text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์ฉันเสร็จแล้วยถา <bot>:ทำทีท่าดูละม้ายคล้ายกับสงฆ์ ฝ่ายเสนามาพร้อมพวกล้อมวง เตรียมรถทรงพระที่นั่งอลังการ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายไปทั่วหัวเมืองมาเนืองแน่น <bot>:นับหมื่นแสนสามพารามาประสม บ้างฉุดลากถากเสากล่อมเกลากลม ทุกหมู่กรมสมทบทำครบครัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์มัสการอาจารย์เฒ่า <bot>:แล้วท้าวเล่าเรื่องต้นแต่หนหลัง สุดสาครหล่อนประมาทจนพลาดพลั้ง ไปงวยงงหลงฝรั่งเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใช้ให้ข้ามาทูลมูลเหตุ <bot>:จะโปรดเกศอย่างไรไฉนหนา จะให้ขึ้นยับยั้งยังลังกา หรือจะช้าทีไปจะได้จร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้เฒ่าเที่ยวไปข้างไหนหาย <bot>:เชิญขึ้นนั่งให้สบายบนเก้าอี้ อันบิดาข้าตายเสียหลายปี ทุกวันนี้เปล่าใจไม่สบาย
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามพราหมณ์สามทัพไม่ยับยั้ง <bot>:หมายจะพังป้อมประตูเข้าสู้ไล่ ให้เอาโซ่ทำขั้นเป็นบันได ขึ้นชิงชัยชาวพลบนกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตราราเมศจับได้สิ้น <bot>:พวกทมิฬมัดมาสิ้นดิ้นไม่ไหว นายทวารชั้นนอกบอกเข้าไป ท่านข้างในทูลท้าวเจ้านคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบความถามซักประจักษ์แจ้ง <bot>:ที่เคลือบแคลงก็ประจักษ์เพราะยักษี จึงตรัสกับพฤฒาเสนาบดี ใครจะมีปัญญาวิชาการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เดือนหนึ่งถึงเขาเนาวรัตน์ <bot>:เรืองจรัสราวกับแก้วแววเวหา เห็นอาศรมร่มบังครอบหลังคา ค่อยร่อนราลอยลงในพงพี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอให้ปลูกหอรบจงครบเครื่อง <bot>:ที่นอกเมืองชายป่าพนาสณฑ์ กับธงแพรต่างสีใส่ที่บน หม้อน้ำมนต์ของหวานการบูชา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูลว่าถ้าพระทัยรักไรจุก <bot>:เห็นไม่ทุกข์ร้อนระทวยถึงมวยผม พระว่าที่มีไรอยากใคร่ชม ชอบอารมณ์รักงามจึงตามมา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายทหารที่ซุ่มซ่อน <bot>:ไม่หลับนอนสมจิตคิดประสงค์ พอเที่ยงคืนเดินด้อมด้วยอ้อมวง จัตุรงค์พร้อมกันดั่งสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์ซัดเอาว่าอากับน้อง <bot>:เขาทั้งสองเรรวนชักชวนฉัน ให้กลับใจไปเข้าข้างเผ่าพันธุ์ ช่วยป้องทันนัคเรศนิเวศน์วัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างฉ่ำเฉื่อยเจื้อยแจ้วถึงแก้วหู <bot>:หลับไม่รู้สึกกายทั้งชายหญิง แต่แรกไม่ได้ฟังยังประวิง ที่นี้จริงของเจ้าคุณพระมุนี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่ออยู่อยู่จู่มาทำสาหัส <bot>:หรือใครนัดแนะใครเมื่อไรหรือ เชิญถอยไปให้ห่างจงวางมือ อย่าดึงดื้อนะจะได้ขัดใจกัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ให้ไหว้พระหัสไชยว่า <bot>:เขาเป็นอานะจงฟังเธอสั่งสอน สามรับสั่งบังคมประนมกร ต่างอวยพรภิญโญเดโชชัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองรีบไปคอยดูอยู่ริมสระ <bot>:ให้นางประเนตรสมอารมณ์หวัง เป่าเสน่ห์ผูกจิตให้ติดตัง คงสมหวังเหมือนกับฝันอย่ารัญจวน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงธารน้ำลำเนาภูเขาโขด <bot>:มีข้าวโพดข้าวเจ้าแลข้าวฟ่าง ทั้งข้าวเหนียวเขียวขาวข้าวหางช้าง แลต่างต่างตะละไร่สุดสายตา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระทบหินบิ่นบิบ้างลิแหลก <bot>:งอนแปรกเพลาพนักแตกหักโผง ถึงโกรกลงกงกลิ้งวิ่งโกรงโกรง ต้องแย่งโยงเชือกด้วยช่วยกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำใจพี่ที่จริงไม่ทิ้งขว้าง <bot>:ใคร่พานางไปนิเวศน์ประเทศสถาน แต่เกรงเหล่าเผ่าพงศ์พระวงศ์วาน จะว่าขานครหาเป็นราคี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นลมตั้งกลางอากาศ <bot>:ผิดประหลาดฟ้าแดงดั่งแสงฉาน เรียกกัปตันต้นหนพวกคนงาน จงคิดการยักย้ายระไวระวัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกไปรับสองกษัตริย์ทั้งรถา <bot>:มาเตรียมท่าจอมกษัตริย์ราชหงส์ กระบวนแห่แออัดจัตุรงค์ คอยรับองค์ไทท้าวเจ้าบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มโหระทึกกึกก้องฆ้องประสาน <bot>:ก้องกังวานไพเราะเพราะหนักหนา ฝ่ายพระจอมมุนีเสร็จลีลา กับสองดาบสินีด้วยปรีดิ์เปรม
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกตั้งสวดอธิษฐานอ่านหนังสือ <bot>:ประนมมือปากบ่นมนต์คาถา จนแสงทองส่องสว่างกระจ่างตา ปิดตำราม่อยหลับระงับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสุวรรณมาลีมีแต่เศร้า <bot>:จะร่ำเล่าแล้วให้แค้นนั้นแสนสา ต้องทูลตามความหลังหลั่งน้ำตา พรรณนาตามเรื่องเคืองรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโรคเอ็งเล่าก็หายสบายจิต <bot>:สมความคิดจริงแล้วมึงพอพึ่งเขา คงจะได้เขตแคว้นแดนของเรา อย่าโศกเศร้าไปเลยหวาทั้งข้าไท
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงทรงฟังอ้ายอังกฤษ <bot>:ดังพ่นพิษพูดสำรากทั้งถากถาง มิตอบตามความอายเห็นหลายทาง นึกแล้วนางแสร้งเสด้วยเล่ห์ลวง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิหคหงส์จับเหียงเสียงเสนาะ <bot>:ฟังก็เพราะล้วนแต่หงส์ส่งภาษา หกกษัตริย์ทอดทัศนามา จนถึงหน้าเขาแดงแห่งคีรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงซื่อต่อภัสดาสวามี <bot>:จนชีวีศรีสวัสดิ์เจ้าตัดษัย อย่าให้มีราคินที่กินใจ อุปไมยเหมือนอนงค์องค์สีดา
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นรักษาหน้าที่ทั้งสี่ด้าน <bot>:ป้อมปราการเกณฑ์กันล้วนขันแข็ง ทั้งซ้ายขวาสารวัดตรวจจัดแจง ตามตำแหน่งนายทัพกำกับพล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าถึงที่มีการมาวานใช้ <bot>:ส่วนบุญไม่ได้ทำกรรมหนักหนา กูคิดถึงคุณท้าวเจ้าลังกา กรุณานับถือคนซื่อตรง
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสูญลับอับอายถึงวายวอด <bot>:มิได้รอดไปประณตบทศรี สงสารพระชนกชนนี ทั้งอัยกีมิได้เห็นใจแล้ว
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสองนางต่างเข้าเคียงบรรจถรณ์ <bot>:ชลีกรก้มตัวกราบผัวขวัญ ค่อยหมอบกรานคลานขึ้นแท่นสุวรรณ ต่างนวดฟั้นฝ่าพระบาทไม่คลาดคลา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นสินสมุทร <bot>:กับนงนุชนางอรุณรัศมี ทั้งโฉมยงองค์สุวรรณมาลี กษัตริย์ศรีสุวรรณมาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางครวญคร่ำร่ำสะอึกสะอื้นอ้อน <bot>:พระกรข้อนพระอุราเกศาสยาย ทั้งแสนสาวท้าวนางท่านขรัวนาย ต่างฟูมฟายชลนาโศกาลัย
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การวิชาหาประดับสำหรับร่าง <bot>:อย่าเอาอย่างหญิงโกงที่โฉงเฉง การมิดีที่ชั่วจงกลัวเกรง อย่าครืนเครงขับร้องคะนองใจ
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์นั้นเหมือนนาคลงปากปล่อง <bot>:เข้าหุบห้องเหวตลอดถึงยอดเขา พระกล่าวแกล้งแคลงความถามเบาเบา เธอผัวเก่าเราผัวใหม่ใครจะดี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโศกาอาดูรพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรแดงเดือดดังเลือดไหล จนแสงทองส่องฟ้านภาลัย สะอื้นไห้ไม่วายฟายน้ำตา
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเจ็ดนางต่างฟังพระสั่งสอน <bot>:สะอื้นอ้อนอกสั่นประหวั่นไหว อยู่หว่างเขาเช้าเย็นจะเห็นใคร ต่างรํ่าไรไห้สะอื้นกลืนนํ้าตา
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปุโรหิตติดแว่นวิเชียรเทียน <bot>:จุดเพลิงเวียนวงซ้ายไปฝ่ายขวา โหมพิณพาทย์ฆาตฆ้องก้องลังกา แตรฝรั่งบั้งกล่ากลองมลายู ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกหยิบธิบดีเปนที่ตั้ง <bot>:ก็ใช้ถังแทนสัดเห็นขัดขวาง จึ่งจำลาอาวาศนิราศร้าง มาอ้างว้างวิญญาในสาคร
|
นิราศภูเขาทอง
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยองค์ตรงบนบรรจถรณ์ <bot>:พอรอนรอนอ่อนแสงพระสุริย์ฉัน คิดถึงแก้วเกษราวิลาวัณย์ ให้ร้อนรัญจวนใจไม่ไสยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงสั่งสองดาบส <bot>:พร้อมกันหมดจะเข้าไปในสิงหล วันสี่ค่ำเขาจะให้ไปสวดมนต์ เป็นวันต้นในงานการพิธี
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาปากอ่าวเช้าตรู่ดูประดัง <bot>:เห็นเรือลังกาลอยจะถอยทัพ เร่งระดมสมทบเข้ารบพุ่ง ช่วยชาวกรุงกลุ้มกลัดสกัดจับ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาแก่ใจไยจึงมิดึงดื้อ <bot>:ไม่รู้หรือว่าพี่รักนั้นหนักหนา สู้ติดตามข้ามทะเลเร่ร่อนมา กินน้ำตาต่างข้าวทุกเช้าเย็น
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันกลัวจะต้องรบหลบไปเสีย <bot>:พาเอาเมียไปเสียก่อนคิดผ่อนผัน กูก็ไม่งอนง้อคิดรอมัน เองช่วยกันตีได้เป็นไรมี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กำเดากำดัดซ้อง <bot>:สุนทร เสนาะเฮย สั่งเสน่ห์สิงขร เทพไท้ เชิญเสาวณิตเรียมวอน สวาดิสั่ง ด้วยฮา รับสาสน์สังหรณ์ให้ เหตุน้องเนาหลัง
|
นิราศวัดรวก
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเป่าปี่เยาวมาลย์มาเหมือนใจ <bot>:ครั้นหยุดปี่หนีไปไม่ได้การ เที่ยวควบม้าหาจบไม่พบปะ สุดที่จะติดตามความสงสาร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รวังไพรร่ายร้องกร่อ <bot>:กร๋อกรอ แอ้แอ่แอ้แอ๊อุลอ เลียบร้อง พญาลอล่อล้อคลอ เคล้าคู่อยู่แฮ กะหรอดกรอดกร๊อดกร๋อกร้อง กะรอกเต้นเล่นกระแต
|
นิราศสุพรรณ
| 85 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แพ้ศึกหลบหลีกได้ <bot>:รอดตน แพ้คดีทุกข์ทน ทรัพย์ผ้าย แพ้เบี้ยค่นจนจน ตัวยาก ก็ดี แพ้แม่เรือนทำร้าย ยากเท้าบรรลัย ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายตัวนายใส่เสื้อหนังเสือโคร่ง <bot>:เหมือนผีโป่งพูดได้หลายภาษา มันกวักมือเรือใบให้เข้ามา ส่งภาษาขอเหล้าให้เรากิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวิชาห้าสิบประการนี้ <bot>:ผู้ใดมีเราจะชุบอุปถัมภ์ แต่อย่างเดียวเจียวถ้าแม้นรู้แม่นยำ ดังคัดคำเขียนหมึกจารึกไว้
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแจ้งความรีบไปเข้าในด่าน <bot>:เอาข้อการทูลแจ้งแถลงไข ศรีสุวรรณนิ่งอึ้งตะลึงตะไล ตกพระทัยเพียงจะดิ้นสิ้นชีวง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูม้าช้างต่างหลับเห็นทัพล้อม <bot>:ตั้งค่ายอ้อมโอบสกัดคิดขัดสน เข้าบุกป่าฝ่าหนามไปตามจน แต่สองคนด้นเดินเนินบรรพต ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยิงปืนทองปรายรายทุกป้อม <bot>:ทหารพร้อมปล่อยไปไฟเป็นแสง เสียงตูมตึงผึงผางที่กลางแปลง ถูกเรือแคลงแคมปรุทะลุทลาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายทัพบกที่ยกไล่ <bot>:ติดตามไปเร่งพหลพลขันธ์ ลากปืนใหญ่ขึ้นป้อมพร้อมด้วยกัน ยิงกำปั่นโจนลงในคงคา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์ค้นเพชรพบเตร็จงอก <bot>:ดูดังดอกบุษบงไม่สงสัย ค่อยสั่นคลอนถอนหลุดหลากสุดใจ แผ่นดินไหวเลื่อนลั่นเสียงครั่นครื้น
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลานี้จวนค่ำไปสำนัก <bot>:ที่ตำหนักพระบุตรีมีฟูกหมอน เสียแรงเขาชาววังสั่งให้นอน ล้วนอ่อนอ่อนอุ่นใจจงไคลคลา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลอยละลิ่วปลิวเข้าในกลีบเมฆ <bot>:แสนวิเวกในระหว่างทางสวรรค์[๑๑] เห็นแต่ดาวแจ่มแจ้งแลแสงจันทร์ เจ้าพากันรีบบินตะบึงมา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงตีได้ด่านชานสมุทร <bot>:เข้ายั้งหยุดโยธาได้อาศัย จึงให้หาพวกทหารอันชาญชัย ทั้งนายไพร่พร้อมหน้ามาหารือ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ยังเป็นเห็นน้องก็ต้องรัก <bot>:สุดจะหักห้ามสวาทให้ขาดหาย ถึงปลดปลงคงจะกอดเจ้าวอดวาย ไม่วางสายสุดสวาทแล้วชาตินี้
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฝูงปลาหน้าเหมือนคนก้นเป็นหอย <bot>:ตัวน้อยน้อยปลาใหญ่ไล่ประหาร หน้าเป็นวัวตัวเป็นปลาสัตว์สาธารณ์ เที่ยวว่ายพล่านอยู่ในห้องท้องทะเล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้นายท้ายบ่ายหน้านาวาข้าม <bot>:อ้อมออกตามแหลมแล่นเลี้ยวเฉลียง กำปั่นน้อยลอยล้อมมาพร้อมเพรียง บ้างแล่นเลี่ยงลดเลี้ยวให้เกี่ยวกัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟื้นองค์ทรงกายกระหายหิว <bot>:ให้หวิวหวิวหวาดไหวฤทัยถวิล ภาณุมาศผาดเยี่ยมเหลี่ยมเมฆิน นางปลุกสินสมุทรไม่ไหวกายา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มัจฉะยาเยศร้อย <bot>:ดวงแด แดเลย พิษกำเดาปวนแปล พรากชู้ พานุชว่ายยามแปร เกวียนกว่า ป่นเอย แถมกํ่าเดาข้าผู้ เร่นร้อนรนทรวง
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางลงจากเคหา <bot>:หมายมรรคาตรงตัดลัดไพรสาณฑ์ เข้านิเวศน์เขดแคว้นแสนสำราญ ชมเมืองบ้านนคราสง่างาม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโยธีสี่ทัพคนนับแสน <bot>:ต่างแห่แหนโห่สนั่นเสียงหวั่นไหว ตีฆ้องกลองก้องกึกครื้นครึกไป ฝูงนกหคตกใจไปจากรัง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวบุรีพุ่งหลาวเอาง้าวฟาด <bot>:พวกโจรสาดไฟแรงถูกแข้งขา น้ำมันกรดรุ่งโรจน์โชตินา ถูกบรรดาพวกทหารล้มซานเซ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายชีเปลือยนึกว่ากูผู้วิเศษ <bot>:สำแดงเดชตั้งเป็นครูอยู่สิงขร ค่ำวันนั้นลงเอกเขนกนอน ยอดสิงขรเดือนหงายสบายใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เล่าชาวลังกาเป็นข้าศึก <bot>:ช่างไม่ตรึกตรองหาที่อาศัย จะบวชเรียนเพียรผัดตัดอาลัย ข้าเบื่อใจไม่รู้ที่จะเจรจา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโหราว่าเพชรแก้วเก็จเอก <bot>:จากการะเวกมาถึงถิ่นแผ่นดินไหว จะลือชาปรากฏพระยศไกร ได้เป็นใหญ่ยอดกษัตริย์ในปถพี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกสั่งเสร็จมึนเมาลุกเข้าห้อง <bot>:ลงนอนตรองฤกษ์ยามตามภาษา ข้างอังกฤษคิดจะทำตามตำรา ใช้ปัญญาโดยตำรับฉบับครู ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องยศกลดกระบี่มีสำหรับ <bot>:หมวกประดับขนนกการเวกเหลือง เสื้อสุหร่ายลายทองดูรองเรือง ทั้งเกราะเครื่องแต่งรบมีครบครัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงตีอกผลุงสะดุ้งจิต <bot>:การที่คิดไว้ไม่สมปรารถนา มันกลับเล่นเอาเสียก่อนอ่อนอุรา ในพาราเพชรกำพลมีคนดี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นเรียนในการยุทธ์ <bot>:เพลงอาวุธเข้มแข็งกำแหงหาญ ทั้งสองสิ่งยิ่งยวดวิชาการ ใครจะปานเปรียบได้นั้นไม่มี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครเห็นน้องต้องนิยมชมไม่ขาด <bot>:ว่าฉลาดแต่งร่างเหมือนอย่างหงส์ ถึงรูปงามทรามสงวนนวลอนงค์ ไม่รู้จักแต่งทรงก็เสียงาม ฯ
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงยักขินีพวกปีศาจ <bot>:อยู่ชายหาดเป็นเชื้อยักษ์มักกะสัน พิเคราะห์ดูร่างกายคล้ายกุมภัณฑ์ แต่หน้านั้นแดงเขียวเหมือนเสี้ยวกาง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ขึ้นบกวกลงข้างคงคา <bot>:ทัพนางวาลีลัดสกัดกัน เข้าเกลื่อนกลุ้มรุมจับก็กลับรบ ตีตลบเลี้ยวเวียนเที่ยวเหียนหัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบเงินเหรียญกองให้สองร้อย <bot>:ไว้ใช้สอยตามสบายอย่าหน่ายหนี จงรู้จักกันไว้เป็นไมตรี พอเป็นที่สำนักช่วยชักพา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อน้อยพลอยเพลินเจริญจิต <bot>:กับน้องหญิงมิ่งมิตรขนิษฐา จะไปไหนไปด้วยกันจำนรรจา เสียงจ๊ะจ๋าจ้อแจ้ไม่แง่งอน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสิทธิ์ขาดราชกิจแลผิดชอบ <bot>:กษัตริย์มอบสารพัดไม่ขัดสน คิดจะตั้งตัวใหญ่ตามใจตน แกเป็นคนโลภมากอยากข้างดี
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหวยเสนีที่มารบจงนบนอบ <bot>:การผิดชอบกูจะงดอดโทษา แม้นรักตัวกลัวตายวายชีวา ให้พระยาออกมาง้อขออภัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแกล้งว่าถ้าฉันไปไม่ได้เฝ้า <bot>:จะแลเหลียวเปลี่ยวเปล่าให้เศร้าหมอง ได้เฝ้าแหนแสนสบายค่อยวายตรอง จะได้สนองพระคุณคิดอุ่นใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสุวรรณมาลีได้ทีแถลง <bot>:เป็นโรคแรงเพราะพระภูมิให้ลุ่มหลง จะผันแปรแก้บนหาคนทรง มาช่วยลงเจ้านายถามร้ายดี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรมวังฟังคำคนเสียดส่อ <bot>:จับแม่พ่อเฆี่ยนผูกเอาลูกสาว เที่ยวค้นรอบขอบแคว้นทุกแดนดาว หญิงชายชาวบ้านเมืองแค้นเคืองครัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายกษัตริย์สุดสาครบวรนาถ <bot>:เสด็จลีลาศกลับวังสั่งมหา อำมาตย์แสนเสนีผู้ปรีชา ให้ไปกรุงรัตนาดั่งใจจง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงออกโรงโจ่งครึ่มเป็นทึมทึก <bot>:แต่สาวฝึกฉอเลาะไว้เหมาะเหมง ร้อยภาษามาสู่เคยรู้เพลง นางละเวงแต่ละว่าชาละวัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงนั่งหลังอินทรีมีมณฑป <bot>:เครื่องสูงครบจามรชอนสุริย์ฉาน มยุรฉัตรพัดโบกล้วนใบตาล โบกอยู่งานไปพลางกลางอัมพร
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเบือนหน้าว่าไม่รู้ดูเถิดเจ้า <bot>:จงถามเขาคนข้างหลังที่นั่งสลอน ไม่ตอบปากบากน่านาวาจร คารมมอญมิใช่เบาเหมือนชาวเมือง
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งต้มแกงพะแนงผัดจัดไว้พร้อม <bot>:ให้หม่อมหม่อมสาวสุรางค์ในปรางค์ศรี ไปตั้งเครื่องแต่ล้วนวงศ์พงศ์ผู้ดี ถวายพระภูมีเมืองเหมรา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารพร้อมพระวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ได้ฟังอรรถไม่สุภาพทั้งหยาบหยาม เขาก็คิดการณรงค์จะสงคราม เราได้ห้ามเขาก็พ้อว่าล่อลวง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูบประโลมโฉมเฉลาว่าเจ้าพี่ <bot>:มีเสียทีพี่รักเจ้าหนักหนา จะสู้ม้วยด้วยพี่เพื่อนชีวา ขอบใจแล้วแก้วตาของสามี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสมบัติพัสถานการอื่นอื่น <bot>:ก็ไม่ชื่นเหมือนปรางนางซ้ายขวา พลางยิ้มยวนชวนชิดแนบนิทรา จนเบื่อว่าอัศจรรย์ทุกวันคืน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อรบกันฉันได้ผ้าเช็ดหน้าไว้ <bot>:ถ้าแม้ไม่มีอื่นจะคืนถวาย แต่หมวกเพชรเม็ดบุษย์สุดเสียดาย จะขอถ่ายเงินทองที่ต้องการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นสองกษัตริย์ <bot>:สลุบสลัดแล่นรายทั้งซ้ายขวา พอพลบค่ำคล้ำมืดในเมฆา พระพายพาพัดส่งตรงออกไป
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสตรีมีศัสตราวิ่งมาตัด <bot>:ทั้งสองหัตถ์นางนาฏนั้นขาดหาย ความเจ็บแสบแทบไม่รอดจะวอดวาย พอมีชายเหาะมาแต่ปราจิม
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชาอาดูรพูนเทวษ <bot>:น้ำพระเนตรพรั่งพรอยดังฝอยฝน สินสมุทรทรุดเสือกเกลือกสกนธ์ ฟายสุชลโศกาด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางช่างฉลองของเล็กน้อย <bot>:พลอยอร่อยรสชาติประหลาดเหลือ จนอิ่มหนำซ้ำเสวยของหวานเจือ ค่อยชิดเชื้อชอบชื่นระรื่นใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:จึงให้จัดแท่นทองอันผ่องใส ให้นัดดานารีพี่สะใภ้ อยู่ห้องในปรางค์รัตน์ชัชวาล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างล้มตายก่ายกองทั้งสองข้าง <bot>:พวกขุนนางเร่งร้นพลอาสา อาวุธสั้นฟันฟาดถึงสาตรา พิฆาตฆ่ากันตายลงหลายพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.