id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
2247501
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Eumicrotipula%29%20reciproca
|
Tipula (Eumicrotipula) reciproca
|
Tipula (Eumicrotipula) reciproca is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
reciproca
Langpootmug uit het Neotropisch gebied
|
737439
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Arnhem%20-%20Leeuwarden
|
Spoorlijn Arnhem - Leeuwarden
|
|}
Staatslijn A is de volgens de Wet op de Aanleg van Staatsspoorwegen van 18 augustus 1860 door de Staat der Nederlanden aangelegde spoorweg tussen de steden Arnhem, Zutphen, Deventer, Zwolle, Meppel en Leeuwarden met elkaar verbindt. Het traject is, met uitzondering van het gedeelte tussen Deventer en Olst, dubbelsporig en is in 1952 en 1953 geëlektrificeerd.
Geschiedenis
Staatslijn A is, samen met negen andere spoorlijnen, onderdeel van de eerste Staatsaanleg van spoorwegen in Nederland. De aanleg van spoorwegen vanuit de overheid was bedoeld om de achterstand die Nederland had op het gebied van spoorwegaanleg enigszins in te halen. Met de aanleg van de spoorlijnen ontstaat een uitgebreid netwerk tussen bijna alle grote Nederlandse steden. Dit netwerk vormt anno 2020 nog voor een belangrijk deel de ruggengraat van het Nederlandse spoorwegnet. Door vooral gebruik te maken van standaardontwerpen en -bestekken kunnen alle lijnen relatief snel worden aangelegd. Samen met de aanleg van Staatslijnen B (tussen Harlingen, Leeuwarden, Groningen en Nieuweschans) en C (tussen Meppel en Groningen) worden de belangrijkste steden in Noord-Nederland aangesloten op het Nederlandse spoorwegnet.
In 1866 wordt, vijf jaar nadat koning Willem III op 22 oktober 1861 de eerste steen van een pijler van de spoorbrug bij Zutphen heeft gelegd, het traject Arnhem - Zwolle in gebruik genomen. In 1865 rijden er overigens al treinen over het gedeelte Arnhem - Deventer. In de drie jaar die daarop volgen wordt de spoorlijn naar Leeuwarden in fasen in gebruik genomen.
2 februari 1865: Arnhem - Zutphen
5 augustus 1865: Zutphen - Deventer
1 oktober 1866: Deventer - Zwolle
1 oktober 1867: Zwolle - Meppel
15 januari 1868: Meppel - Heerenveen
1 september 1868: Heerenveen - Leeuwarden
In 1880 wordt de aansluiting richting Deventer in Zwolle verplaatst naar het oosten om in Zwolle ruimte te maken voor het nieuwe goederenstation. Aanvankelijk liep de lijn naar Deventer langs de Oude Deventerstraatweg.
De treindienst wordt, net als op de meeste Staatslijnen, uitgevoerd door de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen, kortweg SS. Een deel van de spoorlijn wordt in de eerste decennia door de SS ook gebruikt voor doorgaande treinen tussen Amsterdam en Noord-Duitsland. Deze treinen rijden via de Rhijnspoorweg van Amsterdam naar Arnhem en buigen bij Zutphen af naar Staatslijn D om zo bij Oldenzaal de grens over te gaan. Dit is op dat moment de kortste spoorwegverbinding tussen de hoofdstad en Hannover. Wanneer grote concurrent HIJSM, die vanaf 1888 de exploitatie op de KNLS-lijn Apeldoorn - Deventer - Almelo verzorgde, deze voormalige lokaallijn in 1892 ombouwt tot hoofdspoorweg, kan de maatschappij over haar Oosterspoorweg via Amersfoort een veel snellere verbinding tussen Amsterdam en Hannover aanbieden. Hierna is het al snel gedaan met de doorgaande internationale treinverbindingen over Staatslijn A. In de jaren 90 van de twintigste eeuw wordt het oude traject nog een enkele keer gebruikt als omleidingsroute tijdens werkzaamheden in Amersfoort. De spoorlijn blijft vooral belangrijk voor het binnenlandse spoorwegvervoer. Sinds de opening van de Hanzelijn wordt het spoor tussen Deventer en Zwolle af en toe gebruikt om de Intercity tussen Amsterdam en Berlijn via Zwolle om te leiden, indien het niet mogelijk is om de trein via Amersfoort en Apeldoorn te laten rijden.
Spoorverdubbeling en elektrificatie
De gehele spoorlijn is net als gelijkwaardige spoorlijnen aan het begin van de 20e eeuw grotendeels verdubbeld. Tijdens de Spoorwegstaking van 1944 braken de Duitsers tussen Meppel en Leeuwarden een van de twee sporen op. Na de Tweede Wereldoorlog is het grootste deel van het traject opnieuw voorzien van dubbelspoor. Enkele gedeelten blijven uit kostenoverweging voorlopig enkelsporig. Bij de elektrificatie op 5 januari 1953 van het traject Arnhem - Zutphen, op 17 mei 1953 van het traject Zutphen - Zwolle en op (17) 18 mei 1952 van het traject Zwolle - Leeuwarden zijn de trajecten Deventer - Olst en Steenwijk - Wolvega enkelsporig gebleven. Bij het plaatsen van de bovenleidingmasten is met spoorverdubbeling rekening gehouden. Het duurde nog tot 13 april 1975 totdat het traject Steenwijk - Wolvega weer van twee sporen was voorzien. Het deel tussen Deventer en Olst is enkelsporig gebleven. Hoewel regelmatig geopperd wordt dit laatste enkelsporige deel van de IJssellijn te verdubbelen zijn er geen concrete plannen.
Stations en gebouwen
De stations langs de eerste staatslijnen krijgen zogenaamde Waterstaatstations. Voor deze gebouwen maakt architect K.H. van Brederode vijf standaardontwerpen. Het zijn sobere ontwerpen die vooral 'economisch, deugdelijk en functioneel' moesten zijn. De ontwerpen zijn verdeeld over vijf klassen. Hoe groter de plaats of hoe belangrijker het station, hoe groter het gebouw. Langs Staatslijn A verschijnen bij de aanleg twintig Waterstaatstations. Zwolle krijgt een stationsgebouw van het grootste type, de eerste klasse. In Zutphen wordt een station van het type tweede klasse gebouwd. Het stationsgebouw is het enige dat gebouwd wordt van dit type. In o.a. Meppel, Steenwijk, Heerenveen en Leeuwarden worden stationsgebouwen van het type derde klasse gebouwd. Stationsgebouwen van het type vierde klasse worden gebouwd in Dedemsvaart en Wolvega. In Velp, De Steeg, Dieren, Brummen, Gorssel, Olst, Wijhe, Staphorst, Akkrum, Grou-Jirnsum en Wirdum wordt een stationsgebouw van het type vijfde klasse gebouwd.
In Arnhem wordt in eerste instantie gebruikgemaakt van het bestaande station van de NRS. In 1867 nemen de SS en NRS een nieuw, gezamenlijk stationsgebouw in gebruik. In Deventer wordt een laag en lang stationsgebouw neergezet, bestaande uit stijl- en regelwerk, opgevuld met steen, afgesmeerd met cement. Het station voldoet hiermee aan de strenge bepalingen van de Vestingwet. Ook in andere vestingsteden als Breda, Venlo en Maastricht verschijnen dergelijke stationsgebouwen. Na het aanpassen van de wet in 1874 maken de meeste stationsgebouwen plaats voor nieuwbouw. Het stationsgebouw van Deventer wordt in 1914 vervangen door een opvallend asymmetrisch gebouw. Diverse voorzieningen worden in perrongebouwen ondergebracht.
In de loop der jaren ontstaan langs de lijn veel stopplaatsen en haltes. Een aantal stopplaatsen krijgt aan het eind van de negentiende eeuw een echt stationsgebouw: Diepenveen (1900), Windesheim (1895), Peperga (1884), Oudeschoot (1890) en Idaard-Roordahuizum (1890) krijgen een gebouw dat is afgeleid van het standaardtype Visvliet. Deze stations worden, net als de meeste andere stopplaatsen en haltes tussen 1936 en 1940 alweer gesloten. De stationsgebouwen zijn in de jaren 60 en 70 gesloopt. Ook de stations Gorssel, Dedemsvaart en Staphorst worden al voor de Tweede Wereldoorlog gesloten en ook hier zijn de stationsgebouwen inmiddels gesloopt.
In Dieren wordt in 1902 een nieuw stationsgebouw in gebruik genomen. Het station wordt hiermee een zogenaamd eilandstation. Het oude gebouw blijft, onder een andere bestemming, tot 1944 in gebruik. Twee jaar later wordt het stationsgebouw van Leeuwarden opvallend verbouwd. De middenrisaliet wordt vervangen door een gebouw met drie toegangsdeuren met daarboven een groot halfrond venster. Ook de meeste andere Waterstaatstations worden in de loop der jaren vergroot.
In de loop der tijd wordt een aantal stations en haltes langs de lijn toegevoegd. Arnhem krijgt twee voorstadhaltes langs de IJssellijn: In 1893 wordt station Arnhem Velperpoort geopend, in 1969 volgt station Arnhem Presikhaaf. De halte Arnhem Velperpoort krijgt in 1953 een opvallend stationsgebouwtje. Het gebouw met wachtkamer en loket op perronniveau staat op twee ranke stalen poten. In 1988 krijgt de halte een nieuw, gunstiger gelegen, stationsgebouw. Ook voor dit gebouw is een opvallend ontwerp gebruikt. Het oude stationsgebouwtje blijft als gemeentelijk monument bewaard. Het nabijgelegen Rheden krijgt in 1882 een eigen halte. Deze wordt in 1927 alweer gesloten. In 1952 wordt op dezelfde plek station Rheden geopend. Het nabijgelegen station De Steeg wordt hierbij gesloten. Ten slotte is in 1975 de evenementenhalte Heerenveen IJsstadion geopend.
Sloop en nieuwbouw stationsgebouwen
Behalve de gesloten stations worden in de jaren 60, 70 en begin jaren 80, net als in de rest van het land, ook langs Staatslijn A een groot aantal vooroorlogse stationsgebouwen gesloopt. De hoge onderhoudskosten en een teruglopend aantal activiteiten binnen een dergelijk groot gebouw zijn hiervoor de belangrijkste redenen. Van de oorspronkelijke Waterstaatstations langs de lijn worden de oude stationsgebouwen van Velp, Brummen, Olst, Wijhe, Steenwijk, Heerenveen, Akkrum en Grouw-Irnsum gesloopt. In Olst en Wijhe komt geen vervangende nieuwbouw. In Velp, Brummen, Akkrum en Grouw verschijnen eenvoudige standaardgebouwen. Steenwijk en Heerenveen krijgen respectievelijk in 1972 en 1983 gebouwen van een uniek ontwerp. In Steenwijk wordt onder andere het postkantoor in de nieuwbouw geïntegreerd, in Heerenveen worden trein- en busstation in één complex opgenomen. Terwijl de meeste nieuwe gebouwen na het verdwijnen van de loketten een andere functie hebben gekregen zijn de stationsgebouwen van Rheden en Brummen alweer gesloopt.
Dienstregeling
Sinds jaar en dag rijden er geen rechtstreekse treinen over de gehele Staatslijn. Het traject Arnhem - Zwolle is voornamelijk gericht op het forensenvervoer tussen de aan de lijn gelegen steden en de omliggende plaatsen. De spoorlijn Leeuwarden - Zwolle wordt voor een belangrijk deel gebruikt voor het interregionale vervoer tussen Noord-Nederland en de Randstad.
In de jaren 60 en 70 rijdt als uitzondering een rechtstreekse trein voor Duitse vakantiegangers via Arnhem over de gehele oorspronkelijke Staatslijn. Deze trein reed hierbij van en naar Harlingen Haven. Daarnaast rijdt enige tijd dagelijks een van de laatste treinen uit Leeuwarden 's avonds door naar Nijmegen. Incidenteel worden bij stremmingen intercity's tussen het noorden van het land en Amersfoort via Deventer omgeleid. Deze treinen volgen hierbij dus het grootste gedeelte van de Staatslijn.
Arnhem-Zwolle, de IJssellijn
Tussen Arnhem en Zwolle rijden de intercity's van de serie 3600 (Zwolle - Roosendaal). Ook in de decennia hiervoor rijden doorgaande treinen tussen beide steden. Lange tijd rijden deze treinen als stoptrein. Na de elektrificatie van de verschillende trajecten rijden de treinen na Arnhem door richting Nijmegen en Noord-Brabant. Eindbestemmingen zijn hierbij voornamelijk Roosendaal en Eindhoven Centraal.
In 1969 ontstaat de rechtstreekse verbinding tussen Zwolle en Vlissingen. Bij het invoeren van de nieuwe consequente dienstregeling van Spoorslag '70 rijden de treinen het ene halfuur tussen Zwolle en Roosendaal en het andere halfuur tussen Zwolle en Vlissingen. Hoewel deze dienst officieel een van de negen nieuwe intercitydiensten tussen de grote steden is, kenmerkt de verbinding zich door vele stops. In het begin van de nieuwe dienstregeling van 1970 worden eenmaal per uur alleen de stations tussen Zutphen en Arnhem overgeslagen. De andere treindienst slaat slechts Olst, Wijhe, Ravenstein en Gilze-Rijen over. Later gaan op verschillende delen van het traject aparte stoptreinen rijden en kan de dienst van de doorgaande treinen wat versneld worden. Tegen het einde van de jaren 80 beginnen en eindigen steeds meer treinen in Roosendaal. Bij het ingaan van de nieuwe dienstregeling '94/'95 in mei 1994 wordt de laatste rechtstreekse trein tussen Vlissingen en Zwolle opgeheven.
Tussen Zutphen en Arnhem rijden stoptreinen die na Arnhem doorrijden naar Amsterdam, Den Haag en Rotterdam. Later worden deze stoptreindiensten ingekort tot Utrecht en weer later tot Ede-Wageningen. Vanaf december 2008 rijden de stoptreinen tussen Zutphen en Nijmegen.
Bij het ingaan van de nieuwe dienstregeling in 2007 wordt de intercitydienst opgedeeld in een gedeelte Zwolle - Nijmegen (serie 3700) en een gedeelte Arnhem - Roosendaal (serie 3600). Deze knip is met het ingaan van de nieuwe dienstregeling 2009 weer ongedaan gemaakt.
Zwolle-Leeuwarden
Tussen Zwolle en Leeuwarden rijden jarenlang rechtstreekse treinen van en naar de Randstad. Sinds de invoering van de nieuwe dienstregeling bij Spoorslag '70 rijden deze treinen min of meer in een vast patroon waarbij het ene halve uur enkel gestopt wordt in Steenwijk en Heerenveen en het andere halve uur alle stations worden aangedaan. Deze treinen rijden tussen Zwolle en Amersfoort of Utrecht al dan niet gecombineerd met een gedeelte van/naar Groningen. Het koppelen en splitsen van deze treinen vond begin jaren 80 plaats in Meppel.
De eerste 25 jaar werd in een vast patroon van en naar Amsterdam, Rotterdam en Den Haag gereden. De stoppende intercity's reden van en naar Amsterdam, de andere treinen reden het ene uur naar Den Haag, waarbij het Groningse deel naar Rotterdam reed en het andere uur naar Rotterdam, waarbij het Groningse deel uiteraard naar Den Haag reed. In 1986 kwam de westelijke tak van de Schiphollijn gereed en reden de treinen naar Amsterdam door naar Schiphol en Hoofddorp. Vanaf 1995 worden deze treinen in Amersfoort gesplitst, waarbij in de praktijk het Leeuwarder deel naar Amsterdam Centraal rijdt en het Groningse deel rijdt via de in 1993 gereed gekomen Zuidtak naar Schiphol. In die periode werd de bestemming van de andere intercity's min of meer gestandaardiseerd. Het Leeuwarder deel rijdt hierbij voornamelijk naar Rotterdam en het Groningse deel naar Den Haag.
Bij het ingaan van de nieuwe dienstregeling van 2007 verviel de rechtstreekse verbinding met Amsterdam Centraal en reden de gecombineerde intercity's uit Groningen en Leeuwarden in hun geheel door naar Amsterdam Zuid en Schiphol. In de brede spits reed een groot deel van deze intercity's niet gecombineerd en reed het Leeuwarder deel van en naar Rotterdam. Hiermee had de Friese hoofdstad dus op verschillende momenten van de dag een halfuurverbinding met de havenstad. Bij de opening van de Hanzelijn op 9 december 2012 zijn de treinen uit Friesland ook voor een deel via Lelystad naar de Randstad gaan rijden.
Het baanvak Meppel-Leeuwarden was een van de laatste in Nederland waar nog niet op alle stations overdag een halfuurdienst werd bereikt. Op de stations Wolvega, Akkrum en Grou-Jirnsum stopte slechts één trein per uur en ook vanuit Meppel kon slechts eenmaal per uur richting Leeuwarden en v.v. gereisd worden. Om dit enigszins te compenseren reed met een financiële bijdrage van de provincie Friesland sinds 2007 een extra spitsstoptrein, serie 2900, tussen Leeuwarden en Wolvega. Daarvoor reed al vanaf 1991 een spitsstoptrein Leeuwarden-Heerenveen, welke tot 1994 met een Wadloper werd bereden.
Met ingang van de nieuwe concessie van het Hoofdrailnet in 2015 zijn alle treinen tussen Leeuwarden en de Randstad tussen Leeuwarden en Zwolle op ieder station gaan stoppen, vanwege de concessie-eis dat ieder station minimaal ieder half uur bediend moet worden. Met ingang van de dienstregeling 2015 hebben dan de stations Wolvega, Akkrum, Grou-Jirnsum en ook Meppel een halfuurdienst met zowel Leeuwarden als Zwolle.
Vanaf 2018 rijden er vier treinen per uur tussen Leeuwarden en Meppel, waarvan in de eerste instantie alleen de twee intercity's doorrijden naar Zwolle. Nadat de spoorverdubbeling op het traject Zwolle - Herfte in 2021 gereed is gekomen, rijden sinds 6 september van dat jaar ook de meeste sprinters door naar Zwolle.
Materieelinzet
Arnhem - Zwolle
De IJssellijn kende jarenlang de officieuze bijnaam van Schrootlijn. Reden hiervoor was dat hier doorgaans het oudste reizigersmaterieel van de NS werd ingezet. Ondanks dat de verbinding Zwolle - Arnhem - Roosendaal - Vlissingen in 1970 onderdeel werd van het intercitynetwerk, werden de richtlijnen voor de inzet van intercitymaterieel hier lange tijd niet toegepast. Zowel de Plan D en Plan E rijtuigen als het Materieel '46 en Materieel '54 reden hier hun laatste kilometers. Ook heeft Mat '64 enkele jaren van het eerste decennium van de 21e eeuw op deze lijn als oudste in dienst zijnde materieel gediend, zwaartepunt lag op het deel Zwolle-Nijmegen van 10 dec 2006 t/m 24 aug 2008).
Op de verbinding werd na de elektrificatie in 1953 voornamelijk het vooroorlogse stroomlijnmaterieel, Materieel '36, ingezet. Begin jaren 60 worden de oude treinstellen vervangen door het Materieel '46. Ook nadat de spoorlijn vanaf 1970 officieel onderdeel van het intercitynetwerk was, werden een aantal treinen door het Materieel '46 gereden. Daarnaast reden er vooral getrokken treinen met rijtuigen Plan E en Plan W. Later verving het Materieel '54 de getrokken treinen tussen Zwolle en Vlissingen. Begin jaren 80 gaan de treinstellen Materieel '46 buiten dienst en wordt het Materieel '54 elders ingezet. Vanaf 1982 worden de vrijgekomen treindiensten opnieuw overgenomen door getrokken treinen met rijtuigen Plan E. Deze rijtuigen waren door de nieuwe intercityrijtuigen uit de intercitydiensten tussen de Randstad en Limburg verdreven. Begin 1988 gaan de laatste van deze rijtuigen buiten dienst en worden de meeste treindiensten weer overgenomen door het Materieel '54. Vanaf 1989 worden in België gehuurde M2 rijtuigen op de IJssellijn ingezet. Met de inzet van de rijtuigen keren na een korte pauze opnieuw de getrokken treinen op de verbinding terug.
In 1993 gaan de meeste rijtuigen weer terug naar België. In de treindiensten kwam voornamelijk het materieel '64 te rijden. Deze waren door de komst van het DD-AR vrijgekomen uit de treindiensten in Noord-Holland en de Flevolijn. Daarnaast rijdt er ook nog altijd Materieel '54. Ook het DD-AR en ICM wordt in 1993 in enkele treinen ingezet. In mei 1994 keert de laatste stam met M2-rijtuigen terug naar België. Geheel tegen de traditie van de inzet van het oudste reizigersmaterieel worden hierna nog maar enkele treinen door het Materieel '54 gereden. In de meeste treindiensten rijden Plan T treinstellen, eventueel versterkt met Plan V.
In 1995 wordt een belangrijk deel van de treinen alsnog door het Materieel '54 gereden. In januari 1996 gaat het Materieel '54 buiten dienst. Op vrijdag 12 januari rijdt treinstel 765, als invaller voor een Plan T treinstel, officieel de laatste treindiensten op de IJssellijn. Met het einde van de inzet van het hondekopmaterieel kwam er tevens een einde aan de inzet van het oudste reizigersmaterieel op deze verbinding. Vanaf de daaropvolgende zondag werden namelijk vrijwel alle treindiensten tussen Zwolle en Roosendaal door het nieuwe dubbeldeksinterregiomaterieel overgenomen van het vanaf die dag oudste elektrische reizigersmaterieel van de NS, het Materieel '64.
Door verschuivingen in het reizigersmaterieel keren in 1999 en 2000 de getrokken treinen terug. Vanaf mei 1999 worden enkele treinen met intercityrijtuigen gereden. De rijtuigen zijn hierbij tijdelijk voorzien van stuurstroomkabels en rijden met een e-loc 1700 voor en achter. Begin 2000 worden vrijwel alle treindiensten, zowel van het DD-IRM als de ICR, overgenomen door het Materieel '64. Later keren de getrokken treinen weer terug in de treinen tussen Zwolle en Roosendaal. Ook de eerste tot stuurstandrijtuig verbouwde Intercityrijtuigen doen hun intrede op de IJssellijn. Ook het DD-IRM keert terug in enkele treindiensten. In april 2005 nemen zij alle treindiensten van de getrokken treinen over.
Met het knippen van de treindienst tussen Zwolle en Roosendaal in een verbinding Zwolle - Nijmegen en een verbinding Arnhem - Roosendaal krijgt het Materieel '64 weer alleenheerschappij op het noordelijke deel van de IJssellijn. Dit lijndeel (Zwolle-Nijmegen) wordt hiermee weer voor even 'schrootlijn', dit tot groot genoegen van hobbyisten, maar tot groot verdriet van de meeste reizigers, lokale overheid en -media.
Eind 2007 en in 2008 worden steeds meer treinen door het VIRM gereden. Per 25 augustus 2008 zijn alle treindiensten overgenomen door het VIRM. Met ingang van nieuwe dienstregeling 2009 wordt de treindienst tussen Zwolle en Roosendaal gereden door zowel VIRM als ICRm.
Na een jarenlange inzet van het Mat '64 is de stoptreindienst tussen Zutphen en Nijmegen in december 2008 overgenomen door het Stadsgewestelijk Materieel.
Zwolle - Leeuwarden
Het traject Zwolle - Leeuwarden is onderdeel van een van de belangrijkste lange-afstandsverbindingen in het Nederlandse spoorwegnet. Hier wordt dan ook doorgaans het luxere reizigersmaterieel ingezet. Aan het einde van de jaren 30 maakte de stoomtractie in veel doorgaande treinen plaats voor dieseltractie. Tussen 1938 en de elektrificatie in 1952 werd een groot aantal treinen gereden door het moderne dieselelektrische stroomlijnmaterieel, de treinstellen DE 3 en DE 5. Na de elektrificatie kwamen diverse soorten elektrisch stroomlijnmaterieel op de lijn te rijden. De inzet van de treinstellen was handig voor het kopmaken van de doorgaande treinen in Utrecht. De automatische koppelingen waren handig voor het snel combineren van de treindelen uit Leeuwarden en Groningen. Er reden ook getrokken treinen over het traject. Omdat het omlopen van locomotieven in Utrecht veel tijd en ruimte vergde, werd meestal een andere locomotief aan de andere zijde van de trein geplaatst.
Bij de invoering van Spoorslag '70 werden enkele materieelsoorten aangewezen voor de intercitydiensten. Op de verbinding Randstad - Noord/Oost kwamen voornamelijk de treinstellen Materieel '54 te rijden. Als versterking reed een enkele keer ouder stroomlijnmaterieel mee. De hondekoppen vormden bijna 20 jaar een vertrouwd gezicht in de intercitydiensten op de lijn naar de Friese hoofdstad. Halverwege de jaren 70 werd begonnen met de ontwikkeling van het nieuwe Intercitymaterieel. Deze treinstellen waren voorzien van een doorloopkop. Hierdoor konden zowel voor reizigers als personeel tijdens de rit van het ene naar het andere treinstel te lopen. De proefserie van zeven treinstellen kwam in 1977 in dienst. Zes jaar later begon de seriebouw van de treinstellen. De eerste treinstellen werden ingezet tussen Groningen/Leeuwarden en Amsterdam Centraal, later volgden ook de andere intercityverbindingen tussen de Randstad en Noord/Oost-Nederland. In 1991 werd de laatste intercitydienst van het Materieel '54 tussen Den Haag/Rotterdam en Groningen/Leeuwarden vervangen door het nieuwe intercitymaterieel. De inzet van de hondekoppen was die jaren al geslonken tot enkele treinen per dag. De Koplopers vormen sindsdien vrijwel alleenheerschappij op deze intercityverbindingen. Alleen eind jaren 90 werd in enkele treinen kortstondig VIRM ingezet. Sinds december 2009 rijden er ook weer in enkele treinseries VIRM.
De IC '90 treinen die in de jaren 90 reden, betekenden een kortstondige terugkeer van het Materieel '54 in de intercitydiensten naar het noorden. Ook het ICM, Mat '64 en VIRM reed in deze treindiensten. Naast de intercity's heeft er lange tijd een spitsstoptrein tussen Leeuwarden en Heerenveen gereden. In deze treindienst werd verschillend materieel ingezet. Een aantal jaar werden voor deze treindienst Wadlopers ingezet. Ook het Materieel '54 en de ICM-treinstellen hebben deze treinen gereden. Enkele jaren werd zelfs een Plan-V treinstel vanuit Zwolle overgebracht om een spitsslag te rijden. Sinds de invoering van de nieuwe spitsstoptreinen tussen Leeuwarden en Wolvega werden de meeste spitstreinen door Dieselmaterieel '90 gereden. De inzet van dieseltreinstellen kwam voornamelijk door het overschot aan dit materieel bij de NS.
Vanaf dienstregeling 2001/2002 rijdt er voornamelijk ICMm op deze spoorlijn en vanaf dienstregeling 2012 zitten daar ook treinstellen van het type VIRM tussen. In de loop van 2017 werd de VIRM langzaam vervangen door het type DDZ. De sprinterdiensten worden sinds het voorjaar van 2019 verzorgd door het type SNG.
Omgeving
Staatslijn A vormt de verbinding tussen enkele middeleeuwse Hanzesteden en de Friese hoofdstad Leeuwarden. Steden die zich al voor de komst van de trein sterk hadden ontwikkeld. Andere plaatsen ontwikkelden zich juist dankzij de komst van het spoor. Het grootste deel van de omgeving van het traject is vrij landelijk gebleven. Het deel tussen Arnhem en Zwolle staat bekend als de IJssellijn. De spoorlijn ligt hier vrijwel geheel in het IJsseldal. In Zutphen kruist de spoorlijn de rivier waarnaar hij vernoemd is. Tussen Arnhem en Dieren ligt de lijn bijna ingeklemd tussen de rivier en de Veluwe. De Veluwezoom kenmerkt zich onder andere door het glooiende landschap en de statige huizen.
Tussen Zutphen en Olst is vooral het afwisselende landgoederenlandschap zichtbaar. Weilanden en akkers worden afgewisseld met bosachtige tuinen. Verder richting Zwolle neemt het percentage agrarische activiteiten sterk toe. En het gebied tussen Zwolle en Meppel kenmerkt zich helemaal door de weidse, vlakke en nauwelijks bebouwde vergezichten.
Na Meppel begint de omgeving weer enigszins te glooien en staan er meer bomen. Ten noorden van Steenwijk is speciaal voor het spoor een insnijding gegraven om de stuwwal bij de Woldberg te doorkruisen. Daar passeert het ook geologisch monument Wolterholten. Na het passeren van de Friese provinciegrens duikt het spoor het natuurgebied de Lindevallei in. Hier vormen waterpartijen en rietkragen het belangrijkste uitzicht. Na Wolvega rijdt de trein door het typisch Friese landschap met vooral veel weilanden, water en terpdorpen.
Zie ook
Standaardstations van de Staatsspoorwegen
Lijst van spoorlijnen in Nederland
IJssellijn
Externe link
Stationsweb
Spoorlijn in Nederland
Spoorweg in Gelderland
Spoorweg in Overijssel
Spoorweg in Drenthe
Spoorweg in Friesland
|
4948654
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bernard%20van%20Falkenberg
|
Bernard van Falkenberg
|
Bernard van Falkenberg (circa 1374/1378 - 2/4 april 1455) was van 1382 tot 1450 hertog van Falkenberg en Strehlitz en van 1396 tot 1400 hertog van Opole. Hij behoorde tot de Silezische tak van het huis Piasten.
Levensloop
Hij was de vierde en jongste zoon van hertog Bolko III van Opole en diens echtgenote Anna, vermoedelijk een dochter van Jan I Scholasticus van Auschwitz.
Na het overlijden van zijn vader in 1382 erfden Bernard en zijn oudere broers Jan Kropidło en Bolko IV het hertogdom Strehlitz. Omdat de drie broers nog minderjarig waren, stonden ze de eerste jaren van hun bewind onder het regentschap van hun oom, hertog Wladislaus II van Opole. Kort na het overlijden van hun vader erfden de drie broers ook het hertogdom Falkenberg, nadat hertog Hendrik, een neef van hun vader, kinderloos was gestorven.
Oorspronkelijk hadden de drie broers een goede verstandhouding met hun oom en in 1383 verkocht Wladislaus hen een deel van zijn domeinen. In 1393 beloofde hun oom dan weer dat ze zijn domeinen mochten erven als ze deel zouden nemen aan een oorlog tegen de Poolse koning Wladislaus II Jagiello. Dit veroorzaakte echter een gewelddadige reactie door het Poolse leger, dat de steden Strehlitz en Opole aanviel. Hierdoor verzuurden de relaties tussen de drie broers en hun oom en op 6 augustus 1396 vielen ze met de steun van Polen het hertogdom Opole binnen, waarna ze hun oom afzetten en de drie broers eveneens hertog van Opole werden. De oudste broer Jan trad vervolgens af als hertog van Strehlitz en Falkenberg, waarna Bolko IV en Bernard als de enige twee hertogen van beide hertogdommen overbleven.
In 1400 beslisten Bolko IV en Bernard om hun gezamenlijke domeinen onderling te verdelen. Bernard behield de hertogdommen Strehlitz en Falkenberg, terwijl Bolko IV samen met zijn oudere broer Jan Kropidło het hertogdom Opole bleef verder besturen. In 1401 huwde Bernard met Hedwig (overleden in 1424), een dochter van woiwode Spytko II van Melsztyn van Krakau, en kwam hij in het bezit van de districten Rosenberg en Lublinitz. Tijdens de eerste jaren van zijn bewind voerde Bernard een nauwe samenwerkingspolitiek met Polen en in 1414 vocht hij zelfs aan Poolse zijde mee in de oorlog tegen de Duitse Orde.
In 1417 kwam het vrij onverwacht tot een erfstrijd kwam om de erfenis van zijn in 1401 overleden oom Wladislaus II. Hertogen Jan I en Hendrik IX van Sagan claimden dat jaar namelijk de erfrechten van hun moeder Catharina van Opole, de dochter van Wladislaus II. Om onbekende redenen gaf het Praagse hof de hertogen van Sagan op 2 juli 1417 gelijk en werden Bernard en zijn broers gedwongen om de domeinen van hun oom aan beide hertogen te geven. Op 1 april 1418 bevestigde koning Wenceslaus IV van Bohemen dit. De onverwachte dood van de koning enkele maanden later en de feit dat de hertogen van Sagan niet in staat waren om de erfrechten van hun moeder door te drukken, zorgden er echter voor dat Bernard en zijn broers de erfenis van hun oom konden behouden.
De volgende jaren werkten Bernard en Bolko IV nauw samen met de nieuwe Boheemse koning Sigismund. Als resultaat van deze samenwerking kregen Bolko en zijn broer Bernard in 1423 op het congres van Bratislava het district Sieradz en delen van Groot-Polen toegewezen. De vrede tussen de Boheemse en de Poolse koning korte tijd later zorgde er echter voor dat de twee broers de gebieden niet aan hun grondgebied kregen toegevoegd.
In 1424 erfden Bolko IV en Bernard de stad Oberglogau na de dood van Euphemia, de weduwe van hun oom Wladislaus II. Eind dat jaar schonk zijn broer Bolko IV de stad echter aan zijn zoon Bolko V de Hussiet.
Op het einde van de jaren 1420 werd Silezië zwaar getroffen door de Hussietenoorlogen. Uit schrik voor plunderingen sloten Bernard en zijn broer Bolko IV in 1428 vrede met de Hussieten. Dit garandeerde echter geen volledige veiligheid van zijn domeinen en in 1434 maakte Bernard van de verwarring in Silezië gebruik om de steden Kreuzburg en Pitschen over te kopen van de hertogen van Brieg
In 1443 betwistten Bernard en zijn neef Bolko V de Hussiet de wettigheid van de verkoop van het hertogdom Siewierz aan de bisschop van Krakau. Dit leidde tot een nieuwe oorlog tussen Klein-Polen en Silezië, die met onderbrekingen tot in 1452 zou duren. Dit leidde tot belangrijke verwoestingen in het grensgebied tussen Silezië en Klein-Polen.
Bernard had twee dochters, Anna en Hedwig, maar geen mannelijke nakomelingen. Hierdoor besloot hij in 1450 zijn domeinen te verkopen aan zijn neef Bolko V en behield hij enkel nog het district Rosenberg. Ook verkocht hij zijn rechten in Opole aan zijn neef Nicolaas I.
Bernard stierf in 1455, waarna zijn overige gebieden door zijn neef Bolko V de Hussiet werden geërfd. Zijn begraafplaats is onbekend.
Piasten
Hertog van Silezië
Persoon in de 14e eeuw
Persoon in de 15e eeuw
|
392117
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanton%20Tilly-sur-Seulles
|
Kanton Tilly-sur-Seulles
|
Tilly-sur-Seulles is een voormalig kanton van het Franse departement Calvados. Het kanton maakte deel uit van het arrondissement Caen. Het werd opgeheven bij decreet van 17 februari 2014, met uitwerking op 22 maart 2015.
Gemeenten
Het kanton Tilly-sur-Seulles omvatte de volgende gemeenten:
Audrieu
Bretteville-l'Orgueilleuse
Brouay
Carcagny
Cheux
Cristot
Ducy-Sainte-Marguerite
Fontenay-le-Pesnel
Grainville-sur-Odon
Juvigny-sur-Seulles
Loucelles
Le Mesnil-Patry
Mondrainville
Mouen
Putot-en-Bessin
Rots
Sainte-Croix-Grand-Tonne
Saint-Manvieu-Norrey
Saint-Vaast-sur-Seulles
Tessel
Tilly-sur-Seulles (hoofdplaats)
Vendes
Tilly-sur-Seulles
|
1232728
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoio
|
Zoio
|
Zoio is een plaats (freguesia) in de Portugese gemeente Bragança en telt 203 inwoners (2001).
Plaats in Portugal
Bragança
|
3255954
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Talorchestia%20fritzi
|
Talorchestia fritzi
|
Talorchestia fritzi is een vlokreeftensoort uit de familie van de Talitridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1903 door Stebbing.
Talitridae
|
999970
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ca%C3%B1on%20City
|
Cañon City
|
Cañon City is een plaats (city) in de Amerikaanse staat Colorado, en valt bestuurlijk gezien onder Fremont County. Vlakbij ligt de Royal Gorge Bridge.
Het bijzondere van deze stad is dat er 13 gevangenissen zijn.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 15.431.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 16.124, een stijging van 693 (4,5%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
31,1 km², geheel bestaande uit land. Cañon City ligt op ongeveer 1627 m boven zeeniveau.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond Cañon City.
Externe link
Plaats in Colorado
|
2125629
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Skindred
|
Skindred
|
Skindred is een Welsh rockband uit Newport. De band werd in 1998 opgericht naar aanleiding van de splitsing van de vorige band van de zanger Benji Webbe, Dub War. De muzikale stijl van Skindred is een mix van alternatieve rock, heavy metal, punk rock en reggae.
Biografie
Dub War, de voormalige groep van enkele Skindred-leden, is gevormd in Newport, South Wales. Dit zei zanger Benji Webbe over Dub War : 'Ze zouden ons niet laten opnemen en ons geen geld willen geven om van te leven, dit zette ons aan tot vechten totdat we uiteindelijk geen andere keuze hadden dan onze eigen weg op te gaan of elkaar te vermoorden.'
Dub War ging uit elkaar in 1998, en Webbe vormde de groep Skindred met bassist Daniel Pugsley, gitarist Mikey Demus en drummer Dirty Arya Goggin.
Hij vormde deze nieuwe groep omdat hij niet in staat was om een nieuw project met de andere leden van Dub War te beginnen.
In 2002 kwam hun debuutalbum, 'Babylon', uit. Nadat het in 2003 werd heruitgegeven door RCA Records, werd het album opnieuw uitgebracht door Lava Records op 14 augustus 2004.
Op 23 oktober 2007 gaf Skindred zijn tweede album uit.
Twee jaar later werd het album 'Shark Bites and Dog Fights' in september uitgebracht.
De band heeft aangekondigd dat hun volgende album, 'Union Black', zal worden vrijgegeven op 25 april 2011. Meer informatie hierover kan je vinden op hun site www.skindred.net.
Muziekstijl
De muziek van Skindred heeft zowel heavy metal, punk rock als reggae invloeden. De band verwijst naar deze stijl als 'Ragga metal'. Benji zei ooit tijdens een interview dat de band hun eigen muzikaal genre speelt en dat hun muziek niet in een bepaalde categorie kan worden ingedeeld, iets wat vaak wordt gezegd door progressieve rock en progressieve metal artiesten.
Bandleden
Benji Webbe - leadzanger (1998-heden)
Mikey Demus - gitarist, zanger (2002-heden)
Daniel Pugsley - basgitarist (1998-heden)
Arya Goggin - drummer (2002-heden)
Discografie
Britse metalband
Welshe rockband
|
2485206
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yingaresca%20orthodera
|
Yingaresca orthodera
|
Yingaresca orthodera is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1934 gepubliceerd door Blake.
orthodera
|
3403432
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Undulambia%20jonesalis
|
Undulambia jonesalis
|
Undulambia jonesalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1906 door William Schaus.
De soort komt voor in Brazilië.
jonesalis
|
871396
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Taylor%20Momsen
|
Taylor Momsen
|
Taylor Momsen (Saint Louis (Missouri), 26 juli 1993) is een Amerikaans zangeres en actrice. Ze werd genomineerd voor onder meer een Saturn Award voor haar rol in How the Grinch Stole Christmas!.
Loopbaan
Momsen begon haar carrière als actrice als driejarige in televisiereclames. In 1999 kreeg ze haar eerste filmrol in The Prophet's Game, waarop ze in 2000 doorbrak als kindster naast Jim Carrey in How the Grinch Stole Christmas. In 2002 speelde ze de dochter van de president in Spy Kids 2: Island of Lost Dreams en had ze een hoofdrol in de jeugdfilm Hansel & Gretel.
Momsen speelde van 2007 tot 2012 Jenny Humphrey in de dramaserie Gossip Girl, in Nederland uitgezonden vanaf de zomer van 2008.
Naast haar acteercarrière is ze ook de zangeres van de groep The Pretty Reckless. Ze stonden in 2011 op Rock Werchter en het Main Square Festival. In 2017 stond ze met haar band op het Belgische Pukkelpop en in het voorprogramma van de band Stone Sour in het Klokgebouw in Eindhoven.
Discografie
(met The Pretty Reckless)
Studioalbums
Light Me Up (2010)
Going To Hell (2014)
Who You Selling For (2016)
Death by Rock and Roll (2021)
Ep's
The Pretty Reckless (2010)
Hit Me Like a Man (2012)
Singles
"Make Me Wanna Die" (2010)
"Miss Nothing" (2010)
"Just Tonight" (2010)
"You" (2012)
"My Medicine" (2012)
"Kill Me" (2012)
"Follow me down" (2013)
"Going To Hell" (2014)
"Heaven Knows" (2014)
"Take Me Down" (2016)
“Death by rock and roll”(2020)
Filmografie
|-
|-
|align="center"| 1998 || Early Edition || Allie || "A Minor Miracle" (Seizoen 2, Aflevering 11)
|-
|align="center"| 2006 || Misconceptions || Hopper Watson || "Got to Get You Out of My Life (Pilot)" (Seizoen 1, Aflevering 1)
"Bad Guy's Day Off" (Seizoen 1, Aflevering 4)
|-
|align="center"| 2007-2012 || Gossip Girl || Jenny Humphrey || Seizoen 1–3 en terugkerend in Seizoen 4; 87 afleveringen
|-
|-
|align="center"| 2013 || Final Destination 6 || Jane McDonald
|-
|align="center"| 2008 || Spy School || Madison
|-
|align="center"| 2007 || Underdog || Molly
|-
|align="center"| 2007 || Paranoid Park || Jennifer
|-
|align="center"| 2006 || Saving Shiloh || Samantha Wallace
|-
|align="center"| 2002 || Spy Kids 2: Island of Lost Dreams || Alexandra
|-
|align="center"| 2002 || Hansel & Gretel || Gretel
|-
|align="center"| 2002 || We Were Soldiers || Julie Moore ||
|-
|align="center"| 2000 || How the Grinch Stole Christmas || Cindy Lou Who
|-
|align="center"| 1999 || The Prophet's Game || Honey Bee Swan
|}
Amerikaans acteur
Amerikaans rockzanger
Jeugdacteur
|
5353240
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maankraterbenamingen%20van%20Michael%20van%20Langren
|
Maankraterbenamingen van Michael van Langren
|
Deze pagina bevat een alfabetisch register van alle benamingen afgebeeld op de maankaart van Michel Florent van Langren (Langrenus).
Alfabetisch register en concordantielijst
De benamingen en plaatsbepalingen volgend na de gelijkheidstekens zijn afkomstig uit de lijst van officieel erkende namen, vastgesteld door de Internationale Astronomische Unie (IAU). Sommige niet-erkende namen van andere selenografen zoals Johannes Hevelius, Giovanni Battista Riccioli, William Radcliffe Birt, Philipp Johann Heinrich Fauth, Felix Chemla Lamech, Hugh Percy Wilkins en Patrick Moore, zijn ook in het alfabetisch register vermeld. Deze namen zijn cursief weergegeven. Ook opgenomen in dit register zijn een aantal bijnamen afkomstig van de NASA, in het teken van het Apolloprogramma.
A
Aestuaria Bamelrodia = Palus Somni, ten westen van Mare Crisium.
Albategni = Euctemon, nabij de noordpool van de maan.
Alfonsi IX Reg. Cast. = Democritus, aan de oostnoordoostelijke uitloper van Mare Frigoris.
Amalfi = Barrow, nabij de noordpool van de maan.
Andradae = Mare Crisium omega (ω), aan het noordwestelijk gedeelte van de rand van deze zee, in Johannes Hevelius's Montes Alani.
Annae D. Aurel. F. = Montes Caucasus gamma (γ), aan de noordwestelijke rand van Mare Serenitatis.
Annae Reg. Fran. = Arzachel.
Annulus Neptuni = Gassendi, aan de noordelijke rand van Mare Humorum.
Anselmi Elect. Mogunt. = Casatus, nabij de zuidzuidwestelijke rand van de maan, ten zuidwesten van Clavius.
Arati = Plato tau (τ).
Archimedis = Montes Teneriffe iota (ι), net ten zuiden van Plato.
Arenbergi = het verweerde kraterduo Murchison en Pallas tussen Sinus Aestuum en Sinus Medii.
Aristarchi = Archytas, in Mare Frigoris.
Arondelii = Lexell A, ten zuidoosten van de walvlakte Deslandres (Philipp Johann Heinrich Fauth's Hörbiger).
Auberi = Nicolai, ten westen van Janssen.
Aytona = Montes Harbinger beta (β), ten noordoosten van Aristarchus.
B
Badvari = gebied met hoog albedo omstreeks de Andreus heuvels (Andreus hills) ten oosten van Gassendi (de Andreus heuvels zijn aldus vernoemd op de maankaart van Rand McNally, alsook op de maankaarten in de boeken van Patrick Moore).
Baieri = Delisle, in het westelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Bakii = Arago, in het westelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis.
Balthasaris Hispa. Pri. = Aristarchus.
Barbarini = Mosting, ten westzuidwesten van Sinus Medii.
Barlaei = Atlas A of Atlas alpha (α).
Barreae = Burckhardt, ten noorden van Mare Crisium en Cleomedes.
Bazan = Pytheas, in het zuidelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Bechleri = Triesnecker, in Sinus Medii.
Bekii = Godin, het zuidelijke lid van het kraterpaar Agrippa-Godin ten oosten van Sinus Medii.
Benavidi = Gay-Lussac nu (ν), in Montes Carpatus.
Bervoeti = Ramsden, in het westelijk gedeelte van Palus Epidemiarum.
Bettinii = het kraterpaar Bessarion en Bessarion E, in Oceanus Procellarum (Bessarion E was Hugh Percy Wilkins's en Patrick Moore's Virgil).
Biaei = Hercules, het westelijke lid van het kraterpaar Atlas-Hercules tussen Lacus Mortis en Lacus Temporis.
Bichi = Riccius, ten noordwesten van Janssen.
Bickeri = Vitello, aan het zuidelijk gedeelte van de rand van Mare Humorum.
Blancani = Flamsteed rho (ρ), in Oceanus Procellarum.
Blitterswyckii = Atlas, het oostelijke lid van het kraterpaar Atlas-Hercules tussen Lacus Mortis en Lacus Temporis.
Boivinii = Newcomb, in Montes Taurus.
Bonvicini = het gebied met laag albedo op de vloer van Riccioli, ook wel Riccioli D genoemd.
Bracamonti = Polybius, ten oosten van Rupes Altai.
Brahei (Tycho) = Aristoteles.
Briggi = Curtius B, ten noorden van Curtius in het bekraterde gebied omstreeks de zuidpool van de maan.
Brunii = Carmichael (Macrobius A), het zuidelijke lid van het kraterpaar Carmichael-Hill ten oosten van Sinus Amoris.
Bullialdi = Reiner gamma (γ). Deze wervelvormige formatie met relatief hoog albedo, in Oceanus Procellarum, is de enige in deze soort die door Michael van Langren werd genoemd naar een persoon. De door de IAU aanvaarde aanduiding Reiner gamma heeft betrekking tot de in de buurt liggende krater Reiner.
C
Caleni = Asclepi, ten westen van Hommel.
Cambieri = Manners, in het westelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis.
Cantelmi = Cichus, ten oosten van Palus Epidemiarum.
Caramuelis = Descartes C en Dollond E (beide komvormige kraters maken deel uit van een langwerpig gebied met hoog albedo).
Caroli I Reg. Britt. = Walter, ten oosten van de walvlakte Deslandres.
Caroli D. Loth. = Metius (Giovanni Battista Riccioli's Mulerius).
Caroli D. Mant. = Jacobi, ten zuidoosten van Lilius.
Cartesii = Römer, in Montes Taurus, ten noorden van Sinus Amoris.
Casimiri Pol. P. = Mutus, ten noordwesten van Boussingault omstreeks de zuidzuidoostelijke rand van de maan.
Cerda = Krieger, ten noordnoordoosten van Aristarchus.
Chigi = Tacitus, ten noordnoordwesten van Rupes Altai.
Chisletti = Lambert, in Mare Imbrium.
Christierni IV Reg. Daniae = Purbach, ten zuiden van Arzachel.
Christinae Reg. Suec. = Regiomontanus, ten noordoosten van de walvlakte Deslandres.
Ciermanni = Brayley, in Oceanus Procellarum.
Clarae Isab. Leop. F. = Sulpicius Gallus M, aan de zuidwestelijke rand van Mare Serenitatis, het Haemus gebergte (Montes Haemus).
Claramontii = Bianchini, in Montes Jura, de boogvormige bergketen aan Sinus Iridum.
Cobavi = Mons Pico, in het noordelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Cocci = Vitruvius, in het noordoostelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis.
Coci = Montes Teneriffe delta (δ).
Conde Prin. = Nasireddin, ten westen van de onvolledige walvlakte Stöfler.
Conradi = Wrottesley, ten westnoordwesten van Petavius.
Contarini = gebied met hoog albedo omstreeks de heuvels Herigonius eta (η) en Herigonius pi (π) waarrond zich The Helmet vertoont, ten oosten van de Andreus heuvels (Andreus hills) en Gassendi. The Helmet is een gebied van 60 kilometer diameter dat er tijdens volle maan uitziet als een helm.
Conti = Tobias Mayer alpha (α), in Montes Carpatus.
Copernici = Eudoxus ten noorden van Mare Serenitatis.
Cornaro = anoniem gebied met hoog albedo ter hoogte van de Andreus heuvels (Andreus hills) ten oosten van Gassendi.
Crani = Delambre (Giovanni Battista Riccioli's S. Dionysius Areop.).
Crequii = Airy, ten oosten van Arzachel.
Croii = Heraclitus en Licetus, ten zuiden van de onvolledige walvlakte Stöfler.
Crugeri = Promontorium Heraclides, aan het zuidelijke uiteinde van Montes Jura, de omhullende boogvormige bergketen van Sinus Iridum.
Cuevio = Montes Harbinger alpha (α), ten noordoosten van Aristarchus.
Curtii = Furnerius, het vierde of zuidelijkste lid van het opmerkelijke viertal Langrenus, Vendelinus, Petavius, Furnerius.
Cusae = Eudoxus kappa (κ).
D
D'Auxoni = Montes Recti beta (β), in het noordelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Danesii = Clairaut, ten zuiden van Maurolycus.
Derienni = Ideler en Ideler L, ten zuidoosten van Maurolycus, ten oostzuidoosten van Clairaut.
Derkenni = Abulfeda, ten zuidzuidwesten van de landingsplaats van Apollo 16.
Doriae = Hell, in het westelijk gedeelte van de walvlakte Deslandres (Philipp Johann Heinrich Fauth's Hörbiger).
E
Edelherii = Geminus, ten zuidwesten van de walvlakte Messala, nabij de noordoostelijke rand van de maan.
Elisabethae Palat. Fil. = Aliacensis, ten oosten van de walvlakte Deslandres.
Emanuelis D. Sab. = Stiborius, ten noordwesten van Janssen.
Endymionis = Endymion (deze benaming werd door de IAU officieel erkend en bleef de oorspronkelijke plaats op de maan behouden).
Estensis D. Mutinae = Maurolycus.
Euclidis = Luther epsilon (ε), in het noordelijk gedeelte van Mare Serenitatis.
Eugeniae = Plinius, in het noordnoordwestelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis.
Eychstadi = Werner, ten oostnoordoosten van de walvlakte Deslandres.
F
Farnesii D. Parmae = Orontius, ten noordoosten van Tycho.
Ferd. Caroli Leop. F. = Cyrillus, ten westnoordwesten van Mare Nectaris, nabij Theophilus.
Ferd. Francisci Imp. Rom. F. = Theophilus, ten noordwesten van Mare Nectaris, nabij Cyrillus.
Ferdinandi III Imp. Rom. = Albategnius.
Ferdinandi Elect. Col. = Blancanus, ten zuidwesten van Clavius.
Finiae = Mons La Hire, in Mare Imbrium.
Flumen S. Augustini = gebied omstreeks Zupus (de formatie Zupus, ten westnoordwesten van Mare Humorum, vertoont een zeer laag albedo).
Fournerii = Darney, ten zuiden van Mare Cognitum.
Francisci D. Loth. = Kircher, ten oosten van de walvlakte Bailly aan de zuidzuidwestelijke rand van de maan.
Fred. C. Pal. = Fabricius.
Fred. Wilhelmi M. Brandenb. = Schiller, de langwerpige krater omstreeks de zuidzuidwestelijke rand van de maan.
Frederici D. Holstat. = Newton, omstreeks de zuidpool van de maan.
Fretum Catholicum = Mare Vaporum en Sinus Aestuum.
Fretum Pacis = anoniem gebied ten noordoosten van Taruntius, aan de noordelijke rand van Mare Fecunditatis.
Fromi = Blanchinus, tussen la Caille en Werner.
Fromondi = Ross, in het noordwestelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis.
G
Gallilaei = Campanus, aan de zuidwestelijke rand van Mare Nubium, nabij het groepje heuvels dat op de Rand McNally maankaart de benaming Golubiz cluster heeft gekregen (tussen Campanus en de kraterrestant Kies).
Gansii = Halley, ten noordoosten van Albategnius en ten zuidzuidoosten van de walvlakte Hipparchus. Halley is een onderdeel van de gekromde reeks van vier gevormd door de kraters Halley, Hind, Hipparchus C en Hipparchus L.
Garsioli = Kepler theta (θ), in Oceanus Procellarum.
Gassendi = Timocharis, in Mare Imbrium.
Gastoni D. Aurel. = Airy B (Felix Chemla Lamech's Klepesta), ten oosten van Arzachel.
Gauraei = Santbech, tussen de zuidelijke uiteinden van Mare Fecunditatis en Mare Nectaris.
Gevartii = Rabbi Levi, ten noordwesten van Janssen.
Ginnari = Brayley B, in Oceanus Procellarum.
Giovanelli = Mersenius zeta (ζ), aan de westelijke rand van Mare Humorum.
Golii = Censorinus N (Giovanni Battista Riccioli's Beda), tussen Mare Fecunditatis en Mare Nectaris.
Grassi = Hahn, nabij de noordoostelijke rand van de maan.
Grimbergeri = Fra Mauro sigma (σ).
Gualteri = Hortensius, in Mare Insularum.
Guasco = Pitiscus, ten noordnoordwesten van Hommel nabij de zuidzuidoostelijke rand van de maan.
Guldini = Palmieri alpha (α), aan de zuidwestelijke rand van Mare Humorum.
Gutschovii = Dionysius.
H
Haesteni = Mairan, in het zuidwestelijk gedeelte van Giovanni Battista Riccioli's Terra Pruinae tussen Sinus Iridum en Sinus Roris.
Hardii = Parry, ten zuidzuidoosten van Fra Mauro.
Haro = Eratosthenes.
Hensii = Franklin, ten oosten van Lacus Somniorum.
Herlici = Hansteen alpha (α) (The Arrowhead, de pijlpunt nabij het kraterduo Billy en Hansteen in het zuidelijke gedeelte van Oceanus Procellarum). The Arrowhead dankt deze bijnaam aan de gelijkenis met de vorm van een pijlpunt.
Hevelii = Lubiniezky A, aan de westelijke rand van Mare Nubium, ten zuiden van Mare Cognitum.
Hugenii = Mercurius, ten oosten van Lacus Temporis, nabij de noordoostelijke rand van de maan.
Hypatiae = Sulpicius Gallus gamma (α), aan Montes Haemus, de zuidwestelijke rand van Mare Serenitatis.
Hypparchi = Scoresby, nabij de noordpool van de maan.
I
Innocentii X = Ptolemaeus.
Ioanni D. Sax. = Longomontanus, ten noordwesten van Clavius en ten zuidwesten van Tycho.
Isabellae Reg. Hisp. = Manilius, in het noordoostelijk gedeelte van Mare Vaporum.
Isenburgi = Almanon, ten noordnoordwesten van Rupes Altai.
J
K
Kepleri = Protagoras zeta (ζ), in Mare Frigoris.
Kintschotii = Lansberg, in Mare Insularum.
Kircheri = Malapert, nabij de zuidpool van de maan.
Konie c Polski = Hommel, ten noordwesten van Boussingault en Helmholtz, nabij de zuidzuidoostelijke rand van de maan.
L
Lacus Masii = Lacus Excellentiae, ten zuiden van Mare Humorum.
Lacus Panciroli = Plato.
Lacus Possidoni = Grimaldi.
Lacus Scientiae = Lacus Somniorum, ten noordoosten van Mare Serenitatis.
Lafaillii = Posidonius.
Langreni = Langrenus (deze benaming werd door de IAU officieel erkend en bleef de oorspronkelijke plaats op de maan behouden). Langrenus vormt het noordelijkste lid van het telescoopvriendelijke viertal Langrenus, Vendelinus, Petavius, Furnerius.
Lantsbergi = Breislak, ten zuidzuidoosten van Maurolycus.
Laucii = Kepler gamma (γ), in Oceanus Procellarum.
Laurini = Isidorus, aan de noordelijke rand van Mare Nectaris.
Le Pessier = Euler, in het zuidwestelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Lennoxis = Apianus, ten noordoosten van het kraterduo Aliacensis en Werner.
Leopoldi Arch. Aust. = Maginus, ten noordoosten van Clavius.
Leototi = Berosus, ten westzuidwesten van de walvlakte Gauss nabij de noordoostelijke rand van de maan.
Leurechonii = Montes Spitzbergen, in het oostelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Ligni = Furnerius, het zuidelijkste lid van het opmerkelijke viertal Langrenus, Vendelinus, Petavius, Furnerius.
Lini = Montes Teneriffe epsilon (ε).
Littus Philippicum = anoniem gebied aan de westnoordwestelijke rand van de maan.
Longevalli = Zagut, ten zuidwesten van Rupes Altai.
Longevilli = Vendelinus, het tweede lid van het opmerkelijke viertal Langrenus, Vendelinus, Petavius, Furnerius.
Longomontani = Mason of Plana, aan de zuidelijke rand van Lacus Mortis.
Ludovici XIV Reg. Fran. = Alphonsus.
Lutiani = Grove, in Lacus Somniorum, ten noordoosten van Mare Serenitatis.
M
Magini = Liebig gamma (γ), aan de westelijke rand van Mare Humorum.
Magni = Capella B, tussen Mare Fecunditatis en Mare Nectaris.
Malvezzi (Malvasia?) = Byrgius A (Hugh Percy Wilkins's en Patrick Moore's La Paz). Byrgius A, ten westen van Mare Humorum, is een stralenkrater met hoog albedo en wordt door waarnemers van totale maansverduisteringen gebruikt als ijkpunt om de positie van de rand van de aardschaduw te bepalen.
Marci = Tobias Mayer A, in Montes Carpatus.
Mare Astronomicum = Mare Frigoris.
Mare Austriacum = Mare Imbrium.
Mare Belgicum = Mare Tranquillitatis.
Mare Borbonicum = Mare Nubium.
Mare Caspium (De Moura) = Mare Crisium. Zie ook Michael van Langren's naam Moura (krater Cleomedes ten noorden van Mare Crisium).
Mare de Popoli = Palus Epidemiarum, ten zuidwesten van Mare Nubium.
Mare Eugenianum = Mare Serenitatis.
Mare Langrenianum = Mare Fecunditatis.
Mare Venetum = Mare Humorum.
Mariae D. Mont. F. = Hadley, nabij de landingsplaats van Apollo 15 in Montes Apenninus.
Mariae Imp. Rom. = Menelaus, in het zuidelijkste gedeelte van Montes Haemus, de zuidwestelijke rand van Mare Serenitatis.
Mariannae Imper. F. = Calippus alpha (α), in Montes Caucasus.
Martinitzi = Bettinus, van het kratertrio Zucchius-Bettinus-Kircher nabij de walvlakte Bailly aan de zuidzuidwestelijke rand van de maan.
Masii = Gauricus, ten noorden van Tycho.
Maximiliani Duc. Bava. = Clavius.
Mazarinii = Alpetragius, ten zuidzuidwesten van Alphonsus.
Medicaei = Bullialdus, in het westelijk gedeelte van Mare Nubium.
Mersenni = Azophi.
Mexiae = Reinhold, in Mare Insularum.
Moleri = Baco B, ten zuidzuidoosten van Maurolycus.
Mons S.Xaverii = oostelijk gedeelte van Cassini, aan de noordoostelijke rand van Mare Imbrium.
Montes Austriaci = Montes Apenninus.
Moreti = Picard gamma (γ), aan de zuidwestelijke rand van Mare Crisium.
Morgues = gebied met laag albedo nabij Fourier, ten zuidwesten van Mare Humorum.
Morini = Harpalus, in Sinus Roris, de westelijke uitloper van Mare Frigoris.
Moura = Cleomedes, ten noorden van Mare Crisium, waar Michael van Langren de naam Mare Caspium (de Moura) aan gaf.
N
Nachara = Montes Harbinger beta (β), ten noordoosten van Aristarchus.
Nassauii = Fracastorius, aan de zuidelijke rand van Mare Nectaris.
Naudei = Argelander, ten oosten van Arzachel.
Navei = Maskelyne, in het zuidelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis.
Neperi = Lubbock N, aan de noordwestelijke rand van Mare Fecunditatis (Giovanni Battista Riccioli's Alcuinus).
Nirenbergeri = Wurzelbauer D (Hugh Percy Wilkins's en Patrick Moore's Hauet).
Nobelarii = gebied met laag albedo omstreeks Drebbel E, tussen Lacus Excellentiae en de walvlakte Schickard.
Noyelles = Piccolomini, ten zuiden van Mare Nectaris.
Nuti = Zach (Giovanni Battista Riccioli's Arzet), ten oosten van Clavius, in het gebied dat door William Radcliffe Birt Terra Photographica werd genoemd.
O
Ocariz = Julius Caesar, aan de westelijke rand van Mare Tranquillitatis.
Oceanus Philippicus = Oceanus Procellarum. Na Terra Dignitatis is Oceanus Philippicus het tweede grootste gebied waar Michael van Langren een benaming aan gaf.
Ossolinski = Sirsalis A (Hugh Percy Wilkins's en Patrick Moore's Bertaud), ten zuidoosten van Grimaldi.
Oxensterni = Snellius, ten zuidwesten van Petavius, ten noordwesten van Furnerius.
P
Pamphilii = Herschel.
Pappi = Mare Humboldtianum.
Parigi = Montes Riphaeus, de boogvormige bergketen aan de westelijke rand van Mare Cognitum.
Philip Christ. Elect. Treu. = Vlacq, ten zuiden van Janssen.
Philippi IV = Copernicus.
Phorylidi = Mädler, in het noordwestelijk gedeelte van Mare Nectaris.
Piccolomini = Catharina, ten westen van Mare Nectaris.
Piperii = Montes Harbinger delta (δ) en eta (η), ten noordoosten van Aristarchus.
Pironi = Kant, ten zuidwesten van Sinus Asperitatis en Mons Penck.
Pitati = Mons Pico beta (β), in het noordoostelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Portus Adriaticus = gebied ten zuiden van Herigonius, ten noorden van Mare Humorum, omstreeks de Andreus heuvels en de heuvels Herigonius eta (η) en Herigonius pi (π) in het gebied met hoog albedo The Helmet.
Portus Gallicus = gebied ten westen van Alphonsus, omstreeks Lassell in het oostelijk gedeelte van Mare Nubium.
Portus S. Francisci = Hesiodus en Pitatus, aan de zuidelijke rand van Mare Nubium.
Pozzo = Aristillus, in het oostelijk gedeelte van Mare Imbrium, in Giovanni Battista Riccioli's Palus Nebularum.
Pratii = Bode, tussen Sinus Aestuum en Sinus Medii.
Promontorium Argoli = gebied ten oostzuidoosten van Santbech, in het zuidelijkste gedeelte van Mare Fecunditatis.
Promontorium Arzahel = gebied aan de westelijke rand van Mare Fecunditatis (ten zuiden van Promontorium Calippi).
Promontorium Calippi = gebied aan de westelijke rand van Mare Fecunditatis (ten noorden van Promontorium Arzahel).
Promontorium Cassiodori = gebied omstreeks of ten zuiden van Lubbock aan de westelijke rand van Mare Fecunditatis.
Promontorium Cesaris = gebied ten noordoosten van Mädler tussen Sinus Asperitatis en Mare Nectaris.
Promontorium Clavii = Promontorium Laplace, aan de noordoostelijke uitloper van Montes Jura, de boogvormige bergketen aan Sinus Iridum.
Promontorium Cleomedis = gebied omstreeks Baily in het oostelijk gedeelte van Mare Frigoris.
Promontorium Colombi = gebied omstreeks Agatharchides, ten noordoosten van Mare Humorum.
Promontorium Henrizi D. Venet. = gebied omstreeks Letronne aan de zuidelijke rand van Oceanus Procellarum.
Promontorium Methonis = Barbara Mesa (NASA gerelateerde bijnaam voor een equatoriaal gebied ten oosten van de landingsplaats van Apollo 11 in het zuidelijk gedeelte van Mare Tranquillitatis). Barbara Mesa is de noordelijke uitloper van Giovanni Battista Riccioli's Terra Mannae tussen Mare Fecunditatis en Mare Nectaris.
Promontorium Procli = gebied aan de westelijke rand van Mare Fecunditatis (ten noordwesten van Promontoria Arzahel en Calippi).
Promontorium S. Alberti = Mons Argaeus, aan de zuidoostelijke rand van Mare Serenitatis.
Promontorium S. Dionisii = gebied ten zuidwesten van Darney en ten zuiden van Mare Cognitum.
Promontorium S. Dominici = gebied in het noordwestelijk gedeelte van Oceanus Procellarum tussen Aristarchus en Sinus Roris.
Promontorium S. Iacobi = gebied ten noordwesten van Bode, in Sinus Aestuum.
Promontorium S. Ignatii = Sinus Concordiae aan de oostelijke rand van Mare Tranquillitatis.
Promontorium S. Ludovici = gebied ten noorden van Hypatia, tussen Sinus Asperitatis en Mare Tranquillitatis, ten zuiden van de landingsplaats van Apollo 11.
Promontorium S. Michaelis = Montes Secchi, aan de noordwestelijke rand van Mare Fecunditatis.
Promontorium S. Petri = gebied ten noordwesten van Lalande, westwaarts van Sinus Medii.
Promontorium S. Vincetii = Promontorium Heraclides, het zuidelijke uiteinde van de boogvormige Montes Jura aan Sinus Iridum.
Promontorium Salamona = gebied omstreeks Hansteen, in het zuidwestelijk gedeelte van Oceanus Procellarum.
Ptolomaei = Christian Mayer, ten noorden van het oostelijk gedeelte van Mare Frigoris.
Puteani = Proclus, tussen Mare Crisium en Palus Somnii.
Pythagorae = Pythagoras (deze benaming werd door de IAU officieel erkend en bleef de oorspronkelijke plaats op de maan behouden).
Pythias = Keldysh (Hercules A) (Felix Chemla Lamech's Dominique), ten westzuidwesten van Endymion.
Q
Quaresini = Lee eta (η), aan de zuidelijke rand van Mare Humorum.
Quesada = Milichius gamma (γ), in Mare Insularum.
R
Radsevillii = Gemma Frisius, ten noorden van Maurolycus.
Ramirii = Firmicus, ten zuidzuidoosten van Mare Crisium, ten westen van Mare Undarum.
Rantsovii = Thebit, ten oosten van Rupes Recta.
Rechbergeri = Sharp, ten westen van Sinus Iridum.
Recki = Hainzel, ten zuidwesten van Palus Epidemiarum en Lacus Timoris, ten oosten van de walvlakte Schickard.
Regiomontani = Endymion C.
Regius Fluvius = Mare Spumans en Mare Undarum.
Reithae = Autolycus, in Giovanni Battista Riccioli's Palus Nebularum, het oostnoordoostelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Rho = Clairaut A, ten zuiden van Maurolycus.
Ricci = Euler beta (β), in het zuidwestelijk gedeelte van Mare Imbrium. Op de Rand McNally maankaart is Euler beta een onderdeel van de Lothrop heuvels (Lothrop hills). De door de Internationale Astronomische Unie (IAU) officieel erkende benaming voor Euler beta is Mons Vinogradov.
Richardi = Marius B, in Oceanus Procellarum.
Robervalis = Wolf (Giovanni Battista Riccioli's Munosius), in Mare Nubium.
Roma = Archimedes.
Rosetti = Lalande, ten noordnoordoosten van Mare Nubium.
Rubenii = Lacus Timoris, ten zuiden van Palus Epidemiarum.
S
Saavedrae = gebied met laag albedo op de vloer van de walvlakte Schickard, nabij de zuidwestelijke rand van de maan.
S.Bedae = Atwood, Bilharz, Naonobu (het opvallende kratertrio Langrenus B, F, en K ten noordwesten van Langrenus).
Scala = Cruger, ten zuiden van Grimaldi (Cruger kan aanzien worden als een verkleinde versie van Plato, dit dankzij het zeer lage albedo van de vloer van deze krater).
Scheineri = Louville, in Giovanni Battista Riccioli's Terra Pruinae tussen Sinus Iridum en Sinus Roris.
Schonbergeri = Mons Piton, in het noordoostelijke gedeelte van Mare Imbrium.
Schotenii = Montes Recti epsilon (ε), in het noordelijke gedeelte van Mare Imbrium.
Schyrlei = Abenezra.
Scialli = Kunowsky, in Mare Insularum.
Segueri = Stevinus, ten noordwesten van Furnerius, het vierde en zuidelijkste lid van het opmerkelijke viertal Langrenus, Vendelinus, Peravius en Furnerius, nabij de zuidoostelijke rand van de maan.
Seneschali = Alfraganus alpha (α), ten westen van Sinus Asperitatis.
Sfondrati = Seleucus, in het noordwestelijk gedeelte van Oceanus Procellarum, nabij de westnoordwestelijke rand van de maan.
Silgero = Montes Harbinger delta (δ) en eta (η), ten noordoosten van Aristarchus.
Simpilii = Marius A (Hugh Percy Wilkins's en Patrick Moore's Barangé), in Oceanus Procellarum.
Sinus Athlanticus = het zuidoostelijk gedeelte van Mare Imbrium, waar zich Eratosthenes en Timocharis bevinden.
Sinus Batavicus = Sinus Asperitatis en Mare Nectaris.
Sinus Eratosthenis = Sinus Successus, het noordoostelijk gedeelte van Mare Fecunditatis.
Sinus Geometricus = Sinus Iridum.
Sinus Medius = Sinus Medii, ten zuiden van Mare Vaporum.
Sinus Opticus = Sinus Amoris, ten oosten van de landingsplaats van Apollo 17 in het Taurus-Littrow gebied.
Sinus Principis = Sinus Roris, ten westzuidwesten van Mare Frigoris.
Slavatae = Horrocks, aan de noordoostelijke rand van de walvlakte Hipparchus, ten zuidoosten van Sinus Medii.
S.Marci = Gassendi A (Hugh Percy Wilkins's en Patrick Moore's Clarkson), ten noorden van Mare Humorum.
Snellii = Isidorus F, tussen Mare Fecunditatis en Mare Nectaris.
Spada = Marius, in Oceanus Procellarum.
Spinola = Lilius, krater met geprononceerde centrale piek (Lilius alpha, α) ten oostnoordoosten van Clavius.
Stratii = Ukert, ten noorden van Sinus Medii.
T
Tacquetti = Promontorium Laplace Alpha (α), in het noordelijk gedeelte van Mare Imbrium, nabij Sinus Iridum.
Tassis = Geber, ten westen van het noordelijk gedeelte van Rupes Altai.
Taye = Boscovich, ten zuidoosten van Mare Vaporum.
Terra Dignitatis = het zuidelijke bekraterde gebied tussen Mare Nubium, Mare Nectaris, en de zuidpool.
Terra Honoris = het bekraterde gebied omstreeks de noordpool.
Terra Iustitiae = het gebied aan de westzuidwestelijke rand van de maan.
Terra Laboris = het bekraterde gebied ten oostnoordoosten en ten westzuidwesten van Sinus Iridum.
Terra Pacis = het gebied aan de oostzuidoostelijke rand van de maan.
Terra Sapientiae = het bekraterde gebied ten noorden van Mare Crisium.
Terra Temperantiae = het bekraterde gebied tussen Mare Fecunditatis en Mare Nectaris.
Terra Virtutis = Palus Putredinis en Giovanni Battista Riccioli's Palus Nebularum. De benaming Palus Nebularum is nog te vinden op maankaarten van de twintigste eeuw, maar werd door de Internationale Astronomische Unie (IAU) onofficieel verklaard.
Thales = Bürg, in Lacus Mortis, ten noordoosten van Mare Serenitatis.
Thebit = Luther zeta (ζ), in het noordelijk gedeelte van Mare Serenitatis.
Theresae Hispa. Inf. = Calippus theta (θ), eta (η), omega (ω), in Montes Caucasus.
Thomae D. Sab. = Kepler, in Oceanus Procellarum.
Timochari = Timaeus, aan de noordelijke rand van Mare Frigoris.
Tirelli = Diophantus, in het westelijk gedeelte van Mare Imbrium.
Torii = Mare Crisium tau (τ).
Trautmansdorffii = Hind, ten zuidoosten van de walvlakte Hipparchus en ten noordoosten van Albategnius. Hind is een onderdeel van de gekromde reeks van vier gevormd door de kraters Halley, Hind, Hipparchus C en Hipparchus L.
Trederi = Zöllner, ten westen van Sinus Asperitatis.
Triestis = Petavius, het derde exemplaar in de opvallende rij van vier relatief grote kraters nabij de oostzuidoostelijke rand van de maan, gevormd door Langrenus, Vendelinus, Petavius, Furnerius.
Tucheri = Macrobius, ten noordwesten van Mare Crisium.
U
Ulloae = Taylor, de ellipsvormige krater ten noordnoordoosten van de landingsplaats van Apollo 16.
Urselii = Agrippa.
V
Valerii = Playfair, ten noordoosten van het opvallende kraterpaar Werner en Aliacensis.
Vici = gebied met laag albedo op de vloer van de walvlakte Schickard, nabij de zuidwestelijke rand van de maan.
Vlacci = Capella, ten noorden van Mare Nectaris.
Vladislai IV Reg. Pol. = Tycho.
Vossii = Cepheus, tussen Lacus Somniorum en Lacus Temporis.
Vulleri = Alhazen alpha (α), aan de oostelijke rand van Mare Crisium.
W
Wassenarii = Torricelli, in Sinus Asperitatis.
Wegii = Pentland, ten oostzuidoosten van Clavius, nabij de zuidzuidoostelijke rand van de maan.
Welperi = Colombo, aan de zuidzuidwestelijke rand van Mare Fecunditatis.
Wendelini = de sterk verweerde krater Maskelyne A, ten zuidoosten van NASA's Barbara Mesa aan de noordelijke rand van Giovanni Battista Riccioli's Terra Mannae tussen Mare Fecunditatis en Mare Nectaris. De benaming Barbara Mesa werd kort voor de missie van Apollo 11 gegeven als onderdeel van een reeks landschapskenmerken in de westwaartse aanvliegroute van LM Eagle ten oosten van de eigenlijke landingsplaats van Apollo 11 (Statio Tranquillitatis). Aan de noordelijke rand van Maskelyne A (van Langren's Wendelini) bevindt zich Bear Mountain.
Wilhelmi Lantgravii = Mee, ten zuidwesten van Lacus Timoris, ten oosten van de walvlakte Schickard.
Wisilii = Street, net ten zuiden van Tycho.
Wolfgangi D. Neoburgi = Wilhelm, ten westen van Tycho.
Wolfii = Lindenau, ten zuiden van Rupes Altai.
X
Xenophanis = Strabo, ten noordnoordwesten van Endymion.
Y
Z
Zamosci = het opvallende kraterduo Steinheil en Watt, ten westnoordwesten van Mare Australe aan de zuidzuidoostelijke rand van de maan.
Zylii = Theaetetus, in het meest oostelijke gedeelte van Mare Imbrium, ten westen van Montes Caucasus.
Literatuur
Mary Adela Blagg: Named Lunar Formations.
A.J.M.Wanders: Op Ontdekking in het Maanland (Het Spectrum, 1949).
Harry de Meyer: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1969).
Tony Dethier: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1989).
Ewen A. Whitaker: Mapping and Naming the Moon: a history of lunar cartography and nomenclature (Cambridge University Press, 1999).
Externe links
Names of M.F.van Langren (Wikispaces - The Moon).
van Langren's names and Greek letter designations (Wikispaces - The Moon).
NASA's The Helmet (Wikispaces - The Moon).
Zie ook
Lijst van kraters op de Maan
Michael van Langren
Selenografie
Referenties
Maankraterbenamingen van Michael van Langren
|
3768593
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mr.%20Vegas
|
Mr. Vegas
|
Clifford Smith (Kingston, 29 december 1974), beter bekend als Mr. Vegas, is een Jamaicaanse zanger en producer.
Discografie
Heads High (1998)
Damn Right (2001)
Pull Up (2002)
Hot Tamale (2004)
Hot it up (2007)
I Am Blessed (2008)
Party Tun Up (2011)
Haffi Git Da Gel Yah (2011)
Sweet Jamaica (2012)
Jamaicaans zanger
Reggaemusicus
Pseudoniem
|
3666412
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phora%20viridinota
|
Phora viridinota
|
Phora viridinota is een vliegensoort uit de familie van de bochelvliegen (Phoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Brues.
Bochelvliegen
|
3290443
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agonopterix%20tschorbadjiewi
|
Agonopterix tschorbadjiewi
|
Agonopterix tschorbadjiewi is een vlinder uit de familie grasmineermotten (Elachistidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Rebel.
De soort komt voor in Europa.
tschorbadjiewi
Dier uit het Palearctisch gebied
|
2687856
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Halictus%20kabindiellus
|
Halictus kabindiellus
|
Halictus kabindiellus is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1945 door Cockerell.
kabindiellus
|
2235378
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gynoplistia%20%28Gynoplistia%29%20subobsoleta
|
Gynoplistia (Gynoplistia) subobsoleta
|
Gynoplistia (Gynoplistia) subobsoleta is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Australaziatisch gebied.
Gynoplistia
Steltmug uit het Australaziatisch gebied
|
2937504
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Choreborogas%20brevicarinatus
|
Choreborogas brevicarinatus
|
Choreborogas brevicarinatus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door van Achterberg in 1995.
Schildwespen
|
2951
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/14%20oktober
|
14 oktober
|
14 oktober is de 287ste dag van het jaar (288ste dag in een schrikkeljaar) in de gregoriaanse kalender. Hierna volgen nog 78 dagen tot het einde van het jaar.
Gebeurtenissen
1913 - In Senghenydd bij Caerphilly vallen bij een mijnramp 439 doden. Het is de grootste mijnramp uit de geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk en wereldwijd de op zes na grootste ooit.
1957 - In Valencia (Spanje) stroomt de rivier Turia over waardoor het oude centrum van de stad zwaar wordt getroffen. Als gevolg van deze ramp komen meer dan 400 personen om het leven.
1991 - Kambarage Kaunda, de zoon van de Zambiaanse president Kenneth Kaunda, wordt ter dood veroordeeld wegens de moord op een twintigjarige vrouw in 1989.
1992 - De Haagsche Academie voor Internationaal Recht ontvangt de Félix Houphouët-Boigny-Vredesprijs 1992, een belangrijke onderscheiding van de Unesco, de VN-organisatie voor onderwijs, wetenschap en cultuur.
2010 - In Chili worden de 33 mijnwerkers die ondergronds opgesloten raakten op 5 augustus bij het mijnongeval in Copiapó in iets meer dan 22 uur allemaal gered.
2011 - Ongeveer zestig personeelsleden van een gevangenis in de staat Carabobo (Venezuela) worden gegijzeld door een groep gevangenen.
2019 - De politie valt een boerderij in het Drentse Ruinerwold binnen en vindt een gezin dat negen jaar lang in een afgesloten ruimte van de boerderij heeft geleefd. Het gezin, bestaande uit zes mensen tussen de 18 en 25 jaar en hun vader, zou daar leven vanwege het 'einde der tijden'.
2021 - Bij een brand in een winkel- en wooncomplex in de Taiwanese stad Kaohsiung vallen tientallen doden en gewonden.
2021 - Bij gevechten met demonstranten in de Libanese hoofdstad Beiroet vallen zeker zes doden en tientallen gewonden. Volgens Hezbollah zit een christelijke politieke partij achter de aanval. De demonstranten protesteerden tegen een rechter die de explosie in de haven van Beiroet onderzoekt.
2012 - De Zuid-Afrikaanse politie pakt 72 mijnwerkers op van een goudmijn die twee dagen eerder een sit-in begonnen bij het politiebureau van Westonaria, ongeveer 45 kilometer ten westen van Johannesburg.
1992 - De Wereldtentoonstelling van Sevilla maakt een winst van 7,6 miljard peseta's, ruim honderd miljoen gulden.
2021 - De documentaireserie De Kinderen van Ruinerwold van documentairemaker Jessica Villerius wint de Gouden Televizier-Ring 2021. Het is de eerste documentaire die de publieksprijs wint.
1977 - Opening van de Amsterdamse Metrolijn 53 (Gaasperplaslijn) en Metrolijn 54 (Geinlijn).
1980 - In de KRO-studio in Hilversum geeft de Ierse band U2 zijn eerste optreden op het Europese vasteland.
1066 - Willem de Veroveraar verslaat de laatste Angelsaksische koning Harold II in de Slag bij Hastings.
1943 - In het vernietigingskamp Sobibór komen de gevangenen in opstand.
1944 - Bij het bombardement van Zutphen komen meer dan 100 burgers om en vallen honderden gewonden.
1989 - Onder leiding van de Zaïrese president Mobutu Sese Seko begint in Monte Carlo een speciale onderhandelingsronde over de burgeroorlog in Angola, met vertegenwoordigers van de regering in Luanda, de verzetsgroep UNITA, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika.
2017 - Op een kruispunt in het centrum van de Somalische hoofdstad Mogadishu ontploft een vrachtwagen vol explosieven, waardoor ruim driehonderd mensen het leven laten.
1966 - De Nacht van Schmelzer doet het kabinet-Cals vallen.
1966 - De Nederlandse politieke partij D66 wordt opgericht.
1973 - Leger ingezet tegen studenten-demonstratie in Thailand: 1577 doden. Koning Bhumibol stuurt militaire junta weg.
1990 - Bij federale verkiezingen in Duitsland haalt de CDU van kanselier Helmut Kohl de overwinning in vier van de vijf vroegere deelstaten van de DDR.
1991 - Bij godsdienstrellen tussen moslims en christenen in de Nigeriaanse stad Kano komen ongeveer honderd mensen om het leven.
1994 - Het Azerbajdzjaanse parlement bekrachtigt het arrestatiebevel tegen premier Suret Huseynov. De premier wordt gezocht wegens "hoogverraad" in verband met zijn vermeende betrokkenheid bij een poging tot een staatsgreep.
2010 - Installatie van het kabinet-Rutte I in Nederland.
2012 - In België vinden gemeente-, districts- en provincieraadsverkiezingen plaats.
2023 - In Australië wordt een referendum gehouden over extra rechten voor de inheemse Aboriginals en de bevolking van de Straat Torres. De tegenstemmers behalen de meerderheid.
1999 - De Stichting Dutch History wordt opgericht, tussen de gemeente Den Haag en de Efteling, voor de bouw van een toeristische attractie. Het project, in de vorm van een darkride, gaat uiteindelijk niet door.
222 - Paus Calixtus I wordt door een agressieve volksmenigte vermoord en bij de Basiliek van Santa Maria in Trastevere in een put gegooid.
1916 - Opening van het Sparta Kasteel Rotterdam. De eerste wedstrijd werd een dag later gespeeld op 15 oktober 1916.
1917 - Het Uruguayaans voetbalelftal wint ook de tweede editie van de Copa América. In de slotwedstrijd wordt naaste concurrent Argentinië met 1-0 verslagen.
1968 - De Amerikaanse atleet Jim Hines brengt het wereldrecord 100 m op 9,95 s. Het is de eerste keer dat dit record elektronisch wordt vastgelegd.
1981 - Het Nederlands voetbalelftal houdt de hoop op de deelname aan het WK voetbal 1982 levend door België in Rotterdam met 3-0 te verslaan. Ruud Geels (20ste) en Frans Thijssen (14de) spelen hun laatste interland voor Oranje.
1987 - Het Nederlands voetbalelftal doet een goede stap op weg naar het EK voetbal 1988 door Polen in Zabrze met 2-0 te verslaan. Ruud Gullit maakt beide doelpunten. PSV'er Berry van Aerle maakt zijn debuut voor Oranje.
1989 - Oprichting van de Colombiaanse voetbalclub Envigado Fútbol Club.
1992 - Litouwen en Slowakije spelen in Vilnius een officieuze voetbalinterland, hoewel Slowakije formeel nog geen onafhankelijke staat is.
1996 - Atletiektrainer en oud-sprinter Achmed de Kom is door de KNAU geroyeerd als lid, omdat hij atleten verplicht bepaalde omstreden voedingsmiddelen liet kopen tijdens een trainingskamp in Italië.
2007 - Langeafstandloopster Lornah Kiplagat vestigt in Udine een nieuw Nederlands record op de halve marathon: 1.06,25.
2009 - Het Slowaaks voetbalelftal plaatst zich voor het eerst voor de eindronde van een groot toernooi. Dankzij een 1-0-overwinning in en tegen Polen stelt de ploeg deelname veilig aan het WK voetbal 2010.
2023 - BMX'ster Laura Smulders uit Nederland pakt de derde plaats in het eindklassement van de wereldbeker BMX. De Australische Saya Sakakibara schrijft de eindzege op haar naam.
1863 - Alfred Nobel verkrijgt octrooi op nitroglycerine.
1905 - De Fédération Aéronautique Internationale (FAI), de internationale organisatie voor lucht- en ruimtevaart, wordt opgericht.
1947 - De Amerikaanse piloot Chuck Yeager doorbreekt in een Bell X-1 als eerste de geluidsbarrière.
2010 - De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties verklaart de runderpest uitgeroeid. Dit is het tweede virus in de geschiedenis, na de pokken, dat door de mens uitgeroeid is.
2012 - Felix Baumgartner doorbreekt als eerste mens in een vrije val vanaf bijna 39 kilometer hoogte de geluidsbarrière.
2020 - Bij de inauguratie van een nieuwe testfaciliteit bij het Esrange lanceercomplex in de buurt van Kiruna (Zweden) maakt Matilda Ernkrans, de minister bevoegd voor ruimtevaart, bekend dat de Zweedse overheid heeft beslist om Esrange verder te ontwikkelen zodat er kleine satellieten kunnen worden gelanceerd. Tot nu toe zijn alleen suborbitale lanceringen mogelijk.
2021 - China lanceert met een Long March 2D raket, onder de naam Xihe, de Chinese Hydrogen Alpha Solar Explorer (CHASE) satelliet die de zon gaat observeren en nog 10 andere kleine satellieten.
2022 - Landing van een Dragon ruimtevaartuig met de NASA astronauten Kjell Lindgren, Bob Hines en Jessica Watkins en ESA astronaut Samantha Cristoforetti voor de kust van Florida. Hiermee is er een einde gekomen aan de Crew-4 missie.
2022 - Lancering van een Lange Mars 2D raket vanaf de Xichang lanceerbasis LC-3 voor de Yaogan 36 group 02 missie met drie Chinese spionagesatellieten.
2023 - Er treedt een ringvormige zonsverduistering waarvan de ringvormige fase waarneembaar is in het westen van de Noord-Amerika, delen van Centraal-Amerika, Colombia en Brazilië. De gedeeltelijke fase is waarneembaar in Noord-Amerika, delen van Centraal-Amerika en Zuid-Amerika. In Nederland en België is de verduistering niet waarneembaar. Deze verduistering is de 44e in Sarosreeks 134.
2023 - Lancering van een Falcon 9 raket van SpaceX vanaf Kennedy Space Center Lanceercomplex 40 voor de Starlink group 6-22 missie met 22 Starlink satellieten.
Geboren
1542 - Akbar de Grote, keizer van het Mogolrijk (overleden 1605)
1630 - Sophia van de Palts, keurvorstin van Hannover (overleden 1714)
1633 - Jacobus II, koning van Engeland en Schotland (overleden 1701)
1639 - Simon van der Stel, Nederlands ontdekkingsreiziger en gouverneur van Kaap de Goede Hoop (overleden 1712)
1801 - Joseph Plateau, Belgisch wis- en natuurkundige (overleden 1883)
1804 - Carl Timoleon von Neff, Russisch kunstschilder en kunstverzamelaar (overleden 1877)
1861 - Jakob Kraus, Nederlands politicus en waterbouwkundige (overleden 1951)
1872 - Reginald Doherty, Brits tennisser (overleden 1910)
1873 - Ray Ewry, Amerikaans atleet (overleden 1937)
1878 - Maurice Dumas, Nederlands zanger en komiek (overleden 1937)
1879 - Theodoor Alexander Boeree, Nederlands beroepsofficier en krijgsgeschiedkundige (overleden 1968)
1879 - Miles Franklin, Australisch schrijfster en oprichtster van de Miles Franklin Award (overleden 1954)
1889 - Antonio de las Alas, Filipijns politicus en topfunctionaris (overleden 1983)
1890 - Dwight D. Eisenhower, Amerikaans opperbevelhebber tijdens WOII en 34ste president van de Verenigde Staten (overleden 1969)
1891 - Rubens Salles, Braziliaans voetballer en trainer (overleden 1934)
1894 - E.E. Cummings, Amerikaans dichter en schrijver (overleden 1962)
1894 - Heinrich Lübke, West-Duits bondspresident (overleden 1972)
1898 - Cruys Voorbergh, Nederlands acteur en stemacteur (overleden 1963)
1900 - William Edwards Deming, Amerikaans statisticus (overleden 1993)
1903 - Titus Leeser, Nederlands beeldhouwer en schilder (overleden 1996)
1903 - Jacoba van Tongeren, Nederlands verzetsstrijdster (overleden 1967)
1905 - Ruth Bernhard, Duits-Amerikaans fotografe (overleden 2006)
1906 - Hannah Arendt, Joods-Duits-Amerikaans filosofe (overleden 1975)
1907 - Barend Barendse, Nederlands sportverslaggever en presentator (overleden 1981)
1907 - Joop van der Ven, Nederlands jurist, hoogleraar in Utrecht (overleden 1988)
1910 - Marinus Hendrik Gelinck, Nederlands jurist (overleden 1989)
1913 - Larry Russell, Amerikaans filmcomponist en dirigent (overleden 1954)
1914 - Raymond Davis jr., Amerikaans natuur- en scheikundige (overleden 2006)
1915 - Loris Capovilla, Italiaans kardinaal (overleden 2016)
1925 - Friso Wiegersma, Nederlands liedjesschrijver en kunstschilder (overleden 2006)
1926 - Willy Alberti, Nederlands zanger (overleden 1985)
1927 - Anke de Graaf, Nederlands schrijfster (overleden 2019)
1927 - Roger Moore, Brits acteur (overleden 2017)
1927 - Erich Reischke, Duits beeldhouwer en schilder (overleden 2015)
1928 - Klaas Knol, Nederlands longarts (overleden 2007)
1928 - Fernand Linssen, Belgisch atleet (overleden 2011)
1929 - Yvon Durelle, Canadees bokser (overleden 2007)
1930 - Mobutu Sese Seko, Congolees president-dictator van Zaïre (overleden 1997)
1931 - Dusko Goykovich, Servische jazztrompettist, -bugelist, arrangeur en orkestleider (overleden 2023)
1935 - Blackjack Lanza, Amerikaans worstelaar (overleden 2021)
1935 - La Monte Young, Amerikaans componist
1936 - Hans Kraay sr., Nederlands voetballer en commentator (overleden 2017)
1937 - Grace Cotterell, Nederlands politica
1937 - Liselore Gerritsen, Nederlands zangeres, cabaretière en (tekst)schrijfster (overleden 2020)
1938 - Farah Diba, weduwe van de laatste sjah van Perzië
1939 - Gerard Bloemen, Belgisch burgemeester (overleden 2020)
1939 - Vic De Donder, Belgisch journalist en schrijver (overleden 2015)
1939 - Ralph Lauren, Amerikaans couturier en modeontwerper
1939 - Willem de Ridder, Nederlands kunstenaar, radiopresentator en uitgever (overleden 2022)
1940 - Cliff Richard, Brits zanger
1941 - Kees Holierhoek, Nederlands scenarioschrijver (overleden 2023)
1942 - Péter Nádas, Hongaars schrijver
1942 - Alice Reyes, Filipijns danseres en choreografe
1943 - George Smith, Schots voetbalscheidsrechter (overleden 2019)
1944 - Udo Kier, Duits filmacteur
1945 - Colin Hodgkinson, Brits bassist
1945 - Daan Jippes, Nederlands striptekenaar
1946 - François Bozizé, Centraal-Afrikaans president
1946 - Justin Hayward, Brits componist, zanger en gitarist
1946 - Paul Witteman, Nederlands televisiepresentator
1948 - Corrie Langelaar, Nederlands politica
1949 - Cristina García Rodero, Spaans fotografe
1950 - Kees Buenen, Nederlands musicus, componist en muziekproducent
1951 - Aad van den Hoek, Nederlands wielrenner
1952 - Harry Anderson, Amerikaans acteur (overleden 2018)
1952 - Nikolaj Andrianov, Russisch turner (overleden 2011)
1952 - Margriet Eshuijs, Nederlands zangeres (overleden 2022)
1952 - Tony Rombouts, Belgisch voetballer (overleden 1990)
1952 - Kaija Saariaho, Fins componiste (overleden 2023)
1953 - Sham Binda, Surinaams ondernemer en politicus (overleden 2023)
1953 - Kees Guijt, Nederlands voetballer (overleden 2012)
1955 - Arleen Sorkin, Amerikaans actrice (overleden 2023)
1956 - Arjan Plaisier, Nederlands theoloog, predikant en zendeling
1957 - Frénk van der Linden, Nederlands journalist
1958 - Rinus van Blankers, Nederlands golfer
1958 - Thomas Dolby (Thomas Morgan Robertson), Brits muzikant
1960 - Steve Cram, Brits atleet
1960 - Holkje van der Veer, Nederlands agoge, theologe en schrijfster (overleden 2022)
1961 - Romulus Gabor, Roemeens voetballer
1962 - Jaan Ehlvest, Estisch schaker
1962 - Shahar Perkiss, Israëlisch tennisser
1962 - Carl Thackery, Brits atleet
1963 - Lori Petty, Amerikaans actrice, filmregisseuse, filmproducente en scenarioschrijfster
1963 - Alessandro Safina, Italiaans zanger
1964 - Saul Akkemay, Belgisch journalist
1964 - Ludo Dierckxsens, Belgisch wielrenner
1965 - Steve Coogan, Engels acteur, komiek, producent en schrijver
1967 - Alain Roche, Frans voetballer
1968 - Matthew Le Tissier, Engels voetballer
1969 - Vikter Duplaix, Amerikaans zanger/producer
1969 - Pete Murray, Australisch singer-songwriter
1970 - Maxine, Nederlands zangeres
1970 - Roel Vermeulen, Nederlands milieu-epidemioloog
1970 - Pär Zetterberg, Zweeds voetballer
1971 - Jorge Costa, Portugees voetballer en voetbaltrainer
1971 - Frédéric Guesdon, Frans wielrenner
1972 - Bert Roesems, Belgisch wielrenner
1973 - Steven Bradbury, Australisch shorttracker
1973 - Teymur Gasimov, Azerbeidzjaans atleet
1973 - Þórður Guðjónsson, IJslands voetballer
1974 - Viktor Röthlin, Zwitsers atleet
1975 - Floyd Landis, Amerikaans wielrenner
1975 - Shaznay Lewis, Brits zangeres en componist
1975 - Tom Naegels, Belgisch schrijver
1975 - Iván Parra, Colombiaans wielrenner
1975 - Daniël Rovers, Nederlands schrijver
1976 - Eli Louhenapessy, Nederlands voetballer
1976 - Bas Muijs, Nederlands acteur
1977 - Joey Didulica, Kroatisch voetbaldoelman
1977 - Barry Ditewig, Nederlands voetbaldoelman
1977 - Juan Soto, Venezolaans voetbalscheidsrechter
1978 - Frank Evenblij, Nederlands tv-presentator en programmamaker
1978 - Paul Hunter, Brits snookerspeler (overleden 2006)
1978 - Usher, Amerikaans R&B-zanger
1979 - Rodrigo Tello, Chileens voetballer
1980 - Svjatlana Voesovitsj, Wit-Russisch atlete
1980 - Ben Whishaw, Brits acteur
1981 - Carolina Ruiz Castillo, Spaans alpineskiester
1982 - Jamal Akachar, Marokkaans-Nederlands voetballer
1982 - Mohamed Fairuz Fauzy, Maleisisch autocoureur
1982 - Claudiu Grozea, Roemeens schaatser
1982 - Ryan Hall, Amerikaans atleet
1982 - Joe Keenan, Engels voetballer
1982 - Michiel van Nispen, Nederlands atleet en politicus
1983 - Lin Dan, Chinees badmintonner
1983 - Betty Heidler, Duits atlete
1983 - Richard Mateelong, Keniaans atleet
1983 - Brenton Rickard, Australisch zwemmer
1983 - David Oakes, Brits acteur
1984 - Karen Bardsley, Brits voetbalster
1984 - Svetlana Bolshakova, Russisch-Belgisch atlete
1984 - Jonas Ivens, Belgisch voetballer
1985 - Gustavo Cabral, Argentijns voetballer
1985 - Martial Mbandjock, Frans atleet
1985 - Harry Vaulkhard, Brits autocoureur
1986 - Kelly-Ann Baptiste, atlete van Trinidad en Tobago
1986 - Henrique Adriano Buss, Braziliaans voetballer
1987 - Laurien van der Graaff, Zwitsers-Nederlands langlaufster
1987 - Claudio Lombardelli, Luxemburgs voetballer
1987 - Tomás Pina, Spaans voetballer
1989 - Luca Matteotti, Italiaans snowboarder
1989 - Mia Wasikowska, Australisch actrice
1990 - Anthony Ujah, Nigeriaans voetballer
1991 - Marco Capuano, Italiaans voetballer
1992 - Gustavo Cuéllar, Colombiaans voetballer
1992 - Ahmed Musa, Nigeriaans voetballer
1994 - Godsway Donyoh, Ghanees voetballer
1994 - Michail Nazarov, Russisch schansspringer
1994 - Sönke Rothenberger, Duits ruiter
1994 - Steijn Schothorst, Nederlands autocoureur
1995 - Joost Bouhof, Nederlands YouTuber
1998 - Kenneth Bednarek, Amerikaans atleet
1998 - Victor Nelsson, Deens voetballer
1999 - Koen Blommestijn, Nederlands voetballer
1999 - Maxime Busi, Belgisch voetballer
2000 - Arthur Leclerc, Monegaskisch autocoureur
2001 - Patrik Wålemark, Zweeds voetballer
2003 - Soumaïla Coulibaly, Frans-Malinees voetballer
2004 - Gabriel Bortoleto, Braziliaans autocoureur
2004 - Oliver Goethe, Deens-Duits autocoureur
Overleden
1066 - Harold II van Engeland (ca. 43), Angelsaksische koning van Engeland
1185 - Alanus van Auxerre, abt en bisschop van Auxerre
1619 - Samuel Daniel, Engels dichter
1654 - Cornelia Arens, Nederlands begijn
1669 - Antonio Cesti (46), Italiaans componist
1688 - Joachim von Sandrart (82), Duits graveur, kunsthistoricus, barokschilder en vertaler
1719 - Arnold Houbraken (49), Nederlands kunstschilder en schrijver
1923 - Marcellus Emants (75), Nederlands schrijver
1930 - Samuel van Houten (93), Nederlands politicus
1937 - Robert Underwood Johnson (84), Amerikaans journalist en diplomaat
1944 - Joannes Reddingius (71), Nederlands dichter
1944 - Erwin Rommel (52), Duits veldmaarschalk
1958 - Douglas Mawson (76), Australisch geoloog en poolonderzoeker
1965 - Bill Hogenson (80), Amerikaans atleet
1972 - Annie de Jong-Zondervan (65), Nederlands atlete en kortebaansschaatsster
1977 - Bing Crosby (74), Amerikaans zanger en acteur
1983 - John Opdam (62), Nederlands arts en meervoudige moordenaar
1988 - René Vietto (74), Frans wielrenner
1990 - Leonard Bernstein (72), Amerikaans componist, dirigent en pianist
1999 - Julius Nyerere (77), Tanzaniaans staatsman en president
2001 - Netty Rosenfeld (79), Nederlands programmamaakster
2004 - Peter Adelaar (57), Nederlands judoka en Europees kampioen
2006 - Chun Wei Cheung (34), Nederlands roeier
2006 - Freddy Fender (69), Amerikaans countryzanger
2006 - Klaas Runia (80), Nederlands theoloog, predikant en journalist
2008 - James Reilly (60), Amerikaans soapschrijver
2009 - Lou Albano (76), Amerikaans worstelaar en acteur
2009 - Bert Decorte (94), Belgisch dichter
2011 - Adam Hunter (48), Schots golfspeler en -coach
2012 - Kyle Bennett (33), Amerikaans fietscrosser
2012 - Eddie Russo (86), Amerikaans autocoureur
2012 - Arlen Specter (82), Amerikaans politicus
2012 - Gart Westerhout (85), Nederlands-Amerikaans astronoom
2013 - Pauke Meijers (79), Nederlands voetballer
2013 - Bruno Metsu (59), Frans voetballer en voetbaltrainer
2013 - Käty van der Mije (73), Roemeens-Nederlands schaakster
2014 - Elizabeth Peña (55), Amerikaans actrice
2015 - Mathieu Kérékou (82), Benins president
2015 - Florența Mihai (60), Roemeens tennisspeelster en tenniscoach
2017 - Rachel Hanssens (88), Belgisch atlete
2017 - Gerard Haverkort (75), Nederlands dichter
2017 - Ton Lebbink (74), Nederlands dichter en drummer
2017 - Albert Sansen (101), Belgisch politicus en uitgever
2018 - Germ Hofma (93), Nederlands voetballer
2018 - Mel Ramos (83), Amerikaans kunstschilder
2020 - Rhonda Fleming (97), Amerikaans actrice
2020 - Herbert Kretzmer (95), Zuid-Afrikaans journalist, columnist, criticus en songwriter
2022 - Robbie Coltrane (72), Brits acteur en komiek
2022 - Jan van der Graaf (85), Nederlands kerkbestuurder
2022 - Gerrit van der Linde (95), Nederlands jurist
2022 - Peter Stein (95), Nederlands jurist
2022 - Jurrit Visser (70), Nederlands burgemeester
2022 - Julien Vrebos (75), Belgisch filmregisseur en mediafiguur
2022 - Ralf Wolter (95), Duits acteur
2023 - Piper Laurie (91), Amerikaans actrice
Viering/herdenking
Rooms-Katholieke kalender:
Heilige Callistus I († 222) - Vrije Gedachtenis
Heilige Donatianus (van Reims), Patroon van het bisdom Brugge († 390)
Heilige Hildegonde (van Münchaurach) († c. 1100)
Heilige Rusticus van Trier († c. 754)
Heilige Dominicus Loricatus († 1060)
01014
Oktober
|
3749561
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20planeto%C3%AFden%2076801-76900
|
Lijst van planetoïden 76801-76900
|
{| class="wikitable"
! Naam
! Voorlopige naamgeving
! Datum ontdekking
! Locatie ontdekking
! Ontdekker
|-|-
| (76801) - || 2000 PF24 || 2 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76802) - || 2000 PV27 || 9 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76803) - || 2000 PK30 || 5 augustus 2000 || Mauna Kea || M. J. Holman
|-
| (76804) - || 2000 QE || 20 augustus 2000 || Anderson Mesa || LONEOS
|-
| (76805) - || 2000 QY14 || 24 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76806) - || 2000 QS24 || 25 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76807) - || 2000 QT25 || 26 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76808) - || 2000 QW34 || 28 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76809) - || 2000 QQ46 || 24 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76810) - || 2000 QC50 || 24 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76811) - || 2000 QK57 || 26 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76812) - || 2000 QQ84 || 25 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76813) - || 2000 QC164 || 31 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76814) - || 2000 QL164 || 31 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76815) - || 2000 QE181 || 31 augustus 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76816) - || 2000 RL37 || 3 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76817) - || 2000 RX43 || 3 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76818) Brianenke || 2000 RG79 || 8 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76819) - || 2000 RQ91 || 3 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76820) - || 2000 RW105 || 4 september 2000 || Anderson Mesa || LONEOS
|-
| (76821) - || 2000 SY8 || 21 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76822) - || 2000 SA51 || 23 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76823) - || 2000 SN60 || 24 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76824) - || 2000 SA89 || 25 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76825) - || 2000 SR125 || 24 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76826) - || 2000 SW131 || 22 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76827) - || 2000 SC158 || 27 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76828) - || 2000 SL161 || 28 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76829) - || 2000 ST166 || 23 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76830) - || 2000 SA182 || 19 september 2000 || Kvistaberg || Uppsala-DLR Asteroid Survey
|-
| (76831) - || 2000 ST222 || 27 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76832) - || 2000 SM226 || 27 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76833) - || 2000 SQ232 || 28 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76834) - || 2000 SA244 || 24 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76835) - || 2000 SH255 || 24 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76836) - || 2000 SB310 || 26 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76837) - || 2000 SL316 || 30 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76838) - || 2000 ST347 || 22 september 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76839) - || 2000 SM354 || 29 september 2000 || Anderson Mesa || LONEOS
|-
| (76840) - || 2000 TU3 || 1 oktober 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76841) - || 2000 TC33 || 4 oktober 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76842) - || 2000 TQ33 || 4 oktober 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76843) - || 2000 TP41 || 1 oktober 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76844) - || 2000 UC40 || 24 oktober 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76845) - || 2000 VJ2 || 1 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76846) - || 2000 VK10 || 1 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76847) - || 2000 VX31 || 1 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76848) - || 2000 WO3 || 17 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76849) - || 2000 WL6 || 20 november 2000 || Farpoint || Farpoint
|-
| (76850) - || 2000 WE13 || 21 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76851) - || 2000 WJ18 || 21 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76852) - || 2000 WD20 || 24 november 2000 || Kitt Peak || Spacewatch
|-
| (76853) - || 2000 WE25 || 20 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76854) - || 2000 WX49 || 25 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76855) - || 2000 WD63 || 28 november 2000 || Fountain Hills || C. W. Juels
|-
| (76856) - || 2000 WQ96 || 21 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76857) - || 2000 WE132 || 18 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76858) - || 2000 WK141 || 19 november 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76859) - || 2000 WV145 || 22 november 2000 || Haleakala || NEAT
|-
| (76860) - || 2000 WK178 || 28 november 2000 || Kitt Peak || Spacewatch
|-
| (76861) - || 2000 WX185 || 28 november 2000 || Anderson Mesa || LONEOS
|-
| (76862) - || 2000 XK7 || 1 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76863) - || 2000 XD13 || 4 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76864) - || 2000 XR13 || 4 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76865) - || 2000 XW38 || 5 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76866) - || 2000 XK49 || 4 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76867) - || 2000 YM5 || 19 december 2000 || Haleakala || NEAT
|-
| (76868) - || 2000 YC11 || 22 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76869) - || 2000 YB20 || 27 december 2000 || Desert Beaver || W. K. Y. Yeung
|-
| (76870) - || 2000 YP21 || 22 december 2000 || Anderson Mesa || LONEOS
|-
| (76871) - || 2000 YZ28 || 29 december 2000 || Haleakala || NEAT
|-
| (76872) - || 2000 YP30 || 29 december 2000 || Haleakala || NEAT
|-
| (76873) - || 2000 YF32 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76874) - || 2000 YR32 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76875) - || 2000 YT32 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76876) - || 2000 YU32 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76877) - || 2000 YD36 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76878) - || 2000 YT44 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76879) - || 2000 YG47 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76880) - || 2000 YG51 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76881) - || 2000 YR51 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76882) - || 2000 YA54 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76883) - || 2000 YE54 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76884) - || 2000 YJ61 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76885) - || 2000 YB63 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76886) - || 2000 YL64 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76887) - || 2000 YM88 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76888) - || 2000 YW94 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76889) - || 2000 YK97 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76890) - || 2000 YT98 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76891) - || 2000 YM99 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76892) - || 2000 YP99 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76893) - || 2000 YQ99 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76894) - || 2000 YT99 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76895) - || 2000 YX103 || 28 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76896) - || 2000 YA105 || 28 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76897) - || 2000 YO105 || 28 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76898) - || 2000 YS105 || 28 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76899) - || 2000 YU105 || 28 december 2000 || Socorro || LINEAR
|-
| (76900) - || 2000 YB107 || 30 december 2000 || Socorro || LINEAR|}
Planetoïdenlijsten
|
5741523
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paviljoentje
|
Paviljoentje
|
Het Paviljoentje is een gebouwtje in de tot de Vlaams-Brabantse plaats Vilvoorde behorende wijk Kassei, gelegen aan de Brusselsesteenweg.
Het paviljoentje is afkomstig uit de omgeving van de Zwarte Vijvers aan de Gentsesteenweg te Koekelberg. Het werd gebouwd in 1683. Het werd voorzichtig afgebroken om verplaatst te worden naar Vilvoorde, waar het weer werd opgebouwd onder leiding van Henry De Bruyne.
Het betreft een vierkant gebouwtje in baksteen en zandsteen opgetrokken, met een overkragend tentdak.
Onroerend erfgoed in Vilvoorde
|
3222190
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Quadracythere%20eichlerae
|
Quadracythere eichlerae
|
Quadracythere eichlerae is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Thaerocytheridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Carreno, Coimbra & Sanguinetti.
Thaerocytheridae
|
310169
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jiande
|
Jiande
|
Jiande is een stad in de oostelijke provincie Zhejiang van China. Jiande is de zetel van het arrondissement Jiande. De stad heeft meer dan 100.000 inwoners. Jiande ligt in de prefectuur Hangzhou.
Galerij
Externe link
Website van de stad Jiande
Stad in Zhejiang
|
3535919
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stolzia%20aberrans
|
Stolzia aberrans
|
Stolzia aberrans is een rechtvleugelig insect uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Willemse.
Veldsprinkhanen
|
5189059
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tor%20Lund
|
Tor Lund
|
Tor Lund (Bergen, 20 januari 1888 - Bergen, 1 september 1972) was een Noors turner.
Lund won tijdens de Olympische Zomerspelen 1912 de gouden medaille in de landenwedstrijd vrij systeem.
Olympische Zomerspelen
Externe link
Noors gymnast
Noors olympisch kampioen
|
232002
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fred%20Hach%C3%A9
|
Fred Haché
|
Fred Haché was een televisiepersonage, gespeeld door de Haagse moppentapper Harry Touw (1924-1994).
Biografie
Haché was in de jaren zeventig een als een louche zakenman neergezet centraal personage in een omstreden televisieprogramma van de VPRO, De Fred Haché Show, waarin hij samen met een assistent, Barend Servet en onder meer de dames RiMiCo, Gerrit Dekzeil en later ook Sjef van Oekel, een absurde humor bracht die nog nooit eerder op televisie vertoond was en zelfs onderwerp werd van Kamervragen.
De programma's muntten uit door naakt, wc's, hondenpoep, vloeken e.d., kortom, alles wat ongepast was (¨niet mocht¨) en waaraan het meer behoudende grote publiek aanstoot nam, kwam daarin voor. De programma's, waarin alle personen en teksten werden bedacht door schrijver-regisseur Wim T. Schippers, waren een duidelijk voorbeeld van de kentering die in Nederland in die jaren plaatsvond. Bekende uitspraken van de figuur Fred Haché (een gezette, keurig geklede maar snel aangebrande heer die in de showbusiness zijn geluk beproefde maar daarvoor niet erg in de wieg gelegd bleek) waren: "bal gehakt", "hel en verdoemenis", "prima de luxe" en "uilskuiken".
Zijn assistent Barend Servet (IJf Blokker) verzorgde de actualiteitenrubriek Achter het net.
Naast een aantal vaste acteurs uit de stal van Wim T. Schippers verleende ook een aantal bekende namen hun medewerking aan de shows zoals Ko van Dijk, Piet Hendriks, Henk van Ulsen en Kees Schilperoort.
In het tweede seizoen werd Barend Servet de hoofdfiguur in een tweede serie programma's (Barend is weer bezig). Harry Touw kwam daarin voor als het bijpersonage Otto Kolkvet en was de baas van een wasserij, maar later kwam hij weer terug als Fred Haché, inmiddels baas van een patat- en mayonaisefabriek. Voorts kwamen er nog een tweetal "nep" Fred Haché's in het programma voor.
In Van Oekel's Discohoek keerde Harry Touw als bijpersonage nog even terug als Fred Haché.
Personage uit televisieprogramma
Typetje
Wim T. Schippers
|
2407796
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diplura%20erlandi
|
Diplura erlandi
|
Diplura erlandi is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de Dipluridae.
Het dier behoort tot het geslacht Diplura. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Tullgren.
Dipluridae
|
171356
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stopp
|
Stopp
|
Stopp is een historisch merk van motorfietsen.
Stopp was een Frans merk dat in 1931 werd opgericht door Charles Stoppa. Hij ging in Lyon motorfietsen assembleren waarbij hij frames van leveranciers uit Saint-Étienne en JAP-motorblokken gebruikte. Stopp produceerde op zeer kleine schaal waardoor het niet rendabel was lang met het bedrijf door te gaan.
Frans historisch motorfietsmerk
|
72277
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Klooster%20van%20Osios%20Loukas
|
Klooster van Osios Loukas
|
Het Klooster van Osios (of Hosios) Loukas (Grieks: Ὅσιος Λουκᾶς) wordt vaak, in architectonisch opzicht, gezien als een van de mooiste Byzantijnse bouwwerken van Griekenland. Het klooster bevindt zich in de deelgemeente (dimotiki enotita) Distomo van de fusiegemeente Distomo-Arachova-Antikyra in de Griekse bestuurlijke regio (periferia) Centraal-Griekenland, een tiental km zuidoostwaarts van de hoofdweg Livadiá - Ámfissa, op de westelijke helling van de berg Helicon (Elikónas), met een goed uitzicht over een groene vallei (waar volgens de legende Oedipus per ongeluk zijn vader Laios doodde).
Geschiedenis
"De Gelukzalige" Loukas (Grieks Osios Loukás) aan wie het klooster is toegewijd, werd in 896 geboren in Kastrí, het huidige Delphi. Na een avontuurlijk leven belandde hij uiteindelijk rond 940 in de buurt van het tegenwoordige dorp Stiri (van daar zijn bijnaam Stiriotis), waar hij tot bezinning kwam, een ascetisch kluizenaarsleven ging leiden zich een reputatie van wonderbare genezer verwierf. Hij ontdekte er een (nog steeds actieve) bron, waarvan het water geneeskrachtige werking zou bezitten. Geleidelijk sloot zich een schare vrome jongelieden uit de streek bij hem aan, die de idealen van het Byzantijnse monnikenleven wilden realiseren. Zij bouwden samen een eerste, nu verdwenen kapel, toegewijd aan de Heilige Barbara.
Door zijn voorspelling dat keizer Romanus het eiland Kreta op de Saracenen zou heroveren, trok hij de aandacht van het keizerlijke hof. Het was niet de toenmalige keizer, maar Romanus II die Kreta heroverde. Toen hij in 953 stierf, waren de eerste kloostercellen al gebouwd, evenals de eerste kleine kapel, waar zijn volgelingen hem begroeven. Keizer Romanus Lecapenus was de eerste die boven de eenvoudige begraafplaats van de Gelukzalige Loukas een prachtige kloosterkerk begon te bouwen. Later kon keizer Basilius de Bulgarendoder dit werk voltooien, overeenkomstig de wens van zijn moeder, keizerin Theophano. Kunstenaars uit Constantinopel kregen opdracht het fraaie bouwwerk van ornamentele mozaïeken en fresco's te voorzien.
Het klooster dankte zijn rijkdom aan de relieken van Osios Loukas. Men geloofde dat je zou kunnen genezen door naast zijn overblijfselen te slapen en men wilde daarvoor flink betalen.
Gebouwen
Het kloostercomplex bevat de volgende gebouwen:
De Mariakerk (de Theotokos): de eerstgebouwde kerk. Er werd gebouwd op bevel van Romanus II, de toenmalige keizer van het Byzantijnse Rijk die wel tevreden was met de overwinning op de Saracenen.
Het Katholikon, gewijd aan Hosios Loukas: dit was de bekendste kerk van het complex. Hij werd ongeveer honderd jaar na de Mariakerk gebouwd. De koepel was oorspronkelijk bedekt met een mozaïek die verschillende fasen uit het leven van Jezus toonde. Nadat dit was vernietigd werd het vervangen door een fresco die hetzelfde uitbeeldde.
Het refectorium, oftewel de eetzaal: Het werd tegelijk met de Grafkerk gebouwd en wordt nu als beeldhouwmuseum gebruikt. In de Tweede Wereldoorlog werd het bijna met de grond gelijk gemaakt en is daarna volledig heropgebouwd.
De crypte van Sint Barbera, onder de Katholikon. Dit is de plaats waar Osios Loukas begraven zou liggen. Ongeveer tien eeuwen lang heeft een olielamp onafgebroken gebrand boven zijn graf, maar aangezien dit de bovenhangende fresco's beschadigde, is deze weggehaald. Lange tijd is gedacht dat dit de oorspronkelijke kapel was die Osios Loukas zelf bouwde. Dit bleek niet het geval, onder andere omdat hij de dikke muren om de katholikon te dragen al had vanaf zijn bouw. Het was dus niet later versterkt toen bleek dat er een kerk bovenop kwam.
De klokkentoren: Bij de ingang staat een klokkentoren. Vroeger stonden er meer torens. Het klooster was vroeger een vesting met een waterbron, een groot reservoir voor regenwater, een dikke muur en drie verdedigingstorens. Dit alles om de rijkdommen van het klooster te beschermen.
Osios
Bouwwerk in Centraal-Griekenland
Osios Loukas
Byzantijnse architectuur
10e-eeuwse architectuur
11e-eeuwse architectuur
|
3958454
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Insigne%20van%20de%20Verwonde%20Militairen
|
Insigne van de Verwonde Militairen
|
Het Insigne van de Verwonde Militairen (Frans: "L’insigne des blessés militaires") is een Franse onderscheiding voor gewonde militairen, tegelijk is het geen Franse militaire onderscheiding. Deze onderscheiding werd op 11 december 1916 op initiatief van de schrijver Maurice Barrès bij wet ingesteld.
Het ging bij de officiële onderscheiding alleen om een baton, een rechthoekig strookje lint, met daarop een kleine vijfpuntige rode ster. De veteranen waren daarmee niet tevreden. Zij lieten zelf onderscheidingen maken. Daarbij kozen zij voor grote rode sterren, meestal met een lauwerkrans of krans van eikenblad om de ster, die aan een lint op de linkerborst werden gedragen. Militairen die dat deden overtraden de regels, maar er werd niet tegen opgetreden. Op het lint werden voor de opeenvolgende keren dat men in de strijd gewond raakte meerdere rode sterren aangebracht.
De reglementen van Franse onderscheidingen schreven voor dat de rode ster voor een opgelopen verwonding op het lint van
de in 1920 ingestelde Herinneringsmedaille aan de Oorlog 1914-1918 moest worden aangebracht, maar veel van de veteranen waren op hun grote rode ster gesteld en negeerden dit voorschrift. Na de Tweede Wereldoorlog werd voorgeschreven dat de kleine rode ster op het lint van de herinneringsmedailles voor die oorlog moest worden gedragen. De veteranen bleven ook toen vasthouden aan hun grote rode sterren. Sinds 1995 is er de Franse Herinneringsmedaille en moet de kleine rode ster op dat lint worden gedragen.
De anders zo strenge Kanselier van het Legioen van Eer tolereert het dragen van het Insigne van de Verwonde Militairen en het is zelfs te koop bij de Munt in Parijs waar het insigne samen met de andere Franse onderscheidingen wordt verkocht en waar de Franse onderscheidingen vaak worden vervaardigd.
De eerste dragers waren de veteranen van de Eerste Wereldoorlog maar ook militairen, burgers en verzetslieden die in latere conflicten zoals de Tweede Wereldoorlog, de Herinneringsmedaille aan de Campagne in Indochina en de Algerijnse Oorlog verwond werden zijn het Insigne van de Verwonde Militairen gaan dragen.
Het insigne
Officieel is het insigne niet meer dan een kleine vijfpuntige rood geëmailleerde ster op een veelkleurig lint.
De kleuren van het lint zijn als volgt: een 3 millimeter brede rode middenstreep met aan weerszijden een 1 millimeter brede witte, een 4 millimeter brede gele, een 2 millimeter brede witte, een 3 millimeter brede blauwe, een 2 millimeter brede witte, een 5 millimeter brede blauwe streep en een 1 millimeter brede witte bies. Voor iedere verwonding mocht op dat lint een rode ster worden aangebracht.
Deze sterren mochten in 1920 op het lint van de Herinneringsmedaille aan de Oorlog 1914-1918 worden overgebracht. Na latere conflicten mochten de kleine sterren, de werkelijke officiële insignes, op andere linten worden gedragen.
Militairen mogen de ster na opgelopen verwondingen in de strijd, verwondingen aangebracht door toedoen van de vijand of tijdens het handhaven van de openbare orde dragen. Burgers komen voor de ster in aanmerking wanneer zij als geïnterneerden, gedeporteerden of krijgsgevangenen verwondingen (ceux "blessés au cours de leur détention") opliepen.
Vlak na de Eerste Wereldoorlog waren verschillende modellen van de niet-officiële grote rode ster in de handel. Zij hadden gemeen dat zij aan een lint in de voor het gewondeninsigne ingestelde kleuren werden gedragen. Op dat lint werden een of meerdere kleine rode sterren gedragen. Alle niet-officiële gewondeninsignes zijn grote roodgeëmailleerde vijfpuntige sterren, vaak met guillocheerwerk onder het doorzichtige rode emaille, met om de ster een krans van lauweren of eikenblad.
Officieel moet de kleine rode ster op een zilverkleurige gesp gemonteerd, op de baton worden gedragen.
Franse websites over onderscheidingen benadrukken dat over de status van het insigne aan een lint nog wordt gediscussieerd.
Zie ook
Het Insigne voor Burgergewonden (Frans: Insigne des Blessés civils) die eenzelfde onofficiële medaille, maar dan met witte ster, dragen. Hun officiële onderscheidingsteken is een witte ster op een lichtblauw lint met een brede gele baan in het midden en twee gele strepen langs de rand.
Externe link
https://web.archive.org/web/20140507092334/http://www.france-phaleristique.com/insignes_blesses.htm france-phaleristique
Onderscheiding in Frankrijk
Verwondingsdecoratie
|
3927750
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Exocentrus%20fortifer
|
Exocentrus fortifer
|
Exocentrus fortifer is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Holzschuh.
fortifer
|
1861057
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WD-40
|
WD-40
|
WD-40 is een merknaam van een wereldwijd verkrijgbare waterverdrijvende spray die in 1953 werd ontwikkeld door Norm Larsen, oprichter van de Rocket Chemical Company, San Diego, Californië. Oorspronkelijk werd het gebruikt om corrosie tegen te gaan; in latere instantie werd het voor vele andere toepassingen gebruikt. De spray bestaat uit een samenstelling van verschillende koolwaterstoffen.
WD-40 staat voor "Water Displacement - 40th Attempt", verwijzende naar Larsens 40e poging om een succesvolle formule te vinden voor zijn anti-corrosiemiddel.
WD-40 heeft naast het bekende Multi-Use Product ook een reeks aan technische sprays genaamd; “WD-40 Specialist”.
Zie ook
Kruipolie
Externe links
Officiële website
WD-40 Veiligheidsinformatiebladen (VIB)
Merknaam
Mengsel
|
528482
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paleis%20Kneuterdijk
|
Paleis Kneuterdijk
|
Het voormalig stadspaleis Paleis Kneuterdijk in Den Haag werd gebouwd in 1717 in Lodewijk XIV-stijl. De architect was Daniël Marot. Het paleis is gelegen in de bocht van de Kneuterdijk (verlengde van het Lange Voorhout). Paleis Kneuterdijk maakt deel uit van het gebouwencomplex van de Raad van State. Ook vinden er muziekuitvoeringen plaats in de Gotische zaal. Het gebouw is een rijksmonument. Het paleis is rijksbezit en in portefeuille van de Rijksvastgoedbedrijf
Geschiedenis
Bewoners tot 1879
De Van Wassenaers
Paleis Kneuterdijk verving een oud familiehuis van de familie Van Wassenaer Obdam. Zij bezaten verscheidene huizen in Den Haag, waaronder ook een huis tegenover het Oude Hof aan het Noordeinde.
Het nieuwe huis werd in barokstijl ontworpen door Daniël Marot (1661-1752). De opdrachtgever was Johan Hendrik rijksgraaf van Wassenaer Obdam (1683-1745). Na zijn dood kwam het pand in handen van zijn broer Unico Wilhelm van Wassenaer Obdam (1692-1766). Diens achterkleindochter Marie Cornélie van Wassenaer Obdam verkocht het paleisje in 1816 aan Koning Willem I.
De Oranjes
Willem II
Willem I schonk het in 1816 aan zijn zoon Willem, de latere koning Willem II, die eerder dat jaar in het huwelijk was getreden met Anna Paulowna. Tot aan zijn inhuldiging, op 28 november 1840, woonden zij op de Kneuterdijk.
Voordat kroonprins Willem in zijn paleis trok, werd het in 1816-1817 grondig verbouwd onder leiding van architect Jan de Greef. In het gebouw werden naar de smaak van die tijd verschillende neoclassicistische elementen aangebracht, zoals zuilen en friezen. Tevens werd het paleis tussen 1816-1820 uitgebreid met een neoclassicistische balzaal, met daarin rijen zuilen van massief wit marmer en arabesken tegen het plafond. Aan de achterzijde van het paleis werden beide vleugels verhoogd met een etage.
Na de Belgische Revolutie en het Verdrag van Londen werd België onafhankelijk. De Nederlandse koning moest zijn paleis in Brussel ontruimen en nam zijn na veel geharrewar teruggegeven inboedel naar Nederland mee. Hierbij was een grote schilderijencollectie met werk van onder anderen Michelangelo, Titiaan, Rubens en Rembrandt inbegrepen. Tussen 1840 en 1848 liet Willem II het paleisje uitbreiden met enige zalen om zijn kunstwerken te herbergen. Het werd gebouwd in neogotische stijl door architect G. Brouwers. De koning liet zich in zijn opdracht inspireren door Christ Church te Oxford, waar hij tijdens de Engelse ballingschap van de Oranjes had gestudeerd. Van deze uitbreidingen is alleen de "grote zaal" over. Deze wordt nu de Gotische zaal genoemd. In 1842 werd de Gotische zaal ingewijd door het huwelijk van prinses Sophie, de jongste dochter van de koning en Anna Paulowna.
Na het overlijden van Willem II heeft Anna Paulowna geen gebruik meer gemaakt van het paleis. Zij ging op Buitenrust (hier staat nu het Vredespaleis) en Soestdijk wonen.
Willem III
Met het meerderjarig worden van de zoon van Willem III, kroonprins Willem, kreeg hij het paleis in gebruik. Na zijn dood in 1879 werden paleis en inboedel verkocht. De broer van prins Willem, kroonprins Alexander, kocht het gebouw weer terug, maar heeft er geen gebruik van gemaakt. Hij bleef in het Johan de Witthuis, Kneuterdijk 6 wonen. Hierna werd het paleis weinig meer gebruikt.
Kantoor
Nadat het paleis een tijd had leeggestaan, werd het in 1914 aan het hoofdbestuur van het Rode Kruis ter beschikking gesteld. Van 1921 tot 1927 deed het gebouw dienst als ambtswoning van de minister van Buitenlandse Zaken. Daarna kreeg prinses Juliana het paleis van haar moeder ter beschikking. Wel is er sprake van geweest dat zij hier zou gaan wonen, maar dat is nooit feitelijk gebeurd. Ze bleef er weleens overnachten. Zij gebruikte later het paleis als kantoor van het Nationaal Crisis Comité, dat plannen maakte om de noden van de economische crisis van de jaren 30 te verlichten.
In 1937 werd het paleis verkocht aan een levensverzekeringsmaatschappij, maar na de Duitse inval in 1940 vorderde de bezetter het gebouw en werd het in gebruik genomen door de "Presse- und Propagandadienst beim Ambte des Reichskommissars" en het nieuwe Departement van Volksvoorlichting en Kunsten. Na de Tweede Wereldoorlog vonden tussen 1945 en 1948 in dit paleis bijna 4.000 strafprocessen plaats tegen voornamelijk Nederlanders, die verdacht werden van oorlogsmisdrijven gepleegd tijdens de Duitse bezetting van Nederland. Enkelen van hen, onder wie Anton Mussert, Max Blokzijl en Kees Kaptein, hebben in de balzaal van het paleis de doodstraf tegen zich horen uitspreken.
Het gebouw werd in 1948 weer in gebruik genomen door de eigenaar, die het deelde met het Ministerie van Financiën. Het ministerie verhuisde in 1975 naar nieuwbouw aan het Korte Voorhout in Den Haag. In 1983 werd het gehele gebouwencomplex na een vijf jaar durende renovatie (architect: Cornelis Wegener Sleeswijk) in gebruik genomen door de Raad van State. Van juni 2008 tot juni 2011 is het paleis opnieuw gerenoveerd volgens plannen ontworpen door de architecten Evelyne Merkx en Patrice Girod. Vanaf juni 2011 heeft de Raad van State het gebouw weer in gebruik en op 5 oktober is het gebouw door koningin Beatrix officieel heropend.
Gotische Zaal
De Gotische Zaal werd ingewijd op 8 oktober 1842, toen daar de huwelijksinzegening plaatsvond van prinses Sophie van Oranje-Nassau en erfgroothertog Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach. Eerder die dag had burgemeester Lodewijk Copes van Cattenburch het burgerlijk huwelijk voltrokken in de Witte Zaal van paleis Kneuterdijk. De Gotische Zaal is het enige dat is overgebleven van de uitbreidingen die koning Willem II tussen 1840 en 1848 liet bouwen om zijn tuin heen achter paleis Kneuterdijk. De rest van de uitbreiding werd in 1882 afgebroken wegens lekkages en instortingsgevaar, alleen de "grote zaal" is over. Die wordt nu de Gotische Zaal genoemd.
De zaal is in 1983, bij de vestiging van de Raad van State in het complex, opnieuw met paleis Kneuterdijk verbonden. De Gotische zaal is te bezichtigen tijdens de Open Monumentendagen.
Schilderijen
Aan de linkermuur van de zaal hangt een interessant schilderij van Felix Cottreau. Het stelt de onthulling voor van het standbeeld van Willem van Oranje op het Noordeinde in 1845. De afbeelding laat rechts een deel van de gevel van paleis Noordeinde zien en links ziet men het aanzicht van de galerij die Willem II had gebouwd. Toen de galerij in 1882 was gesloopt werd het standbeeld iets naar achteren verplaatst om het verkeer meer ruimte te geven.
Bätz-orgel
In 1841 bestelde de koning een pijporgel bij de Utrechtse orgelbouwer Jonathan Bätz. Na elf maanden werd het geplaatst op een balustrade boven de entree van de zaal, onder een rond raam, vandaar dat de orgelkas in vorm aangepast moest worden, waarbij de pijpen in een U-vormige ronding werden opgesteld.
Niet lang na de dood van Willem II in 1849 werd het orgel verkocht aan de Koninklijke Muziekschool (het latere Koninklijk Conservatorium) in Den Haag en verhuisde het naar de tekenacademie aan de Prinsegracht waar het conservatorium onderdak had. In 1862 liep het tijdens een bal brand- en waterschade op. Later verhuisde het conservatorium naar de Korte Beestenmarkt, waar het orgel in 1883 in de nieuwe concertzaal werd geplaatst. Het kreeg een vrij pedaal en het nevenwerk werd in een zwelkast geplaatst.
In 1949 werd het orgel overgebracht naar de Willemskerk aan de Nassaulaan, waar het gebruikt werd als koororgel. Nadat de Willemskerk in 1962 gesloten was, stond het van 1965 tot 1984 in de naoorlogse Sionskerk in Haarlem, waar de Gotische pinakels verwijderd werden. Daarna werd het door een stichting aangekocht voor het Muziekcentrum Vredenburg te Utrecht, maar de beoogde plaatsing in de achthoekige grote zaal is nooit doorgegaan.
Daardoor ontstond de mogelijkheid het orgel terug te halen naar het paleis Kneuterdijk. Het werd doorverkocht en kwam in 1990 terug in de Gotische zaal. Het werd niet teruggeplaatst op de oude balustrade, maar aan de overkant. Hier werd een balkon gemaakt in dezelfde stijl als de balustrade. Op de huidige locatie is de ronding van de pijpen gebleven. Regelmatig worden in de zaal lunchconcerten gegeven. Gert Oost werd de vaste bespeler van het orgel. Jos van der Kooy volgde hem in 2007 op.
Hieronder volgt de dispositie van het orgel:
Franse tuin
Achter het voormalige paleis ligt een tuin die gedurende het hele jaar open is voor het publiek. Dit is een klein restant van de koninklijke tuin. Deze liep oorspronkelijk door tot aan de Mauritskade. Na het overlijden van koning Willem II is dit stuk verkocht om een deel van zijn schulden af te lossen. De tuin is ingericht in Franse stijl en er staan twaalf beelden opgesteld, elf van de beeldhouwer Eric Claus en een van beeldhouwer Wessel Couzijn. De Franse tuin is geopend van zonsopkomst tot zonsondergang.
Externe link
Informatie Monumentenzorg Den Haag
Paleis Kneuterdijk op koninklijkhuis.nl
Rijksmonument in Den Haag
Bouwwerk in Den Haag Centrum
Architectuur in Nederland uit de 18e eeuw
Kneuterdijk
|
4417803
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Plakinidae
|
Plakinidae
|
Plakinidae is een familie van sponsdieren uit de klasse van de Homoscleromorpha.
Geslachten
Corticium Schmidt, 1862
Placinolopha Topsent, 1897
Plakina Schulze, 1880
Plakinastrella Schulze, 1880
Plakortis Schulze, 1880
Tetralophophora Rützler, Piantoni, van Soest, Díaz, 2014
Sponzen
|
2220442
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oravce
|
Oravce
|
Oravce (Hongaars: Oróc) is een Slowaakse gemeente in de regio Banská Bystrica, en maakt deel uit van het district Banská Bystrica.
Oravce telt inwoners.
Gemeente in Banská Bystrica
|
3232157
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spinocalanus%20aspinosus
|
Spinocalanus aspinosus
|
Spinocalanus aspinosus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Spinocalanidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1970 door Park.
Spinocalanidae
|
1496742
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zonder%20verlies%20van%20algemeenheid
|
Zonder verlies van algemeenheid
|
In een wiskundig bewijs geeft de term zonder verlies van algemeenheid (z.v.v.a.) aan dat men een aanname maakt maar dat het bewijs nog steeds geldig is voor alle mogelijke gevallen. Voor de andere gevallen kan namelijk dezelfde redenering gebruikt worden, vaak door symmetrie. Zo kan men in een bewijs twee getallen a en b hebben waarvoor a < b of b < a geldt: het is mogelijk het bewijs te vervolgen onder de aanname dat a < b, aangezien het bewijs in het geval b < a op dezelfde manier zou verlopen — men kan de variabelen immers zo hernoemen dat de rollen van a en b worden omgewisseld.
Voorbeeld
We beschouwen de volgende situatie:
Drie objecten zijn elk rood of blauw geverfd.
De volgende stelling is te bewijzen:
Er zijn ten minste twee objecten met dezelfde kleur.
Het bewijs:
We nemen zonder verlies van algemeenheid aan dat het eerste object rood is. Als een van de twee andere objecten rood is, dan geldt de stelling.
Als de beide andere objecten blauw zijn, geldt de stelling ook.
Toelichting:
Het is toegestaan deze aanname te maken, aangezien de gevolgde redenering ook geldt als het eerste object blauw is.
Er zijn acht (23) mogelijke permutaties:
RRR
RRB
RBR
RBB
BBB (inverse van 1.)
BBR (inverse van 2.)
BRB (inverse van 3.)
BRR (inverse van 4.)
We zien dat 1 t/m 4 dezelfde vorm hebben als 5 t/m 8, de gevallen waarbij het eerste object blauw is (men kan ze in elkaar omzetten door rood en blauw om te wisselen). Het bewijs beschouwt 1 t/m 4; de overige gevallen (5 t/m 8) zijn symmetrisch aan 1 t/m 4, waardoor de aanname zonder verlies van algemeenheid gemaakt mag worden. Het bewijs vervolgt door eerst de permutaties 1 t/m 3 te beschouwen (waarbij er een tweede rood object is naast het eerste rode). Het bewijs wordt voltooid bij de vierde permutatie (met slechts één rood object).
Wiskundige terminologie
|
912920
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zonder%20einde
|
Zonder einde
|
Zonder einde is een hoorspel van Roman Hlaváč. Ohne Ende werd op 13 mei 1970 door de Norddeutscher Rundfunk uitgezonden. Dick Poons bewerkte het en de AVRO zond het uit op donderdag 11 februari 1971. De regisseur was Jacques Besançon. Het hoorspel duurde 47 minuten.
Rolbezetting
Jan Borkus (Kalista)
Paul Deen (een arts)
Hans Veerman (een officier van de geheime dienst (eerste man))
Frans Somers (een officier van de geheime dienst (tweede man))
Els Buitendijk (Kalistova)
Bob Verstraete (Vales)
Jan Verkoren (Pitr)
Floor Koen (een buurman)
Kommer Kleijn (de majoor)
Tom van Beek (een kameraad)
Jan Verkoren (de ploegbaas & de radiotelegrafist)
Floor Koen (een grove mannenstem & een bewaker)
Tom van Beek] (de rechter & de politiedokter)
Jacques Besançon (de stem)
Inhoud
Een man van de veiligheidsdienst van Tsjechoslowakije zoekt een neuroloog op. Hij spreekt hem over het geval van een zekere Kalista, aan wiens inzinking hij zich medeschuldig voelt. Met ontoereikende aanwijzingen hadden twee beambten van de staatsveiligheidsdienst, waaronder ook de patiënt van de neuroloog, gepoogd Kalista naar de dienst spionage te verwijzen. Kalista loochent, maar kan ook zijn onschuld niet aantonen. Zijn verleden vertoont te veel duistere punten. Onder de psychologische belasting van de verhoren stort hij in en bekent wat men van hem horen wil. Toch wordt hij - bij gebrek aan bewijzen - alleen wegens ongeoorloofd wapenbezit tot vijftien maanden gevangenis veroordeeld. Daarmee is hij evenwel niet gerehabiliteerd, hij blijft een "ondoorzichtig element" en daarmee verder verdacht…
Hoorspel van de AVRO
|
1990007
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Netherfield
|
Station Netherfield
|
Netherfield is een spoorwegstation van National Rail in Netherfield, Gedling in Engeland. Het station is eigendom van Network Rail en wordt beheerd door East Midlands Trains.
Spoorwegstation in Nottinghamshire
|
2432100
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cybaeodamus%20pallidus
|
Cybaeodamus pallidus
|
Cybaeodamus pallidus is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de mierenjagers (Zodariidae).
Het dier behoort tot het geslacht Cybaeodamus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1943 door Cândido Firmino de Mello-Leitão.
Mierenjagers
|
643197
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Max%20Allan%20Collins
|
Max Allan Collins
|
Max Allan Collins (Muscatine, Iowa), 3 maart 1948) is een Amerikaanse schrijver van zowel fictie als non-fictie.
Zijn oeuvre bestaat uit filmrecensies, korte verhalen, liedteksten, ruilkaartensets, computerspellen alsook romans gebaseerd op films en televisieseries, waaronder Saving Private Ryan, Bones, CSI: Crime Scene Investigation, CSI: Miami, CSI: NY en Criminal Minds.
CSI-boeken
CSI: Dubbelblind
CSI: Verboden vruchten
CSI: Koudvuur
CSI: Bewijskracht
CSI: Hartslag
CSI: Oud Zeer
CSI: Teamgeest
CSI: Slangennest
CSI: Headhunter
CSI: Nevada Rose
CSI: Extreem
De forensische wetenschap van CSI
CSI: Miami: Vluchtgevaar
CSI: Miami: Doelwit
CSI: Miami: Sterfrecht
CSI: Miami: Jachtseizoen
CSI: Miami: Daad van terreur
CSI: Miami: Zondvloed
CSI: Miami: Onderstroom
CSI: Miami: Noodweer
Bones-boeken
Bones - Diep begraven
Criminal Minds-boeken
Mindgames
Daderprofiel
Moordcyclus
Moordprofiel
Filmboeken
The Mummy
Saving Private Ryan
Waterworld
Windtalkers (De Navajo-Code)
Externe link
Officiële website
Voor alle informatie over de CSI-boeken
Amerikaans schrijver
|
733908
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oelerbeek
|
Oelerbeek
|
De Oelerbeek is een beek in de omgeving van Delden in de Nederlandse provincie Overijssel. De beek stroomt van de watermolen in Oele via een onderleider onder het Twentekanaal naar de Noordmolen in de buurtschap Deldeneresch, waar de waterloop verder stroomt met de naam Azelerbeek langs Azelo en Zenderen om ten noorden van Zenderen uit te monden in de Bornsebeek.
Het gedeelte voor de watermolen in Oele wordt Boekelerbeek genoemd. Ook de Teesinkbeek en de Rutbeek leveren water aan de Oelerbeek.
Het overgrote deel van het water van de Boekelerbeek wordt via de Nieuwe Oelerbeek afgevoerd naar het Twentekanaal. Slechts een klein deel wordt langs de molen en onder het Twentekanaal gestuurd in de richting van de Azelerbeek.
De Oelerbeek door het jaar heen
De Oelerbeek in de omgeving van de Oldemeule in Oele
Geografie van Hengelo
Geografie van Hof van Twente
Beek in Overijssel
Stroomgebied van het IJsselmeer
|
3303458
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Beameromyia%20occidentis
|
Beameromyia occidentis
|
Beameromyia occidentis is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1942 door Hardy.
Roofvliegen
|
3399382
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paliga%20damastesalis
|
Paliga damastesalis
|
Paliga damastesalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Walker.
Grasmotten
|
177428
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pagan%20%28stad%29
|
Pagan (stad)
|
De stad Pagan (ook wel Bagan genoemd) is een van de vroegere hoofdsteden van Myanmar, en is gesticht in het jaar 849. Het was de hoofdstad van het Pagan-rijk, waar het Theravada-boeddhisme het belangrijkste geloof was. Dit kan gezien worden aan het enorme aantal tempels dat nu nog in Pagan staat; Pagan heeft de grootste verzameling boeddhistische tempels, ruïnes en stoepas ter wereld.
In 1287 werd de stad verlaten door de bewoners, die de stad in angst verlieten omdat de Mongolen eraan kwamen om de stad te veroveren. Misschien mede omdat de stad verlaten was toen de Mongolen eraan kwamen, is er door de Mongolen weinig schade toegebracht aan de stad zelf. Er staan nu nog duizenden tempels, vaak in relatief goede staat. Bij een aardbeving in 1975 liepen veel van de tempels schade op, die niet altijd gerepareerd kon worden.
Pagan is een van de grote toeristenbestemmingen in Myanmar, en staat sinds juli 2019 op de Unesco-Werelderfgoedlijst. Tegenwoordig is er in Pagan een klein stadje met 20.000 mensen en zijn er veel hotels rondom Pagan gevestigd, waar de toeristen verblijven. Pagan is veel minder bekend dan de tempels van Angkor Wat in Cambodja. De oorzaak hiervoor is het restictieve beleid ten opzichte van toeristen en internationalisatie dat Myanmar gedurende lange tijd gevoerd heeft en ook nu nog (in mindere mate) volgt.
Voor Theravada boeddhisten is Pagan ook een bedevaartsoord.
Opmerking: Pagan (of Bagan) moet niet worden verward met Pegu (of Bago).
Zie ook
Pagan (rijk)
Verspreiding van het Theravada in Myanmar
Geschiedenis van Myanmar
Stad in Myanmar
Historische stad
Boeddhistische bedevaart
Werelderfgoed in Myanmar
Baksteenarchitectuur
|
3683232
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aedes%20sangitee
|
Aedes sangitee
|
Aedes sangitee is een muggensoort uit de familie van de steekmuggen (Culicidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Sathe & Girhe.
Steekmuggen
|
3361005
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Semaeopus%20marginata
|
Semaeopus marginata
|
Semaeopus marginata is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1901 door Schaus.
marginata
|
2324792
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bulgaarse%20gemeente
|
Bulgaarse gemeente
|
De 28 oblasten van Bulgarije zijn verdeeld in 264 gemeenten (община, obshtina).
Lijst van gemeenten per oblast
Blagoëvgrad
Bansko (plaats: Bansko)
Belitsa (plaats: Belitsa)
Blagoëvgrad (plaats: Blagoëvgrad)
Garmen (plaats: Garmen)
Gotse Delchev (plaats: Gotse Deltsjev
Chadzjidimovo (plaats: Chadzjidimovo)
Kresna (plaats: Kresna)
Petrisj (plaats: Petritsj)
Razlog (plaats: Razlog)
Sandanski (plaats: Sandanski)
Satovtsja (plaats: Satovtsja)
Simitli (plaats: Simitli)
Stroemjani (plaats: Stroemjani)
Jakoroeda (plaats: Jakoroeda)
Boergas
Aitos (plaats: Aitos)
Boergas (plaats: Boergas)
Kameno (plaats: Kameno)
Karnobat (plaats: Karnobat)
Malko Tarnovo (plaats: Malko Tarnovo)
Nesebar (plaats: Nesebar)
Pomorie (plaats: Pomorie)
Primorsko (plaats: Primorsko)
Roeen (plaats: Roeën)
Sozopol (plaats: Sozopol)
Sredets (plaats: Sredets)
Soengoerlare (plaats: Soengoerlare)
Tsarevo (plaats: Tsarevo)
Dobritsj
Baltsjik (plaats: Baltsjik)
Dobrich (plaats: Dobritsj)
Dobritsjka (plaats: Dobritsj)
General Toshevo (plaats: General Tosjevo)
Kavarna (plaats: Kavarna)
Kroeshari (plaats: Kroesjari)
Shabla (plaats: Sjabla)
Tervel (plaats: Tervel)
Gabrovo
Drjanovo (plaats: Drjanovo)
Gabrovo (plaats: Gabrovo)
Sevlievo (plaats: Sevlievo)
Trjavna (plaats: Trjavna)
Chaskovo
Dimitrovgrad (plaats: Dimitrovgrad)
Charmanli (plaats: Charmanli)
Chaskovo (plaats: Chaskovo)
Ivaïlovgrad (plaats: Ivaïlovgrad)
Ljoebimets (plaats: Ljoebimets)
Madzjarovo (plaats: Madzjarovo)
Mineralni Bani (plaats: Mineralni Bani)
Simeonovgrad (plaats: Simeonovgrad)
Stambolovo (plaats: Stambolovo)
Svilengrad (plaats: Svilengrad)
Topolovgrad (plaats: Topolovgrad)
Kardzjali
Ardino (plaats: Ardino)
Tsjernootsjene (plaats: Tsjernootsjene)
Dzjebel (plaats: Dzjebel)
Kardzhali (plaats: Kardzjali)
Kirkovo (plaats: Kirkovo)
Kroemovgrad (plaats: Kroemovgrad)
Momtsjilgrad (plaats: Momtsjilgrad)
Kjoestendil
Bobosjevo (plaats: Bobosjevo)
Bobov Dol (plaats: Bobov Dol)
Dupnitsa (plaats: Doepnitsa)
Kocherinovo (plaats: Kotsjerinovo)
Kyustendil (plaats: Kjoestendil)
Nevestino (plaats: Nevestino)
Rila (plaats: Rila)
Sapareva Banja (plaats: Sapareva Banja)
Trekljano (plaats: Trekljano)
Lovetsj
Apriltsi (plaats: Apriltsi)
Letnitsa (plaats: Letnitsa)
Lovetsj (plaats: Lovetsj)
Loekovit (plaats: Loekovit)
Teteven (plaats: Teteven)
Trojan (plaats: Trojan)
Oegartsjin (plaats: Oegartsjin)
Jablanitsa (plaats: Jablanitsa)
Montana
Berkovitsa (plaats: Berkovitsa)
Boïtsjinovtsi (plaats: Boïtsjinovtsi)
Broesartsi (plaats: Broesartsi)
Tsjiprovtsi (plaats: Tsjiprovtsi)
Georgi Damjanovo (plaats: Georgi Damjanovo)
Lom (plaats: Lom)
Medkovets (plaats: Medkovets)
Montana (plaats: Montana)
Valtsjedram (plaats: Valtsjedram)
Varsjets (plaats: Varsjets)
Jakimovo (plaats: Jakimovo)
Pazardzjik
Batak (plaats: Batak)
Belovo (plaats: Belovo)
Bratsigovo (plaats: Bratsigovo)
Lesitsjovo (plaats: Lesitsjovo)
Panagjoerishte (plaats: Panagjoerisjte)
Pazardzjik (plaats: Pazardzjik)
Pesjtera (plaats: Pesjtera)
Rakitovo (plaats: Rakitovo)
Sarnitsa (plaats: Sarnitsa)
Septemvri (plaats: Septemvri)
Streltsja (plaats: Streltsja)
Velingrad (plaats: Velingrad)
Pernik
Breznik (plaats: Breznik)
Kovachevtsi (plaats: Kovatsjevtsi)
Pernik (plaats: Pernik)
Radomir (plaats: Radomir)
Tran (plaats: Tran)
Zemen (plaats: Zemen)
Pleven
Belene (plaats: Belene)
Tsjerven Brjag (plaats: Tsjerven Brjag)
Dolna Mitropolija (plaats: Dolna Mitropolija)
Dolni Dabnik (plaats: Dolni Dabnik)
Goeljantsi (plaats: Goeljantsi)
Iskar (plaats: Iskar)
Knezja (plaats: Knezja)
Levski (plaats: Levski)
Nikopol (plaats: Nikopol)
Pleven (plaats: Pleven)
Pordim (plaats: Pordim)
Plovdiv
Asenovgrad (plaats: Asenovgrad)
Brezovo (plaats: Brezovo)
Chisarija (plaats: Chisarija)
Kalojanovo (plaats: Kalojanovo)
Karlovo (plaats: Karlovo)
Kritsjim (plaats: Kritsjim)
Koeklen (plaats: Koeklen)
Laki (plaats: Laki)
Maritsa (plaats: Plovdiv)
Parvomaï (plaats: Parvomaï)
Peroesjtitsa (plaats: Peroesjtitsa)
Plovdiv (plaats: Plovdiv)
Rakovski (plaats: Rakovski)
Rodopi (plaats: Rodopi)
Sadovo (plaats: Sadovo)
Saedinenie (plaats: Saedinenie)
Sopot (plaats: Sopot)
Stamboliïski (plaats: Stamboliïski)
Razgrad
Isperih (plaats: Isperich)
Koebrat (plaats: Koebrat)
Loznitsa (plaats: Loznitsa)
Razgrad (plaats: Razgrad)
Samoeil (plaats: Samoeil)
Tsar Kalojan (plaats: Tsar Kalojan)
Zavet (plaats: Zavet)
Roese
Borovo (plaats: Borovo)
Bjala (plaats: Bjala)
Dve Mogili (plaats: Dve Mogili)
Ivanovo (plaats: Ivanovo)
Roese (plaats: Roese)
Slivo Pole (plaats: Slivo Pole)
Tsenovo (plaats: Tsenovo)
Vetovo (plaats: Vetovo)
Sjoemen
Chitrino (plaats: Chitrino)
Kaolinovo (plaats: Kaolinovo)
Kaspitsjan (plaats: Kaspitsjan)
Nikola Kozlevo (plaats: Nikola Kozlevo)
Novi Pazar (plaats: Novi Pazar)
Shumen (plaats: Sjoemen)
Smjadovo (plaats: Smjadovo)
Varbitsa (plaats: Varbitsa)
Veliki Preslav (plaats: Veliki Preslav)
Venets (plaats: Venets)
Silistra
Alfatar (plaats: Alfatar)
Doelovo (plaats: Doelovo)
Glavinitsa (plaats: Glavinitsa)
Kaïnardzja (plaats: Kaïnardzja)
Silistra (plaats: Silistra)
Sitovo (plaats: Sitovo)
Toetrakan (plaats: Toetrakan)
Sliven
Kotel (plaats: Kotel)
Nova Zagora (plaats: Nova Zagora)
Sliven (plaats: Sliven)
Tvarditsa (plaats: Tvarditsa)
Smoljan
Banite (plaats: Banite)
Borino (plaats: Borino)
Tsjepelare (plaats: Tsjepelare)
Devin (plaats: Devin)
Dospat (plaats: Dospat)
Madan (plaats: Madan)
Nedelino (plaats: Nedelino)
Roedozem (plaats: Roedozem)
Smoljan (plaats: Smoljan)
Zlatograd (plaats: Zlatograd)
Sofia-Hoofdstad
Sofia (plaats: Sofia)
Sofia
Anton (plaats: Anton)
Botevgrad (plaats: Botevgrad)
Bozjoerisjte (plaats: Bozjoerisjte)
Tsjavdar (plaats: Tsjavdar)
Tsjelopetsj (plaats: Tsjelopetsj)
Dolna Banja (plaats: Dolna Banja)
Dragoman (plaats: Dragoman)
Elin Pelin (plaats: Elin Pelin)
Etropole (plaats: Etropole)
Godech (plaats: Godetsj)
Gorna Malina (plaats: Gorna Malina)
Ichtiman (plaats: Ichtiman)
Koprivsjtitsa (plaats: Koprivsjtitsa)
Kostenets (plaats: Kostenets)
Kostinbrod (plaats: Kostinbrod)
Mirkovo (plaats: Mirkovo)
Pirdop (plaats: Pirdop)
Pravets (plaats: Pravets)
Samokov (plaats: Samokov)
Slivnitsa (plaats: Slivnitsa)
Svoge (plaats: Svoge)
Zlatitsa (plaats: Zlatitsa)
Stara Zagora
Bratja Daskalovi (plaats: Bratja Daskalovi)
Tsjirpan (plaats: Tsjirpan)
Galabovo (plaats: Galabovo)
Goerkovo (plaats: Goerkovo)
Kazanlak (plaats: Kazanlak)
Maglizj (plaats: Maglizj)
Nikolaevo (plaats: Nikolaevo)
Opan (plaats: Opan)
Pavel Banya (plaats: Pavel Banja)
Radnevo (plaats: Radnevo)
Stara Zagora (plaats: Stara Zagora)
Targovisjte
Antonovo (plaats: Antonovo)
Omoertag (plaats: Omoertag])
Opaka (plaats: Opaka)
Popovo (plaats: Popovo)
Targovisjte (plaats: Targovisjte)
Varna
Aksakovo (plaats: Aksakovo)
Avren (plaats: Avren)
Beloslav (plaats: Beloslav)
Byala (plaats: Bjala)
Dalgopol (plaats: Dalgopol)
Devnya (plaats: Devnja)
Dolni Tsjiflik (plaats: Dolni Tsjiflik)
Provadija (plaats: Provadija)
Soevorovo (plaats: Soevorovo)
Valtsji Dol (plaats: Valtsji Dol)
Varna (plaats: Varna)
Vetrino (plaats: Vetrino)
Veliko Tarnovo
Elena (plaats: Elena)
Gorna Orjachovitsa (plaats: Gorna Orjachovitsa)
Ljaskovets (plaats: Ljaskovets)
Pavlikeni (plaats: Pavlikeni)
Polski Trambesh (plaats: Polski Trambesj)
Strazjitsa (plaats: Strazjitsa)
Soechindol (plaats: Soechindol)
Svisjtov (plaats: Svisjtov)
Veliko Tarnovo (plaats: Veliko Tarnovo)
Zlataritsa (plaats: Zlataritsa)
Vidin
Belogradtsjik (plaats: Belogradtsjik (Vidin))
Boïnitsa (plaats: Boïnitsa)
Bregovo (plaats: Bregovo)
Tjoeprene (plaats: Tjoeprene)
Dimovo (plaats: Dimovo)
Gramada (plaats: Gramada)
Koela (gemeente) (plaats: Koela)
Makresj (plaats: Makresj)
Novo Selo (plaats: Novo Selo)
Roezjintsi (plaats: Roezjintsi)
Vidin (plaats: Vidin)
Vratsa
Borovan (plaats: Borovan)
Bjala Slatina (plaats: Bjala Slatina)
Chaïredin (plaats: Chaïredin)
Kozlodoeï (plaats: Kozlodoeï)
Krivodol (plaats: Krivodol)
Mezdra (plaats: Mezdra)
Mizija (plaats: Mizija)
Oryachovo (plaats: Oryachovo)
Roman (plaats: Roman)
Vratsa (plaats: Vratsa)
Jambol
Boljarovo (plaats: Boljarovo)
Elchovo (plaats: Elchovo)
Straldzja (plaats: Straldzja)
Toendzja (plaats: Jambol)
Jambol (plaats: Jambol)
Zie ook
Bestuurlijke indeling van Bulgarije
|
3245081
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Argulus%20rubescens
|
Argulus rubescens
|
Argulus rubescens is een visluizensoort uit de familie van de Argulidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Cunnington.
Argulidae
|
3293964
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Following
|
The Following
|
The Following is een Amerikaanse televisieserie met in de hoofdrol Kevin Bacon en James Purefoy. De serie werd geproduceerd door Outerbanks Entertainment en Warner Bros. Television.
In Nederland werd het eerste seizoen uitgezonden door SBS6. De eerste uitzending was op 29 januari 2013. Voor het tweede seizoen verhuisde de serie naar zusterzender Veronica. De eerste uitzending van het tweede seizoen was op 26 februari 2014. In Vlaanderen werd de serie vanaf 31 maart 2013 uitgezonden op VIER.
Verhaallijn
De FBI schat dat er meer dan 325 actieve seriemoordenaars zijn in de Verenigde Staten. Wat zou er gebeuren als deze moordenaars een manier van communiceren hebben en contact maken met elkaar? Wat zou er gebeuren als ze in staat waren om samen te werken en allianties in het gehele land te vormen? Wat als er een briljante psychotische seriemoordenaar in staat was om alles samen te brengen?
Dit worstcasescenario is het verhaal van The Following, waarbij Joe Carroll, de psychotische seriemoordenaar, een groep volgelingen (Followers) op de been krijgt en hiermee een sekte van seriemoordenaars vormt. De persoon die dit moet stoppen is voormalig FBI-agent Ryan Hardy. Hij heeft Carroll al eerder gearresteerd in 2003, maar wordt na zijn ontsnapping uit de gevangenis weer gevraagd voor het onderzoek. Dit resulteert in een waar steekspel tussen de FBI-agent en de psychotische moordenaar.
Rolverdeling
Hoofdrollen
Kevin Bacon als Ryan Hardy, een voormalig FBI-agent. In 2003 leidde hij het FBI-team dat seriemoordenaar Joe Carroll gevangennam. Hierbij werd Hardy wel door Carroll in het hart gestoken, wat ertoe geleid heeft dat hij nu een pacemaker draagt. Toch wordt hij door de FBI gevraagd om als consultant op te treden, nadat Carroll is ontsnapt uit de gevangenis. Tevens schreef Hardy een misdaadboek over de zaak-Joe Carroll, getiteld The Poetry of a Killer (De Dichtkunst van een Moordenaar).
James Purefoy als Dr. Joe Carroll, een voormalig hoogleraar Engelse literatuur, met name de romantiek aan de Universiteit van Winslow en schrijver. Hij gelooft, net als zijn held Edgar Allan Poe, in de waanzin van de kunst. Carroll begon aan zijn eigen kunstwerk door het ontdarmen van veertien vrouwelijke studenten. In de gevangenis (Virginia Central Penitentiary) verzamelt hij een sekte van volgelingen (Followers), die bereid zijn om te moorden, te ontvoeren en zich zelfs op te offeren om Carrolls plan van wraak op Ryan Hardy uit te voeren.
Natalie Zea als Dr. Claire Matthews, ex-vrouw van Joe Carroll, die ook een relatie met Ryan Hardy had. Net als haar ex-man is ze hoogleraar aan de universiteit.
Annie Parisse als Debra Parker, een FBI-specialiste op het gebied van sektegedrag en hoofd van de Alternatieve Religie Eenheid. Parker wordt benoemd als hoofd in het onderzoek naar Carroll en zijn volgelingen.
Shawn Ashmore als Mike Weston, de op een na jongste agent van de FBI. Weston schreef tijdens zijn opleiding een scriptie over Joe Carroll en ziet Ryan Hardy als een held. Hij wordt gezien als deskundige op het gebied van Joe Carroll.
Valorie Curry als Emma Hill, een bewonderaar van Joe Carroll. Hill ontmoet dr. Carroll tijdens een boeklezing in 2003 en wordt een van zijn eerste volgelingen. Later gaat ze, op Carrolls bevel, aan het werk als kinderjuffrouw. Onder de naam Denise Harris neemt ze de zorg op zich voor Joey Matthews, de zoon van Claire Matthews en Joe Carroll.
Nico Tortorella als Jacob Wells. Wells is een van Carrolls volgelingen en de geliefde van Emma Hill. Hij heeft van Carroll de opdracht gekregen om samen te wonen met Paul Torres (Billy Thomas), onder de naam Will Wilson, als een homokoppel. Dit om naast Sarah Fuller te wonen, de vrouw die in 2003 aan Carroll ontsnapte.
Adan Canto als Paul Torres. Onder de naam Billy Torres woont hij, samen met Jacob Wells (Will Willson), naast Sarah Fuller. Als Torres moet hij Wells delen met Emma Hill, waar hij ontevreden over is.
Kyle Catlett als Joey Matthews, de zoon van Joe Carroll en Claire Matthews.
Sam Underwood als de tweeling Luke en Mike Gray, zijn de belangrijkste leden van Lily's cult.
Terugkerende rollen
John Lafayette als Marshall Turner, een FBI-agent die Hardy helpt in het onderzoek naar Carrolls sekte. Zijn opdracht is om Claire Matthews te beschermen na de ontvoering van haar zoon Joey.
Billy Brown als agent Troy Riley, een FBI-agent die Hardy helpt in de dagen na Carrolls ontsnapping uit de gevangenis.
Mike Colter als Nick Donovan, een FBI-agent die de leiding neemt over het FBI-team na Carrolls tweede ontsnapping.
Warren Kole als Roderick, een oude vriend van Carroll, en na Carroll de leider van de sekte. Hij is de sheriff van de stad waar de uitvalsbasis van de sekte is gehuisvest.
Renee Goldsberry als Olivia Warren, de advocate van Carroll. Ze is bang voor hem sinds het verlies van meerdere vingers door toedoen van een van Carrolls volgelingen.
Tom Lipinski als Charlie Mead, een lid van de sekte van Carroll. Hij heeft als opdracht gekregen om Claire Matthews te volgen in de jaren dat Carroll in de gevangenis zit.
Prijzen en nominaties
Externe link
Officiële website
Amerikaanse dramaserie
Amerikaanse politieserie
Programma van FOX
|
1450848
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mo%C5%BEjanca
|
Možjanca
|
Možjanca is een plaats in Slovenië en maakt deel uit van de gemeente Preddvor in de NUTS-3-regio Osrednjeslovenska.
Plaats in Preddvor
|
3482885
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Platyplectrus%20americana
|
Platyplectrus americana
|
Platyplectrus americana is een vliesvleugelig insect uit de familie Eulophidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1917 door Girault.
Eulophidae
|
3486612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Psilocera%20caldericola
|
Psilocera caldericola
|
Psilocera caldericola is een vliesvleugelig insect uit de familie Pteromalidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Askew.
Pteromalidae
|
650608
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Filicales
|
Filicales
|
Filicales is een botanische naam in de rang van orde. Deze naam wordt in de 23e druk van de Heukels gebruikt voor een orde. Een in oudere literatuur voorkomende synonieme naam is Equisetopsida. De Filicales zijn opmerkelijk om de volgende redenen.
Deze naam is de afgelopen tijd niet erg algemeen in gebruik geweest, maar is terugopgegraven uit de (niet al te) oude doos.
De orde omvat de familie Equisetaceae (de paardenstaarten) die in de 22e druk van de Heukels nog een eigen klasse Equisetopsida vormde.
De familie Ophioglossaceae (addertongfamilie) stond in de 22e druk van de Heukels nog tussen de andere varens maar staat nu in een andere orde, de Ophioglossales. Van deze familie komen in Nederland twee à drie soorten voor: de gewone addertong, de gelobde maanvaren, en mogelijk de Azorenaddertong.
De Filicales en Ophioglossales vormen samen de klasse Pteropsida (varens en paardenstaarten).
In Nederland zijn de volgende families van deze orde Filicales vertegenwoordigd:
familie Aspleniaceae, de Streepvarenfamilie
familie Athyriaceae, de Wijfjesvarenfamilie
familie Blechnaceae, de Dubbellooffamilie
familie Dennstaedtiaceae, de Adelaarsvarenfamilie
familie Dryopteridaceae, de Niervarenfamilie
familie Equisetaceae, de Paardenstaartenfamilie
familie Marsileaceae, de Pilvarenfamilie
familie Onocleaceae, de Bolletjesvarenfamilie
familie Osmundaceae, de Koningsvarenfamilie
familie Polypodiaceae, de Eikvarenfamilie
familie Pteridaceae, de Lintvarenfamilie
familie Salviniaceae, de Vlotvarenfamilie
familie Thelypteridaceae, de Moerasvarenfamilie
*
|
2654348
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Idoteidae%20incertae%20sedis%20festiva
|
Idoteidae incertae sedis festiva
|
Idoteidae incertae sedis festiva is een pissebed uit de familie Idoteidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1885 door Charles Chilton als Idotea festiva.
Idoteidae
|
3215783
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eugyra%20symmetrica
|
Eugyra symmetrica
|
Eugyra symmetrica is een zakpijpensoort uit de familie van de Molgulidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1884 door Drasche.
Molgulidae
|
5766755
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yolanda%20Hoogtanders
|
Yolanda Hoogtanders
|
Y.F.W. (Yolanda) Hoogtanders (Echt, 1972) is een Nederlandse econoom, organisatieadviseur, VVD-politicus en bestuurder. Sinds 20 september 2023 is zij burgemeester van Roermond.
Biografie
Maatschappelijke carrière
Hoogtanders studeerde algemene economie in Tilburg. Na haar afstuderen ging zij werken bij KPMG. Sinds 2001 is zij directeur/eigenaar van een organisatieadviesbureau genaamd Policy Productions. Ze was van 2018 tot 2022 directeur van Werkom, een gemeenschappelijke regeling op het gebied van sociale werkvoorziening. Zij was voorzitter van de raad van toezicht van het IJburg College en lid van de raad van commissarissen van Wooncompagnie.
Politieke carrière
Hoogtanders was van 24 maart 2022 tot 30 juni 2023 namens de VVD lid van de gemeenteraad van Amsterdam. Zij was woordvoerder op het gebied van sociale zaken, opvang, zorg en maatschappelijke ontwikkeling, armoede en schuldhulpverlening, publieke gezondheid en preventie, MBO-agenda, jongerenwerk, volwasseneducatie, gemeentelijk vastgoed en democratisering.
Hoogtanders werd op 19 juni 2023 door de gemeenteraad van Roermond voorgedragen als nieuwe burgemeester als opvolger van waarnemend burgemeester van Roermond Onno Hoes. Op 8 september dat jaar werd zij door de ministerraad voorgedragen voor benoeming bij koninklijk besluit met ingang van 20 september dat jaar. Op die dag vond ook de installatie en beëdiging plaats.
Hoogtanders heeft als burgemeester van Roermond openbare orde, integrale veiligheid en handhaving in haar portefeuille. Zij vertegenwoordigt de gemeente in onder andere de Veiligheidsregio Limburg-Noord, de Regionale Eenheid Limburg en de Euregio Rijn-Maas Noord. Naast haar nevenfuncties ambtshalve is zij voorzitter van Stichting 1443.
Privéleven
Hoogtanders is geboren en getogen in Limburg. Zij woonde tot haar achttiende in Echt. Ze is getrouwd en moeder van vier kinderen.
Nederlands econoom
Nederlands organisatieadviseur
VVD-politicus
Gemeenteraadslid van Amsterdam
Nederlands bestuurder
Burgemeester van Roermond
|
4429198
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zonsverduistering%20van%2012%20oktober%201939
|
Zonsverduistering van 12 oktober 1939
|
De totale zonsverduistering van 12 oktober 1939 trok veel over zee en was op land alleen te zien op Antarctica.
Lengte
Maximum
Het punt met maximale totaliteit lag op Antarctica op coördinatenpunt 72.7856° Zuid / 155.1115° Oost en duurde 1m32,4s.
Limieten
Zie ook
Zonsverduisteringen van 1931 t/m 1940
Lijst van zonsverduisteringen
Saros 123 zonsverduisteringserie
Externe links
NASA Google map van deze verduistering
NASA overzicht van alle verduisteringen
1930-1939
|
3369080
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachydora%20placophanes
|
Trachydora placophanes
|
Trachydora placophanes is een vlinder uit de familie van de prachtmotten (Cosmopterigidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Meyrick.
Prachtmotten
|
3143298
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rhopalopsole%20horvati
|
Rhopalopsole horvati
|
Rhopalopsole horvati is een steenvlieg uit de familie naaldsteenvliegen (Leuctridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2008 door Sivec & Harper.
Naaldsteenvliegen
|
4352661
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Montreal%20%28regio%29
|
Montreal (regio)
|
Montréal is een van de 17 administratieve regio's van de provincie Quebec in Canada. De hoofdstad van de regio is de stad Montréal. De regio is de dichtstbevolkte regio van Quebec en bestaat uit het île de Montréal en de omliggende eilanden. Zij bestaat uit 16 gemeenten, waaronder de stad Montreal. Het gebied van de regio stemt overeen met de Agglomeratie Montreal.
De regio heeft een volksvertegenwoordiging, de Conférence régionale des élus de Montréal. Zij is ingesteld door de regering van Quebec om openbare diensten in de regio te coördineren.
Het aantal inwoners bedraagt 1.937.999 op 497 km².
Externe link
Website van de CRÉ de Montréal
Regio van Quebec
|
3424046
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zophodia%20didactica
|
Zophodia didactica
|
Zophodia didactica is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Dyar.
didactica
|
3375192
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diaethria%20ducei
|
Diaethria ducei
|
Diaethria ducei is een vlinder uit de familie Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1923 door William Schaus & Theodore Dru Allison Cockerell.
Biblidinae
|
4104389
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Moritz%20Blodeck
|
Moritz Blodeck
|
Moritz Blodeck (Blodek), ook wel Mario Blodeck (geboren 1847) was een Noors cellist van Tsjechische komaf.
Blodeck kreeg zijn muzikale opleiding aan het Conservatorium van Praag. Hij maakte concertreizen door Oostenrijk-Hongarije, Rusland, Noorwegen en Zweden. Hij ging ook op concertreis met de violist Ole Bull. Hij maakte destijds enige deel uit van het orkest van het Christiania Theater. In de jaren negentig vertrok hij naar de Verenigde Staten. Hij richtte daar samen met Richard Stoelzer eerst de Boston Symphony Club op, maar moest die naam loslaten in verband met Boston Symphony Orchestra. Vervolgens trokken de heren onder de naam Mozart Symphony Club door Amerika. Blodeck beperkte zich daarbij niet alleen tot de cello maar hij bespeelde ook de Viola da gamba.
Een concert:
13 februari 1877: hij speelde samen met Agathe Backer-Grøndahl en Gudbrand Bohn een pianotrio van Ludwig van Beethoven.
15 oktober 1885: samen met pianist Iwan Range een kamermuziekoptreden in Stavanger
11 april 1886: Concert met onder andere Ragna Goplen
Noors cellist
Gambist
|
2682783
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ohshimella%20ocula
|
Ohshimella ocula
|
Ohshimella ocula is een zeekomkommer uit de familie Sclerodactylidae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1970 gepubliceerd door Gustave Cherbonnier.
Zeekomkommers
|
5765372
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Daniel%20Moussiaux
|
Daniel Moussiaux
|
Daniel (Danny) Moussiaux (17 september 1945) is een Belgisch voormalig hockeyer.
Levensloop
Moussiaux was actief bij La Rasante.
Daarnaast maakte hij deel uit van het Belgisch hockeyteam, waarmee hij onder meer deelnam aan de Olympische Zomerspelen van 1964.
Belgisch hockeyer
Belgisch olympisch deelnemer
|
3337076
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthotrichus%20obsequiosus
|
Orthotrichus obsequiosus
|
Orthotrichus obsequiosus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1904 door Peringuey.
obsequiosus
|
228040
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blankenburg
|
Blankenburg
|
Blankenburg (Rozenburg), voormalig dorp op het eiland Rozenburg ten westen van Rotterdam
Blankenburg (Harz), plaats in de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt
Blankenburg (Thüringen), plaats in de Duitse deelstaat Thüringen
Berlin-Blankenburg, stadsdeel van Berlijn, onderdeel van district Pankow
Bad Blankenburg, plaats in de Duitse deelstaat Thüringen
Rozenburg en Blankenburg (polders)
Salm-Blankenburg, of Blâmont in het Franse Lotharingen
Vorstendom Blankenburg, in Saksen-Anhalt
Blankenburg (schip, 1965), een veerpont tussen Maassluis en Rozenburg
Blankenburg (Utrecht), stadskasteel in Utrecht
Blankenburg (landgoed), een landgoed in Wassenaar
Blankenburg (Demerara), voormalige koffie- en suikerplantage in Demarara
Personen
Hermann Ludwig Blankenburg, Duits componist en dirigent
Horst Blankenburg, Duits voetballer
Quirinus van Blankenburg, Nederlands muziektheoreticus, organist, beiaardier en componist
|
856019
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/190%20%28getal%29
|
190 (getal)
|
190 is het natuurlijke getal volgend op 189 en voorafgaand aan 191.
In de wiskunde
Honderdnegentig is:
een sphenisch getal
een Harshadgetal
een driehoeksgetal en zeshoeksgetal.
Overig
1-9-0 is het alarmnummer in Brazilië.
Honderdnegentig is ook:
Het jaar A.D. 190.
Het jaar 190 B.C.
Natuurlijk getal
|
3246512
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hansenocaris%20pacifica
|
Hansenocaris pacifica
|
Hansenocaris pacifica is een kreeftachtigensoort. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1985 door Îto.
Thecostraca
|
2622798
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Monotoma%20madagascariensis
|
Monotoma madagascariensis
|
Monotoma madagascariensis is een keversoort uit de familie kerkhofkevers (Monotomidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1906 gepubliceerd door Antoine Henri Grouvelle.
Kerkhofkevers
|
5092892
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Shinsuke%20Nakamura
|
Shinsuke Nakamura
|
Shinsuke Nakamura (Japans: 中邑 真輔, Nakamura Shinsuke) (Mineyama (Kyotango), 24 februari 1980) is een Japans professioneel worstelaar en voormalig MMA-vechter, die sinds 2016 actief is in de World Wrestling Entertainment (WWE). Nakamura won in 2018 de Royal Rumble en veroverde in juli van datzelfde jaar het WWE United States Championship.
Nakamura tekende in 2016 een contract bij de WWE, dat hem overnam van de Japanse promotie New Japan Pro Wrestling (NJPW). Nakamura stond er sinds het prille begin van zijn loopbaan onder contract. Hij worstelde gedurende een jaar voor het opleidingsprogramma NXT en maakte in april 2017 zijn officiële debuut tijdens de liveshow Tuesday Night SmackDown! Live. Nakamura is voorlopig samen met Samoa Joe de enige worstelaar die twee keer het NXT Championship bemachtigde.
Hij begon zijn actieve loopbaan in 2002, maar heeft tevens een verleden uit de mixed martial arts. In deze discipline was Nakamura kort actief bij de Japanse promotie K-1. Als kickbokser won Nakamura drie duels. Hij moest slechts één keer de duimen leggen voor Daniel Gracie. Nakamura stopte in 2004 als kickbokser.
Jeugdjaren
Nakamura werd geboren in Kyotango, een plaats in de prefectuur Kyoto. Hij komt uit een gemiddeld Japans gezin. Nakamura werd als kind onderworpen aan een zeer gedisciplineerde opvoeding. Hij was naar verluidt erg verlegen en werd vaak gepest op school. Nakamura werd hierop zelfs afgerekend door zijn eigen familie. Volgens hen was hij als kind niet assertief genoeg. Nakamura dacht er als tiener helemaal niet over na om tot een professioneel worstelaar uit te groeien en hij wilde bij voorkeur kunstenaar worden. Hij was tevens een grote fan van anime.
Nakamura speelde lange tijd basketbal met enkele vrienden. Zijn jeugdidool was Jackie Chan, aan wie hij zijn voorliefde voor gevechtssporten te danken heeft. Nakamura was 18 jaar toen hij aanvoerder werd van het amateurworstelteam van zijn school. Hij begon vervolgens hard te trainen, om op deze manier trapsgewijs te verworden tot een geschoolde kickbokser.
Professioneel worstelcarrière (2002-)
New Japan Pro Wrestling (NJPW) (2002-2016)
Shinsuke Nakamura werd in zijn jeugdjaren reeds omschreven als een groot talent. Na enkele omzwervingen als amateurworstelaar kwam Nakamura in 2002 terecht bij New Japan Pro Wrestling (NJPW). Hij worstelde er op 29 augustus 2002 zijn eerste officiële wedstrijd. Hij werd in 2003 de jongste IWGP Heavyweight Champion ooit. Nakamura was toen 23 jaar en 9 maanden oud. In 2006 daagde hij Brock Lesnar uit voor het IWGP Heavyweight Championship, het kampioenschap voor zwaargewichten. Hij verloor deze wedstrijd en Lesnar behield de titel. Diezelfde Lesnar zou hem verder onder zijn vleugels nemen. Nakamura werd daarom uitgeleend aan de populaire Amerikaanse worstelpromotie World Wrestling Entertainment (WWE). Lesnar verliet in 2004 zelf de WWE om zich te wagen aan een Japans avontuur. Nakamura zou in de Verenigde Staten extra ervaring opdoen, maar het verhaal draaide uit op een ware sisser. Nakamura diende sneller dan verwacht terug te keren uit de Verenigde Staten omdat Brock Lesnar de NJPW abrupt had verlaten. Lesnar ging aan de slag bij de Ultimate Fighting Championship (UFC) als MMA-vechter.
Bij zijn terugkeer in 2007 slaagde hij er steeds niet in regerend kampioen Hiroshi Tanahashi te vloeren. Het bleek slechts uitstel van executie, want Nakamura zou in 2008 afrekenen met de nieuwe kampioen Kurt Angle en legde dan toch voor de tweede keer beslag op het IWGP Heavyweight Championship. Tijdens een hoogstaand NJPW-toernooi (G1 Climax 2007), waar verschillende bekende NJPW-worstelaars aan deelnamen, ontwrichtte Nakamura zijn schouder. Hij moest terstond het toernooi verlaten na de halve finales. Nakamura stond meer dan tien maanden aan de kant. Hij keerde terug in november 2007 en nam meteen het leiderschap over van de worstelgroep Black New Japan, die voorts bestond uit de jonge Prince Devitt (later bekend als 'Finn Bálor') en Giant Bernard (pseudoniem van Matt Bloom, beter bekend als 'A-Train' en 'Tensai'). Brandon Silvestry (Low Ki), die overkwam van de Amerikaanse promotie Total Nonstop Action Wrestling (TNA), voegde zich later bij de groep.
Tussen 2012 en 2016 was Nakamura meermaals de onbetwiste IWGP Intercontinental Champion. Tijdens het G1 Climax-toernooi van 2012 won Nakamura de titelriem van Hirooki Goto. Hij zou zich in totaal vijf keer kronen tot IWGP Intercontinental Champion. Onderweg legde Nakamura achtereenvolgens worstelaars als Karl Anderson, Shelton Benjamin, Kazushi Sakuraba, Andrade Cien en David Hart Smith (zoon van wijlen Davey Boy Smith) over de knie. Uiteindelijk herwon Hirooki Goto de titel, maar Nakamura gaf zich niet gewonnen en vocht terug. Hij hield begin januari 2016 de minstens even populaire A.J. Styles in bedwang. Nakamura behield zo het IWGP Intercontinental Championship, wat de laatste krachttoer van Nakamura zou blijken binnen de NJPW. Nakamura kondigde enkele uren later aan dat hij op het punt stond de promotie te verlaten. Nakamura werd benaderd door World Wrestling Entertainment (WWE) en ging akkoord met een lucratief aanbod. De federatie bevestigde het nieuws op 12 januari 2016. NJPW stelde de intercontinentale titel van Nakamura bijgevolg vacant. Nakamura betwistte zijn laatste wedstrijd voor NJPW op 30 januari 2016. Hij graaide de overwinning mee in een tag team-wedstrijd. Nakamura versloeg samen met Kazuchika Okada en Tomohiro Ishii het team van Katsuyori Shibatu, Hirooki Goto en Hiroshi Tanahashi. Ring of Honor - de derde grootste worstelpromotie uit de Verenigde Staten - probeerde Nakamura met een ultieme poging te strikken als freelancer. Na lange onderhandelingen wist het Nakamura echter niet over de streep te trekken.
World Wrestling Entertainment (WWE) (2016-)
NXT (2016-2017)
In navolging van zijn goede collega's A.J. Styles en Finn Bálor trok Nakamura in 2016 naar World Wrestling Entertainment (WWE). De promotie stalde hem aanvankelijk in hun opleidingsprogramma NXT, dat in 2011 het voormalige Florida Championship Wrestling (FCW) verving. Dit exclusieve programma binnen WWE had daarvoor al talentvolle worstelaars als Seth Rollins, Dean Ambrose, Alexander Rusev en Adrian Neville voortgebracht. Ook toenmalig WWE World Heavyweight Champion Roman Reigns zette zijn eerste stappen binnen het programma NXT. In tegenstelling tot die laatste was Nakamura al doorgewinterd, en als dusdanig zou het Amerikaanse publiek vrij snel kennismaken met de Japanse worstelaar. Nakamura won het NXT Championship twee keer. Hij speelde beide titelwedstrijden telkens haasje-over met Samoa Joe. Hij won het kampioenschap van Samoa Joe, maar moest het opnieuw afstaan aan hem. Nakamura recupereerde echter zijn titel. Nadien stootte Nakamura door naar Tuesday Night SmackDown! Live, de liveshow op dinsdagavond. Nakamura maakte zijn opwachting op 4 april 2017, toen hij in de ring even redetwistte met ervaren WWE-worstelaars John Cena en Mike "The Miz" Mizanin. Zijn officiële wedstrijddebuut volgde ten slotte op 23 mei 2017, bij Money in the Bank (2017). In de strijd om een contract voor een mogelijk WWE Championship nam Nakamura het daar op tegen A.J. Styles, Baron Corbin, Dolph Ziggler, Sami Zayn en Kevin Owens.
Jacht op WWE Championship (2017-)
Nakamura deed in augustus 2017 een gooi naar het WWE Championship van Jinder Mahal. Hij overtrof recordkampioen John Cena en stelde zo een titelkans veilig. Nakamura werd de uitdager van Jinder Mahal bij SummerSlam (2017). Nakamura verloor echter deze titelwedstrijd. Hij raakte nadien verwikkeld in een verhaallijn met Randy Orton, een veteraan in de WWE. De twee worstelden een paar intense wedstrijden, waarvan een voor een hernieuwde titelkans op het WWE Championship van Jinder Mahal. Nakamura verloor van Orton, waardoor het WWE Championship weer even uit beeld verdween. Nakamura beproefde dan maar zijn geluk via Royal Rumble (2018). Hij participeerde als dusdanig in de traditionele Royal Rumble-wedstrijd met 29 andere worstelaars. Nakamura kwam als winnaar uit de bus, nadat hij Roman Reigns als laatste elimineerde. Nakamura kon via deze weg mikken op het WWE Championship van A.J. Styles. Na de Royal Rumble viel hij zowel A.J. Styles als Daniel Bryan aan. A.J. Styles werd vanaf dan zijn voornaamste tegenstander. Hij daagde Styles uit voor een titelwedstrijd op WrestleMania 34 (2018). Daarin bleek Nakamura een maatje te klein. Nakamura faalde nadien keer op keer in zijn opzet, waardoor Styles steeds het WWE Championship wist te behouden. Nakamura blijft vooralsnog met lege handen achter betreffende het belangrijkste kampioenschap van de WWE. Hij slaagde er evenwel in het WWE United States Championship binnen te halen. Op 3 juli 2018 versloeg hij Jeff Hardy.
Privé
Shinsuke Nakamura is sinds 2007 gehuwd. Hij leerde zijn vrouw kennen op de schoolbanken en ze stapten in het huwelijksbootje toen Nakamura aan de kant stond met een blessure. Het koppel is zelden samen te zien, omdat Nakamura zijn echtgenote wenst af te schermen van de media.
Externe links
Shinsuke Nakamura op WWE.com
Shinsuke Nakamura op IMDB
Japans professioneel worstelaar
|
4033176
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Danny%20Tiatto
|
Danny Tiatto
|
{{Infobox voetballer
| spelernaam = Danny Tiatto
| afbeelding = Danny Tiatto.jpg
| afbeeldingbreedte = 180
| volledigenaam = Daniele Amadeo Tiatto
| geboortedatum = 22 mei 1973
| geboortestad = Werribee
| geboorteland = Australië
| lengte = 174
| rugnummer =
| huidigeclub = Gestopt in 2014
| contracttot =
| positie = Verdediger
| jeugdjaren =
| jeugdteams = Bulleen Lions
| seizoen = 1992–19941994–19961996–19971997–19981997–19981998–20042004–20072007–2010201020112012
| club = Bulleen ZebrasMelbourne KnightsSalernitanaFC Baden→ Stoke CityManchester CityLeicester CityBrisbane RoarMelbourne KnightsSt Albans SaintsWerribee City
| wedstr(goals) = 38(1)43(3)11(1)15(1)139(3)73(3)46(2)11(0)2(1)3(0)
| interlandjaren = 1995–2005
| interlandteam =
| interlandwedstrijden(goals) = 23(1)
| landupdate = 24 maart 2014
}}
Daniele ("Danny") Amadeo Tiatto (Werribee, 22 mei 1973) is een voormalig Australisch voetballer die zowel uit de voeten kon als linkervleugelverdediger als middenvelder. Hij speelde onder meer in Zwitserland, Italië en Engeland, en beëindigde zijn actieve loopbaan in 2012 in eigen land bij Werribee City.
Interlandcarrière
Tiatto speelde in totaal 23 interlands voor het Australisch voetbalelftal. Onder leiding van de Schotse bondscoach Eddie Thomson maakte hij zijn debuut voor de Socceroos'' op 8 februari 1995 in de vriendschappelijke interland tegen Colombia (0-0). Hij viel in dat duel na 78 minuten in voor John Markovski. Een jaar later nam hij met zijn vaderland deel aan de Olympische Spelen in Atlanta, Verenigde Staten.
Zie ook
Lijst van spelers van Stoke City FC
Lijst van spelers van Manchester City FC
Australisch voetballer
Australisch olympisch deelnemer
|
3519545
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Union%20Mills
|
Union Mills
|
Union Mills (Manx: Mwyllin Doo Aah) is een dorp in de parochie Braddan langs de A1 tussen Douglas en Peel op het eiland Man, dicht bij de rivier de Dhoo.
Geschiedenis en naamgeving
Vanaf 1511 was het dorp bekend als "Mullen Doo", "Mwyllin Doo Aah" of een verbastering daarvan: "Mullin Doway" (Molen bij de zwarte voorde). In 1807 werd een textielmolen gebouwd door William Kelly. Zijn bedrijf heette Flail and Fleece United. Van deze molen resteren nog slechts enkele muren, maar het molenaarshuis staat nog in het dorp. Daar staat ook de Snugborough Trading Estate en de Memorial Hall, die is opgedragen aan John Dalrymple Maitland. Hij sneuvelde in Frankrijk op 21 februari 1916 en was de zoon van Dalrymple Maitland, die van 1909 tot 1919 Speaker van het House of Keys was. De naam "Union" was de verkoopnaam van de producten van de molen.
Union Mills Station
Het Union Mills Station was een van de originele stations langs de Isle of Man Railway van Douglas naar Peel. Het werd op 1 juli 1873 geopend. Het was een enkelspoorlijn, die bij Union Mills een passeerlus had. De lijn werd in 1965 opgeheven door de slechte staat van het spoor, maar in 1967 heropend. Na financiële problemen werd ze op 7 september 1968 definitief gesloten. Het spoorbed maakte in 2012 nog deel uit van een langeafstandswandel- en fietspad. Een kort gedeelte van de spoorlijn is teruggelegd op de oorspronkelijke locatie van het station en vormt daar samen met een spoorkraan een herinnering aan de Douglas to Peel Line.
Races
Union Mills is bekend als markant punt in de Snaefell Mountain Course, het circuit dat gebruikt wordt voor de Isle of Man TT en de Manx Grand Prix. Het maakte ook deel uit van de Highroads Course en de Four Inch Course, die gebruikt werden voor de Gordon Bennett Trial en de RAC Tourist Trophy van 1904 tot 1922. Union Mills ligt tussen de 2nd Milestone en Ballagarey Corner.
Circuitverloop
Vanaf Snugborough Straight komen de coureurs via een afdalende linker bocht Union Mills binnen. Toen de muren van de oude molen er nog waren, stonden ze vlak langs de weg in de binnenbocht, waardoor dit een "blinde" bocht was. De gebouwen werden nog enige tijd gebruikt als wasserij maar later afgebroken. In de jaren dertig kon men nog plankgas door Union Mills rijden, ondanks de bochten. Pas in 1936 werden de eerste waarschuwingsborden voor de coureurs geplaatst. Daarop stond het verloop van de bochten aangegeven. Ondanks dat er een aantal bochten verdwenen zijn maken de hogere snelheden het tegenwoordig steeds moeilijker om goed door Union Mills te navigeren en de juiste rempunten te vinden. In het dorp zelf zijn nog twee bochten: een rechter die wordt ingezet ter hoogte van de Railway Inn, een linker die slechts 100 meter verder ligt. Daarna kan men weer gas geven op de klim naar Ballahutchin Hill, maar de snelheid waarmee de laatste bocht in Union Mills genomen wordt is bepalend voor de snelheid daar.
Gebeurtenissen bij Union Mills
1931: Freddie Hicks crashte op 19 juni met een AJS in de vijfde ronde van de Senior TT en was op slag dood.
1935: John Angus MacDonald verongelukte op 17 juni met een Norton tijdens de Junior TT.
1938: Percy Pritlove verongelukte op 12 september met een Vincent-HRD tijdens de training voor de Manx Grand Prix.
1962: Travelling Marshal John Goldsmith verongelukte op 28 mei tijdens de TT-week bij een verkeersongeval.
1962: Colin Meehan verongelukte op 6 juni met een AJS Boy Racer tijdens de Junior TT.
1973: John Clarke verongelukte op 2 juni met een Suzuki T20 tijdens de Production 250 cc TT.
1976: Op 12 juni verongelukte Les Kenny met een Yamaha TZ 250 tijdens de Lightweight 250 cc TT.
1976: Politieagent D.A. Hamer kwam op 7 september om het leven tijdens de Senior race van de Manx Grand Prix.
1997: Russell Waring verongelukte op 26 mei met een Yamaha TZ 125 tijdens de training voor de Ultra-Lightweight TT.
1998: Rob Wingrave verongelukte op 27 augustus met een Norton Manx tijdens de Senior Classic race van de Manx Grand Prix.
2005: Geoff Sawyer verongelukte op 24 augustus met Matchless G50 tijdens de training voor de Senior Classic race van de Manx Grand Prix. John Bourke verongelukte op 1 september met een Suzuki tijdens de Junior TT.
Trivia
Het postkantoor in Union Mills kreeg vaak ongewenst "bezoek" van coureurs die de bocht misten. In de jaren dertig werd een stapel zandzakken voor de deur gelegd, die de beschikbare weg weliswaar versmalde, maar een redelijk veilige standplaats voor publiek creëerde en bovendien voorkwam dat coureurs het postkantoor in reden. Later werd dit postkantoor het woonhuis van de familie Gibb, waarvan de zoons de Bee Gees zouden vormen. In het begin van de 21e eeuw was het een kleine supermarkt naast de Methodist Church.
Geografie van Man
Markant punt van de Snaefell Mountain Course
|
730063
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Osdorf%20%28Sleeswijk-Holstein%29
|
Osdorf (Sleeswijk-Holstein)
|
Osdorf is een gemeente in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein, en maakt deel uit van de Kreis Rendsburg-Eckernförde.
Osdorf telt inwoners.
Gemeente in Sleeswijk-Holstein
|
3327483
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trigonotoma%20loeffleri
|
Trigonotoma loeffleri
|
Trigonotoma loeffleri is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Kirschenhofer.
loeffleri
|
3506494
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bothriomyrmex%20emarginatus
|
Bothriomyrmex emarginatus
|
Bothriomyrmex emarginatus is een mierensoort uit de onderfamilie van de Dolichoderinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Santschi.
Bothriomyrmex
|
5068122
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rob%20van%20der%20Meer
|
Rob van der Meer
|
Rob van der Meer (Leidschendam, 18 februari 1953) is een Nederlands voormalig profvoetballer die als aanvaller speelde. Hij kwam uit voor Sparta Rotterdam, Telstar en SC Cambuur. Hij begon zijn voetballoopbaan bij het Leidschendamse RKAVV, waar hij tevens na zijn professionele carrière zijn voetballeven afsloot.
Zie ook
Lijst van spelers van Sparta Rotterdam
Lijst van spelers van Telstar
Lijst van spelers van SC Cambuur
Nederlands voetballer
|
3255945
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Talorchestia%20antennulata
|
Talorchestia antennulata
|
Talorchestia antennulata is een vlokreeftensoort uit de familie van de Talitridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Chevreux.
Talitridae
|
3540161
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hubbellia%20marginifera
|
Hubbellia marginifera
|
Hubbellia marginifera is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1869 door Walker.
Sabelsprinkhanen
|
1120577
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Star%C3%BD%20%C5%A0achov
|
Starý Šachov
|
Starý Šachov (Duits: Alt Schokau) is een Tsjechische gemeente in de regio Ústí nad Labem, en maakt deel uit van het district Děčín.
Starý Šachov telt 198 inwoners.
Gemeente in Děčín
|
435653
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/T%C5%93ufles
|
Tœufles
|
Tœufles is een gemeente in het Franse departement Somme (regio Hauts-de-France) en telt 313 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Abbeville en, sinds 13 februari 2020, van het regionale natuurpark Baie de Somme - Picardië.
Geografie
De oppervlakte van Tœufles bedraagt 8,8 km², de bevolkingsdichtheid is 35,6 inwoners per km².
De gemeente telt drie gehuchten:
Bellavesne;
Rogeant, bron van de Trie;
Chaussoy waar een groeve lang het materiaal heeft geleverd voor de vele middeleeuwse stenen kruisen van Vimeu.
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Toe
|
1077163
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijksstad%20Aalen
|
Rijksstad Aalen
|
De rijksstad Aalen was van 1360 tot 1803 een rijksstad binnen het Heilige Roomse Rijk. In 1500 werd de stadstaat ingedeeld bij de Zwabische Kreits.
Geschiedenis
De stad Aalen werd tussen 1241 en 1246 planmatig gesticht door de Hohenstaufen. De stad werd meermalen door het rijk verpand, o.a. aan het graafschap Oettingen (1258) en het graafschap Württemberg (1359). Keizer Karel IV veroverde de stad in 1360, loste het pand in en verhief Aalen tot rijksstad. In 1374 verwierf de stad zelfbestuur, in 1401 de halsheerlijkheid en in 1418 het ambt van rijksambtman.
In 1575 werd de Reformatie ingevoerd.
In de Reichsdeputationshauptschluss van 25 februari 1803 wordt in paragraaf 6 de inlijving bij het nieuwe keurvorstendom Württemberg vastgesteld.
Zie ook
Aalen
Noten
Aalen
Geschiedenis van Baden-Württemberg
Aalen
Aalen
|
610889
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/INF%20Clairefontaine
|
INF Clairefontaine
|
INF Clairefontaine is het nationale voetbalinstituut van Frankrijk. Het is een opleidingscentrum waarbij jonge voetballers worden begeleid en kunnen werken aan hun ontwikkeling. Het instituut ligt in Clairefontaine-en-Yvelines. Het is gelegen op ongeveer 50 kilometer afstand van Parijs.
Geschiedenis
Na een derde plaats op het Wereldkampioenschap voetbal 1958 en de hoogtijdagen van Stade de Reims in de jaren '50, zat het Franse voetbal een lange tijd in het slop. Na het winnen van het Europees kampioenschap en de Olympische Spelen van 1984, wilde Fernand Sastre voorkomen dat de geschiedenis zich zal herhalen. Daarom besloot hij een nationaal voetbalinstituut te beginnen om jonge talenten op te leiden en daarmee te zorgen dat het niveau van het Franse voetbal kwalitatief zal toenemen, zodat Frankrijk definitief op wereldtoneel een rol kan blijven spelen. Hij kreeg de steun van de Franse voetbalbond en algauw werden in 1985 de werkzaamheden gestart het instituut te bouwen in de bossen bij Clairefontaine-en-Yvelines. In 1988 werd het technisch centrum geopend door president François Mitterrand.
Het instituut had niet meteen resultaat in de voetbalwereld, maar zo'n tien jaar later werden de resultaten van de uitverkoren talenten langzaam zichtbaar. Nadat de eerste talenten hun opleiding voltooid hadden, won Frankrijk met deze spelers onder meer het WK 1998, EK 2000, de Confederations Cup van 2001 en 2003, en diverse Europese titels voor nationale jeugdploegen onder zeventien en negentien jaar. Sindsdien is het centrum bezig met vernieuwingen van de programma's en faciliteiten en het doorontwikkelen van toepasbare pedagogische modellen betreft het voetbal. Het opleidingscentrum staat vandaag de dag bekend als een zeer geavanceerd instituut waar leerlingen onder begeleiding van prominente namen als Aimé Jacquet en Michel Platini zich in een rustige omgeving op hoog niveau kunnen ontwikkelen.
Studietraject
Hoewel er selectiecentra in elke regio van Frankrijk bestaan, is INF Clairefontaine de belangrijkste. Op dit instituut worden slechts de uitzonderlijk begaafde voetballers toegelaten. Uit zo'n tweeduizend 13-jarige voetbaltalenten, worden de beste twintig geselecteerd. Deze talenten zullen een opleiding volgen in het instituut, waar ze ook gedurende de week verblijven en studeren. Tijdens hun opleiding zijn de spelers ondergebracht bij verschillende clubs. Het laatste jaar van hun opleiding, als ze zestien jaar oud zijn, spelen ze samen in één team onder de naam 'INF Clairefontaine'. Een enkele uitzondering mag al met vijftien jaar voor deze ploeg spelen. In de jaren waarin de talenten hier opgeleid worden, wordt er enorm veel resultaat geboekt. Na de opleiding komt 95 procent terecht bij een profclub.
Er worden ook opleidingen en cursussen aangeboden voor de coaches betaald voetbal, de keeperstrainers en de conditietrainers. Ook lopen er op het opleidingscentrum regelmatig bekende profvoetballers en trainers rond, omdat het centrum ook het verblijfplaats is waar alle nationale selecties zich voorbereiden voor wedstrijden en toernooien.
Bekende (ex-)spelers
Verschillende bekende voetballers hebben hun opleiding genoten aan INF Clairefontaine. Bekende (ex-)spelers zijn:
Externe link
Beschrijving INF Clairefontaine, op de site van de Franse voetbalbond.
Voetbal in Frankrijk
|
3686098
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Downsiomyia%20ganapathi
|
Downsiomyia ganapathi
|
Downsiomyia ganapathi is een muggensoort uit de familie van de steekmuggen (Culicidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1958 door Colless.
Steekmuggen
|
616923
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Monticello
|
Monticello
|
Monticello Golf Club, golfclub in Noord-Italië
Monticello (landgoed), residentie van president Thomas Jefferson
Monticello Vineyards, Californisch wijnhuis
Plaatsen
In de Verenigde Staten:
Monticello (Arkansas)
Monticello (Florida)
Monticello (Georgia)
Monticello (Illinois)
Monticello (Indiana)
Monticello (Iowa)
Monticello (Kentucky)
Monticello (Louisiana)
Monticello (Minnesota)
Monticello (Mississippi)
Monticello (Missouri)
Monticello (New York)
Monticello (Utah)
Monticello (Wisconsin)
In Frankrijk:
Monticello (Corsica), gemeente in Haute-Corse
In Italië:
Monticello Amiata, frazione in de gemeente Cinigiano in de regio Toscane
Monticello Brianza, gemeente in de regio Lombardije
Monticello Conte Otto, gemeente in de regio Veneto
Monticello d'Alba, gemeente in de regio Piëmont
|
1558633
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antoine%20Vanhove
|
Antoine Vanhove
|
Antoine Vanhove (11 september 1937 – 10 februari 2009) was gedurende 35 jaar lid van het bestuur van de Belgische voetbalclub Club Brugge KV. Hij is de jongste zoon van ex-voetballer Roger Vanhove.
De eerste drie decennia van Vanhoves leven werden gekenmerkt door de vroegtijdige dood van z'n broer, zoon en dochter. Zwaar lijdend onder dit verlies besloot Antoine Vanhove zijn groothandel in groenten en fruit te verkopen. Hij ging aan de slag bij de voetbalclub waar z'n vader voetbalde: Club Brugge. Vanhove begon onderaan de ladder. Als kassier, materiaalmeester en scout kon hij zich opwerken tot lid van de 'Raad van Bestuur' van de club. Op z'n 36ste verjaardag werd hij officieel benoemd.
In 1975 verhuisde Club Brugge van De Klokke naar het Olympiastadion. Het bestuur van de club werd in die periode hervormd en toenmalige burgemeester Michel Van Maele, tevens lid van het bestuur, stelde Vanhove aan als hoofd van de transfercommissie. Van Maele was, als afgevaardigde bestuurder, de grote man achter de schermen van de club. In 1999 werd hij voorzitter. Vanhove werd altijd beschouwd als de trouwe rechterhand van Van Maele. In 1976 werd Antoine Vanhove algemeen directeur van Club Brugge. Verder bekleedde hij ook enkele functies in de KBVB, de Belgische voetbalbond. Zo werd hij in 1978 vertegenwoordiger van Club in het Sportcomité van de KBVB.
Als verantwoordelijke voor de transfers ontdekte Vanhove heel wat Belgische en buitenlandse talenten. Marc Degryse, Frank Farina, Mario Stanic en Timmy Simons zijn maar enkele van de vele grote namen die dankzij Vanhove bij Club Brugge terecht zijn gekomen. Ook in de Belgische voetbalbond werkte Vanhove zich op. In 1999 werd hij erevoorzitter van het Sportcomité. In 2006 werd hij voorzitter van de Technische Commissie.
Uiteindelijk volgde Marc Degryse hem op als verantwoordelijke voor de transfers. Lang duurde het echter niet alvorens Degryse ontslag nam. In 2007 werd hij opgevolgd door Luc Devroe.
Begin 2009 stierf Antoine Vanhove aan longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Literatuur
Dries VANYSACKER, Van FC Brugeois tot Club Brugge KV (1891-2010), Brugge, 2010.
Club Brugge
KBVB-bestuurder
|
928755
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cl%C3%A9ber%20Santana
|
Cléber Santana
|
Cléber Santana Loureiro (Olinda, 27 juni 1981 - La Unión, 28 november 2016), was een Braziliaans profvoetballer.
Cléber Santana begon zijn carrière bij Sport Club do Recife, waarvoor hij in 2001 zijn debuut maakte. Daarna brachten zijn voetbalkwaliteiten hem bij Esporte Clube Vitória en Kashiwa Reysol alvorens hij zich bij Santos FC tot een belangrijke speler ontwikkelde en in juli 2007 een contract ondertekende bij Atlético Madrid. Na een jaar werd de Braziliaan verhuurd aan RCD Mallorca. In 2010 vertrok hij naar São Paulo FC.
Cléber Santana kwam in 2016 om bij een vliegtuigongeluk waarbij LaMia Airlines-vlucht 2933 verongelukte.
Zie ook
Lijst van spelers van Kashiwa Reysol
Braziliaans voetballer
|
2719394
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coniopteryx%20%28Coniopteryx%29%20lobifrons
|
Coniopteryx (Coniopteryx) lobifrons
|
Coniopteryx (Coniopteryx) lobifrons is een insect uit de familie van de dwerggaasvliegen (Coniopterygidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Coniopteryx (Coniopteryx) lobifrons is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Murphy & Lee in 1971.
Dwerggaasvliegen
|
3432215
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Asura%20coccineoflammens
|
Asura coccineoflammens
|
Asura coccineoflammens is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Rothschild.
Asura
|
1140878
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89glise%20Saint-%C3%89tienne-du-Mont
|
Église Saint-Étienne-du-Mont
|
De Église Saint-Étienne-du-Mont (Heilige-Stefanus-van-de-Bergkerk) is een katholieke kerk in de Franse hoofdstad Parijs, gesitueerd op de Montagne Sainte-Geneviève in het 5e arrondissement. Het gebouw staat vlak bij het Lycée Henri-IV en het Panthéon en is bekend voor de verering van de H. Geneviève, de beschermheilige van Parijs, en het sierlijke renaissancedoksaal uit het begin van de 16e eeuw. Ook beroemdheden als Racine en Pascal liggen er begraven.
Geschiedenis
De Église Saint-Étienne-du-Mont kent haar oorsprong in de Sainte-Geneviève-abdij, waar de gelijknamige heilige in de 6e eeuw is begraven. De abdij was daarvoor gewijd geweest aan de maagd Maria en de apostel Johannes, en bleek te klein te zijn om alle gelovigen te kunnen herbergen. In 1222 gaf paus Honorius III toestemming tot de bouw van een zelfstandige kerk, die ditmaal gewijd zou worden aan de heilige Stefanus.
Uitbreiding
Al snel na de bouw werd het een populaire kerk onder de bewoners van de omringende wijken, en werd het gebouw druk bezocht door de gelovigen: Onder andere de Sorbonne en een groot aantal scholen lagen binnen de parochie. De kerk werd in 1328 vergroot, maar dit bleek niet genoeg: in de 15e eeuw moest de kerk compleet herbouwd worden. In 1492 schonken de genovefijnse monniken een deel van hun land voor de bouw van een nieuwe kerk. De bouw hiervan verliep in etappes, waardoor het huidige gebouw er enigszins vreemd uitziet. Onder leiding van de architect Étienne Viguier werden de apsis en de klokkentoren ontworpen in 1494; de eerste twee torens werden gebouwd in 1500. Het koor, gebouwd in een flamboyante gotische stijl, werd voltooid in 1537; het daaropvolgende jaar werd het dakgeraamte aangebracht. Het doksaal werd tussen 1530 en 1535 geconstrueerd. In 1541 zegende, Guy, bisschop van Mégare, de altaren van de kapellen van de apsis in. Datzelfde jaar liet de parochie de glas-in-loodramen en de standbeelden ontwerpen door Parijse ambachtslui. Het schip, gebouwd in renaissancestijl, werd pas bedekt in 1584. De eerste steen voor de façade werd in 1610 gelegd door Margaretha van Valois, die vervolgens 3000 boeken aan de kerk doneerde.
De Saint-Étienne werd op 25 februari 1626 ingewijd door Jean-François de Gondi, de eerste aartsbisschop van Parijs en oom van de kardinaal van Retz. De inrichting was echter nog niet af: in 1636 werden de grote orgels van Pierre le Pescheur geïnstalleerd, tegelijkertijd met de orgelkast van Jean Buron. In 1651 werd er een nieuwe kansel neergezet. Daarnaast kwamen er ruimtes voor de kosters en slaapkamers voor de priesters.
Vanaf de 17e eeuw
In de 17e en 18e eeuw genoot de Église Saint-Étienne-du-Mont veel aanzien. De kerk was het toneel van grote processies waar de reliekschijn van Sainte-Geneviève werd uitgeleend aan de Notre Dame, om daarna weer terug te worden gebracht. Ook het stoffelijk overschot van Pierre Perrault, de vader van de auteur van de Contes, de schilder Eustache Le Sueur en Pascal is er te vinden. De relieken van Jean Racine en Isaac Lemaistre de Sacy werden in 1711 door Port-Royal overgegeven aan de Saint-Étienne.
Tijdens de Franse Revolutie werd de kerk in eerste instantie gesloten, maar vervolgens omgebouwd tot een "Temple de la Piété filiale" (Tempel voor de liefde van kinderen jegens hun ouders). De kerk werd in 1801 weer in ere hersteld, dankzij het concordaat van 15 juli. Het daaropvolgende jaar werd de Saint-Étienne door de vernietiging van de abdijkerk van Sainte-Geneviève en de doorgang naar de Rue Clovis een autonoom gebouw. Tijdens het Tweede Keizerrijk werd de kerk gerestaureerd door Victor Baltard: de façade werd in ere hersteld, net zoals de door de revolutionairen verwoeste standbeelden.
Tijdens de 19e eeuw vonden er verschillende belangrijke gebeurtenissen plaats binnen de Saint-Étienne. Op 10 januari 1805 droeg paus Pius VII er de mis op. Op 3 januari 1857 werd monseigneur Sibour, op dat moment aartsbisschop van Parijs, in de kerk vermoord door de geschorste priester Jean-Louis Verger, een tegenstander van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. Een bordje bij de ingang van het schip markeert de plaats waar de prelaat sneuvelde. De occultist Eliphas Lévi was indirect betrokken bij de moord, en schreef erover in een van zijn werken.
Op 23 augustus 1997 droeg paus Johannes-Paulus II in de kerk een mis op tijdens zijn bezoek aan Parijs, ter ere van de Wereld Jongeren Dagen.
Kenmerken
Vandaag de dag staat de kerk bekend om de kromme lijnen van de middenbeuk naar de dwarsbeuk, het door Biart de Oudere in 1545 ontworpen doksaal van fijne steen, zijn door Laurent de La Hire ontworpen en gebeeldhouwde kansel en zijn orgelkast uit 1631 (de oudste van de stad). De kerk bevat ook de reliekschrijn waar tot 1793 de relieken van de heilige Genoveva te vinden waren - daarna zijn ze in het riool gegooid - en de grafkelders van Blaise de Vigenère, Blaise Pascal, Jean Racine en Monseigneur Sibour. Volgens Joris-Karl Huysmans is de Saint-Étienne-du Mont een van de mooiste kerken van Parijs, zoals beschreven in zijn boek En route (Op weg) (1895).
Orgels
4 klavieren en pedaal ;
89 registers ;
Elektrische tractuur van de klavieren en registers ;
De orgelkast, zoals zij er vandaag de dag staat, wordt beschouwd als een van de meesterwerken van Jean Buron, die de kast in 1630 bouwde. Het orgel zelf stamt uit 1634, en is gebouwd door Pierre Le Pescheur. Het raakte zwaar beschadigd als gevolg van een grote brand in 1760.
De huidige organisten zijn Vincent Warnier en Thierry Escaich. Ook de bekende componist Maurice Duruflé en zijn vrouw Marie-Madeleine Duruflé maakten gebruik van het orgel.
Chronologie
6e eeuw - De eerste kapel wordt gebouwd op de crypte van de Sainte-Geneviève-abdij
13e eeuw - Er wordt een aparte kerk gebouwd aan de noordzijde van de kapel
1491 - Bouw van de toren
1537 - Bouw van het heiligdom
1545 - Bouw van de zuilengang
1580 - Bouw van de bogen van het middenschip en de dwarsschepen
1624 - Oprichting van de toren
1802 - Sloop van de kloosterkerk van de Sainte-Geneviève-abdij
Zie ook
Bibliografie
Bernard Mahieu, L'église Saint-Étienne-du-Mont de Paris, SIDES/Éditions de la Tourelle "Les plus belles églises de Paris", Parijs, 1985 .
Externe links
Website van de parochie
Kunstwerken binnen de kerk
Foto's op Flickr
Etienne-du-Mont
Historisch monument in Parijs
5e arrondissement (Parijs)
|
3742378
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spilomicrus%20punctatus
|
Spilomicrus punctatus
|
Spilomicrus punctatus is een vliesvleugelig insect uit de familie van de Diapriidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1978 door Kozlov.
Diapriidae
|
5709936
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marcopoloia%20leloi
|
Marcopoloia leloi
|
Marcopoloia leloi is een vlinder uit de familie van de Metarbelidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 2021 door Roman Yakovlev en Vadim Zolotuhin.
De soort komt voor in Vietnam.
Metarbelidae
Dier uit het Oriëntaals gebied
|
2566262
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polypocephalus%20kuhlii
|
Polypocephalus kuhlii
|
Polypocephalus kuhlii is een lintworm (Platyhelminthes; Cestoda). De worm is tweeslachtig. De soort leeft als parasiet in andere dieren.
Het geslacht Polypocephalus, waarin de lintworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Polypocephalidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Vankara, Vijayalakshmi & Vijayalakshmi.
Lintwormen
|
934046
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter%20van%20Onna
|
Peter van Onna
|
Peter van Onna (Hengelo (Gelderland), 22 januari 1966) is een Nederlands componist.
Opleiding
Van Onna studeerde compositie bij Theo Loevendie en Louis Andriessen en orkestratie bij Klaas de Vries aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daarna studeerde hij orkestdirectie.
Activiteiten
Van Onna was Composer in Residence bij Het Gelders Orkest tijdens het seizoen 2000-2001 en bij het Brabants Orkest in 2006-2007.
Composities
In de jaren 1993 tot 2005 schreef Van Onna een cyclus van werken voor orkest waarbij hij zich liet inspireren door schilderijen van bekende kunstenaars (hij zegt zelf dat "de muziek een dialoog aanging met de schilderijen"). Het idee ontstond doordat Nederland een rijke traditie heeft in de schilderkunst.
De composities in deze cyclus zijn:
Rain, Steam and Speed voor orkest (William Turner)
The Mondrian Equilibrium voor kamerorkest (Piet Mondriaan)
Wheatfield with Lark voor piano en orkest (Vincent van Gogh) - geschreven voor het Nederlands Studenten Orkest, tournee 1998
Dalian Images voor saxofoon en orkest (Salvador Dalí)
Wartriptych voor orkest (Otto Dix)
Approaching a City voor kamerorkest (Edward Hopper)
The Gothic Arch voor strijkorkest (Giovanni Battista Piranesi) - uitgevoerd tijdens Prague Premieres 2006 en Berliner Festspiele 2006
Bruegel vioolconcert voor viool en orkest (Pieter Brueghel)
Monet Reflexions voor fluit en orkest (Claude Monet)
Na het afsluiten van deze cyclus schrijft hij in een stijl die hij zelf Imbroglio noemt (Italiaans voor bedrog). Ook Mozart gebruikte dit gegeven in de balzaalscène van Don Giovanni. Aanvankelijk sloeg Imbroglio alleen op polymetriek, maar Van Onna paste dit ook toe op andere compositorische elementen. Het drieluik met orkestwerken die in deze stijl zijn gecomponeerd zijn:
Stellar Spheres
Imbroglio
Antarctica
Momenteel componeert hij een kamermuziekserie onder de titel 'Geographies'. Tot de werken in deze serie die voltooid zijn behoren:
'Geographies: Cairo Awakens' voor Altsaxofoon en Piano, Hobo en Piano
'Geographies: Kyoto Anmintaku' voor Altsaxofoon en Slagwerk, Cello en Piano, Altviool en Piano, Altfluit en Slagwerk
'Geographies: Tears of Sofia' voor Fluit en Slagwerk, Fluit en Piano
'Geographies: Shanghai by Night' voor Saxofoonkwartet, Harp, Strijkkwartet
'Geographies: Prague Jewish Quarter' voor Klarinet en Piano, Viool en Piano
Uitvoeringen
Van Onna's stukken zijn gespeeld door onder andere het Nederlands Kamerkoor, Nederlands Ballet Orkest, Radio Kamerorkest o.l.v. Peter Eötvös, Radio Filharmonisch Orkest, Het Gelders Orkest, Noord Nederlands Orkest, Brabants Orkest, Nederlands Philharmonisch Orkest, Residentie Orkest, Nederlands Studenten Orkest, Nieuw Sinfonietta Amsterdam o.l.v. Roy Goodman, Philharmonisch Orkest van Pardubice (Tsjechië), Resonanz (Duitsland), Sleeswijk-Holstein Festival Orkest o.l.v. Christoph von Dohnányi (première Stellar Spheres tijdens Sleeswijk-Holstein Festival 2006). In 2008 ging zijn orkestwerk 'Imbroglio' in première bij het Tsjechisch Philharmonisch Orkest in Praag en was uitermate succesvol. In 2010 ging zijn orkestwerk 'Antarctica' in première bij het Nederlands Philharmonisch Orkest. Het werd hierbij twee keer uitgevoerd in het Concertgebouw Amsterdam.
Prijzen en onderscheidingen
Van Onna kreeg de NOG Jonge Componistenprijs voor zijn compositie The Mondrian Equilibrium in 1998.
Externe links
Pagina Peter van Onna op de site van Donemus (gearchiveerd)
Nederlands componist
|
5398259
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Onel%20Hern%C3%A1ndez
|
Onel Hernández
|
Onel Lázaro Hernández Mayea (Morón, 1 februari 1993) is een Cubaans-Duits voetballer die bij voorkeur als aanvaller of middenvelder speelt.
Hernández begon bij Arminia Bielefeld waarmee hij in de 2. Bundesliga en 3. Liga speelde. Via de tweede teams van Werder Bremen en VfL Wolfsburg in de Regionalliga Nord, kwam hij in 2016 bij Eintracht Braunschweig waarmee hij wederom in de 2. Bundesliga speelde. In januari 2018 werd Hernández door Norwich City aangetrokken. Met zijn club won hij in het seizoen 2018/19 de Championship. In het seizoen 2019/20 kwam hij met Norwich City uit in de Premier League maar degradeerde met de club.
Hij speelde eenmaal voor Duitsland onder 18. Eind 2018 werd Hernández benaderd voor het Cubaans voetbalelftal maar dat vond geen doorgang omdat hij daarvoor van de Cubaanse voetbalbond in de lokale competitie moest uitkomen.
Externe link
Profiel op Soccerway
Duits voetballer
Cubaans voetballer
|
4393388
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Typegoedkeuring
|
Typegoedkeuring
|
Een type(goed)keuring, typeonderzoek of homologatie is een procedure waarbij een overheid na controle bevestigt dat een bepaald producttype voldoet aan de reglementaire voorschriften. Daarbij wordt vooral gekeken naar veiligheid en milieu. Het beantwoorden van individuele producten aan het goedgekeurde type wordt gewaarborgd via een andere procedure (bv. conformiteitsattest).
Situering
De overheid ziet erop toe dat producten die op de markt worden gebracht veilig zijn en niet schadelijk voor de volksgezondheid of het milieu. Daartoe zijn productnormen uitgevaardigd waarvan de naleving moet worden verzekerd. Naargelang de aard van het product zal deze conformiteitsbeoordeling meer of minder dwingend zijn.
Bij zelfcertificering is het de fabrikant die verklaart dat zijn product in overeenstemming is met de voorschriften. Dit systeem wordt gebruikt in het kader van CE-markering om producten te mogen invoeren, verkopen en gebruiken binnen de Europese Economische Ruimte. Op de route naar zelfcertificering is soms een beoordeling door een aangemelde instantie vereist. Deze tussenkomst kan verschillende vormen aannemen, waaronder een beoordeling van een type-ontwerp of een type-product. In dit laatste geval spreekt men van een typeonderzoek. Het is een vaak gebruikt instrument, gebaseerd op het feit dat seriefabricage toelaat om producten van een homogene kwaliteit af te leveren.
Verloop
De te volgen procedure verschilt naargelang het product in kwestie. Meestal wordt vereist dat een of meerdere toestellen die representatief zijn voor de beoogde productie ter keuring worden voorgelegd. De erkende instantie onderzoekt het toestel en de documentatie. Als het voldoet aan de normen, bevestigt de instantie dit in een certificaat. Dit kan voorwaarden stellen en waar nodig worden ingetrokken. Bij wijzigingen in het goedgekeurde type, moet een aanvullend onderzoek worden doorlopen.
Europese typegoedkeuringen (selectie)
Algemene aanpak In de jaren 80 lanceerde de Europese Gemeenschap een Nieuwe Aanpak om het vrij verkeer van goederen op de interne markt te stimuleren. Als onderdeel daarvan werd gestreefd naar een harmonisering van de productnormen en een wederzijdse erkenning van typekeuringen.
Deze aanpak is in 2008 gemoderniseerd. Een driedelig wettenpakket biedt een coherente blauwdruk, waarin het typeonderzoek "module B" wordt genoemd. Bij herziening van oude wetgeving zal deze in lijn worden gebracht met het nieuwe model.
Wegvoertuigen Voor motorvoertuigen en aanhangwagens is er een Europese kaderrichtlijn die de typegoedkeuring regelt. Ze voorziet in Europese en nationale typegoedkeuringen. Erkende fabrikanten die over een certificaat eerste beoordeling of een certificaat overeenkomst van productie beschikken, genieten een lichtere procedure. Per lidstaat is er een autoriteit aangeduid die toezicht houdt. De eigenlijke proeven kunnen worden uitgevoerd door erkende technische diensten.
De EU-regeling past binnen het ruimere kader dat is vastgesteld door de Europese economische commissie van de Verenigde Naties (Overeenkomst van 1958). De wederzijdse erkenning van typegoedkeuringen geldt daardoor tot ver buiten de Europese grenzen.
Twee-, drie- en vierwielers Voor kleinere voertuigen bestaat een aangepaste regeling.
Landbouwvoertuigen Tractoren en andere landbouwvoertuigen worden in de EU getypekeurd volgens richtlijn 2003/37/EG.
Spoorvoertuigen Het Spoorwegbureau van de Europese Unie houdt een register van goedgekeurde typen spoorvoertuigen. Het verlenen van typegoedkeuringen gebeurt door de lidstaten zelf binnen het kader van de Richtlijn Interoperabiliteit.
Luchtvaart Het verlenen van typecertificaten voor de burgerluchtvaart gebeurt in de EU door het Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart en in de VS door de Federal Aviation Administration.
Scheepvaart Er bestaan afzonderlijke procedures voor binnenschepen, pleziervaartuigen en zeeschepen.
Gastoestellen Alle gastoestellen die in de EU op de markt worden gebracht, moeten voldoen aan een reeks minimumnormen. De controle daarop gebeurt door erkende keuringsinstanties, die een EG-type-onderzoekcertificaat afleveren.
Zie ook
Certificaat
Standaard
|
3533892
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ducetia%20punctata
|
Ducetia punctata
|
Ducetia punctata is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1898 door Schulthess Schindler.
punctata
|
5165521
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bactrocera%20turneri
|
Bactrocera turneri
|
Bactrocera turneri is een vliegensoort uit de familie van de boorvliegen (Tephritidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Drew.
Boorvliegen
|
1151412
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dover%20%28parochie%29
|
Dover (parochie)
|
Dover is een parochie van de Deense Volkskerk in de Deense gemeente Skanderborg. De parochie maakt deel uit van het bisdom Århus en telt 855 kerkleden op een bevolking van 1102 (2004).
Historisch maakt de parochie deel uit van de herred Hjelmslev. In 1970 werd de parochie opgenomen in de nieuwe gemeente Ry. Deze ging in 2007 op in de vergrote gemeente Skanderborg.
Parochie in Denemarken
Skanderborg
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.