id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
1116187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Margecany
|
Margecany
|
Margecany (Hongaars:Margitfalva) is een Slowaakse gemeente in de regio Košice, en maakt deel uit van het district Gelnica.
Margecany telt 2020 inwoners.
Gemeente in Gelnica
|
3466270
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Othresypna%20plaga
|
Othresypna plaga
|
Othresypna plaga is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1900 door Leech.
plaga
|
3036772
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mainvoetbalkampioenschap%201918/19
|
Mainvoetbalkampioenschap 1918/19
|
In 1918/19 werd een officieus kampioenschap gespeeld van de Maincompetitie gespeeld, dat georganiseerd werd door de Zuid-Duitse voetbalbond.
De competitie werd gespeeld in de herfst van 1918 en in de lente van 1919. Er was geen verdere eindronde meer vanwege de inmiddels afgelopen Eerste Wereldoorlog.
Eindstand Herfst
Finaleronde
Eindstand Lente
Externe links
fussball-historie
Euroleagues
Mainvoetbalkampioenschap
Duits competitievoetbal 1918/19
|
930608
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andante%20festivo%20%28Sibelius%29
|
Andante festivo (Sibelius)
|
Andante Festivo (JS34a) is een eendelige compositie van Jean Sibelius. Er zijn twee versies: de oorspronkelijke voor strijkkwartet en de bewerking voor strijkorkest.
Voor Sibelius’ doen klinkt de compositie optimistisch. Het stuk bevat elementen die lijken op het hoofdthema uit de 9e symfonie van Dvorak Uit de nieuwe wereld, met name de hymnische melodische frasen die in elkaar overlopen.
Versie voor strijkkwartet
De oorspronkelijk versie voor strijkkwartet is geschreven in 1922 in opdracht ter gelegenheid van de viering van een 25-jarig jubileum van de Säynätsalo zaagfabriek nabij Jyväskylä, Finland (de originele opdracht was overigens het schrijven van een cantate). De eerste uitvoering vond plaats in Jyväskylä, op 28 december 1922.
In 1929, bij de bruiloft van Sibelius’ nicht Riitta Sibelius, werd het werk uitgevoerd door twee strijkkwartetten. Het is niet bekend of Sibelius nog wijzigingen aanbracht voor deze uitvoering.
Versie voor strijkorkest
In de jaren dertig luisterde Sibelius veel naar de radio. Hij stoorde zich aan de slechte geluidsweergave van de toenmalige luidsprekers, waardoor hij het idee opvatte dat je voor radio misschien anders zou moeten componeren dan voor een liveconcert. Hij besloot dit in de praktijk te brengen toen zijn vriend Olin Downes, criticus van de New York Times, hem vroeg om een stuk te dirigeren op de radio bij wijze van Finse groet aan de wereld ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling in New York. Hij bewerkte toen het Andante festivo tot een versie voor strijkers en pauken (1938). De première van deze versie was een rechtstreekse radio-uitzending op 1 januari 1939 gespeeld door The Radio Orchestra onder leiding van de componist zelf. Dat was de eerste en de laatste keer dat de 73-jarige Sibelius wilde dirigeren na een onderbreking van meer dan 10 jaar. Het is ook de enige bewaard gebleven opname van een orkestwerk van Sibelius onder leiding van de componist zelf.
Bronnen
Andante festivo op www.sibelius.fi
Compositie van Jean Sibelius
0 Sibelius
|
643978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Duinsilenekokermot
|
Duinsilenekokermot
|
De duinsilenekokermot (Coleophora galbulipennella) is een nachtvlinder uit de familie van de zakmotten. De vlinder heeft een spanwijdte van 15 tot 17 millimeter.
De waardplanten van deze vlinder zijn oorsilene en nachtsilene. De rupsen leven in kokertjes en eten van het binnenste van de bladeren van genoemde planten, waardoor karakteristieke witte venstertjes ontstaan.
De soort wordt daarom wel tot de bladmineerders gerekend.
Nederland en België
In Nederland is de vlinder vrij zeldzaam en is o.a. bekend van het zeedorpenlandschap in de duinen van Noord-Holland. In België is de soort zeer zeldzaam. De vliegtijd is in augustus. De rupsen zijn in mei en juni het grootst.
Externe link
Kokermotten
Dier uit het Palearctisch gebied
|
2069730
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Corydalus%20crossi
|
Corydalus crossi
|
Corydalus crossi is een insect uit de familie Corydalidae, die tot de orde grootvleugeligen (Megaloptera) behoort. De soort komt voor in Venezuela.
Grootvleugeligen
Endemisch dier uit Venezuela
|
1793192
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yoshiharu%20Habu
|
Yoshiharu Habu
|
Yoshiharu Habu (Japans: 羽生善治, Habu Yoshiharu) (Tokorozawa, 27 september 1970) is een Japans professioneelshogi-speler en een schaak-FIDE meester (FM). Zijn leraar is Tatsuya Futakami.
Biografie
Habu werd een professional in 1985. Hij werd gepromoveerd in 1994.
In 1996 beheerste hij alle 7 belangrijke titels (Ryu-oh, Meijin, Kisei, Oi, Oza, Kioh en Osho).
Habu geldt als een van de beste schakers in Japan, met een Elo-rating van 2404 (april 2009).
Promotie geschiedenis
1982, 2 december: 6-kyu
1983, 2 februari: 5-kyu (6 overwinningen, 3 verliezen)
1983, 28 maart: 4-kyu (6 overwinningen, geen verliezen)
1983, 11 mei: 3-kyu: (6 overwinningen, geen verliezen)
1983, juli 7: 2-kyu: (6 overwinningen, geen verliezen)
1983, 24 augustus: 1-kyu: (6 overwinningen, geen verliezen)
1984, januari 11: 1-Dan (12 overwinningen, 4 verliezen)
1984, 10 september: 2-Dan (14 overwinningen, 5 verliezen)
1985, 25 april: 3-Dan (12 overwinningen, 4 verliezen)
1985, 12 december: 4-Dan (13 overwinningen, 4 verliezen)
1988, april 1: 5-dan (vanwege C1-klasse Meijinsen promotie)
1989, 1 oktober: 6-dan (als de Ryu-oh uitdager)
1990, 1 oktober: 7-dan (zijnde Ryu-oh titel houder zelf)
1993, april 1: 8-dan (toegetreden A-klasse Meijinsen)
1994, april 1: 9-Dan (speciale promotie)
Titels en andere kampioenschappen
Titels
Ere titels: Life time (Eisen) Meijin, Kisei, Oi, Oza, Kioh, Osho.
Niet-titel toernooi
Referenties
Biografie en interview van The Japan Times Online
Interview van chessbase.com
Japans schaker
|
5097054
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centrale%20Monceau
|
Centrale Monceau
|
Centrale Monceau, bij urbexers gekend als Power Plant IM, is een voormalige elektriciteitscentrale in Monceau-sur-Sambre, deel van de Belgische gemeente Charleroi. De centrale is sinds 2007 buiten gebruik. Op de linkeroever van de Samber zijn de machinegebouwen bewaard, op de rechteroever de koeltoren van de centrale.
Geschiedenis
De centrale werd gebouwd in 1921 door de Charbonnage de Monceau Fontaine en draaide op steenkool. Tijdens het interbellum bracht een uitbreiding het vermogen op 27 MW en rond 1930 op 47 MW. De moderne centrale, aangestookt met gepulveriseerde kolen, werd in de jaren 1938-40 geselecteerd voor de experimenten van ingenieur Albert De Smaele met het verbranden van schlamme (een vochtig restproduct met nogal wat inerte assen). Door het welslagen zou dit procédé zich in België gaan verspreiden.
In 1950 werd een nieuwe centrale in gebruik genomen naast de oude. De fabrieksgebouwen, ontworpen door F. en L. Vandenbroucke, bestonden uit drie bakstenen volumes van afnemende hoogte, met grote glaspartijen. De koeltoren bevond zich aan de overzijde van de Samber (rechteroever). Een haast identieke centrale werd in 1953 gebouwd in Marchienne-au-Pont bij kolenzetel 19 (Saint-Martin), waar de Charbonnage de Monceau Fontaine sinds 1912 ook elektriciteit produceerde. Beide vestigingen werden uitgebaat door Intercom (later opgegaan in Electrabel). Bij een nieuwe uitbreiding in 1964 werden de fabrieksgebouwen te Monceau ruim verdubbeld door een grijze aanbouw.
In de jaren 1970 werd de centrale verder uitgebreid waardoor ze ook kon draaien op aardgas. Tegen 1977 was de centrale de voornaamste elektriciteitscentrale in de regio van Charleroi.
Na een rapport, waaruit bleek dat de centrale verantwoordelijk was voor 10% van de uitstoot van koolstofdioxide in België, protesteerde Greenpeace tegen de centrale. De centrale, die toen 92 MW vermogen had, werd in 2007 gesloten. De 57 meter hoge koeltoren vormt een opvallende landmark en wordt vaak bezocht door urban explorers. Hij diende als filmlocatie tijdens de opnames van De premier.
Zie ook
Lijst van elektriciteitscentrales in België
Centrale Marchienne
Literatuur
S.A. INTERCOM, Centrale électrique de Monceau-sur-Sambre, 1987
Monceau
Monceau
Bouwwerk in Charleroi
Economie in Charleroi
|
3748192
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chrysis%20emarginatula
|
Chrysis emarginatula
|
Chrysis emarginatula is een vliesvleugelig insect uit de familie van de goudwespen (Chrysididae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1808 door Spinola.
Goudwespen
|
898682
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hay%20Shire%20Council
|
Hay Shire Council
|
Hay Shire Council is een Local Government Area (LGA) in de Australische deelstaat Nieuw-Zuid-Wales.
Local Government Area in Nieuw-Zuid-Wales
|
2912870
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bassus%20clausiellus
|
Bassus clausiellus
|
Bassus clausiellus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Sharkey in 1998.
clausiellus
|
3687623
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ochlerotatus%20eucephalaeus
|
Ochlerotatus eucephalaeus
|
Ochlerotatus eucephalaeus is een muggensoort uit de familie van de steekmuggen (Culicidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Dyar.
eucephalaeus
|
3488665
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tanyostethium%20elongatum
|
Tanyostethium elongatum
|
Tanyostethium elongatum is een vliesvleugelig insect uit de familie Mymaridae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1990 door Yoshimoto.
Mymaridae
|
5799691
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ingenious%20devices
|
Ingenious devices
|
Ingenious devices is een studioalbum van Big Big Train.
Inleiding
Het album bevat op anderhalve minuut na geen nieuwe muziek. Leider Gregory Spawton zag door meer financiële armslag de mogelijkheid om een drietal liedjes een nieuw en uitgebreider arrangement geven. Ze hebben een gezamenlijk thema, de technische vooruitgang van de mens. Het eerste East coast rider (trein), dat afkomstig is van English Electric Part Two was in de loop der jaren al voorzien van een nieuw slot. Toetsenist Danny Manners, gitarist Dave Gregory en zanger David Longdon maakten er een ander nummer van. In de ogen van Spawton kon Brooklands (2015, raceauto) van Folklore ook wel een opknapbeurt gebruiken. Van de drie tracks werd Voyager (Voyager 1) van Grand tour al opgenomen met een groter budget; er was geld voor een strijkorkestje. Opzet was de drie nummers in zijn geheel opnieuw op te nemen. Voordat die een aanvang kon nemen overleed zanger David Longdon. Als gevolg daarvan werd het treinnummer opnieuw ingespeeld, Longdons stem werd vanuit andere opnamen gehaald. De raceauto werd deels opnieuw opgenomen met strijkorkestje. Deze twee nummers en Voyager werden opnieuw gemixt.
Toegevoegd werden track 2 en 5. Track 5 Atlantic cable (communicatiekabel) is afkomstig van Common ground werd opgenomen tijdens een concert in september 2022, waarbij een nieuwe samenstelling van de band is te horen na het overlijden van Longdon en vertrek van onder andere Gregory.
De platenhoes was opnieuw van Sarah Ewing en Steve Vantsis.
Musici
Big Big Train (tracks 1,3,4)
Nick D'Virgilio – drumstel, percussie, zang
Dave Gregory – gitaar
Rachel Hall – viool, zang
David London – zang, dwarsfluit
Danny Manners – toetsinstrumenten
Rikard Sjöblom – gitaar, zang
Gregory Spawton – basgitaar, baspedalen
Dave Desmond – trombone
Ben Godfrey – trompet, kornet
Nick Stones – hoorn
John Storey – eufonium
Jon Truscott – tuba
Abbey Road string section
Big Big Train (track 2, 5)
Alberto Bravin – zang, toetsinstrumenten
Nick D'Virgilio – drumstel, zang
Dave Foster – gitaar
Oskar Holldorff – toetsinstrumenten
Clare Lindley – viool, zang
Rikard Sjöblom – gitaar, toetsinstrumenten, zang
Gregory Spawton – basgitaar, basgitaren
koperarrangementen van Dave Desmond
Muziek
Nasleep
Na uitgifte van het album kwam het bericht dat Big Big Train een platencontract kreeg bij het platenlabel InsideOut Music. Ook deed Big Big Train Cultuurpodium Boerderij aan tijdens een nieuwe tournee (The journey continues). Foster is dan alweer ingewisseld voor de Italiaanse gitariste Maria Barbieri.
Muziekalbum uit 2023
Muziekalbum van Big Big Train
|
2218458
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hydroptila%20artesa
|
Hydroptila artesa
|
Hydroptila artesa is een schietmot uit de familie Hydroptilidae. De soort komt voor in het Nearctisch gebied.
Schietmot uit het Nearctisch gebied
|
46533
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanaalcodering
|
Kanaalcodering
|
Kanaalcodering is een methode in de informatietechnologie die als doel heeft het bewerkstelligen van betrouwbaar verzenden van gegevens over een onbetrouwbaar kanaal, of opslag van gegevens op een 'onbetrouwbaar' medium.
Bij eenvoudige kanalen die slechts gehinderd worden door additieve ruis, kan dit doel worden bewerkstelligd door de te verzenden gegevens te representeren door signalen die een voldoend grote afstand, volgens een relevante metriek, ten opzichte van elkaar hebben. Hiertoe wordt redundantie aangebracht in het digitale signaal of het digitale databestand. Deze redundantie wordt in het geval van een binaire informatiebron in het algemeen door het toevoegen van bits aan het digitale signaal verwezenlijkt. De afstandsmaat die vaak gebruikt wordt voor digitale signalen die over onbetrouwbare kanalen worden verzonden is de hammingafstand.
De redundantie in het verzonden signaal maakt detectie en foutcorrectie mogelijk. Foutcorrectie wordt uitgevoerd door te bepalen welke reeks gegevens-eenheden, welke reeks bits, de grootste waarschijnlijkheid heeft om oorspronkelijk te zijn verzonden of opgeslagen. Een elementair voorbeeld van kanaalcodering is het drie maal uitzenden van ieder bit. In plaats van '0' en '1' zendt men dus '000', respectievelijk '111'. Als op het kanaal een van deze drie bits verkeerd wordt ontvangen, dan kan de fout nog correct worden hersteld. De coderingstheorie houdt zich bezig met de wiskundige achtergronden van fouten corrigerende kanaalcodes. Fundamenteel werk is verricht door Claude Shannon in 1948, die capaciteitsgrenzen berekende voor een transmissie zonder fouten.
De betrouwbaarheid van realistische transmissiekanalen wordt mede vergroot door het toepassen van lijncodering. Lijncodering, soms ook wel kanaalcodering genoemd, is een vorm van codering die niet direct gericht is op foutencorrectie, maar op het versterken van andere technische eigenschappen zoals synchronisatie. Door het toepassen van lijncodering neemt de kans dat fouten optreden af. Bij realistische kanalen is het bijvoorbeeld niet gewenst om lange rijen opeenvolgende nullen of enen te verzenden, omdat de ontvanger dan problemen kan krijgen met de synchronisatie. Lijncodering kan ervoor zorgen dat er een bepaald maximum zit in het aantal achtereenvolgens verstuurde nullen of enen.
Kanaalcodering moet niet met broncodering worden verward. Bij broncodering wordt redundantie juist geëlimineerd met als doel efficiënt van de geheugenruimte en transmissie-kanalen gebruik te kunnen maken. Zo is er in veel audiosignalen een zekere 'trend' in het signaal aanwezig: er zijn minder bits nodig als alleen de afwijkingen ten opzichte van deze berekenbare trend daadwerkelijk worden overgestuurd.
In de meeste communicatiesystemen wordt er aan de zendzijde eerst broncodering toegepast, vervolgens kanaalcodering en ten slotte lijncodering. Er zijn ook mengvormen waarbij kanaal- en lijncode samengevoegd zijn.
Computernetwerk
Informatietheorie
Telecommunicatie
|
1349534
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bezi
|
Bezi
|
Bezi is een plaats (község) en gemeente in het Hongaarse comitaat Győr-Moson-Sopron. Bezi telt 419 inwoners (2001).
Plaats in Hongarije
|
1987292
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Riach%C3%A3o%20%28Maranh%C3%A3o%29
|
Riachão (Maranhão)
|
Riachão is een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Maranhão. De gemeente telt 21.672 inwoners (schatting 2009).
Gemeente in Maranhão
|
3293352
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anomalotinea%20gardesanella
|
Anomalotinea gardesanella
|
Anomalotinea gardesanella is een vlinder uit de familie echte motten (Tineidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1950 door Hartig.
De soort komt voor in Europa.
Echte motten
Dier uit het Palearctisch gebied
|
2235089
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euphylidorea%20meigenii
|
Euphylidorea meigenii
|
Euphylidorea meigenii is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
Euphylidorea
Steltmug uit het Palearctisch gebied
|
2632363
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andrena%20burkelli
|
Andrena burkelli
|
Andrena burkelli is een vliesvleugelig insect uit de familie Andrenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Bingham.
Zandbij
|
2481787
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Drymelater%20apicalis
|
Drymelater apicalis
|
Drymelater apicalis is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door W.J. Macleay.
Kniptorren
|
393792
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Claut
|
Claut
|
Claut is een gemeente in de Italiaanse provincie Pordenone (regio Friuli-Venezia Giulia) en telt 1135 inwoners (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 166,3 km², de bevolkingsdichtheid is 7 inwoners per km².
Demografie
Claut telt ongeveer 538 huishoudens. Het aantal inwoners daalde in de periode 1991-2001 met 11,0% volgens cijfers uit de tienjaarlijkse volkstellingen van ISTAT.
Geografie
Claut grenst aan de volgende gemeenten: Barcis, Chies d'Alpago (BL), Cimolais, Erto e Casso, Forni di Sopra (UD), Forni di Sotto (UD), Frisanco, Pieve d'Alpago (BL), Tramonti di Sopra.
Externe link
http://www.comune.claut.pn.it
Gemeente in Pordenone
|
5428361
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stemonitis
|
Stemonitis
|
Stemonitis is een kenmerkend geslacht van slijmzwammen uit de orde Stemonitida. Het geslacht Stemonitis omvat ongeveer 20 soorten wereldwijd. Voor Midden-Europa zijn ongeveer tien soorten gespecificeerd. De typesoort is Stemonitis fusca.
Kenmerken
Vruchtlichamen worden gekenmerkt door de hoge bruine sporangia, ondersteund door slanke stelen, die in trossen groeien op rottend hout. Ze groeien dicht opeengepakt in groepen. De vliezige basis (hypothallus) is membraanachtig en goed ontwikkeld. De steel is bij alle soorten aanwezig en hol. In doorvallend licht lijkt het roodbruin tot zwartbruin. Het gaat altijd in de columella. Dit loopt meestal naar de punt van het vruchtlichaam, waar het zich meestal vertakt in de hoofdhuid. De columella lijkt ook roodbruin tot zwart in doorgelaten licht.
De bedekkende peridia verdwijnt bij het rijpen van de vruchtlichamen en is nauwelijks waarneembaar. Het capillitium komt voort uit de gehele lengte van de columella. Het vormt een min of meer grofmazig, driedimensionaal netwerk en lijkt donker tot lichtbruin in het doorgelaten licht. Op de vertakkingspunten lopen de vezels vaak ver in elkaar over. Aan de oppervlakte verandert de hoofdhuid in een tweedimensionaal netwerk. De sporen verschijnen in massa roestbruin of donkerbruin tot zwart, in het doorgelaten licht violetbruin, grijsbruin, bruin, roodbruin tot bijna kleurloos. Het plasmodium is wit, geel of groengeel gekleurd. De typesoort is de Stemonitis fusca.
Geslachtsafbakening
De geslachten Stemonitopsis, Stemonaria en Comatricha zijn nauw verwant aan Stemonitis. De laatste heeft altijd typisch holle, homogene stelen en een compleet netwerk aan de oppervlakte. In Stemonaria en Comatrichia is er geen en in Stemonitopsis is er een fragmentarisch oppervlakte-netwerk. De steel is vezelig in Comatrichia en Stemonitopsis, in Stemonaria is hij meestal homogeen.
Verspreiding
De soorten uit dit geslacht komen over de hele wereld voor, behalve op Antarctica.
Taxonomie
Het geslacht werd voor het eerst beschreven door de Duitse botanicus Johann Gottlieb Gleditsch in 1753. Identificatie binnen het geslacht is moeilijk en kan alleen met vertrouwen worden uitgevoerd met behulp van een microscoop of door DNA-sequencing. Een fossiel exemplaar (in Birmaans barnsteen) is bekend uit het midden van het Krijt (99 miljoen jaar geleden).
Soorten
Vogens Index Fungorum telt het geslacht 21 soorten (peildatum februari 2023):
Stemonitidaceae
|
312098
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Erik%20Tjon%20Kie%20Sim
|
Erik Tjon Kie Sim
|
Erik Leopold Tjon Kie Sim (Paramaribo, 18 november 1936 – aldaar, 12 april 2009) was een Surinaams politicus en aannemer.
Erik Tjon Kie Sim was in het gezin de oudste van zeven kinderen, vijf zusters en een broer. Hij groeide op in Paramaribo aan de Ladesmastraat, in de volksmond bekend als Tingi Oekoe.
Hij vertrok in de jaren 50 naar Nederland. In het begin van de jaren zestig keerde hij terug naar Suriname. Nadat hij hier een korte tijd voor de Bruynzeel Suriname Houtmaatschappij N.V. had gewerkt vertrok hij weer naar Nederland om zijn studie af te ronden. Hij keerde terug als bouwkundig ingenieur en nam hier op een gegeven moment het Bouwbedrijf Tjon Kie Sim van zijn vader over en maakte er de NV Aannemingsmaatschappij Tjon Kie Sim van.
Onder zijn supervisie werden grote bouwwerken geleverd, waaronder Hotel Krasnapolsky, het Onafhankelijkheidshotel en de apotheek van het Academisch Ziekenhuis (AZ). Ook bouwde zijn bedrijf de nieuwe gedeeltes van het AZ en het Sint Vincentius Ziekenhuis, 600 volkswoningen op Flora, Sura-woningen op Hannaslust en een lanceerplatform op de raketbasis in Kourou.
Van 1982 werd hij minister van Opbouw, Natuurlijke Hulpbronnen en Energie, later hernoemd tot Natuurlijke Hulpbronnen en Energie (NHE). In februari 1984 trad een nieuw kabinet aan met Wim Udenhout als premier en minister van Buitenlandse Zaken terwijl Tjon Kie Sim naast minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Energie ook minister van Openbare Werken, Telecommunicatie en Bouwnijverheid werd. Na een kabinetscrisis in 1985 bleef Udenhout premier, maar Tjon Kie Sim volgde hem op als minister van Buitenlandse Zaken. Hiermee kon Udenhout zich meer richten op de coördinerende taak binnen de ministerraad. Als NHE-minister zorgde hij ervoor dat de Surinaamse tijd een half uur vooruit werd gezet zodat deze nu overeenkomt met de tijd in Frans-Guyana en het deel van Brazilië dat aan Suriname grenst.
Eind februari 1986 diende Erik Tjon Kie Sim zijn ontslag in bij het het militair gezag en begin maart werd Henk Herrenberg, diplomaat en tot dan kabinetschef van Desi Bouterse, door waarnemend president Ramdat Misier beëdigd tot minister van Buitenlandse Zaken.
Van 1998 tot 2000 was hij voorzitter van de Raad van Commissarissen van de Staatsolie Maatschappij Suriname.
Naast zijn beroeps- en politieke carrière was hij tot zijn laatste dagen ook als sportmanager in de Surinaamse samenleving actief. Onder zijn voorzitterschap van 1972 tot 1979 was de voetbalvereniging SV Transvaal nationaal- en internationaal in CONCACAF verband succesvol. Verder werd Tjon Kie Sim in 1996 gekozen tot voorzitter van de Surinaamse Voetbalbond, maar bedankte binnen een jaar. In de jaren 90 werd hij ook opgenomen in het bestuur van het Surinaams Olympisch Comité onder leiding van professor Baltus Oostburg.
Erik Tjon Kie Sim overleed in 2009 op 72-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker in het Sint Vincentius Ziekenhuis.
Surinaams ondernemer
Surinaams minister
Surinaams voetbalbestuurder
Olympisch bestuurder
|
2480133
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cardiorhinus%20collaris
|
Cardiorhinus collaris
|
Cardiorhinus collaris is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1904 door Schwarz.
collaris
|
3534497
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eneopteroides%20tobago
|
Eneopteroides tobago
|
Eneopteroides tobago is een rechtvleugelig insect uit de familie krekels (Gryllidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Otte & Perez-Gelabert.
Krekels
|
2537439
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Begraafplaats%20Oud-Zuilen
|
Begraafplaats Oud-Zuilen
|
De Begraafplaats Oud-Zuilen is een eind-18e-eeuwse begraafplaats in het Nederlandse dorp Oud-Zuilen.
De begraafplaats is in 1781 gesticht door Willem René van Tuyll van Serooskerken als particuliere buitenbegraafplaats op diens landgoed ter hoogte van Slot Zuylen, welke met ingang van 18 maart 1782 in gebruik werd genomen. In die tijd was het een van de eerste in haar soort. De begraafplaats is aangelegd voor de familie Van Tuyll van Serooskerken en andere belangstellenden. Een bekend persoon die hier is begraven is de pionier in de Nederlandse oogheelkunde F.C. Donders.
De ingangspartij van de begraafplaats en het ommuurde deel van de familiebegraafplaats van de familie van Tuyll van Serooskerkenals zijn gewaardeerd als rijksmonument.
Afbeeldingen
Externe link
Geschiedenis begraafplaats op website begraafplaats Oudzuilen.nl
Noten
Oud-Zuilen
Rijksmonument in Stichtse Vecht
|
5242608
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bathanthidium%20hainanense
|
Bathanthidium hainanense
|
Bathanthidium hainanense is een vliesvleugelig insect uit de familie Megachilidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door Niu, Wu en Zhu.
Megachilidae
|
785919
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/D%C3%A4ttlikon
|
Dättlikon
|
Dättlikon is een gemeente en plaats in het Zwitserse kanton Zürich, en maakt deel uit van het district Winterthur.
Dättlikon telt 620 inwoners.
Bevolkingsontwikkeling
Externe link
Gemeente in Zürich
|
3327450
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trigonotoma%20bhamoensis
|
Trigonotoma bhamoensis
|
Trigonotoma bhamoensis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1889 door Bates.
bhamoensis
|
1918843
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Senoculus
|
Senoculus
|
Senoculus is een geslacht van spinnen uit de familie Senoculidae.
Soorten
Het geslacht kent de volgende soorten:
Senoculus albidus (F. O. P.-Cambridge, 1897)
Senoculus barroanus Chickering, 1941
Senoculus bucolicus Chickering, 1941
Senoculus cambridgei Mello-Leitão, 1927
Senoculus canaliculatus F. O. P.-Cambridge, 1902
Senoculus carminatus Mello-Leitão, 1927
Senoculus darwini (Holmberg, 1883)
Senoculus fimbriatus Mello-Leitão, 1927
Senoculus gracilis (Keyserling, 1879)
Senoculus guianensis Caporiacco, 1947
Senoculus iricolor (Simon, 1880)
Senoculus maronicus Taczanowski, 1872
Senoculus minutus Mello-Leitão, 1927
Senoculus monastoides (O. P.-Cambridge, 1873)
Senoculus nigropurpureus Mello-Leitão, 1927
Senoculus penicillatus Mello-Leitão, 1927
Senoculus planus Mello-Leitão, 1927
Senoculus plumosus (Simon, 1880)
Senoculus prolatus (O. P.-Cambridge, 1896)
Senoculus proximus Mello-Leitão, 1927
Senoculus purpureus (Simon, 1880)
Senoculus robustus Chickering, 1941
Senoculus rubicundus Chickering, 1953
Senoculus rubromaculatus Keyserling, 1879
Senoculus ruficapillus (Simon, 1880)
Senoculus scalarum Schiapelli & Gerschman, 1958
Senoculus silvaticus Chickering, 1941
Senoculus tigrinus Chickering, 1941
Senoculus uncatus Mello-Leitão, 1927
Senoculus wiedenmeyeri Schenkel, 1953
Senoculus zeteki Chickering, 1953
Senoculidae
|
5428656
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%27t%20Zand%20%28Hattem%29
|
't Zand (Hattem)
|
't Zand is een buurtschap ten westen van de IJssel, in het noordwesten van de Nederlandse gemeente Hattem, provincie Gelderland. Ten noorden van 't Zand ligt het dorp Zalk in de Overijsselse gemeente Kampen. Aan de west- en zuidzijde wordt de buurtschap begrensd door de A50 en de Zuiderzeestraatweg.
Voor voorzieningen als scholen en winkels zijn de bewoners aangewezen op de omliggende plaatsen.
Geografie van Hattem
|
3341636
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Abacetus%20lucifugus
|
Abacetus lucifugus
|
Abacetus lucifugus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1924 door Andrewes.
lucifugus
|
2654789
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tole%20sarsi
|
Tole sarsi
|
Tole sarsi is een geslacht van pissebedden uit de superfamilie Janiroidea. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Harriet Richardson. Tole sarsi is niet aan een familie toegewezen en wordt ondergebracht in de Janiroidea incertae sedis.
Janiroidea incertae sedis
|
2930665
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ipodoryctes%20rutilans
|
Ipodoryctes rutilans
|
Ipodoryctes rutilans is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Tang & Chen in 2011.
rutilans
|
2678887
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nomada%20algira
|
Nomada algira
|
Nomada algira is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1883 door Mocsáry.
algira
|
2601533
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heterocerus%20rufoincertus
|
Heterocerus rufoincertus
|
Heterocerus rufoincertus is een keversoort uit de familie oevergraafkevers (Heteroceridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door R. Charpentier.
Oevergraafkevers
|
3649742
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lubuk%20Sanai%20II
|
Lubuk Sanai II
|
Lubuk Sanai II is een bestuurslaag in het regentschap Muko-Muko van de provincie Bengkulu, Indonesië. Lubuk Sanai II telt 660 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Bengkulu
|
2464266
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donkere%20waterjuffer
|
Donkere waterjuffer
|
De donkere waterjuffer (Coenagrion armatum) is een libellensoort uit de familie van de waterjuffers (Coenagrionidae), onderorde juffers (Zygoptera).
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1840 als Agrion armatum gepubliceerd door Toussaint von Charpentier.
Kenmerken
De donkere waterjuffer is tussen de 31 en 34 millimeter lang. De soort is zeer donker gekleurde maar heeft contrasterende lichte delen aan het begin en aan het einde van het achterlijf.
De mannelijke exemplaren hebben een geheel donkere achterlijfssegmenten. Het borststuk is lichter van kleur. Het begin van het achterlijf en de top van het achterlijf kunnen blauw zijn, maar hebben vaak een groene zweem. Dit levert een kenmerkende turkooizen kleur op. In het lichtgekleurde segment 9 staat een zwarte, bekervormige figuur. Schouderstrepen ontbreken of zijn sterk gereduceerd. De onderste achterlijfsaanhangselen zijn opvallend lang en breed, met het blote oog goed zichtbaar.
De vrouwelijke exemplaren hebben lichte delen op borststuk maar het begin van het achterlijf en de topvan achterlijf zijn lichtblauw tot groen, soms roze gekleurd. Segment 2 is licht gekleurd met een spitse, vaak ruitvormige zwarte vlek en segment 8 is licht gekleurd met bekervormige zwarte vlek. Segmenten 4 tot en met 7 geheel donker gekleurd. De schouderstrepen normaal ontwikkeld.
De levenscyclus van de donkere waterjuffer duurt waarschijnlijk een jaar. De larven gaan volgroeid de winter in en sluipen in korte tijd uit van eind april tot half mei.
Vliegtijd
De donkere waterjuffer vliegt van eind april tot eind mei. De hoofdvliegtijd is zeer kort en sterk afhankelijk van het weer, meestal in de eerste helft van mei. De imago's vliegen goed verscholen tussen halfopen, in het water staande rietvegetatie. Behalve dat ze tussen de stengels makkelijk over het hoofd zijn te zien, gaan ze schuil tussen een meestal veel grotere groep variabele waterjuffers. Eitjes worden in tandem afgezet op drijvende en ondergedoken planten.
Verspreiding
De soort komt voor in Armenië, Finland, Georgië, Duitsland, Nederland, Polen, Rusland en Zweden. In het Verenigd Koninkrijk is de libel uitgestorven. Op de Nederlandse Rode lijst (libellen) van 2004 gold de donkere waterjuffer nog als verdwenen, maar op de lijst van 2015 is de status veranderd in ernstig bedreigd. Rond het jaar 2000 werd de soort, die in Nederland verdwenen was, herontdekt op een aantal locaties in de Weerribben, waar in de jaren erop ook andere plekken werden gekoloniseerd.
Waterjuffers
Dier uit het Palearctisch gebied
IUCN-status niet bedreigd
|
3282040
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cancellalata%20subumbrata
|
Cancellalata subumbrata
|
Cancellalata subumbrata is een vlinder uit de familie spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1956 door Fletcher D. S..
De soort komt voor in tropisch Afrika.
subumbrata
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
3880579
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoek%20%28Hempens%29
|
Hoek (Hempens)
|
Hoek (Fries: De Hoek) is een voormalige buurtschap in de gemeente Leeuwarden, in de Nederlandse provincie Friesland. Hoek lag ten noordoosten van het dorp Hempens en bestond uit enkele boerderijen aan de straat De Hoek, waarvan één uit 1930 met de naam Hoek .
Geografie van Leeuwarden
|
3467296
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centrogone%20purpurea
|
Centrogone purpurea
|
Centrogone purpurea is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Gaede.
purpurea
|
3480151
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Odontodes%20uniformis
|
Odontodes uniformis
|
Odontodes uniformis is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1956 door Berio.
uniformis
|
2924321
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chaoilta%20amestris
|
Chaoilta amestris
|
Chaoilta amestris is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Cameron in 1903.
amestris
|
4811244
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Olga%20Tschechowa
|
Olga Tschechowa
|
Olga Konstantinova Tschechowa (Russisch: Ольга Константиновна Чехова), oorspronkelijk Olga Konstantinovna von Knipper (Russisch: Ольга Константиновна Книппер) (Alexandropol, 26 april 1897 - München, 9 maart 1980) was een Russisch/Duitse actrice.
Jeugd en opleiding
Olga von Knipper werd in een uit Saarbrücken afkomstige Duitstalige familie, in Rusland geboren. Haar vader was ingenieur en promoveerde tot keizerlijke spoorwegminister. Haar jongere broer was de componist Lev Konstantinovitsj Knipper. Haar tante, de actrice Olga Knipper, was getrouwd met de Russische dramaturg Anton Tsjechov.
Ze studeerde tijdelijk beeldhouwen en medicijnen in Sint-Petersburg. Na een toneelopleiding bij Konstantin Stanislavski in Moskou speelde ze haar eerste rollen bij het Tsjechov-artiestentheater.
Carrière
Olga Tschechowa, die reeds in 1917/1918 in Rusland haar eerste filmervaring had opgedaan, emigreerde in 1921 naar Duitsland, werkte vervolgens in Berlijn als schilderes van affiches en werd in hetzelfde jaar ontdekt door Friedrich Wilhelm Murnau voor de film Schloß Vogelöd. Twee jaar later kreeg ze haar eerste hoofdrol in Nora van Henrik Ibsen. Haar toneeldebuut was in 1925 bij het Berlijnse Renaissance-Theater. In 1927 speelde ze in de Franse komedieverfilming Der Florentiner Hut (regie René Clair). In Engeland trad ze op in Moulin Rouge (1928, Ewald André Dupont). In 1928/1929 was ze co-producente van vijf films. Bij de laatste film Der Narr seiner Liebe, met in de hoofdrol Michail Tsjechov, was ze regisseuse. Naast Lilian Harvey werkte ze met een bijrol mee aan een van de eerste Duitse geluidsfilms, het lustspel Die Drei von der Tankstelle. Haar filmpartners waren Ewald Balser en Willy Birgel.
In 1930 kreeg ze de Duitse nationaliteit. In 1931 werd een door de Hongaarse regering uitgevaardigd verbod tot optreden opgeheven. Tschechowa werd ten tijde van het nationaalsocialisme de Grand Dame van de Duitse film. Ze acteerde in ongeveer 140 Duitse films, meestal in melodrama's. Haar regisseurs tot 1933 waren onder andere Max Ophüls, Willy Forst, Carl Froelich, Harry Piel, Erich Waschneck en Wolfgang Liebeneiner. In haar autobiografie verzweeg ze niet haar goede betrekkingen met Adolf Hitler en andere nazi-grootheden. Ze was vaak Hitlers tafeldame bij etentjes.
Na de Tweede Wereldoorlog richtte ze een eigen theater op in Berlijn, echter zonder grote successen, en een eigen filmmaatschappij. Haar rollentype veranderde van de wereldse dame, die ze nog vertolkte in Burgtheater (1936) en Andreas Schlüter (1942), tot wilskrachtige vrouw en moeder.
Verdere werkzaamheden
Tschechowa was sinds 1937 gediplomeerd schoonheidsspecialiste, runde ook een schoonheidssalon en opende in 1958 haar succesvolle schoonheidsfirma Olga-Tschechowa-Kosmetik, met vestigingen in München, Berlijn en Milaan.
Privéleven en overlijden
In 1914 trouwde ze met de acteur Michail Tsjechov, neef van de schrijver Anton Tsjechov. Uit dit huwelijk, dat na drie jaar werd ontbonden, stamt haar dochter Ada Tschechowa. In 1963 trouwde ze met de Belgische industrieel Marcel Robyns, maar ook dit huwelijk werd na drie jaar ontbonden.
Haar dochter Ada en haar kleinkind Vera werden eveneens bekende actrices. In 1971 speelde ze samen met haar kleinkind in Duell zu dritt. Dochter Ada kwam in 1966 bij een vliegtuigongeluk in Bremen om het leven. De actrice Marina Ried was haar nicht. Olga Tschechova overleed op 9 maart 1980 op 82-jarige leeftijd. Ze werd bijgezet op het kerkhof van de gemeente Gräfelfing in München bij haar dochter.
Na haar autobiografie Ich verschweige nichts (1952) verschenen de herinneringen Meine Uhren gehen anders (1973). Vadim Glowna, de toenmalige echtgenoot van haar kleinkind Vera, draaide het portret Tschechow in meinem Leben (1984) over de familie.
Onderscheidingen en eringen
1962: Goldenes Filmband voor haar langjarige en succesvolle werk in de Duitse film
1972: Großes Bundesverdienstkreuz van de Verdienstorden van de Bondsrepubliek Duitsland
1978: Er werd een rozensoort genoemd naar Olga Tschechowa.
Filmografie
1921: Schloß Vogelöd
1921: Hochstapler
1923: Nora
1923: Der verlorene Schuh
1924: Soll und Haben
1926: Die Mühle von Sanssouci
1926: Familie Schimek
1926: Brennende Grenze
1928: Der Florentiner Hut
1928: Moulin Rouge
1929: Der Narr seiner Liebe
1929: After the Verdict
1930: Liebe im Ring
1930: Liebling der Götter
1930: Die Drei von der Tankstelle
1930: Mary
1932: Trenck
1932: Spione im Savoy Hotel
1933: Der Choral von Leuthen
1933: Liebelei
1933: Ein gewisser Herr Gran
1934: Zwischen zwei Herzen
1934: Die Welt ohne Maske
1934: Peer Gynt
1934: Maskerade
1935: Regine
1935: Lockspitzel Asew
1935: Künstlerliebe
1935: Die ewige Maske
1935: Ein Walzer um den Stephansturm
1936: Der Favorit der Kaiserin
1936: Seine Tochter ist der Peter
1936: Petersburger Romanze
1936: Burgtheater
1936: Hannerl und ihre Liebhaber
1937: Unter Ausschluß der Öffentlichkeit
1937: Liebe geht seltsame Wege
1937: Gewitterflug zu Claudia
1937: Die gelbe Flagge
1938: Es leuchten die Sterne
1938: Rote Orchideen
1939: Die unheimlichen Wünsche
1939: Ich verweigere die Aussage
1939: Parkstraße 13
1939: Bel Ami
1939: Befreite Hände
1940: Angelika
1940: Leidenschaft
1940: Der Fuchs von Glenarvon
1941: Menschen im Sturm
1942: Mit den Augen einer Frau
1942: Andreas Schlüter
1943: Reise in die Vergangenheit
1943: Gefährlicher Frühling
1943: Der ewige Klang
1944: Melusine
1948: Im Tempel der Venus
1949: Eine Nacht im Séparée
1950: Kein Engel ist so rein
1950: Der Mann, der zweimal leben wollte
1950: Maharadscha wider Willen
1950: Eine Frau mit Herz
1950: Zwei in einem Anzug
1950: Aufruhr im Paradies
1951: Das Geheimnis einer Ehe
1951: Mein Freund, der Dieb
1951: Begierde
1952: Hinter Klostermauern
1953: Alles für Papa
1954: Rosen-Resli
1954: Rittmeister Wronski
1955: Die Barrings
1958: U 47 – Kapitänleutnant Prien
1963: Jack und Jenny
1971: Duell zu dritt (tv-serie)
1973: Die Zwillinge vom Immenhof
1974: Frühling auf Immenhof
Externe link
Duits acteur
|
356570
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Liber%20%28god%29
|
Liber (god)
|
Liber, ook wel Liber Pater genoemd, vormde samen met Libera een oud Romeins godenpaar dat gespecialiseerd was in de bescherming van de oogst. Samen met Ceres vormden ze een plebejische godentrias. De tempel, gebouwd in Etruskische stijl, maar Grieks geornamenteerd, stond tussen het Circus Maximus en de Aventijn als tegenhanger van de Capitolijns godentrias Jupiter-Juno-Minerva.
Al vroeg werd Liber vereenzelvigd met de Griekse Dionysos en aldus beschouwd als wijn- en mysteriegod. Omdat Libera later naast Persephone (bijnaam kore) ook geïdentificeerd zou worden met Ariadne, een Minoïsche vegetatiegodin, dochter van Minos, vriendin van Theseus en ook de echtgenote van Dionysos. Deze identificatie werd doorgetrokken naar Liber en Libera, zodat deze twee ook als een echtpaar werden beschouwd.
Hun feest, de Liberalia, werd op 17 maart te Rome zeer uitbundig gevierd. Vrouwen met klimop omkranst verkochten een soort honingkoeken (liba) in de straten van Rome. De verkochte koek werd dan op een draagbaar kacheltje aan Liber en Libera geofferd. Op deze dag kregen de jongemannen ook hun toga virilis.
Voetnoten
Zie ook
Ceres
Libera
Persephone
Romeinse god
|
3547578
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Conocephalus%20leptopterus
|
Conocephalus leptopterus
|
Conocephalus leptopterus is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Rehn & Hebard.
leptopterus
|
5529495
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hugo%20Declercq
|
Hugo Declercq
|
Hugo Declercq (Gent, 7 februari 1930 – aldaar, 4 juni 1996) was een Vlaams kunstschilder en graficus die actief was in Gent in de tweede helft van de twintigste eeuw.
Biografie
Hij was een modernistisch schilder en tekenaar vooral van landschappen en interieurs. In 1959 vestigde hij zich in Deurle en later verhuisde hij naar Heusden en Hansbeke.
In het begin van zijn carrière schilderde hij figuratief en intimistisch, na 1958 gaat hij over naar het non-figuratieve werk, op de grens van figuratie en abstractie. Werk van Hugo Declercq is te vinden in de Prentenkabinetten te Brussel en Parijs en in de Musea van Brussel, Deinze, Gent en Oostende.
Belgisch kunstschilder
|
399771
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prazzo
|
Prazzo
|
Prazzo is een gemeente in de Italiaanse provincie Cuneo (regio Piëmont) en telt 205 inwoners (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 51,9 km², de bevolkingsdichtheid is 4 inwoners per km².
De volgende frazioni maken deel uit van de gemeente: Prazzo Superiore, Prazzo Inferiore, Borgo Nuovo, Maddalena, Ussolo, San Michele.
Demografie
Prazzo telt ongeveer 114 huishoudens. Het aantal inwoners daalde in de periode 1991-2001 met 22,7% volgens cijfers uit de tienjaarlijkse volkstellingen van ISTAT.
Geografie
De gemeente ligt op ongeveer 1030 m boven zeeniveau.
Prazzo grenst aan de volgende gemeenten: Acceglio, Bellino, Canosio, Elva, Marmora, Stroppo.
Gemeente in Cuneo
|
423327
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thiraucourt
|
Thiraucourt
|
Thiraucourt is een gemeente in het Franse departement Vosges (regio Grand Est) en telt 104 inwoners (2009). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Neufchâteau.
Geografie
De oppervlakte van Thiraucourt bedraagt 3,0 km², de bevolkingsdichtheid is dus 34,7 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Vosges
|
5781086
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mycovellosiella
|
Mycovellosiella
|
Mycovellosiella is een geslacht van schimmels dat behoort tot de familie Mycosphaerellaceae. De soorten van dit geslacht komen voor in Europa, Noord-Amerika en Australië.
Taxonomie
Het geslacht werd omschreven door Eugenio dos Santos Rangel in Arch. Jard. bot. Rio de Janeiro vol.2 op pagina 71 in 1917. De geslachtsnaam Mycovellosiella is ter ere van José Mariano de Conceição Vellozo (1742–1811), een Braziliaanse botanicus.
Soorten
Volgens Index Fungorum telt het geslacht 34 soorten (peildatum augustus 2023):
Mycosphaerellaceae
Schimmelgeslacht
|
3637182
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sirantau
|
Sirantau
|
Sirantau is een bestuurslaag in het regentschap Tanjung Balai van de provincie Noord-Sumatra, Indonesië. Sirantau telt 9309 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Noord-Sumatra
|
4382667
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lunenburgerwaard
|
Lunenburgerwaard
|
De Lunenburgerwaard is een natuurgebied ten oosten van Wijk bij Duurstede. De Lunenburgerwaard is onderdeel van Natuurnetwerk Nederland en Natura2000.
Het uiterwaardengebied wordt in het noorden begrensd door de Rijndijk en in het zuiden door een afgesneden arm van de Nederrijn. De arm ontstond na de aanleg van de nabijgelegen stuw. De totale oppervlakte van het uiterwaardencomplex is circa 90 hectare waarvan Utrechts Landschap zo’n 7 hectare in bezit heeft. Het beheer van de gehele uiterwaard is erop gericht om een aaneengesloten, moeilijk doordringbaar natuurgebied te ontwikkelen. Door de natte natuurontwikkeling kan water dat vanuit de Nederrijn wordt ingelaten naar de Kromme Rijn worden voorgezuiverd. Tevens kan in het gebied het relatief schone kwelwater uit de Amerongse Bovenpolder worden opgevangen.
Steenfabriek
In de Lunenburgerwaard ligt de voormalige steenfabriek Lunenburgerwaard met woningen. Stichter hiervan was de Friese grootgrondbezitter jhr. G. R. G. van Swinderen die gehuwd was met barones Rengers, dochter van barones Van Lynden van Lunenburg. In 1985 werd de steenfabriek gesloten. Het complex werd vervolgens gebruikt als caravan- en botenstalling.
Een groot aantal kleiputten werd in de jaren '70 weer opgevuld met slib uit de rivier. Dit werd vervolgens afgedekt met teruggeplaatste bodemlaag. De kleiputten en overblijfselen daarvan langs de winterdijk herinneren aan de kleiwinning ten behoeve van de dijkverhoging in de 19e eeuw.
Flora en fauna
In de kleiputten rond de voormalige steenfabriek ontwikkelde zich een dicht, nauwelijks doordringbaar wilgenooibos.
In dit gebied zijn kleine moerasjes en waar zwanenbloem, watergentiaan en grote weegbree voorkomen. Ook amfibieën en vogels als de watersnip zijn komen op deze plekken.
Natuurgebied in Utrecht
Geografie van Wijk bij Duurstede
|
3669389
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Smittia%20edwardsi
|
Smittia edwardsi
|
Smittia edwardsi is een muggensoort uit de familie van de dansmuggen (Chironomidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1932 door Goetghebuer.
Dansmuggen
|
106
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alfred%20Nobel
|
Alfred Nobel
|
Alfred Bernhard Nobel (spreek uit: no-bel) (Stockholm, 21 oktober 1833 – San Remo, 10 december 1896) was een Zweeds chemicus en industrieel. Het bekendst is zijn uitvinding van het dynamiet in 1866, hoewel hij ook een reeks andere explosiemiddelen heeft uitgevonden en gefabriceerd. Het chemische element Nobelium is naar hem genoemd.
Nobel bepaalde in zijn testament dat van de rente van zijn kapitaal van circa 32 miljoen Zweedse kronen elk jaar op zijn sterfdag (10 december) vijf Nobelprijzen moesten worden uitgereikt. Hiertoe moest de Nobelstichting worden opgericht. In zijn testament stelde hij vast dat de prijzen bestemd moesten zijn voor hen die in het afgelopen jaar aan de mensheid het grootste nut hebben verschaft.
Biografie
Nobel werd geboren als derde zoon van Immanuel Nobel (1801–1872) en Caroline Andrietta Ahlsell (1805–1889) in Stockholm. Verscheidene broers en zussen van Alfred stierven jong en ook hij kampte in zijn kinderjaren met gezondheidsproblemen. Het Duitse Museum voor Epilepsie noemt Nobel bij de beroemde figuren die leden aan deze aandoening.
Het gezin Nobel, met een nog jonge Alfred, trok naar Sint-Petersburg, waar vader Nobel een machinefabriek begon. In 1859 werd deze fabriek vanwege slechte resultaten overgedragen aan de tweede zoon, Ludvig Nobel (1831–1888), die het bedrijf wel tot grote bloei wist te brengen. Hierna keerde Alfred met zijn vader terug naar Zweden en begon met een studie over explosieven en in het bijzonder zoekend naar een methode voor veilige productie van nitroglycerine in vaste vorm, in plaats van vloeibare vorm, voor gebruik in staven. Er vonden verschillende onbedoelde explosies plaats in de fabriek van de familie Nobel, en door een fatale ontploffing werden in 1864 Alfreds jongere broer Emil en een aantal werknemers gedood. Niet lang daarna vond Nobel alsnog een veilige methode om nitroglycerine tot ontploffing te brengen: vermengd met diatomeeënaarde (als absorberend medium) bleef het stabiel tot ongeveer 35 °C. Nobel noemde de stabiele springstof "dynamiet" en werd al snel schatrijk door de verkoop. Naast mijnbouwbedrijven waren ook wapenfabrikanten grote afnemers.
In 1888 woonde Nobel in Parijs en las op 13 april in een plaatselijke krant dat hij was overleden (men verwarde Alfred met zijn broer Ludvig Nobel, die inderdaad pas gestorven was) en in zijn necrologie werd hij betiteld als de ‘handelaar in de dood’, die dankzij zijn uitvinding van dynamiet rijk werd van het oorlogsleed dat hij de mensheid aandeed. Dat bericht had een grote invloed op hem wat hem aanzette om te proberen zijn naam te zuiveren. Hij veranderde uiteindelijk in 1895 zijn testament zo dat zijn nalatenschap gebruikt moest worden voor wat uiteindelijk de Nobelprijzen werden voor natuurkunde, scheikunde, geneeskunde, letterkunde en de vrede.
Minder bekend is het feit dat Alfred Nobel ook toneelschrijver was, en ondanks het ontbreken van voortgezet onderwijs, op eigen kracht een brede talenkennis ontwikkelde: naast Zweeds kende hij ook Frans, Russisch, Engels, Duits en Italiaans. Hij kon in het Engels zelfs poëzie schrijven. Zijn (overigens enige) toneelstuk (Nemesis), een tragedie in vier bedrijven over Beatrice Cenci, gedeeltelijk geïnspireerd op Percy Bysshe Shelleys tragedie The Cenci, werd gedrukt toen hij stervende was. Op drie exemplaren na werd de hele voorraad onmiddellijk na zijn dood vernietigd, omdat het als schandelijk en blasfemisch beschouwd werd. De eerste werkelijk gepubliceerde editie (tweetalig Zweeds-Esperanto) werd gepubliceerd in Zweden in 2003. Het toneelstuk is sindsdien niet vertaald in andere talen dan het Esperanto.
Overlijden
Nobel was reeds een tijdje ziek en dit werd uiteindelijk niet beter. Hij overleed ten slotte op 10 december 1896 in zijn villa in San Remo.
Alfred Nobel werd begraven op het kerkhof Norra in Stockholm.
Villa Nobel
In 1891 kocht Alfred Nobel te San Remo in Italië, de in 1870 onder architectuur van architect Filippo Grossi gebouwde villa die hij Mijn nest noemde, later wijzigde hij de naam in Villa Nobel. Hij wilde er na al zijn reizen en ondernemingen tot rust komen. In de tuin van het enorme, aan zee grenzende, park bouwde hij zijn laboratorium. Hij deed regelmatig ontstekingsproeven in zee, hetgeen hem geen vrienden onder zijn buren opleverde. De villa is in 2002 na een grondige restauratie heropend en kan thans door het publiek worden bezocht. Villa Nobel is in handen van de provincie Imperia en er worden regelmatig exposities gehouden. Ook is een deel van het huis heringericht met zijn oorspronkelijke meubels.
Nobels naam is nog te vinden in door hem opgerichte bedrijven zoals Nobel Industries, dat later opging in het AkzoNobelconcern.
Nobelprijs
In de Noorse hoofdstad Oslo wordt jaarlijks op de sterfdag van Alfred Nobel, 10 december, de Nobelprijs voor de Vrede uitgereikt; de overige Nobelprijzen worden op dezelfde dag in de Zweedse hoofdstad Stockholm uitgereikt. De winnaars van de prijzen worden begin oktober bekendgemaakt. Sinds 1969 wordt een naar Alfred Nobel vernoemde economieprijs door de Sveriges Riksbank uitgereikt.
Literatuur
Alfred Nobel. Het verhaal van een man en zijn tijd, Ingrid Carlberg; uitg. De Bezige Bij; 2020.
Nobelprijs
Zweeds ondernemer
Zweeds scheikundige
Zweeds uitvinder
|
4406676
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pau%20L%C3%B3pez
|
Pau López
|
Pau López Sabata (Girona, 13 december 1994) is een Spaans voetballer die als doelman speelt. Hij tekende in juli 2019 een contract tot medio 2024 bij AS Roma, dat €23.500.000,- voor hem betaalde aan Real Betis. López debuteerde in 2018 in het Spaans voetbalelftal.
Clubcarrière
López werd op twaalfjarige leeftijd opgenomen in de jeugdopleiding van RCD Espanyol. Hij debuteerde in het seizoen 2013/14 in het tweede elftal. Hij zette op 12 juni 2014 zijn handtekening onder een nieuw, vierjarig contract en werd hij bij het eerste elftal gehaald. López maakte op 17 december 2014 zijn debuut in de hoofdmacht van Espanyol, tijdens een wedstrijd in de Copa del Rey tegen Deportivo Alavés. Zijn competitiedebuut volgde op 1 februari 2015, uit tegen Sevilla FC. Pau López verving die dag Kiko Casilla, die een rode kaart kreeg.
Clubstatistieken
Bijgewerkt t/m 11 juli 2019
Interlandcarrière
López maakte deel uit van Spanje –21 op het EK –21 van 2017. Hij keepte hier één wedstrijd. In de andere vier was hij reserve achter eerste keus Kepa Arrizabalaga. López debuteerde op 18 november 2018 in het Spaans voetbalelftal. Hij viel toen in de 75e minuut in voor diezelfde Arrizabalaga in een met 1–0 gewonnen oefeninterland thuis tegen Bosnië en Herzegovina.
Referenties
Spaans voetballer
|
5066976
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carol%20Heiss
|
Carol Heiss
|
Carol Elizabeth Heiss (New York, 20 januari 1940) is een Amerikaans voormalig kunstschaatsster. Ze nam deel aan twee edities van de Olympische Winterspelen: Cortina d'Ampezzo 1956 en Squaw Valley 1960. Ze werd in 1960 olympisch kampioen bij de vrouwen. Heiss was tevens vijfvoudig wereldkampioen, tweevoudig Noord-Amerikaans kampioen en viervoudig nationaal kampioen.
Biografie
Carol Heiss is een van de meest succesvolle Amerikaanse kunstschaatsers aller tijden. Ze nam op dertienjarige leeftijd voor het eerst deel aan de WK van 1953, en werd er vierde. Op de WK van 1955 was ze tweede achter landgenote Tenley Albright; van 1956 tot en met 1960 bezette Heiss onafgebroken de toppositie op de wereldkampioenschappen. Op de Olympische Winterspelen van Cortina d'Ampezzo in 1956 eindigde ze wederom als tweede achter Albright, al versloeg ze haar enkele weken later op de WK van 1956. Hierna verloor ze nooit meer een internationale wedstrijd, en voegde ze ook de nationale titel (1957-1960) en de Noord-Amerikaanse titel (1957 en 1959) aan haar palmares toe. Op de Olympische Winterspelen van Squaw Valley in 1960 sprak Heiss tijdens de openingsceremonie namens alle atleten de olympische eed uit. Haar overwinning daar was een uitgemaakte zaak, en kort erna beëindigde ze haar sportieve carrière. Aanbiedingen om na de Spelen van 1956 in professionele ijsshows te schaatsen, wees ze op aanwijzen van haar doodzieke moeder af. Voor haar overlijden liet ze Heiss beloven om pas professioneel te gaan schaatsen nadat ze olympisch goud had gewonnen. Toen dat was gelukt, schitterde Heiss in ijsshows en speelde ze sneeuwwitje in de film Snow White and the Three Stooges. Ze huwde in 1961 met de kunstschaatskampioen van 1956, Hayes Alan Jenkins. Met hem kreeg ze drie kinderen. Heiss was twintig jaar niet actief in de schaatssport. In de jaren 80 keerde ze terug als coach.
Belangrijke resultaten
Amerikaans kunstrijder
Amerikaans olympisch kampioen
|
1710847
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hanshantempel
|
Hanshantempel
|
Hanshantempel is een boeddhistische tempel en klooster in Suzhou (Jiangsu), China. Het ligt in het dorp Fengqiao, die vijf kilometer ten westen van de oude stad Suzhou ligt.
Er wordt geloofd dat de Hanshantempel tijdens de Tianjiantijdperk (502-519) van keizer Wu van Liang is gebouwd. De huidige naam van het klooster komt van Hanshan, de legendarische monnik en dichter. Men zegt dat Hanshan en zijn leerling Shide in dit klooster waren tijdens de regeerperiode van keizer Tang Taizong van de Tang-dynastie (627-649). Hanshan was daar toen de hoogste monnik.
Boeddhistische tempel in Jiangsu
Bouwwerk in Suzhou
|
561417
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Humanistisch%20Verbond%20%281975%29
|
Humanistisch Verbond (1975)
|
Het Humanistisch Verbond (HV) is een Belgische vrijzinnig-humanistische vereniging. De vereniging werd in 1975 opgericht door het Humanistisch Verbond en de Oudervereniging voor de Moraal en was achtereenvolgens gekend als Humanistisch Vrijzinnig Vormingswerk (1975-2005), Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging (2005-2018) en Humanistisch Verbond (vanaf 2018).
Geschiedenis
In 1975 richtten het Humanistisch Verbond (HV) en de Oudervereniging voor de Moraal (OVM) tezamen het Humanistisch Vrijzinnig Vormingswerk op. Het ‘Decreet voor het sociaal-cultureel werk voor volwassenen’ van 4 juli 1975 bepaalde dat organisaties in de sociaal-culturele sector zich voortaan moesten richten op vormingswerk voor volwassenen. Om erkenning en subsidies te kunnen genieten moest een dergelijke landelijke organisatie twee personeelsleden in dienst hebben en 80 afdelingen verdeeld over de verschillende provincies. Verder moesten de afdelingen minstens zes sociaal-culturele vormende activiteiten per jaar organiseren. Daarnaast moesten minstens drie bestuursvergaderingen worden georganiseerd. Als laatste moest er viermaal per jaar een tijdschrift worden uitgegeven. Door een derde organisatie op te richten die als hoofdtaak het organiseren van vormingen voor volwassenen had, konden HV en OVM zich voortaan op hun respectieve kerntaken richten. HV focuste op de niet-confessionele humanistische levensbeschouwing; OVM op de kwaliteit van de cursus niet-confessionele zedenleer.
In 1995 traden drie decreten voor sociaal cultureel werk in voege. De educatieve functie van het sociaal-cultureel werk werd verduidelijkt ten opzichte van andere educatieve organisaties. De activiteiten die georganiseerd werden door sociaal-culturele organisaties dienden niet in schoolverband gedaan te worden. Verder kon er ook een personeelstoelage aangevraagd worden. Een van de decreten van 1995, die van 19 april was het ‘Decreet houdende een subsidieregeling voor diensten voor sociaal-cultureel werk voor volwassenen’. De definitie van een ‘dienst voor sociaal-cultureel werk voor volwassenen’ was volgens dit decreet een dienst die ondersteuning en begeleiding bood aan erkende organisaties van sociaal-cultureel werk door documentatie, advies, educatieve programma’s en materialen ter beschikking te stellen. Naast de al bestaande educatieve functie kwamen er drie functies bij voor het verenigingsleven: een ontmoetings-, een culturele en een sociale functie.
In 2005 veranderde de vereniging van naam: vanaf dan ging ze door het leven als Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging. Dit was een samenwerkingsverband tussen het Humanistisch Verbond, de Oudervereniging voor de Moraal, de Grijze Geuzen (GG) en het vroegere Humanistisch Vrijzinnig Vormingswerk (HVV). Sinds 2018 wordt de naam Humanistisch Verbond gebruikt.
Uitgangspunten
Het Humanistisch Verbond afficheert zich met uitspraken als:
Vrij denken én doen (vgl. vrijzinnigheid)
Ni Dieu, ni maître (vgl. atheïsme, egalitarisme)
Think global, act local (vgl. globalisering)
De Humanistisch Verbond (HV) is een sociaal-culturele organisatie die mensen aanspoort om zelf een mening te vormen op basis van juiste informatie. Het is tevens de ledenbeweging van de georganiseerde vrijzinnigheid en groepeert de vrijzinnige humanisten in Vlaanderen die kiezen voor een georganiseerde samenwerking. Dit wordt gedaan door debatten en vormingen te organiseren of door culturele activiteiten te programmeren. Het Humanistisch Verbond werkt op drie belangrijke inhoudelijke assen: zingeving, informatie en onderwijs.
Zingeving
Humanisten aanbidden geen god, maar helpen zinzoekers wel om hun leven zinvol vorm te geven. In de eerste plaats door vrij onderzoekend in het leven te staan, alles aan een kritische blik te onderwerpen en gezagsargumenten te verwerpen. In de tweede plaats door de existentiële onzekerheid te aanvaarden en deze niet te zien als een probleem dat moet opgevuld worden met een god, een verslaving, etc. In de derde plaats geloven humanisten in menselijkheid en in de gelijkwaardigheid van alle mensen. Het Humanistisch Verbond heeft een atheïstische wereldbeschouwing, maar wil deze niet langs de politieke weg opleggen.
Informatie
Door de toevloed aan communicatiemiddelen wordt men overstelpt met informatie. Maar die informatie wordt vaak gemanipuleerd om economische, politieke of godsdienstige belangen te dienen. Daarom analyseren ze de media als vierde macht en leren ze om informatie kritisch te verwerken. Zo brengen ze "Vrij onderzoek" in de praktijk aan de hand van actuele thema’s.
Opvoeding
Actief pluralisme is een uitstekend alternatief voor onverschilligheid en een gebrek aan kennis van de ander. Daarom steunen ze het pluralistisch onderwijs en zijn ze voorstander van interreligieus-interlevensbeschouwelijk onderwijs in een Vlaanderen waar jongeren „steeds meer angst hebben voor vreemdelingen”. Ze denken ook aan het hoger onderwijs, dat steeds meer in functie komt te staan van economische belangen en steeds minder in functie van maatschappelijke belangen. Maar opvoeding is ruimer dan onderwijs. Hun ouderwerking reikt vaardigheden aan door in te spelen op praktische opvoedingssituaties en de wisselwerking tussen generaties. Het Humanistisch Verbond pleit voor een eengemaakt officieel onderwijsnet.
Structuur
Voorzitters
Gert De Nutte is algemeen coördinator en woordvoerder van de organisatie.
Organisatie
De organisatie heeft een netwerk van circa 160 afdelingen over heel Vlaanderen en Brussel en telt meer dan 10.000 leden. Ze is aangesloten bij deMens.nu, de Europese Humanistische Federatie (EHF) en de International Humanist and Ethical Union (IHEU).
Archief
Het archief van HVV wordt bewaard bij het Centrum voor Academische en Vrijzinnige Archieven.
Externe link
Officiële website
Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging
|
2952184
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mesochorus%20stubaianus
|
Mesochorus stubaianus
|
Mesochorus stubaianus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Schwenke in 2004.
stubaianus
|
1187032
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adakiet
|
Adakiet
|
Adakiet is een type basalt, een vulkanisch gesteente dat vooral voorkomt in oceanische korst. Adakiet heeft een relatief hoge concentratie magnesium. Bij zeer hoge concentraies magnesium wordt het gesteente magnesiumandesiet genoemd.
Gesteente
|
2749076
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Synanthedon%20soffneri
|
Synanthedon soffneri
|
Synanthedon soffneri is een vlinder uit de familie wespvlinders (Sesiidae), onderfamilie Sesiinae.
Synanthedon soffneri is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Špatenka in 1983. De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
Wespvlinders
Dier uit het Palearctisch gebied
|
1112501
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tamas
|
Tamas
|
Tamas of Tamoguna (Sanskriet तमोगुण ) is in de Indiase filosofie een van de drie guna's of hoedanigheden van de natuur, en duidt op de structuureigenschap der dingen. Deze guna wordt geassocieerd met de kleur groen. Als adjectief wordt in het Nederlands de term tamasisch gebruikt.
Tamas in overdosis wordt ook geassocieerd met status quo, passiviteit, lethargie, en ontbinding.
Zie ook
Sattva
Rajas
Filosofisch concept
Filosofische terminologie
Hindoeïstische filosofie
|
5666046
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wit-Russische%20Linkse%20Partij%20%22Een%20Rechtvaardige%20Wereld%22
|
Wit-Russische Linkse Partij "Een Rechtvaardige Wereld"
|
De Wit-Russische Linkse Partij "Een Rechtvaardige Wereld" (Wit-Russisch: Беларуская партыя левых «Справядлівы свет», Bjelaroeskaja partija lievitsj «Spraviadlivi svjet»; Russisch: Белорусская партия объединённых левых «Справедливый мир», Beloroesskaja partija objedinonnich levich «Spravedlivi mir»), tot 2009 Wit-Russische Partij van Communisten (ПКБ) genoemd, is een oppositiepartij in Wit-Rusland (Belarus) die gekant is tegen het beleid van president Aleksandr Loekasjenko.
Geschiedenis
De Wit-Russische Partij van Communisten (PKB) werd in 1991 opgericht als opvolger van de verboden Communistische Partij van Wit-Rusland (KPB). De KPB was gedurende de Wit-Russische SSR de enige toegestane politieke partij en bezat een volledige machtsmonopolie. De Opperste Sovjet van Wit-Rusland verbood de KPB na de mislukte augustusstaatsgreep in Moskou waarbij conservatieve communisten een einde wilden maken aan het bewind van Sovjetleider Michail Gorbatsjov. De terughoudende opstelling tijdens de couppoging van de Wit-Russische partijleiding werd gelaakt door de Opperste Sovjet. In 1992 werd het verbod op de communistische partij in het inmiddels onafhankelijke Wit-Rusland opgeheven en werd de Partij van Communisten van Wit-Rusland (ПКБ). In 1994 volgde een naamswijziging in Wit-Russische Partij van Communisten. Een deel van de partijtop was van meet af aan gekant tegen het bewind van president Loekasjenko; het leeuwendeel van de partijleiding schaarde zich achter de president. Bij de parlementsverkiezingen van 1995 werd de PKB de grootste partij met 42 van de 260 parlementszetels.
In 1996 voltrok zich een scheuring binnen de PKB toen de pro-Loekasjenko-krachten binnen de partij zich afscheiden en de Communistische Partij van Wit-Rusland (KPB) vormden. Bij de parlementsverkiezingen van 2000 verloor de PKB al haar zetels in het Huis van Afgevaardigden en als grootste partij werd de PKB afgelost door de KPB.
Bij de Wit-Russische parlementsverkiezingen van 2004 maakte de PKB deel uit van de democratische oppositie, de Volkscoalitie 5+. Deze bundeling van vijf oppositiepartijen wist echter geen zetels te bemachtigen in het parlement.
In 2006 werd er van regeringszijde druk uitgeoefend op de PKB om zich te herenigen met de KPB. De leiding van de PKB hield echter voet bij stuk. In 2007 werd de partij zogenaamd vanwege onregelmatigheden voor zes maanden geschorst.
Op 25 oktober 2009 werd de partijnaam gewijzigd in Wit-Russische Linkse Partij "Een Rechtvaardige Wereld".
Bij de parlementsverkiezingen van 2008, 2012, 2016 en 2019 wist de PKB geen zetels te bemachtigen in het parlement.
Partijleider Sergej Kaljakin (*1952) trachtte zich in 2001 en 2015 te kandideren voor het presidentschap, maar de kiescommissie weigerde hem telkens te registreren.
Als oppositiepartij is de Linkse Partij aangesloten bij de Verenigde Democratische Krachten.
Ideologie
De Linkse Partij kent het marxisme-leninisme en het democratisch socialisme als ideologie.
Verwijzingen
Wit-Russische politieke partij
Communistische partij
|
3645361
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fannia%20thelaziae
|
Fannia thelaziae
|
Fannia thelaziae is een vliegensoort uit de familie van de Fanniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1976 door Turner.
Fanniidae
|
275642
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Magnitogorsk
|
Magnitogorsk
|
Magnitogorsk (Russisch: Магнитого́рск; "magnetische berg") is een stad in Rusland, gelegen aan de voet van de berg Magnitnaja, 310 m boven zeeniveau, in het zuiden van de Oeral. Magnitogorsk ligt ook aan de rivier de Oeral. De bijnaam van de stad en haar belangrijkste fabriek; de IJzer en Staalwerken van Magnitogorsk, is 'Magnitka' ("magneet").
De bevolking van de stad bestaat uit Russen (81,5%), Wolga-Tataren (6,4%), Oekraïners (4,3%), Basjkieren (2,8%), Wit-Russen (1%) en andere etnische groepen, waaronder Joden, Oezbeken, Duitsers en Oedmoerten.
De stad is onderscheiden met de Orde van de Rode Arbeidersvlag (1971) en de Leninorde (1979).
Geschiedenis
Magnitogorsk werd in juni 1929 gesticht als industriële nederzetting. In 1931 kreeg het de status van stad. Deze snelle ontwikkeling was verbonden met Stalins vijfjarenplannen van de jaren 30 van de twintigste eeuw en met het feit dat het was aangewezen als een oedarnaja strojka alsmede de toewijzing van grote Goelags. De Nederlander Joris Ivens maakte voor hem een propagandafilm over de bouw van de stad: Het lied van de helden. De goelagdwangarbeiders; de mensen die hij hieruit wegliet, werden in 1996 verbeeld in de film Magnitogorsk van Pieter Jan Smit.
In december 1925 werd opgeroepen tot industrialisatie door het veertiende partij congres. In februari 1926, werd de Gipromez (Staat Instituut voor het Ontwerp van de Metallurgische Fabrieken) gevormd en begon het werk aan het ontwerp van Magnitostroi, de bouwplaats van wat later Magnitogorsk genoemd zou worden.
Grote ijzerertsreserves in de omgeving maakten het tot een uitstekende locatie voor staalfabrieken, die zich met de westerse concurrenten zouden moeten kunnen meten. Een groot deel van de beroepsbevolking, voornamelijk bestaand uit voormalige boeren, had echter weinig ervaring met werken in de zware industrie. Om deze reden werden enkele honderden buitenlandse specialisten binnengehaald om het werk te coördineren, waaronder een team van architecten onder leiding van de Duitser Ernst May.
Europese context
Het Sovjet leiderschap was zich bewust van wat gebeurde in de nabijgelegen kapitalistische wereld, mat zich ertegen op en was gretig te winnen. Diep onderling wantrouwen en competitie bestond tussen de kapitalistische wereld en de communistische wereld in de Sovjet-Unie. Ordzhonikidze (lid van de ‘politburo’ en volkscommisaris voor zware industrie) erkende echter dat de Sovjet-Unie een land van boeren was. “ … Zij hebben tractoren en rupsbanden, miljoenen auto’s , en wereldklasse technologieën. Hoe kunnen wij ze pakken vanaf zo een positie?”. Het antwoord op deze vraag was door de kapitalisten hun technologie en expertise te laten verkopen aan de Sovjet-Unie.
Stedenbouwkundige context
In een stedenbouwkundige context bestond de zoektocht naar wat het socialisme betekende in de ruimtelijke werkelijkheid in een constant veranderend politiek en economisch landschap . Russische stedenbouwkunde was stevig gegrond de Europese traditie. De ideeën over de ‘groene stad’, met zijn focus op licht, lucht en natuur, en het principe van zones, druppelde daarom ook door in de Sovjet-Unie. Na de Russische Revolutie was de ‘groene stad’ dan ook officieel tot de doctrine verklaard.
Het ontwerpproces van Magnitogorsk ging gepaard met hevige discussies over de locatie van de stad; aan de rechterkant van de Oeral-rivier, of de linker. De linkerkant (gezien vanaf de stroomrichting van de Oeral-rivier), aan de oostkant van de rivier, was de locatie van de mijn en de fabriek. Doordat het werk reeds begonnen was waren hier al tijdelijke nederzettingen ontsprongen. De ‘rechterkant-positie’ was ontworpen aan de andere kant van een industrieel meer. Deze positie, aan de oevers van het industriële meer, was op behoorlijke afstand van de industriële zone en de al bestaande nederzettingen. Deze locatie aan de andere kant van het meer had de constructie van een dure brug nodig, en een systeem voor openbaar vervoer. Daarnaast zou ook het economische hart van de stad ver weg zijn van het bouwterrein voor het nieuwe residentiële district. Om deze redenen werd in 1930 gekozen voor de ‘linkerkant-positie’.
Echter, een ander probleem ontstond. Rook en andere schadelijke stoffen van de fabriek, die in 1932 zou gaan opereren, bleken via de wind precies richting de residentiële gebieden te gaan waaien – ondanks het feit dat overheidsinstanties hadden bevestigd dat de windrichting de rook naar het zuidwesten zou blazen, in plaats van richting de zuidoostelijke stad. De oplossing voor dit probleem was om het ‘linkerkant’- ontwerp ten minste twee kilometers weg van de fabriek te verschuiven.
Een eerder plan van Professor Chernyshev, de winnaar van een eerdere ontwerpwedstrijd in 1930, plaatste de stad direct aan de poorten van de fabriek. Dit plan werd op den duur teruggetrokken. Desalniettemin was constructie op basis van dit plan reeds gestart. Door deze voorbarige start van een ander plan, en het heuvelachtige terrein dat May aantrof bij aankomst in Magnitogorsk, had de stad zijn ‘eigen ontwerp’ aan de linkerkant van de Oeral-rivier voordat May überhaupt kon beginnen. Dit maakte May zijn plan met productie- en leefgebieden die parallel aan elkaar zouden lopen, onmogelijk.
Dit was enkel het begin van een lange reeks problemen en miscommunicaties die de ontwikkeling van de stad aanzienlijk vermoeilijkte. Uiteindelijk werd Magnitogorsk ontworpen volgens een geometrisch plan, met rijen identieke woonblokken parallel aan de fabrieken en een groenstrook om industriële en residentiële gebieden van elkaar te scheiden. De stad zou, om de woon-werkreistijd tot een minimum te beperken, onderverdeeld worden in woon- en productiesectoren. Het was de bedoeling dat de fabrieksarbeiders zouden wonen in de residentiële zone die het dichtst bij de industriële zone lag waarin ze werkten.
Toen Mays plannen uiteindelijk gereedkwamen waren de bouwwerkzaamheden voor zowel fabrieken als woningen echter al begonnen. Er was weinig ruimte overgebleven voor nieuwe ontwikkelingen en de plannen moesten worden herzien. Het resultaat was verre van ideaal en de inwoners kregen veel te lijden van de industriële vervuiling.
Inmiddels is de voorraad ijzererts in de omgeving behoorlijk geslonken en de lokale industrie moet haar grondstoffen tegenwoordig van elders importeren.
Onderwijs en cultuur
In Magnitogorsk bevinden zich twee universiteiten, waaronder een technische universiteit, en een conservatorium. De stad beschikt verder over een schouwburg (Poesjkintheater), een poppentheater, een opera- en ballettheater, een filharmonie, een kunstgalerie en een heemkundig museum.
Sport
IJshockeyclub HC Metalloerg Magnitogorsk speelt in de Kontinental Hockey League. Metalloerg Magnitogorsk won in 2014 en 2016 de Gagarin Cup.
Geboren
Gleb Panfilov (1934-2023), filmregisseur
Jevgeni Malkin (1986), ijshockeyspeler
Externe link
Nederlands Architectuur Instituut: Niegeman in Magnitogorsk - over de bouw van de stad, met foto's
Noten
Geplande stad
Plaats in de oblast Tsjeljabinsk
Stad in het federaal district Oeral
|
5520933
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Arthur%20Cabral
|
Arthur Cabral
|
Arthur Mendonça Cabral (Campina Grande, 25 april 1998) is een Braziliaans voetballer die doorgaans speelt als spits. In augustus 2023 verruilde hij Fiorentina voor Benfica.
Clubcarrière
Cabral kwam in 2014 terecht in de jeugdopleiding van Ceará. Hier maakte hij op 16 juli 2015 zijn professionele debuut, toen in eigen huis met 0–0 gelijkgespeeld werd tegen Tupi tijdens een wedstrijd voor de Copa do Brasil. Cabral begon op de bank en mocht veertien minuten na de start van de tweede helft als invaller het veld betreden. Zeven dagen later werd opnieuw tegen Tupi gespeeld in het bekertoernooi. Tijdens deze wedstrijd viel Cabral in de blessuretijd van de tweede helft in bij een gelijke stand van 1–1. Tijdens het restant van de blessuretijd schoot de aanvaller zijn club naar een overwinning: 1–2.
In oktober 2015 nam Palmeiras hem op huurbasis over voor het restant van het kalenderjaar. Na zijn terugkeer speelde hij een jaar bij het tweede elftal, alvorens in 2017 definitief te worden opgenomen in het eerste elftal. Eind 2018 nam Palmeiras de spits opnieuw over, maar nu op vaste basis. Na vijf officiële wedstrijden voor deze club huurde FC Basel hem voor het seizoen 2019/20. Zijn eerste seizoen in Zwitserland leverde veertien doelpunten op in de competitie, waarop Basel besloot Cabral definitief aan te trekken. Met de overgang was een bedrag van circa vierenhalf miljoen euro gemoeid en de Braziliaan zette zijn handtekening onder een verbintenis voor de duur van drie seizoenen. In vaste dienst van Basel scoorde hij achttien keer in de jaargang 2020/21. Het halve seizoen daarna leverde veertien treffers op in achttien optredens.
Hierop werd Cabral voor een bedrag van circa veertien miljoen euro overgenomen door Fiorentina, dat hem vastlegde voor vierenhalf jaar. In Italië maakte hij in zijn eerste halve seizoen twee doelpunten en in het jaar erna acht. Voorafgaand aan het seizoen 2023/24 kocht Benfica hem voor circa twintig miljoen en hij tekende voor vijf seizoenen in Portugal.
Clubstatistieken
Bijgewerkt op 16 augustus 2023.
Erelijst
Referenties
Braziliaans voetballer
|
3360776
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scopula%20ochricrinita
|
Scopula ochricrinita
|
Scopula ochricrinita is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1920 door Prout.
ochricrinita
|
105156
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20kleine%20prins
|
De kleine prins
|
De kleine prins (Frans: Le Petit Prince) is een poëtisch verhaal van de hand van schrijver en piloot Antoine de Saint-Exupéry, gepubliceerd in 1943. De illustraties, van de hand van de auteur zelf, zijn minstens zo bekend als het verhaal zelf.
De Saint-Exupéry schreef dit moderne sprookje toen hij in een hotel in New York verbleef. Het is zijn bekendste boek en geldt als het vaakst vertaalde boek uit de Franse literatuur. In 1999 eindigde het boek op de vierde plaats in de verkiezing van de 100 beste boeken van de eeuw van Le Monde.
Inhoud
Ogenschijnlijk is De kleine prins een kinderboek. Er worden echter verscheidene diepzinnige en idealistische punten over het leven aangekaart, die door het hele boek verweven zijn. In het boek stelt de schrijver zichzelf voor in de Sahara, waar hij een jonge buitenaardse prins tegenkomt. In hun gesprek openbaart de schrijver zijn eigen visie op de eigenaardigheden van de mensheid. Hij laat de eenvoudige verstandigheid zien die volwassenen lijken te vergeten wanneer ze opgroeien.
Het prinsje woont op een kleine planeet met een roos en drie vulkaantjes, waarvan er twee werken. Hij brengt de dag door met het zich ontfermen over zijn planeetje en het uitroeien van apenbroodbomen, die steeds weer als onkruid uit de grond schieten en zijn planeet uit elkaar kunnen scheuren indien hij ze zou laten groeien. Op een dag verlaat de prins de planeet, om te zien hoe de rest van het heelal eruitziet, en bezoekt hij verschillende andere planeetjes. Elk van die planeetjes wordt bewoond of beheerst door een volwassene die zichzelf op een of andere manier belachelijk maakt:
De Koning die gelooft dat hij over de sterren heerst, omdat hij ze beveelt om dingen te doen die ze normaal gesproken ook wel zouden doen.
De IJdeltuit die door iedereen geliefd wil worden, maar in zijn eentje op zijn planeet zit.
De Dronkenlap die drinkt om te vergeten dat hij zich schaamt voor het feit dat hij drinkt (hypocrisie).
De Zakenman die altijd druk is met het tellen van sterren, waarvan hij gelooft dat ze van hem zijn. Hij wil ze gebruiken om meer sterren te kopen.
De Lantaarnopsteker Lang geleden had hij op zijn planeet de taak gekregen om 's nachts de lantaarn aan te steken en hem 's morgens weer te doven. Toentertijd draaide de planeet met een redelijke snelheid, en had hij tijd om te slapen. Maar na verloop van tijd begon de planeet steeds sneller te draaien, waardoor de nachten en dagen steeds korter werden. Omdat de opsteker weigerde te stoppen met zijn werk, ontsteekt en dooft hij de lantaarn nu iedere minuut en krijgt hij geen rust meer.
De Geograaf die al zijn tijd besteedt aan het maken van kaarten, maar nooit zijn bureau verlaat om op ontdekking te gaan. Uit beroepsmatige interesse vraagt de geograaf aan de prins om zijn planeet te beschrijven. Het prinsje beschrijft de vulkanen en de roos. "We noteren geen bloemen", zegt de geograaf, omdat ze maar tijdelijk zijn. De prins is geschokt en de wetenschap dat zijn roos ooit vergaat doet hem pijn. De geograaf adviseert het prinsje om de planeet aarde te bezoeken.
Op aarde ziet de prins een hele rij met rozenstruiken. Hij is teleurgesteld, want hij dacht dat zijn roos de enige was in het universum. Dan ontmoet hij een vos, en de kleine prins temt hem. De vos legt hem uit dat de roos van het prinsje wel degelijk uniek is en speciaal, omdat het degene is waarvan hij houdt.
Het prinsje ontmoet de verteller en vraagt hem om een schaap te tekenen. Omdat de verteller niet weet hoe hij een schaap moet tekenen, tekent hij wat hij kent: een slang met een uitstulpende maag. "Nee, nee!" roept het prinsje. "Ik wil geen slang met een olifant erin, ik wil een schaap!". Toen de verteller zes jaar oud was, liet hij diezelfde tekening aan volwassenen zien. Hij vroeg hun toen of ze deze tekening gevaarlijk vonden, omdat het een slang was, maar iedereen zei dat ze een hoed niet gevaarlijk vonden. De volwassenen dachten keer op keer dat het een hoed was die de verteller had getekend. De kleine prins begreep de tekening echter wel, direct toen hij hem voor het eerst zag. De verteller probeert nog een paar keer een schaap te tekenen, maar het prinsje is niet tevreden. Uiteindelijk tekent hij een doos, en zegt dat er een schaap in zit. Het prinsje, dat het schaap net zo goed ziet als de olifant in de slang, accepteert het.
In de woestijn ontmoet het prinsje een slang, die het prinsje bedreigt. De verteller jaagt de slang weg en neemt daar afscheid van het prinsje, maar het prinsje gaat nog niet weg. De volgende ochtend komt de verteller weer op die plek aan en ziet dat het prinsje weg is.
Versies en vertalingen
Het is vertaald in meer dan 398 talen en dialecten. De eerste Nederlandse vertaling was die van Laetitia de Beaufort-van Hamel, die in 1951 uitkwam. De tweede verscheen in 2000 en was het laatste werk van Ernst van Altena. In 2017 verscheen er een integrale vertaling van Martine Delfos, bij SWP uitgevers. In 2019 verscheen er voor het eerst een integrale hertaling voor kinderen, door Tiny Fisscher, uitgegeven door Uitgeverij Volt, met nieuwe illustraties van Mark Janssen. In 2021 maakte Erik van Muiswinkel een nieuwe vertaling.
De Nederlandse versie waarop bovenstaand artikel is gebaseerd wijkt op meerdere punten inhoudelijk af van de originele Franse versie van het boek.
Zo komt de Kleine Prins de slang wel tegen, maar de slang bedreigt hem niet. Ze praten over de dood en op een bepaald moment vraagt de slang aan de Kleine Prins of hij hem mag bijten. De Kleine Prins onthoudt dit en gaat verder. Nadien laat de Kleine Prins zich toch bijten door de slang, omdat voor de reis terug naar zijn thuisplaneet zijn lichaam te veel ballast vormt. Het feit dat de piloot zich kan voorstellen dat hij ergens op een van de sterren daarboven is, brengt hem bij de essentie van hun vriendschap. Zoals al door de vos geformuleerd: dat je treurt om iemand die er niet meer is, neem je voor lief als je je werkelijk wilt verbinden. Een dag na dit gesprek vindt de piloot het dode lichaam van de Kleine Prins.
Spin-offs
Benevens betrekkelijk getrouwe verfilmingen zijn er ook vrije spin-offs, zoals de recente Frans-Duitse tv-animatie-reeks Le petit prince, waarin de kleine prins met zijn trouwe gezel de vos diverse niet in het boek vermelde planeten bezoekt en bewoners helpt, steeds belaagd door de slang die hen bestookt met boze gedachten.
De verfilmingen die in de bioscoop verschenen zijn: The Little Prince uit 1974 en Le Petit Prince uit 2015 (in Nederland beter bekend als De kleine prins).
Astronomie
In 2003 is er een kleine planeet (Petit-Prince, ontdekt in 1998) genoemd naar de inspiratie van de kleine prins: de zoon van de Franse keizer Napoleon III Bonaparte en Eugénie, Napoleon Eugène Lodewijk Bonaparte, 'Prince Impérial'.
Er is een planetoïde genaamd (46610) Bésixdouze, dat is B-zes-twaalf in het Frans. De kleine prins leefde op planetoïde B612. Haar nummer 46610 wordt geschreven als B612 in hexadecimale notatie.
Tevens is planetoïde (2578) Saint-Exupéry vernoemd naar de auteur van De Kleine Prins.
Kinderboek uit 1940-1949
Franse literatuur
|
499794
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Goldfinger%20%28discotheek%29
|
Goldfinger (discotheek)
|
Goldfinger was een discotheek in Rosmalen die landelijke bekendheid genoot. Eerder was Alpaco de naam van deze discotheek die heeft bestaan tot in de jaren'80. Daarna werd de naam Goldfinger.
De discotheek werd als "Goldfinger The Disco" een half jaar gesloten vanwege de veelvuldige handel in XTC en ander drugsgebruik in december 1993. Na een halfjaar dicht te zijn geweest ging de discotheek echter weer open, maar onder de naam: Goldfinger The Next. In 2001 moest de discotheek definitief sluiten, omdat de N59 werd omgebouwd tot snelweg en de discotheek gelegen was in het tracé van de uitbreiding van de rijksweg. Nadat de discotheek gesloten werd zou deze op een andere locatie in Rosmalen een doorstart kunnen maken. Tot op heden is dit nog niet gerealiseerd.
Op de plaats van Goldfinger bevinden zich tegenwoordig een carpoolplaats, geluidsschermen, een fietspad en een oprit naar de snelweg.
Discotheek in Nederland
Recreatie in 's-Hertogenbosch
Voormalig bouwwerk in Rosmalen
|
1058901
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Net%C5%99ebice%20%28okres%20%C4%8Cesk%C3%BD%20Krumlov%29
|
Netřebice (okres Český Krumlov)
|
Netřebice (Duits: Netrobitz of Netrowitz) is een Tsjechische gemeente in de regio Zuid-Bohemen, en maakt deel uit van het district Český Krumlov.
Netřebice telt 476 inwoners.
Netřebice was tot 1945 een plaats met een overwegend Duitstalige bevolking. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Duitstalige bevolking verdreven.
Gemeente in Český Krumlov
|
459599
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WebKit
|
WebKit
|
WebKit is een layout-engine, een verzameling softwarebibliotheken die het mogelijk maakt om webpagina's te renderen. WebKit is een fork door Apple van KHTML, een project van KDE. Het wordt gebruikt door Safari, een webbrowser meegeleverd met Mac OS X. In het verleden gebruikte Google Chrome, een door Google gemaakte webbrowser, ook WebKit.
WebKit werd op de MacWorld Expo in San Francisco op 7 januari 2003 geïntroduceerd samen met de Safari-browser. Bij de introductie waren de onderdelen WebCore en JavaScriptCore opensourcesoftware. Op 7 juni 2005 werd heel WebKit open source. Sindsdien is de ontwikkeling van WebKit snel gevorderd en is een aantal wijzigingen zelfs doorgevoerd in de code van KHTML. Bovendien gaat Trolltech in de C++-toolkit Qt WebKit aanbieden (vanaf Qt-versie 4.4).
WebKit in Mac OS X
WebKit is in eerste instantie ontwikkeld als back-end voor Safari. In Mac OS X versie 10.3 werd WebKit geïntroduceerd als systeem-framework. Op deze manier werd het mogelijk andere applicaties met WebKit te integreren. Anno 2006 maken diverse Mac OS X-programma's gebruik van WebKit, waaronder Dashboard en Apple Mail. Daarnaast is er een SDK verschenen voor de Apple-ontwikkeltools Xcode. Hiermee kunnen ontwikkelaars van programma's WebKit integreren in hun eigen programma.
Compatibiliteit
Het eerste doel van het WebKit-project is het verbeteren van de compatibiliteit van Safari met websites. Op 6 maart 2006 werd een 'compatibiliteits-hitlijst' in het leven ingeroepen om WebKit geschikt te maken voor gebruik met de meest voorkomende incompatibele websites.
Acid2
WebKit was de eerste browser-engine die slaagde voor de Acid2-test. Acid2 is een CSS/HTML-test gemaakt door het Web Standards Project (niet te verwarren met het World Wide Web Consortium). De test controleert of de browser correct omgaat met de CSS-specificaties, vooral door te controleren wat de browser doet bij zaken als foute syntaxis of dubbelzinnige constructies. De test is alleen gericht op CSS-ondersteuning.
Acid3
WebKit is een van de eerste browser-engines die de Acid3-test heeft doorstaan: hij slaagt voor 100 van de 100 tests. De Acid3-test is eveneens gemaakt door het Web Standards Project, en deze test richt zich met name op scripttechnieken, zoals JavaScript, en manipulatie van het DOM.
WebKit-projecten
Naast het verbeteren van de compatibiliteit wordt ontwikkelaars gevraagd mee te helpen met het verbeteren van de prestaties, het opruimen van de code en het verbeteren van WebKit in de omgang met huidige standaarden. Daarnaast wordt gevraagd om mee te werken aan nieuwe standaarden, waaronder CSS 3, XHTML 2, MathML, SVG en DOM.
Gebruik van anderen
Buiten Mac OS X wordt WebKit gebruikt door Nokia, die WebCore heeft geadopteerd als engine voor hun mobiele browsers. Verder hebben de ontwikkelaars van Epiphany op 1 april 2008 aangekondigd dat ze WebKit gaan gebruiken in hun browser.
Door het succes van WebKit en het aantal porteringen zijn er steeds meer ontwikkelaars die zich interesseren om WebKit op te nemen in hun software. Nadat WebKit al vroeg geporteerd werd naar de S60-systeemsoftware van Nokia is inmiddels opgenomen voor onder andere het Android-platform van Google en in Adobe AIR. Ook Microsoft gebruikt WebKit voor het renderen van de tekst in Microsoft Messenger for Mac en Microsoft Entourage.
Google gebruikte WebKit in zijn browser Google Chrome tot en met versie 26. Vanaf versie 27 gebruiken ze Blink, een fork van WebKit. Ook Opera Software gebruikt Blink voor Opera.
Externe links
Projectpagina
Blog
WebKit nightly downloads (trunk)
De Acid2 Browser-test
De Acid3 Browser-test
Apple-software
Opmaak-engine
JavaScript
Software geschreven in C++
Opensourcesoftware en vrije software
|
2203835
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diplectrona%20bulla
|
Diplectrona bulla
|
Diplectrona bulla is een schietmot uit de familie Hydropsychidae. De soort komt voor in het Australaziatisch gebied.
Schietmot uit het Australaziatisch gebied
Hydropsychidae
|
2980701
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ZTE%20Render
|
ZTE Render
|
De ZTE Render is een smartphone van het Chinese bedrijf ZTE. Het toestel gebruikt Microsofts besturingssysteem Windows Phone 7, terwijl de opvolger van het besturingssysteem (Windows Phone 8) een week later wordt uitgebracht. Dit is de derde telefoon van het bedrijf die gebruikmaakt van het besturingssysteem, na de ZTE Orbit en de ZTE Tania.
De Render heeft een capacitief aanraakscherm van 4 inch en een resolutie van 480 bij 800 pixels, zoals elke andere Windows Phone 7-telefoon. Het opslaggeheugen met een capaciteit van 4 GB is beperkt in vergelijking met andere smartphones. Deze capaciteit kan niet uitgebreid worden, maar met een Microsoft-account krijgt de smartphonegebruiker gratis 7 GB opslag via de 'cloud' op Microsoft OneDrive. Verder beschikt de telefoon over een camera met een resolutie van 5 megapixels.
Windows Phone-telefoon
Render
|
5437599
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/D%27Chimbo
|
D'Chimbo
|
D'Chimbo (Gabon, ? - Cayenne, 1862) was een crimineel die gedurende enkele jaren de omgeving van Cayenne terroriseerde. Hij had de reputatie over magische krachten te beschikken en onkwetsbaar te zijn. Hij werd uiteindelijk gevangen genomen, gevonnist en geëxecuteerd.
Levensloop
D'Chimbo werd geboren in Gabon en kwam als arbeider naar Frans-Guyana. Na de afschaffing van de slavernij was er nood aan werkkrachten en hiervoor werden mannen aangevoerd uit zwart Afrika en India. D'Chimbo werd te werk gesteld langs de rivier Approuague, maar kwam al snel in conflict met zijn bazen. Hij dook onder en maakte de omgeving van Cayenne onveilig met gewapende overvallen, verkrachtingen en moorden. Hij werd enkele keren aangehouden maar wist telkens te ontsnappen. Omdat hij ook heelhuids uit enkele vuurgevechten kwam, kreeg D'Chimbo een mythische status en gold als onkwetsbaar. Daar maakte hij gebruik van om zijn handlangers en zijn slachtoffers angst aan te jagen.
D'Chimbo werd in 1861 door een van zijn Gabonese handlangers verwond aan de arm en vastgebonden. Naar verluidt lukte dit enkel door gebruik te maken van magie. Hij werd overgeleverd aan de Franse autoriteiten. Hij werd door het Hof van Assisen van Cayenne veroordeeld tot de doodstraf. Hij werd in 1862 onthoofd met de guillotine. Zijn laatste woorden aan de priester die hem bijstond met woorden over het hemels paradijs, zouden luiden: Oui ouah! d'abô piss ça tellement bon pou ki ça to pas ka prend mo place? (Ja, ten eerste, omdat het daar zo goed is, waarom neem jij dan mijn plaats niet in?).
Reputatie
Een foto van het hoofd van D'Chimbo werd tentoongesteld in het museum van Cayenne en zijn hoofd op sterk water werd bewaard in het hôpital Jean Martial. Nadat deze situatie was onthuld in een Amerikaanse krant, werd er vanuit Parijs bevolen het hoofd van de misdadiger te begraven. In de orale traditie van Frans-Guyana werd D'Chimbo een mythe. Hij werd onderwerp van gedichten en van een theaterstuk en werd soms gezien als een vrijheidsstrijder.
Literatuur
Serge Mam Lam Fouck, D'Chimbo: Du criminel au héros : une incursion dans l'imaginaire guyanais, 1858-1996,
Frans-Guyaans persoon
Frans crimineel
|
424246
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dracy
|
Dracy
|
Dracy is een gemeente in het Franse departement Yonne (regio Bourgogne-Franche-Comté) en telt 205 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Auxerre.
Geografie
De oppervlakte van Dracy bedraagt 21,7 km², de bevolkingsdichtheid is 9,4 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Yonne
|
4573318
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maaibalk
|
Maaibalk
|
Een maaibalk is een door een motor, vroeger een paard, aangedreven apparaat waarmee door een heen- en weergaande beweging gemaaid wordt. Aan de balk zitten een boven- en een ondermes. Een mes bestaat uit een rij driehoekvormige mesjes, die heen en weer worden bewogen, waardoor er een knipbeweging ontstaat, die voor het afmaaien zorgt. Er zijn maaibalken waarvan alleen het bovenmes heen- en weer bewogen wordt en er zijn maaibalken waarbij beide messen heen- en weer worden bewogen. Voor een goed resultaat moet er gemaaid worden met een snelheid van 2,4 m/s bij gras en van 1,75 m/s bij granen.
Typen
De dubbele messenbalk heeft twee messen. Dit type maaibalk verstopt niet, maar een gelegerd gewas wordt niet goed afgemaaid. Er zijn twee uitvoeringen:
Met een bewegend en een vast mes.
Met twee bewegende messen.
De vingermaaibalk heeft spitse vingers, die strak langs de stompe vingers zitten. Hierdoor wordt het gewas goed afgemaaid. Deze maaibalk wordt in de landbouw veel toegepast en is minder kwetsbaar voor stenen en andere materialen dan de dubbele messenbalk.
Machines
Er zijn zelfrijdende machines met maaibalken, zoals een motormaaier en een maaidorser, zwadmaaier en er zijn door een tractor aangedreven maaibalken.
Geschiedenis
Plinius de Oudere beschrijft in zijn Naturalis historia een maaiapparaat voor granen, dat in Gallië werd gebruikt.. Een voorstelling van een maaiapparaat is op een grafreliëf in het Musée Gaumais in Virton te vinden. Het toont een ezel die een tweewielige bak over een veld trekt. De dissel zat aan de achterkant van de bak en achter de ezel liep een landarbeider, die het geheel mende. Aan de voorkant van de open bak zaten tanden, waardoor de halmen in de bak vielen.
De eerste maaimachine voor graan werd in 1826 door de Schotse dominee Patrick Bell gebouwd. De machine had een haspel en een bewegend mes, dat volgens het schaarprincipe werkte. In 1831 bouwde Cyrus Hall McCormick een maaimachine voor graan waar hij in 1834 patent op aanvroeg. Deze „Virginia-Reaper“ had vingers en een zaagmes. Maar pas met de vervanging van het zaagblad door driehoekige mesjes enkele jaren later werd het maaien van gras mogelijk. In 1851 werd een grasmaaimachine in Londen tentoongesteld. Met de ontwikkeling van de cyclomaaier liep vanaf 1963 het gebruik van de maaibalk terug.
Landbouwwerktuig
Maaien
|
3423328
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jocara%20olivescens
|
Jocara olivescens
|
Jocara olivescens is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Druce.
olivescens
|
1015766
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cologne%20%28Minnesota%29
|
Cologne (Minnesota)
|
Cologne is een plaats (city) in de Amerikaanse staat Minnesota, en valt bestuurlijk gezien onder Carver County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 1012.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 1343, een stijging van 331 (32.7%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
2,3 km², waarvan 2,0 km² land en 0,3 km² water.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond Cologne.
Externe link
Plaats in Minnesota
|
3542133
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Indoscelimena%20saussurei
|
Indoscelimena saussurei
|
Indoscelimena saussurei is een rechtvleugelig insect uit de familie doornsprinkhanen (Tetrigidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Hancock.
Doornsprinkhanen
|
2952764
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Exochus%20xanthopus
|
Exochus xanthopus
|
Exochus xanthopus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Cameron in 1902.
xanthopus
|
3915393
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agelasta%20lactospreta
|
Agelasta lactospreta
|
Agelasta lactospreta is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1923 door Heller.
lactospreta
|
3178687
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dolomena%20pulchella
|
Dolomena pulchella
|
Dolomena pulchella is een slakkensoort uit de familie van de Strombidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door Reeve.
Strombidae
|
2476921
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atractosomus%20ferrugineus
|
Atractosomus ferrugineus
|
Atractosomus ferrugineus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Candèze.
ferrugineus
|
4091375
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maihueniopsis
|
Maihueniopsis
|
Maihueniopsis is een geslacht van cactussen. De soorten komen voor in Bolivia, Argentinië en Chili.
Soorten
Maihueniopsis archiconoidea
Maihueniopsis atacamensis
Maihueniopsis bonnieae
Maihueniopsis camachoi
Maihueniopsis clavarioides
Maihueniopsis colorea
Maihueniopsis crassispina
Maihueniopsis darwinii
Maihueniopsis domeykoensis
Maihueniopsis glomerata
Maihueniopsis grandiflora
Maihueniopsis minuta
Maihueniopsis nigrispina
Maihueniopsis ovata
Maihueniopsis rahmeri
Maihueniopsis subterranea
Maihueniopsis tarapacana
Maihueniopsis wagenknechtii
Cactaceae
|
3532373
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ripipteryx%20paraprocessata
|
Ripipteryx paraprocessata
|
Ripipteryx paraprocessata is een rechtvleugelig insect uit de familie Ripipterygidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Günther.
Ripipterygidae
|
2477034
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dipropus%20limbatus
|
Dipropus limbatus
|
Dipropus limbatus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1895 door Champion.
limbatus
|
1253703
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chaptaliseren
|
Chaptaliseren
|
Chaptaliseren is het toevoegen van suiker aan nog niet vergist druivensap – de zogenaamde most – om een wijn met een hoger alcoholpercentage te creëren.
De term is afgeleid van de naam van Jean-Antoine Chaptal, de uitvinder van deze techniek.
Chaptalisation is het Franse woord hiervoor. Een andere term is amélioration. In het Duits wordt deze handeling met Anreicherung of Verbesserung aangeduid.
Wijnterminologie
|
3198779
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gele%20duinrietboorder
|
Gele duinrietboorder
|
De gele duinrietboorder (Photedes fluxa) is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1809 door Hübner.
De soort komt voor in Europa.
Photedes
Dier uit het Palearctisch gebied
|
3163587
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neocancilla%20waikikiensis
|
Neocancilla waikikiensis
|
Neocancilla waikikiensis is een slakkensoort uit de familie van de Mitridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1921 door Pilsbry.
Mitridae
|
3038371
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sons%20of%20Kyuss
|
Sons of Kyuss
|
Sons of Kyuss is de eerste ep van de Amerikaanse metalband Kyuss.
Het album werd in 1989 opgenomen in de Headway Studios in Westminster. Het is het enige album van Sons of Kyuss voordat de bandnaam werd verkort tot Kyuss.
Van de originele ep zijn er enkele honderden gemaakt. In 2000 werd de ep opnieuw uitgebracht op cd voor het 10-jarige bestaan van de plaat. In 2009 werd ditzelfde gedaan, enkel dan op lp. Enkele nummers zijn opnieuw opgenomen op hun eerste album Wretch.
Tracklist
Uitvoerende musici
John Garcia - zang
Josh Homme - Gitaar
Chris Cockrell - Basgitaar
Brant Bjork - Drums
Producer(s): Catherine Enny & Ron Krown
Opnames door: J.B. Lawrence
gemixt door: Michael Mikulka
Engineering: Tim Shean & Tom Nunes
Opgenomen bij: Headway Studios, Westminster, CA
foto's door: Merle SchoelKoph
Lay-out: Debra Hintz
Alle liedjes en muziek zijn geschreven door Sons of Kyuss
Externe links
discogs.com
Metalalbum
Muziekalbum van Kyuss
Stonerrock
|
3268295
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sclerocrangon%20boreas
|
Sclerocrangon boreas
|
Sclerocrangon boreas is een garnalensoort uit de familie van de Crangonidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1774 door Phipps.
Crangonidae
|
4773181
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ptyxis
|
Ptyxis
|
Ptyxis (> Grieks: πτύσσειν, ptyssein = vouwen) is de wijze waarop, in een jong stadium in een bladknop bij zaadplanten de enkele bladen gevouwen of gerold liggen. Ptyxis kan beschouwd worden als een onderdeel van de prefoliatie, de wijze waarop bij zaadplanten de bladeren, individueel en in onderlinge samenhang, gevouwen of gerold liggen in een embryonaal stadium van de bladknop.
Verwante begrippen
Bij prefoliatie gaat het om ptyxis en vernatie. De ligging van de kelk- en kroonbladen in de bloemknop heet knopligging.
Vernatie is een ander onderdeel van prefoliatie. Vernatie is de wijze waarop de bladeren in een embryonaal stadium van de bladknop gevouwen of gerold liggen. Het gaat het, in tegenstelling tot ptyxis (ook wel: "bladschijf vernatie"), om de rangschikking van het geheel van de verschillende onderdelen in een knop.
Vaak wordt er geen duidelijk onderscheid gemaakt tussen de begrippen "ptyxis" en "vernatie" en wordt de laatste in brede zin gebruikt, of wordt de term "prefoliatie" gebruikt. De termen voor de vormen van ptyxis en die van vernatie lopen vaak door elkaar heen.
Bij bovenstaande begrippen gaat het om de vegetatieve bladeren. De ligging van de kelk- en kroonbladen in een knop van een bloem wordt de knopligging (ook wel estivatie) genoemd. Ook hiervoor wordt soms de term prefoliatie gebruikt. Hierbij valt de nadruk op de overlap van de randen van de verschillende segmenten (kelkbladen, kroonbladen).
Zie ook
Botanische woordenlijst
Plantenmorfologie
|
1351661
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerk%C3%A1sk%C3%A1polna
|
Kerkáskápolna
|
Kerkáskápolna is een plaats (község) en gemeente in het Hongaarse comitaat Vas. Kerkáskápolna telt 108 inwoners (2001).
Plaats in Hongarije
|
5715315
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ji%C5%99%C3%AD%20Prskavec
|
Jiří Prskavec
|
Jiří Prskavec (Mělník 18 mei 1993) is een Tsjechisch kanovaarder gespecialiseerd in slalom.
Prskavec nam tweemaal deel aan de Olympische Spelen en won beiden keren een medaille in 2016 won hij de bronzen medaille en vijf later werd Prskavec olympisch goud. Op de Olympische Jeugdzomerspelen 2010 won hij een bronzen medaille.
In 2015 en 2019 werd Prskavec wereldkampioen individueel.
Belangrijkste resultaten
Olympische Zomerspelen
Wereldkampioenschappen kanoslalom
Tsjechisch olympisch kampioen
Tsjechisch kanovaarder
|
1508070
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chinese%20Radio%20New%20York
|
Chinese Radio New York
|
Chinese Radio New York is een Standaardkantoneestalige radiostation in het Amerikaanse New York.
Het programma loopt gelijk met die van Philadelphia op WNWR. Uitzendingen zijn van maandag tot vrijdag om 13.00 tot 20.00. Op 1 februari 2007 begon Chinese Radio New York met een 24-uurstation.
Chinese Radio New York zendt verschillende programma's uit. Onder andere programma's van Radio Television Hong Kong. Muziek bestaat grotendeels uit Cantopop.
Bellers van het programma zijn meestal van New York Chinatown of Philadelphia Chinatown, ze spreken dan over familieproblemen, gezondheid etc.
Externe link
Website van Chinese Radio New York
Amerikaanse radiozender
Media in New York (stad)
|
446555
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cerisy-la-Salle
|
Cerisy-la-Salle
|
Cerisy-la-Salle is een gemeente in het Franse departement Manche (regio Normandië) en telt 1008 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Coutances.
Geografie
De oppervlakte van Cerisy-la-Salle bedraagt 16,7 km², de bevolkingsdichtheid is 60,4 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Gemeente in Manche
|
224849
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Internationale%20Vereniging%20Trappist
|
Internationale Vereniging Trappist
|
De International Trappist Association is een samenwerkingsverband van trappistenabdijen en -kloosters. Lid van de vereniging zijn negentien abdijen en kloosters in België, Engeland, Frankrijk, Nederland en Oostenrijk, Italië en Tsjechië.
De vereniging verleent het collectief merk en kwaliteitscertificaat "Authentic Trappist Product" aan bepaalde producten. Volgende criteria zijn bepalend:
Het product moet binnen de muren of in de nabijheid van de abdij worden geproduceerd.
Het product moet door of onder toezicht van de kloostergemeenschap worden geproduceerd en de exploitatie moet ondergeschikt zijn aan het klooster.
De opbrengsten moeten worden gebruikt voor het levensonderhoud van de monniken en voor het onderhoud van het klooster. Wat overblijft moet aan sociale werken worden besteed.
De volgende producten dragen het label "Authentic Trappist Product" :
Trappistenbieren en trappistenkaas van de Abdij Notre-Dame de Scourmont in Chimay (B)
Trappistenbieren, trappistenkaas, brood, koekjes, chocolade en jam van de Abdij Koningshoeven in Berkel-Enschot (NL)
Trappistenbieren en trappistenkaas van Abdij van Orval in Villers-devant-Orval (B)
Trappistenbieren van de Abdij Notre-Dame de Saint-Rémy in Rochefort (B)
Trappistenbieren en trappistenkaas van de Abdij van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart in Westmalle (B)
Trappistenbieren van de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren (B)
Trappistenkaas van de Abdij op de Katsberg in Godewaersvelde (FR)
Trappistenbieren en trappistenlikeuren van Stift Engelszell in Engelhartszell an der Donau (AT)
Trappistenbieren van de Abdij Maria Toevlucht in Zundert (NL)
Trappistenbieren van de Abbazia Tre Fontane in Rome (IT)
Trappistenbier van de abdij Mount Saint Bernard (GB)
Chocolade van de abdij Nasi Pani in Tsjechië
Externe links
Website van de IVT
Trappistenbrouwerij.be (niet-officiële info-site)
Internationale Vereniging Trappist
|
1656106
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Keyserlei
|
De Keyserlei
|
De Keyserlei (vaak ook gewoon Keyserlei genoemd) is een straat in het centrum van de Belgische stad Antwerpen. De Keyserlei verbindt het station Antwerpen Centraal (Pelikaanstraat) met de Teniersplaats en de Leien (Frankrijklei). Aan deze brede winkelstraat bevinden zich twee premetrostations: 'Diamant' (aan het Centraal station) en 'Opera' (aan de Leien). De Keyserlei was de eerste belangrijke uitvalsweg die niet op een vroegere stadspoort aansloot. Het eerste gedeelte van de Frankrijklei tot de Breydelstraat dateert uit 1867. Het laatste stuk tot aan het station kwam er in 1873. Aanvankelijk droeg de straat de namen Tenierslei en Wapperslei. In 1893 kreeg ze de huidige naam, naar Nicaise De Keyser.
Aan de hoek met de De Keyserlei staat ook het hoogste gebouw en tweede hoogste bouwwerk van Antwerpen: de Antwerp Tower. Ook bevindt zich hier een belangrijk voorbeeld van art deco: het Century Center.
Heraanleg
Op 5 september 2011 werd er gestart met anderhalf jaar durende werken om de De Keyserlei in haar oorspronkelijke conditie te herstellen. De bomen waren een heikel punt voor het bestuur van de stad. Verder moesten alle terrassen verdwijnen en ook de voorbouwtjes van alle horecazaken werden afgebroken, wat gepaard ging met een volledige gevelrestauratie.
Straat in Antwerpen (stad)
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.