text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งคุ้มกันอันตรายเหมือนหมายมาด <bot>:จะเคลื่อนคลาดดับร้อนผ่อนโทโส การกุศลอบรมเหมือนร่มโพธิ์ สมมโนรถจริงอย่างกริ่งใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รุมระดมสมทบรบราหู <bot>:เป็นหมวดหมู่มากมายทั้งซ้ายขวา พอแดดสายนายด่านชานชลา ยกโยธามาสำทับช่วยรับรบ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่อาสาเที่ยวหาสาว <bot>:เข้าเฝ้าท้าวทูลแจ้งแถลงไข เห็นนางงามทรามประโลมโฉมวิไล ไม่มีใครเหมือนแม้นทั้งแดนดิน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังยืนขึงมึงจะสู้กับกูหรือ <bot>:หรือดึงดื้อว่าไม่ผิดคิดไฉน มิอ่อนน้อมยอมยิงจะชิงชัย หรือกระไรเร่งว่าอย่าช้าการ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างปรึกษาพาทีด้วยดีใจ <bot>:จนจวนใกล้สนธยากลับมาเรือน ครั้นรุ่งเช้าชาวบ้านสำราญรื่น บ้างแบกปืนดาบหอกเที่ยวบอกเพื่อน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองฤกษ์เอิกเกริกเสียง <bot>:เสนาะสำเนียงเซงแซ่ทั้งแตรสังข์ ลอยลำเลื่อนเคลื่อนคลาจากหน้าวัง ได้กำลังลมดีให้คลี่ใบ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สินสมุทรสุดกล้าออกหน้าทัพ <bot>:หมายจะจับฝรั่งยังไม่ใกล้ พอลูกท้าวเจ้าพาราสุลาลัย ทรงปืนใหญ่ยิงหมายเอานายพล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงทรงกระบองร้องว่ารับ <bot>:ทหารกลับราบเรียบเงียบสงบ บ้างตีฆ้องกองไฟจุดไต้คบ เห็นแต่ศพกลิ้งกลาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นปราสาทรจนามุกดาหาร ขุนเสนาทุกตำแหน่งไปแต่งการ เตรียมทหารถ้วนทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยักษีพิเรนเวนตำรวจ <bot>:ตัวเร็วรวดร้ายกาจอาจอาสา ขึ้นเหาะเหินเดินทางกลางเมฆา ได้เดือนหนึ่งถึงพาราลงธานี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ก็ลีลาศไปกุฎีที่วิหาร บังคมคัลวันทาพระอาจารย์ หยุดสำราญอยู่กับคุณพระมุนี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเชิญองค์ทรงยศขึ้นรถราช <bot>:พระนางนาฏนั่งหน้าเป็นสารถี ทหารแห่แต่ล้วนเหล่าชาวบุรี ยกโยธีตัดทางไปข้างธาร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งกลุ้มรุมดับบ้างรับรบ <bot>:เรือกระทบกระแทกข้างเสียงผางโผง ต่างแทงฟันลั่นปืนลูกคลื่นโคลง เสากระโดงกระดานแตกแยะแยกลำ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบชิ้นดินถนันสำคัญของ <bot>:เสวยลองรสชาติประหลาดเหลือ ให้ชื่นใจไม่รู้หิวทั้งผิวเนื้อ ไม่มีเหงื่อหอมรื่นทุกคืนวัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิกุลแก้วการณิการ์มหาหงส์ <bot>:คัดเค้าดงประยงคุ์แย้มแกมเกสร มะลุลีมะลิวัลย์พันขจร ที่ชะง่อนเชิงผาจำปาจำปี
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแดนถ้ำกลำพันตะวันพลบ <bot>:เงียบสงบสงัดป่าพนาสี อันเนื้อนกลิงค่างบ่างชะนี ไม่เห็นมีเหมือนทุกแห่งให้แคลงใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงตอบขอบคุณการุญรัก <bot>:ขอหยุดพักพึ่งพาเป็นราศี เพราะท้าวไทกรุณาทั้งปรานี ก็เป็นที่รักใคร่ใครจะปาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิคิดนิดหนึ่งถึงสหาย <bot>:จะต้องตายตามโทษที่โฉดเขลา วิรุณพัฒนัดดาไปหาเรา เขาบอกเล่าล้วนจริงทุกสิ่งอัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฤๅษีดีอย่างไรเราไม่รู้ <bot>:จะลองดูให้เห็นจริงเป็นทุกสิ่งสรรพ์ จึงจัดแจงแต่งธรรมาสน์อาสน์สุวรรณ แล้วชวนกันหามมาหน้าประตู
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับกับบัลลังก์ที่นั่งหงส์ <bot>:เขาชักธงสิแดงดูแข็งขัน ขุนเสนามาเชิญเสด็จพลัน ให้จรจรัลขึ้นไปในเภตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นารีเสาวภาครูป <bot>:เป็นทรัพย์ ชายมีความรู้สรรพ ทรัพย์ได้ พราหมณ์รู้เวทยานับ ว่าทรัพย์ พราหมณ์นา ภิกษุเกิดทรัพย์ไซร้ เพื่อรู้ธรรมา ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เป็นสัตว์อย่างไรคล้ายมนุษย์ <bot>:ดูผ่องผุดรูปจริตผิดมัจฉา ไม่เคยเห็นเช่นนี้พระพื่ยา พระโปรดปรานีเล่าให้เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้ยกโยธีตีตลบ <bot>:เข้ารุมรบกลางแปลงแทงทหาร ตะลุมบอนฟอนฟันประจัญบาน ฝรั่งต้านต่อแย้งแทงด้วยตรี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นยังอยู่ก็จะสู้จนสิ้นฤทธิ์ <bot>:อย่าควรคิดดูเบาเราก็เสือ ใช่จะเกรงกลัวกันใช่ว่านเครือ ฤทธิ์ผีเสื้อเห็นจะกล้าข้างหาปู ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงรับธำมรงค์ของทรงฤทธิ์ <bot>:สมความคิดโดยมาดปรารถนา เสวยเสร็จแล้วประมูลนางทูลลา รีบเข้ามาถึงปราสาทราชวัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระไม่ออกนอกบ้างอยู่อย่างนี้ <bot>:พวกเสนีเขาคงจะสงสัย จำจะเชิญเสด็จพระภูวไนย ให้ออกไปตรัสประภาษราชการ
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระต่ายแก่แต่ละตนล้วนกลมาก <bot>:ทั้งฝีปากเปรื่องปราดฉลาดเฉลียว ต้องง้องอนอ่อนจิตบิดเป็นเกลียว จะต้องเกี้ยวกันเหมือนสาวทุกคราวไป
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเข้าเฝ้าท้าวทมิฬกบิลราช <bot>:อภิวาททูลความตามประสงค์ เดี๋ยวนี้อาข้าพเจ้ากับเผ่าพงศ์ รณรงค์รบพุ่งซึ่งกรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำค้างย้อยพรอยพรมลมก็เรื่อย <bot>:มาเย็นเฉื่อยทรวงเจ็บดั่งเหน็บหนาม ไม่เห็นนวลหวนนึกเอาแต่นาม ให้มีความร้อนใจไม่ไสยา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่หนีไปไม่พ้นจนความคิด <bot>:พวกอังกฤษเที่ยววนจับคนหลง มาซักความถามไต่ดังใจจง แล้วก็ลงทัณฑกรรมให้จำตาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งม่วงปรางรางสาดหล่นกลาดกลุ้ม <bot>:กระทิงกระทุ่มกรวยกร่างต้นหางไหล เสลาสล้างยางยูงพะยอมไพร แลไสวสูงสล้างนางตะเคียน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเข้าฝั่งลังกาปรึกษาพร้อม <bot>:จะนอบน้อมบิตุเรศคืนเขตขัณฑ์ พระวลาวายุพัฒน์หัสกัน เข้าเฝ้าพระศรีสุวรรณจำนรรจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขย่งตบขบเขี้ยวลดเลี้ยวไล่ <bot>:ทั้งนายไพร่กลาดกลิ้งบ้างวิ่งหนี นางขยับขับสิงโตไล่โยธี เที่ยวต้อนตีแตกพลัดกระจัดกระจาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งชำระเรือพระที่นั่ง <bot>:ลงพร้อมพรั่งล้าต้าแลต้นหน ทั้งเรือแห่แลสล้างลอยกลางชล บรรจุพลพร้อมเพรียงเรียบเรียงกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดคะนึงถึงองค์พระเชษฐา <bot>:ถ้าแม้นมาด้วยน้องเป็นสองศรี จะชวนชมฝูงสัตว์ในนัทที โอ้ยามนี้น้องมาดูแต่ผู้เดียว
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะนางนี้มีคุณการุญราษฎร์ <bot>:ยังไม่ขาดชันษาถึงอาสัญ ถือดวงตราราหูคู่ชีวัน ประกอบกันจึงได้ปลอดรอดภัยพาล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงแต่งองค์เถิดนงลักษณ์ <bot>:พลางเชยพักตร์พิศชมภิรมย์ขวัญ นางโฉมยงหลงเลยด้วยเคยกัน จนไก่ขันจวนจะแจ้งจัดแจงองค์
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกเดินเมินหน้าออกมาวัด <bot>:นางกษัตริย์แสนสลดนึกอดสู จึงแกล้งว่าข้าเฝ้าเล่าก็รู้ เรารบสู้เสียทีจึงหนีมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นทรงนั่งหลังพระยาวลาหก <bot>:เครื่องกระหนกเนาวรัตน์ประภัสสร ฝ่ายพระน้องหน่อกษัตริย์ขึ้นอัสดร คอยราญรอนเรียงมาริมม้าทรง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอล่วงสามยามดึกตึกฝรั่ง <bot>:เคาะระฆังหง่างเหง่งวังเวงเสียง บาทหลวงตื่นฟื้นนั่งตั้งตะเกียง สูบกล้องเอียงเอนเอกเขนกนึก
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวงอุบะตันหยงมาส่งให้ <bot>:แล้วก็ไปนั่งเรียงเคียงขนาน พวกโต๊ะสวดต่างต่างอย่างบุราณ ว่าเป็นการบุญแท้ไม่แปรปรวน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหลบลี้หนีแอบมาซ่อนเร้น <bot>:กลัวจะเป็นดูแลแม่อยู่หัว จึ่งมาเที่ยวลัดแลงแอบแฝงตัว เพราะความกลัวท่านจะโกรธลงโทษทัณฑ์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นคู่ครองสองรากับข้าบาท <bot>:ในปรางค์มาศรจนาหลังคาสี แล้วกำชับว่าให้กลับมาธานี เฝ้าธุลีบาทบงสุ์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าหลวงตามหลามทางท้าวนางกั้น <bot>:กลดสุวรรณกันแสงพระสุริย์ฉาน เสด็จมาหน้าประตูดูอาการ เห็นทหารหิวโหยโรยกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ลูกหลานอ่านฟังในหนังสือ <bot>:ยังนับถือบิตุรงค์เผ่าพงศา อย่าควรคิดบิดผันพากันมา หาบิดาโดยดีทั้งสี่องค์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาสามนต์คนทั้งหลาย <bot>:ใครจะตายหรือเป็นไม่เห็นผี แม้นโปรดด้วยช่วยพาไปธานี เหมือนช่วยชีวีไว้อย่าให้ตาย
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาสดับเสร็จรับสั่ง <bot>:ก็เตรียมทั้งรถใช้ไว้ทั้งสาม พวกมุนีนักสิทธ์คอยติดตาม เวลาสามนาฬิกาจะคลาไคล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีชี้หน้าว่าอุเหม่ <bot>:ยังโว้เว้วุ่นวายอีตายโหง เพราะหวงผัวมัวเมาเฝ้าตะโกรง ว่ากูโกงมึงก็ตกนรกเอง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายศรีสุวรรณครั้นรู้ว่าศึกล่าทัพ <bot>:ปรึกษากับนัดดาเสนาใหญ่ ทัพสมทบรบพุ่งกับกรุงไกร ก็เพราะไอ้มังคลากับอาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่ห้อยหน้าตาชุนชายกระหนก <bot>:ชายแครงปกเพลาพรายปลายสะบัด คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ ประจงจัดเจียระบาดตาดเงินงาม
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเสียทีคราวนี้ก็ช่างเถิด <bot>:เหมือนหนอนเกิดขึ้นในไส้ไม่ประสงค์ ต้องรื้อรังเสียให้ได้ดังใจจง ว่าแล้วตรงกลับเข้าไปในที่นอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกลับฟื้นคืนสมประดีได้ <bot>:เหมือนหลับใหลลืมจิตสนิทสนม พอแสงทองส่องสว่างน้ำค้างพรม ทะเลลมคลื่นเงียบเซียบสำเนียง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพิศดูภูผาศิลาเสื่อม <bot>:ชะโงกเงื้อมน้ำวลชลสาย แลลิบลิบหลังคาศาลาราย มีเสาหงส์ธงปลายปลิวระยับ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้างในอัยกีรมจักร <bot>:จูงพระกรนงลักษณ์ให้ผันผาย ขึ้นกองทองแท่นแก้วอันแพรวพราย หยิบหัตถ์ซ้ายเกศพัฒน์พระนัดดา
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องยิ่งร้องยิ่งรัดสะพัดผัน <bot>:ตัวยังสั่นกลัวฤทธิ์ดั่งพิษศร ฉันหมายจิตว่าชีวิตจะม้วยมรณ์ พอตื่นนอนนาคร้ายก็หายไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระชลนัยน์พร่างพรายทั้งซ้ายขวา พระเห็นนางห่างเหินเมินพักตรา ก็รู้ทีกิริยาที่อาลัย
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สุดสาครบวรนาถ <bot>:พาลีลาศมาประนมก้มเกศา เฝ้าสองดาบสินีต่างปรีดา นางโอภาไต่ถามตามทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงสั่งการภิเษก <bot>:เสนาเอกรับสั่งนั่งไสว เร่งบาดหมายทุกตำแหน่งให้แจ้งใจ เร่งทำในเจ็ดวันเหมือนสัญญา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกุ้งกั้งมังกรสลอนสล้าง <bot>:บ้างดำบ้างผุดฟูเป็นคู่สอง พวกเหราม้าน้ำคล่ำคะนอง บ้างพ่นฟองฟุ้งฟ้าฝูงปลาวาฬ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิโปรดโทษพี่ถึงชีวิต <bot>:ถึงม้วยมิดไม่เสียดายเท่าปลายผม อยู่เป็นคนทนทุกข์ระทมตรม จะสู้ก้มหน้าตายให้หายรัก
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:คิดจะหนีบอกอาจารย์แล้วขานไข ว่าเจ้าคุณกรุณาคิดล่าไป ให้พ้นภัยรอดชีวาอย่าช้าเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สว่างช่วงดวงเดือนดูเหมือนแม่ <bot>:ไม่มีแผลบาดกายเท่าปลายเข็ม ดอกไม้นิดกรีดเล็บค่อยเก็บเล็ม ยังตกเต็มอยู่แน่เจ้าเยาวมาลย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจังหวัดรัตนามหาสถาน <bot>:พระวงศ์วานมาคอยรับวิ่งสับสน พระชวนมิ่งมเหสีนีรมล ขึ้นไพชยนต์แก้วกุดั่นพรรณราย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนิกรมพรหมพักตร์จึงซักไซ้ <bot>:เอามาให้มากมายหลายสถาน เราขอบใจแต่สิ่งของไม่ต้องการ เป็นอาจารย์บอกกล่าวให้เล่าเรียน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาททูลแจ้งแถลงไข แต่พระองค์ทรงสิกขาด้วยอาลัย ขอเชิญไทธิบดินทร์ปิ่นประชา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามองค์ลงเนื้อเห็นเหมือนเช่นว่า <bot>:ยายสุมาลีคนนี้แกขี้หึง แกล้งลอบทำคำหนังสือมาอื้ออึง พลอยโกรธขึ้งไปด้วยเขาไม่เข้าการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสียเรือเหลือคนเข้าปล้นค่าย <bot>:ฆ่าไพร่นายตายดื่นได้ปืนผา ต้องรบพุ่งรุ่งค่ำนั้นร่ำมา หากเชษฐาสององค์ช่วยยงยุทธ์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงเฒ่าเมาออกหงำ ทั้งเรือรบเรือลำเลียงแล่นเรียงลำ ทุกคืนค่ำมิได้หยุดสุดอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนเชิงเนินทำให้มีที่ประทับ <bot>:ไว้สำหรับดูเล่นเป็นสง่า เร่งจัดห้องท้องพระโรงรจนา ให้เจ้าพราหมณ์ตามประสาสบายใจ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าให้ขาดศาสนาลังกาทวีป <bot>:จงชูชีพพวกฝรั่งอย่างวิสัย ให้คงคืนชื่นบานสำราญใจ เราจะได้สั่งสอนเหมือนก่อนมา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เรือล่มจมตายเสียหลายร้อย <bot>:พวกหนีน้อยลอยเร่ระเหหัน รบรุ่งค่ำร่ำมาถึงห้าวัน สลาตันตั้งแดงดั่งแสงเพลิง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสาราข้าพเจ้าพวกชาวด่าน <bot>:ขอกราบกรานภูวไนยมไหสูรย์ มีกำปั่นยาวใหญ่อันไพบูลย์ ทั้งทูตทูลสารามาด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกพลับพลาหน้าวังสั่งอำมาตย์ <bot>:ให้เตรียมราชรถาโยธาหาญ ประเทียบเหล่าสาวสรรค์พนักงาน ล้วนใส่ม่านเคียงคั่นเป็นหลั่นไป
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองภิรมย์สมสวาทบนอาสน์แก้ว <bot>:พระพักตร์แผ้วผ่องเหมือนดั่งเดือนฉาย ดั่งได้เห็นชั้นฟ้าดาราราย แสนสบายเปรมปราสถาวร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเร่งรีบกลับมาเหมือนว่าขาน <bot>:ได้คิดการรบสู้ดูอีกหน แกพาศิษย์รีบรัดไปบัดดล แจ้งยุบลแก่ท้าวเจ้าพารา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกสุกกรมนมแมวแก้วกุหลาบ <bot>:เหล่าอังกาบโกฐกระถินส่งกลิ่นหอม นางสาวสาวเหล่าผู้หญิงเหนี่ยวกิ่งน้อม บ้างพลอยปลอมเก็บปลิดที่ติดพวง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ยินเสียงพหลพลเแห่ <bot>:มาเซ็งแซ่สมตรึกที่นึกหมาย เห็นรถาขับเคียงมาเรียงราย มาหยุดชายชลธาริมสาคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองรีบไปคอยดูอยู่ริมสระ <bot>:ให้นางประเนตรสมอารมณ์หวัง เป่าเสน่ห์ผูกจิตให้ติดตัง คงสมหวังเหมือนกับฝันอย่ารัญจวน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์หัสกันถึงวันฤกษ์ <bot>:พระทัยเบิกเปรมปรีดิ์ไม่มีหมอง ออกพระแท่นบุษบกกระหนกทอง ประโคมกลองแตรฝรั่งกังสดาล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นคิดล้างอย่างไรก็ไม่สูญ <bot>:ก็อาดูรพูนเกิดสหัสา ทำอย่างไรมันก็ไม่มรณา เป็นเวราบาปนั้นไม่บรรเทา
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รถประเทียบเรียบเรียงเคียงขนาน <bot>:ทั้งเครื่องอานชูเชิดดูเปิดเผย กระบวนแห่แตรสังข์เหมือนอย่างเคย ดาบเชลยหอกคู่ดูตระการ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามพราหมณ์ห้ามไว้เห็นไม่หยุด <bot>:ความกลัวสุดซึ่งว่าคิดริษยา ต้องคลานคล้อยถอยไปพอไกลตา พวกเสนาใหญ่น้อยพลอยถอยตาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามท้าวองค์สั่นพระขวัญหาย <bot>:แม้นรอดตายจะผนวชบวชเป็นเถร จะถือศีลกินข้าวแต่เช้าเพล นอนให้เย็นอยู่กับวัดตัดกังวล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเดิมองค์พงศ์กษัตริย์เธอสัตย์ซื่อ <bot>:แล้วก็ถือศีลขันธ์ไม่หันเห สละละโทโสไม่โลเล ทุกไทเทวะช่วยอำนวยพร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์หัวร่อพ่อลืมเสียแล้วหรือ <bot>:เขาบอกชื่อเสียงให้เหมือนใจหวัง อันองค์ราชบุตรีที่ในวัง ทุกวันยังมิได้มีราคีพาน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราออกมารับ <bot>:พลางคำนับถึงสมอารมณ์หวัง เชิญบาทหลวงให้เข้าไปจนในวัง จะใคร่ฟังรับทราบที่บาปบุญ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกอีล้างศาสนาตำราตัด <bot>:ต้องกำจัดเสียให้ไกลไอศวรรย์ มิให้มึงอยู่ยืดสืบพืชพันธุ์ ในเขตคันพาราลังกาเดิม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ท่านมาอาศัยอยู่ในนี้ <bot>:อย่าร่วมที่แท่นรัตน์บรรจถรณ์ จงคิดสร้างปรางค์ปราให้ถาวร นอกนครเวียงวังจึ่งบังควร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายละเวงวัณฬาออกมานั่ง <bot>:สนมพรั่งพร้อมหน้าอัชฌาสัย นางยุพามาถึงห้องทองประไพ อาบน้ำในแม่ขันอันบรรจง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลาหกเทวบุตรก็ผุดพุ่ง <bot>:เป็นฝนฟุ้งฟ้าแดงดังแสงเสน สีขรินทร์อิสินธรก็อ่อนเอน ยอดระเนนแนบน้ำแทบทำลาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งคดีที่อาณาประชาราษฎร์ <bot>:เกิดวิวาทวาทาช่วยตราสิน ได้ทำไร่ไถนาได้หากิน เพราะภูมินทร์ปิ่นประเทศคุ้มเขตแดน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เที่ยวสนุกทุกสนัดแท้ <bot>:แต่เรา เร่ร่อนนอนป่าเขา เค่าไม้ หลงเลี้ยวเที่ยวเดินเดา ดึกดื่นสอื้นเอย หาพระปรอดได้ เดือดร้อนอ่อนหู
|
นิราศสุพรรณ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่ทันพิศคิดว่าแขก <bot>:ด้วยแปลงแปลกรูปจริตขนิษฐา ครั้นรู้แน่แลยิ้มพริ้มพักตรา พอสุดาเดินกลับไปลับองค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกพลคนทะเลที่เรือใช้ <bot>:ไม่ตกใจโจนลงน้ำลงปล้ำผี ถือสาตราพร้ามีดทั้งกริชตรี ไล่ฆ่าผีปีศาจเที่ยวฟาดฟัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์ปิ่นผลึก <bot>:เธอตรองตรึกยังสงสัยเสร็จไปศาล ให้หาพวกทรงผีมามินาน จึงโองการให้คนทรงมาลงดู
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะคบหญิงไม่ดีจึ่งมิโทษ <bot>:เสียประโยชน์ชั่วช้าพาฉิบหาย พาให้เสื่อมมนตราวิชาคลาย ต้องผันผายไปให้พ้นคนไม่ดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:นางกษัตริย์ซักถามตามสงสัย แต่ก่อนเก่าข้าวปลาหาอย่างไร จึงได้ไว้เป็นเสบียงพอเลี้ยงพล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งออกโอษฐ์โปรดว่าให้มาเฝ้า <bot>:จนด้วยเกล้าเกศามาไม่ได้ แม้โปรดใช้ให้ออกมาเวลาไร ก็จะได้กลับมาทูลอาการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งอังกฤษไม่คิดพรั่น <bot>:จะฟาดฟันให้วินาศกลาดสนาม แต่เสร็จศึกขอให้เสร็จสำเร็จความ จะได้งามพักตราในธาตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าวันพอสว่างกลางเวหา <bot>:ถึงพาราบพิตรอดิศร ได้พึ่งพาบารมีชุลีกร เหมือนบิดรมารดาสารพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.