id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
740223
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Γερβέργη της Βουργουνδίας
|
Η Γκέρμπεργκα, γερμ.: Gerberga von Burgund (π. 965/6 - 7 Ιουλίου 1018/9) από τον Οίκο των Παλαιών Γουέλφων ήταν πριγκίπισσα της Βουργουνδίας και με τους γάμους της έγινε πρώτα κόμισσα του Βερλ και μετά δούκισσα της Σουαβίας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αρλ ως η τέταρτη κόρη (3η από τον 2ο γάμο) του Κορράδου βασιλιά της Βουργουνδίας και της δεύτερης συζύγου του Ματθίλδης των Καρολιδών, κόρης του Λουδοβίκου Δ΄ της Γαλλίας.
Η εκ πατρός θεία της ήταν η Αδελαΐδα σύζυγος του Όθωνα Α΄ της Γερμανίας. Ο πάππος της γκέρμπεργκας, ο Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας, ήταν 5ος απόγονος του Καρόλου Α΄ των Φράγκων (Καρλομάγνου). Η μητέρα της ήταν δισεγγονή του Όθωνα Α΄ της Γερμανίας.
Προστάτης
Τον Σεπτέμβριο του 997 ο Όθων Γ΄ δώρισε το κτήμα του Στόκχαουζεν στο γυναικείο μοναστήρι στο Mέσεντε μετά από παρέμβαση της Γκερμπέργκας. Το Στόκχαουζεν βρισκόταν στη μεσαιωνική συνοικία Λόχτροπ, η οποία αποτελούσε μέρος της κομητείας του Βερλ. Το 997 η κομητεία του Βερλ κυβερνήθηκε από τον γιο της Γκέρμπεργκας από τον πρώτο της γάμο, τον Χέρμαν Β΄ κόμη του Βερλ. Οι κόμητες του Βερλ είχαν μακροχρόνιες σχέσεις με αυτό το μοναστήρι. Ο πατέρας του Χέρμαν Β΄, ο Χέρμαν Α΄ κόμης του Βερλ, ήταν επίτροπος (advocat) του Μέσεντε. Και ένας από τους προγόνους του, που ονομαζόταν επίσης Χέρμαν, ενεργούσε επίσης ως επίτροπος του Μέσεντε το 913. Το Μέσεντε μπορεί να ιδρύθηκε από τhν Εμχίλντις τον 9ο αι., μία από τις προγόνους του Χέρμαν.
Τον Μάιο του 1000 ο Όθων Γ΄ εξέδωσε ένα δίπλωμα, στο οποίο αναλάμβανε την προστασία του γυναικείου μοναστηριού Έντινγκεν . Το δίπλωμα καταγράφει ότι το Έντινγκεν, που βρισκόταν στην περιοχή Λόχτροπ, στην κομητεία Βερλ, ιδρύθηκε από τη Γκέρμπεργκα με την άδεια του γιου της Χέρμαν Β΄ κόμη του Βερλ. Το 1042 η εγγονή της Γκέρμπεργκα, που ονομαζόταν επίσης Γκέρμπεργκα (κόρη του Χέρμαν Β΄ κόμη του Βερλ), έγινε ηγουμένη του Έντινγκεν.
Το τέλος της
Η Γκέρμπεργκα απεβίωσε στο Nόργκαου της Βαυαρίας. Ο κατάλογος τεθνεώτων δείχνει ότι απεβίωσε στις 7 Ιουλίου, πιθανώς το 1018 ή το 1019.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο Χέρμαν Α΄ κόμη του Βερλ περί το 978. Αυτός απεβίωσε κάπου μεταξύ 985-988. Απέκτησε τα ακόλουθα παιδιά:
Χέρμαν Β΄ (π. 980 - 1025).
Ρούντολφ ή Λιούντολφ (π. 982/6 - 1044).
Βερνάρδος Α΄ (π. 983 - 1027).
Ο Γκέρμπεργκα παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με τον Χέρμαν Β΄ δούκα της Σουαβίας το 988. Με αυτόν απέκτησε αρκετά παιδιά:
Mατθίλδη π.988/989-1032, παντρεύτηκε πρώτα τον Κορράδο Α΄ των Σαλίων δούκα της Καρινθίας, μετά τον Φρειδερίκο Β΄ των Αρντέν δούκα της Άνω Λωρραίνης και έπειτα ίσως τον Έζικο κόμη του Μπάλενστετ.
Γκίζελα, παντρεύτηκε πρώτα τον Μπρουν Α΄ κόμη του Μπράουνσβαϊγκ, μετά τον Ερνέστο Α΄ των Μπάμπενμπεργκ δούκα της Σουαβίας και έπειτα τον Κορράδο Β΄ των Σαλίων βασιλιά της Γερμανίας.
Χέρμαν Γ΄, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του ως δούκας της Σουαβίας το 1003, αλλά απεβίωσε νέος, το 1012.
Μπέρτολντ (992–993).
Bεατρίκη (;) (απεβ. μετά τις 25 Φεβρουαρίου 1025), παντρεύτηκε τον Aντάλμπερο κόμη του Έπσταϊν, μετά δούκα της Καρινθίας.
Σημειώσεις
Πηγές
P. Leidinger, «Die Grafen von Werl und Werl-Arnsberg (ca. 980-1124): Genealogie und Aspekte ihrer politischen Geschichte in ottonischer und salischer Zeit,» στο, H. Klueting, ed., Das Herzogtum Westfalen, Band I, Das kurkölnische Herzogtum Westfalen von den Anfängen der kölnischen Herrschaft im südlichen Westfalen bis zur Säkularisierung 1803 (Münster, 2009).
W. Glocker, Die Verwandten der Ottonen und ihre Bedeutung in der Politik. Studien zur Familienpolitik und zur Genealogie des sächsischen Kaiserhauses (1989).
E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen (1935).
J. Bohmer and M. Uhlirz, Regesta Imperii II, 3: Die Regesten des Kaiserreiches unter Otto III. 980 (983) -1002 (Graz-Cologne, 1956), προσβάσιμο μέσω διαδικτύου στη διεύθυνση: Regesta Imperii II, 3 .
Έργο μεσαιωνικής γης
Gerberga von Burgund, Herzogin von Schwaben (στα γερμανικά)
Οίκος της Βουργουνδίας
|
744637
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%89%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7
|
Ανωνυμοποίηση
|
Η ανωνυμοποίηση (αγγλικά: anonymization) αφορά στην επεξεργασία πληροφοριών με σκοπό την προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικότητας . Κατά τη διαδικασία της ανωνυμοποίησης αφαιρούνται προσωπικά στοιχεία από σύνολα δεδομένων, ώστε τα άτομα που περιγράφουν τα δεδομένα να παραμένουν μη αναγνωρίσιμα, ανώνυμα, και να μη μπορούν να ταυτοποιηθούν με κανένα τρόπο, άμεσα ή έμμεσα.
Σύμφωνα με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (ΓΚΠΔ) επιβάλλεται όλα τα αποθηκευμένα δεδομένα που αφορούν σε άτομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να υποβάλλονται είτε σε διαδικασία ανωνυμοποίησης είτε σε διαδικασία ψευδωνυμοποίησης.
Δείτε επίσης
Προσωπικά δεδομένα
Ψευδωνυμοποίηση
Ιδιωτικότητα
Πηγές
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΕ) 2016/679 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Παραπομπές
Ιδιωτικότητα της πληροφορίας
|
123856
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B7%CE%AF%CE%B1%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1
|
Ταρπηία Πέτρα
|
[[Αρχείο:Campitelli - rupe Tarpea 1060740.JPG|thumb|280px|Ο Ταρπήιος Βράχος στη σύγχρονη πόλη της Ρώμης.]]
Η Ταρπηία Πέτρα (λατινικά: Rupes Tarpeia) ήταν απόκρημνος βράχος στην νότια κορυφή του Καπιτωλίνου Λόφου, που δέσποζε πάνω από την Αγορά στην Αρχαία Ρώμη. Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκτελέσεων. Δολοφόνοι και προδότες, εφόσον καταδικάζονταν από τους quaestores parricidii, ρίπτονταν από τον γκρεμό. Την ίδια μοίρα είχαν άτομα με πνευματική ή βαριά σωματική αναπηρία, καθώς υπήρχε η αντίληψη πως ήταν καταραμένοι από τους θεούς. Σήμερα η περιοχή εξακολουθεί να θεωρείται επικίνδυνη και είναι περιφραγμένη.
Ιστορικά Στοιχεία
Σύμφωνα με τους θρύλους της πρώιμης ρωμαϊκής ιστορίας, όταν ο Τίτος Τάτιος επιτέθηκε κατά της Ρώμης για να εκδικηθεί για την αρπαγή των Σαβίνων γυναικών (8ος αιώνας π.Χ.), η Ταρπηία, μια εστιάδα παρθένα, κόρη του Σπούριου Ταρπήιου, διοικητή του φρουρίου που έστεκε στον Καπιτωλίνο, δωροδοκήθηκε ώστε να προδώσει τους Ρωμαίους, ανοίγοντας τις πύλες του Καπιτωλίου. Σύμφωνα με την αφήγηση του Τίτου Λίβιου, οι Σαβίνοι φορούσαν στο αριστερό τους χέρι βραχιόλια από χρυσό και δαχτυλίδια με πολύτιμες πέτρες. Η Ταρπήια τους ζήτησε ως αμοιβή να της δώσουν «ό,τι έφεραν στο αριστερό τους χέρι». Οι Σαβίνοι τήρησαν το γράμμα της συμφωνίας, όχι όμως και το πνεύμα, καθώς αντί να ανταμείψουν την Ταρπήια με τα κοσμήματά τους, την συνέθλιψαν με τις βαριές ασπίδες τους, τις οποίες επίσης έφεραν στο αριστερό χέρι και την πέταξαν από το βράχο αυτό.
Γύρω στο 500 π.Χ., ο Λεύκιος Ταρκύνιος ο Υπερήφανος, έβδομος και τελευταίος μυθικός βασιλιάς της Ρώμης, έκανε επίπεδη την κορυφή του βράχου και, αφού απομάκρυνε τα ιερά που είχαν τοποθετήσει εκεί οι Σαβίνοι, έχτισε έναν ναό αφιερωμένο στο Δία. Ο βράχος επιβίωσε αυτής της αναμόρφωσης και χρησιμοποιούταν ακόμη για εκτελέσεις την εποχή του Σύλλα.
Η ρίψη από τον Ταρπηία Πέτρα ήταν, κατά μια έννοια, μια μοίρα χειρότερη από θάνατο, καθώς έφερε το στίγμα της ατίμωσης. Η συνηθισμένη μέθοδος εκτέλεσης στην Αρχαία Ρώμη ήταν ο στραγγαλισμός στο Tullianum, γνωστό κι ως Φυλακή του Μαμερτίνου. Η εκτέλεση από το βράχο επιφυλασσόταν μοναχά στους χειρότερους προδότες και εγκληματίες.
Πηγές
«Ρώμη»'', από τη σειρά Οδηγοί του Κόσμου, εκδ. Καθημερινή, Dorling Kindersley
Δείτε επίσης
Αρπαγή των Σαβίνων Γυναικών
Αρχαία Ρώμη
Τοπογραφία της αρχαίας Ρώμης
Τόποι εκτέλεσης
|
521465
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%BD%20%CE%A7%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84
|
Μπάιρον Χάουαρντ
|
Ο Μπάιρον Π. Χάουαρντ (26 Δεκεμβρίου 1968) είναι ένας Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος, animator και περιστασιακός ηθοποιός φωνής στα Walt Disney Animation Studios. Είναι γνωστότερος ως ο συν-σκηνοθέτης των ταινιών Μπολτ (2008), Μαλλιά Κουβάρια (2010), και Ζωούπολη (2016), και επόπτης animator στο Λίλο & Στιτς (2002) και στο Ο Αδελφός μου ο Αρκούδος (2003). Ήταν υποψήφιος για βραβείο Χρυσής Σφαίρας για το Μαλλιά Κουβάρια και κέρδισε για τη Ζωούπολη.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανοί animators
Άνθρωποι της Disney
Σκηνοθέτες κινουμένων σχεδίων
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί φωνής
Αμερικανοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
570695
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%81%CE%BA%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%BD
|
Τάλορκ Γ΄ των Πίκτων
|
Ο Τάλορκ Γ΄ των Πίκτων (πέθανε το 653) βασιλιάς των Πίκτων (641 - 653) ήταν γιος του Φουαθ ή γιος του Οουίντ. Τα Χρονικά των βασιλέων των Πίκτων του παρέχουν διάρκεια εξουσίας 12 ετών μετά τον αδελφό του Μπρίντει Β΄ των Πίκτων, ένας τρίτος αδελφός ο Γκάρτναιτ Γ΄ των Πίκτων είχε γίνει βασιλιάς πριν τον Μπρίντει. Τα Χρονικά του Ούλστερ και τα Χρονικά του Τίγκερναχ καταγράφουν τον θάνατο του το 653, τον διαδέχθηκε ο Τάλοργκαν Α΄ των Πίκτων γιος του Έανφριθ της Βερνικίας.
Παραπομπές
Πηγές
J.M.P Calise Pictish Soourcebook, Document of Medieval Legend and Dark Age History Greenwood Press (Londres 2002)
W.A Cumming The Age of the Picts Sutton Publishing (1998)
W.F. Skene Chronicles Of The Picts,Chronicles Of The Scots, And Other Early Memorials Of Scottish History. H.M General Register House Edinburgh (1867) Reprint par Kessinger Publishings's (2007)
Βασιλείς των Πίκτων
|
833519
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81
|
Ωντενκούρ
|
Το Ωντενκούρ (γαλλικά: Audincourt) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ντου, στη διοικητική περιοχή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ.
Παραπομπές
Κοινότητες του Ντου
|
583939
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1
|
Ναρκαμαούκα
|
Το Ναρκαμαούκα (λευκορωσικά: наркамаўка, narkamaŭka) είναι μια κοινή ονομασία για τη μεταρρυθμισμένη και σήμερα κανονιστική γραμματική της Λευκορωσικής γλώσσας. Εξελίχθηκε από το Λευκορωσικό ναρκάμ (наркам), συντομογραφημένο πρώιμο Σοβιετική όνομα για τον Υπουργό, ναρόντνι κομισάρ (народны камісар).
Το όνομα επινοήθηκε γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ή στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από το Λευκορώσο γλωσσολόγο Βιντσούκ Βιατσόρκα.
Παραπομπές
Λευκορωσική γλώσσα
|
476946
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BE
|
Μπελλατρίξ
|
Μπελλατρίξ είναι το ιδιαίτερο όνομα του αστέρα γ Ωρίωνα (Gamma Orionis, γ Ori).
Είναι ο τρίτος σε φωτεινότητα αστέρας στον αστερισμό Ωρίωνα και ο 27ος φωτεινότερος σε ολόκληρο τον νυχτερινό ουρανό της Γης. Στη μορφή του αστερισμού, σημειώνει τον αριστερό ώμο του μυθικού κυνηγού Ωρίωνα.
Ονομασία
Το όνομα "Μπελλατρίξ" σημαίνει στη λατινική γλώσσα «Πολεμίστρια», Για τους Άραβες ήταν «Ο προάγγελος κατακτητής», γιατί προανήγγελλε την ανατολή του νοτιότερου και φωτεινότερου Ρίγκελ. Για τους λαούς του Αμαζονίου ήταν «Ο νέος στο κανό» με το γέροντα να είναι ο Μπετελγκέζ.
Αστροφυσικά χαρακτηριστικά
Ο Μπελλατρίξ είναι ένας τεράστιος κυανόλευκος αστέρας με περίπου 8,4 φορές τη μάζα του Ήλιου και με Φαινόμενο μέγεθος 1.64, η ηλικία του εκτιμάτε ο,τι είναι περίπου 20 εκατομμυρίων χρονών και κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει ως ένας λευκός νάνος. Η πραγματική θερμοκρασία του στο εξωτερικό περίβλημα του είναι 22 000 Κ . Σε αυτή την υψηλή θερμοκρασία οφείλει το αστέρι το μπλε-λευκό χρώμα του, όπως και όλοι οι αστέρες Β-τύπου (η επιφανειακή θερμοκρασία των αστέρων αυτών κυμαίνεται μεταξύ των 15 000 και 25 000 βαθμών Κ) ).
Η απόσταση του από την Γη είναι 244,6 έτη φωτός (77 παρσέκ ).
Δείτε επίσης
Κατάλογος αστέρων του Ωρίωνα
Μπελλατριξ
Γίγαντες αστέρες τύπου B
Ωρίων (αστερισμός)
|
823827
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Μπριγκίτα Χάραλντσντοτερ
|
Η Μπριγκίτα Χάραλντσντοτερ, , (π. 1131 – π. 1208) ήταν βασίλισσα της Σουηδίας ως σύζυγος του βασιλιά Μάγκνους Β΄.
Οικογένεια
Ήταν νόθη κόρη του βασιλιά Χάραλντ Δ΄ της Νορβηγίας. Η μητέρα της είναι άγνωστη, αλλά πιθανότατα ήταν η Tόρα Γκούτορμσντοτερ, μακροχρόνια ερωμένη του πατέρα της και μητέρα του βασιλιά Σίγκουρντ Β΄ της Νορβηγίας. Το ιρλανδικό της μικρό όνομα ήταν το ίδιο με αυτό της Ιρλανδής μητέρας του πατέρα της, Brigida O'Brien (απεβ. 1138). Σύμφωνα με τον μύθο, παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον βασιλιά Ίνγκε τον Νεότερο, αλλά αυτό δεν θεωρείται δυνατό. Πιθανότατα, ο πρώτος της γάμος ήταν με τον Σουηδό κόμη Καρλ Σούνεσον. Ήταν παντρεμένη με τον Mάγκνους Β΄ Χένρικσεν, γιο της θετής μητέρας της Ίνγκριντ Ράγκνβαλντσντοτερ και του πρώτου συζύγου της Ίνγκριντ, Χένρικ Σκάντελορ . Ο σύζυγός της διεκδίκησε τον σουηδικό θρόνο μέσω της μητέρας του το 1160–61. Μετά το τέλος του το 1161, παντρεύτηκε ξανά τον Σουηδό jarl Μπίργκερ Μπρόσα τvn Μπγιέλμπο. Η κόρη που απέκτησε κατά τη διάρκεια του γάμου της με τον Μπρόσα, Ινγεγέρδη Μπίργκενσντοτερ των Μπγιέλμπο, επρόκειτο να γίνει βασίλισσα της Σουηδίας το 1200.
Το 1174 ο Νορβηγός διεκδικητής του θρόνου Άισταϊν Μάιλα, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν ανιψιός της, ζήτησε την υποστήριξη της ίδιας και του συζύγου της, την οποία και παρείχαν. Το 1176 ο Νορβηγός διεκδικητής του θρόνου Σβερ της Νορβηγίας έκανε το ίδιο πράγμα. Στην αρχή τον απέπεμψαν, αλλά το 1177 συμβούλεψαν τους Μπίρκενμπαϊνερ να αναγνωρίσουν τον Σβερ ως βασιλιά τους και τού έδωσαν την υποστήριξή τους και του Σουηδού βασιλιά. Ο γιος της Μπριγκίτας, Φίλιππος, θα ενταχθεί επίσης στην υπηρεσία του Σβερ. Ο Μπρόσα απεβίωσε το 1202. Το 1205 ξέσπασε μία σύγκρουση μεταξύ της κόρης της βασίλισσας Ίνγκεγκερντ και της οικογένειας Μπγιέλμπo.
Οι ημερομηνίες γέννησης και του τέλους της δεν είναι γνωστές, αν και το έτος γέννησης της κόρης της ορίζεται σε π. 1180. Οι ημερομηνίες π. 1131–1208 έχουν προταθεί. Μετά το τέλος του δεύτερου συζύγου της το 1202, αποσύρθηκε στο μοναστήρι Ρίσεμπεργκα στο Nάρκε, όπου απεβίωσε και τάφηκε.
Οικογένεια
Φίλιππος (απεβ. 1200), jarl της Νορβηγίας στην υπηρεσία του βασιλιά Σβερ της Νορβηγίας και ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του.
Kνουτ, βασιλικός γιαρλ (riksjarl) της Σουηδίας, jarl της Σουηδίας. Σύμφωνα με μία πηγή, ο Kνουτ νυμφεύτηκε την κόρη του βασιλιά Kνουτ Έρικσον, που ονομαζόταν Σίγκριντ σε αυτή την πηγή. Σκοτώθηκε το 1208 στη μάχη της Λένα ( ; είναι η μάχη του Γκέστιλρεν 1210 ; ).
Φόλκε, γνωστός και ως Φόλκε γιαρλ, jarl της Σουηδίας, σκοτώθηκε το 1210 στη μάχη του Γκέστιλρεν.
Ινγεγέρδη (π. 1180–1230), βασίλισσα της Σουηδίας 1200–1208, παντρεύτηκε τον βασιλιά Σβέρκερ Β΄ και μητέρα του βασιλιά Ιωάννη Α΄ της Σουηδίας.
Kριστίνα.
Mαργαρίτα.
Παραπομπές
Βασίλισσες της Σουηδίας
|
102171
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Σταύρος Τσίτουρας
|
Ο Σταύρος Τσίτουρας (γενν. στις 15 Ιουνίου του 1969 στην Αθήνα) είναι παλαίμαχος αθλητής του Παναθηναϊκού Α.Ο. στο άλμα επί κοντώ. Εχει ύψος 1.93, βάρος 175 κιλά. Η ατομική του επίδοση είναι 5.60 (1997). Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες του 1993 και το αργυρό στο Μπρούνο Τζάουλι του ίδιου χρόνου. Πρωταθλητής Ελλάδος με τον Παναθηναϊκο το 1998 (5.20).
Τσιτουρας
Αθλητές στίβου ΠΑΟ
Έλληνες Μεσογειονίκες
Κάτοχοι μεταλλίων του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου
|
230869
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%85%202011
|
Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου 2011
|
Η Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου (Νοέμβριος 2011 - Μάιος 2012) σχηματίστηκε με την συναίνεση και την υποστήριξη των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, τον πρώην Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Λουκά Παπαδήμο. Το υπουργικό συμβούλιο αποτελούνταν από τριανταπέντε στελέχη της προηγούμενης Κυβέρνησης Παπανδρέου, έξι στελέχη της Νέα Δημοκρατίας και τεσσάρων του ΛΑΟΣ.
Σύμφωνα με τον νέο Πρωθυπουργό: «Η νέα κυβέρνηση είναι μεταβατική και έχει ένα συγκεκριμένο έργο που πρέπει να επιτελέσει. Το κύριο έργο της είναι η υλοποίηση των συμφωνιών της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές».
Στις 15 Νοεμβρίου, με 255 θετικές ψήφους και 38 αρνητικές, η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τα 4/5 των βουλευτών του Κοινοβουλίου. Εκτός των δυο αριστερών κοινοβουλευτικών κομμάτων, του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΕ) και του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) που καταψήφισαν την νέα κυβέρνηση, και η ΔΗΜΑΡ αρνήθηκε τη ψήφο εμπιστοσύνης αφήνοντας όμως περιθώρια συνδρομής της αν χρειαζόταν.
Σύμφωνα με ορισμένους συνταγματολόγους η διαδικασία που ακολουθήθηκε με την τοποθέτηση του Λουκά Παπαδήμου στη θέση του Πρωθυπουργού αποτελούσε εκτροπή από αυτά που προβλέπει το Σύνταγμα, καθώς δεν είχε αρχικά παραιτηθεί από πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου έτσι ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, ενώ πρότειναν την διενέργεια εκλογών ως την καλύτερη συνταγματικά λύση. Επίσης και αρκετά διεθνή Μ.Μ.Ε. θεώρησαν ότι η επιβολή του μη εκλεγμένου Λουκά Παπαδήμου και ο σχηματισμός κυβέρνησης χωρίς εκλογές παραβιάζουν βασικές αρχές της δημοκρατίας, ακόμη και όταν ακολουθείται το γράμμα του νόμου με την λήψη ψήφου εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο.
Διαδικασία σχηματισμού της Κυβέρνησης
Η πρώτη αναφορά στο όνομα του τραπεζίτη ως νέου Πρωθυπουργού για την χώρα, φέρεται να έγινε από τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο κατά την διάρκεια της σύσκεψης των Καννών τον Νοέμβριο του 2011. Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, «...Το δημοσίευμα αναφέρει πως πριν από τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο Μπαρόζο είχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης, Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα. Εκεί ο κ. Σαμαράς είπε στον κ. Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία». Ο κ. Μπαρόζο δεν είπε στους Σαρκοζί και Μέρκελ για αυτή τη συνομιλία, αλλά πρότεινε τον Λουκά Παπαδήμο ως πιθανό ηγέτη μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης....»
Μετά την πρόθεση του Γιώργου Παπανδρέου να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός προκειμένου να διευκολύνει τον σχηματισμό κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής και έπειτα από διεργασίες και συζητήσεις των κομμάτων που θα μπορούσαν και θα ήθελαν να στηρίξουν την πρωτοβουλία, επήλθε τελικά συμφωνία στις 10 Νοεμβρίου μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά και του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργου Καρατζαφέρη στο όνομα του Λουκά Παπαδήμου. Στις πρώτες του δηλώσεις, ο νέος Πρωθυπουργός κάλεσε όλους τους Έλληνες να στηρίξουν ενωμένοι το έργο της Κυβέρνησης προκειμένου να ξεπεράσει η χώρα την κρίση χρέους.
Ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας και η επιλογή ως πρωθυπουργού ενός τεχνοκράτη αντιμετωπίστηκε με ανακούφιση από τις ξένες κυβερνήσεις και μεγάλη μερίδα του ελληνικού και ξένου Τύπου, κάνοντας λόγο για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Επίσης, οικονομικοί και κοινωνικοί φορείς στήριξαν με δηλώσεις τους την επιλογή Παπαδήμου, ανεξάρτητοι βουλευτές του κοινοβουλίου προέβησαν σε θετικές δηλώσεις, Από την άλλη πλευρά το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασαν στη διαδικασία με την οποία σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου και ζήτησαν την διενέργεια εκλογών.
Κυβερνητικό Έργο
Οι κύριοι στόχοι της κυβέρνησης Παπαδήμου τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της, ήταν η εκπλήρωση των υποχρεώσεων που είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και εντοπίζονται στην εκταμίευση της επόμενης δόσης της δανειακής σύμβασης, την ψήφιση και την εφαρμογή των υπολοίπων διαρθρωτικών μέτρων που καθόρισε η ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου και η προετοιμασία της διεξαγωγής πρόωρων εθνικών εκλογών. Η κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ τριών πολιτικών σχηματισμών, που αντιμετώπισε τον πρώτο κρίσιμο διάστημα δυσκολίες συνεννόησης, ιδιαίτερα μετά την απαίτηση δύο εκ των τριών δανειστών (Τρόικα), της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για την υπογραφή κειμένων δέσμευσης εκ μέρους των πολιτικών αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, του Πρωθυπουργού, του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Έπειτα από την διευθέτηση του ζητήματος, που καθυστερούσε την έγκριση της λογιστικής εκταμίευσης της 6ης δόσης της δανειακής σύμβασης με καθοριστικό χρονικό ορίζοντα την 15 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου, ανακοινώθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2011, η απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECOFIN) για την τελική διευθέτηση των διαδικασιών, έπειτα από την θετική γνωμοδότηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που συνιστά το τρίτο μέλος της Τρόικας.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2012, η Βουλή ψήφισε θετικά στην πρόταση νόμου για τη συμφωνία του β΄ Μνημονίου («Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας») που υπέβαλε η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Σύνθεση της Κυβέρνησης
Πρωθυπουργός - (Πρόεδρος της Κυβέρνησης) : Λουκάς Παπαδήμος
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης : Θεόδωρος Πάγκαλος
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης : Ευάγγελος Βενιζέλος (παραιτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2012 <small>για να αναλάβει τα καθήκοντα του Προέδρου, πλέον, του ΠΑΣΟΚ </small>) Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης : Δημήτρης Ρέππας
Υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης : Ντίνος Ρόβλιας
Υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης : Παντελής Τζωρτζάκης
Υπουργείο Εσωτερικών Υπουργός Εσωτερικών : Αναστάσιος Γιαννίτσης - (εξωκοινοβουλευτικός)
Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών : Φώφη Γεννηματά
Υφυπουργός Εσωτερικών : Πάρις Κουκουλόπουλος
Υπουργείο Οικονομικών Υπουργός Οικονομικών : Ευάγγελος Βενιζέλος
- αντικαταστάθηκε στις 21 Μαρτίου 2012 από τον Φίλιππο Σαχινίδη
Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών : Φίλιππος Σαχινίδης
- παραιτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2012 και η θέση έμεινε κενή
Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών : Παντελής Οικονόμου
Υφυπουργός Οικονομικών : Ιωάννης Μουρμούρας - (Ν.Δ.)
Υπουργείον Εξωτερικών
Υπουργός Εξωτερικών : Σταύρος Δήμας - (Ν.Δ.)
Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών : Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
- παραιτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2012 και η θέση έμεινε κενή («Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες για τη χώρα μας και με αίσθημα ευθύνης σας υποβάλλω την παραίτηση μου από την θέση της Αναπληρωτού Υπουργού Εξωτερικών, επειδή δεν μπορώ να συνυπογράψω τα μέτρα που καταλύουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα εργασιακά δικαιώματα.»)
Υφυπουργός Εξωτερικών : Δημήτρης Δόλλης
Υπουργείον Εθνικής Άμυνας Υπουργός Εθνικής Αμύνης : Δημήτρης Αβραμόπουλος - (Ν.Δ.)
Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Αμύνης : Γιάννης Ραγκούσης
Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Αμύνης : Γεώργιος Γεωργίου - (ΛΑΟΣ)
- παραιτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012 λόγω της αποχώρησης του ΛΑΟΣ από την κυβέρνηση και η θέση έμεινε κενή
Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης : Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος
Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας : Μιχάλης Χρυσοχοΐδης
- αντικαταστάθηκε στις 7 Μαρτίου 2012 από την Άννα Διαμαντοπούλου
Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας : Σωκράτης Ξυνίδης
Υφυπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας : Θάνος Μωραΐτης
Υφυπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας : Άδωνις Γεωργιάδης - (ΛΑΟΣ)
- παραιτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012 και η θέση έμεινε κενή. («Ο κ. Γεωργιάδης αναφέρει στην δική του επιστολή προς τον κ. Παπαδήμο ότι παραιτείται μετά την απόφαση του προέδρου του ΛΑΟΣ για καταψήφιση της δανεικής σύμβασης «ώστε να μπορέσετε να ολοκληρώσετε την προσπάθειά σας ανεμπόδιστα για την υλοποίηση μιας συμφωνίας με τόσο καίρια σημασία για το μέλλον της Ελλάδος ως μέλος της ΕΕ»)
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής : Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: Νίκος Σηφουνάκης
Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής : Γιάννης Μανιάτης
Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων : Άννα Διαμαντοπούλου
- αντικαταστάθηκε στις 7 Μαρτίου 2012 από τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη - (εξωκοινοβουλευτικός)
Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων : Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος - (Ν.Δ.)
Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων : Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου
Υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων
Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων : Μάκης Βορίδης - (ΛΑΟΣ)
- Ο Μάκης Βορίδης υπέβαλε την παραίτησή του στις 14 Φεβρουαρίου του 2012 όταν το κόμμα του αποχώρησε από την κυβέρνηση, αλλά δεν έγινε αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό, και έτσι συνέχισε να ασκεί τα καθήκοντά του
Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων : Γιάννης Μαγκριώτης
Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης : Γιώργος Κουτρουμάνης
Αναπληρωτής Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης :
Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης : Γιάννης Κουτσούκος
- παραιτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012 και η θέση έμεινε κενή («Την παραίτησή του υπέβαλε ο υφυπουργός Εργασίας Γιάννης Κουτσούκος, ανακοινώνοντας ότι δεν μπορεί ως αρμόδιος υφυπουργός να υλοποιήσει τα μέτρα που αποφασίστηκαν από τους πολιτικούς αρχηγούς να περιληφθούν στο νέο οικονομικό πρόγραμμα.» )
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης : Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης : Δημήτριος Βαρτζόπουλος - (Ν.Δ.)
Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης : Μάρκος Μπόλαρης
Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης : Μιχάλης Τιμοσίδης
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων : Κώστας Σκανδαλίδης
Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων : Γιάννης Δριβελέγκας
Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων : Αστέριος Ροντούλης - (ΛΑΟΣ)
- παραιτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2012 και η θέση έμεινε κενή. (Ο κ. Ροντούλης με φάκελο που απέστειλε στο γραφείο του πρωθυπουργού ξεκαθάρισε ότι πρόκειται να καταψηφίσει τα νέα μέτρα και έτσι αποχωρεί από την κυβέρνηση.«Θεωρώ την παραμονή μου στην κυβέρνηση ασύμβατη με την διαμορφωθείσα πραγματικότητα») Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων : Μιλτιάδης Παπαϊωάννου
Υφυπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων : Γιώργος Πεταλωτής
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Υπουργός Προστασίας του Πολίτη : Χρήστος Παπουτσής
- αντικαταστάθηκε στις 7 Μαρτίου 2012 από τον Μιχάλης Χρυσοχοΐδη
Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη : Μανώλης Όθωνας
Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη : Λευτέρης Οικονόμου (από 7 Μαρτίου 2012)
Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού : Παύλος Γερουλάνος
Υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού : Γιώργος Νικητιάδης
Υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού : Πέτρος Αλιβιζάτος - (Ν.Δ.)
Υπουργός Επικρατείας : Γιώργος Σταυρόπουλος - (εξωκοινοβουλευτικός)
Υπουργός Επικρατείας''' : Παντελής Καψής (από 2 Δεκεμβρίου 2011)''
Παραπομπές
2011
2011
2011
2012
|
221110
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%8D%CE%BE%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Δίσκος προσαύξησης
|
Ένας δίσκος προσαύξησης είναι δομή (μια περίπτωση περιαστρικού δίσκου) που σχηματίζεται από διάχυτο υλικό που βρίσκεται σε φθίνουσα τροχιακή κίνηση γύρω από ένα κεντρικό φορέα (βαρυτικό ελκυστή). Το κέντρο έλξης είναι συνήθως ένα αστέρι, μια μαύρη τρύπα, κλπ. Η βαρύτητα του ελκυστή θέτει το υλικό του δίσκου σε σπειροειδή κίνηση προς το εσωτερικό της σπείρας, προς τον ίδιο τον ελκυστή. Οι βαρυτικές δυνάμεις στο κέντρο της σπείρας συμπιέζουν ιδιαίτερα το υλικό και κάθετα στο δίσκο, και έτσι εκπέμπεται από το κέντρο του ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Η περιοχή συχνοτήτων της ακτινοβολίας εξαρτάται από το κεντρικό αντικείμενο που προκαλεί τη βαρυτική αυτή κατάρρευση. Οι δίσκοι προσαύξησης των νέων αστεριών και των πρωταστέρων ακτινοβολούν στο υπέρυθρο. Εκείνοι γύρω από αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες ακτινοβολούν στην περιοχή των ακτίνων X. Προς το παρόν τα φαινόμενα και οι μηχανισμοί που συνοδεύουν τους δίσκους προσαύξησης είναι αντικείμενο έρευνας.
Χαρακτηριστικά
Λαμπρότητα
Βάσει του καθιερωμένου μοντέλου των σταθερών, λεπτών δίσκων προσαύξησης για ένα κεντρικό αντικείμενο μάζας Μ στο οποίο προσπίπτει μάζα με σταθερό ρυθμό Ṁ, γνωρίζουμε ότι η συνολική λαμπρότητα του δίσκου ισούται με
όπου Rin η εσωτερική ακτίνα του δίσκου. Αν το κεντρικό αντικείμενο είναι μία μελανή οπή, τότε από την Γενική θεωρία της Σχετικότητας γνωρίζουμε ότι η λεγόμενη «τελευταία σταθερή τροχιά» ενός αντικειμένου γύρω από μία μελανή οπή ισούται με τρεις φορές την ακτίνα Σβάρτσιλντ της. Αντικαθιστώντας όπου Rin το τριπλάσιο της έκφρασης της ακτίνας Σβάρτσιλντ μελανής οπής μάζας Μ, βρίσκουμε ότι:
Η παραπάνω εξίσωση έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς μας πληροφορεί ότι η αποδοτικότητα, η, του μηχανισμού προσαύξησης σε μελανές οπές είναι της τάξης του 1/12≈0.10. Με άλλα λόγια, το 10% περίπου μάζας που προσπίπτει στη μελανή οπή απελευθερώνεται υπό τη μορφή βαρυτικής ενέργειας η οποία στη συνέχεια ακτινοβολείται από το δίσκο. Ο μηχανισμός αυτός είναι εξαιρετικά αποδοτικός σε σχέση με τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στα κέντρα αστέρων, οι οποίες είναι της τάξης του 0.7% (για την αλυσίδα πρωτονίου-πρωτονίου). Η παρατήρηση αυτή καθιέρωσε από νωρίς τις υπερμαζικές μελανές οπές ως πιθανή εναλλακτική λύση στα διάφορα αστρικά μοντέλα που είχαν προταθεί αρχικά για να εξηγήσουν τα ιδιαίτερα και εξωτικά χαρακτηριστικά των ΕΓΠ.
Θερμοκρασία
Το μοντέλο των λεπτών δίσκων προσαύξησης μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να υπολογίσουμε τη θερμοκρασία του δίσκου σε δεδομένη απόσταση R από την κεντρική πηγή. Συγκεκριμένα, αποδεικνύεται ότι:
όπου σ η σταθερά Στέφαν-Μπόλτζμαν. Για R>>Rin, αναπτύσσουμε την παραπάνω συνάρτηση κατά σειρά Τέιλορ και βρίσκουμε ότι:
όπου
η λεγόμενη χαρακτηριστική θερμοκρασία του δίσκου.
Μέγιστο φάσματος
Είναι επίσης εύκολο να υπολογίσουμε θεωρητικά σε ποιο μήκος κύματος θα εκπέμπει ο δίσκος προσαύξησης το μέγιστό του. Για να το καταφέρουμε, αρκεί να βρούμε ποια είναι η μέγιστη θερμοκρασία του δίσκου και στη συνέχεια μπορούμε να υπολογίσουμε το μήκος κύματος μέσω του νόμου του Βιεν. Για να υπολογίσουμε τη μέγιστη θερμοκρασία του δίσκου, παραγωγίζουμε τη συνάρτηση της θερμοκρασίας που δόθηκε προηγουμένως ως προς την ακτίνα R για να βρούμε την ακτίνα R0 στην οποία ο δίσκος παρουσιάζει μέγιστη θερμοκρασία. Το αποτέλεσμα μετά από ορισμένες πράξεις είναι το εξής:
Αντικαθιστώντας στη συνάρτηση της θερμοκρασίας, βρίσκουμε το μέγιστο αυτής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι:
δηλαδή η μέγιστη θερμοκρασία αντιστοιχεί περίπου στα 2/5 της χαρακτηριστικής θερμοκρασίας του δίσκου.
Μπορούμε να εφαρμόσουμε την παραπάνω σχέση για έναν ΕΓΠ τύπου Σίφερτ 1, τον NGC 5548. Ο εν λόγω ΕΓΠ έχει μάζα Μ~107 ηλιακές μάζες και παρουσιάζει ρυθμό προσαύξησης μάζας Ṁ≈0.02 ηλιακές μάζες ανά έτος.. Αντικαθιστώντας τα νούμερα αυτά στην εξίσωση που μας δίνει την μέγιστη θερμοκρασία του δίσκου προσαύξησης (υποθέτοντας φυσικά ότι ο NGC 5548 έχει μία υπερμαζική μελανή οπή στο κέντρο του γύρω από την οποία υπάρχει ένας λεπτός δίσκος προσαύξησης) και εφαρμόζοντας κατόπιν τον νόμο του Βίεν βρίσκουμε ότι ο δίσκος θα εκπέμπει το μέγιστό του στα μήκη κύματος
Η παραπάνω τιμή αντιστοιχεί στο υπεριώδες μέρος του ΗΜ φάσματος.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αστροφυσική
|
528164
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Blue%20Air
|
Blue Air
|
Η Blue Air είναι μια αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους η οποία φαίνεται να έχει διακόψει πλήρως της πτήσεις της από τον Σεπτέμβριο του 2022. Έχει έδρα στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Τον Μάιο του 2016 πετούσε προς 48 προορισμούς σε 12 ευρωπαϊκές χώρες. Το 2016 μετέφερε 3.6 εκατομμύρια επιβάτες.
Προορισμοί
Η Blue Air πραγματοποιούσε πτήσεις προς 70+ προορισμούς σε Ελλάδα, Κύπρο, Βέλγιο, Γαλλία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ρουμανία, Σουηδία, Ισπανία καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης πραγματοποιούσε πτήσεις charter σε όλη την Ευρώπη και σε ένα μέρος της Ασίας, καθώς και πτήσεις εσωτερικού μεταξύ Βουκουρεστίου, Cluj - Napoca, Ιάσιου, Οράντεας και Τιμισοάρας.
Αεροπορίες εταιρίες με κοινούς κωδικούς
Η Blue Air είχε συνάψει συμφωνία για πτήσεις κοινού κωδικού με τις παρακάτω εταιρίες:
Air Italy
Alitalia
Blue Panorama Airlines
Hahn Air Lines
Sky Express
Κυπριακές Αερογραμμές
Στόλος
Τον Μάιο του 2018 ο στόλος της Blue Air είναι ο εξής:
Ατυχήματα
Στις 7 Ιανουαρίου 2016, ένα αεροσκάφος τύπου 737-400 με νηολόγιο YR-BAS πραγματοποιούσε την charter πτήση 0Β 9301 από τον Διεθνή Αερολιμένα Βουκουρεστίου προς τη Βαρκελώνη, με μια στάση στο Cluj-Napoca για να επιβιβαστούν επιπλέον επιβάτες. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στις 08:02 στον αεροδιάδρομο 07/25 και βγήκε 10 μέτρα έξω από αυτόν. Οι 110 επιβάτες και τα 6 άτομα του πληρώματος βγήκαν σώοι έξω από το αεροπλάνο. Το αεροδρόμιο έκλεισε για 3 περίπου ώρες.
Παραπομπές
Αεροπορικές εταιρείες
Μεταφορές στη Ρουμανία
Επιχειρήσεις της Ρουμανίας
|
518416
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%B1
|
Αλίγια Μολνταγκούλοβα
|
Η Αλίγια Νουρμουχαμετκιζί Μολνταγκούλοβα () ήταν ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης.
Βιογραφία
Η Μολνταγκούλοβα γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1925 στο Μπουλάκ του Καζακστάν. Έχασε τους γονείς της στα παιδικά της χρόνια και ζούσε με τον θείο της στο Άλμα-Άτα. Το 1935 μετακόμισε στο Λένινγκραντ, όπου ο θείος της ήταν εγγεγραμμένος σε μια στρατιωτική ακαδημία μεταφορών. Το φθινόπωρο του 1939 την έστειλε στο ορφανοτροφείο που εκκενώθηκε το 1942, μέσω της λίμνης Λάντογκα. Στη 1 Οκτωβρίου του ίδιου έτους πήρε υποτροφία στην Αεροτεχνική Σχολή του Ρίμπινσκ. Μετά τις σπουδές της εκεί για τρεις μήνες, υπέβαλε παραίτηση για να ενταχθεί στον Κόκκινο Στρατό. Το Μάιο του 1943 ήταν εγγεγραμμένη στο Κεντρικό σχολείο θηλέων , όπου εκπαιδεύτηκε ως ελεύθερος σκοπευτής. Τον Ιούλιο του 1943 εντάχθηκε στην 54η ταξιαρχία τυφεκιοφόρων με φίλους της.
Τον Ιανουάριο του 1944 η ταξιαρχία βρέθηκε σε γερμανική ενέδρα στον σιδηρόδρομο Νοβοσοκολνίκι-Ντνο. Αργότερα, όταν συνειδητοποίησε την απουσία του διοικητή, ανέλαβε με δικιά της πρωτοβουλία τη διοίκηση. Με όλη τη δύναμη της φωνής της φώναξε: "Για την πατρίδα! Πάμε!" με αποτέλεσμα όλο το στράτευμα να πηδήξει στα γερμανικά χαρακώματα. Η Αλίγια έπεσε σε νάρκη κατά την διάρκεια μάχης σώμα με σώμα, αλλά τραυματίστηκε μόνο ελαφρά στο χέρι. Παρά το τραύμα της, πολέμησε γενναία, αλλά τελικά τραυματίστηκε και πάλι αυτή τη φορά όμως θανάσιμα και πέθανε από πληγή σφαίρας εκείνη την ημέρα. Βραβεύτηκε με το μετάλλιο του "Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης στις 4 Ιουνίου 1944, και το παράσημο του Λένιν. Τάφηκε στο Μονάκοβο, στην περιφέρεια Πσκοφ.
Κληρονομιά
Στις 9 Μαΐου του 1995, ως μέρος της 50ης επετείου από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, το Καζακστάν έκδωσε ένα γραμματόσημο αφιερωμένο στην Αλίγια Μολνταγκούλοβα.
Το 1997, ένα μνημείο ανεγέρθηκε με το όνομά της στην πλατεία Αστανά.
Δείτε επίσης
Κατάλογος των γυναικών ηρωίδων της Σοβιετικής Ένωσης
Παραπομπές
Ήρωες της Σοβιετικής Ένωσης
Καζάκοι στρατιωτικοί ελεύθεροι σκοπευτές
Σοβιετικοί στρατιωτικοί ελεύθεροι σκοπευτές
|
218219
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%201960
|
Αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960
|
Ως αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960 ορίζεται το πολιτιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο και διαδόθηκε στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου ανάμεσα στα έτη 1956 και 1974. Το κίνημα άνθησε κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης στρατιωτικής επέμβασης της Κυβέρνησης των Η.Π.Α. στον πόλεμο του Βιετνάμ. Πολλοί μελετητές της εποχής ορίζουν ως περίοδο κορύφωσης του κινήματος το διάστημα μεταξύ 1965 και 1972.
Καθώς η δεκαετία του '60 προχωρούσε, ολοένα και βάθαινε το χάσμα ανάμεσα στην παλαιά και τη νέα γενιά αναφορικά με ζητήματα όπως ο Πόλεμος στο Βιετνάμ, οι φυλετικές σχέσεις, τα σεξουαλικά ήθη, τα δικαιώματα των γυναικών, οι παραδοσιακοί τρόποι άσκησης εξουσίας, ο πειραματισμός με ψυχοτρόπα φάρμακα και διάφορετικές εκδοχές του επονομαζόμενου Αμερικανικού Ονείρου. Προέκυψαν νέες μορφές πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένης της ποπ μουσικής και της ταυτόχρονης ανόδου της κουλτούρας των χίπις, η οποία οδήγησε στην ταχεία εξέλιξη της νεανικής υποκουλτούρας που έδινε έμφαση στην αλλαγή και τον πειραματισμό. Εκτός από το διάσημο μουσικό συγκρότημα των Beatles, πολλοί συνθέτες, τραγουδιστές και μουσικά συγκροτήματα από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αμερική είχαν αντίκτυπο στο πολιτιστικό αυτό κίνημα.
Στην Πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου, το 1958, σε μία πράξη πολιτικής ανυπακοής, συγκεντρώθηκαν 60.000 - 100.000 φιλειρηνικοί διαδηλωτές, κυρίως φοιτητές και ειρηνιστές, σε ένα γεγονός ευρέως γνωστό ως «διαδηλώσεις απαγόρευσης της Βόμβας» («ban the Bomb» demonstrations). Από την ομάδα αυτή σχεδιάστηκε και το σήμα της ειρήνης, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο της ειρήνης, της ελευθερίας και της κουλτούρας των χίπις.
Η κοινωνική ανθρωπολόγος Τζέντρι Άντερς παρατηρεί πως ένα σύνολο ελευθεριών είχαν γίνει αποδεκτά μέσα σε μια κοινότητα αντικουλτούρας στην οποία έζησε και μελέτησε: «ελευθερία του να εξερευνά κανείς τις ικανότητές του, ελευθερία του να δημιουργεί κανείς τον Εαυτό του, ελευθερία της προσωπικής έκφρασης, ελευθερία από τη δημιουργία προγραμμάτων, ελευθερία από τους αυστηρά καθορισμένους ρόλους και ιεραρχικές δομές...» Επιπλέον, η Άντερς θεωρεί πως ορισμένα μέλη του κινήματος επιθυμούσαν να επιφέρουν αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να μην αποθαρρύνει, αλλά να ενθαρρύνει, «την καλαισθησία, την αγάπη για τη φύση, το πάθος για τη μουσική, την επιθυμία για περισυλλογή, ή την ισχυρά εκφρασμένη ανεξαρτησία».
Παραπομπές
Δεκαετία 1960
Δεκαετία 1970
Ακτιβισμός
The Beatles
Μουσική στο Ηνωμένο Βασίλειο
Περιβαλλοντολογία
Οικολογία
Φεμινισμός δευτέρου κύματος
Τζον Λένον
Ροκ μουσική
Σεξουαλική επανάσταση
Πόλεμος του Βιετνάμ
Μουσική στις Ηνωμένες Πολιτείες
Αντικουλτούρα
|
497939
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Επαρχίες της Κροατίας
|
Οι επαρχίες της Κροατίας (στα κροατικά, Hrvatske županije) αποτελούν την πρώτου επιπέδου διοικητική διαίρεση της Κροατίας. Η Κροατία διαιρείται σε 20 Επαρχίες και την Πόλη του Ζάγκρεμπ που έχει καθεστώς Επαρχίας και είναι η πρωτεύουσα της χώρας. Οι Επαρχίες περαιτέρω υποδιαιρούνται σε Πόλεις και Δήμους.
Οι επαρχίες της Κροατίας είναι:
Επαρχία Ζάγκρεμπ με έδρα το Ζάγκρεμπ
Επαρχία Κράπινα-Ζαγκόριε με έδρα την Κράπινα
Επαρχία Σίσακ-Μοσλαβίνα με έδρα το Σίσακ
Επαρχία Κάρλοβατς με έδρα το Κάρλοβατς
Επαρχία Βαραζντίν με έδρα το Βαραζντίν
Επαρχία Κοπρίβνιτσα-Κρίζεβτσι με έδρα την Κοπρίβνιτσα
Επαρχία Μπιέλοβαρ-Μπιλογκόρα με έδρα το Μπιέλοβαρ
Επαρχία Πριμόριε-Γκόρσκι Κόταρ με έδρα τη Ριέκα
Επαρχία Λίκα-Σένι με έδρα το Γκόσπιτς
Επαρχία Βιροβίτιτσα-Ποντράβινα με έδρα τη Βιροβίτιτσα
Επαρχία Πόζεγκα-Σλαβονίας με έδρα την Πόζεγκα
Επαρχία Μπροντ-Ποσαβίνα με έδρα το Σλαβόνσκι Μπροντ
Επαρχία Ζαντάρ με έδρα το Ζαντάρ
Επαρχία Όσιεκ-Μπαράνια με έδρα το Όσιεκ
Επαρχία Σίμπενικ-Κνιν με έδρα το Σίμπενικ
Επαρχία Βούκοβαρ-Σριέμ με έδρα το Βούκοβαρ
Επαρχία Σπλιτ-Δαλματίας με έδρα το Σπλιτ
Επαρχία Ιστρίας με έδρα το Παζίν
Επαρχία Ντουμπρόβνικ-Νέρετβα με έδρα το Ντουμπρόβνικ
Επαρχία Μετζιμούριε με έδρα το Τσάκοβετς
και η Πόλη του Ζάγκρεμπ με έδρα το Ζάγκρεμπ.
Παραπομπές
Γεωγραφία της Κροατίας
Κροατιας
|
831213
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Μοσκατσάνο
|
Το Μοσκατσάνο (ιταλικά: Moscazzano) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Κρεμόνας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Κρεμόνας
|
51031
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Focke-Wulf%20Fw%20187%20Falke
|
Focke-Wulf Fw 187 Falke
|
Κατά τη δεκαετία του ’30, οι πολεμικές αεροπορίες πολλών κρατών στράφηκαν προς την ανάπτυξη ενός νέου είδους μαχητικού αεροσκάφους, με δύο κινητήρες, που θα του επέτρεπαν να καλύπτει ευρύτερο φάσμα επιχειρησιακών αποστολών, σε μεγαλύτερες αποστάσεις και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Με τον πρωτεύοντα οπλισμό εγκατεστημένο εντός της ατράκτου και χωρίς τον πονοκέφαλο της παρεμβολής ενός περιστρεφόμενου έλικα, ένα τέτοιο αεροσκάφος θεωρητικά θα διέθετε μεγαλύτερες δυνατότητες από τα μονοθέσια καταδιωκτικά με τους γνωστούς περιορισμούς. Η ιστορία δικαίωσε τελικά αυτή την ιδέα αλλά οι ρηξικέλευθοι πρωτοπόροι της δοκιμάστηκαν σκληρά κατά την πρώιμη εκείνη περίοδο. Προβλήματα που παρέμειναν ανεπίλυτα για καιρό, δεν επέτρεψαν την καλύτερη αξιοποίηση αυτής της ιδέας. Μια από τις καλύτερες απαντήσεις στο πρόβλημα ήταν το Focke-Wulf FW 187. Παραδόξως υπήρξε και ένα από τα πρώτα που περιφρονήθηκαν.
Σχεδίαση και ανάπτυξη
Το Reichsluftfahrtministerium (RLM), το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας του Γ’ Ράιχ, αποφάσισε να προκηρύξει διαγωνισμό για το δικό του βαρύ μαχητικό ήδη από τα 1934. Το πρόγραμμα του Zerstörer («Καταστροφέα») αναζητούσε ένα δικινητήριο ικανό να ανταγωνίζεται τα μονοκινητήρια σε αερομαχίες και ενδεχομένως να αναπληρώνει σε ισχύ πυρός ό,τι εκ των πραγμάτων θα έχανε σε ευελιξία. Η κατανομή τού (αυξημένου μάλιστα) βάρους μακριά από την άτρακτο μείωνε αισθητά την ταχύτητα στρέψης του αεροσκάφους, κάνοντάς το να αντιδρά βραδύτερα από ένα παραδοσιακό καταδιωκτικό στις εντολές του χειριστή του. (Η πανάκεια για τα εμβολοκινητήρια ήρθε πολύ καθυστερημένα με το Dornier Do 335).
Το Fw 187 Falke (Γεράκι) σχεδιασμένο από τον Κούρτ Τανκ ήταν η πρόταση της «Φόκε-Βουλφ» και διαγωνίστηκε με το Bf 110 της Μέσσερσμιτ. Αντίθετα από το Bf 110, το Fw 187 αρχικά σχεδιάστηκε ως μονοθέσιο, αλλά μία δεύτερη θέση για τον χειριστή ασυρμάτου/παρατηρητή προστέθηκε αργότερα κατ’ απαίτηση του RLM.
Προοριζόμενο αρχικά για ταχύ αναχαιτιστικό, το Fw 187 είχε πολύ στενή άτρακτο, κάτι που οδήγησε σε ένα πιλοτήριο τόσο μικρό, ώστε πολλά όργανα αναγκαστικά εγκαταστάθηκαν μέσα στα ατρακτίδια των κινητήρων.
Παρά την εντολή του RLM να χρησιμοποιήσει το Fw 187 κατ’ εξαίρεση κινητήρες Junkers Jumo 210 αντί για τους προκαθορισμένους DB 600 της Daimler-Benz, οι επιδόσεις του δοκιμαστικού πρωτοτύπου V1 στα 1937 ήταν γενικά ανώτερες από αυτές του ανταγωνιστή του. Μάλιστα, ήταν κατά 80 km/ώ ταχύτερο και από το σύγχρονό του Messerschmitt Bf 109B και με διπλάσια ακτίνα δράσης, αν και είχε υπερδιπλάσιο βάρος και χρησιμοποιούσε δύο κινητήρες ιδίου τύπου με το Bf 109Β. Οι βαθμοί ανόδου και βύθισης του Fw 187 ήταν επίσης εφάμιλλοι αν όχι ανώτεροι από του ευκίνητου μονοθέσιου. Οι Γερμανικές αρχές ωστόσο, προτίμησαν να εμπιστευτούν τα προϊόντα της Μέσσερσμιτ κι έτσι το «Γεράκι» ουδέποτε τέθηκε σε υπηρεσία.
Το διθέσιο V3 ήταν κάπως πιο ευρύχωρο και διέθετε οπλισμό βαρύτερο από οποιοδήποτε άλλο μαχητικό της εποχής του. Παρόλα αυτά, οι ανεπαρκείς του κινητήρες και η αύξηση του βάρους περιόρισαν τις επιδόσεις του. Άλλωστε, ο παρατηρητής δε διέθετε αμυντικό οπλισμό, που ήταν μια από τις βασικές απαιτήσεις του διαγωνισμού.
Στα 1939, με δύο κινητήρες DB600Α των 1.000 hp, το V6 έφτασε τα 631 km/ώ, που ήταν παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας για μαχητικό αεροσκάφος. Αυτό βέβαια είχε σταθεί δυνατό και χάρη σε ένα πειραματικό σύστημα ψύξης «επιφανειακής εξάτμισης», που μείωνε σημαντικά τις αεροδυναμικές τριβές, αλλά ήταν περίπλοκο και αναξιόπιστο και τελικά δεν επεκράτησε.
Τίποτα δεν έκανε τη Γερμανική ηγεσία να αλλάξει γνώμη για το Γεράκι. Μόνον τρία αεροσκάφη προπαραγωγής Α-0 κατασκευάστηκαν. Ανέλαβαν την αεράμυνα των εγκαταστάσεων της εταιρείας στη Βρέμη αλλά κατά τον χειμώνα του 1940-1941 δανείσθηκαν σε μοίρα καταδίωξης που συμμετείχε στην εκστρατεία της Νορβηγίας. Εκεί σημείωσαν πολλές καταρρίψεις και οι πιλότοι, ενθουσιασμένοι από τις ανώτερες επιδόσεις τους, ανέφεραν πως τα προτιμούσαν σαφώς από τα Bf 110, γεγονός που οδήγησε στην άμεση απόσυρσή τους.
Στα 1943, εξετάστηκε η δυνατότητα ανάπτυξής του σε νυκτερινό μαχητικό, μα η στενή του άτρακτος δεν επέτρεπε την εγκατάσταση ραντάρ και του απαραίτητου εξοπλισμού. Στο μεταξύ, η εταιρεία προχώρησε στην ανάπτυξη του Ta 154 Mosquito για τον ρόλο αυτό και η ιδέα εγκαταλείφθηκε.
Σαφώς ανώτερο του ανταγωνιστή του, το Fw 187 έμεινε εκτός υπηρεσίας μάλλον για πολιτικούς παρά για τεχνικούς λόγους και ποτέ δεν θα γίνει γνωστό τι θα συνέβαινε αν η Γερμανία το είχε χρησιμοποιήσει αντί του Bf 110 στη Μάχη της Αγγλίας. Συνοδευόμενα από ένα σωστά αναπτυγμένο Γεράκι, τα βομβαρδιστικά της Luftwaffe ίσως είχαν γράψει μιαν ιστορία διαφορετική από αυτήν που είναι σήμερα γνωστή.
Δείτε επίσης
Παρόμοια αεροσκάφη
Arado Ar 240
Messerschmitt Bf 110
Messerschmitt Me 210
Focke-Wulf Ta 154
Fokker G.I
Gloster F.9/37
Kawasaki Ki-45
Nakajima J1N
P-38 Lightning
Westland Whirlwind
Κατάλογοι
Κατάλογος μαχητικών αεροσκαφών
Βιβλιογραφία
Tony Wood / Bill Gunston “Hitler’s Luftwaffe”. Salamander House. ISBN 0-86101-005-1
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Για φωτογραφίες του συγκεκριμένου αεροσκάφους: https://web.archive.org/web/20020410004555/http://www.geocities.com/lastdingo/aviation/fw187.htm
Αεροσκάφη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Fw 187
Μαχητικά αεροσκάφη
|
824285
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%BF%20%28%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29
|
Καμίνο (Ιταλία)
|
Το Καμίνο (ιταλικά: Camino) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Αλεσσάντρια, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Αλεσσάντρια
|
737939
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A3%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1
|
Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
|
Το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΠΣΚ (πολωνικά: Polska Partia Socjalistyczna, PPS) είναι αριστερό πολωνικό πολιτικό κόμμα. Ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κόμματα στην Πολωνία από την ίδρυσή του το 1892 μέχρι τη διάλυσή του το 1948. Ένα κόμμα με το ίδιο όνομα ιδρύθηκε το 1987, αλλά παραμένει στο περιθώριο της πολωνικής πολιτικής.
Ο Γιούζεφ Πιουσούτσκι, ιδρυτής της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας, ήταν μέλος και αργότερα ηγέτης του ΠΣΚ στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ιστορία
Το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1892 (δείτε Μεγάλη Μετανάστευση). Το 1893, το κόμμα που ονομαζόταν Σοσιαλδημοκρατία του Βασιλείου της Πολωνίας και της Λιθουανίας (ΣΒΠΛ), αναδύθηκε από το ΠΣΚ, με το ΠΣΚ να είναι πιο εθνικιστικό και προσανατολισμένο προς την πολωνική ανεξαρτησία, και τη ΣΒΠΛ να είναι πιο επαναστατική και κομμουνιστική. Το Νοέμβριο του 1892, οι κορυφαίες προσωπικότητες του ΠΣΚ συμφώνησαν σε ένα πολιτικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα, σε μεγάλο βαθμό προοδευτικό για τη στιγμή της δημιουργίας του, τόνιζε:
Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Πολωνίας με βάση τις δημοκρατικές αρχές
Άμεσα καθολικά δικαιώματα ψήφου
Ίσα δικαιώματα για όλα τα έθνη που ζουν στην Πολωνία
Ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία και το φύλο
Ελευθερία του Τύπου, του λόγου και της συνάθροισης
Προοδευτική φορολογία
Οκτάωρη εργάσιμη ημέρα
Κατώτατος μισθός
Ίδιοι μισθοί για άνδρες και γυναίκες
Απαγόρευση της παιδικής εργασίας (έως 14 ετών)
Δωρεάν εκπαίδευση
Κοινωνική υποστήριξη σε περίπτωση τραυματισμού στο χώρο εργασίας
Μετά την Επανάσταση του 1905 στη Ρωσική Αυτοκρατορία, ο αριθμός των μελών του κόμματος αυξήθηκε δραστικά από αρκετές εκατοντάδες ενεργά μέλη σε ένα μαζικό κίνημα περίπου 60.000 μελών. Μια άλλη διάσπαση του κόμματος έγινε το 1906, με την Επαναστατική Παράταξη να ακολουθεί τον Γιούζεφ Πιουσούτσκι, ο οποίος υποστήριξε τα εθνικιστικά και ανεξαρτησιακά ιδεώδη, και την Αριστερή παράταξη που συνεργάστηκε με την ΣΒΠΛ. Ωστόσο, η Επαναστατική Παράταξη έγινε κυρίαρχη και μετονομάστηκε ξανά σε ΠΣΚ, ενώ η Αριστερά επισκιάστηκε και το 1918 συγχωνεύτηκε με την ΣΒΠΛ σχηματίζοντας το Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας. Το 1917-18, το κόμμα συμμετείχε στο Κεντρικό Συμβούλιο της Ουκρανίας και στην Κυβέρνηση της Ουκρανίας.
Κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας, το ΠΣΚ αρχικά υποστήριξε τον Γιούζεφ Πιουσούτσκι, συμπεριλαμβανομένου του Πραξικοπήματος του Μαΐου, αλλά αργότερα μετακινήθηκε σε αντίθεση με το αυταρχικό καθεστώς του της Σανάτσια, με την προσχώρησή στο δημοκρατικό «centrolew» (κέντρο-αριστερά) αντιπολιτευτικό κίνημα. Πολλοί ηγέτες και μέλη του ΠΣΚ δικάστηκαν από το καθεστώς του Πιουσούτσκι και φυλακίστηκαν στη διαβόητη φυλακή Μπερέζα Καρτούσκα.
Το κόμμα ήταν μέλος της Σοσιαλιστικής και Εργατικής Διεθνούς μεταξύ 1923 και 1940.
Το κόμμα υποστήριξε την πολωνική αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως το υπόγειο Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα - Ελευθερία, Ισότητα, Ανεξαρτησία (Polska Partia Socjalistyczna - Wolno R, Równość, Niepodległość). Το 1948 υπέστη ολέθρια διάσπαση, καθώς οι κομμουνιστές εφάρμοσαν την τακτική σαλαμοποίησης για να διαλύσουν οποιαδήποτε αντιπολίτευση. Μια παράταξη, η οποία περιελάμβανε τον Έντβαρντ Οσούμπκα-Μοράφσκι ήθελε να ενώσει τις δυνάμεις του με το Πολωνικό Λαϊκό Κόμμα και να σχηματίσει ένα ενωμένο μέτωπο ενάντια στους Κομμουνιστές. Μία άλλη παράταξη, με επικεφαλής τον Γιούζεφ Τσιρανκιέβιτς, υποστήριξε ότι οι Σοσιαλιστές θα έπρεπε να υποστηρίξουν τους Κομμουνιστές στη διεξαγωγή ενός σοσιαλιστικού προγράμματος, ενώ ήταν αντίθετη στην επιβολή ενός μονοκομματικού κράτους. Οι προπολεμικές πολιτικές εχθροπραξίες συνέχισαν να επηρεάζουν τα γεγονότα και ο Στανίσουαφ Μικοουάιτσικ, αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, δεν θα συμφωνούσε να σχηματίσει ένα ενωμένο μέτωπο με τους Σοσιαλιστές. Οι Κομμουνιστές εκμεταλλεύτηκαν σε αυτές τις διαιρέσεις, απομακρύνοντας τον Οσούμπκα-Μοράφσκι και ορίζοντας τον Τσιρανκιέβιτς πρωθυπουργό.
Το 1948, η ομάδα των Σοσιαλιστών του Τσιρανκιέβιτς συγχωνεύτηκε με το Κομμουνιστικό Πολωνικό Εργατικό Κόμμα (ΠΕΚ) για να σχηματίσει το Πολωνικό Κόμμα Ενωμένων Εργατών (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, ΠΚΕΕ), το κυβερνών κόμμα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας. Κατάλοιπα της άλλης παράταξης επέζησαν στην αποδημία από την πολωνική εξόριστη κυβέρνηση και λόγω αυτού, το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα εξακολουθούσε να δραστηριοποιείται στη μετανάστευση. Η παράταξη του Τσιρανκιέβιτς δεν αντιμετωπίζεται πραγματικά ως το πραγματικό ΠΣΚ.
Ένα νέο κόμμα με το ίδιο όνομα, το οποίο επιδίωξε να συνεχίσει την παράδοση του αρχικού ΠΣΚ, ιδρύθηκε από την αριστερές προσωπικότητες της αντιπολίτευσης, όπως ο Γιαν Γιούζεφ Λίπσκι το 1987. Ωστόσο, το νέο ΠΣΚ παραμένει μια περιθωριακή ομάδα στο πολιτικό τοπίο της Τρίτης Πολωνικής Δημοκρατίας, έχοντας εκπροσώπηση στο Σέιμ μόνο μεταξύ 1993 και 2001. Ωστόσο, στις πολωνικές κοινοβουλευτικές εκλογές του 2019, το ΠΣΚ είδε τον αρχηγό του, Βόιτσεχ Κονιέτσνι, να εκλέγεται στη Γερουσία της Πολωνίας υπό το λάβαρο της Αριστεράς.
Η κύρια προπαγάνδα της ήταν η εφημερίδα Robotnik («Εργάτης»). Το τρέχον κόμμα δημοσίευσε το Nowy Robotnik («Νέος Εργάτης»), μια συνέχεια της αρχικής έκδοσης, από το 2003 έως το 2006.
Στις 16 Νοεμβρίου 2020, το κόμμα ίδρυσε το πρώτο του ξένο παράρτημα στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Κόβεντρι, μια πόλη-έδρα ενός πολωνοβρετανικού πληθυσμού που ιδρύθηκε από τον Πολωνικό Εξόριστο Στρατό.
Αξιοσημείωτα πρόσωπα που ήταν μέλη ή συσχετίστηκαν με το ΠΣΚ
Πρόεδροι και αρχηγοί κράτους
Γιούζεφ Πιουσούτσκι (πρώην μέλος στην εξουσία)
Στανίσουαφ Βοϊτσεχόφσκι (πρώην μέλος)
Ιγκνάτσι Μοστσίτσκι (πρώην μέλος)
Στανίσουαφ Οστρόφσκι
Φραντσίσεκ Τρομπάλσκι
Πρωθυπουργοί
Ιγκνάτσι Ντασίνσκι
Γιέντζεϊ Μορασέφσκι
Γιάνους Γιεντζεγιέβιτς (πρώην μέλος)
Βαλέρι Σουάβεκ (πρώην μέλος)
Τόμας Αρτσισέφσκι
Αντόνι Πάγιονκ
Άλφρεντ Ουρμπάνσκι
Έντβαρντ Οσούμπκα-Μοράφσκι (αργότερα έγινε κομμουνιστής)
Γιούζεφ Τσιρανκιέβιτς (αργότερα έγινε κομμουνιστής)
Άλλες προσωπικότητες
Γιαν Γιούζεφ Λίπσκι
Μπολέσουαφ Λιμανόφσκι
Άνταμ Τσιόουκος
Γέζι Τσεσέικο-Σοχάτσκι (αργότερα έγινε κομμουνιστής)
Νόρμπερτ Μπαρλίτσκι
Πιοτρ Ικονόβιτς
Βόιτσεχ Κονιέτσνι
Γιαν Κφαπίνσκι
Χέρμαν Λίμπερμαν
Στανίσουαφ Μέντελσον
Στανίσουαφ Ντουμπουά
Ζόφια Πραουσόβα
Καζίμιες Πούζακ
Καζίμιες Σοσνκόφσκι
Λέον Βασιλέφσκι
Αλεξάντρα Ζαγκούρσκα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος
Πολωνικά πολιτικά κόμματα
|
440192
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%87%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%B1%20%CE%93%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Παραμχάνσα Γιογκανάντα
|
Ο Παραμχάνσα Γιογκανάντα (μπενγκάλι: পরমহংস যোগানন্দ) (5 Ιανουαρίου 1893 - 7 Μαρτίου 1952), γεννημένος με το όνομα Μουκούντα Λαλ Γκος, (μπενγκάλι: মুকুন্দলাল ঘোষ) ήταν Ινδός γιόγκι και γκουρού που έφερε στη Δύση την αρχαία μέθοδο του διαλογισμού Κρίγια Γιόγκα, η οποία αναφέρεται στην Μπαγκαβάντ Γκίτα και συστηματοποιήθηκε από τον Μαχαρίσι Πατάντζαλι. Η Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι, η ιστορία της ζωής του, είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1945 και από τότε μεταφράστηκε σε περισσότερες από πάνω από 50 γλώσσες και διαβάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους και διαβάζεται ακόμα. Μέχρι το 1936 ονομαζόταν Σουάμι Γιογκανάντα (Σουάμι σημαίνει μοναχός). Το 1936 ο γκουρού του, ο Σουάμι Σρι Γιουκτέσβαρ, του απένειμε τον τίτλο Παραμαχάνσα που σημαίνει "υπέρτατος κύκνος", από το "παραμα", υπέρτατος, και "χάνσα", κύκνος. Ο τίτλος Παραμαχάνσα συχνά λέγεται Παραμχάνσα (χωρίς το γράμμα α μετά το γράμμα χ) διότι οι Ινδοί κόβουν τα φωνήεντα όταν μιλούν. Δεν δέχτηκε να πάρει Αμερικανική υπηκοότητα γιατί δήλωνε ότι ήταν "πολίτης του κόσμου".
Είναι ευρέως ονομαστός ως "Ο Πατέρας της Γιόγκα στη Δύση". Ο Μαχάτμα Γκάντι μυήθηκε στην Κρίγια Γιόγκα από τον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα το 1936. Τα μαθήματά του σχετικά με την Κρίγια Γιόγκα και άλλες τεχνικές διαλογισμού και τις αρχές της πνευματικής ζωής δίνονται από την οργάνωση που ίδρυσε για τη διάδοση των διδασκαλιών του, το Self-Realization Fellowship, μια μη κερδοσκοπική, μη δογματική οργάνωση που ίδρυσε το 1920. Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα έδωσε την εντολή στην οργάνωσή του να δίνονται τα μαθήματα στο κόστος, χωρίς κανένα κέρδος της οργάνωσης, γιατί, όπως είπε, "η πνευματική γνώση ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και πρέπει να παρέχεται δωρεάν και δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο εμπορίου". Η οργάνωση τηρεί την εντολή του.
Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγάλους αγίους της Ινδίας, η οποία εξέδωσε γραμματόσημο με τη φωτογραφία του την 25η επέτειο του θανάτου του. Απόσπασμα από τα λόγια του Πρωθυπουργού της Ινδίας: «Το ιδεώδες της αγάπης για τον Θεό και της υπηρεσίας προς την ανθρωπότητα εκφράστηκε πλήρως στη ζωή του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. […] Αν και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε έξω από την Ινδία, εντούτοις συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγάλους αγίους μας. Το έργο του συνεχίζει να αυξάνεται και να λάμπει πάντα πιο αστραφτερά, προσελκύοντας ανθρώπους από παντού στο μονοπάτι του προσκυνήματος του Πνεύματος».
Η Παγκόσμια Ημέρα Γιόγκα, που καθιερώθηκε επισήμως από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 2014 και γιορτάζεται στις 21 Ιουνίου κάθε χρόνο, μετά από εισήγηση του σημερινού Πρωθυπουργού της Ινδίας, σε ανάμνηση του έργου του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα την πρότεινε ο Πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι και ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) που μια εισήγηση την υποστήριξαν τόσο πολλά κράτη, συγκεκριμένα 175. Ο αριθμός αυτός αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του οργανισμού (που ιδρύθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1945). Καμία άλλη εισήγηση δεν βρήκε τόσο πολλούς υποστηρικτές. Είναι ενδιαφέρον ότι το online portal DaijiWorld έγραψε, μεταξύ άλλων, σ' ένα άρθρο στις 5 Μαρτίου 2016 τα λόγια του Πρωθυπουργού της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο: «Αν η ιδέα της Ινδίας για καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα έτυχε τόσο εύκολης αποδοχής από τον ΟΗΕ, πολλά από τα εύσημα ανήκουν στον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, τον πρώτο γκουρού στη γιόγκα στις Ηνωμένες Πολιτείες. […] Έπαιξε σημαντικό ρόλο θέτοντας τα θεμέλια της γιόγκα στις ΗΠΑ έναν αιώνα πριν».
Στις 7 Μαρτίου 2017, 100 χρόνια μετά την ίδρυση απ' αυτόν του σχολείου του στην Ντιχικά της Ινδίας, με επτά αγόρια μόνο στην αρχή, η κυβέρνηση της Ινδίας εξέδωσε και δεύτερο αναμνηστικό γραμματόσημο γι' αυτόν. Ο Πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, σε ειδική τελετή, στην οποία παρέστησαν περισσότεροι από 1.500 αξιωματούχοι της κυβέρνησης και μέλη και θαυμαστές του Yogoda Satsanga Society of India (YSS), της μη κερδοσκοπικής πνευματικής οργάνωσης που ίδρυσε ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα στις 7 Μαρτίου του 1927, και μίλησε πάλι γι' αυτόν, μέρος της ομιλίας του ήταν η εξής: «Σήμερα, 7 Μαρτίου [2017], συγκεντρωθήκαμε για να τιμήσουμε μια εξαιρετική περίσταση. Πρώτα απ' όλα, χαιρετώ ταπεινά τη Sri Sri Mrinalini Mata (πρόεδρο του YSS/SRF) που όπως μου είπαν ήρθε από το Λος Άντζελες για να παραστεί σ' αυτήν την τελετή. [...] Χρειάζεται πολύ κουράγιο και πίστη για να μπορεί κάποιος να στραφεί μέσα του και να ξεκινήσει το εσωτερικό ταξίδι. Κάποια συστήματα Γιόγκα απαιτούν εξωτερική δύναμη και ευελιξία του σώματος, αλλά το μονοπάτι της Κρίγια Γιόγκα απαιτεί εσωτερική δέσμευση, και, δίνοντας αυτό το κουράγιο, μας φέρνει σ’ ένα ταξίδι αποκρυπτογράφησης των μυστηρίων της ζωής. […]. Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα έλεγε συχνά «Δεν θέλω να πεθάνω στο κρεβάτι στο νοσοκομείο. Θέλω να πεθάνω όρθιος, στον αγώνα, και μιλώντας για τη Μητέρα μου, την Ινδία». Πράγματι, πέθανε όρθιος, στις 7 Μαρτίου 1952, μιλώντας για την Ινδία, ολοκληρώνοντας την ομιλία του σ' ένα δείπνο προς τιμήν του Πρεσβευτή της Ινδίας B. R. Sen. Τα τελευταία λόγια του μεγάλου Γκουρού πριν αφήσει το σώμα του, στις 7 Μαρτίου 1952, ήταν: «Εκεί όπου ο Γάγγης, τα δάση, οι σπηλιές των Ιμαλαΐων ονειρεύονται τον Θεό – είμαι καθαγιασμένος. Το σώμα μου άγγιξε αυτή τη γη». (Από το ποίημά του «Η Ινδία μου»). Κι αυτό σημαίνει ότι από την ίδια στιγμή που άφηνε τις ακτές της Ινδίας για να διαδώσει το μήνυμα των αρχαίων διδασκαλιών της στον Δυτικό κόσμο, δεν υπήρχε ούτε ένα κλάσμα δευτερολέπτου κατά το οποίο να ένιωσε αποκομμένος ή διαχωρισμένος από τη μητρική του χώρα. […]. Απομακρύνοντας τον δογματισμό, ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα κατέστησε την πνευματικότητα τόσο προσιτή και απτή που αυτά τα 100 χρόνια από τότε που άρχισε το έργο του, αυτό έγινε ένα παγκόσμιο κίνημα, μια αιώνια πηγή πνευματικής κατανόησης. Έχτισε και συστηματοποίησε την οργάνωσή του (το Self Realization Fellowship/Yogoda Satsanga Society of India) με τέτοιο τρόπο που συνεχίζει να εκπληρώνει την αποστολή του μέχρι σήμερα. Και, σήμερα, καθώς δεχόμαστε και γευόμαστε τη συνειδητοποίησή του, τη μακαριότητα της ψυχής του, το έργο του συνεχίζει να ανθίζει και να εξαπλώνεται. Νομίζω ότι αυτή ήταν μία από τις μεγαλύτερες συνεισφορές του».
Το Yogoda Satsanga Society of India (YSS), ενωμένο διοικητικά με το Self Realization Fellowship (SRF), ήταν αρχικά ένα σχολείο για αγόρια στην Ντιχικά της Ινδίας. Η λέξη Yogoda, επινοημένη από τον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, προέρχεται από το Yoga, "ένωση", και το da, "αυτό που μεταδίδει". Η λέξη Satsanga προέρχεται από το Sat, "αλήθεια", και το Sanga, "αδελφότητα", και σημαίνει "θεϊκή αδελφότητα" ή "αδελφότητα με την αλήθεια". Το Self Realization Fellowship σημαίνει «Αδελφότητα της Συνειδητοποίησης του Εαυτού» (πουθενά όμως δεν απαντάται μ’ αυτό το μεταφρασμένο όνομα). Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα εξήγησε ότι το όνομα Self-Realization Fellowship σημαίνει «Αδελφότητα με τον Θεό μέσω συνειδητοποίησης του Εαυτού και φιλία με όλες τις ψυχές που αναζητούν την Αλήθεια». Και τα δύο, που ονομάζονται σε συντομία YSS/SRF, είναι μη κερδοσκοπικές πνευματικές οργανώσεις και έχουν σήμερα περίπου 800 ναούς, κέντρα και άσραμ (μοναστήρια) σε όλο τον κόσμο.
Βίος
Νεότητα
Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα γεννήθηκε στη βόρεια Ινδία, στο Γκορακπούρ (Gorakhpur), σε ευσεβή οικογένεια. Το όνομά του, Μουκούντα Λαλ Γκος, άλλαξε όταν έγινε μοναχός, όπως συνήθως γίνεται, και ο γκουρού του, Σουάμι Σρι Γιουκτέσβαρ, τον άφησε να επιλέξει ο ίδιος το νέο του όνομα. Επέλεξε το "Γιογκανάντα", που σημαίνει "μακαριότητα" (ανάντα), μέσω "γιόγκα". Μπήκε στο αρχαίο Μοναστικό Τάγμα της Ινδίας, στον κλάδο "Γκιρί", όπως αυτό συστηματοποιήθηκε χιλιάδες χρόνια πριν από τον διάσημο Σάνκαρα. Σύμφωνα με τον νεότερο αδελφό του, τον Σανάντα Λαλ Γκος, από πολύ μικρή ηλικία η επίγνωση και η εμπειρία της πνευματικότητας του Μουκούντα ήταν ασυνήθιστη. Από τη νιότη του έψαχνε πολλούς σοφούς και αγίους Ινδούς, ελπίζοντας να βρει ένα φωτισμένο δάσκαλο για να τον καθοδηγήσει στην πνευματική του αναζήτηση. Συνάντησε τον γκουρού του, τον Σουάμι Σρι Γιουκτέσβαρ, το 1910 σε ηλικία 17 ετών. Αργότερα ο γκουρού του τον ενημέρωσε ότι τον είχε στείλει σε αυτόν ο Μαχαβατάρ Μπάμπατζι, για μια ειδική αποστολή, να διαδώσει την Κρίγια Γιόγκα στη Δύση.
Αμερική
Το 1920 ο Παραμχάνσα Γιογκανάντα πήγε στην Αμερική, στη Βοστόνη, προσκεκλημένος σε ένα Συνέδριο Θρησκευόμενων Φιλελευθέρων και, ως απεσταλμένοςς της Ινδίας, απηύθυνε ομιλία με θέμα "Η Επιστήμη της Θρησκείας", που τυπώθηκε πολύ γρήγορα σε φυλλάδιο και αργότερα η ύλη του διευρύνθηκε από τον ίδιο και έγινε βιβλίο, The Science of Religion. Το βιβλίο κυκλοφορεί τώρα στα Ελληνικά, "Η Επιστήμη της Θρησκείας", δείτε παρακάτω στην εργογραφία. Στην Καλιφόρνια ίδρυσε το 1920 την έδρα της οργάνωσής του, στο Λος Άντζελες. Ο ίδιος καθόρισε τους στόχους και τα ιδανικά της οργάνωσής του Self-Realization Fellowship:
Η διάδοση στα έθνη της γνώσης συγκεκριμένων επιστημονικών τεχνικών για την επίτευξη άμεσης προσωπικής αντίληψης του Θεού.
Η διδασκαλία ότι ο σκοπός της ζωής είναι η εξέλιξη, μέσω προσωπικής προσπάθειας, της θνητής συνειδητότητας του ανθρώπου σε συνειδητότητα του Θεού· και, γι’ αυτό το σκοπό, η ίδρυση ναών του Self-Realization Fellowship, για κοινωνία με τον Θεό, σε όλο τον κόσμο και η παρότρυνση για την ίδρυση προσωπικών ναών του Θεού στα σπίτια και στις καρδιές των ανθρώπων.
Η αποκάλυψη της πλήρους αρμονίας και της βασικής ενότητας του αρχικού Χριστιανισμού, όπως διδάχθηκε από τον Ιησού Χριστό και της αρχικής Γιόγκα, όπως διδάχθηκε από τον Μπάγκαβαν Κρίσνα· και η απόδειξη ότι αυτές οι αρχές της αλήθειας είναι τα κοινά επιστημονικά θεμέλια όλων των αληθινών θρησκειών.
Η κατάδειξη της μιας θεϊκής λεωφόρου στην οποία τελικά οδηγούν όλα τα μονοπάτια των αληθινών θρησκευτικών πεποιθήσεων: τη λεωφόρο του καθημερινού, επιστημονικού, λατρευτικού διαλογισμού στον Θεό.
Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τον τρίπτυχο πόνο: τη σωματική αρρώστια, τις νοητικές δυσαρμονίες και την πνευματική άγνοια.
Η ενθάρρυνση για «απλή ζωή και υψηλό στοχασμό», και η διάδοση ενός πνεύματος αδελφοσύνης ανάμεσα σε όλους τους λαούς, με τη συνειδητοποίηση αυτών ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε παιδιά του ενός Θεού.
Η απόδειξη της ανωτερότητας του νου πάνω στο σώμα και της ψυχής πάνω στον νου.
Η υπέρβαση του κακού με το καλό, του πόνου με τη χαρά, της βαναυσότητας με την καλοσύνη, της άγνοιας με τη σοφία.
Η ένωση της επιστήμης με τη θρησκεία μέσω της συνειδητοποίησης της ενότητας των αρχών που βρίσκονται πίσω από αυτές.
Η υποστήριξη της πολιτισμικής και πνευματικής κατανόησης ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση και η ανταλλαγή των καλύτερων διακριτών χαρακτηριστικών τους.
Η προσφορά υπηρεσίας στην ανθρωπότητα ως τον ευρύτερο Εαυτό του ανθρώπου
Η Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι
Το 1945 ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα δημοσίευσε την ιστορία της ζωής του στο βιβλίο Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι. Το 1999 το βιβλίο ανακηρύχθηκε "Ένα από τα 100 καλύτερα Πνευματικά Βιβλία του 20ου αιώνα" και είναι το πλέον δημοφιλές από τα βιβλία του Γιογκανάντα. Η νέα έκδοση του βιβλίου αυτού, από την οργάνωση του ίδιου του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (Self-Realization Fellowship) είναι διαθέσιμη στα Ελληνικά στην Ελλάδα και περιέχει όλες τις αναθεωρήσεις του εκδότη
Σύμφωνα με τον Φίλιπ Γκόλντμπεργκ το Self-Realization Fellowship, η οργάνωση που ίδρυσε ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα για τη διάδοση των διδασκαλιών του (στην οποία άφησε όλα τα πνευματικά δικαιώματα των βιβλίων του κλπ), δικαιολογείται όταν χρησιμοποιεί το σλόγκαν, "Το Βιβλίο που Άλλαξε τις Ζωές Εκατομμυρίων". Πούλησε περισσότερα από 4 εκατομμύρια αντίτυπα και συνεχίζει . Το 2006, ο εκδότης Self-Realization Fellowship, τίμησε την 60ή επέτειο του Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι "με μια σειρά εγχειρημάτων που είναι σχεδιασμένα να προωθήσουν την κληρονομιά του ανθρώπου τον οποίο προσφωνούν Γκουρού (δηλαδή Δάσκαλο) εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές του". Για την ακρίβεια, η λέξη γκουρού προέρχεται από το "γκου", σκοτάδι, και το "ρου", αυτός που διώχνει (το σκοτάδι).
Η Αυτοβιογραφία έδωσε έμπνευση σε πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του Στηβ Τζομπς (Steve Jobs (1955–2011), συν-ιδρυτή και πρώην πρόεδρο της εταιρείας Apple Inc. Στο βιβλίο Steve Jobs: A Biography ο συγγραφέας γράφει ότι προετοιμαζόμενος για ένα ταξίδι, ο Τζομπς κατέβασε στο iPad2 που είχε την Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι, "τον οδηγό για τον διαλογισμό και την πνευματικότητα που είχε διαβάσει για πρώτη φορά όταν ήταν έφηβος, μετά την ξαναδιάβασε στην Ινδία και από τότε τη διάβαζε μια φορά τον χρόνο".
Η ταινία AWAKE: The Life of Yogananda (Στα Ελληνικά "Γιογκανάντα: Το Ταξίδι της Αφύπνισης")
Η ταινία με τίτλο AWAKE: The Life of Yogananda, που μεταφράστηκε στα Ελληνικά "Γιογκανάντα: Το ταξίδι της Αφύπνισης" και προβλήθηκε σε κινηματογράφους, δημιουργήθηκε το 2014 και είναι η ιστορία της ζωής του που γράφτηκε με ουδετερότητα, παράθεση γεγονότων, και μαρτυρίες διάσημων προσωπικοτήτων, όπως του διάσημου μουσικού Ravi Shankar, δηλαδή είναι ντοκιμαντέρ (documentary). Το Self-Realization Fellowship δεν επιτρέπει την πώληση των βιβλίων του στους κινηματογράφους, ούτε δίνει ούτε επιτρέπει διαλέξεις μετά την προβολή της ταινίας, ώστε να διατηρηθεί η δημοσιογραφική φύση του, δηλαδή η ουδετερότητά του. Οι κύριες συνεντεύξεις είναι των George Harrison, Anupam Kher, Reed Rudy, Deepak Chopra, με διευθυντές και σκηνοθέτες Paola di Florio, Lisa Leeman..
ΒΡΑΒΕΙΑ
Κέρδισε το βραβείο του κοινού της "καλύτερης ταινίας" στο Φεστιβάλ Illuminate Film Festival
Winner Maui Film Festival, Spirit in Cinema Award
Winner Conscoius Life Award, Conscious Life Expo Film Festival
Official Selection Seattle International Film Festival
Official Selection Tel Aviv Spirit Film Festival
Herat International Women's Film Festival, Afghanistan
Κρίγια Γιόγκα
Η "Επιστήμη" της Κρίγια Γιόγκα είναι θεμελιώδης στις διδασκαλίες του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της επιστήμης σε στενή έννοια είναι ότι αποδεικνύεται με πείραμα (υπάρχει απόδειξη) και ότι "όσες φορές κι αν γίνει το πείραμα κάτω από τις ίδιες συνθήκες, θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα". Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα έγραψε στο δίτομο βιβλίο "God Talks With Arjuna: The Bhagavad Gita" ("Ο Θεός μιλά με τον Αρτζούνα: Η Μπάγκαβαντ Γκίτα", μη δημοσιευμένο στα Ελληνικά, δείτε λήμμα εργογραφία), στο κεφάλαιο 6: "Ω γιόγκι! Αν με μία ή δύο βουτιές στον ωκεανό της θεϊκής αντίληψης δεν βρεις τα μαργαριτάρια της κοινωνίας με τον Θεό, μην κατηγορείς τον ωκεανό ότι του λείπει η Θεϊκή Παρουσία! Αντίθετα, το φταίξιμο είναι η ανεπαρκής επιδεξιότητά σου να βουτάς στον ωκεανό! Βυθίσου πάλι και πάλι στον ωκεανό του διαλογισμού και άρπαξε από εκεί τα μαργαριτάρια της ευλογημένης κοινωνίας!" Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα δήλωσε ότι η Κρίγια Γιόγκα λειτουργεί όπως τα μαθηματικά - είναι αδύνατον να αποτύχει. Γι' αυτούς τους λόγους την αποκαλεί "Επιστήμη", και μάλιστα με τη στενή έννοια: διότι όσοι εξασκηθούν σ' αυτήν σωστά, θα έχουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα.
Οι διδασκαλίες του βασίζονται στην Μπάγκαβαντ Γκίτα, την "Αγία Γραφή" των Ινδουιστών, που σε μετάφραση σημαίνει "Το τραγούδι του Πνεύματος" ερμηνευμένη (προφορικά μόνο) από τον Λαχίρι Μαχασάγια και τον Σρι Γιουκτέσβαρ, την οποία ερμήνευσε μόνος του, γραπτώς, έχοντας μάθει μόνο τον συγκεκριμένο συμβολισμό στους πρώτους μόνο στίχους του κεφαλαίου Ι της Γκίτα και σε μερικούς συναφείς αφορισμούς του Πατάντζαλι (όταν είδε ότι αυτά τα είχε μάθει τέλεια, ο γκουρού του αρνήθηκε να τον διδάξει περαιτέρω), στις οι Γιόγκα Σούτρα του Πατάντζαλι (Yoga Sutras), καθώς και στα λόγια του Χριστού. Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα ερμήνευσε την Μπάγκαβαντ Γκίτα του Ινδουισμού και την Καινή Διαθήκη του Χριστιανισμού αποδεικνύοντας, σύμφωνα με την ερμηνεία του και τα δικά του επιχειρήματα ότι η αρχική Γιόγκα όπως διδάχθηκε από τον Κρίσνα και ο αρχικός Χριστιανισμός, όπως τον δίδαξε ο Χριστός, συμφωνούν (αυτό ήταν εξάλλου βασικότατο σημείο της αποστολής του, όπως αναφέρεται παραπάνω στους Στόχους και Ιδεώδη της οργάνωσής του), με δύο δίτομα έργα, το "God Talks With Arjuna - The Baghavad Gita" (μη δημοσιευμένο στα Ελληνικά) και με το άλλο δίτομο έργο του "The Second Coming of Christ" ("Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού", μη δημοσιευμένο στα Ελληνικά).
Κρίγια Γιόγκα σημαίνει η "ένωση" (yoga) με τον Θεό, το Πνεύμα, μέσω συγκεκριμένης τεχνικής (kriya). Η σανσκριτική ρίζα kriya είναι kri, που σημαίνει "κάνω, πράττω, αντιδρώ". Από την ίδια ρίζα προέρχεται και η λέξη κάρμα, η φυσική θεμελιώδης αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος. Η Κρίγια Γιόγκα επομένως είναι η «ένωση (γιόγκα) με τον Θεό, μέσω μιας συγκεκριμένης πράξης ή τελετουργίας (κρίγια)». Η Κρίγια Γιόγκα διδάχθηκε μέσω συγκεκριμένης διαδοχής διδασκάλων: Ο Μαχαβατάρ Μπαμπάτζι την αποκάλυψε εκ νέου, καθώς είχε χαθεί κατά τους "Σκοτεινούς Αιώνες", λόγω της μυστικότητας των ιερέων και της αδιαφορίας των ανθρώπων κατά τη σκοτεινή αυτή εποχή, και τη δίδαξε στον μαθητή του Λαχίρι Μαχασάγια με την εντολή σ' αυτόν να τη δίνει σε όσους ειλικρινά αναζητούν τον Θεό, και εκείνος στον κύριο μαθητή του, Σουάμι Σρι Γιούκτεσβαρ Γκιρί, τον γκουρού του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Επισημαίνεται ότι, όπως ο ίδιος γράφει, η Κρίγια Γιόγκα είναι ειδικές τεχνικές της Ράτζα Γιόγκα, της ανώτατης και αποκαλούμενης "βασιλικής" (από το ρατζ, που σημαίνει βασιλιάς).
Η Κρίγια Γιόγκα αποτελείται από συγκεκριμένες τεχνικές και δεν περιλαμβάνει σωματικές ασκήσεις, υπάρχει απόλυτη ακινησία. Ο ορισμός της Κρίγια Γιόγκα, η οποία αναφέρεται δύο φορές στην Μπάγκαβαντ Γκίτα και δύο φορές από τον σοφό Πατάντζαλι. από τον Κρίσνα, τον μεγαλύτερο προφήτη της Ινδίας, δίνεται στην Μπάγκαβαντ Γκίτα και από τον αρχαίο σοφό Πατάντζαλι στο έργο του Yoga Sutras (αφορισμοί). Ένας στίχος (Μπάγκαβαντ Γκίτα IV:29) αναφέρει: «Προσφέροντας την εισπνεόμενη ανάσα στην εκπνεόμενη ανάσα και προσφέροντας την εκπνεόμενη ανάσα στην εισπνεόμενη ανάσα, ο γιόγκι εξουδετερώνει και τις δύο ανάσες. Έτσι απελευθερώνει την πράνα από την καρδιά και θέτει υπό τον έλεγχό του τη ζωική δύναμη». Ένας άλλος στίχος της Μπάγκαβαντ Γκίτα (V:27-28) δηλώνει: «Αιώνια ελεύθερος γίνεται ο άριστος στο διαλογισμό, ο οποίος, αναζητώντας τον Υπέρτατο Στόχο, μπορεί να αποσύρεται από εξωτερικά φαινόμενα, εστιάζοντας το βλέμμα του στο σημείο ανάμεσα στα φρύδια και εξουδετερώνοντας τα ίσα ρεύματα της πράνα και της απάνα [που ρέουν] μέσα στα ρουθούνια και τους πνεύμονες, και να ελέγχει τον αισθητήριο νου και τη διάνοια, και να εξαφανίζει την επιθυμία, τον φόβο και τον θυμό». Ο Πατάντζαλι, στη Γιόγκα Σούτρα ΙΙ:1, γράφει: «Η Κρίγια Γιόγκα συνίσταται σε σωματική πειθαρχία, έλεγχο του νου και διαλογισμό στο Ομ». Χρησιμοποιώντας τις λέξεις Κρίγια Γιόγκα, ο Πατάντζαλι αναφερόταν είτε στην τεχνική που αργότερα διδάχθηκε από τον Μπάμπατζι είτε σε κάποια πολύ παρόμοια. Το γεγονός ότι ο Πατάντζαλι αναφερόταν σε μια συγκεκριμένη τεχνική ελέγχου της ζωικής δύναμης αποδεικνύεται από τον αφορισμό του στις Γιόγκα Σούτρα ΙΙ:49, που έχει ως εξής: «Η απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί μέσω της πραναγιάμα η οποία κατορθώνεται με την αποσύνδεση της ροής της εισπνοής και της εκπνοής». Επισημαίνεται ότι δεν υπάρχουν πολλά είδη Κρίγια Γιόγκα. Η Κρίγια είναι μία, ονομαζόμενη έτσι για να διαχωριστεί από το ευρύτερο σύνολο των τεχνικών Ράτζα Γιόγκα, που στην πλειοψηφία τους περιλαμβάνουν κυρίως αναπνευστικές ασκήσεις.
Όπως είπε ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, η Κρίγια Γιόγκα είναι μια απλή, ψυχοσωματική μέθοδος με την οποία το ανθρώπινο αίμα απαλλάσσεται από τον άνθρακα και τροφοδοτείται με οξυγόνο. Τα άτομα αυτού του επιπλέον οξυγόνου μεταστοιχειώνονται σε ζωικό ρεύμα που αναζωογονεί τον εγκέφαλο και τα κέντρα της σπονδυλικής στήλης. Σταματώντας τη συσσώρευση φλεβικού αίματος, ο γιόγκι μπορεί να μειώσει ή να σταματήσει τη φθορά των ιστών. Ο προχωρημένος γιόγκι μετασχηματίζει τα κύτταρά του σε ενέργεια. Ο Κρίγια Γιόγκι κατευθύνει νοητικά τη ζωική ενέργεια να περιστρέφεται, προς τα πάνω και προς τα κάτω, γύρω από τα έξι κέντρα της σπονδυλικής στήλης (το πλέγμα του προμήκους μυελού, το αυχενικό πλέγμα, το ραχιαίο πλέγμα, το οσφυϊκό πλέγμα, το πλέγμα του ιερού οστού και αυτό του κόκκυγα). Σύμφωνα με τον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, ένας άνθρωπος, για να φτάσει στην ένωση με τον Θεό, μια ένωση που όπως λέει είναι ο μόνος προορισμός της ψυχής, διότι εκεί είναι το "σπίτι της", και μπορεί να γίνει και χωρίς γιόγκα, μέσω του νόμου της φυσικής εξελικτικής προόδου της φύσης, χρειάζεται ένα εκατομμύριο χρόνια ζωής στη γη, χωρίς ασθένειες και ατυχήματα και χωρίς παράβαση των νόμων του Θεού. Ο χρόνος αυτός επιμηκύνεται πολύ, σε δύο εκατομμύρια χρόνια και ίσως και περισσότερα, για τον άνθρωπο που δεν ζει έτσι. Η Κρίγια Γιόγκα είναι απλώς μια ταχύτατη συντόμευση του χρόνου αυτού. Μία Κρίγια διαρκεί μισό λεπτό. Μισό λεπτό περιστροφής της ενέργειας γύρω από την ευαίσθητη σπονδυλική στήλη του ανθρώπου παράγει μια λεπτοφυή πρόοδο στην εξέλιξή του. Αυτό το μισό λεπτό της Κρίγια ισοδυναμεί με ένα χρόνο φυσιολογικής πνευματικής εξέλιξης, σύμφωνα με τους αργούς ρυθμούς εξέλιξης της Φύσης.
Η Σρι Ντάγια Μάτα (Sri Daya Mata), πρόεδρος του Self-Realization Fellowship/Yogoda Satsanga of India (SRF/YSS) για πάνω από 55 χρόνια (πέθανε το 2010), και η πιο στενή μαθήτριά του και ιδιαιτέρα γραμματέας του για 20 χρόνια αναφέρει σχετικά, "Η Κρίγια γιόγκα ειναι τόσο αποτελεσματική, τόσο πλήρης, γιατί αφυπνίζει την αγάπη για τον Θεό –την παγκόσμια δύναμη μέσω της οποίας ελκύει ο Θεός όλες τις ψυχές σε επανένωση μαζί Του– στη ζωή του αφιερωμένου μαθητή".
Ο Γιογκανάντα έγραψε στην Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι ότι η "πλήρης και πραγματική τεχνική θα πρέπει να διδάσκεται από εξουσιοδοτημένο Κρίγια Γιόγκι μοναχό του Self-Realization Fellowship/Yogoda Satsanga Society of India" Και έτσι γίνεται πράγματι. Η πρόεδρος του Self-Realization Fellowship/Yogoda Satsanga of India, η Σρι Μριναλίνι Μάτα, στενότατη μαθήτριά του, πέθανε στις 3 Αυγούστου 2017. Ο νέος Πρόεδρος είναι ο Αδελφός Τσιντάναντα (Brother Chdananda).
Θάνατος
Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα πέθανε (σύμφωνα με τους μαθητές του εισήλθε στο μαχασαμάντι, που σημαίνει τελική, συνειδητή έξοδο από το σώμα του) στις 7 Μαρτίου του 1952. Τις ημέρες που προηγήθηκαν του θανάτου του, άφηνε σαφείς υπαινιγμούς ότι είχε έρθει η ώρα να αφήσει αυτόν τον κόσμο. Παλιότερα είχε πει: "Θα αφήσω αυτόν τον κόσμο όρθιος, μιλώντας για την Ινδία". Η προφητεία επαληθεύθηκε. Σύμφωνα με την αυτόπτη μάρτυρα Ντάγια Μάτα, μια από τις αρχικές και πιο στενές μαθήτριές του, κατά την ολοκλήρωση μιας ομιλίας του προς τιμή του Πρεσβευτή της Ινδίας Binay Ranjan Sen, μίλησε για την Ινδία και την Αμερική, τη συνεισφορά τους στην παγκόσμια ειρήνη και πρόοδο και τη μελλοντική συνεργασία τους, εκφράζοντας την ελπίδα του για έναν "Ενωμένο Κόσμο". Τελείωσε την ομιλία του διαβάζοντας από το ποίημά του "Η Ινδία μου", ολοκληρώνοντας με τη φράση "Εκεί όπου ο Γάγγης, τα δάση, οι σπηλιές των Ιμαλαΐων και οι άνθρωποι ονειρεύονται τον Θεό - είμαι καθαγιασμένος, το σώμα μου άγγιξε αυτή τη γη". Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, ανασήκωσε τα μάτια του στο κέντρο Κουτάστα (στο άτζνα τσάκρα, ανάμεσα στα δύο φρύδια, στο πνευματικό μάτι) και το σώμα του έπεσε στο δάπεδο. Η Ινδία τον ανακήρυξε "έναν από τους μεγάλους αγίους της", όπως αναφέρεται στην αγγλική Wikipedia, "commemorative stamp 1977".
Ισχυρισμοί περί μη αποσύνθεσης
Όπως καταγράφθηκε στο Time Magazine στις 4 Αυγούστου 1952, ο Χάρι Τ. Ρόου διευθυντής στο νεκροτομείο του Λος Άντζελες στο Γκέντέιλ της Καλιφόρνια έστειλε στο Self-Realization Fellowship ένα επικυρωμένο από συμβολαιογράφο γράμμα, από το οποίο πάρθηκαν τα ακόλουθα αποσπάσματα:.
«Η απουσία οποιωνδήποτε ενδείξεων οπτικής σήψης στο νεκρό σώμα του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα είναι η πιο εξαιρετικά ασυνήθιστη περίπτωση που έχουμε δει. […] Καμία υλική αποσύνθεση δεν ήταν ορατή στο σώμα του ακόμα και είκοσι μέρες μετά τον θάνατο. […] Καμία ένδειξη μούχλας δεν υπήρχε στο δέρμα του και καμία ορατή αφυδάτωση δεν υπήρξε στους σωματικούς ιστούς. Αυτή η κατάσταση της τέλειας συντήρησης του σώματος είναι, καθ’ όσον γνωρίζουμε από τα ιατρικά χρονικά, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά. […] Την ώρα που παρέλαβε το σώμα του Γιογκανάντα, το προσωπικό του Νεκροτομείου περίμενε να παρατηρήσει, μέσα από το γυάλινο κάλυμμα του φερέτρου, τις συνήθεις ενδείξεις της σταδιακής σωματικής σήψης. Η κατάπληξή μας αυξανόταν καθώς περνούσαν οι μέρες χωρίς να επιφέρουν οποιαδήποτε ορατή αλλαγή στο σώμα καθώς το παρατηρούσαμε. Το σώμα του Γιογκανάντα ήταν προφανώς σε μια απίστευτη κατάσταση μη μεταβλητότητας. […] »Καμία οσμή σήψης δεν αναδύθηκε από το σώμα του οποιαδήποτε στιγμή. […] Η εμφάνιση του Γιογκανάντα στις 27 Μαρτίου, ακριβώς πριν το μπρούτζινο κάλυμμα του φερέτρου τεθεί στη θέση του, ήταν η ίδια όπως στις 7 Μαρτίου. Στις 27 Μαρτίου φαινόταν τόσο φρέσκος και ανέγγιχτος από τη σήψη όσο φαινόταν την ημέρα του θανάτου του. Στις 27 Μαρτίου δεν υπήρχε καμία ένδειξη ώστε να πούμε ότι το σώμα του είχε υποστεί οποιαδήποτε ορατή αποσύνθεση. Γι’ αυτούς τους λόγους δηλώνουμε ξανά ότι η περίπτωση του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα είναι μοναδική στην εμπειρία μας».
Ο Ρόμπερτ Τοντ Κάρολ στο βιβλίο του The Skeptic's Dictionary (Το Λεξικό του Σκεπτικιστή) έγραψε ότι ο διευθυντής του Φόρεστ Λόουν έδωσε μεν ακριβή αναφορά, αλλά η επίκληση της έλλειψης σημείων αποσύνθεσης ως εξαιρετικό φαινόμενο είναι παραπλανητική. Ένα τυπικά βαλσαμωμένο σώμα δεν θα δείξει σημεία αποσύνθεσης για 1-5 μήνες, χωρίς τη χρήση κατάψυξης ή σχετικής κρέμας. Sheeeeesh
Εργογραφία
The Second Coming of Christ: The Resurrection of the Christ Within You, Σχολιασμός πάνω στις διδασκαλίες του Ιησού.
God Talks with Arjuna; The Bhagavad Gita, Νέα μετάφραση και σχολιασμός.
Man’s Eternal Quest, Ο πρώτος τόμος διαλέξεων και ανεπίσημων ομιλιών του Παραμχάνσα Γιογκανάντα.
The Divine Romance, Ο δεύτερος τόμος διαλέξεων, ανεπίσημων ομιλιών και δοκιμίων του Παραμχάνσα Γιογκανάντα
Journey to Self-Realization, Ο τρίτος τόμος διαλέξεων και ανεπίσημων ομιλιών του Παραμχάνσα Γιογκανάντα
Wine of the Mystic: The Rubaiyat of Omar Khayyam — A Spiritual Interpretation, Σχολιασμός για τη μυστικιστική επιστήμη της κοινωνίας με τον Θεό, που είναι κρυμμένη στα Ρουμπαγιάτ.
Where There Is Light: Insight and Inspiration for Meeting Life’s Challenges
Whispers from Eternity, Συλλογή προσευχών και εμπειριών του Παραμχάνσα Γιογκανάντα σε κατάσταση διαλογισμού.
The Science of Religion, Η επιστήμη της θρησκείας
The Yoga of the Bhagavad Gita: An Introduction to India’s Universal Science of God-Realization
The Yoga of Jesus: Understanding the Hidden Teachings of the Gospels
In the Sanctuary of the Soul: A Guide to Effective Prayer
Inner Peace: How to Be Calmly Active and Actively Calm
To Be Victorious in Life
Why God Permits Evil and How to Rise Above It
Living Fearlessly: Bringing Out Your Inner Soul Strength
How You Can Talk With God, Πώς μπορείς να μιλήσεις με τον Θεό
Metaphysical Meditations, Μεταφυσικοί διαλογισμοί
Scientific Healing Affirmations, Επιστημονικές Θεραπευτικές Διαβαβαιώσεις.
Sayings of Paramahansa Yogananda Συλλογή ρήσεων και συμβουλών.
Songs of the Soul, Μυστικιστική ποίηση.
The Law of Success, Εξηγεί δυναμικές θεμελιώδεις αρχές για να κατορθώνει κάποιος τους στόχους του στη ζωή.
Cosmic Chants Λέξεις (στα Αγγλικά) και μουσική σε 60 τραγούδια αφοσίωσης, με μια εισαγωγή που εξηγεί πώς ο πνευματικός ψαλμός μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνία με τον Θεό.
Ελληνικές εκδόσεις
Στην ελληνική γλώσσα κυκλοφόρησαν με χρονολογική σειρά οι παρακάτω εκδόσεις:
Yogananda, Paramahansa. (1956) Η αυτοβιογραφία ενός γιόγκι. (μτφρ Ι. Δ. Βορρές). 9η έκδ. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας (έκδοσση 1956, μη αναθεωρημένη). ISBN 960-05-0040-1
Yogananda, Paramahansa. (2002) Η αιώνια αναζήτηση του ανθρώπου. (μτφρ. Ξενοφών Θ. Καρκάντζος). Αθήνα: Κέδρος. ISBN 960-04-1870-5
Yogananda, Paramahansa. (2002) Η αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι / Παραμχάνσα Γιογκανάντα · (μτφρ. Ρένα Καρακατσάνη). Αθήνα: Κάκτος
Yogananda, Paramahansa. (2003) Πως μπορείς να μιλάς με τον Θεό: Δημιουργία μιας προσωπικής σχέσης με τον Θεό. (μτφρ. Δημήτρης Κουτσούκης). Αθήνα: Πύρινος Κόσμος. ISBN 960-430-204-3
Yogananda, Paramahansa. (2003) Μέσα στο ιερό της ψυχής: Ένας οδηγός για την αποτελεσματική προσευχή.(μτφρ. Δημήτρης Κουτσούκης). Αθήνα: Πύρινος Κόσμος. ISBN 960-430-189-6
Yogananda, Paramahansa. (2003) Εσωτερική ειρήνη : Πώς να είσαι ήρεμα δραστήριος και δραστήρια ήρεμος. (μτφρ. Δημήτρης Κουτσούκης). Αθήνα: Πύρινος Κόσμος. ISBN 960-430-205-1
Yogananda, Paramahansa. (2003) Η επί του όρους ομιλία : Στις πηγές των θεϊκών υδάτων. (μτφρ. Δημήτρης Κουτσούκης). Αθήνα: Πύρινος Κόσμος. Εξαντλημένο χωρίς δυνατότητα επανέκδοσης ISBN 978-960-430-206-2
Yogananda, Paramahansa. (2003) Η επιστήμη της θρησκείας: Στην ανατολή μιας νέας συνειδητότητας. (μτφρ. Δημήτρης Κουτσούκης). Αθήνα: Πύρινος Κόσμος. ISBN 978-960-430-198-0
Yogananda, Paramahansa. (2003) Εκεί όπου υπάρχει φως: Γνώση και έμπνευση για να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις της ζωής. (μτφρ. Δημήτρης Κουτσούκης). Αθήνα: Πύρινος Κόσμος.ISBN 978-960-430-190-4
Παραμχάνσα Γιοκανάντα (2006) Στιγμές αλήθειας: Αποσπάσματα από το Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ (επιμ. μτφρ Ηρώ Πριμικύρη), Αθήνα: Κυβέλη. ISBN 978-960-6630-15-6
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2011) Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876121290
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Η Αιώνια Αναζήτηση του Ανθρώπου, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876125922
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Επιστημονικές Θεραπευτικές Διαβεβαιώσεις, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876120583
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Μεταφυσικοί Διαλογισμοί, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876120590
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Μέσα στο Ιερό της Ψυχής, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876123867
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Πώς Μπορείτε να Μιλάτε με τον Θεό, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876125793
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Η Επιστήμη της Θρησκείας, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876126431
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα είπε:, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876126097
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Εσωτερική Γαλήνη, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876125809
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2014) Ο Νόμος της Επιτυχίας, Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876120606
Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (2016) Το Θεϊκό Ειδύλλιο'', Self-Realization Fellowship, στα Ελληνικά, ISBN 9780876125939
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The lineage of Gurus with Yogananda
Θρησκευτικοί ηγέτες
Ινδοί φιλόσοφοι
Ινδοί συγγραφείς
Ινδοί αυτοβιογράφοι
|
248308
|
https://el.wikipedia.org/wiki/BW
|
BW
|
Η συντομογραφία λατινικών χαρακτήρων BW ή Bw μπορεί να αναφέρεται:
Ως BW
Στον βιολογικό πόλεμο, (biological warfare).
Γεωγραφικοί προσδιορισμοί
Στην Μποτσουάνα χώρα της Αφρικής κατά ISO 3166-2
Στο Μπανγκλαντές, χώρα κατά WMO.
Στη Βάδη-Βυρτεμβέργη (Baden-Württemberg) κρατίδιο της Γερμανίας.
Ως .bw, στον top-level domain κωδικό για την Μποτσουάνα στο διαδίκτυο.
|
727529
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A5%CE%BB%CF%8C
|
Οι διακοπές του κυρίου Υλό
|
Οι διακοπές του κυρίου Υλό (γαλλικός τίτλος: Les Vacances de Monsieur Hulot) είναι γαλλική κωμωδία του 1953 σε σκηνοθεσία Ζακ Τατί και πρωταγωνιστή τον ίδιο τον σκηνοθέτη.
Είναι η πρώτη εμφάνιση του αδέξιου κινηματογραφικού χαρακτήρα του κυρίου Υλό, ο οποίος εμφανίζεται και στις επόμενες ταινίες του Ζακ Τατί, μεταξύ των οποίων Ο Θείος μου (Mon Oncle,1958), Playtime (1967) και Ο κύριος Ιλό στο χάος της κυκλοφορίας (Trafic,1971).
Η ταινία είχε διεθνή επιτυχία όταν κυκλοφόρησε το 1953 και θεωρείται ταινία-σταθμός στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου. Είχε επίσης μεγάλη εμπορική επιτυχία με 5.071.920 πωλήσεις εισιτηρίων στη Γαλλία το έτος κυκλοφορίας της.
Υπόθεση
Ο κύριος Υλό (Ζακ Τατί), ένας αδέξιος αλλά συμπαθητικός μεσόκοπος εργένης, περνά τις καλοκαιρινές διακοπές του δίπλα στη θάλασσα, σε ένα ήσυχο οικογενειακό ξενοδοχείο στις ακτές του Ατλαντικού. Αλλά η αδεξιότητά του τον κάνει να διαπράττει πολλά λάθη που αναστατώνουν τη ζωή των υπόλοιπων παραθεριστών.
Η ταινία παρουσιάζει διάφορους τύπους παραθεριστών σε μια εποχή που οι παραθαλάσσιες διακοπές είχαν αρχίσει να γενικεύονται. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη υπόθεση αλλά μέσα από μια σειρά περιπέτειες, καταγράφεται η καθημερινότητα των παραθεριστών του ξενοδοχείου, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι σχεδόν αδύνατο να απελευθερωθούν, ακόμη και προσωρινά, από τους άκαμπτους κοινωνικούς ρόλους τους για να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τη ζωή και ακόμα και στις διακοπές τους επαναλαμβάνουν τις αστικές τους συνήθειες.
Η ταινία χλευάζει επίσης την εμπιστοσύνη της μεταπολεμικής δυτικής κοινωνίας στην αισιόδοξη πίστη στην καπιταλιστική παραγωγή, αλλά και στην αξία της σύνθετης τεχνολογίας έναντι των απλών απολαύσεων, θέμα που θα εμφανιστεί και στις επόμενες ταινίες του Ζακ Τατί.
Βραβεία - Διακρίσεις
1953: Βραβείο Λουί Ντελύκ, Παρίσι
1953: Διεθνές βραβείο κριτικών, Φεστιβάλ των Καννών
1953: Prix Femina, Βρυξέλλες
1955: Βραβείο Golden Laurel, Εδιμβούργο
1956: Καλύτερη ταινία της χρονιάς, Κούβα
Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Στις κινηματογραφικές κριτικές εκθειάζεται το ποιητικό χιούμορ του Ζακ Τατί.
Η ταινία περιλαμβάνεται στον κατάλογο 50 εφηβικών ταινιών που εκδόθηκε το 2005 από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Ο Γούντι Άλεν την θεωρεί ως την πιο επιτυχημένη κωμική ταινία της εποχής της.
Παραπομπές
Ταινίες του 1953
Γαλλικές ταινίες
Γαλλόφωνες ταινίες
Γαλλικές κωμικές ταινίες
Γαλλικές ασπρόμαυρες ταινίες
|
172507
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CE%BD%20%CE%9C%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BD
|
Παλλαϊκόν Μέτωπον
|
Το Παλλαϊκό Μέτωπο (ΠΑ.ΜΕ.) ήταν πολιτικός σχηματισμός που είχε συγκροτήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.) τον Ιανουάριο του 1936.
Ιστορικό
Το 1936 στην Ελλάδα είχε αναπτυχθεί έντονα η προοπτική επιβολής δικτατορικού καθεστώτος, το μοναρχικό καθεστώς είχε εκ νέου ενισχυθεί, και το παγκόσμιο σκηνικό ευνοούσε κάθε ακροδεξιά παρέκκλιση. Τον Δεκέμβριο του 1935 το Κ.Κ.Ε., πραγματοποίησε το 6ο Συνέδριό του. Σε αυτό ψηφίστηκε και στηρίχθηκε η αναγκαιότητα δημιουργίας με άλλες δημοκρατικές-αντιφασιστικές δυνάμεις ενός Παλλαϊκού Μετώπου το οποίο θα αντιτάσσονταν σε κάθε ακροδεξιά δικτατορική παρέκκλιση, σε κάθε εμπλοκή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το οποίο θα είχε αντιμοναρχικό χαρακτήρα. Τελικά το Παλλαϊκό Μέτωπο ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1936, με τη στήριξη του Αγροτικού Κόμματος και ανένταχτων προσωπικοτήτων (π.χ. Δημήτρης Γληνός).
Στις εκλογές του 1936, το Παλλαϊκό Μέτωπο με επικεφαλής τον γενικό γραμματέα του Κ.Κ.Ε. Νίκο Ζαχαριάδη, έλαβε 5,76% και εξέλεξε 15 βουλευτές. Αρχηγός της κοινοβουλευτικής του ομάδας ορίστηκε ο Στέλιος Σκλάβαινας. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ο Ζαχαριάδης δεν εξελέγη βουλευτής στον Πειραιά, θέση την οποία κατέλαβε ο Μανώλης Μανωλέας.
Το Παλλαϊκό Μέτωπο ήρθε σε σφοδρή σύγκρουση με τον Ιωάννη Μεταξά καταγγέλλοντας τον ως πιθανό δικτάτορα. Επίσης κατήγγειλε και το Λαϊκόν Κόμμα ως σταθερό πρωταγωνιστή της δικτατορικής εκτροπής. Απέναντι στους Φιλελεύθερους κράτησε κριτική στάση για την ανεκτικότητά τους, αλλά προσπάθησε ταυτόχρονα να τους προσεγγίσει προκειμένου να συγκροτήσουν μια αντιδικτατορική-αντιφασιστική συμμαχία. Τελικά, υπέγραψαν από κοινού μυστική συμφωνία, η οποία έμεινε στην ιστορία ως Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα. Εντούτοις, το Σύμφωνο παραβιάστηκε λίγο αργότερα από τους Φιλελεύθερους οι οποίοι δεν εφάρμοσαν τα κύρια σημεία της συμφωνίας. Ακόμα σημαντική ήταν η συμβολή του Μετώπου στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων. Την επόμενη του ξεσπάσματος της μεταξικής δικτατορίας είχε προγραμματιστεί γενική απεργία. Ωστόσο, η πραγματοποίησή της διακόπηκε από την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου την οποία στήριξε το παλάτι, με πρόσχημα την «αποσόβηση του κομμουνιστικού κινδύνου».
Οι περισσότεροι βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου συνελήφθησαν από τις πρώτες κιόλας μέρες της δικτατορίας.
Αποτελέσματα εκλογών
Βουλή των Ελλήνων
Πηγές
Ιστορία της Αντίστασης 1940-1944, εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
Άγγελος Ελεφάντης:Η επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης:ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο, Εκδόσεις Θεμέλιο
Βασίλης Νεφελούδης:Αχτίνα Θ',Αναμνήσεις 1930-1940. Εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας
Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ:1918-1949, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή
Χρήστος Θεοχαράτος:Χαρίλαος Φλωράκης και Λαϊκό Κίνημα, Τα επικά χρόνια(Τόμος Α'), Τυποεκδοτική Α.Ε.
Ψηφιακή Συλλογή Ιδρύματος Δημήτρη Γληνού
Μεσοπόλεμος
|
787784
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%BD-%CF%83%CF%85%CF%81-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%BC%CF%80
|
Μπεσίν-συρ-Γκαρτάμπ
|
Το Μπεσίν-συρ-Γκαρτάμπ (γαλλικά: Bessines-sur-Gartempe, οξιτανικά: Becinas) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Ωτ-Βιέν, στη διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπεσινώ (γαλλικά: Bessinauds).
Παραπομπές
Κοινότητες της Ωτ-Βιέν
|
618128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Χριστόφορος Αργυρόπουλος
|
Ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος είναι Έλληνας δικηγόρος.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιδιώτευσε ως δικηγόρος με ιδιαίτερη έμφαση στο ποινικό δίκαιο. Ως δικηγόρος συμμετείχε στη δίκη του Γοργοποτάμου, σε αυτήν της ΕΦΕΕ ενώ κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης των Μίκη Θεοδωράκη, Νίκο Κωνσταντόπουλου, Δημήτριου Μαρωνίτη κ.α. Υπήρξε επί σειρά ετών πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων καθώς και πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για τον νέο Ποινικό Κώδικα (2015 - 2019). Το 2016 ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και η Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων εξέδωσαν προς τιμήν του τιμητικό τόμο με άνω των εξήντα νομικών μελετών. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες μελέτες σε νομικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα σχετικά με το δίκαιο και την ιστορία.
Υπήρξε στενός φίλος του Χρήστου Λαμπράκη και της Μελίνας Μερκούρη. Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, πρόεδρος της ΕΡΤ (1985) και αντιπρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (1986 - 2009) ενώ σήμερα είναι πρόεδρος του ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη.
Παραπομπές
Έλληνες δικηγόροι
|
182957
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A0%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Πολεμική Πινακοθήκη της Αγίας Πετρούπολης
|
Η Πολεμική Πινακοθήκη της Αγίας Πετρούπολης (ρωσ. Военная галерея) βρίσκεται στα Χειμερινά ανάκτορα στην Αγία Πετρούπολη, Ρωσία. Διαθέτει 322 πορτραίτα στρατηγών, οι οποία συμμετείχαν στον Πατριωτικό Πόλεμο του 1812. Τα πορτραίτα ζωγράφισε ο Τζορτζ Ντόου (George Dawe), μαζί με τους βοηθούς του, Αλεξάντερ Πολιάκοφ και Βίλχελμ Γκόλικε (Wilhelm August Golike)
Ο χώρος όπου βρίσκεται η Πολεμική Πινακοθήκη της Αγίας Πετρούπολης δημιουργήθηκε χάρη στο αρχιτέκτονα Κάρλο Ρόσι. Η Πολεμική Πινακοθήκη άνοιξε στις 25 Δεκεμβρίου 1826.
Εκτός από τα πορτραίτα, το οποία σχεδίασαν ο Ντόου και οι βοηθοί του, υπήρχαν και πορτραίτα του Αλέξανδρου Α΄ και των συμμάχων του - τον Πρώσο βασιλιά Φρίντριχ Βίλχελμ Γ΄ και τον αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκο Β΄. Τα πορτραίτα του Αλέξανδρου και του Βίλχελμ σχεδιάστηκαν από τον Βερολινέζο Φραντς Κρούγκερ ενώ αυτό του Φραγκίσκου Β΄ από τον Ούγγρο καλλιτέχνη Πέτερ Κράφτομ.
Στην σοβιετική εποχή, στην πινακοθήκη προστέθηκαν άλλα τέσσερα πορτραίτα γρεναδιέρων, οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 1827, για την προστασία των σπιτιών των βετεράνων του Πατριωτικού Πολέμου του 1812. Αργότερα, προστέθηκαν δύο σχέδια του Πέτερ φον Χες (Peter von Hess):
Πορτραίτα
Πορτραίτα1
Πορτραίτα2
Πηγές
Η Πολεμική Πινακοθήκη (Ρωσικά)
Η Πολεμική Πινακοθήκη, έργο "1812" (Ρωσικά)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολεμική Πινακοθήκη της Αγίας Πετρούπολης
Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
|
172356
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%2C%20%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B1
|
Κορίνα, η Αγριόγατα
|
Η Κορίνα, η αγριόγατα (Ισπανικά: Gata Salvaje, Μετάφραση: Αγριόγατα) είναι τηλενουβέλα βενεζουελάνικης παραγωγής του 2002. Η σειρά αποτελείται από 252 επεισόδια, προβλήθηκε στη Βενεζουέλα και έκανε πρεμιέρα στις 16 Μαΐου 2002. Στην Ελλάδα προβλήθηκε από το Star Channel.
Υπόθεση
Η Κορίνα Ρίος (κανονικά λέγεται Ροσάουρα) είναι μια πανέμορφη κοπέλα, γνωστή ως «αγριόγατα» λόγω του δυναμικού χαρακτήρα της. Αγωνίζεται καθημερινά για να τα βγάλει πέρα, σε δύο διαφορετικές δουλειές. Ζει με τον πατέρα της, ο οποιός άνεργος και αλκοολικός, και μαζί τους ζουν και η μητριά της, μαζί με την ανεύθυνη θετή αδελφή της.
Η ζωή της Κορίνας αλλάζει, όταν γνωρίζει τον Μάριο, έναν γοητευτικό μηχανικό από πλούσια οικογένεια. Ερωτεύονται και ενώνονται με τα δεσμά του γάμου. Εκείνη είναι ερωτευμένη μαζί του, αλλά ο Μάριο σκέφτεται ακόμη την πρώην σύζυγό του που χάθηκε μυστηριωδώς σε ένα ατύχημα. Χρησιμοποιεί την Κορίνα για να αναστατώσει την αδελφή του Εδουάρδα, μια αδίστακτη γυναίκα που επιθυμεί να τον παντρέψει με την πάμπλουτη Εύα, με σκοπό την οικονομική σωτηρία της οικογένειας.
Η Εύα και η Εδουάρδα πετυχαίνουν να χωρίσουν το ευτυχισμένο ζευγάρι. Η Κορίνα χάνει τον αγαπημένο της Μάριο και βρίσκεται πάμπτωχη, απελπισμένη και μόνη. Ωστόσο, η ζωή της αλλάζει όταν μαθαίνει ότι είναι η χαμένη εγγονή της πανίσχυρης Κρους Ολιβάρες, της οποίας την περιουσία κληρονομεί. Η Κορίνα πλούσια πια, αλλάζει όνομα και εμφάνιση και ζητάει εκδίκηση από αυτούς που την πλήγωσαν. Όμως με το καιρό, η αγάπη της για τον Μάριο μεγαλώνει και αποδεικνύεται ότι είναι πιο δυνατή από την εκδίκηση.
Κάστ
Μαρλένε Φαβέλα ως Κορίνα Ρίος Ολιβάρες "Αγριόγατα"(κανονικά λέγεται Ροσάουρα)
Μάριο Σιμάρρο ως Λουίς Μάριο Αρισμέντι
Καρολίνα Τεχέρα ως Εύα Γρανάδος
Αριέλ Λόπες Παδίγια ως Πατρίσιο Ριβέρα
Σέρχιο Καταλάν ως Γκαμπριέλ Βαλένσια
Μάργιορι ντε Σούσα ως Καμέλια Βαλέντε ντε Αρισμέντι
Χουάν Αλφόνσο Μπαπτίστα ως Μπρούνο Βιγιάλτα
Μαρισέλα Μπουιτριάγο ως Κλάουδια Ολιβάρες
Μάρα Κροάτο ως Εδουάρδα Αρισμέντι
Λιλιάνα Ροδρίγκες ως Φρανσίσκα "Παντσίτα" Λόπεζ
Φρανσές Ονδιβιέλα ως Μαρία Χούλια Ροδρίγκες
Αδαμάρι Λόπεζ ως Ρεγγίνα Ρίος Ροδρίγκες (κανονικά λέγεται Καρίνα)
Άνα Καρίνα Κασανόβα ως Μαριάνα Μοντέρο Αρισμέντι/Σιρένα(κανονικά λέγεται Λουισάνα)
Φερνάντο Καρρέρα ως Ραφαέλ Γρανάδος
Οσβάλντο Ρίος ως Σιλβάνο Σαντάνα Κάστρο
Αούρα Κριστίνα Γέϊθνερ ως Μαριμπέλα Τοβάρ
Σιλβάνα Αρίας ως Χιμένα Αρισμέντι
Ισμαέλ λα Ρόσα ως Ιβάν Ρίος Ροδρίγκες
Βίρνα Φλόρες ως Μινέρβα Παλάσιος
Γιέσσικα Σερέσο ως Σίλβια Γρανάδος
Νόρμα Σουνίγα ως Ρομπέρτα Μόντες (κανονικά λέγεται Καριδάδ)
Τσάρλι Μασό ως Ροδρίγο Βαλένσια
Ροδρίγο Βιδάλ ως Γκιγιέρμο Βαλένσια
Άδα Μπέχαρ ως Δόνια Κρους Ολιβάρες
Σέσαρ Ρομάν ως Ιμανόλ Λάντερ
Σάντρο Φινόγλιο ως Μαξιμιλιάνο "Μαξ" Ρόμπλες Γρανάδος
Σάντρα Ιτσέλ ως Μαργαρίτα Ρίος Ροδρίγκες(κανονικά λέγεται Μαγίτα)
Βιβιάνα Χιμπέλι ως Γιακλίν Τοβάρ
Ισαμπέλ Μορένο ως Μερσέδες Σαλασάρ
Άνα Λουσία Ντομίνγκες ως Αδριάνα Λινάρες
Χούλιο Καπότε ως Σαμουέλ Τεχαάρ
Λουίσα Κάστρο ως Γκρισέλντα Ορτίς
Χούλιο Αλκασάρ ως Ανσέλμο Ρίος
Κριστίνα Ντίεκμαν ως Εστρέγια Μαρίνα Γκουτιέρες
Ντιάνα Κιχάνο ως Σόνια
Κωνσταντίνος Βρότσος ως Λεομπάρδο
Άλλες Εκδοχές της σειράς
Η Κορίνα, η αγριόγατα είναι μια καινούρια έκδοση των δυο ιστοριών που έχει γράψει η Ινές Ροδένα, στις οποίες έχουν βασιστεί ποικίλες σειρές σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Προβολή
Βόρεια & Νότια Αμερική, Καραϊβική
Ευρώπη, Αφρική, Ωκεανία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα της σειράς
Σάιτ του καναλιού "Σταρ" που προβάλει τη σειρά
Μίνι Ιστοσελίδα της σειράς
Φόρουμ της σειράς
Φόρουμ για τα επεισόδια της σειράς
Βενεζουελάνικες τηλεοπτικές σειρές
Τηλενουβέλες
|
399534
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CF%8D%CF%82%20II
|
Προμηθεύς II
|
Η οργάνωση Προμηθέας II ήταν μια από τις οργανώσεις που έδρασαν στην Ελλάδα στη διάρκεια της Κατοχής, για λογαριασμό της βρετανικής SOE (Special Operations Executive)
Αρχικά ονομαζόταν «Προμηθέας Ι» και επικεφαλής της ήταν ο συνταγματάρχης Ευριπίδης Μπακιρτζής.
Αργότερα, μέσα στο 1941, την ανέλαβε ο υποπλοίαρχος ΠΝ Χαράλαμπος Κουτσογιαννόπουλος και η οργάνωση ονομάστηκε «Προμηθέας II» .
Η οργάνωση πραγματοποίησε σειρά δολιοφθορών στον Πειραιά, Αττική και στο αεροδρόμιο στους Μολάους Λακωνίας. Έλαβε επίσης μέρος στα πολιτικά πεπραγμένα της Αντίστασης.
Είναι ευρέως γνωστό, ότι ο Κουτσογιαννόπουλος, «με το πιστόλι στο χέρι», εκβίασε τον αρχηγό του ΕΔΕΣ Ν. Ζέρβα να βγεί στο βουνό, καθώς εκείνος, παρά την προκαταβολή (800 λίρες) που είχε λάβει από τους Βρετανούς, χρονοτριβούσε.
Η οργάνωση δέχθηκε χτύπημα από τις Αρχές κατοχής τον Φεβρουάριο του 1943 και διαλύθηκε. Ο Κουτσογιαννόπουλος συνελήφθη, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει.
Στα Δεκεμβριανά του 1944 ο Κουτσογιαννόπουλος συστρατεύτηκε με το ΕΑΜ ενάντια στην Αγγλική επέμβαση. Ως αποτέλεσμα, μεταπολεμικά ο Κουτσογιαννόπουλος δικάστηκε και δεν έτυχε καμιάς αναγνώρισης για την προσφορά του.
Αναφορές
Ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις
Σαμποτάζ
|
94408
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%AD%CE%BB%20%CE%9C%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%81
|
Νοέλ Μαμέρ
|
Ο Νοέλ Μαμέρ (Γαλλικά: NoËl Mamère) Γάλλος πολιτικός και πρώην δημοσιογράφος(1948-). Γεννήθηκε την 25η Δεκέμβρη 1948 στην πόλη Libourne της Γιρόνδης στη νοτιοδυτική Γαλλία. Εκλέγεται βουλευτής συνέχεια από το 1997 και δήμαρχος του δήμου Bègles από το 1989.
Σπούδασε νομική και επικοινωνία. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Αρχικά προσκείμενος στο ενιαίο σοσιαλιστικό κόμμα θα είναι ιδρυτικό μέλος της Γενιάς Οικολογίας το 1990 και αντιπρόεδρος και εθνικός εκπρόσωπος του κόμματος από το 1992 μέχρι την αποχώρησή του το 1994 και το σχηματισμό του κόμματος Οικολογική και Αλληλέγγυα Σύγκλιση (Convergences Ecologie Solidarité) της οποίας θα γίνει πρόεδρος.
Θα εκλεγεί ευρωβουλευτής με τη Λίστα Ριζοσπαστική Ενέργεια το 1994.
Το 1997 η Οικολογική και Αλληλέγγυα Σύγκλιση θα συνεργαστεί με τους πράσινους και θα εκλεγεί βουλευτής στην τρίτη περιφέρεια της Γιρόνδης. Το 1998 αυτός και το κόμμα του θα ενσωματωθούν στους Πράσινους.
Υποψήφιος των Πρασίνων στις προεδρικές εκλογές 2002 θα συγκεντρώσει με 5,3% των ψήφων το μεγαλύτερο ποσοστό που πέτυχε ποτέ Πράσινος υποψήφιος σε προεδρικές εκλογές.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website
Γάλλοι δημοσιογράφοι
Ευρωβουλευτές της Γαλλίας
Δήμαρχοι γαλλικών πόλεων
Γάλλοι οικολόγοι
Μέλη του Ευρώπη Οικολογία - Οι Πράσινοι
|
490094
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8D%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Φύσσας
|
Το ελληνικό επίθετο Φύσσας μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα:
Δημήτρης Φύσσας (γενν. 1956), συγγραφέας, δημοσιογράφος και ποιητής
Παύλος Φύσσας (1979–2013), ράπερ
Τάκης Φύσσας (γενν. 1973), ποδοσφαιριστής
|
764396
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B9%CE%AD%CF%81
|
Γκαρανσιέρ
|
Το Γκαρανσιέρ (γαλλικά: Garancières) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ιβλίν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Γκαρανσιερουά (γαλλικά: Garanciérois).
Παραπομπές
Κοινότητες των Ιβλίν
|
541476
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Φόνισσα Μεσσηνίας
|
Η Φόνισσα, αναφερόμενη παλαιότερα ως η Φόνισα ή η Φώνισσα, είναι οικισμός κοντά στο Σιδηρόκαστρο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας.
Τοποθεσία
Η Φόνισσα βρίσκεται περίπου 18,5 χιλιόμετρα προς τα βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας και περίπου 13,5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το Σιδηρόκαστρο. Έχει υψόμετρο 35 μέτρα και απέχει 4 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Κοντά στην Φόνισσα, προς τα ανατολικά της, βρίσκονται οι Καρυές σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων και προς τα δυτικά της η Ελαία σε απόσταση 3,5 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα.
Ιστορία
Το χωριό έχει ιστορία που ακολουθεί την γενικότερη ιστορία της Τριφυλίας. Η Φόνισα προσαρτήθηκε αρχικά στον παλαιό Δήμο Αυλώνος το 1889, όπου και παρέμεινε, ως το 1912, που ο δήμος καταργήθηκε. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1899, το χωριό μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας, για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας, ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Από το 1889 ως το 1896 το χωριό αναφερόταν επίσημα ως η Φόνισα, ενώ από το 1896 ως το 1907 αναφερόταν επίσημα ως η Φώνισσα. Από το 1907 ως σήμερα, ο οικισμός αναφέρεται επίσημα ως η Φόνισσα. Το 1912 η Φόνισσα προσαρτάται στην Κοινότητα Κοπανίτσης, με έδρα την Κοπάνιτσα (σήμερα οι Καρυές) και στην οποία κοινότητα είχε επίσης προσαρτηθεί και ο οικισμός Τρουκάκι (σήμερα το Πανόραμα). Το 1948 η Φόνισσα αποσπάται από την κοινότητα αυτή και προσαρτάται στην Κοινότητα Μπουζίου, με έδρα το Μπούζι (σήμερα η Ελαία), ενώ στην κοινότητα αυτή προσαρτήθηκε τότε και ο Αγιαννάκης. Το 1956 ο οικισμός Μπούζι και η κοινότητά του μετονομάζονται σε Ελαία και Κοινότητα Ελαίας αντίστοιχα. Το χωριό παρέμεινε στην ''Κοινότητα Ελαίας, με τις αλλαγές στις ονομασίες, από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», η Φόνισσα υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Αυλώνα Μεσσηνίας, ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» η Φόνισσα ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας. Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. Η Φόνισσα σήμερα είναι οικισμός της Τοπικής Κοινότητας της Ελαίας του Δήμου Τριφυλίας, με έδρα την Ελαία, ενώ στην τοπική κοινότητα αυτή ανήκει επίσης ο Αγιαννάκης.
Κάτοικοι
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 17 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.
Κτίρια – αξιοθέατα
Ο οικισμός αποτελείται κυρίως από κατοικίες, αγροικίες και εξοχικά. Από το σημείο στο οποίο βρίσκεται το χωριό, ο θεατής μπορεί να αγναντεύει προς τα δυτικά το Ιόνιο πέλαγος, ενώ στα βόρεια του οικισμού βρίσκεται επίσης το ποτάμι της Νέδας.
Η Νέδα
Σημαντικό αξιοθέατο για την περιοχή του χωριού είναι η διαδρομή στο φαράγγι, το ποτάμι και τους καταρράκτες της Νέδας.
Λαογραφία
Λαογραφικό υλικό σχετικά με το χωριό της Φόνισσας συγκεντρώθηκε σε έρευνα, η οποία έγινε το 1973.
Λογοτεχνική αναφορά για την Φόνισσα
Αναφορά στο χωριό της Φόνισσας κάνει επίσης στο έργο του «Ο Δράκος της Μεσσηνίας» ο λογοτέχνης Γιάννης Κουμαράς, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γιάννης - Μάριος Μαράς).
Προσωπικότητες από την Φόνισσα
Χρήστος Καρανάσης (γεν. 1930), τυπογράφος, αντιστασιακός, ποιητής, εκδότης.
Δείτε επίσης
Κυπαρισσία
Σιδηρόκαστρο
Δήμος Τριφυλίας
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
πρώην Δήμος Αυλώνα Μεσσηνίας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Τριφυλίας, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
Χωριά του νομού Μεσσηνίας
Δήμος Τριφυλίας
|
847904
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%BB%CE%B9%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%82
|
Κέλι Μπάρακς
|
Τα Κέλι Μπάρακς (αγγλικά: Kelley Barracks) είναι στρατιωτική βάση των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στη Στουτγκάρδη. Βρίσκονται επτά χιλιόμετρα νότια του κέντρου της πόλης μεταξύ των περιοχών Μόρινγκεν και Πλίνινγκεν.
Η εγκατάσταση χρονολογείται από τους Στρατώνες Χέλενεν της Βέρμαχτ, που χτίστηκαν το 1938, οι οποίοι καταλήφθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετονομάστηκαν σε Κέλι Μπάρακς. Η βάση πήρε το όνομά της από τον Τζόνα Ε. Κέλι, έναν υπαξιωματικό του αμερικανικού στρατού ξηράς, στον οποίο απονεμήθηκε μετά θάνατον το Μετάλλιο Τιμής για τα επιτεύγματά του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην τοποθεσία Κέλι Μπάρακς υπάρχουν, μεταξύ άλλων: ένα θέατρο, εστιατόρια και ένα ξενοδοχείο.
Το αρχηγείο του 7ου Σώματος Στρατού των ΗΠΑ βρισκόταν εδώ μέχρι το 1992 και το αρχηγείο Διοικήσεως της Αφρικής των Ηνωμένων Πολιτειών (AFRICOM) βρίσκεται εδώ από το φθινόπωρο του 2007.
Συλλογή
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Home page of the US Army Garrison Stuttgart (αγγλικά)
Στουτγκάρδη
|
764448
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%B9%CE%B3-%CF%83%CF%85%CF%81-%CE%9C%CF%89%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%81
|
Μαρέιγ-συρ-Μωλντρ
|
Το Μαρέιγ-συρ-Μωλντρ (γαλλικά: Mareil-sur-Mauldre) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ιβλίν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μαρεϊουά (γαλλικά: Mareillois).
Παραπομπές
Κοινότητες των Ιβλίν
|
179889
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%20%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1
|
Κυβέρνηση Ιωάννη Καποδίστρια
|
Κυβέρνηση Καποδίστρια (Ιανουάριος 1828 - Σεπτέμβριος 1831) ονομάζεται η Κυβέρνηση που δημιούργησε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, ο οποίος διοίκησε τις απελευθερωμένες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία περιοχές της Ελλάδας, από τις 26 Ιανουαρίου 1828 μέχρι και τη δολοφονία του στις 27 Σεπτεμβρίου 1831.
Με βάση τη Συνθήκη του Λονδίνου που υπογράφηκε μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής στις 6 Ιουλίου του 1827 δημιουργήθηκε το αυτόνομο -φόρου υποτελές στον Σουλτάνο - κρατίδιο της Ελλάδας. Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα, διατύπωσε το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας, σύμφωνα με το οποίο, η Ελλάδα θα διοικούνταν από μονομελές εκτελεστικό (νομοτελεστικό) όργανο, τον «Κυβερνήτη».
Η ίδια Εθνοσυνέλευση εξέλεξε για επταετή θητεία, τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας, της Ελληνικής Πολιτείας, όπως ονομάστηκε, τον Ιωάννη Καποδίστρια, ενώ καθόριζε πως μέχρι την άφιξή του, η χώρα θα διοικούνταν από Αντικυβερνητική Επιτροπή.
Άφιξη Ιωάννη Καποδίστρια - Πρώτες ενέργειες
Ο Ιωάννης Καποδίστριας έφτασε στη Μάλτα, τελευταίο σταθμό του ταξιδιού του προς την Ελλάδα, στις 28 Δεκεμβρίου του 1827. Παρέμεινε μερικές μέρες στο νησί, φιλοξενούμενος του Χίου εμπόρου Αλέξανδρου Κοντόσταυλου και αναχώρησε για την Ελλάδα στις 2 Ιανουαρίου 1828. Λόγω θαλασσοταραχής κατέπλευσε πρώτα στο Ναύπλιο (και όχι στον αρχικό του προορισμό, την Αίγινα,) στις 8 Ιανουαρίου 1828. Το Ναύπλιο εκείνον τον καιρό δοκιμαζόταν από την εμφύλια διαμάχη των στρατηγών Θεοδωράκη Γρίβα και Ιωάννη Στράτου, οι οποίοι ο ένας από το Παλαμήδι και ο άλλος από την Ακροναυπλία, κανονιοβολούσαν αλλήλους. Η πρώτη ενέργειά του ως Κυβερνήτη ήταν να τους δώσει διαταγή να σταματήσουν, πράγμα το οποίο έκαναν, αφού υποσχέθηκαν «να τηρήσουν την ησυχίαν και ευταξίαν εις τας φρουράς των και εις τον τόπον».
Στις 11 Ιανουαρίου το πλοίο του αναχώρησε για την Αίγινα, στο λιμάνι της οποίας αγκυροβόλησε στις 7 το απόγευμα. Η πρώτη του συνάντηση έγινε το ίδιο βράδυ στο πλοίο με την Αντικυβερνητική Επιτροπή (που την αποτελούσαν οι Γεώργιος Π. Μαυρομιχάλης, Γιαννούλης Νάκος και Μάρκος Μιλαήτης) και την τοπική δημογεροντία. Ο Νικόλαος Κασομούλης διηγείται στα απομνημονεύματά του το κλίμα στο νησί κατά την άφιξη του νέου Κυβερνήτη:
Η επίσημη τελετή της υποδοχής του, έγινε την επόμενη ημέρα, 12 Ιανουαρίου 1828. Στη δοξολογία που επακολούθησε στον σημερινό Μητροπολιτικό ναό της Αίγινας (Μεγάλη Εκκλησιά, τον ονόμαζαν οι κάτοικοι τότε), τον προσφώνησε ο ιεράρχης Θεόφιλος Καΐρης με έναν λόγο μνημείο της ρητορικής δεινότητας του Καΐρη. Ολόκληρος ο λόγος του Καΐρη εδώ:
Στις 14 Ιανουαρίου παραιτήθηκε και επίσημα η Αντικυβερνητική Επιτροπή ενώ στις 17 Ιανουαρίου ο Κυβερνήτης είχε την πρώτη επίσημη συνάντησή του με το Νομοθετικό σώμα (τη Βουλή της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης). Ειδικά εξουσιοδοτημένη Επιτροπή του Σώματος, παρουσίασε στον Κυβερνήτη σύνοψη του έργου της καθώς και μνημόνιο με τα εκκρεμή ζητήματα, ώστε να ενημερωθεί πλήρως και σφαιρικώς. Στην ίδια συνεδρίαση ο Ι. Καποδίστριας ζήτησε ως απαραίτητη αλλαγή προκειμένου να ασκήσει το κυβερνητικό του έργο, την αλλαγή ορισμένων διατάξεων του Συντάγματος και συγκεκριμένα τη διάλυση του ίδιου του νομοθετικού Σώματος. . Το Βουλευτικό στη συνεδρίαση της 18ης Ιανουαρίου 1828 δέχτηκε τις προτάσεις του Καποδίστρια και με την «Πράξιν ΝΗ΄» αποφάσισε:
α) την αυτοδιάλυσή του
β) τη συγκρότηση γνωμοδοτικού και συμβουλευτικού στον Κυβερνήτη οργάνου, το «Πανελλήνιον»,
γ) τη συγκρότηση της «Γερουσίας»,
δ) την κατάργηση των μέχρι πρότινος «Γραμματειών» (Υπουργείων)
ε) τη σύσταση μίας και μόνης «Γραμματείας της Επικράτειας»
Στις 26 Ιανουαρίου 1828 έλαβε χώρα η επίσημη τελετή ανάληψης των καθηκόντων του Κυβερνήτη και του «Πανελληνίου»
Η Γενική Εφημερίς της Ελλάδος περιέγραψε την τελετή της ορκωμοσίας ως εξής:
Κυβερνητικά όργανα
Γραμματείς (Υπουργοί)
Γραμματεύς της Επικράτειας: Σπυρίδων Τρικούπης (23 Ιανουαρίου 1828 - 5 Φεβρουαρίου 1829)
αντικαταστάθηκε από τον Νικόλαο Σπηλιάδη (5 Φεβρουαρίου 1829 - 10 Δεκεμβρίου 1831)
Γραμματεύς επί των Εξωτερικών και του Εμπορικού Ναυτικού: Σπυρίδων Τρικούπης (5 Φεβρουαρίου 1829 - 12 Σεπτεμβρίου 1829)
αντικαταστάθηκε από τον Ιάκωβο Ρίζο Νερουλό (12 Σεπτεμβρίου 1829 - 8 Ιουλίου 1831)
αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Γλαράκη (8 Ιουλίου 1831 - 8 Απριλίου 1832)
Γραμματεύς Δικαίου: Ιωάννης Γεννατάς (12 Σεπτεμβρίου 1829 - 17 Νοεμβρίου 1830)
αντικαταστάθηκε από τον Βιάρο Καποδίστρια (17 Νοεμβρίου 1830 - 27 Μαρτίου 1831)
αντικαταστάθηκε από τον Ιωάννη Γεννατά (27 Μαρτίου 1831 - 26 Ιουλίου 1831)
αντικαταστάθηκε από τον Μιχαήλ Σικελιανό (26 Ιουλίου 1831 - 30 Απριλίου 1832 )
Γραμματεύς Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εκκλησιαστικών: Νικόλαος Χρυσόγελος (12 Σεπτεμβρίου 1829 - 4 Φεβρουαρίου 1831)
αντικαταστάθηκε από τον Βιάρο Καποδίστρια (4 Φεβρουαρίου 1831 - 27 Μαρτίου 1831)
αντικαταστάθηκε από Νικόλαο Χρυσόγελο (27 Μαρτίου 1831 - 30 Απριλίου 1832)
Γραμματεύς Στρατιωτικών και Ναυτικών: Βιάρος Καποδίστριας (5 Οκτωβρίου 1829 - 1 Απριλίου 1830)
η «Γραμματεία Στρατιωτικών και Ναυτικών» καταργήθηκε την 1η Απριλίου 1830
Γραμματεύς επί των Ναυτικών: Βιάρος Καποδίστριας (1 Απριλίου 1830 - 27 Ιουλίου 1831)
αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Γλαράκη (27 Ιουλίου 1831 - 14 Απριλίου 1832)
Γραμματεύς επί των Στρατιωτικών: Παναγιώτης Ρόδιος (1 Απριλίου 1830 - 14 Απριλίου 1832)
Τριμελής Επιτροπή της Οικονομίας - (7 Φεβρουαρίου 1828 - 29 Μαρτίου 1829) : Γεώργιος Κουντουριώτης, πρόεδρος, Αλέξανδρος Κοντόσταυλος και Γεώργιος Σταύρου, μέλη
Συμβουλευτικά - γνωμοδοτικά όργανα
Πανελλήνιον (28 Ιανουαρίου 1828 - (;) Μάιος 1829)
Το σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη λειτούργησε στο ενδιάμεσο στάδιο από την παύση του Βουλευτικού του 1827 και μέχρι τη συγκρότηση Εθνοσυνέλευσης. Η λειτουργία του περιοριζόταν στην επεξεργασία των κυβερνητικών ψηφισμάτων και την νομιμοποίηση αυτών με την επικύρωσή τους από το Σώμα. Το Πανελλήνιον χωρίστηκε σε 3 τμήματα:
Πρόβουλοι (Πρόεδροι)
Τμήμα Οικονομίας: Γεώργιος Κουντουριώτης
Τμήμα Εσωτερικών: Ανδρέας Ζαΐμης
Τμήμα Πολεμικών: Πέτρος Μαυρομιχάλης
Γερουσία (Μάιος 1827 - Ιανουάριος 1833)
Η Γερουσία συστάθηκε από την Δ΄ Εθνοσυνέλευση αμέσως μετά την κατάργηση του Πανελληνίου, τον Μάιο του 1827. Ωστόσο οι λεπτομέρειες της λειτουργίας της καθορίστηκαν με το ψήφισμα ΛΔ΄ της 8ης Σεπτεμβρίου 1829 ενώ οι Γερουσιαστές ορκίστηκαν στις 26 Οκτωβρίου 1829.
Αποτελούταν και αυτή από 27 μέλη, κύριο έργο των οποίων ήταν η μελέτη και η επικύρωση ή όχι των ψηφισμάτων που αφορούσαν θέματα του Συντάγματος και γενικότερα των πολιτειακών θεσμών.
Πρόεδρος της Γερουσίας : Γεώργιος Σισίνης (12 Σεπτεμβρίου 1829 - 15 Ιουνίου 1830)
αντικαταστάθηκε από τον Δημήτριο Τσαμαδό (15 Ιουνίου 1830 - 25 Ιανουαρίου 1833)
Κυβερνητικό έργο
Στρατός και Στόλος
Σε δυο άξονες στηρίχτηκε η στρατιωτική οργάνωση της χώρας: Στην προσπάθεια εξάλειψης του φαινομένου της πειρατείας, (μάστιγα της εποχής εκείνης) και στην συνέχιση του πολέμου εναντίον των Τούρκων, προκειμένου η Ελλάδα να καταλάβει όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη, τα οποία και θα κατοχυρώνονταν υπέρ της στις μελλοντικές διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες. (σύνορα από τον Αμβρακικό μέχρι τον Παγασητικό κόλπο).
Η πρώτη κίνηση του Καποδίστρια όσον αφορούσε την στρατιωτική πολιτική του ήταν η σύσταση του ανώτατου οργάνου εποπτείας και διοίκησης του στρατού και του στόλου, του «Πολεμικού Συμβουλίου». Το «Πολεμικόν Συμβούλιο» ήταν τριμελές όργανο, του οποίου προήδρευε ο ίδιος ο Κυβερνήτης ενώ μέλη του ήταν ο Αρχιστράτηγος των χερσαίων δυνάμεων, Ρίτσαρντ Τσωρτς κα ο Αρχιναύαρχος των Ναυτικών δυνάμεων, Ναύαρχος Κόχραν.
Αρχηγοί του στρατοί διορίστηκαν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πελοπόννησο, ο Ρίτσαρντ Τσωρτς στην Δυτική Στερεά Ελλάδα και ο Δημήτριος Υψηλάντης, στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα.
Η δεύτερη κίνησή του ήταν η οργάνωση των Ατάκτων στρατιωτών (Κλέφτες και Αρματολοί) με σκοπό τη μετατροπή τους σε πειθαρχημένο τακτικό στρατό. Με το διάταγμα της 15ης Φεβρουαρίου 1828 "Περί Οργανισμού των Χιλιαρχιών" ο στρατός κατανεμήθηκε σε 8 Χιλιαρχίες των 1.200 στρατιωτών έκαστη. Οι Χιλιαρχίες υποδιαιρούνταν σε πεντακοσαρχίες (500), εκαντονταρχίες (100), πενηνταρχίες (50), εικοσιπενταρχίες (25), δωδεκαρχίες (12), πενταρχίες (5).
Μετά την νικηφόρα έκβαση της Μάχης της Πέτρας τον Σεπτέμβριο του 1829, και στην ουσία το τέλος του πολέμου με τους Τούρκους - ο Καποδίστριας προχώρησε στη δεύτερη αναδιοργάνωση των στρατευμάτων.
Οι Χιλιαρχίες καταργήθηκαν με το διάταγμα της 18ης Οκτωβρίου 1829 και τη θέση τους πήραν τα Ελαφρά Τάγματα Πεζικού. Δημιουργήθηκαν 20 Ελαφρά Τάγματα των τεσσάρων (4) λόχων το καθένα.
Την διοίκηση του ήδη υπάρχοντος Ελληνικού Τακτικού Στρατού που είχε σχηματίσει ο Γάλλος στρατηγός Φαβιέρος, την παρέδωσε στον Βαυαρό φιλέλληνα στρατιωτικό και μελλοντικό Αντιβασιλέα, Κάρολο Χάιντεκ. Ο Χάιντεκ οργάνωσε το Πεζικό σε 4 τάγματα, το Πυροβολικό σε 4 λόχους, και το Ιππικό σε δύο ίλες. Τη δύναμη και το αξιόμαχο του τακτικού στρατεύματος ήρθε να συμπληρώσει το 1829, το «Σώμα Αξιωματικών Οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής»,(Μηχανικό) με κύρια αρμοδιότητα τη συντήρηση των φρουρίων.
Εκτός από αυτά, ο Καποδίστριας ίδρυσε τον Ιούνιο του 1828 τον «Λόχο των Προγυμναστών», που τον Δεκέμβριο του 1828 μετονομάστηκε σε «Λόχο των Ευελπίδων». . Ένα μήνα αργότερα ο Λόχος των Ευελπίδων, αναδιοργανώθηκε υπό την ονομασία «Κεντρικόν Πολεμικόν Σχολείον των Ευελπίδων», και υπό τη διοίκηση του Γάλλου αντισυνταγματάρχη Ανρί Πωζιέ, ξεκίνησε την εκπαίδευση των πρώτων αξιωματικών του στρατού.
Όσον αφορά τον Στόλο, όταν ο Καποδίστριας έφτασε στην Ελλάδα, τα πολεμικά πλοία ήταν μόνο 7 (7 παλαιά πυρπολικά και μια άχρηστη ημιολία). Τον Ιούλιο του 1831 όμως, ο Ελληνικός στόλος αποτελούνταν από 31 από 57 πλοία, εξοπλισμένα με περίπου 350 πυροβόλα και πλήρωμα 2.000 άντρες.
Παιδεία - Εκπαίδευση
Υιοθετεί σαν την καταλληλότερη για τις συνθήκες της εποχής εκείνης, την ήδη υπάρχουσα «αλληλοδιδακτική μέθοδο διδασκαλίας», και αναθέτει στον Ιωάννη Κοκκώνη την μετάφραση και την προσαρμογή στις ελληνικές ιδιαιτερότητες, του εγχειριδίου αλληλοδιδακτικής του Γάλλου παιδαγωγού Σαραζίν. Τον Ιούλιο του 1830 με το σχετικό διάταγμα η αλληλοδιδακτική καθιερώθηκε ως η επίσημη μέθοδος διδασκαλίας στα ελληνικά σχολεία.
Τον Οκτώβριο του 1828 θεμελιώνεται το μεγαλύτερο ίσως έργο της Καποδιστριακής περιόδου, το Ορφανοτροφείο της Αίγινας, το οποίο περιθάλπει γύρω στα 500 ορφανά λόγω του πολέμου Ελληνόπουλα, πολλά εκ των οποίων αγοράστηκαν από σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου όπου είχαν πουληθεί. . Στον χώρο του Ορφανοτροφείου συστήνονται τρία αλληλοδιδακτικά σχολεία, εργαστήρια χειροτεχνίας και εκμάθησης πρακτικών τεχνών (τυπογραφίας, βιβλιοδετικής, ωρολογοποιίας, υποδηματοποιίας, ραπτικής, ξυλουργικής, σιδηρουργικής). Το 1830 συστήνεται στο χώρο του Ορφανοτροφείου και το «Πρότυπο» (ή «Τυπικόν Σχολείον» (όπως αποκαλούνταν τότε) για μαθητές που προορίζονταν για δάσκαλοι, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν σειρές μαθημάτων για περισσότερη εκπαίδευση των ήδη δασκάλων.
Επίσης, ιδρύθηκε και το «Κεντρικόν Σχολείον» , όπου φοιτούσαν μαθητές που προορίζονταν για ανώτατες σπουδές, καθώς και όσοι προορίζονταν για την στελέχωση ανώτατων κρατικών θέσεων. Μαθητής μάλιστα του Κεντρικού Σχολείου υπήρξε και ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος.
Στον περίβολο του Ορφανοτροφείου λειτούργησαν επίσης η πρώτη Εθνική Βιβλιοθήκη, η οποία στο τέλος του 1830 διέθετε 1.018 τόμους βιβλίων, όλα από δωρέες ιδιωτών, το πρώτο Αρχαιολογικό μουσείο και η Εθνική Τυπογραφία.
Τον Ιούνιο του 1831 ξεκίνησε και η λειτουργία του 1ου δημοτικού σχολείου του Άργους, (σε κτίριο που ανεγέρθηκε ειδικά για αυτόν το σκοπό), χωρητικότητας 300 μαθητών, το κτίριο του οποίου παραμένει εν λειτουργία μέχρι και σήμερα..
Για την εκπαίδευση και επιμόρφωση των πολιτών, ιδρύθηκαν επίσης
η Γεωργική Σχολή της Τίρυνθας: ιδρύθηκε το 1829 για παιδιά των φτωχών αγροτών και δίδασκε στοιχειώδεις γνώσεις γεωργικής πρακτικής. Διευθυντής της σχολής ήταν ο λόγιος Γρηγόριος Παλαιολόγος.
η Εκκλησιαστική Σχολή του Πόρου: η Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στον Πόρο, λειτούργησε από τον Μάρτιο του 1830 ως Εκκλησιαστική σχολή.
η Εμπορική Σχολή στη Σύρο
η Στρατιωτική Σχολή στο Ναύπλιο
Συνολικά, ο Καποδίστριας:
Κατάφερε να ιδρύσει 121 σχολεία όλων των βαθμίδων με 9.246 μαθητές (ο πληθυσμός της τότε ελεύθερης Ελλάδας ανερχόταν μόλις στις 600.000 χιλ.), ενώ άλλοι 5.000 μαθητές διδάσκονταν από ελεύθερους δασκάλους, κυρίως εξαιτίας έλλειψης αιθουσών διδασκαλίας.
Φρόντισε για τη μετεκπαίδευση όλων των δασκάλων στις νέες μεθόδους διδασκαλίας.
Σύστησε ειδικές επιτροπές για τη σύνταξη νέων σχολικών βιβλίων, για την αναθεώρηση, μετάφραση και εκσυγχρονισμό όλων όσα υπήρχαν, με σκοπό να υπάρξει μια ομοιόμορφη και συστηματική διδασκαλία σε όλα τα σχολεία του κράτους,
Έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.
Καθιέρωσε τη δωρεάν φοίτηση για όλους τους μαθητές.
Επίσης, για τον εμπλουτισμό των γνώσεων των πολιτών εκδόθηκε από το 1831 η φιλολογική, επιστημονική και τεχνολογική εφημερίδα «Αιγιναία», από το Εθνικό Τυπογραφείο, της οποίας κύριος συνεργάτης ήταν ο ίδιος ο Κυβερνήτης, υπογράφοντας τα άρθρα του με τα αρχικά Ι.Κ.
Γεωργία
Η πολιτική του Ιωάννη Καποδίστρια για την γεωργία και τους γεωργούς, στόχευε, όπως αναφέρει ο ίδιος σε μια επιστολή του «...να βοηθήσωμεν κατά προτίμησιν τους πολίτας εκείνους οίτινες πορίζονται τα προς το ζην εντίμως δια της καλλιέργειας της γης, και ευρίσκονται ήδη εστερημένοι καλύβης, βοσκημάτων και εργαλείων».
Γι' αυτό το σκοπό, το κυριώτερο ίσως έργο του, είναι η ίδρυση της «Γεωργικής Σχολής της Τίρυνθας» το 1829. Η «Γεωργική Σχολή» παρείχε τις στοιχειώδεις γνώσεις σε παιδιά φτωχών γεωργών, με σκοπό η νέα γενιά να βελτιώσει τις πρακτικές της και τις γνώσεις της με την ελπίδα της αύξησης και καλυτέρευσης της γεωργικής παραγωγής και εν τέλει και της κοινωνικής και οικονομικής του κατάστασης.
Η εισαγωγή και καλλιέργεια της πατάτας - αν και έχει αποδοθεί στον Καποδίστρια - ωστόσο δεν ανήκει σε αυτόν. Οι έμποροι αδερφοί Αντωνόπουλοι ήταν αυτοί που εισήγαγαν και ώθησαν κάποιους χωρικούς στο Άργος να καλλιεργήσουν πατάτες, γύρω στο 1826. Ωστόσο, είναι αναμφίβολο ότι την περίοδο του Καποδίστρια, τόσο ο διευθυντής της Γεωργικής Σχολής, Γρηγόριος Παλαιολόγος, όσο και ο Ιρλανδός γεωπόνος Stevenson, προώθησαν ιδιαίτερα την καλλιέργειά της.
Επίσης, διένεμε στους αγρότες βόδια, σπόρους και εργαλεία (κυρίως άροτρα, από τα οποία υπήρχε τρομερή έλλειψη) με χρήματα που συνεισέφεραν Φιλέλληνες του εξωτερικού
προσκάλεσε τους αγρότες να επιστρέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες του για να ασχοληθούν με την γεωργία και την κτηνοτροφία ξανά,
παραχώρησε στους ακτήμονες αγρότες την ιδιοκτησία των καλυβιών τους
παραχώρησε όσο ήταν δυνατόν, εθνικές γαίες σε ακτήμονες γεωργούς ή σε γεωργούς που ήθελαν να εγκατασταθούν στα απελευθερωμένα ελληνικά εδάφη,
ενοικίασε με χαμηλό πολυετές ενοίκιο τα εθνικά κτήματα προς καλλιέργεια
χάρισε στους κτηνοτρόφους του φόρους επί της βοσκής σαν αναγνώριση της συνεισφοράς τους στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα
Πηγές
Δημακόπουλος Δ. Γεώργιος: «Αι Κυβερνητικαί Αρχαί της Ελληνικής Πολιτείας (1827-1833)», περιοδικό "Ερανιστής" , τεύχος 4, 1966
Αθανάσιος Καραφύλλης: «Νεοελληνική εκπαίδευση, δυο αιώνες μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών», εκδ. "Κριτική", 2013
Παραπομπές
1828
1828
1829
1830
1831
|
516094
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%BA%CE%AC%CE%BC
|
Ενκάμ
|
Το Ενκάμ (καταλανικά: Encamp) είναι πόλη της Ανδόρρας, καθώς και μία από τις ενορίες της χώρας, που τοποθετείται στις όχθες του ποταμού Βαλίρα ντ΄ Οριέν. Άλλοι οικισμοί της ενορίας περιλαμβάνουν τη Βίλα, το Ελ Πας ντε λα Κάζα, το Γκράου Ροτς, το Ελ Τρεμάτ, τη Λα Μοσκέρα και τη Λες Μπονς. Το 2004 είχε πληθυσμό περίπου 11.800 κατοίκων. Η πόλη βρίσκεται γύρω στα 1.238 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το ψηλότερο βουνό της ενορίας είναι το Πικ ντελς Πεσόνς (2.865 μέτρα).
Ραδιοπομπός
Το Ράδιο Ανδόρρα είχε βάση στη Λίμνη Ενγκολαστέρς, κοντά στο Ενκάμ, από τις 7 Αυγούστου 1939 μέχρι τις 9 Απριλίου 1981. Η κεραία του πομπού υπάρχει και σήμερα σε υψόμετρο 1.600 μέτρων (συντεταγμένες: ).
Οικονομία
Η οικονομία της ενορίας βασίζεται κυρίως στον τουριστικό τομέα, ιδιαίτερα στους τομείς του σκι και της πεζοπορίας. Υπάρχει, επίσης, άνθηση στον κλάδο του λιανικού εμπορίου. Στο χωριό Ενγκολαστέρς, που βρίσκεται εντός της ενορίας, υπάρχει ένας υδροηλεκτρικός σταθμός, ο οποίος λειτουργεί από το 1930.
Μεταφορές
H οδική σήραγγα Ντος Βαλίρες, που δόθηκε στην κυκλοφορία το 2012, μεταξύ του Ενκάμ και του Ανιός, της γειτονικής ενορίας Λα Μασάνα, μείωσε τους χρόνους ταξιδιού από τα 30-45 λεπτά στα 5 λεπτά.
Ένα τελεφερίκ, που χρησιμοποιούνταν για την σύνδεση της πόλης με την Λίμνη Ενγκολαστέρς, έχει τεθεί εκτός λειτουργίας. Ωστόσο, ένα άλλο, κατασκευασμένο το 1998, συνδέει το Ενκάμ με το Ελ Πας ντε Λα Κάζα.
Εκπαίδευση
Το διεθνές ισπανικό δημοτικό σχολείο Escuela Española de la Vall d'Orient βρίσκεται στο Ενκάμ.
Παραπομπές
Πόλεις της Ανδόρρας
|
708960
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82
|
Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Καμπότζης
|
Το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Καμπότζης, γνωστό και ως Πρώτη Κατηγορία ποδοσφαίρου Καμπότζης ή C-League (χμερ: លីគកំពូលកម្ពុជា League Kompoul Kampuchea), για λόγους χορηγίας Πρωτάθλημα Καμπότζης Metfone (Metfone Cambodian League), είναι η κορυφαία κατηγορία του συστήματος πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου ανδρών της Καμπότζης, η οποία διευθύνεται από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Καμπότζης (ΠΟΚ). Τη σεζόν 2020 αποτελούταν από 13 ομάδες και λειτουργεί με ένα σύστημα προβιβασμού και υποβιβασμού με τη Δεύτερη Κατηγορία Καμπότζης. Η σεζόν συνήθως διαρκεί από τον Φεβρουάριο έως τον Οκτώβριο, με κάθε μία από τις 13 ομάδες να παίζουν μεταξύ τους δύο φορές (εντός και εκτός έδρας), δηλαδή συνολικά 24 αγώνες που παίζονται ανά ομάδα. Οι περισσότεροι αγώνες διεξάγονται το απόγευμα του Σαββάτου και της Κυριακής.
Ιστορία
Ντέρμπι της Καμπότζης
Γνωστός και ως ο Κλασικός Αγώνας της Καμπότζης, ο αγώνας ανάμεσα στις δύο πιο επιτυχημένες ομάδες της χώρας, Πνομ Πεν Κράουν Φ.Κ. και Μποεούνγκ Κετ Ανγκόρ Φ.Κ., είναι ο πιο ανταγωνιστικός του πρωταθλήματος, ενώ ταυτόχρονα οι δύο ομάδες προσπαθούν να εδραιωθούν η κάθε μία ως εκπρόσωποι του καμποτζιανού ποδοσφαίρου.
Ντέρμπι της Πνομ Πεν
Η αντιπαλότητα μεταξύ τη πιο επιτυχημένης ομάδας στο εγχώριο ποδόσφαιρο, της Πνομ Πεν Κράουν εναντίον της προσφάτως προβιβασμένης Βισακχά Φ.Κ., θεωρείται ως ντέρμπι της πρωτεύουσας Πνομ Πεν, λόγω του αριθμού των αξιοσημείωτων παικτών που έπαιξαν και για τις δύο ομάδες, καθώς και της γεωγραφικής θέσης μεταξύ των δύο γηπέδων εδρών, τα οποία βρίσκονται κυριολεκτικά σε απόσταση 10 χιλιομέτρων το ένα από το άλλο.
Ντέρμπι του Σιέμ Ρεάπ
Με τις δύο ομάδες να βρίσκονται στην ιστορική επαρχία της Καμπότζης Σιέμ Ρεάπ, ο αγώνας μεταξύ της Ανγκόρ Τάιγκερ Φ.Κ. και της Σολτιλό Ανγκόρ Φ.Κ. είναι ο πιο δημοφιλής αγώνας στην περιοχή. Όταν οι δύο ομάδες μοιράζονται το Στάδιο Σβαΐ Τομ ως έδρα τους, το ντέρμπι τραβάει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης με πολύ μεγάλο αριθμό οπαδών να βρίσκονται στο γήπεδο.
Ντέρμπι του Τακεό
Αυτό το ντέρμπι είναι ανάμεσα στην Κιριβόνγκ Σοκ Σεν Τσέι και την ομάδα νέων της Εθνικής Ομάδας Μπατί U18.
Μεγάλοι Πέντε
Οι Πνομ Πεν Κράουν, Μποεούνγκ Κετ Ανγκόρ, Νάγκαουορλντ Φ.Κ., Πρέα Χαν Ρέαχ Σβάι Ρίενγκ Φ.Κ. και Βισακχά Φ.Κ., θεωρούνται οι «Μεγάλοι Πέντε» του καμποτζιανού ποδοσφαίρου, με τρεις από τις πέντε ομάδες να έχουν αγωνιστεί στο ΑΦΚ Καπ.
Σεζόν 2019
Η Πρέα Χαν Ρέαχ Σβάι Ρίενγκ Φ.Κ. κέρδισε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2019, με 25 συνεχόμενους αήττητους αγώνες, ώσπου να χάσει τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος εναντίον της Νάγκαουορλντ Φ.Κ.
Σεζόν 2020
Αν και αήττητη, η Μποεούνγκ Κετ Ανγκόρ κέρδισε τη σεζόν 2020 στην με το καλύτερο ρεκόρ στους μεταξύ τους αγώνες στην ισοβαθμία με την πρωταθλήτρια τη σεζόν 2019, Πρέα Χαν Ρέαχ Σβάι Ρίενγκ Φ.Κ, δημιουργώντας νέο ρεκόρ στη διοργάνωση.
Πρωταθλητές
Πρωταθλήματα ανά ομάδα
(μέχρι τη σεζόν 2020)
Πρωταθλητές (6): Πνομ Πεν Κράουν
Πρωταθλητές (4): Μποεούνγκ Κετ Ανγκόρ
Πρωταθλητές (3): Νάγκαουορλντ
Πρωταθλητές (2): Πρέα Χαν Ρέαχ Σβάι Ρίενγκ
Πρωταθλητές (2): Χεμαρά Κεϊλά (ανενεργή)
Βραβεία
Χρηματικά βραβεία
Πρωταθλητής: 150.000.000 ριέλ
Δεύτερη θέση: 60.000.000 ριέλ
Τρίτη θέση: 50.000.000 ριέλ
Τέταρτη θέση: 40.000.000 ριέλ
Δείτε επίσης
Κύπελλο Καμπότζης
Σούπερ Καπ Καμπότζης
Δεύτερη Κατηγορία Καμπότζης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
FFC, Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Καμπότζης
Ιστορία του ποδοσφαίρου της Καμπότζης
Ποδόσφαιρο της Καμπότζης, αναφορά Football Reference
Καμποτζη
Ποδόσφαιρο στην Καμπότζη
Καμποτζη
Καμποτζη
|
670630
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μαρία Αδελαΐδα της Πορτογαλίας
|
H Μαρία Αδελαΐδα (πορτογαλ. Maria Adelaide de Bragança, 31 Ιανουαρίου 1912 - 24 Φεβρουαρίου 2012) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα ήταν κόρη του Δούκα της Μπραγκάνσα και με τον γάμο της έγινε Κα Δρα Νικολάας φαν Ούντεν.
Βιογραφία
Η Μαρία Αδελαΐδα Εμμανουέλα Αμαλία Μιχαέλα Ραφαέλα ήταν η όγδοη κόρη (7η από τον 2ο γάμο) του Μιχαήλ της Μπραγκάνσα & πρίγκιπα της Πορτογαλίας και της 2ης συζύγου του Μαρίας Θηρεσίας, κόρης του Καρόλου του Λέβενσταϊν-Βέρτχαϊμ-Ρόζενμπεργκ.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1945 τον δρα Νικολάας φαν Ούντεν (1921-1991), ιατρό βιοχημικό και είχε τέκνα:
Αντριάνο Σέργκιο γενν. 1946, νυμφεύτηκε τη Μαρία ντε Ζεσούς ντε Σαλντάβα ντε Σόουσα ε Μενέζες.
Νούνο Μιγκουέλ γενν. 1947, νυμφεύτηκε τη Μαρία ντο Ροσάριο Καιόλα Μπονβίλ.
Φρανσίσκο Ξαβιέ Νταμιάνο γενν. 1949, νυμφεύτηκε τη Μαρία Τερέσα Ενρίκες Γκιλ.
Φιλίππα Θεοδώρα γενν. 1951, παντρεύτηκε τον Αντόνιο Μανουέλ ντ' Ατοούγκια ντα Ρόχα Φόντες.
Μιγκουέλ Ιγκνάσιο γενν. 1953, νυμφεύτηκε τη Μαρία ντο Κάρμο Λεάο Πόνσε Ντεντίνο.
Μαρία Τερέσα γενν. 1956, παντρεύτηκε τον Ζοάο Ρικάρντο ντα Κάμαρα Χάβες.
Πηγές
Monroe, Kristen R. (2004). The hand of compassion: portraits of moral choice during the Holocaust. Princeton University Press. pp. 73–. ISBN 978-0-691-11863-5. Retrieved 27 April 2011.
Noonan, Barry Christopher. "casasavoia/eight". angelfire.com/realm3/ruvignyplus/.[s
Παραπομπές
Οίκος της Μπραγκάνσα
Ινφάντας της Πορτογαλίας
|
354195
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%8C%20%CE%9D%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85
|
Τσικαλαριό Νάξου
|
Το Τσικαλαριό είναι ένα χωριό που απέχει 9 χιλιόμετρα από την Χώρα της Νάξου. Βρίσκεται μεταξύ Χαλκίου και Ποταμιάς. Το όνομα του προέρχεται από την αρχαία λέξη "τσικάλι" (τσικάλι, τσουκάλι) που σημαίνει "πήλινο σκεύος". To Τσικαλαριό μαζί με το Χείμαρρο αποτελούν τη Ζωοδόχος Πηγή Νάξου.
Πληθυσμιακή εξέλιξη
Για τα έτη 1835 έως 1879 δεν έχουμε πληθυσμιακά στοιχεία για τον οικισμό λόγω του ότι απογράφεται μαζί με τον οικισμό Χείμαρρο. Το ίδιο ισχύει και για τα έτη από 1981 έως 2011 γιατί απογράφεται μαζί με τον Χείμαρρο ως Ζωοδόχος Πηγή.
Διοικητικές μεταβολές
Το 1835, ο οικισμός Τσικαλαριο μαζί με τον οικισμό Κουτσοχεράδο (σημερινό Χείμαρρο) έχει 182 κατοίκους (57 οικογένειες) και προσαρτάται στον νεοϊδρυθέντα Δήμο Τραγαίας της επαρχίας Νάξου, με έδρα τον οικισμό του Χαλκείου.
Το 1889, στην απογραφή οι οικισμοί Κουτσοχεράδο και Τσικαλαριό αναγνωρίζονται σε ξεχωριστούς οικισμούς.
Το 1912, ο Δήμος Τραγαίας καταργείται και δημιουργείται η κοινότητα Χαλκείου, όπου και προσαρτάται.
Το 1981, στην απογραφή, καταργείται σαν «ανεξάρτητος» οικισμός και μαζί με τον οικισμό Χείμαρρο (πρώην Κουτσοχεράδο) αποτελούν το χωριό Ζωοδόχος Πηγή που υπάγεται στην κοινότητα του Χαλκείου.
Το 1997, με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/97), η κοινότητα του Χαλκείου καταργείται και ο οικισμός (ως Ζωοδόχος Πηγή) προσαρτάται στο νεοσύστατο δήμο Δρυμαλίας με έδρα τον οικισμό Χάλκειο.
Το 2010, με την εφαρμογή του προγραμματος Καλλικράτης (νόμος 3852/2010), καταργείται ο δήμος Δρυμαλίας και ο οικισμός (ως Ζωοδόχος Πηγή) προσαρτάται στο νεοσύστατο Δήμο Νάξου & Μικρών Κυκλάδων.
Παραπομπές
Πηγές
Τσικαλαριό thisisnaxos.gr
Χωριά της Νάξου
|
206791
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7%CF%82
|
Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης
|
Η Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης (Π.Ε. Ξάνθης) δημιουργήθηκε το 2011 ως αποτέλεσμα του Προγράμματος Καλλικράτης και αντικατέστησε την προηγούμενη διοικητική μονάδα του Νομού Ξάνθης. Είναι μία από τις 74 περιφερειακές ενότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίες αποτελούν υποδιαιρέσεις των περιφερειών. Υπάγεται διοικητικά στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Η Π.Ε. Ξάνθης δεν υπέστη κάποια αλλαγή στα διοικητικά της όρια, με την αμετάβλητη έκτασή της να κατατάσσεται στην 33η θέση. Πληθυσμιακά καταλαμβάνει την 30η θέση και, όσον αφορά στην πυκνότητα πληθυσμού, βρίσκεται στην 27η θέση, επί συνόλου των 74 περιφερειακών ενοτήτων.
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης
Περιφερειακή ενότητα Ξάνθης
|
612886
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1
|
Ιουερνική Τοπογραφία
|
Η Ιουερνική Τοπογραφία (λατινικά: Topographia Hibernica ή Topographia Hiberniae) είναι περιγραφή του τοπίου και του λαού της Ιρλανδίας που γράφτηκε από τον Γεράλδο της Ουαλίας γύρω στο 1188, λίγο μετά τη νορμανδική εισβολή στην Ιρλανδία. Ήταν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο έργο για την Ιρλανδία που κυκλοφορούσε στο Μεσαίωνα και η άμεση επιρροή του διήρκεσε εντός της πρώιμης νεότερης περιόδου.
Υπόβαθρο
Ο συγγραφέας γεννήθηκε γύρω στο 1146 μέσα στην αριστοκρατική οικογένεια ΦιτσΖεράλντ/ντε Μπαρρί στο κάστρο Μάνορμπιρ στην Ουαλία με το όνομα γεννήσεως Ζεράλντ ντε Μπαρρί. Ο Γεράλδος πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη στην Ιρλανδία το 1183 και επέστρεψε το 1185. Η πρώτη του επίσκεψη, για να δει τα μέλη της οικογένειάς του που είχαν διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στην εισβολή των Ανδεγαυών στη χώρα το 1169, δεν κράτησε περισσότερο από ένα χρόνο. Η δεύτερη επίσκεψή του πραγματοποιήθηκε υπό την εντολή του βασιλιά Ερρίκου Β΄, με τη συνοδεία του νεώτερου γιου του βασιλιά, Πρίγκιπα Ιωάννη, και διήρκεσε από τις 25 Απριλίου 1185 έως το Πάσχα του 1186.
Όλα τα γραπτά του ήταν στα Λατινικά και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά. Με βάση τα στοιχεία της Τοπογραφίας, φαίνεται ότι τα ταξίδια του Γεράλδου στην Ιρλανδία δεν ήταν εκτενείς. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος αυτής της πρώτης επίσκεψης στο Γουότερφορντ και στο Κορκ. Κατά τη διάρκεια της δεύτερής του επίσκεψης, επισκέφθηκε το Δουβλίνο, το Γουίκλοου, το Μιθ, το Κίλντερ και ενδεχομένως το Άθλον και το Λοχ Ντεργκ. Είτε επισκέφτηκε κάποια από τα μέρη που ανέφερε είτε απλώς συνέδεσε ιστορίες που άκουσε από άλλους, είναι αμφισβητήσιμο. Έγραψε για το νησί Ίνισγκλορα, στα ανοικτά των ακτών της χερσονήσου Μούλλετ στο Έρρις, ότι τα πτώματα σε αυτό το νησί δεν αποσυντίθενται και ότι γενεές ανθρώπων όλες σε μια κατάσταση αέναης 'φρεσκάδας' ήταν να φανούν στο νησί αυτό.
Κείμενο
Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο αφορά πρωτίστως το τοπίο, τη χλωρίδα και την πανίδα της χώρας· το δεύτερο τα θαύματα και την αίγλη της Ιρλανδίας και το τρίτο την ιστορία του λαού και τον πολιτισμό του.
Το έργο αντικατοπτρίζει το πλάτος των γνώσεων και των ενδιαφερόντων του Γεράλδου. Ισχυρίζεται ότι το βιβλίο του βασίστηκε κυρίως στις δικές του παρατηρήσεις και στις αξιόπιστες μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων παρά σε γραπτές πηγές. Ανάμεσα στα λίγα γραπτά έργα που χρησιμοποίησε ήταν το ιρλανδικό Lebor Gabála Érenn.
Παραπομπές
Ιστορία της Ιρλανδίας
|
250165
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%201983
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα κωπηλασίας 1983
|
Το πανελλήνιο πρωτάθλημα κωπηλασίας 1983 διοργανώθηκε στην λίμνη της κυρά Φροσύνης στα Γιάννενα. Πολυνίκης σύλλογος για δεύτερη σερί χρονιά αναδείχθηκε ο Ν.Ο.Θ., με 8 πρώτες νίκες σε σύνολο 28 αγωνισμάτων. Οι απονομές των επάθλων γινόντουσαν μετά το τέλος του κάθε αγωνίσματος.
Αποτελέσματα
οι πρώτοι ανά κατηγορία, όπου δεν αναφέρονται ονόματα αθλητών-ιών δεν υπάρχουν τα ονόματα.
τετράκωποι μετά νεανίδων/Ν.Ο.Θ.(Μαρίνου, Κυριακίδου, Βεϊνόγλου, Δήμου, Σακελλαρίδου)
διπλό σκιφ νεανίδων/Ν.Ο.Θ.(Μουρατίδης, Κατσούλας, Αργυριάδης, Μιχαϊλίδης, Συμεωνίδης)
σκιφ νεανίδων/Ν.Ο.Μ.(Βαμβακίτου)
τετράκωποι μετά εφήβων/Ν.Ο.Θ.(Μουρατίδης, Κατσούλας, Αργυριάδης, Μιχαϊλίδης, Συμεωνίδης)
διπλό σκιφ εφήβων/Ν.Ο.Ι.(Μηλιώτης, Κόλιας)
δίκωποι άνευ εφήβων/Ν.Ο.Θ.(Δράμπας, Τζόγος)
σκιφ εφήβων/Ν.Α.Ο. Σαλαμίνας(Παπασωτηρίου)
δίκωποι μετά εφήβων/Ν.Ο.Β.Α.(Σταθόπουλος, Αστράς, Βαλσάμης)
τετράκωποι άνευ εφήβων/Ν.Ο.Ι.(Ζερβάς, Λιάκος, Μιλιώτης, Θεωδορίκας)
δίκοποι γυναικών άνευ/Ν.Ο.Θ.
σκιφ γυναικών/Ν.Ο.Μ.(Βαμβακίτου)
τετράκωποι μετά γυναικών/Ν.Ο.Θ.
διπλό σκιφ γυναικών/Ν.Ο.Ι.
σκιφ κορασίδων/Ν.Α.Ο.Κ.Θ.(Κυφωνίδου)
διπλό σκιφ παμπαίδων/Ν.Ο.Θ.(Παναγιωτόπουλος, Κυρίζης)
σκιφ παμπαίδων/Ν.Ο.Μ.(Χατζιαργυρίου)
τετράκωπος μετά παίδων/Ν.Ο.Θ.(Μουρατίδης, Κατσούλας, Αργυριάδης, Μιχαϊλίδης, Δαλάκης)
διπλό σκιφ παίδων/Ν.Ο.Μ.
δίκωπος άνευ παίδων/Ν.Ο.Ι.
σκιφ παίδων/Ν.Α.Ο. Σαλαμίνας
τετράκωπος μετά ανδρών/Ν.Ο.Β.Α.
διπλό σκιφ ανδρών/Ι.Ο.Θ.
δίκωποι άνευ ανδρών/Ν.Ο.Β.Α.
σκιφ ανδρών/Όμιλος ερετών(Κοντομανώλης)
δίκοποι μετά ανδρών(Ν.Ο. Σαλαμίνας)
τετράκωποι άνευ ανδρών(Ι.Ο.Θ.)
Πηγές
αθλητική ηχώ
http://www.athlitikihxo.gr/showhighlights.php?papercode=141019&imagecode=141019&words=%CE%BA%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%82 (απαιτείται εγγραφή)
http://www.athlitikihxo.gr/showhighlights.php?papercode=141013&imagecode=141013&words=%CE%BA%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%82 (απαιτείται εγγραφή)
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας
Αθλητικά γεγονότα του 1983
Αθλητισμός στα Ιωάννινα
|
724302
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Αρχαιογενετική
|
Η αρχαιογενετική είναι η μελέτη του αρχαίου DNA χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους της μοριακής γενετικής και πόρους DNA. Αυτή η μορφή γενετικής ανάλυσης μπορεί να εφαρμοστεί σε δείγματα ανθρώπων, ζώων και φυτών. Το αρχαίο DNA μπορεί να εξαχθεί από διάφορα απολιθωμένα δείγματα, συμπεριλαμβανομένων οστών, κελυφών αυγών και τεχνητά διατηρημένων ιστών από ανθρώπινα και ζωικά δείγματα. Στα φυτά, το αρχαίο DNA μπορεί να εξαχθεί από σπόρους και ιστούς. Η αρχαιογενετική μας παρέχει γενετικά στοιχεία για τις μεταναστεύσεις των αρχαίων πληθυσμών, γεγονότα εξημέρωσης και την εξέλιξη των φυτών και των ζώων. Το αρχαίο DNA σε συνδυαστική αναφορά με το DNA σχετικών σύγχρονων γενετικών πληθυσμών επιτρέπει στους ερευνητές να διεξάγουν συγκριτικές μελέτες που παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη ανάλυση όταν διακυβεύεται το αρχαίο DNA.
Η αρχαιογενετική λαμβάνει το όνομά της από την ελληνική λέξη αρχαίος και τον όρο γενετική, που σημαίνει "τη μελέτη της κληρονομικότητας". Ο όρος αρχαιογενετική επινοήθηκε από τον αρχαιολόγο Colin Renfrew .
Τον Φεβρουάριο του 2021, οι επιστήμονες ανέφεραν, για πρώτη φορά, την αλληλουχία του DNA από τα υπολείμματα ζώων, ένα μαμούθ σε αυτήν την περίπτωση, ηλικίας άνω του ενός εκατομμυρίου ετών, ως το παλαιότερο DNA που έχει αλληλουχηθεί μέχρι σήμερα.
Πρώτα βήματα
Λούντβικ Χίρτσφελντ (1884–1954)
Ο Λούντβικ Χίρτσφελντ ήταν ένας Πολωνός μικροβιολόγος και ορολόγος, επίσης πρόεδρος του Τμήματος Ομάδων Αίματος του Β' Διεθνούς Συνεδρίου Μετάγγισης Αίματος. Ξεκίνησε την κληρονομιά της ομάδας αίματος με τον Έριχ φον Ντούνγκερν το 1910 και συνέβαλε σε αυτό σε όλη του τη ζωή. Σπούδασε τις ομάδες αίματος ABO . Σε μια από τις μελέτες του το 1919, ο Hirszfeld μελέτησε τις ομάδες αίματος ABO και το χρώμα των μαλλιών ανθρώπων στο μέτωπο της Μακεδονίας, οδηγώντας στην ανακάλυψή του ότι το χρώμα των μαλλιών και ο τύπος αίματος δεν είχαν συσχετισμό. Επιπλέον, παρατήρησε ότι υπήρχε μείωση της ομάδας αίματος Α από τη Δυτική Ευρώπη στην Ινδία και το αντίθετο για την ομάδα αίματος Β. Υπέθεσε ότι ο λόγος της ομάδας αίματος από ανατολή προς δύση προέρχεται από δύο ομάδες αίματος που αποτελούνται κυρίως από Α ή Β μετάλλαξη από την ομάδα αίματος Ο και ανάμειξη μέσω μετανάστευσης, εξωγαμιών ή "μεικτών" γάμων. Η πλειοψηφία του έργου του ερεύνησε τους δεσμούς των τύπων αίματος με το φύλο, τις ασθένειες, το κλίμα, την ηλικία, την κοινωνική τάξη και τη φυλή. Η δουλειά του τον οδήγησε να ανακαλύψει ότι το πεπτικό έλκος ήταν πιο κυρίαρχο στην ομάδα αίματος Ο και ότι οι μητέρες τύπου αίματος ΑΒ είχαν υψηλό λόγο γεννήσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Άρθουρ Μουράντ (1904-1994)
Ο Άρθουρ Μουράντ ήταν Βρετανός αιματολόγος και χημικός . Έλαβε πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου μιας Υποτροφία της Βασιλικής Εταιρείας . Η δουλειά του περιλάμβανε την οργάνωση των υπαρχόντων δεδομένων σχετικά με τις συχνότητες των γονιδίων της ομάδας αίματος και συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στον γενετικό χάρτη του κόσμου μέσω της διερεύνησης των ομάδων αίματος σε πολλούς πληθυσμούς. Ο Mourant ανακάλυψε τα νέα αντιγόνα της ομάδας αίματος των συστημάτων Lewis, Henshaw, Kell και Rhesus και ανέλυσε τη σχέση των ομάδων αίματος και διαφόρων άλλων ασθενειών. Επικεντρώθηκε επίσης στη βιολογική σημασία των πολυμορφισμών. Το έργο του παρείχε τα θεμέλια για την αρχαιογενετική επειδή διευκόλυνε τον διαχωρισμό γενετικών στοιχείων για βιολογικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Αυτή η γενετική απόδειξη χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως για το σκοπό αυτό. Παρείχε επίσης υλικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση των θεωριών της γενετικής του πληθυσμού .
Γουίλιαμ Μπόιντ (1903–1983)
Ο Γουίλιαμ Μπόιντ ήταν ένας Αμερικανός ανοσοχημικός και βιοχημικός που έγινε διάσημος για την έρευνά του για τη γενετική της φυλής στη δεκαετία του 1950. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, ο Boyd και ο Karl O. Renkonen ανακάλυψαν ανεξάρτητα ότι οι λεκτίνες αντιδρούν διαφορετικά σε διάφορους τύπους αίματος, αφού διαπίστωσαν ότι τα ακατέργαστα εκχυλίσματα του φασολιού Λίμα και του φουντωτού βίκου συγκολλούσαν τα ερυθρά αιμοσφαίρια από τον τύπο αίματος Α αλλά όχι τους τύπους αίματος Β ή Ο. Αυτό οδήγησε τελικά στην αποκάλυψη χιλιάδων φυτών που περιείχαν αυτές τις πρωτεΐνες. Προκειμένου να εξετάσει τις φυλετικές διαφορές και τα μοτίβα κατανομής και μετανάστευσης διαφόρων φυλετικών ομάδων, ο Boyd συνέλεξε και ταξινόμησε συστηματικά δείγματα αίματος από όλο τον κόσμο, οδηγώντας στην ανακάλυψή του ότι οι ομάδες αίματος δεν επηρεάζονται από το περιβάλλον και κληρονομούνται. Στο βιβλίο του Genetics and the Races of Man (Γενετική και οι Φυλές του Ανθρώπου,1950), ο Boyd κατηγοριοποίησε τον παγκόσμιο πληθυσμό σε 13 διαφορετικές φυλές, με βάση τα διαφορετικά προφίλ τύπου αίματος και την ιδέα του ότι οι ανθρώπινες φυλές είναι πληθυσμοί με διαφορετικά αλληλόμορφα . Μία από τις πιο πλούσιες πηγές πληροφοριών σχετικά με τα κληρονομικά χαρακτηριστικά που συνδέονται με τη φυλή παραμένει η μελέτη των ομάδων αίματος.
Μέθοδοι
Συντήρηση απολιθωμένου DNA
Η ανάκτηση απολιθωμάτων ξεκινά με την επιλογή ενός χώρου ανασκαφής . Οι δυνητικοί χώροι ανασκαφής συνήθως βρίσκονται με βάση την ορυκτολογία της θέσης και την οπτική ανίχνευση των οστών στην περιοχή. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να ανακαλυφθούν ανασκαφικές ζώνες, χρησιμοποιώντας τεχνολογία όπως ο φορητός φθορισμός ακτίνων Χ πεδίου και η Πυκνή Στερεοφωνική Ανακατασκευή. Τα εργαλεία, που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν μαχαίρια, βούρτσες και μυτερά μυστριά που βοηθούν στην απομάκρυνση των απολιθωμάτων από τη γη.
Για να αποφευχθεί η μόλυνση του αρχαίου DNA, τα δείγματα χειρίζονται με γάντια και αποθηκεύονται σε -20° C αμέσως μετά την ανασκαφή. Η διασφάλιση ότι το απολιθωμένο δείγμα αναλύεται σε εργαστήριο που δεν έχει χρησιμοποιηθεί για άλλη ανάλυση DNA θα μπορούσε επίσης να αποτρέψει τη μόλυνση. Τα οστά αλέθονται σε σκόνη και υφίστανται επεξεργασία με διάλυμα πριν από τη διαδικασία της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR). Τα δείγματα για ενίσχυση DNA μπορεί να μην είναι απαραίτητα ορυκτά οστά. Συντηρημένο δέρμα, διατηρημένο σε αλάτι ή αποξηραμένο στον αέρα, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η διατήρηση του DNA είναι δύσκολη επειδή η απολίθωση των οστών υποβαθμίζει και τροποποιεί χημικά το DNA, συνήθως λόγω των βακτήριων και των μύκητων του εδάφους. Ο καλύτερος χρόνος για την εξαγωγή DNA από ένα απολίθωμα είναι όταν είναι πρόσφατα έξω από το έδαφος καθώς περιέχει έξι φορές το DNA σε σύγκριση με τα αποθηκευμένα οστά. Η θερμοκρασία του τόπου εκχύλισης επηρεάζει επίσης την ποσότητα του λαμβανόμενου DNA, που είναι εμφανές από τη μείωση του ποσοστού επιτυχίας για την ενίσχυση του DNA εάν το απολίθωμα βρίσκεται σε θερμότερες περιοχές. Μια δραστική αλλαγή του περιβάλλοντος του απολιθώματος επηρεάζει επίσης τη διατήρηση του DNA. Δεδομένου ότι η εκσκαφή προκαλεί απότομη αλλαγή στο περιβάλλον των απολιθωμάτων, μπορεί να οδηγήσει σε φυσικοχημική αλλαγή στο μόριο DNA. Επιπλέον, η διατήρηση του DNA επηρεάζεται επίσης από άλλους παράγοντες, όπως η επεξεργασία του ορυκτού απολιθώματος (πλύσιμο, βούρτσισμα και ξήρανση από τον ήλιο), το ρH, η ακτινοβόληση, η χημική σύνθεση των οστών και του εδάφους και η υδρολογία . Υπάρχουν τρεις διαγονιδιακές φάσεις διατήρησης. Η πρώτη φάση είναι η βακτηριακή σήψη, η οποία εκτιμάται ότι προκαλεί 15πλάσια αποδόμηση του DNA. Η φάση 2 είναι όταν το οστό αποικοδομείται χημικά, κυρίως λόγω αποπουρίνωσης . Η τρίτη διαγονιδιακή φάση συμβαίνει μετά την εκσκαφή και αποθήκευση του απολιθώματος, στην οποία η αποδόμηση του οστικού DNA εμφανίζεται ταχύτερα.
Μέθοδοι εκχύλισης DNA
Μόλις ένα δείγμα συλλεχθεί από έναν αρχαιολογικό χώρο, το DNA μπορεί να εξαχθεί μέσω μιας σειράς διαδικασιών. Μία από τις πιο κοινές μεθόδους χρησιμοποιεί πυρίτιο και εκμεταλλεύεται αλυσιδωτές αντιδράσεις πολυμεράσης προκειμένου να συλλέξει αρχαίο DNA από δείγματα οστών.
Υπάρχουν πολλές προκλήσεις που αυξάνουν τη δυσκολία κατά την προσπάθεια εξαγωγής αρχαίου DNA από απολιθώματα και την προετοιμασία του για ανάλυση. Το DNA διασπάται συνεχώς. Ενώ ο οργανισμός είναι ζωντανός, αυτά τα χωρίσματα επιδιορθώνονται. Ωστόσο, μόλις πεθάνει ένας οργανισμός, το DNA θα αρχίσει να φθείρεται χωρίς επισκευή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα δείγματα που έχουν κλώνους DNA μήκους περίπου 100 ζευγών βάσεων . Η μόλυνση είναι μια άλλη σημαντική πρόκληση σε πολλά στάδια καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Συχνά άλλο DNA, όπως βακτηριακό DNA, θα υπάρχει στο αρχικό δείγμα. Για να αποφευχθεί η μόλυνση είναι απαραίτητο να ληφθούν πολλές προφυλάξεις, όπως χωριστά συστήματα εξαερισμού και χώροι εργασίας για αρχαίες εργασίες εξαγωγής DNA. Τα καλύτερα δείγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι τα φρέσκα απολιθώματα καθώς το μη προσεκτικό πλύσιμο μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη μούχλας. Το DNA που προέρχεται από απολιθώματα περιέχει επίσης, περιστασιακά, μια ένωση που αναστέλλει την αντιγραφή του DNA. Η επίτευξη συνεννόησης σχετικά με τις μεθόδους που είναι οι καλύτερες για τον μετριασμό των προκλήσεων είναι επίσης δύσκολη λόγω της έλλειψης επαναληψιμότητας, που προκαλείται από τη μοναδικότητα των δειγμάτων.
Η εκχύλιση DΝΑ με βάση πυρίτια είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται ως στάδιο καθαρισμού για την εξαγωγή DNA από αρχαιολογικά οστά και την απόδοση DNA που μπορεί να ενισχυθεί χρησιμοποιώντας τεχνικές αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) . Αυτή η διαδικασία λειτουργεί χρησιμοποιώντας τη σίλικα (πυριτία) ως μέσο δέσμευσης του DNA και το διαχωρίζει από άλλα συστατικά της διαδικασίας απολιθωμάτων που αναστέλλουν την ενίσχυση PCR . Ωστόσο, η ίδια η πυριτία είναι επίσης ένας ισχυρός αναστολέας PCR, οπότε πρέπει να ληφθούν προσεκτικά μέτρα για να διασφαλιστεί ότι η πυριτία απομακρύνεται από το DNA μετά την εκχύλιση. Η γενική διαδικασία για την εξαγωγή DNA χρησιμοποιώντας τη μέθοδο που βασίζεται σε πυριτία περιγράφεται ως εξής:
Το δείγμα των οστών καθαρίζεται και το εξωτερικό στρώμα αποξέεται
Το δείγμα συλλέγεται από κατά προτίμηση συμπαγή τομή
Το δείγμα αλέθεται σε λεπτή σκόνη και προστίθεται σε διάλυμα εκχύλισης για απελευθέρωση DNA
Προστίθεται διάλυμα πυριτίας και φυγοκεντρείται για διευκόλυνση της σύνδεσης DNA
Το δεσμευτικό διάλυμα απομακρύνεται και προστίθεται ένα ρυθμιστικό διάλυμα για να απελευθερώσει το DNA από τη πυριτία
Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της εξαγωγής DNA με βάση το διοξείδιο του πυριτίου είναι ότι είναι σχετικά γρήγορη και αποτελεσματική, απαιτώντας μόνο μια βασική εργαστηριακή εγκατάσταση και χημικά. Είναι επίσης ανεξάρτητο από το μέγεθος του δείγματος, καθώς η διαδικασία μπορεί να κλιμακωθεί για να φιλοξενήσει μεγαλύτερες ή μικρότερες ποσότητες. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι η διαδικασία μπορεί να εκτελεστεί σε θερμοκρασία δωματίου. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος περιέχει ορισμένα μειονεκτήματα. Κυρίως, η εκχύλιση DNA με βάση το διοξείδιο του πυριτίου μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε δείγματα οστών και δοντιών, και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαλακό ιστό . Ενώ δουλεύουν καλά με μια ποικιλία διαφορετικών απολιθωμάτων, μπορεί να είναι λιγότερο αποτελεσματικά σε απολιθώματα που δεν είναι φρέσκα (π.χ. απολιθώματα για μουσειακή χρήση). Επίσης, η μόλυνση ενέχει κίνδυνο για όλη την αναπαραγωγή DNA γενικά, και αυτή η μέθοδος μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά αποτελέσματα εάν εφαρμοστεί σε μολυσμένο υλικό.
Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης είναι μια διαδικασία που μπορεί να ενισχύσει τμήματα του DNA και συχνά χρησιμοποιείται σε εκχυλισμένο αρχαίο DNA. Έχει τρία βασικά βήματα: μετουσίωση, ανόπτηση και επέκταση. Η μετουσίωση χωρίζει το DNA σε δύο μονόκλωνες αλυσίδες σε υψηλές θερμοκρασίες. Η ανόπτηση συνεπάγεται την προσάρτηση κλώνων του DNA στους απλούς κλώνους που επιτρέπουν στην Taq πολυμεράση να προσκολληθεί στο DNA. Η επέκταση συμβαίνει όταν η πολυμεράση Taq προστίθεται στο δείγμα και ταιριάζει με τα ζεύγη βάσεων για να μετατρέψει τους δύο μονόκλωνους σε δύο πλήρεις διπλούς κλώνους. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται πολλές φορές και συνήθως επαναλαμβάνεται περισσότερες φορές όταν χρησιμοποιείται με αρχαίο DNA . Μερικά ζητήματα με το PCR είναι ότι απαιτεί αλληλεπικαλυπτόμενα ζεύγη εκκινητών για αρχαίο DNA λόγω των μικρών ακολουθιών. Μπορεί επίσης να υπάρξει «άλμα PCR» που προκαλεί ανασυνδυασμό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας PCR που μπορεί να κάνει την ανάλυση του DNA πιο δύσκολη σε ανομοιογενή δείγματα.
Μέθοδοι ανάλυσης DNA
Το DNA που εξάγεται από ορυκτά υπολείμματα αλληλουχείται κατά κύριο λόγο χρησιμοποιώντας μαζική παράλληλη αλληλούχιση, που επιτρέπει ταυτόχρονη ενίσχυση και αλληλούχιση όλων των τμημάτων DNA σε ένα δείγμα, ακόμη και όταν είναι πολύ κατακερματισμένο και χαμηλής συγκέντρωσης. Περιλαμβάνει την προσάρτηση μιας γενικής ακολουθίας σε κάθε κλώνο στον οποίο μπορούν να συνδεθούν γενικοί εκκινητές, και έτσι όλο το παρόν DNA είναι ενισχυμένο. Αυτό είναι γενικά πιο δαπανηρό και χρονοβόρο από το PCR, αλλά λόγω των δυσκολιών που εμπλέκονται στην ενίσχυση του αρχαίου DNA είναι φθηνότερο και αποδοτικότερο. Μια μέθοδος μαζικής παράλληλης αλληλούχησης, που αναπτύχθηκε από τους Margulies et al., Χρησιμοποιεί PCR γαλακτώματος με βάση σφαιρίδια και πυροσυσχέτιση και βρέθηκε να είναι ισχυρή στις αναλύσεις του aDNA επειδή αποφεύγει την πιθανή απώλεια δείγματος, ανταγωνισμό υποστρώματος για πρότυπα και διάδοση σφαλμάτων σε αναπαραγωγή
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος, για να αναλυθεί μια ακολουθία aDNA, είναι να συγκριθεί με μια γνωστή αλληλουχία από άλλες πηγές, και αυτό θα μπορούσε να γίνει με διαφορετικούς τρόπους για διαφορετικούς σκοπούς.
Η ταυτότητα του απολιθώματος μπορεί να αποκαλυφθεί συγκρίνοντας την αλληλουχία του DNA με εκείνες γνωστών ειδών χρησιμοποιώντας λογισμικό όπως το BLASTN. Αυτή η αρχαιογενετική προσέγγιση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν η μορφολογία του απολιθώματος είναι ασαφής. Εκτός από αυτό, η αναγνώριση των ειδών μπορεί επίσης να γίνει με την εύρεση συγκεκριμένων γενετικών δεικτών σε μια αλληλουχία aDNA. Για παράδειγμα, ο αμερικανικός ιθαγενής πληθυσμός χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα μιτοχονδριακά RFLP και διαγραφές που ορίζονται από τους Wallace et al.
Η μελέτη σύγκρισης aDNA μπορεί επίσης να αποκαλύψει την εξελικτική σχέση μεταξύ δύο ειδών. Ο αριθμός των βασικών διαφορών μεταξύ DNA ενός αρχαίου είδους και αυτού ενός στενού συγγενικού είδους που υπάρχει μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση του χρόνου απόκλισης αυτών των δύο ειδών από τον τελευταίο κοινό πρόγονό τους . Η φυλογένεια ορισμένων εξαφανισμένων ειδών, όπως οι αυστραλιανοί λύκοι και οι αμερικάνικοι βραδύποδες, κατασκευάστηκαν με αυτήν τη μέθοδο. Το μιτοχονδριακό DNA σε ζώα και το DNA χλωροπλαστών σε φυτά συνήθως χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό επειδή έχουν εκατοντάδες αντίγραφα ανά κύτταρο και επομένως είναι πιο εύκολα προσβάσιμα στα αρχαία απολιθώματα.
Μια άλλη μέθοδος διερεύνησης της σχέσης μεταξύ δύο ειδών είναι μέσω υβριδισμού DNA . Μονοκλωνικά τμήματα DNA και των δύο ειδών αφήνονται να σχηματίσουν συμπληρωματικό ζεύγος συνδεόμενα μεταξύ τους. Τα πιο στενά συγγενικά είδη έχουν μια παρόμοια γενετική σύνθεση, και επομένως ένα ισχυρότερο σήμα υβριδισμού . Οι Scholz et αϊ. διεξήγαγαν υβριδισμό κηλίδας νότου στο Νεαντερτάλιο aDNA (που εξήχθη από τα απολιθώματα W-NW και Krapina). Τα αποτελέσματα έδειξαν αδύναμη υβριδοποίηση αρχαίου ανθρώπου-Νεάντερταλ και ισχυρή αρχαίου ανθρώπου-σύγχρονου ανθρώπου υβριδοποίηση. Ο υβριδισμός του ανθρώπου-χιμπατζή και του νεάντερταλ-χιμπατζή έχει παρόμοια ασθενή ισχύ. Αυτό υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι και οι νεάντερταλ δεν σχετίζονται τόσο στενά όσο δύο άτομα του ίδιου είδους, αλλά σχετίζονται περισσότερο μεταξύ τους παρά με τους χιμπατζήδες.
Υπήρξαν επίσης ορισμένες προσπάθειες αποκρυπτογράφησης του aDNA για την παροχή πολύτιμων φαινοτυπικών πληροφοριών αρχαίων ειδών. Αυτό γίνεται πάντα με τη χαρτογράφηση αλληλουχίας aDNA στον καρυότυπο ενός καλά μελετημένου στενού συγγενικού είδους, τα οποία μοιράζονται πολλά παρόμοια φαινοτυπικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, οι Green et al. συνέκριναν την αλληλουχία aDNA από το απολιθωμένο Neanderthal Vi-80 με τη σύγχρονη ανθρώπινη αλληλουχία χρωμοσωμάτων Χ και Υ και βρήκαν μια ομοιότητα σε 2,18 και 1,62 βάσεις ανά 10.000 αντίστοιχα, υποδηλώνοντας ότι το δείγμα Vi-80 προήλθε από ένα αρσενικό άτομο. Άλλες παρόμοιες μελέτες περιλαμβάνουν την εύρεση μιας μετάλλαξης που σχετίζεται με το νανισμό στο Arabidopsis στο αρχαίο βαμβάκι Nubian, και τη διερεύνηση του τόπου αντίληψης της πικρής γεύσης στους Neanderthals.
Εφαρμογές
Ανθρώπινη αρχαιολογία
Αφρική
Οι σύγχρονοι άνθρωποι πιστεύεται ότι έχουν εξελιχθεί στην Αφρική τουλάχιστον το 200 kya (πριν από χιλιάδες χρόνια), με κάποια στοιχεία που υποδηλώνουν μια ημερομηνία πάνω από 300 kya. Η εξέταση του μιτοχονδριακού DNA (mtDNA), του DNA του Υ-χρωμοσώματος και του DNA του Χ-χρωμοσώματος δείχνει ότι ο πρώτος πληθυσμός που έφυγε από την Αφρική αποτελούσε περίπου 1500 άνδρες και γυναίκες. Έχει προταθεί από διάφορες μελέτες ότι οι πληθυσμοί ήταν «δομημένοι» γεωγραφικά σε κάποιο βαθμό πριν από την επέκταση εκτός Αφρικής. Αυτό προτείνεται από την αρχαιότητα των κοινών γενεών mtDNA. Μία μελέτη 121 πληθυσμών από διάφορα μέρη σε ολόκληρη την ήπειρο βρήκε 14 γενετικά και γλωσσικά «σμήνη», υποδηλώνοντας μια αρχαία γεωγραφική δομή στους αφρικανικούς πληθυσμούς. Σε γενικές γραμμές, η γονοτυπική και η φαινοτυπική ανάλυση έχουν δείξει «μεγάλη και υποδιαιρείται σε μεγάλο μέρος της εξελικτικής τους ιστορίας».
Η γενετική ανάλυση υποστήριξε αρχαιολογικές υποθέσεις μεγάλης κλίμακας μεταναστεύσεων ομιλητών Bantu στη Νότια Αφρική περίπου 5 kya. Το μικροδορυφορικό DNA, οι πολυμορφισμοί ενός νουκλεοτιδίου (SNPs) και οι πολυμορφισμοί εισαγωγής / διαγραφής (INDELS) έχουν δείξει ότι οι πληθυσμοί που μιλούν Nilo-Sahara προέρχονται από το Σουδάν. Επιπλέον, υπάρχουν γενετικές ενδείξεις ότι οι απόγονοι του Τσαντ των ομιλητών της Nilo-Sahara μετανάστευσαν από το Σουδάν στη λίμνη Τσαντ περίπου 8 kya. Τα γενετικά στοιχεία έδειξαν επίσης ότι οι μη αφρικανικοί πληθυσμοί συνέβαλαν σημαντικά στην αφρικανική ομάδα γονιδίων. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι της Αφρικής Beja της Σαχάρας έχουν υψηλά επίπεδα της Μέσης Ανατολής καθώς και της Ανατολικής Αφρικής Cushitic DNA.
Ευρώπη
Η ανάλυση του mtDNA δείχνει ότι η Ευρασία καταλήφθηκε σε ένα μόνο μεταναστευτικό συμβάν μεταξύ 60 και 70 kya. Γενετικά στοιχεία δείχνουν ότι η κατοχή της Εγγύς Ανατολής και της Ευρώπης συνέβη όχι νωρίτερα από 50 kya. Η μελέτη του haplogroup U έχει δείξει ξεχωριστές διασπορές από την Εγγύς Ανατολή τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αφρική.
Μεγάλο μέρος του έργου στην αρχαιογενετική επικεντρώνεται στη νεολιθική μετάβαση στην Ευρώπη. Η ανάλυση των γενετικών-γεωγραφικών προτύπων του Cavalli-Svorza τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μαζική εισροή πληθυσμών της Εγγύς Ανατολής στην Ευρώπη στην αρχή της Νεολιθικής. Αυτή η άποψη τον οδήγησε «να τονίσει έντονα τους αναπτυσσόμενους πρώιμους αγρότες εις βάρος των αυτόχθονων πληθυσμών της Μεσολιθικής τροφής». ανάλυση mtDNA τη δεκαετία του 1990, ωστόσο, αντιφάσκει με αυτήν την άποψη. Η MB Richards υπολόγισε ότι το 10–22% των υφιστάμενων ευρωπαϊκών mtDNA προέρχονταν από πληθυσμούς της Εγγύς Ανατολής κατά τη διάρκεια της Νεολιθικής. Τα περισσότερα mtDNA ήταν «ήδη εγκατεστημένα» μεταξύ των υπαρχόντων μεσολιθικών και παλαιολιθικών ομάδων. Οι περισσότερες «περιοχές ελέγχου» του σύγχρονου ευρωπαϊκού mtDNA εντοπίζονται σε ένα ιδρυτικό γεγονός της επανεκκίνησης της βόρειας Ευρώπης προς το τέλος του Last Glacial Maximum (LGM). Μία μελέτη σχετικά με τα υπάρχοντα ευρωπαϊκά mtDNA υποδηλώνει ότι αυτή η ενασχόληση πραγματοποιήθηκε μετά το τέλος της LGM, αν και μια άλλη υποδηλώνει ότι συνέβη πριν. Η ανάλυση των απλοομάδων V, H και U5 υποστηρίζει ένα μοντέλο «πρωτοποριακού αποικισμού» της ευρωπαϊκής κατοχής, με την ενσωμάτωση ζωοτροφών σε νεολιθικούς πληθυσμούς. Επιπλέον, η ανάλυση του αρχαίου DNA, όχι μόνο του υπάρχοντος DNA, ρίχνει φως σε ορισμένα θέματα. Για παράδειγμα, η σύγκριση του νεολιθικού και του μεσολιθικού DNA έδειξε ότι η ανάπτυξη της γαλακτοκομίας προηγήθηκε εκτεταμένης ανοχής στη λακτόζη.
Νότια Ασία
Η Νότια Ασία χρησίμευσε ως ο μεγαλύτερος πρώιμος διάδρομος για τη γεωγραφική διασπορά σύγχρονων ανθρώπων από την Αφρική. Με βάση τις μελέτες της γραμμής Μ του mtDNA, ορισμένοι έχουν προτείνει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Ινδίας ήταν ομιλητές Αυστρο-Ασιατικοί που εισήλθαν περίπου το 45-60 kya. Η ινδική ομάδα γονιδίων έχει συνεισφορές από τους πρώτους εποίκους, καθώς και πληθυσμούς της Δυτικής Ασίας και της Κεντρικής Ασίας από μεταναστεύσεις όχι νωρίτερα από 8 kya. Η έλλειψη διακυμάνσεων στις γενεές mtDNA σε σύγκριση με τις γενεές Υ-χρωμοσώματος υποδηλώνει ότι κυρίως οι άνδρες συμμετείχαν σε αυτές τις μεταναστεύσεις. Η ανακάλυψη δύο υποδιακλαδώσεων U2i και U2e της γενεαλογίας U mtDNA, που προέκυψε στην Κεντρική Ασία έχει «διαμορφώσει» απόψεις μιας μεγάλης μετανάστευσης από την Κεντρική Ασία στην Ινδία, καθώς οι δύο υποδιακλαδώσεις απέκλιναν 50 kya. Επιπλέον, το U2e βρίσκεται σε μεγάλα ποσοστά στην Ευρώπη αλλά όχι στην Ινδία και το αντίστροφο για το U2i, υπονοώντας ότι το U2i είναι εγγενές στην Ινδία.
Ανατολική Ασία
Η ανάλυση των αλληλουχιών mtDNA και NRY (περιοχή μη ανασυνδυασμού του χρωμοσώματος Υ) έδειξε ότι η πρώτη μεγάλη διασπορά από την Αφρική διήλθε από τη Σαουδική Αραβία και τις ακτές της Ινδίας 50–100 kya και μια δεύτερη μεγάλη διασπορά σημειώθηκε 15-50 kya βόρεια του τα Ιμαλάια.
Έχουν γίνει πολλές εργασίες για να ανακαλυφθεί η έκταση των μεταναστεύσεων από Βορρά προς τον Νότο και από τον Νότο προς τον Βορρά στην Ανατολική Ασία. Η σύγκριση της γενετικής ποικιλομορφίας των βορειοανατολικών ομάδων με τις νοτιοανατολικές ομάδες επέτρεψε στους αρχαιολόγους να συμπεράνουν ότι πολλές από τις βορειοανατολικές ασιατικές ομάδες προέρχονταν από τα νοτιοανατολικά. Η μελέτη Pan-Asian SNP (μονός νουκλεοτιδικός πολυμορφισμός) διαπίστωσε «μια ισχυρή και εξαιρετικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της ποικιλομορφίας και του γεωγραφικού πλάτους του απλότυπου», η οποία, σε συνδυασμό με τη δημογραφική ανάλυση, υποστηρίζει την υπόθεση για μια κατά κύριο λόγο κατοχή της Ανατολικής Ασίας από το νότο προς το βορρά. Η αρχαιογενετική έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη πληθυσμών κυνηγών-συλλεκτών στην περιοχή, όπως οι ομάδες Ainu από την Ιαπωνία και Negrito στις Φιλιππίνες. Για παράδειγμα, η πανασιατική μελέτη SNP διαπίστωσε ότι οι πληθυσμοί Negrito στη Μαλαισία και οι πληθυσμοί Negrito στις Φιλιππίνες είχαν στενότερη σχέση με τους τοπικούς πληθυσμούς που δεν ήταν Negrito από ότι ο ένας στον άλλο, υποδηλώνοντας ότι οι πληθυσμοί Negrito και non-Negrito συνδέονται με ένα συμβάν συμμετοχής. στην Ανατολική Ασία αν και άλλες ομάδες Negrito μοιράζονται συγγένεια, συμπεριλαμβανομένων των Αυστραλών αυτόχθονων. Μια πιθανή εξήγηση αυτού είναι ένα πρόσφατο μείγμα ορισμένων ομάδων Negrito με τους τοπικούς πληθυσμούς τους.
Αμερική
Η αρχαιογενετική έχει χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη κατανόηση του πληθυσμού της Αμερικής από την Ασία. Οι απλοομάδες mtDNA ιθαγενών της Αμερικής εκτιμάται ότι κυμαίνονται μεταξύ 15 και 20 kya, αν και υπάρχει κάποια παραλλαγή σε αυτές τις εκτιμήσεις. Τα γενετικά δεδομένα έχουν χρησιμοποιηθεί για να προτείνουν διάφορες θεωρίες σχετικά με τον τρόπο αποικισμού της Αμερικής. Αν και η πιο ευρέως διαδεδομένη θεωρία προτείνει «τρία κύματα» μετανάστευσης μετά το LGM μέσω του Στενού Bering, γενετικά δεδομένα έχουν προκαλέσει εναλλακτικές υποθέσεις. Για παράδειγμα, μια υπόθεση προτείνει μια μετανάστευση από τη Σιβηρία στη Νότια Αμερική 20–15 kya και μια δεύτερη μετανάστευση που πραγματοποιήθηκε μετά την παγετώδη ύφεση. Τα δεδομένα Υ-χρωμοσώματος οδήγησαν ορισμένους να υποστηρίξουν ότι υπήρξε μία μετανάστευση που ξεκίνησε από τα Όρη Αλτάι της Σιβηρίας μεταξύ 17,2-10,1 kya, μετά το LGM. Η ανάλυση τόσο του mtDNA όσο και του Y-χρωμοσώματος DNA αποκαλύπτει στοιχεία για «μικρούς, ιδρυτικούς πληθυσμούς». Η μελέτη των απλοομάδων οδήγησε ορισμένους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η νότια μετανάστευση στην Αμερική από έναν μικρό πληθυσμό ήταν αδύνατη, αν και χωριστή ανάλυση διαπίστωσε ότι ένα τέτοιο μοντέλο είναι εφικτό εάν μια τέτοια μετανάστευση συνέβαινε κατά μήκος των ακτών.
Αυστραλία και Νέα Γουινέα
Τέλος, η αρχαιογενετική έχει χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της κατοχής της Αυστραλίας και της Νέας Γουινέας. Οι αυτόχθονες της Αυστραλίας και της Νέας Γουινέας είναι φαινοτυπικά πολύ όμοιοι, αλλά το mtDNA έχει δείξει ότι αυτό οφείλεται στη σύγκλιση από τη ζωή σε παρόμοιες συνθήκες. Οι μη κωδικοποιητικές περιοχές του mt-DNA δεν έχουν δείξει «καμία ομοιότητα» μεταξύ των αυτόχθονων πληθυσμών της Αυστραλίας και της Νέας Γουινέας. Επιπλέον, δεν μοιράζονται μεγάλες σειρές NRY μεταξύ των δύο πληθυσμών. Η υψηλή συχνότητα μιας μοναδικής γενεαλογίας NRY που είναι μοναδική για την Αυστραλία σε συνδυασμό με τη «χαμηλή ποικιλομορφία απλοτύπων μικρής διαδοχικής επανάληψης Y-STR (Y-STR) που σχετίζονται με τη γενεαλογία» παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία για ένα «πρόσφατο ιδρυτικό ή σημείο συμφόρησης» στην Αυστραλία. Αλλά υπάρχει σχετικά μεγάλη διακύμανση στο mtDNA, η οποία θα σήμαινε ότι το φαινόμενο συμφόρησης επηρέασε κυρίως τους άνδρες. Μαζί, οι μελέτες NRY και mtDNA δείχνουν ότι το συμβάν διαχωρισμού μεταξύ των δύο ομάδων ήταν πάνω από 50kya, δημιουργώντας αμφιβολίες για την πρόσφατη κοινή καταγωγή μεταξύ των δύο.
Φυτά και ζώα
Η αρχαιογενετική έχει χρησιμοποιηθεί για να κατανοήσει την ανάπτυξη της εξημέρωσης φυτών και ζώων.
Εξημέρωση των φυτών
Ο συνδυασμός γενετικής και αρχαιολογικών ευρημάτων έχει χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση των πρώτων σημείων εξημέρωσης των φυτών σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα πυρηνικά, μιτοχονδριακά και χλωροπλαστικά γονιδιώματα που χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό της στιγμής προέλευσης της εξημέρωσης έχουν εξελιχθεί σε διαφορετικούς ρυθμούς, η χρήση του για τον εντοπισμό της γενεαλογίας ήταν κάπως προβληματική. Το πυρηνικό DNA ειδικότερα χρησιμοποιείται αντί για το DNA των μιτοχονδρίων και των χλωροπλαστών λόγω του ταχύτερου ρυθμού μετάλλαξής του καθώς και της ενδοειδικής διακύμανσής του λόγω της μεγαλύτερης συνοχής των γενετικών δεικτών πολυμορφισμού . Τα ευρήματα στα «γονίδια εξημέρωσης» της καλλιέργειας (γνωρίσματα που επιλέχθηκαν ειδικά υπέρ ή κατά) περιλαμβάνουν:
tb1 (teosinte διακλαδισμένο1) - επηρεάζει την κορυφαία κυριαρχία στον αραβόσιτο
tga1 (teosinte glume architecture1) - καθιστά τους πυρήνες αραβοσίτου συμβατούς για την άνεση των ανθρώπων
te1 (Terminal ear1) - επηρεάζει το βάρος των πυρήνων
fw2.2 - επηρεάζει το βάρος στις ντομάτες
BoCal - ταξιανθία του μπρόκολου και του κουνουπιδιού
Μέσω της μελέτης της αρχαιογενετικής στην εξημέρωση των φυτών, μπορούν επίσης να αποκαλυφθούν σημάδια της πρώτης παγκόσμιας οικονομίας. Η γεωγραφική κατανομή των νέων καλλιεργειών που έχουν επιλεγεί, ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπου δε θα μπορούσε να βρεθεί μέσω άλλου τρόπου εκτός του εμπορίου χρησιμεύει ως απόδειξη ενός εμπορικού δικτύου για την παραγωγή και την κατανάλωση των άμεσα διαθέσιμων πόρων.
Εξημέρωση των ζώων
Η αρχαιογενετική έχει χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της εξημέρωσης των ζώων. Αναλύοντας τη γενετική ποικιλομορφία σε εξημερωμένους πληθυσμούς ζώων, οι ερευνητές μπορούν να αναζητήσουν γενετικούς δείκτες στο DNA για να δώσουν πολύτιμες εικόνες για πιθανά χαρακτηριστικά προγονικών ειδών. Αυτά τα χαρακτηριστικά στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στη διάκριση των αρχαιολογικών υπολειμμάτων μεταξύ άγριων και εξημερωμένων δειγμάτων. Οι γενετικές μελέτες μπορούν επίσης να οδηγήσουν στον εντοπισμό των προγόνων των εξημερωμένων ζώων. Οι πληροφορίες που αποκτήθηκαν από μελέτες γενετικής για τους τρέχοντες πληθυσμούς βοηθούν στην καθοδήγηση του αρχαιολόγου για την τεκμηρίωση αυτών των προγόνων.
Η αρχαιογενετική έχει χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό της εξημέρωσης των χοίρων σε ολόκληρο τον παλιό κόσμο. Αυτές οι μελέτες αποκαλύπτουν επίσης στοιχεία σχετικά με τις λεπτομέρειες των πρώιμων αγροτών. Μέθοδοι αρχαιογενετικής έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για την περαιτέρω κατανόηση της ανάπτυξης της εξημέρωσης σκύλων. Γενετικές μελέτες έχουν δείξει ότι όλα τα σκυλιά είναι απόγονοι του γκρίζου λύκου, ωστόσο, προς το παρόν είναι άγνωστο πότε, πού και πόσες φορές τα σκυλιά εξημερώθηκαν. Ορισμένες γενετικές μελέτες έχουν δείξει πολλαπλές εξημερώσεις, ενώ άλλες όχι. Τα αρχαιολογικά ευρήματα βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση αυτού του περίπλοκου παρελθόντος παρέχοντας σταθερές ενδείξεις σχετικά με την εξέλιξη της εξημέρωσης των σκύλων. Καθώς οι πρώτοι άνθρωποι εξημέρωσαν τα σκυλιά, τα αρχαιολογικά κατάλοιπα των θαμμένων σκύλων έγιναν όλο και πιο άφθονα. Αυτό όχι μόνο παρέχει περισσότερες ευκαιρίες στους αρχαιολόγους να μελετήσουν τα ερείπια, αλλά παρέχει επίσης στοιχεία για τον πρώιμο ανθρώπινο πολιτισμό.
Δείτε επίσης
Αρχαίο DNA
Έκχυση DNA
Αλληλούχιση DNA
Γενεολογικά τεστ DNA
Γενετική γενεαλογία
Γενετική ιστορία της Αφρικής
Γενετική ιστορία της Ευρώπης
Γενετική ιστορία των αυτόχθονων πληθυσμών της Αμερικής
Γενετική ιστορία της Ιταλίας
Γενετική ιστορία της Ελλάδας
Γενετική ιστορία της Τουρκίας
Γενετική ιστορία των Βαλκανίων
Γενετική ιστορία της Βόρειας Αφρικής
Γενετική ιστορία των Βρετανικών Νήσων
Γενετική ιστορία της Ιβηρικής Χερσοννήσου
Γενετική ιστορία της Μέσης Ανατολής
Γενετική ιστορία της Ανατολικής Ασίας
Γενετική ιστορία της Νότιας Ασίας
Ανθρωποειδή
Εξέλιξη του ανθρώπου
Μοριακή παλαιοντολογία
Παλαιογενετική
Αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης
Φυλές και γενετική
Χρονολόγιο της ανθρώπινης εξέλιξης
Βιβλιογραφία
Αναφορές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εργαστήριο Μοριακής Γενετικής, Ινστιτούτο Αρχαιολογικής Έρευνας McDonald
Γενεαλογία
Γενετική του ανθρώπου
|
288167
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Νίκος Σαμαράς
|
Ο Νίκος Σαμαράς (Στουτγκάρδη, 1 Ιουλίου 1970 - Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 2013) ήταν Έλληνας πετοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε σε διάφορες ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ με τη φανέλα της εθνικής ομάδας των ανδρών (στην οποία διετέλεσε αρχηγός) κατέγραψε συνολικά 263 συμμετοχές και με εκείνη των εφήβων άλλες 160. Τη σεζόν 2012-13 αγωνιζόταν και προπονούσε την ομάδα της Λήμνου, τόπο όπου είχε εγκατασταθεί μόνιμα από το 2009. Αποτελούσε παίκτη σύμβολο για το ελληνικό βόλεϊ.
Καριέρα
Σπούδασε Φυσική Αγωγή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, από όπου απέκτησε πτυχίο. Αγωνίστηκε σε 9 επαγγελματικούς συλλόγους σε Ελλάδα, Ιταλία και Τουρκία, με τελευταίο σταθμό σε ανώτερη κατηγορία τον Μίλωνα Ν. Σμύρνης το 2011-12.
Τη μεγαλή του φήμη απέκτησε ως παίκτης του Α.Ο. Ορεστιάδας, στον οποίο αγωνίστηκε από το 1988 έως το 1998. Με το σύλλογο της Θράκης έζησε μεγάλες στιγμές ξεκινώντας από το 1988 όταν κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων. Αποτέλεσε βασικό της στέλεχος επί μία δεκαετία παρά το ότι σε κάθε μεταγραφική περίοδο αποτελούσε το μήλο της έριδος για τους δύο μεγάλους του κέντρου. Όμως, η αγάπη του κόσμου της Ορεστιάδας ανάγκαζε τον χρηματοδότη της ομάδας, Πάνο Ζερίτη της χαρτοβιομηχανίας "ΝΤΙΑΝΑ" να ματώνει για να τον κρατήσει.
Με την παρουσία του Σαμαρά η ομάδα αλλάζει προφίλ και ανεβαίνει στο επίπεδο των διεκδικητών των τίτλων. Φιναλίστ κυπέλλου Ελλάδος το 1993, 3η θέση στο πρωτάθλημα επί τρεις συνεχόμενες χρονιές: 1994, 1995 (ενώ είχε τερματίσει 2η κατά την κανονική περίοδο), 1996 και φιναλίστ επί δύο συνεχόμενες χρονιές: 1997 και 1998, στο απόγειο της σταδιοδρομίας του στην Ορεστιάδα, όπου χάνει τον τίτλο στις λεπτομέρειες. Την πρώτη χρονιά ενώ έχει αποκλείσει τον Ολυμπιακό χάνει στον τελικό από τον Άρη και τη δεύτερη χρονιά ενώ έχει τερματίσει πρώτη κατά την κανονική περίοδο και έχει το πλεονέκτημα έδρας χάνει στο πέμπτο και αποφασιστικό ματς μέσα στην Ορεστιάδα.
Με την Ορεστιάδα αγωνίστηκε τρεις συνεχόμενες χρονιές στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας 1994, 1995, 1996, εκ των οποίων κορυφαία ήταν η παρουσία στον τελικό του 1995.
Μετά την απώλεια του πρωταθλήματος το 1998 φεύγει από την ομάδα της καρδιάς του και ξεκινά ένα ταξίδι σε διάφορους επαγγελματικούς συλλόγους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Γίνεται ο πιο καλοπληρωμένος Έλληνας πετοσφαιριστής και δίκαια τον αποκαλούν "Γκάλη του βόλεϊ". Πάει στον Ηρακλή με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2000, τον μοναδικό σημαντικό τίτλο της καριέρας του.
Εν συνεχεία αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό και στο εξωτερικό στην ιταλική Φαλκονάρα, την ισπανική Σεβίλη, την τουρκική Φενερμπαχτσέ και την ελβετική Σενουά, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου τα τελευταία χρόνια της καριέρας του έπαιξε σε ΑΕΚ, Εθνικό Αλεξανδρούπολης και Μίλωνα, τον οποίο ανέβασε από την Α2 το 2012.
Τη σεζόν 2012-13 αγωνιζόταν στη Λήμνος Βόλεϊ, ομάδα που είχε ιδρύσει ο ίδιος και την προπονούσε από το 2010. Οι δύο τελευταίοι επίσημοι αγώνες που έλαβε μέρος ο Σαμαράς ήταν για το Κύπελλο Ελλάδας 2012-13 με την ομάδα της Λήμνου:
18 Νοεμβρίου 2012: Ρόδος: Τελχινίς Ρόδου - Λήμνος Βόλεϊ: 0-3, νίκη-πρόκριση εκτός έδρας στην α΄ φάση του κυπέλλου.
15 Δεκεμβρίου 2012: Θεσσαλονίκη: Α.Π.Σ. Μακεδονικός Νεάπολης - Λήμνος Βόλεϊ: 3-0, ήττα-αποκλεισμός από τη β΄ φάση.
Βίντεο: Συνέντευξη του Ν. Σαμαρά μετά τη λήξη του τελευταίου αγώνα που αγωνίστηκε κατά του Μακεδονικού.
Παρά το θανατό του, η ομάδα του κατάφερε στο τέλος της σεζόν 2012-13 να κερδίσει την άνοδο στην Α2 Εθνική πετοσφαίρισης ανδρών κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα.
Στις εθνικές ομάδες
Αγωνίστηκε 160 φορές στην Εθνική Ελλάδος εφήβων και 263 στην ανδρική Εθνική Ελλάδος, με τις οποίες έπαιξε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1989) και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών (1994), κατακτώντας σε αμφότερες τις διοργανώσεις την 6η θέση. Στην εθνική ομάδα ήταν αναντικατάστατο στέλεχος και αρχηγός και είχε συμμετάσχει σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις: World League, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, Μεσογειακοί Αγώνες.
Προσωπική ζωή
Ο Νίκος Σαμαράς ήταν παντρεμένος με την Ελένη Δούκα, η οποία κατάγεται από τη Λήμνο, και είχε ένα γιο. Από το 2009 είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Μύρινα Λήμνου ώστε να μεγαλώσει το παιδί του σε ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον. Ήταν ένας άνθρωπος απλός και χωρίς καμιά έπαρση, μετρημένος, χωρίς δημόσιες σχέσεις αλλά με πηγαίο χιούμορ.
Στις 4 Ιανουαρίου 2013 κατέρρευσε ξαφνικά έπειτα από αδιαθεσία που ένιωσε, ενώ βρισκόταν σε σπίτι φίλων του στην Αθήνα. Διακομίστηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο αλλά είχε ήδη πεθάνει στο ασθενοφόρο, από εγκεφαλικό ανεύρυσμα, σε ηλικία μόλις 42 ετών. Κηδεύτηκε στη Λήμνο, την οποία είχε επιλέξει ως τόπο κατοικίας και δεύτερη πατρίδα του, με μεγάλες τιμές. Τη δαπάνη ανέλαβε η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης, ενώ η σορός του αδικοχαμένου αθλητή μεταφέρθηκε στη Λήμνο με στρατιωτικό αεροσκάφος C130.
Τιμητικές εκδηλώσεις
Νέο Κλειστό Γυμναστήριο Ορεστιάδας "Νίκος Σαμαράς". Το νέο στάδιο της πόλης από την οποία καταγόταν ο "Αετός του Ελληνικού Βόλεϊ" πήρε μετά τον πρόωρο χαμό του το όνομά του. Πάνω από τον πίνακα του σταδίου δεσπόζει η φωτογραφία του σπουδαίου αθλητή.
"Τουρνουά Ο.Φ. Γέρακα Νίκος Σαμαράς". Το τουρνουά βόλεϊ του Ο.Φ. Γέρακα, το οποίο διεξαγόταν κατά τις ημέρες του θανάτου του διεθνούς βολεϊμπολίστα ονομάστηκε έτσι στη μνήμη του.
"Κλειστό Γυμναστήριο Λήμνου Νίκος Σαμαράς". Το κλειστό γυμναστήριο της Μύρινας Λήμνου επωνομάστηκε "Νίκος Σαμαράς", μιας και όταν απεβίωσε ο αθλητής ζούσε στη Λήμνο και αγωνιζόταν στην τοπική ομάδα Λήμνος Βόλεϊ.
Λιγκ Καπ ανδρών "Νίκος Σαμαράς". Η Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης τίμησε τον αθλητή δίνοντας το όνομά του στο Λίγκ Καπ, την τρίτη τη τάξει πανελλήνια διασυλλογική διοργάνωση.
Τίτλοι - Διακρίσεις
Σε εθνικό επίπεδο
Κύπελλο Ελλάδας: 2000 με τον Ηρακλή Θεσ.
Πρωτάθλημα Ελλάδας εφήβων: 1988 με τον ΑΟ Ορεστιάδας.
Πρωτάθλημα Ελλάδας (φιναλίστ): 1997 και 1998 με τον ΑΟ Ορεστιάδας.
Κύπελλο Ελλάδας (φιναλίστ): 1993 με τον ΑΟ Ορεστιάδας.
Σε διεθνές επίπεδο
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων 1989: 6η θέση.
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών 1994: 6η θέση.
Κύπελλο Συνομοσπονδίας Ευρώπης 1995: φιναλίστ με την Ορεστιάδα.
Κύπελλο Συνομοσπονδίας Ευρώπης 1994, 1996: φάιναλ φορ με την Ορεστιάδα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι - Πηγές
Νίκος Σαμαράς - Μικρό βιογραφικό www.sansimera.gr
Φωτογραφίες του Νίκου Σαμαρά με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας www.volleyball.gr
Το "δελτίο" του Νίκου Σαμαρά στον Α.Ο. Ορεστιάδας και άλλες πληροφορίες www.volleyball.gr
Στέφανος Λεμονίδης, "Ο... καημός του αετού" Για τον Νίκο Σαμαρά www.sport24.gr
Ηλίας Κότσαλης, "Απώλεια και για τη Λήμνο ο Ν. Σαμαράς" www.limnosnea.comÀ
Σοκ! Απεβίωσε ο Νίκος Σαμαράς! www.volleynews.gr
Ο αετός που δεν θα ξεχάσουμε ποτε www.onsports.gr
Έλληνες αθλητές της πετοσφαίρισης
Πετοσφαιριστές της εθνικής Ελλάδος
Πετοσφαιριστές ΠΑΟ
Πετοσφαιριστές Ηρακλή
Πετοσφαιριστές Ορεστιάδας
Πετοσφαιριστές ΑΕΚ
|
778543
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%B1%20%CE%B7%20%CE%B4%CE%B9%CF%84%CF%84%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Ευφορβία η διτταδενώδης
|
Η ευφορβία η διτταδενώδης (Euphorbia biglandulosa ή Euphorbia rigida) είναι είδος φυτού της οικογένειας ευφορβιοειδή, ιθαγενές της και της νότιας Ευρώπης, που συναντάται και στην Ελλάδα με τις κοινές ονομασίες αγλέο(υ)ρας ή αγλέουρο. Κάποιες φορές ονομάζεται και γαλατσίδα, αλλά αυτή η ονομασία αποδίδεται κυρίως σε άλλα είδη του ίδιους γένους φυτών.
Είναι θαμνώδες αειθαλές πολυετές φυτό, που φθάνει σε ύψος και πλάτος το μισό μέτρο. Τα φύλλα του είναι ελαφρώς σαρκώδη και διατεταγμένα σπειροειδώς, ενώ τα άνθη του είναι κάπως ασυνήθιστα: πράσινα με πολύ μικρά ανοικτά κίτρινα πέταλα στο κέντρο τους.
Στη Λεκάνη της Μεσογείου και τη Μέση Ανατολή το φυτό θεωρείται ζιζάνιο.
Καλλιέργεια
Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική το φυτό χρησιμοποιείται συχνά ως καλλωπιστικό σε κήπους, όπου εκτιμάται ως σχετικώς απαλλαγμένο από προβλήματα είδος, που είναι ανθεκτικό στην ξηρασία και δεν χρειάζεται πολλή περιποίηση. Είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο ως περιβάλλον γύρω από μεγαλύτερους και υψηλότερους θάμνους, όπως οι τριανταφυλλιές. Ευδοκιμεί καλύτερα σε καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη, στον ήλιο ή σε ελαφρά σκιά.
Τοξικότητα
Καθώς συμβαίνει και με άλλα είδη ευφορβίας, όλα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη αν φαγωθούν, ενώ όταν κοπούν ή σπάσουν βγάζουν γαλακτώδη χυμό, που μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος. Από αυτό το γεγονός προήλθε η ελληνική παροιμιώδης έκφραση «έφαγε τον αγλέο(υ)ρα», με την έννοια ότι κάποιος έφαγε τα πάντα, ακόμα και δηλητηριώδη φυτά, που επιπλέον έχουν και πικρή γεύση όπως το Euphorbia biglandulosa. Ο πικρός χυμός του χρησίμευε στους παράνομους αλιείς σε ποτάμια.
Παραπομπές
Ευφορβια η διτταδενωδης
|
799277
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CF%82%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%201998%29
|
Απρόσμενος έρωτας (ταινία 1998)
|
Το Απρόσμενος έρωτας (αγγλικός τίτλος: Sliding Doors) είναι μια ρομαντική κωμωδία-δραματική ταινία του 1998 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Πίτερ Χάουιτ. Πρωταγωνιστεί η Γκουίνεθ Πάλτροου ενώ συμμετέχουν επίσης οι Τζον Χάνα και Τζον Λιντς. Η ταινία εναλλάσσεται ανάμεσα σε δύο ιστορίες, δείχνοντας δύο κατευθύνσεις που θα μπορούσε να ακολουθήσει η ζωή της κεντρικής ηρωίδας ανάλογα με το αν θα προλάβαινε το τρένο. Έχει πολλά κοινά σημεία με την ταινία του 1987 Blind Chance του Πολωνού σκηνοθέτη Κσίστοφ Κιεσλόφσκι, το τέλος της οποίας εξαρτάται επίσης από το αν ο πρωταγωνιστής θα προλάβει τρένο.
Πλοκή
Η Χέλεν απολύεται από τη δουλειά της στις δημόσιες σχέσεις. Καθώς φεύγει από το κτίριο του γραφείου της, της πέφτει ένα σκουλαρίκι στο ασανσέρ και ένας άντρας το μαζεύει. Αυτή τρέχει να προλάβει τον συρμό της στο μετρό του Λονδίνου, αλλά τον χάνει όταν οι πόρτες του τρένου κλείνουν. Η ταινία στη συνέχεια γυρίζει στην αρχή και η σκηνή επαναλαμβάνεται, μόνο που τώρα η Χέλεν καταφέρνει να επιβιβαστεί στο τρένο. Η ταινία συνεχίζεται, εναλλάσσοντας τις δύο ιστορίες στις οποίες ακολουθούν διαφορετικά γεγονότα (αλλά με περιστασιακές διασταυρώσεις των δύο).
Στην ιστορία στην οποία επιβιβάζεται στο τρένο, η Χέλεν κάθεται δίπλα στον Τζέιμς (τον άντρα από το ασανσέρ) στο μετρό και ξεκινούν μια συζήτηση. Εκίνη γυρίζει σπίτι και πιάνει τον φίλο της, τον Τζέρι, στο κρεβάτι με την πρώην κοπέλα του, την Αμερικανίδα Λίντια. Η Χέλεν τον αφήνει και μετακομίζει στο σπίτι ςτη φίλη της, της Άννας, με την παρότρυνση της οποίας αλλάζει χτένισμα για να κάνει νέα αρχή.
Ο Τζέιμς συνεχίζει να μπαίνει στη ζωή της Χέλεν, ενθαρρύνοντάς τη να ιδρύσει τη δική της εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Οι δυο τους ερωτεύονται παρά τις επιφυλάξεις της Χέλεν για την έναρξη μιας σχέσης τόσο σύντομα μετά τον άσχημο χωρισμό της με τον Τζέρι. Τελικά, η Χέλεν ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Πιστεύοντας ότι το παιδί είναι του Τζέιμς, πηγαίνει να τον δει στο γραφείο του. Μένει έκπληκτη όταν μαθαίνει από τη γραμματέα του Τζέιμς ότι είναι παντρεμένος. Ο Τζέιμς τη βρίσκει σε μια γέφυρα και της εξηγεί ότι ήταν παντρεμένος αλλά τώρα είναι σε διάσταση και πρόκειται να πάρει διαζύγιο, αλλά αυτός και η γυναίκα του διατηρούν τυπικά τον γάμο τους για χάρη της άρρωστης μητέρας του. Αφού αυτή και ο Τζέιμς δηλώνουν τον έρωτά τους, η Χέλεν βγαίνει στον δρόμο και την χτυπάει ένα φορτηγάκι.
Στην ιστορία στην οποία η Χέλεν χάνει το τρένο, τα επόμενα δρομολόγια καθυστερούν, έτσι βγαίνει από το σταθμό και παίρνει ταξί. Ένας άντρας προσπαθεί να της αρπάξει την τσάντα και την τραυματίζει, οπότε πηγαίνει στο νοσοκομείο. Φτάνει στο σπίτι αφού η Λίντια έχει φύγει, και συνεχίζει να αγνοεί την απιστία του Τζέρι. Μην μπορώντας να βρει άλλη δουλειά δημοσίων σχέσεων, πιάνει δύο θέσεις μερικής απασχόλησης για να πληρώνει τους λογαριασμούς. Ο Τζέρι συνεχίζει να έχει και τις δύο γυναίκες στη ζωή του. Η Λίντια, θέλοντας τον Τζέρι για τον εαυτό της, δίνει στοιχεία στην Χέλεν για τη σχέση τους. Η Χέλεν υποπτεύεται τον Τζέρι για απιστία αλλά αργότερα ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Δέχεται ένα τηλεφώνημα για μια συνέντευξη για δουλειά σε μια διεθνή εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Λέει στον Τζέρι τα νέα αλλά δεν προλαβαίνει να του πει την εγκυμοσύνη της. Η Λίντια καλεί τον Τζέρι στο διαμέρισμά της, υποτίθεται για να χωρίσουν. Νομίζοντας ότι η Χέλεν βρίσκεται στη συνέντευξή της, ο Τζέρι πηγαίνει να δει τη Λίντια. Ενώ βρίσκεται εκεί, χτυπάει το κουδούνι, ο Τζέρι ανοίγει την πόρτα και βλέπει τη Χέλεν να στέκεται εκεί, νομίζοντας ότι έχει έρθει για συνέντευξη, αφού η Λίντια έχει κανονίσει και τις δύο συναντήσεις για την ίδια ώρα για να αποκαλυφθεί τη σχέση τους. Η Χέλεν μένει έκπληκτη βλέποντας τον Τζέρι και η Λίντια ανακοινώνει τα νέα της εγκυμοσύνης της και στους δύο. Ταραγμένη, η Χέλεν τρέχει τρέχοντας και πέφτει από τις σκάλες.
Και στις δύο ιστορίες, η Χέλεν μεταφέρεται στο νοσοκομείο και χάνει το μωρό της. Στην ιστορία όπου επιβιβάστηκε αρχικά στο τρένο και συνάντησε τον νέο της έρωτα, τον Τζέιμς, πεθαίνει στην αγκαλιά του, αμέσως αφού αυτός της πει ότι θα την κάνει πολύ ευτυχισμένη.
Στην ιστορία όπου η Χέλεν χάνει το τρένο, αναρρώνει και λέει στον Τζέρι να φύγει οριστικά. Στη συνέχεια, καθώς η Χέλεν μπαίνει στο ασανσέρ για να φύγει από το νοσοκομείο μετά την ανάρρωσή της, της πέφτει ένα σκουλαρίκι. Όπως στη σύντομη συνάντησή τους στην αρχή της ταινίας, ο Τζέιμς παίρνει το σκουλαρίκι και της το δίνει, και μετά αρχίζει το ίδιο αστείο όπως όταν πρωτοσυναντήθηκαν στην άλλη ιστορία. Μόνο που αυτή τη φορά έχει αίσιο τέλος.
Διανομή
Γκουίνεθ Πάλτροου ως Χέλεν
Τζον Χάνα ως Τζέιμς
Τζον Λιντς ως Τζέρι
Τζιν Τρίπλχορν ως Λίντια
Ζάρα Τέρνερ ως Άννα
Παραγωγή
Οι σκηνές στο μετρό του Λονδίνου γυρίστηκαν στο σταθμό του μετρό Waterloo και στον σταθμό Bank στη γραμμή Waterloo & City και στον σταθμό του Fulham Broadway στη γραμμή District. Οι σκηνές από τον Τάμεση γυρίστηκαν δίπλα στη γέφυρα Χάμερσμιθ. Η γέφυρα που παρουσιάζεται είναι η Γέφυρα του Αλβέρτου μεταξύ Μπάτερσι και Τσέλσι.
Υποδοχή
Box office
Η ταινία πήγε αμέσως στο νούμερο 17 του αμερικανικού box office με $834.817 το πρώτο της Σαββατοκύριακο, αλλά αυξήθηκε κατά 96,5% στα $1.640.438 το δεύτερο Σαββατοκύριακο. Κατέληξε με συνολικό μεικτό 11.841.544 δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Γνώρισε επίσης επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν η τοπική παραγωγή με τις υψηλότερες εισπράξεις για τη χρονιά με συνολικό εισπρακτικό εισιτήριο άνω των 12 εκατομμυρίων λιρών.
Κριτικές
Το Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία βαθμολογία 65% βασισμένη σε 54 κριτικές. Το Metacritic δίνει στην ταινία βαθμολογία 59 στα 100 με βάση 23 κριτικές.
Στην ποπ κουλτούρα
Το επεισόδιο 13 του όγδοου κύκλου της σειράς Frasier είναι εμπνευσμένο από την ταινία.
Άλλες εκπομπές που χρησιμοποιούν παρόμοια υπόθεση με την ταινία Blind Chance, αλλά χωρίς άμεση αναφορά στον Απρόσμενο έρωτα, είναι το Η τρελή οικογένεια του Μάλκολμκαι το Mad About You.
Δείτε επίσης
Τρέξε Λόλα, Τρέξε, ταινία του 1998 παρόμοια με το Blind Chance
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες παραγωγής Paramount Pictures
Ταινίες παραγωγής Miramax Films
Αμερικανικές αισθηματικές ταινίες φαντασίας
Ταινίες του 1998
|
252332
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1715%20%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B9
|
1715 Σάλλι
|
Η Σάλλι (Salli) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,13. Ανακαλύφθηκε το 1938 από τον Φινλανδό αστρονόμο Χέικι Αλικόσκι, που παρατηρούσε από το Τούρκου της Φινλανδίας, και πήρε το όνομά της από το μικρό όνομα της συζύγου του.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Σάλλι εκτιμάται σε 23,10 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι X, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,048 ± 0,004. Η Σάλλι πιθανώς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 11 ώρες περίπου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Σαλλι
|
451028
|
https://el.wikipedia.org/wiki/UTC%E2%88%9202%3A30
|
UTC−02:30
|
UTC−02:30 είναι το αναγνωριστικό για την ζώνη ώρας UTC-02:30.Χρησιμοποιείται στις παρακάτω περιοχές:
Ως θερινή ώρα (καλοκαίρι Βόρειου ημισφαίριου)
Βόρεια Αμερική
Καναδάς - Ώρα Νιουφάουντλαντ
Λαμπραντόρ (νοτιο-ανατολικό),
Νέα Γη
Μετατοπίσεις UTC
|
596248
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CF%84%20%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%20%CE%9C%CE%BF%CF%87%CF%83%CE%AD%CE%BD%20%CE%A3%CE%AC%CE%B1%CF%81%CE%B9
|
Χαλίντ μπιν Μοχσέν Σάαρι
|
Ο Χαλίντ Μπιν Μοχσέν Σάαρι (γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1991) είναι Σαουδάραβας άνδρας ο οποίος τον Αύγουστο του 2013 βρέθηκε ως το βαρύτερο άτομο εν ζωή (ζυγίζοντας 610 κιλά) και το δεύτερο βαρύτερο άτομο που έχει καταγραφεί στην ιστορία πίσω από τον Τζον Μπράουερ Μίνοτς]]. Επίσης είχε ΔΜΣ 204, ο υψηλότερος που έχει καταγραφεί ποτέ. Η μεταφορά από το σπίτι του έγινε με απαίτηση του Βασιλιά Αμπντουλάχ. Ο Χαλίντ δεν μπορούσε να φύγει για πάνω από δύο χρόνια για τη πρωτεύουσα της χώρας, το Ριάντ, για να λάβει θεραπεία. Ως αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας, έχασε συνολικά 320 κιλά σε έξι μήνες. Το 2016 το Fox News ανέφερε ότι περπατούσε με πατερίτσες.
Το Νοέμβριο του 2017, το Al Arabiya ανέφερε ότι είχε χάσει 542 κιλά και τώρα ζύγιζε 68 κιλά.
Παραπομπές
Παχυσαρκία
Σαουδάραβες
|
200980
|
https://el.wikipedia.org/wiki/806%20%CE%93%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1
|
806 Γκυλντενία
|
Η Γκυλντενία (Gyldenia) είναι ένας πολύ σκουρόχρωμος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,07. Ανακαλύφθηκε το 1915 από τον Γερμανό αστρονόμο Μαξ Βολφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά της από το επώνυμο του Φινλανδο-σουηδού αστρονόμου Ούγκο Γκυλντέν (Johan August Hugo Gyldén, 1841-1896).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Γκυλντενίας εκτιμάται σε 62,64 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,026, από τα μικρότερα γνωστά για αστεροειδή.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Γκυλντενια
|
79752
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B1
|
Ευγενία Καράγιωργα
|
Η Ευγενία Καράγιωργα (6 Ιουλίου 1983) είναι Ελληνίδα διεθνής αθλήτρια της χειροσφαίρισης.
Καριέρα
Γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου του 1983 στην Πάτρα. Ασχολήθηκε με το Handball το 1997 ξεκινώντας από την Ακαδημία Πάτρας όπου και παρέμεινε έως το 2002. Τη σεζόν 2002-2003 μετεγγράφηκε στην Ορμή Πάτρας, που τότε ονομαζόταν Θρίαμβος, ομάδα στην οποία συμμετέχει έως και σήμερα (2015). Αγωνίζεται με την φανέλα Νο.6 στην θέση δεξί εξτρέμ.
Αποτέλεσε μέλος της Εθνικής Ομάδας Handball Νεανίδων για δύο χρόνια και το 2007 πρωτοαγωνίστηκε στην Εθνική Γυναικών.
Τίτλοι
Πρωταθλήτρια Ελλάδας (6): 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 (Ορμή Πάτρας)
Κυπελλούχος Ελλάδας (4): 2007, 2009, 2010, 2012 (Ορμή Πάτρας)
Διακρίσεις
Φιναλίστ Πρωταθλήματος Ελλάδας: 2004, 2006, 2013, 2015 (Ορμή Πάτρας)
Φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδας: 2003, 2004, 2005, 2006, 2008 (Ορμή Πάτρας)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Evgenia Karagiorga. eurohandball.com
Evgenia Karagiorga. peoplepill.com
Αθλήτριες της εθνικής Ελλάδος χειροσφαίρισης
Χειροσφαιριστές Ορμής Πάτρας
|
639182
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B9
|
Μάριο Καμερίνι
|
Ο Μάριο Καμερίνι (ιταλικά: Mario Camerini), (6 Φεβρουαρίου 1895 - 4 Φεβρουαρίου 1981), ήταν Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Σκηνοθέτησε περίπου 50 ταινίες μέχρι το 1972, μεταξύ των οποίων ο "Οδυσσέας" με τους Αμερικανούς ηθοποιούς Κερκ Ντάγκλας και Άντονι Κουήν, σε μία από τις πρώτες συμπαραγωγές ταινιών μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ.
Ενδεικτική φιλμογραφία
*1923 Wally
1923 Jolly clown da circo
1924 The House of Pulcini
1925 Voglio tradire mio marito
1925 Saetta, principe per un giorno
1925 Maciste contro lo sceicco
1928 Kif Tebbi
1929 Rails
1931 Figaro e la sua gran giornata
1932 The Last Adventure
1932 What Scoundrels Men Are!
1933 T'amerò sempre
1934 Come le foglie
1934 Il Cappello a tre punte
1935 Like the Leaves
1936 Il Grande appello
1936 Darò un milione
1936 Ma non è una cosa seria
1937 Il signor Max
1939 Department Store
1939 The Document
1940 Una romantica avventura
1941 The Betrothed
1942 Una storia d'amore
1942 T'amerò sempre
1945 Due lettere anonime
1946 L'angelo e il diavolo
1947 The Captain's Daughter
1948 Molti sogni per le strade
1950 Il Brigante Musolino
1951 Due mogli sono troppe
1952 Moglie per una notte, adapted from The Dazzling Hour by Anna Bonacci, με Τζίνα Λολομπρίτζιτα (1958 US)
1953 Sunday Heroes
1954 Ulysses (Ομήρου Οδύσσεια)
1955 La bella mugnaia
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Ιταλοί σεναριογράφοι
Μοντέρ
Ιταλοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
240536
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82
|
Αναστάσιος Ορλάνδος
|
Ο Αναστάσιος Ορλάνδος (23 Δεκεμβρίου 1887 – 6 Οκτωβρίου 1979) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος, ακαδημαϊκός, ο σπουδαιότερος ερευνητής της ελληνικής αρχιτεκτονικής και ένας από τους θεμελιωτές της επιστήμης της βυζαντινής τέχνης στην Ελλάδα.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Δεκεμβρίου 1887 και ήταν γιος του ιατρού Κίμωνα Ορλάνδου, μέλους της οικογένειας Ορλάνδου και απογόνου του Σπετσιώτη πολιτικού της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Ιωάννη Ορλάνδου, της γνωστής οικογένειας Ορλάνδου.
Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία
Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1904-1908). Στην προσπάθεια του να στηρίξει τη μελέτη των μνημείων σε εδραιότερες βάσεις εγγράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών της οποίας και ανακηρύχτηκε αριστούχος διδάκτορας (1915) με τη διατριβή του «Το αέτωμα του εν Σουνίω ναού του Ποσειδώνος». Στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία για μετεκπαίδευση. Διετέλεσε σύμβουλος (1927-1951) της Αρχαιολογικής Εταιρείας και γραμματέας της (1951-1979), αρχιτέκτων της αναστήλωσης των μνημείων της Ακρόπολης (1910-1917) και στη συνέχεια όλης της Ελλάδας (1920-1958). Υπηρέτησε ως τακτικός καθηγητής στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δίδαξε αρχιτεκτονική μορφολογία και ρυθμολογία και ιστορία της αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο και βυζαντινή αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1926, πρόεδρός της το 1950 και γενικός γραμματέας της από το 1956 έως το 1966. Ακόμη, ήταν αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου, τακτικό μέλος του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Βιέννης, και επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Λονδίνου και του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 6 Οκτωβρίου 1979. Μετά το θάνατό του ευεργέτησε την Αρχαιολογική Εταιρεία, κληροδοτώντας σε αυτήν χρηματικό ποσό, καθώς και κτίριο, ενώ τιμήθηκε με αρκετά παράσημα για το έργο του.
Επιστημονικό έργο
Το έργο του επικεντρώνεται σε όλους τους τομείς της ελληνικής αρχαιολογίας, ενώ διετέλεσε και διευθυντής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του Υπουργείου Παιδείας. Μεταξύ άλλων πραγματοποίησε ανασκαφές στο Μολύκρειο, τη Φιγαλεία, τη Σικυώνα, τη Στύμφηλο, τη Μεσσήνη, τον Μυστρά, τη Φωκίδα και το Άγιο Όρος. Αναστήλωσε το άγαλμα της Απτέρου Νίκης, τμήματα του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο και το Ναό Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, υλοποίησε τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Ναού του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο. Εξέδιδε από το 1935 το περιοδικό «Αρχείον βυζαντινών και μεσαιωνικών μνημείων της Ελλάδας» στο οποίο περιελαμβανόταν προσωπικές του εργασίες.
Συγγράμματα
Στα έργα του συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
Βυζαντινή αρχιτεκτονική
Λεξικόν αρχαίων ελληνικών αρχιτεκτονικών όρων
Μοναστηριακή αρχιτεκτονική
Η ξυλόστεγος παλαιοχριστιανική βασιλική της μεσογειακής λεκάνης
Τα υλικά δομής των αρχαίων Ελλήνων και οι τρόποι εφαρμογής αυτών κατά τους συγγραφείς, τας επιγραφάς και τα μνημεία
Η αρχιτεκτονική του Παρθενώνος
Μεσαιωνικά μνημεία της πεδιάδος των Αθηνών και των κλιτυών Υμηττού – Πεντελικού, Πάρνηθος και Αιγάλεω
Το αέτωμα του εν Σουνίω ναού του Ποσειδώνος
Ο εν Στράτω της Ακαρνανίας ναός του Διός
Βεροίας επιγραφαί ανέκδοτοι
Παραστάσεις κρηνών επί αγγείων
Παραπομπές
Έλληνες αρχαιολόγοι
Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών
Καθηγητές Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών
Μέλη Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
Έλληνες αρχιτέκτονες
Μέλη της Ακαδημίας Αθηνών
Αποδέκτες του Βραβείου Χέρντερ
|
784840
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%A4%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Κοινότητα Ταυρωνίτου
|
Η Κοινότητα Ταυρωνίτου είναι κοινότητα του Δήμου Πλατανιά στην Περιφερειακή Ενότητα Χανίων της Κρήτης, η οποία συστάθηκε το 1929 με το ΦΕΚ 228Α - 12/07/1929 με την απόσπαση του οικισμού Ταυρωνίτης από την τότε κοινότητα Πολεμαρχίου και τον ορισμό του ως έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Εκτός από την έδρα της, η κοινότητα περιλαμβάνει και τον οικισμό Δέμπλα. Η απογραφή του 2011 αναφέρει:
Δέμπλα, η (85)
Ταυρωνίτης, ο (888)
Συνολικά η κοινότητα έχει 973 κατοίκους.
Η Κοινότητα εκπροσωπείται από πενταμελές Συμβούλιο με επικεφαλής τον Πρόεδρο κ. Γεώργιο Νταγκουνάκη.
Κοινοτάρχες Ταυρωνίτου
Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως Πρόεδροι της Κοινότητος Ταυρωνίτου.
Παραπομπές
Δήμος Πλατανιά
|
135109
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Μιχάλης Κοσμόπουλος
|
Ο Μιχαήλ Β. Κοσμόπουλος είναι αρχαιολόγος, καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Απόφοιτος της Πρότυπης Σχολής Αναβρύτων, σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (BA “summa cum laude”), στο Πανεπιστήμιο Σορβόνης (DEUG, 1983) και στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον του Σαιντ Λούις (MA 1986, Ph.D.1989), ενώ έλαβε και δίπλωμα Υποβρύχιας Αρχαιολογίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης (1984).
Αρχαιολογικό έργο
Η ειδικότητά του είναι η αρχαιολογία της Εποχής του Χαλκού στο Αιγαίο. Έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές διαφόρων αρχαιολογικών θέσεων στην Ελλάδα και την Ουκρανία, μεταξύ των οποίων οι Μυκήνες, η Επίδαυρος, η Αρχαία Κόρινθος, η Νάξος, η Ιθάκη, ο Ωρωπός και η Ολβία (σημερινή Μπερεζάν) στη Μαύρη Θάλασσα. Διετέλεσε διευθυντής της Αρχαιολογικής Έρευνας στην Ελευσίνα και από το 1999 διευθύνει τις ανασκαφές της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας στην Ίκλαινα Μεσσηνίας (IK.A.P.: Iklaina Archaeological Project), κοντά στην Πύλο. Οι ανασκαφές του στην Ίκλαινα έφεραν στο φως σημαντικό κέντρο του Μυκηναικού πολιτισμού με Κυκλώπεια τείχη, τοιχογραφίες, πλακόστρωτους δρόμους, και την αρχαιότερη πινακίδα Γραμμικής Β από την ηπειρωτική Ελλάδα.
Πανεπιστημιακή σταδιοδρομία
Το 1989, σε ηλικία 26 ετών, διορίστηκε καθηγητής Κλασικών Σπουδών και Ανθρωπολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα στο Γουίνιπεγκ του Καναδά, όπου δίδαξε για μια ευρεία κατηγορία θεμάτων (ελληνική γλώσσα, ελληνική λογοτεχνία, αρχαία ελληνική θρησκεία κ.λπ.) βραβευμένος δύο φορές, το 1991 και το 1999, για την ιδιαίτερη ικανότητά του στη διδασκαλία. Παράλληλα ήταν και Διευθυντής του Κέντρου για τον Ελληνικό Πολιτισμό (Manitoba Centre for Hellenic Civilization).
Τον Αύγουστο του 2001 εξελέγη τακτικός καθηγητής Αρχαιολογίας και κάτοχος της Διακεκριμένης Έδρας ("Endowed Chair") Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, στο Σαιντ Λούις των ΗΠΑ.
Έχει οργανώσει πολλά εκπαιδευτικά – αρχαιολογικά προγράμματα στην Ελλάδα (Ωρωπός, Ελευσίνα, Ίκλαινα), όπου έχει εκπαιδεύσει πάνω από 1.000 φοιτητές στην ελληνική αρχαιολογία.
Ελληνικές Σπουδές
Έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα για τη διάδοση των Ελληνικών Σπουδών στη Βόρεια Αμερική. Στον Καναδά, πέραν του Ελληνικού Κέντρου Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα, ίδρυσε σε συνεργασία με το Γενικό Ελληνικό Προξενείο του Τορόντο και την «Παμμακεδονική Ένωση του Οντάριο», την «Παμμακεδονική Ένωση της Μανιτόμπα» (“Pan-Macedonian Association of Manitoba”), της οποίας υπήρξε και ο πρώτος πρόεδρος, το διεπιστημονικό «Κέντρο για τον Ελληνικό Πολιτισμό» (“Centre of Hellenic Civilization”) του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα, το μόνο πανεπιστημιακό κέντρο του Καναδά που ασχολείται με τη μελέτη της αρχαίας, μεσαιωνικής και νεώτερης Ελλάδας, καθώς και, το 1998, την «Καναδική Επιτροπή για την Επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα» (“Canadian Committee for the Restitution of the Parthenon Marbles”.). Στις ΗΠΑ δημιούργησε εκ του μηδενός το Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μιζούρι, στο Σαιντ Λούις, στο οποίο φοιτούν τώρα 300 φοιτητές και το οποίο προσφέρει ένα από τα λίγα Πτυχία Ελληνικών Σπουδών στη Βόρειο Αμερική. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο ίδρυσε το Ματσάκειο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού. Έχει διοργανώσει πολλά διεθνή συνέδρια, δημόσιες διαλέξεις, και εκδηλώσεις για ενημέρωση του κοινού του Καναδά και των ΗΠΑ πάνω σε θέματα ελληνικού πολιτισμού. Έχει δώσει πάνω από 300 διαλέξεις για θέματα ελληνικής αρχαιολογίας στον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, Γερμανία, και τη Μ. Βρετανία.
Το συγγραφικό του έργο πάνω σε θέματα της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής ιστορία της αρχαίας Ελλάδας περιλαμβάνει 15 βιβλία και πάνω από 100 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια (βλ. Εργογραφία). Έχει, επίσης, δημοσιεύσει άρθρα εκλαϊκευτικού χαρακτήρα για την Ελλάδα σε ξένες και ελληνικές εφημερίδες (The Globe and Mail, the Free Press, the Post Dispatch, Time Magazine, το Βήμα) και εγκυκλοπαίδειες (π.χ. άρθρο περί Ιθάκης στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος – Λαρούς –Μπριτάνικα» κ.λπ.)
Τιμητικές Διακρίσεις
Για το διδακτικό του έργο βραβεύτηκε το 2004 με το βραβείο Εξαίρετης Διδασκαλίας από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αμερικής.Για το ερευνητικό του έργο έχει τιμηθεί με το Canada Rh Award for Outstanding Contributions to Scholarship and Research in the Humanities και το βραβείο Outstanding Scientist Award της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών (St. Louis). Έχει διατελέσει μέλος των ΔΣ πολλών ερευνητικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών και του Lexicon Iconographicum Mythological Classicae), αντιπρόεδρος του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Καναδά, και είναι επίτιμος ισόβιος Εταίρος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Το 2013 ανακηρύχθηκε επίσημος Εξερευνητής ("Explorer") της National Geographic Society.
Το 2014 εξελέγη Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών St. Louis.
Το 2016 εξελέγη Τακτικό Μέλος της Ευρωπαικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (Academia Europaea).
Το 2017 εξελέγη Τακτικό Μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και Επιστημών του Καναδά (Royal Society of Canada).
Το 2019 εξελέγη Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 2022 εξελέγη Τακτικό Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών των Η.Π.Α. (American Academy of Arts and Sciences)
Το 2022 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Στις 2 Φεβρουαρίου 2023 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην προκηρυχθείσα Έδρα «Προϊστορική Αρχαιολογία (με έμφαση στην εποχή του Χαλκού)», στη Β’ Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών
Εργογραφία
Βιβλία
2018: Iklaina. The Monumental Buildings. Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 316. Αθήνα. ISBN 9786185047399 / 978-618-5047-39-9
2016: The Political Geography of a Mycenaean District. The Archaeological Survey at Iklaina. Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 306. Αθήνα. ISBN 978-618-5047-27-6.
2015: Bronze Age Eleusis and the Origins of the Eleusinian Mysteries. Cambridge University Press, Cambridge ISBN 9781107010994
2014: The Sanctuary of Demeter and Kore at Eleusis. The Bronze Age. Volumes I-II. Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 295-296, Αθήνα. ISBN 9786185047153.
2007: Experiencing War: Trauma and Society in Ancient Greece and Today. Ares Publishers, Chicago. ISBN 978-0056064973.
2004: The Parthenon and Its Sculptures. Cambridge University Press, CambridgeISBN 978-0521836739.
2004: Η Νάξος και το Κρητομυκηναϊκό Αιγαίο. Στρωματογραφία, Κεραμική και Οικονομική Οργάνωση του Υστεροελλαδικού Οικισμού στη Γρόττα. Πανεπιστήμιο Αθηνών, Δημοσιεύματα Περιοδικού Αρχαιογνωσία, Αρ. 3 ISBN 9789608313583
2003: Greek Mysteries. The Archaeology and Ritual of Greek Secret Cults. Routledge, London and New York ISBN 9780415248730.
Μεταφρασμένο στα ελληνικά με τον τίτλο: Ελληνικά Μυστήρια. Αρχαιολογία και Τελετουργικό των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηριακών Λατρειών, Εκδόσεις Ενάλιος, Αθήνα 2007 ISBN 978-960-536-277-5
2001: The Rural History of Ancient Greek City-States: the Oropos Survey Project. British Archaeological Reports-International Series 1001, Oxford ISBN 9781841712826
2001-2008: Journal of Modern Hellenism (co-editor, with A. Gerolymatos, H. Psomiades, C. Ioannides)
1992: Macedonia. An Introduction to its Political History . Manitoba Studies in Classical Civilization. Winnipeg
1991: The Early Bronze 2 in the Aegean. Studies in Mediterranean Archaeology XCVIII. Jonsered.
1984: Νεολιθική Μικρά Ασία. Αθήνα
1982: Αρχαικα Εργαστήρια Γλυπτικής. Η Σάμος. Αθήνα
1981: Υστεροελλαδικοί Θαλαμωτοί Τάφοι. Αθήνα
1979: Περικλής. Εκδόσεις Παπαδήμα. Αθήνα [Το πρωτόλειό του, μαθητής ακόμα του Λυκείου]
Επιστημονικά άρθρα
Έχει δημοσιεύσει πάνω από 130 επιστημονικά άρθρα και ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια, για θέματα ελληνικής αρχαιολογίας, ιστορίας, και τέχνης, περιλαμβανομένων των ακολούθων:
"State Formation in Greece: Iklaina and the Unification of Mycenaean Pylos". American Journal of Archaeology 123 (2019), σσ. 349-380.
“Lieux de Mémoire Mycéniens et la Naissance des Sanctuaires Grecques”. Revue Archéologique 2016/2, 251-278.
“Cult, Continuity, and Social Memory: Mycenaean Eleusis and the Transition to the Early Iron Age“, American Journal of Archaeology 118.3, July 2014, 401-427.
“Mycenaean Burnt Animal Sacrifice at Eleusis” (with Deborah Ruscillo). Oxford Journal of Archaeology 33.3, August 2014, 257-273.
"Die Geburt der mykenischen Staaten”. Antike Welt, Zeitschrft für Archäologie und Kulturgeschichte 4 (2012), σσ. 40-46.
”Zentralisierung und Dezentralisierung. Die Evolution des klassischen und hellenistischen Siedlungsmusters von Attica”. Zeitschrift für Klassische Archäologie -Forum Archaeologiae, 56/IX/2010
"The Political Landscape of Mycenaean States”, American Journal of Archaeology 110 (2006), σσ. 205-228.
“Das mykenische Siedlungsmuster Messeniens und die Struktur des Pylischen Reichs“, Prähistorische Zeitschrift 81.2 (2006), σσ. 200-212.
“The Emergence of States and Social Complexity in Greece: the Mycenaean kingdom of Pylos”. στο Nigel M. Kennell, Jonathan E. Tomlinson (επιμ.): Ancient Greece at the Turn of the Millennium: Recent Work and Future Perspectives. Publications of the Canadian Archaeological Institute at Athens, No. 4 (2005), σσ. 45-68.
«L’ ancienne histoire rurale d’ Oropos», Boeotia Antiqua 5 (1995), σσ. 3-34.
“State and Society in the Early Bronze Age Aegean”, Aegaeum 12 (1995), σσ. 23-32.
“Pelasgoi, Indo-Europeans, and the arrival of the Greeks: a new approach”. Στο R.M. Blench and M.J.T. Spriggs (επιμ.), Artefacts, Languages, and Texts: Building Connections. Archaeology and Language, Volume III. Routledge, London (1999), σσ. 249-256.
“The Greek Tradition in India and the Formation of Gandharan Sculpture: Coinage and Classical Iconography”, The Ancient World 36, 2005, σσ. 44-53.
“Ceramic Regionalism and Artistic Interaction: the Late Helladic IIIA1-IIIA2 evidence from Grotta”. Aegaeum 16 (1997), σσ. 369-376.
“The Development of Iconography in the Early Bronze 2 Aegean”. Aegaeum 8, 1992, σσ. 87-96.
“Fifth Century Sculpture and Sculptors in the Ancient Literature”, Πλάτων XXXIX, 1987, σσ. 49‑79.
“Cult, Continuity, and Social Memory: Mycenaean Eleusis and the Transition to the Early Iron Age“, American Journal of Archaeology 118.3, July 2014..
“Mycenaean Burnt Animal Sacrifice at Eleusis” (με την Deborah Ruscillo). Oxford Journal of Archaeology 33.3, August 2014.
“Mycenaean Religion at Eleusis: the architecture and stratigraphy of Megaron B”. Στο M. Cosmopoulos (επιμ.), Greek Mysteries. The Archaeology and Ritual of Greek Secret Cults. Routledge, London and New York, 2003, σσ. 1-24.
Παραπομπές
Πηγές
Πανεπιστήμιο Μανιτόμπα της πόλης Γουίνιπεγκ του Καναδά
Πανεπιστήμιο του Μιζούρι στο Σαιντ Λούις των ΗΠΑ
Έδρα Ελληνικών Σπουδών Πανεπιστημίου Μιζούρι
Αρχαιολογικό Πρόγραμμα Ίκλαινας Πύλου Μεσσηνίας
Δημοσίευμά του για τον Ωρωπό
Δημοσίευμά του για τη Νάξο στην “Oxford Journal of Archaeology”
Δημοσίευμά του για την Πύλο
«Το μέλλον της ελληνικής γλώσσας στην Αμερική» (άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» της 04.11.2007
Έλληνες αρχαιολόγοι
Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Έλληνες πανεπιστημιακοί
|
72787
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%86%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%96%CE%84
|
Νεόφυτος Ζ΄
|
Ο Νεόφυτος Ζ΄ ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλως από το 1789 έως το 1794 και από το 1798 έως το 1801.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Σμύρνη και το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος. Σπούδασε στην περίφημη «Ευαγγελική Σχολή» της πόλης, όπου υπήρξε μαθητής του περίφημου δασκάλου Ιερόθεου Δενδρινού και συμμαθητής του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη και του Αδαμάντιου Κοραή. Μετά τις σπουδές του μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε μέγας αρχιδιάκονος του Πατριαρχείου.
Τον Μάιο του 1771 εξελέγη Μητροπολίτης Μαρωνείας. Εκεί κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για ανέγερση νέων ναών και σχολείων, αναβάθμιση της εκπαίδευσης και οργάνωση του κοινοτικού συστήματος αυτοδιοίκησης.
Την 1η Μαΐου του 1789 διαδέχτηκε τον Προκόπιο τον Πελοποννήσιο στον Οικουμενικό Θρόνο (με κάποιες επιφυλάξεις κανονικότητας για την εκλογή του). Με γράμμα του επαναλειτούργησε η Μουσική Σχολή Κωνσταντινουπόλεως το 1791. Ασχολήθηκε εκτενώς με οργανωτικά θέματα μονών και μητροπόλεων και είχε αλληλογραφία με τον Μητροπολίτη Παροναξίας Νεόφυτο για το πρόβλημα των κουρσάρων. Αν και η Πατριαρχία του θεωρείται αξιόλογη, ο ίδιος χαρακτηρίζεται τυραννικός και ακραία φιλοχρήματος. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση την 1η Μαρτίου 1794 και αποσύρθηκε αρχικά στη Χάλκη και μετά στη Ρόδο, την Πάτμο και το Άγιον Όρος. Με επιστολή του προς τον διάδοχό του, Γεράσιμο Γ΄, ζητούσε συγχώρεση και την πώληση των αμφίων του.
Μετά την παύση του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ επανεξελέγη Πατριάρχης στις 19 Δεκεμβρίου 1798. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης Πατριαρχίας του επανασυστήθηκε η Μεγάλη του Γένους Σχολή και ιδρύθηκαν πολλά σχολεία. Συνεκάλεσε Σύνοδο, η οποία αφόρισε τον καθηγητή φιλοσοφίας Χριστόδουλο Παμπλέκη και τις πανθεϊστικές του διδασκαλίες, ενώ αποφάσισε τον αναθεματισμό και αφορισμό και όσων αποδέχονταν και μετέδιδαν σε άλλους αυτές τις διδασκαλίες. Με άλλη συνοδική απόφαση ενέκρινε το βιβλίο «περί της συνεχούς Μεταλήψεως», που είχε συγγράψει ο πρώην μητροπολίτης Κορίνθου Μακάριος, ανατρέποντας αποφάσεις των προκατόχων του, Γαβριήλ Δ΄ και Προκοπίου. Ίδρυσε μετά από 413 χρόνια τη μητρόπολη Κερκύρας και ευλόγησε, ύστερα από την σχετική άδεια της Υψηλής Πύλης, τη νέα σημαία του Ιονίου Κράτους στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου. Επί των ημερών του, και μετά από πολλές συζητήσεις, εγκρίθηκε τελικά η μετάφραση και έκδοση στην καθομιλουμένη των κανόνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αν και ο ίδιος τασσόταν κατά της εκλαΐκευσης θρησκευτικών κειμένων, καθώς θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στον εκχυδαϊσμό τους. Έτσι, εκδόθηκε το «Κανονικόν» του Χριστόφορου και το «Πηδάλιον» του Νικοδήμου του Αγιορείτου, ο οποίος εξέδωσε στην Κωνσταντινούπολη και το Μέγα Ευχολόγιον. Με την άδειά του εκδόθηκαν από το πατριαρχικό τυπογραφείο και οι κανόνες του Ιωάννου Νηστευτού.
Στις 17 Ιουνίου 1801 παραιτήθηκε εκ νέου και εξορίστηκε στο Άγιον Όρος. Εκεί έμεινε στην Μονή Καρακάλου έως το 1810. Ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου του παραμένει άγνωστος.
Υποσημειώσεις και παραπομπές
Υποσημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Πατριάρχης Νεόφυτος Ζ’ (Εξ ανεκδότου κώδικος Ιω. Πρωΐου Θεραπειανού)
Νεοφυτος Ζ
Μητροπολίτες Μαρωνείας
Επίσκοποι του 18ου αιώνα
Επίσκοποι του 19ου αιώνα
|
588464
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Θέατρο Αρχαίας Πόλεως Επιδαύρου
|
Το Θέατρο Αρχαίας Πόλεως Επιδαύρου είναι αρχαίο ελληνικό θέατρο, το οποίο βρίσκεται επί της πλαγιάς της ακροπόλεως της Επιδαύρου, στην Ελλάδα, πλησίον του σημερινού χωριού της Αρχαίας Επιδαύρου.
Η ανέγερση του θεάτρου πραγματοποιήθηκε διαδοχικά, σε αρκετές φάσεις, με την πρώτη εξ'αυτών να χρονολογείται κατά τη διάρκεια της κλασικής περιόδου, πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του 3ου αιώνα π.Χ., ενώ, παράλληλα, συνεχίστηκε έως και την ελληνιστική περίοδο. Περαιτέρω αρχιτεκτονικής φύσεως τροποποιήσεις έλαβαν, επίσης, χώρα κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου. Η τοποθεσία του θεάτρου ανακαλύφθηκε το 1970, ενώ οργανωμένες αρχαιολογικές ανασκαφές στη συγκεκριμένη περιοχή ξεκίνησαν το 1972. Παράλληλα, το 1989, πραγματοποιήθηκαν περαιτέρω, συγκριτικά μικρότερου μεγέθους, αρχαιολογικές ανασκαφές στη συγκεκριμένη τοποθεσία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχαίου ελληνικού θεάτρου, το συγκεκριμένο θέατρο είναι ημικυκλικής μορφής, με την παρουσία ορχήστρας στο μέσον αυτού. Αρχικώς κυκλικού σχήματος, η ορχήστρα μετατράπηκε σε ημικυκλικού σχήματος κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου. Έως σήμερα, συνολικά, 18 σειρές καθισμάτων έχουν ανασκαφεί εντός του χώρου του θεάτρου, το οποίο ήταν χωρισμένο σε, συνολικά, εννέα τμήματα, μεταξύ τους χωριζόμενα από την παρουσία κάθετης μορφής σειρές σκαλοπατιών. Η χωρητικότητα καθήμενων εκτιμάτο ως, τουλάχιστον, της τάξεως των θεατών. Το συγκεκριμένο θέατρο βρίσκεται σε σχετικά καλό βαθμό διατήρησης, ενώ, παράλληλα, έχει υποστεί εργασίες αναστήλωσης.
Το συγκεκριμένο θέατρο δεν θα πρέπει να συγχέεται με το μεγαλύτερης χωρητικότητας και περισσότερο γνωστό θέατρο της Επιδαύρου, το οποίο βρίσκεται εντός της περιοχής του Ασκληπιείου Επιδαύρου. Σήμερα, το θέατρο χρησιμοποιείται ως χώρος τέλεσης θεατρικών παραστάσεων για λογαριασμό φεστιβάλ, όπως, μεταξύ άλλων, το Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
Παραπομπές
Αρχαία θέατρα
|
103662
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Θεοκλύμενος
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Θεοκλύμενος είναι γνωστά τα ακόλουθα δύο διαφορετικά πρόσωπα:
Μάντης, γιος του Πολυφείδη και δισέγγονος του Μελάμποδα. Γεννήθηκε στο Άργος, αλλά υποχρεώθηκε να καταφύγει στην Πύλο εξαιτίας ενός φόνου συγγενούς του που είχε διαπράξει. Στην Πύλο συνάντησε τον Τηλέμαχο, που τον πήρε μαζί του στην Ιθάκη. Εκεί ο Θεοκλύμενος πληροφόρησε την Πηνελόπη ότι ο Οδυσσέας δεν βρισκόταν μακριά. Πραγματικά, ο Οδυσσέας ήταν πάνω στο νησί και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να δράσει, αλλά η Πηνελόπη δεν πίστεψε τον Θεοκλύμενο. Επίσης, ο Θεοκλύμενος προείπε στους μνηστήρες της Πηνελόπης την τύχη που τους επεφύλασσε το μέλλον. Ούτε και εκείνοι τον πίστεψαν τότε και τον κορόιδεψαν, παρότι θα σκοτώνονταν την ίδια εκείνη νύχτα.
Αιγύπτιος βασιλιάς, στον θρόνο της Κάτω Αιγύπτου, στον οποίο διαδέχθηκε τον πατέρα του Πρωτέα. Μητέρα του ήταν η Ψαμάθη. Ο Θεοκλύμενος αυτός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην τραγωδία «Ελένη» του Ευριπίδη. Αναφέρεται ως σκληρός και θρασύδειλος άνθρωπος, με εχθρικά αισθήματα προς τους Έλληνες. Δοκίμασε να βιάσει την Ωραία Ελένη όταν εκείνη βρέθηκε (κατά την εκδοχή που ακολουθεί ο Ευριπίδης) στην αυλή του, αλλά δεν το κατάφερε και για εκδίκηση θέλησε να σκοτώσει την αδελφή του Θεονόη ή Ειδώ, επειδή αυτή συνωμοτούσε δήθεν με την Ελένη. Η Θεονόη σώθηκε με την επέμβαση των Διοσκούρων.
Ο αστεροειδής 65583 Θεοκλύμενος (65583 Theoklymenos), που ανακαλύφθηκε το 1973 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό μάντη.
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
Μάντεις, ονειροκρίτες και οιωνοσκόποι της ελληνικής μυθολογίας
Μυθικοί βασιλείς της Αιγύπτου
|
777190
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%8D
|
Η κατάρα του πράσινου σκορπιού
|
Η κατάρα του πράσινου σκορπιού (αγγλικά: The Curse of the Jade Scorpion) είναι αμερικανική αστυνομική κωμωδία του 2001, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γούντι Άλεν, ο οποίος και πρωταγωνιστεί. Στο καστ συμμετέχουν επίσης οι Έλεν Χαντ, Νταν Ακρόιντ, Ελίζαμπεθ Μπέρκλεϊ, Τζον Σακ, Γουόλας Σον, Ντέιβιντ Όγκντεν Στιρς και Σαρλίζ Θερόν. Η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από έναν ερευνητή ασφαλίσεων και μια εμπειρογνώμονα αποτελεσματικότητας που υπνωτίζονται και οι δύο από έναν κακοποιό υπνωτιστή με σκοπό να κλέψουν κοσμήματα.
Η κατάρα του πράσινου σκορπιού έλαβε μεικτές κριτικές και ήταν εισπρακτική αποτυχία.
Υπόθεση
Το 1940, ο Σ. Γ. Μπριγκς (Γούντι Άλεν) είναι ασφαλιστικός ερευνητής στη Νέα Υόρκη και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία λόγω των πολλών του διασυνδέσεων και της ικανότητάς του να σκέφτεται σαν εγκληματίας. Η δουλειά του δεν εντυπωσιάζει την Μπέτι Αν Φιτζέραλντ (Έλεν Χαντ), ειδική σε θέματα αποτελεσματικότητας που αντιτάσσεται στον Σ. Γ. για τις παχωρημένες απόψεις του. Ωστόσο, η συμβουλές της συνήθως ακολουθούνται, επειδή έχει κρυφή σχέση με τον προϊστάμενό της, Κρις Μαγκρούντερ (Νταν Ακρόιντ), ο οποίος την καθησυχάζει συνεχώς ότι θα είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν τη σχέση τους δημόσια, μόλις οριστικοποιήσει το διαζύγιό του με τη γυναίκα του.
Σε κάποιο κέντρο όπου διασκεδάζουν μερικοί υπάλληλοι της εταιρείας, ο Βόλταν (Ντέιβιντ Όγκντεν Στιρς), που κάνει ένα μαγικό νούμερο, καλεί την Μπέτι Αν και τον Σ. Γ. για να τους υπνωτίσει. Χρησιμοποιώντας τις λέξεις «Μαδαγασκάρη» και «Κωνσταντινούπολη», αντίστοιχα, ως λέξεις που τους φέρνουν σε έκσταση, τους κάνει να πιστέψουν ότι είναι νεόνυμφοι και τρελά ερωτευμένοι, γεγονός που προκαλεί γέλια στο ακροατήριο. Όταν ο Σ. Γ. επιστρέφει σπίτι το βράδυ, λαμβάνει μια κλήση από τον Βόλταν, ο οποίος χρησιμοποιεί τη λέξη "Κωνσταντινούπολη" για να τον ξαναφέρει σε έκσταση και τον διατάζει να κλέψει κοσμήματα. Όταν ξυπνά, ο Σ. Γ. δεν θυμάται τα εγκλήματα που διαπράττει και είναι αποφασισμένος να βρει τον ένοχο. Αρχίζει να ερευνά την Μπέτι Αν λόγω της ύποπτης συμπεριφοράς της (που στην πραγματικότητα σχετίζεται με τη σχέση της με τον Μαγκρούντερ) και μπαίνει κρυφά στο σπίτι της ένα βράδυ. Εκεί, βλέπει τον Μαγκρούντερ να λέει στην Μπέτι Αν ότι έχει συμφιλιωθεί με τη γυναίκα του και δεν θα πάρει διαζύγιο. Όταν ο Μαγκρούντερ φεύγει, η Μπέτι Αν μεθάει και προσπαθεί να πηδήξει από ένα παράθυρο. Ο Σ. Γ. τη σταματά και περνά τη νύχτα μαζί της, κρατώντας τη μακριά από άλλες αυτοκαταστροφικές ενέργειες.
Τελικά, οι έρευνες αρχίζουν να δείχνουν ότι ένοχος είναι ο Σ. Γ. οδηγώντας στη σύλληψή του. Εκείνος καταφέρνει να δραπετεύσει και να κρυφτεί στο σπίτι της Μπέτι Αν, όπου εκείνη τον κρύβει με απρόθυμα. Μια και ο Σ. Γ. δεν είναι πλέον διαθέσιμος, ο Βόλταν τηλεφωνεί στην Μπέτι Αν χρησιμοποιώντας τη λέξη "Μαδαγασκάρη" για να την υπνωτίσει και να τη βάλει να κλέψει. Βρισκόμενη σε έκσταση, νιώθει ακόμα ότι είναι ερωτευμένη και αποφασίζει να αποπλανήσει τον Σ. Γ. Τελικά οι συνεργάτες και φίλοι του Σ. Γ. Τζορτζ Μποντ (Γουάλας Σον) και Αλ (Μπράιαν Μάρκινσον) θυμούνται τον αρχικό υπνωτισμό και συνειδητοποιούν ότι είναι η αιτία των ληστειών. Ο Τζορτζ, ερασιτέχνης μάγος, ελευθερώνει τον Σ. Γ. από τη "μαγική" λέξη και αποκαθιστά τις αναμνήσεις του. Ο Σ. Γ. εντοπίζει το σημείο όπου η υπνωτισμένη ακόμα Μπέτι Αν παραδίδει τα κοσμήματα στον Βόλταν. Ο Βόλταν, όμως, αντιλαμβάνεται τον Σ. Γ. και τον πιάνει όμηρο προσπαθώντας να διαφύγει, αλλά λίγο αργότερα τον συλλαμβάνει η αστυνομία. Η ακόμα υπνωτισμένη Μπέτι Αν εκφράζει την αγάπη της για τον Σ. Γ. που εκμεταλλεύεται την κατάστασή της για να τη φιλήσει με πάθος, ενώ στη συνέχεια σβήνει τις αναμνήσεις της από το γεγονός.
Πίσω στη δουλειά, οι υπάλληλοι συζητούν ότι η Μπέτι Αν και ο Κρις πρόκειται να φύγουν για μια ρομαντική απόδραση. Ο Σ. Γ. υποβάλλει την παραίτησή του στον Κρις , ο οποίος, για να μην τον χάσει, του προτείνει αύξηση και του υπόσχεται να μην παρεμβαίνει πλέον η Μπέτι Αν στη δουλειά του, ενημερώνοντάς του ότι θα απαιτήσει να συνταξιοδοτηθεί αφού παντρευτούν, καθώς δεν θέλει η γυναίκα του να εργάζεται μαζί του. Αυτό ενοχλεί εμφανώς τον Σ. Γ. ο οποίος ανακοινώνει στην Μπέτι Αν την παραίτητήσή του και οι δυο τους πίνουν ένα ποτό αποχωρισμού. Στη συνέχεια, ο Αλ προσπαθεί να κάνει στον Σ. Γ. να παραδεχτεί ότι αγαπά την Μπέτι Αν. Ο Σ. Γ. κάνει πρόταση γάμου στην Μπέτι Αν, η οποία τον απορρίπτει και τον προσβάλλει ενώ ο Κρις προσπαθεί να τον πείσει να φύγει. Καθώς η Μπέτι Αν και ο Κρις ετοιμάζονται να φύγουν, ο απελπισμένος Σ. Γ. χρησιμοποιεί τη "μαγική" λέξη για να υπνωτίσει την Μπέτι Αν, η οποία ομολογεί στον Σ. Γ. ότι τον ερωτεύτηκε τη στιγμή που γνωρίστηκαν. Ο Κρις, έξαλλος, τρέχει να σταματήσει το διαζύγιό του. Ο Σ. Γ. και η Μπέτι Αν αποφασίζουν να πάνε στο διαμέρισμά της για να κάνουν σεξ. Στην πορεία, ο Σ. Γ. συνειδητοποιεί ότι η Μπέτι Αν δεν είναι πια υπνωτισμένη και ότι τον έχει επιλέξει με τη θέλησή του.
Διανομή
Γούντι Άλεν ως Σ. Γ. Μπριγκς
Έλεν Χαντ ως Μπέτι Αν Φιτζέραλντ
Νταν Ακρόιντ ως Κρις Μαγκρούντερ
Μπράιαν Μάρκινσον ως Αλ (Άλβιν)
Γουάλας Σον ως Τζορτζ Μποντ
Ντέιβιντ Όγκντεν Στιρς ως Βόλταν
Σαρλίζ Θερόν ως Λόρα Κένζινγκτον
Ελίζαμπεθ Μπέρκλεϊ ως Τζιλ
Πίτερ Γκέρετι ως Νεντ
Τζον Σακ ως Μάιζ
Κέιλι Βέρνοφ ως Ρόζι
Κέβιν Καχούν ως ντελιβεράς
Κριτικές
Η ταινία έλαβε μεικτές κριτικές. Το Metacritic δίνει στην ταινία μέση βαθμολογία 52 στα 100, με βάση 31 κριτικούς, υποδεικνύοντας «μεικτές ή μέτριες κριτικές».
Ο ίδιος ο Άλεν φαίνεται να συμφωνεί με ορισμένους κριτικούς, επισημαίνοντας ότι είναι ίσως η χειρότερη ταινία του. Ο Άλεν έχει πει ότι ένιωσε ότι απογοήτευσε τους υπόλοιπους ηθοποιούς παίζοντας ο ίδιος τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Εξήγησε ότι μέρος του προβλήματος ήταν τα δαπανηρά σκηνικά, που καθιστούσαν υπερβολικά ακριβό το ξαναγύρισμα οποιασδήποτε σκηνής. Ο Άλεν παρατήρησε ότι είχε προσφέρει τον ρόλο του Σ. Γ. Μπριγκς τόσο στον Τζακ Νίκολσον όσο και στον Τομ Χανκς, αλλά αρνήθηκαν και οι δύο.
Με προϋπολογισμό παραγωγής 33 εκατομμυρίων δολαρίων, η Κατάρα του πράσινου σκορπιού είναι η πιο ακριβή ταινία του Άλεν. Σε σχέση με τις περισσότερες από επιτυχημένες παραγωγές του, η ταινία δεν πήγε καλά στις αμερικανικές αίθουσες με πωλήσεις εισιτηρίων άνω των επτά εκατομμυρίων δολαρίων. Τα παγκόσμια έσοδα της ταινίας ήταν 18,9 εκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο, δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία της, η ταινία άρχισε να απολαμβάνει μια καλτ αναγνώριση. Ο Ρότζερ Ίμπερτ έγραψε:«Υπάρχουν απολαυστικά σημεία στην ταινία που ελάχιστη σχέση έχουν με την ιστορία. Η εμφάνιση και η αίσθησή της είναι ασυνήθιστη. Είναι ένας φόρος τιμής σε μια ασπρόμαυρη εποχή, κινηματογραφημένη έγχρωμη, με χρώματα που φαίνονται ταλαιπωρημένα και γερασμένα. Καμία ταινία νουάρ δεν γυρίστηκε έγχρωμη τη δεκαετία του 1940, αλλά αν είχε γυριστεί, έτσι θα έμοιαζε. Και δίνεται μεγάλη προσοχή στις γυναίκες που υποδύονται οι Χαντ, Μπέρκλεϊ και Θερόν. Δεν μοιάζουν τόσο με τις γυναίκες του κλασικού φιλμ νουάρ όσο με τις γυναίκες σε αφίσες φιλμ νουάρ - τα κοστούμια και το στιλ τους τις εξυψώνουν σε αρχέτυπα. Ειδικά η Χαντ διασκεδάζει με έναν έξυπνο ρόλο ντάμας που παραπέμπει, ίσως, στη Ρόζαλιντ Ράσελ στο Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου».Ο ίδιος ρόλος έχει παραλληλιστεί από άλλους με αυτούς της Βερόνικας Λέικ στη Γαλάζια ντάλια και των Λορίν Μπακόλ και Μάρθα Βίκερς στο Πάθος και αίμα.
Αναφορές
Η Γαλλίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Ντίμι Κατ αποτίει φόρο τιμής στην ταινία στο τραγούδι "Woody Woody", από το άλμπουμ της ZigZag.
Σάουντρακ
Sophisticated Lady
Μουσική Ντιουκ Έλινγκτον
Two Sleepy People
Μουσική Χόαγκι Καρμάικλ
Στίχοι Φρανκ Λέσερ
Εμηνεία Ερλ Φάδα Χάινς
Tuxedo Junction
Μουσική Μπάνι Φέιν, Γουίλιαμ Τζόνσον, Τζούλιαν Ντας & Έρσκιν Χόκινς
Ερμηνεία Ντικ Χάιμαν & The Rainbow Room All Stars
How High The Moon
Μουσική Μόργκαν Λιούις
Στίχοι Νάνσι Χάμιλτον
Ερμηνεία Ντικ Χάιμαν & The Rainbow Room All Stars
In a Persian Market
Μουσική Άλμπερτ Γ. Κέτελμπεϊ
Ερμηνεία Wilbur De Paris
Flatbush Flanagan
Μουσική Χάρι Τζέιμς
Ερμηνεία Χάρι Τζέιμς
Sunrise Serenade
Μουσική Φράνκι Καρλ
Στίχοι Τζακ Λόρενς
Ερμηνεία Γκλεν Μίλερ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες σε σενάριο Γούντι Άλεν
Ταινίες παραγωγής DreamWorks
Ταινίες γυρισμένες στο Νιου Τζέρσεϊ
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Υόρκη
Ταινίες σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές αστυνομικές κωμικές ταινίες
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2001
|
544876
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%86%CF%81%CE%B1%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD
|
Άφρα Μπεν
|
Η Άφρα Μπεν (αγγλικά:Aphra Behn, 1640; - 16 Απριλίου 1689) ήταν Βρετανή συγγραφέας, ποιήτρια και μεταφράστρια. Θεωρείται μια από τις πρώτες Αγγλίδες συγγραφείς που κέρδιζαν τα προς το ζην από τη συγγραφική τους εργασία και χρησίμευσε ως λογοτεχνικό πρότυπο για επόμενες γενεές γυναικών συγγραφέων. Η Βιρτζίνια Γουλφ έγραψε γι' αυτήν: "όλες οι γυναίκες μαζί έχουν χρέος να ραίνουν με λουλούδια τον τάφο της Άφρα Μπεν... γιατί αυτή ήταν που κέρδισε για λογαριασμό τους το δικαίωμα να λένε εκείνο που σκέπτονταν".
Βιογραφία
Οι πληροφορίες σχετικά με τη ζωή της είναι ελάχιστες, ειδικά όσον αφορά στα παιδικά της χρόνια. Σύμφωνα με μία εκδοχή γονείς της ήταν ο κουρέας Τζον Έιμις και η γυναίκα του Έιμι, ενώ σύμφωνα με άλλες οι γονείς της ονομάζονταν Κούπερ ή Τζόνσον. Η Μπεν γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του Αγγλικού εμφύλιου πόλεμου μάλλον στο Κεντ. Η ίδια αφηγείται στο μυθιστόρημά της Ορουνόκο ότι ταξίδεψε με την οικογένειά της στο Σουρινάμ και ο πατέρας της πέθανε κατά την διάρκεια του διάπλου. Κατά την παραμονή της σε αυτήν τη χώρα διατείνεται ότι συνάντησε έναν Αφρικανό σκλάβο, η ιστορία του οποίου αποτέλεσε τη βάση για το βιβλίο της Ορουνόκο, όμως δεν υπάρχουν σχετικές ιστορικές αποδείξεις.
Λίγο μετά την υποτιθέμενη επιστροφή της στην Αγγλία από το Σουρινάμ το 1664, η Μπεν ίσως παντρεύτηκε με τον Γερμανό ή Ολλανδό έμπορο Γιόχαν Μπεν, από τον οποίον σύντομα ή χώρισε ή έμεινε χήρα. Πάντως από το σημείο αυτό άρχισε στα επαγγελματικά της να χρησιμοποιεί το όνομα κυρία Μπεν. Είναι αξιοσημείωτο ότι το όνομά της δεν αναφέρεται σε φορολογικά ή εκκλησιαστικά αρχεία. Κατά τη διάρκεια της ζωής της ήταν επίσης γνωστή ως Ανν Μπεν, Κυρία Μπιν, πράκτορας 160 και Astrea. Για την πολυτάραχη ζωή της γενικά υπάρχουν μόνο εικασίες και αντικρουόμενες πληροφορίες από πηγές αμφιβόλου αξιοπιστίας. Ανεξακρίβωτη παραμένει και η σχέση της με τον καθολικισμό. Η πρώτη καλά τεκμηριωμένη δραστηριότητά της είναι η αποστολή της ως κατάσκοπος στην Αμβέρσα εξ ονόματος του βασιλιά Καρόλου Β΄ της Αγγλίας.
Μετά την επιστροφή της στο Λονδίνο άρχισε να εργάζεται για το Βασιλικό Θίασο. Το πρώτο της έργο, η ρομαντική κωμικοτραγωδία Γάμος με το ζόρι, ανέβηκε στη σκηνή το 1670. Στην εποχή της εγκαινιάστηκε η αθυρόστομη κωμωδία ηθών, γνωστή ως Κωμωδία της Παλινόρθωσης και αυτό το είδος υπηρέτησε και η Μπεν. Το πιο δημοφιλές της έργο αποδείχτηκε το The Rover. Συνολικά έγραψε και ανέβασε 19 έργα. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1670 και 1680 ήταν μια από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς στη Βρετανία.
Κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής της, η υγεία της είχε κλονιστεί σοβαρά, βασανιζόταν από τη φτώχεια και τα χρέη, αλλά συνέχιζε να γράφει μανιωδώς. Πέθανε στις 16 Απριλίου του 1689, και θάφτηκε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, όχι όμως στη "Γωνιά των Ποιητών", αλλά στην Ανατολική Στοά, κοντά στα σκαλιά της εκκλησίας. Η επιγραφή στην ταφόπλακα γράφει: "Εδώ κείτεται μια απόδειξη ότι το Πνεύμα δεν μπορεί ποτέ να είναι επαρκής τρόπος άμυνας κατά της θνητότητας."
Αποτίμηση του έργου της
Μετά τη σαιξπηρική εποχή το αγγλικό θέατρο περιέπεσε σε κατάσταση αδράνειας, μέχρι που έφτασε να απαγορευτεί, την περίοδο που στα πολιτικά πράγματα θριάμβευσε ο Όλιβερ Κρόμγουελ και οι Πουριτανοί. Με την Παλινόρθωση και την επιστροφή του Καρόλου Β’ στην εξουσία, άρχισε να πνέει νέος άνεμος. Υιοθετήθηκαν νέα στοιχεία από τα θέατρα της ηπειρωτικής Ευρώπης, άλλαξε η σκηνική δομή των θεάτρων, γυναίκες άρχιζαν να παίζουν για πρώτη φορά τους γυναικείους ρόλους, άλλαξαν τα γούστα του κοινού ως προς το είδος των θεαμάτων και άλλαξε και το ίδιο το κοινό, που ήταν διψασμένο για νέα πράγματα, εκλεπτυσμένα, με επαναστατικές τάσεις, που απεχθανόταν τις παλιές χυδαίες κωμωδίες. Η ανανεωμένη κωμωδία της Παλινόρθωσης έφτασε στην υψηλότερη βαθμίδα της με το έργο του Ουίλιαμ Κόνγκρηβ (1670-1729) Έτσι είναι ο κόσμος (1700).
Μέσα σε αυτό το κλίμα ξεκίνησε η δράση της Μπεν, η οποία θεωρείται πλέον μια από τους σημαντικότερους δραματουργούς και μυθιστοριογράφους του 17ου αιώνα. Υπήρξε πολυγραφότατη, έγραψε θεατρικά έργα, ποίηση, νουβέλες, διηγήματα και μυθιστορήματα, έκανε μεταφράσεις από τα γαλλικά. Έγινε διάσημη για την ειλικρινή παρουσίαση των γυναικείων συναισθημάτων και επιθυμιών, εκπέμποντας ένα πρωτοφεμινιστικό μήνυμα, κάτι που στοίχισε στην υστεροφημία της στα μετέπειτα χρόνια. Χρειάστηκε να περάσει ολόκληρος ο 18ος αιώνας και η άκρως σεμνότυφη και συντηρητική βικτωριανή εποχή, κατά την οποία θεωρούσαν τόσο την ίδια όσο και τα γραπτά της ανήθικα, για να επαναξιολογηθεί το έργο της και να εκτιμηθεί η συμβολή της στα αγγλικά γράμματα. Το 1915 ο μελετητής της δραματουργίας του 17ου αιώνα Μόνταγκιου Σάμερς επιμελήθηκε μια εξάτομη συλλογή των έργων της και την ανέσυρε από την περιφρόνηση και την αφάνεια. Η Βιρτζίνια Γουλφ σε κάποιες ομιλίες της του 1928 της αναγνωρίζει μια σπουδαία πρωτοκαθεδρία: ως η πρώτη γυναίκα που κέρδιζε τα προς το ζην από τα γραπτά της, άνοιξε το δρόμο σε άλλες γυναίκες να μπορούν να κάνουν κι αυτές το ίδιο, απέδειξε ότι ήταν εφικτό. Πέρα από την οποιαδήποτε λογοτεχνική της αξία, η Μπεν έδωσε, με το παράδειγμά της, πρακτική αξία στη γραφή, με συνέπεια, εκατοντάδες γυναίκες της μεσαίας τάξης να ασχοληθούν για βιοποριστικούς λόγους με τη συγγραφή και τη μετάφραση, κατάφερε να καταρρίψει το μοντέλο της γυναίκας-συγγραφέως που αντιπροσωπευόταν, μέχρι την εποχή της, από λόγιες αριστοκράτισσες που πέρναγαν με τη συγγραφή την ώρα τους, δίνοντας διέξοδο στην ανία τους. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίον η Γουλφ θεωρεί ότι όλες οι γυναίκες οφείλουν να την τιμούν εναποθέτοντας άνθη στον τάφο της.
Εργογραφία
Θεατρικά έργα
The Forc'd Marriage (1670)
The Amorous Prince (1671)
The Dutch Lover (1673)
Abdelazer (1676)
The Town Fop (1676)
The Rover, Μέρος 1 (1677) και Μέρος 2 (1681), ελληνική μετάφρ. Το καρναβάλι του έρωτα
Sir Patient Fancy (1678)
The Feigned Courtesans (1679)
The Young King (1679)
The False Count (1681)
The Roundheads (1681)
The City Heiress (1682)
Like Father, Like Son (1682)
Prologue and Epilogue to Romulus and Hersilia, ή The Sabine War (November 1682)
The Lucky Chance (1686)
The Emperor of the Moon (1687)
μεταθανάτια
The Widow Ranter (1689)[22]
The Younger Brother (1696)
Μυθιστορήματα και νουβέλες
The Fair Jilt (1688)
Agnes de Castro
Love-Letters Between a Nobleman and His Sister (1684)
Oroonoko (1688), ελληνική μετάφραση: Ορουνόκο, 2008, Εκδόσεις Μαΐστρος
Ποίηση
Poems upon Several Occasions, with A Voyage to the Island of Love (1684)
Lycidus ή The Lover in Fashion (1688)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Άγγλοι θεατρικοί συγγραφείς
Βρετανοί συγγραφείς
Βρετανοί ποιητές
Βρετανοί φεμινιστές
|
386764
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Transformers%204%3A%20%CE%95%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CE%91%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
|
Transformers 4: Εποχή Αφανισμού
|
Τα Transformers 4: Εποχή Αφανισμού (πρωτότυπος τίτλος Transformers: Age of Extinction) είναι αμερικανική ταινία δράσης και επιστημονικής φαντασίας παραγωγής 2014, βασισμένη στα παιχνίδια Transformers. Η ταινία, η οποία συνδυάζει γραφικά υπολογιστών με ζωντανή δράση, σκηνοθετήθηκε από τον Μάικλ Μπέι, με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ ως εκτελεστικό παραγωγό, είναι η χρονική συνέχεια (sequel) της τρίτης ταινίας Transformers και αποτελεί το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών Transformers με πρωταγωνιστές τους Μαρκ Γουόλμπεργκ ως τον Κέιντ Γιέιγκερ, την Νίκολα Πέλτζ, Κέλσι Γκράμερ, Τζακ Ρεΐνορ, Τ.Τζέι Μίλερ, Λι Μπίνκπινγκ και Σοφία Μαΐλς ενώ οι Πίτερ Κάλεν και Φρανκ Γουέλκερ δανείζουν τις φωνές τους στον Όπτιμους Πράιμ και στον Γκάλβατρον αντίστοιχα.
Το πρότζεκτ αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 2011, μετά την επιτυχία της τρίτης ταινίας. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ επιστρέφει στο πόστο του εκτελεστικού παραγωγού. Παρά τη μικτή κριτική αντίδραση για τον ανασχεδιασμό των χαρακτήρων και τις κριτικές που στηλίτευαν την επικέντρωση στους ανθρώπινους χαρακτήρες εις βάρος των ρομπότ, το Transformers 4 ήταν εμπορική επιτυχία, με εισπράξεις πάνω από 1.104 δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως. Μία συνέχεια, το Transformers: Ο Τελευταίος Ιππότης κυκλοφόρησε το 2017 και ήταν η τελευταία ταινία Transformers σκηνοθετημένη από τον Μάικλ Μπέι.
Περίληψη
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τα γεγονότα της προηγούμενης ταινίας. Όσα Transformers βρίσκονται στην Γη πλέον κρύβονται από τους ανθρώπους, δίοτι οι άνθρωποι πλέον τους καταδιώκουν. Ο Όπτιμους Πραΐμ κρύβεται στο σπίτι ενός ανθρώπου , ονόματι Κεΐντ Γιεΐγκιερ. Όταν ο ίδιος το μάθει αυτό, αυτός θα προσπαθήσει να βοηθήσει τον Όπτιμους Πράιμ να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με τους λόγους όπου οι άνθρωποι διώκουν τα Transformers και να αποδώσει την δικαιοσύνη.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Άνθρωποι
Μαρκ Γουόλμπεργκ ως ο Κεΐντ Γιεΐγκιερ
Στάνλεϊ Τούτσι ως ο Τζόσουα Τζοΐς
Κέλσι Γκράμερ ως ο Χάρολντ Άτιντζερ
Νίκολα Πέλτζ ως η Τέσσα Γιεΐγκιερ
Τίτους Γουέλιβερ ως ο Τζεΐμς Σαβοΐ
Τζακ Ρεΐνορ ως ο Σεΐν Ντίσον
Λι Μπίνκπινγκ ως η Σου Γιέμινγκ, ιδιοκτήτρια του Κινέζικου εργοστασίου για τα τεχνητά Transformers .
Σοφία Μαΐλς ως η Ντάρσυ
Τ.Τζέι Μίλερ ως ο Λούκας Φλάνερυ, ο καλύτερος φίλος του Κεΐντ Γιεΐγκιερ
Τσάρλς Παρνελ ως ο Διευθυντής της CIA
Φώνες Ηθοποιών για τους Τρανσφόρμερς
Peter Cullen ως η φωνή του Όπτιμους Πράιμ, του ηγέτη των Ότομποτς
Mark Ryan ως η φωνή του Λοκντάουν, κυνηγού κεφαλιών των Transformers, ο οποίος δεν είναι με καμία πλευρά των Τρανσφόρμερς
Κεν Γουατανάμπε ως η φωνή του Ντριφτ, πρώην Ντισέπτικον και μετέπειτα ΄Ότομποτ
John Goodman ως η φωνή του Χάουν, ,ενός πολεμιστή των Ότομποτς
Robert Foxworth ως η φωνή του Ράτσετ, του φαρμακοποιού των Ότομποτς
John DiMaggio ως η φωνή του Κροσχαιρς, ενός Ότομποτ πολεμιστή
Φρανκ Γουέλκερ ως η φωνή του Γκάλβατρον, ενός κατασκευασμένου από τους ανθρώπους Τρανσφόρμερ, ο οποίος διακατέχεται από την συνείδηση του Μέγκατρον
Reno Wilson ως η φωνή του Μπρεΐνς, πρώην Ντισέπτικον και μετέπειτα ΄Ότομποτ
Παραγωγή
Στις 13 Φεβρουαρίου 2012, η Paramount Pictures ανακοίνωσε ότι η ταινία ετούτη θα ξεκινήσει παραγωγή με τον Μάικλ Μπέι ως σκηνοθέτη με προγραμματισμένη κυκλοφορία τον Ιούνιο του 2014.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Transformers 4: Εποχή Αφανισμού στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής Paramount Pictures
Ταινίες του 2014
Αμερικανικές ταινίες δράσης - επιστημονικής φαντασίας
Ταινίες σίκουελ
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (ταινίες)
Αποκαλυπτικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Ταινίες γυρισμένες στο Μίσιγκαν
Ταινίες γυρισμένες στο Τέξας
Ταινίες γυρισμένες στη Γιούτα
Ταινίες γυρισμένες στο Λος Άντζελες
Ταινίες γυρισμένες στο Σικάγο
Αμερικανικές 3D ταινίες
Transformers (σειρά ταινιών)
Ταινίες σε σκηνοθεσία Μάικλ Μπέι
Ταινίες Di Bonaventura Pictures
Ταινίες σε παραγωγή Λορέντζο ντι Μποναβεντούρα
Ταινίες IMAX
|
532906
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%AC-%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Οίκος των Βαλουά-Βουργουνδίας
|
Ο Οίκος των Βαλουά-Βουργουνδίας, γαλλ. Maison de Valois-Bourgogne, ή νεότερος Οίκος της Βουργουνδίας ήταν ένας ευγενής Οίκος, κλάδος του Οίκου των Βαλουά, που και αυτός ήταν κλάδος του Οίκου των Καπετιδών. Κυβέρνησαν το δουκάτο της Βουργουνδίας (1363-1482) και μετά το Αρτουά, τη Φλάνδρα, το Λουξεμβούργο, το Αινώ, την κομητεία της Βουργουνδίας, κ.ά. δια μέσου επιγαμιών.
Το 1363 ο Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας έδωσε στον τέταρτο γιο του Φίλιππο Β΄ το δουκάτο της Βουργουνδίας. Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου οι δούκες εξεγέρθηκαν και μαζί με άλλους εξαδέλφους τους φεουδάρχες σχεδίαζαν να ιδρύσουν αυτόνομο βασίλειο. Ο δισέγγονος του Κάρολος προκάλεσε τους Βουργουνδικούς Πολέμους και το 1477 στη μάχη του Νανσύ, σκοτώθηκε. Η κόρη του Μαρία δεν κατάφερε να επιβληθεί: το δουκάτο της Βουργουνδίας επέστρεψε στο βασίλειο της Γαλλίας και μόνο οι εκτός της Γαλλίας κτήσεις της πέρασαν στο γιο της Φίλιππο των Αψβούργων και έγιναν οι Κάτω Χώρες.
Ιστορία
Το Φραγκικό βασίλειο της Βουργουνδίας διαιρέθηκε το 843 με τη Συνθήκη του Βερντέν σε Ανατολικό και Δυτικό. Το Ανατολικό εξελίχθηκε στο βασίλειο της Αρλ και στην ελεύθερη κομητεία της Βουργουνδίας και το 1032 ενσωματώθηκε στη Γερμανία. Το Δυτικό αποτέλεσε το 918 το δουκάτο της Βουργουνδίας και το 1002 έγινε υποτελές φέουδο στη Γαλλία του Ροβέρτου Β΄. Οι Βουργουνδοί ευγενείς του ζητούσαν αυτονομία και έτσι ο βασιλιάς το έδωσε στον γιο του Ροβέρτο Α΄ δούκα της Βουργουνδίας. Ο τελευταίος απόγονός του Φίλιππος Α΄ Καπετιδών-Βουργουνδίας απεβίωσε άτεκνος το 1361 και το δουκάτο επέστρεψε στον βασιλιά της Γαλλίας Ιωάννη Β΄ Βαλουά. Δύο έτη μετά το παραχώρησε ως πρόσοδο (appanage) στον τέταρτο γιο του Φίλιππο Β΄ τον Τολμηρό. Το 1384 απεβίωσε ο πεθερός του Φιλίππου Β΄ και η σύζυγός του Μαργαρίτα Γ΄ κληρονόμησε τις κομητείες της Φλάνδρας, του Αρτουά, του Ρετέλ, του Νεβέρ και την ελεύθερη κομητεία της Βουργουνδίας.
Ο γιος του Ιωάννης ο Άφοβος κατείχε όλες τις κτήσεις των γονιών του εκτός της Ρετέλ και το Νεβέρ, που τις παραχώρησε στα αδέλφια του Αντώνιο και Φίλιππο Β΄ αντίστοιχα. Στον Εκατονταετή Πόλεμο δεν βοήθησε τη Γαλλία, που μαστιζόταν από τις επιδρομές. Άνδρες του σκότωσαν τον εξάδελφό του Λουδοβίκο Α΄ δούκα της Ορλεάνης, αντίπαλο στην επεκτατική πολιτική του Ιωάννη Β΄. Οι σύμμαχοι του Λουδοβίκου Α΄, οι Αρμανιάκ έκαναν πόλεμο με τον Ιωάννη Β΄, που κατέλαβε το Παρίσι, αλλά παρασύρθηκε σε ενέδρα και σκοτώθηκε από τον αρχηγό των Αρμανιάκ. Εν τω μεταξύ ο Αντώνιος κληρονόμησε από τη θεία του τις κομητείες Βραβάντης και Λίμπουργκ, που περιήλθαν στο γιο του Φίλιππο Α΄.
Ο επόμενος δούκας της Βουργουνδίας Φίλιππος Γ΄ ο Καλός απέκτησε την κομητεία του Ναμύρ (υποτελή στη Γερμανία) και κληρονόμησε τη Βραβάντη και το Λίμπουργκ από τον άτεκνο εξάδελφό του Φίλιππο Α΄. Το 1436 κληρονόμησε την εξαδέλφη του Ζακελίν των Βίττελσμπαχ κόμισσα του Αινώ, Ολλανδίας, Ζάαλαντ και Φρισίας (όλα υποτελή στη Γερμανία). Το 1441 αγόρασε την κομητεία του Λουξεμβούργου από την Ελισάβετ του Γκέρλιτς.
Ο γιος του Κάρολος ο Ριψοκίνδυνος, ιδεατή απεικόνιση ιππότη, απέκτησε το Γκέλντερς. Πρότεινε τον γάμο της Μαρίας, μόνου τέκνου του, με τον γιο του Φρειδερίκο Γ΄ των Αψβούργων, τον Μαξιμιλιανό, αν τον αναβάθμιζε σε βασιλιά. Ο Φρειδερίκος Γ΄ ήταν απρόθυμος και ο Κάρολος ενεπλάκη σε πόλεμο με αυτόν, τη Λωρραίνη και την Ελβετία (Βουργουνδικοί πόλεμοι). Το 1477 στη μάχη του Νανσύ σκοτώθηκε· επτά μήνες μετά ο Μαξιμιλιανός νυμφεύτηκε τη Μαρία. Ο Γάλλος βασιλιάς κατέλαβε το δουκάτο της Βουργουνδίας και το Αρτουά. Ο Οίκος των Αψβούργων ανήλθε σε κύρος στην Ευρώπη με τίμημα την αντιπαλότητα με τη Γαλλία.
Γενεαλογία Βαλουά-Βουργουνδίας
Πηγές
Hugh Chisholm (ed.). Encyclopædia Britannica 11th ed. 15. Cambridge University Press.
|
169243
|
https://el.wikipedia.org/wiki/285%20%CE%A1%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B1
|
285 Ρεγγίνα
|
Η Ρεγγίνα (Regina) είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,5. Ανακαλύφθηκε το 1889 από τον Γάλλο αστρονόμο Ωγκύστ Σαρλουά, που παρατηρούσε από τη Νίκαια.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Ρεγγίνας υπολογίσθηκε σε 45 χιλιόμετρα και η μάζα της σε 96 τρισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός της τύπος είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της εκτιμήθηκε σε 0,055 από τον IRAS. Η Ρεγγίνα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της με άγνωστη περίοδο. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 110 ως 115 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Ρεγγινα
|
806743
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CF%85%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201956
|
Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών 1956
|
Το Κύπελλο Ελλάδος πόλο ανδρών της περιόδου 1956 ήταν το 4ο στην ιστορία του θεσμού. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Εθνικός για 4η συνεχόμενη φορά.
Σε αυτήν την διοργάνωση του κυπέλλου δεν υπήρξαν ημιτελικοί και τελικός αλλά τελική φάση με τη συμμετοχή τεσσάρων ομάδων που αναμετρήθηκαν μεταξύ τους από μια φορά, με την ομάδα που θα συγκέντρωνε τους περισσότερους βαθμούς να ανακηρύσσεται κυπελλούχος, αν και ο τελευταίος αγώνας μεταξύ Εθνικού και Πάτρας είχε το χαρακτηρισμό του άτυπου τελικού αφού οι δύο ομάδες είχαν κερδίσει τους δύο αγώνες τους κόντρα σε Π. Φάληρο και Άρη επιβεβαιώνοντας τον τίτλο του φαβορί. Ο Άρης αν και ομάδα Β' κατηγορίας για δεύτερη σερί χρονιά κατάφερε να βρεθεί στην τελική φάση (ήταν φιναλίστ το 1955) κατακτώντας μάλιστα την τρίτη θέση νικώντας το Παλαιό Φάληρο (ομάδα Α' κατηγορίας) ενώ έχασε δύσκολα από τον ισχυρό Ν.Ο. Πατρών. Στον τελικό ο φουνταριστός Ανδρέας Γαρύφαλλος του Εθνικού πέτυχε όλα τα τέρματα της ομάδας του, όπως και το 1953 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, (το ένα με το πόδι) δίνοντας στην ομάδα του το τρόπαιο.
Αγώνες τελικής φάσης
21–8–1956
Ν.Ο. Πατρών 7–2 Παλαιό Φάληρο
Εθνικός 6–1 Άρης Θεσ.
23–8–1956
Εθνικός 6–3 Παλαιό Φάληρο
Ν.Ο. Πατρών 6–5 Άρης Θεσ.
24–8–1956
Άρης Θεσ. 4–1 Παλαιό Φάληρο
Εθνικός 4–3 Ν.Ο. Πατρών (3–1 ημίχρονο)
Τελική βαθμολογία
Παραπομπές
Πηγές
Εφημερίδα Αθλητική Ηχώ, 21-8-1956, σελίδα 3
Εφημερίδα Αθλητική Ηχώ, 22-8-1956
Εφημερίδα Αθλητική Ηχώ, 24-8-1956
Εφημερίδα Αθλητική Ηχώ, 25-8-1956
Εφημερίδα Ελευθερία, 23-8-1956, σελίδα 4
Εφημερίδα Ελευθερία, 24-8-1956, σελίδα 4
Εφημερίδα Ελευθερία, 25-8-1956, σελίδα 5
Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών
|
33140
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Internet%20Explorer
|
Internet Explorer
|
Ο Windows Internet Explorer (προηγουμένως γνωστός ως Microsoft Internet Explorer και με συντομογραφία MSIE), με συντομογραφία IE, είναι μια σειρά γραφικών προγραμμάτων περιήγησης στο διαδίκτυο, που αναπτύχθηκε από τη Microsoft και είναι μέρος του λειτουργικού συστήματος Microsoft Windows, με αφετηρία το 1995. Είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο από το 1999, σε ποσοστό 95% του μεριδίου χρήσης μέσα στο 2002 και το 2003 με τον IE5 και τον IE6, αλλά με σταδιακή πτώση της χρήσης του από την κυκλοφορία του IE7.
Ο Internet Explorer πρωτοκυκλοφόρησε σαν πρόσθετο του Plus! for Windows 95. Οι επόμενες εκδόσεις διατίθενται ως δωρεάν στοιχεία λήψης και περιλαμβάνονται στις επισκευαστικές εκδόσεις OEM των Windows 95 και επόμενων εκδόσεων των Windows. Η πιο πρόσφατη έκδοση του προγράμματος είναι η 11, η οποία διατίθεται ως δωρεάν ενημέρωση για τα Windows 7 με Service Pack 1 και τον Windows Server 2008 R2 με Service Pack 1 και περιλαμβάνεται στα Windows 8.1 σε Metro UI και desktop και στα Windows 10 σε desktop. Στα Windows 10 υπάρχει επίσης ο Microsoft Edge σε Metro εφαρμογή. Μια ενσωματωμένη έκδοση OEM με την ονομασία Internet Explorer for Windows CE (IE CE) είναι επίσης διαθέσιμη για πλατφόρμες WinCE και βασίζεται προσωρινά στον IE6. Ένα άλλο πρόγραμμα περιήγησης για Windows CE/ Windows Mobile, γνωστό ως Internet Explorer Mobile, προέρχεται από διαφορετική βάση κώδικα και δεν πρέπει να συγχέεται με τις επιτραπέζιες εκδόσεις του προγράμματος.
Ιστορικό
Η ανάπτυξη του Internet Explorer ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1994 από τον Thomas Reardon και εν συνεχεία υπό την καθοδήγηση του Benjamin Slivka, με χρήση του πηγαίου κώδικα του Spyglass, Inc. Mosaic, ένα πρώιμο εμπορικό πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο. Στα τέλη του 1994, η Microsoft αδειοδοτήθηκε να εισπράττει τα έσοδα από το Spyglass Mosaic για τρεις μήνες συν ένα ποσοστό των εσόδων που δεν ανήκουν στη Microsoft. Αν και το όνομα έμοιαζε με το NCSA Mosaic, το οποίο ήταν το πρώτο δημοφιλές πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο, το Spyglass Mosaic ήταν σχεδόν άγνωστο και χρησιμοποίησε τον πηγαίο κώδικα του NCSA Mosaic με φειδώ.
Η κυκλοφορία του Internet Explorer for Mac και του Internet Explorer for UNIX (το δεύτερο για χρήση μέσω του X Window System στο Solaris και του HP-UX), καθώς επίσης και παλαιότερες εκδόσεις του προγράμματος έχει διακοπεί. Μόνο η έκδοση για τα Windows παραμένει σε ενεργό ανάπτυξη. Επίσης, οι εκδόσεις Mac OS X και UNIX δεν υποστηρίζονται.
Στις 30 Μαρτίου 2015 το Internet Explorer αντικαταστάθηκε από το Microsoft Edge.
Εκδόσεις
}
Κριτική ασφαλείας
Ο Internet Explorer έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών επικρίσεων. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής κριτικής αφορά την αρχιτεκτονική ασφαλείας και τον βαθμό υποστήριξης των ανοιχτών προτύπων. Μεγάλο μέρος αυτής της κριτικής έχει να κάνει με προβλήματα σχετικά με την ασφάλεια. Μεγάλο μέρος των spyware, των adware και των ιών μέσω του διαδικτύου γίνεται διαθέσιμο με την εκμετάλλευση αυτών των προβλημάτων και των διαρροών στην αρχιτεκτονική ασφαλείας του Internet Explorer. Πολλές φορές, ο χρήστης ξεγελιέται και εγκαθιστά κακόβουλο λογισμικό εν αγνοία του.
Χαρακτηριστικά
Ο Internet Explorer έχει σχεδιαστεί με σκοπό να προβάλλει το μεγαλύτερο φάσμα των ιστοσελίδων και να παρέχει συγκεκριμένες δυνατότητες μέσω του λειτουργικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του Microsoft Update.
Χρήση και προσβασιμότητα
Ο Internet Explorer χρησιμοποιεί περιβάλλον εργασίας για πρότυπα FTP, με λειτουργίες παρόμοιες με εκείνες του Windows Explorer (όχι πάντα). Επίσης, δεν υποστηρίζεται το VBA. Οι πιο πρόσφατες εκδόσεις του προγράμματος υποστηρίζουν τη λειτουργία του αποκλεισμού αναδυόμενων παραθύρων και την περιήγηση με καρτέλες, μια δυνατότητα κατά την οποία ο χρήστης μπορεί να προβάλλει πολλές ιστοσελίδες σε ένα παράθυρο του Internet Explorer.
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Internet Explorer: Αρχική Σελίδα
IEBlog — Το ιστολόγιο της ομάδας του Internet Explorer (Αγγλικά)
Η αρχιτεκτονική του Internet Explorer (Αγγλικά)
Internet Explorer Community — Η επίσημη κοινότητα της Microsoft για τον Internet Explorer (Αγγλικά)
Ιστορικό του Internet Explorer (Αγγλικά)
Ευπάθειες του IE μέσα σε 30 ημέρες (Αγγλικά)
Secunia – Αναφορά ευπάθειας – Microsoft Internet Explorer 6.x (Αγγλικά)
Drip — Ένα πρόγραμμα για τον εντοπισμό και τη μέτρηση των σφαλμάτων του ιστορικού του IE. (Αγγλικά)
Σχέδια σφαλμάτων του IE — Η ανάλυση της Microsoft για τα σφάλματα μνήμης του Internet Explorer. (Αγγλικά)
Εκμεταλλεύσεις του Internet Explorer (Αγγλικά)
Εντοπισμός σφαλμάτων στον Internet Explorer (Αγγλικά)
Πώς το web σχεδόν κερδήθηκε (Αγγλικά)
Λογισμικό Windows
Στοιχεία των Windows
Φυλλομετρητές
Ιστορία του Διαδικτύου
|
642567
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B9%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Μέλανι Γκαρσία
|
Η Μέλανι Γκαρσία Γκασπάρ (γεννημένη 9 Ιουνίου 2007) είναι Ισπανίδα τραγουδίστρια. Εκπροσώπησε την Ισπανία στο Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2019.
Η Μέλανι άρχισε να ενδιαφέρεται για την όπερα στην ηλικία των οκτώ ετών, όταν ήταν μέλος τοπικής χορωδίας στη Βαλένθια. Η Μέλανι άρχισε να διδάσκει αυτοπεποίθηση στο τραγούδι. Σε ηλικία δέκα ετών, η Μέλανι κέρδισε την έκδοση του La Voz Kids στην Ισπανία το 2018. Στις 29 Ιουνίου 2018, η Μέλανι κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ "Vivo por ella", ένα εξώφυλλο του "Vivo per lei" του Αντρέα Μποτσέλι. Το 2019 κυκλοφόρησε ένα δεύτερο σινγκλ, μια έκδοση εξωφύλλου του "O sole mio". Η Μέλανι επίσης συμμετείχε στην εκπομπή We Love Queen, όπου ερμήνευσε το τραγούδι Φρέντι Μέρκιουρι και Μονσεράτ Καμπαγιέ "Barcelona".
Έχει καταγωγή από την Ισπανία και την Αργεντινή.
Marte
"Marte" (μετάφραση: Άρης) είναι τραγούδι από την ισπανίδα Μέλανι Γκαρθία. Θα εκπροσωπήσει την Ισπανία στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2019. Το τραγούδι γράφτηκε και παράχθηκε από τον Πάμπλο Μόρα παράλληλα με τον Μανού Σωντ, μαζί με τη Μέλανι Γκαρσία.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ισπανοί τραγουδιστές
Ισπανοί τραγουδιστές όπερας
|
594452
|
https://el.wikipedia.org/wiki/S/2017%20J%206
|
S/2017 J 6
|
S/2017 J 6 είναι η προσωρινή ονομασία ενός εξωτερικού φυσικού δορυφόρου του Δία. Ανακαλύφθηκε από τον Σκοτ Σ. Σέπαρντ και την ομάδα του, το 2017, αλλά δεν είχε ανακοινωθεί μέχρι τις 17 Ιουλίου του 2018. Η ανακοίνωση έγινε μέσω της Ηλεκτρονικής Εγκυκλίου Μικρών Πλανητών, από το Κέντρο Μικρών Πλανητών. Είναι περίπου 2 χιλιόμετρα σε διάμετρο και έχει έναν ημιμεγάλο άξονα τροχιάς περίπου στα 22.455.000 χιλιόμετρα και με μια κλίση περίπου 155,2°. Ανήκει στην ομάδα της Πασιφάης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οι δορυφόροι του Δία από τον Σκοτ Σέπαρντ
Φυσικοί δορυφόροι Δία
|
762120
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AD%CE%BD
|
Συρέν
|
Το Συρέν (γαλλικά: Suresnes) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ω-ντε-Σεν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Συρενουά (γαλλικά: Suresnois).
Παραπομπές
Κοινότητες των Ω-ντε-Σεν
|
541631
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%88%CF%83%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%9D%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%BC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84
|
Ερνέστος Λουδοβίκος της Έσσης-Ντάρμστατ
|
Ο Ερνέστος-Λουδοβίκος, γερμ. Ernst-Ludwig (15 Δεκεμβρίου 1667 - 12 Σεπτεμβρίου 1739) από τον Οίκο της Έσσης ήταν λάντγκραβος της Έσσης-Ντάρμστατ (1678-1739).
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Λουδοβίκου ΣΤ΄ λάντγκραβου της Έσσης-Ντάρμστατ και της Ελισάβετ-Δωροθέας των Βέττιν, κόρης του Ερνέστου Α΄ δούκα της Σαξονίας-Γκότα.
Τον Απρίλιο του 1678 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Λουδοβίκος Ζ΄, που και αυτός απεβίωσε τον Αύγουστο του ίδιου έτους, σε ηλικία 20 ετών. Τον διαδέχθηκε ο Ερνέστος-Λουδοβίκος. Προσπάθησε να μιμηθεί την Αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας, αλλά γρήγορα χρέωσε τη χώρα του. Ήταν προστάτης του Κρίστοφερ Γκράουπνερ συνθέτη μουσκής Μπαρόκ και του Λουί Ρεμύ ντε Λα Φοσς, αρχιτέκτονα των εκτεταμένων προγραμμάτων οικοδόμησής του.
Απεβίωσε το 1739 και το χρέος του Ντάρμστατ είχε φθάσει τα 4.000.000 γκούλντεν, που ήταν 10 φορές η ετήσια πρόσοδος του λανγκραβάτου. Τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Λουδοβίκος Η΄.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1687 τη Δωροθέα-Καρλόττα των Χοεντσόλερν, κόρη του Αλβέρτου Β΄ μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ και είχε τέκνα:
Δωροθέα-Σοφία 1689-1723, παντρεύτηκε τον Ιωάννη-Φρειδερίκο κόμη φον Χοενλόε-Έρινγκεν.
Λουδοβίκος Η΄ 1691-1768, λάντγκραβος της Έσσης-Ντάρμστατ.
Κάρολος-Γουλιέλμος 1693-1707, απεβίωσε 14 ετών.
Φραγκίσκος-Ερνέστος 1695-1716, απεβίωσε 21 ετών.
Φρειδερίκη-Καρλόττα 1698-1777, παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό πρίγκιπα της Έσσης-Κάσσελ.
Το 1705 απεβίωσε η Δωροθέα-Καρλόττα και ο Ερνέστος-Λουδοβίκος έκανε το 1727 δεύτερο γάμο με τη Λουίζα-Σοφία φον Σπήγκελ τσουμ Ντέζενμπεργκ, που αργότερα της δόθηκε ο τίτλος της κόμισσας του Έππσταϊν. Είχε τέκνα:
Λουίζα-Καρλόττα 1727-1753, απεβίωσε 26 ετών.
Φρειδερίκη-Σοφία 1730-1770, παντρεύτηκε τον Γιόχαν-Καρλ-Λούντβιχ-Κρίστιαν βαρόνο φον Πρέτλακ.
Από μία μη νόμιμη σχέση του με τη Σαρλότ φον Φόρστνερ είχε ένα φυσικό (νόθο) τέκνο, που απεβίωσε 4 ετών.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ernst Ludwig, Neue deutsche Biographie, Bd.: 4, , Berlin, 1959
The Age of Absolutism in Hesse-Darmstadt (German)
Free scores by Ernest Louis, Landgrave of Hesse-Darmstadt at the International Music Score Library Project (IMSLP)
Οίκος της Έσσης
|
103345
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Smiley
|
Smiley
|
Το smiley, ή το χαμογελαστό πρόσωπο, είναι μια τυποποιημένη αντιπροσώπευση ενός χαμογελαστού ανθρώπινου προσώπου, που αντιπροσωπεύεται συνήθως ως κίτρινος κύκλος με δύο τελείες που αντιπροσωπεύουν τα μάτια και μισό κύκλο που αντιπροσωπεύει το στόμα. Το «smiley» επίσης μερικές φορές χρησιμοποιείται ως γενικός όρος για οποιοδήποτε emoticon.
Προέλευση
Τα παλαιότερα γνωστά παραδείγματα του γραφικού αποδίδονται στον Harvey Ball, ένα εμπορικό καλλιτέχνη στο Worcester της Μασαχουσέτης. Επινόησε το πρόσωπο το 1963 για μια ασφαλιστική εταιρία που θέλησε να κάνει μια εσωτερική εκστρατεία για να βελτιώσει το ηθικό των υπαλλήλων της. Ο Ball δεν προσπάθησε ποτέ να χρησιμοποιήσει, να προωθήσει ή να καταθέσει ως εμπορικό σήμα την εικόνα· έγινε κοινό κτήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες προτού να μπορέσει να μπορεί να γίνει αυτό. [3] Κατά συνέπεια, ο Ball δεν έβγαλε ποτέ οποιοδήποτε κέρδος από την εικόνα πέρα από την αρχική αμοιβή του $45.
Ο Ντέιβιντ Στερν της David Stern Inc., ένα διαφημιστικό πρακτορείο με έδρα το Σιάτλ, υποστήριξε επίσης ότι έχει εφεύρει το smiley. Ο Στερν σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες ανέπτυξε την έκδοσή του το 1967 ως τμήμα μιας διαφημιστικής εκστρατείας για την Washington Mutual, αλλά λέει ότι δεν σκέφτηκε να το καταθέσει ως εμπορικό σήμα.
Εκλαΐκευση
Το γραφικό διαδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από Bernard και Murray Spain, οι οποίοι το εκμεταλλεύτηκαν σε μια εκστρατεία για να πωλήσουν καινοτόμα αντικείμενα. Οι δυο τους παρήγαγαν κουμπιά καθώς επίσης και κούπες καφέ, μπλούζες, αυτοκόλλητα προφυλαχτήρων και πολλά άλλα στοιχεία με το σύμβολο και τη φράση «"Have a happy day"» («Να έχεις μια ευτυχισμένη μέρα», επινοημένη από τον Gyula Bogar). Μπορεί να παρουσιάσει πολλά διαφορετικά συναισθήματα.
Το smiley κατά ένα μεγάλο μέρος συνδέεται στο Ηνωμένο Βασίλειο με την κουλτούτα της acid house μουσικής που προέκυψε κατά τη διάρκεια του δεύτερου «καλοκαιριού της αγάπης» προς το τέλος της δεκαετίας του '80, και συχνά χρησιμοποιήθηκε ως χαραγμένο λογότυπο στα χαπάκια Ecstasy.
Παραπομπές
Σύμβολα
|
23112
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
|
Αστερισμός
|
Αστερισμό ονομάζουμε το κάθε αυθαίρετο τμήμα της ουράνιας σφαίρας ή θόλου που περιέχει μια κάπως ξεχωριστή ομάδα άστρων. Αυτή η κατάτμηση στηρίχθηκε στα σχήματα που δημιουργούσαν οι πιο φωτεινοί αστέρες, στα οποία οι άνθρωποι διέκριναν ομοιότητες με ζώα (κυρίως), θεότητες και πράγματα του περιβάλλοντός τους. Οι αρχαιότεροι αστερισμοί ορίσθηκαν στην αρχαία Μεσοποταμία και υιοθετήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι τους εμπλούτισαν με τη μυθολογία τους, και μας παρέδωσαν σχεδόν όλους τους αστερισμούς που είναι ορατοί από τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη.
Οι δύσκολα ορατοί ή αόρατοι από την Ευρώπη νότιοι αστερισμοί, ορίσθηκαν από τους πρώτους Ευρωπαίους ναυτικούς που ταξίδεψαν στις νότιες θάλασσες, μετά την Αναγέννηση, γι' αυτό και έχουν ονόματα όχι μυθολογικά, αλλά πολλές φορές οργάνων ή εργαλείων του πλοίου, κρίσιμων κάποτε για την επιβίωσή τους, π.χ. Αντλία ή Πυξίς (πυξίδα).
Οι αποδεκτοί αστερισμοί στη σύγχρονη εποχή
Σήμερα γίνονται επίσημα αποδεκτοί από τους αστρονόμους 88 αστερισμοί , μετά από απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως (IAU), με καλά καθορισμένα όρια. Συγκεκριμένα, η IAU ανέθεσε στον Βέλγο αστρονόμο Εζέν Ντελπόρτ (Eugène Delporte) το καθήκον αυτό. Στο Α΄ Συνέδριο της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως, που έγινε στη Ρώμη το 1922, αποφασίστηκε αφ’ ενός μεν ο τρόπος ονομασίας των αστέρων, αφ’ ετέρου δε αναγνωρίστηκαν οι 88, έκτοτε αποδεκτοί αστερισμοί. Στις δύο επόμενες συνεδριάσεις της, το 1925 και το 1928, καθορίστηκαν τα ακριβή όρια του κάθε αστερισμού στον ουρανό και το αποτέλεσμα υιοθετήθηκε επισήμως το έτος 1930.
Η επίσημη διεθνής ονομασία που δέχεται η IAU για τον κάθε αστερισμό είναι η λατινική, και οι επαγγελματίες αστρονόμοι χρησιμοποιούν συνήθως την επίσημη συντομογραφία αυτής της ονομασίας, που αποτελείται πάντα από τρία γράμματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αστερισμού αποτελεί η Μεγάλη Άρκτος (Μεγάλη Αρκούδα), που στη Γαλλία ονομάζεται «Κουτάλα» και στην Αμερική Big Dipper (σκεύος για άντληση νερού). Προσοχή όμως: Το τμήμα του ουρανού που ορίζεται στην Αστρονομία ως αστερισμός (constellation) Μεγάλη Άρκτος, και είναι ο τρίτος μεγαλύτερος σε «έκταση» πάνω στην ουράνια σφαίρα από όλους τους σύγχρονους αστερισμούς, δεν ταυτίζεται με την ομάδα σχετικώς φωτεινών αστέρων («asterism») που σχηματίζουν το γνώριμο σχήμα της «κατσαρόλας». Η δεύτερη είναι βέβαια ένα υποσύνολο του πρώτου. Το ίδιο συμβαίνει και στους άλλους αστερισμούς.
Τα αστέρια που δημιουργούν τον αστερισμό ούτε έχουν σχέση μεταξύ τους, ούτε βρίσκονται στο αυτό παρατηρήσιμο επίπεδο, αλλά σε διαφορετικές αποστάσεις από τη Γη. Αν παρατηρούσαμε τον ουρανό από κάποια διαφορετική οπτική γωνία μέσα στον Γαλαξία μας, θα βλέπαμε εντελώς διαφορετικούς αστερισμούς.
Οι αλλαγές στη μορφή και το σχήμα τους
Με την πάροδο δεκάδων χιλιάδων χρόνων, οι αστερισμοί αλλάζουν αργά μορφή και σχήμα, λόγω της διαφορετικής ταχύτητας και φοράς στην κίνηση του κάθε αστέρα, πλην όμως αυτό δεν αναιρεί την πρακτική σημασία που είχαν για τον προσανατολισμό και τον καθορισμό της χρονικής στιγμής. Ειδικά στη ναυσιπλοΐα, μεγάλη ήταν η σημασία τους πριν την εφεύρεση της πυξίδας, αφού οι ναυτικοί βασίζονταν στην παρατήρηση των αστερισμών για να μπορέσουν να προσανατολιστούν το βράδυ (τέτοια οδηγία παρέχεται στον Οδυσσέα για το τελικό τμήμα του ταξιδιού του στην Οδύσσεια). Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι οι αστερισμοί είχαν έναν ξεχωριστό ρόλο στην εξάπλωση των ανθρώπων σε νέα μέρη. Η αξία τους διαφαίνεται μέσα από τους μύθους που ταυτίζονται με αυτούς και την πανάρχαιη αναφορά τους σε σημαντικά γραπτά κείμενα του ανθρώπου.
Αστερισμοί και ζώδια
Ιδιαίτερη σημασία από την αρχαία εποχή δόθηκε από τον άνθρωπο στους αστερισμούς εκείνους από τους οποίους φαινόταν να περνά κατά τη διάρκεια του έτους, το βασικότερο ουράνιο σώμα, ο φωτοδότης και ζωοδότης Ήλιος. Αυτοί, υπό το βάρος της δεισιδαιμονίας αιώνων, καταμετρήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν ως δώδεκα (ιερός αριθμός), ενώ στην πραγματικότητα σήμερα είναι 13, και είναι γνωστοί ως Αστερισμοί του Ζωδιακού Κύκλου ή ζώδια. Στη νεότερη αστρολογία, ωστόσο, η έννοια του ζωδίου αυτονομήθηκε από την έννοια του αστερισμού και σήμερα λέγοντας ζώδιο εννοούμε κυρίως τα αστρολογικής σημασίας διαστήματα-υποδιαιρέσεις της εκλειπτικής από τα οποία διέρχεται ο Ήλιος σε συγκεκριμένα ημερολογιακά διαστήματα κάθε έτους και υποτίθεται ότι επηρεάζουν τον χαρακτήρα όσων γεννήθηκαν όταν ο Ήλιος (πάντα όπως φαίνεται από τη Γη) διερχόταν από αυτά.
Λαμπρότεροι αστέρες ανά αστερισμό
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορία της αστρονομίας
|
703583
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%20%CE%93%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD
|
Μπεν Γκερντάν
|
Το Μπεν Γκερντάν είναι πόλη της Τυνησίας, στο Κυβερνείο Μεντενίν. Βρίσκεται στη ΝΑ. Τυνησία στη πεδιάδα Τζεφάρα, ΝΔ. Από την πρωτεύουσα της χώρας την Τύνιδα απέχει 550 χλμ. και από τη Λιβύη 30 χλμ. Ο πληθυσμός της κατά την απογραφή του 2014 ήταν 79.912 κάτοικοι.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Lexicorient
Πόλεις της Τυνησίας
|
359150
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Αγία Κυριακή Χαλκιδικής
|
Η Αγία Κυριακή είναι οικισμός της δημοτικής κοινότητας Νέου Μαρμαρά, της δημοτικής ενότητας και δήμου Σιθωνίας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Χαλκιδικής, στην περιφέρεια Μακεδονίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Χαλκιδικής του νομού Χαλκιδικής, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας.
Γεωγραφία
Η Αγία Κυριακή είναι παράλιος οικισμός στο μεσαίο «πόδι» της Χαλκιδικής, τη Σιθωνία. Βρίσκεται στον κόλπο της Κασσάνδρας, μετά τον Νέο Μαρμαρά και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 5. Απέχει 70 χλμ. περίπου ΝΑ. του Πολύγυρου (μέσω Γερακινής).
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1981 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Νέου Μαρμαρά του νομού Χαλκιδικής. Με το ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997 αποπάστηκε από την κοινότητα Νέου Μαρμαρά και προσαρτήθηκε στον δήμο Σιθωνίας.
Αξιοθέατα
Η εκτεταμένη παραλία του οικισμού
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 2006
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδ. 2002-4
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
Google Earth
eetaa.gr
Χωριά του νομού Χαλκιδικής
Δήμος Σιθωνίας
|
336402
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B1%20%CE%A6%CE%9A
|
Αρέμα ΦΚ
|
Η Αρέμα ΦΚ είναι ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Malang στην Ινδονησία. Ιδρύθηκε το 1987. Αγωνίζεται στο Kanjuruhan Stadium, χωρητικότητας 55000 θεατών. Συμμετέχει στην Indonesia Super League, την ανώτατη κατηγορία της χώρας. Έχει κατακτήσει 1 πρωτάθλημα Liga Indonesia First Division (2010) και 1 Indonesia Super League την περίοδο 2009-10. Έχει 3 συμμετοχλές στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ποδοσφαίρου Ασίας (1993-94 πρώτος γύρος, 2007 ομίλοι, 2011 ομίλοι) και μία συμμετοχή στο Κύπελλο Ασιατικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (προημιτελικά).
Εξωτερική σύνδεσμοι
Official website
Arema Indonesia News Website
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1987
Αρέμα ΦΚ
|
101222
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Σούλι (αποσαφήνιση)
|
Το Σούλι μπορεί να αναφέρεται στα τοπωνύμια:
Σούλι Αρκαδίας
Σούλι Αχαΐας ή Παλαιό Σούλι (Κοινότητα)
Σούλι Ηλείας
Σούλι Θεσπρωτίας (Σαμονίδα)
Σούλι Κορινθίας
Σούλι Λακωνίας
Σούλι (Αλβανία) επαρχίας Κορυτσάς
Επίσης
Άνω Σούλι Αττικής
Κάτω Σούλι Αττικής
Μικρό Σούλι Σερρών
Νέο Σούλι Αχαΐας
Νέο Σούλι Σερρών
Κοινότητα Σουλίου
Δήμος Σουλίου
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
152104
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%A3%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Ρήνεια Σκύρου
|
Η Ρήνεια (ή Ερηνιά ή Ερηνία) είναι μικρή νησίδα του Αιγαίου πελάγους, που βρίσκεται δυτικά της Σκύρου, ανάμεσα στις νησίδες Βάλαξα και Σκυροπούλα. Διοικητικά ανήκει στον νομό Ευβοίας στον δήμο Σκύρου και είναι ακατοίκητη. Η έκταση της είναι 0,533 τ.χλμ. και είναι κατάφυτη από κέδρους. Το νησί ανήκει στην βουλευτή και υπουργό επί χρόνια της Νέας Δημοκρατίας, Φάνη Πάλλη Πετραλιά. και στην αδελφή της Τίτη Ψιλάκη-Πετραλιά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikimapia-η Ρήνεια Σκύρου στον χάρτη
Παραπομπές
Σποράδες
Ελληνικές βραχονησίδες
Ιδιωτικά νησιά Ελλάδας
|
18617
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82
|
Άγιοι Νικόληδες
|
Άγιοι Νικόληδες, γνωστοί και ως φωτιές του Αγίου Έλμου, είναι το καιρικό φαινόμενο το οποίο οφείλεται σε αποφόρτιση κορώνας που δημιουργεί φωτεινό πλάσμα από ένα αιχμηρό αντικείμενο κατά τη διάρκεια έντονου ηλεκτρικού πεδίου στην ατμόσφαιρα, όπως κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας ή μιας ηφαιστειακής έκρηξης.
Χαρακτηριστικά
Η φωτιά του Αγίου Έλμου είναι μια φωτεινή μπλε ή μοβ λάμψη, που εμφανίζεται σαν φωτιά σε ορισμένες περιπτώσεις, από ψηλές, αιχμηρές δομές όπως τα αλεξικέραυνα, τα κατάρτια, τα καμπαναριά και οι καμινάδες, και στα φτερά των αεροσκαφών. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε φύλλα, γρασίδι, ακόμα και στις άκρες των κεράτων των βοοειδών. Συχνά τη λάμψη συνοδεύει ένα χαρακτηριστικό σφύριγμα ή βουητό. Μερικές φορές συγχέεται με τις σφαιρικές αστραπές.
Αιτιολογία
Η φωτιά του Αγίου Έλμου είναι μια μορφή της ύλης που ονομάζεται πλάσμα, το οποίο επίσης παράγεται στα αστέρια, σε υψηλής θερμοκρασίας φλόγα και από κεραυνό. Το ηλεκτρικό πεδίο γύρω από το εν λόγω αντικείμενο προκαλεί ιονισμό των μορίων του αέρα, παράγουν μια αμυδρή λάμψη, εύκολα ορατή σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Περίπου 1.000 βολτ ανά εκατοστό επάγουν το φαινόμενο· ο αριθμός εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την γεωμετρία του αντικειμένου. Αιχμηρά σημεία μειώνουν την απαιτούμενη τάση, επειδή τα ηλεκτρικά πεδία είναι πιο συγκεντρωμένα σε περιοχές υψηλής καμπυλότητας, έτσι ώστε οι εκκενώσεις είναι πιο έντονες στα άκρα αιχμηρών αντικειμένων.
Συνθήκες που μπορεί να δημιουργήσουν του άγιους Νικόληδες είναι παρόντες κατά τη διάρκεια της καταιγίδας, όταν η διαφορά τάσης μεταξύ των νεφών και το έδαφος κάτω είναι υψηλή. Τα μόρια του αέρα πυρακτώνονται λόγω των επιπτώσεων της εν λόγω τάσης, που παράγουν τις φωτιές του Αγίου Έλμου. Το άζωτο και το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα της Γης προκαλούν τις λάμψεις να φθορίζουν με μπλε ή ιώδες φως, με μηχανισμό παρόμοιο με αυτό που προκαλεί τα φώτα νέον να λάμπουν.
Στη λαογραφία
Το όνομα Άγιοι Νικολήδες προέρχεται από το γεγονός ότι τον ίδιο χρόνο που εμφανίζονται αυτοί οι δαίμονες οι ναυτικοί προσεύχονται στον Άγιο Νικόλαο. Η δε δοξασία αυτή προήλθε από τη λαϊκή αντίληψη του φυσικού φαινομένου ότι πρόκειται για τελώνια, δηλαδή δαιμονικά όντα προικισμένα με μεγάλη μεταμορφωτική δύναμη που όπως πιστεύουν οι ναυτικοί μας κάθονται πάνω στους ιστούς των πλοίων όταν συναντούν σφοδρές καταιγίδες και τρικυμίες. Οι Βυζαντινοί τα ονόμαζαν «Ουρανίας».
Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες τα ονόμαζαν «Διοσκούρους» ή «τα φώτα των Διοσκούρων» από το φωσφορώδες φως που πάντα εκφαίνεται ανά δύο, ως ενάντια και ετερόχρονα. Διόσκουροι σημαίνει γιοί του Διός (παρόλο που η παράδοση θέλει μόνο τον ένα εκ των δύο διδύμων γιων της Λήδας να είναι γιος του Δία) και στην αρχαιότητα λατρεύονταν ως θεοί προστάτες της ναυσιπλοΐας. Κατά την διάρκεια της Αργοναυτικής εκστρατείας, η Αργώ βρέθηκε μέσα σε μια μεγάλη τρικυμία από την οποία κινδύνευσαν θανάσιμα οι αποκαμωμένοι Αργοναύτες. Ο Ορφέας προσευχήθηκε στους Θεούς και δεν άργησε να γίνει το θαύμα, δύο φλόγες εμφανίστηκαν πάνω από τους Τυνδαρίδες (γιούς του βασιλιά της Σπάρτης Τυνδάρεω) και τότε η θάλασσα ηρέμησε. Οι δίδυμες αυτές φλόγες ονομάστηκαν Κάστωρ και Πολυδεύκης και έκτοτε οι ναυτικοί θεωρούσαν της παρουσία τους καλό οιωνό που προμήνυε το τέλος της καταιγίδας.
Σήμερα οι Γάλλοι τα ονομάζουν: «Feux de St Elme» και οι Άγγλοι: «Elmsfire». Το όνομα φωτιές του Αγίου Έλμου (ή Σαν Έλμο) προέρχεται από το όνομα του Εράσμου της Φόρμια, ο οποίος στα ιταλικά είναι γνωστός και ως Σαν Έλμο και είναι προστάτης των ναυτικών. Το φαινόμενο αντιμετωπιζόταν λόγω της φωτεινής φύσης του με θρησκευτική ευλάβεια, και για αυτό το λόγο έλαβε αυτό το όνομα.
Παραπομπές
Μετεωρολογικά φαινόμενα
Ναυτική λαογραφία
Ηλεκτρικά φαινόμενα
|
274935
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AD%CE%BB%20%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CE%BF
|
Μασιέλ Λίνο
|
Ο Ντορβαλίνο Άλβες Μασιέλ, περισσότερο γνωστός ως Μασιέλ Λίνο, γεννημένος την 1η Ιουνίου 1977 στο Σάο Πάολο, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν ως πλάγιος αμυντικός στην αριστερή πτέρυγα στον ΠΑΟΚ.
Καριέρα
Ο Μασιέλ Λίνο ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την Κορίνθιανς το 1997 όπου όμως δεν είχε συμμετοχές. Στη συνέχεια πέρασε από πολλές ομάδες της πατρίδας του. Πρωτοήρθε στην Ευρώπη το 2006 για λογαριασμό της πορτογαλικής Ακαδέμικα Κοΐμπρα η πολύ καλή χρονιά του στην ομάδα τον έφερε την επόμενη σεζόν στην ΦΚ Πόρτο. Έμεινε στην ομάδα 1,5 χρόνο αγωνιζόμενος κυρίως ως αλλαγή, πανηγύρισε στο διάστημα αυτό δύο πρωταθλήματα. Τον Δεκέμβριο του 2008 ενδιαφέρθηκε για την απόκτησή του ο ΠΑΟΚ, που τελικά τον ενέταξε στο δυναμικό στις αρχές Ιανουαρίου του 2009. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς στην ομάδα της Θεσσαλονίκης ξεχώρισε, πέρα από τις αμυντικές του ικανότητες και για τη δεινότητά του στις εκτελέσεις φάουλ. Η παρουσία του στον ΠΑΟΚ υπήρξε πετυχημένη γεγονός που οδήγησε τον Απρίλιο του 2010, σε ανανέωση του συμβολαίου του για άλλα δύο χρόνια, με αύξηση στις απόδοχές του
Την περίοδο 2011-2012 πραγματοποίησε πολύ καλή χρονιά, κερδίζοντας διακρίσεις κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος,
ενώ στην ετήσια βράβευση συμπεριλήφθηκε στους δεκαοκτώ καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος της περιόδου 2011-12. Πριν την ολοκλήρωση της χρονιάς ο ΠΑΟΚ φρόντισε να ανανεώσει την συνεργασία μαζί του, ανανεώνοντας το συμβόλαιό του για άλλα δύο χρόνια.
Διακρίσεις
Ομαδικές
Ένα πρωτάθλημα Πορτογαλίας: (2008)
Ατομικές
Το 2012 βραβεύθηκε ως μέλος της καλύτερης 18άδας του ελληνικού πρωταθλήματος 2011-12 από τα Βραβεία Nova Superleague 2012.
Το 2013 βραβεύθηκε ως πολυτιμότερος παίκτης του ΠΑΟΚ για την σεζόν 2012-13.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λίνο Ντορβαλίνο Άλβες&paiktisid=5178/ Η καριέρα του Λινο με αριθμούς
contra.gr Τα... στοιχήματα του "νέου" Λίνο]
record.xl.pt Lino: «Sede de vitória ainda não acabou»]
sport24.gr Λίνο: Αν γινόταν θα έπαιζα στην Εθνική Ελλάδας
sport24.gr Λίνο: "Δέθηκα με τον ΠΑΟΚ και θέλω να μείνω"]
olapaok.gr Συνέντευξη Λίνο
Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Πόρτο
Ποδοσφαιριστές ΠΑΟΚ
Ποδοσφαιριστές Φλουμινένσε Φούτμπολ Κλαμπ
Ποδοσφαιριστές Εσπόρτε Κλούμπε Μπαΐα
Ποδοσφαιριστές Σπορτ Κλαμπ Κορίνθιανς Παουλίστα
Ποδοσφαιριστές Ασοσιασάο Ντεσπορτίβα Σάο Καετάνο
Ποδοσφαιριστές Φιγκεϊρένσε Φουτεμπόλ Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Σάο Πάολο Φουτεμπόλ Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Εσπόρτε Κλούμπε Ζουβεντούδε
Ποδοσφαιριστές Ασοσιασάο Ακαδέμικα δε Κοΐμπρα
Ποδοσφαιριστές Μαρίλια Ατλέτικο Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο Σέριε Α
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
|
108796
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CE%B9%CE%B1
|
Νάια
|
Νάια ονομάζονταν οι αγώνες που γίνονταν προς τιμήν του Δία κάθε 4 χρόνια στην Αρχαία Δωδώνη από τον 3ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Στα Νάια γινόταν γυµνικοί και δραµατικοί αγώνες, αλλά και πιθανότατα µουσικοί αγώνες και αρµατοδροµίες, ενώ ακόμη αργότερα κατά τους ρωµαϊκούς χρόνους στο θέατρο γινόταν και θηριοµαχίες.
Από τις επιγραφές της Δωδώνης, αναφέρονται τα αξιώματα Ναΐαρχος, Αγωνοθέτης και Ναϊκοί Εύθυνοι καθώς και τα αθλήματα πάλη, παγκράτιο, πυγμαχία και πένταθλον.
Γραπτές µαρτυρίες πιστοποιούν ότι λάμβαναν χώρα δραµατικοί αγώνες και αναφέρεται η
διδασκαλία τραγωδίας του Ευριπίδη (Αρχέλαος) και της άγνωστης τραγωδίας
Αχιλλεύς του Χαιρήµονος.
Επειδή πιστευόταν ότι ο Δίας κατοικούσε στις ρίζες της ιερής φηγού (βελανιδιάς), γι' αυτό ονομάστηκε Νάιος Δίας, από το ρήμα "ναίω" = κατοικώ και στη συνέχεια η εορτή του "Νάια".
Τα Νάια πιθανότατα καθιερώθηκαν κατά την περίοδο της βασιλείας του Πύρρου (297-272 π.Χ.) και από ενεπίγραφη μαρτυρία προκύπτει ότι συνέχισαν να τελούνται ως το 240/241 µ.Χ. Θεωρείται ότι συνεχίστηκαν ως το τέλος του 4ου αι. μ.Χ. όταν σταμάτησαν να τελούνται ως εθνική εορτή με την επικράτηση του χριστιανισµού.
Τα Νάια είναι μια από τις έξι διοργανώσεις που αναφέρονται στο μηχανισμό των Αντικυθήρων και συγκεκριμένα με το όνομα Νάα, τα οποία γίνονταν στο ίδιο έτος με τα Νέμεα, το επόμενο έτος από τα Ολύμπια (τους Ολυμπιακούς Αγώνες) και το προηγούμενο έτος από τα Πύθια.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τα Νάϊα αναγεννώνται, Ένωση Κλασσικού Αθλητισμού Δωδώνη Ιωαννίνων
Αναφορές
Αθλητικές διοργανώσεις στην αρχαία Ελλάδα
Αρχαία Δωδώνη
|
146534
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Δήμος Γόρτυνος
|
Για τον δήμο Γόρτυνας Ηρακλείου δείτε εδώ: δήμος Γόρτυνας
Ο δήμος Γόρτυνος ήταν δήμος του νομού Αρκαδίας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Μεγαλόπολης . Βρισκόταν στο δυτικό τμήμα του νομού και περικλυόταν από τους δήμους Δημητσάνας, Τρικολώνων και Μεγαλόπολης. Ήταν ένας από τους δήμους που συγκροτούσαν την επαρχία Γορτυνίας. Ο δήμος αποτελούταν από 10 δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 1.266 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η Καρίταινα.
Διαίρεση
Ο δήμος περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς:
Δ.δ. Καριταίνης [ 379 ]
η Καρίταινα [ 271 ]
τα Καλυβάκια [ 54 ]
ο Καρβουνάρης [ 54 ]
Δ.δ. Ατσιχόλου -- ο Ατσίχολος [ 63 ]
Δ.δ. Βλαχορράπτη -- ο Βλαχορράπτης [ 101 ]
Δ.δ. Ζώνης -- η Ζώνη [ 118 ]
Δ.δ. Κατσίμπαλη -- ο Κατσίμπαλης [ 61 ]
Δ.δ. Κουρουνιού -- ο Κουρουνιός [ 80 ]
Δ.δ. Κυπαρισσίων -- τα Κυπαρίσσια [ 95 ]
Δ.δ. Κωτιλίου [ 206 ]
το Κωτίλιον [ 148 ]
ο Παλάτος [ 36 ]
το Στρογγυλόν [ 22 ]
Δ.δ. Μαυριών -- τα Μαυριά [ 49 ]
Δ.δ. Σαρακινίου [ 114 ]
το Σαρακίνιον [ 37 ]
το Κρυόνερον [ 41 ]
το Παλαιόκαστρον [ 36 ]
Γ
|
598352
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%20%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF%20%CE%9B%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B6
|
Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ
|
Ο Φρανσίσκο Σολάνο-Λόπεζ (Francisco Solano-Lopez, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή, 26 Οκτωβρίου 1928 – 12 Αυγούστου 2011) ήταν Αργεντινός καλλιτέχνης, δημιουργός κόμικς. Η πιο γνωστή δουλειά του είναι η επική σειρά «El Eternauta».
Η σταδιοδρομία του άρχισε το 1953 στην εκδοτική εταιρεία «Columba», για την οποία φιλοτέχνησε τη σειρά «Perico y Guillerma». Αργότερα, δουλεύοντας για τον οίκο «Abril», γνωρίστηκε και συνεργάσθηκε με τον Ector German Oesterheld, στη σειρά «Bull Rocket» για το περιοδικό «Misterix». Συνέχισαν τη συνεργασία τους περαιτέρω, στις σειρές «Pablo Maran», «Uma-Uma», αλλά και στo έντυπο «Hora Cero» της νέας εταιρείας του Osterheld, «Frontera», όπου δημοσίευσαν τις σειρές «Rolo el Marciano Adoptivo» και «El Heroe». Ο Lopez εργάσθηκε, παράλληλα, μαζί με τους Ούγκο Πρατ, Jose Antonio Munoz και Jorge Moliterni στη σειρά «Ernie Pike». Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1957 παρουσίασε τη σειρά επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές προεκτάσεις «El Eternauta» (σε σενάριο του Όστερχελντ) για το περιοδικό «Hora Cero». Η σειρά έτυχε τεράστιας απήχησης, έλκοντας παράλληλα την προσοχή της στρατιωτικής χούντας που κυβερνούσε την Αργεντινή, υποχρεώνοντας έτσι το Lopez να διαφύγει στην Ισπανία, προκειμένου να αποφύγει μία ενδεχόμενη σύλληψή του από τις Αρχές. Το 1959 ο καλλιτέχνης εντάχθηκε στο δυναμικό της βρετανικής εταιρείας εικονογραφημένων εκδόσεων «Fleetway» στη Μαδρίτη και αργότερα μετακόμισε στο Λονδίνο, δημιουργώντας αρκετές ακόμη σειρές, όπως τα «Galaxus: The Thing from Outer Space», «Pete’s Pocket Army», «Nipper», «Kelly’s Eye», «Janus Stark», «The Drowned World». Όταν επέστρεψε στη χώρα του συνέχισε τη συνεργασία του με τον Oesterheld. Επίσης δούλεψε μαζί με τους σεναριογράφους Ricardo Barreiro και Carlos Sampayo, στις σειρές «Slot-Barr» και «Evaristo», αντίστοιχα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Lopez επέκτεινε τις συνεργασίες του στα Ιταλικά περιοδικά «Lancio Story» και «Skorpio», όπου δημοσίευσε τις πιο αξιόλογες σειρές του. Τη δεκαετία του ’90 στράφηκε στις ερωτικές σειρές, δημιουργώντας τα «El Prostibulo del Terror» και «Silly Symphony» για το έντυπο «Kiss Comix».
Παραπομπές
Αργεντινοί δημιουργοί κόμικς
|
819483
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BC%20%CE%91%CE%84
|
Εναννατούμ Α΄
|
Ο Εναννατούμ Α΄ (Σουμεριακή γλώσσα: "EN.AN.NA-tum2") ήταν μικρότερος γιος του Ακουργκάλ, διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Εαννατούμ ως "Ενσί" ή βασιλιάς της Λαγκάς. Την περίοδο της βασιλείας του η Ούμμα απέκτησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία, ο βασιλιάς της Ουρ-Λουμμά επιτέθηκε στην Λαγκάς αλλά αποκρούστηκε επιτυχώς και ηττήθηκε από τον Εναννατούμ Α΄. Ο Ουρ-Λουμμά αντικαταστάθηκε από έναν άλλον βασιλιά ιερέα τον Ιλλί που συνέχισε τις επιθέσεις στην Λαγκάς. Με την σύζυγο του Ασούμεν ο Εναννατούμ Α΄ απέκτησε τρεις γιους, ο ένας από αυτούς κατασκεύασε ανδριάντες των γονέων του στην περίοδο της ζωής τους. Διάδοχος του ορίστηκε ο γιος του Εντεμένα.
Παραπομπές
Πηγές
Bahrani, Zainab (2013). Women of Babylon: Gender and Representation in Mesopotamia. Routledge.
Βασιλείς της Λαγκάς
|
81925
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Μοναστηράκι Φωκίδας
|
Το Μοναστηράκι είναι παραθαλάσσιο χωριό στη Δωρίδα του Νομού Φωκίδας, σε υψόμετρο 15 μέτρα.
Γεωγραφία
Το Μοναστηράκι βρίσκεται επί της εθνικής οδού Αντιρρίου–Ιτέας, Α της Ναυπάκτου σε απόσταση 11,5 χλμ., Δ του Γαλαξειδίου (55 χλμ.) και Ν του Ευπαλίου (3 χλμ.). Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στον ομώνυμο όρμο του Κορινθιακού κόλπου. Διαθέτει λιμανάκι με αρκετές ταβέρνες, ουζερί, καφετέριες και δύο παραλίες για μπάνιο, την παραλία «του Ηλιόπουλου» και τον «Παραθάλλασο» με τη μικρή ομώνυμη λιμνοθάλασσα που αναπτύσσεται ακριβώς πίσω της.
Χάρτης / Συντεταγμένες:
Αξιοθέατα
Σημαντικό αξιοθέατο είναι η στενή βραχώδης χερσόνησος, συνέχεια του λόφου «Αγγουράκι», που καταλήγει στο ακρωτήρι «Κόκκινος» ή «Κοκκινόβραχος». Βρίσκεται στα δυτικά του χωριού και δίπλα στον «Παραθάλλασο» και χωρίζει το Μοναστηράκι από τον γειτονικό οικισμό της Χιλιαδούς. Η χερσόνησος καλύπτεται από πουρνάρια, μεσογειακούς θάμνους, πεύκα και κυπαρίσσια και αποτελείται από δύο υψώματα που επικοινωνούν με έναν λαιμό. Λόγω της ιδιαίτερης αισθητικής της αξίας έχει χαρακτηριστεί ως «Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ)» με Κωδικό Τόπου: AT2011018.
Ιστορία – Ονομασία
Το Μοναστηράκι ιδρύθηκε το 1907 με Βασιλικό Διάταγμα ως «νέα κώμη υπό το όνομα Μοναστηράκιον», αλλά προϋπήρχε άτυπος οικισμός του Ευπαλίου κατοικούμενος κυρίως από ψαράδες. Το όνομά του προέρχεται από το μοναστήρι που υπήρχε την ύστερη βυζαντινή περίοδο και βρισκόταν στη θέση όπου υπάρχει σήμερα ο ενοριακός ναός του Ευαγγελιστού Μάρκου. Στο κεφαλάρι του χωριού, και σε υψόμετρο 300 μέτρων, υπήρχε παλαιά δεξαμενή στην οποία οι κτηνοτρόφοι συγκέντρωναν το γάλα και με πήλινους σωλήνες το διοχέτευαν στο χωριό, όπου παρασκεύαζαν τυρί και βούτυρο. Τα προϊόντα του χωριού είναι δημητριακά, εσπεριδοειδή και ψάρια.
Σύμφωνα με κάποιους μελετητές, στην ευρύτερη περιοχή, κοντά στο ακρωτήριο «Κόκκινος», τοποθετείται η αρχαία πόλη Ερυθρές. Στον θαλάσσιο χώρο του ακρωτηρίου έχουν επισημανθεί ερείπια βυθισμένης πόλης, όπως και λαξευτός τάφος, κεραμικά και νομίσματα στον λόφο «Αγγουράκι». Ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος αναφέρει ότι το 208 π.Χ., ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Ε΄, πέρασε με τα πλοία του στις Ερυθρές των Αιτωλών που είναι κοντά στο Ευπάλιο. Τη δεκαετία του 1930, το Μοναστηράκι αποτελούσε κέντρο του διαμετακομιστικού εμπορίου της Δωρίδας και της ορεινής Ναυπακτίας και διέθετε μέσω καϊκιών καθημερινή ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Ψαθόπυργο, απέναντι στην Πελοπόννησο.
Διοικητικά
Μετά την απελευθέρωση αναφέρεται επίσημα το 1897 στο ΦΕΚ 59Β - 17/06/1897 να προσαρτάται στον τότε δήμο Ευπαλίου. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 το όνομά του διορθώθηκε σε Κώμη, ενώ το 1920 επανέρχεται σε Μοναστηράκι. Το 1924 με το ΦΕΚ 135Α - 17/06/1924 ορίστηκε έδρα της νεοϊδρυθείσας ομώνυμης κοινότητας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 374 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 279 και με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης από το 2011 μαζί με τη Μαγούλα και το Σκάλωμα αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Μοναστηρακίου της Δημοτικής Ενότητας Ευπαλίου του Δήμου Δωρίδος.
Απογραφές πληθυσμού
Δείτε επίσης
Ασημακόπουλος, Χαράλαμπος Δ. (7 Μαΐου 2008). «Μοναστηράκι–Ιστορία». efpalio.wordpress.com. Ευπάλιο καθ΄ οδόν.
Νομική Ομάδα Υποστήριξης Πολιτών WWF Ελλάς (5 Ιουνίου 2012). «Επιχωμάτωση παράκτιου υγροτόπου». Σελ.7,13
Παραπομπές
Χωριά του νομού Φωκίδας
Δήμος Δωρίδος
Παραλίες της Φωκίδας
|
638117
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Αναστασία Σερρών
|
Η Αναστασία ή Αναστασιά είναι ημιορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών με υψόμετρο 450 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Η Αναστασιά βρίσκεται προς τα ανατολικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας στις νοτιοανατολικές πλαγιές του όρους Μενοίκιο, σε απόσταση 8 χλμ. (οδηγικά) Β.-ΒΑ. από τη Νέα Ζίχνη και 27,5 χλμ. Α. από τις Σέρρες. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία και φημίζονται για την παραγωγή κερασιών. Το όνομα προέρχεται από τη βυζαντινή εκκλησία του χωριού που είναι αφιερωμένη στην πολιούχο Αγία Αναστασία και από το 1995 έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Ο αρχικός αρχιτεκτονικός τύπος της είναι "τρουλαίος μετά περιστώου, με τρούλο κυλινδρικό και χαμηλό. Το δάπεδο του βυζαντινού ναού είναι από μαρμαροθέτημα, ενώ οι επιφάνειες των τοίχων είναι επιχρισμένες εσωτερικά και εξωτερικά". Στη τοποθεσία "Άγιος Αχίλλειος" υπάρχουν ερείπια εκκλησίας και κτισμάτων των υστεροβυζαντινών χρόνων, ενώ η γύρω τους περιοχή αναφέρεται ως μετόχι της Μονής Τιμίου Προδρόμου, που πιθανολογείται ότι πρόκειται για το μετόχι της Παναγίας Οστρινής.
Διοικητικά
Το χωριό αναφέρεται επίσημα μετά την απελευθέρωση το 1920 στο ΦΕΚ 2Α - 04/01/1920 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Ζηλιαχώβης (Νέας Ζίχνης). Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την Τοπική Κοινότητα Αναστασίας που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Νέας Ζίχνης του Δήμου Νέας Ζίχνης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 258 κατοίκους. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 18,152 χμ² (2011).
Πληθυσμός
Προσωπικότητες
Γεννήθηκαν στην Αναστασιά
Ευριπίδης Δαούτης, Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ' τάξεως)
Εμμανουήλ Ζάτσκας ή Ζίτσκας, Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος
Ιωάννης Ζαχαρίου ή Μπάτσης, Έλληνας σύνδεσμος του Μακεδονικού Αγώνα
Θεόδωρος Καμπούρης ή Ντόκος (; - 1907), Έλληνας Μακεδονομάχος, επικεφαλής των αγωνιστών Αναστασιάς
Αντώνιος Κούτλας, Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ' τάξεως)
Κωνσταντίνος Μόσχος, Έλληνας επίατρος του Στρατού και γιατρός
Ράντη (; - 1907), Ελληνίδα Μακεδονομάχος
Γεωργία Ράντη (; - 1907), Ελληνίδα Μακεδονομάχος
Θεόδωρος Ράντης (; - 1907), Έλληνας Μακεδονομάχος.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1995, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Χωριά του νομού Σερρών
Δήμος Νέας Ζίχνης
|
24357
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BA%CE%B9%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Ποντίκι (αποσαφήνιση)
|
Ο όρος ποντίκι μπορεί να αναφέρεται στα παρακάτω λήμματα:
Στον Ποντικό, μικρό θηλαστικό
Στο ποντίκι, συσκευή κατάδειξης που χρησιμοποιείται στους Η/Υ.
Στην εφημερίδα Το Ποντίκι
Δικέφαλος μυς στην κοινή αργκό γλώσσα, μεταφορικά για το του βραχίονα: «κάνε ποντίκι».
Σε βρώσιμο τμήμα του μόσχου: "Θέλω κιμά από ποντίκι".
|
748603
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82
|
Κολωνίδες
|
Οι Κολωνίδες ήταν αρχαία ελληνική πόλη χτισμένη στην περιοχή κοντά στα Βουνάρια και στο πρώην χωριό Καστέλλια της Μεσσηνίας, το οποίο καταστράφηκε το 1886 από σεισμό. Το 1887 δημιουργήθηκε σε κοντινή απόσταση, στην τοποθεσία Καντιάνικα, ο οικισμός Νέα Κορώνη, με σύγχρονο ρυμοτομικό σχέδιο και οι κάτοικοι από τα Καστέλλια εγκαταστάθηκαν εκεί.
Ιστορία
Τις Κολωνίδες τις ίδρυσε μετά από χρησμό, ο βασιλιάς Κόλαινος της αρχαίας Αθήνας, κοντά στην Κορώνη, σημερινό Πεταλίδι και τον οδήγησε σε αυτή την αποικία, το πτηνό κόρυδος.
Τοποθεσία
Η πιθανότερη θέση των αρχαίων Κολωνίδων, είναι οι τοποθεσίες των Βουναρίων και της Νέας Κορώνης, οι οποίες βρίσκονται πάνω σε λοφίσκους και κοντά στη θάλασσα. Επίσης κοντά στα Βουνάρια, βρέθηκαν τάφοι με πολλά αγγεία. Σύμφωνα με μελετητές, οι αρχαίες Κολωνίδες βρίσκονταν στο λόφο Στυλιανόπουλο, κοντά στη Νέα Κορώνη.
Οικισμοί
Δείτε επίσης
Δήμος Κολωνίδων
Παραπομπές
Πηγές
Μανιατάκειο Ίδρυμα - Η Ιστορική Διαδρομή των Καστελλίων
Πόλεις της αρχαίας Μεσσηνίας
Κορώνη
|
395104
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82
|
Δημήτριος Ρίτσος
|
Ο Δημήτριος Ρίτσος (1912 - Φεβρουάριος 1988) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Διατέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων κατά την περίοδο της Δικτατορίας, από τον Δεκέμβριο του 1967 της μέχρι και την πτώση της.
Βιογραφικό
Ο Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά το 1912 και ένα χρόνο αργότερα η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική και Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια εργάστηκε ως δικηγόρος για περισσότερα από 30 χρόνια, ειδικευόμενος στο ασφαλιστικό δίκαιο και συνεργαζόμενος στενά με επιχειρήσεις της οικογένειας Πλυτά. Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1947 όταν διορίστηκε δημοτικός σύμβουλος υπό τον Ιωάννη Πιτσίκα. Τα επόμενα χρόνια εκλέχτηκε επανειλημμένα αντιδήμαρχος του Δημοτικού Συμβουλίου και μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής, ενώ διατέλεσε πρόεδρος και μέλος του διοικητικού συμβουλείου διάφορων οργανισμών, ιδρυμάτων και νοσοκομείων. Το 1964 εξελέγη ως πρώτος σε ψήφους δημοτικός σύμβουλος, με αποτέλεσμα να ορισθεί, σύμφωνα με τα ισχύοντα της εποχής, Αναπληρωτής Δήμαρχος. Όταν μετά το αποτυχημένο αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου του 1967 ο εκλεγμένος δήμαρχος και στενός του φίλος Γεώργιος Πλυτάς αποχώρησε από τη χώρα για το Λονδίνο με τον βασιλιά Κωνσταντίνο, ο Ρίτσος τον διαδέχθηκε. Στις 18 Δεκεμβρίου του 1967 ορκίσθηκε ως νέος δήμαρχος από τον Στυλιανό Παττακό.
Δημαρχία
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Ρίτσος έτυχε έντονης προβολής. Συμμετείχε τακτικά σε εγκαίνια έργων, ένα από αυτά ήταν και το συντριβάνι της πλατείας Συντάγματος, τα εγκαίνια του οποίου πραγματοποιήθηκαν στις 17 Ιουνίου 1971, υποδοχές επισήμων, ακόμα και σε επιτροπές καλλιστείων. Επί της δημαρχίας του έκλεισαν τα, ήδη παρακμάζοντα, δημοτικά ιατρεία στις συνοικίες της Αθήνας, ενώ το δημοτικό Νοσοκομείο Ελπίς μεταφέρθηκε σε νέο κτίριο στην οδό Δημητσάνης στους Αμπελόκηπους. Ήταν θιασώτης της επέκτασης του πολεοδομικού συγκροτήματος πέρα από τα γεωγραφικά όρια του Υμηττού και του Αιγάλεω και προέβλεψε τη δημιουργία νέων επιχειρηματικών και εμπορικών κέντρων στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Ανάμεσα στα οράματα του περιλαμβανόταν η δημιουργία ενός υπέργειου συστήματος σιδηροδρόμων.
Ύστερα από νομοθετικό διάταγμα για αντικατάσταση όλων των Δημάρχων που είχαν διοριστεί από το καθεστώς των Συνταγματαρχών τον διαδέχθηκε ο δικαστικός Κωνσταντίνος Δάρας στις 18 Σεπτεμβρίου 1974.
Πέθανε το 1988 και κηδεύτηκε στις 15 Φεβρουαρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο.
Προσωπική ζωή
Ήταν παντρεμένος με τη Λέιλα Ρίτσου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά τον Νικόλαο Ρίτσο και τον Θεόδωρο Ρίτσο.
Παραπομπές
avarchive.gr
Κωδικός Τεκμηρίου D3350,
Κωδικός Θέματος T10362
Πηγές
Έλληνες δικηγόροι
Δήμαρχοι Αθηναίων
|
575138
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC%20%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B1%CF%81%CF%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD
|
Γουίλιαμ Στιούαρτ του Μπαλντοράν
|
Ο Σερ Γουίλιαμ Στιούαρτ του Μπαλντοράν (περί το 1440 - περί το 1500), 2ος λόρδος του Μπαλντοράν και 1ος βασιλικός Μπέιλι του Μπαλκουίντερ ήταν γιος του Ιακώβου Στιούαρτ και της Ανναμπέλ Μπιουκάναν, κόρης του Πάτρικ 14ου λόρδου του Μπιουκάναν. Ο Γουίλιαμ ήταν μεγάλος γαιοκτήμονας τον 15ο αιώνα και γενάρχης των Στιούαρτ του Μπαλκουίντερ, ήταν εγγονός του Ιακώβου του Παχύ που διεκδικούσε ανεπιτυχώς το στέμμα της Σκωτίας μέχρι τον θάνατο του (1429). Ο παππούς του Ιάκωβος Μορ Στιούαρτ ήταν ο μικρότερος και ο μοναδικός γιος του Μέρντοχ Στιούαρτ, δούκα του Όλμπανυ που απέφυγε την εκτέλεση με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας που αποδόθηκε σε όλα τα μέλη της οικογένειας του Όλμπανυ από τον Ιάκωβο Α΄ της Σκωτίας (1425). Ο Ιάκωβος ο Παχύς δραπέτευσε στο Άντριμ στην Ιρλανδία για να αποφύγει την οργή του βασιλιά ενώ όλοι οι τίτλοι και η περιουσία της οικογένειας κατασχέθηκαν. Ο μικρότερος γιος του Ιάκωβος "Μπέγκ" Στιούαρτ ύστερα από βασιλική συγχώρεση επέστρεψε στην Σκωτία και παντρεύτηκε την Ανναμπέλ Μπιουκάναν, κόρη του Πάτρικ 14ου λόρδου του Μπιουκάναν, ο Γουίλιαμ ήταν ο δεύτερος γιος τους.
Μπέιλι του Μπαλκουίντερ
Ο Γουίλιαμ Στιούαρτ διορίστηκε βασιλικός Μπέιλι του Μπαλκουίντερ (1488), ο τίτλος είχε σχέση με τον ανώτερο δικαστικό υπάλληλο της περιοχής και αντιστοιχούσε με μεγάλους δικαστικούς τίτλους που υπήρχαν εκείνη την εποχή σε άλλες χώρες. Ο Γουίλιαμ Στιούαρτ μετέφερε το επώνυμο Στιούαρτ στην περιοχή και θεωρείται ο γενάρχης όλων των μικρότερων κλάδων των Στιούαρτ του Μπαλκουίντερ. Το όνομα "Μπαλντοράν" προέρχεται από τα αρχαία Γαλατικά και σημαίνει "πόλη της ενυδρίδας", κατά άλλους ήταν μετονομασία της αρχαίας πόλης του "Μπαλιντοράν", σε κάθε περίπτωση το όνομα από τότε σταμάτησε να υπάρχει. Η πόλη βρισκόταν στο Γουέστ Ντανμπάρτοσάιρ κοντά στο Μίλτον του Κάπσι περίπου 15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Στέρλινγκ, οι Στιούαρτ του Μπαλντοράν πούλησαν την πόλη στην οικογένεια Γκλοράτ που έδωσαν από τότε το όνομα στην πόλη. Ο Γουίλιαμ Στιούαρτ δεν έκανε σοβαρές προσπάθειες να επανακτήσει η οικογένεια του τους τίτλους και την περιουσία που είχε πριν από την κατάσχεση των κτημάτων του προπάππου του (1425), προσπάθησε όμως με όλα τα μέσα να μεγαλώσει τα οικογενειακά κτήματα.
Οικογένεια
Με την πρώτη σύζυγο του Τζάνετ Μπιουκάναν, κόρη του Άρστιμπαλντ Μπιουκάναν του Λεττίρ απέκτησε :
Τζάνετ Στιούαρτ (γεν. 1475)
Αγνή Στιούαρτ (γεν. 1477)
Με την δεύτερη σύζυγο του Έλεν Κάμπελ του Γκλενόρτσι, κόρη του Κόλιν Κάμπελ του Γκλενόρτσι (5 Οκτωβρίου 1498) απέκτησε :
Γουόλτερ Στιούαρτ, 3ος λόρδος του Μπαλντοράν
Τζων Στιούαρτ (γεν. 1485)
Μαριότ Στιούαρτ (γεν. 1490)
Στην διάρκεια του 14ου αιώνα οι απόγονοι του κέρδισαν εκτάσεις γης στην περιοχή του Μπαλντοράν
Παραπομπές
Πηγές
Campbell, Alastair, p.134, A History of Clan Campbell
Debrett, John, p.799, Debrett's Peerage of England, Scotland, and Ireland
Nelker, Gladys P, The Clan Steuart, Genealogical Publishing (1970)
Seaver, Montgomery J., p. 11, Stewart Family History
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Στιούαρτ του Μπαλκουίντερ
Οίκος των Στιούαρτ
|
774610
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%A3%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%82
|
Βερεγγάριος ο Σοφός
|
Ο Βερεγγάριος, που ονομάζεται Σοφός (, ), ήταν κόμης (ή δούκας) της Τουλούζης (814–835) και δούκας (ή μάργραβος) της Σεπτιμανίας (832–835). Κατείχε την κομητεία της Βαρκελώνης ταυτόχρονα με τη Σεπτιμανία. Ο Bερεγγάριος ήταν μέλος της οικογένειας των Ουνρουοχιδών.
Βιογραφία
Ήταν γιος του Ούνρουοχ Β΄ του Φρίουλι και της Ίνγκελτρουντ και αδελφός του Εβεράρδος. Ανιψιός του ήταν ο Bερεγγάριος Α΄ βασιλιάς της Φραγκίας.
Το 814, ο Λουδοβίκος Α΄ ο Ευσεβής εγκατέστησε τον Βερεγγάριο ως κόμη της Τουλούζης, διάδοχο του Ραϋμόνδου Ραφινέλ που είχε διοριστεί από τον Καρλομάγνο. Ήταν επίσης σύμβουλος του Πεπίνου Α΄ της Ακουιτανίας το 816. Το 819, αυτός και ο Γκερέν, κόμης του Ωβέρν, πολέμησαν εναντίον του σφετεριστή δούκα της Γασκώνης, Λούπο Γ΄ Σεντούλε. Ο Bερεγγάριος εμφανίζεται ως απεσταλμένος (Misus dominicus) του Λουδοβίκου Α΄ τον Μάιο του 825 και στη συνέχεια το 827 στις έξι κομητείες Ρενς, Σουασόν, Σενλί, Μπωβαί, Λαόν και Κατολονίς και στις τέσσερις επισκοπές της Aμιέν, Καμπραί, Σαιν-Πολ-συρ-Τερνουάζ και Nοβιομασενσεμ .
Τον Νοέμβριο του 831, ο Πεπίνος επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του, με τον Βερεγγάριο να τον συμβουλεύει να μην επαναστατήσει, αλλά με τον Βερνάρδο της Σεπτιμανίας να τον υποκινεί. Στις αρχές του 832, ο Λουδοβίκος Α΄ ο Ευσεβής άρχισε να εκστρατεύει εναντίον του επαναστατημένου γιου του. Ο Bερεγγάριος, πιστός στον βασιλιά, επιτέθηκε στις περιοχές του Bερνάρδου, καταλαμβάνοντας το Ρουσιγιόν (με τον Βαλεσπίρ), το Ραζές και το Κονφλάν. Στις 2 Φεβρουαρίου, ο Βερεγγάριος είχε ήδη φτάσει στην Έλνα. Τελικά, το φθινόπωρο του ίδιου έτους, διαδοχικές νίκες των βασιλικών δυνάμεων ανάγκασαν τον Πεπίνο και τον Βερνάρδο να εμφανιστούν ενώπιον του βασιλιά (τον Οκτώβριο) και να παρακαλέσουν για ειρήνη. Ο Πεπίνος στερήθηκε από το βασίλειό του και στάλθηκε, ως αιχμάλωτος, στο Tρηρ. Τα εδάφη του δόθηκαν στον Κάρολο Β΄ τον Φαλακρό, τον μικρότερο γιο του βασιλιά. Ο Bερνάρδος κατηγορήθηκε για απιστία και στερήθηκε από όλα τα εδάφη του στη Σεπτιμανία και τη Γοτθία, που δόθηκαν στον Bερεγγάριο. Ο Γκωσέλμ, ο αδερφός του Bερνάρδου, στερήθηκε επίσης από την πλειονότητα των εδαφών του, αλλά για ένα διάστημα κράτησε το Eμπούριες, αν και αυτό χάθηκε αργότερα στον Βερεγγάριο.
Το 833, ο Αθνάρ Α Γκαλίδεθ, κόμης του Ουρζέλ και Σερδάνια, σφετερίστηκε τις κομητείες Πάγιαρς και Ριβαγόρθα υπό την κυριαρχία του Bερεγγάριου. Το 834, όταν ένας άλλος επαναστάτης γιος του βασιλιά, ο Λοθάριος (Α΄), ηττήθηκε, ο Βερνάρδος, έχοντας πολεμήσει στο πλευρό του Λουδοβίκου με τον Πεπίνο, ανέκτησε τις παλαιές του επικράτειες ως τίμημα της υποστήριξής του. Τα εδάφη πέρασαν στον Bερνάρδο και ο Bερεγγάριος αποδυναμώθηκε. Ως αποτέλεσμα, τα Πυρηναία εδάφη του Bερεγγάριου κατασχέθηκαν παράνομα και αναδιανεμήθηκαν από το βασιλικό στέμμα σε άλλους. Οι Καταλανικές παραχωρήσεις του τού αφαιρέθηκαν και δόθηκαν στον παλαιό του εχθρό. Δεν τού έμεινε τίποτε εκτός από την κομητεία της Τουλούζης, αφού πολέμησε πιστά για τον γηραιό βασιλιά και τον επιτυχημένο Πεπίνο.
Τον Ιούνιο του 835, ο Bερνάρδος και ο Bερεγγάριος κλήθηκαν σε μία Συνέλευση στο Κρεμιέ, κοντά στη Λυών, όπου θα λαμβανόταν μία απόφαση σχετικά με τη διανομή των εδαφών στη Σεπτιμανία και τη Γοτθία, αλλά στο δρόμο ο Bερεγγάριος απεβίωσε αδόκητα. Έτσι η απόφαση απλοποιήθηκε και ο βασιλιάς έδωσε τις κομητείες της περιοχής στον Bερνάρδο και την Τουλούζη στον Γκέριν.
Παραπομπές
Κόμητες της Βαρκελώνης
Κόμητες της Τουλούζης
Οίκος των Ουνρουοχιδών
|
76276
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%85%CE%B1
|
Όρος Κένυα
|
Το Όρος Κένυα είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αφρικής (μετά το Κιλιμάντζαρο). Όπως και το Κιλιμάντζαρο, έτσι και το Όρος Κένυα είναι σβησμένο ηφαίστειο. Οι υψηλότερες κορυφές του Κένυα είναι οι Batian (5.199 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας), Nelion (5.188 μέτρα) και Lenana (4.985 μέτρα). Το Όρος Κένυα υψώνεται στο κέντρο της ομώνυμης χώρας, μόλις νότια του ισημερινού της Γης (γεωγραφικές συντεταγμένες 0° 9΄ νότιο πλάτος και 37° 18΄ ανατολικό μήκος), περίπου 150 χιλιόμετρα Β-ΒΑ της πρωτεύουσας Ναϊρόμπι.
Η περιοχή γύρω από το βουνό σε έκταση 620 τ.χλμ. προστατεύεται στο Εθνικό Πάρκο του Όρους Κένυα, που το 1997 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Ιστορία και εξερεύνηση
To Όρος Κένυα εξερράγη για τελευταία φορά πριν από 2,6 ως 3,1 εκατομμύρια χρόνια. Οι πλαγιές του φιλοξενούν αρκετούς διαφορετικούς βιότοπους: Τα χαμηλότερα μέρη είναι ξηρόφιλο δάσος, που σε ύψος περί τα 2000 μέτρα δίνει τη θέση του σε ορεινό δάσος από κυπαρίσσι και ποδόκαρπο με μία ζώνη μπαμπού στα 2500 μέτρα. Ακόμα υψηλότερα υπάρχει το ανώτερο δάσος, με μικρότερα δένδρα καλυμμένα με βρύα και λειχήνες. Το ευδιάκριτο ανώτατο όριο των δένδρων είναι στα 3.500 μέτρα περίπου, και προς την κορυφή υπάρχει μία αφροαλπική ζώνη με χαρακτηριστικό τα γιγάντια φυτά-ροζέτες. Δώδεκα μικροί και διαρκώς συρρικνούμενοι παγετώνες εντοπίζονται ανάμεσα στις κορυφές.
Ο Γερμανός ιεραπόστολος Johann Ludwig Krapf ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που ανέφερε ότι είδε το Όρος Κένυα, το 1849. Οι αναφορές του ότι είδε χιόνι ή πάγο (όντας στην τροπική ζώνη) γελοιοποιήθηκαν από τους επιστήμονες της εποχής. Ωστόσο, ο Krapf έδωσε στο βουνό το όνομα με το οποίο είναι διεθνώς γνωστό, Κένυα, από το Kiinyaa της φυλής Ουακάμπα. Το όνομα «Αποικία του Κένυα» δόθηκε στη συνέχεια στο «Προτεκτοράτο της Βρετανικής Ανατολικής Αφρικής» το 1920 και από αυτό στο ανεξάρτητο κράτος που δημιουργήθηκε αργότερα και περιλαμβάνει το βουνό.
Αργότερα, εξερεύνησαν το βουνό οι Τζόζεφ Τόμσον, που ανέβηκε το 1883 τη δυτική πλαγιά μέχρι τα 2.743 μέτρα, και ο κόμης Samuel Teleki με τον Ludwig von Höhnel, που έφθασαν στα 4.350 μέτρα το 1887. Ανέφεραν ότι πίστευαν πως είχαν ανακαλύψει ένα ηφαιστειακό κρατήρα. Το 1893 ομάδα υπό τον γεωλόγο John Walter Gregory έφθασε στους παγετώνες, στα 4.730 μέτρα περίπου.
Η εξερεύνηση διευκολύνθηκε από το 1899 και μετά, όταν η σιδηροδρομική γραμμή έφθασε μέχρι το Ναϊρόμπι. Η πρόσβαση στο βουνό ήταν πολύ ευκολότερη από εκεί από ό,τι από την ακτή, κι έτσι η πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση στο βουνό μέχρι την υψηλότερη κορυφή του (τη Batian) έγινε από τους Halford John Mackinder, C. Ollier και J. Brocherel στις 13 Σεπτεμβρίου 1899. Η κορυφή Nelion κατακτήθηκε για πρώτη φορά από τον Eric Shipton το 1929. Αντίθετα από τις δύο πρώτες κορυφές, η κορυφή Lenana μπορεί να «κατακτηθεί» με απλή οδοιπορία. Το 1938 ανέβηκε και η πρώτη γυναίκα στη Batian, η Una Cameron. Η καλύτερη εποχή για ανάβαση στο Όρος Κένυα από τη νότια πλευρά είναι τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο, ενώ από τη βόρεια τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο.
Αξιοσημείωτη είναι η ιστορία τριών Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που δραπέτευσαν το 1943 από το στρατόπεδο στο Νανιούκι και σκαρφάλωσαν στο βουνό. Στη συνέχεια επέστρεψαν στο στρατόπεδο χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς, αποζητώντας την ασφάλεια και την εξασφαλισμένη τροφή. Ο τίτλος του βιβλίου που περιγράφει την ιστορία τους, No Picnic on Mount Kenya, είναι ενδεικτικός (βλ. «Βιβλία» στο τέλος του άρθρου). Σήμερα υπάρχουν ορεινά καταφύγια στο βουνό.
Το Όρος Κένυα είναι η βάση ενός από τους σταθμούς παρακολουθήσεως της γήινης ατμόσφαιρας (Global Atmosphere Watch).
Στις 21 Ιουλίου 2003, ένα νοτιοαφρικανικό αεροσκάφος με 12 επιβάτες και διμελές πλήρωμα συνετρίβη στην κορυφή Lenana. Κανένας τους δεν επέζησε.
Το βουνό στον πολιτισμό των τοπικών φυλών
Οι κυριότερες φυλές που ζουν κοντά στο Όρος Κένυα είναι οι Κικούγιου (Kĩkũyũ), Έμπου (Embu), Μασάι (Maasai) και Ουακάμπα (Wakamba). Το όρος Κένυα συνιστά σημαντικό στοιχείο στη λαογραφία και τον πολιτισμό όλων αυτών των ανθρώπων.
Κικούγιου
Οι Κικούγιου ή Γεκόγιο ζουν στην ανατολική και τη νότια πλευρά του βουνού. Ασχολούνται με τη γεωργία, καθώς το ηφαιστειογενές έδαφος είναι ιδιαίτερα γόνιμο. Οι Κικούγιου πιστεύουν ότι ο θεός τους, ο Ngai, ζει πάνω στο Όρος Κένυα. Κτίζουν τα σπίτια τους με τις πόρτες να βλέπουν προς το Όρος Κένυα, το οποίο ονομάζουν Κέρε-νυάγα, δηλαδή λευκό ή λαμπρό βουνό. Οι παγετώνες και οι χιονοσκέπαστες πλαγιές του αποκαλούνται «κλίνη του Θεού». Λευκή σκόνη από το βουνό χρησιμοποιείται σε διάφορες τελετουργίες, όπως στην περιτομή.
Έμπου
Οι Έμπου πιστεύουν επίσης ότι το Όρος Κένυα είναι η κατοικία του θεού τους Ngai και θεωρείται ιερό. Και οι Εμπού χτίζουν τα σπίτια τους με τις πόρτες να βλέπουν προς το Όρος Κένυα, το οποίο ονομάζουν Kirenia, δηλαδή «Βουνό της Λευκότητας».
Μασάι
Οι Μασάι είναι μεν νομάδες, αλλά χρησιμοποιούν πολύ τη γη στα βόρεια του Όρους Κένυα για να βόσκουν τα ζώα τους. Πιστεύουν ότι οι πρόγονοί τους κατέβηκαν από το βουνό κατά τη Δημιουργία του κόσμου. Αποκαλούν το βουνό Ol Donyo Eibor και Ol Donyo Egere, δηλαδή «Λευκό Όρος» και «Κηλιδωτό Όρος» αντιστοίχως.
Ουακάμπα
Οι Wakamba ονομάζουν το βουνό Kima Ja Kengnia, δηλαδή «Βουνό της Λευκότητας», και Kiinyaa, δηλαδή «της Στρουθοκαμήλου». Και τα δύο ονόματα οφείλονται στο χρώμα των κορυφών: λευκό από το χιόνι και τους πάγους, και σκούρο από τον ηφαιστειογενή βράχο, που τις καθιστούν παρόμοιες με τα άσπρα και μαύρα φτερά της ουράς της αρσενικής στρουθοκαμήλου.
Η τοπική θρησκεία αυτών και άλλων φυλών της περιοχής με τον σαφώς μονοθεϊστικό της χαρακτήρα εξετάζεται αναλυτικότερα στο βιβλίο του Αναστάσιου Γιαννουλάτου (σήμερα Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας) «Κύριος της Λαμπρότητος: Ο Θεός των παρά το Όρος Κένυα φυλών», θρησκειολογική μελέτη που συνέταξε παράλληλα με το ιεραποστολικό του έργο στην Αφρική.
Κορυφές
(κατά σειρά ύψους)
Μπατιάν (Batian) (5199 m)
Νελιόν (Nelion) (5188 m)
Λενάνα (Lenana) (4985 m)
Coryndon (4960 m)
Pigott (4957 m)
Τόμσον (Thompson) (4955 m)
Dutton (4885 m)
Τζον (John) (4883 m)
Melhuish (4880 m)
John Minor (4875 m)
Krapf Rognon (4800 m)
Πέτερ (Peter) (4757 m)
Σλέιντ (Slade) (4750 m)
Τερέρε (Terere) (4714 m)
Sendeyo (4704 m)
Midget Peak (4700 m)
The Hat (4639 m)
Delamere Peak
Μαξιμίλιαν (Macmillan Peak)
Παγετώνες στο Όρος Κένυα
Οι παγετώνες στο Όρος Κένυα υποχωρούν γρήγορα. Φωτογραφίες από την αποστολή του 1899 και πρόσφατες δείχνουν καθαρά τη συρρίκνωσή τους. Τα τελευταία χρόνια δεν φαίνεται φρέσκο χιόνι πάνω τους, ούτε καν στον μεγαλύτερο, τον παγετώνα Λιούις, και έτσι δεν σχηματίζεται νέος πάγος. Προβλέπεται ότι μέχρι το έτος 2035 δεν θα υπάρχει πλέον πάγος πάνω στο Όρος Κένυα.
Η συνολική επιφάνεια των παγετώνων του βουνού μετρήθηκε κατά τη δεκαετία του 1980 και καταγράφηκε ως περίπου 700 στρέμματα. Κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού αρχίζοντας από τον βορρά, οι παγετώνες γύρω από το κέντρο του Όρους Κένυα φέρουν τα παρακάτω ονόματα:
Northey
Krapf
Gregory
Lewis
Diamond
Darwin
Forel
Heim
Tyndall
Cesar
Josef
Χείμαρροι στις πλαγιές
Το Όρος Κένυα είναι ο κύριος τροφοδότης σε νερό για δύο μεγάλα ποτάμια της Κένυας: τον Τάνα (τον μεγαλύτερο της χώρας) και τον βόρειο Ewaso Ng'iso. Υπολογίζεται ότι τα νερά του βουνού παρέχουν άμεσα νερό σε πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Οι χείμαρροι που ξεκινούν από το βουνό είναι οι παρακάτω:
Sirimon
Liki
Nanyuki
Nazita
Nitmi
Tnuchi
Nyamindi
Sagana
Ναϊρόμπι
Naro Moru
Burguret
Οικοσυστήματα
Η χλωρίδα και πανίδα του Όρους Κένυα είναι πολύ διαφορετική κατά τόπους, και η διαφορά δεν οφείλεται μόνο στο υψόμετρο-θερμοκρασία, αλλά και στη βροχόπτωση, και την πλευρά. Οι υγροί άνεμοι έρχονται από τον Ινδικό Ωκεανό, οπότε οι ανατολικές και νοτιοανατολικές πλαγιές είναι υγρότερες. Η κάθε ζώνη ορίζεται από διαφορετικά κυρίαρχα είδη φυτών. Τα περισσότερα είδη φυτών του βουνού δεν έχουν βέβαια κοινές ονομασίες στην ελληνική ή την αγγλική γλώσσα.
Η περιφέρεια
Οι περιοχές γύρω από τους πρόποδες έχουν ήδη ένα υψόμετρο 1000 ως m 1200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι ωστόσο πολύ θερμές και ξηρές, καλυμμένες κυρίως με σαβάνα και θαμνότοπους.
Ζώνη καλλιεργειών
Οι πρόποδες του βουνού είναι πολύ εύφοροι εξαιτίας της αναμίξεως ηφαιστειακής τέφρας στο έδαφος. Οι πλαγιές κάτω από τα 1.800 μέτρα καλλιεργούνται εντατικά, παράγοντας τσάι, καφέ, φασόλια, καλαμπόκι, μπανάνες, λαχανικά, ακόμα και πατάτες. Λίγα μεγάλα αγροκτήματα έχουν σιτάρι και βρώμη. Σε λιγότερο παραγωγικές περιοχές εκτρέφονται ζώα, ιδίως αγελάδες για το γάλα τους.
Και οι καλλιέργειες διαφέρουν από πλευρά σε πλευρά, αφού η βόρεια πλευρά του βουνού είναι πολύ ξηρή για το τσάι και τον καφέ. Κάποιο αρδευτικό σύστημα έχει δημιουργηθεί, που έχει αυξήσει την παραγωγικότητα, αλλά καθώς τόσος πληθυσμός εξαρτάται για την ύδρευσή του από τα νερά του βουνού, η άρδευση μειώνει το νερό που φθάνει σε μακρινότερες περιοχές προκαλώντας ξηρασία εκεί.
Ανάμεσα σε υψόμετρα 1.800 και 2.500 μέτρα κυριαρχεί το υποορεινό δάσος, που εκμεταλλεύονται οι ντόπιοι. Υπάρχουν σχετικές βιοτεχνίες, όπως πριονιστήρια και επιπλοποιία.
Ορεινό δάσος
Το κάτω όριο του ορεινού δάσους είναι μεταξύ 2.000 και 2.500 μέτρα. Εδώ και πάλι εμφανίζονται διαφορές κατά πλευρά: στις υγρές νοτιοανατολικές πλαγιές το κυρίαρχο είδος είναι η Ocotea usambarensis, δένδρο που φθάνει σε ύψος τα 45 μέτρα. Εδώ υπάρχουν και βρύα, λειχήνες και φτέρες.
Στις βόρειες πλαγιές το κυρίαρχο είδος είναι το ανατολικοαφρικανικό κυπαρίσσι Juniperus procera, που Φθάνει σε ύψος τα 30 και πλέον μέτρα και δίνει μαλακή ξυλεία, όπως και το Podo (Podocarpus milanjianus), που φθάνει τα 45 μέτρα. Λίγο χαμηλότερα ευδοκιμεί και η αφρικανική ελιά (Olea africana). Η Schefflera είναι επίφυτο που τελικά «πνίγει» και νεκρώνει το δένδρο που τη φιλοξενεί. Η χλόη περιλαμβάνει τριφύλλι, ορχιδέες του γένους Impatiens και μέντες.
Πολλά είναι τα είδη ζώων του ορεινού δάσους: πίθηκοι αντιλόπες, ύρακες και κάποιοι επισκέπτες ελέφαντες και αφρικανικοί βούβαλοι. Σπάνια είδη είναι ο γιγάντιος αγριόχοιρος του δάσους και η αντιλόπη Bongo. Οι θηρευτές περιλαμβάνουν την ύαινα και τη λεοπάρδαλη, με περιστασιακά λιοντάρια. Τα πουλιά περιλαμβάνουν φραγκολίνους, παπαγάλους (διάφορα είδη), χελιδόνια και τη σπάνια πράσινη ίβιδα (Mesembrinibis cayennensis). Στο Όρος Κένυα έχει παρατηρηθεί η μοναδική στον κόσμο συμπεριφορά των βουβαλιών να ανασκάπτουν το έδαφος με τα κέρατά τους και να το τρώνε. Αυτό πρέπει να οφείλεται στην περιεκτικότητα του εδάφους σε σίδηρο, απαραίτητο για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης που βοηθά στην προσαρμογή στο μεγαλύτερο υψόμετρο, όπου το οξυγόνο στον αέρα είναι σημαντικά λιγότερο(Mahaney,W: "Behaviour of the African Buffalo on Mount Kenya", African Journal of Ecology, τόμος 25, σσ.199-202 (1987)
Ζώνη του μπαμπού
Η ζώνη αυτή στο Όρος Κένυα είναι εντελώς φυσική, και όχι το αποτέλεσμα αποψιλώσεως προηγούμενου δάσους από τον άνθρωπο. Το μπαμπού στη δυτική πλευρά φθάνει σε ύψος τα 9 μέτρα, ενώ στην υγρότερη νοτιοανατολική τα 15. Στην ξηρότερη βόρεια πλευρά η ζώνη αδυνατίζει και σε κάποια μέρη δεν υπάρχει καν.
Επειδή το μπαμπού τρώγεται από ελάχιστα είδη ζώων, φτωχή είναι η πανίδα εδώ, αλλά τη διασχίζουν μεγάλα ζώα (φαίνεται από τα μονοπάτια που ανοίγουν), όπως οι ελέφαντες και τα βουβάλια, διακινούμενα ανάμεσα στα δάση.
Ανώτερο δάσος
Το δάσος αυτό (timberline forest) βρίσκεται ανάμεσα στα 3.000 και 3.500 μέτρα, και χαμηλότερα στις ξηρότερες πλευρές του βουνού. Τα δέντρα εδώ είναι μικρότερα, και ανήκουν στα είδη Hagenia abyssinica υπερικό (Hypericum), κ.ά.. Τα λουλούδια περιλαμβάνουν και τη βιολέτα (Viola spp.)
Λειμώνες
Ο λειμώνας βρίσκεται σε υψόμετρα από 3.200 ως 3.800 μέτρα, και κυριαρχείται από θάμνους με μικρά φύλλα. Η Erica μπορεί να φθάσει πάντως και τα 10 μέτρα ύψος. Στην ξηρότερη πλευρά τα φυτά είναι ταπεινότερα και πιο αρωματικά, πιο παρόμοια με τα των κρητικών βουνών. Τα είδη είναι τα Artemisia afra και Protea kilimanjaro.
Τα ζώα εδώ είναι μικρότερα, όπως οι αρουραίοι και άλλα τρωκτικά που θηρεύονται από αετούς και πετρίτες.
Αφροαλπική ζώνη
Η αφροαλπική ζώνη στο Όρος Κένυα αρχίζει από τα 3.800 μέτρα περίπου. Τη χαρακτηρίζει ο αραιός και ξηρός αέρας, καθώς και η πολύ μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύκτας.
Τα είδη Senecio keniodendron και Lobelia keniensis έχουν σπογγώδεις περιοχές μεταξύ των κυττάρων στα φύλλα τους και έτσι δεν «καίγονται» από τον παγετό, παρότι τα φύλλα τους είναι τεράστια (αρκετά μέτρα). Αλλά όταν εκτεθούν σε θερμοκρασίες άνω των 15 °C, εμφανίζουν πολύ μειωμένη φωτοσύνθεση, οπότε περιορίζονται στην αφροαλπική ζώνη. Το Senecio keniodendron είναι ενδημικό στο Όρος Κένυα. Το κυρίαρχο είδος πάντως είναι το γρασίδι Festuca pilgeri, και στην ξηρότερη πλευρά το Pentaschistis minor. Υπάρχουν ωστόσο πάνω από 100 είδη αγριολούλουδα στη ζώνη αυτή (Helichrysum spp., Ranunculus orephytes, Haplocarpha rupellii και ο αφρικανικός γλαδίολος, Gladiolus thomsoni). Εξαιτίας της ποικιλίας, σε κάθε μήνα του έτους κάποια από αυτά είναι ανθισμένα.
Στην αφροαλπική ζώνη υπάρχουν πολλά πουλιά, που επικονιάζουν μερικά είδη Senecio και όλα τα είδη Lobelia το βουνό. Κατά την ξηρή εποχή υπάρχουν πεταλούδες, αλλά ποτέ δεν έχουν παρατηρηθεί σφήκες, κουνούπια ή μέλισσες. Οι Ευρωπαίοι εισήγαγαν πέστροφες στους χειμάρρους και τώρα τις βρίσκουμε παντού όπου υπάρχει νερό στο βουνό.
Εδώ ζουν μόνο μικρά θηλαστικά, όπως ο ωτόμυς (γένος αρουραίων), το τρωκτικό γραφίουρος και ο ύρακας των βράχων, πάντως έχει σημειωθεί η ύπαρξη επισκεπτών, όπως η ζέβρα, το βουβάλι, ακόμα και ο ελέφαντας. Η λεοπάρδαλη είναι το μοναδικό σαρκοφάγο που απαντάται συχνά εδώ, λιγότερο η ύαινα, αλλά ένα λιοντάρι έχει παρατηρηθεί στην κορυφή Lenana.
Βιβλία
Jomo Kenyatta: Facing Mount Kenya, Secker and Warburg, Λονδίνο 1961 (ο τίτλος αναφέρεται στο ότι οι Kĩkũyũ χτίζουν τα σπίτια τους με τις πόρτες να βλέπουν προς το Όρος Κένυα, Α΄ έκδοση το 1938)
Felice Benuzzi: No Picnic on Mount Kenya: A Daring Escape, a Perilous Climb, The Lyons Press, 2005
Cameron Burns: Kilimanjaro & Mount Kenya; A Climbing and Trekking Guide, Cordee, Leicester 1998
E.A.T. Dutton: Kenya Mountain (απομνημονεύματα από την εξερεύνησή του το 1926)
Αναστάσιου Γιαννουλάτου: Κύριος της Λαμπρότητος: Ο Θεός των παρά το Όρος Κένυα φυλών, εκδ. «Πορευθέντες», Αθήνα 1971 (Α΄έκδ.), 1973 (Β΄έκδ.)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα του Όρους Κένυα
Δορυφορική εικόνα από την Google Maps
Γεωλογία και Παγετωνολογία του Όρους Κένυα
Ιστοσελίδα της Ορειβατικής Λέσχης της Κένυας
Βουνά της Κένυας
|
720996
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Χαρτουλάριος
|
O χαρτουλάριος (λατιν. chartularius) ήταν -στην ύστερη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Αυτοκρατορία- ένας διοικητικός υπάλληλος, επιφορτισμένος με διοικητικά και φορολογικά καθήκοντα, είτε ως υφιστάμενος υπάλληλος μίας υπηρεσίας ή επαρχίας, είτε ως επικεφαλής διαφόρων ανεξάρτητων γραφείων.
Ιστορία
Ο λατινικός τίτλος chartulārius προέρχεται από το charta (που προέρχεται από το ελληνικό χάρτης), ένας όρος που χρησιμοποιείται για επίσημα έγγραφα και βεβαιώνεται από το 326, όταν οι chartularii απασχολούντo στα δημόσια αρχεία (scrinia) των ανώτερων γραφείων του Ρωμαϊκού Kράτους (του praetorian prefecture, του officium, του magister militum, κ.ά.). Αρχικά κατώτεροι υπάλληλοι, τον 6ο αι. αυξήθηκαν σε σημασία, σε βαθμό που ο Πέτρος ο Πατρίκιος, όταν διακρίνει μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων, καλεί τους πρώτους χαρτουλαρικίους. Από τον 7ο αι., οι χαρτουλάριοι μπορούσαν είτε να χρησιμοποιηθούν ως επικεφαλής των τμημάτων σε μία φορολογική υπηρεσία (σέκρετον ή λογοθέσιον), ως επικεφαλής ανεξάρτητων τμημάτων, είτε στη θεματική (επαρχιακή) και ταγματική διοίκηση· καταγράφεται επίσης και ο περιστασιακός διορισμός χαρτουλαρίων ως επικεφαλής στρατού. Το εκκλησιαστικό αντίστοιχο ονομαζόταν χαρτοφύλαξ· και οι δύο όροι μερικές φορές χρησιμοποιήθηκαν εναλλακτικά.
Χαρτουλάριοι
Οι χαρτουλάριοι του [οξέος] δρόμου (των γρήγορων επικοινωνιών): υφιστάμενοι αξιωματούχοι του τμήματος του Δρόμου, κάτω από τον λογοθέτη του Δρόμου.
Οι λεγόμενοι μεγάλοι χαρτουλάριοι του σεκρέτου ως επικεφαλής των διαφόρων γραφείων του τμήματος του Γενικού (του Γενικού Οικονομικού τμήματος) και οι χαρτουλάριοι τῶν ἀρκλῶν ή ἔξω χαρτουλάριοι ως ανώτεροι αξιωματούχοι του θησαυροφυλακίου που αποστέλλοντο στις επαρχίες (έξω από την Κωνσταντινούπολη).
Ο χαρτουλάριος τοῦ οἰκιστικοῦ ή πιο απλά ο οικιστικός, του οποίου οι ακριβείς λειτουργίες είναι άγνωστες, πιστοποιείται επίσης υπό το Γενικόν· Η θέση του έγινε ανεξάρτητο γραφείο ως τον 11ο αι., αλλά εξαφανίζεται μετά. Καταγράφεται ότι αυτός ήταν υπεύθυνος για τις φορολογικές απαλλαγές και είχε διάφορα νομικά καθήκοντα σε ορισμένα θέματα τον 11ο αι. Το γραφείο μπορεί να είχε συσχετιστεί με τους Αυτοκρατορικούς τομείς (οίκους).
Οι [μεγάλοι] χαρτουλάριοι του σεκρέτου, ως ανώτεροι υπάλληλοι του τμήματος του λογοθέτη του Στρατιωτικού, ο οποίος επόπτευε τα στρατιωτικά οικονομικά και περαιτέρω χαρτουλαρίους των (μεμονωμένων) θεμάτων και ταγμάτων, εποπτεύοντας τις οικονομικές υποθέσεις των θεματικών στρατευμάτων και των Αυτοκρατορικών ταγμάτων, αντίστοιχα.
Ο χαρτουλάριος τou Σακελλίου, υπεύθυνος του Σακελλίου (Θησαυροφυλακίου).
Ο χαρτουλάριος του βεστιαρίου, υπεύθυνος του ταμείου του Βεστιαρίου.
Ο χαρτουλάριος του κανικλείου, υπεύθυνος για το αυτοκρατορικό μελανοδοχείο κανίκλειο), μία θέση που δινόταν σε έναν από τους πιο αξιόπιστους βοηθούς του Ρωμαίου Αυτοκράτορα.
O χαρτουλάριος του σταύλου, αρχικά ένας υφιστάμενος αξιωματούχος, υπό τον κόμη του Σταύλου. Tον 11ο αι. προστέθηκε το επίθετο μέγας και έγινε επικεφαλής τού τμήματός του, εποπτεύοντας τα Αυτοκρατορικά αγροκτήματα ιπποστασίων (μητάτα ή χαρτουλαράτα) στα Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία και ήταν υπεύθυνος για την προμήθεια υποζυγίων της Αυτοκρατορικής σειράς αποσκευών. Ένας ακόμη χαρτουλάριος, υπεύθυνος του μεγάλου καταυλισμού του στρατού (του απλήκτου) στα Μαλάγινα της Βιθυνίας, ο χαρτουλάριος τῶν Μαλαγίνων ήταν υφιστάμενος σε αυτόν.
Δύο χαρτουλάριοι, ένας για καθέναν από τους δύο δήμους -τους Μπλε (Βένετους) και τους Πράσινους- της Ρωμαϊκής πρωτεύουσας, της Κωνσταντινούπολης.
Ο μέγας χαρτουλάριος ήταν ένας τίτλος επίτιμου Αυλικού της Παλαιολόγειας εποχής, που κατέγραψε ο ψευδο-Κωδινός, ο οποίος δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο γραφείο ή λειτουργία.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
Haldon, John (1999). Warfare, State and Society in the Byzantine World, 565–1204. London: UCL Press. ISBN 1-85728-495-X.
Βυζαντινοί διοικητικοί τίτλοι
|
262557
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1
|
Αληθινή πολυτέλεια
|
Αληθινή πολυτέλεια (πρωτότυπος τίτλος: Grey Gardens) είναι ο τίτλος Αμερικανικής τηλεταινίας του καναλιού HBO παραγωγής 2009.
Η ταινία αφορά τη ζωή της Ίντιθ Μπουβιέρ Μπιλ/«Μικρής Ίντι», την οποία υποδύεται η Ντρου Μπάριμορ, και της μητέρας της, Ίντιθ Ίγουϊνγκ Μπουβιέρ/«Μεγάλης Ίντι», την οποία υποδύεται η Τζέσικα Λανγκ. Το υπόλοιπο καστ ηθοποιών περιλαμβάνει την Τζιν Τρίπλχορν ως Ζακλίν Μπουβιέ Κένεντι Ωνάση (η πρώτη ξαδέρφη της Μικρής Ίντι) και τον Κεν Χάουαρντ ως Φίλαν Μπιλ (ο πατέρας της Μικρής Ίντι). Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε ο Μάικλ Σούκσυ και το σενάριο ο Σούκσυ και η Πατρίσια Ρόζεμα. Η ταινία επικεντρώνεται σε διάφορα γεγονότα της ζωής της Μικρής Ίντι από όταν η ίδια ήταν νεαρή ντεμπιτάντ το 1936 και μετακόμισε με τη μητέρα της στο κτήμα Grey Gardens μέχρι τα γυρίσματα και την πρεμιέρα του αληθινού ντοκυμαντέρ του 1975, Grey Gardens.
Τα γυρίσματα της τηλεταινίας του ΗΒΟ ξεκίνησαν στις 22 Οκτωβρίου 2007 στο Τορόντο. Προβλήθηκε για πρώτη φορά στο HBO στις 18 Απριλίου 2009.
Η τηλεταινία κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Τηλεταινίας της Ένωσης Κριτικών Τηλεόρασης για το 2009. Ακόμη, ήταν προτεινόμενη για 17 Βραβεία Έμμυ, κερδίζοντας τελικά στις κατηγορίες Καλύτερης Τηλεταινίας, Α' Γυναικείου Ρόλου (Λανγκ) και Β' Ανδρικού Ρόλου (Χάουαρντ). Ήταν προτεινόμενη για 3 Χρυσές Σφαίρες, κερδίζοντας στις κατηγορίες Καλύτερης Ηθοποιού σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία και Καλύτερης Ηθοποιού σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία (Μπάριμορ). Η Λανγκ ήταν υποψήφια στην ίδια κατηγορία, αλλά έχασε από την Μπάριμορ.
Πλοκή
Η ταινία βασίζεται στις ιστορίες ζωής της θείας και της πρώτης ξαδέρφης της Ζακλίν Μπουβιέ Κένεντι Ωνάση, και οι δύο ονόματι Ίντιθ Μπουβιέ Μπιλ. Η γηραιότερη Ίντιθ Μπουβιέ Μπιλ ήταν η αδερφή του Τζον Βέρνου Μπουβιέ III, πατέρα της Τζάκι Ονάση και αναφέρεταο ως «Μεγάλη Ίντι», ενώ η κόρη της αναφέρεται ως «Μικρή Ίντι». Οι δύο γυναίκες ήταν μέλη της υψηλής κοινωνίας της Νέας Υόρκης, αλλά αργότερα στη ζωή τους, αποσύρθηκαν από τη ζωή στην πόλη και βρήκαν καταφύγιο στο εξοχικό/κτήμα Grey Gardens της οικογένειας στο Λονγκ Άιλαντ.
Ο Φίλαν Μπιλ (σύζυγος της Μεγάλης Ίντι και πατέρας της Μικρής Ίντι), τελικά χώριζει από τη Μεγάλη Ίντι. Η Μικρή Ίντι αποφασίζει να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη για να κυνηγήσει μια καριέρα στην υποκριτική (καθώς και μια ρομαντική σχέση με έναν παντρεμένο άντρα υψηλού προφίλ). Η Μικρή Ίντι με λύπη και σιγά-σιγά αντιλαμβάνεται ότι η μοίρα της είναι να παραμείνει στο κτήμα Grey Gardens μαζί με τη μητέρα της. Οι δύο γυναίκες γίνονται μοναχικές και γνωστές στην πόλη ως οι εκκεντρικές ιδιοκτήτριες του Grey Gardens, το οποίο έχει γίνει ετοιμόρροπο και γεμάτο από αδέσποτα ζώα που μάζευαν στο σπίτι οι δύο γυναίκες. Η ταινία περιλαμβάνει τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ Grey Gardens των Άλμπερτ και Ντέιβιντ Μέιζλς και άλλα γεγονότα από το παρελθόν των γυναικών, συμπεριλαμβανομένου του ερχομού τους στο κτήμα, τη διάλυση του γάμου της Μεγάλης Ίντι, τις αποτυχημένες προσπάθειες της Μικρής Ίντι να αποκτήσει τη δική της ζωή και τα γεγονότα που ακολούθησαν την πρεμιέρα του ντοκυμαντέρ.
Η ταινία τελειώνει με τη Μικρή Ίντι να τραγουδά το τραγούδι «Tea for Two» στο καμπαρέ Ρενό Σουίνι στο Γκρίνουϊτς Βίλατζ και με τη φράση «Η μητέρα μου μου έδωσε μια πραγματικά ανεκτίμητη ζωή».
Ηθοποιοί
Ντρου Μπάριμορ ως «Μικρή» Ίντιθ Μπουβιέ Μπιλ
Τζέσικα Λανγκ ως «Μεγάλη» Ίντιθ Μπουβιέ Μπιλ Τζιν Τρίπλχορν ως Ζακλίν Μπουβιέ Κένεντι Ωνάση Κεν Χάουαρντ ως Φίλαν Μπιλ Κίνεθ Γουέλς ως Μαξ Γκόρντον Άρϊε Γκρος ως Άλμπερτ Μέιζλς Τζάστιν Λούις ως Ντέιβιντ Μέιζλς Ντάνιελ Μπόλντγουϊν ως Τζούλιους Κρουγκ Μάλκολμ Γκετς ως Τζορτζ «Γκουλντ» Στρονγκ
Λουίζ Γκράις ως Νεαρός Μπάντι
Τζόσουα Πις ως Ενήλικας Μπάντι
Νιλ Μπάμπκοκ ως Νεαρός Φίλαν Τζούνιορ
Μπεν Κάρλσον ως Ενήλικας Φίλαν Τζούνιορ
Ολίβια Γουόλντριφ ως Νεαρή Τζάκι
Νιλ Γκίρβαν ως Θυρωρός
Παραγωγή
Ο Μάικλ Σούκσι δήλωσε ότι χρησιμοποίησε πρωτογενείς πηγές για να δώσει περισσότερη παραστατικότητα στην ιστορία συμπεριλαμβανομένου γράμματα και ημερολόγια που κρατούσε η «Μικρή Ίντι». Ακόμη, πήρε συνεντεύξεις από οικογενειακά μέλη και φίλους συμπεριλαμβανομένου την Λόις Ράιτ που έζησε στο σπίτι και έγραψε το δικό της βιβλίο για τα γεγονότα. Ο Άμπερτ Μέιζλς, συνδημιουργός του αρχικού ντοκυμαντέρ για τη ζωή των γυναικών, χρησιμοποιήθηκε ως πηγή πληροφοριών για την τηλεταινία. Ο Σούκσι δήλωσε ότι η πρόσοψη της οικίας καθώς και το εσωτερικό του δημιουργήθηκαν από τα σχεδιαγράμματα, καθώς επίσης ότι μια πανοραμική φωτογραφία του σπιτιού γύρω στο 1936 ήταν ιστορικά ακριβής σχετικά με την τοποθεσία του σπιτιού σε σχέση με άλλα αρχοντικά στο Ίστ Χάμπτον εκείνη την εποχή (αν και χρειάστηκαν βελτιώσεις με τη χρήση της τεχνολογία CGI για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση). Όπως πολλές τηλεταινίες βασισμένες σε ιστορικά γεγονότα, μερικά γεγονότα στη ζωή των Μπιλ, όπως η χρονολογία του διαζυγίου της "μεγάλης Ίντι" και του Φίλαν, μετατοπίστηκαν χρονικά για να έχει πιο συνοχή η τηλεταινία.
Ολόκληρη η τηλεταινία γυρίστηκε στο Οντάριο με τα περισσότερα πλάνα να γυρίζονται το Τορόντο. Το Valley Halla Estate στο πάρκο Rouge χρησιμοποιήθηκε για τα εξωτερικά πλάνα του κτήματος Grey Gardens. Τα πλάνα του ξενοδοχείου ήταν από το ξενοδοχείο Fairmont Royal York. Το μοντάζ και η μετέπειτα επεξεργασία της τηλεταινίας έγιναν στο στούντιο Toronto Film Studios.
Τα εναέρια πλάνα του Πιέρ πάρθηκαν από την ταινία Μεγάλε μου Έρωτα (An Affair to Remember).
Η μετα-παραγωγή έγινε στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες. Ο σχολιασμός στο DVD έγινε στο ίδιο στούντιο που χρησιμοποίησε το δίδυμο Μέιζλς στο αρχικό ντοκυμαντέρ.
Υποδοχή
Κριτικές
Η ταινία από την κυκλοφορία της έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές. Η ιστοσελίδα Rotten Tomatoes αναφέρει ότι το 100% από σύνολο 10 κριτικών έδωσε στην ταινία θετικά σχολία. Ο Μπεν Λάιονς της κριτικής τηλεοπτικής εκπομπής δήώσε, "Η Ντρου Μπάριμορ είναι φανταστική σε αυτήν την ταινία". Ο κριτικός Πήτερ Τράβερς του περιοδικού Rolling Stone επίσης δήλωσε "Το σενάριο έχει μερικά αδύναμα σημεία, αλλά η Τζέσικα Λανγκ και η Ντρου Μπάριμορ είναι εκπληκτικές ως οι περίεργες Μπιλς. Η Μπάριμορ είναι μια αποκάλυψη. Μεταμορφώνεται στα 60 της έτη, αλλάζει φωνή και εμφάνιση και βρίσκει το άσβεστο πνεύμα της Ίντι. Μπράβο."
Βραβεία και υποψηφιότητες
Η ταινία έλαβε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης μίνι σειράς ή τηλεταινίας, ενώ η Ντρου Μπάριμορ έλαβε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία για το ρόλο της ως Μικρή Ίντι. Η Τζέσικα Λανγκ ήταν υποψήφια στην ίδια κατηγορία, αλλά έχασε από την Μπάριμορ.
Η Ντρου Μπάριμορ έλαβε το Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Τηλεταινία ή Μίνι Σειρά για το ρόλο της, ενώ η Λανγκ ήταν υποψήφια στην ίδια κατηγορία.
Η τηλεταινία κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Τηλεταινίας της Ένωσης Κριτικών Τηλεόρασης για το 2009.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Αληθινή πολυτέλεια στο IMDb
Τηλεταινίες
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2009
|
778633
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B1%CF%8A%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ταϊλάνδης
|
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ταϊλάνδης (ταϊλανδικά: หอสมุดแห่งชาติ) είναι αποθετήριο και βιβλιοθήκη πνευματικών δικαιωμάτων της Ταϊλάνδης. Ιδρύθηκε το 1905, μετά τη συγχώνευση των τριών υφιστάμενων βασιλικών βιβλιοθηκών, και είναι μια από τις παλαιότερες εθνικές βιβλιοθήκες της Ασίας. Λειτουργεί υπό τη δικαιοδοσία του Τμήματος Καλών Τεχνών του Υπουργείου Πολιτισμού στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης.
Από το 2013, η Βιβλιοθήκη της Μπανγκόκ φιλοξένει πάνω από τρία εκατομμύρια αντικείμενα και έχει 11 επαρχιακά παραρτήματα. Ο προϋπολογισμός της ήταν 87 εκατομμύρια μπατ και απασχολούσε περίπου 200 άτομα.
Ιστορία
Τα κύρια καθήκοντα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ταϊλάνδης είναι η συλλογή, αποθήκευση, διατήρηση και οργάνωση όλης της εθνικής πνευματικής ιδιοκτησίας, ανεξαρτήτως μέσου. Οι συλλογές περιλαμβάνουν ταϊλανδικά χειρόγραφα, πέτρινες επιγραφές, φύλλα φοίνικα, παραδοσιακά ταϊλανδικά βιβλία και έντυπες εκδόσεις καθώς και οπτικοακουστικό υλικό και ψηφιακές πηγές. Η βιβλιοθήκη είναι ένας εθνικός πόρος πληροφόρησης που εξυπηρετεί τους πολίτες σε όλη τη χώρα.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη έχει μακρά ιστορία. Πρόδρομός της ήταν η Βασιλική Βιβλιοθήκη Phra Vajirayana (ταϊλανδικά: หอสมุดพระวชิรญาณ) που ιδρύθηκε το 1883, από τους γιους και τις κόρες του βασιλιά Μογκούτ Δ') προς τιμήν του (Ράμα). Το 1897, όταν ο βασιλιάς Τσουλαλόνγκκορν επέστρεψε από την επίσκεψη του στην Ευρώπη εξέφρασε την επιθυμία του να αφιερώσει τη Βιβλιοθήκη Vajirayana στην πρωτεύουσα της χώρας. Το 1905, τρεις βιβλιοθήκες, η Βιβλιοθήκη Mandira Dharma, η Βιβλιοθήκη Vajirañāṇa και η Βιβλιοθήκη Βουδασασάνα Σανγκάχα, συγχωνεύτηκαν με διάταγμα του βασιλιά Τσουλαλόνγκκορν και μετονομάστηκαν σε "Βιβλιοθήκη Vajirañāṇa για την Πρωτεύουσα". Η βιβλιοθήκη παρέμεινε υπό βασιλική προστασία από εκείνη την ημερομηνία. Το 1933, μετά από δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, ιδρύθηκε το Τμήμα Καλών Τεχνών και ανέλαβε τη διοίκηση της Βιβλιοθήκης Vajirañāṇa με βασιλικό βαθμό. Στη συνέχεια μετονομάστηκε σε «Εθνική Βιβλιοθήκη». Το 1966, η Εθνική Βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στην οδό Samsen Road της Μπανγκόκ και τώρα διοικείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Σημαντικές ημερομηνίες
Αποστολή
Συλλογή, αποθήκευση, διατήρηση και έρευνα για την εθνική πνευματική ιδιοκτησία.
Ανάπτυξη προτύπων για την αποθήκευση και τη διατήρηση της εθνικής πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δημιουργία και αύξηση της αξίας της εθνικής πνευματικής ιδιοκτησίας.
Ανάπτυξη συστημάτων για την παροχή υπηρεσιών στους διάφορους χρήστες της βιβλιοθήκης.
Ανάπτυξη συστημάτων για τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων πνευματικής ιδιοκτησίας της χώρας.
Δείτε επίσης
Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών
Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Europeana
Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη
Ταϊλάνδη
Μπανγκόκ
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website
Παραπομπές
Βιβλιοθήκες στην Ταϊλάνδη
Τα
|
481024
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%97%CF%83%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Αλέξανδρος Ησαΐας
|
Ο Αλέξανδρος Ησαΐας (1800-1839) ήταν δάσκαλος, χαράκτης και ζωγράφος.
Βίος
Ο Αλέξανδρος Ησαίας γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1800. Ο Ιωάννης Καποδίστριας τον διόρισε το 1829 διευθυντή στο Αλληλοδιδακτικό Σχολείο στο Ναύπλιο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη λιθογράφηση και έκδοση υδατογραφιών σχετικών με πολεμικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Αν και αρχικά είχε συμφωνήσει να λιθογραφήσει τις εικόνες σύμφωνα με τα πρωτότυπα έργα, εκείνος τύπωσε διαφορετικές εικόνες, οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν λιθογραφίες Ιταλών δημιουργών,τις οποίες υπέγραψε ως έργα του. Το 1839 λίγο πριν από το θάνατό του, στην Τεργέστη τύπωσε επτά λιθογραφίες με τον γενικό τίτλο Ιστορία της Ελλάδος υπό Αλέξανδρου Σ. Ησαΐα. Η πλήρης σειρά του έργου βρίσκεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Παραπομπές
Πηγές
Ευγενία Δρακοπούλου, Έλληνες ζωγράφοι μετά την Άλωση(1450-1850),τομ.3, εκδ. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα,2010 σελ. 198
Κώστας Λάππας, «Γύρω από τον Αλέξανδρο Ησαΐα και τις λιθογραφίες του (προσθήκη)», Μνήμων, τομ.7 (1979), σελ.195-196
Caterina Spetsieri - Beschi μέ τίτλο «Αλέξανδρος Ησαΐας, ό προδότης τής Ιδεολογίας τού Μακρυγιάννη», αφιερωματικός τόμος «Στήλη. Είς μνήμην Νικολάου Κοντολέοντος, σελ.272-293
Στέλιος Λυδάκης, «Ησαίας Αλάξανδρος», στο: Οι Έλληνες ζωγράφοι-λεξικό των ελλήνων ζωγράφων και χαρακτών,εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 1976, σελ. 131
Έλληνες ζωγράφοι
Έλληνες χαράκτες
|
36522
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Άγιος Ιωάννης
|
Το Άγιος Ιωάννης (ή Αγ. Ιωάννης) μπορεί να αναφέρεται στα παρακάτω πρόσωπα:
Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής
Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής
Άγιοι Κύρος και Ιωάννης
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (349-407)
Άγιος Ιωάννης ο Αιγύπτιος (ο ερημίτης) (; - 394)
Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης (5ος αιώνας)
Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός (370 – 435)
Πάπας Ιωάννης Α΄ (523-526)
Άγιος Ιωάννης ο Εφέσιος ( 505 - 585)
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος (525 – 606)
Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (582 - 595)
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, Πατριάρχης Αλεξανδρείας (περί το 620)
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (676-749)
Άγιος Ιωάννης Ε΄ Πατριάρχης Ιεροσολύμων (706-735)
Άγιος Ιωάννης του Μπέβερλυ, Άγγλος επίσκοπος (; - 721)
Άγιος Ιωάννης της Ρίλας, Βούλγαρος ερημίτης, (876 - 946)
Άγιος Ιωάννης της Μάττα, Γάλλος ιδρυτής του Τάγματος της Αγίας Τριάδας (1169-1218)
Άγιος Ιωάννης ο Νεπομούκ, εθνικός άγιος της Βοημίας (c. 1340-1393)
Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης (12ος αιώνας)
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος (1690-1730)
Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (1896-1966)
Άγιος Ιωάννης Καλλιέργους
Άλλοι άγιοι
Ιωάννης ο Βλάχος, Νεομάρτυρας.
Ιωάννης ο Βούλγαρης, Νεομάρτυρας
Ιωάννης ο Βούλγαρης (ο νεότερος), Νεομάρτυρας.
Ιωάννης ο Ηπειρώτης
Ιωάννης ο Ηπειρώτης (ο νεότερος)
Ιωάννης ο Νάννος
Ιωάννης ο Κάλφας, Νεομάρτυρας, προστατεύει τους υποδηματοποιούς και τους εργαζόμενους στα καταστήματα πώλησης υποδημάτων (εορτάζει 26 Φεβρουαρίου).
Ιωάννης ο Κουλικάς
Ιωάννης ο Κρης
Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης
Ιωάννης ο Ναύκληρος. (εορτάζει 8 Απριλίου).
Ιωάννης ο Ράπτης, Νεομάρτυρας, προστάτης των ραφτέων (εορτάζει 20 Δεκεμβρίου).
Ιωάννης ο Τραπεζούντιος
Ιωάννης ο Χρυσοχόος, Νεομάρτυρας (1802), προστάτης των χρυσοχόων (εορτάζει 14 Μαΐου).
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
477433
|
https://el.wikipedia.org/wiki/International%20Champions%20Cup
|
International Champions Cup
|
Το International Champions Cup (ICC) είναι μια ετήσια διασυλλογική διοργάνωση φιλικών αγώνων ποδοσφαίρου. Μετέχουν σ' αυτό κυρίως ομάδες από την Ευρώπη, ενώ οι αγώνες διεξάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και περιστασιακά στον Καναδά, με ευρύτερη κάλυψη σε άλλες χώρες που ξεκίνησε το 2015 με την επέκταση προς την Κίνα και την Αυστραλία.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διεθνείς διασυλλογικές διοργανώσεις ποδοσφαίρου
|
248373
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B1%CF%8C%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%BF
|
Αλαότρα-Μανγκόρο
|
Η Αλαότρα-Μανγκόρο (μαλαγασικά: Alaotra-Mangoro) είναι μια από τις τρεις περιφέρειες της Επαρχίας Τοαμασίνα, Μαδαγασκάρη. Πρωτεύουσα είναι η Αμπατοντραζάκα. Έχει έκταση 31.948 τ.χλμ. και πληθυσμό 877.700 κατοίκων (2004) με πυκνότητα 27.5 κατοίκων ανά τ.χλμ.
Γεωγραφία
Η Αλαότρα-Μανγκόρο βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης και δυτικά της Τοαμασίνα. Συνορεύει στα νοτιοανατολικά με την Ατσινανάνα, στα βορειοανατολικά με τη Αναλαντζιρόφο, στα βόρεια με τη Σόφια, στα βορειοδυτικά με τη Μπετσιμπόκα και στα νοτιοδυτικά με τις Αναλαμάνγκα και Βακινανκαράτρα. Έχει έκταση 31.948 τ.χλμ.
Προέλευση του ονόματος
Το όνομα "Αλαότρα-Μανγκόρο" προήλθε από τη Λίμνη Αλαότρα, μεγαλύτερη της χώρας, και από τον Ποταμό Μανγκόρο.
Δήμοι
Η Αλαότρα-Μανγκόρο διαιρείται σε 5 δήμους:
1. Αμπατοντραζάκα
2. Αμπαραφαραβόλα
3. Αντιλαμένα
4. Ανοσίμπε Ανάλα
11. Μοραμάνγκα
Μεταφορές
Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το Αεροδρόμιο της Τοαμασίνα, που βρίσκεται στην Τοαμασίνα.
Δείτε επίσης
Περιφέρειες της Μαδαγασκάρης
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αλα-Μαν
Αλα-Μαν
|
743844
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Nas
|
Nas
|
Ο Νάσιρ Τζόουνς (αγγλικά: Nasir Jones, γενν. 14 Σεπτεμβρίου 1973), γνωστός με το ψευδώνυμο Nas, είναι Αμερικανός ράπερ και στιχουργός. Όντας μέλος της Νεοϋορκέζικης ραπ σκηνής, ο Nas θεωρείται ευρέως από τους καλύτερους ράπερ όλων των εποχών. Ο Nas έχει κυκλοφορήσει δώδεκα άλμπουμ με μεγάλη επιτυχία. Έχει υπάρξει υποψήφιος 14 φορές για Βραβείο Γκράμι και έχει κερδίσει 1 φορά.
Βιογραφία
Ο Νάσιρ μπιν Όλου Ντάρα Τζόουνς γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1973 στην Νέα Υόρκη και ήταν γιος γνωστού μουσικού της τζαζ. Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 1989 έχοντας έντονη επιρροή από άλλους ράπερ της πολιτείας της Νέας Υόρκης, όπως The Notorious B.I.G.. Ο Τζόουνς εμφανίστηκε στο Live at the Barbecue της γνωστής μπάντας Main Source. Το πρώτο άλμπουμ του Nas είχε τον τίτλο Illmatic, κυκλοφόρησε το 1994 και έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τους κριτικούς και το κοινό. Το εν λόγω άλμπουμ συχνά κατατάσσεται στα καλύτερα μουσικά άλμπουμ όλων των εποχών. Το δεύτερο του άλμπουμ είχε τον τίτλο It was Written και έκανε τον Nas παγκοσμίως γνωστό καλλιτέχνη. Τα δύο μεταγενέστερα του άλμπουμ I Am και Nastradamus έλαβαν αρνητικές κριτικές και υπήρξαν αμφιλεγόμενα. Αυτό έκανε τον Nas να χάσει πολλούς οπαδούς του και την καριέρα του να αδυνατίσει να ορθοποδήσει για αρκετό καιρό.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2000, ο Nas ενεπλάκη σε μια κόντρα με τον επίσης ράπερ Jay-Z, η οποία τον οδήγησε να αποκαταστήσει την φήμη του στην μουσική βιομηχανία. Ένα από τα πιο επιτυχημένα κομμάτια του εκείνης της περιόδου ήταν το Ether. Μετά από την συμφιλίωση των δύο ράπερ, ο Nas υπέγραψε συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία του Jay-Z και κυκλοφόρησε αρκετά γνωστά κομμάτια και διάφορα άλμπουμ, όπως το King's Disease, το οποίο του χάρισε το πολυπόθητο Βραβείο Γκράμι στην κατηγορία Best Rap Album το 2020.
Το 2012, το περιοδικό The Source τον κατέταξε 2ο καλύτερο στιχουργό όλων των εποχών, ενώ η MTV τον κατέταξε 5ο καλύτερο ράπερ όλων των εποχών.
Εκτός από 13 υποψηφιότητες και 1 νίκη για Γκράμι, ο Nas έχει κερδίσει πολλά άλλα βραβεία. Τον Ιούλιο του 2013, το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ του πρόσφερε τιμητικό πτυχίο και ίδρυσε την Nasir Jones Hip-Hop Fellowship, μία υποτροφία για άτομα με ταλέντο στο χιπ χοπ και στην ραπ μουσική.
Παραπομπές
Αμερικανοί ράπερ
Βραβευμένοι με Γκράμι
Αμερικανοί στιχουργοί
|
693503
|
https://el.wikipedia.org/wiki/7006%20%CE%A6%CF%8C%CE%BB%CE%BA%CE%BF
|
7006 Φόλκο
|
Ο Φόλκο (Folco) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 15,6. Ανακαλύφθηκε το 1981 από τον Αμερικανό αστρονόμο Σελτ Μπας, που παρατηρούσε από το Αστεροσκοπείο Σάιντινγκ Σπρινγκ και πήρε το όνομά του προς τιμή του Ιταλού διευθυντή του Εθνικού Μουσείου της Ανταρκτικής, της Γένοβας και της Τεργέστης Λουίτζι Φόλκο. Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Φόλκο είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Φολκο
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.