id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
1911437
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Efter%20brylluppet
|
Efter brylluppet
|
Efter brylluppet (Engels: After the Wedding) is een Deens-Zweedse dramafilm van Susanne Bier uit 2006.
In 2019 kreeg de film een Engelstalige remake onder de titel After the Wedding.
Verhaal
De Deen Jacob Pederson leidt een weeshuis in India. Wanneer de instelling met sluiting wordt bedreigd, wil de rijke zakenman Jørgen een miljoenendonatie doen. Jacob moet naar Denemarken terugkeren voor de onderhandelingen. Daar blijken er een aantal bijkomende voorwaarden aan de overeenkomst te zitten. Zo moet Jacob opeens op de bruiloft van Jørgens dochter Anna komen. Die bruiloft blijkt een cruciale verbinding te zijn tussen een aantal gebeurtenissen in zijn verleden en zaken die in de toekomst verscholen liggen. Jacob wordt voor grote morele dilemma's geplaatst.
Rolverdeling
Mads Mikkelsen: Jacob Pederson
Rolf Lassgård: Jørgen Lennart Hannson
Sidse Babett Knudsen: Helene Hannson
Stine Fischer Christensen: Anna Louisa Hannson
Christian Tafdrup: Christian
Mona Malm: Mevr. Hannson
Meenal Patel: Mevr. Shaw
Neeral Mulchandani: Pramod
Externe link
Deense film
Zweedse film
Film uit 2006
Dramafilm
Film van Susanne Bier
|
2019451
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pholcus%20armeniacus
|
Pholcus armeniacus
|
Pholcus armeniacus is een spinnensoort uit de familie trilspinnen (Pholcidae). De soort komt voor in Iran.
Trilspinnen
Endemisch dier uit Iran
|
3141859
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kathroperla%20doma
|
Kathroperla doma
|
Kathroperla doma is een steenvlieg uit de familie groene steenvliegen (Chloroperlidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Stark.
Groene steenvliegen
|
880924
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sammy%20Nestico
|
Sammy Nestico
|
Samuel Lewis (Sammy) Nestico (Pittsburgh (Pennsylvania), 6 februari 1924 - Carlsbad (Californië), 17 januari 2021) was een Amerikaans jazzcomponist en -muzikant. Hij is bekend om zijn arrangementen voor de Count Basie Orchestra, maar ook vanwege zijn overige big band-arrangementen.
Nestico begon op zijn zeventiende bij het American Broadcasting Company (ABC) radiostation WCAE in Pittsburgh. Hij studeerde aan de Duquesne Universiteit in Pittsburgh, en behaalde aldaar zijn Bachelor of Science in muziekopleiding. Hij werd leraar in Wilmerding (Pennsylvania). In 1951 werd hij arrangeur bij de United States Air Force Band, maar wisselde later tot de United States Marine Band "The President's Own" in Washington D.C.. Tijdens zijn lange carrière verzorgde hij ook projecten voor vele bekende muzikanten, waaronder Phil Collins, Frank Sinatra, Barbra Streisand en Sarah Vaughan. Van 1970 tot 1984 arrangeerde hij voor Count Basie en zijn orkest. Ook schreef hij commerciële jingles voor Amerikaanse bedrijven. Verder was hij werkzaam als schrijver van filmmuziek.
In 1998 en 1999 was hij professor aan de Universiteit van Georgia in Athens (Georgia).
Nestico werd geëerd door zijn alma mater, de Duquesne Universiteit, die hem tot eredoctor benoemde en voor zijn werk van onder andere de American Society of Music Arrangers and Composers (ASMAC) en de Big Band Academy of America (BBAA). In 1993 publiceerde hij het boek The Complete Arranger. Na Nestico is een Jazzprijs, de Sammy Nestico Award benoemd, die jaarlijks tijdens een compositiewedstrijd aan jonge Amerikaanse jazzcomponisten uitgereikt wordt.
In Nederland is in 2014 door de Marinierskapel der Koninklijke Marine, onder leiding van toenmalig dirigent Majoor Peter Kleine Schaars, een project opgezet om een cd op te nemen met alleen maar muziek van Sammy Nestico. Daarvoor zijn Majoor Peter Kleine Schaars en projectofficier Luitenant eerste klas Cor Knegtjens bij Sammy Nestico geweest in Californië.
In 2015 is deze cd uitgegeven door Aliud, onder de naam Marine Band of the Royal Netherlands Navy plays Sammy Nestico. Nadat de cd is uitgegeven ontving Majoor Peter Kleine Schaars een mail van Sammy Nestico met daarin de volgende tekst (integraal):
“This is ONE OF A KIND IN A LIFETIME. There is not another band in the world who could have made this recording. …I must admit I am not aware of any concert band in the world that could have recorded the jazz numbers. Your re-orchestration on the music was superb. God, you even made Disney sound great! The musicianship and the soloists were fantastic. Thank you for a milestone in my life. There are so many things that separate this band aside from all the others that is hard to mention them all. The engineering was so very important ... and it certainly was magnificent. I will send you a short forward for the CD. Thank you for a once in a lifetime tribute. You made it all worth while!”
Composities
Werken voor harmonieorkest
1965 Portrait of a Trumpet
1967 Vaquero March
1969 A Tribute to Stephen Foster
A Fireside Christmas
All Through the Night
Civil War Sketches
Long May it Wave
Los Valientes
Persuasion
The Blues
Werken voor jazz-orkest/ensembles
Blues Machine
Rachael
Samantha
Sweet Georgia Brown
Filmmuziek
The Color Purple
The Best Little Whorehouse in Texas
Used Cars
I Wonder Who's Killing Her Now?
Hero at Large
Analyse this
Cactus Flower
Blue Lagoon
Buddy System
Fighter (Fighting Chance)
Front Page
Heart Like a Wheel
Heaven Can Wait
It's My Turn
Just You and Me Kid
Million Dollar Infield
Silent Movie
That old feeling
Wholly Moses
New Adventures of Heidi
Big Black Pill
Miracle of Kathie Miller
Stonestreet
It Happened one Christmas
Chandler
Bibliografie
Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
Colin Larkin: The Guinness encyclopedia of popular music, Enfield, Middlesex: Guinness Publishing, 1992, 4V p.
Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The Heritage Encyclopedia of Band Music - Composers and Their Music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7
Barry Dean Kernfeld: The new Grove dictionary of jazz, London: Macmillan Press, 1988.
Jean-Marie Londeix: Musique pour saxophone, volume II : répertoire général des oeuvres et des ouvrages d' enseignement pour le saxophone, Cherry Hill: Roncorp Publications, 1985
Externe links
Officiële internetpagina
Lijst van uitreikingen van de "Sammy Nestico Award" (gearchiveerd)
Shadow Man Trailer het levensverhaal van Sammy Nestico in een film
Interview met Sammy Nestico door jazzjournalist Marc Meyers
Amerikaans componist
Amerikaans muziekpedagoog
Amerikaans arrangeur
Amerikaans jazzcomponist
Amerikaans jazzarrangeur
|
2643544
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Masahiro%20Kuramoto
|
Masahiro Kuramoto
|
Masahiro Kuramoto (Japans: 倉本昌弘) is een Japanse golfprofessional. Hij werd op 9 september 1955) in Hiroshima geboren en wordt Massy genoemd.
Amateur
Als amateur won Kuramoto onder meer drie keer het Japans Amateur Kampioenschap. Als amateur won hij ook het Chushikoku Open, dat deel uitmaakt van de Japan Golf Tour.
Gewonnen
1975: Japan Amateur Championship
1977: Japan Amateur Championship
1980: Japan Amateur Championship
Professional
Kuramoto werd in 1981 professional. Hij won 30 toernooien op de Japan Golf Tour waar hij iets meer dan 1 miljard ¥ verdiende.
Hij won in 1992 de Tourschool van de Amerikaanse PGA Tour en speelde daar 65 toernooien in de periode 1993-1997. Zijn beste resultaat was een 4de plaats bij het Brits Open.
In 2005 won hij de Tourschool van de Amerikaanse Champions Tour, waar hij sinds 2006 speelt. Ook daar was zijn beste resultaat een 4de plaats.
In januari 2006 was hij non-playing captain van het Aziatische team bij de eerste editie van de Royal Trophy, die op de Amata Spring Country Club in Thailand gespeeld werd. Het Europese team had Severiano Ballesteros als captain.
Gewonnen
Japan Golf Tour
1980: Chushikoku Open (als amateur)
1981: ANA Sapporo Open, Tokai Classic, Chushikoku Open, Nihon Kokudo Keikaku Summers
1982: Japan PGA Championship, Chushikoku Open
1983: Chushikoku Open, Tokai Classic
1984: Bridgestone Open, Chushikoku Open
1985: Jun Classic (tie met Kazushige Kono en Payne Stewart), Bridgestone Open
1986: ANA Open, Tokai Classic
1987: Maruman Open, Chushikoku Open
1988: Sendai Classic, Yomiuri Open, Kansai Pro Championship, KBC Augusta, Chushikoku Open
1990: Seto Uthumi Open
1991: Acom International
1992: Japan PGA Championship, Bridgestone Open, Daikyo Open
1994: JCB Classic Sendai
1995: Suntory Open
2003: Acom International
Elders
1981: Wakayama Open, Hyogo-ken Open
1992: PGA Tour Qualifying Tournament (tie met Skip Kendall, Perry Moss, Brett Ogle en Neale Smith)
Europese Senior Tour
2010: Handa Cup Seniors Masters
2012: Van Lanschot Senior Open
Elders
2007: Big Raisac Senior Open
2010: Japan Senior Open
Teams
Royal Trophy (Aziatisch team): 2006 (non-playing captain)
Four Tours World Championship: 1988, 1990
Externe links
Website Japan Golf Tour
Website Europese Senior Tour
Captain van de eerste Royal Trophy
Kuramoto, Masahiro
|
1508980
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Manchurian%20Candidate
|
The Manchurian Candidate
|
The Manchurian Candidate (boek), een boek uit 1959
The Manchurian Candidate (1962), de verfilming van het gelijknamige boek
The Manchurian Candidate (2004), een gedeeltelijke remake van de gelijknamige film uit 1962
|
3551390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Velarifictorus%20transversus
|
Velarifictorus transversus
|
Velarifictorus transversus is een rechtvleugelig insect uit de familie krekels (Gryllidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Chopard.
transversus
|
461568
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Echte%20tijm
|
Echte tijm
|
Echte tijm (Thymus vulgaris) is een struikachtige, vaste plant, die behoort tot de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De plant komt van nature voor in het Mediterrane gebied. De soort wordt veel gekweekt en voornamelijk gebruikt als keukenkruid.
De plant wordt 15–20 cm hoog en heeft rechtopstaande takjes. De langwerpige tot lijnvormige bladeren zijn zittend en hebben een sterk omgerolde rand. De onderkant is kort viltig behaard.
Echte tijm bloeit in mei en juni met lila of roze, soms witte bloemen. De bloeiwijze is een schijnkrans.
De vrucht is een vierdelige splitvrucht.
Inhoudstoffen
De plant bevat etherische olie, waarvan de belangrijkste stoffen thymol en carvacrol zijn. Daarnaast komen voor: p-cymol, 1,8-cineol, linalool en andere monoterpenen, triterpenen, flavonoïde, laminaceen-looistof, rosmarinezuur en het als antioxidant werkzame bifenyl.
Kruid
Tijm ondersteunt de vertering van voedsel en past goed bij gevogelte, wild, schaaldieren, lam, vis, groenten, soep, aardappel en ragout.
In Provençaalse kruiden zit echte tijm verwerkt.
Namen in andere talen
Duits: Gemeiner Thymian
Engels: Common thyme, Garden thyme
Frans: Thym commun
Externe link
echte tijm
Kruid (keuken)
echte tijm
|
5667252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Julemont%20%28restaurant%29
|
Julemont (restaurant)
|
Julemont is sinds 2019 een restaurant in de buurtschap Wittem in de Nederlandse provincie Limburg. Bij de uitreiking van de Michelinsterren voor 2022 werd het restaurant onderscheiden met twee sterren.
Locatie
Het restaurant is gevestigd in Kasteel Wittem. Dit middeleeuwse kasteel kent een lange adellijke geschiedenis. In 1958 kreeg het voor het eerst een horecafunctie als hotel en restaurant. Sinds 2018 is het kasteel eigendom van het Duitse echtpaar Alexander en Nicole Wilden. Na sluiting vanwege een renovatie werd het restaurant in 2019 heropend.
Geschiedenis
De culinaire leiding van Julemont lag tot 2021 in handen van Sven Nijenhuis. Hij deed ervaring op bij onder andere Ivy, Parkheuvel en Beluga. Opvolger van Nijenhuis werd Guido Braeken. Deze kok werkte hiervoor bij de sterrenrestaurants De Leuf, La Source en Beluga Loves You.
Bij de uitreiking van de Michelinsterren voor 2022, ontving Braeken direct twee Michelinsterren. De eetgelegenheid steeg van 15,5 van de maximaal 20 punten in de GaultMillau-gids in 2022, naar 17 in de editie van 2023.
Zie ook
Lijst van Nederlandse restaurants met een Michelinster
Restaurant met Michelinster
Restaurant in Gulpen-Wittem
|
1548562
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20spelers%20van%20AGOVV
|
Lijst van spelers van AGOVV
|
Dit is een lijst van voetballers die minimaal één officiële wedstrijd hebben gespeeld in het eerste elftal van de Nederlandse voormalig profclub AGOVV of AGOVV Apeldoorn.
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
R
S
T
V
W
Y
Z
AGOVV
AGOVV Apeldoorn
|
1815428
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cees%20Cuijten
|
Cees Cuijten
|
Cees Cuijten (30 maart 1913 - Nijmegen, 7 oktober 1957) was een Nederlands profvoetballer.
Hij speelde vanaf zijn achttiende gedurende 23 seizoenen bij N.E.C., met name als vleugelverdediger. In 1936 promoveerde hij met de Nijmeegse club naar de eerste klasse; drie jaar later wonnen ze het Oostelijk kampioenschap. Ook in 1946 en 1947 vierde hij met zijn club het Oostelijk kampioenschap.
Cuijten stond bekend als bikkelhard en schopte zijn tegenstander regelmatig uit de wedstrijd. In zijn laatste seizoenen, waarin hij als voorstopper speelde, maakte hij nog net het begin mee van het profvoetbal. Op 20 maart 1955, hij was toen 41 jaar oud, brak hij in de thuiswedstrijd tegen Alkmaar '54 zijn middenvoetsbeen. Deze blessure betekende het eind van zijn voetbalcarrière.
Op 7 oktober 1957 overleed Cuijten na een verkeersongeval, waarbij zijn vrouw en zijn 13-jarige zoon ernstig gewond raakten.
* statistieken alleen sinds de invoering van het profvoetbal in 1954
Nederlands voetballer
|
3870483
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/B%26W%20Hallerne
|
B&W Hallerne
|
B&W Hallerne (Nederlands: B&W-hallen) is een voormalig industrieel complex op het eiland Refshaleøen in Kopenhagen, Denemarken. Het complex, bestaande uit twee grote hallen, werd in de jaren 1960 gebouwd door Burmeister & Wain en deed dienst als scheepswerf. In 1996 werden de hallen gesloten. In 2011 werd het complex gerenoveerd, waarna het werd geopend voor culturele activiteiten.
Op 2 september 2013 maakte Danmarks Radio bekend dat het B&W Hallerne had uitgekozen als locatie voor het Eurovisiesongfestival 2014. Het festival vond plaats in Zaal 2, die werd omgebouwd tot een volwaardige indoorarena die plaats bood aan 11.000 toeschouwers. Zaal 1 deed tijdens het festival dienst als Eurovision Island, een locatie voor randactiviteiten.
Sportaccommodatie in Kopenhagen
Poppodium
Indre By
|
3158795
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clanculus%20maugeri
|
Clanculus maugeri
|
Clanculus maugeri is een slakkensoort uit de familie van de Trochidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1828 door W. Wood.
Trochidae
|
716469
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kirch%20Mulsow
|
Kirch Mulsow
|
Kirch Mulsow is een plaats en voormalige gemeente in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren, en maakt deel uit van de Landkreis Rostock.
Kirch Mulsow telt inwoners.
Kerk
De gemeente dankt haar naam aan de kerk. Een bijzonder gebouw waarvan het schip grotendeels is opgebouwd met veldkeien, het koor met baksteen en de toren van hout is.
Voormalige gemeente in Mecklenburg-Voor-Pommeren
|
1726751
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wildenhain%20%28Mockrehna%29
|
Wildenhain (Mockrehna)
|
Wildenhain is een plaats in de gemeente Mockrehna, Saksen. Tot 1999 was Wildenhain een zelfstandige gemeente. De eerste vermelding van de plaats dateert van 1314.
Externe link
Wildenhain op www.mockrehna.de
Plaats in Saksen
|
593257
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hochseeflotte
|
Hochseeflotte
|
De Hochseeflotte was de belangrijkste oorlogsvloot van de Kaiserliche Marine gedurende de Eerste Wereldoorlog. De thuishaven van de vloot was Wilhelmshaven en de bevelhebbers waren de admiralen Friedrich von Ingenohl (1913–1915), Hugo von Pohl (1915–1916), Reinhard Scheer (1916–1918) en Franz von Hipper (1918). Hij vormde een dusdanige dreiging voor de Britse Royal Navy dat de Grand Fleet in de Noordzee moest blijven tijdens de oorlog, terwijl men dringende taken in andere delen van de wereld moest laten liggen vanwege het gebrek aan schepen.
Strategische positie
Het aantal schepen van de Hochseeflotte ten opzichte van de Britse Grand Fleet stond in een verhouding van twee tegen drie. Tijdens een aantal momenten in de oorlog waren de aantallen vrijwel gelijk op de Noordzee doordat de Britten schepen naar andere delen van de wereld stuurden. Tegen het einde van de oorlog hadden de Britten weer een overwicht. De Duitsers riskeerden geen directe confrontatie en gaven de voorkeur aan een strategie van aanvallen op de Noordzee met als doel een deel van de Britse vloot te isoleren en te vernietigen. De zeeslagen bij Helgoland (28 augustus 1914), Doggersbank (24 januari 1915) en Jutland (31 mei 1916) veranderden de strategische positie niet.
Terwijl de Britse blokkade voor armoede zorgde in Duitsland concentreerde de Kaiserliche Marine zich op de onbeperkte duikbotenoorlog in een poging de Eerste slag van de Atlantische Oceaan te winnen en werd de Hochseeflotte nog maar sporadisch ingezet.
Muiterij
In oktober 1918, terwijl het leger aan het verliezen was en de bevolking verhongerde, besloot Scheer tot een alles of niets aanval op de Grand Fleet. Omdat hij al wist dat het plan een veto zou krijgen, verzuimde hij de regering van Prins Max van Baden in te lichten. Toen echter het bevel om uit te varen werd gegeven op 30 oktober 1918 weigerden veel zeelieden of deserteerden. Er werd afgezien van het plan, maar de Kieler Matrozenopstand leidde tot de Novemberrevolutie, de val van de Duitse monarchie op 9 november en het einde van de oorlog op 11 november 1918.
Scapa Flow
Volgens de voorwaarden van de wapenstilstand van Compiègne ging de Hochseeflotte in internering bij de basis van de Royal Navy bij Scapa Flow op de Orkney-eilanden. In Operation ZZ op 21 november 1918 begeleidden zestig geallieerde schepen de 11 slagschepen, 5 slagkruisers, 8 kruisers en 48 torpedobootjagers van de Hochseeflotte naar de baai. Op 21 juni 1919 gaf Ludwig von Reuter het bevel om de schepen tot zinken te brengen om te voorkomen dat ze in Britse handen vielen. De negen zeelieden die hierbij omkwamen waren de laatste slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog.
Strategische blunder
De Zweedse historicus Alf W. Johansson beschouwt de creatie van de Hochseeflotte als een belangrijk voorbeeld van een strategische blunder. Vertaald uit zijn boek Europas krig ("Oorlogen van Europa"): "Admiral von Tirpitz' Hochseeflotte bleek een gigantische misrekening te zijn; een product van ijdelheid, zelfgenoegzaamheid en warrig militair denken. Het bleek nutteloos om politieke druk mee uit te oefenen: in plaats dat Groot-Brittannië dichter bij Duitsland kwam, werden ze naar Frankrijk gedreven. Toen de oorlog uitbrak, was het ongeschikt als militair instrument".
Externe links
Memoires van admiraal Reinhard Scheer Germany's High Sea Fleet in The World War @ The War Times Journal
Krijgsmacht van het Duitse Keizerrijk
Duitse marine
|
1524181
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hongaarse%20verdediging
|
Hongaarse verdediging
|
De Hongaarse verdediging is het schaken een opening die tot de open spelen behoort. De beginzetten ervan zijn 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lc4 Le7. De ECO-code van deze opening is C50. De zet 3. ..., Le7 is iets verdedigender dan de zet 3. ..., Lc5 die in het Italiaans gespeeld wordt. De opening is vernoemd naar correspondentieschaakpartijen tussen Parijs en Pest halverwege de 19e eeuw. Daarna is hij veel gespeeld door grootmeesters met een sterke defensieve stijl zoals Samuel Reshevsky en voormalig wereldkampioen Vasili Smyslov.
Doel
In tegenstelling tot scherpere varianten als Italiaans en het Tweepaardenspel wil zwart hier de complexiteit van deze varianten vermijden door een wat passieve zet 3. ..., Le7. Wit heeft in deze opening wel heel veel ruimte om zich te ontwikkelen. Zwart moet zich schikken in het verdedigen van een gedrongen stelling.
Beste respons voor wit
De beste respons in deze stelling is 4. d4, waarmee wit het centrum wil domineren. Mocht zwart de pion slaan met de pion, dan volgt de korte rokade.
Variant in een open spel
|
4583886
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20drukkerijen%20en%20uitgeverijen%20van%20verzetsbladen%20gedurende%20de%20Tweede%20Wereldoorlog
|
Lijst van drukkerijen en uitgeverijen van verzetsbladen gedurende de Tweede Wereldoorlog
|
Dit is een overzicht van drukkerijen en uitgeverijen van verzetsbladen gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Deze lijst is gebaseerd op de artikelen in De ondergrondse pers 1940-1945 van Lydia Winkel.
Externe link
Drukkerijen en uitgevers van verzetsbladen 40-45, geni.com (genealogische profielen van drukkers en uitgevers)
Noten
Nederlandse illegale pers in de Tweede Wereldoorlog
Drukkerijen
Drukkerijen
|
457611
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adriaan%20van%20Hartingsveldt
|
Adriaan van Hartingsveldt
|
Adriaan van Hartingsveldt (Nieuw Helvoet, 5 januari 1913 – Hillegersberg, 22 april 1995) was een Nederlandse schrijver van kinderboeken en schoolboeken. Hij heeft enkele boeken geschreven onder het pseudoniem Joke Dijkshoorn, de naam van zijn echtgenote.
Bibliografie
Schoolboeken
Het rijke leven - voorloper
Het rijke leven - deel A
Het rijke leven - deel 1 t/m 3 (biologieboeken)
Kinderboeken
Kobus kraait victorie
De dappere daad van Willem
Daan Mulder houdt vol
Arie Willemsz : een Hellevoetse bestedeling
De karrehond van Kobus
De prijs van Kareltje Brink
Drie jongens krijgen een goede vriend
Het Heilig Boek ... voor mij (Kinderbijbel)
Het kerstgeheim van Dorus
Het teken van de vis
Prikkie
Prikkie gaat de boer op
Van Koos en Ties en Peer's verlies
Woudlopers in Papoealand
Onder het pseudoniem Joke Dijkshoorn:
Annètje en de grote toren
Van een appeltje dat niet geplukt werd
Nederlands kinderboekenschrijver
|
3688920
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bengle
|
Bengle
|
Bengle (Majalaya), een plaats in Indonesië
Bengle (Wonosegoro), een plaats in Indonesië
Bengle (Talang), een plaats in Indonesië
|
3594864
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enneastichus
|
Enneastichus
|
Enneastichus is een geslacht van vliesvleugeligen uit de familie Eulophidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1910 door Kieffer.
Soorten
Het geslacht Enneastichus is monotypisch en omvat slechts de volgende soort:
Enneastichus pustularum Kieffer, 1910
Eulophidae
|
2074960
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20partijleiders%20van%20GroenLinks
|
Lijst van partijleiders van GroenLinks
|
De partijleider van de GroenLinks is tijdens de Tweede Kamerverkiezingen de lijsttrekker. Meestal bekleedt de partijleider de functie van fractievoorzitter in de Tweede Kamer. De eerste partijleider en lijsttrekker was Ria Beckers.
Partijleiders
Referenties
Partijleiders
|
2598953
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phalacrus%20frater
|
Phalacrus frater
|
Phalacrus frater is een keversoort uit de familie glanzende bloemkevers (Phalacridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1888 gepubliceerd door Karl Ludwig Flach.
Glanzende bloemkevers
|
3231255
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pontellopsis%20tasmanensis
|
Pontellopsis tasmanensis
|
Pontellopsis tasmanensis is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Pontellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1978 door Greenwood.
Pontellidae
|
3344866
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neodiphthera%20saccopeoa
|
Neodiphthera saccopeoa
|
Neodiphthera saccopeoa is een vlinder uit de familie van de nachtpauwogen (Saturniidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1928 door Turner.
Nachtpauwogen
|
1792200
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ida%20en%20Adrasteia
|
Ida en Adrasteia
|
Ida en Adrasteia zijn nymfen uit de Griekse mythologie.
Zij zorgden in opdracht van Rheia voor de god Zeus toen hij verborgen werd voor zijn vader Kronos, die al zijn zonen wilde vernietigen. In de grot Diktaion voedden Ida en Adrastia hem met honing en melk van de geit Amaltheia, terwijl de Cureten buiten hun schilddans uitvoerden om het gehuil van de kleine Zeus te verbergen.
Toen Ida op een dag frambozen plukte voor Zeus prikte een doorn haar vinger. Volgens de Griekse mythologie werd door Ida's bloed de tot dan toe witte vrucht voor altijd rood.
Als dank voor de gastvrijheid, werden de twee nymfen door Zeus als de sterrenbeelden Ursa Maior en Ursa Minor, samen met Amaltheia (Capra) aan de hemel geplaatst.
Zij zijn wellicht dezelfden als de door Hesiodus genoemde Meliai (Honing-nymfen), die de dochters van Ouranos zouden zijn.
Nimf
|
1032971
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bolton%20%28North%20Carolina%29
|
Bolton (North Carolina)
|
Bolton is een plaats (town) in de Amerikaanse staat North Carolina, en valt bestuurlijk gezien onder Columbus County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 494.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 496, een stijging van 2 (0,4%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
8,0 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 24 km rond Bolton.
Externe link
Plaats in North Carolina
|
1277517
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/George%20Bryant
|
George Bryant
|
George Philip (Phil) Bryant (Melrose (Massachusetts), 22 februari 1878 - ?, 18 april 1938) was een Amerikaanse boogschutter.
Bryant volgde een opleiding aan Harvard Law School en werd advocaat in Boston. In zijn vrije tijd deed hij aan boogschieten. Bryant deed samen met zijn broer Wallace Bryant, Cyrus Dallin en Henry Richardson namens de Bostons Archers mee aan de Olympische Spelen in St. Louis (1904). Het team behaalde de derde plaats. Individueel werd hij winnaar in de dubbele York ronde en de dubbele Amerikaanse ronde.
Bryant was nadien nog een aantal keren nationaal kampioen boogschieten.
Palmares
1904: Olympische Spelen (individueel - dubbele York ronde)
1904: Olympische Spelen (individueel - dubbele Amerikaanse ronde)
1904: Olympische Spelen (team)
1905: Nationaal kampioenschap
1909: Nationaal kampioenschap
1911: Nationaal kampioenschap
1912: Nationaal kampioenschap
Externe link
Sports biographies
Bryant, George
Bryant, George
|
2329041
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Conus%20andremenezi
|
Conus andremenezi
|
Conus andremenezi is een in zee levende slakkensoort uit het geslacht Conus. De slak behoort tot de familie Conidae. Conus andremenezi werd in 2010 beschreven door Olivera & Biggs. Net zoals alle soorten binnen het geslacht Conus zijn deze slakken roofzuchtig en giftig. Zij bezitten een harpoenachtige structuur waarmee ze hun prooi kunnen steken en verlammen.
Conus
|
3262290
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Uca%20%28Uca%29%20monilifera
|
Uca (Uca) monilifera
|
Uca (Uca) monilifera is een krabbensoort uit de familie van de Ocypodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Rathbun.
Ocypodidae
|
1190651
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Graafschap%20Hohenberg%20%28Zwaben%29
|
Graafschap Hohenberg (Zwaben)
|
Het graafschap Hohenberg was een tot de Oostenrijkse Kreits behorend graafschap binnen het Heilige Roomse Rijk. Het graafschap maakte deel uit van Voor-Oostenrijk.
De graven van Hohenberg werden in 1179 voor het eerst vermeld en zijn vermoedelijk afkomstig uit het geslacht Zollern. In de twaalfde eeuw waren ze de erfgenaam van de graven van Haigerloch en aan het eind van de twaalfde eeuw hadden ze bezit in het dal van de Neckar rond Rottenburg.
In de dertiende eeuw vergrootten zij hun bezit door de verwerving van de heerlijkheden Wildberg, Nagold, Altensteig en Horb.
In de veertiende eeuw voerden familiedelingen en financiële problemen tot verkleining van het uitgebreide huisgoed. Ten slotte werd het graafschap in 1381 aan het aartshertogdom Oostenrijk verkocht. Het geslacht stierf uit in 1486.
Bij de overgang aan Oostenrijk was het nog een aaneengesloten gebied met de steden Horb, Haigerloch, Oberndorf, Binsdorf, Schömberg en Nusplingen. Na de overgang aan Oostenrijk bleef het een aparte heerlijkheid. Na 1393 vond er meermalen een verpanding plaats, onder andere aan de graven van Sulz.
In 1453 verpandde hertog Albrecht de heerlijkheid aan zijn echtgenote Mathilde, de moeder van graaf Eberhard van Württemberg. Zij probeerde Hohenberg aan haar zoon te vermaken, maar Oostenrijk loste na haar dood in 1482 het pand af.
Het graafschap was inmiddels verdeeld in drie ambten: Rottenburg, Haigerloch en Spaichingen (later Fridingen). In 1497 vond er een ruil plaats met het graafschap Hohenzollern, waarbij Haigerloch aan Hohenzollern kwam. Hierdoor kwamen de twee overgebleven ambten geïsoleerd van elkaar te liggen: het Boven-Graafschap met Fridingen en het Neder-Graafschap met Rottenberg.
Artikel 8 van de Vrede van Presburg met het Eerste Franse Keizerrijk van 26 december 1805 wijst de graafschappen Boven- en Neder-Hohenberg aan het koninkrijk Württemberg toe.
Hohenb
Hohenberg
Geschiedenis van Baden-Württemberg
Hohenberg
|
3641701
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kampung%20Dalam%20%28Hamparan%20Rawang%29
|
Kampung Dalam (Hamparan Rawang)
|
Kampung Dalam is een bestuurslaag in het regentschap Sungai Penuh van de provincie Jambi, Indonesië. Kampung Dalam telt 897 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Jambi
|
3939557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Moneilema%20armatum
|
Moneilema armatum
|
Moneilema armatum is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1853 door LeConte.
armatum
|
5294717
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avl%C3%B8s%20%28metrostation%29
|
Avløs (metrostation)
|
Avløs is een metrostation in de Noorse hoofdstad Oslo. Het station werd geopend op 1 juli 1924 en wordt bediend door lijn 3 van de metro van Oslo
Avløs
|
601906
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Volvo%2066
|
Volvo 66
|
De Volvo 66 is een compacte auto gemaakt door Volvo in de voormalige DAF-fabriek in het Limburgse Born tussen 1975 en 1980. De 66 is een verbeterde versie van de DAF 66, na de overname van DAF-Born door Volvo. De 66 is geleverd in een sedan en stationwagen-versie. De Daf 66 Coupé werd door Volvo niet voortgezet.
Belangrijkste wijzigingen aan het ontwerp van Giovanni Michelotti hadden betrekking op de eisen aan de passieve veiligheid van Volvo. Opvallend waren de dikkere bumpers, een nieuw 'schakelpatroon' met neutrale stand naast voor- en achteruit, nieuwe stoelen en een veiliger stuurwiel, maar ook onderhuids had de auto enkele verbeteringen ondergaan. De 66 was uitgerust met een 45 PK 1100 cc-"Cleon-Fonte" motor van Renault en een Variomatic-automaat, de topsnelheid was officieel 134 km/u. Een speciale versie, de 66 GL, had een 55 PK 1300 cc-motor, verstralers en een iets rijkere uitrusting. Zijn topsnelheid was 145 km/u. Er is ook veel geëxperimenteerd met zwaardere motoren, tot zelfs de Gordini-motor uit de Alpine.
De oorspronkelijk door DAF ontwikkelde, maar nooit tot productie gekomen DAF 77, werd door Volvo verbeterd en in productie genomen als Volvo 343. De laatste Volvo 66's werden in 1981 op kenteken gezet. Vandaag de dag is de Volvo 66 tamelijk zeldzaam geworden. Veel exemplaren zijn in de loop der jaren gebruikt voor de befaamde achteruitrijraces.
Galerij
DAF
66
|
3319644
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lebia%20marginata
|
Lebia marginata
|
Lebia marginata is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1785 door Geoffroy.
marginata
|
3275570
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diastylis%20cornuifer
|
Diastylis cornuifer
|
Diastylis cornuifer is een zeekommasoort uit de familie van de Diastylidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door Blake.
Zeekomma's
|
3512245
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurhopalothrix%20alopeciosa
|
Eurhopalothrix alopeciosa
|
Eurhopalothrix alopeciosa is een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1960 door Brown & Kempf.
Eurhopalothrix
|
4758366
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Argalista
|
Argalista
|
Argalista is een geslacht van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Soorten
Argalista aequor Laws, 1941 †
Argalista arta Marwick, 1928 †
Argalista corallina (Cotton & Godfrey, 1935)
Argalista crassicostata (Murdoch, 1905)
Argalista effusa Marwick, 1928 †
Argalista fluctuata (Hutton, 1883)
Argalista fugitiva (Hedley, 1911)
Argalista imperforata (Suter, 1908)
Argalista impervia Finlay, 1930 †
Argalista kaiparaensis Finlay, 1930 †
Argalista kingensis May, 1923
Argalista kingi Powell, 1938 †
Argalista leniumbilicata Laws, 1935 †
Argalista micans Powell, 1931
Argalista nana Finlay, 1930
Argalista proimpervia Laws, 1935 †
Argalista promicans Laws, 1936 †
Argalista proumbilicata Finlay, 1930 †
Argalista provariecostata Laws, 1948 †
Argalista rosea (Tenison-Woods, 1876)
Argalista roseopunctata (Angas, 1880)
Argalista rotata (Hedley, 1899)
Argalista rotella Powell, 1937
Argalista sola Laws, 1940 †
Argalista umbilicata Powell, 1926
Argalista variecostata Powell, 1937
Colloniidae
|
2431999
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Larinioides%20patagiatus%20islandicola
|
Larinioides patagiatus islandicola
|
Larinioides patagiatus islandicola is een spinnenondersoort in de taxonomische indeling van de wielwebspinnen (Araneidae).
Het dier behoort tot het geslacht Larinioides. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Embrik Strand.
Wielwebspinnen
|
5716204
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mariakapel%20%28Reijmerstok%29
|
Mariakapel (Reijmerstok)
|
De Mariakapel is een kapel in Reijmerstok in de gemeente Gulpen-Wittem in de Nederlandse provincie Limburg. De kapel staat op de hoek van de Reijmerstokkerdorpsstraat met de Putveld.
De kapel is gewijd aan Maria.
Geschiedenis
In 2004 werd het kapelletje gebouwd en op 24 oktober 2004 werd de kapel ingewijd door de pastoor.
Opbouw
De kapel is een niskapel bestaande uit een rechthoekige natuurstenen zuil waarop de nis is aangebracht. Onderaan de zuil zijn er twee blokken natuurstenen aangebracht. De nis is uitgevoerd als een blok natuursteen en wordt aan de voorzijde afgesloten met een hekje. De nis is rondboogvormig en erin staat een Mariabeeldje dat de heilige toont met op haar schoot het kindje Jezus.
Zie ook
Lijst van weg- en veldkapellen in Gulpen-Wittem
Kerkgebouw in Gulpen-Wittem
Kapel in Limburg (Nederland)
|
5144358
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1%20nacht%20alleen
|
1 nacht alleen
|
1 nacht alleen is een single uit 1983 van de Nederlandse popgroep Doe Maar. Het lied is geschreven en gezongen door Henny Vrienten, en werd in de zomer van 1983 een hit.
Achtergrond
1 nacht alleen werd eind 1982 opgenomen voor het vierde Doe Maar studioalbum 4us. René van Collem speelde de drums, als vervanger van Jan Pijnenburg die op dat moment herstellende was van een zwaar auto-ongeluk en in het nieuwe jaar terugkeerde. In de tekst zingt Vrienten dat hij even een nacht alleen wil zijn omdat hij anders kapot gaat aan het uitgaansleven. In het tweede couplet worden de namen opgesomd van de vrouwen met wie hij avond aan avond op stap is geweest. Bij live-concerten wordt dit couplet doorgaans aan het publiek overgelaten.
Coverversies
Mama's Jasje
In 1997 werd het in Vlaanderen een hit voor de band Mama's Jasje. Het is afkomstig van hun coveralbum Hommages.
Rowwen Hèze
In 2000 verscheen bij V2 Records het tributealbum Trillend op mijn benen, waarop diverse Nederlandse en Belgische bands een ode brachten aan Doe Maar, door hun favoriete nummer van de band te vertolken. Op dit album stond een bewerking van 1 nacht alleen uitgevoerd door de Limburgse band Rowwen Hèze. De uitvoering van dit nummer werd later opnieuw toegevoegd aan het verzamelalbum Manne van staal uit 2011.
Damaru
Damaru bracht in 2011 een cover van het nummer uit in een nieuwe aangepaste uitvoering. Het nummer werd uitgebracht op het debuutalbum Mi rowsu. De bijbehorende videoclip werd in Suriname opgenomen.
NPO Radio 2 Top 2000
Single uit 1983
Nummer van Doe Maar
Nummer van Mama's Jasje
|
1961468
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ashleworth
|
Ashleworth
|
Ashleworth is een civil parish in het Engelse graafschap Gloucestershire.
Civil parish in Gloucestershire
|
3015679
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Outeniqua
|
Outeniqua
|
Outeniqua is een hopvariëteit, gebruikt voor het brouwen van bier.
Deze hopvariëteit is een “bitterhop”, bij het bierbrouwen voornamelijk gebruik voor zijn bittereigenschappen. Deze Zuid-Afrikaanse diploïde variëteit is het resultaat van een kruising tussen Atlas en een Joegoslavische mannelijke plant. Deze hopvariëteit werd gekweekt voor deze omgeving en kan groeien met minder uren daglicht dan de oorspronkelijke hopvariëteiten.
Kenmerken
Alfazuur: 12 – 13,5%
Bètazuur: 4,1 – 5,1%
Eigenschappen: mild, aangenaam en licht kruidig
Zie ook
Lijst van hopvariëteiten
Hopvariëteit
|
5554276
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Emre%20Demir
|
Emre Demir
|
Emre Demir (Mersin, 15 januari 2004) is een Turkse voetballer die bij voorkeur als aanvallende middenvelder speelt voor Fenerbahçe.
Carrière
Demir is met zijn 15 jaar, 9 maanden en 25 dagen is hij de jongste doelpuntenmaker uit de Süper Lig geschiedenis.
In augustus 2021 werd bekend dat Demir een transfer ging maken naar FC Barcelona in de zomer van 2022, als hij 18 is. Hij sluit dan aan bij Barça Atlètic. De transfersom bedraagt 4 miljoen euro. Op 23 september 2021 werd deze deal officieel gesteld.
Bij Barcelona wist hij niet door te breken, waardoor hij naar een half seizoen alweer terugkeerde naar Turkije om te spelen bij Fenerbahçe, dat hem achtereenvolgens verhuurde aan Samsunspor en Ümraniyespor.
Referenties
Turks voetballer
|
4737162
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chicoreus
|
Chicoreus
|
Chicoreus is een geslacht van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Soorten
Chicoreus aculeatus (Lamarck, 1822)
Chicoreus akritos (Radwin & D'Attilio, 1976)
Chicoreus allaryi (Houart, Quiquandon & Briano, 2004)
Chicoreus anosyensis (Bozzetti, 2013)
Chicoreus arbaguil (Houart, 2015)
Chicoreus asianus (Kuroda, 1942)
Chicoreus austramosus (E.H. Vokes, 1978)
Chicoreus axicornis (Lamarck, 1822)
Chicoreus banksii (G.B. Sowerby II, 1841)
Chicoreus boucheti (Houart, 1983)
Chicoreus bourguignati (Poirier, 1883)
Chicoreus brevifrons (Lamarck, 1822)
Chicoreus brianbaileyi (Mühlhäusser, 1984)
Chicoreus brunneus (Link, 1807)
Chicoreus bullisi (Vokes, 1974)
Chicoreus bundharmai (Houart, 1992)
Chicoreus capucinus (Lamarck, 1822)
Chicoreus cervicornis (Lamarck, 1822)
Chicoreus cloveri (Houart, 1985)
Chicoreus cnissodus (Euthyme, 1889)
Chicoreus cornucervi (Röding, 1798)
Chicoreus corrugatus (G.B. Sowerby II, 1841)
Chicoreus cosmani (Abbott & Finlay, 1979)
Chicoreus crosnieri (Houart, 1985)
Chicoreus damicornis (Hedley, 1903)
Chicoreus denudatus (Perry, 1811)
Chicoreus dharmai (Houart, 2015)
Chicoreus dodongi (Houart, 1995)
Chicoreus dovi (Houart, 1984)
Chicoreus dunni (Petuch, 1987)
Chicoreus duyenae (Thach, 2016)
Chicoreus elisae (Bozzetti, 1991)
Chicoreus exuberans (Cossignani, 2004)
Chicoreus felicitatis (Bozzetti, 2011)
Chicoreus florifer (Reeve, 1846)
Chicoreus fosterorum (Houart, 1989)
Chicoreus franchii (Cossignani, 2005)
Chicoreus groschi (Vokes, 1978)
Chicoreus guillei (Houart, 1985)
Chicoreus ingridmariae (Houart, 2010)
Chicoreus insularum (Pilsbry, 1921)
Chicoreus janae (Houart, 2013)
Chicoreus jessicae (Houart, 2008)
Chicoreus kantori (Houart & Héros, 2013)
Chicoreus laqueatus (G.B. Sowerby II, 1841)
Chicoreus lawsi (Maxwell, 1971) †
Chicoreus leali (Thach, 2016)
Chicoreus litos (Vokes, 1978)
Chicoreus loebbeckei (Kobelt, 1879)
Chicoreus longicornis (Dunker, 1864)
Chicoreus lorenzi (Houart, 2009)
Chicoreus maurus (Broderip, 1833)
Chicoreus mergus (Vokes, 1974)
Chicoreus microphyllus (Lamarck, 1816)
Chicoreus miyokoae (Kosuge, 1979)
Chicoreus mocki (Beals, 1997)
Chicoreus monicae (Bozzetti, 2001)
Chicoreus nobilis (Shikama, 1977)
Chicoreus orchidiflorus (Shikama, 1973)
Chicoreus paini (Houart, 1983)
Chicoreus palmarosae (Lamarck, 1822)
Chicoreus paucifrondosus (Houart, 1988)
Chicoreus peledi (Vokes, 1978)
Chicoreus pisori (Houart, 2007)
Chicoreus rachelcarsonae (Petuch, 1987)
Chicoreus ramosus (Linnaeus, 1758)
Chicoreus roberti (Bozzetti, 2015)
Chicoreus rossiteri (Crosse, 1872)
Chicoreus rubescens (Broderip, 1833)
Chicoreus ryosukei (Shikama, 1978)
Chicoreus ryukyuensis (Shikama, 1978)
Chicoreus saulii (Sowerby II, 1841)
Chicoreus setionoi (Houart, 2001)
Chicoreus solangeae (Bozzetti, 2014)
Chicoreus spectrum (Reeve, 1846)
Chicoreus strigatus (Reeve, 1849)
Chicoreus subpalmatus (Houart, 1988)
Chicoreus territus (Reeve, 1845)
Chicoreus teva (Houart & Lorenz, 2016)
Chicoreus thomasi (Crosse, 1872)
Chicoreus torrefactus (G.B. Sowerby II, 1841)
Chicoreus trivialis (A. Adams, 1854)
Chicoreus varius (G.B. Sowerby II, 1834)
Chicoreus virgineus (Röding, 1798)
Chicoreus zululandensis (Houart, 1989)
Muricidae
|
3209362
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Teracotona%20jacksoni
|
Teracotona jacksoni
|
Teracotona jacksoni is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie beervlinders (Arctiinae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1910 door Rothschild.
Deze nachtvlinder komt voor in Ethiopië en Kenia.
Teracotona
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
2679826
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Allodapula%20monticola
|
Allodapula monticola
|
Allodapula monticola is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Cockerell.
Bijen en hommels
|
3731510
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mediterranea%20depressa
|
Mediterranea depressa
|
Mediterranea depressa is een slakkensoort uit de familie van de Oxychilidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1880 voor het eerst geldig gepubliceerd door Victor Sterki.
Kenmerken
Het slakkenhuisje van Mediterranea depressa, die naar rechts is gewikkeld, is erg afgeplat (conisch). De draad is van opzij gezien nauwelijks zichtbaar en de apex is licht gebogen. Het heeft een breedte van 6,5 tot 8 mm en een hoogte van 3 tot 4,5 mm. In het volwassen stadium worden 4½ tot 5 windingen ontwikkeld, die langzaam en regelmatig breder worden. Ze zijn aan de bovenzijde sterk afgeplat en vormen slechts een platte naad. De periferie is meer afgerond. De laatste winding neemt bijna onmerkbaar toe richting de mond en daalt zeer weinig. De navel is diep en erg smal. De mond is enigszins afgeplat-elliptisch of eivormig in direct plan, met uitzondering van de incisie van de vorige winding, en enigszins schuin. De mondrand is recht en puntig.
De schaal is witachtig tot lichtgeel en doorschijnend. Het oppervlak is glanzend en heeft fijne en vage, regelmatige groeilijnen, iets meer uitgesproken richting de navel. Het zachte lichaam varieert in kleur van zeer lichtgrijs tot blauwgrijs. Klieren in de mantel van jonge dieren zijn als rode vlekken door het huisje te zien.
Vergelijkbare soorten
De diepe en zeer smalle navel is smaller dan die van de andere Europese Oxychilus-soorten. Bij de zuidelijke glansslak (Morlina glabra) is de draad hoger en zijn de windingen aan de bovenzijde ook iets duidelijker gekromd.
Geografische spreiding en leefgebied
Het verspreidingsgebied strekt zich uit over Centraal-Europa, de oostelijke Alpen en de Balkan tot aan Griekenland. Er zijn twee geïsoleerde gebeurtenissen in de westelijke Italiaanse Alpen. In Duitsland zijn er geïsoleerde locaties in het Zwarte Woud, in de Frankische Jura, in het Beierse Woud, Thüringerwoud en in het Ertsgebergte. In Oostenrijk zijn de voorvallen ook erg verspreid. De soort komt iets vaker voor in de Karpaten.
De soort leeft het liefst in matig vochtige leefgebieden in bossen, op puin en tussen rotsen, op open grashellingen met verspreide struiken of bomen, ook boven de boomgrens. Het leeft onder de grond in grond die rijk is aan humus en afval. In Bulgarije wordt het vaak gevonden in grotten (ingangen). Het geeft de voorkeur aan kalkrijke bodems, maar kiezelhoudende bodems worden getolereerd. In Zwitserland (Engadin) en Bulgarije stijgt het tot 2600 meter boven de zeespiegel.
Oxychilidae
|
2431244
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Emblyna%20pinalia
|
Emblyna pinalia
|
Emblyna pinalia is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kaardertjes (Dictynidae).
Het dier behoort tot het geslacht Emblyna. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1958 door Ralph Vary Chamberlin & Willis J. Gertsch.
Kaardertjes
|
3714540
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Putun
|
Putun
|
Putun is een bestuurslaag in het regentschap Timor Tengah Selatan van de provincie Oost-Nusa Tenggara, Indonesië. Putun telt 1567 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Nusa Tenggara
|
95409
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bootsectorvirus
|
Bootsectorvirus
|
Een bootsectorvirus is een klein computerprogramma dat zichzelf op de harde schijf of diskette schrijft, juist op die plek die tijdens het opstarten van de computer gelezen wordt om het besturingssysteem te vinden, de zogenaamde bootsector. Eenmaal geladen, probeert een dergelijk virus de bootsectoren van verdere aanwezige schijven te infecteren, vandaar de naam virus (biologie).
In de begintijd van de personal computer kwamen bootsectorvirussen regelmatig voor. De verspreiding vond vooral plaats via diskettes die per ongeluk in de diskettedrive waren achtergebleven. Een computer probeerde in die tijd doorgaans eerst van de diskette op te starten. Ook als het opstarten vanaf de diskette niet lukte, kon het virus zich in het geheugen nestelen en de harde schijf infecteren. Door de opkomst van de cd-rom en internet zijn diskettes in onbruik geraakt en is het mechanisme van de verspreiding van bootsectorvirussen niet meer effectief. Aan de andere kant zijn USB-sticks sinds het begin van de 21ste eeuw groot genoeg om als harde schijf in te delen, compleet met een bootsector die ook misbruikt kan worden.
Computervirus
|
2875157
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Albert%20Ramos%20Vi%C3%B1olas
|
Albert Ramos Viñolas
|
Albert Ramos Viñolas (Barcelona, 17 januari 1988) is een Spaans tennisser. Hij heeft nog geen grandslamtoernooien gewonnen, evenmin in een finale gestaan. Wel heeft hij drie ATP-titels in het enkelspel. In het dubbelspel stond hij een keer in de finale. Hij heeft zeven challengers in het enkelspel op zijn naam staan.
Jaarverslagen
2004
Op een leeftijd van 16 jaar heeft hij een record van 1-2 op de Spaanse Futures toernooien.
2005
Dit jaar was zijn record op de Spaanse Futures toernooien 4-7.
2006
Een record van 4-7 in de Spaanse Futures, bereikte zijn eerste finale in Santa Cruz de Tenerife (verloor van Adrian Mannarino).
2007
Dit jaar een record van 17-17 in de Spaanse Futures met één halve finale en vier kwartfinales.
2008
Bereikte de kwartfinale of hoger in twaalf Futures, inclusief één titel en één finale.
2009
Bereikte zijn eerste Challenger finale als een gekwalificeerde speler in Sevilla (verloor van Pere Riba). Ook bereikte hij nog één finale in Palermo en twee halve finales. Heeft dit jaar 3 Futures toernooien gewonnen.
2010
Maakte zijn ATP debuut als een gekwalificeerde speler in Barcelona en bereikte daar de derde ronde (versloeg Michael Russell en Fernando González, maar verloor van Ernests Gulbis). Hij won twee challengers, in San Sebastian (versloeg Benoît Paire) en in Sevilla (versloeg Pere Riba).
2011
Hij eindigde dit jaar voor het eerst in de top 100, met succesvolle resultaten op gravel (verloor in de kwartfinale van Oleksandr Dolgopolov in Umag en verloor ook nog in de kwartfinale van Boekarest van Florian Mayer, Oleksandr Dolgopolov en Florian Mayer werden allebei de winnaar van die toernooien). Heeft zich ook zes keer kunnen kwalificeren voor een hoofdtabel. Zijn overwinning over de hoogst geplaatste speler is de overwinning op Marin Čilić in de eerste in de ATP toernooi van Shanghai (deze bereikte hij door zich te kwalificeren). Gekwalificeerd voor zijn eerste Grand Slam toernooi (Roland Garros), daar versloeg hij in de eerste ronde Javier Martí, maar verloor in de tweede ronde van Robin Söderling. In challengers toernooien bereikte hij een een record van 25-8 met twee titels (in Milaan en San Sebastian) en een finale (in Turijn, verloor van Carlos Berlocq). Hij bereikte een record van 11-10 op gravel en 2-6 op hardcourt. Zijn prijzengeld dit jaar was US$ 280.181.
Palmares
Enkelspel
Palmares dubbelspel
Landencompetities
Resultaten grote toernooien
Enkelspel
Dubbelspel
Externe links
Spaans tennisser
|
2664059
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoroaster%20macracantha
|
Zoroaster macracantha
|
Zoroaster macracantha is een zeester uit de familie Zoroasteridae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1916 gepubliceerd door Hubert Lyman Clark.
Forcipulatida
|
1152188
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Test
|
Test
|
Het uitproberen van iets
De praktische controle op een bepaalde eigenschap; zie:
experiment, een wetenschappelijk experiment, een onderzoek ter verificatie dan wel falsificatie van een hypothese
test (geneeskunde), een test in de geneeskunde, een specifiek onderzoek naar een bepaald gezondheidsaspect
testen (software), het uitvoeren van een onderzoek naar de werkzaamheid van software
psychodiagnostiek
Een toets om het niveau van een persoon vast te stellen, met name in het onderwijs; zie proefwerk, examen
Test (kom), een schaal of kom
Test (rivier), een rivier in het Engelse Hampshire.
|
2440104
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dialommus%20macrocephalus
|
Dialommus macrocephalus
|
Dialommus macrocephalus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van slijmvissen (Labrisomidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Günther.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007.
Slijmvissen
IUCN-status niet bedreigd
|
2584664
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Holopsamma%20pluritoxa
|
Holopsamma pluritoxa
|
Holopsamma pluritoxa is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Holopsamma en behoort tot de familie Microcionidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1982 door Pulitzer-Finali.
Gewone sponzen
|
1988536
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Entends-tu%20les%20chiens%20aboyer%3F
|
Entends-tu les chiens aboyer?
|
Entends-tu les chiens aboyer? Is een studioalbum van Vangelis, die hier nog steeds werkte onder zijn eigen volledige naam Vangelis Papathanassiou.
De gegevens over dit album zijn karig; de hoes van langspeelplaat en / of compact disc vermeldde niets. Alleen dat de muziek gecomponeerd, gearrangeerd en uitgevoerd is door Vangelis. Tevens is onbekend waar dit album is opgenomen. Men gaat er daarbij van uit dat dat niet meer Parijs was, maar Londen. Men twijfelt over de Orange Studios of de nog niet voltooide Nemo Studio van Vangelis zelf. De Frans/Mexicaanse film was van Francois Reichenbach. Het album verscheen later onder een Engelse titel en weer later onder Ignacio.
Tracklist
Muziekalbum uit 1975
Muziekalbum van Vangelis
|
2478169
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Metriaulacus%20emarginatus
|
Metriaulacus emarginatus
|
Metriaulacus emarginatus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1995 door Platia & Schimmel.
Kniptorren
|
1578568
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Air%20Link
|
Air Link
|
Air Link Pty Ltd is een Australische luchtvaartmaatschappij met haar thuisbasis in Dubbo.
Geschiedenis
Air Link werd in 1971 opgericht.
Vloot
De vloot van Air Link bestaat uit: (maart 2019)
2 Cessna 310R
3 Piper PA-31-350 Chieftain
Australische luchtvaartmaatschappij
|
1314942
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kokkai
|
Kokkai
|
Kokkai (Japans: 国会 letterlijk Rijksdag) is het Japanse parlement, gevestigd in de wijk Chiyoda in Tokio.
Het bestaat uit twee kamers:
het Lagerhuis (Shūgiin), dat uit 480 leden bestaat
het Hogerhuis (Sangiin), dat uit 242 leden bestaat
Samen hebben zij 722 leden.
Het parlement kwam op 29 november 1890 voor het eerst samen. Het werd gevormd naar voorbeeld van de Duitse Rijksdag en het Britse parlement.
Politiek in Japan
Bouwwerk in Tokio
Parlements- of congresgebouw
|
2605246
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Falsopodabrus%20kostali
|
Falsopodabrus kostali
|
Falsopodabrus kostali is een keversoort uit de familie soldaatjes (Cantharidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2004 gepubliceerd door Svihla.
Soldaatjes
|
2636915
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aglaophenia%20rhynchocarpa
|
Aglaophenia rhynchocarpa
|
Aglaophenia rhynchocarpa is een hydroïdpoliep uit de familie Aglaopheniidae. De poliep komt uit het geslacht Aglaophenia. Aglaophenia rhynchocarpa werd in 1877 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Allman.
Aglaopheniidae
|
1989906
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tangar%C3%A1
|
Tangará
|
Tangará (Rio Grande do Norte), gemeente in de Braziliaanse deelstaat Rio Grande do Norte
Tangará (Santa Catarina), gemeente in de Braziliaanse deelstaat Santa Catarina
Tangará da Serra (gemeente), gemeente in de Braziliaanse deelstaat Mato Grosso
Tangará da Serra (microregio), microregio in de Braziliaanse deelstaat Mato Grosso
|
2336214
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Haplodrassus%20pseudosignifer
|
Haplodrassus pseudosignifer
|
Haplodrassus pseudosignifer is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de bodemjachtspinnen (Gnaphosidae). De spin jaagt 's nachts en verschuilt zich overdag onder rotsen en bladeren. Het lijf van de spin is ovaalvormig, smal en puntig aan de achterzijde.
Het dier behoort tot het geslacht Haplodrassus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door Yuri M. Marusik, Hippa & Koponen.
Bodemjachtspinnen
|
1361875
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fabra%20i%20Puig%20%28metrostation%29
|
Fabra i Puig (metrostation)
|
Fabra i Puig is een metrostation in Barcelona dat aangedaan wordt door L1 (rode lijn). Het station ligt in het district Sant Andreu, onder de Avinguda Meridiana tussen Carrer de Concepció Arenal en Passeig de Fabra i Puig. Het is geopend in 1954, als uitbreiding van eerder genoemde Lijn 1 vanaf La Sagrera. Passagiers kunnen hier overstappen voor het Renfestation Sant Andreu Arenal. Het is vernoemd naar Passeig de Fabra i Puig, een belangrijke weg in deze wijk.
Externe links
Fabra i Puig op Trenscat.cat
TMB.net
TransporteBCN.com
Lijn
Metro van Barcelona L1
Metrostation in Barcelona
|
2831120
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Owen%20Barfield
|
Owen Barfield
|
Owen Barfield (Londen, 9 november 1898 - Forest Row, 14 december 1997) was een Engelse filosoof, schrijver, dichter en criticus.
Biografie
Barfield werd geboren in Londen en genoot zijn opleiding aan Highgate School en de Universiteit van Oxford, waar hij in 1920 afstudeerde in de Engelse literatuur. Zijn afstudeeronderzoek werd in boekvorm gepubliceerd als Poetic Diction. Enkele jaren na het behalen van zijn diploma, zag hij zich gedwongen in dienst te treden bij het advocatenkantoor van zijn vader.
Zowel tijdens als na zijn jarenlange werk als advocaat, publiceerde hij vele artikelen en boeken over filosofie, literatuur, en taalkunde. Zijn werk werd hoog aangeslagen door dichters en critici, waaronder T.S. Eliot. In de jaren zestig groeide zijn populariteit met name onder studenten en hoogleraren in Amerika, waar hij verschillende lezingen gaf.
Toch wordt Barfield vandaag de dag vooral nog herinnerd als lid van het Oxfordse gezelschap de Inklings, dat in de jaren '30 en '40 van de 20e eeuw regelmatig bijeenkwam. Hij was aanvankelijk vooral bevriend met C.S. Lewis, maar zijn ideeën waren ook voor J.R.R. Tolkien een belangrijke inspiratiebron. Barfield overleefde de meeste van zijn tijdgenoten en stierf in 1997, op 99-jarige leeftijd, in Forest Row, Sussex.
Ideeën
Een aantal ideeën staan centraal in Barfields oeuvre.
Evolutie van het bewustzijn
Een van zijn belangrijkste bijdragen aan de hedendaagse filosofie is zijn idee van een evolutie van het bewustzijn. Zijn vroege studies over etymologie (History in English Words, 1926) en de esthetisch-poëtische ervaring (Poetic Diction: A Study In Meaning, 1928) overtuigden hem ervan dat eerdere culturen niet slechts andere opvattingen over de wereld hadden: zij leefden daadwerkelijk in een andere wereld. Ter illustratie bespreekt hij het Latijnse woord 'spiritus', dat behalve 'geest' ook 'adem' en 'wind' betekende. Dit impliceert, aldus Barfield, dat deze drie concepten, inmiddels gescheiden, ooit als eenheid ervaren werden: de wind was de adem van een geest of god. Wij kunnen deze eenheid slechts nog in metaforen en poëtisch taalgebruik oproepen.
Het voornaamste verschil tussen ons bewustzijn en dat van onze verre voorouders ligt volgens Barfield in de mate waarin we ons bewust zijn van onze participatie in de schepping (zie met name Saving the Appearances: A Study in Idolatry, 1957). In vroeger tijden wist men zich innerlijk verbonden met de wereld: goden, planeten en elementen leefden zowel in de mens als in de natuur. Inmiddels, en vooral sinds de wetenschappelijke revolutie zijn we als mensen tegenover een levenloze wereld komen te staan; we hebben ons bevrijd van oorspronkelijke participatie ('original participation'). De resulterende fragmentatie ziet Barfield echter niet als een eindpunt: de weg vooruit ligt in het herontdekken van onze verbondenheid met de natuur en medemens door verbeelding en innerlijke oefening. Zo kan de mens in vrijheid naar uiteindelijke participatie ('final participation') bewegen.
Romantiek en religie
Twee culturele bewegingen zijn voor Barfield bijzonder belangrijk (zie ook Romanticism Comes of Age, 1944). In de literatuur van de Romantiek zag hij een eerste antwoord op de 'onttovering' van de wereld en het subject-object-dualisme dat met de wetenschappelijke revolutie ingezet was. De keer tot het innerlijk beleven van de natuur, in het werk van dichters als Goethe, Wordsworth en Coleridge, tezamen met de herwaardering van de verbeelding, betekende een eerste stap naar een nieuwe vorm van participatie, en Barfield citeerde graag Coleridge's regels 'We receive but what we give / And in our life alone does nature live'.
Waar het de Romantici aan ontbrak, aldus Barfield, was een uitgewerkte filosofie over hoe de verbeelding nu precies onze kennis van de wereld kan verdiepen. Zo'n filosofie vond hij in de antroposofie van Rudolf Steiner, die hij dan ook omschreef als de volwassenwording van de Romantische impuls. Voor Barfield is Steiners werk vooral belangrijk als een uitgewerkte methodologie om middels de verbeelding de kloof tussen innerlijk en uiterlijk, subject en object, te overbruggen en zo tot een nieuwe kennis en wijsheid te komen. De antroposofie zag hij als de meest veelbelovende impuls om aan het materialisme voorbij te groeien, en naar een vorm van uiteindelijke participatie.
Hoewel Barfield niet in de eerste plaats een gelovige denker is, hield hij zich, net als de andere Inklings terdege bezig met de religieuze vragen. Zijn filosofie mondt uit in een vorm van christelijk geloof; het keerpunt van oorspronkelijke naar uiteindelijke participatie zag hij in de incarnatie van Jezus Christus. In Saving the Appearances betoogt hij dat veel van Christus' uitspraken, bijvoorbeeld zijn verwijzingen naar het Koninkrijk Gods, zijn op te vatten als toespelingen op de weg naar uiteindelijke participatie. Met de komst van Christus, aldus Barfield, opent zich de een pad dat wegleidt van de oorspronkelijke, onvrije participatie van voorchristelijke tradities, en naar de mogelijkheid in vrijheid te kiezen voor een liefdevolle, betekenisvolle wereld.
Invloed
Engeland
Waar Barfield zich voornamelijk liet inspireren door de Romantici (en Rudolf Steiner), vormden zijn ideeën op hun beurt een bron van inspiratie voor verschillende denkers en schrijvers. Een daarvan is J.R.R. Tolkien. Barfields eerste publicatie, het sprookje The Silver Trumpet (1925), was zo geliefd bij Tolkiens kinderen, dat hun vader besloot zelf zijn geluk in dit genre te beproeven. De literatuurcriticus Verlyn Flieger heeft voorts in haar boek Splintered Light: Logos and Language in Tolkiens World (2002), aangetoond dat Tolkiens lezing van Poetic Diction (1928) niet alleen zijn taalkundige studies richting gaf, maar ook een bepalende invloed op zijn mythologische verbeelding had.
Ook C.S. Lewis, de christelijke denker en tevens lid van de Inklings, was schatplichtig aan Owen Barfield. De twee raakten bevriend in Oxford en onderhielden contact tot Lewis' dood in 1963. Lewis droeg zijn eerste wetenschappelijke boek The Allegory of Love (1936) op aan zijn vriend, die hij 'the wisest and best of my unofficial teachers' noemde. In de jaren twintig, voor Lewis' bekering, voerden de twee een polemische briefwisseling, de zogenaamde 'Great War', waarin ze in scholastisch latijn elkaars filosofische standpunten aanvielen. Deze gedachtenstrijd, die Lionel Adey bestudeerde in C.S. Lewis' Great War with Owen Barfield (1978), ging onder meer over de relatie tussen poëtische taal, de verbeelding, en objectieve kennis. Lewis wilde de wetenschappelijke vergaring van kennis strikt gescheiden houden van de verbeeldingswereld, terwijl Barfield betoogde dat de verbeelding het fundament vormt voor alle kennis over de wereld. Adey suggereert dat Lewis in eruditie en intellectuele sluwheid niets voor zijn vriend onderdoet, maar dat Barfields denken uiteindelijk tot diepere inzichten voert. In elk geval had Barfield een blijvende invloed op de latere schrijver van de populaire Narnia-boeken.
Barfields werk werd ook buiten de Inklings opgepikt. De modernistische dichter T.S. Eliot (1888-1965) accepteerde zijn korte verhaal Dope(1923) voor publicatie in zijn tijdschrift The Criterion. Later schreef Eliot lovende kritieken over Barfields werk. Zo noemde hij Worlds Apart: A Dialogue of the 1960s (1963) 'a journey into seas of thought very far from ordinary routes of intellectual shipping.
Amerika
Aan de overzijde van de Atlantische Oceaan vond de dichter en voormalig 'Poet Laureate' Howard Nemerov (1920-1991) inspiratie in Barfields boeken. Poetic Diction beschreef hij als 'not only a secret book, but nearly a sacred one'. In haar dissertatie 'Howard Nemerov and poetic idealism' heeft Donna L. Potts de invloed van Barfields werk op de Amerikaanse dichter uitvoerig uitgepluist.
Een andere Amerikaanse bewonderaar was Norman O. Brown (1913-2002), de classicus en pscyologische denker die in de jaren zestig populair werd. Brown wijdde een hoofdstuk aan Barfield in de bundel Evolution of Consciousness: Studies in Polarity (1976), en schreef dat hij van alle boeken Saving the Appearances het meest herlas. Een andere psycholoog, James Hillman (1926-2011) noemde Barfield een van de meest miskende belangrijke denkers van de twintigste eeuw.
Ook de romanschrijver en Nobelprijswinnaar Saul Bellow (1915-2005) werd door Barfields werk beïnvloed. Ze leerden elkaar kennen nadat Bellow zijn bewondering voor Saving the Appearances uitte, waarna een lange briefwisseling volgde. Met name in Humboldt's Gift (1975), waarmee hij de Pulitzer-prijs won, is Bellow schatplichtig aan Barfields filosofie.
Meer recentelijk is een kritische studie van de opkomende internetcultuur verschenen, The Future Does Not Compute(1995), waarin Stephen L. Talbott Barfields inzichten aangrijpt om de mogelijkheden en gevaren van nieuwe technologieën te onderzoeken. En vier jaar, in 1999, later verscheen Barfields Saving the Appearances op een lijst met de honderd belangrijkste religieuze boeken van de twintigste eeuw.
Bibliografie
The Silver Trumpet (1925)
History in English Words (1926)
Poetic Diction: A Study In Meaning (1928)
Romanticism Comes of Age (1944)
This Ever Diverse Pair (1950)
Saving the Appearances: a Study in Idolatry (1957)
Worlds Apart: A Dialogue of the 1960s (1963)
Unancestral Voice (1965)
Speaker's Meaning (1967)
What Coleridge Thought (1971)
The Rediscovery of Meaning and Other Essays (1977)
History, Guilt, and Habit (1979)
Orpheus verse drama. (1983)
Owen Barfield on C. S. Lewis (1989) G. B. Tennyson (ed.)
A Barfield Reader: Selections from the Writings of Owen Barfield (1990) G. B. Tennyson (ed.)
A Barfield Sampler: Poetry and Fiction by Owen Barfield (1993) edited by Jeanne Clayton Hunter and Thomas Kranidas
The "Great War" of Owen Barfield and C. S. Lewis: Philoosophical Writings 1927-1930 (2015) edited by Norbert Feinendegen and Arend Smilde
Verwante werken
Adey, Lionel. C.S. Lewis's 'Great War' with Owen Barfield (1978)
Blaxland-de Lange, Simon. Owen Barfield, Romanticism Comes of Age: A Biography (2006).
Carpenter, Humphrey. The Inklings: C.S. Lewis, J.R.R. Tolkien, Charles Williams, and Their Friends (1981)
Flieger, Verlyn. Splintered Light: Logos and Language in Tolkien's World (1983)
Pavlac Glyer, Diana. The Company They Keep: C.S. Lewis and J.R.R. Tolkien as Writers in Community (2007)
Reilly, Robert James. Romantic Religion: A Study of Barfield, Lewis, Williams and Tolkien (1973)
Smitherman, Philosophy and the Evolution of Consciousness: Owen Barfield's Saving the Apperances (2001).
Sugerman, Shirley (Ed.). Evolution of Consciousness: Studies in Polarity (1976).
Talbott, Stephen. The Future Does Not Compute: Transcending the Machines in our Midst (1995).
Zaleski, Philip, & Carol Zaleski, ''The Fellowship. The Literary Lives of the Inklings: J.R.R. Tolkien, C.S. Lewis, Owen Barfield, Charles Williams (2015).
Externe links
Owen Barfield Literary Estate
Journal of Inklings Studies
The Owen Barfield Society
Owen Barfield website
Nederlandstalig blog met regelmatig aandacht voor Barfields werk
Brits filosoof
Brits schrijver
20e-eeuws schrijver
Brits dichter
Brits criticus
|
465584
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Salettes%20%28Dr%C3%B4me%29
|
Salettes (Drôme)
|
Salettes is een gemeente in het Franse departement Drôme (regio Auvergne-Rhône-Alpes) en telt 94 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Nyons.
Geografie
De oppervlakte van Salettes bedraagt 6,8 km², de bevolkingsdichtheid is 13,8 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Drôme
|
1674579
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Planes%20%28geslacht%29
|
Planes (geslacht)
|
Planes is een geslacht van krabben uit de orde der Decapoda (tienpotigen).
Soortenlijst
Planes major (MacLeay, 1838)
Planes marinus Rathbun, 1914
Planes minutus (Linnaeus, 1758)
Referenties
(2008). Systema Brachyurorum: Part 1. An Annotated checklist of extant Brachyuran crabs of the world, Raffles Bulletin of Zoology, Supplement Series, No. 17, 286pp.
Grapsidae
|
3233013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tachidius%20convergens
|
Tachidius convergens
|
Tachidius convergens is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Tachidiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1927 door Labbé.
Tachidiidae
|
4772943
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Franz%20Viehb%C3%B6ck
|
Franz Viehböck
|
Franz Viehböck (Wenen, 24 augustus 1960) is een Oostenrijks voormalig ruimtevaarder. In 1991 was hij de eerste Oostenrijker in de ruimte.
Viehböck’s eerste en enige ruimtevlucht was in oktober 1991. Hij was aan boord van de Sojoez TM-13, die op 2 oktober 1991 gelanceerd werd. Het was de dertiende Russische expeditie naar het ruimtestation Mir en maakte deel uit van het Sojoez-programma. Aan boord van de Mir voerde hij 15 wetenschappelijke experimenten uit. Hij keerde terug met de Sojoez TM-12 en landde in Kazachstan op 10 oktober.
Wetenswaardigheden
Viehböck kreeg in de Oostenrijkse media de bijnaam Austronaut, een woordspeling op astronaut (ruimtevaarder) en Austria (de Engelstalige naam voor Oostenrijk).
Viehböck, Franz
|
3184469
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phacoides%20pectinatus
|
Phacoides pectinatus
|
Phacoides pectinatus is een tweekleppigensoort uit de familie van de Lucinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1791 door Gmelin.
Lucinidae
|
80837
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alfons%20V%20van%20Arag%C3%B3n
|
Alfons V van Aragón
|
Alfons de Grootmoedige K.G. (Medina del Campo, 1396 – Napels, 27 juni 1458) was vanaf 1416 de koning van Aragón (als Alfons V), Valencia (als Alfons III), Majorca, Sardinië en Corsica (als Alfons II), van Sicilië (als Alfons I) en graaf van Barcelona (als Alfons IV). In 1442 tot zijn dood werd hij tevens koning van Napels (als Alfons I). Hij was een van de belangrijkste figuren van de vroege renaissance en een ridder van de Orde van de Draak. In 1445 werd hij ridder in de Orde van het Gulden Vlies.
Biografie
Op 28 juni 1412 werd hij de rechtmatige troonopvolger voor Aragón toen zijn vader volgens het Compromis van Caspe werd uitgeroepen tot koning. Op 12 juni 1415 trouwde hij met zijn nicht Maria, dochter van Hendrik III van Castilië en Catharina van Lancaster.
Op 2 april 1416 werd hij, na het overlijden van zijn vader, koning van Aragón en van de overige koninkrijken waarover zijn vader geregeerd had (de kroon van Aragon). Alfons was vooral geïnteresseerd in de eilanden tussen het Iberisch Schiereiland en het Apennijns Schiereiland en Zuid-Italië.
In 1420 kocht hij het Koninkrijk Sardinië en viel hij Corsica aan. De heerschappij over Corsica werd door Alfons en de Republiek Genua betwist. Hij vertrok uit Spanje in mei dat jaar, landde bij Alghero in juni en onderwierp de opstandige Corsicanen, die door Genua werden gesteund. Hij veroverde Calvi in september en belegerde Bonifacio. In 1433 werd hij door de Genuezen en de plaatselijke bevolking van Corsica verdreven.
In 1421 kwam koningin de kinderloze Johanna II van Napels in conflict met Paus Martinus V haar leenheer. De paus gaf Lodewijk III van Anjou een vrijgeleide om het koninkrijk te veroveren. Johanna riep de hulp in van Alfons en maakte hem haar erfgenaam. In 1423 liet Alfons de raadsman en geliefde van Johanna, Giovanni Caracciolo arresteren en werd onterfd. Datzelfde jaar werd hij teruggeroepen naar Spanje, omdat zijn broer Hendrik van Aragón zich in nesten had gewerkt, hij had namelijk de Castiliaanse troon opgeëist en zat nu in gevangenschap. Hij liet zijn andere broer Peter van Aragón achter in Napels. Op weg naar Spanje plunderde hij Marseille, eigendom van Lodewijk III van Anjou.
De koningin trok zich terug naar de burcht van Aversa en benoemde alsnog Lodewijk tot erfgenaam. De anti-Aragonese coalitie werd verder versterkt door de Milanese hertog Filippo Maria Visconti. De Genovese vloot voer onder leiding van Filippo Maria Visconti naar de zuidelijke Tyrreense Zee en veroverde Gaeta, Procida, Castellammare del Golfo en Sorrento. Daarna sloegen de troepen in 1424 hun beleg op rondom Napels, dat verdedigd werd door Peter van Aragón. De stad viel in april 1424 en Peter vluchtte in augustus naar Sicilië. Napels werd opnieuw bezet door Johanna II en Lodewijk III, alhoewel de eigenlijke macht in handen was van Gianni Caracciolo.
In 1432 kreeg hij opnieuw een kans om Napels te veroveren toen Caracciolo via een samenzwering werd vermoord. Alfons probeerde opnieuw om de gunst van de koningin te verwerven, maar dit mislukte.
Toen Johanna in 1435 stierf en Lodewijks broer René I van Anjou op de Napolitaanse troon kwam besloot Alfons opnieuw aan te vallen. Enige andere Italiaanse staten werkten hem echter tegen en hij werd op 5 augustus door de Genuezen verslagen, gevangengenomen en uitgeleverd aan Filippo Maria Visconti. Deze liet hem en zijn volgelingen in februari 1436 vrij, nadat de Corts Catalanes, onder het presidentschap van kanunnik Peter van Palou en op aandringen van koningin Maria het losgeld van 30.000 dukaten bijeengekregen hadden.
Op 12 juli 1442 lukte het Alfons eindelijk definitief in Napels aan de macht te komen en in 1443 vestigde hij er ook zijn hof. Alfons was de bouwheer van het Castelnuovo waarin de ingangspoort een triomfboog voor hemzelf en de verovering van de Napolitaanse troon voorstelt. Hij keerde - ondanks een opstand en oorlog met Castilië - nooit meer naar Spanje terug en liet de regering aldaar over aan zijn broer Johan. Om de steun van paus Eugenius IV - die suzereiniteit over Napels had - te verwerven, schaarde Alfons zich aan diens kant en verliet de zijde van tegenpaus Felix V, die hij aanvankelijk had gesteund.
Spanje
Toen Ferdinand I van Aragón stierf liet hij ook bezittingen na in Castilië waar zijn zonen aanspraak op konden maken. Alfons hoopte dat zijn broer Johan tevreden zou zijn met het gouverneurschap over Navarra. Daarom regelde hij een huwelijk tussen Johan en de troonopvolger, Blanca I van Navarra, dat in 1420 werd voltrokken. Johan werd zo koning-gemaal maar was niet tevreden met deze positie. Zijn zoon Karel van Viana, uit zijn huwelijk met Blanca, maakte ook aanspraak op de troon van Navarra.
De regering van Aragón liet Alfons tijdens zijn veelvuldige afwezigheid over aan zijn vrouw Maria. Na de verovering van Napels vestigde hij zijn hof aldaar en keerde nooit meer naar Spanje terug.
Midden in de 17de eeuw liet de toenmalige onderkoning van Napels, Peter Anton van Aragon, zijn stoffelijk overschot overbrengen naar de abdij van Poblet, waar hij een monumentaal graf liet oprichten.
Cultuur
Alfons ging om met humanisten en steunde kunst en - Spaanse - literatuur. Hij was een zeer groot liefhebber van klassieke schrijvers als Livius en Julius Caesar en zou zelfs een keer van een ziekte genezen zijn door zich uit de biografie van Alexander III de Grote van Quintus Curtius Rufus te laten voorlezen. Desondanks had hij een weinig verfijnde smaak. Hij stierf op 27 juni 1458 en werd in overeenstemming met zijn testament in de Spaanse landen opgevolgd door zijn broer Johan en in Napels door zijn bastaardzoon Ferdinand.
Nageslacht
Het huwelijk tussen Maria en Alfons bleef kinderloos. Alfons had drie minnaressen:
Margarita van Hijar, dochter van Juan Fernández de Hijar, baron van Hijar, heer van Belchite,
met wie hij een kind had:
- Ferdinand I van Napels (1423-1494), die zijn vader opvolgde als koning van Napels in 1458
Giraldona Carlino,
met wie hij twee kinderen kreeg:
- Maria van Aragón (? - 1449), getrouwd met Lionello d'Este
- Eleonora van Aragón
Lucrezia d'Alagno (ca. 1430–1479)
Voorouders
Zie ook
Lijst van graven en koningen van Sicilië
Koning van Aragón
Koning van Napels
Koning van Sardinië
Huis Trastámara
Ridder in de Orde van het Gulden Vlies
Persoon in de 15e eeuw
|
2616872
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cis%20superbus
|
Cis superbus
|
Cis superbus is een keversoort uit de familie houtzwamkevers (Ciidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1908 gepubliceerd door Kraus.
Houtzwamkevers
|
442194
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Saudrupt
|
Saudrupt
|
Saudrupt is een gemeente in het Franse departement Meuse (regio Grand Est) en telt 202 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Bar-le-Duc.
Geografie
De oppervlakte van Saudrupt bedraagt 7,9 km², de bevolkingsdichtheid is 25,6 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Meuse
|
2244490
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Nowy%20%C5%9Awi%C4%99t%C3%B3w
|
Station Nowy Świętów
|
Station Nowy Świętów is een spoorwegstation in de Poolse plaats Nowy Świętów.
Spoorwegstation in Opole (woiwodschap)
|
5536676
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Broncia%20Koller-Pinell
|
Broncia Koller-Pinell
|
Broncia Pineles (later Koller-Pinell) (Sanok, 25 februari 1863 – Oberwaltersdorf (Wenen), 26 april 1934) was een Oostenrijkse kunstenares. Koller-Pinell was gespecialiseerd in expressionisme en Frans-modernisme en was lid van Gustav Klimts Secessionbeweging.
Jeugd
Broncia was een van de vijf kinderen van orthodox-Joodse ouders Klare en Saul Pineles. Haar vader was een architect van militaire vestingwerken en verhuisde in 1870 met de familie naar Wenen. Hij overleed in 1903. Het was een welgesteld en goed onderwezen gezin. Broncias broer, Dr. Stanislaus Pineles, was advocaat en docent aan de Universiteit van Wenen. Haar andere broer Friedrich Pineles, met wie ze haar hele leven close bleef, was onderzoeker in zenuwaandoeningen en werd arts in het Wiener Allgemeine Krankenhaus, later werd hij directeur van het Franz-Jozefs Ambulatorium. Friedrich had als bijnaam "Zemek" (Pools voor aardemens, of Erdmensch) en leefde van 1868 tot 1936.
Ondanks dat Broncia talent had in dans en welbespraaktheid, was het al van kind af aan haar droom om kunstenares te worden. Haar familie steunde haar wensen al vroeg. Toen Broncia achttien jaar oud was ging ze dan ook privéles volgen bij de beeldhouwer Joseph Raab in Wenen. Na zijn dood in 1883 ging zij verder leren onder de schilder Alois Delug (1859-1930). Op negentienjarige leeftijd reisde Broncia verder naar München om daar voor vijf jaar intensief verder te studeren in de ateliers van Ludwig Heterich (1856-1932) en Ludwig Kühn (1859-?). Ook maakte zij een uitstapje naar Parijs, waar ze vertrouwd raakte met de Franse modernistische kunst.
Carrière
In 1888 begon Koller-Pinell te exposeren op de Internationale Kunsttentoonstelling van Wenen. Haar eerste succesvolle tentoonstelling was in 1892 in het Künstlerhaus in Wenen, waar ze een stilleven tentoonstelde. In 1893 had ze haar tweede succesvolle tentoonstelling in de Glaspalast in München. In datzelfde jaar stuurde ze een werk naar de Columbian tentoonstelling in Chicago. Ook in 1894 het ze succes met een tentoonstelling in het Kunstverein in Leipzig. Vanaf toen exposeerde ze haar werk voortdurend tijdens haar leven. In 1899 had ze een eenmanstentoonstelling in de Dürer Verein (een vereniging van jonge kunstenaars en academici), die op 2 december 1899 in het dagblad Fränkischer Kurier Nürnberg uitgebreid werd besproken. Tegen de tijd dat ze 36 jaar oud was (1899), was ze een volwassen kunstenares met een veilige professionele identiteit.
In 1903 vestigde het gezin zich in Wenen en nam actief deel aan de kringen rond de Wiener Werkstätte en de Secession-beweging. Dit was de belangrijkste Weense beweging van moderne kunst, geleid door Gustav Klimt.
Nadat Koller-Pinell en haar man in 1906 tijdelijk uit Wenen waren verhuisd, schreef ze zich in voor les aan de Kunstacademie voor Vrouwen en Meisjes. Verder schilderde ze dat jaar vaak samen naaktmodellen met haar partner Heinrich Schröder in een gedeeld atelier.
Koller-Pinell had vooral nauwe banden met de Klimt-groep en exposeerde met hen in 1908 en 1909 in de Kunstschau en in 1911 in de toonaangevende Galerie Miethke in Wenen. Toen Koller-Pinell eenmaal een volwaardig lid van de Klimt-groep was geworden, werd er veel geëxposeerd: in 1910 exposeerde ze samen met twintig leden van de Klimt-groep op de Internationale Jachttentoonstelling in de Prater.
In 1913 werd ze lid van de Bund österreichischer Künstler, opgericht door Klimt, Koloman Moser, Josef Hoffmann en anderen. Ze was buiten dit ook een van de oprichters van Die Neue Secession. De kunstenaars hergroepeerden zich al snel en in september 1918 werd een nieuwe kunstenaarsvereniging opgericht door Koller-Pinell, Ernst Wagner en Gustav Nebehay. Nebehay was officieel de voorzitter, maar het was Koller die de constante was. Nebehay had de eerste tentoonstelling van de Sonderbund-groep nooit geregistreerd, hij was dat vergeten, dus het bestond in de hoofden van de kunstenaars, maar niet officieel in de burgerlijke stand. De tweede tentoonstelling van de Sonderbund heette dan ook Die erste Ausstellung des Sonderbundes. Niet te verwarren met de Sonderbund Westdeutscher Kunstfreunde und Künstler.
Door de jaren 20 heen bleef Koller-Pinell exposeren met verschillende kunstgroepen en haar kunst kwam regelmatig langs in het Künstlerhaus Wien en het Glaspalast in München. Eind jaren 20 was Koller-Pinell onderdeel van de eerste en vijfde tentoonstelling van vereniging Wiener Frauenkunst.
Door haar artistieke inspanningen en succes in openbare kunsttentoonstellingen was Koller-Pinell een grote speler in de kunstwereld. Ze nam deel aan het artistieke debat, werd geïmiteerd door een groot aantal jongere (mannelijke) kunstenaars en haar werk werd tentoongesteld in de elite-locaties voor de modernistische kunstenaars van Wenen.
Gezin en privéleven
In 1896 trouwde Broncia op haar drieëndertigste, ondanks het bezwaar van haar familie, met de katholieke Hugo Koller (1867-1942), een van de belangrijkste Weense kunstbegunstigers die jonge kunstenaars steunde. Hij werd opgeleid tot arts, maar werd een prijswinnend fysicus en directeur van industriële concerns. De Kollers verhuisden naar Gölling bei Hallein waar ze van 1896-1898 woonden in de Kletzlhof, een klein kasteel. Hugo werkte hier als de hoofdchemicus van de cellulosefabriek daar. Erna verhuisden ze van 1898 tot 1903 naar Neurenberg, waar Hugo een baan als directeur in een fabriek aangeboden had gekregen. Hier werden beide kinderen van de Kollers, Rupert en Silvia, geboren. De familie vestigde zich in 1903 in Wenen. De kinderen werden opgevoed als katholieken, hoewel Broncia zich niet bekeerde. Broncia Koller bleef haar hele leven trouw aan haar religie, zelfs in een tijd van toenemende spanning: toen rellen en antisemitische demonstraties gebruikelijk waren, en toen Jodenhaat een onderdeel van de politiek was geworden.
Het eerste apparteent van de Kollers was in Wenen, echter toen Broncia's vader stierf, wilde geen van de kinderen zijn fabriek overnemen in Oberwaltersdorf. Hugo kocht het pand met prijzengeld dat hij had gewonnen uit Londen voor een ontdekking die hij deed in de natuurkunde. Zodoende werd Oberwaltersdorf de vaste woonplaats van het gezin.
Het huwelijk en het huishouden waren harmonieus: de Kollers waren zo aantrekkelijk dat tiener (later beeldhouwer) Anna Mahler, de dochter van de componisten Gustav Mahler (1860-1911) en Alma Mahler Werfel (1879-1964), zich aangetrokken voelde tot hen als een tweede groep ouders. Anna's leven werd gekenmerkt door eeuwige rusteloosheid, misschien opgeroepen door het onstabiele leven van haar losbandige moeder. De jonge Anna voelde zich verloren en greep de eerste kans om te ontsnappen. In de herfst van 1920 ontmoette ze Rupert Koller, de zoon van de Kollers. Ze trouwde met hem toen ze nog maar zestien was en gaf later toe dat ze alleen trouwde met hem omdat ze het leuk vond om deel uit te maken van het gezin. Het huwelijk duurde minder dan een jaar en Anna keerde terug naar haar moeder, om kort daarna een nieuw leven in Berlijn te zoeken. Broncia schreef aan Rupert een brief waarin ze Alma (Anna’s moeder) beschuldigd in de manier waarop ze het huwelijk zo licht opvatte: Anna heeft niet geleerd te vechten voor het huwelijk. Het mislukte huwelijk werd omgezet in een toneelstuk van Franz Werfel, dat Broncia diep ongelukkig maakte over de ongevoeligheid van deze openbare enscenering en de intriges van Alma.
Broncia had een speciale band met Lou Andreas-Salomé, die ze had ontmoet op een feestje bij Marie Lang thuis. Een paar dagen later bezocht Lou Broncia in haar atelier. Lou werd een van Broncia's beste vriendinnen, en haar broer Friedrichs minnares voor twaalf jaar. Toen Broncia en haar man Hugo elkaar het hof maakten, deden Lou en Friedrich dat ook. Het viertal bracht veel tijd samen door met reizen en wandelen in het bos. Gedurende deze tijd werd Lou zwanger van het kind van Friedrich en verloor toen de baby. Volgens sommige verhalen bemoeide Broncia's moeder zich ermee. Dit kwam omdat Lou nog steeds wettelijk getrouwd was, en omdat de voormalige minnaar van Lou zelfmoord had gepleegd. Ondanks de gemoederen bleef Broncia behulpzaam en ondersteunend voor zowel haar broer als Lou. Lou Andreas-Salomé was de liefde van Friedrichs leven geweest, hij is nooit getrouwd geweest.
Ten tijde van de roerige jaren 20 moesten ook de Kollers, ondanks hun welgesteldheid, hun financiën heroverwegen. Hugo moest in 1920 zijn kantoren in Wenen liquideren en Broncia moedigde Silvia aan om haar werk in 1923 te verkopen en om na te denken over het verdienen van de kost. Ondanks dat ze zelf niet zonder financiële zorgen was, betaalde ze toch kunstenaars op voorhand, waardoor ze zich profileerde als beschermheer van de kunsten. Dit was zeer typerend voor kunstenaars die zich deel van een gemeenschap voelden.
Vanwege haar rijkdom, opleiding en onafhankelijke geest, was Broncia in staat om op haar eigen voorwaarden te leven. Haar huis was, voor haar en vele andere kunstenaars van Wenen in die tijd, een heilige retraite, haar eigen perfecte wereld. Zij merkte dit op in een brief aan haar man: "Maar mijn huis is als een tempel. Rust en stilte omringen mij hier. Moge God het bewaren, dat is mijn wens."
Op de helft van 1933 begon Broncia steeds meer te worstelen met haar gezondheid. Ze overleed op 26 april 1934 aan eierstokkanker thuis in haar appartement in Wenen. Vier jaar na Broncia's dood, werd bij de Heldenplatz in Wenen Hitler ontvangen door massa’s juichende mensen. Broncia was altijd optimistisch gebleven over het groeiende antisemitisme in haar tijd. Na 1938 leefden haar kinderen Silvia en Rupert een onzeker, afgezonderd leven in Oberwaltersdorf als half-Joden. Zij zorgden voor hun vader Hugo die niet Joods was. Dit deden zij tot zijn dood in 1948. Rupert was banddirigent en Silvia schilderes zoals haar moeder.
Salons
De Kollers, en vooral Broncia, ontvingen graag opmerkelijke kunstenaars en denkers in hun levendige salons. Kunstenaars, zoals Josef Hoffmann (1831-1904), Kolo Moser (1868-1918) en Gustav Klimt (1862-1918), maar ook filosofen, architecten en geleerden verzamelden zich bij hen thuis. Dit was met name in hun huis in Oberwaltersdorf, maar enkele keren ook in haar appartement in Wenen. Koller-Pinell was ook graag gastvrouw voor componisten en zangers. Hun woonplaats Oberwaltersdorf werd een middelpunt voor invloedrijke mensen: gasten die er vaak verbleven waren Lou Andreas-Salomé (haar beste vriendin), Heinrich Schröder (Broncia's partner voor wie de Kollers zorgde voor een studio en leefruimte) en, later in haar leven, Egon Schiele. Verder nodigde Koller-Pinell graag de grote feministische theoretici van die tijd uit: Rosa Mayreder, Marie Lang en Julie Schlesinger, waar ze tevens ook goed bevriend mee was. Zo bleef Koller-Pinell in contact met de beste kunstenaars en artiesten. Naast vergaderingen in cafés waren Koller-Pinells huizen de plaats waar tentoonstellingsplannen werden besproken en groepen werden gevormd. Zodoende stond Koller-Pinell in het middelpunt van de groep, niet als beschermheer, maar als kunstenaar, organisator, consensusbouwer en lid van verschillende kunstcommissies.
Kunst
Ondanks haar artistieke prestaties bestempelden haar critici en zelfs haar vrienden haar met het stigma dat ze gewoon "de getalenteerde vrouw van een prominente echtgenoot" was. Zoals andere (Joodse) vrouwelijke kunstenaars van haar tijd, zat Koller-Pinell gevangen in de traditionele vrouwelijke rol. Haar artistieke creativiteit werd vaak namelijk alleen getolereerd gezien haar maatschappelijke positie. Het idee dat een vrouw een getalenteerd kunstenaar en daarbij ook moeder en societyvrouw was, was volledig vreemd in die tijd. Zelfs toen ze in de jaren tachtig werd herontdekt, werd ze beschreven als een "schilderende huisvrouw" in een nieuwsbericht over de eerste museumtentoonstelling van haar werk.
Haar artistieke ontwikkeling werd stilistisch beïnvloed door Klimt, maar ze speelde ook in op internationale, vooral Franse, trends. Thematisch concentreerde ze zich op landschap, stilleven, genre en portretten, maar ze schilderde ook herhaaldelijk religieuze thema's.
Koller-Pinell werd erkend als de vroegste en meest duurzame vertolker van het Franse modernisme in Oostenrijk. Ze ontwikkelde haar eigen persoonlijke Fauvisme: als kritisch modernist vertolkte de klassieke elementen van de modernistische kunst, die terug worden gebracht tot schilderen, canvas en model. Toen ze experimenteerde met secessionistische composities, behield ze haar eigen signatuur van een borstelig verfoppervlak.
De eerste postuum tentoonstelling van Koller-Pinells werk vond plaats in 1961, dit was volledig te danken aan de inspanningen van haar dochter Silvia. Het werd gehouden bij een staatsdrukkerij, zonder dat kunsthistorici deelnamen. Pas in 1980 zou een Oostenrijks museum haar werk in een eenpersoonstentoonstelling tentoon stellen, zoals hierboven benoemd.
Selectie werken
Oostenrijks kunstschilder
|
5171759
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Lego%20Movie%202%3A%20The%20Second%20Part
|
The Lego Movie 2: The Second Part
|
The Lego Movie 2: The Second Part (Nederlands: De Lego Film 2) is een Amerikaanse komische animatiefilm uit 2019 onder regie van Mike Mitchell. De film is het vervolg op The Lego Movie (2014). De Amerikaanse versie bevat stemmenwerk van onder meer Chris Pratt, Elizabeth Banks, Will Arnett, Tiffany Haddish en Stephanie Beatriz.
Verhaal
Nadat Emmet en zijn vrienden het met Lord-Business hebben bijgelegd, verschijnen er DUPLO-aliens in Steenstad. In de eerste instantie worden de helden baldadig, maar Emmet legt uit dat geweld niet meer nodig is en laat met een levensgroot gemaakt hart zien dat de helden vrede willen. De aliens eten dit hart op en al gauw krijgen ze trek in meer van dit soort spullen. De helden zien hun komst niet langer als kennismaking maar als invasie. Met vernietigende gevolgen trekken de aliens door heel Steenstad en slopen alles wat nog overeind staat. Nadat President Business is vertrokken om te golfen, probeert Emmet Lucy gerust te stellen dat "alles nog steeds echt super kan zijn". De aliens vertrekken maar weten met regelmaat terug te komen en daarmee restauratie te dwarsbomen. De Justice League stelt voor om ze te achtervolgen, maar zijn nooit teruggekeerd.
5 jaar na de invasie hebben de Steenstad-bewoners van de brokstukken van hun stad een nieuwere, volwassenere samenleving gemaakt: Apocalypsestad. Alleen Emmet is nog vrolijk en optimistisch. Wanneer Lucy hem probeert te leren somberen, vertelt Emmet over een visionaire nachtmerrie van een naderend Armamageddin. Vervolgens neemt Emmet Lucy mee naar een nieuw, schattig huis dat hij voor hen heeft gebouwd. Lucy waarschuwt hem echter dat zo'n schattig huis meer buitenaardse wezens zal aantrekken. Meteen daarna zien ze een vallende ster, wat een metalen Duplo-ruimteschip blijkt te zijn. Het ruimteschip merkt ze op en met een wilde achtervolging door Steenstad weten de helden zich veilig achter de poort te verbergen. Voor de poort sluit weet een sterretje, vanuit het ruimteschip, zich vast te klemmen tussen de poort. Emmet ziet dat de ster (overdreven) pijn heeft en besluit de poort een klein stukje te openen om de ster te bevrijden, genoeg voor de commandant om naar binnen te sluipen. Het is Generaal Chaos die de leiders van Apocalypsstad uitnodigt voor een huwelijksceremonie in haar thuisstelsel om 5:15 uur. De helden weigeren maar na een klein gevecht neemt Lieve Chaos iedereen behalve Emmet mee. Emmet probeert de Meesterbouwers de goede reden te geven om iets te doen om Lucy en de rest van zijn vrienden te redden, maar ze weigeren te helpen. Emmet herbouwt zijn huis tot ruimteschip in de hoop de generaal te achtervolgen.
De helden worden meegevoerd naar het paleis van Koningin Wiedanook Watdanook, een van vorm veranderende koningin van het "Zuster Stelsel". Met een lied probeert ze de helden over te halen van haar niet-gemene bedoelingen, terwijl Wyldstyle sceptisch blijft. Ze vertelt over haar plannen om een huwelijk met de 'vleesmuisman' te houden. Na weigering van Batman besluit de koningin ze 'klaar te stomen' voor de huwelijksceremonie, vooral Wyldstyle om haar sceptische gedrag.
In de ruimte zet Emmet de achtervolging voort maar lijkt te worden verpletterd door Asteroïden. Hij wordt net op tijd gered door de ruige avonturier Rex Gevarenvest. Na het verhaal van Emmet te hebben gehoord, biedt Rex hulp aan en neemt ze mee naar het Zuster-stelsel. Generaal Chaos neemt de helden mee naar planeet Glitter, waar Balthazar Lucy meeneemt naar een spa, Lucy onthult haar echte haarkleur, neonblauw en fuchsia.
Ondertussen weten Rex en Emmet aan te komen aan een planeet van het Zuster-stelsel. Het lijkt een jungle te zijn bewoond door onbekende aliens, na een achtervolging gebruikt Rex een knalharde klap die de aliens uitschakelt. Al rondkijkend ontdekken Rex en Emmet een klein dorpje, hier blijkt de Justice League zich thuis te houden. De dorpsbewoners overtuigen Emmet te luisteren naar hun muziek die hun houding heeft verandert.
Tegelijkertijd, op planeet Glitter, probeert Balthazar d.m.v. een lied de helden te hersenspoelen. Dit lukt, behalve bij Lucy, die weet te ontsnappen. Rex en Emmet proberen aan alle gekte van het lied te ontsnappen en het is aan Emmet om een uitgang te 'breken'. Door alle woede van de ontvoering van Lucy lukt het Emmet een gat te breken. Rex en Emmet ontsnappen en belanden in een steenfabriek, hier nemen ze een transportmiddel om Lucy te kunnen vinden. De gehersenspoelde helden, behalve Batman, nemen feestbussen om naar de ruimtetempel te gaan, dé plek waar het huwelijk plaats moet vinden. Lucy kruipt stiekem mee met een feestbus en onderweg merkt ze Emmet en Rex op. Lucy, Emmet en Rex hergroeperen en bedenken een plan het huwelijk te saboteren: het is aan Lucy om alle bewaking uit te schakelen en aan Emmet een grote knal te geven zodat de ruimtetempel in elkaar stort. Intussen nodigt de koningin Batman uit aan tafel, met een lied zegt ze niet op Batman te vallen maar op Superman, vol jaloezie biedt Batman aan om te trouwen. Vermomd als bewaker sluipt Lucy de al voorbereidende koningin voorbij en met een gevecht met Generaal Chaos krijgt ze geen kans de bewaking uit te schakelen terwijl Emmet en Rex klaarstaan. Overtuigd dat Lucy gehersenspoeld is, overtuigt Rex Emmet door te gaan zonder haar. Lucy ontdekt dat de inwoners en de koningin van het Zuster-stelsel niks anders willen dan in harmonie met elkaar te leven.
Het stenen hart dat Emmet gaf, gaf ze inspiratie om te bouwen wat ze maar wilden. Ondertussen loopt het plan van Rex door en Emmet sluipt rond de ruimtetempel om het uiteindelijk te slopen, net op tijd probeert Lucy Emmet te stoppen. Overtuigd dat Lucy gehersenspoeld is wil Emmet niet naar haar luisteren en weet het huwelijk te saboteren. Al instortend 'redt' Rex Emmet en onthult Rex Emmet uit de toekomst te zijn. Toen Rex als Emmet achter Chaos' aanging was er geen oudere versie om hem te redden, Rex belandde onder "Ondar het Drogarstelsel", letterlijk 'onder een droger'. De tijd verstrijkt dat Rex alleen was en niemand hem kwam redden, hij nam zijn lot in zijn handen en besloot zichzelf te verstoeren tot Rex. Om te zorgen dat Rex niks meer hoefde te voelen van zijn tijd onder de droger ging hij terug in de tijd om Emmet te redden van zijn 'ondergang'. Omdat Emmet overtuigd is van zijn plan om zijn vrienden te redden is Rex teleurgesteld en besluit Emmet naar diezelfde kille plek te brengen die hemzelf heeft verhard. Met een katapult belandt Emmet onder de droger. Ondertussen is het weer zover: Finn en Bianca maken weer ruzie, moeder is dit zat en zegt de twee hun werelden te moeten opruimen, "Ah, ma grijpt in".
Zeer dramatisch worden beiden werelden in de opruimdoos gestopt.
Met een trieste versie van Alles is echt super trekken ze Finn's aandacht, hij opent de opbergdoos en ziet het hart in stukken liggen. Finn herbouwt dit en besluit nu met Bianca samen te willen spelen. Al geërgerd probeert nu Rex Emmet echt te slopen, nét op tijd komt Lucy aan en verdwijnt Rex.
De moeder van Finn en Bianca ziet ze samen spelen en kalmeert. Apocalypsestad en het Zusterstelsel worden samengevoegd om Zuspocalypsester te creëren. President Business keert terug van golf en vertelt Emmet dat hij alles goed heeft opgelost totdat Benny langs hem vliegt, waardoor hij vuur op zijn hoofd krijgt. Nadat hij een vuurwerkwinkel is ingerend, wordt President Business door vuurwerk uit het universum geworpen en uit het zicht geslingerd. Lucy herbouwt het huis van Emmet en ze gaan intrekken. Al zittend onthult Lucy de cover van het album van 'Alles is echt super', zij is mede verantwoordelijk voor de liederen. De film eindigt als Emmet dit ontdekt en langzaam en dramatisch naar adem snakt.
Rolverdeling
Externe link
Film uit 2019
Amerikaanse film
Computeranimatiefilm
Film met live-action en animatie
Familiefilm
Komische film
Film van Warner Brothers
Movie 2: The Second Part
|
529242
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mario%20Clash
|
Mario Clash
|
Mario Clash is een Virtual Boy-spel gemaakt door Nintendo in 1995. Het doel is om alle vijanden in een bepaald level te verslaan. Dit kan men doen door hen te raken met een Koopa-schild, waarvan er altijd twee zijn. Wanneer één schild weggaat, verschijnt een ander schild in zijn plaats. De meerderheid van Mario's vijanden moet worden verslagen door ze te raken van de zijkant (dat wil zeggen een schild gegooid vanaf de voorgrond terwijl de vijand op de achtergrond staat of omgekeerd). Ondanks dat Nintendo het spel erg had gepromoot, faalde het spel in de verwachtingen, met name vanwege het gebrek aan een mogelijkheid om op te slaan tussen de delen.
Zie ook
Lijst van Mariospellen op genre
Lijst van Mariospellen op jaar
Lijst van Mariospellen op serie
Lijst van Mariospellen op systeem
Lijst van Virtual Boy spellen
Computerspel uit 1995
Platformspel
Actiespel
Virtual Boy-spel
Mario-spel
|
1961072
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Walkington
|
Walkington
|
Walkington is een civil parish in het bestuurlijke gebied East Riding of Yorkshire, in het Engelse graafschap East Riding of Yorkshire met 2337 inwoners.
Civil parish in East Riding of Yorkshire
|
2898227
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Seychellenlijster
|
Seychellenlijster
|
De seychellenlijster (Copsychus sechellarum) is een vogelsoort uit de familie van de vliegenvangers. Deze soort dayallijster komt alleen voor op de Seychellen.
Taxonomie
Uitgebreid DNA-onderzoek heeft aangetoond dat deze soort verwant is aan de Aziatische (gewone) dayallijster (C. saularis). Samen met Filipijnse dayallijster (C. mindanensis) en de madagaskardayallijster (C. albospecularis) vormen zij een groep van nauw verwante soorten binnen dit geslacht.
Kenmerken
De seychellenlijster is ongeveer 25 cm lang. De vogel is van boven glanzend zwart met een brede witte band over de vleugels. Het is een vogel van natuurlijke en aangeplante bossen en tuinen.
Status als bedreigde soort
Door aantasting van het leefgebied en door de introductie van katten en ratten op de eilanden daalde het aantal vogels drastisch. Rond 1970 bestond er groot risico op uitsterven; er waren toen nog maar 16 exemplaren op het eiland Frégate. Tot 1990 bleef de toestand kritiek, er waren toen 21 exemplaren. In 1990 startte BirdLife International een beschermingsproject om de populatie van de seychellenlijster te behoeden voor uitsterven. Er werden vogels overgebracht naar de eilanden Cousin (in 1994) en Cousine (in 1995). Daarna volgden meer herintroducties in 2002 op Aride en in 2008 naar Denis.
In 2015 waren er gevestigde populaties op alle vijf eilanden en bedroeg het totale aantal 283 Vogels: 137 op Frégate, 46 op Cousin, 32 op Cousine, 10 op Aride en 58 op Denis. In 2005 veranderde de IUCN de status van ernstig bedreigd naar bedreigd.
Vliegenvangers
Endemisch dier uit de Seychellen
IUCN-status bedreigd
|
962215
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20triffids
|
De triffids
|
De triffids is een hoorspelserie naar The Day of the Triffids (1951) van John Wyndham. Vanaf 2 oktober 1957 werd ze uitgezonden door de BBC. In de vertaling van Alfred Pleiter zond de AVRO ze uit vanaf dinsdag 11 november 1969 (met een herhaling vanaf woensdag 7 januari 1987). De regisseur was Dick van Putten.
Delen
Deel 1: Het begin van het einde (duur: 36 minuten)
Deel 2: Licht in de duisternis (duur: 37 minuten)
Deel 3: Overleg en chaos (duur: 38 minuten)
Deel 4: Op dood spoor (duur: 37 minuten)
Deel 5: De wereld wordt steeds kleiner (duur: 36 minuten)
Deel 6: Strategische terugtocht (duur: 38 minuten)
Rolbezetting
Hans Veerman (Bill Masen)
Fé Sciarone (Josella Playton)
Jan Borkus (Umberto Palanguez & Stephen Brennell)
Harry Bronk (Ellery)
Frans Somers (de directeur van een oliemaatschappij & kolonel Jacques)
Han König (de vader van Bill Masen & Iwan Simpson)
Paul van der Lek (Walter Lucknor & Alf)
Joke Hagelen (een verpleegster & Lucy)
Willy Ruys (een chirurg & professor Fawles)
Johan te Slaa (een caféhouder)
Hans Karsenbarg (een jongeman & Sid)
Gerrie Mantel (een meisje & Susan)
Tine Medema (haar moeder & een vrouw)
Jos van Turenhout (een blinde, Mac & een man)
Tonny Foletta (Archer)
Huib Orizand (Coker)
Robert Sobels (Michael Beadley)
Nel Snel (Miss Barr)
Wiesje Bouwmeester (Miss Durrant)
Nora Boerman (Vera)
Dick Scheffer (Dennis)
Willy Brill (Joyce)
Corry van der Linden (Mary)
Rob Geraerds (Torrence)
Inhoud
Een meteorietenregen doet de hemel over de hele aarde oplichten. Dit veroorzaakt blindheid bij iedereen die ernaar heeft gekeken. Ook ondergaat een plantensoort, de triffids, een plotselinge snelle groei waarna ze metershoge dodende planten blijken te zijn geworden die zich kunnen voortbewegen. Deze planten nemen snel in aantal toe en verspreiden zich over de hele wereld. Een triffidverbouwer heeft een oogoperatie ondergaan vanwege triffidgif in zijn ogen en wordt daardoor niet door blindheid getroffen. Terwijl bijna de gehele wereldbevolking blind is en de menselijke samenleving overal in elkaar stort, zoekt hij met enkele metgezellen een veilig heenkomen belaagd door gevaren van diverse aard. Intussen probeert een wetenschapper op een eiland een middel tegen de triffids te vinden, terwijl ook hij aan diverse triffid-aanvallen blootstaat…
Bibliografie
Een Nederlandse vertaling van M. Kok verscheen in 1961 bij Het Spectrum (Prisma nr. 594, later nr. 1430 en bij de achtste druk in 1984 als nr. 2342 in de serie ScienceFictionClassics).
Hoorspel van de AVRO
|
2707117
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Libanon%20op%20de%20Olympische%20Jeugdwinterspelen%202012
|
Libanon op de Olympische Jeugdwinterspelen 2012
|
Libanon was een van de landen die deelnam aan de Olympische Jeugdwinterspelen 2012 in Innsbruck, Oostenrijk.
Deelnemers en resultaten
(m) = mannen, (v) = vrouwen
Alpineskiën
Externe link
Officiële site van de Olympische Jeugdwinterspelen 2012
Land op de Olympische Jeugdwinterspelen 2012
2012
|
4787368
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Karl%20Schleinzer
|
Karl Schleinzer
|
Karl Schleinzer (Frantschach-Sankt Gertraud 8 januari 1924 - 19 juli 1975 Bruck an der Mur) was een Oostenrijks politicus (ÖVP) afkomstig uit de deelstaat Karinthië.
Hij promoveerde aan de Landbouwhogeschool van Wenen en had vanaf 1943 dienst bij de Wehrmacht. In 1945, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, werd hij als luitenant der reserves krijgsgevangen genomen door de Britten. Na de oorlog was hij werkzaam als landbouwer en engageerde hij zich voor de ÖVP voor welke partij hij in 1956 in de landdag van Karinthië werd gekozen. In 1959 werd hij voorzitter van de ÖVP in Karinthië en van 1960 tot 1961 was hij minister van Land- en Bosbouw in de regering van de deelstaat en tevens voorzitter van de Kärntner Bauernbund.
Onder bondskanselier Alfons Gorbach was hij van 1963 tot 1964 bondsminister van Landsverdediging in het kabinet-Gorbach II. In de kabinetten onder bondskanselier Josef Klaus was hij bondsminister van Land- en Bosbouw (1964-1970).
Nadat de ÖVP in 1970 in de oppositie belandde was Schleinzer secretaris-generaal van de partij onder voorzitter Hermann Withalm. Op 4 juni 1971 werd hij tijdens een buitengewoon partijcongres van de ÖVP met 67% van de stemmen gekozen tot bondsvoorzitter van de christendemocraten.
In aanloop naar de parlementsverkiezingen van 1975 was Schleinzer lijsttrekker van de ÖVP. Een dodelijk verkeersongeval op 19 juli 1975 maakte een einde aan zijn aspiraties voor het bondskanselierschap. Vermoedelijk was hij achter het stuur in slaap gevallen toen hij op een vrachtauto botste.
Ter nagedachtenis van Schleinzer werd de Dr. Karl Schleinzer-Stiftung ("Karl Schleinzer Stichting") opgericht die zich bezighoudt met de bodemcultuur.
Zie ook
Österreichische Volkspartei
Kabinet-Gorbach II
Kabinet-Klaus I
Kabinet-Klaus II
Oostenrijks minister
Oostenrijks staatssecretaris
ÖVP-politicus
|
1351873
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Patak
|
Patak
|
Patak is een plaats (község) en gemeente in het Hongaarse comitaat Nógrád. Patak telt 898 inwoners (2015).
Plaats in Hongarije
|
658036
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Call%20Me%20When%20You%27re%20Sober
|
Call Me When You're Sober
|
Call Me When You're Sober is de leadsingle afkomstig van het album The Open Door van de Amerikaanse band Evanescence.
Betekenis
In "Call Me When You're Sober" zingt zangeres Amy Lee openlijk over de drankproblemen van haar ex-vriend Shaun Morgan, bekend van de band Seether. Hij was hier zelf niet zo blij mee.
Videoclip
De videoclip voor het nummer is opgenomen in de tweede week van juli door Marc Webb. De video ging op 7 augustus in première in de Verenigde Staten. Bronnen dicht bij het platenlabel Wind-Up vertelden dat de video gebaseerd is op het sprookje Roodkapje.
De Britse acteur Oliver Goodwill speelt de mannelijke hoofdrol in de clip.
Tracklist
Call Me When You're Sober (albumversie)
Call Me When You're Sober (akoestisch)
Single uit 2006
Nummer van Evanescence
Alarmschijf
|
5456217
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Derensili%20Sanches%20Fernandes
|
Derensili Sanches Fernandes
|
Derensili Sanches Fernandes (Rotterdam, 28 mei 2001) is een Nederlands voetballer die als aanvaller voor Jong FC Utrecht speelt.
Carrière
Derensili Sanches Fernandes speelde in de jeugd van Neptunus-Schiebroek en Excelsior. Hij maakte in het begin van het seizoen 2020/21 deel uit van de eerste selectie van Excelsior en zat enkele wedstrijden op de bank. Voor hij zijn debuut maakte voor Excelsior werd hij in oktober 2020 aangetrokken door FC Utrecht, waar hij een contract tot medio 2022 tekende. Hij debuteerde in het betaald voetbal voor Jong FC Utrecht op 16 oktober 2020, in de met 1-4 verloren thuiswedstrijd tegen N.E.C. Hij kwam in de 88e minuut in het veld voor Jeredy Hilterman.
Statistieken
Zie ook
Lijst van spelers van Jong FC Utrecht
Nederlands voetballer
|
3243342
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Murgathaul
|
Murgathaul
|
Murgathaul is een census town in het district Paschim Bardhaman van de Indiase staat West-Bengalen.
Demografie
Volgens de Indiase volkstelling van 2001 wonen er 7.872 mensen in Murgathaul, waarvan 55% mannelijk en 45% vrouwelijk is. De plaats heeft een alfabetiseringsgraad van 53%.
Plaats in Paschim Bardhaman
|
2573844
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Choeradoplana%20ehrenreichi
|
Choeradoplana ehrenreichi
|
Choeradoplana ehrenreichi is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in of nabij zoet water.
Het geslacht Choeradoplana, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Geoplanidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Graff.
Geoplanidae
|
3899651
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hrvatska%20stranka%20prava%20-%20dr.%20Ante%20Star%C4%8Devi%C4%87
|
Hrvatska stranka prava - dr. Ante Starčević
|
De Hrvatska stranka prava - dr. Ante Starčević (Kroatische Partij van de Rechten van dr. Ante Starčević) is een rechtse politieke partij in Kroatië.
De partij werd gesticht in 2009 door Ruža Tomašić en anderen als een splinterpartij van de Kroatische Partij van Rechten. Ze werd genoemd naar Ante Starčević, een Kroatisch politicus en schrijver, die door velen wordt beschouwd als de vader des vaderlands van Kroatie (1823-1896). In 2011 hadden ze een ledenaantal van 20000. Ze hadden geringe electorale successen in de lokale verkiezingen, zoals het winnen van drie zetels in de stadsraad van Vukovar in 2011.
In de aanloop naar de parlementsverkiezingen van 2011 sloot de Kroatische Partij van de Rechten van dr. Ante Starčević een coalitieakkoord met de extreemrechtse Kroatische Pure Partij van Rechten. In de Kroatische parlementsverkiezingen van 2011 won hun coalitie één zetel.
Op het einde van 2012 sloot de partij een permanent coalitieakkoord met de centrumrechtse Kroatische Democratische Unie. Deze coalitie won de Kroatische Europese Parlementsverkiezingen in 2013 en partijvoorzitter Ruža Tomašić kreeg de meeste voorkeurstemmen op de winnende lijst. De partij sloot zich aan bij de Europese Conservatieven en Hervormers.
Kroatische politieke partij
|
528909
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lissemys
|
Lissemys
|
Lissemys is een geslacht van schildpadden uit de familie weekschildpadden (Trionychidae). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Malcolm Arthur Smith in 1931.
Uiterlijke kenmerken
Met een schildlengte van maximaal 40 centimeter blijven de soorten ook wat kleiner dan die uit de verwante geslachten Cyclanorbis en Cycloderma.
Verspreiding en leefgebied
Er zijn drie soorten die allemaal voorkomen in Azië, in Bangladesh, Birma, India, Myanmar, Nepal, Pakistan, Sri Lanka en Thailand. De schildpadden zijn vooral te vinden langs de rivieren Indus en Ganges. Omdat alle andere soorten uit de onderfamilie Cyclanorbinae voorkomen in Afrika wordt het geslacht Lissemys ook wel gezien als een aparte onderfamilie (Lissemyinae). De soort Lissemys scutata wordt ook wel als ondersoort van Lissemys punctata gezien, in deze indeling telt het geslacht nog maar twee soorten.
Taxonomie
Geslacht Lissemys
Soort Lissemys ceylonensis
Soort Indische klepweekschildpad (Lissemys punctata)
Soort Burmese klepweekschildpad (Lissemys scutata)
Bronvermelding
Weekschildpadden
|
1974429
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Earle%20%28Northumberland%29
|
Earle (Northumberland)
|
Earle is een civil parish in het bestuurlijke gebied Northumberland, in het Engelse graafschap Northumberland met 89 inwoners.
Civil parish in Northumberland
|
5296794
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Megaselia%20bipunctata
|
Megaselia bipunctata
|
Megaselia bipunctata is een vliegensoort uit de familie van de bochelvliegen (Phoridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1963 door Borgmeier.
Bochelvliegen
|
3066350
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atherinella%20marvelae
|
Atherinella marvelae
|
Atherinella marvelae is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de koornaarvissen (Atherinopsidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1982 door Chernoff & Miller.
Atherinopsidae
IUCN-status niet bedreigd
|
1885187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jaap%20Reesema
|
Jaap Reesema
|
Jaap Siewertsz van Reesema (Terwolde, 28 oktober 1984) is een Nederlandse zanger die optreedt onder de artiestennamen Jaap Reesema en Jake Reese. Jake Reese was bedoeld voor de internationale markt, samen met Hardwell.
Biografie
Reesema groeide op in Terwolde als jongste zoon in een gezin met vijf kinderen, hij is een telg van het Nederlandse patriciërsgeslacht Siewertsz van Reesema. Beide ouders zijn werkzaam als reumatoloog.
Reesema studeerde rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en tevens korte tijd media en cultuur aan de Universiteit van Amsterdam.
Carrière
Hij was tot 2011 de frontman van de Hermes House Band, de gelegenheidsband van het Rotterdamsch Studenten Corps. In 2009 deed hij mee aan de talentenbattle in het televisieprogramma Carlo & Irene: Life4You. Op 29 mei 2010 won Reesema met 51 procent van de stemmen het derde seizoen van X Factor met zijn vertolking van het nummer Don't Stop Believin'. Reesema won een platencontract bij Sony BMG en een auto. Hierna trad hij op tijdens de TMF Awards 2010. De single kwam in de top 40 binnen op nummer 21.
Kort na de overwinning in X Factor begon Reesema met het werken aan een album in Brussel. Tijdens de schrijf- en opnamesessies werkte de zanger met onder anderen producer Gordon Groothedde. De eerste single Walk To The Other Side verscheen op 29 oktober 2010 maar behaalde geen hitnotering. Op 27 mei 2011 kwam zijn album Changing Man uit, een plaat bestaande uit Engelse en Nederlandstalige liedjes die geen groot succes werd. Reesema was een van de vijftig artiesten die in april 2013 meezong aan het Koningslied van John Ewbank. In 2013 behaalde hij zijn mastertitel rechten en opende hierna samen met Sander Schimmelpenninck een horecazaak in de Amsterdamse wijk De Pijp. Reesema is getrouwd met Kim Kötter; het echtpaar heeft samen drie zonen. Hij leerde haar kennen in Club Panama; zij was jurylid; hij zat in het publiek bij een modellenwedstrijd.
In 2014 zong Reesema samen met zangeres Jill Helena het nummer Goede tijden, slechte tijden dat als titelsong werd gebruikt voor de gelijknamige RTL 4-soap Goede tijden, slechte tijden. Hun variant was tot 2018 als titelsong van de soap te horen.
In 2016 maakte Reesema een gastverschijning op het liedje Encore van de Duitse danceact Scooter, op hun album Ace. In 2017 was hij samen met zijn vrouw te zien in het RTL 4-programma Een goed stel hersens. In 2018 werd Jaap Reesema door de Vlaamse producer en dj Regi betrokken bij diens soloprojecten. Ze scoorden onmiddellijk een nummer 1-hit in Vlaanderen met Ellie.
In 2019 startte Reesema samen met Sander Schimmelpenninck een podcast genaamd Zelfspodcast, waarin zij hun dagelijkse leven bespraken aan de hand van verschillende onderwerpen per aflevering. De podcast heeft hij met Schimmelpenninck en Titus van Dijk uitgebouwd tot mediaproductiebedrijf Tonny Media. Eveneens in 2019 was de hitsingle Summer Life de zomerhit in Vlaanderen, opnieuw in samenwerking met Regi en de zangeres OT.
In maart 2020, zo'n tien jaar na zijn eerste en laatste hit in Nederland, stond Reesema op nummer 1 in de VRT Top 30 met Kom wat dichterbij, een nummer dat hij had gemaakt met Regi en zangeres Olivia voor het programma Liefde voor Muziek. Tevens won hij met dit nummer de VRT Radio 2 Zomerhit en brak met 24 weken op 1 in de Vlaamse Ultratop 50 het record van langst op 1 genoteerde single aller tijden in de lijst voor Nederlandstalig werk uit Vlaanderen.
In januari 2021 bereikte het duet Nu wij niet meer praten (gezongen met Pommelien Thijs) de eerste plaats van de Nederlandse Top 40. Sinds 2021 is hij te zien als jurylid in het VTM 2-programma Regi Academy. Minder succesvol was in 2021 zijn en Armin van Buuren’s bijdrage in de toeloop naar het Eurovisiesongfestival 2022; S10 werd er naar uitgezonden, achteraf tot opluchting van Reesmea. Hij wilde liever in Nederlands blijven zingen en het “overdreven” showelement zinde hem niet.
In 2022 was Reesema te gast bij I Can See Your Voice en stond hij centraal in een aflevering van de televisieserie Beste Zangers op NPO 1. Sinds 2023 is Reesema te zien als teamleider in het televisieprogramma DNA Singers. In datzelfde jaar is hij ook te zien in het Belgische tv-programma Liefde voor muziek.
Op 29 juli 2023 staat Reesema in de Grote Zaal van het Koninklijk Concertgebouw, in de serie zomerconcerten werden (weer) popmusici uitgenodigd.
Discografie
Albums
|-
| style="text-align: left;" | Changing Man
| 30 mei 2011
| Sony Music Entertainment
| —
| —
| 47
| 1
| Studioalbum
|-
| style="text-align: left;" | Als je voor me staat
| 10 februari 2023
| Cloud 9 Music
| 1 (1 wk)
| 26
| 1 (1 wk)
| 16
| Studioalbum / Platina in Nederland
|-
|}
Nummers met notering(en) in een hitlijst
|-
| style="text-align: left;" | Don't Stop Believin'
| 29 mei 2010
| —
| —
| —
| —
| —
| 10
| 6
| 1 (1 wk)
| 10
| —
| —
| Als Jaap
|-
| style="text-align: left;" | Walk to the Other Side
| 29 oktober 2010
| Changing Man
| —
| —
| —
| —
| tip14
| —
| 62
| 1
| —
| —
|
|-
| style="text-align: left;" | Hoe hard je ook rent
| 8 april 2011
| Changing Man
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| 52
| 3
| —
| —
|
|-
| style="text-align: left;" | Mad World (met Hardwell)
| 9 oktober 2015
| —
| tip37
| —
| tip18
| —
| tip1
| —
| 78
| 1
| —
| 117
| Als Jake Reese / Dancesmash
|-
| style="text-align: left;" | Run Wild (met Hardwell)
| 4 maart 2016
| —
| tip
| —
| tip45
| —
| tip3
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese / Dancesmash
|-
| style="text-align: left;" | Find You (met Topic)
| 8 juli 2016
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| 57
| —
| Als Jake Reese
|-
| style="text-align: left;" | Calling on You (met Lucas & Steve)
| 20 januari 2017
| —
| tip
| —
| —
| —
| tip4
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese
|-
| style="text-align: left;" | Ellie (met Regi)
| 11 mei 2018
| Vergeet de tijd (van Regi)
| 1 (7 wkn)
| 35
| tip12
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese / MNM-Big Hit / Dubbelplatina in België
|-
| style="text-align: left;" | Calling It Home
| 5 april 2019
| —
| —
| —
| —
| —
| tip9
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese
|-
| style="text-align: left;" | Summer Life (met Regi en OT)
| 14 juni 2019
| Vergeet de tijd (van Regi)
| 5
| 22
| tip
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese / MNM-Big Hit / Platina in België
|-
| style="text-align: left;" | Kom wat dichterbij (met Regi en OT)
| 13 maart 2020
| Vergeet de tijd (van Regi)
| 1 (9 wkn)
| 31
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese / MNM-Big Hit / 3× Platina in België
|-
| style="text-align: left;" | Zo ver weg (met Regi en OT)
| 13 april 2020
| Vergeet de tijd (van Regi)
| 26
| 10
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese
|-
| style="text-align: left;" | Nu wij niet meer praten (met Pommelien Thijs)
| 9 oktober 2020
| Als je voor me staat
| 1 (1 wk)
| 31
| —
| —
| 1 (1 wk)
| 23
| 2
| 34
| —
| —
| Alarmschijf, MNM-Big Hit, NPO Radio 2 TopSong / Dubbelplatina in Nederland en in België
|-
| style="text-align: left;" | Need You Now (met Armin van Buuren)
| 9 oktober 2020
| —
| tip
| —
| —
| —
| tip2
| —
| —
| —
| —
| —
| Als Jake Reese
|-
| style="text-align: left;" | Alles komt goed
| 2 april 2021
| Als je voor me staat
| 15
| 14
| —
| —
| 21
| 8
| 31
| 15
| —
| —
| Platina in Nederland
|-
| style="text-align: left;" | Voor je van me houdt
| 8 oktober 2021
| Als je voor me staat
| 43
| 3
| —
| —
| 30
| 7
| 77
| 7
| —
| —
|
|-
| style="text-align: left;" | Mijn kleine presidentje
| 9 maart 2022
| Als je voor me staat
| 1 (1 wk)
| 13
| —
| —
| 29
| 7
| 39
| 16
| —
| —
| MNM-Big Hit / Goud in Nederland
|-
| style="text-align: left;" | Code rood (met Lea Rue)
| 16 juni 2022
| Als je voor me staat
| 12
| 16
| —
| —
| tip17
| —
| —
| —
| —
| —
|
|-
| style="text-align: left;" | Grijs
| 1 september 2022
| Als je voor me staat
| —
| —
| —
| —
| 17
| 17
| 21
| 37
| —
| —
| Goud in Nederland
|-
| style="text-align: left;" | Als je voor me staat
| 6 januari 2023
| Als je voor me staat
| 23
| 12
| —
| —
| tip3
| —
| —
| —
| —
| —
| MNM-Big Hit
|-
| style="text-align: left;" | Papa
| 11 april 2023
| —
| 33
| 5
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
| —
|
|-
| style="text-align: left;" | Het heeft zo moeten zijn
| 7 juli 2023
| —
| —
| —
| —
| —
| tip20
| —
| —
| —
| —
| —
|
|-
|}
NPO Radio 2 Top 2000
|-
|align="left"|Grijs||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||598
|-
|align="left"|Nu wij niet meer praten(met Pommelien Thijs)||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||1352||1054
|}
Nederlands zanger
X Factor
|
3229612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Syrticola%20intermedius
|
Syrticola intermedius
|
Syrticola intermedius is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Leptopontiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Huys & Ohtsuka.
Leptopontiidae
|
3936243
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mahenes%20multifasciatus
|
Mahenes multifasciatus
|
Mahenes multifasciatus is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Vives.
Boktorren
|
4091070
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Simon%20Callow
|
Simon Callow
|
Simon Phillip Hugh Callow (Streatham, Londen, 13 juni 1949) is een Brits acteur en regisseur.
Callow heeft een rooms-katholieke achtergrond. Hij bezocht de Queen's Universiteit van Belfast in Noord-Ierland, waar hij in de jaren 60 actief was in de Noord-Ierse burgerrechtenbeweging, brak zijn opleiding af, waarna hij naar de toneelschool Drama Centre London ging.
Hij debuteerde als acteur in de film Amadeus (1984). In Four Weddings and a Funeral (1994) speelde hij naast Hugh Grant. Voor deze rol werd hij genomineerd voor een British Academy Film Award. Hij trad op in de Britse televisieserie Chance in a Million. In 1991 regisseerde hij The Ballad of the Sad Café, die genomineerd werd voor een Gouden Beer. In 1999 werd hij wegens zijn verdiensten als acteur onderscheiden met een benoeming tot Commandeur in de Orde van het Britse Rijk.
Films en televisieseries
selectie*
1984 - Amadeus
1985 - A Room with a View
1987 - Maurice
1990 - Postcards from the Edge
1994 - Four Weddings and a Funeral
1994 - Street Fighter
1995 - Ace Ventura: When Nature Calls
1995 - England, My England
1996 - James and the Giant Peach
1998 - Shakespeare in Love
2002 - Thunderpants
2004 - George and the Dragon
2004 - The Phantom of the Opera
2005 - Doctor Who, één reeks van deze televisieserie
2007 - Arn: The Knight Templar
2009 - Lewis, één reeks van deze televisieserie
2013 - Acts of Godfrey
2014 - Outlander seizoen één, als het personage Duke of Sandringham
2016 - Outlander seizoen twee, als het personage Duke of Sandringham
2021 - Hawkeye, een gastrol in de eerste aflevering
Brits acteur
Brits toneelregisseur
|
2345390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euryanthe
|
Euryanthe
|
Euryanthe is een romantische opera in drie bedrijven van Carl Maria von Weber op een libretto van Helmina von Chézy. Het werk werd voor het eerst opgevoerd in het Kärntnertortheater te Wenen op 25 oktober 1823. Het is gebaseerd op de dertiende-eeuwse romance "L'Histoire du très-noble et chevalereux prince Gérard, comte de Nevers et la très-vertueuse et très chaste princesse Euriant de Savoye, sa mye." Behalve de ouverture wordt het werk zelden uitgevoerd, wat waarschijnlijk te wijten is aan het zwakke libretto en de lengte van het stuk. Ook de wijzigingen die Gustav Mahler aan zowel het libretto als de partituur aanbracht, maakten het stuk er niet populairder op.
Inhoud
Eerste bedrijf
Frankrijk, 1110.
Euryanthe is verloofd met graaf Adolar. In een zaal van het paleis van koning Lodewijk van Frankrijk bezingt de graaf het lof op zijn verloofde. Lysiart, graaf van Forest en Beaujolais daagt hem uit de trouw van Euryanthe op de proef te stellen; hij beweert dat hij haar zonder moeite kan verleiden. Adolar zet zijn bezittingen in op de trouw van Euryanthe en eist dat zijn vriend bewijs van zijn overwinning dient te overleggen.
Op haar kasteel in Nevers heeft Euryanthe toevlucht verstrekt aan Eglantine de Puiset, de dochter van een muiter. Eglantine is verliefd op Adolar, en terwijl ze vriendschap veinst, is ze stiekem van plan Euryanthe ten val te brengen en Adolar voor zichzelf te winnen. Lysiart, die zonder succes geprobeerd heeft Euryanthe voor zich te winnen, zal haar daarbij helpen. Euryanthe verklapt een geheim dat Adolar haar toevertrouwd heeft aan Eglantine. Adolars zuster, Emma, heeft haar minnaar in de strijd verloren, en heeft zelfmoord gepleegd door gif uit een ring in te nemen. Haar ziel kan geen rust vinden, tenzij de ring, die in haar graf ligt, bevochtigd wordt met de tranen van een verwonde en onschuldige maagd. Euryanthe, die iedere nacht bij Emma's graf bidt, heeft Adolar beloofd dit geheim te houden, en te laat betreurt ze het tegen Eglantine verteld te hebben. Nadat Euryanthe is vertrokken besluit Eglantine tegen haar te gebruiken.
Tweede bedrijf
's Avonds bezingt Lysiart zowel zijn schuld als zijn liefde. Eglantine bezoekt het graf en neemt Emma's ring weg, en geeft hem aan Lysiart, die bijna zijn weddenschap met Adolar opgegeven had. Ze vertelt hem het geheim van de ring, en hij vraagt haar ten huwelijk.
Tijdens een bijeenkomst in de zaal van het paleis verhaalt Adolar over zijn angst en zijn verlangen naar zijn bruid, die vervolgens arriveert. Lysiart presenteert het juweel aan Adolar en beweert dat Euryanthe hem erover verteld heeft. Adolar is ervan overtuigd dat zijn verloofde ontrouw is omdat zij het geheim verraden heeft dat alleen aan hem en haar bekend was. Euryanthe uit haar onschuld, maar Adolar draagt zijn bezittingen over aan Lysiart, en vertrekt met Euryanthe naar het bos.
Derde bedrijf
Op een rotsachtige vlakte is Adolar van plan eerst Euryanthe te doden, en vervolgens zichzelf. Maar dan worden ze plotseling belaagd door een slang en Euryanthe werpt zich tussen Adolar en het monster. Adolar doodt het serpent, maar hij kan het niet over zijn hart verkrijgen degene die haar leven voor dat van hem gaf te doden, en gaat weg, Euryanthe aan haar lot overlatend. Euryanthe verlangt naar de dood, maar dan arriveren de koning en zijn hovelingen ter plaatse, en zij vertelt het verhaal van haar leed en het verraad van Eglantine. Wanneer de hovelingen haar wegleiden bezwijmt ze.
Ondertussen is Eglantine verloofd met Lysiart, en het huwelijk staat op het punt voltrokken te worden in het kasteel van Nevers. Maar Eglantine wordt overvallen door wroeging. Adolar arriveert in een zwart harnas met neergelaten vizier. Eglantine denkt dat het de geest van Euryanthe is die haar komt kwellen, maar Adolar maakt zich bekend en daagt Lysiart uit tot een duel. De koning verschijnt en straft Adolar voor zijn wantrouwen aan Euryanthe door te vertellen dat zij dood is. Eglantine, blij met de vermeende dood van haar rivale onthult triomfantelijk het complot, maar wordt door een woedende Lysiart gedood. Terwijl Eglantine sterft komt Euryanthe binnen die op Adolar afsnelt. Lysiart wordt weggeleid, en Adolars zuster heeft nu rust, want haar ring werd bevochtigd met de tranen van de onschuldige Euryanthe.
Compositie van Carl Maria von Weber
Opera
|
27803
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antithese
|
Antithese
|
Antithese betekent tegenstelling. Het heeft de volgende meer specifieke betekenissen:
Antithese (stijlfiguur), In de taalkunde: Het verbinden van tegengestelde begrippen
Antithese (filosofie), een onderdeel van de filosofie van Kant en het dialectisch proces van Hegel
Antithese (politiek), in de Nederlandse politiek: de tegenstelling tussen confessionele partijen enerzijds en seculiere partijen anderzijds
Zie ook
Tegenstelling (doorverwijspagina)
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.