Datasets:
DatologyAI
/
wikipedia-el-6k_sample

Dataset card Data Studio Files
xet
Community
id
stringlengths
2
6
url
stringlengths
32
489
title
stringlengths
1
87
text
stringlengths
18
168k
44059
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%28%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BF%29
Ανώνυμος (πλοίο)
Σύμφωνα με το διεθνές ναυτικό δίκαιο αλλά και με το εσωτερικό δίκαιο των Χωρών ανώνυμο πλοίο, χωρίς δηλαδή όνομα, είναι αδύνατον να υπάρξει (εκτός των παράνομων πειρατικών) αφού το όνομα είναι ένα από τα ουσιώδη στοιχεία που χαρακτηρίζουν την έννοια του πλοίου. Γεγονός πάντως είναι πως σε μια Χώρα με μεγάλη ναυτιλία όπως η Ελλάδα, είναι δυνατόν να συμβούν και τα περισσότερα ναυτικά ευτράπελα όπως και η παρακάτω ιστορία της ελληνικής πολεμικής ημιολίας «Ανώνυμου». Το 1836 ναυπηγήθηκαν στον Πόρο για τις ανάγκες του τότε ελληνικού στόλου τρία όμοια ξύλινα σκάφη στο τύπο της ημιολίας. Στα δύο από τα τρία σκάφη δόθηκαν τα ονόματα «Ματθίλδη» και «Ναυπλία», ενώ το τρίτο ή λησμόνησαν να το βαπτίσουν (!), ή λόγω διαμάχης δεν αποφάσιζαν ή για άλλους λόγους παρέμενε σε εκκρεμότητα. Έτσι το τρίτο αυτό σκάφος το αποκαλούσαν όλοι απλά «βασιλική γολέτα». Αυτό συνεχίσθηκε μέχρι το 1843, όταν Κυβερνήτης του σκάφους ανέλαβε ο Δημήτριος Νικολάρας, ένας θυμόσοφος Ψαριανός που είτε είχε βαρεθεί ν΄ ακούει το «βασιλική γολέτα» αντί ονόματος, είτε το θεώρησε υποτιμητικό να κυβερνά πλοίο χωρίς όνομα. Έτσι στη πρώτη του σηματική αναφορά «θέσης πλοίου» προς το «Υπουργείον Ναυτικών» έγραψε στην οικεία θέση: «εν όρμω Λαυρίου και επί της βασιλικής ημιολίας «Ανώνυμος» τη .....». Όταν παραλήφθηκε το σήμα γεγονός ήταν ότι θορύβησε την τότε Ηγεσία αλλά και δημιούργησε και άλλα ευτράπελα. Πάντως το σήμα αυτό ήταν η αιτία η μεν «βασιλική γολέτα» να λάβει αμέσως το όνομα «Μεθώνη» ο δε Κυβερνήτης Δ. Νικολάρας «αργία» με πρόσκαιρη παύση «δι΄ άκαιρον και άσκοπον αστειότητα''». Δείτε επίσης Όνομα πλοίου Ναυτική ιστορία Πλοίο
815767
https://el.wikipedia.org/wiki/Hiveage
Hiveage
Το Hiveage είναι ένα λογισμικό τιμολόγησης και χρέωσης ως υπηρεσία που αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Vesess Inc. το 2014, και μετατράπηκε σε Hiveage Inc. το 2019. Είναι ο διάδοχος του CurdBee, που κυκλοφόρησε από την Vesess το 2008. Η βάση χρηστών του λογισμικού πλέον καλύπτει περισσότερες από 140 χώρες. Χαρακτηριστικά Το Hiveage υποστηρίζει απεριόριστη τιμολόγηση για απεριόριστο αριθμό πελατών. Άλλα χαρακτηριστικά του λογισμικού περιλαμβάνουν διάφορες εκτιμήσεις/προσφορές, παρακολούθηση εξόδων, χρόνου και χιλιομέτρων, αυτόματη και επαναλαμβανόμενη χρέωση, διαχείριση ομάδας και πρόσβασης και διαχείριση πολλών επιχειρήσεων με έναν μόνο λογαριασμό. Το Hiveage λειτουργεί με πολλές διαδικτυακές πύλες πληρωμών, συμπεριλαμβανομένων των PayPal, Stripe, Square, Authorize.net, Braintree, WePay και 2Checkout, και υποστηρίζει πληρωμές ACH μέσω του Authorize.net. Τιμολόγηση Το Hiveage ξεκίνησε ως υπηρεσία freemium, αλλά άλλαξε σε στρατηγική τιμολόγησης σταθερού προγράμματος τον Σεπτέμβριο του 2016. Κατά τη διάρκεια του χρόνου που λειτουργούσε ως υπηρεσία freemium, το Hiveage είχε ένα δωρεάν πρόγραμμα που υποστήριζε απεριόριστη τιμολόγηση και απεριόριστους πελάτες, με το PayPal ως πύλη πληρωμής και ένα αρθρωτό σύστημα τιμολόγησης που επέτρεπε στους χρήστες να προσθέτουν επιλεκτικά περισσότερες δυνατότητες. Το 2020, ως απάντηση στην οικονομική ύφεση που επέφερε η πανδημία COVID-19, η Hiveage κυκλοφόρησε ξανά ένα δωρεάν πρόγραμμα που υποστήριζε έως και 5 πελάτες. Σύνδεσμοι πληρωμής Το Paylinks είναι μια εφαρμογή για κινητά που κυκλοφόρησε από την Hiveage το 2020, και απευθύνεται σε μικρές επιχειρήσεις που θέλουν να πουλήσουν προϊόντα και υπηρεσίες χωρίς να χρειάζονται ειδικά συστήματα ηλεκτρονικού εμπορίου ή POS . Το Paylinks δημιουργεί συνδέσμους ιστού και κωδικούς QR, οι οποίοι μπορούν να κοινοποιηθούν στους πελάτες μέσω κοινωνικών μέσων, εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων, SMS ή email. CurdBee Το CurdBee αναπτύχθηκε αρχικά από την Vesess ως εσωτερική εφαρμογή PHP για την έκδοση τιμολογίων πελατών. Η δημόσια έκδοση αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας Ruby on Rails και κυκλοφόρησε στις 17 Ιουνίου 2008. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως από μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες. Το CurdBee είχε ένα δωρεάν πρόγραμμα που υποστήριζε απεριόριστη τιμολόγηση και απεριόριστους πελάτες, με το PayPal και το Google Checkout ως πύλες πληρωμής. Τα προγράμματα επί πληρωμή είχαν πρόσθετες δυνατότητες, όπως πολλαπλές πύλες πληρωμής, επαναλαμβανόμενα τιμολόγια, παρακολούθηση χρόνου και εξόδων και προσαρμοσμένους τομείς. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιστοσελίδα Hiveage Ιστοσελίδα συνδέσμων πληρωμής Ιστοσελίδα CurdBee Ιστοσελίδα Vesess Εφαρμογές διαδικτύου
708501
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82
Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας
Το Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι ονομαστικά ο ανώτατος νόμος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Εγκρίθηκε από το 5ο Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο στις 4 Δεκεμβρίου του 1982, με περαιτέρω αναθεωρήσεις περίπου κάθε πέντε χρόνια. Είναι το τέταρτο σύνταγμα στην ιστορία της χώρας, που αντικαθιστά το Σύνταγμα του 1954, το Σύνταγμα του 1975 και το Σύνταγμα του 1978. Αν και τεχνικά η «ανώτατη νομική αρχή» και ο «θεμελιώδης νόμος του κράτους», το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας έχει τεκμηριωμένη ιστορία παραβίασης πολλών από τις διατάξεις του συντάγματος και λογοκρίνει εκκλήσεις για μεγαλύτερη προσήλωση σε αυτό. Επιπλέον, οι αξιώσεις παραβίασης των συνταγματικών δικαιωμάτων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα κινεζικά δικαστήρια, και η Επιτροπή Συντάγματος και Νομικής Επιτροπής του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου, η νομοθετική επιτροπή που είναι αρμόδια για τη συνταγματική αναθεώρηση, δεν έχει ποτέ κρίνει κάποιον νόμο ή κάποια απόφαση αντισυνταγματικά. Ιστορία Το πρώτο Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας κηρύχθηκε το 1954. Μετά από δύο παρεμβατικές εκδόσεις που θεσπίστηκαν το 1975 και το 1978, το ισχύον Σύνταγμα κηρύχθηκε το 1982. Υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ καθεμιάς από αυτές τις εκδόσεις, και το Σύνταγμα του 1982 τροποποιήθηκε στη συνέχεια πέντε φορές. Επιπλέον, οι εξελισσόμενες συνταγματικές συμβάσεις έχουν οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στη δομή της κινεζικής κυβέρνησης λόγω της έλλειψης αλλαγών στο κείμενο του Συντάγματος. Δομή Προοίμιο Γενική Αρχή (Κεφάλαιο 1) Τα θεμελιώδη δικαιώματα και καθήκοντα των πολιτών (Κεφάλαιο 2) Η Δομή του Κράτους (Κεφάλαιο 3) - που περιλαμβάνει κρατικά όργανα όπως το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο, το Κρατικό Συμβούλιο, το Τοπικό Λαϊκό Συνέδριο και τις Τοπικές Λαϊκές Κυβερνήσεις, τα Λαϊκά Δικαστήρια και τους Λαϊκούς Επιμελητές. Η Εθνική Σημαία, ο Εθνικός Ύμνος, το Εθνικό Έμβλημα και η Πρωτεύουσα (Κεφάλαιο 4). Σύνταγμα του 1982 Υπήρξαν πέντε σημαντικές αναθεωρήσεις από το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο στο Σύνταγμα του 1982. Το Σύνταγμα του 1982 αντικατοπτρίζει την αποφασιστικότητα του Ντενγκ Σιαοπίνγκ να θέσει μόνιμα θεσμικά θεμέλια για την εγχώρια σταθερότητα και για εκσυγχρονισμό. Το Κρατικό Σύνταγμα του 1982 παρείχε μια νομική βάση για τις ευρείες αλλαγές στους κοινωνικούς και οικονομικούς θεσμούς της Κίνας και την ουσιαστικά αναθεωρημένη κυβέρνηση. Οι θέσεις του Προέδρου και του Αντιπροέδρου (που καταργήθηκαν στα συντάγματα του 1975 και του 1978) επαναφέρονται στο Σύνταγμα του 1982. Αναθεωρήσεις και τροποποιήσεις 19ο Εθνικό Συνέδριο (2017) Η σκέψη του Σι Τζινπίνγκ υιοθετήθηκε το 2017. 13ο Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο (2018) Το Σύνταγμα τροποποιήθηκε στις 11 Μαρτίου 2018, με 2.958 ψήφους υπέρ, δύο κατά και τρεις αποχές. Περιλαμβάνει μια ποικιλία αναθεωρήσεων που ενισχύουν περαιτέρω τον έλεγχο και την υπεροχή του Κομμουνιστικού Κόμματος, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης της Εθνικής Εποπτικής Επιτροπής , την ίδρυση μιας νέας υπηρεσίας κατά των δωροδοκιών, η οποία θα επεκτείνει τις εξουσίες του οργανισμού παρακολούθησης του Κομμουνιστικού Κόμματος, προσθέτοντας την επιστημονική προοπτική του Χου Τζιντάο για την ανάπτυξη και τη σκέψη του Σι Τζινπίνγκ στο προοίμιο του Συντάγματος, και καταργώντας τα όρια τόσο για τον Πρόεδρο όσο και για τον Αντιπρόεδρο, επιτρέποντας στον Σι Τζινπίνγκ να παραμείνει πρόεδρος επ 'αόριστον. Παραπομπές Κινα Πολιτική της Κίνας
616387
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B1
Μυστική Οργάνωση Γιακούζα
Η ταινία Μυστική Οργάνωση Γιακούζα (αγγλικά: Yakuza), είναι μια νέο νουάρ αστυνομική ταινία Ιαπωνικής και αμερικανικής παραγωγής 1974, σε σκηνοθεσία Σίντνεϊ Πόλακ, και σενάριο των αδελφών Λεονάρντ και Πώλ Σρέιντερ και του Ρόμπερτ Τάουν. Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπερτ Μίτσαμ, Κεν Τακακούρα, Μπράιαν Κιθ και Ρίτσαρντ Τζόρνταν. Πλοκή ταινίας Ο συνταξιούχος ντετέκτιβ Χάρι Κίλμερ (Ρόμπερτ Μίτσαμ), καλείται από έναν παλιό του φίλο, τον Τζορτζ Τάνερ (Μπράιαν Κιθ). Ο Τάνερ έχει μια επιχειρηματική δραστηριότητα με τον γκάνγκστερ της Γιακούζα, Τοσίρο Τόνο (Είτζι Οκάντα), ο οποίος έχει απαγάγει την κόρη του Τάνερ για να ασκήσει πίεση σε μια επιχειρηματική συμφωνία που περιλαμβάνει την πώληση όπλων. Ο Τάνερ ελπίζει ότι ο Χάρι μπορεί να σώσει την κόρη του χρησιμοποιώντας τις Ιαπωνικές διασυνδέσεις του. O Τάνερ με τον Κίλμερ είχαν υπηρέτησει μαζί ως πεζοναύτες στο Τόκιο, κατά την διάρκεια της αμερικανικής κατοχής μετά τον 2ό Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί ο Χάρι είχε γνωρίσει την Είκο (Κέικο Κίσι), η οποία δουλεύε στην μαύρη αγορά, και εψαχνε να βρει πενικιλίνη για την αρρώστη κόρη της Χανάκο. Ο Χάρι είχε παρενέβη για λογαριασμό της Eίκο κατά την διάρκεια μιας αψιμαχίας, σώζοντας τη ζωή της. Αφού είχαν ζήσει μαζί για αρκετό διάστημα, ο Χάρι είχε κατ 'επανάληψη ζητήσει από την Είκο να τον παντρευτεί αλλά εκείνη αρνιόταν, μέχρι που ο αδελφός της, Κεν Τανάκα (Κεν Τακακούρα) επέστρεψε από ένα νησί όπου είχε υπηρέτησει ως στρατιώτης στον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό στρατό. Ο Κεν Τανάκα εξοργισμένος που η Είκο ζούσε με έναν πρώην εχθρό του, αλλά και βαθιά υποχρεωμένος στον Κίλμερ που φρόντισε την οικογένεια που του είχε απομείνει, εξαφανίζεται στον υποκόσμο της Γιακούζα διακοπτόντας κάθε επαφή με την αδελφή του. Η Είκο, προσεκτική για να μην κάνει τίποτα που να προσβάλει περαιτέρω τον Κεν, διακόπτει την σχέση της με τον Χάρι. Πριν από την επιστροφή στις ΗΠΑ, ο Χάρι είχε αγόρασει ένα μπαρ (με χρήματα που δανείστηκε από τον Τάνερ) και το αφήσε στην Είκο, και η οποία το ονόμασε "Κίλμερ Χάουζ" προς τιμήν του. Ο Κεν έχει δια βίου υποχρέωση στον Χάρι που παραδοσιακά δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί. Έτσι ο Τάνερ πιστεύει ότι ο Kεν θα κάνει οτιδήποτε για τον Κίλμερ, συμπεριλαμβανομένοντας την διάσωση της κόρης του. Ταξιδεύοντας στο Τόκιο ο Χάρι με τον σωματοφύλακα του Τάνερ, τον Ντάστι, μένουν στο σπίτι ενός άλλου παλιού φίλου και στρατιωτικού, τον Όλιβερ. Ο Χάρι επισκέπτεται την Είκο κατά το κλεισίματος του μπαρ και προσπαθεί να βρει τον Κεν. Η Είκο λέει στον Κίλμερ ότι ο αδελφός της μπορεί να βρεθεί στη σχολή Κέντο του στο Κιότο. Ο Χάρι ταξιδεύει με το τρένο για να επισκεφθεί τον Κεν στη σχολή Κέντο του. Ο Κέν δεν είναι πλέον μέλος της Γιακούζα, αλλά θα βοηθήσει τον Χάρι και μαζί θα βρούν και θα ελευθερώσουν την κόρη του Τάνερ. Με τον τρόπο αυτό, ο Κεν «θα πάρει το σπαθί του» για άλλη μια φορά, όταν ένας από τους άνδρες του Τόνο επιτεθεί και θα σώσει τον Χάρι. Αυτό είναι ένα ασυγχώρητο λάθος για τον Κεν να εμπλακεί σε υποθέσεις της Γιακούζα. Παρά τις αντιρρήσεις του Τάνερ, ο Χάρι επιμένει στην παραμονή του στο Τόκιο μέχρι να φύγει ο κίνδυνος για την ζωή του Κεν. Η Είκο λέει στον Χάρι να πάει να συναντήσει τον αδερφό του Κεν, ο οποίος είναι ένας από τους ηγετικούς σύμβουλους των αρχηγών της Γιακούζα. Ο Γκόρο Τανάκα (Τζέιμς Σιγκέτα), δεν είναι σε θέση να παρέμβει λόγω του αμερόληπτο ρόλο του στην κοινωνία των Γιακούζα, αλλά προτείνει στον Χάρι, ότι ο Κεν μπορεί να διαφύγει τον κίνδυνο για την ζωή του, είναι η δολοφονία του Τόνο με ένα σπαθί. Η άλλη εναλλακτική λύση είναι για τον Χάρι να αυτοκτονήσει ο Τόνο, με οποιοδήποτε τρόπο. Επίσης ο Γκόρο, ο οποίος κατανοεί και αποδέχεται τις ιαπωνικές αξίες, λέει στον Χάρι ότι έχει πλέον μια υποχρέωση προς τον Κεν. Κατά τη διάρκεια μιας βίαιης επίθεσης στο σπίτι του Όλιβερ από άνδρες του Τόνο, ο Ντάστι μαχαιρώνεται μέχρι θανάτου με ένα σπαθί και η Χανάκο θα πυροβοληθεί και θα πεθάνει. Ο Χάρι θα ζητήσει τη συμβουλή και πάλι από τον αδελφό του Κεν, τον Γκόρο, ο οποίος τον συμβουλεύει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να δολοφονήσει τον Τάνερ και τον Τόνο. Ο Γκόρο αποκαλύπτει στον Χάρι ότι έχει έναν «δύστροπο γιο», που έχει ενταχθεί στη συμμορία του Τόνο και ζητά από τον Κεν να τον προστατέψει κατά την διάρκεια της μάχης. Κατ 'ιδίαν, ο Γκόρο στη συνέχεια αποκαλύπτει ένα συγκλονιστικό οικογενειακό μυστικό , ότι η Είκο δεν είναι η αδελφή του Κεν, αλλά η σύζυγός του, και η Χανάκο ήταν μοναδικό παιδί τους. Ο Χάρι κάνει μια καταδρομική εφόδο στο διαμέρισμά Τάνερ και τον σκοτώνει, και στη συνέχεια, ενώνεται με τον Κεν για μια σχεδόν αυτοκτονική επίθεση στην κατοικία του Τόνο. Κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης μάχης, αφού ο Κεν σκοτώνει τον Τόνο, ο γιος του Γκόρο κάνει επιθέση και ο Κεν τον σκοτώνει σε αυτοάμυνα. Έχοντας την είδηση ​​για τον αδελφό του, ο Κεν θα επιχείρησει να κάνει χαρακίρι, αλλά ο αδελφός του, τον παρακαλεί να μην το κάνει για να μην φέρει περισσότερο πόνο στην οικογένειά τους, και ο Κεν δεν το κάνει τελικά. Διανομή ρόλων Ρόμπερτ Μίτσαμ ως Χάρι Κίλμερ Κεν Τακακούρα ως Κεν Τανάκα Μπράιαν Κιθ ως Τζορτζ Τάνερ Ρίτσαρντ Τζόρνταν ως Ντάστι Χερμπ Εντέλμαν ως Όλιβερ Κέικο Κίσι ως Είκο Τανάκα Είτζι Οκάντα ως Τοσίρο Τόνο Τζέιμς Σιγκέτα ως Γκόρο Τανάκα Κρίστινα Κοκούμπο ως Χανάκο Τανάκα Πληροφορίες παραγωγής Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Η Αμερικανικές ταινίες Αμερικανικές αστυνομικές δραματικές ταινίες Ταινίες του 1974 Ταινίες σε σκηνοθεσία Σίντνεϊ Πόλακ Αγγλόφωνες ταινίες Ταινίες γυρισμένες στην Ιαπωνία Ιαπωνόφωνες ταινίες Ταινίες τοποθετημένες στην Ιαπωνία
785442
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%A6%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%AD%CE%BA%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BF
Ερνέστο Φονσέκα Καρίγιο
Ο Ερνέστο Φονσέκα Καρίγιο (1 Αυγούστου 1930), γνωστός με το προσωνύμιο Δον Νιέτο, είναι Μεξικάνος ναρκέμπορας που έχει καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών και προηγουμένως ήταν αρχηγός του Γκουανταλαχάρα Καρτέλ. Συνεργάστηκε στενά με τον Μιγκέλ Άνχελ Φέλιξ Γκαγιάρδο και Ραφαέλ Κάρο Κιντέρο. Από τη δεκαετία του 1970, ο Φονσέκα Καρίγιο είχε εμπλακεί σε εμπόριο ναρκωτικών στο Εκουαδόρ και στη συνέχεια μετέφερε τις επιχειρήσεις του στο Μεξικό. Ανηψιός του είναι ο πρώην άρχηγος του Χουάρεζ Καρτέλ, Αμάδο Καρίγιο Φουέντες. Βιογραφία Γεννήθηκε στο Μπαντιραγουάτο της Σιναλόα του Μεξικού. Οι πηγές διαφωνούν ως προς την ακριβή ημερομηνία γέννησής του. Σύμφωνα με την Αμερικανική Δίωξη Ναρκωτικών (DEA), γεννήθηκε το 1942. Άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε την 1η Αυγούστου του 1930. Ο Φονσκέκα και άλλοι διακινητές ναρκωτικών δημιούργησαν και λειτούργησαν το "El Búfalo", ένα ράτζο στο Χαλίσκο, το οποίο θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες φυτείες κάναβης ανά τετραγωνικό μέτρο. Το 1982 η Αμερικανική Δίωξη Ναρκωτικών καταδίκασε τον Φονσέκα για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες στον Σαν Ντιέγκο. Στις 7 Απριλίου 1985 ο Φονσέκα εντοπίστηκε στο Πουέρτο Βαγιάρτα από τον μεξικανικό στρατό και συνελλήφθηκε. Αργότερα, ο Φονσέκα συνδέθηκε με την δολοφονία του πράκτορα της DEA, Κίκι Καμαρένα, ο οποίος είχε απαχθεί και βασανιστεί από τον Καρτελ της Γκουανταλαχάρα. Ο Φονσέκα δεν παραδέχθηκε ότι είχε διατάξει την δολοφονία του και δηλώσε ότι ήταν οργισμένος για τον ξυλοδαρμό του πράκτορα. Παρ' όλα αυτά καταδικάστηκε από την μεξικανική δικαοσύνη σε σαράντα χρόνια κάθειρξης. Τον Ιούλιο του 2016 λόγω της μεγάλης ηλικίας και των προβλημάτων υγείας μεταφέρθηκε από τις φυλακές σε κατ' οίκον περιορισμό. Τον Φονσέκα ενσάρκωσε στην τηλεοπτική σειρά "Narcos: Mexico" ο Χοακίν Κοσιο. Παραπομπές Μεξικανοί εγκληματίες
582231
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%84%CE%BD%CE%B7
Φάτνη
Η φάτνη ή το παχνί είναι μια κατασκευή η οποία χρησιμοποιείται για το τάισμα των ζώων. Η δεξαμενή τροφοδοσίας είναι ένα ορθογώνιο κιβώτιο που είναι κατασκευασμένο είτε από ξύλο, είτε από πέτρα, είτε από μέταλλο είτε από πλαστικό. Τα παχνιά χρησιμοποιούνται κυρίως στην κτηνοτροφία. Βρίσκονται σε στάβλους και αγροκτήματα. Χριστιανικό σύμβολο Η φάτνη είναι Χριστιανικό σύμβολο, το οποίο σχετίζεται με την Φάτνη της Γεννήσεως, όπου η Παναγία και ο Ιωσήφ αναγκάζονται να μείνουν σε χώρο για ζώα αντί σε ξενώνα, και χρησιμοποιούν μια φάτνη ως πρόχειρη κούνια για τον νεογέννητο Χριστό.(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον 2:7). Εικόνες Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Χριστιανικά σύμβολα Κτηνοτροφία
66733
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CF%8C%CF%82%20%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82
Ερυθρός νάνος
Ο ερυθρός νάνος ορίζεται με βάση το διάγραμμα Hertzsprung-Russell, ως ένας αστέρας που βρίσκεται στο κάτω μέρος της Κύριας Ακολουθίας. Είναι δηλαδή οποιοσδήποτε μικρής μάζας (μικρότερης από το μισό της μάζας του Ήλιου) και διαμέτρου αστέρας με σχετικώς χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία, μικρότερη από 3.500 K ή 3.200 C. Ο φασματικός τύπος του κατά το δισδιάστατο ταξινομικό σχήμα Morgan-Keenan είναι M V, όπου το Μ αντιστοιχεί στο ερυθρό χρώμα και το V στο «νάνος», ή και ψυχρός K V. Συνήθως ένας αριθμός ενδιάμεσα δίνει με μεγαλύτερη ακρίβεια την ταξινόμηση από τους θερμότερους ως τους ψυχρότερους (M9 V) ερυθρούς νάνους. Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά των ερυθρών νάνων είναι τα εξής: 1) Αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των αστέρων του Γαλαξία μας και μάλλον και του Σύμπαντος, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να παρατηρηθούν από τη Γη και μάλιστα κανένας δεν φαίνεται στον ουρανό με γυμνό μάτι, επειδή είναι πολύ αμυδροί. 2) Είναι οι μακροβιότεροι «ζωντανοί» αστέρες (όχι «αστρικά πτώματα» όπως οι λευκοί νάνοι και οι αστέρες νετρονίων): Η δυνάμει διάρκεια ζωής τους είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερη από τη σημερινή ηλικία του ίδιου του Σύμπαντος! Φυσική περιγραφή Οι ερυθροί νάνοι συντήκουν υδρογόνο σε ήλιο στο εσωτερικό τους με τη μέθοδο της αλυσίδας πρωτονίου-πρωτονίου. Εξαιτίας της χαμηλής σχετικώς θερμοκρασίας και στο κέντρο τους, οι θερμοπυρηνικές αυτές αντιδράσεις γίνονται με αργούς ρυθμούς. Η ισχύς επομένως που παράγεται και εκπέμπεται ως φως είναι μικρή, ως και 10.000 φορές μικρότερη από τη φωτιστική ισχύ του Ήλιου μας. Το γεγονός αυτό εξηγεί την τεράστια διάρκεια ζωής που μπορούν να φθάσουν οι ερυθροί νάνοι, καθώς καταναλώνουν τα πυρηνικά τους «καύσιμα» με εξαιρετικά αργό ρυθμό. Οι ψυχρότεροι γνωστοί νάνοι (φασματικός τύπος M10+ V) έχουν επιφανειακές θερμοκρασίες 2.000 ως 2.500 βαθμούς K, που είναι στην πραγματικότητα υψηλότερες από τη θερμοκρασία του λιωμένου σιδήρου, αλλά που θα πρέπει να συγκριθούν με τους 5.850 K του Ήλιου. Στις επιφάνειες των ερυθρών νάνων οι θερμοκρασίες δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να διασπούν όλους τους χημικούς δεσμούς, με αποτέλεσμα να βρίσκουμε αρκετά μόρια, που προδίδουν την παρουσία τους στα γραμμικά φάσματα των αστέρων αυτών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα άλλο χαρακτηριστικό των ερυθρών νάνων, που συνδέεται με την εσωτερική τους κατάσταση: τα ισχυρά μαγνητικά πεδία. Η μεταφορά της θερμότητας προς την επιφάνεια γίνεται στον Ήλιο με ακτινοβολία από το κέντρο μέχρι ένα ορισμένο βάθος (ζώνη ακτινοβολίας) και με ρεύματα μεταφοράς από το βάθος αυτό μέχρι την επιφάνεια. Αντίθετα, στους ερυθρούς νάνους η πίεση της ακτινοβολίας είναι μικρότερη και γι’ αυτό η μεταφορά της θερμότητας γίνεται σε όλο το εσωτερικό του αστέρα με ρεύματα μεταφοράς, που αναδεύουν το υλικό σε όλο τον όγκο του σώματος παράγοντας έτσι ισχυρότερα μαγνητικά πεδία. Το γεγονός αυτό συνδέεται με έντονα στέμματα, εξωτερικά δηλαδή στρώματα της ατμόσφαιρας των αστέρων. Με τη βοήθεια μεγάλων διατάξεων ραδιοτηλεσκοπίων, ο Arnold O. Benz του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ελβετίας και οι συνεργάτες του ισχυρίζονται ότι διέκριναν δύο γιγαντιαίους βρόχους στο στέμμα του ερυθρού νάνου UV Κήτους B, κάτι που μόνο στο στέμμα του Ήλιου έχει κατορθωθεί να παρατηρηθεί. Μία ακόμα συνέπεια των ρευμάτων μεταφοράς που εκτείνονται μέχρι τον πυρήνα του άστρου είναι η έλλειψη λιθίου. Στον Ήλιο μπορούμε να διακρίνουμε τη φασματική υπογραφή του στοιχείου αυτού της ύλης στην επιφάνεια. Αντίθετα, στους ερυθρούς νάνους το λίθιο της επιφάνειας παρασύρεται από την ανάδευση των ρευμάτων μέχρι και το κέντρο του αστέρα, όπου οι πυρήνες του καταστρέφονται κατά τις πυρηνικές αντιδράσεις που λαβαίνουν χώρα εκεί. Το «τεστ του λιθίου» συνιστά μία κρίσιμη δοκιμή για τους αστρονόμους που αναζητούν φαιούς νάνους. Οι φαιοί νάνοι είναι σώματα μικρότερα σε μάζα των αστέρων αλλά μεγαλύτερα των πλανητών, στων οποίων το εσωτερικό δεν συμβαίνουν πυρηνικές αντιδράσεις, αλλά λάμπουν στο ερυθρό και ιδίως στο υπέρυθρο εξαιτίας της θερμότητας σχηματισμού τους, ψυχόμενα σιγά-σιγά. Ο πρώτος φαιός νάνος ανακαλύφθηκε μόλις τη δεκαετία του 1990. Το όριο μάζας μεταξύ ερυθρών και φαιών νάνων είναι όπως προαναφέρθηκε το 7,5% ως 8% της μάζας του Ήλιου. Η διάρκεια ζωής ενός ερυθρού νάνου εξαρτάται πολύ από τη μάζα του, όπως συμβαίνει και με τους άλλους αστέρες της Κύριας Ακολουθίας. Οι βαρύτεροι ερυθροί νάνοι εκτιμάται ότι μπορούν να ζήσουν 40 ή 50 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ οι μικρότερης μάζας μπορούν να ζήσουν και τρισεκατομμύρια χρόνια. Με δεδομένη την μακροζωία τους, παραμένει ανεξήγητο γιατί δεν έχουν παρατηρηθεί ερυθροί νάνοι χωρίς καθόλου βαρύτερα του ηλίου στοιχεία της ύλης (τα αποκαλούμενα στην Αστροφυσική «μέταλλα»). Η πρώτη γενεά αστέρων μετά τη δημιουργία του Σύμπαντος θα πρέπει να περιείχαν μόνο υδρογόνο, ήλιο και λίγο λίθιο. Αν αυτή η πρώτη γενιά περιελάμβανε ερυθρούς νάνους, αυτοί θα πρέπει να λάμπουν ακόμα, αλλά δεν έχουν ανακαλυφθεί. Οι πιθανότερες εξηγήσεις είναι ότι χωρίς βαρύτερα στοιχεία δεν μπορούν να γεννηθούν αστέρες μικρής μάζας και ότι οι αρχέγονοι ερυθροί νάνοι δεν έχουν παρατηρηθεί επειδή είναι πολύ αμυδροί. Οι γείτονές μας στο Σύμπαν Ως ο κοινότερος τύπος αστέρων στον Γαλαξία, οι ερυθροί νάνοι κυριαρχούν αριθμητικά και στη γειτονιά του Ηλιακού Συστήματος. Η εντυπωσιακή μακροβιότητα εξηγεί και το λόγο της αφθονίας των ταπεινών αυτών αντικειμένων, τα οποία αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των αυτόφωτων σωμάτων του Γαλαξία, αλλά και ολόκληρου του Σύμπαντος. Βέβαια τα περισσότερα άστρα που βλέπουμε μια καθαρή νύκτα με γυμνό μάτι στον ουρανό είναι γίγαντες ή υπεργίγαντες, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι η μεγάλη τους λαμπρότητα τα καθιστά ορατά από πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Αντιθέτως, ακόμα και ο πλησιέστερος στη Γη ερυθρός νάνος είναι αόρατος με γυμνό μάτι. Μία δίκαιη στατιστική πρέπει να περιλαμβάνει τις κοπιαστικές στον προσδιορισμό τους αποστάσεις του κάθε αστέρα, οπότε η αριθμητική υπεροχή των ερυθρών νάνων καθίσταται εμφανής: Από τους 350 αστέρες που απέχουν λιγότερο από 10 παρσέκ από εμάς (32,6 έτη φωτός) το 70% περίπου είναι ερυθροί νάνοι, ενώ εκτιμάται ότι πάνω από 100 άλλοι αστέρες στην ίδια περιοχή δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί και είναι όλοι σχεδόν αμυδροί ερυθροί νάνοι. Οι είκοσι από τους τριάντα κοντινότερους αστέρες είναι ερυθροί νάνοι. Ο κοντινότερος στη Γη αστέρας μετά τον Ήλιο είναι ένας αόρατος με γυμνό μάτι (φαινόμενο μέγεθος 11,05) ερυθρός νάνος, ο Εγγύτατος (Proxima) του Κενταύρου, φασματικού τύπου M5 V, μέλος του τριπλού συστήματος α (άλφα) Κενταύρου. Τα δύο άλλα μέλη του συστήματος δεν είναι ερυθρά, αλλά είναι νάνοι, αρκετά όμοιοι με έναν άλλο νάνο, τον Ήλιο μας. Ο αμέσως εγγύτερος στη Γη αστέρας μετά το σύστημα α Κενταύρου είναι ο γνωστός ως Αστέρας του Μπάρναρντ στον Οφιούχο, επίσης ερυθρός νάνος (M4 V) αόρατος με γυμνό μάτι. Η μάζα του εκτιμάται ότι δεν ξεπερνά το 1/7 της ηλιακής, ενώ απέχει σήμερα από εμάς γύρω στα 5,9 έτη φωτός έναντι 4,22 του Εγγυτάτου. Επόμενοι στη σειρά των αποστάσεων από τη Γη είναι τέσσερις ακόμα (όπως θα μπορούσε πια να προβλέψει κανείς...) ερυθροί νάνοι, ο Wolf 359 στον Λέοντα, ο Lalande 21185 στη Μεγάλη Άρκτο και το διπλό σύστημα Luyten 726-8 στο Κήτος. Ακολουθεί ως εξαίρεση ο Σείριος με τον συνοδό του λευκό νάνο (αστρικό πτώμα, πολύ διαφορετικό από τους ερυθρούς νάνους) στα 8,6 έτη φωτός και έπονται άλλοι δύο ερυθροί νάνοι. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε για να αντιληφθεί κανείς την κυριαρχία των ερυθρών νάνων, παρά μόνο να υπενθυμίσουμε ότι η αυτή η γαλαξιακή μας γειτονιά δεν αποτελεί παρά ένα τυπικό δείγμα του δίσκου του Γαλαξία μας με τη διάμετρο των 100.000 ετών φωτός. Αστρική εξέλιξη Η εξαιρετική μακροβιότητα των ερυθρών νάνων θα έχει πιθανώς και μια άλλη συνέπεια. Αν, όπως υποδεικνύουν τα παρατηρησιακά δεδομένα, το Σύμπαν συνεχίσει να διαστέλλεται αιώνια, τότε σε κάποια μακρινή μελλοντική εποχή, όταν η γένεση νέων αστέρων θα έχει σταματήσει, οι ερυθροί νάνοι θα είναι οι μόνοι που θα λάμπουν στους γαλαξίες του. Βέβαια και αυτοί ακόμα θα έχουν υποστεί μία γήρανση, θα έχουν εξελιχθεί όπως επικράτησε να λέγεται στην Αστρονομία. Ωστόσο η εξέλιξη ενός ερυθρού νάνου είναι διαφορετική, καθώς δεν περνά από το στάδιο του ερυθρού γίγαντα, όπως θα συμβεί με τον Ήλιο. Απλώς η θερμοκρασία της επιφάνειάς του θα αυξάνεται πολύ αργά με αποτέλεσμα τη βαθμιαία αύξηση της λαμπρότητάς του. Ένας νάνος με μάζα ίση με το 20% της ηλιακής θα φθάσει κοντά στο τέλος της ζωής του να διαθέτει την ίδια σχεδόν διάμετρο, επιφανειακή θερμοκρασία (άρα και χρώμα) και την ίδια λαμπρότητα με το σημερινό Ήλιο. Π.χ. έστω ερυθρός νάνος με μάζα το 16% της ηλιακής: υπολογίζεται ότι η λαμπρότητά του θα αυξηθεί από το 10% της ηλιακής στο 25% της ηλιακής μέσα σε 5,5 δισεκατομμύρια έτη. Στο τέλος, αναπόφευκτα, ακόμα και οι αμυδρότεροι ερυθροί νάνοι θα εξαντλήσουν το υδρογόνο τους και θα τελειώσουν τη ζωή τους ως λευκοί νάνοι αποτελούμενοι από το στοιχείο ήλιο. Τα νεκρά αυτά σώματα θα ψυχθούν πολύ αργά και θα πάψουν να εκπέμπουν ορατό φως. Οι αμυδρότεροι ερυθροί νάνοι, με μάζα περίπου 8% της ηλιακής, θα ζήσουν περίπου 10 τρισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή χίλιες φορές περισσότερο από τον Ήλιο. Μόλις και οι νεκροί αστέρες που θα παραγάγουν οι τελευταίοι ερυθροί νάνοι ψυχθούν, κάθε φυσική πηγή φωτός στο Σύμπαν θα έχει σβήσει για πάντα. Οι ερυθροί νάνοι παρουσιάζονται σε ίσο ποσοστό με τους άλλους αστέρες ως μέλη διπλών συστημάτων (δύο αστέρες που περιφέρονται περί το κοινό τους κέντρο μάζας) σε όλη την ποικιλομορφία τους. Ο CM Δράκοντος π.χ. είναι ένας δι’ εκλείψεων μεταβλητός αστέρας. Τα μέλη του CM Δράκοντος είναι πανομοιότυποι ερυθροί νάνοι τύπου M0 V. Ο U Διδύμων εξάλλου είναι ένας νάνος καινοφανής (dwarf nova): ένας λευκός και ένας ερυθρός νάνος περιφέρονται ο ένας γύρω από τον άλλο κάθε 4,2 ώρες. Η μεταξύ τους απόσταση είναι τόσο μικρή, ώστε ποσότητες ύλης αποσπώνται από τον ερυθρό νάνο και δημιουργούν ένα δίσκο γύρω από τον λευκό νάνο, αστάθειες στον οποίο προκαλούν εκρήξεις κάθε περίπου 6 μήνες. Οι λαμπρότεροι αστέρες δύο αστερισμών, ο α Ταύρου (Αλντεμπαράν) και ο α Νοτίου Ιχθύος (Φομαλώ) είναι στην πραγματικότητα διπλά συστήματα με ερυθρούς νάνους. Το Gliese 229 στον Λαγωό είναι σύστημα ερυθρού και φαιού νάνου 19 έτη φωτός από τη Γη. Πλανήτες γύρω από ερυθρούς νάνους Πρόσφατες ανακαλύψεις Στις 22 Ιουνίου 1998 ανακοινώθηκε η ανακάλυψη για πρώτη φορά ενός πλανήτη γύρω από έναν ερυθρό νάνο. Συγκεκριμένα ο Gliese 876 στον Υδροχόο, φασματικού τύπου M4 και μάζας 1/3 της ηλιακής, συνοδεύεται από έναν πλανήτη με μάζα τουλάχιστον 600 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης και περίοδο περιφοράς 61 ημέρες. Μέχρι τότε οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει πλανήτες μόνο γύρω από κίτρινους νάνους όπως ο Ήλιος ή και λίγο θερμότερους. Ο Gliese 876 είναι ο δεύτερος εγγύτερος σε εμάς από όλους τους άλλους αστέρες με εξωηλιακούς πλανήτες (μόλις 15 έτη φωτός), και μάλιστα και ο γειτονικός ερυθρός νάνος Lalande 21185 έχει προταθεί ότι διαθέτει πλανήτη. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί, καθώς οι ερυθροί νάνοι είναι η πολυπληθέστερη κατηγορία αστέρων, ο πιθανός αριθμός των πλανητών στο Γαλαξία μας αλλά και σε ολόκληρο το Σύμπαν μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος. Και μάλιστα πλανητών όπου η ζωή θα μπορούσε να εμφανισθεί και να εξελιχθεί με όλη τη χρονική άνεση. Το 2005 ανακαλύφθηκαν κι άλλοι εξωηλιακοί πλανήτες γύρω από ερυθρούς νάνους. Ο μικρότερος από αυτούς τους πλανήτες έχει μάζα 17 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Περιφέρεται σε απόσταση μόνο 6 εκατομμύρια χλμ. από τον αστέρα του, κι έτσι εκτιμάται ότι η επιφανειακή του θερμοκρασία ανέρχεται στους 150°C, παρά την ελάχιστη ενέργεια που εκπέμπει ο ερυθρός νάνος. Το 2006 ένας ακόμα μικρότερος εξωηλιακός πλανήτης (μόλις 5,5 φορές τη μάζα της Γης) ανακαλύφθηκε να περιφέρεται γύρω από ερυθρό νάνο, σε απόσταση από αυτόν 390 εκατομμύρια χλμ. και με επιφανειακή θερμοκρασία −220 °C. Τέλος, στις 25 Απριλίου 2007 ένας δυνητικά κατοικήσιμος εξωηλιακός πλανήτης ανακαλύφθηκε γύρω από τον ερυθρό νάνο Gliese 581. Αν η μάζα που εκτιμούν οι ανακαλύψαντες αστρονόμοι (ομάδα υπό τον Stephane Udry), 5,03 φορές η μάζα της Γης, είναι η πραγματική, είναι ο μικρότερης μάζας εξωηλιακός πλανήτης που περιφέρεται γύρω από αστέρα της Κύριας Ακολουθίας που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα. (Υπάρχουν μικρότεροι πλανήτες γύρω από ένα αστέρα νετρονίων) Η ακτίνα του πλανήτη εκτιμάται σε μιάμιση φορά την ακτίνα της Γης και βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη του Gliese 581. Είναι ο πιθανότερος υποψήφιος για την ύπαρξη ζωής από οποιονδήποτε άλλο εξωηλιακό πλανήτη που έχει ανακαλυφθεί ως τώρα. Κατοικησιμότητα Παρά τη χρονική άνεση για βιολογική εξέλιξη, υπάρχουν παράγοντες που καθιστούν την πλανητική κατοικησιμότητα δύσκολη πάνω σε πλανήτες γύρω από έναν ερυθρό νάνο. Λόγω της πολύ χαμηλότερης θερμότητας που εκπέμπουν οι ερυθροί νάνοι, για να μην είναι κατεψυγμένοι οι πλανήτες αυτοί, θα πρέπει να περιφέρονται τόσο κοντά στον κεντρικό αστέρα, ώστε εξαιτίας των ισχυρότερων παλιρροϊκών δυνάμεων, πιθανώς να εξαναγκαστούν τελικώς σε παλιρροϊκό κλείδωμα (tidal locking) ή σύγχρονη περιστροφή, δηλαδή η μία τους πλευρά θα είναι στραμμένη μόνιμα προς τον αστέρα, ενώ η άλλη θα έχει αιώνια νύχτα. Αυτό θα δημιουργούσε ακατάλληλες για επιβίωση θερμοκρασίες σε αμφότερες τις πλευρές - ημισφαίρια του πλανήτη και μόνο στην οριακή δακτυλιοειδή ζώνη ανάμεσά τους (στον μεταβατικό δακτύλιο όπου ο αστέρας θα φαινόταν σταθερά μόλις λίγο πάνω από τον ορίζοντα) θα μπορούσε η ζωή να αναπτυχθεί, πράγμα με περιορισμένες πιθανότητες. Βεβαίως μία πολύ πυκνή ατμόσφαιρα ή ένας πλανητικός ωκεανός με ισχυρά ρεύματα σε μεγάλο βάθος θα μπορούσε να ισοκατανείμει περισσότερο ομοιόμορφα τη θερμότητα σε όλο τον πλανήτη. Επίσης, ακόμα και αν ένας τέτοιος πλανήτης κατέληγε τελικώς σε σύγχρονη περιστροφή, ωστόσο θα μπορούσε να εμφανιστεί και να επιβιώσει ευκολότερα ζωή σε έναν μεγάλο δορυφόρο ενός τέτοιου πλανήτη, διότι ακόμα και αν κατέληγε σε παλιρροϊκό κλείδωμα στον πλανήτη του, δεν θα ήταν παλιρροϊκά κλειδωμένος και στον αστέρα του, έχοντας έτσι έναν κύκλο ημέρας - νύχτας. Μία άλλη πιθανή δυσκολία είναι ότι οι ερυθροί νάνοι εκπέμπουν την περισσότερη ενέργειά τους ως υπέρυθρο φως, ενώ τα (γήινα τουλάχιστον) φυτά χρησιμοποιούν περισσότερο το ορατό φως, καθώς τα φωτόνια του υπερύθρου φέρουν πολύ μικρή ενέργεια το καθένα ώστε να χρησιμεύσουν στη φωτοσύνθεση. Αλλά το σοβαρότερο ίσως πρόβλημα είναι η αστάθεια των ερυθρών νάνων: τα ισχυρά μαγνητικά πεδία που προαναφέρθηκαν καλύπτουν συχνά τις επιφάνειές τους με τεράστιες αστρικές κηλίδες, που αυξομειώνουν την ένταση του φωτός κατά 30 ως 40% μέσα σε λίγους μήνες, ενώ άλλοτε πάλι κάποιοι ερυθροί νάνοι γνωστοί ως αστέρες εκλάμψεων μπορούν να εκπέμψουν γιγάντιες εκλάμψεις που διπλασιάζουν τη λαμπρότητά τους μέσα σε λίγα λεπτά και διαρκούν μία ώρα. Αυτή η μεταβλητότητα μπορεί να καταστήσει τη ζωή, τουλάχιστον στην επιφάνεια του πλανήτη, πολύ δυσκολότερη απ' ό,τι στη Γη. Ωστόσο, έχει υπολογιστεί ότι η περίοδος των βίαιων εκλάμψεων καταλαμβάνει μόνο ένα μικρό μέρος της διάρκειας ζωής των ερυθρών νάνων και συγκεκριμένα μόνο τα πρώτα 1,2 δισεκατομμύρια χρόνια από τη δημιουργία τους. Επομένως, αν ένας πλανήτης σχηματιστεί σχετικά μακριά από τον ερυθρό νάνο, όσο χρειάζεται για να αποφύγει την σύγχρονη περιστροφή και μεταγενέστερα μετακινηθεί προς την θερμότερη ζώνη, μετά την λήξη της βίαιης αυτής περιόδου, θα υπήρχαν ρεαλιστικές πιθανότητες εμφάνισης ζωής. Επιπλέον, η ζωή θα μπορούσε να επιβιώσει μέσα σε ωκεανούς, κατά την αρχική αυτή βίαιη περίοδο, υπό τον όρο ότι ο πλανήτης θα κατάφερνε να διατηρήσει μία επαρκή ατμόσφαιρα, ώστε να συντηρεί υγρούς ωκεανούς. Δείτε επίσης Αστέρας εκλάμψεων Αστρική εξέλιξη Διάγραμμα Hertzsprung-Russell Ερυθρός γίγαντας Κατοικησιμότητα στα πλανητικά συστήματα των ερυθρών νάνων Λευκός νάνος Ταξινόμηση Morgan-Keenan Φαιός νάνος Πηγές Το άρθρο Ερυθροί νάνοι: Οι πολυάριθμοι «Μαθουσάλες» του Γαλαξία, περιοδικό Quark, τεύχος 15 (1998), σελ.20. jumk.de/astronomie/about-stars/ Ερυθροί νάνοι Variable stars AAVSO. [Mark Alpert: Red Star Rising. In: Scientific American. 293, Nr. 5, November 2005, p. 28.] Άρθρο για τους ερυθρούς νάνους ως κοιτίδες πλανητών με ζωή - Scientific American, Νοέμβριος 2005. Neptune-Size Planet Orbiting Common Star Hints at Many More. Είδη αστέρων
573081
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AD%CF%84
Αλάνις Μορισέτ
Η Αλάνις Μορισέτ (Alanis Morissette, 1 Ιουνίου 1974) είναι Καναδή τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, μουσική παραγωγός και ηθοποιός. Καριέρα Η καριέρα της ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το 1995 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Jagged Little Pill, το οποίο αποτελεί μέχρι σήμερα την πιο επιτυχημένη της δουλειά. Έχει κερδίσει επτά βραβεία Γκράμι και έχει λάβει υποψηφιότητα άλλες επτά φορές. Επίσης, έχει κερδίσει το βραβείο BRIT καλύτερου διεθνούς καλλιτέχνη με εντυπωσιακή εξέλιξη (Best Breakthrough Act), καθώς και δεκατρία βραβεία Juno. Έχει λάβει δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού, το 1999 για το τραγούδι "Uninvited" και το 2006 για το "Wunderkind". To 2015 εισήχθη στο Canadian Music Hall Of Fame. Επίσης, ασχολείται με την υποκριτική από τη δεκαετία του '80, με εμφανίσεις στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση (Sex and the City, Nip/Tuck κ.ά.) και στο θέατρο. Δισκογραφία (1991) Alanis (1992) Now Is the Time (1995) Jagged Little Pill (1998) Supposed Former Infatuation Junkie (2002) Under Rug Swept (2004) So-Called Chaos (2008) Flavors of Entanglement (2012) Havoc and Bright Lights Παραπομπές Καναδοί τραγουδιστές Καναδοί μουσικοί Αμερικανίδες τραγουδίστριες Αμερικανοί μουσικοί Αμερικανοί τραγουδοποιοί Αμερικανοί μουσικοί παραγωγοί Αμερικανίδες ηθοποιοί τηλεόρασης Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου Αμερικανίδες ηθοποιοί θεάτρου Βραβευμένοι με Γκράμι Βραβευμένοι με Brit Καναδοί φεμινιστές Αμερικανοί φεμινιστές Καναδές ηθοποιοί κινηματογράφου Καναδές ηθοποιοί θεάτρου Καναδές ηθοποιοί τηλεόρασης
532148
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%B1%CF%82
Ερρίκος Β΄ της Ναβάρρας
Ο Ερρίκος Β΄ της Ναβάρρας (Enrique II de Navarra, 25 Απριλίου 1503 - 25 Μαΐου 1555) ο λεγόμενος Σανγκουεσίνο, από την πόλη Σανγκουέσα όπου γεννήθηκε, ήταν βασιλιάς της Ναβάρρας (1517-1555), αν και η χώρα του είχε μειωθεί σε μία μικρή περιοχή βόρεια των Πυρηναίων μετά την Αραγωνική κατάκτηση του 1512. Βιογραφία Ήταν γιος του Ιωάννη των Αλμπρέ και της Αικατερίνης των Φουά βασίλισσας της Ναβάρρας (1483-1517). Ο πατέρας του ήταν συμβασιλιάς ως Ιωάννης Γ΄ (1484-1516)· το 1516 είχε προσπαθήσει να ανακαταλάβει το κατεχόμενο μέρος της Ναβάρρας, όταν απεβίωσε. Το επόμενο έτος απεβίωσε και η μητέρα του και τη διαδέχθηκε ο Ερρίκος Β΄. Στέφθηκε με μεγαλοπρέπεια στο Λεσκάρ. Τον τίτλο είχε διεκδικήσει ο Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας όταν κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της και διεκδικούσε και ο εγγονός του Κάρολος Ε΄ Αψβούργων. Ο Ερρίκος Β΄ απολάμβανε την προστασία του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας. Έγιναν διαπραγματεύσεις στο Νογιόν (1516) και στο Μονπελιέ (1518), αλλά δεν απέδωσαν. Έγινε προσπάθεια να καταλάβει την Παμπλόνα (1521) και πάλι εκστράτευσε το ίδιο έτος με Γάλλους, όμως ο Κάρολος Ε΄ τους απώθησε στο Νοάιν. Στη μάχη της Παβίας (1525) αιχμαλωτίστηκε, αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει και μεταμφιεσμένος να διαφύγει. Το επόμενο έτος νυμφεύτηκε την Μαργαρίτα των Βαλουά, αδελφή του Φραγκίσκου Α΄. Μετά τη Συνθήκη του Καμπραί (1530) μεταξύ της Ισπανίας και της Γαλλίας ο Κάρολος Ε΄ εκκένωσε τη βόρεια κομητεία της Ναβάρρας, την Κάτω Ναβάρρα, αφήνοντας τον Ερρίκο Β΄ να την καταλάβει. Τα Πυρηναία, που χωρίζουν την Κάτω από την Άνω Ναβάρρα, είναι ως τώρα τα σύνορα Γαλλίας-Ισπανίας. Ο Ερρίκος Β΄ είχε ισχυρή συμπάθεια με τους Ουγενότους και μιλούσε άπταιστα Γαλλικά και Ισπανικά, σύμφωνα με τον κύριο του Μπραντόμ. Απεβίωσε στο Αζετμώ (Λαντ)το 1555. Οικογένεια Το 1526 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Βαλουά-Ανγκουλέμ και είχε επιζόν τέκνο: Ιωάννα Γ΄ 1528-1572, βασίλισσα της Ναβάρρας, παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο δούκα του Γύλιχ-Κλέβης-Μπεργκ και έπειτα τον Αντώνιο των Βουρβόνων δούκα του Βαντόμ. Γιος της ήταν ο: Ερρίκος των Βουρβόνων 1553-1610, βασιλιάς Γ΄ της Ναβάρρας και Δ΄ της Γαλλίας. Πρόγονοι Σημειώσεις Αναφορές Hugh Chishom. encyclopaedia Brittanica, 11th edition, Cambridge University Press, vol. 13, p. 293. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Βασιλείς της Ναβάρρας
759449
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%81
Μονταμπάρ
Το Μονταμπάρ (γαλλικά: Montabard) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Ορν, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μονταμπαρνταί (γαλλικά: Montabardais). Παραπομπές Κοινότητες της Ορν
647545
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82
Στραγγαλιστής της Βοστώνης
Ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης (αγγλικά: Boston Strangler), ήταν το όνομα που δόθηκε σε έναν Αμερικανό κατά συρροήν δολοφόνο που σκότωσε τουλάχιστον 13 γυναίκες στην ευρύτερη περιοχή της Βοστώνης από το 1962 έως το 1964. Τα εγκλήματά του αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών βιβλίων και ταινιών, αν και ο ακριβής αριθμός των θυμάτων, καθώς και η ταυτότητά του δολοφόνου τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Οι δολοφονίες αποδόθηκαν στον Άλμπερτ ΝτεΣάλβο με βάση την ομολογία του και λεπτομέρειες που αποκαλύφθηκαν στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια ξεχωριστής υπόθεσης, καθώς και στοιχεία DNA που τον συνδέουν με το τελευταίο θύμα. Έκτοτε, οι επίσημες αρχές που διερευνούν τα εγκλήματα πρότειναν ότι οι δολοφονίες (που μερικές φορές αναφέρονται ως "δολοφονίες από μετάξι") διαπράχθηκαν από περισσότερα από ένα άτομα. Γεγονότα Μεταξύ της 14ης Ιουνίου 1962 και της 4ης Ιανουαρίου 1964, 13 ανύπαντρες γυναίκες μεταξύ 19 και 85 ετών, δολοφονήθηκαν στην περιοχή της Βοστώνης. Οι περισσότερες δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση και μετά στραγγαλιστήκαν στα διαμερίσματά τους. Η αστυνομία πιστεύει ότι ένας άνθρωπος ήταν ο δράστης. Χωρίς καμιά ένδειξη αναγκαστικής εισόδου στα σπίτια τους, οι γυναίκες υποτίθεται ότι είχαν αφήσει τον δολοφόνο, είτε επειδή τον γνώριζαν, είτε επειδή πίστευαν ότι ήταν ένας συντηρητής διαμερισμάτων, ή ένας μεταφορέας παράδοσης (κουριέρ) ή ένας άλλος τεχνικός. Οι δολοφονίες συνεχίστηκαν παρά την εκτεταμένη δημοσιότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης κατά τις πρώτες δολοφονίες, οι οποίες πιθανότατα θα έπρεπε να αποθάρρυναν τις γυναίκες από την είσοδο ξένων στο σπίτι τους. Πολλοί κάτοικοι αγόρασαν δακρυγόνα και νέες κλειδαριές για τις πόρτες τους. Οι Έρευνες Οι δολοφονίες σημειώθηκαν σε διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Βοστώνης, περιπλέκοντας την εισαγγελική εποπτεία και την αστυνομική έρευνα. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Μασαχουσέτης Έντουαρντ Μπρουκ συνέβαλε στο συντονισμό των διαφόρων αστυνομικών ερευνών, επιτρεπόντας στον παραψυχολόγο Πίτερ Χούρκος να χρησιμοποιήσει την εικαζόμενη μέθοδο της "εξωαισθητικής αντίληψής" για να αναλύσει τις περιπτώσεις, για τις οποίες ο Χούρκος ισχυρίστηκε ότι ένα άτομο ήταν υπεύθυνο. Η απόφαση αυτή ήταν αμφιλεγόμενη, καθώς ο Χούρκος παρείχε μια "λεπτομερή περιγραφή του λάθους" και ο Τύπος στη συνέχεια γελοιοποίησε τον Μπρουκ. Η αστυνομία δεν ήταν πεπεισμένη ότι όλες οι δολοφονίες ήταν πράξεις ενός ατόμου, αν και μεγάλο μέρος των Αμερικανών το πίστευε. Τα θύματα Άννα Έλσα Σλέσερς, 56 ετών, σεξουαλική επίθεση με άγνωστο αντικείμενο και στραγγαλισμός με τη ζώνη από το μπουρνούζι της, βρέθηκε στις 14 Ιουνίου 1962 στο διαμέρισμα του τρίτου ορόφου στην οδό Γκένσμπορο 77, Φένγουεη, Βοστώνη. Μέρι Μιούλεν, 85 ετών, πέθανε από καρδιακή προσβολή, βρέθηκε στις 28 Ιουνίου 1962 στο διαμέρισμά της στην λεωφόρο Κομονγούελθ 1435, Βοστώνη. Στην ομολογία του, ο ΝτεΣάλβο είπε ότι κατέρρευσε καθώς την άρπαξε. Νίνα Φράνσις Νίκολς, 68 ετών, σεξουαλική επίθεση και στραγγαλισμένη με τις νάιλον κάλτσες της , βρέθηκε στις 30 Ιουνίου 1962 στο σπίτι της στο Λονδίνο της Κοινοπολιτείας, στη Βοστώνη. Έλεν Ελίζαμπεθ Μπλεκ, 65 ετών, σεξουαλική επίθεση και στραγγαλισμός με τις νάιλον κάλτσες της, βρέθηκε στις 30 Ιουνίου 1962 στο σπίτι της στο οδό Νιούχολ 73, Λιν, Μασαχουσέτη. Ίντα Όντες Ίργκα, 75 ετών, σεξουαλική επίθεση και στραγγαλισμός. βρέθηκε στις 19 Αυγούστου 1962 στο διαμέρισμά της στην οδό Γκροούβ 7, Μπίκον Χιλ, Βοστώνη. Τζέιν Μπάκλευ Σάλιβαν, 67 ετών, σεξουαλική επίθεση και στραγγαλισμός με τις νάυλον κάλτσες της, βρέθηκε στις 21 Αυγούστου 1962 στο σπίτι της στο 435 Columbia Road, Ντόρτσεστερ, Βοστώνη. Σόφι Κλαρκ, 20 ετών, σεξουαλική επίθεση και στραγγαλισμός με τις νάιλον κάλτσες της, βρέθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1962 στο διαμέρισμά της στην οδό Χάντινγκτον 315, Φένγουει, Βοστώνη. Πατρίτσια Μπούλοκ Μπισέ, 23 ετών, στραγγαλισμός με τις νάιλον κάλτσες της, βρέθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1962 στο σπίτι της στο Παρκ Ντράιβ 515, Φένγουει, Βοστώνη. Μαρία Άννα Μπράουν, 69 ετών, βιάστηκε, στραγγαλίστηκε, ξυλοκοπήθηκε και μαχαιρώθηκε, βρέθηκε στις 6 Μαρτίου 1963 στο διαμέρισμά της στην λεωφόρο Παρκ 319 , Λώρενς, Μασαχουσέτη. Μπέβερλι Σάμανς, 25 ετών, μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου, βρέθηκε στις 6 Μαΐου 1963, εννέα ημέρες πριν από τα 26α γενέθλιά της, στο σπίτι της στην 4 Πανεπιστημιακή Οδό 4 στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης. Μαρί Έβελυν Κορμπίν, 58 ετών, βιάστηκε και στραγγαλίστηκε με τις νάιλον κάλτσες της; βρέθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1963 στο σπίτι της στην οδό Λαφαγιέτ 224, Σάλεμ, Μασαχουσέτη. Τζοάν Μάρι Γκραφ, 22 ετών, στραγγαλίστηκε με τις νάιλον κάλτσες της, βρέθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1963 στο διαμέρισμά της στην οδό 54 Έσεξ, Λώρενς, Μασαχουσέτη. Μάρι Ανν Σάλιβαν, 19 ετών, σεξουαλική επίθεση και στραγγαλισμός με τις νάιλον κάλτσες της, βρέθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1964 στο διαμέρισμά της στο οδό Τσαρλς 44-A, Βοστώνη. Η ομολογία ΝτεΣάλβο Παραπομπές Βιβλιογραφία Frank, Gerold. The Boston Strangler Penguin Publishing Group, August 1967 Bailey, F. Lee. The Defense Never Rests. Stein and Day, 1971. 0-8128-1441-X Junger, Sebastian. A Death in Belmont. Norton, W. W. & Company, Inc. April 2006. . Kelly, Susan. The Boston Stranglers: The Public Conviction of Albert Desalvo and the True Story of Eleven Shocking Murders. Citadel. October 1995. . Rogers, Alan. New England Remembers: The Boston Strangler. Commonwealth Editions. May 2006. . Αμερικανοί κατά συρροή δολοφόνοι Αμερικανοί εγκληματίες
733699
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B6%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1
Ιζολιάτσια
Η Ιζολιάτσια ( - "Απομόνωση") είναι φυλακή στο Ντόνετσκ της Ουκρανίας, που δημιουργήθηκε μετά τη κατάληψη του Ντόνετσκ το 2014 από φιλο-Ρώσους αυτονομιστές. Η φυλακή ιδρύθηκε, αφού εκπρόσωποι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ (DPR) κατέλαβαν τον χώρο του Ιδρύματος Τεχνών IZOLYATSIA και το μετέτρεψαν σε κλειστό χώρο του Υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας του DPR. Η Ιζολιάτσια λειτουργεί ως εκπαιδευτική εγκατάσταση για μαχητές του DPR, καθώς και ως αποθήκη αυτοκινήτων, στρατιωτικής τεχνολογίας και όπλων. Η φυλακή έχει μυστικό καθεστώς καθώς οι κρατούμενοι καταδικάζονται από παράνομα δικαστήρια DPR χωρίς κατάλληλη έρευνα. Υπάρχουν πολλές γνωστές περιπτώσεις όπου οι κρατούμενοι της Ιζολιάτσια ομολόγησαν μόνο αφού βασανίστηκαν. Ιστορία Το κτήριο κατασκευάστηκε το 1955 ως εργοστάσιο επεξεργασίας ακατέργαστου πετροβάμβακα και αργότερα προσαρμόστηκε, για να παράγει ραμμένες πλάκες ορυκτού βαμβακιού, πετροβάμβακα, βασαλτικές ίνες, βασαλτικό χαρτόνι και πλάκες σε βασαλτική βάση. Το εργοστάσιο έκλεισε το 1990. Από το 2010 έως το 2014, το Ίδρυμα IZOLYATSIA, που επικεντρώθηκε γύρω από τις δημιουργικές τέχνες, κατέλαβε τον χώρο. Κατάσχεση του χώρου του Ιδρύματος IZOLYATSIA Στις 9 Ιουνίου 2014, ένοπλοι εκπρόσωποι του DPR εισέβαλαν στον χώρο του Ιδρύματος IZOLYATSIA. Σύμφωνα με τον Ρομάν Λιάγκιν, ο οποίος συμμετείχε στην κατάσχεση, οι χώροι ήταν απαραίτητοι για την αποθήκευση ανθρωπιστικής βοήθειας από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Σύμφωνα με τον Λεονίντ Μπαράνοφ, ο οποίος ήταν τότε υπουργός της Κρατικής Ασφάλειας του DPR , ο χώρος της IZOLYATSIA κατασχέθηκε για ιδεολογικούς λόγους: Θεωρήθηκε ότι οι αξίες του Ιδρύματος θα έβλαπταν το DPR. Η Λιουμπόβ Μιχαήλοβα, ιδρύτρια της IZOLYATSIA, ισχυρίζεται ότι η υποδομή διαδραμάτισε ρόλο, αφού η Ιζολιάτσια είναι μια περιοχή 7,5 στρεμμάτων. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσιάζονται στην έκθεση του DRA και την πρωτοβουλία των μέσων ενημέρωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το τάγμα «Vostok» εγκαταστάθηκε στον χώρο τον Ιούνιο του 2014 και κρατήθηκαν στα κτήρια του ιδρύματος Ιζολιάτσια αιχμάλωτοι πολέμου και πολίτες ως ομήροι. Συνθήκες Σύμφωνα με την κατάθεση πρώην κρατουμένων, τα γραφεία και τα υπόγεια του πρώην εργοστασίου εξοπλίστηκαν ως κελιά φυλακής με δοχεία 5 λίτρων για τουαλέτες. Μερικά από τα διοικητικά κτήρια χρησιμοποιήθηκαν από το προσωπικό της φυλακής Ιζολιάτσια ως θάλαμοι βασανιστηρίων. Οι πρώην κρατούμενοι παρατήρησαν ότι τα κτήρια της Ιζολιάτσια δεν είναι εξοπλισμένα, για να λειτουργήσουν ως φυλακή και ότι οι συνθήκες της μοιάζουν περισσότερο με αυτές ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης. Οι φυλακισμένοι αναγκάζονται να εργαστούν για τους φύλακες, οι οποίοι χρησιμοποιούν τακτικά σωματική βία και στερούνται τροφής, νερού, και ιατρικής περίθαλψης. Από το 2014-2016, 100 κρατούμενοι κρατούνταν σε υπόγεια κελιά κάθε στιγμή. Η Ιζολιάτσια δεν είχε κουκέτες και τουαλέτες, έτσι οι κρατούμενοι χρησιμοποίησαν πλαστικά δοχεία νερού για απόβλητα. Μέχρι το 2017, δεν υπήρχαν ακόμη τουαλέτες στα κελιά, που βρίσκονταν πάνω από τα υπόγεια, έτσι οι κρατούμενοι οδηγήθηκαν σε ξεχωριστό κτήριο, για να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες δύο φορές την ημέρα. Οι φυλακισμένοι θα μπορούσαν να χάσουν τα προνόμια τουαλέτας. Τον Ιούλιο του 2017, με πρωτοβουλία ενός από τους κρατούμενους, τα κελιά των φυλακών ανακαινίστηκαν και εγκαταστάθηκαν τουαλέτες και νεροχύτες. Ωστόσο, σε πολλά από τα κτήρια - τα δύο κελιά απομόνωσης και το έκτο κελί, που ονομάζεται "luxe" - οι συνθήκες δεν άλλαξαν. Σύμφωνα με την έκθεση του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για την περίοδο από τις 16 Νοεμβρίου 2019 έως τις 15 Φεβρουαρίου 2020, τα άτομα, που κρατήθηκαν στην Ιζολιάτσια υπέστησαν βασανιστήρια, όπως ηλεκτροσόκ, ψεύτικες εκτελέσεις και σεξουαλική βία. Σύμφωνα με την έκθεση, εκπρόσωποι του Υπουργείου Ασφάλειας του Κράτους του DPR πραγματοποίησαν ανακρίσεις εκεί. Ο δημοσιογράφος Στανίσλαβ Ασέγιεφ, ο οποίος κρατήθηκε στη φυλακή της Ιζολιάτσια από το 2017 έως το 2019, υποδηλώνει ότι έχουν πραγματοποιηθεί εκεί πράξεις, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως εγκλήματα πολέμου. Θυμάται τα βασανιστήρια, που οδήγησαν σε απόπειρες αυτοκτονίας για ορισμένους κρατουμένους. Αξιοσημείωτοι κρατούμενοι Από το 2014, υπήρχαν περισσότεροι από 100 κρατούμενοι στη Ιζολιάτσια . Ο Ντμίτρι Ποτέκιν, η Βαλεντίνα Μπούτσοκ, η Γκαλίνα Γκάεβα, και Στανίσλαβ Ασέγιεφ είχαν κρατηθεί στην Ιζολιάτσια . Η υπόθεση Ρομάν Λιάγκιν Τον Ιούνιο του 2019, ο Ρομάν Λιάγκιν συνελήφθη από εκπροσώπους του SSU. Ο Λιάγκιν κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και προδοσία για το ρόλο του στη διοργάνωση δημοψηφίσματος σχετικά με το καθεστώς του DPR, τα αποτελέσματα του οποίου δεν αναγνωρίστηκαν από την Ουκρανία, την ΕΕ ή τις ΗΠΑ. Η Λιάγκιν εμπλεκόταν επίσης στην κατάσχεση του χώρου του Ιδρύματος IZOLYATSIA από το DPR. Εκπρόσωποι του Ιδρύματος και πρώην αιχμάλωτοι της φυλακής Ιζολιάτσια επιμένουν ότι ο Λιάγκιν είναι προσωπικά υπεύθυνος για την κατάσχεση του χώρου και τη μετατροπή του σε μυστική φυλακή αλλά το Δικαστήριο Σεφτσενκόφσκι του Κιέβου δεν αναγνώρισε το Ίδρυμα ή τους πρώην κρατουμένους της Ιζολιάτσια ως θύμα στην υπόθεση Ρομάν Λιάγκιν. Προπαγάνδα Οι φωτογραφίες και τα βίντεο, που παρήχθησαν στην Ιζολιάτσια δείχνουν ISIL μαχητές μαζί με στρατιώτες από το ουκρανικό Τάγμα Αζόφ. Μια έρευνα που διενήργησαν δημοσιογράφοι του BBC με τη βοήθεια της Wikimapia διαπίστωσαν το σημείο όπου τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες και τα βίντεο και αντέκρουσαν το υλικό ως πλαστό. Παραπομπές Πολιτική ιστορία της Ουκρανίας Ρωσο-Ουκρανικός Πόλεμος
5888
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A8%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%82
Μιχαήλ Ψελλός
Ο Μιχαήλ Ψελλός (Κωνσταντινούπολη, 1018 - Κωνσταντινούπολη, Μάιος 1078) ήταν Βυζαντινός λόγιος, φιλόσοφος, ιστορικός, ποιητής, ιατρός, αστρονόμος, διπλωμάτης, πολιτικός και συγγραφέας με επιβλητικό διδακτικό και συγγραφικό έργο σε όλους τους κλάδους των γραμμάτων και των επιστημών. Είχε σημαντική προσφορά στον χώρο της γενικής και ανώτερης παιδείας, στην οργάνωση και ανάπτυξη της οποίας στον 11 αιώνα η συμβολή του υπήρξε καίρια. Δίδαξε στο Πανδιδακτήριο, δηλαδή το πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως, στο οποίο είχε αποκτήσει τη θέση του ύπατου των φιλοσόφων (δηλαδή πρύτανη, με τους σημερινούς όρους). Γνωστότερο έργο του είναι η Χρονογραφία, εξιστόρηση των γεγονότων της περιόδου 976-1078. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Ψελλός, ενώ το Μιχαήλ ήταν το μοναστικό του όνομα, μια και έζησε για λίγο καιρό σε ένα μοναστήρι, το οποίο και εγκατέλειψε και γύρισε στην πρωτεύουσα, όπου επανακατέλαβε τη σημαντική θέση που κατείχε στην Αυλή. Το γενικότερο ιστορικό περίγραμμα Το 1025, επτά χρόνια μετά τη γέννηση του Ψελλού, πέθανε ο Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος και ο αδελφός του ο Κωνσταντίνος Η΄ κυβερνούσε πια μόνος. Η κόρη του Ζωή Πορφυρογέννητη παντρεύτηκε τον Ρωμανό Αργυρό το 1028. Δύο μέρες αργότερα ο Κωνσταντίνος πέθανε και η Ζωή με τον Ρωμανό Αργυρό ανέβηκαν στον θρόνο. Έξι χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε ο Ρωμανός και η Ζωή παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Παφλαγόνα, αδελφό του παραδυναστεύοντος επί των οικονομικών (υπουργού) Ιωάννη του Ορφανοτρόφου. Επί αυτοκράτορα Μιχαήλ Δ΄ το Βυζάντιο επανάκτησε τη Σικελία με τον Γεώργιο Μανιάκη, οι Σελτζούκοι Τούρκοι απειλούσαν τα βυζαντινοαρμενικά σύνορα, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα εξεγείρονται οι Βούλγαροι υπό τον Πέτρο Ντελιάν. Όταν ο Μιχαήλ Δ΄ πέθανε, τον διαδέχτηκε ο ανιψιός του Μιχαήλ Ε' Καλαφάτης. Ο Μιχαήλ εξόρισε τον θείο του Ιωάννη Ορφανοτρόφο και περιορίζει τη Ζωή σε γυναικείο μοναστήρι, φοβούμενος τις δολοπλοκίες της. Ωστόσο αυτές οι ενέργειές του προκάλεσαν ταραχές στην Κωνσταντινούπολη και οδήγησαν στην τύφλωση και εκθρόνισή του. Τότε η Ζωή παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Θ' Μονομάχο, ο οποίος βασίλεψε από το 1042 έως το 1055. Στη διάρκεια της βασιλείας του οι Ρώσοι επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και οι Σελτζούκοι Τούρκοι εισέβαλαν στην Αρμενία, όπου ηττήθηκαν. Οι Πετσενέγκοι πέρασαν τον Δούναβη και λεηλάτησαν τη Θράκη, ενώ το σχίσμα ανάμεσα στη Δυτική και την Ανατολική Εκκλησία βάθυνε εξαιτίας της κρίσης του filiοque. Τέτοια γεγονότα διαμόρφωναν το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε ο Μιχαήλ Ψελλός ο Νεότερος, ο Ύπατος των Φιλοσόφων, (δηλαδή πρύτανης του Πανδιδακτηρίου, του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης). Οι πηγές αναφέρουν πως ο Μιχαήλ ο Ψελλός ήλθε στη ζωή το 1018 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ το έτος του θανάτου του εικάζεται από ορισμένους ιστορικούς ότι είναι το 1078, ενώ από άλλους το 1081. Η μάλλον αυθαίρετη ταύτισή του με κάποιον Μιχαήλ της Νικομήδειας μας οδηγεί στο 1081, ενώ η απόδοση της εισαγωγής του έργου Διόπτρα του Φίλιππου Μονότροπου στον Ψελλό υποδεικνύει το 1096. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Νικομήδεια. Διπλωμάτης, φιλόσοφος, μαθηματικός, αλχημιστής, αστρονόμος, φυσικός, θεολόγος, νομικός και ιστορικός, ο Ψελλός γεννήθηκε σε μια οικογένεια με μέτρια οικονομική κατάσταση. Έλαβε, όμως, σημαντική μόρφωση, στην Αθήνα, που τον βοήθησε στη σταδιοδρομία του στη δημόσια διοίκηση, καθώς η μόρφωση και οι γνώσεις γενικότερα εκτιμούνταν ιδιαίτερα στη βυζαντινή κοινωνία, όσο και ο ευνουχισμός, για όποιον ήθελε αναλάβει υψηλές θέσεις στον διοικητικό μηχανισμό. Ο Ψελλός ανήκε στους ενεργητικούς διανοούμενους της εποχής του και είχε την ελπίδα πως μπορούσε να ασκήσει δυναμική επίδραση σε αυτήν. Άσκησε το νομικό επάγγελμα και, επί Μιχαήλ Ε', διορίστηκε βοηθός δικαστή στη Φιλαδέλφεια, ενώ κατόπιν έγινε αυτοκρατορικός γραμματέας, αλλά αποπέμφθηκε το 1054, οπότε και εξαναγκάστηκε να αναλάβει το μοναστικό σχήμα στη μονή του Ολύμπου Βιθυνίας, όπου πήρε και το όνομα Μιχαήλ, καθώς τo πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος. Γρήγορα, όμως, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να αναλάβει ενεργό δράση στην πολιτική. Ήταν ένας από τους πρεσβευτές που στάλθηκαν στον Ισαάκιο Κομνηνό, μετά την ήττα του αυτοκρατορικού στρατού κοντά στη Νίκαια, το 1057. Διατήρησε την επιρροή του στα πράγματα υπό τον Κωνσταντίνο Ι' Δούκα (1059-1067), ενώ υπό τον Μιχαήλ Ζ' (1071-1078) έγινε παραδυναστεύων, δηλαδή πρώτος υπουργός του κράτους. Το γεγονός ότι κατόρθωσε να διατηρήσει την επιρροή του μέσα από τόσες διαδοχικές αλλαγές, επαναστάσεις και ίντριγκες υποδεικνύει τις πραγματικές πνευματικές του δυνατότητες, σε σημείο που ακόμη και ο Κρουμπάχερ, ένας σοβαρός επικριτής του, να πει πως, «συγκρινόμενος με τον Ρογήρο Βάκωνα και τον Μεγάλο Αλβέρτο, ήταν ο πρώτος άνδρας της εποχής του». Λέγεται πως επί Μιχαήλ Ζ' εγκατέλειψε τη Βασιλεύουσα και τράβηξε για τη Νικομήδεια, όπου έζησε μέσα στη φτώχεια και πέθανε ξεχασμένος από τις νεότερες γενιές. Μαζί του έσβησε ολοκληρωτικά το όραμα της αναβίωσης του ελληνικού πνεύματος, αν και η προσπάθειά του ήταν να συνδυάσει το ελληνικό πνεύμα και τον χριστιανισμό. Πίστευε πως το ένα είχε πολλά να προσφέρει στο άλλο και τ’ ανάπαλιν. Το έργο του Η Χρονογραφία του περιγράφει τα έτη 976-1078, με βάση τις προσωπικές του παρατηρήσεις. Ο Ψελλός παρουσιάζει τα γεγονότα ως αποτέλεσμα ισχυρών προσωπικών συγκρούσεων, συναισθημάτων και δολοπλοκιών, δίχως να αφήνει χώρο για τη Θεία Πρόνοια. Ως συγγραφέας ήταν σταθερά ατομιστής στην προσέγγισή του. Κοίταζε τον κόσμο από τη δική του οπτική γωνία, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε ειρωνικά. Δίδασκε τα μαθηματικά στηριζόμενος στον Νικόμαχο, τον Ευκλείδη και τον Θέωνα. Ο Ρ. Tannery αναφέρει πως είχε ασχοληθεί και με τον Διόφαντο, όπως προκύπτει από ανέκδοτη επιστολή του. Από άλλες επιστολές του βγαίνει το συμπέρασμα ότι εκτός των άλλων δίδασκε και γεωμετρία («την εν γραμμαίς θεωρίαν»). Εκτός των άλλων έργων του αναφέρεται και το επίτομο Περί Αριθμών, το οποίο αναφέρεται στο χαμένο 7ο βιβλίο του Ιάμβλιχου, Συναγωγή των πυθαγόρειων δογμάτων. Εγραψε και φυσικές πραγματείες. Σε επιστολή του αναφέρει ότι οι φθορές και οι γενέσεις της ύλης γίνονται από φυσικά αίτια και όχι από αόρατες και μυστικές δυνάμεις. Αυτή η θεώρηση τού έδωσε τη δυνατότητα να ερμηνεύσει τις μεταμορφώσεις της ύλης και τις αλλαγές της φύσης κάτω από τo πρίσμα ενός φυσικού νόμου. Ανάμεσα στα έργα του που γεννήθηκαν με βάση τούτη την άποψη ήταν το Επιλύσεις φυσικών ζητημάτων, στο οποίο περιέχονται και στοιχεία μετεωρολογίας. Επίσης, αξιόλογο έργο του είναι το Περί λίθων δυνάμεως, στο οποίο περιέχονται και φυσικές ιδιότητες των ορυκτών. Σε άλλη επιστολή του, που απευθύνει στον τότε Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλλάριο, αναφέρεται στην παρασκευή του χρυσού. Έγραψε και αστρονομικά έργα, όπως το Περί μεγάλου ενιαυτού και το σωζόμενο Περί της κινήσεως του χρόνου, των κύκλων του Ηλίου και της Σελήνης, της εκλείψεως αυτών και της του Πάσχα ευρέσεως. Ο Ψελλός έγραψε ακόμη και μικτές εργασίες. Στην πραγματεία του Διδασκαλία παντοδαπή, που επίσης σώζεται, περιέχονται 200 επιστημονικά θέματα πάνω στην αστρονομία, τη μετεωρολογία, την κοσμολογία, τη φυσική, τη βοτανική και τα μαθηματικά. Στο έργο του Σύνταγμα Ευσύνοπτον εις τας Τέσσερας Μαθηματικάς Επιστήμας, εκτός από τις επιστήμες της Αριθμητικής, της Μουσικής, της Γεωμετρίας και της Αστρονομίας υπάρχουν και στοιχεία Μετεωρολογίας. Το συγκεκριμένο έργο θεωρείται και το πρώτο ελληνικό μαθηματικό βιβλίο που εκδόθηκε με τη μέθοδο της τυπογραφίας το 1532. Στον Ψελλό, επίσης, αποδίδεται, αν και τούτο είναι μάλλον ανακριβές, το έργο Περί Δαιμόνων. Ως φιλόσοφος ο Ψελλός δίνει έμφαση στον ρόλο της φύσης η οποία, δημιουργημένη από τον Θεό, λειτουργεί σύμφωνα με αμετάβλητους νόμους. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση μένει πολύ λίγος χώρος για την ιδέα του θαύματος. Γενικά στα γραπτά του κείμενα απέρριπτε τη συμβατική αισθητική του άσπρο-μαύρο, αν και εφάρμοσε τούτη τη μέθοδο στους πανηγυρικούς του Κωνσταντίνου Ι' και Μιχαήλ Ζ'. Προσπάθησε να πλάσει σύνθετες και αντιφατικές εικόνες, όπως ο Κωνσταντίνος Θ' στη «Χρονογραφία» του ή ο μοναχός Ηλίας στις επιστολές του. Οι ψυχολογικοί του χαρακτηρισμοί είναι πλούσιοι και πολυποίκιλοι, περιλαμβάνοντας ακόμη και το θέμα της σεξουαλικής επιθυμίας. Συνήθως αντιλαμβανόταν το παρελθόν όχι ως ροή γεγονότων, αλλά ως σειρά εικόνων, όχι μόνο των αυτοκρατόρων και των αυτοκρατειρών, αλλά επίσης των ευνοούμενων και των αγαπημένων τους. Ο Ψελλός υμνούσε τn φιλία και ο ίδιος ήταν πιστός φίλος. Ωστόσο, γνώριζε πως η κοινωνική πραγματικότητα του Βυζαντίου απαιτούσε συχνά συμβιβασμούς με τη συνείδηση και την ιδιότητα του χαμαιλεοντισμού. Στην πραγματικότητα στον Ψελλό οφείλουν την ιστορική τους συνέχεια οι ιδέες του Πλάτωνα, τον οποίο είχε σε περίβλεπτη θέση αντίθετα με τον Αριστοτέλη, γεγονός που φαίνεται στα σχόλιά του στο «Περί Ερμηνείας» του τελευταίου. Η εμμονή του στην προσπάθεια αναβίωσης του ελληνικού πνεύματος τον οδήγησε σε αντίθεση με την ιεραρχία του κλήρου, σε σημείο που σχεδόν εκδιώχθηκε από την εκκλησία. Εντούτοις, επέμενε στη διδασκαλία και τα γραπτά του κείμενα πως η φιλοσοφία και η θεολογία δεν ήταν δύο διαφορετικές επιστήμες. Η φιλοσοφία βάζει τις βάσεις πάνω στις οποίες η θεολογία χτίζει τις πνευματικές της ενοράσεις. Με άλλα λόγια θεωρεί πως η ελληνική φιλοσοφία δεν είναι θεραπαινίδα της χριστιανικής θεολογίας αλλά συνεργάτης της. Ο Ψελλός ήταν πεπεισμένος πως η φιλοσοφία και η θεολογία ενωμένες μπορούσαν να δώσουν απάντηση στα αιώνια προβλήματα της ανθρωπότητας. Αναθεωρώντας την ιδέα της φιλοσοφίας στο εκπαιδευτικό σύστημα της Κωνσταντινούπολης, ο Ψελλός αναβίωσε το πνεύμα της αρχαίας Αθήνας. Τούτη η ανανέωση των κλασικών σπουδών στο Βυζάντιο είχε μακροχρόνια αποτελέσματα, σε σημείο που ο Ψελλός θεωρείται σήμερα πρόδρομος της ιταλικής Αναγέννησης. Το εξαιρετικό για τον Ψελλό είναι ότι κατόρθωσε να αναβιώσει αρκετούς από τους συγγραφείς των απόκρυφων έργων, η ύπαρξη των οποίων είχε από πολλού ξεχαστεί. Από την εποχή του 9ου αιώνα και τη γέννηση του Ψελλού στον 11ο αιώνα ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ανατρέξει κανείς σε βυζαντινές πηγές για τον Ερμητισμό και τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, για τον Ιούλιο Αφρικανό, για τον Πρόκλο και το Περί της ιερατικής τέχνης ή για τους Χαλδαϊκούς χρησμούς, δηλαδή για συγγραφείς και έργα που θεωρούνται κλασικά στον χώρο του μυστικισμού και της μαγείας. Ο Ψελλός με τις παρατηρήσεις και τις εκθέσεις του άφησε ένα πλήρες αρχείο της σχέσης του με το χαλδαϊκό υλικό. Αναμφίβολα, από όλους τους Βυζαντινούς μετά τον 7ο αιώνα ήταν ο πλέον εξοικειωμένος με αυτή τη «βίβλο» των Νεοπλατωνικών, ακόμη και αν η γνώση του φαίνεται να απορρέει κυρίως από το απωλεσθέν πλέον σχόλιο του Πρόκλου για τους Χρησμούς. Άφησε, επίσης, μια «εξήγηση» είκοσι δύο σελίδων και αρκετές επισκοπήσεις πάνω στα κύρια χαρακτηριστικά των Χρησμών, μία από τις οποίες μάλιστα χρησιμοποίησε σε θεολογική πραγματεία του, προκειμένου να εξηγήσει ένα εδάφιο του Γρηγόριου Ναζιανζηνού. Το ενδιαφέρον του για τους Χρησμούς ήταν γνήσιο, κυρίως γιατί το ίδιο κείμενο είχαν αγκαλιάσει φιλόσοφοι και διανοούμενοι του παρελθόντος που σεβόταν πολύ. Αναφέρει πως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης είχαν δεχτεί τις περισσότερες από δοξασίες του. Επιπλέον, Θεωρούσε, επίσης πως ο Πλωτίνος, ο Πορφύριος, ο Ιάμβλιχος και ο Πρόκλος εixαν αποδεχθεί τους Χρησμούς ως θείες αποκαλύψεις. Εκτός από τους αρχαίους φιλόσοφους, όμως, ήταν και ο ίδιος ανοικτός σε τέτοιες δοξασίες, καθώς μάλιστα εύρισκε παραλληλισμούς με τη χριστιανική διδασκαλία. Σε μια αρκετά μεγάλη αναφορά στη Χρονογραφία του, ο Ψελλός κάνει μια λεπτομερή αναφορά στη διανοητική και φιλοσοφική του πρόοδο, στον δρόμο που τον οδήγησε, μέσα από διακριτά στάδια και καθορισμένες φάσεις, στην «πρώτη» φιλοσοφία. το ταξίδι του ξεκίνησε με τη μελέτη της λογικής και ορισμένων σχολιαστών που του έδειξαν τον δρόμο προς τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα. Στην επόμενη φάση επικεντρώθηκε στους μεγαλύτερους των Νεοπλατωνικών, τον Πλωτίνο, τον Πορφύριο, τον Ιάμβλιχο και τον Πρόκλο. Τέλος, αφιερώθηκε στον τετραπλό δρόμο των μαθηματικών, «ο οποίος», σύμφωνα με τα λόγια του, «βρίσκεται ανάμεσα στην επιστήμη της υλικής φύσης [...] και τα αποστάγματα της καθαρής σκέψης». Αναφορές σε πρακτικές μαγείας Ο Ψελλός, αν και εξομολογείται ανοικτά την προσπάθειά του να κατανοήσει πράγματα απαγορευμένα από την εκκλησιαστική ιεραρχία, εντούτοις επιμένει ότι ποτέ δεν έκανε ακατάλληλη χρήση τους. Σε ένα άλλο κείμενο, μια σύντομη φιλοσοφική πραγματεία για τους μαθητές του, αναφέρει την κατασκευή αποτροπαϊκών ειδωλίων από τους Χαλδαίους για θεραπευτικούς σκοπούς. Όμως, αρνείται να αναφέρει τον τρόπο και τις ουσίες με τις οποίες κατασκευάζονται. Αναφέρει ανοικτά πως θα μπορούσε κάποιος αδιάκριτα να τα χρησιμοποιήσει για οποιουσδήποτε λόγους και δεν επιθυμεί να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη. To ίδιο ενδιαφέρον για τον κίνδυνο παρανοήσεων από τους μαθητές εκφράζεται σε πολλά από τα γραπτά του Ψελλού. Επίσης, μια περίεργη περίπτωση αναφέρεται στη Χρονογραφία. Στην περιγραφή του Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου ο Ψελλός επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες όψεις του χαρακτήρα και των δραστηριοτήτων της αυτοκράτειρας Ζωής, ειδικά σε μεγάλη ηλικία. Η αυτοκράτειρα είχε στην κατοχή της μια πολυποίκιλτη, ιδιαίτερα ζωντανή, εικόνα του Ιησού. Ανάλογα με τα χρώματα της εικόνας, στην οποία κατέφευγε η Ζωή σε στιγμές απελπισίας, μπορούσε να καθορίσει τις μελλοντικές της κινήσεις, συμβουλεύοντας ανάλογα τον αυτοκράτορα. Της μιλούσε ως να ήταν ζωντανό πρόσωπο με ιδιαίτερη τρυφερότητα. Αν το πρόσωπο παρέμενε χλωμό, έφευγε γεμάτη αγωνία. Αν φωτιζόταν ή ανέδιδε κάποιο ιδιαίτερο χρώμα, τότε το ανέφερε αμέσως στον αυτοκράτορα και προφήτευε το τι επρόκειτο να συμβεί. Τούτη την περιγραφή ακολουθεί αμέσως μια αναφορά στα αρώματα: «Από τις μελέτες μου στην ελληνική βιβλιογραφία γνωρίζω πως τα αρώματα, όταν εξατμίζονται, διώχνουν τα κακά πνεύματα και την ίδια στιγμή επηρεάζουν εκείνους που τα χρησιμοποιούν με την παρουσία αγαθοεργών πνευμάτων. Κατά τον ίδιο τρόπο σε άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται λίθοι, βότανα και μυστικές τελετές... Θεωρώ, λοιπόν, πως τούτη η γυναίκα, επιδεικνύοντας την επιθυμία της ψυχής της πρόσφερε στον Θεό εκείνα που εκτιμούσε ως πιο πολύτιμα και ιερά». Δεν είναι άμεσα φανερό το γιατί ο Ψελλός εντρυφά στα αρώματα, τους λίθους, τα βότανα και τις θεουργικές τους αποδόσεις. Αν ανατρέξουμε, όμως, στις αναφορές του Ψελλού για τον τρόπο ζωής της αυτοκράτειρας, θα κατανοήσουμε το γιατί. Η Ζωή δεν είχε καθόλου χρόνο για τα πράγματα που έκαναν συνήθως οι γυναίκες. 'Ηταν αφιερωμένη κυριολεκτικά στη συλλογή αρωμάτων όλων των ειδών. Τα διαμερίσματά της είχαν μετατραπεί κυριολεκτικά σε εργαστήριο, όπου συνέχεια τα μαγκάλια ήταν αναμμένα. Εδώ οι υπηρέτες βοηθούσαν τη Ζωή και την αδελφή της να ζυγίζει προσεκτικά τα βότανα, να βράζει τα μίγματα και να παίρνει το απόσταγμα των αιθέριων ελαίων. Στην πραγματικότητα οι περιγραφές του Ψελλού αποδίδουν πιστά την εικόνα ενός αλχημικού εργαστηρίου. «Δεν φορούσε», γράφει, «τίποτα από αυτά που φορούν συνήθως οι γυναίκες, μήτε κοσμήματα ούτε εξωτικά υφάσματα. 'Ενα πράγμα τραβούσε την προσοχή της και όλον της τον ενθουσιασμό -η προσφορά θυσίας στον Θεό. Δεν αναφέρομαι σε ύμνους ή μετάνοιες, αλλά στην προσφορά αρωμάτων και όλων εκείνων των προϊόντων που φτάνουν ως τη χώρα μας από την Ινδία και την Αίγυπτο». Γενική αποτίμηση Πέρα από την ομόφωνα αναγνωρισμένη λογοτεχνική και ιστορική (αυτή με επιφυλάξεις) αξία των έργων του Ψελλού, μεγάλη υπήρξε η αμφισβήτηση του χαρακτήρα του και της πολιτείας του. Κατά τον Charles Diehl (Κάρολος Ντηλ) ο Ψελλός ήταν ένα «από τα πλέον αξιοπρόσεκτα δείγματα εκείνων των βυζαντινών ψυχών, στις οποίες συνυπάρχουν σε έναν τόσο εκπληκτικό συνδυασμό τα υψηλότερα πνευματικά χαρίσματα και η πιο απόλυτη μετριότητα χαρακτήρος». Τα ίδια για τις πνευματικές ικανότητες, την ευρυμάθεια, την οξυδέρκειά του και γενικά το ταλέντο του οι A. Rambaud και Neumann αλλά και με τις ίδιες επιφυλάξεις για το ήθος του. Οξύτατος ο Krumbacher (Κρουμπάχερ): «η αναρριχητική δουλοφροσύνη, η έλλειψη ηθικών δισταγμών...η αχόρταγη φιλοδοξία, η τεράστια ματαιοδοξία είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του». Και τέλος ο Παπαρρηγόπουλος : «η εσχάτη παραλυσία εις ην έφερε τα πράγματα η μερίς των Ψελλών, Δουκών και συντροφίας […] υπό ηγεμόνος αθλίου, του Μιχαήλ Ζ΄, και του έτι αθλιωτέρου διδασκάλου και συμβούλου Ψελλού» κ.α. Κατά τον Παπαρρηγόπουλο μάλιστα «η τάξις των λογίων ανδρών» της Κωνσταντινούπολης, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της οποίας ήταν ο Ψελλός, με ισχυρό σύμμαχο τον κλήρο, «εκήρυξεν αναφανδόν πόλεμον κατά της στρατιωτικής αριστοκρατίας», γεγονός που υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες της παρακμής του Βυζαντίου. Παραπομπές Πηγές Μιχαήλ Ατταλειάτης, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, επιμ. Imm. Bekker, Βόννη 1853 Νικηφόρος Βρυέννιος, Ιστοριών Βιβλία, Δ΄, επιμ. Αύγουστος Μάινεκε, Βόννη 1836 Λέων ο Διάκονος, Ιστορία, επιμ. C. Hase, Βόννη 1828 Προτεινόμενη Βιβλιογραφία Διαμαντόπουλος, Γεώργιος, Η ερμηνευτική στα Theologica και Allegorica του Μιχαήλ Ψελλού, [Κόσμος-Επιστημονικό Περιοδικό του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Μονογραφίες, 14] (Θεσσαλονίκη 2023).https://ejournals.lib.auth.gr/kosmos-series/article/view/9503/8866 Συκουτρῆς, Ἰωάννης, «Σχετικὰ μὲ τὸ ἱστοριογραφικὸ ἔργο τοῦ Ψελλοῦ », Ἀντί, 560 (1994), σσ. 68-71 Καρπόζηλος, Απόστολος: «Δύο ανέκδοτες επιστολές του Μιχαήλ Ψελλού». Δωδώνη 9 (1980), 299-310. Μπενάκης, Λίνος, «Χρόνος και αιών. Αντιπαράθεση ελληνικής και χριστιανικής διδασκαλίας στο ανέκδοτο έργο του Μιχαήλ Ψελλού». Φιλοσοφία 10-11 (1980-81), 398-420. Μιχαήλ Ψελλός, Χρονογραφία, τόμοι 2, Μετάφραση-Εισαγωγή-Σχόλια: Βρασίδας Καραλής, Εκδ. Κανάκη, ISBN (set) 960-7027-34-5, ISBN 960-7420-28-7 Μετάφραση της Χρονογραφίας από τους Ν.Γ.Πεντζίκη, Τάκη Ιατρού, Γεώργιο Κιτσόπουλο- Περιοδικό Κοχλίας, αρ.2, Ιαν. 1946 και αρ. 7-8 Ιούν.-Ιούλ. 1946, Θεσσαλονίκη. Αλόη Σιδέρη, Χρονογραφία του Μιχαήλ Ψελλού, Εκδ. ΑΓΡΑ 1993, Μετάφραση με πρόλογο του Charles Diehl ISBN 960-325-058-9 Hunger H., Βυζαντινή Λογοτεχνία, Τομ. Α΄, Β΄, Γ΄, Μ.Ι.Ε.Τ., (Αθήνα 1987). Krumbacher K., Die Geschichte der Byzantinischen Literatur, Beck, (Munich, 1897 2nd ed.). Psellus Michael, Chronographia, (trans E.R.A Sewter), Yale University Press, (New Haven 1953). Tannery, "Sur les nombres chez Psellos" στο Revue des études grecques, 1892. Kazhdan A.P. -Epstein Ann Wharton, Αλλαγές στον Βυζαντινό Πολιτισμό κατά τον 11ο και 12ο αιώνα, Μ.Ι.Ε.Τ, [Αθήνα, 1997], Βίγκλας, Κατελής, «Οι απόκρυφες γνώσεις του Μιχαήλ Ψελλού», ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ, Περιοδική Έκδοση Ιστορικών Σπουδών, τόμ. 26, τεύχ. 50, Ιούν. 2009, 157-184. Βίγκλας, Κατελής, «Ο μυστικοσύμβουλος της εξουσίας Μιχαήλ Ψελλός. Μια χριστιανική φιλοσοφία της Ιστορίας», Επετηρίδα Φιλοσοφικής Έρευνες δια-ΛΟΓΟΣ, τχ. 9 (2019), 38-50. Χρήστου, Κωνσταντίνος, Ἡ ἐπίδραση τοῦ Πρόκλου Διαδόχου στό φιλοσοφικό ἔργο τοῦ Μιχαήλ Ψελλοῦ. Ὁ κόσμος τῆς γενέσεως καί τῆς φθορᾶς, Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα Θεολογικῆς Σχολῆς. Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας, 10 (2005), 13-74. Χρήστου, Κωνσταντίνος, Ἡ ἐπίδραση τοῦ Πρόκλου Διαδόχου στό φιλοσοφικὸ ἔργο τοῦ Μιχαὴλ Ψελλοῦ. Ὁ Θεός καί ὁ νοητός κόσμος, Βυζαντινά, 25 (2005), 117-175 A. Kaldellis, Anthony Kaldellis: The argument of Psellos' Chronographia, Boston 1999. E. Pietsch: Die "Chronographia" des Michael Psellos: Kaisergeschichte, Autobiographie und Apologie, Wiesbaden 2005. S. Papaioannou, Michael Psellos: Rhetoric and Authorship in Byzantium, Cambridge 2013. F. Lauritzen, Depiction of Character in the Chronographia of Michael Psellos, Turnhout 2013. D. Walter, Michael Psellos – Christliche Philosophie in Byzanz. Mittelalterliche Philosophie im Verhältnis zu Antike und Spätantike. De Gruyter, Berlin, Boston 2017, ISBN 978-3-11-052597-7. Εξωτερικοί σύνδεσμοι "Michael Psellus". Catholic Encyclopedia, New York: Robert Appleton Company, 1913. (αγγλικά) Michael Psellus: Chronographia. Fordham University, Internet History Sourcebook Project. (αγγλικά) Μιχαήλ Ψελλού, Χρονογραφία (πρωτότυπο κείμενο) University of the Aegean χρονογραφία (ελληνικό πρωτότυπο) Ιωάννου Πανταζίδου, Διορθώσεις εις Μιχαήλ Ψελλού Χρονογραφίαν, 1879. Βιβλιογραφία για Μιχαήλ Ψελλό, από το 1998 κ.ε. Βυζαντινοί αξιωματούχοι Βυζαντινοί ιστορικοί Ορθόδοξοι λόγιοι Βυζαντινοί του 11ου αιώνα Παραδυναστεύοντες Έλληνες φιλόσοφοι Βυζαντινοί φιλόσοφοι
301420
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CE%96%CF%8C%CF%81%CE%B6%CE%B9
Νικόλαος Β΄ Ζόρζι
Ο Νικόλαος Β΄ Ζόρζι (ιταλικά : Niccolò Zorzi ή Giorgi) ήταν Ενετικής καταγωγής Μαρκήσιος της Βοδονίτσας από το 1410 έως το 1414. Ήταν γιος του Φραγκίσκου Ζόρζι ή του Ιακώβου Ζόρζι. Διαδέχτηκε τον Ιακώβο Ζόρζι σε μιά δύσκολη περίοδο που το Μαρκιζάτο βρισκόταν σε πόλεμο με τους Οθωμανούς και πολιορκούσαν την Βοδονίτσα. Ο Νικόλαος είχε πιαστεί αιχμάλωτος και ελευθερώθηκε μέσω μια συνθήκης μεταξύ Ενετών και Οθωμανών. Στις 20 Ιουνίου 1414 έχασε το κάστρο της Βοδονίτσας από τους Οθωμανούς και αναγκάστηκε και κατέφυγε στην Βενετία αλλά επέστρεψε το 1416 μετά από μία συνθήκη της Βενετίας με τους Οθωμανούς. Αντάλλαξε τα δικαιώματα του στο Μαρκιζάτο με τον Νικόλαο Γ΄ Ζόρζι, παίρνοντας φέουδα στον Πτελεό. Πηγές Setton, Kenneth M. (general editor) A History of the Crusades: Volume III — The Fourteenth and Fifteenth Centuries. Harry W. Hazard, editor. University of Wisconsin Press: Madison, 1975. Setton, Kenneth M. Catalan Domination of Athens 1311–1380. Revised edition. Variorum: London, 1975. Latin Lordships of Greece: Boudonitza, ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2013 Μαρκήσιοι της Βοδονίτσας Οικογένεια Ζόρζι
319646
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CF%8C%CE%B9%20%CE%8A%CE%BD%CE%BF%CF%82
Ελόι Ίνος
Ο Ελόι Ίνος (Eloi Songao Inos, 1949-2015) ήταν ο κυβερνήτης των Βορείων Μαριανών Νήσων από τις 20 Φεβρουαρίου 2013 ως τον θάνατό του, τον Δεκέμβριο του 2015. Είναι μέλος του Κόμματος της Διαθήκης. Υπηρέτησε και ως Αντικυβερνήτης από το 2009 ως το 2013. Εξελέγη κυβερνήτης στις εκλογές του 2014. Σπουδές και προσωπική ζωή Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1949. Απέκτησε πτυχίο μπάτσελορ στη λογιστική από το πανεπιστήμιο του Γκουάμ το Μάιο του 1981. Επίσης, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ήταν πατέρας 5 παιδιών. Ήταν γαμπρός της Ρίτα Ινος, η οποία χρημάτισε υπουργός Παιδείας. Υπουργός Οικονομικών Προτού γίνει αντικυβερνήτης εργάστηκε ως διευθυντής φορολογίας στο τμήμα εισοδημάτων του Εδάφους υπό Εντολή των Νήσων του Ειρηνικού, που δεν υπάρχει πια. Εξελέγη στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο της Σαϊπάν και των Βορείων Νήσων και από το 1990 ως το 1992 ήταν πρόεδρος του συμβουλίου. Διορίστηκε υπουργός Οικονομικών από τον κυβερνήτη Φιτιάλ στις 9 Ιανουαρίου 2006 και παρέμεινε στη θέση αυτή ως την 1η Μαΐου 2009. Αντικυβερνήτης Ο Ίνος ανέλαβε Αντικυβερνήτης (ή Υποκυβερνήτης) την 1η Μαΐου 2009 μετά την έγκριση του διορισμού του και από τη Γερουσία. Διορίστηκε από τον κυβερνήτη Μπενίνιο Φιτιάλ για να πληρωθεί το κενό που είχε δημιουργηθεί μετά την παραίτηση του αντικυβερνήτη, Τίμοθι Βιγιαγκόμες, ο οποίος καταδικάστηκε για ομοσπονδιακή απάτη. Ο Φιτιάλ ανακοίνωσε ότι θα διεκδικούσε εκ νέου την εκλογή του στο αξίωμα του Κυβερνήτη το 2009. Ο Φιτιάλ επανεξελέγη στο δεύτερο γύρο στις 23 Νοεμβρίου 2009 και ο Ίνος εξελέγη αντικυβερνήτης με πλήρη θητεία. Κυβερνήτης Ο κυβερνήτης Μπενίνιο Φιτιάλ καθαιρέθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2013 με απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων, καθώς κατηγορήθηκε για 13 αδικήματα, συμπεριλαμβανομένων της διαφθοράς και της παράβασης καθήκοντος. Έτσι, τον αντικατέστησε ο Ίνος, ο οποίος ως εκείνη τη στιγμή ήταν Αντικυβερνήτης. Ο Ρεπουμπλικανός Ελόι Ίνος κέρδισε τις εκλογές για κυβερνήτη στις 4 Νοεμβρίου 2014, με 6.342 ψήφους, επικρατώντας του Χάιντς Χοφσνάιντερ, ο οποίος συγκέντρωσε 4.501 ψήφους. Αντικυβερνήτης έγινε ο Ραλφ Τόρες. Θάνατος Στις 28 Δεκεμβρίου 2015 ο Ίνος απεβίωσε εν ενεργεία, ενώ υποβαλλόταν σε θεραπεία για καρκίνο στο Σιάτλ. Ήταν 66 ετών. Τον διαδέχθηκε προσωρινά ο υποκυβερνήτης, Ραλφ Τόρες. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πολιτικοί των Βορείων Μαριανών Νήσων
830184
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%27%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1
Παντέρνο ντ'Άντα
Το Παντέρνο ντ'Άντα (ιταλικά: Paderno d'Adda) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Λέκκο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας του Λέκκο
674504
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%CE%95%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%86%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%87
Φρειδερίκη Ελισάβετ της Σαξονίας-Άιζεναχ
H Φρειδερίκη-Ελισάβετ, γερμ. Friederike Elisabeth von Sachsen-Eisenach (5 Μαΐου 1669 - 12 Νοεμβρίου 1730) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν κόρη του δούκα της Σαξονίας-Άιζεναχ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Σαξονίας-Βάισενφελς. Βιογραφία Ήταν η δεύτερη κόρη του Ιωάννη-Γεωργίου Α΄ δούκα της Σαξονίας-Άιζεναχ και της Ιωαννέττας, κόρης του Ερνέστου κόμη του Ζάυν-Βίττγκενσταϊν-Ζάυν. Οικογένεια Παντρεύτηκε το 1698 τον Ιωάννη-Γεώργιο των Βέττιν δούκα της Σαξονίας-Βάισενφελς και είχε τέκνα: Ιωάννα-Μαγδαληνή 1708-1760, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο των Κέτλερ δούκα της Κουρλάνδης & Σαμιγκάλια. Φρειδερίκη 1701-1706 απεβ. 5 ετών, Φρειδερίκη-Αμαλία 1712-1714 απεβ. 2 ετών, Ιωάννης-Γεώργιος 1702-1703 απεβ. 1 έτους, Ιωαννέττα-Βιλελμίνη 1704, ένας θνησιγενής γιος 1706. Πηγές Women in Power: 1640–1670 [retrieved 27 September 2014]. Saxe-Eisenach line in: Royaltyguide.nl Archived 2014-10-06 at the Wayback Machine. Παραπομπές Οίκος των Βέττιν Γερμανίδες δούκισσες
829545
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B6%CE%BD%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%BF
Λαζνίγκο
Το Λαζνίγκο (ιταλικά: Lasnigo) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κόμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας του Κόμο
209819
https://el.wikipedia.org/wiki/1002%20%CE%9F%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%83%CE%B9%CE%B1
1002 Ολμπέρσια
Η Ολμπέρσια (Olbersia) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,761. Ανακαλύφθηκε το 1923 από τον Ρώσο αστρονόμο Βλαντιμίρ Αλμπίτσκι, που παρατηρούσε από το Σιμέις της Κριμαίας, και πήρε το όνομά της προς τιμή του Γερμανού αστρονόμου, ιατρού και φυσικού Χάινριχ Βίλχελμ Όλμπερς. Η Ολμπέρσια υπήρξε ο πρώτος από τους 10 συνολικά αστεροειδείς που ανεκάλυψε ο Αλμπίτσκι. Φυσικά χαρακτηριστικά Η μέση διάμετρος της Ολμπέρσιας εκτιμάται σε 32,14 χιλιόμετρα και η μάζα της σε 35 τρισεκατομμύρια τόνους. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,062. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Ολμπέρσιας εκτιμάται σε 105 βαθμούς C υπό το μηδέν. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα Ολμπερσια
823656
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CE%BD%CE%B5
Ροντισσόνε
Το Ροντισσόνε (ιταλικά: Rondissone) είναι ιταλικός δήμος στην Μητροπολιτική Πόλη του Τορίνο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου. Παραπομπές Δήμοι της Μητροπολιτικής Πόλεως του Τορίνο
752915
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
Μεξικανικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας
Ο Μεξικανικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας (16 Σεπτεμβρίου 1810 – 27 Σεπτεμβρίου 1821) ήταν η ένοπλη σύγκρουση και πολιτική διαδικασία που κατέληξε στην ανεξαρτητοποίηση του Μεξικού από την Ισπανία. Δεν αποτελούσε ένα μοναδικό, συνεκτικό γεγονός, αλλά αποτελείτο από τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα την ίδια χρονική περίοδο, και μπορεί να θεωρηθεί ως ένας επαναστατικός εμφύλιος πόλεμος. Προηγούμενες προκλήσεις κατά του ισπανικού Στέμματος Υπάρχουν αποδείξεις ότι στο Μεξικό μετά την ισπανική κατάκτηση κάποια τμήματα της ελίτ είχαν από μια πρώιμη περίοδο ξεκινήσει να αρθρώνουν την ιδέα μιας ξεχωριστής μεξικανικής ταυτότητας. Παρόλα αυτά, υπήρχαν σχετικώς λίγες προκλήσεις προς την ισπανική αυτοκρατορική δύναμη έως την εξέγερση για ανεξαρτησία στις αρχές του 19ου αιώνα, που ακολούθησε τη γαλλική εισβολή στην Ιβηρική Χερσόνησο το έτος 1808. Μια αρχική συνωμοσία (1565-1566) προήλθε από τους Ισπανούς κατακτητές της χώρας, των οποίων τα δικαιώματα στις ενκομιένδες τους, που αποτελούσαν ανταμοιβές από το Στέμμα για την κατάκτηση του Μεξικού, θα τερματίζονταν μετά το θάνατο των εκείνη τη στιγμή κατόχων τους. Στη συνωμοσία συμμετείχε και ο δον Μαρτίν Κορτές, γιος του Ερνάν Κορτές. Η συνωμοσία αυτή δεν τελεσφόρησε, και ο Κορτές εξορίστηκε, ενώ άλλοι συνωμότες εκτελέστηκαν. Μια άλλη πρόκληση σημειώθηκε το 1624, όταν οι ελίτ εκδίωξαν τον μεταρρυθμιστή αντιβασιλέα, που προσπαθούσε να διαλύσει τα δίκτυα εκμετάλλευσης και απάτης από τα οποία αυτές αντλούσαν κέρδος, και να περιορίσει τις άφθονες επιδείξεις ισχύος του Κλήρου. Έτσι, μετά από ταραχές στην Πόλη του Μεξικού από τους πληβείους, που οι τοπικές ελίτ είχαν υποδαυλίσει, ο αντιβασιλέας Μαρκές ντε Χέλβες απομακρύνθηκε. Το πλήθος φώναζε, Ζήτω ο Βασιλέας! Ζήτω ο Χριστός! Θάνατος στην κακή κυβέρνηση! Θάνατος στον αιρετικό Λουθηρανό [Αντιβασιλέα Χέλβες]! Συλλάβετε τον Αντιβασιλέα! Η επίθεση ήταν εναντίον του Χέλβες ως κακού αντιπροσώπου του Στέμματος και όχι εναντίον της μοναρχίας ή της αποικιακής εξουσίας αυτών καθαυτών. Το 1642, υπήρξε επίσης μια σύντομη συνωμοσία για να ενωθούν οι γεννημένοι στην Αμερική Ισπανοί, οι μαύροι, οι Ινδιάνοι και όλες οι τάξεις (κάστες) εναντίον του ισπανικού στέμματος, ανακηρύσσοντας τη μεξικανική ανεξαρτησία. Ηγέτης αυτού του κινήματος ήταν ο αυτοαποκαλούμενος δον Γκιγιέν Λάμπαρτ υ Γκουθμάν, ένας Ιρλανδός γεννηθείς ως Ουίλλιαμ Λάμπορτ. Η συνωμοσία ανακαλύφθηκε, ο Λάμπορτ συνελήφθη από την Ιερά Εξέταση το 1642, και 15 χρόνια μετά εκτελέστηκε για αποστασία. Άγαλμα του Λάμπορτ υπάρχει σήμερα στην Πόλη του Μεξικού. Το 1692 σημειώθηκε μια μεγάλη εξέγερση στην Πόλη του Μεξικού, όπου ένας όχλος πληβείων επιχείρησε να πυρπολήσει το παλάτι του αντιβασιλέα και την κατοικία του αρχιεπισκόπου. Ένας πίνακας του ζωγράφου Κριστόμπαλ ντε Βιγιαλπάντο απεικονίζει την εξέγερση του 1692. Σε αντίθεση με την εξέγερση του 1624, στην οποία είχαν αναμιχθεί οι ελίτ και είχε εκδιωχθεί από τη θέση του ο τότε αντιβασιλέας, η εξέγερση του 1692 ήταν καθαρά πληβειακή. Οι εξεγερμένοι επιτέθηκαν σε σύμβολα-κλειδιά της ισπανικής ισχύος, φωνάζοντας πολιτικά σλόγκαν, όπως Σκοτώστε τους Ισπανούς [τους γεννημένους στην Αμερική] και τους Γκατσουπίνες [Ισπανούς γεννημένους στην Ιβηρική] που τρώνε το καλαμπόκι μας! Πάμε ευχαρίστως σε πόλεμο! Ο Θεός θέλει ν' αποτελειώσουμε τους Ισπανούς! Δες μας νοιάζει αν πεθάνουμε χωρίς εξομολόγηση! Δεν είναι η γη μας αυτή; Ο αντιβασιλέας προσπάθησε να αντιμετωπίσει την προφανή αιτία των ταραχών, μια άνοδο στις τιμές του καλαμποκιού που επηρέασε τους φτωχούς των πόλεων. Επειδή όμως η εξέγερση του 1692 ενείχε στοιχεία ταξικού πολέμου, γεγονός που έθετε την ισπανική εξουσία σε αυξημένο κίνδυνο, επήλθε άμεση και βάρβαρη καταστολή. Επίσης, πριν τα γεγονότα του 1808 ανατρέψουν την πολιτική κατάσταση στη Νέα Ισπανία, υπήρξε μια απομονωμένη και αποτυχημένη εξέγερση από μια μικρή ομάδα στην Πόλη του Μεξικού το 1799, με σκοπό την ανεξαρτησία, η λεγόμενη Συνωμοσία των Ματσετών. Ιστορία του Μεξικού
143055
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1
Μαργαρίτα
Μαργαρίτα (ετυμολ.: αντιδάνειο από το ιταλ. margarita < μαργαρίτης = μαργαριτάρι) είναι κοινή ονομασία πολλών άγριων ή καλλιεργούμενων φυτών που ανήκουν στην οικογένεια των συνθέτων (Compositae) και έχουν άνθη κατά κεφάλια, με εμφανή ακτινοειδή στεφάνη. Σε πολλές περιπτώσεις, οι μαργαρίτες φέρουν δύο ειδών άνθη: τα πρώτα έχουν ακτινωτή διάταξη και κίτρινο, συνήθως, χρώμα· περιβάλλουν τα δεύτερα, τα οποία είναι μικρά, σωληνόμορφα και συναθροίζονται για να σχηματίσουν έναν δίσκο. Σημαντικό ταξινομικό γνώρισμα αποτελεί το σχήμα των βρακτίων, τα οποία βρίσκονται κάτω από το άνθος και μοιάζουν με φύλλα. Τα φύλλα των μαργαριτών μπορεί να έχουν ποικιλία σχημάτων. Είδη Οι κυριότεροι αντιπρόσωποι των μαργαριτών είναι οι εξής: Bellis perennis (Βελλίδα ή Μπέλλα η πολυετής - κοινή Ευρωπαϊκή μαργαρίτα ή Ασπρολούλουδο) Bellis annua (Βελλίδα ή Μπέλλα η ετήσια) Chrysanthemum coronarium, συνώνυμο Glebionis coronaria (Χρυσάνθεμο το στεφανωματικό - Μεγάλη Κίτρινη Μαργαρίτα) Glebionis segetum, συνώνυμο Chrysanthemum segetum (Χρυσάνθεμο το αρουραίο - Μαντιλίδα της Κρήτης) Anthemis chia (Ανθεμίδα της Χίου - Άγρια Μαργαρίτα) Anthemis maritima (Ανθεμίδα η θαλάσσια) Anthemis cretica (Ανθεμίδα της Κρήτης) Anthemis maritima (Ανθεμίδα η θαλάσσια) Cota tinctoria, συνώνυμο Anthemis tinctoria (Ανθεμίδα η βαφική) Leucanthemum vulgare (Λευκάνθεμο το κοινό) Leucanthemum maximum (Λευκάνθεμο το μέγιστο) Argyranthemum frutescens, συνώνυμο Chrysanthemum frutescens (Χρυσάνθεμο το θαμνώδες) Ανθοφορία Η μαργαρίτα ανθίζει κατά κύριο λόγο στις αρχές του καλοκαιριού και τα ανθεκτικά της άνθη διατηρούνται συχνά μέχρι και τον χειμώνα, αν δεν εμφανιστεί έντονη κακοκαιρία. Στην τέχνη και τη λαϊκή κουλτούρα Στη λαϊκή παράδοση, οι ερωτευμένοι μαδούσαν ένα-ένα τα πέταλα μιας μαργαρίτας ρωτώντας διαδοχικά "Μ' αγαπά;" και "Δε μ' αγαπά;", για να διαπιστώσουν αν το αντικείμενο του πόθου τους ανταποκρίνεται στα αισθήματά τους. Αναφορές στη μαργαρίτα Στην παλιά αθηναϊκή καντάδα "Αχ Μαργαρίτα" (1927) σε μουσική και στίχους του Νίκου Χατζηαποστόλου που τραγούδησε ο Πέτρος Επιτροπάκης αποτυπώνεται η αγωνία του ερωτευμένου που μαδά μια μαργαρίτα. Η Κάκια Μένδρη, στο τάγκο "Μου το 'πε η μαργαρίτα" (1939) σε μουσική Σώσου Ιωαννίδη και στίχους Κώστα Κοφινιώτη μιλά με απελπισμία για την αρνητική απάντηση της μαργαρίτας στο ερώτημα "Μ' αγαπά, δε μ' αγαπα;" Ο Οδυσσέας Ελύτης, στο ποίημά του "Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι" από τη συλλογή Ήλιος ο πρώτος (1943), αναφέρεται στην προτίμηση των μελισσών για τις μαργαρίτες. Το ποίημα μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο του Ήλιος ο πρώτος (1969) με ερμηνεύτρια τη Μαρία Δημητριάδη. Στο τραγούδι "Μια μαργαρίτα μάδησα" (1981) σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη και στίχους Γιάννη Πάριου, η Μαρινέλλα και ο Τόλης Βοσκόπουλος τραγουδούν για κάποιον που αγνόησε την αρνητική απάντηση της μαργαρίτας και βίωσε την ερωτική απογοήτευση. Η Άντζελα Δημητρίου, στο τραγούδι της "Μαργαρίτες" σε μουσική και στίχους του Φοίβου από τον δίσκο Μη μας αγαπάς (1996) αναρωτιέται: "Μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει". Η παλιά συνήθεια του μαδήματος της μαργαρίτας από τους ερωτευμένους είναι το θέμα του βιβλίου της Έλλης Παιονίδου Τα μαγεμένα πέταλα της Μαργαρίτας (2002). Η αγωνία για την απάντηση που κρύβει το μάδημα της μαργαρίτας φαίνεται στο τραγούδι της Ελεωνόρας Ζουγανέλη Μαργαρίτα (2015) σε μουσική Μίνωα Μάτσα και στίχους Ελένης Φωτάκη. Πηγές Άλμπουμ Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Σύνθετα αγριολούλουδα
435302
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85
Χατζηαποστόλου
Το ελληνικό επώνυμο Χατζηαποστόλου μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα: Αντώνιος Χατζηαποστόλου (1883-1953), δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Λεόντιος Χατζηαποστόλου (1894-1980), δικηγόρος και πολιτικός Νίκος Χατζηαποστόλου (γενν. 1916), συνθέτης οπερετών, αρχιμουσικός και βαθύφωνος
102568
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
Παλλάδιο (αποσαφήνιση)
Με το όνομα Παλλάδιο ή Παλλάδιον φέρονται τα ακόλουθα: Παλλάδιο το χημικό στοιχείο. Αρχαία Ελλάδα Παλλάδιο (αρχαιολογία), κάθε ομοίωμα, ειδώλιο της Θεάς Αθηνάς Παλλάδιο (δικαστήριο), δικαστήριο στην αρχαία Αθήνα. Άλλες χρήσεις Παλλάδιο Ροδόπης, ελληνικό χωριό στη Ροδόπη. Παλλάδιο (Λονδίνο), φημισμένο Θέατρο του Λονδίνου Παλλάδιο (κλαμπ), χορευτικό κλαμπ στο Μπρόντγουέη της Νέας Υόρκης που λειτούργησε από το 1948 μέχρι το 1966 Παλλάδιο (Κολωνία), μια αίθουσα συναυλιών στην Κολωνία Palladium (συγκρότημα), ένα Αγγλικό συγκρότημα μουσικής ροκ Αντρέα Παλλάντιο, Ιταλός αρχιτέκτονας της Αναγέννησης
94834
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B2%CE%AC%CF%81%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%82
Ιβάρς Γκοντμάνις
Ο Ιβάρς Γκοντμάνις (Ivars Godmanis) είναι Λετονός πολιτικός. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της χώρας του από τον Δεκέμβριο του 2007 ως το Μάρτιο του 2009. Είναι μέλος του κόμματος του Λετονικού Δρόμου. Βιογραφία Γεννήθηκε στη Ρίγα, στις 27 Νοεμβρίου του 1951. Ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός της Λετονίας όταν έγινε ανεξάρτητη από τη Σοβιετική Ένωση. Η πρώτη του θητεία στο αξίωμα ήταν από το 1990 ως το 1993 και χαρακτηρίστηκε από το δύσκολο πέρασμα από μια κομμουνιστική σε μια καπιταλιστική οικονομία. Την περίοδο από το 1998 ως το 1999 υπηρέτησε στο Υπουργείο Οικονομίας. Αρχικά συνδέθηκε με το Λετονικό Λαϊκό Μέτωπο , στη συνέχεια όμως αυτομόλησε στο κόμμα του Λετονικού Δρόμου, του οποίου ηγείται σήμερα. Το Νοέμβριο του 2006, έπειτα από την επιστροφή του κόμματος του Λετονικού Δρόμου στη Βουλή, έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, ο Γκοντμάνις έγινε Υπουργός Εσωτερικών. Δεύτερη πρωθυπουργία Στις 14 Δεκεμβρίου του 2007 ο Γκοντμάνις ορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Βάλντις Ζάτλερς. Ο διορισμός του στην πρωθυπουργία έλαβε την έγκριση του κοινοβουλίου στις 20 Δεκεμβρίου, με 54 ψήφους υπέρ και 43 κατά. Τροχαίο ατύχημα Ο Γκοντμάνις έπεσε θύμα τροχαίου στις 18 Ιουνίου του 2008όταν το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε με μικρό λεωφορείο στη Ρίγα. Ο Λετονός πρωθυπουργός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με εγκεφαλικές κακώσεις. Διαγνώστηκε κάταγμα στο κρανίο και διάσειση. Η κυβέρνησή του επέζησε πρότασης δυσπιστίας (με 51 ψήφους κατά της πρότασης μομφής και 40 υπέρ) στις 4 Φεβρουαρίου του 2009. Παραίτηση Τα οικονομικά προβλήματα και οι καταγγελίες για διαφθορά οδήγησαν στην κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας της κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο του 2009 έγιναν επεισοδιακές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης, που ήταν οι χειρότερες από το 1991. Στις 20 Φεβρουαρίου του 2009 ο Γκοντμάνις παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησής του, εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Τον διαδέχθηκε ο Βάλντις Ντομπρόβσκις στην πρωθυπουργία. Η νέα πεντακομματική κυβέρνηση συνασπισμού επικυρώθηκε από το λετονικό κοινοβούλιο με 67 ψήφους υπέρ έναντι 21 κατά, στις 12 Μαρτίου του 2009. Παραπομπές Λετονοί πολιτικοί Πρωθυπουργοί της Λετονίας
155657
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%202009-10
Παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών 2009-10
Το Παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών 2009-10 αποτέλεσε το 12ο πρωτάθλημα του Παγκυπρίου πρωταθλήματος γυναικών. Το πρωτάθλημα κέρδισε η Apollon Ladies για 2η φορά στην ιστορία της. Σύστημα διεξαγωγής Στο παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών 2009-10 συμμετείχαν 10 ομάδες. Όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχθηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Η πρωταθλήτρια ομάδα εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών 2010-11. Αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο Σε σχέση με το πρωτάθλημα Παγκύπριο πρωτάθλημα 2008-09, στο πρωτάθλημα της περιόδου 2009-10 δεν συμμετείχε η Ένωσις Νέων Παραλιμνίου, η Εληά Λυθροδόντα, ο Διγενής Ακρίτας Μόρφου και ο ΑΠΟΕΛ. Ομάδες και τοποθεσίες Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα. Βαθμολογία Η βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν: Πηγή: Πρωτάθλημα Γυναικών 09/10 Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Αποτελέσματα Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος: Πηγή: Πρωτάθλημα Γυναικών 09/10 Παραπομπές Δείτε ακόμη Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2009-10 Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου γυναικών 2009-10 Παγκύπριο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2009-2010
453454
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%20%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%B4%CE%B1%CF%82
Ω Ανδρομέδας
Το ω Ανδρομέδας είναι διπλό αστρικό σύστημα στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Με βάση της μετρήσεις της παράλλαξης, που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Hipparcos του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, το σύστημα απέχει περίπου 93,3 έτη φωτός (28,6 παρσέκ) από τη Γη. Το φαινόμενο μέγεθος του ω Ανδρομέδας είναι +4.83, καθιστώντας το ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Ο κύριος αστέρας του συστήματος ταξινομείται ως F5 IVe. Η κλάση φωτεινότητας IV δείχνει ότι πιθανότατα πρόκειται για υπογίγαντα ο οποίος εξαντλεί σταδιακά τα αποθέματα υδρογόνου του και φεύγει από την κύρια ακολουθία. Η γωνιακή διάμετρος του κύριου αστέρα είναι . Αυτή σε συνδυασμό με την εκτιμώμενη απόσταση του από τη Γη δίδει πως ο κύριος αστέρα έχει 2,2 φορές την ακτίνα του Ήλιου. Εκπέμπει περίπου επτά φορές τη φωτεινότητα του Ήλιου και η ενεργός θερμοκρασία του είναι 6.628 K. Η θερμότητα αυτή του προσδίδει την κίτρινη-λευκή απόχρωση ενός αστέρα τύπου F. Το 2008 ανακαλύφθηκε από το αστεροσκοπείο Λικ πως υπάρχει αστέρας-συνοδός. Περαιτέρω παρατηρήσεις έδειξαν πως οι δύο αστέρες χωρίζονται από 0,669 arcsecond. Παραπομπές Δείτε επίσης Κατάλογος αστέρων της Ανδρομέδας Εξωτερικοί σύνδεσμοι Image ω Andromedae High proper-motion Star Ανδρομέδα (αστερισμός) Αντικείμενα Bayer Υπογίγαντες αστέρες τύπου F
465855
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE%20%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82
Καταγραφή κίνησης
Η καταγραφή κίνησης (αγγλικά: motion capture, συντομογραφία: mo-cap, γνωστή και ως σύλληψη κίνησης) είναι η διαδικασία της εγγραφής της κίνησης ενός ανικειμένου ή ανθρώπου. Χρησιμοποιείται στον στρατό, την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό, την ιατρική, την επαλήθευση της μηχανικής όρασης και τη ρομποτική. Στη διαδικασία ανάπτυξης ταινιών και βιντεοπαιχνιδιών έγκειται στην εγγραφή των δράσεων των ανθρώπων ηθοποιών, και τη χρήση αυτής της πληροφορίας για την κίνηση των μοντέλων των ψηφιακών χαρακτήρων σε τρισδιάστατο ή δισδιάστατο animation. Όταν περιλαμβάνονται το πρόσωπο και τα δάχτυλα ή ήπιες εκφράσεις, συχνά ονομάζεται σύλληψη ερμηνείας (performance capture). Σε πολλούς τομείς, η σύλληψη κίνησης συχνά ονομάζεται παρακολούθηση κίνησης (motion tracking), αλλά στην κινηματογράφηση και τα βιντεοπαιχνίδια, η παρακολούθηση κίνησης συνήθως αναφέρεται περισσότερο στην τεχνική κινηματογράφισης, match moving. Παραπομπές 3D γραφικά υπολογιστή Συσκευές εισόδου Η/Υ
131143
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CF%87
Δίκη του Μιλχ
Η Δίκη του Μιλχ (επισήμως "The United States of America vs. Erhard Milch, οι Η.Π.Α. εναντίον του Έρχαρντ Μιλχ) ήταν μία από τις δώδεκα Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης. Αυτή (όπως και όλες οι επακόλουθες δίκες) διεξήχθησαν από αμερικανικά στρατοδικεία και τη δίωξη ασκούσε η Κυβέρνηση των ΗΠΑ. Κατηγορούμενος ήταν ο Στρατάρχης της Luftwaffe Έρχαρντ Μιλχ. Τόπος και χρόνος εκδίκασης, συμμετέχοντες Η Δίκη εκδικάστηκε στο ίδιο Δικαστικό μέγαρο με την κύρια Δίκη στην Νυρεμβέργη. Η έναρξη της Δίκης έγινε στις 13 Νοεμβρίου 1946 και ολοκληρώθηκε στις 17 Απριλίου 1947, οπότε και ανακοινώθηκε η ποινή. Σύσταση Δικαστηρίου Μέλη του Δικαστηρίου ήταν οι: Ρόμπερτ Μ. Τομς (Robert M. Toms), Πρόεδρος Φιτζρόι Ντ. Φίλιπς (Fitzroy D. Phillips) Μάικλ Α. Μασμάννο (Michael A. Musmanno) Τζον Τζ. Σπέιτ (John J. Speight), αναπληρωματικό μέλος Πολιτικώς ενάγοντες Τέλφορντ Τέιλορ, (Telford Taylor), επικεφαλής Πολιτικής Αγωγής Κλαρκ Ντένει (Clark Denney) Τζέιμς Σ. Κόνγουει (James S. Conway) Ντόροθι Μ. Χαντ (Dorothy M. Hunt) Χένρι Τ. Κινγκ ο νεότερος (Henry T. King, Jr.) Ρέιμοντ Τζ. Μακμάχον ο νεότερος (Raymond J. McMahon, Jr.) Μόρρις Σ. Μάιερς (Maurice C. Myers) Υπεράσπιση Δρ. Φρίντριχ Μπέργκολντ (Dr. Friedrich Bergold) Δρ. Βέρνερ Μιλχ (Dr. Werner Milch), αδελφός του κατηγορουμένου Κατηγορητήριο Το κατηγορητήριο απαρτιζόταν από τα εξής τρία σκέλη: Ι. Εγκλήματα πολέμου: Κακομεταχείριση πολιτών των κατεχομένων περιοχών καθώς και αιχμαλώτων πολέμου και υποχρέωσή τους σε εξαναγκαστική εργασία. ΙΙ. Εγκλήματα πολέμου: Ιατρικά πειράματα (σε συνθήκες μεγάλου ύψους και πολύ χαμηλών θερμοκρασιών) σε κρατουμένους στρατοπέδων συγκέντρωσης. ΙΙΙ. Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας: Καταναγκαστική εργασία και υποχρέωση συμμετοχής σε ιατρικά πειράματα Γερμανών πολιτών και πολιτών άλλων χωρών. Κατά την διαδικασία κλήθηκαν εν συνόλω 33 μάρτυρες (3 πολιτικής αγωγής, 30 υπεράσπισης) ενώ κατέθεσε και ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Παρουσιάστηκαν, επίσης, πολλά γραπτά τεκμήρια. Ο Μάικλ Μασμάνο, συνοψίζοντας τα του κατηγορητηρίου, ανέφερε τα εξής κύρια σημεία: Ο κατηγορούμενος Έρχαρντ Μιλχ δικάζεται επειδή έχει συνειδητά διαπράξει εγκλήματα πολέμου με την παραχώρηση ατόμων για καταναγκαστική εργασία σε επιχειρήσεις. Έχει, επίσης, ηθελημένα και συνειδητά παραχωρήσει για καταναγκαστική εργασία σε επιχειρήσεις αιχμαλώτους πολέμου, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, των νόμων του Πολέμου και του πολεμικού εθιμικού. Ο κατηγορούμενος εν γνώσει του και ηθελημένα συμμετείχε σε μοιραία, για την ζωή των συμμετεχόντων, ιατρικά πειράματα σε ανθρώπους χωρίς αυτοί να έχουν συγκατατεθεί. Ο κατηγορούμενος φέρει την ευθύνη τόσο για την καταναγκαστική εργασία όσο και για τα ιατρικά πειράματα, όπως αναφέρεται στα δύο προηγούμενα σημεία, με θύματα τόσο Γερμανούς πολίτες όσο και πολίτες άλλων χωρών. Ο Μιλχ δήλωσε αθώος των κατηγοριών και η υπεράσπισή του έπραξε το καλύτερο γι' αυτόν. Η ετυμηγορία του Δικαστηρίου ανακοινώθηκε στις 17 Απριλίου 1947 και, σύμφωνα με αυτήν, βρέθηκε ένοχος για τις κατηγορίες (1) και (3) αλλά αθωώθηκε για την κατηγορία (2). Του επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης και εγκλείσθηκε στις φυλακές Ρέμπντορφ (Rebdorf) του Μονάχου. Το 1951 ο Αμερικανός Ανώτατος Διοικητής της Γερμανίας Τζον ΜακΚλόι (John McCloy) μετέτρεψε την ποινή του σε 15ετή κάθειρξη και ο Μιλχ αφέθηκε ελεύθερος το 1954. Πηγές, Αναφορές Δίκες της Νυρεμβέργης
775706
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%BD%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CE%BD%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BB%CE%B1
Ιωνάθαν Α΄ της Καρινόλα
Ο Ιωνάθαν Α΄ (απεβ. το 1094) ήταν ο νεότερος γιος του Ριχάρδου Α΄ πρίγκιπα της Κάπουα. Βιογραφία Σύμφωνα με το Χρονικό του Αμάλφι (Chronicon Amalfitanorum), ωστόσο, ήταν γιος του Ιορδάνη Α΄, που ήταν στην πραγματικότητα αδελφός του, και νυμφεύτηκε μία αδελφή του Ρογήρου Α΄ της Σικελίας, κάτι που μπορεί να είναι ακριβές. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού αδελφού του, έγινε κόμης της Καρινόλα. Μετά το τέλος του Ιορδάνη, υπερασπίστηκε τη Σόρα από τους κόμητες του Ακίνο (1091). Οικογένεια Ο γιος του έγινε ο: Ριχάρδος Γ΄ δούκας της Γκαέτα. Πηγές Chalandon, Ferdinand . Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile . Παρίσι, 1907. Κόμητες της Ιταλίας
336346
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%82
Ναγκόγια Γκράμπους
Η Νοκάγια Γκράμπους είναι μια ιαπωνική ποδοσφαιρική ομάδα από την Ναγκόγια. Συμμτέχει στην J. League, την ανώτατη κατηγορία της χώρας. Ιδρύθηκε το 1983 σαν Nagoya FC. Η ομάδα έχει δύο έδρες: το Mizuho Athletic Stadium χωρητικότητας 27.000 θεατών και το Toyota Stadium χωρητικότητας 45.000 θεατών. Είναι μία από τις 4 ομάδες που συμμετείχαν σε όλες τις περιόδους της ανώτατης κατηγορίας της Ιαπωνίας από την ίδρυση της το 1993. Έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα Ιαπωνίας (1968, 1970, 1972, 2010), 1 Emperor's Cup (1995, 1999) και 2 Japanese Super Cup (1996, 2011). Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1939 Ναγκόγια Γκράμπους Ποδοσφαιρικές ομάδες Ιαπωνίας
551306
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1
Μπόμπουλια
Η Μπόμπουλια (σερβικά κυριλλικά: ) είναι χωριό στο κέντρο του Μαυροβουνίου, εντός του Δήμου του Ντανίλοβγκραντ. Δημογραφία Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού του οικισμού Ηλικιακή πυραμίδα (2003) Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα Παραπομπές Χωριά του Μαυροβουνίου Οικισμοί του Ντανίλοβγκραντ
257042
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B6%CE%B5
Δήμος Μουσάνζε
Ο Δήμος Μουσάνζε είναι ένας δήμος της Ρουάντα. Ανήκει στην Βόρεια Επαρχία. Η πρωτεύουσά του είναι το Ρουενγκέρι ή Μουσάνζε. Κοινότητες Ο Δήμος Μουσάνζε διαιρείται σε 15 κοινότητες: Μπουσόγκο Κυούβε Γκακάκα Γκασάκι Γκαταράγκα Κιμόνι Κινίγκι Μουχόζα Μούκο Μουσάνζε Νκότσι Νυάνγκε Ρεμέρα Ρουάζα Σινγκίρο Δείτε επίσης Δήμοι της Ρουάντα μ Βόρεια Ρουάντα
118534
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%84
Τάγμα του Γεωργίου Α΄
Το Βασιλικόν Τάγμα του Γεωργίου Α΄ ήταν παράσημο της Ελλάδας, που καθιερώθηκε στη μνήμη του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ στις 16 Ιανουαρίου 1915. Καταργήθηκε το 1973. Ιδρύθηκε το 1915 από το Βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄ και απονεμήθηκε σε πολίτες που διακρίθηκαν με τις πράξεις τους υπέρ της πατρίδας. Περιγραφή Το μετάλλιο του τάγματος του Γεωργίου Α' είχε μορφή σταυρού με λευκό σμάλτο και περιβαλλόταν από δάφνινο στεφάνι. Το κέντρο του ήταν από κόκκινο σμάλτο με την επιγραφή «Γ1» (δηλαδή «Γεώργιος Α΄») και την επιγραφή «Ισχύς μου η αγάπη του λαού». Η αντίστροφη πλευρά έφερε τη χρονολογία της βασιλείας του Γεωργίου, δηλαδή 1863-1913. Για πράξεις εν καιρώ πολέμου απενέμετο μετά ξιφών. Ο αστέρας του τάγματος του Γεωργίου Α' ήταν αργυρός με οκτώ ή τέσσερις ακτίνες στην περίπτωση του μεγαλόσταυρου ή του ανώτερου ταξιάρχη αντίστοιχα. Η ταινία του τάγματος είχε χρώμα βαθύ ερυθρό. Τάξεις Το μετάλλιο είχε πέντε τάξεις: Μεγαλόσταυρος - η ταινία φέρεται χιαστί από το δεξιό ώμο και ο οκτάκτινος αστέρας στο αριστερό μέρος του στήθους Ανώτερος Ταξιάρχης - η ταινία φέρεται από το λαιμό και ο τετράκτινος αστέρας ο αριστερό μέρος του στήθους Ταξιάρχης - η ταινία φέρεται από το λαιμό Χρυσούς σταυρός - η ταινία φέρεται στο αριστερό μέρος του στήθους Αργυρούς σταυρός - η ταινία φέρεται στο αριστερό μέρος του στήθους Υπήρχε επίσης αναμνηστικός σταυρός σε τρεις τάξεις: χρυσός, αργυρός και χάλκινος (χωρίς σμάλτο) και απενέμετο κυρίως σε Υπαξιωματικούς και Ανθυπασπιστές και κατώτερους Δημοσίους υπαλλήλους. Εικόνες Βιβλιογραφία Γεωργίου Ι. Μπελδέκου, "Τάγματα Αριστείας και Στρατιωτικά Μετάλλια της Ελλάδος", έκδοση Πολεμικού Μουσείου, Αθήνα 1991, ISBN 960-85054-0-2. Ελληνικά τάγματα και μετάλλια
324240
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BE%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7
Έξυπνη τηλεόραση
Η έξυπνη τηλεόραση (smart TV), μερικές φορές αναφέρεται και ως συνδεδεμένη τηλεόραση ή υβριδική τηλεόραση ( μην συγχέεται με την IPTV, την Internet TV ή με την WebTV), περιγράφει μια τάση ενσωμάτωσης του Internet και των Web 2.0 χαρακτηριστικών με τις τηλεοράσεις και των set-top boxes, καθώς επίσης και μια τεχνολογική σύγκλιση μεταξύ των υπολογιστών και των τηλεοράσεων/ set-top boxes. Οι συσκευές έχουν μεγαλύτερη εστίαση σε online διαδραστικά πολυμέσα, Internet TV, over-the-top content, καθώς και σε on-demand streaming media και μικρότερη έμφαση σε παραδοσιακά ραδιοτηλεοπτικά μέσα από τις παραδοσιακές τηλεοράσεις και set-top boxes. Παρόμοια με το πώς το διαδίκτυο, τα Web widgets και οι εφαρμογές λογισμικού έχουν ενσωματωθεί στα σύγχρονα έξυπνα τηλέφωνα, έτσι και ο όρος "έξυπνη τηλεόραση" είναι συγγενής με το "έξυπνο τηλέφωνο".Λογω του οτι οι έξυπνες τηλεοράσεις έχουν τις ίδιες δυνατότητες με ένα σύγχρονο κινητό τηλέφωνο. Η τεχνολογία που καθιστά δυνατή την έξυπνη τηλεόραση είναι επίσης ενσωματωμένη και σε συσκευές όπως set-top boxes, Blu-ray, κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών, συστήματα τηλεοράσεων για ξενοδοχεία, και άλλες συσκευές. Αυτές οι συσκευές επιτρέπουν στους χρήστες να αναζητήσουν και να βρουν βίντεο, ταινίες, φωτογραφίες και διάφορα άλλα στοιχεία στο διαδίκτυο, σε ένα τοπικό καλωδιακό κανάλι τηλεόρασης, σε ένα δορυφορικό κανάλι τηλεόρασης ή σε μια τοπική μονάδα αποθήκευσης. Παρασκήνιο Το πρώτο δείγμα ευρεσιτεχνίας κατατέθηκε το 1994 και εξελίχθηκε τον επόμενο χρόνο. «Ένα "έξυπνο" σύστημα τηλεόρασης που συνδέεται με συστήματα επεξεργασίας μέσω ενός ψηφιακού ή αναλογικού δικτύου». Εκτός από το ότι συνδέεται με δίκτυα δεδομένων,ένα βασικό σημείο είναι η ικανότητά του να λαμβάνει αυτόματα απαραίτητο λογισμικό σύμφωνα με τη ζήτηση των χρηστών και να επεξεργαστεί τις ανάγκες τους. Ορισμός Μία συσκευή έξυπνης τηλεόρασης είναι είτε μια τηλεόραση με ενσωματωμένες δυνατότητες Ίντερνετ ή ένα set-top box για την τηλεόραση που προσφέρει πιο προηγμένη υπολογιστική ικανότητα και δυνατότητα σύνδεσης από μία σύγχρονη τυπική τηλεόραση. Η έξυπνη τηλεόραση μπορεί να θεωρηθεί ως μία συσκευή πληροφοριών ή το υπολογιστικό σύστημα από ένα φορητό υπολογιστή που ενσωματώνεται σε μία μονάδα τηλεόρασης,αφού συχνά επιτρέπει στο χρήστη να εγκαταστήσει και να τρέξει πιο προηγμένες εφαρμογές ή plugins/addons τα οποία βασίζονται σε μια συγκεκριμένη πλατφόρμα .Οι έξυπνες τηλεοράσεις τρέχουν πλήρες λειτουργικό σύστημα ή το κινητό λογισμικό του λειτουργικού συστήματος παρέχοντας μια πλατφόρμα για προγραμματιστές εφαρμογών. Η πλατφόρμα της έξυπνης τηλεόρασης διαθέτει ένα δημόσιο Software development kit (SDK) ή Native development kit (NDK) για εφαρμογές έτσι ώστε οι third-party προγραμματιστές να μπορούν αναπτύξουν εφαρμογές για αυτήν. Επίσης διαθέτει κατάστημα εφαρμογών έτσι ώστε οι τελικοί χρήστες να μπορούν να εγκαταστήσουν ή να απεγκαταστήσουν εφαρμογές. Το δημόσιο SDK δίνει τη δυνατότητα στις third-party εταιρείες και σε άλλους διαδραστικούς προγραμματιστές εφαρμογών να δημιουργήσουν εφαρμογές και να τις δουν ζωντανά να “τρέχουν“ με επιτυχία σε οποιαδήποτε συσκευή που υποστηρίζει την πλατφόρμα της έξυπνης τηλεόραση ή την αρχιτεκτονική middleware, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη σημασία ποιος είναι ο κατασκευαστής. Οι "έξυπνες" τηλεοράσεις: Παραδίδουν το περιεχόμενο από άλλους υπολογιστές ή από συσκευές αποθήκευσης συνδεδεμένες σε ένα δίκτυο, όπως φωτογραφίες, ταινίες και μουσική χρησιμοποιώντας είτε Digital Living Network Alliance / Universal Plug and Play media server ή παρόμοια προγράμματα υπηρεσιών όπως το Windows Media Player ή Network-Attached Storage (NAS), ή μέσω του iTunes. Παρέχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες Διαδικτύου, συμπεριλαμβανομένων των παραδοσιακών τηλεοπτικών καναλιών μετάδοσης, catch-up services, video-on-demand, Electronic program guide, διαδραστικής διαφήμισης, της εξατομίκευσης, της ψηφοφορίας, παιχνιδιών, κοινωνικής δικτύωσης, και άλλες εφαρμογές πολυμέσων. Λειτουργίες Η έξυπνη τηλεόραση επίσης παρέχει πρόσβαση σε user-generated content (είτε να είναι αποθηκευμένο σε έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο είναι σε ένα αποθηκευτικό νέφος) και σε διαδραστικές υπηρεσίες και σε εφαρμογές διαδικτύου, όπως για παράδειγμα το YouTube. Οι συσκευές της έξυπνης τηλεόρασης διευκολύνουν την επιμέλεια του παραδοσιακού περιεχομένου συνδυάζοντας πληροφορίες από το διαδίκτυο με περιεχόμενο από τους παρόχους τηλεοράσεων. Οι υπηρεσίες προσφέρουν στους χρήστες ένα μέσο να παρακολουθούν και να λαμβάνουν υπενθυμίσεις για τις αγαπημένες τους εκπομπές or sporting events, ή για κάποια αθλητική εκδήλωση, καθώς επίσης και την δυνατότητα να αλλάζουν κανάλια για άμεση προβολή. Τεχνολογία Η ιδέα της έξυπνης τηλεόρασης είναι ακόμη αναδυόμενη, με τα ιδιόκτητα και ανοικτού κώδικα πλαίσια λογισμικού να προωθούνται εμπορικά. Μερικά έχουν τη δυνατότητα να τρέχουν εφαρμογές (μερικές φορές διαθέσιμη μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας διανομής εφαρμογών «app store»), διαδραστικό on-demand media, εξατομικευμένες επικοινωνίες, και χαρακτηριστικά κοινωνικής δικτύωσης. Κοινωνικά Δίκτυα Μια σειρά από έξυπνες τηλεοπτικές πλατφόρμες έρχονται προσυσκευασμένες, ή μπορούν προαιρετικά να επεκταθούν με δυνατότητες τεχνολογίας κοινωνικών δικτύων. Η προσθήκη του συγχρονισμού της κοινωνικής δικτύωσης στην έξυπνη τηλεόραση και στις HTPC πλατφόρμες μπορεί να παρέχει μια αλληλεπίδραση τόσο στο περιεχόμενο επί της οθόνης όσο και από άλλους θεατές από ότι είναι σήμερα διαθέσιμο για τις περισσότερες τηλεοράσεις, ενώ ταυτόχρονα παρέχει μια περισσότερο κινηματογραφική εμπειρία περιεχομένου από ότι είναι σήμερα διαθέσιμο με τους περισσότερους υπολογιστές. Αντίδραση από τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα NBC, ABC, CBS και Hulu έχουν μπλοκάρει τις συσκευές με δυνατότητα Google TV από την πρόσβαση τους σε περιεχόμενο του Διαδικτύου από την έναρξη της προώθησης των τηλεοράσεων της Google, Google-TVs. Από τις 22 Νοεμβρίου 2010, οι συσκευές Google TV έχουν αποκλειστεί από την πρόσβαση τους σε όλα τα προγράμματα που προσφέρονται από τις θυγατρικές της Viacom. Δομή της αγοράς Σύμφωνα με την αναφορά από τον ερευνητή NPD In-Stat, μόνο περίπου 12 εκατομμύρια νοικοκυριά στις ΗΠΑ έχουν την δικιά τους διαδικτυακή-καλωδιακή τηλεόραση συνδεδεμένη στο διαδίκτυο, παρ'όλα αυτά ο In-Stat εκτιμάει ότι περίπου 25 εκατομμύρια νοικοκυριά στις ΗΠΑ έχουν συσκευή με ενσωματωμένη δυνατότητα σύνδεσης σε δίκτυο. Επίσης, ο In-Stat προβλέπει ότι 100 εκατομμύρια σπίτια στην Βόρεια Αμερική και στην δυτική Ευρώπη θα αποκτήσουν συστήματα τηλεοράσεων που θα συγχωνεύουν τα παραδοσιακά προγράμματα με περιεχόμενο από το διαδίκτυο μέχρι το 2016. Δείτε Επίσης έξυπνο τηλέφωνο κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών Αναφορές Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Εξηγώντας τους τεχνικούς όρους των «έξυπνων τηλεοράσεων» Διαδικτυακή τηλεόραση Έξυπνες συσκευές
811298
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A1%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%20%CE%9D%CF%84%CF%8C%CE%BF%CF%85
Εξορκισμός του Ρόλαντ Ντόου
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ιερείς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας πραγματοποίησαν μια σειρά εξορκισμών σε ένα ανώνυμο αγόρι, το οποίο έγινε γνωστό με το ψευδώνυμο «Ρόλαντ Ντόου» ή «Ρόμπι Μάνχαϊμ». Το 14χρονο αγόρι ήταν υποτιθέμενο θύμα δαιμονικής κατοχής και τα γεγονότα καταγράφηκαν από τον παρευρισκόμενο ιερέα, Ρέιμοντ Τζ. Μπίσοπ. Οι μετέπειτα υπερφυσικοί ισχυρισμοί γύρω από τα γεγονότα χρησιμοποιήθηκαν ως στοιχεία για το μυθιστόρημα του 1971 "Ο Εξορκιστής" του Ουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι. Τον Δεκέμβριο του 2021, το περιοδικό "Skeptical Inquirer" και η εφημερίδα "The Guardian" αποκάλυψαν το πραγματικό ονοματεπώνυμο του Ρόλαντ Ντόου/Ρόμπι Μάνχαϊμ το οποίο ήταν Ρόναλντ Ένγουιν Χάνκελερ (1 Ιουνίου 1935 – 10 Μαΐου 2020). Προέλευση ισχυρισμών Στα μέσα του 1949, αρκετά άρθρα εφημερίδων τύπωσαν ανώνυμες αναφορές για υποτειθέμενο δαιμονισμό αγοριού και εξορκισμό. Η πηγή για αυτές τις αναφορές θεωρείται ότι είναι ο πρώην πάστορας της οικογένειας, Λούθερ Μάιλς Σούλτσε. Σύμφωνα με μια αφήγηση, συνολικά «σαράντα οκτώ άνθρωποι έγιναν μάρτυρες αυτού του εξορκισμού, εννέα από αυτούς Ιησουίτες». Σύμφωνα με τον συγγραφέα Τόμας Μπ. Άλεν, ο Ιησουίτης ιερέας πατέρας Γουόλτερ Χάλοραν ήταν ένας από τους τελευταίους επιζώντες αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων και συμμετείχε στον εξορκισμό. Ο Άλεν έγραψε ότι ένα ημερολόγιο που κρατούσε ο παρευρισκόμενος ιερέας, ο πατέρας Ρέιμοντ Τζ. Μπίσοπ, περιέγραφε λεπτομερώς τον εξορκισμό που έγινε στον αγόρι με το ψευδώνυμο "Ρόλαντ Ντόου" γνωστό και ως "Ρόμπι". Μιλώντας, το 2013, ο Άλεν «τόνισε ότι δεν υπάρχουν αδιάψευστες αποδείξεις για τον δαιμονισμό του αγοριού, γνωστό ως «Ρόμπι», από κακόβουλα πνεύματα». Σύμφωνα με τον Άλεν, ο Χάλοραν «εξέφρασε επίσης τον σκεπτικισμό του για πιθανά παραφυσικά γεγονότα πριν από το θάνατό του». Όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη να κάνει μια δήλωση που να επαληθεύει ότι το αγόρι είχε πράγματι δαιμονιστεί, ο Χάλοραν απάντησε λέγοντας: "Όχι, δεν μπορώ να πω κάτι δημοσίως. Ποτέ δεν έκανα κάποια δήλωση για τα γεγονότα γιατί δεν ένιωθα ότι είμαι ο κατάλληλος αρμόδιος για να τα εξηγήσω». Πρώιμη ζωή Ο Ρόλαντ γεννήθηκε σε μια γερμανική λουθηρανική οικογένεια. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 η οικογένεια ζούσε στο Κότατζ Σίτι, πόλη της Μέριλαντ. Σύμφωνα με τον Άλεν, ο Ρόλαντ ήταν μοναχοπαίδι και έπαιζε με τους ενήλικες του σπιτιού του, κυρίως τη θεία του, Χάριετ. Η θεία του, που πίστευε στον πενυματισμό, σύστησε τον Ρόλαντ στον πίνακα Ouija όταν εκείνος εκδήλωσε ενδιαφέρον για αυτόν. Εξορκισμοί Σύμφωνα με τον Τόμας Μπ. Άλεν, μετά το θάνατο της θείας Χάριετ, η οικογένεια άρχισε να βιώνει παράξενα περιστατικά, άκουγε περίεργους θορύβους, έπιπλα του σπιτού μετακινούνταν από μόνα τους και συνηθισμένα αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως βάζα πετούσαν ή αιωρούνταν όταν το αγόρι βρισκόταν κοντά τους. Η οικογένεια στράφηκε στον Λουθηρανό πάστορά της, Λούθερ Μάιλς Σούλτσε, για βοήθεια. Ο Σούλτσε ενδιαφερόταν εδώ και καιρό για την παραψυχολογία, οπότε κανόνισε να περάσει μια νύχτα στο σπίτι του αγοριού για να το παρατηρήσει. Όταν ο παραψυχολόγος Τζ. Μπ. Ράιν έμαθε ότι ο Σούλτσε ισυχριζόταν ότι είδε οικιακά αντικείμενα και έπιπλα να κινούνται μόνα τους, ο Ράιν «αναρωτήθηκε αν ο Σούλτσε υπερέβαλε ασυνείδητα» για ορισμένα από τα γεγονότα. Ο Σούλτσε συμβούλεψε τους γονείς του αγοριού να «δουν έναν καθολικό ιερέα». Σύμφωνα με την παραδοσιακή ιστορία, το αγόρι στη συνέχεια υποβλήθηκε σε πολλούς εξορκισμούς. Ο Έντουαρντ Χιουζ, ένας Ρωμαιοκαθολικός ιερέας, διεξήγαγε έναν εξορκισμό στον Ρόλαντ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Τζορτζτάουν, ένα ίδρυμα Ιησουιτών. Κατά τη διάρκεια ενός εξορκισμού, το αγόρι κατλαφερε να απελυθερωθεί από τα δεσμά των χεριών του, έσπασε το πόδι του κρεβατιού του και το χρησιμοποίησε ως αυτοσχέδιο όπλο για να κόψει το χέρι του ιερέα, με αποτέλεσμα το τελετουργικό εξορκισμού να σταματήσει. Η οικογένεια ταξίδεψε στο Σεντ Λούις, όπου ο ξάδερφος του Ρόλαντ επικοινώνησε με έναν από τους καθηγητές του στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Λούις, τον Μπίσοπ, ο οποίος με τη σειρά του μίλησε στον Γουίλιαμ Σ. Μπόουντερν, συνεργάτη του Κολλεγίου Τσερτς. Μαζί, και οι δύο ιερείς επισκέφθηκαν τον Ρόλαντ στο σπίτι των συγγενών του, όπου φέρεται να παρατήρησαν ένα κρεβάτι που έτρεμε, ιπτάμενα αντικείμενα και το αγόρι να μιλάει με βροντερή φωνή και να εκδηλώνει αποστροφή για οτιδήποτε ιερό. Ο Μπάουντερν έλαβε άδεια από τον αρχιεπίσκοπο να πραγματοποιήσει έναν ακόμη εξορκισμό. Ο εξορκισμός έλαβε χώρα στο νοσοκομείο The Alexian Brothers στο Νότιο Σεντ Λούις του Μιζούρι, το οποίο άλλαξε ονομασία σε South City Hospital. Πριν ξεκινήσει το επόμενο τελετουργικό εξορκισμού, ένας άλλος ιερέας, ο Γουόλτερ Χάλοραν, κλήθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου, όπου του ζητήθηκε να βοηθήσει τον Μπάουντερν. Ο Γουίλιαμ Βαν Ρου, ένας τρίτος Ιησουίτης ιερέας, ήταν επίσης εκεί για να βοηθήσει. Ο Χάλοραν δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια αυτού του εξορκισμού λέξεις όπως «κακό» και «κόλαση», μαζί με άλλα διάφορα σημάδια, εμφανίστηκαν στο σώμα του εφήβου. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, κατά τη διάρκεια της λιτανείας των Αγίων του τελετουργικού του εξορκισμού, το στρώμα του αγοριού άρχισε να τρέμει. Επιπλέον, ο Ρόλαντ έσπασε τη μύτη του Χάλοραν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Ο Χάλοραν είπε σε έναν δημοσιογράφο ότι μετά το τέλος της ιεροτελεστίας, το ανώνυμο υποκείμενο του εξορκισμού συνέχισε να ζει «μια μάλλον συνηθισμένη ζωή». Μελέτες και εξηγήσεις Στο βιβλίο του "Possessed: The True Story of an Exorcism" το 1993, ο συγγραφέας Τόμας Μπ. Άλεν προσέφερε «τη συναίνεση των σημερινών ειδικών» καταλήγωντας ότι «ο Ρόμπι ήταν απλώς ένα βαθιά διαταραγμένο αγόρι, τίποτα υπερφυσικό γι 'αυτόν». Ο συγγραφέας Μαρκ Όψασνικ αμφισβήτησε πολλούς από τους υπερφυσικούς ισχυρισμούς που σχετίζονται με αυτήν την ιστορία, προτείνοντας ότι ο "Ρόλαντ Ντόου" ήταν απλώς ένας κακομαθημένος, διαταραγμένος νταής που εκδήλωσε σκόπιμα ξεσπάσματα για να τραβήξει την προσοχή ή να αποφύγει το σχολείο. Ο Όψασνικ αναφέρει ότι ο Χάλοραν, ο οποίος ήταν παρών στον εξορκισμό, δεν άκουσε ποτέ τη φωνή του αγοριού να αλλάζει και υποστηρίζει επίσης το αγόρι δεν απέκτησε τη ξαφνική ικανότητα να μιλάει λατινικά αλλά απλώς ο Χάλοραν νόμιζε ότι άκουσε το αγόρι να μιμείται λατινικές λέξεις τις οποίες είχε ακούσει από τους κληρικούς. Ο Όψασνικ ανέφερε ότι όταν βρέθηκαν σημάδια στο σώμα του αγοριού, ο Χάλοραν δεν έλεγξε τα νύχια του αγοριού για να δει αν είχε κάνει μόνος του τα σημάδια. Ο Όψασνικ αμφισβήτησε επίσης την ιστορία των προσπαθειών του Χιουζ να ξορκίσει το αγόρι και τον επακόλουθο τραυματισμό του, λέγοντας ότι δεν μπορούσε να βρει στοιχεία ότι ένα τέτοιο επεισόδιο είχε συμβεί στην πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, ο Όψασνικ ανακάλυψε ότι: Ο εξορκισμός δεν έλαβε χώρα στο 3210 Bunker Hill Road στο Mount Rainier της Μέριλαντ Το αγόρι δεν έζησε ποτέ στο όρος Ρενιέ Το σπίτι του αγοριού ήταν στο Κότατζ Σίτι του Μέριλαντ Πολλές από τις κοινώς αποδεκτές πληροφορίες σχετικά με αυτήν την ιστορία βασίζονται σε φήμες, δεν είναι τεκμηριωμένες και δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο πατέρας Άλμπερτ Χιουζ επισκέφτηκε το σπίτι του αγοριού, το εισήγαγε στο νοσοκομείο Τζόρτζταουν, ζήτησε να περιοριστεί το αγόρι στο νοσοκομείο, επιχείρησε εξορκισμό του αγοριού στο νοσοκομείο Τζόρτζταουν ή τραυματίστηκε από το αγόρι κατά τη διάρκεια εξορκισμού (ή σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή) Υπάρχουν άφθονα στοιχεία που διαψεύδουν τους ισχυρισμούς ότι ο πατέρας Χιουζ υπέστη συναισθηματική κατάρρευση και εξαφανίστηκε από την κοινότητα του Κότατζ Σίτι Σύμφωνα με τον Όψασνικ , τα άτομα που συνδέονται με το περιστατικό επηρεάστηκαν από τις δικές τους ειδικότητες: Ο Όψασνικ έγραψε ότι αφότου εντόπισε γείτονες και παιδικούς φίλους του αγοριού και μίλησε μαζί τους (στους περισσότερους αναφέρθηκε μόνο με τα αρχικά τους) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το αγόρι ήταν ένας πολύ έξυπνος απατεώνας, που έκανε φάρσες για να τρομάξει τη μητέρα του και να κοροϊδέψει τα παιδιά της γειτονιάς του». Ο σκεπτικιστής Τζο Νίκελ έγραψε ότι «απλά δεν υπήρχαν αξιόπιστες αποδείξεις που να υποδηλώνουν ότι το αγόρι κυριευόταν από δαίμονες ή κακά πνεύματα» και υποστηρίζει ότι τα συμπτώματα της δαιμονικής κατοχής του μπορεί να ήταν «απλώς παιδικά» έως και ψεύτικα. Ο Νίκελ απέρριψε τους ισχυρισμούς που υποστήριζαν ότι υπερφυσικές δυνάμεις έκαναν γρατσουνιές, σημάδια και εμφάνισαν λέξεις σε δυσπρόσιτα σημεία στο σώμα του εφήβου, λέγοντας ότι: «Ένας αποφασιστικός νέος, πιθανώς ακόμη και χωρίς καθρέφτη, θα μπορούσε εύκολα να καταφέρει ένα τέτοιο κατόρθωμα - αν πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Αν και τα μηνύματα πολλαπλασιάστηκαν, δεν εμφανίστηκαν ποτέ ξανά σε ένα δυσπρόσιτο τμήμα της ανατομίας του αγοριού». Σε μια περίπτωση, το αγόρι εθεάθη να ξύνει τις λέξεις «κόλαση» και «χριστός» στο στήθος του χρησιμοποιώντας τα δικά του νύχια. Σύμφωνα με τον Νίκελ: Ο Νίκελ απέρριψε επίσης τις ιστορίες που μιλούσαν για "εκπληκτική δύναμη του αγοριού", λέγοντας ότι δεν έδειξε «τίποτα περισσότερο από αυτό που θα μπορούσε να δείξει ένας διαταραγμένος έφηβος» και επέκρινε τις δημοφιλείς αφηγήσεις που αναφέρονταν σε εξορκισμό λόγω αυτού που αποκάλεσε «στερεοτυπική απεικόνιση του Διαβόλου, σαν σε παραμύθι». Θεολογικές οπτικές γωνίες Δύο χριστιανοί ακαδημαϊκοί, ο Terry D. Cooper, καθηγητής ψυχολογίας, και η Cindy K. Epperson, καθηγήτρια κοινωνιολογίας, έγραψαν ότι οι υποστηρικτές του δαιμονισμού πιστεύουν ότι «αν και δεν είναι συχνοί, οι εξορκισμοί είναι απαραίτητοι για την εκδίωξη του δαίμονα και περιπτώσεις γνήσιας δαιμονικής κατοχής δεν μπορούν να εξηγηθούν από την ψυχιατρική». Οι Cooper και Epperson αφιέρωσαν ένα κεφάλαιο του βιβλίου τους Evil: Satan, Sin, and Psychology στην υπόθεση και απέρριψαν τις φυσικές εξηγήσεις υπέρ μιας υπερφυσικής προοπτικής σχετικά με τη φύση του κακού. Λογοτεχνία και κινηματογράφος Αυτή η υπόθεση εξορκισμού ενέπνευσε το μυθιστόρημα του 1971 "Ο Εξορκιστής" του William Peter Blatty, το οποίο με τη σειρά του διασκευάστηκε στην ομότιτλη ταινία τρόμου του 1973. Η υπόθεση ενέπνευσε επίσης την ταινία του 2000 "Possessed", η οποία λέγεται ότι έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με το βιβλίο του Άλεν. Ένα ντοκιμαντέρ έγινε για την υπόθεση, με τίτλο "In the Grip of Evil". Μια άλλη ταινία ντοκιμαντέρ γυρίστηκε το 2010 με τίτλο "The Haunted Boy: The Secret Diary of the Exorcist", όπου μια ομάδα ερευνητών ταξιδεύει στην εν λόγω τοποθεσία και αποκαλύπτει το ημερολόγιο που λέγεται ότι κρατούσε ο Γουίλιαμ Μπάουντερν. Παραπομπές Εξωτερικοί συνδέσμοι Sherouse, Paul. Demonic Possession, Exorcism, and Pastoral Care. Master of Divinity Thesis. Concordia Seminary, 1983. Interview with Father Halloran. Ρόλαντ Ντόου
659355
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CF%87%CE%B1%CE%B6%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
Ιωάχαζ (αποσαφήνιση)
Το όνομα Ιωάχαζ μπορεί να αναφέρεται σε: Ιωάχαζ, βασιλέας του Ιούδα και γιος του βασιλέα Ιωσία. Ιωάχαζ, βασιλέας της Σαμάρειας του Ισραήλ, γιος του Ιηού. Οχοζίας (ή Ιωάχαζ), βασιλέας του Ιούδα, γιος του Ιωράμ και της Γοθολίας.
124739
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%AF%20%CE%92%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85
Κεντρικό Τζαμί Βορείου Λονδίνου
Το Κεντρικό Τζαμί του Βορείου Λονδίνου στο Φίνσμπουρι Παρκ, του Λονδίνου, κτίστηκε στη δεκαετία του 1990 για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του μεγάλου μουσουλμανικού στοιχείου που κατοικεί στην περιοχή. Ήταν γνωστό μέχρι το 2005 με την ονομασία Τζαμί του Φίνσμπουρι Παρκ (Finsbury Park) και είχε αποκτήσει φήμη ως κέντρο φανατικών ισλαμιστών. Την περίοδο εκείνη ιμάμης στο τζαμί ήταν ο Αμπού Χαμζά αλ-Μασρί. Ιστορία και τοποθεσία Το κυρίως κτήριο εγκαινιάστηκε το 1994 σε τελετή που παρακολούθησε και ο Πρίγκιπας Κάρολος. Το τζαμί βρίσκεται απέναντι από το σιδηροδρομικό σταθμό του Φίνσμπουρι Παρκ, δίπλα στο γήπεδο των Εμιράτων του ποδοσφαιρικού συλλόγου Άρσεναλ. Καταγγελίες για διασυνδέσεις με την τρομοκρατία Στο τζαμί βρέθηκαν επιχειρησιακά στελέχη της Αλ Κάιντα, ανάμεσα στα οποία και ο "βομβιστής των παπουτσιών" Ρίτσαρντ Ρέιντ και ο Ζαχαρίας Μουσαουί. Το 2002 ανακοινώθηκε επίσης ότι εντός του κτηρίου γινόταν εκπαίδευση στα όπλα. Το 2003 πραγματοποιήθηκε έφοδος 100 και πλέον αστυνομικών μέσα στο κτήριο. Τελικά ο Αμπού Χαμζά καταδικάστηκε σε κάθειρξη 7 ετών για υποκίνηση άλλων σε φόνο και σε φυλετικό μίσος. Αλλαγή ηγεσίας Μετά την έφοδο του 2003 το τζαμί επαναδιεκδικήθηκε από τον κύριο πυρήνα των Μουσουλμάνων , μεταξύ των οποίων και από τη Μουσουλμανική Οργάνωση της Βρετανίας, η οποία εγκατέστησε νέα επιτροπή και ιμάμη.Σήμερα το τζαμί είναι ανοικτό για το κοινό και η εβδομαδιαία παρακολούθηση έχει τριπλασιαστεί. Είναι ανοικτό για τους επισκέπτες και στόχος του είναι η προώθηση του Ισλάμ ως θρησκείας ανεκτικότητας και συνεργασίας. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημος ιστότοπος Παραπομπές Τζαμιά στο Λονδίνο
767277
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CE%9C%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%82
Κάστρο Μπιουμάρις
Το Κάστρο Μπιουμάρις (αγγλικά: Beaumaris Castle /bjuːˈmærɪs/ bew-MAR-is; ουαλικά: Castell Biwmares) είναι μεσαιωνικό κάστρο στη νησίδα Άνγκλεσι της Ουαλίας, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το κάστρο χτίστηκε μετά την επιτυχημένη εκστρατεία κατάκτησης της βόρειας Ουαλίας από τον Εδουάρδο τον Α΄. Η ανέγερση του κάστρου έγινε το 1295 υπό την επίβλεψη του Τζέημς του Αγίου Γεωργίου (James of Saint George), έναν από τους διασημότερους και καλύτερους αρχιτέκτονες του Μεσαίωνα. . Σύμφωνα με τον ιστορικό Άρνολντ Ταίηλορ , το κάστρο Μπιουμάρις είναι το καλύτερο δείγμα ομόκεντρου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού στην Βρετανία. Το κάστρο, φτιαγμένο από πέτρα της περιοχής, είναι περικυκλωμένο από τάφρο, με δυο εισόδους - εξόδους, και δώδεκα εξωτερικούς πύργους. Στο εσωτερικό του κάστρου υπάρχουν μια σειρά κτίρια προορισμένα για οικιακή χρήση ικανά να φιλοξενήσουν δυο μεγάλα νοικοκυριά της εποχής εκείνης. Από τη νότια πύλη, το κάστρο ήταν προσβάσιμο και από πλοίο, γεγονός που διευκόλυνε την παροχή υποστήριξης σε περίπτωση πολιορκίας. Η Unesco το 1986, ενέταξε το κάστρο, μαζί με το σύνολο των των κάστρων και των τειχών του Βασιλιά Εδουάρδου στο Γκουίνεδ, στον κατάλογο μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς ως ένα άριστο δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της μεσαιωνικής Ευρώπης. Παραπομπές Κάστρα στο Ηνωμένο Βασίλειο Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στο Ηνωμένο Βασίλειο Στρατιωτική αρχιτεκτονική του Μεσαίωνα Κτίρια και κατασκευές στην Ουαλία
579779
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%AC%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD
Ποταμιά Αγίου Δημητρίου Ιωαννίνων
Για συνώνυμο οικισμό στο Νομό Ιωαννίνων δείτε: Ποταμιά Ζαγορίου Για οικισμούς με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Ποταμιά Η Ποταμιά ή Κάτω Κουκλέσι είναι ημιορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων στην Ήπειρο σε υψόμετρο 180 μέτρων. Γεωγραφία - Αξιοθέατα Η Ποταμιά βρίσκεται στα σύνορα του νομού με το νομό Πρεβέζης. Το χωριό είναι κτισμένο στη μικρή κοιλάδα της χαράδρας που σχηματίζουν τα όρη Τόμαρος (Ολύτσικας) και Ξηροβούνι, δίπλα στον ποταμό Λούρο και την εθνική οδό Ιωαννίνων - Άρτας. Ο οικισμός δημιουργήθηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από κατοίκους του χωριού Κουκλέσι και των "μαχαλάδων" του στη τοποθεσία "Κιλί" και τα σπίτια του είναι συγκεντρωμένα επάνω στο δημόσιο δρόμο, γύρω από το παλιό χάνι και την εκκλησία του Αγίου Σώζοντα. Απέχει 39 χλμ Ν. της πόλης των Ιωαννίνων και 5 χλμ. Α.-ΝΑ. από το Κουκλέσι. Αξιοθέατο του χωριού είναι το "Xάνι Σαφίτ Mπέη" ή "Xάνι Mπότσαρη" που έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ33/26714/609/16-8-1990 - ΦΕΚ 617/Β/27-9-1990). Η περιοχή που ξεκινά προς τα βορειοδυτικά της Ποταμιάς, ειδικά η χαράδρα που διασχίζεται από τον ποταμό Λούρο, μέχρι το "Χάνι του Τέροβου" ονομάζεται "Βόρεια στενά Λούρου" και έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλους (ΤΙΦΚ). Διοικητικά Ως οικισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1951. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με το Κουκλέσι αποτελούν τη τοπική κοινότητα Κουκλεσίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Αγίου Δημητρίου του Δήμου Δωδώνης και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 188 κατοίκους. Παραπομπές Χωριά του νομού Ιωαννίνων Δήμος Δωδώνης
667164
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CE%BD%CE%B6%CE%AC%CE%BA
Ζονζάκ
Το Ζονζάκ (γαλλικά: Jonzac) είναι κοινότητα στη νοτιοδυτική Γαλλία, στο νότιο τμήμα του νομού Σαράντ-Μαριτίμ στη διοικητική περιοχή Νέα Ακουιτανία. Είναι μία από τις 4 υπονομαρχίες του νομού. Έχει πληθυσμό 3.432 κατοίκους (απογραφή του 2017) και είναι το κέντρο της ευρύτερης περιοχής με 6.393 κατοίκους (απογραφή του 2010). Το Ζονζάκ είναι κέντρο υδατοθεραπείας και δυναμικό τουριστικό κέντρο. Έχει απευθείας σιδηροδρομική σύνδεση με το σταθμό Μπορντώ-Σαιν-Ζαν. Οι κάτοικοι ονομάζονται Ζονζασαί (ζ). Περιγραφή Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σένι, παραπόταμου του ποταμού Σαράντ, που διασχίζει την πόλη δημιουργώντας μαιάνδρους. Δημιουργήθηκε αρχικά σε δύο λόφους στη δεξιά όχθη, όπου βρίσκονται τα δύο κύρια μνημεία: η εκκλησία Σαιν-Ζερβαί-Σαιν-Προταί και το κάστρο, το οποίο στεγάζει το Δημαρχείο και την Υπονομαρχία. Η απόσταση από την πρωτεύουσα της Σαράντ-Μαριτίμ Λα Ροσέλ είναι 117 χιλιόμετρα (σε ευθεία γραμμή) και από το Μπορντώ, πρωτεύουσα της Νέας Ακουιτανίας, είναι 87 χλμ. Διοικητικό κέντρο και ιδιαίτερα δραστήρια εμπορική πόλη, είναι μία από τις 4 υπονομαρχίες του νομού Σαράντ-Μαριτίμ, οι άλλες είναι οι κοινότητες Ροσφόρ, Σαιντ και Σαιν-Ζαν ντ'Ανζελί. Βρίσκεται στην περιοχή της παλαιάς γαλλικής επαρχίας Σαιντόνζ και η τοπική παραδοσιακή γλώσσα είναι μια διάλεκτος της οξιτανικής, τα σαιντονγκαί. Έχει πληθυσμό 3.432 κατοίκους (απογραφή του 2017) και είναι το κέντρο της ευρύτερης περιοχής με 6.393 κατοίκους (απογραφή του 2010). Στο Ζονζάκ έχει δημιουργηθεί κέντρο υδατοθεραπείας (σπα) από το 1986, η πόλη διαθέτει ένα πολιτιστικό κέντρο, πολυάριθμες αθλητικές εγκαταστάσεις, έναν κινηματογράφο, ένα καζίνο και ένα κέντρο αναψυχής, τα οποία την καθιστούν δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Από το 2015, ανήκει στις Πιο όμορφες παρακάμψεις της Γαλλίας. Αξιοθέατα Χάρη στο κάστρο του, το Ζονζάκ είναι μέρος της Ιστορικής διαδρομής των θησαυρών της Σαιντόνζ. Η εκκλησία Σαιν-Ζερβαί-Σαιν-Προταί χρονολογείται πιθανότατα από τον 10ο αιώνα. Πολυάριθμοι τάφοι με πέτρινα φέρετρα από την εποχή των Μεροβιγγίων αποκαλύφθηκαν στο προαύλιο το 2008 και το 2009. Το κάστρο του Ζονζάκ, τώρα έδρα των διοικητικών αρχών. Ένας από τους πύργους λειτουργεί ως καμπαναριό και είναι ορατός από μακριά. Το μοναστήρι των Καρμελιτών, σήμερα πολιτιστικό κέντρο στο οποίο στεγάζεται ένα μουσείο τοπικής αρχαιολογίας. Η σκεπαστή αγορά Η παλιά πύλη της πόλης Οι ιαματικές πηγές Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Η ιστοσελίδα της πόλης (γαλλικά) Η ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού (γαλλικά, ισπανικά) Πόλεις της Γαλλίας Πόλεις της Πουατού-Σαράντ
825073
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B5
Τσερριόνε
Το Τσερριόνε (ιταλικά: Cerrione) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπιέλλα, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας της Μπιέλλα
276114
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CF%8E%CE%BF%CE%BD
Ηρώον
To Ηρώον (αρχαία ελληνικά: ἡρῷον, πληθυντικός ἡρῷα) ήταν ιερό αφιερωμένο σε αρχαίο Έλληνα ή Ρωμαίο ήρωα, για την μνημόνευση ή τη λατρεία του ήρωα. Συχνά ανεγειρόταν πάνω από αυτό που θεωρούνταν ο τάφος ή το κενοτάφιό του. Αρχαία εποχή Η λατρεία Ηρώων ήταν εκτεταμένη και διαδεδομένη στους Ρωμαίους και στους Έλληνες. Οι Ήρωες έπαιζαν κεντρικό ρόλο στην ζωή της πόλεως, προσδίδοντας μια συλλογική ταυτότητα για τους κατοίκους της. Η λατρεία του Ήρωα συνήθως επικεντρωνόταν γύρο από το ηρώο, στο οποίο κατά την Κλασική αρχαιότητα πιστευόταν συχνά ότι περιείχε τα λείψανά του. Έτσι, κατά μία έννοια πιστευόταν ότι ο Ήρωας συνέχιζε να ζει. Του αναθέτανε τροφές ως προσφορές, και θεωρούνταν ότι συμμετείχε στις γιορτές της πόλης. Η αφοσίωσή του στην πόλη θεωρούνταν ουσιώδους σημασίας για την ευημερία της. Αυτό το γεγονός οδήγησε σε διαμάχες μεταξύ ελληνικών πόλεων για λείψανα ηρώων. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν μνημεία για πολεμιστές που έπεσαν στο πεδίο της μάχης υπέρ πατρίδος. Η ελληνική γραμματεία καταγράφει πώς ο Κίμων από την Αθήνα εκδικήθηκε το θάνατο του μυθικού ήρωα Θησέα το 469 π.Χ., βρίσκοντας οστά τα οποία υποτίθεται ότι ανήκαν στον ήρωα και επιστρέφοντάς τα θριαμβευτικά στην Αθήνα. Παρομοίως, ο Ηρόδοτος καταγράφει στην Ιστορία του ότι οι Σπαρτιάτες έκαναν επιδρομή στο ηρώο της Τεγέας, κλέβοντας τα οστά του Ορέστη. Αυτό θεωρούνταν σαν μετάθεση της αφοσίωσης / πίστης του ήρωα από την Τεγέα στην Σπάρτη, εξασφαλίζοντας ότι οι Σπαρτιάτες θα νικούσαν τους Τεγεάτες, όπως είχε προφητεύσει το Μαντείο των Δελφών. Στην Μυκηναϊκή Ελλάδα γύρω από θολωτούς τάφους μπορούμε να βρούμε πολλά παραδείγματα ηρώων, καθώς και σε ή κοντά σε ιερές περιοχές πολλών αρχαίων Ελληνικών πόλεων στην Μεσόγειο. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ονομαζόμενος Τάφος του Θήρωνα στο Αγκριτζέντο στη Σικελία. Ένα άλλο αξιόλογο ηρώο, είναι αυτό στη Βεργίνα (οι αρχαίες Αἰγαί), που θεωρείται ότι ήταν αφιερωμένο στη λατρεία των μελών της βασιλικής οικογένειας του Αλέξανδρου, και το οποίο μπορεί να φιλοξενούσε το λατρευτικό άγαλμα του πατέρα του, Φιλίππου. Ένα πολύ καλά διατηρημένο ρωμαϊκό ηρώο της περιόδου του Αυγούστου υπάρχει στην αρχαία πόλη της Σαγαλασσού, σήμερα στη σύγχρονη Τουρκία. Ένα επίσης πολύ καλά διατηρημένο και πολύ γνωστό ηρώο είναι μέσα στην Βιβλιοθήκη του Κέλσου (στην κρύπτη της οποίας υπάρχει ο τάφος και το ταφικό μνημείο του), στην Έφεσο της Τουρκίας. Χτίστηκε προς τιμή του Ρωμαίου γερουσιαστή Κέλσου, Ύπατου και Ανθύπατου (Διοικητή) της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Ασίας από 92 ως το 107, και Έπαρχου της Επαρχίας της Ασίας όταν πέθανε το 114. Για την κατασκευή της είχε κληροδοτήσει μεγάλο χρηματικό ποσό, την οποία ανέλαβε και διεκπεραίωσε ο γιος του. Εκτός από την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο ήταν μία από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες στον αρχαίο κόσμο. Σύγχρονη εποχή Τη σύγχρονη εποχή, το ηρώο είναι το μνημείο που συνήθως αφιερώνεται στους πεσόντες πολέμου, αλλά και επίσης σε θύματα πολέμων και εμφυλίων πολέμων. Με την ευρύτερη έννοια του όρου, ηρώο θεωρείται και ένα μνημείο όπου μνημονεύονται (μόνο ή και εκτός από τους πεσόντες) εκτελεσθέντες στην περίοδο στην οποία είναι αφιερωμένο το ηρώο, όπως και θύματα γενοκτονιών. Συχνά κατέχει κεντρική θέση στην πόλη όπου βρίσκεται, κοντά ή μέσα στην κεντρική πλατεία ή κέντρο της πόλης. Επίσης συχνά, μπορεί να βρίσκεται στον περίβολο της Μητρόπολης ή άλλης μεγάλης εκκλησίας της πόλης. Τέλος, ηρώα ανεγείρονται και εκτός πόλεων, συνήθως κοντά ή στα πεδία μαχών ή θέατρα των γεγονότων που μνημονεύουν. Στις μικρές πόλεις, και συνήθως στα χωρία, υπάρχει ένα μόνο ηρώο, το οποίο αποτελεί το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων εθνικών εορτών με κατάθεση στεφάνων και λουλουδιών σε αυτό, όπως και στις επετείους των γεγονότων / περιόδου που μνημονεύουν. Σε μεγάλες πόλεις, αλλά όχι μόνο, υπάρχει ένα ηρώο που αποτελεί το μνημείο γενικά για τους πεσόντες ή ήρωες πολέμου, και δεύτερο ή παραπάνω ηρώα αφιερωμένα σε συγκεκριμένους πολέμους, περιόδους ή ιστορικά γεγονότα. Στο χώρο του ηρώου, που θεωρείται το κενοτάφιο των πεσόντων, αποδίδεται σεβασμός και πρέπει να γίνονται μόνο τελετές μνήμης και απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς. Τα υλικά και η μορφή των ηρώων ποικίλουν. Συνήθως είναι φτιαγμένα από μάρμαρο ή άλλου είδους παρόμοιο σκληρό πέτρωμα, ενώ το μνημείο μπορεί να ενσωματώνει (ή σε κάποιες περιπτώσεις να αποτελείται μόνο από) μεταλλική πλάκα. Οι πιο συνηθισμένες μορφές είναι μαρμάρινη στήλη με βάση, ή μαρμάρινη πλάκα με βάση. Στην πλάκα ή στη βάση του ηρώου συνήθως είναι γραμμένα τα ονόματα των πεσόντων, ενώ συχνές είναι και οι εγχαράξεις, είτε με σύμβολα πολεμικά είτε με επιγραφές. Τις στήλες συχνά στεφανώνουν μαρμάρινα ή μεταλλικά στεφάνια, σταυροί, νίκες ή άλλα σύμβολα, ανάλογα με το γεγονός / πρόσωπα στο οποίο είναι αφιερωμένο το ηρώο. Υπάρχουν επίσης ηρώα αφιερωμένα σε ένα άτομο, που εξαίρουν την ανδρεία και τη συμβολή τους σε αγώνες του έθνους. Ο όρος ανδριάντας καλύπτει καλύτερα αυτήν την κατηγορία μνημείων. Τα ηρώα συνήθως είναι τοποθετημένα είτε σε κεντρικό σημείο του χωριού ή πόλης, ή κοντά στα σημαντικά κτήρια της πολιτική και θρησκευτικής ζωής, και της ιστορίας του τόπου. Μπορεί να μην έχουν την αίγλη και την ιερότητα της αρχαίας εποχής, αλλά ειδικά σε μικρά ή / και ιστορικά χωριά, κωμοπόλεις και τοποθεσίες, αποτελούν το επίκεντρο της εκδήλωσης της εθνικής και τοπικής ταυτότητας του τοπικού πληθυσμού, και αποτελούν «ιερές» τοποθεσίες μνήμης, και συχνά συμβολισμού της ιστορικής συνείδησης του πληθυσμού, και αντικείμενο περηφάνιας. Απόδειξη του παραπάνω είναι ότι η ανέγερση, διατήρηση και ο ιστορικός συμβολισμός των ηρώων, αποτελεί κατά καιρούς αντικείμενο ενεργού ενδιαφέροντος του τοπικού πληθυσμού. Ηρώα με τον σκοπό, ως μνημεία που απαθανατίζουν τους πεσόντες πολέμων, και με την μορφή που αναλύθηκε για την σύγχρονη Ελλάδα, υπάρχουν σε πολλές πόλεις της Ευρώπης. Παραπομπές Πηγές Parkins, Helen. Roman Urbanism. Routledge, 1997. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ηρώο Αιγών. Archaeology's Interactive Dig: Northwest Heroon, Archaeology, June-August 2006 Ηρωον
368649
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%BF%20%CE%92%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF
Πόρτο Βέλιο
Το Πόρτο Βέλιο (πορτογαλικά: Porto Velho, προφορά [ˈpoʁtu ˈvɛʎu], παλιό λιμάνι) είναι πρωτεύουσα της βραζιλιάνικης πολιτείας Ροντόνια, στη δυτική Βραζιλία. Το Πόρτο Βέλιο έχει 484.992 κατοίκους (υπολογισμοί 2013). Βρίσκεται στις νότιες όχθες του Μαδέιρα, ενός από τους μεγαλύτερους παραποτάμους του Αμαζονίου. Με έκταση 34.082 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι η μεγαλύτερη σε έκταση πρωτεύουσα βραζιλιάνικης πολιτείας. Βρίσκεται στα σύνορα της Ροντόνια με την πολιτεία Αμαζόνας. Ιστορία Η πόλη ιδρύθηκε το 1907, κατά τη διάρκεια της κατασκεύης του σιδηροδρόμου Μαδέιρα-Μαμορέ, ο οποίος είχε ως στόχο να δημιουργήσει μια εμπορική οδό που να συνδέει τη Βολιβία και το Μάτο Γκρόσο με τον Ατλαντικό, και από εκεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, παρακάπτοντας ένα τμήμα του Μαδέιρα με τα ορμητικά νερά που δυσκόλευαν την ναυτιλία. Λόγω του σιδηροδρομικού σταθμού, η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα, ενώ παράλληλα στην πόλη υπήρχε και λιμάνι. Λόγω της έντονης οικονομικής κίνησης στη πόλη, το Πόρτο Βέλιο ανακηρύχθηκε δήμος το 1915. Το 1934 έγινε πρωτεύουσα της νεοδημιουργηθήσας ομοσπονδιακής επικράτειας Γκουαπορέ και το 1956 της ομοσπονδιακής επικράτειας Ροντόνια και τέλος το 1979 της πολιτείας Ροντόνια. Η πόλη γνώρισε μια από τις μεγαλύτερες δημογραφικές εκρήξεις στη Βραζιλία. Σήμερα Σήμερα το Πόρτο Βέλιο είναι σημαντικός εμπορικός και μεταφορικός κόμβος, συνδέοντας μέσω του λιμανιού του την αγροτική παραγωγή της περιοχής με τον υπόλοιπο κόσμο. Η πόλη συνδέεται με αυτοκινητοδρόμους με το Μανάους, το Ρίο Μπράνκο και το Σάο Πάολο. Η πόλη διαθέτει επίσης διεθνές αεροδρόμιο. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πόλεις της Βραζιλίας
127911
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CE%88%CF%80%CE%B7
Κύπρια Έπη
Τα Κύπρια έπη είναι έπη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ευρέως γνωστά στην κλασική περίοδο, αν και στη συνέχεια χάθηκαν. Το έργο αποτελεί τμήμα του τρωικού κύκλου σε επικό εξάμετρο στίχο. Η ιστορία του Κυπρίου έπους χρονολογικά κατατάσσεται πρώτο στον επικό κύκλο και ακολουθεί η Ιλιάδα του Ομήρου. Το ποίημα αποτελείται από 11 βιβλία με επικό στίχο. Ημερομηνία και πιθανός συγγραφέας Τα Κύπρια έπη πιθανολογούνται ότι γράφτηκαν περίπου τον 8ο αιώνα π.Χ και με τη μορφή που γράφτηκαν έγιναν γνωστά στην κλασική Ελλάδα . Ο συγγραφέας πρέπει να γνώριζε το κείμενο της Ιλιάδας, γιατί τα Κύπρια έπη προετοιμάζουν τον αναγνώστη για τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ιλιάδα. Τα περισσότερα γεγονότα των Κυπρίων τα ομηρικά έπη τα ήξεραν, με εξαίρεση τον θάνατο του Παλαμήδη. Το έπος πιστεύεται ότι το έγραψε ο Στασίνος ή ο Ηγησίας με επικρατέστερο τον Στασίνο, το οποίο δικαιολογεί το όνομα Κύπρια γιατί και οι δύο επικοί ποιητές κατάγονταν από την Κύπρο. Σύμφωνα με την παράδοση ο Στασίνος ήταν γαμπρός του Ομήρου και επειδή δεν είχε χρήματα τού έδωσε για προίκα το έπος Κύπρια έπη. Οι ακόλουθοι στίχοι περιγράφουν το γεγονός: Στασῖνος ὁ τὰ Κύπρια συγγράμματα ποιήσας ἅπερ οἱ πλείους λέγουσιν Ὁμήρου πεφυκέναι, εἰς προῖκα δὲ σὺν χρήμασι δοθῆναι τῷ Στασίνῳ Σωθέντα αποσπάσματα Περίπου πενήντα τέσσερεις στίχοι από το αρχικό κείμενο επιβιώνουν σήμερα σε σύνοψη του έπους μαζί με με όλα τα κύκλια έπη από το Χρηστομάθεια γραμματική<ref>Ή Χρηστομαθείας γραμματικής εκλογαί', σύμφωνα με τον Severyns 1938, 65-9 και 1953, 248.</ref> του Πρόκλου (πιθανώς νεοπλατωνικού λογίου του 2ου αιώνα, του Ευτύχιου Πρόκλου ή άλλου άγνωστου γραμματικού του 5ου αιώνα π.Χ.). Ελάχιστα αποσπάσματα σώζονται από τον Φώτιο στο ΜυριόβιβλοςΠατριάρχου Φωτίου Βιβλιοθήκη ή Μυριόβιλος, κωδ. 239. Βασικά θέματα Τα Κύπρια έπη διηγούνταν τα πριν την Ιλιάδα γεγονότα. Άρχιζαν με την πεποίθηση του συγγραφέα ότι ο Τρωικός πόλεμος έγινε από τη συνετή σκέψη του Δία γιά να ανακουφίσει την «πλατύστερνη» γη από τον υπερπληθυσμό. Στη συνέχεια αναφέρει τους γάμους της Θέτιδας και του Πηλέα και τη φιλονικία Ήρας, Αθηνάς και Αφροδίτης για το ποια είναι η «καλλίστη». Συνεχιζόταν με την κρίση του Πάρη, την αρπαγή της ωραίας Ελένης, τη σύναξη των Αχαιών στην Αυλίδα, την απόβαση στο Ίλιον και τα πρώτα εννέα χρόνια του τρωικού πολέμου. Παραπομπές Άτακτα Βιβλιογραφία Severyns, A. 1938, Recherches sur la Chrestomathie de Proclos: Le Codex 239 de Photius. Vol II, Paris: Librairie E. Droz. Severyns, A. 1953, Recherches sur la Chrestomathie de Proclos, Vol III, La Vita Homeri et les sommaires du Cycle'', Paris: Librairie E. Droz. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Κύπρια έπη, ανακτήθηκε 25/12/2008 (https://archive.today/20120708093841/http://195.14.149.87/directory/printable-topic.rx?tid=70047 Athēnaíou Deipnosofístai: Athenaei Deipnosophistae libri XV, Εκδοση sumtibus et typis C. Tauchnitii, 1834 Γραφείο τύπου και πληροφοριών Κυπριακής Δημοκρατίας Επη Έπη Αρχαία ελληνικά έπη
619700
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8D%CF%81%CE%B1%20%CE%88%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85
Λύρα Έβρου
Η Λύρα είναι πεδινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Έβρου σε υψόμετρο 400 μέτρων. Γεωγραφία - Ιστορία Η Λύρα βρίσκεται στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία σε απόσταση 53 χλμ. ΒΑ. από την Αλεξανδρούπολη και 14 χλμ. Ν. από το Σουφλί. Είναι κτισμένη δίπλα στον χείμαρρο Μαυρόρεμα που καταλήγει στον Έβρο και στα ανατολικά όρια του του Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς-Λευκίμμης-Σουφλίου. Δυτικά του χωριού περνάει η ΕΟ Αρδανίου - Ορεστιάδας. Η Λύρα πριν την απελευθέρωση και την ανταλλαγή πληθυσμών κατοικείτο από τουρκικές οικογένειες και ονομαζόταν Ελκιντζί. Το 1923 ήρθαν και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα χωριά Μαυροπήγαδο, Κιουπλί, Δοκάρι, και Μοναστηράκι της Ανατολικής Ρωμυλίας (Θράκης). Αναφέρεται επίσημα ως οικισμός το 1924 στο ΦΕΚ 194Α-14/08/1924 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Κορνοφωλεάς. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την τοπική κοινότητα Λύρας που ανήκει στη δημοτική ενότητα Τυχερού του Δήμου Σουφλίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είχε 117 κατοίκους, από 185 το 2011. Εξωτερικοί σύνδεσμοι "Λαογραφικά χωριού Λύρας Σουφλίου", Συνεργασία διδασκάλων 1966 από τον ιστότοπο http://www.tosoufli.gr Παραπομπές Δήμος Σουφλίου Χωριά του νομού Έβρου
783667
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%B1
Αρένα Μορντόβια
Η Αρένα Μορντόβια () είναι στάδιο ποδοσφαίρου στο Σαράνσκ, στη Δημοκρατία της Μορδοβίας της Ρωσίας, το οποίο κατασκευάστηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Φιλοξένησε την ΦΚ Μορντόβια Σαράνσκ, πριν από τη διάλυσή της το 2020 από τη Ρωσική Επαγγελματική Football League. Έχει χωρητικότητα 44.442 θεατών. Η συνολική έκταση της εγκατάστασης είναι 122.700 τ.μ. Το στάδιο βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της πόλης και βρίσκεται σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από τις βασικές υποδομές της πόλης. Ο σχεδιασμός του σταδίου βασίζεται στην εικόνα του ήλιου, το κύριο σύμβολο των αρχαίων μύθων και θρύλων των Μορδβίνων. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, το στάδιο θα λειτουργήσει ως το μεγαλύτερο αθλητικό και ψυχαγωγικό κέντρο του Σαράνσκ και της Μορδοβίας. Ιστορία Η απόφαση για την κατασκευή ενός νέου σταδίου στο Σαράνσκ, μια πόλη 200 μίλια νοτιοανατολικά της Μόσχας με πληθυσμό 330.000 κατοίκων, είχε ληφθεί πριν εγκριθεί η προσφορά της Ρωσίας να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το στάδιο σχεδιάστηκε να κατασκευαστεί μεταξύ 2010 και 2012 και να ολοκληρωθεί για δύο εκδηλώσεις: τη Σπαρτακιάδα και τον εορτασμό της χιλιετίας της ενότητας μεταξύ των Μορδβίνων και των Ρώσων. Όμως, καθώς οι κανονισμοί της FIFA ορίζουν μια ελάχιστη χωρητικότητα 45.000 θέσεων, τα αρχικά σχέδια άλλαξαν και το άνοιγμα αναβλήθηκε όταν το Σαράνσκ συμπεριλήφθηκε ως διοργανώτρια πόλη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Sport-Engineering είναι ο κατασκευαστής του σταδίου. Στις 2 Νοεμβρίου 2017, το γρασίδι του γηπέδου δέχθηκε το πρώτο του κούρεμα. Το στάδιο φιλοξένησε τον πρώτο του αγώνα στις 21 Απριλίου 2018, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ της Μορντόβια και της Ζενίτ-Ιζέφσκ. Στα τέλη του 2017, το νέο στάδιο στο Σαράνσκ πήρε την τελική του εμφάνιση που προοριζόταν από τον σχεδιασμό. Ο ολοκληρωμένος ατσάλινος σκελετός του σταδίου καλύφθηκε με φινιρίσματα, αποτελώντας το βασικό σχεδιαστικό χαρακτηριστικό της κατασκευής. Το περιβάλλον του εδάφους βελτιώθηκε, οι εσωτερικοί χώροι ολοκληρώθηκαν και τοποθετήθηκαν ανελκυστήρες. Η κατασκευή του σταδίου κατέστησε δυνατή την επίλυση μιας σειράς πολεοδομικών προβλημάτων μεγάλης κλίμακας για την επαρχιακή πόλη: σχεδιάστηκε ένα νέο πάρκο, αναπτύχθηκε το ανάχωμα του ποταμού Ινσάρ και η οικιστική περιοχή συνδέθηκε με το κέντρο της πόλης. Η περιοχή βελτιώθηκε με χώρο για αναψυχή, δημόσιες γιορτές και δραστηριότητες αναψυχής. Τοποθεσία Το στάδιο βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του Σαράνσκ, στην ανατολική όχθη του ποταμού Ινσάρ. Είναι προσβάσιμο με αυτοκίνητο και μέσα μαζικής μεταφοράς, ειδικά λεωφορεία από το αεροδρόμιο, τον σιδηροδρομικό σταθμό και τα ξενοδοχεία και από σημεία στάθμευσης. Τα βασικά ξενοδοχεία, η περιοχή των φιλάθλων και τα αξιοθέατα βρίσκονται επίσης σε ελάχιστη απόσταση από το στάδιο. Συνορεύει στα βόρεια με την οδό Βολγκογκράντσκαγια και στα ανατολικά με τη μικρή συνοικία Γιουμπιλίνι (), που κατασκευάστηκε τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, παράλληλα με την κατασκευή του σταδίου. Το στάδιο βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του Σαράνσκ, στην ανατολική όχθη του ποταμού Ινσάρ. Ο χώρος όπου βρίσκεται το στάδιο ήταν στο παρελθόν τμήμα του χωριού Ποσόπ, που ενσωματώθηκε στην πόλη το 1958. Η περιοχή γύρω από το στάδιο καταλαμβανόταν από παραδοσιακά ξύλινα χαμηλά σπίτια. Ένα άλσος σημύδων και ένα βενζινάδικο κατεδαφίστηκαν στα τέλη Αυγούστου 2010. Ένα βενζινάδικο, ένα κέντρο επισκευής αυτοκινήτων, καθώς και 14 ξύλινες κατοικίες κατεδαφίστηκαν, με όλους σχεδόν τους κατοίκους να έλαβαν αποζημίωση για οικόπεδα και νέα διαμερίσματα, προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για το στάδιο. Σχέδιο Στην προσφορά για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 που υποβλήθηκε στη FIFA, το νέο στάδιο του Σαράνσκ παρουσιάστηκε με ένα προσωρινό σχέδιο από τον Γερμανό αρχιτέκτονα (το οποίο κατηγορείται ότι αντιγράφηκε από το Στάδιο Σόκερ Σίτι στη Νότια Αφρική, το οποίο φιλοξένησε τις τελετές έναρξης και λήξης και τον τελικό αγώνας του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010) Τιμ Χούπε. Για την τελική εμφάνιση του σταδίου επιλέχθηκε μια τοπική εταιρεία, η Saransk Grazhdan Proekt. Ο χώρος του σταδίου σε σχήμα μπολ πρόκειται να έχει όξινα πορτοκαλί καθίσματα και χωρητικότητα 44.442 θεατών, αλλά μόνο για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, οι ανώτερες κερκίδες πρόκειται να αποσυναρμολογηθούν, μειώνοντας τη χωρητικότητα στις 30.000. Μεταξύ των κερκίδων αριστερά και της οροφής πρόκειται να δημιουργηθεί ένας χώρος περιπάτου με χώρους λιανικής και αναψυχής. Το οβάλ στάδιο θα έχει διώροφο υπόγειο και πέντε ορόφους. Ο χλοοτάπητας του γηπέδου εισήχθη από τον Καναδά και έχει 37 χλμ. υποεδαφικής θέρμανσης, καθώς και υπέργειους θερμαντήρες. Μηχανική Το στάδιο έχει έναν ψηλό διώροφο στυλοβάτη καλυμμένο με ένα μπολ που προστατεύεται από το κέλυφος το οποίο σχηματίζει ένα κουβούκλιο πάνω από τα καθίσματα των θεατών. Η κύρια, δυτική πρόσοψη του σταδίου βλέπει στο κεντρικό τμήμα της πόλης και στο ανάχωμα του ποταμού Ινσάρ. Το κέλυφος του σταδίου αποτελείται από έντονα χρωματιστά διάτρητα και συμπαγή μεταλλικά πάνελ. Για να εξασφαλιστεί καλή θέα, η απόσταση από το κέντρο του γηπέδου ποδοσφαίρου μέχρι τις θέσεις των θεατών δεν είναι μεγαλύτερη από 90 μέτρα. Οι κερκίδες χωρίζονται σε 4 τομείς και υποτομείς και περιλαμβάνουν ένα δωμάτιο VIP και ένα προεδρικό δωμάτιο. Κάθε τομέας έχει ξεχωριστές εισόδους, εξόδους κινδύνου, καταστήματα τροφίμων, σταθμούς πρώτων βοηθειών και τουαλέτες, συμπεριλαμβανομένων εγκαταστάσεων για άτομα με αναπηρία. Οι κερκίδες διαθέτουν θέσεις για θεατές με περιορισμένη κινητικότητα που χρησιμοποιούν αναπηρικά καροτσάκια και για τους συνοδούς τους, καθώς και θέσεις για άτομα με προβλήματα ακοής, με πίνακες πληροφοριών και βιντεοπροβολές στο άμεσο οπτικό τους πεδίο. Το στάδιο διαθέτει έναν ειδικά διαμορφωμένο τομέα για τους φιλάθλους των φιλοξενούμενων ομάδων, με ξεχωριστές εισόδους, καταστήματα τροφίμων, σταθμούς πρώτων βοηθειών και τουαλέτες. Ο σχεδιασμός προβλέπει έναν ξεχωριστό οικογενειακό τομέα με playrooms σε κοντινή απόσταση. Το στάδιο διαθέτει media box, αίθουσα συνεντεύξεων τύπου, μικτή ζώνη για επικοινωνία των παικτών με τα μέσα ενημέρωσης, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο. Στο μέλλον, το στάδιο αναμένεται να χρησιμεύσει ως το μεγαλύτερο αθλητικό και ψυχαγωγικό κέντρο του Σαράνσκ και της Μορδοβίας. Κατασκευή Η κατασκευή του τελευταίου, πέμπτου, ορόφου ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2015. Οι τοίχοι και η οροφή είναι κατασκευασμένα από ένα ενιαίο κέλυφος διάτρητων μεταλλικών πλαισίων σε ηλιακά χρώματα. Αυτά υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν τη ζεστασιά και τη φιλοξενία. Η γαλβανισμένη βάση οροφής είναι κατασκευασμένη από φύλλα προφίλ που θα έχουν μόνωση και επίστρωση μεμβράνης στην κορυφή. Η κατασκευή του γηπέδου ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2018. Υπηρεσίες για φιλάθλους Οι ακόλουθες υπηρεσίες είναι διαθέσιμες στους φιλάθλους που επισκέπτονται το γήπεδο: Πλοήγηση και υποστήριξη πληροφοριών από εθελοντές. Πληροφορίες (σημείο εγγραφής παιδιών, αποθήκη καροτσιού, γραφείο απολεσθέντων). Αποθήκη. Επιπλέον, το στάδιο είναι εξοπλισμένο με ανελκυστήρες, ράμπες και τουρνικέ για θεατές με περιορισμένη κινητικότητα. Ένας ξεχωριστός τομέας του σταδίου είναι ειδικά προσβάσιμος για άτομα με αναπηρία. Παγκόσμιο Κύπελλο 2018 Το στάδιο φιλοξένησε τέσσερις αγώνες της φάσης των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018. Ένας δοκιμαστικός αγώνας είχε προγραμματιστεί για τις 21 Απριλίου 2018. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πρόοδος κατασκευής στο StadiumDB.com Σχεδιαστικές αποδόσεις στο StadiumDB.com Στάδια ποδοσφαίρου στη Ρωσία Στάδια Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2018
211648
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%A7%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9%3B
Πάμε Χιόνι;
Πάμε Χιόνι; (αγγλικά: Cool Runnings) είναι αμερικανική κωμωδία παραγωγής 1993 σε σκηνοθεσία Τζον Τερτλτάουμπ. Είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Τζαμαϊκανής ομάδας ελκήθρου που πήρε μέρος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στο Κάλγκαρυ του Καναδά. Πρωταγωνιστούν οι Λίον Ρόμπινσον, Νταγκ Ε. Νταγκ, Μαλίκ Γιόμπα, Ρόουλ Ντ. Λιούις και Τζον Κάντι. Πλοκή Ο Ίρβινγκ "Ιρβ" Μπλίτζερ είναι ένας Αμερικανός προπονητής ελκήθρου με δύο χρυσά μετάλλια στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968. Στους Αγώνες όμως του 1972 αποκλείστηκε επειδή έκλεψε και έτσι αποσύρθηκε ντροπιασμένος στην Τζαμάικα. Ο δρομέας 100 μ. Ντερίς Μπάνοκ, ο οποίος απέτυχε να προκριθεί στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 όταν ένας άλλος συμμετέχων, ο Τζούνιορ Μπέβιλ παραπάτησε, και ο Σάνκα Κόφι προσεγγίζουν τον Ιρβ ώστε να τον πείσουν να τους προπονήσει για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στο Έλκηθρο. Ο Ιρβ ήταν καλός φίλος με τον πατέρα του Ντερίς, που ήταν επίσης δρομέας, τον οποίο ο Ιρβ προσπάθησε να πείσει να μπει στην ομάδα του ελκήθρου πολλά χρόνια πριν. Ο Γιουλ Μπρένερ, ένας άλλος δρομέας που δεν κατάφερε να προκριθεί εξαιτίας του Τζούνιορ, μπαίνει στην ομάδα μαζί με τον Τζούνιορ. Ο Ιρβ μετά από πολλές προσπάθειες πείθεται τελικά να τους προπονήσει. Οι τέσσερίς τους κάνουν υπέρτατες προσπάθειες να βρουν τρόπο να βγάλουν χρήματα ώστε να μπορέσουν να πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τραγουδούν, παίζουν πάλη με τα χέρια, φιλούν γυναίκες αλλά όλα οδηγούν στην αποτυχία. Ωστόσο, ο Τζούνιορ θα πουλήσει το αυτοκίνητό του, βγάζοντας αρκετά χρήματα για να στείλει την ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο Κάλγκαρυ, ο Μπλίτζερ καταφέρνει να βρει ένα παλιό έλκηθρο ώστε να κάνουν προπόνηση. Η ομάδα δεν αντιμετωπίζεται και πολύ καλά από τις άλλες χώρες, ιδιαίτερα από τους Γερμανούς, οι οποίοι τους λένε να γυρίσουν σπίτι τους, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν ένα καυγά στο μπαρ. Η ομάδα θα αποφασίσει να δει τον αγώνα πιο σοβαρά, συνεχίζοντας να προπονούνται και να βελτιώνουν την τεχνική τους. Προκρίνονται στους τελικούς, παρά το γεγονός ότι αποκλείστηκαν για μικρό χρονικό διάστημα. Την πρώτη μέρα των Αγώνων, οι Τζαμαϊκανοί τερματίζουν τελευταίοι. Αφού σταματούν να αντιγράφουν τις άλλες ομάδες και αναπτύσσουν το δικό τους στυλ, τη δεύτερη μέρα βελτιώνονται αισθητά και τερματίζουν στην 8η θέση. Οι πιθανότητες υπέρ τους αυξάνονται και γίνεται λόγος ότι μπορεί να σπάσουν το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας μέχρι που το έλκηθρό τους, χαλάει και τους αφήνει λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό. Ωστόσο, η ομάδα σηκώνεται και κουβαλώντας το έλκηθρό τους περπατάνε μέχρι τη γραμμή του τερματισμού, προκαλώντας το χειροκρότημα των θεατών. Η ομάδα, στο τέλος, αισθάνεται αρκετά ικανοποιημένη ώστε να επιστρέψει σε τέσσερα χρόνια στους Αγώνες. Η ομάδα γύρισε πίσω στην Τζαμάικα και αντιμετωπίστηκαν ως ήρωες και στους επόμενους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες αντιμετωπίστηκαν ως ίσοι. Ηθοποιοί και Χαρακτήρες Λίον Ρόμπινσον στο ρόλο του Ντερίς Μπάνοκ Νταγκ Ε. Νταγκ στο ρόλο του Σάνκα Κόφι Μαλίκ Γιόμπα στο ρόλο του Γιουλ Μπρένερ Ρόουλ Ντ. Λιούις στο ρόλο του Τζούνιορ Μπέβιλ Τζον Κάντι στο ρόλο του Ίρβινγκ "Ιρβ" Μπλίτζερ Σιντάρθ Σαϊνί στο ρόλο του Γουίνστον Ρέιμοντ Τζέι Μπάρι στο ρόλο του Κερτ Χέμφιλ Box Office To Πάμε Χιόνι; με προϋπολογισμό 14 εκατομμύρια δολάρια έκανε άνοιγμα στην 3η θέση με 7 εκατομμύρια δολάρια. Οι συνολικές εισπράξεις στην Αμερική έφτασαν τα 68,8 εκατομμύρια δολάρια ενώ παγκοσμίως απέφερε 155 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν 15η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερική το 1993 και η 12η παγκοσμίως. Διαφορές μεταξύ ταινίας και αληθινών γεγονότων Χαρακτήρες Οι αθλητές που απεικονίζονται στην ταινία είναι εντελώς πλασματικοί. Ενώ ο αγώνας με τα αυτοκινητάκια ενέπνευσαν τον σχηματισμό της ομάδας, δεν υπήρχε κανένας συμμετέχοντας αυτού του αγώνα στην ομάδα ελκήθρου. Ο προπονητής Ίρβινγκ Μπλίτζερ που υποδύεται ο Τζον Κάντι στην ταινία είναι επίσης πλασματικός. Ο πραγματικός προπονητής λεγόταν Χάουαρντ Σάιλερ, πρωταθλητής 5 φορές στις ΗΠΑ και χωρίς κανένα σκάνδαλο να συνδέεται με το όνομά του. Αγώνες Η Τζαμαϊκανή ομάδα δεν ήρθε σε διαπληκτισμό με καμιά άλλη ομάδα των Αγώνες. Για την ακρίβεια, σε αντίθεση με την ταινία, οι άλλες ομάδες και συγκεκριμένα οι Βρετανοί υποστήριζαν τους Τζαμαϊκανούς. Η Γερμανία όμως όπως απεικόνισε και η ταινία, πρόβαλε μια αντίσταση της συμμετοχής της Τζαμάικα στους Αγώνες, φοβούμενη ότι η απειρία τους στο άθλημα θα χαλούσε τον πάγο. Ο αγώνας ελκήθρου στην ταινία αποτελείται από τρεις αγώνες σε περίοδο τριών ημερών, ενώ στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο αγώνες την ημέρα σε περίοδο δύο ημερών. Στην ταινία, οι Τζαμαϊκανοί υποτίθεται ότι ο αγώνας τους θα έσπαγε το ρεκόρ ταχύτητας την τελευταία μέρα των αγώνων όταν το έλκηθρό τους τρακάρει. Αυτοί βγαίνουν από το έλκηθρο και το κουβαλούν μέχρι τη γραμμή τερματισμού. Στην πραγματικότητα, το τρακάρισμα έγινε πριν τους τελικούς, αποκλείοντας τους Τζαμαϊκανούς και η ομάδα δεν ήταν σε ρυθμό σπασίματος ρεκόρ. Ωστόσο, μέρος γνήσιου υλικού του τελευταίου τους αγώνα χρησιμοποιήθηκε στην ταινία. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πάμε Χιόνι; στο IMDb Αμερικανικές ταινίες Ταινίες του 1993 Αμερικανικές κωμικές ταινίες Αγγλόφωνες ταινίες Ταινίες παραγωγής Walt Disney Pictures Ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα
463910
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%85%CE%B8%CE%B9%CE%AC%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
Κολοκυθιά (αποσαφήνιση)
Η λέξη Κολοκυθιά μπορεί να αφορά: Το φυτό Κολοκυθιά (Cucurbita) Το παιδικό παιχνίδι Κολοκυθιά (παιχνίδι)
736785
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CE%B1%CF%87%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AC
Η άγρια αχλαδιά
Η άγρια αχλαδιά () είναι μια τουρκική δραματική ταινία του 2018 σε σκηνοθεσία του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν. Η ταινία επιλέχθηκε ως υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2018 καθώς και ως η υποψηφιότητα της Τουρκίας για το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα 91α Όσκαρ, αλλά δεν τελικά προτάθηκε από την επιτροπή. Πλοκή Ο Σινάν είναι ένας επίδοξος νεαρός συγγραφέας που μόλις αποφοίτησε από το κολέγιο. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, το Τσαν, προσπαθεί να βρει τοπική χρηματοδότηση για να δημοσιεύσει το πρώτο του χειρόγραφο, το οποίο αποκαλεί "ιδιόμορφο μεταμυθιστόρημα αυτομυθοπλασίας", αλλά διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Ανακαλύπτει επίσης ότι ο εκκεντρικός πατέρας του, ο Ιντρίς, έχει ξανακυλύσει στον εθισμό του στα τυχερά παιχνίδια, μειώνοντας καταστροφικά την περιουσία και το όνομα της οικογένειας. Ανησυχώντας για τις προοπτικές της καριέρας του και όντας κοινωνικά απομονωμένος στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ο Σινάν περιπλανιέται στην επαρχία συμμετέχοντας σε μια σειρά από δοκιμαστικές συνομιλίες με διάφορους συγγενείς και ντόπιους, μεταξύ των οποίων ένας φτασμένος συγγραφέας και δύο ιμάμηδες που έχουν διαφορετικές απόψεις για τη θέση της θρησκείας στον σύγχρονο κόσμο. Τελικά, αηδιασμένος από τον εθισμό του Ιντρίς στον τζόγο και, καθώς υποψιάζεται ότι κλέβει χρήματα, ο Σινάν πουλάει το αγαπημένο σκυλί του πατέρα του για να βρει χρήματα να δημοσιεύσει το βιβλίο του. Στη συνέχεια, φεύγει από την πόλη για να εκτίσει την υποχρεωτική στρατιωτική του θητεία. Όταν επιστρέφει, διαπιστώνει ότι ο πατέρας του έχει εγκαταλείψει την οικογένειά του και τώρα ζει στην ύπαιθρο ως βοσκός. Οι δύο άνδρες επανασυνδέονται σε μια φιλική συνομιλία, κατά την οποία ο Ιντρίς αποκαλύπτει ότι έχει εγκαταλείψει τη μακροχρόνια δονκιχοτική του προσπάθεια να ανοίξει πηγάδι στην άνυδρη ιδιοκτησία του και ότι έχει διαβάσει και απολαύσει το βιβλίο του Σινάν, πράγμα που σημαίνει ότι είναι το μόνο άτομο που έχει κάνει κάτι τέτοιο. Σε μια σουρεαλιστική στιγμή, φαίνεται ότι ο Σινάν έχει κρεμαστεί στο εγκαταλελειμμένο πηγάδι, αλλά η ταινία έπειτα ξαφνικά δείχνει τον Ιντρίς να ξυπνάει. Ψάχνοντας τον γιο του που λείπει, πηγαίνει στο πηγάδι και βρίσκει τον Σινάν στον πάτο να συνεχίζει να σκάβει. Διανομή Aydın Doğu Demirkol ως Σινάν Murat Cemcir ως Ιντρίς Bennu Yıldırımlar ως μητέρα του Σινάν Παραγωγή Ο σκηνοθέτης Νουρί Μπιλγκέ Τζείλάν αναφέρει ότι εμπνεύστηκε την ταινία από έναν πατέρα και έναν γιο που ήταν γείτονές του στο Τσανάκαλε της Τουρκίας, όπου μεγάλωσε. Ο γιος, Akın Aksu, συμφώνησε να συνεισφέρει στο σενάριο και να παίξει και έναν ρόλο στην ταινία. Το τελικό σενάριο προέρχεται κυρίως από τη ζωή του Aksu και τα δύο αυτοβιογραφικά του μυθιστορήματα, αν και ο Τζείλάν περιγράφει την ταινία ως εν μέρει βασισμένη στη σχέση του με τον δικό του πατέρα. Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από το διήγημα του Aksu με τίτλο Η μοναξιά της άγριας αχλαδιάς. Ο πρωταγωνιστής Aydın Doğu Demirkol δεν είχε ξαναπαίξει ποτέ σε ταινία και ο Τζείλάν τον βρήκε στο Facebook. Ο Τζείλάν τον περιέγραψε ως «τον πιο έξυπνο ηθοποιό που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα». Η ταινία γυρίστηκε κυρίως στην πόλη Τσανάκαλε και στην πόλη και στη γύρω περιοχή. Ο Δούρειος Ίππος στην προκυμαία του Τσανάκαλε, όπου κρύβεται ο Σινάν κατά τη διάρκεια ενός ονείρου, είναι μέρος των σκηνικών από την ταινία Τροία του 2004, που είχε ως βάση της την Ιλιάδα. Κριτικές Στον ιστότοπο Rotten Tomatoes, το 94% από 80 κριτικές είναι θετικές και η μέση βαθμολογία είναι 8,4 / 10. Η κριτική της ιστοσελίδας αναφέρει: "Η άγρια αχλαδιά χρησιμοποιεί μια εμπειρία ενός νεαρού μετά την αποφοίτησή του, για να θέσει στοχαστικές και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή στη σύγχρονη Τουρκία - και στον υπόλοιπο κόσμο". Σύμφωνα με το Metacritic, που δίνει στην ταινία μέση βαθμολογία 86 στα 100 με βάση 21 κριτικές, η ταινία έτυχε «παγκόσμιας αναγνώρισης». Ήταν μία από τις ταινίες με τις καλύτερες κριτικές που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2018. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Κριτική από τον Γιώργο Κρασσακόπουλο Συνέντευξη του σκηνοθέτη στο flix.gr Κριτική από τον Λουκά Κατσίκα Τουρκόφωνες ταινίες Τουρκικές ταινίες Ταινίες του 2018
300881
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1
Πίτα με κοτόπουλο και μανιτάρια
Η Πίτα με κοτόπουλο και μανιτάρια είναι ένα είδος Βρετανικής πίτας. Θεωρείται η αγαπημένη αλμυρή πίτα των Βρετανών και σερβίρεται συνήθως σε εστιατόρια με fish and chips. Το εξωτερικό είναι τραγανή ζύμη ή φύλλο κρούστας και η γέμιση αποτελείται από μικρά κομμάτια κοτόπουλου και ψιλοκομμένα μανιτάρια μαζί με κρεμώδη σάλτσα. Μπορεί να βρεθεί σε εστιατόρια σε όλη την Βρετανία αλλά και κατεψυγμένη σε σούπερ μάρκετ. παραπομπές Πιτα κοτοπουλο μανιταρια Κοτοπουλο μανιταρια
215914
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Ουνιβερσαλισμός
Ο ουνιβερσαλισμός (αγγλ.: Universalism) είναι χριστιανική κίνηση που υποστηρίζει ότι η Αγία Γραφή δεν διδάσκει την αιώνια οδύνη στην κόλαση. Ακολουθώντας τον Ωριγένη, τον Αλεξανδρινό λόγιο και θεολόγο του 3ου αιώνα, βεβαιώνει την καθολική αποκατάσταση των πάντων ενώπιον του Θεού, τη σωτηρία της ψυχής όλων των ανθρώπων. Ιστορική εξέλιξη του ουνιβερσαλισμού Ο ουνιβερσαλισμός εμφανίστηκε ως οργανωμένο κίνημα στα μέσα του 18ου αιώνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Διαφωτισμός συνέβαλε στην άμβλυνση των πιο ακραίων πλευρών της καλβινιστικής θεολογίας και προετοίμασε το έδαφος για την επανεμφάνιση του δόγματος της καθολικής σωτηρίας. Οι ουνιβερσαλιστές δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο φιλεύσπλαχνος Θεός επιθυμούσε τη σωτηρία ενός μόνο τμήματος της ανθρωπότητας καταδικάζοντας την υπόλοιπη στην αιώνια τιμωρία. Υποστήριζαν ότι η τιμωρία στη μεταθανάτια ζωή διαρκούσε για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο η ψυχή εξαγνιζόταν και προετοιμαζόταν για την αιωνιότητα ενώπιον του Θεού. Πρόδρομος του ουνιβερσαλισμού υπήρξε ο Ζωρζ Ντε Μπενβίλ, ένας Γάλλος που μετανάστευσε το 1741 στην Πενσυλβανία και έζησε εκεί διδάσκοντας το δόγμα, ασκώντας ταυτόχρονα την ιατρική στις κοινότητες των αποίκων και των ινδιάνων. Τη μεγαλύτερη ώθηση στο νεαρό τότε κίνημα έδωσε το κήρυγμα του Τζων Μάρυ (1741-1815), ο οποίος εγκατέλειψε την Αγγλία για να εγκατασταθεί στην αποικιακή Αμερική το 1770. Διέδωσε το δόγμα στις περισσότερες αποικίες, αντιμετωπίζοντας συχνά μεγάλη αντίδραση από τους ορθόδοξους χριστιανούς, που πίστευαν ότι ο ουνιβερσαλισμός θα οδηγούσε στην ανηθικότητα. Ο ουνιβερσαλισμός του Τζων Μάρυ αποτελούσε παραλλαγή του καλβινισμού. Προς τα τέλη του 18ου αιώνα οι ουνιβερσαλιστές υιοθέτησαν τη διδασκαλία του Χοζία Μπαλού (1771-1852), που απέρριπτε τις αρχές του καλβινισμού.Ο μπαλού εισήγαγε μία μοναρχιανική αντίληψη για τον Θεό και πρότεινε μία νέα ερμηνεία του θανάτου του Ιησού, θεωρώντας τον, όχι ως θυσία για να εξιλεωθούν οι αμαρτίες της ανθρωπότητας, αλλά ως εκδήλωση της απέραντης και αναλλοίωτης αγάπης του Θεού για τα τέκνα του. Ο Μπαλού έδωσε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στη λογική, ως μέσου ερμηνείας της θρησκείας. Από τις αρχές του 19ου αιώνα οι ουνιβερσαλιστές ανέπτυξαν στενές σχέσεις με τους ουνιταριανούς, με τους οποίους είχαν πολλές κοινές απόψεις και πρακτικές. Οι διάφορες προσπάθειες να ενωθούν η Ουνιβερσαλιστική Εκκλησία της Αμερικής και η Αμερικάνικη Ουνιταριανή Ένωση οδήγησαν στην επίσημη συγχωνευσή τους το 1961. Πηγές Πάπυρος Larousse Britannica,2006 Αντιτριαδισμός Ουνιταριανοί
448372
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
Μάρκος Θεοδωρίδης
Ο Μάρκος Θεοδωρίδης (1872-1952) υπήρξε Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης και ως υπουργός. Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε στις Σέρρες και σπούδασε νομικά. Εργάστηκε ως δικηγόρος. Πολέμησε στον Μακεδονικό Αγώνα και συνεργάστηκε με τον γενικό πρόξενο Κορομηλά και άλλους αξιωματούχους. Εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης το 1920, το 1926, το 1935 και το 1936, με το Λαϊκό Κόμμα. Παντρεύτηκε το 1907 την Ελένη Ρουμπέν Γιαρμολίνσκη, χήρα με τέσσερα παιδιά. Υπηρέτησε ως υπουργός Περίθαλψης στην κυβέρνηση Γούναρη από τις 2 Μαρτίου 1922 ως τις 3 Μαΐου 1922 και στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη από τις 9 Μαΐου 1922 ως τις 28 Αυγούστου 1922. Στην κυβέρνηση Τσαλδάρη υπηρέτησε ως υπουργός Γεωργίας από τις 19 Ιουλίου 1935 ως τις 10 Οκτωβρίου 1935. και προσωρινά υπουργός Εξωτερικών. Απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 1952. Παραπομπές Βουλευτές Θεσσαλονίκης Βουλευτές εκλεγμένοι με το Λαϊκό Κόμμα Έλληνες υπουργοί Γεωργίας Έλληνες υπουργοί Εξωτερικών Έλληνες υπουργοί Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως Μακεδονομάχοι
809612
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82%20%28%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%A3%CE%A4%CE%84%29
Ευστάθιος Αργυρός (στρατηγός του Λέοντα ΣΤ΄)
Ο Ευστάθιος Αργυρός (απεβ. π. 910) ήταν Βυζαντινός αριστοκράτης και ένας από τους πιο εξέχοντες στρατηγούς υπό τον Αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό (βασ. 886–912). Το πρώτο μέλος της οικογένειας των Αργυρών που ανέβηκε σε υψηλά αξιώματα, πολέμησε με διάκριση κατά των Αράβων στα ανατολικά, πριν ντροπιαστεί περί το 907, πιθανώς σε σχέση με τη φυγή τού Ανδρόνικου Δούκα στους Άραβες. Αποκαταστάθηκε αμέσως μετά, διορίστηκε στρατηγός του θέματος Χαρσιανόν, από το οποίο επόπτευε την εγκατάσταση των Αρμενίων αρχόντων ως φυλάκων κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της Αυτοκρατορίας. Προήχθη σε διοικητή της βίγλας (αυτοκρατορικής σωματοφυλακής) στα τέλη του 908, έπεσε πάλι σε δυσμένεια λίγο αργότερα και απεβίωσε από δηλητήριο (προφανώς αυτοκτονία) στον δρόμο του προς τα κτήματά του. Βιογραφία Ήταν γιος του τουρμάρχη Λέοντος Αργυρού, τού ιδρυτή της οικογένειας των ευγενών Αργυρών. Τίποτε δεν είναι γνωστό για τη ζωή του ή πριν από την αλλαγή τού 10ου αι., αν και μπορεί να βρισκόταν στην αυτοκρατορική υπηρεσία ήδη από το 866, όταν ένας ομώνυμος καταγράφεται ως πρωτοστράτωρ τού Καίσαρα Βάρδα σε σχέση με τη δολοφονία τού τελευταίου στις 21 Απριλίου. Οι Βυζαντινοί ιστορικοί επαινούν τον Ευστάθιο Αργυρό ως έξυπνο, γενναίο, συνετό και δίκαιο άνθρωπο και τον θεωρούν, μαζί με τον Ανδρόνικο Δούκα, ως τον καλύτερο από τους στρατηγούς του Λέοντα ΣΤ΄. Οι ιστορικοί Jean-Claude Cheynet και Jean-François Vannier, ειδικοί στη βυζαντινή βιογραφία, τον θεωρούν «τον αληθινό ιδρυτή της δόξας της οικογένειας». Αν και μερικές φορές ταυτίζεται με ναύαρχο, που δραστηριοποιείται περί το 902–904 (βλ. παρακάτω), η ζωή του μαρτυρείται με ασφάλεια μόνο μετά το 904. Αυτή τη στιγμή, προφανώς μετά από μία διαδοχή —άγνωστων— στρατιωτικών διοικητών, ο Ευστάθιος είχε φτάσει, σύμφωνα με τον Συνεχιστή τού Θεοφάνη, στον βαθμό τού πατρίκιου και υποστράτηγου τού Ανατολικού Θέματος. Η σημασία τού όρου «υποστράτηγος» έχει συζητηθεί: κανονικά θα όριζε τον δεύτερο στη διοίκηση μετά τον στρατηγό (το στρατιωτικό κυβερνήτη ενός θέματος), αλλά ο Βάνιερ πρότεινε ότι λόγω τού υψηλού τίτλου τού πατρίκιου, ο Αργυρός ήταν στην πραγματικότητα ο στρατηγός. Ο Συνεχιστής τού Θεοφάνη εξυμνεί περαιτέρω τον Αργυρό και αναφέρει ότι σημείωσε αρκετές επιτυχίες εναντίον των Αράβων στα ανατολικά, πιθανότατα μία αναφορά στη μεγάλη βυζαντινή νίκη επί των Αράβων της Ταρσού και της Μοψουεστίας στη Γερμανίκεια τον Δεκέμβριο του 904, υπό τη γενική διοίκηση του Ανδρόνικου Δούκα. Στη συνέχεια έπεσε σε ατιμία και εξορίστηκε. Αν και δεν παρέχονται λεπτομέρειες ή λόγοι για την εξορία του, αυτό έχει ερμηνευτεί από τους σύγχρονους μελετητές ότι συνδέεται με την αποτυχημένη εξέγερση και τη φυγή τού Ανδρόνικου Δούκα στους Άραβες το 906-907. Ο Ευστάθιος αποκαταστάθηκε αμέσως μετά. Αν όντως η ντροπή του σχετιζόταν με τη φυγή τού Ανδρόνικου Δούκα, αυτό συνέβη πιθανότατα το 907/8, όταν ο γιος του Ανδρόνικου Δούκα, ο Κωνσταντίνος, δραπέτευσε από την αραβική εξορία και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τού χάρισε χάρη ο Αυτοκράτορας Λέων. Στη συνέχεια ο Ευστάθιος διορίστηκε ως στρατηγός τού συνοριακού θέματος Χαρσιανό, θέση σημαντικά κατώτερη σε βαθμό από εκείνη των Ανατολικών, που είχε προηγουμένως. Η οικογένεια Αργυρών όμως είχε ισχυρούς δεσμούς με το Χαρσιανό, από το οποίο καταγόταν. Εκεί έλαβε την επιστροφή στην αυτοκρατορική υπηρεσία αρκετών Αρμενίων αρχόντων, του Μελία, των τριών αδελφών Μπαασάκιου, Κρηγορίκιου και Παζούνη, και Ισμαήλ, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν ως φύλακες κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της Αυτοκρατορίας. Από αυτούς, ιδιαίτερα ο Μελίας θα γίνει ο ιδρυτής τού θέματος της Λυκανδού και ένας από τους κύριους Βυζαντινούς ηγέτες στους πολέμους κατά των Αράβων τα επόμενα 30 χρόνια. Στα τέλη τού 908 ο Ευστάθιος Αργυρός προήχθη στον βαθμό τού μάγιστρου —την ανώτατη αυλική διάκριση, που είναι ανοιχτή σε κάποιον, που δεν είναι μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας— και στη θέση του Δρουγγάριου της Βίγλας, δηλαδή διοικητή της αυτοκρατορικής σωματοφυλακής, και αντικαταστάθηκε ως στρατηγός του Χαρσιανών από τον Κωνσταντίνο Δούκα. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, έπεσε ξανά υπό την υποψία τού Λέοντα ΣΤ΄ και διατάχθηκε να επιστρέψει στα κτήματα της οικογένειάς του στο Χαρσιανό. Και πάλι ο λόγος είναι άγνωστος. Ίσως, σύμφωνα με τον Cheynet και τον Vannier, ήταν αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας των Αρμενίων αρχόντων, που είχαν γίνει δεκτοί στην Αυτοκρατορία, οι οποίοι συχνά πήγαιναν στους Άραβες. Στον δρόμο απεβίωσε, αφού πήρε δηλητήριο από έναν από τους υπηρέτες του και τάφηκε στο Σπυνίν, την κορυφή του όρους Αράν. Ενώ ο ιστορικός Romilly-James-Heald Jenkins έχει προτείνει ότι η δηλητηρίαση τού Αργυρού έγινε μέσω ενός πράκτορα τού ισχυρού και δόλιου ευνούχου της αυλής Σαμονά, το πιθανότερο ήταν ότι ήταν αυτοκτονία. Οι δύο γιοι του, ο Πόθος και ο Λέων, που υπηρέτησαν στο παλάτι ως μαγκλαβίτες (προσωπικοί σωματοφύλακες τού Αυτοκράτορα), κανόνισαν να μεταφερθεί το σώμα τού πατέρα τους για ταφή στο μοναστήρι της Αγίας Ελισάβετ στην περιοχή Χαρσιανού, που ίδρυσε ο πατέρας τού Ευστάθιου. Οικογένεια Οι γιοι τού Ευσταθίου, Πόθος και Λέων, θα κατείχαν ανώτερες στρατιωτικές διοικήσεις, συμπεριλαμβανομένης της θέσης τού Δομέστικου των Σχολών (αρχηγού τού στρατού). Ένας άλλος γιος, ο Ρωμανός, είναι γνωστός μόνο από τη συμμετοχή του στη μάχη τού Αχελώου το 917. Ο Λέων Αργυρός νυμφεύτηκε μία κόρη τού Αυτοκράτορα Ρωμανού Α΄ Λεκαπηνού (βασ. 920–944), και πιθανότατα ήταν ο παππούς ή προπάππους τού Αυτοκράτορα Ρωμανού Γ΄ Αργυρού (βασ. 1028–1034). Ταυτίζεται με τον ομώνυμο ναύαρχο; Μερικοί σύγχρονοι μελετητές όπως ο R.J.H. Jenkins (Η διαφυγή του Σαμονά), ο R.H. Dolley (Ο μέγας δούκας Ευστάθιος Αργυρός και η προδοσία της Ταορμίνας στους Αφρικανούς Άραβες το 902 ) και ο Ekkehard Eickhoff (Θαλάσσιος πόλεμος και θαλάσσια πολιτική μεταξύ του Ισλάμ και του Αμπεντάθιου) ταυτίζουν τον Ευστάθιο Αργυρό με τον σύγχρονο ναύαρχο Ευστάθιο, που δραστηριοποιήθηκε στα χρόνια πριν το 904, κυρίως λόγω της αναφοράς τού ιστορικού τού 11ου αι. Ιωάννη Σκυλίτζη ότι ο Αργυρός ακολούθησε σταδιοδρομία στο στρατό, καθώς και στον στόλο. Αυτή η ταύτιση απορρίπτεται από άλλους μελετητές όπως ο J.-F. Vannier (Βυζαντινές οικογένειες: οι Αργυροί (9ος–12ος αι.)) και R. Guilland (Έρευνα για τα βυζαντινά ιδρύματα). Περαιτέρω, ο ναύαρχος έχει το επίθετο «Αργυρός» σε ορισμένα σύγχρονα έργα, που τον ξεχωρίζουν από τον στρατηγό, ενώ άλλα απορρίπτουν το επώνυμο εντελώς. Σύμφωνα με την Προσωπογραφίες της μεσοβυζαντινής περιόδου, «δεν μπορεί πλέον να ληφθεί οριστική απόφαση», και το κύριο επιχείρημα για τα δύο διαφορετικά πρόσωπα είναι η ασυμβατότητα της σταδιοδρομίας τους: ο ναύαρχος Ευστάθιος βίωσε επίσης μία ταραχώδη σταδιοδρομία με κατηγορίες για προδοσία, αποκατάσταση., και ανανέωσε τη δυσμένεια, και είναι απίθανο σε έναν τέτοιο άνθρωπο να ανατίθονταν ξανά ανώτερες θέσεις. Πηγές Guilland, Rodolphe (1967). "Le Drongaire et le Grand drongaire de la Veille". Recherches sur les institutions byzantines [Studies on the Byzantine Institutions]. Berliner byzantinische Arbeiten 35 (in French). Vol. I. Berlin and Amsterdam: Akademie-Verlag & Adolf M. Hakkert. pp. 563–587. OCLC 878894516. Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Παραπομπές Κυβερνήτες του Θέματος Ανατολικών Πρωτοστράτορες Μάγιστροι Θάνατοι από δηλητηρίαση Βυζαντινά πρόσωπα των Αραβοβυζαντινών Πολέμων Οικογένεια των Αργυρών Πατρίκιοι Βυζαντινοί στρατηγοί Βυζαντινοί του 10ου αιώνα
40368
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B1%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85
Μαριέττα Γιαννάκου
Η Μαριέττα Γιαννάκου (Γεράκι Λακωνίας, 6 Ιουνίου 1951 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2022) ήταν Ελληνίδα νευρολόγος-ψυχίατρος και πολιτικός, που διετέλεσε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, υπουργός Παιδείας, υπουργός Υγείας και ευρωβουλευτής της ΝΔ (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα). Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου 1951, στο Γεράκι Λακωνίας, από μία οικογένεια, όπου ο πατέρας της διηύθυνε το τοπικό γραφείο του ΟΤΕ και του ταχυδρομείου, ενώ η μητέρα της ήταν εκπαιδευτικός. Στην ηλικία των 11 ετών έχασε τον πατέρα της, ο οποίος ήταν τότε 45 χρονών, γεγονός που σύμφωνα με δηλώσεις της «της στοίχισε πολύ» και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία της, αφού «την ανάγκασε να αισθανθεί μεγαλύτερη την ευθύνη από τόσο μικρή ηλικία». Τελειώνοντας το σχολείο, εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αν και ο πατέρας της την προόριζε για διπλωμάτη. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην ιατρική, ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική, ενώ συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης, στο Βέλγιο. Το 1983 παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Κούτσικο, με τον οποίο απόκτησε μία κόρη. Το 1997 πήραν διαζύγιο. Η ζωή της Μαριέττας Γιαννάκου άλλαξε στις 6 Φεβρουαρίου 2008, όταν υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό του δεξιού της ποδιού μετά από κάταγμα που υπέστη. Ο σακχαρώδης διαβήτης, από τον οποίο έπασχε, εμπόδιζε το τραύμα να επουλωθεί και προκάλεσε μόλυνση, με αποτέλεσμα η κατάσταση της υγείας της να επιδεινωθεί ραγδαία. Αυτό ανάγκασε τους γιατρούς του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» να συνεδριάσουν εκτάκτως και να προχωρήσουν σε επέμβαση ακρωτηριασμού προκειμένου να σώσουν τη ζωή της. Στις 28 Μαΐου 2016, η Μαριέττα Γιαννάκου υπέστη έμφραγμα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός. Απεβίωσε στις 27 Φεβρουαρίου 2022 στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, όπου είχε διακομιστεί εκτάκτως μετά από πτώση που είχε από το αναπηρικό αμαξίδιο. Τότε χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, καθώς οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε αιμάτωμα. Αφού υποβλήθηκε σε εγχείρηση, κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά της σε ΜΕΘ, όπου και νοσηλευόταν μέχρι το τέλος της ζωής της. Πολιτική σταδιοδρομία Μετά το 1974, ξεκινά ενεργά την πολιτική της δραστηριότητα ως μέλος της ΟΝΝΕΔ. Τότε γνωρίστηκε με τον πρόεδρο και ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αν και δεν είχε αποφασίσει να ασχοληθεί ευρύτερα με την πολιτική, η κατάσταση της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης της έδωσε την ώθηση και από τότε η πορεία της στην πολιτική σκηνή ήταν συνεχώς ανοδική. Στις Ευρωεκλογές του 1984 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής ενώ το 1989 τοποθετήθηκε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ. Ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την περίοδο 1984-1990, ανέλαβε πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής για το πρόβλημα των ναρκωτικών στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, μέλος των Επιτροπών Κοινωνικών Υποθέσεων και Απασχόλησης, Μεταφορών, Ελέγχου του Προϋπολογισμού, Οικονομικής, Νομισματικής και Βιομηχανικής Πολιτικής, μέλος της Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και μόνιμος εισηγητής για τα θέματα παραγωγής και εμπορίας κοκαΐνης, καθώς και μέλος της Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη Χιλή, έχοντας τιμηθεί με το ανώτατο παράσημο "Bernando O' Higgins" της Δημοκρατίας της Χιλής. Διετέλεσε επίσης επικεφαλής της αντιπροσωπείας των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Η κυβερνητική της θητεία ξεκινά με τις βουλευτικές εκλογές του 1990, οπότε διορίζεται υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων για την περίοδο 1990-1991. Στις βουλευτικές εκλογές του 1993 εκλέγεται βουλευτής Α΄ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, ξεκινώντας την κοινοβουλευτική της θητεία. Στο διάστημα 1993-1999 διετέλεσε μέλος των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, μέλος της Επιτροπής για τα Ναρκωτικά, αντιπρόεδρος της Επιτροπής για την εξέταση του Σωφρονιστικού Συστήματος, αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-ΗΠΑ και μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Ρωσίας. Το 1999 επανεκλέγεται ευρωβουλευτής και αναλαμβάνει μέλος των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων, Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αμυντικής Πολιτικής, Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, μέλος της Διακοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας «Ευρωπαϊκή Ένωση - Τουρκία», πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Τέταρτος Κόσμος», ενώ είναι επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Την περίοδο 1990-2004 υπήρξε εθνική συντονίστρια για τα ναρκωτικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μέλος της Οριζόντιας Ομάδας για τα Ναρκωτικά του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ακόμη, υπήρξε πρόεδρος του Τομέα Βαλκανικός Άξονας-Εγγύς Ανατολή της Ομάδας του Δουβλίνου του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 2000 εκλέγεται και πάλι βουλευτής Α΄ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας και ορίζεται αντιπρόεδρος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Μέλος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας, μέλος Διακομματικής Επιτροπής για τα ναρκωτικά, πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας με το Κοινοβούλιο της Πολωνίας, και μέλος των Ομάδων Φιλίας με τα Κοινοβούλια των ΗΠΑ και του Μαρόκου. Το 2002 ορίζεται εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων στη «Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης». Στις εργασίες της Συνέλευσης στην Ολομέλεια και τις Ομάδες Εργασίας (2002-2003) διακρίνονται, μεταξύ άλλων, οι παρεμβάσεις της για την κατοχύρωση της ρήτρας αμυντικής αλληλεγγύης μεταξύ κρατών-μελών, για την καθιέρωση της Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης στο πεδίο της Άμυνας, για μέτρα υπέρ της δημόσιας υγείας και για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και για την υποστήριξη της ρύθμισης για τη «λαϊκή πρωτοβουλία», σύμφωνα με την οποία ένα εκατομμύριο πολίτες μπορούν να ζητήσουν την ανάληψη συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Το 2004 επανεκλέγεται βουλευτής και διορίζεται υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για την περίοδο 2004-2007, στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Το όνομά της συνδέεται με μία εκτεταμένη απόπειρα μεταρρύθμισης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Το 2007 αποτυγχάνει να εκλεγεί βουλευτής. Στις ευρωεκλογές του 2009 τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας, ενώ στις βουλευτικές εκλογές του 2019 τοποθετήθηκε στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Ως υπουργός Παιδείας η Μαριέττα Γιαννάκου ανακοίνωσε την άνοιξη του 2006 αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ακολουθώντας τις προτάσεις μίας «επιτροπής σοφών» για την ανώτατη παιδεία, οι οποίες προέβλεπαν αλλαγές στον τρόπο διάθεσης δωρεάν συγγραμμάτων, αναπροσαρμογή του πανεπιστημιακού ασύλου, καθορισμό ανώτατου χρονικού ορίου φοίτησης, καθολική ψηφοφορία των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές κ.ά. Ταυτόχρονα ανακινήθηκε το θέμα της αναθεώρησης του Άρθρου 16 του ελληνικού Συντάγματος, με σκοπό την απάλειψη των νομικών εμποδίων για την ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης. Οι μεταρρυθμιστικές αυτές προσπάθειες προκάλεσαν σφοδρές αντιδράσεις σε μεγάλο τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας, καθώς από πολλούς κρίθηκε ότι προωθούσαν την ιδιωτικοποίηση των ελληνικών Πανεπιστημίων και υποβάθμιζαν τις παροχές προς τους φοιτητές και την ποιότητα της εκπαίδευσης. Αποτέλεσμα ήταν μία πολύμηνη αναστάτωση στον χώρο της ελληνικής ανώτατης παιδείας, με κύματα καταλήψεων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, απεργίες καθηγητών, μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις και πορείες διαμαρτυρίας (περιστασιακά συνοδευόμενες από συγκρούσεις με την αστυνομία) σε όλες τις μεγάλες πόλεις για περίπου έναν χρόνο. Αναφορές στη Μαριέττα Γιαννάκου γίνονταν σε σατιρικά τραγούδια, google bombing και γελοιογραφίες. Τελικώς μετά την υπαναχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης η αναθεώρηση του Άρθρου 16 αναβλήθηκε, ενώ ο νέος νόμος-πλαίσιο για τη λειτουργία των ΑΕΙ υπερψηφίστηκε στη Βουλή στις 8 Μαρτίου του 2007, εν μέσω βίαιων επεισοδίων και σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών οι οποίοι είχαν προγραμματίσει πορεία διαμαρτυρίας κατά του νόμου την ώρα της ψήφισης. Στα τέλη του καλοκαιριού του 2007, λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές, δόθηκε δημοσιότητα στην πρώτη έκδοση του νέου βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Το βιβλίο θεωρήθηκε, από ορισμένους κύκλους, ως προσπάθεια απόκρυψης τμήματος της νεοελληνικής ιστορίας με στόχο την προώθηση φιλικών σχέσεων με γειτονικά κράτη, και ζητήθηκε η απόσυρσή του. Η Μαριέττα Γιαννάκου αντιθέτως απέκλεισε την πιθανότητα απόσυρσης του βιβλίου για λόγους νομιμότητας, λέγοντας ότι θα υπάρξουν οι απαραίτητες διορθώσεις. Τελικά το βιβλίο αποσύρθηκε μετά τις εκλογές από τον νέο υπουργό Ευριπίδη Στυλιανίδη. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Η επίσημη ιστοσελίδα της Ο νέος νόμος-πλαίσιο για τη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ Βουλευτές Α΄ Αθηνών Έλληνες υπουργοί Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Έλληνες υπουργοί Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία Ευρωβουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ευρωβουλευτές της Ελλάδας εκλεγμένοι την περίοδο 2009-2014 Ευρωβουλευτές της Ελλάδας εκλεγμένοι την περίοδο 1989-1994 Ευρωβουλευτές της Ελλάδας εκλεγμένοι την περίοδο 1984-1989 Έλληνες ψυχίατροι Έλληνες βουλευτές επικρατείας
461354
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
Μαρινέλλα για πάντα
Μαρινέλλα για πάντα είναι ο τίτλος ενός προσωπικού άλμπουμ της Μαρινέλλας. Κυκλοφόρησε σε δίσκο βινυλίου 33' στροφών σε Ελλάδα και Κύπρο στις 30 Ιουνίου 1975 από τη δισκογραφική εταιρία PolyGram Records, κάτω από την ετικέτα της Philips Records. Η παραγωγή του άλμπουμ ανήκει στον Φίλιππο Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Τις ενορχηστρώσεις και τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε ο Κώστας Κλάββας, με εξαίρεση τα τραγούδια των Γιώργου Κατσαρού, Γιώργου Κριμιζάκη και Χάρη Λυμπερόπουλου, που τα επιμελήθηκαν οι ίδιοι οι συνθέτες. Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Αλίντα Μαυρογένη. Το 1991, το άλμπουμ επανεκδόθηκε με νέο εξώφυλλο (σε σχεδιασμό του Πέτρου Παράσχη και φωτογραφίες της Αλίντας Μαυρογένη) ενώ το 1996, υπό αυτή τη νέα μορφή, κυκλοφόρησε και σε δίσκο ψηφιακής μορφής (CD) με έξι επιπρόσθετα τραγούδια της Μαρινέλλας που κυκλοφόρησαν από την ίδια δισκογραφική εταιρία. Αξίζει να σημειωθεί, πως το 1974 κυκλοφόρησε στην Κύπρο ένας ομότιτλος δίσκος 33' στροφών της ερμηνεύτριας, με διαφορετικό περιεχόμενο. Λίστα Τραγουδιών Α' Πλευρά. "Κι' απόψε τίποτα" - (Μουσική: Στέλιος Ζαφειρίου - Στίχοι: Πυθαγόρας) - 2:39 "Σαν κάποιος θίασος" - (Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 3:04 "Κι' ύστερα" - (Μουσική: Κώστας Χατζής - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 2:00 Το τραγούδι κυκλοφόρησε και σε δίσκο 45' στροφών, την ίδια χρονιά. Ζωντανές ηχογραφήσεις αυτού, υπάρχουν στα άλμπουμ Μαρινέλλα & Κώστας Χατζής - Ρεσιτάλ και Η Μαρινέλλα τραγουδά και θυμάται. "Πόσα είδα" - (Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 3:25 "Γιατί φοβάσαι (From souvenirs to souvenirs)" - (Μουσική: Στέλιος Βλαβιανός - Στίχοι: Robert Constandinos - Ελληνικοί στίχοι: Πυθαγόρας) - 2:29 "Αύριο" - (Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 3:08 Β' Πλευρά. "Πάλι ύπνος δε με πιάνει" - (Μουσική: Κώστας Χατζής - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 2:50 Το τραγούδι κυκλοφόρησε και σε δίσκο 45' στροφών την ίδια χρονιά. "Κι' όπως πάει" - (Μουσική: Χάρης Λυμπερόπουλος - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 3:03 "Κάναμε λάθη" - (Μουσική: Στέλιος Ζαφειρίου - Στίχοι: Πυθαγόρας) - 3:07 "Ούτε ένας" - (Μουσική: Γιώργος Κατσαρός - Στίχοι: Πυθαγόρας) - 2:51 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε στον δίσκο 33' στροφών Μαρινέλλα Τόλης Βοσκόπουλος - Εγώ και 'συ, στις 11 Νοεμβρίου 1974. "Ο τελευταίος μου σταθμός" - (Μουσική: Γιώργος Κατσαρός - Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος) - 3:14 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε στον δίσκο 33' στροφών Μαρινέλλα Τόλης Βοσκόπουλος - Εγώ και 'συ, στις 11 Νοεμβρίου 1974. "Σταμάτα κόσμε" - (Μουσική: Χάρης Λυμπερόπουλος - Στίχοι: Σώτια Τσώτου) - 2:57 Επιπρόσθετα τραγούδια (Bonus tracks) από την επανέκδοση του άλμπουμ σε ψηφιακό δίσκο (CD). "Ντρίγκι, ντρίγκι, μάνα μου (Velvet mornings)" - (Μουσική: Στέλιος Βλαβιανός - Στίχοι: Robert Constandinos - Ελληνικοί στίχοι: Πυθαγόρας) - 3:06 Το τραγούδι κυκλοφόρησε στον δίσκο 33' στροφών Μια βραδιά με την Μαρινέλλα No. 2 στις 6 Απριλίου 1973. "Πού πάνε εκείνα τα παιδιά (My reason)" - (Μουσική: Στέλιος Βλαβιανός, Χαράλαμπος Χαλκίτης - Στίχοι: Helen Banks - Ελληνικοί στίχοι: Πυθαγόρας) - 3:24 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο 45' στροφών στις 17 Ιανουαρίου 1973. "Και τώρα" - (Μουσική: Μίμης Πλέσσας - Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος) - 2:40 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο 45' στροφών στις 19 Ιανουαρίου 1973. "Ανάποδα μετράς" - (Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος - Στίχοι: Σέβη Τηλιακού) - 2:44 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο 45' στροφών στις 19 Ιανουαρίου 1973. "Λέσσα - γιαλέσσα" - (Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος - Στίχοι: Σέβη Τηλιακού) - 2:39 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο 45' στροφών στις 19 Ιανουαρίου 1973. "Κρασί, θάλασσα και τ' αγόρι μου" - (Μουσική: Γιώργος Κατσαρός - Στίχοι: Πυθαγόρας) - 3:01 Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο 45' στροφών στις 19 Μαρτίου 1974, με αφορμή τη συμμετοχή της Μαρινέλλας στον 19ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision '74. Παραπομπές Δισκογραφία της Μαρινέλλας Άλμπουμ του 1975
825493
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF
Τολλένιο
Το Τολλένιο (ιταλικά: Tollegno) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπιέλλα, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας της Μπιέλλα
581973
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%A6%CF%81%CE%AD%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CF%81
Νήσος Φρέιζερ
Η Νήσος Φρέιζερ (Fraser Island) βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Αυστραλίας και συγκεκριμένα ανήκει στην πολιτέια του Κουινσάιλαντ (Australia , Queensland), ενώ συγκαταλέγεται στον κατάλογο των μνήμειων παγκόσμισμιας κληρονομιάς της UNESCO . Θεωρείται από πολλούς το μεγαλύτερο αμμονήσι στον κόσμο και ανήκει στο Προστατευόμενο Πάρκο Great Sandy. Με μόλις 194 κατοίκους ( απογραφή 2011) αποτελέι δημοφιλή τουριστικό προορισμό για τους Αυστραλούς και όχι μόνο. Η ονομασία του νησιού οφείλεται σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία που γοήτευσε τους Αυστραλούς. Στις 13 Μαΐου 1836 το μικρό πλοιάριο Στέρλιν Κάσλ, ενώ έπλεε μεταξύ Σίντνεϊ και Σιγκαπούρης, προσάραξε στο Μεγάλο Αυστραλιανό Κοραλλιογενές Φράγμα νοτίως του στενού Τόρες.  Ο πλοίαρχος Τζέιμς Φρέιζερ και άλλοι 19 ναυαγού μεταξύ των οποίων και η σύζυγός του Ελίζα, προσπαθήσαν να βρουν καταφύγιο στον Όρμο του Μόρτον μέσα στις ναυαγοσωστικές λέμβους, παραμένοντας στα ανοιχτά της ακτής από φόβο προς τους αυτόχθονες. Αναγκάστηκαν, όμως, να προσορμιστούν στο Γκρέιτ Σάντι Άιλαντ, το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Τζέιμς Κούκ το 1770. Εκεί αιχμαλωτίστηκαν από τους αυτόχθονες Κάμπι οι οποίοι τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια και σε καταναγκαστικά έργα, ώσπου μια αποστολή με επικεφαλής τον Τζόν Γκράχαμ – έναν από τους ναυαγούς πού είχε καταφέρει να διαφύγει – διέζωσε τη μοναδική επιζώσα, την Ελίζα Φρείζερ. Αφού επέστρεψε στην Αγγλία, η Ελίζα δημοσίευσε ένα βιβλίο με αναμνήσεις από την αιχμαλωσία της το οποίο αργότερα έγινε μπέστ- σέλερ στο Λονδίνο. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αυστραλία για να περάσει στην Μελβούρνη  υπόλοιπα χρόνια της ζωής  της. Το επώνυμο της γυναίκας αυτής δόθηκε στο εκπληκτικό νησί όπου εκτυλίχθηκε η περιπέτειά της. Με επιφάνεια που υπερβαίνει τα 166.000 εκτάρια, με μήκος 1.200 χιλιομέτρων και πλάτος μεταξύ 5 και 25 μέτρων, η Νήσος Φρέιζερ είναι το εκτενέστερο και αρχαιότερο  αμμώδες νησί στον κόσμο. Η αμμώδης μάζα φτάνει το βάθος των 30 με 60 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και προέρχεται από γρανίτες, ψαμμίτες και μεταμορφωσιγενή πετρώματα.  Ανάμεσα στις άμμους της υπάρχουν σαράντα περίπου λίμνες διαφορετικής φύσεως. Ο εξαιρετικός πλούτος νερού του νησιού και το τροπικό κλίμα ευνόησαν την ανάπτυξη μια ιδιαίτερης ποικίλης βλάστησης, ξεκινώντας από το δάσος με ευκαλύπτους και περνώντας στους φοίνικες, στις αραουκάριες και στα πεύκα, καταλήγοντας σε είδη μυρτιάς και σε συστάδες δενδρώδους φτέρης από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Από πλευράς πανίδας, τα ενδημικά είδη δεν είναι πολλά, αλλά μεταξύ τους αξίζει ένα τρωκτικό, ο ξενόμυς ο μυώδης, ο οποίος περιλαμβάνεται και στον Κόκκινο Κατάλογο των απειλούμενων ειδών και ένας αμιγής αριθμός από ντίνγκο. Ανάμεσα στα 300 είδη πτηνών ξεχωρίζουν το κιρκινέζι, το ορτύκι με τον μαύρο θώρακα και το στεριανό παπαγαλάκι. Η νήσος Φρέιζερ είναι επίσης πλούσια σε ερπετά και αμφίβια, ενώ φιλοξενεί αποικίες χελωνών, μεταξύ των οποίων και του είδους καρέτα καρέτα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατων αρχαιολογικών ανασκαφών, η περιοχή κατοικείται εδώ και τουλάχιστον 40.000 χρόνια, αλλά η ανθρώπινη εγκατάσταση στη Νήσο Φρέιζερ ανέρχεται σε μόλις 1.500-2.000 χρόνια. Σήμερα στον νησί υπάρχουν διάφορα χωριά, των οποίων οι κάτοικοι συντηρούνται κυρίως από την τουριστική οικονομία. Από τα χωριά στα οποία κατοικούσαν οι αυτόχθονες Κάμπυ που συνέλαβαν τους ναυαγούς του Στέρλιν Κασλ δεν έχουν απομείνει παρά ελάχιστα ίχνη. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Φ
572524
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%20%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%83%CE%AC%CE%B1%CF%81
Αρτούρ Αλικσάαρ
Ο Αρτούρ Αλικσάαρ (εσθονικά: Artur Alliksaar, 15 Απριλίου 1923 στο Τάρτου – 12 Αυγούστου 1966 στο Τάρτου) ήταν Εσθονός ποιητής. Βιογραφία Ο Αλικσάαρ (πρώην Άλνεκ) παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο Τάρτου από το 1931. Το 1937, εγγράφηκε στο αναγνωρισμένο γυμνάσιο: το Γυμνάσιο Χούγκο Τρέφνερ. Στη συνέχεια, εργάστηκε για τον σιδηροδρομικό τομέα, όπως ο πατέρας του, για ένα μικρό χρονικό διάστημα το 1942. Την ίδια χρονιά άρχισε να σπουδάζει νομική στο Πανεπιστήμιο του Τάρτου. Το 1943-1944, υπηρέτησε ως στρατιώτης στην Εσθονική Λεγεώνα των Waffen-SS. Το 1944 συμμετείχε στην μάχη στο Ανατολικό Μέτωπο ενάντια στον Κόκκινο Στρατό. Μετά τη σοβιετική κατοχή, εντάχθηκε σε μυστική οργάνωση πατριωτών ως Αδελφός του Δάσους. Τελικά επέστρεψε στο Τάρτου και εργάστηκε και πάλι για το σιδηρόδρομο. Το 1949, οι σοβιετικές αρχές τον συνέλαβαν επειδή έκανε κατάχρηση της θέσης του. Οι κατηγορίες ήταν αμφίβολες. Ο Αλικσάαρ πιστεύει ότι ήταν πολιτικά παρακινημένο. Το 1954, κατηγορήθηκε επίσης για την προδοσία της πατρίδας. Μετά την απελευθέρωσή του, το 1957, δεν επιτράπηκε στο Αλικσάαρ να επιστρέψει στην Εσθονία και έζησε στην περιφέρεια Βόλογκντα. Το 1958, επέστρεψε κρυφά στο Τάρτου και εργάστηκε σε ένα ζυθοποιείο, στον τομέα των κατασκευών και για το σιδηρόδρομο. Επίσης αφιερώθηκε στο δημιουργικό γράψιμο. Ο Αρτούρ Αλλιτσάαρ υπέστη μεγάλη αδικία κατά την Σοβιετική κατοχή. Εκτός από τη φυλάκιση, το σπίτι του είχε καεί και αναγκάστηκε να ζήσει σε υπόστεγο με βρωμερό πάτωμα, ενώ η σύζυγός και ο γιος του υπέφεραν από πνευμονία. Ο Αλικσάαρ πέθανε από καρκίνο το 1966. Δημιουργική ζωή Στην ποίησή του, ο Αλικσάαρ γιορτάζει την ατομική ελευθερία. Τα ποιήματά του είναι καινοτόμα και επικριτικά για την εποχή του. Κυρίως, έγραφε σε ελεύθερο στίχο. Η γλώσσα του είναι καινοτόμος και γεμάτος λογοπαίγνια. Ο Αλικσάαρ ειδολοποιείται από πολλούς. Οι δημιουργίες του είναι παθιασμένες, απερίσκεπτες και βοημικές στη φύση τους. Λίγα από τα ποιήματα του Αλικσάαρ δημοσιεύθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, ήταν ήδη γνωστός. Έγραψε ένα θεατρικό έργο, Nimetu Saar (Νησί Χωρίς Όνομα), το οποίο έζησε για να το δει σε έντυπη μορφή. Η πλήρης συλλογή ποιημάτων του, η Päikesepillaja, εκδόθηκε το 1997 και έγινε μπεστ σέλερ. Επίσης μετέφρασε ποίηση. Πηγές Παραπομπές Εσθονοί ποιητές Εσθονοί συγγραφείς
674909
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%BA%CE%B1%20%CE%95%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD
Σαχίκα Ερκιουμέν
Η Σαχίκα Ερκιουμέν (τουρκικά: Şahika Ercümen, 16 Ιανουαρίου 1985) είναι Τουρκάλα διαιτολόγος και κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ στην ελεύθερη κατάδυση. Γεννήθηκε στο Τσανάκκαλε, όπου τελείωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της, για την τριτοβάθμια της πήγε στην Άγκυρα, όπου πήρε το πτυχίο του διαιτολόγου στο Başkent University. Γρήγορα έδειξε ενδιαφέρον για τα υποθαλάσσια αθλήματα, με την πρώτη της ενασχόληση να είναι το suba diving και το υποθαλάσσια ράγκμπι. Σε μία περίοδο 12 ετών έχει ασχοληθεί με τον υποθαλάσσιο αθλητισμό, ενώ είναι μέλος τεσσάρων εθνικών ομάδων στην Τουρκία, αρχής γενομένης από το 2001. Τέσσερα είναι τα κυριότερα αθλήματα της το υποθαλάσσιο χόκεϊ, το υποθαλάσσιο ράγκμπι, το υποθαλάσσιο orienteering και η ελεύθερη κατάδυση. Μερικά από τα επίτευγμα της είναι για παράδειγμα στις 11 Φεβρουαρίου του 2011, στη λίμνη της Αυστρίας, Weissensee, όταν κάλυψε 110 μέτρα απόσταση με το είδος της ελεύθερης κατάδυσης dynamic apnea κάτω από τον πάγο της λίμνης, μπαίνοντας κιόλας στο Βιβλίο Guinness και για του άνδρες και για τις γυναίκες. Προηγούμενο ρεκόρ για τις γυναίκες ήταν 70 μέτρα και για τους άνδρες 108. Στις 10 Νοεμβρίου του 2011 έκανε κι άλλο παγκόσμιο ρεκόρ, στην Μταχάμπ της Αιγύπτου, στην κατηγορία constant weight apnea, ρεκόρ που πλέον δεν κατέχει. Την ίδια μέρα έσπασε κι άλλο παγκόσμιο ρεκόρ, σε άλλη κατηγορία της ελεύθερης κατάδυσης, στην variable weight apnea, το οποίο, όπως και το προηγούμενο, αναγνωρίστηκε από την Confédération Mondiale des Activités Subaquatiques. Στην ίδια κατηγορία, στην 1 Ιουνίου του 2013, στη λίμνη Βαν, σπάει το δικό της ρεκόρ κατά ένα μέτρο. Στις 23 Ιουλίου του 2014, στη λίμνη Κας, το επαναλαμβάνει και σπάει για τρίτη φορά το δικό της ρεκόρ, φτάνοντας τώρα στα 91 μέτρα. Ωστόσο, πλέον δεν το κατέχει το ρεκόρ αυτό, αφού έσπασε έναν χρόνο αργότερα. Στις 22 Οκτωβρίου του 2016, σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ και στην κατηγορία variable weight apnea. Στις 26 Οκτωβρίου του 2018, σημείωσε κι άλλο ένα παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών σε κατάδυση γλυκού νερού, στη λίμνη Σάλντα, φτάνοντας τα 65 μέτρα, το προηγούμενο ρεκόρ ήταν στα 55 μέτρα. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Official Website Δύτες Τούρκοι αθλητές
697564
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A0%CF%85%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B1
Επιχείρηση Πυξίδα
Η Επιχείριση Πυξίδα (επίσης γνωστή ως Η Μάχη της Μαρμαρικής) ήταν η πρώτη μεγάλη βρετανική στρατιωτική επιχείρηση της Εκστρατείας Δυτικής Ερήμου (1940-1943) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. .Οι δυνάμεις της Βρετανίας, της Ινδίας, της Κοινοπολιτείας και των Συμμάχων επιτέθηκαν στις ιταλικές δυνάμεις της 10ης Στρατιάς (Στρατάρχης Ροδόλφο Γκραζιανί) στη δυτική Αίγυπτο και την Κυρηνίκα, την ανατολική επαρχία της Λιβύης, από τον Δεκέμβριο του 1940 έως τον Φεβρουάριο του 1941. Η Δύναμη της Δυτικής Ερήμου (ΔΔΕ) (Αντιστράτηγος Richard O'Connor) με περίπου 36.000 άντρες, προχώρησε από τη Mersa Matruh στην Αίγυπτο σε μια πενθήμερη επιδρομή ενάντια στις ιταλικές θέσεις της 10ης Στρατιάς, που είχαν περίπου 150.000 άνδρες σε οχυρωμένες θέσεις γύρω από το Σίντι Μπαράνι στην Αίγυπτο και στην Κυρηναϊκή. Η ΔΔΕ νίκησε γρήγορα τους Ιταλούς στις οχυρωμένες θέσεις τους και στο Sidi Barrani και οι Βρετανοί εκμεταλλεύτηκαν την επιτυχία τους, αναγκάζοντας την υπόλοιπη 10η Στρατιά να φύγει από την Αίγυπτο και να καταλάβει τα λιμάνια κατά μήκος των ακτών της Λιβύης. Η 10η Στρατιά διακόπηκε καθώς υποχώρησε προς την Τριπολιτάνια και ηττήθηκε στη Μάχη της Μπέδα Φομ, ενώ οι επιζήσαντες καταδιώκονται στο Ελ Άγκιλα στον Κόλπο της Σερτ. Οι Βρετανοί πήραν πάνω από 138.000 Ιταλούς και Λίβυους κρατούμενους, εκατοντάδες άρματα μάχης, και περισσότερα από 1.000 όπλα και πολλά αεροσκάφη, ενάντια σε απώλειες 1.700 ανδρών που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν από το WDF, περίπου το 10% του πεζικού. Η ΔΔΕ δεν μπόρεσε να συνεχίσει πέρα ​​από το El Agheila, λόγω φθαρμένων οχημάτων και της εκτροπής, τον Μάρτιο του 1941, των καλύτερα εξοπλισμένων μονάδων στο Operation Luster για τη Μάχη της Ελλάδας. Ιταλικές ενισχύσεις έσπευσαν στη Λιβύη για να υπερασπιστούν την Τρίπολη, με τη βοήθεια του Άφρικα Κορπς και της Λουφτβάφε. Στρατιωτικές Επιχειρήσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Βόρεια Αφρική
779720
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%20%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B9
Ντεπορτίβο Κάλι
Η Ντεπορτίβο Κάλι (ισπανικά: Asociación Deportivo Cali, πιο γνωστή ως Deportivo Cali) είναι Κολομβιανός αθλητικός σύλλογος με έδρα το Κάλι, πιο γνωστός για το ποδοσφαιρικό του τμήμα. Ιδρύθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1912. Η ομάδα αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος της χώρας. Είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες της Κολομβίας έχοντας κερδίσει δέκα τίτλους πρωταθλήματος και συνολικά 12 εγχώριους τίτλους. Είναι η μόνη ομάδα της χώρας που έχει δικό της γήπεδο. Έχει φτάσει δύο φορές στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες (1978, 1999), χωρίς επιτυχία. Τίτλοι Πρωτάθλημα Κολομβίας (10) : 1965, 1967, 1969, 1970, 1974, 1995–96, 1998, 2005–II, 2015–I, 2021–II Κύπελλο Κολομβίας : 2010 Σούπερ Κύπελλο Κολομβίας : 2014 Παραπομπές Ποδοσφαιρικές ομάδες Κολομβίας Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1912
475133
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B5%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82
Αμεδαίος Β΄ της Σαβοΐας
Ο Αμεδαίος Β΄ (Amedeo II di Savoia, 1046 - 26 Ιανουαρίου 1080) ήταν κόμης της Σαβοΐας (1078-1080). Ήταν δευτερότοκος υιός του Όθωνα κόμη της Σαβοΐας και της Αδελαΐδας των Αρντουινιδών κληρονόμου του πατέρα της Ούλρικ-Μάνφρεντ Β΄ κόμη του Τορίνο και μαρκησίου της Σούζα. Βιογραφία Το 1070-73 ορκίσθηκε, με άλλους ευγενείς της Βουργουνδίας, στον Αγ. Πέτρο της Ρώμης να υπερασπίζεται την Εκκλησία. Την άλλη χρονιά ο επόμενος πάπας Γρηγόριος Ζ' τους προέτρεψε να αμυνθούν μαζί με τον Μιχαήλ Ζ' Δούκα Αυτοκράτορα των Ρωμαίων εναντίον των Σελτζούκων· ήταν η πρώτη πρόσκληση για Σταυροφορία. Το 1077 ο αδελφός του Πέτρος Α' κόμης της Σαβοΐας φιλοξένησε την αδελφή τους Βέρθα με το σύζυγό της Ερρίκο Δ' Σαλίων βασιλιά της Γερμανίας, που ήταν σε διαμάχη με τον πάπα (Έριδα της Περιβολής). Ο Αμεδαίος και η μητέρα του ακολούθησαν το ζεύγος στην Κανόσσα, όπου ο Ερρίκος Δ' συμφιλιώθηκε με το Γρηγόριο Ζ', και παρέστησαν ως εγγυητές της καλής πίστης του βασιλιά της Γερμανίας. Το 1078 ο Αμεδαίος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Πέτρος Α' ήταν μάρτυρες μιας δωρεάς της μητέρας τους προς τη μονή της Νοβαλέζα. Το 1078 απεβίωσε ο μεγαλύτερος αδελφός του Πέτρος Α' και τον διαδέχθηκε. Στις κτήσεις της Σούζα και Τορίνο, η μητέρα του κρατούσε ακόμη την αρχή. Ο Αμεδαίος Β' δεν αναμείχθηκε στις έριδες του Ερρίκου Δ' με τον πάπα, που συνεχίσθηκαν ως το 1122. Απεβίωσε το 1080. Το 1082 αναφέρεται ως κόμης της Σαβοΐας κάποιος Όθων Β'· ίσως ο Αμεδαίος Β' να είχε υιό με το όνομα αυτό, μεγαλύτερο του Ουμβέρτου Β', αλλά αυτό δεν επαληθεύεται από άλλες πηγές. Οικογένεια Νυμφεύτηκε την Ιωάννα. Το Χρονικό της Ωτκόμπ (Altacumbae) και τα Χρονικά της Σαβοΐας αναφέρουν ότι ήταν κόρη του Ζιράρντ κόμη της Βουργουνδίας, οι μελετητές όμως πιστεύουν ότι αναφέρονται στη σύζυγο του Αμεδαίου Α΄ και θεωρούν την Ιωάννα κόρη του Ζερόλντ κόμη της Γενεύης, εξηγώντας έτσι την απόκτηση μεγάλων εκτάσεων της περιοχής της Γενεύης από τη Σαβοΐα. Είχε τέκνα: Ουμβέρτος Β' 1065-1103, διαδέχθηκε τον πατέρα του. Αδελαΐς. Ωξιλία (Ουζιλία). Πρόγονοι Πηγές C. W. Previté-Orton, The Early History of the House of Savoy (1000–1233) (Cambridge: Cambridge University Press, 1912), 242–43, for an overview of Amadeus II's reign. F. Cognasso, "Amedeo II, conte di Savoia", Dizionario Biografico degli Italiani. Οίκος της Σαβοΐας
191315
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CF%82%20%CE%96%CE%B1%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%85
Βολίμες Ζακύνθου
Οι Βολίμες, επίσημα αι Βολίμαι, είναι ημιορεινό χωριό της Ζακύνθου σε υψόμετρο 430 μέτρων, το οποίο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού και είναι κτισμένο στις βόρειες πλαγιές του όρους Βραχίωνας. Απέχει 31 χλμ. βορειοδυτικά από την πόλη της Ζακύνθου. Το 1866 ορίζονται έδρα του δήμου Βολίμων αναφερόμενοι με το όνομα Βολίμαι Μέσου, το οποίο διορθώθηκε το 1940. Οι Βολίμες, μαζί με τη νησίδα Άγιος Ανδρέας, τους οικισμούς Άγιος Νικόλαος, Ασκός, Βαρβάρα, Ελιές και Κορίθι αποτελούν τη τοπική κοινότητα Βολιμών, που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ελατίων, της οποίας είναι η έδρα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός τους είναι 740 κάτοικοι. Παραπομπές Χωριά της Ζακύνθου Δήμος Ζακύνθου
173216
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CF%82%20%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7
Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση
Η Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση (Αγγλικά: Idiopathic pulmonary fibrosis (IPF)), είναι μία χρόνια και σχετικά σπάνια πνευμονική νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από προοδευτική και μη αναστρέψιμη μείωση της πνευμονικής λειτουργίας. Η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση (IPF) είναι μια πνευμονική πάθηση η οποία χαρακτηρίζεται από προοδευτική διάμεση ίνωση. Τα συμπτώματα τυπικά περιλαμβάνουν βαθμιαία έναρξη της δύσπνοιας και ξηρό βήχα. Άλλες αλλαγές μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα κόπωσης και πληκτροδακτυλία (clubbing) στα δάχτυλα των χεριών ή / και των ποδιών (βλ. σχετική εικόνα). Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν πνευμονική υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονία ή πνευμονική εμβολή. Εν κατακλείδι, η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση (IPF) είναι μια βαθιά ανοσοκατασταλτική ασθένεια, μία προοδευτική και γενικά θανατηφόρος πάθηση, η οποία χαρακτηρίζεται από ουλές στους πνεύμονες και οι οποίες πυκνώνουν την επένδυση των πνευμόνων, προκαλώντας μη αναστρέψιμη απώλεια της ικανότητας του ιστού να μεταφέρει οξυγόνο. Η IPF τελικά, στερεί από τον ασθενή την ικανότητα να αναπνέει. Τα αίτια είναι άγνωστα. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το κάπνισμα τσιγάρων, ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις και το οικογενειακό ιστορικό της πάθησης. Ο υποκείμενος μηχανισμός περιλαμβάνει ουλές στους πνεύμονες. Η διάγνωση απαιτεί την εξάλειψη άλλων πιθανών αιτιών και μπορεί να υποστηριχθεί από αξονική τομογραφία ή βιοψία πνευμόνων. Πρόκειται για έναν τύπο διάμεσης πνευμονοπάθειας ή διάμεσης πνευμονικής νόσου (ILD). Οι πάσχοντες από IPF, συχνά επωφελούνται με την πνευμονική αποκατάσταση και το συμπληρωματικό οξυγόνο. Ορισμένα φάρμακα όπως το Esbriet ή το Ofev, τα οποία περιέχουν αντίστοιχα πιρφενιδόνη (pirfenidone) ή νιντεδανίμπη (nintedanib), μπορεί να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου (βλ. παρακάτω «Θεραπευτική αγωγή»). Η μεταμόσχευση πνεύμονα μπορεί επίσης να είναι μια επιλογή. Περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι προσβάλλονται παγκοσμίως. Η νόσος εμφανίζεται πρόσφατα σε περίπου 12 ανά 100.000 άτομα ετησίως. Αυτοί που ηλικιακά βρίσκονται μεταξύ 60 και 70 ετών, είναι αυτοί οι οποίοι προσβάλλονται περισσότερο. Οι άντρες προσβάλλονται συχνότερα από τις γυναίκες. Το μέσο προσδόκιμο ζωής, μετά τη διάγνωση, είναι περίπου τέσσερα έτη με μέγιστο τα 10 έτη. Ορισμένα ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία, αναφορικά με τη νόσο είναι πως: 100% πέθαναν χωρίς να έχουν πραγματοποιήσει μεταμόσχευση πνεύμονα 80% πέθαναν εντός 5 ετών από τη διάγνωση 50% πέθαναν εντός 2 ετών από τη διάγνωση 50% των περιπτώσεων είχαν αρχικά λανθασμένη διάγνωση της IPF Έρευνες έδειξαν πως «συγγενείς πρώτου βαθμού ασθενών με οικογενειακό και σποραδικό (μη οικογενειακό) IPF φαίνεται να διατρέχουν παρόμοιο κίνδυνο (για αδιάγνωστη διάμεση πνευμονοπάθεια [ILD])». Το εκτιμώμενο ποσοστό των ασθενών με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση οι οποίοι παραμένουν αδιάγνωστοι στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και σε πέντε μεγάλες αγορές της ΕΕ είναι: 52% με ήπιας μορφής IPF 33% με μέτριας μορφής IPF και 17% με σοβαρής μορφής IPF Ετυμολογία — σημασία Ο όρος “ιδιοπαθής”, προέρχεται από το ελληνικό “ίδιος” που σημαίνει “το δικό του” και “πάθος” που σημαίνει “πάθηση”. “Ιδιοπαθής”, δηλαδή, άγνωστης αιτίας. Για παράδειγμα, η επιληψία της οποίας δεν γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια πρόκλησής της, αναφέρεται ως “Ιδιοπαθής επιληψία”. Ίνωση, όταν ο φλεγμονώδης ιστός αντικαθίσταται με ιστό ουλής, καθιστώντας τον παχύρρευστο και γίνεται πιο άκαμπτο. Είναι δηλαδή, ένας υπερανεπτυγμένος ιστός ουλής ή συνδετικός ιστός (υλικό το οποίο περιβάλλει τις δομές του σώματος και τις συγκρατεί ενωμένες) ή άλλως μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αύξηση του ενδιάμεσου ινώδους ιστού δηλαδή, ο σχηματισμός μιας ασυνήθους ποσότητας ινώδους ιστού σε ένα όργανο ή ένα τμήμα, ως αποτέλεσμα φλεγμονής, ερεθισμού ή επούλωσης. Σημεία και συμπτώματα Σε πολλούς ανθρώπους, τα συμπτώματα εμφανίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από τη διάγνωση. Τα πιο κοινά κλινικά χαρακτηριστικά της IPF περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: Ηλικία άνω των 50 ετών Ξηρός, μη παραγωγικός βήχας κατά την προσπάθεια Προοδευτική δύσπνοια (λαχάνιασμα με την άσκηση) Στεγνός, αναπνευστικός, διχαστικός ήχος «τύπου velcro» κατά την ακρόαση με το στηθοσκόπιο (έναν ήχο τριγμού στους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της εισπνοής, παρόμοιο με αυτόν των velcro όταν αποχωρίζονται μεταξύ των (ακούγεται με στηθοσκόπιο) Πληκτροδακτυλία (clubbing) των χεριών ή / και των ποδιών (βλ. σχετική εικόνα) Μη φυσιολογικά αποτελέσματα δοκιμών πνευμονικής λειτουργίας, με ενδείξεις περιορισμού και εξασθενημένη ανταλλαγή αερίων. Ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι λόγω χρόνιας υποξαιμίας (ανεπάρκεια οξυγόνου στο αίμα), δεν είναι αποκλειστικά για την IPF και μπορεί να εμφανιστούν και σε άλλες πνευμονικές διαταραχές. Η IPF θα πρέπει να αποδίδεται σε όλους τους ασθενείς με ανεξήγητη χρόνια δύσπνοια, η οποία συνοδεύεται με βήχα, διχαστικό αναπνευστικό ραγισμένο ήχο ή πληκτροδακτυλία. Η αξιολόγηση των τριγμών «τύπου velcro» στην πνευμονική ακρόαση, είναι ένας πρακτικός τρόπος για τη βελτίωση της πρώιμης διάγνωσης της IPF. Οι λεπτοί τριγμοί αναγνωρίζονται εύκολα από τους κλινικούς ιατρούς και είναι χαρακτηριστικοί της IPF. Εάν υπάρχουν αμφίπλευροι λεπτοί τριγμοί καθ' όλη τη διάρκεια του εισπνευστικού χρόνου και εξακολουθούν να υφίστανται μετά από αρκετές βαθιές αναπνοές και αν παραμένουν αρκετές φορές σε διάστημα αρκετών εβδομάδων σε ένα άτομο ηλικίας ≥60 ετών, αυτό θα αυξήσει την υποψία της IPF και θα οδηγήσει σε εξέταση μιας ψηφιακής τομογραφίας υψηλής ανάλυσης (HRCT) του θώρακα η οποία είναι πιο ευκρινής από μια ακτινογραφία θώρακος. Καθώς οι τριγμοί δεν είναι συγκεκριμένοι για την IPF, θα πρέπει να προκληθούν διεξοδικές διαγνωστικές διαδικασίες. Αίτια Τα αίτια της IPF είναι άγνωστα, αλλά ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες και εκθέσεις έχουν αποδειχθεί ότι αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της IPF. Το κάπνισμα τσιγάρων είναι ο πιο γνωστός και πιο αποδεκτός παράγοντας κινδύνου για την IPF και αυξάνει περίπου στο διπλάσιο τον κίνδυνο της IPF. Άλλες περιβαλλοντικές και επαγγελματικές εκθέσεις όπως η έκθεση σε σκόνη μετάλλου, σκόνη ξύλου, σκόνη άνθρακα, πυρίτιο, σκόνη πέτρας, βιολογικές σκόνες οι οποίες προέρχονται από σκόνες χόρτων ή σπορίων μούχλας ή άλλων γεωργικών προϊόντων και επαγγελμάτων τα οποία σχετίζονται με την γεωργία / κτηνοτροφία έχουν δείξει ότι αυξάνουν τον κίνδυνο για την IPF. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι ιογενείς λοιμώξεις μπορεί να σχετίζονται με την ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση και άλλες ινωτικές πνευμονικές παθήσεις. Παθογένεια Παρά την εκτεταμένη έρευνα, τα αίτια της IPF παραμένουν άγνωστα. Η ίνωση της IPF έχει συνδεθεί με το κάπνισμα τσιγάρων, περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. επαγγελματική έκθεση σε αέρια, καπνό, χημικές ουσίες ή σκόνες), άλλες παθήσεις όπως την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (GERD) ή την γενετική προδιάθεση (οικογενή IPF). Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν υπάρχει σε όλα τα άτομα με IPF και συνεπώς δεν παρέχει μια πλήρως ικανοποιητική εξήγηση για την ασθένεια. Η IPF πιστεύεται ότι είναι το αποτέλεσμα μίας ανώμαλης διαδικασίας επούλωσης τραύματος η οποία περιλαμβάνει / προκαλεί ανώμαλη και υπερβολική απόθεση κολλαγόνου (ίνωση) στο πνευμονικό διάμεσο με ελάχιστη σχετιζόμενη φλεγμονή. Υποτίθεται ότι η αρχική ή επαναλαμβανόμενη βλάβη στην IPF απαντάται στα πνευμονικά κύτταρα, τα οποία ονομάζονται κυψελιδικά επιθηλιακά κύτταρα (AEC) (AEC, πνευμονοκύτταρα), τα οποία καλύπτουν την πλειονότητα της κυψελιδικής επιφάνειας. Όταν τα AEC τύπου Ι υποστούν βλάβη ή έχουν απολεσθεί, θεωρείται ότι τα AEC τύπου ΙΙ υφίστανται πολλαπλασιασμό ώστε να καλύψουν τις εκτεθειμένες μεμβράνες της βάσης. Κατά την κανονική αποκατάσταση, οι υπερπλαστικοί τύποι II των AEC αποθνήσκουν και τα υπόλοιπα κύτταρα εξαπλώνονται και υφίστανται διαδικασία διαφοροποίησης για να γίνουν AEC τύπου Ι. Κάτω από παθολογικές καταστάσεις και την παρουσία του μετατρεπτικού αυξητικού παράγοντα βήτα (TGFβ), ινοβλάστες συσσωρεύονται σε αυτές τις περιοχές βλάβης και διαφοροποιούνται σε μυοϊνοβλάστες οι οποίοι εκκρίνουν κολλαγόνο και άλλες πρωτεΐνες. Κατά το παρελθόν, θεωρείτο ότι η φλεγμονή ήταν το πρώτο γεγονός στην έναρξη των ουλών του ιστού των πνευμόνων. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα ευρήματα, η ανάπτυξη των ινοβλαστικών εστιών προηγείται της συσσώρευσης των φλεγμονωδών κυττάρων και της επακόλουθης εναπόθεσης κολλαγόνου. Αυτό το παθογενετικό μοντέλο υποστηρίζεται έμμεσα από τα κλινικά χαρακτηριστικά της IPF, συμπεριλαμβανομένης μιας ύπουλης εκδήλωσης, εξέλιξης κατά τη διάρκεια αρκετών ετών, σχετικά σπάνιων έντονων παροξύνσεων και μη ανταπόκρισης στην ανοσοκατασταλτική θεραπεία. Ορισμένες θεραπείες οι οποίες στοχεύουν την ενεργοποίηση ινοβλάστης ή τη σύνθεση εξωκυτταρικής μήτρας, βρίσκονται σήμερα σε πρώιμο έλεγχο ή εξετάζονται για αξιοποίηση. Η οικογενής IPF αντιπροσωπεύει λιγότερο από 5% του συνόλου των ασθενών με IPF και είναι κλινικά και ιστολογικά αδιαχώριστη από τη σποραδική IPF. Οι γενετικές ενώσεις περιλαμβάνουν μεταλλάξεις σε πρωτεΐνες πνευμονικών επιφανειοδραστικών ουσιών Α1, Α2, C (SFTPA1, SFTPA2B) και μουκίνης (MUC5B). Μια αξιοσημείωτη πτυχή της παραλλαγής MUC5B είναι η υψηλή συχνότητα ανίχνευσής της, καθώς βρίσκεται στο 20% περίπου των ατόμων με καταγωγή από τη Βόρεια και τη Δυτική Ευρώπη και στο 19% του πληθυσμού του Framingham στη Μελέτη Καρδίας. Οι μεταλλάξεις σε γονίδια ανθρώπινης τελομεράσης σχετίζονται επίσης με την οικογενή πνευμονική ίνωση και σε μερικούς ασθενείς με σποραδική IPF (π.χ. τα γονίδια TERT, TERC). Πρόσφατα έχει περιγραφεί σε μια οικογένεια με IPF, η δυσσερίνη (DKC1), μια μεταλλαγμένη με Χ μετάλλαξη σε ένα τρίτο γονίδιο που σχετίζεται με την τελομεράση. Διάγνωση Μια πρωτύτερη διάγνωση της IPF αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αρχύτερη θεραπεία και ενδεχομένως, τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης κλινικής έκβασης αυτής της προοδευτικής και τελικά θανατηφόρου νόσου. Εάν υπάρχει υποψία για IPF, η διάγνωση μπορεί να είναι πρόκληση, αλλά μια διεπιστημονική προσέγγιση η οποία περιλαμβάνει πνευμονολόγο, ακτινολόγο και εμπειρογνώμονα παθολόγο στην διάμεση πνευμονοπάθεια έχει δείξει ότι βελτιώνει την ακρίβεια της διάγνωσης της IPF. Μία διεπιστημονική δήλωση συναίνεσης για τις Ιδιοπαθείς διάμεσες πνευμονίες που δημοσιεύτηκαν από τις Αμερικανική Θωρακική Εταιρεία (ATS) και Ευρωπαϊκή Αναπνευστική Εταιρεία (ERS) το 2000, πρότειναν συγκεκριμένα σημαντικά και δευτερεύοντα κριτήρια για τον καθορισμό της διάγνωσης της IPF. Ωστόσο, το 2011, νέα απλουστευμένα και ενημερωμένα κριτήρια για τη διάγνωση και τη διαχείριση της IPF δημοσιεύθηκαν από τις ATS, ERS, μαζί με την Ιαπωνική Αναπνευστική Εταιρεία (JRS) και τη Λατινοαμερικανική Θωρακική Εταιρεία (ALAT). Επί του παρόντος, η διάγνωση της IPF απαιτεί: Τον αποκλεισμό των γνωστών αιτιών διάμεσης πνευμονικής νόσου (ILD), π.χ. οικιακών και επαγγελματικών περιβαλλοντικών εκθέσεων, διαταραχών συνδετικού ιστού ή έκθεσης / τοξικότητας φαρμάκου Την παρουσία ενός τυπικού ραδιολογικού σχεδίου συνήθους διάμεσης πνευμονίας (UIP) στην ψηφιακή τομογραφία υψηλής ανάλυσης (HRCT). Στο σωστό κλινικό περιβάλλον, είναι δυνατόν να γίνει η διάγνωση της IPF μόνο από HRCT, αποφεύγοντας την ανάγκη για χειρουργική βιοψία πνευμόνων. Η αναγνώριση της IPF στην κλινική πρακτική μπορεί να είναι πρόκληση, καθώς τα συμπτώματα εμφανίζονται συχνά παρόμοια με εκείνα των πιο κοινών ασθενειών, όπως το άσθμα, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (www.diagnoseipf.com). Το βασικό ζήτημα το οποίο αντιμετωπίζουν οι κλινικοί ιατροί είναι το κατά πόσον το ιστορικό, τα συμπτώματα ή τα σημεία, η ακτινολογία και ο έλεγχος της πνευμονικής λειτουργίας είναι συλλογικά συμβατά με τη διάγνωση της IPF ή αν τα ευρήματα οφείλονται σε μια άλλη διαδικασία. Εδώ και καιρό, αναγνωρίζεται ότι οι ασθενείς με διάμεση πνευμονική νόσο (ILD), οι οποίοι σχετίζονται με την έκθεση σε αμίαντο, φάρμακα (όπως χημειοθεραπευτικοί παράγοντες ή νιτροφουραντοϊνη), ρευματοειδή αρθρίτιδα και σκληροδερμία / συστημική σκλήρυνση μπορεί να είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν από την IPF. Άλλες διαφορικές διαγνωστικές θεωρήσεις περιλαμβάνουν διάμεση πνευμονοπάθεια η οποία σχετίζεται με μικτή ασθένεια συνδετικού ιστού, προχωρημένη σαρκοείδωση, χρόνια πνευμονίτιδα υπερευαισθησίας, πνευμονική ιστιοκυττάρωση Langerhan και πνευμονική βλάβη που προκαλείται από την ακτινοβολία. Ταξινόμηση Η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση (IPF) ανήκει σε μια μεγάλη ομάδα με περισσότερες από 200 πνευμονοπάθειες οι οποίες είναι γνωστές ως διάμεσες πνευμονικές νόσοι (ILD), οι οποίες χαρακτηρίζονται από την εμπλοκή του ενδιάμεσου πνεύμονα, του ιστού ανάμεσα στους αερόσακους του πνεύμονα. Η IPF είναι μια συγκεκριμένη παρουσίαση της ιδιοπαθούς διάμεσης πνευμονίας (IIP), η οποία με τη σειρά της είναι ένας τύπος ILD, επίσης γνωστή ως διάχυτη παρεγχυματική πνευμονική νόσος (DPLD). Το 2002 η κατάταξη των IIP από τις Αμερικανική Θωρακική Εταιρεία (ATS) και Ευρωπαϊκή Αναπνευστική Εταιρεία (ERS) ενημερώθηκε το 2013. Σε αυτή τη νέα ταξινόμηση υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες ιδιοπαθών διάμεσων πνευμονιών (IIP): οι μείζονες IIP, οι σπάνιες IIP και οι μη ταξινομημένες IIP. Οι μείζονες IIP ομαδοποιούνται στις χρόνιες ινώδεις IP (αυτή περιλαμβάνει την IPF και τη μη εξειδικευμένη διάμεση πνευμονία (NSIP)· IP που σχετίζονται με το κάπνισμα (δηλαδή αναπνευστική βρογχιολίτιδα-διάμεση πνευμονική νόσο (RB-ILD)· και αποφρακτική διάμεση πνευμονία (DIP)· και οξείες / υποξείες IP (δηλαδή κρυπτογονική πνευμονία οργάνωσης (COP)) και οξεία διάμεση πνευμονία (AIP). Η διάγνωση των IIP απαιτεί τον αποκλεισμό γνωστών αιτιών της ILD. Παραδείγματα ILD γνωστής αιτίας, περιλαμβάνουν πνευμονίτιδα υπερευαισθησίας, πνευμονική ιστιοκυττάρωση κυττάρων Langerhan, αμιάντωση και αγγειακή νόσο κολλαγόνου. Ωστόσο, αυτές οι διαταραχές επηρεάζουν συχνά όχι μόνο το ενδιάμεσο, αλλά και τους εναέριους χώρους, τους περιφερειακούς αεραγωγούς και τα αιμοφόρα αγγεία. Ακτινολογία Οι ακτινογραφίες θώρακος είναι χρήσιμες στη ρουτίνα παρακολούθησης των ασθενών με IPF. Οι απλές ακτινογραφίες στο θώρακα δυστυχώς δεν είναι διαγνωστικές, αλλά μπορούν να αποκαλύψουν μειωμένους όγκους πνευμόνων, τυπικά με προεξέχουσες διασωματικές ενδιάμεσες σημάνσεις κοντά στις βάσεις των πνευμόνων. Η ακτινολογική αξιολόγηση μέσω ψηφιακής τομογραφίας υψηλής ανάλυσης (HRCT) αποτελεί βασικό σημείο της διαγνωστικής οδού στην IPF. Η ψηφιακή τομογραφία υψηλής ανάλυσης (HRCT) διεξάγεται με τη χρήση συμβατικού σαρωτή αξονικού τομογράφου χωρίς ένεση παραγόντων αντίθεσης. Οι φέτες αξιολόγησης είναι πολύ λεπτές, 1–2 mm. Η τυπική ψηφιακή τομογραφία υψηλής ανάλυσης (HRCT) ενός στήθους με IPF καταδεικνύει ινωτικές αλλαγές και στους δύο πνεύμονες, με προτίμηση για τις βάσεις και την περιφέρεια. Σύμφωνα με τις κοινές κατευθυντήριες οδηγίες του 2011, από τους ATS / ERS / JRS / ALAT, η HRCT είναι ένα βασικό συστατικό της διαγνωστικής οδού στην IPF η οποία δύναται να αναγνωρίσει τη συνήθη διάμεση πνευμονία (UIP) με την παρουσία του: Δικτυωτές αδιαφάνειες, οι οποίες συχνά σχετίζονται με την βρογχιεκτασία έλξης Κυψελίδες οι οποίες εκδηλώνονται ως συστάδες κυστικών θυλάκων αέρα, συνήθως συγκρίσιμων διαμετρημάτων (3-10 mm), αλλά περιστασιακά μεγάλες. Συνήθως υπο-πλευρικές και χαρακτηρίζονται από καλά καθορισμένα τοιχώματα και διατίθεται σε τουλάχιστον δύο σειρές. Γενικώς, μία σειρά από κύστεις δεν επαρκεί για τον ορισμό της κυψελίδας Οι αδιαφάνειες εδάφους-υάλου είναι κοινές αλλά λιγότερο εκτενείς απ' ότι οι δικτυωτές Η κατανομή χαρακτηριστικά είναι βασική και περιφερική, αν και συχνά ανομοιόμορφη. Ιστολογία Σύμφωνα με ενημερωμένες οδηγίες του 2011, ελλείψει ενός τυπικού προτύπου συνήθους διάμεσης πνευμονίας (UIP) σε ψηφιακή τομογραφία υψηλής ανάλυσης (HRCT), για την ασφαλή διάγνωση απαιτείται χειρουργική βιοψία πνευμόνων. Τα ιστολογικά δείγματα για τη διάγνωση του IPF πρέπει να ληφθούν από τουλάχιστον τρία διαφορετικά σημεία και να είναι αρκετά μεγάλα ώστε ο παθολόγος να μπορεί να σχολιάσει την υποκείμενη αρχιτεκτονική του πνεύμονα. Μικρές βιοψίες, όπως εκείνες οι οποίες λαμβάνονται μέσω διαβρογχιακής βιοψίας πνευμόνων (που εκτελούνται κατά τη διάρκεια της βρογχοσκόπησης), συνήθως δεν επαρκούν για το σκοπό αυτό. Ως εκ τούτου, συνήθως είναι απαραίτητες μεγαλύτερες βιοψίες οι οποίες λαμβάνονται χειρουργικά μέσω θωρακοτομής ή θωρακοσκόπησης. Ο ιστός των πνευμόνων από άτομα με IPF, συνήθως παρουσιάζει ένα χαρακτηριστικό πρότυπο ιστοπαθολογικό UIP και ως εκ τούτου είναι το παθολογικό αντίστοιχο της IPF. Παρόλο που μια παθολογική διάγνωση της UIP συχνά αντιστοιχεί σε μια κλινική διάγνωση της IPF, ιστολογική μορφή της UIP μπορεί να παρατηρηθεί και σε άλλες ασθένειες και ίνωση γνωστής προέλευσης (για παράδειγμα ρευματικές ασθένειες). Υπάρχουν τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά της UIP, συμπεριλαμβανομένης της διάμεσης ίνωσης σε ένα «πρότυπο μπαλωμάτων», διάμεσων ουλών, αλλαγών κυψελοκηλίδων και εστιών ινοβλαστών. Οι ινοβλαστικές εστίες είναι πυκνές συλλογές μυοϊνοβλαστών και ουλώδους ιστού και, μαζί με τις κυψελοκηλίδες, είναι τα κύρια παθολογικά ευρήματα που επιτρέπουν τη διάγνωση της UIP. Βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα Το βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα (BAL) είναι μια καλά ανεκτή διαγνωστική διαδικασία στην ILD. Οι κυτταρολογικές αναλύσεις (διαφορικός αριθμός κυττάρων) BAL θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην αξιολόγηση των ασθενών με IPF κατά την κρίση του θεράποντος ιατρού βάσει της διαθεσιμότητας και της εμπειρίας του ιδρύματός του. Το BAL μπορεί να αποκαλύψει εναλλακτικές ειδικές διαγνώσεις: κακοήθεια, λοιμώξεις, ηωσινοφιλική πνευμονία, ιστιοκυττάρωση Χ ή κυψελιδική πρωτεΐνωση. Στην αξιολόγηση των ασθενών με υποψία IPF, η πιο σημαντική εφαρμογή του BAL είναι η εξαίρεση από άλλες διαγνώσεις. Εμφανή λεμφοκύτταρα (>30%), γενικά, επιτρέπουν την εξαίρεση διάγνωσης της IPF. Δοκιμασίες πνευμονικής λειτουργίας Η σπιρομέτρηση αποκαλύπτει κλασικά μια μείωση της ζωτικής ικανότητας (VC) είτε με αναλογική μείωση των ροών του αέρα, είτε με αυξημένες ροές αέρα για την παρατηρούμενη ζωτική ικανότητα. Το τελευταίο εύρημα αντανακλά την αυξημένη δυσκαμψία των πνευμόνων (μειωμένη συμμόρφωση των πνευμόνων) που σχετίζεται με πνευμονική ίνωση, η οποία οδηγεί σε αυξημένη ελαστική ανάκρουση των πνευμόνων. Η μέτρηση των στατικών πνευμονικών όγκων με τη χρήση της πλεγματογραφίας του σώματος ή άλλων τεχνικών αποκαλύπτει τυπικά μειωμένους όγκους πνεύμονα (περιορισμό). Αυτή αντικατοπτρίζει τη δυσκολία που συναντάται στο να φουσκώνει τους ινώδεις πνεύμονες. Η ικανότητα διάχυσης για το μονοξείδιο του άνθρακα (DLCO) είναι πάντοτε μειωμένη στην IPF και μπορεί να είναι η μόνη ανωμαλία στην ήπια ή έγκαιρη ασθένεια. Η εξασθένησή της στηρίζεται στην τάση των ασθενών με ΙΡΡ να παρουσιάζουν αποκορεσμό οξυγόνου με άσκηση, η οποία μπορεί επίσης να αξιολογηθεί χρησιμοποιώντας τη δοκιμασία των 6 λεπτών βάδισης (6MWT). Όροι όπως «ήπια», «μέτρια» και «σοβαρή» χρησιμοποιούνται μερικές φορές για τη σταδιοποίηση της νόσου και βασίζονται συνήθως στις μετρήσεις δοκιμής της πνευμονικής λειτουργίας. Ωστόσο, δεν υπάρχει σαφής συναίνεση όσον αφορά τη σταδιοποίηση των ασθενών με IPF και ποια είναι τα καλύτερα κριτήρια και οι αξίες που πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Η ήπια έως μέτρια IPF χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα λειτουργικά κριτήρια: Ενίσχυση ζωτικής ικανότητας (FVC) ≥50% DLCO ≥30% 6MWT απόσταση ≥150 μέτρων. Θεραπείες Οι στόχοι της θεραπείας στην IPF είναι ουσιαστικά η μείωση των συμπτωμάτων, η πρόληψη της εξέλιξης της νόσου, η πρόληψη της οξείας παροξύνωσης και η παράταση της επιβίωσης. Η προληπτική φροντίδα (π.χ. εμβολιασμοί) και η θεραπεία με βάση τα συμπτώματα πρέπει να ξεκινούν από ενωρίς σε κάθε ασθενή. Οξυγονοθεραπεία Στις κατευθυντήριες γραμμές της IPF του 2011, η οξυγονοθεραπεία ή το συμπληρωματικό οξυγόνο για οικιακή χρήση κατέστη μια ισχυρή σύσταση για χρήση στους ασθενείς με σημαντικά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου σε κατάσταση ηρεμίας. Παρόλο που δεν έχει αποδειχθεί ότι η οξυγονοθεραπεία βελτιώνει την επιβίωση στο IPF, ορισμένα δεδομένα υποδεικνύουν βελτίωση στη ικανότητα άσκησης. Πνευμονική αποκατάσταση Η κόπωση και η απώλεια μυϊκής μάζας είναι κοινά και δυσάρεστα προβλήματα για τους ασθενείς με IPF. Η πνευμονική αποκατάσταση μπορεί να μετριάσει τα εμφανή συμπτώματα της IPF και να βελτιώσει τη λειτουργική κατάσταση σταθεροποιώντας ή / και αντιστρέφοντας τα εξωπνευμονικά χαρακτηριστικά της νόσου. Ο αριθμός των δημοσιευθεισών μελετών σχετικά με το ρόλο της πνευμονικής αποκατάστασης στην ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση είναι μικρός, αλλά οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες έχουν βρει σημαντικές βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις στη λειτουργική ανοχή, στην άσκηση, στην ποιότητα ζωής και στη δύσπνοια κατά την προσπάθεια. Τα τυπικά προγράμματα αποκατάστασης περιλαμβάνουν την άσκηση, τη διατροφική διαφοροποίηση, την επαγγελματική θεραπεία, την εκπαίδευση και την ψυχοκοινωνική συμβουλευτική. Στην πρόσφατη φάση της νόσου, οι ασθενείς με ΙΡΙ τείνουν να διακόπτουν τη σωματική τους δραστηριότητα λόγω της αύξησης της δύσπνοιας. Όποτε είναι δυνατόν, αυτό πρέπει να αποθαρρύνεται. Θεραπευτική αγωγή Ορισμένες θεραπείες έχουν στο παρελθόν διερευνηθεί για την IPF, συμπεριλαμβανομένων των interferon gamma-1β, bosentan, ambrisentan και αντιπηκτικών, αλλά αυτές δεν θεωρούνται πλέον αποτελεσματικές θεραπευτικές επιλογές. Πολλές από αυτές τις προηγούμενες μελέτες βασίστηκαν στην υπόθεση ότι η IPF είναι μια φλεγμονώδης διαταραχή. Πιρφενιδόνη (Pirfenidone) Μια αναθεώρηση του Cochrane η οποία συγκρίνει την πιρφενιδόνη με εικονικό φάρμακο, βρήκε μειωμένο κίνδυνο εξέλιξης της νόσου κατά 30%. Η FVC ή η VC επίσης βελτιώθηκαν, ακόμη και αν μια ήπια επιβράδυνση στην πτώση της FVC θα μπορούσε να αποδειχθεί μόνο σε μία από τις δύο δοκιμές CAPACITY. Μια τρίτη μελέτη, η οποία ολοκληρώθηκε το 2014, διαπίστωσε μειωμένη μείωση της πνευμονικής λειτουργίας και της εξέλιξης της νόσου της IPF. Τα δεδομένα από τη μελέτη ASCEND συγκεντρώθηκαν επίσης με δεδομένα από τις δύο μελέτες CAPACITY σε μια προκαθορισμένη ανάλυση που έδειξε ότι η πιρφενιδόνη μείωσε σχεδόν κατά 50% τον κίνδυνο θανάτου σε διάστημα ενός έτους θεραπείας. Ν-ακετυλοκυστεΐνη και τριπλή θεραπεία Η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) είναι ένας πρόδρομος της γλουταθειόνης, ενός αντιοξειδωτικού. Έχει υποτεθεί ότι η θεραπεία με υψηλές δόσεις NAC μπορεί να επιδιορθώσει μια ανισορροπία οξειδωτικού-αντιοξειδωτικού που εμφανίζεται στον πνευμονικό ιστό των ασθενών με IPF. Στην πρώτη κλινική δοκιμή 180 ασθενών (IFIGENIA), η NAC παρουσιάστηκε σε προηγούμενη μελέτη για τη μείωση της πτώσης των VC και DLCO σε 12 μήνες παρακολούθησης όταν χρησιμοποιήθηκε σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη και αζαθειοπρίνη (τριπλή θεραπεία). Πιο πρόσφατα, μια μεγάλη, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη δοκιμή (PANTHER-IPF) πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH) στις ΗΠΑ για να αξιολογηθεί η τριπλή θεραπεία και η μονοθεραπεία NAC σε ασθενείς με IPF. Αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι ο συνδυασμός πρεδνιζόνης, αζαθειοπρίνης και NAC αύξησε τον κίνδυνο θανάτου και νοσηλείας και το NIH ανακοίνωσε το 2012 ότι ο βραχίονας τριπλής θεραπείας της μελέτης PANTHER-IPF είχε λήξει ενωρίς. Η μελέτη αυτή αξιολόγησε επίσης μόνο τη NAC και τα αποτελέσματα για αυτό το σκέλος της μελέτης δημοσιεύθηκαν το Μάιο του 2014 στο New England Journal of Medicine, καταλήγοντας ότι "σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, η ακετυλοκυστεΐνη δεν προσέφερε κανένα σημαντικό όφελος σε σχέση με τη συντήρηση της FVC σε ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση με ήπια έως μέτρια εξασθένηση της πνευμονικής λειτουργίας". Νιντεδανίμπη (Nintedanib) Η νιντεδανίμπη είναι ένας διερευνητικός αναστολέας, χορηγούμενος στοματικά, τριπλής αγγειοκινάσης, ο οποίος στοχεύει υποδοχέα κινάσες τυροσίνης που εμπλέκονται στη ρύθμιση της αγγειογένεσης: υποδοχέα αυξητικού παράγοντα ινοβλαστών (FGFR), υποδοχέα αυξητικού παράγοντα από αιμοπετάλια (PDGFR) και υποδοχέα αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGFR), που έχουν επίσης εμπλακεί στην παθογένεση της ίνωσης και της ΙΡΡ. Και στις δύο φάσης ΙΙΙ δοκιμές, η νιντεδανίμπη μείωσε σημαντικά την πτώση της πνευμονικής λειτουργίας κατά περίπου 50% σε διάστημα ενός έτους. Μεταμόσχευση πνευμόνων Η μεταμόσχευση πνευμόνων μπορεί να είναι κατάλληλη για εκείνους τους ασθενείς που είναι φυσικά επιλέξιμοι για να υποβληθούν σε μια σημαντική μεταμόσχευση. Στους ασθενείς με IPF, η μεταμόσχευση πνευμόνων έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο θανάτου κατά 75% σε σύγκριση με τους ασθενείς οι οποίοι παραμένουν στην κατάσταση αναμονής. Από την εισαγωγή της βαθμολογίας κατανομής των πνευμόνων (LAS), η οποία δίνει προτεραιότητα στις υποψήφιες μεταμοσχεύσεις με βάση την πιθανότητα επιβίωσης, η IPF έχει καταστεί στις ΗΠΑ η πιο κοινή ένδειξη για τη μεταμόσχευση πνευμόνων. Συμπτωματικοί ασθενείς με IPF ηλικίας κάτω των 65 ετών και με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) ≤26 kg/m², θα πρέπει να τους γίνεται αναφορά για μεταμόσχευση πνευμόνων αλλά δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα για τον ακριβή χρονισμό της LTx. Αν και αμφιλεγόμενα, τα πιο πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν ότι σε ασθενείς με IPF, η αμφίπλευρη μεταμόσχευση πνευμόνων είναι ανώτερη από τη μονή μεταμόσχευση πνεύμονα. Τα πενταετή ποσοστά επιβίωσης μετά τη μεταμόσχευση πνευμόνων στην IPF εκτιμώνται μεταξύ 50 και 56%. Καταπραϋντική φροντίδα Η καταπραϋντική φροντίδα επικεντρώνεται στη μείωση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της άνεσης των ασθενών παρά στην θεραπεία της νόσου. Αυτή δύναται να περιλαμβάνει τη θεραπεία των επιδεινούμενων συμπτωμάτων με τη χρήση χρόνιων οπιοειδών για σοβαρή δύσπνοια και βήχα. Περαιτέρω, η οξυγονοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη για την ανακούφιση της δύσπνοιας σε ασθενείς με υποξαιμία. Η καταπραϋντική φροντίδα περιλαμβάνει επίσης την ανακούφιση των σωματικών και συναισθηματικών πόνων και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη των ασθενών και φροντιστών. Με την εξέλιξη της νόσου, οι ασθενείς μπορεί να αισθανθούν φόβο, άγχος και κατάθλιψη, ως εκ τούτου δε, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ψυχολογική συμβουλή. Σε μια πρόσφατη μελέτη των εξωτερικών ασθενών με ILD, συμπεριλαμβανομένης της IPF, της κατάθλιψης, της λειτουργικής κατάστασης (όπως εκτιμήθηκε με τη δοκιμή βάδισης), καθώς και της πνευμονικής λειτουργίας, όλα συνέβαλαν στη σοβαρότητα της δύσπνοιας. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις ιδιαίτερα σοβαρής δύσπνοιας θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη η μορφίνη. Μπορεί να μειώσει τη δύσπνοια, το άγχος και το βήχα χωρίς σημαντική μείωση του κορεσμού οξυγόνου. Παρακολούθηση Η IPF συχνά διαγράφεται λανθασμένα, τουλάχιστον μέχρις ότου φυσιολογικά δεδομένα και / ή δεδομένα απεικόνισης υποδηλώνουν την παρουσία μιας ILD η οποία οδηγεί σε καθυστέρηση στην πρόσβαση στην κατάλληλη περίθαλψη Λαμβάνοντας υπόψη ότι η IPF είναι ασθένεια με μέση επιβίωση τριών ετών μετά τη διάγνωση, θα πρέπει να εξεταστεί η έγκαιρη παραπομπή σε κέντρο με συγκεκριμένη εμπειρογνωμοσύνη για οποιονδήποτε ασθενή με υποψία ή γνωστή ILD. Με βάση τη σύνθετη διαφορική διάγνωση, η διεπιστημονική συζήτηση μεταξύ πνευμονολόγων, ακτινολόγων και παθολόγων που έχουν εμπειρία στη διάγνωση της ILD είναι υψίστης σημασίας για την ακριβή διάγνωση. Μετά τη διάγνωση της IPF και την κατάλληλη επιλογή θεραπείας σύμφωνα με τα συμπτώματα και το στάδιο της νόσου, θα πρέπει να εφαρμοστεί στενή παρακολούθηση. Λόγω της μεγάλης μεταβλητής πορείας της νόσου, η υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα (έως και το 25% των ασθενών έχει αναφερθεί στην IPF), αποτελεί αξιολόγηση ρουτίνας κάθε 3 έως 6 μήνες, συμπεριλαμβανομένης της σπιρομέτρησης (πλεισιοσματογραφία του σώματος), ακτινογραφίες θώρακα, 6MWT, αξιολόγηση της δύσπνοιας, ποιότητα ζωής, η απαίτηση οξυγόνου είναι υποχρεωτική. Επιπλέον, η αυξανόμενη συνειδητοποίηση των επιπλοκών και των κοινών συναφών συνθηκών που συχνά σχετίζονται με την IPF απαιτεί μια συστηματική αξιολόγηση των συν-νοσηροτήτων, οι περισσότερες από τις οποίες αντικατοπτρίζουν απλώς τις ταυτόχρονες ασθένειες της γήρανσης και τα φάρμακα με την αλληλεπίδραση και τις παρενέργειες τους. Οξείες παροξύνσεις Οι οξείες παροξύνσεις της IPF (AE-IPF) ορίζονται ως ανεξήγητη επιδείνωση ή ανάπτυξη δύσπνοιας εντός 30 ημερών με νέα ραδιολογικά διηθήματα σε ανωμαλία HRCT η οποία συχνά τοποθετείται σε φόντο που είναι σύμφωνη με το πρότυπο UIP. Η ετήσια επίπτωση της AE-IPF είναι μεταξύ 10 και 15% όλων των ασθενών. Η πρόγνωση της AE-IPF είναι χαμηλή, με τη θνησιμότητα να κυμαίνεται από 78% έως 96%. Άλλες αιτίες της ΑΕ-IPF όπως η πνευμονική εμβολή, η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, ο πνευμοθώρακας ή η μόλυνση, θα πρέπει να αποκλείονται. Η πνευμονική μόλυνση πρέπει να αποκλειστεί με ενδοτραχειακή αναρρόφηση ή BAL. Πολλοί ασθενείς που υποφέρουν από οξεία αλλοίωση απαιτούν αντιμετώπιση εντατικής θεραπείας, ιδιαίτερα όταν η αναπνευστική ανεπάρκεια σχετίζεται με αιμοδυναμική αστάθεια, σημαντικές συν-νοσηρότητες ή σοβαρή υποξαιμία. Ωστόσο, η θνησιμότητα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας είναι υψηλή. Ο μηχανικός αερισμός θα πρέπει να εισάγεται μόνο αφού προσεγγισθεί προσεκτικά η μακροπρόθεσμη πρόγνωση του ασθενούς και, όπου είναι δυνατόν, οι επιθυμίες του ασθενούς. Ωστόσο, οι τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες αποθαρρύνουν τη χρήση μηχανικού αερισμού σε ασθενείς με αναπνευστική ανεπάρκεια δευτερεύουσα προς την IPF. Πρόγνωση Η κλινική πορεία της IPF μπορεί να είναι απρόβλεπτη. Η πρόοδος της IPF συνδέεται με έναν υπολογιζόμενο διάμεσο χρόνο επιβίωσης 2 έως 5 ετών μετά τη διάγνωση. Η 5-ετής επιβίωση για την IPF κυμαίνεται μεταξύ 20–40%, ποσοστό θνησιμότητας υψηλότερο από αυτό ενός αριθμού κακοηθειών, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του παχέος εντέρου, του πολλαπλού μυελώματος και του καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Πρόσφατα έχει προταθεί ένα πολυδιάστατο σύστημα δείκτη και στάσης για την πρόβλεψη της θνησιμότητας στην IPF. Το όνομα του δείκτη είναι GAP και βασίζεται στο φύλο [G], στην ηλικία [Α] και στις δύο μεταβλητές φυσιολογίας του πνεύμονα [P] (FVC και DLCO που συνήθως μετριούνται στην κλινική πρακτική για την πρόβλεψη της θνησιμότητας στην IPF. Το υψηλότερο στάδιο του GAP (στάδιο ΙΙΙ) έχει συσχετιστεί με κίνδυνο θνησιμότητας κατά 39% σε 1 χρόνο. Αυτό το μοντέλο έχει επίσης αξιολογηθεί στις IPF και τις άλλες ILD και έχει δείξει καλές επιδόσεις στην πρόβλεψη της θνησιμότητας σε όλους τους κύριους υποτύπους της ILD. Ένας τροποποιημένος δείκτης ILD-GAP έχει αναπτυχθεί για εφαρμογή σε υποτύπους ILD για την παροχή εκτιμήσεων επιβίωσης για συγκεκριμένες νόσους. Σε ασθενείς με IPF, η συνολική θνησιμότητα σε ποσοστό 5 ετών είναι υψηλή, αλλά ο ετήσιος ρυθμός θνησιμότητας όλων των αιτιών σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια πνευμονική εξασθένιση είναι σχετικά χαμηλός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλλαγή στη λειτουργία των πνευμόνων (FVC) συνήθως μετριέται σε μονοετείς κλινικές δοκιμές θεραπευτικών αγωγών IPF παρά σε επιβίωση. Εκτός από τις κλινικές και φυσιολογικές παραμέτρους για την πρόβλεψη της ταχείας εξέλιξης των ασθενών με IPF, τα γενετικά και μοριακά χαρακτηριστικά σχετίζονται επίσης με τη θνησιμότητα από την IPF. Παραδείγματος χάριν, έχει αποδειχθεί ότι οι ασθενείς με ΙΡΡ οι οποίοι έχουν έναν συγκεκριμένο γονότυπο στον πολυμορφισμό γονιδίου MUC5B γονιδίου βλεννίνης (βλέπε παραπάνω) παρουσιάζουν βραδύτερη μείωση της FVC και σημαντικά βελτιωμένη επιβίωση. Ακόμη και αν τα δεδομένα αυτά είναι ενδιαφέροντα από επιστημονική άποψη, η εφαρμογή στην κλινική ρουτίνα ενός προγνωστικού μοντέλου που βασίζεται σε συγκεκριμένους γονότυπους δεν είναι ακόμη δυνατή. Επιδημιολογία Παρόλο που είναι σπάνια, η IPF είναι η πιο κοινή μορφή της IIP. Η επικράτηση της IPF εκτιμήθηκε μεταξύ 14,0 και 42,7 ανά 100.000 άτομα, βάσει ανάλυσης των στοιχείων των ισχυρισμών περί υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ, με παραλλαγές ανάλογα με τους ορισμούς των περιπτώσεων που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις αναλύσεις. Η IPF είναι συχνότερη στους άντρες παρά στις γυναίκες και συνήθως διαγιγνώσκεται σε άτομα άνω των 50 ετών. Η επίπτωση της IPF είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, δεδομένου ότι τα ενιαία διαγνωστικά κριτήρια δεν έχουν εφαρμοστεί με συνέπεια. Μια πρόσφατη μελέτη από τις ΗΠΑ, εκτιμά ότι η συχνότητα εμφάνισης της IPF είναι μεταξύ 6,8 και 16,3 ανά 100.000 άτομα. Στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια σειρά πηγών εκτιμά ότι η συχνότητα εμφάνισης είναι 4,6–7,4 άτομα ανά 100.000 κατοίκους, γεγονός που υποδηλώνει ότι περίπου 30.000–35.000 νέοι ασθενείς θα διαγνωστούν με IPF κάθε χρόνο. Μια πρόσφατη μονόκεντρη, αναδρομική μελέτη παρατήρησης κοόρτης, συμπεριλαμβάνοντας περιστατικά ασθενών οι οποίοι διαγνώστηκαν με ILD στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Aarhus (Δανία) μεταξύ 2003 και 2009, αποκάλυψε συχνότητα 4,1 ανά 100.000 κατοίκους / έτος για την ILD. Η IPF ήταν η πιο συνηθισμένη διάγνωση (28%), ακολουθούμενη από την ILD σχετιζόμενη με τη νόσο συνδετικού ιστού (14%), την πνευμονίτιδα υπερευαισθησίας (7%) και τη μη ειδική διασωληνωτή πνευμονία (NSIP) (7%). Η επίπτωση της IPF ήταν 1,3 ανά 100.000 κατοίκους / έτος. Λόγω της ετερογενούς κατανομής της νόσου σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, τα επιδημιολογικά δεδομένα πρέπει να επικαιροποιηθούν μέσω ενός ευρωπαϊκού μητρώου για την ILD και την IPF. Άλλα ζώα Η IPF έχει αναγνωριστεί σε διάφορες ράτσες σκύλων και γάτων, και έχει χαρακτηριστεί καλύτερα στα West Highland White Terriers. Οι κτηνιατρικοί ασθενείς με την κατάσταση, μοιράζονται πολλά από τα ίδια κλινικά συμπτώματα με τους ανθρώπινους ομολόγους των, συμπεριλαμβανομένης της προοδευτικής αδιαλλαξίας, τον αυξημένο αναπνευστικό ρυθμό και την ενδεχόμενη αναπνευστική δυσχέρεια. Η πρόγνωση είναι γενικά πτωχή. Έρευνα Στην κλινική δοκιμή φάσης ΙΙ εξετάζονται επί του παρόντος αρκετοί παράγοντες για την IPF, συμπεριλαμβανομένων των μονοκλωνικών αντισωμάτων simtuzumab, tralokimab, lebrikizumab και FG-3019, ενός ανταγωνιστή υποδοχέα λυσοφωσφατιδικού οξέος (BMS-986020). Μια μελέτη Φάσης ΙΙ του STX-100 είναι επίσης σε εξέλιξη. Αυτά τα μόρια κατευθύνονται εναντίον διαφόρων αυξητικών παραγόντων και κυτοκινών που είναι γνωστό ότι παίζουν ρόλο στον πολλαπλασιασμό, την ενεργοποίηση, τη διαφοροποίηση ή την ακατάλληλη επιβίωση των ινοβλαστών. Οι έρευνες του πρόδρομου μικροοργανισμού mir-29 σε ποντίκια, έχουν προκαλέσει αντιστροφή της προτρεπόμενης IPF. Το MRG-201 εξετάζεται επί του παρόντος από το 2016, αλλά όχι σε ασθενείς με IPF και δεν έχουν προγραμματιστεί ανθρώπινες δοκιμές για χρήση της IPF από τον Ιανουάριο του 2016. Οι θεραπείες βλαστοκυττάρων για την IPF είναι ένας ενεργός τομέας έρευνας. Αλλαγές στον τρόπο ζωής Αυτή η πάθηση επιβάλλει αλλαγές στον τρόπο της ζωής, όπως: Άμεση διακοπή του καπνίσματος — Δύναται να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής. Μπορεί να ελαττώσει τον κίνδυνο ορισμένων ασθενειών λ.χ. καρδιακή νόσο, καρκίνο κλπ. Λήψη ικανοποιητικής ξεκούρασης — Ένας σύντομος υπνάκος, κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι αναζωογονητικός Εξάσκηση τεχνικών ξεκούρασης — Πολλοί, βρίσκουν χρήσιμο το γιόγκα ή / και το διαλογισμό, στη διαχείριση του IPF Γίνετε μέλος σε κάποια Ομάδα Υποστήριξης — Συζητώντας με άλλους που έχουν παρόμοιες εμπειρίες, μπορεί να βοηθήσει στην ελάττωση του άγχους και να φέρει παρηγοριά Διαιτητικές αλλαγές Γεύματα και σνακ που επιτρέπονται Ψημένο στη σχάρα ή στο φούρνο (όχι τηγανισμένο) κοτόπουλο χωρίς πέτσα Καθαρό κοτόπουλο, βόειο κρέας ή ζωμό λαχανικών Φαρίνα ή νιφάδες βρώμης Λευκό ρύζι Λευκό τοστ, κράκερς ή κουλουράκια Αποφλοιωμένες πατάτες, βραστά Φρούτα και γλυκά Υγιεινές τροφές Μπανάνες ή κονσερβοποιημένα φρούτα, όπως μήλα, ροδάκινα ή αχλάδια Ζελατίνη (Jell-O®) Υγρά για την αποφυγή της αφυδάτωσης Πόση υγρών Νερά ή αθλητικά ποτά με ηλεκτρολύτες Απλή σόδα όπως την τζιτζιμπίρα Κράνμπερι ή χυμό σταφυλιού Τσάι χωρίς καφεΐνη Τρόφιμα προς αποφυγή Πικάντικα τρόφιμα Τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες Τηγανητά ή λιπαρά τρόφιμα Αλκοόλ ή καφεΐνη Γλυκίσματα χωρίς ζάχαρη, παρασκευασμένα με αλκοόλες σακχάρων όπως ξυλιτόλη Γάλα ή γαλακτοκομικά προϊόντα Αλμυρά ή γλυκά φαγητά Απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις Για την αποδοχή ή μη της αρχικής φαρμακευτικής αγωγής αλλά και για την παρακολούθηση της πορείας της νόσου, απαιτούνται οι παρακάτω εξετάσεις (κατ'ελάχιστον): Αιματολογικές Γενική Εξέταση Αίματος (αρχικά, μετά από 15 ημέρες, ένα μήνα, ανά μήνα [για τους πρώτους τρεις μήνες], κατόπιν, ανά τρίμηνο και στον χρόνο της νόσου, ανά εξάμηνο) Ανοσολογικές εξετάσεις: ANA, ANCA-C, ANCA-P, RA TEST, CCP IgG (μια φορά το χρόνο) Σπιρομέτρηση (αρχικά, ανά τρίμηνο και στον χρόνο της νόσου, ανά εξάμηνο) Αξονική τομογραφία θώρακος (μια φορά το χρόνο) Triplex καρδίας (αργότερα, στην πορεία της νόσου, συνήθως μια φορά το χρόνο) Σε κάθε εξέταση (πλην των αιματολογικών), ο ασθενής, υποχρεούται να προσκομίζει και τις τελευταίες του εξετάσεις, ώστε ο εξεταστής ιατρός, να δυνηθεί να συγκρίνει την τελευταία με την τωρινή. Δείτε επίσης Πνευμονική ίνωση Αναπνοή σφιγμένου χείλους Πνευμονική νόσος τελικού σταδίου Nintedanib Σημειώσεις Παραπομπές σημειώσεων Υποσημειώσεις Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Lung.gr - Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση Σύντομα πληροφοριακά-ενημερωτικά βίντεο ασθενών Πρόσθετη ανάγνωση - Predicting prognosis in idiopathic pulmonary fibrosis - COPD and IPF: it's all about regulation and balance - Molecular biomarkers in idiopathic pulmonary fibrosis Κατανοώντας την Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση
239549
https://el.wikipedia.org/wiki/1498%20%CE%9B%CE%AC%CF%87%CF%84%CE%B9
1498 Λάχτι
Ο Λάχτι (Lahti) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,796. Ανακαλύφθηκε το 1938 από τον Φινλανδό αστρονόμο Ούργιο Βάισαλα, που παρατηρούσε από το Τούρκου της Φινλανδίας, και πήρε το όνομά του από τη φινλανδική πόλη Λάχτι. Φυσικά χαρακτηριστικά Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Λάχτι είναι άγνωστα. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα Λαχτι
340886
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%20%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CE%B7%CF%80%CE%AD%CE%B4%CE%BF%CF%85%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
Οι άσσοι του γηπέδου (ταινία)
To Οι άσσοι του γηπέδου είναι μια ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη, η οποία προβλήθηκε πρώτη φορά το 1956, ενώ 40 χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε σε επανέκδοση με τον τίτλο Κυριακάτικοι ήρωες. Πλοκή Η υπόθεση της ταινίας βασίστηκε σε ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη το 1953, όταν έπειτα από έναν αγώνα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, η ομοσπονδία απέβαλε έναν ποδοσφαιριστή και οι συμπαίκτες του αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον επόμενο αγώνα, ενώ παράλληλα εκτυλίσσονται καθημερινές ιστορίες της ζωής των ποδοσφαιριστών. Χαρακτηριστικό της ταινίας υπήρξε το γεγονός ότι για την ενσάρκωση των ρόλων προτιμήθηκαν διεθνείς ποδοσφαιριστές της εποχής και όχι ηθοποιοί, υποδυόμενοι τους εαυτούς τους και χρησιμοποιώντας τα αληθινά τους ονόματα. Εισπράξεις Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους στις 13 Μαρτίου 1956 (την ίδια ακριβώς ημέρα με την ταινία «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη), κόβοντας 19.276 εισιτήρια. Διανομή Ανδρέας Μουράτης (Ανδρέας Μουράτης) Κώστας Λινοξυλάκης (Κώστας Λινοξυλάκης) Στάθης Μανταλόζης (Στάθης Μανταλόζης) Λάκης Πετρόπουλος (Λάκης Πετρόπουλος) Κώστας Πούλης (Κώστας Πούλης) Θόδωρος Μορίδης (πρόεδρος ομοσπονδίας) Γιώργος Καμπανέλλης (δημοσιογράφος) Νίνα Σγουρίδου (Νίνα) Σούλα Αθανασιάδου (κυρία Μουράτη) Κική Ρέππα (Αννούλα) Αντώνης Μηγιάκης (προπονητής) Θόδωρος Κεφαλόπουλος (γιατρός) Δημήτρης Βουδούρης (θείος Πούλη) Κώστας Σταυρινουδάκης (Ιταλός μεταφραστής) Παύλος Ραφελέτος (μέλος ομοσπονδίας) Θανάσης Βέγγος (ναύτης) Μιχάλης Γιαννακάκος (εκφωνητής) Βασίλης Γεωργιάδης (αφηγητής, φωνή) Παντελής Ζερβός (Ανδρέας Μουράτης, φωνή) Νίκος Βασταρδής (Στάθης Μανταλόζης, φωνή) Εμφανίζονται επίσης (ως φίλαθλοι) οι ηθοποιοί Γιώργος Φούντας, Νίκος Βασταρδής και η Ιταλίδα σταρ της εποχής Σιλβάνα Παμπανίνι, καθώς και οι ποδοσφαιριστές Ηλίας Ρωσίδης, Γιώργος Δαρίβας, Βαγγέλης Πανάκης, Γιώργος Καμάρας, Μπάμπης Κοτρίδης και Μπάμπης Δρόσος. Παραπομπές Πηγές Ιστορίες από τον μαγικό κόσμο του αθλητισμού, Retrosport Κυριακάτικοι ήρωες, 90' λεπτά Ελληνικές ταινίες Ταινίες του 1956 Ελληνικές δραματικές ταινίες Ελληνόφωνες ταινίες Ταινίες σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη Ελληνικά ντοκιμαντέρ Ταινίες σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη Ταινίες με μουσική σύνθεση Αργύρη Κουνάδη Ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες Ποδοσφαιρικές ταινίες Ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου
943
https://el.wikipedia.org/wiki/1982
1982
Η παρούσα σελίδα αφορά το έτος 1982 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Γεγονότα 1 Ιανουαρίου - Ο Περουβιανός Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ γίνεται ο πρώτος Λατινοαμερικανός που αποκτά τον τίτλο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. 19 Μαρτίου - Πόλεμος των Φώκλαντ: Δυνάμεις της Αργεντινής αποβιβάζονται στο νησί της Νότιας Γεωργίας, επισπεύδοντας τον πόλεμο με το Ηνωμένο Βασίλειο. 22 Μαρτίου - Το Διαστημικό Λεωφορείο Κολούμπια της NASA εκτοξεύεται από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι για την τρίτη του αποστολή, STS-3. 23 Μαρτίου - Ο δεξιός στρατηγός Εφρέν Ρίος Μοντ ανατρέπει με στρατιωτικό πραξικόπημα την κυβέρνηση της Γουατεμάλας. 29 Μαρτίου - Πραγματοποιείται στο Λος Άντζελες η 54η τελετή απονομής των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Οι Δρόμοι της Φωτιάς κερδίζουν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και άλλα 3 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για τη μουσική που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. 2 Απριλίου - Πόλεμος των Φώκλαντ: η Αργεντινή εισβάλλει στα νησιά Φώκλαντ. 25 Απριλίου - Το Ισραήλ ολοκληρώνει την αποχώρησή του από τη Χερσόνησο του Σινά. 26 Απριλίου - 57 άτομα σκοτώνονται από πυροβολισμούς πρώην αστυνομικού στην επαρχία Γκιόνγκσανγκναμ-ντο της Νότιας Κορέας. 2 Μαΐου - Πόλεμος των Φώκλαντ: Βρετανικό πυρηνικό υποβρύχιο βυθίζει το αργεντίνικο καταδρομικό Στρατηγός Μπελγκράνο. 26 Μαΐου - Η Άστον Βίλα κατακτά το μοναδικό της Κύπελλο Πρωταθλητριών νικώντας με 1-0 την Μπάγερν Μονάχου στο Ρότερνταμ. 7 Ιουνίου - Η Πρισίλα Πρίσλεϋ ανοίγει τη Γκρέισλαντ στο κοινό. Το μπάνιο όπου πέθανε ο Έλβις Πρίσλεϊ πέντε χρόνια νωρίτερα παραμένει μη επισκέψιμο. 13 Ιουνίου - Ο Φαχντ γίνεται βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας μετά το θάνατο του αδελφού του, Χαλίντ. 25 Ιουνίου - Καταργείται το κούρεμα με την ψιλή στον ελληνικό στρατό. 8 Ιουλίου - Πραγματοποιείται απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Ιρακινού προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν. 18 Ιουλίου - Τελείται ο πρώτος πολιτικός γάμος στην Ελλάδα, στο χωριό Φραντάτο της Ικαρίας. 11 Αυγούστου - Εκρήγνυται βόμβα στην πτήση 830 της Pan Am στη διαδρομή από το Τόκιο, Ιαπωνία, προς τη Χονολουλού, Χαβάη, σκοτώνοντας έναν επιβάτη και τραυματίζοντας άλλους 16. 17 Αυγούστου - Κατασκευάζονται στη Γερμανία τα πρώτα CD. 19 Σεπτεμβρίου - Ο Σκοτ Φάλμαν δημοσιεύει τις πρώτες τεκμηριωμένες φατσούλες :-) και :-(. 26 Σεπτεμβρίου - Στα Βαρδινογιάννεια των Χανίων η ακοντίστρια Σοφία Σακοράφα καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ με βολή στα 74.20 εκ. 8 Οκτωβρίου - Η Πολωνία θέτει εκτός νόμου την Αλληλεγγύη και όλα τα συνδικάτα. 12 Νοεμβρίου - Ε.Σ.Σ.Δ.: Ο Γιούρι Αντρόπωφ γίνεται Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, διαδεχόμενος τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ. 30 Νοεμβρίου - Κυκλοφορεί παγκοσμίως ο έκτος σόλο δίσκος του Μάικλ Τζάκσον, Thriller. Θα γίνει ο δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία. 13 Δεκεμβρίου - Σεισμός μεγέθους 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ κλονίζει τη νοτιοδυτική Υεμένη, σκοτώνοντας 2.800 άτομα και τραυματίζοντας 1.500. Γεννήσεις 2 Ιανουαρίου - Αθανασία Τσουμελέκα, Ελληνίδα αθλήτρια 6 Ιανουαρίου - Έντι Ρέντμεϊν, Άγγλος ηθοποιός 8 Ιανουαρίου - Γιώργος Αγγελόπουλος, Έλληνας αθλητής και ηθοποιός (Ντάνος) 9 Ιανουαρίου - Αικατερίνη, Δούκισσα του Κέιμπριτζ 12 Ιανουαρίου - Δημήτρης Τσιάμης, Έλληνας αθλητής 14 Ιανουαρίου - Βίκτορ Βαλντές, Ισπανός ποδοσφαιριστής 17 Ιανουαρίου - Ντουέιν Γουέιντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής 17 Ιανουαρίου - Ρικάρντο Μπόβιο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής 23 Ιανουαρίου - Μύρωνας Στρατής, Έλληνας τραγουδιστής 31 Ιανουαρίου - Έλενα Παπαρίζου, Ελληνίδα τραγουδίστρια 3 Φεβρουαρίου - Βέρα Μπρέζνιεβα, Ουκρανή τραγουδίστρια 3 Φεβρουαρίου - Νταβίδ Φουστέρ, Ισπανός ποδοσφαιριστής 5 Φεβρουαρίου - Διονύσης Μακρής, Έλληνας τραγουδιστής 5 Φεβρουαρίου - Ροδρίγο Παλάσιο, Αργεντινός ποδοσφαιριστής 8 Φεβρουαρίου - Κλέλια Ρένεση, Ελληνίδα ηθοποιός 10 Φεβρουαρίου - Τζάστιν Γκάτλιν, Αμερικανός αθλητής 12 Φεβρουαρίου - Λούης Τσάτουμας, Έλληνας αθλητής 22 Φεβρουαρίου - Τζίνα Χέιζ, Αμερικανίδα πορνογραφική ηθοποιός 28 Φεβρουαρίου - Νατάλια Βοντιανόβα, Ρωσίδα ηθοποιός και μοντέλο 3 Μαρτίου - Τζέσικα Μπίελ, Αμερικανίδα ηθοποιός 5 Μαρτίου - Μίλος Μάριτς, Σέρβος ποδοσφαιριστής 11 Μαρτίου - Θώρα Μπερτς, Αμερικανίδα ηθοποιός 26 Μαρτίου - Μικέλ Αρτέτα, Ισπανός ποδοσφαιριστής 1 Απριλίου - Αντρέας Τόρκιλντσεν, Νορβηγός ακοντιστής 3 Απριλίου - Κόμπι Σμόλντερς, Καναδή ηθοποιός 8 Απριλίου - Φελίπε Σαντσόν, Ισπανός ποδοσφαιριστής 10 Απριλίου - Ναντιέζντα Γκρανόφσκαγια, Ουκρανή τραγουδίστρια 18 Απριλίου - Ανδρέας Γεωργίου, Κύπριος ηθοποιός 22 Απριλίου - Κακά, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής 24 Απριλίου - Κέλλυ Κλάρκσον, Αμερικανίδα τραγουδίστρια 30 Απριλίου - Κίρστεν Ντανστ, Αμερικανίδα ηθοποιός 1 Μαΐου - Ντάριο Σρνα, Κροάτης ποδοσφαιριστής 4 Μαΐου - Γιώργος Τσιάρας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής 15 Μαΐου - Φουτζιγάρα Τατσούγια, Ιάπωνας ηθοποιός 17 Μαΐου - Τόνι Πάρκερ, Γάλλος καλαθοσφαιριστής 20 Μαΐου - Πετρ Τσεχ, Τσέχος ποδοσφαιριστής 29 Μαΐου - Άνα Μπεατρίς Μπαρός, Βραζιλιάνα μοντέλο 3 Ιουνίου - Γελένα Ισινμπάγιεβα, Ρωσίδα αθλήτρια 10 Ιουνίου - Μαγδαληνή, πριγκίπισσα της Σουηδίας 13 Ιουνίου - Κενενίσα Μπεκέλε, Αιθίοπας δρομέας 21 Ιουνίου - Πρίγκιπας Γουλιέλμος, Δούκας του Κέιμπριτζ 24 Ιουνίου - Κέβιν Νόλαν, Άγγλος ποδοσφαιριστής 25 Ιουνίου - Πάολα Φωκά, Ελληνίδα τραγουδίστρια 1 Ιουλίου - Χίλαρι Μπέρτον, Αμερικανίδα ηθοποιός 5 Ιουλίου - Τουμπά Μπουγιουκουστούν, Τουρκάλα ηθοποιός 8 Ιουλίου - Χακίμ Γουόρικ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής 8 Ιουλίου - Σοφία Μπους, Αμερικανίδα ηθοποιός 18 Ιουλίου - Πριγιάνκα Τσόπρα, Ινδή ηθοποιός 19 Ιουλίου - Τζάρεντ Πανταλέκι, Αμερικανός ηθοποιός 23 Ιουλίου - Πολ Γουέσλι, Αμερικανός ηθοποιός 24 Ιουλίου - Άννα Πάκουιν, Καναδή ηθοποιός 25 Ιουλίου - Μπραντ Ρένφρο, Αμερικανός ηθοποιός 30 Ιουλίου - Ιβόν Στραχόβσκι, Αυστραλή ηθοποιός 2 Αυγούστου - Έλντερ Ποστίγκα, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής 7 Αυγούστου - Μάρτιν Βούτσιτς, Σλαβομακεδόνας τραγουδιστής 7 Αυγούστου - Βασίλης Σπανούλης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής 12 Αυγούστου - Αλέξανδρος Τζόρβας, Έλληνας ποδοσφαιριστής 13 Αυγούστου - Σεμπάστιαν Σταν, Ρουμάνος ηθοποιός 16 Αυγούστου - Τζολεόν Λέσκοτ, Άγγλος ποδοσφαιριστής 24 Αυγούστου - Ζοσέ Μποσίνγκουα, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής 24 Αυγούστου - Κιμ Σέλστρεμ, Σουηδός ποδοσφαιριστής 27 Αυγούστου - Μπεργκιουζάρ Κορέλ, Τουρκάλα ηθοποιός 31 Αυγούστου - Πάτρικ Νούο, Ελβετός τραγουδιστής 31 Αυγούστου - Πέπε Ρέινα, Ισπανός ποδοσφαιριστής 19 Σεπτεμβρίου - Λένα Δανιηλίδου, Ελληνίδα αντισφαιρίστρια 20 Σεπτεμβρίου - Θανάσης Τσίγκας, Έλληνας ποδοσφαιριστής 21 Σεπτεμβρίου - Μαράτ Ιζμάιλοφ, Ρώσος ποδοσφαιριστής 21 Σεπτεμβρίου - Χρήστος Ταπούτος, Έλληνας καλαθοσφαιριστής 23 Σεπτεμβρίου - Σάιλα Στάιλζ, Καναδή πορνογραφική ηθοποιός 27 Σεπτεμβρίου - Λιλ Γουέιν, Αμερικανός ράπερ 7 Οκτωβρίου - Θάλεια Κουτρουμανίδου, Ελληνίδα πετοσφαιρίστρια 7 Οκτωβρίου - Μαντζίντ Μπουγκερά, Αλγερινός ποδοσφαιριστής 7 Οκτωβρίου - Τζερμέιν Ντεφόου, Άγγλος ποδοσφαιριστής 9 Οκτωβρίου - Travis Rice, Αμερικανός αθλητής της χιονοσανίδας 13 Οκτωβρίου - Ίαν Θορπ, Αυστραλός κολυμβητής 18 Οκτωβρίου - Σβετλάνα Λομποντά, Ουκρανή τραγουδίστρια 20 Οκτωβρίου - Λόρενς Ρόμπερτς, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής 20 Οκτωβρίου- Χριστίνα Σάλτη Ελληνίδα τραγουδίστρια. 3 Νοεμβρίου - Εβγκένι Πλιούσενκο, Ρώσος αθλητής του καλλιτεχνικού πατινάζ 6 Νοεμβρίου - Τζόζεφ Ενακαρίρε, Νιγηριανός ποδοσφαιριστής 8 Νοεμβρίου - Τεντ Ντιμπιάσι Τζούνιορ, Αμερικανός παλαιστής και ηθοποιός 9 Νοεμβρίου - Γωγώ Τσαμπά, Ελληνίδα τραγουδίστρια 12 Νοεμβρίου - Αν Χάθαγουεϊ, Αμερικανίδα ηθοποιός 23 Νοεμβρίου - Ασάφα Πάουελ, Τζαμαϊκανός αθλητής 27 Νοεμβρίου - Αλεξάντερ Κερζακόφ, Ρώσος ποδοσφαιριστής 30 Νοεμβρίου - Ελίσα Κάθμπερτ, Καναδή ηθοποιός 1 Δεκεμβρίου - Χρήστος Καλαντζής, Έλληνας ποδοσφαιριστής 1 Δεκεμβρίου - Χρήστος Μελίσσης, Έλληνας ποδοσφαιριστής 2 Δεκεμβρίου - Χρήστος Καρυπίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής 3 Δεκεμβρίου - Μικαέλ Εσιέν, Γκανέζος ποδοσφαιριστής 7 Δεκεμβρίου - Χρύσπα, Ελληνίδα τραγουδίστρια 8 Δεκεμβρίου - Νίκι Μινάζ, τραγουδίστρια από το Τρινιντάντ 16 Δεκεμβρίου - Πάρης Κασιδόκωστας, Έλληνας εφοπλιστής και παραγωγός 16 Δεκεμβρίου - Άννα Σεντοκόβα, Ουκρανή τραγουδίστρια και ηθοποιός 19 Δεκεμβρίου - Τέρο Πιτκαμάκι, Φινλανδός ακοντιστής 28 Δεκεμβρίου - Μπο Γκάρετ, Αμερικανίδα ηθοποιός και μοντέλο Γιάννης Ρουμπούλιας, Έλληνας δημιουργός κόμικς Θάνατοι 11 Ιανουαρίου - Τζίρο Χορικόσι, Ιάπωνας σχεδιαστής αεροσκαφών 17 Ιανουαρίου - Θωμάς Ανδρεάδης, Έλληνας πολιτικός 17 Ιανουαρίου - Χουάν Ο'Γκόρμαν, Μεξικανός αρχιτέκτονας 22 Ιανουαρίου - Παντελής Ζερβός, Έλληνας ηθοποιός 30 Ιανουαρίου - Λάιτνινγκ Χόπκινς, Αμερικανός μουσικός 11 Φεβρουαρίου - Τακάσι Σιμούρα, Ιάπωνας ηθοποιός 2 Μαρτίου - Φίλιπ Κ. Ντικ, Αμερικανός συγγραφέας 5 Μαρτίου - Τζον Μπελούσι, Αμερικανός ηθοποιός 6 Μαρτίου - Άυν Ραντ, Ρωσίδα συγγραφέας 18 Μαρτίου - Ιωάννης Σόντης, Έλληνας νομικός 19 Μαρτίου - Ράντι Ρόουντς, Αμερικανός κιθαρίστας 29 Μαρτίου - Καρλ Ορφ, Γερμανός συνθέτης 31 Μαρτίου - Γεώργιος Πονηρίδης, Έλληνας συνθέτης 2 Απριλίου - Λόλα Τσακίρη, Ελληνίδα τραγουδίστρια 15 Απριλίου - Χριστόφορος Στράτος, Έλληνας πολιτικός 17 Απριλίου - Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Έλληνας συγγραφέας 24 Απριλίου - Κωνσταντίνος Καζάνας, Έλληνας δημοδιδάσκαλος και αντιστασιακός 2 Μαΐου - Ευάγγελος Παπανούτσος, Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας 8 Μαΐου - Ζιλ Βιλνέβ, Καναδός οδηγός αγώνων 26 Μαΐου - Τζέιμς Πάρις, Έλληνας κινηματογραφικός παραγωγός 29 Μαΐου - Ρόμι Σνάιντερ, Αυστριακή ηθοποιός 10 Ιουνίου - Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Γερμανός σκηνοθέτης 17 Ιουνίου - Ρομπέρτο Κάλβι, Ιταλός τραπεζίτης 29 Ιουνίου - Πιερ Μπαλμέν, Γάλλος σχεδιαστής μόδας 7 Ιουλίου - Αλέξανδρος Σακελλαρίου, Έλληνας ναύαρχος 23 Ιουλίου - Γιώργος Γαβριηλίδης, Έλληνας ηθοποιός 23 Ιουλίου - Βικ Μόροου, Αμερικανός ηθοποιός 12 Αυγούστου - Χένρι Φόντα, Αμερικανός ηθοποιός 29 Αυγούστου - Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Σουηδή ηθοποιός 29 Αυγούστου - Γιάννης Χαλεπλής, Έλληνας μοτοσικλετιστής 8 Σεπτεμβρίου - Ηλίας Βασιλάς, Έλληνας συγγραφέας 14 Σεπτεμβρίου - Γκρέις Κέλι, Αμερικανίδα ηθοποιός και πριγκίπισσα του Μονακό 14 Σεπτεμβρίου - Μπασίρ Τζεμαγιέλ, Λιβανέζος πολιτικός 17 Σεπτεμβρίου - Μάνος Λοΐζος, Έλληνας συνθέτης 4 Οκτωβρίου - Γκλεν Γκουλντ, Καναδός πιανίστας 4 Οκτωβρίου - Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος, Έλληνας πολιτικός 8 Οκτωβρίου - Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ, Άγγλος πολιτικός και ακτιβιστής 9 Οκτωβρίου - Άννα Φρόυντ, Αυστριακή ψυχαναλύτρια 4 Νοεμβρίου - Ζακ Τατί, Γάλλος σκηνοθέτης 10 Νοεμβρίου - Λεονίντ Μπρέζνιεφ, Σοβιετικός πολιτικός 22 Νοεμβρίου - Τζιν Μπάτεν, Νεοζηλανδή αεροπόρος 26 Νοεμβρίου - Γιούχαν Άαβικ, Εσθονός συνθέτης 28 Νοεμβρίου - Πριγκίπισσα Ελένη της Ελλάδας 2 Δεκεμβρίου - Μάρτι Φέλντμαν, Άγγλος κωμικός 6 Δεκεμβρίου - Αθανάσιος Γκελεστάθης, Έλληνας πολιτικός 7 Δεκεμβρίου - Δημήτριος Βουρδουμπάς, Έλληνας πολιτικός 20 Δεκεμβρίου - Άρθουρ Ρούμπινσταϊν, Πολωνός πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας 24 Δεκεμβρίου - Λουί Αραγκόν, Γάλλος συγγραφέας Σπύρος Σώκαρης, Έλληνας ζωγράφος Έτη
755327
https://el.wikipedia.org/wiki/Meta%20Platforms
Meta Platforms
Η Meta Platforms, (πλήρης επωνυμία: Meta Platforms Inc.), πρώην Facebook, Inc. , είναι αμερικανικός πολυεθνικός τεχνολογικός όμιλος με έδρα το Μένλο Πάρκ της Καλιφόρνια. Η εταιρεία ελέγχει το Facebook, το Instagram και το WhatsApp, μεταξύ άλλων προϊόντων και υπηρεσιών. Η Meta Platforms είναι μια από τις εταιρίες με τη μεγαλύτερη αξία στον κόσμο. Εκτιμάται ότι αποτελεί μία από τις πέντε μεγάλες αμερικανικές εταιρείες πληροφορικής, μαζί με την Alphabet Inc., την Amazon, την Apple και τη Microsoft. Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες της Meta Platforms περιλαμβάνουν το Facebook, το Messenger, το Facebook Watch και το Meta Portal. Έχει επίσης εξαγοράσει τις εταιρείες Oculus, Giphy, Mapillary, Kustomer, Presize και κατέχει μερίδιο 9,99% στην Jio Platforms. Το έτος 2021 το 97,5% των εσόδων της εταιρείας προέρχονταν από την πώληση διαφημίσεων. Τον Οκτώβριο του 2021, η μητρική εταιρεία του Facebook άλλαξε την επωνυμία της από Facebook Inc. σε Meta Platforms Inc. , για να "αντικατοπτρίζει την εστίασή της στην οικοδόμηση του μετασύμπαντος". Σύμφωνα με τη Meta Platforms, το "μετσύμπαν" αναφέρεται στο ολοκληρωμένο περιβάλλον που συνδέει όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της εταιρείας. Ιστορία Το Facebook υπέβαλε αίτηση για αρχική δημόσια προσφορά (IPO) την 1η Ιανουαρίου 2012. Το προκαταρκτικό ενημερωτικό δελτίο ανέφερε ότι η εταιρεία προσπάθησε να συγκεντρώσει 5 δισεκατομμύρια δολάρια, είχε 845 εκατομμύρια μηνιαίους ενεργούς χρήστες και έναν ιστότοπο που συγκεντρώνει 2,7 δισεκατομμύρια likes και σχόλια καθημερινά. Μετά την IPO, ο Ζάκερμπεργκ θα διατηρούσε μερίδιο ιδιοκτησίας 22% στο Facebook και θα κατείχε το 57% των μετοχών με δικαίωμα ψήφου. Οι ασφαλιστές αποτίμησαν τις μετοχές στα 38 δολάρια η κάθε μία, αποτιμώντας την εταιρεία στα 104 δισεκατομμύρια δολάρια, τη μεγαλύτερη αποτίμηση μέχρι σήμερα για μια νέα δημόσια εταιρεία. Στις 16 Μαΐου, μία ημέρα πριν από την IPO, το Facebook ανακοίνωσε ότι θα πουλήσει 25% περισσότερες μετοχές από ό,τι είχε αρχικά προγραμματιστεί λόγω της υψηλής ζήτησης. Η IPO συγκέντρωσε 16 δισεκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας την την τρίτη μεγαλύτερη στην ιστορία των ΗΠΑ (λίγο μπροστά από την AT&amp;T Wireless και πίσω μόνο από την General Motors και τη Visa ). Η τιμή της μετοχής άφησε την εταιρεία με υψηλότερη κεφαλαιοποίηση αγοράς από όλες εκτός από μερικές αμερικανικές εταιρείες - ξεπερνώντας τις βαριές εταιρείες όπως η Amazon, η McDonald's, η Disney και η Kraft Foods - και έκανε τη μετοχή του Zuckerberg να αξίζει 19 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι New York Times δήλωσαν ότι η προσφορά ξεπέρασε τα ερωτήματα σχετικά με τις δυσκολίες του Facebook να προσελκύσει διαφημιστές για να μετατρέψει την εταιρεία σε μια «απαραίτητη μετοχή». Ο Jimmy Lee της JPMorgan Chase το περιέγραψε ως «το επόμενο υπέροχο blue-chip». Οι συγγραφείς στο TechCrunch, από την άλλη πλευρά, εξέφρασαν σκεπτικισμό, δηλώνοντας: "Αυτό είναι ένα μεγάλο πολλαπλάσιο που πρέπει να ανταποκριθεί και το Facebook πιθανότατα θα χρειαστεί να προσθέσει τολμηρές νέες ροές εσόδων για να δικαιολογήσει τη μαμούθ αποτίμηση". Η διαπραγμάτευση της μετοχής, η οποία ξεκίνησε στις 18 Μαΐου, καθυστέρησε εκείνη την ημέρα λόγω τεχνικών προβλημάτων στο χρηματιστήριο Nasdaq. Η μετοχή αγωνίστηκε να παραμείνει πάνω από την τιμή της δημόσιας εγγραφής για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αναγκάζοντας τους αναδόχους να αγοράσουν μετοχές για να στηρίξουν την τιμή. Στο κλείσιμο της συνεδρίασης, οι μετοχές αποτιμήθηκαν στα 38,23 δολάρια, μόλις 0,23 δολάρια πάνω από την τιμή της δημόσιας εγγραφής και 3,82 δολάρια κάτω από την τιμή της συνεδρίασης. Τα εγκαίνια χαρακτηρίστηκαν ευρέως από τον οικονομικό Τύπο ως απογοήτευση. Παρ' όλα αυτά, η μετοχή σημείωσε νέο ρεκόρ όγκου συναλλαγών για δημόσια εγγραφή. Στις 25 Μαΐου 2012, η μετοχή έκλεισε την πρώτη πλήρη εβδομάδα διαπραγμάτευσης στα 31,91 δολάρια, σημειώνοντας πτώση 16,5%. Στις 22 Μαΐου 2012, οι ρυθμιστικές αρχές της Financial Industry Regulatory Authority της Wall Street ανακοίνωσαν ότι άρχισαν να ερευνούν κατά πόσον οι τράπεζες που αναλαμβάνουν την αναδοχή του Facebook είχαν μοιραστεί αθέμιτα πληροφορίες μόνο με επιλεγμένους πελάτες και όχι με το ευρύ κοινό. Ο υπουργός Εξωτερικών της Μασαχουσέτης William Galvin κλητεύει τη Morgan Stanley για το ίδιο θέμα. Οι ισχυρισμοί προκάλεσαν "οργή" σε ορισμένους επενδυτές και οδήγησαν στην άμεση κατάθεση αρκετών αγωγών, μία από τις οποίες ήταν ομαδική αγωγή, με την οποία καταγγέλλονται απώλειες άνω των 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων λόγω της ΑΜΚ. Το Bloomberg εκτιμά ότι οι μικροεπενδυτές μπορεί να έχουν χάσει περίπου 630 εκατομμύρια δολάρια από τη μετοχή του Facebook από το ντεμπούτο του. Η Standard & Poor's έβαλε το Facebook στον δείκτη S&P 500 στις 21 Δεκεμβρίου 2013. Στις 2 Μαΐου 2014, ο Ζάκερμπεργκ ανακοίνωσε ότι η εταιρεία θα άλλαζε το εσωτερικό της μότο από "Move fast and break things" σε "Move fast with stable substruction". Το προηγούμενο σύνθημα είχε περιγραφεί ως η «πρωταρχική οδηγία του Ζάκερμπεργκ προς τους προγραμματιστές και την ομάδα του» σε μια συνέντευξη του 2009 στο Business Insider, στην οποία είπε επίσης, «Εκτός και αν σπας πράγματα, δεν προχωράς αρκετά γρήγορα». Το 2018, ο Jason Rubin, επικεφαλής της Oculus, έστειλε στην ηγεσία του Facebook το 50σέλιδο έγγραφο οράματός του με τίτλο The Metaverse. Στο έγγραφο, ο Rubin αναγνωρίζει ότι η επιχείρηση εικονικής πραγματικότητας του Facebook δεν είχε την αναμενόμενη απήχηση, παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για περιεχόμενο για τους πρώτους χρήστες. Προέτρεψε επίσης την εταιρεία να εκτελέσει γρήγορα και να προχωρήσει σε μεγάλο όραμα, ώστε να αποκλείσει την HTC, την Apple, την Google και άλλους ανταγωνιστές στον χώρο της εικονικής πραγματικότητας. Όσον αφορά τη συμμετοχή άλλων παικτών στο όραμα του metaverse, έγραψε: "Ας φτιάξουμε το Metaverse για να τους εμποδίσουμε να συμμετέχουν στην επιχείρηση VR με ουσιαστικό τρόπο" Τον Μάιο του 2019, το Facebook ίδρυσε το Libra Networks, σύμφωνα με πληροφορίες, για να αναπτύξει το δικό του κρυπτονόμισμα stablecoin. Σε πρόσφατες εξελίξεις έχει αναφερθεί ότι το Libra υποστηρίζεται από χρηματοπιστωτικές εταιρείες όπως η Visa, η Mastercard, η PayPal και η Uber. Η κοινοπραξία εταιρειών αναμένεται να συγκεντρώσει 10 εκατομμύρια δολάρια η καθεμία για να χρηματοδοτήσει την κυκλοφορία του νομίσματος κρυπτονομίσματος με την ονομασία Libra. Ανάλογα με το πότε θα λάβει έγκριση από την ελβετική αρχή εποπτείας της χρηματοπιστωτικής αγοράς για να λειτουργήσει ως υπηρεσία πληρωμών, η Libra Association σχεδιάζει να λανσάρει ένα κρυπτονόμισμα περιορισμένης μορφής το 2021. Ο Libra μετονομάστηκε αργότερα σε "Diem", πριν κλείσει και πωληθεί τον Ιανουάριο του 2022 μετά από αντιδράσεις από τις κυβερνητικές ρυθμιστικές αρχές και το κοινό. Το rebrand της Meta Μετά από μια περίοδο έντονου ελέγχου και επιζήμιων διαρροών πληροφοριοδοτών, στις 21 Οκτωβρίου 2021 άρχισαν να εμφανίζονται νέα σχετικά με το σχέδιο του Facebook να μετονομάσει την εταιρεία και να αλλάξει το όνομά της. Στην πρόσκληση κερδών τρίτου τριμήνου 2021, στις 25 Οκτωβρίου, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ συζήτησε τη συνεχιζόμενη κριτική για τις κοινωνικές υπηρεσίες της εταιρείας και τον τρόπο λειτουργίας της και επεσήμανε τις κεντρικές προσπάθειες για την οικοδόμηση του metaverse – χωρίς να αναφέρει το rebranding και την αλλαγή ονόματος. Το όραμα του metaverse και η αλλαγή του ονόματος από Facebook, Inc. σε Meta Platforms παρουσιάστηκε στο Facebook Connect στις 28 Οκτωβρίου 2021. Βασισμένη στην εκστρατεία δημοσίων σχέσεων του Facebook, η αλλαγή του ονόματος αντικατοπτρίζει τη μετατόπιση μακροπρόθεσμης εστίασης της εταιρείας στην οικοδόμηση του μετασύμπαντος, μιας ψηφιακής επέκτασης του φυσικού κόσμου από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την εικονική πραγματικότητα και τα χαρακτηριστικά επαυξημένης πραγματικότητας. Το "Meta" είχε καταχωριστεί ως εμπορικό σήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2018 (μετά από μια αρχική κατάθεση το 2015) για υπηρεσίες μάρκετινγκ, διαφήμισης και υπολογιστών, από μια καναδική εταιρεία που παρείχε ανάλυση μεγάλων δεδομένων επιστημονικής βιβλιογραφίας . Αυτή η εταιρεία είχε εξαγοραστεί το 2017 από το Chan Zuckerberg Initiative (CZI), ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε από τον Zuckerberg και τη σύζυγό του Πρισίλα Τσαν, και έγινε ένα από τα έργα τους. Μετά την ανακοίνωση αλλαγής επωνυμίας Facebook/Meta, η CZI ανακοίνωσε ότι είχε ήδη αποφασίσει να στερήσει προτεραιότητας το προηγούμενο έργο Meta, ότι θα μεταβιβάσει τα δικαιώματά του στο όνομα στις Meta Platforms και ότι το έργο θα λήξει το 2022. Λίγο μετά το rebranding της εταιρείας, στις αρχές Φεβρουαρίου 2022, η Meta ανέφερε μεγαλύτερη από την αναμενόμενη μείωση των κερδών το τέταρτο τρίμηνο του 2021. Η εταιρεία δεν ανέφερε αύξηση στους μηνιαίους χρήστες, και ανέφερε ότι ανέμενε την αύξηση των εσόδων να σταματήσει. Η εταιρεία ανέμενε επίσης ότι τα μέτρα που έλαβε η Apple, Inc. για την προστασία του απορρήτου των χρηστών, θα της κοστίσουν περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα από διαφημίσεις, ποσό ίσο με περίπου το 8% των εσόδων της για το 2021. Σε συνάντηση με το προσωπικό της Meta την ημέρα μετά την αναφορά των κερδών, ο Ζάκερμπεργκ κατηγόρησε τον ανταγωνισμό για την προσοχή των χρηστών, ιδιαίτερα από εφαρμογές που βασίζονται σε βίντεο όπως το TikTok, για την κακή οικονομική απόδοση. Η μείωση κατά 27% της τιμής της μετοχής της εταιρείας που σημειώθηκε ως αντίδραση στην είδηση εξάλειψε περίπου 230 δισεκατομμύρια δολάρια αξίας από την κεφαλαιοποίηση της Meta. Το Bloomberg αναφέρθηκε στην παρακμή ως «[...] μια επική καταστροφή που, στην τεράστια κλίμακα της, δεν μοιάζει με τίποτα που έχει δει ποτέ η Wall Street ή η Silicon Valley». Η καθαρή περιουσία του Mark Zuckerberg μειώθηκε έως και 31 δισεκατομμύρια δολάρια λόγω της πτώσης. Ο Ζάκερμπεργκ ελέγχει το 13% της Meta και η συμμετοχή αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου του. Σύμφωνα με δημοσιευμένες αναφορές του Bloomberg News στις 30 Μαρτίου 2022, η Meta παρέδωσε δεδομένα όπως αριθμούς τηλεφώνου, φυσικές διευθύνσεις και διευθύνσεις IP σε χάκερ που παρίσταναν αξιωματούχους επιβολής του νόμου χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα. Τα αιτήματα επιβολής του νόμου περιλάμβαναν μερικές φορές πλαστές υπογραφές πραγματικών ή φανταστικών αξιωματούχων. Όταν ρωτήθηκε για τους ισχυρισμούς, ένας εκπρόσωπος της Meta είπε: «Ελέγχουμε κάθε αίτημα δεδομένων για νομική επάρκεια και χρησιμοποιούμε προηγμένα συστήματα και διαδικασίες για την επικύρωση αιτημάτων επιβολής του νόμου και τον εντοπισμό καταχρήσεων». Τον Ιούνιο του 2022, η Σέριλ Σάντμπεργκ, η επί 14 χρόνια COO της εταιρείας, ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί από τον ρόλο το φθινόπωρο του ίδιου έτους. Ο Zuckerberg δήλωσε ότι ο Javier Olivan θα αντικαταστήσει τον Sandberg, αν και σε έναν "πιο παραδοσιακό" ρόλο. Τον Ιούλιο του 2022, η Meta γνώρισε την πρώτη πτώση εσόδων από έτος σε έτος στην ιστορία της. Τα συνολικά έσοδά της μειώθηκαν κατά 1% στα 28,8 δισ. δολάρια. Πολλοί αναλυτές και δημοσιογράφοι διαπιστεύουν την απώλεια στη διαφημιστική της επιχείρηση, η οποία έχει περιοριστεί από τη λειτουργία Διαφάνειας Παρακολούθησης Εφαρμογών της Apple και τον αριθμό των ατόμων που επέλεξαν να μην παρακολουθούνται από τις εφαρμογές Meta. Ο Ζάκερμπεργκ επιδοκίμασε επίσης την πτώση στον αυξανόμενο ανταγωνισμό από το TikTok . Στις 27 Οκτωβρίου 2022, η χρηματιστηριακή αξία της Meta μειώθηκε στα 268 δισεκατομμύρια δολάρια, μια απώλεια περίπου 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε σύγκριση με πέρυσι. Οι μετοχές της εταιρείας υποχώρησαν κατά 24%. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η εταιρεία να χάσει τη θέση της μεταξύ των 20 κορυφαίων εταιρειών των ΗΠΑ με βάση την κεφαλαιοποίηση της αγοράς, παρόλο που η εταιρεία έφτασε στις 5 πρώτες θέσεις το προηγούμενο έτος. Συγχωνεύσεις και εξαγορές Καθ' όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, η Facebook, Inc. /Η Meta έχει αποκτήσει πολλές εταιρείες (συχνά προσδιορίζονται ως εξαγορές ταλέντων ). Μία από τις πρώτες σημαντικές εξαγορές της ήταν τον Απρίλιο του 2012, όταν εξαγόρασε το Instagram για περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε μετρητά και μετοχές. Τον Οκτώβριο του 2013, η Facebook, Inc. εξαγόρασε την Onavo, μια ισραηλινή εταιρεία ανάλυσης ιστού για κινητά . Τον Φεβρουάριο του 2014, η Facebook, Inc. ανακοίνωσε ότι θα αγόραζε την εταιρεία ανταλλαγής μηνυμάτων για κινητά WhatsApp για 19 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και μετοχές. Αργότερα εκείνο το έτος, το Facebook αγόρασε το Oculus VR για 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και μετρητά, που κυκλοφόρησε το πρώτο του σετ εικονικής πραγματικότητας για καταναλωτές το 2016. Στα τέλη Νοεμβρίου 2019, η Facebook, Inc. ανακοίνωσε την εξαγορά της εταιρείας ανάπτυξης παιχνιδιών Beat Games, υπεύθυνη για την ανάπτυξη ενός από τους πιο δημοφιλείς τίτλους VR του έτους, τον Beat Saber . Τον Απρίλιο του 2020, η Facebook, Inc. ανακοίνωσε μια συμφωνία 5,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τον ινδικό πολυεθνικό όμιλο Reliance Industries για την αγορά περίπου του 10% των Jio Platforms, της εταιρείας ψηφιακών μέσων και υπηρεσιών της Reliance. Τον Μάιο του 2020, η Facebook, Inc. ανακοίνωσε ότι εξαγόρασε την Giphy για μια αναφερόμενη τιμή μετρητών 400 εκατομμυρίων δολαρίων. Θα ενσωματωθεί με την ομάδα του Instagram. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 2021, η Αρχή Ανταγωνισμού και Αγορών του Ηνωμένου Βασιλείου (CMA) δήλωσε ότι η Facebook, Inc. ενδέχεται να χρειαστεί να πουλήσει το Giphy, μετά από έρευνα που διαπίστωσε ότι η συμφωνία μεταξύ των δύο εταιρειών θα έβλαπτε τον ανταγωνισμό στην αγορά διαφημίσεων προβολής. Η Facebook, Inc. επιβλήθηκε πρόστιμο 70 εκατομμυρίων δολαρίων από την CMA επειδή σκόπιμα δεν ανέφερε όλες τις πληροφορίες σχετικά με την εξαγορά και την εν εξελίξει αντιμονοπωλιακή έρευνα. Τον Νοέμβριο του 2020, η Facebook, Inc. ανακοίνωσε ότι σχεδίαζε να αγοράσει την πλατφόρμα εξυπηρέτησης πελατών και την ειδική startup chatbot Kustomer για να προωθήσει τις εταιρείες να χρησιμοποιούν την πλατφόρμα τους για επιχειρήσεις. Έχει αναφερθεί ότι η αξία του Kustomer είναι λίγο πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Η συμφωνία έκλεισε τον Φεβρουάριο του 2022 μετά από ρυθμιστική έγκριση. Τον Σεπτέμβριο του 2022, η Meta εξαγόρασε τη Lofelt, μια startup απτικής τεχνολογίας με έδρα το Βερολίνο . Λόμπι Το 2020, η Facebook, Inc. ξόδεψε σε λόμπι, προσλαμβάνοντας 79 λομπίστες. Το 2019, είχε ξοδέψει για λόμπι και είχε μια ομάδα 71 λομπίστες, από και 51 λομπίστες το 2018. Το Facebook ήταν ο μεγαλύτερος καταναλωτής χρημάτων για λόμπι μεταξύ των 5 μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας το 2020. Αγωγές Πολλές αγωγές έχουν κατατεθεί εναντίον της εταιρείας, τόσο όταν ήταν γνωστή ως Facebook, Inc., όσο και ως Meta Platforms. Τον Μάρτιο του 2020, το Γραφείο του Αυστραλιανού Επιτρόπου Πληροφοριών (OAIC) μήνυσε το Facebook, για σημαντικές και επίμονες παραβιάσεις του κανόνα περί απορρήτου που αφορούσε το φιάσκο της Cambridge Analytica . Κάθε παραβίαση του νόμου περί απορρήτου υπόκειται σε μια θεωρητική σωρευτική ευθύνη 1,7 εκατομμυρίων $. Ο OAIC υπολόγισε ότι συνολικά 311.127 Αυστραλοί είχαν εκτεθεί. Στις 8 Δεκεμβρίου 2020, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου των ΗΠΑ και 46 πολιτείες (εξαιρουμένης της Αλαμπάμα, της Τζόρτζια, της Νότιας Καρολίνας και της Νότιας Ντακότα), της Περιφέρειας της Κολούμπια και της επικράτειας του Γκουάμ, εγκαινίασαν την Federal Trade Commission v. Το Facebook ως αντιμονοπωλιακή αγωγή κατά του Facebook. Η μήνυση αφορά την εξαγορά από το Facebook δύο ανταγωνιστών — το Instagram και το WhatsApp — και τη συνακόλουθη μονοπωλιακή κατάσταση. Η FTC ισχυρίζεται ότι το Facebook κατέχει μονοπωλιακή δύναμη στην αγορά κοινωνικής δικτύωσης των ΗΠΑ και προσπαθεί να αναγκάσει την εταιρεία να αποχωρήσει από το Instagram και το WhatsApp για να διαλύσει τον όμιλο ετερογενών δραστηριοτήτων. Ο William Kovacic, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου, υποστήριξε ότι η υπόθεση θα είναι δύσκολο να κερδίσει, καθώς θα απαιτούσε από την κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα αντίθετο επιχείρημα ενός Διαδικτύου όπου η οντότητα Facebook-WhatsApp-Instagram δεν υπήρχε και να αποδείξει ότι έβλαψε του ανταγωνισμού ή των καταναλωτών. Στις 24 Δεκεμβρίου 2021, ένα δικαστήριο στη Ρωσία επέβαλε στη Meta πρόστιμο 27 εκατομμυρίων δολαρίων, αφού η εταιρεία αρνήθηκε να αφαιρέσει απροσδιόριστο απαγορευμένο περιεχόμενο. Το πρόστιμο φέρεται να συνδέεται με τα ετήσια έσοδα της εταιρείας στη χώρα. Τον Μάιο του 2022, υποβλήθηκε αγωγή στην Κένυα κατά της Meta και της τοπικής εταιρείας εξωτερικής ανάθεσης Sama. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, ο Meta έχει κακές συνθήκες εργασίας στην Κένυα για τους εργαζόμενους που συντονίζουν τις αναρτήσεις στο Facebook. Η μήνυση ζητά οικονομική αποζημίωση και εντολή να δοθούν στους επόπτες που έχουν ανατεθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες τα ίδια οφέλη για την υγεία και την ίδια μισθολογική κλίμακα με τους υπαλλήλους της Meta. Τον Ιούνιο του 2022, κατατέθηκαν 8 αγωγές σε όλες τις ΗΠΑ για τον ισχυρισμό ότι η υπερβολική έκθεση σε πλατφόρμες όπως το Facebook και το Instagram έχει οδηγήσει σε απόπειρες ή πραγματικές αυτοκτονίες, διατροφικές διαταραχές και αϋπνία, μεταξύ άλλων θεμάτων. Η δικαστική διαμάχη ακολουθεί τη μαρτυρία πρώην υπαλλήλου του Facebook στο Κογκρέσο ότι η εταιρεία αρνήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες της. Η εταιρεία σημείωσε ότι έχουν αναπτυχθεί εργαλεία για τους γονείς ώστε να παρακολουθούν τη δραστηριότητα των παιδιών τους στο Instagram και να θέτουν χρονικά όρια, εκτός από τις υπενθυμίσεις "Κάνε ένα διάλειμμα" της Meta. Επιπλέον, η εταιρεία παρέχει πόρους ειδικά για τις διατροφικές διαταραχές, καθώς και αναπτύσσει τεχνητή νοημοσύνη για να διασφαλίσει ότι τα παιδιά κάτω των 13 ετών δεν μπορούν να εγγραφούν στο Facebook ή το Instagram. Τον Ιούνιο του 2022, η Meta συμβιβάστηκε με αγωγή με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Η αγωγή, η οποία κατατέθηκε το 2019, ισχυρίζεται ότι η εταιρεία επέτρεψε τις διακρίσεις στις κατοικίες μέσω της στοχευμένης διαφήμισης, καθώς επέτρεψε στους ιδιοκτήτες κατοικιών και στους ιδιοκτήτες ακινήτων να προβάλλουν διαφημίσεις κατοικιών αποκλείοντας άτομα με βάση το φύλο, τη φυλή, τη θρησκεία και άλλα χαρακτηριστικά. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ δήλωσε ότι αυτό αποτελούσε παραβίαση του νόμου περί δίκαιης στέγασης. Στην Meta επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 115. 054 δολαρίων και της δόθηκε προθεσμία μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2022 για να σκιαγραφήσει το εργαλείο αλγορίθμου. Δομή Διαχείριση Η βασική διαχείριση της Meta αποτελείται από: Μαρκ Ζάκερμπεργκ, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος Javier Olivan, Διευθύνων Σύμβουλος λειτουργίας Νικ Κλεγκ, πρόεδρος, παγκόσμιες υποθέσεις Άντριου Μπόσγουορθ, επικεφαλής τεχνολογίας Ντέιβιντ Βένερ, επικεφαλής στρατηγικής Κρις Κοξ, Chief Product Officer Marne Levine, Διευθύντρια Επιχειρήσεων Jennifer Newstead, επικεφαλής νομικός υπάλληλος , η Meta απασχολούσε 83,553 υπαλλήλους παγκοσμίως. Διοικητικό συμβούλιο Από τον Ιανουάριο του 2022, το διοικητικό συμβούλιο της Meta αποτελούνταν από τους ακόλουθους διευθυντές: Mark Zuckerberg (πρόεδρος, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος) Sheryl Sandberg (εκτελεστική διευθύντρια και COO) Peggy Alford (μη εκτελεστική διευθύντρια, εκτελεστικός αντιπρόεδρος, παγκόσμιες πωλήσεις, PayPal ) Marc Andreessen (μη εκτελεστικός διευθυντής, συνιδρυτής και γενικός εταίρος, Andreessen Horowitz ) Drew Houston (μη εκτελεστικός διευθυντής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, Dropbox ) Nancy Killefer (μη εκτελεστική διευθύντρια, ανώτερος συνεργάτης, McKinsey & Company ) Robert M. Kimmitt (μη εκτελεστικός διευθυντής, ανώτερος διεθνής σύμβουλος, WilmerHale ) Peter Thiel (μη εκτελεστικός διευθυντής, συνιδρυτής και πρώην διευθύνων σύμβουλος, PayPal, ιδρυτής και πρόεδρος, Clarium Capital ) Tracey Travis (μη εκτελεστικός διευθυντής, εκτελεστικός αντιπρόεδρος, οικονομικός διευθυντής, Estée Lauder Companies ) Tony Xu (μη εκτελεστικός διευθυντής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, DoorDash ) Διακυβέρνηση της εταιρείας Ο πρώτος επενδυτής του Facebook και πρώην μέντορας του Ζάκερμπεργκ, Ρότζερ Μακνέιμ, περιέγραψε το Facebook ως «την πιο κεντρική δομή λήψης αποφάσεων που έχω συναντήσει ποτέ σε μια μεγάλη εταιρεία». Ο Nathan Schneider, καθηγητής σπουδών μέσων στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Μπόλντερ, υποστήριξε τη μετατροπή του Facebook σε έναν συνεταιρισμό πλατφόρμας που ανήκει και διοικείται από τους χρήστες. Ο συνιδρυτής του Facebook, Chris Hughes, δήλωσε ότι ο διευθύνων σύμβουλος Mark Zuckerberg έχει υπερβολική δύναμη, ότι η εταιρεία είναι πλέον μονοπώλιο και ότι, ως αποτέλεσμα, θα πρέπει να χωριστεί σε πολλές μικρότερες εταιρείες. Σε ένα άρθρο στους The New York Times, ο Hughes είπε ότι ανησυχούσε ότι ο Zuckerberg είχε περικυκλωθεί με μια ομάδα που δεν τον αμφισβήτησε και ότι είναι δουλειά της κυβέρνησης των ΗΠΑ να τον λογοδοτήσει και να περιορίσει την «ανεξέλεγκτη ισχύ του». Είπε επίσης ότι «η δύναμη του Μαρκ είναι άνευ προηγουμένου και αντιαμερικανική». Αρκετοί πολιτικοί των ΗΠΑ συμφώνησαν με τον Χιουζ. Η Επίτροπος Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης Margrethe Vestager δήλωσε ότι η διάσπαση του Facebook θα πρέπει να γίνει μόνο ως «λύση της έσχατης λύσης» και ότι δεν θα λύσει τα υποκείμενα προβλήματα του Facebook. Έσοδα Το Facebook κατέλαβε την 34η θέση στη λίστα Fortune 500 του 2020 με τις μεγαλύτερες εταιρείες των Ηνωμένων Πολιτειών βάσει εσόδων, με έσοδα σχεδόν 86 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα περισσότερα προέρχονται από τη διαφήμιση. Μια ανάλυση δεδομένων του 2017 έδειξε ότι η εταιρεία κέρδισε US$20.21 ανά χρήστη από διαφημίσεις. Σύμφωνα με τη Νέα Υόρκη, από την αλλαγή της επωνυμίας της, η Meta φέρεται να έχει χάσει 500 δισεκατομμύρια δολάρια ως αποτέλεσμα νέων μέτρων απορρήτου που έχουν τεθεί σε εφαρμογή από εταιρείες όπως η Apple και η Google, τα οποία εμποδίζουν τη Meta να συλλέγει δεδομένα χρηστών. Αριθμός διαφημιζόμενων Τον Φεβρουάριο του 2015, το Facebook ανακοίνωσε ότι είχε φτάσει τα δύο εκατομμύρια ενεργούς διαφημιστές, με το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους να προέρχεται από τις μικρές επιχειρήσεις. Ως ενεργός διαφημιστής ορίστηκε η οντότητα που είχε διαφημιστεί στην πλατφόρμα του Facebook τις τελευταίες 28 ημέρες. Τον Μάρτιο του 2016, το Facebook ανακοίνωσε ότι είχε φτάσει τα τρία εκατομμύρια ενεργούς διαφημιστές με περισσότερο από το 70% από χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι τιμές για τη διαφήμιση ακολουθούν ένα μοντέλο μεταβλητής τιμολόγησης που βασίζεται στις τοποθετήσεις διαφημίσεων σε δημοπρασία και στα πιθανά επίπεδα αφοσίωσης της ίδιας της διαφήμισης. Παρόμοια με άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες διαφήμισης όπως η Google και το Twitter, η στόχευση των διαφημίσεων είναι ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της ψηφιακής διαφήμισης σε σύγκριση με τα παραδοσιακά μέσα . Το μάρκετινγκ στο Meta χρησιμοποιείται μέσω δύο μεθόδων που βασίζονται στις συνήθειες προβολής, τα likes και τα shares, καθώς και τα δεδομένα αγορών του κοινού, δηλαδή στοχευμένα κοινά και κοινά που μοιάζουν μεταξύ τους. Φορολογικές υποθέσεις Το IRS των ΗΠΑ αμφισβήτησε την αποτίμηση που χρησιμοποίησε το Facebook όταν μετέφερε IP από τις ΗΠΑ στο Facebook Ireland (τώρα Meta Platforms Ireland) το 2010 (την οποία το Facebook Ireland στη συνέχεια επανεκτίμησε υψηλότερα πριν χρεώσει), καθώς οικοδόμησε τη διπλή ιρλανδική φορολογική του δομή. Η υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη και ο Meta αντιμετωπίζει πιθανό πρόστιμο 3-5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο νόμος του 2017 για τις φορολογικές περικοπές και την απασχόληση στις ΗΠΑ άλλαξε τους παγκόσμιους φορολογικούς υπολογισμούς του Facebook. Η Meta Platforms Ireland υπόκειται στον αμερικανικό φόρο GILTI ύψους 10,5% επί των παγκόσμιων άυλων κερδών (δηλαδή των ιρλανδικών κερδών). Με βάση το γεγονός ότι η Meta Platforms Ireland Limited πληρώνει κάποιο φόρο, ο πραγματικός ελάχιστος φόρος των ΗΠΑ για το Facebook Ireland θα είναι περίπου 11%. Αντίθετα, η Meta Platforms Inc. θα επιβαρυνόταν με ειδικό φορολογικό συντελεστή IP 13,125% (ο συντελεστής FDII) εάν η ιρλανδική επιχείρησή της μεταφερόταν στις ΗΠΑ. Η φορολογική ελάφρυνση στις ΗΠΑ (21% έναντι του ιρλανδικού συντελεστή GILTI) και η επιτάχυνση της κεφαλαιακής δαπάνης, θα καθιστούσαν τον πραγματικό συντελεστή στις ΗΠΑ περίπου 12%. Η ασημαντότητα της διαφοράς φόρου ΗΠΑ/Ιρλανδίας αποδείχθηκε όταν το Facebook μετέφερε 1,5 δισεκατομμύρια λογαριασμούς εκτός ΕΕ στις ΗΠΑ για να περιορίσει την έκθεση στον GDPR . Εγκαταστάσεις Γραφεία Χρήστες εκτός των ΗΠΑ και του Καναδά συνάπτονται με την ιρλανδική θυγατρική της Meta, Meta Platforms Ireland Limited (πρώην Facebook Ireland Limited ), επιτρέποντας στη Meta να αποφεύγει τους φόρους των ΗΠΑ για όλους τους χρήστες στην Ευρώπη, την Ασία, την Αυστραλία, την Αφρική και τη Νότια Αμερική. Η Meta κάνει χρήση της συμφωνίας Double Irish που της επιτρέπει να πληρώνει εταιρικό φόρο 2–3% σε όλα τα διεθνή έσοδα. Το 2010, το Facebook άνοιξε το τέταρτο γραφείο του, στο Χαϊντεραμπάντ της Ινδίας, το οποίο στεγάζει ομάδες υποστήριξης διαδικτυακών διαφημίσεων και προγραμματιστών και παρέχει υποστήριξη σε χρήστες και διαφημιστές. Στην Ινδία, η Meta είναι εγγεγραμμένη ως Facebook India Online Services Pvt Ltd. Διαθέτει επίσης κέντρα υποστήριξης στο Chittagong . Δουβλίνο ;  Καλιφόρνια ; Ιρλανδία ; και Ώστιν, Τέξας .  Το Facebook άνοιξε τα κεντρικά του γραφεία στο Λονδίνο το 2017 στη Fitzrovia στο κεντρικό Λονδίνο . Το Facebook άνοιξε ένα γραφείο στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης το 2018. Τα γραφεία ήταν αρχικά το σπίτι του «Connectivity Lab», μια ομάδα που επικεντρώθηκε στο να προσφέρει πρόσβαση στο Διαδίκτυο σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Τον Απρίλιο του 2019, το Facebook άνοιξε τα κεντρικά του γραφεία στην Ταϊβάν στην Ταϊπέι . Τον Μάρτιο του 2022, η Meta άνοιξε νέα περιφερειακά γραφεία στο Ντουμπάι . Κέντρα δεδομένων Από το 2019, το Facebook λειτουργούσε 16 κέντρα δεδομένων. Δεσμεύτηκε να αγοράσει 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 75% έως το 2020. Οι τεχνολογίες των κέντρων δεδομένων της περιλαμβάνουν το Fabric Aggregator, ένα κατανεμημένο σύστημα δικτύου που φιλοξενεί μεγαλύτερες περιοχές και ποικίλα μοτίβα κυκλοφορίας. Υποδοχή Η εκπρόσωπος των ΗΠΑ Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ απάντησε σε tweet στην ανακοίνωση του Ζάκερμπεργκ για το Meta, λέγοντας: «Ο Meta, όπως στο "είμαστε ένας καρκίνος στη δημοκρατία που κάνει μεταστάσεις σε μια παγκόσμια μηχανή παρακολούθησης και προπαγάνδας για την ενίσχυση των αυταρχικών καθεστώτων και την καταστροφή της κοινωνίας των πολιτών". ... για το κέρδος!» Η πρώην υπάλληλος του Facebook, Φράνσις Χάουγκεν και ο πληροφοριοδότης πίσω από τα έγγραφα του Facebook απάντησαν στις προσπάθειες αλλαγής επωνυμίας εκφράζοντας αμφιβολίες για την ικανότητα της εταιρείας να βελτιωθεί υπό την ηγεσία του Μαρκ Ζάκερμπεργκ και προέτρεψαν τον Διευθύνοντα Σύμβουλο να παραιτηθεί. Τον Νοέμβριο του 2021, ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε από το Inspired by Iceland έγινε viral, στο οποίο ένας όμοιος με τον Ζάκερμπεργκ προώθησε το Icelandverse, ένα μέρος «βελτιωμένης πραγματικής πραγματικότητας χωρίς ανόητα ακουστικά». Σε συνέντευξή του τον Δεκέμβριο του 2021, ο CEO της SpaceX και της Tesla, Ίλον Μασκ, είπε ότι δεν μπορούσε να δει μια συναρπαστική περίπτωση χρήσης για το metaverse που βασίζεται σε VR, προσθέτοντας: «Δεν βλέπω κάποιον να δένει μια οθόνη στο πρόσωπό του όλη μέρα». Τον Ιανουάριο του 2022, η Louise Eccles των Sunday Times συνδέθηκε στο metaverse με σκοπό να δημιουργήσει έναν οδηγό βίντεο. Αυτή έγραψε: Ο Eccles περιέγραψε ότι παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από άλλο χρήστη, καθώς και «προφορές από όλο τον κόσμο, Αμερικανοί, Ινδοί, Αγγλικοί, Αυστραλοί, που χρησιμοποιούν ρατσιστική, σεξιστική, ομοφοβική και τρανσφοβική γλώσσα». Συνάντησε επίσης χρήστες ηλικίας 7 ετών στην πλατφόρμα, παρά το γεγονός ότι τα ακουστικά Oculus προορίζονταν για χρήστες άνω των 13. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη ιστοσελίδα Εταιρείες Meta Platforms ομαδοποιημένες στο OpenCorporates Επιχειρηματικά δεδομένα για την Meta Platforms, Inc. : Bloomberg, Google, Reuters, SEC filings, Yahoo! Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
421910
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BD%20%CE%9C%CF%89%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AD
Λωράν Μωβινιέ
Ο Λωράν Μωβινιέ (γαλλικά: Laurent Mauvignier, γεννημένος στην Τουρ το 1967) είναι Γάλλος συγγραφέας. Βιογραφικά στοιχεία Ο Μωβινιέ γεννήθηκε στην πόλη Τουρ το 1967. Αφού σπούδασε εικαστικές τέχνες στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, απεφάσισε να γίνει συγγραφέας μετά το 1991, ακολουθώντας μία συμβουλή του φίλου του, μυθιστοριογράφου Tanguy Viel. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει όλα τα βιβλία του από τις éditions de Minuit, όπου μαζί με τους Ζαν Εσενόζ, Ζαν-Φιλίπ Τουσαίν, Μαρί Νντιαγιέ και Ερίκ Σεβιλάρ, συνδέεται με το λεγόμενο «Style [des éditions de] Minuit» («ύφος Minuit»). Βιβλία Μυθιστορήματα-νουβέλες Loin d'eux, éditions de Minuit, 1999, ISBN 2707316717 – Βραβείο Φενεόν 2000 Apprendre à finir, éditions de Minuit, 2000, ISBN 9782707318572 – Βραβείο Wepler 2001, Βραβείο βιβλίου Inter Ceux d'à côté, éditions de Minuit, 2002, ISBN 2707317667 Plus sale, Inventaire-invention, 2002, ISBN 2-914412-18-5 Seuls, éditions de Minuit, 2004, ISBN 2707318469 Le Lien, éditions de Minuit, 2005, ISBN 270731921X Dans la foule, éditions de Minuit, 2006, ISBN 2707319643 – Βραβείο μυθιστορήματος Fnac Des hommes, éditions de Minuit, 2009, ISBN 9782707320759 – Βραβείο Virilo, Βραβείο βιβλιοπωλών Un jour dans la vie, édité par la librairie Passages, 2010, ISBN 9782707321534 Ce que j'appelle oubli, éditions de Minuit, 2011, ISBN 9782707322456 Ελληνική μετάφραση: Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη, μετάφρ. Σπύρος Γιανναράς, εκδ. «`Αγρα», Αθήνα 2014, 75 σελ., ISBN 978-960-505-141-9 Autour du monde, éditions de Minuit, 2014, ISBN 9782707323859 – Βραβείο Αμέριγκο Βεσπούτσι Retour à Berratham, éditions de Minuit, 2015, ISBN 9782707328830 Θεατρικό έργο Tout mon amour, éditions de Minuit, 2012, ISBN 9782707322456 Λογοτεχνικά βραβεία Λωράν Μωβινιέ έχει τιμηθεί με τα παρακάτω λογοτεχνικά βραβεία: Βραβείο Φενεόν το 2000 Βραβείο βιβλίου Inter το 2001 Βραβείο μυθιστορήματος Fnac το 2006 Βραβείο βιβλιοπωλών το 2010 Βραβείο Αμέριγκο Βεσπούτσι το 2014 Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημος ιστότοπος (στην αγγλική και στη γαλλική γλώσσα) Γάλλοι μυθιστοριογράφοι
646201
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B6%CE%B9
Γκέρνζι
Το Γκέρνζι (αγγλικά: Guernsey, γλώσσα Γκέρνζι: Guernési) είναι ένα νησί του Αγγλικού Καναλιού, έξω από τις ακτές της Νορμανδίας. Βρίσκεται στα βόρεια του Σαιν-Μαλό και δυτικά του Τζέρσεϊ και της Χερσονήσου Κοταντέν. Γύρω του βρίσκονται πολλά μικρότερα νησιά, ενώ το ίδιο αποτελεί μέρος του Βαϊλάτου του Γκέρνζι, μιας Κτήσης του Στέμματος. Η δικαιοδοσία του αποτελείται από δέκα ενορίες στο ίδιο το νησί του Γκέρνζι, τρία άλλα κατοικημένα νησιά (Χερμ, Τζετού και Λίου) και πολλές μικρότερες νησίδες και βραχονησίδες. Συνταγματικό καθεστώς Η πολιτική δικαιοδοσία επί του νησιού δεν αποτελεί αρμοδιότητα του Ηνωμένου Βασιλείου, αν και η βρετανική κυβέρνηση μεριμνά για τα θέματα άμυνας και τις εξωτερικές του σχέσεις. Το σύνολο της πολιτικής δικαιοδοσίας σχετίζεται με την Κοινή Ταξιδιωτική Περιοχή των Βρετανικών Νήσων και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας. Μολονότι το Γκέρνζι δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της και διαθέτει πρόσβαση στην ενιαία αγορά ελεύθερου εμπορίου αγαθών. Στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης, μαζί με τα νησιά Άλντερνεϊ και Σαρκ, αποτελεί το Βαϊλάτο του Γκέρνζι. Τα δύο Βαϊλάτα, του Γκέρνζι και του Τζέρσεϊ, σχηματίζουν μαζί τη γεωγραφική ομάδα που είναι γνωστή ως «Νησιά του Καναλιού» ή «Νησιά της Μάγχης». Οικονομία Οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, όπως η τραπεζική, η διαχείριση κεφαλαίων και η ασφάλιση, αντιπροσωπεύουν περίπου το 37% του ΑΕΠ του Γκέρνζι. Ο τουρισμός, η βιομηχανία και η φυτοκομία, κυρίως ντομάτες και άνθη, όπως οι φρέζιες, λαμβάνουν μικρότερο κομμάτι της οικονομίας. Οι μικροί φορολογικοί συντελεστές καθιστούν το Γκέρνζι ένα δημοφιλές υπεράκτιο οικονομικό κέντρο για επένδυση ιδιωτικών κεφαλαίων. Το Γκέρνζι δεν έχει κεντρική τράπεζα, αν και εκδίδει δικό του νόμισμα και τραπεζογραμμάτια. Το βρετανικό νόμισμα και τα τραπεζογραμμάτια της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Βόρειας Ιρλανδίας κυκλοφορούν επίσης ελεύθερα και ως εναλλακτικό νόμισμα. Το σύνολο των επενδυτικών κεφαλαίων στο νησί, που χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση των συντάξεων και μελλοντικών δαπανών, ισοδυναμούσε με 2,7 δισεκατομμύρια στερλίνες τον Ιούνιο του 2016. Τον Δεκέμβριο του 2015, το νησί εξέδωσε ένα ομόλογο 30 ετών αξίας 330 εκατομμυρίων στερλινών, το πρώτο μετά από 80 χρόνια. Η πιστοληπτική ικανότητα του Γκέρνζι είναι ανάμεσα στο AA- και το A-1+ με σταθερή προοπτική σύμφωνα με τον Οίκο Standard & Poor's. Το Γκέρνζι έχει τον επίσημο κώδικα GG του ISO 3166-1 alpha-2 και τον επίσημο κώδικα GGY του ISO 3166-1 alpha-3. Προμηθευτών δεδομένων, όπως το Reuters, αναφέρουν προϊόντα που σχετίζονται με το Γκέρνζι χρησιμοποιώντας τον κωδικό alpha-3. Τον Μάρτιο του 2016 υπήρχαν πάνω από 32.291 άτομα που εργάζονταν στο Γκέρνζι, με 4.864 ανθρώπους να είναι αυτοαπασχολούμενοι. 2.453 απασχολούνταν σε επιχειρήσεις και το 19,6% εργαζόταν στον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Οι μέσες αποδοχές ήταν £31.215 ετησίως. Κοινωνία Δημογραφικά στοιχεία Η επίσημη εκτίμηση πληθυσμού για τον Ιούνιο του 2022 ήταν 63.950 κάτοικοι. Η μέση ηλικία για τους άνδρες είναι τα 40 χρόνια και για τις γυναίκες είναι τα 42 χρόνια. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 0,775% με 9,62 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 8 θανάτους ανά 1.000 κατοίκους και ετήσια καθαρή μετανάστευση 6,07 ανά 1.000 κάτοικοι. Το προσδόκιμο ζωής είναι τα 80,1 έτη για τους άνδρες και τα 84,5 χρόνια για τις γυναίκες. Το Βαϊλάτο καταλαμβάνει τη 11η θέση στον κόσμο για το 2021 σχετικά με το μέσο προσδόκιμο ζωής, που είναι τα 83,3 έτη (80,31 χρόνια οι άνδρες και 85,89 οι γυναίκες). Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Εξαρτώμενα από το Στέμμα
504652
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BA
Μπουντούκ
Το Μπουντούκ (επίσης, Μπουντούγκ) αποτελεί χωριό και δήμο της επαρχίας Κούμπα του Αζερμπαϊτζάν. Έχει πληθυσμό 516 ατόμων. Ο δήμος αποτελείται από τα χωριά της Μπουντούκ, Νταγιουστού, και Ζεγίντ. Παραπομπές Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Κούμπα Χωριά του Αζερμπαϊτζάν
431487
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%B6%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD
Πύργος των Πετιμεζαίων
Ο ιστορικός Πύργος των Πετιμεζαίων, που είναι χαρακτηριστικό δείγμα οχυρωμένης μεταβυζαντινής κατοικίας, βρίσκεται σε περίοπτη θέση εντός του χωριού Κάτω Λουσοί των Καλαβρύτων. Σήμερα διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Χτίστηκε των 17ο αιώνα και αποτέλεσε κατοικία και ορμητήριο της οικογένειας των Πετιμεζαίων στους αγώνες τους εναντίον των Τούρκων, τόσο κατά τα προεπαναστατικά χρόνια όσο και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Πρόκειται για διώροφο κτήριο από ντόπια γκρίζα πέτρα επιμελημένης κατασκευής. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ο μικρός κυκλικός πυργίσκος που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά του δεύτερου ορόφου και στηρίζεται πάνω σε ανεστραμμένη κωνική βάση. Το 1804 στον ιστορικό αυτό πύργο δολοφονήθηκε ύστερα από προδοσία ο κλεφταρματολός Αθανάσιος Πετιμεζάς. Δείτε επίσης Κάτω Λουσοί Αχαΐας Οικογένεια Πετιμεζά Παραπομπές Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Δήμος Καλαβρύτων: Ο Πύργος των Πετιμεζαίων Πύργοι στην Αχαΐα
807695
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281756-1781%29
Λέων της Γεωργίας (1756-1781)
Ο Λέβαν (Λέων), , (2 Φεβρουαρίου 1756 – 5 Φεβρουαρίου 1781) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) από τον Οίκο των Μπαγκρατιόνι, γεννημένος από τον βασιλιά Ηρακλή Β΄ και τη βασίλισσα Νταρεγιάν Νταντιάνι. Η σταδιοδρομία του άνθισε τη δεκαετία τού 1770, όταν ήταν πρεσβευτής στη Ρωσική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια διοικητής στον στρατό. Ο Λέβσν ήταν ένας ταλαντούχος στρατηγός και κύριος υποστηρικτής των στρατιωτικών μεταρρυθμίσεων τού πατέρα του, οι οποίες αποσαρθρώθηκαν αμετάκλητα μετά το μυστηριώδες τέλος τού Λέβαν το 1781. Πρώιμη ζωή Ο Λέβαν ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ηρακλή Α΄, τού τότε βασιλιά τού Καχέτι, από τον τρίτο γάμο του με την πριγκίπισσα Νταρεγιάν Νταντιάνι, που γεννήθηκε στην Τιφλίδα το 1756. Ο παππούς τού Λέβαν, ο Τεϊμουράζ Β΄, ήταν βασιλιάς του Κάρτλι και άφησε το βασίλειό του, με το τέλος του το 1762, στον Ηρακλή Β΄. Το 1766 ο Λέβαν έλαβε ως εισόδημα το πριγκιπικό φέουδο στην κοιλάδα Αράγκβι, που νωρίτερα είχε στην κατοχή του ο αποβιώσας ετεροθαλής αδελφός του Βαχτάνγκ, ο οποίος απεβίωσε το 1756. Πρέσβης στη Ρωσία Ο Λεβάν ασχολήθηκε με τον πόλεμο και την πολιτική σε πολύ νεαρή ηλικία. Στα 14, συνόδευε ήδη τον πατέρα του σε στρατιωτικές εκστρατείες. Τον Δεκέμβριο του 1771, κατά τη διάρκεια τού Ρωσο-τουρκικού πολέμου τού 1768-1774, στον οποίο οι Γεωργιανοί πολέμησαν στη ρωσική πλευρά, ο Ηρακλής έστειλε τον Λέβαν και τον εξάδελφό του, τον Καθολικό-Πατριάρχη της Γεωργίας, Αντώνιου Α΄, για να διαπραγματευτούν ένα ρωσικό προτεκτοράτο στο βασίλειο του Κάρτλι και τού Καχέτι. Η πρεσβεία της Γεωργίας έφτασε στο Αστραχάν στις 6 Μαρτίου 1772, αλλά τους αρνήθηκε η άδεια να συνεχίσουν στην Αγία Πετρούπολη. Μετά από μία σειρά καθυστερήσεων, έφτασαν στη ρωσική πρωτεύουσα σχεδόν ένα χρόνο αργότερα και υπέβαλαν στις 27 Απριλίου 1773 στον υπουργό Nικίτα Πανίν την πρόταση του Ηρακλή: το βασίλειο τού Kάρτλι και τού Kαχέτι θα παρέμεναν μία κληρονομική μοναρχία, που θα κυβερνάται από τους απογόνους του Ηρακλή ως ρωσικό προτεκτοράτο, τα ρωσικά στρατεύματα θα βρίσκονται μόνιμα στη Γεωργία για την προστασία της χώρας από εξωτερικές απειλές, ένα ποσοστό των φορολογικών εσόδων της Γεωργίας θα καταβαλλόταν στην Αυτοκρατορική κυβέρνηση και οι Γεωργιανοί θα συμμετείχαν σε οποιαδήποτε εκστρατεία στην οποία συμμετείχε η Ρωσία. Η πρεσβεία κατέληξε σε αποτυχία και το γεωργιανό ζήτημα δεν αναφέρθηκε σε μεγάλο βαθμό στη Συνθήκη τού Kουτσούκ-Καϋναρτσά,που συνήφθη μεταξύ της Οθωμανικής και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στις 10 Ιουλίου 1774. Ο Λέβαν επέστρεψε στη Γεωργία τον Αύγουστο τού 1774 χωρίς κάτι άλλο, παρά τη διάκριση τού Τάγματος της Αγ. Άννας, που τού απονεμήθηκε από τη ρωσική κυβέρνηση. Διοικητής Στρατού Επιστρέφοντας στη Γεωργία, ο Λέβαν τοποθετήθηκε το 1774 από τον Ηρακλή Β΄ επικεφαλής της νεοσύστατης μόνιμης συνοριακής δύναμης (morige lashkari), της οποίας το καταστατικό είχε εγκριθεί από το βασιλικό συμβούλιο στις 4 Ιανουαρίου 1773. Αυτός ήταν ένας εμβρυϊκός μόνιμος στρατός, στον οποίο έπρεπε να υπηρετήσουν όλοι οι αρτιμελείς γεωργιανοί υπήκοοι. Ο ενθουσιασμός και το προσωπικό θάρρος τού Λέβαν βοήθησαν, ώστε να γίνει αυτή η δύναμη αποτελεσματικό όργανο, για να αποκρούσει τις αδιάκοπες επιδρομές των ορεσίβιων τού Νταγκεστάν και τού απέφεραν την ιδιότητα του ήρωα. Το 1777 ο Λέβαν, από κοινού με τον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του, τον διάδοχο Γεώργιο (ΙΒ΄), εκστράτευσαν εναντίον τού Γεώργιου, τού εξεγερθέντος δούκα (eristavi) τού Κσάνι, που είχε επιτεθεί στο Κάρτλι με τους μισθοφόρους τού Νταγκεστάν και τον έφερε αλυσοδεμένο στην Τιφλίδα τον Δεκέμβριο του 1777. Ο Ηρακλής κατήργησε το δουκάτο και το ανακήρυξε ως γη τού στέμματος, μοιράζοντας το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειάς αυτού μεταξύ των δύο γιων του, Γεωργίου και Ιούλωνα. Το τέλος Ο πρίγκιπας Λέβαν, σε ηλικία 25 ετών, απεβίωσε στις 5 Φεβρουαρίου 1781 στην έπαυλη τού πρίγκιπα Iοάνε Αμπασίτζε στο χωριό Βεγίνι στο Kακιέτι, κάτω από συνθήκες που δεν έχουν επιλυθεί. Αν και υποψιάστηκαν αμέσως ανθρωποκτονία, η έρευνα για την υπόθεση απέτυχε να αποκαλύψει δολοφόνο. Οι ισχυρισμοί ότι ο Λέβαν μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από τον πρίγκιπα Aσάτ Βατσνάτζε, επειδή δρούσε ελεύθερα με τη σύζυγο εκείνου, ή ότι ο Λέβαν απεβίωσε αφού «έφαγε πολύ σολομό» εκείνη την ημέρα ή ότι δηλητηριάστηκε από τον πρίγκιπα Σερμαζάν Aμπχάζι δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Η υποψία ότι ο Λεβάν έπεσε θύμα πολιτικών δολοπλοκιών συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η απώλεια τού αγαπημένου του γιου ήταν ένα πλήγμα για τον ηλικιωμένο βασιλιά Ηρακλή και ο τακτικός στρατός που διοικούσε ο Λέβαν, κατέρρευσε σταδιακά μετά το τέλος του. Ο Βρετανός ιστορικός του 19ου αι. και αξιωματικός του Ινδικού Στρατού Γουίλιαμ Μόντεϊθ, ο οποίος συνάντησε τον γιο τού Ηρακλή, Αλέξανδρο, στο Ιράν τη δεκαετία του 1820, έγραψε για τον Λέβαν: «Φαινόταν ότι ήταν προικισμένος με τις περισσότερες από τις καλύτερες ιδιότητες και πολλά από τα ταλέντα τού πατέρα του, που θα μπορούσε να ήλπιζε ότι βρήκε σε αυτόν έναν διάδοχο ικανό να κυβερνήσει τη χώρα του, αλλά ο Λέβαν δολοφονήθηκε στο Tελάβ από έναν Γεωργιανό, και μαζί του χάθηκαν οι τελευταίες ελπίδες τού Ηρακλή». Το τέλος τού Λέβαν θρηνήθηκε σε ελεγείες από τους συγχρόνους του ποιητές, όπως ο προσωπικός του φίλος Μπεσίκι, ο Δαβίδ ο Πρύτανης, ο Μόλα Πανάχ Βαγίφ και ο Μόλα Βαλί Βιντάντι. Εξυμνήθηκε και στη λαϊκή ποίηση. Οικογένεια Νυμφεύτηκε το 1774 τη Νίνο (15 Νοεμβρίου 1766 – 1816), κόρη τού πρίγκιπα Kαϊχοσρό Aντρονικασβίλι, mdivanbegi («δικαστή τού Ανωτάτου Δικαστηρίου») και κάποτε γενικού κυβερνήτη της Γκάνγια. Όπως θυμόταν ο εξ αδελφής του ανιψιός, Αλέξανδρος Ορμπελιάνι, σε ένα δοκίμιο τού 1865 για τον Λέβαν, αυτή η πριγκίπισσα αγαπήθηκε πολύ από τον σύζυγό της, αλλά θεωρήθηκε επιπόλαιη και αντιπαθητική από τα άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Μετά το τέλος τού Λέβαν, η Νίνο έζησε χωριστά από τη βασιλική οικογένεια και απεβίωσε στην αφάνεια, στην Τιφλίδα γύρω στο 1816. Ο Λέβαν είχε δύο γιους, που απεβίωσαν νέοι και τα ονόματά τους δεν έχουν καταγραφεί. Βιβλιογραφικές αναφορές Khantadze, Sh. (1983). "ლევან ბატონიშვილი [Levan Batonishvili]" [Georgian Soviet Encyclopedia]. ქართული საბჭოთა ენცილოპედია (in Georgian). Vol. 6. Tbilisi. p. 156. Παραπομπές Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι
19432
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B1
Πελαργόμορφα
Τα Πελαργόμορφα (επιστ. ονομ.: Ciconiiformes (Bonaparte 1854)) αποτελούν μία τάξη της ομοταξίας των Πτηνών. Περιλαμβάνει 6 οικογένειες πουλιών (Πελαργούς, Ερωδιούς, Γύπες του νέου κόσμου, κ.λ.π) και 54 γένη σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη ταξινόμηση. Ιστορία Τα είδη που ανήκουν σε αυτή την τάξη είναι παρόντα στους μύθους και τις δοξασίες των περισσότερων αρχαίων πολιτισμών. Σε μερικούς από αυτούς τα ανυψώνανε σε θεότητες, όπως οι Αιγύπτιοι τον Threskiornis aethiopicus, ενώ είναι γνωστή η δοξασία του Πελαργού που φέρνει τα μωρά. Περιγραφή Τα περισσότερα από τα είδη αυτής της τάξης έχουν ψηλά πόδια για να κινούνται στα ρηχά νερά όπου και βρίσκουν την τροφή τους και μακρύ ράμφος για να μπορούν να πιάνουν τη λεία τους χωρίς να βάζουν το κεφάλι τους κάτω από το νερό. Τρέφονται κυρίως με ψάρια και ασπόνδυλα. Εξαίρεση από αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν τα είδη που ανήκουν στην Οικογένεια Cathartidae και που αποτελούν τους γύπες του νέου κόσμου και έχουν χαρακτηριστικά και συνήθειες σαν τους πιο γνωστούς γύπες της Ευρώπης. Τα είδη που ζούν στις εύκρατες περιοχές είναι μεταναστευτικά. Τα περισσότερα φωλιάζουν σε αποικίες πάνω στα δέντρα ενώ κάποια από αυτά μπορούν να φωλιάσουν και στο έδαφος ή στους καλαμιώνες. Γεωγραφική εξάπλωση Ζούν σε όλες τις ηπείρους (Εκτός από την Ανταρκτική). Τους γύπες του νέου κόσμου τους βρίσκουμε μόνο στην Αμερική ενώ τις υπόλοιπες οικογένειες τις συναντάμε σε όλες τις ηπείρους αν και αποφεύγουν τις ερήμους αφού είναι πουλιά συνδεδεμένα με το γλυκό νερό. Πελαργόμορφα στην Ελλάδα Στην Ελλάδα βρίσκουμε 3 οικογένειες πουλιών αυτής της τάξης που αντιπροσωπεύονται από 14 είδη: Οικογένεια Θρησκειορνιθίδαι (Threskiornithidae) Χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus) Χουλιαρομύτα (Platalea leucorodia) Οικογένεια Πελαργίδαι (Ciconiidae) Μαυροπελαργός (Ciconia nigra) Λευκοπελαργός (Ciconia ciconia) Οικογένεια Ερωδιίδαι (Ardeidae) Ήταυρος (Botaurus stellaris) Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) Νυχτοκόρακας (Nycticorax nycticorax) Κρυπτοτσικνιάς (Ardeola ralloides) Γελαδάρης (Bubulcus ibis) Μαυροτσικνιάς (Egretta gularis) Λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta) Αργυροτσικνιάς (Egretta alba) Σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea) Πορφυροτσικνιάς (Ardea purpurea) Τα είδη των πελαργόμορφων Οικογένεια Ερωδιίδες (Ardeidae) Γένος Agamia Agamia agami Γένος Ardea Ardea alba Σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea) Ardea cocoi Ardea goliath Ardea herodias Ardea humbloti Ardea imperialis Ardea insignis Ardea melanocephala Ardea novaehollandiae Ardea pacifica Ardea picata Πορφυροτσικνιάς (Ardea purpurea) Ardea sumatrana Γένος Ardeola Ardeola bacchus Ardeola grayii Ardeola idae Κρυπτοτσικνιάς (Ardeola ralloides) Ardeola rufiventris Ardeola speciosa Γένος Botaurus Botaurus lentiginosus Botaurus pinnatus Botaurus poiciloptilus Ήταυρος (Botaurus stellaris) Γένος Bubulcus Γελαδάρης (Bubulcus ibis) Γένος Butorides Butorides rufiventris Butorides striatus Butorides sundevalli Butorides virescens Γένος Casmerodius Casmerodius albus Γένος Cochlearius Cochlearius cochlearia Cochlearius cochlearius Γένος Dichromanassa Dichromanassa rufescens Γένος Dupetor Dupetor flavicollis Γένος Egretta Αργυροτσικνιάς (Egretta alba) Egretta ardesiaca Egretta caerulea Egretta dimorpha Egretta eulophotes Λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta) Μαυροτσικνιάς (Egretta gularis) Egretta intermedia Egretta novaehollandiae Egretta rufescens Egretta sacra Egretta thula Egretta tricolor Egretta vinaceigula Γένος Florida Florida caerulea Γένος Gorsachius Gorsachius goisagi Gorsachius leuconotus Gorsachius magnificus Gorsachius melanolophus Γένος Hydranassa Hydranassa tricolor Γένος Ixobrychus Ixobrychus cinnamomeus Ixobrychus eurhythmus Ixobrychus exilis Ixobrychus flavicollis Ixobrychus involucris Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) Ixobrychus novaezelandiae Ixobrychus sinensis Ixobrychus sturmii Γένος Mesophoyx Mesophoyx intermedia Γένος Nyctanassa Nyctanassa violacea Γένος Nycticorax Nycticorax caledonicus Nycticorax goisagi Nycticorax leuconotus Nycticorax magnifica Nycticorax melanolophus Νυχτοκόρακας (Nycticorax nycticorax) Nycticorax violaceus Γένος Pilherodius Pilherodius pileatus Γένος Syrigma Syrigma sibilatrix Γένος Tigriornis Tigriornis leucolophus Γένος Tigrisoma Tigrisoma fasciatum Tigrisoma lineatum Tigrisoma mexicanum Γένος Zebrilus Zebrilus undulatus Γένος Zonerodius Zonerodius heliosylus Οικογένεια Balaenicipitidae Γένος Balaeniceps Balaeniceps rex Οικογένεια Cathartidae Γένος Cathartes Cathartes aura Cathartes burrovianus Cathartes melambrotus Γένος Coragyps Κορακόγυπας Γένος Gymnogyps Κόνδορας της Καλιφόρνιας Γένος Sarcoramphus Βασιλικός γύπας Γένος Vultur Κόνδορας των Άνδεων Οικογένεια Πελαργίδες (Ciconiidae) Γένος Anastomus Anastomus lamelligerus Anastomus oscitans Γένος Ciconia Ciconia abdimii Ciconia boyciana Πελαργός (Ciconia ciconia) Ciconia episcopus Ciconia maguari Μαυροπελαργός (Ciconia nigra) Ciconia stormi Γένος Ephippiorhynchus Ephippiorhynchus asiaticus Ephippiorhynchus senegalensis Γένος Ibis Ibis cinereus Ibis ibis Ibis leucocephalus Γένος Jabiru Ζαμπιρού Γένος Λεπτόπτιλος (Leptoptilos) Leptoptilos crumeniferus Leptoptilos dubius Leptoptilos javanicus Γένος Mycteria Mycteria americana Mycteria cinerea Mycteria ibis Mycteria leucocephala Γένος Xenorhynchus Xenorhynchus asiaticua Οικογένεια Scopidae Γένος Scopus Σφυροκέφαλος (Scopus umbretta) Οικογένεια Θρησκειορνιθίδαι (Threskiornithidae) Γένος Ajaia Ajaia ajaja Γένος Bostrychia Bostrychia carunculata Bostrychia hagedash Bostrychia olivacea Bostrychia rara Γένος Cercibis Cercibis oxycerca Γένος Eudocimus Eudocimus albus Eudocimus ruber Γένος Geronticus Geronticus calvus Φαλακρή ίβιδα Γένος Harpiprion Harpiprion caerulescens Γένος Lophotibis Lophotibis cristata Γένος Mesembrinibis Mesembrinibis cayennensis Γένος Nipponia Nipponia nippon Γένος Phimosus Phimosus infuscatus Γένος Platalea Platalea alba Platalea flavipes Χουλιαρομύτα (Platalea leucorodia) Platalea minor Platalea regia Γένος Plegadis Plegadis chihi Χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus) Plegadis ridgwayi Γένος Pseudibis Pseudibis davisoni Pseudibis gigantea Pseudibis papillosa Γένος Theristicus Theristicus branickii Theristicus caerulescens Theristicus caudatus Theristicus melanopis Γένος Threskiornis Threskiornis aethiopicus Threskiornis melanocephalus Threskiornis molucca Threskiornis spinicollis Βιβλιογραφία Όλα τα πουλιά της Ελλάδας, Έκδοση Ελέυθερου Τύπου με την επιστημονική επιμέλεια της Ε.Ο.Ε. (1996)'' Τα πουλιά της Ελλάδας και της Ευρώπης, Έκδοση Χρυσός τύπος. Των Roger Peterson, Guy Mountfort & P.A.D. Hollom Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία Ζωοποικιλία
418890
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BF%20%CE%A6%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B1
Μιτσούο Φουσίντα
Ο Μιτσούο Φουσίντα (, 3 Δεκεμβρίου 1902 – 30 Μαΐου 1976) ήταν πλοίαρχος στη Αεροπορία του Αυτοκρατορικού Ναυτικού της Ιαπωνίας , και αεροπόρος βομβαρδιστής στο Ιαπωνικό Ναυτικό πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και πιθανόν ο μεγαλύτερος αεροπόρος του εικοστού αιώνα. Εγινε γνωστός γιατι ήταν επικεφαλής του πρώτου κύματος αεροπλάνων που επιτέθηκε στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Υπηρετώντας υπό τον αντιναύαρχο Τσουίτσι Ναγκούμο, (Chūichi Nagumo), διοικητή του στόλου, ο Μιτσούο Φουσίντα ήταν ο σχεδιαστής της επίθεσης. Μετά το πέρας του πολέμου ο Φουσίντα έγινε χριστιανός ευαγγελικός και ταξίδεψε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία του. Εγκαταστάθηκε οριστικά στις ΗΠΑ αλλά δεν έγινε ποτέ Αμερικανός πολίτης. Δημοσιεύσεις Ο Φουσίντα είναι συγγραφέας τριών βιβλίων. Το ένα αφορά στη Ναυμαχία του Μίντγουεϊ, το δεύτερο αφορά σε απομνημονεύματα και το τρίτο στον εκχριστιανισμό του. Midway: The Battle that Doomed Japan, the Japanese Navy's Story με τον Μασατάκε Οκουμίγια. For That One Day: The Memoirs of Mitsuo Fuchida, the Commander of the Attack on Pearl Harbor From Pearl Harbor to Calvary, αρχική δημοσίευση ως From Pearl Harbor to Golgotha. Σημειώσεις παραπομπές Βιβλιογραφία Ιάπωνες στρατιωτικοί
154982
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82
Αγαθήμερος
Ο Αγαθήμερος ο Αλεξανδρεύς ή ο Όρθωνος ήταν πολυμαθής αρχαίος Έλληνας συγγραφέας του 3ου αιώνα μ.Χ. από την Αλεξάνδρεια. Σε αυτόν αποδίνονται τρία περίφημα γεωγραφικά συγγράμματα, που γνώρισαν αλλεπάλληλες εκδόσεις στη νεότερη εποχή (18ος και 19ος αι.). Το πρώτο από αυτά έχει τον τίτλο Γεωγραφίας υποτύπωσις και περιέχει συλλογή σημειώσεων για την ιστορία της ελληνικής Γεωγραφίας, με προσθήκη πινάκων των ανέμων από τον Ερατοσθένη και τον Τιμοσθένη, καθώς και με περιγράμματα νησιών της Μεσογείου. Το δεύτερο σύγγραμμα τιτλοφορείται Διάγνωσις εν επιτομή της εν τη σφαίρα γεωγραφίας. Περιέχει ερμηνευτικές επεξηγήσεις και σχόλια της «πτολεμαείου χαρτογραφίας», δηλαδή του συστήματος που χρησιμοποιούσε ο γεωγράφος και αστρονόμος Κλαύδιος Πτολεμαίος για να κατασκευάζει τους χάρτες του. Το τρίτο σύγγραμμα του Αγαθημέρου φέρει τον τίτλο Υποτύπωσις Γεωγραφίας εν επιτομή και αποτελεί μια περίληψη των επιστημονικών γνώσεων της Γεωγραφίας την εποχή εκείνη. Τα τρία αυτά γεωγραφικά συγγράμματα δείχνουν ότι η επιστημονική Γεωγραφία από την εποχή του Πτολεμαίου και του Στράβωνα (1ος αιώνας π.Χ.) μέχρι τον Αγαθήμερο είχε σημειώσει παραπέρα πρόοδο, και μάλιστα αλματώδη. Παραπομπές Πηγές Ιωάννης Κακαβούλιας: Ελληνική Γραμματολογία (αρχαία και βυζαντινή), εκδ. Νικόδημος, Αθήνα, σελ. 8 Αρχαίοι Έλληνες γεωγράφοι Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς
593844
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%A7%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF
Κυβερνείο Χαουαλλί
Το Κυβερνείο Χαουαλλί ( Muḥāfaẓat Ḥawalli) είναι ένα από τα έξι κυβερνεία του Κουβέιτ, που αποτελείται από τις παρακάτω περιοχές: Χαουαλλί Μπαγιάν Μίσρεφ Μαϊντάν Χαουαλλί Τζαμπρίγια Ρουμαϊθίγια Σαλμίγια Σαλούα Σάαμπ Ο Ναουάζ Αλ-Αχμάντ Αλ-Τζαμπέρ Αλ-Σαμπάχ έγινε κυβερνήτης το 1962. Ο σημερινός κυβερνήτης του κυβερνείου Χαουαλλί είναι ο Αντιστράτηγος Σέιχ Αχμάντ Αλ-Ναουάφ Αλ-Σαμπάχ. Η έκταση είναι 82 τ.χλμ. Μια εκτίμηση για το 2005 ανέφερε τον πληθυσμό του κυβερνείου στα 393.861 άτομα. Εκτίμηση της 31 Δεκεμβρίου 2007 ανέφερε τον πληθυσμό του Χαουαλλί στα 714.876 άτομα. Τον Ιούνιο του 2014, ο πληθυσμός του Χαουαλλί εκτιμάται στα 890.533 άτομα. Αθλητισμός Η Καντσία ΣΚ και Αλ-Σαλμίγια ΣΚ εδρεύουν στο κυβερνείο Χαουαλλί. Αξιοσημείωτα άτομα Αμπνταλάχ Αμπνταλραχμάν Αλρουουαϊσέντ Κάζεμ Αμπάλ Ιμπραήμ Χραϊμπούτ Αμπντουλρασούλ Αμπντουλρεντά Μπεχμπεμπάνι, πρώην Πρόεδρος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την παροχή Νομικών Συμβουλών και τη Νομοθεσία Παραπομπές Χαουαλλι
328802
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%8E%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B1
Ζώσιμος της Τουμάνσκα
Ο Ζώσιμος της Τουμάνσκα (σερβικά: Зосим Тумански ) είναι Άγιος της Σερβικής ορθόδοξης εκκλησίας. Έζησε τον 14ο αιώνα, αρχικά ήταν μοναχός στο όρος Σινά κι ήρθε στη Σερβία κατά τη βασιλεία του Λάζαρου Χρεμπελιάνοβιτς. Γύρω από τον θάνατο του υπάρχει στη Σερβία λαϊκή παράδοση. Σύμφωνα με αυτήν ζούσε ερημίτης σε ένα σπήλαιο, μία ημέρα στην περιοχή κυνηγούσε ο Μίλος Όμπιλιτς και κατά λάθος πλήγωσε με το όπλο του τον ερημίτη. Ο Μίλος τον μετέφερε στο σπίτι του αλλά ο άγιος κατάλαβε ότι ήρθε το τέλος του, ο Μίλος στο σημείο όπου τον έθαψε έχτισε έναν ναό και ένα μοναστήρι, τη σημερινή Μονή Τουμάν. Τα λείψανα του άγιου εντοπίστηκαν στη μονή στις 8 Αυγούστου 1936. Αναφορές Србски свети, Манастир Рукумија, 2000. http://www.pravoslavniforum.com/index.php?topic=2235.60 Σέρβοι άγιοι Σερβία του Μοράβα
375256
https://el.wikipedia.org/wiki/Heisenbug
Heisenbug
Ο όρος Heisenbug είναι όρος της «αργκό» του κλάδου της Πληροφορικής και χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της ύπαρξης ενός σφάλματος λογισμικού που φαίνεται να εξαφανίζεται ή να τροποποιεί τη συμπεριφορά του όταν κάποιος προσπαθεί να το εντοπίσει. Ο όρος είναι ένα λογοπαίγνιο τον όρο «bug» (σφάλμα) και το όνομα του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, του φυσικού που υποστήριξε για πρώτη φορά στην κβαντομηχανική, την επίδραση του παρατηρητή, δηλώνοντας ότι η παρατήρηση ενός συστήματος αναπόφευκτα μεταβάλλει την κατάσταση του. Παρόμοιοι όροι, όπως «bohrbug», «mandelbug», και «schrödinbug» έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για άλλα είδη ασυνήθιστων σφαλμάτων λογισμικού. Ωστόσο, σε αντίθεση με το «heisenbug», οι υπόλοιποι όροι δεν είναι ευρέως γνωστοί. Παραδείγματα Τα «heisenbugs» εμφανίζονται επειδή οι κοινές προσπάθειες για εντοπισμό σφαλμάτων σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή, όπως η εισαγωγή ειδικών δεδομένων ή η εκτέλεση (λογισμικό) σε αποσφαλματωτές, συνήθως τροποποιούν τον κώδικα, αλλάζοντας τις διευθύνσεις μνήμης των μεταβλητών κατά τη διάρκεια εκτέλεσής του. Κοινό παράδειγμα ενός σφάλματος «heisenbug» είναι το σφάλμα που εμφανίζεται όταν το πρόγραμμα μεταγλωττιστεί με έναν μεταγλωττιστή βελτιστοποίησης (ή με παραμέτρους βελτιστοποίησης), αλλά όχι όταν το ίδιο πρόγραμμα μεταγλωττίζεται χωρίς βελτιστοποίηση (όπως γίνεται συχνά κατά την αποσφαλμάτωση). Η διαδικασία αποσφαλμάτωσης, εκτιμά ότι ένα βελτιστοποιημένο πρόγραμμα θα κρατήσει κανονικά κάποιες τιμές στους τους καταχωρητές του επεξεργαστή, αλλά συχνά αυτοί ωθούνται στην κύρια μνήμη. Αυτό μπορεί να επηρεάσει, για παράδειγμα, το αποτέλεσμα πράξεων ή συγκρίσεων μεταξύ αριθμών κινητής υποδιαστολής, καθώς η καταχώρηση της τιμής στη μνήμη μπορεί να έχει μικρότερο εύρος ή ακρίβεια από την τιμή του καταχωρητή. Επίσης, σφάλματα «heisenbug» μπορεί να εμφανιστούν από παρενέργειες σε εκφράσεις ελέγχου που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εκφράσεων-δηλώσεων assertions σε γλώσσες όπως η C και η C ++, καθώς η έκφραση ελέγχου δεν εκτελείται όταν οι δηλώσεις της γλώσσας (assertions) απενεργοποιηθούν στον παραχθέντα κώδικα χρησιμοποιώντας τη μακροεντολή NDEBUG . Άλλες συνηθισμένες αιτίες ύπαρξης σφαλμάτων «heisenbugs» είναι η χρήση μη-αρχικοποιημένων μεταβλητών μέσα στο πρόγραμμα (πρακτική που αλλάζει τη διεύθυνση ή/και την αρχική τιμή κατά τη διάρκεια της αποσφαλμάτωσης), ή η παρακολούθηση δεικτών που μπορεί να δείχνουν σε διαφορετικά σημεία, κατά τη διάρκεια αποσφαλμάτωσης. Oι debuggers συνήθως παρέχουν σημεία διακοπής (breakpoints) ή άλλες διεπαφές χρήστη που προκαλούν εκτέλεση πρόσθετου κώδικα που μπορεί να εκτελεστεί στο παρασκήνιο, και δύναται να αλλάξει την κατάσταση του προγράμματος. Ο χρόνος μπορεί επίσης να είναι ένας παράγοντας ύπαρξης σφαλμάτων «heisenbugs», ιδιαίτερα σε εφαρμογές που χρησιμοποιούν περισσότερα από ένα νήμα. Κατά τη διάρκεια της αποσφαλμάτωσης μπορεί να αλλάζει το χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης σημείων του προγράμματος σε σύγκριση με την κανονική εκτέλεση. Σφάλματα ευαίσθητα στο χρόνο μπορεί να μη συμβούν όταν το πρόγραμμα επιβραδύνεται κατά την εκτέλεση «βήμα-βήμα» των γραμμών του κώδικα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν η συμπεριφορά περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση με μια οντότητα που δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο του αποσφαλματωτή, όπως για παράδειγμα όταν γίνεται αποσφαλμάτωση δικτύων επεξεργασίας πακέτων μεταξύ δύο μηχανημάτων και μόνο το ένα είναι υπό τον έλεγχο του αποσφαλματωτή. Τα σφάλματα «heisenbug» μπορούν να θεωρηθούν αποτέλεσμα της επίδρασης του παρατηρητή στον τομέα της τεχνολογίας πληροφοριών. Σχετικοί Όροι Το «bohrbug», αντίθετα με το «heisenbug», είναι ένα συνηθισμένο σφάλμα. Όπως και το ντετερμινιστικό ατομικό πρότυπο του Μπορ, βάσει του οποίου τα άτομα δεν αλλάζουν τη συμπεριφορά τους και είναι σχετικά εύκολο να εντοπιστούν. Το «mandelbug» (λογοπαίγνιο με το όνομα του Μπενουά Μάντελμπροτ) είναι ένα σφάλμα του οποίου τα αίτια είναι υπερβολικά, πολύπλοκα που αψηφούν την επισκευή, ή η συμπεριφορά του φαίνεται χαοτική ή ακόμα και μη-ντετερμινιστική. Το «schrödinbug» (λογοπαίγνιο με το όνομα του Έρβιν Σρέντινγκερ και τη γάτα του) είναι ένα σφάλμα που εκδηλώνεται με τη λειτουργία του λογισμικού αφού ο προγραμματιστής συμπεράνει ότι ο κώδικας θα ήταν αδύνατο να δουλέψει. Ένα «hindenbug» (λογοπαίγνιο με το όνομα του Hindenburg disaster) είναι ένα σφάλμα με καταστροφική συμπεριφορά. Ιστορία του όρου Ο όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον Jim Gray, σε μια επιστημονική δημοσίευση πάνω στις βλάβες λογισμικού καθώς επίσης το 1986 από τους Jonathan Clark και Zhahai Stewart στην mailing list (later Usenet news group) comp.risks. Ο Bruce Lindsay, ερευνητής της IBM, επιβεβαίωσε σε μια συνέντευξη το 2004 ACM Queue ότι ήταν παρών όταν ο όρος «heisenbug» ορίστηκε αρχικά. Μια προγενέστερη αναφορά του έγινε στο ACM το 1983. Παραπομπές Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Γκρέις Μάρει Χόπερ, η δημιουργός του όρου "bug" The Heisenberg Debugging Technology A Story About Magic Προγραμματισμός Μηχανική λογισμικού
649746
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B7%20%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
Καμίτσανη Θεσπρωτίας
Η Καμίτσανη είναι ημιορεινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Θεσπρωτίας σε υψόμετρο 420 μέτρα. Γεωγραφία - Ιστορία Η Καμίτσανη βρίσκεται στα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία, στις νότιες πλαγιές από τα Όρη Τσαμαντά ή Μουργκάνα και σε απόσταση 31,5 χλμ. Β.-ΒΑ. από τους Φιλιάτες. Έχει χαρακτηριστεί από το 1978 με το ΦΕΚ 594Δ - 10/11/1978 ως παραδοσιακός οικισμός. Στην βορινή άκρη του οικισμού και στο δρόμο προς το χωριό Τσαμαντά (σε απόσταση 2 χλμ. ΒΔ.) είναι κτισμένος ο ναός του Αγίου Γεωργίου Καμίτσανης που θεωρείται σημαντικό θρησκευτικό αξιοθέατο της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου. Υπήρξε μετόχι της μονής Γηρομερίου με άγνωστη χρονολογία ίδρυσης, ο ναός που αποτελούσε το καθολικό είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος, χρονολογείται στα 1773 και διακοσμείται με αξιόλογες αγιογραφίες του 1789 καθώς και ξυλόγλυπτο τέμπλο (τέλη 18ου αιώνα). Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1961 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Τσαμαντά. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» μαζί με τον Τσαναντά αποτελούν την τοπική κοινότητα Τσαμαντά που ανήκει στη δημοτική ενότητα Φιλιατών του δήμου Φιλιατών και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 25 μόνιμους κατοίκους. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Άγιος Γεώργιος Καμίτσανης - Τσαμαντά στο https://www.youtube.com Παραπομπές Χωριά του νομού Θεσπρωτίας Δήμος Φιλιατών
631958
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%8A-%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
Αϊ-Γιάννης Θολής Αιτωλοακαρνανίας
Ο Αϊ-Γιάννης ή Άγιος Ιωάννης είναι πολύ μικρή ακατοίκητη νησίδα στον Πατραϊκό κόλπο και στη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου - Αιτωλικού η οποία βρίσκεται βόρεια της νησίδας Έξω Λούρος και μέσα στην λιμνοθάλασσα Θολής, μιας από τις έξι ενότητες που διαμορφώνουν τη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου - Αιτωλικού. Επάνω στη νησίδα υπάρχει το ερειπωμένο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη το οποίο αναφέρεται και ως Άγιος Ιωάννης της Θολής. Δίπλα του βρίσκεται ερειπωμένος διώροφος πύργος με πολεμίστρες και ζεματίστρα πάνω από την είσοδό του. Η νησίδα υπήρξε μετόχι της Ιεράς Μονής Ταξιαρχών Νεοχωρίου και στον πύργο παλιότερα διέμενε καλόγερος του μοναστηριού. Παραπομπές Νησιά του Πατραϊκού κόλπου Ακατοίκητα νησιά
719347
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC
Μαριπασουλά
Το Μαριπασουλά (γαλλικά: Maripasoula) είναι γαλλική κοινότητα στον υπερπόντιο νομό και περιοχή της Γαλλικής Γουιάνας. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μαριπασουλιέν (γαλλικά: Maripasouliens). Παραπομπές Κοινότητες της Γαλλικής Γουιάνας
41418
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82
Γεώργιος Τοπάλης
Ο Γεώργιος Τοπάλης (; - Πάτρα 1954), ήταν σταφιδέμπορος και δήμαρχος Πατρέων. Βιογραφία Ήταν παντρεμένος με την Σοφία Κόλλα, κόρη του Ανδρέα Κόλλα, και είχε ένα γιό, τον Ιωάννη. Στις 18 Αυγούστου 1920 ανέλαβε δήμαρχος Πατρέων ως διάδοχος του προηγούμενου δημάρχου που παύθηκε από την Κυβέρνηση. Στη θέση αυτή παρέμεινε για τρεις μήνες. Στις επόμενες εκλογές(1925) ήταν υποψήφιος δήμαρχος, αλλά συγκέντρωσε μόνο 11%. Χρημάτισε πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Πατρών από το 1911 μέχρι και το 1946. Πέθανε τον Απρίλιο του 1954 και άφησε την προσωπική του βιβλιοθήκη στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών. Το 1988 ιδρύθηκε το ίδρυμα «Ιωάννου και Ευτέρπης Τοπάλη» με σκοπό την άνοδο του πνευματικού επιπέδου των φοιτητών. Παραπομπές Βιβλιογραφία Πέτρος Ψωμάς, Δήμαρχοι Πατρέων 1836-2006, Εκδόσεις "Το Δόντι", Πάτρα 2007 ISBN 978-960-88046-2-3 Δήμαρχοι Πατρών Έλληνες ευεργέτες
534632
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%20%CE%A6%CE%9A
Έστερσουντ ΦΚ
Η Έστερσουντ ΦΚ (σουηδικά: Östersunds FK, ) είναι επαγγελματικός ποδοσφαιρικός σύλλογος που βρίσκεται στο Έστερσουντ της Σουηδίας. Ιδρύθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1996 ως συνεργασία μεταξύ των συλλόγων ΙΦΚ Έστερσουντ και Όπε ΙΦ. Τα χρώματα της ομάδας, που αντανακλώνται και στις φανέλες της, είναι το μαύρο και το κόκκινο. Διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες της στη Γέμτλαντ Αρένα. Από τη δημιουργία της, η ομάδα αγωνίστηκε ως επί το πλείστον στην τρίτη βαθμίδα του σουηδικού ποδοσφαίρου, αλλά το 2013 η Έστερσουντ πέτυχε την άνοδο στο δεύτερο επίπεδο, τη Σούπερεταν, για πρώτη φορά μετά από δύο συνεχόμενες προσπάθειες. Επιτυχίες Η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, της μικρής Σουηδικής πόλης, που ιδρύθηκε μόλις το 1996 και το 2017 για την 2η φάση της διοργάνωσης Europa league, απέκλεισε την ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. Θεσσαλονίκης. Πρωταθλήματα Ντιβίζιον 1 Νόρα Πρωταθλήτρια (1): 2012 Κύπελλα Κύπελλο Σουηδίας Κυπελλούχος (1): 2016–17 Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ποδοσφαιρικές ομάδες Σουηδίας Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1996
785332
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%A7%CF%8E%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CF%8D%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%85
Άγιος Ιωάννης Θεολόγος Χώρας Κύθνου
Ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος είναι Ορθόδοξος Χριστιανικός Ναός στη Χώρα της Κύθνου. Θέση και περιγραφή Βρίσκεται στη θέση Πανωχώρι, πλησίον της Πλατείας Μαζαράκη. Είναι τυπικό δείγμα ναοδομίας της Κύθνου και χαρακτηρίζεται διατηρητέο ιστορικό μνημείο.Ο Ναός είναι βυζαντινού ρυθμού με μονόχωρο συνεπτυγμένο σταυροειδή με τρούλο, ξυλόγλυπτο τέμπλο, αξιόλογες αγιογραφίες και μεταβυζαντινές εικόνες. Στη νότια εξωτερική πλευρά, πάνω από τη νότια είσοδο υπάρχει εντοιχισμένο ηλιακό ρολόι. Ιστορικά στοιχεία Ανακαινίσθηκε το 1846 με δαπάνη του ιερέως και διδασκάλου Γεωργίου Αισωπίδου. Εκείνη την εποχή ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου διακοσμήθηκε με αγιογραφίες. Αγιογράφηση Πλουτίστηκε με πολυτελή ιερά σκεύη αρίστης Ρωσικής Τέχνης, με δαπάνες του Πανοσιολογιωτάτου Μελετίου Βαϊανέλλη, ο οποίος  εκείνη την εποχή διέμενε στο Κίεβο. Υπάρχουν δυο εικόνες έργα του αγιογράφου Δημητρίου Χαλκιώτου. Η μία αναπαριστά την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, ο οποίος βρίσκεται σε κατάνυξη. Η άλλη εικόνα αναπαριστά την Παναγία με τον Ιησού αγκαλιά, την Ελισάβετ με αγκαλιά τον Ιωάννη, την Αγία Άννα και τη Μαρία. Ο Ιησούς, η Μαρία και ο Ιωάννης αναπαριστώνται σε παιδική ηλικία. Κύριο χαρακτηριστικό της εικόνας αυτής είναι ότι οι Άγιοι δεν κάθονται σε θρόνο, όπως συνηθίζεται, αλλά είναι βαδίζοντες καθώς και ότι επικρατούν ζωηρά χρώματα. Παραπομπές Πηγές Ιωάννης
795231
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B1
Ακαθάριστο εθνικό εισόδημα
Το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα (ΑΕΕ), παλαιότερα γνωστό ως ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ), είναι το συνολικό εγχώριο και εξωτερικό προϊόν που διεκδικούν οι κάτοικοι μιας χώρας, το οποίο αποτελείται από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), συν τα εισοδήματα των συντελεστών παραγωγής από κατοίκους εξωτερικού, μείον εισόδημα που αποκτάται στην εγχώρια οικονομία από μη κατοίκους. Η σύγκριση του ΑΕΕ με το ΑΕΠ δείχνει τον βαθμό στον οποίο το ΑΕΠ μιας χώρας αντιπροσωπεύει την εγχώρια ή διεθνή δραστηριότητα. Το ΑΕΕ αντικατέστησε σταδιακά το ΑΕΠ στις διεθνείς στατιστικές. Ενώ είναι εννοιολογικά πανομοιότυπο, υπολογίζεται διαφορετικά. Το ΑΕΕ είναι η βάση υπολογισμού του μεγαλύτερου μέρους των εισφορών στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Φεβρουάριο του 2017, το ΑΕΠ της Ιρλανδίας διαστρεβλώθηκε τόσο πολύ από τα εργαλεία φορολογικού σχεδιασμού της βασικής διάβρωσης και μετατόπισης κερδών (ΒΔΜΚ) των πολυεθνικών των ΗΠΑ, ώστε η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας αντικατέστησε το ιρλανδικό ΑΕΠ με μια νέα μέτρηση, το Ιρλανδικό Τροποποιημένο ΑΕΕ. Το 2017, το ιρλανδικό ΑΕΠ ήταν 162% του Ιρλανδικού Τροποποιημένου ΑΕΕ. Δείτε επίσης Καθαρό εθνικό εισόδημα Εθνικό εισόδημα Ακαθάριστο εθνικό εισόδημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν Παραπομπές Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν
818277
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BA%20%CE%A3%CE%BD%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81
Ζακ Σνάιντερ
Ο Ζάκαρι Έντουαρντ Σνάιντερ (Zack Edward Snyder, 1 Μαρτίου 1966) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και διευθυντής φωτογραφίας. Έκανε το ντεμπούτο του σε μεγάλου μήκους ταινία το 2004 με Το Ξύπνημα των Νεκρών, ένα ριμέικ της ομώνυμης ταινίας τρόμου του 1978. Από τότε, έχει σκηνοθετήσει ή παραγάγει πολλές ταινίες κόμικ και υπερήρωες, συμπεριλαμβανομένων των 300 (2007) και Watchmen (2009), καθώς και της ταινίας Superman που ξεκίνησε το Εκτεταμένο Σύμπαν της DC, Άνθρωπος από Ατσάλι (2013) και τις συνέχειες του, Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης (2016) και Justice League (2017). Η αρχίκή έκδοση του Justice League κυκλοφόρησε το 2021. Σκηνοθέτησε επίσης την ταινία κινουμένων σχεδίων υπολογιστή Ο Θρύλος των Ιπτάμενων Φρουρών (2010), την ψυχολογική ταινία δράσης Sucker Punch (2011) και την ταινία ληστείας ζόμπι Army of the Dead (2021). Το 2004 ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής The Stone Quarry (παλαιότερα γνωστή ως Cruel and Unusual Films) μαζί με τη σύζυγό του Ντέμπορα Σνάιντερ και τον συνεργάτη παραγωγής Γουέσλι Κόλερ. Φιλμογραφία Ταινίες Εκτελεστικός παραγωγός Παραπομπές Αμερικανοί φεμινιστές Αμερικανοί σκηνοθέτες κινηματογράφου Αμερικανοί παραγωγοί ταινιών Αμερικανοί σεναριογράφοι
797696
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%20%CE%99%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
Καλαμονάρι Ικαρίας
Το Καλαμονάρι είναι μικρός συνοικισμός του Μαγγανίτη στην Ικαρία και την Περιφερειακή Ενότητα Ικαρίας. Βρίσκεται προς τα νοτιοανατολικά παράλια του νησιού, στις βορειοανατολικές πλαγιές του όρους Μέλισσα σε υψόμετρο 254 μέτρα ενώ απέχει περίπου 28 χλμ. Ν.-ΝΔ. από τον Άγιο Κήρυκο και λιγότερο από 1 χλμ. ΒΔ. από τον Μαγγανίτη με τον οποίο αποτελούν την ομώνυμη κοινότητα που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ευδήλου του Δήμου Ικαρίας ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφησαν 15 κάτοικοι. Απογραφές πληθυσμού Παραπομπές Δήμος Ικαρίας
38636
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82
Τσάμικος
Ο Τσάμικος είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός. Χορεύεται σε κύκλο με ρυθμό . Παλιότερα ο τσάμικος χορευόταν μόνο από άνδρες, αλλά στη σύγχρονη εποχή παίρνουν μέρος και γυναίκες. Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τη λέξη τσάμης, που σημαίνει "ψηλός", και αναφέρεται μεταφορικά στο λεβέντικο ανάστημα που κατά παράδοση διαθέτουν οι χορευτές, αφού "τσάμι" λέγεται το έλατο ή πεύκο σε ορισμένες περιοχές. Ονομάζεται επίσης και Κλέφτικος, καθώς χορεύονταν από τους Κλέφτες την εποχή της Τουρκοκρατίας. Περιγραφή χορού Ο χορός έχει τα ίδια βήματα καθ' όλη τη διάρκεια της μουσικής και δεν αλλάζουν τα βήματα κάποια στιγμή ενώ χορεύεται. Το άτομο που χορεύει στη μία άκρη και οδηγεί τους άλλους, συνηθίζει να κάνει φιγούρες. Έτσι ο χορός επικεντρώνεται κυρίως στον «πρώτο» - π.χ. μπορεί να σταματάει το χορό και να αρχίζει να κάνει φιγούρες, και τότε οι άλλοι μένουν στάσιμοι και παρακολουθούν το άτομο αυτό, και μετά μπορεί να συνεχίσει το χορό με τα κανονικά βήματα, χωρίς να χορεύει μόνο ο πρώτος αλλά όλοι μαζί. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Οδηγίες χορού στα ελληνικά Μουσική του χορού Τσάμικος (μορφές αρχείων:mp3 και real audio) Οδηγίες χορού για το Τσάμικο στα αγγλικά (4η πηγή) Ελληνικοί χοροί
670673
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%92%27%20%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%A1%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CE%BF%CF%81%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF
Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Τορόντο
Το Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Τορόντο (αγγλικά: Toronto Film Critics Award For Best Suporting Actor) είναι ένα βραβείο που απονέμεται από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Τορόντο για να τιμήσει έναν ηθοποιό που έχει επιδείξει εξαιρετική απόδοση σε υποστηρικτικό ρόλο. Νικητές 2000s 2010s Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Τορόντο
771121
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AD%CF%81
Ετραμπιέρ
Το Ετραμπιέρ (γαλλικά: Étrembières) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Άνω Σαβοΐας, στη διοικητική περιοχή της Ωβέρνης-Ρον-Αλπ. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Ετραμπιερουά (γαλλικά: Étrembièrois). Παραπομπές Κοινότητες της Άνω Σαβοΐας
621863
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A1%CE%B1%CF%88%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CE%B1%CF%81.%202%20%CF%83%CE%B5%20%CE%9D%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CE%AF%CE%B5%CF%83%CE%B7%20%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BD%CE%B1
Ουγγρική Ραψωδία αρ. 2 σε Ντο δίεση ελάσσονα
H Ουγγρική Ραψωδία αρ. 2 σε Ντο δίεση ελάσσονα, S.244/2 είναι έργο του Φραντς Λιστ, το δεύτερο από το σετ 19 έργων του, ονόματι Ουγγρικές Ραψωδίες, το οποίο είναι και το πιο γνωστό μακράν από κι από τα 19. Το έργο γράφτηκε το 1847 και αφιερώθηκε στον Κόντε Λάσλο Τελέκι. Πρώτη φορά δημοσιεύθηκε ως σόλο και όχι ως μέρος του συνολικού έργου, το 1851. Ήδη από την εποχή του, είχε αποκτήσει δημοτικότητα και παιζόταν συχνά. Το έργο διαθέτει δύο διακριτά μέρη, το πρώτο, το lassan, το οποίο απομακρύνεται σιγά σιγά από τον οπλισμό και πάει στη Ντο ελάσσονα, και το οποίο είναι πιο δραματικό και σκοτεινό από το δεύτερο μέρος. Το δεύτερο μέρος (friska) αρχίζει με Φα δίεση ελάσσονα, αλλά σε πολλές περιπτώσεις παίζονται θέματα του πρώτου μέρους. Το έργο έχει ενορχηστρωθεί και για ορχήστρα, από τους Λιστ και Ντόπλερ. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά έργα του συνθέτη, το οποίο δε έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Free sheet music from Cantorion.org Hungarian Rhapsody #2, Lassan & Friska CC-licensed free recording from archive.org Συνθέσεις του 1847 Συνθέσεις σε Ντο δίεση ελάσσονα Μουσική αφιερωμένη σε αριστοκράτες
482846
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82
Νότιος κιτρινόραμφος βούκερος
Ο νότιος κιτρινόραμφος βούκερος είναι ένας μεσαίου μεγέθους βούκερος του γένους Tockus που ζει στη Νότια Αφρική. Η επιστημονική του ονομασία είναι Tockus leucomelas και δεν περιλαμβάνει υποείδη. Μορφολογία Ο νότιος κιτρινόραμφος βούκερος είναι ένα μεσαίου μεγέθους πουλί. Έχει μήκος 45 εκ. από το ράμφος ως την ουρά και βάρος 132–242 γραμμάρια. Ξεχωρίζει από το χαρακτηριστικό μακρύ κυρτό προς τα κάτω κίτρινο ράμφος του, που είναι πολύ μεγάλο σε σχέση με το σώμα του και μπορεί να φτάσει το 1/6 του συνολικού μήκους του σώματός του. Τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά αλλά υπάρχει επικάλυψη μεταξύ των δύο φύλων. Η διαφορά του μεγέθους στο ράμφος είναι ένας αρκετά αξιόπιστος τρόπος διαφοροποίησης των φύλων των άγριων βούκερων. Το χρώμα τους στο στήθος και την κοιλιά τους είναι λευκό, ενώ στο λαιμό και στο κεφάλι σκούρο γκριζωπό με λευκές διακοπές. οι φτερούγες έχουν μαύρο χρώμα με λευκά μπαλώματα που προκαλούν αντίθεση. Κατανομή & βιότοπος Ο νότιος κιτρινόραμφος βούκερος είναι επιδημητικό είδος στις ξηρές ανοιχτές σαβάνες, αλλά είναι επίσης εν μέρει και σε δάση με ακακία. Μπορεί να βρεθεί σε όλα τα μήκη της Αφρικής από την Αγκόλα και τη Ναμίμπια μέχρι τη Μοζαμβίκη και τη Νατάλ, περνώντας από την Μποτσουάνα, τη Ζιμπάμπουε και τη βόρεια Νότια Αφρική. Συμπεριφορά Είναι ημερόβιο είδος, μιας και δραστηριοποιείται από το πρωί ως το απόγευμα. Το βράδυ κοιμούνται στα ψηλά κλαδιά ενός δέντρου. Μπορεί να βρεθεί μοναχικό ή σε ζευγάρια ή σε μικρά κοπάδια. Τείνουν όμως γενικά να είναι μοναχικοί εκτός αν είναι η περίοδος αναπαραγωγής, η εποχή της ωοτοκίας ή αν υπάρχει τοπική μετανάστευση κατά τη διάρκεια της εποχής της ξηρασίας. Τα ζευγάρια είναι κυρίως μονογαμικά και έχουν έναν καθαρό καταμερισμό των εργασιών ανάμεσα στα αρσενικά και τα θηλυκά. Εάν άλλοι βούκεροι πλησιάζουν την φωλιά, το ζευγάρι βγάζει δυνατούς θορύβους όπου σιγά σιγά δυναμώνουν σε ένταση και ρυθμό και, όταν κορυφωθούν, ανοίγουν τα φτερά σαν βεντάλιες, εκτείνοντας τις ουρές σαν να κάνει υπόκλιση. Τροφή Ο νότιος κιτρινόραμφος βούκερος ψάχνει τη τροφή του στο έδαφος ή σε θάμνους. Τρέφεται κυρίως με αρθρόποδα, περιλαμβάνοντας τερμίτες, σκαθάρια, ακρίδες και κάμπιες. Πινακοθήκη Παραπομπές Βουκερωτίδες Πτηνά της Αφρικής
597426
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CE%B1
Ερρίκος της Βιγιένα
Ο Ερρίκος, ισπαν. Villena (1400 - 15 Ιουνίου 1445) από τον Οίκο της Τραστάμαρα ήταν 1ος δούκας της Βιγιένα (συζυγικώ δικαιώματι, jure auxoris), 4ος κόμης τού Αλμπουρκέρκε, κόμης τού Αμπούριας και μεγάλος Μάγιστρος τού Τάγματος τού Σαντιάγκο. Βιογραφία Ήταν ο τρίτος γιος τού Φερδινάνδου Α΄ της Αραγωνίας και της Ελεονώρας των Τραστάμαρα, κόρης τού Σάντσο-Αλφόνσου 1ου κόμη τού Αλμπουρκέρκε. Η μητέρα του έγινε 3η κόμισσα τού Αλμπουρκέρκε. Μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν ο Αλφόνσος Ε΄ της Αραγωνίας, η Μαρία και ο Ιωάννης. Οι γονείς του τού άφησαν ιδιοκτησίες στην Καστίλη. Από νέος εισήλθε στην Αυλή της Καστίλης, όπου ο θείος του Ερρίκος Γ΄ της Καστίλης τού εξασφάλισε μία θέση στο βασ. Συμβούλιο τού γιού του Ιωάννη Β΄. Το 1409 απεβίωσε ο Λορένθο Σουάρεθ δε Φιγουερόα μεγάλος Μαγίστρου τού Τάγματος τού Σαντιάγκο. Αν και ο Ερρίκος ήταν 9 ετών, τον διαδέχθηκε. Το 1418 απεβίωσε η Αικατερίνη των Ανζού-Λάνκαστερ, σύζυγος τού Ερρίκου Γ΄ και ο νεαρός Ερρίκος φιλοδόξησε να επηρεάσει τον 13ετή εξάδελφό του Ιωάννη Β΄ και να λάβει μέρος στην εξουσία της Καστίλης. Ο Ερρίκος νυμφεύτηκε την Αικατερίνη, αδελφή τού Ιωάννη Β΄. Ο γάμος ήταν μέρος συμφωνίας, όπου η αδελφή του Ερρίκου, η Μαρία παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ και ο αδελφός του Αλφόνσος Ε΄ νυμφεύτηκε τη Μαρία (αδελφή τού Ιωάννη Β΄). Ο γάμος του αύξησε τη δύναμή του και ο Ιωάννης Β΄, που ένοιωθε πως απειλείται από αυτήν, ζήτησε την υποστήριξη τού Άλβαρο δε Λούνα δούκα τού Τρουχίγιο. Το 1420 με τη βοήθεια ευγενών πολιόρκησε το κάστρο πού διέμενε ο Ιωάννης Β΄, ισχυριζόμενος ότι ο Άλβαρο δε Λούνα απήγαγε τον βασιλιά, τού οποίου ζήτησε την παράδοση. Όμως ο Ερρίκος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για προδοσία. Φυλακίστηκε στο κάστρο Μόρα και με τις προσπάθειες τού Αλφόνσου Ε΄ ελευθερώθηκε και εξορίστηκε. Το 1427 ο Άλβαρο δε Λούνα έπεσε σε δυσμένεια και ο Ερρίκος ανέλαβε κάποια από την πρότερη δύναμή του. Αυτός και η σύζυγός του επέστρεψαν στην Καστίλη, διεκδίκησαν το δουκάτο της συζύγου του, αυτό της Βιγιένα και το έλαβαν καθώς και την υπόλοιπη προίκα της. Το 1429 ο Αλφόνσος Ε΄ και ο αδελφός του Ιωάννης, σύζυγος της βασίλισσας της Ναβάρρας, κήρυξαν τον πόλεμο στην Καστίλη· ο Ερρίκος τους υποστήριξε. Όμως με τις προσπάθειες της αδελφής τους Μαρίας, η ρήξη αποσοβήθηκε. Τότε ο Ερρίκος έπρεπε να διαφύγει πάλι και ζήτησε καταφύγιο στη Νάπολη, της οποίας ο Αλφόνσος Ε΄ διεκδικούσε το στέμμα. Το 1435 τα δύο αδέλφια πολέμησαν μαζί, αλλά φυλακίστηκαν· χάρη στις προσπάθειες της αδελφής τους Μαρίας, ελευθερώθηκαν. Όταν το 1435 απεβίωσε η μητέρα του, ο Ερρίκος κληρονόμησε την κομητεία τού Αλμπουρκέρκε & Αμπούριας. Μετά από μία εξέγερση των ευγενών στην Καστίλη, επέστρεψε εκεί το 1438 για να λάβει μέρος και συγκρούστηκε ένοπλα με τον Ιωάννη Β΄. Το 1439 απεβίωσε η σύζυγος τού Ερρίκου και ο Ιωάννης Β΄ κατέλαβε το δουκάτο της Βιγιένα. Το 1445 ο Ερρίκος συνέδραμε τον αδελφό του Ιωάννη στον πόλεμο εναντίον τού Ιωάννη Β΄ και έλαβε μέρος στη μάχη τού Ολμέδο. Υπάρχει η άποψη ότι ο Ιωάννης θα κατακτούσε τη νότια Καστίλη και θα έκανε εκεί βασιλιά τον Ερρίκο. Όμως ο τελευταίος πληγώθηκε θανάσιμα. Οικογένεια Νυμφεύτηκε πρώτα το 1418 την εξαδέλφη του Αικατερίνη των Τραστάμαρα, κόρη τού Ερρίκου Γ΄ της Καστίλης. Δεν απέκτησαν απογόνους και η Αικατερίνη, κατά τη γέννηση ενός θνησιγενούς τέκνου της, απεβίωσε το 1439. Σύντομα μετά ο Ερρίκος έκανε δεύτερο γάμο με τη Βεατρίκη δε Πιμέντελ και είχε τέκνο: Ερρίκος 1445-1522, κόμης τού Αμπούριες, 1ος δούκας της Σεγόρβε. Πρόγονοι Παραπομπές Οίκος της Τραστάμαρα
700861
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82
Μαυρίκιος της Νάπολης
Ο Μαυρίκιος (Maurenzio) ήταν βυζαντινός αξιωματούχος, και δουξ της Νάπολης περίπου το 598 - 599, επίσημα είχε και τον τίλο του δουξ Καμπανίας και του magistri militum με έδρα την Νεάπολις. Η Νάπολη τότε διοικητικά ανήκε στο Εξαρχάτο της Ραβέννας και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, διάδοχος του ήταν ο Γκουντελίσκους. Στα τέλη του 6ου αιώνα οι Λομβαρδοί επιβουλεύονταν την περιοχή, τότε ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ ζήτησε την διαμεσολάβηση του επισκόπου Ραβέννας να ζητήσει από τον έξαρχο Ρωμανό να διορίσει έναν δούξ . Ο Μαυρίκιος στάλθηκε έπειτα από το αίτημα του Πάπα Γρηγόριου Α΄ από την Κωνσταντινούπολη στην Νάπολη να αναλάβει διοικητής της. Ο Μαυρίκιος το πρώτο που έκανε ήταν να ενισχύσει τις οχυρώσεις. Μολυβδόβουλο του Μαυρίκιου έχει βρεθεί στην Ρώμη και φυλάσεται σήμερα στο Βατικανό. Παραπομπές Βυζαντινοί διοικητές της Νάπολης Βυζαντινοί δούκες Βυζαντινοί του 6ου αιώνα Δούκες της Νάπολης
746395
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%BF%20%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
Δήλησο Εύβοιας
Το Δήλησο είναι παραθαλάσσιος οικισμός στην Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας με υψόμετρο 10 μέτρα. Βρίσκεται στη νότια Εύβοια και την περιοχή των Στύρων ενώ απέχει 82 χλμ. ΝΑ. από τη Χαλκίδα και 38 χλμ. ΒΔ. από την Κάρυστο (έδρα του δήμου) και 9 χλμ. ΒΔ. από τα Στύρα. Αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά ως ξεχωριστός οικισμός το 1981 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Νέων Στύρων. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με τα Νέα Στύρα, το Βαθύρεμα, τις Κουβέλλες, τη Ζωοδόχο Πηγή και τα Κελλιά αποτελούν την τοπική κοινότητα Νέων Στύρων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Στυρέων του Δήμου Καρύστου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 28 κατοίκους. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Φωτογραφία από την παραλία του Δήλησο από τον ιστότοπο https://infomust.gr/ Χωριά του νομού Εύβοιας Δήμος Καρύστου
274550
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85
Παναγιώτης Χατζηαντώνογλου
Ο Παναγιώτης Χατζηαντώνογλου (γεν. Αιγάλεω 1946) είναι έλληνας εκπαιδευτικός και παράλληλα ποιητής, συγγραφέας, συλλέκτης και μελετητής του ελληνικού λαϊκού και παραδοσιακού τραγουδιού. Με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, από όπου οι γονείς του ήλθαν στην Ελλάδα σαν πρόσφυγες, ο Χατζηαντώνογλου σπούδασε στη Μαράσλειο και το 1973 διορίσθηκε στη δημόσια εκπαίδευση, όπου υπηρέτησε στην Πρωτοβάθμια βαθμίδα έως το 2007 που συνταξιοδοτήθηκε ως Προϊστάμενος "Επί Τιμή". Το πιο χαρακτηριστικό του έργο είναι "Η δισκογραφία των τραγουδιών του Στ. Καζαντζίδη", με την οποία ασχολήθηκε επί σειρά ετών, που κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Asante και εμπεριέχει έναν εμπεριστατωμένο κατάλογο όλων των τραγουδιών του αείμνηστου καλλιτέχνη από δίσκους 33 στροφών, ψηφιακούς δίσκους, αλλά και τους τίτλους έως και τους πρώτους στίχους τους. Ασχολήθηκε με τη νεοελληνική λογοτεχνία και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και της επαρχίας. Όλα του τα ποιήματα τα δημοσίευε υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Πάνος Ατταλιώτης", τιμώντας την μικρασιατική του καταγωγή. Ενδεικτική εργογραφία "Ροδοπέταλα στο Πέλαγος" (1971) "Ο Θεός της Λευτεριάς" (1971) "Γυμνασίες" (1972) "Μνημόσυνο Μικρασίας" (1972) "Ερωτογραφίες" (1973) "Νύξεις" (1979) "Παγκόσμιο Μήνυμα" (1991) "Κωστής Παλαμάς, ο ποιητής μιας γενιάς" (1993) "Μνήμες από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας" (1995) "Κώστας Βάρναλης (το ξυπνητήρι του λαού)" (1995) "Γιάννης Ρίτσος (ο βάρδος της ρωμιοσύνης)" (1996) "Το Αιγάλεω στο λαϊκό τραγούδι" (1998) "Η Μικρασιατική Καταστροφή στη νεοελληνική ποίηση" (2002) "Η δισκογραφία των τραγουδιών του Στέλιου Καζαντζίδη" (2009) "Τα Ποντιακά Τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη" (Λιοτρόπια, 2019, I.S.B.N. 9786188437906) Πηγές "Τέχνης έργα και πρόσωπα του Αιγάλεω", έκδοση Δήμος Αιγάλεω 2006 "Το αλφαβητάρι του Αιγάλεω, μια πόλη μια ιστορία", έκδοση "Ι.Λ.Ο.Α." 2011, ISBN 978-960-93-2971-2 Παραπομπές Έλληνες συγγραφείς
573636
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%93%CE%AD%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1
Αρκτική Γέφυρα
Η Αρκτική Γέφυρα ή Γέφυρα της Αρκτικής Θάλασσας είναι εποχική θαλάσσια διαδρομή μήκους 6.700 χιλιομέτρων, που συνδέει τη Ρωσία με τον Καναδά και συγκεκριμένα το ρωσικό λιμάνι Μούρμανσκ με το λιμάνι του Τσώρτσιλ της Μανιτόμπα στον Κόλπο Χάντσον. Το Τσώρτσιλ είναι ο μόνος κύριος λιμένας στη βόρεια ακτή του Καναδά και δεν έχει οδικές συνδέσεις με τον υπόλοιπο Καναδά. Είναι το βόρειο άκρο του σιδηροδρόμου του Κόλπου του Χάντσον και είναι χρήσιμη σύνδεση για την εξαγωγή σιτηρών από τα καναδικά λιβάδια στις ευρωπαϊκές αγορές. Το λιμάνι του Μούρμανσκ στον ελεύθερο από πάγο κόλπο Κόλα συνδέεται σιδηροδρομικά με την Αγία Πετρούπολη και την υπόλοιπη Ευρώπη. Το Μουρμάνσκ συνδέεται επίσης με την υπόλοιπη Ρωσία με τον αυτοκινητόδρομο M18 Κόλα. Η Ρωσία έχει δείξει έντονο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της διαδρομής της Αρκτικής Γέφυρας. Εάν αναπτυχθεί (μαζί με το βορειοδυτικό πέρασμα) θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως σημαντική εμπορική διαδρομή μεταξύ της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο τύπου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Οτάβα, τον Σεργκέι Χουντουιάκοφ, το άνοιγμα της εμπορικής διαδρομής έχει καταστεί δυνατό από την υποχώρηση του Αρκτικού πάγου. Επί του παρόντος, η διαδρομή είναι εύκολη στη πλοήγηση περίπου τέσσερις μήνες του έτους. Η ιδέα μιας "Αρκτικής Γέφυρας", με ένα κόμβο στο Τσώρτσιλ, προτάθηκε από τους Καναδούς στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το 1997 το λιμάνι του Τσώρτσιλ πωλήθηκε στην OmniTRAX με έδρα το Ντένβερ, η οποία είναι ένας μεγάλος φορέας σιδηροδρόμων. Το 2004, η OmniTRAX ξεκίνησε συνομιλίες με την Ναυτιλιακή Εταιρεία του Μουρμάνσκ για την προώθηση της ιδέας της Αρκτικής Γέφυρας. Ενώ το Καναδικό Συμβούλιο Σίτου κατόρθωσε να διατηρήσει το Τσώρτσιλ ένα βιώσιμο λιμάνι, εξάγοντας σχεδόν 400.000 τόνους σίτου κάθε χρόνο, η OmniTRAX αντιμετώπισε δυσκολίες στην αποβίβαση των εισαγωγών στο Τσώρτσιλ. Στις 17 Οκτωβρίου 2007, η πρώτη αποστολή λιπάσματος από το Μουρμάνσκ έφθασε στο λιμάνι του Τσώρτσιλ. Δύο ξεχωριστές εισαγωγές ρωσικού λιπάσματος ύψους 9000 τόνων πραγματοποιήθηκαν το 2008 και αγοράστηκαν από τον Συνεταιρισμό Αγροτών της Βόρειας Αμερικής του Σασκατούν από το Καλίνινγκραντ. Το λιμάνι του Τσώρτσιλ εξήγαγε 710.000 τόνους σιτηρών το 1977, 621.000 τόνους το 2007 και 529.000 τόνους το 2009. Το Συμβούλιο πωλήθηκε στην σαουδαραβική εταιρεία G3 Global Grain Group το 2015 και το λιμάνι του Τσώρτσιλ υπέφερε, καθώς οι αποστολές σιτηρών σταμάτησαν σταδιακά. Στη συνέχεια, η Omnitrax έκλεισε τη σιδηροδρομική γραμμή και το λιμάνι, αναφέροντας την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Έπειτα, άρχισαν οι αρχικές συνομιλίες για να πουληθεί το λιμάνι και η σιδηροδρομική γραμμή σε μια τοπική κοινοπραξία των τοπικών κοινοτήτων των Πρώτων Εθνών της Μανιτόμπα, την Σιδηροδρομική Κοινοπραξία Μισνίπι. Δείτε επίσης Βορειοδυτικό Πέρασμα Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή, επίσης γνωστό ως Βορειοανατολικό Πέρασμα Παραπομπές Αρκτικός Ωκεανός Ατλαντικός Ωκεανός
171890
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%84%20%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BB%20%CE%91%CE%BA%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BA
Αχμέντ Καμίλ Ακντίκ
Ο Αχμέντ Καμίλ Ακντίκ (τουρκ: Ahmed Kamil Akdik, 1861- 1941) ήταν Τούρκος καλλιγράφος. Θεωρείται ένας από τους τελευταίους σπουδαίους εκπροσώπους της οθωμανικής καλλιγραφίας. Βιογραφία Γεννήθηκε στη συνοικία Φιντικλί της Κωνσταντινούπολης. Υπήρξε αρχικά μαθητής του Σουλεϊμάν Εφέντη και αργότερα του Σαμί Εφέντι. Μετά από προτροπή του τελευταίου, άλλαξε για μικρό χρονικό διάστημα το όνομά του από Καμίλ σε Χασίμ υπογράφοντας με αυτό ορισμένα έργα του. Από τον Σαμί Εφέντη διδάχτηκε τις γραφές σουλούς, νεσίχ, ντιβάνι και τζελί ντιβάνι, καθώς και το σχεδιασμό τουρά, ενώ όταν εκείνος πέθανε, ο Αχμέντ Καμίλ τον διαδέχτηκε στο αυτοκρατορικό Διβάνι. Εργάστηκε ως δάσκαλος καλλιγραφίας στο Κολέγιο Καλλιγραφίας (τουρκ. Medresetülhattâtin) και στη σχολή Γαλατάσαράι. To 1355/1936 έγινε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (σημ. Πανεπιστήμιο Μιμάρ Σινάν), όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Ταξίδεψε στην Αίγυπτο το 1351/1933 και το 1358/1940, φιλοτεχνώντας έργα που βρίσκονται σήμερα στο τζαμί του πρίγκιπα Μουχαμάντ Αλί Πασά στο Κάιρο. Ο Αχμέντ Καμίλ ήταν ο τελευταίος που απέκτησε τον επίσημο τίτλο του κορυφαίου καλλιγράφου (τουρκ. resü'l-hattâtin) που δινόταν στον προερξάρχοντα καλλιγράφο της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κληροδότησε πολυάριθμα έργα, από τα οποία καλύτερες θεωρούνται οι συνθέσεις του στις γραφές σουλούς και νεσίχ, Πέθανε στη συνοικία Φατίχ και τάφηκε στο κοιμητήριο Γκιουμιούσουγιου (τουρκ. Gümüşsuyu). Πηγές M. Ugur Derman, Masterpieces of Ottoman Calligraphy, κατάλογος έκθεσης Μουσείου Sakıp Sabancı, 2004 Καμιλ