id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
93495
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%A3%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Βίλεμ ντε Σίτερ
|
Ο Βίλεμ ντε Σίτερ (Willem de Sitter, 6 Μαΐου 1872 – 20 Νοεμβρίου 1934) ήταν Ολλανδός μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος, γνωστός για τη συνεισφορά του στην κοσμολογία.
Βιογραφία
Ο Βίλεμ ντε Σίτερ γεννήθηκε στο Σνέικ (Sneek) του Φρίσλαντ της Ολλανδίας και σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν. Στη συνέχεια εργάσθηκε στο Αστρονομικό Εργαστήριο του Χρόνινγκεν και στο Αστεροσκοπείο του Ακρωτηρίου, στη Νότιο Αφρική (1897-1899). Το 1908 ο ντε Σίτερ εκλέχθηκε στην έδρα της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν. Διετέλεσε διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Λέιντεν από το 1919 μέχρι τον θάνατό του.
Ο ντε Σίτερ συνέγραψε μια ερευνητική εργασία μαζί με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1932, στην οποία υποστηριζόταν ότι ίσως να υπήρχαν στο Σύμπαν τεράστιες ποσότητες ύλης που δεν εκπέμπει φως και που σήμερα είναι γνωστή ως σκοτεινή ύλη. Επίσης, ο ντε Σίτερ πρότεινε αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως Σύμπαν του ντε Σίτερ, μια λύση για τις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας στην περίπτωση που δεν υπάρχει ύλη και η κοσμολογική σταθερά είναι θετικός αριθμός. Αυτές οι παραδοχές έχουν ως αποτέλεσμα ένα εκθετικώς διαστελλόμενο άδειο Σύμπαν.
Ο Βίλεμ ντε Σίτερ διακρίθηκε επίσης για τις έρευνές του σχετικά με τον πλανήτη Δία. Πέθανε στο Λέιντεν της Ολλανδίας, σε ηλικία 62 ετών.
Ερνάουτ ντε Σίτερ
Ο γιος του Βίλεμ, Ερνάουτ ντε Σίτερ (Aernout de Sitter), έγινε διευθυντής του Αστεροσκοπείου Bosscha στο Λεμπάνγκ της Ινδονησίας (τότε τμήμα των Ολλανδικών «Ανατολικών Ινδιών»), όπου μελέτησε το σφαιρωτό σμήνος M4. Αιχμαλωτίσθηκε από τους Ιάπωνες όταν κατέλαβαν την περιοχή στην αρχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και πέθανε σε στρατόπεδο εργασίας στη Σουμάτρα τον Σεπτέμβριο του 1944.
Τιμητικές διακρίσεις
Βραβεία
Μετάλλιο James Craig Watson (1929)
Μετάλλιο Bruce (1931)
Χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (1931)
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Σύμπαν του ντε Σίτερ
Χώρος ντε Σίτερ
Φαινόμενο ντε Σίτερ
Ο κρατήρας Ντε Σίτερ (De Sitter) κοντά στον Βόρειο Πόλο της Σελήνης
Ο αστεροειδής 1686 Ντε Σίτερ (1686 De Sitter), που ανακαλύφθηκε το 1935
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία από τους J.J. O'Connor και E.F. Robertson
P.C. van der Kruit: Willem de Sitter (1872 – 1934) στο: Ιστορία της Επιστήμης και μόρφωση στην Ολλανδία.
A. Blaauw: Sitter, Willem de (1872-1934), στο Biografisch Woordenboek van Nederland.
Σελίδα του Μεταλλίου Bruce
Απονομή του χρυσού μεταλλίου της Βασιλ. Αστρον. Εταιρείας
Τα επιχειρήματα των διπλών αστέρων του ντε Σίτερ εναντίον της σχετικιστικής θεωρίας του Ritz (1913) (4 άρθρα)
Ολλανδοί φυσικοί
Ολλανδοί αστρονόμοι
Κοσμολόγοι
Αστρονόμοι του 20ού αιώνα
Θεωρητικοί της σχετικότητας
|
317793
|
https://el.wikipedia.org/wiki/The%20Home%20%26%20Home%20Tour
|
The Home & Home Tour
|
Η The Home & Home Tour ήταν μια περιοδεία από τους ράπερ Jay-Z και Eminem. Η περιοδεία περιλαμβάνει δύο συναυλίες στο Comerica Park στο Ντιτρόιτ, και δυο συναυλίες στο Yankee Stadium στη Νέα Υόρκη. Αυτές οι δυο περιοχές επιλέχθηκαν μιας και είναι οι περιοχές απ' όπου κατάγονται οι δυο ράπερ˙ ο Eminem από το Ντιτρόιτ και ο Jay-Z από τη Νέα Υόρκη. Το audio της εμφάνισης του Eminem στο Ντιτρόιτ έχει κυκλοφορήσει από το ραδιοφωνικό σταθμό του ράπερ Shade 45.
Background
Στις αρχές Μαΐου του 2010, ο Jay-Z και ο Eminem παρακολούθησαν έναν αγώνα baseball μεταξύ των Detroit Tigers και New York Yankees, ομάδες από τον τόπο καταγωγής η πρώτη του Eminem και η δεύτερη του Jay-Z, όπου τους ήρθε η ιδέα να οργανώσουν μαζί συναυλίες στον τόπο καταγωγής τους, στα στάδια του baseball των δυο πόλεων. Η περιοδεία αρχικά περιείχε μόνο δύο ημερομηνίες (μια στη Νέα Υόρκη και μια στο Ντιτρόιτ), αλλά μετά την πώληση όλων των εισιτηρίων και για τις δυο παραστάσεις από την πρώτη κιόλας μερα αποφάσισαν να προσθέσουν δυο ακόμα ημερομηνίες. Αργότερα ανακοινώθηκε τον Αύγουστο ότι ο ράπερ B.o.B θα άνοιγε για το δίδυμο σε όλες τις ημερομηνίες της mini περιοδείας, και πως θα έφερνε μαζί του τον συνεργάτη του Playboy Tre. Ο καλλιτέχνης της G-Unit, Tony Yayo, επιβεβαίωσε ότι αυτός και ο επί καιρό προστατευόμενος του Eminem, 50 Cent ήταν backstage στην πρόβα για το πρώτο Show στο Ντιτρόιτ, και ανακοίνωσε πως μπορεί να κάνουν συμμετοχές στην περιοδεία.
Στις 2 Σεπτεμβρίου, κατά το πρώτο show στο Comerica Park, καλεσμένοι για τον Jay-Z ήταν οι Memphis Bleek, Bridget Kelly και Young Jeezy. Πολλοί καλεσμένοι ήρθαν και για το set του Eminem, συμπεριλαμβανομένων των καλλιτεχνών της Shady Records: 50 Cent, D12 και The Alchemist. Άλλοι guests στο set του Eminem ήταν οι Trick Trick, G-Unit και Drake. Ο μακροχρόνιος μέντορας του Eminem, Dr. Dre, φορώντας μια μπλούζα που έγραφε "R.I.P. Proof", έκανε επίσης μια εμφάνιση έκπληξη και εκτέλεσε κάποια τραγούδια με τους επί καιρό προστατευόμενους του από την Aftermath, Eminem και 50 Cent. Στις 3 Σεπτέμβρη, οι ίδιοι καλεσμένοι συμμετείχαν και ξαναεμφανίστηκαν την δεύτερη ημέρα παραστάσεων, εκτός από τον Καναδό ράπερ Drake. Η pop star Lady Gaga, ο σκηνοθέτης Shawn Levy, ο ράπερ και μακροχρόνιος φίλος του Eminem, Royce da 5'9", ο τραγουδιστής Akon και ο τραγουδιστής Michael Bivins των New Edition όλοι παρευρέθηκαν στο show, αλλά μόνο ως θεατές.
Ο ράπερ Kool Herc εμφανίστηκε στο κοινό, και ανέβηκε στη σκηνή κατά την παράσταση του Jay-Z.
Εκτός από τον B.o.B, ο καλλιτέχνης της Roc Nation, J. Cole, είχε επιβεβαιωθεί πως θα ανοίξει τις παραστάσεις της Νέας Υόρκης του Jay-Z και του Eminem για το δεύτερο μισό της περιοδείας.
Τοποθεσίες
Set lists
Eminem
"Won't Back Down"
"3 a.m."
"Square Dance"
"W.T.P."
"Kill You"
"Welcome 2 Detroit" (με τον Trick-Trick)
"No Love"
"So Bad"
"Cleanin' Out My Closet"
"The Way I Am"
"Fight Music" (με τους D12)
"Purple Pills" (με τους D12)
"My Band" (με τους D12)
"Airplanes" (με τον B.o.B)
"Stan"
"Sing for the Moment"
"Like Toy Soldiers"
"Forever" (με τον Drake)
"Patiently Waiting" (με τον 50 Cent)
"I Get Money" (με τους G-Unit)
"Beamer, Benz, or Bentley" (με τους G-Unit)
"In da Club" (με τους G-Unit)
"'Till I Collapse"
"Cinderella Man"
"Love the Way You Lie"
"Renegade
"My Name Is"
"The Next Episode"
"Still D.R.E." (με τον Dr. Dre)
"Nuthin' but a 'G' Thang" (με τον Dr. Dre)
"Crack a Bottle"
"The Real Slim Shady"
"Without Me"
"Not Afraid"
"Lose Yourself" (encore)
Jay-Z
"Young Forever" (με την Beyoncé)
"Run This Town" (με τους Kanye West και Rihanna )
"Power Remix" (με τον Kanye West)
"Monster" (με τους Kanye West και Nicki Minaj)
"Can't Tell Me Nothing" (με τον Kanye West)
"Good Life" (με τον Kanye West)
"On to the Next One" (με τον Swizz Beatz)
"D.O.A. (Death of Auto-Tune)"
"Free Mason"
"Renegade" (με τον Eminem)
"Takeover"
"U Don't Know"
"99 Problems"
"Nigga What, Nigga Who (Originator 99)"
"Big Pimpin'"
"Hard Knock Life (Ghetto Anthem)"
"One More Chance" (The Notorious B.I.G. tribute)
"Juicy" (The Notorious B.I.G. tribute)
"A Dream"
"PSA"
"Ain't No Love" (με τον Chris Martin)
"Most Kings/Viva la Vida" (με τον Chris Martin)
"Miss Me" (με τον Drake)
"Light Up" (με τον Drake)
"Already Home"
"Empire State of Mind" (με την Bridget Kelly)
"Thank You"
"Jigga My Nigga"
"Izzo (H.O.V.A.)"
"The Best of Me"
"Where I'm From"
"Dirt off Your Shoulder"
"I Just Wanna Love U (Give It 2 Me)"
"Numb/Encore"
Παραπομπές
Περιοδείες
Περιοδείες του Eminem
|
781153
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%84%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Σόλετς Κουγιάφσκι
|
Το Σόλετς Κουγιάφσκι (πολωνικά: Solec Kujawski, ) είναι πόλη του Πόβιατ Μπίντγκοστς, στο Βοεβοδάτο Κουγιαβίας-Πομερανίας της Πολωνίας, στην ιστορική περιοχή της Κουγιαβίας. Βρίσκεται 14 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μπίντγκοστς. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 15.614 κάτοικοι (2020) και η έκταση της 176 χλμ2.Η πόλη έχει τον Άγιο Στανίσλαους στο οικόσημό της.
Ιστορία
Η παλαιότερη γνωστή αναφορά του Σόλετς χρονολογείται από το 1263, όταν ήταν μέρος του Δουκάτου της Κουγιαβίας εντός της κατακερματισμένης Πολωνίας που κυβερνούσε η Οίκος των Πιαστ. Από το 1267 ήταν μέρος του πολωνικού Δουκάτου του Ινοβρότσουαφ, το οποίο τον 14ο αιώνα μετατράπηκε σε Βοεβοδάτο Ινοβρότσουαφ του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας, το οποίο σύντομα έγινε μέρος της Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος. Το 1325 ο Δούκας Πσέμισλ του Ινοβρότσουαφ έδωσε στο Σόλετς προνόμια πόλης, τα οποία επιβεβαιώθηκαν από διάφορους Πολωνούς βασιλιάδες τους επόμενους αιώνες.
Στον πρώτο διαμελισμό της Πολωνίας το 1772, η πόλη προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας, το οποίο εισήγαγε πολιτικές γερμανοποίησης, δήμευσε πολωνικά κτήματα και περιόρισε την πολωνική εκπαίδευση. Το 1807, το Σόλετς ανακτήθηκε από τους Πολωνούς και συμπεριλήφθηκε στο βραχύβιο Δουκάτο της Βαρσοβίας και το 1815 προσαρτήθηκε εκ νέου από την Πρωσία, αρχικά ως μέρος του ημιαυτόνομου Μεγάλου Δουκάτου του Πόζεν. Μετά την αποτυχημένη πολωνική Νοεμβριανή Εξέγερση του 1830–1831, οι πολιτικές γερμανοποίησης εντάθηκαν και το 1832 οι Πρώσοι αφαίρεσαν εντελώς την πολωνική γλώσσα από τις υπηρεσίες. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1918, η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία και ξέσπασε η Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας (1918-1919), στόχος της οποίας ήταν η επανένωση της περιοχής και της πόλης με την Πολωνία. Μια μάχη έγινε κοντά, και η πόλη τελικά ενσωματώθηκε ξανά στην Πολωνία.
Λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πολωνοί προετοιμάζονταν για τη γερμανική εισβολή, ενώ τα μέλη της τοπικής γερμανικής μειονότητας ετοιμάζονταν να διαπράξουν εγκλήματα κατά των Πολωνών. Οι ντόπιοι Γερμανοί πραγματοποίησαν πράξεις δολιοφθοράς κατά του Πολωνικού Στρατού ακόμη και πριν ο Γερμανικός Στρατός εισέλθει στην πόλη στις 7 Σεπτεμβρίου 1939, και στη συνέχεια, οργανώθηκαν σε Σέλμπστουτζ, των οποίων η αποστολή ήταν να εξοντώσει τους Πολωνούς. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία, στρατιώτες της Βέρμαχτ και μέλη της τοπικής γερμανικής μειονότητας δολοφόνησαν 44 άτομα από την πόλη ήδη στις 14 Σεπτεμβρίου. Μερικά από τα θύματα ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα με τουφέκια (μέχρι σημείου που διαλύθηκαν). Η πόλη στη συνέχεια καταλήφθηκε από τη Γερμανία μέχρι το 1945. 42 Πολωνοί από το Σόλετς εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο και στις αρχές Νοεμβρίου 1939 σε διάφορα σημεία της πόλης. Μερικοί Πολωνοί σύρθηκαν έξω από τα σπίτια τους τη νύχτα από τις Σέλμπστουτζ και πυροβολήθηκαν στο δημοτικό πάρκο. Άλλοι φυλακίστηκαν από τις Σέλμπστουτζ, ξυλοκοπήθηκαν μέχρι αναισθησίας και δολοφονήθηκαν επί τόπου ή στην τοπική αγορά. Στα περίχωρα της πόλης, οι Σέλμπστουτζ δολοφόνησαν τουλάχιστον 50 Πολωνούς, οι οποίοι κατάγονταν από την Πομερανία. Η πόλη υποβλήθηκε σε σκληρές πολιτικές γερμανοποίησης, τα πολωνικά σχολεία έκλεισαν και η χρήση της πολωνικής γλώσσας απαγορεύτηκε. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν τόσο το μνημείο όσο και την ταφόπλακα των Πολωνών ανταρτών του 1918-1919. Περίπου 1.000 Πολωνοί εκδιώχθηκαν από το Σόλετς στο Γενικό Κυβερνείο, και μερικοί απελάθηκαν επίσης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Γιαν Μακόφσκι, ντόπιος καθολικός ιερέας της ενορίας τη δεκαετία του 1920, φυλακίστηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Στούτχοφ και Ζάξενχαουζεν, και σκοτώθηκε στο τελευταίο το 1940. Οι Γερμανοί έφεραν Άγγλους, Ιταλούς, Γάλλους και Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου στην πόλη για καταναγκαστική εργασία.
Στα τελευταία στάδια του πολέμου, το Σόλετς αποκαταστάθηκε στην Πολωνία. Το μνημείο και η ταφόπλακα των Πολωνών ανταρτών του 1918-1919 ξαναχτίστηκαν και ένα νέο μνημείο, το οποίο επίσης τιμά τη μνήμη των πεσόντων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανεγέρθηκε το 1999.
Εικόνες
Παραπομπές
Πόλεις της Πολωνίας
Πόλεις του Βοεβοδάτου Κουγιαβίας-Πομερανίας
Θηριωδίες στην Πολωνία
Εγκλήματα πολέμου των Ναζί στην Πολωνία
|
443197
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BA%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%20%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
|
Έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα
|
Σύντομο Ιστορικό
Το ιστορικό ερευνών για έρευνα και αξιοποίηση υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο μπορεί να συστηματοποιηθεί σε διάφορες χρονικές περιόδους, με βάση κυρίως την εξέλιξη και τον εμπλουτισμό των ερευνών αλλά και την επικαιροποίηση του σχετικού θεσμικού πλαισίου. Οι σημαντικότερες περίοδοι για έρευνα και αξιοποίηση υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο δίνονται συνοπτικά ως ακολούθως:
A´ Περίοδος
Η πρώτη περίοδος ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα και τελειώνει στα μέσα της δεκαετίας του 70. Το 1903 για πρώτη φορά εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από την αγγλική εταιρεία London Oil Developments, για έρευνες στη Ζάκυνθο, τη ΒΔ Πελοπόννησο και τον Έβρο. Μέχρι το 1957 συνεχίστηκαν οι έρευνες και από άλλες εταιρείες χωρίς αποτελέσματα. Το 1959 εκδόθηκε ο πρώτος νόμος που ρύθμιζε θέματα αναζήτησης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.
Από της αρχές της δεκαετίας του 1960 έγιναν εκτεταμένες έρευνες σε πολλές περιοχές της χερσαίας Ελλάδας από Έλληνες και ξένους ιδιώτες ερευνητές και από το Δημόσιο, οι οποίες υπήρξαν ανεπιτυχείς. Οι έρευνες επεκτάθηκαν και στον θαλάσσιο χώρο από ξένες εταιρείες, που υπήρξαν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχείς με εξαίρεση τις έρευνες που πραγματοποίησε την περίοδο 1971-1974 η εταιρεία OCEANIC και οδήγησαν στην ανακάλυψη του κοιτάσματος πετρελαίου του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου και εκείνου του φυσικού αερίου Ν. Καβάλας.
Β´ Περίοδος
Η δεύτερη περίοδος αρχίζει το 1975 έως αρχές δεκαετίας του 2000. Κατά την περίοδο αυτή, ιδρύθηκε ο πρώτος Φορέας διαχείρισης των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου στην αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων: η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (ΔΕΠ Α.Ε.).Η ΔΕΠ, που αργότερα μετεξελίχθηκε σε ΕΛΠΕ και η θυγατρική τους ΔΕΠ-ΕΚΥ ανέπτυξαν σημαντική ερευνητική δράση και πραγματοποίησαν έρευνες και γεωτρήσεις σε όλη την επικράτεια, από τις οποίες δημιουργήθηκε βάση δεδομένων και συγκροτήθηκε ένα αξιόλογο στελεχικό δυναμικό. Στις ΔΕΠ & ΔΕΠ-ΕΚΥ παραχωρήθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο 24 ερευνητικές άδειες σε περιοχές στην ξηρά και τη θάλασσα χωρίς πλειοδοτικό διαγωνισμό. Εκτελέστηκαν 73.000 χιλιόμετρα σεισμικών 2D και 2.500 τ. χιλ. σεισμικών 3D, καθώς και 73 ερευνητικές γεωτρήσεις βασισμένες στις υπάρχουσες σεισμικές έρευνες. Αποτέλεσμα της ερευνητικής δραστηριότητας της περιόδου αυτής ήταν η ανακάλυψη του κοιτάσματος πετρελαίου στην περιοχή του Κατάκολου (Δυτική Πελοπόννησος) καθώς και του κοιτάσματος φυσικού αερίου στην Επανομή Θεσσαλονίκης. Το 1995 ψηφίστηκε ο ν. 2289/95, ο οποίος αναμόρφωσε το αδειoδοτικό καθεστώς ενσωματώνοντας τη σχετική κοινοτική οδηγία 94/22/ΕC. Το 1996, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διεθνής γύρος παραχωρήσεων για 6 περιοχές, μετά το πέρας του οποίου παραχωρήθηκαν 4 περιοχές στη Δ. Ελλάδα: ΒΔ Πελοπόννησος & Αιτωλοακαρνανία στην εταιρεία Τriton και Ιωάννινα & Δ. Πατραϊκός κόλπος στη εταιρεία Enterprise Oil. Οι έρευνες που ακολούθησαν δεν απέδωσαν εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά και οι γεωτρήσεις δεν έφθασαν στο προβλεπόμενο βάθος των αρχικών συμφωνιών.Οι εταιρίες αποχώρησαν το 2000-2001.
Γ´ Περίοδος
Η τρίτη περίοδος, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως 2015 και εντεύθεν, άρχισε τυπικά το 2007 με την ψήφιση του Ν. 3587/2007 με τον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο ανακάλεσε όλες τις παραχωρήσεις στις ΔΕΠ/ΔΕΠ-ΕΚΥ/ΕΛΠΕ, τους αφαίρεσε την σχετική αρμοδιότητα και τη μετέφερε στο Δημόσιο. Το νομικό πλαίσιο (ν. 2289/95), εκσυγχρονίστηκε με την ψήφιση του ν. 4001/2011 (Κεφάλαιο Β) και θεσπίστηκε ένα σχετικά ελκυστικό επιχειρηματικό περιβάλλον.Στο πλαίσιο αυτό, το Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας (τότε ΥΠΕΚΑ) προέβη στη διαδικασία Διεθνούς Δημόσιας Πρόσκλησης για συμμετοχή σε σεισμικές ερευνητικές εργασίες απόκτησης δεδομένων μη αποκλειστικής χρήσης εντός της θαλάσσιας ζώνης στη Δυτική και Νότια Ελλάδα. Η έρευνα ολοκληρώθηκε και προκηρύχθηκε διεθνής διαγωνισμός για παραχώρηση είκοσι (20) θαλάσσιων οικοπέδων στη ∆υτική Ελλάδα (Ιόνιο) και νοτίως της Κρήτης. Επίσης το ΥΠΕΚΑ προχώρησε στη άμεση παραχώρηση εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου των δικαιωμάτων του για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων με τη διαδικασία της «ανοικτής πρόσκλησης» (open door) σε τρεις περιοχές για τις οποίες καταρτίστηκαν τελικά συμβάσεις παραχώρησης: Πατραϊκός κόλπος, Ιωάννινα και Δυτικό Κατάκολο.
Σύμβαση Μίσθωσης Ιωαννίνων
Σύμβαση Μίσθωσης Κατάκολο
Σύμβαση Μίσθωσης Δ. Πατραϊκού Κόλπου
Επιπλέον, το Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας (τότε ΥΠΕΚΑ) εντός του 2014 προέβη σε προκήρυξη ∆ιεθνούς ∆ιαγωνισµού (μετά από αίτηση) για τις χερσαίες περιοχές «Άρτα - Πρέβεζα», «Αιτωλοακαρνανία» και «Βορειοδυτική Πελοπόννησος».
Στο Ν. 4001/2011 (Κεφάλαιο Β) προβλέπεται η σύσταση της «Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων ΑΕ (ΕΔΕΥ ΑΕ)» η οποία και ιδρύθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 14 (ΦΕΚ Α΄ 21/13.02.2012).
Νομικό Καθεστώς
Νόμος 2289 /1995
Νόμος 4001 / 2011 Κεφάλαιο Β
Οδηγία 94/22/ΕΚ 1994 (όροι χορήγησης και χρήσης αδειών αναζήτησης, εξερεύνησης και παραγωγής Υδρογονανθράκων)
Κωδικοποίηση Νομοθεσίας απο το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας
ΟΔΗΓΙΑ 2013/30/ΕΕ 12/06/2013 για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και Φυσικού αερίου.
Στοιχεία Παραγωγής/Εκμετάλλευσης
Η μοναδική παραγωγή της χώρας (Πρίνος, Βόρειος Πρίνος) για το 2016 σε αργό πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την Energean Oil & Gas, στην οποία ανήκει η ΚΑΒΑΛΑ OIL, αυξήθηκε σημαντικά σε σχέση με το 2015 και, συγκεκριμένα, στα 3.490 βαρέλια ημερησίως από τα 1.464 έναν χρόνο πριν, ενώ το κοίτασμα φυσικού αερίου στη Νότια Καβάλα είναι σχεδόν εξαντλημένο και παράγει πλέον μόνο περιοδικά. Η συγκεκριμένη εταιρεία, μοναδική εταιρία εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, έχει προγραμματίσει σημαντικές επενδύσεις γεωτρήσεων με σκοπό την περαιτέρω αύξηση της παραγωγής από το υφιστάμενο κοίτασμα του Πρίνου και του Βόρειου Πρίνου, καθώς και για την ανάπτυξη του Πεδίου Έψιλον. Τα βεβαιωμένα (2P) από ανεξάρτητο εκτιμητή αποθέματα στον Κόλπο της Καβάλας, ανέρχονται στα 37 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου..
Οι άδειες εγκατάστασης και λειτουργίας για την παραγωγή κι εκμετάλλευση υδρογονανθράκων (downstream) εκδίδονται σύμφωνα με το άρθρο 33 του ν.3982/2011, από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Παραπομπές
Υδρογονάνθρακες
Ελληνική οικονομία
Έρευνα στην Ελλάδα
Γεωλογία της Ελλάδας
|
430889
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Sing%20into%20My%20Mouth
|
Sing into My Mouth
|
Το Sing into My Mouth είναι ένα άλμπουμ διασκευών από τον Iron & Wine και τον Ben Bridwell των Band of Horses που κυκλοφόρησε στις 17 Ιουλίου του 2015. Το όνομα του άλμπουμ είναι ένας στίχος από το τραγούδι των Talking Heads, "This Must Be the Place (Naive Melody)".
Κομμάτια
"This Must Be the Place (Naive Melody)" – Talking Heads
"Done This One Before" – Ronnie Lane
"Any Day Woman" – Bonnie Raitt
"You Know Me More Than I Know" – John Cale
"Bulletproof Soul" – Sade
"There's No Way Out of Here" – David Gilmour
"God Knows (You Gotta Give to Get)" – El Perro del Mar
"The Straight and Narrow" – Spiritualized
"Magnolia" – JJ Cale
"Am I a Good Man?" – Them Two
"Ab's Song" – Marshall Tucker Band
"Coyote, My Little Brother" – Peter La Farge
Θέσεις στα τσάρτς
Βέλγιο (Φλάνδρα) - 111
Βέλγιο (Βαλλωνία) - 158
Ολλανδία - 67
Ιρλανδία - 83
ΗΠΑ - 116
Παραπομπές
Άλμπουμ του 2015
|
617139
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CE%BD%CE%AD
|
Μορίς Ρονέ
|
Ο Μορίς Ρονέ (γαλλικά: Maurice Julien Marie Robinet), (Νίκαια, 13 Απριλίου 1927 – Παρίσι, 14 Μαρτίου 1983), ήταν Γάλλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας.
Ο Μορίς Ρονέ έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς και παραγωγικούς ηθοποιούς του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Μεταξύ του 1955 και 1975, εμφανίστηκε σε περισσότερες από εξήντα ταινίες. Συχνά υποδύοταν χαρακτήρες που ήταν σε σύγκρουση με τον εαυτό τους ή την κοινωνία.
Επιλεγμένη Φιλμογραφία
Ραντεβού τον Ιούλιο σε σκηνοθεσία Ζακ Μπέκερ (1949)
Αυτός που πρέπει να πεθάνει σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν (1957)
Ασανσέρ για Δολοφόνους σε σκηνοθεσία Λουί Μαλ (1958)
Γυμνοί στον ήλιο σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλεμάν (1960)
Η φλόγα που τρεμοσβήνει σε σκηνοθεσία Λουί Μαλ (1963)
Η Άπιστη σύζυγος σε σκηνοθεσία Κλοντ Σαμπρόλ (1968)
Η Πισίνα σε σκηνοθεσία Ζακ Ντερέ (1969)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Γάλλοι άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Γάλλοι σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
171705
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Λάινεσλος
|
Το Λάινεσλος (Leineschloss) (ελληνικά: Κάστρο Λάϊνε), που βρίσκεται στο Λάϊνε στο Ανόβερο, Γερμανία, είναι η πρώην κατοικία των ανοβεριανών βασιλέων και η τωρινή έδρα της Δίαιτας της Κάτω Σαξωνίας.
Το πρώτο κτίριο στην τοποθεσία ήταν μία Φραγκισκανική μονή, κατασκευασμένη το 1300 περίπου, η οποία εγκαταλείφθηκε το 1533 μετά την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Το 1636, ο Γεώργιος, Δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ, άρχισε την κατασκευή του κάστρου στην τοποθεσία ως κατοικία του. Το 1742 η βορειοδυτική πτέρυγα ανακαινίστηκε. Μεταξύ 1816 και 1844, ο αρχιτέκτονας Γκέοργκ Λούντβιχ Φρήντριχ Λάφες έκτισε από την αρχή το κάστρο. Το περίστυλο με έξι κολώνες κορινθιακού ρυθμού χτίστηκε κατά την περίοδο αυτή.
Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου το Λάινεσλος καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά, όταν η πόλη βομβαρδίστηκε από τους Βρετανούς. Ο αρχιτέκτονας Ντίετερ Όστερλεν ανακατασκεύασε το κάστρο ανάμεσα στα έτη 1957 και 1962.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κάστρα στη Γερμανία
Βασιλικές κατοικίες στη Γερμανία
|
11253
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%27%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A3%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%B3%CE%BF
|
Η θεία απ' το Σικάγο
|
Η θεία απ' το Σικάγο είναι ο τίτλος ελληνικής ασπρόμαυρης κινηματογραφικής ταινίας από τη Φίνος Φιλμ, έτους παραγωγής 1957.
Πλοκή
Ο Χαρίλαος (Ορέστης Μακρής), απόστρατος αξιωματικός με πολύ αυστηρές και συντηρητικές αρχές, μεγαλώνει τις τέσσερις κόρες του με... στρατιωτική πειθαρχία, φροντίζοντας την καλλιέργειά τους, την εμφάνισή τους και την καλή συμπεριφορά τους. Παρ' όλη την επιθυμία του να τις παντρέψει δεν τις αφήνει πουθενά μόνες, με αποτέλεσμα να μην τις πλησιάζει άνδρας. Η σύζυγός του, Ευτέρπη (Ελένη Ζαφειρίου), αλλά και ο φίλος του και γείτονας Ξενοφών (Παντελής Ζερβός), καταβάλλουν αξιοσημείωτες προσπάθειες να τον πείσουν να αλλάξει τακτική, εκείνος όμως επιμένει στην πολύ συντηρητική συμπεριφορά του. Όταν όμως η συζήτηση φτάνει στην ευκατάστατη και από χρόνια ξενιτεμένη στο Σικάγο των ΗΠΑ (και πλέον χήρα) αδελφή του Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου) τα πάντα ανατρέπονται. Εκείνη επιστρέφει στην Αθήνα και αναλαμβάνει να εκσυγχρονίσει το σπίτι του στρατηγού, όπως και να βοηθήσει τα τέσσερα κορίτσια (και ανιψιές της) να αποκατασταθούν. Χάρη σε ευφυέστατα, όσο και ριψοκίνδυνα, τεχνάσματα, πετυχαίνει σύντομα το σκοπό της και η μία μετά την άλλη, οι κοπέλες χορεύουν τον χορό του Ησαΐα.
Αρχικά, η θεία Καλλιόπη με την μεγαλύτερη ανιψιά της, Ελένη (Γκέλυ Μαυροπούλου), χαζεύουν από το μπαλκόνι του σπιτιού τους τους περαστικούς, που εκείνη την ώρα επιστρέφουν από τις δουλειές τους. Μόλις η Ελένη εντοπίσει κάποιον που της αρέσει εμφανισιακά, η Καλλιόπη ρίχνει από το μπαλκόνι μία στάμνα γεμάτη νερό με σκοπό να σκάσει στο οδόστρωμα μπροστά του. Πράγματι, πετυχαίνει τον στόχο της και μεσολαβεί προκειμένου ο συγκεκριμένος περαστικός, ο Τάκης (Θεόδωρος Δημήτριεφ), να γνωριστεί καλύτερα με την ανιψιά της, την ίδια κιόλας στιγμή.
Στη συνέχεια, ο Χαρίλαος επιχειρεί να αντιγράψει το επιτυχημένο κόλπο της Καλλιόπης έχοντας σκοπό να παντρέψει και τη δεύτερη κόρη του, Κατίνα (Τζένη Καρέζη). Το σχέδιο αντιγράφεται επακριβώς από τον Χαρίλαο, αλλά η μεσολάβηση της Καλλιόπης είναι καταλυτική για να πετύχει η γνωριμία, καθώς τα πνεύματα αρχικά οξύνονται μεταξύ του πατέρα και του Νίκου (Στέφανος Στρατηγός), υποψήφιου γαμπρού.
Η τρίτη κόρη, Μαρία (Μαργαρίτα Παπαγεωργίου), γνωρίζει τον μέλλοντα σύζυγό της, Κωστάκη (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), με τη βοήθεια της θείας της σε μία πλαζ. Η θεία ελέγχει με ευφυή τρόπο το επαγγελματικό προφίλ των πιθανών γαμπρών και η ανιψιά προσποιείται πως πνίγεται στη θάλασσα προκειμένου να τραβήξει την προσοχή του εκλεκτού της θείας της, εργοστασιάρχη υφασμάτων, τον οποίο και η ίδια τελικά εγκρίνει.
Τέλος, η Αγγελική (Νίκη Παπαδάτου), τέταρτη και μικρότερη κόρη της οικογένειας, αν και δεν είναι ακόμα σε ηλικία γάμου, ζηλεύει τις αδελφές της που παντρεύτηκαν και αποφασίζει να αντιγράψει μόνη της το κόλπο με το κανάτι. Ο νεαρός που την ενδιαφέρει συνοδεύεται από τον πατέρα του, Θόδωρο (Ράλλης Αγγελίδης), ο οποίος τυγχάνει παλιός γείτονας του Χαρίλαου, αλλά και φλερτ των νεανικών χρόνων της Καλλιόπης. Η επανασύνδεση των παλιών φίλων επιστεγάζεται από τον γάμο της Καλλιόπης με τον, από χρόνια χήρο, Θόδωρο.
Στη γειτονιά πλέον, όλες οι οικογένειες με ανύπαντρες κόρες σε ηλικία γάμου, αντιγράφουν με ζήλο το "αλάνθαστο" κόλπο με το κανάτι.
Διανομή
Ορέστης Μακρής... Χαρίλαος Μπάρδας
Γεωργία Βασιλειάδου... Καλλιόπη Πάπας (αδελφή Χαρίλαου)
Ελένη Ζαφειρίου... Ευτέρπη Μπάρδα (σύζυγος Χαρίλαου)
Γκέλυ Μαυροπούλου... Ελένη Μπάρδα (1η κόρη Χαρίλαου)
Τζένη Καρέζη... Κατίνα Μπάρδα (2η κόρη Χαρίλαου)
Μαργαρίτα Παπαγεωργίου... Μαρία Μπάρδα (3η κόρη Χαρίλαου)
Νίκη Παπαδάτου... Αγγελική Μπάρδα (4η κόρη Χαρίλαου)
Παντελής Ζερβός... Ξενοφών Βλασσόπουλος (φίλος και γείτονας του Χαρίλαου)
Θεόδωρος Δημήτριεφ... μηχανικός Τάκης Ζέριγκας (1ος γαμπρός)
Στέφανος Στρατηγός... δικηγόρος Νίκος Καδρής (2ος γαμπρός)
Δημήτρης Παπαμιχαήλ... Κωστάκης (3ος γαμπρός), εργοστασιάρχης
Βαγγέλης Πλοιός... άνδρας στην παραλία, φοιτητής
Βαγγέλης Σειληνός... άνδρας στην παραλία, δημόσιος υπάλληλος
Κώστας Παπαχρήστος... αστυνομικός
Ράλλης Αγγελίδης... Θόδωρος (φίλος και γείτονας των παιδικών χρόνων του Χαρίλαου και της Καλλιόπης)
Κώστας Γκουσγκούνης ... άνδρας στο πλήθος έξω από την οικία του Χαρίλαου
Σύλβιος Λαχανάς ... Κουβουρδής (φίλος του Ξενοφώντα)
Λάκης Σκέλλας ... πωλητής εσωρούχων
Ατάκες
Καλλιόπη
Please, please... (δεκάδες φορές)
Η ανιψιά μου και εγώ, κύριε, είμαστε πολύ στενοχωρημένες, είμαστε very, very... — πώς το λέτε εσείς εδώ;— very χολοσκασμένες!
(Μόλις αντικρίζει τις ανιψιές της στο αεροδρόμιο, όμοια ντυμένες και να την περιμένουν σε παράταξη) Οι ανιψιές μου είναι αυτές; Μέγας είσαι Κύριε! Ταμένες τις έχετε;
Πως τα λἐτε εσεις εδὠ, γιατἰ ξεχνἀω πως τα λἐμε εμεις εκει
Χαρίλαος
(συζητώντας με κάποιον στο καφενείο) —Τα συγχαρητήριά μου, στρατηγέ μου, για την κορούλα σας! Συνοικέσιον; Χαρίλαος: Όχι. —Έρως; Χαρίλαος: Όχι. —Ε, τότε; Χαρίλαος: Κανάτι! Διάλογος: Χαρίλαος & Ευτέρπη
Ευτέρπη: Μεγαλώσανε τα παιδιά μας Χαρίλαε! Ξέρεις πόσο είναι η Ελένη μας; 26! Η Κατίνα μας 23, 20 η Μαρία και 15 η Αγγελική...Χαρίλαος: Έ! Και λοιπόν;Ευτέρπη: Του χρόνου θα είναι 27 η Ελένη μας...Χαρίλαος: 24 η Κατίνα, 21 η Μαρία και 16 η Αγγελική!Ευτέρπη: Ακριβώς!Χαρίλαος: Και τι θες να πεις μ' αυτό, βρε γυναίκα; Ότι κάθε χρόνο τα κορίτσια μας θα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερα;Ευτέρπη: Όχι, άλλο θέλω να πω!Χαρίλαος: Τότε αφού ... άααλλο θέλεις να πεις, γιατί λες αυτό που λες και δεν λες κατ' ευθείαν το άλλο που θέλεις να πεις να ησυχάσουμε; Διάλογος: Χαρίλαος & επιβάτης λεωφορείου (μέσα σε συνωστισμό)
Χαρίλαος: Πού πάτε, κύριε;Επιβάτης: Να προχωρήσω στον διάδρομο.Χαρίλαος: Διάδρομο; Βλέπετε εσείς κανέναν διάδρομο; Γιατί αν εννοείτε αυτόν εδώ (δείχνει με το χέρι), αυτός είναι ο σβέρκος μου!Επιβάτης: Καλά κύριε, μην κάνετε έτσι! Δεν σας πιάσαμε και από τη μύτη!Χαρίλαος: Μόνο από τη μύτη δεν με πιάσατε! Από όλες τις άλλες μεριές με πιάσατε! Άλλες πληροφορίες
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες στις 16 Δεκεμβρίου 1957. Κόβοντας 142.459 εισιτήρια, κατατάχθηκε 1η μεταξύ 31 ταινιών εκείνης της σεζόν. Κυκλοφόρησε και με τη μορφή DVD στις 22 Νοεμβρίου 2005.
Η σκηνή όπου τα τέσσερα κορίτσια κάνουν μπάνιο στην παραλία έχει γυριστεί στην Αρτέμιδα (Λούτσα) Αττικής, η σκηνή όπου η θεία ψάχνει νέο γαμπρό στην πλαζ της Βάρκιζας, ενώ τα εξωτερικά πλάνα της οικίας Μπάρδα ήταν από κτίρια στην περιοχή της Δεξαμενής, στο Κολωνάκι. Η θεία απ' το Σικάγο μία από τις τέσσερις ταινίες όπου παίζουν μαζί ο Ορέστης Μακρής και η Γεωργία Βασιλειάδου - οι άλλες τρεις είναι: Ο γρουσούζης, Το αμαξάκι και Η κυρά μας η μαμή''.
Πρόκειται για την πρώτη εμφάνιση του Βαγγέλη Σειληνού στον κινηματογράφο (ερμηνεύει έναν λουόμενο στην πλαζ).
Λέγεται ότι, σε ένα γύρισμα, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο οποίος έριχνε στην πραγματικότητα τα κανάτια από το μπαλκόνι, παραλίγο να τραυματίσει τον Παπαμιχαήλ πετώντας το κανάτι.
Η ταινία, μεταξύ άλλων, καταδεικνύει τη γενική αντίληψη της εποχής ότι οι δικηγόροι και οι εργολάβοι ήταν επαγγέλματα που θεωρούνταν εξαιρετικά προσοδοφόρα και, ως εκ τούτου, ο γάμος με άτομα που τα ασκούσαν θεωρούνταν μεγάλη τύχη.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η θεία από το Σικάγο στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Η θεία από το Σικάγο στη Φίνος Φιλμ
Ελληνικές ταινίες
Ταινίες του 1957
Ελληνόφωνες ταινίες
Ελληνικές κωμικές ταινίες
Ταινίες σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου
Ταινίες σε σενάριο Αλέκου Σακελλάριου
Ταινίες με μουσική σύνθεση Τάκη Μωράκη
Ταινίες γυρισμένες στην Ελλάδα
Ταινίες παραγωγής Φίνος Φιλμ
Ελληνικές σατιρικές ταινίες
Ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες
|
671403
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Παντελής Κούρος
|
Ο Παντελής Κούρος ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω της Κύπρου.
Βιογραφικά Στοιχεία
Ο Παντελής Κούρος γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 10 Δεκεμβρίου 1932. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Παρακολούθησε μαθήματα κολεγιακού επιπέδου στον κλάδο Δημοσίων σχέσεων και Διεύθυνσης Επιχειρήσεων.
Ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη της Ένωσης Αγωνιστών Λευκωσίας, του Παγκύπριου Ενιαίου Μετώπου Αγωνιστών και της Παγκύπριας Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, στις οποίες κατείχε τη θέση του Γενικού Οργανωτικού και του Βοηθού Γενικού Γραμματέα.
Διετέλεσε Διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων της Πολιτικής Άμυνας και παρακολούθησε μαθήματα Πολιτικής Σχεδίασης Έκτακτης Ανάγκης στην Ελλάδα. Κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974 ανέλαβε τη θέση του Επιτελάρχη της Πολιτικής Άμυνας.
Από το 1953 κατείχε διευθυντή θέση σε συγκρότημα εταιρειών στη Λευκωσία.
Το 1962 νυμφεύθηκε την Ουρανία Τσακίρη η οποία απεβίωσε το 1989. Είχε ένα υιό και μία κόρη. Αδελφός του ήταν ο Ανδρέας Κούρος.
Απεβίωσε στις 8 Μαΐου 2021.
Πολιτική πορεία
Το 1969 ήταν ένας από τους στενούς συνεργάτες του Γλαύκου Κληρίδη όταν ίδρυσε το Ενιαίον Κόμμα. Το 23 Ιουλίου 1974, όταν ο Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε καθήκοντα Προεδρεύοντα της Δημοκρατίας, διορίστηκε ως σύνδεσμος της Προεδρίας με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ).
Από την ίδρυση του Δημοκρατικού Συναγερμού το 1976 έως το 1993, κατείχε τη θέση του Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου του κόμματος, Γλαύκου Κληρίδη. Στις 30 Απριλίου 1993 διορίστηκε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω στην Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1993. Συνέχισε στην ίδια θέση στην Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1998. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης το 2003.
Παραπομπές
Πηγές
|-
Υφυπουργοί Παρά τω Προέδρω (Κύπρος)
Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1993
Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1998
|
95908
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B2%CE%B7
|
Αρίσβη
|
Με το όνομα Αρίσβη ή Αρίσβα στην ελληνική μυθολογία αναφέρονται δύο διαφορετικά πρόσωπα, τα εξής:
Θυγατέρα του Τεύκρου, του πρώτου βασιλιά της Τροίας — κατά τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Γ 12, 5) ήταν κόρη του βασιλιά της Περκώτης Μέροπα — που παντρεύτηκε τον Δάρδανο, όπως αναφέρει ο Στέφανος Βυζάντιος. Υπάρχει επίσης η παράδοση ότι υπήρξε η πρώτη σύζυγος του βασιλιά της Τροίας Πριάμου πριν αυτός παντρευτεί την Εκάβη και κατόπιν παντρεύτηκε τον Υρτάκο. Από αυτή την πριγκήπισσα πήρε το όνομά της και η πόλη Αρίσβη της Τρωάδας.
Θυγατέρα του Μακαρέα, στην οποία οφείλει την ονομασία της η πόλη Αρίσβη ή Αρίσβα της Λέσβου. Αναφέρεται στα Σχόλια στην Αινειάδα (ΙΧ 262).
Τρωάδα
Αρισβη
|
488660
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Rock%20Around%20the%20Clock
|
Rock Around the Clock
|
To Rock Around the Clock είναι Rock & roll τραγούδι του 1952, γραμμένο από τους Μαξ Σ. Φρίντμαν και Τζέιμς Ε. Μάγιερς. Η πιο επιτυχημένη εκτέλεση του κομματιού έγινε το 1954, από τους Bill Haley & His Comets, που κυκλοφόρησε από την Decca. Το single κατέκτησε την κορυφή τόσο στα αμερικανικά charts όσο και στα βρετανικά, ενώ και οι επανεκδόσεις της δεκαετίας του 60' και 70' μπήκαν κι αυτές στα charts. Πλέον θεωρείται ένα από τα κλασσικότερα τραγούδια του Rock and Roll.
Παραπομπές
Αναφορές
Dawson, Jim. Rock Around the Clock : The Record that Started the Rock Revolution. Backbeat Books, 2005.
Ford, Peter. "Rock Around the Clock and Me" (Goldmine and Now Dig This magazines, 2004; online version)
Frazer-Harrison, Alex. "Rock Around the Clock: A Tribute" (Rockabilly Hall of Fame website , 1999–2004).
Haley, John W. and John von Hoelle. Sound and Glory (Dyne-American, 1990).
Pearl Jam – Ten Club News Ten Club website
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Tribute to the song , with background information and list of cover versions
Peter Ford tells how "Rock Around the Clock" came to be chosen for Blackboard Jungle
The Story of Rock Around the Clock (Sound archive)
Τραγούδια του 1952
Singles του 1974
Singles του 1979
Singles του 1955
Singles του 1954
Singles της Decca Records
Νούμερο 1 singles στις Ηνωμένες Πολιτείες
|
393072
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%96%CE%B1%CE%BD%CE%B6%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%29
|
Εθνική Ζανζιβάρης (ποδόσφαιρο ανδρών)
|
Η Εθνική Ζανζιβάρης είναι η εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της Ζανζιβάρης. Ελέγχεται από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ζανζιβάρης, η οποία δεν είναι μέλος της FIFA και έτσι η Εθνική Ζανζιβάρης δεν συμμετέχει στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Ωστόσο, σαν μέλος της Αφρικανικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, συμμτέχει στα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
East and Central African Championship (CECAFA) at RSSSF
Ποδόσφαιρο στη Ζανζιβάρη
|
696118
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA%20%26%20%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B1
|
Δωροθέα της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
|
Η Δωροθέα της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα (Dorothea von Sachsen-Coburg und Gotha, 30 Απριλίου 1881 - 21 Ιανουαρίου 1967) ήταν κόρη του Φίλιππου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα.
Βιογραφία
Η Δωροθέα Μαρία Ερριέττα Αυγούστα Λουίζα γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1881 στη Βιέννη, και ήταν το δεύτερο παιδί και η μοναχοκόρη του Φίλιππου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα και της Λουίζας Μαρίας του Βελγίου.
Στις 2 Αυγούστου 1898 παντρεύτηκε τον Ερνέστο Γκύντερ, Δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν στο Κοβούργο. Το ζευγάρι δεν απέκτησε απογόνους. Το 1920, υιοθέτησαν την Πριγκίπισσα Μαρία Λουίζα και τον Πρίγκιπα Ιωάννη Γεώργιο, κόρη και γιο του Αλβέρτου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόνντερμπουρκ-Γκλύξμπουρκ.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1967 στο Κάστρο Τάξις στο Ντίσινγκεν σε ηλικία 85 ετών. Είναι θαμμένη στην Εκκλησία του Αγίου Αυγουστίνου στο Κοβούργο.
Τίτλοι
30 Απριλίου 1881 – 2 Αυγούστου 1898: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Δωροθέα της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, Δούκισσα της Σαξονίας
2 Αυγούστου 1898 – 22 Φεβρουαρίου 1921: Η Υψηλότητα Η Δούκισσα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν
22 Φεβρουαρίου 1921 – 21 Ιανουαρίου 1967: Η Υψηλότητα Η Χήρα Δούκισσα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν
Παραπομπές
La fortune de Dora. Une petite-fille de Léopold II chez les nazis (Olivier Defrance & Joseph van Loon, Racine, Brussels), 2013
Οίκος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
Οίκος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ
Γερμανοί ευγενείς
Πριγκίπισσες του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Αουγκούστενμπουργκ
Πριγκίπισσες της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
|
543745
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%82
|
Στάλατς
|
Το Στάλατς (σερβικά κυριλλικά: ) είναι οικισμός της Σερβίας, ευρισκόμενος εντός του Δήμου του Τσίτσεβατς, ο οποίος ευρίσκεται εντός του Διαμερίσματος της Ράσινα. Κατά την απογραφή του 2011, αριθμούσε κατοίκους.
Το Στάλατς, επισήμως κατηγοριοποιημένο ως ένα εκ των χωριών της Σερβίας, ευρίσκεται επί των όχθων του Νότιου Μοράβα (Јужна Морава, Γιούζνα Μόραβα), πλησίον του σημείου στο οποίο ο συγκεκριμένος ποταμός ενώνεται με τον Δυτικό Μοράβα (Западна Морава, Ζάπαντνα Μόραβα) για την δημιουργία του Μεγάλου Μοράβα (Велика Морава, Βέλικα Μόραβα).
Δημογραφία
Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού
Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα (2002)
Δείτε επίσης
Εκκλησία Αγίων Αρχαγγέλων (Στάλατς)
Εκκλησία Αγίου Πνεύματος (Στάλατς)
Εκκλησία Αγίου Ιωάννη (Στέβανατς), πλησίον του Στάλατς
Εκκλησία Αγίου Μάρκου (Γιάκοβατς), πλησίον του Στάλατς
Οικισμοί της Σερβίας
Πόλεις της Σερβίας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Maplandia
Οικισμοί του Τσίτσεβατς
|
830947
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Μπαστίντα Πανκαράνα
|
Η Μπαστίντα Πανκαράνα (ιταλικά: Bastida Pancarana) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Παβίας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Παβίας
|
486021
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%9B%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%AF%CE%B2
|
Αθλητική κοινωνία Λοκομοτίβ
|
Η αθλητική κοινωνία Λοκομοτίβ (ρωσικά: Спортивное общество Локомотив) αφορά την οργάνωση μιας σειράς αθλητικών ενώσεων των σοσιαλιστικών χωρών.
Στο παρελθόν ήταν υπεύθυνη για τα παραρτήματά της στην ΕΣΣΔ. Πλέον δραστηριοποιείται στη Ρωσία (РФСО Локомотив).
Επίσης, είναι μέλος της Διεθνούς Αθλητικής Ένωσης Σιδηροδρόμων (USIC).
Ιστορία
Ιδρύθηκε το 1936 με σκοπό τη σύνδεση των εργαζομένων στις σιδηροδρομικές μεταφορές, τις συγκοινωνίες και το μετρό. Η προέλευση της κοινωνίας χρονολογείται από το 1923, όταν δημιουργήθηκε ο Σύλλογος της Οκτωβριανής Επανάστασης, συνδέοντας ποδοσφαιριστές των σιδηροδρόμων της Μόσχας.
Το 1972 η κοινωνία αριθμούσε περίπου 7.000 συλλόγους φυσικής αγωγής (πάνω από 1,3 εκατομμύρια αθλητές) και καλλιεργούσε περισσότερα από 40 αθλήματα. Τον Ιανουάριο του 1973, η Λοκομοτίβ διέθετε 247 γήπεδα, περίπου 500 γυμναστήρια, 260 χώρους σκι, 127 σκοπευτήρια, 36 πισίνες, περίπου 6.000 αθλητικές εγκαταστάσεις και γήπεδα ποδοσφαίρου.
Το 1987 η σοβιετική κοινωνία Λοκομοτίβ συγχωνεύθηκε με έναν αριθμό άλλων αθλητικών κοινωνιών σε μία ενιαία αθλητική κοινωνία. Το 1999 ιδρύθηκε η ρωσική κοινωνία φυσικής αγωγής «Λοκομοτίβ» (Российское физкультурно-спортивное общество «Локомотив») στα ίχνη της ιστορίας της πανενωτικής εθελοντικής αθλητικής κοινωνίας των εργαζομένων των σιδηροδρομικών μεταφορών, μιας από τις πρώτες αθλητικές κοινωνίες εργαζομένων της ΕΣΣΔ.
Σύλλογοι
Λοκομοτίβ Μόσχας (ποδόσφαιρο)
Λοκομοτίβ Μόσχας (ράγκμπι)
Λοκομοτίβ Κουμπάν (καλαθοσφαίριση)
Λοκομοτίβ Γιαροσλάβλ (χόκεϊ επί πάγου)
Λοκομοτίβ Κιέβου (ποδόσφαιρο)
Λοκομοτίβ Χάρκιβ (ποδόσφαιρο)
Λοκομοτίβι Τιφλίδας (ποδόσφαιρο)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αθλητισμός στη Σοβιετική Ένωση
Αθλητικοί σύλλογοι Ρωσίας
|
145508
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%82
|
Πολιορκία της Γάζας
|
Ως πολιορκία της Γάζας (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 332 ΠΚΕ) αναφέρεται η πολιορκία και κατάληψη της πόλης της Γάζας, στη διάρκεια της εισβολής του μακεδονικού στρατού στην παλαιστινιακή Συρία, στο πλαίσιο της εκστρατείας του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών.
Προς τη Γάζα
Ο Αλέξανδρος αποκαθιστώντας τη λειτουργία της Τύρου, συνέχισε ανεμπόδιστος την πορεία του προς την Αίγυπτο. Η τελευταία πόλη που βρισκόταν στον δρόμο του από τη Φοινίκη προς την Αίγυπτο ήταν η Γάζα, σημαντική πόλη της παλαιστινιακής Συρίας, η οποία χρησιμοποιείτο στο παρελθόν από τους Πέρσες ηγεμόνες για τον έλεγχο της σατραπείας της Αιγύπτου. Η πόλη ήταν η τελευταία πριν από την έρημο και απείχε από τη θάλασσα περίπου είκοσι στάδια. Διέθετε γενναίο φρούραρχο, τον ευνούχο Βάτι ο οποίος ήταν πιστός στον Μεγάλο Βασιλιά. Η πόλη περιβαλλόταν από έλος, ήταν μεγάλη, προσβάσιμη μόνο από παχύ στρώμα άμμου, χτισμένη σε ψηλή πρόσχωση και την προστάτευαν ισχυρά τείχη. Θεωρώντας ότι η πόλη του ήταν απόρθητη, ο διοικητής της είχε μαζέψει προμήθειες για μακροχρόνια πολιορκία, προσέλαβε Άραβες μισθοφόρους από τις γειτονικές περιοχές και αρνήθηκε να παραδώσει την πόλη.
Η πολιορκία
Κατά τον Αρριανό, η πρόσχωση πάνω στην οποία ήταν κτισμένη η πόλη ήταν τόσο ψηλή, ώστε οι αρχιμηχανικοί βεβαίωσαν τον Αλέξανδρο πως ήταν αδύνατη η προσβολή των τειχών. Ο Αλέξανδρος έδωσε τότε την εντολή να επιχωματωθεί ένα σημείο στο νότιο τμήμα του τείχους, εκεί που φαινόταν πιο αδύναμο. Ωστόσο υπάρχουν αντιφάσεις και ασάφειες στην ούτως ή άλλως σύντομη αφήγηση του Αρριανού, που έχει ερμηνευθεί διαφορετικά από ιστορικούς όπως ο Stark ή ο Bosworth. Ο τελευταίος θεωρεί πως δεν είναι δυνατόν να αναφέρεται ανάχωμα ύψους 75 μέτρων, όταν ο λόφος πάνω στον οποίο εδράζεται η Γάζα δεν υπερβαίνει τα 30 μ. . Επειδή είχε προηγηθεί κάποιο θεϊκό σημάδι και ο μάντης Αρίστανδρος του είπε ότι θα κινδύνευε η ζωή του, την ημέρα της επίθεσης ο Αλέξανδρος κρατήθηκε μακριά από τις βολές των υπερασπιστών. Όταν όμως οι Άραβες μισθοφόροι βγήκαν από τα τείχη, πυρπόλησαν τις μηχανές και απώθησαν τους Μακεδόνες, έσπευσε με τους υπασπιστές και απέτρεψε την υποχώρηση. Τότε τραυματίστηκε σοβαρά από βέλος καταπέλτη, που διαπέρασε την ασπίδα και τον θώρακά του.
Στο μεταξύ τα πλοία έφεραν στον Αλέξανδρο τις μηχανές που είχαν χρησιμοποιηθεί στην εκπόρθηση της Τύρου. Τις μηχανές αυτές οι πολιορκητές ανέβασαν στο ανάχωμα, το οποίο επεκτάθηκε κι άλλο γύρω από την πόλη, και άρχισαν να κατεδαφίζουν τα τείχη. Επίσης, μηχανικοί υπέσκαπταν με υπονόμους τα θεμέλια του τείχους. Μετά από τέσσερα επιθετικά κύματα, τα τείχη είχαν υποστεί μεγάλα φθορές και οι πολιορκημένοι είχαν σημαντικές απώλειες. Τότε άρχισε συναγωνισμός μεταξύ των Μακεδόνων για το ποιος θα ανεβεί πρώτος στο τείχος, χρησιμοποιώντας κλίμακες (σκάλες). Πρώτος πάτησε στα τείχη της Γάζας ο εταίρος Νεοπτόλεμος, από το γένος των Αιακιδών, τον οποίο ο Αλέξανδρος αργότερα, για να τον τιμήσει, ζήτησε να τον ζωγραφίσει έφιππο ο Απελλής. Τον Νεοπτόλεμο ακολούθησαν κι άλλοι Μακεδόνες, μερικοί από τους οποίους άρχισαν να ανοίγουν τις πύλες. Οι υπερασπιστές της Γάζας δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα, έως ότου σκοτώθηκαν όλοι. Στη συνέχεια ο Αλέξανδρος πούλησε τα γυναικόπαιδα για δούλους, μετέφερε γειτονικούς πληθυσμούς για να την κατοικήσουν και τη χρησιμοποίησε ως φρούριο. Ο Κούρτιος παραδίδει ότι εδώ ο Αλέξανδρος, αντίθετα προς τη γενικότερη συμπεριφορά του, ατίμασε τον Βάτι, σέρνοντάς τον πίσω από το άρμα του, όπως ο Αχιλλέας τον Έκτορα. Ωστόσο, λόγω της μη αναφοράς του επεισοδίου από τον Αρριανό αλλά και της έλλειψης εμπιστοσύνης σε αυτά που παραδίδει ο Κούρτιος, η πληροφορία αυτή από άλλους ιστορικούς έχει απορριφθεί, ενώ άλλοι τη δέχονται. Ενδεικτικά, ο A. Bosworth υποστηρίζει πως το επεισόδιο αναφερόταν στην εξιστόρηση του Ηγησία από τη Μαγνησία και ίσως και του Κλειτάρχου, και γι αυτό είναι αρκετά πιθανό.
Συνέπειες
Δύο μήνες καθυστέρησε τον Αλέξανδρο η πολιορκία της Γάζας. Κατά τον ιστορικό P. Green, η συνολική εκστρατεία στη Φοινίκη κόστισε στον Αλέξανδρο σημαντικές απώλειες, πολύ περισσότερες από αυτές που αναφέρει η μακεδονική προπαγάνδα (μόνο 400 νεκροί για την Τύρο), κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μετά την πολιορκία έστειλε στη Μακεδονία τoν Αμύντα για νέα στρατολόγηση, πληροφορία που στηρίζεται τόσο από τον Διόδωρο, όσο και από τον Κούρτιο. Κατά τον ιστορικό A. Bosworth, η παρατεταμένη πολιορκία και η καταστροφή της Γάζας ήταν αντίθετη σε οποιαδήποτε στρατηγική λογική και ο Αλέξανδρος την αποφάσισε, στα πλαίσια της θέλησής του να υπερνικά μεγάλες προκλήσεις, απλώς και μόνο επειδή η πόλη θεωρούνταν απόρθητη.
Παραπομπές
Πηγές
Κουίντος Κούρτιος Ρούφος, Historiae Alexandri Magni.
Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις.
Ιώσηπος Φλάβιος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία
Droysen J.G. 1996, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Τράπεζα Πίστεως, Αθήνα.
Green, Peter 2008. Αλέξανδρος ο Μακεδόνας: 356-323 π.Χ., Διόπτρα, Αθήνα.
Γαζα
Γαζα
Γαζα
Αρχαία Συρία
Γαζα
Γαζα
332 π.Χ.
|
746908
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CF%83%CE%B7%20%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82%202020%20%E2%80%93%2096%20%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CE%AC%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Άρση βαρών στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020 – 96 κιλά ανδρών
|
Τα 96 κιλά ανδρών, είναι κατηγορία αγωνίσματος της Άρσης βαρών στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020 και πραγματοποιήθηκε στο Διεθνές Φόρουμ του Τόκιο στις 31 Ιουλίου του 2021. Συμμετείχαν συνολικά 15 αθλητές από 15 διαφορετικές χώρες.
Ρεκόρ
Πριν από τους Αγώνες, υπήρχαν τα εξής Ρεκόρ:
Αποτελέσματα
96κ Α
|
682935
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πραγματευτής Αρκαδίας
|
Ο Πραγματευτής είναι χωριό στο Δήμο της Νότιας Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας. Γνωστό και ως Πραγματευτή βρίσκεται σε μια προνομιακή θέση και περιλαμβάνει τις παραλίες της Σαμπατικής και του Θιοπάφτου. Αν και οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι ελάχιστοι σε σχέση με την περίοδο της ακμής του, οι επισκέπτες αυξάνουν τον πληθυσμό κατά την περίοδο των διακοπών και των εορτών. Μόνο λίγοι από τους κατοίκους παρέμειναν στην περιοχή και ασχολούνται με τις αγροτικές εργασίες. Οι υπόλοιποι μετανάστευσαν οικογενειακά ή στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, στον Πειραιά και στο εξωτερικό στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Βραζιλία.
Δείτε επίσης
Αρκαδική Ριβιέρα
Τσάκωνες
Τσακωνική διάλεκτος
Τσακώνικη ενδυμασία
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αρκαδίας
Παραδοσιακοί οικισμοί Αρκαδίας
Δήμος Νότιας Κυνουρίας
|
111700
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AE%CF%82
|
Χάρης Κοπιτσής
|
Ο Χαρίλαος (Χάρης) Κοπιτσής είναι πρώην Έλληνας ποδοσφαιριστής, γεννημένος το 1969.
Αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Χάρης Κοπιτσής γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1969 στην Αθήνα. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην ομάδα του Ορφέα Αιγάλεω από όπου τον απέκτησε ο Α.Ο. Αιγάλεω, το καλοκαίρι του 1986. Έπαιξε εκεί για μιάμιση σεζόν, στη Β΄ Εθνική και Γ΄ Εθνική.
Το Δεκέμβριο του 1987 παραχωρήθηκε στον Πανιώνιο, όπου αγωνίστηκε ως τη σεζόν 1991-92. Με τον Πανιώνιο έκανε το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική την πρωτομαγιά του 1988. Σταδιακά κέρδισε θέση βασικού και γνώρισε επιτυχίες τη σεζόν 1988-89, όταν η ομάδα έφτασε στον τελικό του Κύπελλου. Όμως, ο ίδιος δεν έπαιξε στον τελικό.
Στη συνέχεια αγωνίσθηκε ως βασικός μέσος στην ΑΕΚ και παράλληλα κλήθηκε στην Εθνική ανδρών. Στην ΑΕΚ γνώρισε εννιά επιτυχημένες σεζόν. Πήρε δύο πρωταθλήματα, το πρωτάθλημα 1992-93 και το πρωτάθλημα 1993-94, και δύο Κύπελλα: το 1996 που δεν έπαιξε στον τελικό και το 1997 στον τελικό του οποίου χτύπησε ένα επιτυχημένο πέναλτι, μετά την ισόπαλη παράταση, βοηθώντας την ομάδα του να το κατακτήσει. Επίσης, αγωνίστηκε σε δύο ακόμα τελικούς κυπέλλου, στους οποίους η ομάδα του ηττήθηκε από τον ΠΑΟ: το 1994 και το 1995. Η συνεισφορά του στην κατάκτηση των Πρωταθλημάτων του 1993 και του 1994 ήταν σημαντική, καθώς σκόραρε και τις δύο χρονιές στα αποφασιστικά ντέρμπυ απέναντι στους διεκδικητές του τίτλου, ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, στη Νέα Φιλαδέλφεια, δίνοντας πολύτιμες νίκες στην "Ένωση". Το 2002 επέστρεψε στο Αιγάλεω και την επόμενη σεζόν στον Πανιώνιο. Όμως, δεν κατάφερε να βρει θέση βασικού και πήγε στον Πανελευσινιακό στη Δ΄ Εθνική, όπου έκλεισε την καριέρα του.
Προπονητική
Το 2020 ο Χάρης Κοπιτσής είναι τεχνικός υπεύθυνος στις Ακαδημίες (τμήματα υποδομών) του Αιγάλεω Α.Ο. και παράλληλα εργαζόταν ως προπονητής στον Ακράτητο Άνω Λιοσίων.
Καριέρα
Σημείωση : τα στοιχεία προέρχονται από http://www.rsssf.com/tablesg/grkhist.html#81
Τίτλοι-Διακρίσεις
Πρωτάθλημα Ελλάδος (2): 1992-93, 1993-94
Κύπελλο Ελλάδος (2): 1996, 1997.
Κύπελλο Ελλάδος (φιναλίστ): 1994, 1995.
Παραπομπές
Πηγές
«Όλα για το ποδόσφαιρο ’91», περιοδικό Εικόνες.
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Αιγάλεω Α.Ο.
Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
Ποδοσφαιριστές Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως
Ποδοσφαιριστές Ορφέα Αιγάλεω
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Γ΄ Εθνικής Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Φούτμπολ Λιγκ (Ελλάδα)
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
|
124251
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AE%CF%87%CE%B1%CF%82
|
Βήχας
|
Στην ιατρική ο βήχας (αρχαία: βήξ, βηχός) είναι συχνό σύμπτωμα ποικίλων παθήσεων. Δεν είναι νόσος. Αποτελεί ένα αντανακλαστικό, που εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενη εισπνοή και βίαιη εκπνοή, με πίεση του αέρα. Στον βήχα, η εισπνοή κρατά συνήθως πάνω από 2 δευτερόλεπτα, ενώ η βίαιη εκπνοή κρατά κάτω από ένα δευτερόλεπτο και ενίοτε είναι πολλαπλή και βίαιη σαν ριπή όπλου. Κατά κανόνα ο βήχας, ιδίως ο παροξυσμικός, συνοδεύεται από δακρύρροια (έκκριση δακρύων), και πόνο στην κοιλιά, αλλά δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που δημιουργεί προβλήματα στο μυοσκελετικό σύστημα όπως:
Κήλη Δίσκου Οσφύος από έντονο βήχα.
Ρήξεις μεσοπλευρίων μυών ή πλευρικών χόνδρων από έντονο βήχα.
Αυτόματα κατάγματα πλευρών σε έδαφος Οστεοπόρωσης από έντονο βήχα.
Ρήξεις κοιλιακών μυών, από έντονο βήχα, αλλά ακόμα και
Επιπλοκές του βήχα στα υπόλοιπα συστήματα έχουν επίσης αναφερθεί: Βουβωνοκήλη, Κοιλιοκήλη, Υπόσφαγμα οφθαλμού από έντονο βήχα, ρήξη εγκεφαλικού ανευρύσματος, ρήξη εγκεφαλικού αγγείου, Πρόπτωση αιμορροΐδων από έντονο βήχα, κλπ
Πρόληψη μετάδοσης νόσων με το Βήχα
Ο βήχας είναι η κύρια οδός μετάδοσης των λεγόμενων αερογενών (airborn) λοιμωδών νοσημάτων, όπως συνάχι, κοινό κρυολόγημα, γρίπη, φυματίωση, SARS, Νόσος των Πτηνών, Γρίππη Η1Ν1, κλπ. Τα εκπεμπόμενα με τον βήχα σταγονίδια σιέλου έχουν σύνηθες βεληνεκές 120 εκ. και μέγιστο 200 εκ. Δεδομένου ότι οι ανθρώπινες επαφές, ακόμα και οι τυπικές, καθορίζονται από απόσταση συνήθως 50εκ., καθιστάται απαραίτητο το κάλυμμα του στόματος με το χέρι ή με μαντήλι ή χαρτομάντηλο όταν βήχουμε, προς αποφυγή διασποράς ιογενών ή άλλων λοιμώξεων. Πέραν αυτού είναι απαραίτητο να πλένουμε τα χέρια μας γιά 30 δευτερόλεπτα με σαπούνι ή αντισηπτικό υγρό.
Η φυσιολογία του βήχα
Το αντανακλαστικό του βήχα αποτελείται από τρία στάδια: την εισπνοή, την εκπνοή η οποία βρίσκει αντίσταση στην επιγλωττίδα και από μια δυνατή απελευθέρωση αέρος από τους πνεύμονες που ακολουθείται από το άνοιγμα της επιγλωττίδας και από έναν έντονο ήχο..
Υπάρχουν τρία είδη βήχα: Ο παραγωγικός, ο ξηρός και ο κεντρικός.
(1) Ο παραγωγικός βήχας: Εάν στη διαδρομή της αναπνευστικής οδού υπάρχουν εκκρίματα, τότε ο βήχας βοηθά στον καθαρισμό των βρόγχων και των πνευμόνων, από εκκρίσεις (πτύελα, φλέγματα) βλέννης και πύου, όπως και ξένα σώματα όπως η σκόνη και τα μικρόβια. Αυτός ο βήχας λέγεται παραγωγικός, και οφείλεται συνήθως σε λοιμώξεις του αναπνευστικού, ή αλλεργικές παραγωγικές παθήσεις αλλά και καρδιολογικά νοσήματα όπως καρδιακή ανεπάρκεια και οξύ πνευμονικό οίδημα.
(2) Ο ξηρός βήχας: Στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχουν αναπνευστικές εκκρίσεις, ο βήχας προκαλείται συνήθως από ερεθισμένο βλεννογόνο ή από εξωβρογχική πίεση του βρογχικού δένδρου (π.χ. από όγκο, λεμφαδένα, καρκίνο) και δεν οδηγεί σε παροχέτευση υλικού. Ο βήχας αυτός λέγεται ξηρός.
(3) Ο κεντρικός βήχας: Η σπάνια αυτή μορφή βήχα μπορεί να είναι παραγωγική ή ξηρή, και οφείλεται σε αίτια εντός του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός) (π.χ. όγκος, κλπ) ή αποτελεί ανεπιθύμητη κεντρική ενέργεια φαρμάκων. Γιά παράδειγμα τα αντιϋπερτασικά φάρμακα της ομάδας ΑΜΕΑ (ΑCE Inhibitors) προκαλούν βήχα σε ποσοστό 2%-10% (βλ. παρακάτω).
Αίτια του βήχα
Αναλυτική παρουσίαση των αιτίων του βήχα, όπως και διαφορική διαγνωστική βάσει του είδους του βήχα και της αποχρέψης των πτυέλων, έχει κάνει ο καθηγητής Παθολογίας Ιωάννης Κρικέλης στό κλασσικό του σύγγραμμα Φυσική Εξέτασις και Διάγνωσις.. Παρακάτω παρατίθεται αλφαβητικός κατάλογος αιτίων του βήχα.
Αλλεργίες : Αλλεργίες ανώτερου (ρινίτις, ιγμορίτις) και κατώτερου αναπνευστικού (άσθμα)
Ατμοσφαιρική ρύπανση και κάπνισμα: Το κάπνισμα καθώς και το καυσαέριο μπορεί να προκαλέσουν βήχα.
Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση χαρακτηρίζεται από την επιστροφή υγρών και περιεχομένου από το στομάχι πίσω προς τον οισοφάγο. Οφείλεται σε ανεπάρκεια του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα. Η πάθηση αυτή προκαλεί ξηρό βήχα, καούρα, άσχημη μυρωδιά αναπνοής, δυσκολίες κατάποσης.
Ιογενείς και μικροβιακές λοιμώξεις. Ο συχνός και έντονος βήχας συνήθως δείχνει την ύπαρξη μιας λοίμωξης, όπως κοινό κρυολόγημα, γρίππη, φαρυγγίτις, τραχειίτις, ιογενής βρογχίτις, βρογχιολίτις, πνευμονίτις (πνευμονία). Πολλά βακτήρια και ιοί επωφελούνται από το να προκαλούν στον ξενιστή το σύμπτωμα του βήχα καθώς βοηθάει στην εξάπλωσή τους σε νέους ξενιστές. Ο βήχας μπορεί να είναι οξύς εάν διαρκεί για λιγότερο από δυο εβδομάδες, υποξύς εάν διαρκέσει από τρεις ως οκτώ εβδομάδες και χρόνιος εάν διαρκέσει για περισσότερο από οκτώ εβδομάδες. Τις περισσότερες φορές ο βήχας είναι οξύς και προκαλείται από κάποια λοίμωξη του αναπνευστικού.
Καρκίνος του πνεύμονα. Ο καρκίνος του πνεύμονα προκαλεί χρόνιο βήχα, συνήθως ξηρό, πόνο στο θώρακα, δυσκολίες αναπνοή, απώλεια βάρους, ενίοτε αιμόπτυση, κλπ.
Κοκύτης. Ο κοκύτης παρουσιάζει τελευταία αύξηση. Μπορεί να προσβάλει βρέφη και μικρά παιδιά αλλά, τελευταία, φαίνεται ότι η συχνότητά του στους ενήλικες αυξάνεται.
Κυστική ίνωση των πνευμόνων. Η κυστική ίνωση των πνευμόνων είναι σπάνια κληρονομική χρόνια πάθηση.
Λαρυγγίτιδα. Η λαρυγγίτιδα είναι συνήθως ιογενής και σπανιότερα μικροβιακή. Στα παιδιά δημιουργεί χαρακτηριστικό βήχα που θυμίζει γάβγισμα σκύλου. Εκτός από το βήχα, η λαρυγγίτιδα συνοδεύεται από βήχα, αλλοίωση της φωνής, βραχνάδα, στένωση του λάρυγγα και δυσκολίες στην αναπνοή. Εκδηλώνεται κυρίως σε βρέφη και μικρά παιδιά.
Ξένο σώμα στο αναπνευστικό σύστημα: Ο βήχας μπορεί να προκληθεί από την εισχώρηση φαγητού στην τραχεία αντί για τον οισοφάγο, κάτι το οποίο προκαλείται σε ασθενείε που έχουν πρόβλημα με την επιγλωττίδα και δυσκολίες στην κατάποση. Τα μικρά παιδιά συχνά καταπίνουν ή εισπνέουν μικρά αντικείμενα που «σφηνώνουν» στήν τραχεία ή σε βρόγχο. Ο βήχας είναι ο μηχανισμός της προσπάθειας του οργανισμού να αποβάλλει το ξένο σώμα, αλλά δεν είναι πάντα κατορθωτό αυτό. Τότε χρειάζεται βρογχοσκόπηση.
Ογκοι των πνευμόνων και του υπεζωκότος. Πρόκειται για καλοήθεις ή κακοήθεις όγκους.
Οξεία πνευμονική εμβολή. Η οξεία πνευμονική εμβολή εκδηλώνεται με αιφνίδια ταχυκαρδία, πόνο στο στήθος, βήχα και δύσπνοια. Συνήθως πρόκειται για άτομα σε Κλινοστατισμό (=παρατεταμένη ξάπλα) ή χειρουργημένα πρό ημερών
Παθήσεις ρινός και παραρρινικών κοιλοτήτων. Πρόκειται για χρόνιες φλεγμονές, εκβλαστήσεις, ξένα σώματα.
Παθήσεις φάρυγγος και λάρυγγος. Τέτοιες παθήσεις είναι η μακρά σταφυλή, η υπερτροφία αμυγδαλών, η χρόνια φαρυγγίτις καπνιστών, η οξεία και χρόνια λαρυγγίτις, τα νεοπλάσματα του λάρυγγος, η σύφιλη του λάρυγγος, η φυματίωση του λάρυγγος.
Παθήσεις των πνευμόνων. Τέτοιες παθήσεις είναι η βρογχίτιδα, η πνευμονία, το εμφύσημα, η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), η Φυματίωση, το πνευμονικό απόστημα, η γάγγραινα του πνεύμονα, οι μυκητιάσεις του πνεύμονα, ο εχινόκκοκος του πνεύμονα, η πνευμονική εμβολή, η ατελεκτασία, οι κύστεις των πνευμόνων, οι όγκοι του πνεύμονα, οι πνευμονοκονιάσεις (ασβέστωση, σιλίκωση, κλπ), οι αλλοιώσεις από καρδιοπάθειες.
Παθήσεις του υπεζωκότος. Τέτοιες παθήσεις είναι η πλευρίτιδα, το εμπύημα και όγκοι, όπως μεσοθηλίωμα, κλπ.
Παθήσεις του μεσοθωρακίου: Τέτοιες παθήσεις είναι το αορτικό ανεύρυσμα, η λεμφαδενίτιδα από φυματίωση, η λεμφαδενίτιδα από λέμφωμα Hodgkin, η λεμφαδενίτιδα από λεμφοσάρκωμα, και άλλοι όγκοι..
Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Η ανεπάρκεια αυτή προκαλεί βήχα, δύσπνοια, κούραση και οιδήματα των κάτω άκρων. Το οξύ πνευμονικό οίδημα είναι η ακραία επείγουσα έκφρασή της.
Παραρρινοκολπίτιδες. Πρόκειται για ιογενείς και μικροβιακές ιγμορίτιδες και άλλες παραρρινοκολπίτιδες.
Παρενέργειες φαρμάκων ΑCE (AMEA). Τα φάρμακα της ομάδας ΑΜΕΑ (Αναστολείς Μετατρεπτικού Ενζύμου Αγγειοτενσίνης, αγγλικά: Αngiotensin Converting Enzyme Inhibitors), έχουν σε ποσοστό 2%-10% μια σημαντική παρενέργεια (ανεπιθύμητη ενέργεια), το βήχα. Τέτοια είναι τα γνωστά φάρμακα Ramipril (Triatec, της Sanofi Aventis) και Quinapril (Accupron, της Pfizer). Αν και ο επίμονος βήχας ως παρενέργεια αντιϋπερτασικών κυμαίνεται στατιστικά μεταξύ του 2%-10%, εν τούτοις δεν διαγιγνώσκεται εύκολα (μόνο δια αποκλεισμού). Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ασθενών που ταλαιπωρήθηκαν με «βήχα αγνώστου αιτιολογίας» διάρκειας 6 μηνών, με εξετάσεις, αντιβιοτικά, εισπνεόμενα, αξονικές τομογραφίες, βρογχοσκοπήσεις, κλπ, και τελικά έγιναν καλά σε ένα 24ωρο, μόλις κάποιος γιατρός σκέφθηκε να διακόψει το αντιϋπερτασικό ή να το αντικαταστήσει με άλλης ομάδας
Φυματίωση πνευμόνων. Η φυματίωση προκαλεί δεκατική πυρετική κίνηση, χρόνιο παραγωγικό βήχα και πόνο στο θώρακα με απώλεια βάρους. Σπάνια παρατηρείται και αιμόπτυση.
Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) (χρόνιος επίμονος βήχας). Ο χρόνιος επίμονος βήχας, με μεγάλη παραγωγή φλεγμάτων, μπορεί να είναι ένδειξη χρόνιας αποφρακτικής νόσου των πνευμόνων. Η ομάδα αυτή των ασθενειών των πνευμόνων είναι η τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτων. Στις χρόνιες αποφρακτικές νόσους των πνευμόνων περιλαμβάνονται η χρόνια βρογχίτιδα, και το εμφύσημα. Η κυριότερη αιτία των παθήσεων αυτών είναι το κάπνισμα.
Ψυχογενής βήχας. Πέραν του ψυχογενούς βήχα, που είναι ξηρός βήχας, υπάρχει και ο «βήξ ως καθ έξιν σπασμός» (τικ), επίσης μικρός επαναλαμβανόμενος ξηρός βήχας, ιδίως σε Stress και αμηχανία. Βέβαια δεν αποτελεί ιατρικό θέμα ο λεγόμενος κοινωνικός βήξ, που αφορά ομιλητές σε αμηχανία, ή άτομα που δίνουν συνέντευξη και έχουν τρακ. Για τις περιπτώσεις αυτές ο λαός μας χρησιμοποιεί το γνωμικό «απορία ψάλτου βήξ».
Στον χρόνιο βήχα, στατιστικά, εάν ο ασθενής δεν είναι καπνιστής και έχει καθαρή ακτινογραφία θώρακος, τότε οι δυο συνηθέστεροι λόγοι είναι το άσθμα και η γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσος, χωρίς να αποκλείεται ο καρκίνος του πνεύμονα (χρειάζεται αξονική τομογραφία). Τα άλλα αίτια είναι η χρόνια βρογχίτιδα, η καρδιακή ανεπάρκεια καθώς και η λήψη διαφόρων φαρμάκων όπως ΑΜΕΑ.
Θεραπεία
Δεδομένου ότι ο βήχας είναι φυσικό αντανακλαστικό, συχνά οι γιατροί δεν συνιστούν την καταστολή του, επειδή ο βήχας διευκολύνει την απόχρεμψη πτυέλων. Ωστόσο πολλές φορές ο βήχας μπορεί να είναι τόσο έντονος που να χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, ώστε έστω να κοιμηθεί ο ασθενής. Η θεραπεία στοχεύει τις περισσότερες φορές στο αίτιο παρά στο ίδιο το σύμπτωμα, για παράδειγμα ο γιατρός μπορεί να προτείνει την προσωρινή ή και μόνιμη διακοπή του καπνίσματος.
Φάρμακα στη θεραπεία του βήχα
Όπως προαναφέρθηκε η θεραπεία του βήχα είναι η θεραπεία του υφισταμένου αιτίου που τον προκαλεί. Τα φάρμακα που συνήθως χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση αυτού καθ εαυτού του συμπτώματος του βήχα είναι:
(1) Ναρκωτικά Φάρμακα που καταστέλλουν τον βήχα στο κέντρο του βήχα: Είναι η Codeine και η Dextromethorphane συχνά χορηγούνται παρόλο που η δράση τους εναντίον του βήχα δεν έχει πλήρως αποδειχθεί. Σκευάσματα: SIVAL-B (Codeine+Ephedrine) sir. 120ml
(2) Μη Ναρκωτικά αντιβηχικά: Ορισμένα από αυτά έχουν κεντρική δράση, καταστέλλουν το κέντρο του βήχα στον εγκέφαλο, χωρίς να είναι ναρκωτικά. Η δράση τους είναι αμφίβολη. Το γνωστότερο από αυτά είναι το Butamirate Citrate (SINECOD της Novartis) σιρόπι 200ml.Το αντιβηχικό Diphenhydramine Hydrochloride (BENADRYL Pfizer) είναι αντιϊσταμικικής δράσης και κυκλοφορεί σε σιρόπι 125ml. Επίσης το αντιϊσταμινικό αντιβηχικό Levodropropizine (LEVOTUSS Arriani) κυκλοφορεί σε σιρόπι 125 και 200ml. Τέλος η Pentoxyverine Citrate (TUCLASE, της UCB σε σιρόπι 200ml, είναι μη ναρκωτικό κεντρικώς δρων αντιβηχικό.
(3) Αντιϊσταμινικά - αντιβηχικά: Είναι φάρμακα που καταστέλλουν την παραγωγή βλέννης, όπως το Ketotifen (ZADITEN) της Zandoz, αλλά και το ίδιο το αντανακλαστικό του βήχα. Το Ketotifen, είναι Βλεννοκατασταλτικό, μειώνει την παραγωγή πτυέλων, και καταστέλλει το βήχα.. Παρόμοια δράση επίσης έχει το Montelukast (SINGULAIR). Στον ξηρό βήχα αρκεί το Zaditen και ένα εισπνεόμενο Inhaler.
(4) Αποχρεμπτικά - Ρευστοποιητικά των εκκρίσεων: Στην περίπτωση του παραγωγικού βήχα χορηγούμε αποχρεμπτικά - ρευστοποιητικά των εκκρίσεων όπως Bromhexine, (BISOLVON της Behringer Ingelheim), ή Ambroxol Hydrochloride (MUCOSOLVAN, Boehringer Ingelheim και ΤOSSE Novartis) και το Acetylcysteine (MUCOMYST, Bristol, ή TREBON-N, UniPharma).
(5) Βρογχοδιασταλτικά φάρμακα: Συνήθως πρόκειται γιά εκλεκτικούς β2 διεγέρτες αδρενεργικών υποδοχέων. Π.χ.: Clenbuterol (SPIROPENT), Orciprenaline(ALUPENT), Salbutamol (AEROLIN), Salbutamol + Ipratrope (BEROVENT), Terbutaline (DRACANYL), Salmeterol (SEREVENT), Selmeterol + Fluticazone (SERETIDE Discus + Inhaler), Formoterol (FORADIL). To INUVAIR της UCB/Chiesi είναι μείγμα βρογχοδιασταλτικού και Κορτικοστεροειδούς (Beclomethasone + Formoterol). Ως βρογχοδιασταλτικά επίσης, χρησιμοποιούνται τα αντιχολινεργικά φάρμακα Ipratrope (ΑΤROVENT) και Tiotrope (SPIRIVA), όπως και τα παράγωγα της Ξανθίνης - Θεοφυλλίνης.
(6) Αντιβιοτικά: Στοχεύουν στη μείωση της μικροβιακής φλεγμονής του λαιμού ή των πνευμόνων, και στη γρήγορη αντιμετώπιση της παραγωγής των πτυέλων..
(7) Κορτικοστεροειδή: Χορηγούνται σε εισπνεόμενη μορφή (Inhaler, Discus) ή σε δισκία. Π.χ. Beclomethasone (BECOTIDE), Budenosiδe(PULMICORT)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Συμπτώματα
|
779628
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Οιχαλία Μεσσηνίας
|
Η Οιχαλία είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Οιχαλίας, εντάσσεται στη Δημοτική Ενότητα Οιχαλίας, και υπάγεται στο Δήμο Οιχαλίας.
Γεωγραφικές πληροφορίες
Η Οιχαλία Μεσσηνίας βρίσκεται σε υψόμετρο 91 μέτρων και έχει πληθυσμό 394 κατοίκων, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Μέχρι το 1915, ονομαζόταν Αλητσελεπή.
Διοικητικές μεταβολές
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές οικισμών Μεσσηνίας - Οιχαλία (Αλητσελεπή) (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμων Μεσσηνίας - Δήμος Οιχαλίας (1835 - 1912) (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινοτήτων Μεσσηνίας - Κοινότητα Οιχαλίας (Κοινότητα Αλητσελεπή) (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμων Μεσσηνίας - Δήμος Οιχαλίας (1997...) (εξωτερικός σύνδεσμος)
Διοικητική υπαγωγή
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Οιχαλίας (ιστότοπος Δήμου Οιχαλίας)
Το χωριό μας Οιχαλία Μεσσηνίας (facebook)
Παραπομπές
Χάρτης
Χωριά του νομού Μεσσηνίας
Δήμος Οιχαλίας
|
3804
|
https://el.wikipedia.org/wiki/925
|
925
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 925 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Γεννήσεις
Λοθάριος Β', βασιλιάς της Ιταλίας
Μπρούνο ο Μέγας, αρχιεπίσκοπος Κολωνίας
Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε», Βυζαντινός μοναχός
Ιωάννης Τσιμισκής Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Θάνατοι
8 Μαρτίου - Μπέρτα, κόμισσα της Αρλ
11 Μαΐου - Νικόλαος Α' ο Μυστικός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Έτη
|
629143
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9
|
Ίλιτσι
|
Το Ίλιτσι (κυριλλικά: ) είναι οικισμός της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Ευρίσκεται εντός του εδάφους της Πόλεως του Μόσταρ, εντός του Καντονιού της Ερζεγοβίνης-Νέρετβα και εντός της Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 2013, αριθμούσε κατοίκους.
Γεωγραφία
Ιστορία
Δημογραφία
Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού
Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα (1991)
Δείτε επίσης
Πόλεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
Δήμοι της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Οικισμοί του Μόσταρ
Οικισμοί του Μόσταρ με κροατική πληθυσμιακή πλειοψηφία
|
367001
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%83%CE%AD%20%CE%A7%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BD%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%9B%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%B9
|
Χοσέ Χοακίν Φερνάντες ντε Λισάρδι
|
Ο Χοσέ Χοακίν Φερνάντες ντε Λισάρδι (José Joaquín Fernández de Lizardi) ήταν ένας μεξικανός συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού στις 15 Νοεμβρίου του 1776 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 21 Ιουλίου του 1827.
Χαρακτηριστικά
Το έργο του Φερνάντες ντε Λισάρδι διακατέχεται από ένα ευρύ φάσμα χαρακτηριστικών και θεματολογίας, αγγίζοντας περιοχές της παραγωγής του λόγου όπως την πολιτική, την λογοτεχνία, την δημοσιογραφία, την ιστοριογραφία και την γλωσσολογία. Θεωρείται ο πρώτος μυθιστοριογράφος της Λατινικής Αμερικής και το κύριο έργο του είναι το El Periquillo Sarniento, ένα μυθιστόρημα με σατιρικό χαρακτήρα που περιγράφει την πραγματικότητα της μεξικανικής κοινωνίας πριν από την απελευθέρωση από την Ισπανία, αναδεικνύοντας πολλά τοπικά φολκλορικά στοιχεία και παραδόσεις.
Έργο
El Periquillo Sarniento (1816).
La Quijotita y su prima (1818).
Noches tristes y día alegre (Autobiografía, 1818).
Don Catrín de la Fachenda (1832).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ολόκληρο το έργο El Periquillo Sarniento του Λισάρδι
Μεξικανοί μυθιστοριογράφοι
|
242776
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%81%CE%B9%CE%BA%20%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%BF%CE%BD
|
Έρικ Κλάπτον
|
Ο Έρικ Πάτρικ Κλάπτον (, 30 Μαρτίου 1945) είναι Άγγλος κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής της ροκ και της μπλουζ. Γεννήθηκε στο Ρίπλεϊ (Ripley) της κομητείας του Σάρεϊ στο σπίτι των γονέων της ανύπαντρης μητέρας του, Πατρίσια Μόλλυ Κλάπτον (Patricia Molly Clapton). Πατέρας του ήταν ο Έντουαρντ Ουόλτερ Φράιερ (Edward Walter Fryer), Καναδός στρατιώτης ο οποίος τελικά παντρεύτηκε την Πατρίσια και μετακόμισαν στον Καναδά και αργότερα στη Γερμανία.
Βιογραφικό
Πρώτα χρόνια
Μεγάλωσε με τους γονείς της μητέρας του Ρόουζ και Τζακ Κλαπ, οι οποίοι όμως δεν τον υιοθέτησαν ποτέ επισήμως. Εκείνοι ήταν και αυτοί που αγόρασαν την πρώτη του κιθάρα στα 13α γενέθλιά του. Στην αρχή δυσκολεύτηκε και την παράτησε για δύο χρόνια. Μετά από 3 χρόνια, στα 16 του ξεκίνησε τη συνεχή ενασχόλησή του με την κιθάρα και την μπλουζ μουσική της εποχής που τον είχε έντονα επηρεάσει . Αγαπημένοι του καλλιτέχνες ήταν ο B.B. King, ο Ρόμπερτ Τζόνσον και ο Μάντι Γουότερς.
Πρώτα βήματα στη μουσική
Αφού τελείωσε το σχολείο έπαιξε για λίγο ως πλανόδιος μουσικός. Το 1963 εντάχθηκε στο πρώτο του συγκρότημα, στους Roosters μαζί με τον Τομ Μακ Γκίνες οι οποίοι έπαιζαν κυρίως μουσική rhythm and blues. Αργότερα έπαιξε στους Yardbirds μαζί με τον Τζίμι Πέιτζ και τον Τζεφ Μπεκ όπου έμεινε μέχρι και για το τραγούδι τους "For your Love" για να προσχωρήσει στη συνέχεια στους Bluesbreakers του Τζων Μάγιαλ τον Απρίλιο του 1965.
Ο ανήσυχος κιθαρίστας αποφάσισε αμέσως μετά να κάνει πράξη το μεγάλο όνειρο για ένα ταξίδι περιπλάνησης στην Ανατολή. Έτσι, ο δρόμος τον έφερε το καλοκαίρι του 1965 στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή που βρετανικά περιοδικά του απέδιδαν τον τίτλο του καλύτερου κιθαρίστα στον κόσμο, ο Κλάπτον φιλοξενούνταν στο σπίτι του μουσικού Δημήτρη Πολύτιμου των MGC. Σύντομα, ο απένταρος Έρικ θα αναζητούσε δουλειά στα μπαράκια της Αθήνας. Η ιστορία για πολλά χρόνια φάνταζε σαν ένας σύγχρονος αστικός μύθος. Η δημοσιογραφική έρευνα όμως συνέθεσε το προσωπικό πάζλ του Κλάπτον και επιβεβαίωσε ότι τον Οκτώβριο του 1965 έπαιξε σε ελληνικό συγκρότημα! Μετά από ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή στον μπασίστα Θάνο Σογιούλ και τον τραυματισμό του κιθαρίστα Αλέκου Καρακαντά, μέλη και οι δύο του αθηναϊκού γκρουπ «Τζούνιορς», ο Κλάπτον προσκλήθηκε και έπαιξε κιθάρα με τα εναπομείναντα μέλη στην Κυψέλη και αλλού....
Τον Ιούλιο του 1966 αποχωρεί από τους Bluesbreakers και ιδρύει τους Cream με τον ντράμερ Τζίντζερ Μπέικερ και τον μπασίστα Τζακ Μπρους. Το 1968 οι Cream διαλύονται για να επανενωθούν μετέπειτα το 1993 και το 2005 δίνοντας συναυλίες στο Royal Albert Hall του Λονδίνου και το Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Το συγκρότημα διαλύεται οριστικά το 2006.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες όλων των εποχών και ο μόνος καλλιτέχνης που απέσπασε τρία βραβεία Grammy το 1993 για την συνεισφορά του στην ροκ ως μέλος των Yardbirds και των Cream και το 2000 για την προσωπική του δουλειά.
Είναι Ηγέτης (Commander) της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (CBE) από το 2004 και ιππότης του τάγματος (OBE) από το 1994 για την προσφορά του στη μουσική.
Παραπομπές
Πηγές
Rock Εγκυκλοπαίδεια, Εκδόσεις ΔΟΛ: Λήμμα Eric Clapton
Βρετανοί τραγουδιστές
Βρετανοί κιθαρίστες
Ροκ μουσικοί
Βραβευμένοι με Γκράμι
Βραβευμένοι με Brit
Νικητές Ivor Novello Awards
Διοικητές του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
|
763499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B6%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD
|
Μονζερόν
|
Το Μονζερόν (γαλλικά: Montgeron) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Εσόν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μονζεροναί (γαλλικά: Montgeronnais).
Παραπομπές
Κοινότητες της Εσόν
|
625010
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Πριγκιπάτο του Τάραντα
|
Το Πριγκιπάτο του Τάραντα ήταν ένα Μεσαιωνικό κράτος, που ίδρυσε ο Βοημούνδος Α΄ πρίγκιπας της Αντιόχειας (1088), μεγαλύτερος γιος του Ροβέρτου Γυισκάρδου, όταν έκλεισε ειρήνη με τον μικρότερο αδελφό του Ρογήρο Α΄ δούκα της Απουλίας. Τα δύο αδέλφια είχαν μία έντονη διαφωνία σχετικά με την διαδοχή στην Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας. Ο Βοημούνδος Α΄ αναβάθμισε την παλιότερη Κομητεία του Τάραντα, που είχε ιδρύσει ο Γοδεφρείδος του Τάραντα (1063), σε Πριγκιπάτο (1088).
Πρωτεύουσα του πριγκιπάτου έγινε ο Τάραντας, που βρισκόταν στην Απουλία και περιείχε το νότιο τμήμα της περιφέρειας. Διατηρήθηκε 377 χρόνια και ήταν ένα πανίσχυρο φέουδο στο Βασίλειο της Σικελίας· μερικές φορές ο βασιλιάς έδινε τον τίτλο σαν δώρο στην σύζυγο ή στον διάδοχό του. Όταν ο Οίκος των Καπετιδών-Ανζού διαιρέθηκε, ο Τάραντας πέρασε στον κλάδο του Δυρραχίου (1394 - 1463).
Ο Φερδινάνδος Α΄ της Νεαπόλεως ένωσε το Πριγκιπάτο του Τάραντα με το Βασίλειο της Νεαπόλεως, όταν πέθανε η σύζυγός του Ισαβέλλα του Κλερμόν. Έτσι το πριγκιπάτο έληξε, αλλά ο βασιλιάς έδινε συχνά τον τίτλο στον διάδοχο· ο πρώτος που το δέχτηκε ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Αλφόνσος Β΄ της Νεαπόλεως.
Οίκος των Ωτβίλ
Οίκος των Χοενστάουφεν
Οίκος των Καπετιδών-Ανζού
Οίκος του Μπω
Οίκος των Γουέλφων
Οικογένεια Ορσίνι
Παραπομπές
Πηγές
Norwich, John Julius (1992). The Normans in Sicily. Penguin Books.
Μεσαιωνική Ιταλία
Πρώην κράτη της Ιταλικής Χερσονήσου
Πρώην πριγκιπάτα
|
633771
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CF%82
|
Γιώργος Πετσίβας
|
Ο Γιώργος Πετσίβας (Αριδαία 8/3/1946 - Αθήνα 2018) υπήρξε σκηνογράφος με σπουδές στην Αθήνα και το πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Εργάστηκε επίσης ως ηθοποιός στον θίασο της Τζένης Καρέζη και σκηνοθέτης της ΕΡΤ. Όταν, μέσω του επαγγέλματός του, μπόρεσε να αναδιφήσει αρχεία σχετικά με τη Μακεδονία, εγκατέλειψε τη -δημόσια- σταδιοδρομία του και επιδόθηκε στη μελέτη και έκδοση των σχετικών εγγράφων. Για να εκπληρώσει καλύτερα το έργο του, ίδρυσε προσωποπαγή εκδοτικό οίκο και, μέχρι το τέλος της ζωής του, εργάστηκε με ήθος και επιμέλεια αξιοθαύμαστη.
Βιβλιογραφία
(2006) Τσόντος - Βάρδας, Γεώργιος, Η βενιζελική τυραννία, Πετσίβα [επιμέλεια] ISBN 960-87636-6-5
(2001) Καραβίτης, Ιωάννης, Ο Βαλκανοτουρκικός πόλεμος, Πετσίβα [επιμέλεια] ISBN 960-90010-5-Χ
(2000) Δραγούμης, Ίων, 1878-1920, Τα τετράδια του Ίλιντεν, Πετσίβα [επιμέλεια] ISBN 960-90010-3-3
(2008) Ο Νέος Μακεδονικός Αγών. Επιλογή κειμένων και επιμέλεια: Γιώργος Πετσίβας ISBN 978-960-87636-9-2
(2010) Βασίλης Τσακαλάρωφ, Το Ημερολόγιο του Ίλιντεν, 1901-1903 ISBN 978-960-98165-0-2
(2003) Τσόντος - Βάρδας, Γεώργιος, Ο Μακεδονικός Αγών: Ημερολόγιο 1904-1907 (3 τόμοι), Πετσίβα [επιμέλεια]
(1994, 2008) Καραβίτης, Ιωάννης, Ο Μακεδονικός Αγών: Απομνημονεύματα, (2 τόμοι), Αθηνά [επιμέλεια] ISBN 960-90010-0-9
Σκηνοθεσίες
1973 Γεύση από... τζιν
1970 Το κάστρο
1971 Ασπασία (θεατρικό)
1986 Οι σκληροί του... Μπραχάμι
Παραπομπές σημειώσεις
Έλληνες σκηνογράφοι
Έλληνες εκδότες
Έλληνες δοκιμιογράφοι
Έλληνες σκηνοθέτες
Έλληνες άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
|
835784
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AE%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD
|
Ζηλευτή Τρικάλων
|
Η Ζηλευτή είναι μικρός οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων.
Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία
Η Ζηλευτή βρίσκεται στον κάμπο των Τρικάλων, σε υψόμετρο 95 μέτρα ενώ απέχει περίπου 7 χλμ. ΒΑ. από το κέντρο της πόλης. Βόρεια του χωριού είναι ο Παλαιόπυργος, ανατολικά η Χρυσαυγή, νοτιοανατολικά το Μεγαλοχώρι, δυτικά η Κρηνίτσα ενώ στη νοτιοδυτική της άκρη περνάει ο Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας και νότια η ΕΟ Λάρισας - Τρικάλων.
Το χωριό αναφέρεται με την παλιά της ονομασία Ζούλιανη σε χρυσόβουλα των Στέφανου Ντούσαν (1348) και Συμεών Ούρεσι Παλαιολόγου (1359, 1366), όπου καταγράφονται τοπωνυμικά - τοπογραφικά στοιχεία για τη μεσαιωνική Θεσσαλία καθώς και σε ιδιοκτησιακούς τίτλους της μονής του Αγίου Γεωργίου μαζί με τους οικισμούς Βοξίστα, του Γουλήνου, Κλινοβίστα, Μαγούλα, της Σαμοσάδας, Ράξα. Αναφέρεται επίσης και στο οθωμανικό κατάστιχο του 1454/55.
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
Αναφέρεται επίσημα, μετά την Ένωση της Θεσσαλίας, το 1883 με την παλιά της ονομασία από την Τουρκοκρατία ως Ζούλιανη στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 να προσαρτάται στον τότε δήμο Παραληθαίων. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1955 με το ΦΕΚ 287Α - 10/10/1955 μετονομάστηκε σε Ζηλευτή. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης αποτελεί κοινότητα που υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Παληοκάστρου του Δήμου Τρικκαίων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 483 κάτοικοι. Η πορεία του πληθυσμού, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
Παραπομπές
Χωριά του νομού Τρικάλων
Δήμος Τρικκαίων
|
198435
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82%201932
|
Πανελλήνιοι κολυμβητικοί αγώνες 1932
|
Οι Πανελλήνιοι Κολυμβητικοί αγώνες του 1932, έγιναν στις 10-11 Σεπτεμβρίου στο Μικρολίμανο. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. ενώ το πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης κατέκτησε ο Άρης Θεσσαλονίκης.
Η διοργάνωση
Η μεγάλη ανάπτυξη των κολυμβητικών αγωνισμάτων οδήγησε την ΕΚΟΦ να καθιερώσει τοπικά πρωταθλήματα μικρών ηλικιών, Βόρειο στη Θεσσαλονίκη και νότιο στον Πειραιά, τα οποία έγιναν στις 16-17 Ιουλίου. Σε αυτά κάθε σύλλογος μετείχε με πέντε το πολύ αθλητές αρχάριους, παίδες, εφήβους και κορασίδες σε διάφορα αγωνίσματα από 25 ως 100μ.
Στους πανελλήνιους αγώνες κάνει για πρώτη φορά την εμφάνιση του ο Παναθηναϊκός, ανήκωντας πλέον στην δύναμη της ΕΚΟΦ, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κερδίσει βαθμούς. Στα αξιοσημείωτα είναι τα σοβαρά επεισόδια που διαδραματίστηκαν με το τέλος του ημιτελικού αγώνα ουότερ πόλο ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΕΘνικό (3-1), κάτι που οδηγεί την ομοσπονδία να τιμωρήσει τις 2 ομάδες με αποκλεισμό και να ανακηρύξει στα χαρτιά, άνευ τελικού αγώνος, πρωταθλητή τον Άρη Θεσσαλονίκης και 2ο τον Ν.Ο Μυτιλήνης, βασιζόμενη στον τελευταίο μεταξύ τους ημιτελικό αγώνα (5-1 υπέρ του Άρη).
Αποτελέσματα
Πολυνίκης Σύλλογος: Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.
Πρωταθλητής Γενικής Βαθμολογίας: Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.
Πρωταθλητής Υδατοσφαίρισης: Άρης Θεσσαλονίκης
Πολυνίκης Αθλητής:
Βαθμολογίες
Γενική βαθμολογία
1: Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. βαθμοί 27
2: Άρης Θεσσαλονίκης βαθμοί 13
3: Ν.Ο. Μυτιλήνης βαθμοί 10
4: Α.Ο. Παλαιό Φάληρο βαθμοί 11
5: Εθνικός Πειραιώς βαθμοί 4
Τελική κατάταξη Ουώτερ πόλο
1: Άρης Θεσσαλονίκης
2: Ν.Ο. Μυτιλήνης
Πηγές
Αρχείο Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας
Εφημερίδα "Ακρόπολις"
Πανελλήνιο πρωτάθλημα κολύμβησης
1932
Αθλητικά γεγονότα του 1932
Διοργανώσεις υγρού στίβου στον Πειραιά
|
525149
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%A8%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Κωνσταντίνος Ψαρράς
|
Ο Κωνσταντίνος Ψαρράς (1886 - ;) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Μεσενικόλα Καρδίτσας και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Διετέλεσε πρόεδρος των ξενοδόχων Αθηνών και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Αθηνών. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα στις εκλογές του 1933 και επανεξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας σε αυτές του 1935.
Παραπομπές
Βουλευτές Αττικοβοιωτίας
Βουλευτές Αθηνών
Βουλευτές εκλεγμένοι με το Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα
|
528684
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Grupo%20Carso
|
Grupo Carso
|
Grupo Carso είναι η ονομασία μεξικανικού ομίλου εταιρειών ετερογενών δραστηριοτήτων που ανήκει στον Κάρλος Σλιμ. Δημιουργήθηκε το 1990 μετά τη συγχώνευση των Corporación Industrial Carso και Grupo Inbursa. Το όνομα Carso προέρχεται από τα αρχικά των Carlos Slim και Soumaya Domit de Slim, σύζυγό του.
Το Μάιο του 2014, ο χρηματιστηριακός κλάδος είχε κεφαλαιοποίηση χρηματιστηριακών κεφαλαίων άνω των 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Carso
|
632883
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Φτελιά Αιτωλοακαρνανίας
|
Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Φτελιά (αποσαφήνιση)
Η Φτελιά, είναι ημιορεινό χωριό στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας σε υψόμετρο 360 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Η Φτελιά βρίσκεται προς τα βόρεια όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Ευρυτανίας και την Περιφερειακή Ενότητα Άρτας, σε απόσταση 43 χλμ. ΒΑ. της Αμφιλοχίας και 52,5 χλμ. ΝΑ. από την Άρτα. Είναι κτισμένη ανατολικά του Ίναχου ποταμού και βόρεια του Εμπεσού, στον δρόμο προς το μοναστήρι του Αγίου Θωμά. Το 1981 αναφέρεται να ανήκει στην τότε κοινότητα Εμπεσού. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τον Εμπεσό, τον Σκατζόκαμπο, το Γραμματσούλι και τη Συκέα αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Εμπεσού που ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Ινάχου του Δήμου Αμφιλοχίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 8 κατοίκους.
Δείτε επίσης
Πτελέα Αιτωλοακαρνανίας στη δημοτική ενότητα Αμφιλοχίας, δυτικά του χωριού Σταθάς.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αιτωλοακαρνανίας
Δήμος Αμφιλοχίας
|
815266
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AF%CE%B6%CF%81%CE%B5
|
Τζίζρε
|
Το Τζίζρε (, ; , Djeziret ibn-Omar, Jazīra, al-Jazirah, ή Djezireh. ή Madinat al-Jazira, , , Cizîra Botan, ή Cizîre, , Gōzartō d-Qardū, Gozarto, Gzarta, ή Gziro.) είναι πόλη στο διαμέρισμα Τζίζρε της επαρχίας Σιρνάκ στην Τουρκία. Βρίσκεται στον ποταμό Τίγρη στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας και κοντά στα σύνορα Ιράκ-Τουρκίας. Το Τζίζρε βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Άνω Μεσοποταμίας και στην πολιτιστική περιοχή του Βόρειου Κουρδιστάν.
Η πόλη είχε πληθυσμό 130.916 κατοίκους το 2021.
Πληθυσμός
Μέχρι το 1915, το Τζίζρε είχε ποικίλο πληθυσμό χριστιανών Αρμενίων και Ασσυρίων, που αποτελούσαν το ήμισυ του πληθυσμού της πόλης, Εβραίους και μουσουλμάνους Κούρδους. Η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων μείωσε σημαντικά τον πληθυσμό της πόλης και μειώθηκε περαιτέρω με την αποχώρηση των Εβραίων το 1950–1951. Ο πληθυσμός άρχισε να ανακάμπτει το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και αργότερα αυξήθηκε δραματικά από το 1984 και μετά λόγω της κουρδοτουρκικής σύγκρουσης καθώς χιλιάδες άνθρωποι κατέφυγαν στο Τζίζρε για να γλιτώσουν από την πίεση τόσο από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όσο και από τους μαχητές του PKK.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τουρκικό Κουρδιστάν
Πόλεις της Τουρκίας
|
518080
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Γαβαλοχώρι Χανίων
|
Το Γαβαλοχώρι (επίσημο: το Γαβαλοχώριον) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του δήμου Αποκορώνου στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 100 μέτρων, σε βραχώδη κοιλάδα με καλλιέργειες ελιών και αμπελιών. Απέχει 26 χιλιόμετρα από τα Χανιά.
Ιστορικά στοιχεία
Το όνομα του χωριού προέρχεται από τη βυζαντινή οικογένεια των Γαβαλάδων, μια από τα 12 αρχοντόπουλα στα οποία μοιράστηκαν φέουδα στην Κρήτη το 1182. Η παλαιότερη μνεία στον οικισμό γίνεται στο έγγραφο της διανομής των φεούδων «άχρι του Γαβαλοχωρίου, ήγουν χωρίου Γαβαλά».
Το χωριό στα ενετικά χρόνια κατέστη κοινωνικοοικονομικό κέντρο της περιοχής και αρχιτεκτονικά δείγματα εκείνης της περιόδου σώζονται μέχρι σήμερα. Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Gavaloghori Astiraca στην επαρχία Αποκορώνου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Gavalloghori Astiraca με 258 κατοίκους. Ο Βασιλικάτα το αναφέρει το 1630 ως Gavaloghori Amighdali. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, στο χωριό βρισκόταν η έδρα του Κρητικού Συμβουλίου.
Σύμφωνα με την αιγυπτιακή απογραφή του 1834, στο χωριό κατοικούσαν 10 χριστιανικές και 20 μουσουλμανικές οικογένειες. Το 1881 είχε 998 κατοίκους και ανήκε στον δήμο Βάμου. Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
Ιστορία
Το Γαβαλοχώρι έχει μακρά και πλούσια ιστορία. Οι ενδείξεις της πρώιμης κατοίκησης περιλαμβάνουν διπλούς πελέκεις, αγγεία, λυχνάρια, σκεύη, κεραμίδια και νομίσματα από την Μινωική εποχή (3000-1450 π.Χ.), καθώς και θεμέλια σπιτιών, κεραμίδια και δεξαμενές νερού από την Μυκηναϊκή ή Δωρική εποχή (1450-1100 π.Χ.). Επιπλέον, υπάρχουν νομίσματα, αγγεία, θεμέλια και τάφοι από τη Ρωμαϊκή περίοδο (67-395 μ.Χ.). Τέλος, πολλά κτίρια στο χωριό χρονολογούνται από τη Βυζαντινή (961-1204 μ.Χ.), την Ενετική (1210-1669 μ.Χ.) και την Τουρκική περίοδο (1669-1898 μ.Χ.).3
Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, το Γαβαλοχώρι ιδρύθηκε, όταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας, Αλέξιος Κομνηνός, έστειλε 12 ευγενείς από την Κωνσταντινούπολη στην Κρήτη, στα τέλη του 12ου αιώνα, προκειμένου να αποτρέψει μια αναμενόμενη εξέγερση εναντίον του.4 Σύμφωνα με την ιστορία, οι ευγενείς χώρισαν την Κρήτη σε 12 επαρχίες, με τον καθένα από αυτούς να κυβερνά από μια περιοχή, δίνοντας συνήθως το όνομά του σε αυτήν. Ένας από αυτούς τους ευγενείς ήταν ο Φίλιππος Γαβαλάς, οπότε το όνομα «Γαβαλοχώρι» σημαίνει «χωριό του Γαβαλά».5 Σήμερα, οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι το έγγραφο που υποτίθεται ότι εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα και έστειλε τους ευγενείς στην Κρήτη ήταν πλαστό. Πιθανότατα, επινοήθηκε κάτι τέτοιο, προκειμένου οι ισχυροί Κρητικοί γαιοκτήμονες, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας Γαβαλά, να διαθέτουν μια νομική βάση για τη διατήρηση των περιουσιών τους, μετά την κατάκτηση του νησιού από τους Ενετούς.6
Αν και το Γαβαλοχώρι έχει ηλικία 1.000 ετών, η καταγεγραμμένη ιστορία του αφορά μόνο τα τελευταία περίπου 300 χρόνια. Καθώς, όμως, ανακαλύπτονται και αναλύονται όλο και περισσότερα έγγραφα, οι προγενέστερες περίοδοι της ιστορίας του Γαβαλοχωρίου θα φωτισθούν καλύτερα και θα προκύψει μια πιο ολοκληρωμένη αφήγηση της ιστορίας του χωριού. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι, παρά την ευγενική καταγωγή του, το Γαβαλοχώρι υπέφερε κατά το παρελθόν. Το χωριό επλήγη από φοβερή πανούκλα το 1770, το 1797 και το 1810.7 Μια καταστροφική βροχή έπεσε στο Γαβαλοχώρι το 1862 και χείμαρροι νερού έτρεξαν μέσα στο χωριό, καταστρέφοντας σπίτια και άλλες περιουσίες, πνίγοντας αρκετούς κατοίκους.8 Οι αρχές του 20ού αιώνα ήταν μια άλλη ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος για το Γαβαλοχώρι. Η ανεργία οδήγησε πολλούς άνδρες του χωριού να μεταναστεύσουν στην Αμερική, για να εργαστούν στα ανθρακωρυχεία. Μόνο κατά το 1906, 200 άνδρες από το Γαβαλοχώρι έφυγαν, στερώντας από το χωριό μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού του (το χωριό είχε τότε πληθυσμό 1200-1500 κατοίκων)9.
Κατά το παρελθόν, η Κρήτη είχε να αντιμετωπίσει διάφορους εισβολείς, όπως Δωριείς, Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Άραβες, Ενετούς και Τούρκους. Οι κάτοικοι του Γαβαλοχωρίου έζησαν μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, όταν, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανοί στρατιώτες κατέλαβαν το χωριό. Χρησιμοποίησαν το Δημοτικό σχολείο ως αρχηγείο τους, ενώ εντόπισαν, επίσης, δωμάτια μέσα σε σπίτια που τους άρεσαν και μετακόμισαν σε αυτά, με τους κατοίκους του χωριού να αναγκάζονται να ζουν δίπλα-δίπλα μαζί τους.10 Οι Γερμανοί διέταξαν, επίσης, τους ενήλικες άνδρες του Γαβαλοχωρίου και των γύρω χωριών να κατασκευάσουν οχυρωματικά έργα στην είσοδο του κοντινού κόλπου της Σούδας.11
Η ζωή στο Γαβαλοχώρι παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν στο χωριό ήρθε ο ηλεκτρισμός και ένα δημοτικό σύστημα ύδρευσης.12 Πριν από αυτό, οι λάμπες πετρελαίου χρησιμοποιούνταν για τον φωτισμό των εσωτερικών χώρων και τα σπίτια διέθεταν δεξαμενές, συνήθως από πέτρα, που αποθήκευαν το νερό της βροχής. Το χωριό διέθετε, επίσης, πηγάδια που τροφοδοτούνταν από δύο υπόγεια ρυάκια.
Το Γαβαλοχώρι ανέκαθεν υπήρξε ένα γεωργικό χωριό. Σήμερα, παρόλο που ο τουρισμός παρέχει κάποια οικονομική στήριξη στους κατοίκους του χωριού, πολλοί ντόπιοι συνεχίζουν να ασχολούνται με τις πανάρχαιες γεωργικές πρακτικές της καλλιέργειας του αμπελιού, της ελιάς, καθώς και με την κτηνοτροφία. Στο παρελθόν, η παραγωγή μεταξιού, η κοπή πέτρας, η βυρσοδεψία, καθώς και η καλλιέργεια σιταριού, βαμβακιού, σουσαμιού, χαρουπιών και σύκων αποτελούσαν σημαντικούς μοχλούς της οικονομικής ζωής του χωριού, 13 χωρίς ωστόσο να αποτελούν πλέον σημαντικές εμπορικές δραστηριότητες για το Γαβαλοχώρι.
Πολιτισμός
Το Γαβαλοχώρι έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικά διατηρητέος οικισμός, με τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, καθώς και ως τόπος λαϊκής αρχιτεκτονικής χωρίς σημαντικές σύγχρονες αλλοιώσεις.14 Παρόλο που στο Γαβαλοχώρι και ιδιαίτερα στους λόφους πάνω από το χωριό χτίζονται νέα σπίτια, το Γαβαλοχώρι έχει διατηρήσει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, εν μέρει επειδή έχει διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό η αρχιτεκτονική του. Πολλά από τα σπίτια στο Γαβαλοχώρι είναι ηλικίας 300 έως 500 ετών και είναι είτε μονώροφα είτε διώροφα, κατασκευασμένα από τρία βασικά υλικά - πέτρα, χώμα και ξύλο. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γαβαλοχωρίου χρηματοδοτεί προγράμματα και διοργανώνει φεστιβάλ διαφόρων ειδών για τη διατήρηση των παραδόσεων και της ιστορίας του χωριού.
Τοπικές τοποθεσίες
Το Γαβαλοχώρι διαθέτει μια σειρά από ιστορικές τοποθεσίες, που προσφέρουν μια ματιά στην μακρά ιστορία του:
Ένα ανακαινισμένο ελαιοτριβείο του 17ου αιώνα15
Ενετικά πηγάδια, που χτίστηκαν τον 15ο ή 16ο αιώνα16
Ένα λαογραφικό μουσείο που εκθέτει ιστορικά αντικείμενα, που κατασκευάστηκαν ή/και χρησιμοποιήθηκαν από τους κατοίκους του Γαβαλοχωρίου, καθώς και αντικείμενα που ανασκάφηκαν από τους κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους 17
Ένα Δημοτικό σχολείο («παλιό σχολείο»), που χτίστηκε από τους κατοίκους του χωριού το 191318
Ιστορική Γωνιά («Παλιό Καφενείο»), ένα καφενείο (καφενείο/παμπ) που οι Γερμανοί κατακτητές το έκοψαν στη μέση, για να μπορούν τα οχήματά τους να στρίβουν στη γωνία19
Δώδεκα εκκλησίες:20
Εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα
Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, που χρονολογείται από το 1200 μ.Χ.
Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα
Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα
Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου, που χρονολογείται από το 1980
Εκκλησία του Αγίου Φανουρίου, άγνωστη ημερομηνία κατασκευής
Εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου, που χρονολογείται τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα
Εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου, που χρονολογείται από το 1750
Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, που χρονολογείται από το 1877
Εκκλησία της Γένεσης της Θεοτόκου και Εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου, η πρώτη χτίστηκε το 1628 και η δεύτερη προστέθηκε σε άγνωστη ημερομηνία
Εκκλησία του Προφήτη Ηλία, που χρονολογείται τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα
Κοντινοί αρχαιολογικοί χώροι
Ο πλησιέστερος μεγάλος αρχαιολογικός χώρος στο Γαβαλοχώρι είναι η Άπτερα, η οποία απέχει 17
χιλιόμετρα. Ο χώρος περιλαμβάνει ερείπια, που χρονολογούνται από την Μινωική περίοδο (3000-1450
π.Χ.). Τοποθετημένη ψηλά σε ένα λόφο, υπήρξε η τοποθεσία μιας κάποτε ευημερούσας πόλης-κράτους. Αξιοσημείωτες είναι οι μεγάλες δεξαμενές, που χρονολογούνται από τη Ρωμαϊκή εποχή.21
Ένας άλλος κοντινός αρχαιολογικός χώρος είναι η Λάππα, η οποία απέχει 32 χιλιόμετρα από το Γαβαλοχώρι και βρίσκεται στην Αργυρούπολη. Η Λάππα ήταν μια ισχυρή πόλη-κράτος, που χρονολογείται τουλάχιστον από το 300-400 π.Χ. Η ισχύς της αυξανόταν και μειωνόταν μέσα στην πάροδο των χρόνων, ωστόσο κάποτε η πόλη διέθετε το δικό της νομισματοκοπείο και ήλεγχε λιμάνια τόσο στις βόρειες όσο και στις νότιες ακτές της Κρήτης. Τα ερείπια στη Λάππα περιλαμβάνουν πολυάριθμους ρωμαϊκούς
τάφους, ένα καλά διατηρημένο ψηφιδωτό δάπεδο, υπολείμματα ρωμαϊκού λουτρού και εκτεταμένη λιθοδομή.22
Ζωντανή μουσική
Μουσικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε διάφορες τοποθεσίες στο Γαβαλοχώρι. Εκδηλώσεις ζωντανής μουσικής πραγματοποιούνται τακτικά στις δύο ταβέρνες του χωριού, τον «Γαβαλιανό Καφενέ» («Η ταβέρνα της Μόνικας») και το «Αρισμαρί». Επιπλέον, αρκετές φορές τον χρόνο, πραγματοποιούνται μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις στον χώρο στάθμευσης, δίπλα στο παλιό Δημοτικό σχολείο. Στα τέλη Αυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου, διοργανώνεται στην ίδια τοποθεσία η συναυλία ροκ μουσικής «S' agapame Gavalochori» («Σ ’αγαπάμε Γαβαλοχώρι»).23
Γιορτή φωτός στο Γαβαλοχώρι
Για περίπου έναν μήνα, κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, το Γαβαλοχώρι φιλοξενεί ένα φεστιβάλ φωτός, με εορταστικά φώτα που στολίζουν όλο το χωριό. Αυτή η γιορτή του φωτός, ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2019. Η έναρξή της σηματοδοτείται με μια τελετή, που περιλαμβάνει ομιλίες, μουσική, χορό και μεζέδες στην κεντρική πλατεία. Τα φώτα, συνήθως, ξεστολίζονται λίγο μετά τα Θεοφάνια, στις 6 Ιανουαρίου.24
Γιορτή του Πάσχα
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, πριν από την Κυριακή του Πάσχα, το Γαβαλοχώρι φιλοξενεί ένα έθιμο για τον εορτασμό της Ανάστασης του Ιησού. Οι κάτοικοι του Γαβαλοχωρίου και των γειτονικών χωριών
συγκεντρώνονται στον υπαίθριο χώρο, έξω από την εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου, κρατώντας μια λαμπάδα. Τα μεσάνυχτα, μετά τη λειτουργία της εκκλησίας, τα φώτα στην εκκλησία σβήνουν, ωσότου να εμφανιστεί ο ιερέας με ένα αναμμένο κερί και να αναφωνήσει: «Χριστός Ανέστη!». Ο ιερέας ανάβει ένα κερί με το «Άγιο Φως» και κατόπιν ανάβει το κερί κάποιου άλλου, που στέκεται δίπλα του. Το άτομο αυτό ανάβει στη συνέχεια το κερί κάποιου άλλου, που βρίσκεται κοντά του, και το φως έτσι μεταφέρεται από τον έναν στον άλλο, μέχρι να ανάψουν όλα τα κεριά, που κρατούν οι συγκεντρωμένοι.
Έξω από την εκκλησία, ένα ομοίωμα του Ιούδα είναι δεμένο πάνω σε μια πυρά από κλαδιά δέντρων, η οποία έχει προετοιμαστεί τις προηγούμενες ημέρες από τη λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου. Αφού
ανάψουν όλοι τα κεριά τους, η πυρά πυρπολείται και το ομοίωμα του Ιούδα καίγεται, συνοδευόμενο από
κροτίδες και πυροτεχνήματα. Μετά την καύση του Ιούδα, όλοι μετακινούνται στην κεντρική πλατεία, όπου τα μέλη του «Πολιτιστικού Συλλόγου Γαβαλοχωρίου» σερβίρουν ρακή, κρασί και βραστά αυγά,
βαμμένα σε έντονο κόκκινο χρώμα, που αναπαριστούν το αίμα του Χριστού.25
Κοπανέλι Δαντέλα
Στην Κρήτη, μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα και ακόμη και ως το 1950, το μετάξι παραγόταν στο σπίτι από τις γυναίκες, που τάιζαν τα φύλλα της μουριάς στους μεταξοσκώληκες.26 Παράλληλα με την παραγωγή του μεταξιού, οι γυναίκες του Γαβαλοχωρίου συμμετείχαν στην κατασκευή της δαντέλας με κουβαρίστρα, γνωστή ως κοπανέλι, κατά την οποία η δαντέλα κατασκευάζεται από μεταξωτή κλωστή σε ένα μαξιλάρι με κουβαρίστρες. Η τέχνη της δαντέλας με κουβαρίστρα εμφανίστηκε στην Κρήτη μεταξύ 1906 και 1908, όταν μια καλόγρια από το Γαβαλοχώρι, η Μινοδώρα Αθανασάκη, έμαθε την κατασκευή της δαντέλας με κουβαρίστρα, πηγαίνοντας σχολείο στην Αθήνα, και στη συνέχεια τη δίδαξε στις υπόλοιπες καλόγριες της μονής του Αγίου Προδρόμου, στα Χανιά. Επειδή σε αυτό το μοναστήρι υπήρχαν πολλές μοναχές από το Γαβαλοχώρι, η τέχνη διαδόθηκε γρήγορα στο χωριό.27 Η τέχνη της δαντέλας με
κουβαρίστρα εξακολουθεί να ασκείται από λίγες γυναίκες στο Γαβαλοχώρι, οι οποίες περιστασιακά
συγκεντρώνονται σε ένα από τα δημόσια κτίρια ή τις πλατείες του χωριού, προκειμένου να δουλέψουν μαζί πάνω στις δημιουργίες τους.28 Δείγματα της δαντέλας, καθώς και ένα μαξιλάρι με κουβαρίστρες για την κατασκευή της δαντέλας, μπορούν να δουν οι επισκέπτες στο Λαογραφικό Μουσείο, στο Γαβαλοχώρι.
Αναψυχή και αθλητισμός
Παραλίες
Το Γαβαλοχώρι απέχει μόλις 3 χιλιόμετρα από τη θάλασσα. Οι κοντινές παραλίες προσφέρουν μια ποικιλία από ενοικιαζόμενο εξοπλισμό για θαλάσσια σπορ, όπως καγιάκ, εξοπλισμό για wind-surfing, ποδήλατα θαλάσσης και καταμαράν.
• Παραλία Αλμυρίδας, απέχει 4 χιλιόμετρα (2½ μίλια) από το Γαβαλοχώρι.
• Παραλία Επισκοπής, η οποία βρίσκεται μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου και απέχει 25 χιλιόμετρα (15 μίλια) από το Γαβαλοχώρι
• Παραλία Κεράς, που βρίσκεται μεταξύ της Αλμυρίδας και των Καλυβών και απέχει 6 χιλιόμετρα από το Γαβαλοχώρι.
• Παραλία Καλυβών, απέχει 8 χιλιόμετρα (5 μίλια) από το Γαβαλοχώρι
• Παραλία Ομπρός Γιαλός, κοντά στον Κεφαλά, απέχει 9 χιλιόμετρα (6 μίλια) από το Γαβαλοχώρι
• Παραλία Κουταλάς, έξω από το χωριό Κόκκινο Χωριό, που απέχει 8 χιλιόμετρα (5
μίλια) από το Γαβαλοχώρι29
Περπάτημα και πεζοπορία
Πολλοί περίπατοι και πεζοπορικές διαδρομές ξεκινούν από το Γαβαλοχώρι. Η περιοχή διαθέτει πολλά μονοπάτια και δρόμους, που οδηγούν τους πεζοπόρους δίπλα σε γραφικά ερείπια και μέσα από χωράφια και δάση, συχνά με καταπληκτική θέα.
Μεταξύ των πεζοποριών που ξεκινούν από το Γαβαλοχώρι
είναι:
• Πεζοπορία προς την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη (1,6 χιλιόμετρα ή 1 μίλι μετ' επιστροφής)
• Πεζοπορία προς την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου (2,6 χιλιόμετρα ή 1,5 μίλι μετ’
επιστροφής)
• Πεζοπορία προς την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, στο κοντινό χωριό Δουλιανά (5 χιλιόμετρα ή 3 μίλια μετ’ επιστροφής)
• Περίπατος στο κοντινό χωριό Βάμος (7 χιλιόμετρα ή 4½ μίλια μετ’ επιστροφής).30
Κλίμα
Το κλίμα του Γαβαλοχωρίου είναι εύκρατο μεσογειακό με θερμά, ξηρά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες. Το χωριό έχει περίπου 300 ημέρες ηλιοφάνειας κάθε χρόνο.
Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος είναι οι χειμερινοί μήνες, με αρκετές βροχερές ημέρες και με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 8-15ºC (46-59ºF). Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η βροχόπτωση ανέρχεται, κατά μέσο όρο, περίπου στα 15 εκατοστά (6 ίντσες), ενώ κάθε ένας μήνας από αυτούς έχει περίπου 15 ημέρες βροχής. Ως αποτέλεσμα αυτού, το Γαβαλοχώρι και η γύρω περιοχή είναι πολύ
πράσινα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ στην περιοχή υπάρχουν πολλά αειθαλή, καθώς και άλλα δέντρα.
Η άνοιξη στο Γαβαλοχώρι διαρκεί από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, και καθώς προχωρά η άνοιξη, οι βροχοπτώσεις μειώνονται και οι ημέρες γίνονται πιο θερμές. Τον Μάρτιο, η μέση ημερήσια θερμοκρασία είναι 20ºC (68ºF), ενώ ανεβαίνει στους 26ºC (79ºF) κατά τον Μάιο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ανθίζουν όλα τα αγριολούλουδα μέσα και γύρω από το Γαβαλοχώρι.
Το καλοκαίρι στο χωριό διαρκεί από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο, και δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου βροχή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 28 και 35ºC (82 και 95ºF), αλλά πρόσφατα, λόγω της κλιματικής αλλαγής, η Κρήτη βιώνει κύματα καύσωνα αρκετών ημερών, όταν και οι θερμοκρασίες φτάνουν μέχρι και τους 40ºC (103ºF). Η θερμοκρασία της κοντινής θάλασσας τους καλοκαιρινούς μήνες ξεπερνά τους 25ºC. Το καλοκαίρι, δύο τύποι ανέμων μπορεί να πνέουν στο Γαβαλοχώρι. Το μελτέμι είναι ένας δυνατός, δροσερός, βόρειος άνεμος, ενώ ο σιρόκος, που είναι νότιος άνεμος, φυσάει από την Αφρική και φέρνει κόκκινη σκόνη και άμμο, που συνήθως διαρκεί μόνο μία ή δύο ημέρες.
Το φθινόπωρο στο Γαβαλοχώρι διαρκεί από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο, και υπάρχουν πολλές ζεστές ημέρες, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατάλληλες για κολύμπι. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερες βροχερές ημέρες, όσο προχωράει η εποχή, με μέση βροχόπτωση τα 10 εκατοστά και 9 υγρές ημέρες κατά τον Δεκέμβριο. Η μέση θερμοκρασία τον Οκτώβριο είναι 20ºC (68ºF) και πέφτει στους 14ºC (57ºF) τον Δεκέμβριο.31
Αξιοσημείωτες προσωπικότητες της περιοχής
Ο Κωνσταντίνος Μαλινός ήταν αγωνιστής, που βοήθησε την Κρήτη να αντισταθεί στην τουρκική κυριαρχία. Γεννήθηκε το 1832 στον Άγιο Παύλο, ένα τμήμα του Γαβαλοχωρίου, ξεκίνησε την επαναστατική του δράση το 1858 και συμμετείχε στις κρητικές επαναστάσεις του 1866 και του 1878. Συμμετείχε, επίσης, στην μάχη της Αλμυρίδας, το 1896, η οποία ήταν η τελευταία μάχη που έδωσαν οι Κρητικοί εναντίον των Τούρκων. Από το 1895 έως το 1899, διετέλεσε δήμαρχος του γειτονικού χωριού, του Βάμου. Ο Μαλινός πέθανε το 1913, λίγους μήνες πριν από την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.32
Ο Χαράλαμπος Ι. Παπαδάκης ήταν δικηγόρος, που αντιστάθηκε στην τουρκική κυριαρχία. Γεννημένος στο Γαβαλοχώρι το 1866, συμμετείχε σε πολλές ένοπλες επιθέσεις εναντίον του τουρκικού στρατού και της τουρκικής αστυνομίας στην Κρήτη. Συνελήφθη το 1892, κατηγορήθηκε για προδοσία και φυλακίστηκε. Επειδή, όμως, η ενοχή του δεν μπορούσε να αποδειχθεί, αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος με εγγύηση. Η σύλληψή του δεν σταμάτησε την επαναστατική του δράση, ενώ τραυματίστηκε σοβαρά στην μάχη του 1896 εναντίον των Τούρκων, στην Αλμυρίδα. Ο Παπαδάκης υπηρέτησε σε διάφορες πολιτικές θέσεις, κατά την μετάβαση της Κρήτης από την τουρκική κυριαρχία στο να γίνει αυτόνομο κράτος, και στη συνέχεια στην ένωση με την Ελλάδα. Ήταν ένα από τα πρώτα μέλη της «Κεντρικής Επιτροπής της Πολιτικής Αλλαγής της Κρήτης» το 1895 και εξουσιοδοτήθηκε να ενεργεί εκ μέρους της Κρήτης για την υπογραφή συνθηκών και άλλων παρόμοιων υποθέσεων. Το 1912 εξελέγη βουλευτής της επαναστατικής συνέλευσης των Χανίων. Μετά την ενσωμάτωση της Κρήτης στην Ελλάδα το 1913, διετέλεσε νομάρχης ή ανώτατος αξιωματούχος του Ρεθύμνου, των Σερρών και της Σάμου.33
Η Κατερίνα Αγγελοπούλου, η οποία γεννήθηκε στο Γαβαλοχώρι, ήταν μητέρα του Θεόδωρου «Τεό» Αγγελόπουλου, κινηματογραφιστή, σεναριογράφου και παραγωγού ταινιών. Ήταν γνωστός για τις αργές, επεισοδιακές και διφορούμενες αφηγηματικές δομές του και τις σύνθετες, προσεκτικά δομημένες σκηνές του. Στις ταινίες του περιλαμβάνονται οι ταινίες «Μέρες του '36» και «Τοπίο στην ομίχλη»- η ταινία του «Μία αιωνιότητα και μια μέρα», ενώ κέρδισε τον «Χρυσό Φοίνικα» στο Φεστιβάλ των Καννών, το 1998.34
Αξιοθέατα
Το Γαβαλοχώρι με τους οικισμούς Άγιο Βασίλειο, Άγιο Παύλο, Άσπρο (Κοπράνα) και Ντουλιανά έχει χαρακτηριστεί ιστορικός διατηρητέος τόπος και τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Σύμφωνα με το ΦΕΚ, αποτελεί αξιόλογο σύνολο λαϊκής αρχιτεκτονικής χωρίς σημαντικές σύγχρονες αλλοιώσεις και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς πολιτισμού λαϊκού. Αρχιτεκτονικά δείγματα των ενετικών χρόνων σώζονται μέχρι σήμερα.
Στο χωριό λειτουργεί Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1967 και εγκαινιάστηκε το 1993. Βρίσκεται στην περιοχή Άγιος Σέργιος και στεγάζεται σε ελαιοτριβείου - κατοικία, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως έργο τέχνης και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία. Το μουσείο περιλαμβάνει 7 αίθουσες με διαφορετική θεματολογία: «Καμαρόσπιτο», «Μετάξι», «Κεραμεικά», «Κοπανέλι», «Πετράδες-Λιθοξόοι», «Εκκλησία, Ξυλογλυπτική». Στο μουσείο εκτίθενται επίσεις, όπλα και σπαθιά, πίνακες ζωγραφικής, λιθογραφίες, νομίσματα από την αρχαιότητα μέχρι την Κρητική Πολιτεία και πολεμικά μετάλλια.
Κοντά στην κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται διώροφη κατοικία και το ισόγειο κτίσμα της «Φάμπρικας» (παλαιό ελαιουργείο), τα οποια κατασκευάστηκαν στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Το ελαιοτριβείο, βρίσκεται μπροστά από την οικία, εμφανίζει πολλά ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία και διασώζονται όλα τα εργαλεία του σε καλή κατάσταση. Το παλαιό Δημοτικό Σχολείο έχει χαρακτηριστεί επίσης ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Στο χωριό επίσης βρίσκονται 24 πηγάδια τα οποία χρονολογούνται στα χρόνια της Βενετοκρατίας στην Κρήτη (15ος - 16ος αιώνας) και εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται μέχρι πρόσφατα. Πρόκειται για απλές κυκλικές κατασκευές ποικίλου βάθους, κτιστές από ισχυρή ξερολιθιά. Ορισμένα από τα πηγάδια προστατεύονται από τοξωτή κατασκευή, επίσης κτισμένη από ξερολιθιά. Συνδεδεμένη με το συγκρότημα είναι και μια τοξωτή ενετική γέφυρα.
Στο χωριό βρίσκονται οι εκκλησίες του Αγίου Παύλου και της Παναγίας. Στην εκκλησία της Παναγίας στο τύμπανο της πόρτας έχει εντοιχιστεί πλάκα στην οποία αναφέρεται ότι η εκκλησία ολοκληρώθηκε το 1628. Επάνω από την αριστερή θύρα του ναού υπάρχουν δύο απομεινάρια από αγάλματα τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Πρόκειται για την αναπαράσταση των αδελφών Βουτσάδων οι οποίοι υπήρξαν δωρητές των εργασιών αποκατάστασης του ναού του έτους 1848. Η κτητορική επιγραφή του ναού αναφέρεται στον κτήτορα Νικόλαο Γαβαλά καθώς και σε έναν απροσδιόριστο μέχρι στιγμής άτομο πιθανώς συνδρομητής των εργασιών ανέγερσης εν ονόματι Ιωάννης Ασπρέας.
Οικονομία
Στο χωριό δραστηριοποιείται γυναικείος συνεταιρισμός ο οποίος φτιάχνει παραδοσιακές δαντέλες, γνωστές ως κοπανέλι.
Παραπομπές
Υποσημειώσεις
1. Thomas Brinkhoff. "Kriti: Κρήτη: Περιφέρεια στην Ελλάδα: Οικισμοί: Οικισμοί, Γαβαλοχώρι", Πόλη Πληθυσμός, https://www.citypopulation.de/en/greece/kriti/.
2. "Things to See and Do: Local Establishments”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/local-establishments/.
3. Σοφία-Ραφαηλία Μανδή και Ανδρούλλα Αγαπίου, "Γαβαλοχώρι Χανίων: Ζητήματα προστασίας μιας παραδοσιακής κοινότητας" (Χανιά Κρήτης: Technical University of Cretee, 2020), Stella Kostopoulou, Dimitrios Kyriakou, Sevasti Malisiova, Evina Sofianou, Anastasia Toufengopoulou, and Valia Xanthopoulou-Tsitsoni, The Western Silk Road in Greece (Thessaloniki, Greece: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2016), 168-70, https://webunwto.s3.eu-west-1.amazonaws.com/2019-09/aristotleuniversity-nationalswotanalysis-westernsilkroadgreece. pdf, Βασίλειος Φρονιμάκης, "Το Παραδοσιακό Χωριό Γαβαλοχωρίου" (Γαβαλοχώρι Κρήτης: Αδημοσίευτο χειρόγραφο, 1969), 45-67, 85.
4. Δημήτρης Τσουγκαράκης, Βυζαντινή Κρήτη: Βασιλείου, 1988), Χαράλαμπος Γάσπαρης, "Βυζαντινές οικογένειες στο βενετικό πλαίσιο: The Gavalas and Ialinas Family in Venetian Crete (XIIIth-XIVth Centuries)", Byzantina Symmeikta, 29 (2019): 12-17, 21-22, https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/bz/article/view/16249.
5. Εμμανουήλ Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας: Η ταυτότητά του (Χανιά Κρήτης: Μ. Μανιουδάκης Ε.Π.Ε., 2000), 8, Μαντή και Αγαπίου, "Το Γαβαλοχώρι των Χανίων", 16, Φρονιμάκης, "Το παραδοσιακό χωριό Γαβαλοχώρι", 1, 52, 82.
6. Χρύσα Α. Μαλτέζου, "Βυζαντινοί θρύλοι στη βενετική Κρήτη", στο Βόσπορος: Cyril Mango, εκδ. Stefanos Efthymiadis, Claudia Rapp, and Dimitris Tsougarakis (Amsterdam: Adolf M. Hakkert, 1995), 233-36, Gasparis, "Byzantine Families," 21, Tsougarakis, Byzantine Crete, 81-85.
7. Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας, 56.
8. Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας, 57.
9. Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας, 14-15.
10. Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας, 148.
11. Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας, 149-51, Φρονιμάκης, "Το παραδοσιακό χωριό Γαβαλοχώρι", 16-17, 80.
12. Φρονιμάκης, "Το παραδοσιακό χωριό του Γαβαλοχωρίου", 83.
13. Φρονιμάκης, "Το παραδοσιακό χωριό του Γαβαλοχωρίου", 3, 4, 82, Κωστοπούλου κ.ά., Western Silk Road, 171-72, Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Απόκορωνας, 135-41.
14. Μαντή και Αγαπίου, "Το Γαβαλοχώρι των Χανίων", 46.
15. Βορινάκη, Γαβαλοχώρι-Αποκόρωνας, 138-41.
16. Φρονιμάκης, "Το παραδοσιακό χωριό Γαβαλοχώρι", 6, 45, 85, "Things to See and Do: Τοπικές τοποθεσίες: Venetian Wells”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/things-to-see-and-do/venetian-wells/.
17. Fronimakis, "The Traditional Village of Gavalochori", 30-31, 84, Kostopoulou et al., Western Silk Road, 174, 182, "Things to See and Do: Τοπικές τοποθεσίες: Folklore Museum”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/things-to-see-and-do/folklore-museum/.
18. Μαντή και Αγαπίου, "Το Γαβαλοχώρι των Χανίων", 24-39, Φρονιμάκης, "Το παραδοσιακό χωριό του Γαβαλοχωρίου", 13.
19. "Things to See and Do: Local Sites: Historic Corner”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/things-to-see-and-do/historic-corner/.
20. Fronimakis, "The Traditional Village of Gavalochori", 6, 9, 20-26, 84, Vorinaki, Gavalochori-Apokoronas, 42-74, "Things to See and Do: Churches”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/churches/.
21. "Χανιά: Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού”, 2023, https://www.visitgreece.gr/experiences/culture/archaeological-sites-and-monuments/archaeological-site-of-aptera/.
22. "Αρχαία Λάππα", Crete.gr., http://www.crete.gr/en/pages/archaia-lappa.php.
23. "Things to See and Do: Γιορτές και Διακοπές: September”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/festivals-and-holidays/, "Arts: Music & Dance", Gavalochori, https://gavalochori.com/music/.
24. "Things to See and Do: Γιορτές και Διακοπές: December”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/festivals-and-holidays/.
25. "Things to See and Do: Γιορτές και Διακοπές: April”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/festivals-and-holidays/.
26. "Ο τόπος: Gavalochori Then and Now: Silk”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/gavalochori-then-and-now/.
27. Χριστίνα Κουστουράκη-Κουκουλάρη, Κοπανέλι: Cretan Handmade Lace (n.p.: ιδιωτική εκτύπωση, n.d.)., πρόλογος, Kostopoulou et al., Western Silk Road, 171-72.
28. "Πράγματα που πρέπει να δείτε και να κάνετε: Τοπικά ιδρύματα: Lourakis Mini Market”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/things-to-see-and-do/lourakis-mini-market/.
29. "Things to See and Do: Beaches”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/beaches/.
30. "Things to See and Do: Walking and Hiking”, GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/walking-and-hiking/.
31. "Ελλάδα: Climates to Travel”, https://www.climatestotravel.com/climate/greece/crete.
32. "Διήμερο επετειακών εκδηλώσεων για την Κρητική Επανάσταση (1895-1896)", φυλλάδιο για τον Κωνσταντίνο Μαλινό (Κρήτη: Τσιβαράς, χ.χ.): Πολιτιστικοί Σύλλογοι Βάμου, Γαβαλοχωρίου, Κάινας, Δουλιανών, Πλάκας, Αλμυρίδας, Τσιβαρά, χ.χ.)
33. Χαράλαμπος Ι. Παπαδάκης, "Χαράλαμπος Ι. Παπαδάκης", στο Γαβαλοχώρι Αποκορώνου Στοιχεία από την Ιστορία Του, εκδ. Εμμανουήλ Βορινάκη (Χανιά, Κρήτη: εκδ. από τον συγγραφέα, 1981), 38-42.
34. "Things to See and Do: Film", GavalochoriGreece, https://gavalochorigreece.org/type-of-attraction/film/, Angelos Koutsourakis and Mark Steven, The Cinema of Theo Angelopoulos (Edinburgh, Scotland: Edinburgh University Press, 2015).
Χωριά του νομού Χανίων
Δήμος Αποκορώνου
|
418214
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%80%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%82
|
Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος
|
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος είναι Έλληνας Θεολόγος και Επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος, κατά κόσμον Γεώργιος Βλάχος, γεννήθηκε το 1945 στα Ιωάννινα.
Το 1969 έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, με βαθμό «Άριστα». Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1971 και Πρεσβύτερος το 1972 από τον Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικο. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στην Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας (1969 - 1987). Το 1987 υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας καθώς και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών ως Διευθυντής του Γραφείου Νεότητος. Την περίοδο 1988 - 1990 διακόνησε ως Καθηγητής στην Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή «Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός» του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Δίδαξε ως Επισκέπτης Καθηγητής στις Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, στο Τακόμα της πολιτείας της Ουάσινγκτον καθώς και στο Λουθηρανικό Πανεπιστήμιο Τακόμα Πασίφικ (Tacoma Pacific Lutheran University) των ΗΠΑ.
Στις 20 Ιουλίου 1995 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. Έχει επισκεφθεί πολλά Πατριαρχεία και ξένες Εκκλησίες, από τις οποίες και είχε λάβει πολλές διακρίσεις. Το 2016 συμμετείχε στην Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας» στην Κρήτη. Έχει διατελέσει τοποτηρητής των Ιερών Μητροπόλεων Καρπενησίου, Φωκίδος και Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2008 το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, εκτιμώντας την προσφορά του στα Θεολογικά γράμματα, τον αναγόρευσε σε Επίτιμο Διδάκτορα. Το 2016 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Το Δεκέμβριο του 2020 έγινε ο πρώτος ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος που εμβολιάστηκε εναντίον της CoViD-19.
Συγγραφικό έργο
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Το έργο του «Το Πρόσωπο στην Ορθόδοξη Παράδοση» (The Person in the Orthodox Tradition) έλαβε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το καλύτερο θρησκευτικό σύγγραμμα.
Άλλα έργα του:
(2015) Αποστολή και Ιεραποστολή στη Μέση Ανατολή, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2015) Καλλίνικος, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2014) Σύνοδος ουρανού και γης, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2013) Θεολογία γεγονότων, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2012) Μεταπατερική θεολογία και εκκλησιαστική πατερική εμπειρία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2012) π. Ιωάννης Ρωμανίδης, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2011) Εμπειρική δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2011) Μεταφράσεις, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2010) The Illness and Cure of the Soul in the Orthodox Tradition, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2010) The Science of Spiritual Medicine, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2010) Εμπειρική δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2010) Λόγοι και διάλογοι στην Κύπρο, τη Ρωσία, τη Ρουμανία και τη Γεωργία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2009) A Night in the Desert of the Holy Mountain, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2009) Catechisme illustre de l'Eglise Orthodoxe, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2009) Εποπτική κατήχηση, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2009) Η ζωή μετά τον θάνατο, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2009) Η ιατρική εν Πνεύματι επιστήμη, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2009) Παλαιά και Νέα Ρώμη, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2008) The Feasts fo the Lord, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2008) Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2008) Οι Δεσποτικές εορτές, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2008) Παλαιόν όφλημα, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2007) «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ», Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2007) Anshaulicher Katechismus der Orthodoxen Kirche, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2007) Hesychia and Theology, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2007) Εις μνημόσυνον, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2007) Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως αγιορείτης, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2006) Entering the Orthodox Church, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2006) Orthodox Psychotherapy, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2006) Psychotherapie Orthodoxe, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2006) Θρησκεία και εκκλησία στην κοινωνία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2006) Ποιότητα ζωής, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2005) The Mind of the Orthodox Church, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2005) Βιοηθική και βιοθεολογία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2005) Η Αποκάλυψη του Θεού, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2005) Το μυστήριο της παιδείας του Θεού, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2005) Το πρόσωπο στην ορθόδοξη παράδοση, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2004) Ησυχία και θεολογία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2004) Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2004) Τα συνοδικά και πατριαρχικά κείμενα, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2004) Ψυχική ασθένεια και υγεία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2003) Εκκλησιαστικοί αναβαθμοί, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2003) Υπαρξιακή ψυχολογία και ορθόδοξη ψυχοθεραπεία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2002) Ο ορθόδοξος μοναχισμός ως προφητική, αποστολική και μαρτυρική ζωή, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2002) Οικουμενικό Πατριαρχείο και Εκκλησία της Ελλάδος, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2002) Όσοι πιστοί, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2002) Το σώμα του ανθρώπου η άσκηση και η άθλησή του, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος
(2001) Ο βλέπων, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2000) St. Gregory Palamas as a Hagiorite, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2000) Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2000) Καιρός του ποιήσαι, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2000) Μεταξύ δύο αιώνων, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(2000) Ταυτότητα και ταυτότητες, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1999) A Visual Catehism of the Orthodox Church, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1999) The Person in the Orthodox Tradition, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1998) Life after Death, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1998) Orthodox Spirituality, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1998) Εικονοφιλικό και εικονοκλαστικό πνεύμα
(1998) Κατήχηση και βάπτιση των ενηλίκων, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος
(1998) Κόσμημα της εκκλησίας, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1998) Μικρά είσοδος στην ορθόδοξη πνευματικότητα, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος
(1997) Εντεύξεις και συνεντεύξεις, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1994) AIDS: Ένας τρόπος ζωής, Όψις
(1994) Ορθόδοξος και δυτικός τρόπος ζωής, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1994) Παρεμβάσεις στη σύγχρονη κοινωνία, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1993) Ανατολικά, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1993) Εκκλησιαστικό φρόνημα, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
(1992) Το πολίτευμα του σταυρού, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής - Χρυσοπηγής
Γέροντας Σωφρόνιος, ο θεολόγος του ακτίστου φωτός, Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου [εισήγηση]
Θεολογία και μοναχισμός, Αδελφότης Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου [εισήγηση]
Παραπομπές
Πηγές
Σύντομο βιογραφικό από το περιοδικό θρησκευτικού περιεχομένου «Πεμπτουσία»
Παρουσίαση και βιογραφικό από την ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου
Μητροπολίτες Ναυπάκτου
Έλληνες θεολόγοι
Έλληνες εκκλησιαστικοί συγγραφείς
Απόφοιτοι Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
|
492544
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Goodyear%20Tire%20and%20Rubber%20Company
|
Goodyear Tire and Rubber Company
|
Η Goodyear Tire & Rubber Company είναι αμερικανική πολυεθνική εταιρεία κατασκευής ελαστικών που ιδρύθηκε το 1898 από τον Φρανκ Σαϊμπέρλινγκ και εδρεύει στο Άκρον του Οχάιο. Η Goodyear κατασκευάζει ελαστικά για αυτοκίνητα, εμπορικά οχήματα, ελαφρά φορτηγά, μοτοσικλέτες, SUV, αγωνιστικά αυτοκίνητα, αεροπλάνα, γεωργικά μηχανήματα και βαρέα οχήματα.
Η εταιρεία πήρε την επωνυμία της από τον αμερικανό Τσαρλς Γκούντγιαρ, εφευρέτη του βουλκανισμένου καουτσούκ. Αν και η Goodyear ήταν επιφορτισμένη με την κατασκευή αερόπλοιων και αερόστατων από τις αρχές του 1900, το πρώτο διαφημιστικό αερόστατο της Goodyear πέταξε το 1925. Σήμερα είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες διαφημιστικές εικόνες στην Αμερική. Η εταιρεία είναι η πιο επιτυχημένη προμηθευτής ελαστικών στην ιστορία της Formula One, με περισσότερες εκκινήσεις, νίκες και πρωταθλήματα κατασκευαστών από κάθε άλλο προμηθευτή ελαστικών. Αποχωρήσει από το άθλημα μετά το 1998. Είναι ο μοναδικός προμηθευτής ελαστικών για τη σειρά NASCAR.
Η Goodyear είναι πρώην συστατικό του Dow Jones Industrial Average. Η εταιρεία εγκαινίασε ένα νέο κτίριο ως παγκόσμια έδρα της στο Άκρον το 2013.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επιχειρήσεις των ΗΠΑ
Εταιρείες ιδρυθείσες το 1898
|
474907
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%AC
|
Ντιριά
|
Η Ντιριά (ισπανικά: Diriá) είναι ένας από τους τέσσερις δήμους του Διαμερίσματος της Γρανάδας της Νικαράγουας. Πρωτεύουσα είναι η Ντιριά.
Παραπομπές
Πηγές
Αγγλική Βικιπαίδεια
Ν
Ν
|
793922
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B6
|
Καρκάτζ
|
Το Καρκάτζ (περσικά: كركج) είναι ένα χωριό στην αγροτική περιοχή Meydan Chay, στην κεντρική περιοχή της κομητείας Ταμπρίζ, στην επαρχία του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν, στο Ιράν. Κατά την απογραφή του 2006, ο πληθυσμός του ήταν 8.228, σε 2.162 οικογένειες.
|
479390
|
https://el.wikipedia.org/wiki/3130%20%CE%A7%CE%AF%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B9
|
3130 Χίλαρι
|
Ο Χίλαρι (Hillary) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,8. Ανακαλύφθηκε το 1981 από τον Τσέχο αστρονόμο Αντονίν Μρκος στο Αστεροσκοπείο Κλετ, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Νεοζηλανδού ορειβάτη Έντμουντ Χίλαρι, γνωστού από την πρώτη στην ιστορία ανάβαση στην κορυφή του όρους Έβερεστ.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα κυρίως φυσικά χαρακτηριστικά του Χίλαρι είναι άγνωστα. Ο Χίλαρι περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 20 ως 30 ώρες περίπου, μία αρκετά αργή περιστροφή για αστεροειδή.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Χιλαρι
|
844016
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BB%20%CE%96%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Ρέιτσελ Ζέγκλερ
|
Η Ρέιτσελ Αν Ζέγκλερ (Rachel Anne Zegler, γεννημένη στις 3 Μάιου του 2001) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια. Είναι γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Γουέστ Σάιντ Στόρι (2021), Shazam! Η Οργή των Θεών (2023), The Hunger Games: Η Μπαλάντα των Αηδονιών & των Φιδιών (2023), και Χιονάτη (2025).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμ0ι
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανίδες τραγουδίστριες
Αμερικανοί πολωνικής καταγωγής
Βραβευμένες με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού (Κωμωδίες ή Μιούζικαλ)
Αμερικανοί YouTubers
|
741718
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF%20%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Κοκκινόγειο Λάρισας
|
Το Κοκκινόγειο, Κοκκινόγι ή Κοκκινόγη (μέχρι το 1928 Δεμιράδες) είναι χωριού του δήμου Ελασσόνας του νομού Λάρισας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 240 κατοίκους. Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 540 μέτρων, στις απολήξεις του Ολύμπου. Απέχει 20 χιλιόμετρα από την Ελασσόνα. Οι κάτοικοι του ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ιστορικά στοιχεία
Το χωριό κατά τους Οθωμανικούς χρόνους ήταν τσιφλίκι με την ονομασία Δεμιράδες. Στα μέσα του 18ού αιώνα κτίστηκε βορειοδυτικά του χωριού η μονή του Αγίου Αντωνίου, η οποία άκμασε στις αρχές του 19ού αιώνα και έγινε σταυροπηγιακή. Σύμφωνα με την παράδοση στη μονή λειτούργησε ως κρυφό σχολείο την περίοδο της Τουρκοκρατίας και κατά τους Βαλκανικούς πολέμους μετατράπηκε σε στρατιωτική νοσηλευτική μονάδα.
Το Κοκκινόγειο προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Σέλους (μετέπειτα Πυθίου), αλλά ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας το 1935. Η κοινότητα διατηρήθηκε μέχρι το 1997, οπότε και προσαρτήθηκε στον δήμο Ολύμπου με το πρόγραμμα Καποδίστριας και το 2010 προσαρτήθηκε στον δήμο Ελασσόνας.
Απογραφές πληθυσμού
Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Αξιοθέατα
Αξιόλογο θρησκευτικό μνημείο αποτελεί το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Άγιου Αντώνιου (Μονή Δεμιράδων). Πρόκειται για σταυροπηγιακό ίδρυμα (υπαγόταν απευθείας στο Πατριαρχείο), που στην περίοδο της ακμής του, στις αρχές του 19ου αιώνα, είχε μεγάλη κτηματική περιουσία και πολυάριθμα ζώα. Όλες οι εγκαταστάσεις του κάηκαν το 1924 από απροσεξία και το 1943 από τους Γερμανούς.Η Μονή Αγίου Αντωνίου Κοκκινόγειου βρίσκεται βορειοδυτικά του χωριού και το καθολικό της είναι ο ενοριακός και κοιμητηριακός ναός. Η Μονή περιβάλλεται από υψηλό τοίχο, ενώ διατηρεί ερείπια κελιών σε δύο ορόφους, υπόγειους αποθηκευτικούς χώρους, το παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, και μια θολωτή βρύση. Το καθολικό είναι τρίκλιτη βασιλική με γυναικωνίτη στα δυτικά και ανοικτή στοά νότια. Η ανέγερσή του, σύμφωνα με εγχάρακτη επιγραφή τοποθετείται στο 1755 από το Διονύσιο Πανπαλιάρη. Ο τοιχογραφικός διάκοσμος, αποσπασματικός, είναι νεότερος. Η μονή έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Λάρισας
Δήμος Ελασσόνας
|
429026
|
https://el.wikipedia.org/wiki/ITV%20%28%CE%91%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD%29
|
ITV (Αζερμπαϊτζάν)
|
Η Ιctimai Televiziya (Αζερμπαϊτζάν: İctimai Televiziya, "iTV") ή Δημόσια Τηλεόραση είναι ένας δημόσιος τηλεοπτικός σταθμός στο Αζερμπαϊτζάν. Άρχισε να εκπέμπει στις 29 Αυγούστου 2005, μετά από το νόμο που δημιουργήθηκε το 2004 ως τον πρώτο ανεξάρτητο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό του Αζερμπαϊτζάν. Το κανάλι βρίσκεται στο Μπακού.
Η ITV κυρίως χρηματοδοτούνται μέσω των διαφημίσεων και των κρατικών πληρωμών. Το 2004, κατατέθηκε νομοσχέδιο στην Βουλή του Αζερμπαϊτζάν για τη δημιουργία του καναλιού , που χρηματοδοτήθηκε να προέρχεται από τα τηλεοπτικά τέλη του 2010.
Το κανάλι λειτουργεί από το Τμήμα Δημόσιας Τηλεόρασης και Ραδιοφωνίας του Αζερμπαϊτζάν, το οποίο αποτελείται από ένα συμβούλιο εννέα μελών, τα μέλη της οποίας εγκρίθηκε από τον Προεδρίο του Αζερμπαϊτζάν, καθώς ο Γενικός Διευθυντής εκλέγεται από το Συμβούλιο. Η διάταξη αυτή, καθώς και η συνέχιση της κρατικής χρηματοδότησης, έχει αποτελέσει αντικείμενο κριτικής από μη-κυβερνητικές οργανώσεις με το αιτία ότι το κανάλι μπορεί να είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με την κυβέρνηση και να μην είναι πλήρως ανεξάρτητο και αμερόληπτο.
Η ITV έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης στις 5 Ιουλίου 2007, που του επιτρέπει να λάβει μέρος σε εκδηλώσεις όπως το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, στον οποίο εισήλθε για πρώτη φορά το 2008. Μετά τη νίκη του Αζερμπαϊτζάν στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2011 , ITV φιλοξένησε το διαγωνισμό του 2012 στο Μπακού. Ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός επίσης υποτίθεται ότι θα φιλοξενούσε το Eurovision Dance Contest 2010 στο Μπακού, αλλά το γεγονός αυτό αναβλήθηκε επ 'αόριστον λόγω έλλειψης των συμμετεχόντων.
Τηλεοπτικοί σταθμοί στο Αζερμπαϊτζάν
Τηλεοπτικοί σταθμοί στα Αζερικά
Τηλεοπτικά κανάλια και σταθμοί οι οποίοι ιδρύθηκαν το 2005
Μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης
|
137499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201998
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας ανδρών 1998
|
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας ανδρών 1998 διεξήχθη στις 10–13 Δεκεμβρίου στο Κλειστό Δημήτριος Τόφαλος, στην Πάτρα, με την συμμετοχή 109 αθλητών από 36 συλλόγους. Πρωταθλητής σύλλογος αναδείχθηκε ο Παναθηναϊκός Α.Ο., καθώς και πολυνίκης με 4 χρυσά μετάλλια.
Αποτελέσματα
Βαθμολογία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αθλητική Ηχώ 14-12-1998
1998
Αθλητικά γεγονότα του 1998
Αθλητισμός στην Πάτρα
|
703823
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB%CF%8C%CE%B9%CE%BD%CF%84%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1
|
Ταμπλόιντ δημοσιογραφία
|
Η δημοσιογραφία ταμπλόιντ (tabloid) είναι ένα δημοφιλές στυλ σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικής δημοσιογραφίας, που παίρνει το όνομά του από τη μορφή: μια εφημερίδα μικρού μεγέθους (μισό ευρύ φύλλο). Όμως, όλες οι εφημερίδες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία των ταμπλόιντ δεν έχουν μέγεθος ταμπλόιντ και δεν εμπλέκονται όλες οι εφημερίδες σε μέγεθος ταμπλόιντ στην ταμπλόιντ δημοσιογραφία. Συγκεκριμένα, από περίπου το 2000 πολλές εφημερίδες ευρέως φύλλου μετατράπηκαν σε πιο συμπαγή μορφή ταμπλόιντ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, διασημότητες έχουν κάνει μήνυση για δυσφήμιση με επιτυχία αποδεικνύοντας ότι άρθρα των ταμπλόιντ τις έχουν δυσφημίσει.
Οι εκδόσεις που ασχολούνται με τη δημοσιογραφία ταμπλόιντ είναι γνωστές ως εφημερίδες κουρέλια. Οι εκδόσεις ταμπλόιντ περιλαμβάνουν τις National Enquirer, New York Post και Globe στη Βόρεια Αμερική, και τις Daily Mail, Daily Express, Daily Mirror, Daily Star, Daily Record, Sunday Mail, The Sun και την πρώην News of the World στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ταμπλόιντ δημοσιογραφία έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία σε περισσότερες διαδικτυακές πλατφόρμες που επιδιώκουν να στοχεύουν και να προσελκύουν νέους καταναλωτές με ειδήσεις για ψυχαγωγία και διασημότητες.
Τα ταμπλόιντ μπορεί να πληρώσουν για ιστορίες. Εκτός από τα αποκλειστικά άρθρα που προορίζονται να είναι πρωτοσέλιδες ιστορίες, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη λογοκρισία ιστοριών που βλάπτουν τους συμμάχους της εφημερίδας. Οι εφημερίδες ταμπλόιντ ενδέχεται να πληρώσουν σε κάποιον για τα αποκλειστικά δικαιώματα μιας ιστορίας και, στη συνέχεια, να επιλέξουν να μην την δημοσιεύσουν. Ο εκδότης American Media έχει κατηγορηθεί ότι θάβει ιστορίες ενοχλητικές για τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Ντόναλντ Τραμπ, και τον Χάρβι Γουάνστιν.
Σύγχρονη δημοσιογραφία ταμπλόιντ
Την τελευταία δεκαετία, μεγάλο μέρος της ταμπλόιντ δημοσιογραφίας και παραγωγής ειδήσεων άλλαξε τα μέσα σε διαδικτυακές μορφές λόγω της μετάβασης σε ψηφιακά μέσα. Αυτή η αλλαγή προέκυψε για να συμβαδίζει με την εποχή των ψηφιακών μέσων και να επιτρέπει αυξημένη προσβασιμότητα των αναγνωστών. Με μια σταθερή μείωση των επί πληρωμή εφημερίδων, το κενό έχει καλυφθεί από αναμενόμενα δωρεάν καθημερινά άρθρα, κυρίως σε μορφή ταμπλόιντ. Οι αναγνώστες ταμπλόιντ είναι συχνά νέοι και μελέτες δείχνουν ότι οι καταναλωτές των ταμπλόιντ είναι κατά μέσο όρο λιγότερο μορφωμένοι. Ένα πρόβλημα με τη δημοσιογραφία των ταμπλόιντ είναι ότι συχνά μπορεί να είναι ανακριβείς ειδήσεις, και η εσφαλμένη παρουσίαση προσώπων και καταστάσεων.
Ψευδείς ειδήσεις
Κίτρινη δημοσιογραφία
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Bastos, MT (2016). Ψηφιακή Δημοσιογραφία και Δημοσιογραφία. The Routledge Companion to Digital Journalism Studies, 217–225. doi: 10.4324 / 9781315713793-22
Popović, V., & Popović, P. (2014). Ο εικοστός πρώτος αιώνας, η κυριαρχία της δημοσιογραφίας ταμπλόιντ Procedia - Κοινωνικές και Συμπεριφορικές Επιστήμες, 163, 12–18. doi: 10.1016 / j.sbspro.2014.12.280
Είδη δημοσιογραφίας
|
234924
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%BA%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%B9
|
Νεκρικοί κώνοι
|
Νεκρικοί κώνοι ονομάζονται πήλινα αντικείμενα που συναντάμε τοποθετημένα κατά σειρές στις προσόψεις των αρχαίων αιγυπτιακών τάφων την εποχή του Νέου Βασιλείου και ιδιαίτερα στις Θήβες. Είχαν μέγεθος μέχρι 50 εκατοστά τα μεγαλύτερα, ενώ συνήθως ήταν πιο μικρά. Η βάση τους φέρει επιγραφή με το όνομα του ιδιοκτήτη του τάφου, ενώ σπάνια συναντάμε προσευχές. Τα αρχαιότερα ανεπίγραφα δείγματα είναι της 11ης δυναστείας, ενώ τα νεώτερα φτάνουν μέχρι την 26η δυναστεία. Δεν είναι γνωστό ποιο σκοπό εξυπηρετούσαν. Διακρίνουμε περίπου 400 διαφορετικούς ρυθμούς νεκρικών κώνων, ενώ μόλις για ογδόντα από αυτούς είναι εξακριβωμένο σε ποιο τάφο ανήκουν.
Πηγές
Kento Zenihiro: The Complete Funerary Cones, Tokyo 2009 ISBN 9784896302462.
Hans Bonnet: Grabkegel, in: Lexikon der ägyptischen Religionsgeschichte, Hamburg 2000 ISBN 3-937872-08-6 S. 260.
Norman de Garis Davies/M.F.L. Macadam: A Corpus of Inscribed Egyptian Funerary Cones, Oxford 1957 (Korpus aller bis 1957 bekannten und beschrifteten Exemplare)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Νεκρικοί κώνοι στο Μουσείο Πέτρι
The World of Funerary Cones
Data on Funerary Cones
Αρχαία αιγυπτιακή τέχνη
|
821322
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BC%CE%B1%20%CE%9C%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Λάμα Μοκόνιο
|
Η Λάμα Μοκόνιο (ιταλικά: Lama Mocogno) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μόντενα, στην περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Μόντενα
|
673988
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%9A%CE%AE%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Εθνικός Βοτανικός Κήπος της Λετονίας
|
Ο Εθνικός Βοτανικός Κήπος της Λετονίας ( ) είναι ένας βοτανικός κήπος στο Salaspils της Λετονίας. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους βοτανικούς κήπους στις Βαλτικές Χώρες .
Ιστορία
Ο παρών θεσμός ιδρύθηκε το 1956, αλλά εντοπίζει την ιστορία του πίσω στο 1836, όταν ο Σρίσταντ Βίλχελμ Σχοχ ίδρυσε ένα εμπορικό φυτώριο, το οποίο αργότερα μετακόμισε στο Salaspils. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο μεγαλύτερος βρεφονηπιακός σταθμός στις βαλτικές χώρες. Το 1944 μετατράπηκε σε κρατικό πειραματικό κήπο και το 1956 έγινε ο βοτανικός κήπος της Λετονικής Ακαδημίας Επιστημών . Από την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας το 1992, φερει το ονομα ως Εθνικός Βοτανικός Κήπος της Λετονίας.
Περιγραφή
Ο Εθνικός Βοτανικός Κήπος της Λετονίας επιτελει τα ακόλουθα κύρια καθήκοντα: "έρευνες στη βοτανική και διακοσμητική κηπουρική, φυτικές συλλογές, εισαγωγή φυτών, έρευνες στη γενετική και αναπαραγωγή και ενημέρωση και διάδοση των αποτελεσμάτων των ερευνών". Είναι ο μεγαλύτερος βοτανικός κήπος από τις βαλτικές χώρες και καλύπτει έκταση . Περιέχει περισσότερα από 14.000 φυτά τυπου ταξα, τα οποία περιλαμβάνουν περισσότερα από 5.000 δέντρα και περίπου 1400 φυτά θερμοκηπίου. Εκτός από τον επιστημονικό του σκοπό, ο Εθνικός Βοτανικός Κήπος είναι επίσης ένα δημοφιλές πάρκο για χρήση αναψυχής.
Δείτε επίσης
Arboretum Kalsnava
Παραπομπές
Βοτανικοί κήποι
|
809552
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%A3%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1
|
Μαρία Σκλήραινα
|
Η Μαρία Σκλήραινα (απεβ. το 1045), που συχνά αναφέρεται μόνο ως Σκλήραινα, ήταν η πολιτική σύμβουλος, η επίσημη ερωμένη και η σύζυγος τού Αυτοκράτορα των Ρωμαίων Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου, με τον (αμφιλεγόμενο) τίτλο της σεβαστής.
Βιογραφία
Από την επιφανή οικογένεια των Σκληρών, ήταν γνωστή για τη γοητευτική εμφάνιση και τον χαρακτήρα της και ήταν παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Θ΄ πριν από τη διαδοχή του στο θρόνο, αλλά ο γάμος δεν θεωρήθηκε νόμιμος από την εκκλησία. Ο Κωνσταντίνος έγινε Αυτοκράτορας το 1042 με το γάμο του με την Αυτοκράτειρα Ζωή των Μακεδόνων την Πορφυρογέννητη, η οποία αποδέχτηκε τη συνέχιση της σχέσης του με τη Μαρία Σκλήραινα. Η Σκλήραινα δεν αναγνωρίστηκε ως σύζυγος του Κωνσταντίνου, αλλά παρέμεινε στην Αυλή επίσημα ως ερωμένη του.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Αυλή, ενεργώντας ως πολιτική σύμβουλος του Κωνσταντίνου Θ΄ και ευεργετώντας τη σταδιοδρομία τού αδελφού της Ρωμανού Σκληρού. Δεν ήταν δημοφιλής στο κοινό: τον Μάρτιο τού 1044 έγινε ταραχή στην Κωνσταντινούπολη, επειδή ο κόσμος φοβόταν ότι ο Κωνσταντίνος Θ΄ σχεδίαζε να σκοτώσει τη Ζωή, για να παντρευτεί τη Σκλήραινα.
Bιβλιογραφικές αναφορές
Nicolas Oikonomidès: Byzantium from the 9th Century to the Fourth Crusade: Studies, Texts, Monuments, Variorum, 1992
Lynda Garland: Byzantine Empresses: Women and Power in Byzantium AD 527-1204, 1999
Βυζαντινοί του 11ου αιώνα
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
|
437340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AE%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Νίκος Μήλης
|
Ο Νίκος Μήλης είναι Έλληνας διεθνής πετοσφαιριστής, ο οποίος γεννήθηκε στα Γιαννιτσά στις 4 Νοεμβρίου του 1996 και αγωνίζεται ως διαγώνιος στην ομάδα του Πήγασου Πολίχνης.
Καριέρα
Ο Μήλης ξεκίνησε να αγωνίζεται με την ομάδα του Ίκαρου Έδεσσας το 2009, παίζοντας στην πρώτη κατηγορία της Ε.Σ.ΠΕ.Μ..
Το καλοκαίρι του 2014 μεταγράφηκε στην ομάδα του Άρη, με την φανέλα του οποίου αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως βασικός στον εκτός έδρας αγώνα αγώνα με τον Ολυμπιακό στις 17 Ιανουαρίου 2015.
Από το 2011 ως το 2015, αγωνιζόταν στις εθνικές ομάδες παίδων και εφήβων της Ελλάδας.
Μετά από 2 σεζόν στον Άρη πήρε μεταγραφή στην ομάδα του Αιγινίου όπου έπαιξε για 2 ακόμη σεζόν.
Από τον Αύγουστο του 2018 παίζει στο Φοίνικα Σύρου.
Παραπομπές
Πηγές
ΜΗΛΗΣ ΝΙΚΟΣ - Greekvolley.com
Πετοσφαιριστές της εθνικής Ελλάδος
Έλληνες αθλητές της πετοσφαίρισης
Πετοσφαιριστές Άρη
|
819372
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%B9%CE%BC%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%84%2C%20%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81%20007%3A%20%CE%9F%20%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C%20%CE%A0%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%B9
|
Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι
|
Το Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007: Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι (πρωτότυπος τίτλος:The Man with the Golden Gun) είναι μια βρετανική κατασκοπευτική ταινία του 1974 και αποτελεί την ένατη ταινία της σειράς ταινιών Τζέιμς Μποντ σε παραγωγή της Eon Productions. Η ταινία γυρίστηκε για την United Artists. Σε σκηνοθεσία του Γκαί Χάμιλτον και σε σενάριο των Ρίτσαρντ Μαϊμπάουμ, και Τομ Μανκιένγουιτσζ, πρωταγωνιστεί ο Ρότζερ Μουρ στον ρόλο του Τζέιμς Μποντ για δεύτερη φορά σε ταινία της Eon Productions, μαζί με τους Κρίστοφερ Λι, Μπριτ Έκλαντ, Ερβέ Βιλεσέζ και Μπέρναρντ Λι. Στην ταινία αυτήν, ο Τζέιμς Μποντ, ενώ αναλαμβάνει μια αποστολή απο την MI6, καταλήγει να συγκρουστεί με τον Φρανσίσκο Σκαραμαγκά, γνωστός κι ως "Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι", έναν πλούσιο επιχειρηματία και επαγγελματία δολοφόνο, ο οποίος έχει σατανικές προθέσεις.
Η συγκεκριμένη ταινία είναι η τέταρτη και η τελευταία ταινία του Τζειμς Μποντ σε σκηνοθεσία του Γκαί Χάμιλτον. Η ταινία είναι χαλαρά βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ίαν Φλέμινγκ του 1965. Τα κύρια γυρίσματα έγιναν σε μέρη όπως την Ταϊλάνδη, το Χονκ Κονγκ και το Μακάου.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στο Λονδίνο στις 19 Δεκεμβρίου 1974, και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους του Ηνωμένου Βασίλειου, όπως και στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών, την επόμενη μέρα. Η ταινία έλαβε μικτές κριτικές, ενώ απέφερε 97 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Η ταινία αυτή είναι η τελευταία ταινία του Τζειμς Μποντ που είναι σε συμπαραγωγή του Άλμπερτ Μπρόκολι και του Χάρι Σάλτσμαν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007: Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι στο IMDb
Ταινίες του 1974
Βρετανικές ταινίες
Ταινίες σε σκηνοθεσία Γκάι Χάμιλτον
Αγγλόφωνες ταινίες
Ταινίες με μουσική σύνθεση Τζον Μπάρι
Ταινίες Τζέιμς Μποντ
Βρετανικές κατασκοπικές ταινίες
Ταινίες βασισμένες σε βρετανικά μυθιστορήματα
Ταινίες σε παραγωγή Άλμπερτ Μπρόκολι
Ταινίες σε παραγωγή Χάρι Σάλτσμαν
Ταινίες γυρισμένες στο Χονγκ Κονγκ
Ταινίες γυρισμένες στην Ταϊλάνδη
Ταινίες τοποθετημένες στην Αγγλία
Ταινίες παραγωγής United Artists
|
47889
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CE%AC%CF%82
|
Γιάννης Βαϊνάς
|
Ο Γιάννης Βαϊνάς (1944) είναι Έλληνας πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο χωριό Ελαιόφυτο το 1944 και σπούδασε στο τμήμα Αγρονόμων - Τοπογράφων μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Ήταν δήμαρχος Αγρινίου για οκτώ συνεχή έτη το διάστημα 1986 έως 1994. Στη συνέχεια εκλέχτηκε νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας για μια θητεία και βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 2000 έως 2004.
Δήμαρχοι Αγρινίου
Νομάρχες Αιτωλοακαρνανίας
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΠΑΣΟΚ
Έλληνες τοπογράφοι
|
17341
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%84%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%BB%CE%AC%CE%BD
|
Τενοτστιτλάν
|
Η Τενοτστιτλάν ή Τενοκτιτλάν (ισπανικά: Tenochtitlan - Τενοτστίτλαν ή Tenochtitlán - Τενοτστιτλάν, Νάουατλ: Tenōchtitlan - Τενοτστίτλαν) ήταν μια πόλη-νησί στην λίμνη Τεξκόκο του Μεξικού, πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων.
Ιστορία
Σύμφωνα με την ιστορία των Αζτέκων, οι μετανάστες Μέσικα ίδρυσαν την Τενοτστιτλάν σε ένα ελώδες νησί το 1325, ακολουθώντας έναν οιωνό από τον θεό τους Ουιτζιλοπότστλι, έναν αετό, καθισμένο σε έναν κάκτο να τρώει ένα φίδι. Η εικόνα είναι σήμερα το εθνικό σύμβολο του Μεξικού. Η γεωγραφική θέση της Τενοτστιτλάν στην πυκνοκατοικημένη λεκάνη του Μεξικού παρείχε σημαντικές ευκαιρίες για εμπόριο και η πόλη επεκτεινόμενη γρήγορα έφθασε σε καθεστώς ευημερίας. Έγινε αυτοκρατορική πρωτεύουσα με τον σχηματισμό της αυτοκρατορίας των Αζτέκων 1428. Οι Μέσικα εν ευθέτω χρόνω κατέκτησαν ένα μεγάλο τμήμα της μεσοαμερικανικής επικράτειας. Οι φόροι των εκατομμυρίων υποτελών απέφεραν πλούτη για την πόλη, η οποία στην εποχή της ισπανικής κατάκτησης το 1519 κάλυπτε έκταση πέντε τετραγωνικών μιλίων με πληθυσμό περίπου 200.000. Το μεγαλύτερο τμήμα της πόλης καταστράφηκε από τους κατακτητές και πάνω στα ερείπιά της χτίστηκε η Πόλη του Μεξικού.
Εικόνες
Σημειώσεις
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
Edward E. Calnek, (1976), "The Internal Structure of Tenochtitlan", στο Eric R. Wolf, (ed.) The Valley of Mexico.
Jose Luis de Rojas, (1986) Mexico-Tenochtitlan: Economia y Sociedad en el Siglo XVI.
Μichael E. Smith "Tenochtitlan (Or Tenochtitlán)" στο Brian M. Fagan, ed., (1996) The Oxford Companion to Archaeology, Oxford University Press: Oxford
Αζτέκοι
Αρχαιολογικοί τόποι στο Μεξικό
Τεχνητά νησιά
Πόλη του Μεξικού
Μυθολογία Αζτέκων
|
822826
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF
|
Ρεβέλλο
|
Το Ρεβέλλο (ιταλικά: Revello) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κούνεο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Κούνεο
|
77007
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%B2
|
Θεόδωρος Σβετοσλάβ
|
Ο Θεόδωρος-Σβετοσλάβ (Теодор Светосла̀в Тѐртер, 1270 - 1322) από τον Οίκο των Τέρτερ ήταν τσάρος της Βουλγαρίας από το 1300 έως το 1321. Η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη. Ήταν γιος του τσάρου Γεωργίου Τέρτερ Α΄ και της πρώτης συζύγου του Μαρίας· μικρός είχε αρραβωνιαστεί για διπλωματική συμμαχία τη μικρή κόρη του Ιωάννη Α΄ Αγγέλου της Θεσσαλίας. Η νύφη έφτασε στο Τάρνοβο, αρραβωνιάστηκαν, αλλά δεν πρόλαβε να γίνει ο γάμος, καθώς στάλθηκε με τη μητέρα του Μαρία ως όμηρος στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1284 θα επέστρεφε στο Τάρνοβο μετά από συνθήκη του πατέρα του με τον Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο. Η ίδια συνθήκη απαιτούσε να λυθεί ο αρραβώνας του με τη μικρή Θεσσαλή πριγκίπισσα, η οποία στάλθηκε όμηρος στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατριάρχης της Βουλγαρίας Ιννοκέντιος Γ' έφτασε στη Βασιλεύουσα να ρυθμίσει το θέμα της απελευθέρωσής του, την εποχή που εικάζεται ότι είχε δεσμό με την κόρη του Θεόδωρου Συναδηνού. Στάλθηκε πίσω στον πατέρα του, που τον κήρυξε συγκυβερνήτη κόβοντας νομίσματα.
Αμέσως μετά την επιδρομή του Νογκάι Χαν κατέληξε όμηρος των Μογγόλων, ενώ η αδελφή του Έλενα παντρεύτηκε τον Τσάκα, γιο του Μογγόλου ηγέτη. Βρισκόταν στην αφάνεια ως το 1299, όταν συνόδευσε τον Χάκα στην επίθεσή του εναντίον της Βουλγαρίας. Ο Ιβάν Ασέν Γ΄ δραπέτευσε από το Τάρνοβο και ο Θεόδωρος Σβετοσλάβ προσπάθησε να πείσει τη Βουλγαρική αριστοκρατία να δεχτεί για βασιλιά τον Χάκα. Τότε έφτασαν οι ορδές του επικίνδυνου Μογγόλου ηγέτη Τόκτα, που είχε βάλει στόχο την εξουδετέρωση του Χάκα. Ο Θεόδωρος-Σβετοσλάβ αμέσως οργάνωσε σκευωρία που ανέτρεψε, φυλάκισε, και αποκεφάλισε τον Χάκα στέλνοντας την κεφαλή του σαν έπαθλο στον Τόκτα (1300). Ο Θεόδωρος-Σβετοσλάβ έγινε αμέσως βασιλιάς, ενώ ο Μογγόλος ηγέτης απέσυρε τα στρατεύματά του από τα Βουλγαρικά εδάφη.
Πολεμικά γεγονότα με Βυζάντιο
Η βασιλεία του Θεόδωρου-Σβετοσλάβ είναι συνδεδεμένη με προσωρινή ανάκαμψη της Βουλγαρικής παρακμής, ανάκτηση των Θρακικών περιοχών από το Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από την εποχή του Ιβάιλο, άνθιση του πληθυσμού των επαρχιών, ενώ επίσης τερματίστηκαν και οι Μογγολικές επιδρομές.
Ταυτόχρονα ήταν σκληρός και βίαιος, επηρεασμένος εμφανώς από την περιπετειώδη νεανική ζωή του. Καταδίωξε τους αντιπάλους του με συνεχείς εκτελέσεις και έφτασε μάλιστα σε σημείο να κατηγορηθεί για προδοσία και να εκτελεστεί ο ίδιος ο σωτήρας του, ο πατριάρχης της Βουλγαρίας Ιννοκέντιος Γ΄. Οι ευγενείς ξεσηκώθηκαν και ζητούσαν πρόσωπα να τον αντικαταστήσουν, όπως ο σεβαστοκράτορας Ραδοσλάβ, αδελφός του Σμίλετς της Βουλγαρίας, που ηττήθηκε από τον Αλντιμίρ (1301), θείο του βασιλιά, στο Κραν και τον πρώην τσάρο Μιχαήλ Ασέν Β΄ (1302) που ανεπιτυχώς προσπάθησε να εισβάλλει στη Βουλγαρία με τη βοήθεια Βυζαντινού στρατού.
Αντάλλαξε τους 13 Βυζαντινούς αξιωματούχους που συνέλαβε στην αποτυχημένη αυτή Βυζαντινή εκστρατεία με τον πατέρα του Γεώργιο Α΄, ύστερα από συνεννόηση με τον Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο. Παίρνοντας θάρρος από τις συνεχείς επιτυχίες του, ο Θεόδωρος-Σβετοσλάβ επέκτεινε τις κατακτήσεις του στη βυζαντινή Θράκη (1303), κατακτώντας την Αγχίαλο, τη Μεσημβρία, τη Σωζόπολη και την Αγαθούπολη (1304). Η Βυζαντινή αντεπίθεση απέτυχε και ο διάδοχος Μιχαήλ Θ' Παλαιολόγος αποκρούστηκε στη μάχη του Σκαφίδα κοντά στη Σωζόπολη. Τότε οι δύο ηγεμόνες άρχισαν να ανταλλάσσουν επιθέσεις και ο καθένας κατέστρεφε τη γη του άλλου, ώσπου ο Αλνταμίρ, θείος του Θεοδώρου, άρχισε τις διαπραγματεύσεις με τους Βυζαντινούς, προκειμένου να υπογραφεί ειρήνη (1306). Στις διαπραγματεύσεις βοήθησε και ο Αλάν, προδότης των Βυζαντινών που κατέφυγε στη Βουλγαρική αυλή το 1307. Ο Θεόδωρος-Σβετοσλάβ κέρδισε τα κατακτηθέντα εδάφη και νυμφεύτηκε τη Θεοδώρα Παλαιολογίνα, κόρη του Μιχαήλ Θ΄.
Από τότε μέχρι και τον θάνατο του Θεόδωρου-Σβέτοσλαβ επικράτησε ειρήνη με όλους τους γείτονες, που συνδυάστηκε με ευημερία και έλεγχο των απομακρυσμένων περιοχών, όπως το Βιντίν. Το 1318 ο Σέρβος βασιλιάς Στέφανος-Ούρος Β΄ Μιλούτιν Νεμάνια επισκέφθηκε το Τάρνοβο για να εκφράσει την αντίθεσή του με τη συμμαχία του Θεόδωρου με τον Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο και το διαζύγιό του με την αδελφή του Θεοδώρου, Άννα Τέρτερ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του βασίλεψε σε ειρήνη και ευημερία, με μόνη πολεμική ενέργεια το 1320 τη συμμετοχή του σε δύο Μογγολικές επιδρομές κατά του Βυζαντίου. Στη διαμάχη μεταξύ των δύο Παλαιολόγων έστειλε στρατό προκειμένου να βοηθήσει τον αδελφό της συζύγου του Ανδρόνικο Γ', ελπίζοντας να έχει τη συμμαχία του, εναντίον του Ανδρονίκου Β΄.
Οικογένεια
Με την πρώτη σύζυγό του Ευφροσύνη είχε τέκνα:
Γεώργιος Β΄, που τον διαδέχθηκε.
Από τη δεύτερη σύζυγό του Θεοδώρα Παλαιολογίνα, κόρη του Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, δεν είναι γνωστό αν είχε τέκνα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τσάροι της Βουλγαρίας
Δυναστεία των Τέρτερ
|
669074
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Φίλιππος Μελίκης
|
Ο Μορφωτικός Αθλητικός Όμιλος Κοινότητας Μελίκης «ο Φίλιππος» είναι αθλητικό σωματείο που ιδρύθηκε στη Μελίκη Ημαθίας το 1957 και δραστηριοποιείται κυρίως στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Ο Φίλιππος Μελίκης είναι μία απο τις ιστορικότερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ημαθίας και αγωνίζεται ανελλιπώς από την ίδρυση του στα πρωταθλήματα της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ημαθίας, έχοντας επίσης συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής.
Έχει αναδείξει δεκάδες ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στις εθνικές κατηγορίες. Γνωστότεροι είναι οι Τάκης Καραγκιοζόπουλος (Βέροια, ΑΕΚ), Αντώνης Νατσούρας (Ηρακλής, Ιωνικός, Κιέβο Βερόνα κ.α.), Κώστας Παυλόπουλος (Νάουσα, ΟΦΗ, ΠΑΟ, ΑΕΚ), Γιάννης Μαλλούς (Βέροια, Άρης), Χρήστος Παναγιωτίδης (ΠΑΟΚ, Χαλκίδα), Δημήτρης Ντάμτσιος (Βέροια, Μακεδονικός Σιάτιστας), Γιώργος Ντάμτσιος (Βέροια, Ατρόμητος Αθ.), Αντώνιος Τόλιος (Αιγάλεω), Σάκης Μπουκουβάλας (Νάουσα, Αιγινιακός), Σάκης Παπαδόπουλος(Βέροια), Βασίλης Ιωάννου (Αναγέννηση Κολινδρού), Ηλίας Κακάνης (Πανσερραϊκός), Γιάννης Καρατενίζης, Σωτήρης Παραπούρας (Αναγέννηση Κολινδρού) και πολλοί ακόμη.
Ιστορία
Ίδρυση και πρώτα χρόνια
Ο Φίλιππος Μελίκης ιδρύθηκε το 1957 και είναι ο πρώτος αθλητικός σύλλογος της κωμόπολης. Τα προηγούμενα χρόνια,νέοι του χωριού έφτιαξαν με προσωπική εργασία το γήπεδο,που βρίσκεται στο χώρο που είναι ακόμη σήμερα,ενώ δημιούργησαν τις πρώτες υποτυπώδεις ομάδες παικτών.
Το 1957 το όνειρο της δημιουργίας ενός αθλητικού συλλόγου στη Μελίκη παίρνει σάρκα και οστά.
Ιδρυτικά μέλη του Φιλίππου ήταν οι:
Τσιρτόπουλος Αντώνιος,Τσιμόπουλος Δημήτριος,Κορωνιάδης Κωνσταντίνος, Τσιφτσιόπουλος Δημήτριος, Μητσιόπουλος Παναγιώτης,Στάντζος Χρήστος,Ντόβας Σωτήρης,Κροκιδάς Αναστάσης,Θεοδωρακόπουλος Νίκος, Λιολιόπουλος Αθανάσιος, Πουλόπουλος Βαγγέλης,Γεωργιάδης,Καρατενιζης Κωνσταντίνος,Χατζόπουλος Γρηγόρης,Καρέλης Κωνσταντίνος,Τσιμόπουλος Βαγγέλης,Καραγκιοζόπουλος Αντώνης, Τζαφέρης Δημήτριος,Τσιμόπουλος Διονύσιος,Τρικαλόπουλος, Τζουνοπουλος, Δημητριος, Μπάμπαλος Στέφανος,Μουλαγιαννίδης Αλέκος,Ντόβας Αθανάσιος,Ζαρκάδας Αχιλλέας,Τασιόπουλος Γιάννης, Θεοδωρίδης Νίκος,Τσαραπατσάνης Αντώνης,Μαμουτόπουλος Γιώργος, Καραμουσαλίδης Γιώργος και Γιάννης,Στάχταρης Νίκος, Τσιφτσόπουλος Σωτήρης, Διαμαντόπουλος Σωτήρης.
Η πρώτη διοικούσα επιτροπή αποτελείτο από τους:
Τσιμόπουλο Δημήτριο,Μπάμπαλο Στ., Κορωνιάδη Κ.,Λιολιόπουλο Θανάση, Τσιφτσιόπουλο Δημήτρη,Παραπούρα Βασίλειο και Ζαρκάδα Αχιλλέα.
Κατά τη διάρκεια όλης της δεκαετίας του 60' ο Φίλιππος αγωνίστηκε στην β' κατηγορία της τότε Ενώσεως ποδοσφαιρικών σωματείων Κεντρικής Μακεδονίας,βάζοντας τις βάσεις για την θρυλική ομάδα που θα ακολουθήσει την επόμενη δεκαετία.
Η ένδοξη δεκαετία του '70
Αναμφίβολα η δεκαετία του '70 ήταν η πιο πετυχημένη στην ιστορία του Φίλιππου Μελίκης.
Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας ως πρωταθλητής της Ένωσης Ημαθίας-Πιερίας διεκδίκησε 2 φορές την ιστορική άνοδο στην Β' Εθνική μέσω του ειδικού πρωταθλήματος ανόδου το 1975 και το 1977. Επίσης τις σεζόν 1977-78 και 1978-79 αγωνίστηκε στην Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία, τότε 3η τη τάξει εθνική κατηγορία.
Πρόεδρος και μόνιμος διοικητικός παράγοντας για περίπου 20 χρόνια ο Βασίλης Παραπούρας(Κασίμης),που συνέδεσε το όνομά του με τις μεγάλες επιτυχίες αυτής της περιόδου.
Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας ο Φίλιππος αγωνίστηκε με αντιπάλους-ομάδες μεγάλων πόλεων, ενώ το γήπεδο Μελίκης ήταν πόλος έλξης χιλιάδων θαυμαστών του ποδοσφαίρου.Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο γεγονός ότι για τις επιτυχίες αυτές στηρίχθηκε σε ποδοσφαιριστές κυρίως από τη Μελίκη και τα γύρω χωριά.
Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές της περιόδου εκείνης ήταν οι τερματοφύλακες Παραπούρας Αποστόλης και Τσιμόπουλος Βασίλης, οι αμυντικοί Θεοχαρόπουλος Μέρκος, Παντίσης Γιάννης, Τρικαλόπουλος Σάκης, Νικολαΐδης Γιώργος, οι ακραίοι Τζουνόπουλος Αντώνης, Παπαδόπουλος Σάκης, Κυριαζόπουλος Βασίλης.
Στο κέντρο δέσποζε η παρουσια των Δημήτρη Ντάμτσιου και Θωμά Αντωνόπουλου,ενώ θρυλικοί επιθετικοί ήταν οι Παναγιωτίδης και Κατσιγιάννης.
Δεκαετίες του '80 και του '90
Δεκαετία του '80: Η ανανέωση
Η δεκαετία του '80 άρχισε με το Φίλιππο Μελίκης να προχωρά σε ριζική ανανέωση και μέσα σε λίγα χρόνια να δημιουργεί μία εκ νέου δυνατή ομάδα.Με ικανούς προπονητές όπως οι Σαμαράς Κώστας,Γαιτανίδης Σπύρος,Ντάμτσιος Δημήτρης και ο αδικοχαμένος Κώστας Τζαφέρης, και μία πλειάδα νέων ταλέντων όπως οι Μπουκουβάλας, Ανδρίτσος, Καλιανιώτης,Ντινόπουλος, Παραπούρας Στεφ.,Καραγκιοζόπουλος Γ.,Παλατσιώτης,Παππάς,Ζειμπέκης, κ.α. έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και διεκδίκησε πολλές φορές την άνοδο στην Δ Εθνική.
Δεκαετία του '90: Τα πρωταθλήματα και η Δ' Εθνική
Ότι δεν κατάφερε το '80 ο ιστορικός Φίλιππος, το υλοποίησε στη δεκαετία του 90', όπου κατακτά το πρωτάθλημα δύο φορές με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τον δεύτερο, τις σεζόν 1992-93 και 1996-97, και στις δύο με προπονητή τον Δημήτρη (Τάκη) Ντάμτσιο.
Στην Δ΄ Εθνική αγωνίστηκε τις σεζόν 1993-94 και 1997-98 χωρίς όμως να καταφέρνει την παραμονή, καθώς υποβιβάστηκε αμφότερα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια σχεδόν μίας δεκαετίας από το 1990 ως και το 2000 περίπου παρουσίαζε δυνατή ομάδα και πρωταγωνιστούσε κάθε χρόνο, στην 1η κατηγορία της Ενώσεως Κεντρικής Μακεδονίας (Ημαθίας).
Σημαντικοί παίκτες της εποχής ήταν οι Αντ. Νησελίτης(Ρέπας-πρώτος με διαφορά σε συμμετοχές στην ιστορία της ομάδας),Αντ. Τσιφτσιόπουλος,Γιάννης Καρατενίζης,Γιάννης Μαλλούς, Δημήτρης Τσάκαλος(Μάικ),Σάκης Μπουκουβάλας(Κυράστας),Αντώνης Βήτος,καθώς και το θρυλικό επιθετικό δίδυμο των Δημήτρη Μαμουτόπουλου και Σάκη Καραγιάννη.
Την περίοδο 1996-'97 οι "παλιοί" Νησελίτης,Τσάκαλος,Μαμουτόπουλος,Παπάζογλου, Καρατενίζης θα πλαισιωθούν από μια νέα φουρνιά ταλαντούχων παικτών,όπως οι
τερματοφύλακες Λιβανόπουλος Γιώργος και Μαλλιάρας Νίκος,οι ακραίοι Κυριαζόπουλος Γιώργος και Κακάνης Ηλίας,οι αμυντικοί Κωτσιόπουλος Σωτήρης και Νατσούρας Αντώνης και οι επιθετικοί Τόλιος
Αντώνης και Βήτος Αντώνης.
Δεκαετία 2000
Η επιστροφή του Δημήτρη Ντάμτσιου στο τιμόνι της ομάδας του Φιλίππου, την βρίσκει στην Β' κατηγορία μετά από δύο συνεχόμενους υποβιβασμούς.
Η επιστροφή του Σάκη Παπάζογλου και η ένταξη στην ομάδα αρκετών νέων ταλέντων,όπως οι Γιώργος και Βασίλης Ντάμτσιος,ο Δημήτρης Μαγαλιός,ο Γιώργος Παρσόπουλος(Παρίδης),οι Αλέκος και Νίκος(Νίκιτς)Χατζηθεοδώρου και άλλοι,οδηγεί το Φίλιππο με άνεση στην πρώτη κατηγορία αλλά και στον τελικό κυπέλλου (από τις ελάχιστες φορές που ομάδα Β' κατηγορίας έχει φτάσει στον τελικό),όπου χάνει από την Αλεξάνδρεια.
Η ενδυνάμωση του Φίλιππου συνεχίζεται. Χρονιά με τη χρονιά, κατακτά όλο και υψηλότερες θέσεις στη βαθμολογία, με αποκορύφωμα το 2006, όπου χάνει το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική.Σε ένα παιχνίδι το οποίο σημαδεύτηκε από έντονο παρασκήνιο και παρακολούθησαν τουλάχιστον 3000 φίλαθλοι στο γήπεδο Μελίκης, ο Φίλιππος ηττήθηκε με 0-1 από τον Εθνικό Κλειδίου. Στον προεδρικό θώκο μετά το 2005 και για μια πενταετία βρίσκεται ο Λεωνίδας Νατσούρας και στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας το 2006 ο Βασίλης Ιωάννου. Την ίδια χρονιά η ομάδα θα βρεθεί και στον τελικό του Κυπέλλου της Ε.Π.Σ.Ημαθίας, όπου θα ηττηθεί στην παράταση,σε ένα δραματικό τελικό,από την Αλεξάνδρεια και πάλι.
Η επόμενη χρονιά θα είναι καταστροφική αφού πέφτει πάλι στην Β' Κατηγορία,όπου και θα παραμείνει μέχρι το 2010. Την περίοδο 2009-2010 ο Φίλιππος θα καταφέρει την πολυπόθητη άνοδο από τη Β'Κατηγορία, που έχασε στο νήμα την προηγούμενη χρονιά. Πρόεδρος είναι ο Μπιτόπουλος Δημήτρης και προπονητής ο Μαμουτόπουλος Δημήτρης, με την ομάδα να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση πίσω από τη Θύελλα Σταυρού, ενώ έχασε και την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου από την ίδια ομάδα, σε έναν ημιτελικό που κρίθηκε στα πέναλτι.
Δεκαετία 2010: Η αναγέννηση
Με την επιστροφή του ξανά στη Α' τοπική κατηγορία,μια νέα ομάδα διοικούντων ανέλαβε το Φίλιππο με επικεφαλής τον Κυριάκο Παπαϊωάννου. Τα χρόνια αυτά υπήρξε ένας οργασμός δημιουργικότητας στο Φίλιππο. Εκτός από την πολύ δυνατή ανδρική ομάδα που,με παίκτη-προπονητή το Γιώργο Ντάμτσιο,χάνει το πρωτάθλημα για ένα μόλις βαθμό από το Μακροχώρι,τελειώνοντας μάλιστα το πρωτάθλημα χωρίς ήττα για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου(ενώ είναι και φιναλίστ στον τελικό του κυπέλλου),τα τμήματα υποδομής οργανώνονται ως ακαδημία με πάνω από 100 παιδιά, ενώ παράλληλα δημιουργήθηκε και η πρώτη γυναικεία ομάδα στα χρονικά του Φίλιππου.
Ο Φίλιππος παρέμεινε δυνατός και μετά την αποχώρηση του Κυριάκου Παπαιωάννου,έχοντας στον προεδρικό θώκο το Γιάννη Ζειμπέκη και στην τεχνική ηγεσία τον Κώστα Παυλόπουλο,θα χάσει άλλο ένα πρωτάθλημα στο νήμα, αυτή τη φορά από τον ΠΑΟΚ Αλεξάνδρειας το 2013.
Στην δεκαετία του 2010 μια νέα γενιά ποδοσφαιριστών παίρνει τα σκήπτρα.Οι Τεγούσης Γιώργος, Βενιόπουλος Παναγιώτης,Πιτσάβας Αντώνης,Ανδρίτσος Θανάσης,Μηλιώτης Γιώργος,Μαμουτόπουλος Φίλιππος,Ντόβας Νίκος θα είναι παρόντες.
Έκτοτε η πορεία θα είναι καθοδική και για άλλη μία φορά θα πέσει στη Β' κατηγορία το 2016.
Αλλά και αυτή τη φορά θα ανακάμψει γρήγορα και θα ανακηρυχθεί πρωταθλητής στον πρώτο όμιλο της Β' κατηγορίας με πρόεδρο το Μαμουτόπουλο Δημήτρη,προπονητή τον Τέγο Θόδωρο και συνεργάτη του τον Τσάκαλο Δημήτρη(Μάικ),τερματίζοντας αήττητος(ενώ θα κερδίσει και τον τίτλο του υπερπρωταθλητή της Β' κατηγορίας,αφού κέρδισε στον τελικό τον πρωταθλητή του δεύτερου ομίλου Α.Ο Μαρίνας)και θα ανέβει στην Α',όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα,παρουσιάζοντας ένα νεανικό σύνολο υπό την τεχνική καθοδήγηση εκ νέου του Γ. Ντάμτσιου.
Τμήματα υποδομών
Πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορική πορεία της ομάδας έπαιξε η παιδική της ομάδα.Το παιδικό τμήμα του Φιλίππου Μελίκης ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και έκτοτε συμμετείχε ανελλιπώς στο αντίστοιχο πρωτάθλημα της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ημαθίας.
Παρήγαγε πολύ σημαντικό έργο,αφού σχεδόν όλοι οι Μελικιώτες ποδοσφαιριστές γαλουχήθηκαν στο παιδικό τμήμα του Φιλίππου,που στη συνέχεια τροφοδοτούσε με ταλέντα την ανδρική ομάδα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι όλες οι φουρνιές γηγενών ποδοσφαιριστών από τη δεκαετία του 1980 και μετά προήλθαν από την παιδική ομάδα.
Γυναικεία ομάδα
Στις αρχές του 2012 νεαρά κορίτσια της Μελίκης και των γύρω χωριών απευθύνονται στο Φίλιππο Μελίκης για να παίξουν ποδόσφαιρο.Την πρωτοβουλία αναλαμβάνει αμέσως ο Νίκος Β.Λιολιόπουλος ,υπεύθυνος τότε της Ακαδημίας,και στήνεται η πρώτη γυναικεία ομάδα του Φιλίππου Μελίκης,με τη συμμετοχή τριάντα και πλέον κοριτσιών και προπονητή το Γιώργο Ντάμτσιο.
Μάλιστα μετά από δύο μήνες προπονήσεων δίνει και τον πρώτο της φιλικό αγώνα με αντίπαλο την έμπειρη ομάδα του Αγίου Γεωργίου Νέας Κρήνης.Σε πανηγυρικό κλίμα και με την παρουσία πάρα πολύ κόσμου,τα κορίτσια μας κερδίζουν με 3-0.
Δυστυχώς αυτή η προσπάθεια δεν είχε ανάλογη συνέχεια και το καλοκαίρι του 2012 η ομάδα διαλύθηκε.
Κοινωνικές εκδηλώσεις
Τα τελευταία χρόνια ο Φίλιππος,δίνοντας βάση και στον όρο ”μορφωτικός”,που περιέχει η επίσημη ονομασία του, συμμετέχει σε πολλές κοινωνικές και πολιτιστικές δράσεις,προσφέροντας πολύπλευρα στην Μελικιώτικη κοινωνία.
Παραπομπές
Αθλητικοί σύλλογοι Ημαθίας
|
209116
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%B7%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Κοπεγχάγη (αποσαφήνιση)
|
Με το όνομα Κοπεγχάγη εννοούνται:
η Κοπεγχάγη, πρωτεύουσα της Δανίας.
η κοπεγχάγη (γλυκό), γλυκό της ελληνικής κουζίνας.
η Κοπεγχάγη FC, ποδοσφαιρικός σύλλογος την παραπάνω πόλης
|
655963
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%8C%CE%BD%20%28%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82%29
|
Εσόν (ποταμός)
|
Ο ποταμός Εσόν (γαλλικά: Essonne) είναι ποταμός της βόρειας Γαλλίας, μήκους 101 χιλιομέτρων, παραπόταμος στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα. Στην πορεία του διασχίζει τους νομούς Λουαρέ, Σεν-ε-Μαρν και Εσόν, στον οποίο έχει δώσει το όνομά του.
Το όνομα του ποταμού προέρχεται από την Ασιόννα, μια γαλατο-ρωμαϊκή θεά των ποταμών που πιστοποιείται στην Ορλεάνη (Genabum) κατά τη διάρκεια της ρωμαιογαλατικής περιόδου.
Γεωγραφικά στοιχεία
Ο ποταμός Εσόν σχηματίζεται στο οροπέδιο Γκατιναί από τη συμβολή δύο ποταμών, του Εφ, του οποίου η πηγή βρίσκεται κοντά στο Σιγιέρ-ω-Μπουά του νομού Λουαρέ, σε υψόμετρο 130 μέτρων, και τον Ριμάρντ - του οποίου η πηγή βρίσκεται κοντά στο Νιμπέλ, στον ίδιο νομό, σε υψόμετρο 182 μέτρα. Διέρχεται από τις κοινότητες Μαλζέρμπ και Λα Φερτέ-Αλαί πριν συμβάλλει στον Σηκουάνα στο Κορμπέιγ-Εσόν.
Ο κυριότερος μεταξύ των παραποτάμων του Εσόν είναι ο μικρός ποταμός Ζουίν, μήκους 55 χιλιομέτρων που εισέρχεται από τα αριστερά. Οι άλλοι παραπόταμοι είναι μικρά υδάτινα ρεύματα.
Ο προαστιακός σιδηρόδρομος RER D εκτείνεται κατά μήκος της κοιλάδας του Εσόν από το Κορμπέιγ-Εσόν μέχρι τον τερματισμό του στο Μαλζέρμπ. Μέρος του λεκανοπεδίου που τροφοδοτεί ο ποταμός Εσόν, καθώς και η πορεία του μεταξύ Μαλζέρμπ και Λα Φερτέ-Αλαί, βρίσκονται στο Περιφερειακό φυσικό πάρκο του Γκατιναί.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Περιφερειακό φυσικό πάρκο του Γκατιναί (γαλλικά)
Ποταμοί της Γαλλίας
|
93610
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%80%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%85
|
Γλαύκος του Ιππολόχου
|
Ο γιος αυτός του Ιππολόχου πολεμούσε με το μέρος των Τρώων στον Τρωικό Πόλεμο, μαχόμενος στο πλευρό του εξαδέλφου του, του Σαρπηδόνα, και του συνομηλίκου του Λύκου. Σε κάποια μάχη, ο Γλαύκος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Διομήδη, οπότε και οι δυο τους θυμήθηκαν ότι συνδέονταν με δεσμούς φιλοξενίας: Από τον πατέρα του ο Γλαύκος ήταν εγγονός του Βελλεροφόντη (υπάρχει και ο Γλαύκος ο Λύκιος, που ήταν γιος του Βελλεροφόντη). Ο Οινέας, παππούς του Διομήδη, είχε κάποτε φιλοξενήσει τον Βελλεροφόντη στο ανάκτορό του και είχαν ανταλλάξει πολύτιμα δώρα. Στη συνάντησή τους μπροστά στα τείχη της Τροίας, οι απόγονοι των δύο ανδρών επανέλαβαν την ανταλλαγή των δώρων: Ο Διομήδης έδωσε στον Γλαύκο τα ορειχάλκινα όπλα του και ο Γλαύκος τού χάρισε τα χρυσά δικά του.
Μετά τη συνάντησή του με τον Διομήδη, ο Γλαύκος προσέθεσε στο ενεργητικό του σπουδαία πολεμικά κατορθώματα. Κατά τον τραυματισμό του Σαρπηδόνα ο Γλαύκος έτρεξε να τον βοηθήσει, αλλά εμποδίσθηκε από τον Τεύκρο. Ο Σαρπηδόνας, πριν ξεψυχήσει, είχε πει στον Γλαύκο να πάρει τη θέση του στη μάχη και να αποτρέψει τους Έλληνες από το να τον «σκυλεύσουν», δηλαδή να του πάρουν την αρματωσιά. Ο Γλαύκος παρακάλεσε τότε τον θεό Απόλλωνα να τον θεραπεύσει από τα τραύματά του για να πάρει αυτός το σώμα του Σαρπηδόνα. Ο Απόλλων τον άκουσε και τον γιάτρεψε. Τότε ο Γλαύκος συγκέντρωσε τους ήρωες της Τροίας και τους ζήτησε να δώσουν μάχη για το πτώμα του Σαρπηδόνα, όπως και έγινε. Ο Πάτροκλος κάλεσε κι εκείνος σε βοήθεια Έλληνες ήρωες: πρώτοι ήρθαν οι δύο Αίαντες. Και άρχισε η μάχη γύρω από το κουφάρι του νεκρού ήρωα. Ο Δίας το τύλιξε στο σκοτάδι. Η έκβαση ήταν υπέρ των Ελλήνων, καθώς ο Έκτορας δείλιασε προς στιγμή και υπεχώρησε.
Αμέσως μετά τον θάνατο του Πάτροκλου, ο Γλαύκος με τον Έκτορα αγωνίσθηκαν για την κατοχή και του δικού του σώματος, ο Γλαύκος όμως σκοτώθηκε από τον Αίαντα τον Τελαμώνιο. Το σώμα του Γλαύκου, με διαταγή του Απόλλωνα, μεταφέρθηκε από τον άνεμο στη Λυκία. Αυτός είναι ο λόγος που οι κάτοικοι της Λυκίας ανήγαγαν στον Γλαύκο τη δυναστεία των βασιλέων τους.
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 276
Ομήρου Ιλιάδα, Β 876, Ζ 199
Γλαυκος
Γλαυκος
|
42544
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BF
|
Γιάνι Μπάσο
|
Ο Γιάνι Μπάσο (Gianni Basso, 24 Μαΐου 1931 - 17 Αυγούστου 2009) ήταν Ιταλός σαξοφωνίστας, γεννημένος το 1931 στο Asti. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως κλαρινετίστας και έπαιξε επαγγελματικά στη Γερμανία και το Βέλγιο στα τέλη της δεκαετίας του ’40, ως μέλος της Raoul Falsan Big Band. Στην επόμενη δεκαετία κατάφερε να είναι ένας από τους εμπορικότερους μουσικούς του Μιλάνου. Το 1954 ξεκίνησε η συνεργασία του με τον τρομπετίστα και συνθέτη Oscar Valdambrini, η οποία εξελίχθηκε σε μία στενή επαγγελματική σχέση. Η μουσική εξίσωση που προέκυψε ξεπερνούσε τα ρομαντικά όρια δύο Ευρωπαίων που απλά αναπαρήγαγαν Αμερικανική τζαζ όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε. Στη δεκαετία του ’50 το combo τους ήταν το πιο δημοφιλές στην Ιταλία και όλοι οι σημαντικοί Αμερικανοί guests έπαιζαν μαζί τους (Billie Holiday, Lionel Hampton, Gerry Mulligan, Slide Hampton, Chet Baker). Το παίξιμο του Μπάσο έμοιαζε αρχικά με αυτό του Stan Getz αλλά στη συνέχεια το εμπλούτισε με νέα στοιχεία με αποτέλεσμα να προκύψει το δικό του ύφος. Στη δεκαετία του ’70 ίδρυσε τους Saxes Machines και αργότερα την Gianni Basso Big Band.
Επιλεγμένη δισκογραφία
1960 - New Sound from Italy (Verve)
2002 - For Lars Gullin (Swedish Genius) Vol 1 (Philogy)
2003 - Two For The Cities (Philogy)
2004 - Lush Life (Tribute to Billy Strayhorn) (Philogy)
2005 - Gianni Basso plays Ballads (Azzura Music)
2005 - Gianni Basso Big Band - Summertime (Azzura)
Παραπομπές
Ιταλοί μουσικοί
Ιταλοί συνθέτες
Τζαζ μουσικοί
Σαξοφωνίστες
|
826671
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BF%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B8%20%CE%B4%CE%B5%20%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B1
|
Ροδρίγο Γκονθάλεθ δε Λάρα
|
Ο Ροδρίγο Γκονθάλεθ δε Λάρα, ισπαν.: Rodrigo González de Lara, (άκμασε 1078–1143) ήταν Καστιλιανός ευγενής του Οίκου της Λάρα. Στις αρχές της σταδιοδρομίας του εξουσίαζε το ήμισυ των Αστουριών που ανήκε στην Καστίλη. Ήταν πιστός στο στέμμα καθ' όλη τη διάρκεια της εξουσίας της βασίλισσας Ουρράκας (1109–26), κατά την οποία ήταν νυμφευμένος με την ετεροθαλή αδελφή της βασίλισσας και κυβέρνησε ένα μεγάλο μέρος της παλαιάς κομητείας της Καστίλης. Αυτός, και ο μεγαλύτερος αδελφός του Πέδρο Γκονθάλεθ, ηγήθηκαν της μερίδας κατά του Αλφόνσου Ζ' στις αρχές της βασιλείας του (1126–57)): έγινε ο ηγέτης της εξέγερσης του 1130 και εξορίστηκε το 1137. Ήταν ηγέτης στην Ανακατάκτηση -για την οποία λέει πολλά το έργο της εποχής αυτής Chronica Adefonsi imperatoris- και επίσης συμμετείχε στις στρατιωτικές δραστηριότητες των σταυροφορικών κρατών σε δύο περιπτώσεις. Ταξίδευσε πολύ σε όλη την Ισπανία, αλλά τελείωσε τις μέρες του στην Παλαιστίνη.
Τα νεανικά έτη του υπό τον Αλφόνσο ΣΤ' (1078–1112)
Κυβερνώντας τις Αστούριες (1112–1130)
Εξέγερση κατά του Αλφόνσου Ζ΄ (1130–1131)
Εξουσία στα σύνορα (1131–1137)
Εξορία και περιπλανήσεις (1137-1143)
Σημειώσεις
Βιβλιογραφία
Σ. Β ΑΡΤΟΝ . "Ο Κόμης, ο Επίσκοπος και ο Ηγούμενος: Αρμενγκόλ ΣΤ' του Ούργκελ και το Αβαείο του Βαγιαδολίδ." English Historical Review, 111 :440 (1996), 85–103.
Σ. Β ΑΡΤΟΝ . Η Αριστοκρατία στη Λεόν και την Καστίλη του 12ου αιώνα . Cambridge: Cambridge University Press, 1997.
Σ. Β ΑΡΤΟΝ . «Από τους τύραννους στους στρατιώτες του Χριστού: Η ευγένεια του León-Castile του 12ου αιώνα και ο αγώνας ενάντια στο Ισλάμ». Nottingham Medieval Studies, 44 (2000), 28–48.
JM C ANAL S ÁNCHEZ -P AGÍN . "Don Pedro Fernández, primer maestre de la Orden Militar de Santiago: Su familia, su vida." Anuario de estudios medievales, 14 (1984), 33–71.
JM C ANAL S ÁNCHEZ -P AGÍN . «Casamientos de los condes de Urgel en Castilla». Anuario de estudios medievales, 19 (1989), 119–135.
SR D OUBLEDAY . Η οικογένεια Lara: Στέμμα και Ευγένεια στη Μεσαιωνική Ισπανία . Cambridge, Μασαχουσέτη: Harvard University Press, 2001.
RA F <small id="mwAh0">LETCHER</small> . Saint James's Catapult: The Life and Times of Diego Gelmírez of Santiago de Compostela . Οξφόρδη: Oxford University Press, 1984.
E. F <small id="mwAiI">LÓREZ</small> . «Ανάλες Τολεδάνος Ι». España Sagrada, XXIII, 381–400. Μαδρίτη: 1767.
ΒΖ Κ <small id="mwAic">ΕΔΑΡ</small> . «Iberia y el reino franco de Jerusalén». Ad Limina, 8 :8 (2017), 39–61.
GE L IPSKEY . The Chronicle of Alfonso the Emperator: A Translation of the Chronica Adefonsi imperatoris. Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Northwestern, 1972.
J. M MANTENEGRO V ALENTÍN . Santa María de Piasca: Estudio de un territorio a través de un centro monástico (857–1252) . Βαγιαδολίδ: 1993.
E. P ASCUA . «Νότια των Πυρηναίων: Βασιλιάδες, Μεγιστάνες και Πολιτικές Διαπραγματεύσεις στην Ισπανία του 12ου αιώνα». Journal of Medieval History, 27 (2001), 101–120.
J. P HILLIPS . Η Δεύτερη Σταυροφορία: Επέκταση των Συνόρων του Χριστιανικού κόσμου . Yale University Press, 2007.
JF P OWERS . A Society Organized for War: The Iberian Municipal Milities in the Central Middle Ages, 1000–1284 . Berkeley: University of California Press, 1987.
BF R EILLY . Το Βασίλειο της Λεόν-Καστίγια υπό τη βασίλισσα Urraca, 1109–1126 . Princeton: Princeton University Press, 1982.
BF R EILLY . Το Βασίλειο της Λεόν-Καστίγια υπό τον βασιλιά Αλφόνσο ΣΤ', 1065 – 1109 . Princeton: Princeton University Press, 1989.
BF R EILLY . Το Βασίλειο της Λεόν-Καστίγια υπό τον βασιλιά Αλφόνσο Ζ', 1126–1157 . Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1998.
Σταυροφόροι
Οίκος της Λάρα
|
320037
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BA%20%CE%91%CE%BC%CE%AF%CE%BD%20%CE%A4%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%AD%CF%83%CE%B9
|
Μπαμπάκ Αμίν Ταφρέσι
|
Ο Μπαμπάκ Αμίν Ταφρέσι (, γεν. το 1978 στην Τεχεράνη, Ιράν) είναι ερασιτέχνης αστρονόμος, φωτογράφος και δημοσιογράφος επιστημονικών κυρίως λημμάτων. Είναι δημιουργός και σκηνοθέτης του The World At Night (Ο Κόσμος τη Νύχτα), ενός προγράμματος διεθνούς βεληνεκούς στο οποίο φωτογράφοι από όλο τον κόσμο απαθανατίζουν τον νυχτερινό ουρανό οπως αυτός θεάται πάνω από αξιοθέατα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το πάθος του για την φωτογραφία τον έχει ταξιδέψει στις πέντε ηπείρους μαζί με την Ανταρκτική.
Το 2009 μοιράστηκε με την Carolyn Porco (Κάρολιν Πόρκο), διευθύντρια απεικόνισης της διαστημικής αποστολής Cassini, το Lennart Nilsson Award το οποίο μέχρι σήμερα αποτελλεί το πιο αναγνωρίσιμο βραβείο διαστημικής φωτογραφίας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
www.twanight.org/
http://www.dreamview.net/dv/new/index.asp
Ιρανοί επιστήμονες
|
634656
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AE%CF%82%20%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Χαμπής Μιχαηλίδης
|
Ο Χαμπής Μιχαηλίδης ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Χαμπής Μιχαηλίδης γεννήθηκε στην Ξυλοφάγου το 1921. Ήταν συνδικαλιστής. Διετέλεσε γενικός γραμματέας της Ένωσης Αγροτών Κύπρου (μετέπειτα Ένωση Κυπρίων Αγροτών) την περίοδο 1950-1987.
Απεβίωσε το 1995.
Πολιτική διαδρομή
Εκλέχτηκε βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 1960 στην Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου με το ΑΚΕΛ για την Α΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Επανεξελέγη στις Βουλευτικές εκλογές του 1970 για την Β΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο, στις βουλευτικές εκλογές του 1976 για την Γ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο, στις βουλευτικές εκλογές του 1981 για την Δ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο και στις βουλευτικές εκλογές του 1985 για την Ε΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Τον Μάιο του 1988 παραιτήθηκε.
Παραπομπές
Πηγές
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΑΚΕΛ
Βουλευτές Αμμοχώστου
Κύπριοι συνδικαλιστές
Βουλευτές Α΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Β΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Γ΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Δ΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Ε΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
|
21862
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82
|
Πελαγόνες
|
Οι Πελαγόνες ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο της αρχαίας Μακεδονίας, ο οποίος είχε Ηπειρώτικη καταγωγή. Η χώρα τους, που ονομαζόταν Πελαγονία, βρισκόταν στο πιο ψηλό τμήμα του Αξιού. Ο Όμηρος αναφέρει πως το όνομά της οφείλεται στον γιο του Αξιού Πηλαγόνα. Μεταγενέστερα μετακινήθηκαν δυτικότερα προς τον Εριγώνα ποταμό (σημερινός Δραγόρας που διασχίζει τη σημερινή πόλη Μοναστήρι) και έκτοτε η περιοχή αυτή ονομάστηκε Πελαγονία. Την μνημονεύει και ο Τίτος Λίβιος.
Μετεγενέστερα, το 359 π.Χ. στους χρόνους του Φιλίππου Β΄ προσαρτήθηκε στο Μακεδονικό βασίλειο, όπου και έμεινε μέχρι την ρωμαϊκή κατάκτηση.
Παραπομπές
Αρχαίοι λαοί της Μακεδονίας
Εξαφανισθέντες λαοί
|
126770
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%8C%CE%BB%CE%B3%CE%BF%CE%B9
|
Γόλγοι
|
Οι Γόλγοι ή Γολγοί ήταν αρχαία πολίχνη στην Κύπρο.
Σύμφωνα με την μυθολογία υπάρχουν δύο εκδοχές για την ίδρυση της πόλης. Η μία λέει ότι ιδρύθηκε από τον Γόλγο από την Σικυώνα της αρχαίας Αχαΐας όπου έδωσε και το όνομα του. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι ο Γόλγος ήταν γιος της Αφροδίτης και του Άδωνη. Στην πόλη λατρευόταν η Γολγία Άρτεμη και έχουν βρεθεί επιγραφές με αυτή την ονομασία, επίσης η λατρεία της Αφροδίτης πιστεύεται ότι επεκτάθηκε από τους Γόλγους στο υπόλοιπο νησί.
Οι ανασκαφικές έρευνες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχουν φέρει στο φως νεκροπόλεις, επιγραφές, κεφαλές αγαλμάτων και ερείπια κτιρίων.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Αθανάσιου Σακελάριου, Τα Κυπριακά ήτοι, πραγματεία περί γεωγραφίας, αρχαιολογία, στατιστικής, μυθολογίας και διαλέκτου της Κύπρου, τόμος 1, Αθήνα 1855
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Αθηένου
Πόλεις της αρχαίας Κύπρου
|
133285
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201968-69
|
Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1968-69
|
Η διοργάνωση
Η 27η διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδας 1968-69 ήταν η μοναδική διοργάνωση κυπέλλου που ανέδειξε τη νικήτρια ομάδα στην κλήρωση, για την ακρίβεια στο στρίψιμο του νομίσματος στη σέντρα του γηπέδου παρουσία των διαιτητών και των αρχηγών των 2 ομάδων, καθώς ο αγώνας και η παράταση ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Καραϊσκάκη έληξε ισόπαλος 1-1. Ήταν η τελευταία φορά που ίσχυσε αυτή η διαδικασία, καθώς από την επόμενη χρονιά καθιερώθηκε η διαδικασία των πέναλτι.
Αγωνιστικά μέχρι τον Β' γύρο ίσχυσε η κλήρωση των αγώνων με γεωγραφικά κριτήρια, με μοναδική εξαίρεση το ζευγάρι ανάμεσα στον Πιερικό και το Αιγάλεω. Από τον Γ' γύρο και μετά έγιναν πολύ ενδιαφέροντες αγώνες, με πιο συγκλονιστικούς δύο αγώνες του Εθνικού, ο οποίος απέκλεισε με σκορ 5-4 στην παράταση τον ΠΑΟΚ στον προημιτελικό, για να αποκλειστεί στον ημιτελικό από τον συμπολίτη του Ολυμπιακό, επίσης στην παράταση, με σκορ 4-3.
Στα χαρακτηριστικά της διοργάνωσης ήταν και η ήττα - αποκλεισμός της ΑΕΚ από την Παναχαϊκή με 4-2, αλλά και η μεγάλη δύναμη που έπαιξαν τη χρονιά αυτή οι έδρες, καθώς από τους συνολικά 47 αγώνες από την τελευταία φάση των προκριματικών γύρων και μετά, μόνο σε 8 αγώνες την πρόκριση κατάφεραν να πάρουν οι φιλοξενούμενες ομάδες. Για 5η φορά κατά τα τελευταία 8 χρόνια, πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο Γιώργος Σιδέρης (9 γκολ). Με την κατάκτηση του κυπέλλου, ο Παναθηναϊκός έφτασε παράλληλα και στην κατάκτηση του πρώτου νταμπλ της ιστορίας του.
Οι αγώνες (από την τελευταία φάση των προκριματικών γύρων και μετά)
{| class="wikitable" style="text-align: left; font-size:95%"
| align="center" |Αντίπαλοι|| align="center" |Σκορ|| align="center" |Αντίπαλοι||align="center" |Σκορ
|-
|colspan=2 style="text-align: center;" bgcolor=lightblue|Τελευταία φάση προκριματικών γύρων
|colspan=7 style="text-align: center;" bgcolor=lightblue|Β' γύρος
|-
|Α.Ο. Αιγάλεω - Εθνικός Αστέρας
|3-0
|Καλαμάτα - Εθνικός
|0-2
|-
|Φωστήρας - Ηλυσιακός
|4-0
|ΟΦΗ - Απόλλων Αθηνών
|3-1
|-
|Αστέρας Ζωγράφου - Αθηναΐδα
|3-2
|Παναιτωλικός - Αίας Σαλαμίνας
|4-0
|-
|Πανελευσινιακός - Βύζας Μεγάρων
|2-0
|Παναθηναϊκός - Αστέρας Ζωγράφου
|3-0
|-
|Ατρόμητος Πειραιώς - Αίας Σαλαμίνας
|1-1 (παρ. - κλ.)
|Παναχαϊκή - Α.Ο. Χαλκίδα
|2-0
|-
|Καλαμάτα - Ολυμπιακός Λουτρακίου
|3-0
|ΑΕΚ - Α.Σ. Λαμία
|5-0
|-
|ΟΦΗ - Εργοτέλης
|4-1
|Α.Ο. Κέρκυρα - Πανιώνιος
|0-2
|-
|Α.Σ. Λαμία - Α.Ο. Θήβα
|2-1
|Πανελευσινιακός - Α.Ε. Χανίων
|1-0
|-
|Α.Ο. Κέρκυρα - ΠΑΣ Γιάννινα
|4-1
|Ολυμπιακός - Φωστήρας
|4-1
|-
|Ολυμπιακός Βόλου - Α.Ο. Καρδίτσας
|5-1
|Α.Ε. Λεμεσού - Ατρόμητος Αθηνών
|4-2
|-
|Πιερικός - Βέροια
|3-3 (παρ. - κλ.)
|Πιερικός - Α.Ο. Αιγάλεω
|3-1
|-
|Ολυμπιακός Κοζάνης - Καστοριά
|1-0
|Ολυμπιακός Βόλου - Πανσερραϊκός
|3-0
|-
|Γ.Σ. Αλεξανδρούπολης - Α.Ο. Καβάλα
|1-0 (παρ.)
|ΠΑΟΚ - Μέγας Αλέξανδρος
|6-0
|-
|Μ. Αλέξανδρος Θεσ/νίκης - Φοίνικας Πολίχνης
|3-2
|Μακεδονικός - Άρης Πτολεμαΐδας
|4-0
|-
|Μακεδονικός - Αχιλλέας Τριανδρίας
|1-1 (παρ. - κλ.)
|Γ.Σ. Αλεξανδρούπολης - Ηρακλής
|0-1
|-
|Παναιτωλικός - Α.Ο. Τρίκαλα
|?
|Ολυμπιακός Κοζάνης - Άρης
|1-2
|-
|Χωρίς αγώνες (οι "16" του 1967-68):
|
|colspan=7 style="text-align: center;" bgcolor=lightblue|Γ' γύρος
|-
|style="text-align: right;"|Παναθηναϊκός
|
|Μακεδονικός - Ολυμπιακός Βόλου
|5-1
|-
|style="text-align: right;"|Ολυμπιακός
|
|Παναιτωλικός - ΠΑΟΚ
|2-3 (παρ.)
|-
|style="text-align: right;"|Πανιώνιος
|
|Πανιώνιος - Α.Ε. Λεμεσού
|3-1
|-
|style="text-align: right;"|Εθνικός
|
|Ηρακλής - Ολυμπιακός
|2-3
|-
|style="text-align: right;"|Παναχαϊκή
|
|Παναθηναϊκός - Πανελευσινιακός
|4-2
|-
|style="text-align: right;"|Ατρόμητος Αθηνών
|
|Παναχαϊκή - ΑΕΚ
|4-2
|-
|style="text-align: right;"|Απόλλων Αθηνών
|
|ΟΦΗ - Άρης
|2-1
|-
|style="text-align: right;"|ΠΑΟΚ
|
|Εθνικός - Πιερικός
|2-0 (α.α.)
|-
|style="text-align: right;"|Άρης Πτολεμαΐδας
|
|colspan=7 style="text-align: center;" bgcolor=lightblue|Προημιτελικοί
|-
|style="text-align: right;"|Ηρακλής
|
|Ολυμπιακός - ΟΦΗ
|4-1
|-
|style="text-align: right;"|Α.Ε. Λεμεσού
|
|Μακεδονικός - Πανιώνιος
|1-3 (παρ.)
|-
|style="text-align: right;"|ΑΕΚ
|
|Παναθηναϊκός - Παναχαϊκή
|5-1
|-
|style="text-align: right;"|Άρης
|
|Εθνικός - ΠΑΟΚ
|5-4 (παρ.)
|-
|style="text-align: right;"|Α.Ο. Χαλκίδα
|
|colspan=7 style="text-align: center;" bgcolor=lightblue|Ημιτελικοί
|-
|style="text-align: right;"|Α.Ε. Χανίων
|
|Παναθηναϊκός - Πανιώνιος
|1-0
|-
|style="text-align: right;"|Πανσερραϊκός
|
|Ολυμπιακός - Εθνικός
|4-3 (παρ.)
|-
|}
Ο τελικός
Πειραιάς, Στάδιο Καραϊσκάκη, Τετάρτη 9 Ιουλίου 1969
Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 1-1 (παράταση), κλήρωση υπέρ Παναθηναϊκού (κανονικός αγώνας: 1-1, ημίχρονο: 0-0)
Σκόρερς: Δομάζος (55' φάουλ) -- Γ. Σιδέρης (49' σουτ)
Αποβολές: 51' Μητρόπουλος -- 77' Μποτίνος
Διαιτητής: Χρήστος Μίχας (Αθήνας) -- Επόπτες: Αμπατζόγλου, Φακής
Θεατές''': 39.000
Παραπομπές
Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εγχώρια ποδοσφαιρικά κύπελλα 1968-1969
|
182453
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BF%20%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%BF
|
Εξαφθορολευκοχρυσιούχο ξένο
|
Το εξαφθορολευκοχρυσιούχο ξένο είναι το προϊόν της αντίδρασης του εξαφθοριούχου λευκόχρυσου και του ξένου, σε ένα πείραμα που απέδειξε τη δραστικότητα των ευγενών αερίων. Έχει χημικό τύπο Xe[PtF6]. Το πείραμα αυτό έγινε από το Νέιλ Μπάρτλεττ στο Πανεπιστήμιο British Columbia, ο οποίος διατύπωσε πως το προϊόν Xe[PtF6] ήταν πιθανώς μίγμα και δεν ήταν το συγκεκριμένο άλας. Το εξαφθορολευκοχρυσικό ξένο είναι κόκκινο στερεό.
Παρασκευή
Το Εξαφθορολευκοχρυσιούχο ξένο παρασκευάζεται από ξένο και Εξαφθοριούχο λευκόχρυσο (PtF6). Τα συνδυάζουν σε θερμοκρασία 77K (-196°C) και το θερμαίνουν σιγα σιγά μέχρι να δημιουργηθεί η αντίδραση.
Ενώσεις ξένου
Ενώσεις λευκόχρυσου
Ανόργανες ενώσεις φθορίου
|
715378
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AD%CE%B9
|
Ντέιβιντ Σουσέι
|
Ο σερ Ντέιβιντ Σουσέι (αγγλικά: Sir David Courtney Suchet, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, 2 Μαΐου 1946) είναι διακεκριμένος Άγγλος ηθοποιός του θεάτρου, που έγινε ευρύτερα γνωστός ερμηνεύοντας το ρόλο του ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό, σε τηλεοπτική παραγωγή βασισμένη στον χαρακτήρα αυτόν, τον οποίο εμπνεύστηκε η συγγραφέας Άγκαθα Κρίστι. Είναι νυμφευμένος και έχει δύο παιδιά.
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Βρετανοί ηθοποιοί θεάτρου
Βρετανοί ηθοποιοί ραδιοφώνου
Βρετανοί ηθοποιοί κινηματογράφου
Βρετανοί ηθοποιοί τηλεόρασης
|
818999
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%20%CE%A0%CE%B5%CF%82
|
Λα Πες
|
Το Λα Πες (γαλλικά: La Pesse) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ζυρά, στη διοικητική περιοχή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Πεσράν (γαλλικά: Pesserands).
Παραπομπές
Κοινότητες του Ζυρά
|
585827
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%20%CE%A0%CF%81%CE%B9%20%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82%202018%20%28%CE%A6%CF%8C%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%201%29
|
Γκραν Πρι Γερμανίας 2018 (Φόρμουλα 1)
|
Το Γκραν Πρι Γερμανίας 2018 είναι ο 11ος αγώνας της σεζόν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 για το 2018 και είναι προγραμματισμένος για τις 22 Ιουλίου 2018 στην πίστα Hockenheimring. Η τελευταία φορά που διεξήχθη αγώνας σε αυτή τη πίστα ήταν το 2016 και φέτος θα είναι η 63η φορά στην ιστορία που διεξάγεται αγώνας της Φόρμουλα 1.
Πρόγραμμα τριημέρου
Ελαστικά
Ελεύθερα Δοκιμαστικά
Free Practice 1 (FP1)
Στα πρώτα δοκιμαστικά της Παρασκευής, στις 20 Ιουλίου 2018, ο καιρός ήταν καθαρός. Όλοι οι οδηγοί χρησιμοποίησαν τη ούλτρα μαλακή γόμα (Ultrasoft), την μαλακή γόμα (Soft) ή την μεσαία γόμα (Medium) της Pirelli.
Free Practice 2 (FP2)
Στα δεύτερα δοκιμαστικά της Παρασκευής, στις 20 Ιουλίου 2018, ο καιρός ήταν καθαρός. Όλοι οι οδηγοί χρησιμοποίησαν τη ούλτρα μαλακή γόμα (Ultrasoft), την μαλακή γόμα (Soft) ή την μεσαία γόμα (Medium) της Pirelli.
Free Practice 3 (FP3)
Στα τρίτα δοκιμαστικά του Σαββάτου, στις 21 Ιουλίου 2018, ο καιρός ήταν βροχερός. Όλοι οι οδηγοί χρησιμοποίησαν την ενδιάμεση (Intermediate), ή την βρόχινη γόμα (Wet) της Pirelli.
Κατατακτήριες δοκιμές
Οι κατατακτήριες δοκιμές έλαβαν μέρος το Σάββατο 22 Ιουλίου 2018 λίγες ώρες μετά το FP3. Την Pole Position κέρδισε ο Σεμπάστιαν Φέτελ με τον Βαλτέρι Μπότας να συμπληρώνει την 1η σειρά της εκκίνησης.
Έντονοι χαρακτήρες - Pole positionΠλάγιοι χαρακτήρες - Ταχύτερος γύρος κάθε Q
Αγώνας
Ο αγώνας διεξήχθη την Κυριακή 22 Ιουλίου 2018.
Ποινές
Εδω παρουσιάζονται οι ποινές που δέχθηκαν οι οδηγοί πριν την έναρξη των αγώνων.
Τελική κατάταξη
† - Εγκατέλειψε αλλά κατατάχθηκε καθώς είχε συμπληρώσει το 90% της διαδρομής.
Πηγές
- Επίσημος Ιστότοπος<br/ >
- FIA<br/ >
- Fox Sports<br/ >
- Sky Sports<br/ >
- Autosport
Παραπομπές
Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 το 2018
|
529957
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CF%84
|
Μπέλα Χαντίντ
|
Η Ιζαμπέλα Κάιρ Χαντίντ (αγγλικά: Isabella Khair Hadid, 9 Οκτωβρίου 1996) είναι Αμερικανίδα μοντέλο. Εκπροσωπεί το πρακτορείο IMG Models από το 2014.
Το 2016 ψηφίστηκε «Μοντέλο της Χρονιάς» από το περιοδικό GQ ενώ κατατάχθηκε και στη λίστα με τα 50 κορυφαία μοντέλα του πλανήτη.
Παιδικά χρόνια
Γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1996 στην Ουάσινγκτον. Είναι κόρη του Παλαιστίνιου κτηματομεσίτη Μοχάμεντ Χαντίντ και της Ολλανδής πρώην μοντέλου Γιολάντα Χαντίντ (το γένος Βαν ντεν Χέρικ). Έχει δύο βιολογικά αδέλφια, την Τζίτζι και τον Ανουάρ, επίσης μοντέλα, αλλά και δύο ετεροθαλείς αδελφές από την πλευρά του πατέρα της, τις Μαριέλ και Αλάνα. Μέχρι το 2006, ζούσε με την οικογένεια της στη Σάντα Μπάρμπαρα και έπειτα εγκαταστάθηκαν στο Λος Άντζελες.
Στα εφηβικά της χρόνια ασχολούνταν ενεργά με την ιππασία. Το φθινόπωρο του 2014, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να ακολουθήσει σπουδές φωτογραφίας στο Parsons School of Design ενώ λίγο νωρίτερα, είχε υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με το διεθνές πρακτορείο IMG Models. Το 2015, εγκατέλειψε τις σπουδές της λόγω της επιτυχίας της στην καριέρα της ως μοντέλο.
Καριέρα
Ξεκίνησε την ενασχόληση της με το modeling, σε ηλικία 16 ετών, με ένα διαφημιστικό για την εταιρεία ένδυσης Flynn Skye. Επιλέχθηκε επίσης για την συλλογή φθινόπωρο/χειμώνας 2013 της Hanna Hayes και συμμετείχε σε πολλά διαφημιστικά projects όπως την καμπάνια της Chrome Hearts μεταξύ 2013 και 2014.
Υπέγραψε συμβόλαιο με το πρακτορείο μοντέλων IMG Models στις 21 Αυγούστου 2014.
Έκανε το ντεμπούτο της στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης το φθινόπωρο του 2014, περπατώντας στη πασαρέλα για την εταιρεία Desigual. Την άνοιξη του 2015 περπάτησε στην Εβδομάδα Μόδας του Λος Άντζελες για τον Tom Ford και στο amfAR 22o Κινηματογραφικό Γκαλά εναντίον του AIDS. Στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης (φθινόπωρο 2015) περπάτησε για τους Diane von Fürstenberg, Tommy Hilfiger, Jeremy Scott και Marc Jacobs. Την ίδια χρονιά, στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου περπάτησε για τις εταιρίες Topshop, Unique & Giles, στην Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνο για τους Philipp Plein, Moschino, Missoni και Bottega Veneta ενώ στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού περπάτησε για τον οίκο Balmain. Τον Δεκέμβριο του 2015 έκανε το ντεμπούτο της με τον οίκο Chanel, περπατώντας για πρώτη φορά στο σόου Métiers d'Art στη Ρώμη.
Τον Δεκέμβριο του 2014, έκανε το πρώτο της εξώφυλλο στο περιοδικό Jalouse. Τον Νοέμβριο του 2015 φωτογραφήθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Seventeen ενώ έκανε editorials για περιοδικά όπως το αυστραλιανό Vogue και το αμερικανικό Elle. Την ίδια χρονιά ήταν επίσης στα εξώφυλλα των περιοδικών Uncoditional, Grey, Jalouse και V (με την αδελφή της, Τζίτζι).
Τον Ιανουάριο του 2016, έκανε το ντεμπούτο της με τον οίκο Chanel κατά τη διάρκεια του Paris Haute Couture S/S Fashion Week. Περπάτησε αποκλειστικά για Givenchy αλλά και για Chanel και Miu Miu στα σόου τους στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού (Μάρτιος 2016) ενώ ένα μήνα νωρίτερα, συμμετείχε στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, περπατώντας για FentyxPuma. Επίσης, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο Mercedes-Benz Fashion Week τον Μάιο του 2016.
Μέσα στο 2016, πόζαρε στα εξώφυλλα των περιοδικών Harper's Bazaar (Ισπανία, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ρωσία) Elle (Βραζιλία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ταϊλάνδη, Ινδονησία, Μαλαισία), Glamour (Γερμανία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία, Ισλανδία), L'Officiel (Ρωσία), W (Κορέα), V, Exit, Allure, GQ, Flare, Self Service, CR Fashion Book's #CRGirs & Double. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε επίσης με τον Marc Jacobs για την καμπάνια "My America" ενώ συμμετείχε και στις καμπάνιες των TopShop's Denim, Joe's Jeans, Misha Collection's Resort και Misha Gold. Συγκαταλέχθηκε στη λίστα του Models.com με τα 50 κορυφαία μοντέλα.
Τον Ιανουάριο του 2017, περπάτησε στο Givenchy's S/S 2017 Haute Couture κατά τη διάρκεια του F/W Menswear Fashion Show στο Παρίσι. Άνοιξε επίσης τα σόου των Chanel και Alexandre Vauthier. Τον Φεβρουάριο, περπάτησε για το σόου της αδελφής της, Τζίτζι, στη συνεργασία "TommyxGigi" στο Λος Άντζελες ενώ στο Παρίσι έκλεισε το σόου του H&M Studio. Περπάτησε επίσης σε σόου των Alexander Wang, Sies Marjan, Carolina Herrera, Brandom Maxwell, Michael Kors, Anna Sue και Ralph Lauren ενώ στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, περπάτησε αποκλειστικά για Versace.
Το πρώτο της εξώφυλλο για το 2017, έγινε στο περιοδικό W Κορέας ενώ εμφανίστηκε επίσης στα εξώφυλλα Vogue (Κίνα, Ιταλία, Ισπανία, Αραβία, Βραζιλία), Elle (Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ), Harper's Bazaar (Κίνα, Αραβία). Να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο του 2017, έσπασε ρεκόρ εξωφύλλων της Vogue σε μια χρονιά (προηγούμενα ρεκόρ είχαν η Ντάουτσεν Κρους το 2013 και η Λίντα Εβαντζελίστα το 1993). Μέσα στη χρονιά, συμμετείχε στις καμπάνιες των Fendi και Moschino με την αδελφή της, Τζίτζι, αλλά και στην καμπάνια Zadig & Voltaire με τον αδελφό της, Ανουάρ. Πρωταγωνίστησε επίσης στις καμπάνιες των DKNY, TAG Heuer και Boghossian Jewels Les Merveilles. Ακόμη, έγινε το πρόσωπο του αρώματος Bulari's Goldea Roman Night. Ως πρεσβευτής του Dior, πρωταγωνίστησε και στη σειρά βίντεο "Dior Makeup with Bella Hadid", τα οποία ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2016.
Το 2018, πόζαρε στα εξώφυλλα των περιοδικών Vogue (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Αραβία, Κορέα, Μεξικό), Harper's Bazaar (ΗΠΑ, Αραβία), Pop & Allure. Το 2019, πόζαρε στα εξώφυλλα των Vogue (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Ρωσία, Ιαπωνία).
Προσωπική Ζωή
Από το 2015 μέχρι τον Νοέμβριο του 2016 ήταν ζευγάρι με τον The Weeknd. Τον Μάιο του 2018 επανασυνδέθηκαν αλλά χώρισαν ξανά το 2019.
Φιλμογραφία
Τηλεόραση
Ταινίες
Videoclips
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανίδες μοντέλα
|
175570
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%95.%CE%A3.%CE%A3.%CE%94.
|
Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ.
|
Το Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ (ρωσικά: Государственная премия СССР) ήταν το βραβείο τιμής στη Σοβιετική Ένωση. Δημιουργήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1966 (αν και υπήρχαν περιπτώσεις που το βραβείο απονεμήθηκε πριν την ίδρυση του, ίσως με άλλο όνομα). Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, το Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ αντικαταστάθηκε από το Κρατικό Βραβείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ 1ου, 2ου και 3ου βαθμού απονεμόταν κάθε χρόνο σε άτομα στους τομείς της επιστήμης, των μαθηματικών, της λογοτεχνίας, των τεχνών και στην αρχιτεκτονική για να τιμήσει τα πιο σημαντικά επιτεύγματα που είτε προωθούσαν τη Σοβιετική Ένωση ή τις ιδεές του σοσιαλισμού.
Βραβευμένοι
Επιστήμη και τεχνολογία
Η τελευταία απονομή του Κρατικού Βραβείου Ε.Σ.Σ.Δ στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας έγινε το 1989.
Τέχνες και λογοτεχνία
Η τελευταία απονομή του Κρατικού Βραβείου Ε.Σ.Σ.Δ στον τομέα των τεχνών και της λογοτεχνίας έγινε το 1991.
Παραπομπές
Κρατικο
|
469242
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%201959-60
|
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1959-60
|
Η Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1959-60 ήταν η 6η έκδοση της Β΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε η Αλκή για 1η φορά στην ιστορία της.
Σύστημα διεξαγωγής
Το πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορία την περίοδο 1959-60 αποτελείτο από δύο ομίλους: τον όμιλο Λεμεσού-Λάρνακας-Πάφου και τον όμιλο Λευκωσίας-Αμμοχώστου-Κερύνειας. Σε κάθε όμιλο οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια κάθε ομίλου ανακηρύχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Στη συνέχεια, οι πρωταθλήτριες των δύο ομίλων έδωσαν αγώνες μπαράζ με την νικήτρια να ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια Β΄ κατηγορίας.
Η πρωταθλήτρια ομάδα έδωσε αγώνες μπαράζ με την τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος Α΄ κατηγορία 1959–60 για μία θέση στη Α΄ κατηγορία 1960–61.
Σύστημα βαθμολόγησης
Η νίκη βαθμολογείτο με 2 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό.
Αλλαγές σε σχέση με την περίοδο 1957-58
Στο πρωτάθλημα δεν συμμετείχε ο πρωταθλητής της προηγούμενης περιόδου, Ορφέας Λευκωσίας, ο οποίος προβιβάστηκε στην Α΄ κατηγορία 1959-60.
Ομάδες, στάδια και τοποθεσίες
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τις έδρες που χρησιμοποίησαν.
Όμιλος Λεμεσού-Λάρνακας-Πάφου
Στον όμιλο Λεμεσού-Λάρνακας-Πάφου πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Αλκή Λάρνακας.
Όμιλος Λευκωσίας-Αμμοχώστου-Κερύνειας
Στον όμιλο Λευκωσίας-Αμμοχώστου-Κερύνειας πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Ένωσις Αγίων Ομολογητών.
Μπαράζ ανάδειξης πρωταθλητή
Στους αγώνες μπαράζ συμμετείχαν οι πρωταθλήτριες των δύο ομίλων, Αλκή Λάρνακας και Ένωσις Αγίων Ομολογητών. Ο πρώτος αγώνας έγινε στο Παλιό Γ.Σ.Π., έδρα της Ένωσις Αγίων Ομολογητών, στις 26 Ιουνίου 1960 με την Αλκή να κερδίζει 1-6. Ο δεύτερος αγώνας έγινε στο Παλιό ΓΣΖ, έδρα της Αλκής, στις 29 Ιουνίου 1960 με την Ένωση Αγίων Ομολογητών να κερδίζει με 3-4. Η Αλκή στέφθηκε πρωταθλήτρια Β΄ κατηγορίας λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων.
Μπαράζ για συμμετοχή στην Α΄ κατηγορία
Η πρωταθλήτρια ομάδα, Αλκή Λάρνακα, έδωσε αγώνες μπαράζ με την τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος Α΄ κατηγορίας 1959-60, Άρη Λεμεσού. Η νικήτρια ομάδα εξασφάλιζε τη συμμετοχή της στην Α΄ κατηγορία 1960-61 ενώ η ηττημένη θα συνέχιζε στην Β΄ κατηγορία.
Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 6 Ιουλίου 1960 στο Παλιό ΓΣΖ, έδρα της Αλκής. Η Αλκή κέρδισε με 5-1. Ο δεύτερος αγώνας έγινε στις 10 Ιουλίου 1960 στο στάδιο ΓΣΟ, έδρα του Άρη. Η Αλκή κέρδισε με 1-3, εξασφαλίζοντας την άνοδο της στην Α΄ κατηγορία.
Ωστόσο, μετά τα μπαράζ, η γενική συνέλευση της ΚΟΠ, με τις ψήφους των ομάδων της Α΄ κατηγορίας, ενέκρινε και την παραμονή του Άρη στην Α΄ κατηγορία. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την αντίδραση της ΑΫΜΑ Λευκωσίας, η οποία ήταν η τελευταία μέχρι τότε ομάδα που είχε υποβιβαστεί από την Α΄ κατηγορία στη Β΄ κατηγορία (περίοδος 1955-56), θεωρώντας ότι αδικήθηκε αφού ο υποβιβασμός δεν ίσχυε για όλες τις ομάδες. Η ΑΫΜΑ υπέβαλε αίτημα συμμετοχής στην Α΄ κατηγορία, το οποία έγινε αποδεκτό από τη γενική συνέλευση της ΚΟΠ.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Δείτε επίσης
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου
Ποδόσφαιρο στην Κύπρο
Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 1959-1960
|
474895
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%20%CE%9B%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%BF%2C%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B1
|
Σαν Λορένσο, Νικαράγουα
|
Το Σαν Λορένσο (ισπανικά: San Lorenzo) είναι ένας από τους έξι δήμους του Διαμερίσματος Μποάκο της Νικαράγουας. Πρωτεύουσα είναι το Σαν Λορένσο.
Η πόλη
Το Σαν Λορένσο βρίσκεται 91 χιλιόμετρα από την Μανάγουα. Ανήκε στο διαμέρισμα Τσοντάλες μέχρι το 1935.
Παραπομπές
Πηγές
Αγγλική Βικιπαίδεια
Σ
Σ
|
217304
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%C5%A0koda%20Superb
|
Škoda Superb
|
To Škoda Superb είναι ένα μεσαίο πολυτελές οικογενειακό αυτοκίνητο της κατηγορίας Ε, που παράγεται από την τσεχική αυτοκινητοβιομηχανία Škoda Auto από τον Δεκέμβριο του 2001 και από τότε, διαχρονικά, αποτελεί την ναυαρχίδα της παλέτας της εταιρείας. Η πρώτη γενιά του, κυκλοφόρησε στην αγορά στις αρχές του 2002 και σε όλες τις γενιές του βασίζεται μηχανικά στο Volkswagen Passat. Ιδιαίτερα η πρώτη γενιά, υπήρξε ουσιαστικά μια επιμηκυσμένη εκδοχή της πέμπτης γενιάς του Passat, με μακρύτερο μεταξόνιο. Τον Ιούλιο του 2008 παρουσιάστηκε η δεύτερη γενιά του Superb, ενώ τον Φεβρουάριο του 2015 αποκαλύφθηκε η τρίτη γενιά του.
Το όνομα Superb προήλθε από τα πολυτελή μοντέλα που κατασκεύαζε η εταιρεία κατά τη δεκαετία του 1930, τα οποία έφεραν το ίδιο όνομα.
Αρχικά Superb (1934 - 1949)
Η ονομασία Škoda Superb συνέχισε μια παράδοση της εταιρείας με την παραγωγή πολυτελών μοντέλων από το 1934 και την περίοδο λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έως και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στο διάστημα αυτό, παρήγαγε τα εξής μοντέλα, με τη χρονολογική σειρά εισαγωγής του καθενός:
1934 - Škoda Superb (type 640)
1936 - Škoda Superb (type 902), Škoda Superb (type 913)
1938 - Škoda Superb OHV (type 924)
1939 - Škoda Superb 4000 (type 919)
1941 - Škoda Superb 3000 - KFZ 15 (type 952)
1942 - Škoda Superb 3000 - KFZ 15 (type 956)
Αρκετά αντίτυπα από τα ιστορικά Škoda Superb υπάρχουν σήμερα στο Μουσείο της Škoda Auto στο Μλάντα Μπόλεσλαβ (Mladá Boleslav).
Πρώτη γενιά (2001 - 2008)
Το όνομα Superb αναβίωσε στις αρχές του 21ου αιώνα, στο μοντέλο που ανέλαβε τον ρόλο της ναυαρχίδας της εταιρείας. Αρχικά, όταν διέρρευσαν στα έντυπα Μέσα και στο Διαδίκτυο οι πρώτες φωτογραφίες του, στα τέλη του 1999 και στις αρχές του 2000, είχε θεωρηθεί ότι σίγουρα η τελική του ονομασία θα ήταν Moldavia (από το όνομα της χώρας Μολδαβία), ενώ κατά την πρώτη παρουσίαση, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2001, είχε εισαχθεί ως Montreux (από το όνομα της πόλης Μοντρέ). Λίγους μήνες πριν την παρουσίαση, ωστόσο, στα πλαίσια της αναβίωσης παλαιότερων ιστορικών ονομάτων της Škoda, αποφασίστηκε να ονομαστεί Škoda Superb.
Βασικά στοιχεία
Η μαζική παραγωγή του μοντέλου ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2001. Το αυτοκίνητο βασίστηκε μηχανικά στο Volkswagen Passat πέμπτης γενιάς, αλλά σε μια εκδοχή του Passat με μακρύτερο μεταξόνιο, που κυκλοφόρησε αποκλειστικά στην Κίνα, γνωστή ως Volkswagen Passat Lingyu. Στην Ευρώπη, η επιμηκυσμένη εκδοχή αυτής της πλατφόρμας χρησιμοποιήθηκε μόνο στο Škoda Superb.
Ως αποτέλεσμα, το Superb προσέφερε τεράστιους χώρους για τους πίσω επιβάτες, οι οποίοι συνδυάζονταν με υψηλά επίπεδα εξοπλισμού και προσεγμένη ποιότητα κατασκευής στο σαλόνι και ηχομόνωση, όλα σε πρωτοφανή επίπεδα για μοντέλο της Škoda - και όλα αυτά σε πολύ χαμηλότερες τιμές πώλησης ως προς τα άλλα μοντέλα της αντίστοιχης κατηγορίας. Για την πρώτη γενιά, είχε δημιουργηθεί τότε μια διχογνωμία σχετικά με το αν μπορούσε να θεωρηθεί αυτοκίνητο πολυτελείας και τα περισσότερα έντυπα συνήθως το ανέφεραν ως «ημι-πολυτελές» (semi-luxury) ή «εισαγωγικό στην πολυτέλεια» (entry-luxury), αλλά η δεύτερη γενιά του Superb αναφέρεται πιο συχνά ως πολυτελές μοντέλο και η τρίτη γενιά πιο εμφανώς.
Για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα, η Škoda προσέφερε και πάλι 6-κύλινδρους κινητήρες, και συγκεκριμένα τον 2.8 λίτρων V6 βενζίνης και τον ντίζελ 2.5 λίτρων V6 TDi (το ακρωνύμιο TDi σημαίνει turbodiesel injection), γεγονός που συνέβαλε επίσης στην περαιτέρω ενίσχυση του ίματζ της εταιρείας.
Μια ενδιαφέρουσα σχεδιαστική λεπτομέρεια στο σαλόνι, ήταν η δυνατότητα αναδίπλωσης του κάτω μέρους της πλάτης του καθίσματος του συνοδηγού προς τα πίσω, ακουμπώντας στο πίσω κάθισμα και δημιουργώντας μια διάταξη σαν κρεβάτι, έτσι ώστε ο πίσω επιβάτης να μπορεί να ξαπλώσει σε αυτήν. Επιπρόσθετα, το εσωτερικό του Škoda Superb έφερε άφθονες πρακτικές και έξυπνες θήκες, με εντυπωσιακότερη όλων, μία ειδική θήκη για ομπρέλα στην μία από τις πίσω πόρτες, με δικό της αποχετευτικό σύστημα.
Κινητήρες
Δεύτερη γενιά (2008 - 2015)
Η δεύτερη γενιά του Superb παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2008 και μπήκε στη μαζική παραγωγή τον Ιούνιο, ενώ κυκλοφόρησε στην αγορά τον Ιούλιο. Μάλιστα ο 6-κύλινδρος κινητήρας βενζίνης FSI των 3.6 λίτρων της κορυφαίας έκδοσης της δεύτερης γενιάς, ήταν ο κινητήρας με τον μέγιστο κυβισμό στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της εταιρείας. Τον Σεπτέμβριο του 2009, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, προστέθηκε και μια 5-πορτη εκδοχή station wagon και κυκλοφόρησε επίσημα τον Ιανουάριο του 2010, σε αντίθεση με την πρώτη γενιά του Superb, που είχε διατεθεί αποκλειστικά ως 4-πορτο σεντάν. Οι κινητήρες του station wagon ήταν κοινοί με αυτούς της στάνταρ εκδοχής, η οποία στη δεύτερη γενιά έγινε 5-πορτο liftback sedan.
Ανανέωση του 2013
Τον Φεβρουάριο του 2013, το Superb Β6 υπέστη μια έντονη αισθητική ανανέωση, μαζί και με αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό του. Η πιο εμφανής αλλαγή ήταν ο εντελώς νέος σχεδιασμός στα πίσω φώτα, καθώς το αρχικό σχήμα των πίσω φώτων του Superb Β6 είχε θεωρηθεί κάπως αλλόκοτο ή και άσχημο από το ευρύ κοινό. Η νέα αυτή εκδοχή μπήκε στην παραγωγή και κυκλοφόρησε στην Ευρώπη τον Ιούνιο του 2013 και σύντομα ακολούθησαν και οι άλλες διεθνείς αγορές, ενώ παρήχθη έως τον Ιούνιο του 2015.
Εκδόσεις
Κινητήρες
Βενζίνη
Diesel
Τρίτη γενιά (2015 - σήμερα)
Η τρίτη γενιά του Superb παρουσιάστηκε σε σχετική ειδική εκδήλωση στην Πράγα στις 17 Φεβρουαρίου 2015, ενώ τον Μάρτιο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε διεθνή έκθεση, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, και μπήκε στη μαζική παραγωγή μέσα στον ίδιο μήνα. Κυκλοφόρησε στην Ευρώπη στα μέσα Ιουνίου του 2015.
Εκδόσεις
Προσφέρεται με μια παλέτα με 5 κινητήρες βενζίνης και 3 κινητήρες turbodiesel, όλοι 4-κύλινδροι σε σειρά (οι 6-κύλινδροι των 2 πρώτων γενεών καταργήθηκαν, για λόγους μείωσης των εκπομπών ρύπων, εξαιτίας των ολοένα και αυστηρότερων προδιαγραφών καυσαερίων, καθώς και για βελτίωση της οικονομίας καυσίμων), ενώ όλοι πληρούν τις προδιαγραφές καυσαερίων Euro 6. Βασίζεται στην πλατφόρμα MQB του Ομίλου Volkswagen και, επίσης, διαθέτει ακόμα πληρέστερο εξοπλισμό από τις προηγούμενες γενιές του, ενώ σε κάθε μια από τις μπροστινές πόρτες συνεχίζει διαχρονικά να φέρει την κλασική στα Superb θήκη για ομπρέλα.
Όπως συνέβη και στη δεύτερη γενιά του μοντέλου, η στάνταρ εκδοχή αμαξώματος και στην τρίτη γενιά είναι 5-πορτο liftback sedan και η εναλλακτική είναι 5-πορτο station wagon.
Ανανέωση του 2019
Στις 23 Μαΐου 2019, παρουσιάστηκε το λίφτινγκ της τρίτης γενιάς του Superb, με μικρές κοσμητικές αλλαγές της εξωτερικής αισθητικής. Στο σαλόνι φέρει πλέον έναν πλήρως ψηφιακό πίνακα οργάνων, μεγαλύτερη πολυχρηστική οθόνη στο ταμπλό και νέα διακοσμητικά, ενώ έγινε επίσης το πρώτο μοντέλο στην ιστορία της εταιρείας που προσφέρει και plug-in υβριδικό κινητήρα. Για την ακρίβεια, είναι το ίδιο μηχανικό σύνολο του Volkswagen Passat GTE που συνδυάζει έναν κινητήρα βενζίνης TSI 1.4 λίτρων και έναν ηλεκτροκινητήρα.
Κινητήρες
* Από τον Σεπτέμβριο του 2016, οι κινητήρες 1.4 TSI (92 kW / 123 hp) και 1.6 TDI (88 kW / 118 hp) δεν είναι πλέον διαθέσιμοι, αφήνοντας έτσι τους κινητήρες των 110 kW / 148 hp ως τους ασθενέστερους στην παλέτα της τρίτης γενιάς.
Τέταρτη γενιά
Επί του παρόντος, η Škoda εξελίσσει την τέταρτη γενιά του μοντέλου, η οποία αναμένεται να είναι ριζικά πιο σύγχρονη και πιο πολυτελής από ό,τι ως τώρα. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, το καινούριο Superb θα εξακολουθήσει να διατίθεται τόσο με αμάξωμα σε σεντάν εκδοχή όσο και σε station wagon.
Τα στελέχη της εταιρείας έχουν δηλώσει επίσημα ότι το καινούριο μοντέλο θα παρουσιαστεί εντός του 2023. Η τέταρτη γενιά του μοντέλου θα βασίζεται στην πλατφόρμα «MQB Evo» και αναμένεται να είναι μεγαλύτερη σε διαστάσεις από την τρίτη γενιά.
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η επίσημη Ελληνική ιστοσελίδα του Škoda Superb
Η επίσημη διεθνής ιστοσελίδα του Škoda Superb
Πρώτη δοκιμή του Škoda Superb B5 από το περιοδικό 4Τροχοί (Μάιος 2002)
Δοκιμή του Škoda Superb B5 2.8 V6 από το περιοδικό 4Τροχοί (Σεπτέμβριος 2002)
Δοκιμή του Škoda Superb B5 1.8T από το περιοδικό 4Τροχοί (Νοέμβριος 2002)
Πρώτη δοκιμή του Škoda Superb B6 από το περιοδικό 4Τροχοί (Ιούνιος 2008)
Δοκιμή του Škoda Superb B6 1.8 TSI από το περιοδικό 4Τροχοί (Νοέμβριος 2008)
Superb
Αυτοκίνητα πολυτελείας
Μεσαία αυτοκίνητα
Τσεχικά αυτοκίνητα
|
733682
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%BA%CE%BF
|
Τετιάνα Ντανιλένκο
|
Η Τετιάνα Βολοντιμίριβνα Ντανιλένκο ( , γεννημένη στις 30 Οκτωβρίου 1983 στο Ζιτόμιρ), είναι Ουκρανή τηλεοπτική δημοσιογράφος και τηλεοπτικός οικοδεσπότης για το Channel 5 και ο Hromadske.tv, συντάκτης ιστολογίου στο Ukrayinska Pravda.
Βιογραφία
Η Ντανιλένκο γεννήθηκε σε μια οικογένεια του Ουκρανού συγγραφέα και καθηγητή Ουκρανικής γλώσσας, Βολοντίμιρ Ντανιλένκο. Μερικές φορές μεταξύ του 1998 -2001 μαζί με την οικογένειά της, μετακόμισε στο Κίεβο, όπου η Ντανιλένκο εγγράφηκε στο Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Κιέβου. Το 2002 κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους σπουδών της, η Ντανιλένκο έγινε δεκτή ως ανταποκριτής στο STB όπου εργάστηκε μέχρι το 2004.
Το 2007-08 είχε σχέση με τον επιχειρηματία και πρώην πολιτικό Βλαντίσλαβ Κάσκιβ.
Το 2010 η Ντανιλένκο εμπλέκεται ακούσια σε ξενοφοβική υπόθεση των αστυνομικών δυνάμεων της Ουκρανίας (militsiya) (μαζί με τον Μπέρκουτ) προς έναν άλλο Ουκρανό δημοσιογράφο Μουσταφά Νάγιεμ, όταν το αυτοκίνητό της σταμάτησε από αξιωματούχους.
Από τις 23 έως τις 25 Αυγούστου 2011, μαζί με τον Παύλο Κούζεεβ, πραγματοποίησε τον Τηλεμαραθώνιο της Ουκρανικής Ανεξαρτησίας στο Channel 5, αφιερωμένο στην 20η επέτειο της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, η οποία διήρκεσε ακριβώς 52 ώρες. Λόγω αυτού, μπήκε στο Guinness Book of Records και στα αρχεία της Ουκρανίας ως οικοδεσπότης της μεγαλύτερης τηλεοπτικής εκπομπής στην ιστορία.
Φιλοξενούσε βραδινά προγράμματα στο "Radio NV", φιλοξενούσε προηγουμένως προγράμματα « ΠΡΟΣΩΠΟ 2 ΠΡΟΣΩΠΟ » σε τηλεοπτικά κανάλια ZIK TV, ακόμη νωρίτερα στα Αποτελέσματα της εβδομάδας "στο" [Κανάλι 5] και ".
Τον Αύγουστο του 2014, η Ντανιλένκο εξεπλάγη από το επίπεδο της ρωσικής προπαγάνδας όταν μίλησε με πολλούς ανθρώπους από τη Λευκορωσία που εμφανίστηκαν πολύ φιλοσοβιετικοί (βλ. Νεο-σοβιετισμός ) και τους χαρακτήριζαν ως σοβοκ .
Το φθινόπωρο του 2017 ο υπουργός των Εσωτερικών της Ουκρανίας Αρσέν Αβάκοφ μήνυσε την Τατιάνα Ντανιλένκο για σχόλια, που έγιναν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της με τον Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Το καλοκαίρι του 2018 το όνομά της (Danilenko ή Danylenko) εμφανίστηκε σε αναφορά του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας (GPU) σε σχέση με την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Αρκάντι Μπαμπτσένκο και υποτίθεται ότι η Ντανιλένκο ήταν επίσης στη «λίστα υποψηφίων θυμάτων».
Στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 υπέγραψε επιστολή διαμαρτυρίας αφού ο Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας επέτρεψε την πρόσβαση σε πληροφορίες από ένα ιδιωτικό τηλέφωνο άλλης Ουκρανής δημοσιογράφου της Radio Liberty Ναταλία Σεντλέτσκα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ουκρανοί δημοσιογράφοι
|
254867
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%81%CE%AD%CE%BD
|
Χαρακτική μπιρέν
|
Στη τέχνη της Αργυροχρυσοχοΐας συναντάμε τη χαρακτική μπιρέν. Η τεχνική μπιρέν είναι η δημιουργία γραμμών ή σχημάτων με χάραξη πάνω στο μέταλλο, που αποτυπώνεται με τη χρήση ειδικών καλεμιών και εργαλείων. Ο χαράκτης Αργυροχρυσοχοΐας πρέπει να είναι γνώστης του σχεδίου πρωταρχικά και ανάλογα να χρησιμοποιεί το καλέμι που θα του επιφέρει το καλύτερο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστικά Τεχνικής Μπιρέν
Ένα σύστημα χαρακτικής, αντίθετο προς αυτό της ξυλουργίας, είναι αυτό που ονομάζουμε ΜΠΙΡΕΝ, - χαρακτική με καλέμι- η κύρια ασχολία του χαράκτη Αργυροχρυσοχοΐας. Με την μέθοδο αυτή ο χαράκτης δεν εκμεταλλεύεται τα υπερυψωμένα μέρη του τελάρου μα τις κοιλότητες που γίνονται από τα καλέμια. Αυτή η χαρακτική γίνεται πάντα επί μετάλλου(χαλκό ή ατσάλι), ο καλλιτέχνης μεταχειρίζεται καλέμια είτε από απλό σίδηρο είτε από ατσάλι βαμμένο. Χαράσσει δε σκάβοντας το σχέδιο, σε όλες τις περιμέτρους και τα χαρακτηριστικά του. Ο τρόπος εξάπλωσης της μελάνης είναι ο ίδιος. Επί της λάστρας με μία τσόχα ή άλλο μέσο παίρνουμε την μελάνη από την επιφάνεια της αφήνοντας αυτή να παραμείνει μόνο μέσα στα χαραγμένα αυλάκια, κατόπιν πιέζουμε δυνατά, ή με μηχανικά μέσα(πρέσα), ή με ένα ελαστικό ρολό(γόμα), ή ένα φύλλο χάρτου υγρό, η μελάνη μεταφέρεται από το χαραγμένο αυλάκι στο χαρτί.
Ιστορική αναδρομή και χρήση
Αυτό το σύστημα χάραξης αποδίδεται στον Φλωρεντινό χρυσοχόο Masso Finiguera (1426-1464). Όπως θα δούμε παρακάτω, η χαρακτική χρυσοχοΐας είχε και έχει έντονο διακοσμητικό ρόλο. Χρησιμοποιούταν πολύ στην διακόσμηση των πολεμικών στολών καθώς και των εξαρτημάτων αυτών. Ο Masso Finiguera αποτύπωσε μία διακόσμηση χαραγμένη από τον ίδιο πάνω στο ένδυμα του και είδε πως είχε παραμείνει έντυπο το σχέδιο.
Ειδικότερα η χαρακτική χρυσοχοΐας λειτουργεί από αρχαιοτάτων χρόνων είτε για την δημιουργία σφραγιδόλιθων κατά την περίοδο του Αιγυπτιακού πολιτισμού είτε για την παλαιά τεχνική Niello (Αιγυπτιακή, Ελληνική, Ρωμαϊκή και Περσική περίοδος), δηλαδή μια μορφή διακόσμησης μετάλλου με μέταλλο που αξιοποιεί πλήρως το πλεονέκτημα της αντίθεσης ανάμεσα στο χρώμα του βασικού μετάλλου και του στιλπνού μαύρου του κράματος, τεχνική που εφαρμόζεται ακόμη στην Άπω Ανατολή, κυρίως στην Ταϋλάνδη με την ονομασία Kruengtome, και που οδήγησε στην ανάπτυξη της εκτύπωσης Intaglio, μία βασική μέθοδος αποτύπωσης, διάβρωσης και χαρακτικής. Στην διεργασία Niello το σχέδιο χαράσσεται ή διαβρώνεται στο αντικείμενο, οι κοίλες περιοχές γεμίζονται με ένα κοκκοποιημένο ευτηκτικό μείγμα (θειούχες ενώσεις του αργύρου, του χαλκού και του μολύβδου) και συντήκεται μέσα στις κοιλότητες αφού θερμανθεί.
Εργαλεία
Καλέμια που χρησιμοποιεί ο χαράκτης Αργυροχρυσοχοΐας, σε διάφορα νούμερα είναι:
1.ΟΓΚΕΛΛΑ
2.ΜΙΣΟΣΤΡΟΓΓΥΛΟ
3.ΠΛΑΤΥ Ή ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ
4.ΤΕΡΑΓΩΝΟ
5.ΛΟΞΟΤΜΗΤΟ
6.ΜΑΧΑΙΡΙ Ή ΜΑΧΑΙΡΩΤΟ
7.ΚΟΠΙΔΙ
8.ΡΟΜΒΟΣ
9.ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΟ Ή ΟΒΑΛΑΚΙ
10.ΓΡΑΜΜΩΤΟ Ή ΡΙΓΩΤΟ
Πέραν αυτών των καλεμιών ο χαράκτης Αργυροχρυσοχοΐας έχει την δυνατότητα χρησιμοποίησης και άλλων βοηθητικών μέσων. Έτσι το καλέμι είναι ένα εργαλείο βασικό στην Αργυροχρυσοχοΐα και ως εκ τούτου η γνώση του προσφέρει πάρα πολλά, όπως εξάλλου και κάθε εργαλείο που χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης στην εργασία του.
Παραπομπές
Χαρακτική
Mokume
Βιβλιογραφία
Δημήτρης Παπαδόπουλος, ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΠΙΡΕΝ- ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΪΑΣ, εκδ. ΙΩΝ.
Wucius Wong, Αρχές & Μορφές Σχεδίου, εκδ. ΙΩΝ
Παρίκος Γ., Τεχνικό Σχέδιο, εκδ. ΙΩΝ
Χαρακτική
|
222896
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%BD%CE%AC%CE%BC%20%28%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%29
|
Εθνική Βιετνάμ (καλαθοσφαίριση γυναικών)
|
Η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών του Βιετνάμ αντιπροσωπεύει το Βιετνάμ στις διεθνείς διοργανώσεις γυναικείας καλαθοσφαίρισης που οργανώνει η FIBA. Βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης του Βιετνάμ (Association de Basketball Vietnam).
Συμμετοχή σε διεθνείς διοργανώσεις
Μεγαλύτερη επιτυχία της μέχρι σήμερα είναι η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ασιατικό Πρωτάθλημα που διοργανώθηκε στην Κινέζικη Ταϊπέι το 1972.
Μέχρι σήμερα το Βιετνάμ δεν έχει ποτέ λάβει μέρος σε κάποια Ολυμπιακή Διοργάνωση, ούτε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η πρώτη της συμμετοχή στο Ασιατικό Πρωτάθλημα της FIBA Asia έλαβε χώρα το 1970, αν και μετρά ελάχιστες εμφανίσεις σε αυτό.
Επίσης, το Βιετνάμ διαθέτει δικαίωμα συμμετοχής στο Πρωτάθλημα Νοτιοανατολικής Ασίας που διοργανώνει η SEABA, θυγατρική της FIBA Asia, καθώς και στους Ασιατικούς Αγώνες και στους Αγώνες Νοτιοανατολικής Ασίας υπό τη σκέπη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Κατατάξεις σε διεθνείς διοργανώσεις
Πορεία σε Ασιατικά Πρωταθλήματα
Ακολουθούν οι τελικές θέσεις κατάταξης της Εθνικής Ομάδας του Βιετνάμ σε Ασιατικά Πρωταθλήματα:
Δείτε επίσης
Εθνική Βιετνάμ (καλαθοσφαίριση ανδρών)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Vietnam, ιστορικό ανά έτος στον επίσημο ιστότοπο των αρχείων της FIBA.
Βιετναμ
Γυναικων
|
312352
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%9A%20%CE%95%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
ΦΚ Εκράνας
|
Η ΦΚ Εκράνας (λιθουανικά: Panevėžio futbolo klubas Ekranas) ήταν ένας λιθουανικός σύλλογος ποδοσφαίρου με έδρα την πόλη Πανεβεζίς. Ιδρύθηκε το 1964 και διαλύθηκε το 2014.
Έχει κερδίσει το Πρωτάθλημα Λιθουανίας το 1985 (Σοβιετική Λιθουανία), 1993, 2005, 2008, 2009, 2010, 2011 και 2012, το Κύπελλο Λιθουανίας το 1985 (Σοβιετική Λιθουανία), 1998, 2000, 2010 και 2011 και το Σούπερ Καπ Λιθουανίας το 1998, 2006, 2010, 2011 και 2012.
Στις 5 Νοεμβρίου 2004, πριν από τον κρίσιμο αγώνα πρωταθλήματος με την ΦΜΚ Κάουνας, ο σύλλογος αποπέμφθηκε από το πρωτάθλημα με απόφαση της Εθνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαιρικών Συλλόγων της χώρας, λόγω της υπόθεσης των στημένων παιχνιδιών, όμως επανήλθε με εκ νέου απόφαση της Ομοσπονδίας την επόμενη ημέρα.
Τον Αύγουστο του 2006 η Εκράνας κέρδισε το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών Βαλτικής στη Λιέπαγια, κερδίζοντας τη πρωταθλήτρια Εσθονίας ΤΒΜΚ Τάλιν με 6-4 και αποσπώντας ισοπαλία 1-1 από τη γηπεδούχο Λιέπαγιας Μέταλουργκς.
Τίτλοι
Α Λύγκα
Πρωταθλητές (7): 1993, 2005, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012
Δεύτεροι (3): 2003, 2004, 2006
Κύπελλο Λιθουανίας
Κυπελλούχοι (5): 1985, 1998, 2000, 2010, 2011
Φιναλίστ (3): 1994, 2003, 2006
Σούπερ Καπ Λιθουανίας
Κυπελλούχοι (4): 1998, 2006, 2010, 2011
Φιναλίστ (1): 2009
Πρωτάθλημα Λιθουανικής ΣΣΔ
Πρωταθλητές (1): 1985
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Αθλητικοί σύλλογοι Λιθουανίας
Ποδοσφαιρικές ομάδες Λιθουανίας
|
539134
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85-%CE%92%CE%AF%CE%B6%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BD-%CE%8A%CE%BD%CF%84%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD
|
Ιωάννης Β΄ του Νάσσαου-Βίζμπαντεν-Ίντσταϊν
|
Ο Ιωάννης Β΄, γερμ. Johann II. (1419 - 9 Μαΐου 1480) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόμης του Νάσσαου-Βίζμπαντεν-Ίντσταϊν.
Βιογραφία
Ήταν γιος του Αδόλφου Β΄, κόμη του Νάσσαου-Βίζμπαντεν-Ίντσταϊν και της Μαργαρίτας, κόρης του Βερνάρδου Α΄, μαργράβου του Μπάντεν-Μπάντεν.
Το 1426 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε. Ο ίδιος απεβίωσε το 1480 σε ηλικία 61 ετών και τον διαδέχθηκαν οι γιοί του: ο Αδόλφος Γ΄ στο Βίζμπαντεν και ο Φίλιππος στο Ίντσταϊν.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1437 τη Μαρία του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ, κόρη του Ένγκελμπερτ Α΄, κοσμήτορα του Συλλόγου του καθεδρικού ναού του Μύνστερ. Είχε τέκνα:
Μαρία 1438-1480, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Α΄ του Ίζενμπουργκ
Ιωάννης 1445-1482
Μαργαρίτα, απεβ. 1486
Άννα απεβ. 1480, παντρεύτηκε τον Όθωνα Β΄ του Ζολμς-Μπράουνφελς
Αδόλφος Γ΄ 1443-1511, κόμης του Νάσσαου-Βίζμπαντεν
Ένγκελμπερτ 1448-1508
Φίλιππος 1450-1509, κόμης του Νάσσαου-Ίντσταϊν
Μπέρτα γενν. 1446, ηγουμένη στη μονή Κλάρενταλ
Άννα, μοναχή στη μονή Κλαρενταλ
Παραπομπές
Οίκος του Νάσσαου
|
306259
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%20%28%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%29
|
Χαϊντεραμπάντ (Πακιστάν)
|
Το Χαϊντεραμπάντ (ουρντού: حیدرآباد) είναι η 2η μεγαλύτερη πόλη στην επαρχία Σιντ και 5η μεγαλύτερη
του Πακιστάν. Καλύπτει έκταση 3.198 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του φθάνει τα 3.578.400 κατοίκους (2012). Ιδρύθηκε το 1768 μ.Χ. από τον Μιαν Γκουλάμ Σαχ Καλόρο πάνω στα ερείπια ενός ψαροχωριού, κατά μήκος της όχθης του Ινδού ποταμού. Η τελευταία μάχη του εμίρη Ταλπόρ και των Βρετανών έλαβε χώρα σε αυτή την πόλη. Πριν τη δημιουργία του κράτους του Πακιστάν, ήταν γνωστή ως "Παρίσι της Ινδίας", για τους δρόμους της που συνήθιζαν οι κάτοικοι να πλένουν με νερό από τον ποταμό.
Πόλεις του Πακιστάν
|
747537
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%20%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Μπερντ Σούστερ
|
Ο Μπερντ Σούστερ
(Bernd Schuster, γεννήθηκε 22 Δεκεμβρίου 1959) είναι Γερμανός πρώην ποδοσφαιριστής, από τους καλύτερους μέσους της δεκαετίας του 1980, ο οποίος αγωνίστηκε κυρίως σε μεγάλους ισπανικούς συλλόγους και με την εθνική ομάδα της χώρας του στις αρχές της δεκαετίας.
Βιογραφία
Ο Σούστερ ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της Κολωνίας και γρήγορα το ταλέντο του τον οδήγησε στην εθνικές ομάδες νέων της Δυτικής Γερμανίας και τη μεταγραφή του στη Μπαρτσελόνα το 1980 σε ηλικία 21 ετών.
Αγωνιζόταν ως μέσος και είχε το προσωνύμιο der Blonde Engel (ο ξανθός άγγελος). Η εξαιρετική του ικανότητα στο μοίρασμα του παιχνιδιού τον οδήγησαν στην αναγνώριση: πανέξυπνος και με πολύ καλή τεχνική, έδινε τον ρυθμό που χρειαζόταν, είτε με κοντινές πάσες, είτε με μακρινές μπαλιές, είτε με πολύ επικίνδυνες κάθετες. Αυτό πάντως για το οποίο θαυμάστηκε περισσότερο, ήταν ο τρόπος με τον οποίο χτυπούσε τη μπάλα. Τα στημένα του, φάουλ, κόρνερ, πέναλτι, ήταν αψαιγάδιαστα.
Στην Εθνική Δυτικής Γερμανίας αγωνίστηκε από το 1979, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 και ψηφίστηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Ο ίδιος ψηφίστηκε 2ος καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας, ενώ δύο φορές ήταν τρίτος (1981, 1985). Ένας σοβαρός τραυματισμός του το 1981 τον κράτησε μακριά από τα γήπεδα για σημαντικό χρονικό διάστημα στερώντας τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Ο χαρακτήρας του επηρέασε την εξέλιξη της καριέρας του: παρά την επιτυχημένη πορεία του στην ομάδα της Βαρκελώνης και την κατάκτηση του Κυπέλλου από την πρώτη του χρονιά, οι σχέσεις του με τους προπονητές δεν ήταν οι καλύτερες, ενώ το ίδιο συνέβη και με την εθνική Δυτικής Γερμανίας που τον οδήγησαν στην οικοιοθελή αποχώρησή του το 1984 έχοντας 21 συμμετοχές. Σύμφωνα με το Σούστερ, οφειλόταν σε μεγάλη διαφωνία με τις διοικήσεις τόσο της Μπαρτσελόνα όσο και της Γερμανικής Εθνικής ομάδας για ένα φιλικό αγώνα με τη Βραζιλία. Ανέπτυξε ιδιαίτερη καλή συνεργασία με το Ντιέγκο Μαραντόνα που μεταγράφηκε στο σύλλογο το 1982, αλλά το επιθυμητό αποτέλεσμα που ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν ήρθε, παρά μόνο το 1985 μετά την αποχώρηση του Αργεντινού.
Το 1988 μεταγράφηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ισπανίας και ένα Σούπερ Κύπελλο σε διάστημα τριών ετών. Μετά από τρία χρόνια στην Ατλέτικο Μαδρίτης με την οποία είχε επιτυχημένες εμφανίσεις και δύο Κύπελλα Ισπανίας, επέστρεψε το 1993 στη Γερμανία αγωνιζόμενος με τη Μπάγερ Λεβερκούζεν με ιδιαίτερη επιτυχία, με την διατυπωθείσα συχνά άποψη της επιστροφή του στην εθνική Γερμανίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 να μην πραγματοποιείται τελικά. Έκλεισε την καριέρα του στο Μεξικό, όπου αγωνίστηκε για ένα χρόνο.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση το 1997 ακολούθησε προπονητική καριέρα. Εργάστηκε σε πολλά ευρωπαϊκά σωματεία, κυρίως της Γερμανίας (αρχικά) και της Ισπανίας με αξιομνημόνευτη την παρουσία του στη Ρεάλ Μαδρίτης, οδηγώντας την στον τίτλο του πρωταθλήματος και το Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας τη σεζόν 2007–08, ενώ κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας με τη Χετάφε το 2006–07, κερδίζοντας και τον τίτλο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς στην Ισπανία.
Τίτλοι και διακρίσεις
Μπαρτσελόνα
Πρωτάθλημα Ισπανίας : 1984–85
Κύπελλο Ισπανίας : 1980–81 , 1982–83 , 1987–88
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης : 1981–82
Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας : 1983
Ρεάλ Μαδρίτης
Πρωτάθλημα Ισπανίας : 1988–89 , 1989–90
Κύπελλο Ισπανίας : 1988–89
Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας : 1989
Ατλέτικο Μαδρίτης
Κύπελλο Ισπανίας : 1990–91 , 1991–92
Δυτική Γερμανία
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 1980
Ατομικές διακρίσεις
Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος : 1980
Χρυσή Μπάλα : δεύτερη θέση 1980 , τρίτη θέση 1981 , 1985
Βραβείο Don Balón Καλύτερου Ξένου Παίκτη στην Ισπανία : 1985, 1991
Καλύτερο γκολ της χρονιάς στη Γερμανία : 1994
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γερμανοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Γερμανίας
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Κολωνία
Ποδοσφαιριστές Μπαρτσελόνα
Ποδοσφαιριστές Ρεάλ Μαδρίτης
Ατλέτικο Μαδρίτης
Ποδοσφαιριστές Μπάγερ Λεβερκούζεν
Ποδοσφαιριστές Κλουμπ Ουνιβερσιδάδ Νασιονάλ
Ποδοσφαιριστές Μπούντεσλιγκα
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ισπανία
Προπονητές ποδοσφαίρου Ρεάλ Μαδρίτης
Προπονητές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1980
Παίκτες νικητές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου
Γερμανοί προπονητές ποδοσφαίρου
Προπονητές ποδοσφαίρου Χετάφε ΚΦ
Προπονητές ποδοσφαίρου Μπεσίκτας
Προπονητές ποδοσφαίρου ΦΚ Κολωνία
Προπονητές ποδοσφαίρου ΦΚ Σαχτάρ Ντονέτσκ
Προπονητές ποδοσφαίρου Μάλαγα ΚΦ
Προπονητές ποδοσφαίρου Λεβάντε ΟΝ
Δυτικογερμανοί ποδοσφαιριστές
|
520747
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Donkey%20Kong
|
Donkey Kong
|
To Donkey Kong (ιαπωνικά: ドンキーコング, Χέπμπορν: Donkī Kongu) είναι σειρά βιντεοπαιχνιδιών, η οποία επικεντρώνεται στις περιπέτειες ενός πιθηκόμορφου χαρακτήρα, του Donkey Kong, δημιουργημένου το 1981, από τον Σιγκέρου Μιγιαμότο. Το franchise έχει κυκλοφορήσει αρκετά είδη, ειδικότερα στα spin-off. Το πρώτο παιχνίδι της σειράς, εμπεριείχε έναν γορίλα, του οποίου οι περιπέτειες περιορίζονταν σε κτίριο με σκάλες, στο είδος του platform/action puzzle και ήταν για έναν παίχτη.
Η πρώτη εμφάνιση του Donkey Kong έγινε το 1981, για μηχανή arcade, στο παιχνίδι υπό τον ομώνυμο τίτλο, όπου αντιμετώπιζε και τον Mario, μια από τις γνωστότερες φιγούρες πλέον της Nintendo. Σε αυτό το παιχνίδι, εμφανίστηκε και για πρώτη φορά και ο Mario, πριν γίνει γνωστός στο παιχνίδι Super Mario Bros., το οποίο κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια αργότερα. Το 1994, ο χαρακτήρας επανήλθε, στη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Donkey Kong Country. Μερικά γνωστά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι τα βαρέλια που χρησιμοποιούσε ως όπλο ο χαρακτήρας. Πλέον, θεωρείται ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών, έχοντας πουλήσει πάνω από 50 εκατομμύρια κομμάτια παγκοσμίως.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Donkey Kong στο MobyGames
Donkey Kong στο Classicgaming.cc
Donkey Kong
Mario
Franchises της Nintendo
Σειρές βιντεοπαιχνιδιών
Βιντεοπαιχνίδια με ανθρωπόμορφους χαρακτήρες
|
67554
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%81%20%CE%BA%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Σούπερ κύπελλο Ανδόρρας
|
To Σούπερ κύπελλο Ανδόρρας (Σουπερκόπα Ανδορράνα) είναι μία ποδοσφαιρική διοργάνωση, που πραγματοποιείται στην Ανδόρρα από το 2003. Πρόκειται για αναμέτρηση μονού αγώνα μεταξύ του κατόχου του Κυπέλλου Ανδόρρας και του εκάστοτε πρωταθλητή. Πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην αρχή της ποδοσφαιρικής περιόδου στο γήπεδο Καμπ ντ' Εσπόρτς ντ' Αϊζοβάλ στο Αϊζοβάλ.
Η ΦΚ Σάντα Κολόμα έχει τα περισσότερα κύπελλα (4 τίτλοι), ακολουθεί η Ουνιό Εσπορτίβα Σαν Τζουλιά με τρία κύπελλα και η
Ρέιντζερς ΦΚ με ένα.
Οι αγώνες
Ποδοσφαιρικές διοργανώσεις Ανδόρρας
Ανδορρα
|
838648
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%B1
|
Ποταμός Μεντόσα
|
Ο ποταμός Μεντόσα () είναι ποταμός στην επαρχία Μεντόσα της Αργεντινής. Σχηματίζεται στην οροσειρά των Άνδεων μεταξύ του Ακονκάγκουα και του Τουπουνγάτο, από τη συμβολή των ποταμών Βάκας, Κουέβας και Τουπουνγάτο, με τον τελευταίο να είναι ο σημαντικότερος παραπόταμός του.
Ρους
Η ανώτερη κοιλάδα του Μεντόσα αρχίζει περίπου στα 2.600 μ. πάνω από τη μέση στάθμη της θάλασσας, και έχει σχήμα U, παγετώδους προέλευσης. Ο ποταμός φτάνει στην Ουσπαλιάτα, στη συνέχεια διασχίζει την Πρεκορδιλιέρα μέσω της Κοιλάδα Πορτρερίλιος, ρέει κατά μήκος του Φαραγγιού Κατσεούτα και φτάνει στην πεδιάδα. Σχηματίζει τόξο και στρέφεται βορειοανατολικά, εκβάλλει τελικά στα Μπανιάδος ντε Γουανακάτσε, τα οποία ενώνονται με τον Ποταμό Σαν Χουάν, μέρος του συστήματος του Ποταμού Ντεσαγουαδέρο.
Ο ποταμός έχει μέση ροή 50 m³/s, και τροφοδοτεί με νερό την κύρια όαση στην κατά τα άλλα άνυδρη επαρχία. Ο ρους του μέσω του Πορτρερίλιος, σε περίπου 1350 μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, διαθέτει ορμητικά νερά, τα οποία χρησιμοποιούνται για ράφτινγκ (επίπεδο III-IV στη Διεθνή Κλίμακα Δυσκολίας Ποταμών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού). Στο Πορτρερίλιος ο ποταμός διαθέτει επίσης φράγμα, το οποίο σχηματίζει έναν ταμιευτήρα, ο οποίος τροφοδοτεί έναν υδροηλεκτρικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα Λουτρά Κατσεούτα και το Φράγμα Πορτρερίλιος είναι τουριστικοί προορισμοί κατά μήκος του ποταμού.
Ο ποταμός Μεντόσα αρδεύει τους νομούς Μαϊπού και τον Λουχάν. Αμπελώνες], που βρίσκονται στο πεδεμόντιο της Μεντόσα, σε γεωγραφικό πλάτος 30° νότια. Η περιοχή αυτή φιλοξενεί το 17 τοις εκατό της παραγωγής του κρασιού Μεντόσα και διαθέτει περίπου 360 οινοποιεία.
Παραπομπές
Ποταμοί της Αργεντινής
|
414210
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Songs%20from%20the%20Wood
|
Songs from the Wood
|
Το Songs from the Wood είναι το δέκατο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Jethro Tull, το οποίο κυκλοφόρησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1977 μέσω της δισκογραφικής εταιρίας "Chrysalis Records". Αυτός ήταν ο πρώτος από μία τριάδα δίσκων του συγκροτήματος όπου ο ήχος τους παρουσίασε πολλά folk στοιχεία.
Ο δίσκος έλαβε θετικές κριτικές, με το "Allmusic" να το βαθμολογεί με τέσσερα αστέρια με άριστα τα πέντε, το "Sputnik Music" με μέσο όρο βαθμολογιών 4 / 5 και το "Progarchives" με 4,17 / 5.
Με την βοήθεια του σινγκλ "The Whistler", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 59 του Billboard Hot-100, το "Songs from the Wood" επανέφερε τους Jethro Tull στο αμερικάνικο Top-10 και το # 7 στον Καναδά, για να βραβευθεί ως χρυσό και στις δύο χώρες, ενώ ανέβηκε στο # 13 στην πατρίδα του συγκροτήματος.
Λίστα Τραγουδιών
Όλες οι συνθέσεις γράφτηκαν από τον Ίαν Άντερσον, με επιπλέον υλικό από τον Μάρτιν Μπαρ και τον Ντέιβιντ Πάλμερ.
Θέσεις τσαρτ
Βραβεία
Songs from the Wood (άλμπουμ)
Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): Χρυσός
Καναδάς (CRIA Certification): Χρυσός
Μέλη των Jethro Tull
Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "Songs from the Wood" ήταν οι εξής:
Ίαν Άντερσον - φωνητικά, φλάουτο, ακουστική κιθάρα
Μάρτιν Μπαρ - ηλεκτρική κιθάρα
Τζον Γκλάσκοκ - μπάσο, φωνητικά
Τζον Έβαν - πιάνο, πλήκτρα
Ντέιβιντ Πάλμερ - πιάνο, πλήκτρα
Μπάριμορ Μπάρλοου - τύμπανα, κρουστά
Παραπομπές
Πηγές
Songs from the Wood - Jethro Tull | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic
Jethro Tull - Songs from the Wood (album review) | Sputnikmusic
JETHRO TULL Songs from the Wood reviews and MP3 - Prog Archives
Δισκογραφία των Jethro Tull
Άλμπουμ του 1977
|
79445
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Γιώργος Αλεξόπουλος
|
Ο Γιώργος Αλεξόπουλος (Αθήνα, 7 Φεβρουαρίου 1977) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός.
Καριέρα ποδοσφαιριστή
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και μετέπειτα προωθήθηκε στην επαγγελματική ομάδα όπου όμως είχε περιορισμένο αριθμό συμμετοχών. Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα από τον Ηρακλή και αργότερα το Αιγάλεω, με τη φανέλα του οποίου ήταν βασικό στέλεχος το 2004 όταν η ομάδα κατετάγη 5η και κέρδισε την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Οι καλές εμφανίσεις με το Αιγάλεω του χάρισαν τη μεταγραφή στην ΑΕΚ το 2005, ένας σοβαρός τραυματισμός όμως τον άφησε εκτός δράσης για 2 αγωνιστικές περιόδους. Όταν επέστρεψε από τον τραυματισμό έκανε 12 εμφανίσεις όντας "ρεζέρβα" των Σωτήρη Κυργιάκου και Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς. Μεταγράφηκε στον Εργοτέλη ως ελεύθερος το καλοκαίρι του 2010, με τη φανέλα του οποίου έκλεισε την καριέρα του.
Στις εθνικές ομάδες
Το ντεμπούτο του με την εθνική Ελλάδας πραγματοποιήθηκε στις 17 Αυγούστου 2005 στην εκτός έδρας φιλική αναμέτρηση εναντίον του Βελγίου, υπό τις οδηγίες του Ότο Ρεχάγκελ. Συνολικά με τη γαλανόλευκη φανέλα είχε 3 συμμετοχές από το 2005 μέχρι το 2006.
Υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής Ελπίδων, ενώ ήταν μέλος της ομάδας που έλαβε μέρος στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.
Καριέρα προπονητή
Με την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας ξεκίνησε αυτή του προπονητή. Την περίοδο 2011-12 ήταν βοηθός προπονητή του Νίκου Κωστένογλου στην ΑΕΚ και συνέχισε ως βοηθός του στην Ξάνθη, στην Ανόρθωση Αμμοχώστου και στον Απόλλωνα Σμύρνης.
Στη συνέχεια ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Α.Ε. Πετραλώνων και του Π.Α.Ο. Καματερού και το καλοκαίρι του 2017 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας Κ20 της ΑΕΚ, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2019 ανέλαβε το πόστο του βοηθού προπονητή στην πρώτη ομάδα της ΑΕΚ, ξανά σαν βοηθός του Νίκου Κωστένογλου. Την άνοιξη του 2021 ανέλαβε το πόστο του βοηθού προπονητή στον Α.Ο. Αιγάλεω ως βοηθός του Αποστόλου Χαραλαμπίδη και συνέχισε μαζί του στην Προοδευτική. Με την αποχώρηση του Αποστόλου Χαραλαμπίδη από τους βυσσινί τον Μάιο του 2023, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας, ωστόσο αποχώρησε έπειτα από μία αγωνιστική.
Παραπομπές
Πηγές
Η καριέρα του Γιώργου Αλεξόπουλου στο national football teams
Το προφίλ του Γιώργου Αλεξόπουλου στο transfermarkt
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας Κ21
Ποδοσφαιριστές Παναθηναϊκού
Ποδοσφαιριστές Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδοσφαιριστές Αιγάλεω Α.Ο.
Ποδοσφαιριστές Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Εργοτέλη
Προπονητές ποδοσφαίρου Προοδευτικής
|
766955
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD
|
Ρου ΜακΚλάναχαν
|
Η Έντι-Ρου ΜακΚλάναχαν (21 Φεβρουαρίου 1934 – 3 Ιουνίου 2010) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και κωμικός περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της στην τηλεόραση ως Βίβιαν Χάρμον στο Maude (1972–78) και Μπλανς Ντεβερώ στο The Golden Girls (1985–92), για το οποίο κέρδισε ένα βραβείο Έμμυ για τη ζώνη υψηλής τηλεθέασης το 1987.
Πρώιμη ζωή
Η Έντι-Ρου ΜακΚλάναχαν γεννήθηκε στο Χέλντον της Οκλαχόμα, στις 21 Φεβρουαρίου 1934. Ήταν κόρη της Ντρέντα Ρούα-Νελ (το γένος Μένταρις), μιας αισθητικής, και του Γουίλιαμ Έντουιν "Μπιλ" ΜακΚλάναχαν, εργολάβου οικοδομής. Το πατρικό όνομα της μητέρας της ήταν μια πορτογαλική ή γαλικιανή παραλλαγή του επωνύμου Μεδέιρος.
Ανατράφηκε μεθοδίστρια και είχε καταγωγή από την Ιρλανδία και από το Τσόκτο. Ο προπάππους της Τσόκτο ονομάστηκε Ράνινγκ Χωκ σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της My First Five Husbands... and the Ones Who Got Away (2007). Μεγάλωσε στο Άρντμορ της Οκλαχόμα και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Άρντμορ όπου έπαιξε σε σχολικές παραστάσεις και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Μέλος της National Honour Society, η ΜακΚλάναχαν κέρδισε το πτυχίο Bachelor of Arts, στο Πανεπιστήμιο της Τάλσα, όπου σπούδασε και στα Γερμανικά και στο Θέατρο, και εντάχθηκε στην αδελφότητα Κάπα Άλφα Θήτα, υπηρετώντας ως αντιπρόεδρος.
Πρώιμη καριέρα
Ισόβιο μέλος του Actors Studio, η ΜακΚλάναχαν έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο στη σκηνή στο Erie Playhouse της Πενσυλβάνια το 1957, στο έργο Inherit the Wind . Άρχισε να παίζει εκτός Μπρόντγουεϊ στην πόλη της Νέας Υόρκης το 1957, αλλά έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ μέχρι το 1969, όταν υποδύθηκε τη Σάλι Γουέμπερ στην αρχική παραγωγή του Τζον Σεμπάστιαν και στο μιούζικαλ του Μάρεϊ Σίσγκαλ με τον Ντάστιν Χόφμαν στον ομώνυμο ρόλο.
Ο ρόλος της ως Κάρολιν Τζόνσον στην τηλεοπτική εκπομπή Another World (από τον Ιούλιο του 1970 έως τον Σεπτέμβριο του 1971) μόλις τελείωσε, η ΜακΚλάναχαν εντάχθηκε στο καστ της σαπουνόπερας του CBS Where the Heart Is, στην οποία έπαιξε τη Μάργκαρετ Τζάρντιν.
Πρώτη επιτυχία
Στο επεισόδιο του 1972 του All in the Family, "The Bunkers and the Swingers", η ΜακΚλάναχαν και ο Βίνσεντ Γκαρντένια υποδύονται ένα ζευγάρι που ανταλλαγή συντρόφους και συναντά τους ανυποψίαστους Bunkers.
Maude
Η ΜακΚλάναχαν συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την ηθοποιό Μπίτρις Άρθουρ στην κωμική σειρά Maude (1972–78). Η Άρθουρ έπαιξε τον Μοντ Φίντλεϊ και η ΜακΚλάναχαν έπαιξε τον καλύτερο φίλο Μοντ της Βίβιαν Κάβεντερ.
Mama's Family
Στο Mama's Family (1983 – 1990), η ΜακΚλάναχαν απεικόνιζε μια στενοχωρημένη αδερφή Φραν Κρόουλι στη Μάμα Θέλμα Χάρπερ (Βίκι Λόρενς). Η Φραν ήταν δημοσιογράφος για την τοπική εφημερίδα. Στο καστ ήταν επίσης η μελλοντική συμπρωταγωνίστρια του Golden Girls της ΜακΚλάναχαν, Μπέτι Γουάιτ. Η ΜακΚλάναχαν και η Γουάιτ εμφανίστηκαν στις δύο πρώτες σεζόν προτού ακυρωθεί η εκπομπή από το NBC και στη συνέχεια κατασκευαστεί ξανά για την πρώτη κυκλοφορία.
The Golden Girls
Στο The Golden Girls (1985–92) και στο The Golden Palace (1992–93), η ΜακΚλάναχαν απεικόνισε την Μπλανς Ντεβερώ, ιδιοκτήτρια του σπιτιού που έμενε και νοίκιασε στους τρεις συγκατοίκους της και τους καλύτερους φίλους της: Ντόροθι Σμπόρνακ (Dorothy Zbornak) (Μπίτρις Άρθουρ, Beatrice Arthur), Ρόουζ Νάιλουντ (Rose Nylund) (Μπέτι Γουάιτ, Betty White) και Σόφια Πετρίλο (Sophia Petrillo) (Εστέλ Τζέτι). Η ΜακΚλάναχαν έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για το βραβείο Έμμυ για την εξαιρετική πρωταγωνίστρια σε μια κωμική σειρά για τη δουλειά της στην παράσταση, κερδίζοντας το βραβείο το 1987.
Άλλη δουλειά
Εμφανίστηκε επίσης ως ηγέτιδα του Al-Anon σε μια ενημερωτική ταινία της δεκαετίας του 1970 με τίτλο Slight Drinking Problem, στην οποία η Πάτι Ντιουκ έπαιξε την εξουσιοδοτημένη και τελικά δυνατή σύζυγο ενός αλκοολικού. Από ταινίες μεγάλου μήκους, εμφανίστηκε στις ταινίες <i id="mwjw">The Rotten Apple</i> (1961) και Walk the Angry Beach (1968). Εμφανίστηκε ως Ρουθ Ρέμπλι, σύζυγος ενός ζευγαριού σε ένα επεισόδιο του All in the Family το 1972. Εμφανίστηκε στην κωμωδία του Γουόλτερ Ματάου και του Τζακ Λέμον Out to Sea (1997).
Στην τηλεόραση, εμφανίστηκε ως Ματίλντα Τζόσλιν Γκέιτζ, πεθερά του Φρανκ Μπάουμ στην ταινία τηλεόρασης The Dreamer of Oz (1990). Εμφανίστηκε στα Η συγγραφέας ντετέκτιβ και Newhart. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η ΜακΚλάναχαν εμφανίστηκε ως Μάργκαρετ Μπέκερ σε μια τριλογία τηλεοπτικών ταινιών: Children of the Bride, Baby of the Bride και Mother of the Bride. Μίλησε σε κινούμενα σχέδια, ερμηνεύοντας τη Σκάρλετ στο Annabelle's Wish. Έπαιξε το ρόλο της γιαγιάς του Στιβ στο βίντεο Blue's Big Treasure Hunt (1999). Στο Spider-Man: The Animated Series, εμφανίστηκε στο επεισόδιο του 1994 "Doctor Octopus: Armed And Dangerous" ως Αναστέιζια Χάρντι. Υποδύθηκε τον ρόλο της δασκάλας βιολογίας στο Starship Troopers του 1997 και τον ρόλο του Μπάνι σε ένα επεισόδιο του 2007 του King of the Hill, "Hair Today, Gone Today". Το 2009, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο του Law & Order ως γυναίκα που είχε σχέση με τον Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ.
Στο Broadway, η ΜακΚλάναχαν αντικατέστησε την Τάμι Γκράιμς ως "The Visitor from New York" (Hannah Warren) στην κωμωδία του Νιλ Σάιμον California Suite από τις 4 Απριλίου 1977, έως ότου η παράσταση έκλεισε στις 2 Ιουλίου του ίδιου έτους.
Μετέπειτα ζωή
Υπέρμαχος της καλής μεταχείρισης των ζώων και της χορτοφαγίας, η ΜακΚλάναχαν ήταν μία από τις πρώτες υποστηρίκτριες του People for the Ethical Treatment of Animals. Υποστήριξε το Alley Cat Allies, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό αφιερωμένο στον μετασχηματισμό των κοινοτήτων για την προστασία και τη βελτίωση της ζωής των γατών και εμφανίστηκε σε μια ανακοίνωση δημόσιας υπηρεσίας για τον οργανισμό στις αρχές του 2010.
Το 2003, εμφανίστηκε στο πλευρό του Μαρκ Χάμιλ στο Six Dance Lessons in Six Weeks στο Coconut Grove Playhouse στο Μαϊάμι. Επέλεξε να μην συνεχίσει την παραγωγή και αντικαταστάθηκε από την Πόλι Μπέρτζεν για τις παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στη μιούζικαλ ρομαντική κωμωδία The Fighting Temptations ως Νάνσυ Στρίνγκερ, στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Κούμπα Γκούντινγκ Τζ., Μπιγιονσέ, Μάικ Εψ και Στιβ Χάρβεϊ. Στο Μπρόντγουεϊ, αντικατέστησε την Κάρολ Σέλλεϊ ως Μαντάμ Μόριμπελ στο μιούζικαλ Wicked στις 31 Μαΐου 2005. Έπαιξε τον ρόλο για οκτώ μήνες μέχρι τις 8 Ιανουαρίου 2006. Αντικαταστάθηκε από την Κάρολ Κέιν στις 10 Ιανουαρίου 2006.
Η αυτοβιογραφία της, My First Five Husbands ... and the Ones Who Got Away, κυκλοφόρησε το 2007.
Τον Ιούνιο του 2008, το The Golden Girls τιμήθηκε με το βραβείο «Pop Culture» στα Έκτα Ετήσια Βραβεία TV Land. Ο ΜακΚλάναχαν παρέλαβε το βραβείο με συμπρωταγωνίστριες τις Μπι Άρθουρ και Μπέτι Γουάιτ.
Ο τελευταίος υποκριτικός ρόλος της ΜακΚλάναχαν ήταν στη σειρά Sordid Lives στο δίκτυο Logo, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 23 Ιουλίου 2008, υποδυόμενη την Πέγκι Ίνγκραμ.
Η ΜακΚλάναχαν ήταν υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, συμπεριλαμβανομένης της υπεράσπισης του γάμου ομοφύλων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Ιανουάριο του 2009, εμφανίστηκε στο γεμάτο αστέρια "Defying Inequality: The Broadway ConcertΈνα Επίδομα Διασημοτήτων για Ίσα Δικαιώματα»
Υγεία και θάνατος
Τον Ιούνιο του 1997, η ΜακΚλάναχαν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού, ο οποίος αντιμετωπίστηκε με επιτυχία.
Στις 14 Νοεμβρίου 2009, επρόκειτο να τιμηθεί για τα επιτεύγματά της στη διάρκεια της ζωής της στην εκδήλωση "Golden: A Gala Tribute to Rue McClanahan" στο Θέατρο Κάστρο στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Η εκδήλωση αναβλήθηκε λόγω νοσηλείας της ΜακΚλάναχαν. Έκανε τριπλή χειρουργική επέμβαση παράκαμψης στις 4 Νοεμβρίου. Ανακοινώθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2010, από το Entertainment Tonight ότι, ενώ ανέρρωνε από τη χειρουργική επέμβαση, είχε υποστεί ένα ελαφρύ εγκεφαλικό. Τον Μάρτιο του 2010, η Μπέτι Γουάιτ, μέλος του καστ των The Golden Girls, ανέφερε στο The Ellen DeGeneres Show ότι η ΜακΚλάναχαν ένιωθε καλά και ότι η ομιλία της ήταν η κανονική.
Η ΜακΚλάναχαν πέθανε στις 3 Ιουνίου 2010, σε ηλικία 76 ετών, στο NewYork–Presbyterian Hospital από μια εγκεφαλική αιμορραγία. Μετά την καύση, η τέφρα δόθηκε στην οικογένειά της.
Η Μπέτι Γουάιτ είπε στο Entertainment Tonight ότι ο η ΜακΚλάναχαν ήταν μια «στενή και αγαπητή φίλη».
Η ΜακΚλάναχαν επέζησε από τον έκτο σύζυγό της, Μόρον Γουίλσον (από τον οποίο χώρισε το 2009)· ο γιος της από τον πρώτο της γάμο, Μαρκ Μπις από το Όστιν του Τέξας· η αδελφή της, Μελίντα Λ. ΜακΚλάναχαν, από το Σίλβερ Σίτι του Νέου Μεξικού · οι ανιψιοί, Μπρένταν και Σον Κίνκεϊτ, και οι ανιψιές Μάρσια και Αμέλια . Δεν πραγματοποιήθηκε κηδεία για τη ΜακΚλάναχαν. Η οικογένειά της δημιούργησε μια επίσημη σελίδα μνήμης στο Facebook, και το μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2010 στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες. Στις 10 Ιουνίου 2010, το διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη βγήκε στην αγορά για ζητούμενη τιμή 2,25 εκατομμυρίων δολαρίων.
Κληρονομιά
Τον Φεβρουάριο του 2017, ένα εστιατόριο με θέμα το The Golden Girls με το όνομα Rue La Rue Cafe, που ανήκει στον στενό φίλο του ΜακΚλάναχαν Μάικλ Λα Ρου (ο οποίος κληρονόμησε πολλά αντικείμενα και με τη σειρά του διακόσμησε το εστιατόριο με αυτά), άνοιξε στο Μανχάταν. Ωστόσο, μετά από λιγότερο από ένα χρόνο λειτουργίας, το καφέ έκλεισε τον Νοέμβριο του 2017.
Βραβεία και υποψηφιότητες
Φιλμογραφία
Ταινίες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Rue McClanahan
Αποδώστε φόρο τιμής στη Rue McClanahan
Η επίσημη σελίδα μνήμης Rue McClanahan στο Facebook
Rue McClanahan
Αμερικανοί ακτιβιστές δικαιωμάτων ΛΟΑΤ
Αμερικανίδες ηθοποιοί τηλεόρασης
Αμερικανίδες ηθοποιοί θεάτρου
Αμερικανοί απομνημονευματογράφοι
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
|
778736
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%BD%CE%B5
|
Μπλίζνε
|
Το Μπλίζνε (πολωνικά: Blizne, ) είναι χωριό του Πόβιατ Μπζόζουφ, στο Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων της νοτιοανατολικής Πολωνίας. Απέχει περίπου 3 χιλιόμετρα ανατολικά της Γιασιενίτσα Ροσιέλνα, 7 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μπζόζουφ και 32 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας του βοεβοδάτου, Ζέσουφ. Το χωριό έχει πληθυσμό 2.800 κατοίκων.
Στο χωριό βρίσκεται η Εκκλησία των Αγίων Πάντων, η οποία χτίστηκε τον 15ο ή 16ο αιώνα. Από το 2003, είναι είναι μια από τις 6 ξύλινες εκκλησίες της νότιας Ελάσσονος Πολωνίας στον κατάλογο της UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Παραπομπές
Χωριά της Πολωνίας
|
810276
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%AC%CF%83%CF%80%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ταχμάσπ Β΄ της Περσίας
|
Ο Ταχμάσπ Β΄, ή , (1704; – 11 Φεβρουαρίου 1740) ήταν ένας από τους τελευταίους Σαφαβίδες ηγεμόνες της Περσίας (Ιράν).
Το όνομα
"Tαχμάσπ" ( Ταχμάσμπ) είναι ένα νέο περσικό όνομα, που τελικά προέρχεται από το παλαιό ιρανικό *ta(x)ma-aspa, που σημαίνει «έχοντας γενναία άλογα». Το όνομα είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις ενός ονόματος από το Σαχναμέχ, που χρησιμοποιείται από μία δυναστεία της ισλαμικής εποχής με έδρα το Ιράν. Στο Σαχναμέ, ο Tαχμάσπ είναι ο πατέρας του Zαάβ, τού προτελευταίου σάχη της δυναστείας των Πισνταντιάν.
Βιογραφία
Ο Ταχμάσπ ήταν γιος τού Σολτάν Χοσεΐν, τού σάχη τού Ιράν εκείνη την εποχή. Όταν ο Σολτάν Χοσεΐν αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τους Αφγανούς το 1722, ο πρίγκιπας Tαχμάσπ ήθελε να διεκδικήσει τον θρόνο. Από την πολιορκημένη πρωτεύουσα των Σαφαβιδών, το Ισπαχάν, κατέφυγε στην Ταμπρίζ, όπου ίδρυσε κυβέρνηση. Κέρδισε την υποστήριξη των σουνιτών μουσουλμάνων τού Καυκάσου (ακόμη και των προηγουμένως επαναστατημένων Λεζγκίων), καθώς και πολλών φυλών Κιζιλμπάς (συμπεριλαμβανομένων των Αφσάρ, υπό τον έλεγχο τού -μελλοντικού ηγεμόνα του Ιράν- Ναντέρ Σαχ).
Ρωσο-περσικός πόλεμος
Τον Ιούνιο του 1722 ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας, τσάρος της γειτονικής Ρωσικής Αυτοκρατορίας, κήρυξε τον πόλεμο στο Ιράν των Σαφαβιδών σε μία προσπάθεια να επεκτείνει τη ρωσική επιρροή στις περιοχές της Κασπίας και τού Καυκάσου και να αποτρέψει την αντίπαλό του, την Οθωμανική αυτοκρατορία, από εδαφικά κέρδη στην περιοχή, σε βάρος του παρακμιακού Ιράν των Σαφαβιδών.
Η ρωσική νίκη επικυρώθηκε με την εκχώρηση από τους Σαφαβίδες εδαφών τού Ιράν στον Βόρειο και Νότιο Καύκασο και τη σύγχρονη ηπειρωτική χώρα τού Βόρειου Ιράν, που περιλαμβάνει τις πόλεις Ντένμπεντ (νότιο Νταγκεστάν) και Μπακού και τα κοντινά γύρω εδάφη τους, καθώς και τις επαρχίες Γκιλάν, Σιρβάν, Mαζανταράν, και Aστραμπάντ στη Ρωσία σύμφωνα με τη συνθήκη της Αγίας Πετρούπολης (1723) .
Ο Ταχμάσπ Β΄ κέρδισε επίσης τελικά την αναγνώριση τόσο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και της Ρωσίας, που η καθεμία ανησυχούσε μήπως η άλλη αποκτούσε υπερβολική επιρροή στο Ιράν.
Μέχρι το 1729, ο Tαχμάσπ Β΄ είχε τον έλεγχο τού μεγαλύτερου μέρους της χώρας. Αμέσως μετά την ανόητη οθωμανική εκστρατεία τού 1731, καθαιρέθηκε από τον μελλοντικό Nαντέρ Σαχ το 1732 υπέρ τού γιου του, Aμπάς Γ΄. Και οι δύο δολοφονήθηκαν στο Σαμπζεβάρ το 1740 από τον μεγαλύτερο γιο τού Nαντέρ Σαχ, Ρεζά-κολί Μιρζά.
Δείτε επίσης
Η εκστρατεία του Tαχμάσπ το 1731
Οθωμανο-περσικός πόλεμος (1730-35)
Παραπομπές
Πηγές
Lawrence Lockhart, Nadir Shah (London, 1938)
The Armenian Rebellion of the 1720s and the Threat of Genocidal Reprisal, Armen Ayvazyan, Yerevan 1997
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σαφαβίδες
|
788502
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%B1%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD
|
Ανταλλάξιμα Τρικάλων
|
Τα Ανταλλάξιμα είναι χωριό της τοπικής κοινότητας Πρίνου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Κόζιακα, του δήμου Τρικκαίων, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Τρικάλων, στην περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Τρικάλων του νομού Τρικάλων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.
Γεωγραφία
Τα Ανταλλάξιμα είναι πεδινό χωριό στο κεντρικό τμήμα του νομού Τρικάλων, στις ανατολικές υπώρειες του Κόζιακα και δυτικά του ποταμού Πηνειού, νότια της Καλαμπάκας και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 190. Το χωριό απέχει 20 χλμ. περίπου ΒΔ. των Τρικάλων.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1991 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Πρίνου του νομού Τρικάλων. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Πρίνου και προσαρτήθηκε στον δήμο Κόζιακα. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Κόζιακα και προσαρτήθηκε στον δήμο Τρικκαίων.
Αξιοθέατα
Η εκκλησία του Αποστόλου Θωμά στο βόρειο τμήμα του οικισμού
Παραπομπές
Πηγές
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
buk.gr
Google Earth
eetaa.gr
Χωριά του νομού Τρικάλων
Δήμος Τρικκαίων
|
138042
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Ίντο
|
Η Ίντο (λατινικά: Ido) είναι μια τεχνητή γλώσσα που δημιουργήθηκε με στόχο να καταστεί παγκοσμίως δεύτερη γλώσσα για ομιλητές με διαφορετικές γλωσσικές καταβολές, ως μια γλώσσα ευκολότερη στην εκμάθηση από τις εθνικές γλώσσες. Σε αντίθεση με τα αγγλικά, που είναι μια φυσική και εν πολλοίς ακανόνιστη (με πολλούς ανώμαλους τύπους) γλώσσα, η Ίντο έχει σχεδιαστεί ειδικά για γραμματική, ορθογραφική, και λεξικογραφική ομοιομορφία, και για να μην ευνοηθεί κανένας που ενδεχομένως σε άλλη περίπτωση να ήταν ευνοημένος από την κατάσταση λόγω της άνεσης με την μητρική του γλώσσα. Με αυτήν την έννοια, η Ίντο έχει ταξινομηθεί ως μια συνειδητά κατασκευασμένη Διεθνής βοηθητική γλώσσα (conIAL). Πολλά άλλα εγχειρήματα αναθεώρησης εμφανίστηκαν μετά την Ίντο: παραδείγματα όπως η Οξιντένταλ και η Νόβιαλ εμφανίστηκαν μετά, αλλά τα αποτελέσματά τους παραμένουν ακαθόριστα. Σήμερα, η Ίντο είναι μια από τις τρεις βοηθητικές γλώσσες (μαζί με την Εσπεράντο και την Ιντερλίνγκουα) με ένα σημαντικό σώμα κειμένων και μια σχετικά μεγάλη βάση ομιλητών.
Αναπτύχθηκε στις αρχές του 1900, και διατηρεί μια σημαντική υποστήριξη σήμερα, κυρίως στην Ευρώπη. Βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Εσπεράντο. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1907 ως αποτέλεσμα της επιθυμίας για αναθεώρηση θεωρούμενων ατελειών της Εσπεράντο που κάποιοι υποστηρικτές της πίστευαν ότι αποτελούν εμπόδιο για την διάδοσή της ως μια εύκολη στην εκμάθηση 2η γλώσσα.
Τα ίχνη του ονόματος της γλώσσας εντοπίζονται στην λέξη ido, που προέρχεται από τα Εσπεράντο και σημαίνει "τέκνο", από την στιγμή που η γλώσσα ήταν "γέννημα" της Εσπεράντο.
Η Ίντο χρησιμοποιεί τα 26 Λατινικά γράμματα που χρησιμοποιούνται και στο Αγγλικό αλφάβητο χωρίς την χρήση διακριτικών σημείων. Κι ενώ είναι πλήρως μορφολογικά ομοιόμορφη, η Ίντο ομοιάζει προς τις Ρομανικές γλώσσες στην εμφάνισή της και μερικές φορές εκλαμβάνεται ως Ιταλική ή Ισπανική με την πρώτη ματιά. Η Ίντο σε μεγάλο βαθμό είναι κατανοητή από εκείνους που έχουν μελετήσει την Εσπεράντο, αν και υπάρχουν συγκεκριμένες διαφορές στην παραγωγή των λέξεων, στην γραμματική και την γραμματική λειτουργία των λέξεων, γεγονός που την κάνει κάτι περισσότερο από ένα αναθεωρητικό εγχείρημα της Εσπεράντο. Με αυτήν την έννοια, η Ίντο μπορεί να σταθεί από μόνη της.
Μετά από την καθιέρωσή της, η Ίντο κέρδισε την υποστήριξη (εκτιμήσεις γενικά την υπολογίζουν γύρω στο 20%) από μέλη που ανήκαν στην κοινότητα της Εσπεράντο εκείνη την εποχή, αλλά μετά από τον ξαφνικό θάνατο το 1914 ενός από τα πιο σημαντικά μέλη της, του Λουί Κουτυρά (Louis Couturat), έχασε σε δημοφιλία. Υπήρχαν δύο λόγοι γι΄αυτό: εν πρώτοις, ήταν η ανάδυση περαιτέρω σχισμάτων που πήγαζε από τα ανταγωνιστικά αναθεωρητικά εγχειρήματα. Και κατά δεύτερον, η γενική έλλειψη αναγνώρισης της Ίντο ως υποψήφιας για μια διεθνή γλώσσα. Τα εμπόδια αυτά εξασθένησαν το κίνημα μέχρι την ανάπτυξη του Διαδικτύου, όποτε ξεκίνησε να κερδίζει πάλι την προγενέστερη ικανότητά της για ανάπτυξη.
Ιστορία
Η ιδέα για μια παγκόσμια δεύτερη γλώσσα δεν είναι νέα, και οι τεχνητές γλώσσες δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Η πρώτη γνωστή τεχνητή γλώσσα δημιουργήθηκε τον 12ο αιώνα από την αγία Χιλντεργκάρντ φον Μπίνγκεν υπό την ονομασία Λίνγκουα Ιγκνότα. Αλλά η ιδέα αυτή δεν διαδόθηκε μαζικά μέχρι που τον 19ο αιώνα δημιουργήθηκε η γλώσσα Βολαπιούκ, το 1879 από τον Γερμανό καθολικό ιερέα Γιόχαν Μάρτιν Σλέϋερ. Η Βολαπιούκ ήταν δημοφιλής για ένα διάστημα και προφανώς είχε αποκτήσει μερικές χιλιάδες χρήστες, αλλά αργότερα ατόνησε εξαιτίας της επιρροής της Εσπεράντο, η οποία γεννήθηκε από τον Λουδοβίκο Λάζαρο Ζαμένχοφ και το βιβλίο του Unua Libro το 1887. Η απλή γραμματική της και το ομοιόμορφο λεξιλόγιο της Εσπεράντο προσέλκυσε πολλούς και η δημοφιλία της αυξήθηκε γρήγορα. Το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Εσπεράντο έγινε το 1905. Ωστόσο, κάποιες φωνές μέσα από την ίδια την κοινότητα της Εσπεράντο θεωρούσαν ότι η γλώσσα θα πρέπει να υποστεί μεγαλύτερες αναθεωρήσεις πριν να επιλεγεί ως μια οικουμενική δεύτερη γλώσσα. Ήταν εκείνη την εποχή που ο Κουτουράτ σχημάτισε την Αντιπροσωπεία για την υιοθέτηση μιας Διεθνούς Βοηθητικής Γλώσσας.
Η Αντιπροσωπεία αυτήν υπέβαλλε επίσημη αίτηση προς την Διεθνή Ένωση των Ακαδημιών στην Βιέννη να επιλέξει μια διεθνή γλώσσα. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε τον Μάϊο του 1907. Η Αντιπροσωπεία τότε αποφάσισε να συνεδριάσει ως Επιτροπή στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1907 για να συζητήσει την υιοθέτηση μιας πρότυπης διεθνούς γλώσσας μεταξύ των διαφόρων ανταγωνιστών που είχαν επινοηθεί μέχρι τότε. Σύμφωνα με τα Πρακτικά της Επιτροπής, αποφασίστηκε ότι καμία γλώσσα δεν θα ήταν πλήρως αποδεκτή, αν και η Εσπεράντο θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή "υπό τον όρο ότι μια σειρά τροποποιήσεις θα πραγματοποιηθούν από την μόνιμη Επιτροπή προς την κατεύθυνση που έχει προσδιοριστεί από τα συμπεράσματα της Έκθεσης των Γραμματέων (του Κουτουράτ και του Λέοπολντ Λεάου) και από το εγχείρησμα της Ίντο." Αυτό το ανώνυμο εγχείρημα της Ίντο προτάθηκε αργότερα να αναθεωρηθεί από τον Κουτουράτ με κάποια βοήθεια από τον εκπρόσωπο της Εσπράντο στην Επιτροπή, τον Λουίς ντε Μποφρόν. Ο Μποφρόν είχε ο ίδιος υποστηρίξει την αναθεώρηση της Εσπεράντο πριν να επιλεγεί από την Αντιπροσωπεία. Το γεγονός του "προσηλυτισμού" του στο στρατόπεδο της Ίντο , ενόψει της παρουσίασης αυτής της γλώσσας, ήταν επομένως συνεπής με τις προηγούμενες θέσεις του.
Νεότεροι υποστηρικτές της Εσπεράντο τείναν να αντιστέκονται στις αναθεωρήσεις, και ο δημιουργός της Ζάμενχοφ, σέβονταν την κρίση τους. Πολλές από τις αναθεωρήσεις που υιοθετήθηκαν από την Ίντο είχαν προταθεί κατά καιρούς από τον ίδιο τον Ζάμενχοφ, ειδικά το 1894 όταν αυτός πρότεινε την εξάλειψη των τονισμένων χαρακτήρων και της αιτιατικής πτώσης (αναφερόμενος σε αυτήν σαν σε κάτι περιττό ), και αλλάζοντας τον πληθυντικό σε ένα ιταλίζον -i, και αντικαθιστώντας τον πίνακα των συγκριτικών των επιθέτων με περισσότερο Λατινικές λέξεις. Η παράδοση να διατηρηθούν οι βασικοί κανόνες της Εσπεράντο σταθεροί παραμένει μέχρι σήμερα.
Ο Κουτουράτ, ο οποίος ήταν ο κύριος υποστηρικτής της Ίντο σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1914, το οποίο, μαζί με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αποτέλεσε ένα σοβαρό πλήγμα για το κίνημα της Ίντο. Αν και το κίνημα ανέκαμψε μέχρι ενός σημείου στην μεταπολεμική περίοδο που αμέσως ακολούθησε, το συνολικό κίνημα των διεθνών γλωσσών βαλακανιοποιήθηκε. Με την δημοσίευση μιας ακόμα εξευρωπαϊσμένης τεχνητής γλώσσας, της Οξιντένταλ, το 1922, η Ίντο περιέπεσε σε παρακμή. Το κίνημα της Ίντο έχασε την πλειονότητα των περιοδικών που δημοσίευε τον επόμενο χρόνο και η αποσκίρτηση του πιο ισχυρού πνευματικού της υποστηρικτή, του Δανού γλωσσολόγου Όττο Γιέσπερσεν, που έγινε το 1928 με την ευκαιρία της δημοσίευσης της δικής του τεχνητής γλώσσας Νόβιαλ, έδειχνε εκείνη την στιγμή να προμηνύει ένα τέλος.
Μερικοί παρατηρητές αποδίδουν την υποχώρηση της Ίντο στον υβριδικό της χαρακτήρα – ως ένα εν μέρει αναθεωρητικό εγχείρημα της Εσπεράντο. Από την άποψη αυτή, μόλις έγινε σαφές ότι η Ίντο ούτε θα αντικαθιστούσε την Εσπεράντο ούτε θα γινόταν αποδεκτή από την κοινότητα αυτή, πολλοί είδαν τα εσπαραντικά χαρακτηριστικά της ως ένα ανώφελο εξοπλισμό και μετακινήθηκαν προς πιο νατουραλιστικά εγχειρήματα. Από την άλλη όσοι τα ενέκριναν είχαν την τάση να επιστρέψουν στην ευρύτερη κοινότητα της Εσπεράντο.
Η παρακμή της Ίντο επιβραδύνθηκε στην δεκαετία του 1930, και το κίνημα αποτελούσε ακόμα μια σημαντική δύναμη στην διαγλωσσολογία στην διάρκεια της μακράς κυοφορίας του εγχειρήματος της Διεθνούς Ένωσης Βοηθητικών Γλωσσών (IALA). Όπως και με την Οξιντένταλ, πολλοί υποστηρικτές της Ίντο έλπιζαν ότι η IALA θα δημιουργούσε μια γλώσσα σχετικά κοντά στις δικές τους προτιμήσεις. Στο τέλος, η ριζοσπαστικά νατουραλιστική Ιντερλίνγκουα ήταν ακόμα πιο μακρυά στην Ίντο απ΄ότι η Οξιντένταλ, και σε αντίθεση με την τελευταία δεν υπήρχαν σοβαρές μετακινήσεις από τους υποστηρικτές της Ίντο προς την νέα γλώσσα.
Η επιβίωση της Ίντο στην διάρκεια αυτής της περιόδου υποβοηθήθηκε από τους οικονομικούς πόρους που είχαν συγκεντρωθεί στην ακμή της (π.χ., ο χημικός Βίλχελμ Όστβαλντ δώρισε τα έσοδα από το Βραβείο Νόμπελ του 1909 σε έναν οργανισμό της Ίντο).
Η γλώσσα διαθέτει ακόμα ενεργούς ομιλητές σήμερα, και το Διαδίκτυο πυροδότησε μια ανανέωση του ενδιαφέροντος για την γλώσσα τα τελευταία χρόνια. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των ομιλητών κυμαίνονται από 2000 έως 5000. Συγκριτικά, η Εσπεράντο έχει τουλάχιστον 100,000 (ενώ η ευρέως παρατεθείσα εκτίμηση του Σίδνεϊ Σ. Κάλμπερτ για 1.6 εκατομμύρια ομιλητές είναι αμφισβητήσιμη).
Ο Ότο Γιέσπερσεν, ο οποίος ήταν παρών κατά την διάρκεια των δεκαήμερων συζητήσεων την Επιτροπής στο Παρίσι και αργότερα υπηρέτησε ως μέλος της μόνιμης Επιτροπής, έγραψε μια ιστορία για την Ίντο.
Παραπομπές
Σελίδες στα Ίντο και ιστότοποι για την εκμάθηση της γλώσσας
Απλό Ίντο-Αγγλικό λεξικό είναι το Elektronala multilinguala dicionario de la linguo Ido
"Ίντο για όλους", ένα μάθημα για αγγλόφωνους, μπορεί να βρεθεί σε μορφή pdf στο https://web.archive.org/web/20110725111934/http://idomondo.org/nova-skolo.zip . Μια επιμέρους μετάφραση στα Γαλλικά μπορείτε να βρείτε στο http://www.ido-vivo.info/Francaidokurso/ . MP3 αρχεία για τα μαθήματα 1–7 μπορείτε να βρείτε στο https://web.archive.org/web/20051124202227/http://www.iolairweb.co.uk/ido/idoforall.htm .
Parolez Ido: Δοκιμαστική έκδοση ενός κοινωνικού δικτύου σε Ίντο
Publikaji, δημοσιευμένο υλικό σε Ίντο
Πολύγλωσσα και εξειδικευμένα λεξικά
Kompleta Gramatiko Detaloza di la Linguo Internaciona Ido (PDF), in HTML, again in HTML
Αρχεία MP3 μπορείτε επίσης να βρείτε στο Radio Idia Internaciona.
Πολύ περισσότερες πληροφορίες για την Ίντο μπορείτε να βρείτε στην Ido Βικιπαίδεια.
Ekofin, ένα blog γραμμένο σε Ίντο που ασχολείται με οικονομικά θέματα.
Dyer Dictionary - the entire Dyer Ido-English/English-Ido Dictionary online
Webster's Ido-English Dictionary
Διεθνείς γλώσσες
Τεχνητές γλώσσες
|
169791
|
https://el.wikipedia.org/wiki/ZZ%20Top
|
ZZ Top
|
Οι ZZ Top είναι αμερικάνικο συγκρότημα της ροκ μουσικής και σχηματίστηκαν το 1969 στο Χιούστον του Τέξας. Δημιούργησαν ένα χαρακτηριστικό είδος μουσικής, συνδυάζοντας τα μπλουζ του Τέξας, το μπλουζ ροκ, το μπούγκι και το χαρντ ροκ. Είχαν μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του '80, όταν με τις συναυλίες τους γέμιζαν τεράστιες αίθουσες και αθλητικά στάδια. Τόσο η μουσική τους, όσο και η εμφάνισή τους ήταν χαρακτηριστική και πρωτότυπη.
Ιστορία του συγκροτήματος
Οι ZZ Top δημιουργήθηκαν από τον κιθαρίστα Μπίλι Γκίμπονς, τον κιμπορντίστα Λάνιερ Γκρέιγκ και το ντράμερ Νταν Μίτσελ. Το 1970 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους σινγκλ με τίτλο "Salt Lick" και υπέγραψαν συμβόλαιο με την "London Records", ενώ ο Μπόμπι Κάρτλιτζ είχε πάρει τη θέση του Γκρέιγκ και ο Φρανκ Μπιρντ είχε αναλάβει τα τύμπανα. Λόγω διαφωνίας με την δισκογραφική εταιρεία, ο Κάρτλιτζ παραιτήθηκε, με τον Ντάστι Χιλ να αναλαμβάνει το μπάσο.
Με τη σύνθεση των Γκίμπονς / Χιλ / Μπιρντ έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στο Μπούμοντ του Τέξας, στις 10 Φεβρουαρίου 1970. Τον Ιανουάριο του 1971 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο "ZZ Top's First Album", έχοντας φανερές τις μπλουζ επιρροές τους. Ακολούθησε το "Rio Grande Mud" ένα χρόνο αργότερα, με το συγκρότημα να πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στα αμερικάνικα τσαρτ, ωθούμενο από την μικρή επιτυχία του σινγκλ "Francine".
Το 1973, κυκλοφόρησαν το χρυσό "Tres Hombres" με τη μεγάλη επιτυχία "La Grange", του οποίου οι στίχοι αναφέρονται σε οίκο ανοχής του Τέξας. Μετά από μία πολύ επιτυχημένη αμερικάνικη περιοδεία, ακολούθησε το "Fandango!" τον Απρίλιο του 1975, με τους ZZ Top να σκαρφαλώνουν για δεύτερη φορά στο Top-10 του Billboard, με το τραγούδι "Tush" το οποίο έγινε η δεύτερη μεγάλη επιτυχία τους.
Το 1976 ηχογράφησαν το "Tejas", το οποίο παρ' όλο που γνώρισε μικρότερη επιτυχία από τους προκατόχους του, έγινε χρυσό. Μετά από μία παγκόσμια περιοδεία, τα μέλη του συγκροτήματος έκαναν ένα διετές διάλειμμα, κατά το οποίο οι Γκίμπονς και Χιλ άφησαν τα γένια τους να μακρύνουν ως το στήθος τους, χαρακτηριστικό τους γνώρισμα για την υπόλοιπη καριέρα τους.
Οι ZZ Top επανήλθαν με το "Degüello" το 1979, το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της "Warner Bros. Records". Ο δίσκος έφθασε μόλις στο # 24 του Billboard, αλλά έχει πλέον γίνει πλατινένιος. Ανάλογη ήταν η επιτυχία του "El Loco" δύο χρόνια αργότερα, αλλά η μεγάλη επιτυχία ήλθε το 1983 όταν ο δίσκος "Eliminator" ανέβηκε στο Top-10 συνοδευόμενος από τις μεγάλες επιτυχίες "Gimme All Your Lovin' ", "Legs" και "Sharp Dressed Man". Ο δίσκος έχει πλέον γίνει διαμαντένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, ενώ είναι τετραπλά πλατινένιος στη Μεγάλη Βρετανία.
Τον Οκτώβριο του 1985 κυκλοφόρησαν το "Afterburner", το οποίο με τη βοήθεια του Top-10 σινγκλ "Sleeping Bag" έγινε πέντε φορές πλατινένιο, ενώ έφθασε στο # 2 των βρετανικών τσαρτ, την υψηλότερη θέση από οποιοδήποτε άλλο δίσκο των ZZ Top. Ακολούθησε μία μεγάλη περιοδεία μέχρι το 1987, με το συγκρότημα να κάνει άλλο ένα μεγάλο διάλειμμα στη συνέχεια. Το 1990, κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ μέσω της "Warner Bros. Records" με τίτλο "Recycler", ανεβαίνοντας στο Top-10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, χωρίς όμως να πλησιάσει τις πωλήσεις των δύο προκατόχων του.
Το 1992 κυκλοφόρησαν τη συλλογή "Greatest Hits" με την σινγκλ επιτυχία "Viva Las Vegas". Δύο χρόνια αργότερα, υπέγραψαν συμβόλαιο με την "RCA" και ηχογράφησαν το επιτυχημένο "Antenna", ανεβαίνοντας στο Top-5 των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών. Ακολούθησαν τα "Rhythmeen" (1996) και "XXX" (1999) με πολύ μικρότερη επιτυχία σε σύγκριση με τα άλμπουμ της δεκαετίας του '80, αν και η δημοτικότητα των ζωντανών τους εμφανίσεων παρέμενε σε υψηλό επίπεδο. Τον Απρίλιο του 2003, κυκλοφόρησε ο τελευταίος τους δίσκος σε συνεργασία με την "RCA", με τίτλο "Mescalero".
Το 2004, οι ZZ Top εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις έγιναν πιο σπάνιες από εκεί και έπειτα, με χαρακτηριστικότερη τη συναυλία τους σαν πρώτο όνομα στο "2009 Houston Livestock Show & Rodeo". Στις 11 Σεπτεμβρίου 2012 κυκλοφόρησε το 15ο τους άλμπουμ "La Futura", με παραγωγό τον Ρικ Ρούμπιν. Ο δίσκος σκαρφάλωσε στο αμερικάνικο Top-10, φθάνοντας στην υψηλότερη θέση από οποιοδήποτε δίσκο του συγκροτήματος μετά το "Recycler" του 1990.
Δισκογραφία
΄Στούντιο ηχογραφήσεις
Βιβλιογραφία
Billy F Gibbons: Rock and Roll Gearhead. MBI Pub., St. Paul MN 2005, ISBN 0-7603-2269-4.
Jürgen Seibold: ZZ-Top. Pabel-Moewig Verlag, Rastatt 1996, ISBN 3-446-05142-2.
Παραπομπές
Πηγές
ZZ Top Biography | Rolling Stone
ZZ Top Biography
Allmusic, ZZ Top
ZZ TOP BIOGRAPHY - Lyrics
ZZ Top Discography at Discogs
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Fan Club : ZZ Top
ZZ Top | Shop the ZZ Top Official Store
ZZ Top | Facebook
ZZ Top (ZZTop) on Twitter
Αμερικανικά hard rock συγκροτήματα
Αμερικανικά blues rock συγκροτήματα
Μουσικά τρίο
Μουσικά συγκροτήματα από το Χιούστον
|
541075
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BF%CE%BE%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%B6%CE%B7
|
Δεοξυριβόζη
|
Η δεοξυριβόζη (αγγλ.: deoxyribose) ή δεσοξυριβόζη (γαλ.: désoxyribose), ή ακριβέστερα, η 2-δεοξυριβόζη, είναι ένας μονοσακχαρίτης με ημισυντακτικό τύπο
HOCH2CH(OH)CH(OH)CH2CHO. Το όνομά της δείχνει ότι είναι ένα δεοξυσάκχαρο, που σημαίνει ότι (τυπικά) προέρχεται από ένα άλλο σάκχαρο, μετά από την αφαίρεση ενός ατόμου οξυγόνου από το μόριο αυτού.
Πιο συγκεκριμένα, η δεοξυριβόζη (τυπικά) προέρχεται απότο σάκχαρο ριβόζη [HOCH2CH(OH)CH(OH)CH(OH)CHO], μετά από την αφαίρεση ενός ατόμου οξυγόνου από το μόριο αυτής (της ριβόζης). Από τις πεντόζες, η αραβινόζη και η ριβόζη διαφέρουν μόνο στερεοχημικά, και ειδικότερα στο C#2. Επομένως, η 2-δεοξυριβόζη και η 2-δεοξυαραβινόζη είναι ισοδύναμες, αν και ο τελευταίος όρος (2-δεοξυαραβινόζη) χρησιμοποιείται σπάνια, γιατί η ριβόζη, και όχι η αραβινόζη, αποτελεί τον πρόδρομο της δεοξυριβόζης.
Τυπικά, ο όρος «δεοξυριβόζη», εκτός από τη 2-δεοξυριβόζη, επεκτείνεται επίσης και σε άλλες ισομερείς δεοξυριβόζες. Συγκεκριμένα, τυπικά, υπάρχουν οι ακόλουθες δεοξυριβόζες:
1-δεοξυριβόζη, με ημισυντακτικό τύπο HOCH2CH(OH)CH(OH)CH(OH)CΗ: (ασταθές καρβένιο).
2-δεοξυριβόζη, με ημισυντακτικό τύπο HOCH2CH(OH)CH(OH)CH2CHO.
3-δεοξυριβόζη, με ημισυντακτικό τύπο HOCH2CH(OH)CH2CH(OH)CHO.
4-δεοξυριβόζη, με ημισυντακτικό τύπο HOCH2CH2CH(OH)CH(OH)CHO.
5-δεοξυριβόζη, με ημισυντακτικό τύπο CH3CH(ΟΗ)CH(OH)CH(OH)CHO.
Ιστορία
Η δεοξυριβόζη ανακαλύφθηκε το 1929 από τον Φοίβους Λεβήν (Phoebus Levene).
Δομή
Υπάρχουν αρκετά (στερεο)ϊσομερή που να αντιστοιχούν στον ημισυντακτικό τύπο HOCH2CH(OH)CH(OH)CHO, αλλά στις δεοξυριβόζες όλες οι υδροξυλομάδες είναι στην ίδια πλευρά, σύμφωνα με την προβολή Φίσχερ (Fischer). Ο όρος 2-δεοξυριβόζη μπορεί να αναφέρεται (τυπικά) σε δύο εναντιομερή: Βιοχημικά σημαντική είναι η D-2-δεοξυριβόζη, και σπάνια συναντιέται το κατοπτρικό της ισομερές L-2-δεοξυριβόζης. Η D-2-δεοξυριβόζη αποτελεί δομική υπομονάδα του DNA. Η 2-δεοξυριβόζη είναι μια αλδοπεντόζη, δηλαδή μονοσακχαρίτης με πέντε (5) άνθρακα άτομα και έχει μια αλδεϋδομάδα, ως (κύρια) λειτουργική ομάδα.
Σε μορφή υδατικού της διαλύματος, η δεοξυριβόζη κυρίως υπάρχει ως ένα μείγμα από τρεις δομές:
Τη γραμμική μορφή HCOCH2CHOHCHOHCH2OH
Την ετεροκυκλική μορφή που ονομάζεται δεοξυριβοφουρανόζη (C3-ενδο-), με πενταμελή δακτύλιο.
Την ετεροκυκλική μορφή που ονομάζεται δεοξυριβοπυρανόζη (C2-ενδο-), με εξαμελή δακτύλιο.
Η τελευταία δομή είναι η κυρίαρχη (74,8%), λαμβάνοντας υπόψη ότι η #2 μορφή ευνοείται (24,9%), σε σύγκριση με τη γραμμική (#1) μορφή (0,7%).
Βιολογική σημασία
Ως (μεταξύ άλλων) συστατικά του DNA, τα παράγωγα της 2-δεοξυριβόζης έχουν σημαντικό ρόλο στη βιολογία. Το DNA (δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ) μόριο, το οποίο είναι το κεντρικό αποθετήριο των γενετικών πληροφοριών στη ζωή, αποτελείται από μια μακρά αλυσίδα της δεοξυριβόζης, που περιέχει μονάδες που ονομάζονται νουκλεοτίδια, τα οποία συνδέονται μέσω φωσφορικών ομάδων. Στην πρότυπη ονοματολογία του νουκλεϊνικού οξέος, ένα νουκλεοτίδιο του DNA αποτελείται από ένα μόριο δεοξυριβόζης με μια οργανική βάση (συνήθως αδενίνη, θυμίνη, γουανίνη ή κυτοσίνη), που επισυνάπτεται στο #1 ατομο άνθρακα της 2-δεοξυριβόζης . Το #5 υδροξύλιο, κάθε μονάδας δεοξυριβόζης, υποκαθίσταται από μια φωσφορική ομάδα (σχηματίζοντας ένα νουκλεοτίδιο), που επισυνάπτεται (επίσης) στο #3 άνθρακα της δεοξυριβόζης της προηγούμενης μονάδας.
Η απουσία της #2 υδροξυλομάδας στην δεοξυριβόζη φαίνεται να ευθύνεται για την αυξημένη μηχανική ευελιξία του DNA, σε σύγκριση με το RNA, το οποίο του επιτρέπει (στο DNA) σχηματίσει διάταξη διπλού έλικα, αλλά επίσης (στα ευκαρυωτικά κύτταρα) να είναι συμπαγώς κουλουριασμένο μέσα στο (σχετικά) μικρό πυρήνα του κυττάρου. Τα διπλά διακριτά μόρια DNA είναι επίσης, συνήθως, πολύ περισσότερα από τα αντίστοιχα μόρια RNA. Οι ραχοκοκαλιές των RNA και DNA είναι δομικά παρόμοιες, αλλά το RNA είναι ενιαία διακριτό, και είναι κατασκευασμένο από ριβόζη αντί για δεοξυριβόζη.
Άλλα σημαντικά βιολογικά παράγωγα της δεοξυριβόζης περιλαμβάνουν μονο-, δι- και τριφωσφορικά άλατα, καθώς και 3,5-κυκλικά μονοφωσφορικά.
Βιοσύνθεση
Η δεοξυριβόζη παράγεται μέσω της 5-φωσφοριβόζης, από τα ένζυμα που ονομάζονται αναγωγάσες ριβονουκλεοτιδίων. Αυτά τα ένζυμα καταλύουν τη διαδικασία της αποξυγόνωσης της ριβόζης σε δεοξυριβόζη.
Αναφορές
Μονοσακχαρίτες
DNA
C5
Χειρομορφία (χημεία)
Αλδόζες
|
374637
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE%20%CE%95%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89%20%CE%A7%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ιερά Μονή Επάνω Χρέπας Αρκαδίας
|
Η Ιερά Μονή Επάνω Χρέπας βρίσκεται σε υψόμετρο 1274 μέτρων σε κατάφυτη πλαγιά του Μαίναλου και φαίνεται από την πόλη της Τρίπολης.
Πληροροφίες
Το Μοναστήρι της Επάνω Χρέπας τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου και έχει θέα όλον τον κάμπο της Μαντινείας έως τον Πάρνωνα και τον Ταΰγετο. Είναι το υψηλότερο μοναστήρι της Πελοποννήσου και λέγεται γι’ αυτό «μπαλκόνι της Τρίπολης». Το 1935 το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο.
Στη Μονή φυλάσσεται το Δισκοπότηρο, που σύμφωνα με την παράδοση κοινωνήθηκε ο Γέρος του Μοριά και το Ευαγγέλιο που ασπάστηκε πριν την Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς. Η θαυματουργή της εικόνα σύμφωνα με την παράδοση διάλεξε η ίδια, με τη χάρη της Παναγίας να εγκατασταθεί στην ελατοβριθή πλαγιά.
Η μονή χρίστηκε γύρω στο 1100 μ.Χ. και υπήρξε ιστορικό προπύργιο των αγώνων των Ελλήνων. Η Μονή είναι σταυροπηγιακή. Εορτάζει όχι μόνο στις 15 Αυγούστου αλλά και στις 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα του Σταυρού. Το καθολικό της είναι καμαροσκέπαστη βασιλική, ενώ η αγιογράφηση μαρτυρείται ακόμα παρά τα ίχνη που έχει αφήσει ο χρόνος.
Διοικητικές μεταβολές
ΦΕΚ 16Α - 24/05/1835: Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Τριπόλεως.
ΦΕΚ 28Α - 08/02/1908: Ο οικισμός καταργείται.
18/12/1920: Αναγνώριση του οικισμού και προσάρτησή του στην κοινότητα Περθωρίου.
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997: Ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Περθωρίου και προσαρτάται στο δήμο Τριπόλεως.
Άλλες πληροφορίες
Πληθυσμιακή μεταβολή κατά τις τελευταίες δεκαετίες σύμφωνα με την Ελληνική στατιστική Αρχή:
Πηγές
Ιστοσελίδα traveltripolis, Δήμου Τρίπολης
Παραπομπές
Ε
Δήμος Τρίπολης
|
91211
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CE%B9%20%CE%A7%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Βαβίλοι Χίου
|
Οι Βαβίλοι είναι ένα μικρό χωριό και Μαστιχοχώρι της νοτιοκεντρικής Χίου, σε οδική απόσταση 8 χιλιομέτρων από την πόλη της Χίου. Παλαιότερα ήταν έδρα ομώνυμης κοινότητας, ενώ σήμερα υπάγεται στο ομώνυμο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Καμποχώρων.
Τοποθεσία
Το μεσοσταθμικό υψόμετρο του χωριού είναι 70 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, από την οποία απέχει αρκετά χιλιόμετρα. Οι Βαβίλοι είναι κτισμένοι στην αρχή των υψωμάτων που διαμορφώνουν το νοτιοδυτικό όριο του Κάμπου της Χίου. Ενάμισι με δύο χιλιόμετρα προς τα νοτιοδυτικά, ανάμεσα στους Βαβίλους και στο Θολοποτάμι, βρίσκεται η κατάφυτη τοποθεσία και μεσαιωνικός οικισμός Σκλαβιά, όπου σήμερα βρίσκονται κατασκηνώσεις.
Δίπλα στο χωριό, σε μια περιοχή με κήπους, ελαιώνες και πεύκα, σώζεται σε καλή κατάσταση ο πολύ αξιόλογος βυζαντινός ναός «Παναγιά η Κρήνα» του 13ου αιώνα. Ο ενοριακός ναός των Βαβίλων τιμάται στο όνομα του Αγίου Νικολάου.
Το χωριό υπάγεται εκκλησιαστικώς στην αρχιερατική εποπτεία Χαλκείου της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών.
Δημογραφικά στοιχεία
Ετυμολογία
Παρότι η επίσημη ονομασία του χωριού σε όλες τις απογραφές μετά το 1912 είναι «Βαβίλοι», η ιστορική ονομασία (και σημερινή εντός της Χίου, βλ. π.χ. τον εξωτερικό σύνδεσμο) είναι Βαβύλοι με «υ», ενώ οι κάτοικοι ονομάζονται Βαβυλούσοι / Βαβυλούσαινες στο χιακό γλωσσικό ιδίωμα και ασχολούνται με τη γεωργία.
Από τις προφορικές παραδόσεις πιθανό είναι το συμπέρασμα ότι το χωριό υπήρξε οικισμός κάποιου γενουατικού ή ελληνικού μεσαιωνικού οίκου, του οποίου πήρε και το όνομα (σώζεται επώνυμο Vavuli σε λατινικό κώδικα), διαφορετικά το όνομα προέρχεται από τον Άγιο Βαβύλα. Τρίτη εκδοχή: Βράβυλος ονομάζεται η δαμασκηνιά και βράβυλο το άγριο δαμάσκηνο. Για τους Βαβυλούσους, οι κάτοικοι των γύρω χωριών διηγούνταν παλιά ανέκδοτα σχετικά με την αφέλεια και το απολίτιστο του χαρακτήρα τους, απ' όπου και οι φράσεις που παραθέτει ο Κανελλάκης: «Κούκου-κούκου Βαβυλούσοι» και «τρία σκαφίδια βαβυλούσικα».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σύντομη περιγραφή με εικόνες
Ιστορικές πηγές
Γεωργίου Ι. Ζολώτα: Ιστορία της Χίου, τόμος Α («Ιστορική Τοπογραφία και Γενεαλογία»). Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου, Αθήναι 1921
Κων/νου Κανελλάκη: Χιακά ανάλεκτα, Αθήναι 1890 (επανέκδοση «Χίος - ημερολόγιο» 1983)
Βαβιλοι
|
841453
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%20%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF%CE%BF%CF%85
|
Φίλιπ Μάρλοου
|
Ο Φίλιπ Μάρλοου (αγγλικά: Philip Marlowe) είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που δημιουργήθηκε από τον Ρέιμοντ Τσάντλερ. Ο Μάρλοου είναι χαρακτηριστικός ήρωας του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας. Το είδος ξεκίνησε τη δεκαετία του 1920, κυρίως στο περιοδικό Black Mask, στο οποίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά και ο Σαμ Σπέιντ του Ντάσιελ Χάμετ. Ο Μάρλοου εμφανίστηκε για πρώτη φορά με αυτό το όνομα στο μυθιστόρημα Ο μεγάλος ύπνος, που δημοσιεύτηκε το 1939. Τα πρώτα διηγήματα του Τσάντλερ, που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά, παρουσίαζαν παρόμοιους χαρακτήρες από το 1933.
Μερικά από αυτά τα διηγήματα αργότερα συνδυάστηκαν και επεκτάθηκαν σε μυθιστορήματα με τον Μάρλοου, μια διαδικασία που ο Τσάντλερ ονόμαζε «κανιβαλισμό». Όταν τα πρωτότυπα διηγήματα επανεκδόθηκαν χρόνια αργότερα στη συλλογή The Simple Art of Murder, ο Τσάντλερ δεν άλλαξε τα ονόματα των πρωταγωνιστών.
Κάτω από το εξυπνακίστικο και σκληροτράχηλο παρουσιαστικό του ιδιωτικού αστυνομικού, ο Μάρλοου είναι φιλοσοφημένος και του αρέσει το σκάκι και η ποίηση. Ενώ δεν φοβάται να διακινδυνεύσει να τραυματιστεί σωματικά, δεν χρησιμοποιεί τη βία απλώς για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ηθικά άμεμπτος, δεν ξεγελιέται από τις συνηθισμένες φαμ φατάλ του είδους, όπως η Κάρμεν Στέρνγουντ στο Ο μεγάλος ύπνος. Η αντιμετώπιση του αστυνομικού μυθιστορήματος από τον Τσάντλερ δείχνει μια προσπάθεια ανάπτυξης της φόρμας. Το πρώτο του ολοκληρωμένο βιβλίο, Ο μεγάλος ύπνος, εκδόθηκε όταν ο Τσάντλερ ήταν 51 ετών, ενώ το τελευταίο του, το Playback, δημοσιεύτηκε όταν ήταν 70 ετών. Έγραψε επτά μυθιστορήματα τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Ένα όγδοο, με τίτλο Poodle Springs, ολοκληρώθηκε μετά θάνατον από τον Ρόμπερτ Πάρκερ και δημοσιεύτηκε χρόνια αργότερα.
Έμπνευση
Εξηγώντας την προέλευση του χαρακτήρα του Μάρλοου, ο Τσάντλερ σχολίασε: «Ο Μάρλοου ξεπήδησε από τα βιβλία τσέπης. Δεν ήταν ένα συγκεκριμένο άτομο». Κατά τη δημιουργία του χαρακτήρα, ο Τσάντλερ είχε αρχικά την πρόθεση να τον ονομάσει Μάλορι. Τα διηγήματά του περιελάμβαναν χαρακτήρες που θεωρούνται πρόδρομοι του Μάρλοου. Η εμφάνιση του Μάρλοου συνέπεσε με τη μετάβαση του Τσάντλερ από τη συγγραφή διηγημάτων στα μυθιστορήματα.
Περιγραφή
Ο Φίλιπ Μάρλοου είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που δημιουργήθηκε από τον Ρέιμοντ Τσάντλερ σε μια σειρά μυθιστορημάτων, όπως Ο μεγάλος ύπνος, Αντίο, γλυκιά μου και The Long Goodbye. Ο Τσάντλερ δεν είναι συνεπής ως προς την ηλικία του Μάρλοου. Στον Μεγάλο ύπνο, που διαδραματίζεται το 1936, η ηλικία του Μάρλοου αναφέρεται ως 33, ενώ στο The Long Goodbye (που διαδραματίζεται 14 χρόνια αργότερα), ο Μάρλοου είναι 42 ετών. Σε μια επιστολή στις 19 Απριλίου 1951, ο Τσάντλερ ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο Μάρλοου είναι 38 ετών και γεννήθηκε στη Σάντα Ρόζα της Καλιφόρνιας. Είχε σπουδάσει μερικά χρόνια και είχε κάποια εμπειρία ως ερευνητής ασφαλιστικής εταιρείας και στο γραφείο του εισαγγελέα της κομητείας του Λος Άντζελες, από όπου απολύθηκε για ανυποταξία (ή όπως το έθεσε ο Μάρλοου, «επειδή αντιμήλησε»). Ο επικεφαλής ερευνητής της εισαγγελίας, Μπέρνι Ολς, είναι φίλος, πρώην συνάδελφος και πηγή πληροφοριών για τον Μάρλοου.
Όπως και με την ηλικία του, ο Τσάντλερ δεν είναι συνεπής ούτε ως προς το ύψος του Μάρλοου. Ζυγίζει περίπου 86 κιλά. Περιγράφεται ότι έχει σκούρα καστανά μαλλιά και μέτρια σωματική διάπλαση, αλλού ότι έχει και κάποια γκρίζα μαλλιά και καστανά μάτια.
Το γραφείο του, αρχικά στον έβδομο όροφο ενός ανώνυμου κτηρίου το 1936, βρίσκεται στο νούμερο 615 στον έκτο όροφο του κτηρίου Cahuenga τον Μάρτιο-Απρίλιο 1939, το οποίο βρίσκεται στη λεωφόρο Χόλιγουντ. Ο αριθμός τηλεφώνου του γραφείου είναι GLenview 7537. Το γραφείο του Μάρλοου είναι σεμνό και δεν έχει γραμματέα (σε αντίθεση με τον Σαμ Σπέιντ). Γενικά αρνείται να αναλάβει υποθέσεις διαζυγίων.
Πίνει ουίσκι ή κονιάκ συχνά και σε σχετικά μεγάλες ποσότητες. Άλλες φορές, πίνει Old Forester, ένα μπέρμπον του Κεντάκι. Ωστόσο, στο Playback παραγγέλνει ένα διπλό Gibson σε ένα μπαρ ενώ παρακολουθεί την Μπέτι Μέιφιλντ. Επίσης, στο The Long Good-bye, πίνει Gimlets, ενώ στο ίδιο μυθιστόρημα παραγγέλνει ουίσκι και πίνει σαμπάνια Cordon Rouge με τη Λίντα Λόρινγκ.
Ο Μάρλοου έχει πείρα στο να χρησιμοποιεί το ποτό για να λύσει τη γλώσσα των άλλων. Ένα παράδειγμα είναι στο The High Window, όταν ο Μάρλοου πείθει τελικά τον αστυνόμο να πιει ένα ποτό.
Πίνει συχνά καφέ. Αποφεύγοντας τη χρήση φίλτρων, χρησιμοποιεί καφετιέρα. Καπνίζει και προτιμά τα τσιγάρα Camel. Στο σπίτι, μερικές φορές καπνίζει πίπα. Ένας έμπειρος σκακιστής, παίζει σχεδόν αποκλειστικά εναντίον του εαυτού του ή αναπαράγει παιχνίδια από βιβλία.
Χαρακτηριστικός ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο Μάρλοου είναι ο αιώνιος εργένης στα μυθιστορήματα, αν και στις πρώτες παραγράφους του Poodle Springs έχει μόλις παντρευτεί τη Λίντα Λόρινγκ, τη διαζευγμένη κόρη του μεγιστάνα του Τύπου Χάρλαν Πότερ. Τη γνώρισε σε μια υπόθεση και είχαν περάσει μια νύχτα μαζί. Εκείνη, μετά από ενάμιση χρόνο, του τηλεφώνησε αιφνιδιαστικά από το Παρίσι και του έκανε πρόταση γάμου.
Μυθιστορήματα
1939: The Big Sleep - (Ο μεγάλος ύπνος, μτφ. Ελένη Αθανασοπούλου, εκδ. Γράμματα, 1987)
1940: Farewell, My Lovely - (Αντίο, γλυκιά μου, μτφ. Άννα Παπαδημητρίου, εκδ. Λυχνάρι, 1990)
1942: The High Window - (Το ψηλό παράθυρο, μτφ. Βαγγέλης Παραμπούκης, εκδ. Παρατηρητής, 1986)
1943: The Lady in the Lake - (Η κυρία της λίμνης, μτφ. Τζένη Μιστράκη, εκδ. Λυχνάρι, 1988)
1949: The Little Sister - (Η μικρή αδελφή, μτφ. Αντώνης Καλοκύρης, εκδ. Κέδρος, 2002)
1953: The Long Good-bye - (Ο μεγάλος αποχαιρετισμός, μτφ. Αντώνης Καλοκύρης, εκδ. Κέδρος, 2008)
1958: Playback - (Πλέι μπακ, μτφ. Χρήστος Κωνσταντινόπουλος, εκδ. Εξάντας, 1995)
Κινηματογραφικές μεταφορές
The Falcon Takes Over (1942) – (διασκευή του Farewell, My Lovely με τον ντετέκτιβ "Γεράκι" να αντικαθιστά τον Μάρλοου) και τον Τζορτζ Σάντερς ως Γεράκι.
Time to Kill (1942) – (διασκευή του The High Window με τον ντετέκτιβ Μάικλ Σέιν να αντικαθιστά τον Μάρλοου) και τον Λόιντ Νόλαν ως Σέιν.
Ραντεβού με το θάνατο (Murder, My Sweet, 1944) – (διασκευή του Farewell, My Lovely) με τον Ντικ Πάουελ ως Μάρλοου.
Πάθος και αίμα (Ο μεγάλος ύπνος, 1946) – με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ως Μάρλοου.
Η κυρία της λίμνης (Lady in the Lake, 1947) – με τον Ρόμπερτ Μοντγκόμερι ως Μάρλοου.
Συνέβη στο 20ό πάτωμα (The Brasher Doubloon, 1947) – (διασκευή του The High Window ) με τον Ρόμπερτ Μοντγκόμερι ως Μάρλοου.
Μάρλοου (Marlowe, 1969) – (διασκευή του The Little Sister ) με τον Τζέιμς Γκάρνερ ως Μάρλοου.
Ο μεγάλος αποχαιρετισμός (The Long Goodbye, 1973) – με τον Έλιοτ Γκουλντ ως Μάρλοου.
Δέκα φόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου (Farewell, My Lovely, 1975) – με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ ως Μάρλοου.
Ο επιθεωρητής Μάρλοου ξανακτυπά (The Big Sleep, 1978) – με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ ως Μάρλοου.
Ντετέκτιβ Μάρλοου (Marlowe, 2022) – (διασκευή του The Black-Eyed Blonde από τον Τζον Μπάνβιλ) με τον Λίαμ Νίσον ως Μάρλοου.
Ο μεγάλος Λεμπόφσκι (The Big Lebowski, 1998) των αδελφών Κοέν άντλησε έμπνευση από τον χαρακτήρα του Φίλιπ Μάρλοου.
Αναφορές σε άλλα έργα
Ο χαρακτήρας εμφανίζεται στην κωμωδία του 1982 Dead Men Don't Wear Plaid, τον οποίο υποδυόταν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, μέσα από κλιπ που τραβήχτηκαν από τον Μεγάλο ύπνο και άλλες ταινίες.
Στο πιλοτικό επεισόδιο της σειράς Ανειδίκευτος ντετέκτιβ (Bored to Death), ο κύριος χαρακτήρας Τζόναθαν Έιμς (που υποδύεται ο Τζέισον Σουόρτσμαν) διαβάζει το Αντίο, γλυκιά μου και χρησιμοποιεί το όνομα Φίλιπ Μάρλοου ως ψευδώνυμο.
Ο κεντρικός χαρακτήρας στο Η μπαλάντα ενός ντετέκτιβ (The Singing Detective) του Ντένις Πότερ είναι ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Φίλιπ Ε. Μάρλοου, τον οποίο υποδύεται στην αρχική τηλεοπτική έκδοση ο Μάικλ Γκάμπον και στην μεταγενέστερη κινηματογραφική εκδοχή ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.
Ο Μάρλοου αναφέρεται στους στίχους του τραγουδιού των Dire Straits "Private Investigations".
Οι δύο βασικοί χαρακτήρες της ταινίας Οι ντετέκτιβ του μέλλοντος (Radioactive Dreams) ονομάζονται Φίλιπ και Μάρλοου. Ο Φίλιπ αφηγείται με παρόμοιο ύφος με τα μυθιστορήματα του Τσάντλερ.
Στο επεισόδιο του Σταρ Τρεκ: Η επόμενη γενιά με τίτλο "The Big Goodbye", μια δυσλειτουργία υπολογιστή παγιδεύει τον Ζαν-Λουκ Πικάρντ, τον Ντέιτα και την Μπέβερλι Κράσερ σε ένα αστυνομικό πρόγραμμα της δεκαετίας του 1940, ως φόρο τιμής σε χαρακτήρες όπως ο Μάρλοου και ο Σαμ Σπέιντ, μεταξύ άλλων.
Δείτε επίσης
Αστυνομική μυθοπλασία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Philip Marlowe στο IMDb
Το BBC Radio 4 παρουσιάζει: Classic Chandler
OTR Network Library: The Adventures of Philip Marlowe (63 επεισόδια)
Σειρές βιβλίων
Φανταστικοί χαρακτήρες
Κινηματογραφικοί χαρακτήρες
Λογοτεχνικοί χαρακτήρες
|
273559
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BB%20%CE%9D%CE%B5%CF%87%CF%81%CE%BF%CF%8D
|
Μοτιλάλ Νεχρού
|
Ο Μοτιλάλ Νεχρού (1861 - 1931) ήταν Ινδός δικηγόρος και πολιτικός, πρωτεργάτης του Ινδικού Εθνικού Κινήματος και ένας σημαντικός ηγέτης του ινδικού (κόμματος) του Εθνικού Κογκρέσου, αναλαμβάνοντας δύο φορές την προεδρία του. Ήταν ο ιδρυτής και πατριάρχης της πιο ισχυρής πολιτικής οικογένειας της Ινδίας, της οικογένειας Νεχρού-Γκάντι.
Πρώιμα χρόνια
Ο Μοτιλάλ Νεχρού γεννήθηκε στις 6 Μαΐου του 1861 στη πόλη Άγκρα της Ινδίας. Καταγόταν από την ινδουιστική βραχμανική κοινότητα των Παντιτζί του Κασμίρ, απ΄ όπου ο παππούς του, του οποίου έφερε το όνομα, εγκαταστάθηκε στο Δελχί το 1812 αναλαμβάνοντας πρώτος δικηγόρος (Vakil) της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών. Ο πατέρας του, Γκαγκαντχάρ Νεχρού, ήταν αστυνομικός (Kotwal) στο Δελχί το 1857, αλλά κατά τη διάρκεια της Ανταρσία της Βεγγάλης, όπου τα βρετανικά στρατεύματα εισέβαλαν στην πόλη, κατέφυγε στην Άγκρα με την οικογένειά του. Τρεις μήνες μετά το θάνατό του (1861) γεννήθηκε ο Μοτιλάλ χωρίς να γνωρίσει έτσι τον πατέρα του.
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Μαχαράτο της Τζαϊπούρ και αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αλλαχαμπάντ. Εκεί ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του σε δυτικού τύπου κολέγια μετέβη στο Πανεπιστήμιο όπου και σπούδασε νομικά, αποφοιτώντας το 1883.
Επαγγελματική σταδιοδρομία
Από το 1883 ο Μοτιλάλ ξεκίνησε να δικηγορεί όπου και με τη βοήθεια του πρεσβύτερου αδελφού του Ναντιάλ εισήλθε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αλλαχαμπάντ. Όταν το 1887 πέθανε ο αδελφός του αφήνοντας πίσω του επτά παιδιά, ο 25ετής Μοτιλάλ ανέλαβε τη φροντίδα όλης της πολυμελούς οικογένειας του αδελφού του. Με την επαγγελματική του όμως ανάδειξη κατάφερε όχι μόνο να ξεπεράσει τα όποια οικονομικά προβλήματα αλλά και να λάβει έγκριση για την παρουσία του ακόμα και στο Συμβούλιο της Επικρατείας της Μεγάλης Βρετανίας, συνέπεια της οποίας ήταν οι συχνές επισκέψεις του στην Ευρώπη.
Πολιτική σταδιοδρομία
Το 1918 όταν άρχισε ν΄ αναμιγνύεται με την πολιτική και υπό την τότε επίδραση του Μαχάτμα Γκάντι, άρχισε να εγκαταλείπει τον δυτικό τρόπο ζωής, υιοθετώντας πιο πατροπαράδοτο ινδικό τρόπο, συντασσόμενος παράλληλα με το εθνικιστικό κόμμα του Κογκρέσου του οποίου και εξελέγη πρόεδρος το επόμενο έτος, στη σύνοδο του Αρμιτσάρ (Δεκέμβριος 1919).
Το 1923 εξελέγη αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη νέα Κεντρική Νομοθετική Συνέλευση της βρετανικής Ινδίας στο Δελχί. Τον Μάρτιο του 1926, απαίτησε ένα αντιπροσωπευτικό συνέδριο για να συντάξει σύνταγμα που να παρέχει μία πλήρη κατάσταση τύπου Dominion στην Ινδία, που να θεσπιστεί από το κοινοβούλιο. Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε από τη Γενική Συνέλευση, με συνέπεια ο Μοτιλάλ και οι συνεργάτες του να εγκατέλειψαν τη συνέλευση και να επιστρέψουν στο Κογκρέσο. Στο μεταξύ από το 1916, ο γιος του Μοτιλάλ, ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού άρχισε ν΄ αναδεικνύεται έντονα στη πολιτική με περισσότερη τόλμη, εισχωρώντας και αυτός στο κόμμα του Κογκρέσου.
Όταν για δεύτερη φορά ο Μοτιλάλ εξελέγη στην Καλκούτα (1928) πρόεδρος του κόμματος ήλθε σε κατά μέτωπον σύγκρουση μεταξύ των δύο παρατάξεων που είχαν δημιουργηθεί, εκείνων που παρασκευάζονταν τότε την αποδοχή της Κατάστασης Dominion και εκείνων που απαιτούσαν την πλήρη ανεξαρτησία. Τελικά η διάσπαση αποτράπηκε μετά από πρόταση πως αν η Βρετανία δεν παραχωρούσε "Καθεστώς Dominion" μέσα σε ένα χρόνο, το Κογκρέσο θα απαιτούσε την πλήρη ανεξαρτησία με την έναρξη του αγώνα της πολιτικής ανυπακοής. Συνέπεια αυτής της θέσης ήταν αργότερα να συλληφθεί. Αν και αρχικά υποστήριξε τον Γκάντι, στη συνέχεια τον επέκρινε για ανασταλτικότητα με τις μη-βίαιες κινητοποιήσεις που πρέσβευε, όταν μάλιστα είχαν σημειωθεί κάποια έκτροπα. Τελικά το 1929 ο Μοτιλάλ εγκατέλειψε το κόμμα για να εισχωρήσει στο περισσότερο φιλοαγγλικό κόμμα Σουαράτζ, έχοντας προηγουμένως παραδώσει την προεδρία του κόμματος στο γιο του Τζαβαχαρλάλ που εξελέγη, και με την υποστήριξη του Γκάντι.
Προσωπική ζωή
Ο Μοτιλάλ Νεχρού ήταν παντρεμένος με την Σουαρούπ Ράνι (Βραχμάνα του Κασμίρ) με την οποία και απέκτησε ένα γιο και δύο κόρες τον Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (1889), την Σαρούπ Νεχρού, μετέπειτα Βιτζάγια Λάκσμι Παντίτ (1900) και την Κρίσνα Νεχρού, μετέπειτα Κρίσνα Χουθίσιγκ (1907). Πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου του 1931.
Τιμές
Σήμερα, μια σειρά από εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ινδίας φέρουν το όνομά του, όπως το Μοτιλάλ Νεχρού Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, στην Αλλαχαμπάντ, το Μοτιλάλ Νεχρού Κολέγιο στο Δελχί, καθώς και το Μοτιλάλ Νεχρού Ιατρικό Κολέγιο επίσης στην Αλαχαμπάντ. Ένας δε κεντρικός δρόμος στο Νέο Δελχί φέρει το όνομά του.
Παραπομπές
Πηγές
"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Γ΄ (συμπλήρωμα) σελ.823.
Φάκελοι Μondadori "Γκάντι" , εκδ. Φυτράκης (Σειρά "Τα υπέρ και τα κατά") τομ.8ος
Συγγραφικό έργο
Η φωνή της Ελευθερίας: επιλεγμένες ομιλίες του Pandit Nehru Motilal. Εκδ. Kavalam Madhava Panikkar, Α. Pershad. Ασία Pub. Κατοικία, 1961
Motilal Nehru: δοκίμια και προβληματισμούς για τη ζωή και την εποχή του , με Preet Chablani. Σ. Chand, 1961.
Επιλεγμένα έργα του Motilal Nehru (Τόμος 1-6), Εκδ. Ravinder Kumar, DN Panigrahi. Vikas Pub., 1995. ISBN 0-7069-1885-1 .
Βιβλιογραφία
"Παντίτ Νεχρού Μοτιλάλ: η ζωή και το έργο του, από Upendra Chandra Bhattacharyya, Shovendu Sunder Chakravarty. Σύγχρονη Οργανισμού Book, 1934
"Μοτιλάλ Νεχρού: μια σύντομη πολιτική βιογραφία", από τον Α. Pershad, Promilla Suri. Σ. Chand, 1961.
Bal Ram Nanda "Μοτιλάλ Νεχροί (οικοδόμοι της σύγχρονης Ινδίας)", Εκδόσεις Division, Υπουργείο Πληροφοριών και Ραδιοφωνίας, Govt. της Ινδίας, το 1964.
DC Goswami, RK Nayak, Shankar Dayal Singh "Παντίτ Μοτιάλ Νεχρού, ένας μεγάλος πατριώτης". Εθνικό Φόρουμ των δικηγόρων και Νομικής Βοήθειας, 1976.
Ινδοί πολιτικοί
|
276842
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1%CE%BD%20%CE%86%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%BC%20%CE%A6%CF%8C%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%87
|
Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ
|
Ο Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ, (γερμ. Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach) (1775) Hainichen της Σαξωνίας, κοντά στην Ιένα - (1833) Φρανκφούρτη, ήταν Γερμανός μελετητής του Ποινικού Δικαίου. Είναι πατέρας του φιλοσόφου Λούντβιχ Φόιερμπαχ και του μαθηματικού και γεωμέτρη Κάρολου Βίλχεμ Φρόιμπαχ και παππούς του ζωγράφου Ανσέλμ Φόιερμπαχ που ζωγράφισε και την Ιφιγένεια εν Ταύροις.
Βιογραφία
Πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Φραγκφούρτη όπου είχε μετακομίσει μετά τη γέννησή του η οικογένειά του. Παρά την κακή του υγεία και τη φτώχεια του σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Ιένας όπου ανακηρύχθηκε το 1795 διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έγινε γνωστός στα 23 του χρόνια, όταν άσκησε έντονη κριτική στο έργο του Τόμας Χομπς για τη θεωρία της δύναμης της πολιτικής εξουσίας. Έγινε ευρύτερα όμως γνωστός με τις διαλέξεις του για την ποινική νομολογία.
Tα έτη (1790-1800) δημοσίευσε το ρηξικέλευθο έργο του «Αναθεώρηση των θεμελιωδών αρχών του Ποινικού Δικαίου», ενώ το 1801 την πρώτη έκδοση του εγχειριδίου του Ποινικού Δικαίου και το 1804 την «κριτική» του επί του σχεδίου του Βαυαρικού Ποινικού Κώδικα που σενετέλεσε να μετακληθεί στο Μόναχο και να επιφορτισθεί με την σύνταξή του. Με τον Φοϋρμπάχ αρχίζει η νεώτερα επιστήμη του Ποινικού Δικαίου. Από τα έργα του έχει μεταφρασθεί η θεωρία του ποινικού Δικαίου κατά την Ρωμαϊκή και Γερμανική νομοθεσία από τον Χρ. Ρουσόπουλο το 1857. Πανεπιστημιακές σημειώσεις από το έργο του έχουν κυκλοφορήσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τον καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και Ακαδημαϊκού Ιωάννη Γεωργάκη.
Το 1801 διορίσθηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας και το 1804 καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κιέλου. Δημιουργός του περίφημου αποφθέγματος «Nullum crimen nulla poena sine lege» (Κανένα έγκλημα καμμία ποινή χωρίς νόμο) αφοσιώθηκε στο κύριο έργο του: η διαμόρφωση του ποινικού κώδικα για τη Βαυαρία που τελικά ψηφίστηκε το 1813. Ήταν ο πρώτος που θα δημοσιεύσει μια κρίσιμη περίληψη των γεγονότων με τον τίτλο Κάσπαρ Χάουζερ, (ein Beispiel Verbrechens eines am Seelenleben
Παραπομπές
Πηγές
Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Φιλοσοφία του Δικαίου «Η κυρωτική λειτουργία του Δικαίου ως Προφύλαξις» σελ. 307-323, 1953, επανέκδοση 2000, εκδ. Παπαζήση
Γερμανοί νομικοί
Ποινικολόγοι
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.