id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
464475
|
https://el.wikipedia.org/wiki/The%20Wild%2C%20the%20Willing%20and%20the%20Innocent
|
The Wild, the Willing and the Innocent
|
Το The Wild, the Willing and the Innocent είναι το ένατο άλμπουμ του βρετανικού χαρντ ροκ συγκροτήματος UFO, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1981 μέσω της δισκογραφικής εταιρίας "Chrysalis Records".
Με παραγωγή από το ίδιο το συγκρότημα, ο δίσκος υπήρξε πειραματικός ως προς τον ήχο του, με σύνθεση εγχόρδων να συνοδεύει τους UFO στο κομμάτι "Profession Of Violence", ενώ γκεστ συμμετοχή πραγματοποίησε ο κιμπορντίστας των Uriah Heep, Τζον Σλόμαν. Για την προώθηση του άλμπουμ, οι UFO περιόδευσαν ανοίγοντας τις εμφανίσεις του Ozzy Osbourne.
Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στο βρετανικό Top-20 και το # 77 του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το σινγκλ "Lonely Heart" μπήκε στο Top-50 της πατρίδας τους.
Λίστα Τραγουδιών
"Chains Chains" (Way, Mogg) – 3:24
"Long Gone" (Chapman, Mogg) – 5:17
"The Wild, the Willing and the Innocent" (Chapman, Mogg) – 4:57
"It's Killing Me" (Way, Mogg) – 4:29
"Makin' Moves" (Chapman, Mogg) – 4:43
"Lonely Heart" (Chapman, Way, Mogg) – 5:00
"Couldn't Get It Right" (Chapman, Way, Mogg) – 4:33
"Profession of Violence" (Chapman, Mogg) – 4:22
Μπόνους κομμάτι στην ιαπωνική έκδοση του CD
"Hot 'n' Ready" (live) (Schenker, Mogg) – 3:34
Θέσεις τσαρτ
Μέλη των UFO
Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "The Wild, the Willing and the Innocent" ήταν οι εξής:
Φιλ Μογκ - φωνητικά
Πολ Τσάπμαν - κιθάρα
Πιτ Γουέι - μπάσο
Νιλ Κάρτερ - πλήκτρα
Άντι Πάρκερ - τύμπανα
Γκεστ συμμετοχές
Τζον Σλόμαν - πλήκτρα
Πολ Μπακμάστερ - ενορχήστρωση
Παραπομπές
Πηγές
The Wild, the Willing and the Innocent - UFO | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
UFO - The Wild, the Willing and the Innocent (album review) | Sputnikmusic
MusicMight :: Artists :: UFO
Δισκογραφία των UFO
Άλμπουμ του 1981
|
313763
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CF%83%CF%85%20%CE%A3%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB
|
Μπάγκσυ Σίγκελ
|
Ο Μπέντζαμιν "Μπάγκσυ" Σίγκελ (), (28 Φεβρουαρίου 1906 - 20 Ιουνίου 1947) ήταν Αμερικανός γκάνγκστερ που συνεργαζόταν με την οικογένεια του εγκλήματος Τζενοβέζε (μια από τις πέντε οικογένειες που κυριαρχούσαν στις δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος στη Νέα Υόρκη σαν μέρος της Μαφίας). Έχοντας το παρατσούκλι "Μπάγκσυ", ο Σίγκελ ήταν γνωστός ως αδίστακτος με τους συνεργάτες του και ήταν γνωστός ως ένας από τους πιο "κακόφημους και επίφοβους γκάνγκστερ της εποχής του". Περιγραφόμενος ως όμορφος και χαρισματικός, έγινε ένα από τους πρώτους γκάνγκστερ-διασημότητες που φιγούραραν στην πρώτη σελίδα. Ήταν επίσης μια κινητήρια δύναμη πίσω από την ανάπτυξη του Λας Βέγκας με την δημιουργία του καζίνο Φλαμίνγκο.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1906 και μεγάλωσε στα Εβραϊκά γκέτο της Νέας Υόρκηςς.
Ο Σίγκελ ήταν ένας από τους ιδρυτές και τους ηγέτες της οργάνωσης, Murder Inc., και έγινε λαθρέμπορος οινοπνευματώδων κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης, κάτω από τον Άρνολντ Ρόθσταϊν. Μετά την άρση της ποτοαπαγόρευσης το 1933, στράφηκε προς τα τυχερά παιχνίδια. Το 1936, έφυγε από τη Νέα Υόρκη και μετακόμισε στην Καλιφόρνια. Το 1939, ο Σίγκελ δικάστηκε για τη δολοφονία του μαφιόζου συνεργάτη του, Χάρι Γκίνμπεργκ και αθωώθηκε το 1942.
Ο Σίγκελ ταξίδεψε στο Λας Βέγκας, της Νεβάδα, όπου χειρίστηκε και χρηματοδότησε ορισμένες από τις αρχικές χαρτοπαικτικές λέσχες. Bοήθησε τον δημιουργό του Ξενοδοχείου Φλαμίνγκο, William Wilkerson από τη στιγμή που αυτός ξέμεινε από κεφάλαια. Ο Σίγκελ ανέλαβε το έργο και διαχειρίστηκε τα τελικά στάδια της κατασκευής . Το Φλαμίνγκο άνοιξε στις 26 Δεκεμβρίου 1946 αλλά έτυχε κακής υποδοχής και σύντομα έκλεισε. Επαναλειτούργησε Μάρτιο του 1947 όταν το ξενοδοχείο είχε ολοκληρωθεί. Τρεις μήνες αργότερα, στις 20 Ιουνίου 1947, ο Σίγκελ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στο σπίτι της φίλης του Βιρτζίνια Χιλ στο Μπέβερλι Χιλς.
Αναφορές
Αμερικανοί εγκληματίες
Αμερικανοί Γκάνγκστερ
Αμερικάνοι μαφιόζοι εβραϊκής καταγωγής
|
253294
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%B9%CF%81%CE%B1%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B2%CE%B1
|
Δήμος Ριμπέιρα Μπράβα
|
Ο Δήμος Ριμπέιρα Μπράβα (πορτογαλικά: Ribeira Brava) είναι ένας δήμος του Πράσινου Ακρωτηρίου. Βρίσκεται στο Νησί Σάο Νικολάου. Έχει έκταση 258 τ.χλμ. και πληθυσμό 13.664 κατοίκων (2005). Πρωτεύουσα είναι η Ριμπέιρα Μπράβα.
Γεωγραφία
Ο Δήμος Ριμπέιρα Μπράβα βρίσκεται βόρεια-κεντρικά του Πράσινου Ακρωτηρίου και δυτικά του νησιού Σάο Νικολάου. Συνορεύει στα δυτικά με τον Δήμο Ταρραφάλ ντε Σάο Νικολάου. Έχει έκταση 167 τ.χλμ.. Είναι σε έκταση ο έβδομος μεγαλύτερος δήμος του Πράσινου Ακρωτηρίου μετά το Μπόα Βίστα, το Πόρτο Νόβο, το Σάο Φιλίπε, το Μάιο, το Σάο Βισέντε και το Πράια.
Ενορίες
Ο Δήμος Ριμπέιρα Μπράβα συμπεριλαμβάνει δύο ενορίες:
Χωριά
Άγκουα ντας Πάτας
Μπελέμ
Καμπεσαλίνιο
Κατσάσο
Καλεϊζάο
Καμπίνιο
Κάμπο
Καρρισάλ
Καρβοέιρο
Καστιλάνο
Κοβάδα
Εστάνσια ντε Μπρας
Φαέλ
Φαζά ντε Μπαΐσο
Φαζά ντε Κίμα
Φονταΐνιας
Ζαλούνγκα
Ζουνκαλίνιο
Πόμπας
Πρεγκίσα
Κεϊμάδα
Ριμπέιρα Μπράβα
Τάλιο
Δημογραφία
Ο Δήμος Ριμπέιρα Μπράβα έχει πληθυσμό 13.664 κατοίκων (2005) με πυκνότητα 53 κατοίκων ανά τ.χλμ. Είναι σε πληθυσμό ο δωδέκατος μεγαλύτερος δήμος του Πράσινου Ακρωτηρίου, μετά το Πράια, το Σάο Βισέντε, το Σάντα Καταρίνα, το Σάντα Κρουζ, το Σαλ, το Σάο Φιλίπε, το Δήμος Ριμπέιρα Γκράντε, το Πόρτο Νόβο, το Ταρραφάλ, το Μοστέιρος, το Σάο Μιγκέλ και το Σάντα Καταρίνα ντο Φόγκο.
Ιστορία
Ο Δήμος Ριμπέιρα Μπράβα δημιουργήθηκε το 2005, όταν ο πρώην Δήμος Σάο Νικολάου χωρίστηκε στον Δήμο Ριμπέιρα Μπράβα και στον δήμος Ταρραφάλ ντε Σάο Νικολάου|Δήμο Ταρραφάλ ντε Σάο Νικολάου]].
Δείτε επίσης
Δήμοι του Πράσινου Ακρωτηρίου
Παραπομπές
[www.cmrb-sn.cv]
ρ
Ριμπειρα Μπράβα
|
251269
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Επαμεινώνδας Κυριακίδης
|
Ο Επαμεινώνδας Κυριακίδης υπήρξε δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1861 στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Ανήκε στη συντακτική ομάδα της αθηναϊκής εφημερίδας «Νέαι Ιδέαι» την περίοδο 1879-1883. Εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στην εφημερίδα της Κωνσταντινούπολης «Νεολόγος της Ανατολής» από το 1884 έως το 1887, καθώς και στην εφημερίδα «Κωνσταντινούπολις» που κυκλοφορούσε τρεις φορές την εβδομάδα. Κατά το διάστημα 1887-1890 εξέδιδε την εφημερίδα «Επιθεώρησις». Όντας στην Κωνσταντινούπολη, ήταν ανταποκριτής της αθηναϊκής αφημερίδας «Ακρόπολις», καθώς και άλλων εφημερίδων της Αθήνας. Επίσης ήταν ανταποκριτής ελληνικών εφημερίδων που έβγαιναν στην Αίγυπτο. Έζησε στο Παρίσι στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και των συνθηκών της ειρήνης και εξέδωσε στα γαλλικά μελέτες, στις οποίες υπερασπιζόταν τον αγώνα της Αντάντ και τα δίκαια της Ελλάδας. Πέθανε το 1939 στην Αθήνα.
Έργα
Ιστορία του συγχρόνου Ελληνισμού από της ιδρύσεως του Βασιλείου της Ελλάδος μέχρι των ημερών μας 1832-1892 (2 τόμοι)
Δεκάτη Ενάτη Εκατονταετηρίς
Ελπινίκη ή ηθογραφία Κωνσταντινουπόλεως (1893)
Φοβερός αντεραστής
Η Εβραία
Τρελλή
Απόκρυφα του Πέραν (1889)
Η νύμφη του Βοσπόρου (1890)
Αι δύο καρδίαι (1892, η περίφημη ιστορία του Μιμίκου και της Μαίρης, του ανθυπίατρου Μιχ. Μιμίκου και της Μαίρης Βέμπερ)
Υπό τας πεύκας (1898)
Τα δύο πρώτα έργα είναι ιστορικά, τα υπόλοιπα μυθιστορήματα. Τα λογοτεχνικά του έργα κατατάσσονται στα λαϊκά μυθιστορήματα. Όσον αφορά στα ιστορικά του έργα, από τον ακαδημαϊκό - καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μιχ. Σακελλαρίου έχει χαρακτηριστεί ο πρώτος ιστορικός της ιστορίας του σύγχρονου Ελληνισμού. Κατά τον Σακελλαρίου, ο Κυριακίδης «ξεπέρασε τα όρια του ελεύθερου κράτους και της πολιτικής ιστορίας του. Κήρυξε την αρχή της ενότητας του ελληνικού έθνους, αδιάφορο αν ζούσε στο ελεύθερο (τότε) κράτος ή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία».
Πηγές
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος 15 σελ. 480
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 37 σελ. 45
Παραπομπές
Έλληνες δημοσιογράφοι
Έλληνες συγγραφείς
|
594446
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%81%CF%83%CE%B1%20%28%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%29
|
Έρσα (δορυφόρος)
|
Η Έρσα (αγγλικά: Ersa) ή Δίας LXXI είναι ένας εξωτερικός φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία. Ανακαλύφθηκε από τον Σκοτ Σέπαρντ και την ομάδα του, το 2018, και ανακοινώθηκε στις 17 Ιουλίου του 2018, μέσω της Ηλεκτρονικής Εγκυκλίου Μικρών Πλανητών από το Κέντρο Μικρών Πλανητών. Πήρε το όνομά του από την Έρσα, η οποία θεωρείται η προσωποποίηση της πρωινής δροσιάς, και ήταν μία από τις κόρες του Δία και της Σελήνης σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/2018 J 1. Ανήκει στην ομάδα της Ιμαλίας.
Η Έρσα έχει διάμετρο περίπου 3 χλμ. και περιφέρεται γύρω από τον Δία σε μέση απόσταση 11.483.000 χλμ. σε 252 ημέρες, σχηματίζοντας κλίση 30,61° με την εκλειπτική και με εκκεντρότητα τροχιάς 0,094.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οι δορυφόροι του Δία από τον Σκοτ Σέπαρντ
Φυσικοί δορυφόροι Δία
|
610084
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9
|
Μοροζίνα Μοροζίνι
|
Η Μοροζίνα Μοροζίνι (1545 - 21 Ιανουαρίου 1614) ήταν Βενετή πατρίκια και δόγισσα της Βενετίας (1595 - 1606) μέσω του γάμου της με τον δόγη Μαρίνο Γκριμάνι. Η Μοροζίνα Μοροζίνι ήταν κόρη του βαθύπλουτου Βενετού πατρικίου Αντρέα Μοροζίνι μέλους της Οικογένειας Μοροζίνι που μέλη της διετέλεσαν Δόγηδες της Βενετίας και Αρμοστές της Κρήτης.
Η τελευταία στέψη δόγισσας
Μετά την εκλογή του συζύγου της (1595) ακολούθησε και η δική της στέψη τον Μάιο του 1597 που γιορτάστηκε με μεγαλοπρεπείς τελετές και παρελάσεις. Η Μοροζίνα Μοροζίνι ήταν η τελευταία δόγισσα της Βενετίας που εορτάστηκε η στέψη της, η Δημοκρατία της Βενετίας θα απαγορεύσει στην συνέχεια τις γιορτές στην στέψη της δόγισσας για οικονομικούς λόγους. Μετά την Μοροζίνα μονάχα η Ελισάβετ Κουερίνι τον επόμενο αιώνα θα μπορέσει να γιορτάσει την στέψη της και αυτή θα είναι οριστικά η τελευταία. Οι τελετές της Μοροζίνας ξεπέρασαν σε μεγαλοπρέπεια όλες τις προηγούμενες δόγισσες με μεγάλες παρελάσεις από γόνδολες, ξένους πρίγκιπες και πρέσβεις, ο παπικός απεσταλμένος της πρόσφερε ένα χρυσό τριαντάφυλλο.
Η δόγισσα Μοροζίνα περιγράφεται φιλόδοξη, ευγενική και φιλόξενη, προστάτευσε την βιομηχανία δαντέλας στο νησί Μουράνο και ίδρυσε σχολή για να προωθήσει την τέχνη σε γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων στην Βενετία. Επέζησε μετά τον σύζυγο της και πέθανε σε ηλικία 69 ετών, δεν αποσύρθηκε σε μοναστήρι μετά τον θάνατο του συζύγου της όπως οι υπόλοιπες δόγισσες και αφοσιώθηκε σε φιλανθρωπικά έργα, επιδιόρθωσε την εκκλησία του Αγίου Σεβαστιανού στην Βενετία με την προσωπική της περιουσία.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οι δόγισσες της Βενετίας
Δόγισσες της Βενετίας
Οίκος των Μοροζίνι
|
836942
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Καλντόνιο
|
Το Καλντόνιο (ιταλικά: Caldogno) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Βιτσέντσα, στην περιφέρεια του Βένετου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Βιτσέντσα
|
44649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Δήμος Αγίου Γεωργίου Κερκύρας
|
Ο Δήμος Αγίου Γεωργίου Κερκύρας ήταν δήμος του νομού Κέρκυρας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Κέρκυρας. Βρισκόταν στο βορειοδυτικό της τμήμα της Κέρκυρας και αποτελούνταν από 13 δημοτικά διαμερίσματα:
Διαίρεση
Ο Δήμος περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς
Δ.δ. Αγρού [ 600 ]
ο Αγρός [ 460 ]
οι Ασπιωτάδες [ 78 ]
οι Μανατάδες [ 35 ]
οι Ραφαλάδες [ 27 ]
Δ.δ. Αγίου Αθανασίου -- ο Άγιος Αθανάσιος [ 267 ]
Δ.δ. Αρκαδάδων -- οι Αρκαδάδες [ 150 ]
Δ.δ. Αρμενάδων [ 305 ]
οι Αρμενάδες [ 166 ]
ο Άγιος Γεώργιος (Δ.δ. Αρμενάδων) [ 105 ]
οι Τερμενάδες [ 34 ]
Δ.δ. Αφιώνος [ 305 ]
ο Αφιώνας [ 305 ]
τα Αφιωνίτικα [ 0 ]
Δ.δ. Δάφνης [ 412 ]
η Δάφνη [ 294 ]
οι Γαβράδες [ 118 ]
Δ.δ. Δροσάτου -- το Δροσάτο [ 261 ]
Δ.δ. Καββαδάδων [ 768 ]
οι Καββαδάδες [ 617 ]
ο Αρίλλας [ 93 ]
τα Σαουλάτικα [ 58 ]
Δ.δ. Καστελλάνων Γύρου [ 301 ]
οι Καστελλάνοι [ 273 ]
ο Τρουμπέττας [ 28 ]
Δ.δ. Μεσαριάς [ 249 ]
η Μεσαριά [ 139 ]
οι Κοψοχειλάδες [ 110 ]
Δ.δ. Πάγων [ 676 ]
οι Πάγοι [ 380 ]
ο Άγιος Γεώργιος (Δ.δ. Πάγων) [ 130 ]
οι Βατωνιές [ 74 ]
ο Πρινύλας [ 92 ]
Δ.δ. Ραχτάδων -- οι Ραχτάδες [ 338 ]
Δ.δ. Χωρεπισκόπων -- οι Χωρεπίσκοποι [ 326 ]
Διατελέσαντες Δήμαρχοι Αγίου Γεωργίου Κερκύρας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Αγίου Γεωργίου
Υπουργείο Εσωτερικών, δήμοι του σχεδίου Καποδίστριας
|
153303
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CF%85%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CF%82
|
Σκυθήνες
|
Οι Σκυθήνες ήταν αρχαίος λαός της Μικράς Ασίας που ζούσε στα παράλια του Εύξεινου πόντου, στα σημερινά σύνορα Γεωργίας και Τουρκίας . Η χώρα τους συνόρευε με τους Χάλυβες με τους οποίους είχαν φυσικό σύνορο τον ποταμό Άρπασο.
Από την χώρα των Σκυθηνών πέρασε ο Ξενοφών με τους Μυρίους. Οι κάτοικοι ήταν πολύ φιλικοί μαζί τους τους προμήθευσαν τρόφιμα και με βοήθεια οδηγών προχώρησαν την πορεία τους . Ο Ξενοφών αναφέρει ότι κάποιος άρχοντας από την πόλη Γυμνιάδα τους έδωσε έναν οδηγό να τους οδηγήσει και επειδή ήταν δύσπιστοι μαζί του τους είπε αν δεν τους πήγαινε σε 5 ημέρες στη θάλασσα θα τού έπαιρναν το κεφάλι. Ο οδηγός τους οδήγησε στη θάλασσα μέσα από άλλη χώρα εχθρική προς τους Σκυθηνούς, εκεί από το όρος Θήχης αντίκρισαν την θάλασσα. Οι Σκύθηνες με την συμπεριφορά τους θέλησαν να εκμεταλλευθούν την παρουσία των Μυρίων και κατά πορεία τους στην εχθρική χώρα τους ζήταγαν και έκαιγαν και κατέστρεφαν για να εκδικηθούν τους εχθρούς τους.
Αναφορές
Αρχαίοι λαοί της Μικράς Ασίας
Εξαφανισθέντες λαοί
Αρχαίες φυλές της Γεωργίας
|
19280
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%29
|
Κένταυρος (αστερισμός)
|
Ο Κένταυρος (Λατινικά: Centaurus, συντομογραφία: Cen) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι μεγάλος νότιος αστερισμός και συνορεύει με 8 άλλους αστερισμούς, που είναι οι εξής: Ύδρα, Αντλία, Ιστία, Τρόπις, Μυία, Νότιος Σταυρός, Διαβήτης (αστερισμός) και Λύκος (αστερισμός). Παρά το γεγονός ότι βρισκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, ο Κένταυρος είναι αμφιφανής στην Ελλάδα, είναι ορατός κατά το μεγαλύτερο μέρος του από την Ελλάδα τις ανοιξιάτικες νύχτες.
Ονομασίες και ιστορία
Ο Άρατος ο Σολεύς τον αποκαλεί με το ίδιο όνομα, που ήταν και το κυρίαρχο στην αρχαία Ελλάδα, και με το συνώνυμο στα έπη και την Αιολική διάλεκτο Ιππότα Φηρ. Ο Απολλόδωρος πίστευε πως ήταν ο Φόλος, που η μετάνοια του Ηρακλή επειδή τον είχε σκοτώσει άδικα τον ανέβασε στον ουρανό με την επωνυμία Ευμενής (= ο καλοπροαίρετος). Αντιθέτως, ο Ερατοσθένης διατεινόταν ότι αντιπροσώπευε τον Χείρωνα, όνομα σε συχνή ποιητική χρήση μέχρι και το τέλος της ρωμαϊκής εποχής (μεταγραφές Chiron και Chyron) και σε νεότερα αστρονομικά έργα για τον αστερισμό μέχρι τον 19ο αιώνα. Ο Χείρων ήταν γιος του Χρόνου και της Ωκεανίδος νύμφης Φιλύρας, από όπου προέρχεται και η ονομασία Φιλυρίδης για τον αστερισμό, μολονότι μία παραλλαγή τον ήθελε Φιλιλυρίδη, τον γιο της Φιλιλύρας (= αυτής που αγαπά τη λύρα) από την οποία και κληρονόμησε το μουσικό του ταλέντο. Τον φαντάζονταν ευγενικό και ήρεμο στην όψη, πολύ διαφορετικό από την απειλητική προδιάθεση του επίσης κενταύρου Τοξότη. Ο μύθος του Χείρωνος πιστευόταν από αρκετούς ότι είχε ιστορικές ρίζες, ακόμα και από τον Νεύτωνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Χείρων ήταν ο μυθικός επινοητής των αστερισμών.
Η σύλληψη της μορφής των Κενταύρων στον Όμηρο ή στον Ησίοδος αντιστοιχούσε πιθανώς σε μία κανονική ολόκληρη ανθρώπινη μορφή, και ο Πίνδαρος ήταν ο πρώτος που τους περιέγραψε ως μισούς άλογα και μισούς ανθρώπους, αφού εξαιτίας της μεταπτώσεως του γήινου άξονα, καθώς κυλούσαν οι αιώνες άρχισε να φαίνεται μόνο το πάνω μέρος της μορφής του αστερισμού από την Ελλάδα. Κάποιοι αρχαίοι καλλιτέχνες και μυθολόγοι μετέτρεψαν το ζωικό μέρος σε μέρος ταύρου, απεικονίζοντας έτσι τον Μινώταυρο, ενώ στη Μεσοποταμία τον θεωρούσαν πλήρη ταύρο. Οι Άραβες σχεδίαζαν την αστρική μορφή με το πίσω ήμισυ δανεισμένο από μορφή αρκούδας, αλλά υιοθέτησαν το ελληνικό όνομα. Κάποιοι από τους αστέρες του Κενταύρου και του Λύκου ήταν προηγουμένως συλλογικά γνωστοί στους πρώτους Άραβες ως Al Kadb al Karm, το κλαδί της αμπέλου, ή ως Al Shamarih, τα βάγια (κομμένα κλαδιά φοινικιάς), φορτωμένα με χουρμάδες, που τελικώς ο Kazwini περιέγραψε να κρατά στα χέρια του ο Κένταυρος. Το Al Shamarih παρεφθάρη σε Asemarik και ίσως έδωσε το Asmeat του Bayer, αν και ο τελευταίος δίνει και το όνομα Albeze. Ο Τζιοβάνι Ριτσιόλι ομοίως δίνει για τον Κένταυρο τις ονομασίες Albezze και Albizze. Ο Βρετανός ανατολιστής Τhomas Hyde (1636-1703) μνημονεύει το όνομα Birdun (= άλογο για φόρτωμα) από τον Αλβουμάσαρ.
Στην αρχαία Ρώμη, ονομασίες του αστερισμού εκτός από την «επίσημη» Centaurus ήταν και οι Geminus biformis (Γερμανικός), Minotaurus, Semi Vir, Semi Fer αλλά και Pelenor, Pelethronius από το βουνό που κατοικούσαν οι Κένταυροι στη Θεσσαλία, Acris Venator (Θηριώδης κυνηγός), ενώ ο Βιργίλιος τον απεκάλεσε Sonipes, δηλαδή αυτός με τα θορυβώδη πόδια. Οι Αλφόνσειοι Πίνακες τον αναγράφουν "Sagittarius, tenens pateram seu crateram" για να τον διακρίνουν από τον Sagittarius (Τοξότη).
Ο Robert Recorde (1551) τον ονόμαζε Κένταυρο Χείρωνα, αλλά ο ποιητής Τζον Μίλτον γράφει (το 1667) «Κένταυρος» για τον Τοξότη, όπως και πολλοί άλλοι ως τον 19ο αιώνα. Στην πραγματικότητα ο σημερινός αστερισμός Τοξότης ήταν χωρίς καμιά αμφιβολία ο πρωταρχικός Κένταυρος στη Μεσοποταμία, ενώ ο «Κένταυρος του Νότου» ήταν μεταγενέστερη ελληνική επινόηση, με αποτέλεσμα μεγάλη σύγχυση ανά τους αιώνες. Κατά τον 17ο αι. διαχωρισμός γινόταν από τους Βρετανούς συγγραφείς με την αναφορά του Κενταύρου αυτού του άρθρου ως «Μεγάλου Κενταύρου» (Great Centaure).
Σε μεσαιωνικές χριστιανικές αστρονομικές πηγές αναφερόταν ως Νώε, αλλά ο Ιούλιος Σίλερ μετέβαλε τη μορφή στον Αβραάμ με τον Ισαάκ, ενώ ο Καίσιος τον παρομοίασε με τον Ναβουχοδονόσωρα όταν «έτρωγε χλόη όπως τα βόδια».
Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος περιγράφει τον Κένταυρο ως έχοντα τον Λύκο (γνωστό ως «Θηρίον» τότε) στο ένα του χέρι και τον Θύρσο στο άλλο. Η μορφή του βλέπει προς τα ανατολικά και, στη Σφαίρα του Φαρνέζε, δείχνει με το αριστερό του χέρι τον Λύκο και τον κυκλικό Βωμό λίγο μακρύτερα. Στον Υγίνο (1488) το Θηρίον κρατείται και πάλι στα τεντωμένα μπροστά χέρια του Κενταύρου, ενώ ο ίδιος έχει ένα παγούρι δεμένο στη μέση του. Οι Αλφόνσειοι Πίνακες δείχνουν τον θύρσο στο δεξί του χέρι και τον Λύκο να συγκρατείται από το εμπρόσθιο αριστερό του αλογίσιο πόδι, που ήταν και η αραβική αντίληψη. Το Χειρόγραφο του Λέιντεν τον παριστάνει με έντονες γραμμές, χωρίς γενειάδα αλλά με «βαρύ» μουστάκι (!), να φέρει ακόντιο με καρφωμένο λαγό στην άκρη του και να κρατά ένα παιδάκι αντί θηρίου. Ο Burritt τον παρουσιάζει επιτιθέμενο, με το ακόντιο στο δεξί χέρι και ασπίδα στον αριστερό βραχίονα, πάνω στην οποία παριστάνονται ο θύρσος και δοχείο σπονδών, και αυτό το τμήμα του αστερισμού αποκαλείται από τον Grotius Arma.
Ο Άρατος τοποθετούσε ολόκληρο τον Κένταυρο υπό τον Σκορπιό και τις «Χηλές» του (Ζυγό), ένα «σφάλμα» που επέσυρε την κριτική του Ιππάρχου.
Οι φωτεινότεροι αστέρες
Ο κατάλογος του Γκουλντ απέδιδε στον Κένταυρο 389 αστέρες ορατούς με γυμνό μάτι.
Ο α (άλφα) Κενταύρου είναι γνωστός και ως Rigil Kentaurus, αλλά τις περισσότερες φορές με το πρώτο όνομα, και αποτελεί τριπλό αστρικό σύστημα, τα μέλη του οποίου είναι σήμερα οι κοντινότεροι στη Γη αστέρες (αυτόφωτα σώματα) μετά τον Ήλιο.
Ο β Κενταύρου, διπλός, έχει φαινόμενο μέγεθος 0,61 και φασματικό τύπο B1 III. Είναι γνωστός με τα ιδιαίτερα ονόματα Αγένα και Χαντάρ.
Ο γ έχει φαινόμενο μέγεθος 2,17 και φασματικό τύπο A1 IV (λευκός υπογίγαντας). Είναι επίσης διπλός, με τα ίσης φωτεινότητας (μέγεθος 2,9) μέλη του διακρινόμενα υπό ισχυρότατη τηλεσκοπική μεγέθυνση (διαχωρισμός 1,1 δευτερόλεπτο του τόξου).
Ο δ έχει φαιν.μέγεθος 2,60 και φασμ.τύπο B2 IVne. Στην Κίνα, όταν αυτή είχε έρθει σε επαφή με τη δυτική ονομασία για τον αστερισμό, ονομαζόταν Ma Wei, η «Ουρά του Αλόγου».
Ο ε έχει φαιν.μέγεθος 2,30 και φασμ.τύπο B1 III.
Ο ζ έχει φαιν.μέγεθος 2,55 και φασμ.τύπο B2 IV.
Ο η είναι κυανός νάνος με φαινόμενο μέγεθος 2,31.
Ο θ είναι γνωστός ως Μενκέντ.
Ο ι έχει φαιν.μέγεθος 2,75 και φασμ.τύπο A2 V.
Ο κ έχει φαιν.μέγεθος 3,13 και φασμ.τύπο B2 IV.
Ο λ έχει φαιν.μέγεθος 3,1 και φασμ.τύπο B9 III. Προβάλλεται εντός του σμήνους και νεφελώματος IC 2944.
Ο μ έχει φαιν.μέγεθος 3,04 και φασμ.τύπο B2 IV-Ve.
Ο ν έχει φαιν.μέγεθος 3,41 και φασμ.τύπο B2 IV.
Ο π έχει φαιν.μέγεθος 3,89 και φασμ.τύπο B5 Vn.
Ο ρ έχει φαιν.μέγεθος 3,96 και φασμ.τύπο B3 V.
Ο σ έχει φαιν.μέγεθος 3,91 και φασμ.τύπο B2 V.
Ο τ έχει φαιν.μέγεθος 3,86 και φασμ.τύπο A2 V.
Ο υ1 έχει φαιν.μέγεθος 3,87 και φασμ.τύπο B2 IV-V.
Ο φ έχει φαιν.μέγεθος 3,83 και φασμ.τύπο B2 IV.
Ο χ έχει φαιν.μέγεθος 3,86 και φασμ.τύπο A2 V.
Ο HR 5089 έχει φαιν.μέγεθος 3,88 και φασμ.τύπο G9 Ib (κίτρινος υπεργίγαντας).
Αξιοσημείωτα στον αστερισμό
Ο αστέρας «Εγγύτατος» (Proxima), με φαινόμενο μέγεθος 11,09, είναι ο πλησιέστερος στη Γη αστέρας (απόσταση 4,22 έτη φωτός) μετά τον Ήλιο. Ανήκει στο τριπλό αστρικό σύστημα του Άλφα Κενταύρου. Γύρω από το Άλφα Κενταύρου Β περιφέρεται ο κοντινότερος γνωστός εξωηλιακός πλανήτης.
Ο V803 Κενταύρου (V803 Cen) είναι ο συχνότερα εκρηγνυόμενος νάνος καινοφανής αστέρας που γνωρίζουμε, με εκρήξεις κάθε 23 ώρες. Διαφέρει ριζικά από τους συνηθισμένους καινοφανείς, καθώς αποτελείται από δύο λευκούς νάνους.
Το φωτεινότερο (φαιν.μέγεθος 3,70, ορατό με γυμνό μάτι) σφαιρωτό σμήνος στον γήινο ουρανό είναι το ω (ωμέγα) Κενταύρου (καταλογογραφήθηκε πρώτα ως αστέρας και για το λόγο αυτό φέρει αντίστοιχο όνομα, ενώ είναι γνωστό και ως NGC 5139). Με φαινόμενη διάμετρο 36 επί 36 λεπτά της μοίρας (επίσης η μέγιστη για σφαιρωτό σμήνος) φαίνεται μεγαλύτερο από τον δίσκο της Σελήνης ή του Ηλίου. Περιέχει περισσότερους από 1 εκατομμύριο αστέρες. Η πραγματική του διάμετρος υπολογίζεται στα 140 έτη φωτός με την απόστασή του από τη Γη να εκτιμάται στις 16.000 έτη φωτός.
Πολλά ανοικτά σμήνη βρίσκονται στον Κένταυρο, με το φωτεινότερο να είναι το NGC 3766 (φαιν.μέγεθος 5,3) και το σμήνος και νεφέλωμα IC 2944 (φαιν.μέγεθος 4,5).
Το «Νεφέλωμα Μπούμερανγκ» (Boomerang Nebula) απέχει περίπου 5.000 έτη φωτός από εμάς, ενώ το IC 2944 είναι νεφέλωμα εκπομπής με σφαιρίδια Μποκ.
Η ισχυρή πηγή ακτίνων Χ Cen X-3 αντιστοιχεί σε διπλό αστέρα μεγάλης μάζας (High-Mass X-ray Binary, HMXB), όπου υλικό από τον ένα αστέρα προσπίπτει σε δίσκο προσαυξήσεως περί τον άλλο αστέρα (αστέρας νετρονίων) και υπερθερμαινόμενο εκπέμπει τις ακτίνες Χ.
Εξωηλιακός πλανήτης στον Κένταυρο έχει ανιχνευθεί περί τον αστέρα HD 121504, σε μέση απόσταση από αυτόν 48 εκατομμύρια χιλιόμετρα και με περίοδο περιφοράς 64,6 ημέρες, ενώ το όλο σύστημα απέχει από εμάς 144,7 έτη φωτός. Η μάζα του πλανήτη είναι συγκρίσιμη με τη μάζα του Δία.
Αλλά και ενδιαφέροντες γαλαξίες υπάρχουν στον Κένταυρο, με σημαντικότερο τον σφαιροειδή ελλειπτικό NGC 5128, του οποίου ο πυρήνας είναι η ραδιοπηγή «Κένταυρος Α» (Cen A) και απέχει από τη Γη περί τα 10 εκατομμύρια έτη φωτός (φαιν.μέγεθος 6,8).
Δείτε επίσης
Κατάλογος αστέρων του Κενταύρου
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ερατοσθένης, Καταστερισμοί ή Αστροθεσίαι: Κένταυρος
|
781614
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8E%CE%BD%20%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA
|
Εθνική Βιβλιοθήκη Επιστημών Στέφανικ
|
Η Εθνική Βιβλιοθήκη Επιστημών Στέφανικ (Ουκρανικά: Львівська національна наукова бібліотека України імені Василя Стефаника) είναι μια εθνική βιβλιοθήκη της Ουκρανίας. Λειτουργεί επίσης ως ένα συγκρότημα επιστημονικών και ερευνητικών ιδρυμάτων της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας.
Ιστορία
Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε επίσημα στις 2 Ιανουαρίου 1940 μετά την κατάληψη της ανατολικής Γαλικίας από τη Σοβιετική Ένωση ως αποτέλεσμα του Συμφώνου Χίτλερ-Στάλιν. Tο κτίριο της πολωνικής βιβλιοθήκης «Ossolineum» και οι συλλογές της κατασχέθηκαν και γέμισαν με θησαυρούς από άλλες βιβλιοθήκες και ιδιωτικές συλλογές. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σημαντικά αποθέματα της βιβλιοθήκης Ossolineum μεταφέρθηκαν στο Βρότσουαφ, το οποίο βρίσκεται τώρα στην Πολωνία.
Το 1971, η βιβλιοθήκη πήρε το όνομά της από τον μοντερνιστή συγγραφέα και πολιτικό Βασίλ Στέφανικ.
Εργασίες αποκατάστασης και πλήρης ανανέωση της βιβλιοθήκης με την εισαγωγή ηλεκτρονικών καταλόγων κ.λπ. έλαβε χώρα από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας υπό τη διεύθυνση της Larysa Kruschelnytska. Η ιστορικός και δημοσιογράφος Myroslav Romanyuk συνέχισε το έργο της από το 2003.
Το 1999, το τμήμα περιοδικών διέθετε το δικό του κτίριο από δωρεά των Iwanna και Marjan Kots.
Η βιβλιοθήκη έχει τον δικό της εκδοτικό οίκο, ο οποίος εκδίδει σειρές όπως "Ουκρανική δημοσιογραφία με ονόματα", " "Επιστημονικές εργασίες από τη βιβλιοθήκη Στέφανικ" και βιβλιογραφικές σειρές, ειδικά σε περιοδικά, βιβλιο-ιστορική έρευνα, εκδόσεις και βιβλιογραφίες σε μικρές εκδόσεις. Αξίζει να σημειωθεί το εννεάτομο έργο «Ρεπερτόριο του ουκρανικού βιβλίου 1798-1916», πάνω από 20 βιοβιβλιογραφικοί τόμοι «Ουκρανική δημοσιογραφία με ονόματα» και 2 τόμοι του K.Kurylyshyn, «Ο ουκρανικός Τύπος στην περίοδο της γερμανικής κατοχής (1939- 1944 )» και μέχρι στιγμής 4 τόμοι «Ουκρανικός τύπος στην Ουκρανία και στον κόσμο: 19ο-20ο. αι.».
Συλλογές
Τα αποθέματα της βιβλιοθήκης ανέρχονται σε περισσότερα από 7 εκατομμύρια τεκμήρια, μεταξύ των οποίων 250.000 σπάνιες εκδόσεις, πάνω από 75.000 χειρόγραφα αρχεία, περίπου 38.000 μουσικές έργα, 49 αρχέτυπα κ.λπ.
Την 1η Ιανουαρίου 2011, η Βιβλιοθήκη είχε στην κατοχή της πάνω από 8 εκατομμύρια αντικείμενα. οι συλλογές, ιδίως η μεγαλύτερη ουκρανική συλλογή στον κόσμο, είναι τα χειρόγραφα και οι έντυπες εκδόσεις από τον 11ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Προσωπικά αρχεία του 18ου-20ου.αι.. Ουκρανικά και ξένα περιοδικά του 19ου-πρώτου μισού του 20ού αιώνα. (πάνω από 3 εκατομμύρια αντικείμενα). Μοναδικές συλλογές αρχέτυπων, παλαιών εντύπων (περίπου 120.000 αρχεία) και χαρτογραφικών εκδόσεων από τον 16ο-18ο αι. πάνω από 22.000 αρχεία). Επιπλέον, η Εθνική Βιβλιοθήκη Επιστημών Στέφανικ LNNB διαθέτει τη μοναδική συλλογή βιβλίων της ουκρανικής και παγκόσμιας τέχνης στην Ουκρανία - γκραβούρες, γλυπτά, σχέδια, ακουαρέλες, γκουάς, φωτογραφίες και τη μεγαλύτερη συλλογή μουσικών έργων στην Ουκρανία από εγχώριους και ξένους καλλιτέχνες. συνθέτες (378 χιλιάδες αρχεία.).
Βιβλιογραφία
L. V. Holovata, Art. L’vivs’ka nacional’na naukova biblioteka imeni V. Stefanyka NAN Ukraïny, in: Enc. Ist. Ukraïny 6 (2009) 343, online.
L. V. Snicarčuk, Art. L’vivs’ka nacional’na naukova biblioteka imeni V. Stefanyka NAN Ukraïny, in: Enc. suč. Ukraïny.
A.-M. Volosac’ka, Art. L’vivs’ka nacional’na naukova biblioteka imeni V. Stefanyka NAN Ukraïny, in: Encyklopedija L’vova 4 (2012) 284-285.
Larysa Krušelnycka u. a. (Hrsg.), L’vivs’ka naukova biblioteka im. V. Stefanyka NAN Ukraïny: dokumenty, fakty, komentari. Lwiw 1996.
Lesja Kusyj, Istorija viddilu specfondiv L’vivs’koï naukovoï biblioteky im. V. Stefanyka AN URSR: dokumental’nyj narys. Lwiw 2015
Halyna Svarnyk u. a., L’vivs’ka nacional’na naukova biblioteka Ukraïny imeni V. Stefanyka: peremiščenijai vtraty fondiv I: 1939-1945. Lwiw 2010.
L. V. Snicarčuk, Naukovo-doslidnyj centr periodyky (1993-2003 rr). 2 Bde. Lwiw 2003.
Δείτε επίσης
Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών
Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Europeana
Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη
Ουκρανία
Λβιβ
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Παραπομπές
Ακαδημίες επιστημών
Επιστημονικές βιβλιοθήκες
Σ
|
326433
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%B5%CE%B2%CE%BF%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%AF%CF%81%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Βοεβοδάτο της Σίρμιας
|
Το Βοεβοδάτο της Σίρμιας (σερβικά : Сремско војводство) ήταν ένα βραχύβιο Σερβικό κράτος που προέκυψε στο έδαφος του Σίρμιου τον 16ο αιώνα. Υπήρξε από το 1527 έως το 1530 υποτελές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και στη συνέχεια τέθηκε υπό την άμεση οθωμανική κυριαρχία.
Ιστορία
Ο ιδρυτής του Βοεβοδάτου της Σίρμιας ήταν ο Ράντοσλαβ Τσέλνικ ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της αυτοκρατορίας του Νενάντ. Μετά την πτώση του κράτους του Νενάντ ο Τσέλνικ σε εδάφη της ίδρυσε το βοεβοδάτο κράτος υποτελές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Η πρώτη πρωτεύουσα ήταν το Slankamen, όπου υπάρχουν ακόμα τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου.
Ο Βοεβόδας έκανε κρυφά διαπραγμάτευσης με τους Αψβούργους. Χάρη σε μια τουρκική εκστρατεία έχασε πολλά εδάφη και την πρωτεύουσα του, νέα πρωτεύουσα του βοεβοδάτου έγινε η πόλη Νεμπόισα, κοντά στο Βούκοβαρ. Το 1530 ο βοεβόδας έκανε συμφωνία με τους Αψβούργους και αποσύρθηκε στα εδάφη τους δίνοντας τους και το βοεβοδάτο.
Πηγές
Др. Алекса Ивић, Историја Срба у Војводини, Нови Сад, 1929.
Др. Душан Ј. Поповић, Срби у Војводини, књига 1, Нови Сад, 1990.
Μεσαιωνική Σερβία
Ιστορία της Βοϊβοντίνα
|
494628
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%202012-13
|
Παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών 2012-13
|
Το Παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών 2012-13 αποτέλεσε το 15ο πρωτάθλημα του Παγκυπρίου πρωταθλήματος γυναικών. Το πρωτάθλημα κέρδισε η Apollon Ladies για 5η φορά στην ιστορία της.
Σύστημα διεξαγωγής
Στο παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών 2012-13 συμμετείχαν 8 ομάδες.
Όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχθηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Η πρωταθλήτρια ομάδα εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών 2013-14.
Αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο
Σε σχέση με το πρωτάθλημα Παγκύπριο πρωτάθλημα 2011-12, στο πρωτάθλημα της περιόδου 2012-13 δεν συμμετείχε η Πάφια.
Ομάδες, στάδια και τοποθεσίες
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν.
Σημείωση:
1Η Αφροδίτη Πόλης Χρυσοχούς άλλαξε έδρα στα μέσα του πρωταθλήματος.
Βαθμολογία
Η βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν:
Πηγή: Πρωτάθλημα Γυναικών 12/13
Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση.
Αποτελέσματα
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος:
Πηγή: Πρωτάθλημα Γυναικών 12/13
Παραπομπές
Δείτε ακόμη
Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2012-13
Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου γυναικών 2012-13
Παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2012-2013
|
437658
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%BA
|
Κάρσον Κλαρκ
|
Ο Κάρσον Κλαρκ (γεννημένος στις 20 Ιανουαρίου 1989) είναι Αμερικανός διεθνής πετοσφαιριστής. Έχει ύψος 196εκ και αγωνίζεται στη θέση του διαγωνίου.
Καριέρα
Ο Κάρσον Κλαρκ ξεκίνησε να παίζει βόλει στην σχολική ομάδα του γυμνασίου Σάουθερν της Καλιφόρνια, ενώ το 2005 εισήχθη στο λύκειο Σάντα Μπάρμπαρα, όπου επίσης αγωνιζόταν με τη σχολική ομάδα. Το 2008 εισήχθη στο Πανεπιστήμιο UC Ιρβάιν, με την ομάδα βόλει του οποίου αγωνίστηκε στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα NCAA, το οποίο μάλιστα και κατέκτησε δύο φορές, το 2009 και το 2012.
Το 2012 άφησε για πρώτη φορά στην καριέρα του την Αμερική και ταξίδεψε στην Ευρώπη για λογαριασμό της γαλλικής Μονπελιέ, στην οποία παρέμεινε για ένα χρόνο. Το 2014, μεταπήδησε στην πολωνική Τράνσφερ Μπίντγκοτς, στην οποία παρέμεινε για ένα χρόνο.
Τον Σεπτέμβριο του 2014, ο Κάρσον Κλαρκ μετεγγράφη στον Ολυμπιακό Πειραιώς, στον οποίο παρέμεινε για ένα χρόνο, έχοντας καταφέρει να κατακτήσει ένα Λιγκ Καπ.
Διεθνείς συμμετοχές
Ο Κάρσον Κλαρκ είναι διεθνής με την εθνική ομάδα πετοσφαίρισης των ΗΠΑ από το 2010 και έχει καταφέρει να κατακτήσει αρκετούς τίτλους σε εθνικό επίπεδο.
Τίτλοι
2 Πρωταθλήματα NCAA: 2009, 2012
1 Λιγκ Καπ: 2014
2 Παναμερικανικά Πρωταθλήματα: 2010, 2012
1 Πρωτάθλημα Βορείου Αμερικής: 2013
1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: 2014
Πηγές
Στον Ολυμπιακό ο Κάρσον Κλαρκ
Αμερικανοί πετοσφαιριστές
Πετοσφαιριστές ΟΣΦΠ
|
54345
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Βασίλειος Θεοδωρίδης
|
Ο Βασίλειος Θεοδωρίδης ήταν δημοσιογράφος και αναρχικός.
Γεννήθηκε στον Πύργο και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Καταγόταν από την σπουδαία οικογένεια Θεοδωρίδη και ήταν γιος του Αριστομένη Θεοδωρίδη, μεγαλοκτηματία & διευθυντή της Σταφιδικής τράπεζας και εγγονός του Θαλλή Θεοδωρίδη. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Αναρχικού συλλόγου Πύργου, μιας ομάδας που προσπαθούσε να συνδέσει τον χριστιανισμό με την κοινωνική δικαιοσύνη και είχε ως σύμβολο το Φως και τον Πέλεκυ. Η ομάδα αυτή είχε συσπειρωθεί γύρω από την εφημερίδα «Νέον Φως», της οποίας ήταν εκδότης. Η εφημερίδα ξεκίνησε την έκδοση της το 1898 και ήταν εβδομαδιαία. Τελικά το 1899 έπαψε να εκδίδεται, παρ´όλα αυτά ο Βασίλης Θεοδωρίδης συνέχισε να αρθρογραφεί σε τοπικές (Πατρομυνέτα Αδιάλακτος) αλλά και Αθηναϊκές εφημερίδες (Καθημερινή).
Έλληνες δημοσιογράφοι
|
699691
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Κυβέρνηση Τρικούπη (αποσαφήνιση)
|
Ο όρος «Κυβέρνηση Τρικούπη» μπορεί να αναφέρεται
είτε στις κυβερνήσεις του Σπυρίδωνα Τρικούπη
Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Τρικούπη Φεβρουαρίου 1833
Κυβέρνηση Σπυρίδωνος Τρικούπη Απριλίου 1833
είτε στις κυβερνήσεις του γιου του Χαρίλαου Τρικούπη
Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1875
Κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη 1878
Κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη 1880
Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1882
Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1886
Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1892
Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1893
|
159375
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AF%CF%82
|
Δαυλίς
|
Η Δαυλίς ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Φωκίδας, ευρισκόμενη πλησίον των συνόρων με την Βοιωτία, επί της οδού από τον Ορχομενό και την Χαιρώνεια προς τους Δελφούς, καθώς και επί των ανατολικών προπόδων του Παρνασσού. Κατέστη, στα τέλη της Αρχαιότητας, έδρα επισκοπής, η οποία στην συνέχεια μετατράπηκε σε τιμητική επισκοπή in partibus της Καθολικής Εκκλησίας. Ορισμένα ερείπια της αρχαίας Δαυλίδας είναι ορατά πλησίον της σύγχρονης πόλης της Δαύλειας.
Η Δαυλίς Φωκίδος δεν θα πρέπει να συγχέεται με ομώνυμη πόλη ευρισκόμενη στην Ήπειρο.
Μυθολογία
Στην ελληνική μυθολογία, η Δαυλίς ήταν η πόλη του Τηρέα, υιού του Άρη. Το όνομα της πόλης φαίνεται να προήλθε από εκείνο της ναϊάδας Δαυλίδας, κόρης του Κηφισού, βοιωτικού θεού-ποταμού. Η πόλη αναφέρεται από τον Όμηρο. Είναι, επίσης, γνωστή η ιστορία ενός εκ των βασιλέων της, του Πυρηνέα, ο οποίος επιχείρησε να βιάσει τις Μούσες, αναφορικά με τον οποίον ο Οβίδιος αναφέρει πως είχε καταλάβει την Δαυλίδα ως επικεφαλής Θράκων στρατιωτών και πως η διακυβέρνησή του ήταν παράνομη (iniusta regna).
Σε κοντινή απόσταση της Δαυλίδας, επί της οδού που οδηγούσε στους Δελφούς, ευρισκόταν η σχιστή οδός, τοποθεσία στην οποία ο Οιδίποδας φόνευσε τον πατέρα του, Λάιο.
Αρχαία ελληνική ιστορία
Η πόλη καταστράφηκε το 480 π.Χ., στην διάρκεια του Β΄ Περσικού Πολέμου. Το 346 π.Χ., καταστράφηκε εκ νέου, στην διάρκεια του Γ΄ Ιερού Πολέμου, από τον Φίλιππο Β΄ της Μακεδονίας. Οι Ρωμαίοι, υπό την ηγεσία του Τίτου Κουίνκτιου Φλαμινίνου, την κατέλαβαν το 198 π.Χ., ενώ ο Τίτος Λίβιος αναφέρει σχετικά πως λόγω της γεωγραφικής της θέσης επί υψώματος, η κατάληψή της δια της βίας ήταν αδύνατη, με αποτέλεσμα οι Ρωμαίοι να καταφύγουν σε στρατήγημα προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους.
Στην Δαυλίδα υπήρχε, σύμφωνα με τον Παυσανία, ναός αφιερωμένος στην Αθηνά. Πλησίον της σχιστής οδού ευρισκόταν η τοποθεσία όπου συγκεντρωνόταν η συνέλευση των εκπροσώπων των πόλεων της Φωκίδας.
Επισκοπή
Η Δαυλίς κατέστη, στα τέλη της Αρχαιότητας, έδρα επισκοπής. Ιδρύθηκε σε αρκετά προχωρημένη ημερομηνία, πιθανώς ως αντικατάσταση της Ελάτειας, σε μια περίοδο κατά την οποία οι Έλληνες υποχωρούσαν προς τα νότια, λόγω της σλαβικής εισβολής. Η συγκεκριμένη επισκοπή αποτελούσε χωρεπισκοπή των Αθηνών.
Ο επισκοπικός τίτλος της Δαυλίδας παρέμεινε σε χρήση εντός της Καθολικής Εκκλησίας ως επισκοπή in partibus ή τιμητική επισκοπή από τον 16ο έως και τον 20ό αιώνα. Μεταξύ των τιμητικών επισκόπων, περιλαμβανόταν ο Σκωτσέζος θεολόγος Τζορτζ Χέι.
Αρχαιολογικός τόπος
Ο αρχαιολογικός τόπος της Δαυλίδας ευρίσκεται επί λόγου ο οποίος επιβλέπει την σύγχρονη πόλη, σε υψόμετρο περίπου 468 μέτρων. Τα τείχη της πόλης, πολυγωνικής τειχοποιίας, διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση. Εντός του αρχαιολογικού τόπου ευρίσκεται εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Θεόδωρο, ανεγερθείσα με λίθους προερχόμενους από την αρχαία πόλη.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Dictionary of Greek and Roman Geography, William Smith ed. (1854), s.v. Daulis or Daulia. (En ligne)
Pierre Grimal, Dictionnaire de la mythologie grecque et romaine, Paris, PUF, 3e éd., 1963.
The Princeton Encyclopedia of Classical Sites, Richard Stillwell, William L. MacDonald, Marian Holland McAllister ed., Princeton, N.J., Princeton University Press, 1976, s.v. Daulis or Daulia, Phokis, Greece. (διαδικτυακή ανάγνωση)
Πόλεις της αρχαίας Φωκίδας
Τιμητικές επισκοπές στην Ευρώπη
|
823229
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Καρινιάνο
|
Το Καρινιάνο (ιταλικά: Carignano) είναι ιταλικός δήμος στην Μητροπολιτική Πόλη του Τορίνο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Μητροπολιτικής Πόλεως του Τορίνο
|
179753
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%82
|
Αναστάσιος Τσαμαδός
|
Ο Αναστάσιος Τσαμαδός (Ύδρα, 1774 -Σφακτηρία Μεσσηνίας, 8 Μαΐου 1825) ήταν σπουδαίος Έλληνας αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ήταν ένας από τους επικεφαλής των Ελληνικών δυνάμεων στην Πτώση της Σφακτηρίας και έπεσε ηρωικά στο καθήκον μαζί με τον Αναγνωσταρά και τον Σανταρόζα. Για την συνολική προσφορά του στον αγώνα, τιμήθηκε μετά θάνατον από την Ελληνική πολιτεία με τον βαθμό του Ναυάρχου.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Αναστάσιος Τσαμαδός, γεννήθηκε στην Ύδρα το 1772. Η δράση του, αρχίζει τον Μάιο του 1821, όταν, με τον τίτλο του ναυάρχου, φτάνει στον Παγασητικό κόλπο, ως αρχηγός 7 υδραιοσπετσιώτικων πλοίων. Σκοπός του είναι να στηρίξει την επανάσταση της Μαγνησίας. Προσορμίζεται μπροστά από το χωριό Λεχώνια του Πηλίου, τρομοκρατώντας τους Τούρκους της περιοχής και αναγκάζοντάς τους να καταφύγουν στον Βόλο. Σε λίγο, θα αρχίσει η πολιορκία του συγκεκριμένου φρουρίου, στην οποία σημαντική θα είναι η συνεισφορά του Τσαμαδού, αφού θα βγάλει από τα πλοία του στη στεριά τρία κανόνια προς επικουρία των πολιορκητών. Τελικά, η πολιορκία θα λήξει με αποτυχία, καθώς στις 10 Μαΐου τουρκικά στρατεύματα αναγκάζουν τους Έλληνες να υποχωρήσουν.
Συμμετοχή στη διάσωση προσφύγων- ναυμαχία της Πάτρας
Τον Μάιο του 1821, οι Έλληνες των Κυδωνιών (σημ. Αϊβαλί) βρίσκονται υπό τον διαρκή κίνδυνο σφαγής από τους Τούρκους, που ήθελαν να εκδικηθούν για την πυρπόληση ενός δικρότου τους στο λιμάνι της Ερεσού. Ο Τσαμαδός φαίνεται να συμμετείχε στην προσπάθεια διάσωσης των Ελλήνων, αν κρίνουμε από τις σημειώσεις σχετικά μ’ αυτήν στο ημερολόγιό του. Παρά την προσπάθεια ελληνικών ναυτικών αγημάτων να απωθήσουν τους Τούρκους, που είχαν καταλάβει καίριες θέσεις της πόλης, οι Οθωμανοί κατάφεραν να επικρατήσουν. Σύντομα, άρχισε η σφαγή και η λεηλασία, ενώ η πόλη πυρπολήθηκε. Πάντως, αρκετοί κάτοικοι κατάφεραν να καταφύγουν στα ελληνικά πλοία, ενώ η συμπεριφορά των Ελλήνων ναυτικών χαρακτηριζόταν από ύψιστη αλληλεγγύη και αυτοθυσία. Ο Τσαμαδός, στο ημερολόγιό του στις 17 Ιουνίου, επαινεί τον ζήλο με τον οποίο περιποιούνταν τα γυναικόπαιδα που κατάφεραν να διασώσουν, δίνοντάς τους, πολλές φορές, και τα ίδια τους τα ρούχα. Μάλιστα, μαζί με τον Τομπάζη, τον Βούλγαρη και τον Λαλεχό, θα υπογράψει το έγγραφο που ανακοίνωνε στην Ύδρα την καταστροφή των Κυδωνιών. Συμμετείχε επίσης στη ναυμαχία των Πατρών, με το πλοίο του «Αγαμέμνων». Για τη συγκεκριμένη σύγκρουση, μάλιστα, αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες από το ημερολόγιό του.
Μάχη της Σφακτηρίας- ο ηρωικός θάνατός του
Κύριο λήμμα: Πτώση της Σφακτηρίας
Το 1825, και ενώ ο πρίγκιπας της Αιγύπτου Ιμπραήμ έχει ήδη εισβάλει στην Πελοπόννησο, ο Αναστάσιος Τσαμαδός καταλαμβάνει ως κυβερνήτης του πλοίου «Άρης», μαζί με τον υπουργό Πολέμου Αναγνωσταρά, το νησί Σφακτηρία (κοντά στην Πύλο). Στις 16 Μαρτίου του ίδιου έτους, ανεφοδιάζει τους πολιορκημένους Έλληνες του Νεόκαστρου, φρουρίου της Πύλου. Παράλληλα, ο Τσαμαδός βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τους πολιορκημένους σε διάφορα κάστρα της περιοχής, καθώς και με τη φρουρά που είναι εγκατεστημένη στη Σφακτηρία. Στο μεταξύ, οι εξελίξεις του πολέμου και κυρίως η δεινή ήττα των Ελλήνων στο Κρεμμύδι της Μεσσηνίας (7 Απριλίου του 1825), κάνουν την κατάσταση στην Πελοπόννησο ακόμα πιο δύσκολη. Το επίκεντρο των συγκρούσεων, τώρα, βρίσκεται στα φρούρια της Πύλου, Νεόκαστρο και Παλαιόκαστρο, καθώς και στη Σφακτηρία, όπου, ύστερα από πολεμικό συμβούλιο στον «Άρη» του Τσαμαδού, αποβιβάζονται 500 Έλληνες στρατιώτες. Τελικά, στις 26 Απριλίου, οι δυνάμεις του Ιμπραήμ επιτίθενται στο νησί, το οποίο και καταλαμβάνουν, παρά τη γενναία αντίσταση των υπερασπιστών του. Ο Αναστάσιος Τσαμαδός σκοτώθηκε σε αυτή τη μάχη, μαζί με τον Ιταλό φιλέλληνα Santarosa, τον Αναγνωσταρά και άλλους. Το πλοίο του «Άρης» -το τελευταίο ελληνικό που παρέμεινε στη Σφακτηρία-, του οποίου νέος κυβερνήτης ανέλαβε ο Δημήτριος Σαχτούρης, κατάφερε να σπάσει τον κλοιό του εχθρικού στόλου και να διαφύγει, μεταφέροντας σε ασφαλές έδαφος τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και άλλους αγωνιστές.
Κρίσεις για την προσωπικότητά του
Χαρακτηριζόταν ως ατρόμητος ναύτης, προσόν που διατήρησε καθ' όλη τη διάρκεια της συμμετοχής του στον Αγώνα, ενώ ήταν καπετάνιος του ιστορικού βρίκιου Άρης και αρχηγός μοίρας υπό τον Ανδρέα Μιαούλη. Ήταν ο πρώτος που όρμησε στη Χίο και επιτέθηκε στο ντελίνι του Καπητάμπασα. .
Παραπομπές
Πηγές
Αναστάσιος Τσαμαδός συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών.
Ασπρέας Γ. (1930), Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια- Λεξικόν: Έκδοση Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαίδειας. Αθήνα.
Βακαλόπουλος Α. (1975), Η επανάσταση κατά το 1825. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 12. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
Βακαλόπουλος Α. (1980), Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμος 5: Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση (1821-1829).Οι προϋποθέσεις και οι βάσεις της. Θεσσαλονίκη.
Διαμαντούρου Ι. (1975). Εξάπλωση της επαναστάσεως κατά τον Απρίλιο και τον Μάιο. Επέκταση και ένταση των πολεμικών συγκρούσεων. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 12. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
Σφυρόερας Β. (1975). Τοπική επικράτηση της Επαναστάσεως. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 12. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
Καπεταναίοι του 1821
Ήρωες της Ελλάδας
|
620920
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B1
|
Ραγκούζα
|
Η Ραγκούζα (Σικελικά : Rausa, Λατινικά : Ragusia) είναι Ιταλική πόλη στην νότια Σικελία πρωτεύουσα της Ιταλικής επαρχίας της Ραγκούζας. Ο πληθυσμός της πόλης σύμφωνα με την απογραφή του 2016 είναι 73.288 κάτοικοι.
Είναι κτισμένη πάνω σε έναν Ασβεστολιθικό λόφο ανάμεσα σε δύο βαθιές κοιλάδες. Η Ραγκούζα μαζί με άλλες επτά πόλεις του νότου αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Ιστορία
Αρχαιότητα
Τα ίχνη της πόλης παραπέμπουν στην 2η χιλιετία π.Χ. μαζί με άλλες σποραδικές εγκαταστάσεις Σικελών, τρίτο τμήμα των προϊστορικών κατοίκων του νησιού. Ο προϊστορικός οικισμός της Ραγκούζας έχει αναγνωριστεί την ίδια εποχή με το όνομα «Ύβλα Ηραία». Η αρχαία πόλη βρίσκεται σε έναν λόφο με ύψος 300 μέτρα σε επαφή με πολλές Ελληνικές αποικίες ιδιαίτερα με το γειτονικό λιμάνι Καμερίνο. Κατακτήθηκε από την Καρχηδόνα, την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την Βυζαντινή αυτοκρατορία που οχύρωσε την πόλη και έκτισε ένα μεγάλο κάστρο. Οι Άραβες κυρίευσαν την Ραγκούζα (848) και την διατήρησαν μέχρι τον 11ο αιώνα, στην συνέχεια την κατέλαβαν οι Νορμανδοί. Οι Νορμανδοί την έκαναν κομητεία με πρώτο κόμη τον Γοδεφρείδο, τον λεπρό νόθο γιο του Ρογήρου Α΄ της Σικελίας.
Νεώτερα χρόνια
Η Ραγκούζα ακολούθησε από τότε πιστά την τύχη των υπόλοιπων πόλεων στο Βασίλειο της Σικελίας που δημιουργήθηκε στις αρχές του 12ου αιώνα. Μια οικογένεια από το Κιαραμόντε Γκούλφι πήρε την πόλη σαν δώρο και παρέμεινε πρωτεύουσα της κομητείας και στην συνέχεια ενώθηκε με την Μόντικα (1296), η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε μέχρι τον 15ο αιώνα και ανατράπηκε από μία λαϊκή επανάσταση. Η Ραγκούζα ισοπεδώθηκε από έναν ισχυρό σεισμό (1693) με περισσότερους από 5.000 νεκρούς, τα περισσότερα σπίτια καταστράφηκαν και κτίστηκαν ξανά σε ρυθμό Μπαρόκ. Οι κάτοικοι μετακινήθηκαν σε μια γειτονική συνοικία και έκτισαν ένα νέο προάστιο την "Άνω Ραγκούζα", η αρχαία πόλη πήρε το όνομα "Κάτω Ραγκούζα". Οι δύο πόλεις παρέμειναν χωριστές μέχρι το 1926 και πρωτεύουσα της επαρχίας ήταν η Μόντικα, στην συνέχεια ενώθηκαν και αντικατάστησαν την Μόντικα σαν πιο δημοφιλής πόλη και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Από το 1938 ξεκίνησαν εργασίες ασφαλτόστρωσης στους δρόμους της πόλης που βρίσκονται σε λειτουργία μέχρι σήμερα.
Η Ραγκούζα βρίσκεται σήμερα σε έναν λόφο κάτω από τα Υβλαία Όρη και χωρίζεται διακριτά σε δύο περιοχές την παλιότερη και την νεώτερη πόλη. Οι δύο πόλεις χωρίζονται με ένα φαράγγι που συνδέεται με έξι γέφυρες, πιο διάσημη από αυτές είναι η Πόντε ντε Καπουτσίνι.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ISTAT
Ραγκούζα, Χάρτης
Πόλεις της Σικελίας
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στην Ιταλία
Δήμοι της Επαρχίας της Ραγκούζας
|
35142
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%B8%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Ιστορία του ελληνικού θεάτρου στην Αμερική
|
Από την άφιξη των πρώτων Ελλήνων μεταναστών αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821, το 1903 ανακαλύπτεται ο πρώτος Έλληνας μετανάστης ερασιτέχνης ηθοποιός στο Σικάγο, κάποιος Δημήτρης Μανουσόπουλος. Την ίδια χρονιά, το 1903, φθάνει στην Αμερική ο ηθοποιός Διονύσιος Ταβουλάρης, με σκοπό την σύσταση ελληνικού Θεάτρου, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Αρχές 20ού αιώνα
Το Μάρτιο του 1909, φθάνει στην Αμερική άλλος ένας επίσης γνωστός ηθοποιός, ο Νικόλαος Λεκατσάς. Επιχειρεί εκτεταμένη περιοδεία: Μασαχουσέτη, Φιλαδέλφεια, Πίτσμπουργκ, Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο. Το 1920 χάνονται τα ίχνη του. Κάποιοι ομογενείς τον ανακαλύπτουν στη Φιλαδέλφεια τρία χρόνια αργότερα άρρωστο και εξαντλημένο.
Ένας άλλος ονομαστός πρωταγωνιστής του ελληνικού θεάτρου γίνεται γνωστός μέσα από την τέχνη του στους ομογενείς της Αμερικής, την εποχή που ο Λεκατσάς κηδεύεται με έρανο στη Φιλαδέλφεια. Είναι ο Ευτύχιος Βονασέρας. Διαπνέεται από το ίδιο όραμα των Ταβουλάρη και Λεκατσά, δηλαδή τη δημιουργία μόνιμου εθνικού θεατρικού σχήματος στην Αμερική. Ξεκινάει με την δημιουργία δραματικής σχολής. Οι παραστάσεις συνεχίσθηκαν με ρεπερτόριο υψηλών απαιτήσεων (Ίψεν, Σαίξπηρ, Χάουπτμαν, Σούντερμαν, κτλ). Οι προσπάθειές του Βονασέρα να δημιουργηθεί σταθερή και μόνιμη θεατρική σκηνή στο περιβάλλον των ομογενών συνεχίστηκαν για πέντε χρόνια, όμως τα ίχνη του χάνονται μετά το 1927. Εντοπίστηκε το άψυχο σώμα του στο νεκροτομείο της Νέας Υόρκης το 1928.
Υπήρξαν και πολλά τοπικά σχήματα ερασιτεχνών, που οργάνωναν κατά καιρούς θεατρικές παραστάσεις στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στη Βοστόνη. Αίφνης, το 1906 εντοπίζεται στη Νέα Υόρκη ένας ερασιτεχνικός θίασος, που εμφανίστηκε στο Webster Hall theater με το έργο «Η άλωση του Μεσολογγίου», με ηγέτη, συγγραφέα και ηθοποιό κάποιον Διαμαντίδη, ένα ζαχαροπλάστη που κυκλοφορούσε με φουστανέλα, διέθετε βροντερή φωνή και απήγγειλε παινέματα στα ελληνικά καφενεία της οδού Μαντισον.
Το 1907, καταγράφεται μια ακόμα απόπειρα ερασιτεχνών στο Σικάγο, όπου παρουσιάζεται ο «Αγαπητικός της Βοσκοπούλας», και η προσπάθεια συνεχίστηκε με έργα πατριωτικά. Όμως ο αρχαιότερος και μονιμότερος θεατρικός όμιλος ήταν ο «Δραματικός Θίασος Σοφοκλής», που ίδρυσε στην Νέα Υόρκη το 1907 ο Γεώργιος Βοργής με πρωταγωνίστρια την σύζυγο του.
Ο Βοργής ήταν επιχειρηματίας εστιατορίου. Έγινε θιασάρχης και κατόρθωσε να διατηρήσει για αρκετά χρόνια το θίασό του, ανεβάζοντας στη Νέα Υόρκη και στις γύρω πόλεις την «Γκόλφω», την «Εσμέ την Τουρκοπούλα», το πατριωτικό έργο «Αλέξανδρος Υψηλάντης» και πολλά άλλα έργα.
Δεκαετίες του '10 και του '20
Για την δεκαετία 1907-1917 άξιος αναφοράς είναι ο Νικόλαος Ματσούκας, ο οποίος για ένα χρονικό διάστημα ίδρυσε και διηύθυνε το «Arbe theater», καθώς και ο Πέτρος Κοτοπούλης, που σχημάτισε κι αυτός θίασο και για αρκετό καιρό έπαιζε τα έργα: «Γενοβέφα», «Γκόλφω», «Κασσιανή» και «Οθέλο».
Από το 1927 και μετά εμφανίζονται δύο θίασοι. Ο πρώτος (1927) είναι του Αριστείδη Παρίση, ενώ στον δεύτερο (1928) ηγείται η Βρισηίδα Παντοπούλου και την ίδια εποχή καταφθάνει στη Νέα Υόρκη η Αθηναία σουμπρέτα Λολότα Ιωαννίδου και αμέσως συγκροτεί θίασο.
Ανάμεσα στους θιάσους γίνονται ανακατατάξεις. Ορισμένοι ηθοποιοί φεύγουν από τον ένα θίασο και πάνε στον άλλο, ενώ μερικοί δημιουργούν δικά τους σχήματα. Για παράδειγμα, ο Θεόδωρος Ποφάντης, μέλος του θιάσου της Βρισηίδας Παντοπούλου, μαζί με το Γιάννη Θύμιο, την Άννα και τον Νίκο Παρση, τον Νίκο Ζαμπουκαγιά και με άλλους που έχουν αποσπασθεί από τα υπάρχοντα συγκροτήματα, σχηματίζει δικό του θίασο, με την επωνυμία «Αθηναϊκή Οπερέτα».
Το 1929 καταφθάνει ένας ακόμα πολυπρόσωπος θίασος από την Αθήνα με θιασάρχη τον Μίκη Ιακωβίδη, η «Εθνική ελληνική σκηνή». Σε αυτόν συμμετέχουν οι Σπύρος και Λέλα Πατρικίου, Πέρσα Βλάχου, Ειρήνη Βασιλάκη, Χαρίκλεια Τρίχα, Άγγελος Κύρου, ο βαθύφωνος Τρύφων Κατσώνης, Αλέκος Αναστασιάδης, Γιώργος Καρέζος κ.α. οι παραστάσεις του δόθηκαν σε κεντρικό Θέατρο του Μπρόντγουεϊ με ποικίλο δραματολόγιο: οπερέτες, επιθεωρήσεις, ελληνικά και ξένα δράματα και κωμωδίες.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κάποιων ηθοποιών που επιλέγουν τη μόνιμη εγκατάσταση κι αποκτούν την αμερικανική υπηκοότητα, όπως συνέβη με τους Γεράσιμο Κουρούκλη, Γιάννη και Κατίνα Θύμιου, τον Κώστα Καζή, τον Μανώλη Διαμαντή και τον Νίκο Ζαμπουκαγιά, οι οποίοι μαζί με τους Ηρώ Κιβεριου, Σωκράτη Σκιαδά, Άρη Μαλιαγρό, ιδρύουν τοπικό θίασο με διευθυντή τον Ορφέα Καραβία.
Αυτοί οι εξ Ελλάδος ηθοποιοί και άλλοι πολλοί που έχουν μεταναστεύσει στην Αμερική συναντώνται αργότερα σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, να οργανώνουν κατά καιρούς και για πολλά χρόνια θεατρικές παραστάσεις, διατηρώντας έτσι το ελληνικό θέατρο στην αμερικανική ήπειρο.
Ένας «ντόπιος» θίασος
Το 1936 δημιουργείται ένας "ντόπιος" θίασος με ηθοποιούς που είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στην Αμερική και με επικεφαλής τους Γεράσιμο Κουρούκλη, Γιάννη και Κατίνα Θύμιου, Κώστα και Έλενα Καζή, Δημητρη Λυγίζο, Φωφώ Λούκα, Κούλα Γκιουζέπε, Φώτη Αργυρόπουλο, Μαρία Ποφάντη, Νίκο Μπατζή, Κώστα και Αριάδνη Ζαμπουκαγιά. Ο θίασος αυτός θα συνεχίσει να δίνει παραστάσεις περιστασιακά, γιατί τα περισσότερα, αν όχι όλα τα μέλη του ασκούσαν και άλλα επαγγέλματα για βιοπορισμό έως το 1939.
Το 1939 φθάνει στην Αμερική η Αλίκη Θεοδωρίδου, κόρη της Κυβέλης, και με τη βοήθεια ντόπιων ηθοποιών κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη Νέα Υόρκη με το «Κουρέλι» του Νικοντέμι και μάλιστα στα ελληνικά. Αφού έγινε και εκείνη μόνιμη κάτοικος Αμερικής, με την συνεργασία και συμπαράσταση του συζύγου της, Πολ Νορ, σχηματίζει κατά καιρούς θεατρικά σχήματα με Αμερικανούς και Ελληνοαμερικανούς ηθοποιούς, παρουσιάζοντας έργα αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα, απευθυνόμενα στο ξενόγλωσσο αμερικανικό κοινό.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και μεταπολεμική περίοδος
Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αρκετοί πλέον μόνιμα εγκατεστημένοι Έλληνες ηθοποιοί στην Αμερική θα σχηματίσουν θεατρικά συγκροτήματα, συμμετέχοντες αφιλοκερδώς σε φιλανθρωπικές παραστάσεις με πατριωτικά έργα και πολεμικές επιθεωρήσεις.
Στη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου και έως σήμερα θα συνεχίσουν να επισκέπτονται την Αμερική, εκτός από το Εθνικό Θέατρο πολλοί θίασοι. Παράλληλα, οι τοπικές θεματικές προσπάθειες θα συνεχίζουν και αυτές να δραστηριοποιούνται, οργανώνοντας αραιά και που παραστάσεις κυρίως στην Νέα Υόρκη και Σικάγο.
1957-1967
Το 1957 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αμερική ο Αδαμάντιος Λεμός, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει ένα έστω μικρό θεατρόφιλο κοινό, ασχολούμενος με όλες τις ειδικότητες που απαιτεί ένα θέατρο.
Έτσι, στις 8 Οκτωβρίου 1963 ιδρύεται τελικά ο «Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου Αμερικής» (The Hellenic Theater Foundation of America) στο ελληνικό προξενείο της Νέας Υόρκης, ως σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με οικοδεσπότη τον τότε γενικό πρόξενο Βασίλη Βιτσαξή. Η τελετή μαγνητοσκοπήθηκε και μεταδόθηκε στην Ελλάδα από την ΕΙΡ και τη «Φωνή της Αμερικής». Δυο χρόνια αργότερα, ο Οργανισμός αποκτά μόνιμη θεατρική στέγη στην κεντρικότερη περιοχή του Μανχάταν, το «Maidman Playhouse» (416 West 42 Street), μεταξύ 6ης και 7ης Λεωφόρου.
Ο Οργανισμός αντιμετώπισε προβλήματα στη λειτουργία του κατά τη διάρκεια των χρόνων της επταετούς δικτατορίας, καθώς εξαρτιόταν από το ελληνικό κράτος.
Παραπομπές
Πηγές
«Η Ουτοπία του Θέσπη», εκδόσεις Φιλιππότη, 1989
"Το θέατρο της διασποράς", Αδαμάντιος Λεμός, «Καθημερινή», ένθετο «Επτά Ημέρες» (7 Σεπτεμβρίου 2003)
Ιστορία του θεάτρου
Ελληνικό θέατρο
|
116482
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AF%CE%B6%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σχίζα Μεσσηνίας
|
Η Σχίζα είναι το μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών, με έκταση 12,3 τ.χλμ.. Στο παρελθόν ονομαζόταν Καμπρέρα και Καβρέρα. Είναι ένα βραχώδες νησί το οποίο χρησιμοποιείται από την πολεμική αεροπορία ως πεδίο βολής. Στην πραγματικότητα δεν έχει μόνιμο πληθυσμό, αν και στην απογραφή του 2001 αναφέρεται να έχει 2 κατοίκους. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πύλου-Νέστορος, ενώ την περίοδο 1999 -2010 ανήκε στον Δήμο Μεθώνης. Νοτιοδυτικά της Σχίζας είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος ή φρέαρ των Οινουσσών με βάθος 5.121μ. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 201μ.
Αξιοθέατα
Σημαντικότερο αξιοθέατο της Σχίζας είναι το σπήλαιο Μαύρη Τρύπα. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού, σε απόσταση 400 μέτρων από τη θάλασσα διανοιγμένο μέσα σε Ηωκαινικό ασβεστολιθικό βράχο. Το νησί είναι ενταγμένο στο δίκτυο Natura 2000, μαζί με τη γειτονική Σαπιέντζα και την περιοχή του ακρωτηρίου Ακρίτας, με τον κωδικό GR2550003.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Μεθώνης, σύμπλεγμα Οινουσσών
Ιόνιες Νήσοι
Νησιά της Πελοποννήσου
Νησιά της Μεσσηνίας
Γεωγραφικοί σχηματισμοί της Μεσσηνίας
Δήμος Πύλου - Νέστορος
Επαρχία Πυλίας
|
279499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CF%87%CF%84%CE%BF%CE%AF%20%CE%A6%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%AF%20%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82
|
Ανοιχτοί Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες
|
Οι Ανοιχτοί Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες (ολλ. Open Vlaamse Liberalen en Democraten) είναι ένα βελγικό φιλελεύθερο κόμμα της Φλάνδρας. Το κόμμα ιδρύθηκε το 1992 και προέκυψε από το παλαιότερο Κόμμα για την Ελευθερία και την Πρόοδο και από ορισμένους πολιτικούς από άλλα κόμματα. Το κόμμα ηγήθηκε τρεις κυβερνήσεις υπό τον Γκι Φερχόφστατ από το 1999 μέχρι τον Μάρτιο του 2008. Πιο πρόσφατα, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, το κόμμα ηγήθηκε της λεγόμενης μωβ συμμαχίας την περίοδο 2003-2007 με τη συμμετοχή του Εναλλακτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του Κοινωνικού Φιλελεύθερου Κόμματος, του γαλλόφωνου Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Μεταρρυθμιστικού Κινήματος.
Στο Φλαμανδικό Κοινοβούλιο, το κόμμα ηγήθηκε κυβέρνησης συνεργασίας με το Εναλλακτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα από το 2004 μέχρι το 2009. Επίσης, συμμετείχε στην πρώτη και στη δεύτερη κυβέρνηση του Υβ Λετέρμ, στην πρώτη κυβέρνηση του Χέρμαν βαν Ρομπέι και στην κυβέρνηση του Έλιο Ντι Ρούπο.
Ιδεολογικά, το κόμμα ξεκίνησε ως οικονομικό φιλελεύθερο κόμμα με επιρροές από τον θατσερισμό υπό την ηγεσία του Φερχόφστατ. Στην πορεία, ωστόσο, το κόμμα μετακινήθηκε περισσότερο προς το κέντρο και εγκατέλειψε ένα μεγάλο μέρος της ιδεολογίας του περί ελεύθερης αγοράς, εξαιτίας εν μέρει της επιρροής του αδερφού του Γκι Φερχόφστατ, Ντιρκ. Ο πρώην επικεφαλής του κόμματος Μπαρτ Σόμερς κάλεσε για μία «επανάσταση» μέσα στο κόμμα, λέγοντας ότι «ένα φιλελεύθερο κόμμα θα πρέπει να είναι μόνο προοδευτικό και κοινωνικό».
Από το 2000 μέχρι το 2004, το κόμμα έχασε ένα σημαντικό μέρος της ιδεολογικής του επιρροής. Ορισμένα πρώην στελέχη του κόμματος, όπως ο Μπουντεβάιν Μπουκέρτ, πρόεδρος του Nova Civitas, άσκησε ισχυρή κριτική στο κόμμα. Άλλοι άσκησαν κριτική στο κόμμα για την πολιτική της προώθησης του βελγικού συμβιβασμού, το οποίο ενίσχυσε το γαλλόφωνο Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο τάσσεται υπέρ της διατήρησης της ομοσπονδίας του Βελγίου, να κερδίσει πλεονέκτημα στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Το 2004, το κόμμα συμμάχησε με το μικρότερο φιλελεύθερο κόμμα Βιβάντ τόσο στις φλαμανδικές όσο και στις ευρωπαϊκές εκλογές. Το κόμμα έχασε τις εκλογές από το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα, καθώς και από το ακροδεξιό Φλαμανδικό Μπλοκ. Οι εσωτερικές διαμάχες, η υποστήριξη στα εκλογικά δικαιώματα των μεταναστών και μία ανεπιτυχής οικονομική πολιτική θεωρείται πως οδήγησαν το κόμμα σε αποτυχία.
Στις 19 Ιουνίου 2004 το κόμμα διαπραγματεύτηκε επιτυχώς τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Φλάνδρα με το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα, τη Νέα Φλαμανδική Συμμαχία, καθώς και με το Εναλλακτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα.
Έδρες σε κοινοβούλια
Βελγικά πολιτικά κόμματα
Φιλελεύθερα κόμματα στο Βέλγιο
|
702292
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%84%CE%BF
|
Κουίτο
|
Το Κουίτο (), πρώην Σίλβα Πόρτο (), είναι πόλη και δήμος στην κεντρική Ανγκόλα, πρωτεύουσα της επαρχίας Μπιέ. Ο δήμος είχε πληθυσμό 450.881 το 2014.
Ιστορία
Η πόλη Κουίτο είναι χτισμένη στην ιστορική καρδιά του βασιλείου των Οβιμπούντου. Ο ηγεμόνας των Οβιμπούντου είχε το όνομα Βίγιε και νυμφεύτηκε μια γυναίκα της φυλής Σόνγκο με το όνομα Καχάντα. Μαζί έχτισαν την πόλη και αργότερα οι Πορτογάλοι ονόμαζαν την επαρχία Μπιέ από το όνομα του ηγεμόνα. Οι Οβιμπούντου ήταν γνωστοί για την πώληση αιχμαλώτων από γειτονικές φυλές σε Ευρωπαίους δουλεμπόρους, κάνοντας έτσι την περιοχή ιδανική για το εμπόριο δουλείας και έφεραν αποίκους στην περιοχή. Οι Πορτογάλοι «ίδρυσαν» την πόλη το 1750. Αργότερα η πόλη ονομάστηκε Σίλβα Πόρτο προς τιμήν του Αντόνιο ντα Σίλβα Πόρτο, ο οποίος έχτισε την κατοικία του embala Belmonte στην περιοχή. Το ευχάριστο κλίμα στην επαρχία Μπιέ ήταν ελκυστικό για τους Πορτογάλους εποίκους και πολλοί μετακόμισαν στο Σίλβα Πόρτο στις αρχές του 1900 όταν ο Σιδηρόδρομος της Μπενγκέλα συνέδεσε την πόλη με την ακτή.
Το Κουίτο είχε μακρά ιστορία βίας ξεκινώντας από το δουλεμπόριο της Αφρικής και τον φυλετικό πόλεμο. Αργότερα στη δεκαετία του 1960 οι Πορτογάλοι χρησιμοποίησαν την πόλη Σίλβα Πόρτο ως κέντρο εκπαίδευσης για μαύρους στρατιώτες του Πορτογαλικού Στρατού οι οποίοι θα αποστελλόταν στη βόρεια Πορτογαλική Ανγκόλα για να πολεμήσουν τους εθνικιστές αντάρτες, κατά τη διάρκεια του Πορτογαλικού Αποικιακού Πολέμου.
Μετά την ανεξαρτησία από την Πορτογαλία το 1975, το Κουίτο ήρθε αντιμέτωπο με τις χειρότερες στιγμές του στις 6 Ιανουαρίου 1993, όταν η UNITA, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Ανγκόλας, πολιόρκησε την πόλη για περισσότερο από 9 μήνες ενώ πάνω από 30.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, τόσο από τις πολεμικές επιχειρήσεις όσο και από την πείνα. Σε κανέναν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει ή να εγκαταλείψει την πόλη για 9 μήνες και αυτή υπέστη σοβαρές καταστροφές. Η UNITA απομακρύνθηκε τελικά από την πόλη και μια δεύτερη προσπάθεια έγινε για να καταλάβει την πόλη το 1998 χρησιμοποιώντας τεράστιο πυροβολικό και τανκς.
Κλίμα
Η πόλη βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του οροπεδίου του Μπιέ. Το κλίμα είναι ασυνήθιστα δροσερό για την τροπική του θέση. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 18 °C, κυρίως λόγω του μεγάλου υψομέτρου της. Η πιο δροσερή περίοδος είναι από τον Μάιο έως τον Αύγουστο όταν δεν παρατηρείται καμία βροχόπτωση. Ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος είναι οι θερμότεροι μήνες με λίγη βροχή. Έντονες βροχοπτώσεις σημειώνονται κατά την περίοδο των βροχών από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο.
Μεταφορές
Το Κουίτο εξυπηρετείται από τον σιδηρόδρομο της Μπενγκέλα ο οποίος κάποτε συνέδεε τις εσωτερικές επαρχίες με την ακτή. Ο πραγματικός σιδηροδρομικός σταθμός που εξυπηρετεί το Κουίτο βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης. Ο σιδηρόδρομος αναμένεται να επισκευαστεί τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν επίσης απευθείας πτήσεις από τη Λουάντα στο αεροδρόμιο της πόλης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Ανγκόλας
|
538880
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD
|
Οίκος των Μποζονιδών
|
Οι Μποζονίδες ήταν βασιλική δυναστεία της εποχής των Καρολιδών με γενάρχη τον Μπόζο τον Πρεσβύτερο. Πολλά μέλη της οικογένειας έγιναν κόμητες, μάργραβοι, βασιλείς των Φράγκων και επίσκοποι.
Ο εγγονός τού Μπόζο, ο Θεοβάλδος κόμης της Αρλ, είχε γιους τον Ούγο βασιλιά της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") και τον Μπόζο Α΄ μάργραβο της Τοσκάνης. Ο πρώτος είχε τέκνα τον Λοθάριο Β΄ της Λομβαρδίας και τη Μπέρτα/Ευδοκία, σύζυγο του Ρωμανού Β΄ των Μακεδόνων Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ο δεύτερος είχε εγγονό τον Μπόζο Β΄ κόμη της Προβηγκίας, του οποίου οι απόγονοι θα είναι η πρώτη δυναστεία της Προβηγκίας και από κόμητες θα γίνουν μαργράβοι. Ο τελευταίος του Οίκου απεβίωσε το 1094 και η Προβηγκία αποκτήθηκε με γάμο από τον Οίκο των Ρουέργκ, κομήτων της Τουλούζης.
Μπιβινίδες
Μάλλον η κόρη του Ριχίλδη παντρεύτηκε τον Μπιβίν, οπότε ο Οίκος των Μπιβινιδών συνδέεται με αγχιστεία με τους Μποζονίδες. Αν ο Μπιβίν ήταν αδελφός τού Μπόζο του Πρεσβύτερου, τότε ο Οίκος του αποτελεί κλάδο των Μποζονιδών. Η πρώτη εμφάνιση της δυναστείας έγινε στα μέσα του 9ου αιώνα από τον γιο του Μπιβίν, τον Μπόζο της Προβηγκίας, ο οποίος με την εύνοια του Καρόλου Β΄ του Φαλακρού της Φραγκίας & Λομβαρδίας διορίστηκε αντιβασιλιάς της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") (875). Μετά τον θάνατο του γιου τού Καρόλου Β΄, του Λουδοβίκου Β΄ του Τραυλού της Δυτικής Φραγκίας (879), ο Μπόζο αρνήθηκε να αναγνωρίσει τους γιους του Λουδοβίκου Β΄, τους Καρλομάν Β΄ και Λουδοβίκο Γ΄ σαν βασιλείς της Δυτικής Φραγκίας και ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Προβηγκίας με την βοήθεια της αριστοκρατίας. Την υπόλοιπη περίοδο της ζωής του ο Μπόζο προσπάθησε να υπερασπιστεί τους τίτλους του από τον Κάρολο Γ΄ τον Παχύ της Ανατολικής Φραγκίας· απεβίωσε το 887 και τον διαδέχτηκε ο γιος του Λουδοβίκος Γ΄ ο Τυφλός υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του Ερμενγάρδης, κόρης του Λουδοβίκου Β΄ του Νέου, βασ. της Λομβαρδίας.
Ο Λουδοβίκος υιοθετήθηκε από τον Κάρολο Γ΄ τον Παχύ και νομιμοποίησε τους βασιλικούς του τίτλους. Από τη θέση αυτή προσπάθησε να κληρονομήσει τους Καρολίδες συγγενείς του στον θρόνο της Φραγκίας και στον θρόνο της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") το 900. Στέφθηκε στην Παβία και στην συνέχεια στην Ρώμη, αλλά δεν κατόρθωσε να διατηρηθεί στην εξουσία. Νυμφεύτηκε την Άννα των Μακεδόνων, κόρη του Λέοντος ΣΤ΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Γενεαλογικό δέντρο Μποζονιδών
Παραπομπές
Πηγές
Christian Settipani, La Préhistoire des Capétiens (Nouvelle histoire généalogique de l'auguste maison de France, vol. 1
Constance B. Bouchard, "The Bosonids or Rising to Power in the Late Carolingian Age" French Historical Studies 15.3 (Spring 1988)
Pierre Riché, The Carolingians, a family who forged Europe.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προβηγκία]
Οίκος των Μποζονιδών
|
16119
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CF%89%CF%84%CF%8C%20%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF
|
Πλωτό νοσοκομείο
|
Το Πλωτό Νοσοκομείο (Π/Ν) είναι συνήθως επίτακτο επιβατηγό πλοίο που καλύπτει ανάγκες Υγειονομικού προκεχωρημένων στρατιωτικών μονάδων. Ιδιαίτερα για το ελληνικό πολεμικό ναυτικό πάντοτε ήταν επίτακτα πλοία. Βεβαίως μεγάλοι πολεμικοί στόλοι διατηρούν τον τύπο αυτό (ΗΠΑ, Αγγλία κά) και κατασκευάζουν εξαρχής πλοία, πλωτά νοσοκομεία, ή μετασκευάζουν υπάρχοντα. Τα πλοία αυτά φέρουν χρώμα λευκό με ευδιάκριτους, μεγάλους ερυθρούς σταυρούς τόσο στα πλευρά όσο και στο κατάστρωμα ώστε να είναι άμεσα αντιληπτά από ξηρά, θάλασσα και αέρα και δεν φέρουν πολεμικό εξοπλισμό. Τα πλοία αυτά καλύπτονται (διέπονται) και υποστηρίζονται από Διεθνείς συμβάσεις πολέμου, όπως η Συνθήκη της Γενεύης χαρακτηριζόμενα ως "απυρόβλητα", καθιστάμενα σεβαστά και από τους εμπολέμους. Η επίθεση εναντίον ενός πλωτού νοσοκομείου θεωρείται έγκλημα πολέμου.
Το τελευταίο Πλωτό Νοσοκομείο, επίτακτο πλοίο, που εντάχθηκε για πολύ λίγες μέρες στον ελληνικό στόλο ήταν το Ε/Γ ΑΔΩΝΙΣ της γραμμής Πειραιά - Χίος - Πειραιά, που μετασκευάστηκε και εξοπλίστηκε εντός 7 ωρών και 45 λεπτών στο λιμάνι του Πειραιά από κινητά συνεργεία του Τζάνειου Νοσοκομείου, του Θεραπευτηρίου Ευαγγελισμός και του Ερυθρού Σταυρού κατά την εισβολή των Τούρκων στη Κύπρο τον Αύγουστο του 1974.
Τραγωδίες σε Π/Ν
Βρεταννικός (1916)
Βίλχελμ Γκούστλοφ (πλοίο) (1945)
Τα κατά καιρούς πλωτά νοσοκομεία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού ήταν:
Άνδρος Ι (Πλωτό Νοσοκομείο) / Επίτακτο
Αττική (Επίτακτο) / Επιβατηγό / Πλωτό Νοσοκομείο
Έσπερος Ι (Πλωτό Νοσοκομείο) / Επίτακτο
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Νοσοκομεία
Τύποι πλοίων
Πολεμικά πλοία
|
394932
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CE%9C%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF
|
Χωρίς Μέτρο
|
Το Χωρίς Μέτρο (αγγλικά: Whiplash) είναι αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 2014, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Ντάμιεν Σαζέλ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός νέου και ταλαντούχου ντράμερ, ο οποίος φοιτά σε ένα από τα καλύτερα μουσικά σχολεία της χώρας. Εκεί τα όνειρά του για μεγαλείο θα βρουν καθοδήγηση από έναν καθηγητή που δεν θα σταματήσει πουθενά για να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του. Πρωταγωνιστούν οι Μάιλς Τέλερ και Τζ. Κ. Σίμονς ενώ συμμετέχουν οι Πολ Ράιζερ και Μελίσα Μπενουά.
Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Σάντανς το 2014 και αποτέλεσε την εναρκτήρια ταινία του φεστιβάλ. Κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 10 Οκτωβρίου 2014. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία και Διασκευασμένου Σεναρίου κερδίζοντας τα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, Μοντάζ και Μίξης Ήχου.
Πλοκή
Ο 19χρονος Άντριου Νίμαν θέλει να γίνει ο μεγαλύτερος ντράμερ της τζαζ στον κόσμο. Γι' αυτό το λόγο αποφασίζει να φοιτήσει στο Ωδείο Μουσικής Σέιφερ, το καλύτερο σχολείο μουσικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο Σέιφερ, το να είσαι ο καλύτερος σημαίνει ότι σε έχει δεχτεί ο Τέρενς Φλέτσερ, ο καθηγητής μουσικής και σου έχει ζητήσει να συμμετάσχεις στην μπάντα του, η οποία αντιπροσωπεύει το σχολείο σε διαγωνισμούς μουσικής. Βασισμένος στην όχι και τόσο καλή πρώτη συνάντησή του, ο Άντριου βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν ο Φλέτσερ του ζητά να ενταχθεί στην μπάντα. Ο Άντριου γρήγορα μαθαίνει ότι ο Φλέτσερ λειτουργεί με το φόβο και τον εκφοβισμό χωρίς ποτέ να συμβιβάζεται για κάτι λιγότερο του καλύτερου κάθε φορά. Το να είσαι ο καλύτερος, για τον Φλέτσερ σημαίνει όχι μόνο να παίζεις καλά αλλά να ξέρεις ότι παίζεις καλά και αν όχι να ξέρεις τι κάνεις λάθος. Η μέθοδος διδασκαλίας του δημιουργεί μια ατμόσφαιρα φόβου για κάθε μέλος της μπάντας. Ο Άντριου όμως εργάζεται σκληρά για να γίνει ο καλύτερος. Πρέπει όμως να καταλάβει τις προτεραιότητές του στη ζωή και τι είναι πρόθυμος να θυσιάσει για να γίνει ο καλύτερος. Το άλλο ερώτημα είναι πόση συναισθηματική κακοποίηση θα αντέξει από τον Φλέτσερ για να πετύχει το μεγαλείο, το οποίο πιστεύει ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τις μεθόδους του Φλέτσερ.
Ηθοποιοί και χαρακτήρες
Μάιλς Τέλερ στο ρόλο του Άντριου Νίμαν
Τζ. Κ. Σίμονς στο ρόλο του Τέρενς Φλέτσερ
Πολ Ράιζερ στο ρόλο του Τζιμ Νίμαν
Μελίσα Μπενουά στο ρόλο της Νικόλ
Όστιν Στόγουελ στο ρόλο του Ράιαν Κόνολι
Νέιτ Λανγκ στο ρόλο του Καρλ
Κρις Μάλκι στο ρόλο του Θείου Φρανκ
Τζέισον Μπλερ στο ρόλο του Τράβις
Καβίτα Πάτιλ στο ρόλο της Σόφι
Μάικλ Κόεν στο ρόλο του Στέιτζχαντ Ντάνελεν
Κόφι Σίριμπο στο ρόλο του Γκρεγκ
Σουάν Σπόουκ στο ρόλο της Θείας Έμμα
Έιπριλ Γκρέις στο ρόλο της Ρέιτσελ Μπόρνχολντ
Παραγωγή
Στο λύκειο, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Ντέμιεν Σαζέλ συμμετείχε σε μια πολύ ανταγωνιστική τζαζ μπάντα και χρησιμοποίησε τις εμπειρίες αυτές στην ταινία. Αν και αρχικά το σενάριο ήταν στη μορφή 85 σελίδων, η ταινία ήρθε στο προσκήνιο όταν συμπεριλήφθηκε στη Μαύρη Λίστα του 2012 με τα καλύτερα σενάρια που ακόμα δεν έχουν προχωρήσει προς παραγωγή. Οι εταιρίες παραγωγής Right of Way Films και Blumhouse Productions συνεργάστηκαν και με σκοπό να διασφαλίσουν χρηματοδότηση για το πρότζεκτ, βοήθησαν τον Σαζέλ να μετατρέψει 15 σελίδες από το αρχικό του σενάριο σε μια ταινία μικρού μήκους με τους Τζόνι Σίμονς και Τζ. Κ. Σίμονς να πρωταγωνιστούν. Η 18 λεπτών ταινία μικρού μήκους έλαβε μεγάλη καλλιτεχνική αναγνώριση στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σάντανς το 2013 κάτι που βοήθησε στο να βρεθούν επενδυτές και να προχωρήσουν στην παραγωγή ολόκληρου του σεναρίου. Το πρότζεκτ χρηματοδοτήθηκε με 3,3 εκατομμύρια δολάρια από την εταιρία Bold Films. Τον Αύγουστο του 2013, ο Μάιλς Τέλερ υπέγραψε να υποδυθεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αντικαθιστώντας τον Τζόνι Σίμονς και ο Τζ. Κ. Σίμονς συμφώνησε να υποδυθεί ξανά το χαρακτήρα του. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον επόμενο μήνα στο Λος Άντζελες.
Box office
Με προϋπολογισμό 3.300.000 δολάρια, η ταινία Χωρίς Μέτρο έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 34η θέση με 135.300 δολάρια. Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 13 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 36,3 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε 49,3 εκατομμύρια δολάρια.
Βραβεία & Υποψηφιότητες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Χωρίς Μέτρο στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2014
Ταινίες των οποίων ο μοντέρ κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ
Ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ Καλύτερου Επεξεργασμένου Ήχου
Αμερικανικές δραματικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Ταινίες παραγωγής Sony Pictures Classics
Ταινίες σχετικά με εκπαιδευτικούς
Ταινίες γυρισμένες στο Λος Άντζελες
Ταινίες με ηθοποιό που κέρδισε Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου
Ταινίες με ηθοποιό που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Β΄ Ανδρικού Ρόλου
Ταινίες της Blumhouse Productions
Ταινίες σε παραγωγή Τζέισον Μπλαμ
|
802605
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%B9%CE%BC%CF%82%20%CE%9A%CE%BB%CE%AD%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B9
|
Τζέιμς Κλέβερλι
|
Ο Τζέιμς Σπένσερ Κλέβερλι (αγγλικά: James Spencer Cleverly, 4 Σεπτεμβρίου 1969), είναι Βρετανός πολιτικός και στρατιωτικός, που υπηρετεί ως Υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, από τον Σεπτέμβριο του 2022, θέση στην οποία υπηρέτησε υπό την Κυβέρνηση της Λιζ Τρας και σήμερα υπό την Κυβέρνηση του Ρίσι Σούνακ.
Είναι βουλευτής της Βουλής των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου, με το Συντηρητικό Κόμμα, για την εκλογική περιφέρεια του Μπρέιντρι, από τον Μάιο του 2015.
Υπό την κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον, υπηρέτησε ως Υπουργός Παιδείας του Ηνωμένου Βασιλείου, από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2022, ως Υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για Ευρωατλαντικά ζητήματα, από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 2022, και ως Συμπρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος, από τον Ιούλιο του 2019 έως τον Φεβρουάριο του 2020.
Βιογραφία
Ο Τζέιμς Κλέβερλι, γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1969 στο Λονδίνο, όπου και μεγάλωσε. Ο πατέρας του είναι Άγγλος και η μητέρα του είναι από τη Σιέρα Λεόνε. Αφού αποφοίτησε από το Λύκειο του "Colfe's School" το 1988, σπούδασε Διαχείριση Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Λονδίνου και έλαβε πτυχίο (BA) το 1994.
Πριν την ενασχόλησή του με την πολιτική, διαχειριζόταν ιστοσελίδες, για να βοηθήσει μικρές επιχειρήσεις να αναπτυχθούν. Έχει εργαστεί στο παρελθόν ως διευθυντής διεθνών πωλήσεων στην εκδοτική εταιρεία "Informa" και στην εκδοτική εταιρεία "Verenigde Nederlandse Uitgeverijen". Το 2008, συνίδρυσε την εκδοτική εταιρεία "Point and Fire".
Από το 1991 και έκτοτε, υπηρετεί στις Βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Σήμερα κατέχει τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.
Προσωπική ζωή
Είναι παντρεμένος από το 2000, με τη Σούζαν Σπαρκς, με την οποία έχουν αποκτήσει μαζί δύο γιους. Διαμένει σε μια συνοικία του Νοτιοανατολικού Λονδίνου.
Παραπομπές
Υπουργοί Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου
Μέλη της Βουλής των Κοινοτήτων (Ηνωμένο Βασίλειο)
Πολιτικοί του Συντηρητικού Κόμματος (Ηνωμένο Βασίλειο)
Βρετανοί διπλωμάτες
Βρετανοί πολιτικοί
|
507530
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%88%CE%BB%CE%B2%CE%B1
|
Φιλαρμονική του Έλβα
|
Η Φιλαρμονική του Έλβα () είναι μέγαρο μουσικής στη συνοικία Χάφεν-Σίτι του Αμβούργου, επάνω στη χερσόνησο Γκράσμπρουκ που περιβάλλεται από τον ποταμό Έλβα, και είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.
Από το 2017 είναι η έδρα της NDR Elbphilharmonie Orchester (Ορχήστρα της Βορειογερμανικής Ραδιοφωνίας της Φιλαρμονικής του Έλβα), που έως τότε ονομαζόταν NDR Sinfonieorchester (Συμφωνική Ορχήστρα της Βορειογερμανικής Ραδιοφωνίας· το NDR συνιστά συντομομορφή του Norddeutscher Rundfunk: Βορειογερμανική Ραδιοφωνία ή Ραδιοφωνία της Βορείου Γερμανίας).
Το προσχέδιο της αίθουσας επεξεργάστηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο Herzog & de Meuron. Τα επίσημα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 11 Ιανουαρίου 2017 10 χρόνια μετά την οικοδόμηση. Το ύψος του κτίριου είναι 110 μέτρα. Εκτός από μεγάλη αίθουσα συναυλιών με 2100 θέσεις, υπάρχει μικρή αίθουσα συναυλιών με 550 θέσεις, ξενοδοχείο με 244 δωμάτια, 45 διαμερίσματα, καταστήματα, εστιατόρια και στάθμευση. Στον 8ο όροφο υπάρχει δωρέαν εξέδρα παρατήρησης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Αμβούργο
Αίθουσες συναυλιών
|
763735
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%A3%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD
|
Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών
|
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και στις τάξεις του συγκαταλέγονται σήμερα γύρω στα 22.000 μέλη. Διοικείται από εκλεγόμενο ανά τριετία με καθολική μυστική ψηφοφορία 25μελές Διοικητικό Συμβούλιο.
Στα καθήκοντά του περιλαμβάνονται, σύμφωνα με το άρθρο 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, «α) η μέριμνα περί της εν γένει αξιοπρεπείας των Δικηγόρων και της απονομής παρά πάσης αρχής του προς αυτούς οφειλομένου σεβασμού, κατά την ενάσκησιν του λειτουργήματος αυτών, β) η υποβολή προτάσεων και γνωμών αφορωσών εις την βελτίωσιν της νομοθεσίας εις την ερμηνείαν και την εφαρμογήν αυτής, γ) η διατύπωσις παρατηρήσεων και κρίσεων ως προς την απονομήν της δικαιοσύνης και δ) η συζήτησις και η απόφασις περί παντός ζητήματος ενδιαφέροντος το Δικηγορικόν Σώμα ή τα μέλη του Συλλόγου ως τοιαύτα ή ως επαγγελματικήν τάξιν και επί παντός γενικωτέρου ζητήματος Εθνικού ή Κοινωνικού περιεχομένου.».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη Ιστοσελίδα
Παραπομπές
|
786549
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B1%20%CE%9B%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CF%84
|
Μαρία Κλάρα Λομπρεγάτ
|
Η Μαρία Κλάρα Λομπρεγάτ (ισπανικά: Maria Clara Lobregat, γεννημένη ως Μαρία Κλάρα Λορένσο στη Σαμποάνγα στις 26 Απριλίου 1921 και αποβιώσασα στο Μακάτι στις 2 Ιανουαρίου 2004) ήταν Φιλιππινέζα πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής μεταξύ του 1987 και του 1998, καθώς και, στη συνέχεια, Δήμαρχος της Σαμποάνγα από το 1998 έως και τον θάνατό της.
Βιογραφία
Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, πραγματοποίησε τις σπουδές της στο Κολλέγιο Πιλάρ της Σαμποάνγα, καθώς και, στη συνέχεια, στο Κολλέγιο Μέρινολ (σήμερα γνωστό ως Κολλέγιο Μίριαμ) και στο Κολλέγιο Αγίας Σχολαστικής της Μανίλας. Στις 30 Ιανουαρίου 1945, νυμφεύθηκε τον Σέλσο Λομπρεγάτ με τον οποίο και απέκτησε, συνολικά, έξι τέκνα.
Έπειτα από τον θάνατο του συζύγου της κατά τη διάρκεια αεροπορικού δυστυχήματος το 1968, ξεκίνησε επαγγελματική σταδιοδρομία ως πολιτικός. Το 1971, εξελέγη βουλευτής στη Συνταγματική Συνέλευση, προτού, στη συνέχεια, λάβει θέση βουλευτή στη Βουλή των Αντιπροσώπων κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου μεταξύ 1987 και 1998 (αναδεικνυόμενη νικήτρια, συνολικά, σε τρεις κοινοβουλευτικές εκλογικές διαδικασίες). Κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής θητείας της, αντιτάχθηκε στο σύμφωνο ειρήνης το οποίο υπεγράφη το 1996 με το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Μόρο, καθώς και στις αγροτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες προωθήθηκαν από την κυβέρνηση της Κορασόν Ακίνο, ενώ, από την πλευρά της, προχώρησε στην πρόταση νομοθεσιών οι οποίες είχαν απώτερο σκοπό την οικονομική ανάπτυξη της εκλογικής περιφέρειάς της.
Το 1998, εξελέγη Δήμαρχος της Σαμποάνγα, αξίωμα το οποίο και διατήρησε έως και τον θάνατό της, το 2004. Ο υιός της, Σέλσο Λομπρεγάτ, την διαδέχθηκε στο δημαρχιακό αξίωμα, στο οποίο και παρέμεινε έως το 2013.
Πέραν της πολιτικής σταδιοδρομίας, η Μαρία Κλάρα Λομπρεγάτ, καθώς και η οικογένειά της είναι κάτοχοι αγροτικών γαιών χρησιμοποιούμενων για την καλλιέργεια κοκοφοινίκων. Παράλληλα, αποτέλεσε πρόεδρος της Philippine Coconut Producers Federation (επίσης γνωστής ως Cocofed).
Παραπομπές
Φιλιππινέζοι πολιτικοί
|
594335
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%20%28%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%29
|
Ευαγγέλιο (λειτουργικό βιβλίο)
|
Το Ευαγγέλιον είναι ένα από τα Λειτουργικά βιβλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Περιέχει τις περικοπές από τα τέσσερα ευαγγέλια των Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννη που διαβάζονται στον Όρθρο, τη Θεία Λειτουργία και αλλού.
Οι σειρά των περικοπών στο Ευαγγέλιον είναι η εξής:
από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή· από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο
από τη Δευτέρα τού Αγ. Πνεύματος· από το κατά Ματθαίο
από τη Δευτέρα μετά την Ύψωση τού Σταυρού· από το κατά Λουκάν
από την Α΄ εβδομάδα των Νηστειών· από το κατά Μάρκον
εωθινά, των Μηνολογίου (ακινήτων εορτών) και σε διάφορες περιστάσεις.
Πηγές
Ευάγγελου Θεοδώρου «Μαθήματα Λειτουργικής», τόμ. Α΄, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Αθηνών, 1975.
Βιβλία Λειτουργικής
|
371482
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%9A%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%87%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%201968-69
|
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης ποδοσφαίρου 1968-69
|
Την περίοδο 1968-1969 το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης κατέκτησε η Σλόβαν Μπρατισλάβας κερδίζοντας στον τελικό την Μπαρτσελόνα. Ήταν η πρώτη φορά που ομάδα από το Ανατολικό μπλοκ κέρδισε τον τίτλο. Πολλές αποχωρήσεις ομάδων από την Ανατολική Ευρώπη στον πρώτο γύρο λόγω της εισβολής του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, οδήγησε σε πολλές προκρίσεις στο δεύτερο γύρο χωρίς αγώνα.
Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε εις βάρος της ισλανδικής ΚΡ Ρέικιαβικ (2-0, 2-0), αλλά τον σταμάτησε η Ντανφέρμλιν Αθλέτικ. Έχασε 0-4 στη Σκωτία, στη ρεβάνς προηγήθηκε 3-0 στο 30', όμως δεν σημείωσε άλλο γκολ.
Πρώτος γύρος
Δεύτερος γύρος
Προημιτελικά
Ημιτελικά
Τελικός
Παραπομπές
Δείτε ακόμη
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης 1968-69
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η διοργάνωση στην ιστοσελίδα της ΟΥΕΦΑ
Τα αποτελέσματα στη σελίδα Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation
Cup Winners Cup Seasons 1968-69
1968–69 Cup Winners Cup
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης
|
695653
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%B3%CE%BF%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%82
|
Σικάγο Σταγκς
|
Οι Σικάγο Σταγκς (αγγλικά: Chicago Stags) ήταν ομάδα καλαθοσφαίρισης του NBA και του προκάτοχού του, BAA. Ο σύλλογος είχε έδρα το Σικάγο του Ιλινόι και χρησιμοποίησε ως γήπεδο το Chicago Stadium.
Ιστορία
Οι Σικάγο Σταγκς ιδρύθηκαν το 1946 και ήταν από τα πρώτα μέλη στο νεοσύστατο πρωτάθλημα του BAA. Στην εναρκτήρια σεζόν, τερμάτισαν στην πρώτη θέση της Δυτικής κατηγορίας με 38 νίκες και 22 ήττες μαζί με τους Σαιντ Λούις Μπόμπερς. Στις 31 Μαρτίου 1947, διοργανώθηκε αγώνας μπαράζ μεταξύ των δύο ομάδων και τη νίκη πήραν οι Σταγκς με 73-66 στην παράταση, κερδίζοντας έτσι τον τίτλο στην κατηγορία τους. Ακολούθησαν οι ημιτελικοί των πλέι-οφ, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Ουάσινγκτον Κάπιτολς, νικήτρια ομάδα στην Ανατολική κατηγορία. Οι Σταγκς επικράτησαν με 4-2 νίκες και πήραν την πρόκριση για τους τελικούς της διοργάνωσης, όπου υπέκυψαν στους Φιλαδέλφεια Ουόριορς και απώλεσαν τον τίτλο με συνολικό σκορ 4-1 νίκες.
Την επόμενη σεζόν, οι Σταγκς τερμάτισαν στη δεύτερη θέση της κατηγορίας με 28 νίκες και 20 ήττες μαζί με τους Μπάλτιμορ Μπούλετς και τους Ουάσινγκτον Κάπιτολς. Στα πλέι-οφ, νίκησαν σε αγώνα μπαράζ τους Κάπιτολς και στη συνέχεια απέκλεισαν τους Μπόστον Σέλτικς με 2-1 νίκες. Δεν κατάφεραν όμως να προκριθούν στους τελικούς για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αφού αποκλείστηκαν με δύο ήττες στα ημιτελικά από τους μετέπειτα πρωταθλητές Μπούλετς.
Τη σεζόν 1948-49, οι Σταγκς τερμάτισαν στην τρίτη θέση της κατηγορίας με 38 νίκες και 22 ήττες, αλλά στα πλέι-οφ γνώρισαν τον αποκλεισμό στους ημιτελικούς της κατηγορίας από τους μετέπειτα πρωταθλητές Μινεάπολις Λέικερς με δύο ήττες.
Αμέσως μετά τη συνένωση με το NBL το 1949, οι ομάδες του BAA -μεταξύ των οποίων και οι Σταγκς- έλαβαν μέρος στο νεοσύστατο πρωτάθλημα του NBA. Στην εναρκτήρια σεζόν του, οι Σταγκς αγωνίστηκαν στην Κεντρική κατηγορία, όπου τερμάτισαν στην τρίτη θέση με 40 νίκες και 28 ήττες μαζί με τους Φορτ Γουέιν Πίστονς. Στα πλέι-οφ, γνώρισαν για μία ακόμα φορά τον αποκλεισμό στους ημιτελικούς της κατηγορίας από τους μετέπειτα πρωταθλητές Λέικερς με δύο ήττες.
Πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου 1950-51, οι Σταγκς ήταν μία από τις έξι ομάδες που αποχώρησαν από το NBA (Άντερσον Πάκερς, Ουότερλου Χοκς και Σιμπόιγκαν Ρεντ Σκινς μεταπήδησαν στο NPBL, ενώ Ντένβερ Νάγκετς, Σαιντ Λούις Μπόμπερς και οι Σταγκς αποσύρθηκαν οριστικά) και ο αριθμός των ομάδων συρρικνώθηκε από 17 σε 11. Από τότε το NBA επέστρεψε ξανά στο Σικάγο το διάστημα 1961-63 με τους Σικάγο Πάκερς και Σικάγο Ζέφιρς (σημερινοί Ουάσινγκτον Ουίζαρντς) και από το 1966 με τους Σικάγο Μπουλς.
Αποτελέσματα ανά περίοδο
Σημαντικά πρόσωπα
Προπονητές
Χάρολντ Όλσεν
Φίλιπ Μπράουνσταϊν
Παίκτες
Άντι Φίλιπ
Σταν Μίασεκ
Μαξ Ζασλόφσκι
Κεν Ρόλινς
Τσικ Χάλμπερτ
Κένι Σέιλορς
Παραπομπές
Ανενεργές ομάδες του NBA
Ομάδες του BAA
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1946
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης το 1946
|
636306
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B6%CE%AF
|
Αλίκη του Βερζί
|
Η Αλίκη, γαλλ. Alice (1182 - 1252) από τον Οίκο του Βερζύ γεννήθηκε ως κόρη του κυρίου του Βερζύ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Βουργουνδίας. Κυβέρνησε το δουκάτο ως επίτροπος του ανήλικου γιου της (1218-28).
Βιογραφία
Ήταν κόρη του Ούγου κυρίου του Βερζύ και της Ζιγιέτ του Τραινέλ.
Ο γάμος της κανονίστηκε ως μέρος της ειρήνης του πατέρα της με τον Εύδη Γ΄, οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε μακροχρόνια διένεξη. Ως προίκα έλαβε αρκετές γαίες του πατέρα της, ενώ ο Εύδης Γ΄ χορήγησε αδιαμφισβήτητη κυριότητα στα εδάφη του πεθερού του. Το 1218 απεβίωσε ο Εύδης Γ΄ και τον διαδέχθηκε ο γιος τους Ούγος Δ΄, που ήταν 5 ετών. Τότε η Αλίκη ανέλαβε την επιτροπεία και κυβέρνησε τη Βουργουνδία με τον τίτλο ducissa mater ducis Bourgogne. Προσπάθησε να διασφαλίσει την κληρονομία του γιου της και έλαβε, στη θέση αυτού, τον όρκο από τους υποτελείς για την πίστη τους. Το 1225 κατάφερε να αποτρέψει μία σύγκρουση με το Δελφινάτο. Απέκτησε το Μπων και το Σαλόν μέσω αγοράς. Το 1227 υπέγραψε μία συμφωνία με την Καμπανία εναντίον του Νεβέρ.
Το 1228 ο γιος της δηλώθηκε νομίμως ενηλικιωθείς. Η Αλίκη παραιτήθηκε από επίτροπος και αποσύρθηκε στις προικώες γαίες της. Το 1231 ενήργησε ως αντιπρόσωπος του γιου της και έλυσε επιτυχώς τη διαφωνία με τον υποκόμη του Ντιζόν και το αββαείο του Σιτώ. Πέρασε τον μακρό χρόνο της απόσυρσή της ως μεγάλη ευεργέτης θρησκευτικών κοινοτήτων.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1199 τον Εύδη Γ΄ δούκα της Βουργουνδίας και είχε τέκνα:
Ιωάννα 1200-1223, παντρεύτηκε τον Ραούλ Β΄ των Λουζινιάν κύριο του Ισσουντύν και κόμη του Ε & του Γκιν.
Αλίκη 1204-1266, παντρεύτηκε τον Ροβέρτο Α΄ κόμη του Κλερμόν & δελφίνο του Ωβέρν.
Ούγος Δ΄ 1213-1272, δούκας της Βουργουνδίας.
Βεατρίκη γενν. 1216, παντρεύτηκε τον Ουμβέρτο Γ΄ του Τουάρ.
Παραπομπές
Πηγές
Constance Brittain Bouchard, Sword, Miter, and Cloister: Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198, (Cornell University Press, 1988), 459.
Δούκισσες της Βουργουνδίας
|
208702
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B5%CE%BB%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9
|
Άντζελο Μαρτσιάνι
|
Ο Άντζελο Μαρτσιάνι (ημερομηνία γέννησης 19 Απριλίου 1928) είναι Ιταλός υδατοσφαιριστής, που συμμετείχε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956.
Το 1956 ήταν μέλος της ιταλικής ομάδας η οποία τερμάτισε τέταρτη στο Ολυμπιακό τουρνουά. Έπαιξε και στους έξι αγώνες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
προφίλ
Ιταλοί υδατοσφαιριστές
|
530748
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281786-1787%29
|
Σοφία της Γαλλίας (1786-1787)
|
Η Σοφία της Γαλλίας (9 Ιουλίου 1786 - 19 Ιουνίου 1787) ήταν μια πριγκίπισσα της Γαλλίας, κόρη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας Αντουανέττας.
Βιογραφία
Η Σοφία Ελένη Βεατρίκη γεννήθηκε στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήταν η μικρότερη από τα τέσσερα παιδιά του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και της Μαρίας Αντουανέττας. Αν και η Σοφία είχε γεννηθεί αρκετά μεγάλη , η εύθραυστη υγεία της δοκιμάστηκε από τη φυματίωση. Πέθανε στις Βερσαλλίες, αφού υπέφερε πέντε ή έξι ημέρες από σπασμούς. Ήταν μόλις έντεκα μηνών.
Ο θάνατός της έφερε μεγάλη θλίψη στους γονείς της. Όταν ο θετός αδερφός της Μαρίας Αντουανέττας, Ιωσήφ Ουέμπερ, προσπάθησε να την παρηγορήσει λέγοντάς της ότι η Σοφία ήταν πολύ μικρή και η Μαρία Αντουανέττα δεν είχε δεθεί πολύ μαζί της, η θλιμμένη μητέρα υποτίθεται ότι είπε: "Μην ξεχνάς ότι θα ήταν φίλη μου". Αυτό είχε πει και στη γέννηση της μεγαλύτερης αδερφής της Σοφίας, Μαρίας Θηρεσίας. Η Σοφία θάφτηκε στο νεκροταφείο των Βασιλέων της Γαλλίας, πέντε χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού.
Παραπομπές
Πριγκίπισσες της Γαλλίας
|
72164
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%20%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%BC
|
Κουρτ Βάλντχαϊμ
|
Ο Κουρτ Γιόζεφ Βάλντχαϊμ (Kurt Josef Waldheim, 1918-2007) υπήρξε Αυστριακός διπλωμάτης και συντηρητικός πολιτικός. Ήταν Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ από το 1972 μέχρι το 1981 και Πρόεδρος της Αυστρίας από το 1986 μέχρι το 1992.
Γέννηση, σπουδές
Ο Βάλντχαϊμ γεννήθηκε στο Ζανκτ Άντρε-Βέρντερν (Sankt Andrä-Wördern) κοντά στη Βιέννη (Αυστρία) στις 21 Δεκεμβρίου 1918. Την περίοδο 1936-1937 υπηρέτησε στον Αυστριακό Στρατό και στη συνέχεια φοίτησε στην Προξενική Ακαδημία της Βιέννης, από όπου αποφοίτησε το 1939. Ήδη από το 1938 είχε κάνει αίτηση εγγραφής στο αυστριακό παράρτημα του NSDAP. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης ως διδάκτωρ της Νομικής το 1944.
Δράση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ήρθαν στο φως καταγγελίες για το κρυφό ναζιστικό παρελθόν του, την περίοδο 1938-1945, τις οποίες ο ίδιος αρνήθηκε. Μεταξύ άλλων, κατηγορήθηκε ότι διέταξε απελάσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (περ. 40.000) στο Άουσβιτς, κάτι που ως σήμερα παραμένει σημείο διαμάχης των ιστορικών.
Στις αρχές του 1941 ο Βάλντχαϊμ αποσπάσθηκε στη Βέρμαχτ και στάλθηκε στο ανατολικό μέτωπο, όπου υπηρέτησε ως διμοιρίτης. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους τραυματίσθηκε και αποχώρησε από το μέτωπο, όχι όμως και από την ενεργό υπηρεσία: Επέστρεψε σε αυτήν μετά την αποθεραπεία του, το 1942, και στάλθηκε στο βαλκανικό θέατρο επιχειρήσεων της Βέρμαχτ. Υπηρέτησε ως αξιωματικός - σύνδεσμος στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα για την Ομάδα Στρατιών Ε΄, την περίοδο 1942-45. Με την κατάρρευση της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945 παραδόθηκε στους Βρετανούς στην περιοχή της Καρινθίας όπου είχε καταφύγει ο επικεφαλής του, στρατηγός Αλεξάντερ Λερ (Alexander Löhr), επιδιώκοντας χωριστή ανακωχή με τους Βρετανούς.
Μετά τον Πόλεμο
Ο Βάλντχαϊμ εισήλθε στην διπλωματική υπηρεσία της Αυστρίας στο τέλος του 1945. Από το 1948 ως το 1970 υπηρέτησε σε διάφορες διπλωματικές θέσεις ανά τον κόσμο και το 1970 έγινε μόνιμος αντιπρόσωπος της Αυστρίας στον ΟΗΕ. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1971, οπότε ηττάται μεν στις προεδρικές εκλογές που πραγματοποιούνται στη χώρα του, στις οποίες ήταν υποψήφιος, αλλά το ίδιο έτος εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, διαδεχόμενος τον Ου Θαντ. Στη θέση αυτή επανεκλέγεται, παρά τις αντιρρήσεις που είχαν ήδη αρχίσει να προβάλλονται, και παραμένει μέχρι το 1986, οπότε και κερδίζει τις προεδρικές εκλογές στη χώρα του. Λίγο αργότερα ο δημοσιογράφος Άλφρεντ Βορμ (Alfred Worm) του αυστριακού περιοδικού "Profil" αποκαλύπτει ότι ο Βάλντχαϊμείχε υπηρετήσει στη Θεσσαλονίκη την περίοδο 1942-43 και γνώριζε τις πράξεις αντιποίνων στις οποίες προέβαινε η Βέρμαχτ για να καταπνίξει τη δράση των Ελλήνων ανταρτών. Το Διεθνές Ιουδαϊκό Συνέδριο τον θεωρεί εγκληματία πολέμου, πράγμα που τον αναγκάζει να χαρακτηρίσει όλο το θόρυβο που είχε ξεσπάσει ως "κακόβουλη και ανυπόστατη πράξη". Ο πρώην καγκελάριος της Αυστρίας Μπρούνο Κράισκι δηλώνει σχετικά: "Δεν θα μας υποδείξει κανείς ποιον θα εκλέξουμε πρόεδρο στη χώρα μας". Ο γνωστός διώκτης των Ναζί Σίμον Βίζενταλ συγκροτεί μια Διεθνή Επιτροπή Ιστορικών η οποία, ύστερα από έρευνες, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι "ο Βάλντχαϊμ δεν ήταν αναμεμιγμένος σε εγκλήματα πολέμου και, αν ορισμένα από αυτά υπέπεσαν στην αντίληψή του στα πλαίσια των καθηκόντων του, δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει κατ' αυτών".
Ο Βάλντχαϊμ παρέμεινε Πρόεδρος της Αυστρίας ως το 1992. Όταν η θητεία του έληξε, αποφάσισε να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα και αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή.
Πέθανε στις 14 Ιουνίου 2007 από καρδιακή προσβολή. Ήταν ο μακροβιότερος Αυστριακός πρώην Πρόεδρος και πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.
Διευκρινίσεις
Η δεύτερη θητεία του στη Βέρμαχτ (1942-1945) αποτέλεσε αντικείμενο διαξιφισμών και αντεγκλήσεων σε διεθνές επίπεδο κατά τα έτη 1985 και 1986. Το 1985 στην αυτοβιογραφία του έγραψε ότι απαλλάχθηκε από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ύστερα από τον τραυματισμό του και αφοσιώθηκε στην ολοκλήρωση των νομικών του σπουδών καθώς και στην οικογένειά του (νυμφεύθηκε την Ελίζαμπετ Ρίτσελ στις 19 Αυγούστου στη Βιέννη και το 1945 απέκτησαν την πρώτη τους κόρη, Λιζελότε. Ακολούθησαν δύο ακόμη παιδιά, ο Γκέρχαρντ και η Κρίστα.). Τόσο ο γάμος όσο και η αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή έγιναν πράγματι τις προαναφερθείσες ημερομηνίες. Ωστόσο, το όνομα του υπολοχαγού Βάλντχαϊμ εμφανίζεται αρκετά συχνά από τον ιστορικό Μαρκ Μαζάουερ (Marc Mazower) στο έργο του "Inside Hitler's Greece". Η φωτογραφία εδώ εμφανίζει τον ρουμανικής καταγωγής Obergruppenführer των SS Άρτουρ Φλεπς (Artur Martin Phleps) με τον Βάλντχαϊμ στην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου το 1943. Στο βιογραφικό του, που παρατίθεται στον ιστοχώρο του ΟΗΕ, δεν υπάρχει κανένα βιογραφικό στοιχείο του για την επίμαχη περίοδο 1942-45, πλην της αποφοίτησής του από το πανεπιστήμιο.
Πηγές, Αναφορές
Πρόεδροι της Αυστρίας
Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ
Αποδέκτες του Τάγματος του Χαμόγελου
|
185003
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Captain%20America
|
Captain America
|
Ο Captain America (Στιβ Ρότζερς) είναι φανταστικός χαρακτήρας κόμικ της Marvel. Ήταν ο πρώτος χαρακτήρας της Marvel που εμφανίστηκε σε μέσα εκτός των κόμικ με την κυκλοφορία της ταινίας σίριαλ του 1944, Captain America. Από τότε, έχει εμφανιστεί και σε άλλες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel (MCU), ο χαρακτήρας ενσαρκώνεται από τον Κρις Έβανς.
Βιογραφία
Ο Στιβ Ρότζερς, ένας αδύναμος νεαρός ο οποίος γεννήθηκε λίγα χρόνια πριν τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, δέχτηκε να γίνει ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο θα δοκιμαζόταν ο ορός του υπερστρατιώτη, ένας ορός ο οποίος είχε την ικανότητα να αυξάνει τις ικανότητες ενός ανθρώπου. Σκοπός του προγράμματος ήταν να δημιουργήσει πολλούς υπερστρατιώτες για να βοηθήσουν τις ΗΠΑ να κερδίσουν τον πόλεμο. Πράγματι, ο Στιβ απέκτησε πολύ δυνατό σώμα, ταχύτητα και εξυπνάδα. Βλέποντας ότι το πείραμα είχε επιτυχία, κάποιοι κατάσκοποι που είχαν εισβάλει στο εργαστήριο, σκότωσαν τον εφευρέτη του ορού, ο οποίος ήταν ο μόνος άνθρωπος που ήξερε πως να τον συνθέσει. Ο Στιβ ονομάστηκε Κάπταιν Αμέρικα και ξεκίνησε να πολεμά Ναζί και άλλους εχθρούς της Αμερικής, μαζί με το βοηθό του, τον Μπάκι. Προς το τέλος του Πολέμου, ο Μπάρον Ζίμο, ένας Ναζί οδηγούσε ένα αεροπλάνο με βόμβα, όταν ο Κάπταιν Αμέρικα και ο Μπάκι όρμησαν για να το αφοπλίσουν. Ο Καπ έπεσε στη θάλασσα, ο Μπάκι όμως πιάστηκε από το σκάφος και προσπάθησε να αφοπλίσει τη βόμβα, η οποία ανατινάχτηκε σκοτώνοντας κατά τα φαινόμενα τον Μπάκι. Ο Καπ έμεινε παγωμένος στη θάλασσα για δεκαετίες, διατηρώντας την ίδια ηλικία, μέχρι που τον εντόπισαν οι Εκδικητές και τον ξεπάγωσαν. Με τον καιρό ο Καπ έγινε αρχηγός τους. Αν και ο Καπ παραπονιέται συχνά πως είναι εκτός εποχής, συνεχίζει να μάχεται για το καλό του κόσμου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Captain America Library (fan site). Archived from the original on July 8, 2011.
Captain America cover gallery
Κόμικς που έγιναν ταινίες
Κόμικς που έγιναν βιντεοπαιχνίδια
Υπερήρωες της Marvel Comics
Χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν από τον Τζακ Κίρμπι
Χαρακτήρες των Εκδικητών
|
295221
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B7%CE%B3%CE%AE%20%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ζωοδόχος Πηγή Ακαδημίας
|
Ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής βρίσκεται στο κέντρο των Αθηνών και συγκεκριμένα στο οικοδομικό τετράγωνο που σχηματίζουν οι οδοί Ακαδημίας, Γεωργίου Γενναδίου, Φειδίου και Εμμανουήλ Μπενάκη. Γύρω από τον ναό έχει αναπτυχθεί η ομώνυμη συνοικία.
Ανοικοδόμηση
Το 1843, οι κάτοικοι της περιοχής αποφάσισαν να οικοδομήσουν ναό για να καλύψουν τις λατρευτικές τους ανάγκες, χωρίς όμως να έχουν τους απαραίτητους πόρους, με αποτέλεσμα να διενεργούν συνεχώς εράνους.
Ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής άρχισε, τελικά, να οικοδομείται το 1846 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Δημητρίου Ζέζου. Την ευθύνη της ανοικοδόμησης είχε αναλάβει προσωπικά ο Γεώργιος Γεννάδιος, ο οποίος δώρισε και τον χώρο που χρειαζόταν. Η πρώτη επιτροπή ανεγέρσεως αποτελούνταν από τους Γεώργιο Γεννάδιο, Κωνσταντίνο Σχινά, Γεώργιο Σκούφο, Κ. Καρατζά και Δεκόζη Βούρο. Τελικά μετά από πολλές δυσκολίες η αποπεράτωση έγινε τον Μάρτιο του 1852.
Ο ναός συμπεριλήφθηκε μεταξύ των 20 ενοριών της πόλεως των Αθηνών (Β.Δ. 1858) και έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό και καλλιτεχνικό οικοδόμημα (Φ.Ε.Κ. 1112/21-12-1972).
Αρχιτεκτονική
Ήταν αρχικά μια τρίκλιτη βασιλική με επιμήκη κάτοψη σχήματος ορθογωνίου παραλληλογράμμου. Το 1950 με σχέδια του αρχιτέκτονα Βασιλείου Κασσάνδρα προστέθηκε ακόμη ένα κλίτος στην νότια πλευρά του αρχικού ναού, στο οποίο υπάρχουν γυναικωνίτης και υπόγεια αίθουσα. Το 1900 κτίσθηκε το κωδωνοστάσιο και το 1935 το οικονομάτο του ναού.
Η εσωτερική διακόσμηση περιλαμβάνει αγιογραφίες αναγεννησιακού ρυθμού του ζωγράφου Τάσου Λουκίδη (από το 1920). Μικρότερα θέματα και τις εικόνες του τέμπλου φιλοτέχνησε ο Π. Γεραλής και ο Νικολάου, ενώ οι βυζαντινές προσθήκες είναι έργα Σπυριδ. Καρδαμάκη.
Η ομώνυμη συνοικία
Η συνοικία της Ζωοδόχου Πηγής συνορεύει με τις συνοικίες Ακαδημία, Πλατεία Κάνιγγος και Εξάρχεια. Πήρε την ονομασία της απ' τον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής γύρω απ' τον οποίο αναπτύχθηκε. Εξυπηρετείται απ' το Σταθμό Πανεπιστήμιο του Μετρό και από πολλές γραμμές λεωφορείων και τρόλλεϊ.
Πηγές
http://www.zoodohospigi.gr
Λόντος Σπυρίδων, Πρωτ. Ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Αθηνών, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2002.
Λόντος Σπυρίδων, Πρωτ. Ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής,οδού Ακαδημίας 1852-2012, 160 χρόνια Ενοριακής ζωής και μαρτυρίας, 2012
Νεότεροι ναοί στην Αθήνα
Εκκλησίες αφιερωμένες στην Παναγία
Συνοικίες και περιοχές Αθήνας
|
476202
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%83%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%95%CF%81%CE%B6%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
|
Η Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (βοσνιακά: Košarkaški savez Bosne i Hercegovine, KSBIH) είναι το όργανο διοίκησης της καλαθοσφαίρισης στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Εδρεύει στο Σαράγεβο και είναι μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (FIBA). Διοργανώνει εθνικά επαγγελματικά και ερασιτεχνικά πρωταθλήματα ανδρών, γυναικών και νέων, ενώ είναι υπεύθυνη και για τη διεξαγωγή του κυπέλλου της χώρας. Συντονίζει επίσης τις δραστηριότητες των εθνικών ομάδων ανδρών, γυναικών και νέων της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Καλαθοσφαίριση στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη
|
1714
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1774
|
1774
|
Η παρούσα σελίδα αφορά το έτος 1773 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
21 Ιανουαρίου - Ο Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ γίνεται σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και χαλίφης του Ισλάμ.
10 Μαΐου - Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ και η Μαρία Αντουανέτα γίνονται βασιλιάς και βασίλισσα, αντίστοιχα, της Γαλλίας.
22 Ιουνίου - Οι Βρετανοί ψηφίζουν την Πράξη του Κεμπέκ, καθορίζοντας τους κανόνες διακυβέρνησης για την αποικία του Κεμπέκ στη Βόρεια Αμερική.
21 Ιουλίου - Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774): Η Ρωσική και η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπογράφουν τη συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, τερματίζοντας έξι χρόνια πολέμου. Η συνθήκη δίνει στη Ρωσία το δικαίωμα να παρέμβει στην οθωμανική πολιτική για να προστατεύσει τους χριστιανούς υπηκόους.
1 Αυγούστου - Ο Άγγλος επιστήμονας Τζόζεφ Πρίστλυ ανακαλύπτει το αέριο οξυγόνο, επιβεβαιώνοντας την προηγούμενη ανακάλυψη του στοιχείου αυτού από τον Σουηδό χημικό Καρλ Βίλχελμ Σέελε.
4 Σεπτεμβρίου - Κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του Τζέιμς Κουκ, εντοπίζεται για πρώτη φορά από Ευρωπαίους η Νέα Καληδονία.
5 Σεπτεμβρίου - Συνέρχεται στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια) το πρώτο Ηπειρωτικό Κογκρέσο.
Γεννήσεις
5 Σεπτεμβρίου - Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ, Γερμανός καλλιτέχνης
Σταμάτης Βούλγαρης, Έλληνας πολεοδόμος
Ιωάννης Εμμανουήλ, Έλληνας αγωνιστής
Βιάρος Καποδίστριας, Έλληνας πολιτικός
Ζαν Λαφίτ, Γάλλος πειρατής
Νικοτσάρας, Έλληνας αγωνιστής
Θάνατοι
21 Ιανουαρίου - Μουσταφά Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος
10 Μαΐου - Λουδοβίκος ΙΕ', βασιλιάς της Γαλλίας
25 Αυγούστου - Νικολό Τζομμέλλι, Ιταλός συνθέτης
22 Σεπτεμβρίου - Πάπας Κλήμης ΙΔ΄
16 Δεκεμβρίου - Φρανσουά Κενέ, Γάλλος οικονομολόγος
Έτη
|
384032
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%BA%CF%8D%CE%BC%CE%B1
|
Πυροκλαστικό κύμα
|
Στην ηφαιστειολογία με τον όρο πυροκλαστικό κύμα, χαρακτηρίζεται η ρευστοποιημένη μάζα ταραχώδους μαγματικού αερίου που εκτινάσσεται σε μορφή αναβατικών δακτυλίων κατά τη διάρκεια ορισμένων ηφαιστειακών εκρήξεων. Πρόκειται για την "εν ψυχρώ" καλούμενη πυροκλαστική ροή που περιέχει πολύ μεγαλύτερη αναλογία αερίου έναντι πυροκλαστικών θραυσμάτων και συνεπώς μικρότερη πυκνότητα. Το γεγονός αυτό καθιστά το πυροκλαστικό κύμα περισσότερο ταραχώδες που του επιτρέπει να κινηθεί ανοδικά πάνω από ράχες και λόφους σε αντίθεση με τις πυροκλαστικές ροές που κινούνται καθοδικά στις πλαγιές των ηφαιστείων.
Γενικά
Το πυροκλαστικό κύμα συνίσταται περισσότερο από ατμούς πτητικών αερίων, όπως το υδρόθειο, και υδρατμούς άνω των 100 °C (212 °F) καθιστάμενο έτσι περισσότερο λευκόφαιο ηφαιστειακό νέφος. Εμφανίζεται στη βάση των κάθετων ανυψούμενων στηλών της ηφαιστειακής έκρηξης, από βίαιες διαφυγές υδρατμών και ελαφρών σωματιδίων όπου και εκτείνεται προς τα έξω κατά μήκος του εδάφους. Η ταχύτητά του είναι μικρότερη της πυροκλαστικής ροής, λόγω της μικρότερης πυκνότητας, εκτιμώμενη στα 20 - 50 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, πλην όμως εξίσου θανατηφόρα, φθάνοντας σε απόσταση μεγαλύτερη των δέκα χιλιομέτρων κατά διεύθυνση υφιστάμενου ανέμου. Ο μηχανισμός δημιουργίας του είναι ο ίδιος της πυροκλαστικής ροής, που συμβαίνει εντός του ηφαιστειακού πόρου σε συνάντηση μάγματος είτε με υδροφόρο ορίζοντα, είτε με υπερκείμενο όγκο νερού κατά την έκρηξη κάτω από λίμνη ή θάλασσα.
Οι αποθέσεις πυροκλαστικού κύματος αναγνωρίζονται κυρίως από τη σταυρωτή στρώση τον δομών τους σε δακτυλοειδείς σειρές ιδιαίτερα σε χαμηλά ηφαίστεια με ευρύ κρατήρα όπως τύπου Μάαρ.
Χαρακτηριστική περίπτωση εμφάνισης πυροκλαστικού κύματος αποτελούν οι ατμίδες και οι εξάρσεις των θερμών σημείων γενικότερα.
Παρατηρήσεις
Το πυροκλαστικό κύμα ως όρος φέρεται ν΄ αναγνωρίσθηκε το 1965 στην έκρηξη του ηφαιστείου Τάαλ των Φιλιππίνων. Η δε επικινδυνότητά του οφείλεται στις μεγάλες ποσότητες θερμών τοξικών αερίων που περιέχει.
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τ.51ος, σ.183.
Βιβλιογραφία
Fisher, R.V.: "Mechanism of Deposition from Pyroclastic Flows" , Am. J. Sci. 264: 350-363 (1966)
J. G. Moors "Base Surge in Resent Volcanic Eruptions", Bull. Volcan. 30: 337-363 (1967)
Parsons, W. H.: "Criteria for the Recognition of Volcanic Breccias: Review" Mem. Geol. Soc. Am. 115 p. 263-304 (1969)
R. V. Fisher & A.C. Waters "Base Surge Bedforms in Maar Volcanoes", Am. J. Sci. 268: 157-180 (1970)
Ηφαιστειολογία
Ηφαιστειότητα
|
227062
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1310%20%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B1
|
1310 Φιλλιγκέρα
|
Η Φιλλιγκέρα (Villigera) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,445. Ανακαλύφθηκε το 1932 από τον Γερμανό αστρονόμο Φρήντριχ Καρλ Άρνολντ Σβάσμαν, που παρατηρούσε από το Μπέργκεντορφ του Αμβούργου, και πήρε το όνομά της προς τιμή του Ελβετού αστρονόμου Βάλτερ Φίλλιγκερ (Walter A. Villiger), ο οποίος ήταν διευθυντής του τμήματος αστρονομικών οργάνων της εταιρείας οπτικών Καρλ Τσάις.
Εξαιτίας της πολύ μεγάλης εκκεντρότητας της τροχιάς της, κοντά στο περιήλιό της η Φιλλιγκέρα βρίσκεται έξω από την Κύρια Ζώνη και πιο κοντά στον Ήλιο από ό,τι ο πλανήτης Άρης.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Φιλλιγκέρας εκτιμάται σε 17 χιλιόμετρα περίπου. Ο φασματικός τύπος της είναι S (λιθώδης), ενώ το άλβεδό της είναι άγνωστο. Η Υπερβορεία περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 7 ώρες και 50 λεπτά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Φιλλιγκερα
|
841300
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BF%CF%82
|
Γιώργος Μανούσος
|
Ο Γιώργος Μανούσος (γενν. 3 Δεκεμβρίου 1987) είναι Έλληνας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως επιθετικός στον Αιολικό.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Γεννημένος στη Μυτιλήνη, ο Μανούσος άρχισε την επαγγελματική του καριέρα στον Αιολικό, ενώ είχε περάσματα από τις τοπικές ομάδες του νησιού, τον Παλλεσβιακό, τη Δάφνη Μεσαγρού και τον Ατρόμητο Αγίας Μαρίνας.
Μετά από κάποιες συμμετοχές με τον Αιολικό, το καλοκαίρι του 2008 πήρε μεταγραφή στον ΟΦΗ και έκανε το ντεμπούτο του στις 4 Οκτωβρίου του 2008 ενάντια στην Λάρισα.
Το 2011, έκανε το ντεμπούτο του με την Καλλονή και το 2013 πανηγύρισαν την άνοδο της ομάδας στην Super League για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας, αλλά και του νησιού. Μετά από τον υποβιβασμό της ομάδας το 2016, ο Μανούσος υπέγραψε στον Πλατανιά. Στις 3 Μαΐου του 2017, ανακοινώθηκε ότι θα έμενε ελεύθερος από τον Πλατανιά μετά από μία αμφιλεγόμενη συνέντευξη όπου υποστήριξε ότι οι παράγοντες του Ολυμπιακού δεν τους έκαναν τίποτα στα αποδυτήρια, παρόλο που οι συμπαίχτες του υποστήριζαν το αντίθετο.
Στις 27 Μαΐου του 2017, ο Ατρόμητος ανακοίνωσε την απόκτησή του με διετές συμβόλαιο. Στις 4 Νοεμβρίου του 2017, σε ένα παιχνίδι με τον Πανιώνιο, δέχτηκε έναν τραυματισμό στο γόνατο το οποίο εν τέλει χρειάστηκε χειρουργείο τον Φεβρουάριο του 2018, που αυτό σήμαινε ότι θα έχανε το υπόλοιπο της σεζόν 2017-18. Στις αρχές της σεζόν 2018-19, έκανε καλές εμφανίσεις στην προσπάθεια της ομάδας να προκριθεί στην τελική φάση του Γιουρόπα Λίγκ, όμως δεν κατάφεραν να νικήσουν την Ντιναμό Μπρεστ στον τρίτο γύρο της προκριματικής φάσης, παρόλο τα γκολ του, εντός και εκτός. Στις 3 Φεβρουαρίου του 2019, πέτυχε ένα καθοριστικό γκολ για την ομάδα του ενάντια της Λάρισας. Ήταν επίσης το πρώτο του γκολ εκείνη την χρονιά, αφού υπήρξε τραυματίας τον Δεκέμβριο του 2019. Μετά από κεφαλιά του, ο Ατρόμητος κλείδωσε την 4η θέση στην βαθμολογία, με νίκη επί του Άρη. Στις αρχές της σεζόν 2019-20, το γκολ του βοήθησε τον Ατρόμητο να νικήσει την Ντούναϊσκα Στρέντα με τελικό σκορ 2-1. Με δικό του γκολ για μία ακόμη φορά προκρίθηκαν στον επόμενο γύρο, με τελικό σκορ 3-2.Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2019, ο Ατρόμητος επικράτησε επί του Παναιτωλικού 2-0, με 2 γκολ του Μανούσου.. Στις 4 Ιανουαρίου του 2020, ο Μανούσος ονομάστηκε MVP της αναμέτρησης του Ατρομήτου με τον Αστέρα Τρίπολης, μετά από 2 παρθενικά του γκολ, το 2ο πέναλτι στο ενενηκοστό λεπτό της αναμέτρησης. Στις 4 Ιουνίου του 2021, ο Ατρόμητος αποχαιρέτησε τον Μυτιληνιό επιθετικό με ένα αποχαιρετιστήριο βίντεο με τα γκολ του (97 συμμετοχές, 32 γκολ, 4 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις).
Στις 15 Ιουνίου του 2021, η Λαμία ανακοίνωσε την απόκτησή του. Στις 29 Ιανουαρίου του 2022, πέτυχε 2 γκολ στη νίκη της Λαμίας ενάντια του ΟΦΗ με 2-1. Στις 7 Μαΐου του 2023, ανακοίνωσε σε συνέντευξη την απόφασή του να επιστρέψει στη Μυτιλήνη για οικογενειακούς λόγους. Στις 2 Ιουλίου του 2023, έμεινε ελεύθερος από την Λαμία.
Παραπομπές
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Αιολικού Μυτιλήνης
Ποδοσφαιριστές ΟΦΗ
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές ΑΕΛ Καλλονής
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Πλατανιά
Ποδοσφαιριστές Ατρόμητου Αθηνών
Ποδοσφαιριστές ΠΑΣ Λαμίας
|
124727
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%B6%CE%B5%20%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%B1
|
Ταουέζε Σούνια
|
Ο Ταουέζε Σούνια (Tauese Tuailemafua Pita Fiti Sunia, 1941-2003) ήταν κυβερνήτης στην Αμερικανική Σαμόα από το 1997 ως το θάνατό του. Υπήρξε χαρισματικός πολιτικός και διακρίθηκε για τη ρητορική του ικανότητα. Πέθανε κατά τη δεύτερή του θητεία. Υπήρξε μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Φαγκατόγκο της Αμερικανικής Σαμόα στις 29 Αυγούστου του 1941 και ήταν γιος του αιδεσιμότατου Φίτι και της Σαβάλι Σούνια. Απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Ιστορία και στις Πολιτικές Επιστήμες από το Διδασκαλικό Κολέγιο Κίρνι της Νεμπράσκα, μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Διοίκηση της Εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης και τιμητικό διδακτορικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο του Γκόλντεν Γκέιτ. Δίδαξε ως δάσκαλος για αρκετά χρόνια και ήταν υποδιευθυντής του Κοινοτικού Κολεγίου. Ξεκίνησε τη δικηγορία ως ασκούμενος δικηγόρος το 1968 και υπηρέτησε ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αμερικανικής Σαμόα την περίοδο 1991-92.
Κυβερνήτης
Εξελέγη Κυβερνήτης στο δεύτερο γύρο το 1996 με οριακή διαφορά από το δεύτερο Λεαλαϊφουανέβα Πίτερ Ράιντ (51%-48%). Ο δεύτερος γύρος κρίθηκε απαραίτητος εξαιτίας της διάσπασης που παρουσιάστηκε στους κόλπους του Δημοκρατικού Κόμματος των Αμερικανικών Σαμόα ανάμεσα στο Σούνια και στον τότε Κυβερνήτη Λουτάλι Αϊφίλι Πάουλο Λαουβάο, ο οποίος ήρθε τρίτος. Ο Σούνια κέρδισε το Ράιντ επίσης με οριακή πλειοψηφία στον πρώτο γύρο στις εκλογές του 2000 με 50% έναντι 48%.
Στη διάρκεια της θητείας του Σούνια εκδηλώθηκαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των Σαμόα, επειδή άλλαξαν το όνομά τους από Δυτικές Σαμόα σε Σαμόα. Οι κάτοικοι των Αμερικανικών Σαμόα θεωρούν ότι η αλλαγή αυτή δε δείχνει την σαμοανή ταυτότητα των Αμερικανικών Σαμόα. Μάλιστα, όλα τα επίσημα έγγραφα και οι δημόσιες υπηρεσίες αναφέρονται στη Σαμόα με την ονομασία Δυτική Σαμόα. Ο ίδιος ο Σούνια ήταν ανεψιός του πρώην πρωθυπουργού, Τοφιλάου Έτι Αλεσάνα.
Πέθανε εν ενεργεία, στις 26 Μαρτίου του 2003 εν πτήσει για τη Χαβάη, όπου μετέβαινε για νοσηλεία, και προσωρινός Κυβερνήτης ανέλαβε ο Τογκιόλα Τουλαφόνο. Το όνομα του Σούνια δόθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Ουτουλέι.. Η χήρα του, Φαγκαοαλί Σατέλε, με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1969 έως τον θάνατό του, απεβίωσε στις 5 Σεπτεμβρίου 2015.
Παραπομπές
Πολιτικοί των Αμερικανικών Σαμόα
|
234109
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%84%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201997-1998
|
Γ΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1997-1998
|
Το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής ποδοσφαίρου ανδρών της περιόδου 1997-98 διεξήχθη σε δύο ομίλους με τη συμμετοχή 30 ομάδων. Με την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος την άνοδο στην Β΄Εθνική εξασφάλισαν ο Ιάλυσος Ρόδου, ο Α.Ο. Αγίου Νικολάου, ο Π.Α.Σ. Γιάννινα και ο Πιερικός. Στη Δ΄Εθνική υποβιβάστηκαν οι Πάμισος Μεσσήνης, Εργοτέλης, Α.Ο. Κέρκυρα, Αγία Ελεούσα, Α.Π.Σ. Κόρινθος, Α.Ο. Πύργος, Ορφέας Αλεξανδρούπολης , Α.Ε. Τυρνάβου, Ορέστης Ορεστιάδας, Αγροτικός Αστέρας, Απόλλων Λάρισας και Αναγέννηση Άρτας.
Βαθμολογίες
Νότιος Όμιλος
Βόρειος Όμιλος
Παραπομπές
Πηγές
Νίκος Νικολαΐδης, "Απ' τη Γ΄ Εθνική στο Περιφερειακό (1965-2012)", Αθήνα 2012 (ψηφιακή έκδοση).
Rsssf Πρωτάθλημα Γ Εθνικής, 1997-98
Γ΄ Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου αντρών Ελλάδας
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 1997-1998
|
623192
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%89%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%20%28%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%29
|
Λεωφόρος Κέννεντυ (Κωνσταντινούπολη)
|
Η Λεωφόρος Κέννεντυ είναι παραλιακή λεωφόρος που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Ξεκινάει από το Σίρκετσι και κινείται προς το Μπακίρκιοϊ σχεδόν μέχρι το πρώην αεροδρόμιο Ατατούρκ. Η λεωφόρος ονομάστηκε προς τιμήν του 35ου αμερικανού προέδρου, Τζον Φ. Κέννεντι.
Διαδρομή
Ο δρόμος ακολουθεί κατά προσέγγιση τα παλαιά θαλάσσια τείχη της πόλης. Αφού ξεκινήσει δίπλα από τον σταθμό Σίρκετσι κοντά στη γέφυρα του Γαλατά, η λεωφόρος Κέννεντυ κινείται με κατεύθυνση προς τα ανατολικά κατά μήκος της νότιας πλευράς του Κερατίου κόλπου. Στη συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση προς τα νότια στο Σαραϊμπουρνού και συνεχίζει εντός του ανατολικού μέρους της ιστορικής Κωνσταντινούπολης, ανάμεσα στο παλάτι Τοπκαπί και τον Βόσπορο. Αφού περάσει τον φάρο Αχίρκαπι Φενέρι και περάσει σε κοντινή απόσταση από την Αγία Σοφία και το παλάτι Βουκολέων, η λεωφόρος αλλάζει κατεύθυνση προς τα δυτικά και κινείται προς το αεροδρόμιο, περνώντας τη Μικρή Αγία Σοφία, την έδρα του Αρμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και το μεγάλο λιμάνι στο Γενί Καπί. Τότε συνεχίζει προς τα δυτικά-νοτιοδυτικά πριν τελειώσει στην μαρίνα Ατάκιοϊ. Η λεωφόρος από αυτό το σημείο συνεχίζει ως Λεωφόρος Ραούφ Ορμπάι (Rauf Orbay Caddesi), από τον τούρκο ναύαρχο Ραούφ Ορμπάι και οδηγεί προς το παλιό αεροδρόμιο Ατατούρκ.
Σημεία ενδιαφέροντος
Ο φάρος Αχίρκαπι, ένας ιστορικός φάρος που βρίσκεται ακόμα σε χρήση, βρίσκεται στην γειτονιά Τζανκουρταράν κοντά στον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος εξυπηρετείται από τη γραμμή Κωνσταντινούπολη-Χαλκαλί.
Φωτογραφίες
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Kennedy Avenue in Google Maps
Κωνσταντινούπολη
|
510107
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%86
|
Τσίλοφ
|
Το Τσίλοφ (επίσης, Τσιλόφ, Τζιλόι) είναι ένα χωριό στο νησί Τσίλοφ, στον δήμο Τσίλοφ-Νεφτ Ντασλάρι του ραγιόν του Εζιζμπέγιοφ του Μπακού στο βορειοανατολικό Αζερμπαϊτζάν. Το όνομα του χωριού άλλαξε από Τζιλόι σε Τσίλοφ στις 5 Οκτωβρίου 1999.
Παραπομπές
Μπακού
Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Μπακού
|
580423
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Σωτήρ Αχαΐας
|
Ο Σωτήρ, γνωστός και με την παλαιότερη ονομασία Ρούβαλη, είναι μικρός πεδινός οικισμός του Νομού Αχαΐας, αποτελεί τμήμα της Δημοτικής Κοινότητας Αιγίου, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Αιγιαλείας. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», ανήκε στον πρώην Δήμο Αιγίου ως τμήμα του πρώην Δημοτικού διαμερίσματος Αιγίου.
Το χωριό βρίσκεται κτισμένο σε υψόμετρο 175 μέτρων περίπου.
Γενικά στοιχεία
Πρόκειται για σχετικά καινούριο οικισμό καθώς αναγνωρίστηκε ως τέτοιος με την ονομασία «Ρούβαλη» στις 19/03/1961, όταν και προσαρτήθηκε στον τότε Δήμο Αιγίου ακολουθώντας έκτοτε όλες τις διοικητικές μεταβολές του. Με το ΦΕΚ 145Α της 13/09/1962 μετονομάστηκε από Ρούβαλη σε Σωτήρ.
Δημογραφική εξέλιξη
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:
Παραπομπές
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3.
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Σωτήρος Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/06/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου/Κοινότητας Αιγίου/Αιγιέων (1835-2010). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/06/2018.
Πανδέκτης: Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Ρούβαλη - Σωτήρ. pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε: 17/06/2018.
Χωριά του νομού Αχαΐας
Δήμος Αιγίου
Δήμος Αιγιαλείας
|
50416
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%BD%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Ντράζεν Πέτροβιτς
|
Ο Ντράζεν Πέτροβιτς (Dražen Petrović, 22 Οκτωβρίου 1964 – 7 Ιουνίου 1993), ήταν ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους καλαθοσφαιριστές όλων των εποχών. Γνωστός και ως «Μότσαρτ του μπάσκετ», γεννήθηκε στην Κροατία (τότε Γιουγκοσλαβία) και ήταν ένας από τους πρώτους αθλητές της χώρας του και γενικότερα από την Ευρώπη που κατάφερε να καθιερωθεί στο ΝΒΑ. Το 1991 επιλέχθηκε ανάμεσα στους 50 καλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών της FIBA (πλην NBA) καταλαμβάνοντας τη 2η θέση.
Τα πρώτα του βήματα
Γεννημένος στο Σίμπενικ, ο Ντράζεν ήταν ο δεύτερος γιος των Jovan "Jole" και Biserka Petrović. Ο μεγάλος του αδελφός, Αλεξάντερ, ήταν ο πρώτος της οικογένειας που ασχολήθηκε με την καλαθοσφαίριση και αυτός έδωσε το έναυσμα στον μικρότερο Ντράζεν να ασχοληθεί με το άθλημα. Ο Ντράζεν σε ηλικία μόλις 12 ετών ήταν μέλος της παιδικής ομάδας της τοπικής KK Šibenka Šibenik. Εκεί ξεδίπλωσε για πρώτη φορά το ταλέντο του, σκοράροντας αρκετά συχνά 50 και 60 πόντους. Σε ηλικία 15 ετών ήταν ήδη αναπόσπαστο μέλος της ανδρικής ομάδας της Σιμπένκα.
Με το νεαρό Πέτροβιτς αδιαμφισβήτητο σταρ της ομάδας, η Σίμπενικ κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς δύο φορές (το 1982 και το 1983), χάνοντας όμως και τις δύο φορές από τη Λιμόζ. Το 1983 ο 18χρονος Πέτροβιτς με δύο εύστοχες βολές έδωσε το πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας στην ομάδα του, που νίκησε έτσι την Μπόσνα Σαράγεβο, αλλά η Ομοσπονδία την επόμενη κιόλας ημέρα αφαίρεσε τον τίτλο από την ομάδα του, επικαλούμενη αντικανονική διαιτησία. Στην ομάδα σκόραρε 3.177 πόντους σε 74 αγώνες με μ.ο. 43.9 πόντους.
Η ευρωπαϊκή καταξίωση
Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ
Αφού υπηρέτησε για ένα χρόνο στο στρατό, ο Πέτροβιτς ακολούθησε τα βήματα του αδελφού του και πήρε μεταγραφή στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ το 1984. Μέσα στον πρώτο χρόνο του στην Τσιμπόνα κατάφερε να κερδίσει το Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας και το εθνικό κύπελλο. Επιπλέον, η νίκη με 87–78 - στην οποία ο Πέτροβιτς πέτυχε 39 πόντους - επί της Ρεάλ Μαδρίτης έφερε σε εκείνον και την Τσιμπόνα το πρώτο τους Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών. Τα επιτεύγματα αυτά ήταν αρκετά για να κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου αθλητή της Γιουγκοσλαβίας. Το δεύτερο ήρθε τον επόμενο χρόνο, καθώς πέτυχε 22 πόντους και η Τσιμπόνα νίκησε τη Ζάλγκιρις Κάουνας με 94–82 σε ένα επεισοδιακό τελικό, στην οποία διέπρεπε ο θρυλικός Άρβιντας Σαμπόνις. Η ίδια χρονιά έφερε στην Τσιμπόνα άλλο ένα εθνικό κύπελλο, με τον Πέτροβιτς να πετυχαίνει 46 πόντους απέναντι στην παλιά αντίπαλο, Μπόσνα Σαράγεβο. Το 1987 ο παίκτης κατέκτησε το τρίτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο: το Κύπελλο Κυπελλούχων απέναντι στη Σκαβολίνι Πέζαρο, όπου σημείωσε 28 πόντους.
Με την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, ο Πέτροβιτς κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984. Παρά την αποτυχία της Γιουγκοσλαβίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1985, ο Πέτροβιτς ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Στην τρίτη θέση βρέθηκε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1986, που έχει χαραχθεί στη μνήμη των θεατών για το "θρίλερ του τελευταίου λεπτού", στον ημιτελικό με τη νίκη της Σοβιετικής Ένωσης (90–91). Ήταν όμως ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης και δεύτερος σκόρερ με μέσο όρο 25,2 πόντους πίσω από το Νίκο Γκάλη που είχε 33,7. Από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987 ο Πέτροβιτς επέστρεψε ξανά με το χάλκινο μετάλλιο, καθώς η Γιουγκοσλαβία ηττήθηκε στον ημιτελικό από τη διοργανώτρια και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα. Η παγκόσμια Πανεπιστημιάδα, που διεξήχθη στο Ζάγκρεμπ το 1987, βρήκαν τη Γιουγκοσλαβική ομάδα, με τον Πέτροβιτς στη σύνθεσή της, να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, ο Πέτροβιτς κατέλαβε με τη Γιουγκοσλαβία τη δεύτερη θέση, αφού έχασε για ακόμη μία φόρα από την ισχυρή Σοβιετική Ένωση.
Ο μέσος όρος πόντων του Πέτροβιτς κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων που αγωνίστηκε με την Τσιμπόνα, ήταν 37,7 πόντοι στην πρώτη κατηγορία του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος και 33,8 στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με προσωπικά ρεκόρ αυτά των 112 και 62 πόντων. Στις 5 Οκτωβρίου 1985 σε αγώνα του πρωταθλήματος με αντίπαλο τη Ολίμπια Λιουμπλιάνα (158–77) σημείωσε 112 πόντους (67 στο πρώτο ημίχρονο) με 10/20 τρίποντα, 30/40 δίποντα και 22 ελεύθερες βολές. Η επίδοση εξακολουθεί να παραμένει η 3η καλύτερη όλων των εποχών στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα πρώτης κατηγορίας μετά από αυτές των Ερμάν Κουντέρ και Αριστείδη Μούμογλου και 4η στον κόσμο. Σε ένα παιχνίδι Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1986, πέτυχε 10 τρίποντα απέναντι στη Λιμόζ - τα επτά από τα οποία ήταν συνεχόμενα, στην περίοδο του πρώτου ημιχρόνου - για μία τελική συγκομιδή 45 πόντων και 25 ασίστ. Ο Πέτροβιτς όμως χρειαζόταν νέες προκλήσεις, τις οποίες η Τσιμπόνα και το Γιουγκοσλαβικό Πρωτάθλημα δεν μπορούσαν να του προσφέρουν. Κλείνοντας τη σταδιοδρομία του στη Γιουγκοσλαβία είχε σημειώσει 5.113 πόντους σε 197 αγώνες πρωταθλήματος (μ.ο. 26,0 πόντοι) με την αγωνιστική περίοδο 1985–86 να είναι η καλύτερη, όπου ο μέσος όρος πόντων του ήταν 41,4, επίδοση που έμεινε ακατάρριπτο ρεκόρ.
Παράλληλα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς είχαν επιλέξει τον νεαρό τότε Πέτροβιτς στον τρίτο γύρο του NBA Ντραφτ το 1986. Ωστόσο, εκείνος αποφάσισε να αναβάλλει την αναχώρηση του για τις Η.Π.Α. και έτσι, το 1988, υπέγραψε στη Ρεάλ Μαδρίτης για το αστρονομικό, για τα δεδομένα της εποχής, ποσό των 4 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ρεάλ Μαδρίτης
Η περίοδος 1988–89 βρήκε τον Πέτροβιτς να φοράει τα χρώματα ενός μεγάλου ισπανικού συλλόγου, της Ρεάλ Μαδρίτης. Παρά το γεγονός ότι έχασαν το πρωτάθλημα στις λεπτομέρειες, καθώς ηττήθηκαν από την Μπαρτσελόνα στο πέμπτο και καθοριστικό παιχνίδι της σειράς των τελικών, ο Πέτροβιτς βοήθησε τη Ρεάλ να φτάσει στην κατάκτηση του εγχώριου κυπέλλου, υπερισχύοντας των Καταλανών στον τελικό της διοργάνωσης. Ακόμη, ο Πέτροβιτς οδήγησε το σύλλογο σε θρίαμβο στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στις 14 Μαρτίου 1989 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας του Πειραιά απέναντι στην ιταλική Γιουβεκαζέρτα Μπάσκετ με 117–113 στην παράταση (κανονική διάρκεια 102–102), επαναλαμβάνοντας την προηγούμενη καλύτερη συγκομιδή πόντων του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (62 πόντοι). Είχε 14/15 βολές, 12/14 δίποντα και 8/16 τρίποντα σε 45 λεπτά συμμετοχής. Οι δύο ομάδες είχαν αναμετρηθεί και στον Α’ Όμιλο της προημιτελικής φάσης της διοργάνωσης με τους Ισπανούς να επικρατούν στο πρώτο ματς μέσα στην Ιταλία με 95–94 με εξαιρετικό τον Πέτροβιτς (42 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 10 ασίστ) και ήρωα της τελευταίας στιγμής τον Φερνάντο Μαρτίν που όχι μόνον πέτυχε 26 πόντους και μάζεψε 13 ριμπάουντ αλλά σημείωσε και το νικητήριο καλάθι στο τέλος χάρη στο οποίο η ομάδα του πήρε την πρώτη θέση. Αυτή ήταν και η πρώτη και τελευταία σεζόν του Γιουγκοσλάβου στην Liga ACB έχοντας μέσο όρο πόντων 28,5 στο πρωτάθλημα, αλλά ακόμη κρατά ένα από τα ρεκόρ ατομικής απόδοσης στο πρωτάθλημα Ισπανίας σε σειρά τελικών σε πόντους (42) και τρίποντα (8).
Μια εξαιρετική περίοδος σε συλλογικές διοργανώσεις για τον Πέτροβιτς, έφτασε στο αποκορύφωμά της με το κατόρθωμά του με την εθνική ομάδα το 1989: στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ, η ανανεωμένη γιουγκοσλαβική ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου νίκησε την Ελλάδα. Ο Πέτροβιτς ήταν ο δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης πίσω πάλι από το Νίκο Γκάλη και αναδείχτηκε ο πιο πολύτιμος παίκτης (MVP).
Παρακινημένος από την πρόκληση και πιεζόμενος από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, οι οποίοι τον είχαν επιλέξει στην 60η θέση του ντραφτ το 1986, ο Πέτροβιτς τελικά έμεινε σταθερός στην απόφαση του και προσπάθησε να εδραιωθεί στο NBA. Έφυγε από την Ισπανία μάλλον απότομα στο τέλος της περιόδου, διέκοψε το συμβόλαιο που είχε με τη Ρεάλ εξαγοράζοντας το υπόλοιπό του και ενσωματώθηκε στους Μπλέιζερς για την περίοδο 1989–1990.
ΝΒΑ
Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς
Στις πολλές δηλώσεις του πριν από την άφιξή του στο Πόρτλαντ, ο Πέτροβιτς εξέφρασε ανησυχία ότι η έλλειψη αγωνιστικού χρόνου είναι το μοναδικό εμπόδιο προς την επιτυχία του στο NBA. Στην πρώτη του, μάλιστα, περίοδο με την ομάδα, οι ανησυχίες του αυτές επιβεβαιώθηκαν. Με τους βασικούς Κλάιντ Ντρέξλερ και Τέρι Πόρτερ να έχουν καθιερωθεί, ο τότε Μεγαλύτερος Ευρωπαίος Παίκτης της χρονιάς - σύμφωνα με τη La Gazzetta dello Sport - περιορίστηκε στο να παίζει 12 λεπτά ανά παιχνίδι - λεπτά, τα οποία συγκέντρωνε κυρίως στο τέλος κάθε παιχνιδιού, όταν όλα είχαν κριθεί - αφήνοντας του ένα φτωχό μέσο όρο 7,4 πόντων ανά παιχνίδι. Το ξεκίνημα της περιόδου 1990–91 έφερε την πικρή απογοήτευση του Πέτροβιτς σε αποκορύφωση, καθώς ο αγωνιστικός του χρόνος μειώθηκε σε 7 λεπτά. Προς επιμονή του, μετά από 38 παιχνίδια στη σεζόν (στα 20 από τα οποία ο Πέτροβιτς δεν αγωνίστηκε καθόλου), μια ανταλλαγή με τους Ντένβερ Νάγκετς τον έστειλε στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς.
Το καλοκαίρι ανάμεσα στις δύο πιο απογοητευτικές περιόδους της επαγγελματικής του καριέρας ο Πέτροβιτς, έγραφε ξανά ιστορία με την εθνική ομάδα του, καθώς η Γιουγκοσλαβία στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια, επικρατώντας της Σοβιετικής Ένωσης, για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Μπουένος Άιρες. Με την εθνική Γιουγκοσλαβίας είχε παίξει σε 175 παιχνίδια και σημείωσε 3.384 πόντους.
Νιου Τζέρσεϊ Νετς
Στις 23 Ιανουαρίου 1991, έγινε παίκτης των Νιου Τζέρσεϊ Νετς. Ο Πέτροβιτς τώρα ήταν μέλος μιας ομάδας η οποία ανέδειξε δύο από τους καλύτερους και πολλά υποσχόμενους νέους στο πρωτάθλημα, τους Κένι Άντερσον και Ντέρεκ Κόλεμαν, αλλά που δεν είχε φτάσει στα πλέι-οφ από το 1986. Αποφασισμένος να μην αφήσει το περιστατικό με το Πόρτλαντ να επαναληφθεί, ανταποκρίθηκε άμεσα στον αυξημένο αγωνιστικό του χρόνο (20,5 λεπτά ανά παιχνίδι), μετρώντας ένα μέσο όρο 12,6 πόντων ανά παιχνίδι και 43 παιχνίδια με τους Νετς.
Η πρώτη του ολοκληρωμένη περίοδος με την ομάδα του Νιου Τζέρσεϊ ήταν πραγματικά εντυπωσιακή: χωρίς να έχει χάσει ούτε ένα παιχνίδι, ο Πέτρο, όπως τον αποκαλούσαν, είχε ένα μέσο όρο 20,6 πόντων σε 36,9 λεπτά στο παρκέ, ενώ ήταν και ο κορυφαίος όλων των γκαρντ του NBA σε ποσοστό ευστοχίας εντός πεδιάς (51%). Καθιερώθηκε ως ο ηγέτης της ομάδας και ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της. Ακόμα σημαντικότερο, η επιτυχία του συνοδεύτηκε και με επιτυχία της ομάδας, καθώς οι Νετς σημείωσαν 14 περισσότερες νίκες από την προηγούμενη περίοδο και κατάφεραν να φτάσουν στα πλέι-οφ. Ο Πέτροβιτς συνέχισε την ανοδική του πορεία, αύξησε το μέσο όρο πόντων του (22,3, 11ος σκόρερ του πρωταθλήματος) την περίοδο 1992–93 και επανέλαβε τα εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας σε σουτ τριών πόντων από την προηγούμενη σεζόν (45%), για να ηγηθεί και πάλι όλων των γκαρντ του πρωταθλήματος σε ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα (52%). Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε αγωνιστεί σε 290 παιχνίδια κανονικής περιόδου του NBA και είχε μέσους όρους 15,4 πόντους, 2,3 ριμπάουντ και 2,4 ασίστ σε 26,4 λεπτά συμμετοχής.
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τον τίμησαν, επιλέγοντας τον στην τρίτη καλύτερη ομάδα ολόκληρου του πρωταθλήματος εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, η αποτυχία να λάβει μια πρόσκληση για το NBA All-Star Game του 1993, απογοήτευσε βαθύτατα τον Πέτροβιτς: ήταν, μάλιστα, ο μοναδικός ανάμεσα στους 15 μεγαλύτερους σκόρερ του NBA εκείνη τη σεζόν που δεν κλήθηκε σε αυτό. «Ήταν ο μόνος παίκτης που με κοιτούσε στα μάτια χωρίς να φοβάται», ανέφερε για τον Πέτροβιτς ο Μάικλ Τζόρνταν.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη συμμετείχε και η, ανεξάρτητη πλέον, Κροατία και ο Πέτροβιτς ήταν ο αρχηγός της κροατικής εθνικής ομάδας καλαθοσφαίρισης στο Ολυμπιακό τουρνουά. Χάνοντας μόνο από την Αμερικανική Ντριμ Τιμ, του Μάικλ Τζόρνταν και των άλλων αστέρων, σε παιχνίδια νοκ-άουτ, η δυνατή και εμπνευσμένη κροατική ομάδα κατάφερε να φτάσει στον τελικό - με τις καθοριστικές ελεύθερες βολές που εκτέλεσε ο ίδιος ο Πέτροβιτς στον ημιτελικό με τη, διαλυμένη πια, Σοβιετική Ένωση (αγωνίστηκε με την επωνυμία Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών αποτέλεσμα, αποτέλεσμα 75–74) σημείωσε 35 πόντους. Στο τέλος, η θρυλική σήμερα ομάδα των Η.Π.Α., αποτελούμενη από αστέρες του NBA, αποδείχθηκε πολύ σκληρή για την Κροατία, αναγκάζοντας τον Πέτροβιτς και τους συμπαίκτες του να γυρίσουν στην πατρίδα τους με το ασημένιο μετάλλιο μετά την ήττα με 117–85. Ο Πέτροβιτς σημείωσε 24 πόντους με το αρχικό του οίστρο να δίνει μικρό προβάδισμα στην ομάδα του με 25–23 στο δεκάλεπτο.
Στατιστικά καριέρας
Σημείωση: Τα στατιστικά στοιχεία στο NBA αφορούν την κανονική περίοδο - δεν συμπεριλαμβάνονται τα πλέι-οφ.
Τίτλοι και διακρίσεις
Διασυλλογικές διοργανώσεις
Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Γιουγκοσλαβίας (4) : 1984–85, 1985–86, 1986–87, 1987–88
Περισσότεροι πόντοι από έναν παίκτη σε παιχνίδι πρωταθλήματος (112) - Γιουγκοσλαβικό Πρωτάθλημα
Περισσότεροι πόντοι (42) από έναν παίκτη σε παιχνίδι σειράς τελικών - Ισπανικό Πρωτάθλημα
Περισσότερα σουτ 3 πόντων από έναν παίκτη σε παιχνίδι τελικών (8) - Ισπανικό Πρωτάθλημα
Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου Κόρατς : 1987–88
NBA 1992: καλύτερο ποσοστό ευστοχίας σε δίποντα από όλους τους γκαρντ
NBA 1993: καλύτερο ποσοστό ευστοχίας σε δίποντα από όλους τους γκαρντ
NBA: Παίκτης που επιχείρησε τα περισσότερα τρίποντα, χωρίς να χάσει κανένα σε παιχνίδι σειράς πλέι-οφ (2)
NBA: καλύτερο ποσοστό ευστοχίας σε προσπάθειες τριών πόντων όλων των εποχών (3ος)
Εθνική ομάδα
Καλύτερος παίκτης Βαλκανικού Πρωταθλήματος Νέων Ανδρών, 1982
MVP Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης, 1986
MVP Ευρωμπάσκετ, 1989
Το τραγικό τέλος
Το καλοκαίρι του 1993, μετά από την καλύτερη σεζόν του στο NBA και τον αποκλεισμό των Νετς από τον πρώτο γύρο από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, ο Πέτροβιτς ταξίδεψε στην Πολωνία, όπου η κροατική εθνική ομάδα έπαιζε αγώνα για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 1993, το οποίο έγινε στη Γερμανία. Με αντίπαλο τη Σλοβενία σημείωσε 30 πόντους, σε συνάντηση που έληξε με νίκη των γειτόνων του με 94–90 (6 Ιουνίου). Σκεπτόταν σοβαρά την αποχώρηση του από τους Νετς, απογοητευμένος από την τεταμένη κατάσταση ανάμεσα σε εκείνον και τους, όπως πίστευε, ζηλόφθονες συμπαίκτες του, καθώς επίσης και το γεγονός ότι ο σύλλογος δεν του είχε κάνει ακόμη πρόταση για ανανέωση του συμβολαίου του. Είπε, ακόμη, σε Αμερικανούς δημοσιογράφους ότι η έλλειψη αναγνώρισης στο πρωτάθλημα τον είχε κάνει να σκέφτεται να αφήσει τελείως το NBA και να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα. Μάλιστα, αργότερα φημολογήθηκε ότι ο Πέτροβιτς είχε συμφωνήσει σε όλα με τον Παναθηναϊκό, σύμφωνα με την ιστορία του ιδιοκτήτη του, Παύλου Γιαννακόπουλου, ο οποίος κατ' ισχυρισμόν είχε προσφέρει υπογεγραμμένο συμβόλαιο με κενούς τους όρους ποσού αμοιβής - όλα αυτά έγιναν μέρος του θρύλου του Ντράζεν Πέτροβιτς. Μετά το παιχνίδι, για προσωπικούς λόγους, ο παίκτης αποφάσισε να μην επιστρέψει στην Κροατία μαζί με τους συμπαίκτες του.
Ο Πέτροβιτς σκοτώθηκε ως επιβάτης σε αυτοκίνητο που ενεπλάκη σε δυστύχημα στη βρεγμένη άσφαλτο του Autobahn 9 στο Ντένκεντορφ (κοντά στην πόλη Ίνγκολστατ, στο γερμανικό κρατίδιο της Βαυαρίας), στις 17:20 περίπου στις 7 Ιουνίου του 1993. Σύμφωνα με την αναφορά της αστυνομίας, ένα διερχόμενο φορτηγό προσέκρουσε και εισχώρησε στην οδική διαχωριστική νησίδα με τον οδηγό να χάνει τον έλεγχο του οχήματος. Τελικά και να μπλόκαρε και τις τρεις λωρίδες κυκλοφορίας με κατεύθυνση το Μόναχο. Δευτερόλεπτα αργότερα, το ιδιωτικό αυτοκίνητο που μετέφερε τον κοιμισμένο Πέτροβιτς στη θέση του συνοδηγού, προσέκρουσε στο φορτηγό, σκοτώνοντας μόνον αυτόν και αφήνοντας την οδηγό - Κλάρα Ζάλαντζι, μοντέλο από τη Γερμανία - και μια Τουρκάλα μπασκετμπολίστρια, η οποία καθόταν στα πίσω καθίσματα, με σοβαρούς μόνο τραυματισμούς. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι η ορατότητα του δρόμου ήταν πολύ κακή και ότι ο Πέτροβιτς δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας.
Hall of Fame
Ο τάφος του Ντράζεν Πέτροβιτς στο Mirogoj έγινε αμέσως "ιερό" για τους συμπατριώτες του. Το στάδιο της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ μετονομάστηκε σε Drazen Petrovic Basketball Hall στις 4 Οκτωβρίου 1993 και η πόλη του Ζάγκρεμπ του αφιέρωσε μια πλατεία, δίνοντας της το όνομά του. Οι Νετς απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 3, την οποία ο παίκτης φορούσε, στις 11 Νοεμβρίου 1993. Από το 1994, το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίκτη (MVP) στο NBA έφερε το όνομα του. Στις 29 Απριλίου 1995, ανεγέρθη άγαλμα σε ανάμνηση της σπουδαιότητας αυτού του μεγάλου αθλητή μπροστά από το Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης, στην Ελβετία, καθιστώντας τον, έτσι, μόλις τον δεύτερο αθλητή που λαμβάνει τέτοια τιμή. Ο Πέτροβιτς έγινε μέλος του Naismith Memorial Basketball Hall of Fame το 2002 και του FIBA Hall of Fame το 2007. Στις 9 Ιουλίου του 2001, έχοντας κερδίσει στο τουρνουά τένις του Γουίμπλεντον, ο Κροάτης τενίστας Γκόραν Ιβανίσεβιτς αφιέρωσε τη νίκη του στον αδικοχαμένο φίλο και συμπατριώτη του, Ντράζεν Πέτροβιτς, και φόρεσε την εμφάνισή του με τους Νετς, ανάμεσα σε ένα πλήθος 100.000 ατόμων που πανηγύριζε το θρίαμβο του στο Σπλιτ. Το 2006, η 13η επέτειος από το θάνατο του Πέτροβιτς στιγματίστηκε από τα εγκαίνια του Μουσείου Drazen Petrovic στο Ζάγκρεμπ, ενός πραγματικού "ναού" αφιερωμένου στην προσωπικότητα και τα επιτεύγματά του, με δέκα χώρους εκθεμάτων πολυτροπικού περιεχομένου, τα οποία αποτυπώνουν ολόκληρη την καριέρα του σπουδαίου αθλητή.
Μουσείο Drazen Petrovic
Το μουσείο έχει γίνει στη μνήμη του Ντράζεν Πέτροβιτς, και αποτελεί μια συλλογική προσπάθεια με ηγέτη το Ίδρυμα Drazen Petrovic σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Κροατίας, την Πόλη του Ζάγκρεμπ και το Κροατικό Μουσείο Αθλητισμού. Το μουσείο ξεκίνησε ως ιδέα των γονιών του Drazen Petrovic, Biserka and Jole Petrovic, που ενισχύθηκε από τη συνεισφορά γνωστών Κροατών αρχιτεκτόνων (Andrija Rusan και Niksa Bilic). Όλα τα αντικείμενα που εκτίθενται στο μουσείο έχουν συλλεχθεί και κατηγοριοποιηθεί από το Κροατικό Μουσείο Αθλητισμού. Την οργάνωση και λειτουργία του μουσείου έχει εξ ολοκλήρου το Ίδρυμα Dražen Petrović, στο οποίο ηγείται η οικογένεια του Ντράζεν. Για την ίδρυση και λειτουργία του μουσείου αυτού, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές γενναιόδωρες συνεισφορές από αντιπροσώπους της Κροατικής κυβέρνησης, της πόλης του Ζάγκρεμπ, γνωστούς συναθλητές του, αλλά και από πολλές επιχειρήσεις και ανώνυμους πολίτες. Συνολικά στην καριέρα του σκόραre 24.116 πόντους σε 632 αγώνες με μ.ο.38.1 πόντους.
Τα επίσημα εγκαίνια του μουσείου πραγματοποιήθηκαν στις 7 Ιουνίου 2006, ενώ επίσημα η λειτουργία του μουσείου ξεκίνησε στα τέλη Δεκεμβρίου του 2006. Η πλατεία μπροστά στην οποία λειτουργεί το μουσείο Dražen Petrović έχει μετονομαστεί σε Πλατεία Ντράζεν Πέτροβιτς προς τιμήν του μεγάλου Κροάτη μπασκεμπολίστα.
Στις 22/12/2006 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Ντράζεν, μπροστά από το ομώνυμο μουσείο. Ο Σλοβένος θαυμαστής του Ντράζεν και φίλος της οικογένειας Πέτροβιτς, Μatjaz Βeznik, που παραβρέθηκε στα εγκαίνια, παραχώρησε τις παρακάτω φωτογραφίες από την αποκάλυψη του αγάλματος, καθώς και από το εσωτερικό του μουσείου:
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Todd Spehr: Drazen: The Remarkable Life and Legacy of the Mozart of Basketball ISBN 978-1502999559
Juan Francisco Escudero Sánchez: Drazen Petrovic. La leyenda del indomable (Ediciones, 2018) ISBN 978-8415448341
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μουσείο Ντράζεν Πέτροβιτς
Hall of Fame (USA)
Σελίδα προς τιμήν του Πέτροβιτς
Η Ιστοσελίδα του Matjaz Βeznik
Προς τιμήν του Ντράζεν Πέτροβιτς
Ντράζεν Πέτροβιτς: Η ζωή μετά τον θάνατο του (pics & vid)
Σούτινγκ γκαρντ
Γιουγκοσλάβοι καλαθοσφαιριστές
Καλαθοσφαιριστές Εθνικής Γιουγκοσλαβίας
Κροάτες καλαθοσφαιριστές
Καλαθοσφαιριστές Εθνικής Κροατίας
Καλαθοσφαιριστές Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ
Καλαθοσφαιριστές Ρεάλ Μαδρίτης
Καλαθοσφαιριστές Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς
Καλαθοσφαιριστές Νιου Τζέρσεϊ Νετς
Καλαθοσφαιριστές κροατικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές ισπανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές αμερικανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές του NBA
Παίκτες νικητές Ευρωμπάσκετ
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 1985
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 1987
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 1989
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 1986
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 1990
Παίκτες νικητές Παγκοσμίου Πρωταθλήματος FIBA
Εισαχθέντες στο Hall of Fame της FIBA
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1984
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1988
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1992
Γιουγκοσλάβοι Ολυμπιονίκες
Ολυμπιονίκες της καλαθοσφαίρισης
Εισαχθέντες στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame
Μέλη Ολυμπιακού Τάγματος
|
126784
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Ασπασία
|
Η Ασπασία (περ. 470 – περ. 400 π.Χ. ) καταγόταν από τη Μίλητο και ήταν διάσημη για τον δεσμό, που διατηρούσε με τον επιφανή Αθηναίο πολιτικό Περικλή. Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής της στην Αθήνα και υπάρχει η πιθανότητα να επηρέασε, διαμέσου του Περικλή, την πολιτική του αθηναϊκού κράτους. Στο όνομά της αναφέρονται στα έργα τους οι Πλάτων, Αριστοφάνης, Ξενοφών και άλλοι συγγραφείς της εποχής.
Ορισμένοι από αυτούς υποστηρίζουν πως η Ασπασία διατηρούσε οίκο ανοχής, ενώ ήταν πόρνη και η ίδια. Ωστόσο οι σύγχρονοι μελετητές είναι επιφυλακτικοί ως προς αυτό το ζήτημα, δεδομένου ότι πρόκειται για ισχυρισμό συγγραφέων (μεταξύ αυτών και κωμικοί ποιητές) που ως στόχο είχαν τη δυσφήμιση του Περικλή. Ορισμένοι μελετητές αμφισβητούν ακόμη και την παράδοση βάσει της οποίας η Ασπασία ήταν εταίρα, θεωρώντας πως στην πραγματικότητα το ζεύγος ήταν παντρεμένο. Η Ασπασία απέκτησε με τον Περικλή ένα γιο, ο οποίος επίσης ονομάστηκε Περικλής. Ο τελευταίος αργότερα έγινε στρατηγός του αθηναϊκού στρατού και εκτελέστηκε μετά τη Ναυμαχία των Αργινουσών. Μετά τον θάνατο του Περικλή του Πρεσβύτερου, πιστεύεται πως η Ασπασία έγινε εταίρα του Λυσικλή, ενός άλλου Αθηναίου πολιτικού και στρατιωτικού.
Καταγωγή
Η Ασπασία γεννήθηκε στην ιωνική πόλη της Μιλήτου, στη σημερινή επαρχία του Αϊδινίου στη σημερινή Τουρκία. Ελάχιστα είναι γνωστά για την οικογένειά της, πέρα από το ότι ο πατέρας της ονομαζόταν Αξίοχος. Εντούτοις, θεωρείται ότι καταγόταν από εύπορη οικογένεια, καθώς η Ασπασία κατείχε εξαιρετική μόρφωση. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι ήταν αιχμάλωτη πολέμου από την Καρυά. Γενικά αυτή η άποψη θεωρείται λανθασμένη.
Δεν είναι γνωστές οι συνθήκες υπό τις οποίες ταξίδεψε στην Αθήνα. Η ανακάλυψη μιας ταφικής επιγραφής, που χρονολογείται τον 4ο αιώνα π.Χ. και η οποία αναφέρει τα ονόματα Αξίοχος και Ασπάσιος, οδήγησε τον ιστορικό Πίτερ Κ. Μπίκνελ σε μια προσπάθεια αναδημιουργίας του οικογενειακού περιβάλλοντος της Ασπασίας και τις πιθανές σχέσεις του με την Αθήνα. Η θεωρία του τη συνδέει με τον Αλκιβιάδη Β' των Σκαμβονιδών, ο οποίος εξοστρακίστηκε από την Αθήνα το 460 π.Χ. και ίσως έζησε τα χρόνια της εξορίας του στη Μίλητο. Ο Μπίκνελ εικάζει ότι, μετά την αποπομπή του, ο Αλκιβιάδης μετέβη στη Μίλητο, όπου και παντρεύτηκε την κόρη κάποιου που ονομαζόταν Αξίοχος. Τελικά ο Αλκιβιάδης επέστρεψε στην Αθήνα με τη νέα του σύζυγο και τη μικρότερη αδελφή της, την Ασπασία. Ο Μπίκνελ υποστηρίζει προς το πρώτο παιδί αυτού του γάμου ονομαζόταν Αξίοχος (θείος του διάσημου Αλκιβιάδη), ενώ το δεύτερο Ασπάσιος. Επίσης, εικάζει ότι ο Περικλής γνωρίστηκε με την Ασπασία, επειδή διατηρούσε στενές σχέσεις με το σπιτικό του Αλκιβιάδη.
Ζωή στην Αθήνα
Σύμφωνα με τις αμφισβητήσιμες αναφορές των αρχαίων συγγραφέων και ορισμένων σύγχρονων μελετητών, στην Αθήνα η Ασπασία έγινε εταίρα και πιθανώς ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής.<ref name="Just144">R. Just,Women in Athenian Law and Life", 144</ref> Οι εταίρες ήταν επαγγελματίες, που αναλάμβαναν την ψυχαγωγία ανδρών της ανώτερης τάξης και ήταν και παλλακίδες τους. Πέρα από την εξωτερική τους ομορφιά, διέφεραν από τις άλλες Αθηναίες στο γεγονός ότι ήταν μορφωμένες (συχνά σε υψηλό επίπεδο, όπως η Ασπασία), ήταν ανεξάρτητες και πλήρωναν φόρους.A. Southall, The City in Time and Space, 63 Ίσως ήταν ό,τι πιο κοντινό μπορεί να φανταστεί κανείς στις απελευθερωμένες γυναίκες και η Ασπασία, η οποία εξελίχτηκε σε λαμπερή προσωπικότητα της αθηναϊκής κοινωνίας, ήταν πιθανώς ένα προφανές παράδειγμα.B. Arkins, Sexuality in Fifth-Century Athens Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η Ασπασία συγκρινόταν με τη διαβόητη Θαργηλία, μια άλλη ξακουστή εταίρα από την αρχαία Ιωνία.
Ούσα ξένη και ίσως εταίρα, η Ασπασία ήταν ελεύθερη από τις νομικές δεσμεύσεις, που κατά παράδοση καθήλωναν τις παντρεμένες γυναίκες στα σπίτια τους, κι έτσι της επιτρεπόταν να συμμετέχει στη κοινωνική ζωή της πόλης. Έγινε ερωμένη του επιφανούς πολιτικού Περικλή στις αρχές της δεκαετίας του 440 π.Χ. Μετά το διαζύγιό του από την πρώτη του σύζυγο (περ. 445 π.Χ.), η Ασπασία άρχισε να συγκατοικεί μαζί του, αν και δεν υπάρχει κοινά αποδεκτή άποψη για το αν παντρεύτηκαν ή όχι. Ο γιος τους, Περικλής, είχε έρθει στον κόσμο γύρω στο 440 π.Χ. Η Ασπασία θα πρέπει να ήταν πολύ νέα, αν κρίνει κανείς από το γεγονός πως χάρισε ένα παιδί στον Λυσικλή περίπου το 428 π.Χ.
Στους κοινωνικούς κύκλους η Ασπασία ήταν γνωστή για την ικανότητά της στον λόγο και τις συμβουλές της, παρά απλά για τη φυσική της ομορφιά. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το σπίτι της έγινε κέντρο πολιτισμού στην πόλη των Αθηνών, προσελκύοντας επιφανείς συγγραφείς και στοχαστές, ανάμεσα στους οποίους και τον φιλόσοφο Σωκράτη. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι παρά την «ανήθικη» ζωή της, οι Αθηναίοι έφερναν μαζί τις συζύγους τους για να ακούν τις συζητήσεις της.H.G. Adams, A Cyclopaedia of Female Biography, 75–76
Πολιτικές και νομικές επιθέσεις
Ο Περικλής, η Ασπασία και το φιλικό τους περιβάλλον δεν ήταν απρόσβλητοι από επιθέσεις, καθώς στην Αθηναϊκή Δημοκρατία το πρόσωπο που πρωτοστατούσε στην πολιτική ζωή δεν ήταν απαραβίαστο. Η σχέση της με τον Περικλή και η επακόλουθη ανάμειξή της στην πολιτική ζωή ξεσήκωσε πολλές αντιδράσεις. Ο Ντόναλντ Κάγκαν, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, πιστεύει ότι η Ασπασία δεν ήταν καθόλου δημοφιλής την περίοδο που ακολούθησε τον Σαμιακό Πόλεμο. Το 440 π.Χ., η Σάμος βρισκόταν σε πόλεμο με τη Μίλητο για την Πριήνη, μια αρχαία πόλη της Ιωνίας στους πρόποδες των λόφων της Μυκάλης. Όταν έχασαν τον πόλεμο, οι Μιλήσιοι ζήτησαν από τους Αθηναίους να μεσολαβήσουν υπέρ αυτών στη διαμάχη τους με τη Σάμο. Όταν οι Αθηναίοι διέταξαν τις δύο πλευρές να παύσουν τις εχθροπραξίες και να τους αναθέσουν τη διαιτησία, οι Σαμιώτες αρνήθηκαν. Ως εκ τούτου, ο Περικλής προκάλεσε ψήφισμα εκστρατείας κατά της Σάμου. Η εκστρατεία αποδείχτηκε δυσχερής και οι Αθηναίοι υπέφεραν από βαριές απώλειες προτού καταφέρουν να υποτάξουν τελικά τη Σάμο. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, κυκλοφόρησε η φήμη ότι η Ασπασία, η οποία γεννήθηκε στη Μίλητο, υποκίνησε έναν πόλεμο που ο Περικλής δεν επιθυμούσε, και τελικά το έκανε για να την ευχαριστήσει.
Πριν από την έκρηξη του Πελοποννησιακού Πολέμου (431 π.Χ. – 404 π.Χ.), ο Περικλής, κάποιοι από τους στενούς του συνεργάτες και η Ασπασία αντιμετώπισαν μια σειρά προσωπικών και νομικών επιθέσεων. Ιδιαίτερα η Ασπασία κατηγορήθηκε ότι διέφθειρε νεαρά κορίτσια, προκειμένου να ικανοποιήσει τις διαστροφές του Περικλή. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, δικάστηκε για ασέβεια, με δημόσιο κατήγορο τον κωμικό ποιητή Έρμιππο. Αυτές οι κατηγορίες δεν ήταν, πιθανώς, τίποτε περισσότερο από αστήριχτες συκοφαντίες, ωστόσο η όλη εμπειρία άφησε τον μεγάλο Αθηναίο πολιτικό με μεγάλη πικρία. Παρόλο που η Ασπασία αθωώθηκε χάρη σε ένα ασυνήθιστο συναισθηματικό ξέσπασμα του Περικλή, ο φίλος του γλύπτης Φειδίας πέθανε στη φυλακή. Ένας άλλος φίλος του, ο Αναξαγόρας, δέχτηκε επίθεση από την Εκκλησία του Δήμου για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ο Κάγκαν θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο η ίδια η αφήγηση της δίκης και της αθώωσης της Ασπασίας να είναι πλαστή, «στην οποία πραγματικές συκοφαντίες, υποψίες και χυδαία αστεία μετατράπηκαν σε μια φανταστική δικαστική διαμάχη». Ο Άντονυ Τζ. Ποντλέκι, Καθηγητής των Κλασικών στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας του Καναδά (University of British Columbia), ισχυρίζεται ότι ο Πλούταρχος ή η πηγή του παρεξήγησαν κάποια σκηνή από ένα θεατρικό έργο. Ο Κάγκαν καταλήγει πως ακόμη και να πιστέψει κανείς τις ιστορίες αυτές, η Ασπασία βγήκε άθικτη με ή χωρίς τη βοήθεια του Περικλή.
Στην κωμωδία «Αχαρνής», ο κωμικός Αριστοφάνης κατηγορεί την Ασπασία για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Υποστηρίζει ότι το Μεγαρικό Διάταγμα που εξέδωσε ο Περικλής, το οποίο απαγόρευσε στα Μέγαρα τη διεξαγωγή εμπορίου με τους Αθηναίους και τους συμμάχους τους, ήταν πράξη εκδίκησης επειδή κάποιοι Μεγαρείς απήγαγαν πόρνες από τον οίκο της Ασπασίας. Η απόδοση ευθυνών στην Ασπασία για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο από τον Αριστοφάνη ίσως αντικατοπτρίζει αναμνήσεις από το προγενέστερο επεισόδιο με τον πόλεμο ανάμεσα στη Μίλητο και τη Σάμο. Ο Πλούταρχος αναφέρει επίσης τα σατιρικά σχόλια και άλλων κωμικών ποιητών, όπως ο Εύπολις και ο Κρατίνος. Σύμφωνα με τον Ποντλέσκι, ο τύραννος της Σάμου, Δούρις, φέρεται να υποστηρίζει την άποψη πως η Ασπασία ευθύνεται για το ξέσπασμα τόσο του Σαμιακού, όσο και του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Η Ασπασία ονομάστηκε κατά καιρούς «Νέα Ομφάλη» , «Δηιάνειρα» , «Ήρα» και «Ελένη» . Επιπρόσθετες επιθέσεις κατά του ζεύγους αναφέρει ο Αθήναιος. Ακόμη και ο γιος του Περικλή, ο Ξάνθιππος, ο οποίος είχε βλέψεις στην πολιτική, δεν δίστασε να κακολογήσει τον πατέρα του για την προσωπική του ζωή.
Τελευταία χρόνια και θάνατος
Το 429 π.Χ., χρονιά κατά την οποία η Αθήνα δοκιμαζόταν από τον λοιμό των Αθηνών, ο Περικλής στάθηκε μάρτυρας του θανάτου τόσο της αδελφής του, όσο και των δύο νόμιμων παιδιών του από την πρώτη του σύζυγο, του Ξάνθιππου και του πολυαγαπημένου του Πάραλου. Με το ηθικό ιδιαίτερα χαμηλό, έπεσε σε βαθιά θλίψη, και ούτε η συντροφιά της Ασπασίας μπόρεσε να τον παρηγορήσει. Λίγο πριν τον θάνατό του, οι Αθηναίοι επέτρεψαν μια αλλαγή στον νόμο που αφορούσε την ιδιότητα του Αθηναίου Πολίτη του 451 π.Χ., κι έτσι μπόρεσε ο γιος του από την Ασπασία, ο Περικλής, που ήταν κατά το ήμισυ Αθηναίος, να αποκτήσει πλήρη πολιτικά δικαιώματα και να γίνει κληρονόμος του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως ήταν ο Περικλής εκείνος που είχε προτείνει τον νόμο βάσει του οποίου πλήρη πολιτικά δικαιώματα είχαν μονάχα τα άτομα που είχαν και τους δύο γονείς Αθηναίους. Ο Περικλής απεβίωσε εξαιτίας του λοιμού το φθινόπωρο του 429 π.Χ.
Ο Πλούταρχος μεταφέρει πληροφορίες του Αισχίνη του Σωκρατικού, ο οποίος έγραψε ένα διάλογο με θέμα την Ασπασία (σήμερα χαμένο), σύμφωνα με τις οποίες μετά τον θάνατο του Περικλή η Ασπασία έζησε στο πλευρό του Λυσικλή, με τον οποίο απέκτησε έναν ακόμη γιο, και τον οποίο έκανε τον πρώτο άνδρα της πόλης. Ο Λυσικλής σκοτώθηκε πάνω στο καθήκον το 428 π.Χ. Με τον θάνατο του Λυσικλή σταματούν οι αναφορές των συγχρόνων της συγγραφέων. Είναι άγνωστο, για παράδειγμα, αν ήταν ακόμη εν ζωή όταν ο γιος της, Περικλής, εξελέγη στρατηγός ή όταν εκτελέστηκε μετά τη Ναυμαχία των Αργινουσών. Ο θάνατός της τοποθετείται περίπου το 401 - 400 π.Χ. από τους ιστορικούς, εξαιτίας της εκτίμησης ότι είχε ήδη πεθάνει όταν εκτελέστηκε ο Σωκράτης το 399 π.Χ., μια χρονολόγηση που προκύπτει από τη δομή της «Ασπασίας» του Αισχίνη.
Αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα
Αρχαία φιλοσοφικά έργα
Η Ασπασία εμφανίζεται στα φιλοσοφικά κείμενα του Πλάτωνα, του Ξενοφώντα, του Αισχίνη του Σωκρατικού και του Αντισθένη. Ορισμένοι μελετητές εικάζουν ότι ο Πλάτων εντυπωσιάστηκε τόσο από την ευστροφία της, ώστε βάσισε τη Διοτίμα, χαρακτήρα του «Συμποσίου» του σε εκείνη. Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι που θεωρούν τη Διοτίμα υπαρκτό πρόσωπο.Ι. Συκουτρής, Πλάτωνος Συμπόσιον, 152–153 Σύμφωνα με τον Τσαρλς Καν, καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, η Διοτίμα είναι από πολλές απόψεις η απάντηση του Πλάτωνα στην Ασπασία του Αισχίνη.
Στο «Μενέξενο», ο Πλάτων διακωμωδεί τη σχέση της Ασπασίας με τον Περικλή και αναφέρεται σε μια ειρωνική ρήση του Σωκράτη, ότι η Ασπασία δίδαξε πολλούς ρήτορες. Η πρόθεση του Σωκράτη είναι να αμαυρώσει τη φήμη του Περικλή ως ρήτορα, υποστηρίζοντας ειρωνικά πως, από τη στιγμή που τον δίδαξε η Ασπασία, ο Αθηναίος πολιτικός θα ήταν ανώτερος στη ρητορική από κάποιον που τον δίδαξε ο Αντιφών. Επίσης αποδίδει τη συγγραφή του περίφημου «Επιταφίου» του Περικλή στην Ασπασία και κατακρίνει την ευλάβεια των συγχρόνων του στο πρόσωπο του Περικλή. Ο Καν υποστηρίζει ότι ο Πλάτων ασπάστηκε την άποψη του Αισχίνη ότι η Ασπασία δίδαξε τη ρητορική στον Περικλή και τον Σωκράτη. Η Ασπασία του Πλάτωνα και η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη αποτελούν δυο εξαιρέσεις στην αντίληψη πως οι γυναίκες δεν έχουν ρητορικές ικανότητες, αν και οι δύο αυτοί φανταστικοί χαρακτήρες δεν μας λένε κάτι για την πραγματική θέση της γυναίκας στην Αρχαία Αθήνα. Όπως παρατηρεί η Μάρθα Λ. Ρόουζ, Καθηγήτρια Ιστορίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Τρούμαν: «μοναχά στις κωμωδίες τα σκυλιά καταφεύγουν στα δικαστήρια, τα πουλιά κυβερνούν και οι γυναίκες δημηγορούν».
Ο Ξενοφών αναφέρει σε δύο περιστάσεις την Ασπασία στα σωκρατικά του έργα: στα «Απομνημονεύματα» και στον «Οικονομικό». Και στις δύο περιπτώσεις ο Σωκράτης προτείνει στον Κριτόβουλο να τη συμβουλευτεί. Στα «Απομνημονεύματα» ο Σωκράτης αναφέρει μια ρήση της Ασπασίας, ότι το πρόσωπο που κάνει ένα συνοικέσιο θα πρέπει να αναφέρει με ειλικρίνεια τα καλά χαρακτηριστικά ενός άνδρα. Στον «Οικονομικό» ο Σωκράτης παραδέχεται ότι η Ασπασία κατέχει περισσότερες γνώσεις σχετικά με τη διαχείριση ενός σπιτιού και την οικονομική σχέση ανάμεσα στους δύο συζύγους.
Τόσο ο Αισχίνης ο Σωκρατικός, όσο και ο Αντισθένης, ονόμασαν έναν σωκρατικό διάλογο «Ασπασία», αν και σήμερα δεν σώζονται παρά λίγα αποσπάσματα. Οι κύριες πηγές μας για την «Ασπασία» του Αισχίνη είναι οι Αθήναιος, Πλούταρχος και Κικέρων. Στο διάλογο, ο Σωκράτης προτείνει στον Καλλία να στείλει τον γιο του Ιππόνικο στην Ασπασία για καθοδήγηση. Όταν ο Καλλίας αντιτίθεται στην προοπτική μιας γυναίκας δασκάλας, ο Σωκράτης απαντά ότι η Ασπασία επηρέασε θετικά τον Περικλή και, μετά τον θάνατό του, τον Λυσικλή. Σε ένα απόσπασμα του διαλόγου που διασώζει στα λατινικά ο Κικέρων, η Ασπασία εμφανίζεται ως «θηλυκός Σωκράτης», συμβουλεύοντας αρχικά τη σύζυγο του Ξενοφώντα και κατόπιν τον ίδιο (ο συγκεκριμένος Ξενοφών δεν είναι ο διάσημος ιστορικός) σχετικά με την απόκτηση αρετής διαμέσου της αυτογνωσίας.Κικέρων, De Inventione, I, 51–53 Ο Αισχίνης παρουσιάζει την Ασπασία ως δασκάλα και εμπνευστή της τελειότητας, συνδέοντας τις αρετές αυτές με την ιδιότητά της ως εταίρας. Σύμφωνα με τον Καν, καθένα από τα επεισόδια στην Ασπασία του Αισχίνη δεν είναι απλά πλαστό, αλλά και απίστευτο.
Από την «Ασπασία» του Αντισθένη διασώζονται μόλις δύο ή τρία αποσπάσματα. Αυτός ο διάλογος περιέχει αρκετή λασπολογία, αλλά και ανέκδοτα σχετικά με το βίο του Περικλή. Ο Αντισθένης κατά τα φαινόμενα δεν εξαπέλυσε επίθεση μοναχά κατά της Ασπασίας, αλλά εναντίον ολόκληρης της οικογένειας του Περικλή, συμπεριλαμβανομένων των γιων του. Ο φιλόσοφος πιστεύει ότι ο μεγάλος πολιτικός επέλεξε την ηδονή από την αρετή. Κατ’ επέκταση η Ασπασία παρουσιάζεται ως η προσωποποίηση μιας ζωής παραδομένης σε σεξουαλικές απολαύσεις.
Σύγχρονη λογοτεχνία
[[Αρχείο:Aspasia painting.jpg|thumb|339x339px|Αυτοπροσωπογραφία της Marie Bouliard, η οποία ποζάρει ως Ασπασία, 1794.]]
Η Ασπασία εμφανίζεται σε πολλά σημαντικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Ο ρομαντικός δεσμός της με τον Περικλή ενέπνευσε μερικούς από τους διασημότερους μυθιστοριογράφους και ποιητές των τελευταίων αιώνων. Ιδιαίτερα οι εκπρόσωποι του ρομαντισμού κατά το 19ο αιώνα και οι συγγραφείς ιστορικών μυθιστορημάτων του 20ου αιώνα βρήκαν στην ιστορία της μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης.
Το 1835 η Λυδία Μαρία Τσάιλντ, μια Αμερικανίδα οπαδός της κατάργησης της δουλείας, συγγραφέας και δημοσιογράφος, δημοσίευσε τη «Φιλοθέα», ένα κλασικό ρομάντζο, που τοποθετείται την εποχή του Περικλή και της Ασπασίας. Το συγκεκριμένο έργο θεωρείται το πιο επιτυχημένο και περίτεχνο της συγγραφέως, επειδή οι γυναικείοι χαρακτήρες, και ειδικά η Ασπασία, παρουσιάζονται με ιδιαίτερη ομορφιά και λεπτότητα.
Το 1836, ο Γουόλτερ Σάβατζ Λάντορ, Άγγλος συγγραφέας και ποιητής, δημοσίευσε το «Περικλής και Ασπασία», ένα από τα διασημότερα βιβλία του. Το έργο αυτό είναι μια αναπαράσταση της κλασικής Αθήνας διαμέσου μιας σειράς από φανταστικά γράμματα, που περιέχουν πολυάριθμα ποιήματα. Τα γράμματα συχνά ξεφεύγουν από τα πραγματικά γεγονότα αλλά προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν το πνεύμα του Χρυσού Αιώνα του Περικλή.
Ο Ρόμπερτ Χάμερλινγκ είναι ένας ακόμη λογοτέχνης που άντλησε έμπνευση από την προσωπικότητα της Ασπασίας. Το 1876 δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Ασπασία», ένα βιβλίο για τους τρόπους και τα ήθη της εποχής του Περικλή, καθώς και έργα πολιτιστικού και ιστορικού ενδιαφέροντος.
Ο Ιταλός ποιητής Τζάκομο Λεοπάρντι, που εμπνεύστηκε από το κίνημα του ρομαντισμού, δημοσίευσε ένα σύνολο από πέντε ποιήματα, γνωστά ως «ο Κύκλος της Ασπασίας». Τα ποιήματα αυτά είναι εμπνευσμένα από την επώδυνη εμπειρία του απελπισμένου και ανεκπλήρωτου έρωτα για μια γυναίκα, τη Φάννυ Ταρτζόνι Τοτσέττι. Ο Λεοπάρντι αποκαλεί τη γυναίκα αυτή Ασπασία, από τη σύντροφο του Περικλή.
Το 1918, ο μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Τζωρτζ Κραμ Κουκ παρουσίασε το πρώτο του θεατρικό «Οι Αθηναίες», που παρουσιάζει την Ασπασία ως καθοδηγήτρια ενός κινήματος για ειρήνη. Ο Κουκ συνδύασε το αντιπολεμικό αίσθημα των ημερών του με το σκηνικό της Αρχαίας Αθήνας.
Η Αμερικανίδα συγγραφέας Γερτρούδη Άθερτον στο έργο «Ο Αθάνατος Γάμος» (1927) πραγματεύεται την ιστορία του Περικλή και της Ασπασίας, κάνοντας αναφορά στις περιόδους του Σαμιακού Πολέμου, του Πελοποννησιακού Πολέμου και του Λοιμού των Αθηνών.
Φήμη και κριτική
Το όνομα της Ασπασίας συνδέεται στενά με τη δόξα και τη φήμη του Περικλή. Ο Πλούταρχος την αναγνωρίζει ως μια σημαντική προσωπικότητα ανάμεσα στους πολιτικούς και τους διανοούμενους, και εκφράζει τον θαυμασμό του για μια γυναίκα που «χειριζόταν όπως επιθυμούσε τους σπουδαιότερους άνδρες του κράτους και παρείχε αφορμή στους φιλοσόφους να μιλούν κολακευτικά για εκείνη και εις μάκρος». Ο συγγραφέας αναφέρει ότι η φήμη της Ασπασίας ήταν τέτοια, που ακόμη και ο Κύρος ο Νεότερος, που ενεπλάκη σε πόλεμο με τον βασιλιά Αρταξέρξη Β' της Περσίας, χάρισε το όνομά της σε μια από τις παλλακίδες του. Όταν ο Κύρος έχασε τη ζωή του στη μάχη, η γυναίκα αυτή δόθηκε ως λάφυρο στον βασιλιά, στον οποίο άσκησε μεγάλη επιρροή. Ο Λουκιανός αποκαλεί την Ασπασία «πρότυπο σοφίας» και εξυμνεί «τις γνώσεις της γύρω από την πολιτική, τη διορατικότητα, την εξυπνάδα και την οξυδέρκειά της». Ένα κείμενο συριακής προέλευσης, σύμφωνα με το οποίο η Ασπασία συνέθεσε ένα λόγο και ζήτησε από έναν άνδρα να το διαβάσει για χάρη της στο δικαστήριο, επιβεβαιώνει τη φήμη της ρητορικής δεινότητας της. Μια βυζαντινή εγκυκλοπαίδεια του 10ου αιώνα, η Σούδα, αναφέρει ότι η Ασπασία χρησιμοποιούσε έξυπνα τις λέξεις, πως ήταν σοφίστρια και δασκάλα της ρητορικής.
Βασιζόμενοι στις παραπάνω αποτιμήσεις, μια σειρά από μελετητές υποστηρίζουν ότι η Ασπασία υπήρξε, κατά τα φαινόμενα, η μοναδική γυναίκα στην κλασική Ελλάδα που κατάφερε να διακριθεί στο δημόσιο βίο, επηρεάζοντας τον Περικλή στη σύνταξη των δημόσιων λόγων του. Μια μερίδα ιστορικών είναι της άποψης ότι η Ασπασία ίδρυσε μια Ακαδημία για κορίτσια πλούσιων οικογενειών ή ακόμη ότι αποτελεί τον εφευρέτη της σωκρατικής μεθόδου. Ωστόσο, ο Ρόμπερτ Γ. Γουάλας, Καθηγητής των Κλασικών στο Northwestern University, τονίζει πως «δεν μπορούμε να δεχτούμε ως ιστορική αλήθεια το ανέκδοτο της εποχής, βάσει του οποίου η Ασπασία έμαθε στον Περικλή να μιλά, οπότε ήταν σημαντική ρήτορας ή φιλόσοφος». Ο Γουάλας θεωρεί ότι πιθανώς ο Πλάτων αποδίδει αυτό τον ρόλο στην Ασπασία επηρεασμένος από την κωμωδία. Ο Κάγκαν με τη σειρά του περιγράφει την Ασπασία ως μια «όμορφη, ανεξάρτητη, εξαιρετικά έξυπνη νεαρή γυναίκα, ικανή να συμμετέχει επί ίσοις όροις σε μια συζήτηση ανάμεσα στα μεγαλύτερα μυαλά της Ελλάδας, καθώς και να συζητά και να δίνει διευκρινήσεις σε οποιαδήποτε ερώτηση με τον σύζυγό της». Ο Ρότζερ Τζαστ, Καθηγητής της κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, πιστεύει ότι η Ασπασία ήταν ένα εξαιρετικό πρόσωπο, αλλά το παράδειγμά της είναι από μόνο του αρκετό για να τονίσει το γεγονός ότι για να γίνει μια γυναίκα ισάξια πνευματικά και κοινωνικά ενός άντρα έπρεπε να ήταν εταίρα. Σύμφωνα με την Προύντενς Άλλεν, φιλόσοφο και καθηγήτρια, η Ασπασία προώθησε την προοπτική να γίνει μια γυναίκα φιλόσοφος ένα βήμα παραπέρα από την ποιήτρια Σαπφώ.
Ιστορικότητα
Όπως τονίζει ο Τζόνα Λέντερινγκ, το βασικότερο πρόβλημα των σύγχρονων μελετητών είναι πως τα περισσότερα πράγματα που είναι γνωστά για το βίο της Ασπασίας είναι απλές υποθέσεις. Ο Θουκυδίδης δεν την αναφέρει καθόλου. Μοναδικές μας πηγές είναι αναξιόπιστες αναπαραστάσεις και υποθέσεις που καταγράφονται από λογοτέχνες και φιλοσόφους, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονταν για την Ασπασία ως ιστορικό πρόσωπο. Κατ’ επέκταση, για το πρόσωπό της διαθέτουμε μια σειρά από αναφορές που αντιφάσκουν: άλλοτε είναι μια καλή σύζυγος όπως η Θεανώ κι άλλοτε ένας συνδυασμός παλλακίδας και πόρνης, όπως η Θαργηλία. Για τους παραπάνω λόγους, υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το αν πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο.
Σύμφωνα με τον Γουάλας, «για μας η Ασπασία διαθέτει και μπορεί να διαθέσει σχεδόν μηδενική ιστορική υπόσταση». Για το λόγο αυτό, η Μαντλέν Μ. Χένρυ, Καθηγήτρια των Κλασικών στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, αναφέρει ότι «τα βιογραφικά ανέκδοτα που κυκλοφόρησαν κατά την αρχαιότητα για την Ασπασία είναι εξαιρετικά παραστατικά, σχεδόν με μηδενική επαληθευσιμότητα, και παραμένουν ζωντανά μέχρι τον 20ό αιώνα». Καταλήγει πως «είναι δυνατό να χαρτογραφήσουμε μονάχα τις απλούστερες πιθανότητες σχετικά με τη ζωή της».
Δείτε επίσης
Αθηναϊκή Δημοκρατία
Περικλής
Ρητορική
Φιλοσοφία
Ο αστεροειδής 409 Ασπασία (409 Aspasia), που ανακαλύφθηκε το 1895, πήρε το όνομά του από το ιστορικό αυτό πρόσωπο.
Σημειώσεις
α. Ο Χένρυ θεωρεί λασπολογία τις αναφορές των αρχαίων συγγραφέων και κωμικών ποιητών πως η Ασπασία ήταν πόρνη και διατηρούσε οίκο ανοχής. Υποστηρίζει πως οι υπαινιγμοί αυτοί είχαν στόχο να αμαυρώσουν τη φήμη της ηγεσίας της Αθήνας και βασίζονται στο γεγονός ότι, εξαιτίας ενός νόμου που ο ίδιος είχε περάσει, ο Περικλής δεν μπόρεσε να παντρευτεί την Ασπασία και αναγκάστηκε απλά να συγκατοικεί μαζί της. Για τους λόγους αυτούς, η ιστορικός Νικόλ Λορώ αμφισβητεί ακόμη και την ίδια την περιγραφή των αρχαίων συγγραφέων, που θέλει την Ασπασία να είναι εταίρα ή παλλακίδα. Οι Φορνάρα και Σάμονς επίσης απορρίπτουν την εκδοχή πως η Ασπασία εκδιδόταν και διατηρούσε κακόφημα σπίτια.
β. Σύμφωνα με την Ντέμπρα Νέιλς, Καθηγήτρια της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, αν η Ασπασία δεν ήταν ελεύθερη γυναίκα, το διάταγμα βάσει του οποίου κρίθηκε νόμιμος ο γιος της από τον Περικλή, αλλά και ο μετέπειτα γάμος της με τον Λυσικλή (η Νέιλς θεωρεί πως η Ασπασία νυμφεύθηκε τον Λυσικλή) θα ήταν αδύνατα.
γ. Οι Φορνάρα και Σάμονς υιοθετούν την άποψη πως ο Περικλής παντρεύτηκε μεν την Ασπασία, αλλά ο νόμος του περί δικαιωμάτων του πολίτη, την καθιστούσε παράνομη σύντροφο. Ο Γουάλας υποστηρίζει πως, με το να παντρευτεί την Ασπασία, αν πράγματι την παντρεύτηκε, ο Περικλής συνέχισε μια παράδοση που ήθελε διακεκριμένους Αθηναίους αριστοκράτες να παντρεύονται ξένες με υψηλές διασυνδέσεις. Ο Χένρυ πιστεύει ότι τον Περικλή εμπόδισε ο δικός του νόμος να παντρευτεί την Ασπασία κι έτσι συγκατοίκησαν χωρίς να προηγηθεί γάμος. Βασισμένος σε ένα απόσπασμα κωμωδίας ο Χένρυ υποστηρίζει πως η Ασπασία ήταν στην πραγματικότητα «παλλακίδα». Σύμφωνα με τον ιστορικό Γουίλιαμ Σμιθ, η σχέση της Ασπασίας με τον Περικλή ήταν «ανάλογη των μοργανατικών γάμων των σύγχρονων πριγκίπων». Ο ιστορικός Άρνολντ Γ. Γκομ τονίζει πως «σύγχρονοί του αναφέρονταν στον Περικλή σαν να ήταν παντρεμένος με την Ασπασία».
δ. Σύμφωνα με τον Καν, ιστορίες όπως οι επισκέψεις του Σωκράτη στο σπίτι της Ασπασίας, μαζί με τις συζύγους των φίλων του, καθώς και η σχέση του Λυσικλή με την Ασπασία, δεν μοιάζουν να βασίζονται στην πραγματικότητα. Πιστεύει ότι ο Αισχίνης αδιαφορούσε για την ιστορικότητα των αφηγήσεών του και πως οι τελευταίες εφευρέθηκαν σε μια εποχή που η ημερομηνία θανάτου του Λυσικλή είχε λησμονηθεί, όχι όμως και η ιδιότητά του.
ε. Ο Κάγκαν εικάζει πως, αν πράγματι έλαβε χώρα η δίκη της Ασπασίας, «έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι συνέβη το 438 παρά σε κάποια άλλη εποχή».
στ. Σύμφωνα με τον Τζέημς Φ. ΜακΓκλου, Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, δεν είναι πολύ πιθανό οι κατηγορίες κατά της Ασπασίας να έγιναν από τον Έρμιππο. Θεωρεί ότι ο Πλούταρχος ή οι πηγές του συγχέουν το δικαστήριο με το θέατρο.
ζ. Ο Αθήναιος παραθέτει μια ρήση του Αντισθένη, σύμφωνα με την οποία ο Περικλής την υπερασπίστηκε ενάντια σε κατηγορίες για ασέβεια «χύνοντας περισσότερα δάκρυα σε σχέση με τότε που κινδύνευε η ζωή και η περιουσία του».
η. Η Ομφάλη και η Δηιάνειρα ήταν αντίστοιχα η βασίλισσα της Λυδίας που κράτησε για ένα χρόνο αιχμάλωτο τον Ηρακλή και η πολύπαθη σύζυγός του. Οι Αθηναίοι δραματουργοί ενδιαφέρθηκαν για την Ομφάλη από τα μέσα του 5ου αιώνα. Οι κωμικοί παρωδούσαν τον Περικλή επειδή βρισκόταν υπό την επιρροή μιας γυναίκας σαν την Ασπασία. Η Ασπασία ονομάζεται Ομφάλη στους «Χείρωνες» του Κρατίνου ή στους «Φίλους» του Εύπολι.
θ. Ως σύζυγο του «Ολύμπιου» Περικλή. Οι Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αποκαλούν τον Περικλή με αυτό το επίθετο, επειδή «άστραφτε και βροντούσε και ενθουσίαζε την Ελλάδα», καθώς επίσης επειδή κρατούσε τα όπλα του Δία ενώ αγόρευε.
ι. Ο Κρατίνος στο έργο «Διονυσαλέξανδρος» παρομοιάζει τον Περικλή και την Ασπασία με το παράνομο ζεύγος Πάρη και Ελένης. Όπως ο Πάρης στάθηκε η αφορμή για πόλεμο με τον βασιλιά της Σπάρτης, τον Μενέλαο, εξαιτίας του πάθους του για την Ελένη, έτσι κι ο Περικλής, παρασυρμένος από μια ξένη, την Ασπασία, ενέπλεξε την Αθήνα σε πόλεμο με τη Σπάρτη. Ο Εύπολις επίσης αποκαλεί την Ασπασία Ελένη.
Παραπομπές
Πηγές
Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι)
Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί. Μετάφραση στα αγγλικά University of Wisconsin Digital Collections Center
Αριστοφάνης, Αχαρνείς. Κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά: Αχαρνείς, Κείμενο στα αγγλικά: Perseus
Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, XII. Κείμενο στα αγγλικά: Perseus.
Θουκυδίδης, Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, I και III. Κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά: Θουκυδίδης
Κικέρων, De Inventione, Πρωτότυπο κείμενο Λατινική Βιβλιοθήκη.
Λουκιανός, Εικόνες. Κείμενο στα αγγλικά: sacred-texts
Ξενοφών, Απομνημονεύματα. Κείμενο στα αγγλικά: Perseus
Ξενοφών, Οικονομικός. Κείμενο στα αγγλικά, μετάφραση H.G. Dakyns.
Πλάτων, Μενέξενος. Κείμενο στα αγγλικά: Perseus.
Πλούταρχος, Περικλής. Κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά: Περικλής, Κείμενο στα αγγλικά: Perseus program.
Δευτερογενείς πηγές
Mazzon, Daniela, Aspasia maestra e amante di Pericle (in Italian), EdizioniAnordest, 2011 EAN9788896742280
Mazzon, Daniela, Desiderata Aspasia. Rapsodia mediterranea (one-act monologue in Italian), 2012
Παπαρρηγόπουλος, Κωνσταντίνος (-Καρολίδης, Παύλος)(1925), Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (τ. Αβ). Ελευθερουδάκης.
Περαιτέρω μελέτη
</i>
Cecilia Cozzi. Aspasia, story of a woman, historical novel (italian), David and Matthaus, 2014 Italy ISBN 978-88-98899-01-2
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρχαίες εταίρες
Αρχαίοι Αθηναίοι
Αρχαίοι Μιλήσιοι
|
459658
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82
|
Ο Μεγάλος Ληστής
|
Η ταινία με τίτλο "Ο Μεγάλος Ληστής" είναι ιταλογαλλικής συμπαραγωγής κωμωδία, έτους 1980 και διάρκειας 106 λεπτών (Πρωτότυπος τίτλος: IL LADRONE)
Υπόθεση
Ο Caleb είναι ένας τυχοδιώκτης που επιδίδεται συνεχώς σε δόλιες πράξεις, με σκοπό να εξαπατήσει τον κόσμο. Είναι πανέξυπνος και πανούργος, όμως, σχεδόν πάντα, αποκαλύπτονται οι απάτες του και αναγκάζεται να αλλάξει περιοχή, ώστε να αναζητήσει νέα «θύματα». Μέχρι που γνωρίζει την Deborah, μια πανέμορφη πόρνη, η οποία φέρνει στη ζωή του τα πάνω – κάτω…
Συντελεστές
Πρωταγωνιστούν: Enrico Montesano, Έντβιτζε Φένεκ, Bernadette Lafont, Claudio Cassinelli, Enzo Robutti, Susanna Martinková, Anna Orso
Σενάριο: Pasquale Festa Campanile, Renato Ghiotti, Ottavio Jemma, Santino Sparta, Stefano Ubezio
Σκηνοθεσία: Pasquale Festa Campanile
Παραπομπές
Ταινίες του 1980
Ιταλόφωνες ταινίες
Κομέντια αλ'ιταλιάνα
Ταινίες με μουσική σύνθεση Ένιο Μορικόνε
|
708022
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%84
|
Ταντσούτ
|
Το Ταντσούτ ή Ταντζούτ (αρμενικά: , παλαιότερα γνωστό ως Αρμουτλού) είναι αγροτική κοινότητα του μαρζ του Αρμαβίρ, στην Αρμενία. Το 2009, αριθμούσε κατοίκους.
Παραπομπές
Αγροτικές κοινότητες του Αρμαβίρ
|
528951
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%B2%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σίβυλλα της Βουργουνδίας
|
Η Σίβυλλα (Γαλλ.:Sybille de Bourgogne, 1060 ή1065 - 1103) από τον Οίκο της Ιβρέας ήταν Γαλλίδα ευγενής, κόρη του κόμη της Βουργουνδίας, που με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Βουργουνδίας.
Βιογραφία
Ήταν κόρη του Γουλιέλμου Α΄ κόμη της Βουργουνδίας και της Στεφανίας.
Οικογένεια
Έγινε δούκισσα της Βουργουνδίας με τον γάμο της με τον Εύδη τον Ερυθρό δούκα της Βουργουνδίας, με τον οποίο απέκτησε:
Ηλίη της Βουργουνδίας (1080 - 1141, παντρεύτηκε πρώτα τον Βερτράνδο κόμη της Τουλούζης και μετά τον Γουλιέλμο Γ΄ κόμη του Ποντιέ.
Φλωρίνη 1083-1097, παντρεύτηκε τον Σβέυν των Έστριντσεν πρίγκιπα της Δανίας και Σταυροφόρο.
Ούγος Β΄ 1084-1143, δούκας της Βουργουνδίας.
Ερρίκος 1087-1125, ιερέας.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
Randall Fegley, The Golden Spurs of Kortrijk: How the Knights of France Fell to the Foot Soldiers of Flanders in 1302
Hubert Houben, Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West
Δούκισσες της Βουργουνδίας
Οίκος της Βουργουνδίας
Οίκος της Ιβρέας
|
666437
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Iron%20Fist%20%28%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%29
|
Iron Fist (τηλεοπτική σειρά)
|
Ο Iron Fist της Marvel ή απλά Iron Fist (πρωτότυπος τίτλος: Marvel's Iron Fist ή απλά Iron Fist) είναι Αμερικανική διαδικτυακή τηλεοπτική σειρά που δημιουργήθηκε για το Netflix από τον Σκοτ Μπακ, και βασίζεται στον ομώνυμο χαρακτήρα των Marvel Comics. Τα γεγονότα διαδραματίζονται μέσα στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel (MCU), αποτελώντας μια συνοχή με ταινίες και άλλες τηλεοπτικές σειρές του franchise, ενώ αποτελεί επίσης την τέταρτη σειρά από μια ομάδα σειρών του Netflix που οδήγησαν στη μίνι τηλεοπτική crossover σειρά, The Defenders. Η παραγωγή της σειράς έγινε από την Marvel Television σε συνεργασία με τα ABC Studios και την Devilina Productions. Ο Σκοτ Μπακ ήταν ο υπεύθυνος της σειράς για τον πρώτο κύκλο, με τον Ρέιβεν Μέτζνερ να αναλαμβάνει στον δεύτερο κύκλο.
Ο Φιν Τζόουνς πρωταγωνιστεί ως Ντάνι Ραντ/Iron Fist, ο οποίος είναι ένας νεαρός εμπειρογνώμων στις πολεμικές τέχνες και διαθέτει την ικανότητα να καλεί μία μυστικιστική δύναμη, γνωστή ως «Iron Fist». Στη σειρά πρωταγωνιστούν επίσης οι Τζέσικα Χένγουικ, Τομ Πέλφρι, Τζέσικα Στρόουπ και Σάσα Νταβάν, μαζί με τους Ραμόν Ροντρίγκεζ, Ροζάριο Ντόσον και Ντέιβιντ Γουένχαμ στον πρώτο κύκλο και τους Σιμόν Μίσικ και Άλις Ιβ στον δεύτερο. Έπειτα από μία δεκαετία όπου μία ταινία βασισμένη στον ήρωα παρέμεινε στο στάδιο της ανάπτυξης στα Marvel Studios, στα τέλη του 2013 μία σειρά μπήκε στο στάδιο της ανάπτυξης στην Marvel Television με το Μπακ να προσλαμβάνεται ως ο υπεύθυνος αυτής τον Δεκέμβριο του 2015 και τον Τζόουνς να προσλαμβάνεται ως Ραντ τον Φεβρουάριο του 2016. Ο Μέτζνερ ανακοινώθηκε ως ο νέος υπεύθυνος της σειράς τον Ιούλιο του 2017. Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Όλα τα επεισόδια του πρώτου κύκλου κυκλοφόρησαν στο Netflix στις 17 Μαρτίου 2017 κι έλαβαν αρνητικές κριτικές από τους κριτικούς. Παρά το γεγονός αυτό, ανάλυση δεδομένων από τρίτους προσδιόρισε πως η σειρά είχε υψηλή τηλεθέαση. Τον Ιούλιο του 2017, ζητήθηκε ένας δεύτερος κύκλος αποτελούμενος από 10 επεισόδια, τα οποία κυκλοφόρησαν στις 7 Σεπτεμβρίου 2018, λαμβάνοντας βελτιωμένες κριτικές σε σχέση με τον πρώτο. Στις 12 Οκτωβρίου 2018, το Netflix ακύρωσε τη σειρά έπειτα από την ολοκλήρωση των δύο κύκλων.
Υπόθεση
Έπειτα από 15 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων θεωρείτο νεκρός, ο Ντάνι Ραντ επιστρέφει στη Νέα Υόρκη για να διεκδικήσει την εταιρία της οικογένειάς του από τον Χάρολντ Μίτσαμ και τα παιδιά του, Γουόρντ και Τζόι. Όταν όμως εμφανίζεται μία απειλή, ο Ραντ πρέπει να διαλέξει μεταξύ της κληρονομιάς της οικογένειάς του και των καθηκόντων του ως Iron Fist. Έπειτα από τα γεγονότα της σειράς The Defenders και κατά την απουσία του Ματ Μέρντοκ, ο Ραντ αναλαμβάνει να προστατέψει τη Νέα Υόρκη μέχρι που ένας νέος εχθρός απειλεί να πάρει την ταυτότητα του Ραντ ως Iron Fist και να βλάψει αυτούς που αγαπά.
Ηθοποιοί και χαρακτήρες
Φιν Τζόουνς ως Ντάνι Ραντ / Iron Fist: Ένας εκατομμυριούχος Βουδιστής μοναχός και γνώστης των πολεμικών τεχνών, ειδήμων στο κουνγκ φου, με την ικανότητα να καλεί μία μυστικιστική δύναμη γνωστή ως «Iron Fist». Ο Τζόουνς περιέγραψε τον χαρακτήρα ως «κάποιον που παλεύει να βρει την ταυτότητά του». Ο ίδιος ταυτίζεται με τη μοναξιά του χαρακτήρα επειδή κι εκείνος είναι ορφανός. Σημείωσε πως «ο Ντάνι αγχώνεται πολύ και εκνευρίζεται πολύ ορισμένες φορές και το καταλαβαίνω αυτό [...] αλλά επίσης κι αυτή η αισιοδοξία που έχει. Την καταλαβαίνω και από πού πηγάζει». Κατά την προετοιμασία του για τον ρόλο, ο Τζόουνς μελέτησε Κινεζικές πολεμικές τέχνες (κουνγκ φου, wushu) και τάι τσι, καθώς και βουδιστική φιλοσοφία, ενώ έκανε επίσης προπόνηση με βάρη και διαλογισμό. Ο Τόμπι Νίκολς ενσαρκώνει τον Ντάνι Ραντ σε μικρότερη ηλικία.
Τζέσικα Χένγουικ ως Κολίν Γουίνγκ: Σύμμαχος του Ραντ και δασκάλα πολεμικών τεχνών, η οποία διατηρεί το δικό της ντότζο, Chikara Dojo, στη Νέα Υόρκη. Η Χένγουικ θεώρησε πως η λέξη που προσδιόριζε περισσότερο τη Γουίνγκ ήταν «μόνη» λέγοντας: «Δεν θέλει να αποτελεί το ερωτικό ενδιαφέρον για κανέναν και δεν θέλει να ανοιχτεί σε κανέναν με αυτόν τον τρόπο». Κατά την απεικόνιση του χαρακτήρα της, η Χένγουικ προσπάθησε επίσης «να βγάλει προς τα έξω αυτό το πολύ στεγνό χιούμορ που έχει η Γουίνγκ και αυτή τη Νεοϋρκέζικη συμπεριφορά που δεν ανέχεται βλακείες», τα οποία υπάρχουν στο κόμικ.
Τομ Πέλφρι ως Γουόρντ Μίτσαμ: Ο γιος του Χάρολντ Μίτσαμ και παιδικός γνώριμος του Ραντ. Η δουλειά του στη διατήρηση της Rand Enterprises μαζί με την αδελφή του, Τζόι, απειλείται από την επιστροφή του Ραντ. Παρόλο που ο Γουόρντ είναι ένας χαρακτήρας από τα κόμικ, ο Πέλφρι σημείωσε: «Δεν οφείλουμε απαραίτητα να τον απεικονίσουμε [στη σειρά] όπως ακριβώς εμφανίζεται στα κόμικ». Η Τζέσικα Στρουπ ανέφερε πως ο Γουόρντ θα βίωνε κάποιου είδους «αντρική αγωνία» με την επιστροφή του Ραντ, επειδή «ο Γουόρντ ήταν αυτός που ενοχλούσε τον Ραντ όταν ήταν μικροί, έτσι όσο αγνός και αθώος και υπέροχος κι αν είναι ο Iron Fist, εμφανίζεται και δημιουργεί προβλήματα» σε αυτό τον τομέα. Ο Ίλαν Εσκενάζι ενσαρκώνει τον έφηβο Γουόρντ Μίτσαμ.
Τζέσικα Στρόουπ ως Τζόι Μίτσαμ: Η κόρη του Χάρολντ Μίτσαμ και παιδική γνώριμη του Ραντ. Η δουλειά της στη διατήρηση της Rand Enterprises μαζί με τον αδελφό της, Γουόρντ, απειλείται από την επιστροφή του Ραντ. Η Στρόουπ ανέφερε πως η Τζόι «αγαπάει απολύτως» τον Ραντ και η επιστροφή του στη Νέα Υόρκη είναι «σαν την αναγέννηση αυτού που κάποτε ήταν και μπορεί να ρωτήσει αυτά τα πράγματα για τον εαυτό της , επειδή εκείνος της τα παρουσιάζει». Η Στρόουπ δήλωσε πως η Τζόι αρχικά δε θα είναι σίγουρη αν ο Ραντ είναι αυτός που ισχυρίζεται πως είναι. Η Έιμι Λόρενς ενσαρκώνει την Τζόι Μίτσαμ σε μικρότερη ηλικία.
Ραμόν Ροντρίγκεζ ως Μπακούτο: Ο ηγέτης μιας φατριάς του Χεριού και ο σένσεϊ της Κολίν Γουίνγκ.
Σάσα Νταβάν ως Ντάβος: Ένας ικανός χρήστης πολεμικών τεχνών και ο γιος του Λέι Κουνγκ. Είναι ο πρώην καλύτερος φίλος του Ραντ από το Καν Λαν, ο οποίος άρχισε να τον φθονεί όταν ο Ραντ απέκτησε τη δύναμη του Iron Fist. Ο Νταβάν, του οποίου ο χαρακτήρας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο ένατο επεισόδιο του πρώτου κύκλου, σημείωσε πως το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του Ντάβος θα εξερευνηθεί στον πιθανό δεύτερο κύκλο της σειράς.
Ροζάριο Ντόσον ως Κλερ Τεμπλ: Μία πρώην νοσοκόμα από το Χελς Κίτσεν η οποία πηγαίνει στο ντότζο της Γουίνγκ για εκμάθηση πολεμικών τεχνών, μπαίνοντας στη ζωή των χαρακτήρων της σειράς. Η Ντόσον επαναλαμβάνει τον ρόλο της από τις άλλες σειρές της Marvel στο Netflix (Daredevil, Jessica Jones και Luke Cage).
Ντέιβιντ Γουένχαμ ως Χάρολντ Μίτσαμ: Ένας αδίστακτος εταιρικός ηγέτης και συνιδρυτής της Rand Enterprises. Ήταν συνέταιρος με τους γονείς του Ραντ κατά την περίοδο που έχασαν τη ζωή τους. Αναφορικά με τη σχέση του Χάρολντ με τα παιδιά του, Τζόι και Γουόρντ, ο Γουένχαμ είπε πως η δυναμική ανάμεσα στους τρεις τους «είναι περίπλοκη, το λιγότερο. Είναι πολυεπίπεδη, είναι πολυδιάστατη, είναι γεμάτη εκπλήξεις και αλλάζει συνεχώς, αναλόγως των περιστάσεων».
Σιμόν Μίσικ ως Μίστι Νάιτ: Ντετέκτιβ της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης στο Χάρλεμ με ισχυρό το αίσθημα της δικαιοσύνης και σύμμαχος των Ραντ και Γουίνγκ. Η Μισίκ επαναλαμβάνει τον ρόλο της από τις άλλες σειρές της Marvel στο Netflix (Luke Cage και The Defenders).
Άλις Ιβ ως «Θίροϊντ Μαίρη» Γουόκερ: Μία μυστηριώδης γυναίκα με κρυφές ικανότητες.
Επεισόδια
1ος κύκλος (2017)
2ος κύκλος (2018)
Παραγωγή
Ανάπτυξη
Μία ταινία Iron Fist βρισκόταν στο στάδιο της ανάπτυξης στα Marvel Studios από το 2000, η οποία ήταν να συγχρηματοδοτηθεί με την Artisan Entertainment. Ο Ρέι Παρκ είχε προσληφθεί για να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν, αλλά το πρότζεκτ άλλαξε πολλούς σκηνοθέτες και τελικά δεν προχώρησε. Το στάδιο της ανάπτυξης συνεχίστηκε όταν τα Marvel Studios άρχισαν να αυτοχρηματοδοτούν τις ταινίες τους στα μέσα της δεκαετίας, με τη Marvel να προσλαμβάνει μία ομάδα συγγραφέων για να αναπτύξει μερικούς από τους «λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες» που είχε στην κατοχή της, συμπεριλαμβανομένου και του Iron Fist. Το 2010, ο Ριτς Γουίλκς προσλήφθηκε για να γράψει ένα νέο πρόχειρο για την ταινία και μέχρι τον Μάιο του 2013, ειπώθηκε πως ο Iron Fist θα ήταν ένα από τα «μελλοντικά πρότζεκτ» της Marvel.
Τον Οκτώβριο του 2013, το Deadline Hollywood ανέφερε πως η Marvel Television προετοίμαζε τέσσερις δραματικές σειρές κι μία μίνι σειρά, 60 επεισοδίων συνολικά, τις οποίες θα κυκλοφορούσε σε υπηρεσίες video on demand και καλωδιακούς παρόχους, με τους Netflix, Amazon και WGN America να εκφράζουν ενδιαφέρον. Λίγες εβδομάδες αργότερα, Marvel και Disney ανακοίνωσαν πως η Marvel Television και τα ABC Studios θα παρείχαν στο Netflix σειρές που θα επικεντρώνονταν στους χαρακτήρες των Iron Fist, Daredevil, Jessica Jones και Luke Cage, και οι οποίες θα οδηγούσαν σε μία μίνι σειρά βασισμένη στην ομάδα των Defenders. Τον Απρίλιο του 2015, αποκαλύφθηκε πως ο επίσημος τίτλος της σειράς θα ήταν Marvel's Iron Fist. Τον Νοέμβριο, ο επικεφαλής και εκτελεστικός παραγωγός της Marvel Television, Τζεφ Λόουμπ, αναφέρθηκε σε ανεπιβεβαίωτες φήμες πως η Marvel δυσκολευόταν να ισορροπήσει τα μυστικιστικά στοιχεία του Iron Fist στον προσγειωμένο κόσμο της και πως μπορεί να αντικαθιστούσαν τη σειρά με μία ταινία ή μία σειρά με κεντρικό ήρωα τον Punisher. Εξήγησε πως η Marvel και το Netflix ήταν σκόπιμα συγκρατημένοι σε νέα που αφορούσαν τη σειρά Iron Fist μέχρι την πρεμιέρα της σειράς Jessica Jones, έτσι ώστε η προσοχή να στραφεί σε αυτή τη σειρά, η οποία επικεντρωνόταν σε έναν χαρακτήρα που δεν ήταν ευρέως γνωστός στο κοινό. Ο Λόουμπ υποσχέθηκε πως τα νέα για τον υπεύθυνο της σειράς Iron Fist θα έρχονταν σύντομα, με τη Marvel να ανακοινώνει τον Σκοτ Μπακ έναν μήνα αργότερα. Αρχικά, η σειρά ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει ως τρίτη από το Netflix μετά τις Daredevil και Jessica Jones αλλά αυτό άλλαξε, με τη σειρά Luke Cage να κυκλοφορεί τρίτη μιας και ο χαρακτήρας του Luke Cage είχε αφήσει αίσθηση όταν εμφανίστηκε στη Jessica Jones, και η Marvel ήθελε να «ακολουθήσει τη στιγμή». Οι Τζον Νταλ, Σίντι Χόλαντ, Άλι Γκος, Άλισον Ένγκελ, Κρις Χένιγκμαν, Άλαν Φάιν, Σταν Λι, Τζο Κεσάντα, Νταν Μπάκλεϊ, Τζιμ Τσόρι, Λόουμπ και Μπακ λειτούργησαν ως εκτελεστικοί παραγωγοί της σειράς. Ο δεύτερος κύκλος ανακοινώθηκε τον Ιούλιο του 2017, με τον Ρέιβεν Μέτζνερ να ανακοινώνεται ως ο υπεύθυνος της σειράς για αυτόν τον κύκλο, αντικαθιστώντας τον Μπακ. Ο Λόουμπ θεώρησε πως «η αγάπη του Μέτζνερ για ό,τι αφορά τον Iron Fist και η εκτεταμένη γνώση του στις ταινίες με θέμα τις πολεμικές τέχνες τον έκαναν την τέλεια επιλογή» για αυτή τη θέση, ως ο νέος υπεύθυνος για τη σειρά.
Σενάριο
Ο Μπακ δήλωσε πως η σειρά θα είχε έναν πιο ελαφρύ τόνο σε σχέση με τις προηγούμενες σειρές της Marvel στο Netflix, δεδομένου πως «ο ίδιος ο Ντάνι Ραντ είναι ένας πολύ πιο ελαφρύς χαρακτήρας. Είναι κάποιος ο οποίος τρέφει αισιοδοξία και ελπίδα και παρά τα όποια αρνητικά, πιστεύει πως όλα πάντα θα πάνε κατ'ευχήν». Ο Μπακ περιέγραψε τις δυνάμεις του Ραντ ως «όχι και τις καλύτερες υπερδυνάμεις που υπάρχουν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει γροθιά πολύ δυνατά ... μπορείς να το χρησιμοποιήσεις με κάποιους τρόπους αλλά στην υπόλοιπη ζωή του, δεν είναι πραγματικά και τόσο σημαντικό. Το μεγαλύτερο χάρισμά του είναι οι ικανότητές του στις πολεμικές τέχνες και αυτό είναι κάτι για το οποίο υπέφερε και δούλεψε σκληρά για να αποκτήσει». Οι συγγραφείς και οι παραγωγοί προσέγγισαν «επιστήμονες για να συζητήσουν μαζί τους αν κάποιος θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει τέτοιου είδους υπερδύναμη στον πραγματικό κόσμο». Ο Λόουμπ περιέγραψε τη σειρά ως την «επιδρομή της Marvel στις ταινίες πολεμικών τεχνών» και ο Μπακ δήλωσε πως τα κόμικ ήταν απλά «ένα σημείο εκκίνησης» για τη σειρά, η οποία θα ήταν «πολύ προσγειωμένη [και] καθοδηγούμενη από τον χαρακτήρα». Ο Τζόουνς θεώρησε πως η σειρά «ήταν στην πραγματικότητα μία φεμινιστική τηλεοπτική σειρά» αποκαλώντας τις γυναίκες χαρακτήρες της «απίστευτα δυνατές, απίστευτα μοναδικές και οι οποίες πραγματικά στηρίζουν τους άντρες σε αυτόν τον κόσμο... Όλοι οι άντρες της σειράς διαλύονται. Χρειάζονται αυτές τις γυναίκες για να τους κρατήσουν δυνατούς».
Κάθε επεισόδιο του πρώτου κύκλου πήρε τον τίτλο του από μία κίνηση της πολεμικής τέχνης Shaolin Kung Fu ενώ του δεύτερου από τίτλους τευχών διαφόρων κόμικ στα οποία εμφανίστηκε ο Ντάνι Ραντ.
Κάστινγκ
Το κάστινγκ για το Iron Fist ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2015, με τον Φιν Τζόουνς να προσλαμβάνεται για τον ρόλο του Ντάνι Ραντ / Iron Fist τον Φεβρουάριο του 2016, αλλά να μην ανακοινώνεται επίσημα από τη Marvel μέχρι τον Μάρτιο. Σχετικά με την πρόσληψη του Τζόουνς, ο Μπακ δήλωσε: «τον είδαμε και πιστεύω πως όλοι απλά γνωρίζαμε αμέσως πως αυτός ήταν ο άνθρωπός μας... Έδειχνε απλά ικανός να απεικονίσει [τη νεανική αισιοδοξία και την ασυμβίβαστη συμπεριφορά του χαρακτήρα] όταν χρειαζόταν και μερικές φορές και τα δύο μαζί, κι έτσι ήταν πολύ ικανός και ευέλικτος καθώς έφερνε τον χαρακτήρα στη ζωή». Μέχρι τον Απρίλιο, οι Τζέσικα Χένγουικ, Ντέιβιντ Γουένχαμ, Τζέσικα Στρόουπ και Τομ Πέλφρι προσλήφθηκαν για τους ρόλους των Κολίν Γουίνγκ, Χάρολντ Μίτσαμ, Τζόι και Γουόρντ Μίτσαμ αντίστοιχα, ενώ μέχρι τον Ιούνιο ο Σάσα Νταβάν προσλήφθηκε για τον ρόλο του Ντάβος, αν και ο ρόλος που θα είχε αποκαλύφθηκε τον Μάρτιο του 2017. Τον Οκτώβριο του 2016, αποκαλύφθηκε πως η Ροζάριο Ντόσον θα επαναλάμβανε τον ρόλο της ως Κλερ Τεμπλ από τις προηγούμενες σειρές της Marvel στο Netflix. Επίσης, ο Ραμόν Ροντρίγκεζ προσλήφθηκε για τον ρόλο του Μπακούτο.
Οι Τζόουνς, Χένγουικ, Πέλφρι, Στρόουπ και Νταβάν επέστρεψαν για τους ρόλους τους στον δεύτερο κύκλο, με τις Σιμόν Μίσικ και Άλις Ιβ να προστίθενται στο καστ. Η Μίσικ επανέλαβε τον ρόλο της ως Μίστι Νάιτ από προηγούμενες σειρές της Marvel στο Netflix, ενώ η Ιβ ενσάρκωσε τη Μαίρη Γουόκερ.
Σχεδιασμός
Η Στέφανι Μασλάνσκι είναι η σχεδιάστρια κοστουμιών της σειράς, ένας ρόλος που είχε επίσης και σε προηγούμενες σειρές της Marvel στο Netflix. Η Μασλάνσκι σημείωσε πως μία από τις διαφορές σε αυτή τη σειρά ήταν οι γειτονιές που βρέθηκε οι οποίες ήταν «πιο πλούσιες» σε σχέση με το Χελς Κίτσεν των Daredevil και Jessica Jones και το Χάρλεμ του Luke Cage. Ως εκ τούτου, ο Ραντ φοράει περισσότερο κοστούμια σε σχέση με τους άλλους ήρωες και, δεδομένου των καυγάδων που εμπλέκεται συνεχώς, προστέθηκε αρκετό spandex για να αυξηθεί την ελαστικότητα των κοστουμιών. Τα ρούχα του μοναχού και η στολή πολεμιστή του Ραντ βασίστηκαν σε «πραγματικές στολές πολεμιστών μοναχών Σαολίν... πήρα αυτή την ξεχωριστή σιλουέτα από τον ρουχισμό των πολεμιστών μοναχών Σαολίν και τη συνδυάσαμε με τα παραδοσιακά χρώματα του Iron Fist, το πράσινο και το χρυσό».
Οι τίτλοι αρχής της σειράς δημιουργήθηκαν από την Elastic.
Γυρίσματα
Τα γυρίσματα της σειράς έλαβαν χώρα στη Νέα Υόρκη. Ο Μάνουελ Μπιλέτερ λειτούργησε ως διευθυντής φωτογραφίας για τον πρώτο κύκλο, έπειτα από τη δουλειά του στις σειρές Jessica Jones και Luke Cage, με τον Μπρετ Τσαν να λειτουργεί ως διευθυντής στη δεύτερη μονάδα, καθώς και ως συντονιστής των μαχών. Ο πρώτος κύκλος γυρίστηκε σε high dynamic range βίντεο (HDR), για το οποίο ο Μπιλέτερ δήλωσε πως πρόσθετε «μία νότα εκμάθησης» στη δουλειά του, αναγκάζοντάς τον να ξανασκεφτεί το πώς θα γύριζε συγκεκριμένες σκηνές. Στον δεύτερο κύκλο, ο Νιλς Άλπερτ λειτούργησε ως διευθυντής φωτογραφίας, ενώ ο Κλέιτον Μπάρμπερ ανέλαβε τον συντονισμό των μαχών.
Μουσική
Στα τέλη Οκτωβρίου 2016, αποκαλύφθηκε πως ο Τρέβορ Μόρις θα συνέθετε τη μουσική του πρώτου κύκλου. Ένα soundtrack άλμπουμ με τη μουσική επένδυση του Μόρις για τον πρώτο κύκλο κυκλοφόρησε ψηφιακά από τη Marvel στις 17 Μαρτίου 2017, την ίδια μέρα με την κυκλοφορία των επεισοδίων του κύκλου. Ο Ρόμπερτ Λάιντεκερ συνέθεσε τη μουσική επένδυση του δεύτερου κύκλου.
Συνδέσεις με Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel
Ο Iron Fist αποτελεί την τέταρτη σειρά από την ομάδα σειρών της Marvel που μεταδόθηκαν από το Netflix, μετά τις Daredevil, Jessica Jones και Luke Cage, οι οποίες οδήγησαν στη μίνι σειρά The Defenders. Τον Νοέμβριο του 2013, ο Γενικός Διευθυντής της Disney Μπομπ Άιγκερ δήλωσε πως αν οι χαρακτήρες αποδεικνύονταν δημοφιλείς στο Netflix, «είναι πολύ πιθανόν να μπορέσουν να αποκτήσουν δική τους ταινία», κάτι το οποίο επανέλαβε ο Σαράντος τον Ιούλιο του 2015. Τον Αύγουστο του 2014, ο Βίνσεντ Ντ' Ονόφριο, ο οποίος υποδύεται τον Γουίλσον Φισκ στη σειρά Daredevil, δήλωσε πως μετά «την ολοκλήρωση των σειρών στο Netflix», η Marvel έχει «ένα μεγαλύτερο σχέδιο επέκτασης». Τον Μάρτιο του 2015, ο Λόουμπ αναφέρθηκε στην ικανότητα της σειράς να διασταυρωθεί με τις ταινίες και τις άλλες τηλεοπτικές σειρές του MCU που προβάλλονται από το ABC, λέγοντας: «Όλα συνυπάρχουν στο ίδιο σύμπαν. Όπως είναι αυτή τη στιγμή, με τον ίδιο τρόπο που οι ταινίες μας ξεκίνησαν αυτοδύναμες και με τον καιρό οδηγηθήκαμε στους Εκδικητές, έγινε πιο πρακτικό για τον Captain America να εμφανιστεί για λίγο στον Thor 2 και για τον Μπρους Μπάνερ στο τέλος του Iron Man 3. Πρέπει να το κερδίσουμε αυτό. Το κοινό πρέπει να καταλάβει πρώτα ποιοι και τι είναι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες πριν αρχίσουμε να τους αναμειγνύουμε».
Κυκλοφορία
Η σειρά Iron Fist είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία streaming του Netflix, σε όλες τις επικράτειες όπου είναι διαθέσιμο, σε υψηλή ευκρίνεια ανάλυσης 4K (Ultra HD 4K) και σε υψηλής δυναμικής εμβέλειας βίντεο (HDR). Τα επεισόδια κάθε κύκλου κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα, σε αντίθεση με την καθιερωμένη εβδομαδιαία κυκλοφορία ανά επεισόδιο σειρών, για να ενθαρρυνθεί η παρακολούθηση όλων των επεισοδίων μαζί, μια μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε επιτυχημένα και για άλλες πρωτότυπες σειρές του Netflix.
Προώθηση
Το Τμήμα Καταναλωτικών Προϊόντων της Disney δημιούργησε μία μικρή σειρά προϊόντων προς εξυπηρέτηση ενήλικου κοινού, δεδομένου του ότι η σειρά έχει έναν πιο κοφτερό τόνο. Ο Πολ Γκίτερ, ανώτερος αντιπρόεδρος της Marvel Licensing για το τμήμα καταναλωτικών προϊόντων της Disney, εξήγησε πως η εστίασή τους θα ήταν περισσότερο προς έφηβους και ενήλικες παρά σε πολύ νεαρά άτομα. Επιπρόσθετα, δημιουργήθηκε ένα εμπορικό πρόγραμμα Marvel Knights για να στηρίξει τη σειρά, το οποίο δημιουργεί νέες ευκαιρίες για μεμονωμένες σειρές προϊόντων και συλλεκτικών προϊόντων. Οι συνεργάτες αδειοδότησης ήθελαν να συνεργαστούν με τη Marvel για το πρότζεκτ του Iron Fist, παρά το ότι δεν ήταν κινηματογραφικό πρότζεκτ.
Home media
Υποδοχή
Τηλεθέαση
Καθώς το Netflix δεν αποκαλύπτει τα νούμερα τηλεθέασης των συνδρομητών του για καμία από τις δικές του σειρές, ο Καρίμ Ζρέικ, ανώτερος αντιπρόεδρος του προγράμματος της Marvel Television, παρείχε τον Αύγουστο του 2017 κάποια δημογραφικά στοιχεία τηλεθέασης για τον Iron Firs, σημειώνοντας πως η σειρά προσέλκυσε κυρίως νεαρούς θεατές. Επίσης τον ίδιο μήνα, το Netflix δημοσίευσε κάποια πρότυπα προβολής για τις σειρές της Marvel. Τα στοιχεία, τα οποία προήλθαν από τις «1300 'κοινότητες γεύσης' από όλο τον κόσμο, όπου οι συνδρομητές ομαδοποιούνται ανάλογα με το τι παρακολουθούν», έδειξαν πως οι τηλεθεατές δεν παρακολουθούσαν τις σειρές με τη χρονολογική σειρά κυκλοφορίας τους, αλλά ξεκινούσαν συνήθως με την Jessica Jones, συνέχιζαν με τις Daredevil και Luke Cage και τελείωναν με τον Iron Fist. Ο Τοντ Γιέλιν, ο αντιπρόεδρος του τμήματος καινοτομίας προϊόντων του Netflix, σημείωσε πως το κοινό παρακολουθεί τις σειρές «με τη σειρά που το ενδιαφέρει και από το πώς μαθαίνει για αυτές». Τα στοιχεία του Netflix έδειξαν επίσης πως κάποιος που παρακολουθεί τον Luke Cage θα προχωρήσει πιο συχνά προς τον Iron Fist, ενώ άλλες σειρές «που προέρχονται από παραμύθια» όπως οι 13 Reasons Why, Love και Οι 100, οδήγησαν τους τηλεθεατές στο να ξεκινήσουν τον Iron Fist. Τον Οκτώβριο του 2018, η Crimson Hexagon, μια εταιρία μελέτης καταναλωτών, δημοσίευσε στοιχεία που εξέταζαν τον «θόρυβο στα κοινωνικά δίκτυα» για τη σειρά προσπαθώντας να το συσχετίσει με πιθανή τηλεθέαση. Τα στοιχεία έδειξαν πως όταν ο πρώτος κύκλος έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2017, συγκέντρωσε περισσότερες από 120,000 αναρτήσεις σε Twitter και Instagram. Όταν κυκλοφόρησε ο δεύτερος κύκλος τον Σεπτέμβριο του 2018, οι αναρτήσεις μειώθηκαν δραματικά κάτω από 20,000.
Κριτικές
Η σελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει στον πρώτο κύκλο ποσοστό αποδοχής 20%, βασισμένο σε 84 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας της σελίδας διαβάζουμε: «Παρά τις κάποιες καλές στιγμές, ο Iron Fist βαραίνει από μία απουσία δυναμικής και πρωτοτυπίας». Η σελίδα συλλογής κριτικών Metacritic βαθμολόγησε τη σειρά με 37/100 βασισμένη σε 21 κριτικές, με τη σήμανση «γενικά δυσμενείς κριτικές».
Για τον δεύτερο κύκλο, η σειρά συγκέντρωσε στη σελίδα Rotten Tomatoes ποσοστό αποδοχής 55% βασισμένο σε 47 κριτικές, με το τμήμα ομοφωνίας να γράφει: «Οι καλύτερες σκηνές δράσης και ο πιο σφιχτός ρυθμός ανυψώνουν αρκετά τον δεύτερο κύκλο του Iron Fist, αλλά παραμένει ένα μικρότερο φως ανάμεσα στις σειρές του MCU». Στις 7 Σεπτεμβρίου 2018, η σελίδα Rotten Tomatoes ανακοίνωσε πως ο Iron Fist είχε τη μεγαλύτερη αύξηση σε ποσοστό αποδοχής ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο κύκλο, με αύξηση 33% για εκείνη τη χρονική στιγμή. Η σελίδα Metacritic βαθμολόγησε τον δεύτερο κύκλο με 39/100 βασισμένο σε έξι κριτικές, με τη σήμανση «γενικά δυσμενείς κριτικές».
Διακρίσεις
Το 2018, ο Iron Fist ήταν υποψήφιος στην κατηγορία «Καλύτερης Νέας Σειράς Υπερηρώων» στα βραβεία Saturn.
Ακύρωση και μέλλον
Στις 12 Οκτωβρίου 2018, το Netflix ακύρωσε τη σειρά παρά το ότι η Marvel επιθυμούσε να συνεχίσει η προβολή της. Η Marvel ανέφερε πως οι χαρακτήρες της σειράς θα «επιζούσαν» παρά την ακύρωση, και θα συνέχιζαν να εμφανίζονται στο MCU. Το Deadline Hollywood ανέφερε επίσης πως η Disney εξέταζε την αναβίωση της σειράς στη δική της streaming υπηρεσία, Disney+. Ωστόσο, το περιοδικό Variety ανέφερε πως με βάση την αυθεντική συμφωνία που είχε γίνει μεταξύ της Marvel και του Netflix για τη σειρά, οι χαρακτήρες δε θα μπορούσαν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε άλλη σειρά που δεν ανήκει στο Netflix ή άλλες ταινίες για τουλάχιστον δύο χρόνια από την ακύρωση. Ο Κέβιν Α. Μέγιερ, ο πρόεδρος του τμήματος «Απευθείας-στον-Καταναλωτή και στη Διεθνή Αγορά» της Disney, σημείωσε πως ενώ δεν είχε ακόμα συζητηθεί, υπήρχε η πιθανότητα το Disney+ να αναβιώσει τη σειρά. Τον Φεβρουάριο του 2019, ο ανώτερος αντιπρόεδρος των πρωτότυπων προγραμμάτων του Hulu, Κρεγκ Έργουιτς, είπε πως η streaming υπηρεσία ήταν ανοικτή στο να αναβιώσει τη σειρά, μαζί με τις άλλες πρώην σειρές του Neflix.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Iron Fist στο Netflix
Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές
Τηλεοπτικές σειρές των ABC Studios
Τηλεοπτικές σειρές Netflix
Τηλεοπτικές σειρές βασισμένες σε κόμικς της Marvel
|
248550
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%20%CE%BA%CF%8D%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%BF
|
Αστρογλοιακό κύτταρο
|
Τα αστρογλοιακά κύτταρα ή αλλιώς αστροκύτταρα (αγγλ.: astroglia ή astrocytes) ανήκουν στην κατηγορία των νευρογλοιακών κυττάρων. Αποτελούν το πολυπληθέστερο είδος και το κυτταρικό τους σώμα έχει αστεροειδές σχήμα. Παράλληλα, διαθέτουν σχετικά μικρές αποφυάδες. Επίσης, μερικές από αυτές τις αποφυάδες σχηματίζουν ποδίσκους στην επιφάνεια του εγκεφάλου, των νεύρων και του νωτιαίου μυελού.
Τα αστροκύτταρα επιπλέον, έρχονται σε επαφή με τα αιμοφόρα αγγεία αναγκάζοντας έτσι τα ενδοθηλιακά κύτταρα να δημιουργήσουν στενές συνδέσεις, όπως στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.
Ακόμη, τα κύτταρα αυτά είναι υπεύθυνα για τη φαγοκυττάρωση που είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας τα νεκρά κύτταρα καταστρέφονται και αφήνονται στην επιφάνεια των φαγκυττάρων. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας τα κύτταρα μαζεύουν και απλώνουν τα πόδια τους, προκειμένου να φτάσουν στους νεκρούς νευρώνες. Έτσι, όταν τους βρουν, τους επιτίθενται, τους καταβροχθίζουν και τους αποσυνθέτουν.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κεντρικό νευρικό σύστημα
Ζωικά κύτταρα
|
382269
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD%20%CE%A6%CE%B1%CE%BB
|
Νίκη ντε Σαιν Φαλ
|
Η Νίκη ντε Σαιν Φαλ, (πλήρες όνομα: Κατρίν Μαρί-Ανιές Φαλ ντε Σαιν Φαλ, , 29 Οκτωβρίου 1930 - 21 Μαΐου 2002) ήταν Γαλλίδα εικαστικός, ζωγράφος, γλύπτρια και σκηνοθέτρια.
Βιογραφία
Τα πρώτα χρόνια
Η Σαιν Φαλ γεννήθηκε στο Νεϊγί-συρ-Σεν στις 29 Οκτωβρίου 1930. Ήταν κόρη ενός εύπορου Γάλλου τραπεζίτη αριστοκρατικής καταγωγής και της Αμερικανίδας συζήγου του. Όπως εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα στη βιογραφία της, σε ηλικία 11 ετών βιάστηκε από τον πατέρα της, γεγονός που τη σημάδεψε. Η Σαιν Φαλ μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και στα 18 της παντρεύτηκε τον Χάρυ Μάθιους, παιδικό της φίλο. Αρχικά εργάστηκε σαν μοντέλο, κοσμώντας το εξώφυλλο περιοδικών όπως τα Life και Vogue. Στη συνέχεια για ένα διάστημα έμεινε στο σπίτι να μεγαλώσει τα παιδιά της προτού ξεκινήσει να ασχολείται με την τέχνη ως αυτοδίδακτη.
Στο Παρίσι
Το 1952 μετακόμισε στο Παρίσι όπου πήρε μαθήματα θεατρολογίας και υποκριτικής, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να ζωγραφίζει, επηρεασμένη από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα όπως η τέχνη του περιθωρίου. Τον επόμενο χρόνο υπέστη νευρική κρίση που την οδήγησε στο νοσοκομείο, μια εμπειρία που την ώθησε ακόμα πιο έντονα στη ζωγραφική.
Το 1955 ταξίδεψε στην Ισπανία μαζί με τον σύζυγο της και ανακάλυψε τους κήπους του Γκαουντί, ιδιαίτερα το Πάρκο Γκουέλ, το οποίο άσκησε μεγάλη επιρροή στην τεχνοτροπία της. Στο Παρίσι, στο μουσείο μοντέρνας τέχνης, γνώρισε τον Ελβετό γλύπτη Ζαν Τινγκελί τον οποίο παντρεύτηκε το 1971 ύστερα από το διαζύγιο της με τον Μάθιους. Οι δύο τους πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό γλυπτών, είτε ύστερα από αναθέσεις είτε απλώς ως έκφραση της δημιουργικότητας τους. Μαζί δημιούργησαν στη Γαλλία το Συντριβάνι Στραβίνσκι, ύστερα από δημόσια ανάθεση στη Σαιν Φαλ, και τον Κύκλωπα, δημιουργία του Τινγκελί.
Το 1961 έγινε μέλος του κινήματος των Νέων Ρεαλιστών, μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Ζεράρ Ντεσάν, Σεζάρ, Μίμο Ροτέλα, Κρίστο και Υβ Κλάιν.Τη δεκαετία του ‘60 πραγματοποίησε τους Πυροβολισμούς, μια σειρά από περφόρμανς που την έκαναν διάσημη διεθνώς. Αποτελούνταν από πλαστικούς σάκους σε σχήμα ανθρώπινης φιγούρας γεμάτους μπογιά τους οποίους η Σαιν Φαλ πυροβολούσε για να απελευθερωθεί η μπογιά και να ζωγραφιστεί με αυτό τον τρόπο το έργο. Την ίδια περίοδο η Σαιν Φαλ δημιούργησε μια μεγάλη σειρά από μνημειακά γλυπτά σε πάρκα γλυπτικής, κάποια εκ των οποίων με προσωπικές της δαπάνες, όπως τον Κήπο τον Ταρώ στην Τοσκάνη και τον Μαγικό Κύκλο της Βασίλισσας Καλιφιά στην Καλιφόρνια. Άλλα έργα της ήταν δημόσιες αναθέσεις. Από τα σημαντικότερα ήταν το Γκόλεμ, ένα παιδικό τέρας που βρίσκεται στο πάρκο Ραμπίνοβιτς της Ιερουσαλήμ και ήταν παραγγελία των τοπικών αρχών. Το 1994 το Jerusalem Foundation της ανάθεσε μια ακόμα παραγγελία για τον Βιβλικό Ζωολογικό Κήπο της Ιερουσαλήμ. Η Σαιν Φαλ δημιούργησε ένα σύνολο γλυπτών ζώων με τον τιτλο Η Κιβωτός του Νόε τα οποία ολοκλήρωσε το 1998. Επίσης το 1987 ο Φρανσουά Μιτεράν της ανάθεσε το συντριβάνι του Σατώ-Σινόν.
Το τέλος
Η Σαιν Φαλ μετακόμισε το 1994 στην Καλιφόρνια, όπου ήταν και η μόνιμη κατοικία της μέχρι το θάνατο της στις 21 Μαΐου του 2002.
Εικόνες έργων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα του ιδρύματος της καλλιτέχνιδας, NCAF
Μουσείο Νίκη - Νάσου, Ιαπωνία
Πάρκο γλυπτών Βασίλισσα Καλίφια στο Εσκονδίδο της Καλιφόρνιας
Συντριβάνι στο Σατώ-Σινόν
Η συλλογή Στούαρτ, UCSD
Άρθρο για τον Κήπο των Ταρώ
The Tarot Garden - Giardino dei Tarocchi Άρθρο
Η ταινία της μεγάλου μήκους Daddy — μαζί με τον Πίτερ Γουάιτχεντ —
-Η Νανά πυροβολεί μέσα στο Grand Palais, άρθρο Χριστόφορου Κατσαδιώτη
Γάλλοι γλύπτες
Γάλλοι ζωγράφοι
Καλλιτέχνες του Νεορεαλισμού
Γυναίκες ζωγράφοι
Γάλλοι αυτοβιογράφοι
|
491437
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3.%20%CE%9D.%20%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Σ. Ν. Μπέρμαν
|
Ο Σάμιουελ Ναθάνιελ Μπέρμαν (αγγλικά: Samuel Nathaniel Behrman, 9 Ιουνίου 1893 - 9 Σεπτεμβρίου 1973) ήταν Αμερικανός δραματουργός, σεναριογράφος, βιογράφος και μακροχρόνιος συγγραφέας στο The New Yorker. Ο Γιος του Ντέιβιντ Μπέρμαν, είναι δημοφιλής μουσικός. Έλκει την καταγωγή του από τη σημερινή Λιθουανία, από όπου οι γονείς του έφυγαν και μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Ο Μπέρμαν γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη. Από μικρός αγάπησε το θέατρο, ενώ ξεκίνησε τη συγγραφή από τη δεκαετία του 1920, και έως τη δεκαετία του 1940, θεωρούνταν από τους σπουδαιότερους δραματουργούς στο είδος της κωμωδίας, στο Μπρόντγουεϊ. Μερικά από τα πιο γνωστά του σενάρια στη μεγάλη οθόνη είναι τα εξής, μεταξύ άλλων: Άννα Καρένινα (1935), Υπό την Σκιάν της Λαιμητόμου (1935), Η Γέφυρα της Αμαρτίας (1940) και Κβο Βάντις (1951).
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Atkinson, Brooks. Broadway. New York: Atheneum, 1970.
Reed, Kenneth T. S. N. Behrman. Twayne Publishers, 1975.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
S. N. Behrman Papers at the New York Public Library
S. N. Behrman Papers στο Wisconsin Center for Film and Theater Research]
Samuel N.Behrman at IMDB
S. N. Behrman at IBDB
S.N. Behrman Biography, Photos and Works
SNBehrman.com – An electronic archive including plays
Αμερικανοί θεατρικοί συγγραφείς
Αμερικανοί σεναριογράφοι
|
67159
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AD%CF%80%CE%B5%20%CE%9C%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B1
|
Στάδιο Τζουζέπε Μεάτσα
|
Το Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα (ιταλικά: Stadio Giuseppe Meazza), είναι γήπεδο ποδοσφαίρου και βρίσκεται στο Μιλάνο της Ιταλίας. Είναι η έδρα της Μίλαν και της Ίντερ. Ιδιοκτησιακά ανήκει στο Δήμο του Μιλάνου.
Η ιδέα για την κατασκευή του ανήκει στον τότε πρόεδρο της Μίλαν Πιέρο Πιρέλι (Piero Pirelli) ο οποίος ήθελε ένα γήπεδο αποκλειστικά για ποδόσφαιρο. Βρίσκεται στην περιοχή του Μιλάνου Σαν Σίρο απ' όπου πήρε και το πρώτο του όνομα Στάντιο Σαν Σίρο (Stadio San Siro). Με τη δημιουργία του αποτέλεσε έδρα αποκλειστικά για τους Ροσονέρι (οι Νερατζούρι που προγενέστερα χρησιμοποιούσαν το αριστοκρατικό Αρένα Τσίβικα στο κέντρο της πόλης, μετακόμισαν εκεί το 1947).Στις 3 Μαρτίου του 1980 μετονομάστηκε προς τιμήν του Τζιουζέπε Μεάτσα, παλαιού ποδοσφαιριστή των δύο ομάδων του Μιλάνου καθώς και της εθνικής Ιταλίας.
Η έναρξη των εργασιών κατασκευής του έγινε το 1925 και εγκαινιάστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1926 όταν μπροστά σε 35.000 θεατές η Ίντερ νίκησε την Μίλαν 6-3. Η πρώτη ανακαίνιση έγινε το 1939 όπου αυξήθηκαν και θέσεις των θεατών σε 65.000. Το 1956 γίνεται ανακαίνιση και προστίθενται δύο σειρές που αυξάνουν τους θεατές σε 150.000. Το 1985 μετά τα γεγονότα του Χέιζελ η χωρητικότητά του μειώνεται σε 90.000 για λόγους ασφαλείας. Το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε για το Μουντιάλ του 1990 και ανακαινίστηκε για άλλη μια φορά πριν τους αγώνες. Προστέθηκαν επιπλέον θέσεις και αυξήθηκε η χωρητικότητα του. Ο αγωνιστικός χώρος έχει μήκος 105 μέτρα και πλάτος 68 μέτρα.
Εικόνες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Τζιουζέπε Μεάτσα - Ο Πεπίνο
Στάδια ποδοσφαίρου στην Ιταλία
Κτίρια και κατασκευές στο Μιλάνο
Αθλητικές εγκαταστάσεις στην Ιταλία
ΦΚ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο
ΑΚ Μίλαν
Στάδια Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 1990
|
765178
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%2C%20%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%AE
|
Μαρία της Πορτογαλίας, μοναχή
|
Η Μαρία (Κοΐμπρα, 21 Νοεμβρίου 1264 - Κοΐμπρα, 6 Ιουνίου 1304) από τον Πορτογαλικό Οίκο της Βουργουνδίας ήταν μία πριγκίπισσα (infanta) της Πορτογαλίας.
Bιογραφία
Ήταν η τρίτη κόρη του Αλφόνσου Γ΄ της Πορτογαλίας και της δεύτερης συζύγου του Βεατρίκης της Ιβρέας-Καστίλης, κόρης του Αλφόνσου Ι΄ της Καστίλης.
Η Μαρία γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1264 στην Κοΐμπρα και ήταν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μοναχή στο Μοναστήρι των Κανονικών (ie κοσμικών) Κυριών του Αγίου Ιωάννη (Convento das Donas Cónegas de São João), κοντά στο μοναστήρι της Σάντα Κρουζ στην Κοΐμπρα.
Η μεγαλύτερη αδελφή της Λευκή ήταν μοναχή στο μοναστήρι Λας Ουέλγκας. Η Μαρία απεβίωσε στην ίδια πόλη στις 6 Ιουνίου 1304.
Πρόγονοι
Παραπομπές σε πηγές
Πορτογαλικός Οίκος της Βουργουνδίας
Ινφάντας της Πορτογαλίας
|
397165
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BD%CF%83%CF%87%CE%B1%CF%82
|
Ίνσχας
|
Η Ίνσχας είναι πόλη της Αιγύπτου στο ανατολικό τμήμα του Δέλτα του Νείλου στο Κυβερνείο Σαρκία. Βρίσκεται κοντά στη Ζαγκαζίκ, 60 χλμ από το Κάιρο. Η πόλη διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο κι αεροπορική βάση της Αιγυπτιακής αεροπορίας.
Η πόλη είναι επίσης γνωστή για την πρώτη Αραβική σύνοδο κορυφής που έγινε εκεί το 1949, η οποία κήρυξε την δημιουργία του Αραβικού Συνδέσμου. Επίσης στην πόλη λειτουργεί πειραματικός ερευνητικός πυρηνικός αντιδραστήρας ο μοναδικός στην Αίγυπτο.
Παραπομπές
Πόλεις της Αιγύπτου
|
350229
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Other%20Voices
|
Other Voices
|
Other Voices είναι ο τίτλος του έβδομου στούντιο δίσκου του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος The Doors, ο οποίος ηχογραφήθηκε από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο του 1971 και κυκλοφόρησε στις 18 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς. Αυτός ήταν ο πρώτος δίσκος των Doors χωρίς τον Τζιμ Μόρισον.
Η ηχογράφηση του άλμπουμ ξεκίνησε όταν ο Μόρισον βρισκόταν στο Παρίσι, ενώ το "Down on the Farm" είχε συντεθεί κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του "L.A. Woman", αλλά έμεινε εκτός δίσκου.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τρεις μήνες μετά το θάνατο του τραγουδιστή, με τα φωνητικά να αναλαμβάνουν οι Ρέι Μάνζαρεκ και Ρόμπι Κρίγκερ.
Το "Other Voices" σκαρφάλωσε στην 31η θέση των αμερικάνικων τσαρτ, όντας ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος ο οποίος δεν κατάφερε να μπει στο Top-10 των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στις 23 Οκτωβρίου 2006, επανεκδόθηκε σε μορφή CD μαζί με το "Full Circle" από την "Timeless Holland".
Τραγούδια
1. In the Eye of the Sun (Manzarek) - 4:48
2. Variety in the Spice of Life (Krieger) - 2:50
3. Ships w/Sails (Krieger, Densmore) - 7:38
4. Tightrope Ride (Krieger, Manzarek) - 4:15
5. Down on the Farm (Krieger) - 4:15
6. I'm Horny, I'm Stoned (Krieger) - 3:55
7. Wandering Musician (Krieger) - 6:25
8. Hang on to Your Life (Krieger, Manzarek) - 5:36
Θέσεις τσαρτ
Τα μέλη του συγκροτήματος
Το Other Voices ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς:
Ρόμπι Κρίγκερ - κιθάρα, φωνητικά
Ρέι Μάνζαρεκ - πλήκτρα, πιάνο, φωνητικά
Τζον Ντένσμορ - τύμπανα
Γκεστ συμμετοχές
Τζακ Κόνραντ - μπάσο
Τζέρι Σεφ - μπάσο
Βόλφγκανγκ Μελτζ - μπάσο
Ρέι Νεαπόλιταν - μπάσο
Γουίλι Ραφ - ακουστικό μπάσο
Εμίλ Ρίτσαρντς - μαρίμπα
Φρανσίσκο Αγκουαμπέλα - κρουστά
Παραπομπές
Πηγές
Other Voices - The Doors | Songs, Reviews, Credits, Awards | Allmusic
Other Voices | The Doors
The Doors: Other Voices and Full Circle | PopMatters
Δισκογραφία των The Doors
Άλμπουμ του 1971
|
309159
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82%20853
|
Ευρωπαϊκή Οδός 853
|
Η Ευρωπαϊκή Οδός 853 (Ε853) είναι μια ευρωπαϊκή οδός Β' Κλάσης του Διεθνούς Δικτύου Εθνικών Οδών. Ξεκινά από τα Ιωάννινα και καταλήγει στο συνοριακό σταθμό της Κακαβιάς στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Διαδρομή
Ελλάδα
Ευρωπαική Οδός 90, Ευρωπαϊκή Οδός 92, Eυρωπαϊκή Οδός 951: Ιωάννινα
Ελληνοαλβανικά σύνορα (Αργυρόκαστρο - Τεπελένι - Φιέρ - Δυρράχιο)
853
853
|
378391
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%201899
|
Βουλγαρικές βουλευτικές εκλογές 1899
|
Οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στη Βουλγαρία στις 25η Απριλίου 1899. Το αποτέλεσμα ήταν νίκη για το Φιλελεύθερο Κόμμα , το οποίο κέρδισε 89 από τις 169 έδρες. Η προσέλευση των ψηφοφόρων ήταν 49,5%.
Αποτελέσματα
τα στοιχεία για τους ψήφους είναι εκτιμήσεις που βασίζονται σε ποσοστά για μεμονωμένους υποψηφίους.
Παραπομπές
Βουλγαρικές βουλευτικές εκλογές
|
160205
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%96%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%81
|
Ματίας Ζίντελαρ
|
Ο Ματίας Ζίντελαρ (γερμανικά: Matthias Sindelar, 10 Φεβρουαρίου 1903 – 23 Ιανουαρίου 1939), ήταν Αυστριακός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε με την ομάδα της Αούστρια Βιέννης και την Εθνική Αυστρίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής της Αυστρίας για τον 20ό αιώνα, σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS), ενώ σύμφωνα με την ίδια, ανήκει στους καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα (22ος). Έχει επίσης ψηφισθεί ως η μεγαλύτερη αθλητική προσωπικότητα της Αυστρίας όλων των εποχών.
Βιογραφία
Ο Ματίας Ζίντελαρ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1903 στο χωριό Κοζλόφ της Αυστροουγγαρίας, περιοχή στην κατανομή της Τσεχίας. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια, ενώ είχε άλλα τρία αδέλφια. Όταν ήταν τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στη Βιέννη. Το 1917 ο πατέρας του σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Ματίας ανέλαβε την τύχη της οικογένειάς του, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο σε μία τοπική ομάδα νέων, στην περιοχή Φαβορίτερ της Βιέννης όπου και κατοικούσε. Έναν χρόνο αργότερα τον πρόσεξε ο κυνηγός ταλέντων Καρλ Βάιμαν, ο οποίος τον οδήγησε στην ομάδα των νέων της Χέρτα Βιέννης, το γήπεδο της οποίας ήταν κοντά στο σπίτι του.
Στη Χέρτα ο Ζίντελαρ ξεχώριζε με την τεχνική του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στο γήπεδο. Δεν ήταν μυώδης και προσπαθούσε να αποφεύγει τους αντιπάλους του ώστε να μην δέχεται σκληρά μαρκαρίσματα. Οι κινήσεις του ήταν τόσο αρμονικές και ο δαντελένιος τρόπος παιχνιδιού του, ο τρόπος που έβλεπε γήπεδο και διάβαζε το παιχνίδι, τον έκαναν αγαπητό στους φιλάθλους. Ο τρόπος αυτός του απέφερε το προσωνύμιο Der Papierene («ο Χάρτινος»). Σε ηλικία 18 ετών έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα, ενώ την επόμενη χρονιά προήχθη στην πρώτη ομάδα.
Από τη Χέρτα Βιέννης στην Αούστρια Βιέννης
Στην αρχή της καριέρας του αντιμετώπισε έναν τραυματισμό στο μηνίσκο, όταν το 1923 είχε πτώση σε μία πισίνα. Η εγχείριση, που εκείνη την εποχή ήταν μια δύσκολη επέμβαση, με αμφίβολη αποκατάσταση, ήταν πετυχημένη, αλλά αναγκάστηκε από τότε να παίζει με ένα προστατευτικό στο γόνατο, κάτι που έγινε και το σήμα κατατεθέν του. Ο τραυματισμός αυτός έκανε τον Ζίντελαρ να εξελίξει ακόμα περισσότερο τον εκλεπτυσμένο τρόπο παιχνιδιού του και την τεχνική του, με την οποία ελισσόμενος απέφευγε τις επαφές, υπό το φόβο ενός νέου τραυματισμού.
Το 1924 η Χέρτα τερμάτισε στη 10η θέση του αυστριακού πρωταθλήματος και υποβιβάστηκε. Μπροστά στα οικονομικά προβλήματα της ομάδας αρκετοί παίκτες πουλήθηκαν, ανάμεσά τους και ο Ζίντελαρ. Ο παίκτης αποφάσισε να παραμείνει στη Βιέννη και υπέγραψε στην Αούστρια Βιέννης, η οποία εκείνη την εποχή ονομαζόταν ακόμα SV Βίνερ Ερασιτεχνική. Ο Ζίντελαρ ξεχώρισε στην νέα ομάδα του, και παρά κάποια προβλήματα προσαρμογής στην αρχή, κατάφερε να γίνει ένας από τους αγαπημένους παίκτες της εξέδρας. Το 1925 έφτασε στην κατάκτηση του πρώτου του κυπέλλου, ενώ η ομάδα έκανε το νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο Αυστρίας) τo 1926.
Ο Ζίντελαρ ξεκίνησε να προσφέρει σημαντικές βοήθειες στην ομάδα της Αούστρια, από την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Παρά το γεγονός όμως πως ήταν ο καλύτερος επιθετικός της ομάδας του με μεγάλη συγκομιδή τερμάτων, η ομάδα του δεν κατάφερε να πάρει κάποιο άλλο πρωτάθλημα. Το 1927 η Αούστρια τερμάτισε 7η, αν και ο Ζίντελαρ είχε πετύχει 18 τέρματα ενώ τις δύο επόμενες χρονιές 8η. Από το 1933 και μετά, η πορεία της ομάδας υπήρξε καλύτερη. Αν και πάλι δεν κέρδισε κάποιο πρωτάθλημα, κατάφερε να κερδίσει τρεις φορές το κύπελλο Αυστρίας, το 1933, το 1935 και το 1936, αλλά και δύο φορές το Μιτρόπα Καπ, το 1933 με αντίπαλο την Αμπροζιάνα Μιλάνου (τη μετέπειτα Ίντερ) και το 1936, κόντρα στην τσεχοσλοβακική Σλάβια Πράγας. Συνολικά με την Αούστρια σημείωσε 240 γκολ σε 312 επίσημα παιχνίδια.
Διεθνής καριέρα
Αν και η πορεία της ομάδας δεν ήταν επιτυχημένη, ο Ζίντελαρ εξακολουθούσε να απολαμβάνει την αγάπη της εξέδρας. Το 1926 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην εθνική ομάδα της Αυστρίας, στον αγώνα με την Τσεχοσλοβακία, πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ στο τελικό 2–1. Έπαιξε ξανά στο νικηφόρο αγώνα της Αυστρίας με 7–1 απέναντι στην Ελβετία, όπου πέτυχε δύο τέρματα ενώ γκολ σημείωσε και εναντίον της Σουηδίας. Η κλήση του πάντως στην εθνική προκάλεσε δυσαρέσκεια στους κόλπους της αριστοκρατικής τάξης της Αυστρίας, καθώς η Αούστρια είχε στενές σχέσεις με την εβραϊκή κοινότητα. Οι εμφανίσεις του στο διάστημα αυτό τράβηξαν την προσοχή διάφορων ομάδων όπως της Σλάβια Πράγας και της Άρσεναλ.
Η «Βούντερτιμ» («η ομάδα-Θαύμα»), όπως ήταν τότε γνωστή η ομάδα της εθνικής Αυστρίας, υπό την καθοδήγηση του Ούγκο Μάισλ, κατάφερε να εντυπωσιάσει τη δεκαετία του 1930 χάρις κυρίως την επιθετική της γραμμή. Ο Ζίντελαρ, που στο μεταξύ είχε αποκτήσει νέο προσωνύμιο, αυτό του «Μότσαρτ των γηπέδων», μέσα από την εθνική Αυστρίας κατάφερε να απογειώσει τη φήμη του, όντας το αστέρι της ομάδας. Μαζί με τον επιθετικό της Ραπίντ Βιέννης, Γιόζεφ Ουρίντιλ, που ήταν ο παρτενέρ του στην επίθεση της εθνικής, έπαιζαν σε διάφορες διαφημίσεις για να αυξήσουν τα έσοδά τους, ενώ πήρε μέρος και σε μία ταινία με τίτλο «Η Ρόξι και η ομάδα των θαυμάτων της».
Το 1931 η Αυστρία κέρδισε τη Σκωτία με 5–0, δίνοντας μια πρόγευση του τι θα ακολουθούσε. Το 1932 σε αγώνα με την Αγγλία στο Λονδίνο, όπου η Αυστρία έχασε με 4–3, ο Ζίντελαρ κατάφερε να αποθεωθεί από τον τύπο, ενώ οι αγγλικές εφημερίδες την επόμενη μέρα αποθέωναν την Αυστρία για το ποδόσφαιρο καλλιτεχνίας, με τους Τάιμς να την αποκαλούν ηθική νικήτρια. Ανάμεσα στις ομάδες που ενδιαφέρθηκαν, μετά από την εμφάνισή του αυτή, ήταν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά αυτός δεν ενδιαφερόταν να αφήσει την πατρίδα του, γνωρίζοντας ίσως τον σκληρό τρόπο παιχνιδιού των αμυντικών στη Βρετανία και ότι οι τεχνίτες επιθετικοί όπως αυτός δύσκολα έπιαναν στο αγγλικό πρωτάθλημα, που απαιτούσε περισσότερη σωματική δύναμη. Την ίδια χρονιά, η Αυστρία κατέκτησε το Διεθνές Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης (πρόδρομος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με συμμετοχή ομάδων της κεντρικής ηπείρου). Το 1932 έκανε μια ακόμη αξιομνημόνευτη εμφάνιση στη νίκη επί της Ουγγαρίας με 8–2 σημειώνοντας χατ τρικ.
Το 1934 πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Αν και φαβορί για τον τίτλο, η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επέτρεπε στην ομάδα να υπάρχουν όλες οι απαραίτητες προπονητικές ανέσεις. Έτσι την ομάδα δεν είχε ακολουθήσει ο γυμναστής της ούτε φυσικοθεραπευτές. Στον προημιτελικό αντιμετώπισε την Ουγγαρία και νίκησε με
2–1, αλλά έχασε τον κεντρικό της παίκτη Γιόχαν Χόρβατ που τραυματίστηκε. Στα ημιτελικά αντιμετώπισε τη διοργανώτρια Ιταλία του Βιττόριο Πότσο. Η Ιταλία τελικά νίκησε με
1–0, σε ένα παιχνίδι όπου και η Αυστρία εμφανίστηκε φλύαρη, αλαζονική και εύθραυστη αλλά και η διοργανώτρια χώρα ευνοήθηκε, καθώς έπαιζε μπροστά στον Μουσολίνι, με τον Λουίς Μόντι να παίζει ιδιαίτερα σκληρά τον Ζίντελαρ τραυματίζοντάς τον, έχοντας όμως την ανοχή του διαιτητή. Έτσι καταγράφηκε και το πρώτο μαν του μαν στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Το γήπεδο ήταν βρεγμένο ώστε να βαρύνει και να μην μπορούν οι φιλοξενούμενοι να παίξουν το διάσημο τότε παιχνίδι τους με τις πολλές πάσες. Τελικά η Ιταλία κατέκτησε τον τίτλο, ενώ η Αυστρία τερμάτισε 4η, χάνοντας στον αδιάφορο μικρό τελικό από τη Γερμανία με 3–2.
Ο Ζίντελαρ αγωνίστηκε με την ομάδα της Αυστρίας συνολικά σε 43 αγώνες πετυχαίνοντας 27 τέρματα.
Ο αγώνας Γερμανία - Αυστρία του 1938
Το 1938 η Γερμανία καταλαμβάνει την Αυστρία, ολοκληρώνοντας έτσι την «Anschluss» («την Ένωση»). Η εθνική ομάδα της Αυστρίας, η οποία είχε καταφέρει να περάσει στο επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γαλλία, διαλύθηκε. Στις 3 Απριλίου του ίδιου έτους αποφασίστηκε να διεξαχθεί ένας αγώνας, προς τιμή της «ένωσης» αυτής, μεταξύ της «Ostmark» (Αυστρίας) και της «Altreich» (Γερμανίας). Ο αγώνας θα γινόταν στο στάδιο Πράτερ στη Βιέννη και προσκεκλημένοι ήταν αξιωματούχοι του Γ΄ Ράιχ. Οι Γερμανοί δια στόματος του εθνικού τεχνικού Σεπ Χέρμπεργκερ ενδιαφέρονταν να εντάξουν τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στη νέα εθνική ομάδα που θα προέκυπτε αλλά οι κρούσεις που είχαν κάνει δεν βρήκαν ανταπόκριση.
Ο Ζίντελαρ, που ήταν αρχηγός της ομάδας, αποφάσισε να συμμετέχουν όχι με τις παραδοσιακές ασπρόμαυρες στολές της χώρας, αλλά με νέες σε χρώματα κόκκινο - άσπρο - κόκκινο. Το παιχνίδι ήταν κανονισμένο να λήξει ισόπαλο. Οι εφημερίδες της εποχής αναφέρουν πως ο Ζίντελαρ έχασε αρκετές ευκαιρίες βγάζοντας την μπάλα άουτ, αλλά και τον τρόπο που πανηγύρισε το πρώτο γκολ του αγώνα, 20 λεπτά πριν το τέλος, το οποίο και πέτυχε μπροστά στην εξέδρα των επισήμων η οποία ήταν γεμάτη από εθνικοσοσιαλιστές αξιωματούχους. Ο αγώνας τελείωσε τελικά 2–0 υπέρ των Αυστριακών, με το δεύτερο γκολ να το πετυχαίνει ο φίλος του Καρλ Σέστα με μακρινό φάουλ. Στον επαναληπτικό αγώνα η Γερμανία νίκησε 9–1 μια Αυστρία που είχε παρατήσει από αντίδραση το παιχνίδι.
Ο τελευταίος χρόνος και ο θάνατός του
Ανάμεσα στα άλλα μέτρα που λήφθηκαν, η Αούστρια Βιέννης - που άλλαξε το όνομά της σε SC Ostmark Wien -, αλλά και άλλες ομάδες που θεωρούνταν Εβραϊκές, απέκτησε νέο πρόεδρο, τον Χέρμαν Χάλντενβαγκ, που επέβαλε τη διακοπή των συμβολαίων των Εβραίων παικτών της ομάδας, καθώς το πρωτάθλημα είχε λήξει. Σε συνάντηση του Ζίντελαρ με τον πρώην πρόεδρο της ομάδας, (ο Ζίντελαρ) του είπε ότι ο νέος πρόεδρος απαγορεύει να μιλάνε στους παλιούς τους συμπαίκτες και γνωστούς, αλλά ότι αυτός θα συνέχιζε να του μιλά. Οι καλύτεροι παίκτες της Αυστρίας αποφασίστηκε να συμμετέχουν στην ομάδα της Γερμανίας, όμως ο Ζίντελαρ αρνήθηκε να συμμετέχει σε αυτή, επικαλούμενος τραυματισμούς και την ηλικία του (στην πραγματικότητα από αντιπάθεια για το ναζιστικό καθεστώς). Αποφάσισε να ανοίξει μια καφετέρια καθώς η ομάδα του δεν έδινε αγώνες. Εκεί τον προσέγγισαν μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, αλλά αρνήθηκε να συμμετέχει σε οτιδήποτε ποδοσφαιρικό. Τελικά συμμετείχε σε έναν τελευταίο αγώνα στις 16 Δεκεμβρίου 1938 με αντίπαλο τη Χέρτα Βερολίνου, όπου έληξε 2–2, πετυχαίνοντας ένα γκολ.
Στις 29 Ιανουαρίου 1939, ο Ματίας Ζίντελαρ και η φίλη του Καμίλα Καστανιόλα βρέθηκαν νεκροί στο σπίτι τους. Δεν υπήρχαν ενδείξεις δολοφονίας και η επίσημη εκδοχή ήταν ότι οι θάνατοι οφείλονταν σε δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα. Ο Αυστριακός συγγραφέας Φρίντριχ Τόρμπεργκ εμπνεύστηκε ένα ποίημα από τον θάνατό του, (Auf den Tod eines Fußballers- Για τον θάνατο ενός ποδοσφαιριστή) στο οποίο εμφανίζει τον Ζίντελαρ να αυτοκτονεί επηρεασμένος από την κατοχή της Αυστρίας. Αρκετοί ισχυρίστηκαν πως ο θάνατος προήλθε από ατύχημα, ενώ το 2000, σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, ο φίλος του Ζίντελαρ, Έγκον Ούλμπριχ υποστήριξε πως οι τοπικές ναζιστικές αρχές εκείνης της εποχής σκηνοθέτησαν το θάνατό του ώστε να φανεί σαν ατύχημα, καθώς σύμφωνα με τους νόμους των Ναζί, εάν κάποιος αυτοκτονούσε ή δολοφονούνταν δεν μπορούσε να ταφεί με τιμές. Έτσι έπρεπε κάτι να κάνουν ώστε να μην αποκαλυφθούν τα στοιχεία που έδειχναν πως πρόκειται για έγκλημα.
Μαζί του δεν ασχολήθηκαν μόνο οι ποδοσφαιρόφιλοι, αλλά συγγραφείς, κριτικοί θεάτρου και βιολόγοι. Ο Άλφρεντ Πόλγκαρ, που αρθρογραφούσε για παραστάσεις, έγραψε «με κάποιον τρόπο ήταν σαν να έχουν μυαλό τα πόδια του κι έκανε με αυτά πάρα πολλά απίστευτα και απρόβλεπτα πράγματα, την ώρα που έτρεχε. Το σουτ του Ζίντελαρ, που κατέληγε στο πίσω μέρος των διχτυών, ήταν η κορύφωση που μας έδινε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε όλον το σχεδιασμό που είχε κάνει, ήταν το επιστέγασμα όλης του της προσπάθειας, η προσπάθεια που λύνει το γρίφο» στην εφημερίδα Pariser Tageszeitung, μετά το θάνατό του.
Τίτλοι και διακρίσεις
Αούστρια
Πρωτάθλημα Αυστρίας: 1926
Κύπελλα Αυστρίας (5) : 1925, 1926, 1933, 1935, 1936
Κύπελλο Μιτρόπα (2) : 1933, 1936
Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης : 1932
Ατομικές διακρίσεις
Παγκόσμιο Κύπελλο ασημένια μπάλα : 1934
Καλύτερη ομάδα Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1934
IFFHS : 22ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
Πηγές
Behind the Curtain by Jonathan Wilson ISBN 9780752879451
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Career stats - National Football Teams.
Player profile - Austria Archive.
Αυστριακοί ποδοσφαιριστές
Αυστριακοί προπονητές ποδοσφαίρου
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Αυστρίας
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 1934
Ποδοσφαιριστές Αούστρια Βιέννης
Προπονητές ποδοσφαίρου Αούστρια Βιέννης
|
42499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1
|
Λαχνίσματα
|
Με τον όρο λαχνίσματα (από το ουσιαστικό "λαχνός"), λαγχανίσματα (από το ρήμα "λαγχάνω") ή κληρωσιές ονομάζονται παιδικά κυρίως τραγούδια με μονότονο παραδοσιακό ρυθμό, που λέγονται πριν από την έναρξη ομαδικών παιχνιδιών όπως το κρυφτό, προκειμένου να καθορισθεί με κλήρο είτε ο πρώτος, είτε ο τελευταίος από τον οποίο θ΄ αρχίσει η παιδιά. Συνήθως τον κλήρο αποτελεί η τελευταία συλλαβή των τραγουδιών αυτών. Στα τραγούδια μπορεί να υπάρχουν και ερωτοαποκρίσεις, οπότε από τις συλλαβές αυτών καθίσταται πιο δύσκολο να βρεθεί εκ των προτέρων σε ποιόν θα τύχει η τελευταία συλλαβή.
Μετά το πρωταρχικό ερώτημα "Να τα βγάλουμε;", κάποιο παιδί - συνήθως αυτό που έκανε την ερώτηση - κάνει τη "μάνα" και αφού όλα τα υπόλοιπα παιδιά (από δύο και πάνω) αποδέχονται τη πρόσκληση, κάνουν κύκλο και η μάνα αρχίζει το τραγούδι (λαγχάνισμα). Χαρακτηριστικό αυτών των τραγουδιών είναι ότι πολλές φορές ξεκινάνε με την αρχική λέξη μπουφ.
Πολλά από τα λαχνίσματα είναι πραγματικά "καβαλιστικά" ή "μαγικά". Θα περιμέναμε φυσιολογικά, ότι ο παίκτης στον οποίο τυχαίνει η τελευταία συλλαβή θα έπαιρνε και το ρόλο για τον οποίο γινόταν λόγος. Όμως αυτό θα ήταν πολύ απλό, αντίθετα, αυτός ο παίκτης βγαίνει, και το λάχνισμα ξαναρχίζει μέχρι να μείνει ένας μόνο παίκτης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ίδιο το λάχνισμα είναι κι αυτό ένα παιχνίδι. Τα παιδιά που συμμετέχουν διασκεδάζουν με το λάχνισμα, επειδή κάθε φορά ανανεώνεται η συγκίνηση που νιώθουν πριν μάθουν σε ποιον θα πέσει η τελευταία συλλαβή.
Τα λαχνίσματα είναι πολύ διαδεδομένα όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στην ελληνική ύπαιθρο, και τα σημαντικότερα αυτών λέγονται πανελλαδικά. Πολλά από αυτά είναι ακατανόητα πλην όμως ακούγονται θαυμάσια από τα παιδιά που τα διαδίδουν στα μικρότερα.
Σημαντικά λαχνίσματα
Σημαντικότερα λαχνίσματα (με πιο γνωστό από όλα το "Α μπε μπα μπλομ") είναι:
Α μπε μπα μπλομ
Α μπε μπα μπλομ
του κίθε μπλομ
α μπε μπα μπλομ
του κίθε μπλομ
μπλιμ μπλομ.
Σε ορισμένες παραλλαγές, ακολουθούν οι εξής στροφές (μία, δύο ή και όλες μαζί):
Πού θα πας εκεί;
Στη Βόρεια Αμερική
να βρεις και τον ελέφαντα που παίζει μουσική
μ'ενα κόκκινο βρακί.
ή
να βρείς και τον Ερμή που παίζει μουσική
ή
να βρεις τον Καραγκιόζη που παίζει μουσική
Όλα τα κοιτώ
σαν παιδί κουτό
την Ακρόπολη και το Λυκαβητό.
Βγαίνεις και τα φυλάς εσύ!
Άκατα μάκατα
Άκατα μάκατα σούκουτου μπε
άμπε φάμπε ντομινέ
άκατα μάκατα σούκουτου μπε
άμπε φάμπε βγε.
Κοπερτί
Κοπερτί το κοπερτί
τάπι τάπι ρούσι
κοπερτί το κοπερτί
τάπι τάπι γκρι.
Άνα μετάβλα
Άνα μετάβλα
πέγκε πέγκε
τάζε τούζα
μόνο ξούζα
βήτα εκτά
ότζο μότζο ξώτζο.
Μαριάμ
ω μαριαμ μαριαμ :σι ντορεμί μακαρό μακαρό
λέο λέο πι πι πι
ουάν του θρι.
Άι Γιώργη καβαλάρη
Άι Γιώργη καβαλάρη
με σπαθί και με κοντάρι
δώσ' μου τα κλειδάκια σου
ν' ανοίξω τα ματάκια σου
να δω τι έχουν μέσα:
στάρι, κριθάρι,
σπυρί, μαργαριτάρι;
Δώσ' στη νύφη κάστανα
και στο γαμπρό καρύδι
και στη χρυσή την πεθερά
ολόχρυσο μαντίλι.
Ο Καρακατσάνης
Ο καρακατσάνης μπήκε στο τηγάνι
κι έσπασε τ΄ αυγά!
αυγά τηγανητά;
Γιατί καρακατσάνη μπήκες στο τηγάνι
κι έσπασες τ΄ αυγά
αυγά τηγανητα;
φάε τώρα κι από μένα
μία καρπαζιά
Ο Θεός κι η Παναγία
Ο Θεός κι η Παναγία
κάνανε μια συμφωνία
ποιός θα βγεί: το 13.
1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,
13.
Θα μετρήσω ως το δεκάξι
Θα μετρήσω ως το δεκάξι
κι όποιος βγεί θα τα φυλάξει
1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13,
14,15,16.
Τζένη Καρέζη
Τζένη Καρέζη, Κώστας Κακαβάς
Αλίκη Βουγιουκλάκη
φτου και τα φυλάς!
Έχω ένα αυτοκίνητο
Έχω ένα αυτοκίνητο
που όλο, όλο τρέχει
και που θα σταματήσει;
-(π.χ.) Στην Αμερική!
Και τι χρώμα θα ζητήσει;
-(π.χ.) Πράσινο!
Έχει η Αμερική χρώμα πράσινο;
(αν το παιδί που κατέληγε η ερώτηση δεν είχε πράσινο χρώμα στα ρούχα του, παρέμενε στην κλήρωση, αλλιώς κληρωνόταν)
Ένα δύο τρία
Ένα δύο τρία
πήγα στην Κυρία
μου 'δωσε ένα μήλο
μήλο δαγκωμένο
το 'δωσα στην κόρη
έκανε αγόρι
το 'βγαλε Θανάση
σκούπα και φαράσι.
Ενι μένι
Ένι μένι
Ντου ντου μένι
Τρία ρομ
Κάζακομ
πιφ τα λεβάντα πιφ
Το γουρούνι
Ανέβηκα σ' ένα χωριό
και είδα ενα γουρούνι
το κοίταξα καλά καλά
και μου΄φαγε τη μούρη (ή «... και σου ΄μοιαζε στη μούρη ...»).
Γω γω γω
Συ συ συ
Το γουρούνι είσαι 'συ!
Η πιπεριά
Ανέβηκα στην πιπεριά να κόψω ένα πιπέρι
κι η πιπεριά τσακίστηκε και μου 'κοψε το χέρι.
Δώσ' μου το μαντιλάκι σου το χρυσοκεντημένο
να δέσω το χεράκι μου, που είναι ματωμένο.
Κινεζάκι
Είσαι κινεζάκι;
Τρως πολύ ριζάκι;
Πόσες κουταλίτσες την ημέρα τρώς;
(π.χ.) 5
1,2,3,4,5 βγαίνεις!
Το παπούτσι που βρωμάει
Τα παιδιά ενώνουν τις μυτες των δεξιών παπουτσιών τους και ένας λέει ακουμπώντας το κάθε παπούτσι:
"το παπούτσι σου βρωμάει,
αλλαξέ το."
Το παιδί που τυχαίνει στην τελευταία συλλαβή αλλάζει παπούτσι. Όποιος αλλάξει παπούτσι για δεύτερη φορά, βγαίνει.
Ο τελευταίος που θα αλλάξει παπούτσι για δευτερη φορά, τα φυλάει.
Όλα τα λαχνίσματα απαγγέλονται συλλαβιστά, ώστε σε κάθε συλλαβή να αντιστοιχίζεται καθαρά ένα προς ένα τα παιδιά που λαμβάνουν μέρος στην επιλογή-κλήρωση.
Σημειώνεται οι εξής ιδιαιτερότητες:
Αν και τα λαχνίσματα είναι μέρος της προφορικής παράδοσης στον κόσμο των παιδιών, οι λέξεις λαχνίσματα, λαγχανίσματα και κληρωσιές αυτές καθαυτές δεν είναι μέρος της προφορικής αυτής παράδοσης και είναι σχεδόν άγνωστες στα παιδιά. Τα περισσότερα λεξικά/εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν το ρήμα λαγχάνω, αλλά δεν περιέχουν τα λαγχανίσματα ούτε τα λαχνίσματα, ούτε τις κληρωσιές..
Πιθανολογείται λοιπόν ότι οι όροι αυτοί είναι λόγιοι και πιθανότατα νεοπαγείς (νεολογισμοί), δημιουργημένοι από φιλόλογους κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Παρόμοια ποιηματάκια, συνήθως με έννοια, αλλά και ακατανόητα όπως και στα ελληνικά υπάρχουν και σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, μια ένδειξη της παγκόσμιας γλώσσας των παιχνιδιών των παιδιών.
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γλωσσοδέτες, στιχάκια και λαχνίσματα
Το παιχνίδι στην εκπαιδευτική διαδικασία
Λαογραφία
|
438363
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CF%82
|
Ρόναλντ Ντέιβις
|
Ο Ρόναντ Ντέιβις, γεννημένος στις 7 Ιουλίου 1982 στο Όλνεϊ του Ιλινόι, είναι Αμερικανός καλαθοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται στην θέση του πόιντ γκαρντ.
Καριέρα
Ο Ντέιβις ξεκίνησε να αγωνίζεται στο κολεγιακό πρωτάθλημα με την ομάδα του Όλνεϊ το 2002 και μετά από δύο χρόνια μεταγράφηκε στο πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, με το οποίο αγωνίστηκε σε 63 αγώνες με 13,2 πόντους μέσο όρο.
Το καλοκαίρι του 2006, υπέγραψε στο Ισραήλ και την Μακάμπι Γκιβάτ Σμουέλ, με την οποία έπαιξε σε 27 ματς, με μέσο όρο 12,6 πόντων και 3,4 ριμπάουντ. Στην συνέχεια, αγωνίστηκε σε δύο Summer League του ΝΒΑ, χωρίς να καταφέρει να υπογράψει σε ομάδα του αμερικάνικου πρωταθλήματος.
Συνέχισε στην δεύτερη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος με την φανέλα της Πιστόια, έχοντας μέσο όρο 19,3 πόντων σε 30 αγώνες, ενώ το 2008-09 έπαιξε σε 37 ματς με την ομάδα της Σκαφάτι με μέσο όρο 18,5 πόντων. Το 2009-10 έπαιξε στην Βενέτσια, πριν επιστρέψει την επόμενη χρονιά στην Σκαφάτι.
Το φθινόπωρο του 2011, υπέγραψε στην Σαν Μαρτέν Κοριέντες από την Αργεντινή, αγωνιζόμενος σε οκτώ αγώνες, πριν μεταγραφεί στον Άρη Θεσσαλονίκης το Νοέμβριο του 2011. Με τους "κίτρινους" έπαιξε σε 22 αγώνες, έχοντας 9,7 πόντους μέσο όρο. Την επόμενη χρονιά, υπέγραψε στην ουκρανική Ντνίπρο Αζότ, ενώ το 2013-14 συνέχισε στην πολωνική Τρεφλ Σοπότ.
Το 2014-15, αγωνίστηκε με την ισραηλινή Ελιτζούρ Ράμλα, ενώ το καλοκαίρι του 2015 υπέγραψε στην Πέγια από το Κόσοβο.
Παραπομπές
Πηγές
Ο Ρόναλντ Ντέιβις στον ΑΡΗ - ArisBC
Ronald Davis Basketball Player Profile, KB Peja
RONALD DAVIS - Welcome to Eurocup
Αμερικανοί καλαθοσφαιριστές
Καλαθοσφαιριστές Άρη
Καλαθοσφαιριστές πολωνικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές ισραηλινών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές ιταλικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές αργεντίνικων συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές ουκρανικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές Κεραυνού Στροβόλου
|
13814
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Θεόδωρος Άννινος
|
Ο Θεόδωρος Άννινος (1923 - 2010) ήταν δήμαρχος Πατρέων.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Πάτρα όπου τελείωσε το Α' Γυμνάσιο Πατρών και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος για πρώτη φορά το 1964 με τον συνδυασμό του Θρασύβουλου Κωνσταντίνου.
Το 1964 έγινε για πρώτη φορά δήμαρχος ύστερα από μια σειρά συγκυριών (βλ.ΚΔΜ-1964). Το 1967 η δικτατορία τον καθαίρεσε από τα δημαρχιακά του καθήκοντα. Μετά την πτώση της Χούντας, εκλέχτηκε δήμαρχος, με τη στήριξη του ΚΚΕ, με ποσοστό 71,07%, σημειώνοντας την πιο ευρεία επικράτηση δημάρχου στην ιστορία της πόλης. Στις εκλογές του 1978 επανεκλέχθηκε με ποσοστό 57,31%, ενώ το 1982 εξελέγη ξανά με 52,28%. Το 1986 στην τελευταία του εκλογική συμμετοχή, χωρίς κομματική στήριξη, κατέλαβε τη τρίτη θέση με ποσοστό 10%.
Διετέλεσε δήμαρχος Πατρέων συνολικά για 14 έτη, για τις περιόδους 1964-1967, 1975-1978, 1978-1982 και 1982-1986. Στη διάρκεια των ετών αυτών συγκρούστηκε δυναμικά με την κεντρική διοίκηση. Το 1964 υπογράφηκε το προεδρικό διάταγμα για την ίδρυση του Πανεπιστημίου και το 1966 έγιναν τα εγκαίνιά του στο παράρτημα της οδού Κορίνθου.
Έδωσε μεγάλη βαρύτητα στο Πατρινό Καρναβάλι και το ανέδειξε όχι μόνο σε πανελλήνιο, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Επίσης πραγματοποίησε πολλά δημοτικά έργα, διαμορφώνοντας και δημιουργώντας πλατείες σε πολλές συνοικίες της Πάτρας. Το αξιοσημείωτο είναι ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις έχει στηριχθεί από πληθώρα πολιτικών κομμάτων, ενώ έχει καταφέρει να εκλεγεί ακόμα και ως ανεξάρτητος υποψήφιος.
Ανάμεσα στα έργα του ως δήμαρχος συμπεριλαμβάνονται: το «Σπίτι του Πολιτισμού» στα Προσφυγικά (οδός Φώκαιας), η ανάπλαση της συνοικίας της Αγίας Αικατερίνης, το Θερινό Λαϊκό Θέατρο στη Γερμανού, το μνημείο των Ηρώων στην Ηρώων Πολυτεχνείου, η διαμόρφωση της πλατείας Αγίας Σοφίας κ.α. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της θητείας του δημιουργήθηκε το Δημοτικό Ωδείο και το ΠΚΚ του Δήμου, αναπτύχθηκε το συνεργείο κήπων και δενδροστοιχιών, εγκαταστάθηκαν τα πρώτα κηπάρια, φυτεύτηκαν πάνω από 60.000 δένδρα στα πεζοδρόμια της πόλης, διαμορφώθηκαν πάνω από 40 πλατείες και παιδότοποι.
Ο ίδιος είχε σχεδιάσει και και κατασκευάσει πολλά κτήρια στην Πάτρα, ανάμεσα στα οποία τους κινηματογράφους Ντιάννα και Piccolo, ενώ είχε ανακατασκευάσει και το κινηματοθέατρο Πάνθεον.
Από το 1979 ήταν παντρεμένος με την Ηλέκτρα Παπαγεωργίου και είχε 4 παιδιά.
Απεβίωσε στις 24 Απριλίου 2010.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία - Πηγές
Νίκος Ε. Πολίτης, Το καρναβάλι της Πάτρας, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1987
Ανδρέας Τσιλίρας (επιμέλεια), Δημοτικές εκλογές στην Πάτρα, Εκδόσεις Πελοπόννησος, Πάτρα 2014 ISBN 978-960-88372-9-4
Πέτρος Ψωμάς, Δήμαρχοι Πατρέων 1836-2006, Εκδόσεις "Το Δόντι", Πάτρα 2007 ISBN 978-960-88046-2-3
Δήμαρχοι Πατρών
Απόφοιτοι Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
|
77269
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1%CE%BF%20crashfest
|
1ο crashfest
|
Το Crashfest 2006 ήταν διεθνές φεστιβάλ σπουδαστικών και νεανικών ταινιών που έγινε στη Θεσσαλονίκη.
Έγινε από τις 7 έως τις 11 Απριλίου 2006 στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η απονομή των βραβείων έγινε στον κινηματογράφο Ολύμπιον.
Συμμετείχαν 110 ταινίες από 22 σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Βραβεία
Καλύτερης Ταινίας: Sound room του Γιάννη Κολόζη
Καλύτερης Ταινίας Μυθοπλασίας: Der puppengeiger του Αχιλλέα Γκατσόπουλου
Καλύτερης Πειραματικής Ταινίας: Because of the key του Κωνσταντίνου Πέππα
Καλύτερου Animation: Wonderland του Πέτρου Πετρίδη (ομαδική δουλειά)
Καλύτερου Ντοκιμαντέρ: Web cam του Cedric Micchi
Καλύτερου Σεναρίου: Οι σκιές της πόλης του Mehdi Salehi
Καλύτερης Φωτογραφίας: Ρόζα της Πέννυς Μπούσκα
Καλύτερου Μοντάζ: Κύκλος του Παρίση Πάνου
Καλύτερης Ηχητικής Μπάντας: Γράμμα express του Φίλιππου Μπουραΐμη
Καλύτερης Σκηνογραφικής Επιμέλειας: Δόγμα του Αλέξανδρου Ράπτη
Βραβείο Κοινού: Λόγια... αγεφύρωτα του Γιώργου Αγγελόπουλου
Κριτική επιτροπή
Δημήτρης Χαρίτος (Κριτικός Κινηματογράφου - Μέλος της ΠΕΚΚ)
Πέτρος Μαρτινίδης (Αν. Καθ. Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ – Συγγραφέας)
Δημήτρης Σκούφης (Μηχανικός Πληροφορικής – Διδάσκων στο τμήμα ΕΜΜΕ του Πανεπιστήμιου Αθηνών)
Δέσποινα Πανταζή (Συγγραφέας – Σκηνοθέτης)
Μάρκος Χολέβας (Σκηνοθέτης - Μέλος της ΕΕΣ)
Τηλέμαχος Μούσας (Συνθέτης)
Τανια Κίτσου (Σκηνοθέτης Θεάτρου – Σκηνογράφος)
Παραπομπές
Δείτε επίσης
2ο crashfest
crashfest 1
|
134234
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AC%CE%BD
|
Μακτάν
|
Το Μακτάν είναι νησί των Φιλιππίνων δίπλα από το νησί Σέμπου με το οποίο συνδέεται με γέφυρα. Το νησί φιλοξενεί επίσης και το διεθνές αεροδρόμιο του Σέμπου.
Το 1521 έφτασε εκεί ο Μαγγελάνος όπου και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης του Μακτάν.
Παραπομπές
Νησιά των Φιλιππίνων
Κοραλλιογενή νησιά
|
788735
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%84%CF%8D%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%8A%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Ίλινγκ
|
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Ίλινγκ (Ealing) ήταν δυστύχημα στο βρετανικό σιδηροδρομικό σύστημα που συνέβη στις 19 Δεκεμβρίου 1973. Η ταχεία των 17:18΄ από το Λονδίνο - Πάντινγκτον προς Οξφόρδη, με περίπου 650 επιβάτες— εκτροχιάστηκε ενώ ταξίδευε περίπου με 110 χλμ/ώ. μεταξύ Ίλινγκ Μπρόντγουεϊ και Γουέστ Ίλινγκ. Δέκα επιβάτες σκοτώθηκαν και 94 τραυματίστηκαν. Ήταν το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα της δεκαετίας στη Βρετανία μέχρι το δυστύχημα του μετρό στο Μούργκεϊτ (Moorgate) που προκάλεσε τον θάνατο σε 45 άτομα. Η αιτία του δυστυχήματος ήταν η ανασφάλιστη θυρίδα συντήρησης, που είχε μείνει ανοικτή ενώ το τρένο ταξίδευε, αφού κτύπησε πολλά αντικείμενα δίπλα στη γραμμή, κτύπησε και τον μοχλό αλλαγής σε διακλάδωση στη λεωφόρο Λόνγκφιλντ, εκτροχιάζοντας ολόκληρο το τρένο.
Η αλληλουχία των γεγονότων
Ο σχεδιασμός της μηχανής
Το τρένο που ενεπλάκη στο ατύχημα ελκυόταν από την ντίζελ-υδραυλική μηχανή αρ. 1007 Western Talisman, η οποία είχε κατασκευαστεί το 1962 και είχε έδρα στο αμαξοστάσιο "Laira Depot", ενώ είχε διανύσει περίπου 950.000 μίλια από την αρχή της λειτουργίας της. Όπως όλες οι κινητήριες μηχανές, η μηχανή Κλάσης 52 διέθετε αρκετές μπαταρίες μολύβδου-οξέος κυρίως για την προθέρμανση και την εκκίνηση των δύο κινητήρων. Οι μπαταρίες της Κλάσης 52 βρίσκονταν σε τέσσερα διαφορετικά σημεία της μηχανής μεταξύ των συμπλεγμάτων των τροχών (φορεία). Για να προστατεύουν τις μπαταρίες από ζημιά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι θάλαμοι των μπαταριών φράσσονται με θυρίδα διαστάσεων 1130 mm, η οποία σχεδιάστηκε αρχικά για χρήση στην παρόμοια Κλάση 42 . Η θυρίδα κλειδωνόταν στη θέση της, όταν το τρένο κινούνταν, μέσω κλειδαριών που ενεργοποιούνταν από ένα τετράγωνο κλειδί, αλλά η Κλάση 52 είχε ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό με τη μορφή μεταλλικής λαβής σε σχήμα αχλαδιού, γνωστό ως "Pear-drop" (αχλαδόσχημη σταγόνα). Αυτή ασφάλιζε τη θυρίδα του θαλάμου μπαταριών σε περίπτωση που οι κλειδαριές του φορείου δεν έπιαναν, κάτι που είχε συμβεί σε μηχανές Κλάσης 42 στο παρελθόν. Όταν σε μια μηχανή Κλάσης 52 εξετάζονταν οι μπαταρίες, η τυπική διαδικασία ήταν να αντικατασταθούν οι μπαταρίες στον θάλαμο πριν ασφαλιστούν οι "κανονικές" κλειδαριές και στη συνέχεια να κλειδώσει και η "pear-drop" πριν ξεκινήσει το τρένο.
Επισκευές στο Old Oak Common
Στις 17 Δεκεμβρίου 1973, η Western Talisman ήταν η μηχανή στο δρομολόγιο Πλίμουθ - Πάντινγκτον στις 05:45΄ και είχε λειτουργήσει κανονικά μέχρι το Ρέντινγκ, όπου χάλασε ένας από τους δύο κινητήρες της μηχανής, οπότε μια άλλη μηχανή αναγκάστηκε να μεταφέρει το τρένο στο Πάντινγκτον. όπου η Western Talisman παρέμεινε σταθμευμένη μέχρι το απόγευμα της 18ης Δεκεμβρίου, οπότε και μεταφέρθηκε στο αμαξοστάσιο "Old Oak Common Depot" για συντήρηση που έπρεπε να γίνει για την επίλυση του προβλήματος. Η μηχανή έφθασε στο "Old Oak" αργά το βράδυ και τέθηκε υπό τον έλεγχο του προσωπικού συντήρησης. Γύρω στις 22:00΄, ο μηχανικός Σ. Ο. Πίττερ (C.O. Pitter) έλαβε εντολή να φορτίσει τις μπαταρίες της μηχανής, άνοιξε τη θυρίδα του θαλάμου και έβαλε το καλώδιο για να τις φορτίσει. Λόγω κάποιας δυσκολίας στο να πέσει η θυρίδα χωρίς να σηκώσει την ασφάλιση "pear-drop", ο Πίττερ αναγκάστηκε να σηκώσει την "pear-drop" πριν προλάβει να ανοίξει τις κλειδαριές της μηχανής και άφησε τη λαβή με αυτόν τον τρόπο μέχρι το σημείο που τελείωσε τα καθήκοντά του στις 06:30' της 19ης Δεκεμβρίου, αφήνοντας τη μηχανή ακόμα στη φόρτιση.
Κάποια στιγμή μεταξύ 06:30΄ και λίγο μετά τις 07:00΄, όταν ο επόπτης βάρδιας Λ. Γουίγκινς (L. Wiggins) ήρθε να ελέγξει τις εργασίες και διαπίστωσε ότι κάποιος είχε κλείσει τη θυρίδα του θαλάμου της μπαταρίας, αν και εκείνη την ώρα ένα τέτοιο γεγονός ήταν σύνηθες και, όταν ο Πίττερ έβαλε τη μηχανή σε φόρτιση, είχε περάσει τα καλώδια κάτω από το επικάλυμμα της μηχανής και, ως εκ τούτου, δεν επηρεαζόταν από τις θυρίδες, οι οποίες, λόγω των στενών συνθηκών του χώρου συντήρησης του "Old Oak", συχνά έκλειναν για να εξοικονομηθεί χώρος. Σε κανένα σημείο μετά την επίσκεψη του Γουίγκινς, κανένας δεν άνοιξε ξανά ή κλείδωσε τις θυρίδες της μπαταρίας μέχρι τις 12:00΄, όταν ο βοηθός του Γουίγκινς Τζ. Άμπας (G. Abbas) κανόνισε να μετακινηθεί η μηχανή έξω για δοκιμή του κινητήρα. Ο Άμπας είπε στους μηχανικούς που ήταν υπεύθυνοι για τον κινητήρα "Box it up", (κλείστε τις θυρίδες των θαλάμων) πράγμα που σήμαινε ότι η μηχανή έπρεπε να έχει όλες τις προεξέχουσες θυρίδες κλειστές και κλειδωμένες για κίνηση, οι οποίες περιελάμβαναν τις θυρίδες των μπαταριών, που ήταν τώρα υπό τον έλεγχο του Μηχανικού Φ. Άσλεϊ (F. Ashley), ο οποίος δεν είχε λόγο να εξετάσει την Western Talisman μέχρι που του το είπε ο Άμπας. Ο Άσλεϊ αφαίρεσε σωστά τα καλώδια και έβγαλε τη μηχανή από τη φόρτιση, αλλά με την πεποίθηση ότι όλες οι θυρίδες ήταν κλειδωμένες, απέτυχε να εξετάσει τις θυρίδες των θαλάμων μπαταριών και τις άφησε στην ανοιχτή θέση με την "pear-drop" ακόμα ανυψωμένη και ο Άμπας δεν κατάφερε να ελέγξει την εργασία του. Ως εκ τούτου, η μηχανή μετακινήθηκε έξω από το υπόστεγο συντήρησης με τη θυρίδα ανοικτή.
Στις 14:00΄, η Western Talisman έφυγε από τις επισκευές και προγραμματίσθηκε να μεταφέρει ένα άδειο τρένο στο Πάντινγκτον, προτού στη συνέχεια εκτελέσει το δρομολόγιο Πάντινγκτον - Οξφόρδη στις 17:18΄ και οδηγήθηκε από το Old Oak Common στο Πάντιγκτον από τον μηχανοδηγό Τ. Ντ. Όουεν (T. D. Owen) και τον βοηθό του Ρ. Π. Γούντνω (R.P. Woodnaugh), που είχαν και οι δύο έδρα στο Old Oak. Σύμφωνα με τις τυπικές διαδικασίες, ο Όουεν εξέτασε τη μηχανή πριν την πάει στο Πάντινγκτον και δεν παρατήρησε την ανασφάλιστη θυρίδα, κυρίως καθώς η κύρια ευθύνη του κατά την εξέταση της μηχανής ήταν να ελέγξει τις μονάδες θέρμανσης του τρένου, να βεβαιωθεί ότι η μηχανή ήταν ρυθμισμένη να εκκινήσει με τις μπαταρίες της και να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχαν ακόμα προσαρμοσμένοι σωλήνες ή καλώδια.
Εκτροχιασμός
Διαδρομή προς τη λεωφόρο Λόνγκφιλντ
Στο Πάντινγκτον, η Western Talisman σχημάτισε τον συρμό των 17:18΄ της Οξφόρδης, 1A82 που αποτελούνταν από δέκα βαγόνια, αποτελούμενα από δύο βαγόνια τύπου "Corridor Second", ένα τύπου "Corridor First", τρία "Corridor Composite" και πέντε επιπλέον "Corridor Second", με το πλήρωμα να αποτελείται από τον μηχανοδηγό Όουεν, τον βοηθό του Γούντνω . και τον φύλακα Τζ. Γουέλς (J. Wells). Λόγω του μεγάλου αριθμού επιβατών που επιβιβάστηκαν, το τρένο αναχώρησε από το Πάντινγκτον αργά, στις 17:29΄, με ελεύθερα σήματα μέχρι τη λεωφόρο Λόνγκφιλντ, όπου το τρένο ταξίδευε στις με 110 χλμ./ώ. τη στιγμή του εκτροχιασμού.
Σε κάποιο σημείο του ταξιδιού πριν το τρένο περάσει από το Old Oak Common, η μη ασφαλισμένη θυείδα του θαλάμου μπαταριών άνοιξε και προεξείχε έξω από το περιτύπωμα φόρτωσης του τρένου, επιτρέποντάς της να κτυπήσει αντικείμενα κοντά στη γραμμή. Μεταγενέστερες έρευνες που εξέτασαν τη διαδρομή που ακολούθησε το 1A82 διαπίστωσαν ότι η προεξέχουσα θυρίδα είχε προκαλέσει ζημιά στον εξοπλισμό και τις δομές δίπλα στην γραμμή στο Old Oak Common και στο στην Κύρια Γραμμή του Άκτον, αν και κανένας από το πλήρωμα ή τους επιβάτες δεν ανέφερε ότι αισθάνθηκε κάτι ασυνήθιστο μεταξύ αυτών των περιοχών. Ωστόσο, καθώς το τρένο περνούσε από το Ίλινγκ Μπρόντγουεϊ, η προεξέχουσα θυρίδα κτύπησε δυνατά τη ράμπα της πλατφόρμας και προκάλεσε σημαντική ζημιά στην πλατφόρμα "Down Main" (σιδηροδρομικός βρετανικός όρος για την κύρια γραμμή "προς τα κάτω"), αποσπώντας αρκετές πέτρες από τη μαρκίζα της πλατφόρμας. Η πρόσκρουση αυτή κατέστρεψε τη θυρίδα του θαλάμου μπαταριών σε σημείο που οι μεντεσέδες της έσπασαν, επιτρέποντάς της να πέσει πέρα από το όριο της, τώρα επικίνδυνα κοντά στο έδαφος. Αυτή η πρόσκρουση έγινε αισθητή και ακούστηκε από αρκετούς μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένου του μηχανοδηγού Όουεν και του βοηθού του, που και οι δύο πίστευαν εκείνη τη στιγμή ότι ο κινητήρας είχε απλώς περάσει πάνω από έναν κακό σύνδεσμο στις ράγες και αποφάσισαν να το αναφέρουν στο Ρέντινγκ.
Εκτροχιασμός
Με τα σήματα να είναι ελεύθερα για το 1A82 και να μην υπάρχει κανένα σημείο ότι κάτι συμβαίνει λάθος, το τρένο εξακολουθούσε να τρέχει με πλήρη ταχύτητα καθώς πλησίαζε τη λεωφόρο Λόνγκφιλντ, στην οποία είχε τοποθετηθεί διακλάδωση για να επιτρέπει στα τρένα να περνούν από τη γραμμή "Down Main" στην παρακαμπτήρια γραμμή "Down Relief" στην περιοχή που ελέγχεται από το κτίσμα σηματωρών στο Old Oak Common, το οποίο έλεγχε τα σημεία στέλνοντας ηλεκτρικό σήμα στον ηλεκτροκινητήρα της διασταύρωσης. Την ημέρα του ατυχήματος, η διασταύρωση δεν είχε χρησιμοποιηθεί και είχε ρυθμιστεί για το 1A82 ώστε αυτό να παραμείνει στη γραμμή "Down Main", αλλά, λόγω της ζημιάς που υπέστη η θυρίδα στο Ίλινγκ Μπρόντγουεϊ, η θυρίδα ήταν σε τέτοια θέση ώστε όταν η μηχανή πέρασε τη διασταύρωση, κτύπησε τον μοχλό της με κάποια δύναμη, ο οποίος άλλαξε γρήγορα τις ράγες και το τρένο εκτροχιάστηκε, με το πίσω φορείο (σύμπλεγμα τροχών) της μηχανής να παίρνει τη βοηθητική γραμμή στη διασταύρωση ενώ το πρόσθιο φορείο παρέμεινε στην κύρια γραμμή.
Η Western Talisman έγειρε στη δεξιά της πλευρά, ολισθαίνοντας στη γραμμή επί περίπου 190 μ. σε ευθεία, αποκλείοντας τόσο την Πάνω όσο και την Κάτω κύρια γραμμή. Το πρώτο βαγόνι εκτροχιάστηκε εντελώς, αλλά παρέμεινε όρθιο και ακολούθησε τη μηχανή με μικρές ζημιές στο πίσω μέρος της δεξιάς πλευράς του, καθώς το δεύτερο βαγόνι είχε στρίψει 90° προς τα δεξιά του και έπεσε σε αυτή την πλευρά, μπλοκάροντας όλες τις γραμμές, με αυτό το συμβάν να μπλοκάρει τα επόμενα τρία βαγόνια, προκαλώντας σοβαρές ζημιές στο τέταρτο βαγόνι, συμπεριλαμβανομένου ενός φορείου από το τρίτο που έπεσε πάνω σε αυτό, κάτι που πιστεύεται ότι προκάλεσε τους περισσότερους σοβαρούς τραυματισμούς και θανάτους. Το πρόσθιο μέρος του τρίτου, του πέμπτου και του έκτου βαγονιού, εκτός από το πίσω μέρος του τέταρτου, είχαν όλα προσκρούσει στην τομή στο πλάι της γραμμής και είχαν υποστεί μέτριες ζημιές. Τα υπόλοιπα βαγόνια εκτροχιάστηκαν όλα, αλλά παρέμειναν στη γραμμή και υπέστησαν μόνο μικρές ζημιές, με το πίσω μέρος του τρένου να σταματάει ακριβώς μπροστά από το κατεστραμμένο μοτέρ της διασταύρωσης, ενώ ανάμεσά τους βρισκόταν η θυρίδα του θαλάμου μπαταριών που είχε κοπεί από την πρόσκρουση με τον μοχλό.
Ελάχιστα λεπτά μετά τον εκτροχιασμό, τόσο ο βοηθός Γούντνω όσο και ο μηχανοδηγός Όουεν απεγκλωβίστηκαν από την καμπίνα τους στην εκτροχιασμένη μηχανή και προχώρησαν στην προστασία της γραμμής, καλώντας το Old Oak Common σε τηλέφωνο σήματος, οπότε και ο σηματωρός, ο οποίος είχε υποψιαστεί εκτροχιασμό, όταν τα όργανα του έδειξαν ότι όλες οι γραμμές στην περιοχή ήταν αποκλεισμένες, παρόλο που το 1A82 ήταν το μοναδικό τρένο, και κάλεσε τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης στις 17:39΄. Η Αστυνομία έφτασε στο σημείο στις 17:44΄ με τα ασθενοφόρα και την Πυροσβεστική να καταφθάνουν λίγο αργότερα, με το έργο της διάσωσης να συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ. Εν τω μεταξύ, καθώς μια κύρια σιδηροδρομική γραμμή είχε αποκλειστεί πλήρως, η "British Rail" ρύθμισε να τερματίζουν τα τρένα είτε στο Ρέντινγκ είτε να εκτρέπονται μεταξύ Γουέστ Ίλινγκ και Old Oak Common μέσω της γραμμής - παρακλαδίου Γκρίνφορντ και της γραμμής Άκτον - Νόρθολτ, που χρησιμοποιήθηκε μέχρι τις 18:45΄ της 20ής Δεκεμβρίου 1973, όταν άνοιξαν οι γραμμές παράκαμψης, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την κυκλοφορία έως ότου οι κύριες γραμμές επισκευάστηκαν και άνοιξαν ξανά στις 28 Δεκεμβρίου, αν και η άρση των περιορισμών ταχύτητας διήρκεσε μέχρι τις 2 Ιανουαρίου 1974.
Θύματα
Δέκα επιβάτες σκοτώθηκαν και 94 τραυματίστηκαν. Από τους τραυματισμούς και τους θανάτους, πιστεύεται ότι η πλειονότητα των σοβαρών τραυματισμών και των θανάτων συνέβη στο τέταρτο βαγόνι, όταν το εκτροχιασμένο φορείο προσέκρουσε στο σώμα του βαγονιού κοντά στο πρόσθιο τμήμα του κατά τη διάρκεια του εκτροχιασμού.
Αναφορά για το δυστύχημα
Μια αναφορά για το ατύχημα και τα αίτια του γράφτηκε από τον συνταγματάρχη Ίαν ΜακΝώτον (Ian McNaughton) και δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1974, όπου συζητήθηκαν τα αίτια του ατυχήματος και πώς να αποφευχθεί η επανάληψή του. Η έκθεσή του θεώρησε ότι το πρωταρχικό σφάλμα του δυστυχήματος οφειλόταν σε κακές διαδικασίες εργασίας στον χώρο συντήρησης του Old Oak Common, με το γεγονός ότι κάποιος (δεν προσδιορίστηκε ποτέ ποιος ή πότε) έκλεισε τη θυρίδα του θαλάμου μπαταριών χωρίς να την ασφαλίσει ή να ειδοποιήσει τον αρμόδιο Μηχανικό. Ο μηχανικός Πίττερ επικρίθηκε επειδή κλείδωσε την "pear drop" στην ανυψωμένη θέση, ακόμη και αφού άνοιξε τη θυρίδα, αλλά η κύρια ευθύνη για το ατύχημα βαρύνει τον μηχανικό Άσλεϊ, ο οποίος δεν εξέτασε τις δύο κλειδαριές της θυρίδας πριν από την αναχώρηση της μηχανής κάτω από το ασυγχώρητη πεποίθηση ότι εφόσον οι θυρίδες της μηχανής φαίνονταν ασφαλείς, σήμαινε ότι η μηχανή δεν θα απαιτούσε καμία εξέταση. Παρομοίως, ο Άμπας που ζήτησε το «boxed up» για τη μηχανή επικρίθηκε επίσης σε μικρότερο βαθμό για το γεγονός ότι δεν εξέτασε την ατμομηχανή και εμπιστεύθηκε πλήρως τον Άσλεϊ για το θέμα. Ο οδηγός Όουεν δεν χρειάστηκε να εξετάσει τις θυρίδες και, ως εκ τούτου, δεν επικρίθηκε επειδή δεν είδε την μη ασφαλισμένη θυρίδα. Σημειώθηκε επίσης ότι το κύριο σφάλμα που προκάλεσε το ατύχημα, η απόφαση του Πίττερ να ασφαλίσει την "pear drop", προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι μηχανικοί στο Πλίμουθ το είχαν κάνει, χωρίς άδεια, έτσι ώστε η "pear drop" να μπορεί να βιδωθεί στην ανυψωμένη θέση, το οποίο ο ΜακΝώτον πίστευε ότι ήταν, αν και καλοπροαίρετο, περιττό και θα μπορούσε να οδηγήσει σε περιπτώσεις όπως αυτή.
Λόγω της έρευνας για το ατύχημα, η λαβή ασφαλείας στην Κλάση 52 επανασχεδιάστηκε και αντικαταστάθηκε σε όλες τις μηχανές της κατηγορίας μέχρι τον Αύγουστο του 1974.
Παραπομπές
Επίσημη αναφορά ατυχήματος ευγενική προσφορά του Αρχείου Σιδηροδρόμων
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επακόλουθα της συντριβής στο Flickr
Μετά τη συντριβή στο Imgur
Σιδηροδρομικά ατυχήματα και δυστυχήματα
|
230756
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CF%82%201975-76
|
Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1975-76
|
Το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Πειραιώς περιόδου 1975-76 διοργανώθηκε σε τρεις κατηγορίες. Συνολικά, στα πειραϊκά πρωταθλήματα πήραν μέρος 68 σύλλογοι. Τους τίτλους των δυο ομίλων της Α΄ Κατηγορίας κατέκτησαν ο Αίας Σαλαμίνας και ο Πανασπροπυργιακός. Υπερπρωταθλητής αναδείχτηκε η ομάδα του Ασπροπύργου, που επικράτησε στον άτυπο τελικό του αντιπάλου του. Και οι δυο πρωταθλητές ομίλων έλαβαν στη συνέχεια μέρος στο Ειδικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Ο., μέσω του οποίου διεκδίκησαν την άνοδο στη Β΄ Εθνική κατηγορία. Από τη Β΄ ΕΠΣΠ, τους τίτλους κέρδισαν η Α.Ε. Χατζηκυριακείου και η Χαλκηδόνα Νήαρ Ηστ. Στη Γ΄ Πειραιώς πρωταθλητές αναδείχτηκαν ο Ακράτητος Καμινίων και οι Νέοι Δραπετσώνας.
Κατηγορίες
Α΄ με 32 ομάδες σε δύο ομίλους των 16 ομάδων.
Β΄ με 20 ομάδες σε δυο ομίλους των 10 ομάδων.
Γ΄ με 16 ομάδες σε δύο ομίλους των 8 ομάδων.
Α΄ Κατηγορία
Πρωταθλητές ομίλων που προκρίθηκαν στο Ειδικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Ο. για την άνοδο στη Β΄ Εθνική.
Αίας Σαλαμίνας, πρόκριση στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Πανασπροπυργιακός, πρόκριση στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Αγώνας για τον Υπερπρωταθλητή:
14 Απριλίου 1976, γήπεδο Νεάπολης: Πανασπροπυργιακός - Αίας Σαλαμίνας: 2-2 (κ.αγ. 1-1, 6-4 πέναλτι).
Στους ομίλους οι σύλλογοι χωρίστηκαν ως εξής:
Α όμιλος : Αίας Σαλαμίνας , Α.Σ. Δραπετσώνας , Άρης Νικαίας , Α.Ο. Σύρου , Περαμαϊκός , Α.Π.Ο. Κερατσίνι , Πειραϊκός , Σπίθα Νίκαιας , Α.Ο. Νεαπόλεως , Α.Ο. Μοσχάτου , Α.Ο.Κ. Φαλήρου , Δόξα Πειραιά , Ηρακλής Νικαίας , Νέοι Ευγενείας , Α.Ο. Καραβά , Αρμενική
Β όμιλος : Πανασπροπυργιακός , Βύζας Μεγάρων , Ολυμπιακός Κορυδαλλού , Πίνδος , Α.Ο. Ποντίων , Σαρωνικός , Ηρακλής Ελευσίνας , Μαύρος Αετός , Νίκη Ρέντη , Αργοναύτης , Α.Σ. Ποντίων , Αετός Κορυδαλλού , Ειδυλλιακός , Οδηγήτρια , Θύελλα Κορυδαλλού , Μανδραϊκός
Β΄ Κατηγορία
Πρωταθλητές ομίλων που ανέβηκαν στην Α΄ κατηγορία:
Α.Ε. Χατζηκυριακείου
Χαλκηδών Νήαρ Ηστ
Στους ομίλους οι σύλλογοι χωρίστηκαν ως εξής:
Α όμιλος : Χαλκηδών Νήαρ Ηστ , Δόξα Ασπροπύργου , Μεγαρικός , Νίκη Κερατσινίου , Ορφέας Κερατσινίου , Κρίτων , Κένταυρος , Φίλαθλοι , Θησέας , Κύπρος Κορυδαλλού
Β όμιλος : Α.Ε. Χατζηκυριακείου , Εθνικός Αστέρας Νεαπόλεως , Ήφαιστος , Δόξα Περάματος , Φοίνικας Αγίας Σοφίας , Άρης Αμφιάλης , Α.Ο. Προφήτη Ηλία , Α.Ο. Αγίου Δημητρίου , Ερμής , Αμπελακιακός
Γ΄ Κατηγορία
Πρωταθλητές ομίλων που ανέβηκαν στη Β΄ κατηγορία:
Ακράτητος Καμινίων
Νέοι Δραπετσώνας
Αγώνας για τον Υπερπρωταθλητή:
13 Ιουνίου 1976, γήπεδο Νίκαιας: Νέοι Δραπετσώνας - Ακράτητος: 1-0.
Δευτεραθλητές ομίλων που ανέβηκαν στη Β΄ κατηγορία:
Αστέρας Σύρου
Ελευθερία Μοσχάτου
Το πρωτάθλημα της Γ΄ κατηγορίας ξεκίνησε στις 4 Απριλίου 1976 με τη συμμετοχη 16 συλλόγων χωρισμένων σε δυο ομίλους. Αξιοσημείωτη ήταν η επανεμφάνιση της ΑΟΕΚ μετά από μια οκταετία αδράνειας.
Στους ομίλους οι σύλλογοι χωρίστηκαν ως εξής:
Α όμιλος : Ακράτητος , Αστέρας Κερατσινίου , Αναγέννηση Πειραϊκής , Αστέρας Σύρου , Α.Ε. Περάματος , Φαληρικός , ΑΟΕΚ , Πρωτέας Νίκαιας
Β όμιλος : Νέοι Δραπετσώνας , Ελευθερία Μοσχάτου , Εθνικός Περάματος , Δίας Κορυδαλλού , Απόλλων Αίγινας , Πράσινα Πουλιά , Πυθαγόρας Περάματος , Ολυμπιακός Καμινίων
Κύπελλο
Στο θεσμό του κυπέλλου συμμετέχουν τα σωματεία της Ε.Π.Σ. Πειραιά.
Κυπελλούχος της περιόδου 1975-76 αναδείχθηκε η Σπίθα Νίκαιας''' και προκρίθηκε στο Κύπελλο Ελλάδας ερασιτεχνών, όπου και αποκλείστηκε στην 3η φάση από τον Εδεσσαϊκό με 1-0 στην Έδεσσα.
Οι αγώνες από την 3η φάση (φάση των 16) και μετά
Τελικός
Παραπομπές
Πηγές
Ηλεκτρονικό αρχείο "ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ"
Ε.Π.Σ. Πειραιώς
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 1975-1976
|
210616
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%93%CE%B1%CE%B2%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1
|
Αγία Γαβδελία
|
Η Αγία Γαβδελία ή Γουδελία είναι οσιομάρτυς της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η Γαβδελία ήταν περσικής καταγωγής και φέρεται να είχε κατηχήσει πολλούς ομοεθνείς της. Όταν συνελήφθη, αρνήθηκε να συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές θυσίες. Αυτό είχε ως συνέπεια να θανατωθεί δι' αποκεφαλισμού μετά από βασανισμούς.
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της στις 29 Οκτωβρίου.
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Laousse Britannica, τόμ. 18ος, σελ. 426
Γαβδελια
Γαβδελια
|
775497
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Σωτήρης Σταθάκης
|
Ο Σωτήρης Σταθάκης (15 Απριλίου 1953) είναι Έλληνας πρώην διεθνής υδατοσφαιριστής που συμμετείχε με την Εθνική ομάδα στις Ολυμπιάδες του 1980 στη Μόσχα και του 1984 στο Λος Άντζελες. Σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε την δεκαετία του '70 και του '80 στον Εθνικό Πειραιώς κερδίζοντας δεκατέσσερις συνεχόμενες φορές το Πρωτάθλημα Ελλάδος. Με τον Εθνικό αγωνίστηκε στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1980.
Τίτλοι
Πρωτάθλημα Ελλάδος (14)
1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985
Κύπελλο Ελλάδος (2)
1984, 1985
Παραπομπές
Έλληνες υδατοσφαιριστές
Υδατοσφαιριστές της εθνικής Ελλάδος
Υδατοσφαιριστές του Εθνικού Πειραιώς
|
695738
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%20%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CE%AE%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%82
|
Μικροσκόπιο σάρωσης σήραγγας
|
To μικροσκόπιο σάρωσης σήραγγας (αγγλικά: scanning tunneling microscope, STM) είναι όργανο για την απεικόνιση επιφανειών σε ατομικό επίπεδο. Για την ανάπτυξή του (1981), το 1986 απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής στους Μπίνιγκ (Binnig) και Ρόρερ (Rohrer). Επιτυγχάνει ανάλυση 0,1 nm στο επίπεδο και 0,01 nm (10 pm) εκτός επιπέδου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απεικόνιση αλλά και τη μετακίνηση μεμονωμένων ατόμων και μορίων στις επιφάνειες υλικών. Το μικροσκόπιο λειτουργεί σε πολύ υψηλό κενό, αέρα, νερό και άλλα περιβάλλοντα υγρών ή αερίων. Λειτουργεί ακόμα σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 10 mK (κοντά στο απόλυτο μηδέν) έως πάνω από 1300 Κ (~ 1000 °C).
Το STM βασίζεται στο φαινόμενο σήραγγας. Όταν μία ακίδα πλησιάζει πολύ κοντά μία επιφάνεια υπό εξέταση, μία τάση μεταξύ των δύο επιτρέπει στα ηλεκτρόνια να διαπεράσουν το κενό που τους χωρίζει. Το ρεύμα σήραγγας που προκύπτει είναι συνάρτηση της απόστασης της ακίδας από την επιφάνεια, της εφαρμοζόμενης τάσης και της τοπικής πυκνότητας καταστάσεων του δείγματος. Τα δεδομένα λαμβάνονται με την παρακολούθηση του ρεύματος καθώς η ακίδα σαρώνει την επιφάνεια και συνήθως παρουσιάζονται με τη μορφή εικόνας.
Το μικροσκόπιο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στη φασματοσκοπία σάρωσης σήραγγας. Η τεχνική συνίσταται στη διατήρηση της ακίδας σε σταθερή θέση πάνω από την επιφάνεια, στη μεταβολή της τάσης πόλωσης και στην καταγραφή της προκύπτουσας μεταβολής του ρεύματος. Έτσι μπορεί να ανακατασκευαστεί η τοπική πυκνότητα καταστάσεων. Αυτή η τεχνική μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε (υψηλά) μαγνητικά πεδία και/ή με παρουσία προσμίξεων για τη μελέτη των ιδιοτήτων των υλικών.
Η μικροσκοπία σάρωσης σήραγγας απαιτεί συχνά εξαιρετικά καθαρές και σταθερές επιφάνειες, αιχμηρές ακίδες, άριστη απομόνωση δονήσεων και εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Παρόλα αυτά, τέτοια μικροσκόπια κατασκευάζονται και ερασιτεχνικά.
Παραπομπές
Όργανα μέτρησης
Συσκευές εργαστηρίου
Μικροσκοπία
|
39654
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%BD%CE%B7%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Αριάδνη (αποσαφήνιση)
|
Η λέξη Αριάδνη μπορεί να αναφέρεται στα λήμματα ως:
Αριάδνη, μυθολογικό πρόσωπο.
Αριάδνη (βιολογία), γένος αράχνης.
Αριάδνη (έπαυλη) του Άρθουρ Έβανς στην Κνωσό.
43 Αριάδνη, ένας αστεροειδής. Υπάρχει και ο ουσιαστικά ομώνυμος 1225 Αριάνη.
Αγία Αριάδνη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ariane (γαλλικά: Ariane, «Αριάδνη»), ο κυρίως ευρωπαϊκός πύραυλος.
Πρόγραμμα Εθνικό Δίκτυο Ερευνας 'Αριάδνη' του Υπουργείου Βιομηχανίας Ερευνας και Τεχνολογίας της Ελλάδος.
κάποιο από τα επτά ομώνυμα θεατρικά έργα ή όπερες.
Αποσαφηνίσεις ονομάτων
|
633938
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%95%CE%BD%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%202015
|
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 2015
|
Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 2015 ήταν η 45η διοργάνωση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ενόργανης Γυμναστικής, που διεξήχθη από την Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία (Ε.Γ.Ο.). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Ιωάννης Μελισσανίδης» στο Εθνικό Γυμναστήριο Μίκρας, στη Θεσσαλονίκη από την Παρασκευή 15 έως και το Σάββατο 16 Μαΐου του 2015.
Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν οι κατηγορίες ανδρών, γυναικών, εφήβων και νεανίδων. Πρωταθλήτρια ομάδα στους άνδρες αναδείχθηκε o Α.Γ.Ο. Πάτρας και στις γυναίκες ο Α.Π.Σ. Ορφέας Καλαμαριάς.
Πρόγραμμα
Το πρόγραμμα των αγώνων:
Παρασκευή 15 Μαΐου
12:30 – 15:00: Σύνθετο ατομικό & ομαδικό γυναικών / νεανίδων
16:00 – 19:00: Σύνθετο ατομικό & ομαδικό ανδρών / εφήβων
Σάββατο 16 Μαΐου
10:30 – 13:30: Τελικοί οργάνων ανδρών / εφήβων, γυναικών / νεανίδων
Κάτοχοι μεταλλίων
2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η «χρυσή βίβλος» των πανελληνίων πρωταθλημάτων ενόργανης: Οι «συλλέκτες τίτλων» στα 20 χρόνια ζωής της Ε.Γ.Ο. (1997—2016)
«Όλα έτοιμα για το πανελλήνιο πρωτάθλημα ενόργανης, στη Μίκρα» στο Internet Archive
«Νικήτρια η Ξουλόγη στο σύνθετο ατομικό γυναικών, μεγάλη άτυχη η Αφράτη» στο Internet Archive
«Ο Νίκος Ηλιόπουλος διατήρησε τα σκήπτρα, στο σύνθετο ατομικό ανδρών» στο Internet Archive
«Αυλαία με τους τελικούς οργάνων στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ενόργανης» στο Internet Archive
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 2015 — Ανδρών — Αναλυτικά αποτελέσματα
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 2015 — Γυναικών — Αναλυτικά αποτελέσματα
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 2015 — Εφήβων — Αναλυτικά αποτελέσματα
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 2015 — Νεανίδων — Αναλυτικά αποτελέσματα
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής
Γυμναστική το 2015
Διοργανώσεις ενόργανης γυμναστικής στη Θεσσαλονίκη
|
653372
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%BF%20%282013%29
|
Παπικό Κονκλάβιο (2013)
|
Το Παπικό Κονκλάβιο του 2013 συνήλθε μετά την παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ' για να εκλέξει τον επόμενο Πάπα. Οι 115 Καρδινάλιοι - Εκλέκτορες όρισαν ως ημέρα έναρξης του κονκλαβίου τη 12η Μαρτίου 2013.
Στις 13 Μαρτίου 2013 το Παπικό Κονκλάβιο του 2013 εξέλεξε ως νέο Πάπα τον αργεντινό ιερέα, Φραγκίσκο (κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο).
Παραίτηση Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ'
Στις 11 Φεβρουαρίου 2013, ημέρα της εορτής της Παναγίας της Λούρδης, που το 1992 είχε θεσπιστεί από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ ως παγκόσμια ημέρα των αρρώστων, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ ανακοίνωσε σε ιδιωτικό εκκλησιαστικό συμβούλιο ότι θα παραιτείτο του αξιώματός του στις 28 Φεβρουαρίου 2013, λόγω της επιδεινούμενης υγείας του. Στην ανακοίνωσή του ανέφερε ότι «στον σημερινό κόσμο, στον οποίο λαμβάνουν χώρα τόσες ταχείες αλλαγές και που ταράζεται από βαθύτατα ερωτήματα επί της πίστης, για να είναι δυνατή η διακυβέρνηση από τον θρόνο του Αγίου Πέτρου και να τελούνται οι λειτουργίες, τόσο οι πνευματικές όσο και οι σωματικές αντοχές είναι απαραίτητες».
Την ίδια ημέρα το Βατικανό επιβεβαίωσε την είδηση και ανέφερε ότι ο Παπικός Θρόνος θα είναι κενός (Sede Vacante) από τις τις 28 Φεβρουαρίου 2013 στις 20:00 (τοπική ώρα) έως την ανάδειξη του διαδόχου από το Κονκλάβιο του 2013.
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' είναι ο πρώτος Πάπας που παραιτείται του αξιώματος του από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΒ' που παραιτήθηκε το 1415 και ο πρώτος που παραιτείται με τη θέληση του από την εποχή του Σελεστίνου Ε' το 1294.
Υποψήφιοι Πάπες
Το Κονκλάβιο έχει δικαίωμα να εκλέξει Πάπα οποιονδήποτε βαπτισμένο καθολικό άνδρα. Όμως, από το 1389 εκλέγουν πάντα άλλους Καρδιναλίους. Οι γνώστες των παπικών διαδικασιών ξεχωρίζουν ορισμένους Καρδιναλίους ως πιο πιθανοί για τη θέση του Ποντίφικα (papabili).
Για τη θέση του 266ου Πάπα της Καθολικής Εκκλησίας οι πιο πιθανοί Καρδινάλιοι ήταν:
Κρίστοφ Σόνμπορν, Αρχιεπίσκοπος της Αυστρίας
Οντίλο Σκέρερ, Αρχιεπίσκοπος του Σάο Πάολο
Λουίς Αντόνιο Τάγκλε, Προεδρεύων της Επιτροπής για την Προώθηση της Πίστης
Πίτερ Τέρκσον, Καρδινάλιος της Γκάνας
Μαρκ Ουελέτ, Καναδός Καρδινάλιος
Πίτερ Ερντό, Ούγγρος Καρδινάλιος
Άντζελο Σκόλα, Ιταλός Καρδινάλιος
Ο Χορχέ Μάριο Μπεργκόλιο, Καρδινάλιος της Αργεντινής, ήταν ανάμεσα στους πιθανούς Πάπες, όχι όμως ανάμεσα στα φαβορί. Σύμφωνα με τις φήμες, ο Μπεργκόλιο θεωρήθηκε ως μια δεύτερη και περισσότερο αδύναμη επιλογή καθώς ήταν μεγαλύτερος από τους υπόλοιπους υποψηφίους (76 ετών - το 2013).
Διαδικασία Εκλογής
Προεδρεύων του Παπικού Κονκλαβίου 2013 ήταν ο Τζοβάνι Μπατίστα Ρε ως αρχαιότερος Καρδινάλιος μεταξύ των παρευρισκομένων.
Ορισμός ημερομηνίας
Το Κονκλάβιο του 2013 αρχικά ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει μεταξύ 15 και 20 Μαρτίου 2013. Στις 25 Φεβρουαρίου 2013, το Βατικανό επιβεβαίωσε ότι ο Βενέδικτος ΙΣΤ' εξέδωσε το Διάταγμα Normas Nonnullas ώστε να επιτραπεί η αλλαγή στον προγραμματισμό της εκλογής. Αυτό έδωσε στο Συμβούλιο των Καρδιναλίων το περιθώριο να ξεκινήσει το Κονκλάβιο νωρίτερα ή αργότερα από το προγραμματισμένο, εφόσον ήταν παρόντες όλοι οι Καρδινάλιοι - Εκλέκτορες. Έτσι, συμφωνήθηκε να ξεκινήσει το Κονκλάβιο στις 12 Μαρτίου 2013.
Καρδινάλιοι Εκλέκτορες
Την ημέρα που έληξε η θητεία του Βενέδικτου ΙΣΤ' υπήρχαν 207 καρδινάλιοι. Οι Καρδινάλιοι που είχαν περάσει το 80ο έτος της ηλικίας τους εκείνη την ημέρα, δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής. Απέμειναν, έτσι, 117 καρδινάλιοι. Δύο Καρδινάλιοι εκλέκτορες δεν συμμετείχαν ενώ πληρούσαν τις προϋποθέσεις. Ήταν ο Ιούλιος Νταρμαατματζα από την Ινδονησία για λόγους υγείας και ο Κιθ Ο' Μπράιαν (ο μόνος πιθανός εκλέκτορας από τη Βρετανία), ο οποίος είχε κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση εναντίον ιερέων τη δεκαετία του 80 και δεν ήθελε να διαταράξει τη διαδικασία με την παρουσία του.
Η Εκλογή
Πρώτη μέρα εκλογής
Την Τρίτη 12 Μαρτίου 2013, όλοι οι Καρδινάλιοι με ή χωρίς δικαίωμα ψήφου, συγκεντρώθηκαν στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Το απόγευμα, οι 115 καρδινάλιοι - εκλέκτορες συναντήθηκαν στην Καπέλα Παολίνα και προχώρησαν σε πομπή προς την Καπέλα Σιστίνα ψάλωντας την «Λιτανεία των Αγίων». Αφότου πήραν τις θέσεις τους, τραγούδησαν το Veni Creator Spiritus. Ο όρκος διαβάστηκε δυνατά από τον Προεδρεύοντα Καρδινάλιο, Τζιοβάνι Μπατίστα Ρε. Όπως και στο προηγούμενο κονκλάβιο, έπρεπε να ορκιστούν να προστατεύουν τους νόμους που έθεσε ο Ιωάννης Πάυλος Β' στο αποστολικό σύνολο κανόνων, «Universi Dominici Gregis». Οι καρδινάλιοι ορκίζονταν να υπακούν τους κανόνες που έθεσε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' και ακολούθως κάθε εκλέκτορας - καρδινάλιος με σειρά αρχαιότητας ακουμπώντας το Ευαγγέλιο είπαν τα εξής λόγια στα Λατινικά:«Et ego [forename] Cardinalis [surname] spondeo, voveo ac iuro. Sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia, quae manu mea tango.»Στα ελληνικά: «Και εγώ, [βαφτιστικό όνομα] Καρδινάλιος [επίθετο], υπόσχομαι, δεσμεύομαι και ορκίζομαι. Μάρτυς μου ο Θεός και αυτά τα Ιερά Ευαγγέλια που ακουμπώ.»Όσο ορκίζονταν, διάφοροι Καρδινάλιοι χρησιμοποίησαν τις Λατινικές εκδοχές των ονομάτων τους. Ακολούθως ο αγγελιαφόρος Γκουίντο Μαρίνι, φώναξε δυνατά ″Extra Omnes!″ («Όλοι έξω!») και οι πόρτες της Εκκλησίας έκλεισαν για το κοινό. Μόλις έκλεισαν οι πόρτες, οι Καρδινάλιοι άκουσαν το δεύτερο υποχρεωτικό όρκο από τον Καρδινάλιο Γκρέχ, ο οποίος μετά εξήλθε της αίθουσας καθώς δεν είχε δικαίωμα ψήφου. Μετά την ανάγνωση, ξεκίνησε η πρώτη ψηφοφορία.
Όταν βγει μαύρος καπνός από την καμινάδα της Καπέλα Σιστίνα είναι σημάδι προς τον λαό ότι στην πρώτη ψηφοφορία κανένας υποψήφιος δεν έλαβε τα 3/4 των ψήφων που είναι απαραίτητα για την εκλογή. Σύμφωνα με διάφορα μέσα, ο Σκόλα και ο Ουέλετ έρχονταν πρώτοι με ελάχιστη ισοψηφία, ο Μπεργκόλιο τρίτος και οι υπόλοιπες ψήφοι μοιράζονταν στους υπόλοιπους Καρδιναλίους. Κάποιοι Καρδινάλιοι αργότερα παραδέχτηκαν ότι «όταν ξύπνησαν το πρωί της Τετάρτης δεν πίστευαν ότι θα εξέλεγαν Πάπα το ίδιο βράδυ και ότι ήταν λιγότερο πιθανόν αυτός να ήταν ο Μπεργκόλιο.».
Δεύτερη μέρα εκλογής
Οι δύο γύροι εκλογής το πρωί της 13ης Μαρτίου 2013 ήταν ατελέσφορες με αποτέλεσμα να βγει ξανά μαύρος καπνός. Η υποψηφιότητα του Σκόλα παραμερίστηκε και οι ψήφοι ξεκίνησαν να μοιράζονται μεταξύ του Ουέλετ και του Μπεργκόλιο. Πηγές δηλώνουν ότι κάποια στιγμή ο Ουέλετ υποστήριξε ένθερμα την υποψηφιότητα του Μπεργκόλιο και στον πρώτο απογευματινό εκλογικό γύρο (τέταρτο συνολικά γύρο του Κονκλαβίου), ο Μπεργκόλιο είχε καθαρό προβάδισμα. Στον πέμπτο εκλογικό γύρο του Κονκλαβίου, οι Καρδινάλιοι, θέλοντας να δείξουν ενωμένοι, ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία τον Μπεργκόλιο, δίνοντας του 90 ψήφους ενώ οι υπόλοιποι Καρδινάλιοι πήραν συνολικά 25. Ο Καρδινάλιος Σόν Μπράντι δήλωσε ότι ξέσπασαν χειροκροτήματα όταν στην καταμέτρηση ο Μπεργκόλιο ξεπέρασε τις 77 ψήφους που απαιτούνταν για την εκλογή.
Όταν ο Μπεργκόλιο ρωτήθηκε αν δέχεται την εκλογή του, φέρεται να είπε «Αν και είμαι αμαρτωλός, δέχομαι.» Ως παπικό όνομα επέλεξε το Φραγκίσκος, προς τιμήν του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στις 19:06 (τοπική ώρα) λευκός καπνός και οι καμπάνες της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου ανήγγειλαν στο κοινό ότι εξελέγη Πάπας και λίγο αργότερα η ιστοσελίδα του Βατικανού έγραφε «Έχουμε Πάπα».
Ο καρδινάλιος πρωτοδιάκονος Ζαν - Λουί Ταράν εμφανίστηκε στο κεντρικό μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου και ανακοίνωσε την εκλογή του νέου Πάπα και το όνομα που επέλεξε. Ο Πάπας Φραγκίσκος εμφανίστηκε στο μπαλκόνι και ζήτησε από τους ανθρώπους να προσευχηθούν στο όνομα του, αφού πρώτα τους ευλόγησε, ολοκληρώνοντας το Κονκλάβιο.
Παραπομπές
Ιστορία του παπισμού
|
449305
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1
|
Θαλάσσιο ρεύμα
|
Θαλάσσιο ρεύμα ονομάζεται κάθε συνεχής κίνηση του θαλάσσιου νερού προς την ίδια κατεύθυνση σε μία περιοχή της θάλασσας. Η κίνηση αυτή προκαλείται από δυνάμεις που δρουν επί της μέσης ροής του υδάτινου όγκου, όπως η θραύση των κυμάτων, ο άνεμος, η δύναμη Coriolis, η βαρυτική καταβύθιση, οι διαφορές θερμοκρασίας και αλατότητας, κλπ., ενώ οι παλίρροιες, που δημιουργούν παροδικά περιοδικώς εναλλασσόμενα ρεύματα, τα παλιρροϊκά ρεύματα, προκαλούνται από τις έλξεις της Σελήνης και του Ηλίου. Η βαθυμετρική διαμόρφωση του βυθού, το σχήμα της ακτογραμμής και οι αλληλεπιδράσεις με άλλα θαλάσσια ρεύματα επηρεάζουν τόσο την κατεύθυνση όσο και την ταχύτητα («δύναμη») ενός ρεύματος.
Τα ωκεάνια ρεύματα διατρέχουν μεγάλες αποστάσεις και συνολικά δημιουργούν την παγκόσμια θερμόαλη κυκλοφορία, που διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στο κλίμα πολλών περιοχών της Γης. Τα μεγάλα ρεύματα επηρεάζουν τη μέση θερμοκρασία των γειτονικών τους περιοχών. Π.χ. τα θερμά ρεύματα που διασχίζουν μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη αυξάνουν τη θερμοκρασία των γειτονικών τους περιοχών ξηράς θερμαίνοντας τις θαλάσσιες αύρες που φυσούν επάνω από αυτές. Το πλέον χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι ίσως το Ρεύμα του Κόλπου, που καθιστά τη βορειοδυτική Ευρώπη και ιδίως τις Βρετανικές Νήσους πολύ θερμότερες από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Γης που βρίσκεται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Μία άλλη, αντίθετη περίπτωση είναι η Λίμα του Περού, όπου το κλίμα είναι δροσερότερο (υποτροπικό) από αυτό της τροπικής ζώνης στην οποία βρίσκεται, εξαιτίας της επιδράσεως του Ρεύματος Χούμπολτ.
Βασικά χαρακτηριστικά
Τα επιφανειακά θαλάσσια ρεύματα κατευθύνονται σε κάποιες περιπτώσεις από τον άνεμο και αναπτύσσουν χαρακτηριστικά δεξιόστροφες ροές στο Βόρειο Ημισφαίριο και αριστερόστροφες ροές στο Νότιο Ημισφαίριο εξαιτίας των δυνάμεων που ασκούν οι άνεμοι. Σε τέτοια ρεύματα, το φαινόμενο της σπείρας Έκμαν έχει ως αποτέλεσμα το ρεύμα να ρέει υπό γωνία ως προς τον άνεμο που το καθοδηγεί. Οι εκτάσεις που καταλαμβάνουν τα επιφανειακά ρεύματα μετακινούνται ελαφρά ανάλογα με την εποχή του έτους, κάτι εμφανέστερο στα ισημερινά ρεύματα.
Οι ωκεάνιες λεκάνες γενικώς έχουν από επάνω τους ένα μη συμμετρικό επιφανειακό ρεύμα, του οποίου ο ανατολικός κλάδος που ρέει προς τον ισημερινό είναι ευρύς και διάχυτος, ενώ ο δυτικός κλάδος που ρέει προς τους πόλους είναι πολύ στενός. Το φαινόμενο αυτό είναι συνέπεια της περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονά της. Τέτοιος κλάδος είναι και το Ρεύμα του Κόλπου.
Τα βαθιά θαλάσσια ρεύματα συντηρούνται από διαφορές πυκνότητας και θερμοκρασίας. Τα ρεύματα αυτά, που αποκαλούνται και «υποθαλάσσιοι ποταμοί», ρέουν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και δεν ανιχνεύονται άμεσα. Η σημαντική κάθετη κίνηση των υδάτινων μαζών, όπου παρατηρείται, είναι γνωστή ως ανάδυση και κατάδυση. Τα τελευταία χρόνια τα βαθιά ρεύματα ερευνώνται με τη χρήση ενός στόλου 4.000 υποθαλάσσιων μίνι-ρομπότ που ονομάζονται Argo.
Τα Νότια Ισημερινά Ρεύματα του Ατλαντικού και του Ειρηνικού Ωκεανού διασχίζουν τον ισημερινό της Γης. Παρά το ότι η δύναμη Κοριόλις είναι πολύ ασθενής κοντά στον ισημερινό, οι όγκοι νερού που κινούνται σε ρεύματα στις δύο πλευρές του αποκλίνουν ελαφρώς προς τους πόλους και αντικαθίστανται από βαθύτερα νερά. Η ισημερινή αυτή ανάδυση που συμβαίνει στα ισημερινά ρεύματα που κινούνται προς τα δυτικά είναι σημαντική επειδή τα νερά που αναδύονται από τα βάθη του ωκεανού είναι συχνά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά για τους θαλάσσιους οργανισμούς. Σε αντίθεση, γενικώς δυσμενείς συνθήκες για την ανάπτυξη της θαλάσσιας ζωής επικρατούν στα περισσότερα μέρη των τροπικών περιοχών των ωκεανών, επειδή η ισχυρή διαστρωμάτωση των υδάτινων όγκων απομονώνει τα βαθιά ψυχρά και πλούσια σε θρεπτικά συστατικά νερά από τη φωτιζόμενη από το ηλιακό φως επιφάνεια.
Ο όγκος των επιφανειακών θαλάσσιων ρευμάτων αποτελεί μόλις το 8% του όγκου των θαλασσών, περιοριζόμενος στα ανώτερα 400 μέτρα, και διαχωρίζεται από τα βαθύτερα στρώματα εξαιτίας διαφορών στη θερμοκρασία και στην αλμυρότητα που επηρεάζουν την πυκνότητα των υδάτων.
Η ροή των θαλάσσιων ρευμάτων μετράται σε σβέρντρουπ (sv). 1 σβέρντρουπ ισούται με ρυθμό ροής όγκου 1 εκατομμυρίου κυβικών μέτρων ανά δευτερόλεπτο.
Θερμόαλη κυκλοφορία
Στα βαθύτερα στρώματα των θαλασσών υπάρχουν επίσης οριζόντια και κάθετα ρεύματα. Η κίνηση του νερού εξαιτίας διαφορών στη θερμοκρασία του και την αλμυρότητά του αποκαλείται θερμόαλη κυκλοφορία. Κυματοειδή σημάδια σε ιζήματα, γραμμώσεις και η διάβρωση βραχωδών προεξοχών σε βαθείς θαλάσσιους πυθμένες αποτελούν ενδείξεις για την ύπαρξη σχετικώς ισχυρών και εντοπισμένων ρευμάτων βυθού. Κάποια από αυτά μπορεί να ρέουν με ταχύτητες της τάξεως των 60 εκατοστών ανά δευτερόλεπτο (2,2 χιλιόμετρα την ώρα).
Τα ρεύματα αυτά επηρεάζονται ισχυρά από την τοπογραφία του βυθού, καθώς το πυκνό και υπό πίεση νερό πρέπει να ρεύσει υποχρεωτικά γύρω από προεξοχές. Για τον λόγο αυτό, αποκαλούνται κάποτε και «ρεύματα περιγράμματος». Τα ρεύματα βυθού κινούνται γενικώς προς τον ισημερινό όταν ρέουν στα δυτικά σύνορα θαλάσσιων λεκανών (below the western boundary surface currents). Ακόμα και τα πιο αργά, που κινούνται με ταχύτητα μόλις 1 ή 2 μέτρα την ημέρα, η δύναμη Κοριόλις επιδρά στη διεύθυνση της ροής τους.
Κατάδυση στις πολικές περιοχές
Το νερό των βυθών του Νότιου Ωκεανού αποτελεί την πιο ξεχωριστή από τις μάζες των βαθέων υδάτων του πλανήτη. Χαρακτηρίζεται από αλμυρότητα 34,65%, θερμοκρασία -0,5 °C και πυκνότητα 1,0279 γραμμάριο ανά κυβικό εκατοστό, τη μεγαλύτερη για ωκεάνιο νερό, από τη μαζική παραγωγή του κοντά στις ακτές και από την ικανότητά του να κινείται προς βορρά κατά μήκος του πυθμένα. Το νερό αυτό διαμορφώνεται κοντά στην ακτή της Ανταρκτικής που βρίσκεται νότια της Νότιας Αμερικής κατά τον χειμώνα, ως εξής: Το αλάτι συγκεντρώνεται σε θυλάκους ανάμεσα σε κρυστάλλους γλυκού νερού και εκδιώκεται έξω από τον όγκο του νερού που παγώνει κατά τον χειμώνα, με ρυθμούς 20 ως 50 εκατομμύρια κυβικών μέτρων το δευτερόλεπτο. Η μεγάλη πυκνότητα του νερού προκαλεί τη βύθισή του προς την υφαλοκρηπίδα, όπου αναμιγνύεται με σχεδόν ίσα μέρη νερού από το νότιο Ανταρκτικό περιπολικό ρεύμα. Το μίγμα διευθετείται κατά μήκος της άκρης της ανταρκτικής υφαλοκρηπίδας, κατέρχεται πέρα από αυτή και απλώνεται στην ωκεάνια άβυσσο, έρποντας αργά προς τα βόρεια. Η κίνηση αυτή γίνεται με πολλές φορές μικρότερη ταχύτητα από ό,τι η ροή των επιφανειακών ρευμάτων: στον Ειρηνικό μπορεί να χρειασθεί 400 χρόνια για να φθάσει στον 45ο παράλληλο Νότιου πλάτους, ενώ στη λεκάνη του Ατλαντικού Ωκεανού ρέει ταχύτερα από ό,τι στον Ειρηνικό και έχει ανιχνευθεί μέχρι και τις 40° Βόρειου πλάτους.
Μικρότερες ποσότητες πυκνού νερού που καταδύεται στον πυθμένα συγκεντρώνονται με τον ίδιο τρόπο στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, όμως η τοπογραφία του βυθού του ωκεανού αυτού δεν επιτρέπει στα νερά του βυθού του να διαφύγουν σε άλλους ωκεανούς, με την εξαίρεση διόδων που σχηματίζονται στις υποθαλάσσιες οροσειρές ανάμεσα στη Σκωτία, την Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Αυτές οι δίοδοι επιτρέπουν στο ψυχρό και πυκνό νερό του Βόρειου Ωκεανού να ρεύσει στον Βόρειο Ατλαντικό.
Σημασία
Η γνώση των επιφανειακών θαλάσσιων ρευμάτων είναι απαραίτητη για τη μείωση του κόστους των θαλασσίων μεταφορών, αφού το ταξίδι μέσα τους μειώνει το κόστος καυσίμου. Κατά την εποχή των ιστιοφόρων πλοίων, η γνώση αυτή ήταν ακόμα σημαντικότερη. Παράδειγμα είναι το Ρεύμα Αγκούλας, που απέτρεπε επί μακρόν τους Πορτογάλους εξερευνητές να φθάσουν στην Ινδία. Στην εποχή μας, όσοι θέλουν να κάνουν τον γύρο του κόσμου με ιστιοφόρο χρησιμοποιούν επίσης τα επιφανειακά θαλάσσια ρεύματα για να αναπτύξουν και να διατηρήσουν ταχύτητα. Τα θαλάσσια ρεύματα είναι επίσης πολύ σημαντικά στη διάδοση πολλών θαλάσσιων μορφών ζωής, όπως του ευρωπαϊκού χελιού.
Τα θαλάσσια ρεύματα είναι σημαντικά στη μελέτη των θαλάσσιων συντριμμάτων και αντιστρόφως. Επηρεάζουν επίσης τις θερμοκρασίες και το κλίμα σε όλο τον κόσμο. Π.χ. το ωκεάνιο ρεύμα που φέρνει θερμά νερά από τον βόρειο τροπικό Ατλαντικό στη βορειοδυτική Ευρώπη εμποδίζει τον σχηματισμό πάγου στις ακτές, που θα εμπόδιζε τα πλοία να προσεγγίζουν και να φεύγουν από τα λιμάνια. Από την άλλη, τα ψυχρά ωκεάνια ρεύματα που ρέουν από τις πολικές περιοχές μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες πλαγκτού που είναι κρίσιμες για την επιβίωση αρκετών ειδών των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, από τα οποία τρέφονται τα ψάρια. Για τον λόγο αυτό, άφθονοι πληθυσμοί ιχθυοπανίδας ζουν στην επικράτεια τέτοιων ρευμάτων.
Τα θαλάσσια ρεύματα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, παρόμοια με τα υδροηλεκτρικά έργα, όπως έχει ήδη προταθεί δοκιμαστικά για περιοχές στα ανοικτά της Ιαπωνίας, της Φλόριντα και της Χαβάης.
Δείτε επίσης
Ωκεανογραφία
Φυσική Ωκεανογραφία
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
NOAA Ocean Surface Current Analyses - Realtime (OSCAR) Τα επιφανειακά θαλάσσια ρεύματα σε σχεδόν πραγματικό χρόνο από δορυφορικά δεδομένα
RSMAS Κατάλογος επιφανειακών ρευμάτων και σχετικά στοιχεία
Πρόγραμμα παρακολουθήσεως παράκτιων ρευμάτων
Διαδραστική απεικόνιση δεδομένων από το OceanMotion.org
Ρευματα
Ρευματα
|
452152
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Τίτος Φλάβιος Αρχίβιος
|
Ο Τίτος Φλάβιος Αρχίβιος (1ος/2ος αιώνας μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος ή αρχαίος Έλληνας ολυμπιονίκης με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια, ο οποίος στέφθηκε νικητής 2 φορές στο αγώνισμα του παγκράτιου, κατά τους 220ους (101 μ.Χ.) και 221ους (105 μ.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Αναφέρεται πως υπήρξε επίσης νικητής και στους αγώνες των Ίσθμιων, Νέμεων και Πύθιων, καθώς και στους αγώνες των Καπιτωλίων στη Ρώμη. Υπήρξε επίσης νικητής και στο αγώνισμα της πάλης στους αγώνες των Βαλβίλλειων στην Έφεσο.
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Ισθμιονίκες
Πυθιονίκες
Νεμεονίκες
Αρχαίοι Αλεξανδρινοί ολυμπιονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες του παγκράτιου
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (2ος αιώνας)
|
431268
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Πολύζηλος
|
Με το όνομα Πολύζηλος είναι γνωστά τα κάτωθι ιστορικά πρόσωπα:
Πολύζηλος ο Μεσσήνιος· ιστορικός (6ος αι π.Χ.), πατέρας του ποιητή Ιβύκου.
Πολύζηλος ο Συρακούσιος ή Πολύζαλος· στρατηγός (6ος/5ος αι π.Χ.), αδελφός των τυράννων των Συρακουσών Γέλωνα και Ιέρωνα.
Πολύζηλος ο Αθηναίος· κωμικός ποιητής της παλαιάς αττικής κωμωδίας (5ος π.Χ. αι).
Πολύζηλος (επώνυμος άρχοντας)· επώνυμος άρχοντας των Αθηνών το 367 π.Χ.
Πολύζηλος ο Ρόδιος· ιστορικός άγνωστης εποχής.
|
849706
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CF%81%CE%AD%CE%B2%CE%B5%CE%B6%CE%B1%CF%82
|
Δεσποτικό Πρέβεζας
|
Το Δεσποτικό είναι οικισμός της Ηπείρου στην Περιφερειακή Ενότητα Πρεβέζης.
Γενικά στοιχεία
Το Δεσποτικό βρίσκεται στους πρόποδες από τα Όρη Σουλίου σε υψόμετρο 360 μέτρα ενώ απέχει περίπου 43 χλμ. Α.-ΝΑ. από την Πάργα και 13 χλμ. Α.-ΝΑ. από το Καναλλάκι (έδρα του δήμου). Αναφέρεται επίσημα, μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου, το 1919 στο ΦΕΚ 181Α - 14/08/1919 με την παλιά της ονομασία από την τουρκοκρατία ως Άνω Βλάνδο να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Κράβαρι. Το 1927 με το ΦΕΚ 76Α - 02/05/1927 μετονομάστηκε σε Άνω Δεσποτικό. Το 1929 με το ΦΕΚ 228Α - 12/07/1929 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας και το 1940 μετονομάστηκε σε Δεσποτικό. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», μαζί με το Κάτω Δεσποτικό αποτελούν την κοινότητα Δεσποτικού που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Φαναρίου του δήμου Πάργας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 123 κατοίκους. Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
Σημείωση
Στην Ήπειρο και την Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων είναι ο συνώνυμος οικισμός Δεσποτικό Ζίτσας.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Πρέβεζας
Δήμος Πάργας
|
101945
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%27%CE%86%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BB%CE%B1
|
Επαρχία της Λ'Άκουιλα
|
Η Επαρχία της Άκουιλα (Provincia dell'Aquila) είναι η μεγαλύτερη, πιο ορεινή και η πιο αραιοκατοικημένη επαρχία της Ιταλίας στην περιοχή του Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας. Καταλαμβάνει περίπου την μισή έκταση του Αμπρούτσο και καταλαμβάνει το δυτικό μέρος της περιοχής. Συνορεύει με τις επαρχίες του Τέραμο στα βόρεια, της Πεσκάρα και του Κιέτι στα ανατολικά, της Ισέρνια (στην περιοχή Μολίζε) στα νότια και του Φροζινόνε, της Ρώμης και του Ριέτι (στην περιοχή Λάτιο) στα δυτικά. Η πρωτεύουσα της είναι η Λ' Άκουιλα. Η Επαρχία της Λ'Άκουιλα περιλαμβάνει τα υψηλότερα βουνά των Απέννινων (Γκραν Ζάσο, Μαιέλλα και Βελίνο-Σιρέντε), την υψηλότερη κορυφή τους, το Κόρνο Γκράντε, το υψίπεδο του Κάμπο Ιμπερατόρε, και τον νοτιότερο παγετώνα της Ευρώπης, τον Καλντερόνε. Οι μεγαλύτεροι ποταμοί της επαρχίας είναι ο Ατέρνο-Πεσκάρα, ο Σάνγκρο, ο Λίρι, ο Σάλτο, και ο Τουράνο. Οι κυριότερες λίμνες της είναι η Σκάννο (Lago Scanno) και η Μπαρέα (Lago Barrea). Κάποτε περιελάμβανε την μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλικής χερσονήσου, τη Λίμνη Φουτσίνο, που αποξηρθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα του 19ου αιώνα. Η λεκάνη της λίμνης είναι σήμερα μια ανθούσα αγροτική λίμνη και σημαντική τεχνολογική περιφέρεια.
Οικονομία και Πληθυσμός
Η επαρχία είναι γνωστή για τα πολλά κάστρα της, τα φρούρια και παλιές μεσαιωνικές λοφώδεις πόλεις. Οι δυο μεγάλες πόλεις της επαρχίας, Λ'Άκουιλα και Αβεττσάνο, βίωσαν ραγδαία οικονομική επέκτση στις τελευταίες δυο δεκαετίες με την ανάπτυξη της βιομηχανίας μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, και της βιομηχανίας υπολογιστών. Κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, οι εξοχικές περιοχές της επαρχίας βίωσαν σοβαρές μειώσεις πληθυσμού με την σχεδόν κατάρρευση της ποιμαντικής αγροτικής οικονομίας. Σε πρόσφατα έτη με τη δημιουργία του Εθνικό Πάρκο Γκραν Σάσσο ε Μόντι ντέλλα Λάγκα, του Εθνικού Πάρκου Majella και του Περιφερειακού Πάρκου Sirente-Velino, ο τουρισμός έχει ενισχύσει την οικονομία της αγροτικής Λ'Άκουιλα και άρχισε να αναστρέφει την μείωση πληθυσμού της.
Έχει έκταση 5.034 τ.χλμ., και συνολικό πληθυσμό 297.592 (2001).
Σεισμοί
Οι σεισμοί σημαδεύουν την επαρχία, ειδικά την πρωτεύουσα Λ'Άκουιλα, η οποία χτυπήθηκε από σεισμούς τον 14ο, 15ο, και 16ο αιώνα και πιο πρόσφατα στις 6 Απριλίου 2009 προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές στην ποόλη και σε περιοχές της επαρχίας λίγο έξω από την Λ'Άκουιλα, ειδικά κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου SS 17. Στις 01:32 GMT (03:32 CEST) στις 6 Απριλίου ένας σεισμό μεγέθους 6.3 MW χτύπησε την κεντρική Ιταλία με επίκεντρο κοντά στην Λ'Άκουιλα ().
Πόλεις και Κωμοπόλεις
Υπάρχουν 108 δήμοι (comunes) σε όλη
Οι μεγαλύτερες είναι:
Φωτογραφίες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Provincia dell'Aquila Επίσημος ιστότοπος
ΛΑκουιλα
|
760711
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Ακροποσθικός δακτύλιος
|
Στην ανδρική ανατομία, ο δακτύλιος της ακροποσθίας, αλλιώς ακροποσθικός ή φιμωτικός δακτύλιος, βρίσκεται στην κορυφή της ακροποσθίας του ανθρώπινου πέους. Σχηματίζεται στην περιοχή της βλεννοδερματικής ένωσης, στην οποία ενώνονται η εσωτερική με την εξωτερική επιδερμίδα της ακροποσθίας. Η περιοχή επενδύεται από βλεννογόνο μεμβράνη και παρουσιάζει υψηλή συγκέντρωση από νεύρα και αιμοφόρα αγγεία. Ο δακτύλιος χαρακτηρίζεται από υψηλή ευαισθησία και θεωρείται σημαντικός για την σεξουαλική αίσθηση και λειτουργία του πέους.
Δομή
Ο ακροποσθικός δακτύλιος περιγράφεται ως ένας λεπτός ιστός από βλεννογόνο που εντοπίζεται στην εσωτερική πτυχή της ακροποσθίας. Το δέρμα του εμφανίζει ελαφρώς ζαρωμένη όψη και σχηματίζει λεπτές ραβδώσεις, όταν ανασύρεται για να αποκαλυφθεί η βάλανος. Συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό αισθητήριων νεύρων που διεγείρονται με την κύλιση της ακροποσθίας και την τριβή της στη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.
Η συγκεκριμένη δομή μπορεί να είναι ελαφρώς στενότερη από το υπόλοιπο δέρμα της πόσθης, ενώ ορισμένες φορές, όταν ανασύρεται, δίνει την εντύπωση ενός στενού δαχτυλιδιού στη βάση της βαλάνου. Μια ελαφρά στένωση του ακροποσθικού δακτυλίου, ιδίως σε νεαρά άτομα, είναι φυσιολογική και συχνά αρχίζει να υποχωρεί με τη σεξουαλική ωρίμανση του άνδρα.
Μεγάλο μέρος ή το σύνολο του ακροποσθικού δακτυλίου αφαιρείται κατά την περιτομή λόγω της θέσης του στην ακροποσθία.
Λειτουργία
Η δομή του ακροποσθικού δακτυλίου, τα απτικά σωμάτια του Μάισνερ και άλλα νεύρα που εντοπίζονται σε αυτόν τον καθιστούν πρωτίστως έναν αισθητήριο ιστό. Έχει υποτεθεί πως τα σωμάτια του Μάισνερ στην επιδερμίδα του δακτυλίου είναι προσαρμοσμένα για να ανιχνεύουν το τέντωμα του ιστού. Μελέτες πάνω στη συγκεκριμένη δομή υποστήριξαν πως η ανάσυρση και το τέντωμά της πιθανώς να διεγείρουν την αντανακλαστική σύσπαση του βολβοσηραγγώδους μυός. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έρευνας, ο ακροποσθικός δακτύλιος παίζει σημαντικό ρόλο στα σεξουαλικά αντανακλαστικά του πέους κατά τη συνουσία. Συγκεκριμένα, έχει προταθεί πως ο πραγματικός ρόλος του στην ερωτική επαφή έγκειται στην ικανότητα να προκαλεί αντανακλαστική σύσπαση των μυών, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την εκσπερμάτιση.
Δείτε επίσης
Ακροποσθία
Ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα
Παραπομπές
Πέος
|
232423
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7
|
Ισοπολίτιδα πόλη
|
Κατά το Ρωμαϊκό Δίκαιο με την ονομασία ισοπολίτιδα πόλη (λατινικά "municipium") χαρακτηριζόταν η ανεξάρτητη πόλη που, επεκτεινόμενη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, περιερχόταν στην επικράτειά της. Συνέχιζε όμως να διατηρεί αυτονομία με δικούς της άρχοντες, νόμους, ακόμα και γλώσσα.
Οι πόλεις αυτού του τύπου δεν είχαν όλες ενιαίο καθεστώς, αλλά διέφεραν κυρίως στην έκταση της αυτονομίας.
Ρωμαϊκό δίκαιο
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
|
765231
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σκροφοπούλα Αιτωλοακαρνανίας
|
Η Σκροφοπούλα ή είναι νησίδα στον Πατραϊκό κόλπο, η οποία βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Αιτωλοακαρνανίας και τα παράλια απέναντι (ανατολικά) από την Οξεία. Μαζί με την Σκρόφα (νοτιοανατολικά) και τις μεταξύ τους ομώνυμες παραλίες αποτελούν το δυτικό μέτωπο της θαλάσσιας περιοχής που ονομάζεται λιμνοθάλασσα Παλαιοποτάμου, μιας από τις έξι ενότητες που διαμορφώνουν τη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου - Αιτωλικού.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μεγάλη και μικρή Σκροφοπούλα στο https://www.youtube.com/
Παραπομπές
Νησιά του Πατραϊκού κόλπου
Ακατοίκητα νησιά
|
106770
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CE%BD%20%CE%9C%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%84
|
Κέβιν Μάσκατ
|
Ο Κέβιν Βίνσεντ Μάσκατ (αγγλικά: Kevin Vincent Muscat) είναι Αυστραλός πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα Αυστραλίας με τη φανέλα της Μέλμπουρν Βίκτορι της οποίας είναι επίσης αρχηγός. Ο ύψους 1.80 μ ποδοσφαιριστής γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου του 1973 στην Αγγλία αλλά είναι μαλτέζικης καταγωγής.
Καριέρα
Ο Μάσκατ αγωνίζεται που ως δεξί μπακ, κεντρικός αμυντικός και κεντρικός μέσος ξεκίνησε την καριέρα του το 1991 από την Χέιντελμπεργκ Γιουνάιτεντ και το 1992 μεταγράφηκε στην Σάουθ Μέλμπουρν.
Το 1996 κάνει το μεγάλο άλμα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην αγγλική Κρίσταλ Πάλας όπου παρέμεινε μέχρι τα μέσα της επόμενης περιόδου όταν αποκτήθηκε από την Γούλβς έναντι 200.000 λιρών. Στο Γουλβερχάμπτον έμεινε έως το 2002. Ακολούθησαν η Ρέιντζερς Γλασκώβης (2002-03) και η Μίλγουολ (2003-05).
Το 2005 επέστρεψε στην Αυστραλία υπογράφοντας συμβόλαιο με την Μέλμπουρν Βίκτορι έως το 2009 το οποίο και ανανέωσε. Μετά το 2011 έγινε βοηθός προπονητής στην Μέλμπουρν Βίκτορι (και υπηρεσιακός της προπονητής το 2012).
Εθνική ομάδα
Με την Εθνική Αυστραλίας ο Μάσκατ μετρά 51 συμμετοχές από το 1994 μέχρι σήμερα. Είναι αξιοσημείωτο πως αν και ήταν επί χρόνια βασικό στέλεχος , το 2006 αποκλείστηκε από την αποστολή της Αυστραλίας για το Μουντιάλ του 2006 ύστερα από απόφαση του ομοσπονδιακού προπονητή Γκους Χίντιγκ, το 2007 όμως επανήλθε στην εθνική.
Στατιστικά
Τίτλοι
Κύπελλο Εθνών Ωκεανίας : 2000,2004
Πρωτάθλημα Σκοτίας : 2003
Κύπελλο Σκωτίας : 2003
Λιγκ Καπ Σκωτίας : 2003
Πρωτάθλημα Αυστραλίας : 2007,2009
Παραπομπές
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Αυστραλοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Ρέιντζερς Γλασκώβης
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2005
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2001
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 1997
Ποδοσφαιριστές Γούλβερχαμπτον Γουόντερερς
Ποδοσφαιριστές Κρίσταλ Πάλας ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Μίλγουολ ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Σάουθ Μέλμπουρν ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Μέλμπουρν Βίκτορι ΦΚ
Αυστραλοί προπονητές ποδοσφαίρου
|
313499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%20%CE%9A%CE%AD%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Γκραντ Κέιμαν
|
Το Γκραντ Κέιμαν (Αγγλικά: Grand Cayman) είναι νησί στην Καραϊβική, το οποίο ανήκει στο Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος των Νήσων Κέιμαν. Έχει έκταση 196 τ.χλμ. και 52.601 κατοίκους (2010). Πρωτεύουσα του νησιού αλλά και των Νήσων Κέιμαν είναι η Τζώρτζταουν με 27.704 κατοίκους (2010).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γκραντ Κειμαν
|
428104
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82
|
Κατσουλιέρης
|
Ο Κατσουλιέρης είναι στρουθιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Κορυδαλιδών, ένας από τους κορυδαλούς που απαντούν και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Galerida cristata και περιλαμβάνει 35 υποείδη.
Ο κατσουλιέρης είναι από τα πλέον διαδεδομένα χερσόβια στρουθιόμορφα, με ευρύ φάσμα κατανομής στον Παλαιό Κόσμο, αποκλειστικά ως καθιστικό πτηνό. Χαρακτηρίζεται από τα «γήινα» χρώματα στο πτέρωμά του, κάτι που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη -μακροσκοπική- διάκριση υποειδών, το χαρακτηριστικό ανορθωμένο λοφίο και, τέλος, το μελωδικό τραγούδι του.
Στον ελλαδικό χώρο απαντούν τα υποείδη Galerida cristata meridionalis C. L. Brehm, 1841, Galerida cristata caucasica Taczanowski, 1888 και Galerida cristata cypriaca Bianchi, 1907, με το τελευταίο να αποτελεί πολύ σημαντικό ενδημικό υποείδος στην Κύπρο, τη Ρόδο και την Κάρπαθο (και τα γύρω μικρότερα νησιά).
Τάση παγκόσμιου πληθυσμού
Καθοδική ↓
Ονοματολογία
Η λατινική επιστημονική ονομασία του γένους, Galerida, προέρχεται από τα galleritus-a-um < galerus < galea-ae «κόρυς (βλ. παρακάτω), κράνος», με σαφή αναφορά στο χαρακτηριστικό λοφίο του πτηνού.
Υπό αυτή την έννοια, ο πλησιέστερος -ετυμολογικά- όρος ως απόδοση στα ελληνικά, είναι το κορυδαλός, δεδομένου ότι προέρχεται από το αρχαίο κόρυς-υθος «περικεφαλαία των μαχητών» [«βάλεν ευπείθεια κόρυθος δια χαλκοπαρήου» (Ομήρου Οδύσσεια)]. Μάλιστα, παρόλο που η ετυμολογία του όρου είναι αβέβαιη, η ρίζα κορ- παράγει ολόκληρη οικογένεια λέξεων που, όλες, σχετίζονται με την ίδια αρχική σημασία, όπως κόρυθος, κορυθαίολος, κορύνη, κόρυμβος, κορυφή, Κόρινθος κ.α. Κατά μίαν άποψη, αποτελούν πελασγικά στοιχεία των οποίων η προέλευση δεν είναι σαφής.
Ο όρος Γαλερίδη, που απαντά στην ελληνική βιβλιογραφία, κρίνεται εξεζητημένος.
Η γραφή της λέξης κορυδαλός με δύο -λλ- (κορυδαλλός), παρόλο που έχει επικρατήσει στη νεοελληνική γλώσσα, οφείλεται, πιθανότατα, σε εκφραστικό αναδιπλασιασμό. Επομένως, με βάση την ετυμολογία του όρου (κορυδαλός < κόρυδος + επίθ. -αλ- [πρβλ. αγκ-άλ-η-, ομφ-αλ-ός]), ορθότερη είναι η γραφή με ένα (1) -λ-.
Ο λατινικός όρος cristatus στην επιστημονική ονομασία του είδους προέρχεται από το crista «κορυστή, τούφα, λοφίο». με σαφή αναφορά στο λοφίο του πτηνού –που επιτείνει την ονομασία του γένους. Παρομοίως, η αγγλική λαϊκή ονομασία του πτηνού, crested lark «λοφιοφόρος κορυδαλός», παραπέμπει στο συγκεκριμένο μορφολογικό στοιχείο του πτηνού.
Η ελληνική λαϊκή ονομασία προέρχεται από τη λέξη κατσούλα «κάλυμμα (κωνικό) του κεφαλιού που αποτελεί μέρος πανωφοριού, κουκούλα», με σαφή αναφορά στο λοφίο του πτηνού που, μεταγενέστερα, έδωσε στον όρο αυτόνομη σημασία (βλ. Άλλες ονομασίες).
Συστηματική Ταξινομική
Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Λινναίο, υπό την ονομασία Alauda cristata (Αυστρία, 1758). Το 1828, ο Γερμανός φυσιοδίφης Φ. Μπουά (Friedrich Boie 1789-1870) το μετέφερε στο σημερινό του γένος, αλλά δεν καθόρισε τους χαρακτήρες που θα το διέκριναν από τα μέλη του γένους Alauda. Ο Άγγλος ορνιθολόγος Κ. Χάρισον (Colin Harrison, 1926-2003) πρότεινε συγχώνευση των μελών Galerida και Lullula ξανά στο Alauda το 1865, λόγω έλλειψης αυτών των χαρακτήρων.
Η συστηματική ταξινομική του είδους είναι εξαιρετικά περίπλοκη, με πάνω από 60 taxa να έχουν περιγραφεί διαχρονικά ως υποείδη, φαινομενικά ως αποτέλεσμα των -επί το πλείστον- καθιστικών συνηθειών του πτηνού, και της ισχυρής συσχέτισης του «γήινου» χρώματος του πτερώματος και της «έντασης» των ραβδώσεων με περιβαλλοντικούς παράγοντες (όπως χρωματισμός εδάφους, ίσως και γενικές συνθήκες ξηρασίας και ποσοστό ηλιοφάνειας σε μια περιοχή). Αυτό ισχύει ακόμη και εντός του φάσματος κατανομής ενός συγκεκριμένου υποείδους όπου κάποιοι, ιδιαίτερα εντοπισμένοι πληθυσμοί, εμφανίζουν αρκετά διαφορετικό χρώμα στο πτέρωμα, που σχετίζεται με τον αποκλίνοντα τρόπο χρωματιστών στο τοπικό χώμα (soil) (sic) (λ.χ. στο Μαρόκο).
Επίσης, εκτός του μοτίβου στο πτέρωμα, υπάρχουν άλλες, καλά οριοθετημένες διαφορές οι οποίες τείνουν να είναι προοδευτικές (clinal) όπως, το μέγεθος του σώματος, το μήκος της πτέρυγας και, ιδιαίτερα, το μήκος του ράμφους. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ των υποειδών είναι μικρές και, συχνά, μη-ορατές στον κοινό παρατηρητή. Μόνον εάν τοποθετηθεί σειρά δειγμάτων και γίνει ταυτόχρονη σύγκριση στο πτέρωμα, μπορούν να παρατηρηθούν τέτοιες διαφορές. Άλλο ταξινομικό πρόβλημα αποτελούν, επίσης, οι συχνές διασταυρώσεις μεταξύ των υποειδών, ιδιαίτερα στην Παλαιαρκτική και την Αφροτροπική οικοζώνη.
Επομένως, με βάση τα παραπάνω, είναι εύλογο να έχουν περιγραφεί τόσο πολλά taxa, τα περισσότερα στο επίπεδο υποείδους, αλλά και αρκετά να έχουν προταθεί ως ξεχωριστά είδη, με «κλασικό» παράδειγμα το G. c. macrorhyncha, που έχει προταθεί να αναβαθμιστεί στο διακριτό είδος Galerida macrorhyncha (βλ. Πίνακα υποειδών).
Γεωγραφική εξάπλωση
Το είδος εμφανίζει ευρύ και συμπαγές φάσμα κατανομής σε μεγάλες επικράτειες του Παλαιού Κόσμου (οικοζώνες: Παλαιαρκτική, Αφροτροπική και Ινδομαλαισιανή). Σε όλες τις περιοχές εξάπλωσης απαντά ως επιδημητικό πτηνό.
Στην Ευρώπη, απαντά σε μεγάλο τμήμα της ηπείρου, εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισλανδία, τη Σκανδιναβία και το μεγαλύτερο τμήμα της Ρωσίας. Επίσης, απουσιάζει -λόγω της φύσεως των ενδιαιτημάτων του- από τις περισσότερες υψηλές ορεινές περιοχές της Κ. Ευρώπης.
Στην Αφρική, απαντά κυρίως στο βόρειο τμήμα της ηπείρου -στις μεσογειακές χώρες-, στις εκτάσεις παράλληλα του Νείλου, φθάνοντας νότια μέχρι το Νότιο Σουδάν και την Αιθιοπία. Επίσης, απαντά σε όλη την υποσαχάρια ζώνη βορείως του ισημερινού, από τις ακτές του Ατλαντικού στα δυτικά μέχρι τις ακτές της Ερυθρά Θάλασσας στα ανατολικά. Τέλος, βρίσκεται σε διάσπαρτους ηπειρωτικούς θύλακες στη Μαυριτανία, την Αλγερία και την Κένυα, μεταξύ άλλων.
Στην Ασία, τέλος, η κατανομή είναι πολύ συμπαγής από τη Μικρά Ασία, και τον Εύξεινο Πόντο στα ανατολικά και, διαμέσου της Μέσης Ανατολής, του Ιράν, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν και μεγάλου τμήματος της Ινδίας και της Κίνας, μέχρι τις ακτές της Κορέας στα ανατολικά. Βόρεια το είδος δεν φαίνεται να εξαπλώνεται πάνω από το «ύψος» του Καζακστάν και της Μογγολίας, ενώ νότια φθάνει μέχρι το κάτω τμήμα της Αραβικής Χερσονήσου, στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας.
Έχει προταθεί, επίσης, το υποείδος Galerida cristata tardinata, από την περιοχή της Ν., πιθανόν και Δ. Αραβίας.
Πηγές:
(σημ. με έντονα γράμματα τα υποείδη που απαντούν στον ελλαδικό χώρο)
Μεταναστευτική συμπεριφορά
Ο κατσουλιέρης είναι αυστηρά καθιστικό είδος, με ελάχιστους βόρειους πληθυσμούς να κατεβαίνουν νοτιότερα τον χειμώνα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, απαρτίζεται από επιδημητικούς πληθυσμούς οι οποίοι μετακινούνται ελάχιστα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, ή καθόλου. Μάλιστα, η έντονη καθιστική φύση του πτηνού αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στο γεγονός ότι, ενώ απαντά στη Β. Γαλλία ως κοινό είδος, θεωρείται τυχαίος επισκέπτης στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρόλο που η χώρα βρίσκεται στην απέναντι ακτή της Μάγχης.
Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί, μεταξύ άλλων, από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Φινλανδία, τη Μάλτα και τη Σιέρα Λεόνε.
Στην Ελλάδα, όπως στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο, ο κατσουλιέρης απαντά ως κοινό επιδημητικό πτηνό σε όλη τη χώρα. Το ίδιο ισχύει για την Κρήτη και την Κύπρο.
Βιότοπος
Ο κατσουλιέρης διαβιοί σε ποικιλία οικοτόπων, ωστόσο το κύριο στοιχείο των ενδιαιτημάτων του είναι οι ανοικτές, χέρσες, συνήθως επίπεδες εκτάσεις με αραιή βλάστηση. Επίσης, οι καλλιέργειες και άλλες τεχνητές ξηρές ή/και ημιερημικές επιφάνειες όπως κατά μήκος σιδηροδρομικών γραμμών, αεροδρόμια, ναυπηγεία, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, πλαϊνά δρόμων και εγκαταλελειμμένες τοποθεσίες. Στις περιοχές όπου συνυπάρχει με το είδος Galerida theclae, ο κατσουλιέρης καταλαμβάνει τις πεδινές θέσεις, ενώ το συγκεκριμένο συγγενικό είδος κατοικεί στις βραχώδεις και θαμνώδεις πλαγιές.
Στην Ελλάδα, ο κατσουλιέρης απαντά σε χέρσα εδάφη, πετρώδεις και αμμώδεις θέσεις, αμμοθίνες, ημιέρημες περιοχές αλλά και σε πεδινές ή θαμνώδεις τοποθεσίες, άλση, χωριά και πόλεις Επίσης, σε αμπελώνες, αλατούχα έλη και λασπώδεις θέσεις σε υγροτόπους, ακόμη και σε παραλίες. Απαντά από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1200 μ. ή και ψηλότερα.
Μορφολογία
Όπως οι περισσότεροι κορυδαλοί, ο κατσουλιέρης είναι μικρού μεγέθους στρουθιόμορφο, χωρίς κάποια έντονα χαρακτηριστικά στοιχεία ή φωτεινά χρώματα και, τις περισσότερες φορές, περνάει απαρατήρητος. Μάλιστα, ο γενικότερος καφέ χρωματισμός του πτερώματός του με τις διάσπαρτες λευκές λωρίδες και στίξεις, σε συνδυασμό με τα ξηρά, με λίγη βλάστηση ενδιαιτήματά του, προσφέρουν καμουφλάζ στο πτηνό και δύσκολα διακρίνεται. Άλλωστε, ένα από τα σημαντικότερα ταξινομικά προβλήματα του είδους είναι οι χρωματικές παραλλαγές «χώματος» που εμφανίζουν τα επί μέρους υποείδη, ανάλογα με το περιβάλλον όπου συχνάζουν. Το ράμφος είναι σχετικά μακρύ και ελαφρά καμπυλωτό, ενώ η κοντή ουρά στο μέσο της είναι καστανή και, στο πλευρικό τμήμα της, ανοικτοκαστανή. Τα πόδια είναι σαρκόχρωμα και η ίριδα σκουροκάστανη.
Ωστόσο, το κύριο διαγνωστικό στοιχείο του κατσουλιέρη είναι το λεπτό και μυτερό του λοφίο, μεγαλύτερο από των άλλων κορυδαλών που, όταν είναι ανορθωμένο, διακρίνεται από απόσταση. Όμως, πολλές φορές το διατηρεί σε επίπεδη θέση (από κοντινή απόσταση διακρίνεται έστω και κατεβασμένο) και, τότε, πρέπει να αναζητηθούν επί πλέον στοιχεία για να αναγνωριστεί, όπως η κοκκινωπή απόχρωση της κάτω επιφάνειας των πτερύγων, καθώς και η έλλειψη λευκής λωρίδας στο άκρο τους, κατά την πτήση. Η κάτω επιφάνεια του σώματος είναι λευκωπή, όπως σε άλλους κορυδαλούς. Πολλές φορές αναγνωρίζεται από το μελωδικό του τραγούδι και τον τρόπο που το αρθρώνει (βλ Φωνή).
Τα θηλυκά είναι παρόμοια με τα αρσενικά, ενώ τα νεαρά άτομα έχουν μικρότερο λοφίο και περισσότερες κηλίδες και στίξεις στη ράχη από τους ενήλικες.
Βιομετρικά στοιχεία
Μήκος σώματος: 17 έως 19 εκατοστά
Άνοιγμα πτερύγων: 29 έως 38 εκατοστά
Βάρος: 35 έως 45 (-50) γραμμάρια
(Πηγές:
Τροφή
Ο κατσουλιέρης θεωρείται παμφάγο πτηνό, αν και το διαιτολόγιο περιλαμβάνει κυρίως φυτική ύλη (φθινόπωρο και χειμώνα), όπως σπέρματα διαφόρων φυτών, ιδιαίτερα κόκκους δημητριακών (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη). Ωστόσο, καταναλώνει και έντομα (άνοιξη και καλοκαίρι), κυρίως σκαθάρια, που συλλαμβάνει είτε από την επιφάνεια του εδάφους, είτε με σκάψιμο.
Ηθολογία και πτήση
Ο κατσουλιέρης μπορεί να συναθροίζεται σε σμήνη πολλών ατόμων και, πολλές φορές, εμφανίζεται πολύ ήμερος στην ανθρώπινη παρουσία, ιδιαίτερα τον χειμώνα. Έχει την ικανότητα να τρέχει πολύ γρήγορα στην επιφάνεια του εδάφους, πριν καταφύγει στο πέταγμα. Η πτήση είναι κυματιστή, αλλά κάπως «βαριά» και ακανόνιστη, με «νευρικά» φτεροκοπήματα.
Φωνή
Ο κατσουλιέρης έχει δυνατό, υψίσυχνο, «υγρό» μελωδικό τραγούδι. Συνήθως είναι τρισύλλαβο με τονισμό στην 1η και 2η συλλαβή, αλλά είναι δύσκολο να αναγνωριστεί μόνο από αυτό. Ωστόσο, το αρθρώνει είτε στο έδαφος, είτε ψηλά στον αέρα, πολλές φορές σε ύψος 30-60 μ. από την επιφάνεια του εδάφους, μετά από χαρακτηριστική κατακόρυφη (κάθετη προς το έδαφος πτήση). Αυτή η κίνηση αποτελεί μια μορφή της λεγόμενης κυματοειδούς μετακίνησης» (undulating locomotion), που παρατηρείται σε πολλούς ζωικούς οργανισμούς.
Σπανιότερα, μπορεί να κελαηδάει από σταθερό σημείο «επόπτευσης» (perching spot). Σε αντίθεση με τον κατσουλιέρη, η συγγενική σταρήθρα αρθρώνει το τραγούδι της και κατά τη διάρκεια της ανόδου, μέχρι το άνω σημείο της κατακόρυφης πτήσης.
Δείγματα φωνής (εξωτερικός σύνδεσμος)
Αναπαραγωγή
Στις περιοχές φωλιάσματος προτιμάει τις χέρσες, καλλιεργημένες περιοχές και είναι περισσότερο «ανεκτικό» είδος στην παρουσία δένδρων από τη σταρήθρα. Μπορεί, ωστόσο, να φωλιάσει και σε βραχώδεις ή αμμώδεις θέσεις, ενώ η φωλιά βρίσκεται στο έδαφος, αλλά είναι ανασηκωμένη στις άκρες της. Είναι μια κυπελοειδής κατασκευή μέσα σε μια κοιλότητα του εδάφους, η οποία σκάβεται, εάν δεν υπάρχει κάποια ήδη διαθέσιμη. Η φωλιά είναι πολύ απλή στη δομή της, κατασκευάζεται και από τα δύο φύλα από γρασίδι και πόες και επιστρώνεται με χορτάρι και τρίχες.
Η περίοδος φωλιάσματος, συνήθως, ξεκινάει στα μέσα Απριλίου, αλλά μπορεί να ξεκινήσει από τον Μάρτιο στα νότια και να επεκταθεί μέχρι τον Ιούλιο στις βόρειες ευρωπαϊκές επικράτειες. Η ωοτοκία πραγματοποιείται δύο ή και τρεις φορές, σε μερικές περιπτώσεις. Η γέννα αποτελείται από 3 έως 5 (-6) υποελλειπτικά, γυαλιστερά αβγά, διαστάσεων 22,7 Χ 16,8 χιλιοστών. Η επώαση πραγματοποιείται μόνον από το θηλυκό και διαρκεί 12 έως 13 ημέρες, περίπου. Οι νεοσσοί είναι φωλεόφιλοι (altricial) και χρήζουν της άμεσης προστασίας των γονέων. Εγκαταλείπουν τη φωλιά στις 9-11 ημέρες, ενώ η πτέρωση πραγματοποιείται στις 17-18 ημέρες, περίπου.
Κατάσταση πληθυσμού
Το είδος, λόγω του ευρέος φάσματος κατανομής του και των λίγων κινδύνων που αντιμετωπίζει. δεν κινδυνεύει σε παγκόσμιο επίπεδο, ως εκ τούτου, χαρακτηρίζεται ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC) από την IUCN. Ωστόσο, παρά το ευρύ φάσμα κατανομής του, η τάση των πληθυσμών του είναι καθοδική,birdlife.org πιθανόν λόγω αλλαγής χρήσης των ενδιαιτημάτων του.
Κατάσταση στην Ελλάδα
Ο κατσουλιέρης είναι από τα κοινά στρουθιόμορφα της χώρας, ευρισκόμενος σε όλη την ηπειρωτική επικράτεια και, σχεδόν, σε όλα τα νησιά. Ωστόσο, η προτίμησή του σε συγκεκριμένα ενδιαιτήματα (βλ. Βιότοπος) έχει ως αποτέλεσμα να απουσιάζει από σημαντικά μεσογειακά οικοσυστήματα (μακία γη, δάση, ελαιώνες κ.λπ.) και να καθιστά τους πληθυσμούς του μικρότερους από εκείνους που θα μπορούσαν να είναι.
Η Ελλάδα φιλοξενεί 3 διαφορετικά υποείδη, με ιδιαίτερα σημαντικό το ενδημικό Galerida cristata cypriaca.
Άλλες ονομασίες
Στον ελλαδικό χώρο ο Κατσουλιέρης απαντά και με τις ονομασίες: Ασκορδηλός, Κατσαβός, Κατσιλαϊνός, Κατσουλιανός, Κατσουλιέρος (Αχαΐα), Κατσουλογιάννης, Κορδιαλός, Κόρυδος και Κορυδός, Κουρκουλιάνος (Μακεδονία), Κουρτσολιός, Σκορδιαλός, Τσολοβίτης (Καρδίτσα), Τσουρτσουλιάνος (Έβρος), Τσουτσουλίγκα και Τσουτσουλίγκας, Χλούφτης (Ρέθυμνο), Σκαρτσουλιέρα, Λοφιοκορυδαλός, Σκορταλλός (Κύπρος), Τσιουτσιουλιάνος (Νικήτη Χαλκιδικής, Σιθωνία).
Σημειώσεις
i. Για την ορθότητα της γραφής με ένα (1) -λ- βλ. Ονοματολογία
ii. Στην ελληνική βιβλιογραφία υπάρχει καταγεγραμμένος ο όρος Γαλερίδη η λοφιοφόρος που, προφανώς, είναι προσπάθεια άμεσου εξελληνισμού της λατινικής επιστημονικής ονομασίας. Ωστόσο, κρίνεται αρκετά εξεζητημένος ως απόδοση, δεδομένου και του γεγονότος ότι, ο όρος Κορυδαλός είναι πλησιέστερος ετυμολογικά στο Galerida (βλ. Ονοματολογία)
iii. Στο παρόν λήμμα ακολουθείται η κατά Howard & Moore (4th ed.) ταξινομική. Ωστόσο, αυτό κατ’ ουδένα τρόπο αποτελεί στατική κατάσταση, αλλά ως εκ της δυναμικής φύσεως του αντικειμένου, μπορεί να υπόκειται σε τυχόν αλλαγές (βλ. Συστηματική ταξινομική)
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003.
Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980.
Bob Scott and Don Forrest, The Birdwatcher’s Key, Frederick Warne & Co, 1979
Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987.
Colin Harrison & Alan Greensmith, Birds of the World, Eyewitness Handbooks, London 1993
Colin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988.
Dennis Avon and Tony Tilford, Birds of Britain and Europe, a Guide in Photographs, Blandford 1989
Detlef Singer, Field Guide to Birds of Britain and Northern Europe, The Crowood Press, Swindon 1988
Gray, Mary Taylor The Guide to Colorado Birds, Westcliffe Publishers, 1998
Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995
Jim Flegg, Field Guide to the Birds of Britain and Europe, New Holland, London 1990
Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, ΕΟΕ, 2007
Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, Collins
Peter Colston and Philip Burton, Waders of Britain and Europe, Hodder & Stoughton, 1988
Rob Hume, RSPB Complete Birds of Britain and Europe DK, 2002
Handrinos & Akriotis, The Birds of Greece, Helm 1997
R. Grimmett, C. Inskipp, T. Inskipp, Birds of Nepal, Helm 2000
Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κρήτης, Ευσταθιάδης, 1989
Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κύπρου, Ευσταθιάδης, 1991Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1996 (ΠΛΜ)
Ιωάννη Όντρια (I), Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά.
Ιωάννη Όντρια (II), Συστηματική Ζωολογία, τεύχος 3.
Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988.Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΕΕ), ΕΟΕ 1994
«Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας», Αθήνα 1992
Χανδρινός Γιώργος (Ι), «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας»
Ιωάννου Χατζημηνά, Επίτομος Φυσιολογία, εκδ. Γρ. Παρισιάνου, Αθήνα 1979
Βασίλη Κλεισούρα, Εργοφυσιολογία, εκδ. Συμμετρία, Αθήνα 1990
Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002
Valpy, Francis Edward Jackson, An Etymological Dictionary of the Latin LanguageLinnaeus, Carolus (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata (in Latin). Holmiae (Laurentii Salvii).
ΠηγέςEuropean news. British Birds (British Birds Ltd) 88: 274. June 1995. ISSN 0007-0335.Species factsheet: Galerida cristata. Birdlife International. Retrieved 28 July 2013.Thousands flock to see rare bird. BBC News. 2 May 2009.
Armstrong, Edward A. (1973). Saint Francis, Nature Mystic: The Derivation and Significance of the Nature Stories in the Franciscan Legend. Berkeley and Los Angeles, California: University of California Press. pp. 90–91. ISBN 0520019660.
Burnie, David (2001). Animal: The Definitive Visual Guide to the World's Wildlife. London: Dorling Kindersley. p. 342. ISBN 9780789477644.
Černý, Walter (1975). A Field Guide in Colour to Birds. Translated by Margot Schierlová; Illustrated by Karel Drchal. London: Octopus Books Limited. pp. 156–157. ISBN 070640405X.
Clements, J.F.; Schulenberg, S.; Iliff, M.J.; Sullivan, B.L.; Wood, C.L.; Roberson, D. (2012). The Clements Checklist. Cornell Lab of Ornithology. Retrieved July 2015.
Gill, F & D Donsker (Eds.) (30 June 2013). Waxwings to swallows. IOC World Bird List: Version 3.4. International Ornithologists’ Union. Retrieved July 2015.
Guillaumet, Alban; Pons, Jean-Marc; Godelle, Bernard; Crochet, Pierre-Andre (2006). History of the Crested Lark in the Mediterranean region as revealed by mtDNA sequences and morphology. Molecular Phylogenetics and Evolution 39 (3): 645–56. doi:10.1016/j.ympev.2006.01.002.
Harbard, Chris (1989). Songbirds: How to attract them and identify their song. London: Kingfisher Books. p. 52. ISBN 0862724597.
Hayman, Peter; Burton, Philip (1979). Crested Lark. The Birdlife of Britain (2nd ed.). London: Mitchell Beazley Publishers Limited. p. 80. ISBN 0855330872.
Hayman, Peter; Hume, Rob. The complete guide to the bird life of Britain and Europe. 2004: Bounty Books. p. 185. ISBN 9781857327953.
IUCN. 2012. IUCN Red List of Threatened Species (ver. 2012.1). Available at:http://www.iucnredlist.org. (Accessed: July 2015).
Robinson, R.A. (16 January 2013). Crested Lark Galerida cristata. BirdFacts. British Trust for Ornithology. Retrieved July 2015.
Snow, David; Perrins, Christopher M (editors) (1998). The Birds of the Western Palearctic'' concise edition 2. Oxford: Oxford University Press. pp. 1037–1040. ISBN 0198501889.
Κορυδαλλίδες
Πτηνά της Ευρώπης
Πτηνά της Ασίας
Πτηνά της Αφρικής
Πτηνά της Ελλάδας
|
56769
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Osmoderma%20eremita
|
Osmoderma eremita
|
Η Osmoderma eremita είναι έντομο από την τάξη των κολεοπτέρων και την οικογένεια των Cetoniidae.
Το σπάνιο έντομο, που εξαιτίας του τρόπου ζωής του ονομάζεται ερημίτης, είναι ένα από τα λίγα κολεόπτερα, που περιλαμβάνονται στα παραρτήματα ΙΙ και ΙV της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ ως είδος «κοινοτικού ενδιαφέροντος», και μάλιστα «είδος προτεραιότητας (με αστερίσκο)».
Στην Ευρώπη ζουν τρία υποείδη της Osmoderma eremita, O. eremita eremita, O. eremita lassallei και O. eremita christinae . Πιθανολογείται η ύπαρξη ενός τέταρτου υποείδους O. eremita italica, αλλά οι σχετικές έρευνες με r-DNA (ριβοσωμικό DNA) ακόμα δεν έχουν τελειώσει .
Περιγραφή
Με αυτά τα λίγα λόγια στα λατινικά ο Giovanni Baptista Scopoli περιέγραφε το 1763 την Osmoderma eremita για πρώτη φορά. Τη βρήκε σε κουφάλα κορμού αχλαδιάς .
Οι ελασματοειδές κεραίες - γνωστές από τα κοπροφάγα κολεόπτερα-, τα ισχυρά πόδια εξειδικευμένα για σκάψιμο και η μορφή των προνυμφών, καθιστούν την Osmoderma μέλος της υπεροικογένειας Scarabaeoidae.
Το κολεόπτερο έχει μήκος 14 έως 39 χιλιοστόμετρα και φάρδος 14 έως 19 χιλιοστόμετρα. Όλο το σώμα έχει σκούρο χρωματισμό με ασθενείς αποχρώσεις μεταλλικού, γεγονός που βοηθάει πολύ στο να παραμένει το έντομο απαρατήρητο. Το κεφάλι, το πρόνωτο και τα έλυτρα είναι άτακτα στρωμένα με πολύ μικρά βαθουλώματα με σχήμα κουκίδας και κατά μέρος είναι ρυτιδωμένα.
Το κεφάλι στην μπροστινή ακμή είναι φαρδύ και λυγισμένο προς τα πάνω. Μετά στενεύει προς την άρθρωση όπου φύονται οι κεραίες. Πάνω από αυτήν υπάρχει μια μικρή καμπούρα. Πίσω από τις κεραίες το κεφάλι έχει το μεγαλύτερο πλάτος. Εκεί βρίσκονται οι μεγάλοι ημισφαιρικοί σύνθετοι οφθαλμοί. Όπως φαίνεται στην Εικόνα 3, μια στενή λωρίδα εισβάλλει προς τα έξω στο μάτι. Τα μικρά άνω σαγόνια που δείχνουν προς τα μπροστά δεν φαίνονται από πάνω, αλλά ξεπροβάλλουν μόνο οι γναθικές προσακτρίδες.
Οι κεραίες (Εικόνα 3) συνίστανται από 10 άρθρα: το πρώτο, ο σκάπος, είναι δυνατό, μακρύ και έχει σχήμα μπαστουνιού με μακριές τρίχες. Το δεύτερο, ο ποδίσκος, είναι πιο μικρό και βολβοειδές. Τα επόμενα πέντε άρθρα του μαστιγίου είναι ακόμα πιο μικρά και σμίγουν σφιχτά το ένα στο άλλο ούτως ώστε το μαστίγιο ως ενότητα κατά το μήκος του να γίνεται πιο παχύ. Τα τελευταία τρία τμήματα αποτελούν το λεγόμενο ρόπαλο. Το προτελευταίο άρθρο επιμηκύνεται σε ωοειδή δίσκο προς τα μπροστά και τα δυο γειτονικά άρθρα σμίγουν κοντά σε αυτό το δίσκο, σχηματίζοντας τα τρία μαζί με το ρόπαλο σε σχήμα αδραχτιού. Τα τρία μέρη λέγονται ελάσματα, μπορούν να εξαπλωθούν λίγο μεταξύ τους και είναι όργανα οσφρήσεως. Είναι γυαλιστερά και φοράνε μόνο λίγες μακρές τρίχες.
Το πρόνωτο στην μπροστινή πλευρά είναι μόνο λίγο πιο πλατύ από το κεφάλι, μετά όμως κυρτό προς τα έξω ενώ γρήγορα γίνεται πιο πλατύ μέχρι να φτάσει περίπου διπλάσιο φάρδος λίγο πριν από τη μέση του. Προς τη βάση του πάλι στενεύει, αλλά ίσια και μόνο λίγο. Στη βάση το πρόνωτο κυμαίνεται σχεδόν κατά ολόκληρο το φάρδος του προς τα έξω, μόνο κοντά στις φανερές πισινές γωνιές του προνώτου κυμαίνεται λίγο προς τα μέσα. Είναι μόνο λίγο κυρτό και στις πλευρές φέρει χείλος. Στη μέση βρίσκεται κατά μήκος μεταξύ δυο εξογκωμάτων ένα αυλάκι. Το αυλάκι, τα εξογκώματα και οι δυο καμπούρες στο κεφάλι είναι πιο έντονα στα αρσενικά παρά στα θηλυκά (Φυλετικός διμορφισμός, Εικόνα 1 και Εικόνα 2). Στο μπροστινό μέρος δίπλα στα εξογκώματα έχει από ένα πολύ χαμηλό φούσκωμα.
Τα δυο έλυτρα μαζί έχουν περίπου μιάμιση φορά το φάρδος της βάσης του προνώτου. Είναι εκτεταμένα στις εξωτερικές πλευρές στη βάση, σχηματίζοντας τους λεγόμενους ώμους, και επίσης στις εξωτερικές πλευρές στην πισινή άκρη των ελύτρων. Τα εξογκώματα αυτά δημιουργούνται μόνο στις πλευρές, ενώ προς τα πάνω δεν εμφανίζονται. Κοιτάζοντας από πάνω τα έλυτρα αφήνουν ακάλυπτο ένα μέρος τις κοιλιάς στις πλευρές και πίσω. Στη βάση αγκαλιάζουν το αρκετά μεγάλο θυρεό. Αυτός έχει σχήμα στενού τριγώνου με οξεία άκρη και ρηχό αυλάκι κατά μήκος.
Στα πόδια τα ισχία, οι μηροί, και οι κνήμες, είναι γερά. Οι τελευταίες φέρουν δόντια και άκανθα. Σχετικά με αυτά οι ταρσοί, που όλοι έχουν πέντε φανερά τμήματα, φαίνονται ασθενείς. Οι μεσαίες και πισινές κνήμες καταλήγουν να κόβονται ξαφνικά και απότομα και οι κοφτερές άκρες επεκτείνονται σε μύτες. Οι μπροστινές κνήμες (Εικόνα 4) έχουν στην εξωτερική πλευρά τρία πλατιά δόντια, που λειτουργούν σαν φτυάρι για σκάψιμο. Περίπου απέναντι από το τελευταίο δόντι βρίσκεται ένα ισχυρό άκανθο. Οι μεσαίες και πισινές κνήμες (Εικόνα 6) έχουν κοντά στους ταρσούς από δυο άκανθα, το ένα κοντά στον άλλο. Στην εξωτερική πλευρά μπορεί να έχουν μικρά δόντια.
Κάτω από την κοιλιά φαίνονται μόνο έξι στερνίτες. Τα μπροστινά ισχία τείνουν προς τα κάτω, τα μεσαία ισχία σχηματίζουν περίπου ορθή γωνία με τον άξονα του σώματος, και τα πισινά ισχία κοντεύουν το ένα στο άλλο. Τα στίγματα (Εικόνα 5), τα ανοίγματα του αναπνευστικού συστήματος, δεν βρίσκονται μεταξύ στερνίτων και τεργίτων, αλλά στις καλά χιτινισμένες πλευρές των στερνίτων <ref name="Calwer">G.Jäger (Herausgeber): C.G Calwer's Käferbuch". K. Thienemanns Verlag Stuttgart 1876</ref>.
Βιολογία
Η Osmoderma eremita ζει σε κουφάλες δέντρων, και πολλές φορές δεν βγαίνει από αυτές σε όλη την διάρκεια της ζωής της. Η παρουσία της γίνεται αντιληπτή από τη μυρωδιά που παράγεται από τα αρσενικά για να προσελκύσουν τα θηλυκά. Η μυρωδιά περιγράφεται σαν αυτή του δέρματος Ρωσσίας (αγγλικά Russia leather, γερμανικά Juchtenleder) ή του βερίκοκου. Όποιος κατά τύχη βρίσκει το έντομο και συγχρόνως διακρίνει τη μυρωδιά αυτή του εντόμου, δεν την ξεχνάει ποτέ.
Τα αρσενικά τις ζεστές μέρες, κάθονται στο άνοιγμα της κουφάλας έτσι ώστε να εξατμίζεται η ουσία που παράγει τη χαρακτηριστική μυρωδιά, που γίνεται αντιληπτή από τα θηλυκά σε απόσταση μέχρι και 1.000 μέτρων. Η σύζευξη γίνεται στην κουφάλα.
Το θηλυκό τοποθετεί 20 μέχρι 80 αυγά στο ιδιαίτερο χούμο που δημιουργείται στα δέντρα από το σάπιο ξύλο με την βοήθεια μυκήτων μούχλας και λέγεται μαύρος χούμος (wood mould, Schwarzer Mull). Τα αυγά αρχικά είναι θαμπά άσπρα, μετά κιτρινίζουν και αυξάνουν στο μέγεθός τους οπότε και φτάνουν μέχρι πέντε χιλιοστά διάμετρο. Στο πρώτο προνυμφικό στάδιο οι προνύμφες έχουν μήκος 6 χιλιοστών. Ζουν στα κατώτερα υγρά στρώματα του χούμου, και τρώνε από αυτόν κοντά στο τοίχωμα της κουφάλας, μεγαλώνοντάς το με αυτήν την ενέργεια. Μαζί με τον χούμο τρώνε την μούχλα και με αυτό τον τρόπο, πιθανόν βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής για το δέντρο.
Στο τρίτο και τελευταίο προνυμφικό στάδιο (Εικόνα 8) οι προνύμφες μπορεί να φτάνουν τα 75 χιλιοστά μήκος και τα 12 γραμμάρια βάρος. Κατά το τέλος της προνυμφιακής ζωής που στις Βόρειες χώρες μπορεί να έχει διάρκεια τεσσάρων χρόνων, το φθινόπωρο η προνύμφη κολλάει χούμο με τα περιττώματά της δημιουργώντας έτσι ένα κουκούλι, που από μέσα είναι λείο. Σε αυτό το κουκούλι παραμένει το χειμώνα. Μπορεί να αντέξει μέχρι 8 βαθμούς κάτω από το μηδέν. Την άνοιξη βγαίνει η πλαγγόνα, και λίγο μετά με την τελευταία έκδυση βγαίνει το ακμαίο (εικόνες από την προνύμφη, το κουκούλι και το κόπρο.
Εξαρτάται από τον αριθμό κολεοπτέρων και την ποσότητα διαθέσιμου χούμου το αν τα ακμαία μείνουν στη κουφάλα ή μεταναστεύσουν σε άλλη κουφάλα, κάτι που συμβαίνει σε περίπου 15 τις εκατό των ζώων. Εάν υπάρχει αρκετός χούμος, μερικές εκατοντάδες από τα έντομα μπορούν να ζουν στο ίδιο δένδρο. Σε περίπτωση σχετικά πολλών ζώων παρατηρείται και κανιβαλισμός στις προνύμφες. Τα κολεόπτερα στην κουφάλα κινούνται στην επιφάνεια ή μέσα στο χούμο. Είναι ενεργά από το πρωί μέχρι την νύχτα, κυρίως όταν κάνει ζέστη. Σχετικά με το ρυθμό ενεργητικότητας πιθανόν υπάρχει διαφοροποίηση ανάλογα με τις περιοχές όπου συναντούμε το έντομο.
Η αναλογία του αριθμού αρσενικών και θηλυκών είναι περίπου 1:1, αλλά έξω από την κουφάλα συναντούμε περισσότερα θηλυκά. Πετάνε μόνο όταν κάνει πολλή ζέστη, και τότε δεν βρίσκονται μόνο κοντά στη κουφάλα, αλλά και σε άνθη λουλουδιών στη γειτονιά. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, απέχουν το πολύ 200 μέτρα από την κουφάλα. Υποτίθεται πως σε ανάγκη καινούργιας κουφάλας μπορούν να καλύψουν μια απόσταση, μέχρι δυο χιλιόμετρα. Πετάνε από το Μάιο μέχρι τον Αύγουστο, ιδιαίτερα τον Ιούλιο. Τα αρσενικά ενήλικα ζουν μόνο δυο με τρεις εβδομάδες, τα θηλυκά μέχρι τρεις μήνες. Η κατανάλωση τροφής σε αυτό το διάστημα δεν είναι αναγκαία και γίνεται μόνο κατ´ εξαίρεσηServer για εκπαίδευση της χώρας Baden-Württemberg στα Γερμανικά.
Βιότοπος και εξάπλωση
Η Osmoderma αποδέχεται κάθε κατάλληλη κουφάλα. Σημασία δεν έχει το είδος δέντρου, αλλά η ποσότητα χούμου. Τέτοιες κουφάλες βρίσκονται κυρίως σε φυλλοφόρα δέντρα, και ιδιαίτερα στα είδη που εύκολα χάνουν τα κλαδιά τους, πράγμα που διευκολύνει το σχηματισμό κουφάλων. Τέτοια δέντρα είναι λ.χ. η βελανιδιά ή ο πλάτανος. Αλλά και σε αείφυλλα δέντρα μπορούμε να συναντήσουμε το κολεόπτερο, λ.χ. στα έλατα (Abies cephalonica) και στον ίταμο (μαυρέλατο, Taxus baccata). Επίσης σε περίπτωση εισαγωγής δέντρων που είναι ξένα στη περιοχή όπου συναντάμε το έντομο, τα έντομα αποδέχονται κουφάλες και σε αυτά τα δέντρα. Προτιμούνε κουφάλες με περισσότερα από 50 λίτρα χούμο, ο οποίος πρέπει να έχει αρκετή υγρασία, αλλά απαγορεύεται να γίνεται γλιστερή. Τα ζώα προτιμούν κουφάλες σε ύψος μεταξύ 6 και 12 μέτρων. Αν για κάποιο λόγο (ηλικία, κακοκαιρία, κόψιμο) το δέντρο πέσει και η κουφάλα βρίσκεται κοντά στο έδαφος, οι προνύμφες μπορούν να ολοκληρώσουν τη μεταμόρφωση τους, αλλά το είδος γρήγορα χάνεται και άλλα είδη εισβάλουν στη κουφάλα.
Είναι αυτονόητο, πως για τέτοιες κουφάλες τα δέντρα πρέπει να έχουν μεγάλη διάμετρο και επομένως μεγάλη ηλικία. Για την ηλικία σημειώνονται 150 μέχρι 200 έτη και για τη διάμετρο του κορμού 50 μέχρι 100 εκατοστά. Αυτά τα νούμερα βέβαια εξαρτώνται από τα διαθέσιμα δέντρα. Στην Ελλάδα συναντούμε το έντομο σε πλάτανους με πολύ μεγαλύτερη διάμετρο. Αναφέρονται όμως και ευρήματα του εντόμου σε δέντρα με μικρότερη διάμετρο (Εικόνες από δέντρα ξενιστές).
Ένα καλό δέντρο ξενιστής, μπορεί να φιλοξενεί το κολεόπτερο για δεκάδες χρόνια, μπορεί και πάνω από εκατό. Το σύνολο του ζώου σε ένα δέντρο λέγεται populatio (πληθυσμός), το σύνολο του κολεοπτέρου σε μια περιοχή εξαπλώσεως λέγεται metapopulatio (μεταπληθυσμός). Ο αριθμός του populatio μπορεί να κυμαίνεται πολύ από χρόνο σε χρόνο, ο αριθμός του metapopulatio παραμένει σχετικά σταθερός.
Τουλάχιστον στη Μέση Ευρώπη το κολεόπτερο αρχικά ζούσε στα δάση κοντά στα ποτάμια. Με αυτά η εξάπλωση του κάλυπτε μια μεγάλη και ενιαία περιοχή. Με την ανθρώπινη δραστηριότητα αυτή η περιοχή άρχισε να κόβεται σε ξεχωριστές περιοχές και μεταμορφώθηκε βασικά, έτσι ώστε το έντομο αναγκάστηκε να ζει στους κήπους όπου υπάρχουν ακόμα παλιά δέντρα. Τέτοιοι τόποι είναι λ.χ. οι κήποι που ανήκουν σε κάποια ανάκτορα και σήμερα κατά κανόνα είναι απομονωμένες περιοχές. Εξ αιτίας του ενδιαφέροντος του κολεοπτέρου σε ευρωπαϊκό επίπεδο αυτά τα μέρη παρακολουθούνται κατά ένα σχετικά καλό επίπεδο. Σκοπός της ιστοσελίδας Eremit-Net είναι να δημοσιευτούν όλα τα επίκαιρα στοιχεία για τη Osmoderma eremita.
Συναντάμε το γένος Osmoderma στην Ευρώπη, στην Ασία και στην ανατολή της Βόρειας Αμερικής, το είδος O. eremita μόνο στην Ευρώπη. Η παρουσία του δε θεωρείται να είναι κάπου κοινή και οι περιοχές όπου το συναντούμε είναι αρκετά απομονωμένες και περιορισμένες σε επέκταση. Στην Ελλάδα το έντομο αυτό βρέθηκε στην Πελοπόννησο, στην Κατάρα, στα βουνά Όσσα και Όλυμπο, σε ύψος 100 μέχρι 1.700 μέτρα, ιδιαίτερα σε δάση βουνών με οξιές, καστανιές και έλατα. Σίγουρα υπάρχει και αλλού, αλλά και εδώ τα κατάλληλα δέντρα γίνονται όλο και σπανιότερα.
Απειλή και προστασία
Στα εμέσματα κουκουβαγιών βρέθηκαν υπολείμματα του εξωσκελετού της Osmoderma eremita και πιθανώς και άλλα ζώα τρώνε το έντομο. Επίσης είναι γνωστό ένα είδος σκουληκιού (Nematodae) που ως παράσιτο του κολεοπτέρου προκαλεί το θάνατο αυτού. Αλλά οι ειδικοί συμφωνούν πως η αιτία για τη βαθμιαία εξαφάνισή του είναι ο άνθρωπος. Η φροντίδα των δημόσιων κήπων και η καλλιέργεια των παρθενικών δασών χειροτερεύουν τη βάση ζωής του εντόμου.
Η Osmoderma eremita'' προστατεύεται εδώ και χρόνια από το νόμο σε πολλές χώρες και επίσης σε διεθνές επίπεδο με την σύμβαση της Βέρνης (Convention relative à la conservation de la vie sauvage et du milieu naturel de L'Europe. Bern, 19.IX.1979 ), που υπογράφτηκε από τη Ελλάδα το 1983. Σήμερα προστατεύεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ . Αναγνωρίστηκε πως το κολεόπτερο αυτό αντιπροσωπεύει πολλά ξυλόφαγα έντομα και ιδιαίτερα αυτά που τρώνε σάπιο ξύλο. Από την παρακολούθηση, αξιολόγηση (Monitoring) και προστασία του είδος ωφελούνται και τα άλλα είδη.
Τα περιττώματα του εντόμου με τη δραστηριότητά του γρήγορα ανακατεύονται με το χούμο της κουφάλας όπου ζει, και αναγνωρίζονται σχετικά εύκολα από το σχήμα και το μέγεθός τους. Δυστυχώς λόγω του μεγάλου ύψος των κουφαλών, αυτές είναι δύσκολα ή καθόλου προσιτές. Και το να έχει περιττώματα δεν πρέπει να σημαίνει, πως υπάρχει και το κολεόπτερο, καθώς αυτά μπορεί και να προέρχονται από φωλιές που δεν κατοικούνται πια. Γι´αυτό για το Monitoring προτείνονται τρία μέτρα:
να εξεταστούν πιθανές κουφάλες με κιάλια σε κατάλληλες μέρες όπου πιθανόν τα αρσενικά κάθονται στα ανοίγματα
να εξεταστούν τα εμέσματα κουκουβαγιών για υπολείμματα του κολεοπτέρου
να εξεταστούν πολύ προσεκτικά τα παλιά δέντρα σε περίπτωση υλοτόμησης.
Συμφώνως προς την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιοχές όπου συναντούμε την Osmoderma eremita θα έπρεπε να καθιερώνονται ως προστατευμένες περιοχές. Ειδικά τα δέντρα που κατοικούνται από το έντομο θέλουν προστασία. Πρέπει όμως να υπάρχουν δέντρα για αναγκαία μετανάστευση και άμεσα και για τις επόμενες δεκαετίες. Έτσι με τη σχεδίαση της δασικής εκμετάλλευσης πρέπει να εξασφαλιστεί η διατήρηση, όχι μόνο μερικών παλιών δέντρων, αλλά και δέντρων κάθε ηλικίας και μάλιστα σε μικρές αποστάσεις και με μεγάλες επεκτάσεις. Με το ευρωπαϊκό δίκτυο "NATURA 2000" προβλέπεται η προστασία ειδών και φυσικών τύπων οικοτόπων (habitats) μέσω ενός δικτύου προστατευόμενων περιοχών. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται ολοκληρωμένη προστασία της βιοποικιλότητας .
Σε δημόσιους κήπους, σε περίπτωση ανάγκης πρέπει να ληφθεί υπόψιν και η παράκαμψη ενός δρόμου αντί για την απομάκρυνση κάποιου δέντρου και προτιμότερο είναι το κόψιμο μερικών κλαδιών παρά ολόκληρου του δέντρου. Και εάν το τελευταίο είναι απολύτως αναγκαίο, να γίνεται προσπάθεια να μεταφερθούν οι προνύμφες με το χούμο σε άλλη κουφάλα.
Αναφορές
Κολεόπτερα
Έντομα της Ευρώπης
|
606004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%AE%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%8C
|
Καλή Καλό
|
Η Καλλιόπη Δαμβέργη, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Καλή Καλό, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου.
Η Καλλιόπη γεννήθηκε στην Αθήνα (στις 20 Δεκεμβρίου του 1926), αλλά όλη η καταγωγή της είναι από το Ρέθυμνο. Μητέρα της ήταν η Χρύσα, κόρη του στρατηγού Γ. Καλοχριστιανάκη, υπασπιστή του Βενιζέλου, επίσης ηθοποιός και μια χειραφετημένη για την εποχή γυναίκα. Πατέρας της ήταν ο Νίκος Δαμβέργης, της οικογένειας των φαρμακοβιομηχάνων.
Σταδιοδρομία
Η πρώτη παρουσία της Καλής σε θεατρική παράσταση ήταν σε ηλικία μόλις τριών ετών, στη Δασκαλίτσα του Ντάριο Νικκοντέμι, μετά από απόφαση της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θέατρο της οποίας έπαιζε η μητέρα της. Ο πρώτος πραγματικός της ρόλος όμως ήταν σε ηλικία 5 ετών, ειδικά γραμμένος για αυτή από τον Σπύρο Μελά στο έργο του Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται, όπου σημείωσε μεγάλη επιτυχία παίζοντας δίπλα στον Βασίλη Λογοθετίδη και στο ζεύγος Μουσούρη στο θέατρο «Αλίκη». Τόση ήταν η επιτυχία, ώστε ο Αττίκ έστειλε τον διευθυντή της «Μάντρας» του, Χρ. Δημητρόπουλο, να ζητήσει από τη μητέρα της συνεργασία. Και όταν αυτή έδωσε τη συγκατάθεσή της, εκείνος έγραψε της «Μπέμπας» τραγούδια και παρλάτες, τη δίδαξε ηθοποιία, της έδωσε το ψευδώνυμο «Καλή Καλό» και την εμφάνισε σε παραστάσεις του. Παράλληλα, μαθήτευε επί πολλά χρόνια στη σχολή κλασικού μπαλέτου του Βασιλικού (σήμερα Εθνικού) Θεάτρου και άλλες. Σχηματιζόταν έτσι μια εικόνα της ως παιδιού-θαύματος, κάτι σαν τη Σίρλεϊ Τεμπλ της Ελλάδας, ωστόσο το διαζύγιο της μητέρας της και ο πόλεμος με την Κατοχή διέκοψαν αυτή την εξέλιξη, καθώς μητέρα και κόρη άρχισαν να περιοδεύουν με «μπουλούκια» στην επαρχία για την επιβίωσή τους. Η μεταπολεμική ένταξή της στο ΚΚΕ οδήγησε στη σύλληψή της το 1947 από το θέατρο, ενώ εμφανιζόταν στην επιθεώρηση «Το παρδαλό κατσίκι», και στον εκτοπισμό της επί εξάμηνο στην Ικαρία.
Μετά την επιστροφή από την εξορία, που συμπίπτει με την ενηλικίωσή της, η Καλή Καλό δημιούργησε τον δικό της θίασο (1950) και ερμήνευσε ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου, δηλαδή βαριετέ, επιθεώρηση, οπερέτα, ελεύθερο θέατρο, και πρόζα. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους Μινωτή, Κυβέλη, Μιράντα Μυράτ, Κατράκη, Τραϊφόρο, Χριστόφορο Νέζερ, Αυλωνίτη, Μαυρέα, Κοκκίνη, Σταυρίδη, Καλουτά, Ρένα Ντορ και Ρένα Βλαχοπούλου. Επίσης πρωταγωνίστησε στο Εθνικό Θέατρο και στο ΚΘΒΕ, παίζοντας έργα των Μπρεχτ, Πιραντέλλο και άλλων. Το γεγονός ωστόσο ότι δεν την ενδιέφερε ο κινηματογράφος, κι έτσι έπαιξε μόνο σε 4 κινηματογραφικές ταινίες, συνετέλεσε στο να είναι σχεδόν άγνωστη στις νεότερες γενεές. Στο τέλος της σταδιοδρομίας της εμφανίσθηκε και σε λίγες τηλεοπτικές σειρές.
Εκτός από τη θεατρική της σταδιοδρομία, η Καλό έμαθε μόνη της ξένες γλώσσες και ακολούθησε πανεπιστημιακές σπουδές στην παιδοψυχολογία στη Λωζάνη, και πιο συγκεκριμένα στα συστήματα των Μοντεσσόρι, Ντεκρολύ και Πεσταλότσι. Είναι, μάλιστα, δημιουργός των «Πρότυπων Εκπαιδευτηρίων Καλής Δαμβέργη».
Συγγραφικό έργο
Το 1998 η Καλή Καλό δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της, με τον τίτλο Όσα δεν πήρε ο άνεμος και υπότιτλο «Η αυτοβιογραφία μιας θεατρίνας» (εκδ. Άγρα, 275 σελ.). Το βιβλίο αναμνήσεων με τίτλο Περίπατος ψυχής στην Αθήνα του κάποτε... του τώρα... του τότε... (Εκδ. Οίκος Α.Α. Λιβάνη, 95 σελ.) κυκλοφόρησε το 2011.
Προσωπική ζωή
Η ηθοποιός πραγματοποίησε τρεις γάμους: Τον πρώτο ανήλικη, το 1945, με τον φοιτητή τότε της Σχολής Ικάρων Γιώργο Μαμαλάκη, που σκοτώθηκε ένα έτος αργότερα, προτού γεννηθεί η κόρη τους Γιούλη. Το 1957 παντρεύτηκε τον Δημήτρη Βαλμά, τον οποίο είχε γνωρίσει σε περιοδεία στη Σύρο, και με τον οποίο έζησαν στη Θεσσαλονίκη (το εκεί «Στρατιωτικό Θέατρο» τώρα φέρει το όνομά της). Τέλος, από το 1959 έως το 1979 ήταν παντρεμένη με τον πλοίαρχο Κώστα Καρανικόλα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Χρήστο. Αλλά σε ηλικία 13 ετών ο Χρήστος τραυματίσθηκε σοβαρά από έκρηξη σε πείραμα χημείας και, παρά το ότι η μητέρα του ξόδεψε όλη της την περιουσία για να θεραπευθεί, απεβίωσε το 1988, σε ηλικία 27 ετών. Για χρόνια μετά την απώλεια του γιου της, η ηθοποιός είχε αποτραβηχτεί στην Αστυπάλαια.
Από τις προσωπικότητες που την «κράτησαν στα γόνατά τους» μωρό (Κώστας Βάρναλης, Γεώργιος Παππάς, Λιλή Ιακωβίδου, Βεάκης, Λουντέμης, Παντελής Χορν κ.ά.), η Καλή Καλό διατήρησε στενή γνωριμία και φιλία με τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο μέχρι τον θάνατό του.
Γνωριμία με Ζαχαριάδη
Για τη γνωριμία της με τον Ν. Ζαχαριάδη είχε πει:
Θεατρικές παραστάσεις
Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
H Καλή Καλό στο retroDB.gr
Συνέντευξη της Καλής Καλό στον Αντώνη Μποσκοΐτη για το LIFO.gr, 24 Αυγούστου 2017
Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου
|
84169
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%2014
|
Συγκρότημα εκτοξεύσεων 14
|
Το συγκρότημα εκτοξεύσεων πυραύλων με τον αριθμό LC-14 στο ακρωτήριο Κανάβεραλ ήταν διαστημική βάση της Πολεμικής Αεροπορίας στην περιοχή του νησιού Μέριττ στη Φλόριντα.
Χρησιμοποιήθηκε για την εκτόξευση διάφορων πύραυλων τύπου Atlas. Εκεί έγινε και η εκτόξευση του Mercury-Atlas 6 της NASA, που μετέφερε τον Τζον Γκλεν, τον πρώτο αμερικανό στο διάστημα.
Συγκροτήματα εκτόξευσης πυραύλων Κέιπ Κανάβεραλ
|
457219
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%20%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
|
Αρσενικό και παλιά δαντέλα (ταινία)
|
Η ταινία Αρσενικό και παλιά δαντέλα (αγγλ. Arsenic and Old Lace) είναι μαύρη κωμωδία παραγωγής 1944 σε σκηνοθεσία Φρανκ Κάπρα. Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό του Τζόζεφ Κέζερλινγκ, το οποίο διασκεύασαν για τη μεγάλη οθόνη οι Τζούλιους Τ. Έπσταϊν και Φίλιπ Τ. Έπσταϊν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Κάρι Γκραντ και Πρισίλα Λέιν που πλαισιώνονται από τους Ρέιμοντ Μάσεϊ, Τζόζεφιν Χαλ, Τζέσικα Αντέρ, Τζακ Κάρσον, Έντουαρντ Έβερετ Χόρτον και Πίτερ Λόρε.
Υπόθεση
Το 1941, σε ένα μικρό σπίτι δίπλα από το νεκροταφείο του Μπρούκλιν κατοικούν δυο ευγενικές και αξιαγάπητες ηλικιωμένες κυρίες η Άμπι (Τζόζεφιν Χαλ) και η Μάρθα Μπρούστερ (Τζιν Αντέρ), οι οποίες έχουν την κακιά συνήθεια να σκοτώνουν ηλικιωμένους και μοναχικούς ανθρώπους. Οι ηλικιωμένες αυτές κυρίες που θεωρούν ότι ποιούν φιλανθρωπικό έργο έχουν ως συνένοχό τους τον ανιψιό τους Τέντι (Τζον Αλεξάντερ), ο οποίος τους πηγαίνει στο κελάρι και τους θάβει. Κάποια στιγμή στο σπίτι αυτό καταφθάνει ο άλλος τους ανιψιός Μόρτιμερ Μπρούστερ (Κάρι Γκραντ), δημοσιογράφος και κριτικός ο οποίος, παρά το γεγονός ότι δήλωνε πεπεισμένος εργένης, γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπο της Ιλέιν Χάρπερ (Πρισίλα Λέιν), την οποία σκοπεύει να παντρευτεί. Ο Μόρτιμερ σοκάρεται όταν ανακαλύπτει ένα πτώμα στο μπαούλο δίπλα από το παράθυρο. Παράλληλα στο σπίτι των δυο γυναικών επιστρέφει και ο τρίτος τους ανιψιός, ο Τζόναθαν (Ρέιμοντ Μάσεϊ), ένας εγκληματίας που αφαιρεί το πρόσωπο των θυμάτων του για να το αλλάξει με το δικό του. Μετά την τελευταία του επέμβαση, ο Τζόναθαν μοιάζει με τον Μπόρις Καρλόφ. Μια σειρά από κωμικοτραγικά επεισόδια λαμβάνουν χώρα σ' εκείνο το σπίτι, με τον Μόρτιμερ να προσπαθεί να λογικέψει τις θείες του και να προσπαθεί να ζήσει λίγες ήρεμες στιγμές πλάι στο μοναδικό λογικό άτομο που βρίσκεται δίπλα του, την Ιλέιν.
Πληροφορίες παραγωγής
Η διασκευή του θεατρικού για τη μεγάλη οθόνη έγινε από τους αδελφούς Έπσταϊν (σεναριογράφους επίσης της ταινίας Καζαμπλάνκα (Casablanca)) και τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν το 1941, αλλά η Warner πάγωσε την προβολή της ταινίας μέχρι και το 1944, χρονιά κατά την οποία το θεατρικό σταμάτησε να παίζεται στο Μπρόντγουεϊ (μετά από 1440 παραστάσεις).
Ο ρόλος του Μόρτιμερ Μπρούστερ επρόκειτο αρχικά να ερμηνευτεί από τον Μπομπ Χόουπ, αλλά η εταιρία Paramount Pictures, αρνήθηκε να τον δανείσει στη Warner Bros. Στη συνέχεια ο Κάπρα προσέγγισε τους Τζακ Μπένι και Ρόναλντ Ρήγκαν κι έπειτα πληροφορήθηκε ότι ο Κάρι Γκραντ ενδιαφερόταν για τον ρόλο. Χρόνια αργότερα, ο Γκραντ δήλωσε ότι το Αρσενικό και παλιά δαντέλα ήταν η λιγότερο αγαπημένη ταινία από όλες όσες γύρισε, καθώς δεν έμεινε ικανοποιημένος από την ερμηνεία του. Παρ' όλα αυτά η αμοιβή του από τη συμμετοχή του σ' αυτήν ήταν 100.000 δολάρια τα οποία τα δώρισε για συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μπόρις Καρλόφ είχε ερμηνεύσει το ρόλο του Τζόναθαν "που μοιάζει με τον Κάρλοφ" στο θέατρο, ενώ στην ταινία ο ρόλος δόθηκε στον Ρέιμοντ Μάσεϊ, εφόσον ο Κάρλοφ δεν ήταν διαθέσιμος. Οι Τζόζεφιν Χαλ, η Τζιν Αντέρ και ο Τζον Αλεξάντερ, επανέλαβαν τους ρόλους που είχαν ερμηνεύσει στο θέατρο. Οι Χαλ και Αντέρ, πήραν άδεια 8 εβδομάδων από το θεατρικό, αλλά ο Κάρλοφ δεν μπόρεσε να πάρει άδεια για να συμμετάσχει στην ταινία εφόσον ήταν το αστέρι της παράστασης και πόλος έλξης του κοινού. Η Αντέρ είχε περιποιηθεί τον Κάρι Γκραντ, μετά από ατύχημα σε νούμερο της Βόντβιλ 20 χρόνια πριν και είχαν παραμείνει φίλοι από τότε. Η ταινία γυρίστηκε με προϋπολογισμό 2 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το θεατρικό του πασιφιστή Κέσερλινγκ, γράφτηκε κάτω από το αντιπολεμικό κλίμα που επικρατούσε στις Η.Π.Α. στα τέλη της δεκαετίας του '30 και αποτελεί αλληγορία πάνω στο βαμμένο μ' αίμα παρελθόν της ιστορίας των Η.Π.Α. πράγμα που μπορεί να γίνει αντιληπτό σε ένα από τα εγκλήματα του Τζόναθαν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 1944
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές ασπρόμαυρες ταινίες
Φιλμ νουάρ
Ταινίες παραγωγής Warner Bros.
Αμερικανικές αστυνομικές κωμικές ταινίες
Αμερικανικές ταινίες μαύρης κωμωδίας
Αμερικανικές κωμικές θρίλερ ταινίες
Κωμικές ταινίες μυστηρίου
Αμερικανικές screwball κωμικές ταινίες
Ταινίες βασισμένες σε θεατρικά έργα
Ταινίες τοποθετημένες στη Νέα Υόρκη
Ταινίες με θέμα την αναπηρία
|
183841
|
https://el.wikipedia.org/wiki/504%20%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B1
|
504 Κόρα
|
Η Κόρα (Cora) είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,8. Ανακαλύφθηκε το 1902 από τον Αμερικανό αστρονόμο Σόλον Ίρβινγκ Μπέιλυ, που παρατηρούσε από τον αστρονομικό σταθμό του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ στην Αρεκίπα του Περού, και πήρε το όνομά του από ένα πρόσωπο της μυθολογίας των Ίνκα. Υπήρξε ο μοναδικός αστεροειδής που ανεκάλυψε ο συγκεκριμένος αστρονόμος.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Κόρα εκτιμάται σε 30,0 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι Χ, ενώ το άλβεδό της είναι 0,341. Η Κόρα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 24 ώρες και 4 λεπτά, μία αρκετά αργή περιστροφή για αστεροειδή.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Κορα
|
612969
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Jimmy%20Wopo
|
Jimmy Wopo
|
Ο Τράβον ΝταΣάουν Φρανκ Σμάρτ (13 Ιανουαρίου, 1997 - 18 Ιουνίου 2018), γνωστός με το καλλιτεχνικό του Jimmy Wopo, ήταν Αμερικανός ράπερ από το Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνιας.
Ο Wopo δολοφονήθηκε στις 18 Ιουνίου του 2018 στο Πίτσμπεργκ, την ίδια μέρα με την δολοφονία του εξίσου Αμερικανού ράπερ, XXXTentacion.
Καριέρα
Τον Ιανουάριο του 2015, ο Wopo άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την ραπ μουσική ανεβάζοντας τραγούδια στο Soundcloud. Ο Τέιλορ Μέγκλιν, ιδιοκτήτης του ιστολογίου The Daily Loud που έχει έδρα στο Πίτσμπεργκ, συνεργάστηκε μαζί του και άρχισε να τον βοηθάει με την καριέρα του. Αυτή η πρόσθετη ώθηση τον βοήθησε να συγκεντρώσει εκατομμύρια προβολές στα μουσικά βίντεο του στο κανάλι του στο YouTube. Στις 24 Ιουλίου 2016, ανακοίνωσε το ντεμπούτο του έργο, WOPONESE.
Στις 25 Νοεμβρίου 2016, κυκλοφόρησε ένα κοινό άλμπουμ με τον συνάδελφό και στενό του φίλο ράπερ Hardo, το Trapnese.
Πενήντα ολοκληρωμένα φτάνουν τα μη κυκλοφορούμενα τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν μεταθανάτια, σύμφωνα με τον διευθυντή του Wopo.
Νομικά προβλήματα
Στις 7 Φεβρουαρίου 2016, ο Wopo συνελήφθη στην Πενσυλβάνια. Η αστυνομία συνέλαβε τον Wopo και δύο άλλους φίλους του μετά την εύρεση δύο σακουλών ηρωίνης και μια μικρή ποσότητα μαριχουάνας. Τέθηκε σε φυλάκιση μερικών μηνών για παράνομη κατοχή ναρκωτικών και πλήρωσε 25,000 δολάρια.
Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, έγραψε ένα άλμπουμ, το Back Against The Wall, το οποίο κατέγραψε την πρώτη μέρα που βγήκε από τη φυλακή.
Δισκογραφία
Woponese (2016)
Trapnese (2016) (Με τον Hardo)
Jordan Kobe (2017)
Back Against the Wall (2017)
Δείτε επίσης
XXXTentacion
Κατάλογος δολοφονημένων ράπερ
Παραπομπές
Αμερικανοί ράπερ
Δολοφονηθέντες μουσικοί
|
78033
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1
|
Φιλιππιάδα
|
Η Φιλιππιάδα είναι κωμόπολη του νομού Πρέβεζας χτισμένη σε ένα κομβικό σημείο, βορειοανατολικά της Πρέβεζας, δυτικά της Άρτας, νοτιοανατολικά των Ιωαννίνων και βορειοδυτικά της Αμφιλοχίας. Ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Χάραδρο, που άκμασε τον 7ο και 8ο αι. π.Χ. και ερείπια της οποίας βρίσκονται στη θέση Καστρί.
Το όνομα της το οφείλει στην αγάπη των κατοίκων της για τα άλογα. Επίσης είναι γνωστή και για τον μεγάλο αριθμό πελαργών που φιλοξενεί κάθε χρόνο. Οι κάτοικοι φρόντισαν να δημιουργήσουν ιδανικές συνθήκες για τους πελαργούς και έτσι αυτοί καταφθάνουν στη Φιλιππιάδα κάθε χρόνο και περνούν το καλοκαίρι στην πόλη. Οι πελαργοί είναι πια το σύμβολο της Φιλιππιάδας.
Η πόλη έχει στα πόδια της μια εύφορη πεδιάδα. Επόμενο ήταν λοιπόν οι κάτοικοι της να ασχοληθούν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή μεγάλες μονάδες μεταποίησης κτηνοτροφικών προϊόντων και εκτροφεία ζώων, δίνοντας ώθηση στην τοπική οικονομία και την ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή.
Γεωγραφία, γεωλογία και κλίμα
Η Φιλιππιάδα βρίσκεται βόρεια του Αμβρακικού κόλπου, 10,5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Άρτας και 32 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πρέβεζας και ακριβώς νότια των δυτικών προπόδων της Πίνδου στη βόρεια πεδιάδα του Αμβρακικού κόλπου. Η περιοχή του δήμου διαρρέεται από τον βορρά προς νότο σε ένα τόξο από τον ποταμό Λούρο, η πόλη της Φιλιππιάδας βρίσκεται δυτικά του ποταμού. Αυτό σηματοδοτεί, επίσης, τα όρια του Δήμου Φιλιππιάδας προς ανατολάς με το νομό Άρτας. Η Φιλιππιάδα είναι ο πρώτος μεγάλος οικισμός νότια του περάσματος των Πέντε Πηγαδιών, το οποίο αντιπροσωπεύει το νοτιότερο σημείο του περάσματος από τον Αμβρακικό κόλπο στα Ιωάννινα μέσω της οροσειράς της Πίνδου. Η ίδια η Φιλιππιάδα δεν έχει ακτογραμμή του Αμβρακικού κόλπου.
Η έκταση του δήμου βόρεια της Φιλιππιάδας είναι διαμορφωμένη από την Πίνδο και το φαράγγι του Λούρου. Το ψηλότερο σημείο του δήμου είναι το όρος Ξηροβούνι (υψόμετρο 1607 μ.), στα βορειοανατολικά του δήμου στα σύνορα με το νομό Άρτας και Ιωαννίνων. Δυτικά του βουνού βρίσκεται το πέρασμα των Πέντε Πηγαδιών με ένα φρούριο πάνω από το φαράγγι του Λούρου. Βόρεια της πόλης και δυτικά της κοιλάδας του Λούρου βρίσκεται η Λίμνη Ζηρού. Επίσης στο Δήμο Φιλιππιάδας, στο νότιο άκρο της κοιλάδας του Λούρου και κοντά στο χωριό του Αγίου Γεωργίου, βρίσκεται το φράγμα του Λούρου, το οποίο χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η πόλη της Φιλιππιάδας χωρίζεται σε τρεις άτυπες συνοικίες: τη Νέα Φιλιππιάδα, την Παλιά Φιλιππιάδα και το Ελευθεροχώρι. Προς τα ανατολικά, νοτιοανατολικά και νότια ανοίγει από το σημείο της πόλης η πεδιάδα βόρεια του Αμβρακικού κόλπου ή αλλιώς η πεδιάδα της Άρτας.
Ιστορία
Η περιοχή της Φιλιππιάδας πρέπει να κατοικείται ήδη από τον 8ο και 7ο αιώνα π.Χ. Πρόδρομος της σημερινής πόλης ήταν ο αρχαίος οικισμός Χάραδρον, του οποίου το όνομα παραπέμπει στη βόρεια κοιλάδα (χαράδρα) του ποταμού Λούρου. Στα σύνορα με το νομό Άρτας, στα ανατολικά του δήμου, βρίσκονται ερείπια του αρχαίου οικισμού Όρραον.
Στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο το 1912, η Φιλιππιάδα έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο. Η μικρή πόλη ήταν σημείο εκκίνησης της επίθεσης του ελληνικού δυτικού μετώπου με κατεύθυνση τα Ιωάννινα ενάντια των στρατευμάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα ελληνικά στρατεύματα κατέλαβαν στις 12 Οκτωβρίου του 1912 τη Φιλιππιάδα επιτιθέμενα από την Άρτα. Ιδιαίτερα στην περιοχή των Πέντε Πηγαδιών υπήρξαν, λόγω της στρατηγικής της θέσης στη νότια έξοδο της κοιλάδας του Λούρου, μεγάλες ένοπλες συγκρούσεις. Από τις 7 έως τις 9 Νοεμβρίου του 1912 τα ελληνικά στρατεύματα κατάφεραν να κατακτήσουν τα Πέντε Πηγάδια.
Το 1923 ιδρύθηκε το χωριό της Νέας Κερασούντας από Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922 και τη Συνθήκη της Λωζάννης, όπου καθορίζεται η ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της Κατοχής στην Ελλάδα από τις δυνάμεις του Άξονα, από τον Απρίλιο του 1941 μέχρι τον Οκτώβριο του 1944, η Φιλιππιάδα ανήκε αρχικά στην ιταλική ζώνη κατοχής. Με την ένταξη της Ιταλίας στις συμμαχικές δυνάμεις το Σεπτέμβριο του 1943, η Φιλιππιάδα ανήκε στη γερμανική ζώνη κατοχής μέχρι την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων τον Οκτώβριο του 1944.
Προσωπικότητες
Γιάννης Δάλλας (1924-2020), λογοτέχνης.
Κώστας Μπάρκας (1981), πολιτικός.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Ζηρού
Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας
«Φιλιππιάδα η Κωμόπολη των πελαργών από ψηλά» από epirustravel.eu. Πλάνα της περιοχής από drone.
Κωμοπόλεις της Ηπείρου
Δήμος Ζηρού
|
248196
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%83%CF%8D%CE%B1%CF%82%20%28%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%92%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%29
|
Αθηνά και Μαρσύας (Μουσεία Βατικανού)
|
Η Αθηνά και ο Μαρσύας ήταν μπρούτζινο σύμπλεγμα αγαλμάτων του Μύρωνα που ήταν στημένο στην Ακρόπολη. Μαρμάρινο αντίγραφό του φιλοξενείται στα Μουσεία του Βατικανού.
Περιγραφή
Το πρωτότυπο ήταν χάλκινο. Η Αθηνά με περικεφαλαία κρατάει δόρυ στο αριστερό, ενώ με το δεξί αφήνει να πέσει ο δίαυλος στη γη. Ο Μαρσύας έντρομος κάνει μια κίνηση πισωπατώντας.
Πηγές
Ranuccio Bianchi Bandinelli; Enrico Paribeni, L'arte dell'antichità classica. Grecia, Torino, UTET Libreria, 1986. ISBN 88-7750-183-9.
Nicola Bonacasa (a cura di), Lo stile severo in Grecia e in Occidente : aspetti e problemi, Roma, L'Erma di Bretschneider, 1995. ISBN 9788870628821.
Carlo Bertelli; Antonella Coralini; Andrea Gatti, La storia dell’arte : dalle origini all’età carolingia, Milano, Edizioni scolastiche Bruno Mondadori, 2010. ISBN 978-88-424-4664-4.
Pierluigi De Vecchi ed Elda Cerchiari, I tempi dell'arte, volume 1, Bompiani, Milano 1999. ISBN 88-451-7107-8
Εκθέματα στα Μουσεία Βατικανού
Αρχαία ελληνικά αγάλματα
|
306193
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BD%CE%AE%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85
|
Φανή Παρτσαφυλλίδου
|
Η Φανή-Αθανασία Παρτσαφυλλίδου του Δημητρίου (1933-2013) ήταν Ελληνίδα πολιτικός, η οποία χρημάτισε βουλευτής Θεσσαλονίκης από τον Ιούλιο ως τον Οκτώβριο του 1993. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα νομάρχης Ημαθίας.
Πολιτική σταδιοδρομία
Γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1933. Εντάχθηκε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και διετέλεσε μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος επί οκταετία. Το 1990 διορίστηκε νομάρχης Ημαθίας. Έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές του 1990 εξελέγη πρώτη επιλαχούσα στην Α' Θεσσαλονίκης . Την 1η Ιουλίου 1993 έγινε βουλευτής, μετά την παραίτηση του Δημητρίου Σταμάτη. Η είσοδος της στο κοινοβούλιο σήμανε την πρώτη είσοδο γυναίκας από το νομό Θεσσαλονίκης στη Βουλή των Ελλήνων έπειτα από 40 χρόνια..
Πέθανε στις 25 Απριλίου 2013 και κηδεύτηκε την επομένη από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
Παραπομπές
Νομάρχες Ημαθίας
Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία
Βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης
|
652403
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%81%CE%BA%CE%B1
|
Ιντιγκίρκα
|
Ο Ιντιγκίρκα (, σαχά: Индигир) είναι ποταμός στην Δημοκρατία των Σαχά (Γιακουτία) στην Άπω Ανατολή της Ρωσίας. Ο ποταμός διασχίζει μια απόσταση 1.726 χιλιομέτρων.
Ο Ιντιγκίρκα σχηματίζεται από την ένωση του ποταμού Χαστάχ ή Τουόρα-Γιούργιαχ (μήκους 251 χιλιομέτρων) με τον Ταρίν-Γιούργιαχ (μήκους 63 χιλιομέτρων). Το υψηλότερο υψόμετρο του είναι κατά την διάβαση από τα υψίπεδα του Οϊμιάκον. Στην συνέχεια περνά από την οροσειρά Μόμα και την πεδιάδα Αμπί και καταλήγει στον κόλπο Κολιμά στον Αρκτικό Ωκεανό .
Η διαδρομή του αναλυτικά
Η Ιντιγκίρκα προέρχεται από την ένωση των ποταμών Χαστάχ και Ταρίν-Γιούργιαχ, οι οποίοι πηγάζουν στις βόρειες πλαγιές της οροσειράς Χαλκάν. Πρώτον, ο ποταμός στρίβει προς τα βόρεια περνώντας από τα υψίπεδα του Οϊμιάκον και το χωριό Οϊμιάκον. Στο σημείο όπου περνά από την οροσειρά Τσεμάλγκιν ο ποταμός στενεύει και ρέει σε ένα βαθύ φαράγγι σχηματίζοντας ρεύματα. Αρχίζοντας από το σημείο στο οποίο ενώνεται με τον ποταμό Μόμα από τα νοτιοανατολικά, ο Ιντιγκίρκα φτάνει στο βύθισμα Μόμο-Σελενιάχ, μια πλατιά διαοροσειριακή λεκάνη και εκεί ξεκινά η μέση ροή του ποταμού, όπου η κοιλάδα του ποταμού επεκτείνεται. Κινώμενος προς τα βόρεια, ο Ιντιγκίρκα περνά από την οροσειρά Μόμα και ρέει προς τα βορειοανατολικά στη πεδιάδα Άμπι και πλατύνεται στα 500 μέτρα. Αφού ρέει ανάμεσα στο λαιμό που σχηματίζει το ανατολικό τέλος της οροσειράς Πολόουσνι και το δυτικό τέλος της οροσειράς Ουλαχάν-Τσιστάι, ρέει βόρεια στο οροπέδιο Κοντάκοφ προς τα ανατολικά κατά μήκος της πεδιάδας Γιάνα-Ιντιγκίρκα. Ακόμη πιο βόρεια, ενώ το τοπίο γίνεται τελείως επίπεδο, ο Ιντιγκίρκα χωρίζεται σε παραρτήματα και σχηματίζει δέλτα έκτασης 5.500 τ.χλμ. Τα νερά του καταλήγουν στον κόλπο Κολιμά στην θάλασσα της Ανατολικής Σιβηρίας.
Οι μεγαλύτεροι παραποταμοί του Ιντιγκίρκα είναι οι Νέρα, Μόμα και Μπαντιάριχα από τα δεξιά, ενώ από τα αριστέρα είναι οι Ελγκί, Σελένιαχ, Ουγιάντινα, Αλάιχα και Μπιοριολιόχ. .
Στη μέση της πορείας του Ιντιγκίρκα βρίσκεται η κωμόπολη Ουστ-Νέρα. Πλωτός είναι μόνο σε ορισμένα σημεία, και παγώνει αρκετούς μήνες (από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο-Ιούνιο).
Τοπίο
Το τοπίο του Ιντιγκίρκα είναι χαρακτηριστικό των περιοχών του Αρκτικού Κύκλου και των περιοχών κοντά σε αυτό. Κυριαρχείται από τάιγκα, δάση κωνοφόρων και τούνδρα.
Ιστορία και διασχίσεις του ποταμού
Με επικεφαλής των Α. Γκλούσκοφ, μια ομάδα διέσχισε τον ποταμό με καγιάκ δύο φορές. Οι Αλεξάντερ και Μπάρμπαρα Κρεμπς-Γκίλεν διέσχισαν την διαδρομή από την Ουστ-Νέρα μέχρι τη Μπελάγια Γκόρα με αναδιπλούμενη βάρκα.
Το όνομα του ποταμού προέρχεται από μια σαλάτα κατεψυγμένων ψαριών.
Παραπομπές
Ποταμοί της Ρωσίας
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.