text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีดีใจไปเป็นหมู่ <bot>:ถึงตึกอยู่หน่อนาถเหมือนมาดหมาย เห็นยักษ์หมอบยอบตัวต่างกลัวตาย บ้างว่านายยึดยักษ์ไว้สักที
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เป็นอันทำกินสิ้นสติ <bot>:พ่อตรองตริอนุกูลเถิดทูนหัว อันข้าศึกมักกะสันยังพันพัว มันพวกวัวเสือทับคงรับมือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มประนมหัตถ์ <bot>:สามกษัตริย์ปรีดาอัชฌาสัย ศรีสุวรรณสินสมุทรวุฒิไกร ก็จะไปพาราพากันจร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ผีเสื้อเมื่ออยู่ในคูหา <bot>:ให้มนต์ข้าที่มนุษย์ยุดไม่ไหว สิ้นทั้งลำกำปั่นไม่พรั่นใคร ลูกจะไปถองทุบให้ยุบยับ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะลึงจิตพิศดูเป็นครู่พัก <bot>:ยิ่งนึกรักรูปทรงจนหลงใหล ดูคมขำสำอางทุกอย่างไป จะดูไหนงามนั่นเป็นขวัญตา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถอดแหวนวงน้อยที่ก้อยขวา <bot>:ให้พฤฒาทดแทนคุณสนอง ตาพราหมณ์เฒ่าเอาสำลีประชีรอง ขอดประคองไว้ในผมให้สมควร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชิงชัยไว้ชื่อให้ลือเลื่อง <bot>:ได้บ้านเมืองหมดสิ้นที่ถิ่นฐาน เหมือนหลอมหล่อก็พอเห็นจะเป็นการ ด้วยคิดอ่านหว่านล้อมให้พร้อมเพรียง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมพระพายชายพัดมาอ่อนอ่อน <bot>:หอมเกสรแก้วผกามณฑาสวรรค์ ระรวยรื่นชื่นอารมณ์พลางชมจันทร์ ถวิลวันจากน้องสองสุดา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เถ้าแก่รับกลับมายังปราสาท <bot>:กราบทูลบาทบงกชบทศรี นางนงลักษณ์จักเข้าเฝ้าภูมี แต่เดี๋ยวนี้ยังประชวรรัญจวนใจ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้านวดฟั้นกันเองเสียงอึดอัด <bot>:เป่ายานัตถุ์ให้สุรางค์นางสนม หมอตำแยแก่กกคลานงกงม หลงนวดข่มขรัวยายงมงายงง
|
สิงหไกรภพ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบน้องสองหลานช่วยราญรบ <bot>:เลี้ยวตลบหลีกทางไปข้างขวา สาวสุรางค์นางห้ามตามหลามมา พบสุดสาครขวางหนทางไว้
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เล็งนํ้ากลางสระเศร้า <bot>:เสียใจ ถวิลว่าสระสินธุ์ใส สะอาดล้ำ เรียมอาบแอบนุชใน สระสนุก น้อยฤๅ เบิกสะบัดสไบคํ้า คู่เต้าเต็มทรวง
|
นิราศวัดรวก
| 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสามองค์ปลงใจเลื่อมใสพร้อม <bot>:ประณตน้อมนับถือพระฤๅษี ขอพากเพียรเรียนสิกขาทั้งบาลี พระมุนีไปไหนจะไปตาม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกเล่นเต้นรำละครโขน <bot>:ตีตะโพนกลองประชันสนั่นหู ผู้ใหญ่เด็กเจ๊กฝรั่งมาพรั่งพรู เป็นหมู่หมู่ดูงานการประชัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเฝ้าว่าตานี่โมโหร้าย <bot>:จะเอาหวายลงหลังกระมังหนา ท่านทั้งสี่พี่เลี้ยงพระธิดา จะให้หาเข้าไปถามตามทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบข่าวราวเรื่องโอรสรัก <bot>:ว่ายักษ์ลักเอาไปไว้ในคูหา กรุงกระษัตริย์ตรัสถามตามสงกา พราหมณ์จินดาทูลความตามทำนอง
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อศรีสุวรรณนั้นจะไปมิได้สั่ง <bot>:พี่เลี้ยงทั้งสามประเทศเกรงเหตุผล ต่างเกณฑ์ไพร่ให้เจ้าพราหมณ์บุตรสามคน คุมพวกพลคนละพันป้องกันเมือง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาผวาหวีด <bot>:ร้องกราดกรีดกอดแม่เข้าแก้ไข ต่างนวดฟั้นสั่นเพลาสักเท่าไร มิหวาดไหวกายายิ่งจาบัลย์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำค้างย้อยพรอยพรมลมก็เรื่อย <bot>:มาเย็นเฉื่อยทรวงเจ็บดั่งเหน็บหนาม ไม่เห็นนวลหวนนึกเอาแต่นาม ให้มีความร้อนใจไม่ไสยา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทุกข์ร้อนนอนนั่งยังไม่รอด <bot>:เหมือนหญิงทอดทิ้งผัวชั่วนักหนา จะตามไปในทะเลตามเวรา นี่แวะมาพอประณตบทมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับพวกพ้องของตัวมามั่วสุม <bot>:ศึกจึงรุมพร้อมพรักมาหักโหม ไม่จัดแจงแบ่งเบาค่อยเล้าโลม เที่ยวรุกโรมสงครามทั้งสามเมือง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่พบฝั่งวังเวงวิเวกจิต <bot>:สังเกตทิศมืดมัวทั่วสวรรค์ ไม่เห็นแสงสุริยาฟ้าเป็นควัน จะด้นดั้นแล่นไปก็ใช่ที
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเราอยู่โนปรางค์รัตน์ <bot>:จะลอดลัดเข้าไปหามารศรี เห็นขัดสนจนใจเพราะไม่มี ผู้ใดที่จะเข้าไปให้ถึงนาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระปิ่นนคเรศเกศกษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดเลี้ยงขุนนางอย่างประถม แล้วประทานรางวัลอันอุดม ทุกหมู่กรมแต่บรรดามาด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแย้มสรวลชวนชิดพิศวาส <bot>:พี่ผูกขาดของหลวงอย่าหวงแหน นางว่าเบื่อเหลือระอาช่างน่าแค้น ยังขืนแค่นไค้แคะเฝ้าและเลียม
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหลีกออกนอกห้องพระย่องย่าง <bot>:แสงชวาลาสว่างเห็นนางหลับ ขึ้นร่วมเตียงเอียงแอบแนบประทับ นางตกใจไหววับขยับองค์
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสสั่งตั้งแต่งตำแหน่งที่ <bot>:หมู่มนตรีพร้อมหมดมียศศักดิ์ ให้สั่งเวรเกณฑ์ระดมเลกสมยักษ์ ให้พร้อมพรักไพร่นายฝ่ายกุมภัณฑ์
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นลำไหนเบาบางขุนนางจัด <bot>:สารพัดน้ำท่าผลาผล ตามบังคับจับจ่ายทั้งไพร่พล พร้อมพหลพลทหารชำนาญปืน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพ้นบ้านลานแลดูปากช่อง <bot>:เห็นทิวท้องสมุทไทยน่าใจหาย แลทเลเลี่ยนลาดล้วนหาดทราย ทั้งสามนายจัดแจงโจงกระเบน
|
นิราศเมืองแกลง
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เล่าสาวสนมเป็นไหนไหน <bot>:เห็นจะไม่พันผูกถึงลูกแก้ว จงทรงพระอนุญาตอย่าคลาดแล้ว จงผ่องแผ้วภิญโญโมทนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประนมนอบหมอบเรียงเข้าเคียงอาสน์ <bot>:ตำแหน่งราชบุตรีมียศถา นางละเวงเพ่งพิศดูธิดา ยิ้มในหน้านึกกริ่มกระหยิ่มใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามแต่ท่านจะประกอบให้ชอบจิต <bot>:ไปโดยกิจขาดเหลือได้เกี้อหนุน ท่านจงเอาธุระเดชะบุญ จะได้อุ่นอกอาณาประชากร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราขอบใจได้ท่านมาดับยุค <bot>:พอมีสุขใจทหารชาญสนาม แล้วไม่ต้องตรากตรำทำสงคราม ให้ลุกลามเหนื่อยยากลำบากใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาทำนายทายว่าพระภูวนาถ <bot>:อยู่ในราชนิเวศน์เขตสถาน ให้เที่ยวถามห้ามแหนแสนรำคาญ อลหม่านวุ่นวิ่งเป็นสิงคลี
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทัดทานมารดาอย่าเสด็จ <bot>:จะเหนื่อยเหน็ดลุกนั่งยังไม่ไหว อยู่บูรีดีกว่าพร้อมข้าไท พระอภัยก็จะมาพยาบาล
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเดือนครึ่งก็พอถึงรามราช <bot>:แต่ล้วนชาติพราหมณ์วิเศษเพศภาษา ฝ่ายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นประชา เป็นพวกฝาหรั่งใหญ่ทั้งไพร่พล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพระวลายุดาน้อง <bot>:แต่ตรึกตรองถึงสมเด็จพระเชษฐา ถึงเดือนเจ็ดจะเสด็จยกพลมา จึงปรึกษาเจนธนูคู่ชีวี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระครวญคร่ำรำพันพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ทั้งนงลักษณ์อัคเรศเกษรา พลอยโศกากำสรดระทดใจ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกฤษณาว่าเมื่อคราวผัวเก่าอยู่ <bot>:พาไปดูแดนป่าชลาไหล อันถิ่นฐานบ้านเมืองเนื่องกันไป ข้างทิศใต้ถึงยักษ์ขอบจักรวาล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรุ่งแจ้งแสงทองส่องอากาศ <bot>:สังฆราชเร่งให้รบอย่าหลบหนี รีบเข้าไปให้กระทั่งฝั่งนที ยกเข้าตีด่านให้ได้อย่าไว้มัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ห้ามปรามตามใจให้ไปเฝ้า <bot>:เหมือนร่วมเจ้าสองฝ่ายต่างผายผัน พี่เลี้ยงพามาถึงชานปราการพลัน พอสายันต์หยุดอยู่นอกบูรี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเมตตาพาเมียไปเสียด้วย <bot>:เหมือนโปรดช่วยชูพักตร์เป็นศักดิ์ศรี จะขอเป็นเกือกทองรองธุลี กว่าชีวีน้องจะวายทำลายลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกว่งไม้เท้าน้าวหวดเร็วรวดรบ <bot>:ข้าศึกหลบล้มทับสลับสลอน ถูกไพร่นายตายสลบเสือกซบซอน ม้ามังกรกีดกัดฟาดฟัดตาย
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพร้อมพรั่งตั้งกระบวนพยุหทัพ <bot>:สลอนสลับสล้างลำล้วนกำปั่น นาคกระหนาบสามเกลียวเลี้ยวเกี่ยวกัน ครูสุบันเยเทียบให้เรียบร้อย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นนํ้านวลอ้วนอวบได้ขวบเศษ <bot>:ดังดวงเนตรนอนหลับเฝ้ารับขวัญ พาขึ้นเฝ้าเจ้าตากรุงมารัน ท้าวกุมภัณฑ์พิศวาสราชนัดดา
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เอนไสยาสน์เย็นใจในไพรสาณฑ์ ระรื่นร่มลมเชยรำเพยพาน นางอยู่งานนวดฟั้นให้บรรทม
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่วันนี้สี่ค่ำถึงกำหนด <bot>:จะค่อยปลดเปลื้องเห็นเป็นแต่ใส แต่ค่อนรุ่งลมจะแดงดั่งแสงไฟ จะตั้งในอาคเนย์พัดเมฆิน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่วัณฬามาลีหล่อนดีนัก <bot>:รู้จักรักกันเหลือเหมือนเนื้อไข จบจังหวัดปัถพีไม่มีใคร จะเหมือนใจแม่วัณฬาสุมาลี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งถามไต่ไปด้วยกันในวันนี้ <bot>:เห็นบุตรีท้าวไทหรือไม่หลาน จะชอบใจหรือไม่ชอบอย่าหมอบกราน จงแจ้งการไปเถิดพ่อลุงขอฟัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือเทียนไชยไฟสว่างออกทางหลวง <bot>:คนทั้งปวงไพร่นายทั้งซ้ายขวา เด็กเดินออกนอกกำแพงลัดแลงมา ถึงป่าช้าหลุมผีที่สำคัญ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งตัวเจ้าเข้าไปจับให้อัปยศ <bot>:ก็ปรากฏฤทธาที่กล้าหาญ แต่เพียงนี้ดีล้นพ้นประมาณ จะทำการกลศึกค่อยตรึกตรอง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเรียนรู้อยู่กับท่านอาจารย์เฒ่า <bot>:ท่านบอกเล่าลึกซึ้งไปถึงไหน จะต่อตีผีสางทำอย่างไร จงบอกให้แจ้งจิตในกิจจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนสิ้นแคว้นแผ่นดินสุดสิ้นเขต <bot>:ถิ่นประเทศทุกท่าพนาสัณฑ์ จึงเลิกทัพกลับพาราเมืองมารัน สั่งกุมภัณฑ์ไพร่ฟ้าทั้งธานี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดายองค์หลงกลด้วยคนคด <bot>:จึงเสียยศยากไร้เสียไอศูรย์ เสียอำมาตย์ญาติวงศ์พงศ์ประยูร เสียตระกูลเกิดกายเป็นชายชาญ
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางทางว่านิจจาเอ๋ย <bot>:แต่ก่อนเคยเคียงประโลมเจ้าโฉมฉาย ประเดี๋ยวนี้พี่บวชชวดสบาย จะสอนสายสวาทเจ้าให้เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ผ่านเกล้าเจ้าประคุณทูลกระหม่อม <bot>:เลี้ยงถนอมลูกมานิจจาเอ๋ย เคยจูบเกล้าเผ้าผมเคยชมเชย มาละเลยลูกไว้ให้ได้อาย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เครื่องตาดภาชนะที่ใช้สอย <bot>:ไว้เรียบร้อยเสร็จสมอารมณ์ประสงค์ ยกออกไปให้ท่านครูผู้ดำรง แล้วก้มลงคำนับเหมือนกราบกราน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับสาราพาขึ้นเฝ้า <bot>:พระจอมเจ้าธรณินปิ่นไอศูรย์ ให้ทราบความตามเล่าที่เค้ามูล นเรนทร์สูรสั่งให้อ่านสารแสดง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงที่นั่งลงส่งหนังสือ <bot>:เสนีอือแล้วก็รับจับอักษร คลี่ออกอ่านแจ้งการว่าภูธร เจ้านครเหมราเสร็จมาเยือน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นม้วยมอดวอดวายสายสวาท <bot>:นุชนาฏนงเยาว์ช่วยเผาศพ พี่คิดถึงจึงอุตสาห์มาให้พบ อย่าแกล้งซบซ่อนพักตร์ไม่ทักทาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นฤๅษี <bot>:กับสองชีทรงฟังแล้วสั่งสอน บรรดาญาติจงไปขอไปง้องอน กาลแต่ก่อนทำชั่วให้มัวมน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประคองกอดสอดกรค่อยซ้อนเกศ <bot>:พี่มาแล้วแก้วเนตรของเชษฐา อย่าท้อแท้แม่เทพกินรา สร้อยสุดามาทำไมเล่าให้ฟัง ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสสั่งขุนเสมียนให้เขียนสาร <bot>:กับทหารผู้คนให้ขนของ จัดขุนนางหมื่นขุนทูลละออง ให้คุมของไปที่เขาเจ้าประจัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ปาโมกข์โลกเชษฐ์วิเศษขลัง <bot>:ร่ายมนต์บังนิ่งระงับไม่หลับใหล แต่ความรู้ผู้หญิงแก้สิ่งไร ก็เสื่อมไปเป็นว่าแก้ได้แต่ตัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์พลอยสงสาร <bot>:ไม่ว่าขานขวยเขินทำเมินเฉย พวกแสนสาวชาวแม่ชะแง้เงย ไฉนเลยพราหมณ์น้อยพลอยโศกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์สั่นพระขวัญหาย <bot>:ก็ฟูมฟายชลนาน่าสงสาร สี่พี่เลี้ยงเคียงโฉมประโลมลาน เยาวมาลย์อย่ากันแสงแข็งพระทัย
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิ่งนั่งฟังครูค่อยรู้สึก <bot>:คิดตรองตรึกนึกเห็นจะเป็นผล จึ่งว่าฉันฟั่นเฟือนเหมือนมืดมน ค่อยเห็นหนทางนำจะจำจร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เดินทัพนับหมื่นล้วนดื่นดาษ <bot>:ช้างอำมาตย์สี่นายทั้งซ้ายขวา ถึงหน้าทัพยับยั้งสั่งโยธา ให้สรวลเสเฮฮาร้องท้าทาย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกหกวันฉันจะต้องยกกองทัพ <bot>:จะไปกับน้องหรือจิตคิดไฉน พระอัยกีอัยกานิคาลัย จะต้องไปช่วยปลงตามวงศ์วาน
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งค่อมเค้าเฒ่าแก่หลวงแม่เจ้า <bot>:ต่างรุมเร้าเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน จะไปไหนไม่พ้นเที่ยววนเวียน ตกใจเจียนใจขาดหวาดระวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นกกระตั้วตัวขาวราวสำลี <bot>:นางโนรีแดงฉาดสะอาดตา พินิจพลางนางรำพึงถึงนิเวศน์ อยู่ขอบเขตเคยรักเลี้ยงปักษา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงตอบขอบคุณการุญรัก <bot>:ขอหยุดพักพึ่งพาเป็นราศี เพราะท้าวไทกรุณาทั้งปรานี ก็เป็นที่รักใคร่ใครจะปาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรักเจ้าเท่าบุตรสุดสวาท <bot>:อย่าหมายมาดเคลือบแคลงแหนงสงสัย พระมารดาปรานีศรีสะใภ้ เฝ้าลูบไล้รับขวัญจำนรรจา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรทรงนั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:ตรัสประภาษพูดจาด้วยกล้าหาญ ใครใช้มาว่ากระไรจงให้การ นายของท่านให้มาถามนั้นนามใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวลายุดาปรีชาฉลาด <bot>:เป็นอุปราชราชวังณรังสรรค์ ฝ่ายซ้ายขวาวายุพัฒน์เจ้าหัสกัน ได้ฤกษ์วันใดพระคุณกรุณา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปรางค์ทองย่องย่างเข้าข้างที่ <bot>:ทูลคดีอนุสนธิ์แต่หนหลัง แล้วแต้มเติมเสริมส่งให้ทรงฟัง พระนุชนั่งชมแหวนแสนรัญจวน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับจับเรื่องเมืองเหมราช <bot>:คิดหวั่นหวาดเศร้าหมองไม่ผ่องใส ด้วยข้าศึกล้อมรอบขอบเวียงชัย องค์ท้าวไทกัมพลรัตน์อัดอุรา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายลังกาอาณาจักร <bot>:ก็พร้อมพรักเลิกทัพกลับสิงหล ชนะศึกจับได้ทั้งไพร่พล ให้แบกขนเครื่องอาวุธยุทธนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ดั่งได้เชยเสวยสวรรค์ <bot>:ในช่อชั้นเทวฤทธิ์สนิทสนม ไม่จรจากแท่นสุวรรณที่บรรทม เฝ้าเชยชมวันชายากุมารี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสั่งทูตให้หยุดพัก <bot>:ตึกตำหนักนอกประตูบูรีศรี แล้วหยิบสารลานทองกล่องมณี จรลีไปประณตท้าวทศวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสอนเวทวิทยามหาเสน่ห์ <bot>:อุปเท่ห์ผูกในน้ำใจเขา เองรีบไปในสถานคิดการเรา เอาแต่บ่าวที่ไว้ใจไปพอควร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวข้าสามีนี้นะเจ้า <bot>:เธอพาเราเหาะเหินเดินไม่ไหว ทางประเทศเขตแคว้นก็แสนไกล แม้นเหาะได้จะพาไปธานี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเมืองนี้ใครมาตีต้องแตกยับ <bot>:มิต้องกลับคืนไปไอศวรรย์ ไม่พักต้องรบราถึงฆ่าฟัน ด้วยเหล็กนั้นกายสิทธิ์ฤทธิรงค์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพรหมเดชเศรษฐีนางศรีฟ้า <bot>:เห็นลูกยาร้องไห้จิตใจหาย เข้าประคองมองดูหน้านึกว่าตาย ร้องเวยวายฟายน้ำตาเรียกข้าไท
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดทหารสำรองไว้สองหมื่น <bot>:พวกถือปืนสองพวกหมวกหนังหมี ใส่เสื้อกันเกราะกันสาตราเคยราวี พวกกระบี่แหลนหลาวทั้งง้าวทวน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสิ้นแคว้นแดนเขตประเทศถิ่น <bot>:ที่พระอินทร์อานุภาพเธอสาปสรร สิ้นกำลังทั้งนกทั้งกุมภัณฑ์ แต่ยักษ์นั้นพลัดตกจากคีรี
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์พระมเหสีมิให้พบ <bot>:คิดปรารภมิได้สิ้นถวิลหวัง ให้เชิญมาปราศรัยก็หลายครั้ง ดูเหมือนดังสาวแส้เชือนแชไป
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพระยาปตาหวีให้มีจิต <bot>:รักสนิทเชิญเข้าไปในสถาน ให้นั่งเหนือแท่นรัตน์ชัชวาล กับอาจารย์ไต่ถามกันตามเคย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเมียผัวหัวร่ององอไป <bot>:ร้องเรียกให้เพื่อนบ้านช่วยวานแล หลานข้าเจ้าเขาจะไปเป็นหม่อมห้าม มันเหลืองามอยู่เพียงนี้แล้วอีแม่
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตีฆ้องกลองสัญญาโยธาทัพ <bot>:ให้ถอยกลับมาชุมนุมคุมทหาร ครั้นพรั่งพร้อมจอมกษัตริย์ตรัสสั่งการ เราได้ด่านแล้วก็ยังแต่ลังกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกหวนฮึกนึกแค้นแสนสาหัส <bot>:เหมือนใครตัดชีวังให้สังขาร์ นี่หากได้พึ่งเขาเจ้าพารา พอได้ผาสุกสบายวายอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีจิตคิดสังเวช <bot>:กูมาเทศน์เหมือนช่วยชุบอุปถัมภ์ ครั้นจบเสร็จไปสำนักชักประคำ เสียงงึมงำอยู่ในกุฏิ์พลางจุดไฟ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คนใช้รีบไปบอกบาทหลวง <bot>:อย่าเหนี่ยวหน่วงเร่งไปแจ้งแห่งนุสนธิ์ ศึกมาติดธารท่าในสาชล ว่าผู้คนรับรองเหลือป้องกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงง่วงเหงาบนเก้าอี้ <bot>:สกุณีเพรียกพร้องก้องเวหา พอหายเศร้าเบาบางสร่างอุรา เรียกมังคลาสานุศิษย์คิดรำพึง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแม่รับกับพระหัตถ์แล้วตรัสว่า <bot>:ดอกมณฑากลีบแซมแฉล้มเหลือง ให้พ่อได้ไอศูรย์จำรูญเรือง อย่าขัดเคืองเบื้องหน้าจงถาวร
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพราหมณ์สามนายสบายจิต <bot>:ผู้หญิงติดต่างชวนกันสรวลสันต์ บ้างบ่นว่าถ้าแม้นมิกีดกัน จะได้ฉันหวานหวานสำราญใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือทรงฤทธิ์บิตุรงค์ของลูกรัก <bot>:เห็นแน่นักพระองค์อย่าสงสัย ข้าจะขอทูลลาอาสาไป แล้วจะได้รับมาเภตราเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไต่ถามนามวงศ์ถึงพงศา <bot>:สนทนาปรีดิ์เปรมเกษมสรวล อยู่เคหาตาพราหมณ์ไม่ลามลวน ครั้นค่ำชวนหน่อไทเข้าไสยา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบลามาสำนักตำหนักตึก <bot>:เปลื้องเครื่องศึกสรงเสวยนมเนยหวาน พอพลบค่ำย่ำฆ้องก้องกังวาน เหล่าทหารเฮฮาพูดจาเกรียว
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทีทำนองล่องหนด้วยมนตร์เวท <bot>:ผิดสังเกตสารพัดจะขัดขวาง เที่ยวสืบถามตามถนนทุกหนทาง ทั่วระวางตามไปมิได้พบ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.