Dataset Viewer
Chapter
int64 1
61
| Part
int64 1
76
| Bait
int64 1
890
| Mesra
int64 1
2
| Text
stringlengths 18
34
|
|---|---|---|---|---|
1 | 1 | 1 | 1 |
به نام خداوند جان و خرد
|
1 | 1 | 1 | 2 |
کز این برتر اندیشه بر نگذرد
|
1 | 1 | 2 | 1 |
خداوند نام و خداوند جای
|
1 | 1 | 2 | 2 |
خداوند روزی ده رهنمای
|
1 | 1 | 3 | 1 |
خداوند کیوان و گَردان سپهر
|
1 | 1 | 3 | 2 |
فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر
|
1 | 1 | 4 | 1 |
ز نام و نشان و گمان برتر است
|
1 | 1 | 4 | 2 |
نگارندهٔ بر شده پیکر است
|
1 | 1 | 5 | 1 |
به بینندگان آفریننده را
|
1 | 1 | 5 | 2 |
نبینی مرنجان دو بیننده را
|
1 | 1 | 6 | 1 |
نیابد بدو نیز اندیشه راه
|
1 | 1 | 6 | 2 |
که او برتر از نام و از جایگاه
|
1 | 1 | 7 | 1 |
سخن هر چه زین گوهران بگذرد
|
1 | 1 | 7 | 2 |
نیابد بدو راه جان و خرد
|
1 | 1 | 8 | 1 |
خرد گر سخن برگزیند همی
|
1 | 1 | 8 | 2 |
همان را گزیند، که بیند همی
|
1 | 1 | 9 | 1 |
ستودن نداند کس، او را چو هست
|
1 | 1 | 9 | 2 |
میان بندگی را ببایدت بست
|
1 | 1 | 10 | 1 |
خرد را و جان را همی سنجد اوی
|
1 | 1 | 10 | 2 |
در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی
|
1 | 1 | 11 | 1 |
بدین آلت رای و جان و زبان
|
1 | 1 | 11 | 2 |
ستود آفریننده را کی توان
|
1 | 1 | 12 | 1 |
به هستیش باید که خستو شوی
|
1 | 1 | 12 | 2 |
ز گفتار بی‌کار یک‌سو شوی
|
1 | 1 | 13 | 1 |
پرستنده باشی و جوینده راه
|
1 | 1 | 13 | 2 |
به ژرفی به فرمانش کردن نگاه
|
1 | 1 | 14 | 1 |
توانا بود هر که دانا بود
|
1 | 1 | 14 | 2 |
ز دانش دل پیر برنا بود
|
1 | 1 | 15 | 1 |
از این پرده برتر سخن‌گاه نیست
|
1 | 1 | 15 | 2 |
ز هستی مر اندیشه را راه نیست
|
1 | 2 | 1 | 1 |
کنون ای خردمند وصف خرد
|
1 | 2 | 1 | 2 |
بدین جایگه گفتن اندر خورد
|
1 | 2 | 2 | 1 |
کنون تا چه داری بیار از خرد
|
1 | 2 | 2 | 2 |
که گوش نیوشنده ز او بر خورد
|
1 | 2 | 3 | 1 |
خرد بهتر از هر چه ایزد بداد
|
1 | 2 | 3 | 2 |
ستایش خرد را به از راه داد
|
1 | 2 | 4 | 1 |
خرد رهنمای و خرد دلگشای
|
1 | 2 | 4 | 2 |
خرد دست گیرد به هر دو سرای
|
1 | 2 | 5 | 1 |
از او شادمانی و ز اویت غمی است
|
1 | 2 | 5 | 2 |
و ز اویت فزونی و ز اویت کمی است
|
1 | 2 | 6 | 1 |
خرد تیره و مرد روشن روان
|
1 | 2 | 6 | 2 |
نباشد همی شادمان یک زمان
|
1 | 2 | 7 | 1 |
چه گفت آن خردمند مرد خرد
|
1 | 2 | 7 | 2 |
که دانا ز گفتار او بر خورد
|
1 | 2 | 8 | 1 |
کسی کو خرد را ندارد ز پیش
|
1 | 2 | 8 | 2 |
دلش گردد از کردهٔ خویش ریش
|
1 | 2 | 9 | 1 |
هشیوار دیوانه خواند ورا
|
1 | 2 | 9 | 2 |
همان خویش بیگانه داند ورا
|
1 | 2 | 10 | 1 |
از اویی به هر دو سرای ارجمند
|
1 | 2 | 10 | 2 |
گسسته خرد پای دارد به بند
|
1 | 2 | 11 | 1 |
خرد چشم جان است چون بنگری
|
1 | 2 | 11 | 2 |
تو بی‌چشم شادان جهان نسپری
|
1 | 2 | 12 | 1 |
نخست آفرینش خرد را شناس
|
1 | 2 | 12 | 2 |
نگهبان جان است و آن سه پاس
|
1 | 2 | 13 | 1 |
سه پاس تو چشم است و گوش و زبان
|
1 | 2 | 13 | 2 |
کز این سه رسد نیک و بد بی‌گمان
|
1 | 2 | 14 | 1 |
خرد را و جان را که یارد ستود
|
1 | 2 | 14 | 2 |
و گر من ستایم که یارد شنود
|
1 | 2 | 15 | 1 |
حکیما چو کس نیست گفتن چه سود
|
1 | 2 | 15 | 2 |
از این پس بگو کآفرینش چه بود
|
1 | 2 | 16 | 1 |
تویی کردهٔ کردگار جهان
|
1 | 2 | 16 | 2 |
ببینی همی آشکار و نهان
|
1 | 2 | 17 | 1 |
به گفتار دانندگان راه جوی
|
1 | 2 | 17 | 2 |
به گیتی بپوی و به هر کس بگوی
|
1 | 2 | 18 | 1 |
ز هر دانشی چون سخن بشنوی
|
1 | 2 | 18 | 2 |
از آموختن یک زمان نغنوی
|
1 | 2 | 19 | 1 |
چو دیدار یابی به شاخ سخن
|
1 | 2 | 19 | 2 |
بدانی که دانش نیاید به بن
|
1 | 3 | 1 | 1 |
از آغاز باید که دانی درست
|
1 | 3 | 1 | 2 |
سر مایهٔ گوهران از نخست
|
1 | 3 | 2 | 1 |
که یزدان ز ناچیز چیز آفرید
|
1 | 3 | 2 | 2 |
بدان تا توانایی آرد پدید
|
1 | 3 | 3 | 1 |
سرِ مایهٔ گوهران این چهار
|
1 | 3 | 3 | 2 |
بر آورده بی‌رنج و بی‌روزگار
|
1 | 3 | 4 | 1 |
یکی آتشی بر شده تابناک
|
1 | 3 | 4 | 2 |
میان آب و باد از بر تیره خاک
|
1 | 3 | 5 | 1 |
نخستین که آتش به جنبش دمید
|
1 | 3 | 5 | 2 |
ز گرمیش پس خشکی آمد پدید
|
1 | 3 | 6 | 1 |
و زان پس ز آرام سردی نمود
|
1 | 3 | 6 | 2 |
ز سردی همان باز تری فزود
|
1 | 3 | 7 | 1 |
چو این چار گوهر به جای آمدند
|
1 | 3 | 7 | 2 |
ز بهر سپنجی سرای آمدند
|
1 | 3 | 8 | 1 |
گهرها یک اندر دگر ساخته
|
1 | 3 | 8 | 2 |
ز هر گونه گردن برافراخته
|
1 | 3 | 9 | 1 |
پدید آمد این گنبد تیز رو
|
1 | 3 | 9 | 2 |
شگفتی نمایندهٔ نو به نو
|
1 | 3 | 10 | 1 |
ابر ده و دو هفت شد کدخدای
|
1 | 3 | 10 | 2 |
گرفتند هر یک سزاوار جای
|
1 | 3 | 11 | 1 |
در بخشش و دادن آمد پدید
|
1 | 3 | 11 | 2 |
ببخشید دانا چنان چون سزید
|
1 | 3 | 12 | 1 |
فلک‌ها یک اندر دگر بسته شد
|
1 | 3 | 12 | 2 |
بجنبید چون کار پیوسته شد
|
1 | 3 | 13 | 1 |
چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ
|
1 | 3 | 13 | 2 |
زمین شد به کردار روشن چراغ
|
1 | 3 | 14 | 1 |
ببالید کوه آب‌ها بر دمید
|
1 | 3 | 14 | 2 |
سر رستنی سوی بالا کشید
|
1 | 3 | 15 | 1 |
زمین را بلندی نبد جایگاه
|
1 | 3 | 15 | 2 |
یکی مرکزی تیره بود و سیاه
|
1 | 3 | 16 | 1 |
ستاره بر او بر شگفتی نمود
|
1 | 3 | 16 | 2 |
به خاک اندرون روشنایی فزود
|
End of preview. Expand
in Data Studio
README.md exists but content is empty.
- Downloads last month
- 41