id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
596741
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%B3%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Έγκωμη Αμμοχώστου
|
Η Έγκωμη είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου, με την ομομασία Τούζλα.
Πληθυσμός
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν.
Παραπομπές
Πηγές
Κοινότητες της Επαρχίας Αμμοχώστου
|
303042
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9C%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Αθλητική Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας
|
Η Αθλητική Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΑΜΟΤΟΕ)http://www.amotoe.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=432:2012-03-06-17-27-46&catid=135:2012-11-06-11-07-57&Itemid=832 ιδρύθηκε το 2003,είναι μία από τις 50 αναγνωρισμένες αθλητικές ομοσπονδίες της ΓΓΑ και είναι γέννημα-θρέμμα της ΜΟΤ.Ο.Ε., της μοναδικής δευτεροβάθμιας ένωσης μοτοσυκλετιστών (Ομοσπονδία) στην Ελλάδα η οποία ιδρύθηκε το 1984 από αμιγώς μοτοσυκλετιστικά σωματεία. Η ΜΟΤ.Ο.Ε. είχε έντονη αγωνιστική δράση από τον 1ο χρόνο της λειτουργίας της, καθιερώνοντας στην χώρα την πλέον διαδεδομένη μορφή αγώνων, το Enduro.
Παράλληλα και εκτός της δυναμικής παρουσίας στο πλευρό κάθε μοτοσυκλετιστή, η ΜΟΤ.Ο.Ε. επηρέασε και τις διεθνείς εξελίξεις συν-ιδρύοντας, το 1988, μαζί με ενώσεις άλλων κρατών, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών (FEMA).
Η αναγνώριση του μοτοσυκλετισμού ως αθλήματος το 1999 μέσω του νέου, τότε, Αθλητικού Νόμου (Ν2725/1999) άνοιξε τον δρόμο για την αναγνώριση της αθλητικής Ομοσπονδίας, όνειρο όλων των αθλητών του χώρου για δεκαετίες. Ετσι η ΜΟΤΟΕ, από το 2000 ακολούθησε τις επιταγές και τις διαδικασίες του νόμου προχωρώντας στην ίδρυση της Αθλητικής ΜΟΤΟΕ, η οποία έχει μέλη τα μοτοσυκλετιστικά σωματεία της Ελλάδας που έχουν αθλητικούς σκοπούς.
Κυρίαρχο προτέρημα των ΜΟΤΟΕ και ΑΜΟΤΟΕ αποτελεί η δομημένη παρουσία τους σε όλη την Ελλάδα μέσω των 85 σωματείων τους συνολικά, τα μέλη των οποίων ξεπερνούν τους 10.000 μοτοσυκλετιστές.
Από το σύνολο των σωματείων, τα 112, είναι αθλητικά και αποτελούν την θερμή ψυχή και το δυνατό σώμα της Αθλητικής ΜΟΤΟΕ, η οποία, από τις 21 Μαρτίου 2012, με απόφαση της Γ.Γραμματείας Αθλητισμού είναι η εθνικά αναγνωρισμένη Αθλητική Ομοσπονδία Μοτοσυκλετισμού ενώ από την 1/1/2012 εκπροσωπεί την Ελλάδα και στην Παγκόσμια Ομοσπονδία (FIM).
Η ΑΜΟΤΟΕ ξεκίνησε την πορεία της το 2004 με διοργάνωση αγώνων Enduro φτάνοντας σήμερα να διοργανώνει κάθε μορφή αγώνων μοτοσυκλέτας σε εθνικό, διεθνές ή και παγκόσμιο επίπεδο συναρπάζοντας μεγάλο κομμάτι του ελληνικού κοινού, φτάνοντας σήμερα να διοργανώνει Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα.
Οι δραστηριότητες των ΜΟΤΟΕ & ΑΜΟΤΟΕ αφορούν όλη την ελληνική επικράτεια, όλο το πληθυσμό της Ελλάδας και κυρίως την ελληνική νεολαία που διψά για ξεχωριστή δράση και άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε αυτήν.
Η ΑΜΟΤΟΕ προκηρύσσει πλέον Πανελλήνια Πρωταθλήματα, Κύπελλα, Περιφερειακά Πρωταθλήματα καθώς και μεμονωμένοι αγώνες/εκδηλώσεις σε κάθε γνωστή μορφή μοτοσυκλετιστικού αγωνίσματος (Enduro, Motocross, Ταχύτητα, Scramble, Dragster, Trial, RallyRaid, , Supermoto, ακόμα και Hill Climbing ή Freestyle). Η αθλητές σήμερα, ξεπερνούν τους 3500 με σημαντική τάση αύξησης
Πέραν όμως της αθλητικής δράσης, η ΜΟΤΟΕ διοργανώνει κάθε χρόνο (το 3ήμερο του Αγ. Πνεύματος) την πανηγυρική Πανελλήνια Συνάντηση Μοτοσυκλετιστών), την εκδήλωση-θεσμό του ελληνικού μοτοσυκλετισμού η οποία κάθε φορά συγκεντρώνει χιλιάδες μοτοσυκλετιστές από όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο!!) έχοντας κοινωνική, ψυχαγωγική και αθλητική διάσταση. Παράλληλα, συνεχίζει να συνεργάζεται με τις κρατικές υπηρεσίες σε θέματα μοτοσυκλετισμού, να οργανώνει ημερίδες μοτοσυκλετισμού, να συμμετέχει στα προβλήματα τις ελληνικής κοινωνίας με αιμοδοσίες, δωρεάν τεχνικούς ελέγχους, εκπαιδευτικά σεμινάρια σε σχολεία, εξειδικευμένες εκπαιδεύσεις και πολλά άλλα, φτάνοντας να βοηθά σε προβλήματα ύδρευσης χωριών Αφρικανικών κρατών!
Με δεδομένη την συνύφανση της ελληνικής κοινωνίας και πραγματικότητας με το μηχανοκίνητο δίκυκλο (υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα κυκλοφορούν περισσότερα από 1.000.000 μηχανοκίνητα δίκυκλα) οι ΜΟΤΟΕ-ΑΜΟΤΟΕ αποτελούν φορέα έκφρασης των αναγκών οδηγών δικύκλων αλλά και εργαλείο επίλυσης προβλημάτων που σχετίζεται με όλη αυτή την δραστηριότητα.
Σύνδεσμοι
http://www.amotoe.gr/
Παραπομπές
Μηχανοκίνητος αθλητισμός
Μοτοσυκλετιστικη
|
144177
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Ψυχιατρική
|
Η ψυχιατρική είναι η ιατρική ειδικότητα που αφορά τη μελέτη, τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόληψη των ψυχικών διαταραχών. Αυτές περιλαμβάνουν ποικίλες ανωμαλίες που σχετίζονται με το συναίσθημα, τη συμπεριφορά, τη διανόηση και την αντίληψη.
Η αρχική ψυχιατρική εκτίμηση ενός ατόμου τυπικά ξεκινάει με τη λήψη ιστορικού του ασθενούς και την εξέταση της νοητικής του κατάστασης. Ψυχολογικά τεστ και σωματικές εξετάσεις μπορεί να διεξαχθούν και περιλαμβάνουν σε μερικές περιπτώσεις τη χρήση τεχνικών νευροαπεικόνισης ή άλλων νευροφυσιολογικών τεχνικών. Η διάγνωση των ψυχικών διαταραχών, συνήθως, πραγματοποιείται σύμφωνα με κριτήρια που έχουν απαριθμηθεί σε εγχειρίδια όπως το ευρέως γνωστό "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM)" (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών), που έχει εκδοθεί από τον Αμερικανικό Ψυχιατρικό Σύλλογο (American Psychiatric Association) και την "International Classification of Diseases] (ICD)" (Διεθνής ταξινόμηση των Ασθενειών), που έχει επιμεληθεί και χρησιμοποιηθεί από τον Παγκόσμιο οργανισμό Υγείας. Η πέμπτη έκδοση του DSM εκδόθηκε το 2013 και η εξέλιξή του αναμενόταν να παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον σε πολλά ιατρικά πεδία.
Η πρακτική της συνδυασμένης θεραπείας της ψυχιατρικής φαρμακευτικής αγωγής με την ψυχοθεραπεία έχει γίνει ο πιο συνηθισμένος τρόπος αντιμετώπισης ψυχικών ασθενειών στη σημερινή εποχή, σύμφωνα με το ψυχοκοινωνικό μοντέλο που προτάσσει η κλινική Ψυχολογία. Αλλά η σύγχρονη πρακτική συμπεριλαμβάνει, επίσης, μια μεγάλη ποικιλία από άλλες μεθόδους, όπως για παράδειγμα επιθετική κοινοτική θεραπεία (assertive community treatment), συλλογική ενίσχυση (community reinforcement]) και υποστηρικτική εργασία (supported employment). Η θεραπεία μπορεί να γίνεται σε ασθενείς που είτε νοσηλεύονται ή βρίσκονται εκτός νοσοκομείου, ανάλογα με τη σοβαρότητα της λειτουργικής αναπηρίας ή άλλες πλευρές των εν λόγω διαταραχών.Η έρευνα και η αντιμετώπιση στην ψυχιατρική συνολικά διεξάγεται σε διεπιστημονική βάση, στην οποία συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, ψυχολόγοι, νοσοκόμες, κοινωνικοί λειτουργοί, ραδιολόγοι, επιδημιολόγοι ή ειδικοί δημόσιας υγείας.
Ετυμολογία
Ο όρος "ψυχιατρική" επινοήθηκε πρώτα από τον Γερμανό γιατρό Γιόχαν Κρίστιαν Ράιλ (Johann Christian Reil) το 1808 και κυριολεκτικά σημαίνει την "ιατρική θεραπεία της ψυχής" (<ψυχή+ ιατρός, γιατρεύει την ψυχή). Ο ιατρός που ειδικεύεται στην ψυχιατρική είναι ψυχίατρος.
Θεωρία και επίκεντρο της ψυχιατρικής
Η ψυχιατρική αφορά πεδία της ιατρικής που εστιάζονται ειδικά στο μυαλό, στοχεύοντας στη μελέτη, την αποτροπή και την αντιμετώπιση πνευματικών διαταραχών σε ανθρώπους. Έχει χαρακτηριστεί ως μια διαμεσολάβηση μεταξύ της προοπτικής του κόσμου από ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και αυτής των ατόμων που είναι ψυχικά ασθενείς.
Οι άνθρωποι που εξειδικεύονται στην ψυχιατρική, συχνά διαφοροποιούνται από τους περισσότερους επαγγελματίες της πνευματικής υγείας και τους ιατρούς, μιας και οφείλουν να εξοικειωθούν τόσο με τις κοινωνικές όσο και με τις βιολογικές επιστήμες. Ο τομέας της ψυχιατρικής μελετά τις λειτουργίες των διαφορετικών οργάνων και συστημάτων του σώματος όπως προκύπτουν από τις υποκειμενικές εμπειρίες και την αντικειμενική φυσιολογία του ασθενούς. Η ψυχιατρική αντιμετωπίζει ψυχικές διαταραχές, οι οποίες, συμβατικά, διαχωρίζονται σε τρεις πολύ γενικές κατηγορίες: ψυχικές ασθένειες, σοβαρές μαθησιακές δυσλειτουργίες και διαταραχές προσωπικότητας. Ενώ το επίκεντρο της ψυχιατρικής έχει αλλάξει ελάχιστα με τον καιρό, οι διαγνωστικές και θεραπευτικές διαδικασίες έχουν εξελιχθεί δραματικά και συνεχίζουν να αναπτύσσονται. Από τα τέλη του εικοστού αιώνα το πεδίο της ψυχιατρικής συνεχίζει να γίνεται περισσότερο βιολογικό και λιγότερο ιδεολογικά απομονωμένο από τα άλλα πεδία της ιατρικής.
Πεδίο εφαρμογής της πρακτικής
Αν και η ιατρική ειδικότητα της ψυχιατρικής χρησιμοποιεί έρευνες στα πεδία της νευροεπιστήμης, της ψυχολογίας, της ιατρικής, της βιολογίας, της βιοχημείας και της φαρμακολογίας, γενικά θεωρείται ένα ενδιάμεσο πεδίο μεταξύ της νευρολογίας και της ψυχολογίας. Αντίθετα με τους υπόλοιπους ιατρούς και νευρολόγους, οι ψυχίατροι ειδικεύονται στη σχέση ιατρού-ασθενή και έχουν εκπαιδευτεί σε διάφορες εκτάσεις στη χρήση της ψυχοθεραπείας και σε άλλες θεραπευτικές επικοινωνιακές τεχνικές.Οι ψυχίατροι , επίσης, διαφέρουν από τους ψυχολόγους καθώς είναι ιατροί και έχουν κάνει μεταπτυχιακή εκπαίδευση, που ονομάζεται ειδικότητα στην ψυχιατρική, που διαρκεί, συνήθως, 4 με 5 χρόνια. Το πτυχίο της ιατρικής τους εκπαίδευσης είναι το ίδιο με όλους τους υπόλοιπους ιατρούς. Οι ψυχίατροι, επομένως, μπορούν να συμβουλεύουν τους ασθενείς, να συνταγογραφούν, να ζητούν εργαστηριακές εξετάσεις, νευροαπεικονήσεις και να πραγματοποιούν σωματικές εξετάσεις.
Ηθική
Όπως και άλλοι προστάτες της επαγγελματικής δεοντολογίας, η Παγκόσμια Ψυχιατρική Ένωση (World Psychiatric Association) εκδίδει έναν ηθικό κώδικα ώστε να ελέγχει τη δεοντολογία των ψυχιάτρων.Ο ηθικός κώδικας των ψυχιάτρων που ξεκίνησε πρώτα από τη Διακήρυξη της Χαβάης, το 1977, έχει επεκταθεί το 1983 στην αναβάθμιση της Βιέννης και, το 1996, στη διευρυμένη Διακήρυξη της Μαδρίτης. Ο κώδικας έχει αναθεωρηθεί περαιτέρω κατά τη διάρκεια οργάνωσης γενικών συγκεντρώσεων το 1999, το 2002, το 2005 και το 2011. Ο κώδικας της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Ένωσης καλύπτει θέματα όπως η εκτίμηση του ασθενούς,η ενημερωμένη γνώση, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια των νοητικά αδύναμων ασθενών, την εμπιστοσύνη, τη δεοντολογία της έρευνας, την επιλογή φύλου, την ευθανασία, τη μεταμόσχευση οργάνων, τα βασανιστήρια, τη θανατική ποινή, τις σχέσεις με τα ΜΜΕ, τη γενετική, εθνική ή την πολιτιστική διάκριση.
Στην εγκαθίδρυση τέτοιων ηθικών νόμων, το επάγγελμα έχει να απαντήσει σε έναν αριθμό αντιπαραθέσεων σχετικά με την πρακτική εφαρμογή της ψυχιατρικής, όπως για παράδειγμα τη χρήση της λοβοτομής και της ηλεκτροσπασμοθεραπείας. Υπήρχαν ψυχίατροι που αμφισβήτησαν των κώδικα και λειτούργησαν έξω από τους κανόνες της ιατρικής ηθικής συμπεριλαμβανομένων τους Harry Bailey, Donald Ewen Cameron, Samuel A. Cartwright, Henry Cotton, και Andrei Snezhnevsky.
Προσεγγίσεις
Οι ψυχιατρικές ασθένειες μπορούν να αντιληφθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. η βιοϊατρική προσέγγιση εξετάζει σημάδια και συμπτώματα και τα συγκρίνει με διαγνωστικά κριτήρια. Οι πνευματικές ασθένειες μπορούν να αντιληφθούν, αντιθέτως, μέσω μιας διήγησης η οποία προσπαθεί να ενσωματώσει τα συμπτώματα σε μία σημαντική ιστορία της ζωής και να τα πλαισιώσει ως απαντήσεις σε εξωτερικές συνθήκες. Και οι δύο προσεγγίσεις είναι σημαντικές στο πεδίο της ψυχιατρικής, αλλά δεν συμφωνούν επαρκώς ώστε να διευθετήσουν την αντιπαράθεση πάνω στην ιδεολογική δομή της ψυχιατρικής ή του προσδιορισμού της ψυχοπαθολογίας.Η αντίληψη του "βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου" συχνά χρησιμοποιείται για να υπογραμμίσει την πολυπαραγοντική φύση της κλινικής αναπηρίας. Ωστόσο, σε αυτή την αντίληψη η λέξη "μοντέλο" δε χρησιμοποιείται με αυστηρά επιστημονικό τρόπο. Εναλλακτικά, ένα "βιονοητικό μοντέλο" αναγνωρίζει τη φυσιολογική βάση για την ύπαρξη του μυαλού, αλλά αναγνωρίζει τη νόηση ως ένα τομέα ανεξάρτητο και αναλλοίωτο, στον οποίο μπορεί να προκύψει μία διαταραχή. Η βιονοητική προσέγγιση περιλαμβάνει μια διανοητική αιτιολογία και παρέχει μία φυσική διιστική (δηλ. μη-πνευματική) διασκευή της βιοψυχοκοινωνικής οπτικής, που αντανακλά τις προσπάθειες του αυστραλιανού ψυχίατρου Niall McLaren να φέρει τον κλάδο σε μια επιστημονική ωριμότητα σε συμφωνία με τα παραδειγματικά πρότυπα του φιλοσόφου Thomas Kuhn.
Όταν ένας ιατρός κάνει διάγνωση σε έναν ασθενή, υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορούν να διαλέξουν ώστε να αντιμετωπίσουν την ασθένεια.Συχνά οι ψυχίατροι αναπτύσσουν μία θεραπευτική στρατηγική η οποία συνδυάζει διαφορετικές πτυχές από διαφορετικές προσεγγίσεις σε μια.Τα φάρμακα συνταγογραφούνται πολύ συχνά ώστε να πειθαρχήσουν τους ασθενείς μαζί με όποια θεραπεία ακολουθούν. Υπάρχουν τρεις κύριοι πυλώνες της ψυχοθεραπείας απ'όπου προέρχονται αρκετά συχνά οι θεραπευτικές στρατηγικές. Η ανθρωπιστική ψυχολογία προσπαθεί να τοποθετήσει το "σύνολο" του ασθενή στην προοπτική! Επίσης εστιάζει στην αυτο-ανακάλυψη. Η θεωρία της συμπεριφοράς είναι μία θεραπευτική σχολή της σκέψης, η οποία επιλέγει να επικεντρωθεί μόνο σε πραγματικά και παρατηρήσιμα γεγονότα, παρά να εξορύξουν δεδομένα του υποσυνειδήτου. Η ψυχανάλυση, από την άλλη, συγκεντρώνεται σε ότι αφορά τη νεαρή ηλικία, τις παράλογες ενέργειες, το υποσυνείδητο και τις συγκρούσεις μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου.
Υποειδικότητες
Το πεδίο της ψυχιατρικής έχει πολλές υποειδικότητες (επίσης γνωστές και ως υποτροφίες) που απαιτούν επιπρόσθετη εκπαίδευση η οποία πιστοποιείται από το Αμερικανικό Συμβούλιο Ψυχιατρικής και Νευρολογίας (American Board of Psychiatry and Neurology (ABPN)) και απαιτούν τη συντήρηση του προγράμματος πιστοποίησης[ Maintenance of Certification Program (MOC) για να συνεχίσεις. Σ'αυτές περιλαμβάνονται οι παρακάτω:
Κλινική νευροφυσιολογία
Εγκληματολογική ψυχιατρική
Ψυχιατρική στον τομέα του εθισμού
Παιδική και εφηβική ψυχιατρική
Γηριατρική ψυχιατρική
Διασυνδετική ψυχιατρική
Διαχείριση πόνου
Ψυχοσωματική ιατρική (γνωστή και ως συμβουλευτική ψυχιατρική)
Ιατρική του ύπνου
Ιατρική εγκεφαλικής βλάβης
Επίσης, άλλες υποειδικότητες που υπάρχουν είναι οι εξής:
Διαπολιτισμική ιατρική
Έκτακτη ψυχιατρική
Μαθησιακές δυσκολίες
Νευροαναπτυξιακές διαταραχές
Νοητικές ασθένειες, όπως σε ποικίλες μορφές της άνοιας
Βιολογική ψυχιατρική
Κοινωτική ψυχιατρική
Διεθνής ψυχική υγεία
Στρατιωτική ψυχιατρική
Κοινωνική ψυχιατρική
Αθλητική ψυχιατρική
Η ψυχιατρική στον τομέα του εθισμού επικεντρώνεται στην αξιολόγηση και τη θεραπεία των ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα με το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, ή άλλες διαταραχές που σχετίζονται με ουσίες και με άτομα που έχουν διπλή διάγνωση ασθένειας που σχετίζεται με ουσίες σε συνδυασμό με κάποια άλλη ψυχιατρική διαταραχή. Η βιολογική ψυχιατρική: μία προσέγγιση της ψυχιατρικής που σκοπεύει στην κατανόηση των πνευματικών διαταραχών στο πλαίσιο της βιολογικής λειτουργίας του νευρικού συστήματος. Η παιδική και εφηβική ψυχιατρική: ο τομέας της ψυχιατρικής που εξειδικεύεται στη δουλειά με παιδιά, εφήβους και τις οικογένειές τουςof psychiatry. Η κοινωνική ψυχιατρική είναι μια προσέγγιση που αντανακλά μία αποκλειστική προοπτική της δημόσιας υγείας και βρίσκει εφαρμογή σε κοινοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Πολυπολιτισμική ψυχιατρική: ένας τομέας της ψυχιατρικής που αφορά το πολιτισμικό και εθνικό περιεχόμενο των πνευματικών διαταραχών και των υπηρεσιών της ψυχιατρικής. Έκτακτη ψυχιατρική:η κλινική εφαρμογή της ψυχιατρικής σε περιβάλλον έκτακτης ανάγκης. Εγκληματολογική ψυχιατρική: η σύνδεση μεταξύ του νόμου και της ψυχιατρικής. Γηριατρική ψυχιατρική:ο τομέας της ψυχιατρικής που ασχολείται με τη μελέτη, την παρεμπόδιση και την αντιμετώπιση των πνευματικών διαταραχών σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Παγκόσμια Πνευματική Υγεία:η περιοχή της μελέτης, έρευνας και εφαρμογής η οποία βάζει ως προτεραιότητα τη βελτίωση τς πνευματικής υγείας και την επίτευξη της ισότητας στην πνευματική υγείας σε όλους τους ανθρώπους παγκοσμίως.Διασυνδετική ψυχιατρική: ο τομέας της ψυχιατρικής που εξειδικεύεται στην αλληλεπίδραση της ψυχιατρικής με άλλες ιατρικές ειδικότητες.Στρατιωτική ψυχιατρική:καλύπτει ειδικές πλευρές της ψυχιατρικής και πνευματικές διαταραχές μέσα στο πλαίσιο του στρατού.Νευροψυχιατρική:τομέας της ιατρικής που ασχολείται με πνευματικές διαταραχές που μπορούν να αποδοθούν σε ασθένειες του νευρικού συστήματος.Κοινωνική ψυχιατρική: ο τομέας της ψυχιατρικής που επικεντρώνεται στο διαπροσωπικό και πολιτισμικό περιεχόμενο των πνευματικών ασθενειών και τις ψυχικής υγείας.
Σε μεγαλύτερους οργανισμούς υγείας, τόσο δημόσιους όσο και ιδιωτικούς, οι ψυχίατροι συχνά, αναλαμβάνουν μεγαλύτερους ρόλους στη διαχείριση, καθώς είναι υπεύθυνοι για την ικανοποιητική και αποτελεσματική προσφορά των υπηρεσιών ψυχικής υγείας στους ανθρώπους του οργανισμού. Για παράδειγμα, ο διευθυντής των υπηρεσιών πνευματικής υγείας στα περισσότερα κέντρα είναι, συνήθως, ένας ψυχίατρος , αν και περιστασιακά, επιλέγονται και ψυχολόγοι για αυτή τη θέση.
Στις Η.Π.Α., η ψυχιατρική είναι μία από τις λίγες ειδικότητες η οποία προσφέρεται για περαιτέρω εκπαίδευση και πιστοποίηση όσον αφορά τα παυσίπονα, την παρηγορητική ιατρική και την ιατρική του ύπνου.
Κλάδος και πανεπιστημιακή κοινότητα
Επαγγελματίες
Όλοι οι ιατροί μπορούν να διαγνώσουν ψυχικές διαταραχές και να χορηγήσουν θεραπείες χρησιμοποιώντας της αρχές της ψυχιατρικής.Οι ψυχίατροι είναι είτε: 1) κλινικοί ιατροί που εξειδικεύονται στην ψυχιατρική και έχουν πιστοποίηση στο να αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες. ή 2) επαγγελματίες στο ακαδημαϊκό πεδίο της ψυχιατρικής που έχουν χαρακτηριστεί ως ερευνητές ιατροί σ'αυτόν το τομέα. Οι ψυχίατροι μπορούν επίσης ,μέσω σημαντικής εκπαίδευσης να διεξάγουν ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση και γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, αλλά είναι η εκπαίδευσή τους ως ιατροί που τους διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Υπάρχει μια σημαντική έλλειψη ψυχιάτρων στις Η.Π.Α. και σε άλλες περιοχές, που τους οδηγεί στην προσπάθεια περαιτέρω επέκτασης των υπηρεσιών τους χρησιμοποιώντας τεχνολογίες τηλεϊατρικής και άλλες μεθόδους.
Έρευνα
Η ψυχιατρική έρευνα είναι, από τη φύση της, διεπιστημονική: συνδυάζει κοινωνικές, βιολογικές και ψυχολογικές προοπτικές στην προσπάθεια να καταλάβει τη φύση και την αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών. Οι κλινικοί και ερευνητές ψυχίατροι μελετούν βασικά και κλινικά θέματα στα διερευνητικά ιδρύματα και δημοσιεύουν άρθρα σε περιοδικά. Κάτω από την επίβλεψη των θεσμικών συμβουλίων αξιολόγησης (institutional review boards), οι ψυχίατροι που είναι κλινικοί ερευνητές κοιτούν σε θέματα όπως η νευροαπεικόνιση, η γενετική και η ψυχοφαρμακολογία ώστε να βελτιώσουν τη διαγνωστική εγκυρότητα και αξιοπιστία, να ανακαλύψουν νέες θεραπευτικές μεθόδους και να ταξινομήσουν νέες ψυχικές διαταραχές.
Κλινική εφαρμογή
Διαγνωστικά συστήματα
Η ψυχιατρική διάγνωση λαμβάνει χώρα σε ένα πολύ ευρύ περιβάλλον και εκτελείται από πολλούς διαφορετικούς επαγγελματίες υγείας.Επομένως, η διαγνωστική διαδικασία μπορεί να βασιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό πάνω σε αυτούς τους παράγοντες, Τυπικά, ωστόσο, ένας ψυχίατρος κάνει διάγνωση χρησιμοποιώντας μια διαφορική διαγνωστική διαδικασία στη οποία διεξάγονται μία εξέταση πνευματικής κατάστασης και μια σωματική εξέταση, με απόκτηση παθολογικού, ψυχοπαθολογικού ή ψυχοκοινωνικού ιστορικού και ,μερικές φορές, γίνονται μετρήσεις νευροαπεικόνισης ή άλλες νευροφυσιολογικές μετρήσεις, ή πραγματοποιούνται τεστ προσωπικότητας ή διανοητικά τεστ. Σε μερικές περιπτώσεις, μία τομογραφία εγκεφάλου μπορέι να χρησιμοποιηθεί ώστε να αποκλείσει άλλες ψυχικές ασθένειες, αλλά αυτή την εποχή, το να βασίζεσαι αποκλειστικά σε τομογραφία του εγκεφάλου δεν μπορεί να διαγνώσει με ακρίβεια μια ψυχική ασθένεια ή να φανερώσει το ρίσκο απόκτησης μιας ψυχικής ασθένειας στο μέλλον. Ορισμένοι ψυχίατροι ξεκινούν να χρησιμοποιούν τη γενετική κατά τη διάρκεια της διαγνωστικής διαδικασίας αλλά στο σύνολό της αυτή η πρακτική παραμένει ένα πεδίο έρευνας.
Διαγνωστικά εγχειρίδια
Σήμερα βρίσκονται σε χρήση τρία κύρια διαγνωστικά εγχειρίδια που ταξινομούν τις παθήσεις της ψυχικής υγείας. Το ICD-10 έχει δημιουργηθεί και εκδοθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περιλαμβάνει ένα τμήμα των ψυχιατρικών παθήσεων και χρησιμοποιείται παγκοσμίως. Το Διαγνωστικό και Στατιστικό εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders),έχει δημιουργηθεί και εκδοθεί από τον Αμερικάνικο Ψυχιατρικό Σύλλογο (American Psychiatric Association),είναι επικεντρωμένο στις ψυχικές παθήσεις και είναι το κύριο όργανο ταξινόμησης που χρησιμοποιείται στις Η.Π.Α.. Είναι , πλέον, στην πέμπτη αναθεωρημένη έκδοση και ,επίσης, χρησιμοποιείται παγκοσμίως. Η Κινέζικη Κοινωνία των Ψυχιάτρων (Chinese Society of Psychiatry) έχει ,επίσης, δημιουργήσει ένα διαγνωστικό εγχειρίδιο , το "Κινέζικη Ταξινόμηση των Ψυχικών Διαταραχών"(Chinese Classification of Mental Disorders).
Η δηλωμένη πρόθεση των διαγνωστικών εγχειριδίων είναι ,τυπικά, να αναπτύξουν αναπαραγόμενες οι κλινικά χρήσιμες κατηγορίες και κριτήρια, ώστε να διευκολυνθεί η πλειοψηφία και να συμφωνήσει πάνω σε ορισμένες προδιαγραφές,ενώ υπάρχουν θεωρητικά όσον αφορά την αιτιολογία. Οι κατηγορίες, ωστόσο, βασίζονται σε συγκεκριμένες ψυχιατρικές θεωρίες και δεδομένα. Είναι διευρυμένα και συχνά περιγράφονται με πολυάριθμους πιθανούς συνδυασμούς των συμπτωμάτων και πολλές απ'τις κατηγορίες αλληλοκαλύπτονται στη συμπτωματολογία ή τυπικά προκύπτουν μαζί. Ενώ αρχικά σκόπευαν να είναι οδηγοί για έμπειρους ιατρούς, εκπαιδευμένους στη χρήση τους, η ορολογία χρησιμοποιείται ευρέως από ιατρούς, διευθυντές και ασφαλιστικές εταιρίες σε πολλές χώρες.
Το DSM έχει προσελκύσει εγκώμια για την τυποποίηση των ψυχιατρικών διαγνωστικών κατηγοριών και κριτηρίων. Επίσης έχει προσελκύσει αντιπαραθέσεις και κριτική. Μερικοί κριτικοί υποστηρίζουν οτι το DSM αντιπροσωπεύει ένα μη επιστημονικό σύστημα που περιλαμβάνει τις απόψεις ορισμένων ισχυρών ψυχιάτρων. Υπάρχουν συνεχή θέματα που αφορούν την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των διαγνωστικών κατηγοριών. Η πίστη σε επιφανειακά συμπτώματα, η χρήση τεχνικών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ κατηγοριών και από την 'ομαλότητα', πιθανές πολιτισμικές προκαταλήψεις, η ιατρικοποίηση της ανθρώπινης δυσφορίας και οικονομικές διαμάχες του ενδιαφέροντος, που συμπεριλαμβάνουν την πρακτική των ψυχιάτρων με τη φαρμακευτική βιομηχανία. Οι πολιτικές διαμάχες σχετικά με την ενσωμάτωση ή τον αποκλεισμό των διαγνώσεων από το εγχειρίδιο, γενικά ή όσον αφορά συγκεκριμένα θέματα και η εμπειρία αυτών που έχουν επηρεαστεί άμεσα από το εγχειρίδιο με το να έχουν διαγνωστεί, συμπεριλαμβανομένου και του κινήματος των επιζώντων/καταναλωτών (consumer/survivor movement). Η δημοσίευση του DSM, με πολύ προσεκτικά πνευματικά δικαιώματα, έχει κέρδη πάνω από 5 εκατομύρια δολάρια το χρόνο, με ιστορικά αθροιστικά κέρδη πάνω από 100 εκατομύρια δολάρια.
Θεραπεία
Γενικές Σκέψεις
Τα άτομα με θέματα ψυχικής υγείας συχνά αναφέρονται ως ασθενείς αλλά μπορεί και να χαρακτηριστούν πελάτες, καταναλωτές ή αποδέκτες υπηρεσιών. Μπορεί να βρεθούν υπό τη φροντίδα ενός ψυχιάτρου από πολλά μονοπάτια, τα δύο πιο συνηθισμένα είναι η αυτοπαραπομπή ή η παραπομπή από κάποιον ιατρό πρωτοβάθμιας φροντίδας. Εναλλακτικά, ένα άτομο μπορεί να παραπεμφθεί από νοσοκομειακούς υπαλλήλους, από δικαστική εντολή,με ακούσια δέσμευση ή στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία,λόγω παράβασης του νόμου ψυχικής υγείας (mental health law).
Τα άτομα που υποβάλλονται σε μία ψυχιατρική εκτίμηση αξιολογούνται από έναν ψυχίατρο για την ψυχική και σωματική τους υγεία. Αυτό, συνήθως, περιλαμβάνει τη συνέντευξη με αυτό το άτομο και συχνά την πρόσληψη πληροφοριών από άλλες πηγές όπως άλλοι επαγγελματίες ψυχικής και κοινωνικής υγείας,συγγενείς,συναναστροφές,προσωπικό επιβολής του νόμου, προσωπικό έκτακτης ιατρικής και ψυχιατρικές κλίμακες αξιολόγησης. Πραγματοποιείται μία εξέταση ψυχικής κατάστασης και μια σωματική εξέταση ώστε να επιβεβαιώσει ή να αποκλείσει ασθένεια που μπορεί να συνεισφέρει σε ένα πιθανό ψυχιατρικό πρόβλημα.Μία σωματική εξέταση μπορεί επίσης να εξυπηρετήσει στην αναγνώριση για σημάδια αυτοτραυματισμού.Αυτή η εξέταση συχνά πραγματοποιείται από κάποιον άλλον και όχι από ψυχίατρο, ειδικά εάν περιλαμβάνουν εξετάσεις αίματος και ιατρικές απεικονίσεις.
Όπως οι περισσότερες φαρμακευτικές αγωγές, έτσι και τα φάρμακα που χορηγούνται από ψυχιάτρους μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στους ασθενείς, και μερικά απ'αυτά απαιτούν συνεχή έλεγχο των θεραπευτικών ουσιών, όπως για παράδειγμα εξετάσεις αίματος που μετρούν τα επίπεδα των φαρμάκων στον ορό, νεφρική λειτουργία, ηπατική λειτουργία και/ή λειτουργία του θυρεοειδούς. Η ηλεκτροσπασμοθεραπεία (Electroconvulsive therapy - ECT) γίνεται μερικές φορές σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως σε αυτές που δεν ανταποκρίνονται στην αγωγή.Η αποτελεσματικότητα και οι δυσμενείς επιπτώσεις των ψυχιατρικών φαρμάκων μπορεί να ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή.
Για πολλά χρόνια, η αντιπαράθεση συμπεριελάμβανε τη χρήση της ακούσιας θεραπείας και τη χρήση του όρου "έλλειψη διορατικότητας" για το χαρακτηρισμό των ασθενών. Οι νόμοι των ψυχικών ασθενειών ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των δικαιοδοσιών, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, η ακούσια ψυχιατρική θεραπεία επιτρέπεται όταν κρίνεται οτι υπάρχει ρίσκο για τον ασθενή ή άλλους εξαιτίας της ασθένειάς του.Η ακούσια θεραπεία αναφέρεται στη θεραπεία που χορηγείται βάση των συστάσεων του θεράποντος ψυχιάτρου χωρίς να απαιτεί τη συγκατάθεση του ασθενούς.
Τα θέματα ψυχικής υγείας όπως οι διαταραχές της διάθεσης, η σχιζοφρένεια και άλλες ψυχωτικές διαταραχές ήταν οι πιο κοινές αρχικές διαγνώσεις για το Medicaid στις Η.Π.Α. το 2012.
Εσωτερικοί ασθενείς
Οι ψυχιατρικές θεραπείες έχουν αλλάξει πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Στο παρελθόν, οι ψυχιατρικοί ασθενείς συχνά, νοσηλεύονταν για έξι μήνες ή παραπάνω, ενώ μερικές περιπτώσεις περιελάμβαναν τη νοσηλεία για πολλά χρόνια. Σήμερα, οι άνθρωποι που λαμβάνουν ψυχιατρική θεραπεία είναι πιθανόν να αντιμετωπιστούν ως ασθενείς εκτός νοσοκομείου. Εάν η νοσηλεία είναι απαραίτητη, η παραμονή σε ένα μέσο νοσοκομείο είναι περίπου δύο εβδομάδες, με ένα μικρό αριθμό να απαιτεί μακροχρόνια νοσηλεία.
Οι εσωτερικοί ασθενείς στην ψυχιατρική είναι άνθρωποι που εισάγονται σε ένα νοσοκομείο ή σε μία κλινική ώστε να λάβουν ψυχιατρική φροντίδα. Μερικοί που εισάγονται χωρίς τη θέλησή τους, ίσως εσωκλείονται σε ένα ασφαλές νοσοκομείο ή σε μερικές περιπτώσεις σε κάποια εγκατάσταση μέσα σε ένα σωφρονιστικό σύστημα.Σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α. και του Καναδά, τα κριτήρια για την εισαγωγή χωρίς τη θέληση του ασθενούς ποικίλλουν και αφορούν την τοπική δικαιοδοσία. Μπορεί να είναι τόσο ελεύθεροι εάν έχουν μία ψυχική διαταραχή, ή περιορισμένοι εάν αποτελούν άμεσο κίνδυνο για τους εαυτούς ή/και άλλους. Η διαθεσιμότητα των κρεβατιών είναι συχνά ο κύριος λόγος για την απόφαση εισαγωγής ενός ασθενούς σε πιεσμένες δημόσιες εγκαταστάσεις. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα περιορίζει την κράτηση σε πιστοποιημένες ιατρικά υποθέσεις ψυχικής διαταραχής και προσθέτει το δικαίωμα του έγκαιρου δικαστικού ελέγχου της κράτησης.
Οι άνθρωποι μπορούν να εισαχθούν εθελοντικά αν ο θεράπων ιατρός θεωρεί ότι η ασφάλεια δεν διακινδυνεύεται από αυτήν τη λιγότερο περιοριστική επιλογή. Οι θάλαμοι των εσωτερικών ασθενών της ψυχιατρικής μπορεί να είναι ασφαλείς( για αυτούς που φέρεται να έχουν ένα συγκεκριμένο ρίσκο βίας ή αυτοτραυματισμού) ή ξεκλείδωτο/ανοιχτό.Μερικοί θάλαμοι είναι μεικτοί ενώ οι θάλαμοι ίδιου φύλου είναι ολοένα και πιο ευνοημένες για την προστασία των γυναικών που είναι εσωτερικοί ασθενείς.Μέσα στη φροντίδα του νοσοκομείου, τα άτομα αξιολογούνται, ελέγχονται και συχνά τους χορηγείται αγωγή και φροντίδα από μία πολυεπιστημονική ομάδα, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ιατρούς, φαρμακοποιούς, ψυχιατρικές νοσοκόμες, κλινικοί ψυχολόγοι,ψυχοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί και εργοθεραπευτές.Εάν ένα άτομο που λαμβάνει θεραπεία σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο θεωρηθεί ότι παρουσιάζει κάποιο ρίσκο να βλάψει τον εαυτό του ή άλλους, τότε μπορεί να μπει σε συνεχή ή διακοπτόμενη επίβλεψη ένας προς έναν και μπορεί να είναι σωματικά περιορισμένος ή φαρμακευτικά. Τα άτομα σε εσωτερικούς θαλάμους μπορεί να επιτρέπεται να φεύγουν για κάποιες περιόδους, είτε με συνοδεία ή μόνοι τους.
Σε πολλές αναπτυγμένες χώρες, υπάρχει μια μαζική μείωση των ψυχιατρικών κρεβατιών από μέσα του εικοστού αιώνα, με την ανάπτυξη της κοινοτικής φροντίδας.Οι προδιαγραφές της εσωτερικής φροντίδας ασθενών παραμένει πρόκληση σε μερικά δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα, εξαιτίας του επιπέδου της χρηματοδότησης και οι εγκαταστάσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι τυπικά υπερβολικά ακατάλληλα εξαιτίας του ίδιου λόγου.Ακόμα και στις αναπτυγμένες χώρες, τα προγράμματα σε δημόσια νοσοκομεία ποικίλλουν. Μερικά μπορεί να προσφέρουν δομημένες δραστηριότητες και θεραπείες που προσφέρονται από πολλές προοπτικές , ενώ άλλα μπορεί να έχουν χρηματοδότηση μόνο για χορήγηση φαρμάκων και έλεγχο των ασθενών.Αυτό μπορεί να είναι προβληματικό αφού το μέγιστο επίπεδο της θεραπευτικής εργασίας δεν λαμβάνει χώρα στο περιβάλλον του νοσοκομείου.Αυτό εξηγεί γιατί να νοσοκομεία χρησιμοποιούνται σε περιορισμένες περιπτώσεις και στιγμές κρίσεων στις οποίες οι ασθενείς αποτελούν άμεση απειλή για τους εαυτούς τους ή τους άλλους.Εναλλακτικές στα ψυχιατρικά ιδρύματα που μπορούν να προσφέρουν ενεργά περισσότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις αποτελούν τα κέντρα αποτοξίνωσης.
Θεραπεία εκτός νοσοκομείου
Οι θεραπείες εκτός νοσοκομείου περιλαμβάνουν περιοδικές επισκέψεις σε ψυχίατρο για συμβουλές στο γραφείο του/της, ή στην κοινοτική κλινική. Οι αρχικές συνεδρίες, στις οποίες ο ψυχίατρος αξιολογεί τον ασθενή διαρκεί 45 με 75 λεπτά. Οι επόμενες συνεδρίες έχουν λιγότερη διάρκεια, δηλ. 15 με 30 λεπτά, ενώ ο ιατρός επικεντρώνεται σε ρύθμιση της αγωγής, στον έλεγχο πιθανών αντιδράσεων στα φάρμακα, στην πιθανή επίδραση άλλων ψυχικών διαταραχών στη νοητική και συναισθηματική λειτουργία του ασθενή και στο να τον συμβουλεύουν σχετικά με αλλαγές που θα χρειαστεί να κάνουν ώστε να διευκολύνουν τη θεραπεία και να μειώσουν την εμφάνιση συμπτωμάτων. (π.χ. άσκηση, τεχνικές νοητικής θεραπείας, υγιεινή του ύπνου και πολλά άλλα).Η συχνότητα με την οποία ένας ψυχίατρος παρακολουθεί έναν ασθενή ποικίλλει ευρέως, από μία φορά το μήνα μέχρι δύο φορές το χρόνο, και εξαρτάται από τον τύπο , τη σοβαρότητα και τη σταθερότητα της κατάστασης κάθε ατόμου και επίσης στο τι θα αποφασίσει ο ιατρός με τον ασθενή οτι θα ήταν το καλύτερο.
Με αυξανόμενο ρυθμό, οι ψυχίατροι περιορίζουν τις πρακτικές τους στην ψυχοφαρμακολογία (συνταγογράφηση), το οποίο αντιτίθεται σε προηγούμενες μεθόδους στις οποίες ο ψυχίατρος παρέχει παραδοσιακά 50λεπτες συνεδρίες, όπου η ψυχοφαρμακολογία αποτελεί ένα μέρος, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της συμβουλευτικής καταλάμβανε η "λογο-θεραπεία" Αυτή η αλλαγή άρχισε στις αρχές του 1980 και επιταχύνθηκε το 1999 και το 2000. 'Ενας κύριος λόγος για αυτή την αλλαγή ήταν ο ερχομός της διαχείρισης των ασφαλιστικών προγραμμάτων φροντίδας, τα οποία άρχισαν να περιορίζουν την αποζημίωση των ψυχοθεραπευτικών συνεδριών που παρέχονταν απ'τους ψυχιάτρους.Η βασική παραδοχή ήταν ότι η ψυχοφαρμακολογία ήταν τουλάχιστον τόσο αποτελεσματική όσο η ψυχοθεραπεία, και θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πιο αποτελεσματικά εφόσον χρειαζόταν λιγότερος χρόνος για το ραντεβού. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι ψυχίατροι προγραμματίζουν τρία ή τέσσερα συνεχόμενα ραντεβού την ώρα, το οποίο αντιτίθεται στην παρακολούθηση ενός ασθενή ανά ώρα στο παραδοσιακό ψυχοθεραπευτικό μοντέλο. Εξαιτίας αυτής της αλλαγής στα μοντέλα τις πρακτικής, οι ψυχίατροι συχνά παραπέμπουν τους ασθενείς, για τους οποίους πιστεύουν ότι θα επωφεληθούν απ'την ψυχοθεραπεία σε άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, όπως κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι.
Παραπομπές
|
751868
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%20%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πετρί Κορινθίας
|
Το Πετρί είναι ημιορεινό χωριό του νομού Κορινθίας. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 320 μέτρων και στην απογραφή του 2021 είχε μόνιμο πληθυσμό 271 κατοίκων. Υπάγεται διοικητικά στην κοινότητα Πετριου του δήμου Νεμέας της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Το χωριό βρίσκεται στο Φλιάσιο πεδίο και οι κάτοικοι του ασχολούνται ως επι των πλείστον με την γεωργία. Ανήκει στην αμπελουργική ζώνη της Νεμέας με κύρια ποικιλία κρασίου που καλλιεργείται να είναι το Αγιωργίτικο. Επίσης το χωριό διαθέτει σημαντικές εκτάσεις ελιών.
Πληθυσμός
Ο πληθυσμός του Πετριού αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό την περίοδο 1879 - 1940. Τις επόμενες δεκαετίες παρέμεινε σταθερός ενώ το 2011 κατέγραψε πολύ μεγάλη μείωση και το 2021 μικρότερη.
Αθλητισμός
Α.Π.Σ Θύελλα Πετρίου
Η Α.Π.Σ Θύελλα Πετρίου είναι η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού και αγωνίζεται στην ΕΠΣ Κορινθίας. Η ομάδα του Πετρίου έχει αναδείξει τον Τάσο Μπακασέτα ο οποίος έπαιξε σε αυτή απο τα 14 μέχρι τα 15 του έτη.
Παραπομπές
Δήμος Νεμέας
|
120056
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BD%CE%AD%CE%B9%CE%BD%20%CE%A4%CE%B1%CF%87%CE%AF
|
Ονέιν Ταχί
|
Ο Ονέιν Ταχί (πλήρες όνομα: Onneyn (Morris) Tahi, 1944 - 1998) ήταν υπηρεσιακός Πρόεδρος του Βανουάτου το 1989.
Σταδιοδρομία
To 1983 ήταν υπουργός Παιδείας και Αθλητισμού και επίσης υπηρέτησε ως υπουργός Γεωργίας. Έγινε υπηρεσιακός πρόεδρος στις 12 Ιανουαρίου 1989 και μέχρι τις 30 Ιανουαρίου του ίδιου χρόνου. Έπειτα από τη βραχύβια προεδρία του, έγινε πρόεδρος της Νομοθετικής Συνέλευσης , αργότερα υπουργός Παιδείας και υπουργός Οικονομικών.
Υπήρξε ένας από τους αντάρτες πολιτικούς του Vanua'aku Pati (και ίδρυσε το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού), στο οποίο επέστρεψε το 1997.
Ο Ταχί πέθανε συνεπεία τραυματισμού σε τροχαίο δυστύχημα στο νησί Αμπάε λίγο πριν τη διεξαγωγή των εκλογών του 1998.
Παραπομπές
Πρόεδροι του Βανουάτου
|
665295
|
https://el.wikipedia.org/wiki/79%CE%B7%20%CE%91%CE%BD%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7%20%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A4%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%28%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%29
|
79η Ανώτερη Διοίκηση Ταγμάτων Εθνοφυλακής (Ελλάδα)
|
Η 79η Ανώτερη Διοίκηση Ταγμάτων Εθνοφυλακής (79η ΑΔΤΕ) είναι μηχανοκίνητη ταξιαρχία του Ελληνικού Στρατού Ξηράς, υπεύθυνη για την άμυνα του νησιού της Σάμου. Έχει μέγεθος 5 ταγμάτων.
Δομή
Η 79η Ανώτερη Διοίκηση Ταγμάτων Εθνοφυλακής (79η ΑΔΤΕ) έχει έδρα τη Σάμο και περιλαμβάνει:
- Τον Λόχο Στρατηγείου της 79ης Ανώτερης Διοίκησης Ταγμάτων Εθνοφυλακής (ΛΣΤ/79 ΑΔΤΕ).
- Τον 79ο Λόχο Διαβιβάσεων Εθνοφυλακής (79 ΛΔΒΕΘ).
- Το 79ο Τάγμα Μηχανικού Εθνοφυλακής (79 ΤΜΧΕΘ)
- Τον 79ο Λόχο Αντιαρματικών Εθνοφυλακής (79 ΛΑΤΕΘ).
- Την 79η Επιλαρχία Αρμάτων Εθνοφυλακής (79 ΕΑΡΜΕΘ).
- Το 79ο Τάγμα Πυροβολικού Εθνοφυλακής (79 ΤΕ)
- Το 164 Τάγμα Πυροβολικού Εθνοφυλακής (164 ΤΕ)
- Την 79η Μοίρα Α/Α Πυροβολικού Εθνοφυλακής (79 ΜΕΘ)
- Το 649ο Τάγμα Εθνοφυλακής (649 ΤΕ).
- Το 239ο Μηχανοκίνητο Τάγμα Εθνοφυλακής (239 Μ/Κ ΤΕ).
- Το 298ο Μηχανοκίνητο Τάγμα Εθνοφυλακής (298 Μ/Κ ΤΕ).
- Το 79ο Τάγμα Υγειονομικού Εθνοφυλακής (79 ΤΥΕΘ).
- Το 79ο Τάγμα Υποστήριξης Εθνοφυλακής (79 ΤΥΠΕΘ).
Σάμος
Ελληνικός Στρατός
|
597949
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BD%20%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD
|
Αλέν Καβαλιέ
|
Ο Αλέν Καβαλιέ (γαλλικά: Alain Cavalier), (14 Σεπτεμβρίου), είναι Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
Ο Καβαλιέ έχει κερδίσει αρκετά βραβεία καθ'ολη την διάρκεια της καριέρας του, μεταξύ άλλων το Βραβείο Σεζάρ για καλύτερη ταινία και Βραβείο Σεζάρ καλύτερου σκηνοθέτη για την ταινία Thérèse το 1987.
Η τελευταία του ταινία Pater έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2011.
Φιλμογραφία
1958 : Un Américain
1962 : Le Combat dans l'île
1964 : L'Insoumis
1967 : Mise à sac
1968 : La Chamade
1976 : Le Plein de super
1979 : Ce répondeur ne prend pas de message
1979 : Martin et Léa
1981 : Un étrange voyage
1986 : Thérèse
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Γάλλοι σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
695323
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%B6%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B9%20%CE%A3%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%B5%CF%81-%CE%A4%CF%83%CF%8E%CF%81%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BB
|
Ρόζμαρι Σπένσερ-Τσώρτσιλ
|
Η Ρόζμαρι Σπένσερ-Τσώρτσιλ (Rosemary Spencer-Churchill, 24 Ιουλίου 1929 -) είναι Βρετανίδα αριστοκράτισσα.
Γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1929 στο Λονδίνο, και είναι κόρη του Ιωάννη Σπένσερ-Τσώρτσιλ, 10ου Δούκα του Μάρλμπορο και της Αλεξάνδρας Μαίρης Κάντογκαν.
Ήταν παράνυφος στη στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ στο Αβαείο του Γουέστμινστερ στις 2 Ιουνίου 1953.
Στις 26 Ιουνίου 1953 παντρεύτηκε τον Κάρολο Ροβέρτο Μιου στον Καθεδρικό Ναό του Χριστού στην Οξφόρδη. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά:
τον Αλέξανδρο Πέπις (γενν. το 1954-)
τον Σιμόν Χάντλι (γενν. το 1959-)
την Μαίρη Αραμπέλα (γενν. το 1962-)
Το 2015 εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ του BBC Two The Last Dukes.
Τίτλοι
24 Ιουλίου 1929 – 26 Ιουνίου 1953: Λαίδη Ρόζμαρι Σπένσερ-Τσώρτσιλ
2 Ιουνίου 1953 – 16 Ιουνίου 1953: Η Αξιότιμη Λαίδη Ρόζμαρι Σπένσερ-Τσώρτσιλ
26 Ιουνίου 1953 – μέχρι σήμερα: Η Αξιότιμη Λαίδη Ρόζμαρι Μιου
Παραπομπές
Βρετανοί ευγενείς
Οικογένεια Σπένσερ
|
470591
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AD%CE%BD%20%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC
|
Μαρτέν Μαγιά
|
Ο Μαρτέν Μαγιά, γεννημένος στις 11 Νοεμβρίου 1953 στην Ντουαλά του Καμερούν, είναι πρώην Καμερουνέζος διεθνής ποδοσφαιριστής. Αγωνίστηκε στην θέση του επιθετικού από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του αγωνιζόμενος με τα χρώματα της ΑΣ Μπεζιέ, όπου αγωνιζόταν και ο αδερφός του, Ζοζέφ Γιεγκμπά Μαγιά.
Βιογραφία
Καταγόμενος από την Ντουαλά του Καμερούν, αγωνίστηκε με την τοπική ομάδα της πόλης, την Ντιναμό Κλαμπ Ντουαλά. Το 1975, ακολούθησε τον αδερφό του, Ζοζέφ Γιεγκμπά Μαγιά, πρώην εμβληματικό παίκτη της Ολιμπίκ Μαρσέιγ στην Ασοσιασιόν Σπορτίβ ντε Μπεζιέ. Αγωνίστηκε συνολικά έξι σεζόν, εκ των οποίων οι τρεις τελευταίες ήταν οι πλέον επιτυχημένες με 18 τέρματα την σεζόν 1978-1979, 14 την σεζόν 1979-1980 και 11 την σεζόν 1980-1981. Ως αποτέλεσμα, κλήθηκε προκειμένου να αγωνιστεί στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982. Αγωνίστηκε ως βασικός στην επαναληπτική αναμέτρηση απέναντι στο Μαρόκο. Στην συνέχεια μετακόμισε στην Άνω Σαβοΐα και την Κλαμπ Σπορτίφ ντε Τονόν, όπου η ομάδα, υπό την ηγεσία του επιθετικού Κριστιάν Κοστ και του παίκτη-προπονητή Ζαν-Πιέρ Καραγιόν, πραγματοποίησε μια καλή σεζόν, τερματίζοντας στην δεύτερη θέση του ομίλου της στην δεύτερη κατηγορία, παίρνοντας την πρόκριση για τα μπαράζ ανόδου στην Ντιβιζιόν 1, όπου, ωστόσο, ηττήθηκε απέναντι στην Τουλούζ ΦΚ. Ο Μαγιά ήταν ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ της ομάδας εκείνη την σεζόν, πίσω από τον Κοστ, έχοντας πετύχει 8 τέρματα σε 21 συμμετοχές.
Ο Μαρτέν Μαγιά κλήθηκε, τότε, στην αποστολή της Εθνικής Καμερούν ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982. Εν μέσω προετοιμασίας με την ομάδα του, υπέστη σοβαρό τραυματισμό, ο οποίος τον έθεσε εκτός αγωνιστικής δράσης έως τον Δεκέμβριο του 1983. Ο ξαφνικός αυτός τραυματισμός, σε συνδυασμό με το μακρύ διάστημα απουσίας του, οδήγησαν στην δημιουργία ενός αστικού μύθου στο Καμερούν, σύμφωνα με τον οποίο « ο συγκεκριμένος τραυματισμός δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά μια κακοηθής πράξη και η οποία είχε παραγγελθεί από ανταγωνιστές », ενώ ήταν αποτέλεσμα μιας « μαγικής μάχης », δηλαδή της χρήσης « μυστικιστικών-θρησκευτικών πεποιθήσεων μεθόδων ». Παρά το γεγονός πως οι συγκεκριμένες κατηγορίες απορήφθηκαν από τους ιθύνοντες του καμερουνέζικου ποδοσφαίρου και τους ίδιους τους παίκτες, ωστόσο παρέμειναν υπό την μορφή αστικού μύθου στην συνείδηση των κατοίκων.
Αγωνίστηκε κατά το δεύτερο μισό της σεζόν 1983-1984 με την Τονόν, σημειώνοντας δύο τέρματα σε οκτώ αναμετρήσεις, ενώ, στην συνέχεια, ο Μαγιά ολοκλήρωσε την καριέρα του αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φονταινεμπλώ.
Ο Μαρτέν Μαγιά αναφέρθηκε από τον Βενσάν-Σοστέν Φουντά, υποψήφιο στις καμερουνέζικες προεδρικές εκλογές του 2011, στο εκλογικό πρόγραμμά του με τίτλο « Cameroun Generation 2011 », ως παράδειγμα ενός Καμερουνέζου ποδοσφαιριστή, ο οποίος πέτυχε να αναπτύξει το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο, παρά την απουσία ποιτικών αθλητικών εγκαταστάσεων στο Καμερούν εκείνη την περίοδο.
Διακρίσεις
Δεύτερος του Α΄ Ομίλου του Πρωταθλήματος Γαλλίας της Ντιβιζιόν 2 το 1982 με την ΚΣ Τονόν
Παραπομπές
Εξωτερικός Σύνδεσμος
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Καμερούν
Ποδοσφαιριστές ΑΣ Μπεζιέ
Καμερουνέζοι ποδοσφαιριστές
|
794141
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92.%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Γεώργιος Β. Γιαννάκης
|
Ο Γεώργιος Γιαννάκης (Πειραιάς, 27 Φεβρουαρίου 1958) είναι διακεκριμένος καθηγητής Τηλεπικοινωνιών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.
Έλαβε πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1981 και Διδακτορικό Δίπλωμα απο το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας το 1986. Από το 1999 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Το 2021 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Παραπομπές
Έλληνες πανεπιστημιακοί
Έλληνες επιστήμονες
Αντεπιστέλλοντα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών
Έλληνες επιστήμονες υπολογιστών
Απόφοιτοι Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
|
699470
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%A6%CE%BF%CE%BE
|
Τέρι Φοξ
|
Ο Τέρι Φοξ (Terry Fox, Γουίνιπεγκ, Μανιτόμπα, 28 Ιουλίου 1958 – Νιου Γουέστμινστερ, 28 Ιουνίου 1981) ήταν Καναδός ακτιβιστής που αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην πάλη εναντίον του καρκίνου. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους πολίτες στην ιστορία της χώρας του.
Ο Φοξ σε ηλικία μόλις 19 ετών (1977) διαγνώσθηκε με καρκίνο των οστών, κάτι που είχε, ως συνέπεια, τον θεραπευτικό ακρωτηριασμό του δεξιού του ποδιού, το οποίο εν-συνεχεία, αντικατέστησε με τεχνητό μέλος. Αρνούμενος να αποδεχτεί μοιρολατρικά τη νέα πραγματικότητα, ο Φοξ συνέλαβε την ιδέα να αγωνιστεί για τη συγκέντρωση πόρων για τη χρηματοδότηση της έρευνας κατά της νόσου από την οποία έπασχε. Ξεκίνησε ο ίδιος να διατρέχει τον Καναδά στο «Μαραθώνιο Ελπίδας» του (όπως αποκλήθηκε), στις 12 Απριλίου του 1980, από το St. John’s Newfoundland. Για περισσότερους από 4 μήνες ο Φοξ διέτρεχε έναν Μαραθώνιο την ημέρα, σαρώνοντας συνολικά μία απόσταση που υπολογίστηκε σε περισσότερα από 5.000 χιλιόμετρα. Ο Μαραθώνιός του συνεχίζεται, κάθε χρόνο, έκτοτε, με στόχο την ενίσχυση της θεραπείας κατά του καρκίνου.
Παραπομπές
Φοξ Τερι
Φοξ Τερι
|
550391
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B5%CF%81
|
Άντα Μπάκερ
|
Η Άντα Μπάκερ (λατινικό αλφάβητο : Ada Bakker), γεννημένη στις 8 Απριλίου 1948, ήταν Ολλανδή πρωταθλήτρια της αντισφαίρισης.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της έπαιξε σε τρία από τα τέσσερα τουρνουά γκραντ σλαμ, συγκεκριμένα το Αυστραλιανό όπεν, το Γουίμπλεντον και το Αμερικανικό όπεν. Η πιο επιτυχημένη παρουσία της ήταν το Γουίμπλεντον όπου έφτασε στον τρίτο γύρο του απλού το 1968, 1970 και 1971. Το καλύτερο αποτέλεσμα στα διπλά ήταν στον προημιτελικό του Αυστραλιανού όπεν το 1968.
Αγωνίστηκε στην Πανεπιστημιάδα του 1967 στο Τόκιο και κέρδισε στο διπλό το χρυσό μετάλλιο με συμπαίκτρια την Astrid Suurbeek. Έφτασε επίσης στον τελικό του απλούt που έχασε από την Νιλ Τρούμαν. Το 1970 στο Τοτίνο κέρδισε πάλι το χρυσό στο διπλό με συμπαίκτρια την Tine Zwaan .
Το 1969 και το 1974 η Μπάκερ συμμετείχε με την Ολλανδία στο Φεντ καπ και έφτασε στα ημιτελικά και στις δύο περιπτώσεις. Συνολικά έπαιξε επτά αγώνες όλοι στο διπλό, από τους οποίους κέρδισε πέντε.
Παραπομπές
Ολλανδές αθλήτριες της αντισφαίρισης
|
156227
|
https://el.wikipedia.org/wiki/97%20%CE%9A%CE%BB%CF%89%CE%B8%CF%8E
|
97 Κλωθώ
|
Η Κλωθώ (Klotho) είναι μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 7,63. Ανακαλύφθηκε το 1868 από τον Γερμανό αστρονόμο Βίλχελμ Τέμπελ, που παρατηρούσε από τη Μασσαλία, και πήρε το όνομα της μιας από τις Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας. Υπήρξε ο τελευταίος αστεροειδής που ανεκάλυψε ο Τέμπελ.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Κλωθούς υπολογίσθηκε σε 82,8 χλμ., ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 590 τρισεκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Κλωθούς εκτιμάται σε 2,31 cm/sec², ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 43,8 m/sec.
Ο φασματικός τύπος της Κλωθούς είναι M (από τους πιο σκουρόχρωμους αυτού του τύπου, πράγμα που αποκλείει μια κυρίως μεταλλική σύσταση). Το άλβεδό της είναι 0,229 και η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 103 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.
Η Κλωθώ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 35 ώρες και 9 λεπτά, μία αργή περιστροφή για αστεροειδή.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Κλωθω
|
125138
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%81%20%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σούπερ Λιγκ Τουρκίας
|
Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Τουρκίας, επίσημα Σούπερ Λιγκ (τουρκικά: Süper Lig), είναι το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Τουρκίας και διοργανώνεται από την Τουρκική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Αναφέρεται ως Spor Toto Süper Lig για εμπορικούς λόγους.
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε την άνοιξη του 1959. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο τοπικά πρωταθλήματα με σημαντικότερο το Πρωτάθλημα Κωνσταντινούπολης. Διεξάγεται με 18 ομάδες, αλλά παλιότερα υπήρξαν περίοδοι με 16, 17, 18, 19, 20 ή και 22 ομάδες. Μέχρι το 2013 στην ανώτερη κατηγορία είχαν λάβει μέρος συνολικά 68 διαφορετικοί σύλλογοι. Μόνο τρεις ομάδες δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την ανώτερη κατηγορία. Η Γαλατασαράι, η Φενέρμπαχτσε και η Μπεσίκτας είναι οι τρεις μεγάλες ομάδες της Κωνσταντινούπολης που έχουν κατακτήσει και την μεγάλη πλειονότητα των τίτλων.
Δομή
Υπάρχουν 20 σωματεία στη Süper Lig. Κατά τη διάρκεια της περιόδου (από τον Αύγουστο ως το Μάιο) κάθε ομάδα αγωνίζεται με κάθε άλλη ομάδα δύο φορές, μία φορά εντός και μία εκτός έδρας, για συνολικά 38 παιχνίδια. Οι ομάδες λαμβάνουν τρεις βαθμούς για τη νίκη, ένα για την ισοπαλία, και κανένα βαθμό για την ήττα. Οι ομάδες κατατάσσονται με βάση τη συνολική βαθμολογία. Αν υπάρξει ισοβαθμία, τότε υπολογίζονται τα μεταξύ τους παιχνίδια, η διαφορά τερμάτων και στη συνέχεια η καλύτερη επίθεση. Στο τέλος κάθε περιόδου, η ομάδα με τους περισσότερους βαθμούς στέφεται πρωταθλήτρια.
Πρωταθλητές
Σύνολο τίτλων
Ανά σύλλογο
{| class="wikitable"
|-
!width="125" |Σύλλογος
!width="50" |Τίτλοι
!width="700" |Χρονιές
|-
! Γαλατασαράι
| <center>23
| 1962, 1963, 1969, 1971, 1972, 1973, 1987, 1988, 1993, 1994, 1997, 1998, 1999, 2000, 2002, 2006, 2008, 2012, 2013, 2015, 2018, 2019, 2023
|-
! Φενερμπαχτσέ
| <center>19
| 1959, 1961, 1964, 1965, 1968, 1970, 1974, 1975, 1978, 1983, 1985, 1989, 1996, 2001, 2004, 2005, 2007, 2011, 2014
|-
! Μπεσίκτας
| <center>16
| 1957*, 1958*, 1960, 1966, 1967, 1982, 1986, 1990, 1991, 1992, 1995, 2003, 2009, 2016, 2017, 2021
|-
! Τραμπζονσπόρ
| <center>7
| 1976, 1977, 1979, 1980, 1981, 1984, 2022
|-
! Μπούρσασπορ
| <center>1
| 2010
|-
! Μπασακσεχίρ
| <center>1
| 2020
|}Σημείωση:' Τις περιόδους 1957 και 1958, όπου δεν υπήρχε πρωτάθλημα στην Τουρκία, η Τουρκική Ομοσπονδία διοργάνωσε τουρνουά που ονόμασε Ομοσπονδιακό Κύπελλο'' με σκοπό ο νικητής να συμμετάσχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών των περιόδων 1957–58 και 1958–59. Η Μπεσίκτας κέρδισε και τις δύο χρονιές το κύπελλο και το 2001 ζήτησε από την ομοσπονδία να της αναγνωριστούν οι τίτλοι ως πρωταθλήματα. Η Τουρκική Ομοσπονδία αρχικά αρνήθηκε, αλλά το 2002 συμφώνησε να αναγνωρίσει την Μπεσίκτας ως πρωταθλήτρια 1957 και 1958, όμως το Ομοσπονδιακό Κύπελλο των δύο αυτών περιόδων δεν θεωρείται μέρος της επίσημης Πρώτης Κατηγορίας που ιδρύθηκε το 1959.</small>
Με την κατάκτηση πέντε πρωταθλημάτων, κάθε σύλλογος κερδίζει και από ένα αστέρι στην φανέλα.
Ανά πόλη
Λογότυπο
Το λογότυπο του πρωταθλήματος εμπεριέχει και τον κύριο χορηγό. Ο πρώτος χορηγός του πρωταθλήματος ήταν η Telsim, έπειτα από συμφωνία με την Τουρκική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία το 1999, με την ονομασία «Telsim Türkiye 1. Ligi». Το 2005, κατόπιν συμφωνίας, κεντρικός χορηγός του πρωταθλήματος ήταν πλέον η Turkcell, με το πρωτάθλημα να ονομάζεται «Turkcell Süper Lig» και το χορηγό να εμπεριέχεται στο λογότυπο. Το 2010 έπειτα από σχετική συμφωνία, κύριος χορηγός του πρωταθλήματος έγινε η Spor Toto, με το πρωτάθλημα να παίρνει την ονομασία «Spor Toto Süper Lig».
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της Τουρκικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας
Επίσημη ιστοσελίδα της Süper Lig
Στατιστική και αποτελέσματα της Süper Lig
Πρωταθλητές Τουρκίας
Πρώτοι σκόρερ ανά σεζόν
Πρωταθλήματα ποδοσφαίρου ανά χώρα
Ποδοσφαιρικές διοργανώσεις Τουρκίας
Ανώτατα εθνικά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα
Σούπερ Λιγκ Τουρκίας
|
311035
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%8C%CE%BB
|
Βερεγγάριος Εστανιόλ
|
Ο Βερεγγάριος Εστανιόλ ντε Αμπούριας (ισπανικά : Berenguer Estañol de Ampurias), ήταν καταγόμενος από την Αμπούριας (αρχικά ελληνική πόλη - αποικία γνωστή ως "Εμπόριον") Ισπανός γενικός βικάριος του Δουκάτου των Αθηνών την χρονική περίοδο 1312-1316. Είχε διορισθεί από τον Φρειδερίκο Β΄της Σικελίας για λογαριασμό του ανήλικου γιου του, 5 ετών τότε, Μανφρέδου ο οποίος είχε ανακηρυχθεί δούκας των Αθηνών μετά από αίτημα της Καταλανικής εταιρείας.
Ο Βερεγγάριος έφτασε στον Πειραιά το 1312, ήταν ικανός κυβερνήτης και εδραίωσε την καταλανική κυριαρχία στην Αττική και Βοιωτία. Αντιμετώπισε επιτυχημένα επιθέσεις από του Βενετούς του Νεγροπόντε, από τους Δούκες των Νέων Πατρών και του Δεσποτάτου της Ηπείρου αλλά και τον Νικόλαο Φοσερόλ διοικητή του Άργους και Ναυπλίας.
Αρρώστησε βαριά και πέθανε το 1316, τον αντικατέστησε ο Αλφόνσο Φαδρίκ.
Παραπομπές
Πηγές
Setton, Kenneth M. Catalan Domination of Athens 1311–1380. Revised edition. Variorum: London, 1975.
Βικάριοι του Δουκάτου των Αθηνών
|
544723
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%2C%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ερνέστος, αρχιδούκας της Αυστρίας
|
O Ερνέστος (γερμ. Ernst, 8 Αυγούστου 1824 – 4 Απριλίου 1899) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης ήταν αρχιδούκας της Αυστρίας και πρίγκιπας της Ουγγαρίας και της Βοημίας.
Βιογραφία
Ο Ερνέστος Κάρολος Φήλιξ Μαρία Ράινερ Γοτφρείδος Κυριακός γεννήθηκε στο Μιλάνο και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ράινερ Ιωσήφ της Αυστρίας και της Ελισάβετ της Σαβοΐας, κόρης του Καρόλου Εμμανουήλ του Καρινιάνο.
Το 1844 έγινε ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος από τον εξάδελφό του Φερδινάνδο Α΄ της Αυστρίας. Άρχισε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία από τη φρουρά του Μιλάνου. Το 1845 προήχθη σε συνταγματάρχη και ορίστηκε διοικητής του 48ου πεζικού Συντάγματος και δύο έτη μετά προήχθη σε υποστράτηγο. Το 1848 έγινε εξέγερση στο Μιλάνο και τα Αυστριακά στρατεύματα έπρεπε να αποσυρθούν από το Μιλάνο. Το επόμενο έτος εστάλη με το Σύνταγμά του στην Τοσκάνη, όπου κατέκτησε το Λιβόρνο και για ένα σύντομο διάστημα σκόρπισε το στρατό του Τζουζέππε Γκαριμπάλντι. Το 1850 του απονεμήθηκε γι' αυτό ο στρατιωτικός Σταυρός της Αξίας και προήχθη σε αντιστράτηγο.
Τη δεκαετία του 1850 στάθμευε με το σύνταγμά του στο Πρέσσμπουρκ και από το 1858 στη Βουδαπέστη, όπου διορίστηκε διοικητής του Ιππικού. Το 1866 συμμετείχε σε πολεμική πράξη στη Βοημία.
Το 1867 διορίστηκε στρατηγός του Ιππικού και το επόμενο έτος αποσύρθηκε. Το 1944 έγινε ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
Οικογένεια
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, νυμφεύτηκε το 1858 τη Λάουρα, ευγενή από την Ουγγαρία, κόρη του Αλοΰσιους Σκούμπλιτς ντε Βελίκε ε Μπεσενγιό, πρωτονοτάριου της κομητείας του Ζάλα. Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ αυτοκράτορας της Αυστρο-Ουγγαρίας αρνήθηκε να δώσει την άδειά του για να γίνει ο μοργανατικός αυτός γάμος. Παρόλα αυτά το ζεύγος θεωρούσε την ένωσή τους γάμο και τα παιδιά τους είχαν το επίθετο φον Βάλμπουρκ, αν και ποτέ δεν τους απονεμήθηκε τίτλος. Είχαν τέκνα:
Λάουρα 1859-1911.
Ερνέστος Ερρίκος Κάρολος 1859-1920.
Ερρίκος 1861-1888.
Κλοτίλδη 1863-1953.
Όταν απεβίωσε, τα τέκνα του προσπάθησαν να διεκδικήσουν μέρος της πατρικής ιδιοκτησίας με δίκη, αλλά το έγγραφο γάμου των γονιών τους που παρουσίασαν, αποδείχθηκε πλαστό. Το 1908 ο Φραγκίσκος Ιωσήφ διέταξε την αλλαγή των εγγραφών βάπτισής τους, στο επώνυμο Σκούμπλιτς της μητέρας τους, για το λόγο ότι δεν έγινε, ποτέ, γάμος.
Αναφορές σε πηγές
Περαιτέρω ανάγνωση
Willis, Daniel A. The Archduke's Secret Family. Bygone Era Books, 2011. ISBN 978-1-941072-01-1.
Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης
|
732072
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B7%20%CE%A4%CE%AC%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%81
|
Μαίρη Τάιλερ Μουρ
|
Η Mary Tyler Moore (29 Δεκεμβρίου 1936 - 25 Ιανουαρίου 2017) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, παραγωγός και ακτιβίστρια. Έγινε ευρέως γνωστή για τους κωμικούς ρόλους της στο The Dick Van Dyke Show (1961-1966) και The Mary Tyler Moore Show (1970-1977).
Το κινηματογραφικό έργο της περιλαμβάνει τις ταινίες Thoroughly Modern Millie (1967) και Ordinary People (1980), με την τελευταία να κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού. Η Moore ήταν ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων, την χορτοφαγία και την πρόληψη του διαβήτη.
Με τους δυο σημαντικότερους ρόλους της να αμφισβητούν τα φυλετικά στερεότυπα και νόρμες, οι New York Times υποστήριξαν ότι "οι ερμηνείες της Moore στο The Mary Tyler Moore Show και στο The Dick Van Dyke Show βοήθησαν ώστε να οριστεί μια νέα προοπτική της αμερικανικής γυναικοκρατίας". Η εφημερίδα The Guardian δήλωσε ότι "η αφθονία της προσωπικότητάς της και το οδοντωτό χαμόγελό της καλύπτουν μια εσωτερική ευθραυστότητα που απευθύνονται σε ένα κοινό το οποίο έρχεται αντιμέτωπο με την σύγχρονη ύπαρξη".
Εργογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Συνεντεύξεις:
Five interviews, Archive of American Television (1997)
Αμερικανοί κωμικοί
Αμερικανίδες ηθοποιοί
Αμερικανοί παραγωγοί
Αμερικανοί ακτιβιστές
|
789025
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%96%CE%AC%CF%85%CE%BD-%CE%92%CE%AF%CF%84%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Ριχάρδος του Ζάυν-Βίτγκενσταϊν-Μέρλενμπουργκ
|
Ο Ριχάρδος, γερμ.: Richard, 6ter fürst zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, (29 Οκτωβρίου 1934 – 13 Μαρτίου 2017) ήταν ο 6ος πρίγκιπας και επικεφαλής του Οίκου του Ζάυν-Βίτγκενσταϊ-Μπέρλενμπουργκ και σύζυγος της Βενεδίκτης πριγκίπισσας της Δανίας.
Βιογραφία
Ο Ρίτσαρντ-Κάζιμιρ-Καρλ-Άουγκουστ-Ρόμπερτ-Κόνσταντιν ήταν ο μεγαλύτερος γιος και το παιδί του Γκούσταφ-Άλμπρεχτ, 5ου πρίγκιπα του Ζάυν-Βίτγκενσταϊν-Μπέρλενμπουργκ, ενός αξιωματικού του γερμανικού στρατού με υψηλές διακρίσεις που δηλώθηκε αγνοούμενος το 1944, αλλά νόμιμα κηρύχθηκε νεκρός μόλις το 1969, και της Mαργκαρέτα Φουσέ ντ'Οτράντε. απόγονος του ναπολεόντειου πολιτικού Ζοζέφ Φουσέ, δούκα του Οτράντε. Ο Ριχάρδος μεγάλωσε στη Σουηδία με τον εκ μητρός πάππο του, τον δούκα του Οτράντο, στο Κάστρο Έλγκαμαρ. Φοίτησε στα οικοτροφεία Βίγκμπυχολμ και Σίγκτουνα.
Έχοντας σπουδάσει δενδροκομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ο πρίγκιπας Ριχάρδος απέκτησε το δίπλωμα δασοπονίας του στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν στην Κάτω Σαξονία. Έκανε μεταπτυχιακή εκπαίδευση ως δασοφύλακας (Forstreferendar), αποκτώντας πτυχίο Εκτιμητή Δασικών Υπηρεσιών (Assessor des Forstdienstes), αφού πέρασε τις εξετάσεις δεύτερου επιπέδου στην κρατική δασική υπηρεσία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Τον Ιούλιο του 2003 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. Στο παρελθόν, είχε υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο του δέρματος.
Διατήρηση
Ο πρίγκιπας Ριχάρδος συμμετείχε σε πολλά προγράμματα διατήρησης, ενώ ήταν υπεύθυνος για τη διαχείριση των εκτεταμένων εδαφών της οικογένειάς του στη Γερμανία. Ξεκίνησε ένα έργο για την επανεισαγωγή του ευρωπαϊκού βίσωνα στην εγγενή ήπειρο σε μέρος του κτήματός του 32.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, το οποίο πιστώθηκε ως επιτυχία από το Επαναφέροντας την άγρια φύση της Ευρώπης (Rewilding Europe) ως μέρος μιας μεγαλύτερης προσπάθειας αποκατάστασης των υπό εξαφάνιση ζώων σε όλη την Ευρώπη.
Γάμος
Ο Ριχάρδος νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Βενεδίκτη της Δανίας στην εκκλησία του ανακτόρου Φρέντενσμποργκ στις 3 Φεβρουαρίου 1968. Είναι η δεύτερη κόρη του Φρειδερίκου Θ' της Δανίας και της Ίνγκριντ της Σουηδίας και μικρότερη αδελφή της Μαργαρίτας Β΄ της Δανίας. Το ζευγάρι ζούσε στο Κάστρο Μπέρλεμπουργκ. Σύμφωνα με το συμβόλαιο γάμου, στη Δανία ο Ριχάρδος και τα παιδιά του από την πριγκίπισσα Bενεδίκτη έπρεπε να αποκαλούνται με την προσφώνηση της Υψηλότητας, αντί της άγνωστης Durchlaucht («Γαλήνιας Υψηλότητας»), που είχαν ιστορικά ως δικαίωμα όλοι οι πρίγκιπες Ζάυν-Βίτγκενσταϊν στη Γερμανία.
Ενώ το ζευγάρι μεγάλωνε την οικογένειά του, η πριγκίπισσα Βενεδίκτη μείωνε τη συμμετοχή στις βασιλικές υποχρεώσεις της στη Δανία, καθώς περνούσε μόνο περίπου το ένα τέταρτο του χρόνου της.
Το τέλος
Ο πρίγκιπας Ριχάρδος απεβίωσε ξαφνικά στις 13 Μαρτίου 2017 στο κάστρο του Μπέρλεμπουργκ στη Γερμανία. Ήταν 82 ετών.
Παιδιά και εγγόνια
Γουσταύος, 7ος πρίγκιπας του Sayn-Wittgenstein-Berleburg (γενν. 12 Ιανουαρίου 1969).
Αλεξάνδρα (γενν. 20 Νοεμβρίου 1970). Παντρεύτηκε στις 6 Ιουνίου 1998 στο ανάκτορο Γκρόστεν τον Τζέφερσον κόμη φον Πφάιλ ουντ Κλάιν-Έλγκουτ (γενν. στις 12 Ιουλίου 1967). Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά. Χώρισαν το 2017. Η Αλεξάνδρα ξαναπαντρεύτηκε στις 18 Μαΐου 2019 τον κόμη Mιχαήλ Άχλεφελντ-Λάουρβινγκ-Μπίλε (γενν. στις 26 Φεβρουαρίου 1965).
Ναταλία (γενν. 2 Μαΐου 1[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (November 2021)">απαιτείται παραπομπή</span> ]975). Στις 27 Μαΐου 2010, παντρεύτηκε τον Aλεξάντερ Γιόχανσμαν (γενν. στις 6 Δεκεμβρίου 1977). Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά.
Τίτλοι, στυλ και διακρίσεις
Τίτλοι
[ απαιτείται παραπομπή ]
Η Αυτού Υψηλότης Πρίγκιπας Ριχάρδος του Sayn-Wittgenstein-Berleburg
Διακρίσεις
Εθνικές τιμές
: Mεγαλόσταυρος Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, 1η Τάξη
: Ιππότης του Τάγματος του Ελέφαντος (Τ.E.)
: αποδέκτης του Μεταλλίου της 50ής Επετείου της Άφιξης της Βασίλισσας Ίνγκριντ στη Δανία
: αποδέκτης του Μεταλλίου των 50ών Γενεθλίων της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄
: αποδέκτης του Αργυρού Επετειακού Μεταλλίου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄ και του Πρίγκιπα Ερρίκου
: αποδέκτης του Μεταλλίου του Αργυρού Ιωβηλαίου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄
: αποδέκτης του Μεταλλίου της 100ής επετείου της Γέννησης του Φρειδερίκου Θ΄
: αποδέκτης του Αναμνηστικού Μεταλλίου της Βασίλισσας Ίνγκριντ
: αποδέκτης του Μεταλλίου των 75ών Γενεθλίων του Πρίγκιπα Ερρίκου
: αποδέκτης του Μεταλλίου των 70ών Γενεθλίων της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄
: αποδέκτης του Μεταλλίου του Ρουμπινένιου Ιωβιλαίου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄
Ξένες τιμές
: Μεγαλόσταυρος του Βασιλικού Τάγματος του Πολικού Αστέρος
: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής
: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος
Βιβλιογραφικές αναφορές
Αναφορές
Βιβλιογραφία
Bramsen, Bo (1992). Huset Glücksborg. Europas svigerfader og hans efterslægt [The House of Glücksburg. The Father-in-law of Europe and his descendants] (in Danish) (2nd ed.). Copenhagen: Forlaget Forum. ISBN 87-553-1843-6.
Lerche, Anna; Mandal, Marcus (2003). A royal family : the story of Christian IX and his European descendants. Copenhagen: Aschehoug. ISBN 9788715109577.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Richard Sayn-Wittgenstein-Berleburg στο Rodovid
Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν
Σελίδες με πηγές CS1 στα Δανικά (da)
|
351160
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Οδηγός μορφοποίησης
|
Ως οδηγός μορφοποίησης εννοείται εγχειρίδιο που υποδεικνύει την αποδεκτή μορφοποίηση για την παράθεση της τεκμηρίωσης σε δημοσιεύσεις, θέσεις, άρθρα και βιβλία. Οι οδηγοί μορφοποίησης είτε είναι γενικής χρήσης ή αφορούν σε εξειδικευμένες εκδόσεις, οργανισμούς ή γνωστικά πεδία. Η χρήση ενός οδηγoύ μορφοποίησης παρέχει ικανή ομοιομορφία κειμένου σε ένα έγγραφο ή σε σειρά εγγράφων. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σύνολο εκδοτικών και μορφοποιητικών προτύπων τα οποία χρησιμοποιούν σπουδαστές, ερευνητές, δημοσιογράφοι και άλλοι συγγραφείς. Οι οδηγοί μορφοποίησης απαντώνται και ως εγχειρίδια στυλ ή οδηγοί τεκμηρίωσης και είναι έργα αναφοράς για όσους επιθυμούν να παραθέσουν τεκμηρίωση και βιβλιογραφία.
Παραδείγματα οδηγών
Διεθνή
Υπάρχουν αρκετοί οδηγοί βασικής μορφοποίησης για τεχνολογική και επιστημονική επικοινωνία από διεθνείς οργανισμούς προτυποποίησης. Αυτοί οι οδηγοί συμπεριλαμβάνονται σε πλέον εξειδικευμένους οδηγούς από θεματικής άποψης, περιοχής ή οργανισμού. Ένα παράδειγμα είναι το ISO 215 Τεκμηρίωση — Παρουσίαση συνεισφορών σε περιοδικές εκδόσεις.
Ευρώπη
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοσίευσε τον Διαθεσμικό Οδηγό Μορφοποίησης—περιλαμβάνοντας όλες τις 23 επίσημες γλώσσες της ΄Ένωσης. Το εγχειρίδιο μορφοποίησης είναι "υποχρεωτικό" για όλους όσους εργάζονται σε θεσμικά ιδρύματα της ΕΕ και εμπλέκονται στην προετοιμασία και δημοσίευση εγγράφων και έργων της ΕΕ.
Το Γενικό Μεταφραστικό Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δημοσιεύει τον δικό του Οδηγό μορφοποίησης της Αγγλικής, προορισμένο καταρχήν για αγγλόφωνους συγγραφείς και μεταφραστές, αλλά στοχεύοντας, επίσης, σε ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.
Αυστραλία
Εγχειρίδιο μορφοποίησης: Για Συγγραφείς, Εκδότες και Τυπογράφους από Snooks & Co για το Υπουργείο Οικονομικών και Διοίκησης. 6th ed. ISBN 0-7016-3648-3.
Αυστραλιανός Οδηγός Τεκμηρίωσης Νομικών Εκδόσεων
Καναδάς
Η Καναδική Μορφοποίηση: Οδηγός Συγγραφής και Επεξεργασίας: από Dundurn Press σε συμεργασία Public Works and the Government Services Canada Translation Bureau. ISBN 1-55002-276-8.
CP Stylebook: Οδηγός μορφοποίησης εφημερίδας στον Καναδά που διαχειρίζεται το Canadian Press. ISBN 0-920009-38-7.
Λεξικογραφικό Κέντρο για την Καναδική Αγγλική Dictionary of Canadianisms on Historical Principles Walter Spencer Avis (εκδ.) Toronto: W.J. Gage (1967)
Ηνωμένο Βασίλειο
Γενικής χρήσης
Copy-editing: The Cambridge Handbook for Editors, Authors and Publishers Judith Butcher. 3rd ed. 1992 Cambridge: Cambridge University Press ISBN 0-521-40074-0
Fowler's Modern English Usage. Ed. R. W. Burchfield. Rev. 3rd ed. London: Clarendon Press, 2004. ISBN 0-19-861021-1 (hardcover). Βασισμένο στο Fowler's Modern English Usage, από τον Χένρι Γουότσον Φόουλερ (Henry Watson Fowler).
The King's English, από Henry Watson Fowler and Φράνσις Τζορτζ Φόουλερ (Francis George Fowler).
New Hart's Rules (εκδ. 2005).
The Complete Plain Words, από τον Έρνεστ Γκάουερς (Ernest Gowers)
Χρήση και Κατάχρηση, από τον Έρικ Πάρτριντζ (Eric Partridge)
Δημοσιογραφία
The BBC News Style Guide: από BBC.
The Economist Style Guide: από The Economist (UK).
The Guardian Style Guide: από The Guardian (Ηνωμένο Βασίλειο)
The Times Style and Usage Guide, από The Times.
The Associated Press Stylebook, από The Associated Press.
Η.Π.Α
Στις ΗΠΑ είναι αρκετοί οργανισμοί εκείνοι που ακολουθούν το The Chicago Manual of Style. Οι δημοσιογράφοι γενικά ακολουθούν το Associated Press Stylebook. Η φιλολογική έρευνα ακολουθεί συνήθως το MLA Style Manual and Guide to Scholarly Publishing. Κλασικός οδηγός μορφοποίησης για το γενικό κοινό θεωρείται το The Elements of Style.
Γενικής χρήσης
Ο Προσεκτικός συγγραφέας, από Θίοντορ Μπερνστάιν (Theodore Bernstein)
The Elements of Style, από Ουίλιαμ Στρανκ νεότερο (William Strunk, Jr.) και Ε. Μπ. Γουάιτ (E. B. White). (Αποκαλείται συνήγως "Strunk and White")
Style: Lessons in Clarity and Grace, από Τζόζεφ Μ. Γουίλιαμς (Joseph M. Williams)
The Well-Spoken Thesaurus, από Τομ Χήχλερ (Tom Heehler)
Ακαδημαϊκοί οδηγοί
A Manual for Writers of Research Papers, Theses, and Dissertations, Seventh Edition: Chicago Style for Students and Researchers, από Κέιτ Τουράμπιαν (Kate L. Turabian). (Αποκαλείται συνήθως "μορφοποίηση Τουράμπιαν".)
MLA Handbook for Writers of Research Papers by Joseph Gibaldi. (Αποκαλείται συνήθως "MLA style".)
Publication Manual of the American Psychological Association από Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά στις κοινωνικές επιστήμες. (Αποκαλείται συνήθως "APA style".)
Manual of Style: A Guide for Authors and Editors από Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία. Χρησιμοποιείτο αρχικά στην ιατρική. (Αποκαλείται συνήθως "AMA style".)
Scientific Style and Format: The CSE Manual for Authors, Editors, and Publishers από Συμβούλιο Εκδοτών Επιστήμης. Χρησιμοποιείται ευρέως στις φυσικές επιστήμες, ιδιαίτερα τις επιστήμες ζωής. (Αποκαλείται συνήθως "CSE style".)
Η έντυπη έκδοση του εγχειριδίου της Αμερικανικής Εταιρείας Χημικών (ACS) έχει τίτλο ACS Style Guide: Effective Communication of Scientific Information, 3η εκδ. (2006), (έκδοση από Anne M. Coghill και Lorrin R. Garson). Επίσης φέρει τον τίτλο ACS Style Guide: A Manual for Authors and Editors (1997). Αρχικά χρησιμοποιείτο για φυσικές επιστήμες όπως η φυσική η χημεία και σχετικά γνωστικά πεδία. (Αποκαλείται συνήθως "ACS style".)
Επιχειρήσεις
The Gregg Reference Manual, από Γουίλιαμ Σάμπιν (William A. Sabin).
Δίκαιο
Οι συγγραφείς νομικών κειμένων στις περισσότεες νομικές σχολές των ΗΠΑ εκπαιδεύονται στη χρήση του Bluebook, ενοποιημένου συστήματπος τεκμηρίωσης, που αναπτύχθηκε κοινά από τη νομική σχολή του Χάρβαρντ και τη νομική σχολή του Κολούμπια. Παρά την ομοιόμορφη εκπαίδευση που παρέχει το BlueBook, σχεδόν κάθε πολιτεία έχει τους δικούς της κανόνες κανόνες σε ό,τι αφορά σε κανόνες τεκμηρίωσης και το στυλ γραφής, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο στις ΗΠΑ έχει τη δική του μέθοδο τεκμηρίωσης. Οι περισσότερες μέθοδοι των πολιτειών και του Ανώτατου Δικαστηρίου, ωστόσο, προέρχονται από το Bluebook. Υπάρχουν επίσης αρκετά άλλα εγχειρίδια τεκμηρίωσης σε ευρεία χρήση στις ΗΠΑ. Σχεδόν όλες οι μεγάλες νομικές εταιρείες έχουν το δικό τους εγχειρίδιο τεκμηρίωσης, όπως επίσης και αρκετοί μεγαλοεκδότες νομικών κειμένων (West, Lexis-Nexis, Hein, et al.).
Δημοσιογραφία
The Associated Press Stylebook. από Associated Press (AP).
Γενικές εκδόσεις
The Chicago Manual of Style, από University of Chicago Press.
Words into Type, από Marjorie E. Skillin, Robert M. Gay, et al.
Διαδικτυακές εκδόσεις
The Yahoo! Style Guide: The Ultimate Sourcebook for Writing, Editing and Creating Content for the Web, από Chris Barr and the Yahoo! Editorial Staff.
Παραπομπές σημειώσεις
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
But the stylebook says ...—Περί της κατάχρησης των οδηγών, από τον Μπιλ Γουόλς της The Washington Post
Language Log » Searching 43 stylebooks
Οδηγοί μορφοποίησης
Βιβλιογραφία
Σχεδιασμός
|
370427
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%9A%20%CE%91%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%81%20%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD
|
ΦΚ Αβενίρ Μπέγκεν
|
Η ΦΚ Αβενίρ Μπέγκεν είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα από το Μπέγκεν του δυτικού Λουξεμβούργο. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1915 σαν ΦΚ Ντάρινγκ Μπέγκεν. Άλλαξε το όνομα της σε ΦΚ Αβενίρ Μπέγκεν ένα χρόνο αργότερα. Το 1940 μετονομάστηκε σε ΣΒ 1915 Μπέγκεν, αλλά το 1944 επανήλθε στο ΦΚ Αβενίρ Μπέγκεν.
Τίτλοι
Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Λουξεμβούργου
Πρωταθλήτρια (6): 1968–69, 1981–82, 1983–84, 1985–86, 1992–93, 1993–94
Φιναλίστ (5): 1974–75, 1982–83, 1986–87, 1989–90, 1991–92
Κύπελλο Λουξεμβούργου ποδοσφαίρου ανδρών
Κυπελλούχος (7): 1982–83, 1983–84, 1986–87, 1991–92, 1992–93, 1993–94, 2001–02
Φιναλίστ (4): 1973–74, 1987–88, 1988–89, 1997–98
Ευρωπαϊκές συμμετοχές
ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ
Προκριματικά (2): 1993–94, 1994–95
Α΄ γύρος (4): 1969–70, 1982–83, 1984–85, 1986–87
ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ
Προκριματικά (1): 2002–03
Α΄ γύρος (4): 1975–76, 1985–86, 1990–91, 1995–96
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (ποδόσφαιρο)
Α΄ γύρος (4): 1983–84, 1987–88, 1988–89, 1992–93
Β΄ γύρος (1): 1974–75
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1915
Ποδοσφαιρικές ομάδες Λουξεμβούργου
|
387246
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CF%81%20%CE%A3%CF%84%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%BD
|
Όλιβερ Στόουν
|
Ο Όλιβερ Στόουν (William Oliver Stone, 15 Σεπτεμβρίου 1946) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός γνωστών ταινιών όπως Πλατούν (Platoon), Γεννημένος την 4η Ιουλίου (Born in Fourth of July), Αλέξανδρος και Αγριότητα (Savages).
Γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του έτους 1946, στην Νέα Υόρκη και επίσης είναι βετεράνος. Κατά την δεκαετία του ’60, εγκατέλειψε τον πανεπιστήμιο του Γέιλ,για να κατατάχτει ως στρατιώτης στον πόλεμο του Βιετνάμ και υπηρέτησε στο αμερικανικό πεζικό το 1967-68. Στο Βιετνάμ έδειξε πολύ θάρρος, τραυματίστηκε δύο φορές και του απονεμήθηκε μπρούτζινο αστέρι ανδρείας. Αφού επέστρεψε από το Βιετνάμ, σπούδασε στην κινηματογραφική σχολή της Νέας Υόρκης.
Έχει κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ, 3 Χρυσές Σφαίρες και ένα βραβείο ΒΑFΤΑ. Επίσης, έχει ψηφιστεί ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών από το Entertainment Weekly.
Είναι παντρεμένος και έχει τρια παιδιά.
Προσωπική Ζωή
Ο Όλιβερ Στόουν έχει παντρευτεί τρεις φορές. Την πρώτη φορά είχε παντρευτεί την Νάγουα Σάρκις στις 22 Μαΐου 1971 και χώρισαν το έτος 1977. Τότε επίσης παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ Μπάρκιτ Κοξ, μια βοηθό σε παραγωγή ταινίας, στις 7 Ιουνίου 1981. Έχουν δύο γιούς, τον Σον/Αλί (γεν.το 1984) και τον Μαΐκλ Τζακ (γεν. το 1991). Ο Σον εμφανίστηκε σε κάποιες από τις ταινίες του πατέρα του, ενώ ήταν παιδί. Χώρισαν το 1993. Τώρα ο Όλιβερ Στόουν είναι παντρεμένος με την Sun-jung Jung, και το ζευγάρι έχει μια θυγατέρα, την Τάρα(γεν.το 1995).
Το 1999, ο Στόουν συνελήφθη και βρέθηκε ένοχος για κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών και μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά. Συνελήφθη ξανά την νύχτα της 27ης Μαΐου του 2005 στο Λος Άντζελες για κατοχή μιας παράνομης αγνωστοποίητης ουσίας. Στις 27 Μαΐου του 2005,συνελήφθη επειδή οδηγούσε υπο την επήρεια και κατοχή ναρκωτικών. Απελευθερώθηκε την επόμενη ημέρα με $15,000 δολάρια πρόστιμο. Τον Αύγουστο του 2005, τελικά πλήρωσε πρόστιμο $100 δολάρια.
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Αμερικανοί σκηνοθέτες
Αμερικανοί σεναριογράφοι
Βραβευμένοι με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Βραβευμένοι με BAFTA
Βραβευμένοι με Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Αμερικανοί ουμανιστές
|
239432
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1
|
Πουτρατζάγια
|
Η Ομοσπονδιακή Επικράτεια της Πουτρατζάγια (μαλαισιανά: Wilayah Persekutuan Putrajaya) είναι μια από τις 3 Ομοσπονδιακές Επικράτειες της Μαλαισίας. Πρωτεύουσα είναι η Πουτρατζάγια. Έχει έκταση 49 τ.χλμ. και πληθυσμό 998.400 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2020.
Ιστορία
Η Πουτρατζάγια ιδρύθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1995 και έγινε Ομοσπονδιακή Επικράτεια στις 1 Ιανουαρίου του 2001.
Διακυβέρνηση
Η Πουτρατζάγια διοικείται από το Πεντραμαντάν Πουτρατζάγια, μια τοπική εξουσία. Πρόεδρος της πόλης είναι ο Σαμσουντίν Οσμάν.
Εκλογικές περιφέρειες
Η Πουτρατζάγια χωρίζεται σε 21 εκλογικές περιφέρειες (20 αριθμημένες εκλογικές περιφέρειες και μια Διπλωματική Περιφέρεια).
Σημαντικά κτήρια και Πάρκα
Περδάνα Πούτρα1, γραφείο του πρωθυπουργού
Σέρι Περδάνα, επίσημο διοικητήριο του πρωθυπουργού
Παλάτι της Δικαιοσύνης
Υπουργείο Οικονομικών της Πουτρατζάγια
Γουίσμα Πούτρα, μαλαισιανό Υπουργείο Εσόδων
Εθνικό Παλάτι της Μελαουάτι
Ιστάνα Νταρούλ Εσάν
Συνεδριακό Κέντρο της Πουτρατζάγια
Ίδρυμα Ηγεσίας της Περδάνα
Σενέρα Πούτρα
Σουκ Πουτρατζάγια
Τέμενος Πούτρα
Τέμενος Τουανκού Μιζάν Ζαϊνάλ Αμπιντίν ("Σιδερένιο Τέμενος")
1. Η λέξη Πούτρα (Putra) σημαίνει πρίγκηπας.
Πάρκα
"Υγρό Πάρκο της Πουτρατζάγια"
Κληρονομική Πλατεία
Ανεξάρτητη Πλατεία της Πουτρατζάγια
Εκπαίδευση
Η Πουτρατζάγια έχει πολλά σχολεία όπως:
Κομολέκς Σεκολά Πρεσίντ 9, Φάσα 1
Κομολέκς Σεκολά Πρεσίντ 9, Φάσα 2
Κομολέκς Σεκολά Πρεσίντ 16, Φάσα 1
Κομολέκς Σεκολά Πρεσίντ 16, Φάσα 2
Κομολέκς Σεκολά Πρεσίντ 11(1)
Σεκολά Σουλτάν Αλάμ Σα (ΣΑΣ)
Μεταφορές
Γέφυρες
Σερί Βαβασάμ
Σερί Μπάκτι
Σερί Σέτια
Σερί Σαουτζάνα
Σερί Μπεστάρι
Σερί Γκεμιλάνγκ
Σερί Περδάνα
Πούτρα
Μονοράιλ Σουσπενσιόν
Σιδηρόδρομοι
Περσιάν Ουτάρα
Περσιάν Μπαράτ
Περσιάν Σελατάν
Περσιάν Τιμούρ
Περσιάν Περδάνα
Περσιάν Σουλτάν Σαλαουντίν Αμπντούλ Αζίζ Σα
Λεμπού Σεντόσα
Δείτε επίσης
Κράτη και Ομοσπονδιακές Επικράτειες της Μαλαισίας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γεωγραφία της Μαλαισίας
|
750385
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Zabriskie%20Point%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
|
Zabriskie Point (ταινία)
|
Το Zabriskie Point είναι αμερικανική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία του Ιταλού σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι το 1970. Πήρε το όνομά του από την ομώνυμη άποψη στην Κοιλάδα του Θανάτου και θεωρείται φόρος τιμής στη δύναμη των λουλουδιών και το κίνημα των χίπις στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Η ταινία υπήρξε παταγώδης εμπορική αποτυχία, και οι περισσότεροι κριτικοί την επέκριναν κατά την κυκλοφορία της. Ωστόσο με την πάροδο των ετών έχει μεταβληθεί η άποψη των κριτικών και σε κάποιο βαθμό έχει αποκτήσει αναγνώριση, η οποία διακρίνεται για τη φωτογραφία, τη χρήση της μουσική και τη σκηνοθεσία της.
Παραπομπές
ταινίες δρόμου
Αμερικανικές ταινίες
ταινίες του 1970
Αγγλόφωνες ταινίες
|
55470
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B9%20%CE%91%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%BD
|
Μπέρτι Αχέρν
|
Ο Μπέρτι Αχέρν (Patrick Bartholomew "Bertie" Ahern, γενν. 12 Σεπτεμβρίου 1951) είναι Ιρλανδός πολιτικός, που διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας του από τις 26 Ιουνίου του 1997 έως τις 7 Μαΐου του 2008.
Βιογραφία
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Δουβλίνο στις 12 Σεπτεμβρίου 1951. Εκλέγεται βουλευτής από το 1977 και το 1994 έγινε ο έκτος ηγέτης του Φίανα Φαλ. Νωρίτερα ήταν υπουργός Εργασίας (1987-1991) και υπουργός Οικονομικών (1991-1994). Λογιστής το επάγγελμα, όρισε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τη Μαίρη Χάρνεϊ από το PD.
Προσωπική ζωή
Παντρεύτηκε το 1975 τη Μίριαμ Κέλι. Έγινε δήμαρχος του Δουβλίνου το 1986. Ο γάμος τους τελείωσε το 1992. Απέκτησαν 2 κόρες. Η κόρη του, Τζορτζίνα, παντρεύτηκε τον τραγουδιστή του συγκροτήματος Westlife, Νίκι Μπερν (Nicky Byrne).
Επιτεύγματα και επανεκλογή
Πιστός Ρωμαιοκαθολικός, ο Αχέρν έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός της Ιρλανδίας στις 26 Ιουνίου 1997, σε ηλικία 45 ετών. Σημείωσε μεγάλη πρόοδο στο θέμα της Βορείου Ιρλανδίας και συνυπέγραψε την ιστορική συμφωνία του 1998 (συμφωνία Μεγάλης Παρασκευής). Πέτυχε επίσης την επέκταση της ιρλανδικής οικονομίας στα πρώτα πέντε χρόνια διακυβέρνησης. Έπειτα από τις γενικές εκλογές του 2002, παρέμεινε στην εξουσία. Η κυβέρνηση Αχέρν εξελέγη ξανά με τεράστια πλειοψηφία. Το 2004 ήταν με επιτυχία πρόεδρος για ένα εξάμηνο της ΕΕ.
Έπειτα από τις εκλογές του Μαΐου του 2007, ο Αχέρν εξασφάλισε και τρίτη συνεχή θητεία στην πρωθυπουργία, που αποτελεί επίτευγμα για Ιρλανδό πρωθυπουργό. Η επανεκλογή του επισημοποιήθηκε στις 14 Ιουνίου του 2007.
Εμπλοκή σε σκάνδαλο και παραίτηση
Ο Αχέρν ενεπλάκη σε σκάνδαλο που αφορά πληρωμές που έγιναν σε αυτόν κατά τα μέσα της δεκαετίας του ' 90. Συνεπεία αυτού, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί, σε συνέντευξή στου στα ΜΜΕ, στις 2 Απριλίου του 2008]. Η παραίτησή του από την πρωθυπουργία και επίσης από την ηγεσία του κόμματος Φίανα Φαλ έγινε επίσημα στις 6 Μαΐου του 2008. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Μπράιαν Κόουεν.
Απόσυρση από τη πολιτική
Τον Οκτώβριο του 2018, ο Αχέρν διορίστηκε ως επικεφαλής της Επιτροπής Δημοψηφίσματος του Μπουγκαινβίλ, η οποία είναι υπεύθυνη για τη προετοιμασία του δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας του 2019.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αχερν
|
598749
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%20%CE%9A%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BF
|
Γιασμάνι Κοπέλο
|
Ο Γιασμάνι Κοπέλο (γενν. 15 Απριλίου 1987) είναι αθλητής του στίβου γεννημένος στην Κούβα που συμμετέχει με την Τουρκία σε διεθνείς διοργανώσεις. Εξειδικεύεται στα 400 μέτρα με εμπόδια. Κατέχει το ρεκόρ της Τουρκίας με επίδοση 47.81 από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2018 στο Βερολίνο.
Έχει τον Ευρωπαϊκό τίτλο του 2016 στα 400 μέτρα εμπόδια και το ασημένιο μετάλλιο το 2018 πάλι στο ίδιο αγώνισμα. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2017 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 400 μ εμπόδια με επίδοση 48.49. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με χρόνο 47.92.
Παραπομπές
Κουβανοί αθλητές του στίβου
Τούρκοι αθλητές του στίβου
Τούρκοι Ολυμπιονίκες
Τούρκοι αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2016
Αθλητές του στίβου στους Μεσογειακούς Αγώνες 2018
Κάτοχοι μεταλλίων των Βαλκανικών Αγώνων Στίβου
Κάτοχοι μεταλλίων του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου
Κάτοχοι μεταλλίων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου
Νικητές Αθλητή της Χρονιάς των Βαλκανίων
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020
|
157526
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%20%28%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%29
|
Σούρτουρ (δορυφόρος)
|
Ο Σούρτουρ (αγγλικά: Surtur) ή Κρόνος XLVIII (Saturn XLVIII) είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου. Η ανακάλυψή του ανακοινώθηκε από τους Σκοτ Σέπαρντ, Ντέιβιντ Τζιούιτ και Jan Kleyna στις 26 Ιουνίου του 2006, ύστερα από παρατηρήσεις στο διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου 2006 και του δόθηκε η προσωρινή ονομασία S/2006 S 7.
Έχει περίπου 6 χιλιόμετρα διάμετρο και περιφέρεται γύρω από τον Κρόνο σε μέση απόσταση 22.243.600 χλμ. σε 1.238,575 ημέρες, σχηματίζοντας κλίση 166,9° προς την Εκλειπτική (148,9° προς τον Ισημερινό του Κρόνου), με ανάδρομη φορά και εκκεντρότητα 0,3680.
Πήρε το όνομά του, τον Απρίλιο του 2007 από τον Σουρτρ, τον αρχηγό των γιγάντων της φωτιάς, της Σκανδιναβικής μυθολογίας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σούρτουρ από την Εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος της NASA
Οι δορυφόροι του Κρόνου από τον Σκοτ Σέπαρντ
Φυσικοί δορυφόροι Κρόνου
|
284038
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%82
|
Ένουδος
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα `Ενουδος είναι γνωστός ένας ήρωας της Σάμου, γιος του Αγκαίου, βασιλιά των Σαμίων Λελέγων, και της Σαμίας, θυγατέρας του ποτάμιου θεού Μαιάνδρου. Αδέλφια του Ενούδου ήταν ο Περίλαος, ο Σάμος, ο Αλίθερσος και η Παρθενόπη.
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
Πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας
Αρχαίοι Σάμιοι
|
844454
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%201938
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα καταδύσεων 1938
|
Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων για το έτος 1938 διεξήχθη στο Κολυμβητήριο της Ε.Θ.Ε. (Ελληνικής Θαλάσσιας Ενώσεως), στο Παλαιό Φάληρο, παράλληλα με το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης, δηλαδή από το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου. Διεξήχθη υπό την αιγίδα της τότε "Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων" (Ε.Κ.Ο.Φ.), η οποία μετονομάστηκε το 1999 και μέχρι σήμερα είναι γνωστή ως Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας (Κ.Ο.Ε).
Το Πρωτάθλημα το κατέκτησε η ομάδα του Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου για πρώτη φορά στην ιστορία της, (κυρίως χάρη στην καταπληκτική εμφάνιση του αθλητή Κ.Δεληγιάννη), καθώς συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς με αποτέλεσμα να φτάσει ο σύλλογος στην κορυφή της επιμέρους ομαδικής βαθμολογίας.
Πληροφορίες
Το ελληνικό Πρωτάθλημα Καταδύσεων αποτελούσε συνεχώς μέρος του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Κολύμβησης από το 1929 και μέχρι το 1968, όταν και ανεξαρτητοποιήθηκε, όπου τόσο η επιμέρους βαθμολογία του Πρωταθλήματος της Υδατοσφαίρισης, όσο και αυτή των Καταδύσεων, προστίθετο στη Γενική Βαθμολογία του Πρωταθλήματος της Κολύμβησης του ίδιου έτους. Τα μοναδικά χρόνια που δεν πραγματοποιήθηκε το Πρωτάθλημα καταδύσεων κατόπιν σχετικής απόφασης της Ομοσπονδίας Κολύμβησης - είτε λόγω έλλειψης συμμετοχών, είτε για διάφορους άλλους λόγους - ήταν οι διετίες 1936-1937, 1939-1940, 1945-1946 και 1950-1951 και φυσικά το χρονικό διάστημα 1940-1944 λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά το τέλος των αγωνισμάτων, Πρωταθλητής σύλλογος στις Καταδύσεις για το 1938 ανακηρύχθηκε η ομάδα του Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου, κυρίως χάρη στην καταπληκτική εμφάνιση του αθλητή του Κ.Δεληγιάννη, ο οποίος κατάφερε και πήρε το χρυσό μετάλλιο τόσο στο αγώνισμα των 3μ. τραμπολίνο, όσο και σε αυτό των 5μ. τραμπολίνο, συγκεντρώνοντας έτσι για την ομάδα του δεκατέσσερις (14) βαθμούς. Οι βαθμοί αυτοί βοήθησαν επίσης την ομάδα του Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου να τερματίσει πρώτη τόσο στη Γενική Βαθμολογία, όσο και στην επιμέρους Ομαδική Βαθμολογία των Ανδρών.
Κάτοχοι μεταλλίων
1949 |1952 |1953 |1954 |1955 |1956 |1957 |1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970
Επιμέρους Ομαδική Βαθμολογία Καταδύσεων
Σύμφωνα με το τότε ισχύον σύστημα βαθμολόγησης, το οποίο ήταν ίδιο με αυτό του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Κολύμβησης, η 1η θέση στα αγωνίσματα των καταδύσεων έδινε στο σύλλογο του αθλητή επτά (7) βαθμούς. Αντίστοιχα, η 2η θέση έδινε στο σύλλογό του πέντε (5) βαθμούς και τέλος, η 3η θέση έδινε στο σύλλογό του τέσσερις (4) βαθμούς. Από την επιμέρους βαθμολογία των καταδύσεων προέκυπτε ο Πρωταθλητής σύλλογος καταδύσεων για εκείνη τη χρονιά, ενώ οι συνολικοί βαθμοί που συνέλεγαν οι αθλητές της εκάστοτε ομάδας προστίθεντο και στην τελική Γενική Βαθμολογία του συλλόγου τους στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης της ίδιας χρονιάς. Από το πρώτο επιμέρους Πρωτάθλημα Καταδύσεων που πραγματοποιήθηκε το 1929 και με την πάροδο των ετών, ο τρόπος βαθμολογίας των προσπαθειών των αθλητών, (όσον αφορά τις επιδόσεις τους στα επιμέρους αγωνίσματα) άλλαξε πολλές φορές. Όλα αυτά όμως μέχρι το 1968, όταν και ανεξαρτητοποιήθηκε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων και έκτοτε εφαρμόστηκε μία σταθερή μορφή βαθμολογίας για πολλά χρόνια.
Παραπομπές
Πηγές
Αρχείο Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας
Αρχείο Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού
Αθλητικό Αρχείο Βουλής
Αρχείο Ελληνικής Εθνικής Βιβλιοθήκης
Αρχείο Βιβλιοθήκης Εφημερίδων & Περιοδικού Τύπου
Αρχείο Εφημερίδας "Μακεδονία"
Αρχείο Εφημερίδας "Εμπρός"
Αρχείο Εφημερίδας "Αθλητικό Βήμα"
Αρχείο Εφημερίδας "Αθλητισμός"
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καταδύσεων
Αθλητικά γεγονότα του 1938
Διοργανώσεις υγρού στίβου στο Παλαιό Φάληρο
|
720186
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF
|
Σοφία Κάστρο
|
Η Σοφία Κάστρο (Sofía Castro, γεννημένη ως Ανχέλικα Σοφία Κάστρο Ριβέρα Angélica Sofía Castro Rivera, 30 Οκτωβρίου 1994 -) είναι Μεξικανή ηθοποιός.
Φιλμογραφία
Skimo - 2007/08, ως Γέντι (σειρά)
La Hora Pico - 2007, (σειρά)
La rosa de Guadalupe - 2008/09, (σειρά)
Teresa - 2010/11, ως Λίλια
Esperanza del corazón - 2011/12, ως Εγλατίνα
Cachito de cielo - 2012, ως Σοφία Σαλβατιέρρα
Como dice el dicho - 2012, (σειρά, 2 επεισόδια)
El cartero - 2013, (θέατρο)
Por siempre mi amor - 2013/14, ως Ντάφνε Κιντάνα Ερρέρα
El hotel de los secretos - 2016, ως Εουχένια Μπαγιεστέρος
Vino el amor - 2016/17, ως Φερνάντα Ρόμπλες
Por amar sin ley - 2018, ως Νόρα Ράμος
Luis Miguel: La Serie - 2018, ως Παουλίνα Λόπεζ Πορτίγιο Ρομάνο (σειρά)
Βραβεία & υποψηφιότητες
Βραβεία TVyNovelas
Βραβεία People en Español
Βραβεία Q Que... México
Βραβεία Ένωσης Κριτικών και Δημοσιογράφων Θεάτρου (ACPT)
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Μεξικανές ηθοποιοί τηλεόρασης
Μεξικανές ηθοποιοί θεάτρου
|
236374
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1
|
Μπουρμπουρέλια
|
Τα μπουρμπουρέλια είναι μίγμα διαφόρων δημητριακών όπως σιτάρι, καλαμπόκι, φασόλια, φακές, ρεβύθια, κουκιά και μπιζέλια τα οποία μαγειρεύονται παραδοσιακά στην Κεφαλονιά την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου). Το έθιμο αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι η γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου βρίσκεται ακριβώς στο μέσον της εποχής της σποράς και γι' αυτό η Παναγία των Εισοδίων λέγεται και Παναγία η Μεσοσπορίτισσα, ενώ αποτελεί συνέχιση της προσφοράς καρπών στην αρχαία ελληνίδα θεά Δήμητρα ώστε ο επόμενος χρόνος να φέρει καλή σοδειά.
Πηγές
Άννα-Μαρία Σίμσον, "Βότανα, Δέντρα και Παραδόσεις της Κεφαλονιάς", Εκδόσεις Εταιρίας Φίλων Αρχαίας Σοφίας (ΕΠΤΑ), 2η έκδοση 2003, σελ. 112.
Κεφαλονιά
Θρησκευτικά έθιμα
Ελληνική κουζίνα
Επτανησιακή κουζίνα
|
616004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BA%CF%84%CE%B6%CE%BF
|
Όκτζο
|
Το Όκτζο (κορεατική προφορά: [ok̚.t͈ɕʌ], 옥저) ήταν κορεατικό φυλετικό κράτος το οποίο δημιουργήθηκε στη βόρεια κορεατική χερσόνησο και υπήρξε ίσως από τον 2ο αιώνα π.Χ. έως τον 5ο αιώνα μ.Χ.
Το Ντονγκ-όκτζο (Ανατολικό Όκτζο) καταλάμβανε περίπου την περιοχή των επαρχιών Χάμγκιονγκ της Βόρειας Κορέας και το Μπουκ-όκτζο (Βόρειο Όκτζο) καταλάμβανε την περιοχή του ποταμού Ντουμάν.
Το Ντονγκ-όκτζο ονομάζεται συχνά ως Όκτζο, ενώ το Μπουκ-όκτζο αναφέρεται επίσης ως Τσιγκούρου (置溝婁, 치구루) ή σκέτο Γκούρου (구루), ενώ το τελευταίο όνομα εφαρμόζεται επίσης στο Κογκουριό. Το Όκτζο συνόρευε με το μικρό κράτος του Ντόνγκιε και είχαν παρόμοια μοίρα.
Βιβλιογραφία
Lee, K. (1984). A new history of Korea. Tr. by E.W. Wagner & E.J. Schulz, based on the 1979 Korean ed. Seoul: Iljogak.
Αρχαία ιστορία της Κορέας
Αρχαίοι λαοί
Πρώην κράτη της Κορέας
|
696086
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%282019%29
|
Ρουμανικές προεδρικές εκλογές (2019)
|
Προεδρικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στη Ρουμανία στις 10 Νοεμβρίου 2019, ενώ ο δεύτερος γύρος πραγματοποιήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2019. Ο Πρόεδρος Κλάους Γιοχάνις, που εξελέγη για πρώτη φορά το 2014, ήταν επιλέξιμος για επανεκλογή. Νίκησε τη Βιορίκα Νταντσίλα στον δεύτερο γύρο των εκλογών, λαμβάνοντας το 66% των ψήφων - το δεύτερο υψηλότερο μερίδιο ψήφου μετά τον Ιόν Ιλιέσκου (ο οποίος έλαβε το 85% των ψήφων το 1990). Σύμφωνα με το σύνταγμα, θα πρέπει να αποχωρήσει από το αξίωμά του το 2024.
Ιστορικό
[Ο Κλάους Γιοχάνις κέρδισε τις τελευταίες προεδρικές εκλογές το 2014 και ορκίστηκε για την πρώτη του θητεία στις 21 Δεκεμβρίου 2014. Σύμφωνα με το άρθρο 83 του Συντάγματος της Ρουμανίας, η "θητεία του Προέδρου της Ρουμανίας είναι πενταετής και ξεκινά από την ημερομηνία της ανάληψης του όρκου" αλλά μόνο για έως δύο θητείες. Τον Ιούνιο του 2018 ο πρόεδρος Γιοχάνις ανακοίνωσε δημοσίως την πρόθεσή του να διεκδικήσει δεύτερη θητεία ως πρόεδρος. Το εκλογικό ημερολόγιο για τις προεδρικές εκλογές ορίστηκε από τη ρουμανική κυβέρνηση.
Τα τελικά αποτελέσματα για τον πρώτο γύρο ανακοινώθηκαν δημόσια από το Κεντρικό Εκλογικό Γραφείο και τη Μόνιμη Εκλογική Αρχή στις 14 Νοεμβρίου 2019. Τα αποτελέσματα διαβιβάστηκαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας που επικύρωσε τα αποτελέσματα στις 15 Νοεμβρίου 2019. Μετά την επικύρωση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, τα αποτελέσματα στάλθηκαν για δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Ρουμανίας ( Monitorul Oficial al României ). Μόνο μετά τη δημοσίευση από την Επίσημη Εφημερίδα, τα αποτελέσματα για τον πρώτο γύρο των εκλογών έγιναν επίσημα.
Το Κεντρικό Εκλογικό Γραφείο (BEC) διαβίβασε τα τελικά αποτελέσματα για το δεύτερο γύρο στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας για επικύρωση στις 28 Νοεμβρίου 2019, την τελευταία ημέρα του διακανονισμένου εκλογικού ημερολογίου. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας επικύρωσε τα αποτελέσματα την ίδια ημέρα.
Εκστρατεία
Η προεκλογική εκστρατεία για τον πρώτο γύρο ξεκίνησε στις 12 Οκτωβρίου 2019, ώρα 0:00 ΕΕΤ και έληξε στις 9 Νοεμβρίου 2019, 7:00 ΕΕΤ . Η προεκλογική εκστρατεία για τον δεύτερο γύρο ξεκίνησε στις 15 Νοεμβρίου 2019, ώρα 0:00 ΕΕΤ (αρκετές ώρες πριν από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου επικυρώθηκαν από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας) και έληξε στις 23 Νοεμβρίου 2019, 7:00 ΕΕΤ . Σύμφωνα με τη ρουμανική νομοθεσία, και οι δύο εκστρατείες πρέπει να τερματιστούν τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την έναρξη των επίσημων δημοσκοπήσεων.
Αποτελέσματα
Ο πρώτος γύρος της ψηφοφορίας πραγματοποιήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2019. Ο σημερινός πρόεδρος Κλάους Γιοχάνις, του κυβερνώντος Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος (PNL) προηγήθηκε με 37,8%, με την πρώην πρωθυπουργό Βιορίκα Νταντσίλα, του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) να τερματίζει δεύτερη με 22,26%. Επειδή κανένας υποψήφιος δεν έλαβε την υποστήριξη πάνω από το 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ο δεύτερος γύρος πραγματοποιήθηκε δύο εβδομάδες αργότερα, στις 24 Νοεμβρίου 2019, μεταξύ των Γιοχάνις και Νταντσίλα. Οι δημοσκοπήσεις τη βραδιά των εκλογών έδειξαν ότι ο Γιοχάνις κέρδισε εύκολα. Τελικά συγκέντρωσε ποσοστό 66,09% των ψήφων, το δεύτερο υψηλότερο μερίδιο ψήφου για έναν νικητή προεδρικό υποψήφιο σε άμεσες εκλογές.
Παραπομπές
2019
Ρουμαν
|
844476
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Ford%20C-Series
|
Ford C-Series
|
Η σειρά Ford C είναι μια σειρά φορτηγών που κατασκευάστηκε από τη Ford μεταξύ 1957 και 1990. Το πρώτο φορτηγό εξολοκλήρου "χωρίς μούρη" που κατασκευάστηκε με ανακλινόμενη καμπίνα από τη Ford, η σειρά C αντικατέστησε την παραλλαγή COE (ουσιαστικά αυτός ο όρος σημαίνει χωρίς μούρη, αν και δεν αντιστοιχούσε τόσο στην πραγματικότητα για αυτά τα πρώτα φορτηγά) της σειράς F, που παραγόταν από το 1948. Κατασκευασμένο τόσο ως ίσιο/άκαμπτο φορτηγό όσο και ως τράκτορας, παρήχθη μια ευρεία γκάμα εκδόσεων της σειράς C, που κυμαίνονται από την κατηγορία 5 έως την κατηγορία 8 συνολικού βάρους. Η σειρά C χρησιμοποιήθηκε επίσης ως βάση για την παραγωγή πυροσβεστικών οχημάτων.
Κατασκευασμένο για 33 χρόνια σχεδόν αμετάβλητο (με εξαίρεση της μηχανές), η σειρά C ήταν το μακροβιότερο εμπορικό φορτηγό στη Βόρεια Αμερική τη στιγμή της απόσυρσής του. Μόνο τα Mack Model R (39 χρόνια) και Kenworth W900 (59 χρόνια) έχουν παραμείνει στην παραγωγή περισσότερο. Το 1986, η Ford ξεκίνησε να εισάγει σταδιακά το Ευρωπαϊκό Ford Cargo στη Βόρεια Αμερική, που χρησιμεύει ως αντικαταστάτης του μετά το μοντέλο του 1990.
Η αρχική σειρά C της Ford
Όπως και άλλοι κατασκευαστές αυτοκινήτων που κατασκεύαζαν φορτηγά COE πριν από τη δεκαετία του 1960, τα πρώιμα φορτηγά της σειράς C της Ford ήταν «σε σχήμα κράνους», φορτηγά "χωρίς μούρη" που μοιράζονταν εξαρτήματα με τα αγροτικά (pickup) της τάδε εταιρίας (η σειρά F, σε αυτήν την περίπτωση). Από το 1948-52, ήταν απλώς εκδόσεις COE των "μουρωτών" F-5, F-6, F-7 και F-8. Για το 1953, επανασχεδιάστηκαν στη σειρά C, αλλά παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό τροποποιημένα φορτηγά της σειράς F.
Τα μοντέλα αποτελούνταν από τα C-500, C-600, C-700, C-750, C-800, C-850 και C-900. Όπως το F-900, το C-900 περιελάμβανε επίσης ένα μοντέλο "Big Job". Τα φορτηγά με κινητήρα ντίζελ περιλάμβαναν ένα επιπλέον μηδέν στις ονομασίες των μοντέλων (δηλ C-8000 ή C-9000).
Ιστορία σχεδιασμού
Καθώς η Ford άρχισε να διαφοροποιεί τελείως τα οχήματά της το 1957, τελικά έδωσαν στα "αμούρωτα" φορτηγά τα δικά τους σχέδια ξεχωριστά από την υπόλοιπη σειρά "μουρωτών" φορτηγών της Ford. Το φορτηγό είχε μια μικρή μάσκα κοντά στον μπροστινό προφυλακτήρα, με ένα τετράκτινο έμβλημα αστέρι σε κάθε άκρο, η λέξη "F Ο R D" ήταν γραμμένη κάτω από το παρμπρίζ και είχε ένα έμβλημα με οδοντωτό μπουλόνι και κεραυνό ανάμεσα στους προβολείς. Παραλλαγές αυτού του εμβλήματος βρέθηκαν σε πολλά άλλα φορτηγά Ford κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και στη δεκαετία του 1960. Η σειρά C κράτησε σε αυτό το λογότυπο το μεγαλύτερο διάστημα.
Ενημερώσεις σχεδίασης
Με τρόπο παρόμοιο με το Checker Marathon ή το Volkswagen Beetle, οι αλλαγές στα φορτηγά της σειράς C κατά τη διάρκεια της παραγωγής του ήταν πολύ λίγες. Αν κάπου, πολλές από αυτές τις αλλαγές ήταν αναγνωρίσιμες από τις αλλαγές στα διακριτικά και των εμβλημάτων και των μηχανών. Μεταξύ 1958 και 1960, η σειρά C χρησιμοποίησε μια φάσα με τέσσερις προβολείς. Αυτό ήταν χρήσιμο για τα πυροσβεστικά τμήματα, τα οποία ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τα πρόσθετα πλαίσια των προβολέων για φλας έκτακτης ανάγκης, μια επιλογή που προσφέρθηκε αποκλειστικά για πυρκαγιά, και άλλα οχήματα έκτακτης ανάγκης μετά το 1960. Το 1961, η Ford επανήλθε στη σχεδίαση του ενιαίου προβολέα. η κανονική καμπίνα της σειράς C έμοιαζε πολύ με την έκδοση του 1957. Προστέθηκε επίσης ένα νέο μοντέλο Super Duty. Μια άλλη επιλογή περιελάμβανε μια μικρή καμπίνα ύπνου.
1963-1990
Για το 1963, η σειρά C ενημερώθηκε με τα ίδια εμβλήματα κάπου που χρησιμοποιούταν και από την υπόλοιπη σειρά φορτηγών μεσαίου και βαρέως τύπου. Το λογότυπο είχε τη λέξη FORD πάνω από ένα τραπεζοειδές με τον αριθμό μοντέλου. Αυτό το έμβλημα χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1967. Επίσης το 1963, η Ford παρουσίασε τις εκδόσεις ντίζελ της σειράς C, καθώς και τη σειρά N και τη σειρά F βαρέως τύπου.
Το 1968, οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί απαιτούσαν από όλους τους κατασκευαστές αυτοκινήτων να προσθέτουν πλευρικούς ανακλαστήρες ή φώτα, τα οποία η Ford μπόρεσε να προσθέσει στα νέα διακριτικά καλύμματος που χρησιμοποιούνται στη σειρά F από το 1967. Την ίδια χρονιά, η Ford αποφάσισε να προσθέσει αυτό εμβλήματα και στις πόρτες της σειράς C. Σε αντίθεση με τη σειρά Ford F, η οποία τα αφαίρεσε για το 1973, η σειρά C θα τα διατηρούσε μέχρι το τέλος της παραγωγής το 1990. Μετά το 1972, η καναδική έκδοση Mercury της σειράς C διακόπηκε και έγινε το τελευταίο φορτηγό Mercury μέχρι το Mercury Villager μίνιβαν το 1993.
Το 1974 ήταν ο τελευταίος χρόνος για το έμβλημα του οδοντωτού μπουλονιού που κοσμούσε το μπροστινό μέρος των φορτηγών της σειράς C από την αρχή και άλλων φορτηγών Ford από τη δεκαετία του 1950. Στη δεκαετία του 1980, η Ford άρχισε να προσθέτει το μπλε οβάλ λογότυπό της σε όλα τα μοντέλα. Αυτό το σήμα προστέθηκε στη σειρά C το 1984.
Το 1981, το Ford Cargo εισήχθη από τη Ford της Βρετανίας ως η μεγαλύτερη γραμμή φορτηγών της. Για το 1986, η Ford ξεκίνησε τις πωλήσεις του Cargo στη Βόρεια Αμερική, προμηθεύοντας την παραγωγή από τη Ford Brasil στην Βραζιλία. Ενώ το Cargo προοριζόταν σε μεγάλο βαθμό να αντικαταστήσει τη Σειρά C, η δημοτικότητα της Σειράς C σε εξειδικευμένες εφαρμογές οδήγησε και στις δύο σειρές μοντέλων να κυκλοφορούν ταυτόχρονα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Παρ 'όλα αυτά, από το 1988 η σειρά C άρχισε να χάνει αρκετές πωλήσεις λόγω του ξεπερασμένου σχεδιασμού της και των μεταβαλλόμενων κανονισμών οχημάτων και σταμάτησε να παράγεται το 1990.
Ωστόσο, το Ford Cargo δεν ήταν πολύ δημοφιλές στην αγορά των ΗΠΑ έναντι ανταγωνιστών από την Isuzu, τη Mitsubishi και την Toyota και η παραγωγή έληξε το 1997. Η παραγωγή και ο σχεδιασμός του Cargo πωλήθηκαν στην ανταγωνιστική εταιρία Freightliner, η οποίοα κατάφερε να το παράγει με καλύτερες πωλήσεις και μάρκετινγκ μέχρι 2007.
Η Ford θα προσπαθούσε να εισέλθει ξανά στην αγορά φορτηγών "χωρίς μούρη" με το Ford LCF, στο πλαίσιο μιας συνεργασίας με τη Navistar. Αυτό το όχημα συνέχισε να παράγεται μέχρι το 2010, όταν η Ford αποφάσισε τελικά να σταματήσει την παραγωγή τέτοιων φορτηγών. Το φορτηγό πωλήθηκε επίσης ως International υπό το Navistar και αντικαταστάθηκε από το International TerraStar. Ωστόσο, η Ford δεν ανάπτυξε διάδοχο και εγκατέλειψε αυτό το τμήμα της αγοράς.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ford C-Series πυροσβεστικό
Μοντέλα Ford
Βρετανικά αυτοκίνητα
Αμερικανικά αυτοκίνητα
Επαγγελματικά αυτοκίνητα
Φορτηγό
|
690911
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7
|
Ηγουμένη
|
Στην Ορθοδοξία αλλά και στον Καθολικισμό, ηγουμένη είναι η επικεφαλής γυναίκα μιας κοινότητας μοναχών, η οποία είναι συχνά σε ένα μοναστήρι ή αββαείο.
Περιγραφή
Αξίωμα
Στην Καθολική (τόσο της Λατινικής Εκκλησίας όσο και της Ανατολικής Καθολικής), στην Ανατολική Ορθόδοξη, στην Κοπτική και στην Αγγλικανική Εκκλησία, ο τρόπος εκλογής, η θέση, τα δικαιώματα και η εξουσία μιας ηγουμένης αντιστοιχούν γενικά με εκείνα ενός ηγούμενου. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 ετών και να είναι μοναχή για 10 χρόνια. Η ηλικιακή απαίτηση στην Καθολική Εκκλησία εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου, κυμαινόμενη από 30 έως 60 έτη. Η απαίτηση για 10 χρόνια ως μοναχή έγινε μόνο 8 στον Καθολικισμό. Στην σπάνια περίπτωση που δεν υπάρχει καλόγρια με τα προσόντα, οι απαιτήσεις μπορεί να μειωθούν και σε 30 έτη και αυτό καθορίζεται από τον ανώτερο.
Μια γυναίκα που προήλθε απο παράνομη γέννηση, δεν είναι παρθένα, έχει υποστεί δημόσια αίσθηση μετανοίας, είναι χήρα, ή είναι τυφλή ή κωφή, τυπικά αποκλείεται για τη θέση. Το αξίωμα είναι εκλεκτικό, η επιλογή είναι από τις μυστικές ψήφους των μοναχών που ανήκουν στην κοινότητα. Όπως και ένας ηγούμενος, αφού εδραιωθεί στο αξίωμα της από την Αγία Έδρα, μια ηγουμένη γίνεται επίσημα δεκτή με μια επίσημη ευλογία, που απονέμεται από τον επίσκοπο στην επικράτεια του οποίου βρίσκεται το μοναστήρι, ή από έναν ηγούμενο ή άλλο επίσκοπο με την κατάλληλη άδεια. Σε αντίθεση με τον ηγούμενο, η ηγουμένη λαμβάνει μόνο το δαχτυλίδι, την ποιμαντορική ράβδο και ένα αντίγραφο του κανόνα της μονής. Δεν λαμβάνει μίτρα ως μέρος της τελετής.
Η ηγουμένη προσθέτει επίσης παραδοσιακά έναν αρχιερατικός σταυρό έξω από το ένδυμά της ως σύμβολο του αξιώματός της, αν και συνεχίζει να φορά μια τροποποιημένη μορφή της θρησκευτικής της ενδυμασίας, καθώς δεν είναι χειροτονημένη - τα θηλυκά δεν μπορούν να χειροτονηθούν - και έτσι δεν φοράει την ενδυμασία της χορωδίας κατά την λειτουργία. Μια ηγουμένη υπηρετεί για όλη της την ζωή, εκτός από τις ηγουμένες της Ιταλίας και σε ορισμένα γειτονικά νησιά.
Ρόλοι και ευθύνες
Οι ηγουμένες, όπως οι ηγούμενοι, είναι σημαντικά ανώτερες σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο. Είναι ισοδύναμες των ηγούμενων ή των επισκόπων (τα διορισμένα αρσενικά μέλη της ιεραρχίας της εκκλησίας που έχουν, από το δικό τους αξίωμα, εκτελεστική δικαιοδοσία για ένα κτίριο και επικράτεια της Διοίκησης ή μη κοινοτική ομάδα προσώπων - νομικές οντότητες σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο). Λαμβάνουν τους όρκους των μοναχών της μονής. Μπορούν να δεχτούν υποψηφίες μοναχές. Μπορούν να τις στείλουν για σπουδές και μπορούν να τους στείλουν να κάνουν ποιμαντικό έργο ή ιεραποστολή, ή να εργαστούν ή να βοηθήσουν - στο βαθμό που επιτρέπεται από τον κανόνα και το αστικό δίκαιο - στη διοίκηση μιας ενορίας ή επισκοπής (αυτές οι δραστηριότητες θα μπορούσαν να βρίσκονται εντός ή εκτός του εδάφους της κοινότητας). Έχουν πλήρη εξουσία στη διοίκηση του μοναστηριού και των μοναχών του.
Ιστορία
Ιστορικά, σε ορισμένα Κελτικά μοναστήρια, οι μονές προεδρεύονταν απο κοινού απο οικογένειες μοναχών και καλογριών, το πιο διάσημο παράδειγμα ήταν η ηγεσία του Αγίου Ταξιάρχου του Κίλνταρε κατά την ίδρυση του μοναστηριού στο Κίλνταρε της Ιρλανδίας. Αυτό το "έθιμο" συνόδευε τις κελτικές μοναστικές αποστολές στη Γαλλία, την Ισπανία, ακόμη και στη Ρώμη. Το 1115, ο Ρόμπερτ, ο ιδρυτής του Fontevraud Abbey κοντά στο Σινόν () και το Σομούρ (), στη Γαλλία, ανέλαβε την κυβέρνηση ολόκληρης της τάξης, τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, σε μια ανώτερη γυναίκα.
Κατά τη διάρκεια του 7ου-10ου αιώνα αντίσταση άρχισε να εμφανίζεται, από τους παπικούς έως την τοπική δράση του λαού, για τον περιορισμό της πνευματικής δύναμης που κατείχαν οι ηγουμένες: π.χ. από τις ευλογίες που έδιναν, τη χορήγηση του μυστηρίου, ακόμη και μέχρι το πέπλο των μοναχών. Οι ηγουμένες είχαν προηγουμένως τέτοια εξουσία, μόνο για να ονομαστούν αργότερα οι υπηρεσίες και οι διοικητικές τους πράξεις ως «σφετεριστικές» και η εξουσία τους αυξήθηκε όλο και περισσότερο κατά τον 9ο-13ο αιώνα. Σύμφωνα με τους αντιδραστικούς όπως ο Όστεραϊχ Τόμας (1907) αλλά και ο πάπας Ιννοκέντιος, αυτές τις πράξεις ευλογίας χαρακτηρίστηκαν ως «ανήκουστες, άσεμνες και εξαιρετικά παράλογες».
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει περίπου 200 ηγουμένες επί του παρόντος.
Παραπομπές
Χριστιανικοί θρησκευτικοί τίτλοι και βαθμοί
|
538229
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BD%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%92%CE%B9%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Τζαν Μαρία Βισκόντι
|
O Τζαν-Μαρία, ιταλ. Gian-Maria (7 Σεπτεμβρίου 1388 - 16 Μαΐου 1412) από τον Οίκο των Βισκόντι ήταν δούκας του Μιλάνου (1402-1412).
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Τζαν-Γκαλεάτσο και της Αικατερίνης Βισκόντι, κόρης του Μπερναμπό δούκα του Μιλάνου.
Το 1402 δολοφονήθηκε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο Τζαν-Μαρία σε ηλικία 14 ετών, με την επιτροπεία της μητέρας του. Στο δουκάτο κάθε παράταξη αγωνίστηκε για την επιβολή της και τελικά αναδείχθηκε ο κοντοτιέρος Φατσίνο Κάνε.
Ο Δούκας ήταν γνωστός για τα σκυλιά του, εκπαιδευμένα να σκοτώνουν ανθρώπους. Ο Τζαν-Μαρία ήταν σκληρός και ο Κάνε το αξιοποίησε: του έβαλε αμφιβολίες για τη μητέρα του και ο δούκας τη φυλάκισε στο Μόντσα, όπου απεβίωσε το 1404 πιθανώς δολοφονημένη.
Το 1408, όταν ο Κάνε ήταν ασθενής στην Παβία, οι Γιβελλίνοι (οπαδοί του βασιλιά της Γερμανίας) του Μιλάνου σχεδίασαν την ανατροπή του. Τον χτύπησαν έξω από το ναό του Σαν Γκοτάρντο. Ο ετοιμοθάνατος δούκας όρκισε τους αξιωματούχους του να υποστηρίξουν τον αδελφό του Φιλίππο-Μαρία και πράγματι τον διαδέχθηκε.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε την Αντωνία Μαλατέστα της Τσεζένα, κόρη του Κάρλο Α΄ κυρίου του Ρίμινι· δεν απέκτησαν τέκνα.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δούκες του Μιλάνου
Οίκος των Βισκόντι
|
461986
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CE%95%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κάρολος ΙΕ΄ της Σουηδίας
|
Ο Κάρολος ΙΕ΄ (Karl XV, 3 Μαΐου 1826 - 18 Σεπτεμβρίου 1872) ήταν βασιλιάς της Σουηδίας (ως Κάρολος ΙΕ΄) και της Νορβηγίας (ως Κάρολος Δ΄) από το 1859 μέχρι το θάνατό του το 1872. Η αρίθμησή του ως ΙΕ΄ βασίζεται στη μυθική ιστορία της χώρας· στην πραγματικότητα είναι ο Κάρολος Θ΄.
Βιογραφία
Ο Κάρολος Λουδοβίκος Ευγένιος γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1826 στο Παλάτι της Στοκχόλμης και αμέσως έλαβε τον τίτλο του δούκα του Σκάνε. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Όσκαρ Α΄ της Σουηδίας και της Ιωσηφίνας ντε Μπωαρναί, κόρης του Ευγένιου, Δούκα του Λόιχτενμπεγκ. Εκπαιδεύτηκε από καθηγητές όπως ο Κρίστοφερ Γιάκομπ Μπόστρομ και ο Φρέντρικ Φέρντιναντ Κάρλσον. Μετά την άνοδο τού πατέρα του στον θρόνο το 1844, έγινε πρύτανης των Πανεπιστημίων της Ουψάλα και του Λουντ και το 1853 έγινε πρύτανης της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Τεχνών. Στις 11 Φεβρουαρίου 1846 έγινε επίτιμο μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Σουηδίας.
Στις 19 Ιουνίου 1850 νυμφεύτηκε στη Στοκχόλμη τη Λουίζα των Νάσσαου, ανιψιά του Γουλιέλμου Β΄ των Κάτω Χωρών και του Γουλιέλμου Α΄ της Γερμανίας. Το ζευγάρι δεν ταίριαζε, καθώς -παρότι η Λουίζα ερωτεύθηκε το σύζυγό της- εκείνος προτιμούσε τη συντροφιά άλλων γυναικών. Γνωστές ερωμένες του ήταν η Γιόσεφινε Σπάρρε, η Βιλελμίνε Σρέντερ, η Χάννα Στύρελ και η Ελίς Βάσσερ. Από την άλλη πλευρά, η σχέση του με τη μοναχοκόρη του Λουίζα ήταν θερμή και στενή. Ο μοναδικός γιος του, ο Κάρολος Όσκαρ, απεβίωσε κατά τη βρεφική του ηλικία.
Εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας του πάτερα του ονομάστηκε αντιβασιλέας στις 25 Σεπτεμβρίου 1857, ενώ η άνοδός του στο θρόνο της Σουηδίας και της Νορβηγίας έγινε στις 8 Ιουλίου 1859, ημέρα που απεβίωσε ο πατέρας του.
Η βασιλεία του σημαδεύτηκε για τις πολλαπλές και εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις της. Το 1858 υπέγραψε τον νόμο, που παραχωρούσε ελευθερία στις ανύπαντρες ενήλικες γυναίκες. Η υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία της Σουηδίας (1862), το εκκλησιαστικό δίκαιο (1863) και το ποινικό δίκαιό της (1864) θεσπίστηκαν με την έγκριση και καθοδήγηση του Καρόλου ΙΕ΄. Βοήθησε επίσης τον Λούις Ντε Γκιρ στην αναθεώρηση του κοινοβουλευτικού συστήματος της χώρας το 1866.
Ο Κάρολος ΙΕ΄ ήταν υπέρμαχος του Σκανδιναβισμού και της πολιτικής αλληλεγγύης μεταξύ των τριών βόρειων βασιλείων. Ωστόσο, το 1864 αρνήθηκε να βοηθήσει το φίλο του Φρειδερίκο Ζ΄ της Δανίας, κατά τον Β΄ Πόλεμο του Σλέσβιχ.
Απεβίωσε στο Μάλμε στις 18 Σεπτεμβρίου 1872, σε ηλικία 46 ετών. Στον θρόνο έπειτα ανέβηκε ο αδελφός του Όσκαρ Β΄.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1850 τη Λουίζα των Νάσσαου, κόρη του Φρειδερίκου πρίγκιπα των Κάτω Χωρών, και είχε τέκνα:
Λουίζα 1851-1926, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Η΄ της Δανίας.
Κάρολος-Όσκαρ 1852-1854, δούκας του Σέντερμανλανντ.
Πρόγονοι
Παραπομπές
}
Βασιλείς της Σουηδίας
Βασιλείς της Νορβηγίας
Προτεστάντες μονάρχες
Οίκος των Μπερναντότ
|
618888
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Κερασιά Κοζάνης
|
Για οικισμούς με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Κερασιά (αποσαφήνιση)
Η Κερασιά, επίσημα Κερασέα, είναι ορεινό χωριό της Κοζάνης σε υψόμετρο 540 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Η Κερασιά βρίσκεται σε απόσταση 17 χλμ. Ν. από την Κοζάνη.
Το χωριό αναφέρεται επίσημα το 1918, μετά την απελευθέρωση, στο ΦΕΚ 260Α - 31/12/1918 με το όνομα Κερασιά να ορίζεται έδρα ομώνυμης κοινότητας, το οποίο το 1940 διορθώνεται σε Κερασέα. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί τη τοπική κοινότητα Κερασέας που ανήκει στη δημοτική ενότητα Αιανής του δήμου Κοζάνης και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ο πληθυσμός της είναι 165 κάτοικοι.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η ιστορία της Δημοτικής Ενότητας Αιανής από τον ιστότοπο του δήμου Κοζάνης
Παραπομπές
Χωριά του νομού Κοζάνης
Δήμος Κοζάνης
|
334030
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9A-21%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%29
|
Εθνική Βορείου Ιρλανδίας Κ-21 (ποδόσφαιρο ανδρών)
|
Η Εθνική Βόρειας Ιρλανδίας U21 (ποδόσφαιρο ανδρών) είναι η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κάτω των 21 ετών της Βόρειας Ιρλανδίας. Αγωνίζεται στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U21, το οποίο διεξάγεται κάθε δύο χρόνια. Δεν έχει συμμετάσχει στην τελική φάση του τουρνουά, παρά μόνο στην προκριματική φάση.
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου U21
Δείτε ακόμη
Εθνική Βορείου Ιρλανδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Βόρειας Ιρλανδίας U19 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Εθνική Βόρειας Ιρλανδίας U17 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Fixtures & Results - Under 21 of 2007 and 2008, with further links to Results of 2006 and 2005
U21-squad-announced for the international challenge match against Finland on Tuesday August 21.
NI U21 Appearance Details from NIFG
Εθνική Βορείου Ιρλανδίας (ποδόσφαιρο)
Εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου Κ-21 Ευρώπης
|
384537
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Fiat%20RS.14
|
Fiat RS.14
|
Το Fiat RS.14 ήταν ένα δικινητήριο υδροπλάνο, με τετραμελές ή πενταμελές πλήρωμα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από την Ιταλική Βασιλική Αεροπορία (Regia Aeronautica) στον ρόλο της στρατηγικής ναυτικής αναγνώρισης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αξιοποιήθηκε επίσης σαν ανθυποβρυχιακό και για την προστασία νηοπομπών. Συνολικά παρήχθησαν 188 μονάδες, συμπεριλαμβανομένων δύο προτύπων.
Σχεδίαση και ανάπτυξη
Το αεροσκάφος ήταν σχεδίαση του Manlio Stiavelli. Τα πρώτα δύο πρωτότυπα δοκιμών ήταν έτοιμα για πτήση τον Μάιο του 1939. Αργότερα προτάθηκε μια εκδοχή του αεροσκάφους που θα είχε συμβατικό σύστημα προσγείωσης αντί για πλωτήρες. Θα μετέφερε ένα πυροβόλο των 37 mm και πολυβόλα των 12.7 mm. Η έκδοση αυτή, που είχε την ονομασία AS.14, προορίζονταν να χρησιμοποιηθεί σαν αεροσκάφος εγγύς υποστήριξη αλλά δεν μπήκε σε παραγωγή. Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 11 Αυγούστου 1943.
Επιχειρησιακή ιστορία
Το αεροσκάφος αξιοποιήθηκε σαν στρατηγικό αναγνωριστικό στο θέατρο επιχειρήσεων της Μεσογείου. Επιχειρούσε από βάσεις κατά μήκος της ακτογραμμής της ιταλικής χερσονήσου όπως επίσης και από τη Σαρδηνία και τη Σικελία. Εκτός από τον πρωταρχικό ρόλο της αναγνώρισης, το RS.14 αξιοποιήθηκε και σαν ανθυποβρυχιακό, μεταφέροντας μικρό φορτίο βομβών. Επίσης χρησιμοποιήθηκε στη συνοδεία νηοπομπών. Όταν η Ιταλία συνθηκολόγησε το 1943, τα ελάχιστα αεροσκάφη που είχαν απομείνει εντάχθηκαν στη δύναμη της Aviazione Cobelligerante Italiana, της αεροπορικής δύναμης που πολέμησε στο πλευρό των Συμμάχων. Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για τη μεταφορά επιβατών.
Εκδόσεις
RS.14
Το αεροσκάφος παραγωγής. Διέθετε δύο κινητήρες των Fiat A.74 R.C.38 840 hp.
AS.14
Έκδοση που προορίζονταν να επιχειρεί από αεροδρόμια, με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης στη θέση των πλωτήρων. Κατασκευάστηκε μόνο ένα.
Δείτε επίσης
Παρόμοια αεροσκάφη
CANT Z.501
CANT Z.506
Heinkel He 115
Fokker T.VIII
Hall XPTBH
Βιβλιογραφία
The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982-1985), 1985, Orbis Publishing, Page 1812
RS.14
Αεροσκάφη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Εμβολοκινητήρια στρατιωτικά αεροσκάφη
Αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας
|
10518
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CF%89%CF%81%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%82
|
Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος
|
Ο Δωρόθεος Κοτταράς (1888 - 26 Ιουλίου 1957) ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κατά τα έτη 1956-1957.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο κατά κόσμος Ιωάννης Κοτταράς του Γεωργίου γεννήθηκε στην Ύδρα το 1888. Ο πατέρας του ήταν φτωχός ναυτικός. Σε μικρή ηλικία, αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του, μετακόμισε με την οικογένειά του στον Πειραιά. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό δύσκολες οικονομικές συνθήκες και αποφοίτησε αριστούχος το 1909. Συνέχεια σπούδασε νομικά στην Αθήνα και Λειψία ειδικεύθηκε στο εκκλησιαστικό (κανονικό και διοικητικό) δίκαιο. Για κάποιο διάστημα υπήρξε καθηγητής στο ελληνικό σχολείο στο Ξηροκάμπι της Σπάρτης.
Ασπασθείς το μοναχικό βίο χειροτονήθηκε Διάκονος στις 18 Σεπτεμβρίου 1910 από τον Επίσκοπο Ύδρας και Σπετσών Ιωάσαφ και επί 9 έτη διακόνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύτση στην Αθήνα. Παράλληλα εργαζόταν στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο και φοιτούσε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε, επίσης αριστούχος, το 1921. Στις 18 Δεκεμβρίου 1922 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από το Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης Προκόπιο και μετά από δύο ημέρες Επίσκοπος, καθώς εξελέγη Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων.
Στις 15 Ιανουαρίου 1935 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Λαρίσης και Πλαταμώνος. Εκεί παρέμεινε για 21 χρόνια, μεταξύ των οποίων και τα δύσκολα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, κατά τα οποία βομβαρδίστηκε και το σπίτι του. Κατά την παραμονή του εκεί εξεδόθη ακολουθία για τον Άγιο Αχίλλιο, Αρχιεπίσκοπο
Λαρίσης, στην οποία ο ίδιος συνέγραψε το Απολυτίκιο του Αγίου. Από εκεί κλήθηκε στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο Αθηνών ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος στις 29 Μαρτίου 1956, διαδεχόμενος τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα (κατά κόσμον Βλάχο).
Κατά τη σύντομη αρχιεπισκοπία του είχε παραιτηθεί των αποδοχών του, προκειμένου αυτές να διατεθούν για την ανέγερση νοσοκομείου για κληρικούς. Ως αρχιεπίσκοπος επισκέφτηκε την τότε Γιουγκοσλαβία και απέτρεψε επίσκεψη του Πάπα στην Ελλάδα. Διετέλεσε Πρόεδρος της «Πανελληνίου Ἐπιτροπής Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου».
Στις 13 Ιουνίου 1957, κατόπιν συνάντησης στο Λονδίνο με τον εκεί Έλληνα πρέσβυ Γεώργιο Σεφεριάδη, αισθάνθηκε αδιαθεσία και μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι είχε όγκο στον εγκέφαλο. Στις 5 Ιουλίου αναχώρησε για τη Στοκχόλμη της Σουηδίας, προκειμένου να χειρουργηθεί. Μετεγχειρητικά παρουσίασε υψηλό πυρετό και τελικά απεβίωσε στις 26 Ιουλίου 1957. Κηδεύτηκε στις 3 Αυγούστου 1957 στην Αθήνα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος ήταν βαθιά μορφωμένος, δραστήριος, φιλόπατρις και φιλάνθρωπος. Υπήρξε ικανότατος ομιλητής και ιεροκήρυκας, και η γνώμη του ήταν πάντα βαρύνουσα κυρίως επί θεμάτων εκκλησιαστικού και κανονικού δικαίου. Με τη διαθήκη του άφησε όλη την περιουσία του προς βελτίωση της θέσης του κλήρου.
Συγγραφικό έργο
Συνέγραψε πάνω από σαράντα πραγματείες επί νομοκανονικού δικαίου. Σημαντικότερα εξ αυτών είναι:
"Ακολουθία εις τον Άγιον Γεδεών τον εν Τυρνάβω αθλήσαντα" (1936).
"Λόγοι εις τα κατά Κυριακήν Ευαγγέλια" (1949).
"Νομοκανονικαί έρευναι" (1951-1952).
"Η Εξέλιξις του αναπαλλοτριώτου της εκκλησιαστικής περιουσίας" (1951)
"Ονοματοδοσία - αναβαπτισμός" (1953)
"Λόγοι περιστατικοί" (1955).
"Τινά περί της μοναχικής κουράς" (1955) κ.ά.
Παραπομπές
Πηγές
Κούκουνας Δημοσθένης, Η Εκκλησία της Ελλάδος από τον Δαμασκηνό στον Χριστόδουλο, 1941-2007, Εκδόσεις Μέτρον, 2007, Αθήνα
«Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» τόμ.Β΄ (συμπλήρωμα), σελ.763
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο
Δωροθεος
Δωροθεος
Δωροθεος
Επίσκοποι του 20ού αιώνα
|
13264
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9F.%20%CE%94%CE%AC%CF%86%CE%BD%CE%B7%20%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Α.Ο. Δάφνη Πατρών
|
Ο Αθλητικός Όμιλος Δάφνη Πατρών, γνωστός και ως Δάφνη Καρατζά ή Δάφνη Ζαρουχλέικων, είναι αθλητικός σύλλογος της Πάτρας με έδρα την συνοικία Ζαρουχλέικα. Ιδρύθηκε το 1965 με βασικά χρώματα το κίτρινο-μπλε και αριθμό μητρώου Ε.Π.Ο. 1148.
Η αρχική έδρα του συλλόγου ήταν στην συνοικία Καρατζά πάνω από τα Ψηλαλώνια με την ομάδα να αγωνίζεται στο ιστορικό Γήπεδο Προσφυγικών. Εξού και η αρχική ονομασία του συλλόγου ήταν Δάφνη Καρατζά. Αργότερα, και ύστερα από μερική συγχώνευση με τον γειτονικό σύλλογο Α.Ο. Ψηλαλώνια, η εναπομείνασα ομάδα επανασυστάθηκε με έδρα τα Ζαρουχλέικα και μετονομάστηκε στην σημερινή Δάφνη Πατρών.
Ανήκει στην δύναμη της Ε.Π.Σ. Αχαΐας και έχει κατακτήσει μια φορά το Πρωτάθλημα Αχαΐας την περίοδο 1987-88, αλλά δεν κατάφερε να ανέλθει στη Δ' Εθνική μέσω των μπαράζ ανόδου.
Ξεκίνησε από την Γ' τοπική κατηγορία την αγωνιστική περίοδο 1965-66 . Ανέβηκε στην Β' κατηγορία το 1969-70 ενώ την περίοδο 1972-73 ανήλθε στην Α' κατηγορία όπου παρέμεινε έως το 1988-89. Ουσιαστικά επωφελήθηκε με την αποχώρηση καταρχήν των Σωματείων της Περιφέρειας Αιτωλοακαρνανίας, και στην Συνέχεια και των Σωματείων της Ηλείας/Ζακύνθου το 1968/69 και 1969/70. Σήμερα αγωνίζεται ξανά στην Β' Κατηγορία των Πρωταθλημάτων της Ε.Π.Σ Αχαΐας.
Συμμετοχές σε Εθνικά πρωταθλήματα
Μπαράζ Ανόδου για την Δ΄ Εθνική: 1988
Τίτλοι
Πρωτάθλημα Αχαΐας: 1987/88
Πρωτάθλημα Γ΄ Αχαΐας: 1966/67
Διαχρονική Πορεία
1965/66 2η Γ' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
1966/67 1η Γ' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
1967/68 3η Γ' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών (2ος Όμιλος)
1968/69 5η Γ' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών (1ος Όμιλος)
1969/70 5η Β' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
1970/71 3η Β' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
1971/72 2η Β' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
1972/73 2η Α' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
1973/74 6η Α' Κατηγορία ΕΠΣ Πατρών
Παραπομπές
Αθλητικοί σύλλογοι Αχαΐας
Ποδοσφαιρικές ομάδες Ελλάδας
Ανενεργοί ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Σωματεία Ε.Σ.Κ.Α.Η.
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1965
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης σε άγνωστο έτος
|
127209
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CF%80%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%29
|
Λάπηθος (αρχαία πόλη)
|
Η Λάπηθος ήταν αρχαία πόλη κράτος της Κύπρου.
Σύμφωνα με αρχαιολόγους η πόλη ιδρύθηκε από τον Πράξανδρο ήρωα του Τρωικού πολέμου από την Λακωνία. Η πόλη το όνομα της το πήρε από το όρος Λαπήθης της Λακωνίας από όπου κατάγονταν οι οικιστές της. Την μεγαλύτερη ακμή της την γνώρισε στα ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια και έμεινε γνωστή στην ιστορία με πολλά ονόματα όπως Λάμπουσα, Ιμερόεσσα, Λαπιθέα.
Από τους γνωστότερους βασιλιάδες της ήταν ο Δημόνικος Α΄, ο Δημόνικος Β΄, ο Πεισίστρατος που βοήθησε με πλοία και στρατό τον Μέγα Αλέξανδρο στην πολιορκία της Τύρου, και ο Πράξιππος ο τελευταίος βασιλιάς της. Στην αρχαιότητα η πόλη αποτέλεσε κέντρο επεξεργασίας χαλκού και αγγείων και μεγάλο λιμάνι εξαγωγών. Η πόλη ακολούθησε την τύχη όλων των άλλων Κυπριακών βασιλείων, αρχικά αποτέλεσε φόρου υποτελές στους Ασσυρίων, και έπειτα των Περσών. Οι κάτοικοι της πήραν μέρος στην επανάσταση του Ονήσιλου κατά των Περσών, και στον πόλεμο των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου πήρε το μέρος του Αντίγονου. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα στη γεωμετρική περίοδο λατρευόταν άγνωστη θεά της γονιμότητας και με την άφιξη των Ελλήνων αποίκων επικράτησε το ελληνικό πάνθεον.
Την περίοδο της κυριαρχίας των Πτολεμαίων αποτέλεσε μέλος του Κοινού των Κυπρίων. Τον μεσαίωνα είχε δική της επισκοπή, την επισκοπή Λαμπούσας, με πρώτο επίσκοπο τον Άγιο Ευλάλιο. Τον 7ο αιώνα μ.Χ. έπεσε σε παρακμή λόγω των αραβικών επιδρομών, μετά από την καταστροφή της πόλης από σεισμό οι κάτοικοι την εγκατέλειψαν.
Η αρχαία πόλη έχει ανασκαφεί και βρίσκεται στα βόρεια, κατεχόμενα, εδάφη του νησιού.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Λαπήθου, ιστορία
Βιβλιογραφία
Βάσου Καραγιώργη, Αρχαία Κύπρος, Μορφωτικό ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1978
Αθανάσιου Σακελάριου, Τα Κυπριακά ήτοι, πραγματεία περί γεωγραφίας, αρχαιολογία, στατιστικής, μυθολογίας και διαλέκτου της Κύπρου, τόμος 1, Αθήνα 1855
Πόλεις της αρχαίας Κύπρου
Επαρχία Κερύνειας
Αρχαιολογικοί τόποι στην Κύπρο
|
24198
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%8E%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%82%20%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
|
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) ή ήπιες μορφές ενέργειας ή νέες πηγές ενέργειας ή πράσινη ενέργεια είναι μορφές εκμεταλλεύσιμης ενέργειας που προέρχονται από διάφορες φυσικές διαδικασίες, όπως ο άνεμος, ο ήλιος, η γεωθερμία, η κυκλοφορία του νερού και άλλες. Συγκεκριμένα σύμφωνα με την οδηγία 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως ενέργεια από ανανεώσιμες μη ορυκτές πηγές θεωρείται η αιολική, ηλιακή, αεροθερμική, γεωθερμική, υδροθερμική και ενέργεια των ωκεανών, υδροηλεκτρική, από βιομάζα, από τα εκλυόμενα στους χώρους υγειονομικής ταφής αέρια, από αέρια μονάδων επεξεργασίας λυμάτων και από βιοαέρια.
Ο όρος «ήπιες» αναφέρεται σε δυο βασικά χαρακτηριστικά τους. Καταρχάς, για την εκμετάλλευσή τους δεν απαιτείται κάποια ενεργητική παρέμβαση, όπως εξόρυξη, άντληση ή καύση, όπως με τις μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενες πηγές ενέργειας, αλλά απλώς η εκμετάλλευση της ήδη υπάρχουσας ροής ενέργειας στη φύση. Δεύτερον, πρόκειται για «καθαρές» μορφές ενέργειας, πολύ «φιλικές» στο περιβάλλον, που δεν αποδεσμεύουν υδρογονάνθρακες, διοξείδιο του άνθρακα ή τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα, όπως οι υπόλοιπες πηγές ενέργειας που χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα. Έτσι θεωρούνται από πολλούς μία αφετηρία για την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Γη.
Ως «ανανεώσιμες πηγές» θεωρούνται γενικά οι εναλλακτικές των παραδοσιακών πηγών ενέργειας (π.χ. του πετρελαίου ή του άνθρακα), όπως η ηλιακή ενέργεια και η αιολική ενέργεια. Ο χαρακτηρισμός «ανανεώσιμες» είναι κάπως καταχρηστικός, αφού ορισμένες από αυτές τις πηγές, όπως η γεωθερμική ενέργεια, δεν ανανεώνονται σε κλίμακα χιλιετιών. Σε κάθε περίπτωση οι ΑΠΕ έχουν μελετηθεί ως λύση στο πρόβλημα της αναμενόμενης εξάντλησης των (μη ανανεώσιμων) αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων. Τελευταία, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από πολλά μεμονωμένα κράτη, υιοθετούνται νέες πολιτικές για τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που προάγουν τέτοιες εσωτερικές πολιτικές και για τα κράτη μέλη. Οι ΑΠΕ αποτελούν τη βάση του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης της πράσινης οικονομίας και κεντρικό σημείο εστίασης της σχολής των οικολογικών οικονομικών, η οποία έχει κάποια επιρροή στο οικολογικό κίνημα.
Γενικά
Οι ήπιες μορφές ενέργειας βασίζονται κατ' ουσίαν στην ηλιακή ακτινοβολία, με εξαίρεση τη γεωθερμική ενέργεια, η οποία είναι ροή ενέργειας από το εσωτερικό του φλοιού της Γης, και την ενέργεια απ' τις παλίρροιες που εκμεταλλεύεται τη βαρύτητα. Οι βασιζόμενες στην ηλιακή ακτινοβολία ήπιες πηγές ενέργειας είναι ανανεώσιμες, μιας και δεν πρόκειται να εξαντληθούν όσο υπάρχει ο ήλιος, δηλαδή για μερικά ακόμα δισεκατομμύρια χρόνια. Ουσιαστικά είναι ηλιακή ενέργεια «συσκευασμένη» κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο: η βιομάζα είναι ηλιακή ενέργεια δεσμευμένη στους ιστούς των φυτών μέσω της φωτοσύνθεσης, η αιολική εκμεταλλεύεται τους ανέμους που προκαλούνται απ' τη θέρμανση του αέρα, ενώ αυτές που βασίζονται στο νερό εκμεταλλεύονται τον κύκλο εξάτμισης-συμπύκνωσης του νερού και την κυκλοφορία του. Η γεωθερμική ενέργεια μπορεί να θεωρηθεί πρακτικά ανανεώσιμη, εφόσον δεν γίνεται υπεράντληση.
Χρησιμοποιούνται είτε άμεσα (κυρίως για θέρμανση) είτε μετατρεπόμενες σε άλλες μορφές ενέργειας (κυρίως ηλεκτρισμό ή μηχανική ενέργεια). Υπολογίζεται ότι το τεχνικά εκμεταλλεύσιμο ενεργειακό δυναμικό από τις ήπιες μορφές ενέργειας είναι πολλαπλάσιο της παγκόσμιας συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Η υψηλή όμως μέχρι πρόσφατα τιμή των νέων ενεργειακών εφαρμογών, τα τεχνικά προβλήματα εφαρμογής, καθώς και πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που έχουν να κάνουν με τη διατήρηση του παρόντος στάτους κβο στον ενεργειακό τομέα, εμπόδισαν την εκμετάλλευση έστω και μέρους αυτού του δυναμικού.
Το ενδιαφέρον για τις ήπιες μορφές ενέργειας ανακινήθηκε τη δεκαετία του 1970, ως αποτέλεσμα κυρίως των απανωτών πετρελαϊκών κρίσεων της εποχής, αλλά και της αλλοίωσης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής από τη χρήση κλασικών πηγών ενέργειας. Ιδιαίτερα ακριβές στην αρχή, ξεκίνησαν σαν πειραματικές εφαρμογές. Σήμερα όμως λαμβάνονται υπόψη στους επίσημους σχεδιασμούς των ανεπτυγμένων κρατών για την ενέργεια και, αν και αποτελούν πολύ μικρό ποσοστό της ενεργειακής παραγωγής, ετοιμάζονται βήματα για παραπέρα αξιοποίησή τους. Το κόστος δε των εφαρμογών ήπιων μορφών ενέργειας πέφτει συνέχεια τα τελευταία είκοσι χρόνια και ειδικά η αιολική και υδροηλεκτρική ενέργεια, αλλά και η βιομάζα, μπορούν πλέον να ανταγωνίζονται στα ίσα παραδοσιακές πηγές ενέργειας όπως ο άνθρακας και η πυρηνική ενέργεια. Ενδεικτικά, στις Η.Π.Α. ένα 6% της ενέργειας προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την οδηγία 2001/77/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επιδιώκεται το 20% των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια να καλύπτεται από εναλλακτικές πηγές μέχρι το 2020.
Σύμφωνα με την οδηγία 2009/28/ΕΚ άρθρο 5 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το μερίδιο της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές υπολογίζεται διαιρώντας την ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές διά της ακαθάριστης τελικής κατανάλωσης ενέργειας από όλες τις ενεργειακές πηγές και εκφράζεται ως ποσοστό. Σύμφωνα με το άρθρο 6 της ίδιας οδηγίας τα κράτη μέλη μπορούν να συμφωνούν και να προβαίνουν σε ρυθμίσεις για τη στατιστική μεταβίβαση συγκεκριμένης ποσότητας από ΑΠΕ από ένα κράτος μέλος σε άλλο. Η μεταβιβαζόμενη ποσότητα αφαιρείται από το μεταβιβάζον και προστίθεται στο κράτος που δέχεται τη μεταβίβαση. Η στατιστική μεταβίβαση δεν επηρεάζει την επίτευξη του εθνικού στόχου του μεταβιβάζοντος κράτους μέλους.
Είδη ήπιων μορφών ενέργειας
Αιολική ενέργεια. Χρησιμοποιήθηκε παλιότερα για την άντληση νερού από πηγάδια, καθώς και για μηχανικές εφαρμογές (π.χ. την άλεση στους ανεμόμυλους). Έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται ευρέως για ηλεκτροπαραγωγή.
Ηλιακή ενέργεια. Χρησιμοποιείται περισσότερο για θερμικές εφαρμογές (ηλιακοί θερμοσίφωνες και φούρνοι), ενώ η χρήση της για την παραγωγή ηλεκτρισμού έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος, με την βοήθεια της πολιτικής προώθησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από το ελληνικό κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υδραυλική ενέργεια. Είναι τα γνωστά υδροηλεκτρικά έργα, που στο πεδίο των ήπιων μορφών ενέργειας εξειδικεύονται περισσότερο στα μικρά υδροηλεκτρικά. Είναι η πιο διαδεδομένη μορφή ανανεώσιμης ενέργειας. Οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί, έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν την δυναμική ενέργεια που έχει το τρεχούμενο νερό σε ηλεκτρική ενέργεια. Έχουν μεγαλύτερη απόδοση και φιλικότερη επίδραση στο περιβάλλον σε σχέση με τους θερμικούς σταθμούς και τους πυρηνικούς και επιπλέον χωρίς να επιβαρύνουν και να ρυπαίνουν με απόβλητα από την διαχείριση της ενέργειας. Στους ταμιευτήρες αποθήκευσης του νερού παρατηρείται ανάπτυξη διαφόρων ειδών της χλωρίδας και τις πανίδας και αισθητικά βελτιώνουν την περιοχή που δημιουργούνται και αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αξιοποίησης υδάτινου πόρου και παραγωγής ενέργειας, είναι η κατασκευή του υδροηλεκτρικού σταθμού που ολοκληρώθηκε περίπου πριν από 11 χρόνια, στην θέση δαφνοζωνάρα στην επαρχεία βάλτου στην Αιτωλοακαρνανία. Άλλωστε οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί στον Αχελώο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο συγκρότημα στην Ελλάδα. Ο υδροηλεκτρικός σταθμός, χρησιμοποίει το νερό του ποταμού Αχελώου και βρίσκεται στα γεωγραφικά όρια των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας και συγκεκριμένα κάτω από το χωριό αυλάκι. Τέθηκε σε λειτουργία το 2011, έχει ύψος περίπου 12 μέτρα και στην αριστερή πλευρά του φράγματος βρίσκεται το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, λειτουργώντας με δυο στροβίλους αξιοποιώντας την ροη του ποταμού Αχελώου. Η ενέργεια που παράγει αποτελεί μέρος του εθνικού δικτύου ηλεκτροδότησης και παραγιέ σε ετήσια βάση περί τα 45GMW, τα οποία μεταφέρονται μέσω πυλώνων στο υπόλοιπο δίκτυο.
Βιομάζα. Χρησιμοποιεί τους υδατάνθρακες των φυτών (κυρίως αποβλήτων της βιομηχανίας ξύλου, τροφίμων και ζωοτροφών και της βιομηχανίας ζάχαρης), με σκοπό την αποδέσμευση της ενέργειας που δεσμεύτηκε από το φυτό με τη φωτοσύνθεση. Ακόμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αστικά απόβλητα και απορρίμματα. Μπορεί να δώσει βιοαιθανόλη και βιοαέριο, που είναι καύσιμα πιο φιλικά προς το περιβάλλον από τα παραδοσιακά. Είναι μια πηγή ενέργειας με πολλές δυνατότητες και εφαρμογές, που θα χρησιμοποιηθεί πλατιά στο μέλλον.
Γεωθερμική ενέργεια. Προέρχεται από τη θερμότητα που παράγεται από τη ραδιενεργό αποσύνθεση των πετρωμάτων της Γης. Είναι εκμεταλλεύσιμη εκεί όπου η θερμότητα αυτή ανεβαίνει με φυσικό τρόπο στην επιφάνεια, π.χ. στους θερμοπίδακες ή στις πηγές ζεστού νερού. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε απευθείας για θερμικές εφαρμογές, είτε για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Η Ισλανδία καλύπτει το 80-90% των ενεργειακών της αναγκών, όσον αφορά τη θέρμανση, και το 20%, όσον αφορά τον ηλεκτρισμό, με γεωθερμική ενέργεια. Η επιστημονική κοινότητα ταξινομεί συνήθως τη γεωθερμία στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.). Το υπόγειο νερό ή ο ατμός που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ή για την κάλυψη θερμικών αναγκών (άμεσες χρήσεις γεωθερμίας), με την κατάλληλη διαχείριση, δεν θα ελαττωθούν, επειδή η κατείσδυση των επιφανειακών υδάτων θα συνεχίσει να επανατροφοδοτεί τους γεωθερμικούς ταμιευτήρες και δε χρειάζονται μεγάλοι γεωλογικοί χρόνοι (περίοδοι) για αναγέννηση. Αρκεί να μη γίνεται υπεράντληση. Όμως, επειδή οι δεξαμενές γεωθερμίας είναι τεράστιες σε μέγεθος συγκριτικά με τις ανάγκες του ανθρώπου, η γεωθερμική ενέργεια είναι πρακτικά ανανεώσιμη.
Ενέργεια από τη θάλασσα
Ενέργεια από παλίρροιες. Εκμεταλλεύεται τη βαρύτητα του Ήλιου και της Σελήνης, που προκαλεί ανύψωση της στάθμης του νερού. Το νερό αποθηκεύεται καθώς ανεβαίνει και για να ξανακατέβει αναγκάζεται να περάσει μέσα από μια τουρμπίνα, παράγοντας ηλεκτρισμό. Έχει εφαρμοστεί στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Ρωσία και αλλού.
Ενέργεια από κύματα. Εκμεταλλεύεται την κινητική ενέργεια των κυμάτων της θάλασσας.
Ενέργεια από τους ωκεανούς. Εκμεταλλεύεται τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στα στρώματα του ωκεανού, κάνοντας χρήση θερμικών κύκλων. Βρίσκεται στο στάδιο της έρευνας.
Ωσμωτική ενέργεια. Η ανάμειξη γλυκού και θαλασσινού νερού απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, όπως συμβαίνει όταν ένα ποτάμι εκβάλει στον ωκεανό. Η ενέργεια αυτή ονομάζεται ωσμωτική ενέργεια (ή γαλάζια ενέργεια) και ανακτάται όταν το νερό του ποταμού και το θαλασσινό νερό είναι διαχωρισμένα από μια ημιδιαπερατή μεμβράνη και το γλυκό νερό περνάει μέσω αυτής.
Παραπομπές
Πηγές
Οδηγία Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 2009/28/ΕΚ .
Οδηγία Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 2001/77/ΕΚ.
http://www.terna.gr/activities/energy/project-dafnozonara-small-hydro
Βιβλιογραφία
Ηλίας Παπαθανάσης: «Ενέργεια από τη θάλασσα», Περισκόπιο της Επιστήμης, Ιανουάριος 1997, σελ. 64.
Π. Πάτης Κατασκευή Λειτουργία & Συντήρηση Πάρκων Αιολικής Ενέργειας στην Ελλάδα. [Book]. - Κρήτη : ΤΕΙ Κρήτης , 2009.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Hλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Ενεργειακή τεχνολογία
Τεχνολογική αλλαγή
|
78077
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σημαία της Μαλαισίας
|
Η σημαία της Μαλαισίας, επίσης γνωστή και ως «Λωρίδες της Δόξας» (Τζαλούρ Γκεμιλάνγκ, μαλαϊκά: Jalur Gemilang), έχει ένα φόντο με 14 ερυθρές και λευκές γραμμές, με τα χρώματά τους να εναλλάσσονται. Σε ένα μπλε τετράγωνο υπάρχει μία ημισέληνος και ένα αστέρι με 14 ακτίνες, το γνωστό Αστέρι της Ομοσπονδίας (Μπιντάνγκ Περσεκουτουάν, μαλαϊκά: Bintang Persekutuan). Οι 14 ισομεγέθεις λωρίδες συμβολίζουν την ισότητα που υπάρχει ανάμεσα στα 13 κράτη της Ομοσπονδίας (14 μαζί με την κεντρική κυβέρνηση). Το αστέρι αποτελεί σύμβολο της ενότητας και του Ισλάμ μαζί με την ημισέληνο. Το κίτρινο (που είναι στο αστέρι) αποτελεί το βασιλικό χρώμα των ηγεμόνων της Μαλαίας.
Η σημαία υψώθηκε για πρώτη φορά στις 16 Σεπτεμβρίου 1963 και σχεδιαστής της είναι ο Μοχάμεντ Χαμζά (πέθανε το 1993).
Πινακοθήκη
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
Μαλαισία
Εθνικά σύμβολα της Μαλαισίας
Σημαίες της Ασίας
|
25336
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%BD%CE%B9
|
Ταχίνι
|
Το ταχίνι (επίσης tahina, αραβικά: طحينة) είναι λιπαρή πάστα από ψημένο, τριμμένο, ξεφλουδισμένο σουσάμι που χρησιμοποιείται στις κουζίνες της Βόρειας Αφρικής, της Ελλάδας, του Ιράν, της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής. Το ταχίνι κυκλοφορεί στην αγορά σε δύο τύπους: από σουσάμι αποφλοιωμένο ή αναποφλοίωτο.
Το ταχίνι επίσης, σερβίρεται ως βούτηγμα (ντιπ) από μόνο του ή ως ένα σημαντικό συστατικό του χούμους, του baba ghanoush και του χαλβά.
Ετυμολογία
Το ταχίνι είναι μια δανεική λέξη από το Αραβικό: طحينة [tˤaħiːna] ή ακριβέστερα ṭaḥīniyya طحينية, που προέρχεται από τη ρίζα ط ح ن t-h-N, το οποίο ως ρήμα طحن ṭaḥana σημαίνει «να αλέσει», η ίδια ρίζα όπως طحين [tˤaħiːn], «αλεύρι» σε ορισμένες Αραβικές διαλέκτους.
Η πρότυπη Αραβική ορθογραφία طحينة μεταγράφεται σωστά ως ṭaḥīnah. Η τελευταία συλλαβή προφέρεται [næ, na, nɑ, ne, nɐ], ανάλογα με την περιοχή απ'όπου προέρχεται ο ομιλητής. Στις Λεβαντίνικες Αραβικές διαλέκτους, ωστόσο, η τελευταία συλλαβή προφέρεται [ne]. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι των μεταναστών της Μέσης Ανατολής του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα στις Αγγλόφωνες χώρες ήταν Χριστιανοί προερχόμενοι από τη Συρία, το Λίβανο και την Παλαιστίνη, αυτή θα μπορούσε να είναι η προέλευση της Αγγλικής χρήσης του τελικού /i/. Η γλωσσική πηγή θα μπορούσε επίσης να είναι Ελληνική, καθώς το ταχίνι στα Ελληνικά ονομάζεται επακριβώς ταχίνι (tahini).
Η λέξη «ταχίνι» εμφανίζεται στα Αγγλικά από τα τέλη της δεκαετίας του 1930.
Το απλό, μη επεξεργασμένο ταχίνι χωρίς πρόσθετα συστατικά, είναι γνωστό και ως «ακατέργαστο ταχίνι».
Ιστορία
Η παλαιότερη αναφορά του σουσαμιού είναι σε ένα έγγραφο γραμμένο πριν από 4.000 χρόνια σε σφηνοειδή γραφή, όπου περιγράφει το έθιμο της προσφοράς στους θεούς, του κρασιού από σουσάμι. Ο ιστορικός Ηρόδοτος γράφει για την καλλιέργεια του σησαμιού πριν από 3.500 χρόνια στην περιοχή των ποταμών του Τίγρη και Ευφράτη στο Αρχαίο Ιράκ. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως πηγή ελαίου.
Το ταχίνι αναφέρεται ως συστατικό του χούμους κάσα (hummus kasa), μια συνταγή που μεταγράφεται σε ένα ανώνυμο Αραβικό βιβλίο μαγειρικής του 13ου αιώνα (Kitab Wasf al-Atima al-Mutada) Η πάστα από σουσάμι είναι ένα συστατικό σε ορισμένα Κινεζικά, Κορεατικά και Ιαπωνικά πιάτα· χρησιμοποιείται σε ορισμένες εκδόσεις των πιάτων του Σετσουάν χυλόπιτες dan dan. Το ταχίνι χρησιμοποιείται επίσης στην Ινδική κουζίνα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ταχίνι από σουσάμι, μαζί με άλλα ωμά βούτυρα καρυδιών, ήταν διαθέσιμο από το 1940 στα καταστήματα υγιεινής διατροφής.
Προετοιμασία και αποθήκευση
Το ταχίνι γίνεται από σπόρους σουσαμιού, οι οποίοι εμποτίζονται στο νερό και στη συνέχεια συνθλίβονται για να διαχωριστεί το πίτουρο από τους πυρήνες. Οι συνθλιμμένοι σπόροι εμποτίζονται στο θαλασσινό νερό, προκαλώντας έτσι τη βύθιση του φλοιού. Οι επιπλέοντες πυρήνες ξαφρίζονται από την επιφάνεια, ψήνονται και αλέθονται για να παραχθεί μια ελαιώδης πάστα.
Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας ελαίου στο ταχίνι, πολλοί κατασκευαστές συστήνουν την ψύξη για να αποτραπεί η αλλοίωση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μεταξύ των παρασκευαστών του ωμού οργανικού ταχινιού, οι οποίοι συχνά θα προετοιμάσουν το ταχίνι τους σε χαμηλές θερμοκρασίες, θα το μεταφέρουν και θα το αποθηκεύσουν στα ψυγεία, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν την ποιότητα και τη διάρκεια ζωής του.
Μαγειρικές χρήσεις
Σάλτσες με βάση το ταχίνι είναι πολύ κοινές στα εστιατόρια της Μέσης Ανατολής, είτε ως ένα δευτερεύον πιάτο είτε ως γαρνιτούρα, συμπεριλαμβάνοντας συνήθως χυμό λεμονιού, αλάτι, σκόρδο και αραιωμένο με νερό, όπως χούμους από μαγειρεμένο πουρέ ρεβιθιών αναμεμειγμένων με ταχίνι, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού, αλάτι και σκόρδο. Η σάλτσα από ταχίνι, είναι επίσης ένα δημοφιλές κάλυμμα για κρέας και λαχανικά, στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής.
Στην Αρμενία, το ταχίνι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σάλτσα για το λαχματζούν (lahmacun).
Στην Τουρκία, το ταχίνι (Τουρκικά: tahin) αναμειγνύεται με πετιμέζι (pekmez) για να σχηματιστεί ένα πιάτο που ονομάζεται tahin-pekmez. Λόγω της υψηλής θερμιδικής της φύσης του, σερβίρεται ως πρωινό ή μετά το γεύμα σαν επιδόρπιο, για να βυθιστούν μέσα του κομμάτια ψωμιού, ιδιαίτερα κατά την χειμερινή περίοδο.
Στο Ιράκ, το ταχίνι είναι γνωστό ως «rashi» και αναμειγνύεται με σιρόπι χουρμαδιάς για να γίνει ένα γλυκό που συνήθως τρώγεται με ψωμί.
Το ταχίνι ονομάζεται ardeh (ارده) στα Περσικά και harda στο Κουβέιτ. Στο Ιράν χρησιμοποιείται για την παρασκευή του halvardeh (حلواارده), ενός είδους χαλβά.
Στην Κύπρο, το ταχίνι είναι γνωστό ως τασιή (τασ̌ή). Χρησιμοποιείται ως ντιπ για το ψωμί και στην πίτα του σουβλακιού, αντί για το τζατζίκι το οποίο συνηθίζεται στην Ελλάδα. Επίσης συνηθίζεται αρκετά ως βασικό συστατικό μαζί με μέλι και κανέλα σε γλυκό έδεσμα γνωστό ως ταχινόπιτα ή τασ̌ηνόπιττα.
Στην Ελλάδα, το ταχίνι χρησιμοποιείται σαν επάλειψη στο ψωμί, είτε μόνο του είτε καλύπτεται με μέλι ή μαρμελάδα. Βάζα από ταχίνι έτοιμα με μέλι ή με κακάο, είναι διαθέσιμα στα ράφια με τρόφιμα για τα πρωινά, των Ελληνικών σούπερ μάρκετ. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως βασικό συστατικό παρασκευής ορισμένων τύπων χαλβά καθώς και για την παρασκευή ταχινόσουπας, της νηστίσιμης καρυδόπιτας και παγωτού.
Στο Ισραήλ, το ταχίνι (Εβραϊκά: טחינה, t'hina) είναι ένα βασικό προϊόν διατροφής. Σερβίρεται ως ντιπ με πίτα, σαν κάλυμμα για το φαλάφελ,sabich, Jerusalem mixed grill και shwarma και ως συστατικό σε διάφορα αλείμματα. Επίσης, χρησιμοποιείται ως σάλτσα μαγειρέματος για κρέατα και ψάρια, και στα γλυκά επιδόρπια όπως το χαλβά, το χαλβά παρφέ, το παγωτό χαλβά και τα μπισκοτάκια (cookies) ταχίνι.
Επίσης, σερβίρεται ως ντιπ με laffah ή πίτα ψωμί.
Στη Λωρίδα της Γάζας, μια ποικιλία γνωστή ως «κόκκινο ταχίνι» που έχει το χρώμα της σκουριάς, σερβίρεται εκτός από το κανονικό ταχίνι. Αυτό επιτυγχάνεται με μία διαφορετική και πιο μακροσκελή διαδικασία καβουρντίσματος του σουσαμιού και έχει μια πιο έντονη γεύση. Το κόκκινο ταχίνι, χρησιμοποιείται στη sumagiyya (αρνάκι με σέσκουλα και σουμάκ) και σαλάτες που προέρχονται από τα falaheen από τα γύρω χωριά, καθώς και από τη νότια Γάζα.
Στο Λεβάντε, το ταχίνι (Αραβικά: t'hine) είναι ένα βασικό είδος διατροφής, που παρασκευάζεται με πολτοποιημένο σκόρδο και χυμό λεμονιού. Σερβίρεται ως ντιπ με πίτα, ένα κάλυμμα για το φαλάφελ, τη shwarma και ως συστατικό σε διάφορα αλείμματα. Επίσης, χρησιμοποιείται ως σάλτσα μαγειρέματος για κρέατα και πάντα σερβίρεται ως συνοδευτικό πιάτο στα ψάρια. Επίσης, είναι το κύριο συστατικό σε ένα θαλασσινό πιάτο που ονομάζεται siyadiyeh. Το ταχίνι βρίσκεται μέσα στα γλυκά επιδόρπια, όπως το χαλβά και το χαλβά με φιστίκια Αιγίνης.
Στην Ανατολική Ασία, το ταχίνι (Κινεζικά: 芝麻醬) είναι ένα σημαντικό καρύκευμα που χρησιμοποιείται στα ξηρά ζυμαρικά (ζεστά ή κρύα). Το ταχίνι μπορεί επίσης να καταναλωθεί ως σνακ, γνωστό ως 芝麻糊.
Διατροφικές πληροφορίες
Λόγω των ιδιοτήτων που περιέχει το ταχίνι, έχει χαρακτηριστεί ως υπέρ-τροφή (super food). Στην κατηγορία αυτή ανήκει το ταχίνι, που προέρχεται από 100% αλεσμένο σουσάμι και που αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρεί όλα τα ευεργετικά συστατικά του πολύτιμου αυτού σπόρου.
Χάρη στη σύστασή του και στα πλαίσια ενός ισορροπημένου διαιτολογίου, μπορεί να συμβάλλει στην πρόσληψη πρωτεΐνης, βιταμινών του συμπλέγματος Β, ασβεστίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου, φωσφόρου και πολυακόρεστων λιπαρών οξέων. Πρόκειται για μια τροφή, όσων θέλουν να προλάβουν την οστεοπόρωση, να προστατεύσουν την καρδιά, να ενισχύσουν τη λειτουργία του νευρικού συστήματος και γενικότερα, να οχυρώσουν τον οργανισμό.
Το σουσάμι έχει πολλές θρεπτικές ιδιότητες, πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας και πολλές βιταμίνες (Β1, Β2, Ε, νιασίνη), ιδιαίτερα χρήσιμες για ευαίσθητες ηλικιακές ομάδες, όπως είναι τα παιδιά. Περιέχει 20% πρωτεΐνες, εύπεπτες, πλούσιες σε θειούχα αμινοξέα (μεθειονίνη, αργινίνη, λευκίνη, τρυπτοφάνη), τα οποία συνδυαζόμενα με τροφές που περιέχουν λυσίνη, αποκτούν μεγαλύτερη διατροφική αξία και συνεισφέρουν στην καλή υγεία πολλών οργάνων, όπως το συκώτι και τα νεφρά. Περιέχει επίσης υδατάνθρακες (20%) κυρίως με τη μορφή των φυτικών ινών, οι οποίες βοηθούν στην ομαλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος, καθώς και καλής ποιότητας λίπος (50%), κυρίως μονοακόρεστα ή πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (ω-6), (που συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερόλης [της ολικής και της ‘κακής’]).
Σε σύγκριση με άλλα γλυκά, όπως η σοκολάτα και τα παράγωγά της, το ταχίνι υπερτερεί διότι περιέχει ελάχιστα κορεσμένα λιπαρά. Είναι πλούσιο σε ασβέστιο (για την πρόληψη της οστεοπόρωσης), σίδηρο (για τη σωματική και πνευματική ευεξία), κάλιο και ψευδάργυρο (για την αύξηση της άμυνας του οργανισμού), φώσφορο, μαγνήσιο (δρα καταπραϋντικά, ηρεμιστικά, μειώνει τους πονοκεφάλους και τις ημικρανίες), μαγγάνιο και σελήνιο (έχουν έντονη αντιοξειδωτική δράση, καθώς καταπολεμούν τις ρίζες), χαλκό (για τη μείωση των πόνων στις αρθρώσεις), ενώ είναι καλή πηγή φυτοστερολών και λιγνανών (σεσαμίνη, σεσαμολίνη) που δρουν αντιοξειδωτικά, αποτοξινωτικά και φαρμακευτικά (μειώνουν την χοληστερίνη και την υπέρταση) στον οργανισμό (Yale J Biol Med. 2006).
Η βιταμίνη Ε (που προστατεύει τον οργανισμό από τη γήρανση) και που περιέχεται σε μεγαλύτερο ποσοστό από το ελαιόλαδο, δρα προστατευτικά στον οργανισμό από τις φθορές που προκαλούν οι παραγόμενες ελεύθερες ρίζες και τα υποπροϊόντα μεταβολισμού. Διαθέτει επίσης αντικαρκινική δράση (Ca μαστού) και ανασταλτική σε χρόνιες παθήσεις (καρδιαγγειακές παθήσεις, καταρράκτη, διαβήτη, νόσο Αλτσχάιμερ, νόσο του Πάρκινσον). Δεν περιέχει καθόλου χοληστερίνη.
Το ταχίνι είναι μια εξαιρετική πηγή χαλκού, μαγγανίου και του αμινοξέως μεθειονίνη. Το ταχίνι είναι πηγή των υγιών λιπαρών οξέων ωμέγα-3 (ω3) και ωμέγα-6 (ω6).
Το ταχίνι που έχει παραχθεί από ακατέργαστους σπόρους σουσαμιού είναι χαμηλότερο σε λίπος από ότι το ταχίνι που γίνεται από τους καβουρδισμένους σπόρους.
Τα σχετικά υψηλά επίπεδα ασβεστίου και πρωτεϊνών στο ταχίνι είναι μια χρήσιμη προσθήκη για τις χορτοφαγικές και τις δίαιτες vegan, καθώς και στη διατροφή των ακατέργαστων τροφίμων, όταν καταναλώνεται στη μη καβουρντισμένη της μορφή. Σε σύγκριση με το φυστικοβούτυρο, το ταχίνι έχει υψηλότερα επίπεδα ινών και ασβεστίου και χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου και κορεσμένα λίπη.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μεσογειακή κουζίνα
Κουζίνα της Μέσης Ανατολής
Τουρκική κουζίνα
Κυπριακή κουζίνα
Συριακή κουζίνα
Ισραηλινή κουζίνα
Ιρακινή κουζίνα
Παλαιστινιακή κουζίνα
Λιβανέζικη κουζίνα
Ιορδανική κουζίνα
Λεβαντίνικη κουζίνα
Αιγυπτιακή κουζίνα
Ινδική κουζίνα
Ελληνική κουζίνα
Σάλτσες
Αραβική κουζίνα
Εβραϊκή κουζίνα
Αλείμματα
Συστατικά τροφίμων
Αρμενική κουζίνα
|
763080
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CF%85
|
Κάστρο Μολύβου
|
Το Κάστρο ή Φρούριο του Μολύβου (ή της Μήθυμνας) βρίσκεται στην κωμόπολη Μολύβος (η αρχαία Μήθυμνα), στα βόρεια της Λέσβου και είναι το δεύτερο σε μέγεθος κάστρο του νησιού. Το οικοδόμησαν -επάνω στην αρχαιοελληνική και τη βυζαντινή ακρόπολη- οι Γατελούζοι ηγεμόνες της Λέσβου τον 14ο αι. και μετά οι Οθωμανοί έκαναν επισκευές και προσθήκες.
Η κατασκευή του
Τμήματα της αρχαίας ακρόπολης του 5ου αι. υπάρχουν στο κάτω μέρος δύο πύργων. Λίθοι δωρικού ναού (τρίγλυφα, σπόνδυλοι κιόνων) έχουν εντοιχιστεί στα τείχη σε δεύτερη χρήση (spolia). Το κάστρο οικοδομήθηκε, σύμφωνα με μία εκδοχή, ως μέρος της μεγάλης οικοδομικής δραστηριότητας του Ιουστινιανού Α΄ τον 6ο αι. Το κτίσιμο είναι κατά το (ψευδο)ισόδομο σύστημα, με λίθους από το πέτρωμα του λόφου, καλά αρμοσμένους μεταξύ τους, ώστε το συνδετικό υλικό να μην είναι ορατό. Στη Βυζαντινή εποχή πρέπει να ανήκει η υπόγεια δεξαμενή (κινστέρνα) με τοξωτή επιστέγαση, στη μέση του κάστρου. Περιήλθε στους Λατίνους της Κωνσταντινούπολης. Οι Γατελούζοι κυρίαρχοι της νήσου (1355-1462) το ανακατασκεύασαν ίσως το 1373, τότε που επισκεύασαν και το κάστρο της Μυτιλήνης.
Το περιτείχισμα με την είσοδο και η κορυφή του είναι Οθωμανικές προσθήκες, μετά το 1462. Οι Τουρκικές επισκευές μπορεί να χωριστούν σε δύο φάσεις: στην πρώτη μιμούνται τη γενουατική τοιχοποιία, ενώ στη δεύτερη τα τμήματα κτίζονται με μικρούς λίθους, άτακτα τοποθετημένους, με πολύ κονίαμα και θραύσματα πλίνθων μεταξύ τους. Αυτές οι επισκευές έπαυσαν ως το 1750.
Στην εποχή μας έγιναν εργασίες συντήρησης: 1976-81, 1993, 2008. Αντικαταστάθηκαν φθαρμένοι λίθοι· επίσης στερεώθηκαν επάλξεις σε διάφορα σημεία· έγιναν ανακτίσεις και αρμολογήματα· αποκαταστάθηκε ρήγμα στο περιτείχισμα.
Οι λίθοι είναι από πυριγενή πετρώματα: κοκκινο-καφέ βασάλτη και γκρι τραχείτη. Από το μολυβί χρώμα των λίθων τραχείτη προέρχεται το μεσαιωνικό όνομα τού οικισμού: Μόλυβος.
Αρχιτεκτονική
Έχει κάτοψη τετραπλεύρου με μήκος πλευρών 70-80 μ. και εμβαδό 5 στρέμματα.
Αποτελείται από δέκα πύργους τετράγωνης ή κυκλικής κάτοψης, με τα ενδιάμεσά τους μεταπύργια διαστήματα (κορτίνες). Η αρχαία είσοδος βρίσκεται κάτω από την κορυφή (ακρόπυργος) του κάστρου και ενισχύεται εξωτερικά από δύο προπύργια με το μεσοπύργιό τους. Στο ένα προπύργιο υπάρχει κάτω του η μεσαία είσοδος και επάνω του κανονιοστάσιο. Τα δύο προπύργια και το μεσοπύργιο ενισχύονται εξωτερικά από ένα χαμηλό περιτείχισμα, που έχει τη νεότερη, εξωτερική είσοδο.
Η πρώτη, εσωτερική είσοδος (βορειοδυτικά) είναι Βυζαντινή με εντυπωσιακή, ξύλινη με μεταλλική επένδυση, θύρα. Στην είσοδο αυτή (δυτικά) φτάνουμε έπειτα από ένα λιθόστρωτο, στην αρχή θολοσκέπαστο (διαβατικό με εγκάρσιες νευρώσεις) και μετά υπαίθριο, που ξεκινά από τη μεσαία είσοδο των Γενουατών (14ου αι.). Η εξωτερική, Οθωμανική είσοδος (νοτιοδυτικά) φέρει επιγραφή μέσα σε οξυκόρυφο, υπέρθυρο τόξο.
Στο εσωτερικό υπάρχει ένα δίχωρο κτίριο (οπλοθήκη, πυτριτιδαποθήκη) και ερείπια από τρία κτίρια στρατωνισμού των φρουρών. Σε πολλά σημεία των τειχών ο επισκέπτης θα παρατηρήσει εντοιχισμένες πλάκες, που φέρουν επιγραφές ή άλλα διακριτικά.
Το κάστρο βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, που γύρω του, νότια και δυτικά, απλώνονται τα σπίτια. Έτσι το κάστρο στεφανώνει με επιβλητικότητα τον οικισμό.
Ιστορία
Το κάστρο θα χρησιμοποιήθηκε στις επιδρομές στη Λέσβο των Αράβων (821-824), Σαρακηνών (851, 1055), Ρως (864, 1027, 1089), Βενετών (1128), Καταλανών (τέλη 13ου αι.), Γενουατών (αρχές 14ου αι.). Το κάστρο πολιορκήθηκε το 1334 από τον Ντομένικο Καττανέο κύριο της Φώκαιας, χωρίς επιτυχία. Το 1355 η Λέσβος δίδεται από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ ως προίκα στην αδελφή του Μαρία Παλαιολογίνα, κατά τον γάμο της με τον Γενουάτη Φραγκίσκο Α΄ Γατελούζο. Στην πραγματικότητα ήταν αμοιβή για τη συνδρομή του στην ανάκτηση του θρόνου του (που τον είχε σφετεριστεί ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός). Ακολουθεί περίοδος ευημερίας, καθώς οι Γενουάτες μερίμνησαν για την φύτευση και καλλιέργεια των ελαιών.
Οι Τούρκοι πολιόρκησαν το κάστρο, αλλά η κόρη τού Γενουάτη διοικητή του Ερριέτα Ντόρια ντύθηκε με την πανοπλία και πολέμησε στις επάλξεις εμψυχώνοντας τους στρατιώτες, που δεν κατάλαβαν την ταυτότητά της. Έτσι οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την πολιορκία. Το γεγονός είναι το θέμα της όπερας του Βέρντι Ερριέτα Ντόρια. Το 1462 ο Μωάμεθ Β΄ πολιόρκησε και κατέλαβε το κάστρο της Μυτιλήνης. Το 1554 παπικός στόλος καίει τη Μήθυμνα και το 1645-60, κατά τον Πόλεμο για την Κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς, τουρκικά πλοία αγκυροβολούσαν στα λιμάνια του νησιού.
Ο περιηγητής R. Poccoke αναφέρει το 1739 ότι στο κάστρο έμεναν Τούρκοι στρατιώτες ως φρουρά. Το 1789 οι περιηγητές αναφέρουν ότι το κάστρο ήταν σε κακή κατάσταση.
Στην εποχή μας έχει διαμορφωθεί εντός του κάστρου χώρος σκηνής και δίνονται νυκτερινές θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Η επίσκεψη γίνεται την ημέρα, με είσοδο και συγκεκριμένες ώρες.
Παραπομπές
Eξωτερικοί σύνδεσμοι
Καστρολόγος: Κάστρο Μήθυμνας
Τουριστικός οδηγός Μήθυμνας
Κάστρα στην Ελλάδα
|
737751
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B5%CE%BD%20%CE%99%CE%99%CE%99
|
Χιερόνυμους Φράνκεν ΙΙΙ
|
Ο Χιερόνυμους Φράνκεν ΙΙΙ (Hieronymus Francken III, 1611, Αμβέρσα – 1671, Αμβέρσα ), ήταν Φλαμανδός μπαρόκ ζωγράφος και γνωστό μέλος της οικογένειας καλλιτεχνών Φράνκεν.
Βίος
Ήταν ο γιος του Φρανς Φράνκεν του νεότερου και της Ελίζαμπετ Πλακέ (Elisabeth Placquet) και ζωγράφισε σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση θρησκευτικά έργα και ιστορικές αλληγορίες. Ήταν πατέρας του Κονσταντάιν Φράνκεν, αλλά απεβίωσε πριν μπορέσει να τον διδάξει να ζωγραφίζει.
Παραπομπές
|
214157
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B2%CE%AE%20%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%28%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%82%2C%20%CE%B1%CF%81.%2006.1093%29
|
Λαβή υδρίας (Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, αρ. 06.1093)
|
Στην συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης στην Νέα Υόρκη εκτίθενται με αριθμό ευρετηρίου 06.1093 χάλκινο αντικείμενο που αγοράστηκε το 1906.
Περιγραφή
Η επάνω φλάντζα είναι διακοσμημένη με σφίγγες καθιστές αναντικριστά. Φοράν καπέλο στο κεφάλι και κορδέλα στα φτερά. Η κάτω φλάντζα είναι διακοσμημένη με δύο ανδρικές ξαπλωμένες μορφές. Η δεξιά μορφή κρατάει φιάλη στο αριστερό και δίσκο στο δεξί χέρι. Η δεύτερη μορφή κρατάει δίσκο στο δεξί και κερατοειδές ποτήρι στο αριστερό χέρι. Η μακρυά κόμη και των δύο μορφών είναι περιποιημένη, ενώ πέφτει στο στήθος με πλεξούδες δεξιά και αριστερά. Στο κέντρο δεσπόζει μια γυναικεία μορφή, η οποία αποτελεί το κύριο συνδετικό στοιχείο.
Ερμηνεία και ιστορική τοποθέτηση
Η σύνθεση αυτή είναι σπάνιο δείγμα της αρχαϊκής τέχνης. Ήταν προσαρμοσμένο σε υδρία και χρησίμευε ως χερούλι.
Πηγές
Στοιχεία από τη βάση δεδομένων του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης
Έργα γλυπτικής
αρχαϊκή τέχνη
Τέχνεργα
Εκθέματα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης
|
612399
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Ανδρόνικος Παλαιολόγος Τορνίκης
|
Ο Ανδρόνικος (Κομνηνός Δούκας Παλαιολόγος) Τορνίκης ήταν βυζαντινός αυλικός αξιωματούχος στα τέλη του 13ου αρχές του 14ου αιώνα.
Ήταν γιος του Ισαάκιου Τορνίκη και της Μαρίας Παλαιολογίνας κόρη του σεβαστοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
. Κατείχε τα αξιώματα του παρακειμώμενου και οικείου του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄, επίσης αναφέρεται και με το αξίωμα κεφαλή των θεμάτων Βολερού, Μοσυνόπολης Σερρών και Συρμίου το 1327. Κατά τον Εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των δύο Ανδρονίκων ήταν με το πλευρό του Ανδρόνικου Β΄. Στο τέλος της ζωής του εκάρη μοναχός με το όνομα Αντώνιος.
Στο τυπικό της μονής Βεβαίας Ελπίδος της Κωνσταντινούπολης, που διασώζεται, αναφέρεται δωρητής μίας αργυρής καντήλας 5 λίτρων.
Ο Ανδρόνικος παντρεύτηκε με κόρη του Αλέξιου Τζαμπλάκων και είχαν μία γνωστή κόρη την Άννα Καντακουζηνή .
Παραπομπές
Βυζαντινοί του 14ου αιώνα
Ανδρονικος
Ανδρονικος
Παρακοιμώμενοι
|
229192
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1330%20%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1
|
1330 Σπυριδωνία
|
Η Σπυριδωνία (Spiridonia) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται στην εξωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,879. Ανακαλύφθηκε το 1925 από τον Ρώσο αστρονόμο Βλαντιμίρ Αλμπίτσκι, που παρατηρούσε από το Σιμέις της Κριμαίας και του έδωσε το όνομα ενός αδελφού της συζύγου του, του Σπυρίδωνος Ίλιτς Ζασλάφσκι, πολεμιστή στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Σπυριδωνίας εκτιμάται σε 55,08 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι P, ενώ το άλβεδό της είναι 0,0498. Η Σπυριδωνία περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 9 ώρες και 40 λεπτά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Σπυριδωνια
|
712898
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%B9%CF%81%CE%BF%20%CE%A3%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B5%20%CE%92
|
Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο Σέριε Β
|
Το Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο Σέριε Β (πορτογαλικά: Campeonato Brasileiro Série B), όπου αναφέρεται συνήθως ως Μπραζιλέιρο Σέριε Β (Σέριε Β), και μέχρι το 2017 ονομαζόταν επίσημα Μπραζιλειράο Chevrolet, όπως η Σέριε Α για λόγους χορηγίας. Είναι η δεύτερη βαθμίδα του συστήματος ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων της Βραζιλίας. Αν και δεν έχει διεξαχθεί κάθε χρόνο από την ίδρυσή του το 1971, η μορφή της διοργάνωσης έχει αλλάξει σχεδόν κάθε σεζόν. Από το 2006 συμμετέχουν 20 ομάδες σε διπλή μορφή round-robin, με τις τέσσερις κορυφαίες ομάδες να προβιβάζονται στο Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο Σέριε Α και τις τέσσερις τελευταίες ομάδες να υποβιβάζονται στο Καμπεονάτο Μπραζιλέριο Σέριε Γ.
Τίτλοι ανά ομάδα
Ακολουθούν οι τίτλοι ανά ομάδα, σύμφωνα με τη Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας:
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
CBF Confederação Brasileira de Futebol - Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας
Σύνδεσμοι RSSSF Βραζιλίας
Ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα στη Βραζιλία
Εθνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου Β΄ επιπέδου
|
116111
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C%20%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ροεινό Αρκαδίας
|
Το Ροεινό είναι χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Ροεινού, της Δημοτικής Ενότητας Φαλάνθου του Δήμου Τρίπολης και υπάγεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου.
Τοποθεσία
Το Ροεινό είναι μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Μαίναλο. Το όνομα του χωριού είναι ένας εύηχος αναγραμματισμός της λέξης Ορεινό. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1100 μέτρων πάνω στο Μαίναλο, σε ένα λόφο που τον περικλείουν ψηλότερα βουνά, κατάφυτα κυρίως από έλατα. Απέχει 4 χιλιόμετρα από τον κεντρικό δρόμο μετά τη Βυτίνα και 19 χλμ. από την πόλη της Τρίπολης. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, έχει 77 κατοίκους.
Πληροφορίες
Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Τα σπίτια είναι παραδοσιακά, χτισμένα με πέτρα και ξύλο. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι ξένοι αγοράζουν παλαιά σπίτια ή οικόπεδα και κατασκευάζουν εκεί τις εξοχικές τους κατοικίες.
Πολύ κοντά στην πλατεία είναι χτισμένος ο ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος διαθέτει και ξενώνα για τους προσκυνητές. Ο ναός χτίστηκε το 12ο αιώνα και φιλοξενεί θαυματουργή εικόνα του Αγίου. Δύο ακόμα ναοί, αυτός του Αγίου Δημητρίου, χτισμένος το 13ο αιώνα και της Παναγίας του 16ου αιώνα, μαρτυρούν την πλούσια θρησκευτική ιστορία του Ροεινού. Πράγματι, το Ροεινό είχε μεγάλες σχέσεις τόσο με τα μοναστήρια του Μυστρά, όσο και με τη μεσαιωνική Ταβία, τη σημερινή Δαβιά Αρκαδίας, όπου και άκμασε μία από τις πιο σπουδαίες σχολές αγιογραφίας της Υστεροβυζαντινής περιόδου. Δείγματα αυτής της σχολής υπάρχουν στην εκκλησία της Θεοτόκου.
Το Ροεινό άκμασε τόσο κατά τους μέσους χρόνους, όπου και ήταν κέντρο της Φαλάνθου, όσο και κατά την Επανάσταση του 1821, αφού πολλοί κάτοικοι εγκατέλειψαν τα πεδινά, για πιο οχυρούς τόπους. Το χωριό ατενίζει όλο το οροπέδιο της Δαβιάς.
Διοικητικές μεταβολές
Πηγές
Ιστοσελίδα traveltripolis, Δήμου Τρίπολης
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ροεινό Αρκαδίας / Roino village, Arcadia Greece (βίντεο στο youtube)
Ροεινό Αρκαδίας (Roeino Arcadias) (σελίδα στο facebook)
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αρκαδίας
Παραδοσιακοί οικισμοί Αρκαδίας
Χωριά του Μαινάλου
Δήμος Τρίπολης
Δήμος Φαλάνθου
|
476826
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Ελβετίας
|
Το Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Ελβετίας (γερμανικά: Nationalliga A, γαλλικά: Ligue Nationale de Basket A) είναι το κορυφαίο επαγγελματικό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης στην Ελβετία. Το πρωτάθλημα υπάρχει από το 1933. Υπεύθυνη διεξαγωγής της διοργάνωσης είναι η Ελβετική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (Swiss Basketball).
Στο παρελθόν ονομαζόταν Championnat LNA με διοργανώτρια αρχή την Ελβετική Λίγκα (LNBA).
Δομή
Ο αριθμός των ομάδων κυμαίνεται μεταξύ 8 και 12. Κάθε ομάδα αντιμετωπίζει δύο ή τρεις φορές τις υπόλοιπες, ανάλογα με τον αριθμό των ομάδων. Οι καλύτερες ομάδες της κανονικής περιόδου προκρίνονται στα πλέι-οφ (συνήθως 8 ομάδες), σε σειρά 5 αγώνων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Καλαθοσφαίριση στην Ελβετία
Εθνικά πρωταθλήματα καλαθοσφαίρισης
|
47296
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CE%BB%CE%B1%CE%BD
|
Μάχη του Κάμλαν
|
Η μάχη του Κάμλαν είναι γνωστή ως η τελευταία μάχη του Βασιλιά Αρθούρου, οπότε και σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη μάχη. Καθώς τα στοιχεία που αναφέρονται στη συγκεκριμένη μάχη προέρχονται συνήθως από μύθους ή λαϊκές παραδόσεις, που εντάσσονται κατά κύριο λόγο στον Αρθουριανό κύκλο, ιστορικοί αμφισβητούν τη μάχη αυτή καθεαυτή.
Σύμφωνα με τις ουαλικές παραδόσεις, η μάχη ήταν αποτέλεσμα της έριδας ανάμεσα στον Αρθούρο και το Μέντροντ (Μόρντρεντ), που με τη σειρά της είχε τις ρίζες της σε διαμάχη μεταξύ της συζύγου του Αρθούρου, Γκουίνεβιρ (Gwenhwyfar), και της αδερφής της, Γκουίνεβακ (Gwenhwyfach).
Η πρώτη εμφάνιση της μάχης του Κάμλαν στη λεγόμενη αρθουριανή λογοτεχνία είναι σε μια καταχώρηση για το έτος 537, όπου δεν προσδιορίζεται αν Αρθούρος και Μόρντρεντ ήταν σε αντίπαλα στρατόπεδα:
The strife of Camlann, in which Arthur and Medraut fell.
Η μάχη του Κάμλαν, όπου έπεσαν Αρθούρος και Μέντραουτ.
Πηγές
Hunt, A. (2005). From Glein to Camlann: The life and death of King Arthur. Vortigern Studies.
Αρθουριανός κύκλος
Καμλαν
|
47363
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%96%CF%89%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Γεώργιος Ζωιτάκης
|
Ο Γεώργιος Ζωιτάκης (Ναύπακτος, 3 Μαρτίου 1910 - Αθήνα, 21 Οκτωβρίου 1996) ήταν Έλληνας καθαιρεθείς Αξιωματικός (στρατηγός) του Ελληνικού Στρατού και ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967. Κατά την επταετή Στρατιωτική Δικτατορία που επιβλήθηκε διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας (22 Απριλίου - 13 Δεκεμβρίου 1967) στην κυβέρνηση Κόλλια και αντιβασιλέας της Ελλάδας (13 Δεκεμβρίου 1967 - 21 Μαρτίου 1972) μετά την φυγή του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄. Μετά την πτώση της δικτατορίας κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και στρατιωτική καθαίρεση. Αποφυλακίστηκε το 1988, για λόγους ανηκέστου βλάβης της υγείας του και έκτοτε, μέχρι το θάνατό του, παρέμεινε σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Ναύπακτο. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Ζωιτάκη, χωροφύλακα από την Άνω Χώρα Ναυπακτίας και της Βασιλικής Μπαλαμπάνη - Κοντοβά από τη Ναύπακτο. Είχε άλλα τρία αδέρφια, από τα οποία επέζησε μόνο το ένα, ο Αλέκος. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Ναύπακτο φοιτώντας στο εκεί σχολείο. Τα τελευταία χρόνια της εφηβείας του η οικογένειά του μετακόμισε στην Πάτρα προκειμένου να τελειώσουν το εκεί Β' Γυμνάσιο Πατρών. Μετά το σχολείο φοίτησε στη Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σχολή που σχεδόν αμέσως εγκατέλειψε αφού ταυτόχρονα πέρασε και στις εξετάσεις για τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ).
Ήταν νυμφευμένος με τη Σοφία Βουρανζέρη (Χαλκίδα 1926 - 1990), κόρη αξιωματικού, φοιτήτρια φιλοσοφικής, και απέκτησαν μια κόρη, την Βασιλική (Βίκυ) Ζωιτάκη.
Στρατιωτική Σταδιοδρομία και Πολεμική Δράση
Αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων το 1932 ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού και συνέχισε την εκπαίδευσή του κατά τη δεκαετία του 1950 και αρχές του 1960 στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας καθώς και σε Νατοϊκά Σχολεία στη Δυτική Γερμανία και τις ΗΠΑ.
Κατά το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρετούσε ως Λοχαγός στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων στο Μεσολόγγι και με τη μονάδα του βρέθηκε από τους πρώτους στο Αλβανικό Μέτωπο. Πρωταγωνίστησε σε πολεμικές επιχειρήσεις στο Τεπελένι και στους Άγιους Σαράντα αδρανοποιώντας ιταλικά τάγματα πιάνοντας πολλούς αιχμαλώτους και σημαντικό πολεμικό υλικό του εχθρού. Κατά την Εαρινή Επίθεση των Ιταλών τραυματίστηκε από οβίδα και νοσηλεύτηκε στην Αθήνα από όπου θα φυγαδευτεί- όπως και οι υπόλοιποι τραυματίες - κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941 - αρχικά μες στην πόλη και έπειτα στην ύπαιθρο. Τα πρώτα χρόνια της κατοχής κρύβεται στη Ναύπακτο. Εκεί μαζί με τον Σταυρογιαννακόπουλο και άλλους τοπικούς παράγοντες θα ιδρύσουν την Οργάνωση Μυστική της Ναυπάκτου την οποία και θα εντάξουν στον ΕΔΕΣ μόνο όταν ο Ναπολέοντας Ζέρβας θα απωλέσει το πολιτικό του μανιφέστο και μείνει πιστός σε καθαρά απελευθερωτικούς σκοπούς. Στα πλαίσια αυτά θα δράσει ως υπαρχηγός του ΕΔΕΣ στην Αιτωλοακαρνανία εξοπλίζοντας πυρήνες στα διάφορα χωριά της περιοχής, στρατολογώντας κόσμο, ετοιμάζοντας πάντα δράσεις και σαμποτάζ κατά του κατακτητή, διατηρώντας επαφή με το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο 1944 θα βρεθεί αιχμάλωτος του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλία με σκοπό να προσηλυτηστεί υπό του στρατηγού Σαράφη, θα απελευθερωθεί όμως με τη συμφωνία της Καζέρτας και τη συνεννόηση ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ για απελευθέρωση αιχμαλώτων και διάλυση των οργανώσεων. Για αντίποινα όμως ο πατέρας του Ζωιτάκη θα θανατωθεί από αντάρτες του ΕΛΑΣ οι οποίοι θα λεηλατήσουν και το πατρικό του σπίτι στη Ναύπακτο. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου κλήθηκε με το βαθμό ταγματάρχη σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αρχικά κατά τα Δεκεμβριανά πήρε μέρος στη μάχη της Αθήνας. Έπειτα κατά τον δεύτερο γύρο ως Διοικητής του 602ου και έπειτα του 613ου Τάγματος Πεζικού έδωσε σκληρές μάχες στην Ρούμελη, Ήπειρο και Κεντρική Μακεδονία. Για όλη του τη στρατιωτική δράση μεταξύ των ετών 1940 - 1949, ο Ζωιτάκης θα τιμηθεί με τη διάκριση των τριών Χρυσών Αριστείων Ανδρείας καθώς και με άλλα μετάλλια Πολεμικών Σταυρών και Στρατιωτικής Αξίας.
Μετά τον Εμφύλιο υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις ανά την Ελλάδα ως Διοικητής μονάδων Πεζικού και άλλων μεγαλύτερων σχηματισμών στην Κοζάνη, την Ελευθερούπολη και τη Βέροια. Διετέλεσε, επίσης, Συνταγματάρχης- Υπασπιστής του Βασιλέα Παύλου έχοντας παράλληλα υπό την προστασία του την πριγκίπισσα Σοφία. Στη συνέχεια μετατέθηκε στη Λάρισα όπου ανέλαβε Επιτελάρχης Στρατιάς φέροντας τον βαθμό του Ταξίαρχου. Ως Υποστράτηγος ανέλαβε την διοίκηση του Α΄ Σώματος Στρατού στην Κοζάνη ενώ ως Αντιστράτηγος τη διοίκηση Γ΄ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Τον Δεκέμβριο του 1967 με την αναχώρηση του Βασιλέα Κωνσταντίνου στο εξωτερικό, ο Ζωιτάκης θα είναι πλέον ο αρχαιότερος εν ενεργεία Αντιστράτηγος.
Το 1972 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Στρατηγού, ενώ ήταν ο πρώτος Έλληνας Στρατηγός που έφερε τα διακριτικά τεσσάρων αστέρων κατά την εξομοίωση του Ελληνικού Στρατού με το ΝΑΤΟ (ακολούθησε ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ/ΓΕΣ Οδ. Αγγελής).
Δικτατορία των Συνταγματαρχών
Μια ελιτίστικη ομάδα ανωτέρων κυρίως αξιωματικών με διάκριση στην εκπαίδευσή τους και στην πολεμική τους δράση, υπό τη σκιά της πολιτικοστρατιωτικής μορφής του Παπάγου άρχισε να συσπειρώνεται ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 50 γύρω από τον Παπαδόπουλο τον Μακαρέζο και το Παττακό με στόχο μιας μορφής πολιτική παρέμβαση εν μέσω ενός ασαφούς πολιτικού περιβάλλοντος.Διάφορα μέλη της ομάδας αυτής θα περιβάλουν τον Ζωιτάκη και θα κερδίσουν και την εμπιστοσύνη του (Μακαρέζος, Καραμπέρης, Γκαντώνας). Εν μέσω πλέον μιας ταραχώδους πολιτικής ζωής με συνέπειες και στο στράτευμα κατά τις αρχές Φεβρουαρίου 1967 ο Ζωιτάκης θα προσεγγισθεί από αυτούς και θα δεχτεί να συνταχθεί μαζί τους αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία του εγχειρήματος περί στρατιωτικής επέμβασης - βάσει του Άρθρου 91 του Συντάγματος 1952 "περί πολιτικής αναταραχής" (Βέβαια η επίκληση του αρ 91 του Συντάγματος του 1952 δε νομιμοποιεί κατ΄ουδένα τρόπο το πραξικόπημα για δυο κυρίως λόγους : 1ον Η άρση ορισμένων άρθρων του Συντάγματος μπορεί να γίνει με Βασιλικό διάταγμα μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου. Τίποτε από τα δυο δεν έγινε την 21η Απριλίου. Αντιθέτως συνελήφθη ο νόμιμος πρωθυπουργός και δεν συνεκλήθη καν το υπουργικό συμβούλιο. 2ον. Επί ποινή ακυρότητος, το Βασιλικό αυτό διάταγμα έπρεπε να εγκριθεί από την Βουλή, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Αντιθέτως διελύθη η Βουλή χωρίς να προκηρυχθούν αυτομάτως επόμενες εκλογές όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του 1952.) στα χνάρια της "Επαναστάσεως στου Γουδή" -προς αναβολή των προγραμματισμένων εκλογών, με μερική συμμετοχή του στρατού στη διακυβέρνηση, σαφές χρονοδιάγραμμα και αποχώρηση από την εξουσία. Ως βαθύτερη αιτία εμπλοκής προς αυτό το τολμηρό εγχείρημα ήταν να διασωθεί το Στέμμα από τη ζημιογόνο πολιτική του παρέμβαση που ασκούσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, να διασωθούν οι ένοπλες δυνάμεις από τα απόνερα της πολιτικής ζωής που δημιουργούσε ο διχασμός του Στέμματος με πολιτικές δυνάμεις, να δοθούν άμεσες λύσεις σε προβλήματα καθημερινής ζωής που η λύση τους αδρανούσε εξ αιτίας της απορρόφησης του κοινοβουλευτικού σώματος στη συμμετοχή του στην εξουσία και στις βραχύβιες αναδυόμενες κυβερνήσεις.
Με την ανάληψη της πρωτοβουλίας από τον Ζωιτάκη το εγχείρημα από αόριστο και ρομαντικό γίνονταν πλέον εφικτό και πραγματοποιήσιμο. Ο Ζωιτάκης διοικώντας τον στρατιωτικό σχηματισμό με τη μεγαλύτερη επικράτεια είχε επίσης τη δύναμη να παρέμβει τόσο στο Συμβούλιο των Στρατηγών όσο και στο Παλάτι. Στα πλαίσια αυτά ο Ζωιτάκης (ως έμπειρος επιτελικός) μελέτησε και διόρθωσε το σχέδιο επέμβασης από την άλλη πλευρά όμως θεωρώντας ότι η ενέργεια έπρεπε να ήταν ιεραρχημένη έβαλε σκοπό και πέτυχε να επηρεάσει τον Αρχηγό ΓΕΣ Γρηγ. Σπαντιδάκη και άλλους Αντιστράτηγους χωρίς να φανερώσει την ομάδα που τον πλαισίωνε. Στα πλαίσια αυτά ανέβαλε στρατιωτική επέμβαση να πραγματοποιηθεί τόσο στην 25η Μαρτίου όσο και στην 21η Απριλίου, την τελευταία μάλιστα κατά την κρίσιμη σύσκεψη των Στρατηγών (20 Απριλίου 1967) έδωσε εντολή στην ομάδα να μην προχωρήσει σε καμία κίνηση και το βράδυ δια μέσω του Μακαρέζου ενημέρωσε την ομάδα ότι το εγχείρημα είχε περάσει πλέον στον Σπαντιδάκη που είχε πεισθεί και αναλάβει την πρωτοβουλία και να την εκτελέσει ομαλά εντός των επόμενων ημερών σε συνάρτηση ή μη με τον Βασιλέα Κωνσταντίνο. Η παρορμητικότητα όμως της ομάδος και ο φόβος εν τω μεταξύ να φανερωθούν και να χάσουν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, αποφάσισαν στο να προχωρήσουν το κίνημα εκείνη τη νύχτα από μόνοι τους. Μάλιστα για να μην στοχοποιηθεί ο Ζωιτάκης εξέλεξαν νέο αρχηγό, τον Παπαδόπουλο, ως πρώτο μεταξύ ίσων και προχώρησαν άμεσα στην εκτέλεση του σχεδίου τους. Κατά τα μεσάνυχτα της 20ης προς 21ης Απριλίου, ο Σπαντιδάκης θα συλληφθεί από την ομάδα και θα οδηγηθεί στο ΓΕΣ. Εκεί ο Σπαντιδάκης έθεσε εν τέλει τον εαυτό του επικεφαλής της κινητοποίησης του στρατού, προς εφαρμογή του Νατοϊκού επιχειρησιακού σχεδίου Προμηθεύς. Ώρες αργότερα ο Ζωιτάκης, ευρισκόμενος και αυτός στην Αθήνα, αφού μεταφέρθηκε στο ΓΕΣ, τέθηκε υπό τις διαταγές του άμεσου προϊσταμένου του, Αρχηγού ΓΕΣ Γρ. Σπαντιδάκη, και επιβεβαίωσε προς τον Βιδάλη, υποδιοικητή Γ΄ Σώματος στη Θεσσαλονίκη, υπακοή στις διαταγές του ΓΕΣ, διαταγή που ήδη είχε δώσει νωρίτερα προς τον Βιδάλη και ο ίδιος ο Σπαντιδάκης. Το εγχείρημα αυτό με τους όρους της εποχής εκείνης ονομάστηκε Επανάσταση και οι πρωτεργάτες της ομάδος του κινήματος αποτελούσαν την Επαναστατική Επιτροπή της 21ης Απριλίου 1967.
Στις 22 Απριλίου 1967 ο Ζωιτάκης ορκίστηκε Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στη δικτατορική Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια. Άμεσος πολιτικός προϊστάμενος του Ζωιτάκη ήταν και πάλι ο Σπαντιδάκης ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας και Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, θέσεις από τις οποίες παραιτήθηκε μερικές μέρες προτού εκδηλωθεί το κίνημα του Βασιλέως, αφήνοντας τον Ζωιτάκη κατά την κρίσιμη εκείνη στιγμή τον μόνο πολιτικοστρατιωτικό προϊστάμενο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και κατά συνέπεια των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατά το κίνημα του Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο Ζωιτάκης δεν συντάχθηκε μαζί του διότι θεωρούσε τις ενέργειες του περιβάλλοντος Κωνσταντίνου ως αυτοκαταστροφικές. Μετά το κίνημα και τη φυγή του Κωνσταντίνου, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Ζωιτάκη και των συνεργατών του να πείσουν άμεσα διάφορες "προσωπικότητες" να αναλάβουν επικεφαλής και να σχηματισθεί κυβέρνηση για να καλυφθεί ταχέως το κενό εξουσίας στη χώρα με ότι αυτό συνεπαγόταν, η λεγόμενη Επαναστατική Επιτροπή θα αναγορεύσει τον Ζωιτάκη Αντιβασιλέα της Ελλάδος για να ορκιστεί άμεσα στις 14 Δεκεμβρίου 1967 σχηματίζοντας κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Ήρθε πολλές φορές σε ρήξη τόσο με τον Γ. Παπαδόπουλο όσο και με την Επαναστατική Επιτροπή με αποκορύφωμα τον Μάρτιο του 1972 όπου σε πλήρη πλέον σύγχυση και διαφωνία μαζί τους αποφάσισε να παραιτηθεί διαφωνώντας με διάφορους χειρισμούς και ατομικές ενέργειες της κυβέρνησης που απείχαν από τη δική του γραμμή ή έστω δεν ακολουθούσαν μια συλλογική απόφαση - με λίγα λόγια διαφωνούσε με τις προσπάθειες πολιτικοποίησης του χουντικού Παπαδόπουλου. Σ' αυτό θα έρθει να προστεθεί και ένα κλίμα υπόγειων διαβολών που καλλιεργούσαν οπορτουνιστές της ομάδας Ιωαννίδη.
Ως αντιβασιλιάς, διέμενε στο Μέγαρο Μαξίμου. Τέλος, το όνομά του θα ταξιδέψει και στο διάστημα στην πλακέτα που περιέχει το μήνυμα καλής θέλησης (good will message) της Ελλάδας και φέρει την υπογραφή του ανάμεσα στα μηνύματα των άλλων χωρών
Τελευταία χρόνια
Με την έλευση του Κ. Καραμανλή το 1974, δόθηκε γενική αμνηστία για όσα πολιτικής φύσεως εγκλήματα διεπράχθησαν από το 1949 ως το 1974. Μερικούς μήνες αργότερα ο Ζωιτάκης εξαιρέθηκε από την αμνηστία, βάσει βουλεύματος στηριζόμενου σε νόμο αναδρομικής ισχύος (το Δ' Ψήφισμα), ενέργεια την οποία μερικά χρόνια αργότερα ο Άρειος Πάγος θα κρίνει παράνομη. Ωστόσο συνελήφθη και προσήχθη σε δίκη ως πρωταίτιος του απριλιανού πραξικοπήματος του 1967, μαζί με τους υπόλοιπους πρωτεργάτες. Παρότι θιγμένος από τη συνεργασία του με τους υπόλοιπους πραξικοπηματίες, δεν αμφέβαλε ποτέ για τη σημαντικότητα του κινήματος της 21ης Απριλίου. Κατά τη δίκη δεν κατονόμασε κανέναν εκ των χουντικών, ωστόσο διαχώρισε τη θέση του μια και εκ των πραγμάτων δεν ήταν αυτός που πυροδότησε την έναρξη της χούντας τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου. Τελικά καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού όπου παρέμεινε έγκλειστος για 13 χρόνια έως ότου αποφυλακίστηκε, το 1988, σύμφωνα με το άρθρο του Ποινικού Κώδικα περί ανηκέστου βλάβης. Μέχρι το 1996, χρονιά θανάτου του, εξέτισε κατ' οίκον ποινή χωρίς σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το 1993 στο πλαίσιο της πολιτικής για Εθνική Συμφιλίωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και λήθη του παρελθόντος, ο Ζωιτάκης, ογδόντα τριών ετών και ασθενής, κατέθεσε αίτηση χάριτος, απορρίφθηκε όμως από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τρία χρόνια αργότερα ο Ζωιτάκης θα αποβιώσει, μεγάλη συμμετοχή χουντικών θα σημειωθεί κατά τη κηδεία του στο δήμο Παπάγου και ακόμη μεγαλύτερη κατά την ταφή του στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Ναύπακτο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η ορκωμοσία του Παπαδόπουλου ως Αντιβασιλιά, Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο.
Αντιβασιλείς της Ελλάδας
Μέλη του ΕΔΕΣ
Πραξικοπηματίες
Ζ
Ζ
Έλληνες αξιωματικοί επίλεκτων δυνάμεων
Έλληνες αξιωματικοί του πεζικού
|
365914
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CF%81%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Ναυμαχία της Ερέτριας
|
Για τη γνωστή πολιορκία του 490 π.Χ δείτε το λήμμα Πολιορκία της Ερέτριας
Η Ναυμαχία της Ερέτριας διεξήχθη στις αρχές φθινοπώρου του 411 π.Χ στις ακτές της Εύβοιας μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης και έληξε με νίκη της τελευταίας. Η νίκη της Σπάρτης στη ναυμαχία της Ερέτριας είχε μεγάλη σημασία, καθώς η Εύβοια σταμάτησε να λειτουργεί ως σύμμαχος της Αθήνας και περιήλθε στο πελοποννησιακό στρατόπεδο.
Περιγραφή της ναυμαχίας
Την εποχή αυτή, η αθηναϊκή δημοκρατία κατέρρευσε, λόγω του πραξικοπήματος των Τετρακοσίων. Μια μέρα του φθινοπώρου, ενώ οι Αθηναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο θέατρο του Διονύσου για να λύσουν πολιτικά θέματα σχετικά με την εξουσία των Τετρακοσίων, έγινε γνωστό πως ο Αγησανδρίδας (ή Ηγησανδρίδας) διήρχετο προ της Σαλαμίνας με 42 πολεμικά σκάφη. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν πως γινόταν πραγματικότητα η προειδοποίηση του Θηραμένη ότι οι Σπαρτιάτες είχαν σκοπό να καταλάβουν το τείχος της Ηετιωνείας και ήταν χαρούμενοι που το είχαν κατεδαφίσει. Ο πελοποννησιακός στόλος περίπλεε στην Επίδαυρο και στις γειτονικές περιοχές, όπου επικρατούσαν εμφύλιες συρράξεις. Οι Αθηναίοι, όταν το έμαθαν, έτρεξαν προς τον Πειραιά, καθώς θεώρησαν πως η ασφάλεια της πόλης τους είχε μεγαλύτερη σημασία από τις εσωτερικές ερίδες, γι' αυτό και μερικοί επιβιβάστηκαν στα έτοιμα πλοία, άλλοι προχώρησαν στην καθέλκυση άλλων, ενώ τρίτοι έμειναν να υπερασπιστούν τα τείχη του Πειραιά.
Οι Πελοποννήσιοι, αφού έπλευσαν κατά μήκος της ακτής και έκαψαν το Σούνιο, αγκυροβόλησαν μεταξύ Θορικού και Πρασιών και αργότερα κατέπλευσαν στον Ωρωπό. Οι Αθηναίοι έστειλαν εσπευμένα στην Εύβοια μια μοίρα στόλου υπό τις διαταγές του Θυμοχάρους, αν και τα πληρώματα τους δεν είχαν ασκηθεί - αυτό οφείλεται στην πολιτική κρίση που ξέσπασε στην Αθήνα και στη θέληση των Αθηναίων να διατηρήσουν πάση θυσία την Εύβοια στο στρατόπεδο τους. Μετά την άφιξη της μοίρας, οι Αθηναίοι έλαβαν ενισχύσεις και η μοίρα τους απέκτησε 36 πολεμικά σκάφη. Τότε, αναγκάστηκαν αμέσως να ναυμαχήσουν, καθώς ο Αγησανδρίδας εξέπλευσε το μεσημέρι από τον Ωρωπό - το πλάτος της θάλασσας από τον Ωρωπό μέχρι την Ερέτρια ανέρχεται στα 60 στάδια. Οι Αθηναίοι, μόλις είδαν τη μοίρα των Πελοποννησιών, επιχείρησαν απόβαση των πληρωμάτων τους στις ακτές της Ερέτριας, καθώς πίστευαν ότι οι οπλίτες είχαν παραταχθεί ήδη στην παραλία - ωστόσο, οι οπλίτες βρίσκονταν σε απομακρυσμένα σπίτια της Ερέτριας στην προσπάθεια τους να αποσπάσουν τρόφιμα για το πρόγευμα τους.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως οι Ερετριείς δεν είχαν σκοπό να στήσουν αγορά εκτός πόλεως, ώστε να επιβραδυνθεί η επιβίβαση των πληρωμάτων και να προφθάσουν οι Πελοποννήσιοι να επιτεθούν και να αναγκάσουν τους Αθηναίους σε ναυμαχία - την κατάλληλη στιγμή, οι Ερετριείς είχαν ειδοποιήσει τους Σπαρτιάτες που βρίσκονταν στον Ωρωπό με σήματα από υψώματα της πόλης τους. Οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν να ναυμαχήσουν, όντας απροετοίμαστοι. Αν και άντεξαν για ένα χρονικό διάστημα, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και καταδιώχθηκαν από τους Σπαρτιάτες. Οι Αθηναίοι που εισήλθαν στην πόλη της Ερέτριας, θεωρώντας την πόλη φιλική, φονεύτηκαν από τους Ερετριείς - αυτοί, όμως, που διέφυγαν μέσω του οχυρώματος της Ερέτριας (το οποίο βρισκόταν υπό την κατοχή των Αθηναίων) κατάφεραν να σωθούν, όπως και τα πληρώματα των πλοίων που έφθασαν στη Χαλκίδα. Οι Πελοποννήσιοι κυρίευσαν 22 πλοία των Αθηναίων, τα πληρώματα των οποίων είτε φόνευσαν είτε αιχμαλώτισαν.
Μετά τη νίκη στη ναυμαχία, οι Σπαρτιάτες απέσπασαν την Εύβοια από τους Αθηναίους και άρχισαν να ρυθμίζουν τα διοικητικά θέματα της περιοχής. Η είδηση της ήττας στη ναυμαχία της Ερέτριας προκάλεσε πανικό στην Αθήνα, μεγαλύτερο και απ' αυτόν που προκλήθηκε μετά την ολοκληρωτική καταστροφή των Αθηναίων στην εκστρατεία στη Σικελία, καθώς οι Αθηναίοι ήσαν σίγουροι ότι οι Σπαρτιάτες θα επιτεθούν αμέσως κατά του Πειραιά.
Παραπομπές
Πηγές
Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (μετάφραση Βενιζέλου)
Το πρωτότυπο έργο του Θουκυδίδη
Μάχες του Πελοποννησιακού Πολέμου
|
178106
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Φραγκίσκος Πόρτος
|
Ο Φραγκίσκος Πόρτος (1511-1581) ήταν Έλληνας λόγιος του 16ου αιώνα από την Κρήτη που έδρασε στην Ιταλία και τη Γενεύη της Ελβετίας. Γιος του ήταν ο Αιμίλιος Πόρτος.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης στις 22 Αυγούστου του 1511. Ήταν ένας από τους επιφανέστερους Κρητικούς του 16ου αιώνα. Ο παππούς του Φραγκίσκος artium et medicinae doctor και ο αδελφός του παππού του Ανδρέας Cancellarius Camerae Cretae ήταν γιοι του ποτέ Γεωργίου, ενώ ο πατέρας του Θεόφιλος, ήταν νόθος γιος του Φραγκίσκου.Ο πατέρας του ήταν αστός με περιουσία που την είχε επενδύσει σε καλλιέργειες και ακίνητα στον Χάνδακα, ενώ ο ασκούσε παράλληλα και το επάγγελμα του εμπορομεσίτη. Η μητέρα του Φραγκίσκου Πόρτου ήταν η Μαρία Δραμυτινού του Ιωάννη και της Fundu. Ο Φραγκίσκος είχε και μια αδελφή, μητέρα αργότερα του Ιωάννη Κασσιμάτη.Η μαρτυρία του Κρούσιου ότι τα πρώτα του μαθήματα τα έλαβε στην Πελοπόννησο κοντά στον αρχιεπίσκοπο Μονεμβασίας Αρσένιο Αποστόλη ενώ ήταν συμμαθητής του Ζυγομαλά, δεν ευσταθεί, καθώς ο Αρσένιος ήταν στο Χάνδακα στο διάστημα 1522-1523.. Δεν ορφάνεψε όταν ήταν παιδί, αλλά ο πατέρας του πέθανε πριν τις 10 Δεκεμβρίου 1562 και είχε νυμφευθεί για δεύτερη φορά αφού η γυναίκα του Μαρία είχε πεθάνει πριν το 1551 χρονιά κατά την οποία μετέβη στη Φερράρα όπου ζούσε ο γιος του Φραγκίσκος.
Επίσης η μαρτυρία του Νικόλαου Κομνηνού Παπαδόπουλου που συνδέει την παρουσία του Φραγκίσκου Πόρτου στην Ιταλία με κάποιον ευγενή ονόματι Γεώργιο Καλλέργη, ο οποίος χάριν ελέους (pietate)τον πήρε μαζί του στη Βενετία και μερίμνησε για τη μόρφωσή του εγγράφοντάς τον στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας δεν ευσταθεί. Στη Βενετία μετέβη στις αρχές του 1526 για άγνωστους λόγους. Εγκαταστάθηκε στη Μόντενα το 1536. Για το διάστημα μεταξύ 1526-1536 ο Κρούσιος σιωπά κάτι που δείχνει μάλλον τη ρευστότητα ως προς τις συνθήκες παραμονής του στην Ιταλία.
Στη Μόντενα-η σύγκρουση με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Στη Μόντενα δίδαξε στην εκεί Ακαδημία ελληνική γλώσσα: τα μαθήματά του είχαν εντυπωσιακή επιτυχία καθώς τα παρακολουθούσαν οι γόνοι των καλύτερων οικογενειών της Μόντενας και των γειτονικών πόλεων. Η Ακαδημία της Μόντενας μέλος της οποίας ήταν ο Πόρτος είχε εξελιχθεί σε ένα από ταπιο σημαντικά κέντρα διάδοσης των Μεταρρυθμιστικών ιδεών. Αυτό προκάλεσε την εχθρότητα της Καθολικής Εκκλησίας η οποία είχε φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί πως ήταν Χριστιανός και αν ήταν Έλληνας ή Τούρκος.
Στη Φερράρα: 1545-1554
Ο δούκας της Φερράρας Ηρακλής ντ' Εστε (Ercole d' Este) έπαυσε τη λειτουργία της Ακαδημίας της Μόντενα, αλλά εκτιμώντας τον ως λόγιο, δάσκαλο και φιλομεταρρυθιστή, τον προσκάλεσε να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Φερράρας ελληνικά. Το 1550 απέκτησε εκεί το γιο του Αιμίλιο Πόρτο.
Καταδίκη από την Ιερά Εξέταση
Τον Αύγουστο ή στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1558 είχε συλληφθεί και μεταξύ 19 Σεπτεμβρίου και 13 Οκτωβρίου κλήθηκε ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης επειδή είχε εκφράσει καλβινιστικές απόψεις. Τελικά του επιβλήθηκε επιεικής ποινή, ίσως και λόγω παρεμβάσεων ισχυρών προσώπων. Συγκεκριμένα του επιβλήθηκε ως επιτίμια να διαβάζει φωναχτά κάθε ημέρα την ακολουθία της Θεοτόκου, να εξομολογείται και να μεταλαμβάνει τρεις φορές τον χρόνο:΄Πάσχα, Χριστούγεννα και της Παναγίας τον Αύγουστο. Επίσης του απαγορεύθηκε επί δυο συνεχόμενα χρόνια να φύγει από τη Βενετία χωρίς τη γραπτή άδεια της Ιεράς Εξέτασης. Τελικά λίγο πριν λήξει η ποινή του στατέλη του 1559 κατόρθωσε να δραπετεύσει από τη Βενετία και μετά από περιπλάνση δέκα μηνών να φτάσει με την οικογένειά του στην πόλη Κιαβένα (Chiavenna) της Λομβαρδίας.
Στη Γενεύη
Στο διάστημα 1562 - 1581 δίδαξε την ελληνική γλώσσα στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Η παρουσία του εκεί αναζωογόνησε τις φιλολογικές σπουδές: οτιδήποτε σχετικό δημοσιεύθηκε στη Γενεύη κατά το διάστημα της εκεί παρουσίας του οφειλόταν στη δική του παρότρυνση.
Ο θάνατος του Πόρτου
Απεβίωσε στη Γενεύη στις 5 Ιουνίου 1581. Αν και είχε προβλήματα υγείας πολύ νωρίτερα, η αιτία του θανάτου του ήταν μάλλον κάποια μορφή οξείας πλευρίτιδας.
Αποτίμηση
Τα έργα του που έχουν εκδοθεί αλλά και όσα παραμένουν ανέκδοτα, αναδεικνύουν την οξύνοιά του στην κριτική αποκατάστασή των αρχαίων κειμένων και την απαρράμιλη ερμηνευτική του ικανότητα. Χαρακτηριστικό είναι το επίγραμμα που αφιέρωσε στη μνήμη του ένας από τους μεγαλύτερους φιλολόγους της Αναγέννησης, ο Isaac Casaubon (1559-1614), και που τελειώνει με τους ακόλουθους στίχους : «Πόρτε, σύ δ′ ούτως,/ ω ζων μέγιστε νυν θανών,/ και Μοίσας και πάντας όσοι Μοίσας εφίλαθεν,/ ζων τ′ωφελήσας, ωφελείς τε νυν θανών»
Παραπομπές
Πηγές
Στέφανος Κακλαμάνης, «Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Φραγκίσκου Πόρτου (1511-1525)», Αριάδνη, 3 (1985),σελ. 283-294.
Ηρακλής Καλλέργης, «Φραγκίσκος Πόρτος (16ος αι.): ένας ιδιοφυής σχολιαστής του Αισχύλου», Πλάτων, τομ.54 (2004-2005), σελ.46-51
Ηρακλής Καλλέργης, «Φραγκίσκου Πόρτου, Υπόμνημα στον Αισχύλο», Αριάδνη, τομ.2 (1984), σελ. 69-87
Ηρακλής Εμμ. Καλλέργης,«Ο κρητικός λόγιος Φραγκίσκος Πόρτος», Κρητολογικά Γράμματα, Τόμ. 5/6, (1992),σελ.3-12
Γενική Βιβλιογραφία
Μανούσος Μανούσακας, «Η φιλομεταρρυθμιστική δραστηριότητα του Φραγκίσκου Πόρτου στη Μόντενα και στη Φερράρα και η δίκη του από την Ιερά Εξέταση της Βενετίας (1536-1559)», Θησαυρίσματα, τομ.18 (1981),σελ.7-118
Έλληνες λόγιοι του 16ου αιώνα
|
124514
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BB%CE%BF%20%CE%A3%CE%B9%CE%B5%CE%BD%CF%86%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%B3%CE%BF%CF%82
|
Καμίλο Σιενφουέγος
|
Ο Καμίλο Σιενφουέγος Γορριαράν (Camilo Cienfuegos Gorriarán, 6 Φεβρουαρίου 1932 – 28 Οκτωβρίου 1959) ήταν Κουβανός επαναστάτης, γιος αναρχικών γονέων. Γεννήθηκε στην Αβάνα. Υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της Κουβανικής Επανάστασης μαζί με τον Φιδέλ Κάστρο, τον Τσε Γκεβάρα, τον Ραούλ Κάστρο και τον Χουάν Αλμέιδα μεταξύ άλλων. Ήταν γνωστός σαν «Ο "κομαντάντε" του λαού» και ο «Ήρωας του Γιαγουαχάι (Yaguajay)». Τη νύχτα της 28ης Οκτωβρίου 1959 πέταξε ελαφρύ αεροπλάνο, το οποίο χάθηκε πάνω από τον ωκεανό, ενώ η σορός του Σιενφουέγος δεν βρέθηκε ποτέ.
Βιβλιογραφία
(2005) Camillo Cienfuegos, Carlos Franqui
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://web.archive.org/web/20111011075523/http://www.cuba.gr/2011/02/camilo-cienfuegos.html
https://web.archive.org/web/20131114230054/http://guevaristas.net/1967/10/09/camilo-cienfuegos/
Καμίλο Σιένφουέγος: Ένας διαφορετικός ήρωας , ανακτήθηκε 23/04/2015.
Κουβανοί επαναστάτες
|
56654
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BA
|
Βίντκουν Κουίσλιγκ
|
Ο Βίντκουν Κουίσλιγκ (Vidkun Abraham Lauritz Jonssøn Quisling, 18 Ιουλίου 1887 - 24 Οκτωβρίου 1945) ήταν Νορβηγός αξιωματικός και πολιτικός που ήταν τυπικά επικεφαλής της κυβέρνησης της Νορβηγίας κατά την κατοχή της χώρας από τη Ναζιστική Γερμανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απέκτησε για πρώτη φορά διεθνή δημοσιότητα ως στενός συνεργάτης του εξερευνητή Φρίντγιοφ Νάνσεν, οργανώνοντας ανθρωπιστική βοήθεια κατά τη διάρκεια του Ρωσικού λιμού του 1921 στο Ποβόλζιε. Τοποθετήθηκε ως Νορβηγός διπλωμάτης στη Σοβιετική Ένωση και για κάποιο διάστημα διαχειρίστηκε επίσης βρετανικές διπλωματικές υποθέσεις εκεί. Επέστρεψε στη Νορβηγία το 1929 και υπηρέτησε ως Υπουργός Άμυνας στις κυβερνήσεις του Πέντερ Κόλσταντ (1931–32) και του Γενς Χούντσεϊντ (1932–33), εκπροσωπώντας το Αγροτικό Κόμμα.
Το 1933 ο Κουίσλιγκ εγκατέλειψε το Αγροτικό Κόμμα και ίδρυσε το φασιστικό κόμμα Nasjonal Samling (Εθνική Ένωση). Αν και κέρδισε κάποια δημοτικότητα μετά τις επιθέσεις του στην αριστερά το κόμμα του δεν μπόρεσε να καταλάβει έδρες στο Storting και μέχρι το 1940 ήταν σχεδόν περιθωριακό. Στις 9 Απριλίου 1940, ενώ ήταν σε εξέλιξη η γερμανική εισβολή στη Νορβηγία, προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία με το πρώτο παγκοσμίως πραξικόπημα, που μεταδόθηκε ραδιοφωνικά, αλλά απέτυχε αφού οι Γερμανοί αρνήθηκαν να υποστηρίξουν την κυβέρνησή του. Από το 1942 έως το 1945 υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Νορβηγίας, επικεφαλής της νορβηγικής κρατικής διοίκησης από κοινού με τον Γερμανό πολιτικό διοικητή Γιόζεφ Τέρμποβεν. Στη φιλοναζιστική κυβέρνηση-μαριονέτα του, γνωστή ως καθεστώς Κουίσλιγκ, επικρατούσαν υπουργοί από το Nasjonal Samling. Η κυβέρνηση συνεργασίας του συμμετείχε στη γενοκτονική Τελική Λύση της Γερμανίας.
Ο Κουίσλιγκ προσήχθη σε δίκη κατά τη νομική εκκαθάριση στη Νορβηγία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κρίθηκε ένοχος για κατηγορίες όπως υπεξαίρεση, ανθρωποκτονίες και εσχάτη προδοσία κατά του Νορβηγικού κράτους και καταδικάστηκε σε θάνατο. εκτελέστηκε στο Φρούριο Ακερσους του Όσλο, στις 24 Οκτωβρίου 1945. Η λέξη κουίσλιγκ έγινε συνώνυμη του "συνεργάτη (του εχθρού)" ή "προδότη" σε πολλές γλώσσες, αντικατοπτρίζοντας την περιφρόνηση για τη συμπεριφορά του, τόσο κατά όσο και μετά τον θάνατό του.
Πρώτα χρόνια
Ο Βίντκουν Κουίσλιγκ γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1887 στο Φίρεσνταλ (Fyresdal) της Νορβηγίας. Πατέρας του ήταν ο ιερέας Γιον Λάουριτς (Jon Lauritz) και μητέρα του η Άννα Κουίσλιγκ (Anna Caroline Bang Quisling).
Ο Βίντκουν Άμπρααμ Λάουριτς Γιόνσεν Κουίσλιγκ γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1887 στο Φύρεσνταλ, στη Νορβηγική περιφέρεια Τέλεμαρκ. Ήταν ο γιος του ιερέα της Εκκλησίας της Νορβηγίας και γενεαλόγου Γιον Λάουριτς Κβίσλιγκ (1844-1930) και της συζύγου του Αννα Καρολίνε Μπανγκ (1860-1941), κόρης του Γέργκεν Μπανγκ, πλοιοκτήτη και τότε πλουσιότερου άνθρωπου στην πόλη Γκρίμσταντ της Νότιας Νορβηγίας. Ο πατέρας Κουίσλιγκ δίδασκε στο Γκρίμσταντ το 1870. Μία από τις μαθήτριές του ήταν η Μπανγκ, την οποία παντρεύτηκε στις 28 Μαΐου 1886, μετά από μακρό αρραβώνα. Το νεόνυμφο ζευγάρι μετακόμισε αμέσως στο Φύρεσνταλ, όπου γεννήθηκαν ο Βίντκουν και τα μικρότερα αδέλφια του.
Το οικογενειακό όνομα προέρχεται από το Quislinus, ένα εκλατινισμένο όνομα που εφευρέθηκε από τον πρόγονο του Κουίσλιγκ, Λάουριτς Ιμπσεν Κουίσλιν (1634-1703), με βάση το χωριό Κβίσλεμαρκ κοντά στο Σλάγκελσε της Δανίας, από όπου είχε μεταναστεύσει. Έχοντας δύο αδέλφια και μια αδερφή, ο νεαρός Κουίσλιγκ ήταν "ντροπαλός και ήσυχος αλλά επίσης υπάκουος και εξυπηρετικός, πάντα φιλικός, περιστασιακά σκάζοντας ένα ζεστό χαμόγελο." Ιδιωτικές επιστολές που βρέθηκαν αργότερα από ιστορικούς δείχνουν επίσης μια ζεστή και στοργική σχέση μεταξύ των μελών της οικογένειας. Από το 1893 έως το 1900 ο πατέρας του ήταν εφημέριος του δήμου Στρέμσε του Ντράμεν. Εδώ ο Κουίσλιγκ πήγε στο σχολείο για πρώτη φορά. Υπέστη εκφοβισμό από άλλους μαθητές στο σχολείο για τη διάλεκτο του του Τέλεμαρκ, αλλά αποδείχθηκε επιτυχημένος μαθητής. Το 1900 η οικογένεια μετακόμισε στο Σίεν, όταν ο πατέρας του διορίστηκε ανώτερος κληρικός της πόλης.
Ο νεαρός Βίντκουν έδειξε κλίση στις ανθρωπιστικές, ιδιαίτερα την ιστορία, και στις φυσικές επιστήμες και στα μαθηματικά. Όμως τότε η ζωή του δεν είχε σαφή κατεύθυνση και οι γονείς του τον προώθησαν για στρατιωτική καριέρα, γι' αυτό και γράφτηκε στη Νορβηγική Στρατιωτική Ακαδημία, έχοντας λάβει την υψηλότερη βαθμολογία στις εισαγωγικές εξετάσεις της χρονιάς, μεταξύ των 250 υποψηφίων. Μετακινηθείς το 1906 στο Νορβηγικό Ανώτερη Στρατιωτική Σχολή, αποφοίτησε με την υψηλότερη βαθμολογία από την ίδρυση του κολεγίου το 1817 και επιβραβεύτηκε με μια ακρόαση του Βασιλιά. Την 1η Νοεμβρίου 1911, εντάχθηκε στο Γενικό Επιτελείο του στρατού. Η Νορβηγία ήταν ουδέτερη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Κουίσλιγκ απεχθανόταν το ειρηνευτικό κίνημα, αν και το υψηλό ανθρώπινο κόστος του πολέμου μετρίασε αυτές τις απόψεις του. Τον Μάρτιο του 1918 εστάλη στη Ρωσία ως ακόλουθος της Νορβηγικής πρεσβείας στο Πετρογκράντ, με το πλεονέκτημα των πέντε χρόνων που είχε περάσει μελετώντας τη χώρα. Αν και απογοητευμένος από τις εκεί συνθήκες διαβίωσης ο Κουίσλιγκ ωστόσο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "οι Μπολσεβίκοι έχουν εξαιρετικά ισχυρό έρεισμα στη ρωσική κοινωνία" και θαύμασαν το πώς ο Λέων Τρότσκι είχε καταφέρει να κινητοποιήσει τόσο καλά τις δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού ,ενώ αντιθέτως, παραχωρώντας πάρα πολλά δικαιώματα στον λαό της Ρωσίας, η Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση υπό τον Αλεξάντρ Κέρενσκι είχε επιφέρει την ίδια της την πτώση. Όταν ο πρέσβης ανακλήθηκε τον Δεκέμβριο του 1918 ο Κουίσλιγκ έγινε εμπειρογνώμονας του Νορβηγικού στρατού για τις ρωσικές υποθέσεις.
Ταξίδια
Τον Σεπτέμβριο του 1919 ο Κουίσλιγκ αναχώρησε από τη Νορβηγία για να γίνει αξιωματικός πληροφοριών της Νορβηγικής πρεσβείας στο Ελσίνκι, μια θέση που συνδύαζε τη διπλωματία και την πολιτική. Το φθινόπωρο του 1921 έφυγε από τη Νορβηγία για άλλη μια φορά, κατόπιν αιτήματος του εξερευνητή και ανθρωπιστή Φρίντγιοφ Νάνσεν, και τον Ιανουάριο του 1922 έφτασε στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας Χάρκοβο για να βοηθήσει την προσπάθεια ανθρωπιστικής βοήθειας εκεί της Κοινωνίας των Εθνών. Τονίζοντας τη μαζική κακοδιαχείριση στην περιοχή και τον αριθμό των περίπου δέκα χιλιάδων θανάτων την ημέρα συνέταξε μια έκθεση που προσέλκυσε βοήθεια και έδειξε τις διοικητικές του ικανότητες, καθώς και την επίμονη αποφασιστικότητά του να πάρει αυτό που ήθελε. Στις 21 Αυγούστου παντρεύτηκε τη Ρωσίδα Αλεξάντρα Αντρέεβνα ("Ασια") Βορόνινα, κόρη ενός γυρολόγου. Η Αλεξάντρα έγραψε στα απομνημονεύματά της ότι ο Κουίσλιγκ εκδήλωσε την αγάπη του για αυτήν αλλά, με βάση τις επιστολές του και τις έρευνες που έγιναν από τα ξαδέλφια του, φαίνεται ότι δεν υπήρχε ποτέ ζήτημα ρομαντικής σχέσης μεταξύ των δύο, απλώς ο Κουίσλιγκ φάνηκε να ήθελε να βγάλει το κορίτσι από τη φτώχεια παρέχοντάς της ένα νορβηγικό διαβατήριο και οικονομική ασφάλεια.
Έχοντας εγκαταλείψει την Ουκρανία τον Σεπτέμβριο του 1922 ο Κουίσλιγκ και η Ασια επέστρεψαν στο Χάρκοβο τον Φεβρουάριο του 1923 για να συνεχίσουν την ανθρωπιστική βοήθεια, με τον Nάνσεν να περιγράφει το έργο του Κουίσλιγκ ως «απολύτως απαραίτητο». Ο Κουίσλιγκ βρήκε την κατάσταση πολύ βελτιωμένη και, χωρίς νέες προκλήσεις, βρήκε αυτό το ταξίδι πιο βαρετό από το προηγούμενο. Συναντήθηκε ωστόσο με τη Μαρία Βασιλίεβνα Πασετσνίκοβα (Ρωσικά: Мари́я Васи́льевна Па́сечникова), μια Ουκρανή πάνω από δέκα χρόνια νεώτεροή του. Τα ημερολόγιά της από την εποχή εκείνη "υποδηλώνουν μια ανθηρή ερωτική σχέση" κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1923, παρά τον γάμο του Κουίσλιγκ με την Ασια τον προηγούμενο χρόνο. Θυμόταν ότι εντυπωσιάστηκε από την ευφράδειά του στη ρωσική γλώσσα, την Αρία εμφάνισή του και την ευγενική συμπεριφορά του. Ο Κουίσλιγκ παντρεύτηκε την Πασετσνίκοβα στο Χάρκοβο στις 10 Σεπτεμβρίου 1923, αν και δεν έχει βρεθεί κανένα έγγραφο νομικό τεκμήριο. Ο βιογράφος του Νταλ πιστεύει ότι κατά πάσα πιθανότητα ο δεύτερος γάμος δεν υπήρξε ποτέ επίσημος. Πάντως το ζευγάρι συμπεριφερόταν σαν να ήταν παντρεμένο και γιόρταζε την επέτειο του γάμου του. Λίγο μετά τον γάμο η ανθρωπιστική βοήθεια έληξε και οι τρεις τους έφυγαν από την Ουκρανία και από το καλοκαίρι του 1923 και μετά σχεδίαζαν να περάσουν ένα χρόνο στο Παρίσι. Η Μαρία ήθελε να δει τη Δυτική Ευρώπη, ενώ ο Κουίσλιγκ ήθελε να ξεκουραστεί μετά από περιόδους πόνων στο στομάχι που είχαν διαρκέσει όλο τον χειμώνα.
Παρίσι, Ανατολική Ευρώπη και Νορβηγία
Η παραμονή στο Παρίσι απαιτούσε προσωρινή απόλυση από τον στρατό, που ο Κουίσλιγκ σιγά σιγά αντιλήφθηκε ότι ήταν μόνιμη: οι περικοπές στον στρατό σήμαιναν ότι δεν θα υπήρχε διαθέσιμη θέση για αυτόν όταν θα επέστρεφε. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στη γαλλική πρωτεύουσα για μελέτη, ανάγνωση έργων πολιτικής θεωρίας και εργασία πάνω στο φιλοσοφικό του σχέδιο, που ονόμασε Ουνιβερσισμό. Στις 2 Οκτωβρίου 1923 έπεισε την καθημερινή εφημερίδα του Όσλο Tidens Tegn να δημοσιεύσει ένα άρθρο που είχε γράψει, ζητώντας τη διπλωματική αναγνώριση της Σοβιετικής κυβέρνησης. Η παραμονή του Κουίσλιγκ στο Παρίσι δεν κράτησε όσο είχε προγραμματιστεί και στα τέλη του 1923 άρχισε να εργάζεται για το νέο πρόγραμμα του Νάνσεν επαναπατρισμών στα Βαλκάνια, φτάνοντας στη Σόφια τον Νοέμβριο. Πέρασε τους επόμενους δύο μήνες ταξιδεύοντας συνεχώς με τη σύζυγό του Μαρία, που τον Ιανουάριο επέστρεψε στο Παρίσι για να φροντίσει την Ασια, που ανέλαβε τον ρόλο της θετής κόρης του ζευγαριού, και ο Κουίσλιγκ τις συνάντησε τον Φεβρουάριο.
Το καλοκαίρι του 1924 οι τρεις τους επέστρεψαν στη Νορβηγία, από όπου στη συνέχεια η Ασια έφυγε για να ζήσει με μια θεία στη Νίκαια και ποτέ δεν επέστρεψε. Αν και ο Κουίσλιγκ υποσχέθηκε να φροντίζει την ευημερία της, οι πληρωμές του δεν ήταν τακτικές και τα επόμενα χρόνια αμέλησε να την επισκεφθεί. Στη Νορβηγία, και με την προηγηθείσα αμηχανία του, τον Κουίσλιγκ προσέλκυσε το κομμουνιστικό νορβηγικό εργατικό κίνημα. Μεταξύ άλλων πολιτικών, υποστήριξε άκαρπα μια λαϊκή πολιτοφυλακή για την προστασία της χώρας από αντιδραστικές επιθέσεις και ρώτησε τα μέλη του κινήματος αν θα ήθελαν να μάθουν ποιες πληροφορίες είχε το Γενικό Επιτελείο για αυτά, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση. Αν και αυτή η σύντομη προσκόλληση στην ακροαριστερά φαίνεται απίθανη δεδομένης της μεταγενέστερης πολιτικής κατεύθυνσής του, ο Νταλ υποστηρίζει ότι, μετά από μια συντηρητική παιδική ηλικία, ήταν εκείνη τη στιγμή «άνεργος και απελπισμένος ... βαθύτατα δυσαρεστημένος από το Γενικό Επιτελείο ... [και] στη διαδικασία του να γίνει πολιτικά πιο ριζοσπαστικός. " και προσθέτει ότι οι πολιτικές απόψεις του Κουίσλιγκ τότε θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως" συγχώνευση του σοσιαλισμού και του εθνικισμού ", με συγκεκριμένες συμπάθειες για τα Σοβιέτ στη Ρωσία.
Ρωσία και το σκάνδαλο του ρουβλίου
Τον Ιούνιο του 1925 ο Νάνσεν για άλλη μια φορά προσέφερε στον Κουίσλιγκ απασχόληση. Οι δυο τους ξεκίνησαν μια περιοδεία στην Αρμενία, όπου ήλπιζαν να βοηθήσουν στον επαναπατρισμό των ιθαγενών Αρμενίων μέσω ενός αριθμού έργων που προτάθηκαν για χρηματοδότηση από την Κοινωνία των Εθνών. Παρά τις σημαντικές προσπάθειες του Κουίσλιγκ, ωστόσο, όλα τα έργα απορρίφθηκαν. Τον Μάιο του 1926 ο Κουίσλιγκ βρήκε μια άλλη εργασία με τον προ πολλού φίλο και σύντροφο Νορβηγό Φρέντερικ Πρυτς στη Μόσχα, εργαζόμενος ως σύνδεσμος μεταξύ του Πρυτς και των Σοβιετικών αρχών που κατείχαν το ήμισυ της εταιρείας του Πρυτς Onega Wood. Έμεινε εκεί μέχρι που ο Πρυτς ετοιμαζόταν να κλείσει την επιχείρηση στις αρχές του 1927, οπότε βρήκε νέα απασχόληση ως διπλωμάτης. Τις βρετανικές διπλωματικές υποθέσεις στη Ρωσία διαχειριζόταν η Νορβηγία και έγινε ο νέος γραμματέας της αντιπροσωπείας τους. Η Μαρία πήγε και αυτή στα τέλη του 1928. Ένα τεράστιο σκάνδαλο ξέσπασε όταν ο Κουίσλιγκ και ο Πρυτς κατηγορήθηκαν ότι χρησιμοποιούν διπλωματικά κανάλια για να διακινούν εκατομμύρια ρούβλια στη μαύρη αγορά, ένας επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός, που αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να στηρίξει μια κατηγορία «ηθικής χρεοκοπίας», αλλά ούτε αυτό ούτε η κατηγορία ότι ο Κουίσλιγκ ήταν κατάσκοπος των Βρετανών έχει τεκμηριωθεί.
Η σκληρότερη γραμμή που αναπτυσσόταν τώρα στη ρωσική πολιτική έκανε τον Κουίσλιγκ να απομακρυνθεί από τον Μπολσεβικισμό. Η Σοβιετική κυβέρνηση είχε απορρίψει παντελώς τις προτάσεις του για την Αρμενία και εμπόδισε μια προσπάθεια του Nάνσεν να βοηθήσει στον λιμό της Ουκρανίας το 1928. Ο Κουίσλιγκ θεώρησε αυτές τις αρνήσεις ως προσωπική προσβολή. Το 1929, με τους Βρετανούς να θέλουν να αναλάβουν οι ίδιοι τον έλεγχο των διπλωματικών τους υποθέσεων, έφυγε από τη Ρωσία. Ορίστηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (CBE) για τις υπηρεσίες του στη Βρετανία, τιμή που ανακλήθηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο ΣΤ΄ το 1940. Μέχρι τότε του είχαν επίσης απονεμηθεί το Τάγμα του Ρουμανικού Στέμματος και το Γιουγκοσλαβικό Τάγμα του Αγίου Σάββα για τις προηγούμενες ανθρωπιστικές του προσπάθειες.
Αρχική πολιτική καριέρα
Τελική επιστροφή στη Νορβηγία
Έχοντας περάσει εννέα από τα προηγούμενα δώδεκα χρόνια στο εξωτερικό, αλλά χωρίς καμία πρακτική εμπειρία στην κομματική πολιτική εκτός του Νορβηγικού Στρατού, ο Κουίσλιγκ επέστρεψε στη Νορβηγία τον Δεκέμβριο του 1929, φέρνοντας μαζί του ένα σχέδιο για αλλαγή που ονόμασε Norsk Aktion, που σημαίνει «Νορβηγική Δράση». Η σχεδιαζόμενη οργάνωση αποτελείτο από εθνικές, περιφερειακές και τοπικές μονάδες με σκοπό τη στρατολόγηση στα πρότυπα του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Όπως η Action Française της Γαλλικής δεξιάς, υποστήριζε ριζικές συνταγματικές αλλαγές. Το Κοινοβούλιο της Νορβηγίας, ή Storting, επρόκειτο να γίνει διμερές με το δεύτερο σώμα αποτελούμενο από εκλεγμένους αντιπροσώπους από τον εργαζόμενο λαό κατά το σοβιετικό πρότυπο. Ο Κουίσλιγκ επικεντρώθηκε περισσότερο στην οργάνωση παρά στις κυβερνητικές πρακτικές. Για παράδειγμα όλα τα μέλη του Norsk Aktion έπρεπε να έχουν το δικό τους χαρακτηρισμό σε μια στρατιωτική ιεραρχία.
Ο Κουίσλιγκ στη συνέχεια πούλησε μεγάλο αριθμό αντικών και έργων τέχνης που είχε αποκτήσει φθηνά στη μετεπαναστατική Ρωσία. Η συλλογή του έφτανε τους περίπου 200 πίνακες, συμπεριλαμβανομένων έργων που ισχυριζόταν ότι ήταν των Ρέμπραντ, Γκόγια, Σεζάν και πολλοί άλλων ζωγράφων. Η συλλογή, συμπεριλαμβανομένων των «πραγματικών θησαυρών», είχε ασφαλιστεί για σχεδόν 300.000 κορώνες. Την άνοιξη του 1930 βρέθηκε ξανά με τον Πρυτς, που επέστρεψε στη Νορβηγία. Συμμετείχαν σε τακτικές ομαδικές συναντήσεις που περιελάμβαναν μεσήλικες αξιωματικούς και επιχειρηματίες, που από τότε περιγραφόταν ως «ο ορισμός μιας φασιστικής ομάδας πρωτοβουλίας», μέσω της οποίας ο Πρυτς εμφανίστηκε αποφασισμένος να προωθήσει τον Κουίσλιγκ στην πολιτική.
Οταν ο Nάνσεν πέθανε στις 13 Μαΐου 1930 ο Κουίσλιγκ χρησιμοποίησε τη φιλία του με τον εκδότη της εφημερίδας Tidens Tegn για να βάλει στο πρωτοσέλιδο την ανάλυσή του για τον νεκρό. Το άρθρο είχε τον τίτλο Politiske tanker ved Fridtjof Nansens død ("Πολιτικές σκέψεις για τον θάνατο του Φρίντγιοφ Νάνσεν") και δημοσιεύθηκε στις 24 Μαΐου. Στο άρθρο περιέγραψε δέκα σημεία που θα συμπλήρωναν το όραμα του Nάνσεν για τη Νορβηγία, μεταξύ των οποίων «ισχυρή και δίκαιη κυβέρνηση» και «μεγαλύτερη έμφαση στη φυλή και την κληρονομικότητα». Αυτό το θέμα συνεχίστηκε στο νέο του βιβλίο Η Ρωσία και Εμείς (Νορβηγικά: Russland og vi), που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο Tidens Tegn το φθινόπωρο του 1930. Υποστηρίζοντας τον πόλεμο εναντίον του Μπολσεβικισμού, το ανοιχτό ρατσιστικό βιβλίο εκτόξευσε τον Κουίσλιγκ στο πολιτικό προσκήνιο. Παρά την προηγούμενη αμφιθυμία του κατέλαβε μια θέση στην επιτροπή του Όσλο της Πατριωτικής Ένωσης, με πρώην επικεφαλής το Nάνσεν. Εν τω μεταξύ ο ίδιος και ο Πρυτς ίδρυσαν ένα νέο πολιτικό κίνημα, το Nordisk folkereisning i Norge, ή το «Νορδική λαϊκή εξέγερση στη Νορβηγία», με 31μελή κεντρική επιτροπή και τον Κουίσλιγκ ως fører - μονομελή εκτελεστική επιτροπή - αν και ο ίδιος δεν φαινόταν να είχε καμία ιδιαίτερη προσήλωση στον όρο αυτό. Η πρώτη συνάντηση του κινήματος πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου 1931, δηλώνοντας ότι ο σκοπός του ήταν να «εξαλείψει την εισαγόμενη και αχρεία κομμουνιστική ανταρσία».
Υπουργός Άμυνας
Ο Κουίσλιγκ αποχώρησε από το Nordisk folkereisning i Norge τον Μάιο του 1931 για να υπηρετήσει ως υπουργός Άμυνας στην Αγροτική κυβέρνηση του Πέντερ Κόλσταντ, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ούτε Αγροτικός ούτε φίλος του. Είχε προταθεί στον Κόλσταντ για τη θέση αυτή από τον Θόρβαλντ Αανταλ, εκδότη της Αγροτικής εφημερίδας Nationen, που με τη σειρά του επηρεάστηκε από τον Πρυτς. Ο διορισμός αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς στο κοινοβούλιο της Νορβηγίας. Η πρώτη ενέργεια του στη νέα του θέση ήταν να αντιμετωπίσει τα επακόλουθα της Μάχης του Μένσταντ, μιας «εξαιρετικά οξείας» εργατικής διαμάχης, στέλνοντας στρατεύματα. Αφού απέφυγε προσεκτικά την κριτική της αριστεράς για τον χειρισμό της διαμάχης και την αποκάλυψη των παλαιότερων σχεδίων της «πολιτοφυλακής», ο Κουίσλιγκ έστρεψε την προσοχή του στη διαγραφόμενη απειλή που αποτελούσαν οι κομμουνιστές. Κατάρτισε μια λίστα με την ηγεσία της Επαναστατικής Συνδικαλιστικής Αντιπολίτευσης, που ήταν οι φερόμενοι υποκινητές στο Μένσταντ, και ορισμένοι από αυτούς κατηγορήθηκαν τελικά για ανατρεπτική δράση και βία κατά της αστυνομίας. Η πολιτική του οδήγησε επίσης στην ίδρυση μόνιμης πολιτοφυλακής που ονομάστηκε Leidang και σε αντίθεση με το σώμα που είχε προγραμματίσει παλαιότερα, θα ήταν αντεπαναστατική. Παρά την άμεση διαθεσιμότητα κατώτερων αξιωματικών στην εφεδρεία μετά τις αμυντικές περικοπές δημιουργήθηκαν μόνο επτά μονάδες το 1934 και οι περιορισμοί χρηματοδότησης περιόρισαν την πολιτοφυλακή σε λιγότερους από χίλιους άνδρες πριν ατονήσει. Κάποια στιγμή την περίοδο 1930–33 η πρώτη σύζυγος του Κουίσλιγκ Ασια, έλαβε ειδοποίηση για την ακύρωση του γάμου τους.
Στα μέσα του 1932 το Nordisk folkereisning i Norge αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει ότι παρόλο που ο Κουίσλιγκ παρέμεινε στο υπουργικό συμβούλιο, δεν θα γινόταν μέλος του κόμματος. Δήλωσε επίσης ότι το κομματικό πρόγραμμα δεν είχε καμία βάση στον φασισμό οποιουδήποτε είδους, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικοσοσιαλισμού. Αυτό δεν μείωσε την κριτική για τον Κουίσλιγκ, που παρέμενε διαρκώς στα πρωτοσέλιδα, αν και κέρδιζε σταδιακά τη φήμη του πειθαρχημένου και αποτελεσματικού κυβερνητικού στελέχους. Αφού δέχθηκε επίθεση στο γραφείο του με μαχαίρι από κάποιον, που του έριξε πιπέρι στο πρόσωπο στις 2 Φεβρουαρίου 1932, μερικές εφημερίδες, αντί να επικεντρωθούν στην ίδια την επίθεση, υποστήριξαν ότι δράστης ήταν ο ζηλιάρης σύζυγος μιας από τις καθαρίστριές του. Άλλοι, ειδικά εκείνοι που ευθυγραμμίστηκαν με το Εργατικό Κόμμα, υποστήριξαν ότι το όλο συμβάν είχε σκηνοθετηθεί. Τον Νοέμβριο του 1932 ο Εργατικός πολιτικός Γιόχαν Νύγκαρντσβολντ παρουσίασε αυτή τη θεωρία στο Κοινοβούλιο , προτείνοντας να απαγγελθούν εναντίον του κατηγορίες για συκοφαντία, πράγμα που δεν έγινε και ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε η ταυτότητα του επιτιθέμενου. Ο Κουίσλιγκ αργότερα ανέφερε ότι ήταν μια απόπειρα κλοπής στρατιωτικών εγγράφων που άφησε πρόσφατα ο Σουηδός αντισυνταγματάρχης Βίλχελμ Κλέεν. Η λεγόμενη «υπόθεση πιπεριού» λειτούργησε πολωτικά στη γνώμη για τον Κουίσλιγκ και οι κυβερνητικοί φόβοι αυξήθηκαν εύλογα σχετικά με ανοιχτά σοβιετικά στοιχεία στη Νορβηγία που δραστηριοποιούντο στην πρόκληση ταραχών στη βιομηχανία.
Μετά τον θάνατο του Κόλσταντ τον Μάρτιο του 1932 ο Κουίσλιγκ διατήρησε τη θέση του ως υπουργός Άμυνας στη δεύτερη Αγροτική κυβέρνηση υπό τον Γενς Χούντσεϊντ για πολιτικούς λόγους, αν και παρέμειναν σε οξεία αντιπαράθεση. Οπως και με τον Κόλσταντ ο Κουίσλιγκ συμμετείχε σε πολλές από τις διαμάχες που χαρακτήριζαν την κυβέρνηση του Χούντσεϊντ. Στις 8 Απριλίου εκείνου του έτους ο Κουίσλιγκ είχε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του για την "υπόθεση πιπεριού" στο Κοινοβούλιο, αλλά αντ 'αυτού το χρησιμοποίησε ως ευκαιρία για να επιτεθεί στο Εργατικό και το Κομμουνιστικό Κόμμα, υποστηρίζοντας ότι μέλη τους που κατονόμασε ήταν εγκληματίες και «εχθροί της πατρίδας μας και του λαού μας». Η υποστήριξη προς τον Κουίσλιγκ από δεξιά στοιχεία της νορβηγικής κοινωνίας εκτοξεύθηκε εκείνο το βράδυ και 153 διακεκριμένοι υπογράφοντες ζήτησαν να διερευνηθούν οι ισχυρισμοί του. Τους επόμενους μήνες ακολούθησαν δεκάδες χιλιάδες Νορβηγοί και το καλοκαίρι του Κουίσλιγκ ήταν γεμάτο ομιλίες σε κατάμεστες πολιτικές συγκεντρώσεις. Ωστόσο στο Κοινοβούλιο η ομιλία του θεωρήθηκε πολιτική αυτοκτονία, όχι μόνο γιατί τα στοιχεία του ήταν αδύναμα, αλλά τέθηκαν ερωτήματα γιατί οι πληροφορίες δεν είχαν παραδοθεί πολύ νωρίτερα αν η επαναστατική απειλή ήταν τόσο σοβαρή.
Δημοφιλής κομματικός ηγέτης
Το 1932 και το 1933,η επιρροή του Πρυτς στη Nordere folkereisning i Norge εξασθένησε και τον ηγετικό ρόλο ανέλαβε ο δικηγόρος Γιόχαν Μπέρνχαρντ Χγιορτ. Ο Χγιορτ ήταν πρόθυμος να συνεργαστεί με τον Κουίσλιγκ λόγω της πρόσφατης δημοτικότητάς του και σχεδίασαν ένα νέο πρόγραμμα δεξιών πολιτικών, όπως η απαγόρευση των επαναστατικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που χρηματοδοτούντο από ξένα σώματα όπως η Κομιντέρν, η αναστολή του δικαιωμάτος ψήφου για τους ανθρώπους που λάβαιναν κοινωνικά επιδόματα, η ελάφρυνση των αγροτικών χρεών και έλεγχος των δημόσιων οικονομικών. Το 1932, με την υπόθεση Κούλμαν, ο Κουίσλιγκ στράφηκε κατά του πρωθυπουργού επειδή αμφισβητούσε τη σκληρή του στάση απέναντι στον ειρηνιστή ακτιβιστή Πλοίαρχο Ολαφ Κούλμαν. Σε ένα μνημόνιο, όπου εξέθετε τις προτάσεις του για οικονομική και κοινωνική μεταρρύθμιση και που μοιράστηκε σε όλο το υπουργικό συμβούλιο, καλούσε τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί. Καθώς η κυβέρνηση άρχισε να καταρρέει, η προσωπική δημοτικότητα του Κουίσλιγκ έφτασε σε νέα ύψη. Αναφέρθηκε ως "άνθρωπος της χρονιάς" και υπήρχαν προσδοκίες για επικείμενη εκλογική επιτυχία.
Παρά το νέο πρόγραμμα μερικοί από τον κύκλο του Κουίσλιγκ εξακολουθούσαν να ευνοούν ένα υπουργικό πραξικόπημα. Αργότερα είπε ότι είχε ακόμη σκεφτεί και τη χρήση βίας για την ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά στα τέλη Φεβρουαρίου ήταν το Φιλελεύθερο Κόμμα που τους ανέτρεψε. Με τη βοήθεια των Χγιορτ και Πρυτς η Nordisk folkereisning i Norge έγινε γρήγορα πολιτικό κόμμα, το Nasjonal Samling, ή NS, επί λέξει «Εθνική Ενότητα», έτοιμο να συμμετάσχει στις προσεχείς εκλογές του Οκτωβρίου. Ο Κουίσλιγκ ήταν ελαφρώς απογοητευμένος και θα προτιμούσε να ηγηθεί ενός εθνικού κινήματος, όχι μόνο ενός από τα επτά πολιτικά κόμματα. Το Nasjonal Samling σύντομα ανακοίνωσε ότι θα υποστήριζε υποψηφίους από άλλα κόμματα, αν αυτοί υποστήριζαν τον βασικό στόχο του «να δημιουργήσει μια ισχυρή και σταθερή εθνική κυβέρνηση ανεξάρτητη από τη συνηθισμένη κομματική πολιτική». Αν και δεν είχε μεγάλη επιτυχία στο ήδη γεμάτο πολιτικό φάσμα, το κόμμα κέρδισε σταδιακά υποστήριξη. Με την εμπνευσμένη από τους Ναζί πίστη του στην κεντρική εξουσία ενός ισχυρού Φύρερ, καθώς και τα ισχυρά προπαγανδιστικά στοιχεία του, κέρδισε την πολλών μεταξύ των ανώτερων τάξεων του Όσλο και άρχισε να δίνει την εντύπωση ότι πίσω του βρισκόταν το "μεγάλο χρήμα".
Η ισχυρή υποστήριξη υλοποιήθηκε επίσης όταν η Bygdefolkets Krisehjelp, η Νορβηγική Ένωση Αγροτικής Αρωγής, ζήτησε οικονομική βοήθεια από το Nasjonal Samling, που με τη σειρά του κέρδισε πολιτική επιρροή και ένα χρήσιμο υπάρχον δίκτυο καλά εκπαιδευμένων κομματικών στελεχών. Ωστόσο το κόμμα του Κουίσλιγκ δεν ηγήθηκε ποτέ ενός μεγάλου αντισοσιαλιστικού συνασπισμού, εν μέρει λόγω του ανταγωνισμού με το Συντηρητικό Κόμμα για τις δεξιές ψήφους. Αν και ο Κουίσλιγκ δεν μπορούσε να επιδείξει ρητορικές ικανότητες, η φήμη του για το σκάνδαλο εξασφάλισε τη γνωστοποίηση στο εκλογικό σώμα της ύπαρξης του Nasjonal Samling. Έτσι το κόμμα παρουσίασε μόνο μέτρια επιτυχία στις εκλογές του Οκτωβρίου, με 27.850 ψήφους - περίπου 2 % του συνόλου, και περίπου 3,5 % σε εκλογικές περιφέρειες όπου κατέβασε υποψήφιους. Αυτό το κατέστησε το πέμπτο μεγαλύτερο κόμμα στη Νορβηγία, ξεπερνώντας το Κομμουνιστικό, αλλά όχι το Συντηρητικό, το Εργατικό, το Φιλελεύθερο και το Αγροτικό, και δεν κατάφερε να εξασφαλίσει έδρα στο Κοινοβούλιο.
Φύρερ ενός κόμματος σε παρακμή
Μετά από τα συντριπτικά αποτελέσματα των εκλογών η στάση του Quisling για διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς σκλήρυνε. Μια τελική προσπάθεια σχηματισμού ενός συνασπισμού της δεξιά τον Μάρτιο του 1934 δεν έφερε αποτέλεσμα και από τα τέλη του 1933 το Nasjonal Samling του Κουίσλιγκ είχε αρχίσει να χαράζει τη δική του μορφή εθνικοσοσιαλισμού. Χωρίς ηγέτη στο Κοινοβούλιο, ωστόσο, το κόμμα προσπάθησε να εισαγάγει το νομοσχέδιο συνταγματικής μεταρρύθμισης που απαιτείτο για την επίτευξη των υψηλών φιλοδοξιών του. Όταν ο Κουίσλιγκ προσπάθησε να εισαγάγει το νομοσχέδιο απευθείας, απορρίφθηκε γρήγορα και το κόμμα αποδυναμώθηκε. Το καλοκαίρι του 1935 τα πρωτοσέλιδα παρουσίαζαν τον Κουίσλιγκ να λέει στους αντιπάλους ότι "θα πέσουν κεφάλι" μόλις πάρει την εξουσία. Η απειλή έβλαψε ανεπανόρθωτα την εικόνα του κόμματός του και τους επόμενους μήνες παραιτήθηκαν αρκετά υψηλόβαθμα μέλη, συμπεριλαμβανομένου του Κάι Φίελ και του αδελφού του Κουίσλιγκ Γέργκεν.
Ο Κουίσλιγκ άρχισε να εξοικειώνεται με το διεθνές φασιστικό κίνημα, παρακολουθώντας τη Φασιστική διάσκεψη του Μοντρέ τον Δεκέμβριο του 1934. Για το κόμμα του η σχέση με τον ιταλικό φασισμό δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή, τόσο σύντομα μετά τα πρωτοσέλιδα για παράνομες ιταλικές επιδρομές στην Αβυσσινία. Στο ταξίδι επιστροφής του από το Μοντρέ συναντήθηκε με τον Ναζί ιδεολόγο και θεωρητικό της εξωτερικής πολιτικής Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ και, παρόλο που προτίμησε να δει τις δικές του πολιτικές ως σύνθεση του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, κατά τις εκλογές του 1936 ο Κουίζλινγκ είχε γίνει εν μέρει ο «Νορβηγός Χίτλερ», που οι αντίπαλοί του επί μακρόν τον κατηγορούσαν ότι ήταν. Εν μέρει αυτό οφειλόταν στη σκληρή αντισημιτική στάση του, που συσχέτιζε τον Ιουδαϊσμό με τον Μαρξισμό, τον φιλελευθερισμό και, όλο και περισσότερο, με οτιδήποτε άλλο θεωρούσε απαράδεκτο, και εν μέρει στην αυξανόμενη ομοιότητας του Nasjonal Samling με το Γερμανικό Ναζιστικό Κόμμα. Παρόλο που έλαβε μια απροσδόκητη ώθηση όταν η Νορβηγική κυβέρνηση δέχθηκε το σοβιετικό αίτημα για σύλληψη του Λέων Τρότσκι, η εκλογική εκστρατεία του κόμματος δεν κέρδισε ποτέ δυναμική. Παρόλο που ο Κουίσλιγκ πίστευε ειλικρινά ότι είχε την υποστήριξη περίπου 100.000 ψηφοφόρων και δήλωσε στο κόμμα του ότι θα κέρδιζε σίγουρα τουλάχιστον δέκα έδρες, το Nasjonal Samling κατάφερε να πάρει μόνο 26.577 ψήφους, λιγότερες από το 1933, όταν είχε υποψηφίους μόνο στις μισές περιφέρειες. Κάτω από αυτήν την πίεση το κόμμα διασπάστηκε, με τον Χγιορτ να ηγείται της αποσχισμένης ομάδας. Αν και λιγότερα από πενήντα μέλη έφυγαν αμέσως, πολλά άλλα αποχώρησαν το 1937.
Η μείωση των κομματικών μελών δημιούργησε πολλά προβλήματα στον Κουίσλιγκ, ειδικά οικονομικά. Για χρόνια αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες και βασιζόταν στην κληρονομιά του, ενώ όλο και περισσότεροι πίνακες του αποδείχθηκαν αντίγραφα όταν προσπάθησε να τους πουλήσει. Ο Βίντκουν και ο αδερφός του Αρνε πούλησαν ένα πίνακα του Φρανς Χαλς για μόλις τέσσερις χιλιάδες δολάρια, πιστεύοντας ότι είναι αντίγραφο και όχι το πρωτότυπο των πενήντα χιλιάδων δολαρίων που κάποτε πίστευαν ότι ήταν, για να τον δουν να αναταξινομείται ως πρωτότυπο και να επανεκτιμάται στις εκατό χιλιάδες δολάρια. Στις δύσκολες συνθήκες της Μεγάλης Ύφεσης ακόμη και τα πρωτότυπα δεν ανέκαμψαν όσο έλπιζε ο Κουίσλιγκ. Η απογοήτευσή του με τη νορβηγική κοινωνία ενισχύθηκε από τις ειδήσεις για την προγραμματισμένη συνταγματική μεταρρύθμιση του 1938, που θα παράτεινε την κοινοβουλευτική περίοδο από τρία σε τέσσερα χρόνια με άμεση εφαρμογή, μια κίνηση που αντέκρουε έντονα.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Έλευση του πολέμου
Το 1939 ο Κουίσλιγκ έστρεψε την προσοχή του στις προετοιμασίες της Νορβηγίας για τον αναμενόμενο ευρωπαϊκό πόλεμο, που πίστευε ότι απαιτούσε δραστική αύξηση των αμυντικών δαπανών της χώρας για να εγγυηθεί την ουδετερότητά της. Εν τω μεταξύ έδινε διαλέξεις με τίτλο "Το εβραϊκό πρόβλημα στη Νορβηγία" και υποστήριξε τον Αδόλφο Χίτλερ σε αυτό που φαινόταν ως καλλιεργούμενη μελλοντική σύγκρουση. Παρά την καταδίκη της Νύχτας των Κρυστάλλων έστειλε στον Γερμανό ηγέτη ένα χαιρετισμό για τα πεντηκοστά γενέθλιά του, ευχαριστώντας τον για τη «διάσωση της Ευρώπης από τον μπολσεβικισμό και την εβραϊκή κυριαρχία». Ο Κουίσλιγκ ισχυρίστηκε επίσης ότι αν μια αγγλορωσική συμμαχία καθιστούσε αδύνατη την ουδετερότητα, η Νορβηγία θα έπρεπε «να πάει με τη Γερμανία». Προσκεκλημένος στη χώρα το καλοκαίρι του 1939, ξεκίνησε μια περιοδεία σε διάφορες γερμανικές και δανικές πόλεις. Έγινε δεκτός ιδιαίτερα θερμά στη Γερμανία, που του υποσχέθηκε κεφάλαια για να ενισχύσει τη θέση του Nasjonal Samling στη Νορβηγία και, ως εκ τούτου, προκαλώντας φιλοναζιστικά αισθήματα. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939 ένιωσε δικαιωμένος, τόσο από το γεγονός όσο και από την άμεση υπεροχή που επέδειξε ο Γερμανικός στρατός. Έμεινε εξωτερικά πεπεισμένος ότι, παρά το μέγεθός του, το κόμμα του θα γινόταν σύντομα το κέντρο της πολιτικής προσοχής.
Τους επόμενους εννέα μήνες ο Κουίσλιγκ συνέχισε να ηγείται ενός κόμματος που ήταν στην καλύτερη περίπτωση στο περιθώριο της νορβηγικής πολιτικής. Ωστόσο ήταν ενεργός και τον Οκτώβριο του 1939 συνεργάστηκε με τον Πρυτς σε ένα τελικά αποτυχημένο σχέδιο ειρήνης μεταξύ της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας και την τελική συμμετοχή τους σε μια νέα οικονομική ένωση. Σκεπτόταν επίσης τον τρόπο με τον οποίο η Γερμανία έπρεπε να προχωρήσει στην επίθεση εναντίον της συμμάχου της, Σοβιετικής Ένωσης, και στις 9 Δεκεμβρίου ταξίδεψε στη Γερμανία για να παρουσιάσει τα πολύπλευρα σχέδιά του. Αφού εντυπωσίασε τους Γερμανούς αξιωματούχους, εξασφάλισε μια ακρόαση του ίδιου του Χίτλερ, που είχε προγραμματιστεί για τις 14 Δεκεμβρίου, οπότε έλαβε σταθερές συμβουλές από τις επαφές του ότι το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορούσε να κάνει ήταν να ζητήσει τη βοήθεια του Χίτλερ για ένα φιλογερμανικό πραξικόπημα στη Νορβηγία, που θα επέτρεπε στους Γερμανούς να χρησιμοποιήσουν τη χώρα ως ναυτική βάση. Στη συνέχεια η Νορβηγία θα διατηρούσε την επίσημη ουδετερότητα όσο το δυνατόν περισσότερο και τελικά η χώρα θα περνούσε υπό γερμανικό παρά βρετανικό έλεγχο.. Δεν είναι σαφές πόσο πολύ κατανοούσε ο ίδιος ο Κουίσλιγκ τις στρατηγικές συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης και αντ 'αυτού βασίστηκε στον μελλοντικό υπουργό Εσωτερικών του, Αλμπερτ Χάγκελιν, που μιλούσε άπταιστα γερμανικά, για να θέσει τα σχετικά επιχειρήματα στους Γερμανούς αξιωματούχους στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια συνομιλιών πριν από τη συνάντηση, παρόλο που ο Χάγκελιν ήταν επιρρεπής σε καταστροφικές υπερβολές κατά καιρούς. Ο Κουίσλιγκ και οι γερμανικές επαφές του χωρίστηκαν μάλλον με τελείως διαφορετικές απόψεις για το αν είχαν συμφωνήσει για την αναγκαιότητα μιας γερμανικής εισβολής.
Στις 14 Δεκεμβρίου 1939 ο Κουίσλιγκ γνώρισε τον Χίτλερ. Ο Γερμανός ηγέτης υποσχέθηκε να αντιδράσει σε οποιαδήποτε βρετανική εισβολή στη Νορβηγία, ίσως προληπτικά, με μια γερμανική αντεπίθεση, αλλά βρήκε τα σχέδια του Κουίσλιγκ τόσο για ένα νορβηγικό πραξικόπημα όσο και για μια αγγλογερμανική ειρήνη υπερβολικά αισιόδοξη. Παρ 'όλα αυτά ο Κουίσλιγκ θα εξακολουθούσε να λαμβάνει κεφάλαια για την ενίσχυση του Nasjonal Samling. Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν ξανά τέσσερις ημέρες αργότερα, και στη συνέχεια ο Κουίσλιγκ έγραψε ένα υπόμνημα που έλεγε ρητά στον Χίτλερ ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό του Εθνικόσοσιαλιστή. Ενώ οι γερμανικές μηχανορραφίες συνεχίζονταν ο Κουίσλιγκ κρατιόταν σκόπιμα στο σκοτάδι. Ήταν επίσης εξασθενημένος από μια σοβαρή κρίση, πιθανώς νεφρίτιδας και στα δύο νεφρά, για την οποία αρνήθηκε να νοσηλευτεί. Αν και επέστρεψε στην εργασία του στις 13 Μαρτίου 1940, παρέμεινε άρρωστος για αρκετές εβδομάδες. Εν τω μεταξύ το περιστατικό Αλτμαρκ (στα χωρικά ύδατα της Νορβηγίας μεταξύ βρετανικών καταδρομικών και γερμανικού τάνκερ, που μετέφερε Βρετανούς αιχμαλώτους) περιέπλεξε τις προσπάθειες της Νορβηγίας να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Ο ίδιος ο Χίτλερ αμφέβαλλε για το κατά πόσον μια κατάληψη της Νορβηγίας έπρεπε να απαιτήσει πρόσκληση από τη Νορβηγική κυβέρνηση. Τέλος ο Κουίσλιγκ έλαβε πρόσκληση στις 31 Μαρτίου και ταξίδεψε απρόθυμα στην Κοπεγχάγη για να συναντηθεί με τους Ναζί αξιωματικούς πληροφοριών που του ζήτησαν πληροφορίες σχετικά με την άμυνα και τα αμυντικά πρωτόκολλα της Νορβηγίας. Επέστρεψε στη Νορβηγία στις 6 Απριλίου και στις 8 Απριλίου ξεκίνησε η βρετανική Επιχείρηση Ουίλφρεντ (ναρκοθέτηση των στενών μεταξύ της Νορβηγίας και των παράκτιων νησιών της για να αποφευχθεί η μεταφορά σουηδικού σιδηρομεταλλεύματος μέσω των ουδέτερων νορβηγικών υδάτων για τον εφοδιασμό της Γερμανίας), βάζοντας τη Νορβηγία στον πόλεμο. Με τις συμμαχικές δυνάμεις στη Νορβηγία ο Κουίσλιγκ ανέμενε μια άμεση γερμανική απάντηση.
Γερμανική εισβολή και πραξικόπημα
Βλέπε επίσης: καθεστώς Quisling § 1940 πραξικόπημα
Τις πρώτες ώρες της 9ης Απριλίου 1940 η Γερμανία εισέβαλε στη Νορβηγία από αέρα και θάλασσα με την «Επιχείρηση Βεζερύμπουνγκ», με σκοπό να συλλάβει τον Βασιλιά Χάακον Ζ΄ της Νορβηγίας και την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Γιόχαν Νύγκαρντσβολντ. Ωστόσο, σε εγρήγορση για την πιθανότητα εισβολής, ο Συντηρητικός Πρόεδρος του Κοινοβουλίου Κ.Γ. Χάμπρο οργάνωσε τη μεταφορά τους στο Χάμαρ στα ανατολικά της χώρας. Το Blücher, ένα γερμανικό καταδρομικό, που μετέφερε το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού που προοριζόταν να αναλάβει τη διοίκηση της Νορβηγίας, βυθίστηκε με πυροβόλα και τορπίλες από το Φρούριο Οσκαρσμποργκ στο Οσλοφιορδ. Οι Γερμανοί περίμεναν κυβέρνηση να παραδοθεί και να ετοιμάσει την αντικατάστασή της, πράγμα που δεν συνέβη, αλλά η εισβολή συνεχίστηκε. Μετά από ώρες συζήτησης ο Κουίσλιγκ και οι Γερμανοί ομόλογοι του αποφάσισαν ότι ήταν απαραίτητο ένα άμεσο πραξικόπημα, αν και αυτό δεν ήταν η προτιμώμενη επιλογή ούτε του πρεσβευτή της Γερμανίας Κουρτ Μπρόγιερ ούτε του Γερμανού Υπουργείου Εξωτερικών.
Το απόγευμα ανακοινώθηκε στον Κουίσλιγκ από τον Γερμανό σύνδεσμο Χανς-Βίλχελμ Σάιντ ότι αν σχημάτιζε κυβέρνηση, θα είχε την προσωπική έγκριση του Χίτλερ. Ο Κουίσλιγκ κατάρτισε έναν κατάλογο υπουργών και, παρόλο που είχε μόλις μετακινηθεί περίπου 150 χιλιόμετρα στο Ελβερουμ, κατηγόρησε τη νόμιμη κυβέρνηση ότι «διέφυγε».
Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί κατέλαβαν το Όσλο και στις 17:30 το Νορβηγικό ραδιόφωνο σταμάτησε να εκπέμπει μετά από αίτημα των δυνάμεων κατοχής. Με γερμανική υποστήριξη, περίπου στις 19:30, ο Κουίσλιγκ μπήκε στα στούντιο του NRK στο Όσλο και ανακοίνωσε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης με τον ίδιο ως πρωθυπουργό. Ανακάλεσε επίσης μια προηγούμενη εντολή επιστράτευσης ενάντια στη γερμανική εισβολή. Όμως ακόμη στερείτο νομιμότητας. Δύο διαταγές του - η πρώτη σε έναν φίλο του στον στρατό (τον Συνταγματάρχη Χανς Σόμερφελντ Χιορθ, διοικητή του συντάγματος στο Ελβερουμ )) να συλλάβει την κυβέρνηση και η δεύτερη στον αρχηγό της αστυνομίας του Όσλο - αγνοήθηκαν. Στις 22:00 ο Κουίσλιγκ επανέλαβε τη ραδιοφωνική μετάδοση, επαναλαμβάνοντας το προηγούμενο μήνυμά του και διάβασε έναν κατάλογο νέων υπουργών. Ο Χίτλερ προσέφερε την υποστήριξή του, όπως υποσχέθηκε, και αναγνώρισε τη νέα Νορβηγική κυβέρνηση υπό τον Κουίσλιγκ εντός 24 ωρών. Οι νορβηγικές πυροβολαρχίες εξακολουθούσαν να βάλλουν κατά της Γερμανικής δύναμης εισβολής και στις 03:00 στις 10 Απριλίου ο Κουίσλιγκ δέχτηκε ένα γερμανικό αίτημα για διακοπή της αντίστασης του φρουρίου της Μπόλερνε. Λόγω ενεργειών όπως αυτές υποστηρίχτηκε τότε ότι η κατάληψη της εξουσίας από τον Κουίσλιγκ με μια κυβέρνηση-μαριονέτα ήταν μέρος του γερμανικού σχεδίου.
Ο Κουίσλιγκ έφτασε τώρα στο απόγειο της πολιτικής του ισχύος. Στις 10 Απριλίου ο Μπρόγιερ ταξίδεψε στο Έλβερουμ όπου έδρευε η νόμιμη κυβέρνηση Νύγκαρντσβολντ. Με εντολή του Χίτλερ ζήτησε από τον Βασιλιά Χάακον να διορίσει τον Κουίσλιγκ επικεφαλής μιας νέας κυβέρνησης, εξασφαλίζοντας έτσι την ειρηνική μετάβαση της εξουσίας, αίτημα που ο Χάακον απέρριψε. Προχώρησε περαιτέρω σε μια συνάντηση με το υπουργικό συμβούλιο του, ενημερώνοντάς το ότι προτιμούσε να παραιτηθεί παρά να διορίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κουίσλιγκ. Αφού τον άκουσε η κυβέρνηση ψήφισε ομόφωνα να υποστηρίξει τη στάση του βασιλιά και κάλεσε τον λαό να συνεχίσει την αντίστασή του. Χωρίς λαϊκή υποστήριξη ο Κουίσλιγκ έπαψε να είναι χρήσιμος για τον Χίτλερ. Η Γερμανία απέσυρε την υποστήριξή της προς την αντίπαλη κυβέρνησή του, προτιμώντας να δημιουργήσει τη δική της ανεξάρτητη κυβερνητική επιτροπή. Με αυτό τον τρόπο ο Κουίσλιγκ απομακρύνθηκε από την εξουσία από τον Μπρόγιερ και από έναν συνασπισμό των πρώην συμμάχων του, συμπεριλαμβανομένου του Χγιορτ, που τον θεωρούσαν πλέον ως παθητικό. Ακόμη και οι πολιτικοί του σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένου του Πρυτς, τον εγκατέλειψαν.
Σε αντάλλαγμα ο Χίτλερ έγραψε στον Κουίσλιγκ ευχαριστώντας τον για τις προσπάθειές του και του εξασφάλισε κάποια θέση στη νέα κυβέρνηση. Η μεταβίβαση εξουσίας με αυτούς τους όρους έγινε επίσημα στις 15 Απριλίου, με τον Χίτλερ να εξακολουθεί να πιστεύει ότι το Διοικητικό του Συμβούλιο θα λάβαινε την υποστήριξη του βασιλιά. Η εγχώρια και η διεθνής φήμη του Κουίσλιγκ έφτασαν σε νέα χαμηλά, καθώς τον απέρριπταν τόσο ως προδότη όσο και ως αποτυχημένο.
Επικεφαλής της κυβέρνησης
Από τη στιγμή ο βασιλιάς κήρυξε παράνομη τη γερμανική επιτροπή, κατέστη σαφές ότι ποτέ δεν θα το κέρδιζε και ανυπόμονος Χίτλερ διόρισε ένα Γερμανό, τον Γιόζεφ Τέρμποβεν, ως νέο Νορβηγό Reichskommissar, ή Γενικό Κυβερνήτη, στις 24 Απριλίου, που αναφερόταν απευθείας στον ίδιο. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Χίτλερ ο Τέρμποβεν ήθελε να βεβαιωθεί ότι δεν θα υπήρχε χώρος στην κυβέρνηση για το Nasjonal Samling ούτε για τον αρχηγό του Κουίσλιγκ, με τον οποίο δεν τα πήγαινε καλά. Ο Τέρμποβεν τελικά δέχτηκε μια ορισμένη παρουσία του Nasjonal Samling στην κυβέρνηση τον Ιούνιο, αλλά παρέμεινε αμετάπειστος για τον Κουίσλιγκ. Έτσι στις 25 Ιουνίου ανάγκασε τον Κουίσλιγκ να παραιτηθεί από ηγέτης του Nasjonal Samling και να λάβει προσωρινή άδεια απουσίας στη Γερμανία. Ο Κουίσλιγκ παρέμεινε εκεί μέχρι τις 20 Αυγούστου, ενώ ο Ρόζενμπεργκ και ο Ναύαρχος Έριχ Ραίντερ, που τους είχε συναντήσει κατά την προηγούμενη επίσκεψή του στο Βερολίνο, διαπραγματεύθηκαν για λογαριασμό του. Στο τέλος ο Κουίσλιγκ επέστρεψε «θριαμβευτικά», έχοντας κερδίσει τον Χίτλερ σε μια συνάντηση στις 16 Αυγούστου. Ο Reichskommissar έπρεπε να δεχθεί τον Κουίσλιγκ ως αρχηγό της κυβέρνησης και, στη συνέχεια, να του επιτρέψει να επανιδρύσει το Nasjonal Samling και να φέρει περισσότερους δικούς του στο υπουργικό συμβούλιο. Ο Τέρμποβεν συμμορφώθηκε και απευθύνθηκε στον νορβηγικό λαό σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία ανακοίνωσε ότι το Nasjonal Samling θα ήταν το μόνο επιτρεπόμενο πολιτικό κόμμα.
Έτσι στα τέλη του 1940 η μοναρχία είχε ανασταλεί, αν και παρέμενε το Κοινοβούλιο της Νορβηγίας και ένα σώμα σαν υπουργικό συμβούλιο. Το Nasjonal Samling, το μόνο φιλογερμανικό κόμμα, θα αναπτυσσόταν αλλά το Reichskommissariat του Τέρμποβεν θα διατηρούσε την εξουσία εν τω μεταξύ. Ο Κουίσλιγκ θα λειτουργούσε ως πρωθυπουργός και δέκα από τους δεκατρείς υπουργούς του «υπουργικού συμβουλίου»θα προέρχονταν από το κόμμα του. Ξεκίνησε ένα πρόγραμμα εξάλειψης των «καταστρεπτικών αρχών της Γαλλικής Επανάστασης», συμπεριλαμβανομένου του πλουραλισμού και της κοινοβουλευτικής κυβέρνησης. Αυτό έφτασε και στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου οι δήμαρχοι που μεταστράφηκαν και δήλωσαν υπακοή στο Nasjonal Samling ανταμείφθηκαν με πολύ μεγαλύτερες εξουσίες. Εγιναν επενδύσεις σε αυστηρά λογοκρινόμενα πολιτιστικά προγράμματα, αν και ο Τύπος παρέμεινε θεωρητικά ελεύθερος. Για να ενισχυθούν οι πιθανότητες επιβίωσης του σκανδιναβικού γονότυπου, η αντισύλληψη περιορίστηκε αυστηρά. Το κόμμα του Κουίσλιγκ γνώρισε αύξηση της συμμετοχής σε λίγο πάνω από 30.000, αλλά παρά την αισιοδοξία του δεν επρόκειτο ποτέ να περάσει το 40.000.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1940 ο Κουίσλιγκ πέταξε στο Βερολίνο για να διαπραγματευτεί το μέλλον της ανεξαρτησίας της Νορβηγίας. Οταν επέστρεψε στις 13 Δεκεμβρίου είχε συμφωνήσει να συγκεντρώσει εθελοντές για να πολεμήσουν με τα γερμανικά Σούτσσταφφελ (SS). Τον Ιανουάριο ο επικεφαλής των SS Χάινριχ Χίμλερ ταξίδεψε στη Νορβηγία για να επιβλέπει τις προετοιμασίες. Ο Κουίσλιγκ πίστευε σαφώς ότι αν η Νορβηγία υποστήριζε τη Ναζιστική Γερμανία στα πεδία των μαχών, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για τη Γερμανία να την προσαρτήσει. Για τον σκοπό αυτό αντιτάχθηκε στα σχέδια να εγκατασταθεί στη Νορβηγία μια Γερμανική ταξιαρχία των SS πιστή μόνο στον Χίτλερ. Παράλληλα σκλήρυνε επίσης τη στάση του απέναντι στη χώρα που φιλοξενούσε τον εξόριστο βασιλιά, το Ηνωμένο Βασίλειο, που δεν έβλεπε πλέον ως σκανδιναβικό σύμμαχο. Τέλος ευθυγράμμισε τη νορβηγική πολιτική για τους Εβραίους με εκείνη της Γερμανίας, εκφωνώντας ομιλία στη Φρανκφούρτη στις 26 Μαρτίου 1941, με την οποία υποστήριξε την υποχρεωτική εξορία, αλλά προειδοποίησε κατά της εξόντωσης.
Τον Μάιο ο Κουίσλιγκ κλονίστηκε από τον θάνατο της μητέρας του Άννας, καθώς οι δύο τους ήταν πολύ κοντά. Ταυτόχρονα η πολιτική κρίση για τη νορβηγική ανεξαρτησία βάθαινε, με τον Κουίσλιγκ να απειλεί τον Τέρμποβεν με την παραίτησή του για τα οικονομικά. Τελικά ο Reichskommissar συμφώνησε να συμβιβαστεί, αλλά ο Κουίσλιγκ αναγκάστηκε να συμβιβαστεί στο ζήτημα των SS: Δημιουργήθηκε μια ταξιαρχία, αλλά ως κλάδος του Nasjonal Samling.
Εν τω μεταξύ η κυβερνητική γραμμή σκλήρυνε, με τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος να συλλαμβάνονται και τους συνδικαλιστές να εκφοβίζονται. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1941 εκτελέστηκαν ο Βίγκο Χάνστεεν (δικηγόρος) και ο Ρολφ Βίκστρομ και πολλοί άλλοι φυλακίστηκαν μετά την απεργία για το γάλα στο Όσλο. Η εκτέλεση του Χάνστεεν θεωρήθηκε αργότερα ως σημείο καμπής, χωρίζοντας την κατοχή στην πιο αθώα και στην πιο αιματηρή φάση της. από την κυβέρνηση Την ίδια χρονιά η Statspolitiet ("Κρατική Αστυνομία"), που είχε καταργηθεί το 1937, επανιδρύθηκε για να βοηθήσει την Γκεστάπο στη Νορβηγία και κατασχέθηκαν ραδιόφωνα σε όλη τη χώρα. Αν και αυτές ήταν όλες αποφάσεις του Τέρμποβεν, ο Κουίσλιγκ συμφώνησε και συνέχισε να καταγγέλλει την εξόριστη κυβέρνηση ως «προδότες». Αποτέλεσμα της σκληρότερης στάσης ήταν να προκύψει ένα άτυπο «μέτωπο πάγου», με τους υποστηρικτές του Nasjonal Samling να εξοστρακίζονται από την κοινωνία. Ο Κουίσλιγκ παρέμεινε πεπεισμένος ότι αυτό ήταν ένα αντιγερμανικό αίσθημα που θα εξαφανιζόταν όταν το Βερολίνο θα παρέδιδε την εξουσία στο Nasjonal Samling. Ωστόσο οι μόνες παραχωρήσεις που κέρδισε το 1941 ήταν οι επικεφαλής των υπουργείων να προαχθούν σε επίσημους υπουργούς της κυβέρνησης και την ανεξαρτησία της γραμματείας του κόμματος.
Τον Ιανουάριο του 1942 ο Τέρμποβεν ανακοίνωσε ότι η Γερμανική διοίκηση θα τερματιστεί. Λίγο αργότερα είπε στον Κουίσλιγκ ότι ο Χίτλερ ενέκρινε τη μεταβίβαση εξουσίας, που προγραμματίστηκεγια τις 30 Ιανουαρίου. Ο Κουίσλιγκ εξακολουθούσε να αμφιβάλει αν αυτό θα συνέβαινε, δεδομένου ότι η Γερμανία και η Νορβηγία ήταν σε περίπλοκες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, που δεν θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν έως ότου επιτευχθεί ειρήνη στο Ανατολικό Μέτωπο, ενώ ο Τέρμποβεν επέμενε ότι το Reichskommissariat θα παρέμενε στην εξουσία έως ότου επιτευχθεί αυτή η ειρήνη. Ο Κουίσλιγκ μπορούσε, ωστόσο, να είναι αρκετά σίγουρος ότι η θέση του μέσα στο κόμμα και με το Βερολίνο ήταν απρόσβλητη, ακόμα κι αν δεν ήταν δημοφιλής στη Νορβηγία, κάτι που γνώριζε καλά.
Μετά από μια σύντομη αναβολή έγινε μια ανακοίνωση την 1η Φεβρουαρίου 1942, όπου περιγράφεται λεπτομερώς πώς το υπουργικό συμβούλιο είχε εκλέξει τον Κουίσλιγκ στη θέση του Υπουργού-Προέδρου της εθνικής κυβέρνησης. Ο διορισμός συνοδεύτηκε από συμπόσιο, συγκεντρώσεις και άλλες εκδηλώσεις από τα μέλη του Nasjonal Samling. Στην πρώτη ομιλία του ο Κουίσλιγκ δεσμεύτηκε για στενότερους δεσμούς της κυβέρνησης με τη Γερμανία. Η μόνη αλλαγή στο Σύνταγμα ήταν η επαναφορά της απαγόρευσης της εισόδου Εβραίων στη Νορβηγία, που είχε καταργηθεί το 1851.
Υπουργός Πρόεδρος
Η νέα του θέση έδωσε στον Κουίσλιγκ μια αίσθηση ασφάλειας που ποτέ δεν είχε προηγουμένως, παρόλο που το Reichskommissariat παρέμεινε εκτός του ελέγχου του. Ένα μήνα αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1942, πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στο Βερολίνο. Ήταν ένα παραγωγικό ταξίδι, στο οποίο συζητήθηκαν όλα τα βασικά ζητήματα της νορβηγικής ανεξαρτησίας - αλλά ο Γιόζεφ Γκαίμπελς ιδιαίτερα δεν είχε πειστεί για την αξιοπιστία του Κουίσλιγκ, σημειώνοντας ότι ήταν "απίθανο" να "... γίνει ποτέ σπουδαίος πολιτικός."
Οταν επέστρεψε στη Νορβηγία ο Κουίσλιγκ ανησυχούσε πλέον λιγότερο για τον αριθμό μελών του Nasjonal Samling και μάλιστα ήθελε να εκκαθαρίσει τον κατάλογο των μελών, συμπεριλαμβανομένης της εκκαθάρισης από μεθύστακες. Στις 12 Μαρτίου 1942 η Νορβηγία έγινε επίσημα μονοκομματικό κράτος. Με την πάροδο του χρόνου η κριτική και η αντίσταση στο κόμμα ποινικοποιήθηκε, αν και ο Κουίσλιγκ εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι έπρεπε να λάβει αυτό το μέτρο, ελπίζοντας ότι κάθε Νορβηγός θα κατέληγε να αποδεχθεί εκούσια την κυβέρνησή του.
Αυτή η αισιοδοξία ήταν βραχύβια. Το καλοκαίρι του 1942 ο Κουίσλιγκ έχασε οποιαδήποτε ικανότητα θα μπορούσε να έχει για να επηρεάσει την κοινή γνώμη, προσπαθώντας να αναγκάσει τα παιδιά να ενταχθούν στην οργάνωση νεολαίας Nasjonal Samlings Ungdomsfylking, που είχε πρότυπό της τη Νεολαία Χίτλερ. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μαζική παραίτηση δασκάλων από το επαγγελματικό τους σώμα και κληρικών από τις θέσεις τους, καθώς και μεγάλης κλίμακας αναταραχή στις πόλεις. Η διατύπωση εκ μέρους του κατηγοριών κατά του Επίσκοπου Έιβιντ Μπέργκραβ αποδείχθηκε εξίσου αμφιλεγόμενη, ακόμη και μεταξύ των Γερμανών συμμάχων του. Ο Κουίσλιγκ σκλήρυνε τώρα τη στάση του, λέγοντας στους Νορβηγούς ότι θα τους επέβαλλε το νέο καθεστώς «είτε τους αρέσει είτε όχι». Την 1η Μαΐου 1942 η Γερμανική Ύπατη Διοίκηση σημείωσε ότι «ξεκίνησε η οργανωμένη αντίσταση κατά του Κουίσλιγκ», με αποτέλεσμα οι ειρηνευτικές συνομιλίες της Νορβηγίας με τη Γερμανία να σταματήσουν. Στις 11 Αυγούστου 1942 ο Χίτλερ ανέβαλε τις περαιτέρω ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κουίσλιγκ επιπλήχθηκε και ενημερώθηκε ότι η Νορβηγία δεν θα είχε την ανεξαρτησία που τόσο πολύ λαχταρούσε. Ως πρόσθετη προσβολή του απαγορεύτηκε για πρώτη φορά να γράφει επιστολές απευθείας στον Χίτλερ.
Ο Κουίσλιγκ είχε πιέσει παλαιότερα για μια εναλλακτική λύση της σύνθεσης του Κοινοβούλιου της Νορβηγίας, του Storting, που ο ίδιος ονόμασε Riksting. Θα περιλάμβανε δύο σώματα, το Næringsting (Οικονομικό Τμήμα) και το Kulturting (Πολιτιστικό Τμήμα). Τώρα, πριν από την όγδοη και τελευταία εθνική σύνοδο του Nasjonal Samling στις 25 Σεπτεμβρίου 1942 και έχοντας γίνει όλο και πιο δύσπιστος για τα επαγγελματικά σώματα, άλλαξε γνώμη. Το Riksting έγινε συμβουλευτικό όργανο ενώ το Førerting, Συμβούλιο του Ηγέτη, και τα κοινοβουλευτικά σώματα θα ήταν τώρα ανεξάρτητα όργανα που υπάγονταν στα αντίστοιχα υπουργεία τους.
Μετά το συνέδριο η υποστήριξη προς το Nasjonal Samling και τον Κουίσλιγκ προσωπικά υποχώρησε. Ο αυξανόμενος κομματισμός και προσωπικές απώλειες, όπως ο τυχαίος θάνατος του συναδέλφου πολιτικού Γκούλμπραντ Λούντε, επιδεινώθηκαν από αδέξιες γερμανικές τακτικές, όπως ο πυροβολισμός δέκα επιφανών κατοίκων του Τρέντελαγκ τον Οκτώβριο του 1942. Επιπλέον ο αναδρομικής ισχύος νόμος lex Eilifsen του Αυγούστου του 1943, που επέφερε την πρώτη θανατική ποινή από το καθεστώς, θεωρήθηκε ευρέως ως κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος και ένδειξη του αυξανόμενου ρόλου της Νορβηγίας στην Τελική Λύση, κατέστρεψε όλα όσα είχε επιτύχει η σύνοδος, όσον αφορά την ενίσχυση του ηθικού του κόμματος.
Με την υποχώρηση της κυβέρνησης και την προσωπική εμπλοκή του Κουίσλιγκ οι Εβραίοι καταγράφηκαν με γερμανική πρωτοβουλία τον Ιανουάριο του 1942. Στις 26 Οκτωβρίου 1942 οι Γερμανικές δυνάμεις, με τη βοήθεια της Νορβηγικής αστυνομίας, συνέλαβαν 300 καταγεγραμμένους άνδρες Εβραίους στη Νορβηγία και τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα περισσότερα στο Μπεργκ (στη Βόρεια Νορβηγία) και επανδρωμένα από τη Hirden, την παραστρατιωτική πτέρυγα του Nasjonal Samling. Παρά τις αντιδράσεις η περιουσία των Εβραίων κατασχέθηκε από το κράτος.
Στις 26 Νοεμβρίου οι κρατούμενοι εκτοπίστηκαν, μαζί με τις οικογένειές τους. Αν και αυτό ήταν μια εντελώς γερμανική πρωτοβουλία - ο ίδιος ο Κουίσλιγκ δεν ενημερώθηκε, παρόλο που παρασχέθηκε κυβερνητική βοήθεια - ο Κουίσλιγκ έκανε το νορβηγικό κοινό να πιστέψει ότι η πρώτη απέλαση των Εβραίων, σε στρατόπεδα στην Πολωνία, ήταν δική του ιδέα. Άλλοι 250 απελάθηκαν τον Φεβρουάριο του 1943 και παραμένει ασαφές ποια ήταν η επίσημη θέση του κόμματος σχετικά με την τελική τύχη των 759 Νορβηγών εκτοπισθέντων. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο Κουίσλιγκ πίστευε ειλικρινά την επίσημη γραμμή καθ 'όλη τη διάρκεια του 1943 και του 1944 ότι επρόκειτο να επαναπατρισθούν σε μια νέα εβραϊκή πατρίδα στη Μαδαγασκάρη.
Ταυτόχρονα ο Κουίσλιγκ πίστευε ότι ο μόνος τρόπος να κερδίσει τον σεβασμό του Χίτλερ θα ήταν να συγκεντρώσει εθελοντές για την παραπαίουσα γερμανική πολεμική προσπάθεια και δέσμευσε ολόψυχα τη Νορβηγία στα γερμανικά σχέδια για διεξαγωγή καθολικού πολέμου. Για αυτόν τουλάχιστον, μετά τη γερμανική ήττα στο Στάλινγκραντ τον Φεβρουάριο του 1943, η Νορβηγία είχε πλέον ρόλο να παίξει στη διατήρηση ισχυρής της Γερμανικής αυτοκρατορίας. Τον Απρίλιο του 1943 ο Κουίσλιγκ εκφώνησε μια δριμύτατη ομιλία, επιτιθέμενος στην άρνηση της Γερμανίας να περιγράψει τα σχέδιά της για τη μεταπολεμική Ευρώπη. Όταν το έθεσε προσωπικά στον Χίτλερ, εκείνος παρέμεινε ασυγκίνητος παρά τη συνεισφορά της Νορβηγίας στην πολεμική προσπάθεια. Ο Κουίσλιγκ αισθάνθηκε προδομένος για αυτήν την αναβολή της νορβηγικής ελευθερίας, μια στάση που εξασθένισε μόνο όταν ο Χίτλερ τελικά δεσμεύτηκε για μια ελεύθερη μεταπολεμική Νορβηγία τον Σεπτέμβριο του 1943.
Ο Κουίσλιγκ κουράστηκε τα τελευταία χρόνια του πολέμου. Το 1942 πέρασε 231 νόμους, 166 το 1943 και 139 το 1944. Η κοινωνική πολιτική ήταν ο τομέας που εξακολουθούσε να δίνει σημαντική προσοχή. Εκείνο το φθινόπωρο ο Κουίσλιγκ και ο Μούσερτ στην Ολλανδία έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι που είχαν τουλάχιστον επιβιώσει. Το 1944 μειώθηκαν επίσης τα προβλήματα βάρους που αντιμετώπιζε ο Κουίσλιγκ τα δύο προηγούμενα χρόνια.
Παρά τις ολοένα και πιο αρνητικές στρατιωτικές προοπτικές το 1943 και το 1944 η θέση του Nasjonal Samling ως επικεφαλής της κυβέρνησης, παρά τη διφορούμενη σχέση του με το Reichskommissariat, παρέμενε ακλόνητη. Παρ 'όλα αυτά οι Γερμανοί ασκούσαν μεγαλύτερο έλεγχο στον νόμο και στην τάξη στη Νορβηγία. Μετά την απέλαση των Εβραίων η Γερμανία απέλασε Νορβηγούς αξιωματικούς και τελικά προσπάθησε να απελάσει φοιτητές από το Πανεπιστήμιο του Όσλο. Ακόμη και ο Χίτλερ εξοργίστηκε από την κλίμακα των συλλήψεων. Ο Κουίσλιγκ ενεπλάκη σε ένα παρόμοιο φιάσκο στις αρχές του 1944, όταν επέβαλε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία σε μέλη της Hirden, προκαλώντας την παραίτηση πολλών από αυτούς.
Στις 20 Ιανουαρίου 1945 ο Κουίσλιγκ έκανε το τελευταίο του ταξίδι για να επισκεφθεί τον Χίτλερ. Υποσχέθηκε τη νορβηγική υποστήριξη στην τελική φάση του πολέμου αν η Γερμανία συμφωνούσε σε μια ειρηνευτική συμφωνία που θα αφαιρούσε τις υποθέσεις της Νορβηγίας από τη γερμανική παρέμβαση. Η πρόταση αυτή δημιουργήθηκε από φόβο ότι καθώς οι γερμανικές δυνάμεις υποχωρούσαν προς τα νότια μέσω της Νορβηγίας, η κατοχική κυβέρνηση θα έπρεπε να αγωνιστεί για να διατηρήσει τον έλεγχο στη βόρεια Νορβηγία. Προκαλώντας όμως τρόμο στο καθεστώς Κουίσλιγκ οι Ναζί αποφάσισαν αντ'αυτού μια πολιτική καμένης γης στη βόρεια Νορβηγία, μέχρι το σημείο να πυροβολούν Νορβηγούς αμάχους, που αρνούντο να εκκενώσουν την περιοχή. Η περίοδος χαρακτηρίστηκε επίσης από αυξανόμενες απώλειες αμάχων από τις αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων και την αυξανόμενη αντίσταση μέσα στην κατεχόμενη Νορβηγία. Η συνάντηση με τον Γερμανό ηγέτη αποδείχθηκε ανεπιτυχής και όταν του ζητήθηκε να υπογράψει την εντολή εκτέλεσης χιλιάδων Νορβηγών "σαμποτέρ" ο Κουίσλιγκ αρνήθηκε, μια πράξη περιφρόνησης που εξόργισε τόσο πολύ τον Τέρμποβεν, ενεργώντας σύμφωνα με τις εντολές του Χίτλερ, που αποχώρησε από τις διαπραγματεύσεις. Αφηγούμενος τα γεγονότα του ταξιδιού σε ένα φίλο ο Κουίσλιγκ αναλύθηκε σε λυγμούς, πεισμένος ότι η άρνηση των Ναζί να υπογράψουν μια ειρηνευτική συμφωνία θα σφράγιζε τη φήμη του ως προδότη.
Ο Κουίσλιγκ πέρασε τους τελευταίους μήνες του πολέμου προσπαθώντας να αποτρέψει τους Νορβηγούς θανάτους στην αναμέτρηση που αναπτύχθηκε μεταξύ Γερμανικών και Συμμαχικών δυνάμεων στη Νορβηγία. Το καθεστώς λειτούργησε για τον ασφαλή επαναπατρισμό Νορβηγών που κρατούνται σε γερμανικά στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου. Ιδιωτικά, ο Κουίσλιγκ είχε αποδεχθεί από καιρό ότι ο Εθνικός Σοσιαλισμός θα ηττηθεί. Η αυτοκτονία του Χίτλερ στις 30 Απριλίου 1945 τον άφησε ελεύθερο να συνεχίσει δημοσίως το επιλεγμένο τελικό του παιχνίδι, μια αφελής προσφορά για μετάβαση σε μια κυβέρνηση που μοιράζεται την εξουσία με την εξόριστη κυβέρνηση.
Στις 7 Μαΐου, ο Κουίσλιγκ διέταξε την αστυνομία να μην προσφέρει ένοπλη αντίσταση στην πρόοδο των Συμμάχων εκτός από την αυτοάμυνα ή ενάντια σε εμφανή μέλη του νορβηγικού κινήματος αντίστασης. Την ίδια ημέρα, η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα παραδοθεί άνευ όρων, καθιστώντας τη θέση του Κουίσλιγκ ανέφικτη. Ένας ρεαλιστής, ο Κουίσλιγκ συναντήθηκε με στρατιωτικούς ηγέτες της αντίστασης την επόμενη μέρα για να συζητήσουν πώς θα συλληφθεί. Ο Κουίσλιγκ δήλωσε ότι ενώ δεν ήθελε να αντιμετωπίζεται ως κοινός εγκληματίας, δεν ήθελε προτιμησιακή μεταχείριση σε σύγκριση με τους συναδέλφους του Nasjonal Samling. Υποστήριξε ότι θα μπορούσε να κρατήσει τις δυνάμεις του να πολεμούν μέχρι το τέλος, αλλά είχε επιλέξει να μην αποφευχθεί η μετατροπή της «Νορβηγίας σε πεδίο μάχης». Αντ'αυτού, προσπάθησε να εξασφαλίσει μια ειρηνική μετάβαση. Σε αντάλλαγμα, η αντίσταση προσέφερε πλήρη δίκη για όλα τα κατηγορούμενα μέλη του Nasjonal Samling μετά τον πόλεμο και η ηγεσία της συμφώνησε ότι θα μπορούσε να φυλακιστεί σε ένα σπίτι και όχι σε ένα συγκρότημα φυλακών.
Σύλληψη, δίκη, θάνατος και κληρονομιά
Η πολιτική ηγεσία της αντίστασης, εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο Σβεν Αρντσεν, ζήτησε ο Κουίσλιγκ να αντιμετωπιστεί όπως οποιοσδήποτε άλλος ύποπτος για δολοφονίες και, στις 9 Μαΐου 1945, ο ίδιος και οι υπουργοί του παραδόθηκαν στην αστυνομία. Ο Κουίσλιγκ μεταφέρθηκε στο Κελί 12 της Møllergata 19, στο κεντρικό αστυνομικό τμήμα του Όσλο. Το κελί ήταν εξοπλισμένο με ένα μικρό τραπέζι, μια λεκάνη και μια τρύπα στον τοίχο ως λεκάνη τουαλέτας.
Μετά από δέκα εβδομάδες συνεχούς παρακολούθησης για να αποτραπεί απόπειρα αυτοκτονίας του ενόσω ήταν αστυνομική κράτηση, μεταφέρθηκε στο Φρούριο του Ακέρσους και περίμενε τη δίκη του στο πλαίσιο της νομικής εκκαθάρισης. Παρά το ότι αρχικά έχασε βάρος και υπέφερε από πολυνευρίτιδα, με την ισχυρή του κράση σύντομα άρχισε να εργάζεται σκληρά για την υπόθεσή του με τον Χένρικ Μπεργκ, δικηγόρο με καλό ιστορικό αλλά μάλλον αδιάφορο, τουλάχιστον αρχικά, για τη δύσκολη θέση του Κουίσλιγκ. Ο Μπεργκ, ωστόσο, πίστευε τις διαβεβαιώσεις του Κουίσλιγκ ότι προσπάθησε να ενεργήσει προς το συμφέρον της Νορβηγίας και αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει ως σημείο εκκίνησης για την υπεράσπισή του.
Αρχικά οι κατηγορίες κατά του Κουίσλιγκ αφορούσαν το πραξικόπημα, συμπεριλαμβανομένων της ανάκλησης της διαταγής επιστράτευσης, όταν ήταν ηγέτης του Nasjonal Samling, και των ενεργειών του ως Υπουργού Προέδρου, όπως η παροχή βοήθειας στον εχθρό και η παράνομη απόπειρα τροποποίησης του συντάγματος. Τέλος κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του Γκούναρ Ειλιφσεν. Παρόλο που δεν αμφισβήτησε τα βασικά γεγονότα, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες με το επιχείρημα ότι εργαζόταν πάντα για μια ελεύθερη και ευημερούσα Νορβηγία και υπέβαλε μια απολογία εξήντα σελίδων. Στις 11 Ιουλίου 1945 προστέθηκε ένα ακόμη κατηγορητήριο, με σειρά νέων κατηγοριών, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων δολοφονιών, κλοπών, υπεξαιρέσεων και, το πιο ανησυχητικό από όλα για τον Κουίσλιγκ, της κατηγορίας για συνωμοσία με τον Χίτλερ για την εισβολή και κατοχή της Νορβηγίας.
Η δίκη ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου 1945. Η υπεράσπιση του Κουίσλιγκ στηρίχθηκε στην υποβάθμιση της ενότητας του με τη Γερμανία και στην έμφαση ότι είχε αγωνιστεί για απόλυτη ανεξαρτησία, κάτι που φαινόταν εντελώς αντίθετο με τις αναμνήσεις πολλών Νορβηγών. Από εκείνο το σημείο, έγραψε ο βιογράφος του Νταλ, ο Κουίσλιγκ έπρεπε να ακολουθήσει μια «λεπτή γραμμή μεταξύ αλήθειας και ψεύδους», και προέκυψε από αυτό «μια απατηλή και συχνά θλιβερή μορφή». Διαστρέβλωσε την αλήθεια σε μερικές περιπτώσεις και η πλειοψηφία των αληθινών δηλώσεών του του απέφερε λίγους υποστηρικτές στη χώρα, όπου παρέμεινε σχεδόν καθολικά περιφρονημένος.
Τις τελευταίες ημέρες της δίκης η υγεία του χειροτέρευσε, κυρίως λόγω των πολλών ιατρικών εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε. Η τελική ομιλία του εισαγγελέα του καταλόγισε ευθύνη για την Τελική Λύση όπως υλοποιήθηκε στη Νορβηγία μπροστά στα μάτια του, χρησιμοποιώντας την κατάθεση Γερμανών αξιωματούχων. Ο εισαγγελέας Ανεους Σγεντ ζήτησε τη θανατική ποινή, χρησιμοποιώντας νόμους που εισήγαγε η εξόριστη κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 1941 και τον Ιανουάριο του 1942.
Οι πολύ καλές αγορεύσεις τόσο του Μπεργκ όσο και του Κουίσλιγκ δεν μπορούσαν να αλλάξουν την έκβαση της δίκης. Όταν η ετυμηγορία ανακοινώθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1945 ο Κουίσλιγκ κρίθηκε ένοχος για όλες, εκτός από ελάχιστες ελάσσονες, τις κατηγορίες και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Μία έφεση τον Οκτώβριο στο Ανώτατο Δικαστήριο απορρίφθηκε. Η δικαστική διαδικασία κρίθηκε ως «πρότυπο δίκαιης δίκης» σε ένα σχόλιο του συγγραφέα Μέιναρντ Κοέν. Αφού κατέθεσε ως μάρτυρας σε αρκετές άλλες δίκες μελών του Nasjonal Samling, ο Κουίσλιγκ εκτελέστηκε από εκτελεστικό απόσπασμα στο Φρούριο Άκερσους στις 02:40 στις 24 Οκτωβρίου 1945. Τα τελευταία του λόγια πριν τους πυροβολισμούς ήταν: «Καταδικάστηκα άδικα και πεθαίνω αθώος». Μετά τον θάνατό του το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του ενταφιάστηκαν στο Φύρεσνταλ. After his death his body was cremated, leaving the ashes to be interred in Fyresdal.
Η χήρα του Μαρία έζησε στο Όσλο μέχρι τον θάνατό της το 1980. Δεν είχαν παιδιά και μετά τον θάνατό της δώρισε όλες τις ρωσικές αντίκες τους σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα στο Όσλο που λειτουργεί ακόμη (Αύγουστος του 2017). Στο μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας πολιτικής του σταδιοδρομίας ο Κουίσλιγκ έζησε σε ένα αρχοντικό στο Μπύγκντεϋ του Όσλο, που το ονόμασε «Gimle», από τον ομώνυμο τόπο της Σκανδιναβικής μυθολογίας], όπου ζούσαν οι επιζήσαντες της μεγάλης μάχης του Ράγκναροκ. Η κατοικία, που αργότερα μετονομάστηκε σε Villa Grande, έγινε αργότερα μουσείο του Ολοκαυτώματος. Το κίνημα Nasjonal Samling εξαφανίστηκε ως πολιτική δύναμη από τη Νορβηγία, αν και ο ίδιος ο Κουίσλιγκ έχει γίνει ένας από τους Νορβηγούς όλων των εποχών, για τους οποίους έχουν γραφεί τα περισσότερα. Η ίδια η λέξη κουίσλιγκ έγινε συνώνυμη του προδότη. Ο όρος επινοήθηκε από τη βρετανική εφημερίδα The Times με το πρωτοσέλιδο της 15ης Απριλίου 1940, με τίτλο "κουίσλιγκ παντού".
Προσωπικότητα
Για τους υποστηρικτές του ο Κουίσλιγκ θεωρήθηκε ευσυνείδητος κυβερνήτης της υψηλότερης τάξης, γνώστης και με λεπτομέρεια. Θεωρείτο ότι νοιάζεται βαθιά για τον λαό του και διατηρεί πάντα υψηλά ηθικά πρότυπα. Για τους αντιπάλους του ήταν ασταθής και απείθαρχος, απότομος, ακόμη και απειλητικός. Πιθανότατα ήταν και τα δύο, άνετα μεταξύ φίλων και υπό πίεση όταν αντιμετώπιζε τους πολιτικούς του αντιπάλους και γενικά αγοραφοβικός και μονήρης και με τους δύο. Κατά τη διάρκεια επίσημων γευμάτων συχνά δεν μιλούσε καθόλου εκτός από περιστασιακές εκρήξεις θεαματικής ρητορικής. Πράγματι δεν αντιδρούσε καλά στην πίεση και συχνά άφηνε να του ξεφύγουν υπερβολικά δραματικά συναισθήματα όταν στοχοποιείτο. Κανονικά ανοιχτός στην κριτική, ήταν επιρρεπής να θεωρεί ότι οι μεγαλύτερες ομάδες είναι συνωμοτικές.
Οι μεταπολεμικές ερμηνείες του χαρακτήρα του Κουίσλιγκ είναι ανάμικτες. Μετά την πολεμική δωσιλογική συμπεριφορά του θεωρήθηκε ευρέως ως αποτέλεσμα ψυχικής ανεπάρκειας, αφήνοντας ως «αίνιγμα» την προσωπικότητα του σαφώς πιο έξυπνου Κουίσλιγκ. Αντιθέτως θεωρήθηκε αδύναμος, παρανοϊκός, διανοητικά στείρος και πεινασμένος για εξουσία: τελικά «θολωμένος μάλλον παρά πλήρως διεφθαρμένος».
Ο Νορβηγός κοινωνιολόγος Γιόχαν Γκάλτουνγκ περιέγραψε τον Κουίσλιγκ ως ένα μίνι-Χίτλερ με ένα σύμπλεγμα CMT, ή εναλλακτικά, μεγαλοπαράνοια, συχνότερα διαγιγνωσκώμενη στη σύγχρονη εποχή ως ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Ήταν «καλά δομημένος στην προσωπικότητά του», αλλά δεν μπόρεσε να κερδίσει το κοινό του, καθώς ο πληθυσμός δεν αντικατόπτριζε την ιδεολογία του. Εν ολίγοις ήταν «δικτάτορας και κλόουν σε λάθος σκηνή με λάθος σενάριο». Όπως ανέφερε ο Νταλ, ο καθηγητής ψυχιατρικής Γκάμπριελ Λάνγκφελντ δήλωσε ότι οι τελικοί φιλοσοφικοί στόχοι του Κουίσλιγκ "ταιριάζουν με την κλασική περιγραφή του παρανοϊκού μεγαλομανιακού ακριβέστερα από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση [είχε] αντιμετωπίσει ποτέ."
Όσο ήταν στο αξίωμά του ο Κουίσλιγκ σηκωνόταν νωρίς, έχοντας ολοκληρώσει αρκετές ώρες εργασίας πριν φτάσει στο γραφείο μεταξύ 9:30 και 10:00. Του άρεσε να παρεμβαίνει σε όλα σχεδόν τα κυβερνητικά θέματα, διαβάζοντας όλες τις επιστολές που απευθύνονταν στον ίδιο ή στην καγκελαρία του προσωπικά. Είχε ανεξάρτητο πνεύμα, λάμβανε αμέσως πολλές βασικές αποφάσεις και, σε αντίθεση με τον Γερμανό ομόλογό του, του άρεσε να ακολουθεί διαδικασίες για να διασφαλίσει ότι η κυβέρνηση θα παραμείνει «μια αξιοπρεπής και πολιτισμένη» υπόθεση μέχρι τέλους. Έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για τη διοίκηση του Φύρεσνταλ, όπου γεννήθηκε.
Απέρριψε τη γερμανική φυλετική υπεροχή και αντ'αυτού έβλεπε τη Νορβηγική φυλή ως πρόγονο της βόρειας Ευρώπης, ιχνηλατώντας το δικό του οικογενειακό δέντρο στον ελεύθερο χρόνο του. Τα μέλη του κόμματος δεν είχαν προνομιακή μεταχείριση, αν και ο ίδιος ο Κουίσλιγκ δεν μοιράστηκε κατά τον πόλεμο τις κακουχίες των Νορβηγών συμπατριωτών του. Παρ'όλα αυτά πολλά δώρα έμειναν αχρησιμοποίητα και δεν ζούσε πολυδάπανα.
Θρησκευτικές και φιλοσοφικές απόψεις
Ο Κουίσλιγκ ενδιαφερόταν για την επιστήμη, τις ανατολικές θρησκείες και τη μεταφυσική, δημιουργώντας τελικά μια βιβλιοθήκη που περιελάμβανε τα έργα των Σπινόζα, Καντ, Χέγκελ και Σοπενχάουερ. Συνέχισε με τις εξελίξεις στον τομέα της κβαντικής φυσικής, αλλά δεν συμβάδιζε με τις περισσότερες φιλοσοφικές ιδέες της εποχής του. Συνδύασε τη φιλοσοφία και την επιστήμη σε μια νέα θρησκεία που ονόμαζε Ουνιβερσισμό ή Ουνιβερσαλισμό, που ήταν μια ενοποιημένη εξήγηση για τα πάντα. Τα αρχικά του γραπτά έφτασαν σε περίπου δύο χιλιάδες σελίδες. Απέρριψε τις βασικές διδασκαλίες του ορθόδοξου χριστιανισμού και καθιέρωσε μια νέα θεωρία της ζωής, που ονόμασε Ουνιβερσισμό, έναν όρο που δανείστηκε από ένα βιβλίο που είχε γράψει ο Γιαν Γιάκομπ Μαρία ντε Γκρόοτ για την κινεζική φιλοσοφία. Το βιβλίο του ντε Γκρόοτ υποστήριζε ότι ο Ταοϊσμός, ο Κομφουκιανισμός και ο Βουδισμός ήταν όλα μέρος μιας παγκόσμιας θρησκείας που ο ντε Γκρόοτ ονόμασε Ουνιβερσισμό. Ο Κουίσλιγκ περιέγραψε πώς η φιλοσοφία του "... ακολούθησε την καθολική θεωρία της σχετικότητας, της οποίας η ειδική και η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι ειδικές περιπτώσεις." Ήθελε ο Ουνιβερσισμός να είναι η επίσημη κρατική θρησκεία της νέας του Νορβηγίας και είπε ότι «η υιοθέτηση ενός τέτοιου συστήματος εξαρτάται από την πρόοδο της επιστήμης».
Το magnum opus του χωριζόταν σε τέσσερα μέρη: μια εισαγωγή, μια περιγραφή της προφανούς εξέλιξης της ανθρωπότητας από ατομικές σε όλο και περισσότερο σύνθετες συνειδήσεις, ένα τμήμα σχετικά με τις αρχές της ηθικής και του νόμου και ένα τελευταίο τμήμα για την επιστήμη, την τέχνη, την πολιτική, την ιστορία, τη φυλή και θρησκεία. Το συμπέρασμα θα είχε τον τίτλο Η Οργανική Ταξινόμηση και Οργάνωση του Κόσμου, αλλά το έργο παρέμεινε ημιτελές. Γενικά ο Κουίσλιγκ δούλευε πάνω σ' αυτό μόνο περιστασιακά κατά τη θητεία του στην πολιτική. Ο βιογράφος του Χανς Φρέντρικ Νταλ το περιγράφει ως «καλότυχο», δεδομένου ότι ο Κουίσλιγκ «δεν θα είχε κερδίσει ποτέ αναγνώριση» ως φιλόσοφος.
Κατά τη δίκη του και ιδιαίτερα μετά την καταδίκη του ο Κουίσλιγκ στράφηκε για άλλη μια φορά στον Ουνιβερσισμό. Είδε τα γεγονότα του πολέμου ως μέρος της κίνησης προς την ίδρυση του βασιλείου του Θεού στη γη και δικαιολόγησε τις ενέργειές του με αυτούς τους όρους. Την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου έγραψε ένα κείμενο πενήντα σελίδων με τίτλο Ουνιβερσιστικοί Αφορισμοί, που αντιπροσώπευε «... μια σχεδόν εκστατική αποκάλυψη της αλήθειας και του φωτός που θα έρθει, που έφερε το σημάδι τίποτα λιγότερο από έναν προφήτη». Το έγγραφο ήταν επίσης αξιοσημείωτο για την επίθεσή του στον υλισμό του Εθνικοσοσιαλισμού. Επιπλέον εργαζόταν ταυτόχρονα με ένα κήρυγμα, Αιώνια Δικαιοσύνη, που επαναλάμβανε τις βασικές του πεποιθήσεις, συμπεριλαμβανομένης της μετενσάρκωσης.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Βιβλιογραφία στα Νορβηγικά
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρωθυπουργοί της Νορβηγίας
Νορβηγοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Νορβηγοί φασίστες
|
207951
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%202003-2004
|
Κύπελλο Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών 2003-2004
|
Το κύπελλο Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών 2003-2004, διεξήχθη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά υπό τη μορφή Φάιναλ-8, το οποίο έγινε στην Ορεστιάδα από 18 έως 21 Φεβρουαρίου. Συμμετείχαν οι ομάδες που κατέλαβαν τις οκτώ πρώτες θέσεις στο τέλος του Α' γύρου του πρωταθλήματος. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης για τρίτη φορά στην ιστορία του. Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) αναδείχθηκε ο Νικολάι Ζελιάσκοφ.
Φάιναλ-8, Ορεστιάδα
Προημιτελικοί
18 Φεβρουαρίου 2004
19 Φεβρουαρίου 2004
Ημιτελικοί
20 Φεβρουαρίου 2004
Τελικός
Ο τελικός διεξήχθη στις 21 Φεβρουαρίου 2004 στην Ορεστιάδα, στο Γυμναστήριο «Νίκος Σαμαράς». Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης επεκράτησε με 3−1 του Ολυμπιακού Πειραιώς και κατέκτησε το 3ο κύπελλο στην ιστορία του.
{| class="wikitable" style="text-align: center; font-size:95%"
!width="180" | Νικητής
!width="50" | Σκορ
!width="180" | Ηττημένος
!width="200" | Σετ
|-
|align="right"| Ηρακλής Θεσσαλονίκης || 3−1 ||align="left"| Ολυμπιακός Πειραιώς || 22-25, 25-23, 25-17, 25-19
|}
Διαιτητές: Βασιλειάδης, Καραμπέτσος.
MVP: Νικολάι Ζελιάσκοφ (Ηρακλής)
Συνθέσεις: Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Λεώνης): Κράβαρικ 15π., Μποζίδης 5, Χοφ 6, Γκρανβορκά 17, Ζελιάσκοφ 15, Μπάεφ 15 / Μπαμπαλιούτας (λ. − 50% υποδοχή), Γκιρτζίκης, Καλμαζίδης.
Πειραιώς''' (Τράβιτσα): Χριστοφιδέλης 15π., Μάρκοβιτς 6, Κουρνέτας 2, Γκάτιν 15, Τσακιρόπουλος 5, Γκόμεζ 23 / Δημητρακόπουλος (λ. − 46% υποδοχή), Αλεξανδρόπουλος, Κυριαζής 1, Ξενάκης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι - Πηγές
Όλοι οι τελικοί του Κυπέλλου Ανδρών έως το 2019 www.volleynews.gr
Προημιτελικοί Κυπέλλου 2004 www.rizospastis.gr
Ολυμπιακός και Ηρακλής στον τελικό www.rizospastis.gr
Κύπελλο Ελλάδας Ανδρών 2004 - Φάιναλ-8 greekvolley.eu
2003 2004
Κυπελλο Ελλαδας Πετοσφαιρισης Ανδρων 2003 2004
Κυπελλο Ελλαδας Πετοσφαιρισης Ανδρων 2003 2004
|
116081
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Ter%C3%A4sbetoni
|
Teräsbetoni
|
Οι Teräsbetoni είναι Φινλανδικό heavy metal συγκρότημα που υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner Music Finland το 2004. Το 2005 κυκλοφόρησαν το επιτυχημένο ντεμπούτο album τους Metallitotuus κερδίζοντας ένα βραβείο EMMA. Το 2006 η επιτυχία συνεχίστηκε με το Vaadimme metallia. Οι φίλοι του είδους τους αποκαλούν "Φινλανδούς Manowar", και όχι άδικα αφού το συγκρότημα φαίνεται αρκετά επηρεασμένο από το στιλ μουσικής των Manowar. Η μουσική των Teräsbetoni έχει μια πολεμική αύρα, με στίχους που δοξάζουν τον τρόπο ζωής του "ειδωλολάτρη" πολεμιστή αλλά και μια "αδελφότητα του μέταλ".
Ιστορία
Οι Jarkko Ahola, Arto Järvinen, και Viljo Rantanen γνωρίστηκαν μεταξύ τους το 2002 και δημιούργησαν το συγκρότημα. Ο Jari Kuokkanen συμμετείχε αρχικά ως προσωρινός ντράμερ αλλά αργότερα έγινε και αυτός επίσημο μέλος του συγκροτήματος.
Οι Teräsbetoni έγραψαν το πρώτο τους τραγούδι το 2003 με τίτλο Teräksen varjo (ελληνικά: Η σκιά του ατσαλιού). Το καλοκαίρι του 2003 το δημοσιεύσανε στην επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος μαζί με ένα ακόμη νέο τραγούδι τους που ονομαζόταν Maljanne nostakaa.
Οι ηχογραφήσεις για τον δίσκο τους "Metallitotuus" ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2005 και ολοκληρώθηκαν στα τέλη Μαρτίου. Στης 6 Απριλίου του 2005 κυκλοφόρησε στα δισκοπωλεία της Φινλανδίας, και κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας κυκλοφορίας του, βρέθηκε στην 2η θέση της φιλανδικής λίστας (περιέχει τα 40 άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις σύμφωνα με τα στοιχεία της IFPI Finland) και έμεινε στη λίστα για 29 εβδομάδες. Από το άλμπουμ ξεχώρισε το τραγούδι "Orjatar" (ελληνικά: Γυναίκα σκλάβος) του οποίο το βίντεο κλιπ ήταν στην πρώτη 10αδα προβολών από το φινλανδικό MTV για 5 εβδομάδες.
Το "Metallitotuus" έγινε πλατινένιο αφού πούλησε πάνω από 30.000 αντίτυπα στη Φινλανδία, και έγινε το τρίτο πιο διάσημο heavy rock άλμπουμ για τη χρονιά 2005.
Το 2006 κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ "Vaadimme metallia" που για λίγο δεν έφτασε τα 15.000 αντίτυπα.
Το 2005 έγραψαν και το επίσημο τραγούδι της εθνικής ομάδας χόκεϊ επί πάγου της Φινλανδίας.
Την 1η Μαρτίου του 2008 οι Teräsbetoni νίκησαν στον εθνικό τελικό για την ανάδειξη του τραγουδιού που θα εκπροσωπούσε τη Φινλανδία στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Με ποσοστό 38.9% των ψήφων του τηλεοπτικού κοινού επιλέχτηκε το τραγούδι τους "Missä miehet ratsastaa" (μετ. Εκεί που οι άνθρωποι καλπάζουν). Στο Βελιγράδι που διεξήχθη η Εurovision το 2008 οι Teräsbetoni συμμετείχαν στον πρώτο ημιτελικό, κατέλαβαν την 8η θέση με 79 βαθμούς και προκρίθηκαν στον τελικό που έλαβε χώρα στις 24 Μαΐου του 2008, εκεί συγκέντρωσαν 35 βαθμούς και βρέθηκαν στην 22η θέση της τελικής κατάταξης.
Μέλη
Jarkko Ahola - φωνητικά, μπάσο
Arto Järvinen - κιθάρα, φωνητικά
Viljo Rantanen - κιθάρα
Jari Kuokkanen - Ντραμς
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φινλανδικά heavy metal συγκροτήματα
Συμμετέχοντες στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision με τη Φινλανδία
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2008
Συμμετέχοντες στη Eurovision
|
174053
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%82
|
Θεόδωρος Γαζής
|
Ο Θεόδωρος Γαζής (περ. 1398 - 1475), ο επονομαζόμενος Θεσσαλονικεύς ή Thessalonicensis στα λατινικά, ήταν Έλληνας ουμανιστής, μεταφραστής του Αριστοτέλη, επιστήμονας και λόγιος του 15ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
Πρώτα χρόνια και σπουδές στην Κωνσταντινούπολη
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη γύρω στο 1398, κατ' άλλους περί το 1410. Σπούδασε περί το 1422/23 στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνώρισε τον Ιταλό λόγιο Φραγκίσκο Φίλελφο και διακρίθηκε για την πολυμάθεια και τις ικανότητές του. Μετά την υπό των Τούρκων άλωση της πατρίδας του Θεσσαλονίκης (1430) και πριν το 1441 πήγε στην Ιταλία, πιθανώς λόγω του αποκλεισμού των ενωτικών από τη δημόσια ζωή, παίρνοντας μαζί του πολλά ελληνικά χειρόγραφα. Δεν αποκλείεται να παραβρέθηκε στη Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας το 1438/9.
Στην Παβία, το Μιλάνο και τη Μάντοβα
Αρχικά έφτασε στη Σικελία, απο κει στην Πίζα και τελικά στην Παβία με στόχο να σπουδάσει ιατρική, αν κι ακόμα δεν ήξερε ιταλικά. Το 1442 τον βρίσκουμε στο Μιλάνο, όπου εργάστηκε σαν αντιγραφέας της Ιλιάδας κι άλλων ελληνικών εργων κοντά στον παλιό του φίλο Φίλελφο, ενώ αφιέρωσε μια ελεγεία στον Κυριακό τον Αγκωνίτη. Κατόπιν, το 1443 στη Μάντοβα έμαθε καλύτερα τη Λατινική γλώσσα από τον ονομαστό δάσκαλο Βιτορίνο ντα Φέλτρε, δίδαξε και συνεισέφερε στη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων, συνεχίζοντας την παράδοση που είχε πριν από αυτόν ξεκινήσει ο Εμμανουήλ Χρυσολωράς. Βέβαιο είναι ότι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Φερράρα ιατρική, φιλοσοφία, θεολογία και φυσικές επιστήμες. Τότε γνώρισε και τον λόγιο και μακροχρόνιο συνεργάτη του Ιωάννη Ανδρέα Μπούσι (Giovanni Andrea Bussi).
Στη Φερράρα
Ο Γαζής, αφού δίδαξε τα ελληνικά γράμματα στη Μάντοβα και Σιένα της Τοσκάνης προσκλήθηκε και μετακόμισε το 1446 στη Φερράρα από τον φιλέλληνα λόγιο Τζιοβάνι Αουρίσπα, ως καθηγητής ελληνικών στο πανδιδακτήριο της πόλης. Επίσης συνέχισε τις σπουδές της ιατρικής, ενώ διακρίθηκε με τον τίτλο rettore degli artisti [πρύτανης των καλλιτεχνών] το 1448-1449. Προσκλήθηκε και στη Φλωρεντία αλλά αρνήθηκε γράφοντας τον Ιούλιο του 1447 ότι σύντομα θα ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα του (πιθανώς την Κωνσταντινούπολη, αφού δεν μπορούσε να πάει στη Θεσσαλονίκη). Στη Φερράρα συνέγραψε γραμματική της ελληνικής, που εκτύπωσε ο Άλδος Μανούτιος το 1495 στη Βενετία. Έλαβε τέτοια αγάπη από τους μαθητές του, που όταν έφυγε, όποιος περνούσε από το σπίτι όπου είχε κατοικήσει, έβγαζε από σεβασμό το καπέλο του.
Στη Ρώμη
Το 1449 προσκλήθηκε στη Ρώμη από τον προστάτη της Παιδείας Πάπα Νικόλαο Ε΄, δέχθηκε κι έφτασε στις αρχές του 1450. Μπήκε αμέσως στον κύκλο λογίων του καρδινάλιου Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου κι ασχολήθηκε αρχικά με τη μετάφραση Ελλήνων συγγραφέων και ιδίως του Θεόφραστου και του Αριστοτέλη (το έργο Προβλήματα, αν και σήμερα πια αμφισβητείται ότι είναι πράγματι γραμμένο από τον Σταγειρίτη φιλόσοφο), βελτιώνοντας τις υπάρχουσες βιαστικές διατυπώσεις του Βησσαρίωνα, που έφυγε για τη Μπολόνια σαν επίσκοπος. Διατήρησε μακροχρόνια φιλία κι αλληλογραφία με τον Φίλελφο, που τότε του ζήτησε με επιστολή του τα Λακωνικά του Πλουτάρχου. Τον Οκτώβρη του 1451 μετέφρασε την επιστολή του πάπα προς τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, με την οποία ζητούσε να τεθεί σε εφαρμογή ή Ένωση των εκκλησιών και να αποκατασταθεί στο θρόνο ο Πατριάρχης Γρηγόριος Γ΄ Μαμμής, που ήδη τον Αύγουστο είχε καταφύγει στη Ρώμη μετά την καθαίρεσή του.
Το 1454 του επιτέθηκε με επιστολή ο λόγιος Γεώργιος Τραπεζούντιος, εξηγώντας οτι είχε ήδη μεταφράσει τα Προβλήματα του Αριστοτέλη κι ο Γαζής δεν έπρεπε να δεχτεί. Ο Γαζής απάντησε εκτενώς το 1456 δικαιολογώντας την επιλογή του.
Στη Νάπολη
Μετά τον θάνατο του Νικολάου Ε΄, το 1456 ο Γαζής πήγε στον βασιλιά της Νάπολης, και τότε σύμμαχο του Πάπα, Αλφόνσο Ε΄ της Αραγωνίας, που τον δέχτηκε ευμενώς στη μεταφραστική του υπηρεσία. Από κει έλαβε μέρος και στη διαμάχη που είχε ξεσπάσει στη Ρώμη ανάμεσα σε Πλατωνικούς και Αριστοτελικούς, μετά τις ομιλίες του Γεώργιου Γεμιστού Πλήθωνα στη Φλωρεντία το 1439 κι ενεπλάκη σε γραπτή διαμάχη με τον Μιχαήλο Αποστόλη. Ωστόσο, μετά από σχεδόν δύο χρόνια πέθανε ο βασιλιάς (1458). Ο Γαζής ξαναέφυγε περί το 1459/60 κι αποσύρθηκε νότια στην Καμπανία στη μονή Σαν Τζοβάνι α Πίρο (San Giovanni a Piro) της επαρχίας Πολύκαστρο [Μπουσεντίνο] (Policastro Bussentino) που ανήκε στην ποιμαντική δικαιοδοσία του καρδιναλίου Βησσαρίωνα ασκώντας διοικητικά καθήκοντα. Για λίγο καιρό έμεινε και στο νότιο άκρο της Ιταλίας, στο Γεράκιο (Gerace) της Καμπανίας, κοντά στον επίσκοπο Αθανάσιο Χαλκιόπουλο, σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία του Κωνσταντίνου Λάσκαρι.
Επιστροφή στη Ρώμη
Το 1467 επέστρεψε στη Ρώμη κι εργάστηκε και πάλι γράφοντας και μεταφράζοντας περιστασιακά στην υπηρεσία του Ιωάννη Ανδρέα Μπούσι. Εκεί συνεχίστηκε η διαμάχη του με τον Γεώργιο Τραπεζούντιο αλλά και η εγκάρδια φιλική αλληλογραφία με τον Βησσαρίωνα και τον Φίλελφο. Μετά το 1471 ο νέος Πάπας Σίξτος Δ΄, του πρόσφερε εργασία στην Καλαβρία, αλλά ο Γαζής την αρνήθηκε προτιμώντας την παραμονή του στη Ρώμη, όπου δίδασκε ελληνικά και συνέχισε να μεταφράζει ελληνικά έργα στα λατινικά. Ο Βησσαρίων όμως έλειπε συχνά στη Βενετία και δεν έβρισκε εύκολα πια δουλειές, ενώ μετά τον θάνατό του (1472) η οικονομική κατάστασή του επιδεινώθηκε.
Ο Κωνσταντίνος Σάθας διηγείται ότι μια φορά ο Γαζής μετέφρασε το Περί Ζώων του Αριστοτέλη, κι αποφάσισε να το χρυσοδέσει για να ευχαριστήσει τον πάπα και να του το προσφέρει με αφιερωτική επιστολή. Όταν το έλαβε ο πάπας τον ρώτησε, πόσο του κόστισε να το χρυσοδέσει. Ο Γαζής απάντησε τετρακόσια χρυσά φλουριά. Τότε ο Πάπας είπε και τον πλήρωσαν μόνο πενήντα. Ο Γαζής απογοητεύτηκε από την αχαριστία και μονολόγησε «Ας φύγωμεν εντεύθεν, επειδή κι ο άριστος σίτος είναι ρυπαρός εις τας ρίνας των παχέων όνων». Θεωρώντας ότι ο νέος πάπας δεν εκτιμά την εργασία του αποφάσισε, αν και πάμφτωχος να εγκαταλείψει οριστικά τη Ρώμη, περί το 1474.
Τελευταία χρόνια
Επέστρεψε πρώτα στην αγαπημένη του Φερράρα όπου τον συνέτρεξε πρώτα ο δούκας Έρκολε Α΄ των Έστε, αλλά λίγο μετά επέστρεψε στη μονή Σαν Τζιοβάνι α Πίρο στη νότια Καμπανία. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, πιθανότατα το 1476 ή 1475.
Τα βιβλία του κληρονόμησε ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης με εξαίρεση τα Γεωγραφικά του Στράβωνα που την άφησε στον Ανδρόνικο Κάλλιστο.
Επίγραμμα προς τιμήν του συνέγραψε ο Ιταλός λόγιος Άντζελο Πολιτσιάνο.
Έργα του
Γραμματική Ελληνική (Παρίσι, 1516)
Περί μηνών
Περί αρχαιογονίας Τούρκων (Βασιλεία 1556)
Παράφρασις Βατραχομυομαχίας Ομήρου
Παράφρασις Ιλιάδας Ομήρου
Περί Αριστοτέλους και Πλάτωνος
Περί εκουσίου και ακουσίου
Υπομνήματα εις Φιλοστράτου
Επιστολαί προς Δημήτριον Σγουρόπουλον—Ανδρόνικον τον Κάλλιστον— Βησσαρίωνα—Φίλελφον--Ανδρόνικον και Δημήτριον τους αδελφούς του—Παύλον Κορτέσην—Δημήτριον Χαλκοκονδύλην κλπ.
Habentur hoc volumine hæc, Theodoro Gaza interprete. Aristotelis de natura animalium lib. IX, fol. 1—56. Eiusdem de partibus animalium libri III, 56—79. Eiusdem de generatione animalium lib. V. 79—108. Theophrasti de historia plantarum lib. IX, 109—136. et decini principium duntaxat. Eiusdem de causis plantarum lib. VI. 157—204. Aristotelis problemata in duas de quadraginta sectiones etc. 205—256. Alexandri Aphrodisiensis problemata duobus libris non unquam ante impressa eodem Theodoro Gazæ interprete. 256—73). Venetiis, mense Martio ΜDIIII· εἰς φύλλον. (Ἐν τῇ ἐκδόσει ταύτῃ τῶν Λατινικῶν μεταφράσεων τοῦ Γαζῆ εὕρηνται καὶ τέσσαρα γλωσσάρια τῶν εἰς Ἀριστοτέλη καὶ Θεόφραστον ἑλληνικῶν λέξεων ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ συνταχθέντα. Ἀνετυπώθη παρὰ τῷ αὐτῷ Ἄλδῳ τῷ 1513, προταχθείσης καὶ μακρᾶς ἐπιστολῆς Γαζῆ πρὸς τὸν πάπαν Νικόλαον Εʹ. Πρότερον ἐξεδόθη παρὰ τῷ Ἄλδῳ ἐν 1498 ἡ Λατινικὴ μετάφρασις ἓξ βιβλίων τῆς ἱστορίας τῶν Φυτῶν τοῦ Θεοφράστου, καὶ ἡ τῶν προβλημάτων Ἀλεξάνδρου τοῦ Ἀφροδισέως 1499).
Aeliani de instruentis aciebus librum
Dionysii Halicarnassei, de oratione nuptiali, et natalitia praecepta.
Chrysostomi de incomprehensibus dei natura homiliae V
Aphorismi Hippocratis
Μετάφραση από του Λατινικού εις το Ελληνικό Κικέρωνος
και άλλα
Παραπομπές
Πηγές
Γκιάλας, Αθανάσιος: Η ελληνική ιατρική και οι Έλληνες ιατροί από της Αλώσεως μέχρι της Εθνεγερσίας, Αθήναι 1979
https://web.archive.org/web/20190424182851/http://www.treccani.it/enciclopedia/teodoro-gaza_(Dizionario-Biografico)/
Επιπλέον βιβλιογραφία
Παπαδημητρίου Παν. Γ., «Θεοδώρου Γαζῆ Oratio de Litteris Graecis. Ένας βυζαντινός λόγιος εγκωμιάζει τα ελληνικά γράμματα στη Φεράρα του Leonello D’Este», Θησαυρίσματα / Thesaurismata, τομ. 30 (2000), σελ.241-275
Βυζαντινοί ουμανιστές
Έλληνες λόγιοι του 15ου αιώνα
Έλληνες μεταφραστές
Βυζαντινοί του 15ου αιώνα
|
761393
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Χριστιάνα
|
Η Χριστιάνα Λαβίδα (1953 - 2021) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια. Έγινε γνωστή χρησιμοποιώντας μόνο το μικρό της όνομα, χωρίς το επώνυμο. Έκανε καριέρα αρχικά στο αποκαλούμενο ελαφρολαϊκό τραγούδι τη δεκαετία του 1970, ενώ αργότερα, τη δεκαετία του 1980 και τη δεκαετία του 1990, υπηρέτησε ένα είδος pop τραγουδιού μελωδικής γραμμής και με επιρροές από άλλα μουσικά είδη.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1953. Ήταν αδελφή της επίσης τραγουδίστριας Βασιλικής Λαβίνα, συζύγου του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου και εξαδέλφη της Ελένης Βιτάλη, κόρης του συνθέτη Τάκη Λαβίδα και της τραγουδίστριας Λούσης Καραγεωργίου.
Η καριέρα της στη δισκογραφία ξεκινάει με συμμετοχές σε δίσκους 45 στροφών κάνοντας δεύτερη φωνή στο Γιάννη Βογιατζή, στη Μαίρη Λίντα, στο Γιώργο Κοινούση, ενώ παράλληλα τραγουδάει και δικά της τραγούδια, στα περισσότερα από τα οποία είχε γράψει μουσική ο Νάκης Πετρίδης και στίχους η Σέβη Τηλιακού και ο Ηλίας Λυμπερόπουλος.
Το 1973 συμμετείχε με το Δημήτρη Μητροπάνο στο δίσκο "Ο Δρόμος για τα Κύθηρα" (Γιώργου Κατσαρού-Ηλία Λυμπερόπουλου). Η συνεργασία με το Δημήτρη Μητροπάνο θα επαναληφθεί μετά από δύο χρόνια στο δίσκο "Σκόρπια φύλλα", του 1975, των Απόστολου Καλδάρα-Σώτιας Τσώτου.
Μία χρονιά νωρίτερα, το 1974, θα κάνει μια μεγάλη επιτυχία το "Έβγα τελάλη μου" (Νίκου Ιγνατιάδη-Φίλιππου Νικολάου) τραγούδι με στοιχεία φολκλόρ ενώ την επόμενη χρονιά, 1975, ετοιμάζει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο "Χριστιάνα".
Αυτή την περίοδο τραγουδάει τραγούδια των Γιώργου Χατζηνάσιου, Γιώργου Μανίκα, Νίκου Ιγνατιάδη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Στέλιου Ζαφειρίου, Χρήστου Νικολόπουλου, Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Κριμιζάκη κ.ά.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αρχές της δεκαετίας του 1980 επιχείρησε μια στροφή στη δισκογραφία πλάι σε μουσικούς όπως ο Νίκος Ιγνατιάδης (συνεργάτης από την προηγούμενη δεκαετία), ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, ο Κώστας Τουρνάς, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Δημήτρης Λέκκας και αργότερα ο Θανάσης Καργίδης και ο Νίκος Παραστατίδης. Η αλλαγή στη δισκογραφία σε ύφος περισσότερο pop, μελωδικό με επιρροές από τη ντίσκο και την ευρωπαϊκή μουσική, αποτυπώθηκε και στις εμφανίσεις της στη νυχτερινή Αθήνα, πρώτα με την Καίτη Μπελίντα το 1979 και την επόμενη χρονιά με το Γιώργο Μαρίνο στη Μέδουσα.
Ανάμεσα στις επιτυχίες της είναι: "Μίλα μου" (του Ρόμπερτ Ουίλιαμς το οποίο τραγούδησε μαζί με το Δάκη), "Τελειώσαμε λοιπόν", "Τί να μας κάνει η νύχτα", "Η νύχτα θέλει", "Μην ακούς που τραγουδώ", "Η Κάρμεν", "Τα μάτια σου", "Γιαρέμ", "Ξέχασέ με", "Φώτα κι άλλα φώτα", "Χόρεψέ με ένα ταγκό", "Κάποιος να βάλει μουσική", "Το καπώ" κ.ά.
Συμμετείχε στην ταινία "Ένα σενάριο είναι η ζωή μας", 1985, του Ντίνου Μαυροειδή.
Υπήρξε σύζυγος του πρώην βουλευτή Δημήτρη Ι. Σταμάτη με τον οποίο είχε αποκτήσει δύο παιδιά.
Τα τελευταία της χρόνια υπέφερε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, ενώ στο τέλος έδωσε μάχη με τον καρκίνο.
Απεβίωσε στις 28 Νοεμβρίου 2021.
Δισκογραφία-Προσωπικά Albums & Συμμετοχές
Α. Δίσκοι: LPs / CDs
Χριστιάνα, Μουσική: Νάκης Πετρίδης (3), Νίκος Ιγνατιάδης (2), Χρήστος Νικολόπουλος (2), Γιώργος Χατζηνάσιος (1), Λέανδρος Παπαθανασίου (Leo Leandros) & Klaus Munro (1), Στέλιος Βλαβιανός & Alec R. Kostandinos (1), Μίμης Πλέσσας (1), Σωτήρης Μαρίνος (1) / Στίχοι: Σέβη Τηλιακού (3), Κατερίνα Πανάγου (2), Φίλιππος Νικολάου (2), Νίκος Γκάτσος (1), Μίμης Θειόπουλος (1), Ανδρέας Αγγελάκης (1), Πυθαγόρας (1), Ηλίας Λυμπερόπουλος (1), 1975, Polydor
Πόσο σ’ αγάπησα, Μουσική: Γιώργος Μανίκας (4), Νίκος Ιγνατιάδης (2), Γιώργος Κριμιζάκης (2), Στέλιος Ζαφειρίου (2), Χάρης Λυμπερόπουλος (2) / Στίχοι: Φίλιππος Νικολάου (6), Σώτια Τσώτου (4), Γιάννης Κακουλίδης (1), Κατερίνα Πανάγου (1), 1976, Polydor
Πες μου γιατί, Μουσική: Θανάσης Πολυκανδριώτης (2), Σπύρος Παπαβασιλείου (2), Τάκης Μουσαφίρης (2), Στέλιος Ζαφειρίου (1), Νάκης Πετρίδης (1), Γιάννης Πάριος (1), Bruno Libert & Raymond Vincent & Roger Meakin (1), Franco E Mino Reitano & Luciano Beretta (1) / Στίχοι: Μίμης Θειόπουλος (5), Γιάννης Πάριος (3), Τάκης Μουσαφίρης (2), Νίκος Βρεττός (1), Μάρω Μπιζάνη (1), 1977, Polydor
Χριστιάνα (Τα μάτια σου), Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης (5), Γιώργος Πολυχρονιάδης (2), Δάφνη Γεωργίου (2), Θανάσης Πολυκανδριώτης (1), Γιώργος Πολυχρονιάδης (1), Tony Eyers (1), Keld Heick &, Poul Dehnhardt & Tommy Seebach (1) / Στίχοι: Τάκης Καρνάτσος (6), Κώστας Τριπολίτης (4), Σάσα Μανέτα (2), Γιάννης Πάριος (1), 1979, Polydor
Τι να μας κάνει η νύχτα, Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης (6), Δάφνη Γεωργίου (3), Κώστας Τουρνάς (2), Νίκος Κούρος (1), Daniel Vangarde & Jean Joseph Kluger (1) / Στίχοι: Τάκης Καρνάτσος (7), Κώστας Τουρνάς (3), Κώστας Τριπολίτης (1), Νίκος Ιγνατιάδης (1), Γιώργος Κανελλόπουλος (1), 1980
Σαριμπιντάμ…Θα πει τρελαίνομαι, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης / Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου (6), Σταμάτης Κραουνάκης (6), 1982, Polydor
Στα μεσαία κύματα (Επανεκτελέσεις), Μουσική: Μίμης Πλέσσας (7), Μάνος Χατζιδάκις (2), Κώστας Γιαννίδης (1), Λυκούργος Μαρκέας (1), Γιώργος Βέλλας (1) / Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης (5), Θάνος Σοφός (2), Κώστας Γιαννίδης (1), Νίκος Γκάτσος (1), Αλέκος Σακελλάριος (1), Δημήτρης Γιαννουκάκης (1), Δανάη (1), 1985, Polydor
Η νύχτα το απαιτεί, Μουσική: Δημήτρης Λέκκας (5), Λάκης Παπαδόπουλος (3), Κώστας Χαριτοδιπλωμένος (2), Τάσος Χαμουρτιάδης (1) / Στίχοι: Δημήτρης Βενιζέλος (5), Φίλιππος Γράψας (4), Τάκης Καρνάτσος (1), Κατερίνα Πανάγου (1), 1986, Polydor
Σ’ απόσταση αναπνοής, Μουσική: Θανάσης Καργίδης (7), Βασίλης Κελαϊδής (2), Κώστας Νικολόπουλος (2) / Στίχοι: Φίλιππος Γράψας (3), Λίνα Νικολακοπούλου (3), Νίκος Βαξαβανέλης (1), Άννα Μπιθικώτση (1), Γ. Παπάς (1), Θανάσης Καργίδης & Φίλιππος Γράψας (1), Άννα Μπιθικώτση & Βασίλης Μαστροκώστας (1), 1989, Columbia
Σπασμένα κομμάτια φιλιά, Μουσική: Γιώργος Ζήκας (3), Γιάννης Σπανός (2), Θανάσης Καργίδης (2), Λάκης Παπαδόπουλος (1), Παραδοσιακό Ιταλίας (1) / Στίχοι: Μάνος Τσιλιμίδης (4), Γιώργος Ζήκας (3), Λίνα Νικολακοπούλου (1), Χρύσα Ρώπα (1), 1992, Virgin
Φύλλο και φτερό, Μουσική: Νίκος Παραστατίδης / Στίχοι: Γιώργος Κρητικός, 1994, Lyra
Β. Συμμετοχές
Ο Δρόμος για τα Κύθηρα, Δημήτρης Μητροπάνος, Χριστιάνα, Μουσική: Γιώργος Κατσαρός / Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος, Χριστιάνα (4), Χριστιάνα & Δημήτρης Μητροπάνος (1), 1973, Philips
Σκόρπια Φύλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Χριστιάνα, Μουσική: Απόστολος Καλδάρας / Στίχοι: Σώτια Τσώτου, Χριστιάνα (4), Δημήτρης Μητροπάνος & Χριστιάνα (5), 1975, Philips
Παλιό μεράκι (ένα αφιέρωμα στο Σταύρο Τζουανάκο), Μπάμπης Γκολές, [Χριστιάνα (2), Στίχοι: Κώστας Βίρβος (1), Σταύρος Τζουανάκος (1)], 1995, Lyra
Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Ποίηση: Κωστής Παλαμάς / Μουσική: Πέτρος Ταμπούρης, Χριστιάνα 1 τραγούδι (& Αλέξανδρος Χατζής, Κώστας Παυλίδης), 1998, FM Records
Ανωτάτη Ζαμπετική, Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας / Στίχοι: Παντελής Αμπατζής, Χριστιάνα (1), 2001, Nitro
Γ. Compilations
Πορτραίτο, 1981, Polydor
16 από τα ωραιότερα τραγούδια μου, 1987, Polydor
Η νύχτα θέλει 14 μεγάλες επιτυχίες, 1993, Polydor
Τα πρώτα μου τραγούδια 1973-1979, Polydor, 1995
Μπροστά στα φώτα 1971-1994, Polydor, 1998
Χριστιάνα-Universal Masters Collection, 2005, Polydor
Δισκογραφία - 45 στροφές
Κύμα-κύμα, δάκρυ-δάκρυ, Γιάννης Βογιατζής-Χριστιάνα (β΄ φωνή), Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος, 1970, Philips
Άλλη μια φορά & Ζω και βασιλεύω, Γιώργος Κοινούσης-Χριστιάνα β΄ φωνή, Μουσική & Στίχοι: Γιώργος Κοινούσης, 1970, Polydor
Να μας γράφεις Γιάννης Ντουνιάς, Χριστιάνα β΄ φωνή, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Σέβη Τηλιακού, 1970, Polydor
Ξανθέ άγγελέ μου, Γιάννης Βογιατζής, Μαίρη Λίντα, Χριστιάνα (β΄ φωνή), Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος, 1970, Polydor
Από σήμερα σου κόβω την καλημέρα, Γιάννης Βογιατζής-Χριστιάνα β΄ φωνή, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Σέβη Τηλιακού, 1971, Philips
Τι σήμερα, τι αύριο / Ίσως δεν άξιζες, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος (1ο) / Σέβη Τηλιακού (2ο), 1971, Polydor
Τώρα το ξέρω / Αποχωρώ, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Σέβη Τηλιακού, 1971, Polydor
Αδιαφορώ αδιαφορείς / Δε μπορώ να σε κρατήσω, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος 1972, Polydor
Σα σήμερα χωρίσαμε / Πάρε με απ’ το χέρι, Μουσική: Μίμης Πλέσσας, Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος (1ο) / Μίμης Πλέσσας (2ο), 1972, Polydor
Σε σένα η ζωή μου σταματά / Με ήλιο και βροχή, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Πυθαγόρας, 1974, Polydor
Έβγα τελάλη μου / Το χωρισμό δεν θα δέσω μαντήλι, Στίχοι: Φίλιππος Νικολάου / Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης (1ο), Στέλιος Βλαβιανός & Άλεκ Ρ. Κωνσταντίνος (2o), 1974, Polydor
Κόψε την κλωστή (Prekini Konac) / Ποιος με ρωτάει (Ko Mene Pita), Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Σέβη Τηλιακού, Polydor, 1975, PGP RTB
Γιαρέμ / Πήρα την άγονη γραμμή, Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος / Στίχοι: Νίκος Γκάτσος (1ο), Μάνος Ελευθερίου (2ο), 1975, Polydor
Ο αφέντης λαός, Δημήτρης Μητροπάνος-Χριστιάνα, Μουσική: Απόστολος Καλδάρας / Στίχοι: Σώτια Τσώτου (& Άσ' τα όνειρα Βαγγέλη), 1975, Polydor
Κόψε την κλωστή, Μουσική: Νάκης Πετρίδης / Στίχοι: Σέβη Τηλιακού (& Σκουριασμένο το κλειδί), 1975, Philips
Ξέχασέ με (Manuela) / Πραγματευτάδες φέρτε μου, Μουσική: Klaus Munro & Leo Leandros (Λέανδρος Παπαθανασίου), Στίχοι: Σέβη Τηλιακού (1ο) / Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης, Στίχοι: Ανδρέας Αγγελάκης (2ο), 1976, Polydor
Όλο λέει, λέει / Πόσο σ’ αγάπησα, Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης / Στίχοι: Φίλιππος Νικολάου, 1976, Polydor
Μίλα μου, Δάκης-Χριστιάνα / Μην ακούς που τραγουδώ, Μουσική & Στίχοι: Ρόμπερτ Ουΐλλιαμς (1ο) / Μουσική: Γιώργος Μανίκας, Στίχοι: Σώτια Τσώτου (2ο), 1977, Polydor
Τελειώσαμε λοιπόν / Πες μου γιατί, Στίχοι: Γιάννης Πάριος / Μουσική: Θανάσης Πολυκανδριώτης (1ο), Γιάννης Πάριος (2ο), 1977, Polydor
Φώτα κι άλλα φώτα (Doctor, kiss kiss) / Τα μάτια σου, Μουσική: Tony Eyers, Στίχοι: Σάσα Μανέτα & Τάκης Καρνάτσος / Μουσική: Δάφνη Γεωργίου, Στίχοι: Τάκης Καρνάτσος (2ο), 1980, Polydor
Φυσάω το γυαλί / Το κρίμα πάνω σου, Μουσική: Νίκος Παραστατίδης / Στίχοι: Γιώργος Κρητικός 1994, Lyra
Το κρίμα πάνω σου / Το καπό, Μουσική: Νίκος Παραστατίδης / Στίχοι: Γιώργος Κρητικός, 1994, Lyra
Παραπομπές
Πηγές
https://www.lifo.gr/culture/music/hristiana-i-spoydaia-tragoydistria-efyge-proora-apo-ti-zoi Χριστιάνα-Δισκογραφία (Λεπτομέρειες)
https://www.2020mag.gr/culture/3445-afti-itan-i-xristiana-i-simantiki-diskografia-tis-kai-to-antio-tis-linas-kai-tou-stamati Χριστιάνα-Δισκογραφία (Λεπτομέρειες)
https://www.ogdoo.gr/erevna/thema/i-xristiana-mesa-apo-ta-tragoydia-ton-45-strofon Η Χριστιάνα στις 45 στροφές
https://www.studio52.gr/greek/HRISTIANA.htm Χριστιάνα-Δισκογραφία
https://www.discogs.com/artist/937817-%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1 Χριστιάνα-Δισκογραφία
https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE Η Χριστιάνα στην ταινία του Ντίνου Μαυροειδή «Ένα σενάριο είναι η ζωή μας».
Ελληνίδες τραγουδίστριες
|
392060
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9C%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%9A-23%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%29
|
Εθνική Μεξικού Κ-23 (ποδόσφαιρο ανδρών)
|
Η Εθνική Μεξικού Κ-23 (ή Ολυμπιακή ομάδα Μεξικού) είναι η εθνική, ποδοσφαιρική ομάδα του Μεξικού για ποδοσφαιριστές κάτω των U23. Ελέγχεται από την Μεξικανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου και εκπροσωπεί το Μεξικό στους Παναμερικανικούς Αγώνες και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει κερδίσει ένα χρυστό μετάλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2012, που είναι και το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο της χώρας.
Παραπομπές
Εθνική Μεξικού (ποδόσφαιρο)
Εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου Κ-23 Βόρειας Αμερικής
|
259100
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B1
|
Ραμότσουα
|
Η Ραμότσουα (σετσουάνα: Ramotswa) είναι μια πόλη της Μποτσουάνα. Είναι η πρωτεύουσα της Νοτιοανατολικής περιφέρειας και της επαρχίας Ραμότσουα. Έχει πληθυσμό 21.601 κατοίκων (2006). Βρίσκεται στην Έρημο Καλαχάρι.
Δείτε επίσης
Κατάλογος πόλεων της Μποτσουάνα
Πόλεις της Μποτσουάνα
Νοτιοανατολική Περιφέρεια (Μποτσουάνα)
|
529207
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CE%B9%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%B9
|
Τζόνι Γκαλέκι
|
Ο Τζόνι Γκαλέκι (1975) είναι Αμερικανός ηθοποιός.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1975 στο Μπρι του Βελγίου και σε ηλικία τριών ετών μετακόμισε στο Ιλινόι.
Είχε σχέση με τη συμπρωταγωνίστριά του στο Roseanne, Σάρα Γκίλμπερτ, με την οποία έπαιξαν ξανά μαζί στο The Big Bang Theory. Από το 2007 ως το 2009 είχε σχέση με τη συμπρωταγωνίστριά του στο The Big Bang Theory, Κέιλι Κουόκο.
Καριέρα
Ξεκίνησε να παίζει στο θέατρο από την ηλικία των 7 ετών.
Η πρώτη του σημαντική συμμετοχή στην τηλεόραση ήρθε στην εφηβική του ηλικία με τη σειρά Roseanne, όπου συμμετείχε σε 92 επεισόδια από το 1992 ως το 1997.
Στον κινηματογράφο έχει παίξει σε ταινίες όπως: Vanilla Sky, Ξέρω τι Κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι και Suicide Kings.
Από το 2007 πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά The Big Bang Theory στον ρόλο του φυσικού Λέοναρντ Χοφστάντερ. Για την ερμηνεία του, το 2012 κέρδισε ένα βραβείο Satellite καλύτερου ηθοποιού και προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα.
Το 2009 δάνεισε τη φωνή του στο Family Guy υποδυόμενος τον Λέοναρντ Χοφστάντερ.
Παραπομπές
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί φωνής
|
794867
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1%20%28%CE%A4%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%BF%29
|
Ναός του Ποσειδώνα (Ταίναρο)
|
Ο Ναός του Ποσειδώνα βρίσκεται στο Ταίναρο, στο άκρο της χερσονήσου της Μάνης. Ήταν αφιερωμένος στον Ποσειδώνα «Ασφάλειο», τον Ποσειδώνα της Ασφάλειας.
Πληροφορίες
Ο Στράβων, ανέφερε τον ναό ως "ιερό άλσος" με κοντινή σπηλιά. Ο γεωγράφος Παυσανίας περιέγραψε τον ναό σαν σπήλαιο με άγαλμα του Ποσειδώνα στην είσοδό του. Στην αρχαιότητα, το σπήλαιο αυτό θεωρούνταν η είσοδος στον Άδη . Όταν η Σπάρτη καταστράφηκε από σεισμό το 464π.Χ., λέγεται ότι η αιτία, ήταν η εκδίκηση του Ποσειδώνα από τους Σπαρτιάτες έφορους, που σκότωσαν είλωτες που είχαν βρει καταφύγιο στον ιερό ναό. Ο ναός στο Ταίναρο χρονολογείται σε μια εποχή που οι είλωτες ήταν ακόμη ανεξάρτητοι, πριν υποταχθούν στην Σπάρτη.
Μύθος
Ο μύθος λέει ότι ένα δελφίνι διέσωσε τον Ποσειδώνα από βέβαιο πνιγμό και τον μετέφερε στο ναό του Ποσειδώνα στο Ταίναρο. Έτσι, στην είσοδό του βρισκόταν ένα ορειχάλκινο άγαλμα του κιθαρωδού Αρίωνα (γνωστό και ως Ωρίωνα), καθισμένο σε ένα δελφίνι και μια μικρή πηγή. Σύμφωνα με τον μύθο, όποιος κοιτούσε μέσα της, έβλεπε θάλασσες και πλοία.
Στον ιερό τόπο σήμερα υπάρχει και το εκκλησάκι του Ασωμάτου. H πρώτη εκτίμηση, είναι ότι ο αρχαίος ναός, κατείχε ακριβώς τη θέση της χριστιανικής εκκλησίας. H νέα έρευνα όμως διέψευσε κάτι τέτοιο. Ο ναός του Ποσειδώνα, μάλλον βρισκόταν λίγο πιο πέρα από το εκκλησάκι του Ασωμάτου, για την οικοδόμηση του οποίου χρησιμοποιήθηκαν υλικά από τον ναό.
Δείτε επίσης
Κατάλογος αρχαίων ελληνικών ναών
Αρχιτεκτονική της Αρχαίας Ελλάδας
Παραπομπές
Μάνη
Ναοί του Ποσειδώνα
|
288427
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%A3.%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%20%2787%20%CE%A0%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Α.Σ. Ευρώπη '87 Πευκοχωρίου
|
Ο Αθλητικός Σύλλογος Ευρώπη '87 Πευκοχωρίου είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στο Πευκοχώρι, οικισμό του Νομού Χαλκιδικής. Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1987 και αγωνίζεται με χρώματα το κίτρινο και το μαύρο. Διατηρεί τμήμα ανδρικής καλαθοσφαίρισης, καθώς και τμήματα υποδομής για νεαρούς αθλητές και αθλήτριες.
Τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών
Ιστορική αναδρομή
Ίδρυση
Αφορμή για την ίδρυση του σωματείου στάθηκε η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την Εθνική Ελλάδος το 1987, γεγονός που αναγνωρισμένα πυροδότησε αύξηση του ενδιαφέροντος για το άθλημα σε ολόκληρη τη χώρα.
Κατά την αγωνιστική περίοδο 2008-09 η Ευρώπη Πευκοχωρίου αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια της Α' Κατηγορίας Ανδρών της Ε.ΚΑ.Σ. Χαλκιδικής με αποτέλεσμα να ανέλθει στη Γ' Εθνική Κατηγορία.
Θητεία στη Γ' Εθνική (2009 - 2013)
Τη χρονιά 2009-10 ο σύλλογος του Πευκοχωρίου πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο 2ο Όμιλο Βορρά της Γ' Εθνικής διεκδικώντας την άνοδο απέναντι σε 13 αντιπάλους. Η πορεία του, ωστόσο, ήταν μάλλον απογοητευτική εφόσον συγκέντρωσε μόλις 3 νίκες σε 26 αγώνες. Έχοντας ολοκληρώσει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στη 13η και προτελευταία θέση της τελικής κατάταξης, η ομάδα επέστρεψε στο τοπικό της Πρωτάθλημα.
Ωστόσο την επόμενη χρονιά ανέκτησε το χαμένο έδαφος κλείνοντας τη χρονιά αήττητη απέναντι σε 12 συλλόγους της Χαλκιδικής. Στα μέσα Απριλίου, και μετά από διαδικασία μπαράζ, κέρδισε εκ νέου τον τίτλο του Πρωταθλητή και την άνοδο στη Γ' Εθνική Κατηγορία. Στον τελικό επικράτησε με σκορ 103-59 του Θερμαϊκού Φλογητών. Τον Οκτώβριο του 2011 η Ευρώπη κατέκτησε και το Κύπελλο της Ε.ΚΑ.Σ. Χαλκιδικής, αντιμετωπίζοντας στον τελικό τον Κένταυρο Νέας Καλλικράτειας. Ο αγώνας, που διεξήχθη στα Νέα Μουδανιά, έληξε με σκορ 77-65.
Ξεκινώντας μία νέα προσπάθεια σε εθνικό επίπεδο και με τεχνικό το Βασίλη Πλατή, την αγωνιστική περίοδο 2011-12 η Ευρώπη εντάχθηκε ξανά στο 2ο Όμιλο Βορρά της Γ' Εθνικής, τον οποίο τη χρονιά αυτή συνέθεσαν 12 ομάδες. Ο απολογισμός του συλλόγου της Χαλκιδικής ήταν 15 νίκες και 7 ήττες, με αποτέλεσμα να τερματίσει στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να εξασφαλίσει την επάνοδό του στα γήπεδα της Γ' Εθνικής για το επόμενο φθινόπωρο. Προκειμένου να διαμορφωθεί σειρά προτεραιότητας για άνοδο στη Β' Εθνική Κατηγορία εφόσον προέκυπτε κενή θέση, η Ευρώπη έδωσε αγώνα μπαράζ στην Κατερίνη απέναντι στο Φοίνικα Λάρισας, ο οποίος είχε καταλάβει αντίστοιχη θέση στον έτερο Όμιλο Βορρά. Η ομάδα της Χαλκιδικής αναδείχθηκε νικήτρια με σκορ 73-89.
Η επόμενη χρονιά, 2012-13, ήταν μία από τις πιο αξιομνημόνευτες στην ιστορία της ομάδας, η οποία συγκέντρωσε 20 νίκες και 4 ήττες στα πλαίσια πάντα του 2ου Ομίλου Βορρά. Η επίδοση αυτή της χάρισε την 1η από τις 13 συνολικά θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Μαζί με τον τίτλο του Πρωταθλητή κέρδισε και εισιτήριο απευθείας ανόδου στη Β' Εθνική, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Τη χρονιά αυτή ο καλαθοσφαιριστής της Ευρώπης Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος αναδείχθηκε 2ος σκόρερ της Γ' Εθνικής Κατηγορίας (στο σύνολο των τεσσάρων Ομίλων), σημειώνοντας 469 πόντους.
Θητεία στη B' Εθνική (2013 - 2015)
Την αγωνιστική περίοδο 2013-14 η Ευρώπη μπήκε δυναμικά στο Πρωτάθλημα του Ομίλου Βορρά, συνεχίζοντας να δείχνει πολύ θετικό αγωνιστικό πρόσωπο. Τελικά ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις στην 4η θέση της τελικής βαθμολογίας, σε σύνολο 14 ομάδων, έχοντας συλλέξει 15 νίκες και 11 ήττες. Ισοβάθμισε με το Στρατώνι Χαλκιδικής, τοποθετήθηκε, ωστόσο, υψηλότερα από αυτό χάρις στα επόμενα κριτήρια κατάταξης. Ακολούθως, το Πευκοχώρι συμμετείχε σε αγώνα μπαράζ με την ομάδα που κατέλαβε την αντίστοιχη θέση στον Όμιλο Νότου, τον Πανερυθραϊκό, απέναντι στον οποίο επικράτησε στο Ε.Α.Κ. Βόλου με σκορ 75-72. Οι αγώνες μπαράζ δε σήμαιναν αυτόματη άνοδο, ωστόσο διεξήχθησαν με σκοπό να προκαθοριστεί η σειρά προτεραίοτητας ανόδου σε περίπτωση δημιουργίας κενών θέσεων στην Α2 Εθνική. Ο Παναγιωτόπουλος αναδείχθηκε και πάλι πρώτος σκόρερ για την ομάδα.
Την επόμενη χρονιά, 2014-15, ο σύλλογος της Χαλκιδικής εντάχθηκε ξανά στον Όμιλο Βορρά, τον οποίο συνέθεσαν και πάλι 14 ομάδες. Η συγκομιδή της ομάδας ήταν καλύτερη από εκείνη της προηγούμενης χρονιάς, ανεβάζοντας τα νικηφόρα αποτελέσματα σε 18 σε σύνολο 26 παιχνιδιών. Η Ευρώπη Πευκοχωρίου ισοβάθμισε με το Άργος Ορεστικό και τελικά κατετάγη χαμηλότερα από αυτό στην 4η θέση της τελικής βαθμολογίας. Στη συνέχεια επρόκειτο βάσει προγράμματος να λάβει μέρος σε αγώνα κατάταξης εναντίον του Περιστερίου, ωστόσο αποσύρθηκε οικειοθελώς από τον αγώνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας, καθώς οι ιθύνοντες του συλλόγου θεώρησαν πως η ομάδα αδικήθηκε στην προσπάθειά της για άνοδο στην Α2 Εθνική. Ο Παναγιωτόπουλος αναδείχθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά καλύτερος σκόρερ για την ομάδα του Πευκοχωρίου, έχοντας συλλέξει 405 πόντους στη διάρκεια της αγωνιστικής δράσης.
Στα μέσα Μαΐου 2015 ο Βασίλης Πλατής, προπονητής της ομάδας επί μία δεκαετία, ο οποίος ήταν μάρτυρας όλων των ανόδων από τη Β' Κατηγορία Ε.ΚΑ.Σ.Χ. μέχρι την Α2 Εθνική, μετακινήθηκε από το πόστο του προπονητή σε κάποια άλλη θέση εντός του συλλόγου.
Στη διάρκεια του καλοκαιριού σημειώθηκαν αποχωρήσεις και ανακατάξεις στις αμέσως ανώτερες κατηγορίες με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν περισσότερες κενές θέσεις από το αναμενόμενο. Ειδικότερα μετά τη λήψη της απόφασης να διαγωνισθεί ο Πανιώνιος στη Β' Εθνική, και αφού το Άργος Ορεστικό αρνήθηκε να πάρει τη θέση του, η Ευρώπη Πευκοχωρίου αποδέχτηκε την πρόταση ανόδου στην Α2 Εθνική στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2015.
Περίοδοι σε εθνικές κατηγορίες
Επίσημο Λογότυπο
Αγωνιστική περίοδος 2015-2016
Κατά την αγωνιστική περίοδο 2015-16, ο Α.Σ. Ευρώπη '87 Πευκοχωρίου λαμβάνει μέρος στο Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών που διοργανώνει η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης.
Τη χρονιά αυτή πραγματοποιήθηκε η πρώτη παρουσία του συλλόγου στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, αν και είχε τελικά σύντομη παρουσία. Ειδικότερα συμμετείχε σε μόλις έναν αγώνα στα πλαίσια της Α' Φάσης, στον οποίο και ηττήθηκε από το Γ.Σ. Περιστερίου με σκορ 56-84.
Καθώς το Πευκοχώρι δεν διαθέτει κατάλληλες αθλητικές εγκαταστάσεις, η Ευρώπη φιλοξενείται τα τελευταία χρόνια σε διάφορα γυμναστήρια της Χαλκιδικής. Για την περίοδο 2015-16 επίσημη έδρα της ομάδας έχει δηλωθεί το Κλειστό Γυμναστήριο του Αγίου Παύλου Χαλκιδικής, πλησίον της επαρχιακής οδού Νέων Μουδανίων. Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου είναι ο Κυριάκος Παπαχαραλάμπους, ενώ καθήκοντα πρώτου προπονητή διατηρεί ο Σάββας Ντολόπουλος με άμεσο συνεργάτη τον Άγγελο Καραμανλή. Το ρόστερ της Ευρώπης Πευκοχωρίου για την αγωνιστική περίοδο 2015-16 συνθέτουν οι παρακάτω αθλητές:
Τμήματα υποδομής
Ο Α.Σ. Ευρώπη '87 Πευκοχωρίου διατηρεί τμήμα εκμάθησης νεανίδων, κορασίδων, εφήβων, παίδων και μίνι αγοριών.
Την αγωνιστική περίοδο 2002-03 η Ευρώπη κατέκτησε το Πρωτάθλημα Παίδων που διοργανώνει η Ε.ΚΑ.Σ. Χαλκιδικής.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Α.Σ. Ευρώπη '87 Πευκοχωρίου», επίσημος ιστότοπος.
Αθλητικοί σύλλογοι Χαλκιδικής
Ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Σωματεία Ε.ΚΑ.Σ.Χ.
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1987
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης το 1987
|
624629
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BD
|
Ιωάννης του Ναρμπόν
|
Ο Ιωάννης, γαλλ. Jean (1450 - 1500) από τον Οίκο του Γκραγύ ήταν υποκόμης τού Ναρμπόν.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Γκαστόν Δ΄ κόμη της Φουά και της Ελεονώρας των Τραστάμαρα βασίλισσας της Ναβάρρας, κόρης τού Ιωάννη Β΄ της Αραγωνίας και της Λευκής Α΄ των Εβρέ βασίλισσας της Ναβάρρας.
Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Γκαστόν πρίγκιπας της Βιάνα και μικρότεροι αδελφοί του ο Πέτρος ο Νεότερος καρδινάλιος, επίσκοπος τού Βαν και ο Ιάκωβος κόμης τού Μονφόρ.
Έλαβε την υποκομητεία τού Ναρμπόν από τον πατέρα του. Ήταν σε καλές σχέσεις με τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ και τον Λουδοβίκο ΙΒ΄ βασιλείς της Γαλλίας. Νυμφεύτηκε την αδελφή τού τελευταίου, Μαρία.
Το 1483 απεβίωσε ο ανιψιός του Φραγκίσκος Φοίβος της Ναβάρρας, γιος τού Γκαστόν πρίγκιπα της Βιάνα και ο Ιωάννης διεκδίκησε τη Ναβάρρα ως ο επόμενος άρρην στη διαδοχή, πλήττοντας έτσι τη διαδοχή από την αδελφή τού Φραγκίσκου-Φοίβου, την Αικατερίνη. Όμως ο Σαλικός νόμος (μόνο οι άρρενες διαδέχονται) δεν ίσχυε ποτέ στη Ναβάρρα και ο ισχυρισμός του προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο στη Ναβάρρα, που τελείωσε το 1497 υπέρ της Αικατερίνης. Ο Ιωάννης εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί της διεκδίκησής του· απεβίωσε τρία έτη μετά.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1476 τη Μαρία των Βαλουά, κόρη τού Καρόλου Α΄ δούκα της Ορλεάνης και είχε τέκνα:
Ζερμαίν 1488-1538, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Β΄ των Τραστάμαρα της Αραγωνίας. Αργότερα ο Φερδινάνδος Β΄ θα χρησιμοποιήσει τη συγγένεια αυτή για να διεκδικήσει τον θρόνο της Ναβάρρας.
Γκαστόν 1489-1512, δούκας τού Νεμούρ. Υπηρέτησε ως στρατηγός τού θείου του Λουδοβίκου ΙΒ΄ και απεβίωσε στη μάχη της Ραβέννας στην Ιταλία.
Παραπομπές
Πηγές
Stuart Carroll (2006). Blood and Violence in Early Modern France. Oxford University Press. p. 43.
Οίκος της Φουά
|
817634
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Κοινότητα Καστέλλου Χανίων
|
Η Κοινότητα Καστέλλου είναι κοινότητα του Δήμου Αποκορώνου στην Περιφερειακή Ενότητα Χανίων της Κρήτης. Συστάθηκε το 1926 με το ΦΕΚ 199Α - 13/06/1926 όταν ο οικισμός Κάστελλος από την κοινότητα Κουρνά και ορίστηκε έδρα της. Εκτός από την έδρα της, η κοινότητα περιλαμβάνει τους οικισμούς Μεταμόρφωση και Πάτημα. Η απογραφή του 2011 αναφέρει:
Κάστελλος, ο (124)
Μεταμόρφωση, η (9)
Πάτημα, το (11)
Συνολικά η κοινότητα έχει 144 κατοίκους και εκπροσωπείται από πενταμελές Συμβούλιο με επικεφαλής τον πρόεδρο κ. Θεοφάνη Αναγνωστάκη. Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως πρόεδροι της κοινότητας:
Παραπομπές
Δήμος Αποκορώνου
|
131216
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7
|
Βεγγάλη
|
Η Βεγγάλη (μπεν. বঙ্গ, αγγλ. Bengal) είναι η ιστορική περιοχή του βορειοανατολικού άκρου της Νότιας Ασίας. Η κυριότερη εθνικότητα είναι οι Μπενγκάλι των οποίων μητρική γλώσσα είναι η γλώσσα μπενγκάλι. Η Βεγγάλη μοιράζεται ανάμεσα στην Ινδία (Δυτική Βεγγάλη, κρατίδιο στην ανατολική Ινδία) και το Μπανγκλαντές. Έως τη διαίρεσή της σε Ανατολικό Πακιστάν (μετέπειτα Μπανγκλαντές) και Δυτική Βεγγάλη, η περιοχή είχε έκταση 1.674.279 τετ.χλμ.
Δείτε επίσης
Δυτική Βεγγάλη
Μπανγκλαντές
Ινδία
Καλκούτα
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official site of Government of West Bengal, India
Ιστορικές περιοχές του Μπανγκλαντές
Ιστορικές περιοχές της Ινδίας
|
239485
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Alta
|
Alta
|
Η Alta ήταν ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία. Η παραγωγή μοτοσυκλετών και τρικύκλων με κινητήρες Sachs 50 cm³ ξεκίνησε το 1962. Το μοντέλο μοτοσικλέτας 50S ήταν γνωστό για την αξιοπιστία του και αρκετά αντίτυπα κυκλοφορούσαν κανονικά δεκαετίες μετά τη λήξη της παραγωγής. Το 1967 η εταιρεία παρουσίασε το μοντέλο A700, ένα τρίκυκλο φορτηγό δικής της ανάπτυξης, με 2-κύλινδρο κινητήρα της BMW, ισχύος 35 hp, και ωφέλιμο φορτίο 800 κιλά. Το φορτηγό αυτό, έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα οχήματα αυτού του είδους στην Ελλάδα.
Το 1968 η Alta παρουσίασε ένα τρίτροχο επιβατικό αυτοκίνητο, το μοντέλο Alta A200 (επειδή τα τρίτροχα φορολογούνταν πολύ πιο ευνοϊκά σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο). Έφερε κινητήρα Heinkel 200 cm³ (εξ ου και η ονομασία του) και ήταν βασισμένο στο γερμανικό Fuldamobil (το οποίο επίσης παρήχθη από την Attica στην Ελλάδα υπό σχετική άδεια), αλλά με σημαντικές αλλαγές στο σχεδιασμό του αμαξώματος και αρκετά πιο σύγχρονη εμφάνιση. Για την κατασκευή του μοντέλου, που ξεκίνησε μέσα στο ίδιο έτος, η εταιρεία μετέφερε την παραγωγή σε νέο, μεγαλύτερο εργοστάσιο στην Ελευσίνα όπου και λειτουργούσε μέχρι το 1978.
Γκαλερί
Ελληνικές αυτοκινητοβιομηχανίες
Ελληνικά εμπορικά σήματα
|
98256
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%BF%CE%B9
|
Ταφίοι
|
Οι Ταφίοι ή Τηλεβόες ήταν, πιθανώς μυθικός, ελληνικός λαός που αναφέρεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια.
Σύμφωνα με τον Όμηρο, η Αθηνά μιλάει στον Τηλέμαχο και του λέει ότι η ίδια είχε μεταμφιεστεί σε Ταφιώτη. Η Αθηνά του μιλάει για κάποιο Ταφίο Μέντη που έκανε εμπόριο χαλκού και σιδήρου και είχε δεσμό φιλοξενίας με τον πατέρα του Οδυσσέα. Οι Ταφίοι μιλούσαν ελληνικά, ήταν φημισμένοι κωπηλάτες όπως οι Φαίακες και έκαναν θαλάσσιο εμπόριο με άλλες πόλεις λιμάνια.
Ο Απολλόδωρος μας αναφέρει έναν άλλον μύθο για τους Ταφίους για τους οποίους μάλιστα αναφέρει ότι ζούσαν σε νησιά, κάποτε ο Αμφιτρύων πολιόρκησε την πόλη όταν βασιλιάς της ήταν ο Πτερέλαος, γιος του Τάφιου. Ο Πτερέλαος είχε μια κόρη την Κομαιθώ η οποία όμως τον πρόδωσε αφού ερωτεύθηκε τον Αμφιτρύωνα και με την βοήθειά της κατέλαβε την πόλη και μετά την σκότωσε για την προδοσία της.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, Ταφίοι ή Τηλεβόες έκλεψαν τα βόδια του βασιλιά των Μυκηνών Ηλεκτρίονα, σκότωσαν τους γιους του και αδελφούς της Αλκμήνης. Ο άνδρας της Αλκμήνης, Αμφιτρύων, μαζί με τον Κέφαλο πολέμησε τους Ταφίους και τους νίκησε σε μια μάχη κοντά στην Θήβα.
Ταφίοι ήταν επίσης οι πρώτοι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς. Τάφος λέγεται αλλιώς το Μεγανήσι, μια νησίδα νοτιοανατολικά της Λευκάδας, η οποία τον καιρό του Στράβωνα λεγότανε Ταφιάς και ανήκε στις λεγόμενες Ταφίους Νήσους. Οι άλλες Ταφίοι νήσοι ήταν τα υπόλοιπα νησιά μεταξύ Ακαρνανίας και Λευκάδας, όπως η Κάλαμος (παλαιότερα Κάρνος), ο Καστός, η Άτοκος και το Αρκούδι.
Μετά την ήττα τους από τον Κέφαλλο, οι Ταφίοι λέγεται ότι εγκατέλειψαν τις Εχινάδες και αποίκησαν το Κάπρι και την Καμπανία.
Πηγές
Η Αρχαϊκή Ελλάδα, από τον Όμηρο ως τον Αισχύλο, Claude Mosse, μετάφραση Στρατή Πασχάλη, Αθήνα 1991, Έκδοση Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, σελίδα 84, ISBN 960-250-046-8
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες πειρατές
Ταφίοι
|
99487
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%20%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%84
|
Χάγκεν Κλάινερτ
|
Ο Χάγκεν Κλάινερτ (γεννημένος στις 15 Ιουνίου 1941 στο Φέστενμπεργκ της Γερμανίας, τώρα Twardogóra, Πολωνία) είναι καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Γερμανίας (από το 1968),
επίτιμος διδάκτωρ στο
Δυτικό Πανεπιστήμιο της Τιμισοάρας, (Timişoara), και
στο
Κιργκιζικό-Ρωσικό Σλαβικό Πανεπιστήμιο, (Bishkek).
Είναι επίσης
επίτιμο μέλος
Russian Academy of Creative Endeavors. Για τις συνεισφορές στην φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και στερεάς κατάστασης απονεμήθηκε το 2008 το βραβείο Μαξ Μπορν με μετάλλιο.
Με την συνεισφορά του στην δημοσίευση προς τιμήν της 100ής επετείου από την γέννηση του Λεβ Λαντάου βραβεύτηκε το 2008 με το μετάλλιο Μαγιοράνα.
Έργο
Ο Κλαίνερτ έχει δημοσιεύσει πάνω από 370 άρθρα στα πεδία της μαθηματικής και πυρηνικής φυσικής, στην φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και στερεάς κατάστασης, πάνω σε υγρούς κρυστάλλους, βιολογικές μεμβράνες, μικρογαλακτώματα, πολυμερή, και στην θεωρία της οικονομίας των αγορών. Έχει γράψει βιβλία θεωρητικής φυσικής. Το σημαντικότερό του βιβλίο Path Integrals in Quantum Mechanics, Statistics, Polymer Physics, and Financial Markets δημοσιεύτηκε σε τέσσερις εκδόσεις από το 1990, στις δύο τελευταίες εκδόσεις εμπεριέχονται κεφάλαια σχετικά με την εφαρμογή των path integrals στην οικονομία αγορών. Το βιβλίο έχει λάβει ενθουσιώδεις κριτικές.
Μετά από σπουδές στο Πολυτεχνείο του Αννοβέρου και στο Georgia Institute of Technology, έμαθε την γενική θεωρία της σχετικότητας από τον Τζόρτζ Γκάμοβ, έναν από τους θεμελιωτές της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Ως καθηγητής ο Κλάινερτ επισκέφθηκε το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στην Καλιφόρνια Caltech το 1972 όπου γνώρισε τον αμερικανό φυσικό Ρίτσαρντ Φαίνμαν. Ο Κλάινερτ χρησιμοποίησε τον φορμαλισμό των path integrals του Φαίνμαν για να λύσει το path integral του ατόμου του υδρογόνου.
Αργότερα ο Κλάινερτ συνεργάστηκε με τον Φάινμαν
σε μερικές από τις τελευταίες εργασίες του αμερικανού φυσικού.
Η συνεργασία οδήγησε σε μια μέθοδο για την μετατροπή αποκλινουσών δυναμοσειρών της ασθενούς σύζευξης σε συγκλίνουσες με ισχυρή σύζευξη. Η λεγόμενη μεταβολική θεωρία διαταραχών αποδίδει επί του παρόντος την ακριβέστερη θεωρία των κρίσιμων εκθετών
οι οποίοι παρατηρούνται κοντά σε μεταβάσεις φάσεων δευτέρου βαθμού, όπως επιβεβαιώθηκε για το υπέρρευστο ήλιο σε πειράματα με δορυφόρους.
Στα πλαίσια της θεωρίας πεδίου των quarks βρήκε την προέλευση της άλγεβρας των υπολειμμάτων Regge
μια εικασία των N. Cabibbo, L. Horwitz, και
Y. Ne'eman (βλ. p.232 στην αναφορά ).
Με τον Κ. Μάκι εξιχνίασε την δομή της εικοσαεδρικής φάσης των οιονεί-κρυστάλλων (quasicrystalls).
Για υπεραγωγούς προέβλεψε το 1982 ένα τριπλό κρίσιμο σημείο στο διάγραμμα φάσεων μεταξύ υπεραγωγών τύπου I και τύπου II. Οι προβλέψεις αυτές επιβεβαιώθηκαν το 2002 με υπολογιστικές προσομοιώσεις Μόντε Κάρλο.
Η θεωρία βασίζεται στην θεωρία πεδίου με αταξία (disorder field theory), την οποία ο Κλάινερτ ανέπτυξε στο βιβλίο του Gauge Fields in Condensed Matter (βλ. κάτω). Σε αυτήν την θεωρία οι στατιστικές ιδιότητες δινών με διακυμάνσεις ή γραμμών ατελειών περιγράφονται ως στοιχειώδεις διεγέρσεις με την βοήθεια πεδίων.
Η θεωρία πεδίου με αταξία είναι μια παράλληλη εκδοχή της θεωρίας πεδίου με τάξη του Λεφ Ντ. Λαντάου για μεταβάσεις φάσεων.
Στο θερινό σχολείο στο Erice το 1978 πρότεινε το σπάσιμο υπερσυμμετρίας σε πυρήνες ατόμων, η οποία έχει εν τω μεταξύ παρατηρηθεί πειραματικά.
Η θεωρία του περί συλλογικών κβαντικών πεδίων και της δημιουργίας αδρονίων (hadronization) σε θεωρίες των quarks
έδωσε αφορμή για εξελίξεις στην φυσική της συμπυκνωμένης ύλης, στοιχειωδών σωματιδίων και της πυρηνικής φυσικής.
Το 1986 εισήγαγε την έννοια της δυσκαμψίας στην θεωρία χορδών,
οι οποίες κανονικά διαθέτουν μόνο τάση. Με αυτόν τον τρόπο βελτίωσε σημαντικά τις φυσικές ιδιότητες των χορδών. Ο Ρώσος φυσικός Α. Πολυάκοφ
πρότεινε ταυτόχρονα μια παρόμοια επέκταση, το αποτέλεσμα ονομάζεται η χορδή Polyakov-Kleinert .
Με τον A. Chervyakov ανέπτυξε μια επέκταση της θεωρίας των συναρτησιακών κατανομών από γραμμικούς χώρους σε ημιομάδες ορίζοντας και τα γινόμενά τους (στην μαθηματική θεωρία ορίζονται μόνο γραμμικοί συνδυασμοί). Η επέκταση κατέστη δυνατή υπό την φυσική απαίτηση ότι τα ολοκληρώματα path integrals πρέπει να είναι αναλλοίωτα υπό την αλλαγή του συστήματος συντεταγμένων.
Η ιδιότητα αυτή είναι απαραίτητη για την ισοδυναμία της διατύπωσης των path integral και της θεωρίας του Σρέντινγκερ.
Ως εναλλακτική για την θεωρία χορδών, ο Κλάινερτ χρησιμοποίησε την αναλογία μεταξύ της μη-Ευκλείδειας Γεωμετρίας και της γεωμετρίας των κρυστάλλων με ατέλειες για να κατασκευάσει ένα μοντέλο του σύμπαντος το οποίο ονομάζεται
Παγκόσμιος κρύσταλλος ή κρύσταλλος Kleinert και περιγράφει σε αποστάσεις στο μήκος του Planck αρκετά διαφορετική φυσική απ’ό,τι προβλέπει η θεωρία χορδών.
Στo μοντέλο αυτό η μάζα δημιουργεί ατέλειες στον χωρόχρονο οι οποίες παράγουν καμπυλότητα και όλες τις συνέπειες της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.
Αυτή η θεωρία ενέπνευσε την Ιταλίδα καλλιτέχνη Laura Pesce να πλάσει γυάλινα γλυπτά με τίτλο "world crystal" (βλ. επίσης κάτω αριστερά στην ακόλουθη σελίδα this page).
Ο Κλάινερτ είναι ανώτερο μέλος του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού του προγράμματος International Relativistic Astrophysics Ph.D. (IRAP) το οποίο αποτελεί μέρος του διεθνούς δικτύου για αστροφυσική (ICRANet). Συμμετείχε επίσης στo έργο
του European Science Foundation Κοσμολογία στο Εργαστήριο.
Στα 60. γενέθλιά του ο Κλάινερτ τιμήθηκε με άρθρα (Festschrift) και ένα Festcolloquium με 65 συνεισφορές από διεθνείς συναδέλφους (π.χ. Y. Ne'eman, R. Jackiw, H. Fritzsch, R. Ruffini, C. DeWitt, L. Kauffman, J. Devreese, K. Maki,...).
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Gauge Fields in Condensed Matter, Vol. I, " SUPERFLOW AND VORTEX LINES", pp. 1–742, Vol. II, "STRESSES AND DEFECTS", pp. 743–1456, World Scientific (Singapore, 1989); Paperback ISBN 9971-5-0210-0 (also available online: Vol. I and Vol. II)
Critical Properties of φ4-Theories, World Scientific (Singapore, 2001); Paperback ISBN 981-02-4658-7 (also available online) (together with V. Schulte-Frohlinde)
Path Integrals in Quantum Mechanics, Statistics, Polymer Physics, and Financial Markets, 4th edition, World Scientific (Singapore, 2009) (also available online)
Multivalued Fields in in Condensed Matter, Electrodynamics, and Gravitation, World Scientific (Singapore, 2008) (also available online)
Proceedings of the Eleventh Marcel Grossmann Meeting on General Relativity, World Scientific (Singapore, 2008) (together with R.T. Jantzen) Particles and Quantum Fields'', World Scientific (Singapore, 2016) (also available online)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προσωπική σελίδα
Για τη σελίδα στα ελληνικά ελληνικά δείτε εδώ
Γερμανοί φυσικοί
|
670172
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%81%20%CE%93%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85
|
Σάμερ Γκλάου
|
Η Σάμερ Λιν Γκλάου (24 Ιουλίου 1981) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της σε τηλεοπτικές σειρές φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας, όπως στην ταινία Firefly (2002) και την συνέχειά της Serenity (2005), στην The 4400 (2005-2007), στην Εξολοθρευτής: Τα Χρονικά της Σάρα Κόνορ (2008-2009) και στην Arrow (2013-2014).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανίδες ηθοποιοί
|
214785
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Μιχαήλ Μακράκης
|
Ο Μιχαήλ Μακράκης ήταν Έλληνας αγωνιστής της Κρητικής επανάστασης και μέγας ευεργέτης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στον Άγιο Μύρωνα Μαλεβιζίου Κρήτης. Πήρε μέρος σε όλους τους αγώνες της εποχής του στην Κρητική Επανάσταση κατά των Τούρκων. Ανακηρύχτηκε οπλαρχηγός της επαρχίας του. Το 1912 παρά την ηλικία του έγινε βουλευτής Κρήτης στην Ελληνική βουλή. Κατήρτησε εθελοντικό σώμα υπό την γενική αρχηγία του τότε λοχαγού πεζικού και ήδη υποστράτηγου Γ. Κατεχάκη και πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην Μακεδονία και Ήπειρο. Η επαρχία του τον ανέδειξε επανειλημμένα βουλευτή και πληρεξούσιο.
Απεβίωσε το 1925 σε προχωρημένη ηλικία. Τη τεράστια περιουσία του την διέθεσε υπέρ φιλανθρωπικών σκοπών.
Πηγές
Έλληνες αγωνιστές
Έλληνες ευεργέτες
|
696205
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μπέρτολντ της Μερανίας
|
Ο Μπέρτολντ Δ΄, γερμ. Berthold IV von Andechs από τον Οίκο του Άντεχς ήταν μάργραβος της Ίστρια και Καρνιόλα (ως Μπέρτολντ Β΄) και κόμης του Άντεχς (ως Μπέρτολντ Δ΄). Από το 1180/82 περίπου δημιούργησε τον τίτλο δούκας της Μερανίας, που αναφερόταν στις ακτές της Αδριατικής του κόλπου Κβάρνερ, τις οποίες είχαν κατακτήσει οι πρόγονοί του στη δεκαετία του 1060 και προσάρτησαν στην Ίστρια και Καρνιόλα.
Βιογραφία
Ήταν ο πρώτος γιος (μόνος από τον 1ο γάμο) του Μπέρτολντ Α΄ μαργράβου της Ίστρια και της 1ης συζύγου του Χέντβιχ των Βίττελσμπαχ, κόρης του Όθωνα Δ΄ κόμη του Σάιερν.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε περί το 1180 την Αγνή των Βέττιν, κόρη του Ντέντο Γ΄ μαργράβου της Λουσατίας και είχε τέκνα:
Όθων Α΄ π.1180-1234, δούκας της Μερανίας. Νυμφεύτηκε την κόμισσα της Βουργουνδίας.
Όθων Γ΄ π.1218-1248, κόμης της Βουργουνδίας.
Έκμπερτ απεβ. 1237, επίσκοπος του Μπάμπεργκ από το 1203, κηδεμόνας του ανιψιού του Όθωνα Β΄ από το 1234.
Ερρίκος Β΄ απεβ. 1228, μάργραβος της Ίστρια & Καρνιόλα από το 1204. Νυμφεύτηκε τη Σοφία του Βάισελμπουργκ, κληρονόμο των κτήσεων στη Μαρκιωνία Βίντικ & στη Μέτικα.
Χέντβιχ 1174-1243, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ των Πιαστ-Σιλεσίας τον Γενειοφόρο, δούκα της Σιλεσίας. Έγινε υψηλή δούκισσα της Πολωνίας το 1232 και αγία από την Καθολική Εκκλησία το 1267.
Γερτρούδη απεβ. 1213, παντρεύτηκε τον Ανδρέα Β΄, αδελφό του Εμέρικ της Ουγγαρίας, το 1206· φονεύθηκε.
Αγνή απεβ. 1201, παντρεύτηκε τον Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας το 1195, αλλά την αποκήρυξε το 1200.
Μπέρτολντ απεβ. 1251, πατριάρχης της Ακουιλέια από το 1218.
Ματίλντα/Μέχτιλντ απεβ. 1254, παντρεύτηκε τον Ένγκελμπερτ Γ΄ κόμη της Γκορίτσια.
Αναφορές σε πηγές
Πηγές
G. A. Loud, ed. (2010), The Crusade of Frederick Barbarossa: The History of the Expedition of the Emperor Frederick and Related Texts, Ashgate, pp. 61–62; Jonathan Lyon (2013), Princely Brothers and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250, Ithaca and London: Cornell University Press, p. 154 n. 10.
Οίκος του Άντεχς
|
99352
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Πολύχρονο Χαλκιδικής
|
Το Πολύχρονο είναι μεγάλος οικισμός του νομού Χαλκιδικής. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Κασσάνδρας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (πρόγραμμα Καλλικράτης).
Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ήταν έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Παλλήνης.
Με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2011 οι κάτοικοι είναι 997. Το χωριό φημίζεται για την παραλία του, η οποία προσελκύει πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο. Ανάμεσα στα άλλα υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο ενώ ο πολιτιστικός σύλλογος ονομάζεται "Νεάπολη". Κύρια ασχολία είναι οι τουριστικές επιχειρήσεις.
Ιστορικά στοιχεία
Στη θέση του σημερινού Πολυχρόνου υπήρχε η αρχαία Νεάπολη, αποικία των Ερετριέων. Πιστεύεται ότι ιδρύθηκε στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. Η πόλη αυτή δέχθηκε πολλές βαρβαρικές επιδρομές, με τελευταία αυτή των Ούννων, που οδήγησε στον αφανισμό της, το 540. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, η Νεάπολη φαίνεται ότι ξαναχτίστηκε στην κοντινή θέση «Φραγκοκλησιά», όπου έχουν επισημανθεί λείψανα ρωμαϊκού οικισμού. Τον 11ο αιώνα στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Οι τελευταίοι έφτιαξαν το χωριό Πολύχροω, το οποίο ονομάστηκε έτσι λόγω των πολλών λουλουδιών που υπήρχαν εκεί. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους. Αργότερα ελάχιστοι εναπομείναντες κάτοικοι επέστρεψαν και έφτιαξαν από την αρχή το χωριό, το οποίο εξαιτίας λεκτικής παραφθοράς έλαβε το όνομα Πολύχρονο.
Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, όπως και όλα τα υπόλοιπα χωριά της χερσονήσου, υπαγόταν φορολογικά στο βακούφι του Γκαζανφέρ Αγά, ενώ διοικητικά ανήκε στο ναχιγιέ της Καλαμαριάς. Το 1821 οι κάτοικοι του Πολυχρόνου συμμετείχαν στην επανάσταση της Χαλκιδικής με αποτέλεσμα το χωριό να καταστραφεί από τα οθωμανικά στρατεύματα. Ανάμεσα στους αγωνιστές του 1821 ξεχωρίζουν ο Νικόλαος Ιωάννου, ο Αθανάσιος Ανδρέα και ο Ρήγας Αδάμ.
Γεωγραφία
Τρία χιλιόμετρα ανατολικά του Πολύχρονου σε ορεινή περιοχή βρίσκεται η λίμνη Μαυρόμπαρα. Πρόκειται για προστατευόμενη περιοχή φυσικής ομορφιάς.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Παλλήνης
Παραπομπές
Πολύχρονο
Δήμος Παλλήνης Χαλκιδικής
Δήμος Κασσάνδρας
|
35496
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%BB%20%CE%A1%CE%BF%CF%83%CE%AD%CF%84%CE%B9
|
Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι
|
Ο Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι (Dante Gabriel Rossetti, 12 Μαΐου 1828 – 9 Απριλίου 1882) ήταν Άγγλος ποιητής, ζωγράφος και μεταφραστής.
Βιογραφία
Γιος του Ιταλού μετανάστη ποιητή Γκάμπριελ Ροσέτι, ο Ντάντε γεννήθηκε στο Λονδίνο. Η οικογένειά του και οι φίλοι του τον φώναζαν Γκάμπριελ, αλλά στα δημοσιευμένα έργα του έβαζε πρώτο το όνομα Ντάντε, λόγω των λογοτεχνικών συσχετισμών με τον Ιταλό ποιητή Δάντη. Ήταν αδερφός της ποιήτριας Κριστίνα Ροσέτι και του κριτικού Ουίλιαμ Μάικλ Ροσέτι, και ιδρυτής της Προ-Ραφαηλιτικής Αδερφότητας, μαζί με τους Τζων Έβερετ Μίλαι και Ουίλιαμ Χόλμαν Χαντ.
Τα πρώτα χρόνια
Από πολύ μικρή ηλικία, έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία. Όπως όλα τα αδέρφια του, ήθελε να γίνει ποιητής. Ωστόσο, πιο πολύ φιλοδοξούσε να γίνει ζωγράφος, και έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση στην Ιταλική Μεσαιωνική τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Φορντ Μάντοξ Μπράουν, με τον οποίο διατήρησε στενή φιλία σε όλη του τη ζωή.
Μετά την έκθεση του πίνακα του Χόλμαν Χαντ The Eve of St. Agnes, ο Ροσέτι επιζήτησε την φιλία του Χαντ. Ο πίνακας ήταν η απεικόνιση ενός ποιήματος του τότε όχι και τόσο γνωστού ποιητή Τζον Κιτς. Το ποίημα του ίδιου του Ροσέτι με τίτλο "The Blessed Damozel" αποτελούσε μίμηση του Κιτς, και έτσι ο Ροσέτι πίστεψε πως ο Χαντ ίσως συμμεριζόταν τα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά του ιδανικά. Μαζί διαμόρφωσαν τη φιλοσοφία της Προ-Ραφαηλιτικής Αδερφότητας. Ο Ροσέτι ενδιαφερόταν πάντα περισσότερο για τα μεσαιωνικά παρά για τα σύγχρονα στοιχεία του κινήματος αυτού. Είχε δημοσιεύσει μεταφράσεις του Δάντη και άλλων Ιταλών ποιητών του Μεσαίωνα, και προσπαθούσε να ενσωματώνει και στην τέχνη του το στυλ και τα χαρακτηριστικά των Ιταλών ζωγράφων.
Οι πρώτοι πίνακες και οι κριτικές
Ωστόσο, οι πρώτοι πίνακες του Ροσέτι χαρακτηρίζονται από το ρεαλισμό του Προ-Ραφαηλιτικού κινήματος (όπως οι πίνακες "Girlhood of Mary, Virgin" και "Ecce Ancilla Domini" ). Αργότερα, άρχισε να προτιμά περισσότερο συμβολικές και μυθολογικές εικόνες, παρά ρεαλιστικές. Αυτό ισχύει και για την μεταγενέστερη ποίησή του.
Αν και είχε την υποστήριξη του Τζον Ράσκιν, η κριτική προς τους πίνακές του τον έκανε να αποσυρθεί από τις δημόσιες εκθέσεις, και να στραφεί προς την πώληση των έργων του σε ιδιώτες. Τα έργα του της δεκαετίας 1850 ήταν εμπνευσμένα από ποιήματα του Δάντη Αλιγκιέρι, όπως το La Vita Nuova (το οποίο ο Ροσέτι είχε μεταφράσει στα αγγλικά) και από το βιβλίο του Τόμας Μάλορι Morte d'Arthur. Το όραμά του σχετικά με τους μύθους του Αρθουριανού κύκλου και το μεσαιωνικό σχέδιο ενέπνευσε και τους φίλους του εκείνης της εποχής, Ουίλιαμ Μόρις και Έντουαρντ Μπερν Τζόουνς.
Αυτές οι εξελίξεις προκλήθηκαν από γεγονότα της προσωπικής του ζωής, και συγκεκριμένα από τον θάνατο της συζύγου του Ελίζαμπεθ Σίνταλ, η οποία είχε πάρει υπερβολική δόση λαβδάνου, όταν το παιδί της γεννήθηκε νεκρό. Ο Ροσέτι υπέφερε από κατάθλιψη, και έθαψε το μεγαλύτερο μέρος των αδημοσίευτων ποιημάτων του στον τάφο της στο Κοιμητήριο Highgate. Εξιδανίκευσε την εικόνα της ως Βεατρίκη του Δάντη σε αρκετούς πίνακες όπως στη "Ευτυχισμένη Βεατρίκη" ("Beata Beatrix").
Αυτοί οι πίνακες επρόκειτο να αποτελέσουν μεγάλη επιρροή στην διαμόρφωση του κινήματος του Ευρωπαϊκού συμβολισμού. Η απεικόνιση των γυναικών ήταν σχεδόν μανιωδώς στυλιζαρισμένη. Είχε την τάση να απεικονίζει την νέα ερωμένη του Φάνι Κόρνφορθ ως την επιτομή του ερωτισμού, ενώ μία άλλη ερωμένη του, την Τζέιν Μπέρντεν, σύζυγο του συνεργάτη του Ουίλιαμ Μόρις, ως αιθέρια θεά.
Το 1871, μετά από παρότρυνση των φίλων του, ο Ροσέτι ανέσυρε τα ποιήματά του από τον τάφο της γυναίκας του και τα δημοσίευσε. Η δημοσίευσή τους δημιούργησε αντιπαραθέσεις, καθώς πολλοί θεώρησαν ότι χαρακτηρίζονταν από υπερβολικό ερωτισμό και αισθησιασμό.
Το τέλος
Προς το τέλος τη ζωής του, ο Ροσέτι είχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του εθισμού του στα ναρκωτικά και την δική του πνευματική αστάθεια, που χειροτέρευε από την αντίδρασή του στην σκληρή κριτική προς τα ποιήματά του που είχε ανασύρει από τον τάφο της γυναίκας του. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια απομονωμένος. Πέθανε στο Κεντ της Αγγλίας.
Έργα του Ροσέτι
Παραπομπές
Πηγές
Dante Gabriel Rossetti των Julian Treuherz, Liz Prettejohn και Edwin Becker (Νοέμβριος 2003), ISBN 0500093164
Dante Gabriel Rossetti: Collected Writings by Jan Marsh (April 2000), ISBN 1566632803
Dante Gabriel Rossetti and the Game That Must Be Lost by Jerome McGann, ISBN 0300080239
Dante Gabriel Rossetti by Russell Ash (September 1995), ISBN 0810937840
The Correspondence of Dante Gabriel Rossetti, Vol. 1, 4 & 5 του William Fredeman
Prelude to the Last Decade: Dante Gabriel Rossetti in the Summer of 1872 του William Fredeman
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το ποίημα του Ροσέτι The House Of Life στο Project Gutenberg
The Rossetti Archive
Ten Dreams Galleries
Έκθεση των έργων του Ροσέτι με 200 περίπου έργα
Άγγλοι ζωγράφοι
Άγγλοι ποιητές
Άγγλοι μεταφραστές
Προραφαηλίτες ζωγράφοι
Έργα ζωγραφικής του Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι
|
528074
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD%20%CE%96%CE%B5%CF%8A%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AD%CF%87
|
Ραζάν Ζεϊτουνέχ
|
Η Ραζάν Ζεϊτουνέχ (رزان زيتونة) είναι σύρια δημοσιογράφος και δικηγόρος ειδικευμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία απήχθη ενώ βρισκόταν σε περιοχή ελεγχόμενη από τους αντάρτες στα προάστια της Δαμασκού στις 9 Δεκεμβρίου 2013. Συνεχίζει να αγνοείται, κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την απαγωγή της και τα ίχνη της έχουν χαθεί. Η Ζεϊτουνέχ κατήγγελλε θαρραλέα τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο από το καθεστώς της Δαμασκού όσο και από τους αντάρτες, παρά τις απειλές που δεχόταν. Απήχθη μαζί με τον σύζυγο και συναγωνιστή της Βαέλ Χαμαντά και δύο συναδέλφους τους, τον ποιητή και δικηγόρο Ναζέμ Χαμαντί και την πρώην πολιτική κρατούμενη Σαμίρα Χαλίλ, από τα γραφεία δύο ομάδων που είχε ιδρύσει, του Κέντρου Τεκμηρίωσης Παραβιάσεων (VDC) και του Γραφείου Στήριξης Τοπικής Ανάπτυξης και Μικρών Έργων (LDSPS), στην Ντούμα.
Η Ζεϊτουνέχ συγκαταλέγεται στους πιο προβεβλημένους και αξιόπιστους πολίτες ακτιβιστές της συριακής επανάστασης. Η απαγωγή της, σύμφωνα με σύριους σχολιαστές, θεωρείται καθοριστικό επεισόδιο στον διχασμό που παρατηρείται στη Συρία ανάμεσα σε δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών και σε εξτρεμιστές, καθώς και θανάσιμο πλήγμα για τη συριακή επανάσταση.
Η οικογένειά της απηύθυνε έκκληση για διεθνή βοήθεια ώστε να βρεθούν η ίδια και οι συνάδελφοί της. «Εμείς, η οικογένεια της Ραζάν Ζεϊτουνέχ, της ακτιβίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δικηγόρου, της συγγραφέως και, πάνω απ’ όλα, του ανθρώπου, απευθύνουμε αυτή την έκκληση ενώ έχουν περάσει περισσότεροι από τρεις μήνες μετά την προμελετημένη απαγωγή, για την οποία κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη ούτε εξέδωσε ανακοίνωση ή διατύπωσε αίτημα, σε μια σαφή προσπάθεια να κερδίσουν χρόνο και να φιμώσουν την ελεύθερη φωνή της κόρης μας και των συναδέλφων της ώστε να τους αναγκάσουν να σταματήσουν να γράφουν και να τους εμποδίσουν να ασκούν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη έκφραση» ανέφερε η οικογένεια σε δήλωσή της τον Απρίλιο του 2014.
Ακτιβιστές και πολιτικοί από όλο τον κόσμο έχουν απευθύνει έκκληση για την απελευθέρωσή τους, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος Σουλτς: «Εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ζητώ την άμεση απελευθέρωσή τους [...]. Η ζωή της απειλήθηκε από το καθεστώς και από τις ομάδες ανταρτών, επειδή είναι μια θαρραλέα νέα γυναίκα που αρνείται να συμβιβαστεί και εξακολουθεί να αγωνίζεται ειρηνικά για τη δημοκρατία και για μια ελεύθερη Συρία».
Το 2014 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένωσε τις δυνάμεις του με πλήθος μη κυβερνητικών οργανώσεων, με τους Ευρωπαίους πολίτες και με τους υπόλοιπους βραβευθέντες με το Βραβείο Ζαχάρωφ και απηύθυναν έκκληση για την απελευθέρωσή της μέσω της εκστρατείας #FreeRazan. Η οικογένειά της έχει προβάλει τις πεποιθήσεις για τις οποίες αγωνίζεται η Ζεϊτουνέχ με τη βοήθεια τόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και της δράσης του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Την περίοδο της βράβευσής της, το 2011, η Ραζάν Ζεϊτουνέχ ζούσε κρυμμένη, έχοντας ξεφύγει από επιδρομή των δυνάμεων ασφαλείας στο σπίτι της. Παρ’ όλα αυτά, αρνήθηκε να φύγει από τη Συρία.
Η Ζεϊτουνέχ χρησιμοποίησε το χρηματικό έπαθλο του Βραβείου Ζαχάρωφ για να σώσει τη ζωή ενός συναγωνιστή της που είχε τραυματιστεί από πυρά τεθωρακισμένων.
Αναφορές
Σύροι δημοσιογράφοι
Σύροι δικηγόροι
Σύροι ακτιβιστές
Βραβευμένοι με το Βραβείο Ζαχάρωφ
Σύροι φεμινιστές
|
130533
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%20%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Φερνάντο Σάντος
|
Ο Φερνάντο Μανουέλ Φερνάντες ντα Κόστα Σάντος (Λισαβόνα, 10 Οκτωβρίου 1954) είναι Πορτογάλος πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής.
Καριέρα ως ποδοσφαιριστής
Ο Φερνάντο Σάντος ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από τα τμήματα υποδομών της Μπενφίκα, όμως ποτέ δεν αγωνίστηκε στην πρώτη ομάδα της. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν ως δεξιός οπισθοφύλακας. Το 1972 ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Εστορίλ με την οποία έπαιξε και στις τρείς μεγαλύτερες κατηγορίες του πορτογαλικού πρωταθλήματος. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1975 έκανε το ντεμπούτο στην Πρώτη Κατηγορία Πορτογαλίας. Το 1979 μετακόμισε στη Μαρίτιμο και το 1980 έπεστρεψε στην Εστορίλ, όμάδα στην οποία τελείωσε και την καριέρα του το 1987.
Καριέρα ως προπονητής
Εστορίλ και Αμαδόρα
Το 1987 ο Σάντος ξεκίνησε την καριέρα του ως προπονητής, αναλαμβάνοντας την ομάδα με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε τελευταία φορά ως ποδοσφαιριστής, την Εστορίλ, τότε ομάδα Γ' κατηγορίας της Πορτογαλίας. Στα επτά χρόνια που έμεινε στην Εστορίλ, η ομάδα ανέβηκε δύο κατηγορίες και στη συνέχεια είχε διαρκή παρουσία στην πρώτη κατηγορία του πορτογαλικού πρωταθλήματος.
Το 1994 ανέλαβε την Εστρέλα Αμαδόρα, που μόλις πριν έναν χρόνο, είχε κερδίσει την άνοδό της στην Α' κατηγορία. Με τον Σάντος στον πάγκο η Αμαδόρα κατάφερε να έχει σταθερή πορεία για τέσσερα χρόνια, την τελευταία μάλιστα χρονιά του Σάντος κατέλαβε την έβδομη θέση, την καλύτερη μέχρι σήμερα στην ιστορία του συλλόγου.
Πόρτο
Η επιτυχημένη χρονιά και η έβδομη θέση με την Αμαδόρα, καθώς και μια νίκη επί της Πόρτο με 2-1, έκαναν τον τότε πρόεδρο των πρωταθλητών Πορτογαλίας Ζόρζε Νούνο Πίντο ντα Κόστα να φέρει τον Σάντος στο Πόρτο για να αναλάβει τη θέση του προπονητή, σε μια ομάδα αποτελούμενη από αστέρες της εποχής εκείνης, όπως ο Μάριο Ζαρντέλ, ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς και ο Λιουμπίνκο Ντρούλοβιτς, θέλοντας να συνεχίσει το σερί των συνεχόμενων πρωταθλημάτων των προηγούμενων χρόνων που πέτυχε με προπονητές όπως ο σερ Μπόμπι Ρόμπσον και ο Αντόνιο Ολιβέιρα.
Στην πρώτη χρονιά του Σάντος, η Πόρτο κατέκτησε το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, το πέμπτο συνεχόμενο, με διαφορά οκτώ βαθμών από τη Μπενφίκα, ενώ επικράτησε και στο Σούπερ Καπ Πορτογαλίας απέναντι στη Μπράγκα.
Τη δεύτερη περίοδο (1999-2000) με τον Μάριο Ζαρντέλ σε δαιμονιώδη φόρμα (σκόραρε 50 γκολ σε 55 αγώνες και κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι όντας πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη), η Πόρτο έκανε στο Champions League μια εξαιρετική χρονιά. Αφού προκρίθηκε ως δεύτερη από τον όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης (μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης), Ολυμπιακό και Μόλντε, συνέχισε στην επόμενη φάση προκρινόμενη και πάλι ως δεύτερη από τον όμιλο με Μπαρτσελόνα, Σπάρτα Πράγας και Χέρτα Βερολίνου. Στους προημιτελικούς αποκλείστηκε μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα από την Μπάγερν Μονάχου με τέρμα στο 93ο λεπτό του επαναληπτικού αγώνα στο Μόναχο. Αυτές οι επιτυχίες βοήθησαν τον Σάντος ώστε να ψηφιστεί ένατος στην κατάταξη των καλύτερων προπονητών της Ευρώπης το 2000, σύμφωνα με τη FIFA. Στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, η Πόρτο έχασε τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, κέρδισε όμως το Κύπελλο νικώντας τη Σπόρτινγκ 2-0, και το Σούπερ Καπ Πορτογαλίας επικρατώντας της Μπέιρα Μαρ.
Την τρίτη και τελευταία χρονιά του Σάντος στην Πόρτο, η ομάδα έχοντας χάσει τον Μάριο Ζαρντέλ που είχε φύγει για την τότε κάτοχο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ Γαλατασαράι, αποκλείστηκε από το Champions League πολύ νωρίς, στον τρίτο προκριματικό γύρο τον Αύγουστο του 2000 από την Άντερλεχτ (ήττα 1-0 στο Βέλγιο και 0-0 στο Πόρτο), συνεχίζοντας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ όπου αποκλείστηκε στους προημιτελικούς από τη μετέπειτα νικήτρια του τροπαίου Λίβερπουλ (0-0 στο Πόρτο και ήττα 2-0 στο Άνφιλντ). Η μεγαλύτερη όμως αποτυχία ήρθε στο πρωτάθλημα, όπου η Πόρτο, αν και ξεκίνησε καλά και ήταν πρώτη μέχρι το Δεκέμβριο, μέσα σε δύο μήνες (Δεκέμβριο και Ιανουάριο) είχε ένα καταστροφικό ντεφορμάρισμα με αποτέλεσμα να βρεθεί οκτώ βαθμούς πίσω από την Μποαβίστα τον Φεβρουάριο. Οι δέκα νίκες της ομάδας στους ισάριθμους τελευταίους αγώνες δεν κατάφεραν να αλλάξουν την κατάσταση, με την Μποαβίστα να κατακτά το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία της, έχοντας έναν βαθμό διαφορά από την Πόρτο. Ο μόνος τίτλος αυτή τη χρονιά ήταν το Κύπελλο Πορτογαλίας, με νίκη στον τελικό 2-0 επί της Μαρίτιμο, όντας ο τελευταίος του Σάντος με πορτογαλική ομάδα, καθώς η απώλεια του πρωταθλήματος για δύο συναπτά έτη, κυρίως όμως η απώλεια του πρωταθλήματος του 2001 από την Μποαβίστα, οδήγησε τον πρόεδρο των "δράκων" Ζόρζε Νούνο Πίντο ντα Κόστα να του δείξει την πόρτα της εξόδου.
ΑΕΚ (2001-02)
Τον Ιούνιο του 2001, η νέα τότε διοίκηση της ΑΕΚ προσέλαβε τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της ομάδας. Η ΑΕΚ με παίκτες όπως ο Ντέμης Νικολαΐδης, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο Βασίλης Τσιάρτας και ο Κάρλος Γκαμάρα, διεκδίκησε το πρωτάθλημα ως την τελευταία αγωνιστική και δύο αγωνιστικές πριν το τέλος είχε διαφορά τριών βαθμών από τον Ολυμπιακό, απέμενε όμως ο μεταξύ τους αγώνας στο ΟΑΚΑ, τον οποίο ο Ολυμπιακός κέρδισε τελικά 4-3 και έπιασε την ΑΕΚ στην κορυφή της βαθμολογίας, έχοντας όμως υπέρ του την ισοβαθμία, καθώς είχε νικήσει και στη Νέα Φιλαδέλφεια (2-3) στον πρώτο γύρο. Την τελευταία αγωνιστική, η ΑΕΚ νίκησε με 6-2 τον ΠΑΟΚ, αλλά ο Ολυμπιακός νικώντας τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, ήταν αυτός που κατέκτησε το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ και ο Σάντος πήραν την "εκδίκησή" τους κερδίζοντας τον Ολυμπιακό με 2-1 στον τελικό του Κυπέλλου του 2002. Στην Ευρώπη, η ΑΕΚ αποκλείστηκε στους "16" του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ από την Ίντερ του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, του Ρονάλντο, αλλά και του Γρηγόρη Γεωργάτου, που μετά το τέλος της χρονιάς αποκτήθηκε από την ΑΕΚ.
Παναθηναϊκός
Το καλοκαίρι του 2002 ο Σάντος έχοντας φύγει από την ΑΕΚ ανέλαβε τον Παναθηναϊκό διαδεχόμενος τον Σέρχιο Μαρκαριάν. Έπειτα από τέσσερις αγωνιστικές με τρεις ήττες (από Προοδευτική 0-1 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ΠΑΟΚ 4-1 στην Τούμπα και ΑΕΚ 1-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια) και μόλις μία νίκη (1-0 τον Ιωνικό στη Νίκαια), αλλά και λόγω διαφοράς φιλοσοφίας, ο Σάντος απολύθηκε από τον Παναθηναϊκό.
Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Το καλοκαίρι του 2003 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αντικαθιστώντας τον Λάζλο Μπόλονι. Εκείνο το καλοκαίρι η ομάδα έδωσε τον Κριστιάνο Ρονάλντο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ, έμειναν όμως οι δύο διεθνείς με την εθνική Πορτογαλίας, ο αμυντικός Ρούι Ζόρζε και ο τερματοφύλακας Ρικάρντο. Λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος, έχοντας κάνει πολύ καλή πορεία στο πρωτάθλημα, η Σπόρτινγκ βρισκόταν πέντε βαθμούς πίσω από την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο, που εκείνη τη χρονιά εκτός από το Πρωτάθλημα κατέκτησε και το Champions League. Στο τέλος όμως η Σπόρτινγκ έκανε απελπιστικό φινάλε, γνωρίζοντας ήττες-σοκ όπως το 4-0 από τη Ρίο Άβε και τελικά τερμάτισε τρίτη, πίσω και από την Μπενφίκα.
ΑΕΚ (2004-2006)
Το καλοκαίρι του 2004, στο νέο ξεκίνημα της ΑΕΚ με τον Ντέμη Νικολαΐδη στον προεδρικό θώκο, ο Σάντος κλήθηκε ξανά να αναλάβει τα ηνία της ομάδας, φέρνοντας μάλιστα τους Πάουλο Ασουνσάο και Μπρούνο Άλβες από την Πόρτο. Με τον κόσμο να στηρίζει την ομάδα και το ΟΑΚΑ να είναι σχεδόν κατάμεστο κάθε αγωνιστική (60.000 απέναντι στον Ολυμπιακό και 52.000 απέναντι στον Παναθηναϊκό), η ΑΕΚ έκανε εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα, καταφέρνοντας να μη χάσει σε κανένα ντέρμπι και τις τελευταίες αγωνιστικές ήταν φαβορί για να κατακτήσει τον τίτλο. Την 28η αγωνιστική όμως, στον εντός έδρας αγώνα με τον Ιωνικό, όπου η ΑΕΚ έχανε τη μια ευκαιρία μετά την άλλη, γνώρισε την ήττα, υποχωρώντας στην τρίτη θέση. Την επόμενη αγωνιστική, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, η ΑΕΚ έμεινε στο 0-0, μην καταφέρνοντας να πάρει ούτε τη δεύτερη θέση που θα την έστελνε στα προκριματικά του Champions League της επόμενης περιόδου.
Την περίοδο 2005-06 η ΑΕΚ κατάφερε τελικά να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League, τερματίζοντας δεύτερη σε ευνοϊκή ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό. Επίσης αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου όπου ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 3-0, ενώ στην Ευρώπη αποκλείστηκε από τη Ζενίτ. Μετά το τέλος της χρονιάς, ο Σάντος αποφάσισε να φύγει από την ομάδα.
Μπενφίκα
Δεν έμεινε όμως για πολύ χωρίς ομάδα, καθώς η Μπενφίκα του έδωσε τη θέση του προπονητή το καλοκαίρι του 2006. Στην Μπενφίκα πήρε μαζί του τον Κώστα Κατσουράνη από την ΑΕΚ, όπου πλαισιώθηκε από παίκτες όπως ο Σιμάο, ο Ρούι Κόστα, ο Νούνο Γκόμες και ο Γιώργος Καραγκούνης, σε μια ομάδα που την προηγούμενη περίοδο με προπονητή τον Ρόναλντ Κούμαν είχε φτάσει στα προημιτελικά του Champions League. Ο πρώτος αγώνας του Σάντος με την Μπενφίκα ήταν ένα φιλικό με την παλιά του ομάδα την ΑΕΚ (3-1 νίκη της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ). Στο πρωτάθλημα η Μπενφίκα ακολούθησε κατά πόδας την Πόρτο του Ζεσουάλδο Φερέιρα, όμως στο τέλος έμεινε τρίτη πίσω από Πόρτο και Σπόρτινγκ, μόνο δύο βαθμούς από την κορυφή. Στο Champions League έμεινε τρίτη σε έναν όμιλο με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Σέλτικ Γλασκώβης και Κοπεγχάγη και συνέχισε στο ΟΥΕΦΑ όπου αποκλείστηκε στους προημιτελικούς από τη μετέπειτα φιναλίστ Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε, έχοντας χάσει 3-2 στην Ισπανία και μένοντας στο 0-0 στην Πορτογαλία, σε έναν αγώνα όπου η Μπενφίκα είχε πάρα πολλές ευκαιρίες για τη νίκη και την πρόκριση.
Την επόμενη περίοδο, έπειτα από μια εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 με τη Λεϊσόες για την πρώτη αγωνιστική, ο Σάντος απολύθηκε από τον πάγκο της Μπενφίκα.
ΠΑΟΚ
Λίγες ημέρες αργότερα ο ΠΑΟΚ, έχοντας πρόεδρο τον Θοδωρή Ζαγοράκη, άλλοτε ποδοσφαιριστή του Σάντος στην ΑΕΚ, τον προσέλαβε ως προπονητή της ομάδας. Ο δικέφαλος του Βορρά είχε πολλά προβλήματα την πρώτη χρονιά του Πορτογάλου τεχνικού στην ομάδα και βρέθηκε στην ένατη θέση με 35 βαθμούς, μην έχοντας καταφέρει να νικήσει εκτός Θεσσαλονίκης (η μόνη νίκη του ΠΑΟΚ εκτός έδρας ήταν απέναντι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς στο Καυτανζόγλειο Στάδιο).
Την επόμενη χρονιά, με τις προσθήκες των Ζλάταν Μουσλίμοβιτς, Πάμπλο Γκαρσία, Πάμπλο Κοντρέρας, Σέρτζιο Κονσεϊσάο και Αντελίνο Βιεϊρίνια, τα πήγε εξαιρετικά, τερματίζοντας στην κανονική περίοδο στη δεύτερη θέση με 63 βαθμούς, δύο περισσότερους από τον Παναθηναϊκό, αλλά στα play off έμεινε τρίτος πίσω από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ (τέταρτος στη γενική κατάταξη).
Η περίοδος 2009-10 βρήκε τον ΠΑΟΚ να συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια. Ο "δικέφαλος του Βορρά" προκρίθηκε απέναντι στη Βαλερένγκα, αλλά στα play off του Europa League για την πρόκριση στους ομίλους, δεν κατάφερε να προκριθεί επί της Χέρενφεν του Τροντ Σόλιντ, μένοντας και στους δύο αγώνες ισόπαλος και αποκλειόμενος λόγω του εκτός έδρας τέρματος της Χέρενφεν στην Τούμπα. Στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ στο τέλος του πρώτου γύρου ήταν δέκα βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό και οκτώ από τον Ολυμπιακό, όμως στον δεύτερο γύρο πραγματοποιώντας ένα εξαιρετικό ντεμαράζ με 11 νίκες σε 12 αγώνες, μεταξύ των οποίων το 0-1 στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" με τον Ολυμπιακό και το 2-1 στην Τούμπα με τον Παναθηναϊκό, που τον έφεραν δύο βαθμούς από την κορυφή πριν την 26η αγωνιστική. Ακολούθησε η εκτός έδρας ήττα από τον Άρη με 2-0 και την επόμενη αγωνιστική η ήττα μέσα στην Τούμπα από την ΑΕΚ με 0-1, τερματίζοντας τελικά τρίτος στην κανονική περίοδο πίσω από τον νταμπλούχο Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Στα play off όμως η ομάδα βρήκε την καλύτερη φόρμα της, και τερμάτισε πρώτη με 16 βαθμούς, 7 περισσότερους από τη δεύτερη ΑΕΚ, με δύο νίκες με το ίδιο σκορ (1-0) επί του Ολυμπιακού, κερδίζοντας την έξοδο στο Champions League. Αυτή ήταν και η καλύτερη βαθμολογική θέση που είχε ο ΠΑΟΚ από την περίοδο 1984-85, χρονιά που κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Μετά το τέλος εκείνης της απόλυτα επιτυχημένης περιόδου, ο Σάντος έλυσε το συμβόλαιό του με τον ΠΑΟΚ, έπειτα από τρία χρόνια.
Εθνική Ελλάδας
Κι ενώ είχε ανακοινώσει ότι θα απέχει από τους πάγκους με σκοπό να ξεκουραστεί, το τέλος της θητείας του Ότο Ρεχάγκελ στην εθνική Ελλάδας μετά το Μουντιάλ της Ν.Αφρικής, άνοιξε το δρόμο της πρόσληψής του στην εθνική ομάδα.
Μετά από ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΕΠΟ τον Αύγουστο του 2010, προσλήφθηκε ως ο νέος προπονητής της Ελλάδας και αυτός που ανέλαβε να την οδηγήσει στην αποκαλούμενη ως "μετά-Ρεχάγκελ" εποχή.
Ο Σάντος ως προπονητής της Ελλάδας κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων αγώνων χωρίς ήττα (συνολικά 17 αγώνες). Το ρεκόρ αυτό ξεκίνησε από τον πρώτο του αγώνα (στον εκτός έδρας φιλικό εναντίον της Σερβίας, στις 11 Αυγούστου 2010) και "έσπασε" στην φιλική ήττα απέναντι στη Ρουμανία με 3-1, στις 15 Νοεμβρίου 2011.
Επί των ημερών του, η Ελλάδα προκρίθηκε αήττητη στην τελική φάση του Euro 2012. Στις 15 Ιουνίου 2012 την οδήγησε σε νίκη επί της Ρωσίας με 1-0 και πρόκριση στα προημιτελικά της διοργάνωσης, όπου αντιμετώπισε τη Γερμανία και ηττήθηκε με 4-2.
Στις 19 Νοεμβρίου 2013 η Ελλάδα υπό την καθοδήγησή του εξασφάλισε τη συμμετοχή της στην τελική φάση του Μουντιάλ 2014 στη Βραζιλία, έπειτα από την πρόκριση επί της Ρουμανίας σε διπλούς αγώνες μπαράζ (3-1, 1-1), ενώ στα τελικά της διοργάνωσης προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στη φάση των 16. Όπως ήδη είχε κάνει γνωστό μερικούς μήνες νωρίτερα, με την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων της Ελλάδας στη διοργάνωση αποχώρησε από τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή.
Εθνική Πορτογαλίας
Τον Σεπτέμβριο του 2014 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του ως ομοσπονδιακός προπονητής της ομάδας της πατρίδας του, Πορτογαλίας, με την οποία κατέκτησε το Euro 2016. Παράλληλα κατέκτησε μαζί της την πρώτη έκδοση του Nations League (2018-19), νικώντας στον τελικό την Ολλανδία, ωστόσο στα επόμενα μεγάλα τουρνουά η πορεία της ομάδας δεν ήταν εξίσου πετυχημένη. Στο Μουντιάλ του 2018 και στο Euro 2020 οι Ίβηρες αποκλείστηκαν στη φάση των «16», ενώ στο Μουντιάλ του 2022 έμειναν εκτός στα προημιτελικά από το Μαρόκο, με τον Σάντος να αφήνει εκτός αρχικής ενδεκάδας τον Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως έπραξε και στο παιχνίδι της φάσης των «16» με την Ελβετία. Μετά την επιστροφή της Πορτογαλίας από το Κατάρ, ανακοινώθηκε η απομάκρυνση του από τον πάγκο της Εθνικής ομάδας έπειτα από μία οκταετία, έχοντας απολογισμό 67 νίκες, 23 ισοπαλίες και 18 ήττες.
Εθνική Πολωνίας
Στις 24 Ιανουαρίου του 2023 ο Φερνάντο Σάντος ανέλαβε επίσημα τον πάγκο της Εθνικής Πολωνίας, υπογράφοντας συμβόλαιο συνεργασίας μέχρι το καλοκαίρι του 2026. Διαδέχτηκε τον Τσέσλαβ Μίχνιεβιτς και ανέλαβε ως πρώτο στόχο να οδηγήσει την ομάδα στα τελικά του Euro 2024.
Οι τίτλοι ως προπονητής
1999 Πρωτάθλημα Πορτογαλίας
1999 Σούπερ καπ Πορτογαλίας
2000 Κύπελλο Πορτογαλίας
2000 Σούπερ καπ Πορτογαλίας
2001 Κύπελλο Πορτογαλίας
2002 Κύπελλο Ελλάδας
2016 Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου
2019 Πρωτάθλημα Εθνών ΟΥΕΦΑ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Φερνάντο Σάντος στο uefa.com
Ο Φερνάντο Σάντος στην Ελλάδα epo.gr
Το προφίλ του Φερνάντο Σάντος στο transfermarkt
Σαντος Φερναντο
Σαντος Φερναντο
Σαντος Φερναντο
Σαντος Φερναντο
Σαντος Φερναντο
Σαντος Φερναντο
Σ
Προπονητές ποδοσφαίρου Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Προπονητές ποδοσφαίρου ΦΚ Πόρτο
Ποδοσφαιριστές ΚΣ Μαρίτιμο
Ποδοσφαιριστές Μπενφίκα
Προπονητές ποδοσφαίρου ΚΦ Εστρέλα ντα Αμαδόρα
Προπονητές ποδοσφαίρου ΓΝ Εστορίλ Πράια
Προπονητές ποδοσφαίρου Εθνικής Πορτογαλίας
Προπονητές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Προπονητές ποδοσφαίρου Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014
Προπονητές ποδοσφαίρου Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018
Ξένοι προπονητές ποδοσφαίρου στην Ελλάδα
Ποδοσφαιριστές ΓΝ Εστορίλ Πράια
Προπονητές νικητές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου
Προπονητές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου 2016
Προπονητές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου 2012
Προπονητές ποδοσφαίρου Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2017
Προπονητές Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2022
|
645702
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%86%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BB%CF%84
|
Εκλογές στη Σαξονία-Άνχαλτ
|
Στο ομόσπονδο κρατίδιο της Σαξονίας-Άνχαλτ της Γερμανίας διεξάγονται εκλογές για την ανάδειξη των μελών της τοπικής Βουλής (Landtag), η οποία συναποτελείται από 87 μέλη.
Κρατιδιακές εκλογές
2021
Στις πιο πρόσφατες κρατιδιακές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 6 Ιουνίου 2021 οι Χριστιανοδημοκράτες κέρδισαν νίκη-έκπληξη.
2016
Στις κρατιδιακές εκλογές που διεξήχθησαν στις 13 Μαρτίου 2016 ο Ράινερ Χάζελοφ επανεξελέγη πρωθυπουργός και ηγήθηκε μιας κυβέρνησης συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες και με τους Πράσινους.
Προηγούμενες εκλογές
2011
Στις βουλευτικές εκλογές στο κρατίδιο, στις 20 Μαρτίου 2011, οι Πράσινοι διπλασίασαν τη δύναμή τους και εισήλθαν πάλι στο τοπικό κοινοβούλιο.
Κοινοβούλιο της Σαξονίας-Άνχαλτ, 20 Μαρτίου 2011
|-
!style="background-color:#E9E9E9" align=left colspan="2" valign=top| Κόμματα
!style="background-color:#E9E9E9" align=center colspan="1"| Ποσοστό ψήφων
!style="background-color:#E9E9E9" align=center colspan="2"| Ψήφοι % (μεταβολή)
!style="background-color:#E9E9E9" align=center colspan="2"| Έδρες (μεταβολή)
!style="background-color:#E9E9E9" align=center colspan="2"| Έδρες % (μεταβολή)
|- align=right
|align=left| CDU
|
| 32,5
| -3,7
| 41
| +1
| 39
|
|- align=right
|align=left| Αριστερά
|
| 23,7
| -0,4
| 29
| +3
| 27,6
|
|- align=right
|align=left| SPD
|
| 21,5
| +0,1
| 26
| +2
| 24,8
|
|- align=right
|align=left| Συμμαχία '90/Οι Πράσινοι
|
| 7,1
| +3,6
| 9
| +9
| 8,6
|
|- align=right
|align=left| Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας
|
| 4,6
| +4,6
| 0
| 0
| -
|
|- align=right
|align=left| FDP
|
| 3,8
| -2,8
| 0
| -7
| -
|
|- align=right
|align=left| Ελεύθεροι Ψηφοφόροι
|
| 2,8
| +2,8
| -
| -
| -
|
|- align=right
|align=left| Κόμμα για την Προστασία των Ζώων
|
| 1,6
| +1,6
| -
| -
| -
|
|- align=right
|align=left| Κόμμα Πειρατών της Γερμανίας
|
| 1,4
| +1,4
| -
| -
| -
|
|- align=right
|align=left| Όλα τα υπόλοιπα
|
| 0,9
| -4,1
| -
| -
| -
|
|- align=right
!
!align=left| Σύνολα
|
|
|
|
|
|
|
|}
Παραπομπές
Εκλο
Εκλογές στη Σαξονία-Άνχαλτ
|
459989
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Βασίλειος
|
Ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Βασίλειος (1877-1968) ήταν Έλληνας ιεράρχης.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1877 στο Ευκάρυο των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης. Φοίτησε σε γυμνάσιο της Κωνσταντινούπολης και έπειτα εισήχθη στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1903. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε διάκονος και τοποθετήθηκε αρχιδιάκονος στην μητρόπολη Διδυμότειχου. Αργότερα στάλθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην επαρχία Πρέβεζας ως επιθεωρητής σχολείων και το 1906 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στα Γιαννιτσά όπου συνέδραμε τα σώματα των Ελλήνων μακεδονομάχων που δρούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Το 1911 υπηρετούσε στην Πρίγκηπο όπου συνελήφθη από τις αρχές εξαιτίας αντιβουλγαρικού κηρύγματος με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για οκτώ μήνες. Το 1913 μετέβη για περαιτέρω σπουδές στη Γενεύη και αργότερα έζησε για μικρό χρονικό διάστημα στο Λονδίνο. Το 1922 ορίστηκε πρωτοσύγκελος της μητρόπολης Θεσσαλονίκης, ενώ το 1926 χειροτονήθηκε επίσκοπος Απαμείας, θέση που διατήρησε ως το 1930 όταν και εξελέγη μητροπολίτης Σιδηροκάστρου. Την περίοδο της βουλγαρικής Κατοχής απομακρύνθηκε βίαια από την έδρα του και απελάθηκε από τη βουλγαροκρατούμενη ζώνη. Επιπλέον, κατά την απέλασή του κακοποιήθηκε από τους άνδρες της βουλγαρικής αστυνομίας. Εντέλει επέστρεψε στην έδρα του μετά την Απελευθέρωση.
Κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του, ο Βασίλειος διακρίθηκε για την εκκλησιαστική και κοινωνική του δράση. Συγκεκριμένα προχώρησε στην ανέγερση ή ανακατασκευή αρκετών ναών, οργάνωσε συσσίτια και δώρισε σημαντικά χρηματικά ποσά προερχόμενα από την περιουσία και τη μισθοδοσία του σε φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα του Σιδηροκάστρου, των Σερρών και της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικά μορφωμένος ιεράρχης ο οποίος μεταξύ άλλων συνέταξε πλείστα άρθρα και υπομνήματα εκκλησιαστικής και κοινωνικής φύσης, ενώ γνώριζε αγγλικά, γαλλικά, τουρκικά και της βουλγαρικά. Αποχώρησε από τον επισκοπικό θρόνο το 1967 λόγω ηλικίας και απεβίωσε στις 25 Ιουνίου του 1968.
Παραπομπές
Μητροπολίτες Σιδηροκάστρου
|
485286
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Abbath%20%28%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%29
|
Abbath (άλμπουμ)
|
Το Abbath είναι ο πρώτος δίσκος του προσωπικού σχήματος του πρώην μέλους των Immortal, Abbath. Κυκλοφόρησε το 2016 από την Season of Mist και είναι το μόνο άλμπουμ με τον ντράμερ Creature.
Το άλμπουμ απέσπασε περισσότερο καλές κριτικές.
Κομμάτια
To War! (Simon Dancaster, Olve Eikemo)
Winterbane (Dancaster, Eikemo)
Ashes of the Damned (Dancaster, Eikemo)
Ocean of Wounds (Dancaster, Eikemo)
Count the Dead (Dancaster, Eikemo)
Fenrir Hunts (Dancaster, Eikemo)
Roots of the Mountain (Dancaster, Eikemo)
Endless (Dancaster, Eikemo)
Riding on the Wind (των Judas Priest - Glenn Tipton, Robert Halford, Kenneth Downing, Jr.)
Nebular Ravens Winter (των Immortal - Harald Nævdal, Eikemo)
Τα κομμάτια 9 και 10 δεν αναφέρονται.
Προσωπικό
Abbath:
Abbath Doom Occulta - φωνητικά, κιθάρα, μπάσο στο "Riding on the Wind"
King ov Hell - μπάσο
Creature - ντραμς
Επιπλέον μουσικοί:
Όλε Αντρέ Φάρσταντ - κιθάρα στα "To War!", "Count the Dead" και "Fenrir Hunts"
Γκιρ Μπράτλαντ - πλήκτρα
Χέρμπραντ Λάρσεν - πλήκτρα στο "Ocean of Wounds"
Παραπομπές
Άλμπουμ του 2016
|
763212
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8D%CF%86%CE%B9%20%CE%A3%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Νύφι Σκύρου
|
Το Νύφι είναι παραθαλάσσιο χωριό και παραλία της Σκύρου με υψόμετρο 5 μέτρα που βρίσκεται προς το νότιο τμήμα του νησιού και τη δυτική του πλευρά, στις ανατολικές παραλίες του κόλπου Καλαμίτσας. Απέχει περίπου 8 χλμ. ΝΑ. από την την Λιναριά (το λιμάνι του νησιού) και 10 χλμ. Ν.-ΝΔ. από την Χώρα. Είναι γνωστό κυρίως για την "πηγή Φλέα" η οποία βρίσκεται στον οικισμό και από την οποία ποτίζονται τα περιβόλια αλλά και τα αιγοπρόβατα της ευρύτερης περιοχής που παρουσιάζει έλλειψη νερών. Νότια και σε απόσταση 2 χλμ. βρίσκεται η μη οργανωμένη παραλία Κολυμπάδα που είναι με μικρά βότσαλα ενώ στο βυθό της θάλασσας με άμμο και βράχια. Το χωριό αναφέρεται επίσημα ως ξεχωριστός οικισμός για πρώτη φορά το 1991 να απογράφεται δήμο Σκύρου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 31 κατοίκους.
Παραπομπές
Σκύρος
|
154411
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Ονήτορας
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ονήτορας (Ονήτωρ, που σημαίνει ωφέλιμος, λυσιτελής) είναι γνωστός ένας Τρώας ιερέας του Ιδαίου Διός, δηλαδή του Δία που λατρευόταν στο βουνό Ίδη της Τρωάδας. Το ίδιο όνομα είχε και ο πατέρας του. Ο νεότερος Ονήτορας ήταν πατέρας του Λαόγονου, που πολέμησε και σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο από τον Μηριόνη. Ο Ονήτορας αναφέρεται στην Ιλιάδα (Π 604-605), όπου λέγεται ότι «ως θεόν ο κόσμος τον τιμούσε» (μετάφραση Ι. Πολυλά).
Πηγές
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
Ονητορας
|
290745
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B9
|
Μελιδόνι
|
Η ονομασία Μελιδόνι μπορεί να αναφέρεται:
Στο Μελιδόνι Κοζάνης, χωριό του νομού Κοζάνης
Στο Μελιδόνι Μυλοποτάμου (Μελιδόνι Ρεθύμνου), χωριό στον Μυλοπόταμο του Ρεθύμνου Κρήτης, γνωστό για το σπήλαιό του (Γεροντόσπηλιος), όπου πραγματοποιήθηκε μαζική δολοφονία των κατοίκων κατά την τουρκική κατοχή του νησιού (Οκτώβριος 1823)
Στο Μελιδόνι Γορτυνίας (Μελιδόνι Αρκαδίας) χωριό στον Δήμο Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας
Στο Μελιδόνι Χανίων, χωριό στον Δήμο Φρε του νομού Χανίων Κρήτης
Στο Μελιδόνι Φθιώτιδας, χωριό στον Δήμο Δαφνουσίων του νομού Φθιώτιδας
Μελιδόνι νήσου Κυθήρων,παραλία στη νότια πλευρά του.
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
3375
|
https://el.wikipedia.org/wiki/31%20%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
31 Οκτωβρίου
|
30 Οκτωβρίου | 31 Οκτωβρίου | 1 Νοεμβρίου
Η 31η Οκτωβρίου είναι η 304η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο (305η σε δίσεκτα έτη). Υπολείπονται 61 ημέρες.
Γεγονότα
475 - Ο Ρωμύλος Αυγουστύλος ανακηρύσσεται Ρωμαίος αυτοκράτορας.
802 - Καθαιρείται η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία. Συνωμότες τοποθετούν στον βυζαντινό θρόνο τον Νικηφόρο Α΄.
1517 - Μεταρρύθμιση: Ο Μαρτίνος Λούθηρος θυροκολλεί τις 95 Θέσεις του στον καθεδρικό ναό της Βιτεμβέργης.
1587 - Εγκαινιάζεται η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Λέιντεν.
1614 - Κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο η κωμωδία του Μπεν Τζόνσον Η γιορτή του Αγίου Βαρθολομαίου.
1864 - Η Νεβάδα γίνεται η 36η πολιτεία των Η.Π.Α.
1903 - Σύγκρουση σιδηροδρομικών αμαξοστοιχιών στην Ινδιανάπολη με απολογισμό 17 νεκρούς.
1912 - Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει το Μέτσοβο.
1917 - Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Διεξάγεται η μάχη της Μπερ Σεβά, όπου πραγματοποιείται η «τελευταία επιτυχημένη έφοδος ιππικού στην ιστορία».
1918 - Υπογράφεται η Συνθήκη του Μούδρου μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των συμμάχων.
1922 - Ο Μπενίτο Μουσολίνι γίνεται πρωθυπουργός της Ιταλίας.
1922 - Η δίκη των έξι: Συνέρχεται το έκτακτο στρατοδικείο στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής, με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Οθωναίο.
1924 - Ανακοινώνεται στο Μιλάνο η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης.
1926 - Εκδίδεται το τελευταίο φύλλο της ανεξάρτητης ιταλικής εφημερίδας Il Mondo, έπειτα από τις πιέσεις που δέχθηκε από το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι.
1938 - Παγκόσμια οικονομική ύφεση: Σε μια προσπάθεια να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών, το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης παρουσιάζει ένα πρόγραμμα δεκαπέντε σημείων με στόχο να αναβαθμίσει την προστασία του επενδυτικού κοινού.
1940 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Λήγει η μάχη της Αγγλίας. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποτρέπει πιθανή γερμανική εισβολή.
1941 - Μετά από 14 χρόνια έργων, ολοκληρώνεται το όρος Ράσμορ.
1941 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Το αντιτορπιλικό USS Reuben James τορπιλίζεται από γερμανικό υποβρύχιο κοντά στην Ισλανδία, σκοτώνοντας περισσότερους από 100 Αμερικανούς ναύτες. Είναι το πρώτο πλοίο του αμερικανικού Ναυτικού που βυθίζεται από εχθρική ενέργεια στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
1956 - Κρίση του Σουέζ: Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία βομβαρδίζουν την Αίγυπτο για να την αναγκάσουν να ανοίξει τη Διώρυγα του Σουέζ.
1961 - Στη Σοβιετική Ένωση, απομακρύνεται η σορός του Ιωσήφ Στάλιν από το Μαυσωλείο του Λένιν.
1963 - Έκρηξη σε δεξαμενή προπανίου στην Ινδιανάπολη σκοτώνει 74 άτομα και τραυματίζει άλλα 400 κατά τη διάρκεια επίδειξης παγοδρομίας.
1963 - Διαμαρτυρία προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απευθύνουν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία και η Ιαπωνία, με αφορμή δήλωση του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ότι τα φορτία σίτου, που αγόρασε η Ε.Σ.Σ.Δ., θα μεταφερθούν αποκλειστικά και μόνο με αμερικανικά πλοία.
1965 - Η Ιερά Σύνοδος απορρίπτει το αυτόματο διαζύγιο και τη δυνατότητα τέταρτου γάμου.
1969 - Σε ποινές κάθειρξης μέχρι και 25 ετών καταδικάζονται από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών 8 από τους 10 κατηγορούμενους για βομβιστικές ενέργειες κατά του καθεστώτος. Καταδικασθέντες είναι οι Γιώργος Ανωμερίτης (25 χρόνια), Δ. Δώδος (25 χρ.), Δ. Παπαϊωάννου (25 χρ.), Α. Μυλωνάς (23 χρ.), Βασίλης Ράπανος (8 χρ.), Αικ. Χουλιάρα (7 χρ.), Δ. Κατσαρός (6 χρ.) και Δημοσθένης Δεσποινιάδης (1 χρ.).
1979 - Η πτήση 2605 της Western Airlines συντρίβεται κατά την προσγείωσή της στην Πόλη του Μεξικού, σκοτώνοντας 73 άτομα.
1984 - Δολοφονείται από δύο σωματοφύλακές της η πρωθυπουργός της Ινδίας Ίντιρα Γκάντι.
1996 - Αεροπλάνο συντρίβεται στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, σκοτώνοντας 99 άτομα.
1998 - Αρχίζει η κρίση του αφοπλισμού του Ιράκ: Το Ιράκ ανακοινώνει ότι δε θα συνεργαστεί πλέον με τους επιθεωρητές όπλων των Ηνωμένων Εθνών.
1999 - Πτώση αεροσκάφους Boeing 767 της Egyptair προς Κάιρο, στη Μασσαχουσέτη (από τη Νέα Υόρκη). Νεκροί και οι 217 επιβαίνοντες.
1999 - Υπογράφεται από τους ηγέτες της Καθολικής και Λουθηρανικής Εκκλησίας το Δόγμα της Κρίσης, τερματίζοντας έναν αιώνα διαμάχης για τη φύση της πίστης και της σωτηρίας.
2000 - Αεροσκάφος Boeing 747 των Αερογραμμών της Σιγκαπούρης συντρίβεται αμέσως μετά την απογείωσή του στην Ταϊβάν, με συνέπεια το θάνατο 81 ατόμων και τον τραυματισμό άλλων 81 (διασώθηκαν 16).
2000 - Συντριβή αεροσκάφους Αντόνοφ στην Αγκόλα σκοτώνει 50 άτομα.
2000 - Ο Σβεν Γκόραν Έρικσον γίνεται ο πρώτος ξένος προπονητής στην ιστορία που αναλαμβάνει την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αγγλίας.
2001 - Σε δήλωσή του στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Έλληνας ερευνητής Απόστολος Γεωργόπουλος, που εργάζεται στο χημικό τμήμα του γενικού νοσοκομείου της Βιέννης, ανακοινώνει την ανακάλυψη μιας ουσίας (GEO 1) που εξουδετερώνει το βάκιλο του άνθρακα σε λίγα δευτερόλεπτα (χρησιμοποιείται ως απολυμαντικό).
2002 - Σεισμός 5,4 Ρίχτερ πλήττει την επαρχία Κάμπομπάσο της Νότιας Ιταλίας, με 29 νεκρούς εκ των οποίων τα 25 παιδιά (κατέρρευσε στέγη νηπιαγωγείου στην Απουλία και το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό Σαν Τζουλιάνο-Η Ιταλία κηρύσσεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης-άλλα 36 άτομα τραυματίζονται- περίπου 3.000 άτομα μένουν άστεγα).
2002 - Κλείνει οριστικά ο περίφημος οίκος μόδας του Ιβ Σαν Λοράν
2004 - Πρόεδρος της Ουρουγουάης εκλέγεται ο Ταβαρέ Βάσκες. Πρόκειται για τον πρώτο αριστερό πρόεδρο στην ιστορία της χώρας.
2004 - Τμήμα του Τείχους του Βερολίνου οικοδομείται ξανά, στη μνήμη των 1.065 θυμάτων που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να περάσουν το Τείχος.
2004 - Η Ρουάντα αποστέλλει στρατό ως ειρηνευτική δύναμη στην επαρχία Νταρφούρ του Σουδάν.
2015 - Το Ισλαμικό Κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για την κατάρριψη ενός ρωσικού επιβατικού αεροπλάνου με 224 επιβάτες στην Αίγυπτο.
2017 - Ξεκινούν οι κατεδαφίσεις των σπιτιών της ελληνικής μειονότητας στην Χειμάρρα της Αλβανίας από την επιθεώρηση χωροταξίας του Δήμου Χειμάρρας η οποία είχε στείλει ειδοποιητήρια σε 19 οικογένειες βορειοηπειρωτών, λόγω σχεδίων για κατεδάφισή τους.
Γεννήσεις
1345 - Φερδινάνδος Α΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας
1391 - Εδουάρδος, βασιλιάς της Πορτογαλίας
1424 - Βλάντισλαβ Γ΄ της Βάρνας, βασιλιάς της Πολωνίας
1514 - Βόλφγκανγκ Λάτσιους, Αυστριακός ιστορικός
1632 - Γιοχάνες Βερμέερ, Ολλανδός ζωγράφος
1686 - Σενεσίνο, Ιταλός τραγουδιστής
1705 - Πάπας Κλήμης ΙΔ΄
1711 - Λάουρα Μπάσσι, Ιταλίδα φυσικός και ακαδημαϊκός
1760 - Κατσουσίκα Χοκουσάι, Ιάπωνας καλλιτέχνης
1795 - Τζον Κητς, Άγγλος ποιητής
1815 - Καρλ Βάιερστρας, Γερμανός μαθηματικός
1835 - Αδόλφος φον Μπάιερ, Γερμανός χημικός
1887 - Τσιανγκ Κάι Σεκ, Κινέζος στρατιωτικός και πολιτικός
1888 - Ναπολέων Λαπαθιώτης, Έλληνας ποιητής
1892 - Αλεξάντρ Αλιέχιν, Ρώσος σκακιστής
1917 - Ουίλιαμ Χάρντι Μακνήλ, Καναδός ιστορικός
1920 - Χέλμουτ Νιούτον, Γερμανός φωτογράφος
1922 - Νορόντομ Σιχανούκ, βασιλιάς της Καμπότζης
1929 - Μπαντ Σπένσερ, Ιταλός ηθοποιός
1930 - Μάικλ Κόλινς, Αμερικανός αστροναύτης
1936 - Μάικλ Λάντον, Αμερικανός ηθοποιός
1939 - Γιάννης Καλαμίτσης, Έλληνας στιχουργός και ραδιοφωνικός παραγωγός
1943 - Αριστοτέλης Παυλίδης, Έλληνας πολιτικός
1946 - Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, Έλληνας πολιτικός
1947 - Κώστας Αρζόγλου, Έλληνας ηθοποιός
1947 - Χέρμαν βαν Ρομπέι, Βέλγος πολιτικός
1950 - Ζάχα Χαντίντ, Ιρακινή αρχιτέκτονας
1960 - Λουίς Φορτούνιο, κυβερνήτης του Πουέρτο Ρίκο
1961 - Πίτερ Τζάκσον, Νεοζηλανδός σκηνοθέτης
1964 - Μάρκο φαν Μπάστεν, Ολλανδός ποδοσφαιριστής και προπονητής
1967 - Πέτρος Γαϊτάνος, Έλληνας τραγουδιστής
1968 - Αντόνιο Ντέιβις, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
1971 - Αλφόνσο Φορντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
1972 - Γρηγόρης Γεωργάτος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1974 - Μουζί Ιζέτ, Τούρκος ποδοσφαιριστής
1976 - Χοσέ Μαρία Γκουτιέρεθ, Ισπανός ποδοσφαιριστής
2005 - Πριγκίπισσα Ελεονώρα των Αστουριών
Θάνατοι
1214 - Ελεονώρα της Αγγλίας, βασίλισσα της Καστίλης
1448 - Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος, Βυζαντινός αυτοκράτορας
1534 - Αλφόνσος Α΄ των Έστε, δούκας της Φερράρα
1723 - Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων, μέγας δούκας της Τοσκάνης
1785 - Φρειδερίκος Β΄, λάντγκραβος της Έσσης-Κάσσελ
1860 - Τόμας Κόχραν (10ος κόμης του Ντάντοναλντ), Βρετανός ναυτικός
1881 - Τζορτζ Ντε Λονγκ, Αμερικανός στρατιωτικός και εξερευνητής
1911 - Τζον Τζόζεφ Μοντγκόμερι, Αμερικανός εφευρέτης και μηχανικός
1916 - Κάρολος Ρώσσελ, Αμερικανός ευαγγελιστής
1918 - Έγκον Σίλε, Αυστριακός ζωγράφος
1926 - Χάρρυ Χουντίνι, Ούγγρος μάγος
1943 - Μαξ Ράινχαρντ, Αυστριακός σκηνοθέτης
1976 - Αϊλίν Γκρέι, Ιρλανδή σχεδιάστρια επίπλων
1982 - Χρυσόστομος Πιπιλιάγκας, Έλληνας πολιτικός
1984 - Ίντιρα Γκάντι, Ινδή πολιτικός
1984 - Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, Ιταλός ηθοποιός και σεναριογράφος
1985 - Νίκος Εγγονόπουλος, Έλληνας ζωγράφος και ποιητής
1986 - Ρόμπερτ Μιούλικεν, Αμερικανός φυσικός και χημικός
1988 - Αλφρέντ Πελλάν, Καναδός ζωγράφος
1993 - Φεντερίκο Φελίνι, Ιταλός σκηνοθέτης
1993 - Ρίβερ Φίνιξ, Αμερικανός ηθοποιός
2002 - Μιχαήλ Στασινόπουλος, Έλληνας πολιτικός
2006 - Πίτερ Βίλεμ Μπότα, Νοτιοαφρικανός πολιτικός
2011 - Κλίφορντ Χάσμπαντς, γενικός κυβερνήτης των Μπαρμπάντος
2013 - Ζεράρ ντε Βιλιέ, Γάλλος συγγραφέας
2020 - Σον Κόνερι, Βρετανός ηθοποιός
2022 - Ηλίας Ζερβός, Έλληνας ηθοποιός & σκηνοθέτης
Αργίες και εορτές
Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης
Παγκόσμια Ημέρα Πόλεων
Ορθόδοξη Εκκλησία
Ημέρες του έτους
Χαλοουίν
|
303742
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84%202013
|
Ευρωμπάσκετ 2013
|
Το Ευρωμπάσκετ του 2013 ήταν η 38η διοργάνωση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος μπάσκετ υπό την αιγίδα της FIBA Europe. Διεξήχθη στη Σλοβενία στο διάστημα 4-22 Σεπτεμβρίου και έλαβαν μέρος συνολικά 24 εθνικές ομάδες. Νικήτρια του τελικού αναδείχθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης η Γαλλία, νικώντας στο τελικό τη Λιθουανία με σκορ 80-66. Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε η Ισπανία επικρατώντας στον μικρό τελικό (3ης θέσης) της Κροατίας με σκορ 92-66.
Τόπος Διεξαγωγής - Στάδια
Οι αγώνες έγιναν σε 4 πόλεις: Λιουμπλιάνα, Κόπερ, Τσέλιε και Γιεσένιτσε.
Συμμετοχές
1ος Γύρος
Όμιλος Α
Όμιλος Β
Όμιλος Γ
Όμιλος Δ
2ος Προκριματικός γύρος
(Οι ομάδες μεταφέρουν και τα μεταξύ τους αποτελέσματα του 1ου γύρου)
Όμιλος Ε
Όμιλος ΣΤ
Τελική φάση
Θέσεις 5 ως 8
Τελική Κατάταξη
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Ευρωμπάσκετ Γυναικών 2013
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωμπάσκετ 2013 (αγγλικά)
Η επίσημη ιστοσελίδα της FIBA Europe (αγγλικά)
2013
Ανδρων
Ευρωπαικο Πρωταθλημα Καλαθοσφαιρισης Ανδρων 2013
|
156493
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Νάξος (αποσαφήνιση)
|
Το όνομα Νάξος μπορεί να αναφέρεται
στο νησί του Αιγαίου Νάξος
Νάξος (ή Χώρα της Νάξου) είναι η πρωτεύουσα και το λιμάνι της νήσου Νάξος
Δήμος Νάξου & Μικρών Κυκλάδων
Δήμος Νάξου
στην αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία Νάξος (Σικελία)
αρχαία πόλη στην Κρήτη Νάξος Κρήτης
|
681549
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Αθανάσιος Σακελλάριος
|
Ο Αθανάσιος Α. Σακελλάριος (1826-1901) ήταν εκπαιδευτικός, συγγραφέας και εκδότης . Θεωρείται θεμελιωτής των Κυπριακών Λαογραφικών μελετών.Το σημαντικότερο έργο του "Τα Κυπριακά" περιλαμβάνουν τη μελέτη της γεωγραφίας, ιστορίας, λαογραφίας και κυπριακής διαλέκτου.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1826 στον Άγιο Πέτρο (Εύα) Κυνουρίας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά την αποφοίτηση του μετέβη στη Κύπρο όπου εργάστηκε ως εκπαιδευτικός για αρκετά χρόνια. Από το 1849 μέχρι το 1854 υπηρέτησε ως σχολάρχης στο Ελληνικό Σχολείο της Λάρνακας. Την περίοδο αυτή παντρεύτηκε την Αγγελική Δημητρίου Μιχαλοπούλου από τη Λάρνακα. Το 1864 επέστρεψε στην Ελλάδα ως καθηγητής στο Γυμνάσιο του Πειραιά όπου παρέμεινε για έξι χρόνια. Στη συνέχεια δίδαξε στο 2ο Γυμνάσιο της Αθήνας και κατόπιν στο Βαρβάκειο Λύκειο. Το 1879 πήρε διδακτορικό τίτλο σπουδών από την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λειψίας με την υποβολή του τρίτου τόμου των Κυπριακών (τήν ἐν Κύπρῳ γλῶσσαν).
Το 1887 αποσύρθηκε από την εκπαίδευση και ίδρυσε εκδοτικό οίκο με δικό του τυπογραφείο. Την επιχείρηση αυτή συνέχισαν οι γιοί του, Πολύβιος και Δημήτριος, με το όνομα "Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου", που περιελάμβανε βιβλιοπωλείο και σύγχρονο τυπογραφείο, γνωστό μεταξύ άλλων για τις εκδόσεις της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Έγραψε κι εξέδωσε αρκετά άρθρα και σχολικά βοηθήματα, τόσο απαραίτητα για την εκπαίδευση τότε, όπως το Λεξικόν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, Στοιχειώδη Γεωγραφίαν, Χρηστομάθειαν, Ἑλληνικήν Γραμματικήν, Κατάλογον Ἀνωμάλων Ρημάτων κ.α.
Πέθανε στην Αθήνα το 1901. Εγγονός του ήταν ο καθηγητής φυσικής χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτριος Τσακαλώτος και δισέγγονός του ο καθηγητής του Παν/μιου της Γενεύης Γιάγκος Σιώτης.
"Τα Κυπριακά"
Κατά την περίοδο της παραμονής του στην Κύπρο, αλλά κι αργότερα, επεδόθη και στη μελέτη της γεωγραφίας, της ιστορίας, της λαογραφίας και της γλωσσικής διαλέκτου του νησιού. Καρπός της έρευνάς του αυτής υπήρξε η συγγραφή κι έκδοση ενός μνημειώδους, για την εποχή εκείνη, έργου περί Κύπρου, με τον τίτλο Τά Κυπριακά.
Ο πρώτος τόμος εξεδόθη στην Αθήνα το 1854/55, κι αποτελούσε μελέτη για τη γεωγραφία και τα προϊόντα του νησιού. Το 1868 εξέδωσε, πάλι στην Αθήνα, τον τρίτο τόμο που ασχολείτο με τη γλώσσα των Κυπρίων. Ο δεύτερος τόμος της σειράς αυτής δεν εξεδόθη τότε. Αργότερα ο Αθανάσιος Σακελλάριος επεξεργάστηκε ξανά ολόκληρο το περί Κύπρου υλικό του, εκδομένο κι ανέκδοτο, το συμπλήρωσε, και το εξέδωσε στην Αθήνα σε δυο ογκώδεις τόμους, επίσης με τον τίτλο Τά Κυπριακά. Ο πρώτος τόμος (860 σελίδων) περιλαμβάνει γεωγραφία, ιστορία, δημόσιο και ιδιωτικό βίο. Εξεδόθη το 1890. Ο δεύτερος τόμος (990 σελίδων περίπου) εξεδόθη το 1891. Ασχολείται με τήν ἐν Κύπρῳ γλῶσσαν και περιλαμβάνει και μια πολύ αξιόλογη συλλογή μεσαιωνικών εγγράφων, δημοτικών τραγουδιών (μεσαιωνικών και μεταγενεστέρων), παιγνιδιών, αινιγμάτων, μύθων, παροιμιών κ.α. Το πρώτο μέρος του τόμου αυτού, που εξεδόθη το 1891, είναι γραμματική της κυπριακής γλώσσας.
Τά Κυπριακά του Αθανασίου Σακελλαρίου συνέβαλαν σημαντικά στο να γνωρίσουν καλύτερα οι Έλληνες την Κύπρο, αλλά διέσωσαν και αξιόλογο κυπριακό λαογραφικό υλικό. Η περιγραφή, επίσης, των περισσοτέρων χωριών της Κύπρου, των πόλεων και των αρχαιολογικών χώρων κι άλλων τοποθεσιών, που περιέχεται στον πρώτο τόμο, αποτελεί σήμερα πολύτιμη πηγή πληροφοριών για την κατάσταση γενικά της Κύπρου κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας.
Πηγές
Polignosi, ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια της Κύπρου http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=9470&-V=limmata
Θεόδωρος Παπαδόπουλος, Αθανάσιος Σακελλάριος, Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, Λευκωσία 1968.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΟΜΝΙΑ, Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ), Αθανάσιος Σακελλάριος
"Πανδέκτης: Αθανάσιος Σακελλάριος", pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαϊου 2020
Παραπομπές
Έλληνες λαογράφοι
Έλληνες λόγιοι του 19ου αιώνα
Έλληνες εκπαιδευτικοί
|
207271
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Γεώργιος ο Κύπριος
|
Ο Γεώργιος ο Κύπριος ήταν Έλληνας πεζογράφος γεωγράφος του 7ου αιώνα. Στις αρχές της βασιλείας του Φωκά έγραψε πολιτική περιγραφή του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους.
Τίποτα δεν είναι γνωστά για τη ζωή του, εκτός του ότι γεννήθηκε στη Λάπηθο στο νησί της Κύπρου. Είναι γνωστός για το Descriptio Orbis Romani («Περιγραφή του ρωμαϊκού κόσμου»), γραμμένο στη δεκαετία 600-610. Είναι γραμμένο στα ελληνικά, και απαριθμεί τις πόλεις, κωμοπόλεις, φρούρια και τα διοικητικά τμήματα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο κατάλογος αρχίζει με την Ιταλία και κινείται αριστερόστροφα κατά μήκος της Μεσογείου, από την Αφρική, την Αίγυπτο και την Διοίκηση Ανατολικής. Η σωζόμενη λίστα είναι προφανώς ελλιπής, οπού τα Βαλκάνια αποκλείονται. Η περιγραφή σώθηκε μόνο σε μια συλλογή, πιθανότατα από τον 9ο αιώνα, μαζί με άλλες λίστες, όπως εκκλησιαστικά τακτικά. Είναι πιθανό ότι ο μεταφραστής, πιστεύεται ότι είναι ο Αρμένιος Βασίλειος του Ialimbana, τροποποίησε κείμενο του Γιώργου.
Πηγές
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Β.Αντωνιάδης, «Γεωργίου Κύπριου εγκώμιον εις το μέγαν Ευθύμιον επίσκοπον Μαδυτών»,Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ. Δ, σελ.387-422
Βυζαντινοί συγγραφείς
Βυζαντινοί γεωγράφοι
Κύπριοι συγγραφείς
Κύπριοι γεωγράφοι
Βυζαντινοί του 7ου αιώνα
|
785747
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%8D
|
Μέγεθος χαρτιού
|
Τα πρότυπα μεγέθους χαρτιού διέπουν το μέγεθος των φύλλων χαρτιού που χρησιμοποιούνται ως χαρτί γραφής, χαρτικά, κάρτες και για ορισμένα έντυπα έγγραφα.
Το πρότυπο ISO 216, το οποίο περιλαμβάνει το συνήθως χρησιμοποιούμενο μέγεθος Α4, είναι το διεθνές πρότυπο για το μέγεθος χαρτιού. Χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο, εκτός από τη Βόρεια Αμερική και μέρη της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, όπου χρησιμοποιούνται μεγέθη χαρτιού της Βόρειας Αμερικής. Το διεθνές πρότυπο για τους φακέλους είναι η σειρά C του ISO 269.
Διεθνή μεγέθη χαρτιού
Το διεθνές πρότυπο μεγέθους χαρτιού είναι το ISO 216. Βασίζεται στο γερμανικό πρότυπο DIN 476 για μεγέθη χαρτιού. Τα μεγέθη χαρτιού ISO βασίζονται όλα σε λόγο διαστάσεων της τετραγωνικής ρίζας 2 ή περίπου 1:1,41421. Υπάρχουν διαφορετικές σειρές, καθώς και αρκετές επεκτάσεις.
Τα ακόλουθα διεθνή μεγέθη χαρτιού περιλαμβάνονται στα Cascading Style Sheets (CSS): A3, A4, A5, B4, B5.
Σειρά Α
Υπάρχουν 11 μεγέθη στη σειρά Α, με ονόματα A0–A10, τα οποία έχουν όλα αναλογία διαστάσεων , όπου a είναι η μεγάλη πλευρά και b η κοντή πλευρά.
Δεδομένου ότι τα μεγέθη της σειράς A μοιράζονται την ίδια αναλογία διαστάσεων ( ), μπορούν να κλιμακωθούν σε άλλα μεγέθη της σειράς Α χωρίς να παραμορφωθούν και δύο φύλλα μπορούν να μικρύνουν για να χωρέσουν ακριβώς σε ένα φύλλο χωρίς περικοπή ή περιθώρια.
Το μέγεθος βάσης Α0 ορίζεται ότι έχει εμβαδόν 1 m . Δεδομένου ενός λόγου διαστάσεων , οι διαστάσεις του A0 είναι:
με .
ή, στρογγυλεμένο στο πλησιέστερο χιλιοστό, 1.189 mm επί 841 mm.
Τα μεγέθη σειράς Α σχετίζονται με το ότι η μικρότερη διάσταση ενός δεδομένου μεγέθους είναι η μεγαλύτερη διάσταση του επόμενου μικρότερου μεγέθους και το δίπλωμα ενός φύλλου σειράς Α στη μέση στη μεγαλύτερη διάστασή του —δηλαδή διπλώνοντας το στη μέση παράλληλα με τη μικρή του άκρη— έχει ως αποτέλεσμα δύο μισά που το καθένα έχει το μέγεθος του επόμενου μικρότερου μεγέθους σειράς Α. Ως εκ τούτου, ένα διπλωμένο φυλλάδιο ενός δεδομένου μεγέθους της σειράς Α μπορεί να δημιουργηθεί διπλώνοντας φύλλα του επόμενου μεγαλύτερου μεγέθους στη μέση, π.χ. Τα φύλλα Α4 μπορούν να διπλωθούν για να γίνουν ένα φυλλάδιο Α5. Το γεγονός ότι η κατά το ήμισυ ενός φύλλου με λόγο διαστάσεων έχει ως αποτέλεσμα δύο φύλλα που έχουν και τα δύο λόγο διαστάσεων αποδεικνύεται ως εξής:
όπου a είναι η μεγάλη πλευρά και b η κοντή πλευρά. Ο λόγος διαστάσεων για τις νέες διαστάσεις του διπλωμένου χαρτιού είναι:
Τα πλεονεκτήματα της βάσης ενός μεγέθους χαρτιού σε λόγο διαστάσεων σημειώθηκαν για πρώτη φορά το 1786 από τον Γερμανό επιστήμονα και φιλόσοφο Γκέοργκ Κρίστοφ Λίχτενμπεργκ. Όταν ένα φύλλο διπλώνεται, η αναλογία μήκους προς πλάτος δεν αλλάζει.
Οι μορφές που έγιναν A2, A3, B3, B4 και B5 αναπτύχθηκαν στη Γαλλία, αφού προτάθηκαν από τον μαθηματικό Λαζάρ Καρνό και δημοσιεύθηκαν για δικαστικούς σκοπούς το 1798 κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Δρ Βάλτερ Πόρστμαν μετέτρεψε την ιδέα του Λίχτενμπεργκ σε ένα σωστό σύστημα διαφορετικών μεγεθών χαρτιού. Το σύστημα του Πόρστμαν εισήχθη ως πρότυπο DIN (DIN 476) στη Γερμανία το 1922, αντικαθιστώντας μια τεράστια ποικιλία άλλων μορφών χαρτιού. Ακόμη και σήμερα, τα μεγέθη χαρτιού ονομάζονται "DIN A4" ( ) σε καθημερινή χρήση στη Γερμανία και την Αυστρία.
Το πρότυπο DIN 476 εξαπλώθηκε γρήγορα σε άλλες χώρες. Πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε υιοθετηθεί από τις ακόλουθες χώρες:
Βέλγιο (1924)
Ολλανδία (1925)
Νορβηγία (1926)
Φινλανδία (1927)
Σουηδία (1930)
Ελβετία (1929)
Ουγγαρία (1938)
Ιταλία (1939)
Σοβιετική Ένωση (1934)
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το πρότυπο υιοθετήθηκε από την Ουρουγουάη (1942), την Αργεντινή (1943) και τη Βραζιλία (1943), και στη συνέχεια διαδόθηκε σε άλλες χώρες.
Μέχρι το 1975, τόσες πολλές χώρες χρησιμοποιούσαν το γερμανικό σύστημα που καθιερώθηκε ως πρότυπο ISO, καθώς και ως επίσημη μορφή εγγράφων των Ηνωμένων Εθνών. Μέχρι το 1977, το Α4 ήταν η τυπική μορφή επιστολών σε 88 από τις 148 χώρες. Σήμερα το πρότυπο έχει υιοθετηθεί από όλες τις χώρες του κόσμου εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Στο Μεξικό, την Κόστα Ρίκα, την Κολομβία, τη Βενεζουέλα, τη Χιλή και τις Φιλιππίνες, η μορφή επιστολών των ΗΠΑ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, παρά την επίσημη υιοθέτηση του προτύπου ISO.
Σειρά Β
Τα μεγέθη χαρτιού της σειράς Β είναι λιγότερο συνηθισμένα από τη σειρά Α. Έχουν τον ίδιο λόγο διαστάσεων της σειράς A:
Ωστόσο, έχουν διαφορετική επιφάνεια. Το εμβαδόν των φύλλων της σειράς Β είναι στην πραγματικότητα το γεωμετρικό μέσο των διαδοχικών φύλλων της σειράς Α. Το B1 έχει μέγεθος μεταξύ Α0 και Α1, με εμβαδόν 0,707 m ( m ). Ως αποτέλεσμα, το B0 έχει πλάτος 1 μέτρο και άλλα μεγέθη της σειράς είναι μισό, τέταρτο ή περισσότερα κλάσματα του μέτρου: γενικά, κάθε μέγεθος Β έχει ακριβώς τη μία πλευρά μήκους Για . Αυτή η πλευρά είναι η κοντή πλευρά για τα B0, B2, B4, κ.λπ., και η μακριά πλευρά για B1, B3, B5, κ.λπ.
Σειρά C
Η σειρά C ορίζεται στο ISO 269, το οποίο αποσύρθηκε το 2009 χωρίς αντικατάσταση, αλλά εξακολουθεί να προσδιορίζεται σε πολλά εθνικά πρότυπα. Χρησιμοποιείται κυρίως για φακέλους. Το εμβαδόν των φύλλων της σειράς C είναι ο γεωμετρικός μέσος όρος των εμβαδών των φύλλων της σειράς Α και Β του ίδιου αριθμού. Για παράδειγμα, το εμβαδόν ενός φύλλου C4 είναι ο γεωμετρικός μέσος όρος των εμβαδών ενός φύλλου Α4 και ενός φύλλου Β4. Αυτό σημαίνει ότι το C4 είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το A4 και ελαφρώς μικρότερο από το B4. Η πρακτική χρήση αυτού είναι ότι ένα γράμμα γραμμένο σε χαρτί A4 χωράει μέσα σε έναν φάκελο C4 και τόσο ο φάκελος A4 όσο και ο φάκελος C4 χωράνε μέσα σε έναν φάκελο B4.
Επισκόπηση μεγεθών χαρτιού ISO
Μεγέθη χαρτιού της Βόρειας Αμερικής
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και οι Φιλιππίνες χρησιμοποιούν κυρίως ένα διαφορετικό σύστημα μεγεθών χαρτιού από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα τρέχοντα τυπικά μεγέθη είναι μοναδικά σε αυτές τις χώρες, αν και λόγω του μεγέθους της αγοράς της Βόρειας Αμερικής και του του βαθμού ανάπτυξης του λογισμικού και υλικού εκτύπωσης από την περιοχή, άλλα μέρη του κόσμου έχουν εξοικειωθεί όλο και περισσότερο με αυτά τα μεγέθη (αν και όχι απαραίτητα το χαρτί εαυτό).
Τα Letter, Legal και Ledger/Tabloid είναι μακράν τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα από αυτά για καθημερινές δραστηριότητες και τα μόνα που περιλαμβάνονται στα Cascading Style Sheets (CSS).
Η προέλευση των ακριβών διαστάσεων του χαρτιού μεγέθους Letter χάνεται στην παράδοση και δεν τεκμηριώνεται καλά. Η Αμερικανική Ένωση Δασών και Χαρτιού υποστηρίζει ότι η διάσταση προέρχεται από την εποχή της χειροκίνητης κατασκευής χαρτιού και ότι το μήκος της σελίδας των 11 ιντσών είναι περίπου το ένα τέταρτο του «μέσου μέγιστου τεντώματος των χεριών ενός έμπειρου τεχνίτη». Ωστόσο, αυτό δεν εξηγεί το πλάτος ή την αναλογία διαστάσεων.
Εκτός της Βόρειας Αμερικής, το μέγεθος του γράμματος μπορεί επίσης να είναι γνωστό ως "American Quarto". Αν κάποιος δεχτεί κάποιο κούρεμα, το μέγεθος είναι πράγματι το ένα τέταρτο του παλιού μεγέθους χαρτιού Imperial, γνωστό ως Demy, . Οι κατασκευαστές εκτυπωτών, ωστόσο, αναγνωρίζουν το Quarto με βάση τις ίντσες ως ή μήκος.
Τα μεγέθη χαρτιού των ΗΠΑ είναι επί του παρόντος στάνταρ στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μορφές τουλάχιστον στις Φιλιππίνες, στο μεγαλύτερο μέρος της Μεσοαμερικής και στη Χιλή. Οι τελευταίες χρησιμοποιούν US Letter, αλλά το Legal μέγεθός τους έχει ύψος 13 ίντσες (αναγνωρίζεται ως Foolscap από τους κατασκευαστές εκτυπωτών, δηλ. είναι μία ίντσα πιο κοντό από το αντίστοιχο στις ΗΠΑ.
Παραπομπές
Τεχνικό σχέδιο
Γραφική ύλη
Χαρτί
Σχεδιασμός βιβλίων
|
739440
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%20%CE%A7%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BD
|
Λίμνη Χουνίν
|
Η λίμνη Χουνίν(ισπ. Lago Junín) είναι η μεγαλύτερη λίμνη που βρίσκεται αποκλειστικά στην επικράτεια του Περού. Στη γλώσσα των ιθαγενών του Περού, την κέτσουα, έχει την ονομασία Τσιντσαϋκότσα (Chinchaycocha), που προέρχεται μάλλον από τη φράση chinchay qucha, η οποία σημαίνει «βόρεια λίμνη» ή «λίμνη των οσελότων. Η έκταση της λίμνης είναι 529,88 τετραγωνικά χιλιόμετρα (μεγαλύτερη κατά 11% της νήσου Σάμου). Αν και η γνωστή λίμνη Τιτικάκα έχει πολύ μεγαλύτερη έκταση, είναι μοιρασμένη μεταξύ του Περού και της Βολιβίας. Η Χουνίν αποτελεί σημαντικό προορισμό για τους παρατηρητές πουλιών στο Περού.
Γεωγραφία
Το μεγαλύτερο μέρος της λίμνης υπάγεται στην Επαρχία Χουνίν της ομώνυμης περιφέρειας του Περού, ενώ το βορειοδυτικό άκρο της υπάγεται στην Επαρχία Πάσκο της Περιφέρειας Πάσκο. Το μέσο υψόμετρο της επιφάνειας της λίμνης πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 4.082,7 μέτρα.
Η λίμνη Χουνίν βρίσκεται στον άνω ρου του ποταμού Μαντάρο, εντός της λεκάνης του Αμαζονίου. Στο νότιο άκρο της λίμνης υπάρχει ήδη από το 1936 το φράγμα Ουπαμάγιο, που ρυθμίζει τη στάθμη των νερών της και παράγει, με την παρακείμενη εγκατάσταση, υδροηλεκτρική ενέργεια. Σε έτη με κανονική ή υψηλή βροχόπτωση η στάθμη παραμένει έτσι σχεδόν σταθερή, με τη λίμνη να περιέχει περίπου 500 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού (με μέγιστο τα 556 εκατομμύρια) και το μέγιστο βάθος της να είναι 12 μέτρα. Αλλά σε έτη ξηρασίας η στάθμη μπορεί να κατεβεί κατά 1,5 έως 2 μέτρα, αφήνοντας έτσι τεράστιες εκτάσεις έξω από το νερό.
Οι πηγές των ρυακιών που τροφοδοτούν τη λίμνη Χουνίν έχουν χαρακτηρισθεί ως οι «πιο μακρινές» από τις πηγές του Αμαζονίου (δηλαδή του μεγαλύτερου σε όγκο νερού ποταμού όλης της Γης), όντας το ένα από τα τρία συστήματα που έχουν προταθεί ως η «πραγματική» πηγή του Αμαζονίου.
Ρύπανση
Από το 1933 έχει υπάρξει μια εισροή υπολειμμάτων εξορύξεων στη λίμνη Χουνίν, κάτι που έχει επηρεάσει αρνητικώς την ιχθυοπανίδα και την ορνιθοπανίδα σε κάποια μέρη της λίμνης. Τα λύματα των οικισμών Χουνίν και Καρουαμάγιο ρυπαίνουν επίσης τη λίμνη. Αυτοί οι τύποι ρυπάνσεως συμβάλλουν στη φυσική διαδικασία ευτροφισμού της ως υγροβιότοπου.
Πανίδα και χλωρίδα
Στη λίμνη Χουνίν ζουν δύο ενδημικά πτηνά: το Podiceps taczanowskii και το Laterallus jamaicensis tuerosi, αμφότερα κινδυνεύοντα. Δύο κινδυνεύοντα είδη του γένους βατράχων τελματόβιος περιορίζονται επίσης στην περιοχή της λίμνης, αλλά μόνο το ένα από αυτά, το ολοκληρωτικά υδρόβιο τελματόβιος ο μακρόστομος, ζει στην ίδια τη λίμνη. Τρία είδη του γένους ψαριών ορεστιάς, τα O. empyraeus, O. gymnota και O. polonorum, καθώς και το γατόψαρο Trichomycterus oroyae, είναι ενδημικά στη λεκάνη της λίμνης και τη γύρω περιοχή (περιλαμβάνονται συνδεδεμένα ρυάκια, ποτάμια και μικρότερες λίμνες).
Οι όχθες της λίμνης Χουνίν διαθέτουν βλάστηση της οποίας οι ρίζες είναι στον βυθό, ενώ το άνω μέρος των φυτών στον αέρα. Αυτή σε κάποια μέρη καλύπτει ένα πλάτος που μπορεί να φθάσει έως τα 6 χιλιόμετρα και μπορεί να είναι τόσο πυκνή, ώστε να είναι αδιάβατη. Υπάρχουν πολλά ψάρια στη λίμνη, αλλά ανήκουν σε λίγα είδη, κάποια από τα οποία εισάχθηκαν από τον άνθρωπο. Οι εισαγμένες πέστροφες έχει θεωρηθεί ότι εμπλέκονται στη μείωση των ενδημικών ειδών βατράχων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πληροφορίες για το φυσικό καταφύγιο της περιοχής της λίμνης
Χουνιν
|
613216
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BD%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%96%CE%AE%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1
|
Ψήφισμα της Κομιντέρν για το Μακεδονικό Ζήτημα
|
Το ψήφισμα της Κομιντέρν της 11ης Ιανουαρίου 1934 ήταν ένα επίσημο πολιτικό έγγραφο στο οποίο, για πρώτη φορά, μια διεθνής οργάνωση με εξουσία αναγνώριζε την ύπαρξη χωριστού Μακεδονικού έθνους και Μακεδονικής γλώσσας.
Ιστορικό
Εκείνη την εποχή υπήρχαν λίγοι ιστορικοί, εθνογράφοι ή γλωσσολόγοι που υποστήριζαν ότι υπήρχε χωριστό μακεδονικό έθνος και γλώσσα. Στις αρχές του 20ού αιώνα, μεταξύ της πλειονότητας των Σλάβων στην περιοχή της Μακεδονίας συνυπήρχαν φιλοβουλγαρικά εθνικά συναισθήματα και περιφερειακή μακεδονική ταυτότητα. Η κατάτμηση της Οθωμανικής Μακεδονίας μεταξύ των βαλκανικών εθνικών κρατών μετά την ολοκλήρωση των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) και του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) μοίρασε την περιοχή κυρίως μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας (αργότερα Γιουγκοσλαβίας). Ως αποτέλεσμα, μέρος των Σλάβων κατοίκων της περιοχής μετανάστευσε στη Βουλγαρική Μακεδονία. Κάτω από τον έλεγχο της Σερβίας στη Μακεδονία του Βαρδάρη, οι ντόπιοι αντιμετώπισαν την πολιτική της αναγκαστικής σερβοποίησης. Οι ελληνικές κυβερνήσεις άρχισαν επίσης μια πολιτική δίωξης για τη χρήση των σλαβικών διαλέκτων, τόσο σε δημόσιο όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο, καθώς και εκφράσεις οποιουδήποτε εθνικού διακριτικού χαρακτήρα. Το 1919 και το 1927 υπογράφηκαν συμφωνίες ανταλλαγής πληθυσμών και το μεγαλύτερο μέρος του σλαβικού πληθυσμού της Ελλάδας έφυγε για τη Βουλγαρία. Με τον τρόπο αυτό, η βουλγαρική κοινότητα στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής άρχισε να μειώνεται, είτε με ανταλλαγές πληθυσμών είτε με αλλαγή της εθνοτικής της ταυτότητας.
Ψήφισμα
Τον Ιούνιο του 1931 ο γραμματέας της Comintern Otto Kuusinen στην έκθεσή του προς την εκτελεστική επιτροπή σχετικά με το εθνικό ζήτημα, πρότεινε ότι η κύρια αδυναμία της Κομιντέρν ήταν η ανεπαρκής εκτίμηση των εθνικών ζητημάτων. Ο Kuusinen κάλεσε να συζητηθεί το εθνικό ζήτημα, προκειμένου να αναπτύξει ένα νέο εθνικό πρόγραμμα για κάθε ένα από τα κόμματα. Εν τω μεταξύ, στα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα απεστάλη οδηγία για τη σταδιακή εγκατάλειψη του συνθήματος της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, προβάλλοντας το «δικαίωμα των ξεχωριστών λαών για αυτοδιάθεση ως πλήρη διαχωρισμό». Ο λόγος αυτής της πολιτικής στροφής ήταν η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία. Έτσι, το 1932, μέλη της Κομιντέρν υποστήριξαν την "Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση" (Ενωμένη IMRO), και έθεσαν για πρώτη φορά το ζήτημα της αναγνώρισης ενός χωριστού μακεδονικού έθνους. Το ζήτημα αυτό συζητήθηκε μεταξύ τους, ωστόσο, υπήρξε διάσπαση όταν ο Vasil Hadzhikimov και η ομάδα του αρνήθηκαν να συμφωνήσουν ότι οι Μακεδόνες είναι διαφορετικός λαός από τους Βουλγάρους. Ωστόσο, οι ανώτατοι θεσμοί της Κομιντέρν ενημερώθηκαν για το ζήτημα αυτό από τον Dino Kyosev ο οποίος έδωσε διάλεξη στη Μόσχα το 1933 σχετικά με την ιδιαίτερη μακεδονική εθνική συνείδηση.
Ως αποτέλεσμα, το φθινόπωρο του 1933, ο Σλαβομακεδόνας Δημήτρης Βλάχοφ, ηγέτης του ΕΜΕΡΟ και πρώην Βούλγαρος διπλωμάτης, κλήθηκε στη Μόσχα και συμμετείχε σε διάφορες συναντήσεις. Σε μία από αυτές η εκτελεστική επιτροπή διέταξε τα στελέχη της Βαλκανικής Γραμματείας, τον Πολωνό Valecki, και τον Τσέχο Šmeral, να εκπονήσουν ειδικό ψήφισμα για το θέμα. Επειδή δεν είχαν ιδέα αυτού του προβλήματος, χρησιμοποιώντας τη βοήθεια του Βλάχοφ, προετοίμασαν το ψήφισμα. Ο Βλάχοφ ισχυρίζεται ότι πριν τη σύγκληση της διαβούλευσης η ηγεσία είχε ήδη τη θέση της ότι υπάρχει το Μακεδονικό έθνος. Έτσι, στις 11 Ιανουαρίου 1934, η Πολιτική Γραμματεία της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν εξέδωσε την τελική της απόφαση για το Μακεδονικό Ζήτημα για την ύπαρξη ενός Μακεδονικού έθνους. Η βάση αυτής της νέας έννοιας ήταν η κοινή άποψη ότι η περιοχή της Μακεδονίας είναι ένας από τους άξονες του μελλοντικού ιμπεριαλιστικού πολέμου και ως εκ τούτου η Κομιντέρν αναζητά την επιλογή να αμβλύνει τις αντιφάσεις μεταξύ των χωρών που την κατέχουν. Αυτή η απόφαση της Κομιντέρν ήταν η αναγνώριση ενός χωριστού Μακεδονικού έθνους. Σύμφωνα με τον Βλάχοφ, αυτό ακριβώς συνέβη στη Μόσχα το 1934: «Ανέφερα νωρίτερα ότι η ίδια η Κομιντέρν θέλησε να εξεταστεί το ερώτημα της Μακεδονίας σε μία από τις διαβουλεύσεις της εκτελεστικής της επιτροπής. Μια μέρα πληροφορήθηκα ότι θα πραγματοποιηθεί η διαβούλευση. Και έτσι ήταν. Πριν από τη σύγκληση της διαβούλευσης, η εσωτερική ηγεσία της επιτροπής είχε ήδη επιτύχει τη θέση της, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος του μακεδονικού έθνους, και ανέθεσε στη Βαλκανική Γραμματεία τη σύνταξη σχετικού ψηφίσματος. . . Στο ψήφισμα, το οποίο δημοσιεύσαμε στο Makedonsko Delo το 1934, συνήχθη το συμπέρασμα ότι υπάρχει το μακεδονικό έθνος» Ανέφερε επίσης ότι το ψήφισμα είχε μια εχθρική υποδοχή τόσο από τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βουλγαρίας όσο και από το IMRO (United) που έδρευε στη Μόσχα. Ο ίδιος Βλάχοφ ήταν μέλος και των δύο οργανισμών και Σοβιετικός κατάσκοπος, ο οποίος δήλωνε ο ίδιος Βούλγαρος μέχρι τότε. Αποδέχθηκε την απόφαση χωρίς οποιαδήποτε προσωπική αντίδραση ή ουσιαστικό σχόλιο, που επιβεβαιώνει ότι λειτουργούσε στην πραγματικότητα ως κομμουνιστής πράκτορας. Ωστόσο, το ψήφισμα δεν ανέφερε ποτέ τον αναποτελεσματικό Βλάχοφ ως ηγέτη του IMRO (United). Το ψήφισμα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος Απριλίου του περιοδικού του IMRO (United) " Makedonsko Delo ". Μετά την απόφαση της Κομιντέρν, η Ενωμένη IMRO υιοθέτησε ως σύνθημά της το «δικαίωμα του λαού της Μακεδονίας στην αυτοδιάθεση μέχρι την απόσχιση» και το σχηματισμό της «Μακεδονικής Δημοκρατίας των εργαζόμενων μαζών». Παρά το γεγονός ότι αυτό ήταν τυπικά ψήφισμα του IMRO, ήταν ένα έγγραφο που υιοθετήθηκε από την Κομιντέρν, το οποίο δημοσιεύθηκε αμέσως σε όλα τα μέσα αυτού του διεθνούς κομμουνιστικού κέντρου. Στη συνέχεια, η βουλγαρική κοινή γνώμη υποστήριξε ότι η Κομιντέρν είναι ο «εφευρέτης» της ιδέας για την ύπαρξη ενός χωριστού μακεδονικού έθνους.
Σημασία
Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτές οι απόψεις για το μακεδονικό ζήτημα δεν είχαν πρακτική σημασία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι μακεδονικές ιδέες αναπτύχθηκαν περαιτέρω από τους Γιουγκοσλάβους Κομμουνιστές Παρτιζάνους, αν και μερικοί ερευνητές αμφιβάλλουν ότι ακόμα και τότε οι Μακεδόνες Σλάβοι αναγνωρίστηκαν ως εθνότητα ξεχωριστή από τους Βούλγαρους. Μετά την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια στα τέλη του 1944, στη Βουλγαρία και στη Γιουγκοσλαβία ανέλαβαν νέα κομμουνιστικά καθεστώτα και η πολιτική τους για το Μακεδονικό Ζήτημα ήταν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη μιας ξεχωριστής εθνοτικής μακεδονικής ταυτότητας. Μια ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα κωδικοποιήθηκε επίσης το 1945.
Υποσημειώσεις
Κοινωνία της Βόρειας Μακεδονίας
Ιστορία της Βόρειας Μακεδονίας
|
823813
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BD%20%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BD%20%CE%BF%20%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Μπγιέρν Χάραλντσεν ο Σιδηρόπλευρος
|
Ο Μπγιέρν Χάραλντσεν ο Σιδηρόπλευρος, δαν.: Bjørn Haraldsen Jærnside, (απεβ. το 1134) ήταν Δανός πρίγκιπας.
Βιογραφία
Ήταν ένας από τους 15 γιους του πρίγκιπα Χάραλντ Κέσγια. Μητέρα του ήταν η Ράγκνχιλντ Μάγκουσντατερ. Ο Μπγιέρν νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Αικατερίνη Ίνγκεσντοτερ της Σουηδίας, κόρη του βασιλιά Ίνγκε Α΄ της Σουηδίας. Ο Μπγιέρν ήταν ο πατέρας της Κριστίνα Μπγιέρνσντοτερ, μίας Σουηδής βασίλισσας.
Ο Μπγιέρν πνίγηκε κατά λάθος με τον αδελφό του Έρικ το 1134 κοντά στο Σλέσβιχ.
Αναφορές σε πηγές
Πρίγκιπες της Δανίας
Οίκος των Έστριντσεν
|
370143
|
https://el.wikipedia.org/wiki/IXS%20Enterprise
|
IXS Enterprise
|
Το IXS Enterprise είναι το όνομα ενός θεωρητικού ταχύτερου-από-το-φως (FTL) διαστημοπλοίου σχεδιασμένο από τον επιστήμονα της NASA Δρ. Χάρολντ Γουάιτ, το οποίο αποκαλύφθηκε στο SpaceVision 2013, για τον σκοπό πραγματοποίησης ταξιδιού σε ταχύτητα δίνης. Το θεωρητικό αστρόπλοιο υποτίθεται ότι είναι μια τροποποιημένη εκδοχή της προώθησης Alcubierre. Ο Δρ. Γουάιτ χρησιμοποιεί τον παρεμβολέα πεδίου δίνης Γουάιτ-Τζουντέι στο πείραμα που πραγματοποιεί ώστε να αναπτύξει μια απόδειξη της θεωρίας ταξιδιού με ταχύτητα δίνης σε στυλ Alcubierre, αν είναι δυνατόν.
Παρ'όλο που η θεωρία ήταν γνωστή από το 2013, το σχέδιο του IXS Enterprise έγινε γνωστό τον Ιούνιο του 2014 μετά από μια σειρά γεγονότων των ΜΜΕ τα οποία ανέφεραν το σχέδιο που ολοκληρώθηκε από τον Ολλανδό καλλιτέχνη Μαρκ Ρέιντμέικερ σε συνεργασία με τη NASA. Σύμφωνα με τον Ρέιντμεικερ, χρειάστηκαν πάνω από 1600 ώρες δουλειάς πάνω στο σχέδιο που δημιούργησε.
Η ενέργεια που χρειάζεται για να τροφοδοτήσει την ταχύτητα δίνης, σύμφωνα με τον Γουάιτ, είναι περίπου η αρνητική (χρειάζεται αρνητική ενέργεια για να λειτουργήσει η
προώθηση Alcubierre) ισοτιμία μάζας - ενέργειας του Βόγιατζερ 1, το οποίο ζυγίζει ~ 700 κιλά. Χρησιμοποιώντας την εξίσωση E=mc2 τα - 700 κιλά μάζας γίνονται ~ - 65 exajoule (-65 * 10^18) ενέργειας (αυτός ο αριθμός δεν είναι οριστικός κι είναι δυνατό να μειωθεί). Το πλοίο έχει δύο παχιά εξωτερικά δαχτυλίδια (για να μειωθεί η απαραίτητη ενέργεια), τα οποία παράγουν το πεδίο δίνης - συστολή του διαστήματος μπροστά του και διαστολή του διαστήματος στο πίσω μέρος του. Ο χώρος μέσα στα δαχτυλίδια βελιστοποιείται για να αντέχει κι άλλο χώρο για φορτίο, πλήρωμα κι εξοπλισμό.
Πηγές
Διαστημική τεχνολογία
Θεωρητική φυσική
|
838110
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AE%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87%20%CE%A7%CE%AF%CF%81%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87
|
Φρήντριχ Χίρτσεμπρουχ
|
Ο Φρήντριχ Ερνστ Πέτερ Χίρζεμπρουχ ForMemRS (17 Οκτωβρίου 1927 - 27 Μαΐου 2012) ήταν Γερμανός μαθηματικός, που ασχολήθηκε με την τοπολογία, τις σύνθετες ποικιλίες και την αλγεβρική γεωμετρία και υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα της γενιάς του. Χαρακτηρίστηκε ως "ο σημαντικότερος μαθηματικός της μεταπολεμικής Γερμανίας".
Βιογραφία
Στη συνέχεια, ο Χίρζεμπρουχ ανέλαβε μια θέση στο Έρλανγκεν και, από το 1952 έως το 1954, στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Μελετών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ. Μετά από ένα έτος στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον (1955-1956), διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου και παρέμεινε, ενώ το 1981 έγινε διευθυντής του Max-Planck-Institut für Mathematik (Ινστιτούτο Μαθηματικών Μαξ-Πλανκ). Περισσότερα από 300 άτομα συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν τα 80ά γενέθλιά του στη Βόννη το 2007.
Το θεώρημα Χίρζεμπρουχ-Ρίμαν-Ροχ (1954) για σύνθετες πολλαπλότητες ήταν μια σημαντική ανακάλυψη και γρήγορα έγινε μέρος της κύριας τάσης των εξελίξεων γύρω από το κλασικό θεώρημα Ρίμαν-Ροχ- ήταν επίσης ένας πρόδρομος του θεωρήματος του δείκτη Ατίγια-Σίνγκερ και της ισχυρής γενίκευσης του Γκρόθεντιεκ. Το βιβλίο του Χίρζεμπρουχ "Νέες τοπολογικές μέθοδοι στην αλγεβρική γεωμετρία"(Neue topologische Methoden in der algebraischen Geometrie, 1956) αποτέλεσε βασικό κείμενο για τις "νέες μεθόδους" της θεωρίας των διαφραγμάτων στη σύνθετη αλγεβρική γεωμετρία. Στη συνέχεια έγραψε τα θεμελιώδη άρθρα για την τοπολογική Κ-θεωρία με τον Μάικλ Ατίγια και συνεργάστηκε με τον Αρμάντ Μπορέλ στη θεωρία των χαρακτηριστικών κλάσεων. Στο τελευταίο του έργο, έχει παράσχει μια λεπτομερή θεωρία των σπονδυλωτών επιφανειών Χίλμπερτ, μαζί με τον Ντον Ζαγιέ. Βρήκε ακόμη συνδέσεις μεταξύ του αθροίσματος Dedekind στη θεωρία αριθμών και τη διαφορική τοπολογία, μία από τις πολλές ανακαλύψεις που έγιναν μεταξύ αυτών των διαφορετικών πεδίων. Το έργο του επηρέασε μια γενιά επιφανών μαθηματικών, όπως οι Κουνιχίκο Κοντάιρα, Τζον Μίλνορ, Μπορέλ, Ατίγια, Ραούλ Μποτ και Ζαν-Πιερ Σερ.
Τον Μάρτιο του 1945, ο Χίρζεμπρουχ έγινε στρατιώτης και τον Απρίλιο, τις τελευταίες εβδομάδες του καθεστώτος του Χίτλερ, αιχμαλωτίστηκε από τις βρετανικές δυνάμεις που εισέβαλαν τότε στη Γερμανία από τα δυτικά. Όταν ένας Βρετανός στρατιώτης ανακάλυψε ότι σπούδαζε μαθηματικά, τον πήρε στο σπίτι του, τον απελευθέρωσε και του είπε να συνεχίσει τις σπουδές του .
Ο Χίρζεμπρουχ είναι διάσημος για τη διοργάνωση των Mathematische Arbeitstagung ("συναντήσεις εργασίας" στα μαθηματικά) στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, που ξεκίνησαν το 1957. Οι πρώτοι ομιλητές ήταν οι Ατιγιά, Ζακ Τιτς, Αλεξάντερ Γκροτέντιεκ, Χανς Γκράουερτ, Νικολάας Κούιπερ και ο ίδιος ο Χίρζεμπρουχ. Έχει επιτρέψει τη διεθνή συνεργασία μεταξύ μαθηματικών τα τελευταία 60 χρόνια και έχει αποτελέσει σημαντική πηγή εξελίξεων στην τοπολογία, τη γεωμετρία, τη θεωρία ομάδων, τη θεωρία αριθμών και τη μαθηματική φυσική μέσα σε λίγες δεκαετίες. Ίδρυσε επίσης το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για τα Μαθηματικά στη Βόννη το 1980. Το ινστιτούτο έγινε η έδρα της Συνεδρίαση εργασίας "Arbeitstagung" και ο Χίρζεμπρουχ ήταν διευθυντής του μέχρι το 1995. Τη δεύτερη Arbeitstagung ξεκίνησε το 1993 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Από το 1970 έως το 1971, ήταν λέκτορας μαθηματικών στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου.
Σύμφωνα με το Σχέδιο Γενεαλογίας των Μαθηματικών, ο Χίρζεμπρουχ επέβλεψε τις διδακτορικές σπουδές 52 μαθηματικών. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι Έγκμπερτ Μπρίσκορν, Ματίας Κρεκ, Ντον Ζάγκιερ, Ντέτλεφ Γκρόμολ, Κλάους Γιάνιχ, Λόταρ Γκίτσε, Ντίτμαρ Άρλτ, Γουίνφριντ Σαρλάου, Βάλτερ Νόιμαν, Βόλφγκανγκ Μέγιερ, Κανγκ Ζουό, Χανς Σέρερ, Έριχ Όσα, Κλάους Λαμότκε, Εντουάρντο Μεντόζα, Δημήτριος Νταής και Φρίντχελμ Βάλντχαουζεν.
Ο Χίρζεμπρουχ πέθανε σε ηλικία 84 ετών στις 27 Μαΐου 2012.
Βραβεία
Μεταξύ πολλών άλλων τιμητικών διακρίσεων, ο Χίρζεμπρουχ τιμήθηκε με το Βραβείο Βολφ στα Μαθηματικά το 1988 και με το Μετάλλιο Λομπατσέφσκι το 1989.
Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας του απένειμε το Τάγμα του Ιερού Θησαυρού το 1996 και το βραβείο Seki-Takakazu της Μαθηματικής Εταιρείας της Ιαπωνίας (MSJ) το 1997.
Ο Χίρζεμπρουχ κέρδισε το μετάλλιο Αϊνστάιν της εταιρείας Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Βέρνη το 1999 και έλαβε το μετάλλιο Κάντορ το 2004.
Ο Χίρζεμπρουχ ήταν ξένο μέλος πολλών ακαδημιών και εταιρειών, όπως η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, η Βασιλική Εταιρεία και η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών. Το 1980-81 έδωσε την πρώτη διακεκριμένη διάλεξη Σάκλερ στο Ισραήλ. Ήταν επίσης μέλος των ακαδημιών της Ρωσίας, της Πολωνίας, της Ουκρανίας, του Ισραήλ, της Φινλανδίας, της Ουγγαρίας, των Κάτω Χωρών, του Γκέτινγκεν, της Αυστρίας, της Ιρλανδίας καθώς και της Academia Europaea και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.
Ο Χίρζεμπρουχ ήταν πρόεδρος της Γερμανικής Μαθηματικής Εταιρείας το 1962 και το 1990, πρώτα μετά την ίδρυση μιας ξεχωριστής ανατολικογερμανικής μαθηματικής λόγω της γερμανικής διαίρεσης, και στη συνέχεια ξανά μετά την κατάρρευση του τείχους που οδήγησε στην ενοποίηση της ανατολικογερμανικής και της δυτικογερμανικής μαθηματικής εταιρείας. Ήταν επίσης ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Μαθηματικής Εταιρείας από το 1990 έως το 1994. Με αυτόν τον τρόπο, ανοικοδόμησε τη μαθηματική ζωή τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο.
Παραπομπές
Μαθηματικοί αναλυτές
Γερμανοί μαθηματικοί
Μαθηματικοί του 20ού αιώνα
Μαθηματικοί του 21ου αιώνα
|
636550
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CF%86%CE%B5%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BA
|
Ούφε Μπεκ
|
Ο Ούφε Μάνικ Μπεκ (δανικά: Uffe Manich Bech, 13 Ιανουαρίου 1993) είναι Δανός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως πλάγιος μέσος ή δεύτερος επιθετικός.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Πρώτα χρόνια
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη Χέλερουπ ΙK, από την οποία στην ηλικία των 13 ετών μετακόμισε στη Λίγκμπι. Σε όλη τη διάρκεια της νεανικής σταδιοδρομίας του πήρε άφθονο χρόνο στις μικρές εθνικές ομάδες της Δανίας, όπου πολλές φορές ήταν ο κορυφαίος σκόρερ. Ήδη στην ηλικία των 15 ετών ο Μπεκ υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη Λίγκμπι. Θεωρήθηκε μεγάλο ταλέντο και πέρασε από δοκιμαστικά, μεταξύ άλλων στις Μπλάκμπερν Ρόβερς και Χερενεφέιν το 2009. Υπέγραψε ένα νέο τριετές συμβόλαιο με τη Λίγκμπι τον Αύγουστο του 2010.
Λίνγκμπι Μπόλντκλουμπ
Έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στη Σουπερλίγκα Δανίας την 1η Αυγούστου 2010, σε έναν αγώνα εναντίον της Σίλκεμποργκ, όπου αγωνίστηκε στα τελευταία 5 λεπτά ερχόμενος από τον πάγκο.
Στις 13 Φεβρουαρίου 2011 δημοσιεύθηκε από τη Λίγκμπι ότι θα τον έστελνε στο Αμβούργο, όπου θα του επέτρεπαν να προπονηθεί με το σύλλογο, ώστε να δοκιμαστεί από έναν μεγάλο σύλλογο. Ο Μπεκ πήρε σταδιακά όλο και περισσότερο χρόνο συμμετοχής με τη Λίνγκμπι. Ειδικά μετά από έναν αγώνα εναντίον της Μίντιλαντ τον Απρίλιο του 2011, όπου ο Μπεκ αντικατέστησε τον Μπόισεν στο 70ο λεπτό και λίγα λεπτά αργότερα σκόραρε για την τελική νίκη με 1-0. Ο Μπεκ κέρδισε το βραβείο «Ταλέντο U19 της χρονιάς στη Δανία» το 2011, που απονεμήθηκε από τη Δανική Ποδοσφαιρική Ένωση.
Προήχθη επίσημα στην πρώτη ομάδα το καλοκαίρι του 2012. Μόλις έξι μήνες αργότερα επέκτεινε το συμβόλαιο του μέχρι το 2014. Ο ταλαντούχος επιθετικός παίκτης εντυπωσίασε στην τελευταία του σεζόν. Μετά από μια φανταστική μισή σεζόν το 2012/13, με 17 αγώνες πρωταθλήματος και 5 γκολ, ο Μπεκ είχε προσελκύσει πολλούς συλλόγους. Αγωνίστηκε με τη Λίγκμπι μέχρι τον Ιανουάριο του 2013, οπότε μετακινήθηκε στη Νόρτζελαντ.
Νόρντζελαντ
Στις 22 Ιανουαρίου 2013 μετακινήθηκε στη Νόρτζελαντ με συμβόλαιο 3,5 ετών. Μετά την άφιξή του έπαιξε σε 5 αγώνες στο πρώτο μισό της σεζόν, προτού τραυματιστεί επί μακρόν. Οι τραυματισμοί συνεχίστηκαν για το νεαρό παίκτη και χειρουργήθηκε στο μηνίσκο του τον Αύγουστο του 2013. Ωστόσο κατάφερε να επιστρέψει στις προπονήσεις μόλις ένα μήνα αργότερα και έκανε την επιστροφή του τον Οκτώβριο. Αλλά μία εβδομάδα μετά την επιστροφή του τραυματίστηκε και πάλι στο γόνατό του. Είχε μια κακή αρχή στο νέο του σύλλογο, καθώς έπαιξε μόλις σε 11 αγώνες, σημειώνοντας 2 γκολ τη σεζόν 2013-14.
Παρ' όλους τους τραυματισμούς, η γερμανική Μάιντς ήταν έτοιμη να υπογράψει τον Μπεκ το καλοκαίρι του 2014, ωστόσο η προσφορά της ήταν χαμηλή για τη Νόρτζελαντ, η οποία την απέρριψε. Ο Μπεκ είχε καλή απόδοση τη σεζόν 2013-14. Έπαιξε σε 27 αγώνες πρωταθλήματος και σημείωσε 10 γκολ. Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης της Δανίας, η Μίντιλαντ προσπάθησε να επεκτείνει το συμβόλαιο με τον Μπεκ το Φεβρουάριο του 2015. Στο τέλος της σεζόν ο Μπεκ υπέφερε πάλι από προβλήματα στο γόνατο. Αποκάλυψε ότι ήρθε η ώρα για μια αλλαγή και ήθελε να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός με κάποιες νέες προκλήσεις.
Αννόβερο 96
Στις 8 Ιουλίου 2015 ο Μπεκ υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με το Αννόβερο 96, που αγωνιζόταν στην Μπούντεσλιγκα. Στις 28 Νοεμβρίου 2015 σημείωσε το πρώτο γκολ του στη Μπούντεσλιγκα, στην εντός έδρας νίκη με 4-0 επί της προσφάτως προβιβασμένης Ίνγκολστατ 04.
Η πρώτη σεζόν του Μπεκ στο Αννόβερο σηματοδοτήθηκε από τραυματισμούς και τον Απρίλιο του 2016 υπέστη ρήξη τένοντα στο γόνατο του, κάτι που τον απέκλεισε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Κατέληξε να είναι εκτός δράσης μέχρι το Δεκέμβριο του 2016. Η σεζόν 2016-17 ήταν γεμάτη από τραυματισμούς για τον Μπεκ, που δεν βρήκε πολύ χρόνο συμμετοχής, καθώς αγωνίστηκε μόνο σε 7 αγώνες.
Γκρόιτερ Φυρτ (δανεισμός)
Στις 31 Ιανουαρίου 2018 μετακινήθηκε με δανεισμό στη Γκρόιτερ Φυρτ της 2. Μπούντεσλιγκα, μέχρι το τέλος της σεζόν 2017-18.
Μπρόντμπυ ΙΦ (δανεισμός)
Στις 31 Αυγούστου 2018 εντάχθηκε με δανεισμό στη δανική Μπρόντμπυ μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2018, με τη δυνατότητα μόνιμης μετακίνησης στο τέλος του πρώτου μισού της σεζόν. Αφού υπέστη έναν τραυματισμό στα πρώτα λεπτά ενός αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Κοπεγχάγης και ακολούθως δεν αγωνίστηκε για περισσότερο από ένα μήνα, η Μπρόντμπυ αποφάσισε να μην ενεργοποιήσει την επιλογή αγοράς και ο Μπεκ επέστρεψε στο Αννόβερο.
Παναθηναϊκός
Στις 13 Αυγούστου 2019, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό.
Εθνική ομάδα
Έχει αγωνιστεί με τις Εθνικές Δανίας U16, U17, U18, U19, U20 και U21, όπου την εποχή της συμμετοχής του ήταν ο κορυφαίος σκόρερ για τις τρεις πρώτες. Το 2011 έλαβε το βραβείο «Ταλέντων της Εθνικής Δανίας U19».
Έκανε το ντεμπούτο του για την Εθνική Δανίας στις 11 Οκτωβρίου 2014, σε έναν αγώνα των προκριματικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2016 εναντίον της Αλβανίας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ στην Εθνική Δανίας
Προφίλ στο transfermarkt.com
Δανοί ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας Κ16
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας Κ17
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας Κ18
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας Κ19
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας Κ20
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας Κ21
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Δανίας
Ποδοσφαιριστές Λύνγκμπυ ΒΚ
Ποδοσφαιριστές Σουπερλίγκα Δανίας
Ποδοσφαιριστές Νόρντζελαντ
Ποδοσφαιριστές Αννόβερο 96
Ποδοσφαιριστές Μπούντεσλιγκα
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Γερμανία
Δανοί ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Ποδοσφαιριστές Γκρόιτερ Φυρτ
Ποδοσφαιριστές 2. Μπουντεσλίγκα
Ποδοσφαιριστές Μπρόντμπυ ΙΦ
Ποδοσφαιριστές Παναθηναϊκού
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
|
750175
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%B9%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CF%89%CE%BD%3A%20%CE%97%20%CE%A3%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7
|
Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση
|
Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση (αγγλικά:War for the Planet of the Apes) είναι μια αμερικανική ταινία δράσης κι επιστημονικής φαντασίας του 2017 σε σκηνοθεσία του Ματ Ριβς, σε παραγωγή των Ντύλιαν Κλαρκ, Ρικ Τζάφα και Αμάντα Σίλβερ και σε σενάριο των Μαρκ Μπόμπακ και Ματ Ριβς. Είναι συνέχεια των ταινιών Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση (2011) και Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή (2014), είναι η τρίτη ταινία στη σειρά επανεκκίνησης Ο Πλανήτης των πιθήκων, καθώς και η ένατη ταινία στη σειρά ταινιών Ο Πλανήτης των Πιθήκων. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Άντι Σέρκις, Γούντι Χάρελσον και Στιβ Ζαν, και ακολουθεί μια αντιπαράθεση μεταξύ των πιθήκων, με επικεφαλής τον Καίσαρα, και των ανθρώπων για τον έλεγχο της Γης, ενώ ο ίδιος ο Καίσαρας εκδικείται για τη δολοφονία της οικογένειάς του. Όπως και ο προκάτοχός του, η υπόθεσή της έχει πολλές ομοιότητες με την πέμπτη ταινία της αρχικής σειράς, Μάχη για τον Πλανήτη των Πιθήκων (1973), αλλά δεν είναι άμεσο ριμέικ.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 10 Ιουλίου 2017 και κυκλοφόρησε θεατρικά στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 14 Ιουλίου 2017, από την 20th Century Fox.Ήταν μια εμπορική επιτυχία, έχοντας κερδίσει πάνω από 490 εκατομμύρια δολάρια κι έλαβε κυρίως θετικές κριτικές, με πολλούς κριτές να επαινούν τις ερμηνείες (ιδιαίτερα του Σέρκη),τα οπτικά εφέ, την ιστορία, τη σκηνοθεσία, την κινηματογραφία, τη μουσική παρτιτούρα και το συναισθηματικό βάθος. Η ταινία έλαβε μια υποψηφιότητα για τα καλύτερα ειδικά οπτικά εφέ στα 71α Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας, και ήταν υποψήφια για τα καλύτερα οπτικά εφέ στα 90α βραβεία Όσκαρ.Επίσης, ήταν υποψήφιο για τέσσερα βραβεία Saturn, συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου σκηνοθέτη για τον Reeves και του καλύτερου ηθοποιού για τον Serkis.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση στο IMDb
Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση στο cine.gr
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής 20th Century Fox
Ο Πλανήτης των Πιθήκων
Ταινίες του 2017
Ταινίες τοποθετημένες στο μέλλον
Αμερικανικές ταινίες δράσης - επιστημονικής φαντασίας
Αμερικανικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας
Μετα-αποκαλυπτικές ταινίες
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (ταινίες)
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Ορλεάνη
Αμερικανικές 3D ταινίες
Ταινίες της TSG Entertainment
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.