text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไมรู้สิ้นรู้สุดมนุษย์เอ๋ย <bot>:รบกันเลยร่ำไปเพราะใจหวัง จนพวกพลล้มตายวางชีวัง ก็หลายครั้งหลายหนแต่ต้นมา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ห้ามปรามถามทักรู้จักแน่ <bot>:ต่างเชือนแชแล่นรายไปซ้ายขวา พอพลบค่ำลำฝรั่งพวกลังกา เข้าถึงหน้าเมืองผลึกดึกสามยาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับขวัญสรรเสริญเจริญรัก <bot>:จุมพิตพักตร์พี่น้องแล้วหมองหมาง พิไรร่ำพร่ำว่าโศกาพลาง ไปเหินห่างห้องแม่จะแลลับ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะปรารถนาหาผู้เป็นคู่คิด <bot>:คนสนิทไฉนนางอย่าพรางกัน นางเกรงบาปกราบกรานประทานโทษ แม้นมิโปรดโทษาถึงอาสัญ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังตรัสขัดแค้นหวงแหนหึง <bot>:เห็นปั้นปึ่งถึงดีไม่มีเสมอ ทำนองนางช่างผดุงบำรุงบำเรอ พระองค์เธอชุบเลี้ยงช่วยเถียงแทน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าระดมสมทบรบฝรั่ง <bot>:เขารบมั่งมันก็ต้านทานไม่ไหว กูแค้นนักจักต้องทำให้หนำใจ ยกเข้าไปไล่สังหารผลาญชีวี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าบ่าวท้าวค่อยวางลงกลางตัก <bot>:นางก้มพักตร์ผัวประโลมกอดโฉมศรี พระจูบปรางนางข้างละสามที พวกดนตรีปี่พาทย์ฆาตประโคม
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนถึงเมืองเข้าเขตนิเวศน์สถาน <bot>:แสนรำคาญมิได้สิ้นถวิลหา ทั้งเสียคนพลทหารในพารา ช้ำอุราเจ็บอายหลายกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชายหญิงชิงมะนาวทั้งสาวหนุ่ม <bot>:เป็นกลุ่มกลุ่มกลุ้มกลัดพลิกพลัดผลัก บ้างแกะมือยื้อลากกระชากชัก เสียงอึกอักอุตลุดฉวยฉุดชิง
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาว่าวิสัยไตรดายุค <bot>:ย่อมเป็นศึกแล้วเป็นสุขทุกกรุงศรี เมื่อถึงคราวชาวบุรินทร์อยู่กินดี ก็ไม่มียุคเข็ญย่อมเว้นวาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องสูงยืนเรียงเคียงสลับ <bot>:ดูคั่งคับตามหมู่ดูสลอน ทั้งธงเทียวเขียวแดงแย่งมังกร ธนูศรเสโล่โตมรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำดัดดึกเย็นเยียบเงียบสงัด <bot>:สำเนียงสัตว์ร้องขานประสานถวาย จังหรีดร้องกิ่งไทรเรไรราย ราวกับสายซอสีปี่ชวา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกล้าต้าต้นหนคนทั้งนั้น <bot>:ปรึกษากันหลากจิตคิดสงสัย จะเกิดเหตุเภทพาลประการใด จึ่งทูลไทสามกษัตริย์ขัตติยา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเปลี่ยวใจไม่มีที่จะพึ่ง <bot>:พระมาถึงสมจิตคิดประสงค์ จะขอเจ้าอุศเรนเกณฑ์ณรงค์ ไว้คอยองค์ธิดาอยู่ธานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำเภาเป็นเช่นกับหินสิ้นทั้งนั้น <bot>:ดูเรียงรันไปตามแนวแถวถนน เหมือนโขดเขาเสาสล้างอยู่กลางชล ไกลเขตคนเขานั้นอยู่ข้างบูรพา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำย่ำระฆังเสียงวังเวก <bot>:ชอุ่มเมฆมืดมิดทุกทิศา ส่วนสองนางพลางเชิญดำเนินมา ขึ้นพลับพลาชมจันทร์เป็นหลั่นลด
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล้าโลมละเวงวัณฬาราช <bot>:นุชนาฏนวลหงอย่าสงสัย แม้เขามาหาข้างนอกจะออกไป หรือจะให้สงครามก็ตามที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเบิกด่านท่านว่าเป็นขบถ <bot>:แกล้งเลี้ยวลดลวงพระองค์คิดสงสัย ให้ทัพบกยกมาคนม้าใช้ ลอบหนีได้มาแถลงแจ้งคดี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งจัดแจงแต่งลำกำปั่นใหญ่ <bot>:กูจะไปด้วยสิวะเร่งสะสม ช่วยคุ้มกันอันตรายมิให้จม อย่าปรารมภ์ไปเลยหลานการจะจร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลำที่นั่งหลังคาฝากระจก <bot>:กระหนาบกระหนกนกคาบเขียนภาพหาญ คชสีห์ที่เหมือนเป็นเผ่นทะยาน เกณฑ์ทหารลงประจำลำละพัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอปลายปีมีผู้จะชูช่วย <bot>:ไม่มอดม้วยด้วยอำนาจวาสนา คราวนี้ห้ามเห็นไม่หยุดสุดปัญญา จะโกรธาว้าวุ่นเป็นฟุนไฟ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตกใจไหวหวาดประหลาดจิต <bot>:นี่นักสิทธ์หรือคนธรรพ์พระขรรค์ถือ พลางปลุกผัวมัวละเมอเสียงเอออือ ฉุดข้อมือก็ไม่ฟื้นตื่นพระกาย
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนจิตค่อยพิศพักตร์ <bot>:เห็นน้องรักเดินหน้าพวกข้าหลวง พระลดเลี้ยวเที่ยวหาบุปผาพวง ได้ดอกดวงแล้วปลิดให้ติดใบ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นน้องยาพาสามพราหมณ์มาเฝ้า <bot>:เขาทูลเล่าการณรงค์ทรงพระสรวล แล้วแกล้งว่าข้าไม่ห้ามตามแต่ควร เจ้านี้ด่วนเด็ดขาดประมาทการ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอื้อนอรรถตรัสสั่งท้าวโกสัย <bot>:ท่านอยู่ในเวียงวังดั่งถวิล คอยจับจ่ายเครื่องเสบียงเลี้ยงกันกิน ทั้งลูกดินอาวุธยุทธนา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเชื้อพราหมณ์พรหเมศประเทศไหน <bot>:จึงใช้ใบนาวามาถึงนี่ พอเรือจอดมอดม้วยด้วยอัคคี สินค้ามีในสำเภาสักเท่าไร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมขลาโยนแก้วแววสว่าง <bot>:อสูรขว้างขวานลั่นผันผยอง ปลาอานนต์พ่นน้ำดังลำคลอง เป็นฝอยฟองพุ่งพ้นชลธาร
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกพหลพลทัพออกคับคั่ง <bot>:ทั้งโล่ดั้งหอกคู่ธนูศิลป์ พลปืนลูกพลุประจุดิน พวกทมิฬจัตุรงค์คงกระพัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:บังคมบาทพระสิทธาน้ำตาไหล พระโยคีปรีชาปัญญาไว นึกขึ้นได้ถอนคาเอามาพลัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นพาชีรี่มาทางหน้าป้อม <bot>:เข้าเดินปลอมชายหญิงชาวสิงหล ผู้ใดเห็นว่าเป็นชายพวกนายพล เข้าไปจนถึงพลับพลาหน้ากำแพง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งบาดหมายไปให้รู้ทุกหมู่หมวด <bot>:ขุนตำรวจเรียกกันเสียงหวั่นไหว ให้เสมียนเขียนหมายรายกันไป มหาดไทยกรมท่าศาลาเวร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:เข้าจังหวัดพร้อมวงศ์เผ่าพงศา ให้รางวัลเสนีผู้ปรีชา แต่บรรดาไปณรงค์ทำสงคราม
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเคียงข้างพลางว่าฉันเป็นศิษย์ <bot>:ขอสนิทครูไว้มิให้หมอง จะหนวดฟั้นหมั่นเคล้าเข้าประคอง มุนีน้องสาวฉันให้บรรทม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้เจ้าเข้าไปติดชีวิตแม่ <bot>:เห็นตายแท้แล้วขอฝากแต่ซากผี นางสอนบุตรสุดสวาทราชบุตรี จงพึ่งพี่ทั้งสององค์เป็นพงศ์พันธุ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ขุนนางกรมท่ามาส่งด้วย <bot>:สั่งให้ช่วยกันศัตรูหมู่มิจฉา พระจอมเจ้านคเรศเกศลังกา รับสั่งมาถึงองค์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดแต่เหล่าสาวสุรางค์นางน้อยน้อย <bot>:ที่เรียบร้อยกิริยาอัชฌาสัย ให้ไปด้วยพี่นางในทางไกล จะได้ใช้ตามประสาเป็นนารี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บทพระลักษณ์ศักดาป้องหน้าแหงน <bot>:คนพากย์แทนทำชม้อยชดช้อยเสียง อินทรชิตฤทธิรงค์เอี้ยวองค์เอียง วางศรเปรี้ยงเสียงดังกำลังแรง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนึกว่าถ้าแม้จะมากอด <bot>:จะทำทอดทับตักพลิกผลักไส เมื่อเคล้าเคล้นเน้นน้องจะร้องไฮ้ เลยหลงใหลควักค้อนข่วนหมอนอิง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแนบนางพลางว่านิจจาเจ้า <bot>:ดูโศกเศร้าซูบศรีฉวีหมอง เมื่อรุ่นสาวขาวอ้วนนวลละออง แก้มทั้งสองของพี่อยู่ที่รำภา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างรู้ในเชิงรัก <bot>:แกล้งหน่วงหนักพจนารถฉลาดเฉลียว แม้นไม่มีที่กลัวตัวคนเดียว จะท่องเที่ยวทารกรรมไปทำไม
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคุณเอ๋ยตื่นขึ้นจะเปล่าแล้ว[๙] <bot>:มิได้กอดลูกแก้วเสน่หา จะคลั่งแค้นใจพ่อขอสมา อย่าเป็นเวรเวรากับลูกน้อย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งสอนมเหสีผู้มีศักดิ์ <bot>:อันร่วมรักร่วมจิตพิสมัย จงจัดแจงภูษาผ้าสไบ จะเอาไปเภตราอย่าช้าที
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บศัสตราผ้าเสื้อไม่เหลือหลอ <bot>:ใส่โซ่คอครบทั่วตัวทหาร เห็นผูกรัดมัดเสร็จสำเร็จการ นฤบาลกลับแกล้งเป่าแปลงเพลง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยสุริย์วงศ์ทรงพระสรวล <bot>:แกล้งเสชวนอุศเรนอันเรืองศรี อย่าตอบถ้อยถือความเลยตามที เชิญภูมีมาไปหาสุดาดวง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์บ้างก็ยังกำลังหลับ <bot>:เขาปลุกกลับกลิ้งหงายน่าขายหน้า บ้างละเมอเพ้อเชือนว่าเพื่อนมา กษัตรากริ้วกราดตวาดไป
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับพาโลโกหกว่าฉกลัก <bot>:ไม่รู้จักชาติเชื้อมันเหลือหลาน ช่างเหมือนแม่แต่ละคนพ้นประมาณ สันดานพาลพวกฝรั่งน่าชังครัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รับสั่งว่าปราบเตียนที่เสี้ยนหนาม <bot>:สิ้นสงครามจึ่งจะไปไอศวรรย์ ให้กราบทูลบาทบงสุ์พระทรงธรรม์ เธอรำพันทูลแต่ต้นไปจนปลาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าข้าเกลียดขี้เกียจกล่าว <bot>:จะยืดยาวขายหูไม่รู้หาย พลางอวยพรโพยภัยอย่าใกล้กราย ดั่งนารายณ์อานุภาพไปปราบมาร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แมงภู่ผึ้งคลึงเคล้าเอาเกสร <bot>:เข้าเฟ้นฟอนกลั้วกลิ่นบินไสว ทุกถ้ำธารละหานเหวเป็นเปลวไฟ สกุไณโผผินบินทะยาน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนลอยชายกรายกรีดทำดีดดิ้น <bot>:ขัดขมิ้นเหลืองเหลือในเนื้อหนัง หมายว่าลับขับรำเล่นลำพัง บ้างซุ่มนั่งแนบเพื่อนเหมือนผู้ชาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูบโลมโฉมเฉลาเยาวลักษณ์ <bot>:ฝันดีนักน้องหญิงมิ่งสมร ซึ่งควันมัวทั่วอากาศราษฎร จะเดือดร้อนรบราฆ่าฟันกัน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าเจ้าเล่าก็ชั่ว <bot>:ไปบอกผัวทุกข์ร้อนคิดผ่อนผัน มาหาแม่พูดจาปรึกษากัน ได้ผ่อนผันตามเล่ห์ประเวณี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางลดองค์ลงแอบแนบสนิท <bot>:เหมือนที่เคยเชยชิดพิสมัย ประโลมลูบจูบปรางทำอย่างไร นางก็ไม่ข้องขัดไม่ตัดรอน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงร้องว่าฝรั่งสิ้นทั้งหลาย <bot>:บอกเจ้านายมึงให้แจ้งแถลงไข อันพวกพ้องสองพารากูพาไป รักษาไว้ในวังเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าพ่อก็ไม่ห้ามจะตามส่ง <bot>:ให้พบองค์บิตุราชเหมือนปรารถนา จงรอรั้งสั่งเวรเกณฑ์เภตรา ยกโยธาไปด้วยกันสักพันลำ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์หัสไชยมาในป่า <bot>:กับเจ้าวาโหมขับทัพทหาร ควบลาลีขี่กิเลนเผ่นทะยาน ข้ามโตรกตรวยห้วยธารสำราญเริง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยบิตุเรศเกศกษัตริย์ <bot>:ให้เลือกจัดหญิงสำอางดั่งดวงแข เป็นพี่เลี้ยงเคียงคู่คอยดูแล จัดเอาแต่ลูกผู้ดีมีตระกูล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางพูดพูดดีเปนศรีศักดิ์ <bot>:มีคนรักรศถ้อยอร่อยจิตร แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา
|
นิราศภูเขาทอง
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกพลคนทะเลที่เรือใช้ <bot>:ไม่ตกใจโจนลงน้ำลงปล้ำผี ถือสาตราพร้ามีดทั้งกริชตรี ไล่ฆ่าผีปีศาจเที่ยวฟาดฟัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมก็เงียบเรียบคลื่นพื้นสมุทร <bot>:จะแล่นรุดรีบไปก็ไม่ไหว ต้องรอราหน้าหาดประหลาดใจ เหมือนคนฉุดยุดไว้ทั้งสามลำ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านพรหเมศยกเมฆตามลัทธิ <bot>:แล้วตรองตริดั่งนิยมสมถวิล ด้วยชะตานายเราเจ้าแผ่นดิน จะเพิ่มภิญโญยศปรากฏนาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชื่อภัทวงศ์ทรงโฉมประโลมสวาท <bot>:งามสะอาดคล้ายเขียนวิเชียรฉาย เป็นนวลน้ำล้ำมนุษย์บุรุษชาย ทั้งคมคายผิดกว่าเหล่าเขาทั้งปวง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณเห็นว่านัดดาแพ้ <bot>:แกล้งพูดแก้เกี้ยวรำภาค่อยว่าขาน เจ้ากับพี่นี้มานั่งฟังอาการ ต้องรู้เห็นเป็นพยานรำคาญใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังเล่าเข้าใจเห็นได้ช่อง <bot>:เคียงประคองรับขวัญด้วยหรรษา แล้วว่าค่ำทำเป็นไปเข้าไสยา จึงบอกว่าบิตุรงค์นี้จงใจ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามกุศลของใครเหมือนได้ทรัพย์ <bot>:ไม่ต้องนับต้องลำบากลากเอาถุง ต่างเห็นจริงอย่างตำหรับเหมือนปรับปรุง ต่างก็มุ่งอยู่ในใจจะได้นาง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองทัพเราเข้ามาล้อมอยู่พร้อมพรั่ง <bot>:เปรียบเหมือนขังไก่ไว้มิให้หนี แม้ผู้ใดใครออกมาหาโดยดี จะให้มีชื่อเสียงชุบเลี้ยงไว้
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้แลเหลียวเปลี่ยวใจให้ละห้อย <bot>:สงสารสร้อยเสาวคนธ์จะหม่นหมอง มาลับนุชสุดสงวนนวลละออง กอดแต่น้องน้อยอุ่นละมุนทรวง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรมุนีฤๅษีเล็ก <bot>:ประสาเด็กดูของที่ต้องประสงค์ แล้วตอบว่าฉันจะใคร่ได้เครื่องทรง เหมือนที่องค์พระธิดาสารพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายละเวงเกรงกราบไม่หยาบหยาม <bot>:ข้าสิ้นความแค้นพระมเหสี จะสู้ซื่อถือสัตย์สวัสดี หมายเหมือนพี่ร่วมครรภ์จนบรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้เสร็จศึกดึกดื่นยามตื่นหลับ <bot>:ภิรมย์รับขวัญประคองครองสงวน ห่างถนอมหอมอื่นไม่ชื่นชวน ไม่เหมือนนวลเนื้อหอมถนอมเชย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสนีมีถ้วนกระบวนรบ <bot>:ผู้สมทบขาดเหลือคอยเกื้อหนุน ข้าพเจ้าถูกแช่งแห่งเจ้าคุณ อยู่จะวุ่นวายใจไม่สบาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์พระมเหสี <bot>:ทุกข์ทวีไปตามทางหว่างไศล คิดจะใคร่ได้ดูแต่ภูวไนย เห็นอะไรอย่างอื่นไม่ชื่นตา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครค่อนแค้นว่าแสนชาติ <bot>:ไม่หมายมาดปรารถนาเป็นฝาหรั่ง เดิมพระบาทมาตุรงค์ครองวงวัง ถวายลังกากับพระชิณกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมเนียมหมอรักษาโรคาไข้ <bot>:พอเดินได้ก็เรียกขวัญข้าวเขา ไม่ตรึกตราปรารภทำซบเซา ถ้าฉวยเปล่าแล้วสิอดเหมือนมดแดง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางลูบอกตกประหม่านิจจาเอ๋ย <bot>:แม้คุ้นเคยเหมือนหนึ่งตรัสไม่ขัดขืน เนื้อความยังทั้งนั้นมายันยืน อะไรคืนนี้ฉันได้เข้าใกล้เคียง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงปืนตับคาบชุดอาวุธสั้น <bot>:เข้าโรมรันเร่งทัพขับพหล เสียงตูมตึงผึงผางทางประจญ ถูกไพร่พลทั้งสองฝ่ายตายเป็นเบือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายแสนสาวชาวแม่ต่างแซ่ซ้อง <bot>:ประคองร้องกรีดกราดเสียงหวาดไหว บ้างนวดเคล้นเส้นพระศอสองอรไท ก็กลับได้สมประดีค่อยมีมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิโปรดบ้างกลางวันยังแสกแสก <bot>:อกจะแตกกรรมเอ๋ยกรรมจะทำไฉน อย่ารีบรุดหยุดยั้งรั้งพระทัย น้องนี้ไม่พ้นองค์พระทรงยศ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าท้อแท้แม่จะช่วยที่ป่วยไข้ <bot>:แล้วเรียกให้หมอมาเอายาฝน ทาอุทรแต่พอเบาบรรเทาทน ค่อยผ่อนปรนแก้ไขพอให้คลาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โปรดให้ได้ช่องสนองถ้อย <bot>:ทูลค่อยค่อยขอจงโปรดโทษหม่อมฉาน จะรองบาทมาดหมายจนวายปราณ ขอประทานสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมืองใหม่ใกล้ค่ำพอย่ำฆ้อง <bot>:เชิญหีบของหน่อไทเข้าไปถวาย พระอภัยให้มหาเสนานาย งัดทลายหีบดูตราชูมี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จักจั่นหวั่นแว่วแจ้วแจ้วเจื้อย <bot>:ลองไนเรื่อยแร่แร่ดังแตรสังข์ เสียงสินธุพุลั่นสนั่นดัง เหมือนกลองระฆังกังสดาลขานประโคม
|
พระอภัยมณี
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นหลานผ่านพาราลังกาแล้ว <bot>:คิดคืนแก้วโคตรเพชรอันเตร็จตรัจ กลับมาไว้ได้อุดมโสมนัส ให้สมบัติมั่งคั่งในลังกา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ทรงภพจบจังหวัด <bot>:จะคิดตัดศึกใหญ่ในไอศูรย์ บรรดาพวกพงศ์เผ่าเหล่าประยูร ก็กราบทูลแล้วแต่องค์พระทรงธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ผิดพลั้งครั้งใดจงได้โปรด <bot>:ประทานโทษน้องนุชช่วยอุดหนุน แม้นสิบไปเบื้องหน้าถ้าทารุณ ให้เคืองขุ่นจงประหารผลาญชีวา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนเที่ยงเสียงสัตว์สงัดเงียบ <bot>:เย็นยะเยียบปานว่าป่าช้าผี นางกษัตริย์ตรัสปรึกษาสองนารี เห็นแม่นมั่นวันนี้จะมีภัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญบพิตรโปรดช่วยมันด้วยเถิด <bot>:ประดักประเดิดเวทนาน่าสงสาร เป็นธุระจอมจักรมัฆวาน มันเหมือนหลานสิทธิ์ขาดอาตมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสว่างเห็นทางเร่งขึ้นบก <bot>:กระไดหกพาดกำแพงให้แข็งขัน ปีนเข้าไปในพาราไล่ฆ่าฟัน อาวุธสั้นเร่งเข้ากลุ้มตะลุมบอน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายไทท้าวเจ้าพิภพ <bot>:เธอปรารภจะใคร่รู้ดูศาสนา พอสี่โมงห้าบาทท้าวยาตรา ออกข้างหน้าไต่ถามความบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่าหลับกลับปลุกขึ้นโลมลูบ <bot>:ประจงจูบปรางซ้ายแล้วย้ายขวา ค่อยยกหัตถ์ภูวนาถพาดอุรา ในกามาปั่นป่วนให้ยวนยี
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหลียวซ้ายแลขวาอนาโถ <bot>:หัวอกโอ้อับจนระหนระเห จะโดยสารก็ไม่สมอารมณ์คะเน ให้ว้าเหว่หวั่นหวั่นทุกวันคืน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรูปหล่อพ่อคุณของเมียเอ๋ย <bot>:ไฉนเลยหลบตัวกลัวนักหนา น้องอุตส่าห์พยายามตามพระมา จงมาหาเมียบ้างอย่าหมางเมิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิรุณโรยโปรยปรายเป็นสายสาด <bot>:สุนีฟาดฟ้าแลบวะแวบแสง น้ำฝนนองท้องทางที่กลางแปลง พระโรยแรงเอนองค์ลงบรรทม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชีวิตน้องมิตายก็หมายมาด <bot>:จะรองบาทบทเรศพระเชษฐา แม้นผิดองค์ทรงเดชของเกษรา ถึงลอยฟ้ามาก็ไม่อาลัยแล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จออกบัลลังก์ที่นั่งโถง <bot>:ท้องพระโรงวินิจฉัยพระทัยถวิล พวกขุนนางเข้าไปเฝ้าเจ้าบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นทั้งอำมาตย์มาตยา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนางนาฏอัยกีว่าดีแล้ว <bot>:พ่อเหมือนแก้วแจ่มจำรัสประภัสสร กับท่านครูอยู่อีกหน่อยจึ่งค่อยจร ได้พักผ่อนตรึกตรองสนองคุณ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงร่ายมนต์คาถาทำกาสัก <bot>:เป็นรูปยักษ์ขึ้นดั่งจิตคิดถวิล ถือเหล็กแดงเหาะไปในบุรินทร์ ร้องจะกินชาวพารามาแต่ไกล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างโฉบฉาบคาบช้างคาบกวางเสือ <bot>:ขยอกเหยื่อร่อนเร่บนเวหา ครั้นพลบคํ่ายํ่าฆ้องกลองสัญญา ดูมืดคลุ้มกลุ้มฟ้านภาลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะถือบวชตรวจน้ำทำนบี <bot>:ไปถึงผีทัพแขกแตกตาขาว เห็นศึกมาตาเหมี่ยววิ่งเกรียวกราว สิ้นทั้งบ่าวทั้งนายตายไม่ดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตะกี้นี้น้องแลตามแกลรัตน์ <bot>:เห็นวิ่งพลัดไปแต่องค์น่าสงสาร แม้นทรงฤทธิ์บิตุเรศรู้เหตุการณ์ จะเดือดดาลดังไฟประลัยกัลป์
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.