id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
642170
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cory%20Lidle
|
Cory Lidle
|
Cory Fulton Lidle (Hollywood, 22 maart 1972 - New York, 11 oktober 2006) was een Amerikaanse honkballer.
Sinds 1997 beoefende hij beroepsmatig de honkbalsport. In deze sport fungeerde hij als werper. Lidle speelde in de Major League Baseball, het hoogste niveau van professioneel honkbal in de Verenigde Staten. In totaal heeft hij bij zeven clubs gespeeld; zijn laatste club was de New York Yankees.
Lidle was niet geheel onomstreden en oefende openlijk kritiek op zijn teamgenoten uit. Dezen verweten hem dat hij te veel in zijn vliegtuig, een 4 persoons Cirrus SR22 rondvloog in plaats van regelmatig te trainen.
Op woensdagmiddag 11 oktober 2006 vloog Lidle met zijn vlieginstructeur boven New York toen zij te maken kregen met brandstofproblemen en het vliegtuigje een wolkenkrabber binnenvloog. Beide kwamen daardoor om het leven. In de wolkenkrabber ontstond brand maar er vielen geen dodelijke slachtoffers. In eerste instantie werd gedacht aan een terroristische aanslag zoals die had plaatsgevonden op 11 september 2001 en liet de Amerikaanse overheid uit veiligheidsoverwegingen gevechtsvliegtuigen boven diverse steden vliegen. Cory Lidle werd 34 jaar oud.
Zie ook
Vliegtuigongeluk New York 11 oktober 2006
Amerikaans honkballer
Major League honkballer
|
2335460
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Asemesthes%20alternatus
|
Asemesthes alternatus
|
Asemesthes alternatus is een spinnensoort uit de familie van de bodemjachtspinnen (Gnaphosidae).
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1928 gepubliceerd door Reginald Frederick Lawrence.
Bodemjachtspinnen
|
3636667
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tamiang%20%28Sosa%29
|
Tamiang (Sosa)
|
Tamiang is een bestuurslaag in het regentschap Padang Lawas van de provincie Noord-Sumatra, Indonesië. Tamiang telt 631 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Noord-Sumatra
|
2664559
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Australonereis%20ehlersi
|
Australonereis ehlersi
|
Australonereis ehlersi is een borstelworm uit de familie Nereididae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Australonereis ehlersi werd in 1913 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Augener.
Nereididae
|
2429324
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tmarus%20vertumus
|
Tmarus vertumus
|
Tmarus vertumus is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de krabspinnen (Thomisidae).
Het dier behoort tot het geslacht Tmarus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Arthur Merton Chickering.
Krabspinnen
|
4805129
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20rivieren%20in%20Mali
|
Lijst van rivieren in Mali
|
Dit is een lijst van rivieren in Mali. De rivieren zijn van noord naar zuid geordend naar drainagebekken en de opeenvolgende zijrivieren zijn ingesprongen weergegeven onder de naam van elke hoofdrivier.
Atlantische Oceaan
Sénégal
Falémé
Karakoro
Kolinbiné
Sanaba
Bafing
Bakoy
Baoulé
Badinko
Kokoro
Golf van Guinée
Volta (Ghana)
Zwarte Volta (Burkina Faso)
Sourou
Niger
Dallol Bosso (Niger)
Vallée de l'Azaouak
Vallée de l'Ahzar
Vallée du Tilemsi
Diaka
Bani
Koni
Banifing
Bagoé
Nifing
Banifing
Kankélaba
Bafini
Baoulé
Banifing
Banifing (Bafing)
Dégou
Canal du Sahel
Faya
Sankarani
Ouassoulou (Bale)
Fié
Mali
Rivieren
|
4325840
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20spelers%20van%20Telstar%20VVNH
|
Lijst van spelers van Telstar VVNH
|
Dit is een lijst van voetballers die minimaal één officiële wedstrijd hebben gespeeld in het eerste elftal van de Nederlandse voormalig vrouwenvoetbalclub SC Telstar VVNH.
A
B
D
G
H
K
L
M
O
P
R
S
T
V
W
Z
Statistieken
Telstar vrouwenvoetbal
Telstar Vrouwen
Telstar
|
3279272
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neoanchisquilla%20semblatae
|
Neoanchisquilla semblatae
|
Neoanchisquilla semblatae is een bidsprinkhaankreeftensoort uit de familie van de Squillidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Moosa.
Bidsprinkhaankreeften
|
3926978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eupogonius%20major
|
Eupogonius major
|
Eupogonius major is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1885 door Bates.
major
|
1364336
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/San%20Mauro%20%28Alvignano%29
|
San Mauro (Alvignano)
|
San Mauro is een plaats (frazione) in de Italiaanse gemeente Alvignano.
Plaats in Caserta
|
3334449
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paranillus%20sogai
|
Paranillus sogai
|
Paranillus sogai is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1963 door Jeannel.
Loopkevers
|
3545342
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nasidius%20minotaurus
|
Nasidius minotaurus
|
Nasidius minotaurus is een rechtvleugelig insect uit de familie Anostostomatidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door Karny.
Anostostomatidae
|
100269
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter%20van%20Anrooy
|
Peter van Anrooy
|
Peter van Anrooy, officieel Peter Gijsbert van Anrooij (Zaltbommel, 13 oktober 1879 – 's-Gravenhage, 31 december 1954), was een Nederlands componist en dirigent die zich verzette tegen de nazi's. Van Anrooy werd in Zaltbommel geboren, maar groeide op in Utrecht.
Leven en werk
Van 1890 tot 1899 studeerde Van Anrooy piano, viool en compositie aan de Toonkunst Muziekschool te Utrecht. Hij studeerde vervolgens directie bij Willem Kes in Dresden en in Moskou, waar hij ook lessen contrapunt volgde bij Sergej Tanejev. Hij volgde Kes naar Glasgow, waar hij violist werd in diens Scottish Orchestra. In die periode componeerde hij in 1900 zijn bekendste werk, de Piet Hein Rhapsodie voor symfonieorkest, gebaseerd op het lied De Zilvervloot van J.J. Viotta en J.P. Heije. Werk van zijn hand verscheen onder meer bij Muziekuitgeverij A.A. Noske.
Hij speelde ook een jaar in het Tonhalle Orchester Zürich (1902-1903). Hij was dirigent van de Groninger Orkest Vereeniging (GOV) (1905-1911), de Arnhemsche Orkest Vereeniging (AOV) (1911-1917), het Residentie Orkest in Den Haag (1917-1935) en in die stad ook van het Toonkunstkoor (1929-1940). Vanwege zijn verdiensten voor het muziekleven in Groningen, waar hij naast de GOV ook de muziekschool had geleid, werd hij in 1914 eredoctor aan de Rijksuniversiteit Groningen. Bij de AOV toonde hij zich begaan met de slecht betaalde musici door het organiseren van benefietconcerten waarvan de opbrengsten voor de orkestleden bestemd waren.
Van Anrooy hechtte veel belang aan muziekeducatie en gaf vanaf 1924 regelmatig jeugdconcerten in Den Haag. Ook bij de reguliere abonnementsconcerten praatte hij graag de programmaonderdelen aan elkaar met door het publiek zeer gewaardeerde toelichtingen. Tijdens zo'n concert in 1932 nam hij de gelegenheid te baat een half uur lang te fulmineren tegen de Haagse muziekrecensenten die zijn repertoirekeuzes niet wilden begrijpen en volgens hem de terugloop in bezoekersaantallen hadden veroorzaakt. Hij programmeerde niet alleen het "ijzeren repertoire" van bekende klassieken, maar ook veel werk van levende componisten, onder wie veel Nederlanders. Toen hij in 1935 het Residentie Orkest verliet, was dat deels om gezondheidsredenen en deels omdat ook het behoudende orkestbestuur kritiek had op zijn programmakeuzes.
Verzet tegen Nazi's en ontslag door het koningshuis
Van Anrooy behield nog wel zijn functie van vaste dirigent van koninklijke concerten, maar daaraan kwam twee jaar later een einde door zijn principiële en standvastige opstelling. Op 5 januari 1937 weigerden hij en 25 orkestleden het nazistische Horst Wessellied uit te voeren op een galaconcert in Den Haag, voorafgaand aan het huwelijk van kroonprinses Juliana en prins Bernhard, in aanwezigheid van beiden en koningin Wilhelmina. Dit tot grote onvrede van Wilhelmina. Zij stónd erop dat dit lied ten gehore gebracht werd, net als de Duitse diplomaten die bij het concert aanwezig waren en dit hadden geëist.
Op zondag 3 januari 1937 liet de Nederlandse regering in een nota nog weten dat er op het galaconcert uitsluitend het Wilhelmus zou worden gespeeld, maar twee dagen later meldde de Regeringspersdienst dat ‘ter eere van de Engelsche en Duitsche gasten van H.M de Koningin ….. het Engelsche en het Duitsche volkslied worden gespeeld.’ gevolgd door een verdediging van het Horst Wessellied als ‘onverbrekelijk onderdeel’ van het Duitse volkslied. En: ‘De meening, dat hierin anti-Joodsche uitingen zouden voorkomen, is onjuist.’
De bekende huisdirigent van de Oranjes, dr. Peter van Anrooy, weigerde echter principieel om dit lied te dirigeren en werd op staande voet ontslagen: Wilhelmina liet Van Anrooy vervangen door C.L. Walther Boer, dirigent van de Koninklijke Militaire Kapel, en zo werd het nazi-lied alsnog gespeeld.
Tijdens het ten gehore brengen van het Horst-Wessellied bracht een aanzienlijk aantal aanwezigen de Hitler-groet en hiertegen ondernamen de oranjes geen actie.
In een interview zie Van Anrooy hierover later:
“Zelfs Hare Majesteit stuurde een meneer naar me toe om me te bezweren álles te dirigeren..."een lied, dat niet aan het volk behoort, maar aan een partij, die onder de tonen van dat lied andersdenkenden en joden vervolgt en mishandelt en de vrijheid van het Nederlandse volk bedreigt’. Maar ik heb geweigerd. Ik had me natuurlijk ziek kunnen melden. Ik wás ook ziek na alles wat men mij bij het orkest had aangedaan. Maar ik wilde dat iedereen zou weten dat ik het verdomde dat vervloekte lied te dirigeren. Toen is de kapitein Walther Boer gekomen om het vuile werk te doen. Ik zie die mooie meneer nog staan te knipmessen voor de koninklijke loge...”
Laatste jaren
Van 1947 tot kort voor zijn dood verzorgde Van Anrooy voor de AVRO-radio de rubriek Inleiding tot muziekbegrip. Hij werd begraven op Oud Eik en Duinen.
Familie
Van Anrooy was de broer van historica Josephine van Anrooy.
Enkele werken
Mars voor piano vierhandig
Pianokwartet
Introductie en Scherzo voor orkest
Ouverture voor orkest
Piet Hein Rhapsodie, een bewerking voor orkest van De zilvervloot
Das kalte Herz, toneelmuziek naar Wilhelm Hauff
Romance in e mineur voor altviool en piano (1900)
In het woud. Cantate voor meerstemmig kinderkoor met klavier-begeleiding, op een tekst van Agatha Snellen
Externe link
Peter van Anrooy in het Biografisch Woordenboek van Nederland
https://historiek.net/horst-wessel-lied-juliana-bernhard/68722/
Nederlands componist
Nederlands dirigent
Eredoctoraat Rijksuniversiteit Groningen
|
4559605
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sergej%20Avdejev
|
Sergej Avdejev
|
Sergej Vasiljevitsj Avdejev (Russisch: Сергей Васильевич Авдеев) (Tsjapajevsk, 1 januari 1956) is een voormalig Russisch ruimtevaarder. Avdejev zijn eerste ruimtevlucht was Sojoez TM-15 met een Sojoez-ruimtevaartuig en vond plaats op 27 juli 1992. De missie maakte deel uit van het Sojoez-programma.
In totaal heeft Avdejev drie ruimtevluchten op zijn naam staan, waaronder meerdere missies naar het Russische ruimtestation Mir. Tijdens zijn missies maakte hij 10 ruimtewandelingen. In 2003 ging hij als astronaut met pensioen.
Avdejev, Sergej
|
1971867
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Buitenplaats%20Berghuis
|
Buitenplaats Berghuis
|
Buitenplaats Berghuis is een buitenplaats met landhuis in de Noord-Hollandse plaats Naarden. Het huidige landhuis dateert uit 1913 en is erkend als rijksmonument.
Geschiedenis
Oorspronkelijk werd de buitenplaats Berghuis in de 17e eeuw gesticht. Aan het einde van de 18e eeuw werd de buitenplaats uitgebreid aan de zuidzijde.
In 1814 werd de buitenplaats vernietigd door Franse bezetters van Naarden Vesting. Grootgrondbezitter J.P. van Rossum liet daarna de buitenplaats in Engelse landschapsstijl herscheppen. Het op de oorspronkelijke locatie in opdracht van het echtpaar Dudok van Heel-Kuhn in 1913 gebouwde landhuis is ontworpen door architect C.J. Kruisweg in nieuw-historische trant met Engelse landhuisstijlinvloeden.
Trivia
Er is een vermoeden dat Comenius, die naar een 'Patmos' verlangde, de buitenplaats heeft bezocht.
Rijksmonument in Gooise Meren
Woning in Gooise Meren
Landgoed in Noord-Holland
Geografie van Gooise Meren
|
3699940
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tanytarsus%20multipunctatus
|
Tanytarsus multipunctatus
|
Tanytarsus multipunctatus is een muggensoort uit de familie van de dansmuggen (Chironomidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1947 door Brundin.
Dansmuggen
|
3666649
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hyadina%20vockerothi
|
Hyadina vockerothi
|
Hyadina vockerothi is een vliegensoort uit de familie van de oevervliegen (Ephydridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1984 door Clausen.
Oevervliegen
|
2746099
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heuliez%20GX%20113
|
Heuliez GX 113
|
De Heuliez GX 113 is een bustype van de Franse busfabrikant Heuliez Bus. De GX 113 is gelijk aan de GX 107, maar heeft een aantal speciale voorzieningen voor de stad Marseille. De "13" in de naam GX 113 staat voor de departementnummer van het departement Bouches-du-Rhône. De GX 113 is net zoals de GX 107 in 1994 opgevolgd door de GX 317.
Eigenschappen
Eind 1985 werd de GX 113 in samenwerking met Renault ontwikkeld speciaal voor de stad Marsseille. De bus werd ontworpen op een Renault PR-100-chassis. Hierdoor heeft de bus dezelfde eigenschappen als de Renault PR 100. Er waren twee generaties geproduceerd en zijn vooral te herkennen aan de voorruit. De eerste generatie heeft een meer vierkante rand bij de voorruit en de tweede generatie heeft een rondere rand bij de voorruit.
Inzet
Dit bustype komt alleen voor in Marseille. In totaal werden 299 exemplaren geproduceerd.
Verwante bustypes
Heuliez GX 77H; Midibus versie
Heuliez GX 107; Standaard stads- en streekbus versie
Heuliez GX 187; Gelede versie
Heuliez TRIBUS GX 237; Dubbelgelede versie
Externe link
Productinformatie Heuliez GX 107/GX 113
GX 113
|
1815330
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%A9goire%20Le%20Roy
|
Grégoire Le Roy
|
Grégoire Le Roy, ook bekend onder zijn pseudoniem Albert Mennel (Gent, 7 november 1862 - Elsene, 5 december 1941) was een Belgisch, Franstalig schrijver, dichter, graficus, kunstschilder en kunstcriticus.
Leven
Le Roy volgde een opleiding aan het Gentse Sint-Barbaracollege, waar hij kennismaakte met collegaschrijvers Maurice Maeterlinck en Charles Van Lerberghe. Zij werken samen aan het tijdschrift La jeune Belgique en worden gerekend tot de Belgische, Franstalige symbolisten. Vanaf 1886 bracht hij samen met Maeterlinck enige tijd door in Parijs, waar hij lessen volgde aan de École nationale supérieure des beaux-arts. In 1890 vestigde hij zich echter in Brussel. In die stad werd hij in 1909 aangesteld als bibliothecaris van de Académie des Beaux-Arts de Bruxelles. Tien jaar later, in 1919, aanvaardde hij een positie als conservator van het Wiertzmuseum.
Le Roy schreef gedichten, novellen en kunstmonografieën, maar ook één roman, tevens zijn enige werk in het Nederlands, met de titel Fierlefijn (1934). Fierlefijn speelt in het Gent tussen 1850 en 1890. De hoofdpersoon komt uit een eenvoudig arbeidersmilieu, trekt een tijdje naar Parijs en leeft na zijn terugkeer naar Gent een vrolijk leven in kunstenaarskringen. Uiteindelijk vindt hij daarin geen voldoening en vestigt hij zich als eenvoudig schoenlapper.
Werk
1887 - La Chanson d'un soir
1889 - Mon Cœur pleure d'autrefois...
1911 - La Couronne des soirs
1912 - Le Rouet et la besace
1920 - Les Chemins dans l'ombre
1922 - James Ensor
1933 - L'Œuvre gravé de Jules De Bruycker
1934 - Fierlefijn (roman in het Nederlands)
Bron
literair.gent.be
Belgisch Franstalig schrijver
Belgisch kunstschilder
|
3317971
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Calleida%20obscuroaenea
|
Calleida obscuroaenea
|
Calleida obscuroaenea is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1848 door Chaudoir.
obscuroaenea
|
3408774
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudanapaea%20dentifascia
|
Pseudanapaea dentifascia
|
Pseudanapaea dentifascia is een vlinder uit de familie van de slakrupsvlinders (Limacodidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1931 door Hering.
Slakrupsvlinders
|
521868
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hospitaalorde%20van%20Sint-Jan%20%28balije%20Brandenburg%29
|
Hospitaalorde van Sint-Jan (balije Brandenburg)
|
De Hospitaalorde van Sint-Jan (balije Brandenburg) (Duits: "Balley Brandenburg des Ritterlichen Ordens St. Johannis vom Spital zu Jerusalem") is de officiële naam van de Orde van Malta in Duitsland. Deze is in 1853 heropgericht als voortzetting van de Duitse tak van de Johannieter Orde.
Geschiedenis
De Balije Brandenburg was onderdeel van het Grootprioraat Duitsland van de Hospitaalorde van Sint-Jan, tegenwoordig beter bekend als de Maltezer Orde. De Balije Brandenburg wordt in 1351 genoemd als het door het Heimbacher Vergleich een geprivilegieerde positie in het Duitse Keizerrijk krijgt, maar al in 1154 vestigt de orde zijn eerste commanderij (Kommende) in Duisburg en Brandenburg.
Nadat in 1538 Joachim II, keurvorst van Brandenburg, tot het lutherse geloof overgaat, verandert de orde langzaam van een katholieke in een protestantse organisatie en staat sinds 1693 ononderbroken onder leiding van een prins uit de familie Hohenzollern. Dit biedt echter onvoldoende bescherming want in 1810 wordt de orde door Frederik Willem III van Pruisen "geseculariseerd" en alle eigendommen van de orde worden, ter financiering van oorlogsschade, geconfisqueerd. De orde overleeft als vereniging zonder middelen.
De Koning stelde op 23 mei 1812 de Koninklijke Pruisische Johannieterorde in ter "eervolle herinnering aan de opgeheven en verdwenen balije". Deze orde betekende echter geen lidmaatschap van de Johannieterorde of andere ridderlijke orde, maar was een door de Pruisische koning verleend ordeteken van de staat.
In 1853 werd de orde door Frederik Willem IV als een evangelische, charitatieve orde heropgericht onder de naam Balley Brandenburg des Ritterlichen Ordens vom Spital zu Jerusalem, genannt "Der Johanniterorden". Na de Duitse nederlaag in 1945 raakt de orde al haar bezittingen in het oosten kwijt. Pas in 2001 wordt de Ordenssitz weer naar Berlijn verplaatst.
De Johannieters in het Derde Rijk
Houding ten opzichte van het nationaalsocialisme
Bij de opkomst van het nationaalsocialisme nam de Duitse adel een ambivalente houding aan. Men hoopte op herstel van de Pruisische monarchie maar men wilde vooral dat er orde op zaken zou worden gesteld in een verarmd en chaotisch Duitsland. De ridders in de Johannieterorde stonden sinds 1927 onder leiding van prins Oskar van Pruisen die als grootmeester in deze periode de bescherming van rijkspresident Paul von Hindenburg genoot. De Orde van Sint-Jan had als een instelling nauwe banden met de het nazidom vaak afwijzende evangelische kerk. Beiden waren de nazi's een doorn in het oog. Het kwam zelden voor dat een Johannieter lid van de NSDAP werd. De op 20 september 1928 uit de orde getreden Friedrich Graf von der Schulenburg was een uitzondering. Omdat veel officieren van de Wehrmacht en andere invloedrijke figuren Johannieters waren keerde Hitler zich pas nadat hij de macht had zekergesteld tegen de Johannieterorde.
Op 30 juni 1934 werd de invloedrijke Johannieter generaal Kurt von Schleicher vermoord in de "Nacht van de Lange Messen". Het officierskorps en de adel liet de moord op een van de prominente bestuurders uit hun kring zonder protest passeren.
Op 29 november 1935 werd het verlenen van kruisen van de Orde van Sint-Jan in een decreet van het Rijk en de Pruisische minister van Binnenlandse Zaken verboden. Op 2 juli 1938 verbood Hitlers plaatsvervanger Rudolf Hess het combineren van het lidmaatschap van de NSDAP en de Johannieterorde. De orde werd niet ontbonden of verboden, maar ze kon geen nieuwe leden aannemen. De saamhorigheid van de ridders bleef bestaan, al mochten zij hun kruis niet meer op hun uniform dragen. In plaats daarvan droegen zij nu een ring met het achtpuntige kruis. Ongeveer 10 procent van de leden werd nationaalsocialist.
Samenzwering tegen Hitler (1944)
In 1944 waren er tal van Johannieters onder de samenzweerders die Adolf Hitler op 20 juli 1944 ten val probeerden te brengen. Generaal-majoor Heinrich Graf zu Dohna-Tolksdorf (ridder van Justitie), Albrecht von Hagen (ridder van Eer), Ulrich von Hassel (Duits ambassadeur in Italië van 1932 tot 1938, ridder van Eer), Ewald von Kleist-Schmenzin (ridder van Justitie), luitenant-kolonel Fritz von der Lancken (ridder van Eer), majoor Wilhelm Graf zu Lynar-Lubbenau (ridder van Justitie), generaal Friedrich von Rabenau (Ridder van Justitie), majoor Adolf Graaf von Schack (ridder van Justitie), Friedrich-Werner von der Schulenburg (Duits ambassadeur in Moskou, ridder van Justitie), Ulrich-Wilhelm Graf von Schwerin von Schwanenfeld (adjudant van veldmaarschalk von Witzleben, ridder van Justitie), en veldmaarschalk Erwin von Witzleben (ridder van Justitie) zelf.
Drie van de ridders van de Balije Brandenburg des Ritterlichen Ordens St. Johannis vom Spital zu Jerusalem waren direct bij de samenzwering betrokken; Malte Prinz zu Putbus, ridder van Justitie von Ribbeck en luitenant-generaal Hans Graf von Sponeck. Vier ridders werden na de 20e juli ter dood gebracht Georg Baron von Boeselager, Max-Ulrich Graf von Drechsel-Deuffenstetten, Michael Graf von Matuschka en Albrecht von Hagen. Philip Baron von Boeselager, de jongere broer van Georg en Hyazinth Graf von Strachwitz werden niet door Gestapo en SD ontdekt. Dito Rudolf Freiherr von Gersdorff, die op 21 maart 1943 nog een mislukte poging tot zelfmoordaanslag op Hitler had gedaan maar vanaf D-Day de handen vol had als stafchef in Noord-Frankrijk.
Deze protestantse Johannieters werkten samen met katholieke officieren en critici van het Hitler-regime. Onder hen waren veel edellieden maar ook burgers. Vaak had men elkaar in de Kreisauer Kreis, een informeel trefpunt van de oppositie, ontmoet. Andere adellijke samenzweerders waren Claus Graf Schenk von Stauffenberg. Konrad Graf von Preysing-Lichenegg-Moos, kardinaal en aartsbisschop van Berlijn en Clemens-August Graf von Galen, kardinaal en bisschop van Münster. Onder de vooraanstaande katholieke edelen die ter dood werden gebracht waren Adam von Trott zu Solz en Baron Karl-Ludwig von Guttenberg, een kapittelridder en commandeur in de Beierse Huisridderorde van de Heilige Georg.
Kritische leden en verzetsleden
Johannieters die kritisch tegenover het regime stonden, waren onder anderen:
Rudolph-Christoph Freiherr von Gersdorff
Eberhard von Breitenbuch
Alexander von Falkenhausen (Generaal)
Heinrich Graf zu Dohna-Schlobitten (rechtsridder)
Albrecht von Hagen (ereridder)
Kurt Freiherr von Hammerstein-Equord (voormalige opperbevelhebber Reichswehr, ereridder)
Ulrich von Hassell (rechtsridder)
Ewald von Kleist-Schmenzin (rechtsridder)
Fritz von der Lancken (ereridder)
Wilhelm Graf zu Lynar (rechtsridder)
Friedrich von Rabenau (rechtsridder)
Adolf Friedrich Graf von Schack (rechtsridder)
Friedrich-Werner Graf von der Schulenburg (rechtsridder),
Ulrich Wilhelm Graf Schwerin von Schwanenfeld (rechtsridder)
Erwin von Witzleben (rechtsridder)
Hans von Sponeck (ereridder)
Leden die zeer actief betrokken waren bij "Operatie Walküre" waren onder anderen:
August von Trott zu Solz
Otto von Stülpnagel
Helmuth von Pannwitz
Organisatie en huidige betekenis
De Balley Brandenburg is de kern van de Duitse Johannieterorde, van haar gaan de impulsen uit en alle genootschappen en commanderijen worden door haar aangestuurd. In de balije zijn het kapittel, de grootmeester (Herrenmeister) en de regering van de orde verzameld. De orde telt tegenwoordig ongeveer 3300 ridders en 1,3 miljoen actieve en contribuerende leden. De orde heeft 18 Duitse en 5 buitenlandse commanderijen (afdelingen). De leden onderhouden vele ehren Vereine ("e.V") die verpleeg- en ziekenhuizen onderhouden, en een, grotendeels vrijwillige, ambulancedienst. De orde werkt niet alleen nauw samen met de Maltezer Orde, maar ook met haar Zweedse en Nederlandse zusterorganisaties.
De Johannieters namen vanaf 1948 ook niet-adellijke leden aan. In april 1991 waren er 200 leden uit voormalige adellijke families (herkenbaar aan hun naam) en 1000 leden uit families die niet tot de Duitse adel hebben behoord. Veel van deze leden stammen uit families die verwant zijn met de voormalige adellijke geslachten.
Rangen binnen de orde
Ereleden (Ehrenmitglieder)
Regerende commandeurs (Regierende Kommendatoren)
Erecommandeurs (Ehrenkommendatoren)
Rechtsridders (Rechtsritter)
Ereridders (Ehrenritter)
Buitenlandse commanderijen
Johanniter Ridderskapet i Finland (Johanniter Ritterschaft in Finnland) (Finland)
Association des Chevaliers de St. Jean, Langue de France (Ritter des Hlg. Johannes französischer Zunge) (Frankrijk)
Kommende der Johanniterritter in der Schweiz (Zwitserland)
Johannitarend Magyar Tagozata (Hongarije)
De Nederlandse commanderij, de Johanniter Orde in Nederland werd in 1909 als deel van de Pruisische balije opgericht maar verklaarde zich na de Tweede Wereldoorlog zelfstandig.
In de Alliantie van Niederweisel werden formele relaties met de bovenstaande Orden van Sint-Jan en de Orde van Sint-Jan (Verenigd Koninkrijk) aangeknoopt. De orden werken samen en binden ook gezamenlijk de juridische strijd aan met de talloze pseudo-orden. In de Verenigde Staten werd deze strijd verloren.
Grootmeesters
Veit von Thümen (1527–1544)
Joachim von Arnim (1544–1545)
Thomas von Runge (1545–1564)
Franz Neumann (1564–1569)
Martin von Hohenstein (1569–1609)
Frederik van Brandenburg (1610)
Ernst van Brandenburg (1611–1613)
George Albrecht van Brandenburg (1614–1615)
Johan George van Brandenburg (1616–1624)
Joachim Sigismund van Brandenburg (1624–1625)
Adam von Schwarzenberg (1625–1641)
Johan Maurits van Nassau-Siegen (1652–1679)
George Frederik van Waldeck-Pyrmont (1689–1692)
Karel Filips van Brandenburg (1693–1695)
Albrecht Frederik van Brandenburg-Schwedt (1696–1731)
Karel Frederik Albrecht van Brandenburg-Schwedt (1731–1762)
Ferdinand van Pruisen (1762–1811)
Orde opgeheven (1811-1852)
Karel van Pruisen (1853–1883)
Albert van Pruisen (1883–1906)
Eitel Frederik van Pruisen (1907–1926)
Oscar van Pruisen (1927–1958)
Willem Karel van Pruisen (1958–1999)
Oskar van Pruisen (sinds 1999)
Externe link
Website van de Johannieter Orde in Duitsland
Internationale ridderorde
Ridderorde in Nederland
Johannieter
Johannieter
|
3414040
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eucosma%20psychrodora
|
Eucosma psychrodora
|
Eucosma psychrodora is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1936 door Meyrick.
psychrodora
|
1303440
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enigma%20%282001%29
|
Enigma (2001)
|
Enigma is een Amerikaanse speelfilm uit 2001 onder regie van Michael Apted met in de hoofdrollen Kate Winslet en Dougray Scott
Het scenario van de film is gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1995 van Robert Harris. Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in maart 1943 in Bletchley Park (Verenigd Koninkrijk) en maakt gebruik van een aantal waargebeurde feiten, zoals het Bloedbad van Katyn en het kraken van de Enigma-machines van het Duitse leger.
Enigma was een bescheiden succes in de bioscopen en bracht $ 4.298.329 op in de Verenigde Staten en £ 4.647.791 in het Verenigd Koninkrijk.
Verhaal
Verenigd Koninkrijk, maart 1943, de Tweede Wereldoorlog is op het hoogtepunt. Hoewel het Duitse leger in Rusland terrein verliest, kan Hitler de oorlog nog altijd winnen. Zijn U-boten bedreigen de konvooien die voedsel, soldaten en wapens naar Verenigd Koninkrijk brengen. Als de Kriegsmarine er in slaagt het Verenigd Koninkrijk te isoleren door de Britse en Amerikaanse koopvaardijvloot uit te schakelen. zal het land de oorlog verliezen.
In Bletchley Park zijn coderingsexperts koortsachtig bezig met het breken van de codes die de Duitse marine en leger gebruikt voor hun Enigma coderingsmachine. De Duitse coderingsmachines werken met rotors die boodschappen kunnen omzetten in een ontelbaar aantal codes. De Duitsers beschouwen Enigma als onbreekbaar, maar de Britten hebben al verscheidene codes kunnen breken. De Duitsers zijn na enige opvallende Britse successen op U-boten echter wantrouwig geworden en zijn overgegaan op radiostilte. Hierdoor krijgen de codebrekers niet voldoende materiaal binnen om de nieuwe codes te kraken. Die codes worden door de Britten "Shark" (haai) genoemd.
Cryptoanalist Tom Jericho keert terug uit Cambridge om te helpen met het kraken van de code. Zes maanden daarvoor had hij Bletchley Park verlaten na een zenuwinzinking, nadat hij overwerkt was geraakt en ook zijn liefdesaffaire met Claire Romilly mislukte. Jericho zoekt Claire onmiddellijk op. Ze is ook betrokken bij Bletchley Park en woont in de buurt. Als Jericho bij haar langs gaat, blijkt ze een aantal dagen eerder te zijn verdwenen. Haar kamergenote, Hester Wallace, helpt Tom Jericho met zijn zoektocht naar Claire. Al snel blijkt dat Claire diverse, nog niet ontcijferde, boodschappen achterover heeft gedrukt. Niet lang daarna wordt de zoektocht ook opgemerkt door Wigram, die blijkt te werken voor de contraspionage MI-5. Terwijl Wigram een kat-en-muisspelletje speelt met Jericho, ontdekt de laatste de sleutel tot het breken van Shark.
Als Jericho wat meer bewegingsvrijheid krijgt na zijn succes, gaat hij met Hester verder op zoek. Ze komen erachter dat de overheid geheime informatie over een massaslachting van Poolse officieren bij Katyn in de doofpot heeft gestopt. Het blijkt dat niet de Duitsers, maar de Russen verantwoordelijk waren voor de massamoord aan het begin van de oorlog. De Britten zijn bang dat de Amerikanen uit de oorlog zullen stappen, als ze horen van deze monsterlijke daad van hun bondgenoot Rusland. Het blijkt dat de Poolse cryptoanalist Jozef 'Puck' Pukowski, een collega van Jericho, woedend is over de massaslachting. Zijn eigen broer is bij Katyn doodgeschoten door de Russen en hij wil wraak. Jericho en Hester komen erachter dat Puck aan de Duitsers wil vertellen dat hun Enigmacodes zijn gebroken, maar Jericho komt te laat aan in Schotland aan om hem te achterhalen. Hij is gevlucht met een U-boot, maar Wigram, die Puck ook achterna heeft gezeten, laat te luchtmacht de U-boot bombarderen. Samen met Puck zinkt de vernielde U-boot naar de bodem van de zee.
Rolverdeling
|-
||| Tom Jericho
|-
||| Hester Wallace
|-
||| Claire Romilly
|-
||| Mr. Wigram
|-
||| Jozef 'Puck' Pukowski
|-
||| Logie
|-
||| Leveret
|-
||| Cave
|-
||| Admiraal Trowbridge
|-
||| Villiers
|-
||| Heaviside
|}
Voorgeschiedenis
Bletchley Park
De Britse Government Code and Cipher School in Bletchley Park was tijdens de Tweede Wereldoorlog een van de belangrijkste centra voor het ontcijferen van versleutelde berichten. Hier werden de codes van de Duitse Wehrmacht gebroken. Omdat de geallieerden nu in staat waren om alle uitgewisselde berichten tussen de Wehrmachtonderdelen te lezen, kon men de Duitsers vaak een stap voor zijn. De Duitsers gebruikten voor hun codering de zogenaamde Enigma. De Enigma is zowel een naam als een soortnaam van elektromechanische codeermachines van het type rotormachines. Hiermee kunnen berichten gecodeerd worden in andere lettercombinaties dan het origineel, die vervolgens weer terugvertaald kunnen worden. 'Enigma' is Grieks voor 'raadsel'. Het Enigmatoestel werd in de jaren twintig op de markt gebracht door Chiffriermaschinen AG en gebruikt door verscheidene Europese bedrijven, diplomatieke diensten en legers, maar werd vooral bekend als codeermachine van de Wehrmacht vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland. Het principe was bedacht door de Nederlander Hugo Alexander Koch
Shark
De informatie, verkregen door ontcijfering van de geheime Duitse berichten, kreeg de codenaam "Ultra" en speelde een belangrijke rol bij diverse grote veldslagen van de Tweede Wereldoorlog. Met name tijdens de aanvallen van Duitse U-boten op geallieerde konvooien in de Atlantische Oceaan in 1943 was Ultra van levensbelang. Lange tijd domineerde de Kriegsmarine met zijn onderzeeboten de Oceaan en bedreigde de bevoorrading van het Verenigd Koninkrijk vanuit de Verenigde Staten. Aanvankelijk zaten de U-boten op hetzelfde communicatienetwerk als de oppervlakteschepen, maar de Duitsers kregen argwaan toen de geallieerden soms succesvol optraden tegen de duikboten. In februari 1942 kwam een nieuwe Enigma in de U-boten, de M-4 met nieuwe codesleutels. Deze nieuwe code, die de Britten 'Shark' (haai) noemden, was gebaseerd op vier Enigmarotoren en was praktisch onbreekbaar. Het kostte de codebrekers op Bletchley Park tien maanden om 'Shark' te breken. Van cruciaal belang was het enteren van de U-559 van Kapitänleutnant Hans Heidtmann door de Britse HMS Petard. Drie bemanningsleden van de Petard zwommen naar de zinkende U-boot om de codeboeken te bemachtigen
U-571
In 2000 maakte regisseur Jonathan Mostow de film U-571, waarin een Amerikaanse onderzeeboot een Duitse U-boot onderschept en de Enigmamachine meeneemt. Het verhaal is overduidelijk gebaseerd op de waar gebeurde verovering van de Enigmacodeboeken door HMS Petard, maar het verhaal van de Amerikaanse bijdrage is volkomen fictief. De enige onderzeeboot met Enigma die de Amerikaanse marine onderschepte was de U-505 in juni 1944, een jaar na de oorlog op de Atlantische Oceaan. In het Verenigd Koninkrijk ontstond bij veteranen uit de Tweede Wereldoorlog, en ook bij veel Britse toeschouwers die de oorlog niet hadden meegemaakt, ongenoegen over de verdraaiing van de feiten. Het was alsof de Amerikanen zoveel jaar na de oorlog plotseling de eer kregen voor het breken van de Enigmacode. Het moest toch mogelijk zijn om de waarheid in beeld te brengen?
Jagged Films
Een van de grote bewonderaars van de codebrekers van Bletchley Park is Mick Jagger, de voorman van de Britse rockgroep The Rolling Stones. Jagger bezat zelfs een originele Enigma uit de oorlog. In 1995 had Jagger, samen met Victoria Pearman, het filmproductiebedrijf Jagged Films opgericht. De rockzanger had in diverse films opgetreden en was niet altijd blij geweest met het resultaat. Hij wilde nu graag aan zijn eigen filmprojecten beginnen, waarbij hij het zelf voor het zeggen had. Een van de eerste projecten van Jagged Films was een film over de Enigma coderingsmachine. Het was financieel onmogelijk om een vergelijkbare film als U-571 te maken. Men koos daarom voor een minder spectaculaire aanpak, waarbij de kant van de codebrekers in beeld werd gebracht, met Enigma van Robert Harris als uitgangspunt
Robert Harris
De voormalige tv-journalist Robert Harris schreef in de jaren tachtig een aantal non-fictieboeken over onder andere de Falklandoorlog, de fraude rond de zogenaamde dagboeken van Adolf Hitler en over chemische oorlogsvoering. In 1992 ging hij over op fictie en schreef de roman Fatherland over een alternatieve toekomst waarin Hitler de oorlog heeft gewonnen. Ironisch genoeg had Hitler de oorlog gewonnen op de Atlantische Oceaan, nadat zijn U-boten het Verenigd Koninkrijk hadden gebroken. In zijn tweede boek, Enigma (1995), was de U-bootstrijd op de Atlantische Oceaan weer het uitgangspunt, deze keer gekoppeld aan de race tegen de klok die de Britse codebrekers voeren om de Shark code van de Duitsers te breken.
Er was kritiek op het boek. Zo herkenden oud-medewerkers van Bletchley Park weinig van de sfeer, die er in werkelijkheid hing. Een ander belangrijk kritiekpunt was het feit dat een uitgerekend een Pool de verrader is. Er was wel een verrader in Bletchley Park, maar dat was een Brit die voor de Russen werkte. Enigma werd echter verfilmd, inclusief Poolse verrader, waarbij Enigma eigenlijk de geschiedenis net zo verdraaide als de Amerikanen met U-571
Productie
Locaties
De film werd opgenomen in Engeland, Schotland en Nederland. Aangezien de producenten van de film vonden dat het echte Bletchley Park weinig leek op hun eigen beeld van de coderingsschool, namen ze Chicheley Hall als vervangende locatie. De studio-opnamen werden gemaakt in de Elstree Film Studio's. Verder werd er gefilmd in of bij de Great Central Railway Loughborough en Tigh Beg Croft, Oban, Adelphi Building, John Adam Street, Strand, London, Amsterdam, Nederland, Argyll and Bute, Schotland, Devon, Engeland, Luton Hoo Estate, Luton, Bedfordshire, Tigh Beg Croft, Schotland, en Loch Feochan.
Bijzonderheden
Producent Mick Jagger leende zijn eigen Enigma codeermachine uit aan de productie. Jagger heeft een cameo in de film als officier van de RAF tijdens een bal. Actrice Kate Winslet was zwanger tijdens de opnamen. De producenten zorgden ervoor dat alle opnames waarin haar zwangerschap nog niet opvalt het eerst werden gemaakt. Aan het einde van de film is het personage dat Winslet speelt ook zwanger en die opnamen werden het laatst gemaakt.
Historie en fictie
De verrader
Hoewel Enigma de geschiedenis minder verdraait dan U-571, is ook deze film niet zonder fouten. Net als het boek veronachtzaamt Enigma de bijdrage van de Poolse codebrekers, die al voor 1939 erin slaagden de Enigmacodes van de Wehrmacht te breken. Daarom is het voor de Polen helemaal zuur dat in de film juist een Pool de verrader van Bletchley Park is, maar vanuit het oogpunt van de plot is de keuze voor een Pool als verrader weer te verdedigen. De Poolse codebreker ontdekt via ontcijferde Enigmaberichten dat zijn broer bij de slachtoffers van Katyn is. Het blijft echter fictie. In werkelijkheid was de enige verrader van Bletchley Park een Brit, John Cairncross, het vijfde lid van de Cambridge Five. Tijdens zijn werk op Bletchley Park leverde Cairns informatie uit Enigmaberichten aan de Sovjet-Unie.
Alan Turing
Het personage van Tom Jericho is gebaseerd op Alan Turing (1912-1954), een briljante wiskundige en bedacht een concept dat als voorloper van de moderne computers wordt gezien de turingmachine. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Turing op Bletchley Park aan de ontcijfering van de Enigmacodes. Hij was hoofd van Hut 8, belast met het breken van de Duitse Enigmacodes voor de marine. Hiervoor ontwikkelde hij een machine, de bombe, waarmee hij de instellingen van de Enigma-codeermachines kon vinden. Anders dan Jericho was Turing homoseksueel en excentriek. Zo droeg hij tijdens zijn fietstochten een gasmasker tegen hooikoorts, en ketende hij zijn koffiemok aan de radiatoren van de verwarming als hij zijn kantoor verliet. Hoewel Jericho wel refereert aan turingmachines en theorieën van Turing, lijkt hij niet echt op de wiskundige. Turing werd in 1952 gearresteerd op verdenking van homoseksuele handelingen (destijds strafbaar in het Verenigd Koninkrijk) en veroordeeld. In 1954 werd hij dood gevonden, overleden aan de gevolgen van vergiftiging met blauwzuur.
Historische fouten
De film wordt gekenmerkt door een aantal historische fouten:
De film speelt eind april 1943, maar de grote slag op de Atlantische Oceaan tussen de U-boten en de konvooien, die centraal staat in het verhaal, vond plaats tussen 7 en 11 maart 1943.
Sommige Enigmamachines zijn uitgerust met zeer moderne gloeilampen.
In het begin van de film is bij de scène op het station een opname te zien van de rails. Heel ongewoon zijn daaronder de betonnen bielzen, die pas begin 1980 werden geïntroduceerd.
In een long shot van de Houses of Parliament in Londen zijn de zwarte schoorstenen van Portcullis House te zien. Dit gebouw stamt uit eind jaren negentig.
In het begin van de film wordt het woord 'presently' gebruikt in de betekenis van 'tegenwoordig' of 'nu'. In 1943 en daarvoor betekende 'presently' 'spoedig'.
In de film zijn grote velden met koolzaad te zien, maar in Engeland werd koolzaad pas eind jaren zeventig in grote hoeveelheden verbouwd.
In de laatste scène, die speelt in het Londen van 1946, zien we hoofdpersonage Hester van het trottoir stappen, waarbij dubbele gele lijnen te zien (niet-parkeren). In 1946 werden deze lijnen nog niet in gebruik. In diezelfde scène zijn ook moderne dubbeldekkerbussen te zien op Trafalgar Square.
De spoorwegwagons in de film zijn de MK1-wagons van British Railways. De MK-1 werd echter was in 1951 voor het eerst in gebruik genomen.
Bij de achtervolgingsscène in de film zijn telefoonpalen te zien met moderne geïsoleerde kabels. In 1943 waren dat koperen draden.
Aan het begin van de film is een bestelauto te zien van UPS, maar dan de moderne variant en niet die van 1943.
Het personage Admiraal Trowbridge salueert in de film met zijn palm in de richting van de persoon die hij groet. Dat is de normale saluut van het leger. Bij de Britse marine salueert men met de palm naar beneden gericht.
Als de onderzeeboot op het eind van de film explodeert, zwemt Jericho voor zijn leven en wordt gered. In werkelijkheid zou hij aan stukken zijn geblazen, doordat water een explosie veel beter geleidt dan land.
In de film duiken de U-boten met het zogenaamde "klaxon" alarm, dit was echter onbekend bij de U-boten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het programma van het Brahmsconcert dat door Wigram wordt gevonden in de jas van Jericho is gedateerd op vrijdag 25 april 1943. In 1943 viel 25 april op een zondag.
Muziek
De volgende liedjes en klassieke composities zijn in de film te horen:
"5 Variants of 'Dives and Lazarus'" (Ralph Vaughan Williams) uitgevoerd door The Academy of St. Martin in the Fields o.l.v. Neville Marriner
"Put Your Arms Around Me Honey" (Albert von Tilzer/Junie McCree) uitgevoerd door het Phil Green Orchestra
"Black Bottom" (Ray Henderson/ Lew Brown en Bud Desylva Harms) uitgevoerd door Howard Lannin & His Orchestra
"One O'Clock Jump" (Count Basie) uitgevoerd door Benny Goodman and His Orchestra
"Chorale Prelude nr 18, BWV 668, Wenn wir in höchsten Nöten Sein" (Johann Sebastian Bach) uitgevoerd door Peter Hurford (orgel)
"You'll Never Know" (Harry Warren/Mack Gordon) uitgevoerd door Anne Shelton
"Andante van het Vierde Brandenburgse Concert, 4, BWV 1049" (Johann Sebastian Bach) uitgevoerd door Aurèle Nicolet (fluit) en Peter Reidemeisser (fluit) en het Stuttgarter Kammerorchester o.l.v. Karl Münchinger
"Tiggerty Boo" (Hal Halifax)
"Adeste Fidelis (O Come All Ye Faithful)" (componist onbekend)
Bronnen
Robert Harris, "Enigma", 1995
F.H. Hinsley, "Codebreakers, the inside story of Bletchley Park", 1994
Andrew Hodges en Douglas Hofstadter, "Alan Turing, the enigma", 2000
Robert Murphy, "The British Cinema Book", 2009
Marc Spitz, "Jagger: Rebel, Rockstar, Rambler, Rogue", 2011
Film uit 2001
Film van Michael Apted
Film over de Tweede Wereldoorlog
Spionagefilm
|
2559923
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Attagenus%20signatus
|
Attagenus signatus
|
Attagenus signatus is een keversoort uit de familie spektorren (Dermestidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1837 gepubliceerd door Pierre François Marie Auguste Dejean.
Spektorren
|
3786115
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thulium-170
|
Thulium-170
|
Thulium-170 of 170Tm is een onstabiele radioactieve isotoop van thulium, een lanthanide. De isotoop komt van nature niet op Aarde voor.
Radioactief verval
Thulium-170 vervalt voor het grootste gedeelte door β−-verval naar de stabiele isotoop ytterbium-170:
De vervalenergie hiervan bedraagt 968,344 keV.
Een zeer klein gedeelte (0,131%) vervalt via elektronenvangst naar de stabiele isotoop erbium-170:
De vervalenergie hiervan bedraagt 313,99 keV.
Thulium-170 bezit een halveringstijd van 128,59 dagen.
Radioactieve isotoop
Isotoop van thulium
|
3485522
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ecrizotes%20caudata
|
Ecrizotes caudata
|
Ecrizotes caudata is een vliesvleugelig insect uit de familie Pteromalidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Thomson.
Pteromalidae
|
2677553
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thyreomelecta%20propinqua
|
Thyreomelecta propinqua
|
Thyreomelecta propinqua is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1968 door Lieftinck.
Bijen en hommels
|
2661965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nematonereis%20grubei
|
Nematonereis grubei
|
Nematonereis grubei is een borstelworm uit de familie Eunicidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Nematonereis grubei werd in 1866 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Quatrefages.
Eunicidae
|
5404295
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nataxa
|
Nataxa
|
Nataxa is een geslacht van vlinders van de familie Anthelidae, uit de onderfamilie Anthelinae.
Soorten
N. amblopis (Turner, 1944)
N. flavescens Walker, 1855
N. rubida Walker, 1865
Anthelidae
|
452125
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Camblain-Ch%C3%A2telain
|
Camblain-Châtelain
|
Camblain-Châtelain is een gemeente in het Franse departement Pas-de-Calais (regio Hauts-de-France) en telt 1581 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Béthune.
Geografie
De oppervlakte van Camblain-Châtelain bedraagt 10,1 km², de bevolkingsdichtheid is 156,5 inwoners per km².
Verkeer en vervoer
In de gemeente ligt spoorwegstation Pernes-Camblain.
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
|
4031472
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pip%20Harris
|
Pip Harris
|
Peter Valentine "Pip" Harris (6 augustus 1927 - Bridgnorth, februari 2013) was een Brits motorcoureur in de zijspanklasse.
In navolging van zijn vader Harry en zijn broer John kreeg Pip Harris al snel interesse in motorfietsen. Hij reed zijn eerste seizoen grasbaanraces in 1946 met een zelfbouw motorfiets die bedoeld was voor zandbaanraces en waarvan hij het motorblok opblies.
In 1948 stapte hij over op wegraces met een 596 cc Norton die hij kocht van Jack Surtees, de vader van John Surtees. Hij kocht daarna nog twee 1.000 cc Vincents, maar ging daarna toch terug naar een Norton-Watsonian zijspancombinatie.
In 1955 kocht hij een Matchless en in 1958 stapte hij over op BMW-langeslagmotoren. Omdat hij geen fabrieksrijder was moest hij de motor zelf betalen en dat deed hij samen met Jackie Beeton.
Pip Harris had twee “vaste” bakkenisten: Neil Smith en later Ray Campbell, die hem jarenlang zou blijven vergezellen.
Zijn grootste teleurstelling was dat hij nooit de Sidecar TT op het eiland Man won. Hij werd wel enkele malen tweede en derde. Toch zei hij na zijn actieve jaren dat hij van elke minuut van het racen genoten had. Zijn lievelingsrace was de TT van Assen, waar hij in het seizoen 1960 zijn enige overwinning in het wereldkampioenschap wegrace haalde, samen met Ray Campbell. Ze werden in dat jaar ook derde in het wereldkampioenschap achter Helmut Fath/Fritz Wohlgemut en Fritz Scheidegger/Horst Burkhardt.
Zijn favoriete Britse circuit was Oulton Park, waar hij in 1973 zijn laatste race reed.
Pip Harris werd drie keer Brits ACU-kampioen. Hij was ook de eerste winnaar van de £500 zijspanrace, wat in die tijd voor een privérijder veel geld was.
Carrière
In 1949 kwam Pip Harris voor het eerst voor in de statistieken van het wereldkampioenschap. De Sidecar TT bestond toen nog niet (die werd pas vanaf 1954 georganiseerd), maar toch haalde hij met bakkenist Neil Smith de tiende plaats in het wereldkampioenschap.
In 1951 scoorden Harris en Smith twee podiumplaatsen: in de GP van België op Spa-Francorchamps en de GP des Nations op Monza werden ze derde en in het wereldkampioenschap werden ze vierde. Ze reden toen nog steeds met de Norton-Watsonian combinatie.
In 1953 werd hij samen met Ray Campbell tweede in de Ulster Grand Prix en ze werden vijfde in het wereldkampioenschap.
In 1954 reed hij samen met Ray Cambell zijn eerste Sidecar TT op Man, maar ze vielen uit.
In 1955 kocht Pip Harris een Matchless G50 blok om in zijn zijspancombinatie te bouwen. Met Ray Campbell werd hij nu derde in de Sidecar TT en in het wereldkampioenschap werden ze zevende. In dat jaar waren de BMW-fabrieksrijders met hun RS 54-motoren al bijna niet meer te verslaan.
In 1956 draaiden Pip en Ray eigenlijk een heel goed seizoen. Ondanks de overmacht van de BMW’s werden ze met een Norton Manx tweede in de Sidecar TT, de GP van België, de Ulster Grand Prix en de GP des Nations en werden ze derde in het kampioenschap als beste Norton-combinatie.
In 1957 reden ze waarschijnlijk maar weinig races. In elk geval vielen ze in de Sidecar TT uit, maar ze scoorden toch ergens drie punten, waarmee ze slechts tiende in het wereldkampioenschap werden.
In 1958 vielen ze uit in de Sidecar TT en in 1959, hun eerste jaar met een BMW, ook. Toen werden ze echter wel tweede in de TT van Assen en in het wereldkampioenschap eindigden ze op de zevende plaats.
In 1960 hadden ze een bijzonder goed seizoen, hoewel Helmut Fath en Alfred Wohlgemut in dat jaar bijna onverslaanbaar waren. Bijna, want in Assen werden ze tweede achter Harris/Campbell. Die werden ook tweede in de Sidecar TT en eindigden in het wereldkampioenschap op de derde plaats achter Fath/Wohlgemut en Scheidegger/Burkhardt.
In 1961 werden Harris en Campbell twee keer derde: in de Sidecar TT en in de Grand Prix van België. Ze eindigden daardoor slechts als achtste in het wereldkampioenschap.
In 1964 werden ze met vier punten negende in het wereldkampioenschap. In 1965 reed Pip Harris met een andere bakkenist, John Thornton, in de Sidecar TT, waar ze de finish niet haalden. Samen met Ray Campbell werd hij in België derde waardoor ze twaalfde in het wereldkampioenschap werden.
In 1967 was John Thornton zijn vaste bakkenist. Ze werden vierde in de Sidecar TT en derde in de TT van Assen. In het wereldkampioenschap werden ze zevende. Het was de laatste deelname van Pip Harris aan de Sidecar TT.
Pas in 1970 verscheen Pip Harris weer op de internationale circuits, dit keer met Ray Lindsay. Hij was een ervaren bakkenist, die al had samengewerkt met Harold Scholes, die in 1962 verongelukte op Brands Hatch, met Norman Huntingford (in 1966 verongelukt in Assen) en met Colin Seeley. Harris en Lindsay scoorden samen tien punten doordat ze in België derde werden en eindigden als twaalfde in het wereldkampioenschap.
Wereldkampioenschap wegrace resultaten
(Races in vet zijn polepositions; races in cursief geven de snelste ronde aan, punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)
Harris, Pip
|
5582062
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trapeliaceae
|
Trapeliaceae
|
Trapeliaceae is een botanische naam voor een familie van korstmossen behorend tot onderklasse Ostropomycetidae. De orde is niet eenduidig vastgelegd (incertae sedis).
Geslachten
De familie bestaat uit tien geslachten (tussen haakjes het aantal soorten):
Amylora (1)
Aspiciliopsis (1)
Coppinsia (1)
Lignoscripta (1)
Orceolina (1)
Placopsis (30)
Placynthiella (9)
Rimularia (26)
Trapelia (27)
Trapeliopsis (19)
Schimmelfamilie
|
2692475
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lipotriches%20satelles
|
Lipotriches satelles
|
Lipotriches satelles is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Cockerell.
satelles
|
5056945
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Away%20from%20the%20Sun%20%28single%29
|
Away from the Sun (single)
|
Away from the Sun is een nummer van de Amerikaanse rockband 3 Doors Down uit 2004. Het is de vierde en laatste single van hun gelijknamige tweede studioalbum.
"Away from the Sun" was lang niet zo succesvol als voorganger Here Without You. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 haalde het de 62e positie. In de Nederlandse Top 40 haalde het nummer een bescheiden 35e positie.
Single uit 2004
Nummer van 3 Doors Down
|
3726934
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rachispoda%20limosa
|
Rachispoda limosa
|
Rachispoda limosa is een vliegensoort uit de familie van de mestvliegen (Sphaeroceridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1820 door Fallen.
Mestvliegen
|
3341174
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mecyclothorax%20urpuripennis
|
Mecyclothorax urpuripennis
|
Mecyclothorax urpuripennis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2008 door Liebherr.
urpuripennis
|
522646
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gourock
|
Gourock
|
Gourock (Schots-Gaelisch: Guireag) is een burgh in Schotland, council Inverclyde. Het was vroeger een resort van Firth of Clyde maar is tegenwoordig een populaire woonplaats.
Plaats in Inverclyde
|
3521544
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Acanthorhinischia%20coronata
|
Acanthorhinischia coronata
|
Acanthorhinischia coronata is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Beier.
Sabelsprinkhanen
|
3567188
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diyllus
|
Diyllus
|
Diyllus is een geslacht van rechtvleugeligen uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1875 door Stål.
Soorten
Het geslacht Diyllus omvat de volgende soorten:
Diyllus discophorus Stål, 1875
Diyllus fasciatus Brunner von Wattenwyl, 1895
Diyllus maximus Beier, 1960
Sabelsprinkhanen
|
5617961
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag%20bij%20Mediolanum
|
Slag bij Mediolanum
|
De Slag bij Mediolanum vond plaats in 259 ter hoogte van Mediolanum (Milaan). Keizer Gallienus hield een invasie van Germaanse stammen op weg naar Rome tegen.
Achtergrond
Tussen 250 en 255 viel de Sassanidische sjah Sjapoer I het Romeinse Rijk binnen en bereikte de Middellandse Zee. De nieuwe keizer Valerianus I (253-260) stelde zijn zoon Gallienus aan als medekeizer en gaf hem de opdracht het West-Romeinse Rijk te verdedigen, terwijl hijzelf het voornemen nam om de Sassaniden terug te dringen. Door het weghalen van belangrijke troepen, zagen de Germanen de kans schoon om de Opper-Germaans-Raetische limes te doorbreken. Ze vielen het Romeinse Rijk op verschillende plaatsen binnen. Een deel van hen begaf zich richting de hoofdstad Rome (rode lijn).
Slag
Ter hoogte van Mediolanum kon Gallienus ze tegenhouden en terugdrijven tot Augusta Vindelicorum (Augsburg, A op de kaart).
Gevolgen
De invallen betekende het begin van de val van de Limes Germanicus en het verlies van de agri decumates. Er kwamen legerhervormingen, het plan om Rome van een stadswal te voorzien en er kwam op termijn een nieuwe noordgrens, de Donau-Iller-Rijn-Limes.
Med
Med
Med
med
Geschiedenis van Milaan
250-259
Romeinen in Italië
|
3668843
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kabunderan
|
Kabunderan
|
Kabunderan is een bestuurslaag in het regentschap Purbalingga van de provincie Midden-Java, Indonesië. Kabunderan telt 1074 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
5111945
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sunrise%20%28band%29
|
Sunrise (band)
|
Sunrise was een Duitse popband.
Bezetting
Hanno Harders (geb. 17 maart 1954 in Lüneburg)
Holger Kopp
Jörg Fries
Michael Reinecke (geb. 20 augustus 1950 in Lübeck)
Geschiedenis
In 1978 behaalde de band met de titelsong van hun debuutalbum Call on Me een succes in de Duitse singlehitlijst. De song werd geschreven door de beide bandleden Kopp en Harders, die medio jaren 1980 samen als Beagle Music Ltd. een verdere hit hadden. Michael Reinecke produceerde de song en maakte later ook naam als muziekproducent.
In hetzelfde jaar ontstond van de song een duitstalige versie met de titel Wir zieh'n heut' Abend auf's Dach, waarmee Jürgen Drews ook in de hitlijst kwam. Deze versie werd wederom geparodeerd door Fips Asmussen, die deze titel uitbracht als Ich krieg' heut' Nacht eins auf's Dach.
Tijdens de jaren 2000 werd de song nog eens herontdekt en uitgebracht in de Duitse taal door de formatie Two 4 Good, samen met Drews. Bovendien bestaat er een opname van de oorspronkelijke versie door ATC uit 2000. Nadat het kwartet met het tweede album Paradise geen verder succes meer boekte, werd de band ontbonden.
Discografie
Singles
1977: Dirty Mind
1977: Call on Me
1977: Lady
1978: Liverpool
1978: Good, Good, Good
1979: Stand by Me
1979: Don't Let Me Stand on the Outside
1980: Sphinx
1980: Paradise
Albums
1978: Call on Me
1980: Paradise
Duitse band
|
3378129
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Faunis%20phaon
|
Faunis phaon
|
Faunis phaon is een vlinder uit de familie Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1843 door Wilhelm Ferdinand Erichson.
Satyrinae
|
3387557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leona%20leonora
|
Leona leonora
|
Leona leonora is een vlinder uit de familie van de dikkopjes (Hesperiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1879 door Plötz.
Dikkopjes
|
706682
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gj%C3%B3gv
|
Gjógv
|
Gjógv ([ʤɛgv], letterlijk: rotskloof) is een dorp dat zich bevindt op de noordoostelijke punt van het eiland Eysturoy in Faeröer, 63 km rijden ten noorden van de hoofdstad Tórshavn. Het ontleent zijn naam aan een 200 meter lange met zeewater gevulde rotskloof die vanaf het dorp naar zee leidt. Er wonen ongeveer 53 mensen. Het behoort tot de gemeente Sunda (sinds 1 januari 2005 - voorheen Gjáar Kommuna).
Geschiedenis
Gjógv werd in 1584 voor het eerst vermeld, maar bestaat waarschijnlijk al veel langer. De bevolking heeft lange tijd geleefd van de visvangst en van de verkoop van de gedroogde en gezouten vis (klippfiskur in het Faeröers). Ooit telde Gjógv wel dertien visserschepen. Het inwonertal heeft in de afgelopen 60 jaar een sterke daling laten zien. In 1950 stond de teller nog op 210. In 1982 werd er hier een fabriek voor de vervaardiging van betonnen prefab-elementen opgericht. Er zijn zes mensen werkzaam en het is de enige dergelijke fabriek op de Faeröereilanden. Verder houdt men zich in het dorp bezig met het kweken van consumptievis en het onderbrengen van toeristen in jeugdherberg Gjáagarður met bijbehorende camping. Gjógv komt prominent voor in de debuutroman "Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?" (2006) van de Noorse schrijver Johan Harstad.
Bezienswaardigheden
Op het gebied van de architectuur is er in het dorp ook het een en ander te vinden, zoals de dorpskerk uit 1929. Dit was de eerste kerk die op deze plek werd ingewijd en tevens de eerste kerk op de Faeröereilanden waar diensten in het Faeröers werden opgedragen. De dorpsschool stamt uit 1884. Het is gebouwd van zwerfkeien en werd ooit bezocht door maar liefst 50 leerlingen. Nu zijn dat er nog maar drie. De oude danszaal van het dorp werd in 1986 gerenoveerd en uitgebouwd en is nu in gebruik als dorpshuis. Alle huizen in het dorp zijn volgens de kleurrijke Faeröerse stijl opgeschilderd. De kleuren wit, rood en groen overheersen hierbij. Ook zijn vele huizen voorzien van een grasdak. Er staan nog circa 50 huizen in het dorp. De snel verlopende ontvolking is er debet aan dat ongeveer de helft ervan nu leeg staat.
Gjógv beschikt over een van de beste natuurlijke havens van de Faeröereianden. De schepen dienen echter omhoog getakeld te worden langs een helling om echt veilig te zijn voor de ruwe zee. De haven onder in de rotskloof is een trekpleister voor toeristen én voor spelevarende Faeröers door het indrukwekkende landschap dat het omringt.
De Deense kroonprins Frederik en diens vrouw prinses Mary brachten op 22 juni 2005 een bezoek aan Gjógv. Twee ouderen uit het dorp, Rita en Christian, kwamen met het originele idee om een bank te plaatsen met uitzicht op de kloof en hierachter liggende zee. Het bankje werd 'Marys bank' gedoopt (hetgeen ook op een koperen plaquette op de bank staat) en de kroonprinses mocht tijdens haar bezoek als eerste op de bank plaatsnemen. Tijdens het bezoek werden ze ook toegezongen door de Faeröerse operazanger Rúni Brattaberg.
Omgeving
Ten westen en noorden van het dorp lopen er wandelpaden het omringende bergland in. De hoogste bergen zijn Slættaratindur (882 meter) en Gráfelli (857 meter), deze liggen tussen Gjógv en het plaatsje Eiði. Ten noordwesten van Gjógv lig het dal Ambadalur. Hier staat voor de kust de grootste vrijstaande rots van de Faeröereilanden met zijn 188 meter. Deze rots heet Búgvin en biedt ruimte aan duizenden zeevogels. Ten oosten van Gjógv liggen de bergen Tyril en Middagsfjall (601 meter). Vanaf beide bergen heeft men een fenomenaal uitzicht op de fjord Funningsfjørður.
Bekende persoonlijkheden
De Faeröerse actrice Kristin Hervør Lützen is geboren in Gjógv.
Afbeeldingen
Externe links
Faroeislands.dk: Gjógv Afbeeldingen en omschrijvingen van alle plaatsen op de Faeröereilanden.
Website van de gemeente Gjáar (Uitsluitend in het Faeröers.)
Staðanøvn við Gjógv Een geografische website, die alleen in het Faeröers is, hoewel er een startpagina in het Engels en Duits zijn. Onder "Myndasavn" tref je een uitgebreide fotocollectie.
Plaats op de Faeröer
|
3411161
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Argyroploce%20carceraria
|
Argyroploce carceraria
|
Argyroploce carceraria is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Meyrick.
carceraria
|
3562690
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clivinopsis
|
Clivinopsis
|
Clivinopsis is een geslacht van kevers uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1895 door Bedel.
Soorten
Het geslacht Clivinopsis omvat de volgende soorten:
Clivinopsis bonifacei Bruneau De Mire, 1952
Clivinopsis conicicollis (Reitter, 1909)
Clivinopsis sriigifrons Fairmaire, 1874
Loopkevers
|
3249412
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sinocorophium%20sinensis
|
Sinocorophium sinensis
|
Sinocorophium sinensis is een vlokreeftensoort uit de familie van de Corophiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Zhang.
Corophiidae
|
3949490
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nyssicostylus
|
Nyssicostylus
|
Nyssicostylus is een kevergeslacht uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1923 door Melzer.
Soorten
Nyssicostylus omvat de volgende soorten:
Nyssicostylus melzeri Chemsak & Martins, 1966
Nyssicostylus overali Galileo & Martins, 1990
Nyssicostylus paraba Martins, 2005
Nyssicostylus subopacus (Bates, 1885)
Boktorren
|
3477573
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hapda%20exhibens
|
Hapda exhibens
|
Hapda exhibens is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1864 door Walker, [1863.
Spinneruilen
|
3729168
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chondrina%20multidentata
|
Chondrina multidentata
|
Chondrina multidentata is een slakkensoort uit de familie van de Chondrinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door Strobel.
Chondrinidae
IUCN-status niet bedreigd
|
5230599
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EPC%20betaling%20QR-Code
|
EPC betaling QR-Code
|
De Quick Response Code richtlijnen van de Europese Betalingsraad (EPC) bepalen de inhoud van een QR-code die kan worden gebruikt om SEPA-overschrijving (SCT) te initiëren. Deze QR-codes worden gebruikt op veel facturen en betalingsverzoeken in de landen die het ondersteunen (Oostenrijk, België, Finland, Duitsland, Nederland) waardoor kan worden betaald zonder dat handmatige invoer vereist is. Dit geeft minder kans op fouten.
De EPC-richtlijnen zijn verkrijgbaar bij de EPC zelf. Een andere versie is gepubliceerd door de Federation of Finnish Finance Services (FFI).
Voorbeeld inhoud
Geschiedenis
In de loop van 2012 heeft Stuzza de inhoud van een QR-code gedefinieerd die kan worden gebruikt voor het initiëren van geldovermakingen binnen de Single Euro Payments Area.
In februari 2013 publiceerde de Europese Betalingsraad (EPC) het document 'Quick Response Code: richtlijnen om gegevensinvoer mogelijk te maken voor het initiëren van een overschrijving'.
Deze richtlijnen werden snel door de Oostenrijkse banken aangenomen. Deze QR-code is te herkennen aan de woorden "Zahlen mit Code" aan de rechterkant.
Deze richtlijnen werden later gebruikt in veel landen: Finland (2015), Duitsland (2015), Nederland (2016) en België (2016).
Bank-apps die EPC-QR kunnen lezen
Niet elke bank-app kan de QR-code lezen. De apps van volgende banken werken wel (sommige alleen met EPC QR code versie 2):
Argenta
ASN
Belfius
Bunq
BNP Paribas Fortis
ING
KBC
Knab
SNS
VDK
Referenties
Betalingssysteem
|
3478127
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypenagonia%20subsuffusata
|
Hypenagonia subsuffusata
|
Hypenagonia subsuffusata is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1930 door Wileman & West.
subsuffusata
|
4943674
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Natnael%20Mebrahtom
|
Natnael Mebrahtom
|
Natnael Mebrahtom (11 januari 1998) is een Eritrees wielrenner.
Carrière
In 2016 werd Mebrahtom, achter Sirak Tesfom en Awet Habtom, derde in het nationale kampioenschap tijdrijden voor junioren. Een jaar later won hij het bergklassement van de Ronde van Rwanda, met een voorsprong van twaalf punten op Edward Greene.
In 2018 won Mebrahtom de eerste etappe van de Ronde van de Belofte, een nieuw opgerichte Kameroense etappekoers voor beloften. Zijn landgenoot Zemenfes Solomon werd 27 seconden later tweede. De leiderstrui, die Mebrahtom twee dagen mocht dragen, verloor hij na de derde etappe aan Joseph Areruya.
Overwinningen
2017
Bergklassement Ronde van Rwanda
2018
1e etappe Ronde van de Belofte
2019
4e etappe Ronde van de Belofte
Afrikaanse Spelen tijdrit
Eritrees wielrenner
|
3842556
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Olijfgroene%20ibis
|
Olijfgroene ibis
|
De olijfgroene ibis (Bostrychia olivacea) is een vogel uit de familie Threskiornithidae (Ibissen en lepelaars).
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor westelijk, centraal en oostelijk Afrika en telt vier ondersoorten:
B. o. olivacea: Sierra Leone, Liberia en Ivoorkust.
B. o. cupreipennis: van zuidelijk Kameroen tot Congo-Kinshasa.
B. o. rothschildi: Principe (Golf van Guinee).
B. o. akeleyorum: Kenia en Tanzania.
Status
De grootte van de populatie is in 2006 geschat op 3-45 duizend volwassen vogels. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.
Externe link
Avibase
Ibissen en lepelaars
Dier uit het Afrotropisch gebied
IUCN-status niet bedreigd
|
3534734
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sinochlora%20szechwanensis
|
Sinochlora szechwanensis
|
Sinochlora szechwanensis is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1945 door Tinkham.
Sabelsprinkhanen
|
4544551
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciedistrict%20Fosses-la-Ville
|
Provinciedistrict Fosses-la-Ville
|
Het provinciedistrict Fosses-la-Ville maakte tot de verkiezingen van 2006 deel uit van het arrondissement Namen in de Belgische provincie Namen. Het was bij de provincieraadsverkiezingen een tussenniveau tussen dit arrondissement en het kieskanton Fosses-la-Ville.
Op niveau van het district gebeurde de verdeling van de zetels voor de provincieraad op basis van het totaal van de door elke partij behaalde stemmen in de onderliggende kieskantons.
Verkiezingsuitslagen
Tot de provincieraadsverkiezingen van 2006 kreeg dit district 5 van de 36 zetels van het kiesarrondissement Namen toegewezen.
Tot dan waren er in de provincieraad van Namen 56 te verdelen.
Vanaf de verkiezingen van 2012 werd dit district samengevoegd met het provinciedistrict Gembloers
Kiesresultaten Provincieraad van 1961 tot 2006: Provinciedistrict Fosses-la-Ville
(*)1985: PW (0,56%) / 1994: PTB (0,89%) /
(**) Geen gegevens beschikbaar
Fosses-la-Ville
Fosses-la-Ville
|
600198
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte%20thee
|
Witte thee
|
Witte thee is een theesoort die getrokken wordt van de eerste jonge knoppen van de theeplant. Deze knoppen worden geplukt binnen de eerste 48 uur dat ze zijn gevormd. Hierna worden de geplukte knoppen in zonlicht gedroogd.
Witte thee was lange tijd enkel bekend in China, maar wordt tegenwoordig ook in Sri Lanka en India geproduceerd. In China wordt de thee hoofdzakelijk geproduceerd in de provincie Fujian. De theesoort werd populair tijdens de Song-dynastie in China.
Sinds enkele jaren produceren theefabrikanten ook witte thee in builtjes voor de Nederlandse markt. Witte thee is relatief kostbaar.
Gebruik
Witte thee heeft een subtiele smaak waarin zoete en bloemige tonen zijn te onderscheiden. Witte thee bevat vergeleken met gewone thee meer L-theanine, een aminozuur dat bij muizen, maar niet bij mensen, tot stressvermindering kan leiden, antioxidanten, zoals catechinen (EGCG), en vitamine C. Het aftreksel van de knoppen is lichtgeel en donkerder naarmate de thee langer staat.
Thee
|
211715
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bisdom%20W%C3%BCrzburg
|
Bisdom Würzburg
|
Het bisdom Würzburg (Duits: Bistum Würzburg; Latijn: Dioecesis Herbipolensis) is een rooms-katholiek bisdom wat ligt in het midden van Duitsland.
Geschiedenis
Het bisdom Würzburg werd in 742 door Bonifatius gesticht en werd eind 8e eeuw een suffragaanbisdom van het door Karel de Grote tot aartsbisdom verheven Mainz.
Bekende bisschoppen in de tweede helft van de 9e eeuw, Arn van Würzburg en Rudolf I van Würzburg.
In 1007 stelde de Duitse koning Hendrik II uit delen van Würzburg het nieuwe bisdom Bamberg samen.
Door een privilege van keizer Frederik I Barbarossa werden de bisschoppen van Würzburg ook hertog van Franken, waarna het zich tot een belangrijk prinsbisdom ontwikkelde. Zie prinsbisdom Würzburg
Würzburg werd op grond van de Reichsdeputationshauptschluss van 1803 door het keurvorstendom Beieren geseculariseerd. Het bisdom werd in 1821 heropgericht als suffragaanbisdom van Bamberg.
De huidige bisschop is Franz Jung.
Dekenaten
Aschaffenburg
Bad Kissingen
Haßberge
Kitzingen
Main-Spessart
Miltenberg
Rhön-Grabfeld
Schweinfurt
Würzburg
Zie ook
Duitse rooms-katholieke kerkprovincies
Wurzburg
Beieren
Würzburg
|
2206612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mastigoptila%20ecornuta
|
Mastigoptila ecornuta
|
Mastigoptila ecornuta is een schietmot uit de familie Glossosomatidae. De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Schietmot uit het Neotropisch gebied
Glossosomatidae
|
3016757
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Matt%20Jarvis
|
Matt Jarvis
|
Matthew Thomas Jarvis (Middlesbrough, 22 mei 1986) is een Engels voetballer die bij voorkeur als vleugelspeler speelt. Hij verruilde in augustus 2012 het toen net gedegradeerde Wolverhampton Wanderers voor West Ham United. Jarvis debuteerde in 2011 in het Engels voetbalelftal.
West Ham verhuurde Jarvis in september 2015 voor een jaar aan Norwich City.
Clubcarrière
Jarvis debuteerde debuteerde op 4 november 2003 op zeventienjarige leeftijd in het betaald voetbal in het shirt van Gillingham. Daarmee nam hij het die dag op tegen Sunderland, omdat verschillende selectiespelers geveld waren door de griep. In totaal speelde hij 110 wedstrijden voor The Gills.
Jarvis tekende in juni 2007 een tweejarig contract bij Wolverhampton Wanderers. Hij maakte zijn debuut voor The Wolves op 20 oktober 2007 in een thuiswedstrijd tegen Charlton Athletic. Hij scoorde zijn eerste doelpunt voor Wolverhampton op 22 december 2007, tegen Leicester City. In 2009 steeg de club naar de Premier League, waardoor Jarvis zijn debuut maakte op het hoogste niveau, tegen West Ham United. In september 2010 tekende hij een nieuw vijfjarig contract bij de club. In 2012 degradeerde hij met Wolverhampton naar de Championship.
Op 11 augustus 2012 diende Jarvis een transferverzoek in, waarna Wolverhampton op 23 augustus 2012 een bod van 9,5 miljoen euro van West Ham United accepteerde. Eén dag later tekende Jarvis een vijfjarig contract bij The Hammers. Hij maakte zijn debuut weer één dag later tegen Swansea City. Op 1 oktober 2012 maakte hij zijn eerste doelpunt voor West Ham United, tegen Queens Park Rangers.
West Ham verhuurde Jarvis in september 2015 voor een jaar aan Norwich City, dat in het voorgaande seizoen promoveerde naar de Premier League.
Interlandcarrière
Jarvis debuteerde op 29 maart 2011 voor Engeland in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Ghana. Hij viel in na 70 minuten voor Jack Wilshere. De wedstrijd eindigde in 1-1. Hij was de eerste speler van Wolverhampton Wanderers die in actie kwam voor het nationaal elftal sinds 1990, toen Steve Bull verschillende interlands speelde.
Erelijst
Engels voetballer
|
2072661
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hear%2C%20hear
|
Hear, hear
|
"Hear, hear" (vaak incorrect als "here, here" gespeld) is een Engelstalige uitdrukking van bevestiging of instemming.
De oorsprong van dit gezegde wordt gevonden in het zeventiende-eeuwse Lagerhuis. Destijds werd het tijdens debatten gebruikt als imperatief ("Hear him! Hear him!") om de aandacht te vestigen op de spreker. Omdat applaudisseren meestal niet toegestaan is in het Lagerhuis en Hogerhuis werd het ook geroepen als blijk van instemming "Hear, hear, all ye good people, hear what this brilliant and eloquent speaker has to say!". De Engelse bibliograaf Thomas Frognall Dibdin legde in zijn boek Bibliomania (1809) uit dat "Hear, Hear" indertijd ook werd gebruikt als een spreker per ongeluk een uitspraak deed die in het voordeel was van de andere partij.
Engelse uitdrukking
|
3433332
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Graphosia%20polylophota
|
Graphosia polylophota
|
Graphosia polylophota is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Hampson.
Graphosia
|
4392058
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/IPhone%206s
|
IPhone 6s
|
De iPhone 6s en iPhone 6s Plus is een smartphone ontworpen en op de markt gebracht door Apple Inc. Het is de opvolger van de iPhone 6.
Op 9 september 2015 werd hij door Apple geïntroduceerd. De iPhone 6s wordt sinds 25 september samen met de iPhone 6s Plus verkocht in de Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Australië, Japan, Hongkong, China en Singapore.
De smartphone heeft een Apple A9-chip samen met een Apple M9 co-processorchip en een 12 megapixel-iSight-camera. Qua ontwerp ziet de iPhone 6s er vrijwel hetzelfde uit als zijn voorganger, de iPhone 6.
Functies
De iPhone 6s en iPhone 6s Plus werden aangekondigd op 9 september 2015 tijdens een speciaal evenement in Cupertino, Californië. De iPhone 6s is in een spacegrijs, zilveren, gouden en roségouden uitvoering verkrijgbaar, wordt geleverd met iOS 9 en heeft 16, 32, 64 of 128 GB aan opslaggeheugen. Evenals de iPhone 5s en iPhone 6, beschikt de iPhone 6s over Touch ID.
De iPhone 6s bevat een nieuwe functie genaamd 3D Touch. Hiermee kan wisselend druk op het scherm worden uitgeoefend om zo bepaalde functies te activeren. Een van de functies heet Peek and Pop (gluren en opduiken), waarmee een opvolgmenu verschijnt met extra functies.
De iPhone 6s bevat twee keer zoveel meer werkgeheugen (2GB) als zijn voorganger, wat ervoor moet zorgen dat het schakelen tussen apps en functies soepeler verloopt. Met de iPhone 6s is het mogelijk om in 4K te filmen en live-foto's te maken. De camera aan de voorzijde is verbeterd en bevat nu vijf megapixels met een flitser.
Specificaties
In de doos: Apple EarPods, Lightning-kabel en de iPhone 6s/6s Plus zelf.
6s
|
4562470
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Duitstalige%20Gemeenschapsverkiezingen%202014/Kandidatenlijst/Ecolo
|
Duitstalige Gemeenschapsverkiezingen 2014/Kandidatenlijst/Ecolo
|
Dit is de kandidatenlijst van Ecolo voor de Duitstalige Gemeenschapsraadverkiezingen van 2014. De verkozenen staan vetgedrukt.
Effectieven
Franziska Franzen
Freddy Mockel
Roswitha Arens
Marc Niessen
Valérie Paquet
Björn Marx
Margot Malmendier
Jan Johanns
Sandra Michels
Rainer Hintemann
Ilona Kremer-Renier
Frédéric Arens
Margit Meyer
Pascal Jost
Christa Paquet-Jousten
Berthold Müller
Judith Thelen
Stephan Noël
Marlene Bongartz-Kaut
David Kirschvink
Monique Kelleter-Chaineux
Issa Gamboulatov
Hedy Dejonghe-Freches
Karl-Heinz Braun
Monika Dethier-Neumann
Kandidatenlijsten Duitstalige Gemeenschapsverkiezingen 2014
Ecolo
|
5652957
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amphibamus
|
Amphibamus
|
Amphibamus is een geslacht van uitgestorven temnospondyle Batrachomorpha, (basale 'amfibieën'). Hij leefde in het Boven-Carboon (Moskou, ongeveer 310 miljoen jaar geleden) en zijn fossiele overblijfselen zijn gevonden in Noord-Amerika en Europa.
Beschrijving
Dit kleine, nog geen twintig centimeter lange dier had een grote kop met grote oogkassen en een compact en vrij kort lichaam. De poten staken uit aan de zijkanten van het lichaam en waren meer ontwikkeld dan die van hedendaagse Lissamphibia. De staart was relatief kort, terwijl er aan de achterkant van de schedel een inkeping was, wat aangeeft dat het dier tijdens het leven waarschijnlijk een trommelvlies had. Amphibamus wordt vertegenwoordigd door talrijke fossiele exemplaren, variërend van de meest juveniele stadia (larven) met uitwendige kieuwen tot meer volwassen individuen die al een metamorfose hadden ondergaan, waarbij een groot deel van het skelet is verbeend.
Hoewel het handwortelbeen, voetwortelbeen en extremiteiten van de pijpbeenderen kraakbeenachtig bleven, is deze soort opmerkelijk vanwege zijn snelheid om een volwassen stadium te bereiken bij een zeer kleine omvang, met een schedel van minder dan twee centimeter lang. De kleine omvang van de schedel wordt benadrukt door de grote oogkassen, die naar onderen de verhemeltebeenderen doorsnijden en naar boven bijna de frontale botten bereikten. Het quadratum, meestal een van de laatste botten die bij basale Batrachomorpha zijn verbeend, was volledig gevormd, met een bovenste tak die vergelijkbaar is met de structuur die de trommelvliesring draagt bij de hedendaagse kikkers.
Classificatie
Amphibamus was een basale vertegenwoordiger van Dissorophoidea, een groep temnospondyle Batrachomorpha die duidelijk landbewoners waren. In tegenstelling tot de meeste dissorophoïden, was Amphibamus echter in wezen verstoken van een pantser en waren de afmetingen vrij klein. Veel kenmerken van Amphibamus hebben ertoe geleid dat wetenschappers hem als een soort voorloper van de huidige kikkers beschouwen, waaraan hij echter niet nauw verwant is. Hij wordt vaak ingedeeld in de eigen familie Amphibamidae. De typesoort is Amphibamus grandiceps. Een andere bekende soort is Amphibamus lyelli, die echter opnieuw werd ingedeeld bij het andere geslacht Platyrhinops.
Paleobiologie
Vanwege de verhoudingen van het lichaam is het waarschijnlijk dat Amphibamus meer een waterdier was dan de andere dissorophoïden, maar het is ook mogelijk dat hij een groot deel van zijn tijd op de bosbodem tussen plantenresten doorbracht met het jagen op kleine ongewervelde dieren. Er zijn talrijke overblijfselen van 'amfibieën' gevonden in de bekende steenkoollagen van Linton (Ohio), Mazon Creek (Illinois) en Nýřany (Tsjechië).
Uitgestorven amfibieën
|
2254296
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Beringotipula%29%20unca%20amurensis
|
Tipula (Beringotipula) unca amurensis
|
Tipula (Beringotipula) unca amurensis is een ondersoort van de tweevleugelige Tipula (Beringotipula) unca uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De ondersoort komt voor in het Palearctisch gebied.
unca amurensis
Langpootmug uit het Palearctisch gebied
|
3339006
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tachys%20misellus
|
Tachys misellus
|
Tachys misellus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1841 door Laferte-Senectere.
misellus
|
5635617
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Christabel%20Cockerell
|
Christabel Cockerell
|
Christabel Annie Cockerell (21 oktober 1864 – 18 maart 1951) was een Brits kunstschilder van portretten en landschappen. Ze trouwde in 1893 met de beeldhouwer Sir George Frampton en werd Lady Frampton maar bleef haar kunst tentoonstellen onder haar meisjesnaam.
Biografie
Cockerell werd geboren in 1863 als dochter van George Russell Cockerell uit Londen en volgde een opleiding aan de Royal Academy of Arts Schools vanaf 1882, waar ze haar toekomstige echtgenoot, de beeldhouwer George Frampton, ontmoette. Ze trouwden in april 1893 en hun zoon, Meredith Frampton werd geboren op 17 maart 1894. Cockerell exposeerde vanaf 1885 aan de Royal Academy tot 1910, altijd onder haar meisjesnaam.
Haar echtgenoot werd geridderd in 1908 en in 1910 verhuisden ze naar een nieuw huis dat door hem was ontworpen in Carlton Hill 90, St John's Wood, Londen, met een studio voor elk van hen. Het huis was te zien in een artikel uit 1910, "Recent Designs in Domestic Architecture" in The Studio, compleet met foto's, waaronder een van het interieur van Cockerells studio. De buitenkant van het huis is vandaag bijna onveranderd gebleven.
Cockerell stond af en toe model voor haar man, zijn Mother and Child toont haar met hun zoontje Meredith en werd tentoongesteld op de Biënnale van Venetië in 1897 en de Exposition Universelle in Parijs in 1900. Haar man komt ook voor in haar werk, een van haar kleinere schilderijen toont hem zittend bij een raam, werkend aan zijn beeldhouwwerk, terwijl hij bekeken wordt door zijn jonge zoon.
Haar echtgenoot overleed op 21 mei 1928 en in 1930 schonk ze verschillende bronzen beelden aan de kunstgalerie van Camberwell Borough Council ter nagedachtenis aan hem, vanwege zijn genegenheid voor Camberwell.
Haar werk Bluebells werd opgenomen in het boek Women Painters of the World uit 1905.
Werken (selectie)
Schilderijen van Cockerell:
The day's work done (ca. 1890), [Grosvenor Gallery]
In the Hayfield (ca. 1890), olieverf op paneel (36,8 × 45,7 cm), Berkshire Associates, London
And The Angels Were Her Playmates – from the childhood of St. Elizabeth of Hungary (1896), olieverf op doek (82,5 × 76 cm)
John Passmore Edwards (1823–1911) (1899), olieverf op doek (100 × 52,5 cm), Hackney Museum (Chalmers Bequest)
Portrait Of Meredith Frampton (datum onbekend), olieverf op doek (37,5 × 102 cm)
Bluebells (1903), tentoongesteld op de Royal Academy
A Momentous Question (1903), olieverf op paneel (22,8 × 30,5 cm), tentoongesteld in London, The New Gallery, Summer Exhibition, 1903 en in de Manchester Art Gallery, verkocht op 13 november 2003 bij Christie's, Londen voor £1880
Morning Play (1910), olieverf op doek (54 × 36 cm), vrouw en kind
Brits kunstschilder
|
959970
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Knoedel
|
Knoedel
|
Een knoedel (Duits: Knödel of Kloß; Jiddisch קניידל knejdl; Luxemburgs: Kniddel; Tsjechisch: knedlík) is een bal(letje) gemaakt van pastadeeg, aardappeldeeg, brooddeeg of een ander deeg en vaak een mengvorm van de hiervoor genoemde deegsoorten, of van oud brood. Knoedels komen oorspronkelijk uit Bohemen. In Bohemen en ook in Moravië waren uitgestrekte graanvelden te vinden, en de Boheemse koks wisten van meel en andere ingrediënten knoedels te maken.
Knoedels zijn vooral geliefd in Zuid-Duitsland, de Elzas, Oostenrijk, Slowakije en Tsjechië.
Knoedels zijn onder te verdelen in hartige knoedels en zoete knoedels.
Hartige knoedels
De hartige knoedels zijn onder te verdelen in gevulde en ongevulde knoedels.
De ongevulde knoedels zijn vaak grote deegbollen die als bijgerecht geserveerd worden bij vlees, kip of paddenstoelen.
Gevulde knoedels worden vaak als voorgerecht geserveerd, maar kunnen ook als bijgerecht van het hoofdgerecht functioneren.
Gehaktknoedel: knoedel gevuld met gebraden varkensvlees, gebraden rundvlees en gebraden gehakt
Leberknödel: knoedel gevuld met lever, knoflook en peterselie
Tiroler Speckknödel: knoedel van oud brood gemengd met stukjes spek
Pitepalt, kroppkakor en blodpalt zijn Zweedse knoedelgerechten, gemaakt van onder meer aardappels en meel.
Gnocchi zijn kleine Italiaanse knoedels die vaak met een saus en kaas worden geserveerd.
Zoete knoedels
Zoete knoedels, altijd gevuld met een vrucht of vruchten of noten worden als nagerecht geserveerd met boter en suiker.
In Oostenrijk kent men bijvoorbeeld:
Marillenknödel: knoedels gevuld met abrikoos
Zwetschkenknödel: knoedels gevuld met pruim
Germknödel: Knoedels gevuld met pruimencompote (powidl)
Nagerecht
Vleesgerecht
|
1030220
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yorketown
|
Yorketown
|
Yorketown is een plaats (census-designated place) in de Amerikaanse staat New Jersey, en valt bestuurlijk gezien onder Monmouth County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 6712.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
6,2 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 12 km rond Yorketown.
Externe link
Plaats in New Jersey
|
5369196
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agoraea
|
Agoraea
|
Agoraea is een geslacht van vlinders van de familie spinneruilen (Erebidae), uit de onderfamilie Arctiinae.
Soorten
A. atrivena Dognin, 1911
A. boettgeri Rothschild, 1909
A. citrinotincta Rothschild, 1909
A. emendatus Edwards, 1884
A. inconspicua Schaus, 1910
A. internervosa Dognin, 1912
A. klagesi Rothschild, 1909
A. longicornis Herrich-Schäffer, 1855
A. minuta Schaus, 1892
A. mossi Rothschild, 1922
A. nigrostriata Rothschild, 1909
A. nigrotuberculata Bryk, 1953
A. ockendeni Rothschild, 1909
A. phaeophlebia Hampson, 1916
A. ruficauda Rothschild, 1910
A. rulla Schaus, 1920
A. santaria Schaus, 1920
A. schausi Rothschild, 1909
A. semivitrea Rothschild, 1909
A. strigata Reich, 1936
A. uniformis Hampson, 1898
|
5565490
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maria%20%28Blondie%29
|
Maria (Blondie)
|
"Maria" is een single van de Amerikaanse rockband Blondie van het album No Exit uit 1999, destijds het eerste materiaal door Blondie uitgebracht sinds 1982.
Inhoud
"Maria" werd uitgebracht op 11 januari 1999 en gaat over het verlangen die men heeft naar een mooie vrouw, maar dat onhaalbaar is. De inhoud van het nummer gelijkt naar verhaal in zekere zin wat op het nummer "Rip Her to Shreds", dat op het homonieme debuutalbum van de band verscheen in 1976. "Maria" werd geschreven in de toonsoort A-majeur. Daarnaast werd een deel van de tekst ontleend uit het nummer "Walk Like Me" van het album Autoamerican uit 1980: met name "[...] like a millionaire/walking on imported air".
"Maria" is een compositie van de toetsenist van de band, Jimmy Destri, en producer Craig Leon. De single werd een grote hit in bepaalde Europese landen zoals het Verenigd Koninkrijk, Polen, Schotland, Spanje, Griekenland (allemaal nummer 1-notering), Ierland, Oostenrijk, Duitsland en Italië. Ook in Nederland (17) en België (3) ervaarde "Maria" (middelgroot tot groot) succes in de hitlijsten. Billboard loofde de "gepassioneerde zang" van Debbie Harry, het "geweldige gitaar en drumwerk" van Chris Stein en Clem Burke en mooie "harmonica-passages" die tot "kathedraalklokken" verworden.
Hitlijsten
|-
|align="left"|Maria||11-01-1999||||17||14||
|-
|}
|-
|align="left"|Maria||11-01-1999||06-03-1999||3||18||
|-
|}
Externe link
Blondie – "Maria" op AllMusic
Single uit 1999
Nummer van Blondie
|
950752
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogheemraadschap%20van%20Voorne
|
Hoogheemraadschap van Voorne
|
Het Hoogheemraadschap van Voorne was een waterschap in de Nederlandse provincie Zuid-Holland en omvatte het gehele eiland Voorne. Het was verantwoordelijk voor de ringdijk en afwatering van de inliggende polders. Tot 1862 was de naam Generale Dijkage van Voorne. In dat jaar werd ook het Hoogheemraadschap van de Bernisse afgesplitst.
Voormalig waterschap in Zuid-Holland
|
3172252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Capulus%20simplex
|
Capulus simplex
|
Capulus simplex is een slakkensoort uit de familie van de Capulidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1898 door Locard.
Capulidae
|
3416183
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Monoceratuncus%20tantulus
|
Monoceratuncus tantulus
|
Monoceratuncus tantulus is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Razowski & Becker.
Bladrollers
|
4049637
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hotel%20Danieli
|
Hotel Danieli
|
Hotel Danieli, ook bekend als Palazzo Dandolo, is een vijfsterrenhotel in de Italiaanse stad Venetië. Het ligt aan de Riva degli Schiavoni, de boulevard van de stad, vlak bij het San Marcoplein. Langs het hotel loopt het kanaal de Rio del Vin waardoor gasten ook vanuit de watertaxi het hotel kunnen betreden.
Het palazzo werd tegen het eind van de 14e eeuw gebouwd in opdracht van de familie Dandolo, een invloedrijke familie die meerdere Doge's heeft voortgebracht. Sinds 1822 is het een hotel. In de loop van de tijd is het hotel uitgebreid en zijn omliggende gebouwen eraan toegevoegd.
Het palazzo heeft tegenwoordig een roze gevel en een binnenplaats met daarin een trappenhuis met Byzantijn-gotische bogen. De duurste suite is de Dogesuite die versierd is met fresco's van Jacopo Guarana.
In 2010 werd het hotel als decor gebruikt voor de Amerikaanse film The Tourist.
Externe link
De website van het hotel
Hotel in Italië
Paleis in Venetië
Economie in Veneto
|
4828559
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/This%20One%27s%20for%20You
|
This One's for You
|
This One's for You (album van Luke Combs)
This One's for You (David Guetta)
|
1267863
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Charles%20Bock
|
Charles Bock
|
Charles Bock (Las Vegas (Nevada), 1970) is een Amerikaanse auteur wiens debuutroman Beautiful Children in 2008 verscheen.
Bock groeide op in zijn geboortestad, waar ook het boek zich afspeelt. Hij woont in New York, met zijn echtgenote en hond.
Voor zijn eerste boek had hij al fictie geschreven, die gepubliceerd werd in Esquire.
Externe link
Website Charles Bock
Amerikaans romanschrijver
|
27236
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jungle%20%28muziek%29
|
Jungle (muziek)
|
Jungle is een muziekstijl, die onder de dance geclassificeerd kan worden. Het is direct gerelateerd aan drum and bass en komt net als dat genre voort uit de breakbeat.
Jungle ontstond begin jaren 1990 uit de Engelse rave scene. Alhoewel de Engelse ravescene op dat moment reeds zeer gediversifieerd was, bestaand uit breakbeat, hardcore, new beat, Rave en Hi-NRG, werd ze vaak gekenmerkt door zeer snelle breakbeats. Bovendien nam de MC op veel raves een haast even prominente plaats in als de dj. Toen de ravescene in de clubs uit elkaar viel in eigen genre-avonden ontstond de substijl die 'jungle' werd genoemd. Na deze splitsing werd een sample van het nummer Amen, Brother van The Winstons, de zogenaamde Amen break het kenmerk van jungle.
Als de muziekstijl midden jaren 90 populairder wordt, gaat men meer verfijnde geluidscollages maken. Volgens sommigen verliest het genre daardoor zijn oorsprong en primitieve kracht. Het is hier dat men een onderscheid begint te maken tussen de agressievere, ruwere jungle en de cleanere, blanke drum and bass. Het gaat volgens velen echter eerder om een nuanceverschil dan om aparte stijlen. Blijvend feit is dat jungle meer dan de meeste andere stijlen samensmelt met aangrenzende stijlen. Uit reggae, ragga en jungle bijvoorbeeld kwam ragga jungle.
Voor de oorsprong van de naam jungle wordt vaak verwezen naar de urban jungle (stadsjungle) waar de muziek uit voortkomt. De stijl wordt bovendien gekenmerkt door hectische ritmes, vergelijkbaar met de sfeer van een drukke binnenstad.
Drum and bass
|
3715593
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudatrichia%20punctulata
|
Pseudatrichia punctulata
|
Pseudatrichia punctulata is een vliegensoort uit de familie van de venstervliegen (Scenopinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1944 door D.E. Hardy.
Venstervliegen
|
3840095
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kustgraszanger
|
Kustgraszanger
|
De kustgraszanger (Cisticola haematocephalus) is een vogel uit de familie Cisticolidae, een recent afgesplitste familie binnen de zangers van de Oude Wereld.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor aan de kusten van Somalië, Kenia en Tanzania.
Externe link
Avibase
Cisticolidae
Dier uit het Afrotropisch gebied
IUCN-status niet bedreigd
|
668045
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Reanimation
|
Reanimation
|
Reanimation is het eerste remixalbum van de Amerikaanse rockband Linkin Park. Het album werd opgenomen tijdens de tours ter promotie van debuutalbum Hybrid Theory uit 2000 en werd op 13 juli 2002 uitgebracht. Het album bevat remixen en nieuwe interpretaties van de nummers op het debuutalbum. Qua stijl, heeft het album meer hiphop dan op alle andere albums en bevat het meer elektronica-invloeden.
Achtergrondinformatie
Reanimation''' is opgenomen tijdens de tour in 2001 en bevat remixen van alle nummers op Hybrid Theory en twee andere nummers. Het album bevat meer hiphop-invloeden, door het groot aantal samenwerkingen met rappers, waaronder artiesten als Motion Man, Black Thought van The Roots en Pharoahe Monch. De meeste nummers echter zijn geremixt (of gereïnterpreteerd zoals dat op de achtercover van het album staat) door artiesten uit de alternatieve rockwereld, waaronder Jay Gordon van The Orgy en Josh Abraham, maar ook Joseph Hahn (onder zijn pseudoniem Chairman Hahn) en Mike Shinoda van Linkin Park zelf.
Ontvangst
Het album werd gemiddeld opgevangen met een gemiddelde van een 6. Entertainment Weekly gaf het album een 6.7 en zei dat Reanimation "vele underground hiphop-artiesten heeft geholpen een groter publiek te krijgen. Door de artiesten (reconstructureren van liedjes, het toevoegen en weghalen van coupletten en het toevoegen van bepaalde artiesten), werd het een compleet nieuw album." Spin! vond het album geen vuller tussen de studioalbums door de huiveringwekkende rap-rock. Rolling Stone gaf het album drie uit vijf sterren en prijst vooral het werk van Shinoda, die "alles op elkaar laat opvolgen en zelf ook remixt" en noemde het album een werk uit liefde ontstaan.
Nummers tijdens live-optredens
Slechts enkele nummers zijn daadwerkelijk in live-optredens van Linkin Park uitgevoerd. P5hng Me A*wy is het enige nummer dat in de nieuwe stijl is gespeeld. De intro van Krwlng werd van 2002 tot 2007 regelmatig voor Crawling gespeeld. Beide nummers zijn in deze vorm te zien en te horen op de live cd/dvd Live in Texas en het laatstgenoemde tijdens Live 8. Frgt/10 is live gespeeld op het benefietconcert ReAct: Music and Relief in 2005. Hoewel ze het nummer nooit volledig spelen, was het derde couplet van 1Stp Klosr tussen 2003 en 2007 te horen in One Step Closer, waar Bennington de originele vocals van Jonathan Davis voor zijn rekening neemt met achtergrondzang van Shinoda. Een optreden van het nummer staat op de Linkin Park Underground 4.0 te vinden, een jaarlijks uitgevoerde ep voor leden van de fanclub. In het nummer With You worden de snaarsamples tijdens de coupletten van Shinoda uit WHT<You gebruikt en schreeuwt Bennington "Come On!" in het begin, net als op de remix. Shinoda nam Enth E Nd in een verkorte versie op in zijn setlist tijdens zijn Fort Minor-shows.
Tracklijst
Het album is in verschillende versies uitgebracht:
De standaardversie met een andere boekje, in DualDisc-formaat.
De Japanse editie
De dvd-editie
De vinylversie.
Standaardeditie
iTunes Bonus Tracks
"One Step Closer" (Live LP Underground Tour 2003) — 03:42
"Buy Myself" (reinterpreted by Marilyn Manson) — 04:16
"My December" (Live Projekt Revolution Tour 2002) — 04:27
Afgewezen nummers
Een remix van Points of Authority werd gemaakt door The Crystal Method, maar moest in de remix van Jay Gordon zijn meerdere erkennen. De Crystal Method-remix is wel te vinden op de Underground V2.0-ep.
Een remix op My December'', gedaan door DJ Crook van Team Sleep werd afgewezen omdat Mike Shinoda de vrolijkere en upbeat remix van Mickey Pretalia beter vond.
Björk werd gevraagd samen te werken met de band voor het album. Maar ze wezen het idee af, omdat ze liever nieuw materiaal schreef, dan een remix maakten.
Personeel
Externe link
Officiële website van Linkin Park
Muziekalbum van Linkin Park
Muziekalbum uit 2002
|
1052931
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Keshena
|
Keshena
|
Keshena is een plaats (census-designated place) in de Amerikaanse staat Wisconsin, en valt bestuurlijk gezien onder Menominee County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 1394.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van 21,9 km², geheel bestaande uit land. Keshena ligt op ongeveer 258 m boven zeeniveau.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond Keshena.
Geboren
Sheila Tousey (4 juni 1960), actrice
Externe link
Plaats in Wisconsin
|
33199
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Commandeur%20%28marine%29
|
Commandeur (marine)
|
Commandeur is een oorspronkelijk door Nederlanders bedachte rang, die bij de Nederlandse marine al vanaf de zestiende eeuw voorkomt. Deze rang is voor verschillende functies gebruikt. Zo werd de bevelvoerend officier van een klein schip een tijdlang commandeur genoemd en werd de rang ook gebruikt voor de bevelvoerder van een klein eskader. In beide gevallen ging het om een tijdelijke functionele rangaanduiding voor een bepaalde opdracht; bijvoorbeeld als de normale kapitein van een schip afwezig was of als men een commandant nodig had voor een inderhaast gevormde expeditiemacht. Zo had kapitein-ter-zee Jacob Binckes, in 1673 de heroveraar van Nieuw-Amsterdam, de tijdelijke rang van commandeur in 1677 tijdens de Eerste Slag bij Tobago en de Tweede Slag bij Tobago waarbij hij tijdens deze laatste slag sneuvelde.
Er bestond zelfs nog de rang van vice-commandeur. Zo was Michiel de Ruyter in 1652 vice-commandeur tijdens de door hem gewonnen Slag bij Plymouth in de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog. Deze overwinning betekende voor De Ruyter de promotie naar commandeur, met welke rang hij onder vice-admiraal Witte de With en luitenant-admiraal Maarten Harpertszoon Tromp meedeed aan volgende zeeslagen in deze eerste Engelse oorlog. Ook Pieter de Bitter had de rang van vice-commandeur tijdens acties tegen de Portugezen in de Oost, voordat hij in 1661 tot commandeur werd bevorderd met welke rang hij in 1665 de Engelsen versloeg tijdens de Slag in de Baai van Bergen. Ook John Philips, een Schot in Nederlandse dienst had de rang van vice-commandeur. Naar hem is de Nederlandse hoofdstad Philipsburg op het Nederlandse deel van Sint Maarten vernoemd.
In 1955 werd de Commandeur de laagste vlagofficiersrang bij de marine; tussen de 'kapitein-ter-zee' en de 'schout-bij-nacht'.
Andere marines
De commandeursrang is overgenomen door andere marines. De Noorse marine kent een Kommandør I (er is ook een Kommandør II, die overeenkomt met de kapitein-ter-zee). In de 18e eeuw werd de rang ook gebruikt in de Russische marine als капита́н-командо́р (kapitein-commandeur).
Bij de Britse Royal Navy is de rang "verengelst" tot commodore. Deze rang moet niet verward worden met commander, die zowel bij de Royal Navy als de US Navy voorkomt en overeenkomt met de Nederlandse kapitein-luitenant-ter-zee. De commodore heeft eveneens bestaan bij de US Navy, maar thans heet deze rang rear admiral (lower half).
Zie ook
Brigadegeneraal
Lijst van militaire rangen van de Nederlandse krijgsmacht
Marine
40
Commandeur
|
3156252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turbonilla%20subulina
|
Turbonilla subulina
|
Turbonilla subulina is een slakkensoort uit de familie van de Pyramidellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1889 door Monterosato.
Pyramidellidae
|
3438845
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antaeotricha%20triplintha
|
Antaeotricha triplintha
|
Antaeotricha triplintha is een vlinder uit de familie van de sikkelmotten (Oecophoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Meyrick.
triplintha
|
5114484
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oostelijke%20Congolese%20moerasbossen
|
Oostelijke Congolese moerasbossen
|
De Oostelijke Congolese moerasbossen zijn een ecoregio in het Kongobekken en een van de vijf ecoregio's binnen de Congolese regenwouden. Het gebied beslaat Congo-Kinshasa en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Samen met de aanliggende Westelijke Congolese moerasbossen vormt het het grootste aaneengesloten moerasbos ter wereld.
Het grootste deel van het terrein ligt op 300 tot 400 meter boven zeeniveau. Het gebied ligt aan de oostelijke oever van de Kongo en wordt door een groot aantal van haar zijrivieren doorkruist. De Boyomawatervallen maken deel uit van deze ecoregio.
Ecologie
De wouden in de regio zijn een mengeling van habitats. Hiertoe behoren onder andere regenwouden, draslanden en moerassen. Een groot deel van deze gebieden loopt in de regenseizoenen onder water.
Het gebied is een van de minst onderzochte ecoregio's ter wereld. Een van de redenen hiervoor is de ontoegankelijkheid. De moeilijk doordringbare wouden fungeren voor veel dieren als een natuurlijke barrière. Het huisvest een groot aantal primatensoorten, waarvan veel endemisch in deze regio zijn. Zo komt de bonobo alleen in deze omgeving voor. In de moerasbossen leeft ook de bosolifant.
Plantengeografie
Ecoregio van Afrika
|
3497636
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Homoporus%20silvanus
|
Homoporus silvanus
|
Homoporus silvanus is een vliesvleugelig insect uit de familie Pteromalidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1962 door Delucchi.
Pteromalidae
|
1181342
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Frits%20de%20Ruijter
|
Frits de Ruijter
|
Fredericus Arnoldus (Frits) de Ruijter (Rotterdam, 5 april 1917 - Heemstede, 20 maart 2012) was een Nederlandse atleet, die gespecialiseerd was in de middellange afstand. Hij werd tweemaal Nederlands kampioen bij het veldlopen, tweemaal op de 800 m en negenmaal op de 1500 m. Hij nam eenmaal deel aan de Olympische Spelen en verbeterde niet minder dan zeventien maal een Nederlands record.
Biografie
Eerste titel als zeventienjarige
De Ruijter, die reeds als veertienjarige verhalen over sport schreef in de 'Dagelijkse Sportcourant' van Albert Milhado, was er aanvankelijk helemaal niet op uit om atleet te worden. "Ik kon nogal aardig zwemmen. En mijn bedoeling was om ooit olympisch kampioen zwemmen te worden, hahaha. Als je zo jong bent, dan fantaseer je van alles, hè." De Ruijter nam echter vaak deel aan georganiseerde wandeltochten. Toen hij op een hiervan een papiertje in zijn handen gedrukt kreeg dat De Volewijckers op oudejaarsdag een veldloop zouden houden, besloot hij hieraan mee te doen. "Ik dacht: dat ga ik even doen, die ga ik even winnen. En dat heb ik toen ook gedaan. Met grote voorsprong op die jongens kwam ik binnen." Bij een volgende wandeltocht kondigde een ander foldertje de Nederlandse jeugdkampioenschappen op de 800 meter aan in Haarlem. De Ruijter: "Toen ben ik naar de secretaris van De Volewijckers gegaan en heb ik gezegd, dat ik graag mee wilde doen. Hij zegt: Dat kan niet, want dan moet je lid zijn van de KNAU. En ik: Nou, dan maak je me maar lid. Dat heeft-ie toen gedaan. Toen ben ik naar Haarlem gegaan om die wedstrijd te winnen." Dat plan lukte en zo veroverde Frits de Ruijter op zeventienjarige leeftijd, in zijn eerste officiële atletiekwedstrijd, zijn eerste nationale titel op de 800 m in 2.09,2. Drie jaar later behaalde hij met het winnen van de 1500 m tijdens de NK in Amsterdam zijn eerste titel bij de senioren. In een tijdsbestek van tien jaar zouden er op deze afstand nog acht volgen.
Olympische Spelen
Een deel van de atletiekloopbaan van De Ruijter speelde zich af in de oorlogsjaren. De Amsterdammer had op het internationale wedstrijdfront wellicht meer kunnen bereiken als de Tweede Wereldoorlog er niet was geweest. Nu kreeg hij niet voor het laatste deel van zijn carrière de kans om zich internationaal te manifesteren, uitmondend in zijn deelname aan de Olympische Spelen van 1948 in Londen.Bijna was het niet zover gekomen. In 1946 was De Ruijter namelijk zo verbolgen op het KNAU-bestuur, dat hem niet had geselecteerd voor de Europese kampioenschappen in Oslo, dat hij overwoog om zijn spikes per direct aan de wilgen te hangen. Hij vond dat men hem een goede kans had onthouden om het Nederlandse record op de 800 m, dat sinds 1938 met 1.52,3 op naam stond van Sjabbe Bouman, te verbeteren. "Door deze zelfde affaire werd mijn enthousiasme minder, maar mijn begeren naar dit record groter. Toen de athleten in Bislet-stadion opmarcheerden, keek ik met tranen in de ogen toe en heb ik mezelf dit record beloofd", zo zou hij het begin 1949 in het KNAU-bondsblad De Atletiekwereld zelf omschrijven. Prompt verbeterde hij dit record een jaar later tweemaal: eerst naar 1.51,9 bij wedstrijden in Parijs, om er enkele maanden later tijdens de interland Zwitserland-Nederland in Bazel met 1.51,8 nog een tiende seconde vanaf te halen.Een jaar later kwam hij op de Spelen in Londen eveneens uit op dit nummer. Na in zijn serie met een tijd van 1.54,4 tweede te zijn geworden, werd hij in de derde halve finale uitgeschakeld met een tijd van 1.54,6. Tot tweehonderd meter voor het einde bepaalde hij zelf het tempo, zijn enige kans. Vervolgens ging de Fransman Robert Chef d'Hôtel snel over hem heen, trok drie andere lopers met zich mee en liet De Ruijter eenzaam als vijfde finishen. Op de 1500 m, waaraan hij ook deelnam, sneuvelde hij met 3.55,2 in de kwalificatieronde.
Het waren de laatste wapenfeiten van De Ruijter, die eind 1948 definitief een punt zette achter zijn atletiekloopbaan.
Maatschappelijke loopbaan
Frits de Ruijter, die later regelmatig kolommen van Het Parool vulde, werd na de Spelen radioverslaggever en naderhand ook televisieverslaggever. "Toen Gerda Kraan in 1962 op de EK een medaille won, zat ik huilend van enthousiasme achter de microfoon. Dat hebben ze mij maar niet meer laten doen." In het maatschappelijk leven werkte Frits de Ruijter zich op van portier in het Amstel Hotel, via eigenaar van een café in Haarlem, vervolgens eigenaar van een broodjeszaak in Amsterdam, tot managing director van een Amerikaans/Europese cateringketen.
Ondanks zijn drukke werkzaamheden bleef De Ruijter nauw betrokken bij de atletieksport. Na de oprichting in 1951 van de Vrienden van de KNAU, een vereniging van olympiagangers tot ex-kampioenen en voormalige atletiekbestuurders, die ten doel heeft om contacten tussen de leden te onderhouden en de onderlinge vriendschap te bevorderen, onder andere door het organiseren van jaarlijkse bijeenkomsten, trad hij al gauw toe tot het bestuur van deze vereniging, waarvan hij tot 1986 deel zou blijven uitmaken. Van 1963 tot 1971 was hij er voorzitter.
De Ruijter ontving diverse onderscheidingen, waarvan het Unie Erekruis in goud in 1962 en het erelidmaatschap van de Vrienden van de K.N.A.U. misschien wel de belangrijkste zijn. Sinds 1986 was hij tevens lid van verdienste van de KNAU.
Nederlandse kampioenschappen
Persoonlijke records
Nederlandse records
Palmares
800 m
1946: NK – 1.55,7
1947: NK – 1.54,1
1948: 6e in h. fin. OS – 1.54,6 (1.54,4 in serie)
halve Eng. mijl
1947: Engelse kamp. te Londen – 1.53,9
1500 m
1937: NK – 4.03,8
1938: NK – 4.00,7
1939: NK – 3.56,0
1940: NK – 4.10,0
1941: NK – 4.14,4
1942: NK – 4.02,9
1944: NK – 3.59,8
1947: NK – 4.04,4
1948: British Games te Londen - 3.58,4
1948: NK – 3.55,6
1948: 4e in serie OS – 3.55,2
1 Eng. mijl
1946: Engelse kamp. te Londen – 4.17,4
1948: Engelse kamp. te Londen – 4.16,0
veldlopen
1939: NK – 15.50,8
1942: NK te Amsterdam – 16.31,2
1948: 5e NK te Amersfoort (5 km) - 15.2,4
Onderscheidingen
KNAU-beker - 1948
Unie-erekruis in goud van de KNAU - 1962
Erelid Vrienden van de K.N.A.U. - 1981
KNAU lid van verdienste - 1986
Nederlands atleet
Nederlands olympisch deelnemer
Middellangeafstandsloper
|
2424682
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heteropoda%20rubra
|
Heteropoda rubra
|
Heteropoda rubra is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de jachtkrabspinnen (Sparassidae).
Het dier behoort tot het geslacht Heteropoda. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Pater Chrysanthus.
Jachtkrabspinnen
|
1893429
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eine%20kleine%20Nachtmusik
|
Eine kleine Nachtmusik
|
{{Infobox compositie
| titel= Serenade voor strijkers nr. 13
| afbeelding=
| onderschrift=
| componist= Wolfgang Amadeus Mozart
| soortcompositie= Serenade
| geschrevenvoor= Kamerorkest
| toonsoort= G majeur
| opusnummer= KV 525
| andereaanduiding=Eine kleine Nachtmusik
| gecomponeerdin= 1787
| première=
| opgedragenaan=
| duur=
| vorige=
| volgende=
| oeuvre= Oeuvre van Wolfgang Amadeus Mozart
}}
De Serenade voor strijkers nr. 13 in G majeur, KV 525 is een muziekstuk uit 1787, geschreven door Wolfgang Amadeus Mozart. Het werk is beter bekend onder de naam Eine kleine Nachtmusik, dat wil zeggen Een kleine serenade.
Het is geschreven voor een kamermuziekensemble bestaande uit twee violen, altviool en cello eventueel aangevuld met een contrabas. Het stuk wordt ook vaak uitgevoerd door strijkorkesten. Eine kleine Nachtmusik'' is een van de populairste werken van Mozart. Het is niet bekend waarom of voor wie Mozart dit muziekstuk componeerde. Hij schreef het stuk in 1787, toen hij ook bezig was met zijn opera Don Giovanni. Het werk werd pas in 1827, 36 jaar na Mozarts dood in 1791, gepubliceerd.
Delen
Allegro
Romanze: Andante
Menuetto: Allegretto
Rondo: Allegro
Media
Compositie van Wolfgang Amadeus Mozart
Compositie voor kamerorkest
Compositie voor strijkkwintet
|
3324693
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pterostichus%20starckianus
|
Pterostichus starckianus
|
Pterostichus starckianus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Reitter.
starckianus
|
5351685
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Friedrich%20L%C3%BCthi
|
Friedrich Lüthi
|
Friedrich Lüthi (19 december 1850 - Genève, 16 maart 1913) was een Zwitsers schutter. Hij nam deel aan de Olympische Zomerspelen van 1900 en behaalde hierbij een gouden medaille.
Biografie
Friedrich Lüthi nam deel aan de Olympische Zomerspelen van 1900, en meer bepaald aan de schietsportonderdelen op deze Spelen. Samen met Karl Röderer, Konrad Stäheli, Louis-Marcel Richardet en Paul Probst behaalde hij hierbij een gouden medaille in de ploegencompetitie van het schieten met een militair geweer op een afstand van 50 meter. Individueel behaalde hij op dit nummer de zevende plaats. Zijn landgenoten Röderer en Stäheli behaalden toen de gouden en bronzen medaille.
Zie ook
Zwitserse Olympische kampioenen
Zwitsers schutter
Zwitsers olympisch kampioen
|
22252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Waalre%20%28gemeente%29
|
Waalre (gemeente)
|
Waalre (Brabants: Woldere; ) is een gemeente in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De gemeente ligt pal ten zuiden van Eindhoven. Ze telt inwoners (, bron: CBS) en heeft een oppervlakte van 22,43 km². De gemeente Waalre maakt deel uit van de Metropoolregio Eindhoven, en is in 1923 ontstaan uit de oude gemeenten Waalre en Aalst.
Waalre profileert zich als groene woongemeente met de slogan "Waalre Groenfontein".
Kernen
Waalre-dorp met o.a. De Heuvel, Heikant, Loon en Timmereind.
Aalst met o.a. de Voldijn, Ekenrooi en Achtereind.
Bereikbaarheid
Openbaar vervoer: Vanaf Eindhoven is Waalre bereikbaar met stadsbus 7 (ziekenhuis MMC Veldhoven via Waalre) en de Bravodirect-bussen 317, 318 en 408 naar Dommelen, Luyksgestel en de High Tech Campus (Hermes). Het dichtstbijzijnde spoorwegstation is Eindhoven Centraal, tevens knooppunt voor alle stads- en streekbussen.
Wegen: Waalre is gelegen aan de A67 aan de noordkant en de A2 aan de oostkant. Door Aalst loopt de drukke verkeersader N69, de directe verbinding tussen Eindhoven en België. Met name in de spits staat het verkeer vaak vast op de historische N69. In 2020-2021 heeft men een vervangende weg aangelegd, gelegen tussen de grens bij Lommel en Veldhoven. Die weg krijgt het nummer N69.
Luchthaven: Op ongeveer 10-15 km ligt Eindhoven Airport.
Economie
De meeste inwoners van Waalre werken in buurtgemeenten, met name in Eindhoven.
Waalre kent drie bedrijfsterreinen: Voldijn, Park Diepenvoorde en bedrijventerrein 't Broek.
De twee grootste winkelkernen van de gemeente bevinden zich rond 'Den Hof' in Aalst en rond 'De Bus' in Waalre.
Sportclubs
Voetbalvereniging RKVV Waalre
Voetbalvereniging VV DVS
Honkbal DVS (De vereniging bestaat nog maar heeft wegens bezuinigingen geen veld meer in de gemeente. De huidige leden spelen daarom geen competitie meer, maar spelen gedurende het jaar mee met diverse toernooien)
Hockey DVS
Tennis LTV Eeckenrode
Tennis WLTV
Hardloop- en wandelvereniging Loopgroep Waalre
Handboogsport De Vriendschap Aalst-Waalre
Volleybalvereniging VC Waalre
Badminton Club Brabantia
Volmolense Kano Club VKC
Schaakclub vereniging Aalst/Waalre
Carnaval in Waalre
Waalre wordt gedurende carnaval Keiengat genoemd en kent een bruisend carnavalsleven. De grootste vereniging van Waalre is de Algemene Waalrese Carnavalsvereniging De Keien. Deze vereniging is opgericht in 1966 en vierde in 2011 dus haar 45-jarig bestaan. De Keien verzorgt de huis-aan-huis bezorging van het Wolders Lachblad, de krant van carnavalsminnend Waalre. Aalst heeft zijn eigen carnavalsvereniging, CC De Baltrappers.
Politiek
Wethouders
(Actueel op 5 mei 2021)
Vacant - Domein: Ruimtelijke Ontwikkeling, Wonen en Mobiliteit
Maarten Pieters - Domein: Duurzaamheid, Openbare Ruimte, Dienstverlening, Vastgoed, Financiën
Liesbeth Sjouw - Domein: Sociaal Domein en Sport en Cultuur
Gemeenteraad
*: Gemeente Belangen '74 fuseerde met Aalst-Waalre Belang
Brand gemeentehuis Waalre
Op 18 juli 2012 brandde het monumentale gemeentehuis van Waalre volledig af na een vermoedelijke aanslag waarbij twee (gestolen) auto's in de nacht het pand binnenreden en een vuurzee creëerden. Volgens de politie was het geen ongeluk en was er opzet in het spel. Gemeentelijke diensten werden voor zover dat kon tijdelijk verplaatst naar de brandweerkazerne.
Het gemeentehuis in Waalre had reeds in september 1994 te maken met brandstichting. Er woedde destijds een kleine brand nadat een ruit werd ingegooid. Getuigen zagen iemand wegrijden met gedoofde lichten.
Bekende inwoners
Geboren in Waalre
Arnoldus Brocx (1779-1861), politicus, bestuurder
Rein van Duivenboden (1999), acteur, zanger en presentator
Babette Holtmann (1981), zangeres en actrice
Remko Vrijdag (1972), acteur, cabaretier
Geboren in Aalst
Carel Kraayenhof (1958), bandeonist
Woonachtig (geweest)
Huibrecht van der Clusen †
Antoon Coolen †
Martien van Doorne †
Paul Haarhuis
Pieter van den Hoogenband
Louis Kalff †
Ben Lesterhuis †
Harry Lubse
Henk van Riemsdijk †
Jan van Katwijk
Gilles Holst
Fredericus van Straelen †
Franciscus Uijen †
Pieter Vreede †
Aangrenzende gemeenten
Monumenten
In de gemeente zijn er een aantal rijksmonumenten en oorlogsmonumenten, zie:
Lijst van rijksmonumenten in Waalre (gemeente)
Lijst van oorlogsmonumenten in Waalre
Externe links
Website van de gemeente
Historische geografie van de gemeente
|
3134221
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Notoplites%20watersi
|
Notoplites watersi
|
Notoplites watersi is een mosdiertjessoort uit de familie van de Candidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Kluge.
Candidae
|
3974728
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/HR%201614
|
HR 1614
|
HR 1614 is een oranje dwerg met een spectraalklasse van K3.V. De ster bevindt zich 28,85 lichtjaar van de zon.
Externe link
Type K-hoofdreeksster
Ster binnen 100 lichtjaar
Ster in Eridanus
|
583150
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/LRA
|
LRA
|
Het Lord's Resistance Army, het Verzetsleger van de Heer in Noord-Oeganda
Een Lineaire Resonantie Actuator, een specifiek trilelement
|
2912995
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Braunsia%20excelsa
|
Braunsia excelsa
|
Braunsia excelsa is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Brues in 1924.
excelsa
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.