id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
697885
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1%20%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81
|
Βόμβα Τσαρ
|
Η Σοβιετική βόμβα υδρογόνου RDS-220 (κωδικό όνομα Ιβάν ή Βάνια), γνωστή ως Βόμβα Τσαρ (, προφορά: Τσάρ(ι) 'μπόμπα, που σημαίνει "βόμβα Τσάρος" ή Βασιλιάς των Βομβών), ήταν το ισχυρότερο πυρηνικό όπλο που δημιουργήθηκε και δοκιμάστηκε. Δοκιμάστηκε στις 30 Οκτωβρίου 1961, ως πειραματική επαλήθευση των αρχών υπολογισμού και των σχεδιασμών θερμοπυρηνικών όπλων πολλών σταδίων. Είναι ο ισχυρότερος εκρηκτικός μηχανισμός που έχει πυροδοτήσει ποτέ άνθρωπος.
Η βόμβα πυροδοτήθηκε σε υψόμετρο 4.000 μέτρων πάνω από το ακρωτήριο Σουχόι Νος ("Ξηρή Μύτη"), το οποίο βρίσκεται στη νήσο Σέβερνι της Νόβαγια Ζεμλιά, 15 χιλιόμετρα από το κόλπο Μιτιούσιχα βόρεια του στενού Ματότσκιν. Η έκρηξη ήταν μυστική αλλά εντοπίστηκε από αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Προφανώς οι ΗΠΑ είχαν στείλει ένα αεροσκάφος KC-135R στην περιοχή που θα γινόταν η έκρηξη.
Οι ενδείξεις του εκρηξιομέτρου και άλλα δεδομένα υποστήριζαν ότι η βόμβα είχε ισχύ 58 μεγατόνων. Πριν το 1991, αυτή η αποδεκτή τιμή στην τεχνική βιβλιογραφία, αλλά τότε Σοβιετικοί επιστήμονες αποκάλυψαν ότι τα όργανά τους είχαν μετρήσει ισχύ 50 μεγατόνων. Καθώς είχαν τα δεδομένα της μέτρησης και πρόσβαση στον χώρο δοκιμής, ο δικός τους ισχυρισμός έχει γίνει δεκτός ως πιο αξιόπιστος. Στη θεωρία, η βόμβα θα είχε ισχύ άνω των 100 μεγατόνων, αλλά επειδή είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή μόνο ενός πρωτοτύπου, δεν επιδείχθηκε ποτέ αυτή η ισχύς. Εξάλλου, λόγω της μόλυνσης και των λοιπών συνεπειών που θα προκαλούσε έκρηξη ισχύος άνω των 100 μεγατόνων, είχε αποφασιστεί μείωση της ισχύος της βόμβας στους 50 μεγατόνους.Επίσης ήταν 3.333 φορές μεγαλύτερη από τη βόμβα της Χιροσίμα.
Οι εναπομείναντες κάλυκες της βόμβας εκτίθονται στο Ρωσικό Μουσείο Ατομικών Όπλων στο Σαρόφ και στο Μουσείο Πυρηνικών Όπλων στο Πανρωσικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Τεχνικής Φυσικής στο Σνεζίνσκ.
Παραπομπές
Πυρηνικά όπλα
Νόβαγια Ζεμλιά
|
219927
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8C%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Ζευγολατιό Σερρών
|
Το Ζευγολατιό είναι χωριό του νομού Σερρών με πληθυσμό 450 κατοίκους. Ανήκει στον Δήμο Ηρακλείας.
Το χωριό παλιότερα αποτελούσε αυτόνομη κοινότητα που συστάθηκε το 1920 με το όνομα Κοινότητα Δραγοσίου και μετονομάστηκε σε Κοινότητα Ζευγολατιού το 1927. Με το πρόγραμμα Καποδίστριας συνενώθηκε με άλλες κοινότητες στον Δήμο Στρυμωνικού. Μετά το πρόγραμμα Καλλικράτης ανήκει στον Δήμο Ηρακλείας.
Προσωπικότητες
Κατάγονται από το Ζευγολατιό
Αγγελίνα Γκαλμπένη, Ελληνίδα ηθοποιός και σκηνοθέτιδα
Παραπομπές
Δήμος Ηρακλείας
Χωριά του νομού Σερρών
|
373269
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%9E%CE%B7%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Ισπανικός Στρατός Ξηράς
|
Ο Ισπανικός Στρατός Ξηράς (ισπανικά: Ejercito de Tierra) είναι οι δυνάμεις ξηράς των Ισπανικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες έχουν καθήκοντα στρατιωτικών επιχειρήσεων στην ξηρά. Ο Ισπανικός Στρατός Ξηράς είναι ένας από τους αρχαιότερους στρατούς του κόσμου, καθώς χρονολογείται στα τέλη του 15ου αιώνα.
Εξοπλισμός
Όπλα
Heckler & Koch USP - 9 mm πιστόλι
Heckler & Koch MP5 - 9 mm Υποπολυβόλο
HK G36E - 5.56 mm τουφέκι
Heckler & Koch G36KE και G36CE - 5.56 mm τουφέκι
MG3 - 7.62 mm NATO μεσαίο πολυβόλο
HK MG4 - 5.56 mm NATO|5.56 mm ελαφρύ πολυβόλο
Browning M2 HB - 12,70mm βαρύ πολυβόλο
SB LAG 40 εκτοξευτήρας χειροβομβίδων
Instalaza Alhambra-DO χειροβομβίδα
Instalaza Alcotan C-100 - 100mm αντιαρματικός εκτοξευτήρας χειροβομβίδων
Instalaza C-90 CR (M3) - 90mm αντιαρματικός εκτοξευτήρας χειροβομβίδων
Spike - αντιαρματικός εκτοξευτήρας πυραύλων
Milan - αντιαρματικός εκτοξευτήρας πυραύλων
Tow 2 - αντιαρματικός εκτοξευτήρας πυραύλων
Barrett M95 - 12,7mm βαρύ σκοπευτικό όπλο
Accuracy International Arctic Warfare - 7,62mm σκοπευτικό όπλο
ECIA L65/60 60mm ελαφρύ ολμοβόλο
ECIA L65/81 ολμοβόλο - 81mm μεσαίο ολμοβόλο
ECIA L65/105 mortar - 105mm μεσαίο ολμοβόλο
ECIA L65/120 mortar - 120mm βαρύ ολμοβόλο
Οχήματα Μάχης
219 Leopardo 2E (A6) Κύριο άρμα μάχης
108 Leopard 2 A4 Κύριο άρμα μάχης
84 VRC-105B1 Centauro Καταστροφέας Αρμάτων Μάχης
4 VCREC Centauro
356 Pizarro οχήματα μάχης πεζικού
500+ M113 μεταφορικό προσωπικού
648 BMR-M1 μεταφορικό προσωπικού
135 VEC-M1 αναγνωριστικό
90 TOM Bv206S ερπυστριοφόρα οχήματα
185 IVECO LMV Lince 4WD τακτικά οχήματα
100 RG-31 Mk5E Nyala (MRAP) 4WD τακτικά οχήματα
10 Cardom σύστημα απόκρουσης ολμοβόλων
6 Husky 2G (ανίχνευσης ναρκών)
URO VAMTAC, οχήματα ανώμαλου εδάφους 4x4
Santana Anibal, οχήματα ανώμαλου εδάφους 4x4
Iveco Euro Cargo οχήματα ανώμαλου εδάφους
Iveco M250W.37
VEMPAR όχημα μεταφοράς φορτίου
Πυροβολικό
M109A5 - 155/39mm ολμοβόλο
155/52 APU SBT - 155/52mm ολμοβόλο
L-118A1 - 105/37mm ελαφρύ ολμοβόλο
OERLIKON 35mm Αντιαεροπορικό πυροβόλο
Raytheon MIM-23 HAWK - Πυραυλικό σύστημα Επιφανείας-Αέρος
Raytheon MIM-104 Patriot - Πυραυλικό σύστημα Επιφανείας-Αέρος
Roland - Πυραυλικό σύστημα Επιφανείας-Αέρος
Skyguard-Aspide - Πυραυλικό σύστημα Επιφανείας-Αέρος
NASAMS - Πυραυλικό σύστημα Επιφανείας-Αέρος
MBDA SATCP Mistral missile - Αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα
Αεροσκάφη
Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη
4 Siva UAV
4 IAI Searcher MK II J
27 RQ-11 Raven
EADS Barracuda
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ξηρας
Στρατός Ξηράς
|
822096
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%20%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9C%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B1
|
Σάντο Στέφανο ντι Μάγκρα
|
Το Σάντο Στέφανο ντι Μάγκρα (ιταλικά: Santo Stefano di Magra) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Λα Σπέτσια, στην περιφέρεια της Λιγυρίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Λα Σπέτσια
|
84565
|
https://el.wikipedia.org/wiki/The%20Fray
|
The Fray
|
Οι The Fray είναι ένα πιανιστικό ροκ συγκρότημα που αποτελείται από 4 μέλη , τα οποία κατάγονται από το Ντένβερ του Κολοράντο.
Δημιουργήθηκε το 2002 από τους συμμαθητές Ισαάκ Σλέιντ και Τζο Κινγκ. Το παρθενικό άλμπουμ τους με τίτλο How to Save a Life κυκλοφόρησε το 2005. Το πιο γνωστό τραγούδι τους είναι το πλατινένιο "How to Save a Life ", όπως και το "Over My Head (Cable Car)".
Μέλη του συγκροτήματος
Ισαάκ Σλέιντ (τραγούδι, πιάνο)
Τζο Κινγκ (κιθάρα- φωνητικά)
Ντέιβ Γουέλς (κιθάρα)
Μπεν Γουάιζοκι (ντραμς, κρουστά)
Δεν έχουν επίσημο μπασίστα, ωστόσο σε πολλές περιοδείες τους μπάσο παίζει ο Τζίμι Στόφερ. Οι κυριότερες επιρροές του συγκροτήματος είναι οι U2, Better Than Ezra και Counting Crows.
Δισκογραφία
Albums & EPs
Singles
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικά pop rock συγκροτήματα
Μουσικά συγκροτήματα από το Κολοράντο
|
589295
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Susning.nu
|
Susning.nu
|
Το Susning.nu (κυριολεκτικά σημαίνει στοιχείο.τώρα) ήταν βίκι στη σουηδική γλώσσα που δημιουργήθηκε από τον Λαρς Άρονσσον (επίσης ιδρυτής του Project Runeberg) το 2001 και ήταν ενεργό μέχρι το 2009. Στα πρώτα τρία χρόνια του, το Susning.nu έτρεχε ως ένα ανοιχτό βίκι όπου ο καθένας μπορούσε να το επεξεργαστεί. Το Susning δεν είχε έντονη φιλοδοξία και θα μπορούσε να συγκριθεί στο πεδίο εφαρμογής με το Everything2. Ο αρχικός στόχος του Άρονσσον για το Susning ήταν "να γίνει αυτό σε ό, τι θέλουν οι χρήστες". Ως εκ τούτου, το Susning ήταν μια εγκυκλοπαίδεια, ένα λεξικό και ένα φόρουμ συζήτησης σχετικά με κάθε έννοια ενδιαφέροντος για τους χρήστες του. Εξαιτίας αυτού, το Susning μεγάλωσε και έγινε το μεγαλύτερο σουηδικό και το επόμενο μεγαλύτερο βίκι στον κόσμο.
Στην ακμή του τον Απρίλιο του 2004, το Susning είχε πάνω από 60.000 άρθρα για διάφορα θέματα, περισσότερα από κάθε σουηδικό βίκι εκείνη την εποχή. Στα πρώτα λίγα χρόνια του ήταν σε άμεσο ανταγωνισμό με τη Σουηδική Βικιπαίδεια. Ωστόσο, λόγω της δημοφιλίας της ιστοσελίδας, το Susning λάμβανε πολλές επιθέσεις από βάνδαλους. Σε μια προσπάθεια αποτροπής βανδαλισμού, ο ιδρυτής του Susning Λαρς Άρονσσον έκανε πολλές προσπάθειες που ήταν κατά κύριο λόγο ανεπιτυχής. Οι χρήστες που επεξεργάζονταν τακτικά το Susning ονομάζονταν susare.
Ιστορία
Το Susning.nu ξεκίνησε στις 31 Αυγούστου 2001 από τον Λαρς Άρονσσον και λειτουργούσε ως μέρος της προσωπικής του ιστοσελίδας. Η αλλαγή στο Susning.nu έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου και κυκλοφόρησε την 1η Οκτωβρίου. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, το Susning.nu έγινε ευρετηριασμένο από τις μεγαλύτερες μηχανές αναζήτησης και ο αριθμός άρθρων αυξήθηκε σταθερά. Σε ένα χρόνο, το Susning.nu αυξήθηκε κατά 10.000 άρθρα και προστέθηκαν τα περισσότερα χαρακτηριστικά. Μεταξύ αυτών ήταν τα στατιστικά στοιχεία συνδέσμων για όλες τις σελίδες και η αναζήτηση ημερομηνίας που δημιουργούσε αυτόματα ημερομηνίες και συνδέσμους αναζήτησης σε διάφορες γλώσσες. Ο πρώτος διορθωπόλεμος ξέσπασε στις 31 Ιουλίου 2002.
Το Susning χρησιμοποιούσε μια υψηλά τροποποιημένη έκδοση του UseModWiki ως τη μηχανή βίκι του. Ο τομέας κορυφαίου επιπέδου .nu, η οποία ανήκει στο νησί Νιούε στην Ωκεανία αλλά πωλείται κυρίως σε ξένους, επελέγη ως χακάρισμα τομέα, διότι nu σημαίνει "τώρα" στα σουηδικά (καθώς και στα δανικά και ολλανδικά). Το "Skaffa dig en susning.nu" ήταν το σλόγκαν του Susning και μεταφράζεται στο "Λάβε ένα στοιχείο.τώρα". (Ο πρότυπος τομέας κορυφαίου επιπέδου για τη Σουηδία είναι ο .se.)
Ζητήματα με βανδαλισμό
Μια σημαντική διαφορά από τη Σουηδική Βικιπαίδεια ήταν ότι το Susning δεν είχε εθελοντικούς διαχειριστές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην φραγή άλλων χρηστών. Ο μόνος που μπορούσε να το κάνει στο Susning ήταν ο Λαρς Άρονσσον. Καθώς το Susning μεγάλωνε, το ζήτημα με τον βανδαλισμό έγινε μεγαλύτερο. Τον Δεκέμβριο του 2003, ο Susning επλήγη από έναν βάνδαλο που είχε αυτοματοποιήσει τη δραστηριότητά του μέσω ενός σεναρίου. Σε λίγα λεπτά, χιλιάδες άρθρα διαγράφηκαν. Πολλοί χρήστες αναγκάστηκαν να περάσουν ώρες για την αποκατάστασή τους. Τα ζητήματα αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο με τους βανδάλους που προσέθεσαν πορνογραφικές εικόνες και καθιστούσαν τον ιστότοπο μη προσβάσιμο. Τα ζητήματα με το βανδαλισμό έγιναν πρακτικά καθημερινά. Για να βοηθήσει στην απομάκρυνση και την ανακάλυψη βανδαλισμού, στις 22 Φεβρουαρίου 2004 προστέθηκε ένα "σύστημα κάρμα". Το σύστημα εκτροχιάστηκε αρκετά σύντομα, καθώς το κάρμα μπορούσε μόνο να μειωθεί. Εξαιτίας αυτού, ακόμη και οι πιο εδραιωμένοι "susare" επηρεάστηκαν από κακό κάρμα. Το σύστημα κάρμα έκλεισε στις 25 Μαρτίου 2004.
Ως τελευταία προσπάθεια για την πρόληψη του βανδαλισμού, η δυνατότητα προβολής εικόνων έκλεισε εξ ολοκλήρου στις 5 Απριλίου 2004. Ωστόσο, μερικές ημέρες αργότερα η προσθήκη εικόνων από ορισμένα επιλεγμένα ονόματα τομέα ήταν δυνατή. Λόγω ενός σφάλματος στο σύστημα, υπήρχαν τρόποι να αποφευχθεί αυτό, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι βανδαλιστές. Το σφάλμα διορθώθηκε στις 15 Απριλίου 2004, αλλά λίγα λεπτά αργότερα εκείνη την ημέρα, όλη η επεξεργασία στο Susning.nu έκλεισε. Ο Άρονσσον ανακοίνωσε ότι οι δυνατότητες επεξεργασίας θα τερματιστεί μέχρι να βρεθεί λύση στα ζητήματα βανδαλισμού και ότι θα επιβληθεί σύστημα κωδικού πρόσβασης. Για την ώρα δεν δόθηκαν λεπτομέρειες. Ένα ζευγάρι μερικών συνδεδεμένων "susare" επεξεργάστηκε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό άρθρων από τότε που επιβλήθηκε το σύστημα κωδικού πρόσβασης.
Πτώση και κλείσιμο
Μετά την επιβολή του κλειδώματος κωδικού πρόσβασης, το Susning έγινε πιο αδρανές έργο και μια δωδεκάδα χρήστες έκαναν σχεδόν όλες τις επεξεργασίες. Τον Μάρτιο του 2004, πριν την επιβολή του συστήματος κωδικού πρόσβασης, τα άρθρα αποθηκεύονταν περίπου 36.000 φορές. Μέχρι τον Μάιο, αυτό είχε μειωθεί σε 1.600 φορές. Στις 11 Μαΐου 2004, η επεξεργασία στο Susning.nu ανοίχτηκε προσωρινά για μη εγγεγραμμένους χρήστες, αλλά μετά από μόλις 18 ώρες, ο βανδαλισμός έγινε για μια ακόμη φορά ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα που η επεξεργασία για μη συνδεδεμένους χρήστες ξαναέκλεισε. Τον Μάρτιο του 2006, η επεξεργασία από μη εγγεγραμμένους χρήστες άνοιξε την Κυριακή το απόγευμα μεταξύ 12:00-16:00. Ένα χρόνο αργότερα, ενεργοποιήθηκε η επεξεργασία μεταξύ 06:00-07:00 κάθε μέρα επίσης. Συνολικά, αυτό λειτούργησε καλά αλλά με λίγο βανδαλισμό.
Στα μέσα του 2008, ο ιστότοπος επηρεάστηκε από έναν επίμονο αποστολέα σπαμ που χρησιμοποίησε διακομιστές μεσολάβησης για να στείλει μηνύματα σε διαφορετικά άρθρα με συνδέσμους διαφημίσεων στα αγγλικά. Τον Απρίλιο του 2009, αυτό ανάγκασε τον Άρονσσον να αφαιρέσει τις καθημερινές ικανότητες επεξεργασίας μεταξύ των 06:00-07:00 κάθε μέρα. Οι ικανότητες επεξεργασίας κατά τα απογεύματα της Κυριακής ωστόσο συνέχισαν να είναι ανοικτές παρά τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις σπαμ. Μέχρι αυτή την περίοδο, πολύ λίγοι χρήστες εξακολουθούσαν να δημιουργούν και να επεξεργάζονται άρθρα στον ιστότοπο, ο οποίος έκλεισε τελείως στα μέσα Αυγούστου 2009, χωρίς να ανακοινωθεί ποτέ κάποιος λόγος γι'αυτό.
Κριτική
Γνώμες
Μια ανεπηρέαστη γνώμη ήταν ότι η θέση του Susning ως ένα έργο ενός ανθρώπου από την τεχνική πλευρά ήταν μια μεγάλη εκτροπή. Κάποιοι σήμαιναν ότι η κατανεμημένη ευθύνη του ιστότοπου πιθανότατα θα σήμαινε αυξημένη καινοτομία, μεγαλύτερη προβλεψιμότητα και καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των τεχνικών και των "susare". Ο Λαρς Άρονσσον διευκρίνισε ότι έβλεπε το Susning.nu ως δικό του έργο και ότι δεν ενδιαφερόταν να αφήσει άλλους να τον ελέγξουν. Αφού επέβαλε την επεξεργασία μόνο τα απογεύματα της Κυριακής, ο ίδιος ο Άρονσσον χρησιμοποίησε το Susning κυρίως ως ημερολόγιο όπου αποθήκευε συνδέσμους σχετικά με το Google και τη Βικιπαίδεια.
Διαφήμιση
Σε αντίθεση με τον κύριο ανταγωνιστή της, τη Σουηδική Βικιπαίδεια, το Susning.nu δημοσίευε διαφημίσεις σε ορισμένα από τα άρθρα του. Επίσης, δεν είχε καμία άδεια χρήσης, πράγμα που σήμαινε ότι οι συνεισφορές παρέμειναν πνευματικά κατοχυρωμένες από τους υποβάλλοντες (λεγόταν ότι το δικαίωμα επεξεργασίας ήταν υπονοούμενο στη λειτουργία του ιστότοπου). Αυτό με τη σειρά του σήμαινε ότι τρίτα μέρη, όπως οι συντάκτες της Βικιπαίδειας, δεν θα μπορούσαν νόμιμα να χρησιμοποιούν τα υλικά του Susning.nu που συνείσφεραν άλλοι χωρίς άδεια. Σημαίνει επίσης ότι το Susning.nu εξαρτιόταν αποκλειστικά από την προθυμία του Λαρς Άρονσσον να συνεχίσει το εγχείρημα.
Δείτε επίσης
Enciclopedia Libre
Κατάλογος διαδικτυακών εγκυκλοπαιδειών
Περαιτέρω ανάγνωση
Lars Aronsson: Operation of a Large Scale, General Purpose Wiki Website. Experience from susning.nu's first nine months in service. Presented on November 7, 2002, at the ELPUB 2002 conference in Karlovy Vary , and printed in: João Álvaro Carvalho, Arved Hübler, Ana Alice Baptista (editors), Elpub 2002. Technology Interactions. Proceedings of the 6th International ICCC/IFIP Conference on Electronic Publishing held in Karlovy Vary, Czech Republic, 6-8 November, 2002, Verlag für Wissenschaft und Forschung Berlin, 2002, , pages 27-37. Online copy.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Susning.nu on the Internet Archive's Wayback Machine
Ιστότοποι
|
79820
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%202007
|
Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2007
|
Οι βουλευτικές εκλογές του 2007 διεξήχθησαν στις 16 Σεπτεμβρίου.
Πρώτο κόμμα ήλθε η Νέα Δημοκρατία με 41,87% και 152 έδρες, δεύτερο κόμμα το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα με 38,10% και 102 έδρες, τρίτο κόμμα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με 8,15% και 22 έδρες, τέταρτο κόμμα ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς με 5,04% και 14 έδρες, πέμπτο και τελευταίο κόμμα ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός με 3,80% και 10 έδρες. Η κατανομή των εδρών έγινε με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής.
Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών σχηματίστηκε η Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή 2007.
Κόμματα
Τα 22 κόμματα που έλαβαν μέρος στις βουλευτικές εκλογές είναι:
ΑΣΚΕ
Δημοκρατική Αναγέννηση
Δημοκρατική Παγκόσμιος Ελλάς (μόνο στην Α' και Β' Αθηνών)
Έλληνες Οικολόγοι
Ένωση Κεντρώων
Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά (ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α)
Ενωτικό Ριζοσπαστικό Δημοκρατικό Κίνημα (μόνο στον νομό Αιτωλοακαρνανίας)
Κόμμα Φιλελευθέρων
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (μαρξιστικό-λενινιστικό)
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Νέα Δημοκρατία
Νέο Κόμμα Σωτηρίας Χριστιανική Δημοκρατία (μόνο στην Α' Αθηνών και στο νομό Δράμας)
Οικολόγοι Πράσινοι
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (μόνο στην Β' Αθηνών)
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α) στον οποίο μετέχουν τα κόμματα: Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά, Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (με συμμετοχή των υποψηφίων του στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ αλλά χωρίς αναγραφή του ονόματος του, μετά από απόφαση του Αρείου Πάγου), Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Ενεργοί Πολίτες, Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς, Κόκκινο, Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος, Οικολογική Παρέμβαση, και Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας.
Φιλελεύθερη Συμμαχία
Φως - Αλήθεια - Δικαιοσύνη
Αίτηση είχε καταθέσει και το κόμμα "Νέος Φασισμός" με μοναδικό υποψήφιο τον Αθ. Δασκαλόπουλο αλλά ο Άρειος Πάγος αποφάσισε ότι πρόκειται για προκλητικό τίτλο και δεν μπορούσε να κατέλθει στις εκλογές με αυτό. Ο Δασκαλόπουλος, που στις εκλογές του 2004 είχε επιχειρήσει να κατέλθει με κόμμα που ονομαζόταν "Νέα Δικτατορία", κατήλθε ως ανεξάρτητος. Στο «Νέο Κόμμα Σωτηρίας Χριστιανική Δημοκρατία» απαγορεύθηκε να χρησιμοποιήσει τον σταυρό ως έμβλημα του κόμματος επειδή ως θρησκευτικό σύμβολο απαγορεύεται από διάταξη του Συντάγματος.
Νέα κόμματα
Η Δημοκρατική Αναγέννηση ιδρύθηκε το 2003 από τον Στέλιο Παπαθεμελή. Στις βουλευτικές εκλογές του 2004 συνεργάστηκε με την Νέα Δημοκρατία, ενώ ο ίδιος ο Παπαθεμελής εκλέχτηκε στην Α΄ Θεσσαλονίκης με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Στις εκλογές του 2007 η Δημοκρατική Αναγέννηση κατέρχεται αυτόνομα, με δικούς της συνδυασμούς.
Η ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. (Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά) είναι ένας πολιτικός σχηματισμός της επαναστατικής αριστεράς, που δημιουργήθηκε μετά από αριθμό συνελεύσεων (Ιούνιος-Ιούλιος 2007) σε όλη την Ελλάδα στις οποίες πήραν μέρος μέλη εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ανένταχτος κόσμος, συνδικαλιστές, εκπαιδευτικοί, φοιτητές (αρκετά μέλη της ΕΑΑΚ), μέλη κινήσεων της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως και περιβαλλοντικών και αντιπολεμικών κινήσεων. Υποστηρίζεται από την Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡΑΝ), την Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡΑΣ), την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα-Εργατική Αλληλεγγύη.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετέχουν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές. Έτσι ο χώρος της πολιτικής οικολογίας για πρώτη φορά από την εποχή των Οικολόγων Εναλλακτικών αντιπροσωπεύεται από ένα αυτόνομο και ενωτικό σχήμα.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία που κινείται στο χώρο του κλασσικού φιλελευθερισμού, προτάσσοντας την ατομική ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα στον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα.
Κόμματα που μετείχαν το 2004 αλλά δεν μετέχουν το 2007
Το ΔΗΚΚΙ μετείχε στις εκλογές του 2004 αλλά αργότερα ο πρόεδρός του, Δημήτρης Τσοβόλας, ανακοίνωσε την διάλυση του κόμματος. Με την απόφαση αυτή δεν συμφώνησε μερίδα στελεχών, μέλη της οποίας αποφάσισαν το 2007 την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένα άλλα πρώην στελέχη του ΔΗΚΚΙ προσχώρησαν στην Δημοκρατική Αναγέννηση .
Το Ελληνικό Μέτωπο αποφάσισε να αναστείλει την δράση του το 2005 καλώντας παράλληλα τα μέλη του να ενταχθούν στο ΛΑΟΣ.
Προκήρυξη εκλογών και προεκλογική περίοδος
Οι εκλογές ήταν πρόωρες, καθώς η θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή έληγε κανονικά 7 Μαρτίου 2008. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ζήτησε στις 17 Αυγούστου 2007 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια τη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, επικαλούμενος ως εθνικό θέμα τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, οικονομία και την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2008.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου σημαντικότατο γεγονός που συγκλόνισε την Ελλάδα ήταν εκτεταμένες πυρκαγιές οι οποίες άρχισαν στις 24 Αυγούστου, είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 67 άνθρωποι και να καούν πολύ μεγάλες εκτάσεις στην Πελοπόννησο και την Εύβοια. Πολλές προεκλογικές δραστηριότητες σταμάτησαν στη διάρκεια των ημερών από 25 Αυγούστου μέχρι 1-2 Σεπτεμβρίου.
Την Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου έγινε τηλεοπτική αναμέτρηση (ντιμπέιτ - debate) των πολιτικών αρχηγών των μεγαλύτερων κομμάτων, η οποία μεταδόθηκε από πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Συμμετείχαν οι κκ. Κ. Καραμανλής (ΝΔ), Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ), Α. Παπαρήγα (ΚΚΕ), Α. Αλαβάνος (ΣΥΡΙΖΑ), Γ. Καρατζαφέρης (ΛΑΟΣ) και Σ. Παπαθεμελής (Δημοκρατική Αναγέννηση) και αντίστοιχος αριθμός δημοσιογράφων, μέσα από μια διαδικασία με αυστηρούς κανόνες και χρονομετρημένες ερωτήσεις και αποκρίσεις.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα περίπου ημερών πριν τις εκλογές οι αρχηγοί των κομμάτων έκαναν συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας όπως και σε προηγούμενες εκλογές.
Δημοσκοπήσεις
Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3603/2007 (Ρύθμιση θεμάτων δημοσκοπήσεων), η δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων επιτρέπεται μέχρι και 15 ημέρες πριν από τη διενέργεια των εκλογών όπου ως εκλογές νοούνται οι κοινοβουλευτικές, οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο και τα δημοψηφίσματα. Η απαγόρευση αφορά όλα τα μέσα ενημέρωσης, τα κόμματα όπως και τους υποψηφίους.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2007, καταληκτική ημερομηνία δημοσιοποίησης ήταν η 1η Σεπτεμβρίου 2007.
Μετεκλογικά
Δημοσκοπήσεις έξω από τα εκλογικά κέντρα
Τα ελληνικά ΜΜΕ δημοσιοποίησαν μέσω των συχνοτήτων τους τις πρώτες δημοσκοπήσεις έξω από τις κάλπες (exit polls), την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, στις 7 το απόγευμα, ώρα Ελλάδας.
Αποτελέσματα
Μετέπειτα εξελίξεις
Συγκρότηση κυβέρνησης
Στις 17 Σεπτεμβρίου ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Καραμανλής έλαβε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ορκίστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου μαζί με την νέα κυβέρνησή του.
Εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ
Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε το βράδυ της ίδιας μέρας ότι θα ζητήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης της βάσης του κόμματος. Λίγο αργότερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι θα είναι και αυτός διεκδικητής της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου δέχτηκε πολλές πιέσεις, τόσο από στελέχη του κόμματος, τα οποία τον πίεσαν να μην διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία του κινήματος , όσο και από τους πολίτες, οι οποίοι σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τον θεώρησαν υπεύθυνο για το δυσμενές αποτέλεσμα των εκλογών, όμως αργότερα σε νέες δημοσκοπήσεις η δημοφιλία του επανέκαμψε.. Τελικά αναδείχτηκε και πάλι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 2007 με ποσοστό 55%, έναντι 38% του Ευάγγελου Βενιζέλου και τον Κώστα Σκανδαλίδη στην τρίτη θέση.
Δείτε επίσης
Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή 2007
Παραπομπές
Εξωτερικές συνδέσεις
Υπουργείο Εσωτερικών - Αποτελέσματα εκλογών 2007
Ελληνικές βουλευτικές εκλογές
|
640371
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%81
|
Ερμεσίνδα του Μπιγκόρ
|
Η Ερμενσίντα, ισπαν. Ermesinda (1015 - 1 Δεκεμβρίου 1049) από τον Οίκο της Φουά ήταν κόρη του κόμη του Μπιγκόρ και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Αραγωνίας.
Βιογραφία
Ήταν η μόνη κόρη του Βερνάρδου-Ρογήρου κόμη του Μπιγκόρ και της Γκερσέντας, κόρης του Γκαρθία-Αρνάλντο κόμη του Μπιγκόρ.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1336 τον Ραμίρο Α΄ των Χιμένεθ βασιλιά της Αραγωνίας και είχε τέκνα:
Σάντσο Ραμίρεθ π.1042-1094, βασιλιάς της Αραγωνίας & Παμπλόνας.
Γκαρσία Ραμίρεθ απεβ. 1086, επίσκοπος της Χάκας.
Τερέθα γενν. 1037, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο-Βερτράνδο κόμη & μαργράβο της Προβηγκίας.
Σάντσα π.1045-1097, παντρεύτηκε τον Ερμενγκόλ Γ΄ κόμη του Ουρζέλ.
Ουρράκα απεβ. 1077, μοναχή.
Παραπομπές
Πηγές
Márquez de la Plata, Vicenta María. 2009. LOS ESPAÑOLES DE HACE 900 AÑOS.
Durán Gudiol, Antonio (1978). La familia de Ramiro I. Ramiro I de Aragón. Zaragoza: Guara editorial. Pages 36-40. ISBN 84-85303-07-5.
Vicente Salas Merino, La Genealogía de los Reyes de España (Visionnet, 2007), 220.
Οίκος της Φουά
Βασίλισσες της Αραγωνίας
|
798017
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BB%CF%82%20%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CF%84
|
Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ
|
Ο Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ (5 Δεκεμβρίου 1894 - 16 Ιουλίου 1982) ήταν ένας Νοτιοαφρικανός πολιτικός που υπήρξε τελευταίος γενικός κυβερνήτης της Ένωσης της Νότιας Αφρικής (1959 έως 1961) και πρώτος πρόεδρος του κράτους της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής (1961 έως 1967).
Βιογραφία
Ο Σουάρτ γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1894 στο αγρόκτημα Μοργκένζον του Γουίνμπουργκ, που αποτελούσε εκείνη την περίοδο μέρος της δημοκρατίας των Μπόερς, της Ελεύθερης Πολιτείας του Οράγγη. Το κράτος στο οποίο γεννήθηκε έγινε βρετανική αποικία το 1902 και επαρχία της Ένωσης της Νότιας Αφρικής το 1910.
Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Χερμάνους Μπερνάρντους Σουάρτ (1866–1949) και της Αλέτα Καταρίνα Ρόμπερτς (1870–1929). Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Πολέμου των Μπόερς φυλακίστηκε με τη μητέρα και τα αδέλφια του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γουίνμπουργκ. Ο πατέρας του τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε από τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια της μάχης του Πάρντεμπεργκ. Παρέμεινε αιχμάλωτος μέχρι το τέλος του πολέμου το 1902.
Σε ηλικία επτά ετών ο Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ ξεκίνησε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του στο Γουίνμπουργκ. Αργότερα πήγε στο σχολείο Χριστιανική Εθνική Αγωγή («Christelike Nasionale Onderwys»), που ιδρύθηκε από τους Αφρικάνερς ως απάντηση στην πολιτική αγγλικοποίησης που ακολούθησε ο Άλφρεντ Μίλνερ.
Το 1914 έγινε δικηγόρος, όμως πριν ξεκινήσει τη δημόσια καριέρα του βρέθηκε για ένα σύντομο διάστημα στο Χόλιγουντ, συμμετέχοντας σε βουβές ταινίες. Άσκησε τη δικηγορία στο Μπλούμφοντεϊν από το 1919 έως το 1948, με εξαίρεση τα έτη 1921-1922 όπου σπούδαζε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Αρθρογράφησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα για την εφημερίδα Die Burger από την Ουάσινγκτον.
Το 1924 παντρεύτηκε την Κορνίλια ντε Κλερκ, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά.
Από το 1923 έως το 1938 υπήρξε βουλευτής της Βουλής της Συνέλευσης, εκπροσωπώντας το Λέιντιμπραντ. Έγινε επικεφαλής του Εθνικού Κόμματος στην επαρχία της Ελεύθερης Πολιτείας του Οράγγη και εξελέγη εκ νέου βουλευτής το 1941, εκπροσωπώντας το Γουίνμπουργκ. Όταν το Εθνικό Κόμμα ήρθε στην εξουσία το 1948, διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης και έγινε υπεύθυνος για την ενδυνάμωση της Νοτιοαφρικανικής Αστυνομίας. Μεταξύ 1949 και 1950 κατείχε για ένα μικρό διάστημα το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εκπαίδευσης, Τεχνών και Επιστημών και διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μεταξύ των ετών 1954-1959.
Το 1959 ο Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ διορίστηκε γενικός κυβερνήτης της Νότιας Αφρικής, αλλά όπως και ο προκάτοχός του Έρνεστ Τζορτζ Γιάνσεν, διέθετε αντιμοναρχικά αισθήματα. Παρόλα αυτά, είχε γονατίσει ενώπιον της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄, εκτελώντας το λεγόμενο χειροφίλημα. Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη το επόμενο έτος, μια μικρή πλειοψηφία λευκών ψηφοφόρων ενέκρινε την κυβερνητική πρόταση για την επιβολή του πολιτεύματος της αβασίλευτης δημοκρατίας. Το 1961 αφού επικύρωσε το σύνταγμα της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής, που είχε ψηφιστεί από το κοινοβούλιο, ζήτησε από τη Βασίλισσα να τον απαλλάξει από το αξίωμα του γενικού κυβερνήτη. Το κοινοβούλιο τον εξέλεξε στις 31 Μαΐου 1961 πρόεδρο του κράτους, μία θέση που αντικαθιστούσε εκείνες του μονάρχη και του γενικού κυβερνήτη. Ο Νέλσον Μαντέλα και άλλες προσωπικότητες της μαύρης αντιπολίτευσης προσπάθησαν να διαμαρτυρηθούν για την αλλαγή του πολιτεύματος, σχεδιάζοντας μια τριήμερη γενική απεργία, αλλά η κυβέρνηση απέτρεψε τα περισσότερα από αυτά τα σχέδια μέσω εκτεταμένης χρήσης αστυνομικών δυνάμεων καταστολής.
Αν και εξελέγη για μια επταετή θητεία, ο Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ υπηρέτησε ως πρόεδρος του κράτους μόνο για έξι χρόνια, παραιτούμενος από το αξίωμα το 1967. Μετά τη συνταξιοδότησή του τιμήθηκε με το παράσημο αξιέπαινων υπηρεσιών από τον πρόεδρο του κράτους Τζιμ Φουσέ. Πέθανε στις 16 Ιουλίου 1982, σε ηλικία 87 ετών. Ο Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ ήταν ευρέως γνωστός ως Μπλάκι (καθώς η λέξη Σουάρτ στα Αφρικάανς σημαίνει μαύρος). Ήταν επίσης περίφημος για το ύψος του, που έφτανε τα δύο μέτρα.
Κληροδότημα
Το υψηλότερο κτίριο στο Μπλούμφοντεϊν, το οποίο στέγαζε διάφορα κυβερνητικά τμήματα και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ελεύθερης Πολιτείας του Οράγγη, ονομάστηκε «Κτίριο Πρόεδρος Τ.Ρ. Σουάρτ» προς τιμήν του. Το 2015 η κυβέρνηση του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου μετονόμασε το κτίριο σε «Κτίριο Φιντέλ Κάστρο».
Ένα άγαλμα του Τσαρλς Ρόμπερτς Σουάρτ, που βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο της Ελεύθερης Πολιτείας, καταστράφηκε από διαδηλωτές φοιτητές στα τέλη Φεβρουαρίου του 2016.
Η υψηλότερη κορυφή στα απομακρυσμένα Νησιά του Πρίγκιπα Εδουάρδου ονομαζόταν «Κορυφή Προέδρου του Κράτους Σουάρτ», πριν μετονομαστεί σε «Κορυφή Μασκαρίνη» το 2003.
Το πορτρέτο του Σουάρτ απεικονίστηκε στην εμπρόσθια όψη των νομισμάτων της Νότιας Αφρικής (1 έως 50 λεπτών) του έτους 1968, για να τιμηθεί ως πρώτος πρόεδρος του κράτους της Νότιας Αφρικής.
Παραπομπές
Γενικοί κυβερνήτες της Νότιας Αφρικής
Πρόεδροι της Νότιας Αφρικής
|
3297
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1299
|
1299
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1299 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
(Απρίλιος) Οι Σκωτσέζοι καταλαμβάνουν το Κάστρο του Στέρλινγκ από τους `Αγγλους μετά από πολιορκία.
Λήγει η εξέγερση της Κρητικής αριστοκρατίας κατά των Βενετών («Επανάσταση Αλέξη Καλλέργη»), με την παραχώρηση προνομίων. Γ
1 Νοεμβρίου - Ο Χάκων Ε΄ Μάγκνουσον στέφεται βασιλιάς της Νορβηγίας.
Ίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Οι Μογγόλοι εισβάλλουν στην Ινδία με 200.000 άνδρες, αλλά ο σουλτάνος του Δελχίου τους κατανικά.
Γεννήσεις
Ερρίκος Β΄, λάντγκραβος της Έσσης
Θάνατοι
12 Οκτωβρίου - Ιωάννης Β', λόρδος του Μεκλεμβούργου
31 Δεκεμβρίου - Μαργαρίτα, κόμισσα του Ανζού
Έτη
|
499588
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B9%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%BF%CE%BE%CF%8D
|
Αδιπικό οξύ
|
Το αδιπικό οξύ είναι οργανική χημική ένωση με χημικό τύπο (CH2)4(COOH)2. Είναι το σημαντικότερο από βιομηχανική άποψη δικαρβοξυλικό οξύ: Περί τα 2,5 εκατομμύρια τόνοι παράγονται ετησίως από τη βιομηχανία, κυρίως ως πρόδρομη ένωση για την παραγωγή του νάιλον. Κατά τα άλλα, το οξύ αυτό σπανίως βρίσκεται στη φύση. Ως ουσία, το αδιπικό οξύ είναι λευκό κρυσταλλικό στερεό (σκόνη).
Μέθοδοι παρασκευής και αντιδράσεις
Το αδιπικό οξύ παράγεται από ένα μίγμα κυκλοεξανόλης και κυκλοεξανόνης, αποκαλούμενο «έλαιο KA» (ΚΑ = Κετόνης-αλκοόλης). Το μίγμα αυτό οξειδώνεται με νιτρικό οξύ, οπότε προκύπτει αδιπικό οξύ μετά από σειρά αρκετών ενδιάμεσων χημικών αντιδράσεων. Αρχικά η κυκλοεξανόλη μετατρέπεται σε κετόνη απελευθερώνοντας νιτρώδες οξύ:
HOC6H11 + HNO3 → OC(CH2)5 + HNO2 + H2O
Η κυκλοεξανόνη πάλι, μεταξύ άλλων αντιδράσεων, νιτρώνεται προετοιμάζοντας τη διάσπαση του δεσμού C-C:
HNO2 + HNO3 → NO+NO3− + H2O
OC6H10 + NO+ → OC6H9-2-NO + H+
Παράπλευρα προϊόντα είναι, μεταξύ άλλων, το γλουταρικό και το ηλεκτρικό οξύ. Παράγονται επίσης ποσότητες υποξειδίου του αζώτου με τη μεσολάβηση ενός νιτρολικού οξέος.
Ανάλογες αντιδράσεις εκκινούν από την κυκλοεξανόλη, η οποία λαμβάνεται από την υδρογόνωση της φαινόλης.
Εναλλακτικές μέθοδοι παρασκευής
Αρκετές μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί στηριζόμενες στην καρβονυλίωση του βουταδιενίου. Π.χ. η υδροκαρβονυλίωση έχει ως εξής:
CH2=CH−CH=CH2 + 2 CO + 2 H2O → HO2C(CH2)4CO2H
Μια άλλη μέθοδος είναι η οξείδωση του κυκλοεξενίου με τη χρήση υπεροξειδίου του υδρογόνου, οπότε απελευθερώνεται νερό.
Οι πρώτες ιστορικά μέθοδοι παρασκευής αδιπικού οξέος στηρίζονταν στην οξείδωση διάφορων λιπών, και σε αυτές οφείλει την ονομασία του (από τη λατινική λέξη adeps/adipis = ζωικό λίπος).
Αντιδράσεις
Το αδιπικό οξύ είναι διβασικό (έχει δύο όξινες ομάδες). Με 4 μεθυλομάδες να βρίσκονται ανάμεσα στις καρβοξυλομάδες, είναι κατάλληλο για αντιδράσεις διαμοριακής συμπυκνώσεως. Με κατεργασία «εν θερμώ» με υδροξείδιο του βαρίου, υφίσταται κετονική αποκαρβοξυλίωση, μετατρεπόμενο σε κυκλοπεντανόνη.
Χρήσεις
Περί το 60% των 2,5 εκατομμυρίων τόνων αδιπικού οξέος που παράγονται ετησίως χρησιμοποιείται ως μονομερές για την παραγωγή νάιλον με μια αντίδραση πολυσυμπυκνώσεως με εξαμεθυλενοδιαμίνη, οπότε σχηματίζεται νάιλον 66. Κι άλλες σημαντικές εφαρμογές αφορούν τον πολυμερισμό του οξέος: Αποτελεί μονομερές για την παραγωγή πολυουρεθάνης, ενώ οι εστέρες του είναι πλαστικοποιητές, ιδίως στο PVC.
Στην ιατρική
Το αδιπικό οξύ έχει ενσωματωθεί σε ταμπλέτες ελεγχόμενης απελευθερώσεως φαρμάκου προκειμένου να επιτυγχάνεται ανεξάρτητη του pH απελευθέρωση τόσο ασθενώς βασικών όσο και ασθενώς όξινων φαρμάκων. Επίσης έχει ενσωματωθεί στην πολυμερή επένδυση υδρόφιλων μονολιθικών συστημάτων για τη ρύθμιση του pH του εκδόχου και την απελευθέρωση υδρόφιλου φαρμάκου. Υπάρχουν και άλλες διαμορφώσεις ελεγχόμενης απελευθερώσεως που περιέλαβαν αδιπικό οξύ, ιδίως με την πρόθεση να επιτευχθεί έτσι ένα προφίλ απελευθερώσεως που κορυφώνεται προς το τέλος.
Στην τεχνολογία τροφίμων
Μικρές αλλά σημαντικές ποσότητες αδιπικού οξέος προστίθενται σε τρόφιμα ως ενισχυτικό γεύσεως και βοηθητικό πηγματώσεως, με τον κωδικό E355. Χρησιμοποιείται και για την οξίνιση της γεύσεως ορισμένων φαρμάκων ανθρακικού ασβεστίου για την καταπολέμηση του «καψίματος» στο στομάχι.
Ασφάλεια
Το αδιπικό οξύ, όπως τα περισσότερα καρβοξυλικά οξέα, είναι μέτριο ερεθιστικό του δέρματος. Είναι ασθενώς τοξικό, με μέση θανατηφόρο δόση 3,6 γραμμάρια ανά χιλιόγραμμο σωματικού βάρους για λήψη από το στόμα σε αρουραίους.
Περιβαλλοντικά ζητήματα
Η παραγωγή αδιπικού οξέος συνδέεται με εκπομπές υποξειδίου του αζώτου, ενός ισχυρού αερίου θερμοκηπίου που είναι επιπλέον βλαπτικό για το στρώμα του όζοντος. Σε εταιρείες παραγωγής αδιπικού οξέος έχουν εφαρμοσθεί διαδικασίες για την καταλυτική μετατροπή του υποξειδίου του αζώτου σε αβλαβή προϊόντα:
2 N2O → 2 N2 + O2
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://www.inchem.org/documents/icsc/icsc/eics0369.htm Διεθνής Κάρτα Χημικής Ασφαλείας (ICSC)]: ICSC 0369
SIDS Initial Assessment Report από τον ΟΟΣΑ
Καρβονικά οξέα
Μονομερή
|
595174
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BD%20%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Τσιν τσαν τσον
|
Το τσιν τσαν τσον είναι υποτιμητικός όρος που χρησιμοποιείται μερικές φορές από ομιλητές της αγγλικής ή και άλλων γλωσσών για να χλευάσουν ή να μιμηθούν τόσο την κινεζική γλώσσα όσο και άτομα κινεζικής καταγωγής ή και άλλους ανατολικοασιάτες αντιληπτούς ως κινέζους. Αρκετοί σχολιαστές χαρακτήρισαν τον όρο ως υποτιμητικό, σημειώνοντας ότι οι επιθέσεις ή ο φυσικός εκφοβισμός των ανατολικοασιατών συνοδεύεται συχνά από φυλετικούς φαυλισμούς ή απομίμηση των κινεζικών.
Παραπομπές
Κινεζική γλώσσα
|
567701
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Μονοπλάνο
|
Ένα μονοπλάνο είναι ένα αεροσκάφος σταθερών πτερύγων με μία κύρια πτέρυγα, εν αντιθέσει με ένα διπλάνο ή άλλα πολυπλάνα, που διαθέτουν πολλαπλές πτέρυγες.
Ένα μονοπλάνο έχει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και την χαμηλότερη οπισθέλκουσα οποιασδήποτε διάταξης πτερύγων και είναι το πιο απλό σε κατασκευή. Ωστόσο, κατά τα πρώτα χρόνια της αεροπορίας, τα πλεονεκτήματα αυτά αντισταθμιζόταν από το μεγαλύτερο βάρος και τον χαμηλότερο βαθμό ευελιξίας, κάνοντας τα σπάνια έως τη δεκαετία του 1930. Έκτοτε, το μονοπλάνο αποτελεί την πλέον συνηθισμένη μορφή αεροσκαφών σταθερών πτερύγων.
Ιστορικά στοιχεία
Αν και τα πρώτα επιτυχημένα αεροσκάφη ήταν διπλάνα, οι πρώτες απόπειρες κατασκευής βαρύτερων από τον αέρα ιπτάμενων μηχανών ήταν μονοπλάνα, και πολλοί πρωτοπόροι συνέχισαν να αναπτύσσουν μοντέλα μονοπλάνων. Για παράδειγμα, το πρώτο αεροπλάνο που κατασκευάστηκε ήταν το Demoiselle του Σάντους-Ντουμό το 1907, ενώ το Blériot XI πέταξε πάνω από τη Μάγχη το 1909. Την περίοδο 1909–1910, ο Χούμπερτ Λέιθαμ πραγματοποίησε πολλαπλά ρεκόρ ύψους με το μονοπλάνο Antoinette IV, φτάνοντας τελικά στα 1.384 μέτρα.
Ο αντίστοιχος όρος στη γερμανική γλώσσα είναι Eindecker, όπως και το μαχητικό μέσης πτέρυγας Fokker Eindecker του 1915 το οποίο για κάποια περίοδο κυριάρχησε στους ουρανούς η οποία έγινε γνωστή ως «μάστιγα των Fokker». Το γερμανικό στρατιωτικό σύστημα σχεδιασμού αεροσκαφών Idflieg πριν το 1918 πρότεινε τους σχεδιασμούς μονοπλάνων τύπου E, μέχρι την έγκριση του μαχητικού Fokker D.VIII από το προγενέστερο σχεδιασμό "E.V". Ωστόσο, η επιτυχία των Fokker ήταν σύντομη, και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κυριαρχήθηκε από διπλάνα. Προς το τέλος του πολέμου, τα μονοπλάνα με πτέρυγες αλεξηλίων έγιναν γνωστά και επιτυχημένα μοντέλα που παρήχθησαν κατά τη δεκαετία του 1920.
Παρ' όλα αυτά, σχετικά ελάχιστα μονοπλάνα κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1914 και των τελών της δεκαετίας του 1920, σε σύγκριση με την πληθώρα των διπλάνων. Οι λόγοι ήταν κυρίως πρακτικοί. Λόγω των χαμηλών διαθέσιμων ισχύων σε κινητήρες και των ταχυτήτων που μπορούσαν να αναπτύξουν, οι πτέρυγες ενός μονοπλάνου θα έπρεπε να είναι μεγάλες ώστε να δημιουργήσουν επαρκή άντωση, ενώ ένα διπλάνο χρειαζόταν δύο μικρότερες πτέρυγες και έτσι γινόταν μικρότερο και ελαφρύτερο.
Προς το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η υψηλή οπισθέλκουσα των διπλάνων άρχισε να περιορίζει τις δυνατότητές τους. Οι κινητήρες δεν ήταν αρκετά ισχυροί ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στα μονοπλάνα αρθρωτών πτερύγων να είναι βιώσιμα, και τα μαχητικά ενισχυμένων αλεξηλίων πτερύγων έγιναν αρκετά δημοφιλή, αν και ελάχιστα πραγματοποίησαν αερομαχίες. Η διάταξη αυτή παρέμεινε δημοφιλής κατά τη δεκαετία του 1920.
Στα ιπτάμενα πλοία, που διαθέτουν ρηχό σκελετό, μια πτέρυγα αλεξηλίου δίνει τη δυνατότητα στους κινητήρες να είναι τοποθετημένοι πάνω από την επιφάνεια του νερού κατά τη διάρκεια απογειώσεων και προσγειώσεων. Ήταν δημοφιλής διάταξη στα ιπτάμενα πλοία κατά τη δεκαετία του 1930: ένα τυπικό παράδειγμα αποτελεί το Consolidated PBY Catalina. Παρήκμασε όταν καθιερώθηκαν υψηλότεροι σκελετοί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δίνοντας τη δυνατότητα στις πτέρυγες να είναι τοποθετημένες στο σκελετό του σκάφους.
Καθώς η διαθέσιμη ισχύς των κινητήρων έδωσε τη δυνατότητα για πλήρως μεταλλικές κατασκευές αλλά και οι πτέρυγες προβόλου έγιναν πιο πρακτικές — αμφότερες οι καινοτομίες παρουσιάστηκαν από το επαναστατικό γερμανικό εργοστασιακό αεροσκάφος επίδειξης Junkers J 1 την περίοδο 1915-16 — τα μονοπλάνα έγιναν η συνηθισμένη μορφή μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι ενισχυμένες πτέρυγες ξεπεράστηκαν και τη δεκαετία του 1930 τα αρθρωτά μονοπλάνα έγιναν η καθορισμένη διάταξη αεροσκαφών σταθερών πτερύγων. Τα προηγμένα μοντέλα μαχητικών μονοπλάνων παρήχθησαν μαζικά για στρατιωτικούς σκοπούς σε ολόκληρο τον κόσμο τόσο στη Σοβιετική Ένωση όσο και τις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1930, με τα αεροσκάφη Polikarpov I-16 και Boeing P-26 Peashooter αντίστοιχα.
Τα περισσότερα στρατιωτικά αεροσκάφη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μονοπλάνα, όπως και τα περισσότερα αεροσκάφη της εποχής εκείνης.
Οι κινητήρες αεριώθησης και πυραυλοκίνησης διέθεταν ακόμη περισσότερη ισχύ, και όλα τα σύγχρονα αεροσκάφη υψηλών ταχυτήτων, ειδικά τα υπερηχητικά, είναι μονοπλάνα.
Χαρακτηριστικά των μονοπλάνων
Στήριξη και βάρος
Η επίκτητη αποτελεσματικότητα ενός μονοπλάνου μπορεί να γίνει καλύτερα αντιληπτή στις μη στηριζόμενες πτέρυγες προβόλου στις οποίες όλες οι δυνάμεις ασκούνται εσωτερικά. Εν αντιθέσει, μια στηριζόμενη πτέρυγα έχει επιπλέον οπισθέλκουσα από τις εκτεθειμένες αντηρίδες ή σύρματα στήριξης, μειώνοντας την αεροδυναμική αποτελεσματικότητα. Από την άλλη, η στηριζόμενη πτέρυγα έχει μεγαλύτερη δομική αποτελεσματικότητα και είναι κατά πολύ ελαφρύτερη. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως για μια πτέρυγα συγκεκριμένου μεγέθους, η στήριξη δίνει τη δυνατότητα στο αεροσκάφος να πετάξει με χαμηλότερη ταχύτητα χρησιμοποιώντας έναν κινητήρα χαμηλής ισχύος, ενώ μια βαρύτερη πτέρυγα προβόλου χρειάζεται έναν ισχυρότερο κινητήρα και μπορεί να πετάξει ταχύτερα.
Τοποθέτηση πτερύγων
Πέρα από τις γενικές παραλλαγές στη διάταξη πτερύγων όπως η τοποθέτηση της ουραίας πτέρυγας και τη χρήση στήριξης, η κύρια διάκριση μεταξύ των τύπων των μονοπλάνων είναι το πόσο ψηλά βρίσκονται οι πτέρυγες σε σχέση με την άτρακτο.
Χαμηλή πτέρυγα
Μια χαμηλά τοποθετημένη πτέρυγα βρίσκεται κοντά στη βάση της ατράκτου.
Η τοποθέτηση της πτέρυγας σε χαμηλό σημείο δίνει καλύτερη ορατότητα προς τα πάνω και ελευθερώνει το κέντρο της ατράκτου από τη φέρουσα δύναμη των πτερύγων. Μειώνοντας τη σταθερότητα του εκκρεμούς, το αεροσκάφος γίνεται πιο ευέλικτο, όπως για παράδειγμα το Spitfire, αλλά για τα αεροσκάφη που προτιμάται να έχουν σταθερότητα αντί για ευελιξία, ενδεχομένως να χρειάζονται και δίεδρες γωνίες.
Ένα χαρακτηριστικό της τοποθέτησης των πτερύγων χαμηλά είναι η σημαντική επίδραση από το φαινόμενο του εδάφους, το οποίο κάνει το αεροσκάφος να πλέει περισσότερο προτού προσγειωθεί. Αντιστρόφως, το φαινόμενο αυτό δίνει τη δυνατότητα για συντομότερες απογειώσεις.
Μεσαία πτέρυγα
Μια μεσαία πτέρυγα βρίσκεται στα μισά της ατράκτου. Η φέρουσα της δομής της πτέρυγας μπορεί ενδεχομένως να μειώσει τον χρήσιμο όγκο της ατράκτου κοντά στο κέντρο βαρύτητας, όπου συνήθως υπάρχουν μεγαλύτερες ανάγκες για χώρο.
Πτέρυγα επ' ώμου
Μια πτέρυγα επ' ώμου (κατηγορία ανάμεσα στην υψηλή και στη μεσαία πτέρυγα) είναι μια διάταξη όπου η πτέρυγα βρίσκεται τοποθετημένη κοντά στην κορυφή της ατράκτου, αλλά όχι στο εντελώς ακραίο σημείο της. Ονομάζεται έτσι μιας και βρίσκεται τοποθετημένη στον «ώμο» της ατράκτου, και όχι στον ώμο του κυβερνήτη. Οι πτέρυγες επ' ώμου και οι υψηλές πτέρυγες έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως: υποστηρίζουν μια εκκρεμή άτρακτο η οποία δεν χρειάζεται δίεδρη πτέρυγα για σταθερότητα, και σε σύγκριση με τις χαμηλές πτέρυγες, μια πτέρυγα ώμος έχει περιορισμένη επίδραση του εδάφους κατά την προσγείωση. Σε σύγκριση με τις χαμηλές πτέρυγες, οι διατάξεις πτερύγων επ' ώμου και υψηλών πτερύγων αφήνουν περισσότερο χώρο σε πολυκινητήρια αεροσκάφη.
Στα μεγάλα αεροσκάφη, υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ μιας πτέρυγας επ' ώμου και μιας υψηλής πτέρυγας. Αλλά στα ελαφρά αεροσκάφη, η διάταξη αυτή είναι αρκετά σημαντική μιας και δίνει μεγαλύτερη ορατότητα στον κυβερνήτη. Στα ελαφρά αεροσκάφη, η επ' ώμου πτέρυγα ίσως χρειάζεται να σαρωθεί προς τα έμπροσθεν για την διατήρηση του ορθού κέντρου βαρύτητας. Αεροσκάφη με αυτό το τύπο πτερύγων είναι τα εξής: ARV Super2, Bölkow Junior και Saab Safari.
Υψηλή πτέρυγα
Μια υψηλή πτέρυγα βρίσκεται τοποθετημένη στην άνω επιφάνεια ή πάνω από την κορυφή της ατράκτου. Έχει αρκετά κοινά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα με την επ' ώμου πτέρυγα, αλλά στα ελαφρά αεροσκάφη, η υψηλή πτέρυγα μειώνει την ορατότητα προς τα πάνω. Στα ελαφρά αεροσκάφη, όπως το Cessna 152, η πτέρυγα βρίσκεται συνήθως πάνω από τον θάλαμο του κυβερνήτη, και έτσι το κέντρο άντωσης συμπίπτει με το κέντρο βαρύτητας.
Πτέρυγα αλεξηλίου
Ένα αεροσκάφος με πτέρυγα αλεξηλίου είναι ουσιαστικά ένα διπλάνο που δεν διαθέτει το κάτω ζεύγος πτερύγων. Αυτός ο τύπος πτέρυγας δεν είναι άμεσα τοποθετημένος στην άτρακτο, αλλά στηρίζεται πάνω από αυτήν, και υποστηρίζεται από αντηρίδες ή από στύλο. Ενδεχομένως να υπάρχει και επιπλέον στήριξη από αντηρίδες στο πλάι της ατράκτου. Ορισμένα πρώιμα ανεμόπτερα διέθεταν ανοιχτό θάλαμο διακυβέρνησης και μια πτέρυγα αλεξηλίου τοποθετημένη επί ενός στύλου.
Αυτή η διάταξη πτερύγων ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής κατά το μεσοπόλεμο, στην περίοδο μετάβασης από τα διπλάνα στα μονοπλάνα. Σε σύγκριση με ένα διπλάνο, μια πτέρυγα αλεξηλίου έχει λιγότερα στηρίγματα και χαμηλότερη οπισθέλκουσα. Αλλά σε σύγκριση με μια υψηλή πτέρυγα, υπάρχει αρκετά μεγαλύτερη οπισθέλκουσα γεγονός που κατέστησε τη διάταξη αυτή παρωχημένη σε αεροσκάφη παραγωγής, αν και παραμένει δημοφιλής διάταξη για ερασιτεχνικά αεροσκάφη, όπως το Pietenpol Air Camper.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
"High wing, low wing", Flight 20 March 1975, Pages 453–454
Αεροσκάφη
|
364287
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%9B%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BD
|
Βίκτορ ΜακΛάγκλεν
|
Ο Βίκτορ ΜακΛάγκλεν (Victor Andrew de Bier Everleigh McLaglen, 10 Δεκεμβρίου 1886 - 7 Νοεμβρίου 1959) ήταν Άγγλος ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1935 Ο Καταδότης (The Informant), όπου υποδύθηκε ένα μέλος της οργάνωσης του ΙΡΑ που προδίδει τους συντρόφους του. Ο ΜακΛάγκλεν υπήρξε μέλος του Βρετανικού στρατού και πυγμάχος πριν μεταπηδήσει στο χώρο της υποκριτικής μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Συνεργάστηκε συχνά με το σκηνοθέτη Τζον Φορντ και η ερμηνεία του στην ταινία του 1952 Ο Ήσυχος Άνθρωπος (The Quiet Man) πλάι στους Τζον Γουέιν και Μορίν Ο'Χάρα του χάρισε ακόμα μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Προς το τέλος της ζωής του ο ΜακΛάγκλεν έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βίκτορ ΜακΛάγκλεν , σελίδα στον ιστότοπο Cine.gr .
Βραβευμένοι με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Άγγλοι άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Άγγλοι άνδρες ηθοποιοί βωβών ταινιών
|
271666
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1976%20%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BD
|
1976 Καβέριν
|
Ο Καβέριν (Kaverin) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 13,5. Ανακαλύφθηκε το 1970 από τη Σοβιετική αστρονόμο Λιουντμίλα Ιβάνοβνα Τσερνίχ, που παρατηρούσε από το Ναουτσνί της Κριμαίας, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Ρώσου αστρονόμου Ν.Σ. Καβέριν.
Ο Καβέριν δεν πρέπει να συγχέεται με τον αστεροειδή 2458 Βενιακαβέριν.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Καβέριν είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Καβεριν
|
785495
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1%20%CE%9C%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Αμπέλια Μπιζανίου Ιωαννίνων
|
Τα Αμπέλια ή η Αμπελεία ή η Αμπελειά ή η Αμπελιά είναι χωριό στον νομό Ιωαννίνων το οποίο βρίσκεται 12 χλμ. νότια από τα Ιωάννινα και 8 χλμ. βορειοανατολικά από τη Δωδώνη ενώ δίπλα και ανατολικά της περνάει η Ιόνια Οδός. Είναι κτισμένο στους πρόποδες των βουνών Χιονιάσα και Μπουλοβάνι σε υψόμετρο 536 μέτρα. Διοικητικά μαζί με την γειτονική (στα βόρεια) Φιλοθέη αποτελούν την τοπική κοινότητα Αμπελείας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Μπιζανίου του Δήμου Ιωαννιτών. Αναφέρεται επίσημα μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου το 1919 στο ΦΕΚ 184Α - 19/08/1919 με την παλιά του ονομασία Βωτίβιστα να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Κοσμηράς και το 1928 με το ΦΕΚ 81Α - 14/05/1928 να μετονομάζεται σε Αμπελιά. Το 1940 το όνομα του οικισμού διορθώνεται σε Αμπελεία ενώ το 1947 με το ΦΕΚ 203Α - 20/09/1947 ορίστηκε έδρα της κοινότητας Αμπελείας. Το 2017 με το ΦΕΚ 147Α - 05/10/2017 μετονομάστηκε σε Αμπέλια. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα χωριό είχε πληθυσμό 358 κατοίκους ενώ ως οικισμός 339.
Τοπική κοινότητα
Η τοπική κοινότητα Αμπελιών είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 9,315 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τον οικισμό Φιλοθέη.
Πληθυσμός
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Χωριά του νομού Ιωαννίνων
Δήμος Ιωαννιτών
|
618763
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7%CF%82%20%28%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
|
Υπουργείο Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης (Ρουμανία)
|
Το Υπουργείο Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης (ΥΓΑΑ) είναι το εξειδικευμένο όργανο της κεντρικής δημόσιας διοίκησης της Ρουμανίας για το ρόλο της ανάπτυξης, εφαρμογής και παρακολούθησης πολιτικών και στρατηγικών στους τομείς της γεωργίας, της αειφόρου διαχείρισης των δασών και της αγροτικής ανάπτυξης, με τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των τομεακών δραστηριοτήτων, καθώς και να διασφαλιστεί η διαφάνεια και αποτελεσματικότητα στη χρήση των πιστώσεων που έχουν εκχωρηθεί. Η έδρα του ιδρύματος βρίσκεται στο Παλάτι του Υπουργείου Γεωργίας .
Επί του παρόντος, ο Υπουργός Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης είναι ο Πέτρε Νταέα.
Υπουργοί
Υπουργός Γεωργίας, Τροφίμων και Δασών
28 Δεκεμβρίου 2000 - Ιλίε Σίρμπου - με την ευκαιρία της σύστασης της κυβέρνησης Ναστάσε
Υπουργός Γεωργίας, Δασών και Αγροτικής Ανάπτυξης
29 Δεκεμβρίου 2004 - Γκεόργκε Φλουτούρ - με την ευκαιρία της σύστασης της κυβέρνησης Ταριτσεάνου
22 Δεκεμβρίου 2008 - Ιλίε Σίρμπου - με την ευκαιρία της σύστασης της κυβέρνησης Μποκ (1η)
Υπουργός Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης
23 Δεκεμβρίου 2009 - Μιχαήλ Ντουμίτρου - με την ευκαιρία της σύστασης της κυβέρνησης Μποκ (2η) .
3 Σεπτεμβρίου 2010 - Βαλερίου Ταμπαρά - μετά την ανάκληση του υπουργού Μιχαήλ Ντουμίτρου
9 Φεβρουαρίου 2012 - Στέλιαν Φούια - με την ευκαιρία της σύστασης της κυβέρνησης Ουνγκουρεάνου
7 Μαΐου 2012 - Ντάνιελ Κονσταντίν - με την ευκαιρία της σύστασης της κυβέρνησης Πόντα [1,2,3,4]
Οργάνωση
Σε επίπεδο κομητειών
Το ΥΓΑΑ εκπροσωπείται στις κομητείες από τις Διευθύνσεις Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης (ΔΓΑΑ) σε κάθε κομητεία.
Με κυβερνητική απόφαση, στις αρχές Μαΐου 2004, δημιουργήθηκαν οι Τοπικές Διευθύνσεις Δασοπονίας και Κυνηγιού (ΤΔΔΚ), οι οποίες είναι οι περιφερειακές διευθύνσεις και τα ταμεία δασοκομίας και κυνηγιού σε αρκετές επαρχίες. Είναι κυρίως υπεύθυνοι για τη ρύθμιση και εποπτεία του καθεστώτος κοπής και πώλησης ξύλου, καθώς και για το καθεστώς κυνηγιού και θηραμάτων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
www.mapam.ro - Επίσημη ιστοσελίδα
www.guv.ro - Κυβέρνηση της Ρουμανίας
Κυβέρνηση της Ρουμανίας
|
258174
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1827%20%CE%86%CF%84%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
1827 Άτκινσον
|
Ο Άτκινσον (Atkinson) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,39. Ανακαλύφθηκε το 1962 από το προσωπικό του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα (Αστεροσκοπείο "Goethe Link" στο Μπρούκλυν της Ιντιάνα), και πήρε το όνομά του προς τιμή του Βρετανού αστρονόμου Ρόμπερτ Άτκινσον (Robert d'Escourt Atkinson, 1898-1982).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Ο φασματικός τύπος του Άτκινσον είναι DU ή T.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Ατκινσον
|
589960
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BD%CE%B1
|
Γλώσσα Σουένα
|
Η Σουένα είναι Παπούα γλώσσα που ομιλείται στην επαρχία Μορόμπε, στην "ουρά" της Παπούα Νέας Γουινέας. Είναι μέρος της Μπιναντερεανής οικογένειας της Διανεογουινεακής οικογένειας γλωσσών.
Οι Γιαράουι ομιλούσαν τα Σουένα κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους του 20ου αιώνα, αλλά μπορεί να έχουν αλλάξει στη Μπιναντέρε.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σ
|
361457
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%85%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Μνημείο της Πυθιονίκης
|
Το Μνημείο της Πυθιονίκης ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία της Αρχαίας Ιεράς Οδού, στο Λόφο Προφήτη Ηλία, στο Χαϊδαρί. Κατασκευάστηκε από τον Μακεδόνα Άρπαλο προς τιμήν της συζύγου του, Πυθιονίκης. Βρισκόταν περίπου 1.200 μ. βορειοδυτικά των ταφικών μνημείων που εντοπίστηκαν στην περιοχή του Δρομοκαΐτειου.
Ο Δημήτριος Καμπούρογλου μας δίνει αρκετές πληροφορίες για τον Άρπαλο. Ήταν φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετά το θάνατο της Πυθιονίκης στη Βαβυλώνα την αντικατέστησε, χωρίς να τη λησμονήσει. Ανέγειρε μνημείο στην Ιερά Οδό για το οποίο δαπάνησε πάνω από δυόμιση εκατομμύρια.
Κατά τον Δικαίαρχο, φιλόσοφο του 4ου αιώνα π.Χ, το μνημείο βρισκόταν κοντά στην Ιερά Οδό, σε ύψωμα από όπου ο ερχόμενος από την Ελευσίνα έχει για πρώτη φορά θέα της αθηναϊκής ακρόπολης αλλά και ολόκληρης της πόλης των Αθηνών. Το ύψωμα αυτό αδιαμφισβήτητα θεωρείται ο Λόφος Προφήτη Ηλία στο Χαίδάρι. Αναφέρει μάλιστα ότι όποιος το έβλεπε, χωρίς να γνωρίζει σε ποιον ανήκε, πίστευε πως ήταν δημόσιο κτίσμα προς τιμήν κάποιου επιφανούς Αθηναίου του επιπέδου του Κίμωνα, του Μιλτιάδη ή του Περικλή. Όλες οι αναφορές που υπάρχουν από τους περιηγητές για το μνημείο είναι εντυπωσιακές και εφάμιλλες της εξέχουσας ομορφιάς της Πυθιονίκης.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Άρπαλος είχε πληρώσει τριάντα τάλαντα για την ανέγερση του μνημείου της Πυθιονίκης και πολλά περισσότερα για τον επιβλητικό της τάφο στη Βαβυλώνα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε κατασκευάσει, εκτός από το μνημείο και βωμό ώστε να τιμάται ως Αφροδίτη Πυθιονίκη. Η επιβλητικότητα του μνημείου και τα χρήματα που δαπανήθηκαν είχαν προκαλέσει θόρυβο αντιδράσεων από τους Αθηναίους.
Παρόλο που η περιοχή του λόφου έχει ερευνηθεί, τα κατάλοιπα του μνημείου δεν έχουν εντοπιστεί, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τη μορφή του. Ο Δημήτριος Καμπούρογλου πιθανολογεί ότι το μνημείο αυτό, όπως και πολλά άλλα αρχαία και βυζαντινά, μετατράπηκαν σε ασβέστη. Στην εκδοχή αυτή κατέληξε λόγω της ασβεστοκαμίνου που ανακάλυψε, με πολλά κομμάτια γλυπτών τριγύρω, η οποία χρονολογείται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Πιθανόν ο ασβέστης χρησιμοποιήθηκε στη Μονή Δαφνίου.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Χαϊδάρι, συνάντηση με την Ιστορία Αναστασία Λερίου, Έκδοση του Δήμου Χαϊδαρίου (2006)
Ιστορίες από την παλιά Αθήνα, Μνημεία της ιστορίας των Αθηναίων Δημήτριος Καμπούρογλου (3 τόμοι, 1893)
Ιστοσελίδα Δήμου Χαϊδαρίου
Χαϊδάρι
|
220966
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%BD
|
Πάπυρος πραγματείας περί διαλέκτων
|
Ο Πάπυρος της πραγματείας περί διαλέκτων είναι αρχαίο δείγμα ελληνικής φιλολογικής γραφής των βιβλίων. Βρίσκεται σε βιβλιοθήκη των Παρισίων και γράφτηκε πριν το 160 π.Χ.. Σώζονται δεκατέσσερις στενές σελίδες του έργου. Το κείμενο είναι γραμμένο με στρογγυλόσχημα γράμματα σε πολύ απλό σχηματισμό. Προφανώς είναι γραμμένο από επαγγελματία βιβλιογράφο. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι σελίδες του έχουν μια κάποια κλίση, δηλαδή οι γραμμές δεν είναι κάθετα στοιχισμένες από αριστερά.
Πηγές
Παλαιογραφία
πραγματεια περι διαλεκτων
|
193645
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Diaspora
|
Diaspora
|
Το Diaspora είναι ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, η οποία προς το παρόν βρίσκεται στο στάδιο δημιουργίας της. Δημιουργείται από φοιτητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, με σκοπό να γίνει μία εναλλακτική ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης του Facebook. Σύμφωνα με πληροφορίες, το Diaspora θα επιτρέπει στους χρήστες να δημιουργήσουν τους δικούς τους servers, αποθηκεύοντας σε αυτούς διάφορες πληροφορίες όπως φωτογραφίες, ενημερώσεις κατάστασης (status updates) και άλλα δεδομένα. Η μελλοντική δημιουργία του Diaspora ανακοινώθηκε στις 24 Απριλίου 2010 στην ιστοσελίδα Kickstarter, μια ιστοσελίδα που χρηματοδοτεί διάφορα μελλοντικά projects στο διαδίκτυο. Η ιστοσελίδα, μάλιστα, χρηματοδοτήθηκε από τον ιδρυτή του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Diaspora Project - Επίσημη ιστοσελίδα
Diaspora Forum
Η σελίδα του Diaspora στο GitHub
Ελεύθερο λογισμικό
Ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης
|
369719
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B1%20%28%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%29
|
Ματαγάλπα (διαμέρισμα)
|
Η Ματαγάλπα (ισπανικά: Matagalpa, ισπανική προφορά ΔΦΑ: [mataˈɣalpa]) είναι ένα από τα 17 διαμερίσματα της Νικαράγουα. Πρωτεύουσά του είναι η Ματαγάλπα.
Γεωγραφία
Η Ματαγάλπα βρίσκεται κεντρικά της χώρας και συνορεύει στα νότια με το Μποάκο, στα νοτιοδυτικά με τη Μανάγουα, στα νοτιοανατολικά με το Ατλάντικο Σουρ, στα βόρεια με τη Χινοτέγα, στα βορειοδυτικά με το Εστελί, στα βορειοανατολικά με το Ατλάντικο Νόρτε και στα δυτικά με το Λεόν. Μεγαλύτερη λίμνη είναι η Μογιούα. Άλλες λίμνες είναι η Τεκομάπα και η Λας Πλαγίτας.
Δήμοι
Η Ματαγάλπα διαιρείται σε 13 δήμους:
Πόλεις
Βάγιε Τσαγουιτίγιο
Γιασίκα Νόρτε
Γουασαγιάμα (Wasayama)
Ελ Κάρμεν
Εσκιπούλας
Ίρλαν
Κουσκάγουας (Kuskawas)
Λας Καλαμπάσας
Λας Μάνγκας
Λος Άνχελες
Ματαγάλπα
Ματίγουας
Μούι Μούι
Ράντσο Γράντε
Ρίο Μπλάνκο
Σαν Ισίδρο
Σαν Ντιονίσιο
Σαν Ραμόν
Σάντα Εμίλια
Σέμπακο
Σιουδάδ Νταρίο
Τερραμπόνα
Τιέρρα Ασούλ
Τούμα-Λα Ντάλια
Δείτε επίσης
Διαμερίσματα της Νικαράγουα
Διαμερίσματα της Νικαράγουας
|
113073
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AE%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου
|
Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (Α.Η.Κ.) σήμερα κατέχει το μονοπώλιο στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Κύπρο, παρά το γεγονός ότι η αγορά είναι ανοικτή σε άλλες εταιρείες. Είναι επίσης ιδιοκτήτρια του συστήµατος µεταφοράς καθώς και ιδιοκτήτρια και υπεύθυνη για την διαχείριση του συστήµατος διανοµής.
Λειτουργεί μέσω τριών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιούν ως καύσιμο το ντίζελ:
Δεκέλεια
Μονή
Βασιλικός
Η συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το 2005 ήταν 4348,0 GW.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Οικονομία της Κύπρου
Επιχειρήσεις ενέργειας
Ηλεκτρισμός
Ημικρατικοί Οργανισμοί Κύπρου
|
339832
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%20%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
Νέλλη Γκίνη
|
Η Νέλλη Γκίνη (Πειραιάς, 5 Σεπτεμβρίου 1949) είναι Ελληνίδα ηθοποιός
Βιογραφία
Εργάστηκε από πολύ νωρίς ως ηθοποιός σε παιδικές παραστάσεις, ξεκινώντας από 12 ετών. Αργότερα έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Δραματική Σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη. Σε ηλικία 15 ετών έκανε το πρώτο της υπερατλαντικό ταξίδι μαζί του και με το Athens Drama Company, ως μέλος του χορού. Ωστόσο καθώς έτυχε να κλείσει η σχολή αυτή μετά από δύο χρόνια, συνέχισε στη σχολή του Εθνικού Ωδείου, κοντά στο δάσκαλο Θάνο Τράγκα, όπου διδάχθηκε και μουσική.
Καριέρα
Μεγάλη της αγάπη το θέατρο, το οποίο υπηρέτησε και συνεχίζει να υπηρετεί μέχρι και σήμερα ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με το τραγούδι σαν σόου γούμαν. Έλαβε μέρος σε πολλές ταινίες του ελληνικού σινεμά, ιδίως κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Παράλληλα, εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, όπως Η Γειτονιά μας, Λιάπκιν, Καλημέρα Ζωή, Στράς, Εγκλήματα κ.ά. Στο θέατρο έχει συμπρωταγωνιστήσει με καταξιωμένους ηθοποιούς, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Ρένα Βλαχοπούλου, Θύμιο Καρακατσάνη, Θανάση Βέγγο, Γιάννη Μπέζο, Σταμάτη Φασουλή σε όλα τα μεγάλα θέατρα της Αθήνας, Ακροπόλ, Βέμπο,αθηναικα θέατρα, Πάρκ, Ρέξ, Μετροπόλιταν ,Παλλάς, Δελφινάριο Ακάδημος κ.ά.
Συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες όπως, Βασίλης Γεωργιάδης, Κώστας Φέρρης, Νίκος Φώσκολος, Α. Αγγελόπουλος, σπουδαίους Έλληνες συγγραφείς Κ. Πρετεντέρη, Γ. Λαζαρίδη, Λ. Μιχαηλίδη, Γ. Σκούρτη Θ. Πετρόπουλο και άλλους, όπως με σημαντικούς σκηνογράφους Ν. Πετρόπουλο, Μανόλη Παντελιδάκη, Γιώργο Γαβαλά κ.α.
Προσωπική ζωή
Στην προσωπική της ζωή, διατηρούσε μακροχρόνια σχέση με το συνθέτη Μιχάλη Ζαμπέτα, γιό του Γιώργου Ζαμπέτα, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Η Νέλλη Γκίνη έχει αποκτήσει ένα παιδί.
Φιλμογραφία
Κινηματογράφος
Τηλεόραση
Παραπομπές
Πηγές
Η ελληνική σκηνή showbiz
Ελληνίδες τραγουδίστριες
Ελληνίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου
|
114429
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Διπλόδοκος
|
Διπλόδοκος ονομάζεται ένα είδος δεινοσαύρου. Έζησε κατά την Ιουρασική περίοδο. Το όνομα του σημαίνει "δύο δοκοί". Ήταν φυτοφάγο, έτρωγε φτέρες και δέντρα που έριχνε κάτω για να φτάσει πιο εύκολα τα φύλλα τους. Συνήθως αυτά τα δέντρα ήταν κωνοφόρα, όπως έλατα και πεύκα. Το είδος αυτό ήταν πολύ ψηλό, καθώς έφτανε περίπου τα 8 μέτρα ύψος. Το μήκος του διπλόδοκου ήταν πολύ μεγάλο καθώς έφτανε μέχρι και τα τριάντα μέτρα. Όμως τα μεγαλύτερης ηλικίας ζώα έφταναν σε μήκος μέχρι και τα τριάντα πέντε μέτρα.
Συμπεριφορά και κατοικία
Οι θηλυκοί διπλόδοκοι ήταν υπερπροστατευτικοί με τα μικρά τους. Χτυπούσαν τους θηρευτές τους, τους Αλλόσαυρους, με την μακριά τους ουρά. Ζούσαν σε ομάδες των σαράντα με ογδόντα ατόμων. Τα πρώτα χρόνια της ζωής τους τα περνούσαν μόνοι τους και μάθαιναν τον κόσμο. Τα αρσενικά την εποχή του ζευγαρώματος μάχονταν για το ποιο θα ζευγαρώσει με το θηλυκό. Σηκώνονταν στα δυο τους πόδια και συγκρούονταν.Ζούσαν σε πεδιάδες όπου υπήρχαν διάσπαρτα δέντρα και φτέρες. Γεννούσαν τα αυγά τους μέσα σε κάποιο δάσος και αφού γεννήσουν πέντε με έξι αυγά τα σκέπαζαν με χώμα και τα άφηναν εκεί. Τα μικρά ζούσαν μέσα στο δάσος όπου γεννήθηκαν μέχρι να ενηλικιωθούν. Αν και απ' όλα τα μικρά που γεννιόνταν λιγότερα από τα μισά κατάφερναν να ενηλικιωθούν.
Πηγές
Διαδρομές στον κόσμο των δεινοσαύρων, Henry Gee και Luis V. Rey
Διπλοδοκίδες
|
336432
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CF%84%CF%81%CE%B1%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%81%20%CE%A6%CE%9A
|
Μίτρα Κουκάρ ΦΚ
|
Η Μίτρα Κουκάρ ΦΚ είναι ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Tenggarong στην Ινδονησία. Συμμετέχει στην Indonesia Super League. Έδρα της ομάδας είναι το Aji Imbut Stadium, χωρητικότητας 35000 θεατών. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1979 και αγωνιζόνταν στη Σουραμπάγια, Το 1990 μετονομάστηκε σε Mitra Surabaya. Το 1999 μεταφέρθηκε στην Palangkaraya και μετονομάστηκε σε Mitra Kalteng Putra. Το 2003 μεταφέρθηκε στην Tenggarong και πήρε το σημερινό της όνομα. Έχει μία συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ποδοσφαίρου Ασίας (1998-99 προκριματικά).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official site
Μίτρα Κουκάρ ΦΚ
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1979
|
334889
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CE%B9%CE%BB
|
Σέιλ
|
Το Σέιλ (αγγλικά: Seil) είναι νησί του Ηνωμένου Βασιλείου και συγκεκριμένα νησί του νησιωτικού συμπλέγματος των Εβρίδων. Έχει έκταση 13,3 τ.χλμ. και 551 κατοίκους (2011). Πρωτεύουσα του νησιού είναι ο οικισμός Ellenabeich στην δυτική ακτή του νησιού και διοικητικά ανήκει στην περιφέρεια του Άργκαϊλ και Μπιουτ. Το Σέιλ είναι επίσης το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των νησιών Σλέιτ και συνδέεται με την Σκωτία με μία γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1792 μ.Χ. Στο νησί υπάρχουν άλλοι δύο οικισμοί το Balvicar, στην ανατολική ακτή του νηιού και το Clachan-Seil, στα βόρεια κοντά στην γέφυρα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σειλ
|
186796
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Γεώργιος Μπακαλάκης
|
Ο Γεώργιος Μπακαλάκης (Χηλή Κωνσταντινούπολης, 1908 - 26 Απριλίου 1991, Θεσσαλονίκη), ήταν Έλληνας αρχαιολόγος και καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Πρός τιμήν του υπάρχει μικρή πλατεία με το όνομά του και μαρμάρινη επιγραφή στην Νέα Χηλή του Δήμου Αλεξανδρούπολης
Βιογραφίακαι
Γεννήθηκε στην Χηλή της Κωνσταντινούπολης το 1908. Εργάστηκε ως επιμελητής και ως Έφορος αρχαιοτήτων και στη συνέχεια ως καθηγητής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γνωστός κυρίως για το ανασκαφικό έργο του στη Θράκη, το Δίον και τη Βεργίνα. Συγγραφέας μυθιστορήματος με τίτλο "Το τσιφλίκι του Μιχαλάκη". Απεβίωσε στις 26 Απριλίου του 1991 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν παντρεμένος με την φιλόλογο Ευδοκία Εμπέογλου και πατέρας μιας κόρης.
Σπουδές
Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ (τίτλος διδ. διατριβής: Ελληνικά αμφίγλυφα). Μετεκπαιδεύτηκε στα Πανεπιστήμια της Βιέννης, του Μονάχου και John Hopkins της Νέας Υόρκης.
Αρχαιολογικό έργο
Από το 1931 υπηρέτησε ως επιμελητής και στη συνέχεια ως Έφορος Αρχαιοτήτων σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Θεωρείται πρωτοπόρος στην αρχαιολογική έρευνα της Θράκης με πολυάριθμες ανασκαφικές έρευνες σε όλη την έκτασή της και κυρίως στην περιοχή της αρχαίας Στρύμης. Είναι ιδρυτής του Αρχαιολογικού Μουσείου Καβάλας.
Από το 1945 δίδαξε κλασική αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αρχικά ως υφηγητής και στη συνέχεια ως έκτακτος και τακτικός καθηγητής. Από τη θέση αυτή συνταξιοδοτήθηκε το 1971. Εκ μέρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου ήταν διευθυντής της Πανεπιστημιακής Ανασκαφής του Δίου και συνδιευθυντής της Πανεπιστημιακής Ανασκαφής της Βεργίνας, μαζί με τον Μανώλη Ανδρόνικο, όπου πραγματοποίησε εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα στο ανάκτορο. Εκ μέρους του ΑΠΘ επί σειρά ετών ανάσκαψε στους Γόλγους της Κύπρου και δημοσίευσε τα αποτελέσματα της ανασκαφής αυτής σε μονογραφία.
Ήταν μέλος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου. Πήρε μέρος σε διεθνή αρχαιολογικά συνέδρια και εξέδωσε μελέτες σε αυτοτελή βιβλία ή σε επιστημονικά αρχαιολογικά περιοδικά.
Κυριότερες μελέτες
Ελληνικά Αμφίγλυφα (1946).
Ελληνικά τραπεζοφόρα (1948).
Νεάπολις, Χριστούπολις, Καβάλα, Αρχαιολογική Εφημερίς 1936.
Εκ του ιερου της Παρθένου εν Νεαπόλει, Αρχαιολογική Εφημερίς 1938.
Το παρά την Χρισούπολιν τείχισμα (1938).
Marsyas Religatus (1956).
Αρχαιολογικές έρευνες στην Θράκη 1959-1960.
Το ανάκτορο της Βεργίνας (μαζί με τους Χ.Μακαρόνα, Μ. Ανδρόνικο και Ν. Μουτσόπουλο).
Ανασκαφή Στρύμης (1967).
Ελληνικά ανάγλυφα (1969).
Φεραία Αθηνά (1973)
Satyros an einer Quelle gelagert (Antike Kunst 1966).
Attische Protogeometrische Hydria (Attenische Mitteilungen 1961).
Πηγές
Οίνος Ισμαρικός. Τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Γ. Μπακαλάκη, τόμοι Α-Β, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο 1990, σελ. 16.
Έλληνες αρχαιολόγοι
Έλληνες συγγραφείς
Καθηγητές Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Έλληνες πανεπιστημιακοί
Έλληνες έφοροι αρχαιοτήτων
Έλληνες έφοροι μουσείων
|
711622
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9
|
Νόσος Καβασάκι
|
Η νόσος Καβασάκι είναι σύνδρομο άγνωστης προέλευσης που οδηγεί σε πυρετό και πλήττει κυρίως τα παιδιά κάτω των 5 ετών. Είναι μια μορφή αγγειίτιδας, όπου δημιουργείται φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία σε όλο το σώμα. Ο πυρετός συνήθως διαρκεί για περισσότερες από πέντε ημέρες και είναι ανθεκτικός στα συνήθη φάρμακα. Άλλα κοινά συμπτώματα της Καβασάκι περιλαμβάνουν την εμφάνιση λυμφαδενοπάθειας στο λαιμό, εξάνθημα στη περιοχή των γεννητικών οργάνων, καθώς και ερέθισμα των ματιών, χειλιών, παλάμες ή τα πέλματα των ποδιών. Εντός τριών εβδομάδων από την εμφάνιση της Καβασάκι, το δέρμα των χεριών και των ποδιών ξεφλουδίζει, ωστόσο έπειτα αναρρώνει. Σε μερικά παιδιά, σχηματίζονται στεφανιαία ανευρύσματα στη καρδιά.
Ενώ η αιτία της Καβασάκι είναι άγνωστη, υποτίθεται ότι προέρχεται από υπερβολική αντίδραση εκ μέρους του ανοσοποιητικού συστήματος σε μια μόλυνση στα παιδιά που έχουν γενετική προδιάθεση. Δεν είναι μεταδοτική. Η διάγνωση βασίζεται συνήθως στα σημάδια και τα συμπτώματα του ασθενούς. Άλλες εξετάσεις, όπως το υπερηχογράφημα της καρδιάς και οι εξετάσεις αίματος μπορούν να υποστηρίξουν τη διάγνωση της. Η διάγνωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη πολλές άλλες καταστάσεις που μπορεί να παρουσιάζουν παρόμοια χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της οστρακιάς και της νεανικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Μια νεοεμφανιζόμενη ασθένεια που παρουσιάζει ομοιότητες με το Καβασάκι, η οποία χρονικά σχετίζεται με την ασθένεια κορονοϊού 2019 φαίνεται να είναι ένα ξεχωριστό σύνδρομο.
Συνήθως, η αρχική θεραπεία της νόσου Καβασάκι αποτελείται από υψηλές δόσης ασπιρίνης και ανοσοσφαιρίνης. Συνήθως, έπειτα από τη χορήγηση θεραπείας, ο πυρετός υποχωρεί εντός μιας ημέρας και έπειτα ο οργανισμός αναρρώνει πλήρως. Αν οι στεφανιαίες αρτηρίες εμπλέκονται στην ασθένεια, μια συνεχιζόμενη θεραπεία ή χειρουργική επέμβαση μερικές φορές μπορεί να είναι απαραίτητη. Χωρίς τη χορήγηση θεραπείας, στεφανιαία ανευρύσματα εμφανίζονται έως και στο 25% των ασθενών ενώ ένα 1% πεθαίνει. Με τη χορήγηση θεραπείας, το ποσοστό θανάτου από την ασθένεια μειώνεται στο 0.17%. Οι άνθρωποι που εμφάνισαν στεφανιαία ανευρύσματα μετά την εκδήλωση της νόσου Καβασάκι θα πρέπει να παρακολουθούνται καρδιολογικά για όλη τη ζωή τους από ομάδες εξειδικευμένων ιατρών.
Η νόσος Καβασάκι είναι σπάνια. Επηρεάζει 8 με 67 άτομα ανά 100.000 άτομα κάτω των πέντε ετών, με εξαίρεση την Ιαπωνία, όπου επηρεάζει 124 άτομα ανά 100.000. Τα αγόρια είναι πιο επιρρεπή στη νήσο Καβασάκι. Πήρε το όνομα της από τον ιάπωνα παιδίατρο Τομισάκου Καβασάκι, ο οποίος την περιέγραψε για πρώτη φορά το 1967.
Παραπομπές
Παθήσεις των αγγείων
Παιδιατρική
Φλεγμονές
Αυτοάνοσες ασθένειες
|
524128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%BF%20%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Ντούσκο Ιβάνοβιτς
|
Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς (Κυριλλικά : Душко Ивановић, γεννήθηκε Μπιέλο Πόλιε, 1 Σεπτεμβρίου 1957) είναι Μαυροβούνιος πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής καλαθοσφαίρισης στην ισπανική Μπασκόνια.
Σταδιοδρομία ως καλαθοσφαιριστής
Ως παίκτης ξεκίνησε την καριέρα του στην Γέντινστβο της γενέτειράς του. Στη συνέχεια αγωνίστηκε για την Μπούντουτσνοστ, με την οποία ήταν ο πρώτος σκόρερ του εθνικού πρωταθλήματος για το 1983, την Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ, την ισπανική Γιρόνα, τη γαλλική Λιμόζ, καθώς και την ελβετική Ολιμπίκ Φριμπούργκ. Με τον κροατικό σύλλογο της ΚΚ Γιουγκοπλάστικα κατέκτησε δύο συνεχόμενες χρονιές το τρόπαιο της Ευρωλίγκα το 1989 και το 1990.
Σταδιοδρομία ως προπονητής
Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε στην ελβετική Ολιμπίκ Φριμπούργκ τη σεζόν 1993-94, όπου υπήρξε ταυτόχρονα και παίκτης και βοηθός προπονητή. Τη σεζόν 1994-95 υπήρξε βοηθός προπονητή στην Ισπανία με τον σύλλογο της Γιρόνα. Έπειτα έχει υπάρξει προπονητής της ελβετικής Ολιμπίκ Φριμπούργκ (1995-1999) με την οποία κατέκτησε τρία ελβετικά Πρωταθλήματα (1996-97, 1997-98, 1998-99) και δύο ελβετικά Κύπελλα (1997-98, 1998-99) και της Εθνικής ομάδας της Ελβετίας (1997-2000). Βρέθηκε στην Λιμόζ τη σεζόν 1999-00, κατακτώντας το Κύπελλο Κόρατς καθώς και ένα γαλλικό Κύπελλο και ένα γαλλικό Πρωτάθλημα (1999-00).
Την επόμενη πενταετία ήταν προπονητής της Ταού Κεράμικα (2000-2005) με την οποία ήταν δύο φορές φιναλίστ Ευρωλίγκα το 2001 και το 2005. ενώ την τριετία (2005-2008) της Μπαρτσελόνα, από την οποία παραιτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 2008.
Από τη σεζόν 2008-09 ήταν πίσω στη Βιτόρια προπονώντας ξανά την Κάχα Λαμποράλ μέχρι το Νοέμβριο του 2012, όταν και απολύθηκε.
Τον Ιανουάριο του 2014 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Τον Μάιο του 2016 αποχώρησε από την ομάδα και αντικαταστάθηκε από τον Νταμίρ Μουαλομέροβιτς.
Στις 10 Ιουνίου του 2014, ο Ιβάνοβιτς υπέγραψε συμβόλαιο δύο ετών με τον Παναθηναϊκό. Στις 5 Απριλίου του 2015 κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό. Στις 3 Μαΐου του 2015, μετά την εντός έδρας ήττα με 66-77 από τον Ολυμπιακό για το ελληνικό πρωτάθλημα, απολύθηκε.
Στις 15 Μαρτίου του 2016, ο Ιβάνοβιτς προσλήφθηκε ως προπονητής της ρωσικής Χίμκι. Στις 29 Ιουνίου του 2017 η συνεργασία του με την ρωσική ομάδα λύθηκε.
Στις 20 Αυγούστου του 2018, ανέλαβε προπονητής στην τουρκική Μπεσίκτας.
Στις 24 Δεκεμβρίου του 2019, ανέλαβε την Μπασκόνια στην τρίτη του θητεία με την ισπανική ομάδα. Στις 30 Ιουνίου 2020, κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας με την Μπασκόνια. Μάλιστα ήταν το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας μετά από 10 χρόνια, πάλι με τον Ιβάνοβιτς προπονητή. Μετά την επιτυχία του τίτλου, ανανέωσε το συμβόλαιό του για ακόμα ένα χρόνο. Στις 15 Νοεμβρίου 2021, αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Μπασκόνια μετά το άσχημο ξεκίνημα της ομάδας σε Ευρωλίγκα (3 νίκες -6 ήττες) και Πρωτάθλημα Ισπανίας (4 νίκες-10 ήττες).
Στις 14 Νοεμβρίου 2022, ανακοινώθηκε επίσημα από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, για τις επόμενες δύο σεζόν. Στις 18 Φεβρουαρίου 2023, κατέκτησε το Κύπελλο Σερβίας, αφού ο Ερυθρός Αστέρας νίκησε στον τελικό με 96-79 τη Μέγκα Μπάσκετ. Στις 11 Ιουνίου 2023, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Σερβίας κόντρα στην FMP με 2-0 νίκες. Στις 21 Οκτωβρίου 2023, ανακοινώθηκε η απομάκρυνσή του από την σέρβικη ομάδα, μετά από σχεδόν ένα χρόνο παρουσίας.
Στις 30 Οκτωβρίου 2023, συμφώνησε να επιστρέψει στην Μπασκόνια μετά από δύο χρόνια.
Τίτλοι
Ως αθλητής
2x Ευρωλίγκα: (1989, 1990)
3x Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας: (1988, 1989, 1990)
Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: (1990)
Ως προπονητής
3x Πρωτάθλημα Ελβετίας: ((1997, 1998, 1999)
2x Κύπελλο Ελβετίας: (1998, 1999)
Κύπελλο Κόρατς: (2000)
Πρωτάθλημα Γαλλίας: (2000)
Κύπελλο Γαλλίας: (2000)
3x Πρωτάθλημα Ισπανίας: (2002, 2010, 2020)
4x Κύπελλο Ισπανίας: (2002, 2004, 2007, 2009)
Σούπερ Καπ Ισπανίας: (2008)
Κύπελλο Ελλάδας: (2015)
Πρωτάθλημα Σερβίας (2023)
Κύπελλο Σερβίας: (2023)
Ατομικοί
Καλύτερος προπονητής Πρωταθλήματος Γαλλίας: (2000)
Καλύτερος προπονητής Πρωταθλήματος Ισπανίας: (2009)
Παραπομπές
Μαυροβούνιοι καλαθοσφαιριστές
Καλαθοσφαιριστές μαυροβουνιακών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές ελβετικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές κροατικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές γαλλικών συλλόγων
Καλαθοσφαιριστές Κλαμπ Μπάσκετ Χιρόνα
Προπονητές καλαθοσφαίρισης
Προπονητές καλαθοσφαίρισης ισπανικών συλλόγων
Προπονητές καλαθοσφαίρισης γαλλικών συλλόγων
Προπονητές καλαθοσφαίρισης Μπαρτσελόνα
Προπονητές καλαθοσφαίρισης ΠΑΟ
Προπονητές καλαθοσφαίρισης τουρκικών συλλόγων
Προπονητές καλαθοσφαίρισης ΜΚ Χίμκι
Προπονητές καλαθοσφαίρισης Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου
|
824128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%B6%CE%B1%20%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%BF
|
Ιντσίζα Σκαπατσίνο
|
Η Ιντσίζα Σκαπατσίνο (ιταλικά: Incisa Scapaccino) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Άστι, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Άστι
|
615869
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82
|
Κορεανικές γλώσσες
|
Οι Κορεανικές γλώσσες είναι γλωσσική οικογένεια που αποτελείται από τη σύγχρονη κορεατική γλώσσα μαζί με εξαφανισμένους αρχαίους συγγενείς που συγγένευαν περισσότερο σε σχέση με τις προτεινόμενες συνδέσεις.
Η γλώσσα Τζέτζου στο νησί Τζέτζου θεωρείται από κάποιους ως διάλεκτο της σύγχρονης κορεατικής, ενώ άλλοι την θεωρούν ξεχωριστή γλώσσα. Ορισμένοι θεωρούν ότι, αντί να είναι απομονωμένη γλώσσα, τα κορεατικά αποτελούν μια μικρή γλωσσική οικογένεια μαζί με τα Τζέτζου.
Εξωτερικές σχέσεις
Μεταξύ των σωζόμενων γλωσσών, τα κορεατικά θεωρούνται από τους περισσότερους γλωσσολόγους ως απομονωμένη γλώσσα και από κάποιους ως μέρος των ευρέως απορριφθέντων Αλταϊκών ή Δραβιδοκορεατικών γλωσσών.. Ο Αλεξάντερ Βόβιν (2015) σημειώνει ότι τα κορεανικά μοιράζονται ορισμένα τυπολογικά χαρακτηριστικά με τις τέσσερις Παλαιοσιβηρικές γλωσσικές ομάδες (π.χ. παλαιότερη εργατικότητα) και δείχνει ότι έχει περισσότερα κοινά με τα παλαιοσιβηρικά (η οποία είναι μια γεωγραφική και χωρική ομαδοποίηση αντί για γενετική) απ'ότι με την υποτιθέμενη Αλταϊκή ομάδα.
Τα κορεανικά έχουν δάνεια από παλαιοσιβηρικές γλώσσες. Ο Βόβιν σημειώνει ότι έχει κάποια τουνγκουζικά δάνεια αλλά γενετικά δεν σχετίζεται με τις τουνγκουζικές γλώσσες.
Η αταξινόμητη γλώσσα Χιτάν έχει μερικές λεξιλογικές ομοιότητες με τα κορεατικά, τα οποία δεν βρίσκονται σε μογγολικές ή τουνγκουζικές γλώσσες. Αυτό υποδηλώνει κάποια ισχυρή κορεατική παρουσία ή ότι η [[Χιτανική γλώσσα|Χιτάν]] ήταν στην πραγματικότητα κορεανική ή παρακορεανική γλώσσα.
Παραπομπές
Γλωσσικές οικογένειες
Αλταϊκές γλώσσες
Γλώσσες της Κορέας
|
16924
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE
|
Συνδιαλλαγή
|
Ο όρος συνδιαλλαγή (conciliation) σημαίνει συγκεκριμένο τύπο δραστηριότητας για την εναρμόνιση ή την επίτευξη διευθέτησης μεταξύ δύο αντιμαχομένων προσώπων ή ομάδων. Η διαδικασία αυτής της δραστηριότητας προϋποθέτει κάποιο συμβούλιο ή μια επιτροπή ή υπηρεσία ή κάποια άλλου είδους ομάδα που μελετά τα πραγματικά στοιχεία (facts) και προβαίνει σε προτάσεις (proposals) προς τους ερίζοντες, επιχειρώντας έτσι να επιτύχει τη διευθέτηση (settlement) της διαμάχης. Οι δε προτάσεις αυτές έχουν τη μορφή της σύστασης (εισήγησης – recommendation) και δεν αποτελούν δεσμευτική απόφανση ή κρίση. Συνεπώς τα αντιμαχόμενα μέλη είναι ελεύθερα να αποδεχθούν ή και να απορρίψουν τα πορίσματα και τις προτάσεις των εμπλεκομένων συμφιλιωτών (conciliators). Το θετικό αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας (επίτευξης διευθέτησης) είναι η Συμφιλίωση.
Και όμως ο όρος αυτός κατά τη χρήση του τόσο στην Κοινωνιολογία και στο Διεθνές Δίκαιο όσο και στις Εργατικές διαφορές και το Πτωχευτικό Δίκαιο παρουσιάζει εξ αντικειμένου κάποιες μικρές αλλά χαρακτηριστικές ιδιότητες που επισημαίνονται ως κατωτέρω:
Κοινωνιολογία
Στην Κοινωνιολογία ο όρος Συνδιαλλαγή χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει μια υπό-διαδικασία «εναρμόνισης» (accomodation) ή κάποια μορφή «συντονισμένης εναρμόνισης» δια της οποίας συντελείται η συναρμογή (adjustment) συγκρουόμενων προσώπων ή ομάδων. Και ο όρος αυτός διαφέρει εκείνου του Συμβιβασμού (copromise) κατά το ότι ο δεύτερος αποφεύγει απλώς ή αναβάλλει τη σύγκρουση, ενώ ο πρώτος «περιέχει» την έννοια της «απάρνησης ή της έκφρασης λύπης» αναφορικά προς τη διαμάχη και συνεπώς αποτελεί μια ίσως απαρχή της «εκρίζωσης των αιτίων της σύγκρουσης»(*).
(*) (Introduction to the Science of Sociology – Εισαγωγή στην Επιστήμη της Κοινωνιολογίας - Chicago University Press 1924).
Διεθνές Δίκαιο
Όσον αφορά στο Διεθνές Δίκαιο και στις Διεθνείς σχέσεις ο όρος Συνδιαλλαγή είναι η «διαδικασία διευθέτησης μιας διαφοράς (έριδος – dispute) με προσφυγή όμως σε μια επιτροπή (commission) προσώπων, που αναλαμβάνει το καθήκον να διαλευκάνει τα πραγματικά γεγονότα και – συνήθως αφού ακούσει πρώτα τα αντιμαχόμενα μέρη και στη συνέχεια προσπαθήσει να τα κάνει να συμφωνήσουν – να συντάξει μια «έκθεση» (report) η οποία και περιέχει ένα άξονα προτάσεων διευθέτησης χωρίς όμως αυτή να έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα αποφάνσεως (award) ή κρίσεως (judgment).
Εν προκειμένω ταυτόσημο ορισμό δίνει και ο Ν. Ι. Χατζηβασιλείου τόσο στο σχετικό λήμμα της «Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαιδείας Π. Δρανδάκη όσο και σ΄ εκείνη του Ελευθερουδάκη όπου: «Συνδιαλλαγή είναι το μέσον της επίλυσης διεθνών διαφορών, συνιστάμενο στην ανάθεση του διακανονισμού της διαφοράς σε διεθνή επιτροπή, που κατόπιν εξετάσεως του ζητήματος τόσο κατά το πραγματικό όσο και κατά το νομικό αυτού μέρος, υποβάλλει προτάσεις διευθέτησης, κατά κανόνα δι΄ εκθέσεως δια της οποίας συνιστά την κατά τη γνώμη της δοτέα λύση, τα διιστάμενα εν τούτοις μέρη διατηρούν και μετά την υποβολή αυτής την ελευθερία της τελικής απόφασης».
Η Συνδιαλλαγή λοιπόν στο Διεθνές Δίκαιο διαφέρει από τις «καλές υπηρεσίες» (good services) και τη «μεσολάβηση» (mediation) κατά το ότι αυτές (οι δεύτερες) αποτελούν προσπάθεια να πεισθούν οι ερίζοντες να λάβουν μια δική τους απόφαση, ενώ κατά τη Συνδιαλλαγή αναμένεται από τους «συμφιλιωτές» να προτείνουν ή να εισηγηθούν μια διευθέτηση (Law of Nations – Δίκαιο των Εθνών /Oxford – Clarendon Press1955).
Αλλά και ακόμη, η Συνδιαλλαγή διαφέρει της «Διαιτησίας» (arbitration) ή της «Επιδίκασης» (adjudication) κατά το ότι η απόφανση δεν δεσμεύει νομικά τα διιστάμενα μέρη. Αφού όπως σημειώνει και ο Ρ. Ε. Corbet « η αντικειμενική επιδίωξη στη Συνδιαλλαγή είναι μάλλον ο φιλικός συμβιβασμός και όχι η διατύπωση δικαστικής κρίσεως – βέβαια οι εισηγήσεις των συμφιλιωτών μπορεί να παραμερίζουν τα νομικά δικαιώματα αλλά πάντως τα πορίσματά τους δεν δεσμεύουν τα μέρη …»(*)
(*)(Post-War Worlds – Μεταπολεμικοί Κόσμοι / Ν.Υ. Ferrar & Rinehart 1942).
Το άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, πρώτου του Κεφαλαίου ΣΤ «Ειρηνική διευθέτηση των διαφορών» ορίζει: «1. Τα ενδιαφερόμενα μέρη εις πάσαν διαφοράν ήτις δια της παρατάσεως δύναται να θέση εν κινδύνω την διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας, θα επιζητούν πρωτίστως την λύσιν της διαφοράς δια διαπραγματεύσεων, ερεύνης, μεσολαβήσεως, συνδιαλλαγής, διαιτησίας, δικαστικού διακανονισμού, προσφυγής εις τοπικάς οργανώσεις ή διευθετήσεις ή άλλων ειρηνικών μέσων της εκλογής των. 2. Το Συμβούλιον Ασφαλείας θα καλή τα διαφωνούντα μέρη, όποτε κρίνη τούτο ανακαίον, να λύωσι τας διαφοράς των δια τοιούτων μέσων.
Εργατικές διαφορές
Ο όρος Συνδιαλλαγή στις Εργατικές διαφορές (labor disputes) δεν έχει την αυστηρή διάκριση με εκείνον της «μεσολάβησης» που ισχύει στο Δ.Δ. (International Law) και στις Διεθνείς Σχέσεις (International relations). Και την τάση αυτή στη χρήση του όρου εν προκειμένω εκφράζει ο Κ. Braun όταν σημειώνει: « Η μεσολάβηση (ή η συνδιαλλαγή) είναι μια απόπειρα για διευθέτηση διαφορών με τη βοήθεια ενός τρίτου, ο οποίος βοηθά τους διισταμένους στις διαπραγματεύσεις τους (negotiations)», και συνεχίζει « Ακολουθώντας την κοινή πρακτική μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους όρους «μεσολάβηση» και «συνδιαλλαγή» εναλλακτικά»(*).
(*) (Labor Disputes and Their Settlement – Εργατικές διαφορές και Διευθέτησή τους / Baltimore Johns Hopkins Press 1955).
Εδώ η «συνδιαλλαγή» διαφέρει από τις «διαπραγματεύσεις» στις οποίες δεν συμμετέχει άλλο πρόσωπο εκτός από τα διιστάμενα μέρη, καθώς επίσης και από την «διαιτησία» κατά το ότι τα πορίσματα της συνδιαλλαγής αποτελούν υπόδειξη και όχι μια απόφανση νομικά δεσμευτική. Εν προκειμένω όμως η συνδιαλλαγή μπορεί και να χαρακτηρίζεται αναγκαστική (compulsory) ή εκούσια (voluntary) όχι βέβαια για να προσδιορισθεί έτσι η εισήγηση της διευθέτησης – που ουδέποτε είναι υποχρεωτική – αλλά για να καταδείξει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί ένα δημόσιο όργανο να έχει την εξουσία να επιχειρήσει με δική του πρωτοβουλία (θέληση) την συνδιαλλαγή, χωρίς να χρειάζεται να έχει προηγουμένως τη συγκατάθεση των διισταμένων μερών (αναγκαστική συνδιαλλαγή), ενώ σε άλλες περιπτώσεις την συνδιαλλαγή επιζητούν τα διιστάμενα μέρη σύμφωνα με δική τους μόνο θέληση. Όλες γενικά οι σύγχρονες πολιτείες συνήθως προβλέπουν και διατηρούν την ύπαρξη μηχανισμών συνδιαλλαγής για τις εργατικές διαφορές.
Παράδειγμα: Στις ΗΠΑ αντίστοιχος μηχανισμός είναι η «Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μεσολάβησης και Συνδιαλλαγής (Federal Mediation and Conciliation Service) καθώς και το «Εθνικό Συμβούλιο Μεσολάβησης» (National Mediation Board).
Πτωχευτικό Δίκαιο
Στο πτωχευτικό δίκαιο ως συνδιαλλαγή εννοείται συνήθως η προσπάθεια αποτροπής της πτώχευσης μέσω μιας διαδικασίας διαπραγματεύσεων μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών του. Η διαδικασία ανοίγει με δικαστική απόφαση. Συνήθως διορίζεται ένας μεσολαβητής, που έχει ως καθήκον να φέρει σε επαφή τον οφειλέτη με τους πιστωτές του και να επιτύχει τη συμφωνία. Αν η τελευταία επιτευχθεί, επικυρώνεται από το δικαστήριο με νεότερη απόφαση. Τα δίκαια ποικίλουν ως προς τα αποτελέσματα της επικύρωσης. Συχνά η επικύρωση μπορεί να συνεπάγεται κάποια αναστολή των ατομικών διώξεων κατά το διάστημα εκτέλεσης της συμφωνίας ή απαγόρευση κήρυξης πτώχευσης. Σε άλλα κράτη η συμφωνία που επικυρώθηκε μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα και την επέκταση της δεσμευτικότητας της συμφωνίας και σε πιστωτές που δεν συμβλήθηκαν.
Δείτε επίσης
Διεθνές Δίκαιο
Διεθνείς Σχέσεις
Εναρμόνιση
Συμβιβασμός
ΟΗΕ
Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ορολογία της κοινωνιολογίας
Διεθνές Δίκαιο
Εργατικό Δίκαιο
Πτωχευτικό Δίκαιο
Νομικοί όροι
Διαπροσωπικές σχέσεις
Σύγκρουση
Επίλυση διαφορών
|
76022
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Γιαννακόπουλος
|
Το ελληνικό επώνυμο Γιαννακόπουλος μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα:
Γεώργιος, Κωνσταντής και Δημήτριος Αδελφοί Γιαννακόπουλοι, αγωνιστές στην Επανάσταση του 1821
Απόστολος Γιαννακόπουλος (19??-1985), ομότιμος καθηγητής Ιατρικής του ΕΚΠΑ
Γεώργιος Γιαννακόπουλος (1941-2010), ποδοσφαιριστής
Γιώργος Γιαννακόπουλος, στιχουργός
Γιάννης Γιαννακόπουλος (1945-2009), ποδοσφαιριστής
Γιάννης Γιαννακόπουλος (γενν. 1947), πολιτικός
Ιωάννης Γιαννακόπουλος (1834-1911), πολιτικός
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, ζωγράφος, γνωστός ως «Γιαννακό» (C. Yannaco)
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, ηθοποιός
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος (1916-2007), Ελληνοαμερικανός ιστορικός, βυζαντινολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ (Deno John Geanakoplos)
Νικόλαος Γιαννακόπουλος (1894-1988), Δήμαρχος Πατρέων και πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου
Παύλος Γιαννακόπουλος (1929-2018), βιομήχανος και πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός
Στέλιος Γιαννακόπουλος (γενν. 1974), ποδοσφαιριστής, πρωταθλητής Ευρώπης 2004
Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος (γενν. 1971), ποιητής
Χρήστος Γιαννακόπουλος (1909-1963), θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και δημοσιογράφος
Δείτε επίσης
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
|
816129
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BA
|
Σιρνάκ
|
Το Σιρνάκ (τουρκικά: Şırnak) ή Σιρνέχ (κουρδικά: Şirnex) είναι κουρδική πόλη στο ομώνυμο διαμέρισμα, καθώς και η πρωτεύουσα της επαρχίας Σιρνάκ στην Τουρκία. Το συνοριακό πέρασμα Ιμπραήμ Χαλίλ με το Ιράκ είναι ένας από τους κύριους συνδέσμους της Τουρκίας με το Ιρακινό Κουρδιστάν.
Η πόλη κατοικείται κυρίως από Κούρδους της φυλής Σιρνεχί και είχε πληθυσμό 67.662 κατοίκους το 2021.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ασιατικές πόλεις της Τουρκίας
|
513004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B6
|
Αδελαΐδα του Αμπουάζ
|
Η Αδελαΐδα του Αμπουάζ ή Αΐλάνδη του Αμπουάζ καταγόταν από επιφανή οικογένεια Φράγκων από την κοιλάδα του Λίγηρα, από την άγνωστη μητέρα της ήταν ανιψιά του Αδελάρδου, αρχιεπισκόπου της Τουρ και του Ράινο επισκόπου του Ανζού. Οι θείοι της την πάντρεψαν με τον ισχυρό ευγενή Ινζελζέ (965).
Ο σύζυγος της ήταν ευνοούμενος του βασιλιά Καρόλου του Φαλακρού, του είχε παραχωρήσει μεγάλη στρατιωτική δύναμη και χρήμα. Η προίκα της Αδελαίδας περιείχε το Μπουζενσέ, το Σατιγιόν συρ Αντρ και το κάστρο του Αμπουάζ που αργότερα επεκτάθηκε για να γίνει βασιλική κατοικία γνωστό και σαν πύργος του Αμπουάζ. Η Αδελαίδα και ο σύζυγος της Ινζελζέ ήταν υποκόμητες του Ανζού, ο γιος τους Φούλκων ο Ερυθρός έγινε επίσημα ο πρώτος κόμης, τον τίτλο διατήρησαν όλοι οι απόγονοι του για τρεις περίπου αιώνες. Σύμφωνα με τα Ανδεγαυικά χρονικά μετά τον θάνατο του συζύγου της κατηγορήθηκε για μοιχεία αλλά απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες. Ο Γοδεφρείδος Πλανταγενέτης ισχυριζόταν την καταγωγή του από τον Ινζελζέ και την Αδελαΐδα.
Παραπομπές
Πηγές
Bachrach, Bernard S. (2006). Fulk Nerra, the Neo-Roman Consul, 987-1040: A Political Biography of the Angevin Count. Berkeley: U of California P.
Norgate, Kate (1887). England under the Angevin Kings. London: Macmillan.
Bradbury (1993). Bernard S. Bachrach-Fulk Nerra, The Neo-Roman Consul 987-1040_ a Political Biography of the Angevin Count. Berkeley: U of California P.
"Archbishops of Tours". Foundation for Medieval Genealogy. Retrieved 30 September 2016.
The History of the City of Paris." Translations from the French. Lynn. 1770.
Οίκος του Ινζελζέ
|
299949
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Γουλιέλμος Β΄ Αλλαμάνος
|
Ο Γουλιέλμος Β΄ Αλλαμάνος (γαλλικά: Guillaume de Allaman) (Γκιγιώμ του Αλλαμάν) ήταν Γαλλικής καταγωγής ιππότης γεννημένος στην Ελλάδα, τελευταίος Βαρώνος της Πάτρας στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Καταγόταν από τον οίκο των Αλλαμάν από το Λαγκεντόκ (Languedoc) της Γαλλίας.
Το 1266 όταν πέθανε ο πατέρας του Κορράδος κληρονόμησε τα φέουδα του στην σημερινή Αχαΐα. Ήταν παντρεμένος με άγνωστη γυναίκα και απέκτησε μαζί της μία κόρη τη Μαρία που μέσω γάμων απέκτησε δεσμούς με την οικογένεια Σανούδου και τους ντε λα Ρος.
Μετά τον γάμο της κόρης του, δεν είναι γνωστό μετά τον πρώτο ή τον δεύτερο, πούλησε τη βαρωνία της Πάτρας στον αρχεπίσκοπο Πάτρας Γουλιέλμο Φραγκιπάνη για 16.000 βυζαντινά χρυσά νομίσματα. Έκτοτε δεν αναφέρεται πάλι το όνομα της οικογένειας στην Πελοπόννησο παρά μόνο τον 14ο αιώνα κάποιος Γεώργιος Αλλαμάνος και στην Κέρκυρα μέλη της οικογένειας.
Παραπομπές
Βαρωνία της Πάτρας
Βαρώνοι του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
Γάλλοι Σταυροφόροι
|
527715
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B5%20%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%84%20%CE%9A%CF%81%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BC
|
Πρεβάλιε ποντ Κρίμομ
|
Το Πρεβάλιε ποντ Κρίμομ () είναι οικισμός στο Δήμο Μπρεζόβιτσα της κεντρικής Σλοβενίας. Ο δήμος αποτελεί μέρος της παραδοσιακής περιφέρειας της Εσωτερικής Καρνιόλα. Επίσης, αποτελεί μέρος της Στατιστικής Περιφέρειας της Κεντρικής Σλοβενίας.
Όνομα
Ο οικισμός μετονομάστηκε σε Πρεβάλιε ποντ Κρίμομ το 1953. Μέχρι τότε, το χωριό ονομαζόταν ως Πρεβάλιε.
Εκκλησία
Η τοπική εκκλησία, χτισμένη σε ένα μικρό λόφο που ονομάζεται Ζαλόστνα γκόρα (Όρος της Θλίψης, στα ), βόρεια του οικισμού, χτίστηκε το 1727 από τους Καρθουσιανούς από την Μπίστρα. Ανήκει στην Ενορία του Πρεσένιε.
Παραπομπές
Πόλεις της Σλοβενίας
|
193783
|
https://el.wikipedia.org/wiki/632%20%CE%A0%CF%8D%CF%81%CF%81%CE%B1
|
632 Πύρρα
|
Η Πύρρα (Pyrrha) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,348. Ανακαλύφθηκε το 1907 από τον Γερμανό αστρονόμο Άουγκουστ Κοπφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά της από το ομώνυμο πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά της Πύρρας δεν είναι γνωστά με κάποια ακρίβεια.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Πυρρα
|
401679
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%9C-12
|
Προγκρές Μ-12
|
Το Προγκρές Μ-12 ήταν ρωσικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε το 1992 για να ανεφοδιάσει τον διαστημικό σταθμό Μιρ. Ήταν το τριακοστό από τα 64 συνολικά διαστημόπλοια Προγκρές που στάλθηκαν στον Μιρ. Το συγκεκριμένο ήταν της έκδοσης Προγκρές Μ, και είχε αριθμό σειράς 213. Μετέφερε τρόφιμα, νερό, οξυγόνο, καύσιμα καθώς και εξοπλισμό για την διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών.
Αποστολή
Το Προγκρές Μ-12 εκτοξεύτηκε στις 19 Απριλίου 1992 (21:29:25 GMT) με πύραυλο Soyuz-U2 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Μετά από δύο ημέρες συνδέθηκε με την εμπρόσθια θύρα του κύριου τμήματος (αγγλ. core module) του Μιρ στις 23:21:59 GMT της 21ης Απριλίου. Παρέμεινε στον σταθμό για 67 ημέρες και στις 27 Ιουνίου (21:34:44 GMT) αποσυνδέθηκε για να καταστραφεί στην ατμόσφαιρα, πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό μερικές ώρες αργότερα.
Δείτε επίσης
Διαστημικές αποστολές το 1992
Παραπομπές
Αποστολές στο Διαστημικό Σταθμό Μιρ
Αποστολές διαστημοπλοίων Προγκρές
Διαστημικές αποστολές το 1992
|
28718
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC
|
Δεκεμβριανά
|
Με τον όρο Δεκεμβριανά, αναφερόμενα και ως Μάχη της Αθήνας, αναφέρεται μία σειρά ένοπλων συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Αθήνα από τον Δεκέμβριο 1944 έως τον Ιανουάριο 1945, ανάμεσα στις δυνάμεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) από τη μία και τις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις από την άλλη που ανήκαν σε ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, από την σοσιαλδημοκρατία έως την φιλομοναρχική δεξιά και πρώην συνεργάτες των κατακτητών.
Την 1η Δεκεμβρίου 1944, Η Κυβέρνηση Παπανδρέου εξέδωσε τελεσίγραφο στο οποίο υποχρέωνε όλους τους αντάρτικους σχηματισμούς να παραδώσουν τα όπλα τους στις υπηρεσίες ασφαλείας. Οι υπουργοί του ΕΑΜ διαφώνησαν, και την επόμενη παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Στις 3 Δεκεμβρίου το ΕΑΜ πραγματοποίησε μια μαζική αντικυβερνητική διαδήλωση η οποία τερματίστηκε απότομα ύστερα από την ένοπλη επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων στον απόηχο της οποίας πέθαναν 33 διαδηλωτές και τραυματίστηκαν άλλοι 148. Το πρωί της επόμενης, σημειώθηκαν οι πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις από τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ) ο οποίος αρχικά στράφηκε αποκλειστικά ενάντια ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων. Μια εβδομάδα μετά σημειώθηκαν οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ ΕΛΑΣ και της Βρετανικής Αποστολής στην Ελλάδα.
Τα Δεκεμβριανά χαρακτηρίστηκαν από εκατέρωθεν ακρότητες. Παράλληλα, αποτελούν τη μόνη περίπτωση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά την οποία συγκρούσθηκαν μεταξύ τους συμμαχικές δυνάμεις.
Ιστορικό πλαίσιο
Απελευθέρωση
Η πανηγυρική ατμόσφαιρα της απελευθέρωσης δεν μπορούσε να αποκρύψει τα μεγάλα προβλήματα που παρέμεναν στη χώρα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα ενώ τμήμα του ΕΛΑΣ την υποδέχτηκε με τιμητικό άγημα. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής χώρας. Γερμανικές δυνάμεις παρέμεναν στην Κρήτη, στα Δωδεκάνησα και σε διάφορα άλλα νησιά του Αιγαίου. Η κατάσταση ήταν χαώδης. Η Ελλάδα είχε ερημωθεί, ο λαός πεινούσε, χρήματα δεν υπήρχαν, ενώ πολιτικά η χώρα ήταν χωρισμένη σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Το ξεκίνημα της κρίσης
Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς κατακτητές, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της χώρας. Στην κυβέρνηση είχε δεχθεί να προσχωρήσει και η Αριστερά, της οποίας έξι στελέχη ανέλαβαν υπουργεία (Αλέξανδρος Σβώλος, Άγγελος Αγγελόπουλος, Νικόλαος Ασκούτσης από την Π.Ε.Ε.Α., Ηλίας Τσιριμώκος από το Ε.Α.Μ. και οι Μιλτιάδης Πορφυρογένης και Γιάννης Ζέβγος από το Κ.Κ.Ε.). Τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν άμεσα ήταν το πολιτειακό ζήτημα, η παραπομπή σε δίκη και τιμωρία των δωσίλογων και η συγκρότηση εθνικού στρατού και αστυνομίας, καταργουμένων των ένοπλων τμημάτων των αντιστασιακών ομάδων. Ταυτόχρονα είχε τεθεί αφενός μεν το ζήτημα της τιμωρίας των συνεργατών του κατακτητή, αφετέρου δε η μεθόδευση του αφοπλισμού των ανταρτών. Η βάση πάνω στην οποία κινούνταν η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η Συμφωνία της Καζέρτας, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις (εθνικό στρατό και ανταρτικές ομάδες) υπό συμμαχική διοίκηση και συγκεκριμένα τον στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπι. Για το πολιτειακό συμφωνήθηκε ότι θα λυνόταν με ελεύθερο δημοψήφισμα αμέσως μόλις το επέτρεπαν οι συνθήκες, χωρίς να καθοριστεί σαφώς ο χρόνος. Σε αυτό το πλαίσιο, ο εξόριστος μονάρχης είχε πιεσθεί ώστε να δεσμευτεί να μην επιστρέψει στη χώρα πριν ο λαός αποφασίσει ρητά για τη μορφή του πολιτεύματος που επιθυμούσε. Παρά τις αντιρρήσεις του, ο Γεώργιος δέχτηκε τελικά με παρότρυνση και των Βρετανών να παραχωρήσει την αντιβασιλεία στον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Για το ζήτημα της δίκης των δωσίλογων και συνεργατών, συμφωνήθηκε αυτή να ξεκινήσει στα μέσα Δεκεμβρίου.
Οι πρώτες συγκρούσεις
Σε αντίθεση με τις μαζικές αντεκδικήσεις που έγιναν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Γαλλία και στην Ιταλία, εις βάρος των συνεργαζόμενων με τις κατοχικές δυνάμεις ελάχιστες ώρες μετά την απελευθέρωσή τους, στην Αθήνα ο ΕΛΑΣ Αθηνών έδωσε εντολή να μη υπάρξουν βίαια έκτροπα. Η ειρηνική διάθεση του ΕΛΑΣ επιβεβαιώνεται από κυβερνητικές και από βρετανικές πηγές που αναφέρουν ότι τις πρώτες ημέρες μετά την απελευθέρωση, στην Αθήνα επικρατούσε ησυχία. Στις 15 Οκτωβρίου 1944 οργανώθηκε διαδήλωση από τις εθνικιστικές οργανώσεις η οποία χτυπήθηκε στην περιοχή της Ομόνοιας από οπαδούς του ΕΑΜ που προπηλάκισαν και λίντσαραν μέλη των εθνικιστικών οργανώσεων. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει όταν μέλη διαδήλωσης του ΕΑΜ πυροβολήθηκαν με αποτέλεσμα νεκρούς και τραυματίες από ένοπλους δωσιλογικών οργανώσεων που είχαν καταλύσει υπό περιορισμό στα ξενοδοχεία της περιοχής. Παρ' όλους τους νεκρούς της, η εαμική αντίδραση παρέμεινε στο πλαίσιο της καταγγελίας, χωρίς αντίποινα. Από τα πυρά σκοτώθηκαν τουλάχιστον επτά μέλη εαμικών οργανώσεων και τραυματίστηκαν 82. Στη συνέχεια υπήρξε κωλυσιεργία των αρχών για τη σύλληψη και προσαγωγή σε δίκη γνωστών συνεργατών των κατακτητών, καθώς και η πρωτοφανής απόδραση 720 έγκλειστων δωσίλογων από τις φυλακές Συγγρού ενώ πρώην χωροφύλακες από την επαρχία από διαλυμένα σώματα από τον ΕΛΑΣ συγκρότησαν το Σύνταγμα Μετεκπαιδεύσεως Χωροφυλακής και στρατωνίστηκαν στο κέντρο.
Αρχιστράτηγος Οθωναίος
Στις 3/11/44 ο στρατηγός Αλέξανδρος Οθωναίος, ο οποίος έτεινε περισσότερο προς το ΕΑΜ παρά προς τη δεξιά είχε διοριστεί αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων και επιθυμούσε για υπαρχηγό του τον στρατηγό Σαράφη κάτι που αρνήθηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου, γιατί τόσο αυτός όσο και ο Ρόναλντ Σκόμπι επιθυμούσαν στη θέση αυτή να διοριστεί ο στρατηγός Κωνσταντίνος Βεντήρης. Όταν θα διαλύονταν οι αντάρτικοι σχηματισμοί ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, και μέχρι την συγκρότηση του νέου στρατού, ο αρχιστράτηγος δε θα μπορούσε να διατάζει τις ένοπλες δυνάμεις οι οποίες και θα παρέμεναν στην διοίκηση του στρατηγού Σκόμπι. Τελικά ο Οθωναίος παραιτήθηκε στις 13/11/1944 λόγω της πρόθεσης της κυβέρνησης να μειώσει στρατιωτικά το ΕΑΜ.
Το σημείο αιχμής
Το σημείο που τελικά οδήγησε στην κρίση ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων, προς δημιουργία εθνικού στρατού. Το θέμα αυτό θα μπορούσε να καθορίσει αποφασιστικά την κατανομή της εξουσίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Στις 5 Νοεμβρίου ο Γεώργιος Παπανδρέου ανακοίνωσε, σε συμφωνία με τον στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπι, ότι ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατευθούν ως τις 10 Δεκεμβρίου. Η απόφαση είχε ληφθεί τέσσερις μέρες νωρίτερα, κατόπιν σύσκεψης στην οποία μετείχε και ο Γιώργης Σιάντος του ΚΚΕ. Με την ίδια ανακοίνωσή του, ο πρωθυπουργός γνωστοποίησε τη συμφωνία για διάλυση της Εθνικής Πολιτοφυλακής του ΕΑΜ, την οποία, προσωρινά, θα αντικαταστούσε ένα σώμα Εθνοφυλάκων. Ακολούθησαν μακρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβερνήσεως και του ΕΑΜ. Στις 18 Νοεμβρίου συμφωνήθηκε η ίδρυση Εθνοφρουράς, η οποία θα στελεχωνόταν από τους κληρωτούς της τάξης του 1936. Στις 25 Νοεμβρίου αντικαταστάθηκε ο υφυπουργός Στρατιωτικών Λάμπρος Λαμπριανίδης καθώς είχε επαναφέρει στο στράτευμα, δίχως καν να ενημερώσει τον πρωθυπουργό (που κρατούσε μάλιστα ο ίδιος το υπουργείο Στρατιωτικών) ή να ζητήσει την άδεια του Γενικού Επιτελείου, περισσότερους από 100 αξιωματικούς των Ταγμάτων Ασφαλείας, ενώ από τους συνολικά 250 νέους Εθνοφύλακες, ουδείς προερχόταν από τον ΕΛΑΣ. Στη θέση του διορίστηκε ο στρατηγός Πτολεμαίος Σαρηγιάννης, μέλος του ΕΑΜ, κάτι που θεωρήθηκε μεγάλη παραχώρηση στο ΕΑΜ και οδήγησε τον πρέσβη Ρέτζιναλντ Λήπερ να ζητήσει ενδεχόμενη διακοπή στις συζητήσεις μεταξύ Παπανδρέου και ΕΑΜ. Την ίδια ημέρα (25/11/1944) ο Σκόμπι μετέφερε στον Παπανδρέου την άρνηση του Τσώρτσιλ να δεχτεί διάλυση της Γ' Ορεινής Ταξιαρχίας. Στις 27 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου ανακοίνωσε τη συμφωνία με τους εαμικούς υπουργούς Σβώλο, Τσιριμώκο, Ζέβγο για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Είχε αποδεχτεί μία πρόταση του ΕΑΜ, που προέβλεπε να συγκροτηθεί ένα ενιαίο σώμα εθνικού στρατού, με ενιαία δομή, διοίκηση και οργάνωση, που θα αποτελούσαν κατά 50% άνδρες της Γ΄ Ορεινής Ταξιαρχίας, του Ιερού Λόχου και του ΕΔΕΣ και κατά 50% πρώην μαχητές του ΕΛΑΣ. Παράλληλα, συμφωνήθηκε να παραδώσουν τα όπλα τους επίσης ο ΕΔΕΣ και η χωροφυλακή της Μ. Ανατολής.
Αντιδράσεις προκάλεσε όμως, σε όλους εντός του ΕΑΜ (παρότι έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι υπήρχε διάσταση απόψεων εντός του), το τελεσίγραφο της κυβέρνησης την 1η Δεκεμβρίου για γενικό αφοπλισμό σύμφωνα με την πρόσφατη συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού το οποίο πολέμησε σε Βόρεια Αφρική και Ιταλία. Στη διατήρηση ή διάλυση της, όπως και του ΕΛΑΣ, θα επικεντρωθεί η κρίση που θα οδηγήσει στη δεκεμβριανή σύγκρουση. Επίσης, σε αυτές τις δυνάμεις θα προστίθεντο ένα τμήμα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ ώστε να λάμβαναν μέρος αν χρειαζόταν σε επιχειρήσεις των συμμάχων σε Κρήτη και Δωδεκάνησα, περιοχές τις οποίες ακόμα κατείχαν οι Γερμανοί. Αυτό που ήθελε η βρετανική κυβέρνηση ήταν «να δημιουργηθεί εθνικός στρατός με δύναμη 40.000 ανδρών, ικανός να αναλάβει καθήκοντα εσωτερικής ασφάλειας, ώστε να γίνει εφικτή η ταχύτερη αποδέσμευση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα προς τις άλλες ζώνες επιχειρήσεων». Η τελική απόφαση για τη συγκρότηση εθνικού στρατού όριζε πως αυτόν θα αποτελούσαν αφενός η Γ΄ Ορεινή Ταξιαρχία, ο Ιερός Λόχος και τμήμα του ΕΔΕΣ και από την άλλη μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, ίσης δύναμης αλλά και βάρους οπλισμού με τους τρεις προαναφερθέντες σχηματισμούς. Η συμφωνία θα έπρεπε να επικυρωθεί στις 28 Νοεμβρίου του 1944, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Προηγουμένως, το διήμερο 26-27 Νοεμβρίου, σε τρεις αλλεπάλληλες συσκέψεις υπό την προεδρία του Σκόμπι, ο Σαράφης αρνήθηκε να προσυπογράψει τη διαταγή διάλυσης του ΕΛΑΣ, αναμένοντας την έγκριση του σχεδίου της Αριστεράς από το υπουργικό συμβούλιο, κάτι που ομόφωνα πραγματοποιήθηκε, στις 28 Νοεμβρίου. Ωστόσο την επομένη ημέρα (29/11/1944) ο Παπανδρέου μετέβαλε άποψη και πρότεινε νέο σχέδιο αφοπλισμού των ενόπλων σωμάτων, με επιμέρους διοικήσεις και με τον ΕΛΑΣ να εκπροσωπείται σε ποσοστό μικρότερο του 50%. Σκληραίνοντας πλέον τη στάση του, το ΚΚΕ με πρωτοβουλία του Σάντου, διεμήνυσε στην κυβέρνηση διά στόματος του Γιάννη Ζέβγου ότι η διάλυση όλων των ενόπλων σχηματισμών θα έπρεπε να έχει οπωσδήποτε ολοκληρωθεί την 10η Δεκεμβρίου, όπως επίσης ζήτησε την άμεση παραπομπή σε δίκες για όλους τους δωσίλογους, με την ακροαματική διαδικασία να έχει τελειώσει, με την έκδοση αποφάσεων, την ίδια προκαθορισμένη ημέρα με τον αφοπλισμό. Ο Παπανδρέου όμως απέρριψε αυτές τις απαιτήσεις.
3 Δεκεμβρίου 1944
Το συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου
Η ηγεσία του ΕΑΜ, που ζητούσε επίμονα την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας, είχε εν τω μεταξύ θέσει ως επιπλέον όρους συμφωνίας τον αφοπλισμό της Τρίτης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου. Την 1 Δεκεμβρίου ο στρατηγός Σκόμπι με πρωτοβουλία του, εξέδωσε μια διαταγή αφοπλισμού των αντιστασιακών ομάδων, συνοδεύοντάς την από διάγγελμα στο οποίο ανέφερε ότι αν η εντολή του δεν γινόταν δεκτή, θα προέκυπταν ολέθριες συνέπειες. Αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο, ο Σβώλος συναντήθηκε με τον επικεφαλής της εν Ελλάδι Σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής συνταγματάρχη Ποπώφ, με πρόθεση να τον πείσει προκειμένου να αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο προς τους ηγέτες του ΚΚΕ ώστε οι τελευταίοι να εγκαταλείψουν την αδιαλλαξία τους και να αποφευχθεί έτσι η ρήξη, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Ως αντίδραση, καθώς αντιλαμβάνονταν ότι η κατάσταση οδηγείτο στη σύρραξη, οι υπουργοί που ανήκαν στο ΕΑΜ παραιτήθηκαν στις 2 Δεκεμβρίου του 1944 (εκτός του στρατηγού Σαρηγιάννη που το έπραξε λίγες μέρες αργότερα), ενώ το ΕΑΜ ζήτησε και έλαβε άδεια για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στην πλατεία Συντάγματος. Την ίδια μέρα (2 Δεκεμβρίου) η ηγεσία του ΕΑΜ ανακοίνωσε την κήρυξη γενικής απεργίας, τη διαταγή προς την εαμική πολιτοφυλακή να μη παραδώσει οπλισμό στην κρατική Εθνοφυλακή και την ανασύσταση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ.
Η διαδήλωση
Ύστερα από αυτές τις αποφάσεις η κυβέρνηση, παρά την αρχική αποδοχή, τελικά απαγόρευσε το συλλαλητήριο το βράδυ της προηγούμενης ημέρας. Μέλη του ΕΑΜ της Αθήνας την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου, αψηφώντας την κυβερνητική απαγόρευση, κατέκλυσαν ειρηνικά την πλατεία Συντάγματος. Εξάλλου ούτε επί γερμανοϊταλικής κατοχής το ΕΑΜ δεν σταμάτησε να διαδηλώνει. Η παρουσία μερικών ένοπλων πολιτοφυλάκων του ΕΑΜ διάσπαρτων εντός του πλήθους (ως ομάδα περιφρούρησης) του συλλαλητηρίου δεν μπορεί να θεωρηθεί απόδειξη πως το τελευταίο δεν ήταν άοπλο.
Η διαδήλωση, που είχε μεγάλη συμμετοχή, πνίγηκε στο αίμα όταν αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν προς το πλήθος. Ο απολογισμός της επίθεσης ήταν 33 νεκροί και περισσότεροι από 140 τραυματίες. Αν και ο Βρετανός διοικητής Κρις Μόνταγκιου Γουντχάους στα απομνημονεύματά του έσπειρε αμφιβολίες για το ποιος άνοιξε πρώτος πυρ, η αστυνομία, οι Βρετανοί ή οι διαδηλωτές, δεκατέσσερα χρόνια αργότερα ο αρχηγός της αστυνομίας Αθηνών Άγγελος Έβερτ παραδέχτηκε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ακρόπολις πως ο ίδιος έδωσε το σήμα για τους πυροβολισμούς κατά των διαδηλωτών, βάσει διαταγών που είχε λάβει, κάτι που επιβεβαιώνεται και από άλλες μαρτυρίες.
Την ημέρα του συλλαλητηρίου, σύμφωνα με μαρτυρία του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, μέλη του ΕΑΜ προσπάθησαν να εισβάλουν στο σπίτι του με χειροβομβίδα, αλλά απέτυχαν λόγω της αντίδρασης της φρουράς του. Σύμφωνα με την εκδοχή της 6ης αχτίδας του ΚΚΕ οι διαδηλωτές δέχτηκαν επίθεση από τους άντρες της φρουράς του Παπανδρέου και είχαν 5 νεκρούς.
Πρόταση για κυβέρνηση Σοφούλη
Το ίδιο εκείνο βράδυ (3 Δεκεμβρίου 1944) ο Γεώργιος Παπανδρέου, προσπαθώντας να βρει διέξοδο στην τεταμένη κατάσταση, κατέθεσε πρόταση περί σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον αρχηγό των Φιλελευθέρων Θεμιστοκλή Σοφούλη, με παραίτηση του ίδιου του Παπανδρέου και όλων των υπουργών (ΕΑΜικών και μη ΕΑΜικών). Ενώ όλες οι αντιμαχόμενες πλευρές στην Αθήνα (περιλαμβανομένων του ΚΚΕ και του Βρετανού πρέσβη Ρέτζιναλντ Λήπερ) αποδέχθηκαν την πρόταση του Παπανδρέου, αρνήθηκε να τη συζητήσει καν ο ίδιος ο Τσώρτσιλ ενώ έστειλε τηλεγράφημα στον Λήπερ με σαφείς οδηγίες:«Πρέπει να υποχρεώσετε τον Παπανδρέου να κάνει το καθήκον του και να τον διαβεβαιώσετε ότι, εάν το κάνει, θα υποστηριχθεί με όλες τις δυνάμεις μας. Αν παραιτηθεί, φυλακίστε τον έως ότου συνέλθει, όταν πια θα έχουν τελειώσει οι μάχες. Θα μπορούσε το ίδιο καλά να αρρωστήσει και να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς. […] Έχει περάσει ο καιρός που η οποιαδήποτε ομάδα Ελλήνων πολιτικών θα μπορούσε να επηρεάσει αυτή την εξέγερση του όχλου. Η μόνη του ελπίδα [του Παπανδρέου] είναι να βγει απ' αυτή την κατάσταση, τασσόμενος ανεπιφύλακτα στο πλευρό μας».Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε η γενική απεργία που είχε προκηρύξει το ΕΑΜ από τις 2 Δεκεμβρίου και τελέστηκε η κηδεία των θυμάτων του συλλαλητηρίου της προηγούμενης μέρας. Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στη μητρόπολη της Αθήνας και στη συνέχεια η νεκρική πομπή κατευθύνθηκε προς το Σύνταγμα. Στην κορυφή της πομπής ξεχώριζε ένα πανό το οποίο κρατούσαν τρεις νεαρές μαυροφορεμένες γυναίκες και έγραφε: «Όταν ο Λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. ΕΑΜ».
Η πορεία αυτή χτυπήθηκε ξανά με πυροβολισμούς, κυρίως από μέλη της οργάνωσης Χ και πρώην ταγματασφαλίτες που διέμεναν σε ξενοδοχεία της Ομόνοιας με αρκετούς νεκρούς.
Ο αφοπλισμός του 2ου συντάγματος του ΕΛΑΣ
Το καλά εξοπλισμένο και εμπειροπόλεμο 2ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ (καπετάνιος: ανθυπίλαρχος Δημήτρης Δημητρίου (Νικηφόρος), στρατιωτικός: ταγματάρχης Μιχάλης Παπαζήσης) στα μεσάνυχτα της 3/12/1944 είχε φθάσει στη Φιλοθέη Αττικής, όπου και συναντήθηκε με τα βρετανικά στρατεύματα. Καθώς δεν υπήρχαν εντολές εμπλοκής με βρετανικές δυνάμεις και αφού ο Νικηφόρος έλειπε, το σύνταγμα παραδόθηκε κατόπιν διαταγής του Παπαζήση, χωρίς να πολεμήσει. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν να εκδοθούν διαταγές απαγόρευσης ως εσχάτη προδοσία της παράδοσης σε βρετανικές δυνάμεις, από την κεντρική επιτροπή του ΕΛΑΣ.
Η αρχική φάση της σύγκρουσης 4-9 Δεκεμβρίου
Την επόμενη ημέρα τα ξημερώματα, στην περιοχή του Θησείου διεξήχθη η πρώτη μάχη ανάμεσα σε δύο τάγματα του ΕΛΑΣ και το σύνολο της Οργάνωσης Χ που έδρευε στην περιοχή. Η μάχη διήρκεσε μερικές ώρες και ο ΕΛΑΣ κατέβαλε την άμυνα των αντιπάλων του, όμως οι Βρετανοί επενέβησαν με άρματα και μετέφεραν τον αρχηγό της Οργάνωσης Χ, Γεώργιο Γρίβα, στο βρετανοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας. Την ίδια ημέρα οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ προχώρησαν σε κατάληψη πολλών αστυνομικών τμημάτων στον Πειραιά και σε περιοχές περιμετρικά του κέντρου της Αθήνας, όπως στην Κυψέλη, στον Νέο Κόσμο, στους Αμπελοκήπους, στον Κολωνό, στα Πατήσια και αλλού. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν στις φυλακές Βαριώτη, στην αρχή της λεωφόρου Βουλιαγμένης τις οποίες κατέλαβαν.
Η ρήξη
Τη νύχτα της 4ης προς 5η Δεκεμβρίου οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιχείρησαν την κατάληψη των φυλακών Συγγρού, όπου κρατούνταν δωσίλογοι. Η επίθεση ανακόπηκε μετά από παρέμβαση των Βρετανών που χρησιμοποίησαν τεθωρακισμένα οχήματα. Παρόμοια εξέλιξη είχε η επίθεση στις φυλακές Χατζηκώστα που έληξε με παρέμβαση των Βρετανών. Τα ξημερώματα της 6ης Δεκεμβρίου δυνάμεις του ΕΛΑΣ εξαπέλυσαν επίθεση στο σύνταγμα χωροφυλακής στην περιοχή Μακρυγιάννη. Μετά από τετραήμερη σκληρή μάχη οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αποκρούστηκαν μετά από δραστική επέμβαση βρετανικών τεθωρακισμένων, με αποτέλεσμα να καθηλωθούν γύρω από το στρατόπεδο.
Ακρόπολη
Σύμφωνα με (μεταγενέστερες) αναφορές μαχητών του ΕΛΑΣ, ο ιερός βράχος κατεχόταν από μέλη του ΕΛΑΣ και κατόπιν συμφωνίας με βρετανικές δυνάμεις με τη διαμεσολάβηση του Ερυθρού Σταυρού αποχώρησαν, ώστε το μνημείο να μείνει ανοχύρωτο. Με την αντίθετη λογική προγενέστερα ο ταγματάρχης του ΕΛΑΣ Γιάννης Κιλισμάνης είχε ζητήσει να στηθεί ουλαμός πυροβολικού στον ιερό βράχο, κάτι που η Κομματική Οργάνωση Αθηνών απάντησε ότι θα είναι «ιεροσυλία». Γεγονός ήταν ότι οι μαχητές του ΕΛΑΣ είχαν αποχωρήσει από την Ακρόπολη και στις 6 Δεκεμβρίου δυνάμεις της 2ας βρετανικής ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών κατέλαβαν τον ιερό βράχο, όπου εγκατέστησαν πολυβόλα και όλμους βάλλοντας εναντίον θέσεων του ΕΛΑΣ σε όλη την περίμετρο του βράχου (Μακρυγιάννη, Θησείο, Φιλοπάππου, Ψυρρή). Μάλιστα η χρήση αυτού του στρατηγικού σημείου αποδείχθηκε κομβικής σημασίας στη Μάχη του Μακρυγιάννη. Από την άλλη πλευρά όμως και ο ΕΛΑΣ αδυνατούσε να ανταπαντήσει για να μην πληγεί το μνημείο. Ανταπέδωσε μερικά πυρά (4 όλμους) στις 17/12/1944. Ενώ δύο προσπάθειές του για ανακατάληψη της Ακρόπολης στις 6 και 7 Δεκεμβρίου υπήρξαν άκαρπες. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να προκύψουν στην Ακρόπολη σημαντικές ζημιές. Σε όλη την διάρκεια των Δεκεμβριανών, η Κ.Ε του ΕΛΑΣ θα καταγγέλλει την «ανανδρία» της Μεγάλης Βρετανίας.
Γουδή
Παρόμοια εξέλιξη είχε και η επίθεση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στους στρατώνες του Γουδή όπου έδρευε η 3η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία. Στις 9 Δεκεμβρίου ο ΕΛΑΣ πραγματοποίησε επίθεση στη σχολή Ευελπίδων (που τότε έδρευε στους Αμπελοκήπους), στον χώρο της οποίας βρίσκονταν 23 αξιωματικοί και 183 ευέλπιδες. Η πολιορκία λύθηκε με παρέμβαση των Βρετανών που μετέφεραν το προσωπικό της σχολής στα ανάκτορα.
Στις 5 Δεκεμβρίου ο ΕΛΑΣ κατέλαβε τη Γενική Ασφάλεια Αθηνών στη συμβολή των οδών Πατησίων και Τοσίτσα και συνέλαβε μερικούς αιχμάλωτους, ενώ οι περισσότεροι αστυνομικοί που υπεράσπιζαν το κτήριο φυγαδεύτηκαν από αγγλικά άρματα. Επίσης το 4ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ κατέλαβε την έδρα της Ανώτατης Διοίκησης Χωροφυλακής Ελλάδας στην οδό Πατησίων στο Πεδίον του Άρεως και αιχμαλώτισε 80 περίπου αξιωματικούς της χωροφυλακής. Στις 6 Δεκεμβρίου, ο ΕΛΑΣ μετά από διήμερη πολιορκία κατέλαβε και πυρπόλησε το επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου και Δεριγνύ κτίριο, το οποίο η Ειδική Ασφάλεια Αθηνών χρησιμοποιούσε επί κατοχής ως άντρο βασανισμού και εκτελέσεων αντιστασιακών.
Γενίκευση της σύγκρουσης - Ενισχύσεις
Ενισχύσεις - Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών
Στις 9 Δεκεμβρίου ο Ουίνστον Τσώρτσιλ διέταξε αποστολή νέων ενισχύσεων στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο στρατάρχης Χάρολντ Αλεξάντερ έχοντας δει στην Αθήνα την κατάσταση αποφάσισε την αντικατάσταση του στρατηγού Ρόναλντ Σκόμπι ο οποίος θεωρούταν ότι δεν είχε πολεμική εμπειρία καθώς είχε υπηρετήσει σε διοικητικές θέσεις. Ο Αλεξάντερ διέταξε την άμεση αναχώρηση από την Ιταλία του υποστράτηγου Τζον Χόκσγουορθ (αγγλικά: John Hawkesworth) και του ταξιάρχου Χιου Μάνερινγκ (Hugh Mainwaring), οι οποίοι πλαισιώθηκαν από το εμπειροπόλεμο επιτελείο του 10ου Σώματος Στρατού και συστάθηκε η Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών, η οποία διεξήγαγε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως το τέλος της μάχης, άλλα έμεινε στην αφάνεια για να μη πληγεί το κύρος του στρατηγού Σκόμπι.
Πειραιάς - Φάληρο
Την επόμενη μέρα, οι Βρετανοί ξεκίνησαν επιχείρηση για την ανακατάληψη του Πειραιά. Στην επιχείρηση για την κατάληψη του λόφου της Καστέλλας χρησιμοποιήθηκε η 5η Ινδική Ταξιαρχία. Οι στρατιώτες του, γνωστοί ως Γκούρκα, έπειτα από σκληρή μάχη, στην οποία είχαν σημαντικές απώλειες, κατέλαβαν την Καστέλλα στις 14 Δεκεμβρίου.
Στις 16 Δεκεμβρίου αποβιβάστηκαν στο Φάληρο νέες βρετανικές ενισχύσεις και ξεκίνησαν επιχειρήσεις για την ανακατάληψη των περιοχών της Αθήνας που βρίσκονταν στον έλεγχο του ΕΛΑΣ, αρχής γενομένης από την εξασφάλιση του ελέγχου της λεωφόρου Ανδρέα Συγγρού, που τους επέτρεπε την μεταφορά στρατιωτών από το Φάληρο στο κέντρο της Αθήνας.
Παράδοση του αρχηγείου της RAF στα βόρεια προάστια
Οι δυνάμεις της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF, 124 στελέχη, 594 πιλότοι και προσωπικό εδάφους) είχαν το αρχηγείο δυνάμεων τους σε τρία ξενοδοχεία της Κηφισιάς. Τη νύχτα της 17ης προς 18η Δεκεμβρίου, δυνάμεις 1.000 μαχητών του ΕΛΑΣ πραγματοποίησαν επιτυχημένη επιχείρηση, καταλαμβάνοντας τα ξενοδοχεία της Κηφισιάς Σεσίλ, Απέργη και Πεντελικόν, στα οποία διέμενε το προσωπικό της RAF. Εναντίον της επιχείρησης του ΕΛΑΣ έδρασαν αεροσκάφη της RAF που πετούσαν πολύ χαμηλά. Ήταν η μοναδική περίπτωση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που αρχηγείο της RAF παραδόθηκε στον εχθρό. Από τις βρετανικές δυνάμεις, σκοτώθηκαν 11, αιχμαλωτίστηκαν 585 και 133 διέφυγαν.
Όλες αυτές τις μέρες των μαχών η Βρετανική Αεροπορία προσέβαλε, με ρουκέτες και πολυβόλα, θέσεις του ΕΛΑΣ στην πρωτεύουσα και στα περίχωρα προκαλώντας πολλούς θανάτους αμάχων.
Ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα
Τη νύχτα της 23ης προς 24η Δεκεμβρίου, δυνάμεις του ΕΛΑΣ προχώρησαν στην υλοποίηση σχεδίου που στόχευε στην ανατίναξη του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία όπου διέμεναν η ελληνική κυβέρνηση και το βρετανικό επιτελείο. Για τον σκοπό αυτό, παγιδεύτηκε με εκρηκτικά υπόνομος που κατέληγε δίπλα στα θεμέλια του κτιρίου. Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο Σπύρος Καλοδίκης, οργανωτικός γραμματέας της ΚΟΑ. Η έκρηξη αναβλήθηκε προσωρινά λόγω της άφιξης του Ουίνστον Τσώρτσιλ στην Ελλάδα και στο διάστημα αυτό Άγγλοι εντόπισαν και απενεργοποίησαν τα εκρηκτικά. Έχει επίσης αναφερθεί ότι ήταν μόνο μέτρο πίεσης και δεν υπήρχε εξαρχής πρόθεση για την ανατίναξη, καθώς στο ξενοδοχείο διέμεναν και υψηλόβαθμα μέλη της σοβιετικής αποστολής.
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ έφτασε στην Ελλάδα το μεσημέρι της 25ης Δεκεμβρίου, συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Άντονι Ίντεν. Την πρώτη ημέρα διέμεινε στο Φάληρο στο καταδρομικό Ajax και την επόμενη πήγε στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου συμμετείχε σε διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης-Ρόναλντ Σκόμπι και αντιπροσωπείας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Αποτυχία των διαπραγματεύσεων, τελευταίες μάχες
Δεύτερη γενική επίθεση
Στο μέτωπο των μαχών οι βρετανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν από τις 27 Δεκεμβρίου, γενική επίθεση κατά του ΕΛΑΣ. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα στις 5 Ιανουαρίου και τον Πειραιά στις 7 Ιανουαρίου, όταν ο όγκος των βρετανικών μηχανοκινήτων αλλά και η εξάντληση των εφοδίων και των πυρομαχικών υποχρέωσαν τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ να υποχωρήσουν προς τα βόρεια. Οι βρετανικές δυνάμεις, αεροπορία και πυροβολικό, βομβάρδισαν το Περιστέρι χτυπώντας την 13η μεραρχία του ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με έκθεση της μεραρχίας του ΕΛΑΣ, περισσότερες από 4.000 βόμβες έπληξαν τη περιοχή με αποτέλεσμα απώλειες στους αμάχους.
Μάχες σε Μεταξουργείο, Εξάρχεια, Γηροκομείο
Στη περιοχή του Μεταξουργείου πολεμούσε το 5ο τάγμα αλεξιπτωτιστών, το 6ο τάγμα μαζί με το 153ο τάγμα εθνοφυλακής μαζί με άρματα μάχης. Η προέλαση των Βρετανών ήταν αργή καθώς πολεμούσαν ενάντια στο έμπειρο 9ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ (Μεσσηνίας). Στις 3 Ιανουαρίου 1945, οι μαχητές του ΕΛΑΣ κυκλώθηκαν. Σύμφωνα με βρετανικές αναφορές ο ΕΛΑΣ είχε 151 νεκρούς, ενώ οι Βρετανοί 10.
Στη περιοχή των Εξαρχείων, οι βρετανικές δυνάμεις πολεμούσαν κυρίως εναντίον του ΕΛΑΣ σπουδάζουσας. Οι μάχες δόθηκαν και μέσα σε πολυκατοικίες, ενώ στην περιοχή του Γηροκομείου δόθηκε η τελευταία μεγάλη μάχη.
Πέντε ημέρες μετά την εκκένωση της Αθήνας, στις 11 Ιανουαρίου, οι μάχες τερματίστηκαν, αφού οι Θεόδωρος Μακρίδης, Αθηναγόρας Αθηνέλλης, Γιάννης Ζέβγος και Δημήτρης Παρτσαλίδης, ως εκπρόσωποι της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ, υπέγραψαν στρατιωτική εκεχειρία με τον Ρόναλντ Σκόμπι, που τέθηκε σε ισχύ στις 14/1/1945.
Τα Δεκεμβριανά στην υπόλοιπη Ελλάδα
Όταν γενικεύτηκαν οι συγκρούσεις εντός Αττικής (μετά τις 6/12), το Γ.Σ. του ΕΛΑΣ ζητούσε να πάρει μέτρα εναντίον των βρετανικών δυνάμεων εντός της υπόλοιπης Ελλάδας. Όμως η Κ.Ε του ΕΛΑΣ «απέρριψεν τετράκις» αυτές τις προτάσεις. Στις 10/44 βρετανικές δυνάμεις που κινούνταν στην περιοχή της Ελευσίνας περικυκλώθηκαν από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και γίνανε διαπραγματεύσεις για αφοπλισμό των Βρετανών. Όμως με εντολή του Γιώργη Σιάντου, οι δυνάμεις αυτές αφέθηκαν να κατευθυνθούν προς την Αθήνα ανενόχλητες. Ανάλογο περιστατικό έγινε με φάλαγγα βρετανικών οχημάτων που περικυκλώθηκε στην περιοχή της Λιβαδειάς και ο στρατηγός Εμμανουήλ Μάντακας διέταξε την μη προσβολή τους λέγοντας: «Αφήστε τους να τους λιντσάρει ο λαός της Αθήνας».
Μακεδονία
Ο ΕΛΑΣ με πρωτοβουλία του Μάρκου Βαφειάδη είχε καταλάβει την πόλη της Θεσσαλονίκης αντίθετα με ότι προέβλεπε η Συμφωνία της Καζέρτας, ενώ οι Βρετανοί είχαν προχωρήσει σε ναυτικό αποκλεισμό της πόλης. Το Π.Γ. του ΚΚΕ έστελνε οδηγίες στο γραφείο Μακεδονίας στις 12/12/1944 να διοργανώσει απεργία και να κάνει συλλαλητήρια και υπομνήματα προς τους αντιπροσώπους της Σοβιετικής Ένωσης, των ΗΠΑ και της Αγγλίας.
Ήπειρος
Το Γ.Σ. του ΕΛΑΣ με τους Άρη Βελουχιώτη και Στέφανο Σαράφη επικεφαλής της 1ης, 8ης, 9ης και 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ έφτασαν στις 18/12/44 στην Ήπειρο, όπου επιτέθηκαν εναντίον του ΕΔΕΣ. Μέσα σε τέσσερις ημέρες νίκησαν τον ΕΔΕΣ. Ο Ναπολέων Ζέρβας, αλλά και στρατιωτικοί του ΕΛΑΣ εξέφρασαν την απορία τους γιατί τέτοιος όγκος δυνάμεων οδηγήθηκε εναντίον του ΕΔΕΣ σε ένα τόσο μικρό μέτωπο, ενώ οι Βρετανοί δε βοήθησαν τον ΕΔΕΣ καθώς θεώρησαν τη σύγκρουση άνευ σημασίας. Τελικά ο ΕΔΕΣ υποχώρησε και κατέφυγε στην Κέρκυρα μέσω Πρέβεζας.
Κρήτη και νησιά
Στην Κρήτη η σύγκρουση ήταν περιορισμένη και μάλιστα στο Ρέθυμνο ονομάστηκε Γεναριανά γιατί η αιματηρή διαμάχη εκτυλίχθηκε τον Ιανουάριο του 1945.
Συνέπειες της σύγκρουσης
Ο αστικός πολιτικός κόσμος της εποχής κατηγόρησε την ηγεσία του ΕΑΜ και το ΚΚΕ για υπαναχώρηση όσον αφορά τον αφοπλισμό των ανταρτικών ομάδων και για προσχηματική αρχική συμφωνία, την οποία αρκετοί τότε απέδωσαν στο ότι αναμένονταν στην Ελλάδα πολύ περισσότερες συμμαχικές (Βρετανικές) δυνάμεις από αυτές που τελικά ήρθαν. Το ΕΑΜ κατηγόρησε τους αντιπάλους του για επέμβαση ξένων δυνάμεων στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Μεγάλο μέρος της Αθήνας είχε μετατραπεί σε ερείπια και πολλοί άμαχοι έχασαν τη ζωή τους από τις μάχες που διεξάγονταν στους δρόμους της Αθήνας άλλα και από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς των Άγγλων.
Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών μέλη της οργάνωσης ΟΠΛΑ δολοφόνησαν έναν αριθμό αντιφρονούντων, υποστηρικτών του αστικού καθεστώτος, αλλά και αμφισβητιών της επίσημης κομματικής γραμμής του ΚΚΕ, μεταξύ των οποίων και γύρω στους 50 τροτσκιστές/αρχειομαρξιστές οι οποίοι χαρακτήριζαν τα Δεκεμβριανά «σταλινικό πραξικόπημα». Στην περιοχή των διυλιστηρίων της Ούλεν έλαβαν χώρα εκτελέσεις. Ανάμεσα στα θύματα της ΟΠΛΑ ήταν:
η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη,
ο πρύτανης του ΕΜΠ Ιωάννης Θεοφανόπουλος,
ο Σπύρος Τρικούπης,
ο Στέλιος Κορυζής (αδερφός του πρώην πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κορυζή),
ο ναύαρχος Αντώνης Κριεζής, εγγονός του Υδραίου αγωνιστή Αντώνη Κριεζή,
ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Έθνος Θωμάς Μαλαβέτας,
η αθλήτρια Φαίνη Ξύδη.
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα θεωρούνται από μια πλευρά των ιστορικών η δεύτερη φάση του Ελληνικού Εμφυλίου (ο «δεύτερος γύρος» κατά τη μεταπολεμική οπτική) και οδήγησαν στην τρίτη φάση («τρίτο γύρο»), που τερματίστηκε το 1949 με τη (στρατιωτική) ήττα του ΚΚΕ. Η σύγκρουση των Δεκεμβριανών, καθώς και οι περιπτώσεις ακραίας βίας, όχι μόνο κατά δωσίλογων, αλλά κατά υποστηρικτών της κυβέρνησης και του αστικού καθεστώτος, αύξησε το αντικομμουνιστικό μένος της αντίπαλης πλευράς και έκανε πολύ δύσκολη την προοπτική της άμβλυνσης των παθών.
Μια άλλη πλευρά των ιστορικών μιλάει ξεκάθαρα για μια ιμπεριαλιστική επέμβαση στα πεπραγμένα μιας συμμάχου χώρας, καθώς εν καιρώ πολέμου, η Βρετανία έστειλε σχεδόν 100.000 στρατό στην Ελλάδα για να υπερασπίσει τα γεωστρατηγικά συμφέροντά της. Σημειωτέον πως ο αριθμός των στρατιωτών αυτών ήταν σαφώς μεγαλύτερος από εκείνους που εστάλησαν προς βοήθεια της Ελλάδας όταν δέχθηκε την ιταλική επίθεση και σχεδόν όμοιος με τον αριθμό των ιταλών εισβολέων της περιόδου 1940-41.
Τα θύματα
Συγκεντρωτικά στοιχεία
Στον πιο αποδεκτό «πίνακα απωλειών» των αντιμαχόμενων πλευρών στις μάχες της Αθήνας, οι βρετανικές δυνάμεις είχαν 210 νεκρούς, 55 μόνιμα αγνοούμενους και 1100 αιχμαλώτους στα χέρια του ΕΛΑΣ. Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν 3480 νεκρούς (889 ανήκαν στη χωροφυλακή και την αστυνομία και 2.540 στα στρατιωτικά τμήματα) και πολλούς αιχμαλώτους. Οι απώλειες του ΕΛΑΣ υπολογίστηκαν στους 2-3 χιλιάδες νεκρούς και 7-8 χιλιάδες αιχμαλωτισθέντες, χωρίς στους τελευταίους να υπολογίζονται οι αριστεροί πολίτες και οπαδοί του ΕΑΜ που συνέλαβαν οι Βρετανοί. Οι συνολικές απώλειες από τις 33 μέρες συγκρούσεων ανήλθαν στον αριθμό των 17.000 νεκρών, δηλαδή περισσότερων από όσους χάθηκαν στον πόλεμο του 1940-41 (15.000).
Ο απολογισμός των Δεκεμβριανών είναι μεγαλύτερος από εκείνων των ενδοαντιστασιακών συγκρούσεων κατά τη διάρκεια της κατοχής, διότι σε έναν μήνα μαχών και συγκρούσεων σε όλη την Ελλάδα ο αριθμός των νεκρών κυμαίνεται στα 7.000 άτομα. Τα στοιχεία των αντιστασιακών οργανώσεων επιβεβαιώνουν τους αριθμούς. Από τους 75 νεκρούς της οργάνωσης ΡΑΝ, οι 73 σκοτώθηκαν από τον ΕΛΑΣ ή την ΟΠΛΑ στα Δεκεμβριανά. Την ίδια ακριβώς περίοδο από τους 36 νεκρούς της ΠΕΑΝ, οι 16 σκοτώθηκαν από την ΟΠΛΑ. Από τους 147 νεκρούς του 6ου συντάγματος του ΕΛΑΣ το 54% σκοτώθηκε κατά τα Δεκεμβριανά και το 25% σε συγκρούσεις με τα Τάγματα Ασφαλείας.
Η τύχη των αιχμαλώτων
Το ΚΚΕ, με μοχλό το ΕΑΜ πραγματοποίησε μαζικές συλλήψεις πολιτών. Η ομηρία -όπως χαρακτηρίστηκε- συνολικά 15.000 αιχμαλώτων οδήγησε σε πλήγμα του κύρους του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ δεν μπορούσε να συντηρήσει με τρόφιμα τους ομήρους, ενώ αυτοί υποχρεώθηκαν σε εξαντλητικές πεζοπορίες όπως και έγιναν εκτελέσεις ομήρων που αργοπορούσαν ή πέθαναν από τις κακουχίες. Μεταξύ των προσωπικοτήτων που εκτέλεσαν οι ομάδες του ΕΑΜ υπήρξαν πανεπιστημιακοί (Ιωάννης Θεοφανόπουλος πρύτανης ΕΜΠ), αθλητές (Φαίνη Ξύδη) κ.ά., ενώ ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος κατάφερε να δραπετεύσει.
Οι βρετανικές δυνάμεις, όταν καταλάμβαναν μια περιοχή που έλεγχε το ΕΑΜ, συλλαμβάναν ως αιχμαλώτους τα άτομα της περιοχής. Γύρω στις 12.000 αιχμάλωτοι είχαν συλληφθεί ως τις αρχές του Ιανουαρίου του 1945. Πολλοί από αυτούς φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εντός Αττικής, ενώ άλλοι στάλθηκαν στην Ελ-Ντάμπα της Αιγύπτου.
Τα θύματα των βρετανικών βομβαρδισμών
Υπολογίζεται ότι γύρω στους 500 άμαχους έχασαν τη ζωή τους από τους βρετανικούς βομβαρδισμούς στην περιοχή της Αθήνας.
Η σοβιετική σιωπή
Όσο υπήρχε ο κίνδυνος μιας χωριστής ειρήνης των ΗΠΑ και της Βρετανίας με τη νικημένη Γερμανία, τα σοβιετικά στρατεύματα, που έως το καλοκαίρι του 1944, είχαν προελάσει έως τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, δεν επρόκειτο να περάσουν την ελληνοβουλγαρική μεθόριο. Η συνάντηση της Γιάλτας πλησίαζε και η Σοβιετική Ένωση δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους Βρετανούς και έτσι να διακινδυνεύσει σπουδαία συμφέροντά της σε άλλες περιοχές. Μετά τα γεγονότα ο Ιωσήφ Στάλιν τήρησε μια περίεργη σιγή· απέφυγε και να επικρίνει τους Βρετανούς αλλά και να αποθαρρύνει τον ΕΛΑΣ. Σχετικά με την στάση αυτή του Στάλιν, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ παρατηρεί ότι ενώ οι ΗΠΑ επέκριναν τη βρετανική παρέμβαση στην Ελλάδα, «ο Στάλιν παρέμεινε αυστηρά και πιστά προσκολλημένος στη Συμφωνία μας του Οκτωβρίου» και κατά τη διάρκεια των πολλών εβδομάδων του αγώνα εναντίον των κομμουνιστών στους δρόμους της Αθήνας ούτε μια λέξη μομφής δεν βγήκε από την Πράβντα ή την Ιζβέστια. Ωστόσο, από τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, προκύπτει ότι, πριν από τη ανακωχή, η ΕΣΣΔ προειδοποίησε την ηγεσία του ΚΚΕ, μέσω του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Δημητρόφ, να μην περιμένει καμιά βοήθεια.
Ο Στάλιν είχε τηρήσει αυστηρά τη συμφωνία των ποσοστών και στις έξι εβδομάδες που είχαν διαρκέσει οι μάχες εναντίον του ΕΛΑΣ στην Αθήνα, η Ιζβέστια και η Πράβντα δεν αναφέρθηκαν στο γεγονός. Στις δύο όμως βαλκανικές χώρες της Μαύρης Θάλασσας (Βουλγαρία, Ρουμανία), ακολουθούσε αντίθετη πορεία. Αν όμως τον πίεζαν μπορεί να έλεγε: «Εγώ δεν επεμβαίνω σε ό,τι κάνετε στην Ελλάδα. Επομένως, για ποιον λόγο εσείς δεν με αφήνετε να δράσω ελεύθερα στη Ρουμανία;»
Τον Απρίλιο του 1945 ο Τσώρτσιλ, σε επιστολή του προς τον Στάλιν, αναγνωρίζει την «κατανόηση» (αγγλικά: consideration) που έδειξε ο δεύτερος για τη στρατιωτική επέμβαση της Βρετανίας εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Προσθέτει ότι δεν τον ενδιαφέρει αν η Ελλάδα γίνει βασίλειο ή δημοκρατία, αλλά ότι ελπίζει να γίνουν δίκαιες και ελεύθερες εκλογές στους επόμενους μήνες, και ότι σκοπεύει να καλέσει και εκπροσώπους της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ ως παρατηρητές.
Η βρετανική επέμβαση
Οι Βρετανοί, αντίθετα, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό τους, παρουσιάστηκαν αποφασισμένοι σε μέγιστο βαθμό. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε ενισχύσει τη θέση του με την αγγλοσοβιετική συμφωνία της Μόσχας της 9ης Οκτωβρίου 1944, που αφορούσε τα Βαλκάνια, και περιελάμβανε την άμεση απόσυρση, μέχρι τέλος Οκτωβρίου, των βουλγαρικών στρατευμάτων από τις περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης, ενώ το ΚΚΕ σε αντιστάθμισμα, ζήτησε από το Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα την αποστολή μεγάλης ποσότητας όπλων και πυρομαχικών, για να λάβει αρνητική απάντηση στις 21 του ίδιου μήνα. Το αιτιολογικό ήταν οι κίνδυνοι διεθνών επιπλοκών αλλά και η ίδια η έλλειψη όπλων. Ο Τσώρτσιλ διέταξε την κατάπνιξη της εξέγερσης και σε σχετικό μήνυμά του προς τον στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπι ανέφερε επί λέξει: «Μη διστάσετε να ενεργήσετε ωσάν να ευρίσκεστε σε μια κατακτημένη πόλη όπου έχει ξεσπάσει μια τοπική εξέγερσις». Τον ίδιο καιρό τηλεγράφησε στον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα σερ Ρέτζιναλντ Λήπερ ότι αυτός και ο Γεώργιος Παπανδρέου έπρεπε να ακολουθήσουν τις διαταγές του Σκόμπι για όλα τα θέματα που αφορούσαν τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Ακόμα, στα απομνημονεύματά του σημειώνει σχετικά: «Δεν έχει νόημα να κάνεις τέτοια πράγματα με ημίμετρα». Επιδιώκοντας δε να εισπράξει τη συμπαράσταση του Αμερικανού προέδρου Φραγκλίνου Ρούζβελτ για την επέμβασή του στην Ελλάδα, ο Τσώρτσιλ δεν δίστασε να ψεύδεται εσκεμμένα σε μήνυμά του προς αυτόν, αναφέροντας απώλειες δήθεν 40.000 βρετανών στρατιωτών στην προσπάθεια υπεράσπισης της Ελλάδας κατά την προσβολή της από τις δυνάμεις του Άξονα κατά την περίοδο 1940 -41.
Η αγόρευση του Τσώρτσιλ
Στις 18/1/1945 ο Βρετανός πρωθυπουργός μίλησε ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων και έδωσε εξηγήσεις όσον αφορά την πολιτική του σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα και τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αμύνθηκε της πολιτικής του και προχώρησε σε κριτική του ΕΛΑΣ.
Αντιδράσεις στο εσωτερικό της Βρετανίας
Η επέμβαση των Βρετανών στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας και γενικά στην απελευθερωμένη Ευρώπη, αντίθετα με όσα προβλέπονταν περί σεβασμού της επιθυμίας των λαών στη Χάρτα του Ατλαντικού, προκάλεσε μια θυελλώδη συνεδρίαση του αγγλικού κοινοβούλιου στις 8 Δεκεμβρίου, όταν ο βουλευτής των Εργατικών Σέιμορ Κοκς έφτασε στο σημείο να παραλληλίσει τις ενέργειες του Ουίνστον Τσώρτσιλ να επιβάλει τις κυβερνήσεις της αρεσκείας του, με εκείνες του Αδόλφου Χίτλερ να διορίζει γκαουλάιτερ στις κατεχόμενες από τον Άξονα χώρες.
Η προετοιμασία των αντίπαλων πλευρών
Δυνάμεις και προετοιμασία της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ
Με προσωπική του διαταγή ο Γιώργης Σιάντος, ως γραμματέας του ΚΚΕ, και δίχως να συγκροτηθεί κανένα συλλογικό όργανο του ΚΚΕ ή του ΕΑΜ, ανασυγκρότησε την κεντρική επιτροπή του ΕΛΑΣ ενώ παράλληλα απαγόρευσε κάθε εμπλοκή του γενικού στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Στην κεντρική επιτροπή του ΕΛΑΣ τοποθετήθηκαν μη κομματικά στελέχη (σε μια προσπάθεια να μην εκτραπούν οι συγκρούσεις) με επικεφαλής τον ίδιο τον Σιάντο και τους αξιωματικούς Εμμανουήλ Μάντακα και Μιχάλη Χατζημιχάλη. Επιτελάρχης της κεντρικής επιτροπής διορίστηκε ο Κωνσταντίνος Λαγγουράνης, πρώην υποδιοικητής του 5/42 συντάγματος, ενώ ήταν περαστικός από την Αθήνα. Μάλιστα, η συμμετοχή του σε αυτήν τη νευραλγική θέση προκάλεσε αντιδράσεις, επειδή ο αδερφός του υπηρετούσε στην αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα.
Το Α΄ σώμα στρατού είχε στα χαρτιά μία καταγεγραμμένη δύναμη που πλησίαζε τις 20.000 γυναίκες και άνδρες, διέθετε όμως μόλις 6.000 όπλα με ελάχιστα πυρομαχικά. Οι μονάδες της Στερεάς Ελλάδας, η 2η και η 13η Μεραρχία είχαν περίπου 5.000 ενόπλους κοντά στην Αθήνα (το 2ο σύνταγμα αφοπλίστηκε πριν την σύγκρουση). Στη διάρκεια των μαχών έφθασαν στην Αθήνα μονάδες από την Πελοπόννησο, τη Στερεά ή και τη Θεσσαλία, η ταξιαρχία ιππικού και το 54ο σύνταγμα· συνολικά 6.000 έως 7.000 ένοπλοι. Το σύνολο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ αποτελούνταν από το Α΄ σώμα στρατού, την 2η μεραρχία, το 52ο σύνταγμα πεζικού, την 8η ταξιαρχία, την εθνική πολιτοφυλακή κ.ά. μονάδες.
Το πολιτικό γραφείο του ΚΚΕ
Σε συνάντηση στις 7/12 μελών του πολιτικού γραφείου και της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, ο Γιώργης Σιάντος έγινε αποδέκτης κριτικής του Γιάννη Ιωαννίδη — με την οποία συμφώνησαν τα υπόλοιπα μέλη — ότι παρασύρθηκε από τις διαθέσεις του εξαγριωμένου εαμικού πλήθους και ενέπλεξε τον ΕΛΑΣ στην σύγκρουση με τις βρετανικές δυνάμεις οδηγώντας στη διάσπαση του μετώπου του ΕΑΜ.
Το γενικό στρατηγείο του ΕΛΑΣ
Ο επιτελικός αξιωματικός του ΕΛΑΣ Θεόδωρος Μακρίδης είχε προβλέψει εγκαίρως ότι είναι «λίαν ενδεχομένη βρετανική ένοπλος επέμβασις» και είχε καλέσει την ηγεσία του ΚΚΕ να πάρει μέτρα για αντιπαράθεση με τους Βρετανούς. Αντίθετα το ΚΚΕ απέκοψε το γενικό στρατηγείο του ΕΛΑΣ που είχε μέλη τους οπαδούς της σύγκρουσης Στέφανο Σαράφη και Άρη Βελουχιώτη.
Οι βρετανικές υπηρεσίες ενημέρωναν τακτικά τον αρχιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι για τις κινήσεις του Βελουχιώτη σε όλη τη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Όταν ο τελευταίος προσέγγισε τη Θήβα στις 5/1/1945, το ΚΣ του ΕΛΑΣ και το ΠΓ του ΚΚΕ του απαγόρευσαν περαιτέρω εμπλοκή. Ο Σκόμπι στις 2/12/1944 ζήτησε από τις Επιχειρήσεις Ειδικών Αποστολών τη διερεύνηση της δυνατότητας χαρακτηρισμού του Βελουχιώτη ως «εγκληματία πολέμου».
Βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις
Ήδη από το 1943 η βρετανική πλευρά είχε προσανατολιστεί στην αποστολή στρατευμάτων μετά την απελευθέρωση ώστε να μην πληγούν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας στην Ελλάδα. Σε σημείωμα στον Άντονι Ήντεν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έγραψε στις 6 Αυγούστου 1944: «Είτε θα υποστηρίξουμε τον Παπανδρέου, αν χρειαστεί και με τη βία όπως έχουμε συμφωνήσει, είτε θα πάψουμε να έχουμε τις οποιεσδήποτε βλέψεις στην Ελλάδα». Άλλωστε και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου σε επιστολές προς τον Τσώρτσιλ στις 21 Αυγούστου του 1944 εξηγούσε πως «ήταν απαραίτητο να δημιουργήσει Εθνικό Στρατό και Αστυνομία, και για να επιτύχει αυτόν τον στόχο θα ήταν απαραίτητη η βρετανική ένοπλη βοήθεια».
Στην Αθήνα και στον Πειραιά, οι βρετανικές δυνάμεις αποτελούνταν από μία ελλειπή ταξιαρχία τεθωρακισμένων, την 23η με μία ίλη αρμάτων Sherman των 35 τόνων. Παράλληλα μεγάλο μέρος των μονάδων της ταξιαρχίας ήταν διάσπαρτες στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα. Υπήρχαν επίσης η προετοιμαζόμενη για μετάβαση στην Ιταλία 2η ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών μειωμένης σύνθεσης (δύο τάγματα αλεξιπτωτιστών με δύο λόχους το καθένα, έναντι προβλεπομένης σύνθεσης τριών λόχων ανά τάγμα) καθώς και δύο τάγματα της 139ης ταξιαρχίας της 46ης μεραρχίας πεζικού τα οποία αφίχθησαν αεροπορικώς στις 3 Δεκεμβρίου για να αντικαταστήσουν τους αλεξιπτωτιστές που επρόκειτο να αναχωρήσουν. Συνολικά, οι Βρετανοί διέθεταν 5.000 άνδρες. Υπήρχε επίσης πλήθος βοηθητικών μονάδων με το προσωπικό τους, σχεδόν 10.000 άτομα. Στο διάστημα μέχρι 10 Δεκεμβρίου η 23η τεθωρακισμένη ταξιαρχία συγκέντρωσε στην Αθήνα όλες τις διάσπαρτες μονάδες της στη Νότιο Ελλάδα, η 2η ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών διετάχθη να παραμείνει στην Αθήνα και ενισχύθηκε με ένα ακόμα τάγμα, η 139η ταξιαρχία συμπληρώθηκε σε δύναμη, ενώ παράλληλα αποβιβάστηκε στον Πειραιά η 5η ταξιαρχία της 4ης ινδικής μεραρχίας. Καθοριστική για την εξέλιξη των επιχειρήσεων υπήρξε η ενίσχυση των βρετανικών δυνάμεων από την 4η βρετανική μεραρχία πεζικού η οποία αναπτύχθηκε στο Φάληρο στο διάστημα από 12 έως 18 Δεκεμβρίου.
Οι κυβερνητικές δυνάμεις περιλάμβαναν την Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία με 2.423 άνδρες, μονάδες της χωροφυλακής με 3.000 άνδρες, της αστυνομίας με 2.500 άνδρες, άνδρες της οργάνωσης Χ, (ΕΔΕΣ, Ρ.Α.Ν, ΠΕΑΝ κ.ά.), όπως και τους περίπου 1.200 αφοπλισμένους άνδρες των διαλυθέντων Ταγμάτων Ασφαλείας τους οποίους, παρότι είχαν χαρακτηρισθεί από όλους εχθρικοί σχηματισμοί, υπόλογοι για τα εγκλήματά τους κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου της κατοχής (όταν αποτέλεσαν συνεργάτες των κατακτητών και έλαβαν μέρος σε επιχειρήσεις κατά των αντιστασιακών δυνάμεων) η κυβέρνηση απελευθέρωσε (πολλοί από αυτούς κρατούνταν ενόψει της δίκης τους) και επιπλέον εξόπλισε για να πολεμήσουν εναντίον του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στη μάχη της Αθήνας.
Σύγχρονες εκτιμήσεις
Ο ιστορικός και καθηγητής πανεπιστημίου Γιώργος Μαργαρίτης προσεγγίζει το ζήτημα του λεγόμενου «δεκεμβριανού κινήματος» αναζητώντας τα αίτιά του κυρίως στην προσπάθεια της μεταπολεμικής ελληνικής άρχουσας τάξης να μη θιγούν τα αποταμιευμένα από την Κατοχή κέρδη μίας μικρής μερίδας πολιτών που είτε συνεργάσθηκαν ευθέως με τους κατακτητές, είτε επωφελήθηκαν από την κατάσταση προκειμένου να πλουτίσουν σε βάρος της λιμοκτονούσης πλειονότητας. Στον αντίποδα, ο Γιώργος Μαυρογορδάτος αναφέρει πως τα Δεκεμβριανά αποτέλεσαν μία ανόητη απόπειρα κατάληψης της εξουσίας από το ΚΚΕ, εφαρμόζοντας τα σχέδια που είχε εκπονήσει ο ΕΛΑΣ για κατάληψη της εξουσίας ήδη από το 1943. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Στάθης Καλύβας αναφέρει πως τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αυθόρμητη εξέγερση, αλλά μία προαποφασισμένη απόφαση από το ΚΚΕ για βίαιη κατάληψη της εξουσίας.
Αντίθετα, ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης υποστηρίζει ότι, αν το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στόχευε εξαρχής σε κατάληψη εξουσίας, αφενός θα εξαπέλυε το στρατιωτικό του κίνημα στο κενό διάστημα από 12-18 Οκτωβρίου του 1944, αφετέρου δεν θα καθυστερούσε την έναρξη επιχειρήσεων εναντίον των Βρετανών επί μια σχεδόν εβδομάδα μετά την έκρηξη της σύγκρουσης.
Δείτε επίσης
Συνέδριο του Λιβάνου
Συμφωνία της Καζέρτας
Συμφωνία της Βάρκιζας
Ερυθρά τρομοκρατία
Τάγματα Ασφαλείας
Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών
Λευκή τρομοκρατία
Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949
Το διάγγελμα Παπανδρέου στις 6 Δεκεμβρίου 1944 (Βικιθήκη)
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εφημερίδες
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο
Ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
Μάχες του ΕΛΑΣ
Μάχες ελληνικού στρατού
Μάχες βρετανικού στρατού
Ταραχές στην Αθήνα
Μάχες του ΕΔΕΣ
1944
|
748315
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Προάστιο Μεσσηνίας
|
Το Προάστιο είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Προαστίου, της Δημοτικής Ενότητας Λεύκτρου και υπάγεται στο Δήμο Δυτικής Μάνης.
Γενικές πληροφορίες
Ο οικισμός βρίσκεται σε υψόμετρο 232 μέτρων και έχει πληθυσμό 252 κατοίκων, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Μέχρι το 1938, ανήκε στο Νομό Λακωνίας και μέχρι το 1951, γραφόταν Προάστειο.
Διοικητικές μεταβολές
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές οικισμών - Προάστιο Μεσσηνίας (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές - Κοινότητα Προαστίου Μεσσηνίας (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές - Δήμος Λεύκτρου Μεσσηνίας (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές - Δήμος Δυτικής Μάνης Μεσσηνίας (εξωτερικός σύνδεσμος)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προάστιο - Μεσσηνία (Terrabook)
Προάστιο (Messinian Mani)
Προάστιο, Πόλεις και χωριά της Μεσσηνίας (messinia.mobi)
Παραπομπές
Χωριά του νομού Μεσσηνίας
Μάνη
Δήμος Δυτικής Μάνης
|
721705
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B1
|
Χούλιαν Κουέστα
|
Ο Χούλιαν Κουέστα Ντίαθ (28 Μαρτίου 1991, Καποτεχάρ, Ισπανία) είναι Ισπανός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως τερματοφύλακας για τον Άρη Θεσσαλονίκης.
Καριέρα
Ο Κουέστα ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Σεβίλλης και εντάχθηκε στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου σε ηλικία δεκαεννέα ετών. Στις 28 Ιανουαρίου 2013 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβισιόν, στη νίκη της Σεβίλλης εναντίον της Γρανάδα με 3-0.
Το 2014 μεταγράφηκε στην Αλμερία, όπου παρέμεινε για τρεις σεζόν. Το 2017-18 αγωνίστηκε στην Βίσλα Κρακοβίας και το καλοκαίρι του 2018 υπέγραψε στον Άρη, αγωνιζόμενος τέσσερις χρονιές στο Γιουρόπα Λιγκ. Ανανέωσε το συμβόλαιό του για δύο ακόμη χρόνια και συνεχίζει στους "κίτρινους" και τη σεζόν 2023-24, όντας ο βασικός κι αναντικατάστος πορτιέρο της ομάδας καθώς και ο παλαιότερος εν ενεργεία παίκτής της.
Ο Χουλιάν είναι ιδιαιτέρως αγαπητός στον τόπο καταγωγής του και για το λόγο αυτό στις 23 Μαρτίου του 2015 το αθλητικό κέντρο της περιοχής όπου γεννήθηκε πήρε το όνομα του με πρωτοβουλία του τότε Δημάρχου, Χοσέ Λουίς Φεράν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ στο Transfermarkt.com
Ισπανοί ποδοσφαιριστές
Ισπανοί ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Τερματοφύλακες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές ΟΝ Αλμερία
Ποδοσφαιριστές Σεβίγια ΑΚ
Ποδοσφαιριστές Σεβίλλη ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Βίσλα Κρακοβίας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Πολωνία
Ποδοσφαιριστές Εκστρακλάσα
Ποδοσφαιριστές Άρη Θεσσαλονίκης
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
|
545025
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%88%CF%83%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%A7%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Γουλιέλμος Χριστόφορος της Έσσης-Χόμπουργκ
|
Ο Γουλιέλμος Χριστόφορος, γερμ. Wilhelm Christoph (13 Νοεμβρίου 1625 - 27 Αυγούστου 1681) από τον Οίκο της Έσσης-Ντάρμστατ ήταν λαντγράβος της Έσσης-Χόμπουργκ (1648-1669)΄.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Όμπερ-Ρόσμπαχ και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φρειδερίκου Α΄, λαντγράβου της Έσσης-Χόμπουργκ και της Μαργαρίτας-Ελισάβετ, κόρης του Χριστόφορου κόμη του Λάινινγκεν-Βέστερμπουργκ.
Το 1638 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος Λουδοβίκος Φίλιππος, ο οποίος όμως απεβίωσε το 1643. Έτσι τον διαδέχθηκε ο Γουλιέλμος Χριστόφορος· ήταν 18 ετών και η μητέρα του τον κηδεμόνευσε ως τα 23 έτη του. Το 1669 πούλησε στον μικρότερο αδελφό του Φρειδερίκο Β΄ το λαντγραβάτο, εκτός από το Μπίνγκενχαϊμ, που το κράτησε παραμένοντας λαντγράβος του. Απεβίωσε το 1681 στο Μπίνγκενχαϊμ σε ηλικία 56 ετών.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1650 τη Σοφία-Ελεονώρα, κόρη του εξαδέλφου του Γεωργίου Β΄, λαντγράβου της Έσσης-Ντάρμστατ και είχε τέκνα:
Χριστίνα-Βιλελμίνη 1653-1722, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο δούκα του Μεκλεμβούργου-Γκράμποβ.
Λεοπόλδος-Γεώργιος 1654-1675, διάδοχος της Έσσης-Χόμπουργκ.
Μαγδαληνή-Σοφία 1660-1720, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο-Μαυρίκιο κόμη του Ζολμς-Μπράουνφελς. Είχαν τέκνα:
Χριστίνα-Καρλόττα 1690-1771, παντρεύτηκε τον Καζιμίρ Γουλιέλμο, λαντγράβο της Έσσης-Χόμπουργκ.
Φρειδερίκος-Γουλιέλμος 1696-1761, πρίγκιπας του Ζολμς-Μπράουνφελς. Κόρη του ήταν η:
Ουλρίκα-Λουίζα 1731-1792, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Δ΄ λαντγράβο της Έσσης-Χόμπουργκ.
άλλα 9 τέκνα, που απεβίωσαν το πολύ ενός έτους.
Το 1663 απεβίωσε η Σοφία-Ελεονόρα κατά τον τοκετό του 12ου (θνησιγενούς) τέκνου της.
Το 1665 ο Γουλιέλμος-Χριστόφορος έκανε δεύτερο γάμο με την Άννα-Ελισάβετ των Ασκάνια, κόρη του Αυγούστου δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ, την οποία προ του γάμου είχε δει μόνο σε πορτρέτο, ώστε διαπίστωσε μόλις τη μέρα του γάμου ότι είχε σωματική δυσμορφία (βαριά κύφωση) που επηρέαζε την ικανότητα να τεκνοποιήσει. Πολύ σύντομα επιδίωξε το διαζύγιο, αρχικά ανεπιτυχώς, κάτι που τον ώθησε να συνάψει εξωσυζυγική σχέση με την κυρία της αυλής της συζύγου του, 17χρονης Άννας του Λύτσο. Όταν εκείνη έμεινε έγκυος, ο Γουλιέλμος Χριστόφορος την έκρυψε στο κάστρο Φίλιπσεκ. Όταν το έμαθε ο λαντγράβος του Ντάρμστατ Λουδοβίκος ΣΤ΄, που ήταν συγγενής της Άννας Ελισάβετ, αποφάσισε να αντιδράσει απαγάγοντας την Άννα του Λύτσο και κλείνοντάς την αρχικά στο κάστρο Μπίντενκοπφ και στη συνέχεια σε άγνωστο προορισμό, όπου χάθηκαν τα ίχνη αυτής και της κόρης που απέκτησε.
Κατόπιν της μακράς προσπάθειας του Γουλιέλμου-Χριστόφορου να διαζευχτεί, ακόμα και ενώπιον του ανωτάτου δικαστηρίου, τελικώς το 1672 η Άννα-Ελισάβετ συναίνεσε σε αυτό και έκτοτε αποσύρθηκε ως κόμισσα του Φίλιπσεκ στο ομώνυμο κάστρο, όπου και απεβίωσε το 1688 σε ηλικία 64 ετών.
Παραπομπές
Οίκος της Έσσης
|
599858
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BF%20%CE%A6%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B5%20%CE%BF%20%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%82
|
Ρανούτσο Φαρνέζε ο Παλαιός
|
Ο Ρανούτσο, ιταλ. Ranuccio il Vecchio (π. 1390 - 2 Ιουλίου 1450) από τον Οίκο των Φαρνέζε ήταν Ιταλός ευγενής, κύριος φέουδων και κονντοττιέρος.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Ίσκια και θεωρείται ο ιδρυτής της περιουσίας των Φαρνέζε. Το 1416 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως γενικό διοικητή στο στρατό της Δημοκρατίας της Σιένα και νίκησε τον Ορσίνι τού Πιτιλιάνο.
Το 1419 ο Πάπας Μαρτίνος Ε΄ τον διόρισε συγκλητικό της Ρώμης. Τρία έτη μετά ο Ρανούτσο έλαβε τα φέουδα τού Τεσσεννάνο και Πιανσάνο εντός τού Παπικού κράτους. Υπηρέτησε επίσης ως γενικός στρατηγός της Εκκλησίας υπό τον πάπα Ευγένιο Δ΄ και έτσι απέκτησε νέα εδάφη ως αμοιβή για τις συσσωρευμένες υπηρεσίες του προς την Αποστολική Έδρα. Αυτά ήταν το Μοντάλτο ντι Κάστρο, το Κάνινο και πολυάριθμα άλλα στα βόρεια τού Λατίου.
Πηγές
del Vecchio, Edoardo (1972). I Farnese. Istituto di Studi Romani Editore.
Οίκος των Φαρνέζε
Κοντοτιέροι
|
249772
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CE%BB%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF
|
Κόλπος Μπαταλί
|
Ο Κόλπος Μπαταλί (αγγλικά: Batali(e) Bay, γαλλικά: Baie de Batali(e)) είναι ένας κόλπος της Δομινίκας. Είναι ο σημαντικότερος κόλπος της ενορίας του Αγίου Ιωσήφ. Σε αυτόν εκβάλει ο Ποταμός Μπαταλί. Στα δυτικά του βρίσκοινται η Κουλιμπιστρί και Μορν Ρακέτ.
Δείτε επίσης
Κατάλογος κόλπων της Δομινίκας
Κολπος Μπαταλί
Κολπος Μπαταλί
|
276206
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%AD%CE%B9%CE%BD
|
Η Ανταρσία του Κέιν
|
Η ταινία Η Ανταρσία του Κέιν (Πρωτότυπος Τίτλος The Caine Mutiny) είναι πολεμικό δράμα παραγωγής 1954, σε σκηνοθεσία Έντουαρντ Ντμίτρικ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Χοσέ Φερρέρ, Βαν Τζόνσον και Φρεντ ΜακΜάρεϊ. Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χέρμαν Γουκ, το οποίο διασκεύασαν για τη μεγάλη οθόνη οι Στάνλεϊ Ρόμπερτς και Μάικλ Μπλάνκφορτ. Η ταινία έλαβε εφτά υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Υπόθεση
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πόλεμου ο απόφοιτος από τη σχολή αξιωματικών Γουίλις Σιούαρντ Κιθ (Ρόμπερτ Φράνσις) αναλαμβάνει καθήκοντα στο ναρκαλιευτικό πλοίο "Κέιν". Ο κυβερνήτης του πλοίου, ο αξιωματικός Ντε Βρις (Τομ Τιούλι) που πρόκειται σύντομα να αποσυρθεί, έχει δώσει στους άνδρες του πλήρη ελευθερία, με αποτέλεσμα την έλλειψη πειθαρχίας στο στόλο. Όταν αποσύρεται τον αντικαθιστά ο δύστροπος αξιωματικός Κουίγκ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ο οποίος είναι λάτρης της πειθαρχίας και της οργάνωσης. Όταν κάποιοι από τους άνδρες του Κουίγκ αρνούνται να υπακούσουν στους κανονισμούς κι όταν ο Κουίγκ παρουσιάζει συμπτώματα ψυχικής αστάθειας, ξεσπάει ανταρσία στο πλοίο κι ο αξιωματικός Μάρικ (Βαν Τζόνσον) απαλλάσσει τον Κουίγκ από τα καθήκοντά του.
Πληροφορίες Παραγωγής
Η ταινία που είναι βασισμένη στο βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημα του Χέρμαν Γουκ, είχε ήδη μεταφερθεί στο θέατρο με πρωταγωνιστή τον Χένρι Φόντα στο ρόλο του Κουίγκ. Ο Στάνλεϊ Κρέιμερ αγόρασε τα δικαιώματα του μυθιστορήματος σκοπεύοντας να κάνει την παραγωγή της κινηματογραφικής του μεταφοράς, αλλά υπήρχαν δυσκολίες όσον αφορά την πραγματοποίησή της εφόσον το Αμερικανικό Ναυτικό δεν είχε την πρόθεση να βοηθήσει παρέχοντας μέρος του στόλου για τα γυρίσματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει η παραγωγή της ταινίας για 15 μήνες. Ο Κρέιμερ προσέγγισε τον Χάρι Κον διευθυντή της Columbia για να τον βοηθήσει με τη χρηματοδότηση της ταινίας. Αρχικά πρότειναν στον ίδιο το συγγραφέα του μυθιστορήματος να γράψει το σενάριο, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά και τελικά η διασκευή του σεναρίου ανατέθηκε στον Στάνλεϊ Ρόμπερτς και στον Μάικλ Μπλάκφορτ που έκανε περικοπές στο αρχικό σενάριο του Ρόμπερτς.
Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε ο Έντουαρντ Ντμίτρικ, ένας σκηνοθέτης που βρισκόταν στη Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ, λόγω των κομμουνιστικών του πεποιθήσεων κι απείχε για κάμποσα χρόνια από τα κινηματογραφικά δρώμενα. Η ταινία έκανε τεράστια επιτυχία κι ο Ντμίτρικ έκανε μια θεαματική επιστροφή. Ο σκηνοθέτης δήλωσε χρόνια αργότερα ότι παρά τις διθυραμβικές κριτικές που έλαβε η ταινία, θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ καλύτερη αν δεν είχαν γίνει οι περικοπές από το αρχικό σενάριο του Ρόμπερτς, καθώς οι χαρακτήρες θα είχαν αναπτυχθεί πολύ καλύτερα.
Διανομή Ρόλων
Ο Χάρι Κον ήθελε να αναθέσει το ρόλο του Κουίγκ στον Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, αλλά ο Στάνλεϊ Κρέιμερ επέμεινε στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, παρά το γεγονός ότι ο Μπόγκαρτ ήταν 25 χρόνια μεγαλύτερος από τον ήρωα του μυθιστορήματος.
Όταν έλαβε το ρόλο, ο Μπόγκαρτ είχε ήδη πληγεί από τον καρκίνο του οισοφάγου, ασθένεια που του διέγνωσαν το 1956, ένα χρόνο πριν το θάνατό του. Ο ρόλος του αξιωματικού Γουίλις Σιούαρντ Κιθ ανατέθηκε στον πολλά υποσχόμενο Ρόμπερτ Φράνσις, ο οποίος απεβίωσε ένα χρόνο μετά την προβολή της ταινίας σε αεροπορικό δυστύχημα.
Γυρίσματα και εισπράξεις
Η ταινία πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του αμερικανικού ναυτικού, τα γυρίσματά της ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 1953 κι έκανε πρεμιέρα τον Ιούλιο του 1954. καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση στη λίστα με τις εμπορικότερες ταινίες της χρονιάς (το κόστος παραγωγής ήταν 2.000.000 δολάρια κι έκανε εισπράξεις 8.700.000 δολαρίων).
Υποδοχή και βραβεία
Οι κριτικοί και τα μέλη της ακαδημίας των όσκαρ τη λάτρεψαν κι η ταινία έλαβε 7 υποψηφιότητες για το πολυπόθητο βραβείο. Ήταν όμως η χρονιά του Ηλία Καζάν, του Μάρλον Μπράντο και της ταινίας Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront) που απέσπασε 8 αγαλματίδια, στερώντας έτσι από το The Caine Mutiny την ευκαιρία να κερδίσει κάποιο.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Υποψηφιότητα:
Καλύτερης Ταινίας – Στάνλεϊ Κρέιμερ
Α’ Ανδρικού Ρόλου – Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ
Β' Ανδρικού Ρόλου - Τομ Τιούλι
Διασκευασμένου Σεναρίου – Στάνλεϊ Ρόμπερτς & Μάικλ Μπλάνκφορτ
Μοντάζ – Χένρι Μπατίστα & Γουίλιαμ Α. Λάιον
Μουσικής Επιμέλειας - Μαξ Στάινερ
Ήχου - Τζον Π. Λιβαντάρι
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 1954
Ταινίες παραγωγής Columbia Pictures
Ταινίες Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Ταινίες με μουσική σύνθεση Μαξ Στάινερ
Ταινίες σε σκηνοθεσία Έντουαρντ Ντμίτρικ
Αγγλόφωνες ταινίες
Ταινίες βασισμένες σε αμερικανικά μυθιστορήματα
Ταινίες τοποθετημένες σε πλοία
|
766374
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CF%85%CF%87%CF%8C%20%CE%8E%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Βλυχό Ύδρας
|
Το Βλυχό ή ο Βλυχός ή ο Άγιος Ιωάννης είναι νησίδα στο Μυρτώο πέλαγος, η οποία βρίσκεται στον κόλπο της Ύδρας απέναντι από τα βόρεια παράλιά της. Οφείλει το όνομα Άγιος Ιωάννης στο ομώνυμο εκκλησάκι που υπάρχει επάνω της ενώ το Βλυχός στον οικισμό Βλυχός που είναι στα απέναντι (νότια) παράλια της Ύδρας. Η νησίδα το 1981 αναφέρεται επίσημα ως οικισμός να απογράφεται στον δήμο Ύδρας. Η θαλάσσια περιοχή γύρω από αυτήν έχει κηρυχθεί ενάλιος αρχαιολογικός χώρος για για "την προστασία του εντοπισθέντος ναυαγίου των πρώιμων βυζαντινών χρόνων".
Δείτε επίσης
Ο οικισμός Βλυχός Ύδρας.
Παραπομπές
νησιά του Αργοσαρωνικού
Ελληνικές βραχονησίδες
|
310787
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%BD%CE%AD%CE%B1
|
Εννέα
|
Η λέξη Εννέα ή Εννιά μπορεί να αναφέρεται:
Στο έτος 9 μ.Χ.
Στο έτος 9 π.Χ.
Στον αριθμό 9
Στην τράπουλα το φύλλο 9.
|
97301
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7
|
Αρήνη
|
Με το όνομα Αρήνη ήταν γνωστά στην αρχαιότητα πόλη της Ηλείας και μυθική βασίλισσα.
Αρήνη πόλη της αρχαίας Ηλείας, γνωστή και σαν Μάκιστος ή Σαμία ή Σαμικό.
Γυναίκα του Αφαρέα, βασιλιά της Μεσσηνίας, κόρη του Οίβαλου βασιλιά της Πίσας, και μητέρα του Ίδα και του Λυγκέα.
Παραπομπές
Αρχαίοι Ηλείοι
Πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας
|
254825
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%20%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BC
|
Σουτζούκ λουκούμ
|
Το σουτζούκ λουκούμ είναι ένα μεγάλο, μακρόστενο λουκούμι που περιέχει ζάχαρη, γλυκόζη, νιζεστέ, νερό και καρύδια (δεμένα σε σπάγκο). Τα καρύδια μπορούν να αντικαταστήσουν την έλλειψη ζάχαρης ως γλυκαντική ουσία. Το σουτζούκ (λουκάνικο) λουκούμ αρχικά εμφανίστηκε στα χαρέμια των σουλτάνων, ενώ σερβίρεται στα καφενεία μαζί με καφέ και είναι παραδοσιακό κέρασμα στα ορθόδοξα μοναστήρια. Έχει άρωμα τριαντάφυλλου, γαρίφαλου και κανέλας.
Παραπομπές
Γλυκά
Ελληνική κουζίνα
Τουρκική κουζίνα
Κομοτηνή
Τουρκικές λέξεις και φράσεις
|
130485
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CF%81%CF%83%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Χερσόνησος του Ακάμαντα
|
Η Χερσόνησος του Ακάμαντα βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της Κύπρου. Στο άκρο της βρίσκεται το ακρωτήριο του Ακάμαντα το δυτικότερο σημείο της νήσου ενώ βρέχεται από τη θάλασσα στις τρεις πλευρές της. Η χερσόνησος δεν κατοικείται, έχει πλούσια παρθένα βλάστηση και αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής.
Το όνομα της προέρχεται από τον Ακάμαντα, οικιστή της περιοχής, γιό του Μίνωα και της Φαίδρας ή γιο του Θησέα. Μιά άλλη εκδοχή λέει ότι ονομάστηκε έτσι από το «άκαος» - άκαφτος, επειδή ήταν το μοναδικό μέρος της Κύπρου που δεν είχε καεί από τους Άραβες πειρατές.
Η χερσόνησος είναι πλούσια σε πανίδα και χλωρίδα, έχει 530 είδη φυτών από τα οποία τα 33 ενδημικά, δηλαδή φυτρώνουν μόνο στη Κύπρο, από τα οποία το ένα τοπικό ενδημικό του Ακάμαντα. Τα δάση της χερσονήσου χαρακτηρίζονται από την Τραχεία πεύκη, ενώ υπάρχουν αγριελιές και αγριοχαρουπιές. Στις παραλίες της γεννούν δύο είδη θαλάσσιων χελωνών, η πράσινη χελώνα (Chelonia mydas) και η μεσογειακή Καρέτα καρέτα. Στα αρχαία χρόνια στη περιοχή υπήρχαν μεταλλεία όπου οι είσοδοι τους είναι ορατές σήμερα. Έχουν ανεβρεθεί πολλοί οικισμοί της νεολιθικής περιόδου, ρωμαϊκών αλλά και νεότερων χρόνων.
Παραπομπές
Α
Επαρχία Πάφου
|
30249
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%201912
|
Θάνατοι το 1912
|
Ιανουάριος
Φεβρουάριος
1 Φεβρουαρίου - Τιμολέων Αργυρόπουλος, Έλληνας φυσικομαθηματικός
16 Φεβρουαρίου - Αλέξιος Στριφτόμπολας, Έλληνας πολιτικός
25 Φεβρουαρίου - Γουλιέλμος Δ΄, μέγας δούκας του Λουξεμβούργου
Μάρτιος
29 Μαρτίου - Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ, Άγγλος εξερευνητής
Απρίλιος
15 Απριλίου - Τόμας Άντριους, Ιρλανδός ναυπηγός
20 Απριλίου - Μπραμ Στόκερ, Ιρλανδός συγγραφέας
Μάιος
14 Μαΐου - Νελί Ζακεμάρ, Γαλλίδα ζωγράφος και συλλέκτρια έργων τέχνης
14 Μαΐου - Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, Σουηδός συγγραφέας και ζωγράφος
30 Μαΐου - Γουίλμπουρ Ράιτ, Αμερικανός αεροπόρος
Ιούνιος
9 Ιουνίου - Ίων Λούκα Καρατζιάλε, Ρουμάνος συγγραφέας
12 Ιουνίου - Φρεντερίκ Πασσύ, Γάλλος οικονομολόγος (90)
25 Ιουνίου - Λώρενς Άλμα-Τάντεμα, Ολλανδός ζωγράφος
Ιούλιος
17 Ιουλίου - Ανρί Πουανκαρέ, Γάλλος μαθηματικός, φυσικός και φιλόσοφος
30 Ιουλίου - Μέιτζι, αυτοκράτορας της Ιαπωνίας
Αύγουστος
13 Αυγούστου - Ζυλ Μασνέ, Γάλλος συνθέτης
20 Αυγούστου - Γουίλιαμ Μπουθ, Άγγλος ιδρυτής του Στρατού της Σωτηρίας
Σεπτέμβριος
Οκτώβριος
Νοέμβριος
26 Νοεμβρίου - Ιωακείμ Γ΄ Μεγαλοπρεπής, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
28 Νοεμβρίου - Λορέντζος Μαβίλης, Έλληνας ποιητής
Δεκέμβριος
Άγνωστη ημερομηνία
Αργύριος Μοσχίδης, Έλληνας ιστορικός
Νικόλαος Μπουφίδης, Έλληνας πολιτικός
Δημήτρης Σαρδούνης, Έλληνας καραγκιοζοπαίχτης
1912
|
383920
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CF%8D%CF%87%CE%B7%CF%82%202
|
Η ειρωνεία της τύχης 2
|
Η ειρωνεία της τύχης 2 (Ρωσικά: Ирония Судьбы. Продолжение) είναι ταινία στο είδος ρομαντική κωμωδία, ρωσικής παραγωγής του 2007.
Πλοκή
Ο Ζένια και η Νάντια έχουν χαράξει χωριστούς δρόμους. η Νάντια έχει κολλήσει με το φίλο γραφειοκράτης της, παντρεύτηκαν και απέκτησαν μια κόρη, που ονομάζεται επίσης Νάντια. Ο Ζένια είναι παντρεμένος και είχε ένα γιο, τον Κονσταντίν. Και αργότερα χώρισαν.
Περισσότερα από 30 χρόνια αργότερα, ο Κονσταντίν καταλήγει μεθυσμένος στο διαμέρισμα, όπου η νεώτερη Νάντια τον βρίσκει. Είναι μέρος ενός σχεδίου από τους φίλους του πατέρα του για να πάρει ο Ζένια πίσω στην αγκαλιά του τη γυναίκας με την οποία μοιράστηκε την μαγική νύχτα. Και ότι συνέβη πριν πολλά χρόνια στους γονείς συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο στα παιδιά τους...
Πρωταγωνιστούν
Κονσταντίν Χαμπένσκι
Γελιζαβέτα Μπογιάρσκαγια
Σεργκέι Μπεζρούκοφ
Αντρέι Μιάγκοφ
Μπάρμπαρα Μπρύλσκα
Γιούρι Γιακόβλεφ
Δείτε επίσης
Η ειρωνεία της τύχης (ταινία) - 1975
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ρωσικές κωμικές ταινίες
Ταινίες του 2007
Ρωσικές δραματικές ταινίες
Ρωσόφωνες ταινίες
Ταινίες γυρισμένες στη Ρωσία
Αισθηματικές κωμικές ταινίες
|
145665
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B1%CE%B2%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Δήμος Ατταβύρου
|
Ο Δήμος Ατταβύρου ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρείτο διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999-2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα ανατολικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Νότιας Ρόδου, Καμείρου και Λινδίων. Καταλάμβανε μία περιοχή μεταξύ του όρους Αττάβυρος και του Καρπάθιου πελάγους. Ο δήμος αποτελούνταν από πέντε δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 3.225 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν ο Έμπωνας.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
Δ.δ. Έμπωνα [ 1.451 ]
ο Έμπωνας [ 1.216 ]
το Μανδρικό [ 235 ]
Δ.δ. Αγίου Ισιδώρου -- ο Άγιος Ισίδωρος [ 590 ]
Δ.δ. Κρητηνίας [ 606 ]
η Κρητηνία [ 542 ]
η Κάμειρος Σκάλα [ 64 ]
Δ.δ. Μονολίθου -- ο Μονόλιθος [ 334 ]
Δ.δ. Σιάνων [ 244 ]
τα Σιάνα [ 229 ]
το Λακκί [ 15 ]
Δήμαρχοι
Ο Παναγιώτης Κυριακούλης διατέλεσε πρώτος δήμαρχος από το 1999 ως το 2006, έχοντας εκλεγεί για πρώτη φορά το 1998 με ποσοστό 53,8%. Επανεξελέγη το 2002 με ποσοστό 57,9%. Από το 2007 ως το 2010 τελευταίος δήμαρχος υπηρέτησε ο Νικόλαος Τσουκαλάς, εκλεγείς το 2006 με ποσοστό 51,4%.
Παραπομπές
Ατταβυρος
|
617387
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Συνταγματική ιστορία της Ελλάδας
|
Στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, ξεκινώντας από την Εθνεγερσία, υιοθετήθηκαν μια σειρά από Συντάγματα με τελευταίο αυτό του 1975 που αναθεωρήθηκε το 1986, το 2001, το 2008 και το 2019.
Ιστορικό
Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, υιοθετήθηκαν από τις Εθνοσυνελεύσεις, τα εθνικά αντιπροσωπευτικά πολιτικά συνέδρια των Ελλήνων επαναστατών, τρία συνταγματικά κείμενα (Συντάγματα του 1822, 1823 και 1827). Ο βασιλιάς Όθωνας κυβέρνησε για περισσότερα από 10 χρόνια χωρίς συνταγματικούς περιορισμούς, δεδομένου ότι το «ηγεμονικό» ελληνικό Σύνταγμα του 1832 δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 ο Δημήτριος Καλλέργης και ο Ιωάννης Μακρυγιάννης ηγήθηκαν του κινήματος της έκδοσης Συντάγματος από τον Όθωνα. Οι συμμετέχοντες αρνήθηκαν να υποχωρήσουν μέχρις ότου ο βασιλιάς να συμφωνήσει να παραχωρήσει σύνταγμα.
Το ελληνικό Σύνταγμα του 1844 ορίζει ότι το πολίτευμα της χώρας είναι συνταγματική μοναρχία, προβλέποντας ένα κοινοβούλιο με δύο σώματα, αποτελούμενο από μια Βουλή των Αντιπροσώπων και μια Γερουσία. Το ελληνικό Σύνταγμα του 1864 ήταν κάπως πιο φιλελεύθερο και μεταβίβασε το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας στο κοινοβούλιο. Το 1911 ο Ελευθέριος Βενιζέλος τροποποίησε 54 από τα 110 άρθρα του Συντάγματος, προσπαθώντας να ευθυγραμμίσει το σύνταγμα με τις αρχές του Φιλελεύθερου Κόμματος. Παρ 'όλα αυτά, ο εθνικός διχασμός προκάλεσε τεράστια συνταγματική κρίση, καθώς σχηματίστηκαν δύο κυβερνήσεις: μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη.
Το Σύνταγμα του 1925 προέβλεπε αβασίλευτη Δημοκρατία σύμφωνα με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος του 1924. Ωστόσο, στις 24 Ιουνίου 1925, αξιωματικοί πιστοί στον Θεόδωρο Πάγκαλο, φοβούμενοι ότι η πολιτική αστάθεια θέτει τη χώρα σε κίνδυνο, ανέτρεψαν την κυβέρνηση. Στις 24 Αυγούστου 1926, ο Παύλος Κουντουριώτης επέστρεψε ως πρόεδρος.
Δεδομένου ότι το προηγούμενο Σύνταγμα δεν εφαρμόστηκε πλήρως, το Σύνταγμα του 1927 καθιέρωσε επίσημα τη Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία και προέβλεπε ως αρχηγό κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μετά το δημοψήφισμα του 1935, ο βασιλιάς Γεώργιος Β επέστρεψε, αλλά το τρίτο αναθεωρητικό κοινοβούλιο του 1936 δεν είχε τον χρόνο να τροποποιήσει το Σύνταγμα. Αντ' αυτού, το Σύνταγμα του 1911 αποκαταστάθηκε, φαινομενικά σε προσωρινή βάση. Οι εκλογές του 1936 προκάλεσαν πολιτικό αδιέξοδο και, ως εκ τούτου, ο Γεώργιος Β διορίζει τον Ιωάννη Μεταξά ως προσωρινό πρωθυπουργό και στις 4 Αυγούστου διαλύει το κοινοβούλιο.
Ιστορία της Ελλάδας
|
835998
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%87%CF%84%CF%83%CE%AE%CF%82
|
Κώστας Καρπουχτσής
|
Ο Κώστας Καρπουχτσής (Σέρρες, 1981), είναι Έλληνας οικονομολόγος και πολιτικός, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική περιφέρεια Σερρών. Κατάγεται από τον Νέο Σκοπό Σερρών.
Παραπομπές
Έλληνες οικονομολόγοι
Βουλευτές Σερρών
Βουλευτές εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ
Δημοτικοί Σύμβουλοι Σερρών
|
174464
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%96%CE%B1%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%85%20%C2%AB%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BC%CF%8C%CF%82%C2%BB
|
Κρατικός Αερολιμένας Ζακύνθου «Διονύσιος Σολωμός»
|
Ο Διεθνής Αερολιμένας Ζακύνθου «Διονύσιος Σολωμός» ή Διεθνές Αεροδρόμιο Ζακύνθου «Διονύσιος Σολωμός» (συντομογραφία ΥΠΑ: ΚΑΖΑΣ, IATA: ZTH, ICAO: LGZA) βρίσκεται στην περιοχή Αμπελόκηποι, 5 χλμ από την πρωτεύουσα της Ζακύνθου. Απέχει 1 χλμ από την περιοχή του Λαγανά. Το αεροδρόμιο έχει πάρει το όνομά του από τον εθνικό ποιητή της Ελλάδας Διονύσιο Σολωμό. Η ονοματοδοσία έγινε στις 11.02.1998 με την ευκαιρία των 200 χρόνων από την γέννηση του ποιητή.
Ιστορικά γεγονότα
Η λειτουργία του Αερολιμένα της Ζακύνθου ξεκίνησε το 1971. Τα εγκαίνια έγιναν στις 12.06.1971. Τον Μάρτιο του 1981 τέλειωσαν οι εργασίες του νέου επιβατικού σταθμού του Αερολιμένα και στις 30.03.1981 έγινε η μετεγκατάσταση των υπηρεσιών στο νέο κτήριο. Η πρώτη πτήση τσάρτερ έγινε στις 03.05.1982 στο Διεθνές πλέον Αεροδρόμιο Ζακύνθου «Διονύσιος Σολωμός» καθώς εξυπηρετεί και πτήσεις εξωτερικού.
Το Δεκέμβριο 2015 οριστικοποιήθηκε η ιδιωτικοποίηση του Διεθνή Αερολιμένα Ζακύνθου μαζί με άλλους 13 περιφερειακούς αερολιμένες της Ελλάδος, με την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ της κοινοπραξίας Fraport AG/Ομίλου Κοπελούζου και του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της συμφωνίας, η κοινοπραξία θα διαχειρίζεται τα 14 αεροδρόμια για 40 χρόνια. Η έναρξη παραχώρησης έγινε στις 11 Απριλίου 2017 .
Έργα της Fraport-Greece
Στις 22 Μαρτίου 2017, η Fraport-Greece παρουσίασε τα σχέδια όλων των αεροδρομίων, μεταξύ αυτών και του αεροδρομίου Ζακύνθου.Οι άμεσες εργασίες που θα πραγματοποιηθούν στo αεροδρόμιo με την ανάληψη της λειτουργίας τους από τη Fraport Greece και πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου 2017 περιλαμβάνουν :
Γενικό καθαρισμό
Βελτίωση του φωτισμού και της σηματοδότησης στους εσωτερικούς (τερματικοί σταθμοί) και εξωτερικούς χώρους των αεροδρομίων (χώρος στάθμευσης αεροσκαφών-διάδρομοι προσγείωσης-απογείωσης).
Αναβάθμιση και βελτίωση των εγκαταστάσεων υγιεινής.
Βελτίωση παρεχόμενων υπηρεσιών συμπεριλαμβανομένης δωρεάν σύνδεσης με το διαδίκτυο (WiFi).
Εργασίες για τη βελτίωση της πυρασφάλειας σε όλους τους χώρους των αεροδρομίων.
Οι εργασίες που θα πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο του επενδυτικού προγράμματος της Fraport Greece μέχρι το 2021 είναι οι ακόλουθες :
Ανακαίνιση και αναδιαμόρφωση του τερματικού σταθμού
Εγκατάσταση συστήματος «HBS inline screening» για τον έλεγχο των αποσκευών
Ανακαίνιση του πύργου ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας
Νέος πυροσβεστικός σταθμός
Μετεγκατάσταση των μετασχηματιστών και γεννητριών
Αναδιοργάνωση του χώρου στάθμευσης των αεροσκαφών
Ανακαίνιση του οδοστρώματος στους χώρους προσγείωσης-απογείωσης-στάθμευσης αεροσκαφών
Ανακαίνιση του οδοστρώματος στην είσοδο του αεροδρομίου και στο χώρο στάθμευσης οχημάτων
Νέος σταθμός ασφάλειας & φύλαξης
33% αύξηση των σταθμών Check-in (από 15 σε 20)
150% αύξηση των σημείων ασφαλείας και ελέγχου του αεροδρομίου (από 2 σε 5)
Αεροπορικές εταιρίες και προορισμοί
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα του αερολιμένα
Αεροδρόμια στην Ελλάδα
Αερολιμενας
|
760677
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%80%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CF%83%CE%AC-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%8D
|
Ποπς Μενσά-Μπονσού
|
Ο Ποπς Μενσά-Μπονσού (γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1983) είναι Βρετανός παράγοντας καλαθοσφαίρισης και πρώην παίκτης. Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ για το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον και επαγγελματικά για πέντε ομάδες του NBA καθώς και για συλλόγους σε Ισπανία, Γαλλία, Τουρκία, Ρωσία, Ιταλία, Ισραήλ και Ελλάδα. Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε τη Μεγάλη Βρετανία και ήταν μέλος της εθνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου του 2012. Υπηρέτησε επίσης ως γενικός διευθυντής των Κάπιταλ Σίτι Γκόου-Γκόου του NBA G League από το 2018 έως το 2020.
Πρώιμη ζωή
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λονδίνο, ο Μενσά-Μπονσού, του οποίου οι γονείς είναι από την Γκάνα, φοίτησε στο Ρωμαιοκαθολικό Σχολείο Σαιντ Τόμας Μορ . Ως έφηβος, εκπροσώπησε την Συνοικία Χάρινγκεϊ του Λονδίνου στους Αγώνες Νέων του Λονδίνου, εμφανιζόμενος σε τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια της Μεγάλης Βρετανίας.
Αφού έπαιξε νεανικό μπάσκετ για τους Χάκνεϊ Ουάιτ Χιτ του Αγγλικού Πρωταθλήματος, ο Μενσά-Μπονσού πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου πέρασε το δεύτερο έτος του λυκείου παίζοντας στο Σχολείο Χουν του Πρίνστον στο Πρίνστον, στο Νιου Τζέρσεϊ . Στη συνέχεια μεταγράφηκε στο Προπαρασκευαστικό Σχολείο Σαιντ Ογκουστίν στο Ρίτλαντ του Νιου Τζέρσεϊ, όπου ως τεταρτοετής την περίοδο 2001–02, είχε κατά μέσο όρο 15 πόντους, 12 ριμπάουντ και τέσσερις τάπες ανά παιχνίδι.
Κολεγιακή σταδιοδρομία
Ο Μενσά-Μπονσού σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον, όπου έπαιξε ως πάουερ φόργουορντ και ως σέντερ για την ομάδα μπάσκετ των Κολόνιαλς . Στην τετραετή σταδιοδρομία του, έπαιξε 112 παιχνίδια (71 εκκινήσεις ως βασικός) ενώ είχε μέσο όρο 11,7 πόντους, 6,0 ριμπάουντ και 1,3 τάπες σε 23,8 λεπτά ανά παιχνίδι. Ως δευτεροετής σπουδαστής το 2003–04, ονομάστηκε ο πιο βελτιωμένος παίκτης της χρονιάς της Διάσκεψης Ατλάντικ 10. Ως τριτοετής το 2004–05, ονομάστηκε στην δεύτερη ομάδα του Ατλάντικ 10 και ως τεταρτοετής το 2005–06, ονομάστηκε στην πρώτη και στην αμυντική ομάδα του Ατλάντικ 10.
Την περίοδο 2004–05, ο Μενσά-Μπονσού βοήθησε να οδηγήσει τους Κολόνιαλς στο τουρνουά NCAA του 2005, όπου έχασαν στον πρώτο γύρο. Η επόμενη χρονιά ήταν πιο επιτυχημένη, με την ομάδα να ολοκληρώνει την κανονική περίοδο με επίδοση 26–1 και να κατατάσσεται στην κορυφαία δεκάδα της χώρας για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια. Ωστόσο, υπέστη τραυματισμό στο γόνατο κοντά στο τέλος της κανονικής περιόδου και δεν επέστρεψε μέχρι το τουρνουά NCAA του 2006, όπου ο τραυματισμός μείωσε την παραγωγικότητά του. Αφού νίκησε το UNC Ουίλμινγκτον στον πρώτο γύρο, το Τζορτζ Ουάσινγκτον έχασε από τον Ντιουκ στον δεύτερο γύρο.
Στατιστικά κολεγίου
|-
| style="text-align:left;"| 2002–03
| style="text-align:left;"| Τζορτζ Ουάσινγκτον
| 29 || 26 || 24.7 || .585 || .000 || .667 || 5.7 || .4 || 1.0 || .9 || 10.1
|-
| style="text-align:left;"| 2003–04
| style="text-align:left;"| Τζορτζ Ουάσινγκτον
| 30 || 1 || 21.2 || .616 || .000 || .685 || 5.4 || .4 || .8 || 1.0 || 11.6
|-
| style="text-align:left;"| 2004–05
| style="text-align:left;"| Τζορτζ Ουάσινγκτον
| 30 || 24 || 24.3 || .571 || .000 || .571 || 6.6 || .8 || .9 || 1.5 || 12.6
|-
| style="text-align:left;"| 2005–06
| style="text-align:left;"| Τζορτζ Ουάσινγκτον
| 23 || 20 || 25.3 || .564 || .000 || .534 || 6.7 || .8 || .4 || 1.7 || 12.6
|-
Επαγγελματική πορεία
Ντάλας Μάβερικς (2006–2007)
Αφού πέρασε χωρίς ομάδα στο ντραφτ του 2006 του ΝΒΑ, εντάχθηκε στους Ντάλας Μάβερικς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2006. Στις 3 Αυγούστου 2006, υπέγραψε με τους Μάβερικς. Κατά τη διάρκεια της πρώτης χρονιάς του, είχε πολλές αναθέσεις στους Φορτ Ουόρθ Φλάιερς του NBA Development League . Την περίοδο 2006–07, κατάφερε να αγωνιστεί σε μόλις 12 παιχνίδια για τους Μάβερικς, έχοντας κατά μέσο όρο 2,4 πόντους και 1,8 ριμπάουντ σε 5,9 λεπτά ανά αγώνα.
Τον Ιούλιο του 2007, ο Μενσά-Μπονσού εντάχθηκε ξανά στους Μάβερικς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2007, αλλά αργότερα παραιτήθηκε από την ομάδα στις 31 Αυγούστου 2007.
2007–2008
Τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με την Μπενετόν Τρεβίζο του Ιταλικού Πρωταθλήματος (Lega Basket Serie A).
Τον Μάιο του 2008, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με την ΚΜ Γρανάδα της Ισπανίας για τον τελευταίο αγώνα της ομάδας της χρονιάς.
Τον Ιούλιο του 2008, ο Μενσά-Μπονσού αρχικά εντάχθηκε στους Ντάλας Μάβερικς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2008, αλλά αργότερα εντάχθηκε στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς όπου έπαιξε τέσσερα παιχνίδια και είχε μέσο όρο 14,3 πόντους ανά παιχνίδι. Στις 15 Αυγούστου 2008, υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με τη Ζοβεντούτ Μπανταλόνα . Στις 3 Νοεμβρίου 2008, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες αφού τραυματίστηκε στον ώμο του αγωνιζόμενος για τη Ζοβεντούτ. Έναν μήνα αργότερα, χώρισε με τη Ζοβεντούτ για να επικεντρωθεί στην αποκατάσταση.
2009 – Όστιν Τόρος, Τορόντο Ράπτορς και Χιούστον Ρόκετς
Στις 28 Ιανουαρίου 2009, ο Μενσά-Μπονσού αποκτήθηκε από τους Όστιν Τόρος του NBA Development League. Στις 25 Φεβρουαρίου 2009, υπέγραψε συμβόλαιο 10 ημερών με τους Σαν Αντόνιο Σπερς . Ωστόσο, στις 4 Μαρτίου 2009, έμεινε ελεύθερος από τους Σπερς αφού εμφανίστηκε σε μόλις τρία παιχνίδια. Δύο μέρες αργότερα, υπέγραψε με τους Τορόντο Ράπτορς για το υπόλοιπο της περιόδου 2008-09.
Στις 29 Ιουνίου 2009, οι Ράπτορς έκαναν μία προκαταρκτική προσφορά στον Μενσά-Μπονσού προκειμένου να τον καταστήσουν ελεύθερο παίχτη με περιορισμούς. Ωστόσο, οι Ράπτορς απέσυραν αργότερα την προσφορά τους στις 7 Ιουλίου 2009. Τον Αύγουστο του 2009, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με τους Χιούστον Ρόκετς . Στις 13 Νοεμβρίου 2009, παραιτήθηκε από τους Ρόκετς αφού συμμετείχε σε μόλις τέσσερις αγώνες. Τέσσερις ημέρες αργότερα, ζήτησε παραίτηση από τους Τορόντο Ράπτορς. Στις 5 Ιανουαρίου 2010, παραιτήθηκε από τους Ράπτορς.
2010–2011
Στις 12 Ιανουαρίου 2010, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας της Ρωσίας για το υπόλοιπο της χρονιάς 2009–10.
Στις 9 Αυγούστου 2010, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο (με την επιλογή δεύτερου χρόνου) με την Κάχα Λαμποράλ του Ισπανικού Πρωταθλήματος (Liga ACB) . Αργότερα έφυγε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για ιατρικούς λόγους. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2010, υπέγραψε με τους Νιου Όρλεανς Χόρνετς . Στις 4 Ιανουαρίου 2011, παραιτήθηκε από τους Χόρνετς.
Στις 17 Φεβρουαρίου 2011, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με την ΑΣΒΕΛ Μπασκέτ της Γαλλίας για το υπόλοιπο της περιόδου 2010–11.
Μπεσίκτας (2011–12)
Στις 5 Δεκεμβρίου 2011, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με την Μπεσίκτας της Τουρκίας για τη χρονιά 2011–12. Κατέκτησε το Τουρκικό Πρωτάθλημα (TBL), το Κύπελλο Τουρκίας και το EuroChallenge. Αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς στο TBL.
2012–2013
Στις 2 Αυγούστου 2012, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ του Ισραηλινού Πρωταθλήματος . Ωστόσο, αργότερα παραιτήθηκε από τη Μακάμπι στις 19 Σεπτεμβρίου 2012 προτού εμφανιστεί σε έναν αγώνα για λογαριασμό της, αφού οι φυσικές εξετάσεις έδειξαν ότι δεν είχε αναρρώσει από τραυματισμούς που είχε υποστεί κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
Στις 4 Μαρτίου 2013, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με την Καχασόλ Σεβίγια της Ισπανίας για το υπόλοιπο της περιόδου 2012-13. Στις 16 Απριλίου 2013, χώρισε τους δρόμους του με τη Σεβίλλη μετά από μόλις έξι αγώνες. Δύο μέρες αργότερα, υπέγραψε με την Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο της Ιταλίας για το υπόλοιπο της χρονιάς.
Γαλατασαράι (2013–2014)
Στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς . Ωστόσο, αργότερα παραιτήθηκε από τους Ουίζαρντς στις 24 Οκτωβρίου 2013 αφού εμφανίστηκε σε τέσσερα παιχνίδια προετοιμασίας. Τέσσερις ημέρες αργότερα, υπέγραψε με την Γαλατασαράι Λιβ Χόσπιταλ της Τουρκίας για τη χρονιά 2013–14. Στις 31 Οκτωβρίου, έκανε την πρώτη εμφάνισή του σε έναν αγώνα της Ευρωλίγκας απέναντι στημ Ουνικάχα Μάλαγα, στον οποίο σημείωσε 10 πόντους και 11 ριμπάουντ. Η θητεία του στην ομάδα αμαυρώθηκε από έναν διαπληκτισμό εντός του παιχνιδιού με τον σέντερ του Ολυμπιακού Μίρζα Μπέγκιτς στις 28 Νοεμβρίου 2013. Αποκλείστηκε για τρία παιχνίδια και του επιβλήθηκε πρόστιμο 10.001 ευρώ.
ΑΕΚ (2014–15)
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2014, ο Μενσά-Μπονσού εντάχθηκε στο στάδιο προετοιμασίας των Ντένβερ Νάγκετς. Ωστόσο, την επόμενη μέρα αποχώρησε από τους Νάγκετς για προσωπικούς λόγους.
Στις 20 Νοεμβρίου 2014, ο Μενσά-Μπονσού υπέγραψε με τη Χαποέλ Ιερουσαλήμ του Ισραήλ για την περίοδο 2014–15. Στις 23 Δεκεμβρίου 2014, χώρισε τους δρόμους του με τη Χαποέλ, αφού εμφανίστηκε σε δύο αγώνες πρωταθλήματος και σε τέσσερις αγώνες του Eurocup. Στις 27 Δεκεμβρίου 2014, υπέγραψε με την ΑΕΚ για το υπόλοιπο της χρονιάς 2014–15 του Ελληνικού Πρωταθλήματος .
The Basketball Tournament
Ο Μενσά-Μπονσού αγωνίζεται για την ομάδα Σίτι οφ Γκαντς στο The Basketball Tournament . Αγωνιζόταν ως φόργουορντ στην ομάδα του 2015 που έφτασε στα ημιτελικά, χάνοντας από την Οβερσίζ Ελίτ με 84–71.
Σταδιοδρομία στην Εθνική ομάδα
Ο Μενσά-Μπονσού είχε 40 διεθνείς συμμετοχές με την εθνική ομάδα ανδρών της Μεγάλης Βρετανίας μεταξύ 2008 και 2012. Στη διεθνή σταδιοδρομία του είχε κατά μέσο όρο 15,3 πόντους και 8,8 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Κατέγραψε 14 νταμπλ-νταμπλ, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού υψηλού του των 32 πόντων και 21 ριμπάουντ του απέναντι στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στις 26 Αυγούστου 2010.
Ο Μενσά-Μπονσού ήταν μέλος της ομάδας της Μεγάλης Βρετανίας που προκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2009. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών, είχε κατά μέσο όρο 12,2 πόντους, 10 ριμπάουντ και 1,8 τάπες ανά παιχνίδι. Συνέχισε με τη βρετανική ομάδα για την πρώτη τους εμφάνιση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η ομάδα έχασε και τα τρία παιχνίδια της στον πρώτο γύρο, αλλά ήταν ανταγωνιστική σε όλη τη διάρκεια, συμπεριλαμβανομένου ενός πολύ κλειστού αγώνα με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία.
Ο Μενσά-Μπονσού ήταν και πάλι μέλος της βρετανικής ομάδας το 2010 καθώς προκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της FIBA του 2011 με επίδοση 6–2. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών, ήταν ο κορυφαίος όλων τους παίκτες της 1ης κατηγορίας με 13,5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι και τερμάτισε επίσης έκτος σε πόντους (19,3) και τάπες (1,3).
Ο Μενσά-Μπονσού επιλέχθηκε για την τελική σύνθεση των 12 παιχτών της Μεγάλης Βρετανίας για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Έπαιξε σε τέσσερις αγώνες, σημειώνοντας 46 πόντους και 29 ριμπάουντ. Έχασε τον τελευταίο αγώνα των ομίλων της Μεγάλης Βρετανίας – μία νίκη με 90–58 επί της Κίνας – λόγω τραυματισμού. Η Μεγάλη Βρετανία τερμάτισε με επίδοση 1–4, αποτυγχάνοντας να προκριθεί στη φάση των νοκ άουτ.
Διευθυντική πορεία
Στις 14 Οκτωβρίου 2015, αφού έλαβε διετής αποκλεισμό λόγω αναβολικών, ο Ποπς ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το επαγγελματικό μπάσκετ. Στη συνέχεια άρχισε να εργάζεται ως Προχωρημένος Επαγγελματίας Ανιχνευτής για τους Σαν Αντόνιο Σπερς . Στις 7 Αυγούστου 2018, οι Κάπιταλ Σίτι Γκόου-Γκόου, η νέα θυγατρική στη NBA G League των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, ανακοίνωσαν ότι ο Μενσά-Μπονσού έγινε ο πρώτος γενικός διευθυντής της ομάδας. Έφυγε από την ομάδα το 2020.
Στατιστικά σταδιοδρομίας
ΝΒΑ
Κανονική περίοδος
|-
| style="text-align:left;"|
| style="text-align:left;"| Ντάλας
| 12 || 0 || 5.9 || .647 || .000 || .389 || 1.8 || .0 || .1 || .0 || 2.4
|-
| style="text-align:left;"|
| style="text-align:left;"| Σαν Αντόνιο
| 3 || 0 || 6.7 || .714 || .000 || .714 || 3.3 || .0 || .3 || .3 || 5.0
|-
| style="text-align:left;"|
| style="text-align:left;"| Τορόντο
| 19 || 0 || 13.8 || .354 || .000 || .683 || 5.4 || .3 || .4 || .2 || 5.1
|-
| style="text-align:left;"|
| style="text-align:left;"| Χιούστον
| 4 || 0 || 3.3 || .250 || .000 || .500 || 1.0 || .3 || .3 || .3 || 1.3
|-
| style="text-align:left;"|
| style="text-align:left;"| Τορόντο
| 16 || 0 || 6.7 || .414 || .000 || .556 || 1.9 || .1 || .2 || .5 || 2.1
|-
| style="text-align:left;"|
| style="text-align:left;"| Νιου Όρλεανς
| 7 || 0 || 5.0 || .333 || .000 || .000 || 1.6 || .3 || .0 || .0 || .3
|- class="sortbottom"
| colspan=2 style="text-align:center;"| Σταδιοδρομία
| 61 || 0 || 8.3 || .410 || .000 || .589 || 3.0 || .2 || .2 || .2 || 3.0
Ευρωλίγκα
|-
| style="text-align:left;"| 2008–09
| style="text-align:left;"| Joventut Badalona
| 2 || 1 || 27.6 || .379 || .000 || .938 || 11.5 || 2.0 || 2.0 || 2.5 || 10.3 || 26.0
|-
| style="text-align:left;"| 2009–10
| style="text-align:left;"| CSKA Moscow
| 9 || 0 || 8.0 || .500 || .000 || .500 || 1.3 || .1 || .7 || .7 || 4.1 || 4.3
|-
| style="text-align:left;"| 2013–14
| style="text-align:left;"| Galatasaray
| 18 || 8 || 21.4 || .571 || .000 || .585 || 6.5 || .5 || .4 || .4 || 8.4 || 11.5
|- class="sortbottom"
| colspan=2 style="text-align:center;"| Career
| 29 || 9 || 17.6 || .521 || .000 || .631 || 5.2 || .5 || .6 || .6 || 7.8 || 10.3
Προσωπική ζωή
Στη γλώσσα Τούι, το όνομα του Μενσά-Μπονσού σημαίνει Βασιλιάς (Νάνα) Πατέρας (Πάπα) Πέμπτογεννημένος (Γιάου) Τρίτος Γιος (Μενσά) Φάλαινα (Μπονσού). Σε πολλές συνεντεύξεις, ο Μενσά-Μπονσού έχει ισχυριστεί ότι η οικογένειά του κέρδισε το επώνυμό της όταν ένας πρόγονός του σκότωσε μια φάλαινα .
Ο Μενσά-Μπονσού είναι γιος του Χένρι και της Άγκνς Μενσά-Μπονσού και έχει τέσσερα αδέρφια: την Οντρέι, τον Κότζο, τον Ουιάφε και τον Μπένσον.
Είναι υποστηρικτής της Τότεναμ Χότσπερ
Υπόθεση αναβολικών
Στις 26 Ιουνίου 2015, ο Μενσά-Μπονσού τέθηκε σε αναστολή για δύο χρόνια από οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα, αφού βρέθηκε θετικός σε αμφεταμίνες, για τις οποίες ισχυρίστηκε ότι προερχόταν από εγκεκριμένο, συνταγογραφούμενο φάρμακο.
Δείτε επίσης
Κατάλογος Ευρωπαίων καλαθοσφαιριστών στις Ηνωμένες Πολιτείες
Παραπομπές
Καλαθοσφαιριστές Τορόντο Ράπτορς
Καλαθοσφαιριστές Σαν Αντόνιο Σπερς
Καλαθοσφαιριστές Ρεάλ Μπέτις Μπαλονθέτο
Πάουερ φόργουορντ
Καλαθοσφαιριστές ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Καλαθοσφαιριστές Τρεβίζο Μπάσκετ
Καλαθοσφαιριστές Ολίμπια Μιλάνου
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Ισπανίας
Καλαθοσφαιριστές Λέγκα Μπάσκετ Σέριε Α
Καλαθοσφαιριστές Μπανταλόνα
Καλαθοσφαιριστές Χιούστον Ρόκετς
Καλαθοσφαιριστές Χάποελ Ιερουσαλήμ
Καλαθοσφαιριστές Γαλατασαράι
Καλαθοσφαιριστές Φορτ Γουόρθ Φλάιερς
Άγγλοι καλαθοσφαιριστές
Καλαθοσφαιριστές Ντάλας Μάβερικς
Καλαθοσφαιριστές Γρανάδας
Καλαθοσφαιριστές Μπεσίκτας
Καλαθοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2012
Καλαθοσφαιριστές Ώστιν Τόρος
Καλαθοσφαιριστές ΑΣΒΕΛ Βιλερμπάν
Καλαθοσφαιριστές ΑΕΚ
|
263849
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%96%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CF%82
|
Λάμπρος Ζαβός
|
Ο Λάμπρος Ζαβός (1791-1850) ήταν αρχιτέκτονας και πολιτικός μηχανικός.
Βίος
Ο Λάμπρος Ζαβός γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1791 στην Ιθάκη. Προερχόταν από μία σημαντική οικογένεια του νησιού από την οποία προερχόταν πολιτικοί, καλλιτεχνές και επιστήμονες. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών στην ιδίαίτερη πατρίδα του στάλθηκε από τους γονείς του στην Ιταλία για να σπουδάσει τεχνικές επιστήμες. Αφού έλαβε δύο διπλώματα, του αρχιτέκτονα και του πολιτικού μηχανικού, (ingenieur civil), επέστρεψε στην ιδαίτερη πατρίδα του. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, αλλά επειδή οι Βρετανικές αρχές άρχισαν να τον υποψιάζονται, κατέφυγε στην Ιταλία.
Λίγο πριν από την έναρξη της Επανάστασης επέστρεψε στην Ιθάκη, παντρεύτηκε και οργάνωσε την δράση του για την βοήθεια της Επανάστασης. Έχοντας σημαντική κτηματική περιουσία στο νησί, την πούλησε με σκοπό την ενίσχυση σε πολεμοφόδια των Επανασταστημένων Ελλήνων: συγκεκριμένα τα έστελνε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, ενώ αλληλογραφούσε συστηματικά με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.
Με την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια ο Ζαβός θα κληθεί να συνεργαστεί με τον Κυβερνήτη πάνω σε θέματα μηχανικών και αρχιτεκτονικών εργασιών. Μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη, μετέβη για σύντομο χρονικό διάστημα στα Επτάνησα κι έπειτα ξαναγύρισε στην Ελλάδα με τον ερχομό του Όθωνα.
Έργα του
Αποπεράτωσε διδακτήριο στο Άργος, τον μεγάλο στρατώνα του ιππικού στην ίδια πόλη. Ακόμη ανοικοδόμησε πολλά κτίρια στην Ερμούπολη της Σύρου, όπως το λοιμοκαθαρτύριο, τον ναό του Αγίου Νικολάου, του οποίου ήταν ο αρχικός αρχιτέκτονας φτιάχνοντας ξύλινη μακέτα του.
Παραπομπές
Πηγές
Ιπποκράτης Καραβίας, «Λάμπρος Ζαβός. Ο εθνικός αγωνιστής και διαπρεπής αρχιτέκτων (1791-1850)», στο: Συλλογικό, Πρώτοι Έλληνες τεχνικοί επιστήμονες περιόδου απελευθέρωσης, εκδ.Τεχνικό Επιμελλητήριο Ελλάδος, Αθήνα, 1976, σελ.101-108
Έλληνες αρχιτέκτονες
Έλληνες πολιτικοί μηχανικοί
|
430787
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%202015-16
|
Ολλανδικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 2015-16
|
Το Ολλανδικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 2015-16 ή αλλιώς η Ερεντιβίζιε 2015-16 είναι το 59ο πρωτάθλημα της Ερεντιβίζιε. Ξεκίνησε στις 8 Αυγούστου 2015 και αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 8 Μαΐου 2016.
Ομάδες
Συνολικά 18 ομάδες θα αγωνιστούν στη σεζόν: οι πρώτες 15 ομάδες της περσινής σεζόν, 2 νικητές των Play Offs ανόδου/υποβιβασμού και η πρωταθλήτρια της Εέρστε Ντιβίζιε 2014-15.
Βαθμολογία
Παραπομπές
Έρεντιβιζι
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2015–2016
|
6430
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%20%CE%9C%CF%80%CE%B2%CE%B9%CE%AD%CE%BC%CE%B1
|
Ναουρού Μπβιέμα
|
Το Ναουρού Μπβιέμα (Ναουρού Πατρίδα μας) γράφτηκε από την Μάργκριτ Χέντρι. Μελοποιήθηκε από τον Λόρενς Χένρι Χικς (Laurence Henry Hicks) και έγινε επίσημα εθνικός ύμνος του Ναουρού το 1968.
Ναουρικό κείμενο
Nauru bwiema, ngabena ma auwe.
Ma dedaro bwe dogum, mo otata bet egom.
Ajin ngago bwien okor, ama bagadugu
Epoa ngabuna ri nan orre bet imur.
Ama memag ma nan epodan eredu won engiden,
Miyan aema ngeyin ouge,
Nauru eko dogin!
Ελληνική μετάφραση
Ναουρού, πατρίδα μας. Χώρα, που τόσο αγαπάμε.
Όλοι προσευχόμαστε για σένα και δοξάζουμε το όνομά σου.
Έγινες πατρίδα των προγόνων μας
που θα είσαι και για τις μελλοντικές γενιές.
Τραγουδούμε μαζί να τιμήσουμε την σημαία σου.
Και όλοι μαζί πανηγυρίζουμε και λέμε:
Αιώνιο Ναουρού!
Βλέπε και: Κατάλογος εθνικών ύμνων
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
MIDI-File
Εθνικοί ύμνοι
Εθνικά σύμβολα του Ναουρού
|
15034
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1
|
Αστυνομοκρατία
|
Οι όροι αστυνομοκρατία ή αστυνομικό κράτος περιγράφουν το κράτος στο οποίο η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αστυνομία ως μηχανισμό ελέγχου των πολιτών και καταπίεσης των πολιτικών ή άλλων αντιπάλων της, συνήθως με τρόπο βίαιο και αντισυνταγματικό, παραβιάζοντας τις ατομικές ελευθερίες.
Αστυνομικό κράτος είναι ένας όρος που αρχικά όριζε μια κατάσταση η οποία ρυθμίζεται από την δημόσια διοίκηση, αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα, ο όρος έχει λάβει την συναισθηματική και υποτιμητική έννοια μιας κυβέρνησης που ασκεί την εξουσία αυταρχικά μέσω της αστυνομίας.
Οι πολίτες ενός αστυνομικού κράτους υφίστανται περιορισμούς σχετικά με την ελευθερία κίνησης, επικοινωνίας και έκφρασης πολιτικών ή άλλων απόψεων, οι οποίες υπόκεινται σε έλεγχο και παρακολουθούνται από την αστυνομία, συχνά, με διάφορους τρόπους επιβολής.Ο έλεγχος των πολιτών μπορεί να ασκείται μέσω της μυστικής αστυνομίας (ασφαλίτες) που λειτουργεί έξω από τα όρια που συνήθως επιβάλλονται από ένα κράτος δικαίου. Ο Ρόμπερτ Φον Μωλ, ήταν ο πρώτος που εισήγαγε το κράτος δικαίου στη γερμανική νομολογία, ενώ αντιπαρέβαλε το Rechtsstaat ("νομική" ή "συνταγματική" κατάσταση) με την αριστοκρατική Polizeistaat («αστυνομικό κράτος»).
Παραπομπές
Πηγές
Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 1998.
Μορφές διακυβέρνησης
Επιβολή του νόμου
Αστυνομία
|
582664
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%B9%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Φούρνοι Αχαΐας
|
Οι Φούρνοι είναι μικρός ημιορεινός οικισμός του Νομού Αχαΐας, αποτελεί τμήμα της Τοπικής Κοινότητας Ακράτας, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Αιγιαλείας. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», ανήκε στον πρώην Δήμο Ακράτας ως τμήμα του πρώην Δημοτικού διαμερίσματος Ακράτας.
Γενικά στοιχεία
Παλιότερα ονομαζόταν «Φούρνος Πύργου» και η ονομασία του διορθώθηκε στη σημερινή στις 16/10/1940. Μαζί με το γειτονικό οικισμό Παλαιοσταφίδα αποκαλούνται «Κάτω Πύργος» σε αντιδιαστολή με την ονομασία «Απάνω Πύργος», που αφορά το χωριό Πύργος, επειδή οι κάτοικοί τους προερχόμενοι από εκεί κατέβαιναν και ξεχειμώνιαζαν στα πεδινά, έως ότου οι οικισμοί αυτοί απέκτησαν μορφή μόνιμης εγκατάστασης.
Δημογραφική εξέλιξη
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:
Παραπομπές και υποσημειώσεις
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3.
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Φούρνων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 01/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας/Δήμου Ακράτας Αχαΐας (1878-1985). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 01/07/2018.
Χωριά του νομού Αχαΐας
Δήμος Ακράτας
Δήμος Αιγιαλείας
|
396442
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1
|
Σέρτζιο Ματαρέλα
|
Ο Σέρτζιο Ματαρέλα, ορθότερα Σέρτζο Ματαρέλα (Sergio Mattarella, γεννημένος στο Παλέρμο, στις 23 Ιουλίου 1941) είναι Ιταλός πολιτικός και πρώην δικαστής. Ο Ματαρέλα ανακηρύχθηκε Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας στα τέλη Ιανουαρίου του 2015 και επανεξελέγη τον Ιανουάριο του 2022.
Βιογραφία
Πολιτική σταδιοδρομία
Μέλος οικογένειας πολιτικών της Ιταλίας, ο Σέρτζιο Ματαρέλα ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από το κόμμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας. Ο αδερφός του, Πιερσάντι Ματαρέλα που ήταν περιφερειάρχης της Σικελίας από το 1978 ως το θάνατό του, δολοφονήθηκε από τη Μαφία το 1980. Το 1987 ανέλαβε θέση υπουργού στην Κυβέρνηση του Τζοβάνι Γκορία, υπεύθυνος για τη διασύνδεση της Κυβέρνησης με το Κοινοβούλιο (per i Rapporti con il Parlamento). Από το 1989 έως το 1990 συμμετείχε στην Κυβέρνηση του Τζούλιο Αντρεότι, κατέχοντας τη θέση του υπουργού Παιδείας. Έπειτα από το δημοψήφισμα του 1993 συνέταξε τον νέο εκλογικό νόμο, που ονομάστηκε Mattarellum.
Μετά τη διάσπαση της Χριστιανικής Δημοκρατίας, ο Ματαρέλα βρέθηκε στο Λαϊκό Ιταλικό Κόμμα. Συμμετείχε στην πολιτική συμμαχία της Ελιάς, ενώ στην κυβέρνηση του Μάσσιμο Ντ' Αλέμα ανέλαβε αρχικά καθήκοντα Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και στη συνέχεια υπηρέτησε στη θέση του υπουργού Άμυνας (1999-2001). Από το 2002 συμμετείχε στο κόμμα της Μαργαρίτας, ενώ το 2007 υπήρξε από τους συγγραφείς της ιδρυτικής διακήρυξης του Δημοκρατικού Κόμματος.
Στις 5 Οκτωβρίου 2011 εξελέγη δικαστής του Συνταγματικού Δικαστηρίου από το κοινοβούλιο με 572 ψήφους και ορκίστηκε στις 11 Οκτωβρίου 2011.
Πρόεδρος της Ιταλίας
Μετά την παραίτηση του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο από την Προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Ματέο Ρέντσι υποστήριξε την υποψηφιότητα Ματαρέλα για τη θέση του νέου Προέδρου της Ιταλίας. Ο Ματαρέλα ανεδείχθη νικητής κατά την τέταρτη ψηφοφορία της 31ης Ιανουαρίου 2015 λαμβάνοντας 665 ψήφους επί συνόλου 1.009. Ανέλαβε επίσημα καθήκοντα στις 3 Φεβρουαρίου 2015.
Ο Ματαρέλα επανεξελέγη Πρόεδρος, για μία δεύτερη θητεία, με 759 ψήφους στις 29 Ιανουαρίου 2022.
Προσωπική ζωή
Ήταν παντρεμένος με τη Μαρίσα Κιατσέζε, η οποία απεβίωσε το 2012 και έχει 3 παιδιά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρόεδροι της Ιταλικής Δημοκρατίας
Ηγέτες εν ενεργεία
Ιταλοί πολιτικοί του 21ου αιώνα
|
602985
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84%20%CE%91%CE%BB%CE%AE%20%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%AC
|
Οικία Μεχμέτ Αλή Πασά
|
Η οικία Μεχμέτ Αλή γνωστή και ως οικία Μοχάμετ Άλι είναι ιστορικό μνημείο στην Καβάλα. Ήταν το μεγαλύτερο σπίτι της πόλης την περίοδο κατά την οποία κτίστηκε.
Ιστορία και περιγραφή
Η πρώτη εντύπωση μπαίνοντας στο εσωτερικό της οικίας είναι ότι μεταφέρει τον επισκέπτη στην Καβάλα του 18ου αιώνα, την πόλη όπου ο μετέπειτα κυβερνήτης της Αιγύπτου γεννήθηκε και έζησε μέχρι την ηλικία των τριάντα ετών. Ο Μεχμέτ Αλή, αν και δεν γεννήθηκε στο σπίτι που σήμερα είναι γνωστό ως «Οικία Μεχμέτ Αλή», εντούτοις έζησε εκεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Συγκεκριμένα πιστεύεται ότι έζησε εκεί πέρα από το 1787 μέχρι –περίπου– το 1800.
Το κτήριο, το οποίο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1780, με εμβαδόν 330 τ.μ., ήταν το μεγαλύτερο σπίτι στην πόλη της Καβάλας εκείνη την εποχή. Στις μέρες μας θεωρείται ένα από τα λαμπρότερα εν Ελλάδι σωζόμενα δείγματα οθωμανικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Έχει δύο ορόφους και διαθέτει χαμάμ καθώς και δυνατότητα θέρμανσης. Το χαμάμ καθώς και τα δωμάτια διαμονής, φαγητού, ύπνου και ψυχαγωγίας βρίσκονται στον δεύτερο όροφο. Υπάρχουν τζάκια σε όλα τα δωμάτια της οικίας πράγμα που υποδηλώνει την ιδιαίτερη κοινωνική θέση και την οικονομική ευμάρεια του ιδιοκτήτη. Η οικία βρίσκεται σε τέτοια θέση, ώστε να έχει πανοραμική θέα απ’ όλες τις πλευρές. Απ’ την είσοδό της φαίνεται το λιμάνι της Καβάλας ενώ απ’ την άλλη πλευρά ‘βλέπει’ έναν πανέμορφο κόλπο. Έχει έναν μεγάλο κήπο στον οποίο φυλάσσεται μέχρι και σήμερα κομμάτι από τον τάφο της μητέρας του Μεχμέτ Αλή, το οποίο παλαιότερα βρίσκονταν στην πλατεία Ελευθερίας.
Στο κτήριο εφαρμόστηκε η χωριστή διάταξη των χώρων ανδρών και γυναικών (σελαμλίκ – ανδρώνας και χαρεμλίκ – γυναικωνίτης αντίστοιχα). Στη νότια ενότητα βρίσκεται το σελαμλίκ, το οποίο περιλαμβάνει τους χώρους διαμονής και εργασίας των ανδρών καθώς και τους χώρους υποδοχής των επισκεπτών τους. Στη βόρεια ενότητα βρίσκεται το χαρεμλίκ που περιέχει τους χώρους των γυναικών, με τις εξυπηρετήσεις του καθημερινού νοικοκυριού και συγχρόνως τους περισσότερους ιδιωτικούς χώρους όλης της οικογένειας.
Στις αρχές του 19ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν εργασίες επισκευής και συντήρησης στην οικία του Μωχάμετ Άλη και τον κήπο της με την χρηματοδότηση του αιγυπτιακού κράτους και την υποστήριξη της βασιλικής οικογένειας της Αιγύπτου.
Η οικία του Μοχάμετ Άλι, όπως και το Ιμαρέτ, ανήκουν στην αιγυπτιακή κυβέρνηση, ως βακουφική περιουσία. Το κτήριο τελεί υπό τη διαχείριση του Ερευνητικού Κέντρου ΜΟΗΑ, το οποίο ιδρύθηκε το 2006 και αποσκοπεί στον διαπολιτισμικό διάλογο μεταξύ της Ελλάδας, των χωρών της Μεσογείου και του ισλαμικού κόσμου. Το κτήριο πλέον λειτουργεί ως μουσείο, διαθέτει πολυμέσα για την καλύτερη πληροφόρηση των επισκεπτών και διεξάγει διάφορες εκπαιδευτικές, ερευνητικές και πολιτιστικές δράσεις.
Πλατεία
Εκτός από οικία την του Μεχμέτ Αλή, στην πλατεία Μεχμέτ Αλή, στη χερσόνησο της Παναγίας στην Καβάλα, υπάρχει και το άγαλμά του. Το άγαλμα δώρισαν οι Έλληνες της Αιγύπτου στην πόλη της Καβάλας και φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Κωνσταντίνο Δημητριάδη.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Περιήγηση στην οικία του Μωχάμετ Άλη
Καβάλα
|
831257
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%20%CE%A1%CE%B5%20%CE%B5%CE%BD%CF%84%20%CE%9F%CF%85%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B9
|
Ριβαρόλο ντελ Ρε εντ Ουνίτι
|
Το Ριβαρόλο ντελ Ρε εντ Ουνίτι (ιταλικά: Rivarolo del Re ed Uniti) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Κρεμόνας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Κρεμόνας
|
44728
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82
|
Σημαία της Γουινέας
|
Η σημαία της Γουινέας αποτελείται από τα χρώματα του παναφρικανικού κινήματος, δηλ. κόκκινο, κίτρινο και πράσινο, σε τρεις κάθετες λωρίδες. Ως πρώην γαλλική αποικία, δεν είναι τυχαίο ότι το σχέδιο είναι τρίχρωμο. Υιοθετήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1958. Η χώρα έχει Σύνταγμα από τις 23 Δεκεμβρίου 1990.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://flagspot.net/flags/gn.html - Σημαίες του Κόσμου: Γουινέα.
Γουινεα
Εθνικά σύμβολα της Γουινέας
|
732176
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B1
|
Δημητράνα Ιβάνοβα
|
Η Δημητράνα Ιβάνοβα (Βουλγαρικά: Димитрана Иванова, 2 Ιανουαρίου 1881 – 1960), ήταν Βουλγάρα εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής, υπερασπίστρια και ακτιβίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών. Προήδρευσε της Βουλγαρικής Ένωσης Γυναικών από το 1926 έως το 1944.
Νεαρή ηλικία και εκπαίδευση
Η Ιβάνοβα γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1881 στο Ρούσε της Βουλγαρίας και ήταν κόρη ενός εμπόρου, όπου εκπαιδεύτηκε στο τοπικό δημοτικό σχολείο και γυμνάσιο θηλέων. Στη Βουλγαρία, οι γυναίκες είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας από το 1896, αλλά δεν μπορούσαν να είναι κανονικές φοιτήτριες εκεί μέχρι το 1901, καθώς τα γυμνάσια θηλέων προσέφεραν μόνο έξι από τους επτά τάξεις που απαιτούνταν για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Η Ιβάνοβα παρότι στερήθηκε μέρος της βασικής της εκπαίδευσης, έγινε η πρώτη γυναίκα που σπούδασε εκπαίδευση και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Όταν επέστρεψε στη Βουλγαρία το 1900, εργάστηκε ως δασκάλα, η οποία ήταν εκείνη την εποχή ουσιαστικά το μόνο επάγγελμα ανοιχτό στις γυναίκες (αν και μέχρι το 1904, απαγορεύονταν για παντρεμένες γυναίκες). Το 1914, παντρεύτηκε τον δάσκαλο Ντόντσο Ιβάνοφ, αλλά συνέχισε την επαγγελματική της ζωή (η απαγόρευση κατά των παντρεμένων δασκάλων καταργήθηκε το 1904). Το 1921, υπέβαλε αίτηση για σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφιας και τελικά της επιτράπηκε να το κάνει, αποφοιτώντας το 1927.
Ψήφος γυναικών
Το 1926, διαδέχθηκε την Γιούλια Μαλίνοβα ως πρόεδρος της κορυφαίας οργάνωσης για τα δικαιώματα των γυναικών στη χώρα της, της Βουλγαρικής Ένωσης Γυναικών, η οποία ιδρύθηκε το 1901. Το 1935–40, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Συμμαχίας Γυναικών. Έγινε μια γνωστή αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη δημόσια συζήτηση και συχνά γελοιοποιήθηκε από τον τύπο. Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως προέδρου, έδωσε μεγάλη προσοχή σε δύο ζητήματα: στην άδεια των γυναίκων να ασκήσουν το δίκαιο, το οποίο θεωρήθηκε ως ένα σημαντικό συμβολικό ζήτημα (που συμβολίζει το δικαίωμα των γυναικών να εισέρχονται σε άλλα επαγγέλματα του ίδιου είδους) και το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών. Οι γυναίκες της Βουλγαρίας απέκτησαν υπό όρους το δικαίωμα ψήφου το 1937, αλλά δεν μπορούσαν να είναι οι ίδιες υποψήφιες στις εκλογές εάν ήταν χήρες, παντρεμένες ή διαζευγμένες.
Η Ιβάνοβα συνελήφθη μετά την άνοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος της Βουλγαρίας το 1944, όταν καταργήθηκαν όλες οι αστικές «αστικές» οργανώσεις. Απελευθερώθηκε από την παρέμβαση μιας από τις επαφές της στο κομμουνιστικό κίνημα το 1945.
Παραπομπές
Βούλγαροι εκπαιδευτικοί
Φεμινιστές
|
289997
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2387%20%CE%A3%CE%B9%CE%AC%CE%BD
|
2387 Σιάν
|
Ο Σιάν (Xi'an) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,182. Ανακαλύφθηκε το 1975 από το προσωπικό του Αστεροσκοπείου του Μενεξεδένιου Βουνού στο Νανκίνγκ της Κίνας και πήρε το όνομά του από την ομώνυμη πόλη της Κίνας.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Σιάν είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Σιαν
΅
|
335141
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%20%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%82%20%CE%A6%CE%9A
|
Ρόγιαλ Λεοπάρτς ΦΚ
|
Η Ρόγιαλ Λεοπάρτς ΦΚ είναι ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Simunye στην Σουαζιλάνδη. Είναι η ομάδα της Royal Swaziland Police. Συμμετέχει στη Swazi Premier League, την ανώτατη κατηγορία της χώρας. Έχει κατακτήσεις 3 πρωταθλήματα Σουαζιλάνδης (2006, 2007, 2008), δύο Κύπελλα Σουαζιλάνδης (2007, 2011), 1 Swazi Charity Cup (2006) και ένα Swazi Trade Fair Cup (2004). Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ποδοσφαίρου Αφρικής έχει τρεις παρουσίες (2007, 2008, 2009), αλλά και τις τρεις φορές αποκλείστηκε από τον προκριματικό γύρο. Έδρα της ομάδας είναι το Simunye Park, χωρητικότητας 30000 θεατών. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1979.
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1979
Ρόγιαλ Λεοπάρτς ΦΚ
|
676673
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84
|
Φρίσλαντ
|
Το όνομα Φρίσλαντ (Friesland) μπορεί να αναφέρεται:
στην Επαρχία Φρίσλαντ της Ολλανδίας
στην περιοχή της Φρισίας, που μοιράζεται μεταξύ Γερμανίας και Ολλανδίας
στο νομό Φρίσλαντ της Κάτω Σαξονίας στη Γερμανία
στο όρος Φρίσλαντ της Ανταρκτικής στα Νότια Σέτλαντ
στο φανταστικό νησί Φρίσλαντ, που εσφαλμένα εμφανιζόταν σε μεσαιωνικούς χάρτες
στην ολλανδική γαλακτοκομική εταιρεία Friesland Foods (Koninklijke Friesland Foods N.V.), πλέον μέρος της εταιρείας Koninklijke FrieslandCampina N.V.
|
75703
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%BD
|
Γεχούντι Μενουχίν
|
Ο Γεχούντι Μενουχίν, Βαρόνος Μενουχίν (Yehudi Menuhin, 22 Απριλίου 1916 – 12 Μαρτίου 1999), μέλος του Τάγματος της Αξίας, ιππότης-διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής αυτοκρατορίας, ήταν Αμερικανός βιολονίστας και διευθυντής κλασικής ορχήστρας.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Ρωσοεβραίους μετανάστες. Διετέλεσε αρχικά μαθητής του Πέρσιγκερ, του Αδόλφου Μπους και του Ενέσκου. Είχε πολύ πρώιμη εξέλιξη, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «παιδί θαύμα». Σε ηλικία μόλις 7 ετών ήταν το «πρώτο βιολί» στη συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο. Το 1927 πήγε με τους γονείς του στη Χάβρη και από το 1929 αρχίζει να ερμηνεύει έργα των μεγάλων κλασσικών Μπαχ και Μπετόβεν υπό τη διεύθυνση ορχήστρας του Βάλτερ. Ακολουθεί τότε μια αλματώδης καλλιτεχνική εξέλιξη οπότε αναδείχθηκε από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες στο είδος του. Το 1959 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αγγλία όπου και ίδρυσε την περίφημη «Σχολή Γεχούντι Μενουχίν». Έδωσε πολλές διαλέξεις και διηύθυνε συμφωνικές ορχήστρες περισσότερο από 40 χρόνια. Το 1964 επισκέφτηκε την Αθήνα.
Περί το τέλος της ζωής του υπήρξε οπαδός της ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Η αγαπημένη του φράση «κάθε γέννα πρέπει να τη σφραγίζει ένας θάνατος» παραμένει μέχρι σήμερα διφορούμενη, ιδιαίτερα όταν εκλαμβάνεται σε αναφορά διαφορετικών εθνοτήτων.
Ο Γεχούντι Μενουχίν πέθανε στις 12 Μαρτίου 1999 στο Βερολίνο από καρδιακό επεισόδιο.
Παραπομπές
Αμερικανοί βιολιστές
Εβραίοι μουσικοί
Αμερικανοεβραίοι
|
123202
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%B2%CE%BF%20%CE%9D%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1
|
Κουνίβο Νακαμούρα
|
Ο Κουνίβο Νακαμούρα (クニオ・ナカムラ, 24 Νοεμβρίου 1943 - 14 Οκτωβρίου 2020) ήταν πολιτικός από το Παλάου, που χρημάτισε πρόεδρος της νησιωτικής χώρας και υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 1993-2001. Θήτευσε στο ύπατο αξίωμα για δύο συνεχείς θητείες.
Προφίλ
Γεννήθηκε το 1943 και ο πατέρας του ήταν Ιάπωνας μετανάστης από την επαρχία Μίε.Μητέρα του ήταν η κόρη ενός φυλάρχου.
Προτού ανέλθει στην προεδρία, ο Νακαμούρα υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος το διάστημα από το 1988 ως το 1993. Εξελέγη για πρώτη φορά το 1992 και ανέλαβε επίσημα καθήκοντα στις αρχές του 1993. Προέβη σε τροπολογία του Συντάγματος, με βάση την οποία το καθεστώς της χώρας του μετατράπηκε από εξαρτημένο έδαφος σε ελεύθερα συνδεδεμένη πολιτεία με τις ΗΠΑ. Παρά τις αντιθέσεις από την Αντιπολίτευση, το Παλάου ανακήρυξε την ανεξαρτησία του την 1η Οκτωβρίου του 1994. Επανεξελέγη το 1996 με 62% των ψήφων έναντι 38% για τον Ιμπεντούλ Γιούτακα Γκίμπονς. Ο Νακαμούρα διατηρήθηκε στην προεδρία ως την 1η Ιανουαρίου 2001, οπότε τον διαδέχθηκε ο Τόμι Ρεμενγκεσάου.
Απεβίωσε στις 14 Οκτωβρίου 2020.
Παραπομπές
Πρόεδροι του Παλάου
|
848670
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AF%20%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85
|
Καντρί Λέσβου
|
Το Καντρί είναι μικρός οικισμός του Δήμου Δυτικής Λέσβου στη Λέσβο και το Βόρειο Αιγαίο.
Γενικά στοιχεία
Το Καντρί βρίσκεται προς τα παράλια του Κόλπου Καλλονής σε απόσταση περίπου 8 χλμ. Α.-ΝΑ. από την Καλλονή (έδρα του δήμου) και 32 χλμ. Δ.-ΒΔ. από την Μυτιλήνη. Δυτικά του χωριού είναι η Σκάλα Καλλονής, βόρεια η Αγία Παρασκευή και νοτιοανατολικά τα Μέσα. Ως ξεχωριστός οικισμός απογράφεται για πρώτη φορά το 1991. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με την Αγία Παρασκευή και τα Μέσα αποτελούν αποτελούν την κοινότητα Αγίας Παρασκευής που υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Αγίας Παρασκευής του Δήμου Δυτικής Λέσβου ενώ σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 19 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά της Λέσβου
Δήμος Δυτικής Λέσβου
|
718014
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Μάκης Μαΐλης
|
Ο Μάκης Μαΐλης (Ελευσίνα, 21 Ιανουαρίου 1950– 20 Ιανουαρίου 2021) ήταν Έλληνας πολιτικός και δημοσιογράφος,από τα ιστορικά στελέχη του ΚΚΕ. Προερχόταν από οικογένεια βιοπαλαιστών και ο πατέρας του ήταν μέλος του ΕΑΜ. Ο Μαΐλης φοιτητής ακόμη στη Νομική Σχολή, εντάχθηκε το 1969 στην κομμουνιστική νεολαία (ΚΝΕ), το 1973 έγινε μέλος του ΚΚΕ και πήρε μέρος στον αντιχουντικό αγώνα. Συμμετείχε στην εξέγερση της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1978) εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στο 12ο Συνέδριο (1987) εκλέχτηκε τακτικό μέλος της. Την περίοδο 1989-1991 υπερασπίστηκε μαχητικά τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματός του. Διετέλεσε επίσης μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ανέλαβε σειρά υπεύθυνων χρεώσεων, όπως υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, στον «Ριζοσπάστη» και τον «902» κ.α. Είχε πλούσια αρθρογραφία καθώς και συγγραφικό έργο. Απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών, ύστερα από μακρά ασθένεια Ήταν νυμφευμένος με την Κατερίνα, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά.
Παραπομπές
Μαϊλης Μακης
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Ριζοσπάστης
|
198437
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%95.%CE%9A.%20%28%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Α.Ε.Κ. (καλαθοσφαίριση)
|
Η ΚΑΕ Α.Ε.Κ. είναι ένα από τα πιο ιστορικά ελληνικά επαγγελματικά σωματεία καλαθοσφαίρισης. Ιδρύθηκε το 1924 ως Τμήμα Καλαθοσφαίρισης της Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (A.E.Κ.). Είναι από τις πιο δημοφιλείς ομάδες στην ευρωπαϊκή καλαθοσφαίριση, έχοντας κατακτήσει 3 ευρωπαϊκούς τίτλους, 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο και 13 εθνικούς τίτλους (8 Πρωταθλήματα Ελλάδας και 5 Κύπελλα Ελλάδας), ενώ έχει υπάρξει μία φορά φιναλίστ της Ευρωλίγκα και δύο φορές ημιφιναλίστ.
Είναι η πρώτη ελληνική ομάδα σε όλα τα αθλήματα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο, το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1968, στο κατάμεστο από 80.000 θεατές Καλλιμάρμαρο Στάδιο στον τελικό με αντίπαλο την Σλάβια Πράγας (89-82). Έχει αναδείξει μεγάλες μορφές του αθλήματος, με κορυφαίο τον Γιώργο Αμερικάνο, προς τιμήν του οποίου έχει αποσύρει την φανέλα με το νούμερο 10. Παράλληλα έχει βραβευτεί τρεις χρονιές (1965, 1966, 1968) από τον ΠΣΑΤ ως η καλύτερη ομάδα σε όλα τα αθλήματα σε συλλογικό ή εθνικό επίπεδο.
Ιστορία
Ρίζες & Ίδρυση
Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (A.E.Κ.) είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος που εδρεύει στην Αθήνα, με έμβλημα το Δικέφαλο Αετό και χρώματα το κίτρινο και το μαύρο, όλα εμπνευσμένα από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να θυμίζουν στους μεταγενέστερους την ένδοξη παρακαταθήκη των Ελλήνων της Πόλης. Η επιλογή ως προς το όνομα δεν έγινε τυχαία, αφού ο σύλλογος ιδρύθηκε από πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, δύο χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η ιστορία της ΑΕΚ ξεκινά ουσιαστικά πολύ πριν το 1924, στην Κωνσταντινούπολη, η οποία στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου συγκέντρωνε πληθυσμιακά μεγάλη κοινότητα Ελλήνων, όπως και άλλες πόλεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σαν τη Θεσσαλονίκη και τη Σμύρνη. Τομείς όπως το εμπόριο, η ναυτιλία, η βιοτεχνία, ο πολιτισμός, η μουσική βρίσκονταν σε μεγάλη ακμή. Ο αθλητισμός δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλοί αθλητικοί σύλλογοι. Τα κυριότερα ομογενειακά αθλητικά σωματεία ήταν η «Ένωση Ταταύλων», η «Πέρα Κλουμπ», ο «Ερμής» του Πέραν, ο «Μέγας Αλέξανδρος», ο «Ήφαιστος», το αθλητικό τμήμα της Ροβερτείου Σχολής, κ.λπ..
Η ιδρυτική συνέλευση του σωματείου έλαβε χώρα στις 30 Μαΐου του 1924. Η απόφαση για τη δημιουργία της ΑΕΚ είχε παρθεί τον Απρίλιο του 1924 στο μαγαζί αθλητικών ειδών των Αιμίλιου Ιωνά και Κωνσταντίνου Δημόπουλου, που βρισκόταν στην τότε στοά Λουξ της οδού Βερανζέρου 24 στο κέντρο της Αθήνας. Τα ιδρυτικά μέλη του νεοσύστατου συλλόγου ήταν περισσότερα από 40, ανάμεσα στους οποίους οι: Κωνσταντίνος Σπανούδης (πρόεδρος της ΑΕΚ την περίοδο 1924-1932, διετέλεσε υπουργός και βουλευτής του Ελευθέριου Βενιζέλου), Αιμίλιος Ιωνάς, Μενέλαος Ιωνάς, Κώστας Δημόπουλος, Μενέλαος Καροτσιέρης, Τιμολέων Τάγαρης, Μίλτος Ιερεμιάδης, Στέφανος Κεχαγιάς, Νικηφόρος Ελεόπουλος, Παντελής Καραγιάννης, Φωκίων Δημητριάδης (σπουδαίος σκιτσογράφος για δεκαετίες στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ), Κωνσταντίνος Κωνσταντάρας, Αλέξανδρος Μακρίδης, Κώστας Ζαρίφης, Γιάννης Χρυσαφίδης, Κώστας Χρυσόπουλος, Βασίλης Φρυδάς, Φίλιππος Φλωρίδης, Αλέξανδρος Στρογγυλός, Λευτέρης Παξιμαδάς, Χρήστος Αλεξανδρίδης.
Τα πρώτα βήματα
Το 1924 παράλληλα με την ίδρυση του συλλόγου δημιουργήθηκε το τμήμα καλαθοσφαίρισης. Στους πρωτεργάτες του τμήματος καλαθοσφαίρισης ήταν ο Κώστας Δημόπουλος (ιδρυτικό μέλος της ΑΕΚ και παράλληλα ποδοσφαιριστής της), οι αδελφοί Συμεωνίδη και ο Ευμένης Αθανασιάδης. Το 1924 η AEK αναδείχθηκε πρώτη πρωταθλήτρια Αθηνών στο πρωτάθλημα που διοργάνωσε η ΧΑΝ Αθηνών. Αρχικά ο πυρήνας της ομάδας σχηματίστηκε από αθλητές που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη (όπου ήταν αθλητές της Ροβέρτειου Σχολής), εν συνεχεία όμως προσχώρησαν στην ομάδα και νεαροί αθλητές. Υπήρξε ένα από τα σωματεία που με τις πρωτοβουλίες τους έγινε αναγκαία η ύπαρξη φορέα διοργάνωσης του αθλήματος.
Το 1928, ο ΣΕΓΑΣ διοργάνωσε το πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στο οποίο συμμετείχε η AEK ως πρωταθλήτρια Αθηνών-Πειραιώς 1927-28. Η AEK τα επόμενα χρόνια δεν παρουσίασε αξιοσημείωτη αγωνιστική δράση και δεν είχε συμμετοχή σε κανένα πανελλήνιο πρωτάθλημα τις επόμενες δύο δεκαετίες.
1949–1959
Μετά τον πόλεμο και συγκεκριμένα το 1949 επανασυστάθηκε το τμήμα καλαθοσφαίρισης. Η ΑΕΚ συμμετείχε στο πρωτάθλημα Γ' κατηγορίας Αθηνών-Πειραιώς τη διετία 1949–51 και στη Β' κατηγορία το 1951–52. Την επόμενη σεζόν η ΑΕΚ έπαιξε στην Α' κατηγορία Αθηνών-Πειραιώς και προκρίθηκε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα 1952–53, για δεύτερη φορά στη μέχρι τότε ιστορία της. Από το 1952 η ομάδα είχε ως έδρα το ανοικτό γήπεδο καλαθοσφαίρισης που δημιουργήθηκε δίπλα στον αγωνιστικό χώρο του ποδοσφαιρικού γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας. Την περίοδο 1954–55 συμμετείχε για τρίτη φορά στο πρωτάθλημα Ελλάδος και αναδείχθηκε δεύτερη έχοντας μόνο μια ήττα από τον πρωταθλητή Πανελλήνιο. Το 1958, η AEK, με παίκτη-προπονητή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατάκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα Ελλάδος.
Μεταπολεμικά ιδρύθηκε και λειτούργησε για σύντομο χρονικό διάστημα και τμήμα γυναικείας καλαθοσφαίρισης. Το τμήμα παρουσίασε αξιόλογη δράση έχοντας πρωταγωνίστριες τις τέσσερις αδερφές Χωριανοπούλου. Ο σύλλογος όμως δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στο τμήμα και λίγο αργότερα διαλύθηκε με τις αθλήτριες να προσχωρούν με ελεύθερες μεταγραφές σε άλλους συλλόγους.
Δεκαετία μεγάλων επιτυχιών (1960–1970): 6 Πρωταθλήματα και ευρωπαϊκός τίτλος
Η ΑΕΚ στις αρχές της δεκαετίας κατέκτησε δύο συνεχόμενες φορές το πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς (1960, 1961), χωρίς όμως να καταφέρει να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας.
Ωστόσο αυτή η δεκαετία έμελλε να είναι η σημαντικότερη στην ιστορία της AEK στην καλαθοσφαίριση. Ο προπονητής της ομάδας Μίσσας Πανταζόπουλος δημιουργεί ένα σπουδαίο σύνολο και οδηγεί την ομάδα στην κορυφή της Ελλάδας. Ηγετική φυσιογνωμία υπήρξε ο καλαθοσφαιριστής Γιώργος Αμερικάνος.
Την περίοδο 1962–1963 η AEK κατακτά το πρώτο από τα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα. Την επόμενη χρονιά δημιουργείται η Α' Εθνική και η AEK έχοντας πρώτο σκόρερ τον Αντώνη Χρηστέα (4ος στο πρωτάθλημα), αναδεικνύεται και πάλι πρωταθλήτρια. Την περίοδο 1964–65 ο Γιώργος Αμερικάνος θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της Α Εθνικής και μαζί του η AEK πρωταθλήτρια Ελλάδος. Την ίδια περίοδο η ΑΕΚ σημειώνει την πρώτη σημαντική, για τα μέτρα της εποχής, επιτυχία. Πετυχαίνει την ιστορικά πρώτη εκτός έδρας νίκη όπως και την πρώτη πρόκριση ελληνικής ομάδας μπάσκετ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, σημειώνοντας μάλιστα δύο προκρίσεις, που την φέρνουν στους προημιτελικούς του κυπέλλου πρωταθλητριών. Συγκεκριμένα αποκλείει την Μακάμπι Τελ Αβίβ (67-74, 64-53) και την βελγική Αντβέρπ (72-71, 85-70) πριν έρθει η πανίσχυρη γιουγκοσλαβική Μπέογκραντ να ανακόψει την πορεία της, χάνοντας μεν στην Αθήνα με 78-85, ανατρέποντας όμως την διαφορά στο Βελιγράδι νικώντας με σκορ 101-84. Είναι τα πρώτα βήματα της μετέπειτα μεγάλης ΑΕΚ του αείμνηστου Γιώργου Μόσχου (δεν θα βρίσκεται στη ζωή για να ζήσει τον θρίαμβο του 1968) και των Γιώργου Αμερικάνου, Γιώργου Τρόντζου, Χρήστου Ζούπα, Στέλιου Βασιλειάδη, Αίαντα Λαρεντζάκη κ.α..
Την επόμενη αγωνιστική σεζόν 1965–1966 η AEK κατακτά το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα Ελλάδος και παράλληλα γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετέχει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αγωνιζόμενη στο Φάιναλ Φορ που διεξήχθη στην Ιταλία. Οι επιτυχίες αυτές συνοδεύτηκαν από μια μεγάλη απώλεια για την ομάδα. Ο αθλητής Γιώργος Μόσχος είχε προσβληθεί από καρκίνο, κατάφερε όμως να συμμετάσχει σε ορισμένους αγώνες εκείνη τη χρονιά και απεβίωσε στις 29 Δεκεμβρίου 1966 σε ηλικία 29 ετών. Μάλιστα είχε ανακοινώσει το νέο στους συμπαίκτες του στο ημίχρονο του ημιτελικού με την Σλάβια Πράγας (73-103), απαντώντας σε παρατήρηση για την κακή του απόδοση, κάτι που βάρυνε άμεσα το κλίμα στην ομάδα. Η κατάσταση της υγείας του παίκτη ήταν τόσο κακή, που αυτό το πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού σηματοδότησε την τελευταία του αγωνιστική δραστηριότητα.
Την επόμενη χρονιά η AEK χάνει το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό για μια μόλις ήττα. Ένα χρόνο όμως αργότερα η AEK με προπονητή το Νίκο Μήλα θα επιστρέψει στην κορυφή της Ελλάδας κατακτώντας το πρωτάθλημα της σεζόν 1967–1968 αήττητη με το Γιώργο Αμερικάνο να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ Ελλάδος.
Κύπελλο Κυπελλούχων 1968: Πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο για ελληνικό σύλλογο
Στην Ευρώπη η περίοδος 1967–1968 υπήρξε σταθμός για την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Η AEK κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων αποκλείοντας στον ημιτελικό την πανίσχυρη Ίνις Βαρέζε με ιστορική ανατροπή στη ρεβάνς στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο (σε αυτόν τον αγώνα κόπηκαν 42.086 εισιτήρια) και επικρατώντας στον τελικό, που έγινε στο Καλλιμάρμαρο στάδιο επί της Σλάβια Πράγας. Η AEK έγινε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα. Στον αγώνα σημειώθηκε παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης θεατών σε αγώνα μπάσκετ που καταγράφηκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, υπολογιζόμενο σε 80000 περίπου. Επίσημα με βάση τα εισιτήρια που είχαν εκδοθεί -και εξαντληθεί- η προσέλευση ανήλθε στις 55.800 θεατές (50.000 κοινά εισιτήρια, 3.150 αριθμημένα, 600 αθλητικά, 2.050 προσκλήσεις). Σύμφωνα πάντως με δημοσιεύματα της εποχής δόθηκαν 13.000 αμερικανικά δολάρια (ΗΠΑ) στα ταμεία της Σλάβια, προσφορά όχι της ΑΕΚ, αλλά της χουντικής ΓΓΑ του Ασλανίδη και 10 μέρες διακοπές οι παίκτες, οι προπονητές και οι παράγοντες των Τσεχοσλοβάκων στην Αθήνα, πριν τον τελικό.
Ακολούθησε μια χρονιά (1969) κατά την οποία η AEK τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος εξαιτίας διαιτητικής αδικίας στον αγώνα-μπαράζ με τον ΠΑΟ. Την περίοδο 1969–1970 η AEK θα αναδειχθεί και πάλι πρωταθλήτρια κατακτώντας έτσι 6 πρωταθλήματα μέσα σε 8 χρόνια. Στην Ευρώπη τη σεζόν 1969–70 αγωνίστηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Τη δεκαετία αυτή η AEK καταξιώθηκε στον ελληνικό χώρο και παρότι δεν κατέκτησε για 32 χρόνια άλλο πρωτάθλημα, παρέμεινε δεύτερη ομάδα σε πρωταθλήματα έως και το 1988.
Σύμφωνα με ορισμένες πηγές , τις σεζόν 1966–67 και 1970–71 έγινε διεξαγωγή του Κυπέλλου Ελλάδας και η ΑΕΚ αναδείχθηκε Κυπελλούχος.
1970–1980
Το 1971 η AEK κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα χωρίς όμως να καταφέρει να το διεκδικήσει. Ο Μιχάλης Γιαννουζάκος αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα το 1973. Το 1974 περιορίστηκε στη δεύτερη θέση, έχοντας μια νίκη λιγότερη από τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό.
Το 1976, με προπονητή των Κώστα Μουρούζη η AEK αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος με κορυφαίο το Μιχάλη Γιαννουζάκο. Το 1977 ο σύλλογος βρέθηκε για πρώτη φορά εκτός της πρώτης τετράδας στο πρωτάθλημα και η 7η θέση, στην οποία κατατάχθηκε το 1978 φανέρωνε τη φθίνουσα πορεία της.
Το 1978, αντιμετωπίζει και πάλι τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και περιορίζεται στη δεύτερη θέση, με πρωταγωνιστές το Μηνά Γκέκο και το Γιώργο Τρόντζο στα τελευταία παιχνίδια της καριέρας του. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γιώργος Αμερικάνος.
Το 1980, η AEK συναντά για τρίτη φορά τον Ολυμπιακό στον τελικό κυπέλλου και ηττάται για μια ακόμη φορά, με το Γιώργο Τρόντζο προπονητή και το Μιχάλη Γιαννουζάκο πρώτο σκόρερ της στον τελικό.
1980–1990
Το 1981 με προπονητή τον Φρεντ Ντέβελι η AEK κατακτά το πρώτο της Κύπελλο Ελλάδος απέναντι στον Ηρακλή με το Βασίλη Γκούμα να σημειώνει 30 πόντους και τον Κερτ Ράμπις να αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης. Ο Κερτ Ράμπις, που έπαιξε στην Ελλάδα ως Κυριάκος Ραμπίδης με ελληνική υπηκοότητα, είχε σπουδαία σταδιοδρομία στη συνέχεια στο NBA και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν αγωνιστεί στην Ελλάδα.
Το 1983 αποκτήθηκε από την AEK ο Απόστολος Κόντος και μαζί με το Βασίλη Γκούμα και το Μηνά Γκέκο συνέθεσαν μια τριάδα μεγάλων σκόρερ, όμως η AEK παρουσίασε πρωτόγνωρη αγωνιστική πτώση. Ο Βασίλης Γκούμας και ο Μηνάς Γκέκος βρέθηκαν στην πρώτη τετράδα των σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος το 1983, ενώ ο Βασίλης Γκούμας σε ηλικία 39 ετών αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα το 1985 και ο Μηνάς Γκέκος δεύτερος το 1988.
Το 1988 με προπονητή το Βαγγέλη Νικητόπουλο η AEK συμμετέχει για μια ακόμη φορά σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος όμως η διαφορά δυναμικού με τον Άρη δεν της επιτρέπει να το κατακτήσει, παρά την προσπάθεια των Αριδά, Γκέκου, Παταβούκα. Την επόμενη χρονιά, επιτρέπεται η χρήση ξένου αθλητή στο ελληνικό πρωτάθλημα και η έλευση του Αμερικανού Ντάνι Βρέινς μαζί με τον ταλαντούχο Νάσο Γαλακτερό και τον προπονητή Κρέζιμιρ Τσόσιτς, δίνει στην ομάδα το έναυσμα για μια καλύτερη συνέχεια. Ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς είχε οραματιστεί και σχεδίαζε τη δημιουργία μιας μεγάλης ομάδας που θα συγκέντρωνε τους σπουδαιότερους ανερχόμενους αθλητές, όμως τα οικονομικά προβλήματα που προκύπτουν στα μέσα της σεζόν δεν επιτρέπουν την επίτευξη των στόχων.
Το 1989 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του κλειστού γήπεδου μπάσκετ της AEK που πήρε το όνομα Γιώργος Μόσχος προς τιμήν του πρόωρα χαμένου αθλητή.
1990–2000
Το 1992 η AEK τερματίζει στην 4η θέση του πρωταθλήματος και συμμετέχει στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, όπου γνωρίζει την ήττα από τον Άρη. Ο Νάσος Γαλακτερός και ο Κώστας Παταβούκας είναι οι παίκτες που κρατούν την ομάδα σε σεβαστό επίπεδο και μετά την αποχώρησή τους το 1993 η AEK αποδυναμώνεται αισθητά. Η παρουσία του Ρολάντο Μπλάκμαν, που υπήρξε αθλητής με σημαντικότατη σταδιοδρομία στο NBA, τη σεζόν 1994–95 δεν ήταν αρκετή για να γίνει η ομάδα αξιόμαχη. Το 1996 τερμάτισε στη 10η θέση που ήταν η κατώτερη της ιστορίας της στο πρωτάθλημα.
Την επόμενη χρονιά ο πρόεδρος Ιωάννης Φιλίππου επιχειρεί την πλήρη αναμόρφωση της ομάδας, προσλαμβάνει τον προπονητή Γιάννη Ιωαννίδη και αποκτά διακεκριμένους αθλητές όπως οι Βίκτορ Αλεξάντερ και Μπιλ Έντουαρντς με καριέρα στο NBA. Η ανάκαμψη της ομάδας είναι ραγδαία και η AEK τερματίζει στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή της στην Ευρωλίγκα.
Την περίοδο 1997–98 η AEK ενισχυμένη από τον Μπάνε Πρέλεβιτς και το Γουίλι Άντερσον, ο οποίος αντικατέστησε κατά τη διάρκεια της σεζόν τον ολ-σταρ του NBA Ρίκι Πιρς, αγωνίστηκε στον τελικό της Ευρωλίγκα, σημειώνοντας μια από τις πιο αξιόλογες διακρίσεις της ιστορίας της. Στον ημιτελικό επικράτησε με 69-66 της Μπενετόν Τρεβίζο. Την ίδια χρονιά αγωνίστηκε και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας όπου ηττήθηκε από τον Άρη.
Η περίοδος 1998–99 δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη για την AEK που κατατάχθηκε 5η στο πρωτάθλημα Ελλάδας και αγωνίστηκε απέναντι στον ΠΑΟΚ χωρίς επιτυχία στον τελικό κυπέλλου Ελλάδας. Δίπλα όμως στους διακεκριμένους αθλητές Τζο Αρλάουσκας, Μπάνε Πρέλεβιτς και Άγγελο Κορωνιό, νέοι ταλαντούχοι αθλητές όπως οι Κακιούζης, Ντικούδης, Τσακαλίδης και Χατζής προετοιμάζονταν για να ηγηθούν στην ομάδα τα επόμενα χρόνια.
Την περίοδο 1999–2000 ο Ιωάννης Φιλίππου προσλαμβάνει τον προπονητή Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος βασιζόμενος στη νέα γενιά των αθλητών της AEK οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα το 2000 στη Λωζάνη. Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας η AEK αντιμετώπισε τον Πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό και κατέκτησε το τρόπαιο με σκορ 57-55.
2000–2010
Το 2001 η AEK κατακτά και πάλι το Κύπελλο Ελλάδας επικρατώντας επί του Παναθηναϊκού με σκορ 66-64, έχοντας κορυφαίο παίκτη τον Ιμπραήμ Κουτλουάι. Στην Ευρώπη η AEK συμμετέχει στην τετράδα της Ευρωλίγκα όπου αποκλείεται από την Ταουγκρές.
Τη σεζόν 2001–02 ο Ντράγκαν Σάκοτα αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της AEK. Ο κορμός των Ελλήνων παικτών παραμένει στην ομάδα η οποία ενισχύεται με τον Τζέι Αρ Χόλντεν. Η AEK τερματίζει πρώτη στην κανονική περίοδο και αντιμετωπίζει στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος τον Ολυμπιακό, ο οποίος βρίσκεται να προηγείται στη σειρά με 0-2 νίκες. Η AEK σημειώνει μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του πρωταθλήματος και κατακτά μετά από 32 χρόνια το πρωτάθλημα με 3-2 νίκες. Λίγες μέρες μετά το 3-2 και ως πρωταθλήτρια η Αεκ , ένας παράγοντας του Ολυμπιακου έκανε ένσταση ότι το πρωτάθλημα ήταν συμφωνημένο να δωθεί στην Αεκ ως "Δώρο" απο την ΕΣΑΚΕ και κάποιοι παίχτες του Ολυμπιακού ήταν στο κόλπο ώστε να έχουν μειωμένη απόδοση στο ματς 60-61 μεσα στο ΣΕΦ. Η ΕΟΚ δεν δέχτηκε την ένσταση και έτσι το πρωτάθλημα της Σεζόν 2001-02 κατέληξε στην Αεκ.
Την επόμενη χρονιά η AEK κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα έχοντας αξιόλογη πορεία. Επίσης αξιόλογη δουλειά έγινε και στο τμήμα εφήβων το οποίο κατέκτησε για πρώτη φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Το 2003, με την προοπτική ανέγερσης νέου γηπέδου, κατεδαφίστηκε η έδρα της AEK το κλειστό γήπεδο Γιώργος Μόσχος μαζί με το Στάδιο Νίκος Γκούμας και ο σύλλογος χάνει την έδρα του. Τη σεζόν 2004–05 η AEK, παρά το ότι κατατάχθηκε 6η στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος, επικράτησε στις αναμετρήσεις των πλέι οφ με μειονέκτημα έδρας και αγωνίστηκε στους τελικούς της Α1 τερματίζοντας τελικά δεύτερη.
Τη σεζόν 2005–06 η AEK αγωνίστηκε για 6η συνεχόμενη χρονιά, αλλά και τελευταία, στην Ευρωλίγκα. Την ίδια σεζόν απόχωρεί από την AEK ο Δημήτρης Φιλίππου και προκύπτουν άμεσα οικονομικές δυσχέρειες. Στο πρωτάθλημα ακολούθησε κάθετη πτώση και δεν τερμάτισε ξανά πάνω από την 7η θέση. Η διοικητική αστάθεια και τα οικονομικά προβλήματα έπληξαν το σύλλογο που το 2010 τερμάτισε στη 10η θέση ισοφαρίζοντας τη χειρότερη επίδοση της ιστορίας του.
2011–2014
Στις 20 Απριλιου 2011 η AEK τερμάτισε 13η στο πρωτάθλημα και υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α2 κατηγορία. Μετά τη λήξη του πρωταθλήματος η ΑΕΚ προχώρησε σε ένσταση κατά του Ηλυσιακού, επειδή ο πρόεδρος του ήταν ταυτόχρονα μάνατζερ παικτών που αγωνίζονται στην Α1, κάτι που θεωρείται ασυμβίβαστο. Ο Αθλητικός δικαστής του ΕΣΑΚΕ δικαίωσε την ΑΕΚ και τη διατήρησε στην Α1, ρίχνοντας στην Α2 τον Ηλυσιακό. Ο Ηλυσιακός προχώρησε άμεσα σε προσφυγή στο ΑΣΕΑΔ, το οποίο τον δικαίωσε ανατρέποντας την απόφαση του ΕΣΑΚΕ και ρίχνοντας οριστικά την ΑΕΚ στην Α2 και με κίνδυνο να αποκλειστεί από όλα τα πρωταθλήματα.
Την σεζόν 2011–12 η ΑΕΚ με διοίκηση Πρωτοδικείου και με πρόεδρο το Νίκο Γεωργαντζόγλου συμμετείχε στην Α2. Τον Ιούλιο του 2012 η διοίκηση της ερασιτεχνικής ΑΕΚ αποφάσισε την συμμετοχή της ομάδας στην ερασιτεχνική Β' Εθνική για να καθαρίσει από ένα μεγάλο μέρος των χρεών.
Η Ένωση την χρονιά 2012–13 τερμάτισε 2η στον όμιλό της και νίκησε στο μπαράζ των Τρικάλων τον Ηρακλή και επέστρεψε στην Α2. Τη σεζόν 2013–14 η Βασίλισσα κατέκτησε το πρωτάθλημα της Α2 και επέστρεψε στην Α1
μετά από τρία χρόνια απουσίας.
2014–2015
Η επιστροφή της «Βασίλισσας» του μπάσκετ στα μεγάλα σαλόνια, συνδυάστηκε με την ταυτόχρονη επιστροφή του ποδοσφαιρικού τμήματος στη Σούπερ Λίγκα.
Η σεζόν 2014–15 ήταν μια χρονιά προσαρμογής. Με προπονητή τον Βαγγέλη Ζιάγκο και αργότερα τον Ντράγκαν Σάκοτα, η ΑΕΚ κατέκτησε την πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα, ενώ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Άρη για τα πλέι οφ.
2015–2016
Η επόμενη σεζόν (2015–16) βρήκε ξανά τον Ντράγκαν Σάκοτα στο τιμόνι της ομάδας, αλλά κάποια αρνητικά αποτελέσματα οδήγησαν στην αντικατάστασή του από τον Σλοβένο προπονητή Γιούρι Ζντοβτς. Η χρονιά τελείωσε με την ΑΕΚ να καταλαμβάνει την τέταρτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά στα πλέι-οφ νίκησε τον ΠΑΟΚ με γενικό σκορ 2-1, έχοντας πλεονέκτημα έδρας. Στη συνέχεια η Ένωση δεν μπόρεσε να κάμψει το εμπόδιο του Ολυμπιακού χάνοντας με 3-0, ενώ στους αγώνες για την τρίτη θέση, νίκησε τον Άρη με σκορ 3-1 (με μειονέκτημα έδρας), κλείνοντας την χρονιά με επιτυχία.
Η σεζόν 2015–16 ήταν η χρονιά επιστροφής της ΑΕΚ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Συμμετείχε στους ομίλους της δεύτερης τη τάξει (με τα δεδομένα εκείνης της χρονιάς) ευρωπαϊκής διοργάνωσης, στο Γιούροκαπ, χωρίς να κάνει τη διαφορά και χωρίς να μπορέσει να προκριθεί από τη φάση των ομίλων, σημειώνοντας συνολικά 5 νίκες και 5 ήττες.
2016–2017
Η σεζόν 2016–17 ξεκίνησε με τον Γιούρι Ζντοβτς στον πάγκο και τον πρώην προπονητή της ομάδας Ντράγκαν Σάκοτα σε ρόλο υπευθύνου των Ακαδημιών της ομάδας. Μάλιστα η Ακαδημία μπάσκετ της ΑΕΚ πήρε το όνομά του. Αν και πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας η διοίκηση επέλεξε να αγωνιστεί ξανά στο Γιούροκαπ, τελικώς η ΑΕΚ αγωνίστηκε στην νεοσύστατη -τότε- διοργάνωση της FIBA, το Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ. Παράλληλα απέκτησε παίκτες με εμπειρία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως τον Κώστα Βασιλειάδη και τον Ρόκο Λένι Ούκιτς, για να μπορέσει να διεκδικήσει το Κύπελλο Ελλάδος ή την συμμετοχή της στους τελικούς του πρωταθλήματος. Η χρονιά τελείωσε με την ΑΕΚ να φτάνει στους τέσσερις του Κυπέλλου, να καταλαμβάνει την 3η θέση στο Πρωτάθλημα, τόσο στην κανονική διάρκεια, όσο και στα πλέι-οφ, ενώ στην Ευρώπη έφτασε μέχρι τους 16. Ο Γιούρι Ζντοβτς αποχώρησε πριν ολοκληρωθεί η σεζόν και αντικαταστάθηκε από τον Σωτήρη Μανωλόπουλο.
2017–2018
Ήταν η καλύτερη χρονιά του συλλόγου και στο ποδόσφαιρο αλλά και στο μπάσκετ. Κατά την αγωνιστική περίοδο 2017–18 η ΑΕΚ έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών με διοργανωτή τον Ελληνικό Σύνδεσμο Ανωνύμων Καλαθοσφαιρικών Εταιρειών (Ε.Σ.Α.Κ.Ε.). Κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, 16 χρόνια μετά από τον τελευταίο τίτλο της, το Πρωτάθλημα Ελλάδας 2001-2002, ενώ η «Βασίλισσα» συμμετείχε και στην ευρωπαϊκή διοργάνωση της ΦΙΜΠΑ, Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ, την οποία κατέκτησε κερδίζοντας στον τελικό την Μονακό με 100-94.
Έδρα του συλλόγου είναι το Κλειστό Γυμναστήριο του Ο.Α.Κ.Α., χωρητικότητας 18.500 καθήμενων.
2018–2019
Στις 17 Φεβρουαρίου του 2019 κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Διηπειρωτικό Κύπελλο στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, επικρατώντας στον τελικό της οικοδέσποινας Φλαμένγκο με σκορ 86-70. Έγινε η τρίτη ελληνική ομάδα που κατακτάει την συγκεκριμένη διοργάνωση μετά τον Παναθηναϊκό (1996) και τον Ολυμπιακό (2013).
2019–2020
Στις 16 Φεβρουαρίου του 2020 κατέκτησε για 5η φορά στην ιστορία της (και 2η μέσα σε τρία χρόνια) το Κύπελλο Ελλάδας , επικρατώντας επί του Προμηθέα Πατρών με σκορ 61-57.
Ρόστερ
Σύνθεση
Διάγραμμα ομάδας
Προπονητικό τιμ
Τεχνικό επιτελείο
Ιατρικό επιτελείο
Ακαδημίες
Έμβλημα
Το έμβλημα της ΑΕΚ είναι ο δικέφαλος αετός και έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Το 1997 επιχειρήθηκε η δημιουργία ενός αμιγούς μπασκετικού σήματος κατά τα πρότυπα του NBA. Το σχέδιο περιείχε μια πορτοκαλί μπάλα μπάσκετ και την επιγραφή "Eagles". Το 2004 τροποποιήθηκε αρκετά και παρέμεινε σε αυτή τη μορφή για τρία χρόνια. Το διάστημα 2007–2015 το έμβλημα του τμήματος ήταν όμοιο με αυτό του ποδοσφαίρου, με μόνη διαφορά την επιγραφή «BC». Το 2015 η ΚΑΕ ΑΕΚ προχώρησε στη δημιουργία μιας νέας εκδοχής του εμβλήματος, με την προσθήκη σε αυτό δύο αστέρων στο κέντρο του, τα οποία συμβολίζουν τα δύο Κύπελλα Ευρώπης που έχει κατακτήσει η ΑΕΚ. Το καλοκαίρι του 2018 η ΚΑΕ ΑΕΚ πρόσθεσε ένα ακόμα αστέρι στο έμβλημα της λόγω της κατάκτησης του 3ου ευρωπαϊκού τίτλου στην ιστορία της, του Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ.
Εξέλιξη του εμβλήματος
Τίτλοι
Διεθνείς διακρίσεις στην ά1, Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2019
2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης (Σαπόρτα): 1968, 2000
Ημιτελικά: 1970
1 Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ: 2018
Φιναλίστ: 2020
Ευρωλίγκα:
Φιναλίστ: 1998
Ημιτελικά: 2001
4η θέση: 1966
Εγχώριες διακρίσεις
8 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1958, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 2002
1 Πρωτάθλημα Α2 Κατηγορίας: 2014
5 Κύπελλα Ελλάδας: 1981, 2000, 2001, 2018, 2020
Φιναλίστ (7): 1976, 1978, 1980, 1988, 1992, 1998, 1999
Επιμέρους τίτλοι
4 Πρωταθλήματα Κέντρου: 1925 (διοργάνωση ΧΑΝ Αθηνών), 1928, 1960, 1961
2 Κύπελλα Κέντρου: 1966-67, 1970-71
Άλλοι
Ζιβανάρειο τουρνουά (1): 2017
ΟΠΑΠ Basketball Tournament «Νεόφυτος Χανδριώτης» (1): 2018
Τμήμα Υποδομών
1 Πρωτάθλημα Ελλάδας Εφήβων: 2003
2 Πρωταθλήματα Α' ΕΣΚΑ Εφήβων: 2003, 2018
1 Τουρνουά ΕΣΚΑ Νέων: 2017
1 Πρωτάθλημα Κέντρου Β' ομάδων: 1959
1 Πρωτάθλημα Κέντρου Εφήβων: 1950
1 Πρωτάθλημα Β' ΕΣΚΑ Εφήβων: 2016
1 Πρωτάθλημα Β' ΕΣΚΑ Παίδων: 2017
Η πορεία στην Α και Α1 Εθνική συνοπτικά
Η ΑΕΚ ήταν η μία από τις τρεις ελληνικές ομάδες που συμμετείχαν ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της Α' και Α1 εθνικής, ώσπου γνώρισε για πρώτη φορά τον υποβιβασμό το 2011. Η πορεία της στα πρωταθλήματα παρουσιάζεται στον παρακάτω πίνακα.
Η πορεία σε όλες τις διοργανώσεις
Σημαντικότερες πορείες Διεθνώς
Ελληνικές ομάδες καλαθοσφαίρισης στις διεθνείς διοργανώσεις
Διακεκριμένοι καλαθοσφαιριστές
MVP Ελληνικού πρωταθλήματος: Δήμος Ντικούδης (2001/02)
3 φορές τον πρώτο σκόρερ πρωταθλήματος: Γιώργος Αμερικάνος (1965, 1968) & Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (2016 – κανονική περίοδος)
1 φορά τον πρώτο σε ριμπάουντς στο πρωτάθλημα: Κέιζελ Ουέσον (2008 – κανονική περίοδος)
|
458012
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%20%CE%A3%CE%AD%CE%BA%CE%BA%CE%BF
|
Στέφανο Σέκκο
|
Ο Στέφανο Σέκκο (Stefano Secco, γεννήθηκε το 1970 στο Μιλάνο) είναι Ιταλός τενόρος.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 1973 στο Μιλάνο. Ξεκίνησε να σπουδάζει με τον μαέστρο Αλμπέρτο Σορεζίνα (Alberto Soresina) και έλαβε το δίπλωμά του στα κρουστά μουσικά όργανα με τον Τούλλιο ντε Πίσκοπο (Tullio de Piscopo). Έκανε, επίσης, ιδιαίτερα μαθήματα με τη Λέυλα Γκένσερ (Leyla Gencer) και τη Ρενάτα Σκόττο (Renata Scotto).
Τραγούδησε στο κονσέρτο της Πρωτοχρονιάς του 2016 στο Θέατρο La Fenice της Βενετίας, σε ντουέτο με την Ναντίν Σιέρρα. (Nadine Sierra)
Ρεπερτόριο
Σιμόν Μποκανέγκρα (Τζουζέπε Βέρντι), Opéra de Paris (2006), Grand théâtre du Liceu (2008)
Δον Κάρλος, Opéra de Paris (2008)
Ριγκολέττο, Δούκας, Opéra de Paris (2008)
Χόφμαν, Opéra de Paris (2012)
Μάκβεθ, Τεάτρο Ρεάλ, Μαδρίτη, (2012-2013)
Κάρμεν, Δον Χοσέ, La Fenice, Βενετία (2013)
Ρέκβιεμ, (Τζουζέπε Βέρντι), Βουδαπέστη (2013)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
stefanosecco.com
Τενόροι
Ιταλοί τραγουδιστές όπερας
|
19397
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%B1
|
Ρέα
|
Η Ρέα ήταν Τιτανίδα της ελληνικής μυθολογίας.Ηταν μητέρα του Δία και σύζυγος του Κρόνου.Με το όνομά της μπορεί να αναφέρονται επίσης:
Η Ρέα Δροσιάς, βραχώδη συνοικία της Δροσιάς Αττικής
Ο δορυφόρος Ρέα του πλανήτη Κρόνου
Το είδος πτηνών Ρέα
|
646667
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC%20%CE%9B%CE%BF%CF%8A%CE%B6%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85
|
Αθηνά Λοϊζίδου
|
Η Αθηνά Λοϊζίδου (γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1965) είναι Ελληνοκύπρια τηλεπαρουσιάστρια, συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής και συγγραφέας, με ειδίκευση στην κυπριακή και ελληνική κουζίνα.
Η Λοϊζίδου σπούδασε στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σάρρεϊ όπου απέκτησε πτυχίο οικονομικών.
Σταδιοδρομία
Έγραψε το πρώτο της βιβλίο το 2007. Έχει αρθρογραφήσει για το φαγητό σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 2009 εξέδωσε το βιβλίο Στης Αθηνάς. Επίσης εξέδωσε τα παρακάτω βιβλία:
2010: Cyprus Cuisine στα αγγλικά
2011: Το Οικογενειακό Τραπέζι στα ελληνικά
2013: Τα μυστικά της κουζίνας μου στα ελληνικά
2015: Εύκολα και κυπριακά στα ελληνικά
2017: It's all Greek to me (στα αγγλικά)
Εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό Εύκολα και Σπιτικά στην Καθημερινή και μια ομότιτλη εκπομπή στο Omega.
Έχει εμφανιστεί σε διάφορες κυπριακές εκπομπές με θέμα την μαγειρική.
Παραπομπές
Κύπριοι τηλεπαρουσιαστές
|
632974
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%20%CE%93%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B9
|
Ρόλαντ Γκέργκι
|
Ο Ρόλαντ Γκέργκι (Ουγγρικά: Roland Gergye, 24 Φεβρουαρίου 1993, Κάποσβαρ) είναι Ούγγρος διεθνής πετοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται με τη φανελα του Ολυμπιακού Πειραιώς στο Πρωτάθλημα Ελλάδας στη θέση του ακραίου.
Συλλογικοί Τίτλοι - Διακρίσεις
Διεθνείς διοργανώσεις
Κύπελο CEV
2η θεση: 2018 (Γαλατασαράι Κωνσταντινούπολης)
Εθνικά Πρωταθλήματα 3 Πρωταθλήματα Ογγαρίας
2010-11, 2011-12, 2012-13 (Βόλεϊ Κάποσβαρ)
1 Πρωτάθλημα Γερμανίας
2014-15 (Β.Φ.ΜΠ. Φριντρισάφεν)
2η Θέση: 2013-14 (Β.Φ.ΜΠ. Φριντρισάφεν)
Πρωτάθλημα Τουρκίας
3η Θέση: 2018-19 (Γαλατασαράι Κωνσταντινούπολης)
Εθνικά Κύπελλα
3 Κύπελλα Ουγγαρίας
2011, 2012, 2013 (Βόλεϊ Κάποσβαρ)2 Κύπελλα Γερμανίας
2014, 2015 (Β.Φ.ΜΠ. Φριντρισάφεν)
Ούγγροι πετοσφαιριστές
Πετοσφαιριστές ΟΣΦΠ
|
684213
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB
|
Τάκης Εμμανουήλ
|
Ο Τάκης Εμμανουήλ (1933 - 26 Αυγούστου 2017) ήταν Έλληνας ηθοποιός, με διεθνή καριέρα στον χώρο του κινηματογράφου. Υπήρξε, επίσης, σκηνοθέτης και παραγωγός, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία.
Βιογραφικά Στοιχεία
Γεννήθηκε το 1933 στο Μεσολόγγι και το πραγματικό του όνομα ήταν Παναγιώτης. Αρχικά, στην Ελλάδα, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον θεατρικό σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη. Αργότερα, την περίοδο 1979-1981, σπούδασε σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων στο Λος Άντζελες.
Υπήρξε στενός φίλος με την Ειρήνη Παπά και τον Γιάννη Φέρτη μέχρι το τέλος της ζωής του.
Παρότι ένας κοσμοπολίτης ηθοποιός, έζησε διακριτικά και αθόρυβα. Απεβίωσε στις 25 Αυγούστου 2017 στην Αθήνα, σε ηλικία 84 ετών.
Καριέρα
Σε ηλικία 27 ετών (το 1960) έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή, στην τραγωδία 'Ιφιγένεια εν Ταύροις' του Ευριπίδη, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Γελαδάρη. Το έργο παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, από τον θίασο 'Αρχαίο Αττικό Θέατρο' της Μαλαίνας Ανουσάκη. Οι θεατρικές του εμφανίσεις συνεχίστηκαν έως το 1965.
Στον κινηματογράφο, πρωτοεμφανίστηκε παράλληλα με το θέατρο, το 1960, στη σπονδυλωτή ταινία 'Το Ποτάμι' του Νίκου Κούνδουρου. Ακολούθησαν κι άλλες ταινίες στο πλευρό καταξιωμένων σκηνοθετών (Νίκος Κούνδουρος, Μιχάλης Κακογιάννης, Τάκης Κανελλόπουλος, Ντίνος Δημόπουλος, Ντίμης Δαδήρας κ.ά.) και σημαντικών ηθοποιών (Μάνος Κατράκης, Ειρήνη Παπά, Γιάννης Φέρτης, Αλέκα Κατσέλη, Νότης Περγιάλης, Φαίδων Γεωργίτσης, Ελένη Ζαφειρίου, Νίκη Τριανταφυλλίδη, Ελένη Προκοπίου, Ζαννίνο, Ανέστης Βλάχος, Λευτέρης Βουρνάς, Σπύρος Καλογήρου, Άντονι Κουίν, Άλαν Μπέιτς, Σωτήρης Μουστάκας, κ.ά.).
Οι επιτυχίες που σημείωσαν οι περισσότερες ταινίες στις οποίες συμμετείχε, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, και ήταν το διαβατήριό του για μια διεθνή καριέρα. Το 1968, μετανάστευσε από την Ελλάδα στο εξωτερικό, για να παίξει στην Αμερική, την Αγγλία, την Ιταλία και την Αυστραλία. Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα και ίδρυσε δική του εταιρεία παραγωγής.
Στο εξώφυλλο του LIFE
Τα ξένα ΜΜΕ του προσέδωσαν τον τίτλο «Ωραίος ως Έλληνας» και το 1970 επιλέχτηκε και φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο του εβδομαδιαίου αμερικανικού περιοδικού 'Life', για την έκδοση που κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Το σχετικό άρθρο, με τίλο 'MALE PLUMAGE He-men return to elegance', αφορούσε ανδρική ένδυση και αξεσουάρ, και στην περιγραφή της φωτογραφίας διαβάζουμε: "Ο Έλληνας ηθοποιός Τάκης Εμμανουήλ φοράει ένα Μαροκινό καφτάνι". Η φωτογράφιση έγινε από τον Enrico Sarsini, Ιταλό φωτογράφο και φωτορεπόρτερ του Life. Ελάχιστοι Έλληνες είχαν το προνόμιο να φιλοξενηθούν στο εξώφυλλο του θρυλικού αυτού περιοδικού.
Φιλμογραφία
Σκηνοθεσία και Σενάριο
Λογοτεχνικό Έργο
Παραπομπές
Πηγές
Μικρές Αφροδίτες - Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
Έλληνες άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Έλληνες άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
Έλληνες παραγωγοί ταινιών
Έλληνες σκηνοθέτες
Έλληνες λογοτέχνες
Νεοέλληνες λογοτέχνες
Απόφοιτοι του Ωδείου Αθηνών
|
398069
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20Eurovision
|
Συμμετοχή της Αυστραλίας στη Eurovision
|
Η Αυστραλία έχει συμμετάσχει στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 8 φορές από το ντεμπούτο της το και τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα πέντε φορές. Είναι η δεύτερη χώρα εκτός της περιοχής της Ευρασίας που συμμετέχει, μετά το το . Το καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας είναι μια δεύτερη θέση για τη Ντάμι Ίμ το . Η Αυστραλία τερμάτισε, επίσης, στην πρώτη δεκάδα άλλες τρεις φορές, με τον Γκάι Σεμπάστιαν που τερμάτισε πέμπτος το , τους Αϊζάια Φάιερμπρεϊς και Κέιτ Μίλλερ-Χάιντκι που τερμάτισαν ένατοι το και το , αντίστοιχα, και το συγκρότημα με βάση το Περθ, Voyager, που τερμάτισαν ένατοι το .
Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή της Αυστραλίας ορίστηκε να είναι μόνο μία (εάν κέρδιζε το διαγωνισμό θα μπορούσε να συμμετέχει και δεύτερη χρονιά), το Νοέμβριο του 2015, η SVT ανακοίνωσε ότι η Αυστραλία θα συμμετάσχει στο διαγωνισμό του 2016. Η συμμετοχή της Αυστραλίας στο διαγωνισμό επιβεβαιώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση και το SBS μέχρι το 2023.
Ο διαγωνισμός προσελκύει σημαντικά υψηλή τηλεθέαση για το SBS και έχει μια ευρεία και ενεργή εθνική βάση θαυμαστών. Λόγω διαφορών ώρας με τις ευρωπαϊκές πόλεις υποδοχής, η εκδήλωση μεταδίδεται συνήθως στις 05:00 Ανατολική Αυστραλιανή Τυπική Ώρα (AEST). Ο διαγωνισμός λαμβάνει ευρεία κάλυψη από τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης στη χώρα και επίσης απολαμβάνει λατρείας μεταξύ των αφοσιωμένων θαυμαστών κάθε χρόνο.
Ιστορία
1983–2014
Ο Αυστραλιανός ραδιοτηλεοπτικός φορέας Special Broadcasting Service (SBS) μετέδωσε για πρώτη φορά το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1983 και συνέχισε να το κάνει κάθε χρόνο από τότε. Ο διαγωνισμός έχει προσελκύσει ακροαματικότητα στην Αυστραλία, κυρίως λόγω των πολιτικών και πολιτιστικών δεσμών της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως με το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 2001, η Ελληνο-Αυστραλέζα ηθοποιός και κωμικός Μαίρη Κούστας ήταν η σχολιάστρια του διαγωνισμού, που τον σχολίαζε με τον κωμικό χαρακτήρα της, την Έφη. Μεταξύ του 2002 και του 2003, ο παρουσιαστής Des Mangan ήταν ο σχολιαστής για το αυστραλιανό κοινό. Από το 2009, η Julia Zemiro και ο Sam Pang έχουν εκχωρηθεί ως σχολιαστές για τον διαγωνισμό. Εκτός από την τηλεοπτική μετάδοση του διαγωνισμού, το SBS έχει μεταδώσει, επίσης, τα προγράμματα της 50ης και της 60ης επετείου του διαγωνισμού.
Από το 2010 έως το 2014, το SBS επέτρεψε στους θεατές της Αυστραλίας να συμμετάσχουν στη δική τους τηλεψηφοφορία για τους Μεγάλο Τελικό. Ωστόσο, αυτές οι ψήφοι δεν μετρήθηκαν στο πραγματικό διαγωνισμό και δεν επηρέασαν το συνολικό αποτέλεσμα. Στην ομάδα σχολιασμού του SBS και στην Αυστραλιανή αποστολή απονεμήθηκε για τους ίδιους ένας θάλαμος σχολιασμού στο διαγωνισμό του 2012 στο Μπακού. Απο τότε και μέχρι σήμερα, διαθέτουν κάθε χρόνο έναν θάλαμο σχολιασμού.
Τυχαίες συμμετοχές
Παρόλο που δεν συμμετέχουν ενεργά στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision πριν από την ημιτελική παρουσίαση το 2013, η Αυστραλία έχει εμφανιστεί στο διαγωνισμό τυχαία με τους εξής τρόπους τρόπους:
Ο Peter Doyle και η Marty Kristian, και οι δύο Αυστραλοί, εκπροσώπησαν το Ηνωμένο Βασίλειο, ως μέρος του συγκροτήματος The New Seekers, όπου εκτέλεσαν το "Beg, Steal or Borrow" στο διαγωνισμό του 1972 στο Εδιμβούργο. Το τραγούδι, γράφτηκε κατά το ήμισυ από τον Αυστραλό Tony Cole, τερματίζοντας 2ο με 114 βαθμούς.
Η Αυστραλέζα Olivia Newton-John, γεννημένη στην Αγγλία, εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο το 1974 στο Μπράιτον με το τραγούδι "Long Live Love", τερματίζοντας στην 4η θέση με 14 βαθμούς.
Ο John Farrar, ο οποίος γεννήθηκε στη Μελβούρνη, ως μέλος του συγκροτήματος The Shadows εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στο διαγωνισμό του 1975.
Ο Martin Lee, τραγουδιστής στο συγκρότημα Brotherhood of Man, το οποίο κέρδισε το διαγωνισμό του 1976, πέρασε αρκετά χρόνια της παιδικής του ηλικίας στην Αυστραλία.
Η Αυστρία απέτισε φόρο τιμής στην Αυστραλία το 1977 στο Λονδίνο με το τραγούδι "Boom Boom Boomerang" από τους Schmetterlinge. Το τραγούδι θεωρήθηκε αμφιλεγόμενο κατά τη στιγμή λόγω του ότι είναι το πρώτο τραγούδι που κοροϊδεύει ανοιχτά το ίδιο το διαγωνισμό.
Ο Τζόνι Λόγκαν, νικητής του διαγωνισμού το 1980 και το 1987 για την Ιρλανδία (και συγγραφέας του νικητήριου τραγουδιού της Ιρλανδίας στο διαγωνισμό του 1992), γεννήθηκε στο Frankston της Βικτώρια το 1954, αλλά μετακόμισε με την οικογένειά του πίσω στην Ιρλανδία το 1957, σε ηλικία τριών ετών.
Το 1996 στο Όσλο της Νορβηγίας, η Αυστραλέζα τραγουδίστρια Gina G εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο με το τραγούδι "Ooh Aah... Just a Little Bit".
Η Jane Comerford, η οποία γεννήθηκε στο Newcastle της Νέας Νότιας Ουαλίας, συμμετείχε στο διαγωνισμό του 2006 στην Αθήνα της Ελλάδας για τη Γερμανία ως μέρος του συγκροτήματος Texas Lightning με το τραγούδι "No No Never", όπου έλαβε την 14η θέση και 36 βαθμούς.
Οι Αυστραλοί Craig Porteils και Cameron Giles-Webb έγραψαν κατά το ήμισυ το τραγούδι "This Is Our Night", το οποίο εκτελέστηκε από τον Σάκη Ρουβά για την Ελλάδα στο διαγωνισμό του 2009 στη Μόσχα.
Η Katrina Noorbergen, Αυστραλέζα που ζει στο Βερολίνο, έγραψε κατά το ήμισυ το τραγούδι "A Million Voices", το οποίο εκτελέστηκε από την Polina Gagarina για τη Ρωσία το 2015. Επίσης ήταν μία από τραγουδιστές υποστήριξης της Gagarina στο διαγωνισμό.
Ο Tonino Speciale, ο οποίος μεγάλωσε στο Δυτικό Σίδνεϊ, έγραψε κατά το ήμισυ το τραγούδι "Black Smoke", το οποίο εκτελέστηκε από την Ann Sophie για τη Γερμανία το 2015.
Η Mary-Jean O'Doherty είναι μισή Αυστραλέζα, γεννημένη στην Αμερική και τραγουδίστρια της όπερας, συμμετείχε ως μέρος του συγκροτήματος Genealogy για την Αρμενία το 2015.
Η Άνια Νίσεν, η οποία είναι από τα Blue Mountains της Νέας Νότιας Ουαλίας αλλά είναι παιδί Δανέζων γονέων, εκπροσώπησε τη Δανία στο διαγωνισμό του 2017 στο Κίεβο, καταλήγοντας στην 20η θέση με 77 βαθμούς. Το τραγούδι "Where I Am", συντάχθηκε από τους Αυστραλούς τραγουδιστές Angel Tupai και Michael D'Arcy.
Ο Αυστραλός τραγουδιστής-τραγουδοποιός και διαγωνιζόμενος του Eurovision – Australia Decides 2019 Άλφι Αρκούρι συνέγραψε τη συμμετοχή της Κύπρου στον διαγωνισμό του 2020, το "Running", τον οποίο επρόκειτο να ερμηνεύσει ο Sandro Nicolas. Ο διαγωνισμός αργότερα ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του COVID-19.
Ο Μάριους Μπερ, που είναι μισός Αυστραλός, έχοντας περάσει αρκετά χρόνια στην Αυστραλία και είναι κάτοχος αυστραλιανού διαβατηρίου, εκπροσώπησε την Ελβετία στο διαγωνισμό του 2022 στο Τορίνο, τερματίζοντας στη 17η θέση με 78 βαθμούς.
Ο Άντριου Λάμπρου, εκπροσωπώντας την Κύπρο στον διαγωνισμό του 2023 στο Λίβερπουλ, είναι Αυστραλός πολίτης, γιος Κύπριων γονέων. Τερμάτισε στην 12η θέση με 126 βαθμούς.
Προ-ηχογραφημένη παρουσίαση του 2013
Η πρώτη εμφάνιση της Αυστραλίας στη διεθνή μετάδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision συνέβη στις 14 Μαΐου του 2013 να κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού στο Μάλμε της Σουηδίας. Ένα σύντομο προ-ηχογραφημένο βίντεο με τίτλο Χαιρετίσματα από την Αυστραλία (που αναφέρεται επίσης ως Γιατί η Αυστραλία αγαπάει τη Eurovision), υποβλήθηκε από το SBS και παρουσιάστηκε από την Julia Zemiro, μεταδόθηκε κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ του διαγωνιστικού μέρους και της ψηφοφορίας. Η παρουσίαση αυτή σηματοδότησε την τριαντάχρονη μετάδοση του διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision από την Αυστραλία, και προηγήθηκε της εβδομάδας που οδηγεί στο διαγωνισμό με ένα τοπικό ντοκιμαντέρ, που παρουσιάστηκε επίσης από τη Julia Zemiro, να περιγράφει λεπτομερώς την αγάπη της για τους ABBA, με τίτλο ΄΄Ο δρόμος προς την Eurovision.
Συμμετοχή κατά τη διάρκεια του σόου το 2014
Στις 24 Μαρτίου του 2014, ο δανικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας DR, έδωσε την άδεια στο SBS να συμμετέχει ως μια παρουσίαση μετά το διαγωνιστικό μέρος και πριν τη ψηφοφορία, στο δεύτερο ημιτελικό του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision 2014. Μία ημέρα αργότερα, στις 25 Μαρτίου, η Jessica Mauboy είχε επιλαγεί εσωτερικά για να τραγουδήσει στην Κοπεγχάγη. Στις 8 Μαΐου του 2014, η Mauboy τραγούδησε το τραγούδι της, το "Sea of Flags" στο δεύτερο ημιτελικό.
Το ντεμπούτο του 2015
Το SBS έκανε το ντεμπούτο της χώρας στο διαγωνισμό του 2015 με το τραγούδι "Tonight Again", ένα τραγούδι που γράφτηκε και παρουσιάστηκε από τον Γκάι Σεμπάστιαν. Παρά το γεγονός ότι η Αυστραλία βρίσκεται εκτός της Περιοχής Ευρωπαϊκών Εκπομπών, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση και η αυστριακή ραδιοτηλεόραση ORF που φιλοξενούσε το διαγωνισμό, αποφάσισαν να επιτρέψουν την αυστραλιανή συμμετοχή για τον εορτασμό της 60ής επετείου του Διαγωνισμού. Οι ειδικές περιστάσεις που περιβάλλουν την συμμετοχή της Αυστραλίας για «να μην μειώσει τις πιθανότητες της πρόκρισης» των χωρών στους ημιτελικούς, οδήγησε τους διοργανωτές να επιτρέψουν την Αυστραλία για να διαγωνιστεί κατευθείαν στο μεγάλο τελικό χωρίς να συμμετέχει στον ημιτελικό. Το 2015, η αυστραλιανή κριτική επιτροπή αποτελούνταν από τους Amanda Pelman (πρόεδρος), Richard Wilkins, Danielle Spencer και Jake Stone.
Επιστροφή του 2016
Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή της Αυστραλίας ορίστηκε να είναι μόνο μία, στις 17 Νοεμβρίου του 2015 επιβεβαιώθηκε ότι η Αυστραλία θα συμμετάσχει στο διαγωνισμό του 2016. Σε αντίθεση με το 2015, η Αυστραλία θα έπρεπε να περάσει από τον ημιτελικό, για να πάρει την πρόκριση για το μεγάλο τελικό. Στις 7 Οκτωβρίου του 2015, ανακοινώθηκε ότι η Αυστραλία θα κάνει το ντεμπούτο της και στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2015 αφού το SBS προκλήθηκε να διαγωνιστεί στο διαγωνισμό. Το 2016, η αυστραλιανή κριτική επιτροπή αποτελούνταν από τους Monica Trapaga (πρόεδρος), Shannon Noll, Myf Warhurst, James Mathison και Craig Porteils.
2017–σήμερα
Η Αυστραλία συνέχισε τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό του 2017 μετά την επιτυχία της το προηγούμενο έτος. Με δεδομένη την επιλογή των καλλιτεχνών κατά τα τρία προηγούμενα έτη (Mauboy, Sebastian και Im), σημαντική υπήρξε η υπόδειξη ότι το SBS, θα επέλεγε έναν καλλιτέχνη ασιατικής καταγωγής που κέρδισε την καριέρα τους σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού. Τελικά επιλέχθηκε ο Αϊζάια Φάιερμπρεϊς με το τραγούδι "Don't Come Easy", το οποίο προκρίθηκε στον τελικό, όπου ήρθε στην 9η θέση με 173 βαθμούς.
Η Αυστραλία συμμετείχε ξανά το 2018 επιλέγοντας την Τζέσικα Μάουμποϊ να εκπροσωπήσει τη χώρα. Η Αυστραλιανή κριτική επιτροπή του 2018 περιελάμβανε τους Ρίτσαρντ Γουίλκινς (πρόεδρος), Ζάν Ρόουε, Τζόρνταν Ρασκόπουλος, L-FRESH the Lion και Μίλι Μίλγκειτ. Αν και αυτό συνέχισε την επιτυχημένη συμμετοχή της Αυστραλίας στον τελικό (ένα ρεκόρ που τώρα μοιράζεται μόνο με την Ουκρανία), ήταν η πρώτη φορά που δεν τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα, καταλήγοντας στην εικοστή θέση με 99 βαθμούς από την τηλεψηφοφορία (η πρώτη φορά που η Αυστραλία τερμάτισε τελευταία στην τηλεψηφοφορία).
Ανακοινώθηκε ότι για πρώτη φορά , το 2019 η κρατική τηλεόραση της Αυστραλίας θα παρέχει στους Αυστραλούς τη δυνατότητα να επιλέξουν οι ίδιοι τον εκπρόσωπο τους στη Eurovision. Το Eurovision - Australia Decides , ο αυστραλιανός εθνικός τελικός , διεξήχθη στις 9 Φεβρουαρίου 2019, με το τελικό αποτέλεσμα να κρίνεται 50% από τη ψήφο του κοινού και 50% να κρίνεται από τις ψήφους της κριτικής επιτροπής για να βγάλουν τον τελικό εκπρόσωπο της χώρας στο Τελ Αβίβ. Το Eurovision: Australia Decides έλαβε χώρα στην Χρυσή Ακτή του Κουίνσλαντ και παρουσιάστηκε από τους Μιφ Γουόρχερστ και Τζόελ Κρίζι.
Το τραγούδι της Κέιτ Μίλλερ-Χάιντκι που επιλέχθηκε να συμμετάσχει στο διαγωνισμό , με τίτλο "Zero Gravity" προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό και κατέλαβε την 9η θέση.
Ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Αυστραλίας, SBS, προχώρησε για άλλη μία φορά στην διεξαγωγή του εθνικού τελικού Eurovision - Australia Decides για την αναζήτηση του εκπροσώπου της. Στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020 στην Χρυσή Ακτή του Κουίνσλαντ, νικήτρια αναδείχθηκε η Montaigne με το τραγούδι "Don't Break Me"Australia Decided! It’s Montaigne to Rotterdam. Ωστόσο, ο διαγωνισμός του 2020 ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού στην Ευρώπη.
Την 1η Απριλίου 2020, η τηλεόραση της Αυστραλίας ανακοίνωσε πως η Montaigne θα εκπροσωπήσει την χώρα το 2021 μέσω εσωτερικής επιλογής και ύστερα από την ακύρωση του διαγωνισμού, ματαιώνοντας για αυτή την φορά το Eurovision - Australia Decides. Για πρώτη φορά μετά το ντεμπούτο της το 2015, η Αυστραλία αποτυγχάνει να προκριθεί στον τελικό, τερματίζοντας 14η στον πρώτο ημιτελικό με 28 βαθμούς.
Το Eurovision – Australia Decides θα επιστρέψει για να επιλέξει την Αυστραλιανή συμμετοχή για το διαγωνισμό του 2022. Η συμμετοχή της Αυστραλίας στο διαγωνισμό επιβεβαιώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση και το SBS μέχρι το 2023. Το σόου διεξήχθη στις 26 Φεβρουαρίου και κερδήθηκε από τον Σέλντον Ράιλι με το τραγούδι "Not the Same". Στο διαγωνισμό στο Τορίνο, η Αυστραλία τερμάτισε στη 15η θέση του τελικού με 125 βαθμούς, αφού τερμάτισε στη δεύτερη θέση του δεύτερου ημιτελικού με 243 βαθμούς.
Για τον διαγωνισμό του 2023, το SBS επέλεξε εσωτερικά τους Voyager, οι οποίοι είχαν τερματίσει δεύτεροι στο Eurovision – Australia Decides'' την προηγούμενη χρονιά, για να εκπροσωπήσουν τη χώρα με το τραγούδι "Promise". Προκρίθηκαν στον τελικό, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στις 13 Μαΐου, και τερμάτισαν στην 9η γενική θέση με 151 βαθμούς.
Συμμετοχές
Ιστορικό ψηφοφορίας
Ανεπίσημη βαθμολογία
Από το μέχρι το , ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Αυστραλίας (SBS) είχε συγκεντρώσει κάποια αποτελέσματα από την Αυστραλιανή ψηφοφορία, που βέβαια δεν επηρεάζουν την πραγματικότητα γιατί η χώρα δεν είχε ψηφίσει ποτέ, καθώς επίσης δεν επιτρεπόταν να συμμετάσχει. Έχουν ως εξής:
Επίσημη βαθμολογία
Από το ως το , το ιστορικό ψηφοφορίας της Αυστραλίας έχει ως εξής.
Βραβεία
Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν
Οι μεγάλες βαθμολογίες που έδωσε η Αυστραλία
Στους τελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Στους ημιτελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Σχετική συμμετοχή
Αρχηγοί αποστολών
Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμών
Άλμπουμ
Δείτε επίσης
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2015
Σημειώσεις και παραπομπές
Σημειώσεις
Παραπομπές
Επιπλέον ιστοσελίδες
Συμμετοχές χωρών στην Eurovision
Μουσική στην Αυστραλία
|
447567
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%B6%CE%BF%CE%BD
|
Ντέτζον
|
Η πόλη Ντέτζον (Κορεάτικα: [tɛdʑʌn], 대전, 大田, λατ. Daejeon) είναι η πέμπτη σε πληθυσμό πόλη της Νότιας Κορέας, μετά τη Σεούλ (πρωτεύουσα), το Μπούσαν, το Ίντσον, και το Ντέγκου. Το 2010 είχε πληθυσμό 1,5 εκατομμυρίων. Απέχει 50 λεπτά της ώρας από την Σεούλ με τραίνο υψηλής ταχύτητας. Πρόκειται για περιοχή υψηλής τεχνολογίας και έχει εκεί βρίσκονται δεκαοκτώ πανεπιστήμια.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Νότιας Κορέας
|
730952
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%20%CE%9C%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%B9
|
Μάρκο Μπιτσάρρι
|
Ο Μάρκο Μπιζάρρι (Marco Bizzarri), γεννημένος στις 19 Αυγούστου 1962 στο Reggio Emilia της Ιταλίας, είναι Ιταλός στέλεχος επιχείρησης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Gucci από τον Ιανουάριο του 2015. Προηγουμένως διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του οίκου Stella McCartney (2005-2009), του οίκου Bottega Veneta (2009-2014), και εντάχθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της Kering το 2012.
Βιογραφία
Πρώιμη σταδιοδρομία
Ο Μάρκο Μπιζάρι ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σύμβουλος της εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβουλευτικών υπηρεσιών Accenture το 1986. Το 1993 έγινε μέλος του ομίλου Mandarina Duck με βάση τη Μπολόνια και αργότερα έγινε διευθύνων σύμβουλος του ομίλου. Το 2004 έγινε γενικός διευθυντής της εταιρίας σχεδιαστών Marithé et François Girbaud.
Διευθύνων σύμβουλος της Kering
Το 2005 ο Μπιζάρι διορίστηκε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Stella McCartney. Υπό τη διοίκησή του, η εταιρεία είχε για πρώτη φορά κέρδος το 2007. Ανέπτυξε μια μάρκα προσανατολισμένη στον τρόπο ζωής και οδήγησε τη διεθνή της ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος ενός καταστήματος στην Ιαπωνία το 2008.
Τον Ιανουάριο του 2009 ο Μπιζάρι έγινε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Bottega Veneta . Εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, άλλαξε γρήγορα τη διανομή της μάρκας για να την επανατοποθετήσει στην Ευρώπη, και εργάστηκε σε μια λιγότερο συντηρητική αγορά, ανακουφίζοντας έτσι το οικονομικό άγχος και ενεργοποιώντας νέες επενδύσεις. Σε 4 χρόνια, παράλληλα με τον δημιουργικό σκηνοθέτη Tomas Maier, ο Marco Bizzarri διατήρησε την άκρη της Bottega Veneta για την ιταλική δερμάτινη χειροτεχνία, οδήγησε την ανάπτυξη στην Ασία, άνοιξε ένα κατάστημα ναυαρχίδων στο Μιλάνο, νέο φιλικό προς το περιβάλλον με έδρα στη Βιτσέντσα . Το 2012, οι πωλήσεις της Bottega Veneta έφτασαν τα $ 1 δισεκατομμύριο.
Το 2012 ο Μπιζάρι έγινε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Kering. Τον Απρίλιο του 2014 ο Μπιζάρι διορίστηκε διευθύνων σύμβουλος του τμήματος Couture and Leather Goods που δημιουργήθηκε πρόσφατα από την Kering, εποπτεύοντας άμεσα τις περισσότερες μάρκες πολυτελείας της Kering.
Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Gucci
Τον Δεκέμβριο του 2014 η Kering όρισε τον Marco Bizzarri Πρόεδρο και Διευθύνων Σύμβουλο της κορυφαίας μάρκας πολυτελείας Gucci . Η πρώτη του κίνηση ήταν να ονομάσει ένα 12χρονο μέλος της δημιουργικής ομάδας της Gucci, τον Αλεσσάντρο Μικέλε, δημιουργικό διευθυντή, ο οποίος κατάφερε να ανανεώσει με επιτυχία τη δημοτικότητα της μάρκας με «geek chic» στηρίγματα. Και να παραδώσει ένα ολόκληρο προτζεκτ για μια παρουσίασει μόδας μέσα σε μια εβδομάδα Ο Μάρκο Μπιζάρι σταμάτησε την πολιτική σήμανσης της μάρκας, ευνόησε τις συλλογές μεταξύ των δύο φύλων και τις ενοποιημένες επιδείξεις μόδας και απαγόρευσε τη χρήση γούνας από τη μάρκα. Η Gucci ενίσχυσε επίσης την ψηφιακή της στρατηγική για να αυξήσει την πελατειακή της βάση στα κοινωνικά δίκτυα.
Υπό τη θητεία του Μάρκο Μπιζάρι οι ετήσιες πωλήσεις της Gucci αυξήθηκαν από 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ το 2015 σε 9,6 δισεκατομμύρια ευρώ το 2019.
Βραβεία
2020: Ο καλύτερος ντυμένος άντρας της GQ της Ιταλίας
2018, 2017, 2016: International Business Leader στα Fashion Awards
2017: Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία)
2017: WWD Edward Nardoza Τιμή για CEO Creative Leadership
2017 : Οι περισσότεροι δημιουργικοί άνθρωποι στην επιχείρηση από την Fast Company
2015: Βραβείο ανθρωπιστικής της χρονιάς από την Ένωση Ηνωμένων Εθνών
Δείτε επίσης
Gucci
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη βιογραφία
Βιογραφία στο BOF
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
Ιταλοί επιχειρηματίες
|
647555
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CF%89%CF%84%CF%83%CF%8C%CF%82
|
Γιώργος Κωτσός
|
Ο Γιώργος Κωτσός (Αργιθέα, 2 Ιουνίου 1964) είναι Έλληνας πολιτικός, εκλεγμένος βουλευτής Καρδίτσας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αργιθέα Καρδίτσας το 1964. Σπούδασε στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και έχει ασχοληθεί επίσης με την δημοσιογραφία, έχοντας συνεργαστεί με επαρχιακές εφημερίδες, και ιστοσελίδες για δέκα χρόνια.
Ασχολείται με την πολιτική από το 1994, όταν και εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος της Καρδίτσας. Το 1998 εξελέγη δήμαρχος Αργιθέας και το 2003 εξελέγη δήμαρχος Μουζακίου. Επανεξελέγη τρεις φορές και παρέμεινε δήμαρχος μέχρι και το 2019. Είναι επίσης διαιτητής ποδοσφαίρου, χειροσφαίρισης και κριτής στίβου.
Το 2019 στις εθνικές εκλογές εξελέγη -για πρώτη φορά- βουλευτής ν. Καρδίτσας με τη Νέα Δημοκρατία, συγκεντρώνοντας 14.508 σταυρούς. Το 2023 είναι επίσης υποψήφιος για βουλευτής με την ΝΔ.
Είναι νυμφευμένος με την Σπυριδούλα Πούλιου και έχουν αποκτήσει δύο τέκνα, την Χρυσούλα και την Κωνσταντίνα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προσωπική ιστοσελίδα του Γιώργου Κωτσού
Βουλευτές Καρδίτσας
Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία
|
671641
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%95%CE%BB%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CF%84
|
Επαρχία Ελ Μπαγιάντ
|
Το Ελ Μπαγιάντ () είναι επαρχία (βιλάγια) στην Αλγερία. Έλαβε το όνομά της από την πρωτεύουσα Ελ Μπαγιάντ. Περιβάλλεται από βουνά στα νότια, βόρεια και βορειοανατολικά της επαρχίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2008 έχει 228.624 κατοίκους, ενώ καλύπτει έκταση 78.870 χλμ².
Διοικητική διαίρεση
Η επαρχία διαιρείται σε 8 διαμερίσματα (νταΐρες) τα οποία χωρίζονται περαιτέρω σε 22 κοινότητες ή δήμους.
Διαμερίσματα
Μπουαλέμ
Μπουγκτόμπ
Μπουσεμγκούν
Μπρεζινά
Σελαλά
Ελ Αμπιόντ Σιντί Σεΐχ
Ελ Μπαγιάντ
Ρογκασά
Κοινότητες
Αρμπαουέτ
Αΐν Ελ Οράκ
Μπουαλέμ
Μπουγκτόμπ
Μπουσεμγκούν
Μπρεζινά
Σεγκουίγκ
Σελαλά
Ελ Αμπιόντ Σιντί Σεΐχ
Ελ Μπαγιάντ
Ελ Μπνουντ
Ελ Χεϊτέρ
Ελ Μαχαρά
Γκασούλ
Κεφ Λαχμάρ
Κρακντά
Ρογκασά
Σιντί Αμέρ
Σιντί Σλιμάν
Σιντί Ταϊφούρ
Στιτέν
Τουσμουλίν
Παραπομπές
Ελ Μπαγιαντ
|
104002
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1
|
Νετάνια
|
Η Νετάνια (στα Εβραϊκά נְתַנְיָה) είναι πόλη του κεντρικού Ισραήλ, στις ακτές της Μεσογείου, 30 χλμ. βόρεια του Τελ Αβίβ και 56 χλμ. νότια της Χάιφα. Με 14 χιλιόμετρα ακτών θεωρείται η κατ’εξοχήν τουριστική πόλη της χώρας, ιδιαίτερα δημοφιλής στους Γάλλους αλλά και Ρώσους. Έχει 183.200 κατοίκους, με προβλέψεις για 350.000 το 2020, πολλοί από τους οποίους είναι μετανάστες από αγγλόφωνες χώρες. Δήμαρχος η Miriam Feirberg.
Οικονομία
Η Νετάνια είναι γνωστή ως την πόλη όπου άνοιξε το πρώτο κατάστημα ΙΚΕΑ στο Ισραήλ. Διαθέτει τέσσερα βιομηχανικά πάρκα με εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και κινητής τηλεφωνίας. Άλλος σημαντικός τομέας είναι ο τουρισμός.
Αδελφοποιήσεις
Η Νετάνια έχει αδελφοποιηθεί με τις ακόλουθες πόλεις:
Ντόρτμουντ
Γκίσεν
Κόμο
Νίκαια (Γαλλία)
Σταβάνγκερ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος της Νετάνιας
Πόλεις του Ισραήλ
|
300657
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B5%CE%B6%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Πολυχρόνης Βεζυρίδης
|
Ο Πολυχρόνης Βεζυρίδης είναι Έλληνας τερματοφύλακας και αποτελεί έναν από τους πιο σταθερούς τερματοφύλακες των ελληνικών γηπέδων, με "γεμάτες" χρονιές από τη σεζόν 1996-97. Γεννήθηκε στη Γερμανία στις 30 Νοεμβρίου 1974 και κατάγεται από τη Δράμα.
Σταδιοδρομία
Ξεκίνημα
Ο Πολυχρόνης από μικρός έδειχνε ιδιαίτερο ζήλο και έφεση στο ποδόσφαιρο, δίνοντας δείγματα γραφής για το τι θα ακολουθούσε.Στα 7 του χρόνια ξεκίνησε να παίζει στην Γερμανική ομάδα Britannia Solingen,στην ηλικία των 13 έπαιξε στην μεγαλύτερη ομάδα της πόλης στην Union Solingen.Στα 15 του,του έκαναν πρόταση απο την Εθνική παίδων Γερμανίας αλλά δεν δέχτηκε λόγω του Γερμανικού Διαβατηρίου.Πήρε μεταγραφή στις εφηβικές ομάδες της 1.fc.koeln όπου έπαιξε δύο χρόνια και αργότερα για ένα χρόνο στις εφηβικές της Borussia Moenchenglandbach. Συμμετείχε απο μικρός στις μικτές ομάδες της πόλης και αργότερα στην μικτή Rinanias-Wesfalias.
Δόξα Δράμας
Το 1993 ξεκινάει την καριέρα του στην Ελλάδα απο την Δόξα Δράμας.Την ίδια χρονιά χτυπά την πόρτα της Δόξας το ΠΑΓΓΑΙΟ 90 και ο Πολυχρόνης ντύνεται στα ερυθρόλευκα με την μορφή δανεισμού.Το 1994 επιστρέφει στην Δόξα Δράμας όπου μετράει 52 συμμετοχές για 4 σεζόν.
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Λήμματα που χρειάζονται παραπομπές
Λήμματα που χρειάζονται παραπομπές από 03/2013
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Κέρκυρας
Ποδοσφαιριστές Αθηναϊκού
Ποδοσφαιριστές Δόξας Δράμας
Ποδοσφαιριστές Εθνικού Πειραιώς
Ποδοσφαιριστές ΟΦΗ
Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Βόλου
Ποδοσφαιριστές Πανσερραϊκού
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Φούτμπολ Λιγκ (Ελλάδα)
Ποδοσφαιριστές Γ΄ Εθνικής Ελλάδας
Τερματοφύλακες ποδοσφαιριστές
|
191543
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF
|
Λατομείο
|
Το λατομείο αποτελεί εκσκαφή ή σύστημα εκσκαφών που πραγματοποιείται με σκοπό τη λήψη λατομικών ορυκτών (είτε στη φυσική τους κατάσταση είτε σε κατάσταση διάλυσης ή εναιώρησης) ή προϊόντα λατομικών ορυκτών, και δεν είναι ούτε μεταλλείο ούτε φρέαρ ή γεώτρηση ή συνδυασμός των δύο.
Από νομική άποψη λατομικοί χώροι ή λατομεία είναι οι ενιαίοι χώροι από όπου εξορύσσονται τα λατομικά ορυκτά και στους οποίους έχουν χορηγηθεί και βρίσκονται σε ισχύ οι προβλεπόμενες από την κείμενη νομοθεσία :
α) εγκρίσεις διενέργειας ερευνητικών εργασιών που αφορούν λατομικά ορυκτά ή
β) άδειες εκμετάλλευσης λατομικών ορυκτών.
Ως δημόσια λατομεία νοούνται οι λατομικοί χώροι επί δημοσίων εκτάσεων ενώ ιδιωτικά ή δημοτικά λατομεία νοούνται οι λατομικοί χώροι επί ιδιωτικών ή δημοτικών εκτάσεων αντίστοιχα.
Λατομικές περιοχές είναι οι εκτάσεις εντός των οποίων χωροθετούνται ένας ή περισσότεροι λατομικοί χώροι εκμετάλλευσης αδρανών υλικών και οι οποίες κρίνονται κατάλληλες τόσο ως προς την ποιότητα των πετρωμάτων όσο και ως προς τις επιπτώσεις της αναπτυσσόμενης εντός αυτών λατομικής δραστηριότητας στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον.
Στην έννοια των λατομικών περιοχών περιλαμβάνονται και οι θέσεις συγκέντρωσης λατομικών επιχειρήσεων αδρανών υλικών του ν. 1515/1985 (ΦΕΚ 18 Α’) για την ευρύτερη περιοχή της Αθήνας.
Η λειτουργία των λατομείων διέπεται από τον Κανονισμό Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ).
Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα ενός λατομείου είναι δυνατόν να ελεγχθεί κι αυτό σχετίζεται με τον αποτελεσματικό σχεδιασμό, την ασφαλή λειτουργία, την διαχείριση των εξορυκτικών αποβλήτων και την περαιτέρω αποκατάστασή του.
Μέθοδοι εξόρυξης σε λατομεία
Η μέθοδος της επιφανειακής εκμετάλλευσης με βαθμίδες ανοιχτού τύπου είναι η πλέον χρησιμοποιούμενη μέθοδος εκμετάλλευσης σε λατομεία. Η μέθοδος εφαρμόζεται κυρίως σε μάρμαρα και αδρανή υλικά αλλά και σε μεταλλεία, στις περιπτώσεις που δεν επιλέγεται η υπόγεια εκμετάλλευση είτε άλλου είδους επιφανειακή εκμετάλλευση,όπως π.χ. με κλειστές βαθμίδες (conical pit) ή εκμετάλλευση κατά λωρίδες (Strip mining).
Η μορφή της ανοικτής εκσκαφής αλλά και η εφαρμοζόμενη μέθοδος πρέπει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε γεωμορφολογικές συνθήκες και τα χαρακτηριστικά του κοιτάσματος με γνώμονα την ασφαλή και ορθολογική εκμετάλλευση των εξορυκτικών εργασιών.
Τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των εκσκαφών π.χ. το ύψος των μετώπων (bench height), το πλάτος (bench width) και η κλίση της κάθε βαθμίδας (bench slope angle), η κλίση και η τελική μέγιστη επιτρεπόμενη κλίση του πρανούς (overall slope angle) κ.α., καθορίζονται στους Κανονισμούς Λατομικών Εργασιών. Ο Ελληνικός Κανονισμός Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ) ρυθμίζει τα τα θέματα της ασφάλειας των επιφανειακών εκσκαφών, στα άρθρα 82-88[6].
Η εξόρυξη γίνεται με χρήση εκρηκτικών υλών για τις εκμεταλλεύσεις αδρανών υλικών ή βιομηχανικών ορυκτών που απαντούν σε σκληρούς σχηματισμούς, ενώ η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μαρμάρου πραγματοποιείται σχεδόν αποκλειστικά με μηχανική εξόρυξη (κυρίως με τη χρήση συρματοκοπής).
Η τεχνολογία των εκρηκτικών υλών έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε σε συνδυασμό με τις προσπάθειες της μεταλλευτικής βιομηχανίας, των κατασκευαστών καθώς και της πολιτείας, έχει βελτιωθεί σημαντικά το επίπεδο ασφάλειας στους εξορυκτικούς χώρους, τουλάχιστον όσο αφορά τη χρήση τους.
Το νομοθετικό Πλαίσιο για τις Εκρηκτικές Υλες
Η υπόγεια εκμετάλλευση εφαρμόζεται σπάνια σε λατομεία, κυρίως λατομεία μαρμάρων και επιβάλλεται είτε για λόγους οικονομοτεχνικούς είτε για περιβαλλοντικούς λόγους.
Λατομεία μαρμάρων και βιομηχανικών ορυκτών
Η εκμετάλλευση λατομείων μαρμάρων πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο με επιφανειακές εκμεταλλεύσεις, στις οποίες γίνεται απόσπαση των μαρμάρων από το μητρικό πέτρωμα με χρήση συρματοκοπής ή άλλου ειδικού εξοπλισμού (όχι χρήση εκρηκτικών υλών). Επίσης είναι δυνατή και η υπόγεια εκμετάλλευση.
Οι υπαίθριες εκμεταλλεύσεις πραγματοποιούνται με τη μέθοδο των ορθών βαθμίδων, με ύψος και πλάτος που καθορίζονται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ασφάλεια και η ορθολογική εκμετάλλευση. Το πρώτο στάδιο είναι η οριοθέτηση του προς εκμετάλλευση τμήματος του κοιτάσματος και η επιλογή της θέσεως, από όπου θα γίνει η προσπέλασή του και η εκκίνηση της εξόρυξης. Στην συνέχεια ακολουθεί η εξόρυξη συνήθως με χρήση συστήματος συρματοκοπής για την αποκοπή των «πάγκων» μεγάλων διαστάσεων από το μητρικό πέτρωμα.Την εξόρυξη, ακολουθεί ο τεμαχισμός των ογκομαρμάρων σε μικρότερους όγκους και πλάκες εμπορεύσιμων διαστάσεων. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας, τα σχιστήρια μαρμάρων. τα οποία χωροθετούνται είτε μέσα στους λατομικούς χώρους είτε συνηθέστερα σε παρακείμενους χώρους.
Τα ογκομάρμαρα, δηλ. οι ορθογωνισμένοι όγκοι μαρμάρου, αποτελούν το κατεξοχήν προϊόν της εκμετάλλευσης των λατομείων μαρμάρου. Εντούτοις, στα λατομεία μαρμάρων παράγονται κι άλλα "υποπροϊόντα" : α) τα «ξοφάρια» ή «ογκοξόφαρα» β) οι οι λατύπες και γ) ένα μεγάλο ποσοστό αδρανών υλικών.Τα "υποπροϊόντα¨αυτά είναι εν δυνάμει αξιοποιήσιμα, στο βαθμό που επιτρέπεται από την σχετική νομοθεσία αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους.
Η εκμετάλλευση λατομείων βιομηχανικών ορυκτών γίνεται επίσης με την μέθοδο των των ορθών βαθμίδων. Η εξόρυξη διενεργείται είτε με τη χρήση εκρηκτικών υλών είτε συνηθέστερα με την χρήση μηχανικών μέσων, στις περιπτώσεις όπου τα κοιτάσματα είναι χαλαρά, μη συνεκτικά.
Λατομεία αδρανών υλικών
Οι εκμεταλλεύσεις λατομείων αδρανών αναπτύσσονται με την σταδιακή απόληψη του κοιτάσματος σε ανοικτές βαθμίδες, η διαμόρφωση των οποίων αρχίζει από τα υψηλότερα σημεία και χωρεί διαδοχικά στα χαμηλότερα. Ο καθορισμός του πλάτους της βαθμίδας, γίνεται με κριτήριο την ασφαλή λειτουργία του μηχανικού εξοπλισμού που απασχολείται σε αυτήν. Κατά κανόνα ορύσσονται με μια μικρή κλίση ως προς την κατακόρυφο, διατηρώντας γωνία περί τις 70-80°, ενώ στο τελικό πρανές που δημιουργείται προσδίδεται συνήθως , αν το πέτρωμα είναι συνεκτικό, τελική κλίση άνω των 60°.
Τα λατομεία αδρανών χαρακτηρίζονται από την αποκλειστική χρήση εκρηκτικών υλών και την σχεδόν μηδενική αποκάλυψη του κοιτάσματος, καθώς τις περισσότερες φορές τα στείρα υλικά είναι ελάχιστα.
Στην Ελλάδα τα λατομεία αδρανών χωροθετούνται σε ειδικές περιοχές εκμετάλλευσης, τις λατομικές περιοχές. Η ένταξη των λατομείων αδρανών σε λατομικές περιοχές αποτελεί διαχρονική πολιτική της πολιτείας για την βιώσιμη αξιοποίηση των ορυκτών πρώτων υλών στον τομέα των αδρανών/δομικών υλικών καθώς και την προστασία του περιβάλλοντος. Δυστυχώς η χωροθέτηση αυτή , παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από το 1984 (με τον Ν.1428/84 οπότε ο καθορισμός λατομικών περιοχών καθίσταται υποχρεωτικός για τη Διοίκηση), έχει καθυστερήσει σημαντικά ώστε ένα μέρος των αδρανών/δομικών υλικών να προέρχεται από μη κατάλληλους ή παράνομους χώρους λαθροεξόρυξης με αρνητικές επιδράσεις στο περιβάλλον αλλά και την οικονομία της χώρας.
Η υπόγεια εκμετάλλευση λατομείων αδρανών είναι δυνατή αλλά περιορισμένη.
Ανενεργά Λατομεία
Τα λατομεία αν μετά την διακοπή των εξορύξεων δεν αποκατασταθούν, οδηγούν σε μεγάλα Οικολογικά Αποτυπώματα, με κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία των πολιτών. Ειδικά για τον Νομό Αττικής, φορέας αποκατάστασης του περιβάλλοντος όλων των ανενεργών λατομείων είναι ο Οργανισμός Αθήνας (ΟΡΣΑ), ο οποίος αναθέτει την αποκατάσταση με σύναψη πρωτοκόλλου συνεργασίας στους φορείς εκτέλεσης των μεγάλων δημοσίων έργων της Αττικής και στον ΕΣΔΚΝΑ με την σύμπραξη του ενδιαφερόμενου ΟΤΑ.
Η διεθνής πρακτική και τεχνογνωσία που υπάρχει σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αλλά και Παγκόσμια γενικότερα), παρέχει βιώσιμα παραδείγματα αποκατάστασης, με νέες χρήσεις, συνδυάζοντας την Αποκατάσταση του Ανενεργού Λατομείου με Νέες Καινοτόμες Χρήσεις, οι οποίες παράγουν νέες θέσεις εργασίας και συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη. Μια πρόταση αξιοποίησης των Ανενεργών Λατομείων είναι η σταδιακή μετάλλαξη τους σε θεματικά πάρκα διαφόρων χρήσεων με ιδιαίτερο βάρος στην αναψυχή–ψυχαγωγία–περιβάλλον-πολιτισμός-αθλητισμός.
Τα βασικά εργαλεία για την εφαρμογή ενός μοντέλου Αξιοποίησης και Ανάδειξης των ανενεργών Λατομείων είναι :
Η κύρωση της Σύμβασης του Ευρωπαϊκού Τοπίου
Ο Εθνικός Χωροταξικός Σχεδιασμός
Η αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας
Η διατήρηση της Βιοποικιλότητας
Ο Εναλλακτικός Τουρισμός και ιδιαίτερα η Μεταλλευτική Περιήγηση
Τα Θεματικά Πάρκα
Νομοθετικό Πλαίσιο
Με τον Ν.4512/2018 (ΦΕΚ Α' 5)(Μέρος Β: Ερευνα και Εκμετάλλευση Λατομικών Ορυκτών και άλλες διατάξεις, άρθρα 43-72) έγινε προσπάθεια ένταξης όλου του προϋφιστάμενου πλαισίου αδειόδότησης των λατομείων σε ενιαία επίκαιρη διάταξη ενώ σε συνδυασμό με τον Ν.4442/2016 (Α’ 230, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει), για την απλοποίηση της αδειοδότησης, καταργήθηκε η άδεια εκμετάλλευσης. Η άδεια αυτή αντικαταστάθηκε απο το καθεστώς έγκρισης εκμετάλλευσης (σύμβαση μίσθωσης) και σε ορισμένες περιπτώσεις απο τη "γνωστοποίηση" εκμετάλλευσης που διενεργείται ηλεκτρονικά στο πληροφοριακό σύστημα Notify Business.
Αρνητικές Επιδράσεις προς το περιβάλλον
1. Αλλοίωση του τόπου
2.Οι επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα της περιοχής
3.Ο θόρυβος και άλλες οχλήσεις κατά την εξόρυξη
4.Αέρια ρύπανση κατά τις διάφορες φάσεις εξορυκτικών εργασιών
Δείτε επίσης
Μεταλλευτική
Ορυχείο
Υπέδαφος/Λατομικά Ορυκτά
Αποκατάσταση Λατομείου
Ο χάρτης των λατομείων αδρανών στην Ελλάδα
Ο χάρτης των λατομείων μαρμάρων στην Ελλάδα
Greek National Policy for the exploitation of Mineral Resources (in SDIMI 2013 conference)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Μεταλλευτική
|
727950
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Αδόλφος Γ΄ του Σάουενμπουργκ
|
Ο Αδόλφος Γ΄, γερμ.: Adolf III von Schauenburg (19 Ιανουαρίου 1511 - 1556) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν ο εκλέκτορας-αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας από το 1547 έως το 1556.
Βιογραφία
Βαπτίστηκε στις 3 Φεβρουαρίου. Ήταν μάλλον ο πρώτος γιος του Ιακώβου Α΄ κόμη του Χόλσταϊν-Σάουενμπουργκ και της συζύγου του Mαρίας του Νάσσαου, κόρης του Ιωάννης Ε΄ κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ.
Αν και ήταν ο πρώτος γιος, ο Αδόλφος προορίστηκε για μία σταδιοδρομία στην Εκκλησία από νεαρή ηλικία. Από το 1522 σπούδασε στο Λόιφεν. Έγινε ιερέας (canon) του καθεδρικού ναού της Λιέγης στις 2 Σεπτεμβρίου 1528 και στη συνέχεια κοσμήτορας του καθεδρικού ναού στις 30 Μαΐου 1533. Το 1529 έγινε επίσης ιερέας (canon) του καθεδρικού ναού του Μάιντς και στις 23 Δεκεμβρίου 1529 του καθεδρικού ναού της Κολωνίας. Έγινε πρύτανης της βασιλικής του Αγ. Γκέρεον και στη συνέχεια ο κοσμήτοράς της το 1533.
Με το τέλος του πατέρα του το 1531, ο Aδόλφος επέστρεψε στο Σάουμμπουργκ για να γίνει κηδεμόνας των μικρότερων αδελφών του. Συμμετείχε στη διακυβέρνηση του Σάουμμπουργκ μέχρι το 1544.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1530, ο αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας Χέρμαν του Βηντ γινόταν όλο και πιο συμπαθής προς την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Για να προσπαθήσει να περιορίσει την επιρροή του αρχιεπισκόπου, στις 17 Δεκεμβρίου 1533 ο Σύλλογος του καθεδρικού ναού της Κολωνίας εξέλεξε τον Αδόλφο να είναι ο βοηθός επίσκοπος της Κολωνίας. Επρόκειτο να είναι το συντηρητικό αντίβαρο στις προσπάθειες του Χέρμαν για μεταρρυθμίσεις.
Στις 3 Ιουνίου 1543 ο πάπας Παύλος Γ΄ έγραψε στον Αδόλφο ενθαρρύνοντάς τον να επαγρυπνεί στις προσπάθειές του εναντίον του αρχιεπισκόπου Κολωνίας. Ο πάπας αφόρισε τον Χέρμαν στις 3 Ιουλίου 1546, διορίζοντας τον Αδόλφο ως διαχειριστή της αρχιεπισκοπής στη θέση του. Πράγματι ο Σύλλογος του καθεδρικού ναού εξέλεξε τον Αδόλφο ως αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας στις 24 Ιανουαρίου 1547. Χειροτονήθηκε ως ιερέας από τον επίσκοπο Ιωάννη Νόπελ στις 3 Μαΐου 1547.
Το πρώτο καθήκον του Αδόλφου ήταν να ανακαλέσει τις μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν από τον προκάτοχό του. Ο Χέρμαν είχε εγκαταστήσει τον Μάρτιν Μπούσερ, αλλά ο Aδόλφος απαγόρευσε τώρα το προτεσταντικό κήρυγμα σε όλη την αρχιεπισκοπή. Συνοδευόμενος από τον Έμπερχαρντ Μπίλικ, επαρχιακό επιθεωρητή των Καρμηλιτών, ο Aδόλφος παρακολούθησε τη Συνέλευση (Dieta) του Άουγκσμπουργκ το 1547–48. Ορίστηκε επίσκοπος στις 8 Απριλίου 1548, παρουσία του πάπα Παύλου Γ΄ και του αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄ των Αψβούργων. Παρευρέθηκε στη σύνοδο του Συμβουλίου του Tρέντο το 1551, συνοδευόμενος από τον Μπίλικ και τον Γιόχαν Γκρόπερ.
Ο Aδόλφος απεβίωσε στο Μπρυχλ στις 20 Σεπτεμβρίου 1556. Ο Κορνέλις Φλόρις ντε Βρηντ δημιούργησε συμμετρικούς τάφους για τον Aδόλφο και τον μικρότερο αδερφό του Aντώνιο του Σάουενμπουργκ (απεβ. 1558) στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας. Αρχικά ευρίσκοντο στη χορωδία, έπειτα μεταφέρθηκαν στα ακτινωτά παρεκκλήσια του ιερού το 1863.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Norbert Trippen, Geschichte des Erzbistums Köln (Κολωνία, 2008)
Robert Haass, "Adolf III", στο Neue Deutsche Biographie, τομ. 1 (Βερολίνο: Duncker & Humblot, 1953), σελ. 83f.
Παραπομπές
Οίκος του Σάουμμπουργκ
|
495128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Telltale%20Games
|
Telltale Games
|
Η Telltale, Incorporated, υπό την εμπορική επωνυμία Telltale Games, είναι ανεξάρτητο αμερικάνικο στούντιο ανάπτυξης και έκδοσης βιντεοπαιχνιδιών, που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2004 και βρίσκεται στο Σαν Ραφαέλ της Καλιφόρνια. Το στούντιο περιλαμβάνει σχεδιαστές πρώην εργαζόμενους της LucasArts. Το επιχειρηματικό του μοντέλο περιστρέφεται γύρω από τα παιχνίδια σε επεισόδια και την ψηφιακή διανομή, και είναι γνωστότερο για διάφορες σειρές βιντεοπαιχνιδιών περιπέτειας, βασισμένα σε δημοφιλή franchises. Μέχρι το 2015, το στούντιο απασχολούσε 240 εργαζόμενους.
Βιντεοπαιχνίδια
Ανάπτυξη
Έκδοση
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Εταιρείες ανάπτυξης βιντεοπαιχνιδιών
|
772167
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B9%20%CE%9F%27%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%81
|
Φλάνερι Ο'Κόνορ
|
Η Φλάνερι Ο'Κόνορ ή Φλάννερυ Ο'Κόννορ (αγγλικά: Mary Flannery O'Connor· Σαβάνα, Γεωργία, ΗΠΑ, 25 Μαρτίου 1925 – 3 Αυγούστου 1964, Μίλετζβιλ, Γεωργία, ΗΠΑ) ήταν Αμερικανίδα πεζογράφος, γνωστή για τα βίαια («γοτθικά») μυθιστορήματα και διηγήματά της, καθώς και για την προσήλωσή της στην καθολική πίστη.
Βιογραφία
Η Φλάνερι Ο'Κόνορ γεννήθηκε στη Σαβάνα των ΗΠΑ το 1925 και ήταν το μοναχοπαίδι του Έντουαρντ Φράνσις Ο'Κόνορ και της Ρετζίνα Κλάιν. Οι γονείς της ήταν ιρλανδικής καταγωγής. Ο πατέρας της ήταν επιτυχημένος κτηματομεσίτης και εργολάβος, αλλά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης μετά το κραχ του 1929, αναγκάστηκε να κλείσει τις επιχειρήσεις του και να εργαστεί ως υπάλληλος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ. Το 1937 διαγνώστηκε ότι έπασχε από ερυθηματώδη λύκο, που τον οδήγησε τελικά στον θάνατο στην ηλικία των 45 ετών.
Τον Μάρτιο του 1938, η οικογένεια Ο'Κόνορ μετακόμισε από τη Σαβάνα στην Ατλάντα και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς στο Μίλετζβιλ της Γεωργίας. Μετά το γυμνάσιο, και ενώ στο μεταξύ ο πατέρας της είχε πεθάνει, η Ο'Κόνορ σπούδασε κοινωνιολογία και Αγγλικά στο Κολέγιο της Γεωργίας για Γυναίκες από το 1942 μέχρι το 1945. Συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο της Άιοβα, από όπου άρχισε να γράφει και να δημοσιεύει τα πρώτα της διηγήματα. Την 1η Ιουνίου 1947 έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα Master of Fine Arts από το Πανεπιστήμιο της Άιοβας.
Το καλοκαίρι του 1948 δέχθηκε πρόσκληση από το Ίδρυμα Γιάντοου να εγκατασταθεί στην κοινότητα καλλιτεχνών του Ιδρύματος στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, και να καταπιαστεί με το γράψιμο. Στην κοινότητα αυτή έμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1949, και κατόπιν έφυγε για την πόλη της Νέας Υόρκης αναζητώντας πάλι έναν κατάλληλο χώρο για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Στη Νέα Υόρκη, υπέγραψε συμβόλαιο με εκδότη για τη δημοσίευση του πρώτου μυθιστορήματός της, το οποίο είχε αρχίσει να γράφει ήδη από το καλοκαίρι του 1947. Επίσης στη Νέα Υόρκη γνώρισε το ζεύγος Ρόμπερτ και Σάλι Φιτζέραλντ, με τους οποίους συνδέθηκε με στενή φιλία. Από τον Σεπτέμβριο του 1949 μέχρι το τέλος του 1950, έζησε στη νοικιασμένη σοφίτα στο σπίτι των Φιτζέραλντ στο Ρίτζφιλντ του Κονέκτικατ, ενώ συνέχισε να εργάζεται στο πρώτο της μυθιστόρημα.
Στα τέλη του 1950, η Ο'Κόνορ άρχισε να υποφέρει από έντονους πόνους στα χέρια και στις αρθρώσεις και αναγκάσθηκε να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι γιατροί διέγνωσαν πως έπασχε από ανίατο ερυθηματώδη λύκο. Την άνοιξη του 1951 βγήκε από το νοσοκομείο και επέστρεψε στην Γεωργία. Με εξαίρεση μερικά ταξίδια για θεραπείες και διαλέξεις, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της παρέα με τη μητέρα της στο Μίλετζβιλ της Γεωργίας, στη μεγάλη φάρμα «Ανδαλουσία» που η μητέρα της είχε κληρονομήσει από κάποιον θείο της. Συνέχισε ωστόσο πάντα να γράφει. Εκτός από το γράψιμο, αγαπημένες της ασχολίες ήταν επίσης να ζωγραφίζει και να εκτρέφει οικόσιτα πτηνά: κότες, πάπιες, χήνες, κύκνους και κυρίως παγώνια.
Επί έναν χρόνο η μητέρα της τής έκρυβε πως έπασχε από ερυθηματώδη λύκο. Η συγγραφέας το έμαθε το καλοκαίρι του 1952, αλλά φαίνεται να δέχθηκε την είδηση με παραδειγματικό θάρρος. Με τον καιρό, η υγεία της επιδεινώθηκε και από το φθινόπωρο του 1955 αναγκάσθηκε να περπατά με πατερίτσες για να περιοριστεί η φθορά στα οστά της. Την άνοιξη του 1958 ταξίδεψε με τη μητέρα της στην Ευρώπη. Μέσα σε 17 ημέρες, επισκέφθηκαν την Ιρλανδία, το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Λούρδη (όπου έκανε λουτρό στα νερά της ιαματικής πηγής), τη Ρώμη (όπου συνάντησε το ζεύγος Φιτζέραλντ και έλαβε την ευλογία του Πάπα Πίου ΙΒ΄), και τη Λισαβώνα.
Τον Φεβρουάριο του 1964, η Ο'Κόνορ υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ινομυωματώδη όγκου. Η αφαίρεση του όγκου ήταν επιτυχής, αλλά προκάλεσε έξαρση του ερυθηματώδους λύκου. Νοσηλεύθηκε επανειλημμένα στο νοσοκομείο με κορτιζόνη, αντιβιοτικά και μεταγγίσεις αίματος, ενώ η κατάστασή της συνεχώς χειροτέρευε. Στο τέλος Ιουλίου εισήχθη ξανά στο νοσοκομείο της Μίλετζβιλ. Στις 2 Αυγούστου 1964 έπεσε σε κώμα και πέθανε την επομένη από νεφρική ανεπάρκεια.
Έργο
Στον σύντομο βίο της, η Φλάνερι Ο'Κόνορ έγραψε δύο μυθιστορήματα: Σοφό αίμα (Wise Blood, 1952), Και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν (The Violent Bear Ιt Away, 1960). Ενόσω ζούσε, δημοσίευσε και μία συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο Σπάνιο να σου τύχει καλός άνθρωπος (A Good Man Is Hard to Find and Other Stories, 1955).
Μετά τον θάνατό της, κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Οτιδήποτε σηκώνεται πρέπει να συγκλίνει (Everything That Rises Must Converge, 1965) και ένας τόμος με όλα τα διηγήματά της (The Complete Stories, 1971). Επίσης μετά τον θάνατό της κυκλοφόρησαν σε ξεχωριστές εκδόσεις ορισμένα δοκίμιά της (Mystery and Manners, 1969), η αλληλογραφία της με διάφορα πρόσωπα (The Habit of Being: Letters of Flannery O'Connor, 1979), λογοτεχνικές κριτικές της (The Presence of Grace and Other Book Reviews, 1983), σκίτσα της (Flannery O'Connor: The Cartoons, 2012), όπως επίσης και ένα ημερολόγιο με προσευχές που έγραφε όταν ήταν περίπου 20 ετών (A Prayer Journal, 2013).
Κριτική για τα πεζά έργα της
Το έργο της Ο'Κόνορ ανήκει τυπικά στη λογοτεχνία του Αμερικανικού Νότου. Η ίδια είχε παραδεχθεί πως τα αγαπημένα της αναγνώσματα — και οι επιρροές της — ήταν τα πεζά των Χένρι Τζέιμς, Τζόζεφ Κόνραντ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Γουίλιαμ Φώκνερ, Ναθάνιελ Γουέστ, και κυρίως τα διηγήματα του Ναθάνιελ Χόθορν. Από μη αγγλόφωνους συγγραφείς, η Ο'Κόνορ ξεχώριζε τους Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Νικολάι Γκόγκολ και Φρανσουά Μωριάκ. Επίσης επίδραση στο έργο της είχαν πιθανότατα οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές σκέψεις του Πιερ Τεγιάρ ντε Σαρντέν.
Οι Αμερικανοί κριτικοί είδαν αρχικά τα έργα της Ο'Κόνορ ως επιπλέον δείγματα της λογοτεχνίας της παρακμής του Αμερικανικού Νότου, ως σάτιρες κατά των ευαγγελιστών φονταμενταλιστών της λεγόμενης Ζώνης της Βίβλου των ΗΠΑ ή ακόμα και ως ηθικοπλαστικά αφηγήματα. Όμως τα πεζά της Ο'Κόνορ έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από το αγγλόφωνο αναγνωστικό κοινό για την έντονη ζωντάνια της γραφής και για τον ειλικρινή και λυτρωτικό χαρακτήρα τους.
Τα πεζά της Ο'Κόνορ είναι γεμάτα από παράξενους χαρακτήρες — φτωχούς, ηλικιωμένους, δεισιδαίμονες, τρελούς, βίαιους — σαρδόνιο χιούμορ και θλιβερές καταλήξεις. Από τις ιστορίες της Ο'Κόνορ, που εκτυλίσσονται πάντα στον Αμερικανικό Νότο, δεν λείπουν τα άτομα που έχουν παγιδευτεί σε κάποια αναπηρία, και οι άνθρωποι που βλέπουν την τακτοποιημένη ζωή τους να διαλύεται από κάποιον απροσδόκητο εισβολέα. Τα θέματα της Ο'Κόνορ είναι η αλαζονεία του σύγχρονου ανθρώπου, η πτώση του και η αιώνια αναζήτηση της αλήθειας, η οποία για τη συγγραφέα είναι η χριστιανική πίστη και η Θεία Χάρη. Οι βίαιες, μακάβριες, και πολύ συμβολικές παραβολές της Ο'Κόνορ επικρίθηκαν από ορισμένους κριτικούς οι οποίοι εκτίμησαν πως η συγγραφέας περιόρισε το έργο της εξαιτίας του θρησκευτικού της ζήλου.
Δοκίμια και βιβλιοκριτικές
Η Ο'Κόνορ έγραψε περίπου 50 δοκίμια για διαλέξεις και άρθρα. Επιλεγμένα δοκίμια που δημοσιεύθηκαν το 1969 επαινέθηκαν για τις επεξηγήσεις στο μυθοπλαστικό έργο της Ο'Κόνορ και για τη γοητεία του λόγου που προσφέρουν στον αναγνώστη. Αλλά επίσης κατακρίθηκαν ως μη ισορροπημένα όσον αφορά τη θεματογραφία τους και το βάθος τους. Για παράδειγμα, ένα δοκίμιο αφορά τον «βασιλιά των πτηνὠν», το παγώνι, που ήταν μια αγαπημένη ενασχόληση της συγγραφέως, ενώ άλλα αφορούν θέματα πιο σοβαρά όπως είναι η λογοτεχνία του Αμερικανικού Νότου. Και ακόμα, η Ο'Κόνορ έχει επικριθεί για αυτοαναφορές στα δοκίμιά της.
Από το 1956 έως τον θάνατό της, η Ο'Κόνορ έγραψε ακόμα περίπου 120 κριτικές βιβλίων, σχεδόν όλες για δύο εκκλησιαστικές εφημερίδες της Γεωργίας. Στις κριτικές της, η Ο'Κόνορ είναι σκληρή έως «αφοριστική» και δεν διστάζει να κατατάξει κάποια έργα στην «ελαφρά Καθολική καλοκαιρινή λογοτεχνία». Η ίδια πάντως έλεγε πως δεν ήταν δυνατόν να κάνει σωστή κριτική μέσα στα στενά όρια των 200 λέξεων που της επέβαλαν οι εφημερίδες.
Επιστολές
Ιδιαίτερη θέση στο έργο της Ο'Κόνορ έχουν οι επιστολές της και οι λογοτεχνικές κριτικές της. Στην αλληλογραφία της με φίλους, συνεργάτες ή και αναγνώστες, η συγγραφέας δείχνει την ευφυή και συχνά αστεία πλευρά της. Επιπλέον, στις επιστολές της, η Ο'Κόνορ εξηγεί τη θρησκευτική της πίστη, και ερμηνεύει τους συμβολισμούς, τις πράξεις και τα κίνητρα των βασικών προσώπων των πεζών της. Πολλές από τις επιστολές της απευθύνονται σε μία μυστηριώδη αναγνώστριά της, την Μπέτι Χέστερ. Τα γράμματα της Ο'Κόνορ προς τη Χέστερ θεωρούνται εξαιρετικά δείγματα θεολογικού διαλογισμού.
Οι επιστολές της Ο'Κόνορ περιέχουν συχνά τη λέξη «νέγρος». Επιπλέον σε μερικά γράμματά της καταφέρεται εναντίον ορισμένων Αφροαμερικανών διανοουμένων της εποχής της. Όλα αυτά έδωσαν αφορμή να κατηγορηθεί, σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατό της, για ρατσισμό και να αφαιρεθεί το όνομά της από κοιτώνα του Πανεπιστημίου Λογιόλα του Μέριλαντ. Οι υπερασπιστές της μνήμης της Ο'Κόνορ αποδέχονται πως ορισμένα σχόλια της συγγραφέως απηχούν ρατσιστικές απόψεις, αλλά υποστηρίζουν επίσης πως η ίδια με τα γραπτά της αναγνώριζε τον αγώνα των Αφροαμερικανών για ισότητα.
Αναγνώριση
Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Ο'Κόνορ τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Διηγήματος Ο. Χένρι (O. Henry Award): το 1957 για το διήγημα «Γκρίνλιφ», και το 1963 για το διήγημα «Οτιδήποτε σηκώνεται πρέπει να συγκλίνει». Το 1965, έναν χρόνο μετά το θάνατό της, τιμήθηκε ξανά με το Βραβείο Διηγήματος Ο. Χένρι για το διήγημα «Αποκάλυψη» που είχε δημοσιεύσει λίγους μήνες πριν πεθάνει. Η συνολική έκδοση των διηγημάτων της τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Μυθοπλασίας των ΗΠΑ για τη χρονιά 1972.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λειτουργούν δύο ιδρύματα με το όνομα της συγγραφέως: ένα στο παιδικό της σπίτι στη Σαβάνα και ένα στο Μἰλετζβιλ, στο αγρόκτημα όπου έζησε τα τελευταία της χρόνια. Το πανεπιστήμιο Georgia College εκδίδει από το 1972 το περιοδικό Flannery O'Connor Review, στο οποίο δημοσιεύονται άρθρα σχετικά με τη ζωή και το έργο της Ο'Κόνορ. Επίσης το Πανεπιστήμιο της Γεωργίας (University of Georgia) απονέμει από το 1983 το ετήσιο Βραβείο Διηγήματος Φλάνερι Ο'Κὀνορ (Flannery O'Connor Award for Short Fiction). Το 2015, τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία (USPS) τίμησαν την Ο'Κόνορ με την κυκλοφορία γραμματοσήμου με την εικόνα της.
Ελληνικές μεταφράσεις έργων της
Στα Ελληνικά, έχουν μεταφραστεί τα βιβλία της:
Και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν, μυθιστόρημα, μτφ. Αλέξανδρος Κοτζιάς, Φέξης, Αθήνα 1965. Β΄ έκδοση Κέδρος, Αθήνα 1995. Γ΄ έκδοση, Αντίποδες, Αθήνα 2016, ISBN 9786188224261.
Σπάνιο να σου τύχει καλός άνθρωπος, διηγήματα, μτφ. Ρένα Χατχούτ, Εκδ. Γράμματα, Αθήνα 1986, ISBN 9789603290704.
Ημερολόγιο προσευχής, προσωπικές σημειώσεις, μτφ. Γιάννης Παλαβός, Αντίποδες, Αθήνα 2015, ISBN 9786188224209.
Σημειώσεις και παραπομπές
Βιβλιογραφία
Στα Ελληνικά
Σε άλλες γλώσσες
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Flannery O'Connor Review — Περιοδικό για τη ζωή και το έργο της Φλάνερι Ο'Κόνορ.
Flannery O'Connor Childhood Home — Το σπίτι-μουσείο όπου πέρασε η Ο'Κόνορ τα παιδικά της χρόνια στη Σαβάνα των ΗΠΑ.
Andalusia — Η φάρμα-μουσείο της Ο'Κόνορ στο Μίλετζβιλ των ΗΠΑ.
Αμερικανοί λογοτέχνες
|
150799
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%B5%CE%BD%20%CE%9A%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9
|
Ηράκλεια εν Κυνοσάργει
|
Τα Ηράκλεια εν Κυνοσάργει ήταν εορταστική εκδήλωση στην αρχαία Αθήνα. Διοργανώνονταν τον μήνα Μεταγειτνιώνα στην περιοχή Κυνόσαργες του δήμου Διομείας μεταξύ Λυκαβηττού και Ιλισού.
Η παράδοση της εορτής
Ο Δίομος, γιος του Κολλυτού και φίλος του ημίθεου Ηρακλή συνήθιζε να κάνει θυσία στην πατρική του εστία προς τιμή του φίλου του. Κάποια μέρα, ένας σκύλος άρπαξε το κρέας που ήταν για την θυσία και απομακρύνθηκε. Ο Δίομος τρόμαξε και πήγε στο Μαντείο για χρησμό. Ο χρησμός του είπε, στο μέρος που σταμάτησε ο σκύλος, να φτιάξει βωμό για τον Ηρακλή. Το μέρος από τότε ονομάζεται Κυνοσάργες και ο δήμος Διομείας, αφού με την κατασκευή του βωμού ο Δίομος ίδρυσε τον οικισμό αυτό.
Ο θεσμός των παράσιτων
Η στήλη του Κυνοσάργους στήθηκε σύμφωνα με τον Αθήναιο κατά την διάρκεια των Πελοπονησιακών πολέμων, δηλαδή από το 431 π.Χ. και μετά. Την λέξη «παράσιτος» την συναντάμε εκατό χρόνια αργότερα σε μια αρχαία ελληνική κωμωδία. Οι ιερείς του ναού λέγονταν «παράσιτοι», δηλαδή «σύντροφοι στο τραπέζι». Οι παράσιτοι ήταν νόθοι νέοι (μη γνήσιοι από πατέρα και μητέρα Αθηναίων παίδες), ή τα παιδιά νόθων, και εκλέγονταν αναγκαστικά, ενώ η θητεία τους ήταν υποχρεωτική, αφού η τυχόν άρνηση της θητείας κατέληγε στο δικαστήριο για τον άτυχο νέο όπως μας μεταφέρει ο Αθήναιος. Αυτό καταγράφει μια επιγραφή που σώζεται στον ναό του Ηρακλή στο Κυνόσαργες και χρονολογείται από την εποχή του Αλκιβιάδη.
Ανάμεσα στις υποχρεώσεις των παρασίτων καταγράφεται η είσπραξη του φόρου σίτου και άρτου, καθώς και η μεταφορά τους στην αποθήκη φύλαξης, το λεγόμενο παρασιτήριο. Επίσης η είσπραξη του φόρου ζώων που προορίζονταν για θυσία. Κάθε παράσιτος είχε υπό την επίβλεψή του μια ορισμένη περιοχή που έπρεπε να διαχειρίζεται. Η είσπραξη του φόρου δεν ήταν εύκολη υπόθεση, και πολλές φορές κινδύνευαν οι παράσιτοι. Οι παράσιτοι, αν και νόθοι ήταν αξιοσέβαστοι στην εποχή τους, αφού και ο ίδιος ο Ηρακλής ήταν γόνος του μεταμορφωμένου Δία με την Αλκμήνη. Μια επιγραφή στην κολόνα του ναού των Διόσκουρων έλεγε, ότι οι παράσιτοι έπρεπε να αμείβονται με το εν τρίτο των δύο βοδιών που θυσιάζονταν στον Κάστορα και τον Πολυδεύκη. Η αμοιβή αυτή γινόταν με την σειρά της θυσία στον ναό του Ηρακλή, και ήταν τροφή για τους παράσιτους, οι οποίοι ήταν «σύντροφοι με τον Ηρακλή στο τραπέζι του» και εκπροσωπούσαν με την παρουσία τους όλους τους κατοίκους της περιοχής.
Με την πάροδο του χρόνου γίνανε και άλλοι βωμοί στην περιοχή αυτή, και οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να αναπτύσσουν μια ιδιότροπη κουλτούρα, αφού σύμφωνα με τον μύθο ο Ηρακλής ήταν φημισμένος για την καλοφαγία και την ευθυμία του όταν ζούσε, και έτσι το φαγοπότι και το γλέντι των παρασίτων είχε τον απώτερο σκοπό να τον ξαναζωντανέψει. Κάνανε και γυμναστικές ασκήσεις, στο περίφημο γυμναστήριο του Κυνοσάργους. Λάτρευαν επίσης και τον Απόλλωνα, επειδή ήταν ο θεϊκός φίλος και συναθλητής του Ηρακλή.
Στις αρχαίες ελληνικές και ρωμαϊκές κωμωδίες τους παράσιτους τους παρίσταναν να φέρουν εν είδη διακριτικού ένα μπουκαλάκι λάδι κρεμασμένο στην ζώνη, ως ένδειξη των αθλημάτων της πάλης, αλλά και του επάθλου των νικητών στα Παναθήναια.
Ο εορτασμός
Η γιορτή των Ηράκλειων ήταν λοιπόν ένα εύθυμο και γλεντζέδικο έθιμο που συνδύαζε την λατρεία του ημίθεου Ηρακλή, του θεού Απόλλωνα, του Δία και της Αθηνάς με γερό φαγοπότι και θεαματικές αθλητικές επιδόσεις, ισάξιες των άθλων του ημίθεου ήρωα. Είχε μεγάλη δημοτικότητα. Ακόμα και ο Θεμιστοκλής και ο Δημοσθένης το είχαν επισκεφτεί. Οι Αθηναίοι, που θεωρούσαν την λατρεία του Ηρακλή ξενική τους ονόμαζαν «θιασώτες», δηλαδή λάτρες άλλων θεών. Οι γιορτές είχαν έναν κάποιο εύθυμο και γελωτοποιό χαρακτήρα. Ο Ηγήσανδρος μας αναφέρει, ότι ο Φίλιππος που αγαπούσε το καλό χιούμορ, έστειλε έναν δικό του, και έναντι πληρωμής ενός ταλάντου κατέγραψε τα αστεία που έλεγαν και τα έκανε συλλογή ανεκδότων. Τους αναφέρει και ο Αριστοφάνης στη «Διομειαλάξοντες» κωμωδία του.
Παραπομπές
Πηγές
Ulrich Enzensberger: Parasiten. Ein Sachbuch. Εκδόσεις Eichborn Verlag (Μάϊος 2001), Γερμανικά, ISBN 3821845015 (ISBN 978-3821845012)
Αθλητικές διοργανώσεις στην αρχαία Ελλάδα
Αρχαίες αθηναϊκές εορτές
|
727002
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%8C%CE%B6%CE%BF%CF%85
|
Κάστρο του Όζου
|
Το κάστρο Όζου (Ōzu Castle) (大洲城, Ōzu-jō), γνωστό επίσης ως κάστρο Τζιζογκατάκε (Jizōgatake Castle) (地蔵ヶ嶽城, Jizō-ga-take-jō), είναι ένα κάστρο, που βρίσκεται στο Όζου, στο νομό Εχίμε, στην Ιαπωνία. Πρώιμες αμυντικές κατασκευές ανάγονται στον 14ο αιώνα από τον Ουτσουνομίγια Τογιοφούσα. Η φθορά του φρουρίου του κάστρου (天守, tenshu) στα 1888 οδήγησε στην κατεδάφισή του, αλλά έγινε ακριβής ανακατασκευή του το 2004.
Ιστορία
Τοπικά αρχεία δηλώνουν ότι, μέχρι το 1331, οδοφράγματα και μικρά φρούρια διαπερνούσαν το Τζιζογκατάκε, ένα στρατηγικό ανάχωμα, που προεξέχει από τον ποταμό Hiji (肱川, Hiji-kawa). Το αμυντικό κτηριακό συγκρότημα όπως είναι σήμερα, ωστόσο, δεν ανεγέρθηκε μέχρι το 1585–1617. Οι εκστρατείες ενοποίησης του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι και του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου έφεραν συνεχείς αλλαγές στα εν ενεργεία άτομα της επικράτειας Όζου (大洲藩, Ōzu-han), συμπεριλαμβανομένων των πολέμαρχων Wakisaka Yasuharu, Kobayakawa Takakage, Tōdō Takatora και Toda Katsutaka. Μεταξύ αυτών, ο φημισμένος σχεδιαστής κάστρων Τακατόρα πιστεύεται ότι ήταν ο σημαντικότερος συντελεστής στο συνολικό σχέδιο της τρέχουσας κατασκευής.
Το 1617, αποβιβαζόμενος από την επαρχία Γιονάγκο, ο Κατό Σανταγιάσου κατέλαβε τον περιοχή Όζου. Η φυλή Κατό διατήρησε τον έλεγχο της περιοχής κατά τη διάρκεια των 13 γενεών, μέχρι την έναρξη της αποκατάστασης Meiji (1868).
Κατά τη διάρκεια της εποχής Meiji (1868-1912), εγκαταλελειμμένo και εκτεθειμένo το κάστρο στο έλεος του κακού καιρού και των φυσικών κινδύνων, υπέστη γρήγορη φθορά. Επειδή ήταν επικίνδυνο να καταρρεύσει, το 1888 αποφασίστηκε να κατεδαφιστεί το φρούριο. Παρ 'όλα αυτά, οι δύο πυργίσκοι (櫓 yagura), που το περιέβαλαν, Κόραν Γιαγκούρα και Νταϊντοκόρο Γιαγκούρα, έμειναν άθικτοι. Αυτά τα δύο στοιχεία, που χτίστηκαν στα τέλη της περιόδου Έντο (1603-1868), καθώς και οι πυργίσκοι Οβάτα και Μινάμι Σούμι ανακηρύχθηκαν το 1957 ως σημαντική πολιτιστική ιδιοκτησία από τον Οργανισμό Πολιτιστικών Υποθέσεων της Ιαπωνικής Κυβέρνησης.
Πρόσφατες εξελίξεις
Το 2004, οι προσπάθειες των τοπικών πολιτών και των αξιωματούχων της πόλης κορυφώθηκαν με την ολοκλήρωση ενός νέου φρουρίου με κόστος 1,6 δισεκατομμυρίων JPY.
Παλιές φωτογραφίες, παλιοί χάρτες και η ανακάλυψη ενός παλιού μοντέλου - που απεικόνιζε την αρχική του δομή - επέτρεψε μια πιστή ανακατασκευή. Χρησιμοποιήθηκαν μόνο παραδοσιακές τεχνικές συναρμολόγησης και φυσικά υλικά. Η ιστορική ακρίβεια ευνόησε την άνεση και την ευκολία κατασκευής. Το έργο έφερε νέα ζωή στο επάγγελμα του ξυλουργού, που βρίσκεται σε κρίση, και στην τέχνη του σιδηρουργού.
Σε ύψος 19,15 μ., στάθηκε ως η ψηλότερη ξύλινη κατασκευή, που είχε ανεγερθεί από την θέσπιση των πρώτων μεταπολεμικών κανονισμών για τα κτίσματα το 1950, (Νομικές προδιαγραφές κτηρίων) (建築基準法, kenchiku kijun hō).
Το κάστρο είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες. Σε μια προσπάθεια αναζωογόνησης της τοπικής οικονομίας μέσω του τουρισμού είναι επίσης δυνατή η διανυκτέρευση.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Castlezu Castle （επίσημος | ΕΝ)
Κάστρο Ōzu. Διαμονή στο Κάστρο (EN)
Οδηγός για ιαπωνικά κάστρα: Castlezu Castle (in English)
Λήμματα που περιέχουν κείμενο στα ιαπωνικά
Οζου
Αξιοθέατα στην Ιαπωνία
Οζου
|
55532
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CE%B2%CE%B9%20%CE%A0%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%81%20%28%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%B1%29
|
Νόβι Πάζαρ (Σερβία)
|
Το Νόβι Πάζαρ (Σερβικά: Нови Пазар/Novi Pazar) είναι ένας δήμος που βρίσκεται στην περιοχή Ράσκα της Σερβίας, στη γεωγραφική περιοχή Σάντζακ. Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 1991, ο δήμος Νόβι Πάζαρ είχε 85.249 κατοίκους, ενώ στην απογραφή του 2002 ο αριθμός κατοίκων του δήμου ήταν 85.996. Η ίδια η πόλη είχε πληθυσμό 54.604 κατοίκων το 2002.
Γεωγραφία
Το Νόβι Πάζαρ βρίσκεται στις κοιλάδες των ποταμών Γιοσάνιτσα, Ράσκα, Ντέζεβσκα και Λιούντσκα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 496 μέτρων, στη νοτιοανατολική περιοχή Ράσκα. Η πόλη περιβάλλεται από τα βουνά Γκόλιγια και Ρόγκοζνα και το οροπέδιο Πέστερ βρίσκεται στα δυτικά. Η συνολική έκταση της διοικητικής περιοχής της πόλης είναι 742 χλμ². Περιέχει 100 οικισμούς, οι περισσότεροι μικροί και απλωμένοι σε λόφους και βουνά που περιβάλλουν την πόλη. Το μεγαλύτερο χωριό είναι το Μουρ, με πάνω από 3000 κατοίκους.
Πόλεις της Σερβίας
|
152251
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AE%20%28%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%29
|
Σπονδή (δορυφόρος)
|
Η Σπονδή (αγγλικά: Sponde) ή Δίας XXXVI είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία. Ανακαλύφθηκε από μία ερευνητική ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου της Χαβάης με επικεφαλής τον Σκοτ Σέπαρντ το 2001. Πήρε το όνομά του τον Αύγουστο του 2003 από την Σπονδή, η οποία ήταν κόρη του Δία και μία από τις Ώρες σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/2001 J 5.
Έχει διάμετρο περίπου 2 χλμ. και περιφέρεται γύρω από τον Δία σε μέση απόσταση 24.253.000 χλμ. σε 771,604 ημέρες, σχηματίζοντας κλίση 154° με την εκλειπτική (156° προς τον Ισημερινό του Δία), σε ανάδρομη φορά και με εκκεντρότητα 0,443.
Η Σπονδή ανήκει στην τροχιακή «Ομάδα της Πασιφάης», των δορυφόρων που περιφέρονται σε ανάδρομες τροχιές περί τον Δία σε αποστάσεις από αυτόν μεταξύ 22,8 και 24,1 εκατομμυρίων χιλιομέτρων και κλίσεις τροχιάς από 144,5° έως 158,3°.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σπονδή από την Εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος της NASA
Οι δορυφόροι του Δία από τον Σκοτ Σέπαρντ
Φυσικοί δορυφόροι Δία
|
663493
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CF%86%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%AC%CF%86%CF%84%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9
|
Έλφγκιφου του Σάφτεσμπουρι
|
Η Αγία Έλφγκιφου του Σάφτεσμπουρι (πέθανε το 944) ήταν η πρώτη σύζυγος του Εδμόνδου Α΄ της Αγγλίας, γιοι της ήταν οι μετέπειτα βασιλείς Έντουι της Αγγλίας και Έντγκαρ Α΄ ο Ειρηνικός. Η Έλφγκιφου και η μητέρα της Γουίνφλιντ σχετίζονται με την βασιλική μονή του Σάφτεσμπουρι στο Ντόρσετ που ίδρυσε ο Αλφρέδος ο Μέγας, εκεί τάφηκε και αγιοποιήθηκε. Η εορτή της σύμφωνα με μία παράδοση που προέρχεται από το Ουίντσεστερ πριν την Νορμανδική κατάκτηση χρονολογείται στις 18 Μαίου.
Ιστορικές πληροφορίες
Η μητέρα της σχετίζεται με το "Αβαείο του Σάφτεσμπουρι", ο Έντγκαρ Α΄ επικυρώνει με διάταγμα μια δωρεά της γιαγιάς του στο Σάφτεσμπουρι. Το διάταγμα χρονολογείται το 942 και διατηρείται στο χαρτοφυλάκιο του Αβαείου, καταγράφει ότι δέχτηκε από τον Εδμόνδο μερικές εκτάσεις στο Ντόρσετ τερματίζοντας την κατοχή της κοινότητας. Δεν είναι γνωστά τα ονόματα του πατέρα της και των αδελφών της, η ταυτότητα της Έλφγκιφου προσδιορίζεται μονάχα από το ασυνήθιστο όνομα της μητέρας της. Ο ιστορικός Φίνμπεργκ υποθέτει ότι η Γουίνφλιντ σχετίζεται με μία διαθήκη που έγραψε στα μέσα του 10ου αιώνα μετά τον θάνατο της κόρης της Έλφγκιφου. Η Γουίνφλιντ κατείχε μεγάλες εκτάσεις στο Ουέσσεξ και συνδέεται με τις μονές του Γουίλτον και του Σάφτεσμπουρι, έχουν προταθεί διάφορα ονόματα για τα αδέλφια και την γιαγιά της Έλφγκιφου. Οι ιστορικοί βρίσκονται σε διαφωνία σχετικά με τις προτάσεις του Φίνμπεργκ, ο Σιμόν Κέινς και η Όουεν-Κρόκερ γράφουν ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Γουίνφλιντ συνδέεται με την οικογένεια της Έλφγκιφου όπως γράφει ο Φίνμπεργκ. Ο Άντριου Ουάρχαμ έχει λιγότερες αμφιβολίες τονίζοντας ότι μπορεί να υπάρχουν κάποια δείγματα συγγένειας. Οι περισσότερες διαφωνίες σχετίζονται με τον αριθμό των ετών που έζησε η Γουίνφλιντ μετά την κόρη της. Ο Ντέιβιντ Ντούμβιλ απορρίπτει την ημερομηνία θανάτου της Γουίνφλιντ (950) σαν "εξαιρετικά κερδοσκοπική" αναφέροντας ότι το 967 ήταν ακόμα ζωντανή.
Γάμος με τον Εδμόνδο Α΄
Οι πηγές δεν καταγράφουν την ημερομηνία που ο Εδμόνδος Α΄ παντρεύτηκε την Έλφγκιφου, ο μεγαλύτερος γιος τους Έντουι έφτασε στην ενηλικίωση το 955, αυτό παραπέμπει την ημερομηνία του γάμου τους στο 940. Η Έλφγκιφου παρά το γεγονός ότι ήταν μητέρα δύο μελλοντικών βασιλέων δεν κατείχε σημαντική θέση στην Αγγλοσαξονική αυλή και δεν αναφέρεται σαν βασίλισσα. Ένα βασιλικό διάταγμα την περίοδο 942 - 946 την καταγράφει απλά σαν "σύντροφο του βασιλιά" αλλά αργότερα ο ιστορικός Έθελουερντ την αποκαλεί "βασίλισσα". Τα περισσότερα από τα δικαιώματα της Έλφγκιφου σχετίζονται με το Σάφτεσμπουρι, σε ένα διάταγμα του εγγονού της Έθελρεντ του Ουέσσεξ (984) φαίνεται ότι το αβαείο αντάλλαξε με τον σύζυγο της μία μεγάλη έκταση στο Τίσμπερι του Γουιλσάιρ. Η Έλφγκιφου φαίνεται ότι πήρε την άδεια από τον σύζυγο της να το κληροδοτήσει στην μονή, δεν έγινε τελικά και ο γιος της Έντουι το επέστρεψε στην βασιλική οικογένεια.
Η Έλφγκιφου πέθανε πριν από τον σύζυγο της (944), ο Ουίλιαμ όφ Μαλμεσμπέρι έγραψε στις αρχές του 12ου αιώνα ότι υπέφερε για χρόνια από μια σπάνια ασθένεια χωρίς να δίνει λεπτομέρειες. Το σώμα της μεταφέρθηκε και τάφηκε στην μονή.
Αγιοποίηση
Η Έλφγκιφου αγιοποιήθηκε αμέσως μετά την ταφή της στο Σάφτεσμπουρι, ο Έθελουερντ αναφέρει πλήθος από θαύματα στον τάφο της που προκάλεσαν τον θαυμασμό του κόσμου. Ο Λάντφρεντ του Γουίντσεστερ που έγραψε στην δεκαετία του 970 ανέφερε για έναν νεαρό τυφλό άντρα που πήγε στον τάφο της με ελπίδα να θεραπευτεί. Πολλοί άρρωστοι πήγαιναν στον τάφο της να θεραπευτούν επειδή "η αγιότητα της Αγίας Έλφγκιφου τους πρόσφερε τα φάρμακα που χρειαζόντουσαν με θεϊκή επέμβαση". Παρά το γεγονός ότι ο Εδουάρδος ο Μάρτυρας τάφηκε στο Σάφτεσμπουρι η λατρεία της συνεχίστηκε με τουλάχιστον 8 ημερολόγια πριν την Νορμανδική κατάκτηση και 3 ή 4 λιτανείες από το Γουίντσεστερ. Στο Αγγλοσαξονικό χρονικό στο "D" κείμενο που γράφτηκε στα μέσα του 11ου αιώνα η Έλφγκιφου αναφέρεται σαν Αγία, η λατρεία της πέρασε και στους απογόνους της. Ο Λάντφρεντ τονίζει επίσης τις θεραπευτικές ικανότητες της ίδιας και του γιου της Έντγκαρ. Η εκταφή της ίδιας και του εγγονού της Εδουάρδου του Μάρτυρα στο Σάφτεσμπουρι έγινε σε μία μεγαλοπρεπή τελετή (979) υπό την επίβλεψη του κόμητος Έλφχιρ.
Ο Ουίλιαμ όφ Μαλμεσμπέρι γράφει ότι έδινε χάρη στα βαριά αδικήματα, βοηθούσε χρηματικά τους φτωχούς, είχε προφητικές ικανότητες και χαρίσματα θεραπείας.
Η φήμη της Έλφγκιφου ξεπέρασε αυτή που είχε η πρώτη ηγουμένη Έθελγκιφου, ηγουμένη του Σάφτεσμπουρι κόρη του Αλφρέδου του Μέγα, τόσο που ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι γράφει στα βιβλία του αντίθετες πληροφορίες για την ίδρυση της μονής. Στο βιβλίο "Γκέστα Ρέγκουμ" αναγνωρίζει την κόρη του Αλφρέδου σαν την πρώτη ηγουμένη όπως γράφει ο Άσσερ αλλά της δίνει το όνομα "Έλφγκιφου", στο "Γκέστα Ποντίφικουμ" την αναγνωρίζει ξεκάθαρα σαν σύζυγο του Εδμόνδου.
Παραπομπές
Πηγές
Anglo-Saxon Chronicle (MS D), ed. D. Dumville and S. Keynes, The Anglo-Saxon Chronicle. A Collaborative Edition. Vol. 6. Cambridge, 1983.
Æthelweard, Chronicon, ed. and tr. Alistair Campbell, The Chronicle of Æthelweard. London, 1961.
Lantfred of Winchester, Translatio et Miracula S. Swithuni, ed. and tr. M. Lapidge, The Cult of St Swithun. Winchester Studies 4. The Anglo-Saxon Minsters of Winchester 2. Oxford, 2003. 252-333.
On the resting places of English saints, ed. F. Liebermann, Die Heiligen Englands. Angelsächsisch und lateinisch. Hanover, 1889. II no. 36 (pp. 17–8).
William of Malmesbury, Gesta Pontificum Anglorum, ed. and tr. M. Winterbottom and R.M. Thomson, William of Malmesbury. Gesta Pontificum Anglorum The History of the English Bishops. OMT. 2 vols (vol 1: text and translation, vol. 2: commentary). Oxford: OUP, 2007.
William of Malmesbury, Gesta regum Anglorum, ed. and tr. R.A.B. Mynors, R. M. Thomson and M. Winterbottom, William of Malmesbury. Gesta Regum Anglorum. The History of the English Kings. OMT. 2 vols: vol 1. Oxford, 1998.
Dumville, David. “English Square Minuscule Script: the mid-century phases” Anglo-Saxon England; 23 (1994): 133–64.
Finberg, H. P. R. The Early Charters of Wessex. Leicester, 1964.
Owen, Gale R. “Wynflæd's wardrobe.” Anglo-Saxon England 8 (1979): 195–222.
Thacker, Alan. “Dynastic Monasteries and Family Cults. Edward the Elder's sainted kindred.” In Edward the Elder, 899-924, ed. N. J. Higham and David Hill. London: Routledge, 2001. 248–63.
Wareham, Andrew. "Transformation of Kinship and the Family in late Anglo-Saxon England." Early Medieval Europe; 10 (2001). 375–99.
Yorke, Barbara. Nunneries and the Anglo-Saxon Royal Houses. London, Continuum, 2003.
Foot, Sarah. Veiled Women. 2 vols: vol. 2 (Female Religious Communities in England, 871-1066). Aldershot, 2000.
Jackson, R. H. “The Tisbury landholdings granted to Shaftesbury monastery by the Saxon kings.” The Wiltshire Archaeological and Natural History Magazine 79 (1984): 164–77.
Kelly, S. E. Charters of Shaftesbury Abbey. (Anglo-Saxon Charters; 5.) London, 1996.
Keynes, Simon. “Alfred the Great and Shaftesbury Abbey.” In Studies in the Early History of Shaftesbury Abbey, ed. Laurence Keen. Dorchester: Dorset County Council, 1999. 17–72.
Murphy, E. “The Nunnery that Alfred Built at Shaftesbury.” Hatcher Review; 4 (1994): 40–53.
Βασίλισσες των Αγγλοσαξόνων
|
498055
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CE%B9%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD
|
Πλυντήριο πιάτων
|
Το πλυντήριο πιάτων είναι ηλεκτρική συσκευή για τον καθαρισμό πιάτων, ποτηριών, σκευών μαγειρέματος και μαχαιροπήρουνων. Σε αντίθεση με το πλύσιμο στο χέρι, το οποίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε τρίψιμο για να απομακρυνθεί το λέρωμα, το πλυντήριο πιάτων καθαρίζει με ψεκασμό θερμού νερού, τυπικά μεταξύ 55 και 75 ° C (130 και 170 ° F), στα πιάτα, με χαμηλότερες θερμοκρασίες που χρησιμοποιούνται για ευαίσθητα είδη.
Ένα μείγμα από νερό και απορρυπαντικό κυκλοφορεί με μια αντλία. Το νερό αντλείται με έναν ή περισσότερους εκ περιτροπής βραχίονες ψεκασμού. Μόλις η πλύση τελειώσει, το νερό αποστραγγίζεται, με περισσότερο ζεστό νερό το οποίο αντλείται μέσα και ένας κύκλος ξεβγάλματος ξεκινά. Αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος ξεπλύματος και το νερό αποστραγγίστεί, τα τρυβλία ξηραίνονται χρησιμοποιώντας μία από διάφορες μεθόδους ξήρανσης (π.χ. ένα θερμαντικό στοιχείο στο κάτω μέρος της μπανιέρας, ανεμιστήρες, ζεόλιθους ξήρανση βάση, κ.λπ.). Συνήθως ένα γυαλιστικό, συνήθως κέρωμα, χρησιμοποιείται για την εξάλειψη των σημείων νερού.
Μεγάλα πλυντήρια πιάτων βαρέως τύπου είναι διαθέσιμα για χρήση σε εμπορικά καταστήματα (π.χ. ξενοδοχεία, εστιατόρια), όπου πρέπει να καθαριστεί ένας μεγάλος αριθμός από πιάτα. Η πλύση διεξάγεται με 65-71 ° C / 150-160 ° F.
Ιστορία
Οι πρώτες αναφορές για μια συσκευή πλυντηρίου πιάτων είναι το 1850 στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον Joel Houghton για μια συσκευή ξύλου. Αυτή η συσκευή ήταν φτιαγμένη από ξύλο το οποίο ήταν λυγισμένο με το χέρι ενώ το νερό ψεκαζόταν πάνω στα πιάτα. Αυτή η συσκευή ήταν αργή και αναξιόπιστη.
Το πρώτο πλυντήριο πιάτων εφευρέθηκε το 1887 από την Josephine Cochrane, με τη βοήθεια του Γιώργου Βούτυρα και παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση του 1893 στο Σικάγο.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο William Howard εφηύρε ένα μικρό, μη ηλεκτρικό πλυντήριο πιάτων κατάλληλο για οικιακή χρήση το 1924. Ήταν το πρώτο πλυντήριο πιάτων που ενσωματώνονται τα περισσότερα από τα στοιχεία του σχεδιασμού που εμφανίζονται στα μοντέλα του σήμερα. Σε αυτό περιλαμβάνεται μια μπροστινή πόρτα φόρτωσης, μια σχάρα για να κρατήσει τα βρώμικα πιάτα και ένα περιστρεφόμενο ψεκαστήρα. Ήταν το πρώτο μηχάνημα κατάλληλο για οικιακή χρήση.
Από τη δεκαετία του 1970 τα πλυντήρια πιάτων έχουν γίνει κοινός τόπος στα νοικοκυριά της Βόρειας Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης. Μέχρι το 2012, πάνω από το 75 τοις εκατό των νοικοκυριών στις ΗΠΑ είχαν πλυντήριο πιάτων.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οικιακές συσκευές
Εργαλεία καθαρισμού
Κουζίνα (χώρος)
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.