id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
100114
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Πατριμόνιο
|
Πατριμόνιο, είναι η ελληνική απόδοση εκ του λατινικού "patrimonium" που σημαίνει χερσαία περιουσιακή έκταση.
Με τον όρο αυτό χαρακτηρίστηκαν τα εδάφη κυριαρχίας της Αγίας Έδρας ως πρώτη μορφή κράτους αυτόνομης διοίκησης. Γενικά με τον όρο αυτό δηλώνεται η ακίνητη περιουσία των εκκλησιών και Μονών στη Δυτική Εκκλησία και ιδιαίτερα τα αφιερωμένα στους κορυφαίους των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ειδικότερα:
"Πατριμόνιο του Αγίου Πέτρου" (Patrimonium Petri): ονομάσθηκε το από διάφορες δωρεές και παροχές υπέρ της Καθολικής Εκκλησίας δημιουργηθέν Παπικό κράτος.
"Πατριμόνιο του Χριστού" (Patrimonium Christi): είναι όρος των πηγών του Κανονικού Δικαίου (ιερατικού) της Καθολικής Εκκλησίας με τον οποίο δηλώνεται ότι η εκκλησιαστική περιουσία ανήκει στο Χριστό, η δε διοίκηση αυτής ανήκει στους ανωτέρους εκκλησιαστικούς λειτουργούς, εκπροσώπους Εκείνου.
"Πατριμόνιο των πενήτων" (των φτωχών): είναι όρος που δηλώνει την προς τους φτωχούς κυριότητα της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Οι παραπάνω όροι δημιουργήθηκαν και υπερασπίστηκαν στο διάβα της Ιστορίας από τα διάφορα θρησκευτικά αλλά και ιπποτικά τάγματα που είχαν δημιουργηθεί με πρώτες αρχές τον πρώτο και τρίτο όρο και στη συνέχεια τον δεύτερο όρο προς αποτροπή διαφόρων σφετεριστικών τάσεων των τοπικών αρχόντων της Ιταλίας. Όταν όλα τα ιταλικά εδάφη αποτέλεσαν ενιαίο Βασίλειο τότε το πρόβλημα έφθασε μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας όπου και επιλύθηκε μόλις στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με την αμοιβαία αναγνώριση Βασιλείου - Βατικανού.
Πηγές
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.15ος, σ.618
Πάπυρος Λαρούς Μπριττάνικα τ.48ος, σ.260
Βατικανό
Θρησκειολογία
Ιστορία της Ιταλίας
Πολιτισμός της Ιταλίας
|
37416
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D
|
Περιηγητής ιστού
|
Ένας περιηγητής web (αγγλικά: web browser) ή φυλλομετρητής web (ή αλλιώς πλοηγός web, πρόγραμμα περιήγησης web, περιηγητής Ιστού ή απλά περιηγητής) είναι λογισμικό που επιτρέπει στον χρήστη του να προβάλλει, και να αλληλεπιδρά με, κείμενα, εικόνες, βίντεο, μουσική, παιχνίδια και άλλες πληροφορίες συνήθως αναρτημένες σε μια ιστοσελίδα ενός ιστότοπου στον Παγκόσμιο Ιστό ή σε ένα τοπικό δίκτυο. Το κείμενο και οι εικόνες σε μια ιστοσελίδα μπορεί να περιέχουν υπερσυνδέσμους προς άλλες ιστοσελίδες του ίδιου ή διαφορετικού ιστότοπου. Ο φυλλομετρητής επιτρέπει στον χρήστη την γρήγορη και εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες που βρίσκονται σε διάφορες ιστοσελίδες και ιστότοπους εναλλάσσοντας τις ιστοσελίδες μέσω των υπερσυνδέσμων. Οι φυλλομετρητές χρησιμοποιούν τη γλώσσα μορφοποίησης HTML για την προβολή των ιστοσελίδων, για αυτό η εμφάνιση μιας ιστοσελίδας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον περιηγητή.
Οι πλοηγοί ιστού ουσιαστικά αποτελούν λογισμικό πελάτη του δικτυακού πρωτοκόλλου επιπέδου εφαρμογών HTTP. Για κάθε φυλλομετρητή διατίθενται, επίσης, και αρκετά πρόσθετα στοιχεία («add-ons» ή «plug-ins»), με στόχο την επαύξηση των δυνατοτήτων τους, τη βελτίωση της χρηστικότητας τους και την προστασία του χρήστη σε θέματα ασφάλειας.
Οι περισσότερο χρησιμοποιούμενοι περιηγητές Ιστού σήμερα (Απρίλιος 2019) είναι κατά σειρά οι:
Google Chrome (80,3%)
Mozilla Firefox (9,6%)
Microsoft Edge (3,6%)
Safari (3,3%)
Opera (1,7%)
Υπάρχουν αρκετές ακόμα έρευνες στο διαδίκτυο σχετικά με το ποσοστό χρήσης των περιηγητών ιστού. Οι έρευνες αυτές παρουσιάζουν την ίδια τάση χρήσης των περιηγητών με διαφορές στο ποσοστό χρήσης τους.
Παραπομπές
__ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ__
__ΔΕΣΜΟΣΝΕΑΣΕΝΟΤΗΤΑΣ__
|
777415
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%85%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%94%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπό τη Δυναστεία του Λέοντα
|
Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διοικούνταν από τον Οίκο του Λέοντα από το 457 έτος της ανόδου τού Λέοντα Α΄, έως το 518 έτος τού τέλος τού Αναστασίου Α΄. Η κυριαρχία της δυναστείας των Λεωντιδών συνέπεσε με την ταχεία παρακμή, την κατάρρευση και την τελική πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετά το τέλος της Δυτικής Αυτοκρατορίας, ο Αυτοκράτορας Ζήνων κατάργησε τη θέση του Δυτικού Ρωμαίου Αυτοκράτορα και ανακηρύχτηκε ο μοναδικός Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα διαρκούσε για αρκετούς ακόμη αιώνες και οι επόμενες δυναστείες θα επένδυαν μεγάλα ποσά πόρων σε προσπάθειες να ανακαταλάβουν τις δυτικές επαρχίες.
Η δυναστεία των Λεωντιδών κυβέρνησε επίσης τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το 474 έως την κατάργησή της το 480.
Λεων Α΄ και Λέων Β΄, 457-474
Μετά το τέλος του Μαρκιανού και το τέλος της δυναστείας τού Θεοδοσίου, ο Λέων Α΄ τοποθετήθηκε στο θρόνο από τον Αλανό στρατηγό Άσπαρ, ο οποίος υπηρετούσε ως αρχιστράτηγος του ανατολικού Ρωμαϊκού στρατού και απολάμβανε ρόλο παρόμοιο με αυτόν του Ρικίμερ στο Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που διόριζε αυτοκράτορες μαριονέτες. Ο Άσπαρ πίστευε ότι ο Λέων Α΄ θα ήταν μία αδύναμη μαριονέτα, αλλά ο Λέων Α΄ γινόταν ολοένα και πιο ανεξάρτητος από αυτόν, και αφού ο Άσπαρ και ο γιος του Αρδαβούρ δολοφονήθηκαν σε μία εξέγερση το 471, η Ανατολική Αυτοκρατορία αποκαταστάθηκε στην πλήρη Ρωμαϊκή ηγεσία, την οποία θα διατηρούσε για τους επόμενους αιώνες.
Μέχρι την άνοδο του Λέοντα Α΄, η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε σχεδόν καταρρεύσει εντελώς. Αν και απολάμβανε μία σύντομη αποκατάσταση της εξουσίας υπό τον Αυτοκράτορα Μαϊοριανό, η Δύση είχε περιοριστεί στη βόρεια Γαλατία, την Ιταλία και τμήματα της Ιλλυρίας από τα τέλη της δεκαετίας του 460. Ο Λέων Α΄ προσπάθησε να ανακαταλάβει τη Βόρεια Αφρική από τους Βανδάλους. Η εκστρατεία ήταν ανεπιτυχής και η Βόρεια Αφρική θα παρέμενε εκτός Αυτοκρατορικού ελέγχου μέχρι τη βασιλεία του Ιουστινιανού Α΄ στις αρχές του 500.
Ο Λέων Α΄ ήταν ο πρώτος Αυτοκράτορας που δεν ανακηρύχθηκε από τον στρατό, αλλά στέφθηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, που εκπροσωπούσε την Εκκλησιαστική ιεραρχία. Αυτή η αλλαγή θα γινόταν τελικά μόνιμη και ο θρησκευτικός χαρακτήρας της στέψης αντικατέστησε πλήρως τη στρατιωτική εκδοχή του Μεσαίωνα.
Ως προϋπόθεση για μία συμμαχία με τους Ισαύρους, ο Λέων Α΄ πάντρεψε την κόρη του Αριάδνη με τον Ταρασικόδισα, ο οποίος πήρε το όνομα Ζήνων, το 466. Ο γιος τής Αριάδνης και του Ζήνωνα, Λέων Β΄, διαδέχθηκε τον πάππο του Λέοντα Α΄ μετά το τέλος εκείνου το 474, αλλά απεβίωσε μετά από μόλις 11 μήνες διακυβέρνησης και τον διαδέχθηκε ο Ζήνων.
Ζήνων και Βασιλίσκος, 474-491
Η βασιλεία του Ζήνωνα είδε το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η χρονολόγηση του τέλους είναι κάπως αμφιλεγόμενη. Μερικές φορές χρονολογείται στο 476, στις αρχές της βασιλείας του Ζήνωνα, όταν ο Γερμανός Ρωμαίος στρατηγός Oδόακρος καθαίρεσε τον τιτουλάριο Δυτικό Αυτοκράτορα Ρωμύλο Αυγουστύλο, αλλά αρνήθηκε να τον αντικαταστήσει με άλλη μαριονέτα. Ο Οδόακρος δέχθηκε τον Ιούλιο Νέπωτα, τον Δυτικό Αυτοκράτορα που υποστηριζόταν από τον Ζήνωνα, ως κυρίαρχό του και ενήργησε ως αντιβασιλέας του στην Ιταλία. Ο Νέπως δεν επέστρεψε στην Ιταλία, αλλά συνέχισε να βασιλεύει ως Δυτικός Αυτοκράτορας από τη Δαλματία μέχρι το τέλος του το 480.
Μετά το τέλος του Ιούλιου Νέπωτα, ο Ζήνων έγινε κυρίαρχος του Οδόακρου και δεν διόρισε άλλον Δυτικό Αυτοκράτορα, αλλά ανακηρύχτηκε ως ο μοναδικός Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, νομικά επανενώνοντας Δύση και Ανατολή για πρώτη φορά μετά από 85 χρόνια. Η θέση δεν θα διχαζόταν ποτέ ξανά.
Με τον Οδόακρο να ενεργεί όλο και πιο ανεξάρτητος, ο Ζήνων διαπραγματεύτηκε με τους Οστρογότθους του Θεοδώριχου, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στη Μοισία. Έστειλε τον ηγεμόνα τους στην Ιταλία ως magister militum per Italiam ("αρχιστράτηγος για την Ιταλία"). Μετά την πτώση του Οδόακρου το 493, ο Θεοδώριχος, που είχε ζήσει στην Κωνσταντινούπολη στα νεανικά του χρόνια, κυβέρνησε μόνος του την Ιταλία. Έτσι, θεωρώντας τον Θεοδώριχο ότι κατέλαβε την Ιταλία ως το Οστρογότθικό του βασίλειο, ο Ζήνων διατήρησε τουλάχιστον μία ονομαστική υπεροχή στο Δυτικό τμήμα, ενώ απάλλαξε την Ανατολική Αυτοκρατορία από έναν απείθαρχο υφιστάμενο.
Ο Ζήνων καθαιρέθηκε για λίγο από τον Βασιλίσκο το 475 για είκοσι μήνες, αλλά ανέκτησε τον θρόνο του και φυλάκισε τον Βασιλίσκο και την οικογένειά του σε μία στεγνή κινστέρνα, όπου θα απεβίωναν από την έκθεση.
Αναστάσιος Α΄, 491-518
Ο Αναστάσιος Α΄, ένας ηλικιωμένος πολιτικός αξιωματούχος Ρωμαϊκής καταγωγής, έγινε Ρωμαίος Αυτοκράτορας μέσω γάμου με τη χήρα τού Ζήνωνα, την Αριάδνη, το 491. Ο Αναστάσιος Α΄ ήταν ικανός μεταρρυθμιστής και διαχειριστής, τελειοποιώντας το νομισματικό σύστημα που είχε εισάγει ο Κωνσταντίνος Α΄, σταθεροποιώντας το βάρος του χάλκινου φόλλι, του πιο συχνά χρησιμοποιούμενου νομίσματος σε όλη την Αυτοκρατορία. Ο Αναστάσιος Α΄ κατήργησε και το χρυσάργυρον, έναν μισητό φόρο που εισέπραταν κάθε τέσσερα χρόνια. Οι νομισματικές μεταρρυθμίσεις του Αναστασίου Α΄ οδήγησαν το Δημόσιο Θησαυροφυλάκιο να περιέχει το τεράστιο ποσό 145.150 kg (320.000 λίβρες) χρυσού μετά το τέλος τού Αυτοκράτορα.
Τον Αναστάσιο Α΄ θα διαδεχόταν ο Ιουστίνος Α΄, ο πρώτος Αυτοκράτορας της δυναστείας τού Ιουστινιανού.
Δείτε επίσης
Οικογενειακό δέντρο Βυζαντινών μοναρχών
Βιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
Grierson, Philip (1999). Βυζαντινή Νομισματοκοπία (PDF). Ουάσιγκτον, DC: Dumbarton Oaks.ISBN 0-88402-274-9 . Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Σεπτεμβρίου 2007.
0-8047-2630-2 .
6ος αιώνας στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
|
377151
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%AF
|
Νετσερβάν Μπαρζανί
|
Ο Νετσερβάν Ίντρις Μπαρζανί (21 Σεπτεμβρίου 1966-) είναι Κούρδος πολιτικός, Πρόεδρος του Ιρακινού Κουρδιστάν από τις 10 Ιουνίου 2019 και νωρίτερα πρωθυπουργός της περιφερειακής κυβέρνησης του Ιρακινού Κουρδιστάν από το 2006 ως το 2009 και από το 2012 ως το 2019.
Πρώιμα χρόνια
Ο Μπαρζανί γεννήθηκε το 1966 στην περιοχή Μπαρζάν του Ιρακινού Κουρδιστάν. Το 1975, η οικογένειά του εξορίστηκε στο Ιράν. Συνόδευε συχνά τον πατέρα του, Ίντρις, για επίσημες επισκέψεις στη Μέση Ανατολή και τις ευρωπαϊκές χώρες, ένας προπομπός της μελλοντικής πολιτικής του σταδιοδρομίας. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε ενεργό ρόλο στην κουρδική πολιτική.
Πολιτική δραστηριότητα
Ο Μπαρζανί εξελέγη στην κεντρική επιτροπή KDP στο 10ο συνέδριό της το 1989 και επανεξελέγη στο 11ο Συνέδριο, το 1993, όταν ανέλαβε μια θέση στο πολιτικό γραφείο. Μετά τον πόλεμο του κόλπου συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με την ιρακινή κυβέρνηση. Το 1996, διορίστηκε αναπληρωτής πρωθυπουργός του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος ελεγχόμενη περιοχή στο ιρακινό Κουρδιστάν. Το 2006 επιλέχθηκε ως πρωθυπουργός. Η θητεία του θα ολοκληρωνόταν το 2008, όμως παρατάθηκε για άλλον έναν χρόνο με απόφαση του κοινοβουλίου, ως το 2009. Από τον Σεπτέμβριο του 2009 ως τον Ιανουάριο του 2012 πρωθυπουργός ήταν ο Μπαρχάμ Σαλίχ. Ως μέρος συμφωνίας με τον κυβερνώντα συνασπισμό, ο Μπαρζανί επαναδιορίστηκε στην πρωθυπουργία τον Μάρτιο του 2012, υπηρετώντας ως τις 31 Μαΐου 2019.
Στις 28 Μαΐου 2019, επί συνόλου 81 παρόντων βουλευτών, ο Μπαρζανί εξελέγη Πρόεδρος του Ιρακινού Κουρδιστάν με 68 ψήφους. Ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα στις 10 Ιουνίου 2019.
Παραπομπές
Κούρδοι πολιτικοί
Ιρακινοί πολιτικοί
Ηγέτες εν ενεργεία
|
830607
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Πόρτο Μαντοβάνο
|
Το Πόρτο Μαντοβάνο (ιταλικά: Porto Mantovano) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μάντοβας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Μάντοβας
|
42026
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CF%8C%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82
|
Δισπηλιό Καστοριάς
|
Το Δισπηλιό είναι μεγάλος οικισμός στην Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς της Μακεδονίας. Διοικητικά ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Μακεδνών του Δήμου Καστοριάς. Βρίσκεται περίπου στο 4χλμ του δρόμου Καστοριάς – Άργους Ορεστικού. Στο Δισπηλιό ανακαλύφθηκε τυχαία το 1932 ο πρώτος λιμναίος οικισμός του 5.000 π.Χ. περίπου, που δείχνει ότι η Καστοριά είχε κατοικηθεί από τους Νεολιθικούς χρόνους.
Στον χώρο των ανασκαφών, που άρχισαν το 1992, δημιουργήθηκε το πρώτο Ελληνικό Οικομουσείο και διαμορφώθηκε μία αναπαράσταση του προϊστορικού Λιμναίου Οικισμού, με καλύβες, πάνω σε ξύλινες πλατφόρμες μέσα στη λίμνη, οι οποίες διαθέτουν σκεύη οικιακής χρήσης και εργαλεία της εποχής. Έχουν ανασκαφεί νεολιθικά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και η Πινακίδα του Δισπηλιού η οποία χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο», στο 5260 π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου. Οι συστηματικές ανασκαφές (1992 και εξής) αποκαλύπτουν τα λείψανα ενός εκτεταμένου λιμναίου οικισμού της Μέσης και Νεότερης Νεολιθικής, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους του είδους στην Ευρώπη.
Βιβλιογραφία
"Δισπηλιό: Επιστροφή στο 6.000 π.Χ.". Ειδικό αφιέρωμα περιοδικού Γεωτρόπιο, τεύχος 60 (Ιούν. 2001), σ. 76-79
Ανασκαφικό περιοδικό [anaskamma.wordpress.com Ανάσκαμμα]
Γ. Χ. Χουρμουζιάδης, επιστ. επιμ., Δισπηλιό, 7500 Χρόνια Μετά, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 2002.
Γ. Χ. Χουρμουζιάδης, Ανασκαφής Εγκόλπιον, Αθήνα, Εκδόσεις Καπόν, 2006.
Γ. Χ. Χουρμουζιάδης, Δισπηλιό: Σημειώσεις για τον επισκέπτη, Εκδόσεις Καπόν, 2008.
Γ. Χ. Χουρμουζιάδης, Το Δισπηλιό Καστοριάς. Ένας λιμναίος προϊστορικός οικισμός, Θεσσαλονίκη, Εκδόσεις Κώδικας, 1996.
Φωτογραφίες από το Δισπηλιό
Δείτε επίσης
Πινακίδα του Δισπηλιού
Νεολιθικός Λιμναίος Οικισμός Δισπηλιού
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της Ανασκαφής Επίσημη ιστοσελίδα της Ανασκαφής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Το Δισπηλιό Δήμος Καστοριάς
Οι αρχαιότατες ελληνικές επιγραφές
Ο Λιμναίος Οικισμός Δισπηλιού από τον ιστότοπο Ιστορικά Καστοριάς
Νεολιθικοί αρχαιολογικοί τόποι στην Ελλάδα
Δήμος Καστοριάς
Κωμοπόλεις του νομού Καστοριάς
|
400224
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE
|
Ισπανική Πολιτοφυλακή
|
Η ισπανική Πολιτοφυλακή (ισπανικά: Guardia Civil, GC) αποτελεί αστυνομική δύναμη με χαρακτήρα στρατιωτικής δύναμης. Υπάγεται στην Ισπανική Κυβέρνηση και το Ισπανικό Υπουργείο Άμυνας. Είναι κοινώς γνωστά ως benemérita (αξιέπαινη), όρος που προέρχεται από προηγούμενους λιγότερο επίσημους σχηματισμούς. Έχει τακτικό εθνικό ρόλο, ενώ λαμβάνει μέρος και συγκεκριμένες διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές.
Ως εθνική αστυνομική δύναμη, η Πολιτοφυλακή είναι σήμερα συγκρίσιμη με τη γαλλική Χωροφυλακή, τους ιταλούς Καραμπινιέρους, την πορτογαλική Εθνική Δημοκρατική Φρουρά και την ολλανδική Βασιλική Στρατιωτική Αστυνομία καθώς είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Χωροφυλακής. Η Πολιτοφυλακή χρησιμοποιεί ως κορυφαίο έμβλημά της τις λέξεις El honor es mi divisa (Η τιμή είναι το σύνθημά μου), ένα σύνθημα με έμφαση στο ηθικό των μονάδων.
Οι βάσεις των τμημάτων της Πολιτοφυλακής ονομάζονται casas cuartel (θέσεις φρουράς), οι οποίες είναι ένας συνδυασμός μεταξύ στρατώνα και πλήρως εξοπλισμένου αστυνομικού τμήματος. Σε γενικές γραμμές η Πολιτοφυλακή πραγματοποιεί περιπολίες εντός αγροτικών περιοχών και αστικών περιοχών με λιγότερο από 20.000 κατοίκους (συμπεριλαμβανομένων των εθνικών οδών και λιμένων) και διερευνεί περιπτώσεις εγκλημάτων, ενώ η Εθνική Αστυνομία (Cuerpo Nacional de Policía, CNP) ασχολείται με σοβαρές αστικές καταστάσεις. Στις αρμοδιότητές της εντάσσεται επίσης η πρόληψη της τρομοκρατίας (π.χ. ΕΤΑ), των εγκλημάτων εναντίον της φύσης και της παράνομης μετανάστευσης. Οι περισσότερες πόλεις έχουν επίσης Τοπική Αστυνομία που επικεντρώνεται στην πρόληψη του εγκλήματος, τη διευθέτηση ασήμαντων περιστατικών, τον έλεγχο της κυκλοφορίας, και, κυρίως, τη συλλογή πληροφοριών. Σε τοπικό επίπεδο, οι τρεις δυνάμεις συνεργάζονται στενά, και σε εθνικό επίπεδο συντονίζονται υπό την καθοδήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών.
Σε περιφερειακό επίπεδο, από τη δεκαετία του 1990 ορισμένες αρμοδιότητές της έχουν αντικατασταθεί στην Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων από το αντίστοιχο σώμα Καταλανικής και Βασκικής αστυνομίας.
Ιστορία
Η Πολιτοφυλακή ιδρύθηκε ως εθνική αστυνομική δύναμη το 1844, κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Βασίλισσας της Ισπανίας Ισαβέλλας Β΄ του αριστοκράτη από τη Ναβάρα, Φρανθίσκο Χαβιέρ Χιρόν ι Εθπελέτα, 2ου Δούκα της Αουμάδα και 5ου Μαρκίσιου των Αμαρίγιων, από την 11η γενιά απογόνων του αυτοκράτορα των Αζτέκων Μοντεζούμα Β΄. Παλαιότερα, για την επιβολή του νόμου ήταν υπεύθυνη η Ιερά Αδελφότητα (Santa Hermandad), μια οργάνωση των δημοτικών ενοτήτων. Η διαφθορά ήταν διάχυτη στην Αδελφότητα, όπου οι αξιωματούχοι υπόκεινταν σε τοπική πολιτική επιρροή, και το σύστημα ήταν σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικό έξω από τις μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις. Οι εγκληματίες μπορούσαν συχνά να διαφεύγουν της δικαιοσύνης με απλή μετακίνηση από τη μία περιοχή στην άλλη. Η πρώτη ακαδημία της αστυνομικής Πολιτοφυλακής ιδρύθηκε στην πόλη της Βαλδεμόρο, νότια της Μαδρίτης, το 1855. Οι απόφοιτοι σήμερα φορούν το περίφημη tricorne ή καπέλο των Cavaliers της Πολιτοφυλακής, ως μέρος τη στολής τους.
Η Πολιτοφυλακή είχε κατηγορηθεί αρχικά όσον αφορά τον τερματισμό των ληστειών στις εθνικές οδούς της χώρας, ιδίως στην επαρχία της Ανδαλουσίας, η οποία είχε γίνει πασίγνωστη για πολλές ληστείες εις βάρος των επιχειρηματιών, μικροπωλητών, ταξιδιωτών, ακόμα και ξένων τουριστών. Το φαινόμενο της ληστείας σε αυτή την περιοχή ήταν τόσο ενδημικό, που η Πολιτοφυλακή ήταν δύσκολο να εξαλείψει εντελώς. Μέχρι και το 1884, ένας ταξιδιώτης ανέφερε ότι εξακολουθεί να υφίσταται μέσα και γύρω από την πόλη της Μάλαγα:
Η αγαπημένη και πρωτότυπη μέθοδος του ντόπιου ληστή είναι να προχωρά ήσυχα πίσω από το θύμα του, καλύπτνας το κεφάλι και τα χέρια του σε ένα μανδύα, και στη συνέχεια να τον απαλλάξει από τα τιμαλφή του. Αν αντισταθεί, αυτός αμέσως τον καρφώνει επιδέξια με ένα μαχαίρι ... [Ο ισπανός ληστής] φοράει άφθονα φυλαχτά και γοητεύει ... αναμφισβήτητα αποτελεσματικός κατά του στιλέτου του αντιπάλου ή του τουφεκιού της Πολιτοφυλακής.
Η Πολιτοφυλακή ανέλαβε επίσης το πολιτικό έργο της αποκατάστασης και διατήρησης την ιδιοκτησίας της γης και της υποτέλειας των χωρικών της Ισπανίας στο βασιλιά, που επιθυμούσε να σταματήσει η εξάπλωση των αντιμοναρχικών κινημάτων εμπνευσμένων από τη γαλλική επανάσταση. Το τέλος του Πρώτου Καρλικού Πολέμου είχε αφήσει την ισπανική επικράτεια σημαδεμένη από την καταστροφή του εμφυλίου πολέμου, και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να λάβει δραστικά μέτρα για να καταστείλει αυθόρμητες εξεγέρσεις ανήσυχων αγροτών. Με βάση το μοντέλο του ελαφρού πεζικού που χρησιμοποιήθηκε από τον Ναπολέοντα στις ευρωπαϊκές εκστρατείες του, η Πολιτοφυλακή μετατράπηκε σε μια στρατιωτικά συγκροτημένη δύναμη υψηλής κινητικότητας, που θα μπορούσε να αναπτυχθεί ανεξάρτητα από αφιλόξενες συνθήκες, να περιπολεί και να ελέγχει μεγάλες περιοχές της υπαίθρου. Τα μέλη του, που ονομάζονται guardias (φύλακες), διατηρούν μέχρι σήμερα μια βασική μονάδα περιπολίας που σχηματίζεται από δύο πράκτορες, που συνήθως ονομάζονται pareja (ζευγάρι), στην οποία ένας από τους guardias θα ξεκινήσει την παρέμβαση, ενώ ο δεύτερος guardia καλύπτει τον πρώτο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σώματα ασφαλείας
Π
|
9077
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE
|
Πρόγραμμα υπολογιστή
|
Στην πληροφορική με τον όρο πρόγραμμα αναφερόμαστε σε μια συγκεκριμένη ακολουθία εντολών τις οποίες πρέπει να εκτελέσει ένας υπολογιστής για να παραγάγει το επιθυμητό για το χρήστη αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τον γενικό ορισμό που έδωσε ο Τζον φον Νόιμαν το 1945, το πρόγραμμα αποτελείται από μια συνεχή αλληλουχία εντολών τις οποίες ο υπολογιστής καλείται να εκτελέσει μία προς μία για να παραχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στους σύγχρονους υπολογιστές το πρόγραμμα εγγράφεται σε κάποιο αποθηκευτικό μέσο προσβάσιμο από τον υπολογιστή. Ο υπολογιστής "διαβάζει" από εκεί μια εντολή, την εκτελεί και επανέρχεται διαβάζοντας την επόμενη κ.ο.κ. Η περιοχή αποθήκευσης μπορεί, επίσης, να περιέχει τα δεδομένα, τα οποία κάποια ή κάποιες από τις εντολές οφείλει να επεξεργαστεί. Η εκτέλεση ενός προγράμματος από τον υπολογιστή συνηθίζεται να ονομάζεται "τρέξιμο" (run).
Ένα πρόγραμμα μπορεί να χαρακτηριστεί ως δέσμης (batch) ή αλληλεπιδραστικό (interactive), από την άποψη του ποιος το καθοδηγεί και του πώς εκτελείται (τρέχει). Το αλληλεπιδραστικό (με το χρήστη) πρόγραμμα λαμβάνει δεδομένα είτε από το χρήστη είτε από κάποιο άλλο πρόγραμμα που προσομοιώνει το χρήστη. Αντίθετα, ένα πρόγραμμα δέσμης τρέχει και εκτελεί την αποστολή του αυτοτελώς, χωρίς να δεχθεί δεδομένα ή εντολές από κάποιο χρήστη και σταματά να εκτελείται μόνον όταν ολοκληρώσει την ομάδα εντολών από την οποία αποτελείται. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αλληλεπιδραστικών προγραμμάτων είναι οι πλοηγοί του World Wide Web (web browser), ενώ ένα πρόγραμμα το οποίο υπολογίζει και εκτυπώνει τις αμοιβές του προσωπικού μιας εταιρείας είναι πρόγραμμα δέσμης.
Όπως είναι αναμενόμενο ένα πρόγραμμα δεν μπορεί να εκτελεί πολλαπλές διαφορετικές εργασίες. Έτσι, για να είναι χρήσιμος ένας υπολογιστής, συνήθως πρέπει να συνδυαστούν περισσότερα του ενός προγράμματα. Π.χ. τα προγράμματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω περιέχουν και ένα επιπλέον πρόγραμμα, αυτό που αναλαμβάνει την εκτύπωση των αποτελεσμάτων. Αλληλεπιδραστικά και προγράμματα δέσμης μπορούν να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται: το πρόγραμμα εκτύπωσης ενός πλοηγού Web, για παράδειγμα, είναι πρόγραμμα δέσμης.
Το πρόγραμμα δημιουργείται από ειδικευμένα άτομα, τους προγραμματιστές. Για την κατασκευή ενός προγράμματος χρησιμοποιείται μια κατάλληλη γλώσσα που επιτρέπει την επικοινωνία προγραμματιστή και υπολογιστή. Η γλώσσα αυτή, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η ίδια ένα πρόγραμμα, ονομάζεται γλώσσα προγραμματισμού. Η διαδικασία δημιουργίας ενός προγράμματος ονομάζεται προγραμματισμός. Οι εντολές που γράφει ο προγραμματιστής αποτελούν τον πηγαίο κώδικα (source code). Συνήθως, οι εντολές του προγράμματος χρειάζεται να "μεταφραστούν" στη γλώσσα που αντιλαμβάνεται ο υπολογιστής και αυτό γίνεται δυνατό με τη χρήση ενός άλλου προγράμματος που ονομάζεται, ανάλογα με τον τρόπο λειτουργίας του, μεταγλωττιστής (compiler) ή διερμηνέας (interpreter). Το παραγόμενο αποτέλεσμα λέγεται ότι αποτελεί τον αντικειμενικό κώδικα. Αυτός αποτελείται από μια μακροσκελή σειρά από δυαδικά ψηφία, 0 και 1, η οποία αποτελεί τη γλώσσα μηχανής (machine code), τη μόνη που αντιλαμβάνεται ο επεξεργαστής ενός υπολογιστή.
Τα προγράμματα, το σύνολο των οποίων λέγεται και λογισμικό (software) κατ' αντιδιαστολή με το υλικό του υπολογιστή (hardware), ταξινομούνται ανάλογα με τη χρήση τους σε κατηγορίες όπως για παράδειγμα, μεταξύ άλλων, το λογισμικό εφαρμογών, τα λειτουργικά συστήματα, τα βιντεοπαιχνίδια και οι μεταγλωττιστές. Προγράμματα που είναι ενσωματωμένα σε συσκευές υλικού λέγονται υλικολογισμικό (firmware).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Whatis.com: σχετικά με την έννοια του προγράμματος
Whatis.com: σχετικά με την έννοια του λογισμικού
Λογισμικό
Γλώσσες προγραμματισμού
Προγραμματισμός
|
295601
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Δημήτριος Ραμαδάνης
|
Ο Δημήτριος Ραμαδάνης (1665/1670–1735/1745) ήταν ιστοριογράφος και αξιωματούχος στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και έζησε τον 18ο αιώνα.
Βίος
Ο Δημήτριος Ραμαδάνης γεννήθηκε μεταξύ 1665 και 1670. Καταγόταν από οικογένεια που έλαβε σε όλη τη διάρκεια του 17ου αιώνα διάφορα υψηλά αξιώματα στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Όταν ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος έγινε ηγεμόνας της Βλαχίας (1719–1730), απέδωσε τον τίτλο του Μεγάλου Σπαθάρη στον Δημήτριο Ραμαδάνη. Με το αξίωμα αυτό εντοπίζεται στις πηγές στο χρονικό διάστημα μεταξύ 1720 και 1733. Ο γιος και διάδοχος του Νικόλαου Μαυροκορδάτου, Κωνσταντίνος το διατήρησε στο αξίωμα αυτό και του ανέθεσε να συντάξει ιστοριογραφικό έργο. Μας είναι άγνωστες άλλες πληροφορίες για τη ζωή του και του τέλους του. Ο θάνατός του πρέπει να τοποθετηθεί μεταξύ 1735 και 1745.
Το συγγραφικό έργο του
Ο Δημήτριος Ραμαδάνης συνέταξε κατόπιν εντολής του Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου έργο με τίτλο, Ιστορία των συμβάντων. Σε αυτό περιγράφει γεγονότα που έλαβαν χώρα ανάμεσα στα 1648 και 1704 τόσο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όσο και στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Το έργο πρέπει να συντάχθηκε ανάμεσα στα 1730, οπότε ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος γίνεται Ηγεμόνας και στα 1735 με 1745, περίοδο οπότε πέθανε ο Ραμαδάνης. Η προχωρημένη ηλικία του δεν του επέτρεψαν να το ολοκληρώσει -κλείνει απότομα την αφήγησή του- και πιθανώς το υπαγόρευσε: έτσι ερμηνεύεται το Από φωνής Δημητρίου Ραμαδάνη το οποίο σημειώνεται στα χειρόγραφα του έργου.
Παραπομπές
Πηγές
Ραμαδανης
|
816678
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B7
|
Δουρβαλουμάμπη
|
Η δουρβαλουμάμπη (εμπορική ονομασία Imfinzi) είναι μια εγκεκριμένη από τον FDA ανοσοθεραπεία για τον καρκίνο, που αναπτύχθηκε από τη Medimune/AstraZeneca . Είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα ανθρώπινης ανοσοσφαιρίνης G1 κάπα (IgG1κ) που παρεμποδίζει την αλληλεπίδραση του συνδέτη του υποδοχέα προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου- 1 (PD-L1) με το PD-1 (CD279).
Η δουρβαλουμάμπη είναι γνωστό ως φάρμακο αναστολέας του σημείου ελέγχου του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ιατρικές Χρήσεις
Ο FDA έχει εγκρίνει την δουρβαλουμάμπη για συγκεκριμένους τύπους καρκίνου ουροδόχου κύστης, πνεύμονα και χοληδόχου πόρου.
· Ενήλικες με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνωμα που είτε έχουν πρόοδο νόσου κατά τη διάρκεια ή κατόπιν πλατινούχας χημειοθεραπείας ή έχουν πρόοδο νόσου εντός 12 μηνών νεοεπικουρικής ή επικουρικής .
· Ενήλικες με μη χειρουργικά εξαιρέσιμο μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα σταδίου ΙΙΙ, χωρίς πρόοδο νόσου μετά από συγχορηγούμενη πλατινούχα χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία
· Συνδυαστικά με ετοποσίδη ή και καρβοπλατίνη ή σισπλατίνη, ως θεραπεία πρώτης γραμμής για ενήλικες με μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα προχωρημένου σταδίου.
· Συνδυαστικά με γεμσιταβίνη και σισπλατίνη για ενήλικες με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο χοληδόχου πόρου
O Eυρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ) έχει εγκρίνει τη δουρβαλουμάμπη για τις παρακάτω ενδείξεις:
· Ενήλικες με μη- μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα, μη χειρουργικά εξαιρέσιμου, που δεν εμφανίζει πρόοδο νόσου μετά από ακτινοθεραπεία και πλατινούχα χημειοθεραπεία. Η δουρβαλουμάμπη χρησιμοποιείται ειδικά εάν τα καρκινικά κύτταρα παράγουν την πρωτεΐνη PD-L1.
· Ενήλικες με μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα, εκτεταμένου εντός των πνευμόνων ή με μετάσταση, που δεν έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία. Η δουρβαλουμάμπη δίνεται συνδυαστικά με ετοποσίδη και είτε καρβοπλατίνη ή σισπλατίνη.
Αναφορές
|
831117
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1
|
Στραντέλλα
|
Η Στραντέλλα (ιταλικά: Stradella) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Παβίας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Παβίας
|
260668
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BD
|
Σίμαρον
|
Η ταινία Σίμαρον (Αγγλ. Cimarron) είναι γουέστερν παραγωγής 1931 σε σκηνοθεσία Γουέσλεϊ Ραγκλς. Η ταινία βραβεύτηκε με τρία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Υπόθεση
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Η.Π.Α. καθιστούν διαθέσιμα τα χερσαία εδάφη της Οκλαχόμα για αποικισμό και ο δραστήριος Γιάνσεϊ Κραβάτ (Ρίτσαρντ Ντιξ) αφήνει το Κάνσας για να διεκδικήσει ένα κομμάτι γης. Η σύζυγός του Σέιμπρα (Άιριν Νταν) τον ακολουθεί διστακτικά. Ο Κρέιβατ δημοσιογράφος και δικηγόρος, φτάνοντας στην Οκλαχόμα αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στη δημιουργία της πόλης Όουσατζ και γρήγορα αποκτά ηγετική θέση ανάμεσα στους υπόλοιπους. Όταν η πόλη έχει ήδη δημιουργηθεί ο Κρέιβατ αισθάνεται εγκλωβισμένος και το ανήσυχο του πνεύμα διψά για δράση. Αναχωρεί λοιπόν για νέες περιπέτειες, αφήνοντας πίσω του γυναίκα και παιδί. Κατά την απουσία του συζύγου της η Σέιμπρα καταφέρνει να ορθοποδήσει και να αποκτήσει και εκείνη ηγετική θέση ανάμεσα στους πολίτες του Όουσατζ.
Πληροφορίες
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Έντνα Φέρμπερ, συγγραφέως μεταξύ των άλλων και του μυθιστορήματος Ο γίγας (Giant) το οποίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1955 με τους Ροκ Χάτσον, Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Τζέιμς Ντιν, η ταινία αποτέλεσε την ακριβότερη παραγωγή της εταιρίας R.K.O. με κόστος 1.433.000 δολάρια, σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Η πρεμιέρα της ταινίας ήταν επιτυχημένη, αλλά δεν απέφερε κέρδη στην R.K.O. λόγω του τεράστιου κόστους παραγωγής και της οικονομικής κρίσης.
Διαχρονικότητα
Η ταινία διηγούνταν τις περιπέτειες ενός ζευγαριού που λαμβάνει ενεργό δράση στον αποικισμό της Οκλαχόμα και θεωρούταν για πολλά χρόνια ένα από τα καλύτερα γουέστερν όλων των εποχών. Οι ιστορικοί της δεκαετίας του '50 και του '60 το τοποθετούσαν στην ίδια θέση με τις ταινίες: Το κόκκινο ποτάμι (Red River, 1948) του Χάουαρντ Χοκς, Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές (High Noon, 1952), Άρπαγες της γης (Shane, 1953) και Η αιχμάλωτος της ερήμου (The Searchers, 1956). Οι καιροί και τα γούστα όμως αλλάζουν και το Σίμαρρον έχει πλέον ξεχαστεί από το ευρύ κοινό (νύξεις πάνω στην ταινία γίνονται μόνο από τους ιστορικούς του κινηματογράφου). Αξιομνημόνευτη παραμένει η σεκάνς της έναρξης της ταινίας με τον αγώνα δρομου μεταξύ των κάρων και των αμαξών των μελλοντικών κατοίκων της Οκλαχόμα προς την αχανή της γη. Όλοι τους διεκδικούσαν ένα κομμάτι γης και όλοι τους έβλεπαν εκείνη τη γη, ως τη "Γη της Επαγγελίας".
Βραβεία
Η ταινία έλαβε διθυραμβικές κριτικές μετά την προβολή της και η ακαδημία την τίμησε με 7 υποψηφιότητες για βραβείο όσκαρ, καθιστώντας την την πρώτη ταινία στην ιστορία του θεσμού με υποψηφιότητες στις 5 σημαντικότερες κατηγορίες (Ταινία, Σκηνοθεσία, Α' Ανδρικός Ρόλος, Α' Γυναικείος Ρόλος, Διασκευή Σεναρίου). Το Σίμαρρον κατάφερε τελικά να κερδίσει το όσκαρ καλύτερης ταινίας και να βραβευτεί επίσης για το σενάριο και την καλλιτεχνική διεύθυνση. Έλαβε επιπλέον κι ένα ειδικό βραβείο που δόθηκε στον Ερν Γουέστμορ για το μακιγιάζ.. Η ταινία αποτελούσε μέχρι και το 1990 (μέχρι και τη νίκη της ταινίας Χορεύοντας με τους λύκους (Dances With Wolves) τη μοναδική ταινία του είδους γουεστερν που έλαβε ποτέ αυτή την τιμή.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Καλύτερης Ταινίας – Γουίλιαν Λε Μπαρόν
Σεναρίου – Χάουαρντ Ίσταμπρουκ
Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Μαξ Ρε
Μακιγιάζ - Ερν Γουέστμορ (Ειδικό Βραβείο)
Υποψηφιότητα:
Σκηνοθεσίας – Γουέσλεϊ Ραγκλς
Α’ Ανδρικού Ρόλου – Ρίτσαρντ Ντιξ
Β’ Γυναικείου Ρόλου – Άιριν Νταν
Φωτογραφίας - Έντουαρντ Κροντζάγκερ
Επανεκτελέσεις
Η ταινία γυρίστηκε ξανά το 1961 από τον σκηνοθέτη Άντονι Μαν, με τους Γκλεν Φορντ και Αν Μπάξτερ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η ταινία στο imdb
Αμερικανικές ταινίες
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
Ταινίες του 1931
Ταινίες γουέστερν
Ταινίες των οποίων ο καλλιτεχνικός διευθυντής κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
Αμερικανικές ασπρόμαυρες ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
|
119300
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Γιάννης Κεφαλογιάννης
|
Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης του Κωνσταντίνου (Ανώγεια Ρεθύμνου, 6 Δεκεμβρίου 1932 – Ανώγεια Ρεθύμνου, 20 Ιανουαρίου 2012) ήταν Έλληνας ιατρός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και πολιτικός.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Ρεθύμνου στις 6 Δεκεμβρίου του 1932, και καταγόταν από παλιά οικογένεια πολιτικών της Κρήτης. Στα Ανώγεια είναι από τις μεγάλες οικογένειες της κωμόπολης και μάλιστα ο Γιάννης Κεφαλογιάννης είχε το παρανόμι (παρωνύμιο) Τσουρογιάννης (γιος του Τσουρόκωστα τραυματία αγωνιστή της Μάχης της Κρήτης) όπως και όλοι οι χωριανοί του, για να μπορεί εύκολα κανείς να τους ζητήσει στο χωριό. Bέβαια οι Ρεθεμνιώτες τον φώναζαν τιμητικά "Ο Γιατρός", καθώς σπούδασε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, (πτυχίο 1958), της οποίας έγινε και διδάκτωρ παθολογίας (1970). Ακολούθησε την πολιτική παράδοση της οικογένειας και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ρεθύμνου με την υποστήριξη της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ) το 1958 και στη συνέχεια επενεξελέγη το 1961 και 1963 στην ίδια περιφέρεια. Κατά τη διάρκεια της Χούντας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση.
Μετά την κατάρρευση της Χούντας συμμετείχε στις εκλογές του 1974 με τη Νέα Δημοκρατία, στις οποίες και εξελέγη. Από τότε εκλεγόταν συνεχώς έως το 2004. Ανέλαβε αρκετά υπουργεία με τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Διετέλεσε Γραμματέας της Βουλής στη περίοδο 1958-1964. Χρημάτισε επίσης υφυπουργός κοινωνικών υπηρεσιών (1976-77), υφυπουργός εσωτερικών (1980-81), υπουργός δημοσίας τάξης (1989) (περίοδο κατά την οποία, με απόφασή του οδηγήθηκαν στην πυρά οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων της μεταπολεμικής περιόδου, πράγμα για το οποίο δέχθηκε κριτική από όσους πολίτες ταλαιπωρήθηκαν λόγω φρονημάτων από το μετεμφυλιακό κράτος), αναπληρωτής υπουργός μεταφορών επικοινωνιών (1989-90), υπουργός τουρισμού (1990-91), υπουργός επικρατείας (1990-91) και υπουργός εσωτερικών (1992-93). Το 1993 διεκδίκησε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας χωρίς όμως επιτυχία. Επίσης είχε διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ενώ για μια περίοδο ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού.
Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαρδινογιάννη, δικηγόρο και μέλος της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας, και είχε τρεις κόρες, τη Χριστίνα, τη Δανάη και την Όλγα. Η τελευταία εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνου στις εκλογές του 2007 με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Συγγενής του ήταν και ο βουλευτής Μανώλης Κεφαλογιάννης.
Ήταν μέλος της Ιατρικής Εταιρίας Αθηνών, της διαρκούσης επιτροπής του κόμματος της ΝΔ και πρόεδρος του επιστημονικού τμήματος της Ν.Δ. Είχε γράψει διδακτορική διατριβή («Συχνότης του Σακχαρώδους Διαβήτου επί των Ελλήνων»), καθώς και πολλές άλλες επιστημονικές εργασίες του που έχουν δημοσιευθεί σε ιατρικά περιοδικά ή έχουν ανακοινωθεί σε συνέδρια. Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης ομιλούσε επίσης αγγλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 2012.
Καταδίκη για υπόθεση απόπειρας υπόθαλψης εγκληματία
Ο Ι. Κεφαλογιάννης κατηγορήθηκε για απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία και προτροπή σε ψευδορκία αστυνομικών υπαλλήλων και παραιτήθηκε από την θέση του συμβούλου στις 23 Σεπτεμβρίου 2008 όταν το μονομελές πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου τον καταδίκασε πρωτόδικα σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή για κατηγορίες περί "απόπειρας υπόθαλψης εγκληματία και την προτροπή σε ψευδορκία τριών αστυνομικών υπαλλήλων". Ύστερα από αυτή την εξέλιξη το γραφείο του πρωθυπουργού εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία έπαυε τον Κεφαλογιάννη από τα καθήκοντα του συμβούλου του πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, μέχρι την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας στο εφετείο. Ο Κεφαλογιάννης, σύμφωνα με το δικαστήριο πίεσε δύο αστυνομικούς να καταθέσουν ψευδώς έτσι ώστε να επιτευχθεί η αθώωση κατοίκου του Μυλοποτάμου που είχε συλληφθεί με ποσότητες ινδικής κάνναβης. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, επικοινώνησε μαζί τους τηλεφωνικά και τους ζήτησε να μεταβούν στο πολιτικό γραφείο του. Στο ραντεβού ανταποκρίθηκε ο ένας από τους δύο αστυνομικούς, από τον οποίο ο κ. Κεφαλογιάννης ζήτησε να καταθέσει στο δικαστήριο ότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπο του χασισοκαλλιεργητή τον δράστη. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες και άσκησε έφεση ενώ έκανε λόγο για «στημένη δίκη» και «έναν ανεκδιήγητο εισαγγελέα».
Ωστόσο στις 19 Δεκεμβρίου 2008 το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου, κατά την εκδίκαση της έφεσης, επέβαλε στον πρώην υπουργό ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή, αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου. Η υπόθεση εκδικάστηκε μόλις τρεις μήνες μετά την πρωτόδικη απόφαση και τούτο λόγω της ιδιαίτερης σημασίας της, αλλά και της ιδιότητας των δύο κατηγορουμένων (πολιτικό πρόσωπο και δημόσιος λειτουργός).
Κατά την απολογία του ο κ. Κεφαλογιάννης έκανε λόγο για σκευωρία εναντίον του και υποστήριξε για μία ακόμη φορά ότι η δίωξή του ήταν υποκινούμενη από πολιτικούς του αντιπάλους στην Κρήτη. Ωστόσο, απέφυγε να πει ονόματα παρότι τον προκάλεσε ο πρόεδρος του δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι δεν θέλει να προκαλέσει προβλήματα.
Ο Ι. Κεφαλογιάννης τη δεύτερη φορά είπε ότι η βούληση του λαού που τον εξέλεξε αλλεπάλληλες φορές για να τον εκπροσωπήσει στη Βουλή έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Σε ερώτηση του προέδρου αν ο πρώην υπουργός προτίθεται να υποβάλει μήνυση σε βάρος των αστυνομικών που τον κατηγόρησαν, οι συνήγοροι υπεράσπισης απάντησαν αρνητικά.
Αναφορές
Πηγές
Who's Who 1979 σ. 287-288
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αντιδικτατορικός αγώνας
Έλληνες παθολόγοι
Βουλευτές Ρεθύμνου
Βουλευτές εκλεγμένοι με την ΕΡΕ
Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία
Έλληνες υπουργοί Δημοσίας Τάξεως
Έλληνες υπουργοί Τουρισμού
Έλληνες υπουργοί Επικρατείας
Έλληνες υπουργοί Εσωτερικών
Έλληνες υφυπουργοί Κοινωνικών Υπηρεσιών
Έλληνες υφυπουργοί Εσωτερικών
Κεφαλογιαννης
Έλληνες υφυπουργοί Μεταφορών και Επικοινωνιών
Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
|
126989
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CE%A3%CE%B5%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Πάπας Σεβερίνος
|
Ο Πάπας Σεβερίνος (Papa Severino, θάν. 2 Αυγούστου 640) ήταν Πάπας Ρώμης το 640.
Ήταν Ρωμαίος, γιος κάποιου Αβιένου. Εκλέχτηκε τρεις ημέρες μετά τον θάνατo του προκατόχου του το 638 και αμέσως στάλθηκαν απεσταλμένοι στην Κωνσταντινούπολη, για να επικυρώσουν την εκλογή του τον Οκτώβριο του 638. Ωστόσο ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος, αντί να αποδεχθεί την εκλογή, διέταξε τον Σεβερίνο να υπογράψει την Έκθεση, μια μονοθελητική διακήρυξη πίστης. Όταν ο Σεβερίνος αρνήθηκε, απομακρύνθηκε από την Αγία Έδρα για περίπου δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Ηράκλειος ο και ο Ισαάκ ο έξαρχος καταδυνάστευσαν το Λατεράνο. Επέστρεψε στη θέση του στις 28 Μαΐου του 640, αλλά πέθανε στις 2 Αυγούστου του ίδιου έτους.
Πηγές
στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια του 1913
Maxwell-Stuart, P.G.: Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson, 2002, σελ. 57. ISBN 0500017980.
Πάπες
Ιταλοί Πάπες
Πάπες 7ου αιώνα
Βυζαντινοί του 7ου αιώνα
|
115052
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85
|
Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
|
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου (Αθήνα 11 Φεβρουαρίου 1968) είναι Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Βιογραφία
Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Γιώργου Θεοδοσιάδη, το 1990. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Τον Νοέμβριο του 1998 παντρεύτηκε για πρώτη φορά και ο γάμος αυτός διήρκεσε 3,5 χρόνια. Στις 11 Οκτωβριου 2011 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Βαγγέλη Μητρογιάννη, με τον οποίο χώρισε το 2014.
Κινηματογράφος
Παραπομπές
Εξωτερικοί συνδέσμοι
Ένα club αφιερωμένο στην Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
Ελληνίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Ελληνίδες ηθοποιοί τηλεόρασης
Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου
|
544416
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82%2C%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σιγισμούνδος, αρχιδούκας της Αυστρίας
|
Ο Σιγισμούνδος, γερμ. Sigmund (γενν. 21 Απριλίου 1966) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης είναι τιτουλάριος: αρχιδούκας της Αυστρίας και μέγας δούκας της Τοσκάνης.
Βιογραφία
Ο Σιγισμούνδος-Όθων-Μαρία-Ιωσήφ-Γκόττφρητ-Ερρίκος-Λεοπόλδος-Φερδινάνδος γεννήθηκε στο Λωζάννη και είναι ο πρωτότοκος γιος του Λεοπόλδου-Φραγκίσκου τιτουλάριου μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και της πρώτης συζύγου του Λαιτισιά ντ'Αρανμπέρ, κόρης του Ερρίκου μαρκησίου ντε Μπελζάνς.
Σπούδασε Επιστήμη των Υπολογιστών και έχει εργαστεί ως τραπεζίτης. Το 1993 ο πατέρας του έκανε δεύτερο γάμο, κάτι που ήταν αντίθετο με το Ρωμαιοκαθολικό Τάγμα του Αγ. Στεφάνου, του οποίου ήταν αρχηγός. Έτσι ο Λεοπόλδος-Φραγκίσκος αποκήρυξε τον τίτλο του μεγάλου δούκα της Τοσκάνης υπέρ του πρωτότοκου γιου του Σιγισμούνδου. Από τότε ο γιος του είναι ο αρχηγός του κλάδου της Τοσκάνης.
Ο Σιγισμούνδος ανατράφηκε στην Ουρουγουάη και μετά στην Ελβετία από τους γονείς του. Η οικογένεια της μητέρας του λέγεται ότι κατέχει επιχειρήσεις στην Ουρουγουάη.
Είναι μέγας Μάγιστρος του Τάγματος του Αγ. Ιωσήφ και του Αγ. Στεφάνου, των δύο ιπποτικών Ταγμάτων του μεγάλου δουκάτου της Τοσκάνης. Έχει υπηρετήσει ως προστάτης του Αλμανάκ των Γκόττα.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1999 την Ελύσα Έντμοντστοουν, κόρη του Άρτσιμπαλντ Μπρους 7ου βαρονέττου του Ντάντρηθ και έχει τέκνα:
Λεοπόλδος-Αμεδαίος γενν. 2001, τιτουλάριος διάδοχος της Τοσκάνης.
Τατυάννα γενν. 2003.
Μαξιμιλιανός γενν. 2004, τιτουλάριος αρχιδούκας της Αυστρίας και πρίγκιπας της Τοσκάνης.
Διαζεύχθηκε το 2003 και η ακύρωση του γάμου έγινε το 2016.
Αναφορές σε Πηγές
Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης
|
264613
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CF%8D
|
Άγιος Κωνσταντίνος Λεμεσού
|
Ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο.
Τοποθεσία
Ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι χτισμένος στη νότια πλαγιά της Παπούτσας, σε υψόμετρο 730 μέτρα. Βρίσκεται στη γεωγραφική περιφέρεια της Πιτσιλιάς. Ανατολικά συνορεύει με τη Συκόπετρα, στα νοτιοανατολικά με τον Αρακαπά, στα νοτιοδυτικά με το Καλό Χωριό, στα δυτικά με τον Άγιο Παύλο, στα βορειοδυτικά με τον Άγιο Θεόδωρο και στα βόρεια με το Παλαιχώρι.
Φυσικό περιβάλλον
Το φυσικό περιβάλλον αποτελείται κυρίως από άγρια βλάστηση. Κυριαρχεί το λάδανο, ο ασπάλαθο και τα πεύκα. Επιπλέον, υπάρχουν καλλιέργειες αμπελώνων, κυρίως για την παραγωγή κουμανδαρίας.
Ονομασία
Η ονομασία του χωριού, Άγιος Κωνσταντίνος, υπάρχει από τα βυζαντινά χρόνια. Σε παλαιές πηγές συναντάται και γραμμένο ως: Haios Constantinos, San Constantin, San Constantinos.
Ιστορία
Η περιοχή που βρίσκεται το χωριό κατοικήθηκε από πολύ παλιά. Βορειότερα του χωριού ήταν κτισμένοι οικισμοί, των οποίων βρέθηκαν κατάλοιπα. Οι τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονταν οι οικισμοί είναι οι Τσίντιες, τα Λαρμαρκά και η Κλειωνέρατα.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος αναπτύχθηκε κατά τα βυζαντινά χρόνια. Κατά της αραβικές επιδρομές, οι κάτοικοι των πρώτων οικισμών μεταφέρθηκαν πιο κοντά στη σημερινή θέση του χωριού για ασφάλεια. Αργότερα το χωριό έγινε φέουδο, το οποίο διοικείτο από τους Ναΐτες. Στη συνέχεια δόθηκε στο Τάγμα των Ιωαννιτών, μαζί με άλλα 46 χωριά.
Την εποχή της Τουρκοκρατίας ο πληθυσμός του χωριού μειώθηκε λόγω σοβαρών καταστροφών που επηρέασαν όλη την Κύπρο (λεηλάσίες, σφαγές). Ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε την περίοδο της Αγγλοκρατίας, λόγω κατασκευής διαφόρων αρδευτικών έργων, όπως υδατοδεξαμενές, και νέων σπιτιών.
Πληθυσμός
Σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο, ο πληθυσμός του χωριού από το 1881 έως το 1973 αυξανόταν. Στη συνέχεια ο πληθυσμός ξεκίνησε να μειώνεται. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του Αγίου Κωνσταντίνου όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.
Ιεροί ναοί
Στο χωριό υπάρχουν οι εξής ιεροί ναοί:
Παλαιά εκκλησία Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης: εγκαινιάστηκε το 1946.
Νέα εκκλησία Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης: ολοκληρώθηκε το 2006.
Εξωκλήσι Αγίου Γεωργίου.
Εξωκλήσι Παναγιάς Ελεούσας.
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες της Επαρχίας Λεμεσού
Χωριά της Πιτσιλιάς
|
11792
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CF%89%CE%BC%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1
|
Θεία Κωμωδία
|
Η Θεία Κωμωδία (ιταλικά: La Divina Commedia, αρχικός τίτλος Commedia) είναι επικό, αφηγηματικό ποίημα του Δάντη. Γράφτηκε στο διάστημα 1308-1321 και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, έχοντας χαρακτηριστεί ως η επιτομή του μεσαιωνικού κόσμου. Το ποίημα χωρίζεται σε τρία κύρια μέρη Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος και αφηγείται το φανταστικό ταξίδι του Δάντη στον Άδη, με οδηγούς τον Βιργίλιο και τη Βεατρίκη. Ο αρχικός τίτλος του έργου ήταν Κωμωδία. Ο όρος Θεία προστέθηκε μεταγενέστερα από τον Βοκάκιο. Μέχρι σήμερα, έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης κριτικής ανάλυσης και ερμηνειών.
Δομή και ιστορία
Η Θεία Κωμωδία διαιρείται σε τρία μέρη: Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος, το καθένα αποτελούμενο από 33 ωδές ή τραγούδια (canti). Η Κόλαση περιέχει επιπλέον μια εισαγωγική ωδή. Ο αριθμός τρία είναι κυρίαρχος σε όλο το ποίημα και η χρήση του δεν θεωρείται τυχαία. Οι ωδές είναι επίσης γραμμένες σε ενδεκασύλλαβο στίχο και η ρίμα ακολουθεί τη δομή ΑΒΑ ΒΓΒ ΓΔΓ . . . ΨΩΨ Ω, δηλαδή δομή τριών στίχων (terza rima). Η Θεία Κωμωδία υπήρξε το πρώτο μεγάλο αφηγηματικό ποίημα στο οποίο έγινε χρήση αυτής της ρίμας, αν και μία παρόμοια μορφή χρησιμοποιήθηκε προγενέστερα από τους τροβαδούρους.
Ο Δάντης, σε πρώτο πρόσωπο, περιγράφει ένα φανταστικό ταξίδι του στον Άδη, το οποίο ξεκινά – κατά την πιθανότερη εκδοχή – τη Μεγάλη Παρασκευή του 1300, στις 8 Απριλίου και ενώ ο Δάντης είναι τριάντα πέντε ετών. Το ταξίδι παρουσιάζεται ως αληθινό, κυρίως μέσω της χρήσης πλήθους στοιχείων που παραθέτει ο Δάντης σχετικά με αυτό και των λεπτομερειών που δίνονται με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Οι ώρες, οι τοποθεσίες και το δρομολόγιο του αφηγητή καταγράφονται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια.
Κατά το πέρασμά του από την Κόλαση και το Καθαρτήριο, ο ποιητής συνοδεύεται από τον δάσκαλό του Βιργίλιο, ενώ η πορεία του στον Παράδεισο γίνεται με την παρουσία της Βεατρίκης, ο χαρακτήρας που αντιπροσωπεύει το γυναικείο πρότυπο κατά τον Δάντη και βασίζεται πιθανότατα στη Βεατρίκη Πορτινάρι, υπαρκτό πρόσωπο στη ζωή του Δάντη. Ο Δάντης έκανε επίσης αναφορά στη Βεατρίκη, στο έργο La Vita Nuova, ωστόσο στη Θεία Κωμωδία θεωρείται πως εκφράζεται με ιδανικό τρόπο ο έρωτάς του προς το πρόσωπό της.
Μία από τις λεπτομέρειες της Θείας Κωμωδίας είναι πως κάθε ένα από τα τρία μέρη της κλείνει με τη λέξη άστρα.
Κόλαση
Ο Δάντης θεωρείται πως επηρεάστηκε από τις ζωντανές και εντυπωσιακές περιγραφές της κόλασης που υπήρχαν στο έργο της χριστιανής μύστριας Μεχτίλδης του Μαγδεβούργου. Σύμφωνα με την περιγραφή του, ο Άδης έχει σχήμα αναποδογυρισμένου κώνου με το πλατύ στόμιό του να βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, κάτω από την Ιερουσαλήμ και την άλλη αιχμηρή άκρη του στο κέντρο της Γης. Αποτελείται συνολικά από εννέα κύκλους, οι οποίοι στενεύουν διαδοχικά καθώς κινείται κανείς κατηφορικά. Κάθε κύκλος του Άδη αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες αμαρτίες -- ολοένα βαρύτερες για βαθύτερους κύκλους -- καθώς και τις αντίστοιχες τιμωρίες που επιβάλλονται. Ο Δάντης, σύμφωνα με την Αριστοτέλεια φιλοσοφία περί ηθικής και αρετής, κατατάσσει τις αμαρτίες σε πράξεις ακράτειας, όπως είναι φιληδονία, η λαιμαργία και η φιλαργυρία, και σε πράξεις κακίας ή βίας.
Αφού διασχίζουν τον ποταμό Αχέροντα με τον Χάροντα, ο Βιργίλιος οδηγεί τον Δάντη διαδοχικά μέσα από τους εννέα κύκλους αμαρτιών, οι οποίοι περιλαμβάνουν:
Κύκλος 1ος: τα αβάπτιστα μωρά και τους ενάρετους ειδωλολάτρες. Η τιμωρία τους είναι πως αδυνατούν να φθάσουν στον Παράδεισο. (Άσμα Δ΄)
Κύκλος 2ος: εδώ κολάζονται οι φιλήδονοι, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι να στροβιλίζονται σε μία διαρκή ανεμοθύελλα, ανίκανοι παράλληλα να αγγίξουν άλλη ανθρώπινη παρουσία. (Άσμα Ε΄)
Κύκλος 3ος: οι λαίμαργοι, οι ψυχές των οποίων κατασπαράσσονται από τον Κέρβερο. (Άσμα Στ΄)
Κύκλος 4ος: οι άπληστοι, φιλάργυροι, καταδικασμένοι να κυλούν μεγάλα βάρη με το στήθος τους. (Άσμα Ζ΄)
Κύκλος 5ος: οι μνησίκακοι, που χτυπούν ο ένας τον άλλο μέσα σε λασπωμένους βάλτους. (Άσμα Η')
Σε αυτό το σημείο, ο Βιργίλιος και ο Δάντης περνούν με τη βάρκα του δαίμονα Φλεγύα μπροστά στις κλειδωμένες πόρτες του κάστρου της Κόλασης, τις οποίες ανοίγει ένας άγγελος.
Κύκλος 6ος: οι αιρετικοί, εγκλωβισμένοι μέσα σε πύρινους τάφους. (Άσματα Ι΄-ΙΑ΄)
Κύκλος 7ος: ο έβδομος κύκλος περιλαμβάνει τους βίαιους, οι οποίοι βρίσκονται διαχωρισμένοι σε τρεις ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους βίαιους απέναντι στους υπόλοιπους ανθρώπους, που τιμωρούνται ευρισκόμενοι εντός ενός βάλτου αίματος που βράζει. Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τους βίαιους απέναντι στον εαυτό τους, μεταμορφωμένους σε δέντρα ή κυνηγημένους από άγρια σκυλιά. Τέλος, στην τρίτη ομάδα βρίσκονται οι βίαιοι απέναντι στον Θεό και τη φύση, απομονωμένοι σε μια έρημο φλεγόμενης άμμου όπου μαίνεται μια πύρινη βροχή. (Άσματα ΙΒ΄-ΙΗ΄)
Οι δύο τελευταίοι κύκλοι της Κόλασης αφορούν στις ενσυνείδητες αμαρτίες παραπλάνησης και είναι προσπελάσιμοι κατηφορίζοντας ένα βάραθρο.
Κύκλος 8ος: εδώ κολάζονται οι απατεώνες σε δέκα διαφορετικά βάραθρα. Συγκεκριμένα περιγράφονται οι αποπλανητές (τιμωρία τους είναι η μαστίγωση), οι κόλακες (βουτηγμένοι σε ακαθαρσίες), οι σιμωνιακοί (κρεμασμένοι ανάποδα μέσα σε λάκκους και φωτιές στα πόδια), οι μάγοι ή ψευδοπροφήτες (με τα κεφάλια τους τοποθετημένα ανάποδα ώστε να βλέπουν μόνο το πίσω μέρος τους), οι διεφθαρμένοι πολιτικοί (εγκλωβισμένοι σε κοχλάζουσα πίσσα), οι υποκριτές (κουκουλωμένοι με κάπες από μόλυβδο), οι κλέφτες (κυνηγημένοι από φίδια και κατόπιν μεταμορφωμένοι σε φίδια), οι εσκεμμένα κακοί σύμβουλοι (εγκλωβισμένοι σε φλόγες), οι αιρετικοί (που κατασπαράσσονται από δαιμόνια) και οι κιβδηλοποιοί (τιμωρημένοι με αρρώστιες) (Άσματα ΗΖ΄-Λ΄).
Στη συνέχεια, ο γίγαντας Ανταίος μεταφέρει τον Δάντη και τον Βιργίλιο στον 9ο κύκλο.
Κύκλος 9ος: εδώ τιμωρούνται οι προδότες, εγκλωβισμένοι μέχρι το πρόσωπο σε μία παγωμένη λίμνη. Ειδικότερα, τοποθετημένοι σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές βρίσκονται οι προδότες συγγενών (Καΐνα), οι προδότες της πατρίδας (Αντηνόρα), οι προδότες φίλων (Πτολεμαία) και οι προδότες των ευεργετών τους (Ιουδαία). (Άσματα ΛΒ΄-ΛΔ΄)
Στο βαθύτερο σημείο του Άδη, στο κέντρο της Γης, οι δύο περιπλανώμενοι παρατηρούν τον γίγαντα Εωσφόρο ο οποίος τυραννά αιώνια τον Βρούτο και τον Κάσσιο (προδότες του Ιουλίου Καίσαρα) αλλά και τον Ιούδα (προδότη του Χριστού).
Καθαρτήριο
Στο δεύτερο μέρος της Θείας Κωμωδίας, ο Δάντης και ο Βιργίλιος μεταφέρονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης, μπροστά στο υψηλότερο βουνό της, το Καθαρτήριο, το οποίο φρουρείται από τον Κάτωνα. Στα πρώτα εννέα Άσματα του Καθαρτηρίου περιγράφεται η δομή του και έτσι πληροφορούμαστε πως το σχήμα του είναι κωνικό, ενώ συγχρόνως αποτελείται από επτά κύκλους, που συμβολίζουν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Σε κάθε κύκλο, οι αμαρτωλοί αγωνίζονται να εξαγνιστούν αφού υπόκεινται σε μία ορισμένη τιμωρία:
Α' κύκλος: Εγωισμός, κουβαλώντας διαρκώς ένα βάρος γύρω από τον λαιμό (Άσματα Ι΄-ΙΒ΄).
Β' κύκλος: Φθόνος, έχοντας μάτια ραμμένα με κλωστή (Άσματα ΙΓ΄-ΙΕ΄).
Γ' κύκλος: Οργή, εγκλωβισμένοι σε πυκνό καπνό (Άσματα ΙΕ΄-ΙΖ΄).
Δ' κύκλος: Οκνηρία, τρέχοντας ασταμάτητα (Άσματα ΙΗ΄-ΙΘ΄).
Ε' κύκλος: Φιλαργυρία, ξαπλωμένοι με το κεφάλι στο χώμα (Άσματα ΙΘ΄-ΚΒ΄).
Στ' κύκλος: Λαιμαργία, τιμωρημένοι με πείνα και δίψα (Άσματα ΚΒ΄-ΚΔ΄).
Ζ' κύκλος: Λαγνεία, καιόμενοι μέσα σε φλόγες (Άσματα ΚΕ΄-ΚΖ΄).
Στο καθαρτήριο οι αμαρτωλοί μετανιώνουν για ένα ορισμένο διάστημα ώσπου να εξαγνιστούν και να τους επιτραπεί τελικά η ανάβαση στην κορυφή του βουνού όπου βρίσκεται η Εδέμ, ο επίγειος Παράδεισος. Ο Βιργίλιος, ως ειδωλολάτρης, δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει στον Παράδεισο και οδηγός του Δάντη γίνεται πλέον η Βεατρίκη, αφού προηγουμένως τον συγχωρήσει για τις αμαρτωλές του αγάπες επί της Γης.
Παράδεισος
Ο Παράδεισος αποτελείται από εννέα ομόκεντρες σφαίρες (ουρανούς), στα πρότυπα του Πτολεμαϊκού κοσμολογικού μοντέλου. Οι σφαίρες αυτές περιστρέφονται γύρω από την ακίνητη Γη και όσο μεγαλύτερη είναι η ακτίνα τους, τόσο γρηγορότερη είναι και η περιστροφή τους. Οι ανθρώπινες ψυχές, κατοικούν στη σφαίρα που τους αναλογεί, θέτοντας έτσι ακόμα και στον Παράδεισο μια ιεραρχική τάξη.
Οι εννέα σφαίρες και οι αντίστοιχες ψυχές που φιλοξενούνται είναι:
Σφαίρα 1η: Η Σελήνη, για όσους δεν τήρησαν υποσχέσεις (Άσματα Β΄-Ε΄).
Σφαίρα 2η: Ο Ερμής, για όσους έκαναν το καλό από φιλοδοξία (Άσματα Ε΄-Ζ΄).
Σφαίρα 3η: Η Αφροδίτη, για όσους έκαναν καλό από αγάπη (Άσματα Η΄-Θ΄).
Σφαίρα 4η: Ο Ήλιος, για τους σοφούς (Άσματα Ι΄-ΙΔ΄).
Σφαίρα 5η: Ο Άρης, για όσους υπερασπίστηκαν τη θρησκεία (Άσματα ΙΔ΄-ΙΗ΄).
Σφαίρα 6η: Ο Δίας, για τους δίκαιους (Άσματα ΙΗ΄-Κ΄).
Σφαίρα 7η: Ο Κρόνος, για τους οραματιστές (Άσματα ΚΑ΄-ΚΒ').΄
Σφαίρα 8η: Τα Άστρα, για τους ευλογημένους (Άσματα ΚΒ΄-ΚΖ΄).
Σφαίρα 9η: Οι Άγγελοι που κινούνται γύρω από τον Θεό (Άσματα ΚΖ΄-ΚΘ΄).
Ο Δάντης ανέρχεται από σφαίρα σε σφαίρα και φθάνοντας πάνω από την 9η Σφαίρα, στον Πύρειο Ουρανό παραδίδεται από τη Βεατρίκη στον Άγιο Βερνάρδο, ο οποίος παρακαλά την Παναγία να πάρει υπό την προστασία της τον Δάντη.
Διάρκεια του ταξιδιού
Το ταξίδι του Δάντη εκτιμάται πως έχει συνολική διάρκεια επτά ημερών. Ο υπολογισμός αυτός στηρίζεται σε σχετικές αναφορές μέσα στο ίδιο το έργο. Συγκεκριμένα, διακρίνουμε τα εξής στάδια:
παραμονή στην Κόλαση, διάρκειας μίας νύχτας και μίας ημέρας,
μετάβαση στο Καθαρτήριο που διαρκεί μία ημέρα και μία νύχτα,
άνοδος του Καθαρτηρίου για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες,
παραμονή στον επίγειο Παράδεισο για μία ημέρα (ή περισσότερο),
παραμονή στον Παράδεισο όλο τον υπόλοιπο καιρό.
Θέματα και ερμηνείες
Η Θεία Κωμωδία χαρακτηρίζεται ως αλληγορία και εν γένει προτείνονται αρκετές ερμηνείες της. Κάθε επεισόδιο και κάθε χαρακτήρας θεωρείται πως έχει συμβολική έννοια, ενσωματώνοντας τελικά στο σύνολο του έργου όλη τη σοφία και τα πάθη του κλασικού μεσαιωνικού κόσμου. Διακρίνονται περισσότερο καθαρά η ηθική και η πολιτική αλληγορία. Είναι π.χ. ευρύτερα αποδεκτό πως ο Δάντης κάνει σαφή αναφορά στην πολιτική κατάσταση της Ιταλίας, που είναι γεμάτη από τη διαφθορά και αλληλοσπαραγμούς (αμαρτίες), εκφράζοντας μία αντιφλωρεντινή πολεμική. Εξ άλλου, ο Δάντης γράφει τη Θεία Κωμωδία εξόριστος και αναμένοντας λύση από έναν δίκαιο αυτοκρατορικό θεσμό, που θα οδηγήσει τους ανθρώπους στην επίγεια ευτυχία (Παράδεισος). Από την άλλη πλευρά, το έργο μπορεί να ερμηνευθεί και ως η επίπονη πορεία του ανθρώπου να υποτάξει όλες τις αμαρτίες και τα πάθη του στον δρόμο της τελειοποιήσεώς του.
Εκδόσεις
Το πρωτότυπο χειρόγραφο του Δάντη δεν φαίνεται να έχει διασωθεί. Δύο από τα παλαιότερα αντίγραφα του πρωτότυπου βρίσκονται σήμερα στο Μιλάνο και στην Ασιατική Ακαδημία της Βομβάης. Επίσης εκατοντάδες αντίγραφα του 14ου και 15ου αιώνα διασώζονται μέχρι σήμερα.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Δάντης, Η Θεία Κωμωδία. Κόλαση, Καθαρτήρι, Παράδεισος, έμμετρη μετάφραση: Νίκος Καζαντζάκης, Εκδόσεις Καζαντζάκη, Αθήνα 1992.
Δάντης, Η Θεία Κωμωδία, μτφ. Ανδρέας Ριζιώτης, εκδ. Gutenberg, Αθήνα 2002.
Robin Kirkpatrick, Dante: The Divine Comedy, Cambridge University Press, 2004.
Περαιτέρω ανάγνωση
Marguerite Mills Chiarenza, The Divine Comedy. Tracing God’s Art, Twayne Publishers Inc., Boston 1989. ISBN-10: 080577985X. ISBN-13: 978-0805779851.
Αλμπέρτο Αζόρ Ρόζα, Ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας, εισαγωγή-επιμέλεια-μετάφραση: Φοίβος Γκικόπουλος, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1998. ISBN13: 978-9602608333.
Karl Witte, «The ethical systems of the Inferno and the Purgatorio», στο Essays on Dante by Dr. Karl Witte (being selections from the two volumes of ‘Dante-Forschungen’), επιλογή-μετάφραση-επιμέλεια με εισαγωγή, σημειώσεις και παραρτήματα από τους C. Mabel Lawrence, B. A. και Philip H. Wicksteed, M.A., London: Duckworth and Co., 1910, 2η έκδοση (1898, 1η έκδοση), σ. 117-152.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Princeton Dante Project - Το πλήρες κείμενο της Θείας Κωμωδίας στην Ιταλική και Αγγλικη γλώσσα, με κριτική ανάλυση.
Δάντου ο Άδης. Μετάφρασις Κωνσταντίνου Μουσούρου
Δάντου το Καθαρτήριον, μετάφρασις Κωνσταντίνου Μουσούρου
Dante Dartmouth Project
Società Dantesca Italiana
La Società Dante Alighieri
The Dante Society of America
Centro Dantesco di Ravenna Onlus dei frati minori conventuali
Associazione Centocanti
Danteworlds
eBook της Θείας Κωμωδίας
Διάγραμμα της δομής της Κόλασης και συμβολισμοί
Ποιήματα
Μεσαιωνική λογοτεχνία
Μεταθανάτια ζωή
Ονόματα του Θεού στην λογοτεχνία και στην φαντασία
|
627709
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7
|
Συνταξιοδότηση
|
Η συνταξιοδότηση είναι η διαδικασία απόσυρσης από την ενεργό επαγγελματική ζωή του ατόμου.
Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να συνταξιοδοτηθούν όταν καθίσταται δυνατό, αν και ορισμένοι αναγκάζονται να συνταξιοδοτηθούν όταν η σωματική κατάσταση δεν επιτρέπει τη συνέχιση εξάσκηση επαγγέλματος. Στις περισσότερες χώρες, η ιδέα της συνταξιοδότησης είναι πρόσφατη, εισήχθη στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Προηγουμένως, το χαμηλό προσδόκιμο ζωής και η έλλειψη συντάξεων σήμαινε ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι συνέχιζαν να εργάζονται μέχρι τον θάνατό τους. Η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα που εισήγαγε ένα σύστημα συνταξιοδότησης το 1889.
Σήμερα, οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες διαθέτουν συστήματα παροχής συντάξεων. Σήμερα, η συνταξιοδότηση θεωρείται δικαίωμα του εργαζομένου σε πολλές κοινωνίες.
Οικονομία
Ασφάλιση
|
646764
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%BB%CF%8C%20%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Στρογγυλό Αρκαδίας
|
Το Στρογγυλό είναι χωριό στον νομό Αρκαδίας. Διοικητικά υπάγεται στη δημοτική ενότητα Γόρτυνος του Δήμου Μεγαλόπολης.
Στην απογραφή του 2001 είχε πληθυσμό 22 κατοίκων.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αρκαδίας
Δήμος Μεγαλόπολης
|
831423
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF
|
Τσεντέγκολο
|
Το Τσεντέγκολο (ιταλικά: Cedegolo) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπρέσια, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Μπρέσια
|
525336
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%82
|
Γλώσσα Βουρές
|
Οι Βουρές και Μουεσέν (Μόσινα) είναι δύο διάλεκτοι που ομιλούνται στην νήσο Βάνουα Λάβα στο Βανουάτου. Επίσης, είναι η κύρια γλώσσα του νησιού, έχοντας περίπου 2.000 ομιλητές.
Παραπομπές
Αναφορές
.
Malau, Catriona (2016), Μια γραμματική της Γλώσσας Βουρές, Βανουάτου , Βερολίνο/Βοστόνη: Ντε Γκρούιτερ Μουτόν, .
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λεξικό Αγγλικών-Βουρές, από την Κατριόνα Μαλάου.
Ηχογραφήσεις στην Γλώσσα Βουρές, σε ανοικτή πρόσβαση: Διάλεκτος Μουεσέν, Διάλεκτος Βουρές, από τον Α. Φρανσουά (πηγή: Συλλογή Πανγκλός του CNRS–LACITO).
Κπουέτ, ο Κατεργάρης Θεός: Μια ιστορία στην διάλεκτο Μουεσέν, που παρουσιάζεται σε τρίγλωσση μορφή (από τον Α. Φρανσουά)
Γλώσσες του Βανουάτου
|
85019
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Republic%20F-84F%20Thunderstreak
|
Republic F-84F Thunderstreak
|
Το Republic F-84F Thunderstreak είναι Αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος δίωξης και βομβαρδισμού με οπισθοκλινείς πτέρυγες, κατασκευασμένο από τη Republic Aviation. Αποτελεί έκδοση του F-84 Thunderjet παρόλο που το F-84F είναι ένα εντελώς νέο σχέδιο. Το RF-84F Thunderflash αποτελεί τη φωτοαναγνωριστική του έκδοση.
Σχεδίαση και Εξέλιξη
Το 1949 η Republic παρουσίασε μία έκδοση του F-84 με οπισθοκλινείς πτέρυγες, ελπίζοντας να του προσδώσει επιδόσεις ανάλογες με του F-86. Έτσι στο τελευταίο F-84E παραγωγής τοποθετήθηκε οπισθοκλινές ουραίο τμήμα, νέες πτέρυγες με οπισθοκλινή γωνία 38,5 μοιρών και κινητήρα J35-A-25 που παρήγαγε 23.58 kN ώσης.
Το αεροσκάφος, με την ονομασία XF-96A, πέταξε πρώτη φορά στις 3 Ιουνίου 1950 με πιλότο τον Otto P. Haas. Παρόλο που το αεροσκάφος ήταν ικανό να αναπτύξει ταχύτητα 602 κόμβων (693 mph, 1,115 km/h), οι διαφορές στις επιδόσεις του σε σχέση με το F-84E θεωρήθηκαν μικρές. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, τον Ιούλιο του 1950, δόθηκε παραγγελία για την κατασκευή του, με την ονομασία F-84F Thunderstreak. Η ονομασία F-84 διατηρήθηκε γιατί το μαχητικό αναμενόταν να είναι μια χαμηλού κόστους βελτιωμένη έκδοση του ευθείας πτέρυγας Thunderjet, με πάνω από το 55% ομοιομορφία στην κατασκευή. Παράλληλα η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία κανόνισε την κατασκευή στις ΗΠΑ του Βρετανικού κινητήρα Armstrong Siddeley Sapphire, με τον κωδικό Wright J65, με την ελπίδα ότι ένας ισχυρότερος κινητήρας θα βελτίωνε τις επιδόσεις σε μεγάλο υψόμετρο. Προκειμένου να χωρέσει ο μεγαλύτερος κινητήρας τα αεροσκάφη έφεραν κάθετα μεγεθυσμένη άτρακτο, δίνοντας στην εισαγωγή αέρα οβάλ σχήμα. Καθυστερήσεις όμως στην παραγωγή του F-84F ανάγκασαν την Αμερικανική αεροπορία να παραγγείλει F-84G, ως ενδιάμεση λύση.
Η παραγωγή σύντομα αντιμετώπισε προβλήματα, καθώς η αρχική πρόβλεψη για 55% ομοιομορφία στην κατασκευή αποδείχθηκε εσφαλμένη και μόνο το 15% των εργαλείων μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Επιπλέον, το F-84F χρησιμοποιούσε πρεσαριστούς ορθοστάτες για τα φτερά και τα πλευρά της ατράκτου. Εκείνη την περίοδο μόνο τρία πιεστήρια σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν την ικανότητα να τα κατασκευάσουν, όμως η προτεραιότητα δινόταν στην κατασκευή των τμημάτων του βομβαρδιστικού B-47 Stratojet. Ο κινητήρας YJ65-W-1 θεωρούνταν παλιός και ο βελτιωμένος κινητήρας J65-W-3 δεν θα ήταν διαθέσιμος για χρήση μέχρι το 1954. Όταν το πρώτο F-84F παραγωγής πέταξε στις 22 Νοεμβρίου 1952 διέφερε από τα αεροσκάφη δοκιμών, φέροντας καλύπτρα που άνοιγε προς τα πάνω και πίσω, αντί να σύρεται προς τα πίσω, και αερόφρενα τοποθετημένα στα πλαϊνά της ατράκτου αντί κάτω από το αεροσκάφος. Παράλληλα το αεροσκάφος δεν θεωρούνταν έτοιμο για επιχειρησιακή χρήση λόγω προβλημάτων ελέγχου και σταθερότητας. Τα πρώτα αεροσκάφη εμφάνιζαν προβλήματα απώλειας στήριξης με απότομη ανόρθωση της μύτης (αγγλ. pitch-up), εγγενές χαρακτηριστικό της οπισθοκλινούς πτέρυγας, και στα F-84F-25-RE υιοθετήθηκαν ολοκινούμενες ουραίες πτέρυγες. Σε κάποια αεροσκάφη τοποθετήθηκαν αεροδυναμικά πτερύγια για τη βελτίωση του ελέγχου σε υψηλές ταχύτητες. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να κηρυχθεί το F-84F επιχειρησιακό στις 12 Μαΐου του 1954.
Επιχειρησιακή Ιστορία
Το πρόγραμμα επιχειρησιακών δοκιμών (Project Run In) ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 1954, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το αεροσκάφος πληρούσε τις προϋποθέσεις της Αμερικανικής Αεροπορίας και ήταν καλύτερο από το F-84G. Όμως συνεχείς αστοχίες και βλάβες των κινητήρων είχαν ως αποτέλεσμα την καθήλωση ολόκληρου του στόλου των F-84F στις αρχές του 1955. Επιπλέον, ο κινητήρας J65 έσβηνε κατά τη διάρκεια πτήσεων με βροχή ή χιόνι. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των καθυστερήσεων η επιχειρησιακή υπηρεσία του F-84F διήρκεσε από την ένταξή του σε υπηρεσία το 1954 μέχρι το 1958. Η αυξανόμενη ένταση όμως στη Γερμανία το 1961, κατά την κατασκευή του τείχους του Βερολίνου, είχε ως αποτέλεσμα την επανενεργοποίηση του στόλου των F-84F. Το 1962 ο στόλος καθηλώθηκε εκ νέου εξαιτίας διάβρωσης στις επιφάνειες ελέγχου, γεγονός που απαιτούσε συνολικά 1800 εργατο-ώρες για κάθε αεροσκάφος, ώστε να καταστεί πλήρως επιχειρησιακό. Το αεροσκάφος αποσύρθηκε οριστικά από την Αμερικανική Αεροπορία το 1964, ενώ τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορικής Εθνοφρουράς αποσύρθηκαν το 1971, λόγω διάβρωσης.
Το δεύτερο πρωτότυπο YF-84F κατασκευάστηκε με τις εισαγωγές αέρα του κινητήρα στη βάση των πτερύγων, που όμως δεν υιοθετήθηκαν λόγω απώλειας ώσης. Αυτή η διάταξη όμως επέτρεπε την τοποθέτηση φωτογραφικών μηχανών και καμερών στο ρύγχος και έτσι το σχέδιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για τη φωτοαναγνωριστική έκδοση του F-84F, το RF-84F Thunderflash. Το πρώτο YRF-84F ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1952. Διατηρούσε τέσσερα πυροβόλα και μπορούσε να μεταφέρει δεκαπέντε κάμερες. Μεταξύ των άλλων συστημάτων διέθετε αυτοματοποιημένα χειριστήρια για τον έλεγχο παραμέτρων φωτός, ταχύτητας και υψομέτρου των φωτογραφικών μηχανών, ένα περισκοπικό φακό για την καλύτερη οπτική αναγνώριση του στόχου από τον πιλότο και συσκευή εγγραφής φωνής ώστε ο πιλότος να μπορεί να μαγνητοφωνεί τις παρατηρήσεις του. Παρόλα αυτά το αεροσκάφος εμφάνιζε τα ίδια προβλήματα με το F-84F και κατέστη επιχειρησιακό τον Μάρτιο του 1954, για να αποσυρθεί το 1957 και να επανενεργοποιηθεί το 1961. Τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορικής Εθνοφρουράς αποσύρθηκαν το 1972. Πολλά τροποποιημένα RF-84F χρησιμοποιήθηκαν στο πρόγραμμα FICON.
Πετώντας με το Thunderstreak
Τα F-84F αντιμετώπιζε τα ίδια προβλήματα επιδόσεων στην απογείωση με το ευθείας πτέρυγας F-84 Thunderjet, παρόλο που διέθετε δυνατότερο κινητήρα. Στην πραγματικότητα όμως σχεδόν 3.11 kN ώσης (το 10% της συνολικής ώσης) χανόταν εξαιτίας της κλίσης υπό την οποία ήταν τοποθετημένος ο κινητήρας. Σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών το αεροσκάφος χρειαζόταν 2.285 μέτρα διαδρόμου για να απογειωθεί. Η τυπική ταχύτητα απογείωσης ήταν 160 κόμβοι (185 mph, 300 km/h). Όπως και το Thunderjet, το Thunderstreak είχε προβλέψιμα πτητικά χαρακτηριστικά εντός των ορίων των επιδόσεών του. Όπως και ο προκάτοχός του όμως εμφάνιζε επιταχυνόμενη απώλεια στήριξης, που πιθανόν να οδηγούσε σε αποκόλληση των πτερύγων από την άτρακτο. Επιπλέον η έξοδος από περιδίνηση ήταν πρακτικά αδύνατη με το F-84F, με την εγκατάλειψη του αεροσκάφους από τον πιλότο να είναι η μόνη επιλογή σε υψόμετρο μικρότερο των 10000 ποδών (3000 μέτρα).
Με την εμφάνιση του F-105 Thunderchief, το F-84F Thunderstreak έγινε γνωστό ως «Η μητέρα του Thud» (Thud's Mother).
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 τα F-84F είχαν αντικατασταθεί από το F-100 Super Sabre και τα RF-84F από τα RF-101 Voodoo στην Αμερικανική Αεροπορία και είχαν προωθηθεί για χρήση στην αεροπορική εθνοφρουρά. Τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορικής Εθνοφρουράς αποσύρθηκαν το 1971. Τα τρία RF-84F της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που αποσύρθηκαν το 1991 ήταν τα τελευταία επιχειρησιακά F-84.
Ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Μπαχ, ο οποίος αργότερα έγραψε το βιβλίο «Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» (Jonathan Livingston Seagull), υπήρξε πιλότος της Εθνοφρουράς με αεροσκάφη F-84F και υπηρέτησε στην Ευρώπη. Το πρώτο του βιβλίο «Ξένος στο Έδαφος» (Stranger to the Ground) περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια πως ήταν η πτήση με το Thunderstreak.
Τα F-84F και RF-84F σε Ελληνική Υπηρεσία
Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε τα πρώτα F-84F Thunderstreak τον Ιανουάριο του 1957, τα οποία εντάχθηκαν στις 335 και 336 Μοίρες Δίωξης Βομβαρδισμού στη Λάρισα. Συνολικά παρελήφθησαν περισσότερα από 150 αεροσκάφη και ο τύπος παρέμεινε σε υπηρεσία 26 χρόνια. Τα F-84F, μαζί με τα F-5 Freedom Fighter, αποτέλεσαν τη ραχοκοκκαλιά της πολεμικής αεροπορίας, μέχρι την έλευση των Mirage F-1, F-4 Phantom II και A-7 Corsair II. Αναλυτικά οι Μοίρες που εξοπλίστηκαν με F-84F ήταν οι:
335 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
336 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
338 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
339 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
340 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
342 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
344 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
345 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού
348 Μοίρα Τακτικής Αναγνώρισης
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 άρχισε η σταδιακή απόσυρση των παλαιότερων F-84F. Η τελευταία Μοίρα που απέσυρε το αεροσκάφος ήταν η 344 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού τον Αύγουστο του 1978. Παρά την απενεργοποίηση της 344 ΜΔ/Β, ένας μικρός αριθμός αεροσκαφών F-84F χρησιμοποιήθηκε από την 348 Μοίρα Τακτικής Αναγνώρισης (παράλληλα με τη φωτοαναγνωριστική έκδοση RF-84F). Τον Ιούλιο του 1981 η 344 ΜΔ/Β επανενεργοποιείται μέχρι τον Ιούλιο του 1983, οπότε και έχουμε την οριστική απόσυρση του F-84F Thunderstreak. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1982 ο τύπος σημαδεύτηκε από ένα θανατηφόρο ατύχημα μέσα στην πόλη της Λάρισας, όταν κατέπεσε ένα, ενώ από τα συντρίμμια σκοτώθηκαν τρεις πολίτες στο έδαφος.
Τον Αύγουστο του 1956 παραλήφθηκε το RF-84F, καθιστώντας την Ελλάδα ως την πρώτη χώρα της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ που εξοπλιζόταν με αυτό το υπερσύγχρονο στην κατηγορία του αεροσκάφος. Τα αεροσκάφη εντάχθηκαν στην 348 Μοίρα Τακτικής Αναγνώρισης και παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι το Μάρτιο του 1991, οπότε και αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση.
Εκδόσεις
YF-84F Δύο πρωτότυπα F-84F με οπισθοκλινείς πτέρυγες, αρχικά έφεραν την ονομασία YF-96.
F-84F Thunderstreak Έκδοση με οπισθοκλινείς πτέρυγες και κινητήρα Wright J65. Τα αεροσκάφη της Τακτικής Αεροπορικής Διοίκησης (Tactical Air Command) εξοπλίστηκαν με Σύστημα Βομβαρδισμού Χαμηλού Υψομέτρου (Low-Altitude Bombing System - LABS) για τη μεταφορά πυρηνικών βομβών. Κατασκευάστηκαν 2,711, τα 1,301 από τα οποία παραδόθηκαν σε χώρες μέλη του NATO κάτω από τα προγράμματα Αμοιβαίας Αμυντικής Βοήθειας under (Mutual Defense Assistance Program - MDAP).
GRF-84F 25 αεροσκάφη RF-84F τα οποία τροποποιήθηκαν ώστε να μεταφέρονται και εκτοξεύονται από το διαμέρισμα βομβών του βομβαρδιστικού GRB-36F, στα πλαίσια του προγράμματος FICON. Τα αεροσκάφη αργότερα μετονομάστηκαν σε RF-84K.
RF-84F Thunderflash Φωτοαναγνωριστική έκδοση του F-84F, κατασκευάστηκαν 715.
XF-84H Δύο F-84F τροποποιημένα σε πειραματικά αεροσκάφη. Κάθε αεροσκάφος έφερε ένα τουρμποπρόπ κινητήρα Allison XT40-A-1, ισχύος 5,850 ίππων, ο οποίος κινούσε μία υπερηχητική έλικα. Λόγω του πολύ υψηλού επιπέδου θορύβου του αεροσκάφους, τα πληρώματα εδάφους αποκαλούσαν το XF-84H Thunderscreech.
YF-84J Δύο F-84F τροποποιημένα σε πρωτότυπα YF-84J με μεγενθυμένες εισαγωγές αερα και βαθύτερη άτρακτο ώστε να δέχεται τον κινητήρα General Electric J73. Το YF-84J έφτασε την ταχύτητα των Mach 1.09 σε επίπεδη πτήση στις 7 Απριλίου 1954. Το πρόγραμμα όμως τερματίστηκε εξαιτίας του υψηλού κόστους της μετατροπής των υπαρχόντων F-84F στην έκδοση -J.
Χρήστες
Παρόμοια Αεροσκάφη
F-84 Thunderjet
XF-84H Thunderscreech
XF-91 Thunderceptor
F-105 Thunderchief
Συγκρίσιμα Αεροσκάφη
Saab 32 Lansen
Dassault Ouragan
de Havilland Venom
Gloster Meteor
Grumman F9F Panther
Grumman F9F/F-9 Cougar
Πηγές
Bowers, Peter M. and Angellucci, Enzo. The American Fighter. New York: Orion Books, 1987. ISBN 0-517-56588-9.
Donald, David and Lake, Jon, eds. Encyclopedia of World Military Aircraft. London: AIRtime Publishing, 1996. ISBN 1-880588-24-2.
Forrer, Frits T.The Fun of Flying. Gulf Breeze, Florida: Holland's Glory, 1992. ISBN 0-9714490-3-1.
Keaveney, Kevin. Republic F-84/Swept-Wing Variants (Aerofax Minigraph, No 15). London: Aerofax, 1987. ISBN 0-942548-20-5.
Swanborough, Gordon and Bowers, Peter M. United States Military Aircraft Since 1909. Washington, DC: Smithsonian, 1989. ISBN 0-87474-880-1.
Wagner, Ray. American Combat Planes, Third Enlarged Edition. New York: Doubleday, 1982. ISBN 0-385-13120-8.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το F-84F Thunderstreak στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
Το RF-84F Thunderflash στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
Σελίδα αφιερωμένη στο F-84 Thunderjet
Το F-84F Thunderstreak στο military.cz
Το F-84F Thunderstreak στο globalsecurity.org
Το RF-84F Thunderflash στο globalsecurity.org
Το F-84F Thunderstreak στο aviator.nl
Το F-84F Thunderstreak στο fas.org
Φωτογραφίες των F-84F Thunderstreak και RF-84F Thunderflash στο airliners.net
F-84F Thunderstreak Μαχητικό-Βομβαρδιστικό
RF-84F Thunderflash Αναγνωριστικό Αεροσκάφος
Ιστορικά αεροσκάφη Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
Μαχητικά αεροσκάφη
F-84F
Αεριωθούμενα στρατιωτικά αεροσκάφη
|
412659
|
https://el.wikipedia.org/wiki/A%20Passion%20Play
|
A Passion Play
|
Το A Passion Play είναι το έκτο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Jethro Tull, το οποίο κυκλοφόρησε στις 6 Ιουλίου του 1973 μέσω της δισκογραφικής εταιρίας "Chrysalis Records".
Ιστορία του δίσκου
Στα τέλη του 1972, το συγκρότημα μετέβη στα "Château d'Hérouville studios" με σκοπό την ηχογράφηση του έκτου του δίσκου και την αποφυγή της βαριάς φορολογίας που θα προϋπόθετε μια τέτοια διαδικασία στην πατρίδα τους. Παρ' όλα αυτά, οι ηχογραφήσεις διακόπηκαν λόγω της απογοήτευσης των μελών του σχήματος από την ποιότητα του στούντιο, το οποίο χαρακτήρισαν ως "Chateau d'Isaster". Έντεκα λεπτά ηχογραφήσεων από το συγκεκριμένο στούντιο κυκλοφόρησαν με την συλλογή "Nightcap", το 1993.
Το συγκρότημα επέστρεψε στην Αγγλία και επανηχογράφησε το "A Passion Play", άλλο ένα άλμπουμ που αποτελούνταν από μόνο ένα κομμάτι, με αλληγορικούς στίχους που επικεντρώνονταν στην μετά-θάνατο ζωή. Ο δίσκος σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ του Billboard, όντας το δεύτερο και τελευταίο τους άλμπουμ που κατάφερε κάτι τέτοιο. Επίσης, μπήκε στο Top-5 στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά έφθασε μόλις στο # 13 στην πατρίδα τους. Βραβεύθηκε ως χρυσός δίσκος στις Ηνωμένες Πολιτείες και ασημένιος στην Μεγάλη Βρετανία.
Ο δίσκος περιελάμβανε ενορχήστρωση που δεν ήταν συνηθισμένη για την ροκ μουσική, κάτι που συνέβη και στο προηγούμενο τους άλμπουμ, "Thick As A Brick". Στο άλμπουμ συμπεριλήφθηκε το ιντερλούδιο "The Story of the Hare Who Lost His Spectacles", μία σουρεαλιστική σύνθεση του Ίαν Άντερσον, του Τζέφρι Χάμοντ και του Τζον Έβαν, με αφηγητή τον μπασίστα του συγκροτήματος, Τζέφρι Χάμοντ.
Οι κριτικές για τον δίσκο υπήρξαν αρχικά αρνητικές, αλλά πλέον θεωρείται ένα από τα πιο δημιουργικά άλμπουμ του συγκροτήματος, με το "Allmusic" να του δίνει τρία αστέρια με άριστα τα πέντε, το "Sputnik Music" μέσο όρο βαθμολογιών 3,9 / 5 και το "ProgArchives" 4 / 5.
Λίστα Τραγουδιών
Θέσεις τσαρτ
Βραβεία
A Passion Play (άλμπουμ)
Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): Χρυσός
Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Ασημένιος
Μέλη των Jethro Tull
Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "A Passion Play" ήταν οι εξής:
Ίαν Άντερσον - φωνητικά, φλάουτο, ακουστική κιθάρα, σαξόφωνο
Μάρτιν Μπαρ - ηλεκτρική κιθάρα
Τζέφρι Χάμοντ - μπάσο, αφήγηση
Τζον Έβαν - πιάνο, πλήκτρα, φωνητικά
Μπάριμορ Μπάρλοου - τύμπανα, κρουστά, μαρίμπα
Παραπομπές
Πηγές
A Passion Play - Jethro Tull | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic
Jethro Tull - A Passion Play (album review) | Sputnikmusic
JETHRO TULL A Passion Play reviews and MP3 - Prog Archives
Δισκογραφία των Jethro Tull
Άλμπουμ του 1973
|
248511
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89%20%CE%9C%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1
|
Άνω Ματσιάτρα
|
Η Άνω Ματσιάτρα ή Ωτ-Ματσιάτρα (γαλικά: Haute-Matsiatra) είναι μια από τις πέντε περιφέρειες της Επαρχίας Φιαναραντσόα, Μαδαγασκάρη. Πρωτεύουσα είναι η Φιαναραντσόα. Έχει έκταση 21.080 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.128.900 κατοίκων (2004) με πυκνότητα 42.9 κατοίκων ανά τ.χλμ.
Γεωγραφία
Η Άνω Ματσιάτρα βρίσκεται κεντρικά της Μαδαγασκάρης και της Φιαναραντσόα. Συνορεύει στα νότια με την Ιχορόμπε, στα βόρεια με την Αμορόνι Μανία, στα ανατολικά με τη Βατοβάβι-Φιτοβινάνι και στα δυτικά με την Ατσίμο-Αντρεφάνα. Έχει έκταση 21.080 τ.χλμ.
Δήμοι
Η Άνω Ματσιάτρα διαιρείται σε 5 δήμους:
1. Αμπαλαβάο
3. Αμποϊμαασόα
8. Φιαναραντσόα Ι
9. Φιαναραντσόα ΙΙ
13. Ιαλαμαβόνι
Μεταφορές
Το τοπικό αεροδρόμιο είναι το Αεροδρόμιο της Φιαναραντσόα που βρίσκεται στην Φιαναραντσόα.
Δείτε επίσης
Περιφέρειες της Μαδαγασκάρης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Περιφέρειες της Μαδαγασκάρης
Φιαναραντσόα
|
823633
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Πρασκορσάνο
|
Το Πρασκορσάνο (ιταλικά: Prascorsano) είναι ιταλικός δήμος στην Μητροπολιτική Πόλη του Τορίνο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Μητροπολιτικής Πόλεως του Τορίνο
|
371542
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3.%20%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Γ.Σ. Φοίνικας Αλεξανδρούπολης
|
Ο Γυμναστικός Σύλλογος Φοίνικας είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο με έδρα δραστηριοτήτων του την πόλη της Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για νεοσύστατο σύλλογο, που ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 2012, από ανθρώπους που αγαπούν τον αθλητισμό. Στα μέλη του, συνυπάρχουν τρεις μεγάλοι αθλητές του στίβου: ο ακοντιστής Κώστας Γκατσιούδης, η Πηγή Δεβετζή και η ακοντίστρια, Αντιγόνη Βουρδόλη.
Τμήμα γυναικείας πετοσφαίρισης
Το γυναικείο τμήμα πετοσφαίρισης είναι και το πρώτο τμήμα που δημιουργήθηκε την ίδια περίοδο που ιδρύθηκε ο σύλλογος. Με μεγάλο, ωστόσο, αριθμό αθλητριών και με πολλά όνειρα και προσδοκίες επιδιώκει την καταξίωση στο ελληνικό γυναικείο βόλει, βαδίζοντας στα χνάρια Εθνικού Αλεξανδρούπολης. . Η πρώτη εμφάνιση της ομάδας γίνεται στο περιφερειακό πρωτάθλημα της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, στη λεγόμενη Β' Εθνική, στις 2 Νοεμβρίου εκτός έδρας με αντίπαλο τη Θύελλα Φερών, όπου και ηττάται . Η συνέχεια είναι ανάλογη καθώς χάνει και τα δύο ματς απέναντι στον Ερμή Δράμας, για το πρωτάθλημα και το κύπελλο αντίστοιχα. . Μετά από ανεπιτυχή αποτελέσματα και χωρίς να γευτεί τη νίκη στο πρωτάθλημα, αρχές Δεκεμβρίου αλλάζει προπονητή έχοντας πλέον στον πάγκο μια μεγάλη μορφή του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, και πασαδόρο της για χρόνια τον Γ.Ανδραβίζο. . Στις 22 Φεβρουαρίου γράφει ιστορία πετυχαίνοντας την πρώτη της νίκης απέναντι στη Νέα Βύσσα με 3-2 σετ εντός έδρας στο κλειστό "Μιχάλης Παρασκευόπουλος" για την 10η αγωνιστική του Δ' Ομίλου της Β' Εθνικής Γυναικών.
Παραπομπές
Αθλητικοί σύλλογοι Έβρου
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 2012
Ελληνικοί σύλλογοι πετοσφαίρισης
|
52136
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%83%CE%B5%CE%BE
|
Στοματικό σεξ
|
Στοματικό σεξ ονομάζονται οι σεξουαλικές πράξεις στις οποίες χρησιμοποιείται το στόμα και η γλώσσα ως μέσο ερεθισμού των γεννητικών οργάνων.
Στην περίπτωση ερεθισμού ανδρικού γεννητικού οργάνου, το στοματικό σεξ ονομάζεται πεολειχία. Στην περίπτωση ερεθισμού αιδοίου με τη γλώσσα και τα χείλη, το στοματικό σεξ ονομάζεται αιδοιολειχία (από το αρχαίο ρήμα λείχω, που σημαίνει «γλείφω»).
Ταυτόχρονη πεολειχία και αιδοιολειχία, ονομάζεται «εξήντα εννέα», επειδή η στάση των σωμάτων θυμίζει τον αριθμό 69. Το «εξήντα εννέα» μπορεί να συμβεί και με πεολειχία μεταξύ ανδρών και αιδοιολειχία μεταξύ γυναικών, αν πρόκειται για ομοφυλοφιλική και λεσβιακή αντίστοιχα συνεύρεση.
Ένα χαρακτηριστικό του στοματικού σεξ είναι ότι μπορεί κανείς να αποφύγει τη σύλληψη όταν μια εγκυμοσύνη είναι ανεπιθύμητη, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει κάποιο μέσο αντισύλληψης, εφόσον δεν εισχωρεί σπέρμα στον κόλπο. Αντιθέτως με το στοματικό σεξ χωρίς προφυλάξεις δεν αποφεύγεται η μετάδοση σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων.
Το στοματικό σεξ χρησιμεύει και για προκαταρκτικό ερωτικό παιχνίδι.
Άλλα ζώα
Το στοματικό σεξ έχει παρατηρηθεί στο ζωικό βασίλειο μεταξύ πολλών ειδών. Έχει προταθεί ότι υπάρχει ένα εξελικτικό πλεονέκτημα λόγω της τάσης των πρωτευόντων, των μη πρωτευόντων και των ανθρώπων να έχουν στοματικό σεξ. Στοματικό σεξ, τουλάχιστον πεολειξία, υπάρχει επίσης μεταξύ των φρουτοφάγων νυχτερίδων του είδους Cynopterus sphinx· έχει παρατηρηθεί όταν οι νυχτερίδες ζευγαρώνουν. Αυτά τα ζευγάρια νυχτερίδας περνούν περισσότερο χρόνο ζευγαρώνοντας αν το θηλυκό γλείφει το αρσενικό παρά εάν δεν το κάνει.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σεξολογία
Στάσεις στο σεξ
Στοματικός ερωτισμός
|
675829
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μαργαρίτα της Σουηδίας
|
Η Μαργαρίτα της Σουηδίας (Margaretha av Sverige, 25 Ιουνίου 1899 - 4 Ιανουαρίου 1977) ήταν κόρη του Πρίγκιπα Καρόλου, Δούκα του Βέστεργκετλαντ.
Βιογραφία
Η Μαργαρίτα Σοφία Λουίζα Ίνγκεμποργκ γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1899 στο Στόρα Παρκούντεν του Ντιουργκόρντεν, περίχωρα της Στοκχόλμης και ήταν το μεγαλύτερο παιδί και κόρη του Καρόλου, Δούκα του Βέστεργκετλαντ, και της Ίνγκεμποργκ της Δανίας.
Στις 22 Μαΐου 1919 παντρεύτηκε τον Άξελ της Δανίας στην Εκκλησία Στόρκιρκαν στη Στοκχόλμη. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά:
τον Γεώργιο Βάλντεμαρ Κάρολο Άξελ (1920-1986), παντρεύτηκε την Ανν Μπόουζ-Λάυον. Δεν απέκτησαν παιδιά.
τον Φλέμινγκ Βάλντεμαρ Κάρολο Άξελ (1922-2002), παντρεύτηκε την Άλις Ρουθ Νίλσεν. Απέκτησαν 4 παιδιά.
Ήταν μητρική θεία του βασιλιά Χάραλντ Ε΄ της Νορβηγίας και των βασιλιάδων Βαλδουίνου και Αλβέρτου Β' του Βελγίου, και μεγάλη θεία του Βασιλιά Φίλιππου του Βελγίου και του Μέγα Δούκα Ερρίκου του Λουξεμβούργου.
Η Μαργαρίτα προσαρμόστηκε εύκολα στη νέα της ζωή στη Δανία, την οποία επισκεπτόταν συχνά σε οικογενειακές περιστάσεις κατά τη διάρκεια της ανατροφής της. Έζησε μια κλειστή ζωή και αφιερωμένη στην οικογένειά της, στο Παλάτι Μπέρνστορφ στο Γκεντόφτε στα περίχωρα της Στοκχόλμης και γενικά απέφυγε τη δημοσιότητα και διατηρούσε στενή επαφή με τις σχέσεις της στο εξωτερικό. Ενδιαφερόταν για κοινωνικά θέματα στη Σουηδία και έγινε προστάτιδα πολλών φιλανθρωπικών οργανώσεων στη Δανία και ήταν πρόεδρος του "Φίλοι Παιδιά του Γκεντόφτε".
Ήταν επίτιμη προσκεκλημένη στο γάμο της Ελισάβετ του Ηνωμένου Βασιλείου και του Φίλιππου, Δούκα του Εδιμβούργου, το 1947.
Μετά το θάνατο της αδελφής της Άστριντ, Βασίλισσας του Βελγίου, το 1935, έγινε μεγάλο στήριγμα στα παιδιά της αδελφής της στο Βέλγιο. Επίσης, μετά το θάνατο της άλλης αδερφής της, της Διαδόχου Πριγκίπισσας Μάρθας της Νορβηγίας το 1954, έγινε μεγάλο στήριγμα για τα παιδιά της αδερφής της στη Νορβηγία; ήταν ανάδοχος της Μάρθας Λουίζας της Νορβηγίας.
Το 1964 έμεινε χήρα και επέστρεψε στη Σουηδία, όπου συνόδευε άλλα μέλη της σουηδικής βασιλικής κατοικίας σε επίσημες τελετές, κυρίως το βραβεία Νόμπελ. Στην οικογένειά της, ήταν γνωστή ως "Θεία Τα".
Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1977 στο Τρανεμοσεγκόρντ κοντά στο Φαξ της Ζηλανδίας σε ηλικία 87 ετών. Είναι θαμμένη στους κήπους του παλατιού Μπέρνστορφ.
Τίτλοι
25 Ιουνίου 1899 – 7 Ιουνίου 1905: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Σουηδίας και της Νορβηγίας
7 Ιουνίου 1905 – 22 Μαΐου 1919: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Σουηδίας
22 Μαΐου 1919 – 4 Ιανουαρίου 1977: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Άξελ της Δανίας
<center>
{| class="wikitable"
| <center><center>Οικόσημο της Πριγκίπισσας Μαργαρίταςτης Σουηδίας και της Δανίας
| <center>Οικόσημο όπως εμφανίζεταιστην Εκκλησία Ρίνταρχολµ στη Στοκχόλμη
|}
Παραπομπές
Οίκος των Μπερναντότ
Σουηδοί ευγενείς
Δανοί ευγενείς
Πριγκίπισσες της Δανίας
Σουηδέζες πριγκίπισσες
Πριγκίπισσες της Νορβηγίας
|
206593
|
https://el.wikipedia.org/wiki/C5H11NO2
|
C5H11NO2
|
Ο μοριακός τύπος C5H11NO2 μπορεί να αναφέρεται στα ακόλουθα ισομερή:
Νιτραλκάνια
1-νιτροπεντάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH2CH2NO2.
2-νιτροπεντάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH(NO2)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-νιτροπεντάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(NO2)CH2CH3.
2-μεθυλο-1-νιτροβουτάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(CH3)CH2NO2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-1-νιτροβουτάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHCH2CH2NO2.
2-μεθυλο-2-νιτροβουτάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(NO2)(CH3)2.
3-μεθυλο-2-νιτροβουτάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHCH(NO2)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Διμεθυλονιτροπροπάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)3CCH2CH2NO2.
Νιτρώδεις εστέρες
Νιτρώδης πεντυλεστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH2CH2ONO.
Νιτρώδης (1-μεθυλοβουτυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH(ONO)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Νιτρώδης (αιθυλοπροπυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(ONO)CH2CH3.
Νιτρώδης (2-μεθυλοβουτυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(CH3)CH2ONO (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Νιτρώδης (3-μεθυλοβουτυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHCH2CH2ONO.
Νιτρώδης (1,1-διμεθυλοπροπυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(ONO)(CH3)2.
Νιτρώδης (1,2-διμεθυλοπροπυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHCH(ONO)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Νιτρώδης (2,2-διμεθυλοπροπυλ)εστέρας με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)3CCH2CH2ONO.
Νιτρωδόλες
1-νιτρωδοπεντανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH2CH(NO)ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-νιτρωδοπεντανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH((NO))CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-νιτρωδοπεντανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH((NO))CH2CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-νιτρωδοπεντανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH((NO))CH2CH2CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-νιτρωδοπεντανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH2CH2CH2CH2ΟΗ.
1-νιτρωδοπεντανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH(ΟΗ)CH2NO (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-νιτρωδοπεντανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2C(NO)(ΟΗ)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-νιτρωδοπεντανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH((NO))CH(ΟΗ)CH3 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
4-νιτρωδοπεντανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH((NO)CH2)CH(ΟΗ)CH3 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
5-νιτρωδοπεντανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH(2CH2)CH(ΟΗ)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
1-νιτρωδοπεντανόλη-3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(ΟΗ)CH2CH2NO (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-νιτρωδοπεντανόλη-3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(ΟΗ)CH(NO)CH3 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
3-νιτρωδοπεντανόλη-3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(NO)(ΟΗ)CH2CH3.
2-μεθυλο-1-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(CH3)CH(NO)ΟΗ (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-1-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(CH3)CH2CH(NO)ΟΗ (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
2-μεθυλο-2-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(CH3)(NO)CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-2-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHCH(NO)CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-μεθυλο-3-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NO)CH(CH3)CH2ΟΗ (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-3-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2C(NO)CH2CH2ΟΗ.
2-μεθυλο-4-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH2CH(CH3)CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-4-νιτρωδοβουτανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH(CH3)CH2CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-αιθυλο-3-νιτρωδοπροπανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH(CH2CH3)CH2ΟΗ (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-μεθυλο-1-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(CH3)(ΟΗ)CH2NO (σε δύο (2) οπτικά οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-1-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHCH(ΟΗ)CH2NO (σε δύο (2) οπτικά οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-2-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2CHC(NO)(ΟΗ)CH3 (σε δύο (2) οπτικά οπτικά ισομερή).
2-μεθυλο-3-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NO)C(OH)(CH3)2 (σε δύο (2) οπτικά οπτικά ισομερή).
3-μεθυλο-3-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)2C(NO)CH(OH)CH3 (σε δύο (2) οπτικά οπτικά ισομερή).
2-μεθυλο-4-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH2C(OH)(CH3)2.
3-μεθυλο-4-νιτρωδοβουτανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2CH(CH3)CH(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
2-αιθυλο-3-νιτρωδοπροπανόλη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2C(CH2CH3)(OH)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Διμεθυλο-1-νιτρωδοπροπανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3)3CCH(NO)OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Διμεθυλο-3-νιτρωδοπροπανόλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: ONCH2C(CH3)2CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Αμινοδιόλες
2-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2C(NH2)=C(OH)2.
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(NH2)CΗ=C(OH)2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH2CΗ=C(OH)2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH2CΗ=C(OH)2.
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH=CHC(NH2)(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH=C(NH2)CH(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(NH2)=CHCH(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH=CHCH(OH)2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH=CHCH(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHCH2C(NH2)(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHCΗ(NH2)CΗ(OH)2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(NH2)CΗ2CΗ(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=CΗCΗ2CΗ(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH=CΗCΗ2CΗ(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH2CH2C(NH2)(OH)2.
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH2CH(NH2)CH(OH)2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(NH2)CH2CH(OH)2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(NH2)CH2CH2CH(OH)2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,1 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH=CHCH2CH2CH(OH)2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2C(OH)=C(NH2)OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(NH2)C(OH)=CHOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH2C(OH)=CHOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH2C(OH)=CHOH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH=C(OH)CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(NH2)=C(OH)CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH=C(OH)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH=C(OH)CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHCH(OH)CH(NH2)OH (σε έξι (6) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 4 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHC(NH2)(OH)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(NH2)CΗ(OH)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=CΗCΗ(OH)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CΗ=CΗCΗ(OH)CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH2CH(OH)CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH2C(NH2)(OH)CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(NH2)CΗ(OH)CH2OH (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(NH2)CH2CΗ(OH)CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NC=CΗCH2CΗ(OH)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(OH)CΗ=C(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(OH)C(NH2)=CΗOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(NH2)(OH)CΗ=CΗOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CΗ(OH)CΗ=CΗOH (σε έξι (6) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 4 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CΗ(OH)CΗ=CΗOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(OH)=CΗCH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(OH)=C(NH2)CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)C(OH)=CHCH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2C(OH)=CHCH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(OH)CΗ2CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(OH)CΗ(NH2)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=C(OH)CΗ2CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH=C(OH)CΗ2CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(OH)CΗ2CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(OH)CΗ(NH2)CH2OH (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHC(NH2)(OH)CΗ2CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(NH2)CH(OH)CΗ2CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH=CHCH(OH)CΗ2CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH2CΗ=C(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH2C(NH2)=CHOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH(NH2)CH=CHOH (σε έξι (6) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 4 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)(OH)CH2CH=CHOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH(OH)CH2CH=CHOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH=CΗCH(NH2)OH (σε έξι (6) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 4 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH=C(NH2)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)C(NH2)=CHCH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)(OH)CH=CHCH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH(OH)CH=CHCH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(OH)=CHCΗ2CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(OH)=CHCΗ(NH2)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(OH)=C(NH2)CΗ2CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2C(OH)=CHCΗ2CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(OH)CH2CΗ2CH(NH2)OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(OH)CH2CΗ(NH2)CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(OH)CΗ(NH2)CH2CH2OH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH=C(OH)CΗ2CH2CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH2CH2CΗ=C(NH2)OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH2CH2C(NH2)=CHOH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH2CH(NH2)CH=CHOH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH2CH=CΗCH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH2CH=C(NH2)CH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-2-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH2C(NH2)=CHCH2OH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH=CHCΗ2CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH2CH=CHCΗ(NH2)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH=CHCH2CΗ2CH(NH2)OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-1,5 με σύντομο συντακτικό τύπο: HOCH=CHCH2CΗ(NH2)CH2OH (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHC(OH)2CH2NH2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(NH2)C(OH)2CH3 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=CHC(OH)2CH3 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH=CHC(OH)2CH3 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH2C(OH)2CH2NH2.
3-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(NH2)C(OH)2CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(NH2)CH2C(OH)2CH3.
5-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,2 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH=CHCH2C(OH)2CH3 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(OH)C(OH)=CHNH2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(NH2)(OH)C(OH)=CH2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-1-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH(OH)C(OH)=CH2 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-1-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH(OH)C(OH)=CH2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(OH)=C(OH)CH2NH2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-2-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)C(OH)=C(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-2-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2C(OH)=C(OH)CH3 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(OH)CH(OH)CH2NH2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=C(OH)C(NH2)(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
4-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=C(OH)CH(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
5-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH=C(OH)CH(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(OH)CH(OH)CH2NH2 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH(OH)C(NH2)(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
3-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHC(NH2)(OH)CH(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(NH2)CH(OH)CH(OH)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH=CHCH(OH)CH(OH)CH3 (σε έξι (6) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 4 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH2C(OH)=CHNH2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-1-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH(NH2)C(OH)=CH2 (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-2-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)CH=C(OH)CH2NH2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
3-αμινοπεντεν-2-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(OH)C(NH2)=C(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(OH)=CHCH(OH)CH2NH2 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
2-αμινοπεντεν-3-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(OH)=CHC(NH2)(OH)CH3 (σε τέσσερα (4) στερεοϊσομερή: 2 γεωμετρικά + 2 οπτικά).
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(OH)CH2CH(OH)CH2NH2 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-2,4 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=C(OH)CH2C(NH2)(OH)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
1-αμινοπεντεν-1-διόλη-3,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(OH)2CH=CHNH2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
2-αμινοπεντεν-1-διόλη-3,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(OH)2C(NH2)=CH2.
1-αμινοπεντεν-4-διόλη-3,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHC(OH)2CH2CH2NH2.
2-αμινοπεντεν-4-διόλη-3,3 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHC(OH)2CH(NH2)CH3 (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
1-υδροξυλαμινοπεντεν-1-όλη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH=C(OH)NHOH (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή)...
Αμινοξέα
2-αμινοπεντανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH2CH(NH2)COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-αμινοπεντανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH(NH2)CH2COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
4-αμινοπεντανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH2CH2COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
5-αμινοπεντανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH2CH2COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
2-αμινο-2-μεθυλοβουτανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2C(CH3)(NH2)COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
3-αμινο-2-μεθυλοβουτανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH(NH2)CH(CH3)COOH (σε τέσσερα (4) οπτικά ισομερή).
4-αμινο-2-μεθυλοβουτανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: H2NCH2CH2CH(CH3)COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή).
Βαλίνη ή 2-αμινο-3-μεθυλοβουτανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο: (CH3)CHCH(NH2)COOH (σε δύο (2) οπτικά ισομερή)...
{{DISPLAYTITLE:C5H11NO2}}
Δεν έχουν γραφεί όλα τα ισομερή.
Μερικά από τα παραπάνω ισομερή είναι ασταθή.
|
565852
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%202000%E2%80%9301
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Ηλείας 2000–01
|
Για την περίοδο 2000-01, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηλείας είναι η διοργανώτρια αρχή, υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των καθιερωμένων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, στο νομό Ηλείας.
Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός Ζαχάρως ο οποίος έδωσε αγώνες μπαράζ κόντρα στον Α.Ο Μάνης και Μεσσηνιακό για την άνοδο στην Δ κατηγορία.
Πρωτάθλημα
Η περίοδος 2000-01 ήταν η 32η σεζόν των πρωταθλημάτων της Ε.Π.Σ. Ηλείας.
Η δομή του πρωταθλήματος είναι η εξής:
Α κατηγορία
Β κατηγορία (2 όμιλοι)
Γ κατηγορία (3 όμιλοι)
Α κατηγορία
Στην Α κατηγορία μετείχαν 16 ομάδες.
η Δόξα Αγίας Μαύρας είχε ένα μηδενισμό και -6 βαθμούς
η Προοδευτική Μανωλάδας είχε ένα μηδενισμό και -3 βαθμούς
Β κατηγορία
Στην Β κατηγορία μετείχαν 32 ομάδες χωρισμένες σε δύο ομίλους.
1ος όμιλος
ο Άγιος Γεώργιος είχε έναν μηδενισμό και -3 βαθμούς, ο Οινόμαος Μιράκας αποχώρησε από το πρωτάθλημα.
2ος όμιλος
Θύελλα Καρδαμά-Ελπίδα Βαρθολομιού-Ίφιτος Λευκοχωρίου δεν συμμετείχαν.
Γ κατηγορία
Στην Γ κατηγορία μετείχαν 33 ομάδες χωρισμένες σε 3 ομίλους.
1ος όμιλος
ο Άφοβος Βροχίτσας αποχώρησε από το πρωτάθλημα-οι Λέοντες Αμαλιάδας δεν συμμετείχαν.
2ος όμιλος
3ος όμιλος
Αετός Κέντρου και Κένταυρος Καπελέτου αποχώρησαν από το πρωτάθλημα.
Κύπελλο Ηλείας
Τελικός
21 Μαρτίου 2001 Αστέρας Αμαλιάδας - Ηλειακός Λεχαινών 2-2 (5-4 πέναλτι) - εθνικό στάδιο Πύργου -
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Π.Σ. Ηλείας
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2000-2001
Εγχώρια ποδοσφαιρικά κύπελλα 2000-2001
|
249159
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BD%20%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CF%89%CF%82%20%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%8E%CF%82
|
Άξιον εστίν ως αληθώς
|
Ιστορικό του ύμνου
Η ιστορία του ύμνου είναι συνδεδεμένη με το κελί του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις Καρυές του Πρωτάτου του Αγίου Όρους, και με ένα θαύμα. Ο π. Γαβριήλ, ο μετέπειτα Όσιος ένα βράδυ έψελνε «Τήν Τιμιωτέραν των Χερουβείμ» του Αγίου Κοσμά του Μελωδού, όταν δέχτηκε την επίσκεψη ενός αγνώστου μοναχού. Ο επισκέπτης πρόσθεσε μερικές λέξεις στο κείμενο. Ο Γαβριήλ τον παρακάλεσε να του τις γράψει, και ο ξένος τις χάραξε με το δάχτυλό του σε μια πλάκα, σαν να ήταν πηλός. Μετά εξαφανίστηκε.
Δείτε επίσης
Άξιον Εστί, η εικόνα της Παναγίας
Άξιον Εστί είναι ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη
Άξιον Εστί είναι μουσικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οπτοακουστικό υλικό
Εκκλησιαστική υμνολογία
|
206716
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%92%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B7
|
Οικογένεια Βότζη
|
Η οικογένεια Βότζη ξεκίνησε απο την ορεινή επαρχία των Σφακίων στην Κρήτη και συγκεκριμένα απο το χωριό Άγιος Ιωάννης Σφακίων.
Σήμερα, η οικογένεια Βότζη έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Δυτική Κρήτη, στη Χώρα Σφακίων, στις πόλεις των Χανίων και του Ρεθύμνου,
στις επαρχίες Αποκορώνου, Κυδωνίας, Σφακίων, Ρεθύμνου και στο δυτικό κομμάτι της επαρχίας Αγίου Βασιλείου.
Επίσης, μέλη της οικογένειας βρίσκονται στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στη Νορβηγία και στην Ιταλία. Τα επώνυμα Βότζης και Βοτζάκης συνδέονται οικογενειακά μεταξύ τους καθώς ήταν η ίδια οικογένεια που ξεκίνησε απο τα ορεινά των Σφακίων.
Τα μέλη της οικογένειας Βότζη είναι απόγονοι μεγάλης οικογένειας που λόγω βεντέτας κατα τα παλαιά χρόνια στην περιοχή των Σφακίων αναγκάστηκαν να χωριστούν και να απλωθούν σε όλη τη Δυτική Κρήτη.
Ιστορικές οικογένειες της Κρήτης
|
710014
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B4%20%28%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%82%29
|
Νταβίδ (Παναμάς)
|
Το Νταβίδ, γνωστό και ως Σαν Χοσέ ντε Νταβίδ κατά την αποικιοκρατία, είναι μια πόλη και κορεχιμιέντο (υποδιαίρεση διαμερίσματος, όπου είναι εναλλάξ υποδιαίρεση επαρχίας) στο δυτικό κομμάτι του Παναμά. Είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας του Τσιρίκι και έχει έναν εκτιμώμενο πληθυσμό των 82970 κατοίκων, όπως επιβεβαιώθηκε το 2013. Είναι μια σχετικά εύπορη πόλη με μια αποφασιστικά καθιερωμένη, κυρίαρχη μεσαία τάξη και ένα πολύ χαμηλό επίπεδο ανεργίας και φτώχειας. Ο Παναμερικανικός Αυτοκινητόδρομος είναι μια διάσημη διαδρομή προς το Δαβίδ. Ονομάζεται από τον Βασιλιά Δαβίδ της Βίβλου.
Η ανάπτυξη του τραπεζικού τομέα και οι δημόσιες κατασκευές όπως η επέκταση του αεροδρομίου και η εθνική οδός Νταβίδ-Boquette, μαζί με την ανάπτυξη της εμπορικής δραστηριότητας στην πόλη, έχουν ως αποτέλεσμα να είναι μια από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες πόλεις στην χώρα. Η πόλη είναι το οικονομικό κέντρο της επαρχίας του Τσιρίκι και παράγει πάνω από το μισό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της επαρχίας. Είναι γνωστή ως η τρίτη-μεγαλύτερη πόλη της χώρας και σε πληθυσμό και σε ΑΕΠ, και ως η μεγαλύτερη πόλη στον Δυτικό Παναμά.
Παραπομπές
Πόλεις του Παναμά
|
841671
|
https://el.wikipedia.org/wiki/ZIL-130
|
ZIL-130
|
Το ZIL-130 είναι ένα σοβιετικό / ρωσικό φορτηγό που παράχθηκε από τη ZIL στη Μόσχα, Ρωσία. Το πρώτο πρωτότυπο κατασκευάστηκε το 1956. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1962, ενώ η μαζική παραγωγή ξεκίνησε το 1964. Ήταν ένα από τα πιο πολυάριθμα φορτηγά στην ΕΣΣΔ και τη Ρωσία, συνολικά η ZIL κατασκεύασε 3.380.000 φορτηγά μέχρι το 1994. Το 1995, η παραγωγή μεταφέρθηκε στο πλέον ανενεργό εργοστάσιο αυτοκινήτων Ural (UamZ, τα φορτηγά του ήταν γνωστά ως UamZ-43140).
Ιστορία
Το εργοστάσιο ZiL άρχισε να εργάζεται για μια αντικατάσταση του ZIL-164, αμέσως μετά την αποσταλινοποίηση. Το πρώτο πρωτότυπο κατασκευάστηκε μερικούς μήνες αργότερα και είχε μια ολοκαίνουργια καμπίνα, καθώς και ένα φαρδύτερο παρμπρίζ εμπνευσμένο από τα φορτηγά της σειράς Ford F και Dodge C του 1956.
Το νέο μοντέλο χρησιμοποίησε το ίδιο σασί με το προηγούμενο ZIL-164, αλλά αρκετά πιο ενισχυμένο. Η μηχανή όμως ήταν νέα και προερχόταν από την ZIL-111 λιμουζίνα του 1958. Το αμάξωμα ήταν ολοκαίνουριο, αν και πάλι όπως είπαμε και πριν, έδειχνε έμπνευση από Αμερικάνικα μοντέλα. Η μαζική παραγωγή άρχισε το 1964, αν και το προηγούμενο μοντέλο, το ZIL-164, δεν σταμάτησε να παράγεται μέχρι το 1968.
Το ZIL-130 έλαβε τα πιο πρόσφατα χαρακτηριστικά που υιοθετήθηκαν από την παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία της δεκαετίας του 1950, ενώ δεν βασιζόταν ευθέως σε κανένα ξένο μοντέλο. Το 1965 ξεκίνησε η παραγωγή του βαρύτερου ZIL-131.
Το ZIL-130 και οι παραλλαγές του ήταν ο κύριος ανταγωνιστής του GAZ-53 και εξαγόταν σχεδόν σε όλο το Ανατολικό Μπλοκ, αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να περάσει το ανταγωνιστικό φορτηγό σε πωλήσεις. Το 1986 η εταιρεία παρουσίασε το νεότερο ZIL-4331, αλλά η παραγωγή του ZIL-130 συνεχίστηκε ακόμη και μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ολοκληρώνοντας τελικά το 1995, όταν τα εργαλεία σχεδιασμού πωλήθηκαν στην UamZ και η παραγωγή συνεχίστηκε ως με το όνομα UamZ-43140 έως το 2015.
Τροποποιήσεις
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, υπήρξαν δύο εκσυγχρονισμοί του ZIL-130 το 1966 και το 1977. Μετά την δεύτερο άλλαξε το περίβλημα του ψυγείου.
Πρωτότυπο ZIL-130 1956
Πρωτότυπο ZIL-130 1962
ZIL-130-66 – τροποποίηση 1966
ZIL-130-76 – τροποποίηση 1976
ZIL-130-80 – τροποποίηση 1980
ZIL-130AN – έκδοση που τροφοδοτείται από κινητήρα ZIL-157
ZIL-130B2 – πλαίσιο για ZIL-MMZ-554 και ZIL-MMZ-554M
ZIL-130D1 – ZIL-130D με μονοτάχυτο πίσω άξονα για ZIL-MMZ-555 και ZIL-MMZ-4502
ZIL-133D1E – σασί για ZIL-MMZ-555E, έκδοση εξαγωγής για εύκρατα κλίματα
ZIL-130D1T – σασί για ZIL-MMZ-555T, έκδοση εξαγωγής για τροπικά κλίματα
ZIL-130D1Sh
ZIL-130D2 – έκδοση ανατρεπόμενης νταλίκας για ZIL-MMZ-555A και ZIL-MMZ-45022
ZIL-130D3 – σασί για ανατρεπόμενο φορτηγό
ZIL-130E (1965) – έκδοση εξαγωγής για εύκρατα κλίματα
ZIL-130Е (1967) – έκδοση με θωρακισμένα ηλεκτρικά
ZIL-130EE – έκδοση εξαγωγής με θωρακισμένα ηλεκτρικά για εύκρατα κλίματα
ZIL-130ET – έκδοση εξαγωγής με θωρακισμένα ηλεκτρικά για τροπικά κλίματα
ZIL-130G – έκδοση με μακρύ μεταξόνιο
ZIL-130GE (1965) – εξαγωγή έκδοσης με μακρύ μεταξόνιο για εύκρατα κλίματα
ZIL-130GE (1967) – έκδοση με μακρύ μεταξόνιο με θωρακισμένα ηλεκτρικά
ZIL-130GET – εξαγωγή έκδοση με μακρύ μεταξόνιο με θωρακισμένα ηλεκτρικά για τροπικά και εύκρατα κλίματα
ZIL-130GS – έκδοση με μακρύ μεταξόνιο για βόρεια κλίματα
ZIL-130GT – εξαγωγή έκδοσης με μακρύ μεταξόνιο για τροπικά κλίματα
ZIL-130G1
ZIL-130G1-76
ZIL-130GU – έκδοση με επιπλέον μακρύ μεταξόνιο, βασισμένη στο ZIL-133G1
ZIL-130GU-76
ZIL-130K – έκδοση πλαισίου καμπίνας με κινητήρα ZIL-157D για ανατρεπόμενα φορτηγά ZIL-MMK-555K και ZIL-MMZ-45021
ZIL-130KSh
ZIL-130N – έκδοση νταλίκα
ZIL-130S – παραλλαγή για βόρεια κλίματα
ZIL-130S-76
ZIL-130Sh
ZIL-130T – παραλλαγή εξαγωγής για τροπικά κλίματα
ZIL-MMZ-130P
ZIL-MMZ-130S
ZIL-130V1 – έκδοση νταλίκα
ZIL-130V1-76 – τροποποίηση 1976
ZIL-130V1E (1965) – έκδοση τρακτέρ-τρέιλερ εξαγωγής για εύκρατα κλίματα
ZIL-130V1E (1967) – έκδοση νταλίκα με θωρακισμένα ηλεκτρικά
ZIL-130V1T – έκδοση τρακτέρ-τρέιλερ εξαγωγής για τροπικά κλίματα
ZIL-136I – έκδοση κινητήρα ντίζελ για εξαγωγή, με κινητήρα Perkins 6.345
ZIL-136IG – έκδοση κινητήρα ντίζελ με μακρύ μεταξόνιο για εξαγωγή, με κινητήρα Perkins 6.345
ZIL-136IDI – έκδοση κινητήρα ντίζελ εξαγωγής για ανατρεπόμενο φορτηγό, που τροφοδοτείται από κινητήρα Perkins 6.345
ZIL-138 – έκδοση που τροφοδοτείται με υγραέριο
ZIL-138D2 – Έκδοση με υγραέριο για MMZ-ZIL-45023
ZIL-138V1 – έκδοση τρακτέρ-τρέιλερ που τροφοδοτείται από υγραέριο
ZIL-138A – έκδοση διπλού καυσίμου (CNG και A-76 βενζίνης).
ZIL-138AG – έκδοση διπλού καυσίμου, με μακρύ μεταξόνιο
ZIL-138I – έκδοση διπλού καυσίμου (CNG και Al-93 βενζίνης).
ZIL-138IG – έκδοση διπλού καυσίμου, με μακρύ μεταξόνιο
ZIL-133 – έκδοση τριών αξόνων
Τροποποιήσεις πρωτοτύπων
ZIL5000A – πρωτότυπη έκδοση με πίσω άξονα δύο ταχυτήτων και εξοπλισμό ρυμούλκησης τρέιλερ
ZIL-130AU – ZIL-130A με ενισχυμένο πλαίσιο και ανάρτηση
ZIL-130A1 – πρωτότυπη έκδοση με μονή ταχύτητα πίσω άξονα και εξοπλισμό ρυμούλκησης τρέιλερ
ZIL-130B – πρωτότυπο σασί καμπίνας για αγροτικό ανατρεπόμενο φορτηγό
ZIL-130D – πρωτότυπο σασί καμπίνας με πίσω άξονα δύο ταχυτήτων (για βιομηχανικό ανατρεπόμενο φορτηγό)
ZIL-130F – πρωτότυπη έκδοση που τροφοδοτείται από κινητήρα ZIL-130F
ZIL-130GU – πρωτότυπη έκδοση με μακρύ μεταξόνιο με ενισχυμένο πλαίσιο και ανάρτηση
ZIL-130L – πρωτότυπη έκδοση που τροφοδοτείται από κινητήρα ZIL-120VK I6 με αφαιρούμενο εξοπλισμό ρυμούλκησης τρέιλερ
ZIL-130AL – πίσω άξονας δύο ταχυτήτων
ZIL-130BL – σασί ανατρεπόμενου φορτηγού
ZIL-130DL – τρακτέρ με κοντό μεταξόνιο
ZIL-130GL – έκδοση με μακρύ μεταξόνιο
ZIL-130VL – έκδοση νταλίκα
ZIL-130M – πρωτότυπη έκδοση που τροφοδοτείται από κινητήρα ZMZ-41 V8 με αφαιρούμενο εξοπλισμό ρυμούλκησης τρέιλερ
ZIL-130GM – πρωτότυπη έκδοση με μακρύ μεταξόνιο
ZIL-130N – πρωτότυπη έκδοση με υδραυλικό σύστημα με αντλία και PTO (για καρότσα κόκκων MMZ-812)
ZIL-130SHM – πρωτότυπη έκδοση που τροφοδοτείται από κινητήρα ντίζελ Steyr
ZIL-130V – πρωτότυπη έκδοση νταλίκα με πίσω άξονα δύο ταχυτήτων
ZIL-130VT – πρωτότυπη έκδοση νταλίκα με ενισχυμένο πίσω άξονα δύο ταχυτήτων
ZIL-130V1S – πρωτότυπη έκδοση νταλίκα για βόρειες περιοχές. παράγεται σε μια μικρή σειρά
ZIL-130V2 – πρωτότυπη έκδοση νταλίκα με μεταξόνιο
ZIL-E130 – πρωτότυπη έκδοση με πλαίσιο αλουμινίου
ZIL-136 – πρωτότυπη έκδοση ντίζελ
ZIL-E138AV – πρωτότυπη έκδοση που τροφοδοτείται από συμπιεσμένο αέριο
ZIL-138AB – πρωτότυπη έκδοση διπλού καυσίμου (βενζίνη CNG και A-76) με εξοπλισμό ρυμούλκησης τρέιλερ (για ZIL-MMZ-45054). αργότερα επανασχεδιάστηκε ως ZIL-496110 και τέθηκε σε παραγωγή το 1987
ZIL-138IB – πρωτότυπη έκδοση διπλού καυσίμου (βενζίνη CNG και Al-93) με εξοπλισμό ρυμούλκησης τρέιλερ (για ZIL-MMZ-45054)
ZIL-175 – πρωτότυπο με ανυψωτικό άξονα
Από το 1986, σύμφωνα με το πρότυπο κλάδου OST 37.001-269-83, η σειρά ZIL-130 έλαβε νέα ευρετήρια: ZIL-431410 (ZIL-130), ZIL-431510 (ZIL-130Г), ZIL-441510 (ZIL-130В1 ), ZIL-431810 (ZIL-138), ZIL-431610 (ZIL-138А), κ.λπ.
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αγορά για ZIL-130 στην Ρωσία
Βίντεο με ZIL-130
ЗИЛ 130
Φορτηγό
Μοντέλα ZIL
|
188786
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1
|
Μανούμπα
|
Η Μανούμπα (αραβικά: منوبة) είναι πόλη της Τυνησίας. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας και, αν και προάστιο της Τύνιδας, από το έτος 2000 είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου Κυβερνείου Μανούμπα. Κατά τη απογραφή του 2004 ο πληθυσμός της αριθμούσε 26.666 κατοίκους.
Το όνομά της είναι αρχαίο και στη γλώσσα των Καρχηδονίων σήμαινε αγροτικό εμπόριο. Η Μανούμπα αποτελούσε παλαιότερα τη θερινή κατοικία των Μπέηδων της Τυνησίας. Συνέπεια αυτού η πόλη σήμερα να διαθέτει πολλά ανάκτορα και μεγάλες επαύλεις των άλλοτε υψηλόβαθμων παραγόντων της χώρας. Το δε Πανεπιστήμιο της Μανούμπα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της Τυνησίας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της Μανούμπα
Πόλεις της Τυνησίας
|
801414
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%AF%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Ζωγρί Καρδίτσας
|
Το Ζωγρί είναι μικρός οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας ο οποίος βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές της νότιας Πίνδου σε υψόμετρο 400 μέτρα και απέχει περίπου 19 χλμ. Ν.-ΝΔ. από την Καρδίτσα. Αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά ως ξεχωριστός οικισμός το 1981 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Ραχούλας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτη και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι μαζί με την Ραχούλα, τον Ίταμο και το Παλαιοζογλόπι αποτελούν την κοινότητα Ραχούλας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ιτάμου του δήμου Καρδίτσας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφηκαν 34 μόνο κάτοικοι ενώ το 1981 και το 1991 ήταν 70 και 70 αντίστοιχα.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Καρδίτσας
Δήμος Καρδίτσας
|
593847
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%A6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B1
|
Κυβερνείο Φαρουανίγια
|
Το Κυβερνείο Φαρουανίγια ( Muḥāfaẓat al-Farwānīyah) είναι το πιο πυκνοκατοικημένο από τα έξι κυβερνεία του Κουβέιτ και σε αυτό πραγματοποιείται σημαντικό μέρος των εμπορικών δραστηριοτήτων της χώρας. Τον Μάιο του 2014, Κυβερνήτης ήταν ο Φαϊσάλ Χ. Μ. Αλ-Σαμπάχ. Έχει έκταση 190 τ.χλμ και, σύμφωνα με στοιχεία του Ιουνίου 2017, 1.169.312 κατοίκους. Αποτελείται από τις εξής περιοχές:
Αμπράγκ Κιτάν
Αλ Ανταλούς
Ισμπίλια
Τζλιμπ αλ Σογιούκ
Ομαρίγια
Αρντίγια
Βιομηχανικό Αρντίγια
Φορντούς
Φαρουανίγια
Σανταντίγια
Ριχάμπ
Ραμπίγια
Βιομηχανικό Ράι
Αμπντουλάχ αλ Μουμπάρακ
Ντατζίτζ
Νότιο Χαϊτάν
Αθλητισμός
Η Αλ Τανταμόν ΣΚ, η οποία εδρεύει στο κυβερνείο, έχει κερδίσει το εθνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τρεις φορές.
Παραπομπές
Φαρουανιγια
|
305606
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Τηλεσκόπιο (αποσαφήνιση)
|
Ο όρος τηλεσκόπιο μπορεί να αναφέρεται:
στο όργανο παρατήρησης Τηλεσκόπιο
στον αστερισμό Τηλεσκόπιον
στον οικισμό της Γρενάδας Τηλεσκόπιο (Γρενάδα)
|
309064
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%94%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
|
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης (Μάντσεστερ, Αγγλία, 30 Μαΐου 1977) είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Βιογραφία
Ο Δαδακαρίδης γεννήθηκε από πατέρα Έλληνα και μητέρα Αγγλίδα. Έχει δύο μικρότερα αδέρφια, την Τζούλια, που ζει στο εξωτερικό, και τον Θανάση, που ζει στην Ελλάδα. Αρχικά σπούδασε Computing και Marketing, αλλά τελικά στράφηκε στην υποκριτική. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός στην Αγγλία, όπου στην πρώτη του οντισιόν πήγε παρακινούμενος από σχετική αγγελία σε εφημερίδα. Το 1996 ήρθε στην Ελλάδα για να συνεχίσει την καριέρα του και το 1999 αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Θεμέλιο του Νίκου Βασταρδή.
Για την ερμηνεία του στην ταινία Ευτυχία του Άγγελου Φραντζή, έλαβε το 2020 το βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Καριέρα
Τηλεόραση
Θεατρικές παραστάσεις
Κινηματογραφικές ταινίες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δαδακαρίδης στο IMDb
Έλληνες άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Έλληνες άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
Έλληνες άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Έλληνες κωμικοί
|
506446
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%8A%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B1
|
Εϊρίταλα
|
Το Εϊρίταλα είναι ένα χωριό στην επαρχία Μπαλακάν του Αζερμπαϊτζάν. Το χωριό αποτελεί μέρος του δήμου Ροτσεχμέντ και βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος της χώρας.
Παραπομπές
Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Μπαλακάν
|
668144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B7%CF%86%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Ευάγγελος Σηφάκης
|
Ο Ευάγγελος Σηφάκης ήταν έλληνας δάσκαλος, αντιστασιακός και ένας εκ των 62 Μαρτύρων της Κρήτης.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αγία Βαρβάρα το 1913 και ήταν ένα από τα 6 παιδιά του ιεροδιδασκάλου Γεωργίου Σηφάκη και Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Αγίας Βαρβάρας. Ανήκει στην Οικογένεια Σηφάκη.
Αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Ηρακλείου. Υπηρέτησε ως ανθυπολοχαγός στον Ελληνικό στρατό. Δίδαξε στο Δημοτικό Σχολείο της Αγίας Βαρβάρας για περίπου 10 χρόνια.
Το 1942 εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στη θέση Γέρο Λάκκος του Γαζίου μαζί με άλλους 13 Αγιοβαρβαρίτες συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα του, εφημέριου της Αγίας Βαρβάρας και δασκάλου, παπά Γιώργη Σηφάκη.
Παραπομπές
Ιστορία της Κρήτης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Έλληνες αντιστασιακοί
|
40506
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%BF%20%CE%A4%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Αρχύτας ο Ταραντίνος
|
Ο Αρχύτας ο Ταραντίνος (Τάραντας, Μεγάλη Ελλάδα, 428 π.Χ. – Τάραντας, Μεγάλη Ελλάδα, 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, πολιτικός, στρατηγός, μαθηματικός, εφευρέτης και μηχανικός. Υπήρξε ο εφευρέτης της πρώτης αυτόνομης πτητικής μηχανής παγκοσμίως.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Αρχύτας γεννήθηκε το 428 π.Χ. στον Τάραντα της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Graecia), ήταν γιος του Μνήσαρχου ή κατά τον Αριστόξενο του Εστιαίου, ή του Μνασαγέτου ή του Μνασαγόρου, και ήταν επιφανής Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Ανήκει στην δεύτερη γενιά Πυθαγορείων και υπήρξε όπως αναφέρει ο Κικέρων μαθητής του Φιλολάου του Κροτωνιάτη που ανήκει στην προηγούμενη γενιά Πυθαγορείων. Υπήρξε δάσκαλος πολλών και ο πιο γνωστός μαθητής του στα μαθηματικά είναι ο Εύδοξος ο Κνίδιος. Θαυμαζόταν από όλους για τις αρετές του. Υπήρξε στρατηγός στην πόλη του επτά φορές, τη στιγμή που ο νόμος απαγόρευε σε όλους τους άλλους να πάρουν τη θέση αυτή για δεύτερη φορά. Ο Αριστόξενος μάλιστα αναφέρει ότι ποτέ δεν ηττήθηκε σε καμία μάχη. Την εποχή που ήταν αρχηγός του κράτους του Τάραντα (380-345 π.Χ.), καταγράφεται από τους ιστορικούς ότι η πόλη του Τάραντα έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή της και γνώρισε τη μεγαλύτερη οικονομική άνθηση.
Επιστημονικός βίος
Ήταν επιφανής μαθηματικός, αστρονόμος, μουσικός και φιλόσοφος. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους διανοητές της ελληνικής αρχαιότητας. Ο Αριστοτέλης έγραψε γι´αυτόν ειδική πραγματεία, η οποία δεν έχει διασωθεί: «Η φιλοσοφία του Αρχύτα».
Είναι αυτός που λέγεται ότι έσωσε τον Πλάτωνα με επιστολή του προς τον τύραννο των Συρακουσών Διονύσιο τον Β' ο οποίος ήταν έτοιμος να τον σκοτώσει. Ο Πλάτωνας είναι γνωστό ότι έχει ταξιδέψει στον Τάραντα και συνάντησε τον Αρχύτα τρεις φορές μετά τον θάνατο του Σωκράτη, ενώ είχαν και αλληλογραφία στην οποία φέρεται ο Αρχύτας να προμηθεύει τον Πλάτωνα με βιβλία του πυθαγόρειου φιλόσοφου Όκελλου. Ο Αρχύτας πιθανολογείται να είναι εκείνος που μύησε τον Πλάτωνα στον Πυθαγορισμό. Παρ' όλα αυτά υπάρχει και διαφορετική άποψη που στηρίζεται στην Έβδομη Επιστολή που θεωρείται ότι είναι γραμμένη από τον Πλάτωνα, ή κατά κάποιους άλλους από στενό μαθητή του που γνώριζε καλά τις λεπτομέρειες των ταξιδιών του Πλάτωνα στη Σικελία. Η άποψη αυτή παρουσιάζει τον Πλάτωνα να ωφελεί φιλοσοφικά και πολιτικά τον Αρχύτα, βοηθώντας να βελτιωθεί η σχέση του με τον Διονύσιο τον Συρακουσών.
Ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε μαθηματικές αρχές στη μηχανική, και ο πρώτος που χρησιμοποίησε την αρχή της δράσης αντίδρασης πάνω στην οποία στηρίζεται η λειτουργία των πυραύλων και των αεριωθούμενων αεροπλάνων. Σύμφωνα με μαρτυρία του Φαβωρίνου, ιστορικού των αρχαίων παραδόσεων και του Ρωμαίου Αύλου Γέλλιου (Aulus Gellius)- που μεταφέρει τις απόψεις του Πλίνιου του Πρεσβύτερου από το βιβλίο του "Φυσική Ιστορία"- ο Αρχύτας επινόησε και κατασκεύασε ένα αεριοπροωθούμενο περιστέρι, που αποκλήθηκε «πετομηχανή» ή «περιστερά».
Ήταν εξαιρετικός Γεωμέτρης και είναι ο πρώτος ιστορικά που έλυσε το πρόβλημα του διπλασιασμού του κύβου, γνωστό και ως Δήλιο πρόβλημα που είναι ένα από τα τρία άλυτα γεωμετρικά προβλήματα. Η λύση του Αρχύτα είναι χρονολογικά η πρώτη και η πιο εντυπωσιακή από τις 12 λύσεις που διασώζονται από τον Ευτόκιο. Πραγματοποιείται με τρεις στερεές επιφάνειες (ημικύλινδρος, ημισφαίριο, κώνος) και μια στερεά καμπύλη (σπείρα). Ο Πλάτωνας έκανε αυστηρή κριτική στην πορεία που έπαιρνε η γεωμετρία με τη χρήση μηχανικών μεθόδων από τον Αρχύτα, θεωρώντας ότι αυτό την απομάκρυνε από τον σκοπό της που είναι να ανάγει τον άνθρωπο στη θέαση των αιώνιων αληθειών, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος.
Έργα του Αρχύτα
Άφησε γραπτό έργο του οποίου έχουν διασωθεί μόνο αποσπάσματα. Βιβλία του αναφέρονται τα "Αρμονικός" και "Διατριβαί" από τα οποία σώζονται κάποια μέρη. Επίσης αποσπάσματα από την πολιτικής σημασίας πραγματεία του Περί Νόμου και Δικαιοσύνης υπάρχουν διασωσμένα από τον Ιωάννη Στοβαίο στο βιβλίο του "Πολιτικά και Ηθικά Αποσπάσματα" μαζί με τα αποσπάσματα και άλλων πυθαγορείων φιλοσόφων. Στην πραγματεία του αυτή εκφράζει την άποψη ότι η Σπάρτη είχε την τελειότερη νομοθεσία και το τελειότερο σύστημα διακυβέρνησης που κατόρθωνε να συνδυάζει τη βασιλεία, την αριστοκρατία, την ολιγαρχία και τη δημοκρατία με σωστό τρόπο. Από πολλούς μελετητές θεωρείται πιθανό ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του να έχει εμπνευστεί ή επηρεαστεί από τα γραπτά του Αρχύτα και τη μεγάλη φιλία που συνέδεε τους δύο άνδρες. Επιπλέον αποσπάσματα από τις πραγματείες του Αρχύτα "Περί ανδρός αγαθού και ευδαίμονος", "Περί σοφίας", "Περί παιδεύσεως ηθικής", κ.ά. που διασώθηκαν από τον Στοβαίο μπορεί να βρει κανείς στο δεύτερο μέρος του βιβλίου "Περί του Πυθαγορικού Βίου" στην αγγλική μετάφραση του 1818.
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι
Αρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί
Αρχαίοι Έλληνες πολιτικοί
Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι
Προσωκρατικοί φιλόσοφοι
Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι
Αρχαίοι Ταραντίνοι
|
400319
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%B1
|
Σία
|
Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Σία ή Σάα ήταν η θεοποίηση της αντίληψης στην κοσμολογία της Εννεάδας της Ηλιούπολης, και πιθανόν ισοδυναμούσε με τις πνευματικές ενέργειες της καρδιάς του Φθα στη Μεμφιτική κοσμογονία. Είχε επίσης συσχέτιση με το γράψιμο, και συχνά αναπαριστάται σε ανθρωπομορφική μορφή κρατώντας περγαμηνή παπύρου. Ο πάπυρος αυτός θεωρείται ότι περιείχε πνευματικά επιτεύγματα.
Λεγόταν ότι ο Ατούμ δημιούργησε τους δύο θεούς Σία και Χου από το αίμα του που πετάχτηκε όταν έκοψε ο ίδιος το πέος του, μια πιθανή αναφορά στην περιτομή.
Ο Σία εμφανίζεται να στέκεται πάνω στην Ηλιακή Βάρκα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του τη νύχτα, σε ταφικά κείμενα και ταφικές τοιχογραφίες του Νέου Βασιλείου, μαζί με τον Χου, το "Λόγο της Δημιουργίας" και τον Χέκα, τον θεό της μαγείας. Οι θεοί αυτοί θεωρούνταν ως ειδικές δυνάμεις που βοηθούν τον δημιουργό, και αν και ο Χέκα είχε δικιά του λατρεία, ο Σία δεν είχε.
Το ιερογλυφικό Σία χρησιμοποιούταν επίσης για να αντιπροσωπεύσει το "να καταλάβω", "να γνωρίζω" ή "να έχω επίγνωση".
Παραπομπές
Θεότητες της αιγυπτιακής μυθολογίας
Θεότητες του θανάτου
Θεότητες της σοφίας
|
92403
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D
|
Παρού
|
Ο Παρού (Paru , και πορτογαλικά Rio Paru) είναι ποταμός της Βραζιλίας και παραπόταμος του Αμαζονίου. Πηγάζει στα σύνορα με το Σουρινάμ στη Βόρεια Βραζιλία και με κατεύθυνση νότια και νοτιοανατολικά, μετά από ρού 800 περίπου χλμ., εκβάλει στον Αμαζόνιο.
Ποταμοί της Βραζιλίας
|
697614
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Κήρινθος Εύβοιας
|
Η Κήρινθος είναι πεδινό χωριό του Δήμου Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας, στη βορειοκεντρική Εύβοια. Βρίσκεται βορειοδυτικά του Μαντουδίου σε απόσταση περίπου 4 χιλιομέτρων και νοτιοανατολικά του χωριού Στροφυλιά. Το χωριό είναι κτισμένο στους πρόποδες ενός καταπράσινου λόφου και έχει υψόμετρο 43 μέτρα. Στη νότια πλευρά του περνάει η ΕΟ Χαλκίδας - Αιδηψού ενώ νοτιοανατολικά του ο χείμαρρος Νηλέας. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τη Ζωοδόχο Πηγή και την Κρύα Βρύση αποτελούν την τοπική κοινότητα Κηρίνθου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κηρέως του Δήμου Μαντουδίου–Λίμνης–Αγίας Άννας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως πληθυσμό έχει 81 κατοίκους. Πολιούχος άγιος του χωριού είναι ο Άγιος Γεώργιος ενώ ο νερόμυλος της κοινότητας έχει χαρακτηριστεί από το 1997 ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο γιατί αποτελεί "αντιπροσωπευτικό και αξιόλογο κτίριο της προβιομηχανικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα".
Ονομασία
Η ονομασία του χωριού προέρχεται από την ομώνυμη πόλη της αρχαιότητας που άκμασε στην περιοχή κατά την προϊστορική αλλά και αρχαϊκή εποχή. Η αρχαία Κήρινθος τοποθετείται στην παραθαλάσσια περιοχή της Κρύας Βρύσης Εύβοιας, περίπου στα 5 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του σημερινού χωριού στις εκβολές του ποταμού Βούδουρου. Για την προέλευση του ονόματος (της αρχαίας Κήρινθου) υπάρχουν πολλές εκδοχές. Μία από αυτές είναι ότι το όνομα προέρχεται από το μικρό ποώδες φυτό «κήρινθα η κήρινθον» που κατέκλυζε τις λοφοπλαγιές της περιοχής.
Παλαιότερα το χωριό, έως και 1915 ονομαζόταν «Σκυλόγιαννη» οπότε με το ΦΕΚ 135Α - 11/04/1915 μετονομάστηκε σε Κήρινθος. Για την προέλευση του ονόματος η παράδοση δίνει της δίκες της εκδοχές. Κάποτε ένας ξένος που επισκέφτηκε το χωριό γρήγορα διαπίστωσε ότι το όνομα των περισσότερων ανδρών ήταν Γιάννης. Ταυτόχρονα όμως είδε πως υπήρχαν και πολλά αδέσποτα σκυλιά. Περπατώντας δέχτηκε επίθεση από μικρή αγέλη σκύλων και έντρομος βρήκε καταφύγιο σε μια αυλή. Απευθυνόμενος στον ιδιοκτήτη του σπιτιού φώναξε «Αμάν! Σ΄αυτό το χωριό μονό Γιάννηδες και σκύλους βρίσκεις». Έτσι η ονομασία έμεινε ως Σκυλόγιαννη. Η δεύτερη εκδοχή είναι παραλλαγή της προηγούμενης. Ένας παπάς κάποτε πήγε να λειτουργήσει στο εκκλησάκι του Άη Γιάννη. Κυνηγήθηκε όμως από τα σκυλιά με αποτέλεσμα να καταφύγει στην εκκλησία λέγοντας: «εδώ δεν είναι ο Άη Γιάννης αλλά ο Σκύλο Γιάννης».
Ιστορία
Ιστορικά, το χωριό δημιουργήθηκε στη σημερινή του θέση στα χρόνια της τουρκοκρατούμενης Εύβοιας. Σημαντικά γεγονότα και ακριβείς αναφορές δεν υπάρχουν. Στο σημείο που βρίσκεται το χωριό έμεναν εργάτες που δούλευαν για τον Τούρκο τσιφλικά της περιοχής. Με την πάροδο του χρόνου και τον ερχομό τον προσφύγων από τη Μάκρη και το Λιβίσι της Μ. Ασίας την δεκαετία του 1920, από μικρός οικισμός μετατρέπεται σε μεγάλο χωριό.
Κατά τη γερμανική κατοχή, η Κήρινθος δέχτηκε μεγάλες καταστροφές από τους κατακτητές, πέρα από υλικές ζημιές, πλήρωσε και με ανθρώπινες απώλειες. Στη είσοδο του χωριού στην διαδρομή από την Χαλκίδα βρίσκεται το μνημείο που στήθηκε προς τιμήν των κατοίκων του χωριού που σκοτώθηκαν στην αντίσταση κατά των Γερμανών.
Οικονομία
Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία στον κάμπο της Κρύας Βρύσης. Ξεχωριστή θέση έχει η καλλιέργεια βαμβακιού, σιτηρών αλλά και λαχανικών όπως η ντομάτα.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Εύβοιας
Δήμος Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας
|
248292
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1%20%CE%91%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85%202012
|
Γεγονότα Απριλίου 2012
|
1 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Οι αντάρτες Τουαρέγκ καταλαμβάνουν την πόλη Γκαό και τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση του Μάλι καθώς συνεχίζεται η εξέγερσή τους στο Βορρά (BBC)
Πολιτισμός και κουλτούρα
Απονέμονται από την Ακαδημία της Κάντρι Μουσικής τα ετήσια βραβεία στην πόλη Λας Βέγκας της Νεβάδα. Οι Eli Young Band κερδίζουν στην κατηγορία καλύτερο τραγούδι της χρονιάς για το "Crazy Girl" και η Τέιλορ Σουίφτ κερδίζει στην κατηγορία του Διασκεδαστή της Χρονιάς. (AP μέσω Access Atlanta) (AP μέσω Houston Chronicle)
Καταστροφές
Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κηρύσσονται τα Φίτζι, καθώς γύρω στους 7.000 ανθρώπους εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και 2 χάνουν τη ζωή τους έπειτα από πλημμύρες. (AAP μέσω Herald Sun) (AFP μέσω Perth Now)
Σεισμός 3,5 ρίχτερ σημειώνεται στους Θρακομακεδόνες Αττικής στις 8.19 το πρωί.Μόνο υλικές ζημιές θα σημειωθούν.Ο σεισμός θα γίνει αισθητός μέχρι την Αίγινα.
Πολιτική και εκλογές
Στις κάλπες προσέρχονται οι ψηφοφόροι στη Μιανμάρ για τις επαναληπτικές εκλογές για 45 έδρες, με την Αούνγκ Σαν Σου Κίι να ανακηρύσσεται νικήτρια σε μία από τις ψηφοφορίες. (BBC) (The Telegraph)
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα προτείνει ως υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο τον πρόεδρό της, Χαϊράτ ελ-Σατέρ. (BBC)
2 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Η αριστερή οργάνωση FARC της Κολομβίας απελευθερώνει τους τελευταίους αστυνομικούς και στρατιωτικούς που κρατούσε αιχμάλωτους. (BBC)
Τραγωδίες
Από συντριβή δικινητήριου αεροσκάφους ATR-72 στη δυτική Σιβηρία κοντά στην πόλη Τιούμεν σκοτώνονται τουλάχιστον 31 από τους 43 συνολικά επιβάτες. (AFP via Nine-MSN) (BBC) (Reuters)
Νόμος και έγκλημα
Από πυρά ενόπλου στο πανεπιστήμιο Όικος του Όκλαντ της Καλιφόρνια χάνουν τη ζωή τους 7 άτομα και άλλα 3 τραυματίζονται. (CNN) (BBC) (KTVU)
Πολιτική και εκλογές
Στη Μιανμάρ ο Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι κέρδισε 43 επί συνόλου 45 εδρών στις χθεσινές επαναληπτικές εκλογές. (CNN)
Παραιτείται ο Πρόεδρος της Ουγγαρίας Παλ Σμιτ έπειτα από την ανάκληση της διδακτορικής του διατριβής, λόγω λογοκλοπής.
(AP διά Washington Post)
Αθλητισμός
Στην καλαθοσφαίριση, οι Kentucky Wildcats κερδίζουν το πρωτάθλημα NCAA πρώτης κατηγορίας στους άνδρες, επικρατώντας των Kansas Jayhawks με 67-59. (Washington Post)
3 Απριλίου
Οικονομία
Τα επίπεδα ανεργίας στην Ισπανία σημειώνουν ρεκόρ ξανά, με την ανεργία των νέων να καλπάζει στο 50%. (BBC)
Παραιτείται ο Τζέιμς Μέρντοχ από επικεφαλής του BSkyB στον απόηχο του σκανδάλου υποκλοπής τηλεφωνημάτων της News International. (BBC) (Al Jazeera)
Καταστροφές
Από πυρκαγιά σε αγορά στη Μόσχα σκοτώνονται 17 εργάτες (μετανάστες). (RT) (RIA Novosti) (CNN)
Διεθνείς σχέσεις
Το Τατζικιστάν κατηγορεί το Ουζμπεκιστάν για επιβολή οικονομικού αποκλεισμού. (BBC)
Αρχίζει η σύνοδος κορυφής του ASEAN στην Πνομ Πεν. (Channel News Asia)
Αθλητισμός
Στην καλαθοσφαίριση, η ομάδα των Baylor Lady Bears κερδίζει το πρωτάθλημα γυναικών πρώτης κατηγορίας του NCAA, επικρατώντας των Notre Dame Fighting Irish 80-61 και γίνεται η πρώτη ομάδα του NCAA που κερδίζει 40 αγώνες σε μία σεζόν με ένα ρεκόρ νικών. (AP διά NPR)
4 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Ο Σουδανικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός του Νότιου Σουδάν αναφέρει την κατάρριψη ενός σουδανικού πολεμικού αεροσκάφους MiG-29 στην επαρχία Γιούνιτι του Νότιου Σουδάν. (CNN)
Σε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στο εθνικό θέατρο του Μογκαντίσου της Σομαλίας κατά τη διάρκεια εκδήλωσης, χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον 10 άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους και οι Πρόεδροι της Ολυμπιακής Επιτροπής και της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Σομαλίας. (AP μέσω Winnipeg Free Press) (BBC) (AP διά Atlanta Journal Constitution)
Διεθνείς σχέσεις
Φθάνουν στο Ντάρουιν του Βόρειου Διαμερίσματος οι πρώτοι Αμερικανοί πεζοναύτες. (BBC)
Κατά την 20ή σύνοδο κορυφής του ASEAN στην Πνομ Πενχ, ζητάται η άρση των διεθνών κυρώσεων σε βάρος της Μιανμάρ έπειτα από τη διεξαγωγή των επαναληπτικών εκλογών. (Today Online)
Νόμος και έγκλημα
Συλλαμβάνονται 10 ύποπτοι ισλαμιστές στη Γαλλία. (CNN)
Πολιτική και εκλογές
Ο Πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Ταντιτς ανακοινώνει την παραίτησή του ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις προεδρικές εκλογές. (AP διά Washington Post)
5 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Κηρύσσεται ο τερματισμός των πολεμικών δραστηριοτήτων του Μετώπου Απελευθέρωσης του Αζαγουάντ στο Μάλι. Τα μέλη του ισχυρίζονται ότι κατέλαβαν τόσα πολλά εδάφη, ώστε να συσταθεί το δικό τους κράτος. (BBC)
Οι αντίπαλες παραστρατιωτικές ομάδες σταματούν τις συγκρούσεις στην πόλη Ζουγουάρα στα δυτικά της Λιβύης, έπειτα από την κατάπαυση του πυρός που κηρύχθηκε από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. (Reuters Alertnet)
Καταστροφές
Τουλάχιστον 14 άτομα χάνουν τη ζωή τους στο πέρασμα καταιγίδων στην Αργεντινή, με τους πιο πολλούς νεκρούς να καταγράφονται στην επαρχία του Μπουένος Άιρες. (BBC)
Νόμος και έγκλημα
Ταραχές στην Ελλάδα 2010–2012: Συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα, ανάμεσα σε ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και σε διαδηλωτές, λίγες ώρες μετά την δημόσια αυτοκτονία ενός 77χρονου συνταξιούχου έξω από το Κοινοβούλιο. (BBC)
Η διεθνής διαδικτυακή ομάδα Anonymous επιτίθεται σε κινεζικούς ιστοτόπους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη λογοκρισία στην Κίνα. (Al Jazeera) (AP via The Irish Times)
Ο Ρώσος επιχειρηματίας Βίκτορ Μπουτ καταδικάζεται σε φυλάκιση 25 ετών για λαθρεμπόριο όπλων προς τους αντάρτες του μετώπου FARC στην Κολομβία. (RT)
Πολιτική και εκλογές
Πεθαίνει στην εντατική του νοσοκομείου του Λιλόνγκουε, έπειτα από καρδιακή προσβολή, ο Πρόεδρος του Μαλάουι, Μπίνγκου γουά Μουταρίκα. (BBC) (Reuters)
Ο Ουμπέρτο Μπόσι παραιτείται από επικεφαλής της ιταλικής Λίγκας του Βορρά έπειτα από ένα σκάνδαλο διαφθοράς. (BBC)
6 Απριλίου
Καταστροφές
Επτά πολίτες σκοτώνονται στην Επαρχία Παντγουάι του Αφγανιστάν έπειτα από την ανατροπή βυτιοφόρου. (AFP μέσω Washington Post)
Οικονομία
Τίθεται σε ισχύ η απαγόρευση στην έκθεση προϊόντων καπνού από πωλητές λιανικής στην Αγγλία. (BBC)
7 Απριλίου
Πολιτική και εκλογές
Η Τζόις Μπάντα ορκίζεται νέα πρόεδρος του Μαλάουι σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας, μετά την επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του Μπίνγκου γουά Μουταρίκα. (BBC)
Καταστροφές
Χιονοστιβάδα καταπλάκωσε 135 Πακιστανούς στρατιώτες και πολίτες σε στρατόπεδο στο παγέτωνα Σιάντσεν, στο Κασμίρ, κοντά στα σύνορα με την Ινδία. (in.gr)
Αθλητισμός
Διακόπτεται ο 158ος κωπηλατικός αγώνας μεταξύ της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ, εξαιτίας ενός κολυμβητή που βρέθηκε στο νερό και εμπόδισε τους κωπηλάτες. Έπειτα από την επανέναρξη, νικήτρια ανακηρύσσεται η ομάδα του Κέιμπριτζ. (BBC)
8 Απριλίου
Καταστροφές
Τουλάχιστον 27 άνθρωποι πέθαναν ύστερα από την ανατροπή φορτηγού στη νότια Αϊτή. (Τα Νέα)
Πόλεμος και συγκρούσεις
Εξέγερση στη Συρία το 2011–2012:
Τουλάχιστον 40 άτομα φέρεται ότι σκοτώθηκαν στη Συρία λίγο προτού εκπνεύσει το τελεσίγραφο προς τις συριακές ένοπλες δυνάμεις για να αποσυρθούν από τις πόλεις που κατέλαβαν, με βάση το σχέδιο του Κόφι Ανάν. (CNN)
Κατά το ετήσιο πασχαλινό του μήνυμα, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ ζητά τον τερματισμό της σφαγής στη Συρία.
(CNN)
Πολιτική
Στις κάλπες προσέρχονται οι ψηφοφόροι στη Νότια Οσετία για το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Πρόεδρος εκλέγεται ο πρώην αξιωματούχος της KGB, Λεονίντ Τιμπίλοφ. (Reuters μέσω Euronews)
Τηρώντας τη συμφωνία με τους πρωταίτιους του πρόσφατου πραξικοπήματος, παραιτείται ο Πρόεδρος του Μάλι, Αμαντού Τουμανί Τουρέ.
(BBC)
Αθλητισμός
Ο Αμερικανός γκόλφερ Μπούμπα Γουάτσον κερδίζει το Μάστερς επικρατώντας του Νοτιοαφρικανού Λούις Ουστχούιζεν στα πλέι οφ. (The Age)
9 Απριλίου
Τέχνες
To μιούζικαλ Ο Βασιλιάς των Λιονταριών γίνεται η πιο επιτυχημένη παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του μιούζικαλ Το Φάντασμα της Όπερας. (Wall Street Journal)
Πολιτική και εκλογές
Στις κάλπες προσέρχονται οι πολίτες στο Ατσέχ της Ινδονησίας, για να εκλέξουν νέο Κυβερνήτη. (Al Jazeera)
Απολύεται, με απόφαση της προέδρου του Μαλάουι, Τζόις Μπάντα ο αρχηγός της αστυνομίας, Πίτερ Μουχίτο. (Newstime Africa)
Αρχίζει επίσημα η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. (BBC)
10 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Σε επίθεση αυτοκτονίας σε κυβερνητικό κτήριο στην Επαρχία Χεράτ του Αφγανιστάν, σκοτώνονται 15 άτομα και άλλα 22 τραυματίζονται.
(The Guardian) (Al Jazeera)
Νόμος και έγκλημα
Η Κυβέρνηση της Μαλαισίας εισάγει νομοθεσία που απαγορεύει τη σύλληψη ατόμων και την επ' αόριστον κράτηση χωρίς δίκη για πολιτικούς λόγους. (AP μέσω Boston Globe)
Πολιτική
Αποσύρεται από την κούρσα για το χρίσμα του υποψηφίου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις αμερικανικές εκλογές ο Ρικ Σάντορουμ. (CBS News)
11 Απριλίου
Τραγωδίες
Σεισμοί στην Ινδονησία:
Σεισμός πλήττει τις ακτές του Ατσέχ στην Ινδονησία, με το αρχικό μέγεθος να αναφέρεται ως 8,6 στην κλίμακα Ρίχτερ και να εκδίδεται προειδοποίηση για τσουνάμι. Πέντε άτομα χάνουν τη ζωή τους. (NineMSN)
Μετασεισμός μεγέθους 8,2 Ρίχτερ σημειώνεται λίγο αργότερα. (News Limited)
Νόμος και έγκλημα
Ένας ταραχοποιός που έβαλε φωτιά στο κατάστημα House of Reeves του Λονδίνου στη διάρκεια των επεισοδίων της περσινής χρονιάς, καταδικάζεται σε φυλάκιση 11,5 ετών. (BBC)
Πολιτική και εκλογές
Στις κάλπες προσέρχονται οι ψηφοφόροι στη Νότια Κορέα για τις βουλευτικές εκλογές, με το κυβερνών κόμμα Σαενούρι να διατηρεί τον έλεγχο της Εθνοσυνέλευσης.(CNN) (Voice of America)
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν διορίζεται πρώτος Γραμματέας του Κόμματος των Εργατών της Βόρειας Κορέας, με τον αποβιώσαντα πατέρα του Κιμ Γιονγκ Ιλ να ανακηρύσσεται "αιώνιος" Γενικός Γραμματέας. (AP via Yahoo News)
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος παραιτείται και προκηρύσσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τις 6 Μαΐου.
(AFP μέσω The Australian)
12 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Τίθεται σε ισχύ η κατάπαυση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία. (AFP μέσω Melbourne Herald-Sun)
Μεταδίδεται από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι ο στρατός προέβη σε πραξικόπημα εναντίον της πολιτικής κυβέρνησης στη Γουινέα Μπισάου. (AFP μέσω Yahoo! News)
Πολιτική και εκλογές
Ο Ντιονκουντά Τραορέ ορκίζεται προσωρινός Πρόεδρος του Μαλί, σηματοδοτώντας τη μετάβαση στην πολιτική διακυβέρνηση έπειτα από το πρόσφατο στρατιωτικό πραξικόπημα στο Μαλί. (BBC)
13 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Στη διάρκεια εθνοτικών ταραχών σκοτώνονται 5 άτομα κοντά στα Σκόπια. (AJB)
Διεθνείς σχέσεις
Αποτυγχάνουν οι προσπάθειες της Βόρειας Κορέας να εκτοξεύσει έναν πύραυλο μεγάλου βελληνεκούς, καθώς ο πύραυλος διαλύεται ευθύς αμέσως μετά την εκτόξευσή του. (Reuters μέσω Sydney Morning Herald)
Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον πραγματοποιεί ιστορική επίσκεψη στη Μιανμάρ και γίνεται ο πρώτος Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου που επισκέπτεται τη χώρα (συναντάται με την Αούνγκ Σαν Σου Κίι. (The Independent)
Πολιτική
Συλλαμβάνεται κατηγορούμενος για διαφθορά ο πρώην Πρόεδρος της Μογγολίας Ναμπαρίν Ενχμπαγιάρ.
(AFP)
14 Απριλίου
Διεθνείς σχέσεις
Το Ιράν και χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, ξεκινούν συνομιλίες με θέμα το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. (New York Times)
Αθλητισμός
Ο ίππος Neptune Collonges με αναβάτη τον Ντάριλ Τζέικομπ κερδίζει τον αγώνα Grand National για το 2012. (The Telegraph) (The Guardian)
15 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Τα πρώτα μέλη των παρατηρητών από τα Ηνωμένα Έθνη φθάνουν στη Συρία, ενώ άλλοι 23 νεκροί αναφέρονται σε βίαια επεισόδια.
(CNN)
Πόλεμος στα σύνορα Νοτίου Σουδάν και Σουδάν:
Πολεμικά αεροπλάνα του Σουδάν βομβαρδίζουν τη μεθοριακή πόλη Χέγκλιγκ,που καταλήφθηκε από το Νότιο Σουδάν την περασμένη εβδομάδα. (Reuters)
Στη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού στην πόλη Ρουμπκόνα του Νοτίου Σουδάν, σκοτώνονται 5 άτομα και ισάριθμα τραυματίζονται. Ο στρατός του Σουδάν αρνείται ότι έγινε τέτοια επίθεση. (CNN)
Τέχνες και κουλτούρα
Τελετές γίνονται σε διάφορα μέρη του κόσμου για την 100ή επέτειο από το ναυάγιο του Τιτανικού. (The Observer)
Πολιτική
Στη Λευκορωσία αποφυλακίζεται και δεύτερος ηγέτης της Αντιπολίτευσης, έπειτα από πίεση από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (UPI)
16 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Οι στρατιωτικοί ηγέτες και ομάδα πολιτικών κομμάτων στη Γουινέα Μπισσάου ανακοινώνουν το σχηματισμό Προσωρινού Εθνικού Συμβουλίου έπειτα από το πρόσφατο πραξικόπημα. Υπό κράτηση παραμένουν ο προσωρινός Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός. (CNN)
Ένα εξάχρονο αγόρι σκοτώνεται και δύο ακόμα παιδιά τραυματίζονται έπειτα από επίθεση με χειροβομβίδα από εξτρεμιστή σε σχολείο κοντά στο Πεσαγουάρ του βορειοδυτικού Πακιστάν. (CNN)
Τέχνες
Ανακοινώνονται οι νικητές των Βραβείων Πούλιτζερ για το έτος 2012. (Pulitzer.org) (The New York Times) (Associated Press)
Οικονομία
Ο Γιμ Γιονγκ Κιμ επιλέγεται ως Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. (Al Jazeera)
Η Πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ υποβάλλει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο με βάση το οποίο θα κρατικοποιηθεί το 51% της YPF υπέρ του Κογκρέσου. (The Guardian)
Διεθνείς σχέσεις
Australia relaxes sanctions on Myanmar, following political reforms in Myanmar, including by-elections earlier this month in which opposition leader Aung San Suu Kyi's party won dozens of seats. (CNN)
Νόμος και έγκλημα
Αρχίζει η δίκη του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, δράστη των επιθέσεων στη Νορβηγία το 2011.
(CNN)
Αθλητισμός
Ο ποδοσφαιριστής Φαμπρίς Μουαμπά παίρνει εξιτήριο από το νοσοκομείο έπειτα από καρδιακό επεισόδιο που είχε υποστεί κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για το Κύπελλο Αγγλίας. (BBC) (East African Standard)
17 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Το Κοινοβούλιο του Σουδάν κηρύσσει εχθρό το Νότιο Σουδάν και ζητά την ανατροπή της κυβέρνησής του. (Times Live)
Η Πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Τζούλια Γκίλαρντ, ανακοινώνει την αποχώρηση των αυστραλιανών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν ως το 2013. (BBC)
Στην πρώτη του συνέντευξη σε δυτικό μέσο έπειτα από 6 χρόνια, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα ανακοινώνει την προθυμία της οργάνωσης να μεσολαβήσει ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση στη Συρία. Η συνέντευξή του έγινε στο πρώτο επεισόδιο της εκπομπής The World Tomorrow'', σε παρουσίαση του Τζούλιαν Ασάντζ. (CNN) (BBC) (Sydney Morning Herald)
Διεθνείς σχέσεις
Η Γουινέα Μπισσάου παύει να αποτελεί ενεργό μέλος της Αφρικανικής Ένωσης, μία εβδομάδα μετά το πραξικόπημα. (Al Jazeera)
Πολιτική
Νέος (προσωρινός) Πρωθυπουργός του Μάλι διορίζεται ο Σεΐκ Μοντιμπό Ντιαρά, επικεφαλής της Microsoft για την Αφρική και πρώην αστροφυσικός της NASA. (Al Jazeera)
•Φεύγει από την ζωή ο μεγάλος τραγουδιστής της Ελλάδας Δημήτρης Μητροπάνος.
18 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Χιλιάδες διαδηλωτές υπέρ της δημοκρατίας στο Μπαχρέιν ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης και φωνάζουν συνθήματα εναντίον της επικείμενης διεξαγωγής του Γκραν Πρι της Φόρμουλα Ένα. (Al Jazeera)
Νόμος και έγκλημα
Σε μια σπάνια κίνηση για τα δικαστήρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, επιτρέπεται η χρήση τηλεοπτικής κάμερας στο Ανώτατο Δικαστήριο του Εδιμβούργου, για την απόφαση στη δίκη του Ντέιβιντ Γκιλρόι, δολοφόνου της Σούζαν Πίλεϊ. (BBC)
Αθλητισμός
Η ποδοσφαιρική ομάδα της Τσέλσι κάνοντας την έκπληξη νικά την Μπαρτσελόνα με 1-0 στον πρώτο ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Λονδίνο. Το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης πέτυχε ο Ντιντιέ Ντρογκμπά. (Al Jazeera)
19 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Τουλάχιστον 33 άνθρωποι σκοτώνονται και δεκάδες άλλοι τραυματίζονται σε βομβιστικές επιθέσεις στη Βαγδάτη, το Κιρκούκ και τη Σαμάρα στα χειρότερα βίαια επεισόδια στο Ιράκ εδώ και αρκετές εβδομάδες. (Al Jazeera)
Τραγωδίες
Από συντριβή αμερικανικού στρατιωτικού ελικοπτέρου τύπου UH-60 Black Hawk στο Αφγανιστάν, σκοτώνονται και οι 4 επιβαίνοντες. (CNN)
Νόμος και έγκλημα
Ο δράστης των επιθέσεων στη Νορβηγία το 2011, Άντερς Μπέριγκ Μπρέιβικ, αναφέρει ότι σχεδίαζε να αποκεφαλίσει την πρώην Πρωθυπουργό της Νορβηγίας Γκρο Χάρλεμ Μπρούτλαντ και να δημοσιεύσει τα βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα της πράξης του στο Διαδίκτυο.
(The Guardian)
Αθλητισμός
Στο γκολφ, ο 13χρονος Κινέζος Γκουάν Τιάν-λανγκ γίνεται ο νεαρότερος παίκτης που μετέχει στο PGA European Tour με τη συμμετοχή του στο Όπεν Βόλβο της Κίνας. (BBC)
Χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται στο Μπέργκαμο για την κηδεία του ποδοσφαιριστή Πιερμάριο Μοροζίνι, ο οποίος ξεψύχησε στο γήπεδο πριν λίγες ημέρες. (BBC)
20 Απριλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Ο συριακός στρατός σκοτώνει περισσότερους από 50 πολίτες σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων και στην πολιορκούμενη Ιντλίμπ. (Al Arabiya)
Το Νότιο Σουδάν ανακοινώνει την απόσυρση των στρατευμάτων του από το Χέγκλιγκ. (Al Jazeera)
Τραγωδίες
Από συντριβή αεροσκάφους κοντά σε κατοικημένη περιοχή στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν, σκοτώνονται 127 άτομα. (NDTV) (AFP μέσω The Nation) (BBC)
Στο Μεξικό, περισσότεροι από 40 άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 27 τραυματίζονται σε σύγκρουση ενός τρέιλερ ελκυστήρα με λεωφορείο κοντά στο Άλαμο της Βερακρούς. (CNN)
Πολιτική
Ο πρώην Πρόεδρος του Μάλι Αμαντού Τουμανί Τουρέ φθάνει στη Σενεγάλη έπειτα από την ανατροπή του σε στρατιωτικό πραξικόπημα. (France 24)
21 Απριλίου
Πόλεμος
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αποφασίζει την αποστολή 300 επιπλέον παρατηρητών προς τη Συρία. (The Guardian)
Διεθνείς σχέσεις
Η Ιαπωνία συμφωνεί να διαγράψει χρέος ύψους άνω των 3,7 δις $ που όφειλε η Μιανμάρ και να επαναφέρει την αναπτυξιακή βοήθεια. (BBC)
Πολιτική
Καταρρέει η κυβέρνηση του Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία έπειτα από την απόφαση του Κόμματος της Ελευθερίας να αποσύρει την υποστήριξή του προς την κυβέρνηση. (NOS)
22 Απριλίου
Πόλεμος
Το Σουδάν εξαπολύει νέα επιδρομή στο Νότιο Σουδάν. (Al Jazeera)
Διεθνείς σχέσεις
Η Ρωσία και η Κίνα ξεκινούν ναυτικές ασκήσεις στη Θάλασσα της Κίνας. (CNN)
Πολιτική και εκλογές
Διεξάγεται ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, με το σοσιαλιστή Φρανσουά Ολλάντ και τον σημερινό Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί να πηγαίνουν για δεύτερο γύρο. (AFP διά News Limited) (AFP μέσω Sydney Morning Herald)
Παραιτείται ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Αυστραλίας, Πίτερ Σλίπερ, ενώ ερευνώνται οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση και απάτη εναντίον του. (Sydney Morning Herald)
Αθλητισμός
Παρά τις εκκλήσεις για αναβολή του, διεξάγεται κανονικά το Γκραν Πρι της Φόρμουλα Ένα στο Μπαχρέιν, σε κλίμα έντασης με διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος και συλλήψεις δημοσιογράφων. Ο αγώνας διεξάγεται υπό ένοπλη φρούρηση, ενώ ένα άτομο έχει χάσει τη ζωή του σε επεισόδια πριν τον αγώνα. (BBC)
Η συμμετοχή είναι χαμηλή, σύμφωνα με τις μεταδόσεις. (Reuters)
23 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Τουλάχιστον 2 άτομα σκοτώνονται και εκατοντάδες άλλα τραυματίζονται σε συγκρούσεις ανάμεσα σε αστυνομικούς και σε διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της πανεθνικής απεργίας στο Μπανγκλαντές, η οποία πυροδοτήθηκε από την ανεξήγητη εξαφάνιση του πολιτικού της αντιπολίτευσης Ιλίας Άλι.
(Al Jazeera)
Δυνάμεις του συριακού καθεστώτος σκοτώνουν 33 και πλέον άτομα στην πόλη Χάμα. (BBC)
Διεθνείς σχέσεις
Η ΕΕ αίρει τις περισσότερες από τις εμπορικές κυρώσεις εναντίον της Μιανμάρ για ένα έτος, όμως συνεχίζει να έχει σε ισχύ το εμπάργκο στα όπλα.(AFP διά Google News)
Νόμος και έγκλημα
Ο πρώην Πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γκέιρ Χαάρντε κρίνεται αθώος για το ότι αμέλησε να σώσει τη χώρα του κατά την οικονομική κρίση του 2008. (BBC)
Πολιτική και εκλογές
Ο Πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε υποβάλλει την παραίτηση της κυβέρνησής του στη Βασίλισσα Βεατρίκη, ανοίγοντας το δρόμο για να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές. (NOS)
Ανοίγει το Κοινοβούλιο της Μιανμάρ, χωρίς το κόμμα της Αούνγκ Σαν Σου Κίι να παρευρίσκεται στη συνεδρίαση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απαγγελία του όρκου. (Reuters) (CNN)
Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες επιβεβαιώνει ότι είναι ακόμα ζωντανός. (BBC)
Επιστήμη
Καταγράφεται από τους επιστήμονες, σύμφωνα με ανακοίνωσή τους, η πρώτη λευκή όρκα στο φυσικό της περιβάλλον, στις ακτές της Καμτσάτκα στη Ρωσία. (BBC)
24 Απριλίου
Νόμος και έγκλημα
Η βρετανική αστυνομία συλλαμβάνει 5 άτομα στο Λούτον ως ύποπτα για σχεδιασμό και πρόκληση τρομοκρατικών ενεργειών.
(BBC)
Οικονομία
Ο Οίκος Φιτζ αναβαθμίζει τη Ford Motor Co.. (Reuters)
Αθλητισμός
Η Τσέλσι κερδίζει με 3-2 τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ επί της Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου.
(BBC) (The Guardian) (RTE)
25 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Το Πακιστάν δοκιμάζει με επιτυχία τον βαλιστικό πύραυλο Shaheen-1A, ο οποίος μπορεί να φτάσει στόχους μέχρι και στην Ινδία. (Reuters)
Καθώς οι μεθοριακές συγκρούσεις φαίνεται να κοπάζουν, το Νότιο Σουδάν απελευθερώνει Σουδανούς αιχμαλώτους πολέμου. (Reuters)
Οικονομία
Σύμφωνα με τελευταία στατιστικά στοιχεία, η οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου επέστρεψε στην ύφεση, έπειτα από συρρίκνωση κατά 0,2% το πρώτο τρίμηνο του 2012. (BBC)
26 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Γύρω στα 70 άτομα σκοτώνονται σε επιθέσεις του συριακού στρατού στην πόλη Χάμα, ανάμεσα στα οποία και πολλά παιδιά.
(Al Jazeera)
Οικονομία
Στην Αργεντινή εγκρίνεται από τη Γερουσία με μεγάλη πλειοψηφία το νομοσχέδιο της Προέδρου για την εθνικοποίηση του 51% της YPF. (Reuters)
Τραγωδίες
Από συντριβή ελικοπτέρου τύπου Kamov Ka-26 στην επαρχία Τουλτσέα της Ρουμανίας σκοτώνονται και οι 5 Ουκρανοί επιβαίνοντες σε αυτό. (ABC News)
Νόμος και έγκλημα
Ένοχος για ψευδορκία κρίνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν ο Πρωθυπουργός Γιουσάφ Ραζά Γκιλάνι, αλλά του δίνεται μόνο μία συμβολική ποινή φυλάκισης διάρκειας λιγότερο από ένα λεπτό. (NDTV) (BBC)
Το Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης για τη Σιέρα Λεόνε εκδίδει την απόφασή του για τον πρώην Πρόεδρο της Λιβερίας Τσαρλς Τέιλορ με τις κατηγορίες της τροφοδότησης με όπλα ανταρτών της Σιέρα Λεόνε σε αντάλλαγμα για τα "διαμάντια του αίματος" τη δεκαετία του ' 90. Ο Τέιλορ απαλλάχθηκε από την κατηγορία ότι διέταξε τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου αλλά κρίθηκε ένοχος για τη συνδρομή του σε αυτά. (AFP μέσω France 24) (BBC)
27 Απριλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Τουλάχιστον 5 άτομα σκοτώνονται σε επίθεση καμικάζι στη Δαμασκό. (AP via Atlanta Journal Constitution)
Διεθνείς σχέσεις
Οι σύζυγοι και τα παιδιά του πρώην αρχηγού της Αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν απελαύνονται από το Πακιστάν στη Σαουδική Αραβία. (Al-Jazeera)
Πολιτική και εκλογές
Έπειτα από πρόταση δυσπιστίας, πέφτει η κυβέρνηση στη Ρουμανία, ενώ στην Τσεχία η κυβέρνηση επιζεί της πρότασης μομφής, με διαφορά μόλις 12 ψήφων. (AP διά Washington Post) (New York Times)
Αθλητισμός
Την παραίτησή του από την τεχνική ηγεσία της Μπαρτσελόνα στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, ανακοινώνει ο Ζοζέπ Γκουαρντιόλα. Αντικαταστάτης του είναι ο βοηθός του, Τίτο Βιλανόβα. (ESPN)
28 Απριλίου
Καταστροφές
Από κατάρρευση τέντας σε εστιατόριο κοντά στο γήπεδο Μπους του Σαιντ Λούις του Μιζούρι σκοτώνεται 1 άτομο και άλλα 110 και πλέον τραυματίζονται. (CNN)
Διεθνείς σχέσεις
Η χούντα που κυβερνά το Μάλι απορρίπτει το σχέδιο του περιφερειακού οργανισμού της Δυτικής Αφρικής για παράταση του βίου της προσωρινής πολιτικής κυβέρνησης.(Reuters)
29 Απριλίου
Πόλεμος
Επιθέσεις σε αφρικανικούς ναούς:
Πολλές εκρήξεις μεταδίδονται στην πόλη Κάνο της Νιγηρίας κατά τη διάρκεια της χριστιανικής λειτουργίας, με απολογισμό τουλάχιστον 16 νεκρούς. (AP)
Τουλάχιστον 5 άτομα σκοτώνονται σε επίθεση σε ναό στη νιγηριανή πόλη Μαϊντουγκούρι, πνευματικό κέντρο της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ. (AP)
Στην Κένυα, ένα άτομο χάνει τη ζωή του και άλλα 10 τραυματίζονται σε επίθεση με χειροβομβίδα σε εκκλησία του Ναϊρόμπι. (AFP μέσω Google News)
Τραγωδίες
Τουλάχιστον 7 άτομα σκοτώνονται σε δυστύχημα με λεωφορείο στην επαρχία Γκούνμα της Ιαπωνίας, στα βόρεια του Τόκιο. (NHK World)
Διεθνείς σχέσεις
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν επισκέπτεται τη Μιανμάρ. (CNN)
Ο ηγέτης των πραξικοπηματιών του Μαλί, Αμαντού ΧαγιΆ Σανογκό, αρνείται την πρόταση της Οικονομικής Κοινότητας των Δυτικοαφρικανικών Κρατών να αποσταλούν στρατεύματα στη χώρα. (France 24)
30 Απριλίου
Τραγωδίες
Από την ανατροπή ενός υπερφορτωμένου πορθμείου στον Ποταμό Βραχμαπούτρα στην Ινδία, χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον 103 άνθρωποι. (Reuters διά Globe and Mail)
Διεθνείς σχέσεις
Τρεις βουλευτές της Ταϊβάν και στρατιωτικοί επισκέπτονται τα διαφιλονικούμενα Νησιά Σπράτλι στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, καθώς κλιμακώνεται η ένταση στην περιοχή. (Bangkok Post)
Αθλητισμός
Στο ποδόσφαιρο συλλόγων, η Μάντσεστερ Σίτι νικά με 1-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό της Πρέμιερ Λιγκ. Ο Βενσάν Κομπανί σκοράρει το νικητήριο γκολ. (BBC)
04
|
229244
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Live%20at%20Montreux%202006
|
Live at Montreux 2006
|
{{Infobox Album
| Όνομα = Live at Montreux 2006
| Είδος = Ζωντανό άλμπουμ
| Καλλιτέχνης = Deep Purple
| Εξώφυλλο = Deep purple live 2006.jpg
| Background = lavender
| Κυκλοφορία = 12 Ιουνίου 2007
| Ηχογράφηση = 15 Ιουλίου 2006 στο Μοντρέ της Ελβετίας
| Είδος_Μουσικής = Hard Rock, Heavy Metal
| Διάρκεια = 67:27
| Δισκογραφική = Eagle Records
| Παραγωγός = Deep Purple
| Προηγούμενο album = 'Live at Montreux 1996 (2006)
| Αυτό το album = Live at Montreux 2006 (2007)
| Επόμενο album = '''Live at Montreux 2011 (2011)
}}
Το Live at Montreux 2006 είναι ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple, το οποίο ηχογραφήθηκε στις 15 Ιουλίου του 2006 στο Μοντρέ της Ελβετίας και κυκλοφόρησε στις 12 Ιουνίου του 2007 από την εταιρεία "Eagle Records".
Η ηχογράφηση έγινε στα πλαίσια του "Montreux Jazz festival" του 2006 από τα μέλη της όγδοης γραμμής μελών του συγκροτήματος με τον Ίαν Γκίλαν στα φωνητικά, τον Στηβ Μορς στην κιθάρα, τον Ρότζερ Γκλόβερ στο μπάσο, τον Ντον Έρεϊ στα πλήκτρα και τον Ίαν Πέις στα τύμπανα.
Η συναυλία βιντεοσκοπήθηκε και κυκλοφόρησε σε μορφή διπλού DVD με τίτλο "They All Came Down to Montreux", με το πρώτο σκέλος να προέρχεται από το προαναφερθέν φεστιβάλ και το δεύτερο σκέλος της κυκλοφορίας από το πάρτι για την κυκλοφορία του στούντιο δίσκου "Rapture of the Deep" στο "Hard Rock cafe" του Λονδίνου τον Οκτώβριο του 2005.
Τα τραγούδια του CD1. Pictures of Home (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)2. Things I Never Said (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)3. Strange Kind of Woman (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)4. Rapture of the Deep (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)5. Wrong Man (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)6. Kiss Tomorrow Goodbye (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)7. When a Blind Man Cries (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)8. Lazy (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)9. Keyboard solo (Airey, Ammons, Mozart)10. Space Truckin' (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)11. Highway Star (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)12. Smoke on the Water (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)
Τα τραγούδια του DVD
DVD 11. Pictures of Home (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)2. Things I Never Said (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)3. Strange Kind of Woman (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)4. Rapture of the Deep (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)5. Wrong Man (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)6. The Well Dressed Guitar (Morse)7. Kiss Tomorrow Goodbye (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)8. When a Blind Man Cries (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)9. Lazy (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)10. Keyboard solo (Airey, Ammons, Mozart)11. Space Truckin' (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)12. Highway Star (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)13. Smoke on the Water (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)14. Hush (South)15. Too Much Fun (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)16. Black Night (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)
DVD 21. Fireball (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)2. I Got Your Number (Morse, Gillan, Glover, Lord, Paice, Bradford)3. Strange Kind of Woman (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)4. Kiss Tomorrow Goodbye (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)5. Rapture of the Deep (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)6. Wrong Man (Morse, Gillan, Glover, Airey, Paice)7. Lazy (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)8. Perfect Strangers (Blackmore, Gillan, Glover)9. Highway Star (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)10. Smoke on the Water (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice)
Τα μέλη του συγκροτήματος
Το Live at Montreux 2006 ηχογραφήθηκε από τη όγδοη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής:
Ίαν Γκίλαν - φωνητικά
Στηβ Μορς - κιθάρα
Ντον Έρεϊ - πλήκτρα
Ρότζερ Γκλόβερ - μπάσο
Ίαν Πέις' - τύμπανα''
Παραπομπές
Πηγές
The Highway Star — Montreux'2006 DVD details
Δισκογραφία των Deep Purple
Άλμπουμ του 2007
|
489402
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Κιμπόντο
|
Το Κιμπόντο (Αγγλικά και Σουαχίλι: Kibondo), είναι μια μικρή πόλη και το διοικητικό κέντρο της Περιοχής Κιμπόντο (Kibondo District), στην Περιφέρεια Κιγκόμα (Kigoma Region), στα βορειοδυτικά της Τανζανίας.
Πληθυσμός
Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2002 ο πληθυσμός ήταν 13.241 άτομα.. Η δυναμική του πληθυσμού της πόλης για το χρονικό διάστημα μεταξύ 1978 και 2002, φαίνεται παρακάτω:
Κατά την απογραφή του 2012, το Μεικτό Τμήμα Κιμπόντο (Kibondo Mixed Ward), είχε πληθυσμό 39.300 άτομα.
Οι πλειοψηφία των κάτοικων στο Κιμπόντο (Kibondo), ανήκουν στην φυλή Χα (Ουάχα - Waha).
Γεωγραφική θέση
Η πόλη Κιμπόντο (Kibondo), βρίσκεται 270 χλμ. βόρεια της Κιγκόμα (Kigoma), κοντά στα σύνορα με το Μπουρούντι (Burundi). Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.455 m επάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Κιμπόντο (Kibondo) βρίσκεται σε απόσταση περίπου 182 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης Κιγκόμα (Kigoma), τη διοικητική έδρα της περιφέρειας και σε απόσταση περίπου 1.005 χλμ. προς τα δυτικά-βορειοδυτικά με την πρωτεύουσα, Νταρ ες Σαλαάμ (Dar es Salaam).
Μεταφορές
Στα ανατολικά της πόλης, υπάρχει ένα μικρό αεροδρόμιο με την ίδια ονομασία (ICAO: HTKB). Επίσης, η εθνική οδός Β8, περνά μέσα από την πόλη.
Δείτε επίσης
Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
Περιφέρεια Κιγκόμα
Περιοχή Κιμπόντο
Κιγκόμα
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
*Forgotten Mandate by E. K. Lumley (news Kibondo in 1927 - google book search
Κατοικημένες περιοχές στην Περιφέρεια Κιγκόμα
Πόλεις της Τανζανίας
|
246579
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BE
|
Βιαμάξ
|
Η ΒΙΑΜΑΞ ήταν μεγάλη βιομηχανία αμαξωμάτων οχημάτων και ολοκληρωμένων οχημάτων (λεωφορείων), η οποία είχε εργοστάσια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στη Λάρισα. Για πολλά χρόνια θεωρείτο εταιρία-πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, με εξελιγμένες διαδικασίες ποιοτικού ελέγχου, τεχνικής εκπαίδευσης και έρευνας και ανάπτυξης.
Η οικογένεια Φωστηρόπουλου είχε δραστηριοποιηθεί στο χώρο των εισαγωγών αυτοκινήτων Mercedes-Benz από τη δεκαετία του 1930. Η ΒΙΑΜΑΞ ιδρύθηκε το 1956, αρχικά ως κατασκευαστής αμαξωμάτων λεωφορείων και, από το το 1960, ολοκληρωμένων λεωφορείων και πούλμαν, όπως των R495, R514, F530 και F580. Η εταιρία παρήγαγε συνολικά χιλιάδες οχήματα με σημαντικές εξαγωγές, ιδίως στην Ασία και την Αφρική.
Η BIAMAΞ σταμάτησε την παραγωγή στα μέσα της δεκαετίας του '80, κυρίως λόγω του ανταγωνισμού από την αθρόα εισαγωγή μεταχειρισμένων λεωφορείων.
Βιβλιογραφία
Λ.Σ. Σκαρτσής και Γ.Α. Αβραμίδης, "Made in Greece", Typorama/Επιστημονικό Πάρκο Πάτρας, Πάτρα (2003) ISBN 960-7620-30-5
L.S. Skartsis, "Greek Vehicle & Machine Manufacturers 1800 to present: A Pictorial History", Bookstars, Athens (2013) ISBN 978-960-571-009-5
Πρώην ελληνικές αυτοκινητοβιομηχανίες
|
603548
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%9A.%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Θεόφιλος Κ. Φραγκόπουλος
|
Ο Θεόφιλος Κ. Φραγκόπουλος (1917 - 1969) ήταν Έλληνας γεωπόνος.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του υποναύαρχου Κωνσταντίνου Φραγκόπουλου. Ξάδελφός του ήταν ο λογοτέχνης Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος. Το 1939 αποφοίτησε από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το ίδιο έτος κατατάχθηκε ως έφεδρος υπαξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό. Κατά τη διάρκεια της κατοχής διέφυγε στην Μέση Ανατολή, όπου παρέμεινε καθόλη τη διάρκεια αυτής. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στη Γαλλία προκειμένου να συμπληρώσει τις σπουδές του. Το 1963 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και το ίδιο έτος διορίστηκε επιμελητής στο εργαστήριο της Γεωργικής Χημείς του ίδιου Πανεπιστημίου. Υπήρξε ανήσυχος νους με προοδευτικές αντιληψεις και φιλοσοφικές ανησυχίες ενώ μιλούσε αρκετές γλώσσες μεταξύ των οποίων αραβικά και ρώσικα.
Με την κατάλυση της δημοκρατίας από την Χούντα των Συνταγματαρχών ο Φραγκόπουλος -προοδευτικό πνεύμα της εποχής- τέθηκε υπό παρακολούθηση. Στις 25 Μαρτίου του 1969 αρνήθηκε να παρευρεθεί στην εορτή που οργάνωσε το Πανεπιστήμιο με αποτέλεσμα να συλληφθεί λίγες μέρες αργότερα και να ανακριθεί για μια ολόκληρη ημέρα. Μια ημέρα αργότερα, στις 29 Μαρτίου, αυτοκτόνησε στο γραφείο του με κυανιούχο κάλιο έχοντας αφήσει ένα σημείωμα, στο οποίο έγραφε τα εξής: «Καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος παρά να ζής γονατιστός. Οι φίλοι μου να εκδικηθούν το θάνατό μου».
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε σε στενό κύκλο χωρίς την παρουσία συναδέλφων του πλην του καθηγητή Νικόλαου Ρουσσόπουλου, ο οποίος και εκφώνησε τον επικήδειο.
Μετά την πτώση της Χούντας ο Σύλλογος Φοιτητών του Πανεπιστημίου έλαβε το όνομά του ενώ το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών τίμησε την μνήμη του δίνοντας το όνομά του σε ένα αμφιθέατρο της σχολής και τοποθετώντας την προτομή του (1995) στον προαύλιο χώρο. Ο ξάδελφός του, Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος, δημοσίευσε το 1974 το ομώνυμο διήγημα στη μνήμη του. Το όνομά του μνημονεύεται στον κατάλογο θυμάτων που εκφωνείται κάθε χρόνο στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Παραπομπές
Έλληνες γεωπόνοι
Αντιδικτατορικός αγώνας
Καθηγητές Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Θύματα της Χούντας των Συνταγματαρχών
|
262514
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%20%CE%A6%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%20%CE%A3%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CE%B3%CE%B3%CF%8D%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD
|
Ευρωπαϊκό Φόρουμ Συστημάτων Εγγύησης Καταθέσεων
|
Το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Συστημάτων Εγγύησης Καταθέσεων είναι μία διεθνής Μη Κερδοσκοπική Ένωση διεπόμενη από το Βελγικό Δίκαιο (AISBL). Ιδρύθηκε το 2002 και από το 2007 λειτουργεί ως Διεθνής Μη Κερδοσκοπική Ένωση διεπόμενη από το Βελγικό Δίκαιο. Έδρα της είναι οι Βρυξέλλες. Στα μέλη της ανήκουν 68 Συστήματα Εγγύησης Καταθέσεων και Συστήματα Αποζημίωσης Επενδυτών από 44 χώρες.
Ιστοσελίδα: http://www.efdi.eu
Σχετικές πληροφορίες
To Ευρωπαϊκό Φόρουμ Συστημάτων Εγγύησης Καταθέσεων (EFDI) ιδρύθηκε το 2002 με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αποτελείτο αρχικά από 25 ιδρυτικά μέλη, τα οποία αποφάσισαν να δημιουργήσουν από κοινού μια ενιαία πλατφόρμα για την αμοιβαία ανταλλαγή πληροφοριών. Τον Ιούνιο του 2007 το EFDI υιοθέτησε τη νομική μορφή του Διεθνούς Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού διεπόμενου από το Βελγικό Δίκαιο. Η καταστατική του έδρα βρίσκεται στις Βρυξέλλες (B-1000 Brussels, 10 Rue Montoyer, Belgium). Τα γραφεία του Προέδρου και της Γραμματείας του EFDI βρίσκονται στη Ρώμη (Via del Plebiscito, 102, 00186 Rome, Italy). Το EFDI σήμερα αριθμεί 68 μέλη ιδρύματα από συνολικά 44 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης (Άρθρο 6 του Καταστατικού του EFDI). Εξ αυτών, τα 57 Συστήματα Εγγύησης Καταθέσεων (ΣΕΚ) είναι πλήρη μέλη τα και 11 Συστήματα Αποζημίωσης Επενδυτών (ΣΑΕ) είναι συνδεδεμένα μέλη. Το EFDI συνεργάζεται στενά με τους σημαντικότερους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς, καθώς και ακαδημαϊκούς κύκλους και ειδικότερα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (European Central Bank), την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (European Banking Authority), την Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (International Monetary Fund), την Ευρωπαϊκή Στρογγυλή Τράπεζα για τις Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες (European Financial Services Roundtable), την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ομοσπονδία (European Banking Federation) και την Διεθνή Ένωση Συστημάτων Εγγύησης Καταθέσεων (International Association of Deposit Insurers).
Σκοπός του EFDI
Πρωταρχικός σκοπός του EFDI είναι η συνεισφορά στη σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών συστημάτων, μέσω αφενός της προώθησης της ευρωπαϊκής και διεθνούς συνεργασίας στους τομείς της εγγύησης των καταθέσεων, της διαχείρισης κρίσεων και της αποζημίωσης επενδυτών και αφετέρου της διευκόλυνσης της επικοινωνίας και της ανταλλαγής τεχνογνωσίας και πληροφόρησης σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Περαιτέρω, το EFDI επιδιώκει την προώθηση συζητήσεων επί ρυθμιστικών και λοιπών θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος και την διερεύνηση διασυνοριακών ζητημάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών και η επικοινωνία με ΣΕΚ εκτός Ευρώπης. Επιπροσθέτως, το EFDI εστιάζει στην εξέταση και ανάπτυξη πρακτικών εφαρμογής της Οδηγίας της ΕΕ περί Συστημάτων Εγγύησης Καταθέσεων.
Το EFDI δεν προβαίνει σε δεσμευτικές διακηρύξεις εκ μέρους των μελών του. Το EFDI δύναται να εκφέρει απόψεις εκ μέρους του συνόλου ή υποομάδων των μελών του, υπό τον όρο της σύμφωνης γνώμης τους. Σε κάθε περίπτωση, οι ανακοινώσεις ή οι δραστηριότητες του EFDI δεν επηρεάζουν την ανεξαρτησία των μελών του.
Επιτροπή της ΕΕ
Το EFDI έχει συστήσει την Επιτροπή της ΕΕ, η οποία απαρτίζεται από όλα τα μέλη του EFDI που προέρχονται από κράτη μέλη της ΕΕ. Η Επιτροπή της ΕΕ ασχολείται με τη διαμόρφωση της πολιτικής του EFDI σχετικά με τη νομοθεσία της ΕΕ για την εγγύηση των καταθέσεων, την υποβολή απόψεων ή θέσεων προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ή οργανισμούς της ΕΕ ή συνδεδεμένους με αυτήν οργανισμούς), την αναφορά των διαβουλεύσεων των μελών του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ή οργανισμούς της ΕΕ ή συνδεδεμένους με αυτήν οργανισμούς) και την εκπροσώπηση του EFDI στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ή οργανισμούς της ΕΕ ή συνδεδεμένους με αυτήν οργανισμούς).
Της Επιτροπής της ΕΕ του EFDI προεδρεύει ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του EFDI (Roberto Moretti) (σύμφωνα με το Άρθρο 31 του Καταστατικού του EFDI). Το Διοικητικό Συμβούλιο του EFDI έχει ορίσει τον Alex Kuczynski Συντονιστή της Επιτροπής της ΕΕ.
Επιτροπή Δημοσίων Σχέσεων
Το EFDI έχει συστήσει επίσης Επιτροπή Δημοσίων Σχέσεων, η οποία απαρτίζεται από εξειδικευμένα στελέχη σε θέματα προώθησης δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας από όλα τα μέλη του EFDI. Η Επιτροπή Δημοσίων Σχέσεων αντιμετωπίζει θέματα του τομέα των δημοσίων σχέσεων που αφορούν την προστασία των καταθέσεων και την αποζημίωση των επενδυτών. Βασικοί στόχοι της Επιτροπής Δημοσίων Σχέσεων είναι η ανταλλαγή εμπειρίας σε θέματα επικοινωνίας εν μέσω κρίσεων, όπως και η ενίσχυση της ενημέρωσης του κοινού για τα ΣΕΚ των χωρών μελών του EFDI.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του EFDI έχει ορίσει τον Δρ. Stephan Rabe Εκπρόσωπο Τύπου του EFDI. Με την ιδιότητα αυτή ο Δρ. Stephan Rabe προεδρεύει της Επιτροπής Δημοσίων Σχέσεων.
Ομάδα Εργασίας Συστημάτων Αποζημίωσης Επενδυτών (ΣΑΕ)
Η Ομάδα Εργασίας ΣΑΕ αποτελείται από 35 φορείς, από τους οποίους 11 είναι Συνδεδεμένα Μέλη (με αποκλειστική αρμοδιότητα αποζημίωσης επενδυτών) ενώ οι υπόλοιποι είκοσι τέσσερις (24) έχουν διττή αρμοδιότητα, εγγύησης καταθέσεων αφενός και αποζημίωσης επενδυτών αφετέρου.
Η Ομάδα Εργασίας ΣΑΕ ασχολείται με την πολιτική του EFDI αναφορικά με τη νομοθεσία της ΕΕ για τα συστήματα αποζημίωσης επενδυτών. Συγκεκριμένα, η Ομάδα Εργασίας παρακολουθεί τη νομοθετική διαδικασία για την Οδηγία περί ΣΑΕ (97/9/ΕΚ) οργανώνοντας συναντήσεις, ανταλλάσοντας απόψεις και ζητώντας διευκρινίσεις από τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής της ΕΕ. Περαιτέρω, η Ομάδα Εργασίας παρακολουθεί στενά τις εργασίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και προωθεί την ευρύτερη διεθνή συνεργασία.
Ομάδα Εργασίας Διαχείρισης Κρίσεων και Εξυγίανσης
Η Ομάδα Εργασίας Διαχείρισης Κρίσεων και Εξυγίανσης αναλύει και διατυπώνει προτάσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο του EFDI επί θεμάτων / σχεδίων που άπτονται της ανάκαμψης και εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων, προκειμένου το EFDI να είναι σε θέση να ανταποκρίνεται και να αντιδρά σε σχετικές πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ιδιαζούσης σημασίας για τα μέλη του EFDI είναι ο σύνδεσμος μεταξύ ΣΕΚ και Ταμείων Εξυγίανσης.
Μέλη του EFDI
Πλήρη Μέλη
Άγιος Μαρίνος - Central Bank of San Marino
Αζερμπαϊτζάν - Deposit Insurance Fund
Αλβανία - Albanian Deposits Insurance Agency (ADIA)
Αρμενία - Armenian Deposit Guarantee Fund
Αυστρία - Deposit Protection Company of the Austrian Commercial Banks
Αυστρία - Hypo-Haftungsgesellschaft mbH
Αυστρία - Österreichische Raiffeisen-Einlagensicherung reg. Gen. mbH.
Αυστρία - Österreichischer Genossenschaftsverband Schulze - Delitzsch
Αυστρία - Österreichischer Sparkassenverband
Βέλγιο - Deposit and financial instrument protection fund
Βοσνία - Ερζεγοβίνη - Deposit Insurance Agency
Βουλγαρία - Bulgarian Deposit Insurance Fund (BDIF)
Γαλλία - Fonds de Garantie des Dépôts – FGD – (Deposit Guarantee and Investors Garantee fund)
Γερμανία - Deposit Protection Fund
Γερμανία - Depositor Compensation Scheme of the Association of German Public Sector Banks GmbH
Γερμανία - Deposit-Protection Fund of the Association of German Public Sector Banks e.V.
Γερμανία - German Saving Banks Association
Γερμανία - National Association of German Cooperative Banks
Γερμανία - The German Private Commercial Banks Compensation Scheme for Investors
Δανία - The Danish Guarantee Fund for Depositors and Investors managed by the Financial Stability Company
Eλβετία - Deposit Protection of Swiss Banks and Securities Dealers
Ελλάδα - Hellenic Deposit and Investment Guarantee Fund (HDIGF)
Εσθονία - Guarantee Fund
Ηνωμένο Βασίλειο - Financial Services Compensation Scheme (FSCS)
Ιρλανδία - Irish Deposit Protection Scheme
Ισλανδία - Icelandic Depositors and Investor Guarantee Fund
Ισπανία –Deposit Guarantee Fund of Credit Institutions
Ιταλία - Bond Holders Guarantee Fund of Cooperative Credit Banks
Ιταλία - Deposit Protection Fund for Co-operative Banks
Ιταλία - Interbank Deposit Protection Fund
Κροατία - State Agency for Deposit Insurance and Bank Rehabilitation
Κύπρος - Deposit Protection Scheme
Λεττονία - Financial and Capital Market Commission of Latvia
Λιθουανία - Deposit and Investment Insurance
Λίχτενσταϊν - The Liechtenstein Bankers Association
Λουξεμβούργο – Deposit Guarantee System
Μάλτα – Depositor CompensationScheme
Μαυροβούνιο – Deposit Protection Fund
Νορβηγία - Bank Guarantee Fund
Ολλανδία - Collective guarantee scheme of credit institutions for repayable funds and portfolio investments
Ουγγαρία - National Deposit Insurance Fund of Hungary (NDIF)
Oυκρανία - Bank Deposit Guarantee Fund
Πολωνία - Bank Guarantee Fund
Πολωνία - TUW SKOK
Πορτογαλία – Deposit Guarantee Fund
Πορτογαλία - Fundo de Garantia do Credito Agricola Mutuo
Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας - Deposit Insurance Fund
Ρουμανία - Bank Deposit Guarantee Fund
Ρωσία - Deposit Insurance Agency
Σερβία - Deposit Insurance Agency
Σλοβακία - DepositProtection Fund
Σλοβενία - BankaSlovenije
Σουηδία – Deposit Guarantee Board
Τζέρσεϊ - Finance Industry Development - Economic Development
Τουρκία - Savings Deposit Insurance Fund
Τσεχική Δημοκρατία - Deposit Insurance Fund
Φινλανδία - The Deposit Guarantee Fund
Συνδεδεμένα Μέλη
Βουλγαρία - Investor Compensation Fund
Ιρλανδία - The Investor Compensation Company Limited
Ιταλία - National Guarantee Fund
Κροατία - Central Depository & Clearing Company Inc.
Νορβηγία - Norwegian Investor Compensation Scheme
Ουγγαρία - Investor Protection Fund
Πορτογαλία - Investor compensation scheme
Ρουμανία - Investor Compensation Fund
Τουρκία - Turkish Investor Compensation Scheme
Τσεχική Δημοκρατία - Garanční fond obchodníků s cennýmipapíry
Φινλανδία - The Finnish Deposit Guarantee Fund - Federation of Finnish Financial Services
Παρατηρητές
Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank of International Settlements)
Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (European Banking Authority)
Ευρωπαϊκή Στρογγυλή Τράπεζα για τις Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες (EFR - European Financial Services Round Table)
Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (European Bank for Reconstruction and Development)
Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ομοσπονδία (European Banking Federation)
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (European Central Bank)
Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission)
Διεθνής Ένωση Συστημάτων Εγγύησης Καταθέσεων (International Association of Deposit Insurers)
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (International Monetary Fund)
Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank)
Παγκόσμιο Ινστιτούτο Αποταμιευτικών Τραπεζών / Ένωση Ευρωπαϊκών Αποταμιευτικών Τραπεζών (World Savings Banks Institute aisbl /European Savings Banks Group aisbl)
Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Κοινό Κέντρο Ερευνών (European Commission - Joint Research Centre)
Διοικητικό Συμβούλιο του EFDI
Πρόεδρος: Roberto Moretti (Ιταλία)
Αντιπρόεδρος: Dirk Cupei (Γερμανία)
Ταμίας: Helmut Starnbacher (Αυστρία)
Λοιπά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου:
Andras Fekete-Gyor (Ουγγαρία)
Francois de Lacoste Lareymondie (Γαλλία)
Andrey Pekhterev (Ρωσία)
Patrick Loeb (Ελβετία)
Πρόεδροι των Επιτροπών και Ομάδων Εργασίας και λοιπές αρμοδιότητες
Πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ: Roberto Moretti (Ιταλία)
Συντονιστής της Επιτροπής της ΕΕ: Alex Kuczynski (Ηνωμένο Βασίλειο)
Πρόεδρος της ΟΕ ΣΑΕ: Dirk Cupei (Γερμανία)
Συντονιστής της ΟΕ ΣΑΕ: Johanna Palin (Φινλανδία)
Εκπρόσωπος Τύπου: Dr. Stephan Rabe (Γερμανία)
Γραμματεία: Debora Poli (Ιταλία)
Σύνδεσμοι
European Forum of Deposit Insurers
Καταστατικό του EFDI
Μνημόνιο Συνεργασίας EFDI
Οδηγίες 94/19/ΕΚ και 2009/14/ΕΚ
Οδηγία 97/9/ΕΚ
Μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί
|
428696
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%95%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%98%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Διεθνής Οργάνωση Ερασιτεχνικού Θεάτρου
|
Η Διεθνής Οργάνωση Ερασιτεχνικού Θεάτρου (ΑΙΤΑ/ΙΑΤΑ) είναι μια παγκόσμια μη κυβερνητική οργάνωση εθνικών κέντρων, ερασιτεχνικών ομίλων και ατόμων που ως σκοπό έχει να προωθεί την κατανόηση και την εκπαίδευση διαμέσου του ερασιτεχνικού θεάτρου. Ιδρύθηκε στο Βέλγιο το 1952, τα μέλη του δρουν σε πάνω από 80 χώρες και στις 5 ηπείρους, δίνοντας στην ΑΙΤΑ/ΙΑΤΑ μια ισχυρή φωνή στην παγκόσμια ερασιτεχνική θεατρική κοινότητα. Η Γραμματεία της οργάνωσης εδρεύει στο Λονδίνο και ο τωρινός της πρόεδρος είναι η κα. Merja Laaksovirta από τη Φινλανδία.
Οργανισμοί και συνεργάτες στην Ελλάδα
Φιλοτεχνικός Όμιλος Μυτιλήνης "Ο Θεόφιλος"
Θεατρική Ομάδα Carpe Diem
Θεατρικό Πολιτιστικό και Καλλιτεχνικό Κέντρο "Το πούπουλο"
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος
Διεθνείς οργανισμοί
Θέατρο
|
4148
|
https://el.wikipedia.org/wiki/767
|
767
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 767 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Γεννήσεις
Θάνατοι
7 Οκτωβρίου - Κωνσταντίνος Β', Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Έτη
|
318771
|
https://el.wikipedia.org/wiki/58%20%28%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82%29
|
58 (αριθμός)
|
Το 58 (πενήντα οκτώ) είναι ο φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 57 και πριν από το 59. Είναι ένας άρτιος αριθμός, αφού 58:2 = 29, δηλαδή διαιρείται με το 2, στο σύνολο των φυσικών αριθμών. Ο αριθμός 56 συμβολίζεται ως LVIII στο ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης και ως ΝΗ ή νη΄ στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης.
Στα μαθηματικά
Το 58 είναι ένας σύνθετος αριθμός, αφού οι φυσικοί διαιρέτες του είναι 1, 2, 29 και 58, δηλαδή έχει και άλλους φυσικούς διαιρέτες, εκτός του 1 και του εαυτού του. Ο επόμενος σύνθετος αριθμός είναι το 60.
Το ανάπτυγμα πρώτων παραγόντων του 58 είναι 58 = 2 ·29.
Το 58 είναι ημιπρώτος αριθμός, διότι αποτελεί γινόμενο δύο πρώτων αριθμών (2 · 29).
Το 58 στη Χημεία
Ο ατομικός αριθμός 58 αντιστοιχεί στο δημήτριο.
Το 58 στην Αστρονομία
Ο Μεσιέ 58 είναι ένας ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας που απέχει περί τα 68 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό της Παρθένου.
Το 58 στην Πολιτική
Πρόπλασμα πολιτικού φορέα που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα με κοινή υπογραφή μανιφέστου τον Δεκέμβριο του 2013 από ισάριθμες προσωπικότητες του κεντροαριστερού ιδεολογικου χώρου της πολιτικής ζωής της Ελλάδας που εκφράζεται από τους καταρρέοντες δημοσκοπικά πολιτικούς χώρους των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υπό την πίεση της συμμετοχής τους στις πολιτικές των κυβερνήσεων του Μνημονίου. Θεωρήθηκε απο τους πολιτικους σχολιαστές μια απόπειρα να ενσωματωθούν οι απώλειες από τους δύο προαναφερθέντες χώρους σε έναν πολιτικό φορέα και να μην διαρρεύσουν πρός άλλες αριστερές κατευθύνσεις ώστε με εκλογικό ποσοστό άνω του 3% να παραμεινουν με εκπροσώπηση στην Ελληνικη Βουλή και μαζί με τους προαναφερθέντες χώρους να παρέχουν υπηρεσίες σχηματισμού συγκυβέρνησης με την παράταξη της Νεας Δημοκρατίας συνεχίζοντας την εφαρμογή της πολιτικής των Μνημονίων.
Αναφορές και παρατηρήσεις
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σύνθετοι αριθμοί
|
838035
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%9D%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%20%28%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20111%20%CF%80.%CE%A7.%29
|
Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα (ύπατος το 111 π.Χ.)
|
Ο Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Νασίκα, λατιν.: Publius Cornelius Scipio Nasica, (π. 154 – 111 π.Χ.) ήταν πολιτικός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.
Βιογραφία
Ανήκε στη μεγάλη οικογένεια πατρικίων των Κορνηλίων Σκιπιώνων και ήταν γιος τού μέγιστου αρχιερέα (pontifex maximus) Π. Κ. Σ. Nασίκα Σεραπίωνα, ο οποίος έγινε διαβόητος, όταν δολοφόνησε τον Τιβέριο Γράκχο το 133 π.Χ. Ήταν ο μητρογραμμικός δισεγγονός τού Σκιπίωνα Αφρικανού.
Ο Π. Κ. Σ. Nασίκα βρισκόταν σε καλό δρόμο για μία αριστοκρατική σταδιοδρομία, όπως οι περισσότεροι από τους προγόνους του, καθώς ήταν πραίτορας το 118 π.Χ., αλλά απεβίωσε κατά τη διάρκεια της υπατείας του το 111 π.Χ.
Οικογένεια
Ήταν νυμφευμένος με την Καικιλία Μετέλλα, κόρη τού Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου Μακεδονικού. Είχε δύο παιδιά: τον Πόπλιο Κορνήλιο Σκιπίωνα Νασίκα, ο οποίος παντρεύτηκε την Λικινία Κράσσα Πρίμα, κόρη του διάσημου ρήτορα Λεύκιου Λικίνιου Κράσσου και μία κόρη, που παντρεύτηκε τον Πόπλιο Κορνήλιο Λέντουλο Μερκελλίνο. Ο γιος του ήταν πραίτορας το 93 π.Χ. και πατέρας τού Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου Πίου Σκιπίωνα.
Παραπομπές
Ρωμαίοι αξιωματούχοι
Ύπατοι της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας
|
635521
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Γεώργιος Πλαγιανάκος
|
Ο Γεώργιος Πλαγιανάκος είναι Έλληνας δικαστής που διετέλεσε Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Γύθειο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, του οποίου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ. Το 1956 εισήχθη στο δικαστικό σώμα ως πάρεδρος πρωτοδικών Το 1958 προήχθη σε πρωτοδίκη, το 1969 σε πρόεδρο πρωτοδικών, το 1972 σε εφέτη και το 1978 σε Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου. Το 1989 προήχθη σε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1993, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Ως δικαστής συμμετείχε στη σύνθεση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, το οποίο ανέλαβε την εκδίκαση των πρωταίτων του απριλιανού πραξικοπήματος.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1993 διορίστηκε υπηρεσιακός υπουργός δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Παραπομπές
Έλληνες δικαστικοί
Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου
Έλληνες υπουργοί Δικαιοσύνης
|
782765
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%86%20%CE%A3%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Γκρίφουφ Σλόνσκι
|
Το Γκρίφουφ Σλόνσκι (πολωνικά: Gryfów Śląski), απλοποιημένο σε Γκρίφουφ (), είναι ιστορική πόλη στο Πόβιατ Λβούβεκ, στο Βοεβοδάτο Κάτω Σιλεσίας της νοτιοδυτικής Πολωνίας. Είναι η έδρα της Γκμίνα Γκρίφουφ Σλόνσκι. Ο πληθυσμός του είναι 6.467 κάτοικοι (2020). Η πόλη βρίσκεται μεταξύ Ζγκοζέλετς και Γελένια Γκούρα, στον ποταμό Κφίσα. Απέχει περίπου 16 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Λβούβεκ Σλόνσκι και 114 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας του βοεβοδάτου, Βρότσουαφ.
Ιστορία
Η περιοχή αποτελούσε μέρος της Πολωνίας από τον 10ο αιώνα και ο πρώτος ηγεμόνας της ήταν ο Μιέσκο Α΄ της Πολωνίας. Ο οικισμός Γκρίφουφ Σλόνσκι προέκυψε από ένα κάστρο που έχτισε ο δούκας του Οίκου των Πιαστ-Σιλεσίας του Δουκάτου της Σιλεσίας, Μπολέσλαφ Α΄ ο Υψηλός, κοντά στα σύνορα με την Άνω Λουσατία. Έλαβε προνόμια πόλης από τον Πολωνό δούκα Μπολέσλαφ Β΄ το Φαλακρό το 1242. Τα ερείπια του μεσαιωνικού Κάστρου του Γκρίφουφ, ιδιοκτησία του Οίκου Σάφγκοτς από το 1400 και μετά, είναι ακόμα ορατά στα νότια της πόλης. Το 1274, το Γκρίφουφ έγινε μέρος του σιλεσικού Δουκάτου του Γιάβορ, το οποίο τελικά ενσωματώθηκε από το Βασίλειο της Βοημίας το 1392. Κατά την περίοδο του Ostsiedlung από τα τέλη του 12ου αιώνα και μετά, η περιοχή εποικίστηκε από Γερμανούς.
Πλημμύρες έπληξαν την πόλη το 1469, το 1550 και το 1609, ξηρασίες το 1472, το 1590 και το 1616 και επιδημίες το 1582, το 1585 και το 1633. Το 1589 ιδρύθηκε το πρώτο φαρμακείο της πόλης. Το 1617 έγινε η πρώτη μεγάλη έκθεση. Κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, η πόλη λεηλατήθηκε δύο φορές από τους Σουηδούς, το 1639 και το 1645. Μετά τον Πρώτο Σιλεσιανό Πόλεμο προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας το 1742. Το 1865, ο σταθμός Γκράιφενμπεργκ άνοιξε στη γραμμή του Ορεινού Σιδηρόδρομου Σιλεσίας από το Γκέρλιτς στο Ράιμπνιτς (Ριμπνίτσα).
Από το 1871 έως το 1945, η πόλη ήταν μέρος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή τέθηκε υπό πολωνική διοίκηση σύμφωνα με τη Συμφωνία του Πότσνταμ. Ο προπολεμικός πληθυσμός της πόλης εκδιώχθηκε βίαια στη Γερμανία και η περιοχή επανεγκαταστάθηκε με Πολωνούς πολίτες που ήταν νέοι στην περιοχή. Δεδομένου ότι η πόλη δεν είχε καθιερωμένο πολωνικό όνομα, υιοθετήθηκε το νέο όνομα Γκρίφουφ Σλόνσκι. Μερικοί από τους νέους κατοίκους ήταν Πολωνοί πρόσφυγες από περιοχές που βρίσκονται ανατολικά των προπολεμικών ανατολικών εδαφών της Πολωνίας, από όπου είχαν εκτοπιστεί από τις σοβιετικές αρχές σύμφωνα με τα νέα σύνορα που αποφασίστηκαν στη Διάσκεψη της Γιάλτας, ενώ οι περισσότεροι νέοι έποικοι ήταν επανέποικοι από κεντρική Πολωνία.
Αξιοθέατα
Τα ιστορικά αξιοθέατα του Γκρίφουφ Σλόνσκι περιλαμβάνουν:
την Εκκλησία της Αγίας Γιαντβίγκα, που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα
το δημαρχείο, χτισμένο σε αναγεννησιακό ρυθμό τον 16ο αιώνα, που ξαναχτίστηκε αργότερα
την Πλατεία Αγοράς (Rynek) γεμάτη με ιστορικά αρχοντικά, που χρονολογούνται από τον 15ο-19ο αιώνα,
τα τείχη της μεσαιωνικής πόλης
την εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα
Αξιοσημείωτα πρόσωπα
Χέρμαν Στόιτνερ (1832–1863), Γερμανός εξερευνητής της Αφρικής
Κερτ Τζόελ (1865–1945), Γερμανός πολιτικός
Άντζεϊ Χίρα (γεν. 1964), Πολωνός ηθοποιός
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστότοπος της πόλης (πολωνικά)
Εικονική περιήγηση
Πόλεις της Πολωνίας
Πόλεις του Βοεβοδάτου Κάτω Σιλεσίας
|
140984
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%20Badminton
|
Θέατρο Badminton
|
Το Badminton Theater ή Θέατρο Badminton, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, είναι πολυχώρος αφιερωμένος στη διοργάνωση εκδηλώσεων μεσαίας και μεγάλης κλίμακας. Βρίσκεται εντός του μητροπολιτικού πάρκου Άλσος Στρατού της Αθήνας, στου Γουδή. Στους χώρους του φιλοξενεί συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παραστάσεις χορού και μιούζικαλ. Παράλληλα, πραγματοποιούνται συνέδρια, ημερίδες, παρουσιάσεις και εταιρικές εκδηλώσεις.
Ιστορία και αρχιτεκτονική μετατροπή
Η αρχική χρήση της εγκατάστασης αφορούσε την υποδοχή του ολυμπιακού αγωνίσματος του Badminton κατά τη διάρκεια τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004. Μετά τη λήξη τους, η νεότευκτη εγκατάσταση τέθηκε σε δημόσιο διαγωνισμό μακροχρόνιας μίσθωσης, προκειμένου να αξιοποιηθεί δυναμικά. Τελικά περιήλθε στην εταιρία «Athens Badminton Cultural Development Α.Ε.» (A.B.C.D.), η οποία πλειοδοτώντας απέκτησε την διαχείριση του για 20 χρόνια και ανέλαβε την ριζική αναμόρφωση και αξιοποίηση του ολυμπιακού ακινήτου.
Οι εκμισθωτές του χώρου Badminton μετέτρεψαν το κτίριο από αθλητική εγκατάσταση σε πολυδύναμο χώρο, κατάλληλο για μεσαίας και μεγάλης κλίμακας εκδηλώσεις. Οι εργασίες αναδιαμόρφωσης άρχισαν το καλοκαίρι του 2006 και ολοκληρώθηκαν το 2007, ενώ το ύψος της επένδυσης ξεπέρασε τα 16 εκατομμύρια ευρώ
Το μεταβιομηχανικό στυλ του εξωτερικού περιβλήματος, οι μεγάλοι υπαίθριοι χώροι του και το όνομά του, ήταν τα μόνα που έμειναν άθικτα. Το εσωτερικό ανοικοδομήθηκε εκ θεμελίων, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο αμφιθέατρο 2.430 θέσεων, πλαισιωμένο από φουαγιέ και αίθουσες.
Στο Θέατρο Badminton έχουν ανέβει αρκετές σημαντικές παραγωγές του διεθνούς θεάτρου και χορού<ref>[http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13774&subid=2&tag=9597&pubid=3111144 Δεκαπέντε υπερπαραγωγές φέτος στο θέατρο Badminton, Εφημερίδα Ημερησία]</ref> και έχουν εμφανιστεί αρκετοί καλλιτέχνες ενώ ο χώρος έχει χρησιμοποιηθεί για τηλεοπτικές παραγωγές και τη διοργάνωση συνεδρίων.
Εγκαταστάσεις
Οι κυριότεροι χώροι του πολυχώρου Badminton είναι οι εξής:
Αμφιθέατρο
Το αμφιθέατρο του Θεάτρου Badminton είναι η μεγαλύτερη στο είδος της αίθουσα στην Ελλάδα. Διαθέτει 2.430 καθίσματαΟύτε Broadway, ούτε West End Απλώς, Badminton, Εφημερίδα Ελευθεροτυπία με δυνατότητες προσαρμογής της χωρητικότητας στο ήμισυ.
Η σκηνή του έχει πλάτος 30 μέτρα, βάθος 18μ. και ύψος 15,5 μ. Διαθέτει 46 ηλεκτροκίνητα σταγκόνια πλήρως αυτοματοποιημένα τα οποία, μέσω κονσόλας προγραμματισμού τύπου Βatalpha μπορούν, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, να αλλάζουν την όψη των σκηνικών. Σε περίπτωση διοργάνωσης συνεδρίων και πολυπληθών εταιρικών εκδηλώσεων, η σκηνή μετατρέπεται σε χώρο υποδοχής του πάνελ των ομιλητών και του πόντιουμ των κεντρικών εισηγήσεων. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα χρήσης προβολέα εικόνων και η μετατροπή της σκηνής σε επιφάνεια προβολής. Ο φωτισμός του χώρου γίνεται από υψηλής ποιότητας προβολείς. Περιλαμβάνει επίσης 200 dimmers, κονσόλα φωτισμού Congo ETC, 5 οθόνες φωτοδιόδων για υπερτιτλισμό και βιντεοπροβολείς.
Η πλατεία περιλαμβάνει συνολικά 2.430 καθίσματα σε αμφιθεατρική διάταξη. Η εργονομική τους σχεδίαση εξασφαλίζει ανεμπόδιστη ορατότητα. Για εκδηλώσεις που απαιτούν μεγαλύτερη αμεσότητα με το κοινό και απευθύνονται σε μικρότερο αριθμό ατόμων, η αίθουσα είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε με την τοποθέτηση ενός μετακινούμενου χωρίσματος να μπορεί να υποδέχεται αριθμητικά μικρότερο κοινό.
Η ακουστική σε σκηνή και πλατεία, έχει μέσο χρόνο αντήχησης μικρότερο από 1.1 sec. Επίσης υπάρχει ισομερής διανομή του ήχου στην αίθουσα με απόκλιση ±2 db από σημείο σε σημείο. Η κεντρική ψηφιακή κονσόλα είναι 96 καναλιών τύπου MIDAS XL 8.
Φουαγιέ
Ο πολυχώρος διαθέτει δύο Φουαγιέ που καταλαμβάνουν περισσότερα από 1.500 τ.μ.
Το Άνω Φουαγιέ αποτελεί το βασικό χώρο υποδοχής των επισκεπτών. Διαθέτει αναρτημένα banners με εσωτερικό μηχανισμό φωτισμού καθώς και επίπεδες οθόνες για την προβολή οπτικού υλικού. Επίσης, έχει θέα προς το πάρκο Στρατού και φυσικό φωτισμό.
Το Άνω Φουαγιέ συνδέεται με το κάτω με δύο ανοικτά κλιμακοστάσια και ανελκυστήρα. Το Κάτω Φουαγιέ έχει πρόσβαση στο κάτω διάζωμα του αμφιθεάτρου και διαθέτει διακριτούς χώρους καπνιστών.
Προθάλαμος
Ο Προθάλαμος είναι ο κύριος χώρος υποδοχής των επισκεπτών.
Οι συχνότερες χρήσεις του αφορούν την παραλαβή εισιτηρίων, την εγγραφή συνέδρων και τον έλεγχο ασφαλείας. Στο συγκεκριμένο χώρο υπάρχουν 8 γκισέ εξυπηρέτησης, αναρτημένες επίπεδες οθόνες TFT και σύστημα φωτιζόμενων πινάκων (banners), διαχωριστικές ροές για τον έλεγχο της αυξημένης προσέλευσης και ανελκυστήρα για άτομα με κινητικά προβλήματα. Από τον Μάρτιο του 2012 το Θέατρο Badminton απέκτησε ηλεκτρονικό check-in με χρήση συστήματος ανάγνωσης barcode.
Λοιπές υποστηρικτικές υποδομές
Εκτός από τις παρατιθέμενους χώρους, το Θέατρο Badminton διαθέτει και αρκετές περιφερειακές υποδομές που εξυπηρετούν τις διάφορες ανάγκες των εκάστοτε διοργανώσεων.
Ενδεικτικά αναφέρονται:
Γραφεία Διοικήσεως
Καμαρίνια
Βάση των τεχνικών του αμφιθεάτρου
Green Room
Meeting Hall (μέγιστης χωρητικότητας 300 ατόμων)
Αίθουσα Τύπου - Press Room(70 ατόμων)
Μεγάλοι αποθηκευτικοί χώροι
Πρόσβαση
Το Θέατρο Badminton βρίσκεται μέσα στην έκταση του Άλσους Στρατού'', στη συμβολή των λεωφόρων Μεσογείων και Κατεχάκη, στην περιοχή Γουδή, με εύκολη πρόσβαση από το σταθμό Κατεχάκη του μετρό και από στάσεις λεωφορείων.
Ο υπαίθριος χώρος γύρω από το συγκρότημα μπορεί να υποδεχτεί περισσότερα από 800 οχήματα ή περισσότερα από 70 λεωφορεία μέσω των εισόδων από Λεωφόρο Μεσογείων (Σχολή Αστυνομίας) και της Λεωφόρου Κανελλοπούλου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη Ιστοσελίδα
Ιστοσελίδα Ολυμπιακών Ακινήτων
The City of Athens Official Visitors' Website
Θεατρικοί χώροι στην Αθήνα
Badminton
Badminton
Badminton
Αντιπτέριση στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Γήπεδα αντιπτέρισης στην Ελλάδα
|
95809
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CF%82
|
Ρέκας
|
Στην ελληνική μυθολογία ο Ρέκας ήταν ήρωας της Λακωνίας. Το όνομά του αναφέρεται και με τις παραλλαγές Κρέκας (από τον Αύγουστο Μάινεκε) ή και Κέρκας. Υπήρξε αρχηγός, μαζί με τον αδελφό του Αμφίστρατο, μιας ομάδας Λακώνων που ακολούθησαν τους Διοσκούρους στην Αργοναυτική Εκστρατεία, των οποίων ήταν οι ηνίοχοι. Μετά το τέλος της, οι δύο αδελφοί απεφάσισαν να παραμείνουν στον Πόντο. Εκεί ίδρυσαν αποικία και θεωρούνται πρόγονοι διάφορων φύλων, όπως οι Ηνίοχοι, οι Κερκέτες, οι Ζυγοί και οι Τυνδαρίδες.
Πηγές
Στράβωνος Γεωγραφία, Βιβλίο 11, κεφ. 2.12
Greek Myth Index
Ρεκας
|
236692
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κατάλογος πόλεων της Ουκρανίας
|
Ο κατάλογος πόλεων της Ουκρανίας περιλαμβάνει τα αστικά συγκροτήματα της Ουκρανίας με πληθυσμό άνω των 50.000 κατοίκων.
Ουκρανια
|
257760
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CF%8C
|
Ναντό ντε Κολό
|
Ο Ναντό ντε Κολό (Nando de Colo, γεννήθηκε 23 Ιουνίου 1987) είναι Γάλλος διεθνής καλαθοσφαιριστής, που αγωνίζεται στη θέση του πόιντ γκαρντ και σούτινγκ γκαρντ για την ομάδα της Βιλερμπάν. Είναι αργυρός Ολυμπιονίκης με την Γαλλία στη διοργάνωση του Τόκιο το 2021.
Πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ξεκίνημα με την ομάδα της Σολέ Μπασκέτ με την οποία κατακτά τον πρώτο του τίτλο, το Σεμαίν ντεζ Ας του 2008, διοργάνωση της οποίας αναδείχθηκε και πολυτιμότερος παίκτης. Κατέκτησε την ίδια σεζόν τον τίτλο του Γάλλου MVP στη σεζόν 2007-08 της Pro A. Επιλεγμένος στην 53η θέση του ντραφτ του 2009 από τους Σαν Αντόνιο Σπερς, παρ'όλα αυτά θα μετακομίσει στο Πρωτάθλημα Ισπανίας για να αγωνιστεί με την ομάδα της Βαλένθια. Εκεί, θα κατακτήσει τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο, το ULEB Eurocup του 2010. Το 2012 θα μετακομίσει στο NBA για τους Σαν Αντόνιο Σπερς και το 2014 θα πάρει μεταγραφή για τους Τορόντο Ράπτορς. Για πέντε χρόνια (2014-19), αγωνίστηκε με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις, βγαίνοντας MVP και πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκα το 2016, το τρόπαιο της οποίας κατέκτησε το 2016 και το 2019. Από το Φεβρουάριο του 2023 είναι πρώτος σκόρερ όλων των εποχών των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων ξεπερνώντας το Νίκο Γκάλη.
Σταδιοδρομία
Ξεκινήματα και Σολέ
Ο Ντε Κολό ξεκίνησε το μπάσκετ σε νεαρή ηλικία, αρχικά αγωνιζόμενος σε ομάδες της περιοχής του (Αράς, Λανς και Λιεβάν) πριν καταλήξει στις ακαδημίες της Σολέ σε ηλικία 15 ετών. Τελικά είναι ο Τούρκος Ερμάν Κουντέρ, που θα διαδεχτεί τον Ρουντί Νελόμ στην τεχνική ηγεσία, που θα τον ενσωματώσει στην πρώτη ομάδα, αρχικά υπό δοκιμή και στη συνέχεια με την υπογραφή του πρώτου του επαγγελματικού συμβολαίου. Τελικά, θα αγωνιστεί σε 28 αγώνες στη διάρκεια της σεζόν 2006-07 με έναν αγωνιστικό χρόνο 24 λεπτών, χρόνο που εκμεταλλεύεται για να πετύχει κατά μέσο όρο 8.04 πόντους, 2.64 ριμπάουντ και 2.07 τελικές πάσες. Τον Ιούλιο, επιβεβαιώνει την πρόοδό του εντός της Εθνικής Γαλλίας U-20. Η Γαλλία τερματίζει στην ένατη θέση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ενώ ο παίκτης αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ της γαλλικής ομάδας με 17.9 πόντους κατά μ.ο., στατιστικό στο οποίο έρχονται να προστεθούν 4.0 ριμπάουντ και 3.4 πάσες.
Στη διάρκεια της σεζόν 2007-08 της Pro A, ο Κουντέρ εμπιστεύεται την άμυνα της ομάδας, το πόστο του πλέι-μέικερ και αυτό του πόιντ-γκαρντ, σε δύο νεαρούς Γάλλους, τους Στεντ Τσικαμπού και Ναντό ντε Κολό. Αυτός καταφέρνει σε πρώτη φάση να κατακτήσει τον τίτλο του MVP του All-Star Game του 2007 στην Pro A. Τον Φεβρουάριο, τα στατιστικά του στη διάρκεια της Σεμαίν ντεζ Ας του 2008, 18 πόντοι στον προημιτελικό, 22 στον ημιτελικό απέναντι στην ΑΣΒΕΛ Λιόν-Βιλερμπάν και κυρίως οι 17 πόντοι, τα 12 ριμπάουντ και οι 6 πάσες στον τελικό απέναντι στη Βισύ, του αποφέρουν τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης, την οποία κατέκτησε η Σολέ με σκορ 67-40. Τον Μάρτιο του 2008, συμμετέχει στο All-Star Game του EuroCup, σημειώνοντας 24 πόντους και μετρώντας 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ και ένα κλέψιμο σε 30 αγωνιστικά λεπτά. Με στατιστικά κατά μ.ο. 15.09 πόντους, 3.2 ριμπάουντ και 3.66 πάσες ανά αγώνα για 29 λεπτά αγωνιστικού χρόνου, ψηφίζεται, στις 17 Μαΐου, Γάλλος MVP της σεζόν της Pro A όπως και «ο παίκτης με τη μεγαλύτερη πρόοδο στη διάρκεια της χρονιάς». Στη διάρκεια των δύο αγώνων πλέι-οφ όπου τέθηκαν αντιμέτωπες η Σολέ και η Λε Μαν, τα στατιστικά του ήταν 12,5 πόντοι, 3,5 ριμπάουντ και 2 πάσσες κατά μ.ο. ανά αγώνα. Η Σολέ τελικά ηττήθηκε με 62-82 στον πρώτο αγώνα, και στη συνέχεια με 65-74 στον δεύτερο. Στη διάρκεια της ίδιας σεζόν, η Σολέ θα αγωνιστεί και σε δεύτερο τελικό, αυτόν του Κυπέλλου Γαλλίας. Στη διάρκεια αυτού, η ΑΣΒΕΛ νίκησε με σκορ 86-76, σε έναν αγώνα όπου ο Ντε Κολό σημείωσε 23 πόντους αλλά αποβλήθηκε ένα λεπτό πριν από τη λήξη της αναμέτρησης με δύο απανωτά φάουλ πάνω στον παίκτη της Βιλερμπάν Λοράν Φουαρέ.
Ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας, Μισέλ Γκομέζ, που ήταν ήδη προπονητής στην Εθνική Γαλλίας U-20 την προηγούμενη χρονιά, τον επιλέγει για την προκριματική φάση βγαίνοντας MVP του Final fourτου Ευρωμπάσκετ του 2009. Αυτή η προετοιμασία ξεκινά με την απουσία των NBAers της γαλλικής ομάδας. Ο Ντε Κολό σημειώνει την πρώτη του διεθνή συμμετοχή με τη Γαλλία στις 31 Ιουλίου 2008 στο Μπόρμιο της Ιταλίας, απέναντι στο Ισραήλ, αναμέτρηση όπου σημειώνει 7 πόντους σε 24 λεπτά συμμετοχής σε μια ήττα της Γαλλίας με 67-84. Η πρώτη του διοργάνωση με τους Bleus κρίνεται επιτυχημένη σε ατομικό επίπεδο, ακόμα κι αν η Γαλλία δεν παίρνει την απευθείας πρόκριση για το Ευρωμπάσκετ του 2009. Στις 15 αναμετρήσεις όπου αγωνίζεται, τελειώνει έξι φορές πρώτος σκόρερ των Bleus, με πιο αποδοτική τη δεύτερη συμμετοχή του, απέναντι στο Βέλγιο, όπου σημειώνει 28 πόντους με ποσοστό 9/9 σουτ (4/4 τρίποντα) σε 27 λεπτά αγωνιστικής παρουσίας.
Η επόμενη σεζόν αποδεικνύεται πιο δύσκολη. Έχει πλέον γίνει ο στόχος των αντίπαλων αμυνών. Ταυτόχρονα θα παραμείνει εκτός παρκέ για τρεις βδομάδες εξαιτίας ενός σπασίματος στη μύτη στη διάρκεια ενός προημιτελικού του EuroChallenge απέναντι στην BK Κίεβο. Πραγματοποιεί την επιστροφή του με την ευκαιρία του Final Four της ίδιας αυτής διοργάνωσης που λαμβάνει χώρα στην Μπολόνια. Μετά τον αποκλεισμό της ρωσικής Τρίουμφ Λιούμπερτσι με σκορ 81-78, η Σολέ αντιμετωπίζει τη Βίρτους Μπολόνια. Στη διάρκεια αυτής της αναμέτρησης, που τελικά χάνει με 77-75, ο Ναντό ντε Κολό σημειώνει 24 πόντους, παίρνει 4 ριμπάουντ και πραγματοποιεί δύο κλεψίματα στο τέλος του αγώνα που δίνουν τη δυνατότητα στην ομάδα του να πλησιάσει στο σκορ τους Ιταλούς. Ο Ντε Κολό παρ'όλα αυτά αστοχεί στο τελευταίο σουτ (που ενδεχομένως να οδηγούσε στην παράταση).
Λίγο πριν από το NBA draft 2009, υπογράφει διετές συμβόλαιο συνεργασίας με την ισπανική Βαλένθια Μπάσκετ Κλαμπ, που αγωνίζεται στην Liga ACB. Παρόλα αυτά το συμβόλαιο αυτό περιλαμβάνει μια ρήτρα αποδέσμευσης στην περίπτωση που ενδιαφερθεί για την απόκτηση του παίκτη ομάδα από το NBA. Στη συνέχεια θα επιλεγεί στην 53η θέση του ντραφτ του 2009 του NBA από τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Καθώς ο παίκτης δεν μπορεί να υπογράψει σταθερό συμβόλαιο λόγω του ότι επιλέχτηκε στον δεύτερο γύρο, αποφασίζει να συνεχίσει την καριέρα του στην Ευρώπη, με τους Spurs να έχουν την ίδια γνώμη πιστεύοντας πως ο Ντε Κολό χρειάζεται περαιτέρω εμπειρία. Το τεχνικό επιτελείο της Εθνικής Γαλλίας φοβήθηκε τότε πως ο Ντε Κολό θα ήταν απών το καλοκαίρι του 2009 για να συμμετάσχει σε summer leagues με τους Spurs, αλλά ο Ντε Κολό θα καθησυχάσει τελικά τους Γάλλους φιλάθλους δηλώνοντας "πιστός" στην Εθνική Γαλλίας.
Η δεύτερη εκστρατεία του με τους Μπλε ξεκινά στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 2009. Ο Ντε Κολό θα επιβεβαιώσει τότε τον ρόλο του ως έκτος παίκτης της ομάδας. Θα πετύχει μεταξύ άλλων το νικητήριο καλάθι που θα δώσει στη Γαλλία τη νίκη απέναντι στην Ουγγαρία σε φιλικό αγώνα προετοιμασίας που θα λάβει χώρα στο Σταντ Πιέρ-ντε-Κουμπερτέν. Στη φάση των ομίλων απέναντι στην Ιταλία και τη Φινλανδία, σημειώνει κατά μ.ο. 9.0 πόντους ανά αγώνα με ποσοστό 54% ευστοχίας στα σουτ (50% στα τρίποντα), 1.5 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ. Τελειώνει επίσης πρώτος σκόρερ της Γαλλίας στον τελευταίο αγώνα της Γαλλίας όπου ηττήθηκε από τη Φινλανδία, σημειώνοντας 18 πόντους. Η Γαλλία καταφέρνει να πάρει την πρόκριση αποκλείοντας το Βέλγιο στους αγώνες μπαράζ μεταξύ των δύο ομάδων. Στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ, η Γαλλία περνά τους δύο πρώτους γύρους της διοργάνωσης ούσα αήττητη, με μια νίκη μεταξύ άλλων στον τελευταίο αγώνα του δεύτερου γύρου απέναντι στους Έλληνες με ένα τελευταίο καλάθι του Ντε Κολό. Παρόλα αυτά, αυτή η νίκη υποχρεώνει τους Γάλλους να αντιμετωπίσουν την Ισπανία στα προημιτελικά, με τους Ίβηρες να έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες στο ξεκίνημα της διοργάνωσης λόγω της απουσίας εξαιτίας τραυματισμού του Πάου Γκασόλ. Η Ισπανία θα κερδίσει τον αγώνα με 86-66, ενώ αργότερα θα κατακτήσει και την πρώτη θέση της διοργάνωσης. Οι Γάλλοι στη συνέχεια κερδίζουν τους δύο τελευταίους τους αγώνες, τερματίζοντας έτσι στην 5η θέση της διοργάνωσης. Ο Ντε Κολό τελειώνει τη διοργάνωση με μ.ο. 7.3 πόντους, 1.9 ριμπάουντ και 1.2 πάσες σε 16.3 αγωνιστικά λεπτά κατά μέσο όρο ανά αγώνα. Η καλύτερη του εμφάνιση θα είναι οι 15 πόντοι του στον τελευταίο αγώνα της Γαλλία με αντίπαλο την Κροατία.
Βαλένθια
Ο νέος του προπονητής Νέβεν Σπάχια αποφασίζει να βάλει τον Ντε Κολό να αγωνίζεται στη θέση του πλέι-μέικερ. Βρίσκει σε σύντομο χρονικό διάστημα τα πατήματά του σε αυτή τη νέα θέση και γίνεται ένας πολύτιμος βασικός παίκτης της ισπανικής ομάδας. Τον Φεβρουάριο, κατακτά τον τίτλο του MVP της 21ης αγωνιστικής της Liga ACB. Στη διάρκεια αυτής της αναμέτρησης, μιας νίκης με 87-67 επί της Γρανάδα, σημειώνει 29 πόντους με 11 στα 14 σουτ εύστοχα, 3 στα 4 τρίποντα, 4 στις 4 ελεύθερες βολές, 3 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα σε 29 αγωνιστικά λεπτά.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο πραγματοποιεί μια εξαιρετική χρονιά. Ψηφίζεται ως ο καλύτερος πλέι-μέικερ του ULEB Eurocup για τη σεζόν 2009-2010, cδιοργάνωση που θα κερδίσει με την ομάδα του παρά έναν τραυματισμό που υπέστη λίγο πριν από το Final Four της Βιτόρια. Στη διάρκεια του νικητήριου τελικού απέναντι στην Άλμπα Βερολίνου με σκορ 67-44, πετυχαίνει 7 πόντους σε 25 λεπτά αγωνιστικής παρουσίας με, επίσης 5 ριμπάουντ και 2 πάσες. Η ομάδα της Βαλένθια τερματίζει τελικά στην τέταρτη θέση της κανονικής περιόδου της Liga ACB. Στα προημιτελικά, η ομάδα αποκλείεται σε διπλές αναμετρήσεις από την Ουνικάχα Μάλαγα, αφού ηττήθηκε με 82-83 στη Βαλένθια και 76-85 στη Μάλαγα. Στη διάρκεια αυτών των αναμετρήσεων, ο Ντε Κολό πετυχαίνει 11 πόντους, ένα ριμπάουντ και μία πάσα σε 29.2 αγωνιστικά λεπτά παρουσίας και 2 πόντους, 2 ριμπάουντ και μία πάσα σε 10.2 λεπτά. Για την πρώτη του σεζόν στην ισπανική λίγκα, ο Ναντό ντε Κολό ψηφίζεται στην τέταρτη θέση στη κατάταξη των καλύτερων πλέι-μέικερ του πρωταθλήματος, πίσω από τους Ρίκι Ρούμπιο, Σέρχιο Γιούλ και Πάμπλο Πριτζιόνι. Αυτή κατάταξη φτιάχτηκε από την ψήφο προπονητών, παικτών και φιλάθλων.
Το αγωνιστικό προφίλ του Ναντό ντε Κολό, που τον καθιστούσε ικανό να αγωνιστεί στις δύο θέσεις της άμυνας, πόιντ γκαρντ και σούτινγκ γκαρντ, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ομοσπονδιακό τεχνικό της Γαλλίας Βενσάν Κολέ, στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου του 2010. Πράγματι, η ομάδα της Γαλλίας θα χάσει τον Τόνι Πάρκερ που αποφάσισε μετά από συνεχόμενα καλοκαίρια προετοιμασίας με τους Μπλε να μην συμμετάσχει στην προετοιμασία. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός αναγκάζεται επίσης να αντιμετωπίσει τις απουσίες των Ροντρίγκ Μπομπουά και Αντουάν Ντιό οι οποίοι θα αγωνίζονταν στη θέση του γκαρντ. Το ξεκίνημα της προετοιμασίας βρίσκει τους Μπλε να ηττώνται τρεις φορές επί αμερικάνικου εδάφους, εκ των οποίων τη μία στο ιστορικό Madison Square Garden απέναντι στην "Dream Team". Στη διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μπάσκετ του 2010 το οποίο έλαβε χώρα στην Τουρκία, ο Ναντό ντε Κολό αγωνίζεται κατά μέσο όρο 22.5 λεπτά ανά αγώνα, χρόνο που εκμεταλλεύεται για να πετύχει 8.8 πόντους, να πάρει 1.8 ριμπάουντ, να μοιράσει 2.2 πάσες πραγματοποιώντας 0.8 κλεψίματα. Στη διάρκεια του προημιτελικού αγώνα ανάμεσα στη Γαλλία και τη διοργανώτρια χώρα, την Τουρκία, αγώνα τον οποίο οι "Τρικολόρ" έχασαν με 95-77, ο Ντε Κολό σημειώνει 15 πόντους, παίρνει 3 ριμπάουντ, πετυχαίνει 1 πάσα αλλά κάνει 4 λάθη σε 24 λεπτά.
Σαν Αντόνιο Σπερς
Στις 10 Ιουλίου του 2012, ο Ντε Κολό ανακοίνωσε ότι δεν θα υπογράψει εκ νέου με τη Βαλένθια, προκειμένου να παίξει στο ΝΒΑ. Στις 13 Ιουλίου του 2012, υπέγραψε μια συμφωνία δύο ετών με τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Κατά τη διάρκεια της πρώτης και δεύτερης σεζόν, έπαιξε με την Austin Toros του NBA D-League. Ο ντε Κολό έφτασε το 2013 στους τελικούς του NBA με τους Σπερς, αλλά η ομάδα έχασε από τους Μαϊάμι Χιτ σε επτά παιχνίδια.
Τορόντο Ράπτορς
Στις 20 Φεβρουαρίου 2014, ο Ντε Κολό έγινε ανταλλαγή στην ομάδα των Τορόντο Ράπτορς με τον Austin Daye να πηγαίνει στους Σπερς.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Στις 9 Ιουλίου 2014, ο Ντε Κολό υπέγραψε συμφωνία δύο ετών (με το τρίτο έτος να είναι προαιρετικό) με τη ρωσική ομάδα ΤΣΣΚΑ Μόσχας της VTB Λίγκα. Τον Μάιο του 2015, είχε επιλεγεί για τη δεύτερη καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκα, για τις επιδόσεις του κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τη σεζόν 2014-15, ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατάφερε να φτάσει στο Final Four της Ευρωλίγκα, για τέταρτη συνεχόμενη σεζόν, μετά τη νίκη έναντι του Παναθηναϊκού για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στην Ευρωλίγκα στη σειρά των προημιτελικών πλέι-οφ, με νίκη 3-1 στη σειράς Ωστόσο, στον ημιτελικό του Final Four, παρά το γεγονός ότι ήταν απόλυτο φαβορί για να προκριθούν στον τελικό, η ΤΣΣΚΑ για άλλη μια φορά έχασε από τον Ολυμπιακό. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κέρδισε τελικά την τρίτη παιχνίδι θέση, μετά τη νίκη έναντι της Φενέρμπαχτσε, με σκορ 86-80. Στη δεύτερη σεζόν στην Ευρωλίγκα, ο Ντε Κολό είχε κατά μέσο όρο 14.4 πόντους, 3.2 ριμπάουντ και 3.1 ασίστ. Στις 21 Μαΐου 2015, ο Ντε Κολό κέρδισε το βραβείο VTB Λίγκα MVP. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τελείωσε τη σεζόν με την κατάκτηση του πρωταθλήματος VTB United League. Στις 3 Μαΐου 2016 ο Ντε Κολό τιμήθηκε με το βραβείο Alphonso Ford, ένα ετήσιο βραβείο που δίνεται στον πρώτο σκόρερ της Ευρωλίγκα. Εννέα ημέρες αργότερα, βγήκε MVP της Ευρωλίγκα. Στις 15 Μαΐου, η ΤΣΣΚΑ κέρδισε τον τίτλο της Ευρωλίγκα και ο Ντε Κολό βγήκε MVP του Φάιναλ Φορ.
Στις 15 Ιουνίου το 2016, ο Ντε Κολό υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ. Το 2017 έφτασε μέχρι το Final 4 της Ευρωλίγκα κατακτώντας όμως την τρίτη θέση. Ο ίδιος όμως μπήκε στην καλύτερη ομάδα της χρονιάς. Επίσης κατέκτησε με την ΤΣΣΚΑ τον τίτλο της VTB με τον ίδιο να βγαίνει MVP των play off της διοργάνωσης. Το 2018 κατέκτησε για τέταρτη φορά την VTB Λίγκα, βγαίνοντας MVP της Λίγκας για τρίτη φορά. Το 2019 κατέκτησε για δεύτερη φορά την Ευρωλίγκα, ενώ ήταν μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης. Επίσης έγινε ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία των Final Four. Κατέκτησε και την πέμπτη VTB Λίγκα της καριέρας του νικώντας στους τελικούς τη Χίμκι με 3-0. Στις 18 Ιουνίου 2019, ανακοινώθηκε το τέλος της συνεργασίας του ντε Κολό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά από πέντε επιτυχημένα χρόνια. Η ομάδα αποχαιρέτησε τον Γάλλο ο οποίος συνολικά σε σε 296 παιχνίδια σημείωσε κατά μέσο όρο 16.4 πόντους, 2.9 ριμπάουντ, 3.9 ασίστ και 1.2 κλεψίματα σε 24.3 λεπτά συμμετοχής. Στις 13 Αυγούστου 2020, ανακοινώθηκε από την Ευρωλίγκα ότι αποτελεί μέλος της κορυφαίας δεκάδας (ομάδας) της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στη δεκαετία 2010-2020, όντας δεύτερος σε ψήφους του κοινού με ποσοστό 87.32%.
Φενέρμπαχτσε
Στις 6 Ιουλίου 2019, ανακοινώθηκε από τη Φενέρμπαχτσε με συμβόλαιο διάρκειας 2+1 ετών. Στις 15 Νοεμβρίου 2019, ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του για την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας 2010-2020 στην Ευρωλίγκα. Στις 16 Φεβρουαρίου 2020, κατέκτησε το πρώτο κύπελλο Τουρκίας στην καριέρα, του νικώντας την Νταρουσάφακα 74-71, με τον ίδιο να πετυχαίνει 15 πόντους, 3 ριμπάουντ και 2 ασίστ. Στις 14 Απριλίου 2020, ανακοινώθηκε ότι αποτελεί μέρος της καλύτερης ομάδας της Ευρωλίγκα για τη δεκαετία 2010-2020. Στις 8 Απριλίου 2021, έγινε ο τρίτος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκα που έσπασε το φράγμα των 3.500 πόντων. Για τις εμφανίσεις του τη σεζόν 2020-21 (τέταρτος στην Ευρωλίγκα στην αξιολόγηση με 18.8 ανά παιχνίδι, έκτος στο σκοράρισμα με 15.8 πόντους και πέμπτος στα κλεψίματα με 1.4), βγήκε μέλος της δεύτερης καλύτερης ομάδας της χρονιάς. Στις 23 Ιουνίου, ανανέωσέ το συμβόλαιό του με τη Φενέρ, για ακόμα ένα χρόνο (μέχρι το 2022). Στις 2 Δεκεμβρίου 2021, κόντρα στη Μονακό, έγινε ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκα όσον αφορά τη συνολική αξιολόγηση με 4.184 βαθμούς, ξεπερνώντας τον Βασίλη Σπανούλη, έχοντας 121 παιχνίδια λιγότερα. Ο Ντε Κολό έφτασε αυτό το νούμερο σε 237 αγώνες (μ.ο 17.6 βαθμούς). Τη σεζόν 2021-22 στην Ευρωλίγκα μέτρησε σε 21 αγώνες 11.9 πόντους, 2.2 ριμπάουντ, 3.8 ασίστ και 14.1 ανά αγώνα κατά μέσο όρο. Στις 13 Ιουνίου 2022, κατέκτησε στο Πρωτάθλημα Τουρκίας, αφού η Φενέρ κέρδισε την Εφές στη σειρά των τελικών με 3-1.
Βιλερμπάν
Στις 30 Ιουνίου 2022, ανακοινώθηκε η συμφωνία του με την ομάδα του Τόνι Πάρκερ, Βιλερμπάν, μέχρι το καλοκαίρι του 2024. Στις 15 Δεκεμβρίου 2022, έγινε ο τρίτος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκα που ξεπέρασε τους 4.000 πόντους. Στις 3 Φεβρουαρίου 2023 κόντρα στην Μπολόνια σκόραρε σημείωσε τον 4906ο πόντο της καριέρας του συνολικά σε όλα τα ευρωπαϊκά κύπελλα που έχει αγωνιστεί (Ευρωλίγκα και Γιούροκαπ). Αυτός ο αριθμός τον έφερε στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των ευρωπαϊκών κυπέλλων, ξεπερνώντας τον Νίκο Γκάλη. Στις 19 Φεβρουαρίου 2023, κατέκτησε το Λιγκ Καπ Γαλλίας, αφού η Βιλερμπάν νίκησε στον τελικό το Μπουρζ με 83-74, με τον ίδιο να έχει 20 πόντους (4/5 δίποντα, 4/5 τρίποντα) 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και να αναδεικνύεται MVP και πρώτος σκόρερ του τελικού. Στις 9 Μαρτίου 2023 κόντρα στην Ζάλγκιρις Κάουνας, προσπέρασε τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο στη δεύτερη θέση της λίστας των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της Ευρωλίγκα, αφού ξεπέρασε τους 4.153 πόντους.
Τίτλοι-Διακρίσεις
Ομαδικοί
Σολέ Μπασκέτ
Λιγκ Καπ Γαλλίας: (2008)
Βαλένθια
Γιούροκαπ: (2010)
ΤΣΣΚΑ Μόσχας
5x Πρωταθλητής VTB Λίγκα: (2015, 2016, 2017, 2018, 2019)
2x Ευρωλίγκα: (2016, 2019)
Φενέρμπαχτσε
Πρωτάθλημα Τουρκίας: (2022)
Κύπελλο Τουρκίας: (2020)
Βιλερμπάν
Λιγκ Καπ Γαλλίας: (2023)
Ατομικοί
2x Γαλλικό All Star Game: (2007, 2008)
MVP Γαλλικού All Star Game: (2007)
MVP Πρωταθλήματος Γαλλίας: (2008)
Πιο βελτιωμένος παίκτης Πρωταθλήματος Γαλλίας: (2008)
2x MVP Λιγκ Καπ Γαλλίας: (2008, 2023)
Καλύτερη Πεντάδα στο Γιούροκαπ: (2010)
3x MVP VTB Λίγκα: (2015, 2016, 2018)
MVP VTB Λίγκα στα play off: (2017)
3x All Star Game VTB Λίγκα: (2017, 2018, 2019)
Hall of Fame της VTB Λίγκα: (2021)
MVP στην Ευρωλίγκα: (2016)
MVP φάιναλ φορ στην Ευρωλίγκα: (2016)
Πρώτος σκόρερ στην Ευρωλίγκα: (2016)
3x Καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκα: (2016, 2017, 2018)
3x Καλύτερη δεύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκα: (2015, 2019, 2021)
3x MVP του μήνα στην Ευρωλίγκα: (Ιανουάριος 2015, Φεβρουάριος 2016, Ιανουάριος 2018)
16x MVP της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα
Καλύτερη ομάδα παικτών στη δεκαετία 2010-2020 στην Ευρωλίγκα: (2020)
Πρώτος συνολικά στην αξιολόγηση (PIR) στην Ευρωλίγκα
Καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης: (2016)
Πρώτος σκόρερ στην ιστορία των ευρωπαϊκών κυπέλλων
Εθνική Ομάδα
Ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2011
Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2013
Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2015
Χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2019
Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2020
Παραπομπές
Γάλλοι καλαθοσφαιριστές
Πόιντ γκαρντ
Σούτινγκ γκαρντ
Καλαθοσφαιριστές Εθνικής Γαλλίας
Καλαθοσφαιριστές Ώστιν Τόρος
Καλαθοσφαιριστές Σολέ Μπασκέτ
Καλαθοσφαιριστές Σαν Αντόνιο Σπερς
Καλαθοσφαιριστές Τορόντο Ράπτορς
Καλαθοσφαιριστές ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Καλαθοσφαιριστές Φενέρμπαχτσε
Καλαθοσφαιριστές Βαλένθια
Καλαθοσφαιριστές αμερικανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές του NBA
Καλαθοσφαιριστές ρωσικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές VTB Λίγκα
Καλαθοσφαιριστές ισπανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Ισπανίας
Καλαθοσφαιριστές τουρκικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Τουρκίας
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 2011
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 2013
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 2015
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 2010
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2012
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2016
Παίκτες νικητές Ευρωμπάσκετ
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023
|
680105
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%BB%CE%B1%CF%86%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1
|
Μπολέσλαφ της Ολεσνίτσα
|
Ο Μπολέσλαφ, πολων. Bolesław oleśnicki (π. 1295 - πριν τις 23 Απριλίου 1321) από τον Οίκο των Πιαστ-Σιλεσίας-Γκλόγκουφ ήταν δούκας του Ζάγκαν, Στσινάβα (1309-12, με τους αδελφούς του), της Ολεσνίτσα, Ναμύσλουφ, Γκνιέζνο, Κάλις (1312-13, με τον αδελφό του), του Γκνιέζνο (1313-14, μόνος του) και της Ολεσνίτσα (από το 1313, μόνος του).
Βιογραφία
Ήταν ο τρίτος γιος του Ερρίκου Γ΄ δούκα του Γκλόγκουφ και της Ματθίλδης των Γουέλφων, κόρης του Αλβέρτου Α΄ δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ.
Διαδέχθηκε τον πατέρα του το 1309 από κοινού με τους αδελφούς του. Επειδή ήταν ανήλικος, η μητέρα του ανέλαβε επίτροπος ως το 1312, που ενηλικιώθηκε. Αν και ανήλικος, παρέστη με τους αδελφούς του Ερρίκο Δ΄ και Κορράδο Α΄ στις διαπραγματεύσεις του στο Βερολίνο, όπου το 1310 παραιτήθηκαν επίσημα από το Γκντανσκ Πομερανίας υπέρ του Βρανδεμβούργου με αντάλλαγμα χρηματική αποζημίωση, καθώς δεν μπόρεσαν να πληρώσουν την υποθήκη. Οι πρίγκιπες αυτοί του Γκλόγκουφ, είχαν αναγκαστεί να υποθηκεύσουν στον δούκα του Βρανδεμβούργου (από τον Οίκο των Ασκάνια) και τις πόλεις Κρόσνο Οντσάνσκιε και Ζάγκαν, τις ανέκτησαν όμως το 1319.
Πηγές
Cawley, Charles, SILESIA, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy.
Marek, Miroslav. "Complete Genealogy of the House of Piast". Genealogy.EU.
Οίκος των Πιαστ-Σιλεσίας
|
181062
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CF%83%CE%BD%CE%BF%CF%8D
|
Βισνού
|
Ο Βισνού (σανσκριτικά: विष्णु) είναι, σύμφωνα με τις Βέδες, μία από τις σημαντικότερες μορφές θεότητας του Ινδουϊσμού.
Ο Βισνού, εκ της σανσκριτικής "vis" που σημαίνει "διαπερνώ" υπήρξε μια σπουδαία θεότητα της μετέπειτα Βεδικής περιόδου. Μαζί με τον άλλον εξέχοντα θεό του Ινδουισμού τον Σίβα αποτελεί συγκρτική θεότητα συνδυάζοντας πολλές επιμέρους θεότητες, λιγότερο σπουδαίες ακόμα και ήρωες. Λατρευόταν κυρίως ως προστάτης και συντηρητής του κόσμου που αποκαθιστούσε την ηθική τάξη τη λεγόμενη "ντάρμα".
Οι Βισνουίτες, ένα από τα κύρια δόγματα του Ινδουισμού, εστιάζουν τη λατρεία τους στο πρόσωπο του Βισνού, και τον αναπαριστούν ως ένα νεαρό άτομο, μελαχρινό, ενίοτε με τέσσερα χέρια, που κρατάει συμβολικά αντικείμενα ένα νούφαρο ή λωτό (padma), ένα ρόπαλο (gada), ένα όστρακο (sankha), και έναν δίσκο (cakra).
Στους ναούς αναπαρίσταται συχνά καθιστός συνοδευόμενος από τους δύο συντρόφους του οι καλούμενοι Λάκσμι και Μπουμιντέβι, είτε όρθιο κρατώντας όπλα, ή ξαπλωμένο στην ουρά του μυθικού φιδιού Σέσα που φέρεται να κοιμάται μέσα στον κοσμικό ωκεανό κατά τη διάρκεια μεταξύ της περιοδικής εκμηδένισης και της ανανέωσης του κόσμου. Όρθιος ο Βισνού φέρει πάντα βασιλική ενδυμασία.
Σύμφωνα με άλλες δοξασίες, ο Μπράχμα, ο Βισνού και ο Σίβα αντιπροσωπεύουν τις τρεις κύριες μορφές της θεότητας στον Ινδουισμό, αποτελώντας το Τριμούρτι (θεϊκή Τριάδα).
Χαρακτηριστικά
Ο αριθμός των επιμέρους χαρακτηριστικών που αποδίδονται στον Βισνού ως ανώτατο Θεό είναι τεράστιος, με τις ακόλουθες έξι ιδιότητες, ως πιο σημαντικές:
Παντογνωσία (Jñāna), η απέραντη γνώση.
Κυριαρχία (Aishvarya), η εξουσία για τα πάντα.
Ενέργεια (Shakti), η ικανότητα να κάνει το αδύνατο δυνατό.
Δύναμη (Bala), η άμεση πραγματοποίηση των επιθυμιών του.
Ένταση (Vīrya), η ικανότητα να γίνεται άυλος.
Μεγαλοπρέπεια (Tejas), η αυτάρκεια χάρη στην πνευματική του αύρα.
Ενσαρκώσεις
Πολλοί υποστηρίζουν πως οι δέκα Αβατάρες, (= ενσαρκώσεις), του Βισνού αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής και της ανθρωπότητας.
Μάτσγια ή Ματσέγια, το ψάρι, αντιπροσωπεύει τη ζωή στους αρχέγονους ωκεανούς.
Κούρμα, η χελώνα, αντιπροσωπεύει το επόμενο βήμα, τα αμφίβια.
Βαράχα, ο αγριόχοιρος, συμβολίζει τη ζωή στη στεριά.
Ναρασίμχα, ο άνθρωπος-λιοντάρι, συμβολίζει την αρχή της εξελίξεως του ανθρώπου.
Βαμάνα, ο νάνος, συμβολίζει αντίθετα την ατελή εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Παρασουράμα, ο κάτοικος του δάσους, υποβάλλει την έννοια της πλήρους φυσικής αναπτύξεως,της ανθρωπότητας
Ράμα, ο βασιλιάς, ο κύριος, αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ικανότητα να κυβερνά έθνη.
Κρίσνα, εξειδικευμένος σε 64 τομείς της επιστήμης, αντιπροσωπεύει την πολιτιστική εξέλιξη του ανθρώπου.
Βούδας, ο Πεφωτισμένος, συμβολίζει την πνευματική εξέλιξη και φώτιση του ανθρώπου.
Κάλκι, η άβαταρα του λευκού αλόγου, αντιπροσωπεύει την τελική απελευθέρωση του ανθρώπου και την ανακάλυψη της θείας φύσης του.
Ινδουισμός
Βισνου
|
691982
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CF%8E%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Ελεονώρα της Σαβοΐας
|
Η Ελεονώρα της Σαβοΐας (Eleonora di Savoia, 28 Φεβρουαρίου 1728 - 14 Αυγούστου 1781) ήταν κόρη του Κάρολου Εμμανουήλ Γ΄ της Σαρδηνίας.
Βιογραφία
Η Ελεονώρα Μαρία Θηρεσία γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1728 στο Βασιλικό Παλάτι του Τορίνο, και ήταν το δεύτερο παιδί και η μεγαλύτερη κόρη του Κάρολου Εμμανουήλ Γ΄ της Σαρδηνίας και της δεύτερης συζύγου του Πολυξένης της Έσσης-Ρότενμπουργκ.
Ονομάσθηκε Ελεονώρα προς τιμήν της μητρικής γιαγιάς της, Ελεονώρας του Λέβενσταϊν-Βέρτχαϊμ-Ρόχεφορτ. Γεννήθηκε σε έναν σχετικά ευτυχισμένο γάμο μεταξύ των γονιών της.
Σε ηλικία έξι ετών έχασε την μητέρα της και το 1737 ο πατέρας της παντρεύτηκε την Ελισάβετ Θηρεσία της Λωρραίνης. Η Ελισάβετ Θηρεσία αγάπησε τα παιδιά και τα μεγάλωσε σαν δικά της.
Η Ελεονώρα δεν παντρεύτηκε ποτέ και πέθανε στις 14 Αυγούστου 1781 στο Κάστρο του Μονκαλιέρι σε ηλικία 53 ετών. Είναι θαμμένη στην Βασιλική της Σουπέργκα στο Τορίνο.
Τίτλοι
28 Φεβρουαρίου 1728 – 14 Αυγούστου 1781: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Ελεονώρα της Σαβοΐας
Παραπομπές
Οίκος της Σαβοΐας
Ιταλοί ευγενείς
Πριγκίπισσες της Σαβοΐας
|
637986
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B1
|
Αμάτα
|
Η Αμάτα ήταν σύμφωνα με την Ρωμαϊκή μυθολογία σύζυγος του βασιλιά των Λατίνων Λατίνου, κόρη τους ήταν η Λαβίνια. Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα περιγράφει την σύγκρουση ανάμεσα στον Αινεία και τον Τούρνο για την κόρη της Λαβίνια. Ο Αινείας ζήτησε από τον Λατίνο και την Αμάτα το χέρι της κόρης τους Λαβίνια, η Αμάτα την είχε υποσχεθεί σε γάμο στον βασιλιά των Ρούτουλων Τούρνο και την έκρυψε στα δάση.
Οι δύο άντρες ετοιμάστηκαν να συγκρουστούν, σύμμαχος του Τούρνου ήταν ο βασιλιάς των Ετρούσκων Μεζέντιος. Ο Αινείας βρήκε αντίστοιχα σύμμαχο την πόλη Παλλάντιον που είχαν ιδρύσει Πελασγοί από την Αρκαδία πριν από 60 χρόνια, οικιστής τους ήταν ο Εύανδρος που ήταν υπέργηρος εκείνη την εποχή, του έδωσε στρατό με αρχηγό τον γιο του Πάλλαντα. Τα γεγονότα της σύγκρουσης περιγράφει αναλυτικά ο Βιργίλιος στο μεγαλύτερο τμήμα του εβδόμου βιβλίου της Αινειάδας. Η Αμάτα όταν έμαθε ότι ο Τούρνος σκοτώθηκε κρεμάστηκε και αυτοκτόνησε.
Παραπομπές
Πηγές
Βιργίλιος, Αινειάδα, Βιβλίο 12
Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία», Βιβλίο 1
Ρωμαϊκή μυθολογία
|
390945
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CF%8E%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Φιλώτας
|
Με το όνομα Φιλώτας ήταν γνωστοί οι:
Φιλώτας (πατέρας του Παρμενίωνα), στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Φιλώτας (γιος του Παρμενίωνα), ένας από τους πιο σημαντικούς αξιωματικούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην εκστρατεία του στην Ασία. Εγγονός τού προηγούμενου.
Φιλώτας (σατράπης), Μακεδόνας αξιωματικός στην υπηρεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διοικητής τάξης (ταξίαρχος) φάλαγγας κατά την προέλαση στη Σογδιανή και την Ινδία, σατράπης της Κιλικίας.
Φιλώτας (μουσικός) του 5ου αιώνα, γνωστός για τη νίκη του επί του Τιμοθέου του Μιλησίου,
καθώς και άλλοι
Ο οικισμός:
Φιλώτας Φλώρινας, χωριό του δήμου Αμυνταίου, της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας.
|
31331
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82
|
Ποντικός
|
Το ποντίκι (αρχ. ελλ.: μῦς) στη ζωολογία αναφέρεται σε ένα μικρό ζώο της ομοταξίας των θηλαστικών, και της τάξης των τρωκτικών. Είναι το πιο γνωστό και το πιο διαδεδομένο τρωκτικό στον κόσμο. Είναι δραστήριο κατά το λυκόφως και τη νύχτα, παμφάγο, αρχίζει να αναζητά την τροφή του μόλις πέσει το σκοτάδι. Έχουν εξαιρετική όραση στο σκοτάδι και αυτό τους βοηθά να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Ζει σε μικρές «ανδροκρατούμενες» οικογενειακές ομάδες. Μερικές φορές τα αρσενικά δίνουν τρομερές μάχες για να εξασφαλίσουν τη θέση τους στην ιεραρχία της ομάδας. Ζει δυόμιση χρόνια περίπου και είναι πολύ γόνιμος: Ζευγαρώνει όλο τον χρόνο και το θηλυκό γεννά 4 έως 8 φορές το χρόνο, από 7 έως 10 μικρά κάθε φορά. Τα ποντικάκια μπορούν να έχουν τα δικά τους μικρά μόλις φτάσουν σε ηλικία 2 μηνών. Δύο ποντίκια σε 18 μήνες μπορούν να αποκτήσουν 1 εκατομμύριο απογόνους. Τα ποντίκια έχουν πολλούς εχθρούς, όπως τη γάτα, τα φίδια και την κουκουβάγια που περιορίζουν τους πληθυσμούς τους. Βέβαια ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι ο άνθρωπος, που εξοντώνει είτε άμεσα (ποντικοφάρμακα, φόλες), είτε έμμεσα (φυτοφάρμακα κ.ά.).
Μυΐδες
|
28004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%82%20%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA
|
Τσάμπιονς Λιγκ
|
Ο όρος Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να αναφέρεται:
Ποδόσφαιρο
Άνδρες
ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση της UEFA
Στον ύμνο του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ: Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης (Ύμνος)
ΚΟΝΚΑΚΑΦ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια διοργάνωση για συλλόγους από τη Βόρεια Αμερική, την Κεντρική Αμερική και την Καραϊβική της ΚΟΝΚΑΚΑΦ
ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Ασιατική διασυλλογική διοργάνωση της Ασιατικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου
ΚΑΦ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Αφρικανική διασυλλογική διοργάνωση της Αφρικανικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου
ΟΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια διοργάνωση για συλλόγους από την Ωκεανίας της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας Ωκεανίας
Γυναίκες
ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση της UEFA
Άλλα αθλήματα
Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση καλαθοσφαίρισης της FIBA
CEV Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση πετοσφαίρισης της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Πετοσφαίρισης
ΕΟΧ Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση χειροσφαίρισης της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης
ΕΟΧ Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση χειροσφαίρισης γυναικών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης
LEN Τσάμπιονς Λιγκ, μια ετήσια Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση υδατοσφαίρισης της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Κολύμβησης
|
139745
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CF%8C%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Μιχάλης Τόμπρος
|
Ο Μιχάλης Τόμπρος (Αθήνα, 12/25 Νοεμβρίου 1889 – Αθήνα, 28 Μαΐου 1974) ήταν Έλληνας γλύπτης της γενιάς του Μεσοπολέμου, καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και ακαδημαϊκός.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1889 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο κρητικής καταγωγής μαρμαροτεχνίτης Θεόδωρος Τόμπρος από τον Όρμο Κορθίου της Άνδρου και μητέρα του η Μαργαρίτα Ν. Ρεμούνδου ή Ραμούνδου από το Μοσχιώνα της Άνδρου. Μεγάλωσε στο Κόρθι της Άνδρου αλλά σε νεαρή ηλικία εγκατέλειψε το νησί του και μετέβη στην Αθήνα. Από το 1903 έως το 1909, σπούδασε γλυπτική και σχέδιο στην Σχολή Καλών Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) στην Αθήνα, με δασκάλους τον Γεώργιο Βρούτο, τον Λάζαρο Σώχο, τον Αλέξανδρο Καλούδη και τον Δημήτριο Γερανιώτη. Το 1910 έφτιαξε δικό του εργαστήριο στην Αθήνα ενώ το 1912 - 1913 έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, καταφέρνοντας να κερδίσει δύο μετάλλια. Το 1914 μέσω διαγωνισμού ενός κληροδοτήματος του Γεωργίου Αβέρωφ κέρδισε υποτροφία για τη Γαλλία. Έτσι, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι στην Ακαδημία Ζυλιάν κοντά στους L. H. Bouchard και P. M. Landowski.
Το 1919 άρχισε να διδάσκει γλυπτική στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου, αλλά το 1923 αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω αντιδράσεων που προκάλεσε η στάση του κατά της ίδρυσης του Πολεμικού Μουσείου. Την περίοδο από το 1925 ως 1928 έζησε στο Παρίσι. Με παρέμβαση του μεταξικού καθεστώτος, διορίσθηκε καθηγητής της γλυπτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1938 και την ίδια χρονιά, πάλι με την υποστήριξη της δικτατορίας του Μεταξά, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας. Τον Νοέμβριο του 1940, σε συνεννόηση με τη διεύθυνση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών επέβλεψε τη μεταφορά των αρχαιολογικών εκθεμάτων του μουσείου ενώ το Μάιο του 1943, αποσπάστηκε στη διεύθυνση Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας. Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).
Η δράση του στην περίοδο της Κατοχής
Ο Τόμπρος κατηγορήθηκε για τη δράση του τόσο από τη θέση του διευθυντή Καλών Τεχνών, όσο και για τη συνεργασία του με το φασιστικό-προπαγανδιστικό ελληνόφωνο περιοδικό των Ιταλών Κουαδρίβιο, όπου δημοσίευσε ένα κολακευτικό άρθρο για τη σημασία της Ρώμης ως πνευματικού κέντρου ισάξιου του Μονάχου και του Παρισιού, στο οποίο οι Έλληνες καλλιτέχνες στηρίχτηκαν. Η συνεργασία του Τόμπρου με το περιοδικό πιθανώς αποσκοπούσε στην κατάληψη της θέσης του Διευθυντή της Καλών Τεχνών τον Απρίλιο του 1943. Ο Τόμπρος δεν είχε κανένα προγραμματισμό για τα ζητήματα των Καλών τεχνών. Το καλοκαίρι του 1944 αρνήθηκε να παραιτηθεί, ακόμα και όταν του το ζήτησαν πιεστικά εαμίτες καλλιτέχνες (Απάρτης, Κοντόπουλος, Φέρτης, Σακελλαρίδης). Στη συνέχεια οι Απάρτης και Μακρής ζήτησαν να διαγραφεί από το Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο, αλλά κατόρθωσε να αθωωθεί. «Κατέληξε όμως, αν και πρώην φιλελεύθερος αντιβασιλικός, να στήνει ανδριάντες της Φρειδερίκης».
Μετά την απελευθέρωση
Παράλληλα, εκδήλωσε σημαντικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα του κλάδου των γλυπτών ενώ σε δικές του ενέργειες στηρίχτηκε ο νόμος 1863/1944 που οδήγησε στην ίδρυση του Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
Από το 1957 έως το 1959 διετέλεσε διευθυντής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και το 1960 σταμάτησε να διδάσκει. Το 1968 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το έργο του, σε μάρμαρο, μπρούτζο, γύψο ή πηλό, είναι σημαντικό και ευρύ. Τα γλυπτά που έκανε κατά παραγγελία (προτομές, ανδριάντες και ηρώα) έχουν ρεαλιστικό ή κλασικό/ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Αντιθέτως, οι ελεύθερες συνθέσεις του έχουν τον αέρα των νεοτεριστικών κινημάτων του Παρισιού της εποχής του Μεσοπολέμου.
Πέθανε στις 28 Μαΐου του 1974 κατά τη μεταφορά του σε κλινική έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε υποστεί την προηγούμενη μέρα. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε δύο μέρες μετά, δημοσία δαπάνη, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Επικήδειους λόγους εκφώνησαν οι Μενέλαος Παλλάντιος και Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας.
Το 1979, πολλά έργα του δωρίστηκαν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου, όπου και φυλάσσονται σε ειδική πτέρυγα.
Σημειώσεις
Πηγές
Ευγένιος Ματθιόπουλος, «Οι εικαστικές τέχνες στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1940-1944», Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα, τομ. Γ2 εκδ. Βιβλιόραμα,(2007), σελ. 263-301
Βιβλιογραφία
Μιχάλης Τόμπρος (μτφ. και επιμ. Μαρία Σκαμάγκα και Μαρία Πανουργιά). Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, Αθήνα 2006. ISBN 960-89253-0-4.
Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης. Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2011
Ζέττα Αντωνοπούλου, Τα γλυπτά της Αθήνας. Υπαίθρια γλυπτική 1834-2004, Ποταμός, 2003
Τώνια Γιαννουδάκη, Εθνική Γλυπτοθήκη. Μόνιμη συλλογή, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2006
Αντωνία Γιαννουδάκη, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006 (διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (http://ikee.lib.auth.gr/record/115849) (8/5/2015)
Κ.Δ. Έλληνας, «Μιχάλης Τόμπρος, ένας έλληνας γλύπτης», Ο Αιώνας μας, τ. 5, Ιούλιος 1947, σ. 153-156
Γιώργος Θεοτοκάς, «Η Γλυπτική. Ο γλύπτης Μιχάλης Τόμπρος», Νέα Εστία, τ. 118, 15 Νοεμβρίου 1931, σ. 1223-1225
Κώστας Δανούσης, «Ο Ανδριάντας του Καποδίστρια στο Ναύπλιο.Πρόδρομη ανακοίνωση» , Ναυπλιακά Ανάλεκτα, τομ.7 (2009),σελ.123-144
Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 4, Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000
Στέλιος Λυδάκης, Οι έλληνες γλύπτες. Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, τόμ. 5, Μέλισσα, Αθήνα 1981
Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία, τυπολογία, Μέλισσα, Αθήνα, 2011
Ηλίας Μυκονιάτης, Νεοελληνική γλυπτική, στη σειρά Ελληνική τέχνη, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1996
Άλεξ Μυλωνά, «Μιχάλης Τόμπρος. Ο δάσκαλος, ο άνθρωπος», Ζυγός, τ. 41, Απρίλιος 1959, σ. 26-27
Μιλτιάδης Μ. Παπανικολάου, Ιστορία της τέχνης στην Ελλάδα. Ζωγραφική και γλυπτική του 20ού αιώνα, εκδόσεις Αδάμ, 1999
Άγγελος Προκοπίου, «Τόμπρος», Αγγλοελληνική Επιθεώρηση, τ. 11, Ιούλιος-Αύγουστος 1948, σ. 325-334
Άγγελος Προκοπίου, «Τόμπρος και ο διάλογος μεταξύ Θεού και τεράτων», Ζυγός, τ. 36-37, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1958, σ. 17-22
André Salmon, «Μιχαήλ Τόμπρος», μτφρ. Α.Θ., (περιοδικό) Νέα Εστία, τ. 1, 15 Απριλίου 1927, σ. 36-39
Μιχάλης Τόμπρος 1909-1964. Ο Έλλην γλύπτης στον 20ό αιώνα, χ.χ.
Μιχάλης Τόμπρος 1909-1959. Γλυπτική, χ.χ.
Μιχάλης Τόμπρος 1923-1972. Ένας έλληνας γλύπτης. Τα πενήντα χρόνια αναδρομικού γλυπτικού έργου 1923-1972. Από την αναδρομική έκθεση έργων γλυπτικής Μαρτίου-Απριλίου 1972 εις την «Ελληνοαμερικανικήν Ένωσιν-Αθηνών», χ.χ.
Μιχάλης Τόμπρος. Γλυπτική. Αναδρομική Έκθεσις, Ελληνοαμερικανική Ένωσις, Μάρτιος-Απρίλιος 1972
Ο Μιχάλης Τόμπρος στη συλλογή του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή - Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Άνδρος 2006
Χρύσανθος Χρήστου – Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική γλυπτική 1800-1940, έκδοση Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος, Αθήνα 1982
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο γλύπτης Μιχάλης Τόμπρος, Παυλόπουλος Δημήτρης, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ, 1997 (διδακτορική εργασία)
Τα έργα του Μιχάλη Τόμπρου στην Εθνική Πινακοθήκη
https://web.archive.org/web/20150215135718/http://moca-andros.gr/el/episkepsi/horoi-tou-mouseiou/ (8/5/2015)
Έλληνες γλύπτες
Μέλη της Ακαδημίας Αθηνών
Έλληνες συνεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας
|
201712
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%85
|
Δήμος Τυρνάβου
|
Ο Δήμος Τυρνάβου είναι δήμος της Περιφέρειας Θεσσαλίας που συστάθηκε με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» από την συνένωση των δύο προϋπαρχόντων δήμων Τυρνάβου και Αμπελώνα. Η έκταση του νέου Δήμου είναι 516.29 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του 22.230 κάτοικοι, σύμφωνα με την Απογραφή του 2021, ενώ κατά την Απογραφή του 2011 είχε 25.032 κατοίκους. Έδρα του δήμου ορίστηκε ο Τύρναβος.
Δημοτικές Ενότητες
Δημοτική Ενότητα Αμπελώνος
Δημοτική Κοινότητα Αμπελώνος -- ο Αμπελώνας [ 6.083 ]
Τοπική Κοινότητα Βρυοτόπου [ 585 ]
ο Βρυότοπος [ 560 ]
ο Μικρόλιθος [ 25 ]
Τοπική Κοινότητα Δελερίων -- τα Δελέρια [ 655 ]
Τοπική Κοινότητα Ροδιάς [ 732 ]
η Ροδιά [ 732 ]
το Κόρδεσι [ 0 ]
Δημοτική Ενότητα Τυρνάβου
Δημοτική Κοινότητα Τυρνάβου [ 12.572 ]
ο Τύρναβος [ 11.069 ]
το Κριτήρι [ 1.415 ]
η Λυγαριά [ 56 ]
τα Περίχωρα [ 32 ]
Τοπική Κοινότητα Αργυροπουλείου [ 1.670 ]
το Αργυροπούλι [ 1.667 ]
το Άνω Αργυροπούλι [ 1 ]
το Βοτανοχώρι [ 2 ]
Τοπική Κοινότητα Δαμασίου [ 1.444 ]
το Δαμάσι [ 1.380 ]
το Δαμασούλι [ 64 ]
Τοπική Κοινότητα Δένδρων Τυρνάβου [ 1.291 ]
η Αγία Σοφία [ 109]
τα Δένδρα [ 619 ]
τα Πλατανούλια [ 563 ]
Διατελέσαντες δήμαρχοι Τύρναβου
Πανταζής Πλάκας (1891 - 1957)19 Ιανουαρίου 1955 - 26 Νοεμβρίου 1957
Εμμανουήλ Αρίδας (1892 - 1982)1 Δεκεμβρίου 1957 - 24 Μαΐου 1959
Δημήτριος Νασίκας (1920 - 2015)1959 - 11 Ιουνίου 1967
Διορισμένοι από τη δικτατορία της επταετίας: 1967-1974
Διορισμένος από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας: 1974 - 1975
Ιάσων Χατζηκρανιώτης (1932 - 1997)1 Ιουνίου 1975 - 31 Δεκεμβρίου 1978
Δημήτριος Κουγιώνης (1952 - )1 Ιανουαρίου 1979 - 31 Δεκεμβρίου 1994
Νικόλαος Χελιδόνης (1941 - 1996)1 Ιανουαρίου 1995 - 17 Αυγούστου 1996
Σταύρος Δόβας (1945 - )18 Αυγούστου 1996 - 31 Δεκεμβρίου 2002
Αθανάσιος Νασίκας1 Ιανουαρίου 2003 - 31 Δεκεμβρίου 2006
Χρήστος Κιτσίδης1 Ιανουαρίου 2007 - 31 Δεκεμβρίου 2010
Νίκος Μαλάκος (1980 - )1 Ιανουαρίου 2011 - 31 Αυγούστου 2014
Παναγιώτης Σαρχώσης (1956 - )1 Σεπτεμβρίου 2014 - 31 Αυγούστου 2019
Ιωάννης Κόκουρας1 Σεπτεμβρίου 2019 - Σήμερα
Πηγές
Πρόγραμμα Καλλικράτης - ΦΕΚ Α87 της 07/06/2010
Απόφαση 45892 του Υπ. Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης - ΦΕΚ Β1292 της 11/08/2010
Υπουργείο Εσωτερικών, σχέδιο Καλλικράτης
Τυρνάβου
|
540527
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Όθων Α΄ της Καρινθίας
|
Ο Όθων Α΄ της Καρινθίας ή Όθων του Βορμς (Γερμ.: Otto I, 948 - 4 Νοεμβρίου 1004) μέλος του Οίκου των Σαλίων ήταν δούκας της Καρινθίας (978 - 985, 1002 - 1004). Ο Όθων Α΄ ήταν γιος του Κορράδου δούκα της Λωρραίνης και της Λιούτγκαρτ της Σαξονίας, κόρης του Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν τριών ετών και ο ίδιος ζούσε στην αυλή του παππού του μέχρι τον θάνατο του (973), τον διαδέχθηκε ο θείος του Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Όθων αναφέρεται ως κόμης του Νάχεγκαου για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο (956), διατηρούσε επιπλέον διάφορες άλλες κομητείες στην χώρα όπως την Σπάιερ και την Βορμς. Όταν εξεγέρθηκε ο Ερρίκος Γ΄ της Βαυαρίας ο νεότερος δούκας της Καρινθίας και μάργραβος της Βερόνας, ο Όθων Β΄ τον νίκησε στον Πόλεμο των Τριών Ερρίκων και έδωσε την Καρινθία και τη Βερόνα στον ανιψιό του Όθωνα (978). Το 983 απεβίωσε ο Όθων Β΄ και η χήρα του Θεοφανώ Σκλήραινα, ανιψιά τού Νικηφόρου Β΄ Φωκά και του Ιωάννη Α΄ Τσιμισκή θέλοντας να κερδίσει την υποστήριξη των Λιουντολφιδών για τη διαδοχή του γιου της Όθων Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έδωσε πίσω στον Ερρίκο Γ΄ την Καρινθία και τη Βερόνα (985). Σε αντιστάθμισμα ο Όθων έλαβε περιοχές στο Λάουτερν και το Βίσενμπουργκ και τον τίτλο του δούκα (ψιλώ ονόματι) του Βορμς. Το 989 απεβίωσε ο Ερρίκος Γ΄ και τον διαδέχθηκε ο Ερρίκος Β΄ ο Εριστικός εξάδελφος του Όθωνα Β΄. Με τον θάνατο του Ερρίκου του Εριστικού (995) τον διαδέχθηκε στην Βαυαρία, την Καρινθία και την Βερόνα ο γιος του Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Όθων Γ΄ απεβίωσε το 1002 και οι δυο υποψήφιοι για βασιλείς της Γερμανίας ήταν ο Όθων και ο Ερρίκος Δ΄, ο πρώτος αποσύρθηκε με αμοιβή την Καρινθία και τη Βερόνα και εκλέχθηκε ο δεύτερος ως Ερρίκος Β΄ της Γερμανίας. Ο Όθων του Βορμς πιέστηκε ωστόσο να παραχωρήσει πολλές εκτάσεις στον Ρήνο στον αντίπαλο του επίσκοπο Μπέρχαρντ του Βορμς. Απεβίωσε δύο έτη μετά (1004) και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος γιος του Κορράδος Α΄.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Γιούντιτ/Ιουδήθ, ίσως εγγονή του Αρνούλφου των Λουιτπολντιδών δούκα της Βαυαρίας και είχε τέκνα:
Ερρίκος του Σπάυερ π. 970-989/92, κόμης του Βορμς.
Πάπας Γρηγόριος Ε΄ 972-999, πάπας ως Γρηγόριος Ε΄ (996-999).
Κορράδος Α΄ της Καρινθίας π. 975-1011, δούκας της Καρινθίας.
Γουλιέλμος, επίσκοπος του Στρασβούργου.
Παραπομπές
Πηγές
Brooke, Christopher (2014). Europe in the Central Middle Ages: 962-1154. Routledge.
Gwatkin, Henry Melvill; Whitney, James Pounder; Tanner, Joseph Robson; Previté-Orton, Charles William; Brooke, Zachary Nugent, eds. (1922). The Cambridge Medieval History. Vol. 3. The Macmillan Company.
Jeep, John M., ed. (2001). Medieval Germany: An Encyclopedia. Routledge.
Reuter, Timothy (2013). Germany in the Early Middle Ages C. 800-1056. Routledge.
Wilson, Peter H. (2016). Heart of Europe: A History of the Holy Roman Empire. Harvard University Press.
Δούκες της Καρινθίας
Οίκος των Σαλίων
|
279798
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Αγκυλόσαυρος
|
Ο Αγκυλόσαυρος (Ankylosaurus) ήταν από τους τελευταίους αγκυλόσαυρους και τους τελευταίους δεινόσαυρους. Έζησε λιγότερο από 70 εκατομμύρια χρόνια πριν. Δεν ήταν μόνο μακρύς αλλά και φαρδύς, σχεδόν 2 μέτρα πλάτος, και πολύ χαμηλός, με ύψος που μάλλον δεν ξεπερνούσε τα 1,20 μέτρα. Το μεγάλο βάρος του στηριζόταν σε τέσσερα κοντόχοντρα πόδια, με τα πίσω λίγο μακρύτερα. Ο λαιμός ήταν κοντός και δυνατός για να στηρίζει το πλατύ, βαρύ κεφάλι. Η ουρά ήταν μακριά και στενή. Η οστέινη θωράκιση από πλάκες στο δέρμα, οι δύο σειρές αιχμών κατά μήκος του σώματος, οι μεγαλύτερες αιχμές σαν κέρατα στον λαιμό και το βαρύ ρόπαλο στην ουρά χρησίμευαν για άμυνα. Οι πιθανοί τρόποι χρήσης του ροπάλου και η συμπεριφορά των αγκυλόσαυρων σχολιάζονται ακόμα από τους επιστήμονες. Στη Βόρεια Αμερική, λιγότερο από 70 εκατομμύρια χρόνια πριν, ένα αργοκίνητο φυτοφάγο είχε μεγάκη ανάγκη να αμυνθεί από τους μεγαλύτερους θηρευτές, όπως τον Αλμπερτόσαυρο και τον Τυραννόσαυρο. Πιστεύεται ότι ακόμη και τα βλέφαρα του Αγκυλόσαυρου ήταν προστατευμένα.
Αγκυλοσαυρίδες
Η μεγάλη ομάδα των θωρακισμένων δεινόσαυρων είναι γνωστή με τη γενική ονομασία αγκυλόσαυροι από το όνομα ενός από τους μεγαλύτερους τέτοιους δεινόσαυρους. Οι αγκυλόσαυροι είναι γένος ορνιθίσχιων δεινοσαύρων, το οποίο έζησε στο ύστερο Κρητιδικό, πριν 66,5 με 65,5 εκατομμύρια χρόνια στην Βόρεια Αμερική. Η ομάδα περιλαμβάνει την υποομάδα των Αγκυλοσαυρίδων με πολλά διακτριτικά χαρακτηριστικά, όπως το σχήμα και τη δομή του κρανίου, τις περίπλοκες διαδρομές των αεροφόρων οδών μέσα στο κρανίο και το μεγάλο ρόπαλο ή σφυρί στην άκρη της ουράς. Παρόλο που ο Αγκυλόσαυρος χρησίμευσε για να καθιερωθεί η ομάδα, τα απολιθώματά του είναι λιγότερο πλήρη από εκείνα άλλων παρόμοιων τύπων, όπως του Ευπλοκέφαλου.
Ανακάλυψη
Ο Αγκυλόσαυρος οφείλει το όνομά του στον Μπάρνουμ Μπράουν, έναν Αμερικανό παλαιοντολόγο που το 1908 πρόσεξε την άκαμπτη δομή της σπονδυλικής του στήλης. Λείψανά του βρέθηκαν στην Μοντάνα των ΗΠΑ και στην Αλμπέρτα του Καναδά. Περιλαμβάνουν δύο κρανία, τμήματα του μπροστινού άκρου, σπονδύλους του λαιμού, του σώματος και της ουράς, πολύ κυρτά πλευρά, οστεοδέρματα (οστέινες πλάκες του δέρματος), μεμονωμένα δόντια και το περίφημο ρόπαλο της ουράς.
Αγκυλοσαυρίδες
|
161837
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%2886047%29%201999%20OY3
|
(86047) 1999 OY3
|
{{DISPLAYTITLE:(86047) 1999 OY3}}
<table border="1" cellspacing="0" cellpadding="2" align="right" style="width: 25em">
(86047) 1999 OY3
</th></tr>
ΑνακάλυψηΑνακαλύφθηκε από Παρατηρητήριο Μάουνα ΚέαΑνακαλύφθηκε στις 18 Ιουλίου του 1999Χαρακτηριστικά τροχιάςΑφήλιο 51,642 AUΠεριήλιο 36,361 AUΗμιάξονας τροχιάς 44,002 AUΕκκεντρότητα 0,174Μέση ανωμαλία (m) 49,9 Κλίση (i) 24,2° ως προς την Εκλειπτική Μήκος του ανερχόμενου σημείου 301,8° Όρισμα του περιηλίου 305.4° Δορυφόροι 0 Φυσικά Χαρακτηριστικά Διαστάσεις 192 χλμ Λευκαύγεια 0,09 (εκτιμάται)Φαινόμενο μέγεθος Δεν έχει Απόλυτο μέγεθος (H) 6.8<tr>
</td>
</tr>
</table>
Το (86047) 1999 OY3 είναι ένα μεγάλο μεταποσειδώνιο αντικείμενο που είναι θραύσμα από την σύγκρουση της Χαουμέιας με ένα άλλο αντικείμενο, που βρίσκεται στην Ζώνη του Κάιπερ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Η τροχιά του 1999 OY3 μοιάζει με αυτήν της Χαουμέιας, του 2002 TX300, του 2003 ΟΡ32, 2005 RR43 και του (19308) 1996 TO66 καθώς όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια αστεροειδών, και επιπλέον έχει ουδέτερο φάσμα, όπως όλα τα άλλα αντικείμενα. Η ανακάλυψη του έγινε στις 18 Ιουλίου του 1999 στο Παρατηρητήριο Μάουνα Κέα της Χαβάης.
Αναφορές
Johnston
Χαουμεειδή αντικείμενα
1999 OY3
|
844446
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%201929
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα καταδύσεων 1929
|
Το πρώτο ιστορικό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων για το έτος 1929 διεξήχθη στο Λιμενίσκο Κουμουνδούρου, στον Πειραιά, παράλληλα με το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης, δηλαδή από το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου του 1929. Διεξήχθη υπό την αιγίδα της τότε "Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων" (Ε.Κ.Ο.Φ.), η οποία μετονομάστηκε το 1999 και μέχρι σήμερα είναι γνωστή ως Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας (Κ.Ο.Ε).
Στο πρώτο ιστορικό αυτό Πρωτάθλημα Καταδύσεων, πραγματοποιήθηκε μόνο το αγώνισμα της κατάδυσης από βατήρα ύψους 3 μέτρων (το αγώνισμα της κατάδυσης από βατήρα ύψους 5 μέτρων εισήχθη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων από το 1932 και μετά) και το κατέκτησε η ομάδα του Πανελληνίου Γ.Σ., χάρη στην επίδοση του αθλητή Γιώργου Ζερβίνη, σπουδαίου αθλητή της εποχής σε διάφορα αθλήματα, ο οποίος χάρη στο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε και τους τρεις (3) βαθμούς που έλαβε, έφερε τον Πανελλήνιο στην κορυφή της επιμέρους βαθμολογίας.
Πληροφορίες
Το ελληνικό Πρωτάθλημα Καταδύσεων αποτελούσε συνεχώς μέρος του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Κολύμβησης από το 1929 και μέχρι το 1968, όταν και ανεξαρτητοποιήθηκε, όπου τόσο η επιμέρους βαθμολογία του Πρωταθλήματος της Υδατοσφαίρισης, όσο και αυτή των Καταδύσεων, προστίθετο στη Γενική Βαθμολογία του Πρωταθλήματος της Κολύμβησης του ίδιου έτους. Τα μοναδικά χρόνια που δεν πραγματοποιήθηκε το Πρωτάθλημα καταδύσεων κατόπιν σχετικής απόφασης της Ομοσπονδίας Κολύμβησης - είτε λόγω έλλειψης συμμετοχών, είτε για διάφορους άλλους λόγους - ήταν οι διετίες 1936-1937, 1939-1940, 1945-1946 και 1950-1951 και φυσικά το χρονικό διάστημα 1940-1944 λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά το τέλος του αγωνίσματος, Πρωταθλητής σύλλογος στις Καταδύσεις για το 1929 ανακηρύχθηκε η ομάδα του Πανελληνίου Γ.Σ., χάρη στην επίδοση του αθλητή Γιώργου Ζερβίνη, ο οποίος με τη νίκη του του αυτή συγκέντρωσε τρεις (3) βαθμούς, ενώ ακολούθησε στη δεύτερη θέση ο Μπιστέλιας του Εθνικού Πειραιώς και ο Νακέλης του Παλλεσβιακού, ο οποίος ήταν καταπληκτικός καθόλη της διάρκεια των κολυμβητικών αγώνων και ανακυρήχθηκε πολυνίκης αθλητής. Οι βαθμοί αυτοί βοήθησαν επίσης την ομάδα του Πανελληνίου Γ.Σ. να συγκεντρώσει 13 βαθμούς συνολικά και να ισοψηφίσει με τον Ολυμπιακό Πειραιώς στην πρώτη θέση της Γενικής Βαθμολογίας του Πρωταθλήματος Κολύμβησης.
Κάτοχοι μεταλλίων
1949 |1952 |1953 |1954 |1955 |1956 |1957 |1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970
Επιμέρους Ομαδική Βαθμολογία Καταδύσεων
Σύμφωνα με το τότε ισχύον σύστημα βαθμολόγησης, το οποίο ήταν ίδιο με αυτό του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Κολύμβησης, η 1η θέση στα αγωνίσματα των καταδύσεων έδινε στο σύλλογο του αθλητή τρεις (3) βαθμούς. Αντίστοιχα, η 2η θέση έδινε στο σύλλογό του δύο (2) βαθμούς και τέλος, η 3η θέση έδινε στο σύλλογό του έναν (1) βαθμο. Από την επιμέρους βαθμολογία των καταδύσεων προέκυπτε ο Πρωταθλητής σύλλογος καταδύσεων για εκείνη τη χρονιά, ενώ οι συνολικοί βαθμοί που συνέλεγαν οι αθλητές της εκάστοτε ομάδας προστίθεντο και στην τελική Γενική Βαθμολογία του συλλόγου τους στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης της ίδιας χρονιάς. Από το πρώτο επιμέρους Πρωτάθλημα Καταδύσεων που πραγματοποιήθηκε το 1929 και με την πάροδο των ετών, ο τρόπος βαθμολογίας των προσπαθειών των αθλητών, (όσον αφορά τις επιδόσεις τους στα επιμέρους αγωνίσματα), αλλά και το σύστημα των βαθμών που έδινε η εκάστοτε θέση σε οποιοδήποτε αγώνισμα σε κολύμβηση, υδατοσφαίριση και καταδύσεις, άλλαξε πολλές φορές. Όλα αυτά όμως μέχρι το 1968, όταν και ανεξαρτητοποιήθηκε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων και εφαρμόστηκε μία σταθερή μορφή βαθμολογίας για πάρα πολλά χρόνια.
Παραπομπές
Πηγές
Αρχείο Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας
Αρχείο Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού
Αθλητικό Αρχείο Βουλής
Αρχείο Ελληνικής Εθνικής Βιβλιοθήκης
Αρχείο Βιβλιοθήκης Εφημερίδων & Περιοδικού Τύπου
Αρχείο Εφημερίδας "Μακεδονία"
Αρχείο Εφημερίδας "Εμπρός"
Αρχείο Εφημερίδας "Αθλητικός Τύπος"
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων
Αθλητικά γεγονότα του 1929
Διοργανώσεις υγρού στίβου στον Πειραιά
|
795421
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Mitsubishi%20Ki-30
|
Mitsubishi Ki-30
|
Το Mitsubishi Ki-30 (ονομασία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού: Ελαφρύ Βομβαρδιστικό Τύπου 97, συμμαχική ονομασία αναφοράς: Ann) ήταν ελαφρύ βομβαρδιστικό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επρόκειτο για ένα μονοκινητήριο, μεσοπτέρυγο μονοπλάνο με σταθερό σύστημα προσγείωσης και επιμήκες κόκπιτ. Ήταν το πρώτο ιαπωνικό αεροσκάφος το οποίο προωθούνταν από σύγχρονο αστεροειδή κινητήρα διπλής σειράς.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
Το Ki-30 αναπτύχθηκε προκειμένου να καλυφθεί απαίτηση που εξέδωσε τον Μάιο του 1939 ο Ιαπωνικός Αυτοκρατορικός Στρατός και αφορούσε στην αντικατάσταση του ελαφρού βομβαρδιστικού Kawasaki Ki-3 από νέο τύπο αποκλειστικά εγχώριας σχεδίασης και κατασκευής. Ζητήθηκε από τις εταιρείες Mitsubishi και Kawasaki να κατασκευάσουν μέχρι τον Δεκέμβριο του 1936 από δύο πρωτότυπα έκαστη. Η προδιαγραφές του αυτοκρατορικού στρατού περιέγραφαν ένα αεροσκάφος με μέγιστη ταχύτητα 400 km/h στα 3000 m, συνήθες επιχειρησιακό ύψος πτήσης στα 2000 m-4000 m και δυνατότητα ανόδου στα 3000 m εντός οκτώ λεπτών. Σε ό,τι αφορά το προωστικό σύστημα δόθηκαν τρεις επιλογές: ο αστεροειδής κινητήρας Mitsubishi Ha-6 μέγιστης ισχύος 825 hp, ο επίσης αστεροειδής Nakajima Ha-5 (850 hp) ή ο εν σειρά κινητήρας Kawasaki Ha-9-IIb (850 hp). Το αεροσκάφος θα έπρεπε να έχει δυνατότητες κάθετης εφόρμησης, θα μπορούσε να φέρει φορτίο βομβών 300 kg για τις περισσότερες αποστολές, το οποίο θα μπορούσε να ανέλθει στα 450 kg και θα έπρεπε να είναι οπλισμένο με ένα εμπρόσθιο και ένα οπίσθιο πολυβόλο.
Το αρχικό πρωτότυπο της Mitsubishi πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 28 Φεβρουαρίου 1937. Προωθούνταν από τον κινητήρα Ha-6 ο οποίος έστρεφε τρίφυλλη έλικα μεταβλητού βήματος. Αρχικά είχε σχεδιαστεί με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης, όμως οι δοκιμές στην αεροδυναμική σήραγγα έδειξαν ότι η βελτίωση στα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά και κατά συνέπεια στις επιδόσεις του αεροσκάφους ήταν αμελητέα και δεν δικαιολογούσε το επιπλέον βάρος και την πολυπλοκότητα του ανασυρόμενου μηχανισμού. Κατά συνέπεια επιλέχθηκε η χρήση σταθερού συστήματος προσγείωσης.
Το δεύτερο πρωτότυπο, με τον ελαφρώς ισχυρότερο κινητήρα Nakajima Ha-5, ολοκληρώθηκε τον ίδιο μήνα. Και τα δύο πρωτότυπα ήταν μήνες με δύο μήνες καθυστέρηση σε σχέση με το αρχικό χρονοδιάγραμμα κάλυπταν δε όλες τις απαιτήσεις της προδιαγραφής με εξαίρεση το γεγονός πως ήσαν υπέρβαρα. Η μέγιστη ταχύτητα του δεύτερου πρωτοτύπου έφθασε τα 432 km/h σε ύψος 4000 m γεγονός που οδήγησε τον αυτοκρατορικό στρατό να παραγγείλει δεκαέξι αεροσκάφη δοκιμών/προπαραγωγής. Αυτά ήταν έτοιμα τον Ιανουάριο του 1938 και δεδομένων των ικανοποιητικών αποτελεσμάτων των δοκιμών ο στρατός ζήτησε την ένταξη του Ki-30 σε παραγωγή τον Μάρτιο του ίδιου έτους.
Μέχρι τον Απρίλιο του 1940 η Mitsubishi είχε κατασκευάσει 618 αεροσκάφη, ενώ 68 ακόμη κατασκευάστηκαν στις εγκαταστάσεις της Tachikawa μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1941. Συνολικά παρήχθησαν, συμπεριλαμβανομένων των πρωτοτύπων, 704 μονάδες.
Επιχειρησιακή ιστορία
Τα Ki-30 πραγματοποίησαν το επιχειρησιακό τους ντεμπούτο την άνοιξη του 1938, εν μέσω του Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου. Αποδείχθηκαν αξιόπιστα και αποτελεσματικά στην αποστολή τους όταν υπήρχε επαρκής κάλυψη από φίλια μαχητικά. Θετικά ήταν τα αποτελέσματα της δράσης των Ki-30 και κατά τα αρχικά του πολέμου του Ειρηνικού, όπου χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα στις επιχειρήσεις κατάληψης των Φιλιππίνων. Παρόλα αυτά, εάν τα Ki-30 αντιμετώπιζαν συμμαχικά μαχητικά χωρίς κάλυψη είχαν μεγάλες απώλειες με τον αριθμό των καταρριφθέντων Ki-30 να αυξάνεται γοργά. Μέχρι τα τέλη του 1942 όλα τα Ki-30 είχαν αποσυρθεί από τις μονάδες πρώτης γραμμής και τα περισσότερα χρησιμοποιούνταν πλέον ως εκπαιδευτικά. Στα καταληκτικά στάδια της σύρραξης πολλά χρησιμοποιήθηκαν σε αποστολές καμικάζι.
Από τα τέλη του 1940 η Βασιλική Ταϊλανδέζικη Αεροπορία ενέταξε τον τύπο στην δύναμή της. Τον Ιανουάριο του 1941 τα ταϊλανδέζικα Ki-30 έλαβαν μέρος σε επιχειρήσεις ενάντια στις γαλλικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην Γαλλική Ινδοκίνα. Συνολικά παραδόθηκαν 24 αεροσκάφη, στα οποία τα πληρώματά τους έδωσαν το προσωνύμιο Ναγκόγια.
Χρήστες
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Ιαπωνία
Αεροπορική Υπηρεσία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού
Ταϊλάνδη
Βασιλική Ταϊλανδέζικη Αεροπορία
Μεταπολεμική περίοδος
ΛΔ Κίνας
Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού – Τρία Ki-30 χρησιμοποιήθηκαν ως εκπαιδευτικά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Ινδονησία
Δείτε επίσης
Παρόμοια αεροσκάφη
Kawasaki Ki-32
Mitsubishi Ki-51
Heinkel He 70
Fairey Battle
PZL.23 Karaś
Sukhoi Su-2
Vultee A-35 Vengeance
Κατάλογοι
Κατάλογος αεροσκαφών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αεροσκάφη Mitsubishi
Αεροσκάφη του Μεσοπολέμου
Αεροσκάφη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Εμβολοκινητήρια στρατιωτικά αεροσκάφη
Βομβαρδιστικά αεροσκάφη
Βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης
|
399658
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1
|
Περσεμπάγια Σουραμπάγια
|
Η Περσεμπάγια Σουραμπάγια είναι μια επαγγελματική, ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Σουραμπάγια, Ινδονησία. Ιδρύθηκε το 1927. Έδρα της ομάδας είναι το Gelora Bung Tomo Stadium, χωρητικότητας 60000 θεατών. Συμμετέχει στην Indonesia Super League. Έχει κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα Ινδονησίας (1997, 2004).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1927
|
741446
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87%20%CE%96%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%BB%CE%AD%CE%B2%CE%B7%CF%82
|
Ντήτριχ Ζ΄ της Κλέβης
|
Ο Ντήτριχ Ζ΄, γερμ.: Dietrich VII graf von Kleve (1256 - 1305) από τον Οίκο της Κλέβης ήταν κόμης της Κλέβης από από το 1275 έως το 1305.
Βιογραφία
Ήταν γιος του Ντήτριχ ΣΤ΄ κόμη της Κλέβης και της συζύγου του A(δε)λαΐδας του Χάινσμπεργκ.
Η κομητεία της Κλέβης (γερμ.: Grafschaft Kleve, ολλανδ.: Graafschap Kleef) ήταν μίακομητική πολιτεία της αυτοκρατορίας της Γερμανίας, σήμερα εν μέρει στη Γερμανία (μέρος της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας) και εν μέρει στις Κάτω Χώρες/Ολλανδία (τμήματα του Λίμπουρχ, της βόρειας Βραβάντης και του Χέλρελαντ). Οι ηγέτες της, που ονομάζοντο κόμητες, είχαν μία ειδική και προνομιακή θέση στην αυτοκρατορία. Η κομητεία της Κλέβης αναφέρεται για πρώτη φορά τον 11ο αι. Το 1417 η κομητεία έγινε δουκάτο ( γερμ.: Herzogtum Kleve, ολλανδ.: Hertogdom Kleef) και οι ηγεμόνες του αναβιβάστηκαν σε δούκες.
Η ιστορία της σχετίζεται στενά με αυτή των γειτόνων της: τα δουκάτα του Γύλιχ, του Μπεργκ, του Χέλρε και της κομητείας του Λα Μαρκ. Το 1368 ενώθηκε η Κλέβη με το Λα Μαρκ. Το 1521 τα Γύλιχ, Μπεργκ, Κλέβη και Λα Μαρκ σχημάτισαν τα Ηνωμένα δουκάτα Γύλιχ-Κλέβης-Μπεργκ. Η περιοχή βρισκόταν και στις δύο πλευρές του ποταμού Ρήνου, γύρω από την πρωτεύουσα Κλέβη και κάλυπτε περίπου τις σημερινές περιοχές Κλέβη, Βέζελ και την πόλη του Ντούισμπουργκ.
Οικογένεια
Το 1260 νυμφεύτηκε πρώτα τη Μαργαρίτα των Βάσενμπεργκ (απεβ. 1281), κόρη του Όθωνα Β΄ κόμη του Χέλρε και είχαν παιδιά:
Όθων (1278–1310), κόμης της Κλέβης.
Αικατερίνη, μοναχή στο Γκρέφενταλ (1280-1357).
Αδελαΐδα, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ κόμη του Βάλντεκ (απεβ. 1348).
Ο δεύτερος γάμος του Ντήτριχ Ζ΄ ήταν με τη Μαργαρίτα των Αψβούργων, κόρη του Έβερχαρντ Α΄ του Κίμπουργκ-Λάουφενμπουργκ. Τα παιδιά τους ήταν:
Ντήτριχ Η΄ (1291–1347), κόμης της Κλέβης.
Ιωάννης (1293–1368), κόμης της Κλέβης.
Μαργαρίτα, παντρεύτηκε τον Ερρίκο του Λόντι, γιο του Γκυ κόμη της Φάνδρας (απεβ. 1337).
Ίρμγκαρντ, παντρεύτηκε τον Γκέρχαρντ Α΄ του Χορν, κόμη του Άλτενα (1297-1350).
Aγνή (απεβ. 1361), παντρεύτηκε το 1312 το κόμη Aδόλφο Θ΄ των Λίμπουργκ κόμη του Μπεργκ (απεβ. 1348).
Μαρία, μοναχή στο Μπέντμπουργκ (1302-1347).
Έμπερχαρντ (1303-1312).
Άννα (απεβ. 1378), παντρεύτηκε τον Γοδεφείδο Δ΄ του Κούικ-Άρνσμπεργκ (1371).
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος της Κλέβης
|
70339
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%20%CE%A3%CE%B1%CE%90%CE%BD%CF%84
|
Καμπούς μπιν Σαΐντ
|
Ο Σαγέντ Καμπούς Μπιν Σαΐντ (18 Νοεμβρίου 1940,-10 Ιανουαρίου 2020,Qaboos bin Sa’id Al ‘Bu Sa’id, αραβικά: قابوس بن سعيد آل سعيد) ήταν Σουλτάνος του Ομάν από το 1970 έως τον θάνατό του το 2020. Ήταν παντρεμένος, από το 1976, με την ξαδέλφη του, Καμίλα, και δεν είχαν παιδιά. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης, σε αναγνώριση των προσπαθειών του να φέρει σε προσέγγιση τους Αμερικανούς με τους Άραβες.
Προφίλ
Γεννήθηκε στη Σαλαλά στις 18 Νοεμβρίου του 1940 και έγινε βασιλιάς έπειτα από την ανατροπή του πατέρα του, Σαΐντ μπιν Ταϊμούρ, στις 23 Ιουλίου του 1970. Ο Καμπούς άλλαξε το όνομα της χώρας του αμέσως μόλις έγινε Αρχηγός Κράτους από Μασκάτ και Ομάν σε Σουλτανάτο του Ομάν.
Το 1975 με τη βοήθεια των Βρετανών, συνέτριψε την πολυετή κομμουνιστική εξέγερση, με υποκίνηση της Νότιας Υεμένης. Από τη δεκαετία του 1980 ακολούθησε φιλοαμερικανική πολιτική, όπως έπραξε και κατά τον Πόλεμο στον Κόλπο. Πιο πρόσφατα (2003), επέτρεψε τη διεξαγωγή εκλογών για Συμβουλευτική Συνέλευση, για την οποία υποψηφιότητα έθεσαν και γυναίκες.
Ήταν ο απόλυτος μονάρχης στη χώρα του, όπου απολάμβανε σεβασμού. Η μορφή του αποτυπώθηκε στα χαρτονομίσματα της χώρας και η ημερομηνία γέννησής του (18 Νοεμβρίου) είναι εθνική εορτή στο Ομάν. Έκτισε το μεγαλύτερο τζαμί στον κόσμο, όπου στις 4 Μαΐου του 2001, έπειτα από εργασίες 4 ετών, προσευχήθηκε ο ίδιος στο μεγαλύτερο χαλί στον κόσμο. Το 2005 ιδρύθηκε πολιτιστικό κέντρο που φέρει το όνομά του. Καμπούς λέγεται επίσης και ένα πανεπιστήμιο στο Ομάν. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 2020 και τον διαδέχθηκε στο θρόνο ο ξαδερφός του Χαϊθάμ μπιν Ταρίκ αλ Σαΐντ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://www.asinah.net/omansultan.html - Βιογραφία.
Βιβλιογραφία
Πλεχάνοφ Σεργκέι, A Reformer on the Throne: Sultan Qaboos bin Said Al Said, ISBN 1-900724-70-7.
Παραπομπές
Σαιντ
Μουσουλμάνοι μονάρχες
|
200548
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%20-%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%28%CE%9C%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8C%20%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%CF%82%29
|
Σταθμός Ηλιούπολη - Γρηγόρης Λαμπράκης (Μετρό Αθήνας)
|
Ο Σταθμός Ηλιούπολη - Γρηγόρης Λαμπράκης είναι σταθμός του μετρό της Αθήνας, επί της γραμμής 2. Ο σταθμός και η επέκταση παραδόθηκαν στο κοινό στις 26 Ιουλίου 2013, αν και ήταν έτοιμα από τις αρχές του 2010, αλλά παραδόθηκαν με καθυστέρηση 3,5 ετών, λόγω της εμπλοκής του προμηθευτή του συστήματος σηματοδότησης, της εταιρείας Siemens, σε σκάνδαλο δωροδοκιών.
Γενικά
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από το Δήμο Ηλιούπολης, τον οποίο εξυπηρετεί. Επίσης, ο Δήμος Ηλιούπολης, και συγκεκριμένα ο δήμαρχος (μεταξύ 2011 και 2019) Βασίλειος Βαλασόπουλος, είχε από χρόνια αιτηθεί προς την Αττικό Μετρό, ο σταθμός να φέρει και το όνομα του αγωνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη, λόγω του ότι ο ανδριάντας του φιλοξενούνταν σε πλατεία στο χώρο όπου βρίσκεται η ανατολική είσοδος / έξοδος του σταθμού. Τελικώς, την άνοιξη του 2015 το αίτημα έγινε δεκτό και το Σάββατο 22 Μαΐου 2015 ο σταθμός μετονομάστηκε σε «Ηλιούπολη - Γρηγόρης Λαμπράκης».
Η χρονική διάρκεια της διαδρομής από το σταθμό Ηλιούπολης έως το σταθμό Συντάγματος είναι περίπου 11 λεπτά και έως το σταθμό Ανθούπολης περίπου 22 λεπτά.
Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Επίσης, διαθέτει δύο εισόδους / εξόδους, με αναγνωρίσιμα στέγαστρα, εκ των οποίων η ανατολική βρίσκεται στη συμβολή των οδών Πύρρωνος και Κλεάνθους, στη Β΄ Είσοδο Ηλιούπολης, και η δυτική επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης.
Διαθέτει τρία επίπεδα και ένα ημιεπίπεδο. Στο πρώτο επίπεδο βρίσκεται η είσοδος / έξοδος του σταθμού. Στο ημιεπίπεδο βρίσκονται οι κλίμακες που οδηγούν από το επίπεδο της οδού στο εσωτερικό του σταθμού και ξεκινάνε αυτές που οδηγούν στο επίπεδο των εκδοτηρίων. Στο δεύτερο επίπεδο βρίσκεται το γραφείο του υπεύθυνου του σταθμού, τα εκδοτήρια εισιτηρίων και οι αυτόματοι πωλητές εισιτηρίων, τα ακυρωτικά μηχανήματα, καθώς και ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός. Στο τρίτο επίπεδο βρίσκονται οι δύο αποβάθρες, οι οποίες είναι πλευρικές και μήκους 110 μέτρων, εκ των οποίων η μία χρησιμοποιείται από τους συρμούς που έχουν κατεύθυνση προς Ελληνικό και η άλλη από αυτούς που έχουν κατεύθυνση προς Ανθούπολη.
Στο εσωτερικό του σταθμού έχουν κατασκευαστεί συνολικά 12 σταθερές κλίμακες και αντίστοιχος αριθμός κυλιόμενων, ενώ η μετακίνηση των επιβατών μπορεί να γίνει και με 4 ανελκυστήρες που είναι τοποθετημένοι, για να συνδέουν τόσο το επίπεδο της οδού με το επίπεδο διακίνησης επιβατών (εκδοτήρια), όσο και το δεύτερο με τις αποβάθρες.
Mεταξύ των σταθμών μετρό Αγίου Δημητρίου και Ηλιουπόλεως κατά το 2005 αναφερόταν ενδιάμεσος σταθμός με την ονομασία Άλιμος στο ύψος της εκκλησίας Άγιος Βασίλειος Μπραχαμίου, ο οποίος τελικά δεν κατασκευάστηκε κατά την διάρκεια της επέκτασης του μετρό προς το Ελληνικό.
Δομή σταθμού
Παραπομπές
Ηλιουπολη
Ηλιουπολη
|
538958
|
https://el.wikipedia.org/wiki/White%20Bird
|
White Bird
|
Το White Bird είναι τραγούδι του 1969, από το ψυχεδελικό ροκ συγκρότημα του Σαν Φρανσίσκο It's a Beautiful Day. Είναι σύνθεση του Ντέιβιντ Λαφλάμ και της τότε συζύγου του Λίντα Λαφλάμ, το γένος Νέσκα. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο ομώνυμο, πρώτο άλμπουμ του γκρουπ, It's a Beautiful Day ( Columbia, 1969).
Singles του 1969
Τραγούδια του 1969
Singles της Columbia Records
|
536610
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Baby%20Looney%20Tunes
|
Baby Looney Tunes
|
Το Baby Looney Tunes είναι αμερικανική τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων, που διαδραματίζεται σε ένα εναλλακτικό σύμπαν και απεικονίζει τους χαρακτήρες Looney Tunes ως βρέφη, τα οποία φροντίζει η Γιαγιά (Granny). Δημιουργήθηκε από την Warner Bros. Animation. Η σειρά έχει ομοιότητες με το Muppet Babies.
Η πρώτη προβολή της σειράς έγινε στις 28 Ιουλίου του 2001, από το κανάλι της Warner Bros., το 2001 έως το 2003. Αργότερα, προβλήθηκε από το κανάλι Cartoon Network μέχρι τις 16 Οκτωβρίου του 2006. Τον Δεκέμβριο του 2006 έως τον Ιούλιο του 2010 έκανε την επανεμφάνιση της, όπως και στις 17 Αυγούστου του 2015 προβλήθηκε ώστε να διαφημίσει τη σειρά Uncle Grandpa Babies, η οποία σταμάτησε το 2016.
Χαρακτήρες
Baby Bugs - (δανείζεται τη φωνή του Samuel Vincent). Είναι το μεγαλύτερο μωρό , γεγονός που τον καθιστά αρχηγό της παρέας. Αυτό, όμως, συχνά προκαλεί εντάσεις μεταξύ εκείνου, της Lola και του Daffy.
Baby Daffy - (δανείζεται τη φωνή του Samuel Vincent). Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μωρό μετά από τον Bugs. Συχνά, αποσκοπεί στο δικό του κέρδος. Όταν δεν παίρνει αυτό που θέλει, πιστεύει ότι τον αδικούν, συνηθίζει να ταλαιπωρεί τους υπολοίπους αλλά δείχνει και τις καλές του προθέσεις.
Baby Tweety - (δανείζεται τη φωνή του Samuel Vincent).Το νεότερο και μικρότερο μωρό της παρέας. Παρουσιάζεται ως ο έξυπνος, επειδή πάντα έχει νέες ιδέες. Είναι πολύ ευαίσθητος σχετικά με το μικρό του μέγεθος (το οποίο τον δυσκολεύει στα περισσότερα επεισόδια).
Baby Lola - (δανείζεται τη φωνή της Britt McKillip). Μερικές φορές, αναλαμβάνει την αρχηγία της ομάδας. Της αρέσει να είναι αυτόνομη σε σύγκριση με τους υπολοίπους και συμπεριφέρεται σε πολλές περιπτώσεις ως αγόρι.
Baby Taz - (δανείζεται τη φωνή του Ian James Corlett). Παρόλο που τις περισσότερες φορές είναι ήσυχος, συχνά μπερδεύει διάφορα αντικείμενα ως τροφή και δημιουργεί καταστροφές με τις σβούρες του. Του αρέσει να διασκεδάζει περισσότερο από τους άλλους. Ακόμη, είναι πολύ πιο ευαίσθητος καθώς φωνάζει όταν οι καταστάσεις πάνε στραβά ή όταν δεν γίνεται αυτό που θέλει.
Baby Sylvester - (δανείζεται τη φωνή του Terry Klassen). Είναι το ψηλότερο από τα μωρά. Μερικές φορές, είναι ντροπαλός και αγχώδης γεγονός που τον κάνει εύκολο στόχο για τα πειράγματα του Daffy. Σπάνια χρησιμοποιεί τα νύχια του. Του αρέσει να τραβάει την προσοχή της Γιαγιάς περισσότερο από τους άλλους. Ακόμη, φοβάται τις αστραπές και μισεί το τουρσί.
Baby Melissa - (δανείζεται τη φωνή της Janyse Jaud). Συνήθως, κάνει παρέα με την Petunia. Οι δύο, αυτοί χαρακτήρες, προστέθηκαν στην παρέα στο μέσο της πρώτης σεζόν. Είναι πολύ πρακτική, δημιουργική και φιλική προσωπικότητα, αλλά μερικές φορές μπορεί να γίνει πολύ απαιτητική και σπάει τα νεύρα των άλλων.
Baby Petunia - (δανείζεται τη φωνή της Chiara Zanni). Συχνά, κάνει παρέα με τη Melissa. Οι δύο, αυτοί χαρακτήρες, προστέθηκαν στην παρέα στο μέσο της πρώτης σεζόν. Είναι πιο έξυπνη από τα άλλα μωρά με απίστευτη περιέργεια. Στο επεισόδιο «Let Harder They Fall», δεν φορούσε πια πάνα, σε σύγκριση με τα άλλα μωρά, και στο «Petunia the Piggy Bank», έμαθε αποταμίευση.
Γιαγιά- (δανείζεται τη φωνή της June Foray). Προσφέρει αγάπη και φροντίδα στα μωρά και τα μεγαλώνει ευτυχισμένα. Όντας η μόνη ενήλικας στη ζωή τους, τα μωρά γοητεύονται και εμπνέονται από την νοημοσύνη, τη σοφία και την ικανότητά της να ξεπερνά τα προβλήματα, με ευκολία, όταν αυτά προκύπτουν.
Floyd Minton - (δανείζεται τη φωνή του Brian Drummond). Ο ανιψιός της Γιαγιάς. Μερικές φορές είναι αγχωμένος με τις ευθύνες και την προσοχή που απαιτούν τα μωρά, αλλά είναι αποφασισμένος να μην απογοητεύσει ποτέ την Γιαγιά.
Παραπομπές
Looney Tunes
Παιδικές τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων
Εκπαιδευτικές τηλεοπτικές σειρές προσχολικής αγωγής
|
485155
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B9%20%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%81
|
Ντέμπι Μέγιερ
|
Η Ντέμπι Μέγιερ (Deborah Elizabeth Meyer, 14 Αυγούστου 1952) είναι Αμερικανίδα κολυμβήτρια, τρεις φορές χρυσή ολυμπιονίκης και πρώην κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ σε τέσσερα αγωνίσματα.
Η Μέγιερ κυριάρχησε στις μεγάλες αποστάσεις του ελεύθερου. Στις 29 Ιουλίου του 1967, κατέρριψε στο Γουίνιπεγκ το παγκόσμιο ρεκόρ στα 800 μ. ελευθέρως με χρόνο 9.22.9. Στις 18 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, κατέρριψε στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια) και το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μ. ελευθέρως με χρόνο 4.29.0.
Στις 24 Αυγούστου του 1968, στο Λος Άντζελες, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. ελευθέρως με χρόνο 2.06.7. Την επόμενη ημέρα, 25 Αυγούστου, επίσης στο Λος Άντζελες, κατέρριψε και το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μ. ελευθέρως με χρόνο 4.24.5. Στις 28 Αυγούστου, πάλι στο Λος Άντζελες, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ και στα 800 μ. ελευθέρως με χρόνο 9.10.4. Την ίδια χρονιά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Πόλη του Μεξικού, σε ηλικία 16 ετών, έγινε η πρώτη αθλήτρια με τρία χρυσά ατομικά μετάλλια στο ενεργητικό της (200, 400 και 800 μ. ελεύθερο).
Στην καριέρα της επέτυχε συνολικά 14 παγκόσμια ρεκόρ (5 στα 400 μ. ελεύθερο, 5 στα 800 μ. ελεύθερο και 4 στα 1.500 μ. ελεύθερο).
Παραπομπές
Ολυμπιονίκες της κολύμβησης
|
75460
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82
|
Ο Κρητικός
|
Ο Κρητικός είναι αφηγηματικό ποίημα του Διονυσίου Σολωμού σε πέντε μέρη και γράφτηκε την περίοδο 1833-1834. Ποίημα της ωριμότητας του ποιητή με το οποίο «η ελληνική ποίηση μπαίνει θριαμβευτικά στον πνευματικό χώρο της Ευρώπης και παίρνει τη θέση της πλάι στα υψηλότερα υποδείγματα της ευρωπαϊκής ποίησης». Συνδυάζει το επικό, το δραματικό και το λυρικό στοιχείο. Θεωρείται, σύμφωνα και με τον Λίνο Πολίτη, «σταθμός στην ποιητική πορεία του Σολωμού, το πρώτο από τα μεγάλα έργα της εντελώς ώριμης περιόδου του» και «ποίημα-κλειδί, που ανοίγει και μας οδηγεί προς τα ώριμα πνευματικά πεδία του, αλλά πριν από όλα μας εισάγει στη δική του αυτοδύναμη περιοχή» κατά τον Γιάννη Δάλλα. «Η αξία του Κρητικού έγκειται στην απαράμιλλη λυρικότητά του και στην υποβολή που ασκούν μέχρι σήμερα στον αναγνώστη τα υψηλά, αν και κρυπτικά νοήματά του». Πρώτη φορά το ποιητικό αυτό έργο εκδόθηκε από τον Ιάκωβο Πολυλά το 1859 (έκδοση των Ευρισκομένων). Οι στίχοι είναι ιαμβικοί δεκαπεντασύλλαβοι με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, όπως ακριβώς οι στίχοι του Ερωτόκριτου, ενώ επίσης παρατηρείται τομή στην 8η συλλαβή κάθε στίχου, χωρίζοντας τον σε δύο ημιστίχια. Το ποίημα δεν είναι οργανωμένο σε στροφές. Αξίζει να γίνει αναφορά στις πολλές συνιζήσεις που δένουν ηχητικά τους στίχους και τελικά το ποίημα αλλά και στο «φαινόμενο της συναισθησίας». Το ποίημα δεν τιτλοφορήθηκε από τον ίδιο τον ποιητή, όπως και Η γυναίκα της Ζάκυθος.
Το περιεχόμενο της αφήγησης
Το ποίημα πραγματεύεται την περιπέτεια ενός ναυαγού (που δεν κατονομάζεται) από την Κρήτη, απ' όπου έχει αναγκασθεί να φύγει ύστερα από την καταστολή της επανάστασης και τις διώξεις των Τούρκων το 1823-1824. Το πλοίο βυθίζεται και ο Κρητικός βρίσκεται στη θάλασσα, προσπαθώντας μάλιστα να σώσει την αγαπημένη του από τα άγρια κύματα, την οποία και κρατά στο ένα του χέρι. Από εκείνο το σημείο ξεκινάει η αφήγηση με την τεχνική του εγκιβωτισμού (in medias res), απ' το μέσο δηλαδή της υπόθεσης.
Ο ήρωας-ναυαγός στην πορεία, σε ένα άνοιγμα του χωροχρόνου, βιώνει με ρεαλισμό δοσμένα φανταστικά επεισόδια. Ακούει τη σάλπιγγα, τινάζει τα σάβανα και τρέχει για να συναντήσει την αγαπημένη του· συναντά άλλους νεκραναστημένους και τους ρωτά για εκείνην. Ομολογεί την αιώνια αγάπη και τη θέλησή του να κριθεί μαζί της. Πληροφορείται πως και εκείνη τον αναζητά, με ανυπομονησία μάλιστα, ενώ ο κόσμος καίγεται ολόγυρα τους. Τα επεισόδια αυτά δεν δίνονται από τον ποιητή συνειδητά ως προϊόντα παραισθήσεων, ούτε ως παράγωγα παράκρουσης, έτσι ώστε η λογική τάξη και η συνοχή του κόσμου να διασαλεύται αλλά και να αμφισβητείται. Στην περίπτωση του Κρητικού, κατά τον Γιάννη Δάλλα, «τα οράματα υλοποιούνται, γίνονται προσλήψιμα λογικά συστατικά της περιπέτειας και της σχετικής πλοκής του μύθου. Τα φανταστικά επεισόδια αποδίδονται ως ισότιμα των άλλων και έτσι αντιμετωπίζονται: ως τμήματα αναπόσπαστα της μίας και αυτής πραγματικότητας». Δεν είναι δηλαδή εκδοχές του θαυμαστού και του παράδοξου, αλλά αποκαλύψεις της «κρυφής ή άγνωστης πλευράς αυτού του κόσμου». Πρόκειται λοιπόν για ένα δραματικό κυρίως μονόλογο με λυρικά, αφηγηματικά αλλά πρωτίστως φανταστικά στοιχεία. Μια αυτοψία μάλιστα στα Αυτόγραφα του Κρητικού (ΑΕ 354-363 ως προς την ζύμωση και 363-380 ως προς τη συγκρότησή του) μαρτυρεί για τα πρωτεία του φανταστικού κάτι που φαίνεται και στη δομή και την ακολουθία των επεισοδίων του έργου.
Το ποίημα βέβαια δεν παύει να είναι εμπνευσμένο από τους αγώνες των Κρητικών για ανεξαρτησία κατά την περίοδο 1823-1824, τις κακουχίες των προσφύγων, καθώς και από την απώτερη καταγωγή του ίδιου αφού η οικογένεια του Σολωμού (Πέτρος και Νικόλαος Σολωμός) είχε καταφύγει στη Ζάκυνθο το 1669 προκειμένου να γλιτώσει από τις διώξεις των Τούρκων. Ειδικότερα, στο χρονικό επίπεδο της αφήγησης, οι Τούρκοι είχαν πετύχει την κατάληψη της Μεσαράς και των Σφακίων (1823-1824). Ως επακόλουθο πολλές χιλιάδες χριστιανών από τη νότια και δυτική Κρήτη κατέφυγαν με πλοία προς τα Κύθηρα, τα Αντικύθηρα και την Δυτική Πελοπόννησο και τα Επτάνησα.
Το ίδιο θέμα πραγματεύεται και το ποίημα-μπαλάντα Hero und Leander (Ηρώ και Λέανδρος) του Γερμανού ποιητή Φρίντριχ Σίλερ, όπως και η τραγωδία του Γκριλπάρτσερ Τα κύματα της θάλασσας και του έρωτα, όπως και του Μισέλ ντε Μονταίν:<blockquote><div lang="grc" style="font-family: Palatino Linotype;"> Ένα βράδυ, από κύματα ισχυρά νικημένος,
και βλέποντας, ο γενναίος ερωτευμένος,
ότι, κυρίαρχο το πέλαγος, έπαιζε μαζί του,
μίλησε στα κύματα, και είπε η φωνή του:
Αφήστε με τώρα να σας διασχίσω
και φυλάξτε μου τον θάνατο, όταν γυρίσω. </div>
</blockquote>
αλλά και η σύνθεση του λόρδου Βύρωνα «Η νύμφη της Αβύδου». Η αφετηρία των ποιημάτων εντοπίζεται στην ύστερη αρχαιότητα, τον 5ο με 6ο αιώνα μ.Χ, στο ομώνυμο επύλλιο του Μουσαίου «Τα καθ' Ηρώ και Λέανδρον». Ο Σολωμός στον Κρητικό όχι μόνο πλάθει τον αφηγηματικό του κορμό με κατακτημένο αισθητικά τρόπο που του δίνει μια νέα και πρωτότυπη διάσταση, συναιρώντας διαφορετικές παραδόσεις και οπτικές, αλλά και αλλάζει το περιεχόμενο, αφού στην περίπτωση του Κρητικού ο ήρωας δεν πνίγεται όπως στον Σίλερ, αλλά είναι ένας ναυαγός που παλεύει με τα κύματα μαζί με την «καλή» του. Μετά το όραμα της φεγγαροντυμένης, ο Κρητικός επίσης φτάνει στην ακτή και την αποθέτει πεθαμένη. Τέλος, δεν ακολουθεί ο θάνατος του ήρωα, αλλά αντίθετα συνεχίζει στην Κέρκυρα ως πρόσφυγας πλέον, όπου και αναβιώνει την εμπειρία αφηγούμενος την: «Πιστέψετε που ό,τι θα πω είναι ακριβή αλήθεια». Τέλος, η πρόλευση του μύθου ενώ στον Σίλερ είναι φιλολογική, το ποίημα του Μουσαίου, στον Κρητικό έχει δειχθεί πως στηρίζεται σε μια αφόρμηση ιστορική.
Αλληγορική ερμηνεία
Μπορεί να θεωρηθεί ως μία γενικότερη αλληγορική παράσταση των δοκιμασιών της Κρήτης, των αγώνων των κατοίκων της να απελευθερωθούν και να ενωθούν με τη μικρή τότε ελεύθερη Ελλάδα. Επίσης αλληγορικά μπορεί να συσχετιστεί με τη λογοτεχνική παράδοση του νησιού. Η περιπέτεια του ήρωα παραλληλίζεται με την πορεία που ακολούθησαν τα χειρόγραφα των σπουδαίων έργων της κρητικής λογοτεχνίας, αφότου η νήσος κατελήφθη από τους Τούρκους (1669). Όπως ο ήρωας Κρητικός καταλήγει ζητιάνος στη νέα του πατρίδα, έτσι και τα έργα της κρητικής λογοτεχνίας είχαν καταλήξει περιφρονημένα λαϊκά ακούσματα στα Επτάνησα.
Το ποίημα λειτουργεί επίσης και ως πρόδρομη αφήγηση της ημέρας της κρίσης συνδυάζοντας ιδιότυπα την πλατωνική και τη χριστιανική παράδοση, γυρνώντας μας πίσω σ' έναν ιδιότυπο ορφισμό-πυθαγορισμό που απηχεί όμως και τον Μαρσίλιο Φιτσίνο αλλά και τον Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ: Αυτό το επίπεδο βρίσκεται στο απώτατο μέλλον και υπερβαίνοντας τον φυσικό χρόνο είναι υπερβατικό και μεταφυσικό, αφού αναφέρεται στην ανάσταση των νεκρών και στην ημέρα της κρίσης. Αφορά την οραματική συνάντηση του Κρητικού με τις ψυχές των νεκρών και την εμφάνιση της αγαπημένης του στις πύλες του Παραδείσου. Θέμα που τον απασχολεί ξανά έντονα στο τέλος της ζωής του, στα λεγόμενα «Ώριμα ιταλικά ποιήματα» και συγκεκριμένα στη «Γυναίκα με το βελούδο» (κατά τη μετάφραση του Γεωργίου Καλοσγούρου) "La Donna Velata".
Ο ποιητής μάλιστα φαίνεται να συναιρεί τις δύο προαναφερθείσες οπτικές, το ιστορικό με το ιδεαλιστικό, στον ενδεικτικό στίχο: «Κι εφώναζα: ω θεϊκιά κι όλη αίματα Πατρίδα!», όπου η πατρίδα λειτουργεί ως διπλός τόπος, τόσο δηλ. ως ο πραγματικός ιστορικός τόπος, στον εθνικοκρατικό του σχηματισμό, όσο και στο επέκεινα.
Ο ποιητής που σημειώνει βιαστικά στο περιθώριο του χειρογράφου: «Il tuono fondamentale tenga fermo il centro profondo della Nazionalita e si sollevi perpendicolarmente [...]» δηλ. «Ο βασικός τόνος ας μένει σταθερά στο βαθύ κέντρο της Εθνικότητας και ας υψώνεται κατακόρυφα», σύμφωνα με την μετάφραση του Στυλιανού Αλεξίου. Λέει μάλιστα σε γράμμα του προς τον Γέωργιο Τερτσέτη: «Κι όσο για την ποίηση, πρόσεξε καλά, Γιώργη μου, γιατί βέβαια καλό είναι να ρίχνει κανείς τις ρίζες του πάνω σ' αυτά τ' αχνάρια [τα δημοτικά, τα κλέφτικα τραγούδια], δεν είναι όμως καλό να σταματά εκεί. Πρέπει να υψώνεται κατακόρυφα ["perpendicolarmente"]. [...] Η κλέφτικη ποίηση είναι όμορφη και ενδιαφέρουσα καθώς μ' αυτήν παράστησαν ανεπιτήδευτα οι κλέφτες τη ζωή τους, τις ιδέες τους και τα αισθήματα τους. Δεν έχει το ίδιο ενδιαφέρον στο δικό μας στόμα. Το έθνος ζητά από μας το θησαυρό της δικής μας διάνοιας, της ατομικής, ντυμένον εθνικά».
«Τα υψηλά, αν και κρυπτικά νοήματά του», που σημειώνουν οι Γαραντούδης και Παραδείση, μας παραπέμπουν και στον πρώην υμνητή και οικογενειακό φίλο του Διονυσίου Σολωμού, Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο, ο οποίος μετατρέπεται σε μεταθανάτιο επικριτή του με το φυλλάδιό του Πόθεν η κοινή λέξις «τραγουδώ»; Σκέψεις περί της ελληνικής ποιήσεως (1859), όπου και κατηγορεί τον ποιητή πως αυτομόλησε στον γερμανικό μυστικισμό και, παιρνώντας μας και στο ζήτημα της αποσπασματικότητας, πως η κουρασμένη μούσα του ουδέν «άφισεν εις κληρονομίαν ολομελές και πλήρες επικόν δοκίμιον».
Η Φεγγαροντυμένη είναι, όπως και Η γυναίκα της Ζάκυθος και η Donna Velata (Η Γυναίκα με το μαγνάδι κατά τον Γ. Καλοσγούρο), η γυναικεία μορφή του σολωμικού έργου που προκάλεσε και προκαλεί διαφορετικές ερμηνείες και διαφωνίες ως προς την ταυτότητά της. Ενώ κατά την επικρατέστερη -σε πρώτο επίπεδο- εκδοχή, πρόκειται για την ίδια την αρραβωνιαστικιά του Κρητικού, την ψυχή δηλ. της μνηστής που φεύγει, η μορφή αυτή ανοίγεται σαφώς και σε άλλες λειτουργίες. Κατά τον Ερατοσθένη Καψωμένο πρόκειται για μια παγανιστική «επιφάνεια». Κατά τον Σάββα Μιχαήλ πρόκειται για μια Μητρική Μορφή, με τα κεφαλαία γράμματα να παραπέμπουν προφανώς σε μια πρωταρχική θεία μορφή. Συγκεκριμένα ο Μιχαήλ σημειώνει: «Ο ναυαγός Κρητικός κι ο Σολωμός κι όλοι οι ναυαγισμένοι της Ιστορίας μπορούν να δουν να επανέρχεται ανοίκεια, φεγγαροντυμένη, πανέμορφη, η οικεία Μητρική Μορφή, όπως τότε [κατά τους στίχους του ποιήματος] «πολύν καιρό οπίσω», στα πρώτα όνειρα, «[σ] τ' όνειρο, όταν με έθρεφε το γάλα της μητρός μου». Όπως και να έχει «η υποβολή μιας σκηνής με την ξαφνική εμφάνιση της «Φεγγαροντυμένης», που αναδύεται από τη θάλασσα και καθαγιάζει όλη τη φύση, είναι εντυπωσιακή» κατά τον Μάριο Βίττι.
Διακειμενικότητα
Το ποίημα έχει δεχθεί επιρροές, συμπλέοντας αλλά και λειτουργώντας αυτοδύναμα, τόσο από την επτανησιακή σχολή και τα δημοτικά τραγούδια, όσο και από την κρητική λογοτεχνία και τον ευρωπαϊκό ρομαντισμό, κυρίως στη φιλοσοφική του εκδοχή.
Αποσπασματικότητα
Η αρίθμηση των ενοτήτων ξεκινά από τον αριθμό 18, γεγονός που προβληματίζε τους μελετητές του έργου αν είναι αποσπασματικό ή όχι. Ο Ιάκωβος Πολυλάς θεωρούσε το έργο αποσπασματικό (1859), εωσότου ο Λίνος Πολίτης, ήδη από το 1948, «έδειξε» ότι είναι ποίημα ολοκληρωμένο με αρχή, μέση και τέλος. Κατά τη θεώρησή του λοιπόν είναι το «ποίημα απόλυτα ολοκληρωμένο, με εσωτερική ενότητα και συνοχή». Ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, το 1975, επίσης υπογραμμίζει πως «το ποίημα δεν είναι απόσπασμα, αλλά σύνολος λόγος». Ο Στυλιανός Αλεξίου ισχυρίστηκε επίσης πως «το έργο είναι πλήρες. Λείπουν μονάχα τέσσερα ημιστίχια κι ένας στίχος».
Ενώ βέβαια θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει εύκολα για τον αριθμό των τεσσάρων ημιστιχίων που λείπουν, δεν ισχύει το ίδιο για τον αριθμό των στίχων που λείπουν καθώς φαίνεται να λείπουν περισσότεροι, απόφανση που στηρίζεται τόσο στις ομοιοκαταληξίες όσο και στην αφηγηματική πλοκή του ποιήματος. Χωρίς βέβαια να μειώνει κάτι αυτό από την αξία του έργου. Ο Στέφανος Ροζάνης περνάει στο άλλο άκρο υποστηρίζοντας πως «είναι φανερό ότι για τον Σολωμό (όπως και για τους Coleridge και Holderlin) ο υπέρτατος σκοπός της τέχνης είναι το απόσπασμα», θεώρηση τουλάχιστον υπερβολική αν όχι ανεδαφική, δεδομένης της ισόβιας αγωνίας του ποιητή να ολοκληρώσει τα έργα του. Ο ποιητής καταλήγει ο Γιώργος Βελουδής ότι «δεν είχε μόνο απόλυτη συνείδηση της αποσπασματικότητας του ώριμου έργου του, αλλά και ότι αυτή η αποσπασματικότητα αντικατοπτρίζει την καλλιτεχνική βούληση της ωριμότητας του», θεώρηση επίσης με ψήγματα τουλάχιστον υπερβολής η οποία θα μπορούσε να γίνει κατανοητή στα πλαίσια της ακαδημαϊκής κόντρας, των λεγόμενων «αποσπασματικών», των οποίων ο Βελουδής υπήρξε και η προεξάρχουσα μορφή. Στο αντίπαλο στρατόπεδο θα μπορούσε κανείς να τοποθετήσει τον Στυλιανό Αλεξίου ο οποίος και στο κύκνειο άσμα του, λίγο πριν τον θάνατο του, κατηγορηματικά επέμεινε στο «πλήρες» του έργου.
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να απαντήσει οριστικά και με βεβαιότητα, αν και η άποψη ότι το ποίημα αποτελεί ένα ολοκληρωμένο αυτοτελές επεισόδιο ενός μεγάλου επικολυρικού ποιήματος που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματική τουλάχιστον βούληση του ποιητή, αφού φυσικά υποθέσουμε πως ο ποιητής έρρεπε προς μια ευρύτερη ή και συνολική σύνθεση του όλου έργου του. Γράφει ο Κωστής Παλαμάς: «Το ότι ο Σολωμός δεν ηυτύχησε να συντελέση τους Ελεύθερους Πολιορκημένους και τα άλλα των κρίσιμων ωρών του δημιουργήματα, καθώς το εσχεδίαζεν, είναι εις το παθητικόν του, όσον και αν τα αποκόμματα αυτά μεγαλοφωνούν ότι εγεννήθησαν από τα σπλάχνα μεγάλου ποιητού». Η απάντηση φαίνεται πως θα μεταβάλλεται από εποχή σε εποχή αφήνοντας ανοιχτό αυτό το σολωμικό ζήτημα. Το πολύτιμο του όλου πράγματος είναι δεδομένο, ωστόσο το αν πρόκειται για συντρίμμια ή για ένα ολοκληρωμένο έργο φαίνεται πως θα παραμένει ένα ανοιχτό ζήτημα.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Peri, Massimo: Η Φεγγαροντυμένη του Σολωμού: Ένας άγνωστος χ που πρέπει να παραμείνει άγνωστος'', μετάφρ. Κωστής Παύλου, εκδ. Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, Αθήνα 2016, ISBN 978-960-01-1735-6
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αποσπάσματα
Ελληνικά ποιήματα
Διονύσιος Σολωμός
|
698692
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BD
|
Επαρχία Τουκουμάν
|
Η επαρχία Τουκουμάν (ισπ. Tucumán) είναι επαρχία στην βόρεια Αργεντινή. Είναι μία από τις πιο μικρές επαρχίες στην χώρας. Πρωτεύουσα - η πόλη Σαν Μιγκέλ ντε Τουκουμάν. Συνορεύει με τις επαρχίες Καταμάρκα, Σάλτα και Σαντιάγο δελ Εστέρο. Υποδιαιρείται σε 17 διαμερίσματα.
Διοικητική διαίρεση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επαρχίες της Αργεντινής
|
572397
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Dust%3A%20An%20Elysian%20Tail
|
Dust: An Elysian Tail
|
Το Dust: An Elysian Tail είναι βιντεοπαιχνίδι δράσης ρόλων, που αναπτύχθηκε από τον ανεξάρτητο σχεδιαστή Ντιν Ντόντριλ, και δημοσιεύθηκε από τη Microsoft Studios. Κυκλοφόρησε για το Xbox 360 μέσω του Xbox Live Arcade στις 15 Αυγούστου 2012 και στη συνέχεια κυκλοφόρησε για τα Microsoft Windows στο Steam στις 24 Μαΐου 2013 και στο GOG.com στις 7 Νοεμβρίου 2013. Κυκλοφόρησε για Linux και OS X στις 17 Δεκεμβρίου 2013. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στο PlayStation 4 στις 7 Οκτωβρίου 2014 στη Βόρεια Αμερική και στις 8 Οκτωβρίου 2014 στην Ευρώπη. Κυκλοφόρησε για iOS στις 8 Οκτωβρίου 2015.
Το Dust: An Elysian Tail λαμβάνει χώρα σε έναν κόσμο που κατοικείται από ανθρωπόμορφα πλάσματα, όπου ο κύριος χαρακτήρας ο Νταστ βρίσκει τυχαία ένα σπαθί με αισθήματα, τη Λεπίδα του Άχρα, και του φύλακά της την Φίτζετ. Χωρίς αναμνήσεις από το παρελθόν του, ο Νταστ ακολουθεί τις συμβουλές της Φίτζετ και βοηθάει τον πληθυσμό του κόσμου ενάντια στις δυνάμεις του Στρατηγού Γκάιους. Το παιχνίδι είναι παιχνίδι δράσης-περιπέτειας με εξερεύνηση, στυλ Μετροϊντβάνια, που απαιτεί από τον παίκτη να κερδίσει power-ups στις ικανότητες του Νταστ για να φτάσει σε νέες περιοχές. Η μάχη βασίζεται σε μηχανικές που μοιάζουν με καυγάδες, όπου ο Νταστ μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα συνδυασμό παιξίματος με σπαθί και μαγείας από την Φίτζετ για να νικήσει τους εχθρούς. Ο ίδιος ο Ντόντριλ συνέταξε σχεδόν όλον τον προγραμματισμό και τα περιουσιακά στοιχεία του παιχνιδιού, βασιζόμενος μόνο σε εξωτερική βοήθεια για τις φωνές, την αφήγηση και τη μουσική του παιχνιδιού.
Το Dust: An Elysian Tail έλαβε γενικά θετικές κριτικές, επαινώντας το παιχνίδι ιδιαίτερα για το ύφος της τέχνης. Το παιχνίδι έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα από τον Μάρτιο του 2014.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιντεοπαιχνίδια του 2012
Βιντεοπαιχνίδια δράσης ρόλων
Βιντεοπαιχνίδια φαντασίας
Βιντεοπαιχνίδια του iOS
Indie βιντεοπαιχνίδια
Βιντεοπαιχνίδια του Linux
Παιχνίδια της Microsoft
Βιντεοπαιχνίδια του PlayStation 4
Βιντεοπαιχνίδια ρόλων
Βιντεοπαιχνίδια ανεπτυγμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες
Βιντεοπαιχνίδια με cel-shaded γραφικά
Βιντεοπαιχνίδια των Windows
Βιντεοπαιχνίδια με ανθρωπόμορφους χαρακτήρες
|
831290
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF
|
Σπιναντέσκο
|
Το Σπιναντέσκο (ιταλικά: Spinadesco) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Κρεμόνας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Κρεμόνας
|
231998
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE
|
Ιριδοειδή
|
Τα Ιριδοειδή ή Ιριδίδες (Iridaceae) είναι μια οικογένεια που υπάγεται στην τάξη των Λειριωδών (Liliales) και περιλαμβάνει περίπου 60 γένη με 800 είδη που φύονται σε εύκρατες και τροπικές περιοχές διαιρείται σε τρεις υποοικογένειες: Τα Κροκοειδή (Crocoideae), τα Ιριδοειδή (Iridoideae) και τα Ιξιοειδή (Ixioideae).
Είναι πόες πολυετείς με βολβούς, βολβοκονδύλους ή ριζώματα και φύλλα συνήθως μακριά, ξιφοειδή ή γραμμοειδή. Έχουν άνθη μονήρη ή τοποθετημένα σε ταξιανθίες, τριμερή, ακτινόμορφα ή ζυγόμορφα. Στην οικογένεια των Ιριδοειδών ανήκουν οι γλαδιόλες, οι φρέζιες κ.α.
Παραπομπές
|
497133
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%28%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%29
|
Εθνική Πολιτοφυλακή (Ελλάδα)
|
Η Εθνική Πολιτοφυλακή (Ε.Π.) συγκροτήθηκε στις 11 Απριλίου 1944, με σκοπό την αστυνόμευση των περιοχών που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ). Η σύσταση της υπηρεσίας έγινε κατόπιν απόφασης της Γραμματείας Εσωτερικών στη Βίνιανη, αντικαθιστώντας την Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ), η οποία συνέχισε να υφίσταται.
Αρχηγός της υπηρεσίας της Εθνικής Πολιτοφυλακής ορίστηκε ο υποστράτηγος Παναγιώτης Νάσης, κατόπιν απόσπασης από τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ), ενώ πολιτικός επίτροπος ορίστηκε ο δημοσιογράφος Βάσος Γεωργίου (εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Ρήγας Μαυροβουνιώτης»).
Η υπηρεσία είχε ενεργό ρόλο στα Δεκεμβριανά. Έπειτα από παλινωδίες σχετικά με το μέλλον της Εθνικής Πολιτοφυλακής, η διάλυση της υπηρεσίας ήλθε το Φεβρουάριο του 1945.
Διάρθρωση
Η επιχειρησιακή διάρθρωση της Εθνικής Πολιτοφυλακής ήταν η εξής
Ανώτερη Διοίκηση Εθνικής Πολιτοφυλακής Πελοποννήσου (Α.Δ.Ε.Π.Π.), με διοικητή τον συνταγματάρχη Δημήτριο Ανδροβιτσανέα
Ανώτερη Διοίκηση Εθνικής Πολιτοφυλακής Μακεδονίας (Α.Δ.Ε.Π.Μ.), με διοικητή τον συνταγματάρχη Ευάγγελο Κουκουδέα
Ανώτερη Διοίκηση Εθνικής Πολιτοφυλακής Θεσσαλίας (Α.Δ.Ε.Π.Θ.), με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Δημήτριο Μπαλή
Ανώτερη Διοίκηση Εθνικής Πολιτοφυλακής Ηπείρου (Α.Δ.Ε.Π.Η.), με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Λεωνίδα Σιωμάκο
Ανώτερη Διοίκηση Εθνικής Πολιτοφυλακής Στερεάς Ελλάδας (Α.Δ.Ε.Π.Σ.Ε.), με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Θεοχάρη Σπαθή
Δείτε επίσης
Ελένη Παπαδάκη
Παραπομπές
Ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο
Ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις
Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης
|
443424
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Discoverer%2017
|
Discoverer 17
|
Ο Discoverer 17 ή Corona 9012 ήταν αμερικανικός κατασκοπευτικός δορυφόρος ο οποίος εκτοξεύτηκε το 1960. Ήταν τύπου KH-2 Corona και βασίζονταν στο στάδιο πυραύλου Agena-B. Μάλιστα ήταν ο πρώτος KH-2 που τέθηκε επιτυχώς σε τροχιά.
Αποστολή
Η εκτόξευση του Discoverer 17 έλαβε χώρα στην Αεροπορική Βάση Βάντενμπεργκ στις 12 Νοεμβρίου 1960 (20:43 UTC) με πύραυλο Thor DM-21 Agena-B. Όταν μπήκε σε χαμηλή περιγήινη τροχιά έλαβε την ονομασία Χάρβαρντ 1960 Omicron 1. Αυτή είχε περίγειο 182 χλμ., απόγειο 922 χλμ., κλίση 81,6 μοιρών και τροχιακή περίοδο 95,7 λεπτών. Ε΄χε ολική μάζα 1091 kg και διέθετε πανοραμική κάμερα εστιακής απόστασης 61 cm και μέγιστης ανάλυσης 7,6. Οι εικόνες καταγράφτηκαν σε φιλμ των 70 mm, το οποίο επέστρεψε στην Γη με την κάψουλα επανεισόδου.
Λίγο μετά την έναρξη της λειτουργίας του δορυφόρου η κάψουλα απρόσμενα αποχωρίστηκε από το υπόλοιπο σκάφος. Ανακτήθηκε δύο ημέρες μετά από την εκτόξευση, όμως βρέθηκαν μόλις 52 cm φιλμ χωρίς να έχουν ληφθεί φωτογραφίες. Ο δορυφόρος παρέμεινε σε τροχιά μέχρι και τις 29 Δεκεμβρίου 1960, οπότε και καταστράφηκε στην ατμόσφαιρα.
Δευτερεύουσα αποστολή του Discoverer 17 ήταν η μελέτη των ανθρώπινων ιστών στο διάστημα. Εκείνη την εποχή οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αναγνώριζαν επιίσημα ότι διέθεταν πρόγραμμα κατασκοπευτικών δορυφόρων και έτσι αναφέρθηκε ως κύρια αποστολή η μελέτη των ιστών. Μάλιστα καταγράφτηκαν ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας κατά την διάρκεια της παραμονής του στο διάστημα και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν κρίθηκαν πολύ σημαντικά από τους επιστήμονες της Αεροπορίας.
Δείτε επίσης
Διαστημικές αποστολές το 1960
Παραπομπές
Δορυφόροι Discoverer
Διαστημικές αποστολές το 1960
|
696937
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CE%B9
|
Ανθεάδαι
|
Με την ονομασία Ανθεάδαι ήταν γνωστοί οι κάτοικοι της αρχαίας Αλικαρνασσού και ιδιαιτέρως όσοι ανήκαν σε ένα ιερατικό γένος. Το όνομα προέρχεται από τον Άνθα, γιο του θεού Ποσειδώνα, καθώς σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Άνθας ίδρυσε την Αλικαρνασσό<ref>Στράβωνος Γεωγραφικά, Η 374</ref>. Σύμφωνα με τον Τάπφερ το γένος των Ανθεαδών προέρχεται από τους Ίωνες. Βεβαίως οι ίδιοι οι Ανθεάδες θεωρούσαν τον Άνθα ιστορικό πρόσωπο, και μία επιγραφή του 1ου αιώνα π.Χ. τον τοποθετεί περί το 1104 π.Χ..
Παραπομπές
Πηγές
Το λήμμα «Ανθεάδαι» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'' «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 642
Αλικαρνασσός
Ιωνία
|
517937
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7
|
Δεομένη
|
Δεομένη ονομάζεται εικονογραφικό θέμα της Θεοτόκου η οποία απεικονίζεται αυτοτελώς.
Προέλευση εικονογραφικού θέματος
Στις κατακόμβες πρωτοεμφανίζεται το θέμα ως σύμβολο της δεομένης ψυχής. Αναλογοι τύποι υπάρχουν στην μινωική εποχή.
Τρόποι απεικόνισης
Η Δεοεμένη Παναγία απεικονίζεται όρθια, κατ΄ενώπιον με υψωμένα πλάγια τα χέρια σε δεητική στάση. Φορώντας το μαφόριο από το κεφάλι και κάτω από αυτό το οράριο με τα δύο άκρα αυτού κρεμασμένα μπροστά. Δεομένη απεικονίζεται και πλάγια σε παραστάσεις της Αναλήψεως από την παλαιοχριστιανική εποχή ήδη. Στραμένη πλαγίως προς τον Χριστό ιστορείται κυρίως στις παραστάσεις της λεγόμενης Δεήσεως εκπροσοπώντας την Εκκλησία και τους πιστούς.
Ολόσωμη και κατ' ενώπιον εικονίζεται και κατ' ενώπιον με τα χέρια υψωμένα έναντι αλλήλων, όχι όμως πλάγια, αλλά μπροστά στο στήθος με τις παλάμες στραμένες προς τα έξω. Είναι μια διπλή χειρονομία της Δεομένης και συνιστά τον τύπο της Ευχής ή της οξείας (ισχυράς)παρεμβολής της Παναγίας. Τα χέρια της είναι ισοϋψή. Άλλοτε εικονίζεται στραμμένη δεξιά με το κεφάλι της να κάνει κίνηση νεύματος, με τοι αριστερό χέρι μπροστά στο στήθος της σε στάση δέησης, ενώ με το δεξί κρατάει μεγάλο ειλητάριο με την επιγραφή της ικεσίας της προς τον Χριστό. Άλλοτε η Παναγία προσάγει προς τον Υιό της κάποιον πιστό ή δωρητή.
Απεικονίσεις στους ναούς
Η Δεομένη εικονίζεται στον τρούλλο των ναών (σκηνή Αναλήψεως του Χριστού), στους πλάγιους τοίχους και στην κόγχη του Ιερού Βήματος.
Παραπομπές
Πηγές
Κωνσταντίνος Καλοκύρης, Η Θεοτόκος εις την εικονογραφίαν ανατολής και δύσεως, εκδ.Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη, 1972
Δεομενη
|
258739
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%9B%CE%B5%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Επαρχία Λετλακένγκ
|
Η Επαρχία Λετλακένγκ (Lethlakeng) είναι μια επαρχία της Περιφέρειας Κουενένγκ στη Μποτσουάνα. Βρίσκεται κεντρικά της χώρας.
Δείτε επίσης
Επαρχίες της Μποτσουάνα
Επαρχίες της Μποτσουάνα
Περιφέρεια Κουενένγκ
|
604067
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BB
|
Φρούριο Κάστελ
|
Το Φρούριο Κάστελ είναι φρούριο στη Μπάνια Λούκα, πρωτεύουσα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Χρονολογείται από την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα, ενώ είναι καταγεγραμμένο εντός του καταλόγου των εθνικών μνημείων της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Σήμερα, φιλοξενεί το Θερινό Φεστιβάλ Θεάτρου της Μπάνια Λούκα, χώρους παιχνιδιού για παιδιά, εστιατόρια, καθώς και το Γραφείο για την προστασία της πολιτισμικής και φυσικής κληρονομιάς της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (σερβικά κυριλλικά: ), με έτος ίδρυσης το 1976.
Τοποθεσία
Το Φρούριο Κάστελ είναι χτισμένο επί της αριστερής όχθης του ποταμού Βρμπας, στο ύψος της συμβολής του με τον ποταμό Τσρκβενα, ο οποίος ρέει στα δεξιά του. Ευρισκόμενο μεταξύ τριών λόφων, το ίδιο βρίσκεται χτισμένο εντός πεδιάδας.
Ιστορία
Κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών οι οποίες πραγματοποιήθηκαν εντός της περιμέτρου των τειχών του φρουρίου, ορισμένα ευρήματα ανευρέθηκαν, χρονολογούμενα από την παλαιολιθική περίοδο, καθώς και ορισμένα τέχνεργα χρονολογούμενα από την εποχή του χαλκού και την εποχή του σιδήρου. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανευρέθηκαν στην συγκεκριμένη τοποθεσία καταδεικνύουν, επίσης, την παρουσία οικισμού, ο οποίος γνώρισε ανάπτυξη κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, από τον 2ο έως τον 6ο αιώνα. Φέροντας την ονομασία Κάστρα, είχε διάφορους ρόλους, μεταξύ άλλων εκείνο ενός κάστρουμ (ή στρατόπεδο) ή ενός μάνσιο (κατάλυμα). Περιμετρικά του στρατοπέδου ευρίσκονταν μια πολιτική αποικία και ένας ταχυδρομικός σταθμός (στάτιο). Ευρισκόμενο στα σύνορα μεταξύ των επαρχιών της Δαλματίας και της Παννονίας, ο οικισμός βρισκόταν επί της οδού η οποία συνέδεε την Αδριατική Θάλασσα με την σημερινή πόλη της Γκράντισκα.
Κατά την διάρκεια της περιόδου μετανάστευσης των Σλάβων, το φρούριο καταστράφηκε, ενώ στην θέση του ιδρύθηκε νέος οικισμός. Ωστόσο, η ακριβής ιστορική πορεία του τελευταίου κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα δεν είναι δυνατό να οριστεί με ακρίβεια.
Η περιοχή της Μπάνια Λούκα κατελήφθη από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του 16ου αιώνα, ενώ, μεταξύ του 1554 και του 1563, η πόλη κατέστη πρωτεύουσα του Σαντζακιού της Βοσνίας. Το ίδιο το φρούριο, ευρισκόμενο επί της συμβολής των ποταμών Βρμπας και Βρμπάνια κατέστη εκ νέου σημαντικό διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο. Εμπρός στην απειλή την οποία αποτελούσαν για την Οθωμανική Αυτοκρατορία η Αυστρία και η Βενετική Δημοκρατία, το Πασαλίκι της Βοσνίας δημιουργήθηκε το 1580, ενώ η Μπάνια Λούκα κατέστη εκ νέου πρωτεύουσα. Το 1660, ο Οθωμανός περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπί, κατά το πέρασμά του από την Μπάνια Λούκα, αναφέρει την ύπαρξη δύο φρουρίων, το ένα στο Ντόνι Σέχερ και το άλλο στο Γκόρνι Σέχερ, χωρίς ωστόσο να δώσει παραπάνω λεπτομέρειες. Το σημερινό Φρούριο Καστέλ ενισχύθηκε μεταξύ του 1712 και του 1714 από τον Νουμάν Πασά Τσούπριλιτς και επεκτάθηκε βάση επιρροών από το έργο του Βωμπάν. Το φρούριο έλαβε την μορφή ενός επιμηκυμένου τραπεζίου, με τείχη, προμαχώνες, καθώς και πύργους, ενώ το δυτικό τμήμα του περιτριγυρίστηκε από τάφρο. Το 1737, το Φρούριο Κάστελ αποτέλεσε το πεδίο μάχης μεταξύ των Αυστριακών και των Οθωμανών. Συγκεκριμένα, ο αυστριακός στρατός, ευρισκόμενος υπό την ηγεσία του Χιλντμπουργκχάουζεν προήλασε έως την κοιλάδα του Βρμπας και ξεκίνησε πολιορκία του φρουρίου, ωστόσο δέχθηκε εκ των όπισθεν επίθεση από τον βεζίρη Αλί Πασά Χεκίμογλου, με αποτέλεσμα να γνωρίσει σημαντικές απώλειες και να υποχρεωθεί σε υποχώρηση.
Κατά την διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα, το φρούριο έχασε την στρατηγική σημασία του.
Περιγραφή
Δείτε επίσης
Μπάνια Λούκα
Αρχιτεκτονική στη Μπάνια Λούκα
Εθνικά μνημεία της Μπάνια Λούκα
Φρούρια της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σημείωμα στην ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού της Μπάνια Λούκα
Αρχαία Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Μεσαιωνική Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Ιστορία της Μπάνια Λούκα
Καστελ
Εθνικά μνημεία στη Μπάνια Λούκα
|
7522
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1
|
Κίνα
|
Η Κίνα (κινέζικα: 中国, πινγίν: Zhōngguó, Τζονγκγκουό), επίσημα Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (κινέζικα: 中华人民共和国, πινγίν: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó, Τζονγκχουά Ρένμίν Γκονγκχέγκουό), είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας και η δεύτερη με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο μετά την Ινδία, 1.411.778.724 σύμφωνα με την απογραφή του 2020. Η έκτασή της είναι 9.596.961 τ.χλμ.. Πρωτεύουσα της Κίνας είναι το Πεκίνο. Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά τη Ρωσία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ. Συνορεύει με 14 κράτη: Βιετνάμ, Λάος, Μιανμάρ, Ινδία, Μπουτάν, Νεπάλ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιζία, Καζακστάν, Ρωσία, Μογγολία και Βόρεια Κορέα, και με 2 ειδικές Διοικητικές περιοχές, το Μακάου και το Χονκ Κονγκ. Από την ίδρυση της, το 1949, κυβερνάται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).
Η Κίνα ήταν ένας από τους πρώτους πολιτισμούς του κόσμου. Το κέντρο του πρωτοκινεζικού πολιτισμού ήταν η εύφορη λεκάνη του Κίτρινου Ποταμού στην πεδιάδα της Βόρειας Κίνας. Η Κίνα ήταν μια από τις σημαντικότερες οικονομικές δυνάμεις στις τελευταίες δύο χιλιετίες από τον 1ο έως τον 19ο αιώνα, όταν και προσωρινά εκτοπίστηκε από τη Δύση και την Ιαπωνία. Σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ, με το ΑΕΠ της να ανέρχεται στα 17,73 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2021. Για χιλιετίες, το πολιτικό σύστημα της Κίνας στηρίχθηκε σε απόλυτες κληρονομικές μοναρχίες ή δυναστείες, ξεκινώντας από την ημιθρυλική δυναστεία Σιά τον 21ο αιώνα π.Χ. Από τότε, η Κίνα επεκτάθηκε, διασπάστηκε και επανενώθηκε πολλές φορές. Τον 3ο αιώνα π.Χ., οι Τσιν επανένωσαν τη Κίνα και ίδρυσαν την πρώτη κινεζική αυτοκρατορία. Η δυναστεία Χαν (206 π.Χ. – 220 μ.Χ.) ήταν η δυναστεία στην οποία οι Κινέζοι εφύηραν μερικές αρκετά προηγμένες τεχνολογίες για την εποχή τους, συμπεριλαμβανομένης της χαρτοποιίας και της πυξίδας, ενώ αναπτύχθηκαν παράλληλα οι τομείς της γεωργίας και της ιατρικής. Η εφεύρεση της πυρίτιδας και του κινητού τύπου (προδρόμου της τυπογραφίας) στη δυναστεία των Τανγκ (618–907), αλλά και άλλων εφευρέσεων στη διάδοχη δυναστεία των Βόρειων Σονγκ (960–1127), ολοκλήρωσε τη διαμόρφωση των Τεσσάρων μεγάλων εφευρέσεων. Ο πολιτισμός των Τανγκ εξαπλώθηκε ευρέως στην Ασία, καθώς ο νέος δρόμος του μεταξιού έφερε στη Κίνα εμπόρους από τη Μεσοποταμία και το Κέρας της Αφρικής. Η δυναστεία των Τσινγκ ήταν η τελευταία δυναστεία της Κίνας. Η δυναστεία των Τσινγκ απετέλεσε την εδαφική βάση της σύγχρονης Κίνας, αλλά υπέστη μεγάλες εδαφικές απώλειες εξαιτίας του ξένου ιμπεριαλισμού. Τον 19ο αιώνα η Κίνα έχασε αρκετά εδάφη υπέρ της Ρωσίας και της Ιαπωνίας.
Η κινεζική μοναρχία κατέρρευσε το 1912 με την Επανάσταση Σινχάι, όταν η Δημοκρατία της Κίνας αντικατέστησε τη δυναστεία Τσινγκ. Η Κίνα δέχθηκε εισβολή από την Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Εμφύλιος Πόλεμος οδήγησε στην πτώση της Δημοκρατίας της Κίνας το 1949 όταν το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στην ηπειρωτική χώρα, ενώ η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας υπό την ηγεσία του Κουομιντάνγκ κατέφυγε στο νησί της Ταϊβάν. Οι δύο κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι η μόνη νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας, αν και τα Ηνωμένα Έθνη έχουν αναγνωρίσει τη ΛΔΚ ως τη μοναδική νόμιμη εκπρόσωπο της Κίνας από το 1971. Η Κίνα πραγματοποίησε μια σειρά οικονομικών μεταρρυθμίσεων ξεκινώντας από το 1978 και εντάχθηκε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001.
Η σημερινή Κίνα είναι μονοκομματική σοσιαλιστική δημοκρατία που την κυβερνά το ΚΚΚ ως πολιτικός φορέας των εργατών και των αγροτών. Είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ιδρυτικό μέλος αρκετών πολυμερών και περιφερειακών οργανισμών συνεργασίας όπως είναι για παράδειγμα η Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομής, το Ταμείο του Δρόμου του Μεταξιού, η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης και η Περιφερειακή Συνολική Οικονομική Σύμπραξη, ενώ αποτελεί παράλληλα μέλος των BRICS, της Ομάδας των 8+5, της Ομάδας των 20, της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού και της Συνόδου Κορυφής της Ανατολικής Ασίας. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο με βάση το ΑΕΠ (σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης), η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία ως προς το ονομαστικό της ΑΕΠ, ενώ ο συνολικός πλούτος της Κίνας είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στον κόσμο. Η οικονομία της χώρας είναι ταχέως αναπτυσσόμενη και παράλληλα η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής και εξαγωγέας προϊόντων στον κόσμο. Η Κίνα κατέχει πυρηνικά όπλα, έχει το μεγαλύτερο μόνιμο στρατό στο κόσμο αλλά και τον δεύτερο μεγαλύτερο αμυντικό προϋπολογισμό, ο οποίος προσεγγίζει τα 225 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών έχοντας μια ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία. Το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας είναι η Σαγκάη. Το ΑΕΠ της χώρας φτάνει τα 16.640 τρισεκατομμύρια δολάρια και το ΑΕΠ κατά κεφαλήν φτάνει τα 11.819 αμερικάνικα δολάρια. Ο ρυθμός ανάπτυξης της Κινεζικής οικονομίας είναι υψηλός και το 2011 ήταν 9,2%. Ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας είναι σταθερός από το 1978 με μέσο όρο 8%, οπότε και η οικονομία απελευθερώθηκε και η ανεργία άρχισε να μειώνεται. Παρά αυτήν την ανάπτυξη όμως, μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού παραμένει φτωχό. Το 47% του ΑΕΠ προέρχεται από τη βιομηχανία, το 43% από τις υπηρεσίες και το 10% από γεωργικές εργασίες.
Σε μια διαμάχη που συνεχίζεται από τη λήξη του Κινεζικού Εμφυλίου το 1949, η Κίνα προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα επί της Ταϊβάν (επισήμως «Δημοκρατία της Κίνας»), καθώς και μια σειρά νησιωτικών συμπλεγμάτων όπως το Αρχιπέλαγος Σπράτλυ και τα Νησιά Παρασέλ. Η ΛΔ Κίνας έχει επίσης ενεργές εδαφικές διαφορές με την Ινδία.
Δυτικοί ερευνητικοί φορείς και οργανώσεις έχουν αναδείξει μια σειρά ζητημάτων στα οποία η Κίνα φαίνεται να υστερεί όπως τις πολιτικές ελευθερίες, τη διαφάνεια της κυβέρνησης, την ελευθερία του Τύπου, την ελευθερία της θρησκείας και τις εθνοτικές μειονότητες. Οι κινεζικές αρχές έχουν επικριθεί από πολιτικούς αντιφρονούντες και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων για εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής καταστολής, της μαζικής λογοκρισίας, της μαζικής παρακολούθησης των πολιτών και της βίαιης καταστολής των διαδηλώσεων.
Ετυμολογία
Η λέξη Κίνα χρησιμοποιείται στα ελληνικά από τον 20ό αιώνα τουλάχιστον. Στα αγγλικά, αλλά και πολλές άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, λέγεται China, όπου μαρτυράται (στα αγγλικά) ο όρος από τον 16ο αιώνα. Αυτή τη λέξη δεν τη χρησιμοποιούσαν οι Κινέζοι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Πριν τα αγγλικά, η λέξη μαρτυράται στα Πορτογαλικά, τα Μαλαϊκά και τα Περσικά. Η ονομασία της Κίνας στα πορτογαλικά, μαλαϊκά και περσικά προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη Chīna, όρος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ινδία. Η αγγλική ονομασία "China" εμφανίζεται στη μετάφραση του 1555 του Ρίτσαρντ Ίντεν στα αγγλικά, ενός ημερολογίου του Πορτογάλου εξερευνητή Ντουάρτε Μπαρμπόσα το οποίο δημοσιεύτηκε το 1516. Ο Μπαρμπόσα χρησιμοποίησε τη λέξη China για να περιγράψει την Κίνα, λέξη η οποία προέρχεται από τη περσική λέξη προήλθε από τη περσική Τσιν (), η οποία με τη σειρά της προήλθε από τη σανσκριτική λέξη Τσίνα (). Η λέξη Τσίνα μαρτυράται από τα αρχαία χρόνια. Μερικές από τις πρώτες ινδουιστικές γραφές, συμπεριλαμβανομένου του κειμένου Μαχαμπαράτα (5ος αιώνας π.Χ.) αλλά και των Νόμων του Μάνου (2ος αιώνας π.Χ.), αναφέρονται στη Κίνα χρησιμοποιώντας τη λέξη Τσίνα. Το 1655, ο Μαρτίνο Μαρτίνι υποστήριξε ότι η ονομασία της Κίνας προέρχεται από την ονομασία της δυναστείας Τσιν (221–206 π.Χ.). Αν και η χρήση της λέξης Τσίνα σε ινδικές πηγές ξεκινά πριν από το 221 π.Χ., πολλές πηγές υποστηρίζουν τη θεωρία του Μαρτίνι. Η προέλευση της σανσκριτικής λέξης είναι θέμα συζήτησης, σύμφωνα με το λεξικό της Οξφόρδης.
Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η ετυμολογία της ονομασίας της Κίνας προέρχεται από την ονομασία του κρατιδίου Γιελάνγκ, ή από την ονομασία του κρατιδίου Τσου.Η επίσημη ονομασία της Κίνας είναι η: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (απλοποιημένα κινεζικά: 中华人民共和国, παραδοσιακά κινεζικά: 中華人民共和國; πινγίν: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó, απόδοση σε ελληνικούς χαρακτήρες: Τσουνγκχουά Ρενμίν Κόνγκχεγκουό). Η Κίνα λέγεται Τσουνγκγκουό στα κινεζικά, Zhōngguó (中国/中國) από τις λέξεις τσονγκ ("κεντρικός") και γκουό ("πολιτεία"), ένας όρος ο οποίος προέκυψε στην εποχή των δυτικών Τσόου. Στη συνέχεια ο όρος Τσονγκγκουό αναφερόταν στη περιοχή γύρω από το Λουογί (κοντά στο Λιαονίνγκ) κατά τη διάρκεια της δυναστείας των ανατολικών Τσόου, ενώ στη συνέχεια η χρήση της κινεζικής ονομασίας Τσονγκγκουό επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει την κεντρική πεδιάδα της Κίνας και έπειτα στην εποχή της δυναστείας των Τσινγκ η λέξη Τσονγκγκουό έγινε μια από τις δύο ονομασίες της Κίνας. Συχνά η ονομασία Τσονγκγκουό είχε πολιτιστική χροιά, για να διακρίνει τους Χουασιά από τους θεωρούμενους "βάρβαρους". Η ονομασία Τσονγκγκουό μπορεί να μεταφραστεί και σαν "κεντρικό βασίλειο".
Η Κίνα (ΛΔΚ) μερικές φορές απαντάται και με τον όρο ηπειρωτική Κίνα, εάν πρέπει να διακριθεί σε ένα κείμενο η ΛΔΚ από τη Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν).
Ιστορία
Προϊστορία
Οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι τα πρώτα ανθρωποειδή όντα κατοικούσαν στις εκτάσεις της σημερινής Κίνας πριν από 2.25 εκατομμύρια χρόνια. Τα απολιθώματα του ανθρώπου του Πεκίνου, ενός κλάδου του Homo erectus που χρησιμοποίησε τη φωτιά ανακαλύφθηκαν σε μια σπηλιά στο Τσοουκόουτιέν κοντά στο Πεκίνο. Χρονολογούνται 680 με 780 χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα. Τα απολιθωμένα δόντια του Homo sapiens (των οποίων η προέλευση ανάγεται στα 80 με 125 χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα) που ανακαλύφθηκαν στο σπήλαιο Φουγιάν στη κομητεία Τάο στο Χουνάν δείχνουν ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι ζουν σε κινεζικό έδαφος τουλάχιστον 125 χιλιάδες χρόνια πριν. Η Κινέζοι άρχισαν να αναπτύσσουν τα πρώτα συστήματα γραφής στο Τσιαχού γύρω στο 7000 π.Χ., στο Ταμαϊντί περίπου στο 6000 π.Χ., στο Νταντιουάν από το 5800 έως το 5400 π.Χ. και στο Πάνπο την 5η χιλιετία π.Χ. Μερικοί μελετητές έχουν προτείνει ότι τα σύμβολα του Τσιαχού (7η χιλιετία π.Χ.) αποτελούν το αρχαιότερο τεκμηριωμένο κινεζικό σύστημα γραφής.
Προϊστορία και οι πρώτες δυναστείες
Στην Κίνα αναπτύχθηκε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς του πλανήτη. Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή από τους παλαιολιθικούς χρόνους μαρτυρείται από ένα πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων, χαρακτηριστικότερο των οποίων είναι η ανακάλυψη του Ανθρώπου του Πεκίνου τη δεκαετία του 1930.
Κατά τη Νεολιθική εποχή, ο κινεζικός πολιτισμός αναπτύχθηκε γύρω από δύο κέντρα. Στον βορρά, στο οικοσύστημα της περιοχής του Κίτρινου Ποταμού, και στο νότο, σε αυτό της περιοχής του ποταμού Γιανγκτσέ. Λόγω της γεωγραφίας της περιοχής, οι εισβολές γειτονικών λαών ήταν περιορισμένες, δίνοντας αρκετό χρόνο στους τοπικούς πολιτισμούς να αναπτυχθούν σε ήρεμο περιβάλλον. Το πόσα από τα διάφορα πολιτιστικά επιτεύγματα των κοινωνιών αυτών είναι γηγενή ή αποτελούν προϊόντα της επαφής τους με τους γείτονές τους, αποτελεί ακόμα και σήμερα πεδίο έρευνας. Οι Κινέζοι ανάπτυξαν την κατασκευή των κεραμικών και την κατασκευή της πορσελάνης ήδη από το 5.000 έως το 3.000 π.Χ.
Με βάση την παράδοση και τους διάφορους μύθους της Κινεζικής Μυθολογίας, στους πρώτους άρχοντες της περιοχής αποδίδονται ένα πλήθος μαγικών ιδιοτήτων και ταυτόχρονα πιστώνονται την επινόηση διαφόρων τεχνών, όπως η γραφή ή η καλλιέργεια της γης. Την αφήγηση της ιστορίας της Κίνας ακολουθεί, παραδοσιακά, η δημιουργία της πρώτης δυναστείας, της δυναστείας των Σία, για την οποία υπάρχουν ελάχιστα ιστορικά στοιχεία και, κυρίως, καλύπτεται από μυθολογικές αναφορές. Την πτώση της ακολούθησε η άνοδος της δυναστείας των Σανγκ, κατά την οποία συναντούμε τις πρώτες σημαντικές ιστορικές καταγραφές. Το κράτος το Σανγκ αναπτύχθηκε στην περιοχή του Κίτρινου Ποταμού, από τον 16ο αιώνα π.Χ. έως τον 11ο αιώνα π.Χ., αναπτύσσοντας έναν πολιτισμό με τα χαρακτηριστικά των πολιτισμών της Εποχής του Ορείχαλκου, κατά τον οποίο εμφανίζεται και η πρώτη γνωστή μας μορφή του Κινέζικου αλφαβήτου, το οποίο χρησιμοποιούταν για θρησκευτικές τελετές.
Σύμφωνα με την κινεζική παράδοση, η πρώτη κινεζική δυναστεία ήταν η δυναστεία Σιά, η οποία εμφανίστηκε γύρω στο 2100 π.Χ. Η δυναστεία Σιά σηματοδότησε την αρχή του πολιτικού συστήματος της Κίνας. Η Κίνα λειτούργησε πολιτικά με βάση κάποιες κληρονομικές μοναρχίες, τις δυναστείες, για τέσσερις χιλιετίες. Η δυναστεία Σιά, για τους ιστορικούς, ήταν ένα μυθολογικό κράτος μέχρι πρόσφατα, όταν βρέθηκαν αντικείμενα που αποδείκνυαν το αντίθετο (τα οποία χρονολογούνταν από την πρώιμη εποχή του Χαλκού) στο Ερλιτόου, στο Χενάν το 1959. Παραμένει ασαφές εάν αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν την ύπαρξη αρχαιολογικών κατάλοιπων της εποχής των Σιά ή κάποιου άλλου πολιτισμού της ίδιας περιόδου. Η δυναστεία των Σανγκ είναι η πρώτη δυναστεία της Κίνας της οποίας η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί από πηγές της εποχής. Οι Σανγκ κυβέρνησαν την πεδιάδα του Κίτρινου Ποταμού στην ανατολική Κίνα από τον 17ο έως τον 11ο αιώνα π.Χ. Το αλφάβητο του μαντείου των Σανγκ (το οποίο χρονολογείται γύρω στο 1500 π.Χ.) είναι η παλαιότερη γνωστή μορφή κινεζικής γραφής και θεωρείται άμεσος πρόγονος των σύγχρονων κινεζικών χαρακτήρων.
Το κράτος των Σανγκ ακολουθεί η άνοδος της δυναστείας των Τσόου (1.050 - 221 π.Χ.). Σε όλους τους τομείς της σύγχρονης επιστήμης υπάρχει σημαντική ανάπτυξη κατ' αυτή την εποχή. Η οργάνωση του κράτους προσομοιάζει σε εκείνη που είχε η Ευρώπη του Μεσαίωνα (φεουδαρχία). Κατά τη λεγόμενη «Περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου» (λόγω του ομώνυμου αρχαίου βιβλίου - «Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου» - που περιγράφει την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής) αναπτύχθηκαν σημαντικά οι αντιλήψεις για την κοινωνική και πολιτική ζωή, ενώ η γεωργία, με την ανακάλυψη του σιδήρου, αναπτύχθηκε πολύ. Η ανάπτυξη αυτή οδήγησε στην ενίσχυση των περιφερικών αρχόντων, οι οποίοι σύντομα άρχισαν να αναζητούν μεγαλύτερες εξουσίες, οδηγώντας στη σταδιακή διάσπαση της κεντρικής εξουσίας (κατά τη λεγόμενη «Περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών», μεταξύ 476 και 221 π.Χ).
Αν και πολιτικά η κατάσταση οδήγησε τελικά στην πτώση και τον διαμελισμό του κράτους των Τσόου σε μικρότερα βασίλεια, η Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (722 – 476 π.Χ.) χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση των σημαντικότερων σχολών της γηγενούς Κινεζικής φιλοσοφίας (οι λεγόμενες και «Εκατό Σχολές Σκέψης»): Ο Κομφούκιος και οι διάφορες σχολές του Κομφουκιανισμού, που άφησε τη σφραγίδα του στις κατοπινές εξελίξεις της Κίνας, ο Λάο Τσε και ο Ταοϊσμός, η σχολή των Νομικιστών καθώς και ένα μεγάλο μέρος ανεξάρτητων φιλοσόφων.
Οι Σανγκ κατακτήθηκαν από τους Τσόου, οι οποίοι κυβέρνησαν την Κίνα μεταξύ του 11ου και του 5ου αιώνα π.Χ., αν και η ισχύς των Τσόου σταδιακά διαβρώθηκε από τους φεουδάρχες πολέμαρχους. Τη διάλυση της δυναστείας των Τσόου ακολούθησε η περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, η οποία διήρκεσε τρεις αιώνες. Στην περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου δεκάδες πριγκιπάτα πολεμούσαν συνεχώς μεταξύ τους. Στην περίοδο των εμπόλεμων κρατών μεταξύ του 5ου και του 3ου αιώνα π.Χ., είχαν απομείνει μόνο επτά ισχυρά κράτη.
Οι Αυτοκρατορικές δυναστείες
Το 221 π.Χ. ένας ηγεμόνας, ο Τσιν Σι Χουάνγκ - Τι, κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κίνας και να στεφθεί αυτοκράτορας. Ο ηγεμόνας αυτός πολέμησε με τους Ούννους και άρχισε το μεγάλο Σινικό τείχος. Καθιέρωσε ακόμη για όλη την Κίνα ενιαία μέτρα και σταθμά. Παράλληλα όμως έδωσε εντολή να καταστραφούν τα βιβλία και τα κείμενα του Κομφούκιου, πράγμα που τον έκανε πολύ μισητό. Τελικά το 206 π.Χ. ξέσπασε επανάσταση και στην εξουσία ανέβηκε άλλη δυναστεία, οι Χαν.
Η περίοδος των εμπόλεμων κρατών έληξε το 221 π.Χ. με την κατάκτηση των έξι υπόλοιπων βασιλείων της Κίνας από το κράτος του Τσιν, επανενώνοντας την Κίνα σε ένα κράτος. Ο βασιλιάς Τσενγκ των Τσιν αυτοανακηρύχτηκε Πρώτος Αυτοκράτορας της δυναστείας Τσιν. Εφάρμοσε τις νομικιστικές μεταρρυθμίσεις των Τσιν σε όλη την Κίνα. Εισήγαγε κοινό σύστημα γραφής, μέτρησης, κοινό σύστημα για την καταγραφή του πλάτους των δρόμων και κοινό νόμισμα. Η δυναστεία Τσιν κατέκτησε επίσης τις φυλές των Γιουέ στο Κουανγκσί, το Κουανγκτούνγκ και το Βιετνάμ. Η δυναστεία των Τσιν επέζησε μόνο για δεκαπέντε χρόνια. Ο θάνατος του Τσιν Σι Χουάνγκ οδήγησε στην κατάρρευση της καθώς οι σκληρές αυταρχικές πολιτικές του οδήγησαν τους κατοίκους σε εξέγερση.
Μετά από έναν εκτεταμένο εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίο κάηκε η αυτοκρατορική βιβλιοθήκη στο Σιανγιάνγκ, εμφανίστηκε η δυναστεία των Χαν. Η δυναστεία των Χαν κυβέρνησε τη Κίνα από το 206 π.Χ. έως το 220 μ.Χ. και διαμόρφωσε μια πολιτιστική ταυτότητα για τους Κινέζους. Ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι Κινέζοι είναι Κινέζοι Χαν. Οι Χαν επεξέτειναν σημαντικά την επικράτεια της αυτοκρατορίας τους, προσαρτώντας με στρατιωτικά μέσα στην Κεντρική Ασία, τη Μογγολία, τη Νότια Κορέα και το Γιουνάν, ενώ παράλληλα απέκτησε την Κουανγκτούνγκ και το βόρειο Βιετνάμ από το Νανγιουέ. Η παρουσία των Χαν στην Κεντρική Ασία και τη Σογδία βοήθησε στη δημιουργία του χερσαίου Δρόμου του Μεταξιού, αντικαθιστώντας την προηγούμενη διαδρομή που περνούσε τα Ιμαλάια και έφτανε στην Ινδία. Η δυναστεία Χαν έγινε σταδιακά η μεγαλύτερη οικονομία του αρχαίου κόσμου. Παρά την αρχική αποκέντρωση της δυναστείας Χαν και την επίσημη εγκατάλειψη της φιλοσοφίας του νομικισμού του Τσιν υπέρ του Κομφουκιανισμού, οι νομικιστικοί θεσμοί και πολιτικές της δυναστείας Τσιν συνέχισαν να χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση Χαν και τους διαδόχους της δυναστείας Χαν.
Μετά το τέλος της δυναστείας των Χαν, ακολούθησε η εποχή των Τριών Βασιλείων. Οι ηγέτες των Τριών Βασιλείων είναι κεντρικό θέμα του Έρωτα των Τριών Βασιλείων, βιβλίου που ανήκει στα Τέσσερα Κλασικά της κινεζικής λογοτεχνίας. Στο τέλος του, ο Τσάο Ουέι ανατράπηκε γρήγορα από τη δυναστεία Τσιν. Οι Τσιν υπέκυψαν σε εμφύλιο πόλεμο μόλις ανέλαβε αυτοκράτορας ο Χουέι των Τσιν, ένας αυτοκράτορας με αναπτυξιακή αναπηρία. Έπειτα οι Πέντε Βάρβαροι εισέβαλαν και κυβέρνησαν τη βόρεια Κίνα (βλέπε Δεκαέξι Βασίλεια). Οι Σιανμπέι ενοποίησαν τα δεκαέξι βασίλεια σχηματίζοντας τους βόρειους Ουέι. Ο αυτοκράτορας Σιαοουέν αντέστρεψε τις πολιτικές τύπου απαρτχάιντ των προκατόχων του και επέβαλε μια δραστική πολιτική κινεζοποίησης στους υπηκόους του, ενσωματώνοντάς τους σε μεγάλο βαθμό στην κινεζική κουλτούρα, γλώσσα και συνήθειες. Στο νότο, ο στρατηγός Λιου Γιου εξασφάλισε την παραίτηση των Τσιν υπέρ της δυναστείας Λιού Σονγκ. Οι διάδοχοι των βόρειων Ουέι και των Λιου Σονγκ έγιναν γνωστοί σαν Βόρειες και Νότιες δυναστείες, με τις δύο περιοχές να επανενώνονται σε ενιαίο κράτος υπό τους Σουέι το 581. Οι Σουέι αντικατέστησαν τους Χαν στην εξουσία της Κίνας, αναμόρφωσαν τη γεωργία, την οικονομία και τις αυτοκρατορικές εξετάσεις, κατασκεύασαν το Μεγάλο Κανάλι και υποστήριξαν τον Βουδισμό. Ωστόσο, οι Σουέι κατέρρευσαν όταν η στρατολόγηση ανθρώπων για δημόσια έργα και ένας αποτυχημένος πόλεμος στη σημερινή Βόρεια Κορέα προκάλεσαν εκτεταμένες αναταραχές.
Οι Χαν επανέφεραν τη διδασκαλία του Κομφούκιου, αναγνωρίζοντας τον κομφουκιανισμό ως επίσημο δόγμα του κράτους. Οι αντιθέσεις, όμως, μεταξύ του Βορρά και του Νότου οδήγησαν στην κατάργηση της δυναστείας των Χαν και στη διαίρεση της Κίνας σε τρία βασίλεια τον 3ο αιώνα μ.Χ., που υπόφεραν πολύ από τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων. Το 608 μ.Χ. την εξουσία καταλαμβάνει ο Γκαουτσού, εγκαθιδρύοντας τη δυναστεία Τανγκ, κατά τη διάρκεια της βασιλείας της οποίας ο Βουδισμός, ο οποίος εισήχθη την περίοδο των Χαν από την Ινδία στην Κίνα, έγινε μία από τις κυριότερες θρησκείες, ενώ προχώρησε και σε αναδασμό της γης. Η δυναστεία Τανγκ οδήγησε σε σημαντική ανάπτυξη στη Κίνα, ωστόσο η εξέγερση του Αν Λουσάν (755-763) οδήγησε σε εκατομμύρια θανάτους και εκτεταμμένη καταστροφή, επηρεάζοντας σημαντικά τη μετέπειτα πορεία της δυναστείας. Το 907 η δυναστεία Τανγκ καταργείται και τη θέση της παίρνουν δυναστείες όπως η Σονγκ και η Λιάο.
Υπό τις δυναστείες Τανγκ και Σονγκ, η κινεζική οικονομία, τεχνολογία και πολιτισμός εισήλθαν σε μια χρυσή εποχή. Η δυναστεία των Τανγκ διατήρησε τον έλεγχο των Δυτικών Περιοχών και του Δρόμου του Μεταξιού, με αποτέλεσμα έμποροι από τη Μεσοποταμία ακόμη και από το Κέρας της Αφρικής να έρχονται στην Κίνα, ενώ η πρωτεύουσα Τσανγκάν έγινε κοσμοπολίτικο αστικό κέντρο. Ωστόσο, η δυναστεία Τανγκ, αν και κατάφερε να συνεχίσει να υπάρχει, αποδυναμώθηκε πολύ μετά την εξέγερση του Αν Λουσάν τον 8ο αιώνα. Το 907, το κράτος των Τανγκ διαλύθηκε εντελώς όταν οι τοπικοί στρατιωτικοί κυβερνήτες ανεξαρτητοποιήθηκαν εντελώς. Η δυναστεία των Σονγκ έδωσε τέλος στην περίοδο της νέας διάσπασης της Κίνας το 960, οδηγώντας σε μια ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των Σονγκ και του κράτους των Λιάο. Η δυναστεία των Σονγκ ήταν η πρώτη κυβέρνηση στην παγκόσμια ιστορία που εξέδωσε χαρτονομίσματα και η πρώτη κινεζική πολιτεία που ίδρυσε ένα μόνιμο ναυτικό το οποίο υποστηρίχθηκε από την ανεπτυγμένη ναυπηγική βιομηχανία και το θαλάσσιο εμπόριο.
Μεταξύ του 10ου και του 11ου αιώνα, ο πληθυσμός της Κίνας αυξήθηκε από τα 50 εκατομμύρια στα σχεδόν 100 εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως λόγω της επέκτασης της καλλιέργειας ρυζιού στην κεντρική και νότια Κίνα και τα συνεχή πλεονάσματα της γεωργικής παραγωγής. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Σονγκ έλαβε χώρα μια αναβίωση του Κομφουκιανισμού, ενώ στην εποχή των Τανγκ η θρησκεία που υποστήριξε το κράτος ήταν ο Βουδισμός. Παράλληλα, σημειώθηκε άνθηση της φιλοσοφίας και των τεχνών, καθώς η τέχνη του τοπίου και τα πορσελάνινα αντικείμενα έφτασαν σε νέα επίπεδα ωριμότητας και πολυπλοκότητας. Ωστόσο, οι αδυναμίες του στρατού των Σονγκ έγιναν εμφανείς στις συγκρούσεις με τη δυναστεία Τζιν, την οποία διοικούσαν οι Τζουρτσέν. Το 1127, ο αυτοκράτορας Χουεϊτσόνγκ των Σονγκ έπεσε αιχμάλωτος των Τσιν και παράλληλα οι Τσιν κατέλαβαν την πρωτεύουσα των Σονγκ, Πιεντσίνγκ. Τα απομεινάρια της δυναστείας των Σονγκ υποχώρησαν στη νότια Κίνα.
Το 1279 μ.Χ. η Κίνα υποδουλώνεται στους Μογγόλους, μέχρι το 1368. Για τη ζωή της Κίνας κάτω απ' την κυριαρχία των Μογγόλων μας μιλούν οι διηγήσεις του Μάρκο Πόλο. Την ίδια εποχή αρχίζουν να καταφτάνουν και οι διάφοροι ιεραπόστολοι, με τους Πορτογάλους να αποκτούν το 1541 το λιμάνι του Μακάου. Οι Μογγόλοι ίδρυσαν τη δυναστεία των Γιουάν, που επέβαλε μερικές αξιόλογες μεταρρυθμίσεις.
Η κατάκτηση της Κίνας από τους Μογγόλους ξεκίνησε το 1205 με τη σταδιακή κατάκτηση των εδαφών των δυτικών Σιά από τον Τζένγκις Χαν, ο οποίος επίσης ξεκίνησε τις εισβολές σε εδάφη των Τσιν. Το 1271, ο Μογγόλος ηγέτης Κουμπλάι Χαν ίδρυσε τη δυναστεία Γιουάν, η οποία κατέκτησε τα τελευταία κατάλοιπα της δυναστείας των Σονγκ το 1279. Πριν από την εισβολή των Μογγόλων, ο πληθυσμός της Κίνας των Σονγκ είχε φτάσει τα 120 εκατομμύρια άτομα. Ενώ η απογραφή του 1300 κατέγραψε 60 εκατομμύρια άτομα, δηλαδή σημαντική μείωση. Ο αγρότης Τσου Γιουαντσάνγκ ηγήθηκε μιας εξέγερσης ανέτρεψε τη δυναστεία Γιουάν το 1368 και μετά ίδρυσε τη δυναστεία Μινγκ. Ο Γιουαντσάνγκ έγινε αυτοκράτορας της Κίνας και απέκτησε το όνομα αυτοκράτορας Χονγκγού. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ, η Κίνα μπήκε σε μια νέα χρυσή εποχή, αναπτύσσοντας ένα από τα ισχυρότερα ναυτικά σώματα στον κόσμο. Το εισόδημα και η ποιότητα της ζωής των ανθρώπων αυξήθηκε και η γενικότερη άνοδος συνοδεύτηκε από την άνθηση της τέχνης και του πολιτισμού. Τον 15ο αιώνα ο ναύαρχος Τσενγκ Χε οδήγησε τα ταξίδια των Μινγκ σε όλο τον Ινδικό Ωκεανό, φτάνοντας ακόμη και στην Ανατολική Αφρική.
Το 1368 μέχρι το 1644 ανέβηκε η δυναστεία των Μινγκ με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η χώρα και να υποταχθεί στο μογγολικό φύλο των Μαντσού, που πήραν την εξουσία και ίδρυσαν τη δυναστεία των Τσινγκ, που βασίλευσε απ' το 1644 μέχρι το 1912.
Στα πρώτα χρόνια της δυναστείας των Μινγκ, η πρωτεύουσα της Κίνας μεταφέρθηκε από τη Ναντσίνγκ στο Πεκίνο. Με την εκκόλαψη του καπιταλισμού, διάφοροι φιλόσοφοι, όπως ο Γιανγκ Ουανγκμίνγκ, άσκησαν περαιτέρω κριτική στο καθεστώς και επεξέτειναν τον νεοκομφουκιανισμό με έννοιες όπως ο ατομικισμός και η ισότητα των τεσσάρων επαγγελμάτων του λαού (μελετητές, αγρότες, τεχνίτες και έμποροι). Το στρώμα των λόγιων και των αξιωματικών υποστήριξαν τη βιομηχανία και το εμπόριο στα κινήματα του μποϊκοτάζ της πληρωμής των φόρων. Αυτή η εξέλιξη μαζί με τους λιμούς που έλαβαν χώρα αλλά και την κινεζική άμυνα ενάντια στις ιαπωνικές εισβολές στην Κορέα (1592-1598) και τις εισβολές των Μαντσού στη Κίνα, συνέβαλαν στην εξάντληση του κρατικού ταμείου. Το 1644, το Πεκίνο καταλήφθηκε από έναν στρατιωτικό συνασπισμό αποτελούμενο από αγρότες, υπό την ηγεσία του Λι Τσιτσένγκ. Ο αυτοκράτορας Τσονγκτσέν αυτοκτόνησε μετά την πτώση του Πεκίνου το 1644. Η δυναστεία των Τσινγκ (της οποίας η ηγετική τάξη ήταν Μαντσού ως προς την εθνικότητα) συμμάχησε με τον στρατηγό των Μινγκ Ου Σανγκουέι, ανέτρεψε τη βραχύβια δυναστεία Σουν (την οποία συγκρότησαν κατάλοιπα της δυναστείας Μινγκ) και κατέλαβε το Πεκίνο, πρωτεύουσα της δυναστείας των Τσινγκ αλλά και της Κίνας.
Η δυναστεία των Τσινγκ, η οποία διήρκεσε από το 1644 έως το 1912, ήταν η τελευταία δυναστεία της Κίνας. Η κατάκτηση της δυναστείας Μινγκ από τους Τσινγκ (1618–1683) οδήγησε στον θάνατο 25 εκατομμυρίων κατοίκων και η οικονομία της Κίνας συρρικνώθηκε δραστικά. Μετά την κατάλυση των Νότιων Μινγκ, η περαιτέρω κατάκτηση του Χανάτου των Τζουνγκάρ ενέταξε το Θιβέτ, το Σιντσιάνγκ και τη Μογγολία στο κινεζικό κράτος. Η συγκεντρωτική απολυταρχία των Τσινγκ ενισχύθηκε, με στόχο την καταστολή του αντιδυναστικού αισθήματος που επικρατούσε σε αρκετούς Κινέζους. Επίσης, η δυναστεία των Τσινγκ επέβαλε πολιτικές όπως αυτή της αποτίμησης της γεωργίας και του περιορισμού του εμπορίου, επέβαλε το χαϊτσίν («απαγόρευση του εμπορίου») αλλά και μηχανισμούς ιδεολογικού ελέγχου (π.χ. λογοτεχνική εξέταση) συμβάλλοντας στη κοινωνική και τεχνολογική στασιμότητα της Κίνας.
Υπολείμματα των Μινγκ συνέχισαν να επιβιώνουν για λίγο διάστημα ακόμη. Στη διάρκεια της δυναστείας αυτής η Κίνα γνώρισε νέα επέκταση των συνόρων της, τα οποία έφτασαν μέχρι τη λίμνη Μπαλχάς του Καζακστάν και σημαντικά τμήματα στη νοτιοανατολική Ρωσία, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού Βλαδιβοστόκ. Μερικοί από τους αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ προστάτεψαν τα γράμματα και τις τέχνες, αλλά η δυναστεία οδήγησε την Κίνα σε απομόνωση στην προσπάθειά της να αποφύγει την αλλοίωση του πολιτισμού της από την εισαγωγή του ευρωπαϊκού. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αποφάσεις τους, βέβαια, ήταν η επιβολή της εθνικής κόμης των Μαντσού (μια κοτσίδα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, με ξυρισμένο το υπόλοιπο κεφάλι) σε όλους τους Κινέζους, το μοναδικό στοιχείο των Μαντσού που εισήχθη υποχρεωτικά στους Κινέζους. Στις αρχές, όμως, του 19ου αιώνα άρχισε οικονομική, πολιτική και κοινωνική παρακμή της χώρας, μαζί με τη σταδιακή απώλεια πολλών εδαφών που η δυναστεία των Τσινγκ είχε κατακτήσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μαντσουρία προς το τέλος του 19ου αιώνα αποτελούσε πεδίο έντονου ανταγωνισμού μεταξύ Ρώσων και Ιαπώνων, με άλλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις να αποκτούν θύλακες σε πόλεις της Κίνας.
Η Κίνα την εποχή της αποικιοκρατίας και η δημιουργία της Δημοκρατίας της Κίνας
Την ίδια εποχή οι Άγγλοι, στην προσπάθειά τους να πετύχουν τη διάλυση του κινεζικού κράτους, άρχισαν να εισάγουν και να διαδίδουν στους Κινέζους το όπιο. Όταν, το 1840, οι Κινέζοι αντέδρασαν, άρχισε ο πόλεμος που έμεινε στην Ιστορία γνωστός σαν ο «πόλεμος του οπίου». Τελικά οι Κινέζοι νικήθηκαν και αναγκάστηκαν να δεχτούν το εμπόριο του οπίου, να παραχωρήσουν στην Αγγλία το Χονγκ Κονγκ και να επιτρέψουν στα αγγλικά εμπορικά πλοία να χρησιμοποιούν πέντε λιμάνια.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, η δυναστεία των Τσινγκ αντιμετώπισε το φαινόμενο του δυτικού ιμπεριαλισμού στους Πολέμους του Οπίου με τη Βρετανία και τη Γαλλία. Η Κίνα αναγκάστηκε να πληρώσει αποζημίωση, να ανοίξει μερικά λιμάνια στο διεθνές εμπόριο, να επιτρέψει το δικαίωμα ετεροδικίας για τους ξένους υπηκόους (δηλαδή, σε αυτούς να ισχύουν οι νόμοι των χωρών τους και όχι της Κίνας) και να εκχωρήσει το Χονγκ Κονγκ στους Βρετανούς σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ναντσίνγκ του 1842. Ήταν η πρώτη από τις άνισες συνθήκες που υπέγραψε η Κίνα και η Κορέα (αλλά και η Ιαπωνία, μέχρι την εποχή Μεϊτζί) με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας.
Η Συμμαχία των Οκτώ Εθνών εισέβαλε στην Κίνα για να νικήσει τους Μπόξερ και τους υποστηρικτές τους. Οι Μπόξερ ήταν κατά της ξένης παρουσίας στη Κίνα αλλά και υπέρ της κινεζικής ανεξαρτησίας. Η εικόνα παρουσιάζει μια τελετή εορτασμού μέσα στο κινεζικό αυτοκρατορικό παλάτι, την Απαγορευμένη Πόλη, μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου των Μπόξερ το 1901.
Το 1844, οι ΗΠΑ και η Γαλλία πέτυχαν καινούρια προνόμια και παραχωρήσεις σε βάρος της Κίνας. Μέσα σε λίγα χρόνια η Κίνα έχασε πολλές κτήσεις και επαρχίες της από τους Ευρωπαίους. Παράλληλα, η οικονομική διείσδυση των Ευρωπαίων γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα η οικονομία της να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρείες. Η εξέγερση των Ταϊπίνγκ στα μέσα του 19ου αιώνα αποτελεί το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός αυτής της περιόδου, υπό την ηγεσία του Χονγκ Σιουτσουάν. Η εξέγερση αυτή πήρε χρόνια να κατασταλεί, και οδήγησε σε εκατομμύρια θανάτους, 30 με 50 εκατομμυρίων ατόμων σε μια Κίνα που τότε δεν είχε πάνω από 400 εκατομμύρια κατοίκους, και εκτεταμένη καταστροφή. Αποδυνάμωσε τη δυναστεία Τσινγκ κατά πολύ και ενίσχυσε τον ρεζιοναλισμό των διαφόρων περιοχών, και έπειτα στην εποχή των πολεμάρχων (1912-1949), μια περίοδο αναρχίας στη Κίνα που οδήγησε στην ανάδυση του ΚΚ Κίνας, που στη δεύτερη φάση του πολέμου, από το 1946, νίκησε σε 3 χρόνια τη κυβέρνηση του Κουομιντάν και οδηγώντας στην ενοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της Κίνας, εκτός από το Θιβέτ (που προσαρτήθηκε αργότερα) και τη Ταϊβάν, που σήμερα αποτελεί ξεχωριστή κρατική οντότητα.
Τον 19ο αιώνα ξεκίνησε μια μεγάλη φυγή των Κινέζων στη Μαλαισία, στη Σιγκαπούρη, στην Ινδονησία, στη Ταϊλάνδη (και σε πάρα πολύ μικρό βαθμό, κυρίως άνδρες) στην Αμερική και την Αυστραλία. Πέρα από τη μετανάστευση, καταστροφές και συγκρούσεις, όπως ο λιμός της Βόρειας Κίνας του 1876-1879, οδήγησαν στην απώλεια 9 με 13 εκατομμυρίων κατοίκων. Ο αυτοκράτορας Κουανγκσού συνέταξε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων το 1898 με στόχο να κάνει την Κίνα μια σύγχρονη συνταγματική μοναρχία, αλλά αυτά τα σχέδια ματαιώθηκαν από την αυτοκράτειρα Τσισί. Η αποτυχημένη εξέγερση των Μπόξερ κατά των ξένων αποικιοκρατών το 1899-1901 αποδυνάμωσε περαιτέρω τη δυναστεία. Αν και η Τσισί υποστήριξε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, η Επανάσταση Σινχάι του 1911-1912 έφερε το τέλος των Τσινγκ ιδρύοντας τη Δημοκρατία της Κίνας. Ο Πουγί, ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κίνας, παραιτήθηκε το 1912.
Ο Α΄ Σινοϊαπωνικός Πόλεμος (1894–1895) είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της κινεζικής επιρροής στη Κορεατική Χερσόνησο, καθώς και την εκχώρηση της Ταϊβάν στην Ιαπωνία. Η δυναστεία των Τσινγκ άρχισε επίσης να βιώνει εσωτερικές αναταραχές, κατά τις οποίες δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν, ειδικά κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Λευκού Λωτού. Η επανάσταση του Λευκού Λωτού ήταν η εναλλακτική ονομασία της εξέγερσης των Ταϊπίνγκ, η οποία κατέστρεψε τη νότια Κίνα στις δεκαετίες του 1850 και του 1860. Η Εξέγερση των Ντουνγκάν (1862-1877) ήταν μια επανάσταση στα βορειοδυτικά της Κίνας από τους ντόπιους μουσουλμάνους, η οποία οδήγησε στην δημιουργία του κράτους Γετισάρ, στην προσωρινή κατοχή της περιοχής της Κουλτζάς από τη Ρωσία, και σε τεράστιες ανθρώπινες απώλειες. Η αρχική επιτυχία του Κινήματος Αυτοενδυνάμωσης της δεκαετίας του 1860 ματαιώθηκε από μια σειρά στρατιωτικών ήττων στις δεκαετίες του 1880 και του 1890.
Πολλοί φωτισμένοι διανοούμενοι προσπαθούν να δώσουν νέα ώθηση και οργάνωση του κράτους. Το κράτος προς το 1900 έκανε κάποιες προσπάθειες να αντιστρέψει την παρακμή. Ξεσπούν διάφορες λαϊκές εξεγέρσεις που καταστέλλονται από τις συντηρητικές δυνάμεις, όπως η εξέγερση των Μπόξερ το 1900. Τελικά οι διάφορες επαναστατικές τάσεις ενώθηκαν και ίδρυσαν το Κουομιντάνγκ. Το 1912 καταλύεται η αυτοκρατορία κι η χώρα ανακηρύσσεται δημοκρατία στις 12 Μαρτίου στην πόλη Ναντζίνγκ με πρόεδρο τον Σουν Γιατ Σεν.
Παράλληλα, στην Κίνα υπήρχαν διάφοροι τοπικοί κυβερνήτες, οι οποίοι εξουσίαζαν μια ορισμένη περιοχή ο καθένας και εισέπρατταν τους φόρους για λογαριασμό τους, με ιδιωτικούς στρατούς και που ο καθένας τους προσπαθούσε να επεκτείνει την περιοχή του σε βάρος των άλλων, υποδαυλιζόμενος από τους Ευρωπαίους. Την οξύτητα αυτή σταμάτησε το 1927 ο Τσανγκ Κάι Σεκ, όταν με το Κουομιντάνγκ κατέλαβε την εξουσία.
Η δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας
Στις 1 Ιανουαρίου 1912 ιδρύθηκε η Δημοκρατία της Κίνας και ο Σουν Γιατ-σεν του Κουομιντάνγκ έγινε προσωρινός πρόεδρος της νέας Κίνας. Στις 12 Φεβρουαρίου 1912, η αντιβασιλέας αυτοκράτειρα Λονγκγιού σφράγισε το διάταγμα παραίτησης για λογαριασμό του 4χρονου Πουγί, του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας. Η μοναρχία της Κίνας, έλαβε τέλος μετά από 4 χιλιετίες. Τον Μάρτιο του 1912, η προεδρία της χώρας δόθηκε στον Γιουάν Σικάι, έναν πρώην στρατηγό των Τσινγκ, ο οποίος το 1915 αυτοανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας της Κίνας. Αντιμετωπίζοντας τη λαϊκή κατακραυγή και την εναντίωση στις κινήσεις του από τον στρατό του Μπεϊγιάνγκ, τον προσωπικό στρατό του Σικάι, ο ίδιος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να επανιδρύσει τη δημοκρατία το 1916.
Μετά τον θάνατο του Σικάι το 1916, η Κίνα κατακερματίστηκε σε αντιμαχόμενες οντότητες. Πολέμαρχοι πολεμούσαν για την εξουσία. Η κυβέρνησή του Πεκίνου ήταν διεθνώς αναγνωρισμένη αλλά στη πραγματικότητα ανίσχυρη. Οι ντόπιοι πολέμαρχοι έλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, το Κουομιντάνγκ, υπό την ηγεσία του Τσιάνγκ Τσιεσί (Τσιάνγκ Κάι-σεκ), τον τότε Διευθυντή της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Δημοκρατίας της Κίνας, κατάφερε να επανενώσει τη χώρα υπό τον έλεγχό του με μια σειρά επιδέξιων στρατιωτικών και πολιτικών ελιγμών, τη λεγόμενη Βόρεια αποστολή. Το Κουομιντάνγκ μετέφερε την πρωτεύουσα της Κίνας στη Ναντσίνγκ και εφάρμοσε το σύστημα της «πολιτικής κηδεμονίας», ένα ενδιάμεσο στάδιο πολιτικής ανάπτυξης, το οποίο περιέγραφε στο δόγμα Σανμίν ο Γιατ-σεν, με στόχο τη μετατροπή της Κίνας σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος. Ειδικά μετά το 1927 ο πολιτικός διχασμός στην Κίνα κατέστησε δύσκολο για τον Τσιάνγκ να πολεμήσει τον κομμουνιστικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, ο οποίος αποτελούσε πλέον την παράταξη εναντίον της οποίας πολεμούσε το Κουομιντάνγκ, το κόμμα του Γιατ-σεν και του Κάι-σεκ, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Κίνα. Αυτός ο πόλεμος συνεχίστηκε με επιτυχία για το Κουομιντάνγκ, ειδικά μετά την υποχώρηση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού κατά τη Μεγάλη Πορεία, έως ότου η ιαπωνική επίθεση και το περιστατικό της Σιάν του 1936 ανάγκασαν τον Τσιάνγκ να στρέψει την προσοχή του στην Αυτοκρατορική Ιαπωνία.
Οι Ιάπωνες, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες της κινεζικής κυβέρνησης, όπως δηλώθηκαν παραπάνω, εισέβαλαν στη Μαντζουρία το 1931 και ίδρυσαν το κράτος του Μαντσουκούο. Η ηγεσία του Κουομιντάνγκ, αντί να οργανώσει την αντίσταση της χώρας, στράφηκε εναντίον των οπαδών του Μάο Τσε Τουνγκ και έτσι επήλθε η διάσπαση του Κουομιντάνγκ. Τελικά οι Ιάπωνες, το 1937, κατέλαβαν ολόκληρο το βόρειο τμήμα της χώρας. Στο διάστημα μεταξύ του 1937 και του 1942 έγιναν πολλές προσπάθειες να ενωθούν τα δύο κινήματα του Κουομιντάνγκ και εκείνου στο οποίο είχε την ηγεσία το κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Ο Β΄ Σινοϊαπωνικός Πόλεμος (1937-1945), ένα θέατρο επιχειρήσεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οδήγησε σε μια αναγκαστική συμμαχία μεταξύ του Κουομιντάνγκ και των Κομμουνιστών. Οι ιαπωνικές δυνάμεις διέπραξαν πολυάριθμες πολεμικές θηριωδίες κατά του άμαχου πληθυσμού. Συνολικά, 20 εκατομμύρια Κινέζοι άμαχοι έχασαν τη ζωή τους. Υπολογίζεται ότι 40.000 με 300.000 Κινέζοι κάτοικοι της Ναντσίνγκ σφαγιάστηκαν κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Κίνα, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση, απέκτησε το καθεστώς του «καταπιστευματοδόχου των ισχυρών δυνάμεων» και αναγνωρίστηκε σαν μέρος των «Μεγάλων Τεσσάρων Δυνάμεων» στη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών. Μαζί με τις υπόλοιπες τρεις μεγάλες δυνάμεις, η Κίνα ανήκε στους τέσσερις μεγάλους Συμμάχους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Κίνα θεωρείται μεγάλη νικήτρια του πολέμου με τη Βρετανία, τη Σοβιετική Ένωση και τις ΗΠΑ.
Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας το 1945, η Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένων των νησιών Πενγκχού, επεστράφη στη Κίνα. Ωστόσο, η εγκυρότητα της παράδοσης της Ταϊβάν στη Κίνα είναι αμφιλεγόμενη, καθώς αμφισβητείται το γεγονός ότι η Ταϊβάν μεταβιβάστηκε νόμιμα και ότι η Κίνα είναι νόμιμος αποδέκτης του νησιού της Ταϊβάν. Η νομική διαφωνία για την παράδοση του νησιού προήλθε από τα πολύπλοκα ζητήματα που δημιούργησε ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν οι διεθνείς δυνάμεις το θέμα της παράδοσης της Ιαπωνίας, με αποτέλεσμα το πολιτικό καθεστώς της Ταϊβάν να παραμείνει άλυτο, διαφορά η οποία αποτελεί ένα σημείο ανάφλεξης για ένα πιθανό πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν. Η Κίνα νίκησε, αλλά υπέστη μεγάλες καταστροφές από τον πόλεμο και είχε εξαντληθεί οικονομικά. Η συνεχιζόμενη διαφωνία για την εξουσία μεταξύ του Κουομιντάνγκ και των κομμουνιστών οδήγησε στην επανέναρξη του εμφυλίου πολέμου. Η Κίνα εισήγαγε καθεστώς συνταγματικής διακυβέρνησης το 1947, αλλά λόγω της συνεχιζόμενης αναταραχής, πολλές διατάξεις του συντάγματος της ΔτΚ (ΔτΚ = Δημοκρατία της Κίνας) δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην ηπειρωτική Κίνα.
Το 1946 οδηγήθηκαν σε σύγκρουση. Ο Κινεζικός Εμφύλιος Πόλεμος τέλειωσε το 1949 με τη νίκη του Μάο Τσε Τουνγκ, ενώ ο Τσάνγκ Κάι Σεκ με τους υποστηρικτές του πέρασε στο νησί Ταϊβάν. Εκεί εγκατέστησε την εξόριστη Δημοκρατία της Κίνας και συνέχισε να διεκδικεί τον τίτλο του αποκλειστικού νόμιμου εκπροσώπου της Κίνας, με απώτερο σκοπό να επανέλθει δια των όπλων στην ηπειρωτική Κίνα και να καταλύσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Το ΚΚΚ υπό τον Μάο από την άλλη ίδρυσε την Λαοκρατική Δημοκρατία της Κίνας, που σταδιακά αναγνωρίστηκε διεθνώς ως το μοναδικό κινεζικό κράτος και έγινε μέλος του ΟΗΕ. Η εφαρμογή της μαοϊκής σκέψης στην Κίνα μπορεί να ήταν υπεύθυνη για πάνω από 70 εκατομμύρια θανάτους κατά τη διάρκεια ειρήνης, με το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός, την Αντιδεξιά Εκστρατεία του 1957-1958 και την Πολιτιστική Επανάσταση.
Συγκρότηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας
Πριν από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας, το ΚΚΚ είχε ανακηρύξει την ίδρυση της Κινεζικής Σοβιετικής Δημοκρατίας, τον πρόδρομο της ΛΔΚ, τον Νοέμβριο του 1931 στο Ρουεϊτσίν του Τσιανγκσί. Το Σοβιέτ του Τσιανγκσί εξολοθρεύτηκε από τους στρατούς της ΔτΚ το 1934 και η έδρα του Σοβιέτ μεταφέρθηκε στο Γιανάν στην επαρχία Σαανσί όπου ολοκληρώθηκε η Μεγάλη Πορεία το 1935. Το Γιανάν απετέλεσε βάση των κομμουνιστών μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1949. Στη συνέχεια, το ΚΚΚ απέκτησε τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της ηπειρωτικής Κίνας και η ηγεσία του Κουομιντάνγκ διέφυγε στην Ταϊβάν μαζί με ακολούθους, στρατιώτες και υποστηρικτές της. Η ΔτΚ διατήρησε υπό τον έλεγχο της την Ταϊβάν, τη Χαϊνάν (έως το 1950) και τα γύρω νησιά.
Την 1η Οκτωβρίου 1949, ο Πρόεδρος του ΚΚΚ Μάο Τσετούνγκ κήρυξε επίσημα την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στην τελετή ίδρυσης του νέου κράτους, ενώ επέβλεψε την εναρκτήρια στρατιωτική παρέλαση στην πλατεία Τιενανμέν, στο Πεκίνο. Το 1950, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός κατέλαβε τη Χαϊνάν από τη ΔτΚ και ενσωμάτωσε το Θιβέτ το επόμενο έτος. Ωστόσο, οι εναπομείνασες δυνάμεις του Κουομιντάνγκ στη Κίνα συνέχισαν να διεξάγουν εξεγέρσεις στη δυτική Κίνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950.
Η κυβέρνηση της ΛΔ Κίνας ενίσχυσε τη δημοτικότητά της στους αγρότες με την αναδιανομή των αγροτικών εκτάσεων και την εκτέλεση 1 με 2 εκατομμυρίων γαιοκτημόνων. Η Κίνα ανέπτυξε ισχυρή βιομηχανία και δημιούργησε δικά της πυρηνικά όπλα. Ο πληθυσμός της Κίνας αυξήθηκε σημαντικά. Από εκεί που βρισκόταν περίπου 450 εκατομμύρια άτομα το 1950 (κατ' εκτίμηση), στην πρώτη επίσημη απογραφή 1975 είχε ανέβει στα 787 εκατομμύρια. Ωστόσο, το Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός, το οποίο αποσκοπούσε στην επιβολή ενός πολύ μεγάλου πακέτου κοινωνικών μεταρρυθμίσεων στη Κίνα, οδήγησε περισσότερα από 15 εκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο σε τρία χρόνια (την περίοδο 1959-61), κυρίως από την πείνα. Το 1966, ο Μάο και οι σύμμαχοί του ξεκίνησαν την Πολιτιστική Επανάσταση. Η Πολιτιστική Επανάσταση ήταν μια δεκαετία πολιτικών διώξεων και κοινωνικής αναταραχής. Η Πολιτιστική Επανάσταση έληξε το 1976 με τον θάνατο του Μάο. Τον Οκτώβριο του 1971, η ΛΔΚ έγινε ο εκπρόσωπος της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη και παράλληλα, απέκτησε θέση μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Η μεταφορά του καθεστώτος του εκπροσώπου της Κίνας από τη ΔτΚ στη ΛΔ Κίνας οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού προβλήματος, αυτό του πολιτικού καθεστώτος της Ταϊβάν, αλλά και το ζήτημα των δύο Κινών.
Η πολιτική σύγκρουση με την Ε.Σ.Σ.Δ.
«Όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί στη φύση και την κοινωνία, έτσι και το διεθνές εργατικό κίνημα τείνει κι αυτό να διχοτομηθεί». Με αυτή την ιδιόμορφα φιλοσοφική διάθεση η Λαϊκή Ημερησία του Πεκίνου, δημοσιογραφικό όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, επισημοποίησε στις 4 Φεβρουαρίου του 1964, το πολιτικό διαζύγιο μεταξύ Κίνας και Ε.Σ.Σ.Δ., δίνοντας εμμέσως πλην σαφώς το σύνθημα για τη διάσπαση των κομμουνιστικών κομμάτων σε σοβιετόφιλα και κινεζόφιλα. Η δραματική αυτή εξέλιξη, πέρα από το τεράστιο ιδεολογικό και συναισθηματικό της φορτίο για τους κομμουνιστές, επηρέασε άμεσα τους διεθνείς συσχετισμούς, τροποποιώντας ριζικά την παγκόσμια πολιτική γεωγραφία.
Δεν επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Τα απειλητικά σύννεφα στις σχέσεις των δύο χωρών συσσωρεύονταν αργά αλλά επίμονα, αρχής γενομένης από το 20ό συνέδριο του Κ.Κ.Σ.Ε. το 1956, όπου ο Νικίτα Χρουστσόφ, προς μεγάλη δυσφορία της κινεζικής ηγεσίας, προκάλεσε τρομερό σοκ στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, με την περίφημη «μυστική έκθεση» για τη σταλινική προσωπολατρία. Ήδη από το 1958 ο Μάο Τσε Τουνγκ, με τη νέα πολιτική γραμμή των «τριών κόκκινων σημαιών» (Μεγάλο Άλμα - Λαϊκές Κομμούνες - Γενική Γραμμή), είχε κάνει σαφές ότι το Πεκίνο εννοεί στο εξής να στηρίζεται κυρίως στις δικές του δυνάμεις σε ό,τι αφορά την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και να έχει τη δική του φωνή στις διεθνείς υποθέσεις. Η λανθάνουσα κρίση στις σινοσοβιετικές σχέσεις εισήλθε σε τροχιά έντασης τον Ιούλιο του 1963, με την αποτυχία των συνομιλιών μεταξύ αντιπροσωπειών των δύο κομμάτων στη Μόσχα και την κατηγορηματική αντίθεση των Κινέζων στην πρόταση των Σοβιετικών περί νέας διεθνούς διάσκεψης των κομμουνιστικών κομμάτων.
Το άρθρο της Λαϊκής Ημερησίας αποτέλεσε αιτία διαμάχης (casus belli) για το Κρεμλίνο, το οποίο εγκατέλειψε τη μέχρι τότε συμφιλιωτική - κατευναστική πολιτική του και πέρασε στην αντεπίθεση. Αυτός που απάντησε ήταν ο επί των ιδεολογικών υπεύθυνος του ΚΚΣΕ Μιχαήλ Σουσλόφ, κύριος εισηγητής στην κρίσιμη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής για το σχίσμα που συγκλόνιζε το κομμουνιστικό στρατόπεδο. Με την εισήγησή του, ο Σουσλόφ καταλόγισε στο Πεκίνο διασπαστικές προθέσεις, ηγεμονικές βλέψεις και πολιτικό τυχοδιωκτισμό, καταδίκασε τη λεγόμενη «Σκέψη του Μάο» ως παρέκκλιση από το Μαρξισμό-Λενινισμό και εκδήλωση νοσηρής προσωπολατρίας και εισηγήθηκε τη διαγραφή των Γκεόργκι Μαλενκόφ - Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ - Λάζαρ Καγκάνοβιτς από το Κ.Κ.Σ.Ε., υπονοώντας σαφώς ότι κινούνταν με παρασκηνιακή υποστήριξη του Πεκίνου προς την κατεύθυνση ενός φιλομαοϊκού-φιλοσταλινικού πραξικοπήματος.
Οι εκατέρωθεν ανταλλαγές ιδεολογικών πυρών τους επόμενους μήνες συχνά εκφυλίζονταν σε καυστικές ειρωνείες ή και ανοιχτές ύβρεις μέσα από τις σελίδες των δημοσιογραφικών οργάνων των δύο κομμουνιστικών κομμάτων. Ένα γράμμα της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Κ. προς τη σοβιετική ηγεσία στις 29 Φεβρουαρίου, αφού κατήγγειλε το Κρεμλίνο για «ύπουλη διπρόσωπη τακτική», έθεσε, πρώτη φορά, επίσημα ζήτημα αναθεώρησης των σινοσοβιετικών συνόρων.
Σε ένα τέτοιο κλίμα δεν είναι περίεργο που μία μεσολαβητική προσπάθεια, τον Μάρτιο, αντιπροσωπείας του Κ. Κ. Ρουμανίας, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Ίον Μάουρερ, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Πολύ σύντομα, οι διαφορές μεταξύ των δύο ανταγωνιστικών, πλέον, πόλων του παγκόσμιου κομμουνισμού κωδικοποιήθηκαν στην κομματική «αργκό»: οι Σοβιετικοί κατηγόρησαν τους Κινέζους για «αριστερισμό, σεχταρισμό, φραξιονισμό και βολονταρισμό» και οι Κινέζοι εγκάλεσαν τους Σοβιετικούς για «ρεβιζιονισμό, κρυπτοτροτσκισμό, οπορτουνισμό και σοσιαλιμπεριαλισμό». Πολύ συχνά, όμως, η αντιπαράθεση εκτραχηλιζόταν πέρα από κάθε ιδεολογικό ή πολιτικό όριο και έπεφτε στο επίπεδο των εμπαθών προσωπικών επιθέσεων, όπως συνέβη π.χ. με άρθρο της Λαϊκής Ημερησίας στις 31 Μαρτίου του 1964, όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε για τον Νικίτα Χρουστσόφ: «Είναι ο μεγαλύτερος γελωτοποιός της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής... Οι σύντροφοι του ΚΚΣΕ πρέπει να τον ανατρέψουν το συντομότερο και να τον πετάξουν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας... Η κυριότερη συμβολή του στον πολιτικό λόγο είναι να χτυπάει το τραπέζι, να δείχνει τις γροθιές του, να βαράει τα πόδια του και να τρίζει τα δόντια».
Δεν επρόκειτο απλά και μόνο για μία προσωπική βεντέτα Χρουστσόφ - Μάο ή, έστω, για μία φορτισμένη ιδεολογική διαμάχη μεταξύ διαφορετικών δογματικών αιρέσεων. Πίσω από τις αντιπαραθέσεις περί «δικτατορίας του προλεταριάτου ή παλλαϊκού κράτους», «ειρηνικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό ή λαϊκού επαναστατικού πολέμου», «παγκόσμιας αντίθεσης σοσιαλισμού-καπιταλισμού ή Βορρά - Νότου» κρυβόταν ο πολύ σοβαρότερος ανταγωνισμός των κρατικών συμφερόντων των δύο γιγαντιαίων χωρών. Ένας ανταγωνισμός που σύντομα οδήγησε στη διάσπαση μίας σειράς κομμουνιστικών κομμάτων στη Δυτική Ευρώπη και τον Τρίτο Κόσμο και πήρε οξύτερη μορφή στις προσπάθειες προσεταιρισμού κυβερνήσεων και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων της περιφέρειας, όπου οι κινεζόφιλες τάσεις ήταν πιο ισχυρές. Αντίθετα, στην Ανατολική Ευρώπη η επίδραση του Μαοϊσμού αποδείχθηκε πολύ περιορισμένη έως ανύπαρκτη -βοηθουσών και των απαραίτητων εσωκομματικών εκκαθαρίσεων.
Η σινοσοβιετική διένεξη έφτασε στο χείλος της στρατιωτικής σύγκρουσης τον χειμώνα του 1964, με τη συγκέντρωση στρατευμάτων των δύο χωρών στα σύνορα της κινεζικής επαρχίας Σινκιάνγκ με τις Σοβιετικές Δημοκρατίες του Τατζικιστάν, της Κιργιζίας και του Καζακστάν, όπως επίσης και στις όχθες του ποταμού Αμούρ-Ουσούρι. Η ανθρωπότητα, που ζούσε στον πυρετό του ψυχρού πολέμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης, παρακολουθούσε έκπληκτη το ενδεχόμενο ενός θερμού πολέμου μεταξύ δύο κομμουνιστών γειτόνων.
Κάποια ύφεση στις σχέσεις Μόσχας-Πεκίνου επήλθε τον Οκτώβριο του 1964, μετά την απομάκρυνση του Νικίτα Χρουστσόφ από την εξουσία. Η υπό τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ νέα ηγεσία του Κρεμλίνου προχώρησε σε ορισμένες χειρονομίες καλής θέλησης προς τον Μάο, απευθύνοντας στο Κ.Κ.Κ. πρόσκληση για διαβουλεύσεις με στόχο τη γεφύρωση των διαφορών και επιρρίπτοντας στον Χρουστσόφ μέρος των ευθυνών για την επελθούσα ρήξη. Οι ελπίδες για την αποκατάσταση της βαριάς τραυματισμένης κομμουνιστικής ενότητας κορυφώθηκε το Νοέμβριο του 1964, κατά την επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού Τσου Εν Λάι στη Μόσχα, στην επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Διαψεύστηκαν όμως αμέσως μετά την ατελέσφορη κατάληξη των διμερών συνομιλιών. Το τέλος του 1964 βρήκε τη Λαϊκή Ημερησία να εγκαλεί τη νέα σοβιετική ηγεσία για «Χρουστσοφισμό χωρίς Χρουστσόφ», ενώ στον βεβαρημένο ουρανό των σινοσοβιετικών σχέσεων ήρθε να εγκατασταθεί και το εφιαλτικό πυρηνικό μανιτάρι, ύστερα από την πρώτη επιτυχή πυρηνική δοκιμή του Πεκίνου.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Τσου Εν Λάι συμμετείχε σε εξαιρετικά λεπτές και μυστικές διπλωματικές επαφές με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Μάο συμφώνησε σε μία μυστική επίσκεψη στο Πεκίνο από τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ τον Ιούλιο του 1971. Αυτή η επίσκεψη ήταν ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου και έθεσε τις βάσεις για το ταξίδι του Προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον στην Κίνα τον Φεβρουάριο του 1972 (η συνάντηση των δύο ηγετών έγινε στις 21 Φεβρουαρίου). Σε μία εποχή που ο πόλεμος του Βιετνάμ συνεχιζόταν ακατάπαυστα, η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν σημαντικά βήματα προς τη μείωση του αμοιβαίου ανταγωνισμού τους απέναντι στη σοβιετική απειλή. Ειδικοί αναλυτές χαρακτήρισαν εκείνη την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου απαρχή μιας πολυεπίπεδης διμερούς συμφωνίας, μίας προσέγγισης ανέλπιστης, η οποία άλλαξε τον κόσμο τις επόμενες δεκαετίες. Οι μετέπειτα σινοσοβιετικές σχέσεις ουδέποτε αποκαταστάθηκαν, ενώ σε πολιτικό επίπεδο αρχικά και οικονομικό μεταγενέστερα η σινοαμερικανική «συνύπαρξη» στην παγκόσμια πολιτικοοικονομική ισορροπία δεν διαταράχθηκε, ούτε ακόμα και από τη γιγάντωση της Κίνας που σταδιακά ακολούθησε τις επόμενες δεκαετίες.
Η Κίνα μετά τον Μάο
Μετά το θάνατο του Μάο, ο Χουά Γκουοφένγκ ανέλαβε την εξουσία και συνέλαβε τη «Συμμορία των Τεσσάρων», θεωρώντας την υπεύθυνη για τις υπερβολές της Πολιτιστικής Επανάστασης. Η οικονομική και πολιτιστική μεταρρύθμιση ήρθε με τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ, μια περίοδος που έμεινε γνωστή ως άνοιγμα της Κίνας και ξεκίνησε την ταχύτατη άνοδο της Κίνας στη διεθνή σκηνή. Ο Ντενγκ ανέλαβε κεντρικό ρόλο στην εξουσία το 1978 και θέσπισε σημαντικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Το ΚΚΚ διέλυσε σταδιακά τις κομμούνες υπέρ της εργασίας των ανθρώπων στο νοικοκυριό τους. Η Κίνα άρχισε να αλλάζει, και από μια σχεδιασμένη οικονομία, σταδιακά μεταμορφώθηκε σε μικτή οικονομία. Χωρίς λεπτομερείς πληροφορίες για την οικονομία, οι ηγέτες υιοθέτησαν ένα υπερβολικά φιλόδοξο 10ετές πρόγραμμα στις αρχές του 1978 και χρησιμοποίησαν τους πόρους της κυβέρνησης στο όριο καθ' όλη τη διάρκεια του έτους για να αυξήσουν τις επενδύσεις και να επιτύχουν ταχεία οικονομική ανάπτυξη. Η χώρα υιοθέτησε το ισχύον σύνταγμά της στις 4 Δεκεμβρίου 1982. Το 1982 έγινε η δεύτερη επίσημη απογραφή και ο συνολικός πληθυσμός της χώρας ήταν 1.008.175.288 με αναλογία ανδρών προς γυναικών 106,3:100. Πάνω από το 60% του πληθυσμού γεννήθηκε μετά το 1949. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού σε σύγκριση με την προηγούμενη απογραφή οδήγησε σε μέτρα ελέγχου των γεννήσεων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Κίνα βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο, με βασικά στοιχεία του προηγούμενου συστήματος να τίθενται υπό αμφισβήτηση, ενώ η τελική ισορροπία που θα επιτυγχανόταν παρέμενε ασαφής ακόμη και για τους κορυφαίους συμμετέχοντες. Το μεταρρυθμιστικό κίνημα άρχισε να επιταχύνεται το 1985. Η χρηματοπιστωτική αποκέντρωση και το σύστημα των δύο τιμών σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες προκάλεσαν τον πληθωρισμό και ενθαρρύνουν τη διαφθορά. Ο πληθυσμός της χώρας, άρχισε να γίνεται περισσότερο εκτεθειμένος σε ξένες ιδέες και πρότυπα διαβίωσης και άσκησε πίεση στην κυβέρνηση να επιταχύνει τον ρυθμό αλλαγής εντός της χώρας. Αυτές οι δυνάμεις προκάλεσαν ανοικτή αναταραχή στη χώρα, αρχικά στα τέλη του 1986. Το 1989, η καταστολή των φοιτητικών διαδηλώσεων στην πλατεία Τιενανμέν οδήγησε πολλές χώρες να καταδικάσουν, αλλά και να επιβάλλουν κυρώσεις εναντίον της κινεζικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των διαδηλωτών από μέρους της.
Τη δεκαετία του 1990 την ηγεσία της Κίνας ανέλαβαν οι Τσιάνγκ Τσεμίν και Λι Πενγκ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, 150 εκατομμύρια αγρότες διέφυγαν από τη φτώχεια και η οικονομία αναπτύχθηκε κατά μέσο όρο 11,2% ετησίως. Το βρετανικό Χονγκ Κονγκ και το πορτογαλικό Μακάο επεστράφησαν στη Κίνα το 1997 και το 1999 αντίστοιχα. Το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο αποτελούν ειδικές διοικητικές περιφέρειες της Κίνας, οι οποίες τελούν υπό το καθεστώς της πολιτικής αυτονομίας από την Κίνα (βλέπε Μία χώρα, δύο συστήματα). Η χώρα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου το 2001. Η χώρα διατήρησε υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης υπό την ηγεσία των Χου Τσιντάο και Ουέν Τσιανπάο τη δεκαετία του 2000. Ωστόσο, η γρήγορη οικονομική ανάπτυξη επηρέασε επηρέασε αρνητικά τους πόρους και το περιβάλλον της χώρας, με αποτέλεσμα τον εκτοπισμό εκατομμυρίων Κινέζων.
Ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας Σι Τσινπίνγκ κυβερνά τη Κίνα από το 2012. Έχει πραγματοποιήσει μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεις με σκοπό τη μεταρρύθμιση της κινεζικής οικονομίας, (η οποία υποφέρει από διαρθρωτικές αστάθειες και επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης), έχει καταργήσει την πολιτική ενός παιδιού. Παράλληλα, επί Σι, το ποινικό σύστημα έχει μεταρρυθμιστεί, και το κράτος έχει αναλάβει μια μεγάλης κλίμακας εκστρατεία κατά της διαφθοράς. Το 2013, η Κίνα εγκαινίασε τη πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου, ένα παγκόσμιο επενδυτικό πρόγραμμα με στόχο την ανάπτυξη των υποδομών παγκοσμίως.
Η παγκόσμια πανδημία του κορονοϊού του 2019 ξεκίνησε στη Γουχάν της κεντρικής Κίνας τον Δεκέμβριο του 2019. Η Κινεζική κυβέρνηση είναι μια από τις λίγες χώρες που ακολουθούν την πολιτική μηδενικής ανοχής στον κορονοϊό. Η οικονομία της χώρας συνέχισε να ανακάμπτει και να διευρύνεται μετά από μια βραχύβια ύφεση στις αρχές της δεκαετίας του 2020 λόγω της πανδημίας. Η Κίνα δημιουργεί σταθερά νέες θέσεις εργασίας και το διεθνές εμπόριο αυξάνεται με επίπεδα ρεκόρ, αν και η λιανική κατανάλωση έχει ανακάμψει με ρυθμό χαμηλότερο από το προβλεπόμενο.
Την 1η Ιουλίου 2021, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας γιόρτασε την 100ή επέτειο της ίδρυσης του ΚΚΚ (είναι η πρώτη από τις λεγόμενες δύο εκατονταετηρίδες) με μια τεράστια συγκέντρωση στην πλατεία Τιενανμέν. Το Εθνικό Στάδιο της Κίνας στο Πεκίνο φιλοξένησε ένα μεγάλο καλλιτεχνικό δρώμενο ειδικά για την επέτειο.
Σήμερα η Κίνα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, η οποία σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο σε όλους τους τομείς, ενώ το πολιτικό-οικονομικό της σύστημα (σε κομμουνιστικό καθεστώς) διαφέρει σημαντικά από το καθεστώς που υπήρχε παλαιότερα στη Σοβιετική Ένωση, αναπτύσσοντας οικονομικές δομές οι οποίες οδηγούν με σαφήνεια προς τον καπιταλισμό σε μονοκομματικό κράτος. Η Κίνα αναμένεται να γίνει η πρώτη οικονομία στον κόσμο το 2028 και η διεθνής της επιρροή αυξάνεται ταχύτατα, τόσο στον οικονομικό όσο και τον πολιτικό τομέα. Πάντως, τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν τομέα αυξανόμενης κριτικής για την Κίνα σήμερα (βλέπε Γενοκτονία των Ουιγούρων, Ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα).
Γεωγραφία
Το τοπίο της Κίνας είναι τέτοιο που ποικίλει πολύ. Υπάρχουν έρημοι στον άνυδρο βορρά όπως οι έρημοι Γκόμπι και Τακλαμακάν και υποτροπικά δάση στον πιο υγρό νότο. Τα Ιμαλάια, το Καρακοράμ, τα όρη Παμίρ και τα όρη Τιάν Σαν χωρίζουν την Κίνα από μεγάλο μέρος της Νότιας και Κεντρικής Ασίας. Οι ποταμοί Γιανγκτσέ και Χουάνγκ Χε, ο τρίτος και ο έκτος μεγαλύτερος στον κόσμο, αντίστοιχα, πηγάζουν στο Θιβετιανό Οροπέδιο και εκβάλλουν στην πυκνοκατοικημένη ανατολική Κίνα. Η ακτογραμμή της Κίνας κατά μήκος του Ειρηνικού Ωκεανού φτάνει τα 14.500 χιλιόμετρα. Βρέχεται από τη θάλασσα Μποχάι, την Κίτρινη θάλασσα, αλλά και τις θάλασσες Ανατολικής Κίνας και Νότιας Κίνας. Η Κίνα συνδέεται με την ευρασιατική στέπα μέσω των συνόρων της με το Καζακστάν στα δυτικά. Η ευρασιατική στέπα αποτελεί το κύριο κομμάτι της Διαδρομής της Στέπας, η οποία έχει αποτελέσει μια πολύ σημαντική οδό επικοινωνίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ήταν ο πρόγονος του Δρόμου του Μεταξιού.
Η Κίνα είναι μια πολύ μεγάλη χώρα. Εκτείνεται από τον 18ο έως 54ο βόρειο παράλληλο και από τον 73ο έως τον 135ο ανατολικό μεσημβρινό. Το γεωγραφικό κέντρο της Κίνας βρίσκεται στις συντεταγμένες 35.844694 Β 103.452083 Α. Η τεράστια επικράτεια της Κίνας χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία στα τοπία. Στα ανατολικά, κατά μήκος των ακτών της Κίτρινης Θάλασσας και της Θάλασσας της Ανατολικής Κίνας, υπάρχουν εκτεταμένες και πυκνοκατοικημένες αλλούβιες πεδιάδες, ενώ στις παρυφές του οροπεδίου της Εσωτερικής Μογγολίας στα βόρεια, κυριαρχούν τα λιβάδια που καταλαμβάνουν μια τεράστια έκταση. Η Νότια Κίνα κυριαρχείται από λόφους και χαμηλές οροσειρές, ενώ η κεντροανατολική Κίνα φιλοξενεί τα δέλτα των δύο μεγάλων ποταμών της Κίνας, του Χουάνγκ Χε (Κίτρινος Ποταμός) και του Ποταμού Γιανγκτσέ. Ο ποταμός Σι είναι ένας άλλος μεγάλος ποταμός στη Κίνα. Κινεζικό έδαφος διασχίζει επίσης ο Μεκόνγκ, ο Βραχμαπούτρας και ο Αμούρ μεταξύ άλλων. Στα δυτικά βρίσκονται μεγάλες οροσειρές όπως τα Ιμαλάια. Τα ψηλά οροπέδια αποτελούν κεντρικό χαρακτηριστικό των ανύδρων τοπίων του βορρά. Στο βορρά υπάρχει η έρημος Τακλαμακάν και η έρημος Γκόμπι. Το Θιβέτ είναι ξηρό με πολλές λίμνες που προέκυψαν από το λιώσιμο των παγετώνων μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων. Το υψηλότερο σημείο του κόσμου, το όρος Τσομολούνγκμα (σε υψόμετρο 8.848 μέτρων), βρίσκεται στα σύνορα της Κίνας με το Νεπάλ. Το χαμηλότερο σημείο της χώρας και το τρίτο χαμηλότερο στον κόσμο είναι η αποξηραμένη κοίτη της λίμνης Αϊντίνγκ (σε υψόμετρο 154 μέτρων κάτω από τη στάθμη της θάλασσας) η οποία βρίσκεται στο βύθισμα Τουρπάν.
Κλίμα
Το κλίμα της Κίνας κυριαρχείται κυρίως από τις εποχές της ξηρασίας τον χειμώνα και τους υγρούς μουσώνες, οδηγώντας σε έντονες διαφορές θερμοκρασίας και βροχοπτώσεων μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού. Το χειμώνα, οι βόρειοι άνεμοι που πνέουν από περιοχές που βρίσκονται σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη είναι ψυχροί και ξηροί, ενώ το καλοκαίρι, οι νότιοι άνεμοι που πνέουν από τις παράκτιες περιοχές σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη είναι ζεστοί και υγροί. Έτσι υπάρχουν βροχές και τυφώνες στη νότια Κίνα το καλοκαίρι, ενώ κάποιες βροχοπτώσεις υπάρχουν ακόμη και στον βορρά, ο οποίος είναι κάπως θερμός και με μερικές βροχοπτώσεις το καλοκαίρι, αλλά πολύ ψυχρός τον χειμώνα και συχνές χιονοπτώσεις.
Ένα σημαντικό περιβαλλοντικό ζήτημα στην Κίνα είναι η συνεχής επέκταση των ερήμων, ιδιαίτερα της Γκόμπι. Παρά το γεγονός ότι η φύτευση αρκετών δέντρων κοντά σε ερήμους μετά τη δεκαετία του 1970 έχει μειώσει τη συχνότητα των αμμοθυέλλων, η παρατεταμένη ξηρασία, αλλά και οι κακές γεωργικές πρακτικές, οδηγούν στην εκδήλωση σκονοθυελλών που επηρεάζουν τη βόρεια Κίνα κάθε άνοιξη, οι οποίες μετά εξαπλώνονται σε γύρω χώρες της ανατολικής Ασίας όπως η Ιαπωνία και η Κορέα. Το εποπτικό όργανο της Κίνας για τη Κίνα, η Κρατική Υπηρεσία για τη Προστασία του Περιβάλλοντος της Κίνας ανακοίνωσε το 2007 ότι η Κίνα χάνει έως και 4.000 τ.χλμ. το χρόνο από την ερημοποίηση.
Η ποιότητα του νερού, η διάβρωση και ο έλεγχος της ρύπανσης έχουν γίνει σημαντικά ζητήματα στις σχέσεις της Κίνας με άλλες χώρες. Το λιώσιμο των παγετώνων στα Ιμαλάια θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε έλλειψη νερού για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Σύμφωνα με ακαδημαϊκούς, προκειμένου να περιοριστεί η κλιματική αλλαγή στην Κίνα και η αύξηση της θερμοκρασίας να φτάσει μόνο μέχρι το όριο των 1,5 βαθμών Κελσίου από τα προβιομηχανικά επίπεδα, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς δέσμευση άνθρακα, και γενικά από ορυκτά καύσιμα, στην Κίνα, πρέπει να καταργηθεί σταδιακά σε μια διαδικασία η οποία πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως το 2045.
Τα επίσημα κρατικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την ετήσια παραγωγή αγροτικών προϊόντων της Κίνας θεωρούνται αναξιόπιστα, επειδή συχνά κυβερνητικές υπηρεσίες πληθωρίζουν τα ετήσια επίπεδα παραγωγής. Μεγάλο μέρος της Κίνας έχει πολύ κατάλληλο κλίμα για τη στήριξη καλλιεργειών και η χώρα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ρυζιού, σιταριού, ντομάτας, μελιτζάνας, σταφυλιού, καρπουζιού, σπανακιού και πολλών άλλων καλλιεργειών στον κόσμο.
Βιοποικιλότητα
Η Κίνα είναι μία από τις 17 χώρες με πολύ μεγάλη ποικιλία βλάστησης. Ανήκει σε δύο σημαντικές βιογεωγραφικές περιοχές του κόσμου: την Παλαιαρκτική περιοχή και την Ινδομαλαϊκή περιοχή. Σύμφωνα με μια κατάταξη, η Κίνα έχει πάνω από 34.687 είδη ζώων και ανώτερων φυτών. Είναι, σύμφωνα με αυτή τη κατάταξη, η χώρα με τη τρίτη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στον κόσμο, μετά τη Βραζιλία και την Κολομβία. Η χώρα υπέγραψε τη Σύμβαση του Ρίο ντε Τζανέιρο για τη Βιοποικιλότητα στις 11 Ιουνίου 1992 και έγινε συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση στις 5 Ιανουαρίου 1993. Αργότερα η Κίνα εκπόνησε την κινεζική Εθνική Στρατηγική και Σχέδιο Δράσης για τη Βιοποικιλότητα, ενώ μια αναθεώρηση του κινεζικού σχεδίου εγκρίθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2010.
Η Κίνα φιλοξενεί τουλάχιστον 551 είδη θηλαστικών (ο τρίτος υψηλότερος τέτοιος αριθμός στον κόσμο), 1.221 είδη πουλιών (όγδοος μεγαλύτερος αριθμός στο κόσμο) 424 είδη ερπετών (έβδομος μεγαλύτερος αριθμός στο κόσμο) και 333 είδη αμφίβιων (έβδομος μεγαλύτερος αριθμός στο κόσμο). Η άγρια ζωή στην Κίνα μοιράζεται το ενδιαίτημα της με τον μεγαλύτερο ανθρώπινο πληθυσμό στον κόσμο και επομένως δέχεται μεγάλες πιέσεις από την επέκταση της ανθρώπινης δραστηριότητας στο ενδιαίτημα της. Τουλάχιστον 840 είδη ζώων απειλούνται, είναι ευάλωτα ή κινδυνεύουν με τοπική εξαφάνιση στην Κίνα. Ο λόγος που πολλά ζώα απειλούνται με εξαφάνιση στη Κίνα είναι λόγω της διατάραξης των ενδιαιτημάτων τους από τους ανθρώπους, η ρύπανση, η εκμετάλλευση του κρέατος τους, το κυνήγι τους για τη συλλογή γούνας αλλά και για τη συλλογή συστατικών για την παραδοσιακή κινεζική ιατρική. Η υπό εξαφάνιση άγρια ζωή προστατεύεται από το νόμο. Το 2005 η χώρα είχε πάνω από 2.349 φυσικά καταφύγια, καλύπτοντας μια έκταση περίπου 1.490.000 τ.χλμ., δηλαδή περίπου το 15% της συνολικής έκτασης της Κίνας. Τα άγρια ζώα έχουν δει τους πληθυσμούς τους να εξαφανίζονται ή να συρρικνώνονται στις βασικές γεωργικές περιοχές της ανατολικής και κεντρικής Κίνας, αλλά να έχουν σημαντική παρουσία στον ορεινό νότο και την ορεινή δύση. Στις 12 Δεκεμβρίου 2006 επιβεβαιώθηκε ότι το Μπαϊτζί, ένα είδος δελφινιού του Γιανγκτσέ, εξαφανίστηκε.
Η Κίνα έχει πάνω από 32.000 είδη ανώτερων φυτών και φιλοξενεί μια ποικιλία τύπων δασών. Στα βόρεια της χώρας κυριαρχούν τα δάση κωνοφόρων δέντρων, τα οποία φύονται σε ψυχρές περιοχές. Τα κωνοφόρα της βόρειας Κίνας στηρίζουν την ύπαρξη ζώων όπως οι άλκες και η ασιατική μαύρη αρκούδα, ενώ εκεί ζουν πάνω από 120 είδη πουλιών. Το κάτω μέρος των κωνοφόρων δασών που φύονται στις υγρές περιοχές μπορεί να περιέχει ξύλο μπαμπού. Στις ψηλότερες ορεινές περιοχές υπάρχουν δάση αρκεύθου και ιτάμου, ενώ εκεί αντί για μπαμπού υπάρχουν κυρίως ροδόδεντρα. Τα υποτροπικά δάση κυριαρχούν στην κεντρική και νότια Κίνα. Τα υποτροπικά δάση υποστηρίζουν την επιβίωση μιας υψηλής πυκνότητας σε φυτικά είδη, συμπεριλαμβανομένων πολλών σπάνιων ενδημικών φυτών. Τα τροπικά και εποχιακά τροπικά δάση, αν και είναι περιορισμένα στο ορεινό Γιουνάν και το νησί Χαϊνάν, αποτελούν το βιότοπο του ενός τετάρτου όλων των ζωικών και φυτικών ειδών που βρίσκονται στην Κίνα. Η Κίνα έχει πάνω από 10.000 καταγεγραμμένα είδη μυκήτων. Από αυτούς σχεδόν 6.000 είναι ανώτεροι μύκητες.
Περιβάλλον
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Κίνα υπέφερε από περιβαλλοντική υποβάθμιση και ρύπανση των εδαφών της λόγω του γρήγορου ρυθμού εκβιομηχάνισής των αστικών και όχι μόνο περιοχών της. Ενώ οι περιβαλλοντικές νομοθεσίες της Κίνας, όπως ο Νόμος για την Προστασία του Περιβάλλοντος του 1979 είναι αρκετά αυστηροί, η εφαρμογή τους είναι ανεπαρκής, καθώς συχνά η ύπαρξη αλλά και τα οφέλη από την εφαρμογή των σχετικών νόμων αγνοούνται από τις τοπικές κοινότητες και τους κυβερνητικούς αξιωματούχους που προτιμούν τη λύση της ταχείας οικονομικής ανάπτυξης. Στην Κίνα εμφανίζεται ο δεύτερος μεγαλύτερος αριθμός θανάτων το χρόνο λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, μετά την Ινδία. Περίπου 1 εκατομμύριο θάνατοι το χρόνο οφείλονται τουλάχιστον εν μέρει λόγω της έκθεσης στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Αν και η Κίνα εκπέμπει τις περισσότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από οποιαδήποτε άλλη χώρα, εκπέμπει μόνο 8 τόνους διοξειδίου του άνθρακα κατά κεφαλήν, αρκετά πιο κάτω από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες (που εκπέμπουν 16,1 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο), η Αυστραλία (που εκπέμπουν 16.8 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο) και η Νότια Κορέα (που εκπέμπουν 13,6 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο).
Τα τελευταία χρόνια, η Κίνα έχει περιορίσει την ατμοσφαιρική ρύπανση. Τον Μάρτιο του 2014, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ Σι Τζινπίνγκ «κήρυξε τον πόλεμο» στη ρύπανση κατά τη διάρκεια της έναρξης των εργασιών του Εθνικού Λαϊκού Συνεδρίου. Μετά από εκτεταμένη συζήτηση που διήρκεσε σχεδόν δύο χρόνια, το κοινοβούλιο ενέκρινε νέο νόμο για το περιβάλλον τον Απρίλιο. Ο νέος νόμος εξουσιοδοτεί τις υπηρεσίες επιβολής του περιβαλλοντικού νόμου να έχουν μεγαλύτερη τιμωρητική εξουσία και να μπορούν να επιδικάζουν μεγαλύτερα πρόστιμα, ορίζει περιοχές που απαιτούν πρόσθετη προστασία και δίνει τη δυνατότητα σε ανεξάρτητες περιβαλλοντικές ομάδες να δραστηριοποιούνται πιο ελεύθερα στη χώρα. Το 2020, ο γενικός γραμματέας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος Σι Τσινπίνγκ ανακοίνωσε ότι η Κίνα στοχεύει να αρχίσει να μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ανά έτος πριν το 2030 και να είναι ουδέτερη ως προς τις εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2060, σύμφωνα με τους στόχους της όπως δηλώθηκαν στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Δράσης για το Κλίμα, εάν οι Κινεζικοί στόχοι επιτευχθούν, η αναμενόμενη αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας θα μειωθεί κατά περίπου 0,2 – 0,3 βαθμούς – «η μεγαλύτερη μεμονωμένη μείωση που έχει εκτιμηθεί ποτέ από το Παρατηρητήριο Δράσης για το Κλίμα». Τον Σεπτέμβριο του 2021 ο Σι Τσινπίνγκ ανακοίνωσε ότι η Κίνα δεν θα κατασκευάσει «έργα παραγωγής ενέργειας που θα τροφοδοτούνται με καύση άνθρακα στο εξωτερικό». Η απόφαση μπορεί να είναι «κομβική» για τη μείωση των εκπομπών στο εξωτερικό. Η Πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου φαίνεται ότι σταμάτησε να χρηματοδοτεί τη δημιουργία νέων εργοστασίων παραγωγής ενέργειας από άνθρακα από το πρώτο εξάμηνο του 2021.
Η χώρα αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα ρύπανσης των υδάτων: το 8,2% των ποταμών της Κίνας είχαν μολυνθεί από βιομηχανικά και γεωργικά απόβλητα (στοιχεία 2019). Ο μέσος όρος της Κίνας στον δείκτη ακεραιότητας δασικού τοπίου για το 2018 έφτανε τις 7.14 μονάδες στα 10. Ήταν 53η σε ένα κατάλογο που καλύπτει 172 χώρες. Το 2020, η κινεζική κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο με σαρωτικές συνέπειες προστασία της οικολογίας του ποταμού Γιανγκτσέ. Οι νέοι νόμοι περιλαμβάνουν τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση των κανόνων οικολογικής προστασίας για τα έργα υδροηλεκτρικής ενέργειας κατά μήκος του ποταμού, την απαγόρευση κατασκευής χημικών εργοστασίων σε περιοχές που απέχουν λιγότερο από χιλιόμετρο από τον ποταμό, τη μετεγκατάσταση των ρυπογόνων βιομηχανιών σε περιοχές πιο μακριά από τον Γιανγκτσέ, τον αυστηρό περιορισμό της εξόρυξης άμμου καθώς και την πλήρη απαγόρευση της αλιείας σε όλες τις φυσικές πλωτές οδούς του ποταμού, συμπεριλαμβανομένου κάθε μεγάλου παραποτάμου του Γιανγκτσέ, αλλά και στις λίμνες γύρω από αυτόν.
Η Κίνα είναι ο κορυφαίος επενδυτής στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τόσο στην κατασκευή αλλά στην εμπορία τους. Το 2011 η Κίνα επένδυσε 52 δισεκατομμύρια δολάρια για την επέκταση και τη βελτίωση του δικτύου παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, ενώ είναι σημαντικός κατασκευαστής τεχνολογιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και επενδύει σε μεγάλο βαθμό σε έργα τοπικής κλίμακας για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το 2015, πάνω από το 24% της παραγωγής ενέργειας της Κίνας προερχόταν από ανανεώσιμες πηγές, κυρίως από την υδροηλεκτρική ενέργεια: έχοντας εγκαταστήσει 197 γιγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας στο δίκτυο της από τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός υδροηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο. Το 2021 η Κίνα είχε πάνω από 300 γιγαβάτ εγκατεστημένης ηλιακής ενέργειας στο δίκτυο της, το μεγαλύτερο νούμερο στο κόσμο. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και καταναλωτής αιολικής ενέργειας στον κόσμο. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από την Κίνα είναι οι μεγαλύτερες στον κόσμο. Το ίδιο ισχύει και για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας: η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στο κόσμο. Παρά την έμφαση που δίνει στην επέκταση του δικτύου παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, η Κίνα παραμένει βαθιά εξαρτημένη και συνδεδεμένη με τις παγκόσμιες αγορές πετρελαίου. Ο μεγαλύτερος αγοραστής ρωσικού πετρελαίου, η Κίνα, λαμβάνει το 20% των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου, εισάγοντας κατά μέσο όρο 1.6 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου την ημέρα το 2021.
Πολιτική γεωγραφία
Η χερσαία έκταση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στο κόσμο σε χερσαία έκταση μετά τη γειτονική Ρωσία. Η συνολική έκταση της Κίνας, σύμφωνα με τις πηγές, είναι περίπου 9.600.000 τ.χλμ. Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα ισχυρίζεται ότι η Κίνα έχει έκταση 9.572.900 τ.χλμ., ενώ η Δημογραφική Επετηρίδα του ΟΗΕ και το Παγκόσμιο Βιβλίο Πληροφοριών της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ισχυρίζεται ότι η Κίνα έχει έκταση 9.596.961 τ.χλμ.
Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα χερσαία σύνορα στον κόσμο. Η Κίνα έχει 22.117 χιλιόμετρα χερσαίων συνόρων με τους γείτονες της. Η ακτογραμμή της έχει μήκος 14.500 χιλιομέτρων και ξεκινά από τις εκβολές του ποταμού Γιαλού (Ποταμός Αμνόκ) στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα και φτάνει μέχρι τον Κόλπο του Τονκίνου στα σύνορα με το Βιετνάμ. Η Κίνα συνορεύει με 14 έθνη. Καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ασίας, Συνορεύει με το Βιετνάμ, το Λάος και τη Μιανμάρ της Νοτιοανατολικής Ασίας. Συνορεύει με την Ινδία, το Μπουτάν, το Νεπάλ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν της Νότιας Ασίας. Συνορεύει με το Τατζικιστάν, τη Κιργιζία και το Καζακστάν της Κεντρικής Ασίας. Συνορεύει ακόμη με τη Ρωσία, τη Μογγολία και τη Βόρεια Κορέα της Εσωτερικής και της Βορειοανατολικής Ασίας. Επιπλέον, η Κίνα μοιράζεται θαλάσσια σύνορα με τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες.
Οικονομία
Η Κίνα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο ως προς το ονομαστικό ΑΕΠ από το 2010, φτάνοντας περίπου τα 15.66 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (101.6 τρισεκατομμύρια γιουάν) το 2020. Όσον αφορά το ΑΕΠ σε μονάδες ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης, η οικονομία της Κίνας είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο από το 2014, σύμφωνα με τα στατιστικά της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η Κίνα είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη οικονομία στον κόσμο. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΑΕΠ της Κίνας σχεδόν εκατονταπλασιάστηκε από τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια το 1978 σε 14.28 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2019. Η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, μετά την εισαγωγή οικονομικών μεταρρυθμίσεων το 1978, καταγράφει ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 6% τον χρόνο, αν και ο ρυθμός μειώνεται με τη σταδιακή ωρίμανση και μεγέθυνση της οικονομίας. Η Κίνα είναι επίσης ο μεγαλύτερος εξαγωγέας και ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας αγαθών στον κόσμο. Μεταξύ των ετών 2010 και 2019, η συμβολή της Κίνας στην αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ κυμαίνεται στο 25 με 39%, δηλαδή η Κίνα οφείλεται για το 25 με 39% της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης τη δεκαετία του 2010. Είναι η μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας ανάπτυξης για την παγκόσμια οικονομία, αντιπροσωπεύοντας το 25–30% της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης μετά την οικονομική κρίση του 2008–2009. Αντιπροσωπεύει πλέον πάνω από το 15% της παγκόσμιας οικονομίας.
Η Κίνα είχε μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο στο μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων δύο χιλιάδων ετών. Η Κίνα γνώρισε διάφορους κύκλους οικονομικής ευημερίας και παρακμής στην ιστορία της. Από τότε που ξεκίνησαν οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις το 1978, η Κίνα έχει εξελιχθεί σε μια εξαιρετικά διαφοροποιημένη οικονομία και σε έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες στο διεθνές εμπόριο. Οι κύριοι τομείς της κινεζικής οικονομίας είναι οι παρακάτω: μεταποίηση, λιανικό εμπόριο, εξορύξεις, βιομηχανία χάλυβα, κλωστοϋφαντουργία, αυτοκινητοβιομηχανία, παραγωγή ενέργειας, πράσινη ενέργεια, τραπεζική, παραγωγή ηλεκτρονικών συσκευών, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ηλεκτρονικό εμπόριο, τουρισμός. Η Κίνα έχει τρία από τα δέκα μεγαλύτερα χρηματιστήρια στον κόσμο ως προς τη συνολική αξία των εισηγμένων εταιρειών σε αυτά. Αυτά είναι τα χρηματιστήρια της Σαγκάης, του Χονγκ Κονγκ και του Σενζέν. Η κεφαλαιοποίηση αγοράς των εισηγμένων εταιρειών αυτών των τριών χρηματιστηρίων είναι πάνω από 15.9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα έχει τέσσερα (Σαγκάη, Χονγκ Κονγκ, Πεκίνο και Σενζέν) από τα δέκα πιο ανταγωνιστικά χρηματοοικονομικά κέντρα του κόσμου. Καμία άλλη χώρα δεν έχει τόσες πολλές πόλεις στην πρώτη δεκάδα στον Παγκόσμιο Δείκτη Χρηματοοικονομικών Κέντρων του 2020. Μέχρι το 2035, τέσσερις πόλεις της Κίνας (Σαγκάη, Πεκίνο, Γκουανγκζού και Σενζέν) προβλέπεται να είναι μεταξύ των δέκα μεγαλύτερων πόλεων ως προς το ονομαστικό ΑΕΠ, σύμφωνα με έκθεση της Οξφόρδης.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο από το 2010, αφού ξεπέρασε τις ΗΠΑ, που ήταν στη πρώτη θέση για εκατό χρόνια. Η Κίνα είναι επίσης δεύτερη στο κατάλογο βιομηχανικής παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας από το 2012, σύμφωνα με το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ. Η Κίνα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά λιανικής στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Κίνα είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Αντιπροσωπεύει το 40% του κύκλου εργασιών του ηλεκτρονικού εμπορίου παγκοσμίως το 2016 και τρία χρόνια μετά το 2019 το ποσοστό αυτό ξεπέρασε το 50%. Η Κίνα είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στη βιομηχανία ηλεκτρονικών αυτοκινήτων, κατασκευάζοντας και αγοράζοντας τα μισά από όλα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα στο κόσμο το 2018. Η Κίνα είναι επίσης ο κορυφαίος παραγωγός μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα, καθώς και αρκετών βασικών πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται στη παρασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Η Κίνα είχε 174 γιγαβάτ σε εγκατεστημένη ισχύ ηλιακής ενέργειας μέχρι το τέλος του 2018, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 40% της παγκόσμιας ισχύος εκείνη την εποχή.
Ξένες, αλλά και κάποιες κινεζικές πηγές, ισχυρίζονται ότι τα επίσημα στατιστικά της κινεζικής κυβέρνησης υπερεκτιμούν τα πραγματικά ποσοστά οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας. Ωστόσο, αρκετοί δυτικοί ακαδημαϊκοί και ιδρύματα υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας είναι υψηλότερη από αυτή που ανακοινώνει η επίσημα η κινεζική κυβέρνηση.
Η Κίνα έχει μια μεγάλη ανεπίσημη, άτυπη οικονομία, η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα του οικονομικού ανοίγματος της χώρας. Η άτυπη οικονομία είναι πηγή απασχόλησης και εισοδήματος για πολλούς εργαζόμενους, αλλά δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη και πάσχει από χαμηλότερη παραγωγικότητα.
Από την ίδρυσή της το 1949 μέχρι και τα τέλη του 1978, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ήταν μια σοβιετικού τύπου κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, χωρίς ιδιωτικές επιχειρήσεις ή καπιταλισμό. Για να ωθήσει τη χώρα προς μια σύγχρονη, βιομηχανοποιημένη κομμουνιστική κοινωνία, ο Μάο Τσε Τουνγκ κίνησε το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αν και αυτό είχε ανάμεικτα οικονομικά αποτελέσματα. Μετά το θάνατο του Μάο το 1976, και το συνακόλουθο τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ και η νέα Κινεζική ηγεσία άρχισε τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και την κίνηση προς μια περισσότερο προσανατολισμένη στην αγορά μικτής οικονομίας, κάτω από την ηγεσία ενός κόμματος. Η κολεκτιβοποίηση της γεωργίας καταργήθηκε και τα χωράφια ιδιωτικοποιήθηκαν με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας των εργατών. Το 1978, η ΛΔΚ ξεκίνησε την εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων με την Ιαπωνία, η οποία εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό ξένο χορηγό. Η σύγχρονη Κίνα χαρακτηρίζεται κυρίως ως μια οικονομία της αγοράς που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία ακινήτων, και είναι ένα από τα κορυφαία παραδείγματα του κρατικού καπιταλισμού.
Σύμφωνα με τις μετά-Μάο μεταρρυθμίσεις της αγοράς, ενθαρρύνεται μια ευρεία ποικιλία μικρής κλίμακας ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ η κυβέρνηση χαλάρωσε τους ελέγχους των τιμών και την προώθηση ξένων επενδύσεων. Το εξωτερικό εμπόριο χαρακτηρίζεται ως ένα σημαντικό μέσο ανάπτυξης, που οδηγεί στη δημιουργία των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), πρώτα στο Σενζέν και στη συνέχεια σε άλλες πόλεις της Κίνας. Οι ανεπαρκείς κρατικές επιχειρήσεις (ΚΕ) αναδιαρθρώθηκαν με την εισαγωγή δυτικού τύπου συστήματων διαχείρισης, με το κλείσιμο των μη επικερδών μονάδων. Στο δεύτερο εξάμηνο του 2010, η Κίνα αντέστρεψε ορισμένες οικονομικές πρωτοβουλίες της απελευθέρωσης, με κρατικές εταιρείες να αγοράζουν ανεξάρτητες επιχειρήσεις στις βιομηχανίες χάλυβα, αυτοκινήτων, αλλά και ενέργειας.
Πλούτος στην Κίνα
Το 2020 η Κίνα ήταν δεύτερη χώρα στο κόσμο, μετά τις ΗΠΑ, ως προς τον συνολικό αριθμό δισεκατομμυριούχων και εκατομμυριούχων, έχοντας στο έδαφος της 698 Κινέζους δισεκατομμυριούχους και 4,4 εκατομμύρια εκατομμυριούχους. Το 2019, η Κίνα ξεπέρασε τις ΗΠΑ στον αριθμό των ανθρώπων με περιουσία άνω των 110.000 δολαρίων, σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση πλούτου της Credit Suisse. Σύμφωνα με τον κατάλογο πλουσίων Χουρούν, για το 2020, στην Κίνα βρίσκονται 5 από τις 10 μεγαλύτερες πόλεις ως προς τη συγκέντρωση δισεκατομμυριούχων (το Πεκίνο, η Σαγκάη, το Χονγκ Κονγκ, το Σενζέν και η Καντώνα στην 1η, 3η, 4η, 5η και 10η θέση, αντίστοιχα), ο μεγαλύτερος αριθμός από κάθε άλλη χώρα. Η Κίνα είχε 85 γυναίκες δισεκατομμυριούχους τον Ιανουάριο του 2021, εκ των οποίων οι 24 έγιναν δισεκατομμυριούχοι το 2020. Τα δύο τρίτα των γυναικών δισεκατομμυριούχων ζουν στη Κίνα.
Ωστόσο, η Κίνα είναι γύρω στην εβδομηκοστή θέση (από 180 χώρες περίπου) ως προς την κατά κεφαλήν οικονομική παραγωγή. Είναι μια χώρα ανώτερου μεσαίου εισοδήματος. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα μεταξύ των χωρών με πληθυσμό άνω των 100 εκατομμυρίων, η Κίνα έχει το 3ο μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ονομαστική αξία και 5η στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικών μονάδων. Επιπλέον, υπάρχουν μεγάλες ανισότητες στην οικονομική ανάπτυξη ανά περιοχή. Οι μεγάλες πόλεις και οι παράκτιες περιοχές της είναι πολύ πιο πλουσιότερες σε σύγκριση με τις αγροτικές και τις επαρχίες του εσωτερικού. Η Κίνα έχει ξεφορτωθεί την ακραία φτώχεια με πολύ γρήγορο ρυθμό, ο γρηγορότερος στην παγκόσμια ιστορία, —μεταξύ των ετών 1978 και 2018, 800 εκατομμύρια Κινέζοι ξέφυγαν από το φάσμα της ακραίας φτώχειας. Η Κίνα μείωσε το ποσοστό ακραίας φτώχειας από 88% το 1981 σε 1.85% το 2013. Το διεθνές πρότυπο λέει ότι ένα άτομο ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας αν ζει με λιγότερα από 1.90 δολάρια την ημέρα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, ο αριθμός των Κινέζων που ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας μειώθηκε από 756 εκατομμύρια σε 25 εκατομμύρια άτομα μεταξύ των ετών 1990 και 2013. Το ποσοστό των ανθρώπων στην Κίνα που ζουν με λιγότερα από 1.90 δολάρια την ημέρα (σε δολάρια του 2011 σε μονάδες αγοραστικής δύναμης) μειώθηκε στο 0.3% το 2018 από 66.3% το 1990. Χρησιμοποιώντας το όριο της φτώχειας που ισχύει για τις χώρες χαμηλότερου μεσαίου εισοδήματος (δηλαδή άτομα που ζουν με λιγότερα από 3.20 δολάρια την ημέρα), το ποσοστό των κατοίκων που ζει με λιγότερα από 3.20 δολάρια την ημέρα μειώθηκε στο 2.9% το 2018 από 90% το 1990. Χρησιμοποιώντας το όριο της φτώχειας που ισχύει για χώρες ανώτερου μεσαίου εισοδήματος (όπως η Κίνα του 2020), που είναι τα 5.50 δολάρια την ημέρα, το ποσοστό των Κινέζων που ζουν με λιγότερα από 5.50 δολάρια την ημέρα μειώθηκε σε 17% από 98.3% το 1990.
Οικονομική ανάπτυξη
Από την ίδρυσή της το 1949 έως τα τέλη του 1978, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ήταν μια σοβιετικού τύπου κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία. Μετά το θάνατο του Μάο το 1976 και το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, ο Τενγκ Σαοπίνγκ και η νέα κινεζική ηγεσία άρχισαν να μεταρρυθμίζουν την οικονομία, κινούμενη προς την αναδιοργάνωση της κινεζικής οικονομίας σε μια μικτή οικονομία προσανατολισμένη στην ελεύθερη αγορά, διατηρώντας το μονοκομματικό σύστημα. Αυτό είναι το θεμέλιο της κινεζικής οικονομίας του σήμερα. Τα κολλεκτιβοποιημένα αγροκτήμαα διαλύθηκαν και οι γεωργικές εκτάσεις ιδιωτικοποιήθηκαν, ενώ το εμπόριο με το εξωτερικό έγινε ο νέος στόχος της κινεζικής οικονομίας, οδηγώντας στη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Οι αναποτελεσματικές κρατικές επιχειρήσεις (ΚΟΕ) αναδιαρθρώθηκαν. Οι ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις έκλεισαν με αποτέλεσμα την απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Η σύγχρονη Κίνα θεμελιώνεται γύρω από οικονομία αγοράς βασισμένη στην ιδιωτική ιδιοκτησία και είναι ένα από τα κορυφαία παραδείγματα κρατικού καπιταλισμού. Το κράτος εξακολουθεί να κυριαρχεί σε στρατηγικούς τομείς, τους λεγόμενους «πυλώνες της οικονομίας» όπως η παραγωγή ενέργειας και η βαριά βιομηχανία, αλλά το 2008 υπήρχαν περίπου 30 εκατομμύρια ιδιωτικές επιχειρήσεις, δείχνοντας την ταχύτατη επέκταση τους. Το 2018, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Κίνα αντιπροσώπευαν το 60% του ΑΕΠ, το 80% της απασχόλησης στις πόλεις και το 90% των νέων θέσεων εργασίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας άρχισε να επιβραδύνει σταδιακά εν μέσω προβλημάτων στην εγχώρια πίστωση, αποδυναμώνοντας τη διεθνή ζήτηση για κινεζικά προϊόντα αλλά και την ευθραυστότητα της παγκόσμιας οικονομίας καθώς εξαρτάται όλο και πιο πολύ από την Κίνα. Το 2007 το ΑΕΠ της Κίνας ήταν ελαφρώς μεγαλύτερο από αυτό της Γερμανίας. Ωστόσο, το 2017, το ΑΕΠ της Κίνας, ύψους 12.2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ήταν μεγαλύτερο από αυτό της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Ιταλίας, ακόμη και αν οι τέσσερις αυτές χώρες εκλαμβάνονταν σαν μία. Το 2018, το ΔΝΤ επανέλαβε την πρόβλεψή του ότι η Κίνα θα έχει το μεγαλύτερο ονομαστικό ΑΕΠ, ξεπερνώντας αυτό των ΗΠΑ, το 2030. Οι οικονομολόγοι αναμένουν επίσης ότι η μεσαία τάξη της Κίνας θα αποτελείται από 600 εκατομμύρια άτομα το 2025.
Το 2020, η Κίνα ήταν η μόνη μεγάλη οικονομία στον κόσμο που κατέγραψε θετικό ρυθμό ανάπτυξης, σημειώνοντας ανάπτυξη ύψους 2,3% λόγω της επιτυχίας της να περιορίσει την εξάπλωση του κορωνοϊού εντός των συνόρων της.
Ρόλος της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία
Η Κίνα είναι μέλος του ΠΟΕ και είναι η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη στον κόσμο, με το εμπόριο στη Κίνα να έχει ύψος 4.62 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2018. Τα συναλλαγματικά της αποθέματα έφτασαν τα 3.1 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2019, τα μεγαλύτερα με μεγάλη διαφορά στο κόσμο. Το 2012, η Κίνα ήταν ο μεγαλύτερος αποδέκτης άμεσων ξένων επενδύσεων στον κόσμο, με 253 δισεκατομμύρια δολάρια να επενδύονται τη χρονιά αυτή στο έδαφος της. Το 2014, η Κίνα έλαβε εμβάσματα αξίας 64 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το εξωτερικό, καθιστώντας την τον δεύτερο μεγαλύτερο αποδέκτη εμβασμάτων στον κόσμο. Η Κίνα επενδύει επίσης στο εξωτερικό, καθώς Κινέζοι επένδυσαν 62,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε άμεσες ξένες επενδύσεις το 2012 στο εξωτερικό, ενώ Κινέζικες εταιρείες εξαγοράζουν μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Η Κίνα είναι σημαντικός κάτοχος του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ, διατηρώντας ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η υποτιμημένη συναλλαγματική ισοτιμία της Κίνας έχει προκαλέσει τριβές με άλλες μεγάλες οικονομίες ενώ έχει επικριθεί για την παραγωγή και εξαγωγή μεγάλης ποσότητας απομιμήσεων.
Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007–2008, οι κινεζικές αρχές προσπάθησαν να μειώσουν την εξάρτηση της οικονομίας τους από το δολάριο ΗΠΑ ως αποτέλεσμα των αντιληπτών αδυναμιών του διεθνούς νομισματικού συστήματος, τις οποίες εξέθεσε η οικονομική κρίση. Για να επιτύχει αυτούς τους στόχους, η Κίνα έλαβε μια σειρά ενεργειών για να προωθήσει τη διεθνοποίηση του γουάν (ρενμινμπί). Το 2008, η Κίνα δημιούργησε την αγορά ομολόγων εκφρασμένων σε ρενμινμπί και επέκτεινε το Πιλοτικό Πρόγραμμα Διακανονισμού σε ρενμινμπί για το διασυνοριακό εμπόριο, πρόγραμμα το οποίο βοηθά στη δημιουργία δεξαμενών ρευστότητας με χρήματα εκφρασμένα σε ρενμινμπί στο εξωτερικό. Η πρωτοβουλία της κινεζικής κυβέρνησης ακολουθήθηκε από διμερείς συμφωνίες για απευθείας διευθέτηση των διακρατικών συναλλαγών σε ρενμινμπί με τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τη Σιγκαπούρη, το Ηνωμένο Βασίλειο, και τον Καναδά. Ως αποτέλεσμα της ταχείας διεθνοποίησης του ρενμινμπί, το ρενμινμπί είναι το όγδοο πιο χρησιμοποιούμενο νόμισμα στο κόσμο στο διεθνές εμπόριο, ένα αναδυόμενο αποθεματικό νόμισμα για τις τράπεζες και τους ιδιώτες, αλλά και μέλος του καλαθιού αποθεματικών νομισμάτων του ΔΝΤ. Ωστόσο, εν μέρει λόγω των κεφαλαιακών ελέγχων που αποτρέπουν την πλήρη μετατρεψιμότητα του ρενμινμπί, η χρήση του στο διεθνές εμπόριο είναι πολύ χαμηλότερη σε σχέση με το δολάριο, το ευρώ, και το γιεν.
Μεσαία τάξη
Η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη μεσαία τάξη στον κόσμο το 2015, και το μέγεθος της μεσαίας τάξης αυξήθηκε σε 400 εκατομμύρια άτομα το 2018. Το 2020, μια μελέτη του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς προέβλεψε ότι η μεσαία τάξη της Κίνας θα έχει μέγεθος 1.2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων 2027, το ένα τέταρτο της παγκόσμιας μεσαίας τάξης του 2027.
Από το 1978 έως το 2018, το βιοτικό επίπεδο στη Κίνα βελτιώθηκε κατά είκοσι έξι φορές. Οι μισθοί στην Κίνα έχουν αυξηθεί πολύ τα τελευταία 40 χρόνια—ενώ οι πραγματικοί (προσαρμοσμένοι στον πληθωρισμό) μισθοί επταπλασιάστηκαν από το 1978 έως το 2007. Το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει αυξηθεί σημαντικά. Όταν το 1949 ιδρύθηκε η ΛΔΚ, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Κίνα αποτελούσε το ένα πέμπτο του παγκόσμιου μέσου όρου. Το κατά κεφαλήν εισόδημα ισούται πλέον με τον παγκόσμιο μέσο όρο (γύρω στα 12.000 δολάρια για το 2022). Μέχρι το 2018, οι μέσοι μισθοί σε κάποιες κινεζικές πόλεις όπως η Σαγκάη ήταν περίπου ίδιοι ή υψηλότεροι σε σχέση με τους μισθούς σε χώρες της Ανατολική Ευρώπης. Η Κίνα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό δισεκατομμυριούχων στον κόσμο. Είχε σχεδόν 878 δισεκατομμυριούχους τον Οκτώβριο του 2020, ενώ η Κίνα αποκτά περίπου 5 νέους δισεκατομμυριούχους την εβδομάδα. Η Κίνα έχει υψηλό επίπεδο οικονομικής ανισότητας, το οποίο έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Το 2018 ο συντελεστής Τζίνι της Κίνας ανερχόταν στις 0,467 μονάδες, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.
Δημογραφία
Η Κίνα είναι η πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη και πολλές περιοχές της ανήκουν στις πιο πυκνοκατοικημένες του κόσμου. Στην ιστορία της χώρας, ο υπερπληθυσμός και τα συνεπαγόμενα του προβλήματα σχετικά με τη σίτιση του πληθυσμού ήταν αιτίες οξέων πολιτικών και οικονομικών κρίσεων και λιμού. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας θέσπισε ωσαύτως πληθυσμιακές πολιτικές, οι οποίες είναι μοναδικές σε παγκόσμιο επίπεδο και προκάλεσαν διχογνωμία στο εσωτερικό και το εξωτερικό.
Η πολιτική του ενός παιδιού είναι μια πολιτική ελέγχου της αύξησης του πληθυσμού στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, σύμφωνα με την οποία μία οικογένεια μπορεί να αποκτήσει μόνο ένα παιδί, στην οποία όμως υφίστανται πολλές εξαιρέσεις. Παραδείγματος χάρη ένα παντρεμένο ζευγάρι όπου το ένα μέλος είναι μοναχοπαίδι, δικαιούται να αποκτήσει δύο παιδιά. Από το 2015 όμως, η πολιτική του ενός παιδιού στις αστικές και πολυπληθέστερες περιοχές της Κίνας, καταργήθηκε και από τότε μπορούν τα νέα ζευγάρια να έχουν δύο παιδιά.
Την 1η Νοεμβρίου του 2020 η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας είχε πληθυσμό 1.411.778.724 κατοίκους. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2015, έλαβε χώρα η κατάργηση της πολιτικής του ενός παιδιού.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 77,4 χρόνια (74,7 χρόνια οι άνδρες και 80,5 οι γυναίκες).
Η εθνική απογραφή του 2020 κατέγραψε ότι ο πληθυσμός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ήταν 1.411.778.724 κάτοικοι. Αναλυτικότερα, το 17,95% του πληθυσμού ήταν κάτω των 14 ετών, το 63,35% ήταν μεταξύ 15 και 59 ετών και το 18,7% ήταν άνω των 60 ετών. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού για το 2013 εκτιμάται ότι ήταν 0,46%. Η Κίνα είχε εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχούς κατοίκους τον 20ό αιώνα, ενώ πλέον η μεσαία τάξη της Κίνας είναι πολύ σημαντικό συστατικό της παγκόσμιας μεσαίας τάξης. Αν και σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα η Κίνα είναι μια χώρα μεσαίου εισοδήματος, η Κίνα έχει καταφέρει να βγάλει από τη φτώχεια εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκους μετά το 1978 —800 εκατομμύρια κατοίκους της δηλαδή, για την ακρίβεια. Το 2013 λιγότερο από το 2% των κατοίκων της Κίνας ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή με λιγότερα από 1,9 δολάρια την ημέρα, ενώ το 1981 με κάτω από 1,9 δολάρια ζούσε το 88% των κατοίκων της χώρας. Από το 2009 έως το 2018, το ποσοστό ανεργίας στην Κίνα δεν μεταβλήθηκε σημαντικά και έχει κινηθεί γύρω από το 4% με μικρές αυξομειώσεις γύρω από αυτό.
Δεδομένων των ανησυχιών για τις αρνητικές συνέπειες της γρήγορης ανόδου του πληθυσμού, η Κίνα εφάρμοσε την πολιτική των δύο παιδιών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ενώ το 1979 ξεκίνησε να προωθεί την πολιτική του ενός παιδιού. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ωστόσο, δεδομένης της αντιδημοφιλίας που είχε στους κατοίκους η πολιτική του ενός παιδιού αλλά και τα αυστηρά όρια στην τεκνοποίηση γενικότερα, η Κίνα άρχισε να θεσμοθετεί αρκετές εξαιρέσεις σε αυτό το κανόνα, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί η λεγόμενη πολιτική του ενάμισι παιδιού, η οποία ανεπίσημα εφαρμόστηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως το 2015 (για τις εθνικές μειονότητες, η κυβέρνηση επέτρεπε να κάνουν πάνω από δύο παιδιά). Η επόμενη σημαντική χαλάρωση της πολιτικής του ενός παιδιού μπήκε σε εφαρμογή τον Δεκέμβριο του 2013, επιτρέποντας στις οικογένειες να έχουν δύο παιδιά εάν ένας από τους δύο γονείς είναι μοναχοπαίδι. Το 2016, η πολιτική του ενός παιδιού αντικαταστάθηκε από την πολιτική των δύο παιδιών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2020, το συνολικό ποσοστό γονιμότητας της Κίνας είναι 1,3 παιδιά ανά γυναίκα σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, αλλά ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι μετά την προσαρμογή των ποσοστών στα δεδομένα των παροδικών επιπτώσεων της χαλάρωσης των περιορισμών, το πραγματικό συνολικό ποσοστό γονιμότητας μπορεί να είναι ακόμη και μόλις 1,1 παιδί ανά γυναίκα.
Σύμφωνα με μια ομάδα μελετητών, η πολιτική του ενός παιδιού άσκησε μικρή επίδραση στην αύξηση του πληθυσμού ή στη διαμόρφωση του μεγέθους του συνολικού πληθυσμού. Ωστόσο, αυτή η άποψη έχει αμφισβητηθεί. Οι μελετητές που διαφωνούν με αυτή την άποψη θεωρούν ότι με την πολιτική του ενός παιδιού η Κίνα απέτρεψε πάνω από 500 εκατομμύρια γεννήσεις μεταξύ των ετών 1970 και 2015. Μέχρι το 2060 κατά την εκτίμηση αυτή θα έχουν αποτραπεί ένα δισεκατομμύριο γεννήσεις, αν συμπεριλάβουμε τους απογόνους των παιδιών που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Οι πολιτικές του ενός παιδιού είναι ο κύριος υπεύθυνος για την αποτροπή τόσων πολλών γεννήσεων.
Η πολιτική του ενός παιδιού, μαζί με την παραδοσιακή προτίμηση στην απόκτηση αγοριών, μπορεί να συνέβαλε στη δημιουργία μιας ανισορροπίας στην αναλογία των φύλων κατά τη γέννηση. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, η αναλογία φύλων κατά τη γέννα ήταν 118,06 αρσενικά νεογνά για κάθε 100 θηλυκά, ενώ η παγκόσμια φυσική αναλογία είναι 105 αρσενικά για κάθε 100 θηλυκά. Η απογραφή του 2010 διαπίστωσε ότι οι άνδρες αντιπροσώπευαν το 51,27% του πληθυσμού της Κίνας. Ωστόσο, η αναλογία φύλων της Κίνας είναι πιο ισορροπημένη σε σχέση με το 1953, όταν οι άνδρες ανέρχονταν στο 51,82% του κινεζικού πληθυσμού.
Εθνοτικές ομάδες
Το 91,11% του πληθυσμού της Κίνας είναι Κινέζοι Χαν, ενώ επιπλέον υπάρχουν 55 επίσημα αναγνωρισμένες εθνοτικές μειοψηφίες. Στις εθνότητες με Αυτόνομη Περιοχή ανήκουν οι Τσουάνγκ (στο Κουανγκσί), οι Κινέζοι Χούι (στη Νινγκσιά), οι Μογγόλοι (στην Εσωτερική Μογγολία), οι Θιβετιανοί (στο Θιβέτ) και οι Ουιγούροι και οι Καζάκοι στη Σιντσιάνγκ (Σινκιάνγκ). Παρά το γεγονός ότι οι μειοψηφίες έναντι της πλειοψηφίας Χαν έχουν κάποια συνταγματικά προνόμια, η κυβέρνηση της Κίνας έχει κατηγορηθεί για πολλές περιοχές για να τις καταστείλουν. Τα εστιακά σημεία είναι ιδιαίτερα στο Θιβέτ και στο Σιντσιάνγκ. Από την κατάκτηση από την αυτοκρατορική Κίνα, υπάρχει μια ισχυρή κινεζική μετανάστευση στο Σιντσιάνγκ, αφενός μεν για την ανακούφιση από τον υπερπληθυσμό στις ανατολικές περιοχές και αφετέρου δε για την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων στο Σιντσιάνγκ.
Η Κίνα αναγνωρίζει 56 διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, οι οποίες αποτελούν μέρος του κινεζικού έθνους, γνωστού στα κινεζικά ως τσουνγκχουά μιντσού. Οι Κινέζοι αποτελούν πάνω από το 90% του πληθυσμού της Κίνας. Οι «Κινέζοι Χαν», υποομάδα των Κινέζων, αποτελεί από μόνη της πάνω από το 90% του πληθυσμού. Οι Κινέζοι Χαν – η μεγαλύτερη ενιαία εθνότητα του κόσμου – υπερτερούν αριθμητικά όλων των εθνοτήτων σε κάθε κινεζική επαρχία εκτός από το Θιβέτ και το Σιντσιάνγκ. Οι εθνοτικές μειονότητες αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% του πληθυσμού της Κίνας, σύμφωνα με την απογραφή του 2010. Σε σχέση με την απογραφή πληθυσμού του 2000, ο πληθυσμός των Χαν αυξήθηκε κατά 66.537.177 άτομα (αύξηση 5.74%), ενώ ο πληθυσμός των 55 εθνικών μειονοτήτων συνολικά αυξήθηκε κατά 7.362.627 άτομα (6.92%). Η απογραφή του 2010 κατέγραψε ότι στην Κίνα ζούσαν 593.832 υπήκοοι άλλων χωρών. Υπήρχαν 120.750 υπήκοοι της Νότιας Κορέας, 71.493 υπήκοοι των ΗΠΑ και 66.159 της Ιαπωνίας που ζούσαν στη Κίνα.
Κατανομή
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας επιδεικνύει μια πυκνότητα πληθυσμού περίπου 147 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ένας λόγος που ο αριθμός δεν είναι πολύ μεγάλος, είναι ότι η δυτική Κίνα δεν έχει μεγάλο πληθυσμό, παρόλο που καταλαμβάνει μια μεγάλη έκταση, με ένα λόγο να είναι οι κλιματικές συνθήκες της περιοχής. Στο Θιβέτ, το πιο αραιοκατοικημένο μέρος της χώρας, κατοικούν μόλις δύο άνθρωποι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Με διαφορά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει στις παράκτιες περιοχές, κυρίως στα ανατολικά της χώρας. Εκεί βρίσκονται οι μεγάλες μητροπόλεις. Περίπου 115 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή σχεδόν το ένα δέκατο του κινεζικού πληθυσμού, είναι συγκεντρωμένοι σε μια έκταση μόλις 50.000 τ.χλμ. Περίπου ο μισός πληθυσμός ζει στο ένα δέκατο της έκτασης της χώρας, η οποία έχει πυκνότητα πληθυσμού 740 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο· και το 90% του πληθυσμού ζει στο ένα τρίτο της έκτασης της χώρας, που σημαίνει ότι 90% του πληθυσμού ζει σε περιοχές οι οποίες με μέσο όρο 350 κατοίκων/τ.χλμ. είναι τόσο πυκνοκατοικημένες όσο οι οι χώρες της Ευρώπης με την υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού.
Γλώσσες
Υπάρχουν έως και 292 ζωντανές γλώσσες στην Κίνα. Οι πιο ομιλούμενες γλώσσες της Κίνας ανήκουν στον Σινιτικό κλάδο της Σινοθιβετικής γλωσσικής οικογένειας. Ο σινιτικός κλάδος περιλαμβάνει τα Μανδαρινικά (τα οποία ομιλεί το 70% του πληθυσμού), αλλά και άλλες ποικιλίες της κινεζικής γλώσσας: τα κινεζικά γιουέ (συμπεριλαμβανομένων των καντονέζικων και των ταϊσανέζικων), τα κινεζικά ου (ή Γου, τα οποία περιλαμβάνουν τα Σαγκαϊνέζικα και τα Σουτσοουνέζικα), τα Μιν (συμπεριλαμβανομένων των Φουτσοουνέζικων, των Χοκκιέν και τη διάλεκτο Τεοτσέου), τα κινεζικά σιάνγκ, τα κινεζικά γκαν και τα κινεζικά χάκα. Οι γλώσσες του θιβετοβιρμανικού κλάδου, συμπεριλαμβανομένων των Θιβετιανών, των Τσιάνγκ, των Νασί και των Γι, είναι οι γλώσσες που ομιλούνται στο Θιβετιανό οροπέδιο και το οροπέδιο Γιουνάν-Γκουεϊτσόου. Στη νοτιοδυτική Κίνα ομιλούνται επίσης τα τσουάνγκ, τα Ταϊλανδικά, τα ντονγκ και τα σουέι, μέλη των γλωσσών Τάι-Καντάι. Επίσης στην ίδια περιοχή ομιλείται η γλώσσα Μιάο και η γλώσσα Γιάο της οικογένειας Χμονγκ-Μιέν αλλά και τα Ουά της Αυστροασιατικής οικογένειας, επίσημη γλώσσα του υποστηριζόμενου από τη Κίνα Κράτους Ουά στη Μιανμάρ. Σε όλη τη βορειοανατολική και βορειοδυτική Κίνα, υπάρχουν αρκετές αλταϊκές γλώσσες, οι οποίες ομιλούνται σε αυτό το μέρος της Κίνας. Σε αυτές συγκαταλέγονται τα μαντσού (κυρίως σαν δεύτερη γλώσσα κάποιων Μαντσού, λόγω της πλήρης σινοποίησης τους), τα μογγολικά και αρκετές τουρκικές γλώσσες: τα ουιγουρικά, τα καζάχικα, τα κιργιζικά, τα σαλάρ και τα δυτικά Γιουγκούρ. Τα κορεάτικα ομιλούνται από περίπου δύο εκατομμύρια Κορεάτες στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα, στο Γιάνμπιαν και αλλού. Η Σαρικόλι, η γλώσσα των Τατζίκων στο δυτικό Σιντσιάνγκ, είναι μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Οι Αβορίγινες της Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένης της μικρής διασποράς τους στην ηπειρωτική χώρα, μιλούν αυστρονησιακές γλώσσες.
Τα επίσημα μανδαρινικά, μια ποικιλία της κινεζικής γλώσσας η οποία βασίζεται στη διάλεκτο του Πεκίνου, είναι η επίσημη εθνική γλώσσα της Κίνας και χρησιμοποιείται ως γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των κατοίκων της Κίνας με διαφορετική μητρική γλώσσα. Γλώσσες όπως τα μογγολικά, τα ουιγουρικά, τα θιβετικά, τα τσουάνγκ αλλά και άλλες γλώσσες έχουν αναγνωριστεί και είναι επίσημες σε επαρχιακό ή τοπικό επίπεδο.
Οι κινεζικοί χαρακτήρες έχουν χρησιμοποιηθεί σαν σύστημα γραφής για τις Σινιτικές γλώσσες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Επιτρέπουν στους ομιλητές όλων των κινεζικών ποικιλιών (ορισμένες δεν είναι κατανοητές μεταξύ τους) να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω της γραπτής μορφής της κάθε κινεζικής διαλέκτου. Το 1956, η κυβέρνηση εισήγαγε τους απλοποιημένους Κινεζικούς χαρακτήρες, οι οποίοι αντικατέστησαν σταδιακά τους παλαιότερους παραδοσιακούς χαρακτήρες στην ηπειρωτική Κίνα. Οι κινεζικοί χαρακτήρες χρησιμοποιούν το σύστημα πινγίν ώστε να αποδοθούν σε λατινικούς χαρακτήρες. Το Θιβετιανό χρησιμοποιεί ένα αλφάβητο βασισμένο σε μια ινδική γραφή. Τα ουιγουρικά χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο ένα αλφάβητο βασισμένο στο αραβικό με το περσικό αλφάβητο να έχουν επιδράσει σημαντικά στη διαμόρφωση του. Έχει προταθεί παλαιότερα η χρήση κυριλλικού ή λατινικού αλφαβήτου. Η μογγολική γραφή που χρησιμοποιείται στην Κίνα και το αλφάβητο Μαντσού προέρχονται από το παλαιό ουιγουρικό αλφάβητο. Τα τσουάνγκ χρησιμοποιούν τόσο ένα επίσημο αλφάβητο βασισμένο στο λατινικό όσο και ένα παραδοσιακό αλφάβητο βασισμένο στο κινεζικό.
Αστικοποίηση
Η Κίνα έχει αστικοποιηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που ζει σε αστικές περιοχές αυξήθηκε από 20% το 1980 σε πάνω από 60% το 2019. Υπολογίζεται ότι ο αστικός πληθυσμός της Κίνας θα φτάσει το ένα δισεκατομμύριο άτομα μέχρι το 2030, περίπου το ένα όγδοο του παγκόσμιου πληθυσμού το 2030.
Η Κίνα έχει πάνω από 160 πόλεις με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, συμπεριλαμβανομένων 17 μεγαλουπόλεων (πόλεις με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων: οι πόλεις που αναγράφονται βασίζονται στα στοιχεία του 2021) οι οποίες είναι οι παρακάτω: Τσονγκτσίνγκ, Σαγκάη, Πεκίνο, Τσενγκντού, Κουανγκτσόου, Σεντσέν, Τιεντσίν, Σιάν, Σουτσόου, Τσενγκτσόου, Ουχάν, Χανγκτσόου, Λινγί, Σιτσιατσουάνγκ, Τόνγκουαν, Τσινγκτάο και Τσανγκσά. Το Τσονγκτσίνγκ, η Σαγκάη, το Πεκίνο και η Τσενγκντού είναι οι τέσσερις πόλεις της Κίνας με πάνω από 20 εκατομμύρια κατοίκους έκαστος. Η Σαγκάη είναι η πολυπληθέστερη αστική περιοχή της Κίνας ενώ η Τσονγκτσίνγκ είναι ο μεγαλύτερος δήμος της Κίνας: είναι ο μόνος κινεζικός δήμος με πάνω από 30 εκατομμύρια κατοίκους. Μέχρι το 2025, υπολογίζεται ότι η χώρα θα φιλοξενεί 221 πόλεις με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους. Οι πόλεις της Κίνας έχουν πολύ μεγαλύτερη έκταση από τις δυτικές, γιατί υπάρχουν οι πόλεις νομαρχιακού επιπέδου, που καταλαμβάνουν τεράστιες αγροτικές περιοχές γύρω από τις πόλεις. Οι μεγάλοι «πλωτοί πληθυσμοί» μεταναστών εργατών δυσχεραίνουν τη διεξαγωγή απογραφών σε αστικές περιοχές. Τα στατιστικά που επισημάνθηκαν παραπάνω αφορούν τους μόνιμους κατοίκους.
Εκπαίδευση
Από το 1986 και έπειτα η υποχρεωτική εκπαίδευση στην Κίνα περιλαμβάνει το δημοτικό και το γυμνάσιο, δηλαδή η υποχρεωτική εκπαίδευση στην Κίνα είναι 9-ετής. Το 2019, το 89,5% των μαθητών συνέχισαν την εκπαίδευσή τους στο λύκειο μετά το γυμνάσιο. Το γκαοκάο, το αντίστοιχο των πανελλαδικών για την Κίνα, είναι οι εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια Κίνας. Η επιτυχημένη απόδοση στο γκαοκάο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο στα περισσότερα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι πολύ απαιτητική. Το 2010, το 27% των αποφοίτων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης φοιτούσαν σε ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό το ποσοστό αυξήθηκε σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2020 έφτανε το 58,42%. Η επαγγελματική εκπαίδευση παρέχεται σε μαθητές δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Περισσότεροι από 10 εκατομμύρια Κινέζοι φοιτητές αποφοιτούν από επαγγελματικά κολέγια κάθε χρόνο.
Η Κίνα έχει το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, με περίπου 282 εκατομμύρια μαθητές και 17,32 εκατομμύρια καθηγητές πλήρους απασχόλησης, οι οποίοι υπηρετούν σε πάνω από 530.000 σχολεία. Τον Φεβρουάριο του 2006, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να παρέχει εντελώς δωρεάν εννιαετή εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης των βιβλίων στους μαθητές χωρίς χρέωση, αλλά και την κατάργηση των όποιων διδάκτρων. Οι ετήσιες επενδύσεις του κινεζικού κράτους στον τομέα της εκπαίδευσης αυξήθηκαν από λιγότερα από 50 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2003 σε περίπου 817 δισεκατομμύρια δολάρια το 2020. Δηλαδή το κινεζικό κράτος δαπανά ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό για την εκπαίδευση.
Ωστόσο, υπάρχει μια ανισότητα στις δαπάνες για την εκπαίδευση, που όπως περιγράφηκε, ξεπερνούν τα 800 δισεκατομμύρια δολάρια (2022). Δηλαδή το κράτος αλλά και οι ίδιοι οι γονείς δαπανούν περισσότερα χρήματα για την εκπαίδευση στις αστικές περιοχές απ'ότι στις αγροτικές. Το 2010, οι ετήσιες δαπάνες για την εκπαίδευση ενός μαθητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Πεκίνο έφτανε τα 20.023 γουάν, ενώ στην Κουεϊτσόου, μια από τις φτωχότερες επαρχίες της Κίνας, οι αντίστοιχες δαπάνες έφταναν τα 3.204 γουάν. Η δωρεάν υποχρεωτική εκπαίδευση στην Κίνα αποτελείται από το δημοτικό σχολείο και το γυμνάσιο και καλύπτει τις ηλικίες έξι έως δεκαπέντε ετών. Το 2020, το 95.2% των εγγεγραμμένων μαθητών στην υποχρεωτική εκπαίδευση αποφοιτούσε, υπερβαίνοντας τους μέσους όρους που καταγράφουν οι χώρες υψηλού εισοδήματος, ενώ το 91.2% των Κινέζων έχουν λάβει δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Το ποσοστό αλφαβητισμού της Κίνας έχει αυξηθεί δραματικά. Ενώ το ποσοστό αλφαβητισμού σε άτομα άνω των 15 ετών ήταν το 1949 ήταν μόνο 20% και το 1979 ήταν στο 65,5% το 96% του πληθυσμού άνω των 15 ετών ήταν εγγράμματο το 2018. Την ίδια χρονιά, η Κίνα (οι εξετάσεις δεν έλαβαν χώρα σε όλη τη Κίνα, αλλά μόνο στο Πεκίνο, τη Σαγκάη, τη Τσιανγκσού και το Τσετσιάνγκ, τέσσερις από τις πλουσιότερες περιοχές της Κίνας) πρώτευσε στο Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών και στις τρεις κατηγορίες του προγράμματος διάγνωσης του γνωστικού επιπέδου των μαθητών: μαθηματικά, επιστήμες και ανάγνωση. Το 2022, η Κίνα κατάφερε να κατέχει την πρώτη θέση στον αριθμό των μεταλλίων στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα. Έχει κερδίσει 174 χρυσά μετάλλια από το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό το 1985. Η Κίνα έχει κερδίσει τα περισσότερα μετάλλια από οποιαδήποτε άλλη χώρα στη Διεθνή Ολυμπιάδα Φυσικής, στη Διεθνή Ολυμπιάδα Χημείας και στη Διεθνή Ολυμπιάδα Πληροφορικής.
Η Κίνα είχε πάνω από 3.000 πανεπιστήμια, με πάνω από 40 εκατομμύρια φοιτητές να είναι εγγεγραμμένοι στα πανεπιστήμια της ηπειρωτικής Κίνας. Το 2021, η Κίνα μερικά από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. Η Κίνα έχει πολλά πανεπιστήμια της στον κατάλογο των 100 καλύτερων πανεπιστημίων στο κόσμο (πάνω από δέκα, ο υψηλότερος αριθμός στην περιοχή Ασίας-Ωκεανίας και ο δεύτερος μεγαλύτερος μετά τις ΗΠΑ). Επί του παρόντος, η Κίνα είναι δεύτερη μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά την εκπροσώπηση των πανεπιστημίων της στα 200 κορυφαία πανεπιστήμια σύμφωνα με την Ακαδημαϊκή Κατάταξη των Παγκόσμιων Πανεπιστημίων. Η Κίνα φιλοξενεί τα δύο καλύτερα πανεπιστήμια (Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά και Πανεπιστήμιο του Πεκίνου) σε ολόκληρη την περιοχή Ασίας - Ωκεανίας και στις αναδυόμενες χώρες σύμφωνα με την κατάταξη των Τάιμς. Το 2022, δύο πανεπιστήμια στην ηπειρωτική Κίνα συγκαταλέγονταν στα κορυφαία 15 πανεπιστήμια του κόσμου, με το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου (12ο) και το Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά (14ο) να συγκαταλέγονται στο κατάλογο. Το πανεπιστήμιο Φουντάν, το πανεπιστήμιο Τσετσιάνγκ και το Πανεπιστήμιο Τσιάο Τονγκ Σαγκάης είναι μεταξύ των κορυφαίων 50 στο κόσμο. (Πηγή: QS World University Rankings). Τα μεγάλα πανεπιστήμια της Κίνας ανήκουν στην Ομάδα Κ9 (C9 League), μιας συμμαχίας των κορυφαίων κινεζικών πανεπιστημίων, τα οποία προσφέρουν ολοκληρωμένη και κορυφαίου επιπέδου εκπαίδευση.
Υγεία
Η Εθνική Επιτροπή Υγείας και Οικογενειακού Προγραμματισμού, μαζί με τα αντίστοιχα όργανα στο τοπικό επίπεδο, επιβλέπει τις ανάγκες υγείας του κινεζικού πληθυσμού. Η έμφαση στη δημόσια υγεία και την προληπτική ιατρική αποτελούν τα κύρια συστατικά της κινεζικής πολιτικής για την υγεία από τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Εκείνη την εποχή, το Κομμουνιστικό Κόμμα ξεκίνησε την Πατριωτική Εκστρατεία για την Υγεία, η οποία είχε ως στόχο τη βελτίωση της υγιεινής στην Κίνα, καθώς και τη θεραπεία και την πρόληψη αρκετών ασθενειών. Ασθένειες όπως η χολέρα, ο τυφοειδής πυρετός και η οστρακιά, που προηγουμένως μάστιζαν την Κίνα, μετά την ολοκλήρωση της εκστρατείας, σχεδόν εξαφανίστηκαν.
Αφότου ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ άρχισε να θεσπίζει οικονομικές μεταρρυθμίσεις το 1978, η υγεία των Κινέζων βελτιώθηκε γρήγορα λόγω της καλύτερης διατροφής που πλέον ασκούσαν, αν και πολλές από τις δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες υγείας που παρείχε το κράτος στην ύπαιθρο εξαφανίστηκαν μαζί με τις Λαϊκές Κομμούνες που καταργήθηκαν. Η υγειονομική περίθαλψη στην Κίνα ιδιωτικοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και η ποιοτική της στάθμη γνώρισε σημαντική άνοδο. Το 2009, η κυβέρνηση ξεκίνησε μια τριετή πρωτοβουλία μεγάλης κλίμακας με στόχο την παροχή υγειονομικής περίθαλψης στους κατοίκους, αξίας 124 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Μέχρι το 2011, η εκστρατεία είχε αποφέρει αποτελέσματα: ήδη, το 95% του πληθυσμού της Κίνας είχε βασική ασφάλιση υγείας. Το 2011, εκτιμήθηκε ότι η Κίνα ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος προμηθευτής φαρμακευτικών προϊόντων στον κόσμο, αν και ο πληθυσμός έχει υποφέρει από το πρόβλημα της ανάπτυξης, παραγωγής και διανομής πλαστών φαρμάκων (ή φαρμάκων απομιμήσεων των αρχικών).
Το 2017, το προσδόκιμο ζωής στη Κίνα ήταν σχεδόν 76 χρόνια, ενώ η βρεφική θνησιμότητα ήταν 7 θάνατοι ανά 1.000 άτομα. Αυτά τα ποσοστά έχουν υποστεί θετικές μεταβολές από το 1950. Το ποσοστό ελλιποβαρών παιδιών (κατάσταση σχετική με τον υποσιτισμό) μειώθηκε από 33,1% το 1990 σε 9,9% το 2010. Παρά τις σημαντικές βελτιώσεις στο επίπεδο της υγείας του πληθυσμού και την κατασκευή νέων προχωρημένων νοσοκομείων, η επέκταση των αναπνευστικών ασθενειών λόγω της ρύπανσης του αέρα, οι εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζοι που καπνίζουν, αλλά και η άνοδος των ποσοστών παχυσαρκίας στους νέους συνιστούν μερικές από τις νέες προκλήσεις στον τομέα της υγείας για την Κίνα. Ο μεγάλος πληθυσμός και οι πυκνοκατοικημένες πόλεις της Κίνας αποτελούν μερικούς από τους λόγους που αρκετές νέες ασθένειες έχουν προέλθει από τη Κίνα. Ένα παράδειγμα είναι το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο του 2003. Το 2010 η ρύπανση του αέρα ευθυνόταν για 1.2 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους στη Κίνα.
Η πανδημία του κορονοϊού του 2019 εντοπίστηκε για πρώτη φορά στη Γουχάν τον Δεκέμβριο του 2019. Περαιτέρω μελέτες διεξάγονται σε όλο τον κόσμο σχετικά με την πιθανή τοποθεσία προέλευσης του ιού. Πάντως, το γεγονός ότι ο κορονοϊός με τα υπάρχοντα στοιχεία προήλθε από τη Κίνα, έχει προκαλέσει την ανάπτυξη της σινοφοβίας (βλέπε Ξενοφοβία και ρατσισμός σχετιζόμενα με την πανδημία COVID-19). Η κινεζική κυβέρνηση έχει επικριθεί για τον χειρισμό της επιδημίας και κατηγορήθηκε ότι απέκρυψε την έκταση της επιδημίας πριν γίνει διεθνής πανδημία.
Θρησκεία
Η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ασπάζεται επίσημα τον κρατικό αθεϊσμό και έχει διεξαγάγει εκστρατείες κατά της θρησκείας για το σκοπό αυτό. Τα θρησκευτικά θέματα και ζητήματα στη χώρα εποπτεύονται από την Κρατική Διοίκηση Θρησκευτικών Υποθέσεων. Η ελευθερία της θρησκείας είναι εγγυημένη από το σύνταγμα της Κίνας, αν και οι θρησκευτικές οργανώσεις που δεν έχουν επίσημη έγκριση από τον αρμόδιο φορέα για τη θρησκεία μπορεί να υποστούν κρατικές διώξεις.
Κατά τη διάρκεια των χιλιετιών, ο κινεζικός πολιτισμός έχει επηρεαστεί από διάφορα θρησκευτικά κινήματα. Οι «τρεις διδασκαλίες», συμπεριλαμβανομένου του Κομφουκιανισμού, του Ταοϊσμού και του Βουδισμού (Κινεζικός Βουδισμός), έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κινεζικού πολιτισμού, εμπλουτίζοντας το θεολογικό και πνευματικό πλαίσιο το οποίο ξεκίνησε να αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σανγκ και Τσόου. Η κινεζική λαϊκή θρησκεία, η οποία θεμελιώθηκε χάρη στις λεγόμενες τρεις διδασκαλίες αλλά και άλλες παραδόσεις του κινεζικού λαού, συνίσταται στην πίστη στους σεν (神), ένας χαρακτήρας που υποδηλώνει τις «ενέργειες της γενιάς», οι οποίες μπορεί να είναι είτε θεότητες του περιβάλλοντος, πρόγονοι ανθρώπων, έννοιες ευγένειας, ήρωες του πολιτισμού. Πολλοί από τους λεγόμενους ήρωες του κινεζικού πολιτισμού εμφανίζονται στην κινεζική μυθολογία και ιστορία. Μεταξύ των πιο δημοφιλών λατρευόμενων θεοτήτων είναι η Μάτσου (θεά των θαλασσών), ο Χουάνγκντι (ένας από τους δύο θεϊκούς πατριάρχες της κινεζικής φυλής), ο Γκουάντι (θεός του πολέμου και των επιχειρήσεων), ο Τσαϊσέν ( θεός της ευημερίας και του πλούτου), ο Πανγκού και πολλοί άλλοι. Η Κίνα φιλοξενεί πολλά από τα ψηλότερα θρησκευτικά αγάλματα του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του ψηλότερου από όλα, του Βούδα του Ναού της Άνοιξης στο Χενάν.
Είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν ξεκάθαρα δεδομένα για τη θρησκεία στην Κίνα, λόγω των διαφορετικών ορισμών της «θρησκείας» που επικρατούν μεταξύ των κατοίκων, αλλά και λόγω της ανοργάνωτης, διάχυτης φύσης των κινεζικών θρησκευτικών παραδόσεων. Οι μελετητές σημειώνουν ότι στην Κίνα δεν υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ των τριών διδασκαλιών αλλά και μεταξύ της λαϊκής θρησκευτικής πρακτικής. Μια δημοσκόπηση του 2015 που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Γκάλοπ διαπίστωσε ότι το 61% των Κινέζων αυτοπροσδιορίζονται ως «πεπεισμένοι άθεοι», αν και αξίζει να σημειωθεί ότι οι κινεζικές θρησκείες ή τουλάχιστον κάποια από τα τμήματα τους μπορούν να οριστούν σαν μη θεϊστικές και ανθρωπιστικές θρησκείες. αφού δεν πιστεύουν ότι η θεία δημιουργικότητα είναι εντελώς υπερβατική, αλλά είναι εγγενής στον κόσμο και ειδικότερα στον άνθρωπο. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2014, περίπου το 74% των ερωτηθέντων είναι είτε μη θρησκευόμενοι είτε ασκούν την κινεζική λαϊκή θρησκεία, το 16% είναι βουδιστές, το 2% είναι χριστιανοί, το 1% είναι μουσουλμάνοι και το 8% ανήκει σε άλλες θρησκείες (π.χ. Ταοϊσμός και του λαϊκός σωτηριασμός).
Εκτός από τις θρησκευτικές πρακτικές των Χαν σε τοπικό επίπεδο, υπάρχουν επίσης μερικές άλλες, μη κινεζικές εθνότητες στην Κίνα, οι οποίες διατηρούν τις παραδοσιακές θρησκείες τους. Οι λαϊκές θρησκείες των διαφόρων λαών της Κίνας (πέρα από τους Χαν) αποτελούν το 2–3% του πληθυσμού, ενώ ο Κομφουκιανισμός είναι αρκετά δημοφιλής θρησκεία στη τάξη των διανοούμενων. Επίσης, οι Θιβετιανοί ασκούν τον Θιβετιανό Βουδισμό, ενώ το Ισλάμ ασκείται από τους Κινέζους Χουέι, τους Ουιγούρους, τους Καζάκους, του Κιργίζιους και άλλους λαούς της βορειοδυτικής Κίνα. Η απογραφή πληθυσμού του 2010 ανέφερε ότι στη Κίνα ζούσαν 23.14 εκατομμύρια μουσουλμάνοι.
Μια δημοσκόπηση του Ινστιτούτο Πολιτικής στο Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου και της εταιρείας Ipsos (η οποία διενεργήθηκε το 2021) διαπίστωσε ότι το 35% των Κινέζων δήλωσαν ότι στη Κίνα υπήρχε ένταση μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων. Έτσι η Κίνα, στο δείγμα των 28 χωρών όπου ρωτήθηκαν οι κάτοικοι τους, είναι μια χώρα με λίγες θρησκευτικές εντάσεις (μόνο σε μια χώρα εξήχθη από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων μικρότερο ποσοστό).
Διακυβέρνηση
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας είναι ένα ολοκληρωτικό κράτος υπό την επίσημα νομοθετημένη καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ). Παρά την ύπαρξη μικρότερων κομμάτων, όπως η Επαναστατική Επιτροπή του Κουομιντάνγκ, τα οποία είναι υπό την πολύ έντονη επιρροή του ΚΚΚ, ουσιαστικά είναι ένα μονοκομματικό κράτος και ο σοσιαλισμός είναι επίσημα θεμελιωμένος στο Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως οικονομικό και πολιτικό σύστημα.
Το κινεζικό σύνταγμα ορίζει ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας «είναι ένα σοσιαλιστικό κράτος το οποίο διοικείται από μια λαϊκή δημοκρατική δικτατορία, στην οποία δικτατορία ηγείται η εργατική τάξη και βασίζεται σε μια συμμαχία εργατών και αγροτών». Επίσης εγγυάται ότι τα κρατικά ιδρύματα «θα εφαρμόζουν την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Η ΛΔΚ είναι σοσιαλιστικό κράτος και κυβερνάται από κομμουνιστικό κόμμα. Η κινεζική κυβέρνηση έχει περιγραφεί ποικιλοτρόπως ως κομμουνιστική και σοσιαλιστική. Παράλληλα, η κυβέρνηση της Κίνας έχει περιγραφεί επίσης ως αυταρχική και κορπορατιστική, ενώ θέτει βαρείς περιορισμούς στους ανθρώπους σε διάφορα θέματα, κυρίως στην ελεύθερη πρόσβαση στο Διαδίκτυο, στην ελευθερία του Τύπου, στην ελευθερία του συνέρχεσθαι, στο δικαίωμα στην τεκνοποίηση, στην ελεύθερη σύσταση κοινωνικών οργανώσεων και στη θρησκευτική ελευθερία.
Αν και το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα περιγράφει την Κίνα ως μια «σοσιαλιστική συμβουλευτική δημοκρατία», η χώρα περιγράφεται συνήθως ως ένα αυταρχικό κράτος επιτήρησης αλλά και ως δικτατορία. Το σημερινό πολιτικό, ιδεολογικό και οικονομικό σύστημα της Κίνας χαρακτηριστεί από τους ηγέτες της ως «συμβουλευτική δημοκρατία», «λαϊκή δημοκρατική δικτατορία», «σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» (δηλαδή, ο μαρξισμός αλλά προσαρμοσμένος στις ανάγκες της Κινεζικής κοινωνίας και πραγματικότητας) και «σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς».
Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Από το 2018, το κινεζικό σύνταγμα δηλώνει ότι «το καθοριστικό χαρακτηριστικό του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά είναι η ηγεσία του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ).» Οι τροποποιήσεις στο κινεζικό σύνταγμα το 2018 κωδικοποίησαν στο σύνταγμα το μονοκομματικό καθεστώς της Κίνας, όπου ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ (αρχηγός κόμματος) κατέχει την ανώτατη εξουσία στο κράτος και την κυβέρνηση, λειτουργώντας έτσι σαν ένας άτυπος ύψιστος ηγέτης. Ο σημερινός Γενικός Γραμματέας είναι ο Σι Τσινπίνγκ, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα στις 15 Νοεμβρίου 2012 και επανεξελέγη στις 25 Οκτωβρίου 2017. Το εκλογικό σύστημα είναι πυραμιδικό. Τα Τοπικά Λαϊκά Συνέδρια εκλέγονται άμεσα από τον λαό, ενώ τα Λαϊκά Συνέδρια που ανήκουν σε ανώτερες βαθμίδες έως και το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο εκλέγονται έμμεσα από τα μέλη του Λαϊκού Συνεδρίου που ανήκει στην ακριβώς κατώτερη βαθμίδα. Πέρα από το ΚΚΚ, άλλα οκτώ πολιτικά κόμματα έχουν εκπροσώπους στο Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο και στην Πολιτική Συμβουλευτική Διάσκεψη του Κινεζικού Λαού. Η Κίνα υποστηρίζει τη λενινιστική αρχή του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», αλλά οι επικριτές της κινεζικής κυβέρνησης περιγράφουν το εκλεγμένο Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο ως ένα σώμα «σφραγίδας επικύρωσης», δηλαδή ότι πρόκειται για ένα κοινοβούλιο το οποίο διορίζει η κυβέρνηση και η λειτουργία του είναι απλά να επικυρώνει τις προειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης.
Καθώς το ΚΚΚ όσο και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός είναι μονάδες στις οποίες οι αξιωματικοί προβιβάζονται σταδιακά, είναι δυνατό να διακρίνουμε διαφορετικές γενιές στην κινεζική ηγεσία. Η τρέχουσα γενιά ηγεσίας του ΚΚΚ είναι η 5η και είναι υπό την ηγεσία του Σι Τσινπίνγκ. Στον επίσημο λόγο, κάθε γενιά της κινεζικής ηγεσίας ταυτίζεται με μια ευδιάκριτη προέκταση της ιδεολογίας του κόμματος. Οι ιστορικοί έχουν μελετήσει και διακρίνει διάφορες περιόδους αναφορικά με την ανάπτυξη της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, κάνοντας σαφή αναφορά σε αυτές τις «γενιές ηγεσίας».
Κυβέρνηση
Η Κίνα είναι μονοκομματικό κράτος με επικεφαλής το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ). Το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο τροποποίησε το σύνταγμα της χώρας το 2018 για να αφαιρέσει το όριο των δύο θητειών στην ιδιότητα του Προέδρου της Κίνας, επιτρέποντας στον σημερινό ηγέτη, Σι Τζινπίνγκ, να παραμείνει πρόεδρος της Κίνας (και Γενικός Γραμματέας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος) για πάνω από δύο θητείες, οδηγώντας σε κριτική για τη δημιουργία δικτατορικής διακυβέρνησης. Πλέον, η διδασκαλία του Τζινπίνγκ διδάσκεται στην εκπαίδευση και ο ίδιος οδεύει να γίνει ισόβιος ηγέτης. Ο Πρόεδρος είναι ο αρχηγός του κράτους, εκλεγόμενος από το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο. Ο Πρωθυπουργός είναι ο αρχηγός της κυβέρνησης και προεδρεύει του Κρατικού Συμβουλίου, το οποίο αποτελείται από τέσσερις αντιπρόεδρους και τους επικεφαλής των υπουργείων και των επιτροπών του Κράτους. Ο νυν πρόεδρος της Κίνας είναι ο Σι Τσινπίνγκ, ο οποίος είναι Γενικός Γραμματέας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος και Πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, και έτσι αποτελεί ο ύψιστος ηγέτης της Κίνας. Ο νυν πρωθυπουργός της Κίνας είναι ο Λι Κετσιάνγκ, ανώτερο μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ, του ντε φάκτο κορυφαίου οργάνου λήψης αποφάσεων της Κίνας.
Το 2017, ο Σι κάλεσε το κομμουνιστικό κόμμα να σφίξει περαιτέρω τη λαβή του στη χώρα, να υποστηρίξει την ενότητα της ηγεσίας του κόμματος και να επιτύχει το «Κινεζικό Όνειρο της εθνικής αναζωογόνησης». Οι πολιτικές ανησυχίες που επικρατούν στους Κινέζους πολιτικούς, αλλά και την κοινωνία, είναι οι αυξανόμενες ανισότητες και η διαφθορά. Ωστόσο, το επίπεδο της δημόσιας υποστήριξης για την κυβέρνηση και τη διαχείριση του έθνους βρίσκεται σε υψηλά ποσοστά, καθώς το 80-95% των Κινέζων πολιτών εκφράζουν ικανοποίηση για την κεντρική κυβέρνηση, σύμφωνα με έρευνα του 2011. Μια έρευνα των Καναδικών Ινστιτούτων Ερευνών Υγείας (η οποία έλαβε χώρα το 2020) κατέγραψε επίσης ότι το 75% των Κινέζων ήταν ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση ως προς το θέμα της διάδοσης πληροφοριών εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, ενώ το 67% ήταν ικανοποιημένο με την παροχή καθημερινών αναγκών.
Διοικητική διαίρεση
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας διαιρείται επίσημα σε 23 επαρχίες, πέντε αυτόνομες περιφέρειες (πατρίδα πέντε εθνοτήτων - των Θιβετιανών, των Μογγόλων, των Ουιγούρων, των Κινέζων Χουέι και των Τσουάνγκ) και τέσσερις δήμους ή δημοτικές περιοχές. Αυτές οι περιοχές αποτελούν την «ηπειρωτική Κίνα» — ενώ στην Κίνα ανήκουν και οι ειδικές διοικητικές περιοχές, Χονγκ Κονγκ και Μακάο. Γεωγραφικά, η Κίνα υποδιαιρείται σε έξι γεωγραφικές περιοχές: τη Βόρεια Κίνα, τη Βορειοανατολική Κίνα, την Ανατολική Κίνα, τη Νότια Κεντρική Κίνα, τη Νοτιοδυτική Κίνα και τη Βορειοδυτική Κίνα.
Η Κίνα θεωρεί την Ταϊβάν 23η επαρχία της, αν και η Ταϊβάν ελέγχεται από την Δημοκρατία της Κίνας, η οποία απορρίπτει τις αξιώσεις της ΛΔΚ, όμως δεν κηρύττει ανεξαρτησία λόγω των οικονομικών σχέσεων με τη ΛΔΚ αλλά και τις απειλές περί πολέμου σε περίπτωση τέτοιου γεγονότος. Αντίθετα, το σύνταγμα της Δημοκρατίας της Κίνας προβάλλει αξιώσεις πάνω σε όλη τη ΛΔΚ αλλά και κάποιες γύρω περιοχές (συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της Μογγολίας).
Δομή του κράτους
Ονομαστικά το υπέρτατο κρατικό όργανο είναι το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο, το Κοινοβούλιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τα μέλη του εκλέγουν τον Πρόεδρο, το Κρατικό Συμβούλιο, δηλαδή την Κυβέρνηση, το Ανώτατο Λαϊκό Δικαστήριο, την Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή και την Ανώτατη Εισαγγελία.
Το δικαίωμα ψήφου δίνεται στην ηλικία των 18 ετών, σε άνδρες και γυναίκες. Ο Πρωθυπουργός της Κίνας είναι ο δεύτερος ισχυρότερος αξιωματούχος της εκτελεστικής εξουσίας και δεύτερος στην ιεραρχία του κομμουνιστικου κόμματος και του κράτους μετά τον πρόεδρο. Ο Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας είναι αρχηγός του Κράτους και της κυβέρνησης με μεγάλες εξουσίες. Πρωθυπουργός της Χώρας είναι από τις 17 Μαρτίου 2010 ο Λι Κετσιάνγκ και Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας και Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος από τις 24 Αυγούστου 2012 ο Σι Τζιπινγκ.
Διεθνείς Σχέσεις
Η ΛΔΚ έχει διπλωματικές σχέσεις με 175 χώρες και διατηρεί πρεσβείες σε 162 χώρες. Το 2019, η Κίνα είχε το πιο εκτεταμένο διπλωματικό (σε επίπεδο πρεσβειών, προξενείων, κ.ά.) δίκτυο στον κόσμο. Η νομιμότητά της ύπαρξης της ΛΔ Κίνας αμφισβητείται από τη Δημοκρατία της Κίνας και μερικές άλλες χώρες. Είναι επομένως το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο κράτος με περιορισμένη αναγνώριση, έχοντας πληθυσμό άνω των 1,4 δισεκατομμυρίων κατοίκων. Το 1971, η ΛΔΚ αντικατέστησε τη Δημοκρατία της Κίνας στη θέση του εκπροσώπου της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη, λαμβάνοντας και την έδρα του μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η Κίνα ήταν επίσης πρώην μέλος και ηγέτης του Κινήματος των Αδέσμευτων, και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της υποστηρικτή των αναπτυσσόμενων χωρών. Μαζί με τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και τη Νότια Αφρική, η Κίνα είναι μέλος των BRICS, μιας ομάδας αναδυόμενων μεγάλων οικονομιών. Η Κίνα φιλοξένησε την τρίτη επίσημη σύνοδο κορυφής της ομάδας στη Σανιά του Χαϊνάν τον Απρίλιο του 2011.
Σύμφωνα με την κινεζική ερμηνεία της πολιτικής της Ενιαίας Κίνας, το Πεκίνο έχει θέσει ως προϋπόθεση για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων την αναγνώριση από τη χώρα που θέλει να συνάψει σχέση με τη ΛΔΚ την αναγνώριση της κινεζικής αξίωσης στη Ταϊβάν και τη λήξη των επίσημων σχέσεων με τη Δημοκρατία της Κίνας. Οι Κινέζοι αξιωματούχοι έχουν διαμαρτυρηθεί σε πολλές περιπτώσεις όταν ξένες χώρες έχουν κάνει διπλωματικές προσεγγίσεις στην Ταϊβάν, ειδικά στο θέμα των πωλήσεων όπλων στον ταϊβανικό στρατό.
Μεγάλο μέρος της σημερινής κινεζικής εξωτερικής πολιτικής φέρεται να βασίζεται στις Πέντε Αρχές Ειρηνικής Συνύπαρξης οι οποίες διατυπώθηκαν από τον πρωθυπουργό Τσόου Ενλάι. Επίσης η κινεζική εξωτερική πολιτική καθοδηγείται από την έννοια της «αρμονίας χωρίς ομοιομορφία», η οποία ενθαρρύνει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των κρατών παρά τις ιδεολογικές διαφορές. Η εξωτερική πολιτική της Κίνας την έχει οδηγήσει να συνάψει σχέσεις με χώρες οι οποίες θεωρούνται επικίνδυνες ή με κατασταλτικά καθεστώτα από τα δυτικά έθνη, όπως η Ζιμπάμπουε, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Η Κίνα έχει στενή οικονομική και στρατιωτική σχέση με τη Ρωσία και τα δύο κράτη συχνά μοιράζονται τις ίδιες απόψεις σε ψηφίσματα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Δηλαδή, αρκετές φορές όπου έχει υπάρξει ψηφοφορία για καταδικαστικό ψήφισμα για τη Ρωσία, η Κίνα ασκεί βέτο, ενώ το ίδιο κάνει για τη Κίνα η Ρωσία. Πάντως, αυτή η ομοφωνία απόψεων επεκτείνεται ακόμη και σε μερικές από κοινού αποχές από ψηφίσματα. Η μετανάστευση μορφωμένων Κινέζων εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για τη χώρα.
Εμπορικές σχέσεις
Η Κίνα έγινε η χώρα με τον μεγαλύτερο ετήσιο όγκο εμπορικών συναλλαγών στον κόσμο το 2013 (με βάση το σύνολο εισαγωγών-εξαγωγών). Επίσης έγινε ο μεγαλύτερος εισαγωγέας εμπορευμάτων στον κόσμο. Περίπου το 45% των δρομολογίων της εμπορικής ναυτιλίας έχει κατεύθυνση ή σημείο έναρξης κάποιο λιμάνι στη Κίνα.Το 2016, η Κίνα ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος 124 κρατών. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ένωσης Χωρών της Ανατολικής Ασίας. Το σύνολο των εμπορικών συναλλαγών της Κίνας με τα 10 κράτη της ένωσης ήταν 345.8 δισεκατομμύρια δολάρια το 2015, αντιστοιχώντας στο 15.2% του εμπορίου της ένωσης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, ως το σύνολο 10 κρατών-μελών, είναι επίσης ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας. Το 2020, η Κίνα έγινε ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το εμπόριο μεταξύ των κρατών της ΕΕ και της Κίνας να έχει όγκο 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων σχεδόν. Η Κίνα, μαζί με την Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, είναι μέλος της Περιφερειακής Συνολικής Οικονομικής Συνεργασίας, της μεγαλύτερης ζώνης ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο. Αυτή η ζώνη καλύπτει το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού και περίπου το ίδιο ποσοστό της οικονομικής παραγωγής. Η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) το 2001. Το 2004, πρότεινε τη δημιουργία της Συνόδου Κορυφής για την Ανατολική Ασία ως φόρουμ συζήτησης για θέματα περιφερειακής ασφάλειας. Η Σύνοδος για την Ανατολική Ασία, η οποία περιλαμβάνει την Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας + 3, την Ινδία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, ξεκίνησε τις εργασίες της το 2005.
Η Κίνα έχει μια μακροχρόνια και περίπλοκη εμπορική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2000, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε την παραχώρηση καθεστώτος «μόνιμων τακτικών εμπορικών σχέσεων» στις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, επιτρέποντας στις κινεζικές εξαγωγές στις ΗΠΑ να έχουν τους ίδιους χαμηλούς δασμούς που έχουν οι άλλες χώρες. Η Κίνα έχει σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη σημαντικότερη αγορά διάθεσης των εξαγωγών της. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, αμερικάνοι πολιτικοί υποστήριξαν ότι το κινεζικό γουάν ήταν αρκετά υποτιμημένο, δίνοντας στην Κίνα ένα αθέμιτο εμπορικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, η Κίνα ακολούθησε μια πολιτική σύναψης σχέσεων με τα αφρικανικά έθνη (αλλά και να εμπλέκεται σε θέματα Αφρικής), κυρίως σε θέματα εμπορίου και διμερούς συνεργασίας. Το 2019, το εμπόριο της Κίνας με τις χώρες της Αφρικής ανήλθε στα 208 δισεκατομμύρια δολάρια, έχοντας εικοσαπλασιαστεί σε 20 χρόνια. Σύμφωνα με τη Μάντισον Κόντον «η Κίνα χρηματοδοτεί περισσότερα έργα υποδομής στην Αφρική σε σχέση με την Παγκόσμια Τράπεζα και παρέχει χαμηλότοκα δάνεια αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στις αναδυόμενες οικονομίες της ηπείρου». Η Κίνα διατηρεί εκτεταμένους και εξαιρετικά διαφοροποιημένους εμπορικούς δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κίνα έχει επίσης ενισχύσει τους εμπορικούς της δεσμούς με μεγάλες οικονομίες της Νότιας Αμερικής και είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Βραζιλίας, της Χιλής, του Περού, της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και πολλών άλλων χωρών της περιοχής.
Η Πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου της Κίνας έχει επεκταθεί σημαντικά μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία. Τον Απρίλιο του 2020 στη πρωτοβουλία συμμετείχαν 138 χώρες και 30 διεθνείς οργανισμοί. Πέρα από την εντατικοποίηση των σχέσεων της με τα υπόλοιπα κράτη, η Κίνα εστιάζει ιδιαίτερα στο στόχο της δημιουργίας αποτελεσματικών συγκοινωνιακών αρτηριών. Η Κίνα έχει δώσει σημαντική προσοχή στον θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού, ο οποίος δύναται να συνδέσει την Ανατολική Αφρική και την Ευρώπη. Υπάρχουν σημαντικές κινεζικές επενδύσεις ή σχετικές προθέσεις σε διάφορα λιμάνια, όπως τα λιμάνια Γκουαντάρ, Κουαντάν, Χαμπαντότας, Πειραιά και Τεργέστης. Ωστόσο, πολλά από αυτά τα δάνεια που χορήγησε η Κίνα στο πλαίσιο του προγράμματος μιας ζώνης και ενός δρόμου είναι μη βιώσιμα και η Κίνα έχει αντιμετωπίσει μια σειρά από εκκλήσεις για διαγραφή χρέους από τις χώρες που χρωστούν χρήματα στη Κίνα.
Εδαφικές διαφορές
Ταϊβάν
Από το 1949, με την ίδρυση της μετά το τέλος του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου, η ΛΔΚ έχει διεκδικήσει τα εδάφη που διεκδικεί η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) σαν μέρος της επικράτειάς της. Η Κίνα θεωρεί ότι το νησί της Ταϊβάν ως επαρχία της, τα αρχιπελάγη Κινμέν και Ματσού ως τμήμα της επαρχίας Φουτσιάν και τα νησιά που ελέγχει η Ταϊβάν στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας τμήμα της επαρχίας Χαϊνάν και της επαρχίας Κουανγκτούνγκ. Οι σχέσεις των δύο Κίνων είναι περίπλοκες, όπως και οι σχετικές αξιώσεις, καθώς κεντρικό μέρος της διπλωματικής πολιτικής της Κίνας είναι και η αρχή της Μίας Κίνας.
Διαφωνίες για τα χερσαία σύνορα
Η Κίνα έχει λύσει τις εδαφικές διαφορές της με 12 από τις 14 γειτονικές χώρες, έχοντας επιδιώξει ουσιαστικούς συμβιβασμούς στις περισσότερες διαπραγματεύσεις με γειτονικές χώρες για την επίλυση των διμερών συνοριακών διαφορών. Σήμερα η Κίνα έχει εδαφικές διαφορές με την Ινδία (βλέπε Σινοϊνδική διαμάχη για τα σύνορα) και το Μπουτάν.
Διαφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα
Η Κίνα έχει εδαφικές διαφορές με διάφορες χώρες για την ιδιοκτησία νησιών μικρού μεγέθους στις θάλασσες της Ανατολικής και Νότιας Κίνας. Βρίσκεται σε διαμάχη με την Ιαπωνία και την Ταϊβάν για τον έλεγχο του βράχου Σοκότρα, των νησιών Σενκάκου και το σύνολο των νησιών της Θάλασσας της Νότιας Κίνας ενώ εμπλέκεται σε διαφωνίες για την οριοθέτηση ΑΟΖ στη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας.
Έναρξη πτήσεων Κίνας-Ταϊβάν
Οι πρώτες απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου του 2008.
Στις 13 Ιουνίου υπογράφηκε στο Πεκίνο ιστορική συμφωνία για την έναρξη τακτικών αεροπορικών πτήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες στην Κίνα και την Ταϊβάν. Επιπρόσθετα, στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 εγκαινιάστηκαν οι πρώτες αεροπορικές συνδέσεις ανάμεσα στην Κίνα και στην Ταϊβάν, με το δρομολόγιο Σεντζέν-Ταϊπέι, ενώ ακολούθησε ένα ακόμα δρομολόγιο από την Ταϊπέι προς τη Σαγκάη.
Εκλογές
Κοινωνικοπολιτικά ζητήματα και ανθρώπινα δικαιώματα
Η Κίνα συγκεκριμένα χρησιμοποιεί κάμερες, λογισμικό αναγνώρισης προσώπου, αισθητήρες, επιτήρηση των προσωπικών αντικειμένων τεχνολογίας και ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης ως μέσο κοινωνικού ελέγχου των ατόμων που ζουν στη χώρα. Το κινεζικό κίνημα για τη δημοκρατία, οι κοινωνικοί ακτιβιστές και ορισμένα μέλη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος πιστεύουν στην ανάγκη για κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις στη Κίνα. Ενώ η Κίνα έχει καταγράψει αρκετές μεταρρυθμίσεις σε θέματα οικονομικών και κοινωνικών ελευθεριών μετά τη δεκαετία του 1970, η πολιτική ελευθερία των κατοίκων εξακολουθεί να είναι αυστηρά περιορισμένη στην Κίνα. Το Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ορίζει ότι στα «θεμελιώδη δικαιώματα» των πολιτών περιλαμβάνεται η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία του Τύπου, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, η ανεξιθρησκία, η καθολική ψηφοφορία και τα δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία. Ωστόσο, στην πράξη, αυτές οι διατάξεις δεν εγγυώνται κάποια ιδιαίτερη προστασία εναντίον της άσκησης ποινικών διώξεων από το κράτος και πολλές συνταγματικά εγγυημένες ελευθερίες μένουν στα λόγια. Αν και κάποιες κριτικές που ασκούν κάτοικοι και ειδικοί για τις πολιτικές της κυβέρνησης και τις πρακτικές του Κομμουνιστικού Κόμματος γίνονται ανεκτές, η λογοκρισία του πολιτικού λόγου και πληροφοριών, κυρίως στο Διαδίκτυο, χρησιμοποιείται εκτεταμένα από τη κυβέρνηση, συνήθως για την αποτροπή κάποιας συλλογικής αναταραχής και δραστηριοποίησης. Το έτος 2020 τέθηκε σαν στόχο από τη κινεζική κυβέρνηση να δώσει στους πολίτες της μια βαθμολογία "κοινωνικής πίστωσης" με βάση τον τρόπο με τον οποίο φέρονται. Το σύστημα κοινωνικής πίστωσης, το οποίο τέθηκε για πρώτη φορά σε πιλοτική εφαρμογή το 2014, θεωρείται μια μορφή μαζικής επιτήρησης η οποία χρησιμοποιεί τη τεχνολογία ανάλυσης μεγάλων δεδομένων.
Ορισμένες ξένες κυβερνήσεις, ξένα πρακτορεία Τύπου και ΜΚΟ έχουν επικρίνει την κυβέρνηση της Κίνας για τη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, καθώς ισχυρίζονται ότι υπάρχουν εκτεταμένες παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων, όπως: κράτηση χωρίς δίκη, αναγκαστικές αμβλώσεις, εξαναγκαστικές ομολογίες, βασανιστήρια, περιορισμοί των θεμελιωδών δικαιωμάτων, και υπερβολική χρήση της θανατικής ποινής. Η κυβέρνηση καταστέλλει λαϊκές διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις τις οποίες θεωρεί πιθανές απειλές για την «κοινωνική σταθερότητα» της Κίνας. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε σαν αιτιολογία την απειλή της κοινωνικής σταθερότητας για να καταστείλει βίαια τις διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν το 1989.
Το κινεζικό κράτος κατηγορείται τακτικά για καταστολές των πολιτικών ελευθεριών μεγάλης κλίμακας, αλλά και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε περιοχές όπως το Θιβέτ και το Σιντσιάνγκ. Στην υπόλοιπη Κίνα υπήρχαν βίαιες καταστολές διαδηλώσεων και άλλων συγκεντρώσεων από την αστυνομία αλλά και φαινόμενα θρησκευτικής καταστολής σε όλη τη χώρα. Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι Ουιγούροι της Κίνας έχουν κρατηθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (τα οποία η κυβέρνηση αποκαλεί Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) με στόχο την αλλαγή της πολιτικής σκέψης των κρατουμένων, της ταυτότητάς τους και των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Παράλληλα, στα στρατόπεδα, διδάσκονται θέματα υπέρ του κομμουνιστικού κόμματος και όχι μόνο. Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, οι Ουιγούροι υπόκεινται σε βασανιστήρια στα κέντρα κράτησης, ενώ μία άλλη έκθεση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων διακαιωμάτων του ΟΗΕ, του 2022, ανέφερε ότι η μεταχείριση των Ουιγούρων «ίσως να αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Το κράτος προσπάθησε να παρέμβει στην προσπάθεια δημοσιογραφικής κάλυψης των εντάσεων στο Σιντσιάνγκ, εκφοβίζοντας δημοσιογράφους και κρατώντας τα μέλη της οικογένειας τους, που ζουν στη Κίνα. Σύμφωνα με μια έκθεση του 2020, η μεταχείριση των Ουιγούρων από την Κίνα πληροί τον ορισμό του ΟΗΕ περί γενοκτονίας κατά ενός έθνους, και αρκετές ομάδες που εκπροσωπούν τους Ουιγούρους αλλά και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζήτησαν έρευνα από τον ΟΗΕ πάνω στο θέμα της γενοκτονίας των Ουιγούρων.
Παγκόσμιες μελέτες από το Κέντρο Ερευνών Πιου που έλαβαν χώρα το 2014 και το 2017 κατέγραψαν ότι οι περιορισμοί της κινεζικής κυβέρνησης στη θρησκευτική ελευθερία είναι ένας από τους υψηλότερους στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε σχέση με άλλες χώρες, το ποσοστό των Κινέζων που πιστεύουν ότι υπάρχουν κοινωνικές εχθροπραξίες με λόγο τη θρησκεία είναι μικρότερο σε σχέση με τη Δύση. Ο Παγκόσμιος Δείκτης Σκλαβιάς υπολόγισε ότι το 2016 πάνω από 3.8 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν σε «συνθήκες σύγχρονης δουλείας» στη Κίνα. Δηλαδή, πάνω από 3.8 εκατομμύρια άτομα εκείνο το έτος ήταν θύματα εμπορίας ανθρώπων, καταναγκαστικής εργασίας, καταναγκαστικού γάμου, παιδικής εργασίας ή ασκούσαν καταναγκαστικά έργα κατ'εντολή της κυβέρνησης. Το 2013 το κράτος κατήργησε επίσημα το σύστημα καταναγκαστικής εργασίας, αλλά δεν είναι σαφές εάν και σε ποιο βαθμό έχει συνεχιστεί η επιβολή καταναγκαστικής εργασίας σε κρατούμενους (για οποιαδήποτε κατηγορία, π.χ. πολιτικοί κρατούμενοι). Στη Κίνα υπάρχουν εργοστάσια μέσα στις φυλακές (οι λεγόμενες εργατικές φυλακές), κέντρα κράτησης και στρατόπεδα επανεκπαίδευσης, τα λαογκάι. Το Ίδρυμα Ερευνών για το Λαογκάι, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες υπολογίζει ότι υπάρχουν πάνω από χίλια στρατόπεδα και φυλακές καταναγκαστικής εργασίας σε όλη την επικράτεια της Κίνας.
Η κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καλύτερη στις Ειδικές Διοικιτικές Περιοχές της Κίνας (Χονγκ Κονγκ και Μακάο), διότι οι περιοχές αυτές είναι αυτόνομες. Χαρακτηριστικά, η Αμερικανική ΜΚΟ Freedom House βαθμολόγησε την ελευθερία στο Χονγκ Κονγκ για το 2022 ως 43/100, ενώ στην υπόλοιπη Κίνα η βαθμολογία ήταν πολύ χαμηλότερη, μόνο 9/100. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια η Κινεζική Κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, διάφορους ακτιβιστές και ΜΚΟ όπως η Διεθνής Αμνηστία, για καταστολή και των εναπομείναντων ελευθεριών του Χονγκ Κονγκ. Η κριτική αυτή εντάθηκε μετά το 2020, όταν επιβλήθηκε ο Νόμος Εθνικής Ασφαλείας για το Χονγκ Κονγκ, ο οποίος ήρθε ως απάντηση στις εκτεταμένες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που συντάραξαν την αυτόνομη πόλη το προηγούμενο έτος. Στο όνομα του νόμου αυτού, δεκάδες φιλοδημοκρατικοί ακτιβιστές έχουν συλληφθεί, αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης έχουν κλείσει, ενώ πολιτικά κόμματα και οργανώσεις έχουν διαλυθεί.
Επικοινωνίες και Μεταφορές
Από τη δεκαετία του 1990, οι συγκοινωνίες στην Κίνα έχουν εκσυγχρονιστεί με την κατασκευή δικτύου δρόμων ταχείας κυκλοφορίας. Το συνολικό μήκος των δρόμων αυτών έφτανε τα 45.000 χιλιόμετρα στο τέλος του 2006. Η οδήγηση στη χώρα γίνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου.
Τα ΙΧ κοστίζουν πολύ ακριβά για τους οδηγούς λόγω της φορολογίας.
Οι μακρινές αποστάσεις καλύπτονται από σιδηροδρομικό δίκτυο και από σύστημα με ναυλωμένα λεωφορεία. Οι σιδηρόδρομοι αποτελούν μονοπώλιο του κράτους, ενώ υπόγειος σιδηρόδρομος λειτουργεί σε μεγαλουπόλεις όπως το Πεκίνο και η Σαγκάη. Η Σαγκάη εξυπηρετείται για τις αεροπορικές της μεταφορές από το Διεθνές Αεροδρόμιο Πουντόνγκ, ενώ είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.
Συγκοινωνιακές Υποδομές
Οι υποδομές μεταφορών στην Κίνα έχουν σταθερά βελτιωθεί. Μεγάλα ποσά επενδύονται στην κατασκευή δρόμων, κυρίως στις πόλεις, σιδηροδρομικών γραμμών και και νέων αεροδρομίων. Ειδικά στις βιομηχανικές περιοχές υπάρχουν ήδη πολλοί δίαυλοι μεταφοράς, που αντιστοιχούν στα κεντροευρωπαϊκά πρότυπα. Στις απομακρυσμένες περιοχές το δίκτυο συγκοινωνιών είναι όπως και παλαιότερα ανεπαρκές.
Ο διπλανός πίνακας δείχνει την εξέλιξη των επενδύσεων σε αυτοκινητοδρόμους διαχωρισμένων κατευθύνσεων, θαλάσσια δρομολόγια, και σιδηροδρομικές γραμμές από το 1981.
Δρόμοι
Η Κίνα διαθέτει ουσιαστικά δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα δρόμων, οι οποίοι κατά τμήματα βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση και από τη δεκαετία του 1990 έχουν αρχίσει να επεκτείνονται και να βελτιώνονται. Μόνο το 2006 κατασκευάστηκαν 98.720 χιλιόμετρα διαφόρων ειδών δημοσίων δρόμων. Ο στόχος ήταν να συνδεθεί κάθε σχεδόν τοποθεσία με το οδικό δίκτυο μέχρι το 2010.
Στρατός
Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας, με περίπου 2.2 εκατομμύρια ενεργούς στρατιώτες, είναι η μεγαλύτερη μόνιμη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Τον κινεζικό στρατό διοικεί η Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή της Κίνας. Η Κίνα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό εφέδρων στρατιωτών μετά τη Βόρεια Κορέα. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας αποτελείται από την Επίγεια Δύναμη, το Ναυτικό, την Πολεμική Αεροπορία, τη Πυραυλική Δύναμη και τη Δύναμη Στρατηγικής Υποστήριξης. Σύμφωνα με την κινεζική κυβέρνηση, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Κίνας ανήλθε στα 151.5 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατιωτικός προϋπολογισμός στον κόσμο, αν και το 1.3% του ΑΕΠ της χώρας καταλήγει στην κάλυψη των στρατιωτικών αναγκών της χώρας, ποσοστό κάτω από τον μέσο όρο. Ωστόσο, πολλές αρχές - όπως το Ινστιτούτο Έρευνας για την Ειρήνη της Στοκχόλμης και το Γραφείο του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι η Κίνα κρύβει το πραγματικό ποσό των στρατιωτικών της δαπανών, το οποίο φέρεται να ξεπερνά κατά πολύ τα 151 δισεκατομμύρια δολάρια που δηλώθηκαν για το 2017 αλλά και τα υψηλότερα νούμερα των επόμενων χρόνων.
Η Κίνα έχει το τρίτο ισχυρότερο στρατό και το τρίτο μεγαλύτερο απόθεμα πυρηνικών όπλων στον κόσμο.
Επιστήμη και τεχνολογία
Ιστορία
Η Κίνα ήταν παγκόσμιος ηγέτης σε επιστημονικά και τεχνολογικά ζητήματα μέχρι τη δυναστεία των Μινγκ όταν και έχασε το προβάδισμα από τους Ευρωπαίους. Αρχαίες κινεζικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις, όπως η χαρτοποιία, η τυπογραφία, η πυξίδα και η πυρίτιδα (οι οποίες αποκαλούνται και Τέσσερις Μεγάλες Εφευρέσεις), διαδόθηκαν σε όλη την Ανατολική Ασία, τη Μέση Ανατολή και αργότερα στην Ευρώπη. Οι Κινέζοι μαθηματικοί ήταν οι πρώτοι μαθηματικοί που εισήγαγαν στη μαθηματική επιστήμη τους αρνητικούς αριθμούς. Μέχρι τον 17ο αιώνα, λόγω και της αποικιοκρατίας, το δυτικό ημισφαίριο είχε ξεπεράσει την Κίνα στο τομέα της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Οι αιτίες της λεγόμενης Μεγάλης Απόκλισης, στην οποία η κάποτε τεχνολογική υπερδύναμη Κίνα είχε καταλήξει να είναι αρκετά πίσω από την Ευρώπη στο τομέα της τεχνολογίας, είναι αντικείμενο αναζήτησης από τους ιστορικούς.
Τον 19ο αιώνα η Κίνα υπέστη επανειλημμένες στρατιωτικές ήττες από τις ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις και την Ιαπωνία. Οι Κινέζοι μεταρρυθμιστές άρχισαν να προωθούν την εισαγωγή της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας σαν μέρος του Κινήματος Αυτοενδυνάμωσης και της προσπάθειας να ξαναγίνει η Κίνα η παλιά μεγάλη δύναμη. Μετά την άνοδο των κομμουνιστών στην εξουσία το 1949, οι προσπάθειες για την επιστημονική ανάπτυξη στην Κίνα επικεντρώθηκαν στην οργάνωση της επιστήμης και της τεχνολογίας στο πρότυπο της σχεδιασμένης οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης, στην οποία η επιστημονική έρευνα ήταν μέρος του κεντρικού σχεδιασμού και των πενταετών σχεδίων. Μετά το θάνατο του Μάο το 1976, η επιστήμη και η τεχνολογία προωθήθηκαν από την κυβέρνηση σαν μέρος των Τεσσάρων εκσυγχρονισμών της Κίνας και το σοβιετικής έμπνευσης ακαδημαϊκό σύστημα υπέστη σταδιακές μεταρρυθμίσεις.
Σύγχρονη εποχή
Μετά το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, η Κίνα έχει πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις στην επιστημονική έρευνα. Παράλληλα η Κίνα πλησιάζει με γρήγορους ρυθμούς την Αμερική στις δαπάνες για την έρευνα και ανάπτυξη. Το 2017, η Κίνα δαπάνησε 279 δισεκατομμύρια δολάρια για επιστημονική έρευνα και ανάπτυξη. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Κίνα δαπάνησε το 2.11% του ΑΕΠ της για την έρευνα και ανάπτυξη το 2016.
Η επιστήμη και η τεχνολογία θεωρούνται αντικείμενα ζωτικής σημασίας για την επίτευξη των οικονομικών και πολιτικών στόχων της Κίνας. Μάλιστα ο βαθμός στον οποίο η τεχνολογική ανάπτυξη της Κίνας θεωρείται για τους Κινέζους πηγή εθνικής υπερηφάνειας είναι τέτοιος που μερικές φορές αποκαλείται «τεχνολογικός εθνικισμός». Σύμφωνα με τους Παγκόσμιους Δείκτες Πνευματικής Ιδιοκτησίας, οι αρμόδιες υπηρεσίες της Κίνας έλαβαν 1.54 εκατομμύρια αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας το 2018, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν τις μισές αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας παγκοσμίως. Οι αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας στην Κίνα είναι υπερδιπλάσιες αυτών των ΗΠΑ. Το 2019, η Κίνα ήταν πρώτη παγκοσμίως στον αριθμό των κατατεθέντων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Η Κίνα κατατάχθηκε 12η παγκοσμίως, 3η στην περιοχή Ασίας και Ωκεανίας και 2η στην ομάδα των χωρών με πληθυσμό άνω των 100 εκατομμυρίων στον Παγκόσμιο Δείκτη Καινοτομίας 2021. Το 2013 ήταν 35η στον ίδιο κατάλογο. Η Κίνα κατατάσσεται πρώτη παγκοσμίως σε σημαντικούς δείκτες που αφορούν την επιστήμη και την τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων του αριθμού των κατατεθέντων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, μοντέλων χρησιμότητας, εμπορικών σημάτων στις αρμόδιες αρχές. Είναι πρώτη παγκοσμίως στον αριθμό εξαγωγών των λεγόμενων δημιουργικών αγαθών αλλά και πρώτη παγκοσμίως στον αριθμό των βιομηχανικών σχεδιασμών. Επίσης στα πέντε κορυφαία κέντρα επιστήμης και τεχνολογίας (Σενζέν-Χονγκ Κονγκ-Γκουανγκζού και Πεκίνο στη 2η και 3η θέση αντίστοιχα) βρίσκονται δύο κινεζικές πόλεις. Οι κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας Huawei και ZTE ήταν οι 2 κορυφαίοι κάτοχοι διεθνών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας το 2017.
Η Κίνα αναπτύσσει το εκπαιδευτικό της σύστημα δίνοντας έμφαση στην επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά. Το 2009 πάνω από δέκα χιλιάδες Κινέζοι μηχανικοί απέκτησαν διδακτορικό και έως και 500.000 μηχανικοί απέκτησαν μπάτσελορ επιστημών την ίδια χρονιά, δηλαδή ολοκλήρωσαν τις προπτυχιακές τους σπουδές. Η Κίνα έγινε ο μεγαλύτερος εκδότης επιστημονικών εργασιών στον κόσμο το 2016. Κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας όπως η Huawei, η Xiaomi και η Lenovo συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους παίκτες στην αγορά τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρονικών συσκευών και υπολογιστών. Από τους 500 ισχυρότερους υπερυπολογιστές οι 173 βρίσκονται στην Κίνα (Νοέμβριος 2021), ενώ το 2020 είχαν φτάσει και κοντά στους 230. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη αγορά βιομηχανικών ρομπότ στο κόσμο το 2013. Την περίοδο 2019-21, το 45% των νεοεγκατεστηθέντων βιομηχανικών ρομπότ στο κόσμο εγκαταστάθηκε σε κάποιο κινεζικό εργοστάσιο.
Το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα είναι ένα από τα πιο ενεργά στον κόσμο. Το 1970, η Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο της δορυφόρο, τον Τονγκφανγκχόνγκ 1, και έγινε η πέμπτη χώρα που έκανε ανεξάρτητα την εκτόξευση των δορυφόρων της. Δηλαδή, εκτόξευσε τον δορυφόρο από βάση στη Κίνα, και όχι με το τρόπο της Ελλάδας, όπου οι εκτοξεύσεις γίνονται στη Γαλλική Γουιάνα. Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα που έστειλε ανθρώπους στο διάστημα με δικά της μέσα και δικό της διαστημικό σταθμό, στέλνοντας τον Γιανγκ Λιουέι στο διάστημα με το Σεντσόου 5. Έως το 2022 δεκατέσσερις Κινέζοι υπήκοοι έχουν ταξιδέψει στο διάστημα, μεταξύ των οποίων δύο γυναίκες. Το 2011, η Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο της διαστημικό σταθμό δοκιμών, τον Τιάνγκονγκ-1. Το 2013, η Κίνα προσγείωσε επιτυχώς το αεροσκάφος Τσανγκέ 3 αλλά και το ρόβερ Γιουτού στην επιφάνεια της Σελήνης. Το 2016, η Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο δορυφόρο κβαντικής επιστήμης σε ένα πρόγραμμα που έλαβε χώρα σε συνεργασία με την Αυστρία, ο οποίος δορυφόρος είναι αφιερωμένος στη δοκιμή των θεμελιωδών στοιχείων της κβαντικής επικοινωνίας στο διάστημα. Το 2019, η Κίνα έγινε η πρώτη χώρα που προσγείωσε μια διαστημοσυσκευή, συγκεκριμένα το Τσανγκέ 4, στην αόρατη πλευρά της Σελήνης. Το 2020, η Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο πειραματικό δορυφόρο ο οποίος λειτουργεί με δίκτυο έκτης γενιάς και ο Τσανγκέ 5 επέστρεψε με επιτυχία δείγματα από το φεγγάρι στη Γη, καθιστώντας την Κίνα την τρίτη χώρα που φέρνει με δικά της μέσα δείγμα από το Φεγγάρι στη γη μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση. Το 2021, η Κίνα έγινε το δεύτερο έθνος στην ιστορία που προσγείωσε με δικά της μέσα ένα δικό της ρόβερ στον Άρη, το Τσουρόνγκ, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επί του παρόντος, η Κίνα κατασκευάζει τον δικό της διαστημικό σταθμό, τον Τιανγκόνγκ, σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Η κατασκευή του κινεζικού διαστημικού σταθμού αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2022, με την εκτόξευση δύο νέων μονάδων με επιπλέον εξαρτήματα που είναι αναγκαία για τη λειτουργία του.
Διάστημα
Επανδρωμένες διαστημικές αποστολές
Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα, μετά τη Σοβιετική Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έκανε επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα. Τότε ο ο Γιανγκ Λιούι, με την κάψουλα Σέντζοου 5, παρέμεινε για 21 ώρες σε τροχιά κάνοντας 14 περιστροφές γύρω από τη Γη και έγινε δεκτός ως ήρωας κατά την επιστροφή του. Τον Οκτώβριο του 2005 επανέλαβε το κατόρθωμά της με την εκτόξευση του Σέντζοου 6. Εκείνη η αποστολή διήρκεσε για 5 ημέρες και οι ταϊκοναύτες που επέβαιναν ήταν ο Φέι Τζουνλόνγκ κι ο Νάι Χαϊσένγκ. Το Σεπτέμβριο του 2008 εκτόξευσε το Σέντζοου 7, στο οποίο επέβαιναν τρεις ταϊκοναύτες. Κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής, πραγματοποιήθηκε κι ο πρώτος διαστημικός περίπατος της Κίνας, πράξη απαραίτητη έτσι ώστε να αναπτυχθεί η τεχνολογία σύνδεσης δυο διαστημοπλοίων και να δημιουργήσει η Κίνα τον πρώτο της διαστημικό σταθμό την επόμενη δεκαετία, ο οποίος θα κατασκευαστεί και θα εκτοξευθεί το 2020 και θα είναι ένα εργαστήριο μικρής κλίμακας βάρους 20 τόνων και θα αποτελέσει το τρίτο και τελευταίο στάδιο του σημερινού επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος της χώρας.
Μη επανδρωμένες αποστολές
Πριν την πραγματοποίηση της πρώτης της επανδρωμένης αποστολής, η Κίνα είχε πραγματοποιήσει 4 δοκιμαστικές αποστολές με διαστημόπλοιο Σέντζοου. Αυτές οι αποστολές περιλάμβαναν ζώα, επιστημονικά πειράματα καθώς και διάφορα άλλα πράγματα προκειμένου να διαπιστώσουν αν είχαν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν επανδρωμένη διαστημική αποστολή. Επιπλέον, τον Νοέμβριο του 2007 τοποθέτησε τη διαστημοσυσκευή Τσανγκ-ε 1 σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, όπου θα παραμείνει για έναν τουλάχιστον χρόνο, μελετώντας από κοντά τον φυσικό μας δορυφόρο.
Διαστημικό πρόγραμμα
Το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας είναι αρκετά φιλόδοξο αν αναλογιστεί κανείς και τη χρηματοδότησή του. Συγκεκριμένα προβλέπονται να δαπανηθούν 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή το 1/10 του αντίστοιχου προϋπολογισμού της NASA τη δεκαετία του 1960 (όταν και έκανε εκείνη τις πρώτες τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές). Για όλες αυτές τις αποστολές που έγιναν ή προγραμματίζονται, προπονούνται 14 Κινέζοι σε ειδικές ρωσικές διαστημικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται βόρεια της Κίνας, οι οποίοι ονομάζονται «ταϊκοναύτες» (όπως οι αστροναύτες και οι κοσμοναύτες για ΗΠΑ και Ρωσία αντίστοιχα). Αυτές οι αποστολές πραγματοποιούνται στο διαστημικό κέντρο του Τζιουκουάν. Τέλος, η Κίνα έχει εκφράσει ενδιαφέρον για να συμμετάσχει κι αυτή στον ISS (Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί κάποια συμφωνία (αυτό είναι κι ο κύριος λόγος που προωθεί τον δικό της διαστημικό σταθμό).
Υποδομές
Μετά από άνθηση στις υποδομές που διήρκεσε πολλές δεκαετίες η Κίνα έχει κατασκευάσει πολυάριθμα κορυφαία έργα: το μεγαλύτερο δίκτυο τρένων υψηλής ταχύτητας στον κόσμο, μερικούς από τους πιο ψηλούς ουρανοξύστες στον κόσμο, το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στον κόσμο (το φράγμα των Τριών Φαραγγιών), το έργο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τη μεγαλύτερη ισχύ στο κόσμο, ένα παγκόσμιο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης με τον μεγαλύτερο αριθμό δορυφόρων στον κόσμο. Έχει επίσης ξεκινήσει την πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου, μια μεγάλη παγκόσμια πρωτοβουλία κατασκευής υποδομών σε όλο το κόσμο, ένα πρόγραμμα το οποίο η Κίνα χρηματοδοτεί με 50 με 100 δισεκατομμύρια δολάρια στο κόσμο. Η Πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου σταδιακά γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά σχέδια στη σύγχρονη ιστορία.
Τηλεπικοινωνίες
Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη αγορά τηλεπικοινωνιών στον κόσμο. Αυτή τη στιγμή έχει τον μεγαλύτερο αριθμό ενεργών συσκευών κινητών τηλεφώνων από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο. Το 2018 οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών της Κίνας είχαν πάνω από 1.5 δισεκατομμύριο συνδρομητές. Το 2018 η Κίνα διέθετε πάνω από 800 εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου και ευρυζωνικών συνδέσεων, δηλαδή περίπου το 60% των κατοίκων. Σχεδόν όλοι οι Κινέζοι χρήστες του διαδικτύου έχουν και κινητό τηλέφωνο. Το 2018, η Κίνα είχε περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο χρήστες κινητών συσκευών τέταρτης γενιάς, αντιπροσωπεύοντας το 40% του παγκοσμίου συνόλου. Η Κίνα σημειώνει ραγδαίες προόδους στα δίκτυα πέμπτης γενιάς — στα τέλη του 2018, η Κίνα είχε ήδη ξεκινήσει δοκιμές και εμπορικές εφαρμογές δικτύων πέμπτης γενιάς σε μεγάλη κλίμακα.
Η China Mobile, η China Unicom και η China Telecom, είναι οι τρεις μεγάλοι πάροχοι κινητής τηλεφωνίας και διαδικτύου στην Κίνα. Η China Telecom εξυπηρετεί περισσότερους από 145 εκατομμύρια συνδρομητές ευρυζωνικών συνδέσεων και 300 περίπου εκατομμύρια χρήστες κινητής τηλεφωνίας. Η China Unicom είχε περίπου 300 εκατομμύρια συνδρομητές χρήστες κινητής τηλεφωνίας. Η China Mobile εξυπηρετεί 925 εκατομμύρια συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας το 2018. Οι τρεις μεγάλες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας της Κίνας λειτουργούσαν πάνω από 3,4 εκατομμύρια σταθμούς βάσης δικτύων τέταρτης γενιάς στη Κίνα. Αρκετές κινεζικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κατά κύριο λόγο η Huawei και η ZTE, έχουν κατηγορηθεί για κατασκοπεία υπέρ του κινεζικού στρατού.
Η Κίνα έχει αναπτύξει το δικό της σύστημα δορυφορικής πλοήγησης, Μπεϊντόου. Το 2012 άρχισε να προσφέρει λειτουργίες περιήγησης σε όλη την Ασία και μέχρι το τέλος του 2018 είχε γίνει πια χρηστικό σε κάθε χώρα του κόσμου. Πλέον το Μπεϊντόου καλύπτει κάθε χώρα του κόσμου. Μετά την εκτόξευση του 35ου δορυφόρου του συστήματος Μπεϊντόου, ο οποίος μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη στις 23 Ιουνίου 2020, ο Μπεϊντόου, μετά το GPS και το GLONASS, έγινε το τρίτο ολοκληρωμένο παγκόσμιο δορυφόρο πλοήγησης στον κόσμο.
Μεταφορές
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 το εθνικό οδικό δίκτυο της Κίνας έχει επεκταθεί σημαντικά. Έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο εθνικό δίκτυο αυτοκινητοδρόμων και οδών ταχείας κυκλοφορίας. Το 2018, οι αυτοκινητόδρομοι της Κίνας διέσχιζαν συνολικά μια απόσταση 142.500 χιλιομέτρων. Το κινεζικό σύστημα είναι το μεγαλύτερο σύστημα αυτοκινητοδρόμων στον κόσμο. Η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων στον κόσμο. Τα νούμερα των πωλήσεων αλλά και της παραγωγής αυτοκινήτων ανά έτος ξεπερνούν αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια αρνητική συνέπεια της ταχείας ανάπτυξης του οδικού δικτύου της Κίνας είναι η σημαντική αύξηση στον αριθμό των τροχαίων ατυχημάτων. Ο αριθμός των θανάτων από τροχαία ατυχήματα μειώθηκε κατά 20% τη δεκαετία του 2007-2017. Στις αστικές περιοχές, τα ποδήλατα αποτελούν βασικό μέσο μεταφοράς. Στη δεκαετία του 1990 ήταν πολύ σημαντικά. Το 2012 υπήρχαν περίπου 470 εκατομμύρια ποδήλατα στη Κίνα και ο αριθμός των σε κυκλοφορία οχημάτων βαίνει αυξανόμενος.
Οι σιδηρόδρομοι της Κίνας ανήκουν εξολοκλήρου στο κράτος. Είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα σιδηροδρομικά δίκτυα στον κόσμο. Το 2006, αν και καταλάμβαναν το 6% των σιδηροδρομικών γραμμών στο κόσμο, διακίνησαν το ένα τέταρτο της παγκόσμιας σιδηροδρομικής κυκλοφορίας. Το 2017 το μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου της Κίνας ξεπερνούσε τα 127.000 χιλιόμετρα και ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο δίκτυο στον κόσμο. Οι σιδηρόδρομοι προσπαθούν να ανταποκριθούν στην τεράστια ζήτηση που δημιουργείται κατά περιόδους. Η περίοδος της Κινεζικής Πρωτοχρονιάς είναι πάρα πολύ πιεστική περίοδος για τις συγκοινωνίες της Κίνας εν γένει. Τότε λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη μετακίνηση ανθρώπων στο κόσμο, καθώς εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζοι επιστρέφουν στα πατρικά τους για να δουν τους συγγενείς τους.
Το σύστημα σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας της Κίνας ξεκίνησε να κατασκευάζεται στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μέχρι το τέλος του 2020, ο σιδηρόδρομος υψηλής ταχύτητας στην Κίνα είχε γίνει ένα πολύ μεγάλο δίκτυο, το μεγαλύτερο στο κόσμο, με το μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών υψηλής ταχύτητας να φτάνει τα 37.900 χιλιόμετρα. Οι γραμμές Πεκίνου-Σανγκάης, Πεκίνου-Τιαντζίν και Τσενγκντού-Τσονγκτσίνγκ φτάνουν ταχύτητες που φτάνουν ακόμη και τα 350 χιλιόμετρα την ώρα, καθιστώντας τες τις ταχύτερες συμβατικές σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας στον κόσμο. Το σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας της Κίνας εξυπηρέτησε πάνω από 2.29 δισεκατομμύρια επιβάτες το 2019 (το πιο πολυσύχναστο στον κόσμο). Η μεγαλύτερη ενιαία γραμμή σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας στο κόσμο είναι η γραμμή Πεκίνου-Γκουανγκτσόου-Σενζέν, ενώ μεγάλη γραμμή είναι και ο Σιδηρόδρομος Υψηλής Ταχύτητας Πεκίνου-Σανγκάης, ο οποίος διασχίζει τρεις από τις μεγαλύτερες σιδηροδρομικές γέφυρες στον κόσμο. Το τρένο Μαγκλέβ της Σαγκάης, το οποίο μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 431 χιλιόμετρα την ώρα, είναι το γρηγορότερο τραίνο το οποίο αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται σε κάποια σιδηροδρομική γραμμή, τον Ιούλιο του 2022.
Η ανάπτυξη των συστημάτων μεταφορών υψηλής ταχύτητας στις κινεζικές πόλεις έχει επιταχυνθεί μετά το 2000. Τον Ιανουάριο του 2021 υπήρχαν 44 πόλεις της Κίνας που είχαν σε λειτουργία σύστημα μετρό ενώ 39 άλλες χώρες έχουν σύστημα μετρό υπό ανάπτυξη. Το 2020, η Κίνα διέθετε τα πέντε μεγαλύτερα συστήματα μετρό στον κόσμο. Αυτά είναι τα μετρό της Σαγκάης, του Πεκίνου, του Γκουανγκτσόου, του Τσενγκντού και του Σενζέν.
Το 2017 υπήρχαν 229 αεροδρόμια σε λειτουργία. Μέχρι το 2020 είχε προγραμματιστεί η έναρξη λειτουργίας δεκάδων ακόμη. Η Κίνα έχει πάνω από 2.000 ποτάμια και θαλάσσια λιμάνια. Περίπου 130 από αυτά είναι ανοιχτά στη διεθνή ναυτιλία. Το 2017, τα λιμάνια της Σαγκάης, του Χονγκ Κονγκ, του Σεντσέν, του Νίνγκπο-Τσοουσάν, του Κουανγκτσόου, του Τσινγκτάο και του Τιεντσίν ήταν μεταξύ των δέκα μεγαλύτερων στη κίνηση εμπορευματοκιβωτίων και στη συνολική χωρητικότητα του διακινούμενου φορτίου.
Στις 13 Απριλίου 2022, η Κίνα εγκαινίασε μια νέα εμπορευματική σιδηροδρομική διαδρομή για εμπορευματικά τρένα η οποία ξεκινά από την πόλη Σιάν. Αυτή η γραμμή διασχίζει τις εξής χώρες: Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Ρουμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Τσεχία. Προορισμός της γραμμής είναι το Μάνχαϊμ της Γερμανίας. Αυτή η διαδρομή Σιάν-Μάνχαϊμ διασχίζει 11.300 χιλιόμετρα.
Ύδρευση και αποχέτευση
Οι υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης στην Κίνα αντιμετωπίζουν ορισμένα προβλήματα. Αυτά, μεταξύ άλλων, είναι οι γρήγοροι ρυθμοί αστικοποίησης που ασκούν πιέσεις σε αυτά, η λειψυδρία, η μόλυνση και η ρύπανση τους. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε το Κοινό Πρόγραμμα Παρακολούθησης για την Ύδρευση και την Αποχέτευση του ΠΟΥ και της Γιούνισεφ, το 2015, περίπου το 36% του αγροτικού πληθυσμού στην Κίνα εξακολουθούσε να μην έχει πρόσβαση σε βελτιωμένης ποιότητας υπηρεσίες αποχέτευσης. Το εν εξελίξει έργο μεταφοράς νερού από τη νότια προς τη βόρεια Κίνα έχει στόχο να μειώσει την έλλειψη νερού στη βόρεια Κίνα με τη μεταφορά νερού από τη βόρεια Κίνα.
Πολιτισμός
Ο κινεζικός πολιτισμός έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον Κομφουκιανισμό, χαρακτηριστικό το οποίο ισχύει από την κινεζική αρχαιότητα. Για πάρα πολλούς αιώνες, μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, ο κύριος φορέας κοινωνικής ανέλιξης στην Κίνα ήταν οι υψηλές επιδόσεις στις πολύ σημαντικές αυτοκρατορικές εξετάσεις, οι οποίες ξεκίνησαν να δίνονται κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν. Η έμφαση των εξετάσεων στη λογοτεχνία επηρέασε τη γενική αντίληψη της πολιτιστικής καλλιέργειας στην Κίνα, αναπτύσσοντας τη πεποίθηση ότι η καλλιγραφία, η ποίηση και η ζωγραφική ήταν ανώτερες μορφές τέχνης από τον χορό ή το δράμα. Ο κινεζικός πολιτισμός, εδώ και αιώνες, τονίζει έντονα την αίσθηση της μεγάλης ιστορίας που έχει αλλά προωθεί και μια εν πολλοίς εσωστρεφής εθνική προοπτική. Οι εξετάσεις και η αξιοκρατία, αποτελούν δύο αξίες που οι Κινέζοι εκτιμούν πολύ.
Οι πρώτοι ηγέτες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας γεννήθηκαν όταν ακόμα υπήρχε η δυναστεία των Τσινγκ, αλλά επειδή η δυναστεία έπεσε όταν αυτοί ήταν σε εφηβική ή νεανική ηλικία, το Κίνημα της Τέταρτης Μαΐου το 1919 και τα μεταρρυθμιστικά ιδεώδη επηρέασαν αποφασιστικά την πολιτική τους διαμόρφωση. Οι Κινέζοι κομμουνιστές ηγέτες προσπάθησαν να αλλάξουν ορισμένες παραδοσιακές πτυχές του κινεζικού πολιτισμού, όπως η κατοχή της γης, ο σεξισμός και το κομφουκιανικό σύστημα εκπαίδευσης, διατηρώντας παράλληλα άλλες, όπως την οικογενειακή δομή και την κουλτούρα της υπακοής στο κράτος. Ορισμένοι παρατηρητές θεωρούν ότι η θεμελίωση της ΛΔΚ το 1949 σηματοδοτεί τη συνέχιση της παραδοσιακής κινεζικής δυναστικής ιστορίας, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι η διακυβέρνηση του Κομμουνιστικού Κόμματος έχει προκαλέσει τεράστιες ζημιές στα θεμέλια του κινεζικού πολιτισμού, ιδιαίτερα μέσω πολιτικών κινημάτων όπως η Πολιτιστική Επανάσταση της δεκαετίας του 1960, στο οποίο στοχοποιήθηκαν βάναυσα πολλές πτυχές του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού, καθώς το κράτος τις θεωρούσε σαν «οπισθοδρομικές και επιβλαβείς» ή σαν «απομεινάρια της φεουδαρχίας». Πολλές σημαντικές πτυχές της παραδοσιακής κινεζικής ηθικής και πολιτισμού, όπως ο Κομφουκιανισμός, η κινεζική τέχνη και λογοτεχνία, αλλά και τέχνες του θεάματος όπως η όπερα του Πεκίνου, συνέχισαν να λειτουργούν, αλλά υπέστησαν τροποποιήσεις για να συμμορφωθούν με τις κυβερνητικές πολιτικές και την προπαγάνδα εκείνη την εποχή. Η πρόσβαση σε ξένα μέσα ενημέρωσης παραμένει πολύ περιορισμένη.
Σήμερα, η κινεζική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί πολλά στοιχεία του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού ως αναπόσπαστο μέρος της κινεζικής κοινωνίας. Με την άνοδο του κινεζικού εθνικισμού και το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, έχει σημειωθεί μια δυναμική αναβίωση και επάνοδος για πολλές μορφές παραδοσιακής κινεζικής τέχνης, λογοτεχνίας, μουσικής, κινηματογράφου, μόδας και αρχιτεκτονικής ενώ η λαϊκή τέχνη συγκαταλέγεται στα πεδία του κινεζικού πολιτισμού που έχουν τύχει προσοχής σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Μια δημοσκόπηση τον Οκτώβριο του 2020 η οποία έλαβε χώρα στην Ισπανία, τη Σλοβακία, τη Λετονία, τη Σερβία, και τη Ρωσία διαπίστωσε ότι οι πλειοψηφίες των κατοίκων σε αυτές τις χώρες θεωρούσαν την Κίνα ως μια "πολιτιστικά ελκυστική χώρα".
Τουρισμός στην Κίνα
Η Κίνα έλαβε 55.7 εκατομμύρια ξένους τουρίστες στο έδαφος της το 2010 και το 2012 η Κίνα ήταν η τρίτη μεγαλύτερη χώρα στο κόσμο ως προς τις αφίξεις ξένων τουριστών. Επίσης, η Κίνα έχει ένα πολύ ανεπτυγμένο εγχώριο τουρισμό. Υπολογίζεται ότι 740 εκατομμύρια Κινέζοι τουρίστες ταξίδεψαν εντός της χώρας τον Οκτώβριο του 2012. Η Κίνα φιλοξενεί τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς από οποιαδήποτε άλλη χώρα στο κόσμο (με 56 μνημεία), μετά την Ιταλία, ενώ η Κίνα είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο (και πρώτη στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού).. Το Euromonitor International προβλέπει ότι η Κίνα θα γίνει ο δημοφιλέστερος προορισμός στον κόσμο για τους ξένους τουρίστες έως το 2030.
Βιβλιογραφία
Η κινεζική λογοτεχνία ανάγεται στη λογοτεχνία της δυναστείας Τσόου. Τα κινεζικά κλασικά κείμενα καλύπτουν μια ευρεία σειρά από θέματα. Συγκεκριμένα, παρουσιάζουν μια σειρά σκέψεων και θεμάτων. Έτσι, τα αρχαία κινεζικά κείμενα ανήκουν καλύπτουν θέματα ημερολογιακά/καθημερινά, στρατιωτικά, αστρολογικά, βοτανολογικά, γεωγραφικά και πολλά άλλα. Μερικά από τα πιο σημαντικά κείμενα της αρχαίας κινεζικής λογοτεχνίας είναι το Ι Τσινγκ, το Σουτζίνγκ, αλλά και γενικότερα το σύνολο των Τεσσάρων Βιβλίων και των Πέντε Κλασικών. Αυτά τα βιβλία του Κομφουκιανισμού ήταν βασικά συστατικά στοιχεία του προγράμματος σπουδών που υπεδείκνυε το κράτος για αιώνες. Η κλασική κινεζική ποίηση συνέχιζε να αναπτύσσεται και μετά τη δυναστεία Τσόου. Η ακμή της σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ. Ο Λι Πο και ο Του Φου ήταν οι συγγραφείς που ανέπτυξαν τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό αντίστοιχα, δύο συγγραφείς εξαιρετικά σημαντικοί στη κινεζική λογοτεχνία. Η κινεζική ιστοριογραφία ξεκίνησε με τα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού. Το συνολικό εύρος της ιστοριογραφικής παράδοσης στη Κίνα συμπεριλαμβάνεται σε ένα σημαντικό έργο, τις Εικοσιτέσσερις Ιστορίες. Οι Εικοσιτέσσερις Ιστορίες έχουν αποτελέσει πρότυπο για την κινεζική μυθοπλασία. Άλλες πηγές της κινεζικής μυθοπλασίας είναι πέραν αυτού του έργου, η κινεζική μυθολογία και λαογραφία. Η δυναστεία των Μινγκ ήταν μια περίοδος όπου οι κάτοικοι των πόλεων αυξήθηκαν αρκετά. Έτσι η κινεζική κλασική μυθοπλασία άλλαξε μορφή και γνώρισε μια έκρηξη στην παραγωγή ιστορικών μυθιστορημάτων, αλλά και τη μυθοπλασία που αφορά τους θεούς και τους δαίμονες της κινεζικής μυθολογίας. Στην περίοδο αυτή αντιπροσωπεύονται από τα Τέσσερα μεγάλα κλασικά μυθιστορήματα που περιλαμβάνουν το Όριο του Νερού (αγγλ. Water Margin), τον Έρωτα των Τριών Βασιλείων, το Ταξίδι προς τη Δύση και Το όνειρο της κόκκινης κάμαρας. Αυτά τα τέσσερα βιβλία, μαζί με τα μυθιστορήματα ουσιά των Τσιν Γιονγκ και Λιάνγκ Γιουσένγκ αποτελούν μια διαχρονική πηγή έμπνευσης των συγγραφέων και των φορέων του πολιτισμού σε όλη τη Ανατολική Ασία.
Στον απόηχο του Κινήματος του Νέου Πολιτισμού μετά το τέλος της δυναστείας των Τσινγκ, η κινεζική λογοτεχνία υπέστη μια ακόμα σημαντική αλλαγή, καθώς οι συγγραφείς άρχισαν να γράφουν σε δημοτική κινεζική γλώσσα για να μπορεί κάθε απλός πολίτης να κατανοεί τα βιβλία. Οι Χου Σι και Λου Σουν ήταν πρωτοπόροι της σύγχρονης κινεζικής λογοτεχνίας. Μετά την πολιτιστική επανάσταση της δεκαετίας του 1960 έκαναν την εμφάνιση τους νέα είδη όπως η ομιχλώδης ποίηση, η λεγόμενη λογοτεχνία με ουλές(αγγλ. scar literature), η μυθοπλασία για νέους ενήλικες και η λογοτεχνία σουνγκέν. Το λογοτεχνικό κίνημα σουνγκέν είναι επηρεασμένο από τον μαγικό ρεαλισμό. Ο Μο Γιαν, συγγραφέας και εκπρόσωπος του λογοτεχνικού κινήματος σουνγκέν, τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2012.
Κουζίνα
Η κινεζική κουζίνα είναι πολύ ποικιλόμορφη. Οι τοπικές κουζίνες της Κίνας αντλούν τη διαφορετικότητα τους στη μαγειρική ιστορία της κάθε περιοχής και τη γεωγραφική απόσταση της κάθε περιοχές. Υπάρχουν ορισμένες αρκετά επιδραστικές κουζίνες, οι οποίες συμπυκνώνονται στον όρο-ομπρέλα Οχτώ μεγάλες κουζίνες, όρος ο οποίος περικλείει την κουζίνα του Σετσουάν, των Καντονέζων, του Τσιανγκσού, του Σαντόνγκ, του Φουτσιάν, του Χουνάν, του Ανχουέι και του Τσετσιάνγκ. Οι κινεζικές τοπικές κουζίνες χαρακτηρίζονται από ακριβείς δεξιότητες διαμόρφωσης, θέρμανσης και αρωματισμού των γευμάτων. Η κινεζική κουζίνα είναι επίσης γνωστή για την ποικιλομορφία των μεθόδων μαγειρέματος και των συστατικών των πιάτων της, αλλά και για τα θεραπευτικά τρόφιμα τα οποία προωθεί η παραδοσιακή κινεζική ιατρική. Γενικά, το βασικό πιάτο της νότιας Κίνας είναι το ρύζι, ενώ της βόρειας Κίνας τα σιταρένια ψωμιά και τα νουντλς. Η διατροφή των απλών ανθρώπων του 19ου αιώνα και νωρίερα αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από δημητριακά και απλά λαχανικά, με το κρέας να προορίζεται για ειδικές περιστάσεις. Τα προϊόντα με κύριο συστατικό τα φασόλια, όπως το τόφου και το γάλα σόγιας, είναι δημοφιλής πηγή πρωτεΐνης για τους Κινέζους. Το χοιρινό κρέας είναι το δημοφιλέστερο είδος κρέατος στην Κίνα, αντιπροσωπεύοντας περίπου τα τρία τέταρτα της συνολικής κατανάλωσης κρέατος της χώρας. Οι μισοί εκτρεφόμενοι χοίροι βρίσκονται στη Κίνα. Ενώ το χοιρινό κυριαρχεί στην αγορά κρέατος της Κίνας, υπάρχει επίσης η χορτοφαγική βουδιστική κουζίνα η οποία αποφεύγει εντελώς το κρέας, αλλά και η κινεζική ισλαμική κουζίνα (βλέπε Κινέζοι Χουέι, Ουιγούροι- τις κύριες μουσουλμανικές εθνότητες της Κίνας) η οποία αποφεύγει το χοιρινό κρέας, όπως και κάθε ισλαμική κουζίνα. Η κουζίνα της Νότιας Κίνας, λόγω της εγγύτητας της νότιας Κίνα με τη θάλασσα αλλά και λόγω του ηπιότερου κλίματος της, έχει μεγάλη ποικιλία από θαλασσινά και λαχανικά. Έτσι η κουζίνα της Νότιας Κίνας διαφέρει σε πολλές απόψεις από τα πιάτα που τρώγονται στην ξηρή βόρεια Κίνα όπου βασικό συστατικό της είναι το σιτάρι. Υπάρχει επίσης η κουζίνα του Χονγκ Κονγκ και η κινεζοαμερικανική κουζίνα, κουζίνες οι οποίες αποτελούν παρακλάδια της κινεζικής κουζίνας και έχουν αναπτυχθεί σε μέρη όπου υπάρχει μεγάλη κινεζική διασπορά.
Μουσική
Η κινεζική μουσική καλύπτει μια μεγάλη ποικιλία μουσικών επιλογών και χαρακτηριστικών. Έτσι οι Κινέζοι έρχονται σε επαφή με την παραδοσιακή μουσική, τη σύγχρονη μουσική και πολλά είδη μουσικής. Η κινέζικη μουσική έχει πανάρχαιες ρίζες. Τα παραδοσιακά κινέζικα μουσικά όργανα, παραδοσιακά, έχουν ομαδοποιηθεί σε οχτώ κατηγορίες οι οποίες συλλογικά είναι γνωστές ως μπαγίν (八音). Η παραδοσιακή κινεζική όπερα είναι μια μορφή μουσικού θεάτρου στην Κίνα. Έχει και αυτή μια μεγάλη ιστορία χιλιάδων ετών. Γνωστές κινεζικές όπερες είναι η όπερα του Πεκίνου και η καντονέζικη όπερα αποδεικνύοντας ότι η κινεζική όπερα έχει τοπικές παραλλαγές. Η κινέζικη ποπ (C-Pop) περιλαμβάνει τα είδη της μανδαρινικής και της καντονέζικης ποπ. Το κινέζικο ραπ, το κινέζικο χιπ χοπ και το χιπ χοπ του Χονγκ Κονγκ έχουν γίνει δημοφιλή είδη της κινεζικής σύγχρονης μουσικής, ιδιαίτερα στους νέους.
Κινηματογράφος
Ο κινηματογράφος εισήχθη για πρώτη φορά στην Κίνα το 1896 και το 1905 κυκλοφόρησε η ταινία Το όρος Τινγκτσούν, η πρώτη κινεζική ταινία. Η Κίνα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό κινηματογραφικών οθονών από οποιαδήποτε άλλη χώρα στο κόσμο, ρεκόρ το οποίο πέτυχε το 2016. Η Κίνα έγινε η μεγαλύτερη κινηματογραφική αγορά στον κόσμο το 2020. Οι 3 κορυφαίες ταινίες με τις υψηλότερες εισπράξεις στην Κίνα αυτή τη στιγμή είναι οι Wolf Warrior 2 (2017), Νε Τσα (2019) και Η Περιπλανώμενη Γη (2019).
Μόδα
Το χανφού είναι η ιστορική ενδυμασία των κινέζων Χαν. Το τσιπάο, γνωστό ως τσόνγκσαμ στη Κορέα, είναι δημοφιλές κινεζικό γυναικείο φόρεμα. Το κίνημα του χανφού ήταν δημοφιλές στη σύγχρονη εποχή και επιδιώκει να αναζωογονήσει τη χρήση της παραδοσιακής ενδυμασίας χανφού στους Κινέζους.
Αθλητισμός
Η Κίνα έχει έναν από τους παλαιότερους αθλητικούς πολιτισμούς στον κόσμο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η τοξοβολία (σετσιάν) ξεκίνησε να εξασκείται στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Δυτικών Τσόου. Η ξιφομαχία (τσιανσού) και το τσουτζού, ένα άθλημα που έχει μια χαλαρή ομοιότητα με το ποδόσφαιρο χρονολογούνται από τις πρώτες δυναστείες της Κίνας.
Η καλή φυσική κατάσταση είναι ιδανικό που τονίζει ευρέως ο κινεζικός πολιτισμός, με πρωινές ασκήσεις όπως το τσιγκόνγκ και το ταϊτσιτσουάν να ασκούνται ευρέως, ενώ τα εμπορικά γυμναστήρια και οι ιδιωτικοί σύλλογοι γυμναστικής κερδίζουν δημοτικότητα σε όλη τη χώρα. Η καλαθοσφαίριση, στη δεκαετία του 2020, είναι το δημοφιλέστερο άθλημα των Κινέζων θεατών. Η Κινεζική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης και η Αμερικανική Εθνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης έχουν τεράστια δημοτικότητα στη Κίνα, με Κινέζους παίκτες όπως ο Γιάο Μινγκ και ο Γι Τζιανλιάν να έχουν μεγάλη δημοτικότητα και εκτίμηση στον πληθυσμό. Το επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Κίνας, το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Κίνας, ιδρύθηκε το 1994. Είναι το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Ασίας με τους περισσότερους θεατές. Δημοφιλή αθλήματα στους Κινέζους είναι οι πολεμικές τέχνες, η επιτραπέζια αντισφαίριση, η αντιπτέριση, η κολύμβηση και το σνούκερ. Επιτραπέζια παιχνίδια όπως το γκο (γνωστό ως ουεϊτσί στα κινέζικα), το σιάνγκτσι, το ματζόνγκ και το σκάκι, είναι αθλήματα με επαγγελματίες παίκτες στη Κίνα. Επιπλέον, η Κίνα φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό ποδηλατών, ενώ το 2012 υπήρχαν 470 εκατομμύρια ποδήλατα σε χρήση στη χώρα. Ορισμένα παραδοσιακά αθλήματα, όπως οι αγώνες με βάρκες με δράκο (δηλαδή, μια βάρκα όπου το ένα άκρο της είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να θυμίζει το πρόσωπο του δράκου), η μογγολική πάλη και οι ιπποδρομίες είναι δημοφιλή αθλήματα.
Η Κίνα συμμετέχει σταθερά στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1932, ενώ η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η σημερινή Κίνα, συμμετέχει στους Ολυμπιακούς από το 1952. Η Κίνα φιλοξένησε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο. Οι Κινέζοι αθλητές κέρδισαν 48 χρυσά μετάλλια εκείνη τη χρονιά, τον υψηλότερο αριθμό χρυσών μεταλλίων από οποιαδήποτε συμμετέχουσα χώρα εκείνη τη χρονιά. Η Κίνα κέρδισε τα περισσότερα μετάλλια από οποιοδήποτε έθνος στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2012, κερδίζοντας 231 μετάλλια συνολικά, συμπεριλαμβανομένων 95 χρυσών μεταλλίων. Το 2011, το Σεντσέν στη Γκουανγκτούνγκ (Καντώνα) της Κίνας φιλοξένησε τη Θερινή Πανεπιστημιάδα του 2011. Η Κίνα φιλοξένησε τους Αγώνες Ανατολικής Ασίας το 2013 στην Τιεντσίν και τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2014 στη Ναντσίνγκ. Είναι η πρώτη χώρα έχει φιλοξενήσει τόσο τους Ολυμπιακούς Αγώνες ενηλίκων όσο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων. Το Πεκίνο και η κοντινή πόλη Τσανγκτσιακόου της επαρχίας Χεμπέι φιλοξένησαν από κοινού τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022. Το Πεκίνο έγινε έτσι η πρώτη πόλη που διοργάνωσε τόσο τους Θερινούς όσο και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δείτε επίσης
Ανθρώπινα δικαιώματα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Λογοκρισία στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Κιτσίκης Δημήτρης, Συγκριτική Ιστορία Ελλάδος-Κίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Αθήνα, Ηρόδοτος, 2007, ISBN 978-960-8256-65-1
Περαιτέρω ανάγνωση
Farah, Paolo (2006). "Five Years of China's WTO Membership: EU and US Perspectives on China's Compliance with Transparency Commitments and the Transitional Review Mechanism". Legal Issues of Economic Integration. Kluwer Law International. Volume 33, Number 3. pp. 263–304. Abstract.
Heilig, Gerhard K. (2006/2007). China Bibliography – Online . China-Profile.com.
Jacques, Martin (2009).When China Rules the World: The End of the Western World and the Birth of a New Global Order. Penguin Books. Rev. ed. (28 August 2012).
Jaffe, Amy Myers, "Green Giant: Renewable Energy and Chinese Power", Foreign Affairs, vol. 97, no. 2 (March / April 2018), pp. 83–93.
Johnson, Ian, "What Holds China Together?", The New York Review of Books, vol. LXVI, no. 14 (26 September 2019), pp. 14, 16, 18. "The Manchus... had [in 1644] conquered the last ethnic Chinese empire, the Ming [and established Imperial China's last dynasty, the Qing]... The Manchus expanded the empire's borders northward to include all of Mongolia, and westward to Tibet and Xinjiang." [p. 16.] "China's rulers have no faith that anything but force can keep this sprawling country intact." [p. 18.]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελληνόγλωσσοι
Η άγνωστη Κίνα των αντιφάσεων και της... Ελλάδας, αφιέρωμα στην Κίνα από τον ιστότοπο in.gr
Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Βάρναλης Κώστας: Στη λεύτερη Κίνα.
"Κίνα" Ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ για την Κίνα
Ξενόγλωσσοι
Επίσημη ιστοσελίδα του NPC (στα κινεζικά)
Κομμουνιστικά κράτη
Κράτη της Ανατολικής Ασίας
Ασιατικά κράτη
Κράτη της Βορειοανατολικής Ασίας
Κ
Λαϊκές Δημοκρατίες
|
643415
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B1%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C
|
Διακήρυξη της Πράγας για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό
|
Η Διακήρυξη της Πράγας για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό (γνωστή και ως Διακήρυξη της Πράγας), η οποία υπεγράφη στις 3 Ιουνίου 2008, ήταν μια διακήρυξη που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Τσεχικής κυβέρνησης και υπογράφτηκε από επιφανείς Ευρωπαίους πολιτικούς, πρώην πολιτικούς κρατουμένους και ιστορικούς, μεταξύ των οποίων και ο πρώην Πρόεδρος της Τσεχίας Václav Havel και ο μελλοντικός Γερμανός Πρόεδρος Joachim Gauck, οι οποίοι έκαναν πρόσκληση για την "πανευρωπαϊκή καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού, και την εκπαίδευση γύρω από αυτά".
Μέχρι σήμερα, η πιο ορατή πρόταση της δήλωσης ήταν η υιοθέτηση της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα Σταλινισμού και Ναζισμού (γνωστή ως Διεθνής Ημέρα Μαύρης Κορδέλας σε ορισμένες χώρες), που υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη, ως επίσημη διεθνής ημέρα μνήμης για τα θύματα ολοκληρωτικών καθεστώτων. Στις 14 Οκτωβρίου 2011, δημιουργήθηκε από τις κυβερνήσεις του ομίλου Visegrád και από διάφορα ευρωπαϊκά ιδρύματα και ΜΚΟ, η "πλατφόρμα ευρωπαϊκής μνήμης και συνείδησης, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΕΕ για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τα ολοκληρωτικά εγκλήματα και την καταπολέμηση της μη ανοχής, του εξτρεμισμού και των αντιδημοκρατικών κινημάτων. Αυτό έγινε με πρωτοβουλία της πολωνικής Προεδρίας της ΕΕ και μετά από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ που υποστηρίζουν το έργο.
Διάσκεψη
Η διακήρυξη έκλεισε τη διάσκεψη για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό, που έλαβε χώρα στην Τσεχία από τις 2 έως τις 3 Ιουνίου 2008.
Η διάσκεψη έλαβε επιστολές υποστήριξης από τον πρόεδρο Nicolas Sarkozy (Γαλλία), την κυρία Margaret Thatcher (Ηνωμένο Βασίλειο), τον υπουργό Εξωτερικών Jason Kenney (Καναδά) και τον πρώην Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Zbigniew Brzezinski (Ηνωμένες Πολιτείες).
Η διακήρυξη ζητούσε:
«μια πανευρωπαϊκή αντίληψη ότι τόσο τα ναζιστικά όσο και τα κομμουνιστικά ολοκληρωτικά καθεστώτα πρέπει να κριθούν ... ως καταστρεπτικά στις πολιτικές τους όπου εφάρμοσαν συστηματικά ακραίες μορφές τρόμου, καταπίεσαν όλες τις πολιτικές και ανθρώπινες ελευθερίες, άρχισαν επιθετικούς πολέμους και, .. εξόντωσαν και εκτόπισαν ολόκληρα έθνη και ομάδες πληθυσμών ... "
"αναγνώριση ότι πολλά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα του κομμουνισμού πρέπει να θεωρηθούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που χρησιμεύουν ως προειδοποίηση για τις μελλοντικές γενιές, με τον ίδιο τρόπο που τα ναζιστικά εγκλήματα αξιολογήθηκαν από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης"
"διαμόρφωση μιας κοινής προσέγγισης όσον αφορά τα εγκλήματα ολοκληρωτικών καθεστώτων, ... , και ευαισθητοποίηση σε όλη την Ευρώπη για τα κομμουνιστικά εγκλήματα ..."
"εισαγωγή νομοθεσίας που θα επέτρεπε στα δικαστήρια να κρίνουν και να τιμωρούν τους δράστες των κομμουνιστικών εγκλημάτων και να αποζημιώνουν τα θύματα του κομμουνισμού"
"εξασφάλιση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της μη διάκρισης των θυμάτων όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων"
"ευρωπαϊκή και διεθνή πίεση για αποτελεσματική καταδίκη των προηγούμενων κομμουνιστικών εγκλημάτων και αποτελεσματική καταπολέμηση των συνεχιζόμενων κομμουνιστικών εγκλημάτων"
"αναγνώριση του κομμουνισμού ως αναπόσπαστο και τρομακτικό κομμάτι της κοινής ιστορίας της Ευρώπης"
"αποδοχή πανευρωπαϊκής ευθύνης για εγκλήματα που διαπράττονται από τον κομμουνισμό"
"η καθιέρωση της 23ης Αυγούστου, της ημέρας υπογραφής του Συμφώνου Χίτλερ-Στάλιν, γνωστού ως Συμφώνου Μολότωφ-Ριμπέντροπ, ως ημέρας μνήμης των θυμάτων τόσο των ναζιστικών όσο και των κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων, με τον ίδιο τρόπο που η Ευρώπη θυμάται τα θύματα του Ολοκαυτώματος στις 27 Ιανουαρίου "
"υπεύθυνες στάσεις των εθνικών κοινοβουλίων όσον αφορά την αναγνώριση των κομμουνιστικών εγκλημάτων ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, οδηγώντας στην κατάλληλη νομοθεσία ..."
"αποτελεσματική δημόσια συζήτηση για την εμπορική και πολιτική κακή χρήση των κομμουνιστικών συμβόλων"
"συνέχιση των ακροάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, ..."
«ίδρυση στα ευρωπαϊκά κράτη που είχαν κυβερνηθεί από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα επιτροπών από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες με καθήκον να συλλέγουν και να αξιολογούν πληροφορίες σχετικά με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνέβησαν επί του ολοκληρωτικού κομμουνιστικού καθεστώτος ... "
"εξασφάλιση σαφούς διεθνούς νομικού πλαισίου σχετικά με την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση στα αρχεία που περιέχουν τις πληροφορίες για τα εγκλήματα του κομμουνισμού"
"ίδρυση Ινστιτούτου Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης"
"διοργάνωση διεθνούς διάσκεψης για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα ..."
"προσαρμογή και αναθεώρηση των εγχειριδίων της ευρωπαϊκής ιστορίας ώστε τα παιδιά να μπορούν να μάθουν και να προειδοποιούνται για τον κομμουνισμό και τα εγκλήματά του με τον ίδιο τρόπο που έχουν διδαχθεί να αξιολογούν τα ναζιστικά εγκλήματα"
" πανευρωπαϊκή εκτεταμένη και διεξοδική συζήτηση της κομμουνιστικής ιστορίας και κληρονομιάς"
"κοινή μνήμη της 20ής επετείου της επόμενης χρονιάς από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν και τις δολοφονίες στη Ρουμανία"
Η Διακήρυξη παραπέμπει στο ψήφισμα 1481 του Συμβουλίου της Ευρώπης, καθώς και στα «ψηφίσματα για τα κομμουνιστικά εγκλήματα που εγκρίθηκαν από διάφορα εθνικά κοινοβούλια».
Συζήτηση
Από τη στιγμή που υπεγράφη το 2008, η διακήρυξη της Πράγας εκφράστηκαν αντιρρήσεις από διάφορες ομάδες. Ο Economist έγραψε: "Έχει προσελκύσει υποστήριξη σε όργανα όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο . Αλλά έχει εξοργίσει μερικούς, αν όχι όλους, τυς Εβραίους ακτιβιστές, αριστερούς πολιτικούς (κυρίως από τη Δυτική Ευρώπη) · και αναπόφευκτα, τη Ρωσία. "
Η Ρωσία διαμαρτυρήθηκε κατά του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπης για την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα Σταλινισμού και Ναζισμού . Η αντιπροσωπεία της προσπάθησε, αλλά δεν απέτυχε να αποσύρει το ψήφισμα . Αρκετοί εκπρόσωποι της ρωσικής οργάνωσης Κόσμος χωρίς ναζισμό έχουν επικρίνει τη Δήλωση της Πράγας. Ο ιδρυτής και πρόεδρος της οργάνωσης, Μπόρις Σπέγκελ, ισχυρίστηκε ότι η Δήλωση της Πράγας υποστηρίζεται από «υποστηρικτές των Ναζί» και κατηγόρησε τις χώρες που ήταν παλαιότερα μέλη του Κομμουνιστικού Συνασπισμού (εκτός της Ρωσίας και της Λευκορωσίας) για «ταχεία ναζιστοποίηση». Επέκρινε τον ρόλο των δημοκρατιών της Δυτικής Ευρώπης κατά την έναρξη του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Efraim Zuroff του Κέντρου Simon Wiesenthal επέκρινε επανειλημμένα τη Διακήρυξη της Πράγας, χαρακτηρίζοντάς την ως "το κύριο μανιφέστο του κινήματος ψευδούς ισοδυναμίας".
Στις 20 Ιανουαρίου 2012, εκδόθηκε μια δήλωση που ξεκίνησε από τον Dovid Katz σε συνεργασία με τον καθηγητή Danny Ben-Moshe του πανεπιστημίου Deakin, Μελβούρνη της Αυστραλίας και υπογράφηκε από 70 βουλευτές, με τίτλο "Δήλωση των Εβδομήντα Ετών" απέρριπτε "τις προσπάθειες να υπονομευθεί το Ολοκαύτωμα μειώνοντας τη μοναδικότητά του και θεωρώντας ότι είναι ισότιμο, παρόμοιο ή ισοδύναμο με τον κομμουνισμό, όπως πρότεινε η Δήλωση της Πράγας του 2008". Ο υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας, Audronius Ažubalis, χαρακτήρισε τη Δήλωση των Εβδομήντα Ετών "αξιοθρήνητη" και "απεχθή" και δήλωσε ότι απηχεί "τους ιδεολόγους του Κρεμλίνου" και έρχεται σε αντίθεση με τη θέση της ΕΕ. Πρόσθεσε ότι "δεν είναι δυνατόν να βρεθούν διαφορές μεταξύ του Χίτλερ και του Στάλιν, εκτός από τα μουστάκια τους (του Χίτλερ ήταν μικρότερο)". Ο Πρωθυπουργός της Λιθουανίας Αντριου Κούμπλιου υποστήριξε ότι τόσο τα ναζιστικά όσο και τα σοβιετικά εγκλήματα είναι "μοναδικά" και ο πόνος που προκάλεσαν ήταν "ανυπολόγιστος".
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αντιτίθεται στη Διακήρυξη της Πράγας και έχει επικρίνει την «νέα κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής υστερίας υπό την ηγεσία του Συμβουλίου της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βρετανίας έχει την άποψη ότι η Διακήρυξη της Πράγας είναι μια επανάληψη των επίμονων προσπαθειών αντιδραστικών ιστορικών για την εξίσωση του σοβιετικού κομμουνισμού και του χιτλερικού φασισμού, απηχώντας παλιές συκοφαντίες των Βρετανών συγγραφέων George Orwell και Robert Conquest .
Τον Ιούνιο του 2008, ο Shimon Samuels του Κέντρου Simon Wiesenthal κατηγόρησε τους υπογράφοντες Václav Havel και Vytautas Landsbergis ότι είχαν «κίνητρα αντισημιτικά, ρατσιστικά και παραμορφωτικά του Ολοκαυτώματος». Ο Λιθουανός πολιτικός Leonidas Donskis κατηγόρησε τη διακήρυξη ότι εξισώνει τα σοβιετικά και ναζιστικά εγκλήματα . Στις 29 Οκτωβρίου 2009, ο βρετανός βουλευτής των Εργατικών John Mann χαρακτήρισε επίσης τη δήλωση ότι εξισώνει τον κομμουνισμό και το ναζισμό .
Ο Barry Rubin υποστηρίζει ότι «είναι προς το συμφέρον των Εβραίων και των Ισραηλινών να υποστηρίξουν τη Διακήρυξη της Πράγας που επιδιώκει να συζητήσει, να εκθέσει και να αναγνωρίσει τα κομουνιστικά εγκλήματα πολέμου με τον ίδιο τρόπο που έγινε και για τα ναζιστικά εγκλήματα». Ο Ρούμπιν επικρίνει "μια μικρή ομάδα ανθρώπων" να διεξάγουν "μια αμείλικτη εκστρατεία" εναντίον της διακήρυξης και "[κάνουν] τους Εβραίους υπερασπιστές του κομμουνιστικού ολοκληρωτικού συστήματος που δολοφόνησε και βασάνισε εκατομμύρια ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων". Ο Efraim Zuroff απάντησε: "Η αντίθεση στη Διακήρυξη της Πράγας δεν βασίστηκε ποτέ στην επιθυμία να κρυφτούν τα κομμουνιστικά εγκλήματα, ούτε είμαστε αντίθετοι σε καμία πρωτοβουλία για να τιμήσουμε και να ενθυμούμαστε τα θύματά του ή να τιμωρηθούν οι ένοχοι για τη διάπραξη αυτών των εγκλημάτων".
Παράγωγα κείμενα και δράσεις
Τα αιτήματα για ένα ευρωπαϊκό ινστιτούτο μνήμης και μια ημέρα μνήμης έγιναν αποδεκτά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο εξέδωσε το ψήφισμα για την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό της 2ας Απριλίου 2009.
Παραπομπές
Διεθνές Δίκαιο
Ιστορία της Πράγας
Ολοκληρωτισμός
2008 στην Ευρώπη
|
498909
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%911%20%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%202014-2015
|
Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης Α1 εθνικής κατηγορίας γυναικών 2014-2015
|
Το πρωτάθλημα Ελλάδας βόλεϊ A1 γυναικών της περιόδου 2014–15, ήταν το 25ο με την ονομασία Α1 Γυναικών και το 33ο Εθνικό πρωτάθλημα. Διεξήχθη από την ΕΟΠΕ με τη συμμετοχή έντεκα ομάδων σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση ήταν η κανονική περίοδος, από όπου οι τέσσερις πρώτες προκρίθηκαν στη δεύτερη φάση, τα πλέι οφ, και διεκδίκησαν τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ελλάδος, ενώ οι δύο τελευταίες υποβιβάστηκαν στην Α2 Εθνική. Το πρωτάθλημα ξεκίνησε στις 18 Οκτωβρίου. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός για τρίτη φορά στην ιστορία του, επικρατώντας στον τελικό με 3–1 νίκες κόντρα στον Παναθηναϊκό, έχοντας το πλεονέκτημα έδρας.
Κανονική Περίοδος
Βαθμολογία
Play off
Ημιτελικοί
(1) Ολυμπιακός – (4) ΑΕΚ (2–0)
(2) Παναθηναϊκός – (3) Πανναξιακός (2–0)
Μικρός τελικός
(3) Πανναξιακός – (4) ΑΕΚ (2–0)
Τελικός
(1) Ολυμπιακός – (2) Παναθηναϊκός (3–1)
Τελική κατάταξη
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος της ΕΟΠΕ
Η Α1 Γυναικών στο volleynews.gr
Α1 εθνική κατηγορία πετοσφαίρισης γυναικών
Πετοσφαίριση το 2015
Πετοσφαίριση το 2014
|
803633
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%80%CE%B5%20%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Φελίπε Ντρούγκοβιτς
|
Ο Φελίπε Ντρούγκοβιτς Ρονκάτο είναι Βραζιλιάνος οδηγός αγώνων που αγωνίζεται στη Φόρμουλα 2 με την MP Motorsport. Είναι ο πρωταθλητής του Euroformula Open το 2018 και ο πρωταθλητής της Φόρμουλα 2 το 2022.
Καριέρα
Καρτ
Γεννημένος στο Μαρινγκά της Βραζιλίας, ο Ντρούγκοβιτς αγωνίστηκε σε πολλά πρωταθλήματα καρτ σε ολόκληρη τη Βραζιλία και την Ευρώπη, παίρνοντας σημαντικές νίκες σε πρωταθλήματα.
Αργότερη καριέρα
ADAC Formula 4
Ο Ντρούγκοβιτς έκανε το ντεμπούτο του σε μονοθέσια το 2016, μπαίνοντας στη Neuhauser Racing στην Γερμανική Φόρμουλα 4. Πέτυχε το πρώτο του και μοναδικό βάθρο της σεζόν στην τρίτη θέση στον αγώνα στο Ζάντβορτ. Τελείωσε τη σεζόν στην τέταρτη στους rookies και δωδέκατος συνολικά, με 79,5 βαθμούς. Την επόμενη σεζόν, πήγε στη Van Amersfoort Racing κάνοντας και το ντεμπούτο του στην ιταλική Φόρμουλα 4 με την ομάδα. Ο Ντρούγκοβιτς πήρε επτά νίκες - τις περισσότερες από οποιονδήποτε οδηγό σε όλη τη σεζόν. Τελικά, τερμάτισε 3ος στη βαθμολογία με 236,5 βαθμούς, χάνοντας εννέα βαθμούς από τον πρωταθλητή Γιούρι Βίπς στον τελευταίο γύρο στο Χόκενχαιμ.
MRF Challenge
Ο Ντρούγκοβιτς επίσης συμμετείχε στο MRF Challenge, τερματίζοντας τέταρτος συνολικά. Την επόμενη χρονιά, κατέκτησε τον τίτλο παίρνοντας 10 νίκες από τους 16 αγώνες που διεξήχθησαν εκείνη τη σεζόν με δύο αγώνες να απομένουν.
Euroformula Open
Ο Ντρούγκοβιτς έκανε το ντεμπούτο του στον τελευταίο γύρο του 2017 ως φιλοξενούμενος οδηγός για την RP Motorsport, σημειώνοντας την pole. Παρά ένα λάθος στον πρώτο αγώνα, κατάφερε να κερδίσει στον δεύτερο. Την επόμενη χρονιά, επανενώθηκε με την RP για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με πλήρη απασχόληση. Συνέχισε να κυριαρχεί στο πρωτάθλημα τερματίζοντας στο βάθρο σε όλους τους αγώνες, παίρνοντας δεκατέσσερις νίκες και κατακτώντας τον τίτλο στη Μόντσα με δύο γύρους να απομένουν.
Pro Mazda
Μετά τους τραυματισμούς που υπέστη ο Harrison Scott στο Τορόντο, ο Φελίπε επιστρατεύτηκε από το RP για να τον αντικαταστήσει για τον γύρο στο Mid-Ohio το 2018.
GP3 Series
Τον Νοέμβριο του 2018, ο Ντρούγκοβιτς συμμετείχε στα τελικά τεστ των οδηγών στη Γιάς Μαρίνα με την ART Grand Prix. Όρισε τον 11ο και τον 17ο ταχύτερο χρόνο την Ημέρα 1 και Ημέρα 2 αντίστοιχα.
Πρωτάθλημα Φόρμουλα 3
Τον Φεβρουάριο του 2019, η Carlin Buzz Racing επιβεβαίωσε ότι ο Ντρούγκοβιτς θα έτρεχε μαζί τους Λόγκαν Σάρτζεντ και Τεπέι Νατόρι. Η σεζόν ήταν δύσκολη, σημειώνοντας τους μόνους του βαθμούς στον γύρο της Ουγγαρίας στην 6η θεση. Σκόραρε οκτώ βαθμούς και ολοκλήρωσε τη σεζόν στην 16η θέση. Σκόραρε επίσης περισσότερους πόντους από τους δύο συμπαίκτες του μαζί.
Πρωτάθλημα Φόρμουλα 2
2020
Αφού είχε δοκιμάσει μαζί τους στα τέλη τις σεζόν, ο Φελίπε υπέγραψε με τη MP Motorsport για το 2020, με συμπαίκτη τον Νομπαχάρου Ματουσίτα . Η σεζόν ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει τον Μάρτιο, αλλά καθυστέρησε λόγω της πανδημίας COVID-19 . Ο Ντρούγκοβιτς εντυπωσίασε στον ντεμπούτο του στον πρώτο αγώνα στο Red Bull Ring, προκρίνοντας 2ος πίσω από τον Γκουάνγιου Τζόου. Ο Ντρούγκοβιτς έπεσε στην τέταρτη θέση στον πρώτο γύρο, δέχοντας προσπέραση από τους Κάλουμ Άιλοτ και Μικ Σουμάχερ . Δεν μπόρεσε να κρατήσει τον ρυθμό του, τερματίζοντας τελικά 8ος. Ωστόσο, αυτό το αποτέλεσμά του του έδωσε την Pole για τον επόμενο αγώνα. Έμεινε μακριά από τους υπόλοιπους, κερδίζοντας τον αγώνα. Ο Ντρούγκοβιτς είχε ένα κακό Σαββατοκύριακο στον δεύτερο γύρο στο Red Bull Ring, κατατάχθηκε στην 10η και τερμάτισε στην 13η και στους δυο αγώνες.
Ο Ντρούγκοβιτς κατατάχθηκε στην 18η θέση στο Hungaroring. Επιχείρησε μια στρατηγική ελαστικών διαφορετική από τους πρωτοπόρους. Είχε καλύτερη διαχείριση ελαστικών και ανέβηκε γρήγορα στην κατάταξη, τερματίζοντας τελικά πέμπτος. Κατά τη διάρκεια του αγώνα σπριντ, είχε μια κάκιστη εκκίνηση πέφτοντας προς τα πίσω στον πρώτο γύρο. Δεν μπόρεσε να συνέλθει και τερμάτισε τον αγώνα στην 16η θέση. Κατέγραψε την παρθενική του pole position στον επόμενο αγώνα στο Silverstone κερδίζοντας τον Άιλοτ. Δεν κατάφερε να το μετατρέψει σε νίκη, ολισθαίνοντας στην έβδομη θέση. Για τον αγώνα σπριντ εκκίνησε από την δεύτερη, αλλά δέχθηκε προσπέραση γρήγορα από τους Λουί Ντέλετραζ και Κρίστιαν Λούντγκααρντ, τερματίζοντας εντέλει στην 6η. Στο δεύτερο Σαββατοκύριακο του Silverstone, κατάφερε να διεκδικήσει μόνο έναν βαθμό, τερματίζοντας δέκατος στον αγώνα feature από τη δωδέκατη θέση στο grid. Στον πρώτο αγώνα της Βαρκελώνης ξεκίνησε από την 4η αλλά δέχθηκε και πάλι προσπέραση, αυτή την φορά από τον Σουμάχερ . Στον 24ο γύρο, ακολουθώντας μια καλή στρατηγική pit stop, ο Φελίπε πέρασε τον Ρόμπερτ Σβάρτσμαν για την δεύτερη θέση, αλλά έναν γύρο αργότερα ο Γκουιλιάνο Αλεζί έβγαλε το αυτοκίνητο ασφαλείας. Ο Ντρούγκοβιτς μπήκε στα pit για πιο φρέσκα ελαστικά, αλλά δεν μπόρεσε να ανακτήσει τις χαμένες θέσεις. Τελικά τερμάτισε έβδομος. Είχε καλύτερη τύχη στον αγώνα σπριντ όμως. Ξεκινώντας δεύτερος, είχε καλύτερη εκκίνηση προσπερνώντας τον Λούκα Γκιότο πριν την πρώτη στροφή. Ο ρυθμός του ήταν εξαιρετικός, κερδίζοντας με διαφορά 9,5 δευτερολέπτων.
Ο Φελίπε προκρίθηκε πέμπτος στο Σπα, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ένα δύσκολο σαββατοκύριακο για αυτόν. Στον 4ο γύρο, ενώ πάλευε για την έβδομη θέση, συγκρούστηκε με τον συμπαίκτη του Ματουσίτα, ο Ιάπωνας οδηγός χτύπησε στον τοίχο και αποσύρθηκε επί τόπου. Με τον Ντρούγκοβιτς να χάνει το φτερό του στην πορεία. Τελικά τερμάτισε τον αγώνα στην τελευταία θέση. Τερμάτισε το σπριντ στην 13η θέση. Ακολούθησε και άλλο ένα φτωχό Σαββατοκύριακο στη Μόντσα . Τερμάτισε 16ος μετά από μια κακή εκκίνηση στον αγώνα μεγάλου μήκους και αποσύρθηκε στον αγώνα σπριντ, αφού ο Ροί Νισσάνι τον χτύπησε στο πίσω του αμαξιού του ενώ ήταν στην δεκάδα. Είδε ένα καλύτερο σαββατοκύριακο στο Μουτζέλο βελτιώνοντας μια θέση στον πρώτο γύρο του πρώτου αγώνα ξεκινώντας από την 5η . Όταν ο Αλεζί έβγαλε το αυτοκίνητο ασφαλείας, ο Φελίπε μπήκε pit για πιο φρέσκα ελαστικά που τον άφησαν κάτω στην 13η θέση. Ωστόσο, κατάφερε να αντεπιτεθεί για να φτάσει στην τρίτη θέση στον 31ο γύρο. Δυστυχώς, στον τελευταίο γύρο, ο Ντέλετραζ του άρπαξε τη θέση του βάθρου και έτσι ο Drugovich κατατάχθηκε τέταρτος. Ο Ντρούγκοβιτς έτρεχε άνετα στους 8 κορυφαίους στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα σπριντ, ωστόσο αντιμετώπισε πρόβλημα με το αυτοκίνητο. Προσπεράστηκε γρήγορα στα τελευταία στάδια και τερμάτισε 15ος.
Ο Ντρούγκοβιτς είχε άλλο ένα κακό Σαββατοκύριακο και στο Σότσι . Χτυπήθηκε από πίσω στον 1ο γύρο, και με υπερβολική ζημιά, δεν μπόρεσε να συνεχίσει. Ο αγώνας σπριντ του θα ήταν εξίσου φρικτός, τερματίζοντας τελευταίος σε έναν αγώνα με κόκκινη σημαία, αφού ο είχε προβλήματα με τις αλλαγές στα πεντάλ του τιμονιού του. Ο Ντρούγκοβιτς τερμάτισε δεύτερος στης κατατακτήριες του πρώτου γύρου στο Μπαχρέιν και κατάφερε να προσπεράσει τον Άιλοτ στην πρώτη στροφή. Παρά το γεγονός ότι ο Άιλοτ τον έκανε undercut κατά τη διάρκεια των pit stop, ο Ντρούγκοβιτς κατάφερε να τον περάσει ξανά στον 20ο γύρο. Ως εκ τούτου, κέρδισε τον πρώτο του αγώνα μεγάλου μήκους με 14 δευτερόλεπτα από τον δεύτερο Άιλοτ. Ξεκίνησε όγδοος στον αγώνα σπριντ, όπου και εκεί τερμάτισε. Για τον δεύτερο γύρο του Μπαχρέιν, προκρίθηκε πέμπτος και θα ήταν σε μάχη για το προβάδισμα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Τελικά τερμάτισε 4ος. Ωστόσο, ο Νικίτα Μαζέπιν τιμωρήθηκε για όρια πίστας ενώ αμυνόταν ενάντια στους Γιούκι Τσουνόντα και τον ίδιο. Αυτό σήμανε ότι προβιβάστηκε στην 3η θέση. Ολοκλήρωσε τη σεζόν με έναν βαθμό στην 8η θέση στον αγώνα σπριντ. Συνολικά, ο τελείωσε την παρθενική του εκστρατεία στην 9η θέση με 121 πόντους. Πέτυχε συνολικά τρεις νίκες, μια pole και έναν ταχύτερο γύρο μαζί με τέσσερα βάθρα.
2021
Ο Ντρούγκοβιτς υπέγραψε με την Virtuosi Racing για το 2021, μαζί με τον Κινέζο οδηγό Γκουάνγιου Τζόου.
Ο Ντρούγκοβιτς τερμάτισε στις ελεύθερες δοκιμές για τον εναρκτήριο αγώνα στην πρώτη θέση. Θα το συνέχιζε αυτό με μια εντυπωσιακή τρίτη θέση στις κατατακτήριες Για τον πρώτο αγώνα σπριντ, ήταν στην δεκάδα μέχρι που αναγκαστικέ να μπει στα πιτ λόγο ζημίας στο μπροστινό φτερό. Τερμάτισε στην 16η θέση. Στην αρχή του δεύτερου σπριντ κέρδισε εννέα θέσεις στους αρχικούς γύρους, βάζοντας τον μέχρι την 5η. Δυστυχώς, ένα αυτοκίνητο ασφαλείας αργά στον αγώνα, απέτρεψε τις προσπάθειές του, καθώς οι οδηγοί που μπήκαν για καινούργια ελαστικά τον πέρασαν και τον έριξαν στην 14η. Ο Ντρούγκοβιτς έκανε μια προσπέραση στον συμπαίκτη Τζόου στον πρώτο γύρο του μεγάλου αγώνα, αλλά έμεινε στην τρίτη αφού τον προσπέρασε ο Όσκαρ Πιάστρι. Μετά από επανεκκίνηση ενός αυτοκινήτου ασφαλείας, ο Ντρούγκοβιτς έπεσε και τερμάτισε στην 8η θέση, αλλά υποβιβάστηκε μια θέση λόγω παράβασης στην διαδικασία του αυτοκινήτου ασφαλείας. Ο Ντρούγκοβιτς προκρίθηκε ένατος στο Μονακό, ξεκινώντας δεύτερος για το πρώτο σπριντ. Τον πέρασε ο Κρίστιαν Λούντγκαρντ στην αρχή του αγώνα, αλλά στα μισά του αγώνα, βρέθηκε στη δεύτερη θέση καθώς ο Δανός οδηγός αποσύρθηκε με πρόβλημα στον κινητήρα. Τερμάτισε στη συνέχεια σε αυτή τη θέση, παίρνοντας το πρώτο του βάθρο της σεζόν. Για τον δεύτερο βρεγμένο αγώνα σπριντ, στον 11ο γύρο, βγήκε ένα εικονικό αυτοκίνητο ασφαλείας και ο Ντρούγκοβιτς μαζί με τον Τζόου, φόρεσαν slick ελαστικά. Δεν απέδωσε, και μόλις λίγους γύρους αργότερα ο Ντρούγκοβιτς επέστρεψε στα pit για να ξαναβάλει βρεγμένα, τερματίζοντας στην 14η. Κατά τη διάρκεια του αγώνα της κυριακής, ο Ντρούγκοβιτς μπήκε νωρίς στον 10ο γύρο επιχειρώντας μια εναλλακτική στρατηγική. Αυτή θα ήταν μια επιτυχημένη στρατηγική και μετά από ατυχίες από πλευράς Σβάρτσμαν και Τίκτουμ, καταλήγοντας στην 3η.
Ο Ντρούγκοβιτς προκρίθηκε ενδέκατος για τον αγώνα στο Μπακού . Στον πρώτο γύρο του πρώτου σπριντ, ο Ντρούγκοβιτς χτύπησε τον Πιάστρι, ο οποίος με τη σειρά του έβαλε τον Λοούσον στον τοίχο. Οι αγωνοδίκες έκριναν τον Ντρούγκοβιτς υπεύθυνο για το περιστατικό και του επιβλήθηκαν ποινή δέκα δευτερολέπτων. Τερματίζοντας στην 14η. Στο Σίλβερστοουν τερμάτισε στις κατατακτήριες στην έκτη θέση. Κέρδισε μια θέση στην εκκίνηση του πρώτου σπριντ. Ο υπόλοιπος αγώνας του θα ήταν ήσυχος και θα τερμάτιζε στην 4η. Τερμάτισε έκτος στο δεύτερο σπριντ πιέζοντας τον Βίπς στα τελευταία στάδια του αγώνα. Στον κυριακάτικο αγώνα τερμάτισε στην 6η θέση.
Ο Ντρούγκοβιτς προκρίθηκε πέμπτος στη Μόντσα, αλλά θα αποδειχτεί ότι ήταν ένα κακό Σαββατοκύριακο. Κερδίζοντας την θέση του Μπόσουνγκ στον πρώτο γύρο του πρώτου σπριντ, ακούμπησε τον Τίκτουμ βγάζοντας, τον Βρετανό εκτός αγώνα. Ο Φελίπε μπήκε στα πιτ για αλλαγή φτερού πέφτοντας στην 19η. Ωστόσο, αυτό δεν θα διαρκέσει, καθώς στον 5ο γύρο θα αποχωρίσει και ο ίδιος στην Ασκάρι. Πήρε μόνο τρεις θέσεις κατά τη διάρκεια του δεύτερου σπριντ για να τερματίσει στη 17η. Κατά τη διάρκεια του αγώνα της Κυριακής, ένα λάθος στα πιτ θα τον έβγαζε εκτός δεκάδας και θα τερμάτιζε στην 12η, τελειώνοντας αυτό το Σαββατοκύριακο χωρίς βαθμούς. Ο Ντρούγκοβιτς σημείωσε τον ταχύτερο χρόνο κατά τη διάρκεια των ελευθέρων στο Σότσι αλλά τερμάτισε τις κατατακτήριες στην 13ή. Στον γύρο σχηματισμού, είχε βαριά επαφή με τον τοίχο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ευτυχώς, βγήκε αλώβητος, αλλά δηλώθηκε ότι δεν μπορούσε να λάβει μέρος στον αγώνα.
Ο Ντρούγκοβιτς προκρίθηκε πέμπτος στη Τζέντα. Ξεκινώντας έκτος στο πρώτο σπριντ, ολοκλήρωσε τον αγώνα στην τέταρτη μετά από προσπεράσεις στο πρώτο γύρο σε Πουρσαίρ και Μπόσουνγκ. Ο Φελίπε έμοιαζε να τερματίζει στην δεκάδα στο δεύτερο σπριντ, αλλά υπέστη ζημιά όταν ο Βίπς τον ακούμπησε από πίσω, αφήνοντας τον στη 10η θέση μετά από πολλαπλές ποινές από άλλους οδηγούς. Ο κυριακάτικος αγώνας τέλειωσε νωρίτερα λόγο πολλαπλών κοκκινιών σημαιών με τον Ντρούγκοβιτς να τερματίζει στην 5η. Στον τελευταίο γύρο στη Γιάς Μαρίνα, προκρίθηκε όγδοος. Έκανε μια καλή εκκίνηση στο πρώτο σπριντ, για να περάσει τον Τίκτουμ και να πάρει την δεύτερη θέση. Ο Φελίπε τερμάτισε πέμπτος στο δεύτερο σπριντ. Στον μεγάλο αγώνα, ο Ντρούγκοβιτς μαζί με τον Πουρσαίρ ακολούθησαν την εναλλακτική στρατηγική μπαίνοντας στα πιτ αργότερα στον αγώνα. Μια ελαφρώς αργή στάση για τον Πουρσαίρ είδε τον Ντρούγκοβιτς να τον προσπερνά έγκαιρα λίγο πριν κληθεί το εικονικό αυτοκίνητο ασφαλείας. Στον προτελευταίο γύρο, ο Ντρούγκοβιτς πέρασε τον Σβάρτσμαν για την τρίτη και σφράγισε τη σεζόν με ένα άλλο βάθρο. Η καλή του εμφάνιση στο Άμπου Ντάμπι τον οδήγησε να περάσει τον Λίαμ Λοούσον στην όγδοη θέση της βαθμολογίας, με 105 βαθμούς και βοήθησε την UNI-Virtuosi περάσει την Carlin για την δεύτερη στην κατάταξη ομάδων.
2022
Ο Ντρούγκοβιτς επέστρεψε στη MP Motorsport για το 2022, αυτή τη φορά συνεργαζόμενος με τον απόφοιτο της Φόρμουλα 3 Κλεμέν Νοβαλάκ.
Ο Ντρούγκοβιτς σημείωσε τον ταχύτερο χρόνο στις χειμερινές δοκιμές στο Μπαχρέιν. Θα το ακολουθούσε αυτό τερματίζοντας και έτσι στις ελεύθερες. Ωστόσο, προκρίθηκε μόνο στη δέκατη θέση, αλλά παρόλα αυτά, θα ξεκινούσε πρώτος στον σαββατιάτικο αγώνα. Είχε μια αισχρή εκκίνηση, πέφτοντας στην έκτη. Σύντομα όμως πέρασε τον Τζέικ Χιόυζ στον τρίτο γύρο για να κερδίσει μια θέση και να τερματίσει πέμπτος. Στον κυριακάτικο αγώνα έπεσε στη 15η θέση και μπήκε νωρίς στο pit για πιο μαλακά ελαστικά. Σύντομα προήχθη στη δεύτερη θέση πίσω από τον Αγιούμου Ιβάσα που δεν είχε μπει ακόμα, αλλά στον 17ο γύρο τον προσπέρασε ο Πουσαίρ. Ο Ντρούγκοβιτς δέχθηκε προσπεράσεις από μερικούς ακόμη οδηγούς με πιο φρέσκα ελαστικά και τελικά τερμάτισε έκτος. Στην Τζεντα ο Ντρούγκοβιτς κατάφερε να πάρει την δεύτερη του pole. Είχε έναν ήσυχο αγώνα και τερμάτισε στην τέταρτη, αλλά μετά από ποινή του Χιούζ ανέβηκε στην τρίτη Κυριάρχησε τον αγώνα της Κυριακής κερδίζοντας με διαφορά δύο δευτερολέπτων, παρά το γεγονός ότι ο Ρίτσαρντ Φερσούρ τον προλάβανε στους τελευταίους γύρους. Αυτό του επέτρεψε να πάρει το προβάδισμα στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά, προηγούμενος με 26 πόντους.
Ο Ντρούγκοβιτς προκρίθηκε στην 12η θέση στον επόμενο αγώνα. Ωστόσο, στον αγώνα σπριντ, έκανε μια γρήγορη εκκίνηση, περνώντας πέντε μονοθέσια για να πάρει την έβδομη θέση στον πρώτο γύρο. Στη συνέχεια πέρασε τον Μποσούνγκ που αποσυρόταν και στη συνέχεια στον τελευταίο γύρο, πέρασε τον Λόγκαν Σάρτζέντ για να πάρει την πέμπτη θέση. Ο Ντρούγκοβιτς επιχείρησε μια στρατηγική ξεκινώντας από τα σκληρά. Δυστυχώς, ένα αυτοκίνητο ασφαλείας στον 8ο γύρο του το κατέστρεψε και δεν μπόρεσε να απομακρυνθεί γρήγορα από τους υπόλοιπους δρομείς. Ο Ντρούγκοβιτς κατάφερε να μπεί κάτω από το αυτοκίνητο ασφαλείας ακριβώς στο τέλος, δίνοντας τον έναν πόντο τερματίζοντας στη 10η θέση. Ωστόσο, δεδομένου ότι ο Πουσαίρ κέρδισε τον μεγάλο αγώνα, ο Ντρούγκοβιτς έχασε το προβάδισμα του πρωταθλήματος και έπεσε στη δεύτερη θέση.
Μετά τον 13ο γύρο στη Μόντσα, ο Ντρούγκοβιτς κατέκτησε το Πρωτάθλημα Οδηγών Φόρμουλα 2 για το 2022.
Φόρμουλα 1
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2022, δύο ημέρες μετά τη κατάκτηση του πρωταθλήματος της Φόρμουλας 2, ο Ντρούγκοβιτς ανακοινώθηκε ως το πρώτο μέλος του νεοσύστατου Προγράμματος Ανάπτυξης Οδηγών της AMF1, καθώς και ως μέλος του εφεδρικού ρόστερ οδηγών της Aston Martin. Θα οδηγήσει στις πρώτες ελεύθερες δοκιμές στο Αμπού Ντάμπι με την ομάδα. Είχε την πρώτη του επαφή με ένα μονοθέσιο της Φόρμουλα 1 όταν δοκίμασε το AMR21 στο Σίλβερστοουν στις αρχές Νοεμβρίου, στο οποίο τον βοήθησε να αποκτήσει τους απαιτούμενους πόντους για την απόκτηση superlicence και να οδηγήσει στις ελεύθερες δοκιμές στο Γκραν Πρι του Άμπου Ντάμπι. Ο Ντρούγκοβιτς έλαβε επίσης μέρος στις δοκιμές μετά τη σεζόν στο Άμπου Ντάμπι, οδηγώντας την Aston Martin.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βραζιλιάνοι ιταλικής καταγωγής
Βραζιλιάνοι οδηγοί αγωνιστικών αυτοκινήτων
|
719920
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%81
|
Εσταβάρ
|
Το Εσταβάρ (γαλλικά και καταλανικά: Estavar) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ανατολικών Πυρηναίων, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Εσταβαρουά (γαλλικά: Estavarois).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες των Ανατολικών Πυρηναίων
|
657720
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BC%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82
|
Σεναχερείμ της Νικοπόλεως
|
Ο Σεναχερείμ 'η Σεναχηρείμ ήταν Βυζαντινός, πιθανότατα στρατιωτικός, τελευταίος διοικητής του Θέματος Νικοπόλεως.
Ο Σεναχερείμ ήταν διοικητής στην Νικόπολη το 1204 όταν οι Λατίνοι της Δ΄σταυροφορίας κατέλυσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Δεν είναι γνωστό το αξίωμα του πιθανότατα στρατηγός, εφόσον στρατηγοί εκείνη την εποχή διοικούσαν τα Θέματα. Αναφέρεται ότι ήταν πλούσιος πολύ και άρχοντας της περιοχής. Ζήτησε βοήθεια από τον Μιχαήλ Δούκα, συγγενή του, κατά μίας συνωμοσίας που ετοιμαζόταν εναντίον του. Ο Δούκας έφτασε στην Νικόπολη αλλά ο Σεναχερείμ είχε ήδη δολοφονηθεί, ανέλαβε διοικητής του θέματος καταστέλλοντας την συνωμοσία και παντρεύτηκε την Μελισσηνή, χήρα του Σεναχερείμ . Από την διοίκηση του Θέματος Νικοπόλεως ο Δούκας επέκτεινε την κυριαρχία του και ίδρυσε το Δεσποτάτο της Ηπείρου.
Παραπομπές
Βυζαντινοί στρατηγοί
Βυζαντινοί του 13ου αιώνα
Βυζαντινοί διοικητές Θεμάτων
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.