id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
580948
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%A4%CF%83%CF%8C%CE%B8%CE%B5
|
Γλώσσα Τσόθε
|
Η γλώσσα Τσόθε είναι μια σινοθιβετική γλώσσα της βορειοανατολικής Ινδίας. Μπορεί να γίνει κατανοητή από άτομα που μιλούν Αϊμόλ.
Γεωγραφική κατανομή
Η πιο αγνή Τσόθε φέρεται να ομιλείται στο Πουρούμ Χουλέν. Η Τσόθε ομιλείται στις ακόλουθες θέσεις (σύμφωνα με τη βάση δεδομένων Ethnologue).
Νοτιοανατολική Μανιπούρ
Επαρχία Σαντέλ (σε 15 χωριά)
Επαρχία Μπισνουπούρ (στο χωριό Λαμλάνγκ Χουπί)
Ναγκαλάντ (κοντά στα σύνορα με τη Μιανμάρ)
Παραπομπές
Γλώσσες της Ινδίας
|
68675
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Αλέξανδρος Χαλκοκονδύλης
|
Ο Αλέξανδρος Χαλκοκονδύλης ήταν Έλληνας αθλητής στίβου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1880 και ήταν αθλητής στίβου του Α.Ο. Αθηνών. Πανελληνιονίκης στα 100 μέτρα, 400 μέτρα στο τριπλούν και στο άλμα εις μήκος. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 και ήταν ο πρώτος Έλληνας που συμμετείχε σε σύγχρονη ολυμπιάδα. Στις 25 Μαρτίου 1896 συμμετείχε στα προκριματικά των 100 μέτρων που ήταν και το πρώτο αγώνισμα των αγώνων. Στον τελικό των 100 μέτρων τερμάτισε 5ος με 12.8 , ενώ συμμετείχε ακόμα στο μήκος τερματίζοντας 4ος με άλμα 5.74, στο τριπλούν τερμάτισε 6ος και συμμετείχε ακόμα στα προκριματικά των 400 μέτρων χωρίς να καταφέρει να προκριθεί στον τελικό. Σε όλα τα αγωνίσματα έκανε νέο Πανελλήνιο ρεκόρ.
Τίτλοι
1ος στα 100 μέτρα Πανελλήνιοι αγώνες 1896
1ος στα 400 μέτρα Πανελλήνιοι αγώνες 1896
1ος στο άλμα εις μήκος Πανελλήνιοι αγώνες 1896
Πρώτος κάτοχος του Πανελληνίου ρεκόρ στα 100 μέτρα με επίδοση 00:00:13.2 επίδοση που πέτυχε κατά την διάρκεια των Πανελληνίων Αγώνων στις 10 Μαρτίου 1896, που καταρρίπτει ο ίδιος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στις 25 Μαρτίου 1896 με επίδοση 00:00:12.8
Πρώτος κάτοχος του Πανελληνίου ρεκόρ στα 400 μέτρα με επίδοση 00:00:61.2 στις 10 Μαρτίου 1896
Πρώτος κάτοχος του Πανελληνίου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος με 5:74 στις 27 Μαρτίου 1896
Παραπομπές
Έλληνες αθλητές του άλματος εις μήκος
Έλληνες αθλητές δρόμων ταχύτητας
Έλληνες αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1896
Κάτοχοι μεταλλίων του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου
|
380460
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%90%CE%BD%20%CE%B1%CE%BB-%CE%91%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80
|
Αΐν αλ-Αράμπ
|
Η Αΐν αλ-Αράμπ ( , , ), είναι πόλη της βόρειας Συρίας, η οποία συχνά είναι πεδίο συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις του Συριακού Κουρδιστάν και του Ισλαμικού Κράτους.
Στην απογραφή του 2004 είχε πληθυσμό 44.821 κατοίκων. Η πλειοψηφία αυτών των κατοίκων είναι Κούρδοι, ενώ το υπόλοιπο μέρος του πληθυσμού αποτελείται από Άραβες (5%), Τουρκμένους (5%) και Αρμένιους (1%).
Εξαιτίας του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου η πόλη πέρασε στον έλεγχο της κουρδικής πολιτοφυλακής (YPG) το 2012. Το 2014, ανακηρύχθηκε ως διοικητικό κέντρο του Καντονιού Κομπανέ του Συριακού Κουρδιστάν. Τα τελευταία χρόνια διεξάγεται η Πολιορκία του Κομπάνι από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Η Μανμπίτζ και το Κομπάνι πέρασαν στο καθεστώς
Πόλεις της Συρίας
Ροζάβα
|
23324
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%82%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D
|
Μίνως Κυριακού
|
Ο Μηνάς (Μίνως) Κυριακού (Πόρος, 31 Μαΐου 1942 – Αθήνα, 2 Ιουλίου 2017) ήταν Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και εφοπλιστής από την Αθήνα. Ανάμεσα στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες περιλαμβάνονταν η ιδιοκτησία του ομίλου Antenna. Ήταν επίσης ιδιοκτήτης του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (2004–2009).
Επιχειρηματικές δραστηριότητες
Γόνος οικογένειας εφοπλιστών της οποίας η οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση ιδρύθηκε το 1852, ο Μίνωας Κυριακού δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της ναυτιλίας από τη μικρή ηλικία των 17 ετών και σε ηλικία 23 ετών, το 1965, ίδρυσε την Athenian Tankers Inc. Το 1976, ίδρυσε δύο εταιρείες εμπορίου πετρελαιοειδών, την Bacoil International και την Athenian Oil Trading Inc.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο Κυριακού δραστηριοποιήθηκε στον χώρο των μέσων ενημέρωσης με την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού ANT1 FM 97.1 (νυν Easy 97.2) στην Αθήνα. Το 1989, ένα έτος μετά την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού, εγκαινιάστηκε η τηλεόραση του ΑΝΤ1. Ο Όμιλος Antenna, από το 1999 μέχρι σήμερα δραστηριοποιείται τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Το 1997 ανέλαβε τη διοίκηση του Πανελληνίου Γ.Σ. και συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβίωση του διεθνούς αθλητικού μίτινγκ «Τσικλητήρια» το οποίο, το 2002, εντάχθηκε στην κατηγορία Super Grand Prix της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κλασικού Αθλητισμού.
Προσωπική ζωή
Σπούδασε σε Γαλλία και Ελβετία.
Είχε δύο γιους και μία κόρη από τον πρώτο γάμο του. Τον Δεκέμβριο του 2004 νυμφεύθηκε για δεύτερη φορά, με την Ελληνίδα ηθοποιό Μαρί Κωνσταντάτου. Τον Μάρτιο του 2017 το ζευγάρι ανακοίνωσε το διαζύγιό του λόγω οικονομικών ζητημάτων.
Τον Φεβρουάριο του 2007 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 48 μηνών χωρίς αναστολή και χρηματική ποινή 15.000 ευρώ για αυθαίρετες κατασκευές στο εξοχικό του κτήμα στον Άγιο Αιμιλιανό στο Πόρτο Χέλι και συγκεκριμένα την κατασκευή λιμανιού, με καταπάτηση όχι μόνο του αιγιαλού αλλά και επέκταση της ακτής μέσα στην θάλασσα. Κατόπιν τούτου, υπέβαλε έφεση και κλήθηκε να καταβάλει χρηματική εγγύηση 100.000 ευρώ έως ότου έγινε η δίκη σε δεύτερο βαθμό το 2010 και καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή 28 μηνών.
Απεβίωσε αιφνιδίως στις 2 Ιουλίου 2017, έχοντας όμως επί χρόνια αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας, κυρίως όσον αφορά την καρδιά.
Παραπομπές
Έλληνες επιχειρηματίες
Έλληνες πρόεδροι αθλητικών συλλόγων
Όμιλος ΑΝΤ1
Πρόεδροι Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής
|
32365
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%B6%CE%B5%CF%86%20%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%B9
|
Τζόζεφ Πάρι
|
Ο Τζόζεφ Πάρι (αγγλ. Joseph Walcott Parry) είναι πολιτικός από το νησί Νέβις. Έγινε πρωθυπουργός του αυτόνομου Νέβις στις 11 Ιουλίου 2006 και υπηρέτησε ως τις 23 Ιανουαρίου 2013. Είναι ηγέτης του Κόμματος για την Αναμόρφωση του Νέβις (NRP). Στις εκλογές της 10ης Ιουλίου 2006 το κόμμα του Πάρι κέρδισε 3 από τις 5 έδρες, τερματίζοντας τη 14χρονη διακυβέρνηση του Κινήματος των Σκεπτόμενων Πολιτών (CCM).
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Κότον Γκράουντ και σπούδασε στο Γυμνάσιο και Λύκειο του Τσαρλστάουν. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών, από το οποίο απέκτησε μπάτσελορ στην Ιστορία και τα Οικονομικά (Honours Bachelor of Arts degree in History and Economics).
Εργάστηκε ως καθηγητής στο Γυμνάσιο - Λύκειο του Τσαρλστάουν. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Κρίκετ του Νέβις για περισσότερο από 10 έτη.
Πολιτική καριέρα
Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 1987. Διετέλεσε υπουργός Τουρισμού, Γεωργίας, Οικιστικής Ανάπτυξης και Εργασίας, μεταξύ άλλων. Υπήρξε ένας από τους πρώτους αρχιτέκτονες της πολεοδομίας του Νέβις. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της Τράπεζας του Νέβις και διευθυντής της, ενώ ανέπτυξε και επιχειρηματική δραστηριότητα. Τον Ιούλιο του 2006 εξελέγη με το κόμμα της Αντιπολίτευσης, NRP, στην πρωθυπουργία.
To 2009 ανακηρύχθηκε "Άνθρωπος της Χρονιάς" από το "Nevispages", ως το πρόσωπο που επηρέασε την επικαιρότητα και τους πολίτες του Νέβις περισσότερο από κάθε άλλο για εκείνη τη χρονιά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιογραφία στο sknvibes.com.
Πρωθυπουργοί του Νέβις
|
202590
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%9F%CF%85%CE%B6%CE%B9%CE%AD%CE%BB
|
Ντίνος Ουζιέλ
|
Ο Ντίνος Ουζιέλ (Θεσσαλονίκη 22 Δεκεμβρίου 1916 - Θεσσαλονίκη 24 Νοεμβρίου 1983) ήταν Έλληνας, μέλος της εβραϊκής κοινότητας, πυγμάχος αθλητής του στίβου και της επιτραπέζιας αντισφαίρισης μέλος της εθνικής ομάδας πυγμαχίας μετέπειτα προπονητής, διαιτητής και διοικητικός παράγοντας.
Ήταν γιος του Ντανιέλ Ουζιέλ και της Λούνα, είχε άλλες δύο αδελφές την Πόλα και τη Νίνα, ο πατέρας του ήταν βιοτέχνης κρασιού. Γράφτηκε από μικρός στη Μακαμπή, αρχικά στο τμήμα προσκόπων και έπειτα στο τμήμα κλασσικού αθλητισμού με προπονητή τον Λέων Πασύ. Πρώτη μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχε ήταν η Μακαμπιάδα του 1935 όπου εκεί του κέντρισε τον ενδιαφέρον η πυγμαχία. Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη συνέχισε να παίρνει μέρος σε αγώνες σαν αθλητής στίβου σε τοπικές κυρίως διοργανώσεις κατακτώντας μετάλλια. Παράλληλα ασχολείται και με την επιτραπέζια αντισφαίριση όπου με την ομάδα της Μακάμπη κατέκτησε τα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης του 1935 και του 1937.
Άρχισε να ασχολείται με την πυγμαχία στα τέλη της δεκαετίας του 30, με τη Μακάμπη έδωσε πολλούς αγώνες σε δια συλλογικούς αγώνες με άλλους συλλόγους. Το 1940 πήρε μέρος με την ομάδα της Θεσσαλονίκης στους εργατικούς αγώνες και απέκτησε πανελλήνια φήμη και οι επιστολές έφταναν η μία μετά την άλλη για αναμετρήσεις με άλλους αθλητές. Τον Ιούνιο στον Βόλο νίκησε τον πρωταθλητή Θεσσαλίας Χατζηγεωργίου με νοκ άουτ στο Β΄ γύρο. Τον Οκτώβριο νίκησε στη Θεσσαλονίκη τον Μανιτσάρη και άτυπα θεωρούνταν πρωταθλητής Ελλάδας ερασιτεχνών. Την ίδια χρονιά είχε αρχίσει να δίνει και φιλανθρωπικούς αγώνες.
Στον Β' παγκόσμιο πόλεμο εκτοπίστηκε στο στρατόπεδο Χιρς της Θεσσαλονίκης όπου έκανε 15 απόπειρες απόδρασης. Στην τελευταία απόπειρα κατάφερε και απέδρασε φεύγοντας στα βουνά όπου εντάχτηκε στην εθνική αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση όπου είχε χάσει όλη του την οικογένεια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και στους αγώνες. Το 1946 μάλιστα ήταν μέλος της ελληνικής αποστολής στους διασυμμαχικούς αγώνες του Λονδίνου. Την ίδια χρονιά διεκδικήσει το πανελλήνιο πρωτάθλημα ημιβαρέων σε τελικό από τον Τάκη Ανδριτσόπουλο. Στο τέλος της καριέρας του έγινε διαιτητής αγώνων πυγμαχίας αλλά και προπονητής.
Το 1961 απέκτησε δίπλωμα προπονητή στη Γαλλία όπως και το 1967 μετέβη πάλι στη Γαλλία για να αποκτήσει δίπλωμα διαιτητή. Το 1966 πρωτοστάτησε στην επανίδρυση της Μακάμπη και ανέλαβε έφορος πυγμαχίας. Το 1969 ήταν ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής στη Μακαμπιάδα, το 1971 ορίστηκε σύμβουλος της ΤΕ Πυγμαχίας. Το 1981 τιμήθηκε από την Ελληνική ομοσπονδία Πυγμαχίας για την προσφορά και συμβολή του στη διάδοση και πρόοδο της πυγμαχίας.
Στην προσωπική του ζωή ασχολήθηκε με το εμπόριο και παντρεύτηκε τη Σάρα-Γεωργία-Αζίζα με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Ιάκωβο, τον Ιωσήφ, τη Λίνα και τη Βικτώρια (Βίκυ).
Παραπομπές
Πηγές
Γυμναστικός Σύλλογος Μακαμπή Θεσσαλονίκης 1908-2010, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης 2010, ISBN 978-960-92592-9-3
Έλληνες αθλητές του στίβου
Έλληνες αθλητές της επιτραπέζιας αντισφαίρισης
Έλληνες πυγμάχοι
Έλληνες διαιτητές πυγμαχίας
Έλληνες προπονητές πυγμαχίας
Πυγμάχοι Μακαμπή
Εβραίοι Μακεδονικής καταγωγής
|
424511
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CF%87%CE%B7%20%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Ράχη Άρτας
|
Η Ράχη είναι ένα χωριό του Δήμου Αρταίων με 570 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011) και απέχει περίπου 11 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας.
Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, η Ράχη υπήρξε από το 1997 μέχρι το τέλος του 2010 τμήμα του Δήμου Αμβρακικού με έδρα την Ανέζα. Με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης, η Ράχη εντάχθηκε στο Δήμο Αρταίων.
Ιστορία
Με βάση την εργασία του Κων.Διαμαντή με τίτλο «Η Άρτα και τα περίχωρα αυτής κατά τους χρόνους της επανάστασης», η Ράχη ήταν ένας σχετικά μεγάλος οικισμός με 56 οικογένειες την περίοδο που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Mία σημαντική πηγή που μας γνωστοποιεί την ύπαρξη του χωριού είναι ένας χάρτης που φυλάσσεται στο μουσείο της Βιέννης. Δημιουργήθηκε από τον Αυστριακό στρατό το 1829 και καταγράφει τα τουρκοκρατούμενα Βαλκάνια. Η αναφορά στο χάρτη μας οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι δεν επρόκειτο για μικρό οικισμό αλλά είχε ικανό αριθμό κατοίκων ώστε να αποτυπωθεί από τους χαρτογράφους του Αυστριακού στρατού.
Αναφορά στο χωριό κάνει και ο Βρετανός στρατιωτικός Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ στο βιβλίο του Travels in northern Greece τo 1835. Ο Ληκ μας πληροφορεί ότι η Ράχη μαζί με το Ιμαμ Τσαούς(σημερινός Αγ.Σπυρίδωνας), τους Κωστακιούς και το Νεοχώρι ήταν ένα από τα σημαντικότερα χωριά του κάμπου.
Ο Παναγιώτης Αραβαντινός στο έργο του «Χρονογραφία της Ηπείρου» του 1856 κάνει αναφορά στο χωριό και μας ενημερώνει ότι στη Ράχη κατοικούσαν 33 χριστιανικές οικογένειες ενώ η έκθεση του Ρωσικού Υποπροξενείου Άρτας, το 1877, μας πληροφορεί ότι το χωριό υπήρξε κληροδότημα ενός Οθωμανού, του Ιμπραήμ Εφέντη και υπήρχε ένα σχολείο και μία εκκλησία.
Αναφορά στο χωριό κάνει και ο Ι. Κοκίδης στο έργο του «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» που εξέδωσε το ελληνικό Υπουργείο Στρατιωτικών (Αθήνα 1880) και μας ενημερώνει ότι η επαρχία Άρτας χωριζόταν σε 2 περιοχές: την περιοχή Άρτας και την περιοχή Πρεβέζης. Η περιοχή της Άρτας χωριζόταν με τη σειρά της σε 7 τμήματα: τμήμα Ποταμιάς, τμήμα Βρύσεως, τμήμα Ραδοβυζίου, τμήμα Τζουμέρκων, τμήμα Κάμπου, τμήμα Καρβασαρά και τμήμα Λάκκας. Η Ράχη αποτελούσε μέρος του τμήματος Κάμπου.
Άλλη αξιόλογη πηγή αποτελεί το «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης & Πρεβέζης» (εκδ.1884) του Σεραφείμ Ξενόπουλου, μητροπολίτη Άρτας. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, στο χωριό κατοικούσαν περίπου 30 χριστιανικές οικογένειες και εκκλησιάζονταν στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό αποτελούσε έδρα του ηγουμένου της Μονής της Ροδιάς.
Εξίσου σημαντική πηγή, είναι η Οθωμανική απογραφή του 1895. Σύμφωνά με αυτή την απογραφή, το χωριό ανήκε στον Καζά Λούρου, ο οποίος βρισκόταν στο σαντζάκι Πρεβέζης, το οποίο με τη σειρά του, ανήκε στο βιλαέτι Ιωαννίνων. Με βάση λοιπόν αυτή την απογραφή, στη Ράχη κατοικούσαν 41 οικογένειες (χανέδες) με συνολικό πληθυσμό 206 άτομα (115 άνδρες, 91 γυναίκες).
Κατά τη διάρκεια του ατυχή Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, η περιοχή γύρω από τη Ράχη απελευθερώθηκε προσωρινά. Η Ράχη, απελευθερώθηκε οριστικά το 1912 μαζί με τον υπόλοιπο κάμπο, που βρισκόταν υπό Τουρκική κατοχή. Πιθανολογείται ότι η απελευθέρωση έλαβε χώρα, το διάστημα ανάμεσα στις 6 και 9 Οκτωβρίου 1912, όπου τα πρώτα ελληνικά τάγματα, πέρασαν τη γέφυρα της Άρτας.
Το 1910, η Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης δημοσιοποιεί τα στοιχεία της απογραφής που πραγματοποίησε το ίδιο έτος σε όλη την εκκλησιαστική περιφέρεια και μας πληροφορεί ότι η Ράχη υπαγόταν στο τμήμα Λούρου και στο χωριό κατοικούσαν 236 άτομα.
Τοποθεσία και Πρόσβαση
Η Ράχη γειτνιάζει με τον Καλόβατο, το Πολύδροσο, την Ανέζα, τον Άγιο Σπυρίδωνα και τον Κακόβατο. Συνδέεται οδικώς με την Άρτα μέσω της Επαρχιακής οδού Άρτας – Κορωνησίας.
Το χωριό εξυπηρετεί η γραμμή Άρτα - Βίγλα, του Αστικού ΚΤΕΛ Άρτας.
Δημογραφικά στοιχεία
Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στους 570 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), εμφανίζοντας μείωση σε σχέση με την απογραφή του 2001, όπου ο πληθυσμός ανερχόταν στους 633 κατοίκους. Η πρώτη φορά που το χωριό ξεπέρασε τους 600 κατοίκους ήταν το 1951 ενώ ο μέγιστος αριθμός κατοίκων σημειώθηκε το 1961 με 798 κατοίκους.
Οι πληθυσμιακές διακυμάνσεις, αποτυπώνονται στον παρακάτω πίνακα.
Παραγωγή και Απασχόληση
Οι κάτοικοι του χωριού έχουν ως κύρια ασχολία την κτηνοτροφία και τη γεωργία.
Κοινοτικές δομές, εκπαίδευση και πολιτισμός
Ο ενοριακός ναός της Ράχης είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Η Ράχη υπάγεται εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης.
Αθλητισμός
Η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού είναι ο Αίας Ράχης, ο οποίος το 1985 κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Άρτας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Αρταίων
Περιφερειακή Ενότητα Άρτας
Ραχη Αρτας
Δήμος Αρταίων
|
426297
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%A3%CE%91%202013%20%CE%A4%CE%AF%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82
|
ΑΣΑ 2013 Τίργκου Μούρες
|
Για την ομάδα που υπήρχε μεταξύ 1962-2007, δείτε: ΑΣΑ Τίργκου Μούρες (1962).
Η ΑΣΑ 2013 Τίργκου Μούρες είναι μια ρουμανική ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα το Τίργκου Μούρες. Ιδρύθηκε το 2008. Συμμετέχει στο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ρουμανίας. Έδρα της ομάδας είναι το Stadionul Trans-Sil χωρητικότητας 8200 θεατών.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 2008
Ποδοσφαιρικές ομάδες Ρουμανίας
|
494947
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%85%CF%86%CE%AE%20%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%2818%CE%BF%CF%82%20%E2%80%93%2020%CE%BF%CF%82%20%CE%B1%CE%B9.%29
|
Κρυφή εκπαίδευση στην Πολωνία (18ος – 20ος αι.)
|
Το άρθρο αναφέρεται σε διάφορες πρακτικές κρυφής εκπαίδευσης στην Πολωνία από τον 18ο έως τον 19ο αιώνα.
Από τα τέλη του 18ου αιώνα η Πολωνία (τότε μέρος της Πολωνο-Λιθουανικής Ομοσπονδίας) μπήκε σε μια περίοδο διάλυσης κατά την οποία γειτονικές δυνάμεις τη μοίρασαν σε τομείς υπό Αυστριακή, Πρωσική και Ρωσική κατοχή. Σε καθένα από αυτούς τους τομείς επιχειρήθηκε η αλλαγή της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας των Πολωνών μέσω της παιδείας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες Πολωνοί πατριώτες οργάνωσαν παράνομα μυστικά σχολεία όπου διδασκόταν η Πολωνική γλώσσα, η παράδοση, η ιστορία, η γεωγραφία, κατηχητικές αλήθειες, τραγούδια και έθιμα Στον Πρωσικό και ειδικά στον Ρωσικό τομέα η παράνομη εκπαίδευση τιμωρείτο σαν προδοσία. Η εκπαίδευση στην Πολωνική παράδοση περιλάμβανε εξιδανίκευση της εθνικής ιστορίας και εκφραζόταν με σλόγκαν όπως «Αίμα, Τιμή, Πατρίδα» ή «Πάλεψε για τη δική σου και τη δική μας ελευθερία» και «Κάθε σύνορο είναι το κάστρο μας».
Με τη βοήθεια του Καθολικού ιερατείου οργανώθηκαν παράνομες μορφές διδασκαλίας της Πολωνικής γλώσσας, κάτι που επέσυρε τιμωρίες, φυλακίσεις και εξορίες, τόσο των διδασκόντων όσο και των μαθητών. Το βάρος των διώξεων σήκωσαν ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί της Καθολικής Εκκλησίας. Ανάλογο ρόλο είχαν σε κάποιες περιοχές οι Ευαγγελικές Εκκλησίες, ενώ την Ουκρανική και Λευκορωσική γλώσσα στα νοτιο-ανατολικά υπεραμύνθηκε η Ελληνική-Καθολική (Ουνιακή) Εκκλησία, έως ότου οι Ρώσοι την κατάργησαν το 1839 στις προσαρτημένες περιοχές και το 1875 στο Πολωνικό Βασίλειο. Αυτές οι μορφές εκπαίδευσης συνεχίστηκαν στις περιοχές που ελέγχονταν από την Πρωσία και τη Ρωσία μέχρι την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία χρησιμοποιήθηκε επίσης ως μέσο ρωσοποίησης.
Περί τα τέλη του 19ου αιώνα οργανώθηκε και το μυστικό «Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο» σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων και η Βαρσοβία που ήταν στον Ρωσικό τομέα. Στο πανεπιστήμιο αυτό εύρισκαν διέξοδο και οι γυναίκες που ήθελαν να σπουδάσουν αλλά απαγορευόταν η φοίτησή τους στα επίσημα πανεπιστήμια, όπως συνέβαινε και σε άλλα μέρη της Ευρώπης.
Η μυστική διδασκαλία ήταν μέρος μιας μεσσιανικής κουλτούρας που αναπτύχθηκε σαν άμυνα των Πολωνών εναντίον ισχυρότερων δυνάμεων, ανάλογα με την περίπτωση των Εβραίων. Πιστεύεται ότι σ' αυτό βοήθησε η μακραίωνη συμβίωση Πολωνών και Εβραίων.
Μετά το 1939
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Πολωνία διαμοιράστηκε σε περιοχές υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, της Σοβ. Ένωσης και μιας κεντρικής κυβέρνησης ελεγχόμενης από τη Γερμανία.
Στον γερμανοκρατούμενο τομέα απαγορεύτηκε η παιδεία των Πολωνών σε επίπεδο ανώτερο από τη βασική εκπαίδευση, αφού κατά τη ναζιστική θεωρία, οι Σλάβοι δεν χρειάζονταν ανώτερη εκπαίδευση.
Μετά από αυτό, πολλοί δάσκαλοι, καθηγητές και ακτιβιστές οργάνωσαν κρυφά μαθήματα, αναβιώνοντας και το «Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο» που είχε λειτουργήσει κρυφά κατά τον προηγούμενο αιώνα Ονομάστηκε έτσι επειδή τα μαθήματα γίνονταν εναλλάξ σε διάφορα σπίτια ή άλλους χώρους ώστε να μην εντοπίζονται από τις αρχές.
Η περισσότερη εκπαίδευση οργανώθηκε από τη «Μυστική Οργάνωση Διδασκαλίας» (Tajna Organizacja Nauczycielska,TON). Το 1942 περίπου 1,5 εκατομ. Μαθητές παρακολουθούσαν τη μυστική εκπαίδευση. Το 1944 το μυστικό πανεπιστήμιο είχε περίπου 10.000 φοιτητές. Λειτούργησαν επίσης μυστικά τυπογραφεία για την εκτύπωση των εκπαιδευτικών βιβλίων. Δίδονταν ακόμα και αποδεικτικά αποφοίτησης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε προπολεμικά έντυπα με πλαστές ημερομηνίες αποφοίτησης 1938 ή 1939.
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης βιβλία εισάγονταν λαθραία και φυλάσσονταν σαν θησαυροί, πληρώνονταν με ψωμί, και χρησίμευαν για παράνομο διάβασμα σιωπηλά είτε μεγαλόφωνα προς ομάδες ακροατών.
Στα εβραϊκά γκέτο λειτουργούσαν κρυφά ταλμουδικά σχολεία ενώ η Καθολική Εκκλησία λειτουργούσε κρυφά σεμινάρια για ιερείς. Ένα γνωστό πρόσωπο που αποφοίτησε από αυτά τα σεμινάρια ήταν ο Πάπας Ιωάννης Παυλος ΙΙ (Karol Wojtyla).
Παραπομπές
Εκπαίδευση στην Πολωνία
Ανθρώπινα δικαιώματα στην Πολωνία
Ιστορία της Πολωνίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
|
378843
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%84%20%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD
|
Λεονίντ Αγκούτιν
|
Ο Λεονίντ Νικολάεβιτς Αγκούτιν (Ρωσικά: Леони́д Никола́евич Агу́тин), είναι Ρώσος τραγουδιστής και συνθέτης.
Προσωπική ζωή
Πρώτη σύζυγος: Σβετλάνα Μπέλυχ
Κόρη: Πολίνα Λεονίντοβνα Αγκούτινα (γενν. 1997)
Δεύτερη σύζυγος: Ανζελίκα Βαρούμ (γενν. 26 Μαΐου 1969) (по другим данным 18 июля
Κόρη: Γελιζαβέτα Βαρούμ (Αγκούτινα) (9 Φεβρουαρίου 1999)
Αδελφή (από τη μεριά του πατέρα): Ξένια Νικολάεβνα Αγκούτινα (γενν. 1 Σεπτεμβρίου 1980)
Αδελφή (από τη μεριά του πατέρα): Μαρία Νικολάεβνα (γενν. 13 Ιουνίου 1982)
Δημιουργία
Νίκησε το σόου «Две звезды»
«Вечер на рейде» — 40 баллов.
«Иногда» (создав дуэт «Поющие погоны») — 40 баллов.
«Тайна склеенных страниц» — 40 баллов (аплодисменты стоя).
«Женщине, которую люблю» — 39 баллов.
«Прощальная» — 40 баллов.
«Ночной разговор» — 40 баллов.
«Ля-ля-фа» — 40 баллов.
«Oops!» («Поющие погоны») — 40 баллов.
«Antonio sOng» — 40 баллов.
«Чудо-остров» вместе с ансамблем «Сулико» — 37 баллов (аплодисменты стоя).
«Поворот» — 40 баллов и победа.
Άλμπουμ
1994 — «Босоногий мальчик»
1995 — «Декамерон»
1998 — «Летний дождь»
1998 — «Лучший»
2000 — «Служебный роман»
2000 — «Леонид Агутин»
2003 — «Дежа вю»
2004 — «Новая коллекция»
2004 — «Лучшие песни»
2005 — «Cosmopolitan Life» (совместный проект с Элом ди Меола)
2007 — «Любовь. Дорога. Грусть и Радость»
2012 — «Быть частью твоего»
2012 — «Романсы»
2012 — «Время последних романтиков»
2013 — «Тайна склеенных страниц»
Βιβλίο
2009 — «Записная книжка 69» — Το πρώτο βιβλίο του Λεονίντ Αγκούτιν .
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ρώσοι τραγουδιστές
|
341489
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%20%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B9
|
Κρίστιαν Αμπιάτι
|
Ο Κρίστιαν Αμπιάτι (γεννημένος στις 8 Ιουλίου του 1977 στο Μιλάνο) είναι Ιταλός διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στην θέση του τερματοφύλακα στην Ιταλική ομάδα ΑΚ Μίλαν. Ο Αμπιάτι ξεκίνησε την καριέρα του στην Μόντσα και πήγε στην Μίλαν το 1998. Έχει παίξει περισσότερα από 300 επίσημα παιχνίδια με την φανέλα της. Έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα Σέριε Α, ένα κύπελλο Ιταλίας, δύο Σούπερ καπ Ιταλίας, ένα Τσάμπιονς Λίγκ και ένα ΟΥΕΦΑ Σούπερ καπ. Επιλέχθηκε στην Εθνική Ιταλίας ως τρίτος τερματοφύλακας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Τον πρώτο του αγώνα για την Εθνική Ιταλίας τον έδωσε ενάντια στην Ελβετία της οποίας οι Ιταλοί επικράτησαν με 2-1 στις 30 Απριλίου του 2003.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιταλοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2002
Ποδοσφαιριστές ΑΚ Μίλαν
Ποδοσφαιριστές ΑΚ Μόντσα
Ποδοσφαιριστές Ατλέτικο Μαδρίτης
Τερματοφύλακες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ιταλίας Κ21
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ιταλίας
Ποδοσφαιριστές Γιουβέντους
Ποδοσφαιριστές ολυμπιακής ομάδας Ιταλίας
Ποδοσφαιριστές Σέριε Α
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Τορίνο ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2000
Ιππότες του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
|
685283
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1%20%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μπεκιάνικα Κορινθίας
|
Τα Μπεκιάνικα είναι ημιορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας στην Πελοπόννησο το οποίο είναι κτισμένο στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του Ακροκόρινθου σε υψόμετρο 120 μέτρα. Απέχει 9 χλμ. ΝΔ. από την Κόρινθο και αποτελεί τη δυτική συνέχεια του Σολομού, από τον οποίο χωρίζεται με τον Αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Πελοποννήσου και τον χείμαρρο Ποταμιά. Ως οικισμός αναφέρεται, μετά την απελευθέρωση, το 1897 στο ΦΕΚ 59Β - 17/06/1897 να προσαρτάται στον τότε δήμο Κορινθίων. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τον Σολομό αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Σολομού που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κορινθίων του δήμου Κορινθίων και σύμφωνα την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 74 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Κορινθίας
Δήμος Κορινθίων
|
248433
|
https://el.wikipedia.org/wiki/EN%201997
|
EN 1997
|
Ο EN 1997, γνωστός ως ΕΥΡΩΚΩΔΙΚΑΣ 7: Γεωτεχνικός σχεδιασμός, είναι μία σειρά Ευρωπαϊκών Προτύπων, γνωστοί ως Ευρωκώδικες, που ορίζει τις αρχές και απαιτήσεις για την ασφάλεια και λειτουργικότητα, περιγράφει τις αρχές σχεδιασμού νέων έργων και ελέγχου παλαιών και δίνει οδηγίες για θέματα αξιοπιστίας σε γεωτεχνικά θέματα που αφορούν το σχεδιασμό κτηρίων και άλλων δομημάτων πολιτικού μηχανικού. Το πρότυπο αυτό χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το Πρότυπο EN 1990: Βάσεις του σχεδιασμού δομημάτων.
Ο Ευρωκώδικας 7 προορίζεται για χρήση σε συνδυασμό με τα πρότυπα:
EN 1990: Βάσεις του σχεδιασμού δομημάτων
EN 1991: Δράσεις επί των κατασκευών
Ο Ευρωκώδικας 7, απαρτίζεται από τα ακόλουθα μέρη:
Μέρος 1-1: Γενικοί κανόνες
Ο EN 1997-1-1 περιλαμβάνει τους τρόπους εφαρμογής της μεθόδου των επιμέρους συντελεστών ασφαλείας στην ανάλυση των οριακών καταστάσεων αστοχίας (Ultimate Limit State - ULS) των γεωτεχνικών έργων.
Oι γεωτεχνικές κατασκευές διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
Κατηγορία 1
Απλές κατασκευές (π.χ. κτίρια με 1-2 ορόφους)
Μικρά έργα αντιστηρίξεως (π.χ. ύψους έως 3μ)
Μικρά ορύγματα (π.χ. για τοποθέτηση σωληνώσεων)
Για τις κατασκευές αυτές μπορούν να εφαρμοσθούν εμπειρικές μέθοδοι σχεδιασμού, πρακτικώς χωρίς έρευνες και υπολογισμούς.
Κατηγορία 2
Τα περισσότερα συνήθη γεωτεχνικά έργα.
Οι απαιτήσεις του EN 1997 αφορούν κυρίως αυτά τα έργα (ως προς τους συντελεστές ασφαλείας και τους τρόπους ανάλυσης).
Κατηγορία 3
Πολύ μεγάλες και ασυνήθεις κατασκευές
Έργα με πολύ δυσμενείς γεωτεχνικές συνθήκες
Έργα με ασυνήθη επικινδυνότητα ή σπουδαιότητα
Έργα με υψηλή σεισμική επικινδυνότητα
Οι απαιτήσεις των έργων αυτών υπερβαίνουν τις απαιτήσεις του Ευρωκώδικα 7.
Μέρος 2: Γεωτεχνικός σχεδιασμός - Εδαφικές έρευνες και δοκιμές
Ο EN 1997-2 δίδει οδηγίες για το σχεδιασμό και την μετέπειτα ανάλυση εργαστηριακών δοκιμών και δοκιμών στην ύπαιθρο οι οποίες χρησιμοποιούνται υποστηρικτικά κατά τον γεωτεχνικό σχεδιασμό δομημάτων και άλλων έργων πολιτικού μηχανικού.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Eurocodes: Building the Future Ο ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους Ευρωκώδικες
Τίτλοι ισχυόντων Τμημάτων του Ευρωκώδικα και Εθνικό Κείμενο Εφαρμογής στη βιβλιοθήκη του ΤΕΕ
: Ολοκλήρωση έργου Ευρωκωδίκων Ιστότοπος του Ελληνικού Οργανισμού Τυποποίησης για τους Ευρωκώδικες
: Δημόσια κρίση ΣΕΠ: Ευρωκώδικες - Εθνικά Προσαρτήματα
: Δημόσια κρίση ΣΕΠ: Ευρωκώδικες - Εθνικά Προσαρτήματα (2ο Μέρος)
: Δημόσια κρίση ΣΕΠ: Ευρωκώδικες - Εθνικά Προσαρτήματα (3ο Μέρος)
: Δημόσια κρίση ΣΕΠ: Ευρωκώδικες - Εθνικά Προσαρτήματα (4ο Μέρος)
: Ευρωκώδικας 7, μέρος 1ο: Γεωτεχνικός σχεδιασμός: δομή, αρχές και επιπτώσεις
: Εφαρμογές του Ευρωκώδικα 7 (ΕΝ 1997) σε θέματα σχεδιασμού γεωτεχνικών έργων (μέρος 1ο)
: Εφαρμογές του Ευρωκώδικα 7 (ΕΝ 1997) σε θέματα σχεδιασμού γεωτεχνικών έργων (μέρος 2ο)
: Σχεδιασμός θεμελιώσεων με πασσάλους με βάση τον Ευρωκώδικα 7.1
: Σημειώσεις για τον Ευρωκώδικα 7 (ΕΝ 1997)
Ευρωπαϊκή Ένωση
Τυποποίηση
Επιστήμη Πολιτικού Μηχανικού
|
787795
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%AF
|
Λε Μπουί
|
Το Λε Μπουί (γαλλικά: Le Buis, οξιτανικά: Lo Bois) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Ωτ-Βιέν, στη διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπουινώ (γαλλικά: Buinauds).
Παραπομπές
Κοινότητες της Ωτ-Βιέν
|
194653
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82%201961-62
|
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης 1961-62
|
Το κύπελλο πρωταθλητριών της περιόδου 1961-62 ήταν το έβδομο από την καθιέρωση του θεσμού. Το κατέκτησε η Μπενφίκα Λισαβόνας για δεύτερη συνεχόμενη φορά κερδίζοντας στον τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης με σκορ 5-3. Ο τελικός πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαΐου, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ και τον παρακολούθησαν 65.000 θεατές. Αναλυτικά τα αποτελέσματα της διοργάνωσης:
Προκριματικός γύρος
|}
Σημειώσεις
Στον επόμενο γύρο πέρασαν χωρίς αγώνες η Μπενφίκα ως κάτοχος του τίτλου, και μετά από κληρωση η Φενερμπαχτσέ και η Χάκα.
1 Ο δεύτερος αγώνας δεν έγινε, καθώς η Μεγ. Βρετανία αρνήθηκε να χορηγήσει βίζα στη Φόρβερτς, και η Λίνφιλντ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει γήπεδο σε άλλη χώρα.
Πρώτος γύρος
|}
Προημιτελική φάση
|}
Ημιτελική φάση
|}
Τελικός
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
UEFA, κύπελλο πρωταθλητριών
RSSSF κύπελλο πρωταθλητριών 1961-62
Sports History: "1961/62 Eusebio το 'Μαύρο Μαργαριτάρι' της Μπενφίκα!"
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης
Ποδόσφαιρο το 1961
Ποδόσφαιρο το 1962
|
108221
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%BF
|
Εβαρίστο Καρβάλιο
|
Ο Εβαρίστο Καρβάλιο (Evaristo do Espírito Santo Carvalho, 22 Οκτωβρίου 1941 - 28 Μαΐου 2022) ήταν πολιτικός, ο οποίος χρημάτισε Πρόεδρος του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε από το 2016 έως το 2021. Εξελέγη πρόεδρος από τον πρώτο γύρο στις 17 Ιουλίου 2016 επικρατώντας του έως τότε προέδρου, Μανουέλ Πίντο ντα Κόστα. Υπηρέτησε και ως πρωθυπουργός της χώρας του δύο φορές, από τις 7 Ιουλίου 1994 ως τις 25 Οκτωβρίου 1994 και ξανά από τις 26 Σεπτεμβρίου 2001 ως τις 28 Μαρτίου 2002. Ανήκει στο κόμμα Ανεξάρτητη Δημοκρατική Δράση (ADI).
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2021 παρατάθηκε η εντολή του Καρβάλιο, η οποία έληγε στις 5 Σεπτεμβρίου 2021. Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών θα πραγματοποιηθεί μόνο στις 5 Σεπτεμβρίου. Σε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση, λόγω διαφωνίας για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου , αναβλήθηκε δύο φορές η διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των εκλογών. Συνακόλουθα, το Κοινοβούλιο ψήφισε την παράταση της εντολής του Εβαρίστο Καρβάλιο.
Απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών από μακρά ασθένεια στις 28 Μαΐου 2022.
Παραπομπές
Πρωθυπουργοί του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε
Πρόεδροι του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε
|
799806
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1%20%CE%9D%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%BA%CE%BF
|
Γιούλια Νεστερένκο
|
Η Γιούλια Βικτόροβνα Νεστερένκο (, , Γιούλια Βικταράουνα Νεστσιαρένκα, γεννήθηκε 19 Ιουλίου 1979) είναι Λευκορωσίδα πρώην αθλήτρια στίβου που αγωνιζόταν στους δρόμους ταχύτητας. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα με χρόνο 10,93 δευτερολέπτων.
Βιογραφία
Η Νεστερένκο γεννήθηκε στο Μπρεστ της τότε Σοβιετικής Ένωσης σε μια οικογένεια που αγαπούσε τον αθλητισμό, με τον πατέρα της να παίζει βόλεϊ. Σε ηλικία 13 ετών κέρδισε διεθνή συνάντηση παίδων και νέων με αποτέλεσμα την υποψηφιοτητα της για Μaster of Sports.
Σε ηλικία 15 ετών, η Γιούλια μετακόμισε στο Μινσκ και δοκίμασε τις δυνάμεις της σε πολλά αγωνίσματα του στίβου. Επέστρεψε στην πόλη της και εισήλθε στην Ακαδημία Φυσικής Αγωγής και έχοντας ήδη γνωρίσει τον μελλοντικό σύζυγό της Ντμίτρι Νεστερένκο, επίσης δρομέα ταχύτητας, προπονήθηκαν μαζί.
Στη Βουδαπέστη, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου του 2004 πήρε το πρώτο της μετάλλιο: έφτασε στον τελικό στα 60 μέτρα και κατέκτησε το χάλκινο με χρόνο 7,13 δευτερόλεπτα. Μετά από αυτή τη διάκριση, είχε άνετες συνθήκες για προετοιμασία για τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι απείχαν τέσσερις μήνες. Στην Αθήνα, δεν υπολογίζονταν στα φαβορί. Και στους τέσσερις όμως αγώνες της κατάφερε να πετύχει χρόνους κάτω από τα 11 δευτερόλεπτα (διαδοχικά 10,94 στον προκριματικό, 10,99 στον προημιτελικό, 10,92 στον ημιτελικό και 10,93 στον τελικό), ενώ στον τελικό πήρε τη νίκη την τελευταία στιγμή προς έκπληξη πολλών.
Αργότερα, αρνήθηκε ελκυστική πρόταση να αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και η καριέρα της θα ακολουθήσει πτώση. Το 2005, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι, η Νεστερένκο κέρδισε το χάλκινο ως μέλος της εθνικής ομάδας της Λευκορωσίας στη σκυταλοδρομία 4x100 μέτρων, ενώ ήταν όγδοη στον τελικό των 100 μέτρων. Στο πρώτο της Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου το 2006, η Νεστσιαρένκα αγωνίστηκε με επιτυχία, κατακτώντας την 6η θέση στα 100 μέτρα και πήρε το χάλκινο μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4x100 μέτρων. Το 2008, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, δεν κατάφερε να περάσει στον τελικό του αγώνα των 100 μέτρων, φτάνοντας μόνο στα ημιτελικά. Ακολούθησε σοβαρός τραυματισμός της που περιόρισε την αγωνιστική της συμμετοχή.
Αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2017 και έκτοτε ανέλαβε γυμνάστρια σε ομάδες ποδοσφαίρου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Yulia NESTSIARENKA
Λευκορώσοι αθλητές του στίβου
Λευκορώσοι Ολυμπιονίκες
Χρυσοί Ολυμπιονίκες του στίβου
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2004
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2008
Κάτοχοι μεταλλίων του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου
Κάτοχοι μεταλλίων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου
Δρομείς ταχύτητας
|
549852
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%CE%BC%CE%BF%CF%85
|
Είσαι η πατρίδα μου
|
Είσαι η πατρίδα μου (τούρκικα: Vatanım Sensin, «Είσαι η πατρίδα μου») είναι μια ιστορική τηλεοπτική σαπουνόπερα τουρκικής παραγωγής, παράγεται από O3 Medya Production. Η σειρά βασίζεται στην τουρκική αγωνία στην Κατοχή της Σμύρνης.
Χαρακτήρες και Ηθοποιοί
Τούρκοι
Συνταγματάρχης/Στρατηγός Τζεβντέτ - (Χαλίτ Εργκέντς)
Νοσοκόμα Αζιζέ - (Μπεργκιουζάρ Κορέλ)
Συνταγματάρχης/Στρατηγός Τεβφίκ - (Ονουρ Σαϊλάκ)
Αλί Κεμάλ - (Κουμπιλάι Ακα)
Χίλαλ - (Μιράι Ντάνερ)
Γιλντίζ - (Πίναρ Ντενιζ)
Χασίμπε - (Σελίλε Τογιόν)
Γιάκουπ - (Φατίχ Αρθμαν)
Πασάς Εσρεφ - (Χακάν Σαλίμνις)
Έλληνες
Αντιπλοίαρχος Βασίλης - (Μπακί Νταβρακ)
Κυρία Βερόνικα - (Σεναν Καρα)
Υπολοχαγός Λεωνίδας - (Μπόραν Κουζούμ)
Εφταλία - (Σεμπνεμ Χασσανίσουγκη)
Χρίστο - (Καν Κολουκίσα)
Συνταγματάρχης Σταυρός - (Τουγρούλ Τιουλεκ)
Ελένη - (Γιασεμίν Σάβλοβσκι)
Χατζημιχάλης - (Εμρε Σεν)
Οι άλλοι
Κάρολος (Charles) Χάμιλτον - (Οκάν Γιαλαμπίκ)
Γινον Στεινερ - (Μερτ Ντενιζμεν)
Ιστορικές τηλεοπτικές σειρές
Τουρκικές τηλεοπτικές σειρές
Κατοχή της Σμύρνης
|
660473
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Hisense
|
Hisense
|
Η Hisense Co., Ltd. (κινέζικα: 海信集团, πινγίν: Hǎixìn Jítuán Χαϊσίν Τσιτουάν) είναι Κινεζική πολυεθνική εταιρεία η οποία παράγει οικιακές συσκευές. Εδρεύει στο Τσινγκτάο της επαρχίας Σαντόνγκ στη βόρεια Κίνα. Είναι κρατική επιχείρηση με εισηγμένες θυγατρικές. Ιδρύθηκε το 1969 και αρχικά παρήγαγε ραδιόφωνα.
Η Hisense έχει δύο εισηγμένες θυγατρικές, την Hisense Electric Co Ltd, η οποία είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Σαγκάης (όπου αναφέρεται με τον τίτλο SSE: 600060) και την Hisense Kelon Electrical Holdings Co Ltd, η οποία είναι εισηγμένη στα χρηματιστήρια του Σεντσέν (όπου αναφέρεται με τον τίτλο SZSE: 000921) και του Χονγκ Κονγκ (όπου αναφέρεται με τον τίτλο SEHK: 921), ενώ κατέχει και άλλες θυγατρικές.
Η Hisense διαθέτει προϊόντα στο εμπόριο υπό διάφορες εμπορικές ονομασίες. Αυτές περιλαμβάνουν τις μάρκες Combine, Kelon και Ronshen. Η Hisense είναι παραγωγός πρωτότυπου εξοπλισμού, καθώς παράγει και μερικά προϊόντα που πωλούνται σε άλλους κατασκευαστές και διανέμονται ως τμήμα προϊόντος διαφόρων εταιρειών που δεν έχουν σχέση με την Hisense. Τα κύρια προϊόντα της Hisense είναι οι τηλεοπτικές συσκευές. Η πρώτη τηλεοπτική συσκευή της εταιρείας, η CJD18, παρήχθη το 1978. Το 2013 εφύηρε ένα τύπο διαφανούς τηλεοπτικού δέκτη. Το 2015 απέκτησε το δικαίωμα να πουλά τηλεοπτικές συσκευές Sharp στην Αμερική.
Η Hisense κατέχει 13 εργοστάσια στην Κίνα (τα οποία βρίσκονται στις επαρχίες/πόλεις: Κουανγκτούνγκ, Κουεϊτσόου, Χουτσόου, Τσιανγκσού, Λιαονίνγκ, Λινγί, Σαντόνγκ, Σετσουάν, Γιανγκτσόου, Γινγκκόου, Σιντσιάνγκ, Τσίμπο και Πεκίνο). Επίσης διαθέτει εργοστάσια εκτός Κίνας, συγκεκριμένα στην Ουγγαρία, τη Νότια Αφρική, την Αίγυπτο, την Αλγερία, τη Σλοβενία, τη Γαλλία και το Μεξικό.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Παραπομπές
Κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων
|
477593
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF%202013
|
Βουλευτικές εκλογές στο Τζιμπουτί 2013
|
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στο Τζιμπουτί στις 22 Φεβρουαρίου 2013.
Πλαίσιο
Το Κοινοβούλιο του Τζιμπουτί αποτελείται από 65 έδρες και εκλέγεται ανά πενταετία. Στις προηγούμενες εκλογές που διεξήχθησαν στις 8 Φεβρουαρίου 2008, δεν έλαβαν μέρος υποψήφιοι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για παρατυπίες από τη μεριά του κυβερνώντος κόμματος.
Αποτελέσματα
Στις εκλογές του 2013 η αντιπολίτευση έλαβε μέρος με το συνασπισμό Ένωση για την Εθνική Ασφάλεια. Ο κυβερνών συνασπισμός Ένωση για την Προεδρική Πλειοψηφία κέρδισε 43 επί συνόλου 65 έδρες στο Κοινοβούλιο. Ωστόσο, η Αντιπολίτευση κατήγγειλε ότι τα αποτελέσματα από την πρωτεύουσα, Τζιμπουτί, ήταν εσφαλμένα και ανακοίνωσε άλλα αποτελέσματα, με βάση τα οποία το UMP μειώνεται στις 40 έδρες και η αντιπολίτευση είχε 25 έδρες.
Κοινοβούλιο, 22 Φεβρουαρίου 2013
|- style="background-color:#E9E9E9"
!align=left|Κόμματα και συνασπισμοί
!align=right|Ψήφοι
!align=right|%
!Έδρες
|-
|align=left|Ένωση για την Προεδρική Πλειοψηφία
|73.817
|61,5
|43
|-
|align=left|Ένωση για την Εθνική Απελευθέρωση
|42.721
|35,6
|21
|-
|align=left|Κέντρο των Ενιαίων Δημοκρατών
|3.554
|3,0
|1
|-
|align=left|Άκυρα/λευκά||2.241||–||–
|-
|align=left|Σύνολο||122.333||100||65
|-
|align=left|Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή||176.878||69,2||–
|-
|align=left colspan=4|Πηγή: Adam Carr's Election Archive
|}
Παραπομπές
2013
|
586129
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%B1%20%CE%94%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82
|
Κουδούνια Δράμας
|
Τα Κουδούνια (πρώην Μπούζγα ή Μούζγα) είναι χωριό στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης του νομού Δράμας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 814 κάτοικους.
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Το χωριό βρίσκεται στον κάμπο της Δράμας περίπου 6 χιλιόμετρα νότια της Δράμας, σε υψόμετρο 60 μέτρων. Μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων επικυρώθηκε μαζί με την υπόλοιπη περιοχή της Δράμας στο ελληνικό κράτος βάσει της συνθήκης του Βουκουρεστίου. Η πρώτη ελληνική απογραφή που διενεργήθηκε το 1913 στα νέα εδάφη κατέγραψε στο χωριό (από κοινού με το γειτονικό Γενή-Τσιφλίκ) 433 κατοίκους.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, εγκαταστάθηκαν οικογένειες Ποντίων προσφύγων από χωριά της περιοχής του Καρς, όπως το Ιβανπόλ ή Μόλα-Μουσταφά, το Ατγκιόζ και το Μέστσιτλι. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το χωριό περιήλθε μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης στη Βουλγαρία. Την 29η Σεπτεμβρίου του 1941, Έλληνες αντάρτες που συμμετείχαν στην εξέγερση της Δράμας εισήλθαν στον οικισμό, σκοτώνοντας τον Βούλγαρο κατοχικό κοινοτάρχη και καταστρέφοντας μερικές οικίες. Την επόμενη ημέρα, τα Κουδούνια αρχικά βομβαρδίστηκαν από την αεροπορία και κατόπιν δέχτηκαν επιδρομή από πεζοπόρα τμήματα πεζικού, συνεπικουρούμενα από δυνάμεις της αστυνομίας και άτακτους ένοπλους. Οι βουλγαρικές δυνάμεις προχώρησαν στην αιχμαλωσία όσων ντόπιων ανδρών δεν είχαν εγκαταλείψει τον οικισμό, τους οποίους έκαψαν ζωντανούς σε αχυρώνα, με τον αριθμό των θυμάτων να κυμαίνεται μεταξύ 19-25 ατόμων.
Διοικητικά, μετά την ενσωμάτωσή του στο ελληνικό κράτος, το χωριό υπήχθη αρχικά στην κοινότητα Καλαμπακίου, ωστόσο αργότερα αποτέλεσε έδρα κοινότητας. Το 1927 μετονομάστηκε από Μούζγα σε Κουδούνια, ενώ μέχρι το 1997 ανήκε στην επαρχία Δράμας. Έκτοτε ανήκει στον δήμο Δράμας. Από τα Κουδούνια κατάγεται η λαϊκή τραγουδίστρια, Νατάσα Θεοδωρίδου (γ. 1970).
Απογραφές πληθυσμού
Παραπομπές
Χωριά του νομού Δράμας
Δήμος Δράμας
|
76679
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81
|
Ιβάν Αλεξάνταρ
|
Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ (Иван Александър, αρχική γραφή: ІѠАНЪ АЛЄѮАНдРЪ, 1301 - 17 Φεβρουαρίου 1371) γνωστός και ως Ιωάννης-Αλέξανδρος ήταν τσάρος της Βουλγαρίας από το 1331 ως το 1371 κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1371. Η μακρά βασιλεία του Ιβάν-Αλεξάνταρ θεωρείται μεταβατική περίοδος στη μεσαιωνική Βουλγαρική ιστορία.
Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ ξεκίνησε τη βασιλεία του αντιμετωπίζοντας τα εσωτερικά προβλήματα και τις εξωτερικές απειλές από τους γείτονες της Βουλγαρίας: τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τη Σερβία. Οδήγησε το κράτος του σε οικονομική ανάκαμψη και πολιτιστική και θρησκευτική αναγέννηση.
Δεν κατάφερε όμως αργότερα να αντεπεξέλθει στις αυξανόμενες επιδρομές των Οθωμανών, στις επιδρομές των Ούγγρων από τα βορειοδυτικά και στη Μαύρη Πανώλη. Σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, μοίρασε τη χώρα στους γιους του, αναγκάζοντάς την έτσι να αντιμετωπίσει την επαπειλούμενη Οθωμανική κατάκτηση αδυνατισμένη και διαιρεμένη.
Πρώτα χρόνια της βασιλείας του
Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ ήταν γιος του Σρατσιμίρ δεσπότη του Κραν και της Κεράτσας Πετρίτσας, που ήταν αδελφή του Μιχαήλ Γ΄ Σισμάν. Έτσι ο Ιβάν-Αλεξάνταρ ήταν ανιψιός του Μιχαήλ Γ΄. Από τη μεριά του πατέρα του, ο Ιβάν-Αλεξάνταρ κατάγονταν από τον Οίκο των Ασέν. Το 1330 ο Ιβάν-Αλεξάνταρ ήταν και ο ίδιος δεσπότης και κυβερνούσε την πόλη του Λόβετς. Μαζί με τον πατέρα του και τον πεθερό του Βασάραβα πρίγκιπα της Βλαχίας πολέμησε εναντίον των Σέρβων το 1330 στη Μάχη του Μπελμπάζντ στο σημερινό Κιουστεντίλ, στην οποία η Βουλγαρία ηττήθηκε. Η ήττα σε συνδυασμό με τις σχέσεις της Βουλγαρίας με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία που χειροτέρευαν, επιτάχυνε την εσωτερική κρίση που είχε ήδη επιδεινωθεί από μία Βυζαντινή εισβολή. Ένα πραξικόπημα έδιωξε τον Ιβάν Στέφαν της Βουλγαρίας από την πρωτεύουσα Τάρνοβο το 1331 και οι συνωμότες τοποθέτησαν τον Ιβάν-Αλεξάνταρ στον θρόνο.
Ο νέος άρχοντας άρχισε να εδραιώνει τη θέση του κατακτώντας περιοχές, που πρόσφατα είχαν καταληφθεί από τους Βυζαντινούς. Το 1331 ο Ιβάν-Αλεξάνταρ εκστράτευσε στην περιοχή της Αδριανούπολης και επανακατέκτησε τη νοτιοανατολική Θράκη. Εν τω μεταξύ ο Στέφανος-Ούρος Δ΄ Δουσάν εκθρόνισε τον πατέρα του Στέφανο-Ούρο Γ΄ Ντεκάνσκι Ντετσάνσκι και έγινε βασιλιάς της Σερβίας το 1331. Αυτό βοήθησε στην ομαλοποίηση των προηγουμένως τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ και ο Στέφαν-Ούρος Δ΄ Δουσάν σύναψαν συμμαχία, η οποία παγιώθηκε με τον γάμο του Σέρβου βασιλιά και της Ελένης, αδελφής του Ιβάν-Αλεξάνταρ, το Πάσχα του 1332.
Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Μπελαούρ, ένας αδελφός του Μιχαήλ Γ΄, στασίασε στο Βιντίν, πιθανώς προς υποστήριξη της αξίωσης του εκθρονισμένου ανιψιού του, Ιβάν-Στέφαν, στον θρόνο. Η προέλαση του Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων εναντίον της Βουλγαρίας το καλοκαίρι του 1332, παρέτειναν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών. Οι Βυζαντινοί ξανακυρίευσαν τη νοτιοανατολική Θράκη, αλλά ο Ιβάν-Αλεξάνταρ έσπευσε νοτίως με ένα μικρό στρατό και πρόφτασε τον Ανδρόνικο Γ΄ στο Ρουσόκαστρο.
Αφού έδωσε την εντύπωση ότι επιθυμούσε να διαπραγματευτεί, ο Ιβάν-Αλεξάνταρ, έχοντας ενισχύσεις Μογγολικού ιππικού, συνέτριψε τον μικρότερο αλλά καλύτερα οργανωμένο Βυζαντινό στρατό στη Μάχη του Ρουσόκαστρου. Οι αμφισβητούμενες πόλεις παραδόθηκαν στον Ιβάν-Αλεξάνταρ, ενόσω ο Ανδρόνικος Γ΄ αναζητούσε καταφύγιο εντός των τειχών του Ρουσόκαστρου. Ο πόλεμος τελείωσε με τον Ιβάν-Αλεξάνταρ να συναντά τον Ανδρόνικο Γ΄ και να συμφωνούν για ειρήνη στη βάση του status quo. Για να σφραγίσει τη συμμαχία, αρραβώνιασε τον μεγαλύτερο γιο του, Μιχαήλ-Ασέν Δ΄, με την κόρη του Ανδρόνικου Γ΄, τη Μαρία (Ειρήνη)· ο γάμος τελικά έγινε το 1339. Ο Βούλγαρος βασιλιάς ήταν τώρα ελεύθερος να στρέψει την προσοχή του στον Μπελαούρ, αλλά η εξέγερση στα νοτιοανατολικά τελικά καταπνίγηκε το 1336 ή το 1337.
Το 1332 περίπου ο Ιβάν-Αλεξάνταρ έστεψε τον μεγαλύτερο γιο του Μιχαήλ-Ασέν Δ΄ ως συναυτοκράτορα, ίσως για να διασφαλίσει την κατοχή του θρόνου από την οικογένεια του. Συνέχισε αυτή την παράδοση με τη στέψη των νεότερων γιων του, Ιβάν Σρατσιμίρ και Ιβάν-Ασέν Δ΄ το 1337. Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ με τη δημιουργία των δύο νεότερων συναυτοκρατόρων μπορεί να αποσκοπούσε στην εδραίωση άμεσου ελέγχου σε σημαντικές πόλεις και περιοχές, καθώς ο Ιβάν Σρατσιμίρ τελικώς εγκαταστάθηκε στο Βιντίν και ο Ιβάν-Ασέν Δ΄ πιθανώς στην Πρεσλάβα. Αυτό το γεγονός σημάδεψε την παρέκκλιση από τη Βυζαντινή πρακτική, κατά την οποία οι νεότεροι γιοι του μονάρχη γίνονταν δεσπότες, είτε τους ανατίθονταν η διοίκηση κάποιας περιοχής είτε όχι.
Σχέσεις με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Στις αρχές του 1340 οι σχέσεις με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία επιδεινώθηκαν σταδιακά. Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ απαίτησε την έκδοση του εξαδέλφου του Σισμάν, ενός από τους γιους του Μιχαήλ-Ασέν Γ΄, απειλώντας το Βυζάντιο με πόλεμο. Η επίδειξη ισχύος του Ιβάν-Αλεξάνταρ δεν απέδωσε, καθώς οι Βυζαντινοί κατάλαβαν τις προθέσεις του και έστειλαν εναντίον του έναν στόλο του συμμάχου τους, του Τούρκου εμίρη της Σμύρνης Ουμούρ Μπεγκ. Οι Τούρκοι του Ουμούρ Μπεγκ αποβιβάστηκαν στο δέλτα του Δούναβη λεηλατώντας την ύπαιθρο και επιτιθέμενοι σε διπλανές Βουλγαρικές πόλεις. Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ, αναγκασμένος να περιορίσει τις απαιτήσεις του, εισέβαλε ξανά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στο τέλος του 1341, ισχυριζόμενος ότι κλήθηκε από τον λαό της Αδριανούπολης. Τα στρατεύματα όμως του Ιβάν-Αλεξάνταρ ηττήθηκαν δύο φορές δίπλα στην πόλη από τους Τούρκους συμμάχους των Βυζαντινών.city.
Μεταξύ 1341-1347 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν βυθισμένη σε ένα παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Άννας της Σαβοΐας, αντιβασίλισσας του Αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου και του προοριζόμενου κηδεμόνα του, Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού. Οι γείτονες των Βυζαντινών εκμεταλλεύτηκαν τον εμφύλιο και ενώ ο Στέφανος-Ούρος Δ΄ Δουσάν της Σερβίας πήρε το μέρος του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού, ο Ιβάν-Αλεξάνταρ στήριξε τον Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο και την αντιβασίλισσα μητέρα του. Παρόλο που οι δύο Βαλκάνιοι βασιλείς διάλεξαν αντιμαχόμενες πλευρές στον Βυζαντινό εμφύλιο, διατήρησαν τη μεταξύ τους συμμαχία. Ως αντάλλαγμα για την υποστήριξη, η αντιβασίλισσα παραχώρησε στον Ιβάν-Αλεξάνταρ τη Φιλιππούπολη (σημερινό Πλόβντιβ) και εννέα σημαντικά οχυρά στα βουνά της Ροδόπης το 1344. Αυτή η ειρηνική αλλαγή ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία στην εξωτερική πολιτική του Ιβάν-Αλεξάνταρ.
Η άνοδος της Σερβίας και η Οθωμανική απειλή
Την ίδια περίοδο ο βασιλιάς της Σερβίας εκμεταλλεύτηκε τον Βυζαντινό εμφύλιο για να κατακτήσει την περιοχή της Μακεδονίας, το μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας και τη βόρεια Ελλάδα. Το 1345 άρχισε να αποκαλεί τον αυτό του «αυτοκράτορα των Σέρβων και των Ελλήνων» και το 1346 στέφθηκε ως τέτοιος από τον Πατριάρχη Σερβίας (τίτλος που μόλις είχε θεσπιστεί). Αυτές οι πράξεις, που προκάλεσαν αγανάκτηση στους Βυζαντινούς, φαίνεται πως υποστηρίχθηκαν από τη Βουλγαρία, καθώς ο Πατριάρχης της Βουλγαρίας Συμεών είχε συμμετάσχει και στη δημιουργία του Σερβικού Πατριαρχείου και στην αυτοκρατορική στέψη του Στέφανου-Ούρος Δ΄ Δουσάν
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1340, πολύ λίγα πράγματα θύμιζαν τις αρχικές επιτυχίες του Ιβάν-Αλεξάνταρ. Οι Τούρκοι σύμμαχοι του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού λεηλάτησαν τμήματα της Βουλγαρικής Θράκης το 1346, το 1347, το 1349, το 1352 και το 1354, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η ερήμωση από τη Μαύρη Πανώλη. Οι απόπειρες των Βουλγάρων να αποκρούσουν τους εισβολείς απέτυχαν κατ' εξακολούθηση, ενώ ο τρίτος γιος του Ιβάν-Αλεξάνταρ και συναυτοκράτορας, Ιβάν-Ασέν Δ΄, σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον των Τούρκων το 1349, όπως και ο αδελφός του Μιχαήλ-Ασέν Δ΄ το 1355 ή λίγο ενωρίτερα.
Το 1351 ο Βυζαντινός εμφύλιος είχε τελειώσει, και ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός είχε συνειδητοποιήσει την Οθωμανική απειλή στη Βαλκανική χερσόνησο. Έκανε έκκληση στους βασιλείς της Σερβίας και της Βουλγαρίας να ενώσουν τις προσπάθειές τους εναντίον των Τούρκων και ζήτησε από τον Ιβάν-Αλεξάνταρ χρήματα για να κατασκευάσει πολεμικά πλοία, όμως οι εκκλήσεις του δεν απέδωσαν, καθώς οι γείτονές του δεν είχαν εμπιστοσύνη στις προθέσεις του. Ακολούθησε μια νέα απόπειρα για συνεργασία μεταξύ Βουλγαρίας και Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1355, όταν ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον θρόνο και έγινε αυτοκράτορας ο Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος. Για να παγιωθεί η συνθήκη, η κόρη του Ιβάν-Αλεξάνταρ Κυράτζα Μαρία παντρεύτηκε τον μέλλοντα Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Δ΄ Παλαιολόγο, η συνθήκη όμως τελικά δεν απέδωσε απτά αποτελέσματα.
Περαιτέρω προβλήματα σταθερότητας και εξωτερικές συγκρούσεις
Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ χώρισε την πρώτη του σύζυγο, Θεοδώρα της Βλαχίας (το 1349 περίπου) και νυμφεύτηκε μια προσήλυτη Εβραία, επίσης με το όνομα Θεοδώρα. Από τον νέο γάμο απέκτησε νέους γιους, τους οποίους έστεψε και αυτούς συμβασιλείς, τον Ιβάν-Σισμάν περί το 1256 και τον Ιβάν-Ασέν Ε΄ το 1359. Τότε ο τελευταίος επιζών γιος του Ιβάν-Αλεξάνταρ από τον πρώτο του γάμο, ο συμβασιλιάς Ιβάν Σρατσιμίρ, ανεξαρτητοποιήθηκε το 1356, ενώ μόλις μετά βίας έλεγχε πλέον τους άλλους ισχυρούς υποτελείς του, όπως οι ηγεμόνες της Βλαχίας και της Δοβρουτσάς, οι οποίοι πλέον ασκούσαν τη δική τους εξωτερική πολιτική.
Από τα μέσα του 14ου αιώνα η Βουλγαρία έπεσε θύμα των φιλοδοξιών του Λουδοβίκου Α΄ Καπετιδών-Ανζού της Ουγγαρίας, ο οποίος προσάρτησε τη Μολδαβία το 1352, εγκαθιστώντας υποτελές πριγκιπάτο στην περιοχή, πριν κατακτήσει το Βιντίν το 1365, και πάρει αιχμάλωτο τον Ιβάν Σρατσιμίρ και την οικογένειά του.
Στο μεταξύ οι Βούλγαροι και οι Βυζαντινοί συγκρούστηκαν ξανά το 1364. Το 1366, όταν ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος επέστρεφε από ταξίδι του στη Δύση, οι Βούλγαροι του αρνήθηκαν να περάσει μέσα από τη Βουλγαρία. Αυτή η στάση των Βουλγάρων είχε ως αποτέλεσμα ο σύμμαχος των Βυζαντινών και εξάδελφος του Ιωάννη Ε΄, Αμεδαίος ΣΤ΄ κόμης της Σαβοΐας, να καταλάβει αρκετές Βουλγαρικές παραθαλάσσιες πόλεις ως αντίποινα, όπως η Αγχίαλος (Πομόριε) και η Μεσημβρία (Νέσεμπαρ), παρόλο που απέτυχε να καταλάβει τη Βάρνα. Υπερφαλαγγισμένος ο Ιβάν-Αλεξάνταρ, αναγκάστηκε να συνάψει ειρήνη.
Οι κατειλημμένες πόλεις παραδόθηκαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ενώ ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος πλήρωσε 180,000 φλορίνια στον Ιβάν-Αλεξάνταρ. Ο Βούλγαρος αυτοκράτορας χρησιμοποίησε το ποσό αυτό, όπως και τις εδαφικές παραχωρήσεις που έκανε, για να πείσει τους τουλάχιστον de jure υποτελείς του, Τομπροτίτζα της Δοβρουτσάς και Βλάντισλαβ Α΄ της Βλαχίας να επανακατακτήσουν το Βιντίν από τους Ούγγρους. Ο πόλεμος ήταν επιτυχής και ο Ιβάν Σρατσιμίρ επανεγκαταστάθηκε στο Βιντίν το 1369, παρόλο που ο βασιλιάς της Ουγγαρίας τον ανάγκασε να του αναγνωρίσει τη δεσποτεία.
Η σχετικά επιτυχής επίλυση της κρίσης στα νοτιοδυτικά δεν βοήθησε να ανακτηθούν οι απώλειες στα νοτιοανατολικά. Προς χειροτέρευση των πραγμάτων, το 1363 οι Οθωμανοί Τούρκοι υπό τον Μουράτ Α΄ κατέλαβαν την Αδριανούπολη και την έκαναν πρωτεύουσα του επεκτεινόμενου κράτους τους. Την ίδια εποχή κατέλαβαν τις Βουλγαρικές πόλεις, Φιλιππούπολη και Στάρα Ζαγόρα. Καθώς η Βουλγαρία και οι Σέρβοι πρόγκιπες της Μακεδονίας ετοιμαζόταν να ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον των Τούρκων, ο Ιβάν-Αλεξάνταρ πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1371. Τον διαδέχτηκαν, ο Ιβάν Σρατσιμίρ στο Βιντίν και ο Ιβάν-Σισμάν στο Τάρνοβο, ενώ οι ηγεμόνες της Δοβρουτσάς και της Βλαχίας απέκτησαν παραπάνω ανεξαρτησία.
Πολιτισμός και θρησκεία
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιβάν-Αλεξάνταρ, το Δεύτερο Βουλγαρικό κράτος εισήλθε σε μια περίοδο πολιτιστικής αναγέννησης, η οποία συχνά αναφέρεται και ως η «Δεύτερη Χρυσή Εποχή του Βουλγαρικού πολιτισμού», η πρώτη ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Συμεών του Μέγα. Κατασκευάστηκαν ή ανακαινίστηκαν ένας μεγάλος αριθμός μοναστηριών και εκκλησιών κατά παραγγελία του Ιβάν-Αλεξάνταρ. Τοιχογραφίες του ως δωρητή βρίσκονται στο οστεοφυλάκιο του Μοναστηριού Μπάχκοβο και στις Μονολιθικές εκκλησίες του Ιβάνοβο. Οι πράξεις δωρεάς του Ιβάν-Αλεξάνταρ αποδεικνύουν ότι τα μοναστήρια της Αγίας του Θεού Μητέρας Ελεούσας και του Αγίου Νικολάου στο Νέσεμπαρ επισκευάστηκαν εκείνη την περίοδο, όπως και το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο Πέρνικ σύμφωνα με έγγραφο της Μονής Χιλανδαρίου. Επιπροσθέτως ο τσάρος ξεκίνησε την κατασκευή των μοναστηριών στο Ντραγκαλέβτσι και στο Κιλιφάρεβο.
Κατά τη βασιλεία του Ιβάν-Αλεξάνταρ άνθησε και η λογοτεχνική δραστηριότητα. Πολλά σημαντικά γραπτά παράχθηκαν αυτή την περίοδο, όπως η μετάφραση του Χρονικού του Μανασσή (1344–1345) στη Μέση Βουλγαρική γλώσσα, το οποίο φυλάσσεται σήμερα στα Μυστικά Αρχεία του Βατικανού στη Ρώμη, τα πλούσια εικονογραφημένα Τερταευαγγέλια του Ιβάν-Αλεξάντερ (1355–1356), που εκτίθενται σήμερα στη Βρετανική Βιβλιοθήκη, το Ψαλτήριο Τόμιτς (1360) που βρίσκεται σήμερα στη Μόσχα, και το Ψαλτήριο της Σόφιας (1337).
Η βασιλεία του Ιβάν-Αλεξάνταρ σημαδεύτηκε ακόμη από προσπάθειες να ισχυροποιηθεί η Βουλγάρικη Ορθόδοξη Εκκλησία με τη δίωξη αιρετικών και Εβραίων. Συγκάλεσε δύο αντιαιρετικές εκκλησιαστικές συνόδους, το 1350 και το 1359-1360, οι οποίες καταδίκασαν διάφορες σέκτες όπως οι Βογομίλοι, οι Αδαμίτες και οι Ιουδαϊστές.
Η παράδοση του Ησυχασμού επηρέασε βαθιά συγκεκριμένες περιοχές του Ορθόδοξου κόσμου τον 14ο αιώνα. Ένας σημαντικός Βούλγαρος εκπρόσωπος του κινήματος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιβάν-Αλεξάνταρ ήταν ο Θεοδόσιος του Τάρνοβο.
Αυτή την περίοδο, το Βουλγαρικό βασίλειο είχε εμπορικές σχέσεις με τις μεσογειακές θαλάσσιες δυνάμεις της Βενετίας, της Γένοβας και της Ραγκούσας. Το 1353, ο Ιβάν-Αλεξάνταρ εξέδωσε ένα διάταγμα που επέτρεπε στους Βενετούς έμπορους να πωλούν και να αγοράζουν προϊόντα σε όλη τη Βουλγαρική επικράτεια, αφού ο Δόγης Αντρέα Ντάντολο τον διαβεβαίωσε ότι θα τηρήσουν τις προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών.
Στα σύγχρονα χρόνια, η ηγεμονία του Ιβάν-Αλεξάνταρ ενέπνευσε τον εθνικό συγγραφέα της Βουλγαρίας, Ιβάν Βάζοφ να γράψει το διήγημα Ivan-Aleksandǎr και το δράμα Kǎm propast (Προς την άβυσσο), στα οποία κύριος χαρακτήρας είναι ο τσάρος.
Τη δεκαετία του 1970 βρέθηκε σε έναν τάφο ευγενούς δίπλα στο Πιρότ ένα κομμάτι ύφασμα υπογεγραμμένο από τον Ιβάν-Αλεξάνταρ και συνυφασμένο με χρυσό, το οποίο φυλάσσεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο της Σερβίας στο Βελιγράδι. Είναι το πρώτο εύρημα του είδους του, δείχνοντας μια μεσαιωνική παράδοση που πιστοποιείται από γραπτές μαρτυρίες, σύμφωνα με την οποία οι Ορθόδοξοι ηγεμόνες προσέφεραν στους πιο επιφανείς αξιωματούχους τους ένα κομμάτι ενδύματος το οποίο είχαν φορέσει οι ίδιοι.
Οικογένεια
Από την πρώτη του γυναίκα Θεοδώρα της Βλαχίας, κόρη του Βασάραβα πρίγκιπα της Βλαχίας, ο Ιβάν-Αλεξάνταρ έκανε αρκετά παιδιά, μεταξύ τον οποίων:
Μιχαήλ Ασέν Δ΄1322-1355, συμβασιλιάς (1332-1354/5). Απεβίωσε 33 ετών.
Ιβάν Σρατσιμίρ 1324/5-1397, που ήταν ηγεμόνας του Βιντίν (1356-1397).
Κωνσταντίνος Β΄ 1370-1422, τσάρος της Βουλγαρίας, μετά στο Βιντίν.
Ιβάν Ασέν Δ΄ 1326-1349, συμβασιλιάς (1337-1349). Απεβίωσε 23 ετών.
Ταμάρα (Θαμάρ) π. 1340-μετά το 1378, παντρεύτηκε πρώτα τον Κωνσταντίνο δεσπότη (μάλλον τον Κωνσταντίνο Δραγάση δεσπότη του Βέλμπαζντ (Κιουστεντίλ) ) και μετά τον Μουράτ Α΄ ηγέτη των Οθωμανών..
Από τη δεύτερη σύζυγό του Σάρα (Θεοδώρα), ο Ιβάν-Αλεξάνταρ απέκτησε τα εξής τέκνα:
Κυράτζα Μαρία 1348-1390, παντρεύτηκε τον Ανδρόνικο Δ΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Ιβάν-Σισμάν 1350/1-1395, που διαδέχτηκε τον πατέρα του ως τσάρος της Βουλγαρίας στο Τάρνοβο (1371-1396).
Αλέξανδρος απεβ. 1418. Συμβασιλιάς στο Τάρνοβο. Όταν εξισλαμίστηκε έγινε κυβερνήτης στη Σαμψούντα, μετά της Σμύρνης.
Φρουζίν π.1385-π.1460, κόμης του Τέμες.
Ιβάν Ασέν Ε΄ απεβ. 1388, συναυτοκράτορας της Βουλγαρίας (1359-ίσως 1399).
Ντεσισλάβα, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Κωνσταντίνο.
Βασιλίσα.
Χρονολόγιο
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αναλυτικός κατάλογος Βουλγάρων ηγεμόνων
Εικόνες του τσάρου Ιβάν Αλεξάνταρ από τον 14ο αιώνα
Τσάροι της Βουλγαρίας
Οίκος του Σρατσιμίρ
|
151713
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Δήμος Μαρκόπουλου Μεσογαίας
|
Ο Δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας είναι δήμος της ανατολικής Αττικής. Βρίσκεται στην περιοχή των Μεσογείων και συνορεύει με τους δήμους Παιανίας, Σπάτων, Καλυβίων Θορικού , Κρωπίας, Αρτέμιδας και με την κοινότητα Κουβαρά. Αποτελείται από ένα κοινοτικό διαμέρισμα, καταλαμβάνει έκταση 81,8 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, ανέρχεται σε 20.040 κατοίκους. Έδρα του δήμου είναι το Μαρκόπουλο Μεσογαίας.
Διαίρεση
Ο δήμος περιλαμβάνει τους παρακάτω οικισμούς:
Δ.δ. Μαρκοπούλου Μεσογαίας [ 15.608 ]
το Μαρκόπουλο [ 7.614 ]
η Αγία Τριάδα [ 216 ]
η Βραυρώνα [ 41 ]
ο Κουλιδάς [ 427 ]
το Πόρτο Ράφτη (Λιμήν Μεσογαίας) [ 7.131 ]
τα Ποριά [ 66 ]
η Χαμολιά [ 113 ]
Ιστορική εξέλιξη του δήμου
Ο δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας συστάθηκε το 1964 και προήλθε από την αναγνώριση της προηγούμενη κοινότητας Μαρκοπούλου σε δήμο. Η κοινότητα είχε συσταθεί το 1912 αποτελούμενη αρχικά από το Μαρκόπουλο και τους οικισμούς Πόρτο Ράφτη, Βραυρώνα, Άγιος Σπυρίδων, Μπράσα και Ντάγλα. Σταδιακά στην κοινότητα προσαρτήθηκαν οι οικισμοί Κουλιδάς, Ποριά, Χαμολιά, Αγία Τριάδα. Το 1964 η κοινότητα αναγνωρίστηκε σε δήμο ο οποίος παρέμεινε αμετάβλητος με την διοικητική διαίρεση του 1997 ενώ θα διατηρηθεί αμετάβλητος και μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης την 1η Ιανουαρίου του 2010.
Δήμαρχοι
...
1967-197? Νικόλαος Φ. Δρίτσας (διορισμένος από το καθεστώς της επταετίας 1967-1974), με αναπληρωτή τον Πέτρο Μ. Κώνστα.
1975-1982 Ιωάννης Παπασωτηρίου Ταξίαρχος ε.α.(19??-1985)
1983-1986 Φίλιππος Ανδρέου
1987-1990 Ιωάννης Μεθενίτης
1991-2002 Νικόλαος Κατσίκης
2003-2010 Φώτιος Μαγουλάς
2011-2019 Σωτήριος Μεθενίτης
2019- Κωνσταντίνος Αλλαγιάννης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας
Διαδικτυακή πύλη Μαρκοπούλου
EETAA-Αποτελέσματα εκλογών
Δήμοι και Κοινότητες της Αττικής
|
288546
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85
|
Αγγελίδου
|
Με το επώνυμο Αγγελίδου μπορεί να αναφέρονται τα ακόλουθα πρόσωπα:
Κλαίρη Αγγελίδου (γενν. 1932), Κύπρια πολιτικός, ποιήτρια και συγγραφέας, βουλευτής Αμμοχώστου (1991) και υπουργός Πολιτισμού (1993).
Μαρία Αγγελίδου (γενν. 1957), Ελληνίδα συγγραφέας και μεταφράστρια.
Μαρλέν Αγγελίδου (γενν. 1978), Κύπρια τραγουδίστρια.
Νέλλη Αγγελίδου (γενν. 1927), Ελληνίδα ηθοποιός.
Δείτε επίσης
Αγγελίδης
Ελληνικά επώνυμα
|
126761
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Αμαθούντα
|
Η Αμαθούντα ήταν αρχαία πόλη-κράτος στην Κύπρο. Βρίσκεται στα νότια παράλια της Κύπρου, κοντά στη σημερινή Λεμεσό.
Σύμφωνα με τη μυθολογία οικιστής της πόλης είναι ένας γιος του Ηρακλή, ο Άμαθος. Το όνομά της προέρχεται ή από αυτόν τον Άμαθο ή από τη νύμφη Αμαθούσα, μητέρα του βασιλιά της Πάφου Κινύρα. Εδώ έφερε ο Θησέας την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη, όταν ξέφυγε από τον λαβύρινθο. Εκεί, αφού γέννησε το παιδί της πέθανε και τάφηκε.
Οι αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν ότι η περιοχή κατοικείται από τον 11ο αιώνα π.Χ.. Αρχικά ήταν μικρή πολίχνη χτισμένη σε οχυρό λόφο δίπλα στη θάλασσα, περίπου τον 8ο αιώνα π.Χ. κτίστηκε το λιμάνι, στα ελληνιστικά χρόνια το λιμάνι επεκτάθηκε και χτίστηκε δεύτερος εσωτερικός κλειστός λιμένας. Στην πόλη λατρευόταν η Αφροδίτη, της οποίας υπήρχε και ναός. Στη Γεωμετρική Περίοδο στην Αμαθούντα, όπως και σε όλες τις αρχαίες Κυπριακές πόλεις, εγκαταστάθηκαν Ετεοκρήτες αλλά και Μυκηναίοι άποικοι. Αυτό έχει εξακριβωθεί από αγγεία της περιόδου που έχουν βρεθεί σε νεκροταφεία της αρχαίας Αμαθούντας. Στην πόλη τάφηκε ο Ονήσιλος μετά τον θάνατό του.
Κατά άλλη ισχυρή εκδοχή θεωρείται ότι η πόλη ιδρύθηκε από τους Φοίνικες ανάμεσα στον 15ο και 120 αι. π.Χ και συγκέντρωσε στον πληθυσμό της πολλούς ετεοκυπρίους. Αυτό το δεδομένο εξηγεί και τη συνεχή άρνηση των Αμαθουσίων να λάβουν μέρους σε εξεγέρσεις εναντίον των Περσών οι οποίοι ήταν σύμμαχοι των Φοινίκων κι αντίπαλοι των Ελλήνων. Ο δε Ονήσιλος σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον της Αμαθούντας όταν κατά τη διάρκεια της αντιπερσικής επανάστασης του 500 π.Χ ο ηγεμόνας των Σαλαμινίων ηγήθηκε των Κυπρίων που ήθελαν την αποτίναξη της περσικής κυριαρχίας. Η Αμαθούντα (όπως και το Κίτιο) παρέμεινε σύμμαχος των Περσών μέχρι και την κατάληψη της Κύπρου από τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν αργότερα οι Πτολεμαίοι της Αιγύπτου προσάρτησαν την Κύπρο η Αμαθούντα που εξακολουθούσε να έχει στενές σχέσεις με τη Φοινίκη, αντιστάθηκε.
Ο πλούτος της πόλης προέρχονταν από τις εύφορες πεδιάδες που καλλιεργούσαν οι κάτοικοί της κι από την εκμετάλλευση των ορυχείων χαλκού.
Στα ρωμαϊκά χρόνια η Αμαθούντα ήταν γνωστή για το ναό της Αφροδίτης και του Άδωνι κι υπήρξε πρωτεύουσα διοικητικής περιφέρειας, ενώ με την επικράτηση του χριστιανισμού έγινε έδρα επισκόπου. Άκμασε ως τον 7ο αιώνα μ.Χ.,οπότε εγκαταλείφθηκε πιθανώς εξαιτίας των αραβικών επιδρομών. Οικοδομικό υλικό από την Αμαθούντα χρησιμοποιήθηκε σε κατασκευή κτιρίων στη Λεμεσό αλλά και στην κατασκευή και της Διώρυγας του Σουέζ.
Στην Αμαθούντα γεννήθηκε το 539 μ.Χ. ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας, μετέπειτα πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Η αρχαία πόλη σήμερα ανασκάπτεται και είναι επισκέψιμη. Έχουν ανασκαφεί η ακρόπολη, ο ναός της Αφροδίτης, και πλήθος οικοδομικών λειψάνων όλων των εποχών. Το αρχαίο λιμάνι είναι ορατό μέσα στο νερό στη θαλάσσια περιοχή.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Λεμεσού, αρχαία Αμαθούντα
Αρχαιολογικός χώρος Αμαθούντας
Britannica
Κυριάκος Δ. Παπαδόπουλος, Ονήσιλος
Αμαθουντ
Επαρχία Λεμεσού
Αμαθουντ
Άγιος Τύχωνας Λεμεσού
Εγκαταλελειμμένοι οικισμοί στην Κύπρο
|
811787
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%20%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CF%84%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84
|
Μπεντ Λίντχαρντ
|
Ο Μπεντ Λίντχαρντ (Bendt Lindhardt) (30 Αυγούστου 1804-1 Φεβρουαρίου 1894) ήταν Δανός πάστορας και μέλος του Κοινοβουλίου της Δανίας 1853-1854.
Ο Λίντχαρντ ήταν γιος του εμπόρου Lindhardt Holgersen. Αποφοίτησε από το Νάιμποργκ (Nyborg) το 1822 και ήταν δάσκαλος στο Faxe και στο Margretelund δυτικά του Faxe από το 1823-1825. Το 1831 πέρασε τις θεολογικές εξετάσεις και το 1832 έγινε εφημέριος στην ενορία Ørbæk δυτικά του Νάιμποργκ. Έγινε κατηχητής στο Ribe το 1836 και εφημέριος στην ενορία Farup κοντά στο Ribe το 1841 και στις ενορίες Jyderup και Holmstrup το 1862-1889.
Εξελέγη βουλευτής στην 3η εκλογική περιφέρεια της κομητείας Ribe (Ribekredsen) στις γενικές εκλογές της 27ης Μαΐου 1853 και ήταν βουλευτής μέχρι τις εκλογές της 1ης Δεκεμβρίου 1854, όταν δεν έθεσε υποψηφιότητα για επανεκλογή.
Ο Λίντχαρντ έγινε ιππότης του Τάγματος του Ντάνεμπμπρογκ (Dannebrogordenen) το 1882.
Παραπομπές σημειώσεις
Πηγές
Kirkebogen i Vindinge (Max Müller) https://www.sa.dk/ao-soegesider/da/geo/geo-collection/5
^ Hop op til:a b c d
^ Hop op til:a b Ribe Wiki: http://ribewiki.dk/da/Farup_Pastorat#1841_Bendt_Holgersen_Lindhardt_.281804-1894.29
^ Billede af Gravsten https://www.gravsted.dk/person.php?navn=knudheelindhardt
^ https://slaegtsbibliotek.dk/927498.pdf Danske Tandlæger frem til 1930
Δανοί πολιτικοί
|
124205
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Δήμος Τοπείρου
|
Ο Δήμος Τοπείρου είναι δήμος της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και καταλαμβάνει έκταση 312.493 στρεμμάτων. Η έδρα του είναι το Εύλαλο.
Ο δήμος συστάθηκε με το 1997 με βάση το Σχέδιο «Καποδίστριας» από τη συνένωση οκτώ πρώην κοινοτήτων, ενώ έμεινε ανέπαφος με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης». Ο μόνιμος πληθυσμός του ανέρχεται σε 9.473 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021 από την ΕΛ.ΣΤΑΤ.. Το 60% των κατοίκων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και το 40% είναι Μουσουλμάνοι.
Ιστορία
Η ονομασία Τόπειρος προέρχεται από αρχαία πόλη που υπήρχε στην περιοχή. Η πόλη ιδρύθηκε τον α΄ αιώνα μ.Χ. και βρισκόταν πάνω στην Εγνατία οδό. Άκμασε κατά τον β΄ αιώνα μ.Χ. και έδωσε ιστορικό παρόν μέχρι το 812 μ.Χ. οπότε και καταστράφηκε από τον Βούλγαρο Τσάρο Κρούμο. Τα ερείπια της αρχαίας Τοπείρου εντοπίζονται μεταξύ των σημερινών οικισμών Τοξότες και Παράδεισος.
Δημοτικές Ενότητες και οικισμοί
Στο δήμο περιλαμβάνονται οι εξής δημοτικές και τοπικές κοινότητες:
Δημοτική Κοινότητα Ευλάλου
το Εύλαλο
το Δέκαρχο
το Ηλιοκέντημα
η Κρεμαστή
ο Κύρνος
το Μικροχώρι
το Ορφανό
το Παλαιό Όλβιο
Δημοτική Κοινότητα Τοξοτών
οι Τοξότες
ο Άγιος Αθανάσιος
η Θαλασσιά
η Κοσμητή
το Μεγάλο Τύμπανο
το Μικρό Τύμπανο
η Ποίμνη
η Σεμέλη
Τοπική Κοινότητα Αβάτου -- το Άβατο
Τοπική Κοινότητα Γαλάνης -- η Γαλάνη
Τοπική Κοινότητα Εξοχής
η Εξοχή
το Βανιάνο
η Γκιζέλα
η Δάφνη
ο Κοσσός
η Κυψέλη
η Μέλισσα
η Νέα Αμισός
Τοπική Κοινότητα Ερασμίου
το Νέο Εράσμιο
το Δασοχώρι
το Παλαιό Εράσμιο
ο Ραδιοσταθμός
Τοπική Κοινότητα Μαγγάνων -- τα Μάγγανα
Τοπική Κοινότητα Ολβίου -- το Όλβιο
Δήμαρχοι
1999-2014 Στέλιος Χατζηευαγγέλου. Γεννήθηκε το 1962. Εξελέγη Πρόεδρος της Κοινότητας Νέου Ολβίου Ν. Ξάνθης το 1986 και επανεξελέγη το 1990 και το 1994. Το 1998, η Κοινότητα Νέου Ολβίου συνενώθηκε στο νεοσύστατο Δήμου Τοπείρου. Ο Χατζηευαγγέλου εξελέγη Δήμαρχος Τοπείρου για πρώτη φορά το 1998 με ποσοστό 55,40% επικρατώντας στον δεύτερο γύρο του Χρήστου Φεταχίδη. Επανεξελέγη το 2002 με ποσοστό 50,10% έναντι 49,90% της Μαρίας Καραλευθέρη και το 2006 από τον πρώτο γύρο, αποσπώντας ποσοστό 53,06% έναντι 46,94 για το Γιώργο Παυλακάκη. Το 2010 επανεξελέγη με ποσοστό 53,85%, υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ έναντι 46,15% για το Θωμά Μίχογλου.
2014- σήμερα Θωμάς Μίχογλου. Εξελέγη από τον πρώτο γύρο το 2014 με ποσοστό 59,72% έναντι 40,28% για τη Μαρία Καραλευθέρη. Επανεξελέγη στον δεύτερο γύρο με την παράταξη "Δημοτική Αλλαγή" το 2019 με ποσοστό 57,71% έναντι 42,29 για τον Άγγελο Κηλικιώτη της παράταξης "Νέα Πνοή".
Εικόνες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Στοιχεία για το δήμο Τοπείρου από το Υπουργείο Εσωτερικών
Φωτογραφίες στο Flickr
Πληροφορίες για το Δήμο από την επίσημη ιστοσελίδα του δήμου
|
375530
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%201875
|
Σερβικές βουλευτικές εκλογές 1875
|
Οι βουλευτικές εκλογές του 1875 διεξήχθησαν στην Ηγεμονία της Σερβίας και ήταν πρόωρες εκλογές. Μετά από πολλές κοινοβουλευτικές κρίσεις κι αλλεπάλληλες αλλαγές κυβερνήσεων ο πρίγκιπας Μίλαν Ομπρένοβιτς διέλυσε, για πρώτη φορά στην κοινοβουλευτική ιστορία της Σερβίας, την εθνοσυνέλευση και κήρυξε πρόωρες εκλογές.
Οι εκλογές έγιναν με το σύνταγμα του 1869 . Νικητής των εκλογών ήταν το Φιλελεύθερο κόμμα του Γιόβαν Ρίστιτς.
Παραπομπές
1875
|
283306
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2252%20CERGA
|
2252 CERGA
|
Ο CERGA είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,9. Ανακαλύφθηκε το 1978 από τον ιαπωνικής καταγωγής Αμερικανό αστρονόμο Κοϊτσίρο Τομίτα, που παρατηρούσε από το Κοσόλ της Γαλλίας (Αστεροσκοπείο Καλέρν), και πήρε το όνομά του από τα αρχικά του Κέντρου Ερευνών Γεωδυναμικής και Αστρομετρίας (Centre de recherches en géodynamique et astrométrie), κοινό τμήμα του Αστεροσκοπείου της Κυανής Ακτής και του CNRS.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του CERGA είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
CERGA
|
19004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AC%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
|
Στερεά Ελλάδα
|
Η Στερεά Ελλάδα είναι γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας, το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση καταλαμβάνοντας 24.910 τ.χλμ. και το πρώτο σε πληθυσμό με 4.591.568 κατοίκους. Αποτελείται από την Αιτωλοακαρνανία, την Ευρυτανία, τη Φωκίδα, τη Φθιώτιδα, τη Βοιωτία, την Εύβοια και την Αττική. Η Στερεά Ελλάδα φέρεται και με την ονομασία Ρούμελη, ενώ επίσης συχνά αναφέρεται ως Κεντρική Ελλάδα, λόγω της θέσης της στον χάρτη της χώρας. Το γεωγραφικό διαμέρισμα δεν ταυτίζεται απόλυτα με τη σημερινή Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, στην οποία δεν εντάσσονται η Αττική, η Αιτωλοακαρνανία, καθώς και το τμήμα της Κορινθίας από τον Ισθμό και ανατολικά.
Είναι η περιοχή που δημιούργησε τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και κατ' επέκταση τον δυτικό πολιτισμό.
Μεγαλύτερες και σημαντικές πόλεις της Στερεάς Ελλάδας
Αθήνα (Μητρόπολη της Στερεάς Ελλάδας, πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη σε πληθυσμό της Ελλάδας)
Πειραιάς (το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας, ο Πειραιάς πολλές φορές θεωρείται προάστιο της Αθήνας)
Χαλκίδα (μεγαλύτερη πόλη στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, πρωτεύουσα της Εύβοιας)
Αγρίνιο (μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Στερεά Ελλάδα)
Λαμία (Έδρα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Νομού Φθιώτιδας, ορισμένες φορές θεωρείται και πρωτεύουσα της Ρούμελης)
Θήβα (η μεγαλύτερη πόλη σε πληθυσμό του Νομού Βοιωτίας)
Λειβαδιά (πρωτεύουσα του Νομού Βοιωτίας)
Κάρυστος
Μεσολόγγι (πόλη ιστορικής σημασίας και η πρωτεύουσα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας)
Ναύπακτος
Ραφήνα (σημαντικό λιμάνι της Αττικής)
Άμφισσα (πρωτεύουσα του Νομού Φωκίδας)
Καρπενήσι (πρωτεύουσα του Νομού Ευρυτανίας)
Ελευσίνα
Καμένα Βούρλα (παραθαλάσσιο θέρετρο του Νομού Φθιώτιδας)
Αιδηψός (πόλη του Νομού Ευβοίας, που φημίζεται για τα ιαματικά της λουτρά)
Στυλίδα (πόλη και σημαντικό του Νομού Φθιώτιδας, το επίνειο της Λαμίας)
Γεωγραφία
Η Στερεά Ελλάδα είναι μια από τις ορεινότερες περιοχές της Ελλάδας, ιδιαίτερα στο κεντρικό τμήμα της, όπου εκτείνεται και δεσπόζει η Νότια Πίνδος. Βρέχεται δυτικά από το Ιόνιο πέλαγος, ανατολικά από το Αιγαίο και νότια από τον Πατραϊκό, τον Κορινθιακό και το Σαρωνικό κόλπο.
Αναλυτικά η κατανομή του εδάφους σε κατηγορίες είναι οι εξής: 22% πεδινό, 19% ημιορεινό και 59% ορεινό.
Βουνά της Στερεάς Ελλάδας
Τα πέντε υψηλότερα βουνά της Στερεάς είναι:
Λίμνες της Στερεάς Ελλάδας
Οι κυριότερες λίμνες της Στερεάς Ελλάδας βρίσκονται στο δυτικό τμήμα της και συγκεκριμένα στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Εκεί δεσπόζει η Τριχωνίδα (95,8 τ.χλμ.), η οποία είναι η μεγαλύτερη λίμνη ολόκληρης της Ελλάδας. Άλλες λίμνες στην Αιτωλοακαρνανία είναι η Αμβρακία, ο Οζερός, η Λυσιμαχία και η Βουλκαρία. Στο νομό Βοιωτίας υπάρχει η Υλίκη και η Τρεφία, ενώ παλαιότερα υπήρχε και ξακουστή λίμνη Κωπαίδα. Στο νομό Αττικής η λίμνη του Μαραθώνα. Στη Στερεά Ελλάδα βρίσκονται επίσης και τεχνητές λίμνες όπως αυτές των Κρεμαστών και του Καστρακίου στον Αχελώο, βόρεια του Αγρινίου, καθώς επίσης και η τεχνητή λίμνη του Μόρνου στο νομό Φωκίδας.
Ποτάμια της Στερεάς Ελλάδας
Ο μεγαλύτερος ποταμός της Στερεάς Ελλάδας είναι ο Αχελώος με μήκος 220 χλμ. και λεκάνη απορροής 5.470 τ.χλμ. Σχηματίζει τα σύνορα της Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας και χύνεται στο Ιόνιο απέναντι από την Ιθάκη. Με τις προσχώσεις του έχουν σχηματιστεί δύο λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και της Μελίτης. Ο Εύηνος νοτιότερα πηγάζει από τα Βαρδούσια και χύνεται στον κόλπο της Πάτρας. Έχει μήκος 80 χλμ. και είναι γνωστός με το κοινό όνομα Φίδαρης.
Άλλος ποταμός της Στερεάς είναι ο Μόρνος, που πηγάζει από τις νότιες προσβάσεις της Οίτης και μετά από διαδρομή 70 χλμ. χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο. Ο Μόρνος δέχεται πολλά υπόγεια νερά και έχει σταθερή θερινή παροχή. Για τους λόγους αυτούς κατασκευάστηκε στο Μόρνο φράγμα υδροδότησης της Αθήνας.
Στην κεντρική Στερεά ο Βοιωτικός Κηφισσός πηγάζει από τον Παρνασσό και με τεχνητή σήραγγα εκβάλλει στη λίμνη Υλίκη, από την οποία υδρεύεται η Αθήνα. Τέλος ο Σπερχειός πηγάζει από το όρος Τυμφρηστός και μετά από διαδρομή 80 χλμ. εκβάλλει στο Μαλιακό κόλπο.
Ακολουθεί πίνακας των πέντε μεγαλύτερων σε μήκος ποταμών της Στερεάς Ελλάδας.
Νησιά της Στερεάς Ελλάδας
Το μεγαλύτερο νησί της Στερεάς είναι η Εύβοια, η οποία συνδέεται με την ηπειρωτική Ελλάδα με τη γέφυρα του Ευρίπου. Η Εύβοια αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Ελλάδας.Επισης ένα νησί που ανήκει στη Στερεά Ελλάδα είναι η Σαλαμίνα επειδή είναι πολύ κοντά σε απόσταση.
Κλίμα
Το Κλίμα της Στερεάς Ελλάδας ποικίλλει ανάλογα με το υψόμετρο και την περιοχή, καθώς και άλλους τοπικούς παράγοντες. Στα παράλια είναι γενικά Μεσογειακό με ζεστά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες, ενώ στο εσωτερικό, καθώς και σε μεγαλύτερο υψόμετρο, γίνεται Ηπειρωτικό, με συχνές χιονοπτώσεις στη διάρκεια του χειμώνα. Στις δυτικές πεδινές περιοχές ο χειμώνας είναι πιο ήπιος με αρκετές βροχές, ενώ στη διάρκεια του καλοκαιριού παρατηρούνται πολύ υψηλές θερμοκρασίες, που συχνά ξεπερνούν τους 40°C και υψηλά ποσοστά υγρασίας. Στην Ανατολική Στερεά, λόγω των ορεινών όγκων, ο χειμώνας είναι πιο ψυχρός και το καλοκαίρι πιο δροσερό και ξηρό σε σχέση με τα δυτικά.
Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO στη Στερεά
Ακρόπολη Αθηνών - 1987
Αρχαιολογικός Τόπος Δελφών - 1987
Μονή Δαφνίου και Μονή Οσίου Λουκά - 1990
Γνωστές Προσωπικότητες
Ησίοδος, αρχαίος ποιητής
Πλούταρχος, ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος
Πελοπίδας, αρχαίος Θηβαίος στρατηγός
Επαμεινώνδας, πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα
Κοσμάς ο Αιτωλός
Αθανάσιος Διάκος, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821
Γεώργιος Καραϊσκάκης, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821
Οδυσσέας Ανδρούτσος, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821
Λάμπρος Κατσώνης, ναύαρχος του ρωσικού ναυτικού και ήρωας του απελευθερωτικού κινήματος του 1787.
Πανουργιάς, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821
Γιάννης Δυοβουνιώτης, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821
Παναγιώτης Δαγκλής, στρατηγός
Σαλώνων Ησαΐας, κληρικός
Κωστής Παλαμάς, ποιητής
Σπυρίδων Τρικούπης, πολιτικός - πρωθυπουργός Ελλάδος
Χαρίλαος Τρικούπης, πολιτικός - πρωθυπουργός Ελλάδος
Δημήτριος Βάλβης, πολιτικός - πρωθυπουργός Ελλάδος
Επαμεινώνδας Δεληγεώργης, πολιτικός - πρωθυπουργός Ελλάδος
Γεώργιος Δροσίνης, ποιητής
Άρης Βελουχιώτης, ηγετικό στέλεχος του ΕΛΑΣ και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Παύλος Μπακογιάννης, πολιτικός και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Κώστας Μπακογιάννης, πολιτικός, πρ. Δήμαρχος Καρπενησίου (2011-2014) και Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας (2014-2019), δήμαρχος Αθηναίων.
Σημειώσεις
Πριν το 1821 με την ονομασία Ρούμελη φέρονταν μεγάλη διοικητική περιφέρεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που κάλυπτε σχεδόν όλη τη Βαλκανική. Δείτε Ρούμελη (Οθωμανική).
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Γενική Ελληνική και Παγκόσμια ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ, τόμος 14, Εκδόσεις Δομική, σελ. 214
|
622205
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%8C%CE%B2%CE%B1%CF%82%20%CE%92%CE%84
|
Ιόβας Β΄
|
Ο Ιόβας ή Ιούβας Β΄ (52/50 π.Χ. - 23 μ.Χ.) ήταν βασιλιάς της Νουμιδίας (30 - 25 π.Χ.) και μετά της Μαυριτανίας (25 π.Χ. - 23 μ.Χ.).
Βιογραφία
Νεανική ζωή
Ήταν ο μόνος γιος τού Ιόβα Α΄ της Νουμιδίας, Βερβερικής καταγωγής, το όνομα της μητέρας του δεν είναι γνωστό αλλά ο ίδιος διεκδικούσε καταγωγή από τον Αννίβα. Γεννήθηκε στην Ιππώνα Ρέγκιους (νυν Αννάμπα Αλγερίας).
Το 46 π.Χ. ο πατέρας του, που ήταν σύμμαχος τού Γ. Πομπήιου, ηττήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα στην Θάψο (της σημερινής Τυνησίας) και η Νουμιδία έγινε Ρωμαϊκή επαρχία. Ο Ι. Καίσαρας πήρε τον Ιόβα Β΄ στον θρίαμβό του στη Ρώμη. Αρκετοί σύγχρονοι μελετητές προσδιορίζουν την ηλικία του μεταξύ 4-6 ετών την χρονιά που έγινε ο γύρος του θριάμβου από τον Καίσαρα (46 π.Χ.) αυτό προσδιορίζει την χρονιά που γεννήθηκε (52/50 π.Χ.). Άλλοι μελετητές αμφισβητούν την διετία αυτή επειδή ο Ιόβας στον γύρο του θριάμβου καταγράφεται ως "βρέφος", αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν μεγαλύτερος από 2 ετών και η γέννηση του παραπέμπεται στην διετία (48/46 π.Χ.)
Ο πρίγκιπας έμαθε Λατινικά και Ελληνικά, εκρωμαΐστηκε και έγινε Ρωμαίος πολίτης. Αφιερώθηκε στις σπουδές και λέγεται, ότι έγινε ένας από τους πιο μορφωμένους πολίτες της Ρώμης· στα 20 έτη του έγραψε το έργο Ρωμαϊκή Αρχαιολογία. Μεγάλωσε υπό τον Ι. Καίσαρα και μετά υπό τον μικρανιψιό εκείνου, τον Οκταβιανό. Καθώς μεγάλωνε ο Ιόβας Β΄, συνόδευε τον Οκταβιανό στις εκστρατείες του, κερδίζοντας πολύτιμη εμπειρία ως ηγέτης. Πολέμησε μαζί του στη Ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. και οι δύο τους έγιναν φίλοι για μακρό διάστημα.
Αποκαθίσταται στον θρόνο της Νουμιδίας
Το 30 π.Χ. ο Οκταβιανός, Αύγουστος πια, τον αποκατέστησε ως βασιλιά της Νουμιδίας, σύμμαχο της Ρώμης. Ο Ιόβας Β΄ έγινε από τους πιο πιστούς υποτελείς βασιλείς στη Ρώμη. Μάλλον βοήθησε τον Αύγουστο στην εκστρατεία του στην Ιβηρική χερσόνησο το 26-20 π.Χ. και ως αποτέλεσμα ο Αύγουστος κανόνισε τον γάμο του με την Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄, δίνοντάς της προίκα και ορίζοντάς την βασίλισσα. Το 25 π.Χ. η Νουμιδία ξαναέγινε Ρωμαϊκή επαρχία· στον Ιόβα Β΄ δόθηκε τότε ως βασίλειο η Μαυριτανία.
Βασιλιάς της Μαυριτανίας
Όταν ο Ιόβας Β΄ και η Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄ μετέβησαν στη Μαυριτανία, μετονόμασαν την πρωτεύουσα σε Καισάρεια (νυν Τσέρτσελλ Αλγερίας) προς τιμήν τού Αυγούστου από τον οποίο παρέλαβε την χώρα. Τα οικοδομικά και γλυπτά έργα στην Καισάρεια και την πόλη Βολούμπιλις, δείχνουν ένα πλούσιο μείγμα Αιγυπτικού, Ελληνικού και Ρωμαϊκού ρυθμού.
Η Κλεοπάτρα λέγεται, ότι άσκησε σημαντική επιρροή στην πολιτική τού συζύγου της. Ο Ιόβας Β΄ ενθάρρυνε και υποστήριξε το θέατρο, την έρευνα στις επιστήμες και τη φυσική ιστορία. Επίσης υποστήριξε το εμπόριο της χώρας του. Η Μαυριτανία ήταν σπουδαίας σημασίας στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το εμπόριό της γινόταν με την Ιβηρική και την Ιταλία: εξήγαγε ψάρια, σταφύλια, μαργαριτάρια, σύκα, σιτηρά, ξύλινα έπιπλα και βαφή από το κοχύλι πορφύρα, χρώμα που εχρησιμοποιείτο στις πορφυρές ταινίες του συγκλητικού ενδύματος. Ο Ιόβας Β΄ έστειλε ένα στρατιωτικό σώμα στα νησιά Πουρπουραίρ για να επανιδρύσει την παρασκευή της αρχαίας φοινικικής βαφής, της πορφύρας. Η Τίνγκις (νυν Ταγγέρη), πόλη στις στήλες τού Ηρακλή (νυν Γιβραλτάρ) έγινε μεγάλο εμπορικό κέντρο. Στην Γκάντες (νυν Κάδιθ) και τη Νέα Καρχηδόνα (νυν Καρθαγένη Ισπανίας), ο Ιόβας Β΄ ορίστηκε από τον Αύγουστο ως τιμητικός duovir (ηγέτης αξιωματούχος αποικίας ή πόλης), μάλλον σε σχέση με το εμπόριο· επίσης έγινε προστάτης της αποικίας (patronus coloniae).
Η αξία και η ποιότητα των Μαυριτανικών νομισμάτων έγινε ξεχωριστή. Ο Έλληνας ιστορικός Πλούταρχος περιγράφει τον βασιλιά ως "έναν από τους πιο χαρισματικούς ηγέτες της εποχής" του. Το διάστημα 2 π.Χ.-2 μ.Χ. ταξίδεψε με τον Γάιο Καίσαρα, εγγονό τού Αυγούστου, ως σύμβουλός του στην ανήσυχη Ανατολική Μεσόγειο. Το 21 μ.Χ. ο Ιόβας Β΄ έκανε τον γιο του Πτολεμαίο συγκυβερνήτη και απεβίωσε δύο έτη μετά. Ετάφη με την πρώτη σύζυγό του στο Βασιλικό Μαυσωλείο της Μαυριτανίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα της Ελληνίδα Κλεοπάτρα Σελήνη Β΄, κόρη τού Μάρκου Αντωνίου στρατηγού και μέλους της Β΄ Τριανδρίας και της Κλεοπάτρας Ζ΄ της Αιγύπτου από τη Δυναστεία των Πτολεμαίων και είχε τέκνα:
Πτολεμαίος 10/9 π.Χ. - 40 μ.Χ., βασιλιάς της Μαυριτανίας.
Δρουσίλλα η Πρεσβύτερη γενν. 8 π.Χ., ίσως όμως να είναι εγγονή του.
Το 6/7 μ.Χ. έκανε δεύτερο γάμο με τη χήρα Γλαφύρα, κόρη τού Αρχελάου της Καππαδοκίας, της οποίας ο σύζυγος Αλέξανδρος (γιος του Ηρώδη Α΄) είχε εκτελεστεί το 7 π.Χ. για συνωμοσία εναντίον του πατέρα του. Δεν απέκτησε τέκνα. Η Γλαφύρα έπειτα ερωτεύτηκε τον Ηρώδη Αρχέλαο εθνάρχη της Ιουδαίας, γιο τού Ηρώδη Α΄ από άλλη σύζυγο· η Γλαφύρα διαζεύχθηκε τον Ιόβα Β΄ και παντρεύτηκε τον Ηρώδη Αρχέλαο το 7 μ.Χ.
Συγγραφικό έργο
Έγραψε έργα στα ελληνικά και λατινικά για την ιστορία, τη φυσική ιστορία, τη γεωγραφία, τη γραμματική, τη ζωγραφική και το θέατρο. Συνέθεσε μία σύγκριση Ελληνικών και Ρωμαϊκών ιδρυμάτων με το όνομα Ομοιότητες. Ο οδηγός του για την Αραβία έγινε το πιο δημοφιλές βιβλίο στη Ρώμη· από το έργο αυτό σώζονται μόνο αποσπάσματα. Συνέλεξε βιβλία και είχε αξιόλογη βιβλιοθήκη με ευρύτητα θεμάτων, η οποία θα συνέβαλε στην παραγωγή των έργων του. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρεται σε αυτόν ως αυθεντία 65 φορές στο έργο του Φυσική Ιστορία και στην Αθήνα κτίστηκε ένα μνημείο ως αναγνώριση των έργων του. Ό,τι σώθηκε εκδόθηκε με τον τίτλο Οι λόγιοι βασιλείς από τον Ρόλλερ το 2004 στο Σικάγο.
Η προσφορά του στη Φυσική Ιστορία
Ο Ιόβας Β΄ ήταν γνωστός προστάτης των τεχνών και των επιστημών και χρηματοδότησε αρκετές εκστρατείες και βιολογικές έρευνες. Ήταν αξιόλογος συγγραφέας και έγραψε αρκετά λόγια και λαϊκά επιστημονικά έργα, όπως δοκίμια στη φυσική ιστορία.
Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Νεότερο ο Ιόβας Β΄ έστειλε μία εξερευνητική αποστολή στα Κανάρια νησιά και στη Μαδέιρα. Έδωσε το όνομα αυτό στα Κανάρια νησιά, από τη λέξη canis (λατιν. σκύλος), επειδή βρήκε εκεί ιδιαίτερα άγρια σκυλιά.
Ο Έλληνας ιατρός του Εύφορβος έγραψε, ότι ο χυμός ενός φυτού τού όρους Άτλας, είναι καθαρτικός. Το 12 π.Χ. ο Ιόβας Β΄ ονόμασε το φυτό αυτό Ευφορβία από το όνομα τού ιατρού του, κατ' αναλογία με την αφιέρωση ενός αγάλματος από τον Αύγουστο στον ιατρό του Αντώνιο Μούσα, αδελφό τού Ευφόρβου. Τον 18ο αι. ο Κάρολος Λινναίος έδωσε το όνομα Ευφορβία σε όλο το γένος των φυτών αυτών, προς τιμήν τού ιατρού αυτού. Αργότερα το φυτό ονομάστηκε Euphorbia Regis-Jubae, δηλ. τού βασιλιά Ιόβα, προς τιμήν της προσφοράς τού βασιλιά στη φυσική ιστορία και τού ρόλου του στην ανάδειξη τού γένους των φυτών αυτών. Επίσης το γένος των φοινίκων Jubae ονομάστηκε από τον βασιλιά.
Ο Φλάβιος Φιλόστρατος παραθέτει ένα απόσπασμα τού Ιόβα Β΄: «διάβασα στις Ομιλίες τού Ιόβα, ότι οι ελέφαντες βοηθούν ο ένας τον άλλο, όταν κυνηγιούνται και αμύνονται τον ελέφαντα που θα κουραστεί. Αν παραστεί ανάγκη, αλείφουν τις πληγές του με σταγόνες αλόης και στέκονται γύρω του όπως οι ιατροί».
Παραπομπές
Πηγές
Roller, Duane W. (2003) The World of Juba II and Kleopatra Selene "Routledge (UK)". p. 1–3. ISBN 0-415-30596-9.
Linnaeus (1753): p.450
Flavius Philostratus, Life of Apollonius of Tyana, Loeb Classical Library, Book II, Chapter XVI, translated by F.C. Conybeare
Tyldesley, Joyce (2008), Cleopatra: Last Queen of Egypt, Profile. p. 200.
Νουμιδία
Βασιλείς της Νουμιδίας
|
31144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1
|
Κοσμολογία
|
Η κοσμολογία είναι κλάδος της αστροφυσικής που εξετάζει το πώς και γιατί γεννήθηκε το Σύμπαν (ή οποιοσδήποτε σχηματισμός το περικλείει), τι υπήρχε ενδεχομένως πριν από αυτό, την εξέλιξή του μέχρι την κατάληξή του και το αν θα υπάρχει τέτοια. Η κοσμολογία έγινε βαθμιαία πειραματική και παρατηρησιακή επιστήμη, αφού πρώτα πέρασε από πολλά στάδια. Ο αρχαίος άνθρωπος δημιούργησε την κοσμολογική μυθολογία, δημιουργώντας μύθους πίσω από κάθε φαινόμενο της ζωής του, στην προσπάθειά του να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Με τη γέννηση και εξέλιξη της φιλοσοφίας, που είναι αποτέλεσμα της διανόησης των Ιώνων φυσικών φιλοσόφων, η μυθολογική κοσμολογία έπαψε να έχει οπαδούς και αντικαταστάθηκε από την επιστήμη. Οι φιλόσοφοι διέλυσαν τους μύθους από τον λόγο σχηματίζοντας τις επιστήμες, οι οποίες οδήγησαν στην ανάπτυξη της φιλοσοφίας παράλληλα προς τη γέννηση της κοσμολογίας. Αυτή η κοσμολογία μεταλαμπαδεύθηκε στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, κυρίως λόγω της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Λατίνους, και εξελίχθηκε στη σημερινή μορφή της, ιδίως μετά την ανάπτυξη της φασματοσκοπίας στα τέλη του 19ου αιώνα.
Αρχαία κοσμολογική μυθολογία
Βαβυλωνιακή κοσμολογία
Ο κοσμικός μύθος των Βαβυλωνίων σώζεται σε σειρά πήλινων πλακών που χρονολογούνται στο 700 π.Χ. και φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη Ασσουρμπανιπάλ.
Σύμφωνα με τον Βαβυλωνιακό μύθο στην αρχή βασίλευε το Χάος. Από το Χάος αυτό γεννήθηκε ο θεός γεννήτορας του κόσμου Απσού και η σύντροφός του Τιαμάτ, από την ένωση των οποίων γεννήθηκαν τερατώδη πλάσματα με τη μορφή δράκοντα. Με το πέρασμα του χρόνου νέοι θεοί γεννήθηκαν ένας από αυτούς ο Έα θεός των υδάτων σκότωσε τον Απσού σε μια μονομαχία. Η Τιαμάτ, εκδικούμενη τον θάνατο του συντρόφου της άρχισε να σκοτώνει τους άλλους θεούς σε μια προσπάθεια επιβολής της κυριαρχίας της στο Σύμπαν. Όμως ο θεός Μαρντούκ, γιος του Έα, κατάφερε να αποκαταστήσει την κοσμική τάξη νικώντας τη.
Στη συνέχεια τεμάχισε στα δύο το κορμί της και από το ένα κομμάτι δημιούργησε τη Γη και από το άλλο τον ουράνιο θόλο αποτρέποντας έτσι στα Άνω Ύδατα να την πλημμυρίσουν. Στο τέλος χρησιμοποιώντας το αίμα της και χώμα έπλασε τους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τον μύθο ο ουρανός ήταν διαιρεμένος σε τρία μέρη:
Ανώτατος: κατοικία του μεγάλου θεού Ανού
Μεσαίος: κατοικία Μαρντούκ
Κατώτατος: αστερισμοί που ήταν τα ομοιώματα των θεών
Ανάλογα και η Γη ήταν διαιρεμένη σε τρία μέρη:
Ανώτατη κατοικία ανθρώπων
Μεσαία βασίλειο θεού υδάτων Έα
Κατώτατη κατοικία θεών Κάτω Κόσμου
Αιγυπτιακή Κοσμολογία
Η Αιγυπτιακή Κοσμολογική παράδοση έχει ανασυντεθεί από πολλά ευρήματα όπως παπύρους και τοιχογραφίες.
Σύμφωνα με αυτόν ο δημιουργός του κόσμου είναι ο προαιώνιος θεός Ρα που με τον λόγο του δημιούργησε τον κόσμο, τη Γη, το Νερό, τη χλωρίδα, τη βλάστηση και την Έρημο. Ο λόγος του Ρα έφτασε και στη νέο-δημιουργημένη Γη και ζυμωμένη με το χώμα έπλασε ανθρώπους, ζώα, φυτά κ.τ.λ.
Το Σύμπαν το φαντάζονταν ως ορθογώνιο κουτί με πάτωμα τη Γη και οροφή ή μια Αγελάδα με τα άκρα της στα άκρα της Γης ή το επιμηκυμένο σώμα της θεάς Νουτ με το πρόσωπο της στραμμένο στην ανατολή και τα άκρα της να αποτελούν τους στύλους του στερεώματος.
Γύρω από Σύμπαν-κουτί έρεε ένας μεγάλος ποταμός πάνω τον οποίο ταξίδευαν με τη βοήθεια καϊκιών ο Ήλιος και η Σελήνη που κρύβονταν στις σπηλιές των όχθεών του κατά τη Δύση τους. Το ίδιο και οι πλανήτες. Κάθε δεκαπενθήμερο περίπου ένα Αγριογούρουνο έτρωγε σιγά σιγά τη Σελήνη για δυο εβδομάδες. Όταν πείναγε πολύ την έτρωγε ολόκληρη δημιουργώντας εκλείψεις.
Σκανδιναβική κοσμολογία
Η Σκανδιναβική κοσμολογία, σύμφωνα με τις πηγές για τη Σκανδιναβική μυθολογία, αναγνωρίζει την ύπαρξη εννέα κόσμων, που προσδιορίζονται με το επίθεμα -heimr (σπίτι, βασίλειο ή κόσμος) ή σε ορισμένες περιπτώσεις με το επίθεμα -garðr (σπιτικό, αυλή ή γη). Πέρα από το Μίντγκαρντ (τη "Μέση Γη", ή αλλιώς τον κόσμο που ξέρουμε) οι υπόλοιποι οκτώ κόσμοι μπορούν να συνταχθούν σε ζευγάρια αντίθετων αρχών:
Όλοι οι κόσμοι συνδέονται με το Υγκντράσιλ, το παγκόσμιο δέντρο. Οι ακριβείς τοποθεσίες των κόσμων σε σχέση με το Υγκντράσιλ δεν είναι βέβαιες.
Έτσι έχουμε:
Υγκντράσιλ (Πάνω από τις ρίζες του υπάρχουν οι εννέα κόσμοι του σύμπαντος και τρία μαγικά πηγάδια)
Χβεργκελμιρ (Hvergelmir)
Μιμισμπρούνρ (Mimisbrunnr)
Ουρνταρμπρούνρ (Urdarbrunnr)
Υψηλότερο επίπεδο
Αλφχέιμ (Ο κόσμος των ξωτικών)
Άσγκαρντ (Ο κόσμος των Εσίρ, αρχική ονομασία Γκοντχέιμ)
Βαλχάλλα
Βαναχέιμ (Ο κόσμος των Βανίρ)
Μεσαίο επίπεδο
Γιοτουνχέιμ (Ο κόσμος των Γιοτούν, δηλαδή των γιγάντων )
Γκαστροπνίρ (Gastropnir)
Θρυμχέιμ
Ούτγκαρντ
Μίντγκαρντ (Η ‘Μέση Γη ‘, ο κόσμος των ανθρώπων, αρχική ονομασία Μαννχέιμ)
Νινταβέλλιρ και Σβαρταλχέιμ (Ο κόσμος των νάνων ή σκοτεινών ξωτικών, πιθανόν το ίδιο μέρος)
Κατώτερο επίπεδο
Χελχέιμ (Ο κόσμος της Χελ, θεάς του κάτω κόσμου)
Μουσπελχέιμ (Ο κόσμος της φωτιάς και κατοικία των γιγάντων της φωτιάς)
Γκιννουνγκαγκάπ ( Παλιότερο κενό ανάμεσα στο Μουσπελχέιμ και το Νιφλχέιμ από το οποίο ξεπήδησε η ζωή)
Νιφλχέιμ (Ο κόσμος των ομιχλών, του πάγου και του κρύου, κατοικία των παγωμένων γιγάντων )
Ναστρόντ (Nastrod)
Ινδουιστική Κοσμολογία
Ο Ινδουιστικός Κοσμολογικός μύθος μπορεί να ανασυντεθεί μέσα από τη μελέτη των ιερών βιβλίων των Ινδουιστών τις Βέδες.
Αρχικά πίστευαν ότι επικρατούσε ότι το Σύμπαν βρισκόταν σε ακατανόητη κατάσταση ύπνου. Το υπέρτατο πνεύμα το ξύπνησε γονιμοποιώντας το θεϊκό σπέρμα με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός εκτυφλωτικού αυγού μέσα στο οποίο το πνεύμα μεταμορφώθηκε σε Βραχμάνο και έζησε εκεί ένα βραχμανικό έτος περίπου 518.400.000.000 γήινων ετών. Το αυγό τελικά εξερράγη και χωρίστηκε σε δύο μεγάλα κομμάτια, Γη και Ουρανό, και σε πολλά μικρά που δημιούργησαν κάθε τι στο Σύμπαν.
Το σύμπαν συγκρατείται στο κενό από ένα Φίδι πάνω στο οποίο ακουμπά μια τεράστια θαλάσσια Χελώνα που στηρίζει με τη σειρά της 4 Ελέφαντες που στηρίζουν τη Γη.
Κινεζική Κοσμολογία
Κατά την Αρχαία Κινεζική Κοσμολογική δοξασία τον Κόσμο δημιούργησε ο Παν-Κου, ένας θεός-μάγος, από το ίδιο του το σώμα, 2.500.000 έτη πριν τη γέννηση του Κομφούκιου.
Τα διάφορα μέρη του σώματος του μετατράπηκαν σε:
Ανάσα = Αέρας
Φωνή = Κεραυνός
Φλέβες = Ποταμοί
Οστά = Μέταλλα
Τρίχες = Φυτά
Ιδρώτας = Βροχή
Σάρκα = Έδαφος
Έντομα που κατοικούσαν στο σώμα του = Άνθρωποι
Η μεταγενέστερη Ταοϊστική φιλοσοφία δεν αναφέρει δημιουργό, αλλά μία πρωτογενή υπέρτατη αιτία, το Τάο, το οποίο προκύπτει διαμέσου δύο, διαμετρικά αντίθετων, δυνάμεων.
Οι δυνάμεις αυτές καλούνται: Γιν και Γιανγκ.
Ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο αρμονικό στοιχείο του φυσικού κόσμου.
Ελληνική Κοσμολογία
Η Κοσμολογία δημιουργείται ως επιστήμη στην Ελλάδα όπου γεννιέται η επιστημονική μέθοδος και μελετά τον κόσμο με δεδομένα της φύσης. Η Κοσμολογία της Ελλάδας πριν την Ιωνική Φιλοσοφία: Ο Λεύκιππος και ο μαθητής του Δημόκριτος (460 π.Χ.- 370 π.Χ), ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης είναι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι που εισάγουν τα αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία που ονομάζουν άτομα και με αυτά δημιουργούν τον Κόσμο, τα άστρα και τη Γη. Τα βαριά άτομα πάνε στο κέντρο κάθε σώματος που δημιουργείται σε μια δίνη που περιστρεφόμενη υπερθερμαίνεται και ακτινοβολεί. Εισάγουν την παγκόσμια έλξη, τη βαρύτητα από τα άστρα. Επίσης ήταν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν ότι ο Γαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το σύμπαν έχει και άλλους "κόσμους" και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Ο Δημόκριτος θεωρεί ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα ("μη ον"), είναι δηλαδή κάτι το υπαρκτό.
Ο Ηράκλειτος ο σκοτεινός υπέθεσε ότι το Σύμπαν υπάρχει από πάντα και θα υπάρχει πάντα, δεν έγινε από θεούς ή ανθρώπους είναι αιώνιο ζωντανό πυρ που ανάβει και σβήνει με μέτρο (νόμους).Σύμφωνα με τον Αναξίμανδρο και την κοσμολογική του θεώρηση πηγή του Κόσμου ήταν το άπειρον. Το άπειρον δημιούργησε τα αντίθετα (ζεστά -κρύα, υγρά -στεγνά, κ.λπ.) που έδρασαν στη δημιουργία του κόσμου. Τα πάντα παράγονται από το απείρo και στη συνέχεια καταστρέφονται πηγαίνοντας πίσω στο άπειρο, ανάλογα με την ανάγκη.
Ορφικός Μύθος
Το νερό για τον Ορφέα ήταν η αρχή των πάντων που κατακάθισε στη λάσπη δημιουργώντας ένα φίδι με κεφάλι λιονταριού και ανάμεσα τους τον θεό Ηρακλή και Χρόνο. Ο Ηρακλής γέννησε ένα τεράστιο αυγό που από την τριβή έσκασε στα δύο, δημιουργώντας τον Ουρανό και τη Γη και από μέσα ξεπρόβαλε ένας διπρόσωπος θεός. Και ο Ουρανός με τη Γη γέννησαν την Κλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο (Τρεις Μοίρες).
Θεογονία του Ησίοδου
Στην αρχή ήταν μόνο το Χάος. Ύστερα εμφανίστηκε η Γαία και ο Έρως και το Χάος γέννησε το Έρεβος και τη Νύχτα, που από την ένωσή τους προήλθαν ο Αιθέρας και η Ημέρα. Τέλος η Γαία δημιούργησε τον έναστρο Ουρανό.
Αλκμάνιο κοσμογονικό μοντέλο
Ο Άλκμαν ποιητής στη Σπάρτη περί το 700 π.Χ. προτείνει το μοντέλο που συνοψίζεται ως εξής:
Αρχικά ταραγμένη και Αδιαμόρφωτη ύλη σε ανυπαρξία
Στα πλαίσια του Χώρου που περιείχε μη-ύλη γεννήθηκε η Θέτις που τακτοποιούσε τα πάντα
Στον Χώρο της μη-ύλης δημιουργήθηκε πόρος που έπαιξε τον ρόλο της αρχής της μεταφοράς της ύλης στον Χώρο στην ύπαρξη (κάποιοι επιστήμονες ταυτίζουν εννοιολογικά τον πόρο με τον 'λώρο Αϊνστάϊν-Ρόζεν)
Δημιουργήθηκε ένα όριο ο Τέκμωρ που η ύλη που το ξεπερνούσε γινόταν διαμορφωμένη και αισθητή από το όριο δημιουργήθηκε η μέρα η Σελήνη και το Σκότος
Ο Πόρος ο Τέκμωρ και το Σκότος συνυπήρχαν σαν ενιαίο σύνολο γεγονότων εκτός του αισθητού Σύμπαντος
Το φως της μέρας υποβοηθείτο από τον Ήλιο που δεν το δημιουργεί εξ ολοκλήρου
Εβραϊκή Κοσμολογία
Εβραϊκή βιβλική κοσμολογία
Τα δύο πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, του πρώτου βιβλίου της Πεντατεύχου αλλά και ολόκληρης της Βίβλου, μας δίνουν δύο διηγήσεις για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου.
Στην πρώτη διήγηση, τη λεγόμενη "ιερατική" (Γεν. 1:1-2:4α), σε μια μεγαλειώδη εικόνα ο Θεός, φέρνει στην ύπαρξη το σύμπαν. Ο Θεός είναι δημιουργός της πρώτης άμορφης πραγματικότητας που μέσα σε σκοτεινά και ακαθόριστα νερά αποκαλείται "ουρανός και γη". Ο Ουρανός και η Γη γίνονται αντιληπτά ως το παν.
Έπειτα σε έξι φάσεις πραγματώνεται η διαμόρφωση του σύμπαντος:
1. γένεση του φωτός (πιθανόν αυτό το πρώτο φως να έχει μια υπαρξιακή σημασία: εμφάνιση των θεϊκών ενεργειών. Ο Θεός φωτίζει τα βήματα του ανθρώπου (Παρ. 6:23), αλλιώς ο άνθρωπος περπατά στο σκοτάδι (Ησ 59:9 εξ))
2. σχηματισμός της ατμόσφαιρας,
3. διαμόρφωση ξηράς και θάλασσας, και εμφάνιση του φυτικού βασιλείου,
4. δημιουργία του ήλιου, της σελήνης και των αστεριών
5. δημιουργία των θαλάσσιων οργανισμών και των πετεινών του ουρανού και
6. δημιουργία των τετράποδων, και τελικά του ανθρώπου ως "άρρεν και θήλυ" (Γέν. 1:27) κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού.
7. Το δημιουργικό έργο των έξι ημερών κλείνει η ανάπαυση του Θεού την εβδόμη ημέρα.
Η δεύτερη βιβλική διήγηση περί δημιουργίας (Γεν. 2:4β-2:25) έχει κύριο θέμα τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου ζεύγους, του Αδάμ και της Εύας.
Αρχίζει από την πλάση του άντρα, ακολουθεί η δημιουργία του κήπου της Εδέμ ως κατοικίας του ανθρώπου, και μετά έρχεται η δημιουργία των παντός είδους ζώων. Κατόπιν, ο Θεός δημιουργός, δημιουργεί τη γυναίκα και μετά η διήγηση οδηγεί στα περί της πτώσεως των πρωτοπλάστων.
Εβραϊκή μυστικιστική κοσμολογία
Σύμφωνα με την Εβραϊκή Κοσμολογική Παράδοση υπήρχαν 7 επάλληλοι ουρανοί πέρα του Στερεώματος και 7 Γαίες κάτω από τη Γη.
Οι ουρανοί περιείχαν τα εξής:
ος σύννεφα ανέμου χιόνι πάγο και 200 αγγέλους προστάτες των άστρων
ος σκοτεινός χώρος αναμονής των αμαρτωλών ψυχών μέχρι την κρίση τους
ος Εδέμ που αναπαύονταν ψυχές των δικαίων και οι 200 άγγελοι προστάτες του Φωτός/ Γέενα η κόλαση
ος άρματα Ήλιου και Σελήνης
ος εκπεπτωκότες άγγελοι
ος 7 Φοινικές (μυθικά πουλιά) 7 Χερουβείμ και στρατιές Αγγέλων
ος άσβεστο Φως, Αρχάγγελοι, Χερουβείμ, Σεραφείμ και Θεός
Τα ονόματα των Γαιών ήταν τα εξής:
Ερές
Αδάμα
Χαραβχά
Σιγιά
Γιαβασά
Αρκά
Τεβχέλ
Χελέδ
Φιλοσοφική και Πρώιμη επιστημονική Κοσμολογία
Τζορντάνο Μπρούνο
Σύγχρονη Επιστημονική Κοσμολογία
Κοσμολογική Αρχή
Σύμφωνα με την κοσμολογική αρχή το Σύμπαν είναι ισότροπο, δηλαδή για έναν σχετικά ακίνητο παρατηρητή παρουσιάζει τα ίδια φυσικά χαρακτηριστικά προς όλες τις κατευθύνσεις, και ομογενές δηλαδή διέπεται από τους ίδιους φυσικούς νόμους στο σύνολο της έκτασης του.
Η ισοτροπία αποδεικνύεται με την εξέταση της κατανομής των Γαλαξιών που παραμένει σταθερή σε κάθε διεύθυνση και της μόνιμης σταθερής έντασης Μικροκυμάτων και ακτινοβολίας Χ από κάθε κατεύθυνση του Σύμπαντος.
Η Ομοιογένεια αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κατανομή των σμηνών Γαλαξιών δεν παρουσιάζει σημαντική διαφορά στα δύο Γαλαξιακά ημισφαίρια, ούτε σημαντικές διαφορές συναρτήσει της απόστασης. Έχουμε ενδείξεις ομογένειας για κλίμακα της τάξεως των 10.000.000 παρσέκ.
Θεωρία της σχετικότητας και κοσμολογία
Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας, ο χρόνος δεν θεωρείται ξεχωριστό μέγεθος αλλά συνδυάζεται με τον χώρο σε μια τετραδιάστατη ενότητα γνωστή ως χωρόχρονος μέσα στον οποίο εξελίσσεται το Σύμπαν.
Σύγχρονες Κοσμολογικές Θεωρίες
Θεωρία Μεγάλης Έκρηξης
Στην επιστήμη της Κοσμολογίας, Μεγάλη έκρηξη (Big Bang, προφέρεται Μπιγκ Μπανγκ) ονομάζεται η θεωρία σύμφωνα με την οποία το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Η θεωρία αυτή για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η πιο διαδεδομένη αυτή τη στιγμή στην επιστημονική κοινότητα. Ο όρος Big Bang χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Φρεντ Χόιλ (Fred Hoyle) σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύτηκε το 1950. Ο Χόιλ δεν χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει μια θεωρία, αλλά για να ειρωνευτεί τη νέα ιδέα. Παρόλα αυτά, ο όρος έμεινε, χάνοντας το ειρωνικό του περιεχόμενο.
Κοσμολογία της Συνεχούς Δημιουργίας
Κοσμολογική θεωρία που υποστηρίζει ότι στο Σύμπαν γεννιέται συνεχώς ύλη από το μηδέν. Είναι γνωστή και ως θεωρία Σταθερής Κατάστασης. Εισηγητές της θεωρίας ήταν το 1948 οι Φρεντ Χόυλ, Χέρμαν Μπόντι και Τόμας Γκολντ, όταν σε ξεχωριστές εργασίες τους υποστήριξαν ότι εκτός της Κοσμολογικής Αρχής πρέπει το Σύμπαν να είναι και σταθερής πυκνότητας. Αυτό ονομάστηκε τέλεια Κοσμολογική Αρχή. Δεδομένης όμως της πειραματικά διαπιστωμένης διαστολής του Σύμπαντος για να παραμείνει σταθερή η πυκνότητά του θα έπρεπε να δημιουργείται ύλη από το μηδέν.
Η θεωρία προχώρησε με τη διατύπωση του Σερ Φρέντ Χόυλ που υποστήριξε ότι η δημιουργία από την ανυπαρξία ενός ατόμου υδρογόνου ανά κυβική παλάμη κάθε 1.000.000.000 έτη είναι δυνατή και ικανή να κρατήσει την Πυκνότητα του Σύμπαντος σταθερή. Μολονότι δημιουργείται νέα ύλη από το μηδέν, το μοντέλο κατορθώνει να διατηρήσει τη συνολική ποσότητα ενέργειας στο Σύμπαν σταθερή, με την ενέργεια αδράνειας της δημιουργούμενης ύλης να παρέχεται από τη βαρυτική ενέργεια διαστολής του σύμπαντος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί διότι η βαρυτική δυναμική ενέργεια έχει αρνητικό πρόσημο και εξισορροπεί έτσι τη θετική ενέργεια που περικλείεται στη δημιουργούμενη ύλη. Το μοντέλο κατορθώνει έτσι να είναι συμβατό με τις θεμελιώδεις αρχές διατήρησης της Φυσικής.
Θεωρία Λίντε
Τα αναπάντητα ερωτήματα της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης προσπάθησαν να απαντήσουν δύο επιστήμονες:
Ο Αμερικανός αστροφυσικός, καθηγητής του ΜΙΤ Άλαν Γκουθ προσπάθησε να δώσει μια απάντηση στο πρώτο ερώτημα προσθέτοντας στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης την ιδέα ότι στην αρχή της δημιουργίας του Σύμπαντος η διαστολή γινόταν με ταχύτητα μεγαλύτερη από του φωτός.
Ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Λίντε διατύπωσε τη θεωρία ότι θα μπορούσαμε να έχουμε διαστολή του Σύμπαντος χωρίς την προϋπόθεση της κοινής αρχής από σημείο μεγάλης πυκνότητας και θερμοκρασίας. Εξέφρασε την ιδέα ενός αυτοαναπαραγόμενου και διαστελλόμενου Σύμπαντος το οποίο αναπτύσσεται σαν φράκταλ. Σχηματικά παρουσίασε το Σύμπαν σαν φυσαλίδα της οποίας η οποιαδήποτε διαταραχή δημιουργεί νέα συμπαντική φυσαλίδα. Οι φυσαλίδες περιορίζονται αρχικά και ύστερα επεκτείνονται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Άρα στο μοντέλο αυτό το Σύμπαν μας δεν είναι παρά μια φυσαλίδα σε ένα Υπερσύμπαν φυσαλίδων. Αυτή η θεωρία είναι γνωστή ως Θεωρία Λίντε.
Θεωρίες Μεταβαλλόμενης Σταθεράς Παγκόσμιας Έλξης
Κοσμολογικές θεωρίες που προβλέπουν μεταβολή της Σταθερά Παγκόσμιας Έλξης. Οι κυριότερες είναι:
Θεωρία Brans-Dicke
Θεωρία στηριγμένη στην Αρχή του Μαχ βάσει της οποίας η αδράνεια κάθε σώματος και η μάζα του εξαρτώνται από την επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω του.
Εισηγητές της θεωρίας είναι οι αστροφυσικοί Brans και Robert Dicke. Σύμφωνα με τις απόψεις τους εφόσον το Σύμπαν διαστέλλεται τότε οι αποστάσεις μεγαλώνουν, η πυκνότητα του Σύμπαντος μικραίνει και ως εκ του αποτελέσματος η επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω στα σώματα μικραίνει. Αυτό συμπερασματικά σύμφωνα με την αρχή του Μαχ μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσο περνάει ο χρόνος η αδράνεια και η μάζα των σωμάτων μικραίνει πράγμα που οδηγεί στη μείωση της τιμής της Σταθεράς Παγκόσμιας Έλξης (G). Η θεωρία προβλέπει αρχική μεγάλη έκρηξη άρα συμβαδίζει με τη θεωρία του Big Bang.
Θεωρία Dirac
Ο Πωλ Ντιράκ κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με άλλο σκεπτικό. Βλέποντας ότι η τιμή της ηλικίας του Σύμπαντος μετρούμενη σε te (δηλαδή σε χρόνο που απαιτείται προκειμένου το φως να διατρέξει την ακτίνα του ηλεκτρονίου), ο λόγος μεταξύ βαρυτικής προς ηλεκτρονικής δύναμης ηλεκτρονίου - πρωτονίου και η τετραγωνική δύναμη των σωματιδίων του Σύμπαντος είναι σχεδόν ίδιες κατέληξε στα εξής:
Θα πρέπει να ελαττώνονται οι μάζες ηλεκτρονίου και πρωτονίου ή η Σταθερά Παγκόσμιας Έλξης συναρτήσει του χρόνου.
Ο αριθμός των Σωματιδίων θα πρέπει να αυξάνεται αυξανόμενης της ηλικίας του Σύμπαντος.
Η θεωρία παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τη θεωρία Brans-Dicke καθώς και με τη θεωρία της Συνεχούς Δημιουργίας. Ωστόσο έχουν και πολλές διαφορές.
Βιβλιογραφία
Μανώλης Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, "Το Σύμπαν που Αγάπησα, Εισαγωγή στην αστροφυσική", Τόμος Β', 1999, Εκδόσεις Δίαυλος, ISBN 960-531-063-5, σελ. 227 - 283.
Δείτε επίσης
Χρονολόγιο του μακρινού μέλλοντος
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- από το Πανεπιστήμιο Καίμπριτζ (Δημόσια Αρχική Σελίδα).
Cosmology 101 - από την ομάδα WMAP της NASA.
Origins, Nova Online - Προσφέρεται από την PBS.
Cosmology - Η Κοσμολογία του Σύμπαντος.
Center for Cosmological Physics. Πανεπιστήμιο Σικάγου, Σικάγο, Ιλλινόις.
Dictionary of the History of Ideas:
Cosmic Images
Cosmology from Antiquity to 1850
Cosmology since 1850
Cosmos - ένα Εικονογραφημένο Διαστασιακό Ταξίδι από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο - από την DNA: Digital Nature Agency
Γκέιλ, Τζωρτζ, "Cosmology: Methodological Debates in the 1930s and 1940s", The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Έντουαρντ Ν. Ζάλτα (ed.)
Χόιλαντ, Πωλ, "Modern Cosmology Examined"Musing on the Evolution of a Cosmos Γκούλντσμπορο, Μέιν.
Τζόρνταν, Τόμας Φ., "Cosmology calculations almost without general relativity". (arXiv.org)
Μαντόρ, Μπάρρυ Φ., "Level 5 : A Knowledgebase for Extragalactic Astronomy and Cosmology". Caltech και Carnegie. Πασαντίνα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ.
Σμιθ, Τόνυ, "Cosmology - At the Millennium, Experimental Observations tell us a lot about Cosmology".
Τάιλερ, Πατ και Νιούμαν, Φιλ, "Beyond Einstein". Laboratory for High Energy Astrophysics (LHEA) NASA Goddard Space Flight Center.
Ράιτ, Νεντ. "Cosmology tutorial and FAQ''". Division of Astronomy & Astrophysics, UCLA.
Σύμπαν
|
71081
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CF%82
|
Ιωάς
|
Το όνομα Ιωάς μπορεί να αναφέρεται σε ένα απο τα οκτώ Βιβλικά πρόσωπα:
Ο Ιωάς του Ιούδα Βασιλιάς του Ιούδα, γιος του Οχοζία και της Σιβιά.
Ο Ιωάς του Ισραήλ, βασιλιάς του βασιλείου του Ισραήλ για 16 χρόνια, γιος και διάδοχος του Ιωάχαζ.
Ο Ιωάς, πατέρας του Γεδεών, απ' τη συγγένεια Αβιέζερ, της φυλής Μανασσή.
Ο Ιωάς, γιος και αξιωματούχος του βασιλιά Αχαάβ.
Ο Ιωάς, απόγονος του Ιούδα, από την συγγένεια Σηλά.
Ο Ιωάς, γιος του Βεχέρ, απόγονος του Βενιαμίν, αρχηγός οικογένειας και πολεμιστής.
Ο Ιωάς, απόγονος του Βενιαμίν, ένας από αυτούς που ήρθαν στη Σικλάγ για να βοηθήσουν το Δαβίδ, όταν τον καταδίωκε ο Σαούλ.
Ο Ιωάς, ένας από τους διαχειριστές της περιουσίας του βασιλιά Δαβίδ, επί των ελαιοαποθηκών.
|
110335
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κυπριανός Αλεξανδρείας
|
Ο Κυπριανός ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας μεταξύ των ετών 1766 και 1783.
Καταγόταν από την Κύπρο και ως διάκονος δίδαξε στην Αθωνιάδα Ακαδημία. Ήταν ενάρετος ιεράρχης. Κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του, επανίδρυσε την Ελληνική Σχολή του Καΐρου και ασχολήθηκε με την επίλυση του Σιναϊτικού ζητήματος.
Πηγές
Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
Kellion
Πατριάρχες Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
|
175255
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%96%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Αναγνώστης Ζαφειρόπουλος
|
Ο Αναγνώστης Ζαφειρόπουλος ήταν αγωνιστής και πολιτικός του αγώνα του 1821.
Βιογραφικά στοιχεία
Η καταγωγή του ήταν από το Ζυγοβίστιο της επαρχίας Καρύταινας. Αρχικά υπηρέτησε ως γραμματικός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μέχρι την άλωση της Τριπολιτσάς. Έπειτα έγινε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Κατά την επάνοδο του Κολοκοτρώνη από την πολιορκία των Πατρών, ο Ζαφειρόπουλος έφυγε και κρύφτηκε. Ο Ζαφειρόπουλος εκλέχθηκε πληρεξούσιος στη Β΄ Εθνοσυνέλευση Άστρους , στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας και στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου.
Παραπομπές
Αγωνιστές του 1821
|
622893
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%20%CE%A3%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%82
|
Όστιν Σπερς
|
Οι Austin Spurs είναι μια αμερικανική ομάδα μπάσκετ του NBA G League με έδρα το Cedar Park του Τέξας . Η ομάδα έχει έδρα το HEB Center στο Cedar Park . Η ομάδα έχει περάσει και στα play-offs σε 8 από τις 14 σεζόν τους στο NBA Development League.
Στις 15 Οκτωβρίου 2014, μετά την αγορά του franchise από το San Antonio Spurs, άλλαξαν τα χρώματα και το λογότυπο της ομάδας για να αντικατοπτρίζουν το ασημένιο και μαύρο μοτίβο που χρησιμοποιούνταν από τους Spurs.
Ιστορικό franchise
Οι Austin Spurs ιδρύθηκαν στο Κολόμπους της Γεωργίας, ως Columbus Riverdragons . Το franchise το 2005 πωλήθηκε στο Southwest Basketball, LLC, και μεταφέρθηκε στην πόλη του Ώστιν, Τέξας . Μετά τη μετεγκατάσταση, το franchise άλλαξε το όνομά τους και το λογότυπό τους έγινε το Austin Toros, το οποίο αποκαλύφθηκε στις 10 Αυγούστου 2005. Το όνομα Toros ήταν το μοναδικό σε ομάδα του NBA και οι Όστιν Σπερς ήταν η πρώτη ομάδα της D-League που είχε αποκτήσει ένα ψευδώνυμο ισπανικής καταγωγής. Το Toros έκανε το ντεμπούτο του κατά τη διάρκεια της σεζόν 2005-06.
Στις 28 Ιουνίου 2007, οι Toros αποκτήθηκαν από τους Σαν Αντόνιο Σπερς, έγινε η δεύτερη ομάδα της D-League που ανήκει στην ιδιοκτησία μιας ομάδας του ΝΒΑ, αφού οι Los Angeles D-Fenders αγοράστηκαν από τους Los Angeles Lakers το 2006.
Στις 9 Αυγούστου 2010, οι Toros ανακοίνωσαν ότι θα μετακομίσουν στο Cedar Park Center από το Συνεδριακό Κέντρο του Όστιν και για την σεζόν 2010-11.
Στις 28 Απριλίου 2012, οι Toros νίκησαν τους Λος Άντζελες D-Fenders στο παιχνίδι 3 των τελικών D-League ΝΒΑ για να κατακτήσουν το πρώτο τους πρωτάθλημα στην ιστορία franchise.
Στις 15 Οκτωβρίου 2014, η ομάδα ανακοίνωσε ότι θα αλλάξει το όνομά της σε Austin Spurs, σε σχέση με τη μητρική τους ομάδα.
Στις 10 Απριλίου 2018, οι Spurs νίκησαν τους Raptors 905 για να κατακτήσουν το δεύτερο πρωτάθλημα G League.
Αρχική γήπεδα
Πολιτιστικό Κέντρο Columbus (2001-2005)
Συνεδριακό Κέντρο Όστιν (2005-2010)
HEB Κέντρο στο Cedar Park (2010-σήμερα)
Εποχιακή περίοδο
Σημερινό ρόστερ
Οι παίκτες με εμπειρία ΝΒΑ
Κλήσεις παικτών στο NBA
Προπονητές
Συνεργάτες NBA
Όστιν Σπερς
San Antonio Spurs (2014-σήμερα)
Όστιν Τόρος
Βοστώνη Σέλτικς (2006-2007)
Denver Nuggets (2005-2006)
Χιούστον Ρόκετς (2005-2007)
Λος Άντζελες Κλίπερς (2005-2006)
Σαν Αντόνιο Σπερς (2005-2014)
Columbus Riverdragons
Καμία
βιβλιογραφικές αναφορές
εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της Austin Spurs
Καλαθοσφαίριση
|
488144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%8F%CF%81%CE%B1%20%CE%94%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%B1
|
Χειμερινή Ώρα Δυτικών Σαμόα
|
Η Χειμερινή ώρα δυτικών Σαμόα είναι η χειμερινή ώρα των Δυτικών Σαμόα. Στην χώρα χρησιμοποιούν θερινή ώρα, με αποτέλεσμα η χειμερινή ώρα να χρησιμοποιείται από την πρώτη Κυριακή του Απριλίου στις 4:00 το πρωί μέχρι την τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη, στις 3 το πρωί. Στη Σαμόα η χειμερινή ώρα είναι η UTC+13:00, μία ώρα μετά τη Νέα Ζηλανδία. Στις 29 Δεκεμβρίου 2011, η χώρα έκανε το πέρασμα από το ανατολικό στο δυτικό κομμάτι της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας. Πριν τις 29-12-2011, η χειμερινή ώρα ήταν η ίδια με αυτή των Αμερικανικών Σαμόα, η UTC-11:00. Την περίοδο θερινής ώρας η χώρα έχει την ίδια ώρα με το Κιριτιμάτι, UTC+14.
Σαμόα
|
413249
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%20%28%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%29
|
Κασσάνδρα (όνομα)
|
Η Κασσάνδρα είναι ελληνικό γυναικείο κύριο όνομα (βαφτιστικό όνομα).
Ετυμολογία του ονόματος
Όνομα αρχαιοελληνικής προέλευσης, αβέβαιου ετύμου· σύμφωνα με το Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, φαίνεται πιθανό ότι ο πιο σπάνιος τύπος Κεσ(σ)άνδρα είναι αρχαιότερος (πρβλ. το μυκηναϊκό ke-sa-da-ra) και ότι το πρώτο συνθετικό ίσως συνδέεται με το ρήμα κέκασμαι «λάμπω, υπερέχω» (< *κέ-κασ-μαι, αναδιπλ. παρακείμενος με ενεστωτική χρήση < *kas-, που συνδέεται με το λατινικό censeo «τιμώ», το σανσκριτικό sam-sayati «αναγγέλλει» κ.ά.)· ενώ το δεύτερο συνθετικό είναι η αρχαία λέξη ἀνήρ, ἀνδρός «άντρας». Έτσι, σύμφωνα με το Online Etymology Dictionary , η σημασία του ονόματος πιθανώς να είναι «έπαινος, εγκώμιο των αντρών».
Διάδοση του ονόματος
Ύστερα από αιώνες το βαφτιστικό επανήλθε στο ελληνικό ονοματολόγιο τις παραμονές της επανάστασης του 1821 μαζί με άλλα αρχαιοελληνικά ονόματα σαν σύμβολο της συνέχειας του ελληνισμού και της επιθυμίας του έθνους να ζήσει ελεύθερο. Σήμερα στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια στατιστικής αποτίμησης της συχνότητας των ελληνικών ονομάτων, το όνομα Κασσάνδρα παρουσιάζεται ως το 500ο πιο συχνό όνομα (359ο ανάμεσα στα γυναικεία). Το όνομα, μέσω του λατινικού Cassandra, διαδόθηκε στις άλλες γλώσσες. Στην Αμερική το όνομα Cassandra το 1990 έφτασε στην κορύφωση της δημοτικότητάς του, αφού δόθηκε σε πάνω από 7000 κορίτσια.
Τύποι του ονόματος
Κάσσια, από την αφαίρεση μέρους του ονόματος · Κάσσυ
Κασσαντρώ, στις Σαράντα Εκκλησιές (Kırklareli) της Θράκης· Πρόθεση 104 του Αγ. Στεφάνου των Μετεώρων .
Ονομαστική εορτή
Στη 1 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη της Αγίας Νεομάρτυς Κασσάνδρα η Τραπεζούντια.
Αρσενικός τύπος
Κάσσανδρος
Σε άλλες γλώσσες
Αγγλικά: Cassandra, Kassandra, υπκρ. Cass, Cassie, Kassy· αντρ. Cassander, υπκρ. Cass
Γαλλικά: Cassandre
Γερμανικά: Kassandra· αντρ. Kassander
Ιταλικά: Cassandra· αντρ. Cassandro
Ισπανικά: Casandra· αντρ. Casandro
Καταλανικά: Cassandra· αντρ. Cassandre
Λατινικά: Cassandra
Ουγγαρέζικα: Kasszandra· αντρ. Kasszandrosz
Πορτογαλικά: Cassandra· αντρ. Cassandro
Ρωσικά: Кассандра (Κασάντρα).
Ιστορία
Κασσάνδρα ή Αλεξάνδρα· στην αρχαιοελληνική μυθολογία, κόρη του Πριάμου και της Εκάβης, προικισμένη με το χάρισμα να προφητεύει δυσάρεστα γεγονότα χωρίς να γίνεται πιστευτή
Κάσσανδρος Α΄ (358 ή 350 π.Χ.–297 π.Χ.)· Επίγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βασιλιάς της Μακεδονίας, ιδρυτής της Θεσσαλονίκης.
Το όνομα Κασσάνδρα στις τέχνες
Η Κασσάνδρα και ο Λύκος (1976), το πρώτο μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου
Αλληγορική Κασσάνδρα 1998, ποιητική συλλογή του Νάνου Βαλαωρίτη
Κασσάνδρα (Kassandra, 1983), μυθιστόρημα της Ανατολικογερμανίδας Κρίστα Βολφ (Christa Wolf)
Κασσάνδρα Ουίλσον (Cassandra Wilson, 1955), Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ
«Cassandra» (1982), τραγούδι των Σουηδών Abba.
Αστερισμός
Κασσάνδρα (114 Kassandra), αστεροειδής της Κύριας ζώνης αστεροειδών.
Φράση
Κασσάνδρα (μετωνυμία): Για κάποιον που κάνει δυσοίωνες προβλέψεις (όπως η μυθική Κασσάνδρα): Μη γίνεσαι Κασσάνδρα! Οι Kασσάνδρες προβλέπουν ότι η κατάσταση θα έχει πολύ κακή εξέλιξη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σημειώσεις
Γυναικεία ελληνικά ονόματα
Αρχαία ελληνικά ονόματα
|
5762
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE
|
Ολυμπιακή
|
Με την ονομασία «Ολυμπιακή» είναι γνωστές τρεις εταιρείες που ασχολούνται με τις αερομεταφορές στην Ελλάδα.
Οι Ολυμπιακές Αερογραμμές, ο «εθνικός αερομεταφορέας» της Ελλάδας.
Η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα, θυγατρική εταιρεία της Ολυμπιακής Αεροπορίας - Υπηρεσίες.
Η Ολυμπιακή Αεροπορία Υπηρεσίες, εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης.
|
55775
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%20%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Σύνδρομο γονικής αποξένωσης
|
Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης είναι όρος που δημιούργησε ο Richard A. Gardner στις αρχές της δεκατετίας '80 για να αναφερθεί σε αυτό που ο ίδιος περιέγραφε ως μια διαταραχή στα πλαίσια της οποίας ένα παιδί συστηματικά και αδικαιολόγητα μειώνει και προσβάλλει τον ένα γονέα, σαν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων που περιλαμβάνουν την πλύση εγκεφαλου από πλευράς του άλλου γονέα (συνήθως στα πλαίσια μιας διαφοράς ως προς την ανάθεση της γονικής μέριμνας) καθώς και τις προσπάθειες του παιδιού να κακολογήσει ή κατηγορήσει άδικα τον άλλο γονέα.
Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης δεν αναγνωρίζεται ως διαταραχή από την ιατρική και την νομική κοινότητα και οι θεωρίες του Gardner καθώς και οι σχετικές έρευνες έχουν δεχτεί ευρεία κριτική για την έλλειψη επιστημονικής βάσης.
Το λεγόμενο Σύνδρομο Γονική Αποξένωσης έχει απορριφτεί μεταξύ άλλων από έκθεση ειδικών και από το Εφετείο της Αγγλίας, από το Εθνικό Συμβούλιο Οικογενειακών Δικαστών και Δικαστών Δικαστηρίων Ανηλίκων των Η.Π.Α. (National Council of Juvenile and Family Court Judges) και από τα Ανώτερα Δικαστήρια των Η.Π.Α.
Δεν περιλαμβάνεται είτε στο International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO) είτε στο Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (APA).
Ο Richard A. Gardner, MD, είναι ο δημιουργός και κύριος υποστηρικτής της θεωρίας του συνδρόμου γονικής αποξένωσης (PAS). Πριν από την αυτοκτονία του, ο Gardner ήταν ένας μη αμειβόμενος μερικής απασχόλησης κλινικός καθηγητής παιδοψυχιατρικής στο Κολλέγιο Ιατρών και Χειρουργών του Πανεπιστημίου της Κολούμπια. Το εισόδημά του προερχόταν κυρίως από την εργασία του ως ιατροδικαστικός ειδικός.
Το PAS αναπτύχθηκε από τον Dr. Richard Gardner το 1985 με βάση τις προσωπικές του παρατηρήσεις και την εργασία του ως ειδικού μάρτυρα, συχνά για λογαριασμό πατέρων κατηγορουμένων για την παρενόχληση των παιδιών τους. Ο Gartner υποστήριξε ότι το PAS είναι πολύ συνηθισμένο και είδε εκδηλώσεις αυτού του συνδρόμου σε πάνω από το 90% των συγκρούσεων για επιμέλεια που αξιολόγησε - ακόμα και όταν δεν υποβλήθηκαν ισχυρισμοί κακοποίησης (Gardner, 1987, σ. 67). Ο Gartner (6 Σεπτεμβρίου 1993) ισχυρίστηκε ότι το PAS είναι «διαταραχή των παιδιών, που προκύπτει σχεδόν αποκλειστικά από διαμάχες επιμέλειας παιδιών, όπου ένας γονέας (συνήθως η μητέρα) προωθεί το παιδί να μισεί τον άλλο γονέα (συνήθως τον πατέρα). "
Η θεωρία της PAS του Gardner έχει επηρεάσει βαθιά το πώς τα δικαστικά συστήματα στη χώρα μας χειρίζονται καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, ειδικά κατά τη διάρκεια διαζυγίου. Εχει συγγράψει περισσότερα από 250 βιβλία και άρθρα με συμβουλές που απευθύνονται σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας, στη νομική κοινότητα, σε γονείς σε διαδικασία διαζυγίου και στα παιδιά τους. Η ιδιωτική εταιρεία εκδόσεων Gardner, Creative Therapeutics, δημοσίευσε πολλά βιβλία, κασέτες και βιντεοκασέτες του.
Οι πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στον διαδικτυακό ιστότοπο της Gardner υποδεικνύουν ότι έχει πιστοποιηθεί για να καταθέσει ως εμπειρογνώμονας σε περίπου 400 υποθέσεις, τόσο ποινικές όσο και αστικές, σε περισσότερες από 25 πολιτείες.
Το έργο του Gartner εξακολουθεί να χρησιμεύει ως βάση για αποφάσεις που επηρεάζουν την ευημερία των παιδιών στα δικαστήρια της χώρας. Θεωρείται ως ηγετική αρχή στα οικογενειακά δικαστήρια και έχει περιγραφεί ακόμη και ως ο «γκουρού» των αξιολογήσεων της επιμέλειας των παιδιών.
Επειδή η θεωρία PAS του Gardner βασίζεται στις κλινικές παρατηρήσεις του - όχι σε επιστημονικά δεδομένα - πρέπει να γίνει κατανοητή στο πλαίσιο των ακραίων απόψεών του σχετικά με τις γυναίκες, την παιδεραστία και τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.
Ο Gardner για την παιδεραστία:
Η συντριπτική πλειοψηφία ("πιθανώς άνω του 95%") όλων των ισχυρισμών κατάχρησης σεξ είναι έγκυρη.
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics (pp. 7, 140).
"Υπάρχει λίγο παιδεραστία σε όλους μας."
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 118)
«Η παιδοφιλία θεωρείται ο κανόνας από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των ατόμων στην ιστορία του κόσμου».
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 592-3)
Ομοίως, η «ενδοοικογενειακή παιδεραστία (δηλαδή η αιμομιξία) είναι ευρέως διαδεδομένη και ... είναι πιθανώς μια αρχαία παράδοση»
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 119)
"Οφείλεται στο ότι η κοινωνία αντιδρά υπερβολικά σε αυτήν [την παιδεραστία] ότι τα παιδιά υποφέρουν".
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 594-5)
Η παιδοφιλία μπορεί να ενισχύσει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους εξυπηρετώντας "παραγωγικούς σκοπούς".
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 24-5)
Η παιδοφιλία "είναι μια διαδεδομένη και αποδεκτή πρακτική μεταξύ κυριολεκτικά δισεκατομμυρίων ανθρώπων."
Gardner, R.A. (1986). Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics, (p. 93)
Επιπλέον, ο Gardner πιστεύει ότι πολλοί διαφορετικοί τύποι ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης της παιδεραστίας, του σεξουαλικού σαδισμού, της νεκροφιλίας (σεξουαλική επαφή με πτώματα), της ζωοφιλίας (σεξουαλική επαφή με ζώα), της κοπροφιλίας (σεξουαλική επαφή που περιλαμβάνει αφόδευση) μπορούν να αντιμετωπιστούν ως πρακτικές που έχουν ως αξία την διαιώνιση του είδους
και συνεπώς "δεν δικαιολογείται να αποκλεισθούν από τον κατάλογο των" λεγόμενων φυσικών μορφών ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς "."
See, Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 18-32)
Ο Gardner σχετικά με τη" σεξουαλική επιθετικότητα" των παιδιών:
Υποδεικνύει ότι τα παιδιά θέλουν να κάνουν σεξ με ενήλικες και μπορεί να τους αποπλανήσουν (!)
Ορισμένα παιδιά βιώνουν « υψηλές σεξουαλικές επιθυμίες στην πρώιμη παιδική ηλικία » .
«Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύουμε ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, παιδιά έχουν την ικανότητα να φτάσουν στον οργασμό τη στιγμή που γεννιούνται».
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 15)
Τα παιδιά είναι φυσικά σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με "αποπλάνηση" του ενήλικα .
Gardner, R.A. (1986). Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals. Cresskill, NJ: Creative Therapeutics (p. 93).
Εάν αποκαλυφθεί η σεξουαλική σχέση, " το παιδί είναι πιθανό να φτιάξει τα γεγονότα έτσι ώστε ο ενήλικας να κατηγορηθεί για την εκκίνηση ".
Gardner, R.A. (1986). Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals. Cresskill, NJ: Creative Therapeutics (p. 93).
"Το κανονικό παιδί παρουσιάζει μια ευρεία ποικιλία σεξουαλικών φαντασιώσεων και συμπεριφορών, πολλές από τις οποίες θα χαρακτηρίζονταν ως « άρρωστες »ή« διεστραμμένες » εάν εξετάζονταν από ενήλικες"
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 12)
Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι απαραίτητα τραυματική. Ο καθοριστικός παράγοντας για το αν η σεξουαλική παρενόχληση θα είναι τραυματική για το παιδί είναι η κοινωνική στάση απέναντι σε αυτές τις συναντήσεις.
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 670-71)
Ο Gardner σχετικά με τη θεραπεία με παιδιά που έχουν σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα τους
• Κρατήστε το παιδί συνδεδεμένο με τον κακοποιό
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να λαμβάνεται ώστε να μην αποξενώνεται το παιδί από τον γονέα που παρενοχλεί. Η απομάκρυνση ενός παιδοφιλικού γονέα από το σπίτι "πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη αφού όλες οι απόπειρες θεραπείας της παιδεραστίας και η προσέγγιση με την οικογένεια αποδείχθηκαν μάταιες".
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics.(p. 537)
Στο παιδί πρέπει να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει τέλειος γονέας. "Η σεξουαλική εκμετάλλευση πρέπει να τεθεί στον αρνητικό κατάλογο, αλλά και τα θετικά πρέπει να εκτιμηθούν"
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics.(p. 572)
• Πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική
Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική. Το παιδί μπορεί να καθοδηγηθεί ώστε να εκτιμήσει τη σοφία του Hamlet του Σαίξπηρ, ο οποίος είπε: «Τίποτα δεν είναι καλό ούτε κακό, αλλά η σκέψη είναι που το κάνει».
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics.(p. 549)
« Σε τέτοιες συζητήσεις το παιδί πρέπει να βοηθηθεί ώστε να εκτιμήσει ότι έχουμε στην κοινωνία μας μια υπερβολικά κατασταλτική και ηθικοπολιτική στάση σχετικά με τις σεξουαλικές συναντήσεις ενηλίκων-παιδιών»
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics.(p. 572).
Ο Gardner για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά:
Επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης του πατέρα προς το παιδί στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες . Προτείνει οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των αντρών.
• Αποθαρρύνετε τις δικαστικές διαφορές.
• Ενθαρρύνετέ την να μείνει με τον σύζυγό της (τον κακοποιό)
• Κατηγορήστε αυτήν και την κόρη για τη σεξουαλική παρενόχληση από τον πατέρα
"Μπορεί ένας από τους λόγους για τους οποίους η κόρη στράφηκε εναντίον του πατέρα να είναι η βλάβη της σχέσης του παιδιού με τη μητέρα" (σελ. 579-80)
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 585)
• Βοηθήστε την να ξεπεράσει την οργή της κατά του συζύγου της για τη σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού τους.
"Εάν η μητέρα αντιδράσει στην κακοποίηση με υστερικό τρόπο ή το χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία για δράση υποτίμησης του πατέρα, τότε ο θεραπευτής θα πρέπει να την« κάνει να συνέλθει »... Η υστερία της θα συμβάλλει στην αίσθηση του παιδιού ότι έχει διαπραχθεί ένα ειδεχθές έγκλημα και έτσι θα μειώσει την πιθανότητα οποιουδήποτε είδους προσέγγισης με τον πατέρα. Πρέπει κανείς να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να την βοηθήσει να θέσει το "έγκλημα" σε σωστή προοπτική. Θα πρέπει να καθοδηγηθεί ώστε να καταλάβει ότι στις περισσότερες κοινωνίες στην ιστορία του κόσμου, αυτή η συμπεριφορά ήταν πανταχού παρούσα [δηλαδή παντού] και αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει. "
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 576-7)
"Ίσως να μπορεί να βοηθηθεί εκείνη, αν μάθει ότι ιστορικά η συμπεριφορά του, πιθανότατα ήταν πιο κοινή από τη συγκρατημένη συμπεριφορά εκείνων που δεν κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά τους".
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 585)
• Να την ενθαρρύνετε να ανταποκρίνεται περισσότερο στην σεξουαλική επαφή με τον σύζυγό της.
«Η αυξημένη σεξουαλικότητα της μπορεί να μειώσει την ανάγκη για τον σύζυγό της να στρέφεται στην κόρη τους για σεξουαλική ικανοποίηση».
"Οι προφορικές δηλώσεις για τις απολαύσεις της οργασμικής ανταπόκρισης δεν είναι πιθανό να αποδειχθούν πολύ χρήσιμες. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τις εμπειρίες, κάτω από κατάλληλες συνθήκες χαλάρωσης, που θα της επιτρέψουν να επιτύχει το στόχο της οργασμικής ανταπόκρισης".
"Κάποια πρέπει να προσπαθήσει να ξεπεράσει κάθε παρεμπόδιση που μπορεί να έχει σε σχέση με [τη χρήση δονητών]."
"Η μειωμένη ενοχή της απέναντι στον αυνανισμό θα διευκολύνει την ενθάρρυνση της άσκησης στην κόρη της, αν αυτό είναι το ζητούμενο, και η αυξημένη σεξουαλικότητα της μπορεί να μειώσει την ανάγκη του συζύγου της να στραφεί στην κόρη τους για σεξουαλική ικανοποίηση".
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 585)
Ο Gardner για τους πατέρες που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά τους
• Πείτε τους πως ό,τι έκανε είναι φυσικό
«Πρέπει το παιδί να καταλάβει ότι ακόμη και σήμερα η παιδεραστία είναι μια ευρέως διαδεδομένη και αποδεκτή πρακτική μεταξύ κυριολεκτικά δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Πρέπει να εκτιμήσει ότι ιδιαίτερα στη Δυτική κοινωνία μας παίρνουμε μια πολύ τιμωρητική και ηθικοπολιτική στάση έναντι αυτών των πρακτικών. Έτυχε να γεννηθεί σε δυσχερέστατο τόπο και χρόνο αναφορικά με την κοινωνική στάση απέναντι στην παιδεραστία ».
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 593)
Έχει κακή τύχη όσον αφορά τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε όσον αφορά την κοινωνική στάση απέναντι στην παιδεραστία. Ωστόσο, αυτοί δεν είναι λόγοι να καταδικάσουν τον εαυτό του.
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 119)
• Κρατήστε τον στο σπίτι
Η αφαίρεση ενός παιδοφιλικού γονέα από το σπίτι "θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά μόνο αφού όλες οι απόπειρες θεραπείας της παιδεραστίας και η προσέγγιση με την οικογένεια αποδειχθούν μάταιες"
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 119)
• Βοηθήστε τον να προστατευτεί
"Πρέπει να μάθει να ελέγχει τον εαυτό του αν θέλει να προστατεύσει τον εαυτό του από τις δρακόντιες τιμωρίες που επιβάλλονται σε εκείνους της κοινωνίας μας που ενεργούν τις παιδοφιλικές τους παρορμήσεις".
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill , NJ: Creative Therapeutics. (pp. 585-592)
• Βοηθήστε τον να το ξεχάσετε
Η θεραπεία με τον πατέρα δεν πρέπει να δαπανηθεί εστιάζοντας στο πρωταρχικό πρόβλημα (δηλαδή, τη σεξουαλική παρενόχληση). Αντ 'αυτού, η θεραπεία πρέπει να δαπανηθεί "μιλώντας για άλλα πράγματα" καθώς ο στόχος της θεραπείας είναι "να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ξεχάσουν τα προβλήματά τους"
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 585-592)
Ο Gardner σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία πρέπει να ανταποκριθεί στη " γενικευμένη θυματοποίηση των παιδιών"
Μια πιο συμπονετική ματιά ως προς την παιδοφιλία
"Ένα από τα βήματα που πρέπει να λάβει η κοινωνία για να αντιμετωπίσει την παρούσα υστερία είναι να« βγει από αυτήν »και να πάρει μια πιο ρεαλιστική στάση απέναντι στην παιδοφιλική συμπεριφορά». (σελ. 120)
"Πολύ βαριές τιμωρίες επιβάλλονται σε παιδόφιλους, πολύ πέρα από αυτό που θεωρώ ότι είναι η βαρύτητα του εγκλήματος". (σελ. 118)
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited. Cresskill, NJ: Creative Therapeutics.
Να καταργηθεί η υποχρεωτική αναφορά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών.
Καταργήστε την ασυλία για δημοσιογράφους παιδικής κακοποίησης.
Δημιουργήστε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από ομοσπονδιακό επίπεδο για να βοηθήσετε όσους ισχυρίζονται ότι κατηγορήθηκαν ψευδώς για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.
Gardner, R.A. (1995). Written testimony on HR3588 - Proposed revision of the child abuse prevention and treatment act (CAPTA) (Public Law 93-247).
• Κρατήστε παιδόφιλους στην κοινότητα
Η απομάκρυνση ενός παιδοφιλικού γονέα από το σπίτι "πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη αφού όλες οι απόπειρες θεραπείας της παιδεραστίας και της προσέγγισης με την οικογένεια αποδείχτηκαν μάταιες"
Οι παιδόφιλοι που κακοποιούν παιδιά εκτός σπιτιού θα πρέπει πρώτα να έχουν τη δυνατότητα κοινοτικής θεραπείας. "Εάν αυτό αποτύχει τότε και μόνο τότε θα πρέπει να θεωρηθεί κάποιο είδος αναγκαστικής φυλάκισης"
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 119)
Gardner σχετικά με την "υστερία παιδικής κακοποίησης" όπως την αποκαλει:
«Ζούμε σήμερα σε επικίνδυνες περιόδους, όπως στη ναζιστή Γερμανία. Η υστερία της σεξουαλικής κακοποίησης είναι πανταχού παρούσα».
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. xxv)
Σε ποιόν οφείλεται η "υστερία κατά της παιδικής κακοποίησης";
• Άτομα που εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα κατά των παιδεραστών
"Κατά τη διάρκεια της επίπληξης κατά των« διεστραμμένων »που είναι τα αντικείμενα της περιφρόνησης τους, συχνά φτάνουν σε ένα επίπεδο διέγερσης που μπορεί εύκολα να θεωρηθεί σεξουαλικό ... Ψυχολογικά, τέτοια άτομα αγωνίζονται για να καταστείλουν τις δικές τους απαράδεκτες παιδοφιλικές παρορμήσεις , οι οποίες συνεχώς πιέζονται για απελευθέρωση. "
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics (pp. 30-31).
• Το νομικό σύστημα - συμπεριλαμβανομένων των δικαστών
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περιπτώσεις κακοποίησης είναι«καυτές»για τα άτομα που εμπλέκονται σ 'αυτές, τους κατηγόρους, τους εισαγγελείς, τους δικηγόρους, τους δικαστές , τους εμπειρογνώμονες, τους ψυχολόγους, τους δημοσιογράφους, τους αναγνώστες εφημερίδων και όλους όσους εμπλέκονται - εκτός από τον ψευδώς κατηγορούμενο και το αθώο θύμα .. Όλοι παίρνουν την "ευχαρίστησή τους".
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 31).
« Οι δικαστές μπορεί επίσης να έχουν καταπιεσμένες παιδοφιλικές παρορμήσεις στις οποίες επικρατεί καταστολή, απώθηση και ενοχή .. Η διερεύνηση των λεπτομερειών του περιστατικού παρέχει έμμεση ηδονοβλεπτική ευχαρίστηση. Η φυλάκιση του κατηγορούμενου δράστη μπορεί να χρησιμεύσει ψυχολογικά για να καταστρέψει τις παιδοφιλικές παρορμησεις του δικαστη". Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (p. 107)
• Σεξουαλικά συγκρατημένες μητέρες
"Η μητέρα ... ικανοποιεί ψυχολογικά [τις δικές της σεξουαλικά ανασταλμένες ανάγκες] με την οπτική απεικόνιση που παρέχει ο ισχυρισμός περί σεξουαλικής κακοποίησης".
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics (pp. 36-37).
• Άπληστοι γονείς
«Πολλοί είναι θύματα της απληστίας τους, που είναι τόσο τεράστια, που τυφλώνουν τους εαυτούς τους αναφορικά με τα ψυχολογικά τραύματα στα οποία υποβάλλουν τα παιδιά τους προκειμένου να κερδίσουν δικαστικές αγωγές που τους υπόσχονται τεράστιο πλούτο».
Gardner, R.A. (1991). Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics (p 43).
• Ιουδαϊκο-χριστιανικές αρχές
«Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι από όλους τους αρχαίους λαούς είναι πολύ πιθανόν οι Ιουδαίοι να ήταν οι μόνοι κατά των παιδεραστών» . Η σημερινή υπερβολική αντίδραση στην παιδεραστία αντιπροσωπεύει μια υπερβολή των ιουδαιοχριστιανικών αρχών και είναι σημαντικός λειτουργικός παράγοντας, η ατυπία της δυτικής κοινωνίας σε σχέση με τέτοιες δραστηριότητες
Gardner, R.A. (1992). True and False Accusations of Child Sex Abuse . Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. (pp. 46-7).
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε:
Dallam, S. J. (1998). Dr. Richard Gardner: A review of his theories and opinions on atypical sexuality, pedophilia, and treatment issues. Treating Abuse Today , 8(1), 15-23.
1.Gardner, R. A. (1987).The parental alienation syndrome and the differentiation between fabricated and genuine child sex abuse . Creskill, NJ: Creative Therapeutics.
2.Gardner, R.A. (1993, September 6) Dr. Gardner defends work on sex abuse. National Law Journal, p. 16.
3.Sherman, Rorie. (1993, August 16) Gardner 's Law: "A Controversial Psychiatrist and Influential Witness Leads the Backlash against Child Sex Abuse 'Hysteria.'" The National Law Journal , pp. 1, 45-46.
4. See Gardner 's CV on his website (available at http://www.rgardner.com/pages/cvqual.html
). See also: People v. Fortin, 706 N.Y.S.2d 611, 612 (Crim. Ct. 2000). Fortin was a criminal sex abuse case in which Dr. Gardner offered to testify on behalf of the accused molester concerning PAS and the credibility of the complaining witness. The court refused to permit his testimony because of a failure to establish general acceptance of PAS within the professional community.)
5. Quinn, K.M. (1991). Family evaluation in child custody mediation, arbitration, and litigation (Book Review). Bulletin of the American Academy of Psychiatry and Law , 19(1), 101-02.
Πηγή: http://www.leadershipcouncil.org/1/pas/RAG.html
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
(Τα ελληνικά κείμενα του Gardner μεταφράστηκαν από τους: Χριστοδουλάκη Θεοδόση, ψυχίατρο, Σιγανό Δημήτρη, ιατρό, και Γκολφινόπουλο Χαράλαμπο, καλλιτέχνη).
Jeffrey P. Wittmann: Custody Chaos, Personal Peace
Richard A. Warshak: Divorse Poison
Carleen Brennan, Michael Brennan: Custody for Fathers
Eekelar J and Sandford K, 1978, Family Violence, an international and interdisciplinary study, Canada.
Council of Europe, 1980, Legal Affairs, Criminological aspects of the ill treatment of children in the family, Strasbourg.
Martin Herbert, Χωρισμός και διαζύγιο-αντιμετώπιση προβλημάτων παιδιού και εφήβου, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Λάνσκι Βίκυ, Αντιμετωπίζοντας το παιδί μετά το διαζύγιο (σελ 125-127 παρεμπόδιση της επικοινωνίας από τη μητέρα, ψευδείς κατηγορίες για παρενόχληση).
Αγάθωνος- Γεωργοπούλου Ε., εκδόσεις Γρηγόρη, Ινστιτούτο υγείας του παιδιού, σελίδες 254 (έκπτωση από τη γονική μέριμνα* αρ. 1537 ΑΚ), 262 (συναισθηματική κακοποίηση), 250-256 (κακή άσκηση γονικής μέριμνας (αρθ. 1532). Μελέτες
Elkman, O’Sullivan, 1991, Ποιος μπορεί να πιάσει ένα ψεύτη. Αμερικανός Ψυχολ., Νο 46, σελ 913-920.
Gardner, 1987, Το γονικό σύνδρομο αποξένωσης και η διαφοροποίηση μεταξύ της κατασκευασμένης και γνήσιας κατάχρησης φύλων παιδιών.
Gardner, 1989, Οικογενειακή αξιολόγηση στις μεσολαβήσεις επιτήρησης παιδιών, διαιτησία και προσφυγή στο δικαστήριο
Hodges 1991, Επεμβάσεις για τα παιδιά του διαζυγίου, Νέα Υόρκη
Shepard, 1992, Παιδί- επίσκεψη και εσωτερική κατάχρηση. Ευημερία παιδιών, Νο 71, σελ 357-367. Turkat, 1993, Το διαζύγιο αφορούσε το κακόβουλο σύνδρομο μητέρων. Περιοδικό της οικογενειακής βίας.
The American Psychiatric Association (1994), Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition (DSM* IV). ΅
Washington, D.C.: American Psychiatric Association. (1985), Recent trends in divorce and custody litigation.
Academy Forum (a publication of the American Academy of Psychoanalysis), 29(2):3-7. (1986), Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals.
Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc. (1987a), The Parental Alienation Syndrome and the Differentiation Between False and Genuine Child Sex Abuse.
Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc. (1987b), Child Custody. In Basic Handbook of Child Psychiatry, ed. J.D.
Noshpitz, Vol. V, pp. 637–646. New York: Basic Books, Inc. (1989), Family Evaluation in Child Custody Mediation, Arbitration, and Litigation.
Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc. (1992), The Parental Alienation Syndrome: A Guide for Mental Health and Legal Professionals.
Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.(1998), The Parental Alienation Syndrome, Second Ed.
Arditti, 1992, Παράγοντες σχετικά με την επιτήρηση, την επικοινωνία και την υποστήριξη παιδιών για τους διαζευγμένους πατέρες.
Turkat D, 1995, Διαζύγιο σχετικό με το σύνδρομο της κακόβουλης μητέρας, Περιοδικό της Οικογενειακής Βίας, Τόμος 10, αριθμός 13, ΙΙ, σελ 253* 264.
Turkat D, 1994, Παρεμπόδιση Επικοινωνίας των παιδιών μέσα στο διαζύγιο, Ιδρυμα της Φλώριδας, Ψυχολογίας και Πανεπιστήμιο του Κολεγίου της Φλώριδας.
Η Αμερικανική ψυχιατρική ένωση (1994), Διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των διανοητικών διαταραχών, τέταρτη έκδοση (δσμ- IV) . Ουάσιγκτον, DC: Αμερικανική ψυχιατρική ένωση.
Gardner (1986), Προσφυγή στο δικαστήριο επιμέλειας παιδιών: Ένας οδηγός για τους γονείς και τους ψυχοθεραπευτές.
Gardner (1987a), το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης και η διαφοροποίηση μεταξύ της ψεύτικης και αληθινής κακοποίησης παιδιών.
Gardner (1998), το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης, δεύτερη έκδοση.
Το Συμβούλιο Δικαιωμάτων Παιδιών, 1994, Ετήσιο Φυλλάδιο Συμβάσεων, Ουάσιγκτον.
Abarbanel A: shared parenting after separation and divorce: a study of joint custody. Am. J Orthopsychiatry 49:320- 329,1979
Emery R : The truth about children and divorce. Penguin group,2004
Friedman HJ,the father's parenting experience in divorce. Am.J Psychiatry 137:1177- 1182,1980
Gunsberg L, Hymovitz P : divorce and custody, The analytic press, Inc. 2005.
Stewart Rein: betrayal of the child, Lotus press 2003.
Benedicte Goudard, Διδακτορική διατριβή στην ψυχιατρική σχολή της Grenoble, 2008 Le Syndrome d’Aliénation Parentale. Thèse de Bénédicte Goudard
Εκθεση Επιτρόπου Κύπρου, Ιούλιος 2012
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ψυχολογικές παθήσεις και διαταραχές
γονικης αποξενωσης
Γονικης
Γονικη αποξενωση
|
491049
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BB%CF%83%CE%B1%CE%BC
|
Μάρτιν Μπάλσαμ
|
Ο Μάρτιν Χένρι Μπάλσαμ (αγγλικά: Martin Henry Balsam, 4 Νοεμβρίου 1919 - 13 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός από τους ρόλους του σε αξιοσημείωτες ταινίες, όπως το Οι 12 ένορκοι (1957), τοΨυχώ (1960), το Breakfast at Tiffany's (1962), το Δυο Γίγαντες Συγκρούονται (1962), το Τόρα! Τόρα! Τόρα! το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές (1974) και το Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου (1976).
Το 1966, κέρδισε το Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου, για την ερμηνεία του στην ταινία Μεγάλη Θύελλα σε Μικρή Καρδιά (A Thousand Clowns, 1965). Επίσης έχει συμμετάσχει σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές και σε τηλεοπτικές ταινίες, μερικές από τις πιο γνωστές σειρές είναι το Κότζακ, το The Man from U.N.C.L.E. και το Archie Bunker's Place. Συνολικά συμμετείχε σε πάνω από 170 ταινίες και σειρές. Ωστόσο, συμμετείχε και σε θεατρικές παραστάσεις, με την πιο γνωστή του να είναι το You Know I Can't Hear You When the Water's Running, στο οποίο κέρδισε και Βραβείο Tony.
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
Βραβευμένοι με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου
Αμερικανοεβραίοι
Νικητές βραβείου Tony
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
|
123735
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B4%CF%85%CF%82%20%28%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%84%29
|
Άρδυς (γιος Αντίοχου Γ΄)
|
Ο Άρδυς ήταν ένας πρίγκιπας της Δυναστείας των Σελευκιδών, ηγεμόνων της Συρίας κατά την ελληνιστική περίοδο. Ήταν γιος του Αντίοχου Γ' του Μέγα και της βασίλισσας Λαοδίκης Γ'.
Βιογραφικά στοιχεία
Την ύπαρξή του αναφέρει ο ιστορικός Τίτος Λίβιος, στο έργο του «Ιστορία της Ρώμης». Στην αφήγηση περιλαμβάνεται η πληροφορία πως όταν ο Αντίοχος Γ' προέλασε το 197 από τη Συρία στις Σάρδεις τοποθέτησε ως επικεφαλής ενός σώματος στρατού δύο από τους γιους του: το Μιθριδάτη και τον Άρδυ. Αξιοσημείωτο είναι πως το πρώτο όνομα είναι περσικό και το δεύτερο λυδικό (ελληνικό).
Ο Πολύβιος αναφέρει ωστόσο κάποιον Άρδυ, διοικητή της δεξιάς πτέρυγας ιππικού του Αντίοχου Γ' κατά τη μάχη εναντίον του σφετεριστή Μόλωνα. Οπότε δεν αποκλείεται και να πρόκειται για μια σύγχυση μεταξύ των δύο προσώπων.
Σημειώσεις
Πηγές
Cleopatra I , βιογραφία από τον Christopher Bennett, σημείωση 4.iv
Τίτος Λίβιος, «Ιστορία της Ρώμης», 33.19
Children of Antiochus III
Δείτε Επίσης
Δυναστεία των Σελευκιδών
Αυτοκρατορία των Σελευκιδών
Ελληνιστική Περίοδος
Δυναστεία των Σελευκιδών
Ελληνιστική περίοδος
|
133997
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1
|
Χρυσογένεια
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Χρυσογένεια είναι γνωστή μία από τις θυγατέρες του `Αλμου ή `Ολμου, βασιλιά του Ορχομενού, αδελφή της Χρύσης, όπως αναφέρει και ο Παυσανίας (19,26,1). Σύμφωνα με άλλους συγγραφείς, και ειδικά με στα σχόλια του Απολλωνίου του Ροδίου (3, 1084), ονομαζόταν και Χρυσογόνη. Η Χρυσογένεια φερόμενη θεία του Σισύφου, από μία ερωτική σχέση της με τον θεό της θάλασσας Ποσειδώνα έγινε η μητέρα του Μινύα, του ιδρυτή του Ορχομενού.
Το όνομα προέρχεται πιθανότατα από το πολύ χρυσάφι που διέθετε η προϊστορική πόλη του Ορχομενού.
Πηγές
Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 22, Αθήνα 1975, σελ. 674
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica", τόμος 61ος, σελ.361.
Χρυσογενεια
Αρχαίοι Βοιωτοί
|
710005
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CE%B6%CE%B1%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
Κλοζαπίνη
|
Η κλοζαπίνη, που πωλείται με την επωνυμία Leponex μεταξύ άλλων, είναι άτυπο αντιψυχωσικό φάρμακο. Χρησιμοποιείται κυρίως για τη σχιζοφρένεια που δεν βελτιώνεται μετά τη χρήση άλλων αντιψυχωσικών φαρμάκων. Σε άτομα με σχιζοφρένεια και σχιζοσυναισθηματική διαταραχή μπορεί να μειώσει το ποσοστό αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Είναι πιο αποτελεσματικό από τα τυπικά αντιψυχωσικά, ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι ανθεκτικοί στη θεραπεία. Χρησιμοποιείται από το στόμα ή με ένεση σε μυ.
Η κλοζαπίνη σχετίζεται με σχετικά υψηλό κίνδυνο χαμηλών λευκών αιμοσφαιρίων (ακοκκιοκυττάρωση), μια κατάσταση κατασταλμένης ανοσίας που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Για τη μείωση αυτού του κινδύνου, συνιστάται η τακτική παρακολούθηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Άλλοι σοβαροί κίνδυνοι περιλαμβάνουν επιληπτικές κρίσεις, φλεγμονή της καρδιάς, υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, δυσκοιλιότητα και σε ηλικιωμένα άτομα με ψύχωση ως αποτέλεσμα της άνοιας, αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία, αυξημένη παραγωγή σάλιου, χαμηλή αρτηριακή πίεση, θολή όραση και ζάλη. Η δυνητικά μόνιμη διαταραχή κίνησης της όψιμης δυσκινησίας εμφανίζεται σε περίπου 5% των ανθρώπων. Ο μηχανισμός δράσης της δεν είναι απολύτως σαφής.
Σε μια μελέτη του 2013 που συνέκρινε 15 αντιψυχωσικά φάρμακα όσον αφορά την αποτελεσματικότητα στη θεραπεία των σχιζοφρενικών συμπτωμάτων, η κλοζαπίνη κατατάχθηκε πρώτη και παρουσίασε πολύ υψηλή αποτελεσματικότητα: 25% πιο αποτελεσματική από την αμισουλπρίδη (2η), 33% πιο αποτελεσματική από την ολανζαπίνη (3η) και δύο φορές πιο αποτελεσματική από την αλοπεριδόλη, την κουετιαπίνη και την αριπιπραζόλη.
Η κλοζαπίνη παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1956 και πωλήθηκε εμπορικά το 1972. Ήταν το πρώτο άτυπο αντιψυχωσικό. Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα ασφαλέστερα και πιο αποτελεσματικά φάρμακα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας. Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.
Ιατρικές χρήσεις
Η κλοζαπίνη είναι ένα άτυπο αντιψυχωσικό φάρμακο που χρησιμοποιείται κυρίως σε άτομα που δεν ανταποκρίνονται ή έχουν δυσανεξία σε άλλα αντιψυχωσικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά σε τουλάχιστον δύο διαφορετικά αντιψυχωσικά. Έχει αποδειχθεί ότι είναι πιο αποτελεσματικό στη μείωση των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας από τα τυπικά αντιψυχωσικά, με πιο έντονα αποτελέσματα σε εκείνους που έχουν ανταποκριθεί ελάχιστα σε άλλα φάρμακα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της ψύχωσης που οφείλεται στη νόσο του Πάρκινσον.
Η κλοζαπίνη χορηγείται συνήθως από το στόμα σε μορφή δισκίου ή υγρής μορφής ωστόσο διατίθεται μια ενδομυϊκή ενέσιμη μορφή βραχείας δράσης χωρίς άδεια. Δεν είναι μια ένεση αποθήκης (ντεπό), και αντ 'αυτού έχει παρόμοια διάρκεια δράσης με την κλοζαπίνη από το στόμα. Το ενέσιμο σκεύασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άτομα με έντονη διέγερση με σχιζοφρένεια που αρνούνται σταθερά την κλοζαπίνη από το στόμα, αλλά προβλέπεται να ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία με κλοζαπίνη, με την ένεση να χορηγείται με σκοπό τη μετάβαση του ατόμου σε στοματική κλοζαπίνη. Η ενέσιμη μορφή φέρεται να είναι δύσκολη στη χρήση λόγω επώδυνης χορήγησης, υψηλότερων δόσεων που απαιτούν ένεση σε πολλαπλές θέσεις ταυτόχρονα και ακόμη πιο αυστηρή παρακολούθηση από την στοματική κλοζαπίνη (με την πρόσθετη δυσκολία απόσυρσης δειγμάτων αίματος για δοκιμή από ταραγμένα άτομα).
Μπορεί να είναι καλύτερη από άλλα αντιψυχωσικά σε άτομα με σχιζοφρένεια και νόσο του Πάρκινσον.
Παρενέργειες
Η κλοζαπίνη μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες, μερικές από τις οποίες είναι σοβαρές και δυνητικά θανατηφόρες. Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν δυσκοιλιότητα, ακράτεια ούρων στο κρεβάτι, νυχτερινή σιελόρροια, μυϊκή δυσκαμψία, καταστολή, τρόμο, ορθοστατική υπόταση, υπεργλυκαιμία και αύξηση βάρους. Ο κίνδυνος εμφάνισης εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων, όπως η όψιμη δυσκινησία, είναι χαμηλότερος από αυτόν των τυπικών αντιψυχωσικών. Αυτό μπορεί να οφείλεται στα αντιχολινεργικά αποτελέσματα της κλοζαπίνης. Τα εξωπυραμιδικά συμπτώματα μπορεί να υποχωρήσουν κάπως αφού ένα άτομο αλλάξει από άλλο αντιψυχωσικό σε κλοζαπίνη.
Η κλοζαπίνη φέρει πέντε προειδοποιήσεις μαύρου κουτιού, συμπεριλαμβανομένων προειδοποιήσεων για ακοκκιοκυττάρωση, καταστολή κεντρικού νευρικού συστήματος, λευκοπενία, ουδετεροπενία, διαταραχή επιληπτικών κρίσεων, καταστολή μυελού των οστών, άνοια, υπόταση, μυοκαρδίτιδα, ορθοστατική υπόταση (με ή χωρίς συγκοπή ) και επιληπτικές κρίσεις. Η μείωση του κατωφλίου επιληπτικών κρίσεων μπορεί να σχετίζεται με τη δόση και η αργή αρχική τιτλοδότηση της δόσης μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επιδείνωσης των επιληπτικών κρίσεων. Η αργή τιτλοποίηση της δόσης μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο ορθοστατικής υπότασης και άλλων ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών παρενεργειών.
Πολλοί άνδρες έχουν βιώσει τη διακοπή της εκσπερμάτωσης κατά τη διάρκεια του οργασμού ως παρενέργεια της κλοζαπίνης, αν και αυτό δεν τεκμηριώνεται στους επίσημους οδηγούς φαρμάκων.
Ωστόσο, πολλές παρενέργειες μπορούν να αντιμετωπιστούν και ενδέχεται να μην απαιτούν διακοπή.
Ακοκκιοκυττάρωση
Η κλοζαπίνη φέρει προειδοποίηση μαύρου κουτιού για φαρμακοεπαγώμενη ακοκκιοκυττάρωση (μειωμένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων). Χωρίς παρακολούθηση, η ακοκκιοκυττάρωση εμφανίζεται σε περίπου 1% των ατόμων που λαμβάνουν κλοζαπίνη κατά τους πρώτους μήνες της θεραπείας. Ο κίνδυνος εμφάνισης είναι υψηλότερος περίπου τρεις μήνες από την έναρξη της θεραπείας, και στη συνέχεια μειώνεται σημαντικά, σε λιγότερο από 0,01% μετά από ένα έτος.
Η ακοκκιοκυττάρωση που προκαλείται από την κλοζαπίνη μπορεί να είναι παροδική.
Τα πρώιμα ευρήματα δείχνουν ότι η ταυτόχρονη χρήση παράγοντα διέγερσης αποικιών κοκκιοκυττάρων (GCSF) για τη διατήρηση του αριθμού των ουδετερόφιλων στην επαναπρόκληση μετά από ουδετεροπενία, είναι ασφαλής και αποτελεσματική. Αλλά, εάν αργότερα εμφανιζόταν ακοκκιοκυτταραιμία, θα υπήρχε ελάχιστη θεραπευτική εναλλακτική λύση που συνήθως θα ήταν ο GCSF.
Καρδιακή τοξικότητα
Η μυοκαρδίτιδα είναι μία μερικές φορές θανατηφόρα παρενέργεια της κλοζαπίνης, η οποία συνήθως αναπτύσσεται εντός του πρώτου μήνα από την έναρξη. Οι πρώτες εκδηλώσεις ασθένειας είναι ο πυρετός που μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα που σχετίζονται με τη μόλυνση του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, του γαστρεντερικού ή του ουροποιητικού συστήματος. Συνήθως η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) αυξάνεται με την έναρξη του πυρετού και αυξάνεται στο καρδιακό ένζυμο, τροπονίνη, συμβαίνει έως και 5 ημέρες αργότερα. Οι οδηγίες παρακολούθησης συμβουλεύουν τον έλεγχο της CRP και της τροπονίνης κατά την έναρξη και εβδομαδιαίως για τις πρώτες 4 εβδομάδες μετά την έναρξη της κλοζαπίνης και την παρακολούθηση του ασθενούς για σημεία και συμπτώματα ασθένειας. Τα σημάδια καρδιακής ανεπάρκειας είναι λιγότερο κοινά και μπορεί να αναπτυχθούν με την αύξηση της τροπονίνης. Μια πρόσφατη μελέτη ελέγχου περίπτωσης διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος της μυοκαρδίτιδας που προκαλείται από την κλοζαπίνη αυξάνεται με την αύξηση του ρυθμού τιτλοποίησης της δόσης της κλοζαπίνης, την αύξηση της ηλικίας και τη ταυτόχρονη χορήγηση βαλπροϊκού νατρίου.
Γαστρεντερική υποκινητικότητα
Ένα άλλο μη αναγνωρισμένο και δυνητικά απειλητικό για τη ζωή φάσμα παρενεργειών είναι η γαστρεντερική υποκινητικότητα, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί ως σοβαρή δυσκοιλιότητα, ακράτεια κοπράνων, παραλυτικός ειλεός, απόφραξη του εντέρου, οξύ μεγάκολον, ισχαιμία ή νέκρωση. Η υποκινητικότητα του παχέος εντέρου έχει αποδειχθεί ότι εμφανίζεται σε έως και το 80% των ατόμων που συνταγογραφήθηκε κλοζαπίνη όταν η γαστρεντερική λειτουργία μετριέται αντικειμενικά χρησιμοποιώντας ακτινοσκιερούς δείκτες. Η γαστρεντερική υποκινητικότητα που προκαλείται από την κλοζαπίνη έχει σήμερα υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από την πιο γνωστή παρενέργεια της ακοκκιοκυττάρωσης. Μια ανασκόπηση του Cochrane βρήκε λίγα στοιχεία που βοηθούν στην καθοδήγηση αποφάσεων σχετικά με την καλύτερη θεραπεία για την γαστρεντερική υποκινητικότητα που προκαλείται από την κλοζαπίνη και άλλα αντιψυχωσικά φάρμακα. Η παρακολούθηση της λειτουργίας του εντέρου και η προληπτική χρήση καθαρτικών για όλα τα άτομα που έλαβαν κλοζαπίνη έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τους χρόνους διέλευσης του παχέος εντέρου και μειώνει τις σοβαρές συνέπειες.
Σιελόρροια
Η σιελόρροια ή η υπερβολική παραγωγή σάλιου, είναι μια από τις πιο συχνές παρενέργειες της κλοζαπίνης (30-80%). Η παραγωγή σάλιου είναι ιδιαίτερα ενοχλητική τη νύχτα και το πρώτο πράγμα το πρωί, καθώς η ακινησία του ύπνου αποκλείει την κανονική κάθαρση του σάλιου με κατάποση που συμβαίνει όλη την ημέρα. Ενώ η κλοζαπίνη είναι μουσκαρινικός ανταγωνιστής στους υποδοχείς Μ1, Μ2, Μ3 και Μ5, η κλοζαπίνη είναι πλήρης αγωνιστής στο υποσύνολο Μ4. Επειδή ο Μ4 εκφράζεται ιδιαίτερα στον σιελογόνο αδένα, η αγωνιστική του δράση Μ4 θεωρείται υπεύθυνη για τη σιελόρροια. Η σιελόρροια που προκαλείται από την κλοζαπίνη είναι πιθανώς ένα φαινόμενο που σχετίζεται με τη δόση και τείνει να είναι χειρότερο κατά την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής. Εκτός από τη μείωση της δόσης ή την επιβράδυνση της αρχικής τιτλοδότησης της δόσης, άλλες παρεμβάσεις που έχουν δείξει κάποιο όφελος περιλαμβάνουν τα αντιχολινεργικά φάρμακα που απορροφώνται συστηματικά όπως η διφαινυδραμίνη και τα τοπικά αντιχολινεργικά φάρμακα όπως το βρωμιούχο ιπρατρόπιο. Η ήπια σιελόρροια μπορεί να αντιμετωπιστεί με τον ύπνο με μια πετσέτα πάνω από το μαξιλάρι τη νύχτα.
Κεντρικό νευρικό σύστημα
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες του ΚΝΣ περιλαμβάνουν υπνηλία, ίλιγγος, κεφαλαλγία, τρόμο, συγκοπή, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες, ανησυχία, ακινησία, διέγερση, επιληπτικές κρίσεις, ακαμψία, ακαθία, σύγχυση, κόπωση, αϋπνία, υπερκινησία, αδυναμία, λήθαργος, αταξία, μειωμένη ομιλία, κατάθλιψη, μυοκλονικά τραύματα και άγχος. Σπάνια παρατηρούνται ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, παραλήρημα, αμνησία, αύξηση ή μείωση της λίμπιντο, παράνοια και ευερεθιστότητα, ανώμαλη EEG, επιδείνωση της ψύχωσης, παραισθησία, επιληπτική κατάσταση και ιδεοψυχαναγκαστικά συμπτώματα. Παρόμοια με άλλα αντιψυχωσικά, η κλοζαπίνη είναι γνωστό ότι προκαλεί σπάνιανευροληπτικό κακοήθη σύνδρομο.
Ακράτεια ούρων
Η κλοζαπίνη συνδέεται με ακράτεια ούρων αν και η εμφάνισή της ενδέχεται να μην αναγνωρίζεται.
Σύνδρομο απόσυρσης
Η απότομη διακοπή μπορεί να οδηγήσει σε επιδράσεις χολινεργικής ανάκαμψης, σοβαρές διαταραχές της κίνησης καθώς και σοβαρή ψυχωτική επιδείνωση. Συνιστάται οι ασθενείς, οι οικογένειες και οι φροντιστές να ενημερώνονται για τα συμπτώματα και τους κινδύνους απότομης απόσυρσης της κλοζαπίνης. Κατά τη διακοπή της κλοζαπίνης, συνιστάται σταδιακή μείωση της δόσης για τη μείωση της έντασης των συμπτωμάτων απόσυρσης.
Αύξηση βάρους και διαβήτης
Εκτός από την υπεργλυκαιμία, παρατηρείται σημαντική αύξηση βάρους σε ασθενείς που λαμβάνουν κλοζαπίνη. Ο μειωμένος μεταβολισμός της γλυκόζης και η παχυσαρκία έχουν αποδειχθεί ότι αποτελούν συστατικά του μεταβολικού συνδρόμου και μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η κλοζαπίνη μπορεί να είναι πιο πιθανό να προκαλέσει δυσμενείς μεταβολικές επιδράσεις από κάποια άλλα άτυπα αντιψυχωσικά. Μια μελέτη έχει αποδείξει ότι η ολανζαπίνη και η κλοζαπίνη διαταράσσουν τον μεταβολισμό, κάνοντας το σώμα να παίρνει κατά προτίμηση την ενέργειά του από το λίπος (αντί να προνοεί υδατάνθρακες). Τα επίπεδα υδατανθράκων παραμένουν υψηλά, το σώμα αναπτύσσει αντίσταση στην ινσουλίνη (προκαλώντας διαβήτη ).
Υπερβολική δόση
Έχουν αναφερθεί θάνατοι λόγω υπερδοσολογίας κλοζαπίνης, αν και ασθενείς έχουν επιβίωση με υπερδοσολογίες > 4000 mg
Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα
Η φλουβοξαμίνη αναστέλλει τον μεταβολισμό της κλοζαπίνης οδηγώντας σε σημαντικά αυξημένα επίπεδα κλοζαπίνης στο αίμα.
Όταν η καρβαμαζεπίνη χρησιμοποιείται ταυτόχρονα με κλοζαπίνη, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά τα επίπεδα της κλοζαπίνης στο πλάσμα μειώνοντας έτσι τα ευεργετικά αποτελέσματα της κλοζαπίνης. Οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται για "μειωμένα θεραπευτικά αποτελέσματα της κλοζαπίνης εάν η καρβαμαζεπίνη ξεκινήσει ή αυξηθεί. Εάν η καρβαμαζεπίνη διακοπεί ή μειωθεί η δόση της καρβαμαζεπίνης, θα πρέπει να παρακολουθούνται οι θεραπευτικές επιδράσεις της κλοζαπίνης. Η μελέτη συνιστά να μην χρησιμοποιείται ταυτόχρονα η καρβαμαζεπίνη με την κλοζαπίνη λόγω αυξημένου κινδύνου ακοκκιοκυττάρωσης.
Δημοσιευμένες αναφορές περιπτώσεων έχουν δηλώσει ότι η χρήση βενζοδιαζεπινών και κλοζαπίνης μπορεί ταυτόχρονα να οδηγήσει σε σοβαρή ανεπιθύμητη ενέργεια όπως αναπνευστική ανακοπή, καρδιακή ανακοπή και αιφνίδιο θάνατο.
Η σιπροφλοξασίνη είναι αναστολέας του CYP1A2 και η κλοζαπίνη είναι ένα κύριο υπόστρωμα CYP1A2. Η τυχαιοποιημένη μελέτη ανέφερε αύξηση της συγκέντρωσης της κλοζαπίνης σε με άτομα σχιζοφρένεια που λαμβάνουν ταυτόχρονα σιπροφλοξασίνη. Έτσι, οι πληροφορίες συνταγογράφησης για την κλοζαπίνη προτείνουν "μείωση της δόσης της κλοζαπίνης κατά το ένα τρίτο της αρχικής δόσης" όταν η σιπροφλοξασίνη και άλλοι αναστολείς του CYP1A2 προστίθενται στη θεραπεία, αλλά μόλις αφαιρεθεί η σιπροφλοξασίνη από τη θεραπεία, συνιστάται η επαναφορά της κλοζαπίνης στην αρχική δόση.
Φαρμακολογία
Φαρμακοδυναμική
Η κλοζαπίνη ταξινομείται ως άτυπο αντιψυχωσικό φάρμακο επειδή συνδέεται με τη σεροτονίνη καθώς και τους υποδοχείς της ντοπαμίνης.
Η κλοζαπίνη είναι ένας ανταγωνιστής της 5-ΗΤ 2Α υπομονάδας του υποδοχέα σεροτονίνης, υποθετικώς βελτιώνοντας την κατάθλιψη, το άγχος και τα αρνητικά νοητικά συμπτώματα που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια.
Έχει αποδειχθεί επίσης άμεση αλληλεπίδραση της κλοζαπίνης με τον υποδοχέα GABAB. Τα ποντίκια χωρίς υποδοχέα GABAΒ παρουσιάζουν αυξημένη εξωκυττάρια επίπεδα ντοπαμίνης και αλλαγμένη κινητική συμπεριφορά ισοδύναμη με εκείνη της σχιζοφρένειας σε ζωικά μοντέλα. Οι αγωνιστές των υποδοχέων GABA Β και οι θετικοί αλλοστερικοί ρυθμιστές μειώνουν τις κινητικές αλλαγές σε αυτά τα μοντέλα.
Η κλοζαπίνη προκαλεί την απελευθέρωση γλουταμικού και D-σερίνης, ενός αγωνιστή στη θέση γλυκίνης του υποδοχέα NMDA, από αστροκύτταρα, και μειώνει την έκφραση των αστροκυτταρικών μεταφορέων γλουταμικού. Αυτά είναι άμεσα αποτελέσματα που υπάρχουν επίσης σε καλλιέργειες αστροκυττάρων που δεν περιέχουν νευρώνες. Η κλοζαπίνη αποτρέπει την εξασθενημένη έκφραση του υποδοχέα NMDA που προκαλείται από ανταγωνιστές του υποδοχέα NMDA.
Φαρμακοκινητική
Η απορρόφηση της κλοζαπίνης είναι σχεδόν πλήρης μετά τη χορήγηση από το στόμα, αλλά η βιοδιαθεσιμότητα από το στόμα είναι μόνο 60 έως 70% λόγω του μεταβολισμού πρώτης διέλευσης. Ο χρόνος έως τη μέγιστη συγκέντρωση μετά από χορήγηση από το στόμα είναι περίπου 2,5 ώρες και η τροφή δεν φαίνεται να επηρεάζει τη βιοδιαθεσιμότητα της κλοζαπίνης. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι η συγχορήγηση τροφής μειώνει το ρυθμό απορρόφησης. Ο χρόνος ημιζωής αποβολής της κλοζαπίνης είναι περίπου 14 ώρες σε συνθήκες σταθερής κατάστασης (ποικίλλει ανάλογα με την ημερήσια δόση)
Η κλοζαπίνη μεταβολίζεται εκτεταμένα στο ήπαρ, μέσω του συστήματος κυτοχρώματος P450, σε πολικούς μεταβολίτες κατάλληλους για αποβολή στα ούρα και τα κόπρανα. Ο κύριος μεταβολίτης, η νορκλοζαπίνη (δεσμεθυλ- κλοζαπίνη), είναι φαρμακολογικά ενεργός. Το ισοένζυμο 1Α2 του κυτοχρώματος P450 είναι κυρίως υπεύθυνο για το μεταβολισμό της κλοζαπίνης, αλλά φαίνεται επίσης ότι παίζουν ρόλο τα ισοένζυμα 2C, 2D6, 2E1 και 3A3 / 4. Παράγοντες που επάγουν (π.χ. καπνός τσιγάρων) ή αναστέλλουν (π.χ. θεοφυλλίνη, σιπροφλοξασίνη, φλουβοξαμίνη) το CYP1A2 μπορεί να αυξήσουν ή να μειώσουν, αντίστοιχα, τον μεταβολισμό της κλοζαπίνης. Για παράδειγμα, η επαγωγή του μεταβολισμού που προκαλείται από το κάπνισμα σημαίνει ότι οι καπνιστές απαιτούν έως και να διπλασιάσουν τη δόση της κλοζαπίνης σε σύγκριση με τους μη καπνιστές για να επιτύχουν ισοδύναμη συγκέντρωση στο πλάσμα.
Τα επίπεδα στο πλάσμα της κλοζαπίνης και της νορκολοζαπίνης (δεσμεθυλ-κλοζαπίνη) μπορούν επίσης να παρακολουθούνται, αν και παρουσιάζουν σημαντικό βαθμό διακύμανσης και είναι υψηλότερα στις γυναίκες και αυξάνονται με την ηλικία. Η παρακολούθηση των επιπέδων της κλοζαπίνης και της νορκλοζαπίνης στο πλάσμα έχει αποδειχθεί χρήσιμη για την αξιολόγηση της συμμόρφωσης, της μεταβολικής κατάστασης, της πρόληψης της τοξικότητας και της βελτιστοποίησης της δόσης.
Ιστορία
Η κλοζαπίνη συνετέθη το 1956 από τη Wander AG, μια ελβετική φαρμακευτική εταιρεία, με βάση την χημική δομή του τρικυκλικού αντικαταθλιπτικού ιμιπραμίνη. Η πρώτη δοκιμή σε ανθρώπους το 1962 θεωρήθηκε αποτυχία. Οι δοκιμές στη Γερμανία το 1965 και το 1966 καθώς και μια δοκιμή στη Βιέννη το 1966 ήταν επιτυχημένες. Το 1967 η Wander AG εξαγοράστηκε από τη Sandoz. Περαιτέρω δοκιμές πραγματοποιήθηκαν το 1972 όταν κυκλοφόρησε η κλοζαπίνη στην Ελβετία και την Αυστρία ως Leponex. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε στη Δυτική Γερμανία και στη Φινλανδία το 1975. Οι πρώτες δοκιμές πραγματοποιήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου την ίδια περίοδο. Το 1975, μετά από αναφορές ακοκκιοκυττάρωσης που οδήγησαν σε θάνατο σε ορισμένους ασθενείς που έλαβαν κλοζαπίνη, η κλοζαπίνη αποσύρθηκε οικειοθελώς από τον κατασκευαστή. Η κλοζαπίνη εξέπεσε από την κλινική πρακτική για περισσότερο από μια δεκαετία παρά τους ασαφείς λόγους για την ακοκκιοκυτταραιμία που εμφανίστηκε στη Φινλανδία, ο ρυθμός της οποίας ήταν 20 φορές υψηλότερος από ό, τι είχε αναφερθεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ωστόσο, όταν μελέτες έδειξαν ότι η κλοζαπίνη ήταν πιο αποτελεσματική έναντι της ανθεκτικής στη θεραπεία σχιζοφρένειας από άλλα αντιψυχωσικά, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και οι αρχές υγείας στις περισσότερες άλλες χώρες ενέκριναν τη χρήση της μόνο για σχιζοφρένεια ανθεκτική στη θεραπεία και απαιτούσε Περιορισμένη διανομή, Μητρώο Ασθενών και τακτική αιματολογική παρακολούθηση για την ανίχνευση της κοκκιοκυτταροπενίας, πριν αναπτυχθεί η ακοκκιοκυτταραιμία. Τον Δεκέμβριο του 2002, η κλοζαπίνη εγκρίθηκε στις ΗΠΑ για τη μείωση του κινδύνου αυτοκτονίας σε σχιζοφρενικούς ή σχιζοσυναισθηματικούς ασθενείς που κρίθηκε ότι διατρέχουν χρόνιο κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Το 2005, η FDA ενέκρινε κριτήρια που επιτρέπουν μειωμένη συχνότητα παρακολούθησης του αίματος. Το 2015, οι μεμονωμένοι κατασκευαστές Patient Registries ενοποιήθηκαν κατόπιν αιτήματος του FDA σε ένα κοινόχρηστο μητρώο ασθενών με την ονομασία The Clozapine REMS Registry.
Παραπομπές
Περαιτέρω ανάγνωση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βασικά Φάρμακα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
Πιπεραζίνες
Χλωροαρένια
Σελίδες με πηγές CS1 στα Γερμανικά (de)
Αντιψυχωσικά
Ετεροκυκλικές οργανικές ιμίνες
|
3116
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1396
|
1396
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1396 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
25 Σεπτεμβρίου − Ο Οθωμανός αυτοκράτορας Βαγιαζήτ Α΄ νικά έναν χριστιανικό στρατό στη μάχη της Νικόπολης.
24 Νοεμβρίου − Διάβαση της Αφροδίτης, η μοναδική του 14ου και του 15ου αιώνα. Πιθανώς παρατηρήθηκε από Αζτέκους αστρονόμους.
Η Γαλλία καταλαμβάνει τη Δημοκρατία της Γένοβα.
Μετά από 14χρονη περίοδο μεσοβασιλείας, ο Πέτρος του Σαν Σουπεράνο γίνεται πρίγκιπας στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας.
Ο Ταμερλάνος διορίζει τον γιο του, τον Μιράν Σαχ, αντιβασιλιά του σημερινού Αζερμπαϊτζάν.
Ιδρύεται το Πανεπιστήμιο του Ζαντάρ, το αρχαιότερο στην Κροατία.
Χτίζεται το τέμενος Ουλού Καμί στην Προύσα από τους Οθωμανούς.
Ο Ουιτζιλιουίτλ διαδέχεται τον πατέρα του Ακαμαπιτστλί ως κυβερνήτης των Αζτέκων.
Γεννήσεις
31 Ιουλίου − Φίλιππος Γ΄, δούκας της Βουργουνδίας
Αλφόνσος Ε', βασιλιάς της Αραγωνίας
Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος, δεσπότης του Μυστρά
Θάνατοι
1 Μαρτίου - Ιωάννης, δούκας του Γκέρλιτς
Μάρτιος - Χουάν Φερνάντεθ ντε Ερέδια, μέγας μάγιστρος των Ιωαννιτών Ιπποτών
19 Μαΐου - Ιωάννης Α', βασιλιάς της Αραγωνίας
10 Δεκεμβρίου - Ελένη Καντακουζηνή, Βυζαντινή αυτοκράτειρα
Έτη
|
577509
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%84-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%87%CE%AC%CE%B9%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%86
|
Μουχαμμέντ-Γκαμπντουλχάι Κουρμπανγκαλίγιεφ
|
Ο Μουχαμμέντ-Γκαμπντουλχάι Κουρμπανγκαλίγιεφ (μπασκιρικά: Мөхәмәтғәбделхәй Ҡорбанғәлиев, ρωσικά: Мухамме́д-Габдулха́й Курбангали́ев, ιαπωνικά: ムハンマド・ガブドゥルハイ・クルバンガリー, 1889-1972) ήταν μπασκιρικός θρησκευτικός ηγέτης, δημόσια και πολιτική φυσιογνωμία του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε το 1889 στο χωριό Μεντιάκ στην επαρχία Τσελιάμπινσκ, στο Κυβερνείο Αρινμπούρκ (σήμερα ανήκει στην επαρχία Αργκαγιάσκι της περιφέρειας Τσελιάμπινσκ στη Ρωσία) από την οικογένεια ενός θρησκευτικού ηγέτη μιας τοπικής Ισλαμικής κοινότητας. Ο πατέρας του Γκαμπιντούλλα Κουρμπανγκαλίγιεφ ήταν ο τοπικός Ιμάμης χατίμπ και θρησκευτικός δάσκαλος που είχε πολλούς οπαδούς (Μουρίδες).
Έλαβε εκπαίδευση στον μεντρεσέ που ίδρυσε ο πατέρας του και μετά στον μεντρεσέ Ρασούλια στο Τρόιτσκ. Δίδαξε στο μεντρεσέ στο μητρικό χωριό του. Μετά ξεκίνησε μια πολλά υποσχόμενη κληρική σταδιοδρομία. Το 1916, προετοιμαζόταν να γίνει ο επικεφαλής μουφτής της Ρωσίας ως διάδοχος του Μουχαμάτ-Σαφά Μπαγιαζίτοφ (βλ. Μουσουλμανική Πνευματική Συνέλευση του Αρινμπούρκ). Αυτά τα σχέδια ματαιώθηκαν από την Ρωσική Επανάσταση και τον μετέπειτα Εμφύλιο Πόλεμο.
Το 1916, ο Μουχάμεντ Κουρμπανγκαλίγιεφ ανέλαβε τη θέση του επικεφαλής της Μουσουλμανικής Επαρχίας της Αγίας Πετρούπολης.
Εμφύλιος πόλεμος
Το 1917, έγινε ενεργός ως δημόσιο πρόσωπο των Μπασκίρ, υπερασπίζοντας τα κοινονικά συμφέροντα των Μπασκίρ της χώρας που υποβάλλονταν σε δραματικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Προώθησε την ίδρυση του Εθνικού Θύλακα Αργκαγιάς, μια μπασκιρική εθνοτική διοικητική περιοχή στο βόρειο μέρος της Περιφέρειας Τσελιάμπινσκ. Συμμετείχε στο 1ο και 2ο Πανμπασκιρικό Συνέδριο (Κουρουλτάι) τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1917. Υποστήριξε μια αυτόνομη πνευματική διοίκηση για την μουσουλμανική κοινότητα του Μπασκορτοστάν, ενώ ήταν ενάντια της εθνικοποίησης της γης σε οποιαδήποτε μορφή. Μαζί με τον πατέρα του, ενήργησε ως ο βασικός αντίπαλος του Ζεκί Βελιντί Τογκάν στο Μπασκιρικό εθνικό και απελευθερωτικό κίνημα. Διαφώνησε με τον Βελιντί, όταν ο τελευταίος υποστήριξε την Σοβιετική πλευρά για να διατηρηθεί, η αυτονομία των Μπασκίρ, και στο όνομα όλων των Μπασκίρ ανακοίνωσε υποστήριξη στην διοίκηση του Αλεξάντερ Κολτσάκ.
Συμμετείχε στο Λευκό Κίνημα όπου έγινε ένας από τους ηγέτες των μπασκιρικών στρατιωτικών μονάδων εντός του στρατού του Κολτσάκ.
Το καλοκαίρι του 1919, επιχείρησε να οργανώσει ένα νέο πανμπασκιρικό Συνέδριο στην πόλη του Τσελιάμπινσκ και στη συνέχεια, υποχώρησε προς ανατολάς μαζί με τον στρατό του Κολτσάκ. Σύναψε συμμαχίες με τους στρατιωτικούς ηγέτες του Λευκού Κινήματος: Βλαντιμίρ Κάππελ, Ρόμαν φον Ούνγκερν-Στέρνμπεργκ, και Γκριγκόρι Σεμιόνοφ για να προστατεύσει τα συμφέροντα των Μπασκίρ.
Μετανάστευση
Τον Οκτώβριο του 1920, ο στρατός του Κολτσάκ μαζί με τα συνδεδεμένα Μπασκιρικά στρατεύματα υπέστησαν μια μεγάλη ήττα, παραδίδοντας την πόλη Τσιτά στον Κόκκινο Στρατό. Ο Μουχάμεντ Κουρμπανγκαλίγιεφ μετανάστευσε στην Μαντζουρία, όπου προσπάθησε να φέρει σε επαφή τους μπασκίρ και τους τουρκόφωνους μετανάστες στη περιοχή, να μεριμνήσει για τις παραδοσιακές Ισλαμικές θρησκευτικές πρακτικές μεταξύ τους, να υποστηρίξει την διδασκαλία της μητρικής γλώσσας, και ενεργούσε ως Ιμάμης και μουνταρίς (δάσκαλος).
Το 1924, μετακόμισε στην Ιαπωνία, όπου ίδρυσε μια Μουσουλμανική κοινότητα (έναν μαχαλά με το όνομα Ισλαμίγια) στο Τόκιο και έγινε ο θρησκευτικός της ηγέτης.
Το 1927, άνοιξε ένα σχολείο για τους μουσουλμάνους της Ιαπωνίας. Το 1928, συγκάλεσε το Πανιαπωνικό Κογκρέσο Μουσουλμάνων. Επίσης ασχολήθηκε με την έκδοση βιβλίων στα αραβικά. Ταξίδεψε εκτενώς σε όλη την Ιαπωνία για να κηρύξει το Ισλάμ και δημοσίευσε αρκετά βιβλία σχετικά με τους Τουρκικούς πληθυσμούς και τις ιστορίες τους.
Το 1932-1936, ίδρυσε μια Μουσουλμανική κοινότητα στον Μαντσούκουο, έναν μεντρεσέ στο Μούκντεν, και ξεκίνησε την έκδοση του "Япон Мөхбире" (Yapon Möxbire, το οποίο σημαίνει "Κήρυκας της Ιαπωνίας" στις Τουρκικές γλώσσες). Επίσης δημοσίευσε για πρώτη φορά το Κοράνι στην Άπω Ανατολή.
Ανέπτυξε σχέσεις με Κοράτες και Μαντζουαριανές επιχειρηματίες και είχε στενές προσωπικές σχέσεις με στρατιωτικούς ηγέτες της Ιαπωνίας, όπως τους εξής: Ογκασαουάρα Ναγκανάρι, Νάνγκο Τζουντίρο, τους πολιτικούς Όκουμα Σιγκενόμπου, Τογιάμα Μιτσούρου (αρχηγός της Γκενιόσα). Επίσης έλαβε χρηματοδότηση από ιαπωνικές οικονομικές ολιγαρχίες για να υποστηριχθούν οι θρησκευτικές και δημόσιες δραστηριότητές του.
Στις 12 Μαΐου του 1938, άνοιξε το τζαμί "Ισλαμίγια" στο Τόκιο και έγινε ο πρώτος μουφτής στην Ιαπωνία. Η μουσουλμανική μεταναστευτική κοινότητα της Ιαπωνίας συμμετείχε στην διεθνή πολιτική και προώθησε την επέκταση της Ιαπωνίας στην νοτιοανατολική Ασία, βλέποντάς το ως μέσο για να απελευθερώσει τις εθνοτικές τους πατρίδες από τη κομμουνιστική κυβέρνηση. Ωστόσο, οι δραστηριότητες του Μουχάμεντ Κουρμπανγκαλίγιεφ εμπόδιζαν την συνεκτική πολιτική της Ιαπωνίας προς τις Μουσουλμανικές κοινότητες εντός και εκτός της χώρας, και οι αρχές της χώρας κανόνισαν για την "οικειοθελή αναχώρηση" για το Νταλιάν της Μαντζουρίας.
Ο Μουχάμεντ Κουρμπανγκαλίγιεφ υποστήριζε την ίση θέση του Ισλάμ παράλληλα με τις άλλες θρησκείες στην Ιαπωνία. Το 1939, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Χιρανούμα Κιιτσίρο ανακοίνωσε ότι το Ισλάμ είχε ίσα δικαιώματα στην Ιαπωνία με το Βουδισμό και τον Χριστιανισμό.
Σύλληψη, φυλάκιση, ύστερη ζωή
Το 1945, όταν τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Μουχάμεντ Κουρμπανγκαλίγιεφ συνελήφθη από την NKVD (η Σοβιετική μυστική αστυνομία). Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης για "εσχάτη προδοσία". Εξέτισε την ποινή του στη Κεντρική Φυλακή του Βλαντιμίρ μέχρι το 1955.
Μετά την αποφυλάκισή του, επέστρεψε στην πατρική του περιοχή. Εγκαταστάθηκε σε μια αγροτική κοινότητα κοντά στο Τσελιάμπινσκ όπου υπηρέτησε ως Μουλάς μέχρι το θάνατό του το 1972.
Δείτε επίσης
Ισλάμ στην Ιαπωνία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
"The Kurbangalievs". Entry in Encyclopedia Bashkortostan (Ρωσικά)
Kurbangaliev, Mukhammed-Gabdulkhay. Entry in Chelyabinsk Encyclopedia (Ρωσικά)
Усманова Лариса. «Тюрко-татарская диаспора в Северо-Восточной Азии». //Larisa Usmanova. Turkic-Tatar expatriate community in North-East Asia. (Ρωσικά)
Κουρμπανγκαλιγιεφ, Μουχα
|
37413
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1
|
Ποντιακή κηδεία
|
Όταν πέθαινε κάποιος χωριανός στα χωριά του Πόντου – ή ένας γείτονας στις μεγαλύτερες πόλεις –, χτυπούσε η καμπάνα και όλοι σταματούσαν τις δουλειές τους. Μετά όλο το χωριό – ή στις πόλεις η γειτονιά – ελάμβανε μέρος σε διάφορα έθιμα και τυπικά, στα οποία αναδεικνυόταν το γεγονός της κοινότητας. Σε αυτά τα έθιμα ανήκαν το ξημέρωμα μαζί με τον μεταστάντα, η νεκρώσιμη ακολουθία στην εκκλησία, τα μοιρολόγια, η μακαρία και το λεγόμενο χαριτόπαρμαν, τέλος το «Σαρανταλείτουργο» και τα άλλα μνημόσυνα.
Γενικά
Στον Πόντο, όταν πέθαινε κάποιος, δεν πενθούσαν μόνο αυτοί που έχασαν τον άνθρωπό τους, αλλά ακόμη και οι πιο μακρινοί συγγενείς, όλοι οι γείτονες και όλο το χωριό. Πρόσωπα της γειτονιάς και συνήθως γυναίκες, έψηναν τα κόλλυβα, ετοίμαζαν το «σινίν με τα κοκκία», έκαναν κολοθόπα (ψωμάκια), αλλού λαβάσα (λαγάνες), που τα μοίραζαν, μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία, στην εκκλησία.
Μετά τον ενταφιασμό πήγαινε ο κόσμος, μαζί με τον εφημέριο, στο σπίτι των πενθούντων. Έπειτα από το συνηθισμένο τρισάγιο, που έψελνε ο παπάς, έστρωναν τραπέζι και σερβίρανε συνήθως πιλάφι, σορβά και χασίλ, για να «φένε και να σ' χωρέσουν». Συνήθως η διανομή κολοθιών και το στρώσιμο τραπεζιών γινόταν στο ετήσιο μνημόσυνο και τότε έλεγαν «εποίκαμε ψαλμόν».
Μετά το θάνατο κάποιου, προπαντός ηλικιωμένου, γινόταν «Σαρανταλείτουργο». Σαράντα μέρες ο παπάς λειτουργούσε για τη συγχώρεση του πεθαμένου και την ανάπαυση της ψυχής του. Τα πρόσφορα, κάθε μέρα, στην εκκλησία τα πήγαιναν αυτοί που έκαναν το Σαρανταλείτουργο. Και επειδή τότε οι ιερείς δεν αμοίβονταν από το Κράτος, οι πενθούντες έδιναν στο λειτουργό για τις σαράντα λειτουργίες ένα ποσό, συνήθως χρυσές λίρες. Την τελευταία μέρα του Σαρανταλείτουργου έπρεπε να γίνουν κόλλυβα και την παραμονή καλούσαν τον κόσμο με κόλλυβα και κερί. Αυτό γινόταν σε κάθε μνημόσυνο. Στα Σαράντα, στα Εξάμηνα, στο Ετήσιο (σο χρονακόν). Σε πολλά μέρη, μετά τη λήξη του Σαρανταλείτουργου και το σχετικό μνημόσυνο, έστρωναν τραπέζι στους επισκέπτες, αφού διάβαζε ο παπάς στο σπίτι τα κόλλυβα. Ανάλογα με την οικονομική κατάσταση, δεν έλειπε ούτε το ρακί, ούτε το κρέας. Έπιναν, έτρωγαν και σ'χωρούσαν.
Τυπικά
Ιδιαίτερες ήταν οι τιμές και οι περιποιήσεις στο νεκρό, για να φύγει ευχαριστημένος και συγχωρεμένος και να είναι ευπρόσδεκτος στον άλλο κόσμο. Ο νεκρός έπρεπε να ταξιδέψει για την άλλη ζωή με κλειστά μάτια και σταυρωμένα χέρια, με άσπρο και καθαρό σάβανο και λουσμένος, ντυμένος με καινούρια ρούχα και παπούτσια και με κομμένα νύχια, με μια εικόνα στα σταυρωμένα του χέρια (το δεξί πάνω στο αριστερό), για να προσκυνούν οι συλλυπούμενοι, με την ευχή «Θεός σχωρέσ' τον». Στο μακρινό ταξίδι έπρεπε να τον προπέμπουν καντήλι αναμμένο, κοντά στο κεφάλι του, τοποθετημένο μέσα σε αλεύρι ή σιτάρι (σύμβολο της αναστάσεως) και θυμιατό, που να καίει διαρκώς. Απαραίτητο ήταν το διάβασμα, στο προσκεφάλι του νεκρού, όλων των Ψαλμών, εναλλάξ από διάφορα πρόσωπα.
Άλλα έθιμα γύρω από την κηδεία
Το νεκρό τον ξημέρωναν συγγενείς και φίλοι, προπαντώς ηλικιωμένες γυναίκες. Τη νύχτα σκέπαζαν το νεκρό μ' ένα σεντόνι. Η επιθυμία του νεκρού να μοιράζουν στα παιδιά αγνόψυχα, «πηκτόν» (ψυκτικόν) και κέρματα, τα οποία αποταμίευε πριν πεθάνει, τίποτε άλλο δε φανερώνει παρά την πεποίθησή του στην αθανασία της ψυχής, στη μέλλουσα κρίση και στην ανάγκη να είναι όλα έτοιμα και καθώς πρέπει για το μεταθανάτιο ταξίδι. Πολλοί μάλιστα, και πολλές, φύλαγαν ένα ποσό από χρήματα ή λίρες για τα έξοδα της κηδείας τους και για σαρανταλείτουργο. «Ατά είν'τα σκωσάτκα μ'», έλεγαν οι μειζοτέρ' (οι ηλικιωμένοι).
Όταν πέθαινε κάποιος έλεγαν: «Τ' ατσάλ' ν ατ' ετελέθεν» (το λάδι του απόσωσε). Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, στον κάτω κόσμο, για κάθε άνθρωπο που γεννιέται, ανάβει ένα καντήλι γεμάτο λάδι. Όταν εξαντληθεί το λάδι, έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και του παίρνει την ψυχή.
«Ανάσκαμμαν» (βλ. Λεξικό της Ποντιακής) λεγόταν η βρισιά, η βλαστήμια εναντίον του νεκρού. Ανάσκαμμαν εγέντν ο κύρς ατ' (ο νεκρός πατέρας του έγινε αντικείμενο ύβρης και βλαστήμιας). Η βλαστήμια αυτή ήταν πολύ βαριά. Όποιος έβριζε τους νεκρούς θεωρούνταν απάνθρωπος, απολίτιστος, αντίχριστος. Η κοινή γνώμη τον καταδίκαζε σκληρά.
Συνήθως οι χωριανοί έφτιαχναν το φέρετρο και το σταυρό και άνοιγαν τον τάφο. Το φέρετρο, από το σπίτι στην εκκλησία και από την εκκλησία στα νεκροταφεία, το κουβαλούσαν τέσσερις χωριανοί. Το νεκροκρέβατο που είχε η εκκλησία κάθε ενορίας και το χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά και την ταφή των νεκρών το έλεγαν κανόνιν. Το αποτελούσαν δύο κοντάρια που συνδέονταν μεταξύ τους με εγκάρσιες σανίδες.
Στον Πόντο συνηθιζόταν να φωτογραφίζουν τους νεκρούς πριν τους κηδέψουν μέσα στο φέρετρο. Τα νεκροταφεία στα χωριά του Πόντου ήταν συνήθως σε τόπους απλόχωρους. Αν δεν υπήρχε έλλειψη γης, τότε δεν έκαναν ανακομιδή των οστών. Στα περιμαντρωμένα νεκροταφεία των πόλεων, μετά τον τρίτο χρόνο, έβγαζαν τα κόκκαλα των νεκρών και φύλαγαν χωριστά τις κάρες, ενώ τα υπόλοιπα τα έριχναν στο χωνευτήρι. Σ' αυτά, κάθε οικογένεια είχε το δικό της χώρο, εκεί θάβονταν τα μέλη της. Μόνο αν τύχαινε να πεθάνει μέλος της οικογένειας, ενώ δεν είχαν περάσει τρία χρόνια από την ταφή άλλου μέλους της και ο χώρος ήταν κατειλημμένος, το έθαβαν σε μια άλλη μεριά του νεκροταφείου. Άλλοτε, τα οστά του προηγούμενου θανόντος απλώς τα μάζευαν και τ' απίθωναν σε μια γωνιά του τάφου κι έθαβαν έπειτα το νέο νεκρό.
Οι τάφοι ήταν απλοί, δίχως ιδιαίτερες διακοσμήσεις και μνημεία. Στη δυτική πλευρά τους είχαν έναν ειδικό μικρό περιφραγμένο χώρο (το κοιμητέρ'), όπου άναβαν τα κεριά. Οι καντήλες στους τάφους αλλού συνηθίζονταν και αλλού έλειπαν εντελώς. Στις πόλεις, ιδιαίτερα μετά τα μέσα του 19 ου αιώνα, όπου κάθε κοινότητα είχε τα δικά της νεκροταφεία, η κατάσταση ήταν διαφορετική. Εκεί, έχτιζαν τους τάφους. Στα νεκροταφεία των πόλεων υπήρχαν συνήθως και εκκλησίες, που ορισμένες φορές λειτουργούσαν και ως ενοριακοί ναοί.
Σύμφωνα με τις λαϊκές προλήψεις, δεν έπρεπε να περνάνε μικρά παιδιά α σα ταφία (απ' τα νεκροταφεία). Αυτό το απέφευγαν όμως και οι ενήλικες. Αν έβλεπαν μια γυναίκα να βγαίνει νύχτα από τα νεκροταφεία, έλεγαν συχνά ότι είναι μάγισσα.
Μετά την κηδεία, κατά το απόβραδο και ως αργά το βράδυ ή και την επόμενη ημέρα, όλοι οι κάτοικοι του χωριού ή και από γειτονικούς οικισμούς, πήγαιναν παρέες παρέες, ανά δυο και τρεις, αντρόγυνα, φίλες, γειτόνισσες και συγγενείς, στο σπίτι του νεκρού για να δώσουν τα συλλυπητήρια στους οικείους του, να παίρνε το χατίρ' . Η εκδήλωση συμπόνοιας προς την οικογένεια που είχε πένθος λεγόταν πονεμένα . Όλοι έρχονταν με φαγητά μέσα στο σινί, για να καθίσουν και να φάνε μαζί με τους τεθλιμμένους, να μη μείνουν εκείνοι νηστικοί. Έτρωγαν μαζί και φεύγοντας έλεγαν τους παρηγορητικούς λόγους: «ο Θεός να σχωρά ΄τον» (ο Θεός να τον συγχωρέσει), «λαφρόν η νύχτα τ'» (ελαφριά η νύχτα του) κτλ. Κάποιοι στενοί συγγενείς ή φίλοι διανυκτέρευαν εκεί, αν το έκριναν απαραίτητο. Κι αν κάποιος δεν μπορούσε να έρθει τη βραδιά του πένθους, ερχόταν την άλλη μέρα, ακόμη και έπειτα από ένα ή και δύο χρόνια. Έλεγαν επίσης: «θάνατος έν', αέτσ' έν' (θάνατος είναι αυτός, έτσι γίνεται). Το χαριτόπαρμαν εξακολουθεί να γίνεται και τώρα σε ποντιακά χωριά.
Το μετά την κηδεία γεύμα λεγόταν θανέσα, περίδειπνο ή μακαρία. Ήταν γεύμα λιτό, φασολάδα ή σούπα με κορκότο. Συνοδευόταν πάντα από ελιές, φρέσκα κρεμμύδια, σκόρδα κτλ. Το γεύμα αυτό θεωρούνταν προσφορά του νεκρού προς εκείνους που τον τίμησαν στην κηδεία του.
Μνημόσυνα
Η ψυχική ανάγκη να βρίσκονται οι ζωντανοί σε διαρκή επαφή με τους νεκρούς καθιέρωσε το έθιμο των μνημοσύνων. Εκτός από τα καθιερωμένα μνημόσυνα (τρίτα, εννιάμερα, σαράντα, εξάμηνα, χρονακόν) έκαναν και το λεγόμενον «ψαλμόν». Μνημόσυνο ετήσιο και επίσημο, στο οποίο καλούνταν να πάρουν μέρος και να προσευχηθούν (να ψάλλουν το νεκρό) τα γειτονικά χωριά, κληρικοί, μοναχοί, ηγούμενοι, δημογέροντες, ο δεσπότης και ο απλός κόσμος. Στις κηδείες και τα μνημόσυνα γίνονταν και ομιλίες και τραπέζι «σον ψαλμόν». Πολλοί διέθεταν διάφορα ποσά για σχολεία, για τους φτωχούς και για τις εκκλησίες, στη μνήμη του νεκρού.
Η ψυχική επαφή με τους νεκρούς γινόταν σε τακτές μέρες. Τα ψυχοσάββατα, την παραμονή ή ανήμερα της Κυριακής του Θωμά, τα Σάββατα, τη Μεγάλη Παρασκευή, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος και την παραμονή των Θεοφανείων. Την παραμονή των μνημοσύνων, μαζεύονταν στο σπίτι των πενθούντων γυναίκες και συζητούσαν γύρω από την προσωπικότητα του μακαρίτη. Το στόλισμα των κολλύβων (το στόλισμαν τη σινί') ήταν δουλειά λίγων ειδικών στο χωριό.
Μοιρολόγια
Τα μοιρολόγια δεν εξεδήλωναν μόνο τον πόνο των βαρυπενθούντων, αλλά και την πεποίθηση στην ύπαρξη μεταθανάτιας ζωής. Γι' αυτό έστελναν «χαιρετίας», με το νεκρό σε φιλικά και συγγενικά πρόσωπα που είχαν πεθάνει. Συχνά οι μοιρολογήτριες ενδιαφέρονταν για τη μεταθανάτια τύχη του μεταστάντος. Ένα μοιρολόγι της Τριπόλεως:
– Ντο είδες και ν'εζέλεψες;
ντο είδες κι επλανέθες;
– Γιαμ' είδες ουρανόν ση γην,
γιαμ' είδες φως σον άδην;
Γιαμ' είδες το ξημέρωμαν
ση φυλακής την πόρταν;
– Και μούδε ουρανόν σην γην
και μούδε φως σον άδην
και μούδε το ξημέρωμαν
ση φυλακής την πόρταν.
Αδά η νύχτα νύχτα έν
κι ημέρα πάλου νύχτα.
Αδά λαχτόριν ΄κι λαλεί,
ποτές ΄κι ξημερώνει.
Αδά η φρούχνα πιθαμήν
και το νερόν χερέαν,
η φρούχνα σύρει το νερόν
και το νερόν τη φρούχναν,
και ΄σεπεται το σάβανο μ',
και κόφκεται το ράμμα μ',
και ρούζουν τα ματόφρυδα,
τα φύλλα του προσώπου,
και ρούζουν τα κουλάκια μου
απάν' σ' ωμοπλατίτζα μ'.
Μερικά μοιρολόγια, αν και αυτοσχέδια, ήταν συγκλονιστικά, και μάλιστα πολλά από αυτά είχαν και μεταφυσικό περιεχόμενο:
Αντώντς, όνταν επέθανεν,
εκράτνεν δύο μήλα,
κλαίγ' ν ατόν τ' άστρα τ' ουρανού
και τη δεντρού τα φύλλα.
Τ' Αντών' η Κάλη κι η αδελφή
ση στράταν ελυγούσαν
θ' εφτάν' ατόν παράταξιν
σο τσόλ' Ελεούσαν.
Αν πέθαινε η μάνα, οι κόρες της μοιρολογούσαν κι έλεγαν:
Μανίτσα μ', μανίτσα μ', μανίτσα μ',
μερ εφέκες μας και πας, μανίτσα μ',
μικράν ορφανάν εφέκες μας, μανίτσα μ',
εμνοστέσα μανίτσα μ' όόόόόι.
Μάναν νέα εσύ έσνε,
και μικρά είμεσε
μερ εφέκες μας και πας, μανίτσα μ',
τον πατέρα μ' κι ελογαρίασες,
μανίτσα μ' όόόόόι.
Ο Άδης, ο θεός του κάτω κόσμου ή και ο ίδιος ο άλλος κόσμος, αναφέρεται συχνά στα ποντιακά μοιρολόγια ή στα δίστιχα:
Εσύ σον Άδην ΄κι έπρεπες,
σον Άδην ντ' έργον είχες.
Σον Άδην πρέπνε γέροντοι
και ταλαιπωρημένοι...
Ή και:
Σον ουρανόν χρωστώ την ψή μ',
σον Άδην το κορμόπο μ',
Σ' εσέν, τρυγόνα μ', ντο χρωστώ
και τυρανιείς το ψόπο μ'.
Η χήρα
Οι Πόντιοι θαύμαζαν τη γυναίκα που χήρευε, ιδιαίτερα όταν έπρεπε ν' αναστήσει πολλά παιδιά. Στα δημώδη άσματα, τα παιδιά της χήρας συνήθως είναι καλύτερα από τ' άλλα.
Είνας κόρη εγάπανεν
σεράντα παλικάρα.
Τους σέραντας εμένησεν,
«έναν βράδον ελάτε».
Σην πόρταν ατς κιαν έστεκεν
έναν δέντρον και μέγα.
-Ήντσαν σύρει κι αχπάν' ατό,
εγώ εκείνον παίρω.
Οι σέραντοι επίασαν
και ΄κι εμετασαλεύτεν
Ένας υιός, χόρας υιός,
χόρας και κουρσεμέντσας,
από κορφής επίασεν
κι από ρίζας αχπάεν.
-Οπίσ', οπίσ', νε σέραντοι,
οπίσ', οπίσ', αμήτε,
χόρας υιόν εγάπεσα,
χόρας υιόν θα παίρω.
Ωστόσο, πάλι κατά τα δημώδη άσματα η χήρα είναι συνήθως αδικημένη, ακόμα κι όταν τη θάβουν.
Την χέραν πάντα θήκ'ν ατέν
σο δεισακόν τον τόπον…
Η χήρα φορούσε πάντα μαύρα και αν είχε κάποια ηλικία, τη σέβονταν όλοι. Αν μια γυναίκα χήρευε μικρή, η κοινή γνώμη, εκφρασμένη από τους συγγενείς της, απαιτούσε να συνάψει έναν καινούριο γάμο.
Βιβλιογραφία
Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού, Μαλλιάρης Παιδεία
Κηδεία
Ταφικά έθιμα
|
133972
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CE%92%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B5%CE%BB
|
Κινητήρας Βάνκελ
|
Ο κινητήρας Βάνκελ (Wankel) είναι ένας τύπος κινητήρα εσωτερικής καύσης που εφευρέθηκε από τον Γερμανό μηχανολόγο Φέλιξ Βάνκελ στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του κινητήρα αυτού αφορά την κίνηση του εμβόλου η οποία είναι περιστροφική και διαφέρει από τις εμβολοφόρες Ντίζελ και Όττο οι οποίες βασίζονται στην παλινδρομική κίνηση των εμβόλων. Λόγω της βασικής αυτής διαφοράς, το έμβολο του κινητήρα Βάνκελ διαφέρει, με τη σειρά του, από τα συνήθη έμβολα ως προς τα γεωμετρικά του στοιχεία. Το βασικό σχήμα του εμβόλου είναι το ισόπλευρο τρίγωνο και περιστρέφεται μέσα στον κύλινδρο της μηχανής, όπου γίνεται και η καύση. Το κέντρο του εμβόλου στηρίζεται στον εκκεντροφόρο άξονα της μηχανής, που στη συγκεκριμένη διάταξη αναλαμβάνει και ρόλο στροφαλοφόρου άξονα. Μέσα στο έμβολο υπάρχει και ομόκεντρο γρανάζι, πάνω στο οποίο "κρέμεται" το έμβολο κατά την περιστροφή του στον ελλειψοειδή κύλινδρο.
Η καύση στον κινητήρα Βάνκελ γίνεται ως εξής: εισάγεται μέσω αυλού εισαγωγής το καύσιμο μίγμα αέρα-καυσίμου, το οποίο ακολουθεί την περιστροφή εφόσον ωθείται από τη γωνία του τριγωνικού εμβόλου, στο οποίο παρέχουν στεγανότητα τα ελατήρια του τοιχώματος του κυλίνδρου. Έτσι, το μίγμα μεταφέρεται μετά από περιστροφή ορισμένων μοιρών στο στάδιο πλήρους συμπίεσης. Εκεί δέχεται σπινθηρισμό με τη βοήθεια αναφλεκτήρα (μπουζί) και ακολουθεί καύση και εκτόνωση των καυσαερίων, καθώς ο όγκος μέσα στον οποίο περιέχονται αυξάνεται λόγω της περιστροφής του εμβόλου. Τέλος, τα καυσαέρια εξωθούνται από το θάλαμο καύσης από την εξαγωγή. Η περιστροφή συνεχίζεται όσο υπάρχει καύση.
Το συγκριτικό πλεονέκτημα του κινητήρα σε σχέση με άλλους εμβολοφόρους είναι η συνεχής κίνηση του εμβόλου, επειδή τα νεκρά σημεία (δηλαδή τα ακραία σημεία σε μια παλινδρομική κίνηση, όπου η ταχύτητα του εμβόλου στιγμιαία μηδενίζεται καθώς η κίνησή του αλλάζει φορά) είναι ανύπαρκτα, και, επομένως, οι απώλειες που οφείλονται σε αυτά (απώλειες νεκρών σημείων) είναι μηδενικές. Επίσης, ο κινητήρας Βάνκελ πραγματοποιεί τρεις καύσεις ανά κύκλο σε σχέση με τη μια των άλλων κινητήρων. Το έμβολο σε έναν κινητήρα Βάνκελ δεν σταματά να περιστρέφεται όσο ο κινητήρας είναι σε λειτουργία, και εδώ οφείλεται η ύπαρξη μέγιστης ισχύος σε υψηλό αριθμό στροφών κατά τη λειτουργία του.
Μια πρώιμη έκδοση του κινητήρα, αναπτύχθηκε τον 16ο αιώνα από τον Ιταλό μηχανικό Αγκοστίνο Ραμέλι.
Πηγές
Ηow Stuff works: Karim Nice How Rotary Engines Work
Citroenet: Wankel Rotary Engine
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|
638407
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Λεοπόλδος (αποσαφήνιση)
|
Με το όνομα αυτό υπάρχουν τα εξής πρόσωπα:
Βασιλείς του Βελγίου
Λεοπόλδος Α΄ του Βελγίου
Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου
Λεοπόλδος Γ΄ του Βελγίου
Λεοπόλδος του Βελγίου πρίγκιπας
Βασιλείς της Γερμανίας
Λεοπόλδος Α΄ των Αψβούργων
Λεοπόλδος Β΄ των Αψβούργων-Λωρραίνης
Δούκες του Άνχαλτ
Λεοπόλδος Α΄, πρίγκιπας του Άνχαλτ-Ντεσάου
Λεοπόλδος Β΄ του Άνχαλτ-Ντεσάου
Λεοπόλδος Γ΄ του Άνχαλτ-Ντεσάου
Λεοπόλδος Δ΄ του Άνχαλτ
Λεοπόλδος του Άνχαλτ
Λεοπόλδος του Άνχαλτ-Κέτεν
Δούκες της Βαυαρίας
Λεοπόλδος της Βαυαρίας (αντιβασιλέας)
Λεοπόλδος της Βαυαρίας (1846-1930)
Λεοπόλδος της Βαυαρίας (γενν. 1943)
Λεοπόλδος δούκας της Βαυαρίας
Λεοπόλδος της Βαυαρίας (γενν. 1951)
Δούκες της Αυστρίας
Λεοπόλδος Α΄ Μπάμπενμπερκ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Β΄ Μπάμπενμπεργκ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Γ΄ Μπάμπενμπεργκ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Α΄ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Β΄ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Γ΄ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Δ΄ της Αυστρίας
Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας-Τιρόλου
Λεοπόλδος ΣΤ΄ της Αυστρίας
Λεοπόλδος, αρχιδούκας της Αυστρίας
Λεοπόλδος Γουλιέλμος της Αυστρίας
Λεοπόλδος Λουδοβίκος, αρχιδούκας της Αυστρίας
Λεοπόλδος Σαλβαδόρ, αρχιδούκας της Αυστρίας
Λεοπόλδος Φραγκίσκος, αρχιδούκας της Αυστρίας
Λεοπόλδος του Βολφενμπύτελ
Λεοπόλδος του Ζνόιμο
Λεοπόλδος της Λωρραίνης
Λεοπόλδος Β΄, Μέγας Δούκας της Τοσκάνης
Λοιποί ευγενείς
Λεοπόλδος Γεώργιος της Έσσης-Χόμπουργκ
Λεοπόλδος Γουλιέλμος του Μπάντεν-Μπάντεν
Λεοπόλδος Έμπερχαρτ της Βυρτεμβέργης-Μονμπελιάρ
Λεοπόλδος Κλήμης της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
Λεοπόλδος Λουδοβίκος του Φέλντεντς
Λεοπόλδος Μαουντμπάττεν
Λεοπόλδος Φρειδερίκος της Βυρτεμβέργης-Μονμπελιάρ
Λεοπόλδος της Έσσης-Χόμπουρκ
Λεοπόλδος Α΄ της Βάδης
Λεοπόλδος του Όλμπανι
Λεοπόλδος του Σαλέρνο
Λεοπόλδος των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών (1813-1860)
Λεοπόλδος των Μεδίκων
|
174885
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%20%CE%A1%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%82
|
Φανάρι Ροδόπης
|
Το Φανάρι είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό περίπου 30 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Κομοτηνή. Είναι το διασημότερο τουριστικό θέρετρο της Θράκης με μεγάλη τουριστική κίνηση τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο μόνιμος πληθυσμός στο Φανάρι είναι 438 κάτοικοι (2021).
Αξιοθέατα
Η Λίμνη Βιστωνίδα που βρίσκεται βορειοδυτικά, δίπλα στο Φανάρι.
Η παραλιακή αμμουδερή παραλία (τουριστικά ανεπτυγμένη) ανατολικά του χωριού.
Αρχαιολογικός χώρος Αρχαία Δικαία .
Φωτοθήκη
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ροδόπης
|
625568
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%84%CE%B1%20%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%82
|
Παρισάτα Κεφαλονιάς
|
Τα Παρισάτα είναι οικισμός στην Κεφαλονιά. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Κεφαλονιάς του ομώνυμου νομού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 13 κατοίκους.
Πληθυσμός
Παραπομπές
Δήμος Κεφαλονιάς
Χωριά του νομού Κεφαλληνίας
|
218087
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Wanted
|
Wanted
|
Wanted είναι αμερικανική/γερμανική περιπετειώδης ταινία παραγωγής 2008. Βασίζεται στο ομότιτλο κόμικ του Μαρκ Μίλαρ και τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ, ενώ το σενάριο έγραψαν οι Μάικλ Μπραντ, Ντιν Γεωργαρής, Ντέρεκ Χάας και Κρις Μόργκαν. Πρωταγωνιστούν γνωστοί ηθοποιοί με κυριότερους τους: Τζέιμς Μακαβόι, Αντζελίνα Τζολί και Μόργκαν Φρίμαν.
Η ταινία αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αφού τα κέρδη της στο αμερικανικό box office ανέρχονται σε 134.294.280 δολλάρια. Η ταινία προτάθηκε για 2 Όσκαρ από τα οποία δεν κατάφερε να αποσπάσει κανένα. Στο Λονδίνο η ταινία έκανε πρεμιέρα την Πέμπτη 12 Ιουνίου του 2008, στις ΗΠΑ (Φεστιβάλ Ταινιών του Λος Άντζελες) την Πέμπτη 19 Ιουνίου του 2008 και στην Ελλάδα την Πέμπτη 23 Αυγούστου 2008. Η ταινία γυρίστηκε στην Τσεχία.
Πλοκή
Ο Γουέσλι Γκίμπσον (Τζέιμς Μακάβοι) είναι ένας απλός υπάλληλος, δυσαρεστημένος με τη μονότονη ζωή του. Σύντομα γνωρίζει, όμως, την Φοξ (Αντζελίνα Τζολί), η οποία τον οδηγεί σε μία μυστική αδελφότητα όπου μαθαίνει για την αληθινή του ταυτότητα. Δηλαδή ότι έχει υπερφυσικές ικανότητες όπως είχε ο πατέρας του. Αρχηγός της αδελφότητας είναι ο Σλόαν (Μόργκαν Φρίμαν), ο οποίος αφού ο Γκίμπσον εκπαιδευτεί κατάλληλα του δίνει αποστολές. Ανακαλύπτει , ωστόσο , ότι τα μέλη της αδελφότητας δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνονται...
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Τζέιμς ΜακΑβόι στο ρόλο του Γουέσλι Άλαν Γκίμπσον
Μόργκαν Φρίμαν στο ρόλο του Σλόαν
Αντζελίνα Τζολί στο ρόλο της Φοξ
Κονσταντίν Χαμπένσκι στο ρόλο του Εξολοθρευτή
Τόμας Κρέτσμαν στο ρόλο του Κρος
Κόμον στο ρόλο του Ερλ Μάλκολμ Σπέλμαν
Τέρενς Σταμπ στο ρόλο του Πεκβόρσκι
Box office
Με προϋπολογισμό της ταινίας 75.000.000 δολάρια, το Wanted άνοιξε στη δεύτερη θέση με 50,9 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο σαββατοκύριακο. Οι εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 134,5 εκατομμύρια δολάρια ενώ στον υπόλοιπο κόσμο απέφερε 206,9 εκατομμύρια δολάρια. Συνολικά συγκέντρωσε 341,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.
Βραβεία και Υποψηφιότητες
Όσκαρ 2008
Υποψηφιότητες
Καλύτερo Ηχητικό Μοντάζ
Καλύτερος Ήχος
Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA
Υποψηφιότητες
Saturn Award - Καλύτερη Ταινία Φαντασίας
BMI Film & TV Awards
Βραβεία
Βραβείο BMI Film Music - Ντάνι Έλφμαν
Broadcast Film Critics Association Awards
Υποψηφιότητες
Critics Choice - Καλύτερη Ταινία Δράσης
Empire Awards, UK
Βραβεία
Βραβείο Empire - Best Sci-Fi/Fantasy/Superhero
MTV Movie Awards
Υποψηφιότητες
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία - Αντζελίνα Τζολί
Καλύτερο Φιλί - Αντζελίνα Τζολί και Τζέιμς Μακαβόι
Καλύτερη WTF Στιγμή - Αντζελίνα Τζολί
Motion Picture Sound Editors, USA
Υποψηφιότητες
Golden Reel - Καλύτερo Ηχητικό Μοντάζ
National Movie Awards, UK
Υποψηφιότητες
National Movie - Καλύτερη Ταινία Δράσης/Περιπέτεια
National Movie - Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία - Αντζελίνα Τζολί
National Movie - Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία - Τζέιμς Μακαβόι
Screen Actors Guild Awards
Υποψηφιότητες
Συνολική Ερμηνεία από Ομάδα Κασκαντέρ
Teen Choice Awards
Υποψηφιότητες
Teen Choice - Choice Summer Movie: Action Adventure
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Wanted στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2008
Ταινίες παραγωγής Universal Pictures
Αμερικανικές θρίλερ ταινίες δράσης
Γερμανικές ταινίες
Γερμανικές θρίλερ ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Γερμανικές ταινίες δράσης
Ταινίες γυρισμένες στην Τσεχία
Ταινίες γυρισμένες στο Σικάγο
|
61182
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82
|
Κουλουρτζής
|
Ο Κουλουρτζής ή κουλουράς ή σιμιτζής είναι ένας υπαίθριος μικροπωλητής ο οποίος πουλάει κουλούρια (στα Τούρκικα «σιμίτ»).
Στην Ελλάδα και στην Τουρκία, οι κουλουρτζήδες συχνάζουν σε μέρη όπου περνά πολύς κόσμος, συνήθως σε κεντρικά σημεία πόλεων, για να πουλήσουν τα κουλούρια τους. Μεταφέρουν τα κουλούρια είτε σε μεγάλα καλάθια, είτε σε τάβλες πάνω στις οποίες είναι τακτοποιημένα τα κουλούρια και τα πωλούν είτε κατευθείαν από αυτά είτε από γυάλινες, τροχήλατες προθήκες, όπως φαίνεται στις εικόνες.
Ο κουλουρτζής, όπως και ο καστανάς, είναι ένας από τους λίγους πλανόδιους που δεν έχουν εκλείψει σήμερα, όπως ο λούστρος, ο στραγαλατζής, ο παγοπώλης, ο παγωτατζής, ο εφημεριδοπώλης, ο λεμοναδοπώλης κλπ , που αν ήδη δεν έχουν εκλείψει, τείνουν να εκλείψουν.
Το κύριο εμπόρευμά τους είναι το κουλούρι Θεσσαλονίκης, με δακτυλιοειδές σχήμα και πολύ σουσάμι. Χαρακτηριστική είναι η προτροπή των κουλουρτζήδων («Φρέσκα ξεροψημένα κουλούρια») για να αγοράσει κανείς το προϊόν τους, καθώς και η μεταφορά με το κεφάλι, όταν έχουν τα κουλούρια σε τάβλα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ένας κόσμος που έφυγε: Κουλουρτζής.
Ξεχασμένα επαγγέλματα που αντέχουν στον χρόνο.
Μιλούν οι βιοπαλαιστές: Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία….
Μικρός κουλουρτζής μπροστά σε πινακίδα της SOCONY/ΠΗΓΑΣΟΣ το 1947.
Παραδοσιακά επαγγέλματα
Πλανόδιοι μικροπωλητές
Υπαίθριοι μικροπωλητές
|
154159
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%80%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82
|
Βαπτιστές
|
Οι Βαπτιστές είναι Χριστιανοί οι οποίοι πιστεύουν πως το βάπτισμα στο νερό πρέπει να γίνεται σε πιστούς (οπότε απορρίπτεται ο νηπιοβαπτισμός). Με τον όρο "Βαπτιστικός" μπορεί επίσης να περιγραφεί μία εκκλησία, ένα δόγμα ή μία ομάδα που μοιράζεται τις ίδιες πεποιθήσεις σχετικά με το βάπτισμα.
Οι Βαπτιστές ιστορικά χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη αυτονομίας σε κάθε τοπική τους εκκλησία. Αν και ο όρος "Βαπτιστής" έχει τις ρίζες του στους Αναβαπτιστές, το ίδιο το δόγμα των Βαπτιστών συνδέεται ιστορικά με τα αυτονομιστικά κινήματα του 16ου αιώνα.
Οι περισσότερες Βαπτιστικές εκκλησίες επιλέγουν να συνδέονται με δογματικές ομάδες που παρέχουν υποστήριξη, χωρίς όμως να τις ελέγχουν. Η μεγαλύτερη Βαπτιστική ομάδα εκκλησιών, εκτός από την Βαπτιστική Παγκόσμια Συνέλευση, είναι οι Νότιοι Βαπτιστές (οι οποίοι αποχώρησαν από την Παγκόσμια Συνέλευση το 2004), όμως υπάρχουν και πολλές άλλες ενώσεις Βαπτιστών. Υπάρχουν, επίσης, αυτόνομες εκκλησίες που παραμένουν ανεξάρτητες από οποιοδήποτε δόγμα, οργάνωση ή ένωση.
Μέλη
Οι Βαπτιστές αριθμούν περίπου 110 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, σε περισσότερες από 220.000 κοινότητες και θεωρούνται η μεγαλύτερη παγκόσμια κοινωνία Ευαγγελικών Προτεσταντών. Στη Βόρεια Αμερική έχουν περίπου 38 εκατομμύρια μέλη. Μεγάλοι αριθμοί Βαπτιστών υπάρχουν επίσης στην Ασία, την Υποσαχάρια Αφρική,την Καραϊβική και την Κεντρική και Νότια Αμερική. Στην Ινδία υπάρχουν 2.4, στη Γκάνα 2.5, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό 1.9, και στη Βραζιλία 1.7 εκατομμύρια. Στην Ελλάδα υπάρχουν λίγες αυτόνομες Βαπτιστικές εκκλησίες, ενώ η Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία θεωρείται πως προέρχεται από τη Βαπτιστική παράδοση.
Πίστη
Η ακροστιχίδα των βασικών δογμάτων των Βαπτιστών που ακολουθούν, στα αγγλικά σχηματίζει τη λέξη BAPTIST (ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ).
Η Βίβλος ως αρχή, (Biblical authority)
Αυτονομία της τοπικής εκκλησίας, (Autonomy of the local church)
Ιεροσύνη για όλους τους πιστούς, (Priesthood of all believers)
Δύο διατάξεις (Βάπτισμα του πιστού και Δείπνος του Κυρίου), (Two ordinances)
Ελευθερία των ψυχών, (Individual soul liberty)
Διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους, (Separation of Church and State)
Δύο διακονίες στην εκκλησία (Ποιμένας-Πρεσβύτερος και Διάκονος), (Two offices of the church)
Οι περισσότερες βαπτιστικές παραδόσεις πιστεύουν στις "τέσσερις ελευθερίες":
Ελευθερία των ψυχών: η ψυχή είναι υπόλογη μόνο στο Θεό, και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις σε θέματα πίστης χωρίς την επιβολή υποχρεωτικών διατάξεων από κάποιο επίσημο θρησκευτικό φορέα
Εκκλησιαστική ελευθερία: ελευθερία της τοπικής εκκλησίας από εξωτερικές παρεμβάσεις
Βιβλική ελευθερία: ο κάθε πιστός είναι ελεύθερος να ερμηνεύσει την Αγία Γραφή προσωπικά, χρησιμοποιώντας τα καλύτερα εργαλεία μαθητείας και βιβλικές μελέτες που έχει στη διάθεση του
Θρησκευτική ελευθερία: το κάθε άτομο είναι ελεύθερο να επιλέξει εάν θα είναι ενταγμένο στη θρησκεία των Βαπτιστών, σε κάποια άλλη θρησκεία, ή αν θα είναι άθρησκο. Επίσης, υποστηρίζεται ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, ο οποίος συχνά αποκαλείται "πολιτική συνέπεια" της θρησκευτικής ελευθερίας
Σημειώσεις
Η αρχή βασίζεται στα Ματθ. 24:35· 1 Πέτρ. 1:23· 2 Τιμ. 3:16-17
Η αρχή βασίζεται στα Ματθ. 18:15-17· 1 Κορ. 6:1-3
Η αρχή βασίζεται στα 1 Πετρ. 2:5-9· 1 Τιμ. 5
Η αρχή βασίζεται στα Πράξ. 2:41-47· 1 Κορ. 11:23-32
Η αρχή βασίζεται στα Ρωμ. 14:5-12
Η αρχή βασίζεται στα Ματθ. 22:15-22
Η αρχή βασίζεται στα 1 Τιμ. 3:1-13· Τίτ. 1-2
Υποσημειώσεις
Ευαγγελικαλισμός
Προτεσταντισμός
|
183490
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Τάρσιος
|
Ο τάρσιος είναι νυκτόβιο θηλαστικό, συγγενής με τον λεμούριο και τον πίθηκο. Τα μάτια του μοιάζουν με του ανθρώπου. Ο εγκέφαλός του είναι μεγάλος σε σχέση με το σώμα του. Έχει μέγεθος ποντικιού με μήκος 13 cm και ουρά 20 cm. Ζει στη Μαλαισία, τη Σουμάτρα τις Φιλιππίνες και στο Βόρνεο. Χωρίζεται σε τρία είδη:
τάρσιος των Φιλιππίνων
τάρσιος ο φασματώδης της Κελέβης
τάρσιος του Χόρσφιλντ στην Σουμάτρα και το Βόρνεο.
Ο τάρσιος τρέφεται κυρίως με έντομα και σπονδυλόζωα.
Ταρσιίδες
he:קופיפים
|
626716
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Δημήτρης Ευσταθίου
|
Ο Δημήτρης Ευσταθίου (Κολωνός Αθηνών, 1923 - 11 Αυγούστου 1996) ήταν Έλληνας τραγουδιστής του λαϊκού και του ρεμπέτικου, καθώς και συνθέτης, στιχουργός και οργανοπαίχτης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στον Κολωνό Αθηνών το 1923. Έζησε επίσης στην Δάφνη Αθηνών. Την δεκαετία του '40 ξεκίνησε την πορεία αυτού στο τραγούδι, ενώ η πρώτη του δισκογραφική δουλειά έγινε την δεκαετία του '50. Κατά την διάρκεια της ζωής του, συνεργάστηκε με πολλούς δημοφιλείς καλλιτέχνες, όπως τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μάνο Λοΐζο, την Λίτσα Διαμάντη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Μπάμπη Τσετίνη, τον Βαγγέλη Περπινιάδη, αλλά και με διάφορες δισκογραφικές εταιρείες, όπως η EMI, η Universal Music Group, η Universal Music Australia και η CRONOS MUSIC.
Απεβίωσε στις 11 Αυγούστου 1996 σε ηλικία 73 ετών και κηδεύτηκε στην Ηλιούπολη.
Αδελφός ήταν ο Σπύρος, επίσης δεξιοτέχνης μπουζουκιού και τραγουδιστής.
Παραπομπές
Έλληνες στιχουργοί
Έλληνες άνδρες τραγουδιστές
Έλληνες συνθέτες
Λαϊκοί τραγουδιστές
Ρεμπέτες
|
713990
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BB
|
Προφιτερόλ
|
Ένα προφιτερόλ είναι γεμιστό από ζύμη, με μια συνήθως γλυκιά και υγρή γέμιση σαντιγί, κρέμας, κρέμας ζαχαροπλαστικής ή παγωτού. Οι σφολιάτες μπορεί να διακοσμούνται με άλλα υλικά ή να αφήνονται απλές ή γαρνιρισμένες με σάλτσα σοκολάτας, καραμέλας, ή πασπαλισμένες με ζάχαρη άχνη. Το αλμυρό προφιτερόλ γεμίζεται με πολτοποιημένα κρέατα, τυριά και ούτω καθεξής. Αυτά χρησιμοποιούνταν συχνά για γαρνίρισμα στις σούπες.
Το προφιτερόλ και τα σχετιζόμενα εδέσματα ανά τον κόσμο μπορεί να συνδέονται με ιδιαίτερες παραλλαγές της γέμισης ή της σάλτσας σε διαφορετικές περιοχές.
Ιστορία
Το προφιτερόλ αντλεί τις ρίζες του από την εποχή της αναγέννησης. Η Αικατερίνη των Μεδίκων παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β΄ της Γαλλίας και μαζί της έφερε όλες της τις συνταγές από την πατρίδα της την Τοσκάνη. Ένας από τους μάγειρες της, ο Ποπελίνι, δημιούργησε το 1540 τη ζύμη σου το οποίο έγινε πολύ δημοφιλές στη Γαλλία (όπως και άλλα ιταλικά γλυκά) και μαζί με αυτό τα προφιτερόλ. Η φήμη του επιδόρπιου εξαπλώθηκε αλλά το πραγματικό προφιτερόλ αναπτύχθηκε μετά τον 17ο αιώνα.
Παραπομπές
Γαλλική κουζίνα
Ιταλικά επιδόρπια
Κάσταρντ κρεμώδη επιδόρπια
|
758956
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%82
|
Μάριους Γκριγκόνις
|
Ο Μάριους Γκριγκόνις (Κάουνας, 26 Απριλίου 1994) είναι Λιθουανός επαγγελματίας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις των γκαρντ, καθώς και ως σμολ φόργουορντ ενώ αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό.
Πρώιμη σταδιοδρομία
Πριν ξεκινήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία, ο Γκριγκόνις έπαιξε στην 2η Λιθουανίας (NKL) με τη Σχολή Ζαλγκίρις-Άρβιντας Σαμπόνις για τέσσερα χρόνια. Ήταν σημαντικός συντελεστής στην ομάδα κατά την πρώτη του χρονιά και καθιερώθηκε ως ηγέτης από την τρίτη του χρονιά. Κέρδισε χάλκινα μετάλλια τα δύο τελευταία χρόνια με την σχολική ομάδα Σαμπόνις.
Επαγγελματική πορεία
Στις 15 Μαΐου 2013, ο Γκριγκόνις εντάχθηκε στη βασική σύνθεση της Ζαλγκίρις για έναν αγώνα απέναντι στη ΜΚ Νίζνι Νόβγκοροντ στο VTB Πρωτάθλημα.
Παίζοντας στην Ισπανία (2013–2017)
Για την περίοδο 2013–14, ο Γκριγκόνις δόθηκε δανεικός στην ισπανική ομάδα της δεύτερης κατηγορίας Πένιας Ουέσκα. Συμπεριλήφθηκε στην ομάδα της 2ης Κατηγορίας (LEB Oro).
Στις 14 Αυγούστου 2014, ο Γκριγκόνις υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Μπάσκετ Μανρέσα του Ισπανικού Πρωταθλήματος (Liga ACB). Αφού πέρασε δύο χρόνια με τη Μανρέσα, υπέγραψε συμφωνία "2+1" ετών με την Ιμπεροστάρ Τενερίφε στις 28 Ιουλίου 2016. Ονομάστηκε Πολυτιμότερος Παίχτης (MVP) του Φάιναλ Φορ της περιόδου 2016–17 του Basketball Champions League. Συνολικά στη διοργάνωση είχε 9.3 πόντους, 2 ριμπάουντ και 2 ασίστ κατά μέσο όρο. Στις 13 Ιουλίου 2017, ο Γκριγκόνις χώρισε τους δρόμους του με την Τενερίφη.
Άλμπα Βερολίνου (2017–2018)
Στις 13 Ιουλίου 2017, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη γερμανική ομάδα Άλμπα Βερολίνου. Με την γερμανική ομάδα είχε 11.6 πόντους, 2.6 ασίστ και 3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο σε 8 ματς του Γιούροκαπ.
Επιστροφή στη Ζαλγκίρις (2018–2021)
Στις 3 Ιουλίου 2018, ο Γκριγκόνις επέστρεψε στη Ζαλγκίρις Κάουνας όταν και υπέγραψε συμβόλαιο τριετούς διάρκειας. Η χρονιά του διεκόπη λόγω τραυματισμού τον Νοέμβριο του 2019. Στις 16 Φεβρουαρίου 2020, κατέκτησε το Κύπελλο Λιθουανίας. Είχε μέσο όρο 11.5 πόντους, 2.6 ριμπάουντ και 2.0 ασίστ ανά αγώνα στα πρώτα 10 παιχνίδια της περιόδου 2019-20 στην Ευρωλίγκα. Στις 8 Ιουλίου 2020, υπέγραψε εκ νέου με την ομάδα. Στις 14 Φεβρουαρίου 2021, κατέκτησε το Κύπελλο Λιθουανίας, νικώντας στον τελικό την Λιετκαμπέλις με σκορ 76-69. Στις 7 Ιουνίου κατέκτησε για τρίτη φορά το Πρωτάθλημα Λιθουανίας, αφού η Ζαλγκίρις κέρδισε στη σειρά των τελικών την Ρίτας 3-0. Τη σεζόν 2020-21, ήταν ο κορυφαίος της Ζαλγκίρις με 13,4 πόντους, σουτάροντας μάλιστα με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας για γκαρντ, καθώς είχε 94,4% στις ελεύθερες βολές (τρίτος στην Ευρωλίγκα για τη σεζόν), 45,6% στο τρίποντο και 50,6% στα δίποντα. Αναδείχτηκε MVP του μήνα Οκτωβρίου για την Ευρωλίγκα έχοντας 15.5 πόντους (58,1% δίποντα, 44,4% τρίποντα, 100% βολές), 2.7 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ, 16.2 στο ranking και 21/ 21 βολές.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2021–2022)
Στις 12 Ιουνίου 2021, ο Γκριγκόνις υπέγραψε επίσημα τριετές συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Με την ΤΣΣΚΑ πρόλαβε να αγωνιστεί σε 16 ματς Ευρωλίγκα (3 ως βασικός) φέτος έχοντας 8.5 πόντους, 1.9 ασίστ 1.5 ριμπάουντ κατά μέσο όρο και 44% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Σταμάτησε να αγωνίζεται με την ομάδα μετά την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.
Παναθηναϊκός (2022–σήμερα)
Στις 14 Ιουλίου 2022, ανακοινώθηκε η συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό η οποία έχει ισχύ μέχρι το 2024. Την αγωνιστική περίοδο 2022-23, πραγματοποίησε 27 εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα, έχοντας κατά μέσο όρο 8.1 πόντους, 1.6 ασίστ και 1.6 ριμπάουντ και στο ελληνικό πρωτάθλημα κατέγραψε 19 εμφανίσεις, φτάνοντας μέχρι τους Τελικούς της διοργάνωσης, ολοκληρώνοντας τη σεζόν με 12.4 πόντους, 2.7 ασίστ και 2.9 ριμπάουντ ανά αγώνα.
Σταδιοδρομία στην Εθνική ομάδα
Ο Γκριγκόνις εκπροσώπησε τη Λιθουανία στα τουρνουά νέων κάτω των 16, κάτω των 18, κάτω των 19 και κάτω των 20. Οδήγησε την ομάδα του σε δύο ασημένια μετάλλια και ένα χάλκινο μετάλλιο ενώ συμμετείχε σε τέσσερα τουρνουά. Κατά τη διάρκεια του ημιτελικού του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Εφήβων της FIBA του 2012, σημείωσε το νικητήριο καλάθι απέναντι στη Σερβία. Ως αποτέλεσμα της συνεισφοράς του στην επιτυχία της ομάδας, επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στην ομάδα της διοργάνωσης.
Το 2014, ο προπονητής Γιόνας Καζλάουσκας συμπεριέλαβε τον Γκριγκόνις στον προκαταρκτικό κατάλογο υποψηφίων 24 παικτών για την εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης. Ωστόσο, κλήθηκε στο στρατόπεδο προπόνησης της εθνικής ομάδας για πρώτη φορά μόνο το 2016 και αμέσως επιλέχτηκε στη σύνθεση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ 2022, όπου η Λιθουανία έφτασε μέχρι τους 16, αφού αποκλείστηκε από την Ισπανία. Ο ίδιος ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του, έχοντας 14.5 πόντους, 3.8 ριμπάουντ και 3.3 ασίστ μέσο όρο με 40.6% στα τρίποντα σε 27 λεπτά συμμετοχής.
Τίτλοι-Διακρίσεις
Συλλογικοί
Ιμπεροστάρ Τενερίφε
Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ: (2017)
Ζάλγκιρις Κάουνας
3x Πρωταθλητής Λιθουανίας: (2019, 2020, 2021)
2x Κύπελλο Λιθουανίας: (2020, 2021)
Ατομικοί
MVP του Φάιναλ Φορ στο Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ: (2017)
MVP του μήνα στην Ευρωλίγκα: (Οκτώβριος 2020)
MVP της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα: (6η αγωνιστική, 2020/21)
Καλύτερη ομάδα στην δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας: (2014)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Μάριους Γκριγκόνις στο euroleague.net
Ο Μάριους Γκριγκόνις στο acb.com
Ο Μάριους Γκριγκόνις στο fiba.com
Λιθουανοί καλαθοσφαιριστές
Σμολ φόργουορντ
Σούτινγκ γκαρντ
Καλαθοσφαιριστές Εθνικής Λιθουανίας
Καλαθοσφαιριστές ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Καλαθοσφαιριστές Πένιας Ουέσκα
Καλαθοσφαιριστές ΚΜ 1939 Κανάριας
Καλαθοσφαιριστές Ζάλγκιρις Κάουνας
Καλαθοσφαιριστές Μανρέσα
Καλαθοσφαιριστές Άλμπα Βερολίνου
Καλαθοσφαιριστές Παναθηναϊκού
Καλαθοσφαιριστές λιθουανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Λιθουανίας
Καλαθοσφαιριστές ισπανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Ισπανίας
Καλαθοσφαιριστές ρωσικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές VTB Λίγκα
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2016
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 2022
|
839726
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%B2%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%B1%20%CE%AE%20%CE%A4%CE%B1%20%CE%B4%CF%8D%CE%BF%20%CE%AD%CE%B8%CE%BD%CE%B7
|
Σύβιλλα ή Τα δύο έθνη
|
Σύβιλλα ή Τα δύο έθνη (αγγλικός τίτλος: Sybil, or The Two Nations) είναι κοινωνικό μυθιστόρημα του Μπέντζαμιν Ντισραέλι που δημοσιεύτηκε το 1845. Εμπνευσμένο από την άνοδο των Χαρτιστών, το μυθιστόρημα πραγματεύεται τα προβλήματα της αυξανόμενης κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας των κοινωνικών τάξεων στην Αγγλία - πλουσίων και φτωχών - σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Το έργο εφιστά την προσοχή των αναγνωστών στην ύπαρξη «δύο εθνών» στην Αγγλία: των συνεχώς αυξανόμενων πλούσιων βιομηχάνων και της μάζας του πληθυσμού που υφίσταται αυξανόμενη φτώχεια, κοινωνική στέρηση, σωματική και ηθική υποβάθμιση. Τα δύο έθνη περιγράφονται τόσο διαφορετικά ως προς τις ευκαιρίες και τις συνθήκες διαβίωσής τους και τόσο εχθρικά μεταξύ τους που φαίνεται να ανήκουν σχεδόν σε διαφορετικές χώρες.
Το μυθιστόρημα εγκωμιάστηκε για την ειλικρινή και ακριβή παρουσίαση των κοινωνικών συνθηκών των φτωχών. Ο Ντισραέλι έγραψε πειστικά για την καταπίεση των εργατικών τάξεων, τη γυναικεία και παιδική εργασία, τους χαμηλούς μισθούς, τις αποκρουστικές συνθήκες στέγασης και εργασίας και την αθλιότητα και εξαθλίωση των βιομηχανικών πόλεων. Ωστόσο, η λύση που προτείνει για τη συμφιλίωση των κοινωνικών συγκρούσεων και την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας ήταν ατελέσφορη.
Το μυθιστόρημα, που συνδυάζει πολιτική και ρομαντική μυθοπλασία, είχε μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη έκδοση πούλησε 3.000 αντίτυπα και απέφερε στον συγγραφέα κέρδος περίπου 1.000 λιρών. Ακολούθησαν πολλές εκδόσεις στην Αγγλία και την Αμερική και μεταφράστηκε στα γαλλικά το 1870.
Περιεχόμενο
Η Σύβιλλα είναι ταυτόχρονα ένα μυθιστόρημα της ανώτερης τάξης και ένα πολιτικό μανιφέστο με ιστορικό πλαίσιο το κίνημα των Χαρτιστών (1838-1857). Η κεντρική ρομαντική πλοκή του μυθιστορήματος αναφέρεται στον έρωτα του αριστοκράτη Τσαρλς Έγκρεμοντ, μέλους της τάξης των γαιοκτημόνων, για τη Σύμπιλ, τη φτωχή κόρη ενός μαχητικού ηγέτη των Χαρτιστών. Ωστόσο, η υπόθεση είναι δευτερεύουσα σε σχέση με το πολιτικό μήνυμα, το οποίο ζητά την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας μέσω μιας πατερναλιστικής κυβέρνησης.
Όπως υποδηλώνει ο υπότιτλος, τα δύο έθνη αποκαλύπτουν τον διαχωρισμό της βρετανικής κοινωνίας μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Ο Ντισραέλι απεικόνισε τόσο τη σωματική όσο και την ηθική υποβάθμιση των εργαζομένων με σκληρό ρεαλισμό, βασιζόμενος σε μαρτυρίες από τα Μπλε Βιβλία (εκθέσεις κοινοβουλευτικών επιτροπών που συστάθηκαν για να εξετάσουν τις κοινωνικές συνθήκες) και τις παρατηρήσεις δικών του απεσταλμένων στις βιομηχανικές πόλεις του Βορρά. Καταλόγισε την αυξανόμενη φτώχεια της εργατικής τάξης στην ιδεολογία του Ωφελιμισμού και στην οικονομική θεωρία του laissez-faire, που είχαν αποτέλεσμα οι ανεπαρκώς αμειβόμενοι εργαζόμενοι να μην μπορούν να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Παρά τον αυξανόμενο πλούτο που δημιουργήθηκε από την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής και του εμπορίου, η ευημερία βρισκόταν μόνο στα χέρια των ανώτερων στρωμάτων -των γαιοκτημόνων, των εμπόρων και των βιομηχάνων- ενώ οι περισσότεροι εργαζόμενοι ζούσαν σε άθλια ένδεια.
Ο Ντισραέλι σκόπευε με το έργο σε κάτι περισσότερο από καταγγελία και η συζήτηση για την κατάσταση της Αγγλίας στο μυθιστόρημα έχει έναν ξεκάθαρο πολιτικό στόχο. Υποστηρίζει ότι η Αγγλία χρειαζόταν τη συμμαχία μεταξύ μιας υποτιθέμενης καλοπροαίρετης και πατερναλιστικής αριστοκρατίας και των εργατικών τάξεων καθώς και μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική πρόνοια, που ο Ντισραέλι προσπάθησε να εφαρμόσει όταν υπηρέτησε δύο φορές ως Πρωθυπουργός.
Παραπομπές
Βρετανικά μυθιστορήματα
Αγγλική λογοτεχνία
|
4119
|
https://el.wikipedia.org/wiki/739
|
739
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 739 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Ο Φελίτσε Κορνιόλα διατελεί Magister Militum του Δουκάτου της Βενετίας
Γεννήσεις
Θάνατοι
Έτη
|
467641
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%203486
|
NGC 3486
|
Ο NGC 3486 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 27,4 εκατομμύρια έτη φωτός από το Ηλιακό Σύστημα και βρίσκεται στον αστερισμό Μικρό Λέοντα. Κατατάσσεται ως SAB(r)c στο σχήμα μορφολογικής ταξινόμησης. Επίσης είναι γαλαξίας Σίφερτ με ενεργό γαλαξιακό πυρήνα. Παρόλα αυτά δεν έχουν ανιχνευθεί εκπομπές ακτίνων Χ από τον πυρήνα και είναι πιθανόν να υπάρχει εκεί μονάχα μία "μικρή" μαύρη τρύπα, μάζας μικρότερης από ένα εκατομμύριο φορές αυτήν του Ήλιου.
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
3486
33166
06079
Ραβδωτοί σπειροειδείς γαλαξίες
Λέων Μικρός (αστερισμός)
|
673130
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Επιτροπή για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας
|
Η Επιτροπή για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας (πολωνικά: Komitet Obrony Demokracji, KOD) είναι μια πολωνική οργάνωση πολιτών και μη κυβερνητική οργάνωση που σκοπό έχει να προωθήσει τις ευρωπαϊκές αξίες, όπως τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2015 από μια ομάδα πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του Ματέους Κιόφσκι, ως συνέπεια της πολωνικής συνταγματικής κρίσης που ξέσπασε το ίδιο έτος. Η οργάνωση είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα και έχει δηλώσει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να μετασχηματιστεί σε πολιτικό φορέα, ωστόσο οι ενέργειες και οι εκδηλώσεις του υποστηρίζονται από τη φιλελεύθερη αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένων των κομμάτων Σύγχρονο (.N) και Πολιτική Πλατφόρμα (PO). Η οργάνωση αντιτίθεται στην πολιτική της κυβέρνησης του κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη.
Η έδρα της Επιτροπής για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας βρίσκεται στη Βαρσοβία, ενώ λειτουργεί διεθνές γραφείο στις Βρυξέλλες (KOD International) και βρίσκεται σε επαφές και συνεργασία με οργανώσεις στην Ευρώπη, στη Βόρεια Αμερική, την Ασία και την Αυστραλία. Η οργάνωση έχει τιμηθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη για την υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Δράση
Στις 26 Νοεμβρίου 2015, τα μέλη της KOD έγραψαν μια ανοικτή επιστολή με τίτλο «Μια Επιστολή των Πολιτών του Συνταγματικού Κράτους προς τον Αντρέι Ντούντα, τον Πρόεδρο της Πολωνίας» ζητώντας του να ορκιστεί ενώπιον τριών από τους πέντε δικαστές του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Η KOD υποστήριξε ότι αυτοί οι τρεις, εξαιρουμένων των άλλων δύο, εκλέχθηκαν αξιοκρατικά από το προηγούμενο κοινοβούλιο.
Καθώς οι διαφωνίες μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και του Συνταγματικού Δικαστηρίου συνεχίστηκαν, η KOD κάλεσε τους πολίτες σε διαμαρτυρίες ενάντια στην, σύμφωνα με την οργάνωση, παραβίαση του Συντάγματος και των δημοκρατικών κανόνων, όπως του συνταγματικού διαχωρισμού των εξουσιών μεταξύ της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας.
Οι περισσότερες διαδηλώσεις στην Πολωνία συνοδεύτηκαν από μικρότερες διαμαρτυρίες από «πυρήνες» της KOD στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σε όλο τον κόσμο, με σημαντικότερες αυτές εκείνες διεξήχθησαν στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο και τις ΗΠΑ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολιτικά κινήματα στην Πολωνία
|
784215
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B1
|
Βογιάτσα
|
Η Βογιάτσα, /Vojača) ήταν η σύζυγος τού βασιλιά από το 1443 έως το 1445 ως η πρώτη σύζυγος τού Τόμας της Βοσνίας.
Βιογραφία
Ο Βογιάτσα ήταν λαϊκή και μέλος της Βοσνιακής Εκκλησίας (Βογόμιλοι). Αυτή και ο Τόμας παντρεύτηκαν πριν από την ανάρρησή του και απέκτησαν δύο κόρες και δύο γιους. Όταν ο σύζυγός της εξελέγη βασιλιάς της Βοσνίας, η Βογιάτσα έγινε βασίλισσα. Ωστόσο, οι ισχυροί Βόσνιοι ευγενείς δεν τη θεωρούσαν κατάλληλη για βασίλισσα, λόγω της ταπεινής καταγωγής της. Έτσι ο σύζυγός της ζήτησε την ακύρωση του γάμου τού γάμου τους από τον πάπα Ευγένιο Δ΄. Ο πάπας ενέκρινε την ακύρωση το 1445 και ο Τόμας ξανανυμφεύτηκε, επιλέγοντας αυτή τη φορά την Αικατερίνη Κασάτσα, κόρη του πιο ισχυρού Βόσνιου ευγενή Στγιέπαν Βούκσιτς Κοσάτσα.
Ως πρώην βασίλισσα, η Βογιάτσα πιθανότατα αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Ο γιος της από τον Τόμας, Στέφαν Τομάσεβιτς, έγινε βασιλιάς της Βοσνίας το 1461, αλλά αυτή δεν έζησε αρκετά για να τον δει να ανεβαίνει στον θρόνο. Ο άλλος γιος τής Βογιάτσας απεβίωσε σε ηλικία 14 ετών κατά τη διάρκεια ενός προσκυνήματος στο Mλγίετ,
Οικογένεια
Παντρεύτηκε τον Τόμας των Κοτρομάνιτς, βασιλιά της Βοσνίας και είχε τέκνα:
Στεφάν Τομάσεβιτς απεβ. 1463, βασιλιάς της Βοσνίας.
ένας γιος, απεβ. 14 ετών.
δύο κόρες.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Οίκος Κοτρομάνιτς
Αποκηρυγμένες βασίλισσες
Βασίλισσες της Βοσνίας
|
707486
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%AF%CE%B6%CF%89%CE%BD%20%CE%A5%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7
|
Μείζων Υεμένη
|
Η Μείζων Υεμένη (), επίσης γνωστή ως Νότια Αραβία, είναι ένας γεωγραφικός όρος που δηλώνει εδάφη της ιστορικής Νότιας Αραβίας που περιελάμβαναν το παρόν έδαφος της Δημοκρατίας της Υεμένης, καθώς και τις Σαουδικές περιοχές των Ασίρ, Νατζράν, Τζιζάν, γειτονικών νησιών στην Ερυθρά Θάλασσα, γειτονικών κομματιών Τιχάμα και το Κυβερνείο Ντοφάρ στο Ομάν.
Η Μείζων Υεμένη είναι επίσης ένας πολιτικός όρος που υποδηλώνει την αλυτρωτική φιλοδοξία της ένωσης αυτών των περιοχών κάτω από ένα κοινό κράτος. Οι ισχυρισμοί αυτοί βασίζονται στην ιστορική έννοια του Bilad al-Yaman (η Χώρα της νότιας Χερσονήσου), καθώς και στο κράτος της Δυναστείας των Ρασουλιδών του 13ου-15ου αιώνα και στο κράτος Ζαϊντίγια στα τέλη του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα, τα οποία περιελάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της επικράτεια της Μείζονος Υεμένης.
Τον 20ο αιώνα, ο Ιμάμης Γιάχια Μουχάμαντ Χαμίντ εντ-Ντιν, Βασιλιάς του Βασιλείου των Μουταβακιλιτών της Υεμένης (Βόρεια Υεμένη), προσπάθησε να πραγματοποιήσει αυτές τις φιλοδοξίες, αλλά κατάφερε να εδραιώσει τον έλεγχό του μόνο στην Άνω Υεμένη, στην Κάτω Υεμένη, στη Μαρίμπ και στην Κάτω Τιχάμα. Εξέφρασε την αξίωση του προς το Άντεν και το Προτεκτοράτο του Άντεν σε συνθήκες, όπως στη Συνθήκη Ιταλίας-Υεμένης του 1926. Αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τον έλεγχο της Σαουδικής Ασίας στην Ασίρ και δεν μπόρεσε να απομακρύνει τους Βρετανούς από την ενδοχώρα του Άντεν ή το Χαντραμαούτ. Ο βρετανικός έλεγχος του Άντεν αμφισβητήθηκε επίσης από τον διάδοχό του, Βασιλιά Άχμαντ μπιν Γιάχια, ο οποίος δεν αναγνώριζε τη βρετανική κυριαρχία στη Νότια Αραβία και είχε επίσης φιλοδοξίες να δημιουργήσει μια ενοποιημένη Μείζων Υεμένη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Υεμένη συμμετείχε σε μια σειρά συνοριακών αψιμαχιών κατά μήκος της αμφισβητούμενης Βιολετί Γραμμής, μια Άγγλο-Οθωμανική οριοθέτηση του 1913 που χρησίμευσε για τον διαχωρισμό της Υεμένης από το Προτεκτοράτο του Άντεν.
Αφού το Άντεν πέτυχε την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία στη δεκαετία του 1960, ενώθηκε με τη Βόρεια Υεμένη το 1990 για να σχηματιστεί η Δημοκρατία της Υεμένης, η οποία είδε την πλειοψηφία της Μείζονος Υεμένης να κυβερνάται ως ενιαία πολιτεία για πρώτη φορά σε σχεδόν δύο αιώνες, αλλά το Νότιο Κίνημα επιδίωξε από το 1994 την απόσχιση της νότιας Υεμένης.
Δείτε επίσης
Σύνορα Σαουδικής Αραβίας-Υεμένης
Νότια Αραβία
Παραπομπές
Πηγές
Διαπραγμάτευση των διεθνών συνόρων Σαουδικής Αραβίας-Υεμένης
Ιστορία της Υεμένης
Υεμένη: Σχετικά με την Υεμένη - Μέρος 1
Η ιστορική πρωτεύουσα της Υεμένης
Ιστορικές περιοχές
Ιστορικές περιοχές της Σαουδικής Αραβίας
Αλυτρωτισμός
Γεωγραφία της Μέσης Ανατολής
Πολιτική της Υεμένης
Διαιρεμένες περιοχές
Αραβία
|
702147
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%86%CE%B9%CF%81%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%201453
|
Σουλτανικό φιρμάνι του 1453
|
Το σουλτανικό φιρμάνι του 1453 είναι μία σειρά συμφωνιών μεταξύ του Οθωμανού σουλτάνου Μωάμεθ Β’ του Πορθητή («Fatih») και της Γενουάτικης κοινότητας του Γαλατά που εκδόθηκε το καλοκαίρι του 1453 λίγες μόνο ημέρες έπειτα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ένα αντίγραφο της συνθήκης γραμμένο στην ελληνική γλώσσα φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του Βρετανικού Μουσείου.
Ιστορικό υπόβαθρο
Από την αρχή του 15ου αιώνα, οι αποικίες της Δημοκρατίας της Γένοβας στον Εύξεινο Πόντο δέχονταν ισχυρές πιέσει λόγω της κλιμακούμενης Οθωμανικής επέκτασης στη Μικρά Ασία και κινδύνευαν, έτσι, με αφανισμό. Οι Τούρκοι, έχοντας κατασκευάσει στα Στενά του Βοσπόρου το 1451 ένα ισχυρότατο φρούριο (Ρούμελι Χισάρ ή, για τους Βυζαντινούς «Λαιμοκοπία») ήλεγχαν αυστηρά την πρόσβαση προς τη Μαύρη Θάλασσα, επιβάλλοντας περιορισμούς και δασμούς της αρεσκείας τους. Από την άλλη, οι Λατίνοι ηγέτες ήταν υποχρεωμένοι, με τον τρόπο αυτό, να καταβάλλουν φόρους στην Υψηλή Πύλη, προκειμένου να τους επιτραπεί η διατήρηση ορισμένων προνομίων, εμπορικών δραστηριοτήτων ή εγκαταστάσεων.
Συχνά όμως, τον τουρκικό αποκλεισμό διέκοπταν μεμονωμένες προσπάθειες εμπόρων ή διοικητών στόλων των χριστιανικών δυνάμεων της Δύσης, επιτυγχάνοντας την τροφοδοσία των αποικιών.
Το φιρμάνι του σουλτάνου
Ο νέος σουλτάνος Μωάμεθ Β’, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον πατέρα του, Μουράτ Β΄, εξέδωσε, την 1 Ιουνίου 1453 (6961 για τους Μουσουλμάνους) προς την κοινότητα των Γενουατών του Πέραν, μία διαταγή («φιρμάνι») σύμφωνα με την οποία οι κάτοικοι της πόλης αυτής θα είχαν το δικαίωμα επιστροφής και ανάκτησης των περιουσιακών τους στοιχείων (που είχαν, προηγουμένως, δεσμευθεί προς κατάσχεση) αλλά και να επανέλθουν στις επαγγελματικές τους ασχολίες, ελεύθεροι να εκδηλώνουν και τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις. Ήταν, ωστόσο, υποχρεωμένοι στην καταβολή του κεφαλικού φόρου, μπορούσαν όμως να εξακολουθούν τις εμπορικές σχέσεις με τη Γένοβα, χωρίς η τελευταία, πάντως, να έχει οποιοδήποτε ιδιοκτησιακό δικαίωμα. Τις ανωτέρω συμφωνίες αναφέρει ο Γενουάτης, τελευταίος διοικητής («Ποτεστά») του Πέραν, Angelo Giovanni Lommelino , σε επιστολή προς τον αδελφό του, με ημερομηνία 23 Ιουνίου 1453.
Κληρονομιά
Το φιρμάνι του 1453 στο οποίο, εκτός από την υπογραφή του σουλτάνου υπάρχει και εκείνη του εκ των κορυφαίων συμβούλων του, Αλβανού Πασά Ζαγανό, αποτελεί, μαζί με τις τροποποιήσεις που υπήρξαν, μεταγενέστερα, στο περιεχόμενό του, κυρίως από το σουλτάνο Αχμέτ Α΄ (1613), πρωτόλειο κείμενο-ντοκουμέντο νομικών συμφωνιών και κατέστησαν το υπόβαθρο βάσει του οποίου καταρτίσθηκε μία ολόκληρη αλληλουχία μετέπειτα συμφωνιών μεταξύ των Οθωμανών και της Χριστιανικής Δύσης, τους αιώνες που ακολούθησαν, όσον αφορούσε στα δικαιώματα των Καθολικών (Λεβαντίνοι ή «Φραγγολεβαντίνοι») υπηκόων του σουλτάνου.
Πηγή
Κωνσταντίνος Τσοπάνης, «Άλωση 1453, δύο λατινικά ντοκουμέντα για την πτώση της Πόλης, Λεονάρδος o Χίος και Λομμελίνο», Omni Publishing, ειδική έκδοση για τις «Παραπολιτικές Εκδόσεις Α.Ε.», Isbn 978-618-80414-0-0
Παραπομπές
Φιρμανι Σουλτανικό 1453
|
628318
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Άννινος Μαρκουλλίδης
|
Ο Άννινος Μαρκουλλίδης (γεννηθείς στις 8 Φεβρουαρίου 1971 στη Λεμεσό) είναι Κύπριος παλαίμαχος σπρίντερ, ο οποίος εξειδικεύεται σε αγώνες 100 και 200 μέτρων. Ήταν σημαιοφόρος της Κύπρου στην τελετή έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 1996 στην Ατλάντα.
Ο Μαρκουλλίδης αγωνίστηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1992 έως το 2004, εκπροσωπώντας το νησί στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, της Ατλάντας, του Σίδνεϊ και της Αθήνας. Το καλύτερο επίτευγμα του ήταν η 15η θέση στα 100 μέτρα στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα.
Στην Πανεπιστημιάδα του 1997 στην Κατάνια της Ιταλίας κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στα 200 μέτρα, ενώ στους Μεσογειακούς Αγώνες του ίδιου έτους κέρδισε αργυρό μετάλλιο στα 100 μέτρα.
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Χώρου 1998 στην Βαλένθια της Ισπανίας κέρδισε αργυρό μετάλλιο στα 200 μέτρα. Στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001 στην Τύνιδα κέρδισε αργυρό μετάλλιο στα 100 μέτρα και χρυσό στα 200 μέτρα.
Παραπομπές
Κύπριοι σπρίντερ
|
626435
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AD%CF%82
|
Βιβλικές σπουδές
|
Οι βιβλικές σπουδές αφορούν στην ακαδημαϊκή αξιοποίηση των πορισμάτων μιας σειράς διαφόρων επιστημονικών κλάδων για τη μελέτη της Βίβλου (της Παλαιάς Διαθήκης/του Τανάκ ή/και της Καινής Διαθήκης). Η θεωρητική και μεθοδολογική τεκμηρίωση αυτού του επιστημονικού πεδίου εδράζεται σε ένα εύρος επιστημονικών κλάδων όπως η αρχαιολογία, η αρχαία ιστορία, το πολιτισμικό υπόβαθρο, η κριτική του κειμένου, η λογοτεχνική κριτική, το ιστορικό υπόβαθρο, η φιλολογία και η κοινωνικές επιστήμες.
Πολλά μη θρησκευτικά (κοσμικά) καθώς και θρησκευτικά πανεπιστήμια και κολέγια προσφέρουν μαθήματα βιβλικών σπουδών, συνήθως σε τμήματα θρησκευτικών σπουδών, θεολογίας, ιουδαϊκών σπουδών, ιστορίας ή συγκριτικής λογοτεχνίας. Οι βιβλικοί λόγιοι δεν έχουν απαραιτήτως θρησκευτική πίστη στα ιερά κείμενα που μελετούν.
Παραπομπές
Βιβλικές σπουδές
|
469628
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Βουλγαρίας
|
Το Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Βουλγαρίας ή Εθνικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Βουλγαρίας (βουλγαρικά: Национална баскетболна лига) είναι ένα Βουλγαρικό επαγγελματικό πρωτάθλημα για ανδρικούς συλλόγους καλαθοσφαίρισης. Στο Σύστημα πρωταθλημάτων καλαθοσφαίρισης της Βουλγαρίας, είναι το πρωταρχικό πρωτάθλημα της χώρας και διοργανώνεται από την Βουλγαρική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (Българска Федерация по Баскетбол). Το πρωτάθλημα αποτελείται από 10 ομάδες (2019–20) και λειτουργεί με το σύστημα προώθησης και υποβιβασμού με την Β΄ Κατηγορία (А група).
Το πρωτάθλημα διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1942 με την ονομασία Α΄ Κατηγορία και το 2008 ονομάστηκε σε Εθνικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Βουλγαρίας. Η Α΄ Κατηγορία σήμερα αποτελεί το δεύτερο σε τάξη επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας. Οι αγωνιστικές περίοδοι διαρκούν από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιουνίο (κανονική περίοδος και πλέι-οφ), με τις ομάδες να παίζουν 24 αγώνες η κάθε μία (κανονική περίοδος).
Από την έναρξη του Βουλγαρικού Πρωταθλήματος το 1942, 10 ομάδες έχουν κερδίσει τον τίτλο με τις καλύτερες από αυτές να είναι η Ακαντέμικ Σόφιας (26), η Λέφσκι Σόφιας (19) και η ΤΣΣΚΑ Σόφιας (12). Την περίοδο 2019−20 το πρωτάθλημα ακυρώθηκε εξαιτίας της πανδημίας του Κορωνοϊού.
Μορφή διοργάνωσης
Διοργάνωση
Υπάρχουν εννιά ομάδες στη διοργάνωση που ανταγωνίζονται κάθε χρόνο σε δύο ξεχωριστές φάσεις. Κατά τη διάρκεια της περιόδου (από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο) κάθε ομάδα πρέπει να παίξει με όλες τις άλλες ομάδες στο πρωτάθλημα δύο φορές, μία φορά εντός έδρας και μία φορά εκτός έδρας. Στο τέλος αυτών των δύο γύρων, οι ομάδες χωρίζονται σε δύο ίσους ομίλους, τον κορυφαίο όμιλο (5 ομάδες) και τον κατώτερο όμιλο (4 ομάδες). Οι ομάδες σε κάθε όμιλο παίζουν εναντίον της άλλης μία φορά. Αυτό σημαίνει ότι η κανονική περίοδος του Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης της Βουλγαρίας τελειώνει μετά από όλες τις ομάδες να παίζουν 24 παιχνίδια.
Στο τέλος του πρωταθλήματος, οι οκτώ καλύτερες ομάδες του βαθμολογικού πίνακα ξεκινάνε τα πλέι-οφ, η πρώτη ομάδα στη βαθμολογία αντιμετωπίζει την όγδοη ομάδα του βαθμολογικού πίνακα, και ούτω καθεξής στους προημιτελικούς για μία σειρά τριών παιχνιδιών. Οι νικητές των προημιτελικών προκρίνονται σε μία σειρά τριών παιχνιδιών στους ημιτελικούς. Οι δύο ομάδες των ημιτελικών προκρίνονται στον τελικό σε μία σειρά τριών παιχνιδιών και αναδεικνύεται ο πρωταθλητής της διοργάνωσης. Αυτό είναι παρόμοιο με τα περισσότερα πρωταθλήματα καλαθοσφαίρισης στην Ευρώπη.
Κάθε περίοδο, η τελευταία ομάδα της κανονικής περιόδου υποβιβάζεται στην Β΄ Κατηγορία (А група) και αντικαθίστανται από την πρώτη προκριθείσα ομάδα του πρωταθλήματος.
Πρωταθλητές
Κάτοχοι τίτλου
1942: Λέφσκι Σόφιας
1943: Λοκομοτίβ Σόφιας
1944: Δεν διεξήχθη
1945: Λέφσκι Σόφιας
1946: Λέφσκι Σόφιας
1947: Λέφσκι Σόφιας
1947–48: Λοκομοτίβ Σόφιας
1948–49: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1949–50: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1950–51: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1951–52: Σλάβια Σόφιας
1952–53: Σλάβια Σόφιας
1953–54: Σπάρτακ Σόφιας
1954–55: Λοκομοτίβ Σόφιας
1955–56: Σπάρτακ Σόφιας
1956–57: Ακαντέμικ Σόφιας
1957–58: Ακαντέμικ Σόφιας
1958–59: Ακαντέμικ Σόφιας
1959–60: Σπάρτακ Σόφιας
1960–61: Λοκομοτίβ Σόφιας
1961–62: Σπάρτακ Σόφιας
1962–63: Ακαντέμικ Σόφιας
1963–64: Λοκομοτίβ Σόφιας
1964–65: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1965–66: Λοκομοτίβ Σόφιας
1966–67: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1967–68: Ακαντέμικ Σόφιας
1968–69: Ακαντέμικ Σόφιας
1969–70: Ακαντέμικ Σόφιας
1970–71: Ακαντέμικ Σόφιας
1971–72: Ακαντέμικ Σόφιας
1972–73: Ακαντέμικ Σόφιας
1973–74: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
1974–75: Ακαντέμικ Σόφιας
1975–76: Ακαντέμικ Σόφιας
1976–77: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1977–78: Λέφσκι Σόφιας
1978–79: Λέφσκι Σόφιας
1979–80: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1980–81: Λέφσκι Σόφιας
1981–82: Λέφσκι Σόφιας
1982–83: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1983–84: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1984–85: Τσέρνο Μόρε Βάρνα
1985–86: Λέφσκι Σόφιας
1986–87: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
1987–88: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
1988–89: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
1989–90: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1990–91: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1991–92: ΤΣΣΚΑ Σόφιας
1992–93: Λέφσκι Σόφιας
1993–94: Λέφσκι Σόφιας
1994–95: Σπάρτακ Πλέβεν
1995–96: Σπάρτακ Πλέβεν
1996–97: Σλάβια Σόφιας
1997–98: Τσέρνο Μόρε Βάρνα
1998–99: Τσέρνο Μόρε Βάρνα
1999–00: Λέφσκι Σόφιας
2000–01: Λέφσκι Σόφιας
2001–02: Γιάμπολ
2002–03: Ακαντέμικ Σόφιας
2003–04: Ακαντέμικ Σόφιας
2004–05: Ακαντέμικ Σόφιας
2005–06: Ακαντέμικ Σόφιας
2006–07: Ακαντέμικ Σόφιας
2007–08: Ακαντέμικ Σόφιας
2008–09: Ακαντέμικ Σόφιας
2009–10: Ακαντέμικ Σόφιας
2010–11: Ακαντέμικ Σόφιας
2011–12: Ακαντέμικ Σόφιας
2012–13: Ακαντέμικ Σόφιας
2013–14: Λέφσκι Σόφιας
2014–15: Ακαντέμικ Σόφιας
2015–16: Ακαντέμικ Σόφιας
2016–17: Ακαντέμικ Σόφιας
2017–18: Λέφσκι Σόφιας
2018–19: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
2019–20: Aκυρώθηκε¹
2020–21: Λέφσκι Σόφιας
2021–22: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
2022–23: Μπάλκαν Μπότεβγκαντ
¹Το πρωτάθλημα ακυρώθηκε εξαιτίας της πανδημίας του Κορωνοϊού.
Σύνολο τίτλων
Ονομασία και χορηγία
Το Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης της Βουλγαρίας έχει αλλάξει ονομασία δύο φορές.
1942–2008: A Division (А група)
2008–τώρα: National Basketball League (Национална баскетболна лига)
Το πρωτάθλημα έχει μια σειρά επίσημων συνεργατών και προμηθευτών. Ο επίσημος προμηθευτής αθλητικού εξοπλισμού είναι η Spalding.
Δείτε επίσης
Κύπελλο Βουλγαρίας
Σούπερ Καπ Βουλγαρίας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Καλαθοσφαίριση στη Βουλγαρία
Εθνικά πρωταθλήματα καλαθοσφαίρισης
|
365298
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%28%CF%83%CF%8D%CE%B6%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%8D%29
|
Λαοδίκη (σύζυγος Αχαιού)
|
Η Λαοδίκη (3ος αιώνας π.Χ.), ήταν πριγκίπισσα του Πόντου, και ήταν μία από τις κόρες του Μιθριδάτης Β΄ και της Λαοδίκης. Η αδελφή της Λαοδίκη Γ΄ ήταν η πρώτη σύζυγος του Αντίοχου Γ' του Μέγα, και ο αδελφός της ήταν ο Μιθριδάτης Γ΄. Παντρεύτηκε τον μακρινό ξάδελφο από τη πλευρά της μητέρας της, τον στρατηγό των Σελευκιδών Αχαιό. Όταν ο Αχαιός υποτάχτηκε στην εξουσία του Αντίοχου Γ΄ το 213, η Λαοδίκη είχε την κατοχή της ακρόπολης των Σάρδεων, την οποία διατήρησε για λίγο καιρό, αλλά αναγκάστηκε μετά από τις διαμάχες στο στράτευμά της να παραδοθεί στον Αντίοχο. Ο Πολύβιος αναφέρει παρεμπιπτόντως σε εκείνο το σημείο της διήγησής του ότι πριν το γάμο της στη Σέλγη της Πισιδίας είχε ανατραφεί υπό την επίβλεψη ενός κατοίκου της πόλης, τον Λόγβασι.
Βιβλιογραφία
Polybius, Histories, Evelyn S. Shuckburgh (μετάφραση), London - New York, (1889)
Smith, William; Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Laodice (8)" , Boston, (1867)
Παραπομπές
Δυναστεία των Σελευκιδών
Βασίλισσες και Πριγκίπισσες της Συρίας με ελληνική καταγωγή
Ελληνίδες Βασίλισσες και Πριγκίπισσες Ελληνιστικής περιόδου
|
487979
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BF%20%CE%9C%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Λέο Μάτος
|
Ο Λεονάρντο ντε Μάτος Κρουζ (γεννημένος στις 2 Απριλίου 1986), περισσότερο γνωστός ως Λέο Μάτος, είναι Βραζιλιάνος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται για λογαριασμό της Βάσκο ντα Γκάμα ως δεξιός μπακ.
Καριέρα
Ξεκινώντας από τα τμήματα υποδομής της Φλαμένγκο και πραγματοποιώντας ένα σύντομο πέρασμα από την Μαρσέιγ, ο Λέο Μάτος απέτυχε στο σύντομο αυτό πέρασμά του από την Ευρώπη και παρέμεινε αγωνιζόμενος στη Βραζιλία έως το 2010, όταν και μετακόμισε στην Ουκρανία. Στη Τσερνομόρετς Οδησσού, έμαθε να επικεντρώνεται στην άμυνα και να ακολουθεί πιστά την τακτική της ομάδας του. Ο προπονητής της Τσερνομόρετς, Ρομάν Χρίχορτσουκ, υπό τις οδηγίες του οποίου εργάστηκε, προτού μεταγραφεί στη Ντνίπρο, ήταν αυτός ο οποίος τον βοήθησε σε αυτή του την εξέλιξη. "...Παρακολουθούσαμε βίντεο σε καθημερινή βάση, μάθαμε τακτική και άμυνα, σκεπτόμενοι πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο επίθεση..." είχε αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή του. Παρά το γεγονός πως αγωνίζεται ως μπακ, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των συμμετοχών του με τα χρώματα της Τσερνομόρετς Οδησσού αγωνιζόμενος ως δεξιός μέσος, αποδεικνύοντας πως ήταν ικανός να καλύψει ολόκληρη την δεξιά πτέρυγα του γηπέδου. Στη διάρκεια του καλοκαιριού του 2014, υπέγραψε για λογαριασμό της Ντνίπρο μετακινούμενος στη θέση του αριστερού μπακ, μια μετατόπιση η οποία και αποδείχθηκε επιτυχημένη. Αγωνίστηκε στον τελικό του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ, όπου η ομάδα του ηττήθηκε απέναντι στη Σεβίλλη.
Στις 8 Μαΐου 2016, ο Βραζιλιάνος, έλυσε το συμβόλαιό του με τη Ντνίπρο λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων του συλλόγου και εντάχθηκε στον ΠΑΟΚ. Η απόκτηση του ποδοσφαιριστή ανακοινώθηκε μετά το πέρας των Πλέι-Οφ της Σούπερ Λιγκ και αφότου έλαβαν χώρα οι απαραίτητες διαδικασίες (ιατρικές εξετάσεις, διαπραγμάτευση χρονικής διάρκειας του συμβολαίου κτλ.). Στις 18 Αυγούστου 2016, στην τρίτη του συμμετοχή με τα χρώματα του ΠΑΟΚ, ο Λέο Μάτος πέτυχε ένα όμορφο τέρμα βοηθώντας την ομάδα του να φτάσει σε εκτός έδρας επικράτηση με σκορ 3-0 απέναντι στην Ντιναμό Τιφλίδας για τα πλέι-οφ του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ. Στις 11 Δεκεμβρίου 2016, ο Βραζιλιάνος δεξιός αμυντικός του ΠΑΟΚ πέτυχε δύο τέρματα στην διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου (62', 81'), βοηθώντας την ομάδα του να επικρατήσει με σκορ 3-0 απέναντι στον Πλατανιά στη Τούμπα. Στο φινάλε της σεζόν στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας, όπου στον τελικό ο ΠΑΟΚ επικράτησε της ΑΕΚ με σκορ 2-1. Ο ίδιος αγωνίστηκε και τα 90'. Την επόμενη χρονιά, αποτέλεσε ξανά την βασική επιλογή για το δεξί άκρο της άμυνας, ενώ οι εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικές, με τον ίδιο να συνεισφέρει και στην επιθετική γραμμή έχοντας 7 γκολ και 8 ασσίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Το φθινόπωρο του 2017 ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ομάδα μέχρι το 2021, ενώ την ίδια χρονιά έφτασε ξανά στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου στον τελικό, ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε ξανά την ΑΕΚ και την κέρδισε με σκορ 2-0. Ο ίδιος έπαιξε σε όλο τον αγώνα. Την επόμενη χρονιά πραγματοποίησε ξανά μία μεστή χρονιά προσφέροντας στην ομάδα 6 γκολ και 4 ασσίστ, ενώ στο τέλος της σεζόν στέφθηκε πρωταθλητής και κυπελλούχος, κάνοντας το νταμπλ με την ομάδα του ΠΑΟΚ. Το φθινόπωρο του 2020, εξαιτίας οικογενειακού προβλήματος, αποχώρησε από τον ΠΑΟΚ για λογαριασμό της Βάσκο ντα Γκάμα.
Διεθνής Καριέρα
Συζητήσεις υπήρξαν για πιθανή πολιτογράφησή του προκειμένου να είναι σε θέση να αγωνιστεί με την Εθνική Ουκρανίας, οι οποίες και, τελικώς, κατέληξαν στην εκ μέρους του απόκτηση της ουκρανικής υπηκοότητας.
Διακρίσεις
Βραζιλία Κ-17
Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Κ-17 1: 2003
Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ
ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 1: Φιναλίστ το 2014-15
ΠΑΟΚ
Κύπελλο Ελλάδας 3: (2016-17), (2017-18), (2018-19)
Πρωτάθλημα Ελλάδας 1: (2018-2019)
Στατιστικά καριέρας
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας Κ17
Ποδοσφαιριστές Φιγκεϊρένσε Φουτεμπόλ Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Βίλα Νόβα Ατλέτικο Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Κλούμπε ντε Ρεγκάτας ντο Φλαμένγκο
Ποδοσφαιριστές Ολιμπίκ Μαρσέιγ
Ποδοσφαιριστές Παρανά Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Τσερνομόρετς Οδησσού
Ποδοσφαιριστές Τομπένσε Φουτεμπόλ Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Πρέμιερ Λιγκ Ουκρανίας
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ
Ποδοσφαιριστές ΠΑΟΚ
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
|
640715
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σχίνος Αγρινίου Αιτωλοακαρνανίας
|
Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Σχίνος (αποσαφήνιση)
Ο Σχίνος είναι ημιορεινός οικισμός του Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας σε υψόμετρο 160 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Ο Σχίνος βρίσκεται βόρεια της λίμνης Τριχωνίδας σε απόσταση 8 χλμ. βορειοανατολικά από το Αγρίνιο. Είναι κτισμένος στις δυτικές όχθες του χείμαρρου Ερμίτσα, ενώ ανατολικά του χωριού περνάει η ΕΟ Αγρινίου - Καρπενησίου. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση το χωριό ιδρύθηκε στις αρχές του 1900 όταν κάτοικοι από τη Μυρίκη Ευρυτανίας αγόρασαν εκτάσεις της γύρω περιοχής και άρχισαν να εγκαθίστανται μόνιμα σε αυτή. Αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά από το 1940 να απογράφεται στο δήμο Αγρινίου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης ανήκει στη δημοτική κοινότητα Αγρινίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αγρινίου του Δήμου Αγρινίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 22 κατοίκους.
Σημείωση
Στην Αιτωλοακαρνανία υπάρχει και ο οικισμός Σχίνος Μεσολογγίου.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αιτωλοακαρνανίας
Δήμος Αγρινίου
|
284238
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B6%2018
|
Μπουρζ 18
|
Η Μπουρζ 18 είναι γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα, με έδρα την πόλη Μπουρζ.
Η ομάδα αγωνίζεται από την σεζόν 2009-2010 στο Ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα Γαλλίας 2 αφού αναδείχτηκε πρωταθλήτρια της Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ στην Ένωση Κέντρου το 2009.
Ιστορία
Η ομάδα αγωνίστηκε, κατά το ποαρελθόν, επί 11 σεζόν στη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου. Συγχωνεύτηκε στη διάρκεια του καλοκαιριού του 2008 με την ομάδα της Μπουρζ-Ανιέρ 18, με την ομάδα-προϊόν της συγχώνευσης αυτής, να λαμβάνει την ονομασία Μπουρζ 18. Ως νέα χρώματα της ομάδας επιλέχτηκαν το κόκκινο και το μπλε.
Η ομάδα ιδρύθηκε το 1966 υπό την ονομασία ΦΚ Μπουρζ μέσω της συγχώνευσης των Φουαγιέ Σαιν-Φρανσουά Μπουρζ και Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Μπουρζ. Από το 1970 ως το 1975, η ομάδα αγωνιζόταν στην Ντιβιζιόν 2. Υποβιβάστηκε με το πέρας της σεζόν 1974-1975, ενώ επανήλθε στην D2 την σεζόν 1976-1977. Τερμάτισε, τελικώς, στην 16η θέση του Α' Ομίλου και, ως αποτέλεσμα, επέστρεψε στην D3. Η επόμενη σεζόν ήταν καταστροφική, καθώς η ομάδα υποβιβάστηκε στην D4, όπου και παρέμεινε μέχρι την σεζόν 1980-1981.
Η δεύτερη θέση στον όμιλό της, της έδωσε την δυνατότητα να επανέλθει στην D3, όπου και αγωνίστηκε από το 1981 ως το 1986. Την σεζόν 1986-1987, αγωνίστηκε και πάλι στην D2 χάρη στην πρώτη θέση που είχε λάβει στην D3, αλλά τερμάτισε στην 17η θέση και επέστρεψε, άμεσα, στην D3. Η ομάδα της Μπουρζ πραγματοποίησε την ύστατη επιστροφή της στην D2 από το 1990 ως το 1994, αλλά τα αγωνιστικά της σκαμπανεβάσματα είχαν, και πάλι, ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό της ομάδας στην Νασιονάλ 1 με την λήξη της σεζόν 1993-1994, κατά την οποία τερμάτισε στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα. Η ΦΚ Μπουρζ διαλύθηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 1998, λαμβάνοντας, πλέον, νέα ονομασία, ΦΚ Μπουρζ 18.
Την σεζόν 1999-2000, τερμάτισε 3η στον Γ' Όμιλο του CFA2. Από το 2000 ως το 2004, η ομάδα αγωνίστηκε στο CFA. Το 2005, μετά από μια νέα διάλυση, μετονομάστηκε σε Μπουρζ Φουτμπόλ Ολιμπίκ Κλαμπ. Το 2006 : η ομάδα μετονομάστηκε, ξανά, σε Μπουρζ Φουτμπόλ. Το 2008, μετά την συγχώνευση με την Μπουρζ Ανιέρ 18, η ομάδα μετονομάστηκε σε Μπουρζ 18, και στη συνέχεια, το 2009, η ομάδα κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή της Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ στη ζώνη του Κέντρου. Για την σεζόν 2009-2010, η ομάδα τερμάτισε 12η στον 7ο Όμιλο του CFA2, με τους 66 βαθμούς που συγκέντρωσε να την φέρνουν μονάχα έναν βαθμό πάνω από την πρώτη ομάδα που υποβιβαζόταν, την δεύτερη ομάδα της Σαμουά Νιορταί. Την επόμενη σεζόν, οι εμφανίσεις της ομάδας κυμάνθηκαν στα ίδια επίπεδα, τερματίζοντας στην 13η θέση, με σύνολο 61 βαθμών, μονάχα έναν πάνω από την πρώτη ομάδα που υποβιβαζόταν, την ΑΣ Σατενιεραί ΒΦ.
Αντιπαλότητες
Στην Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ, η ομάδα είχε να αντιμετωπίσει την Μπουρζ Αβενίρ Κλαμπ, ακόμη μια ομάδα με έδρα την πόλη της Μπουρζ. Η Μπουρζ Φουτμπόλ είχε, επίσης, έρθει αντιμέτωπη με την Βιερζόν Φουτ 18 επί τρεις σεζόν. Επί 12 σεζόν σε D2 και D3, κυριότερη τοπική αντίπαλος της Μπουρζ ήταν η ΛΜ Σατορού.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορικό της ομάδας στο πρωτάθλημα από το 1960
Ρόστερ της ομάδας από την σεζόν 1997-98
Ρόστερ της ομάδας για την σεζόν 2010-2011
Ποδοσφαιρικές ομάδες Γαλλίας
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1966
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1966
|
820090
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Sudden%20Lights
|
Sudden Lights
|
Οι Sudden Lights είναι λετονικό μουσικό συγκρότημα, που ιδρύθηκε το 2012 στη Ρίγα. Το συγκρότημα αποτελείται από τους Αντρέις Ρέινις Ζιτμάνις, Μάρτινς Μάτις Ζεμίτις, Κάρλις Μάτις Ζιτμένις και Κάρλις Βάρτινς. Το 2023 έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό Supernova 2023 όπου κέρδισαν την ευκαιρία να εκπροσωπήσουν τη Λετονία στον .
Καριέρα
Στις 22 Σεπτεμβρίου 2017, το συγκρότημα παρουσίασε το ντεμπούτο του άλμπουμ Suburbs. Περιέχει 10 τραγούδια στα λετονικά και στα αγγλικά. Η πρώτη αυτοοργανωμένη συναυλία, στην οποία παίχτηκαν τα τραγούδια του δίσκου, πραγματοποιήθηκε στο Μουσικό Σπίτι "Daile" στις 12 Απριλίου 2018. Στην εκδήλωση συμμετείχε και η Λετονή μουσικός Tīna Šipkēvica.
Στις αρχές του 2018, με το τραγούδι κλεισίματος του ντεμπούτου άλμπουμ, "Just Fine", το γκρουπ συμμετείχε στο Supernova 2018. Αρχικά, το γκρουπ δεν κατάφερε να προκριθεί στους ημιτελικούς, αλλά η κριτική επιτροπή με την ομάδα της Λετονικής Τηλεόρασης έδωσε στο γκρουπ μια δεύτερη ευκαιρία ή μπαλαντέρ. Αφού πήραν μια δεύτερη ευκαιρία στο διαγωνισμό, τα αγόρια έπαιξαν στον τελικό και πήραν τη 2η θέση.
Το 2023, η ομάδα συμμετείχε στον διαγωνισμό Supernova 2023 που διοργάνωσε η Λετονική Τηλεόραση με το τραγούδι "Aijā". Το συγκρότημα κέρδισε τον διαγωνισμό και πήρε το δικαίωμα να εκπροσωπήσει τη Λετονία στον .
Μέλη
Αντρέις Ρέινις Ζιτμάνις (Andrejs Reinis Zitmanis)
Μάρτινς Μάτις Ζεμίτις (Mārtiņš Matīss Zemītis)
Κάρλις Μάτις Ζιτμένις (Kārlis Matīss Zitmanis)
Κάρλις Βάρτινς (Kārlis Vārtiņš)
Δισκογραφία
Άλμπουμ
Priekšpilsētas (2017)
Vislabāk ir tur, kur manis nav (2019)
Miljards vasaru (2022)
Singles
"Tik savādi" (2015)
"Priekšpilsētas valsis" (2016)
"Laikmets" (2017)
"Šajā sētas pusē" (2017)
"Negribu piezemēties" (2018)
"Dzīvnieks" (2019)
"Izbēgšana" (2019)
"Gaisma" (2019)
"Haosā" (2020)
"Elektriskā gaisma" (2020)
"Klusumi" (2021)
"Aizņem man vietu" (2021)
"Siltas vasaras ēnā" (2021)
"Laternas" (2022)
"Pasaule trīc" (2022)
"Jasmīns" (2022)
"Aijā" (2023)
Aijā
Το "Aijā" είναι ένα τραγούδι του λετονικού indie rock συγκροτήματος Sudden Lights, που κυκλοφόρησε στις 27 Ιανουαρίου 2023. Το τραγούδι εκπροσώπησε τη Λετονία στον μετά τη νίκη του στο Supernova 2023, την εθνική επιλογή της Λετονίας για τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision εκείνης της χρονιάς.
Ιστορικό
Σε συνεντεύξεις, το συγκρότημα δήλωσε ότι το "Aijā" φτιάχτηκε με σκοπό να είναι ένα νανούρισμα, με την έννοια ότι θα έκανε τον κόσμο να κοιμάται πιο εύκολα. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με το fan-site της Eurovision That Eurovision Site, δήλωσαν ότι με τα "κακά πράγματα" να συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, ήθελαν να δημιουργήσουν ένα τραγούδι που θα αποσπούσε την προσοχή των ακροατών από αυτά τα ζητήματα. Σε μια άλλη συνέντευξη με τον fan-site της Eurovision Eurovision Fun, το συγκρότημα ήθελε οι θεατές να αισθάνονται σαν να βρίσκονταν σε μια "ροκ συναυλία στη σκηνή".
Στον ημιτελικό ήρθε 11ο με 34 βαθμούς και δεν κατάφερε να προκριθεί στον μεγάλο τελικό του διαγωνισμού.
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
Supernova 2023
Το 2023 ήταν η εθνική επιλογή της Λετονίας για τον . Η μορφή του διαγωνισμού αποτελούταν από δύο παραστάσεις: έναν ημιτελικό και έναν τελικό. Ο ημιτελικός, ο οποίος διεξήχθη στις 4 Φεβρουαρίου 2023, περιλάμβανε 14 διαγωνιζόμενες συμμετοχές από τις οποίες οι δέκα πρώτες συμμετοχές πέρασαν στον τελικό. Ο τελικός διεξήχθη στις 12 Φεβρουαρίου 2023, ο οποίος επέλεξε τη λετονική συμμετοχή για τη Λίβερπουλ από τις υπόλοιπες συμμετοχές. Τα αποτελέσματα κατά τη διάρκεια του ημιτελικού και του τελικού σόου καθορίστηκαν από τον συνδυασμό 50/50 ψήφων από επιτροπή κριτικής επιτροπής και δημόσια ψηφοφορία, με την κριτική επιτροπή και την ψηφοφορία του κοινού να δίνουν βαθμούς από 1–8, 10 και 12 με βάση τον αριθμό των διαγωνιστικών τραγουδιών στην αντίστοιχη παράσταση.
Το "Aijā" εμφανίστηκε 14ο στον ημιτελικό, καταφέρνοντας να μπει στην πρώτη δεκάδα, καταφέρνοντας να προκριθεί έτσι στον ημιτελικό. Στον τελικό, το "Aijā" θα έπαιζε έβδομο. Στο τέλος της ψηφοφορίας, αποκαλύφθηκε ότι το τραγούδι είχε καταφέρει να κερδίσει τον διαγωνισμό και έτσι να κερδίσει τη θέση της Λετονίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2023.
Στη Eurovision
Σύμφωνα με τους κανόνες της Eurovision, όλες οι συμμετέχουσες χώρες, εκτός από τη διοργανώτρια χώρα και τις "Μεγάλες Πέντε", που αποτελούνται από τη , τη , την , την και το , έπρεπε να προκριθούν σε έναν από τους δύο ημιτελικούς για να διαγωνιστούν για τον τελικό, με τις 10 πρώτες χώρες από τους αντίστοιχους ημιτελικούς τους να προκρίνονται στον τελικό. Πριν από την κλήρωση κατανομής των ημιτελικών, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) χώρισε τις διαγωνιζόμενες χώρες σε έξι διαφορετικά δοχεία με βάση τα μοτίβα ψηφοφορίας από προηγούμενους διαγωνισμούς, όπως καθορίστηκαν από τον συνεργάτη τηλεψηφοφορίας του διαγωνισμού Digame, με στόχο τη μείωση της πιθανότητας ψηφοφορίας από γειτονικές χώρες, ενώ παράλληλα να αυξήσει το σασπένς κατά τη διαδικασία ψηφοφορίας. Στις 31 Ιανουαρίου 2023, πραγματοποιήθηκε η κλήρωση κατανομής στο St George's Hall στο Λίβερπουλ που έβαλε κάθε έθνος σε έναν από τους δύο ημιτελικούς και καθόρισε σε ποιο μισό της παράστασης θα έπαιζε. Εκεί, ανακοινώθηκε ότι η Λετονία είχε προγραμματιστεί να εμφανιστεί στο πρώτο μισό του πρώτου ημιτελικού του διαγωνισμού, που θα διεξαχθεί στις 9 Μαΐου 2023.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λετονικά συγκροτήματα
Συμμετέχοντες στη Eurovision
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2023
|
173693
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%20%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Λεοντάρι Βοιωτίας
|
Το Λεοντάρι είναι χωριό του Δήμου Αλιάρτου του Νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται δυτικά της Θήβας, πολύ κοντά στις Θεσπιές. Έχει πληθυσμό 904 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Μέχρι το 1930 ονομαζόταν Κασκαβέλι, οπότε και μετονομάστηκε σε Λεοντάρι. Τη νέα του ονομασία οφείλει σε ένα άγαλμα λιονταριού που ανασκάφηκε κοντά στο χωριό και ανήκε σε τύμβο των Θεσπιέων.
Παραπομπές
Λεονταρι
Αρβανιτοχώρια του νομού Βοιωτίας
|
114679
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%B9%20%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%AF
|
Μοντέρνοι Καιροί
|
Οι Μοντέρνοι Καιροί (πρωτότυπη γλώσσα:Modern Times) είναι ο τίτλος μιας κινηματογραφικής ταινίας σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Τσάρλι Τσάπλιν που κυκλοφόρησε το 1936. Στην ταινία εμφανίζεται ο γνωστός αλητάκος με το χαρακτηριστικό καπέλο και μουστάκι, ο οποίος αγωνίζεται να επιβιώσει στον μοντέρνο, βιομηχανοποιημένο κόσμο. Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματιστηριακό κραχ του 1929 και αποτελεί ένα σχόλιο στην απεγνωσμένη εύρεση εργασίας σε μια κοινωνία με τεράστια ανεργία καθώς και στην οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων. Τέλος στην ταινία γίνονται ειρωνικές αναφορές για την έντονη βιομηχανοποίηση και την επιρροή που κατά τον Τσάπλιν έχει αυτή στις συνθήκες εργασίας (π.χ. λωρίδα παραγωγής).
Ο Τσάρλι Τσάπλιν σκηνοθέτησε αλλά και έγραψε το σενάριο της ταινίας, ενώ ο ίδιος πρωταγωνίστησε στην ταινία, υποδυόμενος έναν αλητάκο, ο οποίος εμφανίζεται για τελευταία φορά σε κινηματογραφική ταινία. Πολλοί κριτικοί συμφωνούν ότι η ταινία αυτή αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών.
Θεωρείται ως η πιο Μαρξιστική ταινία του Τσάπλιν. Ωστόσο, η ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν με το πιο έντονο πολιτικό περιεχόμενο θεωρείται ότι είναι η ταινία Ο μεγάλος δικτάτορας.
Παραπομπές
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 1936
Ασπρόμαυρες ταινίες
Αμερικανικές ρομαντικές κωμικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές σατιρικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής United Artists
Ταινίες σχετικά με τις τεχνολογικές επιπτώσεις
Ταινίες σε σκηνοθεσία Τσάρλι Τσάπλιν
|
801106
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B7%CE%B3%CF%8E%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A6%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B9
|
Κατάλογος αρχηγών κράτους των Φίτζι
|
Αυτό το άρθρο απαριθμεί τους αρχηγούς κρατών των Φίτζι, από την ίδρυση του Βασιλείου των Φίτζι το 1871 μέχρι σήμερα.
Επί του παρόντος, ο αρχηγός του κράτους των Φίτζι είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος διορίζεται από το Κοινοβούλιο για τριετή θητεία σύμφωνα με τους όρους του Συντάγματος του 2013.
Ο σημερινός πρόεδρος είναι ο Ρατού Γουίλιαμ Κατονίβερε. Εξελέγη στις 22 Οκτωβρίου 2021 και ορκίστηκε στις 12 Νοεμβρίου 2021.
Tui Viti (Βασιλιάς των Φίτζι) (1871–1874)
Από το 1871 έως το 1874 βασιλιάς ήταν ο Ρατού (αρχηγός) Σερού Επενίσα Κακομπάου. Κατάφερε και ένωσε μέρος των αντιμαχόμενων φυλών των Φίτζι υπό την ηγεσία του, ιδρύοντας ένα ενωμένο βασίλειο των Φίτζι. Έλαβε το όνομα "Cakobau" που σημαίνει καταστροφέας του Μπάου. Ο Κακομπάου ήταν ο Vunivalu (Πολέμαρχος/Υπέρτατος Αρχηγός) του Μπάου από το 1852. Από καιρό είχε αυτοχαρακτηριστεί Tui Viti (Βασιλιάς των Φίτζι), αλλά δεν είχε αναγνωριστεί ως τέτοιος από άλλους αρχηγούς, και δεν άσκησε καμία άμεση εξουσία έξω από την επικράτειά του στο Μπάου μέχρι που ένωσε τη χώρα υπό την ηγεσία του το 1871. Οι πρόγονοί του, που χρονολογούνται από το 1770, έχουν συχνά – εσφαλμένα – καταχωρηθεί ως «Βασιλιάδες» των Φίτζι.
Βρετανική περίοδος (1874-1970)
Στις 10 Οκτωβρίου 1874 ο Κακομπάου υπέγραψε την Πράξη Εκχώρησης, που παρείχε στη Βρετανική Αυτοκρατορία την κυριαρχία στα νησιά. Από το 1874 έως το 1970 ο Βρετανός μονάρχης ήταν ο επίσημος αρχηγός του κράτους των Φίτζι, τα οποία ήταν βρετανική αποικία.
Βασίλισσα των Φίτζι (1970–1987)
Τα Φίτζι έγιναν ανεξάρτητο βασίλειο της Κοινοπολιτείας στις 10 Οκτωβρίου 1970, και η Ελισάβετ Β΄ ανέλαβε Βασίλισσα των Φίτζι.
Κυβερνήτες
Ο Βρετανός μονάρχης εκπροσωπήθηκε από έναν κυβερνήτη, ο οποίος ενήργησε σύμφωνα με τις συμβουλές της βρετανικής κυβέρνησης.
Πρόεδροι (1987–σήμερα)
Τα Φίτζι ανακηρύχθηκαν δημοκρατία στις 7 Οκτωβρίου 1987, μετά την παραίτηση της Ελισάβετ Β΄ έπειτα από δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα.
Διατελέσαντες πρόεδροι
Δείτε επίσης
Πρόεδρος των Φίτζι
Πρωθυπουργός των Φίτζι
Παραπομπές
Πολιτική των Φίτζι
|
649340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%20%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%A1%CE%B5%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%C2%AB%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%C2%BB
|
Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Ρεθύμνου «Μελίνα Μερκούρη»
|
Το Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Ρεθύμνου «Μελίνα Μερκούρη» είναι κλειστό γήπεδο που βρίσκεται στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Η χωρητικότητα του γηπέδου για αγώνες καλαθοσφαίρισης είναι 1.600 άτομα. Το γήπεδο ανήκει στο Δήμο Ρεθύμνης. Το γήπεδο πήρε το όνομα του από τη διάσημη Ελληνίδα ηθοποιό και πολιτικό, Μελίνα Μερκούρη.
Ιστορία
Το γήπεδο άνοιξε το 1992. Έχει χρησιμοποιηθεί ως έδρα της ομάδας καλαθοσφαίρισης Α.Γ.Ο. Ρεθύμνου.
Τα τελευταία χρόνια, η χωρητικότητα του γηπέδου αυξήθηκε από 1.100 σε 1.600. Αυτό έγινε λόγω του γεγονότος ότι το Ρέθυμνο επρόκειτο να αγωνιστεί στην κορυφαία κατηγορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης, την Α1 Εθνική, για πρώτη φορά, κατά τη διάρκεια της σεζόν 2007-08. Το γήπεδο φιλοξένησε τις τελικές φάσεις του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U16 του 2007 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης U20 του 2017.
Υπάρχουν σχέδια για περαιτέρω επέκταση του γηπέδου, στο εγγύς μέλλον.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πληροφορίες σχετικά με το γήπεδο Stadia.gr
Κλειστά στάδια στην Ελλάδα
Γήπεδα καλαθοσφαίρισης στην Ελλάδα
Γήπεδα πετοσφαίρισης στην Ελλάδα
Αθλητικές εγκαταστάσεις στην Κρήτη
Δήμος Ρεθύμνης
|
62660
|
https://el.wikipedia.org/wiki/211%20%CF%80.%CE%A7.
|
211 π.Χ.
|
Γεγονότα
Σύναψη συμμαχίας ανάμεσα στον στη Ρώμη και την Αιτωλική Συμπολιτεία. Η συμφωνία περιλαμβάνει και κάποιους από τους συμμάχους της τελευταίας, ανάμεσα στους οποίους και την Πέργαμο.
Γεννήσεις
Θάνατοι
Έτη
|
803116
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B7%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%82
|
Γηπαίπυρις
|
Η Γηπαίπυρη (1ο αι. μ.X.) ήταν μία από τους Σαπαίους πριγκίπισσα από τη Θράκη, η οποία με τον γάμο της έγινε βασίλισσα του βασιλείου του Βοσπόρου, τού μακροβιότερου γνωστού βασιλείου υποτελούς στη Ρώμη. Κυβέρνησε το διάστημα 37/38-39 μ.Χ.
Βιογραφία
Η Γηπαίπυρη ήταν η πρώτη κόρη μεταξύ των παιδιών των ηγεμόνων -ως πελατών της Ρώμης- τής Θράκης, Κότυος Γ΄ (Σαπαίων) και Αντωνίας Τρύφαινας. Οι γονείς τής μητέρας της ήταν ο Πολέμων Α΄ τού Πόντου και η Πυθοδωρίδα του Πόντου, ενώ οι γονείς τού πατέρα της ήταν οι Ροιμητάλκης Α΄ της Θράκης και η Πυθοδωρίς Α΄. Η Πυθοδωρίδα τού Πόντου ήταν το πρώτο εγγόνι του Ρωμαίου Mάρκου Αντωνίου, ενός της Τριανδρίας. Η Γηπαίπυρη είχε σχέση με διάφορα μέλη της δυναστείας των Ιουλιο-Κλαυδίων· ήταν ελληνικής, περσικής και ρωμαϊκής καταγωγής.
Ο Γηπαίπυρη δεν αναφέρεται από αρχαίες φιλολογικές πηγές. Ό,τι είναι γνωστό γι' αυτή τη Θράκα πριγκίπισσα προέρχεται από επιγραφές από το βασίλειο του Βοσπόρου, την αρχαία ελληνική πόλη τής Κυζίκου (στη Μ. Ασία) και νομισματικά στοιχεία. Η Κύζικος έγινε η δεύτερη κατοικία τής οικογένειάς της, όπου μεγάλωσε ο Γηπαίπυρη. Από νομίσματα που ξέρουμε, ο βασιλικός της τίτλος ήταν "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΓΗΠΑΙΠΥΡΙΣ".
Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή τής Γηπαιπύρης. Παντρεύτηκε τον βασιλιά -ως πελάτη των Ρωμαίων- τού βασιλείου του Βοσπόρου, Τιβ. Ιούλ. Ασπούργο, ο οποίος ήταν ελληνικής και περσικής καταγωγής. Ο Ασπούργος ήταν γιος της βασίλισσας τού Βοσπόρου Δύναμης, από τον πρώτο της γάμο με τον στρατηγό (και μετά βασιλιά τού Βοσπόρου) Άσανδρο.
Η Γηπαίπυρη φαίνεται ότι ήταν το μοναδικό παιδί από την οικογένεια τού Κότυος Γ΄ και τής Αντωνίας Τρύφαινας, που απέκτησε παιδιά. Η Γηπαίπυρη έκανε στον Ασπούργο δύο γιους:
Τιβ. Ιούλ. Μιθριδάτης, ονομάστηκε προς τιμή τού Μιθριδάτη ΣΤ΄ τού Πόντου και απεβ. το 68.
Τιβ. Ιούλ. Κότυς Α΄, ονομάστηκε προς τιμήν τού αείμνηστου εκ μητρός παππού του Κότυ Γ΄.
Μέσω του Τ. Ι. Κότυος Α΄, η Γηπαίπυρη και ο Ασπούργος απέκτησαν διάφορους απογόνους, που κυβέρνησαν το βασίλειο τού Βοσπόρου μέχρι τα μέσα τού 4ου αι. Αυτοί έφεραν ονόματα των προγόνων τους μοναρχών της Θράκης, όπως Κότυς, Ροιμητάλκης και Ρησκούπορις.
Ο Ασπούργος ήταν επικεφαλής τής επικράτειας τού Βοσπόρου μέχρι το τέλος του το 37 ή το 38 Με το τέλος του ο Ασπούργος άφησε τη σύζυγό του Γηπαίπυρη με δύο γιους, τον Τ. Ι. Μιθριδάτη και τον Τ. Ι. Κότυ Α΄. Η Γηπαίπυρις διαδέχθηκε τον σύζυγό της ως αποκλειστική ηγεμόνας. Τα νομίσματα τής Γηπαιπύρης αποδεικνύουν την αποκλειστική κυριαρχία της στον Βόσπορο: δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Μιθριδάτη, και η ίδια η Γηπαίπυρη παριστάνεται στον εμπροσθότυπό τους ως ηγεμόνας με πλήρη εξουσία. Ο Μιθριδάτης κληρονόμησε τον θρόνο της μητέρας του το 39 μ.Χ.
Δείτε επίσης
Βασίλειο του Βοσπόρου
Ρωμαϊκή Κριμαία
Eξωτερικοί σύνδεσμοι
Νομίσματα της Γηπαιπύρης
Bιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
http://www.wildwinds.com/coins/greece/bosporos/kings/i.html
http://www.guide2womenleaders.com/womeninpower/Womeninpower01.htm
https://web.archive.org/web/20160304001107/http://www.tyndalehouse.com/Egypt/ptolemies/cleopatra_vii_fr.htm
H. Temporini & W. Haase, Aufstieg und Niedergang der römischen Welt: Geschichte und Kultur Roms im Spiegel der neueren Forschung, Walter de Gruyter, 1980
Μονάρχες του Βασιλείου του Βοσπόρου
|
593086
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%81%20%CE%9C%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%BA
|
Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσιρκ
|
Ο Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσιρκ (1356 - 3 Αυγούστου 1326) ισχυρός ευγενής και γαιοκτήμονας των συνόρων της Μαρς τον 14ο αιώνα ήταν τρίτος γιος του Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ου βαρόνου του Μόρτιμερ και της Ματθίλδης του Μπράουζ. Ο Ρότζερ έμεινε γνωστός για τη σκληρή αντίδραση εναντίον του Εδουάρδου Β΄ της Αγγλίας όταν ξέσπασε ο "Πόλεμος των Ντεσπένσερ". Η οικογένεια του ήταν στη δεύτερη σειρά ιεραρχίας των ευγενών και ανέβηκε λόγω της πίστης που έδειξε στους Πλανταγενέτες αλλά όπως ακούγεται ήταν άνθρωπος επιπόλαιος και βίαιος.
Ο Ρότζερ παντρεύτηκε τη Λουκύ ντε Γουάβρ, τρίτη κόρη του Σερ Ρόμπερτ λα Γουάβρ λόρδου του Χάμπτον Γουάφερ στο Χερεφορντσάιρ και απέκτησε έναν γιο που λεγόταν επίσης Ρότζερ. Ο γάμος τους έγινε όταν ο Ρότζερ Μόρτιμερ παρουσιάστηκε στο Τέντστον Γουάφερ (8 Ιουνίου 1286).
Ο λόρδος των βόρειων Ποουίς πέθανε αφήνοντας δυο ανήλικους γιους (1277), ο Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας παραχώρησε στον Ρότζερ Μόρτιμερ την κηδεμονία τους. Σε τέσσερα χρόνια τα δυο αδέλφια βρέθηκαν πνιγμένα στον ποταμό Ντι και ο Ρότζερ κατηγορήθηκε για τη δολοφονίες του, ο βασιλιάς όμως παρά τις υποψίες του παραχώρησε τα εδάφη τους, αυτό του επέτρεψε να γίνει κηδεμόνας του ανιψιού του Ρότζερ Μόρτιμερ.
Υπηρεσίες στην Ουαλία
Το 1282 ξέσπασε πόλεμος με τους Ουαλούς και ο Μόρτιμερ σαν σκληρός στρατιώτης έγινε Καπετάνιος του βασιλικού στρατού. Από το 1296 ξεκίνησε την κατασκευή του κάστρου του Τσιρκ με σχέδια του Τζέιμς του Σαιν Τζωρτζ αρχιτέκτονα του κάστρου του Μπωμαρί αλλά δεν ολοκληρώθηκε όταν πέθανε.
Ο Μόρτιμερ πολέμησε στη μάχη του Φόλκερκ (1298) που ο Γουίλιαμ Γουάλας συνετρίβη, ο βασιλιάς δημιούργησε την ηγεμονία του Τσιρκ. Οι Μόρτιμερ έμειναν πιστοί στη βασιλική πολιτική στην Ουαλία και στη Μαρς, ο Τσιρκ έμεινε πιστός και στον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας και βρέθηκε μαζί του όταν έκλεισε τον γάμο με την Ισαβέλλα της Γαλλίας. Έφτασαν στο Ντόβερ (19 Ιανουαρίου 1308) και ο Μόρτιμερ άφησε τον Εδουάρδο Β΄ να διασχίσει το κανάλι. Ο Τσιρκ στέφθηκε ιππότης στο Ουεστμίνστερ και ο τίτλος τον ανέβασε σε συνοδό του βασιλιά. Ο Τσιρκ απέκτησε μεγάλες εκτάσεις και Κοντοσταυλίες στη βόρεια Ουαλία, η δύναμη του ήταν ισοδύναμη με του αναπληρωτή πρίγκιπα της Ουαλίας. Προβλέποντας τη σύγκρουση των ευγενών με τον Πιρς Γκάβεστον απέτυχε να συγκρουστεί ο ίδιος όταν διορίστηκε από τον Εδουάρδο Β΄ αντιβασιλιάς και αναπληρωτής του στην περίοδο απουσίας του.
Ο Μόρτιμερ αποφάσισε να επιτεθεί στον Γκρίφιθ ντε λα Πολ απόγονο του Γκρίφιθ απ Ογουάν, κυβερνήτη του Ποουίς τον 13ο αιώνα. Ο διάδοχος του πέθανε σαν βασιλικός φύλακας αφήνοντας μόνο μια κόρη την Αουίς που παντρεύτηκε τον Τόμας του Τσάρλτον. Ο Γκρίφιθ ήταν θείος της αλλά σύμφωνα με τον πανάρχαιο Σαλικό νόμο ήταν διάδοχος, επιτέθηκε στον Τζων του Τσάρλτον στο κάστρο του Γουέλσπουλ για να ανακτήσει την περιουσία του ενώ ο βασιλιάς αγνόησε τη νομική επίλυση του ζητήματος. Ο Γκρίφιθ είχε ελπίδες να αποκτήσει τη βοήθεια του Τόμας, 2ου κόμη του Λάνκαστερ που είχε παντρευτεί τη διάδοχο του Λίνκολν Αλίκη.
Ο Τσιρκ πήρε εντολή να σπάσει την πολιορκία αλλά ο ντε λα Πολ αρνήθηκε τη βασιλική διαιτησία, ο βασιλικός Στιούαρτ Τζων Κρόμγουελ πήγε να κλείσει ειρήνη αλλά και πάλι ο Γκρίφιθ αρνήθηκε κάθε βοήθεια. Όταν τον εγκατέλειψε ο Λάνκαστερ ο Γκρίφιθ απέκτησε οπαδό τον κόμη του Αρουντέλ αλλά η πράξη αυτή ήταν προδοσία. Ο Τσιρκ έσπασε την αντίσταση του κάστρου και πήρε τον Γκρίφιθ αιχμάλωτο, ο Λάνκαστερ βλέποντας την ελάττωση των συμμάχων στη Σύσκεψη του Ουέστμινστερ συγκρούστηκε σκληρά με τον Τσιρκ. Ο Λάνκαστερ ορκίστηκε πόλεμο με τους Μόρτιμερ που οδήγησε τελικά στην καταστροφή και των δυο, ο θάνατος του Γκάβεστον λίγους μήνες αργότερα άφησε τους Μόρτιμερ ανυπεράσπιστους από τους Λάνκαστερ.
Η ήττα του Μπάνοκμπερν
Τον Μάρτιο του 1314 ο βασιλιάς διέταξε τον Τσιρκ με 3.000 Ουαλούς να προχωρήσει σε εκστρατεία στη Σκωτία, αναχώρησαν από τη Μαρς στις 27 Μαίου και προχώρησαν βόρεια. Ο στρατός είχε σκοπό να ενισχύσει το κάστρο του Στέρλινγκ που πολιορκούσε ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας, αναχώρησε από το Μπέργουικ στις 17 Ιουνίου και έφτασε σε τρεις μέρες στο Εδιμβούργο, από εκεί βάδισε για το Στέρλινγκ. Ο Ροβέρτος με 5.500 - 6.500 ακοντιστές ετοιμάστηκε να αποτρέψει τον στρατό του Εδουάρδου να φτάσει στο Στέρλινγκ. Η μάχη άρχισε στις 23 Ιουνίου καθώς ο Αγγλικός στρατός προσπάθησε να περάσει μέσα από τα οροπέδια του Μπάνοκμπερν που περιβάλλονταν από έλη. Οι αψιμαχίες ξέσπασαν ανάμεσα στις δυο πλευρές με πρώτη σημαντική απώλεια τον θάνατο του Ερρίκου του Μποχάν που ο Ροβέρτος σκότωσε σε προσωπική μονομαχία. Ο Εδουάρδος συνέχισε την επόμενη μέρα την επέλαση του, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του χωρίς να το περιμένει ο κύριος όγκος των Σκωτσέζων μέσα από τα δάση του Νιού Παρκ. Η καταστροφική μάχη ξεκίνησε στις 24 Ιουνίου και ο Τσιρκ βρισκόταν στους σωματοφύλακες του Εδουάρδου Β΄, συγκεντρώθηκαν γύρω από τον βασιλιά περίπου 500 ιππότες αλλά η μάχη φαινόταν χαμένη. Ο Τσιρκ ήταν στη βασιλική οπισθοφυλακή υπό την ηγεσία του κόμη του Πέρμπροκ καθώς ο βασιλιάς δραπέτευσε από το κάστρο, σχετίζεται επίσης με τους βασιλικούς σωματοφύλακες στην πολιορκία του Καρλάβεροκ (1300). Ο ιστορικός Ίαν Μόρτιμερ (γεν.το 1967) σημειώνει ότι ο 54χρονος Τσιρκ πιθανότατα ήταν σύμβουλος στους Ουαλούς τοξότες.
Οι Μόρτιμερ και οι οπαδοί τους βρέθηκαν στη βασιλική αυλή και η παρουσία τους επιβεβαιώθηκε από το Κοινοβούλιο στη Γιορκ τον Νοέμβριο του 1314, συμμάχησε με τους κόμητες του Πέρμπροκ και του Αρουντέλ και δημιούργησαν ένα κόμμα με ρόλο αντιπολίτευσης στους Ντεσπένσερ. Ο Τζων Τσάρλτον έγινε Καγκελάριος και αρχιεπίσκοπος της Υόρκης και ο Γουίλιαμ Μέλτον φύλακας της γκαρνταρόμπας. Οι Μόρτιμερ έγιναν θανάσιμοι εχθροί για τον νεαρό Ντεσπένσερ που ήθελε να εκδικηθεί τη θανάτωση του παππού του από τον πατέρα του Τσιρκ στη μάχη του Ίβσαμ (1265).
Σύγκρουση με τους Ντεσπένσερ
Ο σερίφης του Γκλάμοργκαν και οι άντρες του που υπεράσπιζαν τα τείχη στο κάστρο του Κέρφιλι δέχτηκαν επίθεση από μια Ουαλική φρουρά υπό τη διοίκηση του Λιουέλιν Μπρεν (28 Ιανουαρίου 1316), οι Ουαλοί ήθελαν να εκδικηθούν την κακοδιοίκηση του νέου βασιλικού απεσταλμένου Παίν ντε Τουρμπέρβιλ. Τα πολλά χρόνια πείνας και η ψηλή φορολογία ανάγκασαν τον Λιουέλιν να πάρει σκληρά μέτρα για να υποστηρίξει τον λαό του. Ο κόμης του Χέρεφορντ και οι Μόρτιμερ πήραν εντολή να καταπνίξουν την εξέγερση, ένας βασιλικός στρατός 2.150 ανδρών βάδισε από το Μπρίστολ για το Κέρφιλι και ο Λιουέλιν βρέθηκε στην κοιλάδα. Ο Κλίρκ λίγο από το γεγονός αυτό βρέθηκε στον γάμο του μικρανεψιού του Έντμοντ Μόρτιμερ με την Ελισάβετ του Μπάντλσμιρ. Είναι πολύ πιθανό να συμμετείχε στην πολιορκία του Μπρίστολ (26 Ιουλίου 1316).
Ο Λάνκαστερ απομάκρυναν τον Τσιρκ από το αξίωμα του λόγω των ταραχών που ξέσπασαν στην Ουαλία τον Ιανουάριο του 1315, αλλά όταν επανήλθε η ειρήνη τον Οκτώβριο του 1316 διορίστηκε ξανά δικαστής στη βόρεια Ουαλία τον Οκτώβριο του 1316. Στα μέσα της δεκαετίας του 1320 ο Τσιρκ ήρθε σε σκληρή σύγκρουση με τους Ντεσπένσερ μια οικογένεια αντίπαλων λόρδων που εκπροσωπούσαν ο Ούγος Ντεσπένσερ ο Πρεσβύτερος και ο γιος του Ούγος Ντεσπένσερ ο νεώτερος, ερωμένος του βασιλιά Εδουάρδου Β΄. Πολιόρκησαν την ηγεμονία του Γκόουερ και πολλές άλλες περιοχές σε έναν σκληρό πόλεμο που ξέσπασε.
Ήττα και αιμαλωσία
Μετά την εξορία των Ντεσπένσερ η Ισαβέλλα της Γαλλίας υποστήριξε τον σύζυγο της, οδήγησε έναν στρατό με τον κόμη του Αρουντέλ με στόχο να πολιορκήσει τον βαρόνο του Μπάντλσμιρ έναν οπαδό του Λάνκαστερ στο κάστρο του Ληντς στο Κεντ. Η πολιορκία ολοκληρώθηκε με την παράδοση του Μπλάντλσιμ τον Οκτώβριο.
Ο βασιλιάς μετακινήθηκε από το Γκλόστερ στην κοιλάδα του ποταμού Σέβερν, έφτασε στο Κίρενκεστερ (8 Δεκεμβρίου 1321) και ενώθηκε με τους εξόριστους Ντεσπένσερ. Οι Μόρτιμερ διέσχισαν τον ποταμό στο Σρούσμπερυ αλλά βλέποντας ότι δεν έχουν ελπίδες παραδόθηκαν τον Ιανουάριο του 1322 ενώ άλλοι όπως ο Ρότζερ Ντόμερι ενώθηκαν με τον Λάνκαστερ. Ο Τσιρκ και ο ανιψιός του Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς μεταφέρθηκαν στον Πύργο του Λονδίνου και οι υπόλοιποι άντρες στο
κάστρο του Γουόλινγκφορντ. Ο Ίαν Μόρτιμερ διαφωνεί με τον συγγραφέα Πολ Ντόχερτι (γεν. το 1946) ότι ο Τσιρκ τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη λαμβάνοντας υπόψιν ότι έζησε άλλα τρία χρόνια.
O Τσιρκ και ο ανιψιός του Ρότζερ Μόρτιμερ ο μετέπειτα ερωμένος της Ισαβέλλας της Γαλλίας διαπραγματεύτηκαν σκληρά πριν παραδοθούν και απέφυγαν την εκτέλεση, μεταφέρθηκαν στον Πύργο του Λονδίνου σε άθλιες συνθήκες και ο Τσιρκ πέθανε τρία χρόνια αργότερα (3 Αυγούστου 1326). Τάφηκε στην Αυγουστιανινή μονή του Μπρίστολ. Ο ανιψιός του Ρότζερ Μόρτιμερ αργότερα δραπέτευσε στη Γαλλία και ενώθηκε με την Ισαβέλλα εναντίον του Εδουάρδου Β΄. Ο ανιψιός του κατάφερε να ολοκληρώσει το κάστρο του Τσιρκ που ήταν η μεγάλη του επιθυμία πριν την εκτέλεση του (1330).
Τέχνη
Ο Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσιρκ ήταν πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημα "η λύκαινα της Γαλλίας" που ήταν τμήμα της μεγάλης σειράς των έργων του Μωρίς Ντρουόν "Οι καταραμένοι βασιλείς", στη Γαλλική τηλεοπτική παραγωγή (1972) παριστάνεται απ΄τον ηθοποιό Σάμσον Φαίνσμπιλλερ.
Παραπομπές
Πηγές
Doherty, Paul, Isabella and the Strange Death of Edward II. London: Robinson, 2003.
Morris, J.E., The Welsh Wars of Edward I Oxford, 1901.
Pettifer, Adrian, Welsh Castles: a Guide by Counties. Woodbridge: Boydell Press, 2000.
Pratt, Derek, "The Marcher lordship of Chirk, 1329-1330", Trans of Denbighshire Hist Soc., XXXIX, 1990
Prestwich, W, The Three Edwards: War and State in England, 1265-1377, London, 2003.
Prestwich, M, Plantagenet England, 1215-1377, London, 2005.
Weir, A, Isabella, she-wolf of France, Queen of England, London: Jonathan Cape, 2005.
Οικογένεια Μόρτιμερ
|
652203
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Πλανητάριο του Μιλάνου
|
Το Πλανητάριο του Μιλάνου (ιταλ. Planetario di Milano) είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πλανητάριο σε ολόκληρη την Ιταλία. Βρίσκεται στους Κήπους της Πόρτα Βενέτσια, στο διαμέρισμα Πόρτα Βενέτσια του Μιλάνου. Ιδρύθηκε το έτος 1930 και βρίσκεται σχεδόν συνεχώς σε λειτουργία από τότε μέχρι σήμερα.
Το κτίριο του πλανηταρίου εγκαινιάσθηκε στις 20 Μαΐου 1930. Σχεδιάσθηκε από τον αρχιτέκτονα Πιέρο Πορταλούππι για λογαριασμό του Ουλρίκο Οέπλι (Ulrico Hoepli), ο οποίος το δώρισε στην πόλη του Μιλάνου. Η βάση του είναι οκταγωνική με διάμετρο αντίστοιχου κύκλου 19,6 μέτρα, ενώ έχει συνολική χωρητικότητα τριακοσίων θεατών. Ο θόλος του είναι ακόμη διακοσμημένος με τον ορίζοντα του Μιλάνου όπως αυτός ήταν το 1930 (π.χ. χωρίς τον Πύργο της Πιρέλλι).
Οι παραδοσιακές προβολές γίνονται με έναν αστρικό προβολέα τύπου «Zeiss IV», σε χρήση από το 1968.
Το Πλανητάριο του Μιλάνου δέχεται περί τους 100.000 επισκέπτες ανά έτος. Χρησιμεύει επίσης ως έδρα του «Κύκλου Αστρόφιλων του Μιλάνου» (Circolo Astrofili di Milano), που είναι ο παλαιότερος και σημαντικότερος σύλλογος ερασιτεχνικής αστρονομίας στην πόλη.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα στον ιστότοπο του Δήμου του Μιλάνου
Μιλανου
Πλανηταριο
|
271905
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%89%CE%BD%20%CE%BF%20%CE%A7%CE%AF%CE%BF%CF%82
|
Ίων ο Χίος
|
Ο Ίων ο Χίος (αρχ. ελλ.: Ἴων ὁ Χῖος, ακμή 451/48 π.Χ. – 428 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας τραγικός και διθυραμβικός ποιητής της κλασικής περιόδου. Καταγόταν από τη Χίο και ήταν γιος του Ορθομένη. Ασχολήθηκε και με άλλα είδη ποίησης, καθώς και με την πεζογραφία, γράφοντας στην ιωνική διάλεκτο. Οι ελληνιστικοί σχολιαστές τον θεωρούσαν, μαζί με τον Αχαιό τον Ερετριέα και τον Αγάθωνα, εφάμιλλο των τριών μεγάλων τραγικών ποιητών, Αισχύλου, Σοφοκλή και Ευριπίδη. Για αιώνες η μελέτη, σχετική με το πρόσωπό του, επικεντρωνόταν στην πολυειδεία του και τα στοιχεία που παρείχε σε σχέση με την κλασική Αθήνα. Οι σύγχρονοι μελετητές εντούτοις, εστιάζουν επιπρόσθετα στην ιδιαίτερη ταυτότητα του ποιητή, αυτή του κοσμοπολίτη Χίου που έζησε από κοντά και συμμετείχε στον χρυσό αιώνα της αθηναϊκής πολιτείας.
Το απόφθεγμα που έχει μείνει στην ιστορία από τον Ίωνα τον Χίο είναι το: "Ενός εκάστου αρετή τριάς: σύνεσις και κράτος και τύχη".
Βίος
Πατρίδα του ποιητή ήταν το νησί Χίος και το όνομα του πατέρα του κατά τους μεταγενεστέρους συγγραφείς ήταν Ορθομένης. Κατά την άποψη του Καρλ Νίμπερντινγκ, με την οποία συμφωνούν και νεότεροι μελετητές, ο ποιητής γεννήθηκε μεταξύ του πρώτου και του τετάρτου έτους της 74ης Ολυμπιάδας, ήτοι το 484-481 π.Χ. Αναφέρεται και ως γιος του Ξούθου αντιστοιχιζόμενος έτσι, εκούσια ή ακούσια, με τον μυθικό Ίωνα, τον γενάρχη του αντιστοίχου ελληνικού φύλου. Γύρω στο 468 π.Χ., όντας έφηβος, ταξίδεψε, με πιθανότερο σκοπό να ολοκληρώσει τις ανώτερες σπουδές του, στην Αθήνα πόλη όπου διήγαγε σημαντικό μέρος της ενήλικης ζωής του και ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τον πολιτικό Κίμωνα.
Υπήρξε δριμύς κατήγορος του Περικλή, καθώς μεταξύ των δύο υπήρχε ερωτική αντιζηλία για κάποια Χρυσίλλα, κόρη του Τελέου από την Κόρινθο, στην οποία αναφερόταν και σε μια ελεγεία του. Μάλιστα κατέκρινε την ομιλία του Περικλή ως φλύαρη και αρρωστημένη, υποστηρίζοντας ότι στις μεγαλοστομίες του περιεχόταν αλαζονεία και περιφρόνηση των άλλων, σε αντιδιαστολή με τον Κίμωνα και το μελωδικό, υγρό και εμπνευσμένο ύφος του λόγου του. Επιπλέον, ήταν γνώριμος του Αισχύλου και του Σοφοκλή. Με τον πρώτο αναφέρεται να παρακολουθούν μαζί έναν αγώνα πυγμαχίας στα Ίσθμια το 465 π.Χ, ενώ τον δεύτερο τον γνώρισε στη Χίο, όταν αυτός συμμετείχε στην αθηναϊκή εκστρατεία κατά της Σάμου το 440 π.Χ. Την ίδια χρονιά ή την επόμενη επέστρεψε στην Αθήνα, όπως επισημαίνεται σε απόσπασμα των Υπομνημάτων του.
Η πρώτη του τραγωδία ανέβηκε το 452 π.Χ., χρονικό σημείο που συμπίπτει με την επάνοδο του Κίμωνα στην Αθήνα από την εξορία στην οποία οδηγήθηκε με εξοστρακισμό. Ο M.L West διατείνεται ότι σε κάποια προγενέστερη χρονική στιγμή, κοντά στο 450, ο ποιητής ταξίδεψε με τον Κίμωνα στη Σπάρτη. Στην άποψη αυτή προστίθεται και αυτή του Guy Olding ο οποίος αποδίδει ένα ελεγειακό απόσπασμα του ποιητή στο βασιλιά της Σπάρτης Αρχίδαμο Β', τον οποίο ο Ίωνας συνάντησε «κατά πάσαν βεβαιότητα». Προ της 83ης Ολυμπιάδας (448 π.Χ) αφιέρωσε ένα άγαλμα στην Αθηνά, πράξη που παραπέμπει σε νίκη. Αναφέρεται ότι ήρθε τρίτος μετά τον Ευριπίδη και τον Ιόφωντα το 429 π.Χ. Οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν ότι κέρδισε την πρώτη νίκη μόνο μια φορά, παράλληλα όμως νίκησε και στους διθυραμβικούς αγώνες της ίδιας χρονιάς. Ανεκδοτoλογικά μαρτυρείται ότι για να γιορτάσει τη νίκη του προσέφερε σε όλους τους Αθηναίους από ένα δοχείο κρασί από τη Χίο, κίνηση που υποδηλώνει τη μεγάλη του περιουσία.
Από την Ειρήνη του Αριστοφάνη συνάγεται ότι είχε αποβιώσει πριν το 421 π.Χ., έτος διδασκαλίας του συγκεκριμένου έργου. Είχε έναν γιο, τον Τυδέα, ο οποίος κατά τον Θουκυδίδη εκτελέστηκε από το Σπαρτιάτη διοικητή της Χίου το χειμώνα του 413/2 π.Χ ως αττικίζων.
Έργο
Τραγωδίες
Κατά το λεξικό της Σούδας τα δράματα τα οποία συνέγραψε υπολογίζονται άλλοτε σε 12, σε 30 ή σε 40. Οι κλασικοί φιλόλογοι υποστηρίζουν ότι οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν τετραλογίες δραμάτων, οπότε ανάλογα με τον τρόπο μέτρησης είτε συνέγραψε 10 τετραλογίες, είτε 40 έργα, είτε 30, αν δεν λάβει κανείς υπόψιν τα σατυρικά δράματα. Από το σύνολο έχουν σωθεί οι τίτλοι και αποσπάσματα 10 τραγωδιών και ενός σατυρικού δράματος. Τα διαθέσιμα 75 περίπου σπαράγματα των δραμάτων του δεν υπερβαίνουν ποτέ τις πέντε γραμμές.
Ο Ίων εκτός από τραγωδίες έγραψε και κωμωδίες, γεγονός αξιοσημείωτο για το αρχαίο ελληνικό θέατρο.
Λυρικά
Ο Σχολιαστής του Αριστοφάνη αναφέρει ότι ο Ίωνας έγραψε επίσης διθυράμβους, λυρικά ποιήματα, επιγράμματα, ωδές, παιάνες, ύμνους (Ύμνος εις τον Καιρόν), σκόλια, εγκώμια, ελεγείες, καθώς και ιστορικά, φιλοσοφικά και ταξιδιωτικά κείμενα. Από αυτά έχουν σωθεί μόνο σπαράγματα των ελεγειών του, τα οποία περιέχονται στην Ελληνική Ανθολογία, λυρικών ποιημάτων και των κειμένων Επιδημίαι, Χίου κτίσις και Τριαγμοί.
Οι δύο μεγαλύτερες σε έκταση ελεγείες του οι οποίες σώζονται έχουν συμποτική θεματική, μια και αφορούν το κρασί και τη χαρά που αυτό φέρνει. Η μία από αυτές προσφωνεί στην αρχή κάποιον βασιλιά μνημονεύοντας παράλληλα το Δία, τον Ηρακλή, την Αλκμήνη, τον Προκλή και τους απογόνους του Περσέα. Αυτή η ομάδα των ονομάτων κάνουν πιθανούς αποδέκτες της ελεγείας τους βασιλείς της Σπάρτης και του Άργους. Μια επιπλέον ελεγεία του επιδοκιμάζει την εντεκάχορδη λύρα, σε αντιδιαστολή με την επτάχορδη.
Ο Διογένης Λαέρτιος του αποδίδει ένα επίγραμμα για το φιλόσοφο Φερεκύδη. Ένα επιπλέον επίγραμμα που φέρει το όνομά του απευθύνεται στον Ευριπίδη.
Ιστορικά και Φιλοσοφικά
Επιδημίαι
Αναφέρεται και υπό τον τίτλο Υπομνήματα. Ο τίτλος του κειμένου αφορά τα ταξίδια του ποιητή σε μέρη τα οποία θεωρεί οικεία, όπως η Χίος ή η Αθήνα. Το ίδιο το έργο προσομοιάζει σε ένα είδος ταξιδιωτικού ημερολογίου όπου σε ανεπιτήδευτο ύφος παρουσιάζονται άτομα που γνώρισε σε συνδυασμό με πληροφορίες για γεγονότα ανεκδοτολογικού χαρακτήρα. Θεωρείται πρωτοποριακό όσον αφορά τη συγγραφή απομνημονευμάτων και πρόδρομος των ελληνιστικών περιηγητικών έργων. Στις σύγχρονες κλασικές μελέτες αποβαίνει χρήσιμο με δύο τρόπους: Ο ένας είναι ότι ρίχνει φως στις ζωές επιφανών Αθηναίων της κλασικής εποχής. Ο δεύτερος είναι ότι δίνει πληροφορίες για την δημιουργία της βιογραφίας ως λογοτεχνικό είδος.
Στο εκτενέστερο απόσπασμα το οποίο διέσωσε ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης δίνεται ένα στιγμιότυπο συμποσίου στη Χίο με πρωταγωνιστή το Σοφοκλή. Σε αυτό ο ποιητής χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα για να αποσπάσει το φιλί ενός νεαρού οινοχόου που εξυπηρετούσε τους συνδαιτημόνες. Όταν το καταφέρνει, δηλώνει ότι εξασκείται στο να είναι στρατηγός, καθώς σύμφωνα με τον Περικλή γνωρίζει να γράφει καλή ποίηση αλλά όχι να διευθύνει στράτευμα. Εντούτοις το στρατήγημά του πέτυχε, συνεχίζει ο τραγωδός και αποκομίζει τις επιδοκιμασίες των συμποσιαστών. Ο Ίωνας, ωστόσο, συμφωνεί με τον Περικλή στο ότι ο Σοφοκλής δεν είχε ιδιαίτερες ικανότητες στον πόλεμο πέρα από αυτές των υπολοίπων χρηστών Αθηναίων.
Σε άλλο απόσπασμα που διασώζει ο Πλούταρχος ο Ίωνας κατακρίνει το ρητορικό ύφος του Περικλή, ενώ σε ένα τρίτο ιστορεί ότι ο τελευταίος θεωρούσε τον εαυτό του μεγάλο και αξιοθαύμαστο όσον αφορα την εκστρατεία της Σάμου, μια και ο Αγαμέμνονας χρειάστηκε δέκα χρόνια για να εκπορθήσει μια πόλη βαρβάρων, ενώ εκείνος μόνο εννέα μήνες για να νικήσει τους καλύτερους και ισχυρότερους των Ιώνων.
Τα κυριότερα Υπομνήματα συμπληρώνονται από εκείνο στο οποίο περιγράφεται η εξωτερική εμφάνιση του Κίμωνα και από αυτό όπου αναφέρεται το συμπόσιο στο οποίο συμμετείχαν όταν ο Ίωνας είχε καταφτάσει για πρώτη φορά στην Αθήνα στο σπίτι ενός Λαομέδοντα. Σε αυτό το στιγμιότυπο, όταν ο Κίμωνας δέχθηκε τη φιλοφρόνηση από τους συνδαιτημόνες του ότι τραγουδά καλύτερα από τον Θεμιστοκλή απάντησε ότι ο τελευταίος εντούτοις ήξερε να κάνει μια πόλη πλούσια και ισχυρή.
Χίου κτίσις
Επρόκειτο για μία αναφορά (αρχ. ελλ. συγγραφή) στην ίδρυση και τη μυθική ιστορία της Χίου, εκ της οποίας σώζονται μόνο τρία αποσπάσματα. Στο πρώτο απόσπασμα, το οποίο σώζει ο Παυσανίας, ο Ποσειδώνας κατέφτασε στο νησί όταν αυτό ήταν ακατοίκητο και έκανε έναν γιο με μια νύμφη. Επειδή κατά τη διάρκεια του τοκετού έπεφτε χιόνι, ο θεός ονόμασε το παιδί Χίο. Στο δεύτερο απόσπασμα το οποίο σώζεται από τον Αθηναίο, γίνεται λόγος για τις παραδόσεις αραίωσης του καταναλισκόμενου οίνου. Στο τελευταίο απόσπασμα το οποίο απαντά στο έργο του Αιλιανού ο Ίωνας δίνει πληροφορίες για ένα δράκο μυθικών διαστάσεων ο οποίος υπήρχε στο νησί σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων.
Τριαγμοί
Φιλοσοφικό κείμενο από το οποίο σώζονται ελάχιστα σπαράγματα, το οποίο αναφέρεται από μεταγενέστερους συγγραφείς και στον ενικό, Τριαγμός, καθώς και ως Κοσμολογικός. Η νεοελληνική απόδοση του τίτλου είναι Τριάδες και συμφωνεί με διασωζόμενο κείμενο από το λεξικό του Αρποκρατίωνα. Σε αυτό αναφέρεται ότι: Η αρχή του έργου μου έχει ως εξής: Τα πάντα είναι τρία και τίποτα δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά τα τρία. Η αρετή κάθε πράγματος αποτελεί τριάδα: νόηση, ισχύς και τύχη. Στο ίδιο έργο ο Ίωνας υποστήριξε ότι μολονότι η τύχη δεν μοιάζει καθόλου με τη σοφία, δημιουργεί πολλές φορές όμοια έργα με αυτή.
Η χρήση του αριθμού τρία υποστηρίζει την άποψη που θέλει το έργο να διαπνέεται από τις ιδέες του Πυθαγόρα υποστηρίζει ο Han Baltussen. Για τον ίδιο κλασικό μελετητή ο Ίωνας μπορεί να θεωρηθεί φιλόσοφος καθώς οι Τριαγμοί εντάσσονται στην κατηγορία των πρώιμων κοσμολογικών θεωριών. Εντούτοις για τον Ίωνα ο Πυθαγορισμός ήταν περισσότερο μια πηγή έμπνευσης παρά μια σχολή στην οποία ανήκε, κατά την άποψή του. Επιπλέον, η αυθεντικότητα του έργου υποστηρίζεται από τον πρωτότυπο για φιλοσοφικά έργα τίτλο του, ο οποίος είναι σύντονος με την επίσης πρωτότυπη ονοματοδοσία άλλων έργων του Ίωνα (π.χ. Μέγα Δράμα).
Αποτίμηση
Ο λογοτεχνικός κριτικός του 1ου μ.Χ αιώνα Λογγίνος στο έργο του Περί ύψους περιγράφει τις τραγωδίες του Ίωνα ως σημαδεμένες από μικροεπιτηδεύσεις και έλλειψη τόλμης και προσθέτει ότι κανείς λογικός άνθρωπος δε θα συνέκρινε την αξία του Οιδίποδα Τυράννου με αυτή όλων των τραγωδιών του Ίωνα μαζί, υποδεικνύοντας την απόσταση που υπήρχε για τους αρχαίους μεταξύ των σπουδαίων τραγωδών και των καλυτέρων μεταγενεστέρων τους αντιπάλων. Εντούτοις, άλλες ιστορικές μαρτυρίες παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα, με το έργο του Ίωνα να θαυμάζεται και να σχολιάζεται από προσωπικότητες όπως ο Καλλίμαχος, ο Αρίσταρχος, ο Δίδυμος, ο Επιγένης, ο Βάτων ο Σινωπεύς και ο Αρκεσίλαος. Η συμπερίληψή του στον κανόνα των τραγικών ποιητών από τους αλεξανδρινούς φιλολόγους υπογραμμίζει τη λογοτεχνική του αξία και την απήχησή του τουλάχιστον στο πλαίσιο των λογίων. Ο Καλλίμαχος για να υπεραμυνθεί της δικής του λογοτεχνικής παραγωγής σε παραπάνω από ένα είδη φέρνει τον Ίωνα ως παράδειγμα και πρότυπο. Ο Στράβων μνημονεύει το όνομά του ως ενός από τους τρεις πιο διάσημους Χίους της αρχαιότητας, με την τριάδα να συμπληρώνεται από τον Θεόπομπο και τον Θεόκριτο. Και ο Ιωάννης ο Φιλόπονος αναφέρει πως στα πρωταρχικά στοιχεία, φωτιά και γη, του Παρμενίδη πρόσθεσε τρίτον τον αέρα (Ιωάννης Φιλόπονος, Σχόλια στο Περί γενέσεως και φθοράς του Αριστοτέλη, 207.18).
Τα σωζόμενα αποσπάσματα του Ίωνα ανέρχονται σε 126 σε μία από τις πιο πρόσφατες εκδόσεις και στο σύνολό τους προέρχονται από το έργο παρένθετων συγγραφέων. Η ερμηνεία που δίνεται για τον κατακερματισμό του έργου του είναι ότι, αν και απολάμβανε εκτίμησης στην αρχαιότητα, από το τέλος της ελληνιστικής περιόδου και μετά τα έργα του έπαψαν να έχουν ενδιαφέρον για την καλλιτεχνική τους αξία καθαυτή, αλλά χρησιμοποιούνταν για την εξαγωγή πραγματολογικών στοιχείων και δη για την κλασική Αθήνα.
Η παραδοσιακή άποψη του ποιητή ως ενός καλόκαρδου Ίωνα από τη Χίο, πολιτικά ουδέτερου και αποστασιοποιημένου πολίτη του ελληνικού κόσμου και αδιάφορου απέναντι στην αθηναϊκή κυριαρχία επί της ιδιαίτερής του πατρίδας, έχει τύχει κριτικής από συγχρόνους κλασικούς φιλολόγους. Προβάλλεται η συγγραφή της Κτίσεως, ο περιρρέων φιλολακωνισμός του, η χρήση της ιωνικής διαλέκτου αντί της αττικής, η ομηρική ονοματοδοσία των γιων του (έχοντας υπόψιν ότι ο Όμηρος θεωρείτο Χίος κατά μία εκδοχή), ακόμα και η επινίκια δωρεά χίου κρασιού —διάσημου προϊόντος της ιδιαίτερής του πατρίδας— ώστε να τονιστεί το μη αφομοιωθέν του ποιητή, να ανιχνευτεί τυχόν λανθάνουσα κριτική κατά του αθηναϊκού δεσποτισμού και να αμφισβητηθεί η μέχρι τώρα δεδομένη αθηνοφιλία του.
Σημειώσεις
Βιβλιογραφία
Αρχαίες πηγές
Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί.
Αιλιανός, De natura animalium.
Αριστοφάνης, Ειρήνη.
Αρποκρατίων, Λέξεις των δέκα ρητόρων, Ίων.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων.
Θουκυδίδης, Ιστορίαι.
Ισοκράτης, Περί της αντιδόσεως.
Ιωάννης ο Φιλόπονος, Σχόλια στο Περί γενέσεως και φθοράς του Αριστοτέλη.
Κλεωνίδης, Εισαγωγή Αρμονική.
Λογγίνος, Περί Ύψους.
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις.
Πλάτων, Ίων.
Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Θησεύς.
Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Κίμων.
Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Περικλής.
Πλούταρχος, Ηθικά, Περὶ τῆς Ῥωμαίων τὺχης.
Πλούταρχος, Ηθικά, Πῶς ἄν τις αἴσθοιτο ἑαυτοῦ προκόπτοντος ἐπ' ἀρετήν.
Σούδα (λεξικό), Διθυραμβοδιδάσκαλοι.
Σούδα (λεξικό), Ἴων.
Στράβων, Γεωγραφικά.
Σχόλια στον Αριστοφάνη, Ειρήνη.
Νεότερες πηγές
Αριστοφάνης (μετάφραση Κώστας Τοπούζης), Ειρήνη, Επικαιρότητα, Αθήνα, 1997. ISBN 978-960-205-264-8.
Αρχαιολογική Εφημερίς, Ευρετήριον πρώτης και δευτέρας περιόδου 1873-1874, τόμος πρώτος, Αρχαιολογική Εταιρεία, Αθήνα, 1973.
Ιαμβικοί και Ελεγειακοί Ποιητές 2 (εισαγωγή - μετάφραση - σχόλια Φιλολογική Ομάδα Κάκτου), Ίων ο Χίος, Κάκτος, Αθήνα, 2002. ISBN 978-960-382-036-9.
Ματθαίου Άγγελος Π., Μαλούχου Γεωργία Ε., Συνοπτικός Κατάλογος των Επιγραφών της Ακροπόλεως, Ελληνική Επιγραφική Εταιρεία, Αθήνα, 2012.
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν “Ηλίου„, Ιωάννης Δ. Πασσάς, τόμος ένατος, Ίων. Τραγικός ποιητής εκ Χίου, Ήλιος, Αθήνα, [χ.χ.].
Προσωκρατικοί Άπαντα 12 (εισαγωγή - μετάφραση - σχόλια Φιλολογική Ομάδα Κάκτου), Ίων ο Χίος, Κάκτος, Αθήνα, 2000. ISBN 978-960-352-888-3.
Barron J. P., Chios in the Athenian Empire, Chios: A conference at the Homereion in Chios 1984, Clarendon Press, Oxford, 1986, p. 89-103.
Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, edited by William Smith, Little, Brown, and Company, Boston, 1867, Ion of Chios.
Diels Hermann, Kranz Walther, Die Fragmente der Vorsokratiker, Weidmannsche buchhandlung, Berlin, 1903, Corpus Inscriptiorum Atticarum I 395.
Freeman Kathleen, Ancilla to the Pre-Socratic Philosophers: A Complete Translation of the Fragments in Diels, Fragmente Der Vorsokratiker, Forgotten Books, 1948. ISBN 9780674035010.
Jacobs Friedrich Christian, Anthologia Graeca ad fidem codicis olim Palatini, nunc Parisini, ex apographo Gothano edita, Lipsiae, 1813, VII.43.
Jacoby F., Some Remarks on Ion of Chios, The Classical Quarterly, vol. 41, 1947, p. 1-17, abstract.
Jennings Victoria, Katsaros Andrea, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007. ISBN 978 90 04 16045 3.
Köpke Ernest Siegfried, De Jonis Chii poetae vita et fragmentis, Schadii, Berolini, 1836.
Michel Charles, Recueil d'Inscriptions Grecques, H. Lamertin, Bruxelles, 1900.
Nieberding Carolus, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit, fragmentaque collegit, apud C.H.F. Hartmannum, Lipsiae, 1836.
Pauly–Wissowa, ΙΧ, 18 (1916), Ion von Chios.
Perseus Catalog, Ion of Chios.
Rangabé A.R. (Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής), Antiquités helléniques, ou, Répertoire d'inscriptions et d'autres antiquités découvertes depuis l'affranchissement de la Grèce, Typ. et lithographie royales, Athènes, 1842.
Sommerstein Alan H., Greek Drama and Dramatists, Routledge, 2002. ISBN 978-0415260282.
Tell Hakan, Bryn Mawr Classical Review 2008.10.13, The World of Ion of Chios, Κολλέγιο Ντάρτμουθ.
Thorburn John E., The Facts On File Companion To Classical Drama, Infobase Publishing, 2005, Ion (1). ISBN 978-0816052028.
Tragicorum Graecorum Fragmenta, Augustus Nauck, editio secunda, in aedibus B. G. Teubneri, Lipsiae, 1889, Tragici Minores, Ion.
West M.L., Ion of Chios, Bulletin of the Institute of Classical Studies, vol. 32, 1985, p. 71-78, abstract.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Chios Life, Διάσημοι Χιώτες, Ίων ο Χίος.
Theatre Database, Ion of Chios.
Αρχαίοι Έλληνες διθυραμβικοί ποιητές
Αρχαίοι Έλληνες τραγικοί ποιητές
Αρχαίοι Έλληνες κωμικοί ποιητές
Αρχαίοι Έλληνες ελεγειακοί ποιητές
Αρχαίοι Έλληνες επιγραμματοποιοί
Αρχαίοι Χίοι
Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι
Ποιητές Παλαιάς Κωμωδίας
|
56690
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%B1
|
Τριανδρία
|
Ο όρος Τριανδρία χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει το πολιτικό καθεστώς που συναρχείται από τρία ισχυρά πρόσωπα ισότιμα. Η ρύθμιση μπορεί να είναι επίσημη ή ανεπίσημη, και παρ'όλο ότι θεωρητικά οι τρεις είναι συνήθως ίσοι, στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Ο όρος μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πολίτευμα όπου τρεις διαφορετικοί στρατιωτικοί ηγέτες διεκδικούν την μία θέση του ηγέτη της χώρας.
Ρωμαϊκές τριανδρίες
Ως θεσμός η Τριανδρία ή Τριαρχία [triumviratus, -us] ίσχυε στην αρχαία Ρώμη, όπου σπουδαιότερες εξ αυτών ήταν εκείνες των βοηθών των αρχόντων στα δικαστικά τους καθήκοντα καθώς και οι έκτακτες αρχές τήρησης της τάξης.
Ως τριανδρίες φέρονται επίσης στην Ιστορία η συναρχία του Ιουλίου Καίσαρα, του Πομπήιου και του Κράσου το 60 π.Χ. (Α' Τριανδρία), όπου μετά τον θάνατο του Κράσου οι άλλοι δύο διεξήγαγαν εμφύλιο πόλεμο, κατά τον οποίο νίκησε ο Καίσαρας και ανακηρύχθηκε δικτάτορας, καθώς και εκείνη του Οκταβιανού Αυγούστου, του Μάρκου Αντωνίου και του Μάρκου Αιμιλίου Λεπίδου το 43 π.Χ. (Β' Τριανδρία), όπου στη συνέχεια ο Λέπιδος παραμερίστηκε και στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, ο Οκταβιανός έμεινε ο μοναδικός ηγέτης.
Άλλες τριανδρίες
Άλλες γνωστές τριανδρίες στην νεότερη ελληνική Ιστορία ήταν:
η Τριανδρία της "Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως" στην Κρήτη (Ελ.Βενιζέλος, Κ.Φούμης, Κ.Μάνος),
η τριανδρία της Εθνικής Άμυνας (Βενιζέλος, Κουντουριώτης, Δαγκλής),
η τριανδρία των Νεοτούρκων, η τριανδρία του κινήματος 1922, και
η τριανδρία της 21ης Απριλίου.
Πηγές
"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.17ος, σ.822
Αρχαία Ρωμαϊκή κυβέρνηση
Ολιγαρχία
|
478600
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B7
|
Φωτεινή Μπαξεβάνη
|
Η Φωτεινή Μπαξεβάνη (Καλλιθέα Αττικής, 3 Ιουλίου 1971) είναι Ελληνίδα ηθοποιός και σκηνοθέτρια.
Βιογραφία
Είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1992). Από το 1992 έως σήμερα συμμετείχε στο θέατρο σε πάνω από 40 παραστάσεις ως ηθοποιός, συνθέτρια, σκηνοθέτρια. Ο ρόλος που την έκανε ευρέως γνωστή στο τηλεοπτικό κοινό ήταν στη σειρά του ΑΝΤ1, Εγκλήματ
α, όπου υποδυόταν την Πέπη, την κολλητή φίλη της Σωσώς Παπαδήμα. Την περίοδο 2010–2012 έπαιξε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη τη Λωξάντρα που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές Το 2017 στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας πήρε βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την ταινία Uranya.. Την περίοδο έως το 2021 πρωταγωνιστεί στην παράσταση η Κυρά της Ρω. Έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2017 και συνολικά παρουσιάστηκε με μεγάλη αποδοχή από κοινό και κριτικούς σε τρία θέατρα στην Αθήνα, τρία στη Θεσσαλονίκη (Εγνατία, Αυλαία, Αμαλία), στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας, στην Κύπρο, την Αυστραλία και την Αμερική.
Σκηνοθεσία
Η ηθοποιός έχει δοκιμαστεί και ως σκηνοθέτρια κάνοντας το 2009 το ντεμπούτο της στην Αμερική με το μυθιστόρημα του Γιάννη Σκαραγκά «Ρrime Νumbers» που ανέβηκε στη Νέα Υόρκη από το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού.
Δισκογραφία
Μαζί με τον σαξοφωνίστα Δημήτρη Τσάκα ίδρυσαν μία δισκογραφική εταιρεία, τη FAOS Music, η οποία ασχολείται με την κυκλοφορία κομματιών που συνοδεύουν κυρίως θεατρικές παραστάσεις.
Φιλμογραφία
mourmoura ξενια χατηωαννου
Θεατρικές παραστάσεις
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
Ελληνίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Ελληνίδες ηθοποιοί τηλεόρασης
Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου
|
610657
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%BD%CF%8C%CE%B9
|
Πύργος του Ανόι
|
Ο πύργος του Ανόι (ονομάζεται επίσης τον Πύργο του Βράχμα ή Lucas' Πύργος και μερικές φορές πολλαπλό) είναι μαθηματικό παιχνίδι ή γρίφος. Αποτελείται από τρεις ράβδους και διάφορους δίσκους διαφορετικών μεγεθών, οι οποίοι μπορούν να μετακινηθούν σε οποιαδήποτε ράβδο. Ο γρίφος ξεκινάει με τους δίσκους σε μια ενιαία στοίβα σε μια αύξουσα σειρά μεγέθους σε μία ράβδο. Η μικρότερη βρίσκεται στην κορυφή, κάνοντας έτσι ένα κωνικό σχήμα.
Ο στόχος του γρίφου είναι να μετακινηθεί ολόκληρη η στοίβα σε μια άλλη ράβδο, ακολουθώντας τους ακόλουθους απλούς κανόνες:
Μόνο ένας δίσκος μπορεί να μετακινηθεί κάθε φορά.
Κάθε κίνηση βασίζεται στη λήψη του ανώτερου δίσκου σε μία από τις στοίβες και στην τοποθέτηση του πάνω στην άλλη στοίβα ή σε μια άδεια ράβδο.
Δεν μπορεί να τοποθετηθεί μεγαλύτερος δίσκος πάνω από μικρότερο δίσκο.
Με 3 δίσκους, το παζλ μπορεί να λυθεί σε 7 κινήσεις. Ο ελάχιστος αριθμός κινήσεων που απαιτούνται για την επίλυση ενός παζλ του Πύργου του Ανόι είναι 2 ν - 1, όπου ν είναι ο αριθμός των δίσκων.
Παραπομπές
Παζλ λογικής
|
41322
|
https://el.wikipedia.org/wiki/9%20%CE%9C%CE%AE%CF%84%CE%B9%CF%82
|
9 Μήτις
|
Η Μήτις (διεθνώς: Metis) είναι ο αστεροειδής (μικρός πλανήτης) με αύξοντα αριθμό ανακαλύψεως 9, ο οποίος δεν πρέπει να συγχέεται με τον ομώνυμο δορυφόρο του πλανήτη Δία. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών. Ανακαλύφθηκε τη νύκτα της 25 προς 26 Απριλίου 1848 από τον Ιρλανδό αστρονόμο Άντριου Γκράχαμ, που παρατηρούσε από το Markree Castle της Ιρλανδίας (η μοναδική ανακάλυψη αστεροειδούς από τον Γκράχαμ και η μοναδική που έγινε ποτέ από την Ιρλανδία). Η Μήτις περιφέρεται περί τον Ήλιο σε μέση απόσταση (μεγάλο ημιάξονα της τροχιάς της) 2,387 αστρονομικών μονάδων ή 357,1 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η εκκεντρότητα της τροχιάς της είναι e = 0,122. Η κλίση της τροχιάς της Μήτιδος ως προς την εκλειπτική είναι i = 5,58 μοίρες.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Οι διαστάσεις της Μήτιδος είναι 235×195×140 χλμ., που αντιστοιχούν περίπου σε μία μέση διάμετρο 190 χλμ. Η Μήτις
αποτελείται από 60 ως 70% σίδηρο και νικέλιο, μεγάλο ποσοστό για αστεροειδή, και ίσως αποτελεί πυρήνα μεγαλύτερου αστεροειδούς, που διασπάσθηκε πριν από τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Η μάζα της Μήτιδος ανέρχεται στους 14,7 τετράκις εκατομμύρια τόννους. Φωτομετρικά στοιχεία για ύπαρξη δορυφόρου της Μήτιδος επίσης δεν επαληθεύθηκαν από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ (1993). Η Μήτις περιστρέφεται περί τον εαυτό της σε 5 ώρες και 5 λεπτά.
Προέλευση
Κάποτε οι αστρονόμοι θεωρούσαν τη Μήτιδα μέλος μιας ομώνυμης οικογένειας αστεροειδών, κάτι που δεν επιβεβαιώνουν οι πλέον πρόσφατες έρευνες. Ωστόσο, φασματοσκοπική ανάλυση έδειξε ισχυρές φασματικές ομοιότητες ανάμεσα στη Μήτιδα και στον αστεροειδή 113 Αμάλθεια και προτείνεται ότι αμφότερα τα σώματα ίσως αποτελούν υπολείμματα μιας πανάρχαιας (1 δισεκατομμύριο χρόνια, βλ. και παραπάνω) δυναμικής οικογένειας της οποίας τα μικρότερα μέλη έχουν συντριβεί από συγκρούσεις με άλλα σώματα ή έχουν φύγει από την τροχιακή περιοχή εξαιτίας παρέλξεων. Το υποθετικό αρχικό σώμα εκτιμάται ότι θα είχε διάμετρο από 300 ως 600 χλμ. (όσο και η Εστία) και διαφοροποιημένο εσωτερικό. Η Μήτις σε μια τέτοια περίπτωση είναι το σχετικώς ανέπαφο υπόλειμμα του πυρήνα, ενώ η Αμάλθεια ένα κομμάτι του μανδύα (κατά σύμπτωση και η Μήτις και η Αμάλθεια έχουν ομώνυμους αυτών δορυφόρους του Δία).
Επιπροσθήσεις
Το 1984 μία επιπρόσθηση αστέρα από τη Μήτιδα καταγράφηκε από 7 διαφορετικούς τόπους στη Γη και ο Κρίστενσεν χρησιμοποίησε τα δεδομένα για να εξαγάγει ένα ελλειψοειδές προφίλ 210x170 χλμ. για τον αστεροειδή. Στις 6 Αυγούστου 1989 μια άλλη επιπρόσθηση αστέρα μεγέθους 8,7 καταγράφηκε από 5 διαφορετικούς τόπους και έδωσε διάμετρο 173,5 χλμ., ενώ παρατηρήσεις μιας τρίτης επιπροσθήσεως στις 11 Φεβρουαρίου 2006 από μόνο 2 διαφορετικά μέρη έδωσε ελάχιστη διάμετρο 156 χλμ. Συνολικά υπάρχει συμφωνία όλων των παραπάνω αποτελεσμάτων με ένα ελλειψοειδές διαστάσεων 222×182×130χλμ.
Μητις
|
56806
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD
|
Όμπλαστ του Τιουμέν
|
Το Όμπλαστ του Τιουμέν (ρωσικά: Тюме́нская о́бласть) είναι ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας, υπαγόμενο στο Ουραλικό Διαμέρισμα.
Σημαντικότερες πόλεις του όμπλαστ είναι το Τιουμέν (581.907 κάτοικοι - απογρ. 2010) και το Τομπόλσκ (99.694). Το Τομπόλσκ είναι μάλιστα η αρχαιότερη ρωσική πόλη ανατολικά των Ουραλίων - ιδρύθηκε το 1586 από κοζάκους μισθοφόρους, κατά τη διάρκεια της πρώτης απόπειρας των Ρώσων να εποικίσουν τη Σιβηρία.
Κυρίαρχο εθνικό στοιχείο είναι οι ρώσοι (71,6%) και ακολουθούν οι τάταροι (7,2%) και οι ουκρανοί (6,5%).
Σημειώσεις
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σιβηρία
|
160698
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF
|
Κυβικό χιλιόμετρο
|
Το κυβικό χιλιόμετρο (διεθνές σύμβολο: km3) είναι μονάδα μέτρησης όγκου. Ορίζεται ως όγκος ενός κύβου, του οποίου η ακμή έχει μήκος χίλια μέτρα. Χρησιμοποιείται συνήθως για μέτρηση μεγάλων όγκων, συνηθέστερα σε αποθέματα ορυκτών και πετρωμάτων, σε υπολογισμό ηφαιστειακών νεφών και της ποσότητα της ηφαιστειακής τέφρας, καθώς και για την ολική ποσότητα νερού φυσικών ή τεχνητών λιμνών υδροδότησης. Η αντιστοιχία του σε κυβικά μέτρα είναι 1 km3 = 109 m3.
Η συντομογραφία του στα ελληνικά είναι κ.χλμ.
Δείτε επίσης
Κυβικό μέτρο
Κυβικό εκατοστό
Μονάδες όγκου
Παραγόμενες μονάδες του SI
Ηφαιστειολογία
|
470904
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%202012%E2%80%9313
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Ηλείας 2012–13
|
Για την περίοδο 2012–13, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηλείας είναι η διοργανώτρια αρχή, υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των καθιερωμένων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, στο νομό Ηλείας.
Πρωτάθλημα
Η περίοδος 2012–13 ήταν η 44η σεζόν των πρωταθλημάτων της Ε.Π.Σ. Ηλείας.
Α1 Κατηγορία
Στην Α1 κατηγορία μετείχαν 16 ηλειακές ομάδες. Η πρωταθλήτρια ομάδα, του Π.Α.Ο. Βάρδας, συμμετείχε στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, όπου διεκδίκησε την άνοδο στην Γ΄ Εθνική Κατηγορία της επόμενης περιόδου απέναντι στους πρωταθλητές Ε.Π.Σ. της Πελοποννήσου και των Επτανήσων. Κέρδισε την άνοδο, τερματίζοντας 1η. Στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία αγωνίστηκε τη νέα περίοδο και ο Αστέρας Αμαλιάδας, ο οποίος συγχωνεύτηκε το καλοκαίρι του 2013 με τον Π.Φ.Ο. Πανόπουλο και πλέον ονομάζεται Αστέρας Αμαλιάδας/Πανόπουλο
Βαθμολογία
Τελ. ενημέρωση: 27/04/2016Πηγή: Επίσημος ιστότοπος της Ε.Π.Σ. Ηλείας
Θ = Θέση; Α = Αγώνες; ΤΥ = Τέρματα Υπέρ; ΤΚ = Τέρματα Κατά; ΔΤ = Διαφορά Τερμάτων; Β = Βαθμοί
Α2 κατηγορία
- ο Αχιλλέας Νεοχωρίου είχε δύο μηδενισμούς και -6 βαθμούς, ο Ήφαιστος Βουνάργου έναν μηδενισμό και -3.
Β κατηγορία
1ος όμιλος
- η Δόξα Ελαιώνα ξεκίνησε με -2 βαθμούς και ο Α.Ο Αμπελώνας με -5, ο Α.Ο Αγίου Γεωργίου είχε ένα μηδενισμό και -3 βαθμούς.
2ος όμιλος
- ο Αετός Κέντρου ξεκίνησε με -6 βαθμούς, Πάνθηρες Αμαλιάδας και Κένταυρος Σώστι ξεκίνησαν με -2, οι Πάνθηρες Αμαλιάδας και ο Αετός Κέντρου είχαν έναν μηδενισμό και -3 βαθμούς.
Γ κατηγορία
1ος όμιλος
ο Κεραυνός Βρίνας είχε δύο μηδενισμούς.
2ος όμιλος
ο Πήγασος Πρασίνου ξεκίνησε με -2 βαθμούς, ο Φίλιππος Ανδραβίδας και οι Πρίγκιπες Λεχαινών είχαν ένα μηδενισμό.
Κύπελλο Ηλείας
Τελικός
06 Μαρτίου 2013 Π.Φ.Ο Πανόπουλο - Π.Α.Ο Βάρδας 1-0 - ενωσιακό γήπεδο Σπιάτζας -
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Π.Σ. Ηλείας
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2012-2013
Εγχώρια ποδοσφαιρικά κύπελλα 2012-2013
|
510938
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%20%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82
|
Διαλεκτό Καβάλας
|
Το Διαλεκτό (μέχρι το 1926 Μπεκλεμέ ή Μπεκλεμίς) είναι χωριό του Δήμου Νέστου της περιφερειακής ενότητας Καβάλας, στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Η δημοτική κοινότητα Διαλεκτού περιλαμβάνει επίσης επίσης τους οικισμούς Εκλεκτό και Κρήνη και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είχε 92 κατοίκους, από 107 το 2011. Βρίσκεται σε υψόμετρο 130 μέτρων στην κοιλάδα του Νέστου, πάνω από την Εγνατία Οδό και κοντά στον οδικό άξονα Καβάλας-Ξάνθης.
Το Διαλεκτό στις αρχές του 20ού αιώνα, είχε κυρίως ισλαμικό πληθυσμό, και σύμφωνα με τα δεδομένα του Ελληνικού Στρατού είχε 720 κατοίκους το 1911. Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών Ελλάδας-Τουρκίας, στο Διαλεκτό εγκαταστάθηκαν από την Ανατολική Θράκη περίπου 149 οικογένειες προσφύγων. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928 είχε 522 κατοίκους, και στις επόμενες απογραφές η πορεία του πληθυσμού είχε ως εξής: 1940: 594 κ., 1951: 443 κ., 1961: 367 κ., 1971: 217 κ., 1981: 167 κ., 1991: 111 κ., 2001: 115 κ., 2011: 107 κ. Το Διαλεκτό αποτελούσε έδρα της Κοινότητας Διαλεκτού, της επαρχίας Χρυσούπολης, και με το πρόγραμμα Καποδίστριας εντάχθηκε στον Δήμο Νέστου.
Στο χωριό, όπως και στο γειτονικά χωριά, σώζονται αξιόλογα δείγματα βυζαντινής και οθωμανικής αρχιτεκτονικής. Στο Διαλεκτό βρίσκεται ο δίκλιτος Ιερός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της ομώνυμης ενορίας μαζί και των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου αλλά και το Ιερό Εξωκκλήσιο Αγίας Μαρίνας πριν τη γέφυρα και στη Κρήνη το Ιερό Παρεκκλήσιο Αγίου Παντελεήμονα.
Παραπομπές
Δήμος Νέστου
Χωριά του νομού Καβάλας
|
848290
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%AE%CF%82
|
Πολεμικός ανταποκριτής
|
Ο πολεμικός ανταποκριτής είναι δημοσιογράφος που καλύπτει πολεμικές συγκρούσεις από πρώτο χέρι από μια εμπόλεμη ζώνη.
Οι πολεμικοί ανταποκριτές προστατεύονται από τις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 και τα πρόσθετα πρωτόκολλά τους. Γενικά, οι δημοσιογράφοι θεωρούνται πολίτες, επομένως έχουν όλα τα δικαιώματα που σχετίζονται με τους αμάχους σε μια σύγκρουση.
Επισκόπηση
Η δουλειά ενός πολεμικού ανταποκριτή είναι να πάει σε διάφορα μέρη του κόσμου με τις περισσότερες συγκρούσεις. Μόλις φτάσει εκεί, προσπαθεί να πλησιάσει αρκετά τις περιοχές για να παρέχει γραπτές αναφορές, φωτογραφίες ή κινηματογραφικό υλικό. Συχνά θεωρείται ως η πιο επικίνδυνη μορφή δημοσιογραφίας. Ωστόσο, μόνο ορισμένες συγκρούσεις έχουν λάβει εκτενή παγκόσμια κάλυψη. Μεταξύ των πρόσφατων πολέμων, ο πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου, ο πόλεμος του Περσικού Κόλπου και ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος έλαβαν μεγάλη κάλυψη. Αντίθετα, ο μεγαλύτερος πόλεμος του τελευταίου μισού του 20ου αιώνα, ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ, έλαβε πολύ λιγότερο ουσιαστική κάλυψη. Αυτό είναι χαρακτηριστικό για πολέμους μεταξύ λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών, καθώς η παγκόσμια κοινή γνώμη ενδιαφέρεται λιγότερο. Η έλλειψη υποδομής καθιστούν τα ρεπορτάζ πιο δύσκολα και δαπανηρά, και οι συγκρούσεις είναι επίσης πολύ πιο επικίνδυνες για τους πολεμικούς ανταποκριτές.
Πόλεμος του Βιετνάμ
Κατά την διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ η δουλειά ενός πολεμικού ανταποκριτή ήταν αισθητά διαφορετική από αυτή του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με περισσότερη εστίαση στην ερευνητική δημοσιογραφία και στη συζήτηση της ηθικής που περιβάλλει τον πόλεμο και του ρόλου της Αμερικής σε αυτόν. Δημοσιογράφοι από δεκάδες μέσα ενημέρωσης στάλθηκαν στο Βιετνάμ, με τον αριθμό των ανταποκριτών να ξεπερνά τους 400 στην κορύφωση του πολέμου. Το Βιετνάμ ήταν ένας επικίνδυνος πόλεμος για αυτούς τους δημοσιογράφους, και 68 από αυτούς θα σκοτωθούν πριν λήξει η σύγκρουση.
Πολλοί εντός της κυβέρνησης των ΗΠΑ και αλλού θα κατηγορούσαν τα μέσα ενημέρωσης για την αμερικανική αποτυχία στο Βιετνάμ, υποστηρίζοντας ότι τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονταν στις φρικαλεότητες, τη φρίκη των μαχών και τον αντίκτυπο που είχε στους στρατιώτες κατέστρεψαν το ηθικό και εξάλειψαν την υποστήριξη για τον πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας. Σε αντίθεση με παλαιότερες συγκρούσεις, όπου η δημοσιογραφία υποστήριζε σχεδόν καθολικά την πολεμική προσπάθεια, οι δημοσιογράφοι στον πόλεμο του Βιετνάμ ασκούσαν συχνά αυστηρή κριτική στον στρατό των ΗΠΑ και έδιναν μια πολύ ζοφερή εικόνα του πολέμου.
Σε μια εποχή όπου τα μέσα ενημέρωσης έπαιζαν ήδη σημαντικό ρόλο στα εγχώρια γεγονότα όπως το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων, η πολεμική ανταπόκριση στο Βιετνάμ θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Κάποιοι υποστήριξαν ότι η συμπεριφορά των πολεμικών ανταποκριτών στο Βιετνάμ ευθύνεται για την αυστηροποίηση των περιορισμών στους δημοσιογράφους από τις ΗΠΑ στους πολέμους που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στον Περσικό Κόλπο και των συγκρούσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Παραπομπές
Δημοσιογραφία ανά είδος
|
609282
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B1%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Χρυσαόριος
|
Ο Χρυσαόριος ήταν Βυζαντινός παγανιστής, ειδωλολάτρης, που διώχτηκε για μαγεία, τον 5ο περίπου αιώνα από τις Τράλλεις.
Ο Χρυσαόριος, αναφέρεται εθνικός στο θρήσκευμα, ζούσε στην Βηρυτό κέντρο του παγανισμού στην εποχή του. Εκεί ανήκε στην ίδια κίνηση με τον Ιωάννη Φούλων, είχαν τις ίδιες απόψεις κι έκαναν τις ίδιες μηχανορραφίες.
Παραπομπές
Πηγές
Βακαλούδη, Αναστασία (2000, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Η μαγεία ως κοινωνικό φαινόμενο στο πρώιμο Βυζάντιο (4ος - 7ος μ.Χ. αι.), 2000, που διανέμεται με άδεια (CC BY-SA 4.0), ανακτήθηκε 5 Ιανουαρίου 2019
Βυζαντινοί μάγοι
Βυζαντινοί παγανιστές
Βυζαντινοί του 5ου αιώνα
|
104414
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD
|
Αμπερντίν
|
Το Αμπερντίν (αγγλικά: Aberdeen) είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Σκωτίας. Η πόλη έχει πληθυσμό 230.000 κατοίκους (σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2020), ενώ η ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή έχει εκτιμώμενο πληθυσμό 490.000 κατοίκους.
Η πόλη του Αμπερντίν, ήδη από το δωδέκατο αιώνα ήταν σημαντικό κέντρο και το 1495 ιδρύθηκε ένα από τα δύο της πανεπιστήμια (Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν, Πανεπιστήμιο Ρόμπερτ Γκόρντον), το Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν.
Η σημερινή οικονομική σημασία της πόλης προέρχεται από τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου στην Βόρεια θάλασσα. Αποτελεί την βορειότερη κύρια πόλη του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η πόλη του Αμπερντίν, βρίσκεται 150 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας της Σκωτίας, του Εδιμβούργου, και περίπου 650 χιλιόμετρα βόρεια του Λονδίνου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Σκωτίας
|
358731
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Αγία Ειρήνη Φωκίδας
|
Η Αγία Ειρήνη είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Καλλιθέας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Τολοφώνος, του δήμου Δωρίδας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Φωκίδος, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Δωρίδας του νομού Φωκίδας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
Γεωγραφία
Η Αγία Ειρήνη είναι παράκτιος οικισμός στο νότιο τμήμα του νομού Φωκίδας. Βρίσκεται πάνω από τον όρμο του Αγίου Νικολάου και κοντά στο τριγωνικό ακρωτήρι της Ψαρομύτας, πάνω στον παραλιακό αυτοκινητόδρομο (επαρχιακή εθνική οδό) Αντιρρίου-Ιτέας και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 60. Απέχει περίπου 49 χλμ. ΝΔ. της Άμφισσας.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1991 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Καλλιθέας του νομού Φωκίδας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Καλλιθέας και προσαρτήθηκε στον δήμο Τολοφώνος. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Τολοφώνος και προσαρτήθηκε στον δήμο Δωρίδας.
Αξιοθέατα
Ο πέτρινος φάρος της Ψαρομύτας
Η μικρή παραλία του οικισμού απέναντι στη νησίδα Γλαρονήσι (Καβουλινίτσα)
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 2006
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδ. 2002-4
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
Google Earth
eetaa.gr
Χωριά του νομού Φωκίδας
Δήμος Δωρίδος
Παραλίες της Φωκίδας
|
834632
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%82%20%CE%86%CE%BD%CF%81%CE%B5%CF%80
|
Μπόρις Άνρεπ
|
Ο Μπόρις Άνρεπ (, 27 Σεπτεμβρίου 1883, Αγία Πετρούπολη - 7 Ιουνίου 1969, Λονδίνο), γεννημένος ως Μπόρις Βασίλιεβιτς φον Άνρεπ, ήταν καλλιτέχνης από τη Γερμανία και τη Βαλτική, γεννημένος ως Ρώσος υπήκοος, ο οποίος εργάστηκε στη Μεγάλη Βρετανία και αφοσιώθηκε στην τέχνη των ψηφιδωτών.
Βιογραφία
Η οικογένεια φον Άνρεπ ανήκε στη γερμανική αριστοκρατία της ρωσοκρατούμενης Βαλτικής. Ο πατέρας του Μπόρις, βαρόνος Βασίλι φον Άνρεπ, ήταν καθηγητής ιατρικής, διάσημος ιατροδικαστής και μέλος της Τρίτης Δούμας το 1907. Ο Μπόρις φον Άνρεπ σπούδασε στο Χάρκοβο μεταξύ 1899 και 1901, όπου γνώρισε τον Νικολάι Νεντόμπροβο. Πέρασε το καλοκαίρι του 1899 στην Αγγλία για να μάθει αγγλικά. Το 1905 αποφοίτησε από τη Νομική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης και στη συνέχεια εισήλθε στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Παράλληλα, σπούδασε ζωγραφική στο στούντιο του Ντιμίτρι Σελέτσκι και εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο το 1908. Το 1908 παντρεύτηκε μια νεαρή κοπέλα από τη ρωσική αριστοκρατία, τη Γιούλια Χιτρόβο. Ο Άνρεπ ταξίδεψε στην Ιταλία, σπούδασε στο Παρίσι στην Ακαδημία Ζυλιάν στην τάξη του Ζαν-Πωλ Λωράνς και παρακολούθησε την Μεγάλη Σχολή. Το 1910-1911 φοιτούσε στο Κολέγιο Τέχνης του Εδιμβούργου. Τον γοήτευσαν τα βυζαντινά ψηφιδωτά και αποφάσισε να αφοσιωθεί σε αυτά.
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στο Λονδίνο το 1913. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πολέμησε στη Γαλικία. Το 1916 έλαβε σύντομη άδεια απουσίας για να πάει στην Αγγλία και επέστρεψε στη Ρωσία, όπου έγινε μάρτυρας της επανάστασης του Φεβρουαρίου του 1917 και παρέμεινε στη Ρωσία. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 1917 κλήθηκε στο Λονδίνο ως στρατιωτικός γραμματέας της ρωσικής κυβερνητικής επιτροπής και παρέμεινε στην Αγγλία. Το 1918 παντρεύτηκε την Έλεν Μαίτλαντ, η οποία ήταν ερωμένη του από το 1911 και του είχε ήδη χαρίσει δύο παιδιά, αλλά εκείνη τον εγκατέλειψε το 1926 για τον Ρότζερ Φράι.
Στη Βρετανία, είναι γνωστός για τα μνημειώδη ψηφιδωτά του στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, στον Καθεδρικό Ναό του Ουέστμινστερ και στην Τράπεζα της Αγγλίας. Μέλος της ομάδας Bloomsbury Group, υπήρξε σημαντική προσωπικότητα στην κοινωνική και πνευματική ζωή του Λονδίνου από το 1912 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Στην Ιρλανδία, είναι γνωστός για τα ψηφιδωτά του στον Καθεδρικό Ναό του Χριστού Βασιλέα στο Μάλινγκαρ.
Στη Ρωσία, συνδέθηκε με την Ασημένια Εποχή της Ρωσικής Ποίησης ως αποδέκτης μεγάλου αριθμού ποιημάτων (περίπου τριάντα) της Άννα Αχμάτοβα, μεταξύ των οποίων και το «Παραμύθι του Μαύρου Δαχτυλιδιού». Είχε γνωρίσει την Αχμάτοβα, μέσω του Νεντόμπροβο, το 1914 επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στο Παρίσι. Ο Άνρεπ ήταν επίσης φίλος του Νικολάι Γκουμίλεφ, ενός αξιόλογου ποιητή και συζύγου της Αχμάτοβα, και του Νικολάι Νεντόμπροβο, ενός ταλαντούχου κριτικού, δύο σημαντικών προσωπικοτήτων στην Αγία Πετρούπολη τη δεκαετία του 1910.
Το ψηφιδωτό της Compassion (1952) είναι ένα πορτρέτο της Αχμάτοβα, περιτριγυρισμένο από τη φρίκη του πολέμου και του τρόμου. Κοιτάζει προς ένα άλλο ψηφιδωτό που απεικονίζει τον τάφο του καλλιτέχνη, συνδέοντας την τέχνη του με την ποίησή της.
Έργα
Παραπομπές
Ρώσοι καλλιτέχνες
|
751131
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CF%83%CE%B9%20%CE%A3%CF%81%CE%B1%CE%BC
|
Πέρσι Σραμ
|
Ο Πέρσι Έρνστ Σραμ (γερμ. Percy Ernst Schramm, 1894 - 1970) ήταν Γερμανός ιστορικός που ερεύνησε κυρίως την ιστορία του πρώιμου και ώριμου Μεσαίωνα καθώς και την πολιτιστική και οικογενειακή ιστορία των Χανσεατικών οικογενειών της σύγχρονης εποχής. Συγκαταλέγεται στους κορυφαίους διεθνούς φήμης Γερμανούς ιστορικούς του Μεσαίωνα του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1894 στο Αμβούργο. Με διακοπή λόγω στρατιωτικής θητείας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και απαγόρευσης διδασκαλίας μέχρι το 1948, ο Σραμ δίδαξε από το 1929 έως το 1970 ως τακτικός καθηγητής μέσης και σύγχρονης ιστορίας και ιστορικών βοηθητικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Το έργο του Σραμ διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από την επαφή του με τον Άμπι Βάρτμπουργκ, τον πρωτοπόρο των σύγχρονων πολιτιστικών σπουδών και τον ιστορικό τέχνης και πολιτισμού Φριτς Ζαξλ . Η άκριτη στάση του Σραμ απέναντι στον εθνικοσοσιαλισμό διέλυσε τη φιλία του με τον Ζαξλ και εμπόδισε επίσης την περαιτέρω ανταλλαγή με τη Βιβλιοθήκη Πολιτιστικών Σπουδών Βάρτμπουργκ, η οποία διοικούνταν από Εβραίους μελετητές και μετακόμισε στο Λονδίνο. Από το 1943 ο Σραμ κρατούσε το πολεμικό ημερολόγιο στο αρχηγείο της Βέρμαχτ .
Το έργο του Σραμ έχει πρωτοποριακό χαρακτήρα στη μεσαιωνική έρευνα. Το κύριο ενδιαφέρον του ήταν η έρευνα των μεσαιωνικών ηγεμόνων. Πραγματοποίησε πρωτοποριακή έρευνα για σύμβολα και τελετουργίες κυριαρχίας, την Οθωνική αυτοκρατορία και την πολιτική εικονογραφία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 δημοσίευσε το πολεμικό ημερολόγιο του Αρχηγείου της Βέρμαχτ . Μέσα από αυτήν την έκδοση και τις δραστηριότητες διαλέξεων, απέκτησε τη φήμη ενός από τους κορυφαίους ειδικούς για την ιστορία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου στη μεταπολεμική περίοδο.
Απεβίωσε στις 12 Νοεμβρίου 1970 στο Γκέττινγκεν.
Παραπομπές
Γερμανοί ιστορικοί
Μέλη της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών
Μέλη της Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών
Γερμανοί πρωταγωνιστές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου
Μέλη του Ναζιστικού Κόμματος
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
|
238606
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%83%CF%85
|
Μεζραγιόντσυ
|
Οι Μεζραγιόντσυ ή Μεζραγιόνκα (ρωσ.: межрайонцы, ρωσ. προφορά μισζραγιόντσυ), ήταν μια μικρή πολιτική ομάδα εντός του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού κόμματος των Εργαζομένων (РСДРП, Российская Социал-Демократическая Рабочая Партия, προφορά: ρασσίσκαϊα σατσιάλ-ντιμακρατίτσιεσκαϊα ραμπότσαϊα πάρτιγια), με έδρα την Αγία Πετρούπολη. Σχηματίστηκε το 1913 και τον Αύγουστο 1917 συγχωνεύτηκε με τους Μπολσεβίκους, δυο μήνες πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, αν και οι ζυμώσεις είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα.
Οι ρώσοι σοσιαλδημοκράτες (ο όρος είχε τότε επαναστατική σημασία και όχι ρεφορμιστική όπως σήμερα) πολύ νωρίς χωρίστηκαν σε πολλές φατρίες (φράξιες) λόγω πολιτικών διαφορών, από το 1903 κιόλας όταν και ανέκυψαν οι αρχικές διαιρέσεις μεταξύ Μπολσεβίκων (Πλειοψηφικοί) και Μενσεβίκων (Μειοψηφικοί). Μετά τη ρωσική επανάσταση του 1905 που ακολούθησε τη Ματωμένη Κυριακή της 9ης Ιανουαρίου (22 με το νέο ημερολόγιο) και τη σφαγή των άοπλων διαδηλωτών στο κέντρο της Αγίας Πετρούπολης, τόσο οι Μπολσεβίκοι όσο και οι Μενσεβίκοι χωρίστηκαν σε μικρότερες φράξιες, από τις οποίες η σημαντικότερη ήταν για τους μεν Μενσεβίκους οι Λικβινταριστές ή Διαλυτικοί (που προπαγάνδιζαν τη δράση μόνο σε νόμιμα πλαίσια), για τους δε Μπολσεβίκους οι υπεραριστεροί Μποϋκοτιστές (πρέσβευαν το μποϋκοτάζ κάθε νόμιμου θεσμού και μόνο την παράνομη δραστηριοποίηση του κόμματος έπειτα από τους διωγμούς που ακολούθησαν την κατάπνιξη της επανάστασης του 1905, πρέσβευαν δηλαδή την άμεση ολοκληρωτική σύγκρουση με το τσαρικό καθεστώς).
Τον Ιανουάριο του 1912, οι κυρίαρχοι στο κόμμα εκείνη την εποχή Μπολσεβίκοι, υπό την ηγεσία του Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (Λένιν) διοργάνωσαν συνέδριο στην Πράγα, στο οποίο δεν προσκάλεσαν τους Μενσεβίκους, γεγονός που σήμανε τη διάσπαση του РСДРП και τυπικά. Οι Μενσεβίκοι, μαζί με οπαδούς του Τρότσκι (γνωστούς ατύπως ως συμφιλιωτικούς), το εβραϊκό Μπουντ (φράξια των Εβραίων) και άλλα σοσιαλδημοκρατικά εθνικά γκρουπ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (όπως το ιδιαιτέρως δραστήριο γκρουπ του Καυκάσου, της Πολωνίας, τμήμα τότε της Ρωσικής Αυτοκρατορίας κ.α.) συνήλθαν σε συνέδριο στη Βιέννη τον Αύγουστο του 1912, απαντώντας έτσι στους Μπολσεβίκους με τη δημιουργία του χαλαρού πολιτικού σχηματισμού με την ονομασία Μπλοκ του Αυγούστου.
Ως αποτέλεσμα, στα τέλη του 1912 υπήρχαν δύο χωριστοί κύριοι σοσιαλδημοκρατικοί πολιτικοί σχηματισμοί στην Αγία Πετρούπολη. Οι Μπολσεβίκοι, με καθοδηγητικό όργανο τη νεοσυσταθείσα Επιτροπή Αγίας Πετρούπολης του РСДРП και οι Μενσεβίκοι με την αντιστοίχως νεοπαγή Ομάδα Πρωτοβουλίας του РСДРП. Η διάσπαση του κόμματος όμως, προκάλεσε δυσφορία σε πολλούς σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι σχημάτισαν μια εναλλακτική οργάνωση η οποία ήλπιζαν να ενώσει τελικώς τις αντιμαχόμενες φράξιες του σοσιαλδημοκρατικού (επαναστατικού) κινήματος της Ρωσίας.
Συστάθηκε έτσι τον Νοέμβριο του 1913 το πολιτικό γκρουπ των Μεζραγιόντσυ ή Διαχτιδικών (από το ρωσικό "меж-" (μιεζ)=εν τω, ανάμεσα, το ρωσικό "район" (ραγιόν)=περιοχή και τη ρωσική κατάληξη πληθ. αριθμού "-цы" (τσυ), του οποίου έως το 1917 άτυπος ηγέτης ήταν ο Γιουρένεφ, εκτός του διαστήματος Φεβρουαρίου 1915-Φεβρουαρίου 1916, όπου βρισκόταν στη φυλακή καταδικασμένος για ανατρεπτικές ενέργειες. Τα μέλη της ομάδας αυτής ήταν σε κεντρική μεσολαβητική θέση μεταξύ Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων και επηρεάζονταν σε μεγάλο βαθμό από τις "συμφιλιωτικές" απόψεις του Τρότσκι.
Ιστορία της Ρωσίας
|
132248
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Φάληρος
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Φάληρος ή Φαληρέας (Φαληρεύς) είναι γνωστός ένας ήρωας, γιος του Άλκωνα και εγγονός του Ερεχθέα. Ο Φάληρος πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, ήταν δηλαδή ένας από τους Αργοναύτες. Αναφέρεται ότι ίδρυσε το Φάληρο, που πήρε το όνομά του από αυτόν, καθώς και την Παρθενόπη ή Νεάπολη στην Ιταλία.
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 692
Φαληρος
Επώνυμοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας
|
3144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1423
|
1423
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1423 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
27 Απριλίου − Πόλεμοι των Χουσιτών: Στη Μάχη του Χόριτς οι Θαβωρίτες νικούν τους Ουτρακιστές.
21-22 Μαΐου − Ο Οθωμανός κυβερνήτης της Θεσσαλίας Τουραχάν μπέης διασπά του Εξαμίλιον τείχος και λεηλατεί την Πελοπόννησο.
31 Ιουλίου − Εκατονταετής πόλεμος: Ο αγγλικός στρατός νικά τον γαλλικό στη μάχη του Κραβάν.
Οι τρεις ανεξάρτητοι δήμοι της Παμπλόνα ενώνονται σε μία πόλη με βασιλική διαταγή μετά από αιώνες διαμάχης.
Γεννήσεις
2 Ιουνίου - Φερδινάνδος Α', βασιλιάς της Νάπολης
3 Ιουλίου − Λουδοβίκος ΙΑ', βασιλιάς της Γαλλίας
Αύγουστος − Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, Έλληνας λόγιος
Θάνατοι
Έτη
|
29060
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%9A%CE%BB%CE%AD%CE%B9%CE%BD%CE%B9
|
Αστέρι Κλέινι
|
Στα Μαθηματικά, στην Λογική, και στην Επιστήμη Υπολογιστών, το Αστέρι Κλέινι (Kleene star), ή η κλειστότητα Κλέινι (Kleene closure), είναι μια πράξη με ένα όρισμα, που εφαρμόζεται σε σύνολα συμβόλων ή χαρακτήρων ή σε συμβολοσειρές. Η εφαρμογή του Αστεριού Κλέινι σε ένα σύνολο V συμβολίζεται ως V*. Χρησιμοποιείται ευρύτατα για κανονικές εκφράσεις, αφού ειδικά για το σκοπό αυτόν το εισήγαγε ο Στίβεν Κλέινι (Stephen Kleene), όταν χαρακτήρισε ορισμένα αυτόματα.
Ορισμός
Επί ενός αλφαβήτου , ως ορίζεται το σύνολο όλων των συμβολοσειρών που δημιουργούνται με τα σύμβολα του , περιλαμβάνοντας και την κενή συμβολοσειρά.
Τυπικές Γλώσσες
Εξ ορισμού το αστέρι Κλέινι είναι πράξη που μπορεί να εφαρμόζεται σε τυπικές γλώσσες. Έστω γλώσσα , τότε είναι το σύνολο συμβολοσειρών που προκύπτει από τη συνένωση μηδέν ή περισσότερων συμβολοσειρών της . Επομενως:
για κάποιο και
όπου w κάποια συμβολοσειρά.
Με βάση το Αστέρι Κλέινι ορίζεται και η πράξη που συμβολίζεται με και περιγράφει τη συνένωση (concatenation) , οριζόμενη ως ακολούθως:
για κάποιο και
όπου
η γλώσσα,
το Αστέρι Κλέινι,
κάποια συμβολοσειρά.
Δηλαδή η είναι η μικρότερη γλώσσα που περιέχει την και όλες τις συμβολοσειρές που προκύπτουν με συνένωση (concatenation). Σημειώνεται ότι είναι η κλειστότητα της υπό την πράξη της συνένωσης.
Παραδείγματα
Εφαρμογή αστεριού Κλέινι σε σύνολο στοιχειοσειρών :
{"ab", "c"}* = {ε, "ab", "c", "abab", "abc", "cab", "cc", "ababab", "ababc", "abcab", "abcc", "cabab", "cabc", "ccab", "ccc", ...}
Εφαρμογή αστεριού Κλέινι σε σύνολο χαρακτήρων :
{'a', 'b', 'c'}* = {ε, "a", "b", "c", "aa", "ab", "ac", "ba", "bb", "bc", ...}
Γενίκευση
Το αστέρι Κλέινι συχνά γενικεύεται για οποιοδήποτε Μονοειδές (monoid) (M, .).
Μονοειδές είναι ένα σύνολο M, για τα στοιχεία του οποίου είναι ορισμένη μιά πράξη (μαθηματικά) με δύο ορίσματα '.', η οποία έχει τις εξής ιδιότητες :
(Κλειστότητα) : για κάθε a και b που ανήκουν στο M ισχύει ότι το (a . b) ανήκει στο M
(Προσεταιρισμός) : για κάθε a, b και c που ανήκουν στο M ισχύει ότι ((a . b) . c) = (a . (b . c))
(Ουδέτερο στοιχείο) : υπάρχει ένα ε που ανήκει στο M, τέτοιο ώστε για κάθε a που ανήκει στο M ισχύει ότι (a . ε) = (ε . a) = a
Αν το V είναι ένα υποσύνολο του M, τότε το V* ορίζεται ως το μικρότερο υπερσύνολο του V που περιέχει το ε (την κενή στοιχειοσειρά) και είναι κλειστό για την περιγραφείσα πράξη. Το V* είναι επίσης ένα μονοειδές, και ονομάζεται μονοειδές παραγόμενο από το V.
Αυτή είναι γενίκευση του αστεριού Κλέινι που περιγράφτηκε προηγουμένως αφού το σύνολο όλων των στοιχειοσειρών που σχηματίζονται από κάποιο σύνολο συμβόλων είναι ένα μονοειδές (με ορισμένη πράξη την συναλύσωση στοιχειοσειρών).
Πηγές
Βλέπε επίσης
Άλγεβρα Κλέινι (Kleene algebra)
Μορφή Μπάκους-Νάουρ
Εκτεταμένη μορφή Μπάκους-Νάουρ (Extended Backus-Naur form)
Λήμμα αντλίας (Pumping Lemma)
Πρόβλημα ύψους αστεριού (Star height problem), Γενικευμένο πρόβλημα ύψους αστεριού, Γλώσσα χωρίς αστέρια (star-free language)
Τυπικές γλώσσες
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.