Verspreiding en leefgebied
De levendbarende slangster komt voor in de Noordzee en rond alle Britse Eilanden en ook in Ierland. Wordt ook uit andere delen van de wereld gerapporteerd, waaronder de Amerikaanse Atlantische kust en de Indische Oceaan. De soort leeft vooral in ruimtes tussen en onder hard substraat. Ze worden soms op zacht substraat aangetroffen.
Leefwijze
De soort mijdt licht, en is vooral in het donker actief. De dieren leven van kleine dieren, algen en detritus. De soort is levendbarend, dat wil zeggen dat de vrouwtjes de eitjes na bevruchting bij zich blijven dragen. Ze kunnen per keer ongeveer 25 embryo's voortbrengen.
Amphilepidida
|
651006
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vingerzegge
|
Vingerzegge
|
Vingerzegge (Carex digitata) is een vaste plant die behoort tot de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt van nature voor in Eurazië. Het aantal chromosomen is 2n = 48, 50, 52 of 54.
De plant vormt dichte pollen, wordt 10-30 cm hoog en heeft geen wortelstok. De stengel is afgerond-driekantig. De slappe, 2-4 mm brede bladeren zijn donkergroen. De bladschijf en roodbruine schede zijn onbehaard.
Vingerzegge bloeit in april en mei. De 1-1,5 mm brede en 10 mm lange, aan de top van de stengel zittende mannelijke aar is vaak korter dan de bovenste vrouwelijke aar. De twee of drie vrouwelijke aren zijn losbloemig. De roodbruine kafjes, die om het urntje heen zitten, hebben een groene kiel, een witte rand en geen stekelpunt of zijn uitgerand met een zeer korte stekelpunt. De behaarde urntjes zijn ongeveer 4 mm lang. Een urntje is een soort schutblaadje dat geheel om de vruchten zit. Het vruchtbeginsel heeft drie stempels.
De vrucht is een nootje dat driekantig is en geen ring aan de top heeft.
De plant komt voor op kalkhellingen in loofbossen op lichte, stenige plekken.
Plantengemeenschap
Vingerzegge is een kensoort voor het eiken-haagbeukenbos (Stellario-Carpinetum).
Namen in andere talen
Duits: Finger-Segge
Engels: Fingered Sedge
Frans: Laiche digitée
Externe links
Verspreiding in Nederland FLORON
Vingerzegge op Wilde planten
Carex digitata Tele Botanica
Detail foto's
Cypergrassenfamilie
vingerzegge
|
1918243
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/S%C3%B6nam%20Wangd%C3%BC
|
Sönam Wangdü
|
Sönam Wangdü, ook bekend als Tsoko I/Tsogo I (1889/1891 - ?), was een Tibetaans militair.
Afkomst
Wangdü dankt zijn titel Tsoko aan het landgoed in de buurt van de Dzong van Shirka. In die tijd lag dat op een reisafstand van vijf dagen ten westen van Shigatse.
Levensloop
Rond 1911/12 had hij de leiding over de Tibetaanse looierij in Kalimpong. In deze tijd bracht hij de berichten van de dertiende dalai lama over vanuit diens ballingschap in Darjeeling naar de regering van historisch Tibet in Lhasa.
Hierna werd hij in het Tibetaanse leger bevorderd tot Meester van het Paard (Chhikpön Chhempo) en vervolgens in 1916 tot generaal (Depön). In deze tijd was hij een van de legeraanvoerders aan het front in Oost-Tibet en had hij het commando over 500 militairen.
In 1917-18 vocht hij tegen het Chinese leger en nam hij Generaal Peng gevangen; Peng overleed in 1926 in Towa Dzong. Toen de negende pänchen lama in 1923 vanuit Shigatse vluchtte, werd Wangdü hem achterna gestuurd. Hij keerde onverrichter zake terug.
In de jaren '20 was het Tibetaanse leger veel sterker geworden en de oude generaals in Lhasa hadden plaats gemaakt voor een jongere lichting. Hiertoe behoorde Tsarong die eiste dat er een vertegenwoordiging van het leger in het Tibetaanse parlement (tsongdu) diende te zitten. Dit was ongekend in Tibetaanse begrippen en minister Lungshar zette de monnikfunctionarissen aan om er een halszaak van te maken. De paleizen Norbulingka en Potala werden door monniken zwaar bewaakt in afwachting van een militaire overname. De generaals, waaronder Tsogo, reageerden door de troepen in snel tempo te bewapenden.
Op dit moment mengde de dertiende dalai lama zich in het conflict. Hij onthief hij twee generaals (Depöns), Tsogo en Shasur, en een minister (kalön), Khemey (ook wel Kunzangtse), uit hun functie. Tsarong werd naar Yatung gezonden en deed in 1924-25 ook Brits-Indië en Nepal aan voor een pelgrimage. Bij terugkeer op één dag reizen van Lhasa, werd ook hij ontheven uit zijn functie als opperbevelhebber; hij bleef wel kalön.
Als legerofficier 6e rang slaagde Wangdü er in 1929 in de Popa's in Pome te onderwerpen. Hierna werd hij opnieuw benoemd tot de rang van Depön en uitgezonden naar de oostelijke regio Kham. In 1935 ging hij met pensioen.
Reputatie
In Britse bronnen wordt hij omschreven als zeer pro-Brits. Hij stond verder bekend als een moedig man.
Tibetaans militair
|
5300548
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Op%20%27t%20platteland
|
Op 't platteland
|
"Op 't platteland" is een nummer van de Nederlandse zanger Daniël Lohues. Het nummer werd uitgebracht op zijn album D uit 2014. Op 4 februari van dat jaar werd het nummer uitgebracht als de eerste single van het album.
Achtergrond
"Op 't platteland" is geschreven door Lohues en geproduceerd door Lohues en Bart Wagemakers. In het nummer zingt Lohues in het Drents over zijn liefde over het platteland, waar hij nooit vandaan wil gaan. Op 4 februari 2014 werd het nummer voor het eerst gedraaid op de Nederlandse radiozender Radio 2. Voor de videoclip van het nummer riep hij fans op om hun favoriete foto's van het platteland op te sturen. Het resultaat van deze actie werd op 20 februari 2014 op YouTube geplaatst.
"Op 't platteland" bereikte in Nederland geen hitlijsten. Desondanks verkreeg het wel bekendheid en stond het tussen 2015 en 2017 genoteerd in de Top 2000 van NPO Radio 2. In 2018 verdween het uit de lijst, maar in 2019 kreeg het opnieuw aandacht na een oproep van boerenorganisatie Team Agro NL om onder meer dit nummer in de lijst te stemmen om de boerenprotesten die op dat moment plaatsvonden te steunen. De actie werd een succes en het nummer keerde dat jaar terug in de lijst op plaats 473.
Radio 2 Top 2000
Single uit 2014
Nummer van Daniël Lohues
|
3426557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Triphassa%20vulsalis
|
Triphassa vulsalis
|
Triphassa vulsalis is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Walker.
vulsalis
|
855458
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avansa
|
Avansa
|
Avansa (voorheen Vormingplus of Volkshogescholen) zijn dertien pluralistische sociaal-culturele organisaties die Vlaanderen voorzien van vorming voor volwassenen. In Nederland gebruikt men voor hetzelfde soort opzet de term volksuniversiteit.
Geschiedenis
Na de Tweede Wereldoorlog kwamen er in navolging van de Scandinavische volkshogeschool ook in Vlaanderen vernieuwing van de oubollige volksopvoeding. In 1952 werd de Stichting Lodewijk de Raet opgericht die zich richtte op op cursussen rond federalisme en nationale cultuur. Daarna volgden instellingen met meer nadruk op persoonlijke ontwikkeling en verantwoordelijkheidsbesef. In 1956 begon het Europees en Internationaal Vormingscentrum Ryckevelde en vanaf 1959 bood ook de Blankaart vormingstrajecten.
In de jaren 60 volgden meer volkshogescholen met nadruk op informeren en vormen van burgers. Volwassenen konden inschrijven voor een activiteit of losstaande cursus om iets bij te leren over een onderwerp dat hen interesseert. De lessenreeksen (bijvoorbeeld vijf lessen) focussen op vrije tijdsbesteding (koken, dansen, mediawijsheid en cultuur) met specifieke aandacht voor kansengroepen. Deze vzw's vormden een netwerk dat gescheiden is van het scholennet met gesubsidieerd dag- en avondonderwijs. Het avondonderwijs is daar eveneens bedoeld voor volwassenen, maar loopt altijd over volledige schooljaren in een Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO). Die worden betoelaagd door het ministerie van Onderwijs terwijl de volkshogescholen werden gesteund door het ministerie van Cultuur en soms bijkomend door de provincie of de gemeente.
In 2003 leidde besparingsijver van de overheid in het sociaal-cultureel werk tot een verplichte fusie van de volkshogescholen tot dertien Vormingplus-centra. Bepaalde ideologische tegenstellingen werden opgegeven doordat moest worden samengewerkt onder dezelfde noemer (Vormingplus) waarbij een kleine minderheid hun onafhankelijkheid konden behouden.
Op 2 oktober 2017 keurde de Vlaamse Regering een 'nieuw' decreet goed voor de subsidiëring en erkenning van het sociaal-cultureel volwassenenwerk. Vanaf 1 januari 2018 wordt een sociaal-culturele organisatie gedefinieerd als "een missie- en waardegedreven organisatie die bijdraagt tot een democratische, duurzame, inclusieve en solidaire samenleving door de verbindende, de kritische en de laboratoriumrol actief op te nemen. Ze ontwikkelt, al dan niet in samenwerking met andere organisaties, sociaal-culturele praktijken voor en met volwassenen die relevant zijn voor de samenleving en die de vertaling vormen van een eigen weloverwogen integratie van twee of meer functies, namelijk de cultuurfunctie, de leerfunctie, de maatschappelijke bewegingsfunctie en de gemeenschapsvormende functie. Deze sociaal-culturele praktijken spelen zich grotendeels af binnen de vrije tijd van volwassenen." In februari 2021 werd deze vernieuwde kernopdracht gekoppeld aan een nieuwe naam voor de dertien centra: Avansa. Het motto 'samen naar beter' maakt duidelijk dat het over meer gaat dan enkel vorming.
Externe links
Officiële website - portaalwebsite met doorverwijzing naar de 13 Avansa-centra.
sociaalcultureel.be - officiële site van het ASCW (Agentschap Sociaal-Cultureel Werk).
socius.be - steunpunt van de sector.
defederatie.org - belangenbehartiger van de sector.
Onderwijs binnen de Vlaamse Gemeenschap
Culturele organisatie in Vlaanderen
|
5724355
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Colby%20Minifie
|
Colby Minifie
|
Colby Minifie (New York, 31 januari 1992) is een Amerikaans actrice. Ze speelde in diverse films en series, waaronder The Greatest, The Boys en Fear the Walking Dead.
Filmografie
Film
2009: The Greatest, als Latent
2009: The Winning Season, als tiener
2010: Beware the Gonzo, als Melanie
2012: Camilla Dickinson, als Louisa
2013: Deep Powder, als Snack
2016: Don't Think Twice, Audience Neil
2017: Submission, als Ruby
2018: Radium Girls, als Doris
2020: I'm Thinking of Ending Things, als Yvonne
Televisie
2009: Law & Order, als Sarah
2011: Glee, als jonge Sue Sylvester
2011: Eden, als Sue
2012: Nurse Jackie, als Blithe
2013: Law & Order: Special Victims Unit, als Lindsay Bennett
2013: The Blacklist, als meisje in de trein
2014: The Michael J. Fox Show, als Margot
2014: Black Box, als Maddy Temko
2015: Jessica Jones, als Robyn
2018: Dietland, als Jasmine
2018: The Marvelous Mrs. Maisel, als Ginger
2019: Blindspot, als Ginny Kelling
2019-heden: The Boys, als Ashley Barrett
2019-2021: Fear the Walking Dead, als Virginia
2022: The Boys Presents: Diabolical, als Ashley Barrett
2023: Gen V, als Ashley Barrett
Theater
2005: The Pillowman, als Girl/Boy understudy
2012: Close Up Space, als Harper
2014: Punk Rock, als Lilly
2016: Long Day's Journey into Night, als Cathleen
2017: ''Six Degrees of Separation, als Tess
Externe link
Amerikaans acteur
|
3189694
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dentalium%20tomlini
|
Dentalium tomlini
|
Dentalium tomlini is een Scaphopodasoort uit de familie van de Dentaliidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Melvill.
Dentaliidae
|
3042547
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hegesinus
|
Hegesinus
|
Hegesinus is een geslacht van vliegen (Brachycera) uit de familie van de sluipvliegen (Tachinidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1964 door Reinhard.
Sluipvliegen
|
2868928
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stygnomma%20pecki
|
Stygnomma pecki
|
Stygnomma pecki is een hooiwagen uit de familie Stygnommatidae.
Stygnommatidae
|
5673399
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Don%20Wilson
|
Don Wilson
|
Don Wilson (Alton, 10 september 1954), bijgenaamd The Dragon, is een Amerikaans kickbokser en acteur.
Biografie
Wilson werd geboren in Alton uit een Japanse moeder en een Amerikaanse vader en groeide op in Florida. Hij begon in de jaren 1970 met kickboksen en werd een van de succesvolste Amerikaanse kickboksers aller tijden. Hij was een van de weinige Amerikaanse kickboksers uit die periode die vechters uit Thailand uitdaagde en het tegen hen opnam in muay Thai-regels. Hij won talloze titels, waaronder elf wereldtitels (inclusief de bonden IKF, WKA, ISKA, STAR en PKO).
Na een aantal kleine bijrollen kreeg Wilson de hoofdrol in de film Bloodfist in 1989, die werd geproduceerd door Roger Corman. Sindsdien was hij de ster in talloze B-actiefilms, waarvan hij er enkele ook zelf produceerde. Deze omvatten ook zeven vervolgen op zijn eerste film Bloodfist. Hij maakte een korte verschijning in Batman Forever (1995).
Filmografie
Say Anything... (1989)
Bloodfist (1989)
Bloodfist II (1990)
Ring of Fire (1991)
Future Kick (1991)
Bloodfist III: Forced to Fight (1992)
Blackbelt (1992)
Bloodfist IV: Die Trying (1992)
Ring of Fire II: Blood and Steel (1993)
Magic Kid (1993)
Red Sun Rising (1994)
CyberTracker (1994)
Bloodfist V: Human Target (1994)
Bloodfist VI: Ground Zero (1995)
Ring of Fire 3: Lion Strike (1995)
Batman Forever (1995)
Bloodfist VII: Manhunt (1995)
Cyber-Tracker II (1995)
Night Hunter (1996)
Bloodfist VIII: Trained to Kill (1996)
Hollywood Safari (1997)
Inferno (1997)
Stealing Harvard (2002)
18 Fingers of Death! (2006)
The Scorpion King 4: Quest for Power (2015)
Diamond Cartel (2015)
The Martial Arts Kid (2015)
Showdown in Manila (2016)
Externe links
Amerikaans acteur
Amerikaans kickbokser
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.