Datasets:
fibonacciai
/
shahname

Dataset card Data Studio Files
xet
Community
Chapter
int64
1
61
Part
int64
1
76
Bait
int64
1
890
Mesra
int64
1
2
Text
stringlengths
18
34
7
2
10
1
به خوبی سزای سه فرزند من
7
2
10
2
چنان چون بشاید به پیوند من
7
2
11
1
به بالا و دیدار هر سه یکی
7
2
11
2
که این را ندانند ازان اندکی
7
2
12
1
چو بشنید جندل ز خسرو سخن
7
2
12
2
یکی رای پاکیزه افگند بن
7
2
13
1
که بیدار دل بود و پاکیزه مغز
7
2
13
2
زبان چرب و شایستهٔ کار نغز
7
2
14
1
ز پیش سپهبد برون شد به راه
7
2
14
2
ابا چند تن مر ورا نیکخواه
7
2
15
1
یکایک ز ایران سراندر کشید
7
2
15
2
پژوهید و هرگونه گفت و شنید
7
2
16
1
به هر کشوری کز جهان مهتری
7
2
16
2
به پرده درون داشتن دختری
7
2
17
1
نهفته بجستی همه راز‌شان
7
2
17
2
شنیدی همه نام و آواز‌شان
7
2
18
1
ز دهقان پر مایه کس را ندید
7
2
18
2
که پیوستهٔ آفریدون سزید
7
2
19
1
خردمند و روشن‌دل و پاک‌تن
7
2
19
2
بیامد بر سرو شاه یمن
7
2
20
1
نشان یافت جندل مر اورا درست
7
2
20
2
سه دختر چنان چون فریدون بجست
7
2
21
1
خرامان بیامد به نزدیک سرو
7
2
21
2
چنان چون به پیش گل اندر تذرو
7
2
22
1
زمین را ببوسید و چربی نمود
7
2
22
2
برآن کهتری آفرین برفزود
7
2
23
1
به جندل چنین گفت شاه یمن
7
2
23
2
که بی‌آفرینت مبادا دهن
7
2
24
1
چه پیغام داری چه فرمان دهی
7
2
24
2
فرستاده‌ای گر گرامی رهی
7
2
25
1
بدو گفت جندل که خرم بدی
7
2
25
2
همیشه ز تو دور دست بدی
7
2
26
1
از ایران یکی کهترم چون شمن
7
2
26
2
پیام آوریده به شاه یمن
7
2
27
1
درود فریدون فرخ دهم
7
2
27
2
سخن هر چه پرسند پاسخ دهم
7
2
28
1
ترا آفرین از فریدون گرد
7
2
28
2
بزرگ آن‌کسی کو نداردش خرد
7
2
29
1
مرا گفت شاه یمن را بگوی
7
2
29
2
که بر گاه تا مشک بوید ببوی
7
2
30
1
بدان ای سر مایهٔ تازیان
7
2
30
2
کز اختر بدی جاودان بی‌زیان
7
2
31
1
مرا پادشاهی آباد هست
7
2
31
2
همان گنج و مردی و نیروی دست
7
2
32
1
سه فرزند شایستهٔ تاج و گاه
7
2
32
2
اگر داستان را بود گاه ماه
7
2
33
1
ز هر کام و هر خواسته بی‌نیاز
7
2
33
2
به هر آرزو دست ایشان دراز
7
2
34
1
مر این سه گرانمایه را در نهفت
7
2
34
2
بباید کنون شاهزاده سه جفت
7
2
35
1
ز کار آگهان آگهی یافتم
7
2
35
2
بدین آگهی تیز بشتافتم
7
2
36
1
کجا از پس پرده پوشیده روی
7
2
36
2
سه پاکیزه داری تو ای نامجوی
7
2
37
1
مران هرسه را نوز ناکرده نام
7
2
37
2
چو بشنیدم این دل شدم شادکام
7
2
38
1
که ما نیز نام سه فرخ نژاد
7
2
38
2
چو اندر خور آید نکردیم یاد
7
2
39
1
کنون این گرامی دو گونه گهر
7
2
39
2
بباید برآمیخت با یکدگر
7
2
40
1
سه پوشیده رخ را سه دیهیم جوی
7
2
40
2
سزا را سزاوار بی‌گفت‌وگوی
7
2
41
1
فریدون پیامم بدین گونه داد
7
2
41
2
تو پاسخ گزار آنچه آیدت یاد
7
2
42
1
پیامش چو بشنید شاه یمن
7
2
42
2
بپژمرد چون زاب کنده سمن
7
2
43
1
همی‌گفت گر پیش بالین من
7
2
43
2
نبیند سه ماه این جهان‌بین من
7
2
44
1
مرا روز روشن بود تاره شب
7
2
44
2
بباید گشادن به پاسخ دو لب
7
2
45
1
سراینده را گفت کای نامجوی
7
2
45
2
زمان باید اندر چنین گفت‌گوی
7
2
46
1
شتابت نباید به پاسخ کنون
7
2
46
2
مرا چند راز‌ست با رهنمون
7
2
47
1
فرستاده را زود جایی گزید
7
2
47
2
پس آنگه به کار اندرون بنگرید
7
2
48
1
بیامد در بار دادن ببست
7
2
48
2
به انبوه اندیشگان در نشست
7
2
49
1
فراوان کس از دشت نیزه‌وران
7
2
49
2
بر خویش خواند آزموده سران
7
2
50
1
نهفته برون آورید از نهفت
7
2
50
2
همه راز‌ها پیش ایشان بگفت
7
2
51
1
که ما را به گیتی ز پیوند خویش
7
2
51
2
سه شمع‌ست روشن به دیدار پیش
7
2
52
1
فریدون فرستاد زی من پیام
7
2
52
2
بگسترد پیشم یکی خوب دام
7
2
53
1
همی‌کرد خواهد ز چشمم جدا
7
2
53
2
یکی رای باید زدن با شما
7
2
54
1
فرستاده گوید چنین گفت شاه
7
2
54
2
که ما را سه شاه‌ست زیبای گاه
7
2
55
1
گراینده هر سه به پیوند من
7
2
55
2
به سه روی پوشیده فرزند من
7
2
56
1
اگر گویم آری و دل زان تهی
7
2
56
2
دروغم نه اندر خورد با مهی
7
2
57
1
وگر آرزو‌ها سپارم بدوی
7
2
57
2
شود دل پر آتش پر از آب روی
7
2
58
1
وگر سر بپیچم ز فرمان او
7
2
58
2
به یک سو گرایم ز پیمان او
7
2
59
1
کسی کو بود شهریار زمین
7
2
59
2
نه بازی‌ست با او سگالید کین