author
stringclasses 244
values | pl_number
float64 1
1k
| pl_head
stringlengths 6
90.1k
| salutation
stringlengths 0
29k
| text
stringlengths 0
1.51M
| notes
stringlengths 0
109k
| brackets
stringlengths 0
207k
| author_viaf_link
stringclasses 243
values | recipients
listlengths 0
0
| date
stringclasses 1
value |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gerbertus Auriliacensis
| 50 |
EPISTOLA L. AD MATHILDEM COMITISSAM.
|
Deponat domina mea Mathildis omnem querimoniam: clarissimus vester conjunx Godefridus inter pares praecipuus, ac ipsis victoribus formidabilis, hoc praecepit. Exhilarate mentem, quia spiritus tristis exsiccat ossa, consilia turbat. Dominae Teuphanu imperatrici semper Augustae ac filio ejus semper Augusto cum filiis vestris fidem purissimam servate. Pactum cum Francis hostibus nullum facite, Francorum reges aversamini. Castra omnia sic tenete, sic defendite, ut nullam in his habeant partem adversarii vestri, scilicet neque pro spe liberationis mariti, neque pro terrore peremptionis ejus, aut filii Friderici. Haec XI Kal. Aprilis ad flumen Matronam meae fidei commisit, quae vobis plena fide retuli.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 51 |
EPISTOLA LI. AD SIGIFREDUM COMITIS FILIUM GERBERTUS.
|
Nimium amorem circa parentes vestros, qui nunc exsules sunt habentes, eos ad flumen Matronam XI Kal. Aprilis allocuti sumus. Et quae dominam nostram Teuphanu de sua fidelitate scire voluerunt, per epistolam mandamus. Et quia cum benevolentia Ottonis et Heriberti, quorum custodia servantur, eos alloqui valemus, quaecunque et vos et domina nostra eis mandare volet, litteris nos habere facietis. Hoc insuper vestrae fidei committimus, quia si Hugonem vobis in amicitiam colligaveritis, omnes impetus Francorum facile devitare valebitis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 52 |
EPISTOLA LII. AD DOMINAM THEUPHANU IMPERATRICEM.
|
Cupienti mihi vos adire secundum imperium vestrum, non frustra renisa est divinitas. Nam XI Kal. Aprilis captos comites allocutus, Godefridum, patruumque ejus Sigifridum, inter hostium cuneos solus repertus sum vestrarum partium, cui fidenter de statu imperii vestri suas sententias concrederent. Scripsi itaque exhortatorias epistolas secundum intellectum eorum, conjugibus, liberis, amicis: ut in fide vestra perstent, nullo hostium incursu terreantur, eorumque exemplo, si fortuna tulerit, exsilium potius eligant pro fide vobis servanda quam patriae solum cum perfidia. Hos ego viros in primis charissimos habeo, quibus gravius est quod vestra negotia non valent exsequi, quam quod captivitati hostium videntur addicti. Sed quia principum dissensio interitus regnorum est, principum vestrorum concordia remedium tantorum malorum nobis fore videtur. Funiculus quippe triplex difficile rumpitur. Noveritis etiam reges Francorum nos non aequis oculis intueri, eo quod de vestra fidelitate eis contraria sentiamus, simulque quod multa familiaritate fruamur Adalberonis archiepiscopi Remorum, quem simili de causa insectantes infidissimum sibi putant. In his omnibus quid nos velitis facere, et si inter hostes via patuerit ulla, quo et quando vestram praesentiam possumus adire certius significate nobis, paratis per omnia vobis obtemperare. Res eo processit, ut jam non de sua expulsione agatur, quod malum tolerabile esset, sed de vita et sanguine certent. Hoc mihi secum commune est, quasi se contra conatus regios incitanti. Moles denique oppressionis tanta est, vestrique nominis tanta invidia, ut suas miserias nullis audeat vobis significare rescriptis. Sed haec tyrannis si invaluerit, locusque ad vos profugiendi patuerit sibi, non frustra de vobis meliora senserit, spem certam habuerit, qui vobis ac filio vestro in quo valuit suffragium meditatus est.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 53 |
EPISTOLA LIII. AD LOTHARIUM REGEM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 8.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 54 |
EPISTOLA LIV. AD TREVIRENSEM ARCHIEPISCOPUM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide ubi supra, epist. 9.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 55 |
EPISTOLA LV. AD EUMDEM.
|
Vide ubi supra, epist. 10.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 56 |
EPISTOLA LVI AD EUMDEM.
|
Vide ubi supra, epist. 11.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 57 |
EPISTOLA LVII. OBJECTIO IN ADALBERONEM.
|
Vide ubi supra, epist. 12.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 58 |
EPISTOLA LVIII. PURGATIO.
|
Vide ubi supra, epist. 13.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 59 |
EPISTOLA LIX. AD DOMINUM METENSEM EPISCOPUM DIEDERICUM.
|
Qui actus vel dispositio regia in praesenti sit, dubitatio legati Henrici Idibus Maii patefecit, cujus in reditu curiositas sciscitandi, et plurima perquirendi, aliud vultu praetendere, aliud mente gerere significavit. Dux Hugo ad sexcentos milites collegisse dicitur. Ea fama conventum Francorum Compendiaco palatio habitum V Idus Maias subito dissolvit ac liquefecit. Interfuerunt de vestris quidem dux Carolus, comes Reinharius, de nostris Herbertus Trecassinus, sed Otto acriori cura exclusus, adfuit etiam Gibewinus, episcopus Laudunensis Adalbero frater Gocilonis, obside pacis filio fratris Bardae dato, ea conditione evasit, ut quod Sigifridus ac Godefridus facturi sint faciant. Quid hoc sit, Francis spes mera, nobis res certa? Tantum superest, quam patriam in manibus consilio et auxilio et viribus tenetis, hostibus consilio et auxilio destitutis tradere ne velitis. Urbem Virdunensium a paucis praedonibus quiete tueri, inquieto et iniquo animo fero, nisi forte hoc majori differtur consilio, ut unde non sperant praecipiti excidio tabescant.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 60 |
EPISTOLA LX. GERBERTUS INNOMINATO.
|
Res celanda multis committi non vult. Quod diverso stylo nobis scribitur, adversis tractari non injuria putatur. Silentium amici vestri Adalberonis proprium statum, simulque Ecclesiarum Domini ac palatii Francorum indicat. Quod ut potero breviter accingam. Ego fidelium Caesaris non immemor. Conjuratio in filium Caesaris ac in vos et acta est et agitur, non solum a principibus, inter quos Carolus dux jam non in occulto est, sed etiam a militibus, quos spe aut metu allici est possibile. Dux Hugo XIV Kalendas Julii regem ac reginam osculatus est tandem astutia quorumdam, ut in conjuratione tanti viri nomen fore putaretur, quod minime est, nec fore putamus hac tempestate. Sigifridus comes ad sua rediit, Godefridus comes, si Castrilucium cum Hainao Reniero redderet, seque filiumque suum comitatu ac episcopatu privaret Virdunensi: de reliquo integram fidem Francorum regibus exhiberet, datis obsidibus fortassis ad sua remeare valeret. Finis Theoderici ducis Hugonem ducem respicit, Ottonem Heribertus. Fidum vobis Adalberonem archiepiscopum pax sequestra nunc tandem conciliat, eo pacto, ut interim instituatur perpetua. Qua in re vestrum suorumque, pro quorum nomine antefertur, nec fieri potest ut quidquam instituatur, quod vestrae suorumque saluti obsistere possit. Latens ac furtiva expeditio nescio quibus vestrorum subito intenditur. Quid trans Rhenum gesseritis, nos de vestra salute laetantes non celabitis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 61 |
EPISTOLA LXI. ADALBERONI ARCHIEPISCOPO GERBERTUS.
|
Ut voluistis consultum est, mora vestra usque ad determinatum colloquium in commune laudata. Amicitia Hugonis non segniter expetenda, sed omnino conandum ne bene coepta male abutamur. Nam quidem intelligentia haec est, sed nescio quonam pacto frater vester Godefridns atque Rainherius, Gobthero meo, quem Turonium miseram, dixerunt, vos praesto adfore, ut si quem nuntium Odo vobis mitteret, et alloqui possetis, et quae significaret opere adimpleretis. Caeterum dux Hugo nacta occasione ex dissensione episcopi Parisiensis et abbatis Gual. abbatem nostrum Airardum inter caeteros ad se venire orat. Id ut peragat persuasum iri posse confidimus. Colloquio soluto moras omnes solvite, urbique ac vestris vos restituite.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 62 |
EPISTOLA LXII. AD BEATRICEM DUCEM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 14.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 63 |
EPISTOLA LXIII. AD EAMDEM.
|
Vide ubi supra, epist. 15.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 64 |
EPISTOLA LXIV. AD EAMDEM.
|
Vide ubi supra, epist. 16.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 65 |
EPISTOLA LXV. AD NITHARDUM ABBATEM MEDELECENSEM.
|
Semper quidem plurimorum utilitati prospiciendum, privatisque commodis publica praeferenda. Fratrem Gaud. subito cum re omni familiari parata ac paranda redire cogitis, nulla temporis ratione habita. Soline tantos motus civilis belli non sensistis? qui domini rerum ac principes esse videmur, itinere frequenti equis attritis comites rariores habemus. Taedio monasterii cum nolle redire dixistis, id ne verum sit quoquo modo reducem tenetis. Consequitur ergo ut in hoc experiamur paucorumne commodum, an multorum, sit vobis pretiosius.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 66 |
EPISTOLA LXVI. AD NOTEGARIUM EPISCOPUM LEODICENSEM.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI epist. 17.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 67 |
EPISTOLA LXVII. AD EUMDEM EX PERSONA EJUSDEM.
|
Vide ubi supra, epist. 18.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 68 |
EPISTOLA LXVIII. AD ABBATEM RAINERUM.
|
Quamvis intelligentiam vestram non lateat artem artium regimen esse animarum, tamen tam occupatis in repub. suggessisse non inutile visum est. Fratrem Menig. quem suavi eloquio, affabilitate paterna transmarina mutare coegistis, haerentem ac dubium quibus valuimus sententiis vestram mansuetudinem sibi notam experiri persuasimus. Erit ergo docti viri, more boni medici, mellita proferre, ne primo gustu amaris ingestis antidotis, salutem suam formidabundus incipiat expavescere. Hac conditione, si placet, suscipite; si displicet, ne forte proditoris fungamur officio, quo velit redire aequo animo ferte.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 69 |
EPISTOLA LXIX. AD ECBERTUM ARCHIEPISCOPUM TREVIRENSEM.
|
Non exsecutum esse quod ab urbe Virdunensi de reditu fratris G. mandavimus, acrior cura praesentium tempore effecit, dum et quod nolumus necessitas infert, et quod volumus aufert. Nunc tandem ne bene meritis appareamus ingrati, clementiae vestrae ut possumus remittimus, hoc unum a solita benevolentia vestra expetentes, ut experiatur vestram affabilitatem ob nostram commendationem, et si pace vestra fieri potest, ne careat studiis quibus impensius operam dare disposuit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 70 |
EPISTOLA LXX. AD MAIOLUM ABBATEM CLUNIACENSEM.
|
Etsi vigilanti cura super vestro grege assidue occupati estis, propensioris est tamen charitatis, si alieni gregis contagio interdum medemini. Floriacensis coenobii propter reverentiam Patris Benedicti summum locum penes monachos, ut aiunt, pervasor occupavit. Si vos tacetis, quis loquetur? Hoc incorrecto, quis improbus similia non sperabit? Nos quidem haec zelo divini amoris dicimus, et ut nostro examine si probus est recipiatur, si improbus omnium abbatum ac monastici ordinis societate, ad poenam suae damnationis privetur. Quod vobis ratum litteris vestris nobis fiet acceptissimum.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 71 |
EPISTOLA LXXI. AD GERALDUM ABBATEM AURILIACENSEM.
|
Omimium dilecte Deo, ardere bellis orbem terrarum vides, et ad Omnipotentem manus pro statu Ecclesiarum Domini non erigis! Salutiferum quidem iter charitatisque plenum ad limina beati Geraldi nos habere cupitis: cui voto utinam faveat Divinitas! Sed id quam difficile factu sit facile intelligitur, nisi vestra obtineant merita. De rege Ludovico quis habeatur consulitis, et an exercitus Francorum auxilium Borello laturus sit. Horum primum a nobis minime quaeri oportet, quoniam, ut ait Sallustius, omnes homines qui de rebus dubiis consulunt oportet esse remotos ab ira, odio, misericordia. Alterum suapte natura adesse, et non esse aequaliter vergens, nostra intelligentia magis videtur tendere ad non esse. Organa porro, et quae vobis dirigi praecepistis, in Italia conservantur, pace regnorum facta vestris obtutibus repraesentanda. Quae hosti juris sunt, ut vestra spectate. Desiderabilem praesentiam pii Patris, vel causa beati Remigii Francorum apostoli desiderantibus filiis exhibete, ut nostrum impossibile vestro solvatur possibili.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 72 |
EPISTOLA LXXII. AD STEPHANUM DIACONUM, DATA VI NON. MARTIAS.
|
Exsequiis domini Lotharii regis occupati multa tibi quaerenti pauca rescripsimus. Lotharienses dudum capti omnes elapsi sunt, praeter comitem Godefridum, de quo in brevi meliora sperantur. Quae penes te tuosque agantur rescribe, atque per hunc legatum libros tua industria nobis rescriptos consummata charitate remitte.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 73 |
EPISTOLA LXXIII. AD NITHARDUM ABBATEM MEDELECENSEM.
|
Quod vestra praesentia interdum non perfruimur, turbulentae reipub. imputatur. Vos solum gravia pati putatis, quaeque asperrima caeteris sint ignoratis. Sed cum agantur homines dubia sorte, mihique, non nostris, incerto certa quaeratur sedes, cur tandiu penes me deposita male fidae fortunae thesaurizatis? Et quia, utpote fidissimus fidissimo loquor, maturate iter. Nam aut imperialis cito me colliget aula, aut quantocius omissa diu repetet Hiberia.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 74 |
EPISTOLA LXXIV. AD ECBERTUM ARCHIEPISCOPUM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII, in ADALBERONE REMENSI, epist. 20.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 75 |
EPISTOLA LXXV. EX PERSONA EMMAE REGINAE AD MATREM.
|
Dominae ADELAIDI imperatrici semper Augustae EMMA quondam regina, nunc lumine Francorum orbata.
|
Elapsa sunt tempora mearum deliciarum, tempora decoris mei, o mi domina, et o dulcis mater: dum is quo florente florebam, quo regnante regnabam, conjugem in perpetuum viduam fecit. O amara dies VI Nonarum Martiarum, quae mihi virum eripuit, quae me in has miserias praecipitavit! Intelligat pia mater gemitum et angustias filiae doloribus plenae. Non esse me penitus praeoptarem, nisi Divinitas solatio reliquisset mihi matrem. O quando videbo, quando alloquar! Nostri quidem vestrae praesentiae, ac regis Conr. in vicinia Romarici montis, ubi confinium regnorum est, XV Kalend. Junii, me ac filium meum occurrere volunt. Sed haec mora mille annorum mihi est. Noveritis interim Francorum principes mihi ac filio simul fidem sacramento firmasse. In hoc, et in reliquis, quae sequenda, quae vitanda sint, vestro judicio utemur. Ut non solum II. reginae, sed omnium dicamini mater regnorum. Recordamini praeterea verborum vestrorum, quod virum meum prae me dilexeritis, quodque ipse prae me vos amaverit. Prosint animae ejus hi dulces affectus, et quod temporaliter exhibere non valetis, spiritualiter recompensetis per sanctos Patres, id est episcopos, abbates, monachos, ac per servos Domini quosque religiosissimos.
|
( Num. 76, 77, 78, 79, exhibent epitaphia Lotharii
regis Francorum, ducis Friderici, Adalberti Scholastici
et Ottonis imperatoris. Haec supra seorsim dedimus. )
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||
Gerbertus Auriliacensis
| 80 |
EPISTOLA LXXX. INVECTIVA IN VIRDUNENSIUM ECCLESIAM.
|
Quod remedium morbis tuis inveniemus, Virdunensium exsecrata civitas? Unitatem sanctae Domini Ecclesiae scidisti, sanctissimam societatem humani generis abrupisti. Quid enim aliud egeris, cum pastorem tuum voluntate haereditarii regis, consensu et favore comprovincialium episcoporum electum, ac insuper episcopali benedictione donatum, adhuc pertinax minime recognoscis? teque velut membrum mutilum ac deforme, sine unitate corporis, ex olea in oleastrum inserere tentas? Ideo pastorem non recognoscis, quia regem tuum regno privare moliris. Non est tui juris creare novos reges ac principes, id est sub insolita transire juga. Gravissimum est peccatum tuum, impia civitas. Non confregit aries muros tuos, non fame infecti milites, nullo telorum genere pervasi sunt. Sanctuarium Domini corrupisti, sanctuarium Domini pervasisti, ac possides. Spelunca latronum facta es. Hostes humani generis amici tui obliti virginum, sanctique tori consanguinitatis et muneris, et jam in sacris diebus et in sacris locis horrendum lupanar fecerunt te. Altaria Domini calcibus allisa ac ligonibus effossa sunt. Opes religiosorum et pauperum rapinae et incendiis patuerunt. Revertere, revertere ad pacem Ecclesiarum et ad unitatem regnorum, civitas virtutum expultrix, ac vitiorum receptrix. Et vos, si qui estis, Domini pars melior, redite et separamini velut oves ab haedis. Novimus antesignanos pollutae civitatis, novimus satellites manipulares, quos divino gladio feriendos hactenus patientia tulimus. Nunc caecitate mentis pressos et caligine mortis consopitos, sententia damnationis ex divinis legibus promulgata, communi omnium bonorum consultu percutimus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 81 |
EPISTOLA LXXXI. AD ECBERTUM ABBATEM TURONENSEM.
|
Ubi summa religionis norma esse debuit, summum esse illapsum crimen non immerito nos permovit et exterruit. Sed quis erit auctor hujus correctionis, tacentibus cunctis primatibus vestri ordinis? Nos quidem venerabili abbati Maiolo super his pauca praescripsimus, quia sapientem in paucis multa intelligere scimus. Huic tanto negotio, et, ut verius fateamur, tantae audaciae ulciscendae a nobis dux designatus est. Ejus sententiam qui prior nostrum noverit, alteri sine mora significabit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 82 |
EPISTOLA LXXXII. AD ADSONEM ABBATEM DERVENSEM.
|
Rumpe moras omnes, mi pater, et III et II Kal. Jul. egredere de Ur Chaldeorum. Obtemperandum veteranis amicis ac in fide diu probatis. Noster Adalbero pater patriae, quondam vobis fidus, et nunc fidissimus, morarum impatiens, vestram expetit praesentiam. Nefas absenti significare ea quae volumus praesenti dicere. Charissima vobis ac nobis librorum volumina vestrum iter sunt comitata. Hoc tantum dixisse sufficiat.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 83 |
EPISTOLA LXXXIII. AD BOBIENSES.
|
GERBERTUS gratia Domini si quid est plurimam salutem dicit dilectissimis sibi filiis BOBIENSIBUS utriusque ordinis.
|
Rem dignam vestroque nomini convenientem penitus egistis, patrem quaerendo, patrem visitando, quia jure vos veros filios esse docuistis. Ergo et pro vestra diligentia, et pro fide constanti circa me, nunc absens grates habeo, et mox propitia divinitate praesens debitas exhibebo. Ego quidem et si jam propemodum in portu constiti, vos tamen malignis fluctibus jactari iniquo animo fero. Sed scimus Dominum omnia posse, eumque motum prece pauperum confidimus afflictis opem illico laturum fore.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | |||
Gerbertus Auriliacensis
| 84 |
EPISTOLA LXXXIV. AD HUGONEM MARCHIONEM.
|
Non immerito vos plurimi facio, et vos et vestra votis et laudibus effero, qui tam occupati mei meminisse dignamini. Inter honesta hoc, itaque inter praecipua ponimus, ac proinde ad vos fidem plurimam habemus: et ut nostri memoria non excidat propensius oramus, et ut fessis jam rebus beati Columbani subveniatis, preces quas valemus absentes effundimus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 85 |
EPISTOLA LXXXV. AD CONONEM ITALICUM MARCHIONEM.
|
Quamvis nullis officiorum meritis vestram promereamur gratiam, virtus tamen ac nobilitas vestri generis, ac propria, adducit nos de vobis bene sentire, meliora sperare. Quod si a parvis maxima juvari possunt, honori vestro studia nostra non deerunt in loco et tempore. Consultando, bona verba suggerenda, ut, dum vobis fortuna riserit, sub vestris alis nostra mediocritas requiescere possit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 86 |
EPISTOLA LXXXVI. AD THEOPHANIAM IMPERATRICEM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 20.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 87 |
EPISTOLA LXXXVII. AD CONSTANTINUM SCOLASTICUM FLORIACENSEM.
|
Sapienter et perite ille vir Domini pervasorem improbandum esse censuit, sed rem ad se minus significavit. Ipsum ante insignia honoris infamem, fautores in religiosos augendam infamiam, si sanctorum privetur consortio, caute prudenterque disseruit. Matura ergo iter, et XVI Kal. Septemb. nos revise, ut in his omnibus per te plenius instruamur, simulque laeteris animadversione nostra in pervasorem, et qui te coenum nostris putavit in naribus, de se dictum existimet, teque thymiama vaporatum redolere perhorrescat. Comitentur iter tuum Tulliana opuscula, et de repub. et in Verrem, et quae pro defensione multorum plurima Romanae eloquentiae parens conscripsit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 88 |
EPISTOLA LXXXVIII. AD MAIOLUM ABBATEM CLUNIACENSEM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 22.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 89 |
EPISTOLA LXXXIX. AD ECBERDUM [EBRARDUM] ABBATEM TURONENSEM SUB PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide ubi supra, epist. 23.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 90 |
EPISTOLA XC. AD IMPERATRICEM THEOPHANIAM ET AD FILIUM OTTONEM.
|
Vide ubi supra, epist. 24.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 91 |
EPISTOLA XCI. AD RAIMUNDUM AURILIACENSEM ABBATEM.
|
Clarissimo patre Geraldo orbatus, non totus superesse visus sum. Sed te desiderantissimo secundum vota mea in patrem creato, denuo totus in filium renascor. Nec solus vestro honore gaudeo, gaudet pater Adalbero, se suaque vobis ex animo conferens, tanto arctius, quanto amplius luce religionis ac scientiae collucetis: cujus ob meritum amorem, fere continuum triennium in Francia consumpsi. Ibi dum iras regum, tumultus populorum, regnorumque dissidentium aestus perfero, tanto taedio affectus sum, ut curam pastoralitatis suscepisse pene me poeniteret. At quoniam domina mea Theophania imperatrix semper Augusta, VIII Kal. April. proficisci me secum in Saxoniam jubet, eoque quosdam ex meis monachis ac militibus ab Italia convenire jussi, nunc non habeam quod certum scribam super organis in Italia positis, ac monacho dirigendo qui ea conducat, praesertim cum sine praesentia dominae meae Theophaniae credere me non ausim fidei meorum militum quia Itali sunt. Nec satis sciam utrum exercitum ante autumnum in Italiam deducam, an in Germania demoremur, ut quam plurimas copias contra Ludovicum regem Francorum, nisi quieverit, comparemus, qui amicis inquietissimus, perniciosissimis hostibus non multum inquietus, quis sit, quidque de eo intelligi oporteat, velox exitus comprobabit. Clara indoles divae memoriae Ottonis Caesaris, pace inter duces ac principes redintegrata, proxima aestate legiones militum duxit in Sarmatas, quos ea lingua Guinidos dicunt, ibique sex et quadraginta urbes munitissimas sua praesentia ac militum robore cepit, diruit atque vastavit. Salutat vos, et Airardum, Adalbero Remorum archiepiscopus, simulque omne collegium Aureliacensis coenobii, me adjuncto per omnia vobis devotissimo. Iterum iterumque valete.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 92 |
EPISTOLA XCII. AD BERNARDUM MONACHUM.
|
Quaeris, dulcissime frater, quae et qualia gerantur a me, et an ea sint commoda et incommoda. Huic petitioni an satisfacere paucis possim addubito, quod altius ea rimanti nulla esse videantur: aut si quolibet modo sunt, maximam partem incommodorum secum trahunt. Primum quod in publicis causis versari nunc temeritatis est, quippe ubi divina et humana confunduntur jura, propter immensam avaritiam perditissimorum hominum, idque solum jus fore statuitur, quod libido ac vis more ferarum extorserit. Ast in privatis id prae me fero, quod amicos in adversis nulla oppressus calamitate destitui. Sed an memoria dignum sit aliorum judicio derelinquo, et quod Italia excessi, ne cum hostibus domini ac filii senioris mei D. M. Ottonis quolibet modo cogeret pacisci, et quod interdum nobilissimis scholasticis disciplinarum liberalium suavis fructus ad vescendum offero. Quorum ob amorem et in exacto autumno quamdam figuram edidi artis rhetoricae depositam in sex et viginti membranis sibi invicem connexis, et concatenatis in modum ante longioris numeri, qui fit ex bis tredecim. Opus sane expertibus mirabile, studiosis utile, ad res rhetorum fugaces et caliginosissimas comprehendendas, atque in animo collocandas. Ergo si quisquam vestrum cura talium rerum permovetur, et in musica perdiscenda, et in his quae fiunt ex organis, quod per me adimplere nequeo, si cognovero certum velle domini abbatis Raimundi, cui omnia debeo, per Constantium Floriacensem supplere curabo. Est enim nobilis scholasticus apprime eruditus, mihique in amicitia conjunctissimus. Vale, dulcissime frater, meaque semper dilectione mutuo fruere, nostraque bona putato esse communia.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 93 |
EPISTOLA XCIII. AD ADALBERONEM ARCHIEPISCOPUM.
|
Corruptissimi temporis est, non posse decerni secundum popularem opinionem quid sit magis utile. Utile est quod agitis sententia multorum, utilius cum plures judicant in urbe sedere, paucam et ignavissimam praedonum deterrere manum, cum praesentia vestra tum militum numerositate. Vestrum fratrem vos debere alloqui censent, audire quae velint Otto et Heribertus, mutua subito exposcentes colloquia. Quibus etsi nulla inest fides, tamen pro fortuna eis utendum. Certe cum in metu sunt, periculum ipsorum ab eis exiget, quod propria non exegerit fides.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 94 |
EPISTOLA XCIV. AD EUMDEM.
|
Octavo Kal. Octob. Reinherius a responsis Remos rediit, vestra negotia exsecuturus. Ejus sententia haec est, si de fratris fortuna certum finem cognoscere vultis, ac nulli mortalium indicanda nisi vobis, IV Kal. ad Altovillare fratri ac comitibus occurrere, nepotem vestrum Hecilonem, ac primos vestri generis consanguineos iterum nusquam sinatis abire. Magna res serio agitur. Mosomum et Macerias multitudine militum communite. Dux Cono pro suo Ottone insidias molitur, sed facile remedium penes nos reperietur. Laudunensis episcopus consilio Ottonis et Heriberti sibi faventium ducem adiit, eo loci quem dicunt Dordingum. Redite, mora sit nulla.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 95 |
EPISTOLA XCV. AD FRATRES FLORIACENSES EX PERSONA REMENSIUM ABBATUM.
|
Non immerito nos unius collegii esse profitemur, qui vestra felicitate erigimur, vestro infortunio etiam opinione clarissimorum hominum humiliamur. Hanc sanctissimam societatem castissimamque amicitiam quorumdam foedat ambitio lasciva, detestabilis audacia, dum per factionem is vobis praeficitur pater quem verissimi non metuant damnare Patres. Et quomodo una est Ecclesia catholica, cunctorumque fidelium una societas, a sententiis eorum non deviare decrevimus, qui in Ecclesia Domini, velut clarissimae stellae relucent in perpetuas aeternitates. An non lucidissima stella reverendus pater Maiolus? an non praefulgidum sidus pater Ecberdus ? alter in epistola, quam patri nostro venerabili Adalberoni archiepiscopo nuper direxit inter caetera sic dicit: « Persona quidem vobis jam olim infami conversatione erat famosa, sed hujusmodi arbitratu praeter spem habita. Item in eadem post aliquanta. Quantum ergo nostra interest vicinos et contribules adhortari studuimus, si hoc nefas eliminare nequeunt, sanctorum consortio privandum infamabunt, nec erit Christi fidelis cui haec ambitiosa audacia non fiet detestabilis. Facta laudare non possumus, quid futurum sit nescimus. Clamat alter, simulque nos denotans, inquit: Nec minus nos gravat quod magistratus ille coenobialis, quem stare credimus in vertice religionis, dum vobis submilitat, a vobis discors, nos erroneos judicare audet. Et quis enim fraudulenta ambitione elatum audeat approbare, cum pater Benedictus dicat omnem exaltationem genus esse superbiae? Item in fine ejusdem epistolae: Etsi vobis non videtur fatuum, aeterna clausura ejus ad nos damnabimus aditum. Faciant, judicent primates ut libet, nos pauperes Christi favor aut timor saecularium ab hac sententia non flectet. » Attendite ad haec, o socii et commilitones, secernite vos oves Christi ab eo qui non est pastor, sed lupus ovium depopulator. Praetendat sibi reges, duces saeculi, principes qui se favore solum modo eorum monachorum principem fecit, nec erubuit se ingerere qui ex humilitate debuerat refugere. Hactenus ignorantia nos deviasse sufficiat, careat nostro consortio, qui talium Patrum damnatur judicio. Tunc nobis tantum uniatur, cum eorum sententia fuerit reconciliatus, quorum judicio nostro est nunc consortio privatus.
|
(quaerebatur
enim ejus sententia de praelatura patris vestri)
|
[Ebrardus]
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||
Gerbertus Auriliacensis
| 96 |
EPISTOLA XCVI AD FRATRES BLANDINIACENSES.
|
Qui me vobis fratrem adoptastis, orbitatem vestram ut sentiremus magnopere effecistis: virque ille venerabilis memoriae nos sui memores in aeternum honestis obtinuit officiis. Ergo agite, patrem vobis dignum citius exquirite, ne grex Dominicus fluctuet sine pastore. Nostra ope si indigetis utimini, et consilio, et auxilio, juxta vires ac scientiam. Libros nostros festinantius remittite, et si is qui per Claudianum rescribi debuit, insuper mittetur, erit res dignissima vobis ac vestra charitate.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 97 |
EPISTOLA XCVII. EX PERSONA EMMAE REGINAE AD MATREM.
|
Aggravatus est dolor meus, o mi domina, o dulce matris nomen, dum conjugem perdidi. Spes in filio fuit, is hostis factus est. A me recesserunt dulcissimi quondam mei amici ad ignominiam meam ac totius generis mei. Nefandissima in Laudunensem confinxerunt episcopum. Persequuntur eum, proprioque spoliare contendunt honore, ut inuratur mihi ignominia sempiterna, quae sit quasi justissima causa amittendi honoris mei. Adesto, pia mater, filiae doloribus plenae. Gloriantur hostes mei non superesse mihi fratrem, propinquum, amicum, qui auxilium ferre possit. Intendat ad haec pia domina, redeat vestra nurus in gratiam. Sit mihi per vos exorabilis, liceatque suum mihi diligere filium, quem meum patior ut inimicum. Astringite mihi principes vestri regni, proderit eis mea conjunctio. Otto et Heribertus comites potentissimi mecum in vestro consilio erunt. Si fieri potest, absolvite nos curis, ut mutuis fruamur colloquiis. Sin, antiquam sapientiam vestram undique colligite, Francis unde non sperant contraria parate, ut in nos graviter saeviens eorum refundatur impetus. Et interim quid vobis sit faciendum, et scriptis significate et nuntio fidissimo.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 98 |
EPISTOLA XCVIII. EX PERSONA LAUDUNENSIS EPISCOPI AD EPISCOPOS.
|
Quamvis regia potestate per quorumdam hominum factionem a propria sede sum ad praesens exclusus, episcopali tamen officio minime sum privatus: nec damnant crimina falso illata, quem innocens in hac parte non remordet conscientia. Sentiat ergo grex pastoris absentiam, sentiam et ego vos meam dolere vicem. Itaque moneo, rogo, oro, obsecro, ac pro nomine terribilis semper viventis Domini obtestor, me Ecclesiae meae quolibet modo, per quamlibet personam, sanctum chrisma tribuatis, nec episcopalem benedictionem, et missarum solemnia in mea parochia peragatis, quia scriptum est: Quod tibi fieri non vis, alteri ne feceris. At si divina et humana contemnitis jura, nec nostris monitis acquiescitis: quanquam divina ultione sitis feriendi, tamen ad majorem audientiam ecclesiasticae legis vos provocatum iri pernoscatis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 99 |
EPISTOLA XCIX. EX PERSONA ADALBERONIS ARCHIEPISCOPI AD BELLOVACENSEM.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 25.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 100 |
EPISTOLA C. AD ECBERTUM ARCHIEPISCOPUM TREVIRENSEM.
|
Quantum utilitatis reipub. contulerit, quantumve collatura sit pax inter reges nostros bene fundata, testis est civitas Virdunensium, sine caede et sanguine, sine obsidibus, sine pecuniis in integrum imperio vestro restituta. Testis erit Colonia, rebus sibi diu subtractis in integrum restituendis. Quod utique maturius foret, nisi acrior cura regnorum nuper in conficienda pace longius nos detinuisset, propter inversos mores quorumdam nostrorum. Nunc itaque tempus opportunum nacti, obsequio vestro adsumus. Monemus uti Dudo ac Gesilbertus comes rerum Ecclesiae vestrae pervasores sine dilatione excommunicentur. Moneatur frater, ne amicus vester Adalbero Remorum archiepiscopus super Dudone, Guido Suessonicus episcopus super Gesilberto, ne filios suae Ecclesiae impune vos laedere sinant: sed excommunicatos a vobis excommunicent, donec consequantur a vobis veniam digna satisfactione, qui conati sunt sanctuarium Domini haereditate possidere. Quid domina nostra Theophania imperatrix semper Augusta insequenti tempore rerum publicarum sit actura, quibusve in locis demoratura, et an Saxonum exercitus victor a consueto hoste redierit, significatum iri nobis plena fide oramus: vestra vestrorumque aversa tristi vultu accepturi, prospera jucundissimo animo laturi ac perlaturi.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 101 |
EPISTOLA CI. AD EUMDEM.
|
Multitudine curarum festinatae legationis, simulque viarum prolixitate pressi, desiderabili colloquio vestro magna cum moestitia privati sumus. Sed refecit nos praesentia spectabilis viri Folmari, in quo vestra virtus intellecta est, dum eo utimini ministro, qui voluntatem Domini etiam non monitus laudabiliter expleat. Addicti ergo sumus vestrae servituti, cum hac re, tum etiam plurima dilectione senioris nostri Adalberonis circa nos, qui earum rerum quas fecimus participes vos fore per omnia voluit. IV Kal. April. domina dux Beatrix apud palatium Compendiacum hoc effecerat, ut VIII Kal. Junii ad Montem Falconis dominae Adelaidi imperatrici, duci Carolo, rex Ludovicus, regina Hemma, dux Henricus, causa conficiendae pacis occurrerent. Sed quoniam per ignorantiam dominae Theophaniae imperatricis semper Augustae hoc fiebat, dolum subesse intelligentes, uti per se potius pax fieret, consuluimus, utque prius per vos quae conditio pacis foret experiretur. Quod laudatum est, vestrique itineris socii denominati XV Kal. Junii Francorum colloquio nobis occurrendum. Ibique si pacem cum rege senior noster confecerit, pro pace regnorum plurimum elaborabit. Magnae intelligentiae vestrae pauca suggessisse satis est. Caeterum de terra, quae in nostris partibus vi vobis eripitur, monemus ad praesens tacere, postmodum demonstraturi quid exinde facere debeatis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 102 |
EPISTOLA CII. AD ADALBERONEM ARCHIEPISCOPUM.
|
Qua fiducia, quave cautela colloquia Ottonis et Heriberti expetenda vobis sint providete, ne forte propter praesentem obsidionem Caprimontis nova in vos novis dolis undecunque comparentur consilia. Mementote sortis Guifridi [Godefridi, et Virdunensis episcopi, ob pervasionem castri Luciliburgi.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 103 |
EPISTOLA CIII. AD DOMINAM THEOPHANIAM IMPERATRICEM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII, in ADALBERONE REMENSI, epist. 26.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 104 |
EPISTOLA CIV. AD ECBERTUM TREVIRENSEM ARCHIEPISCOPUM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide ubi supra, epist. 27.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 105 |
EPISTOLA CV. AD FRATRES BLANDINIACENSES EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide ubi supra, epist. 28.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 106 |
EPISTOLA CVI. AD ECBERTUM ARCHIEPISCOPUM TREVIRENSEM.
|
Quia diu optato consilio vestro non perfruimur, non satis patienti animo toleramus, instamus, casusque inter strepentes revincere laboramus. Synodus in partibus Rheni, ut fama est, indicta: nostrorumque episcoporum cum validiores morbi tum etiam regia negotia, quam una voluimus interturbant synodum. Sed ne interim otio torpeamus, beati Ottonis suffragia ad praesens expetere in animo est, unde per vos reditum habere disponimus, ut prolixam disjunctionem nostram ea conjunctione castigemus. Et quoniam per Verdunum iter nobis est, eo crucem vestra scientia ut speramus elaboratam, si fieri potest, Kal. Novembris dirigite, sitque hoc pignus amicitiae. Ita opus placens dum oculis crebrius ingeretur, indissolubilis amor in dies augmentabitur.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 107 |
EPISTOLA CVII. EX PERSONA REGIS HUGONIS AD SIGUINUM ARCHIEPISCOPUM SENONENSEM.
|
Regali potentia in nullo abuti volentes, omnia negotia reipub. in consultatione et sententia fidelium nostrorum disponimus, vosque eorum participes fore dignissimos judicamus. Itaque honeste ac benigno affectu vos monemus, uti ante Kalend. Novembris, eam fidem, quam caeteri nobis firmaverunt, confirmetis ob pacem et concordiam sanctae Domini Ecclesiae, totiusque populi Christiani: ne si forte, quod non optamus, persuasione quorumdam pravorum diligenter vobis exsequenda minus audiatis, sententiam domini papae et comprovincialium episcoporum duriorem perferatis, nostraque omnibus nota mansuetudo justissimum correctionis assumat zelum regali potentia.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 108 |
EPISTOLA CVIII. AD ECBERTUM ARCHIEPISCOPUM TREVIRENSEM EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII, in ADALBERONE REMENSI, epist. 30.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 109 |
EPISTOLA CIX. AD EUMDEM.
|
Vide ubi supra, epist. 31.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 110 |
EPISTOLA CX. AD COMPROVINCIALES.
|
Vide ubi supra, epist. 32.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 111 |
EPISTOLA CXI. AD BASILIUM ET CONSTANTINUM IMPERATORES ORTHODOXOS, HUGO GRATIA DOMINI REX FRANCORUM.
|
Cum nobilitas vestri generis, tum etiam gloria magnorum actuum, ad amorem vestrum nos hortatur et cogit. Hi quippe esse videmini, quorum amicitia nihil dignius in humanis rebus possit existimari. Hanc sanctissimam amicitiam, justissimamque societatem sic expetimus, ut nec regna nec opes vestras in ea requiramus. Sed haec conditio quae nostri juris sunt vestra efficit, magnoque usui, si placet, haec nostra conjunctio erit, magnosque fructus efferet. Etenim nobis obstantibus nec Gallus, nec Germanus fines lacesset Romani imperii. Ergo ut haec bona fiant perpetua, quoniam est nobis unicus filius et ipse rex, nec ei parem in matrimonio aptare possumus, propter affinitatem vicinorum regum, filiam sancti imperii praecipuo affectu quaerimus. Quod si haec petita serenissimis auribus vestris placuerint, aut scriptis imperialibus, aut nuntiis fidis nos certos reddite: ut per nostros legatos vestra majestate dignos quae sonuerint chartis, compleantur in rebus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 112 |
EPISTOLA CXII. EX PERSONA REGIS HUGONIS AD BORELLUM MARCHIONEM.
|
Quia misericordia Domini praeveniens, regnum Francorum quietissimum nobis contulit, vestrae inquietudini quamprimum subvenire statuimus, consilio et auxilio nostrorum omnium fidelium. Si ergo fidem toties nobis nostrisque antecessoribus per internuntios oblatam conservare vultis, ne forte vestras partes adeuntes vana spe vestri solatii deludamur, mox ut exercitum nostrum per Aquitaniam diffusum cognoveritis, cum paucis ad nos usque properate, ut et fidem promissam confirmetis, et vias exercitui necessarias doceatis. Qua in parte si fore mavultis, nobisque potius obedire delegistis, quam Ismaelitis, legatos ad nos usque in Pascha dirigite, qui et nos de vestra fidelitate laetificent, et vos de nostro adventu certissimos reddant.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 113 |
EPISTOLA CXIII. AD ROTHARDUM ARCHIEPISCOPUM CAMERACENSEM EX PERSONA AD ALBERONIS.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 33.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 114 |
EPISTOLA CXIV. AD. . . . . EX PERSONA ADALBERONIS.
|
Vide ubi supra, epist. 34.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 115 |
EPISTOLA CXV. AD CAROLUM DUCEM.
|
Vide ubi supra, epist. 35.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 116 |
EPISTOLA CXVI. AD ROMULFUM ABBATEM SENONENSEM.
|
Divinitate propitia bene valentes, ut amplius valeatis optamus. Gratia et benevolentia principum, uti semper usi sumus, utimur, spem bonam in rem conversam iri, suo tempore exspectantes. Ubinam potissimum moraturi sequenti tempore, incertum propter incerta tempora. Operi nostro, quod non parvae quantitatis fore scripsistis, quia mensuram voluminis ignoravimus, solidos duos per clericum quem misistis misimus, idemque si insinuetis faciemus donec completo opere dicatis: Sufficit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 117 |
EPISTOLA CXVII. AD DOMINAM THEOPHANIAM.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII, in ADALBERONE REMENSI, epist. 36.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 118 |
EPISTOLA CXVIII. AD CLERUM ET POPULUM. . . . .
|
Vide ubi supra, epist. 37.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 119 |
EPISTOLA CXIX. EMMA QUONDAM REGINA DOMINAE AUGUSTAE THEOPHANIAE.
|
Pietas vestri nominis subveniat afflictae, et a praedonibus captivatae. Et mihi quondam fuit et genus, et dignitas, ac regium nomen. Nunc quasi sine genere, sine dignitate, omnibus afficior contumeliis, ancilla captiva crudelissimorum hostium facta. Et quomodo ille impius Carolus vocem meam audiret, qui vestram audire contempsit? et vos quidem me vestra memoria dignam habuistis, quae fieri circa me velletis imperastis, hicque regiam urbem occupavit. Parere alicui non putat suo nomini convenire. Nolo ei spiritum explicare, quo sibi regna inaniter promittit. Hoc tantum oro, ne in me feminam illidatur, dum in mares retunditur.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 120 |
EPISTOLA CXX. DOMINAE AUGUSTAE THEOPHANIAE, NOMINE HUGONIS REGIS. V. I. D. K. V. A. Z.
|
Benevolentiam ac affabilitatem vestram circa nos sentientes, obsides a Carolo accipere, et obsidionem solvere secundum voluntatem vestram voluimus fidissimam societatem ac sanctam amicitiam conservare cupientes. Porro hic Carolus legatos et imperium vestrum contemnens, nec super his acquiescit, nec reginam relinquit, nec ab episcopo ullos obsides accipit. Et hic quidem viderit quid sua sibi prosit pertinacia. Vestram autem amicitiam ad nos in perpetuum confirmare cupientes, sociam ac participem nostri regni A. decrevimus vobis occurrere ad villam Satanicum XI Kal. Sep. Ea quae inter vos de bono et aequo sanxeritis, inter nos ac filium vestrum sine dolo et fraude in perpetuum conservaturi.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 121 |
EPISTOLA CXXI. AD TREVERENSEM V. V. D. K. A.
|
Vide Patrologiae tom. CXXXVII in ADALBERONE REMENSI, epist. 38.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 122 |
EPISTOLA CXXII. ADALBERO ARCHIEPISCOPUS REMENSIS AD CAROLUM DUCEM.
|
Vide ubi supra, epist. 39.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 123 |
EPISTOLA CXXIII. AD THIETMARUM MOGUNTINUM ARCHIEPISCOPUM.
|
Labore obsidionis in Carolum defatigatus, ac vi febrium graviter exagitatus, sincerum affectum meum circa te, dulcissime frater, explicare non satis valeo. Hoc tantum significo, impera, obsequemur, sitque nostra amicitia eadem velle atque eadem nolle. Et quia inter graves aestus curarum sola philosophia quasi quoddam remedium esse potest, ubicunque partes ejus imperfectas habemus, suppleat industria vestra. Ad praesens autem rescribite tantum quod deest nobis in primo volumine secundae editionis Boetii in libro Perihermenias, hoc est ab eo loco ubi scriptum est: Non currit vero et non laborat. Non verbum dico cum significat quidem tempus, usque ad eum locum ubi dicitur: ipsa quidem secundum se dicta verba nomina sunt, et significant aliquid hic praeceptis, idem parte deficientis commentarii beneficii vestri non erimus immemores, fidem mente conceptam non deseremus, quod voletis pro viribus exsequemur.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 124 |
EPISTOLA CXXIV. A. H. C. H. J. V. B. Z.
|
Antiquis palatiis meis usque ad fundamenta dirutis, etiam renascens palatium, quod mihi aedificare instituistis, diluvio vestri pene absorptum est. Instamus, ac propriis sumptibus fabricam tanti operis novis artificibus insignimus, ne vestro superventu ad suburbana cogamur demigrare cubilia. Huic tam ingenti negotio adhuc dierum 15 spatium attribuite, vestrumque architectum A. remittite, qui coepta perficiat non meis sumptibus, sicque nos ad perstringendam arcem montemque ab ipsis radicibus convellendum cum totis copiis, si ea voluptas in animo est, exspectate.
|
[ al., perfringendam]
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | |||
Gerbertus Auriliacensis
| 125 |
EPISTOLA CXXV. INCERTO.
|
Cum multos nobis natura affinitate jungat, multos affectione, nullius amicitiae fructus suavior est quam is qui fundamento nititur charitatis. Nam cujus obsequia aliquando sensimus aut elegantiora vestris aut jucundiora? Denique in tanta perturbatione nostrae reipub. cum perfidiam militum assidue patimur, assiduo oculos ad vos reducimus, ut spes certa est, non frustra solatium relaturi. Et quoniam vos et gravari et defatigari nisi in summa rerum necessitudine nolumus, Z. Z. Q. M. B. et si sic judicatis quemvis alium tantum cum militum robore, subsidio et V. Q. O. V. E. X. II Kal. Oct. ut et nostri refugae perterriti redeant, et hostes novis ac insperatis copiis intabescant.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 126 |
EPISTOLA CXXVI. INCERTO.
|
Quia aversa valetudine revelati estis, non immerito longum moerorem nobis diminuis. Gaudemus quippe si gaudetis, tristamur si tristamini. Sic sancta societas unum et idem sentiens manet: nec nos soli dulcem affectum vestrum circa nos sentimus, sentiunt et illi qui admirabile opus crucis a vobis nostro nomini elaboratae non sine magna oblectatione conspiciunt, in quo pignus amicitiae aeternitatem sibi affectat.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 127 |
EPISTOLA CXXVII. INCERTO.
|
Molimur, conamur, quod volumus agimus, quod nolumus nequimus. Ecce Rai. atque G. quos missum iri ad vos usque innuistis, alter solita valetudine fatigatur, alter insolita quidem, sed cum taedio sui finita imperium vestrum exsequi qui minime potuerunt. Exsequetur autem R. quam proxime in melius commutatus, cujus obsequis Hermannum comitem adfore jamdudum in animo est. Et quia quanto silentio quantaque fide nostra secreta commiserimus novistis, vices nostras nostrique legati apud comitem Heribertum vos agere rogamus: facturi quidquid prudentiori consilio decernetis. Finitoque foro, uti audita, relata, inventa, conferre nobiscum dignemini, obsecramus, vestro per omnia usuri consilio sapienti.
|
[ al., olim sequentis]
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | |||
Gerbertus Auriliacensis
| 128 |
EPISTOLA CXXVIII. AD ADELAIDEM MATREM REGNORUM.
|
Quibus angustiis domina quondam Hemma afficiatur, quantoque prematur angore, testis est epistola ipsius ad D. Q. V. M. H. E. jamdudum directa, cujus exemplar vobis misimus, ut et quid actum sit sciretis, et quam nihil sibi profuerit, et ut causam doli, si tamen dolus est, investigetis. Certe clarissimam dominam et matrem regnorum vos hactenus fuisse manifestum est, nostris periculis, si qua ingruerint, credidimus velle succurrere, nedum filiae quondam dilectae, sive potestas erepta est sive non est, filiae non subvenire, in moestitia est. Hortamur tamen vos explorare apud Carolum, per valentes legatos, utrum velit eam vobis reddere, aut creditam commendare. Videtur quippe ideo illam sic obstinato animo retinere, ne videatur sine causa cepisse.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 129 |
EPISTOLA CXXIX. V. V. D. A. H. G. I. D. V. I. D.
|
Quamvis vos in propriis causis noverim satis occupari, tamen commune periculum magis sollicitos reddere debet. Scitis quas conventiones cum Odone et Heriberto comitibus habuerimus, et cur obsides donaverimus. Instant, et promissam amicitiam requirunt. Itaque nuntiis eorum respondere debeo de mea ac vestra voluntate III Non. Sept. Mores, studia, dolos, fraudes eorum inter quos habito, scitis. Redite ergo usque ad Bublionem, uti vobiscum loqui possim de his quae mandare non possum. Sunt enim res grandes, et ad vos multum pertinentes, et quia civitatem sine forti periculo dimittere non possum, si placet, manus comitis veniet vobis obviam, quae vos omni securitate ad nos usque perducat. Valete, et quae vobis cordi, velocius remandate.
|
[Manac.
Comes]
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | |||
Gerbertus Auriliacensis
| 130 |
EPISTOLA CXXX. RAINAUDO MONACHO.
|
Non existimes, dulcissime frater, vitio meo fieri quod tandiu fratrum meorum praesentia careo. Postquam a te digressus sum, crebris itineribus causam patris mei Columbani pro viribus exsecutus sum. Regnorum ambitio, dira et miseranda tempora fas verterunt in nefas; nulli jure rependitur sua fides. Ego tamen, cum sciam omnia ex Domini pendere sententia, quae simul corda et regna filiorum hominum permutat, exitum rerum patienter exspecto. Idem quoque facere te et moneo et hortor. Unum autem interim plurimum exposco, quod et sine periculo ac detrimento tui fiat, et me tibi quam maxime in amicitia constringat. Nosti quanto studio librorum exemplaria undique conquiram, nosti quot scriptores in urbibus aut in agris Italiae passim habeantur. Age ergo, et te solo conscio ex tuis sumptibus fac ut mihi scribantur M. Manilius de astrologia, Victorinus de rhetorica, Demosthenes ophtalmicus. Spondeo tibi, frater, et certum teneo, quia obsequium hoc fidele et hanc laudabilem obedientiam sub sancto silentio habeo, et quidquid erogaveris cumulatum remittam, secundum tua scripta, et quo tempore jusseris. Tantum significa cui et tua munera et nostra porrigamus scripta, frequentiusque nos tuis litteris laetifica. Nec sit metus ad quorumlibet notitiam pervenire, quae sub nostra deposueris fide.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 131 |
EPISTOLA CXXXI.
|
Quod benevolentia vestra secundum dignitatem vestri nominis assidue perfruimur, plurimum congaudemus, cum nostri utilitate, tum vestri nonoris provectione. Laetamur nunc praesentia nepotis Adalberonis Verdunensium episcopi, qui vos, habita ratione loci et temporis, cum copiis adfore pollicitus est. Itaque ei non dissimilem, quantum ad affectionem animi spectat, magnitudinem vestram urbi Remorum exhibebitis XII Kal. Octob. Quod et monachum latorem epistolae celabitis, et rem tuto silentio tegetis, uti occultus ac improvisus ad nos possit esse vester adventus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 132 |
EPISTOLA CXXXII.
|
Quantum consilii quantumque rationis provida in mente versetis, cum aliis innotuerit, tum exitus viarum Caroli manifestius prodiderunt. Sed si eum a provincia vestra velut hostem propulsare nisi estis, amicorum vestrorum, Hemmae reginae, et episcopi Adalberonis meminisse debuistis, et si velit amicum in regnum sublimare, nihilominus eorum oblivisci non oportuit, simulque apud infidos maleficia beneficiis non superari. Significate ergo si quid harum rerum in melius per vos commutari possit, et cur indictum colloquium pro pace inter reges neglectum sit, et si saltem futura quies inter eos constat. Interea si quidquam benevolentia promeruimus, multum petimus, multumque oramus, ne militi nostro We. pro Ber. praejudicium fiat. Est quippe eis commune praedium in lite cum Ecclesia, vultque B. sibi cedi in partem ex novi operis capella, quod non possit jure haberi nisi ex aequo facta divisione. Bene valete, ac nostrum codicem, si placet, per fidum nuntium resignate.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 133 |
EPISTOLA CXXXIII. Z. R. B. I.
|
Anxie quidem jamdudum vestra praesentia frustramur, multa vestris consiliis disponenda reservamus. Nostis quam paucorum fidei reipub. negotia sunt committenda. Itaque optamus, monemus, oramus omni affectu charitatis adfore vos Remis X Kal. Octob. cum pro summis rationibus, quas vobis tantum credere fas est, tum etiam pro habenda ordinatione O. Silvanectensis episcopi designati.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 134 |
EPISTOLA CXXXIV. AD REMIGIUM MONACHUM TREVIRENSEM.
|
Bene quidem intellexistis de numero D. quomodo se ipsum metiatur. Semel namque unus, unus est, sed non idcirco omnis numerus seipsum metitur, ut scripsisti, qui sibi aequus est. Nam cum semel IV sint IV, non ideo IV metiuntur IV, sed potius duo: bis enim bini IV sunt. Porro I littera quam sub figura X adnotatam reperisti, X significat unitates, quae in sex et IV distributae sequialteram efficiunt proportionem. Idem quoque in VI et duobus perspici licet, ubi unitas est differentia. Sphaeram tibi nullam misimus, nec ad praesens ullam habemus, nec est res parvi laboris tam occupatis in civilibus causis. Si ergo te cura tantarum detinet rerum, volumen Achilleidos Statii diligenter compositum nobis dirige, ut sphaeram, quam gratis propter difficultatem sui non poteritis habere, tuo munere valeas extorquere.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 135 |
EPISTOLA CXXXV. AD ARCHIEPISCOPUM.
|
Sicut audita peregrinatio vestra moerorem nobis intulit, ita permutatus rumor dilati itineris quasi fructum laetitiae importavit. Anxiabamur quippe cum vestri absentia, tum quod tantae personae meritis non respondebant honores. Elaboramus ergo, et quod brevitas temporis non habuit spatio temporis attribuimus; ac munera juxta vires paramus. Vires dicimus, quia nostis inter quos habitemus, quanta perfidia quorumdam exagitemur, quia etiam obsidio Laudunensis urbis praeterita pace sequestra intermissa est, X Kal. Novemb. repetenda. Quamobrem sicut monuimus, monemus, et pro solatio militum si indiguerimus, et pro auxilio capti confratris nostri A. utque B. et G. vestra exhortatione digniores se repraesentent germanos, in tanto discrimine rerum.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 136 |
EPISTOLA CXXXVI.
|
Ne graviter et iniquo animo feras justissimam correctionem Domini, dulcissime frater. Divinitas quippe non dignatur impios suo flagello, aeternis cruciatibus reservans puniendos. Disce constantiam servare in adversis. Et si Job et nostri ordinis antiquos sacerdotes non vales imitari, saltem nostri temporis laicum hominem, tibique affinem, exemplar habeto, comitem Godefridum. Nos quidem tuae salutis immemores non erimus, nec quidquam eorum quae pro te fieri oporteat intentatum relinquemus. Noverit ergo I. V. Q. omnia quae circa te sunt, ut legatum nostrum Parisius in festo beati Dionysii certissimum in omnibus reddere possit, ut si obsidio futura est, et non est, alia atque alia refringantur consilia. Vale feliciter, et hoc unum attende, ne te praecipitem dederis, ut satius fuerit alio modo periisse, quam per interitum tibi tuisque posteris aeternum opprobrium reliquisse. Iterum vale, et a I. V. I. Q. Z. II. Z. A. plurimum cave, ut a perfido et impostore.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 137 |
EPISTOLA CXXXVII.
|
Absentia militum nostrorum res quam petistis plenum non habuit effectum; est tamen in voto, et in eorum reditu quod poterimus exsequemur. Sed si perpetuam pacem rusticis Asineti optatis veniam com. Cen. et ut ad nos usque quam proxime, ut et in merita comparentur consilia, et vestra militaris manus digna nobis conferat solatia, juxta quod per eum significabimus. Haec tutis auribus committimus propter hostium multiplices insidias.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 138 |
EPISTOLA CXXXVIII.
|
Gratulamur meliori habitudine corporis instaurata in vobis, simulque quod nostram scire voluistis. Nos quidem Domino propitio et bene valemus, et optima quaeque votis optamus, nec coeptam amicitiam scienter violare molimur, nec acceptam a nostris injuriam propulsare, sed a Kal. Janu. usque ad initium Quadragesimae, in confinio nostrae Franciae, Burgundiae ac Lothariensis regni occurrere vobis parati sumus, sicut designabitis diem certum, et locum suo nomine descriptum: ut pax et concordia regnorum, et Ecclesiarum Domini, nostro vitio non destituatur.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 139 |
EPISTOLA CXXXIX.
|
Erudito homini, atque puram fidem, quae hodie paucorum est, constanter tenenti, duo verba Christi, et nostrum consilium aperiemus, et propositae quaestioni satisfaciemus. Dicimus autem: Reddite quae sunt Caesaris Caesari, et quae sunt Dei Deo; et: Sine mortuos sepelire mortuos suos. His animadversis, legitime injuncta ab episcopo honeste prosequimini. Contra fas porro a quolibet prolata devitabitis. Non inhoneste utantur suo tempore filii tenebrarum, filii Belial: nos filii lucis, filii pacis, qui spem in homine velut fenum arescente, non ponimus. Cum patientia exspectemus illud Prophetae: Vidi impium superexaltatum et elevatum super cedros Libani; transivi, et ecce non erat; quaesivi eum, et non est inventus locus ejus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 140 |
EPISTOLA CXL.
|
Beneficiis liberatoris nostri grates persolvere dignas non sufficimus: etiam membra nostra, quae infernus absorbuisse in vobis visus est, ab ejus faucibus erepta, victore Christo, laetamur. Verum quod hujus temporis est monemus, uti nostro colloquio perdiscatis quae appetenda, quae vitanda vobis sint, priusquam nostri regni principum conventibus misceamini. Simul etiam aut litteris aut fido nuntio significate, utrum tuta videatur vobis ad praesens profectio A. II. atque Ra. ad comitem Ottonem, et quo conveniant.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 141 |
EPISTOLA CXLI.
|
Diutius consultando nihil tutius in commune repertum est, quam a colloquio vestri senioris ad praesens abstinere, si fieri potest honeste. Si autem non potestis majorum causarum summas attingere, nihil nisi evidenter utile definire bonum est. Porro omnium bonorum fide Ra. feria V vestrum legatum Silvanectis praestolabitur, vel Carnotim profecturus si laudabitis, et Compendiacum reversurus si sic annuetis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 142 |
EPISTOLA CXLII. ADALBERO EPISCOPUS R. ET SCHOLARIS ABBAS, AD CONSTANTINUM SUUM.
|
Congratulamur tibi, dulcissime frater, pervasore atque hoste monasticae religionis, ad multorum salutem humanis rebus exempto. Insta ergo, et si jam Patrem tua ac fratrum dilectione dignum habes, habeamus eum et nos praesentem tua opera proxime in festo beati Remigii, ut affectus noster a Floriacensibus te faciente paululum abalienatus, te faciente sit plurimum reconciliatus. Quod si haec omnia fieri minus possint, liceat nobis et tua tantum perfrui praesentia, si quid unquam praestitimus quod placuerit, et si dignaris praestare quod placere possit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 143 |
EPISTOLA CXLIII.
|
Si eam, quam in maximis rebus benevolentiam sine affectu contulistis, nunc in minimis causis praestatis, non parvam laudem nec minimum fructum sperare debetis. Laborastis quippe ut liberaremur ab hoste, sed contempti estis modo, quia liberavit nos Dominus de ore leonis. Solitam operam impendite, ut imperio senioris ac dominae vestrae ille violentus praedo saltem supellectilem nostram reddere cogatur. Non aurum quaerimus, nec massas argenti, sed quibus carere dedecus est. Dicimus autem aulaea, tapetia, et iis similia, simulque petimus nostram fidem non ex ejus fide perpendi qui nihil unquam spopondit quod ratum fore decreverit.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 144 |
EPISTOLA CXLIV.
|
Sicut epistola regii nominis, quam vobis misimus, continet, monemus, rogamus, obsecramus, ut exsequi curetis, cum pro vestra benevolentia circa nos, tum propter pacem Ecclesiae Domini pace principum proventuram, nisi forte desiderabili praesentia vestra frustramur, apud fidos infidi ac suspecti habemur.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 145 |
EPISTOLA CXLV. PARISIENSI EPISCOPO GERBERTUS.
|
Etsi omnis Ecclesia catholica una atque eadem est, singulis tamen sacerdotibus modus quidam praescriptus est, quo se extendere, ubi terminos debeant collocare. Itaque in causa Rotberti abbatis, ob eam quam servamus ac semper vobis servare volumus fidem, haec tria consultando proponimus. Primum, non esse nostri juris falcem in aliena messe ponere: in quo multiplices rependimus grates etiam indebito dignari nos honore. Secundum, sancti Dionysii coenobium ejus esse reverentiae ac dignitatis, ut nullius ibi magistratus debeat deponi aut imponi sine comprovincialium, quorum interest, consensu ac favore solemni. Tertium proponimus, si rem in dilatione ponitis, vestrae mansuetudini suggerendum, quidquid honestius et utilius cum religiosissimis et amplissimis viris inveniemus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 146 |
EPISTOLA CXLVI.
|
Decimo Kal. Januar. a rege acceptam epistolam fraternitati vestrae direximus per R. aequivocum patri, in qua vester ac fratris mei adventus in urbe Remorum expetebatur, V Kal. Januar. regiis legatis obviam occursuri, qui ex condicto quidem venerunt, sed vos non invenerunt. Porro exemplar prioris epistolae nostrae nunc mittimus, postulantes datum iri subitum responsum voluntatis propriae simul et actionis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 147 |
EPISTOLA CXLVII. EMMA QUONDAM REGINA FRANCORUM.
|
Acerba sunt haec tempora, sacerdos Domini, quibus sanctissima fides usquequaque rarescit. Sed mementote illius quam semper promisistis, quamque a vobis conservandam credere malim. Moveat vos mea captivitas, praedonum manus. Apud scientem loquor, ego illa Emma quondam Francorum regina, quae tot millibus imperavi, nunc nec vernaculos comites habeo, quibus saltim stipata conventus adeam tanti ducis Henrici, nec desiderabili praesentia vestra frui licet causa captandae salutis atque consilii. Adsitis ergo nostrae causae differendae, non determinandae usque ad mutua verba. De castro Q. G. R. dicimus, nec patiamini fratrem vestrum dici proditorem, quem hactenus probavimus in fide non ficta permanentem. Interea, quoniam rerum nostrarum, ut scitis, procurator nec rediit, nec quid ei obvenerit audivimus, ne vacua manu redeatis. Diu exspectatam pecuniam in loculis vestris referte, mercedem ac gratiam ob merita beneficia relaturi cum ex hoc, tum ex aliis saepenumero collatis.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 148 |
EPISTOLA CXLVIII. AD REMIGIUM MONACHUM TREVIRENSEM.
|
GERBERTUS scholaris abbas REMIGIO monacho Trevirensi.
|
Praegravat affectus tuus, amantissime frater, opus Achilleidos, quod bene quidem incoepisti, sed defecisti dum exemplar defecit. Itaque et nos beneficii non immemores, difficillimi operis incoepimus sphaeram, quae et torno jam sit expolita, et artificiose equino corio obvoluta. Sed si nimia cura fatigaris habendi simplici fuco interstinctam, circa Martias Kal. eam exspecta, nisi forte cum horizonte ac diversorum colorum pulchritudine insignitam praestoleris, annuum perhorrescas laborem. Caeterum de dato et accepto inter nostros clientes sic jure constitit, ut nihil redderet qui nihil deberet.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | |||
Gerbertus Auriliacensis
| 149 |
EPISTOLA CXLIX.
|
Satis quidem moleste absentiam vestram ferimus, sed majori cura premimur ob ignorantiam earum rerum quae circa vos geruntur. Nam cujus affectuum sumus participes, ejus certe progressus et exitus viarum ignorare minime debemus. Festinate ergo et litteris planum facere quid communium negotiorum ac privatorum postmodum egeritis, agatis, mox agere disponatis, simulque significate quid nos facere velitis. In electione episcopi II Iduum Februar. habenda, qua die et potius pridie vestra praestolabimur responsa, et quid Ansel apud comites egerit, et cur ejus nuntium adhuc minime viderimus, et utrum regem ac comites prius convenire debeamus, et si iter ad injunctum colloquium Calae differre debeamus, et si eo venietis, et cujus favore haec et his similia, plenissimam fidem ad vos habentibus plena fide deponite.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 150 |
EPISTOLA CL.
|
Gratuitae benevolentiae vestrae nullis respondemus meritis. Quid enim contulimus aliquando dignum legatione Roderici? Hoc solum superest ut intelligamus quomodo dictum sit, ne cujuspiam regis vel episcopi commoda vestris ac senioris vestri commodis anteferamus. Non satis quippe patet utrum, relictis omnibus quae possidemus, jubeatis sequi vos ac vestra: an quodam genere loquendi spe consolatoria tantum nos relevare velitis ab impetu saevientis ortunae. Rex Hugo ac vicini episcopi, et qui sedem Remorum ambiunt, plurima offerunt. Sed nulla a nobis adhuc recepta sunt, nec sine vestro consultu quidquam agere molimur. Ea gratia regem adire distulimus, ne forte ab eo rapti vestra imperia refugisse videremur, ob dulcissimum affectum chari patris mei Adalberonis omnibus mortalibus anteponenda, quae in vobis quodammodo intueri desiderabile est. Caetera, quae in nobis mentis essent, et quae fieri circa vos vellemus, Roderico diligenter exsequenda commisimus.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 151 |
EPISTOLA CLI GERBERTUS SALUTEM SIBI SCRIBENTI SUB NOMINE REVERENDI PATRIS ADALBERONIS VERDUNENSIS EPISCOPI.
|
Si de meo statu quaeris, bona sententia quicunque familiaritatem praetendis, liceat respondere, tua pace me positum in adversis, virum fortem sequi, non consequi. Caeterum reipub. causas non significo, quoniam quid scribam nescio. Specialia tamen fratris morbo calculi laborantis plenius exsequerer, si inventa a prioribus intueri liceret. Nunc particula antidoti philoanthropos ac ejus scriptura contentus, tuo vitio imputa si quod paratum est ad salutem, non servando diaetam, verteris in perniciem. Nec me auctore quae medicorum sunt tractare velis, praesertim cum scientiam eorum tantum affectaverim, officium semper fugerim.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | ||||
Gerbertus Auriliacensis
| 152 |
EPISTOLA CLII. AD REMIGIUM.
|
REMIGIO fratri GERBERTUS.
|
Id momentum ac ea vis erat domini mei et patris mei Adalberonis in causis pendentibus ex aeterno, ut eo in rerum principia resoluto in primordiale chaos putaretur mundus relabi. In tanta igitur perturbatione, et, ut ita dicam, confusione, mortalium officiorum immemor, quid optares, quid peteres, incautius perspexisti. Num in ejus modi discrimine, republica derelicta, demigrandum fuit ad philosophorum commenta, interdum non necessaria? Taceo de me, cui nullae mortes intendebantur: et quod pater Adalbero me successorem sibi designaverat, cum totius cleri, et omnium episcoporum, ac quorumdam militum favore, et quod omnium rerum, quae displicerent, me auctorem fuisse contenderent. Nam amici, qui familiaritate beati patris Adalberonis mecum usi fuerunt, mecumque laborabant, ob tornatile lignum deserendi erant. Patere ergo patienter moras necessitate impositas, ac meliora tempora exspecta, quibus valeant resuscitari studia jampridem in nobis emortua.
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] | |||
Gerbertus Auriliacensis
| 153 |
EPISTOLA CLIII. OTTONIS IMPERATORIS AD GERBERTUM.
|
G. Philosophorum peritissimo, atque tribus philosophiae partibus laureato, OTTO quod sibi.
|
Amantissimae vestrae dilectionis omnibus venerandam nobis adjungi volumus excellentiam, et tanti patroni sempiternam nobiscum stabilitatem adoptamus, quia vestrae doctrinae disciplinata proceritas nostrae simplicitati semper fuit haud fastidiens auctoritas. Attamen ut, omni ambage dimota, ad vos nudae veritatis fruamur loquela, judicavimus, et firmum disposuimus, ut vobis manifestet hoc nostrae voluntatis epistola, quod in hac re summa nostrae adoptionis et singularitas est petitionis, quatenus nobis indoctis et male disciplinatis, vestra solers providentia in scriptis, nec non et dictis, non praeter solitum adhibeat studium correctionis, et in republ. consilium summae fidelitatis . Hujus ergo nostrae voluntatis in non neganda insinuatione, volumus vos Saxonicam rusticitatem abhorrere, sed Graeciscam nostram subtilitatem ad id studii magis vos provocare: quoniam si est qui suscitet illam, apud nos invenietur Graecorum industriae aliqua scintilla. Cujus rei gratia, huic nostro igniculo vestrae scientiae flamma abundanter apposita, humili prece deposcimus, ut Graecorum vivax ingenium Deo adjutore suscitetis, et nos arithmeticae librum edoceatis, ut pleniter ejus instructi documentis aliquid priorum intelligamus subtilitatis. Quid autem de hac re vobis agendum placeat, quidve displiceat, vestra paternitas litteris nobis nuntiare non differat. Valete. Versus nunquam composui, nec in studio habui; dum in usu habuero, et in eis viguero , quot habet viros Gallia, tot vobis mittam carmina.
|
[ al., felicitatis] [ al., floruero]
|
http://viaf.org/viaf/264422706
|
[] |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.