text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวเราเล่าถ้ายังมีโยมหญิง <bot>:ไหนจะนิ่งดูดายอายบุบผา คงจะใช้ให้ศิษย์ที่ติดมา อุส่าห์หาเอาไปฝากตามยากจน
|
นิราศภูเขาทอง
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลองค์ทรงเดชพระเชษฐา <bot>:พระคุณหาแห่งใดเห็นไม่เหมือน ถ้านานไปไม่แน่แม้นแชเชือน น้องจะเบือนพักตราไปหาใคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดสุดภุชงค์ตรงมารัด <bot>:จะเป็นศัตรูตรึกนึกไฉน จะว่าพี่ที่เป็นคู่ก็อยู่ไกล แล้วใจไม่ยินดีจึงหนีตัว
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กันนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลมิ่ง <bot>:ซึ่งทรงสิงห์เหมือนพราหมณ์สงครามขยัน แต่พวกหนึ่งซึ่งเหมือนนกวิหคนั้น แต่ก่อนมันมิได้มาช่วยราวี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังคั่งแค้นแสนพิโรธ <bot>:กำลังโกรธขัดใจหลายสถาน จึงชี้หน้าว่าอุเหม่อีเหพาน มาจัดจ้านพูดเล่นเหมือนเป็นนาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างลังกาอาณาจักร <bot>:ก็พร้อมพรักทวยหาญชาญสมร ทั้งทัพหลังทัพหน้าแสนยากร สุริย์จรไขสีรวิวรรณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิหคหงส์ลงเล่นชลาสินธุ์ <bot>:ภุมรินแซ่ซ้องกึกก้องเสียง โกกิลากาแกแซ่สำเนียง ร้องจำเรียงบินกลาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวหยุดพุดซ้อนเสาวรส <bot>:ดอกไม้สดร่วงหรุบล้วนบุปผา ทั้งกาหลงชงโคโยทะกา จำปีจำปาเกดแก้วตามแถวทาง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกำปั่นบรรดาแขกฝรั่ง <bot>:มาคับคั่งคิดว่าเป็นข้าศึก ที่หญิงชายวิ่งอึงอึกทึก วิ่งคึกคึกคับคั่งกำลังกลัว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพยนต์คนธรรพ์ทั้งคันธรรพ <bot>:ให้สำหรับเจ้าพราหมณ์ตามผันผาย พวกเทวาพระยาธรอยู่ตอนท้าย คอยเรียงรายรับเสด็จสำเร็จการ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสือป่าแมวเซาเข้าชายทุ่ง <bot>:เขม้นมุ่งคอยประจำทุกลำหนอง เที่ยวแอบซุ่มประชุมกันเป็นกองกอง ไม่โห่ร้องเงียบเสียงสำเนียงคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหนึ่งเจ้าเขารักแต่หากว่า <bot>:จะเข่นฆ่าได้มิได้จะใคร่ถาม นางทูลว่าข้าพเจ้าเข้าสงคราม ไม่เข็ดขามเคยสังหารผลาญชีวี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอายเอียงเมียงเมินเชิญพระพี่ <bot>:พระเซ้าซี้ซ้ำชวนนางสรวลสันต์ พระวอนวิงจริงนะเมื่อกระนั้น กินด้วยกันหรือรังเกียจคิดเกลียดชัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันทุกข์โศกโรคภัยในมนุษย์ <bot>:ไม่รู้สุดสิ้นลงที่ตรงไหน เหมือนกงเกวียนกำเกวียนเวียนระไว จงหักใจเสียเถิดเจ้าเยาวมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านนี้หรือคือเจ้าเขากาหวี <bot>:อันถิ่นที่ดีชั่วหรือมัวหมอง เห็นทรัพย์สินมากมายทิ้งก่ายกอง ไหนเจ้าของมิได้เห็นเช่นทั้งเมือง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในตำราว่าผู้หญิงเป็นแม่ทัพ <bot>:หรือเธอรับสมรมิ่งจากสิงหล จะไปสืบทางเรือก็เหลือจน กำปั่นล้นหลายชั้นกั้นหนทาง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าดูเถิดแต่ปลามัจฉาชาติ <bot>:ตายออกกลาดตามลำแม่น้ำไหล ทั้งนกกาแม่ลงกินก็สิ้นใจ คนเขาไม่กินทั่วเพราะกลัวตาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรจะนับเหมือนหนึ่งเนื้อในเชื้อไข <bot>:เพราะเห็นใจเจ้าก็ดีไม่มีสอง อุตส่าห์มาช่วยศึกช่วยตรึกตรอง พระคุณของเจ้าเหลือเหมือนเชื้อวงศ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าถ้าเองเลยเป็นเขยเขา <bot>:ธุระเราขาดเหลือคงเกื้อหนุน พ่อตาดีมีปัญญาช่วยการุญ จะได้อุ่นอกใจกลับไปเมือง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฉลิมยศพระบุตรีเป็นที่รัก <bot>:ถนอมศักดิ์ในสกูลประยูรหงส์ ชื่ออำพันอำไพวิไลทรง อีกสองอนงค์ชื่อมณฑาสารภี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รั้งรอพอได้รามวงศ์พี่ <bot>:มาเษกสองครองบุรีราชฐาน จึงเษกน้องต้องตามความโบราณ เยาวมาลย์เจ้าจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบเรื่องเคืองจิตบิตุเรศ <bot>:จึงว่าเหตุนิดหนึ่งมาหึงสา หนังสือนี้อีลีวันใช้ปัญญา ประดิษฐ์แต่งแกล้งว่าสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนงเนตรเกศกรรณแลกรแก้ม <bot>:แลแฉล้มน่ารักเป็นนักหนา พิศวงหลงลืมกะพริบตา เสน่หาปั่นป่วนรัญจวนใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสนีตีฆ้องเที่ยวร้องป่าว <bot>:ประชาชาวข้างใต้ไพร่ทั้งหลาย ให้หลบลี้หนีตัวต้อนวัวควาย ไปอยู่ท้ายเมืองผลึกเมื่อศึกมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเซ่นศพอุศเรนกับบิตุเรศ <bot>:ใครต้นเหตุอยู่ที่ไหนมิให้เหลือ ชะลูกสาวเจ้าผลึกทึมทึกเทื้อ มิเต็มเรื้อหรือจึงข้ามมาตามทวง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คณานกผกโผนตะโกนก้อง <bot>:บ้างเริงร้องซ้องแซ่ดังแตรสังข์ พระเดินทางหว่างเนินเพลิดเพลินฟัง วิเวกวังเวงใจในไพรวัน
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาไฟจุดดินดำกำมะกัน <bot>:เข้าพร้อมกันในกลางคืนยิงปืนผา โห่สนั่นสั่นฆ้องกลองสัญญา ยิงประดาปืนตับสำหรับเรือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลาวาฬใหญ่ไล่คู่ขึ้นฟูฟ่อง <bot>:บ้างพ่นฟองฟุ้งฟ้าดังห่าฝน จะหลีกทางข้างไหนก็ไม่พ้น พวกต้นหนสั่งให้ปืนใหญ่ยิง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปลาร้ายสายสมุทรขึ้นผุดคลํ่า <bot>:ดูโตดำดังหนึ่งเนินเชิงเทินขวาง ต้องก้าวเฉียงเลี่ยงลำไปท่ามกลาง มันโบกหางเรือหันป่วนปั่นโคลง
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบคำที่ร่ำวอน <bot>:การนครควรคู่กับผู้ชาย เราเป็นหญิงยิ่งเป็นเจ้าชาวสิงหล ทุกตำบลจะบังอาจประมาทหมาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์ตรัสเรียกรากโษสบอก <bot>:มันแบกออกเดินวามไปตามหลัง ดูสูงเทิ่งเบิ่งหน้าละล้าละลัง ชาวเมืองทั้งปวงวิ่งเป็นสิงคลี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ลืมคุณทูลกระหม่อมถนอมจิต <bot>:มิได้คิดโหยกเหยกอุเบกขา น้องนึกหวังดังสมเด็จพระบิดา ด้วยสัจจาจนชีวันจะบรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางลงเนินเดินพาบรรดาเด็ก <bot>:ขึ้นเกวียนเหล็กไปในไพรพฤกษา นางโฉมยงทรงนั่งหลังอาชา กับพลห้าพันบรรจบถือคบไฟ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าพวกพลคนธรรพ์ป่วนปั่นวิ่ง <bot>:เพลิงก็ยิ่งพลุ่งโพลงเสียงโผงผึง ดินที่ใส่ในตุ่มร้อนรุมรึง แตกตูมตึงกึงกังประดังกัน
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าจงไปพาบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:อย่าให้ขัดเคืองข้องจะหมองหมาง ค่อยเล้าโลมโฉมสมรแต่ก่อนปาง อย่าให้หมางหมองช้ำในน้ำใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ขอสู่กูพอจะรู้บ้าง <bot>:พูดเป็นทางตามประสาอัชฌาสัย การเช่นนี้ไม่กังวลไม่สนใจ เองให้ไปก็ต้องลองดูที
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหาะเลื่อนเคลื่อนคล้อยขึ้นลอยฟ้า <bot>:พระนำหน้านางงามบินตามหลัง พระร่อนเรียงเคียงคลอค่อยรอรั้ง นางบินบังเบียดผัวด้วยกลัวพล
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเร่งสารถีให้ขับรถ <bot>:ถือไฟกรดวิ่งรี่ดังผีสิง แม้นเสียท่าพลิกแพลงจะแย่งชิง ทหารวิ่งตรงมาดาประดัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรียบราบปราบปรามสามราตรี <bot>:จึงตามตีทัพเรือก็เหลือทัน แล้วเตือนไพร่ให้รีบเรือที่นั่ง ทั้งหน้าหลังหลามแม่น้ำล้วนกำปั่น
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงปกป้องครองกันเถิดขวัญเนตร <bot>:ทั้งแก้วเกษรารำภาสมร พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จบทจร จากบรรจถรณ์แท่นบรรทมตรมฤทัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาถอยล่าเข้าหาร่ม <bot>:ถูกทั้งลมทั้งฝนคนสยอน ต้องกลับพวกเสนาพลากร เข้านครเมืองด่านชานบุรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พระสูรส่งสัตว์สิ้น <bot>:เชยเชย ลำง่างอนเสลยเสลย สว่างร้อน อกบาบ่เหยเหย หายเหื่อ ทิพเอย ยังค่ำเคาทุกข์ข้อน ขอดข้อนขวัญสลาย
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองเห็นประหลาดอนาถนัก <bot>:แจ้งประจักษ์ไปประมูลทูลฉลอง ว่าฝูงสัตว์ล้มตายลงก่ายกอง ทั้งลำคลองแม่น้ำออกคล่ำไป
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระเหยหวนชวนชื่นระรื่นรส <bot>:ก็ปรากฏจับใจให้กระสัน แต่ดมกลิ่นอื่นอื่นสักหมื่นพัน ไม่เทียมทันกลิ่นอายดอกไม้ทอง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนาวน้ำค้างพร่างพรมจะห่มเสื้อ <bot>:พออุ่นเนื้อนอนสนิทพิสมัย ถึงลมว่าวหนาวยิ่งจะผิงไฟ แต่หนาวใจจำกลั้นทุกวันคืน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญองค์ทรงยศบทบาท <bot>:ออกลีลาศนำนางไปข้างหน้า ศรีสุวรรณนั้นนำนางรำภา สองสุดาสินสมุทรสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะมีคู่ก็ให้รู้ปรนนิบัติ <bot>:จงซื่อสัตย์สุจริตจิตถนอม อย่าคิดร้ายย้ายแยกทำแปลกปลอม มโนน้อมเสน่หาต่อสามี
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชี้นิ้วกริ้วกราดตวาดว่า <bot>:น้อยหรือมาถูกต้องแม่น้องหญิง พลางผลักพลัดปัจถรณ์ฉวยหมอนอิง ไล่ทุ่มทิ้งทุบพัลวันไป
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพจับพระแสงสำหรับยศ <bot>:ไปทรงรถพรรณรายแห่ซ้ายขวา โปรยเงินทองสองข้างตามทางมา ชาวพาราคั่งคับคอยรับทาน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งทูตพูดดีไม่มีขัด <bot>:เหมือนปืนยัดยิงกรอกกระบอกหู แม้นห่างกันพรั่นตัวเหมือนกลัวงู ถ้าเป็นคู่เคียงข้างก็วางใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบดินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:สนองอรรถนางพระยาอัชฌาสัย ขอเป็นบุตรสุจริตเหมือนจิตใจ สนองใต้บาทาฝ่าธุลี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามเยี่ยงอย่างทางธรรม์กรุณา <bot>:พระจุฬาติเวนย่อมเห็นใจ แม้ข้านี้มิได้คงดำรงทวีป ขอสิ้นชีพเด็ดดับดังหลับใหล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ทียินดีนัก <bot>:จึงประจักษ์แจ้งจริงทุกสิ่งสรรพ์ อันยศศักดิ์อัครฐานการทั้งนั้น ไม่ผูกพันสารพัดเป็นสัจจา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปประเทศเขตระแงะต้องแวะเข้า <bot>:กราบทูลท้าวรมจักรตรัสซักถาม ครั้นรู้ชัดจัดเรือใช้ให้ไปตาม ถึงจีนจามจบจังหวัดปัถพี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่น้องต้องอย่างว่าช้างล้ม <bot>:ย่อมนิยมจะเอางาราคาขำ คนเจรจามาเล่าเขาก็จำ เอาถ้อยคำแม่รู้อยู่ด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีเจ้าเป็นผู้ไปดูเครื่อง <bot>:ถวายเบื้องบทเรศพระเชษฐา กับพระปิ่นรมจักรนัครา แต่บรรดาวงศ์กษัตริย์เร่งจัดการ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ท้าวกัมพลไล่พหลเข้าช่วยรบ <bot>:ตีตลบโยธาทั้งหน้าหลัง พวกทหารฟันตายวายชีวัง พวกที่ยังเหลือวิ่งเป็นสิงคลี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้หญิงยิงธนูเคยสู้รบ <bot>:แต่งสมทบทัพด้วยช่วยทหาร ทั้งสาวสาวเหล่ากำนัลพนักงาน ที่จัดจ้านเอาไปด้วยได้ช่วยกู
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่ตุ่มไหไว้ให้มีทั้งสี่ด้าน <bot>:ฉวยเกิดการไฟลุกจะฉุกเฉิน จะได้ดับรับไว้ในเชิงเทิน อย่าละเมินบอกให้ทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาขึ้นมาอาชาชาติ <bot>:ล่วงลีลาศรีบไปดังใจถวิล ก็เข้าไปในประเทศเขตบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นได้ยากลับมาพลัน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบอกองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:เหมือนอย่างเหตุหนหลังสิ้นทั้งหลาย มเหสีดังชีวีจะวางวาย แสนเสียดายลูกยาสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลคนผู้เฒ่าชาวผลึก <bot>:ต้องเฝ้าตึกปัดเป่ากวาดเผ้าผง ได้ยินความถามไต่ดังใจจง จึงเดินตรงเข้าไปทูลซึ่งมูลความ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงด่าว่าอุเหม่ท้าวโกสัย <bot>:หนีกูไปช่วยบำรุงในกรุงศรี คงจะจับตัวได้เป็นไรมี คงเห็นดีกูสักวันเป็นมั่นคง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ว่าอ่อพ่อขอโทษ <bot>:มาหลงโกรธแม่วัณฬารำภาสะหรี เออลูกเต้าเล่าก็เป็นไปเช่นนี้ ไม่พอที่ทำข่มเหงกันเองเลย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าตำราขึ้นอาศัย <bot>:บนตึกใหญ่วายร้อนคิดผ่อนผัน กับมังคลาสานุศิษย์ที่ติดพัน อยู่ด้วยกันสามโอรสยศยง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อครั้งอยู่คูหาพนาสัณฑ์ <bot>:พึ่งกุมภัณฑ์เพียงพ่อบังเกิดหัว เพราะพราหมณ์ว่าร้ายกาจขยาดกลัว คิดว่าพี่ของตัวจึงตามมา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถามพวกแขกฝรั่งอยู่ทั้งร้อย <bot>:ใครจะพลอยไปสำเภาด้วยเขาหรือ ตามแต่ใจไม่ว่าจงหารือ รูปนี้ถือถึงกรรมก็จำตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผกาพาอ้อมออกป้อมหลัง <bot>:พอมืดทั้งฟ้าดินสุดสิ้นแสง ก้าวสกัดลัดทางมากลางแปลง ถึงตำแหน่งนัดกันพอทันรถ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกสั่งว่าพรุ่งนี้จะมีฤกษ์ <bot>:กูจะเบิกทัพค่ายยกไปหวา เร่งกะเกณฑ์พลขันธ์ดั่งบัญชา ขุนเสนาทุกตำแหน่งเร่งแต่งพล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลเห็นลำกำปั่นให้ครั่นคร้าม <bot>:แต่ล้วนสามเสาสล้างมากลางกระแส ชุมนุมนั่งตั้งท่านัยน์ตาแล จนเรือแห่แซ่มาถึงหน้าวัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เป็นพวกพ้องพรหมจรรย์ควรผันผาย เจ้าเป็นยักษ์มักโทโสโมโหร้าย จะใกล้กรายกลัวผิดกิจสิทธา
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญให้เสพย์กระยาสุธาโภชน์ <bot>:อันเอมโอชสารพันด้วยหรรษา เจ้าวาโหมโสมนัสถือสัจจา ด้วยปรีดารับประทานเครื่องหวานคาว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกฤษณาตรีพลำนางคำนับ <bot>:พระก็รับหัตถาสุดาสมร พระศรีสุวรรณตรัสถามนามกร ว่าบังอรบุตรพระยาพาราใด
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเนตรแดงแสงปลั่งเหมือนดังชาด <bot>:บรมนาถหนวดรกลงปรกตัก มีเขี้ยวงอกออกพอเห็นว่าเป็นยักษ์ ยี่สิบนักขาดำดังน้ำนิล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แวะเข้าไปไต่ถามตามประสงค์ <bot>:โดยจำนงสมหวังที่กังขา รู้ว่าเรือราชสารการพารา ก็รีบมาบอกขุนด่านสารสำคัญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีประนมบังคมบาท <bot>:ภูวนาถรับสั่งดั่งถวิล เอาเรือบดรีบเข้าไปในบุรินทร์ จนถึงถิ่นเมืองด่านชานชลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายรองรับกลับออกมาบอกบ่าว <bot>:ไปปากอ่าวแต่งลำกำปั่นใหญ่ ใส่ข้าวน้ำลำเลียงพร้อมเพรียงไว้ ทั้งต้นหนคนใช้เคยไปมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะส่องโลกให้สว่างกระจ่างศรี <bot>:ดั่งมณีนพรัตน์จำรัสไข จำจะคิดเข้าไปเฝ้าให้ท้าวไท รู้จักไว้ได้เป็นข้าฝ่าละออง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่วิสัยใจทมิฬมันกินเลือด <bot>:จะดุเดือดดึงดื้อด้วยถือผี ประการหนึ่งซึ่งจะพาไปธานี จะย่ำยีหญิงชายให้วายปราณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โยธาทัพนับแสนมาแน่นนัก <bot>:เขาคอยกักกั้นไวัมิให้หนี ต้องเวียนวนจนสว่างขึ้นอย่างนี้ จะรู้ที่ผ่อนผันทำฉันใด
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังนั่งอึ้งตะลึงคิด <bot>:อ้ายนี้ผิดพูดจาไม่ปราศรัย ทำคารมข่มเหงไม่เกรงใจ มิด่าให้รู้สึกสำนึกตัว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสื้อผ้าประทานให้ไว้ใส่แห่ <bot>:โหมดตาดแพรกำมะหยี่ต่างสีสัน พวกรำเต้นเป็นงานการประชัน สมทบกันเข้าระดมประสมมือ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมแนบแอบน้องประคองเคล้า <bot>:พลางต้องเต้าเต่งถนัดล้นหัตถา นางป้องปิดบิดผันด้วยมารยา พระตรัสว่าถ่านเก่าเจ้ากระบวน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสวมสอดกอดกระดาษที่วาดรูป <bot>:ต่างก็ลูบอกว่าน่าสงสัย เมื่อทิ้งขว้างกลางน้ำทำกระไร จึงมาได้หรือกระดาษปีศาจมี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดเสื้อเครือกระหนกเกราะหมวกเพชร <bot>:กลเม็ดสอนสั่งให้ทั้งสอง ครั้นสำเร็จเสร็จมานั่งบรรลังก์ทอง ให้หาย่องตอดมาแล้วพาที
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกเดินตามงามสง่าประสาแก่ <bot>:ขึ้นขี่แคร่คนหามตามถนน ลงฉนวนส่วนสมเด็จพระภูวดล เชิญนั่งบนเจียมรองทั้งสองรา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสิ้นแสงสุริยาทิพากร <bot>:สำนักนอนเนินผาป่าระหง ทั้งสองแสนเหนื่อยยากลำบากองค์ บาทบงสุ์บวมบอบระบมตรม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวเจ้ากับเมียไปเสียก่อน <bot>:ค่อยโอนอ่อนเอาใจอย่าให้หมอง แล้วจะให้สาราไปว่าลอง มิปรองดองพ่อจะไปดังใจจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นช่องตรองไปในตำรับ <bot>:คิดจะกลับไปหาเขตประเทศสถาน เพื่อจะพบคนดีปรีชาชาญ ได้คิดการแก้แค้นเอาแดนดาว
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เล่นแต่หญ้าปากคอกบอกกันมั่ง <bot>:แกะข้าวตังก้นครัวมั่วโทโส หรือจะคิดการอย่างไรให้ใหญ่โต หรือเป็นโคเสือทับไม่กลับมา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ชักใบใส่รอกออกกำปั่น <bot>:จงพร้อมกันเร่งรัดอย่าขัดขวาง พอสุริเยนทร์เด่นดวงช่วงนภางค์ แจ่มกระจ่างทั่วชลาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวลูกผูกคิดถึงบิตุเรศ <bot>:ไม่แจ้งเหตุธานินทร์ถิ่นสถาน มาพึ่งบุญมุลิกาอยู่ช้านาน นึกสงสารพระบิดาเอกากาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดำรัสตรัสความไปตามเหตุ <bot>:แล้วก็เทศนาซ้ำบนคำขาน แม้นผู้ใดจะประโยชน์โพธิญาณ หมายนิพพานภาคหน้าให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสือกกระบะสลาออกมาตั้ง <bot>:แล้วนิ่งนั่งหวังจะเลยเสวยสวรรค์ สอนวลาวายุพัฒน์หัสกัน อย่าดุดันหันหวนไม่ควรการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าววะลำสำปันหนาชวาฉวี <bot>:จึ่งให้มีหนังสือไปให้สหาย ว่าผู้คนป่วยไข้ไม่สบาย ทั้งล้มตายเสียก็มากได้ยากเย็น
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำบอกยิ่งชอกช้ำ <bot>:ทั้งแค้นคำค่อนคิดเป็นปริศนา จึงวิงวอนผ่อนผันด้วยปัญญา เจ้าคุณด่าดีใจเหมือนให้พร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รบราฆ่าฟันมันไม่บอก <bot>:ทำย้อนยอกแยบคายเป็นสายสน มันเชื่อถือฤๅษีว่ามีมนต์ จะปลอมปล้นเมืองเราเป็นเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ชุบเลี้ยงเพียงบุตรสุดที่รัก <bot>:พระคุณหนักขอรับใส่เกศี จะสนองมุลิกาฝ่าธุลี กว่าชีวีลูกจะวายทำลายลาญ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าออกไปถามได้ความชัด <bot>:มาโปรดสัตว์แสดงเหตุเทศนา ให้อยู่เย็นเป็นสุขทุกทิวา ไม่ปรารถนาเงินทองของผู้ใด
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ผีเสื้อเหลือใจไล่สกัด <bot>:ลูกจึงพลัดไปกับเหล่านางสาวศรี ได้พบแต่แม่สุวรรณมาลี ก็แบกหนีไปในน้ำแต่ลำพัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.