text
stringlengths
0
136
اوبی د عبت حقيقت هم درسې بنايی اس
هبت چا په ذره حم شة
هم هغه په خه به حقيق تکې اص مشه
پاهم ددطه اژته اوحقيکقت نه پی شاعر دخپلی ربیي
م
کپ
0-0
رسښاکبنې عشق «کلهمومش لاتق ابتد, گښلې م ې وضاحت ې پۀ دغه
ډول کوي . ه
عشق دکل بلائ سرد ے"خراےے دې څوک ېرې ختِنز ا
کي دغم بک ده خل دې څوکپرې ,خح هت ‎٧‏
زۀ وطنه سړث لکا ء ه عالم وبخته ې می سیک ئ
داهمه ددچئ و فر دې وک پرې خترتۀ ‎١‏
سوزندۍ کله الٌش دےه أرالغه لاسرکش دږدےه
په ظا صک مثول د حا دې وگه پرې (خت رنه ا
ې عاشق صداتقادمیضوحال یګل وله ظاصر شی
‎٩‏ وټل اې خبر و څل ش دي څوک رې اخمثر ځا
دعشق وحبت لار دکوم تابان روظی خه بلکې د الارهمشه د اغزو
نه وکه وي غنډوڅان (اومتژل ئتےه ډبو مشگلات لري لب د مغې لا
کش مساهر دا ۸یو ښګار ني نون وو که فرهاد .ادم خان وو که
001963 ۲ 9۷
۱٨
‏فچ خان »مون وواوکهت د لے .يل منزل د حصول په ارمان ثامراده‎
‏لاړل - وې بادجود له دغه اښامه عشق يوۍ داسي چل بك ده يو داسې‎
‏اورده چي يوځل د ړک په کور بل شې 77 خاورو د ټېد لو‎
‏پاوجود د هخه ربا دصورت لخ فاوسه خپل چا ېحل رو شائه (وملور‎
٢ ‏کړے دي هم دغه حقيقت عبد القاىغان داسې بما نکړے دے‎
‏په گوګل نې ې زي هي که باورګړې‎
‏دصورت په خاورو يټ ډ ک سور مشن‎
‏او با د عشق د /ارتامو اشام «رسي پۀ ګو ته کوي ه‎
‏سرومال بې شوثالا په تور«هعشق‎
‏لاې نۀ دخلاړله سر شور د مش‎
‏و دياد حغامت ښال‌ی سي نۀ شي‎
‏پۀ نويڅه به شی هک نسلور« عشق‎
‏دحقيقي عشق منزل نه رسېدل د جازې مق پڅ لاره کيړي.‎
هدریړوپ ‏یا په ورو القاظو به د۱ ادهابی چې ان دحقيقت دړومبۍ‎
: ‏از په لار حقیقت ته درسېدلو د سض تررسي نټچے داوي چی دع‎ «
‏دلارې د« مسافر مو مره قومرۍ حقيقت ئے نې کيږي دومرۍ دومري لت‎
‏از بېرته کيږي سل جازي مینه کبنۍ دخوامشات غه" وی - او ودې په‎
‏دجد يلته کې د د عاشٌق نايغتگي وي - - دغه اوموالے يا نابغتګي شاع‎
‏خپل تو نا طِك کې بط" دې |اگ شود ے دھو له‎
‏لا د عشق اومې لرې عید ااماررئ!‎
‏چی دياد د چفا 'زبرګوې یا نوب‎
001953 ۲ ٧ ١ :
او ماب د اور په تا ژر( رما دا
که د«دعشق له اوه اه وکړم' لاخام يم
ب‌
رقص له خام یکاندي دانرددک پهن کي
پاتو ل صو نی سي ماله رق ی غيڼي
ولې په عشق حقِقيکېښې مینك کمال انتها ته سي - وڅ دخت چې دا
کال له ورسي . عاشق امل تي هم ددعه شان /امل غاشی ښينه
عبد الفادرخان دس کوي.. هم
هنمو زعاشق یلیل دے شوږتې ډېرمینه ې په
که مال د هامل غه اړې ومشفک تل تته ار کړ
به ِ.
دن له اورۍ يې عاتق نه دے
دخپل کان پپ سولو شي ديتنگ سوبه
پۀ حقيقي مين هکنې د املیت نه پی عاشق شق پپۀ خپل حبو کي فناشي.
دمخه" پۀ خیال او غو بکنې د حبوب نه سېوا بل هم نۀ وي هرخوا او
هرڅيی نکنې خپل جانان ويي - سان وي که دقص . سوري و يه سپوږ هسر
دسپ ري ردگویه وي که سي .سی سازذ ويک د مارغا شی لُغْمئ ماشق
داهرخه مې پل حقیقي حېوب نتلفی « اې ګیلي که جلوت وي ١ه‏ که
لوت هغه دخپل اشنا عهلام وي عقيقي مينه يوۍ مغُدسه جِد به ده
ت۳ عاشق په جذب کبنې هعزوب ا سلو ککېنۍ سالک گړي عن چې
00193 ۲ 9
٢
سن تو مث ټومن شری م نیش تو جان ری
مک ځور بعر اذي من کرم تو ری
هغ هکېفیت پېدا کي عبدالقاددغان د هشق هم دغه کېقیت د
يا نکړےه ده ته
زۀ اوت په عبت کټې نۀ ځائيږي
٤۱د‏ ته له نه وو ت يکصا شوے
دا قرب اد اتصال او وحدت ضروري نت ده چې جسماتي وې روحاي او
قډيکېفیت هم يوشي - دصورت د پردې پث به ېد لو د قرب داحالت
دشاعر دلاندینی شعروتو نه ښه وا کی اسم
به پار لۀ مانه لاوماوته نزدې د
که تر بيان چاب پاره پاره د ما "شوې
ته ديم" ټل په طردقّت کبنې /اضري د5
, د يم يم په قافيد راوړل بښېان یم