id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
502196
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1
|
Λενινγκράντσκαγια
|
Η Λενινγκράντσκαγια () είναι αγροτική περιοχή (στάνιτσα) και το διοικητικό κέντρο της επαρχίας Λενινγκράντσκι στο κράι Κρασνοντάρ στη Ρωσία. Πληθυσμός: 36,940 (απογραφή 2010)
Ιστορία
Ιδρύθηκε το 1794 ως Ουμάνσκογιε (), ήταν ένας από τους πρώτους σαράντα οικισμούς τον Κοζάκων στην Μαύρη Θάλασσα, στην περιοχή του Κουμπάν. Έγινε στάνιτσα το 1842.
Το Ουμάνσκογιε επέζησε στο φθινόπωρο του 1932 και τον χειμώνα του 1933, οπότε εκατοντάδες κάτοικοι πέθαναν από την πείνα. Το 1934, όσοι είχαν επιζήσει (1.200 οικογένειες) εγκατέλειψαν την περιοχή, και μετακόμισαν στις βορειότερες περιοχές της ΕΣΣΔ και του Καζακστάν. Μετά κατοικήθηκε από Λευκορώσους και και μετονομάστηκε σε Λενινγκράντσκαγια.
Παραπομπές
Κράι Κρασνοντάρ
|
519844
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CF%83%CE%BC%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9
|
Επαρχία Ασμγιάνι
|
Η επαρχία Ασμγιάνι (λευκορωσικά: Ашмянскі раён) είναι μια επαρχία στην περιφέρεια Χρόντνο, στην δυτική Λευκορωσία.
Το διοικητικό κέντρο της επαρχίας είναι το Ασμγιάνι.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ασμγιανι
|
474316
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Masquerade%20in%20Blood
|
Masquerade in Blood
|
Masquerade in Blood είναι ο τίτλος του έβδομου στούντιο άλμπουμ του γερμανικού thrash metal συγκροτήματος Sodom, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1995 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "SPV/Steamhammer".
Οι ηχογραφήσεις του δίσκου πραγματοποιήθηκαν στο "Ra.Sh Studio" του Γκελζενκίρχεν της Γερμανίας, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1995, με παραγωγό τον Ούλι Πέσσελτ και μηχανικό ήχου τον Κρίστιαν Βολφ.
Οι κριτικές για το άλμπουμ υπήρξαν μέτριες, αφού το "AllMusic" το βαθμολόγησε με δύο αστέρια με άριστα τα πέντε και το "Sputnik Music" με μέσο όρο βαθμολογιών 3,2 / 5, το "Metal Archives" με 68% και το "Metal Storm" με 6,9 / 10.
Τραγούδια του δίσκου
Όλοι οι στίχοι έχουν γραφτεί από τον Tom Angelripper, ενώ μουσική από τους Angelripper, Atomic Steif και Strahli, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά.
Θέσεις τσαρτ
{|width="100%" align="center"|
|width="30%" valign="top"|
Masquerade in Blood (άλμπουμ)
Επίσημη κυκλοφορία: 1 Ιουνίου 1995
Τα μέλη των Sodom
Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "Masquerade in Blood" ήταν οι εξής:
Tom Angelripper - μπάσο, φωνητικά
Strahli - κιθάρα
Atomic Steif - τύμπανα
Παραπομπές
Πηγές
Masquerade in Blood - SODOM WEB SQUAD
Sodom - Masquerade in Blood | Sputnikmusic
Sodom - Masquerade in Blood - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
Δισκογραφία των Sodom
Άλμπουμ του 1995
|
449011
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Νικόστρατος (αποσαφήνιση)
|
Η ονομασία Νικόστρατος μπορεί να αναφέρεται στα παρακάτω άτομα:
Νικόστρατος, ο γιος του Μενέλαου και της Ωραίας Ελένης στην ελληνική μυθολογία
Νικόστρατος (κωμικός ποιητής) (5ος/4ος αιώνας π.Χ.), κωμικός ποιητής και ο γιος του Αριστοφάνη
Νικόστρατος ο Ηραίος (5ος/4ος αιώνας π.Χ.), ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της πάλης
Νικόστρατος (στρατηγός) (3ος/2ος αιώνας π.Χ.), στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας
Νικόστρατος ο Αιγεύς (1ος αιώνας μ.Χ.), ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα της πάλης και του παγκράτιου
|
589554
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μοναστηράκι Αγράφων Ευρυτανίας
|
Για οικισμούς με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Μοναστηράκι (αποσαφήνιση)
Το Μοναστηράκι είναι ορεινός οικισμός στο εσωτερικό του νομού Ευρυτανίας σε υψόμετρο 700 μέτρων.
Γεωγραφία - Ιστορία
Το χωριό βρίσκεται δυτικά του ποταμού Αγραφιώτη και σε μια περιοχή που περιτριγυρίζεται από ψηλά βουνά. Απέχει 57 χλμ. βορειοδυτικά από το Καρπενήσι και 13 χλμ. νοτιοδυτικά από τα Άγραφα. Το πιο σημαντικό ιστορικό αξιοθέατο είναι η "Σπηλιά του Κατσαντώνη", σε απόσταση περίπου μιας ώρας από το χωριό, σε κρυφή πλαγιά της κορυφής Πύργος όπου είχε καταφύγει άρρωστος από ευλογιά ο Κατσαντώνης. Στα τέλη του Αυγούστου του 1809, μετά από προδοσία, ο Μουχουρντάρης αρχηγός των τουρκαλβανών του Αλή Πασά, αφού τον πολιόρκησε τελικά τον συνέλαβε και τον οδήγησε στα Ιωάννινα οπού βρήκε φρικτό θάνατο.
Αξιοθέατα
Πάνω από το χείμαρρο Μοναστηρακιώτη βρίσκεται το "Ψηλό Γεφύρι", ένα πέτρινο μονότοξο γεφύρι το οποίο σήμερα καλύπτεται με τσιμέντο και στηρίζεται στα πρανή των βράχων της χαράδρας. Στο χωριό υπάρχουν αρκετές σημαντικές εκκλησίες, όπως η Παναγιά, ο Άγιος Δημήτριος, ο Προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Γεώργιος στο "Κάστρο", όπου βρίσκονται αμυδρά λείψανα αρχαίου κάστρου, που πιθανολογείται ότι ήταν των αρχαίων Αγραίων (συγγενικού φύλου των Δολόπων). Το "φαράγγι της Φτελιάς" στο Ψηλό Γεφύρι με μεγάλους καταρράκτες και απόκρημνες πλευρές, όπου την περίοδο της τουρκοκρατίας, ο τοπικός οπλαρχηγός καπετάν Τσάκας με λίγους άνδρες πολέμησε και νίκησε πολυάριθμο τουρκικό στράτευμα και έσωσε το χωριό.
Διοικητικά
Ως κοινότητα αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1912, ανήκε αρχικά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας και έδρα της ορίστηκε ο οικισμός. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με το Κεφαλόβρυσο αποτελούν τη τοπική κοινότητα Μοναστηρακίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Μοναστηρακίου του Δήμου Αγράφων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 92 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 62.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο διαδικτυακός τόπος του συλλόγου των απανταχού Μοναστηρακιωτών Αγράφων Ευρυτανίας
Δείτε επίσης
Μοναστηράκι Καλεσμένου Ευρυτανίας
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ευρυτανίας
Δήμος Αγράφων
|
792144
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%B2%CE%B5%CF%81%CF%84%20%CE%9A%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%81
|
Έντβερτ Κόλλιερ
|
Ο Έντβερτ ή Έφερτ Κόλλιερ (Edwaert ή Evert Collier, 26 Ιανουαρίου 1642 – λίγες μέρες πριν από τις 8 Σεπτεμβρίου 1708) ήταν Ολλανδός ζωγράφος νεκρών φύσεων της Χρυσής ολλανδικής Εποχής, γνωστός για τους πίνακες vanitas (ματαιότητα) και trompe-l'œil (οφθαλμαπάτη) . Το μικρό του όνομα μερικές φορές γράφεται "Edward" ή "Edwaert" ή "Eduwaert" ή "Edwart", και το επώνυμό του γράφεται μερικές φορές "Colyer" ή "Kollier".
Βιογραφία
Ο Κόλλιερ βαπτίστηκε Έβερτ Κόλλιερ στην Μπρέντα της Βόρειας Βραβάντης . Εκπαιδεύτηκε στο Χάαρλεμ, όπου οι πρώτοι πίνακές του δείχνουν την επιρροή του Βίνσεντ Λάουρεντς φαν ντερ Φίννε (Vincent Laurensz van der Vinne), ο οποίος έγινε μέλος της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά του Χάαρλεμ το 1649, και του οποίου ο γιος Λάουρενς φαν ντερ Φίννε καταγράφει τον "Evert Colier" το 1702 ως ένα από τα μέλη της συντεχνίας του Χάαρλεμ που γνώριζε τον πατέρα του. Ο φαν ντερ Βίννε ήταν πιθανώς ο Δάσκαλός του όταν ο Κόλιερ εγγράφηκε στη συντεχνία του Χάαρλεμ το 1664. Αργότερα και οι δύο επηρέασαν τον ζωγράφο των νεκρών φύσεων του Χάαρλεμ, Μπάρεντ βαν Έισεν.
Μέχρι το 1667, ο Κόλλιερ είχε μετοικήσει στο Λέιντεν, όπου έγινε μέλος της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά το 1673. Μετακόμισε στο Άμστερνταμ το 1686 και στο Λονδίνο το 1693. Επέστρεψε στο Λέιντεν τα έτη 1702–1706, με βάση τα υπογεγραμμένα και χρονολογημένα έργα εκεί, αλλά επέστρεψε στο Λονδίνο στο τέλος της ζωής του, όπου τάφηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1708 στον Άγιο Ιάκωβπ, στο Πικαντίλι.
Το Μουσείο Τέχνης του Ντένβερ, το Μουσείο Τέχνης της Χονολουλού, το Μουσείο Τέχνης της Ινδιανάπολης, η Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων (Ηνωμένο Βασίλειο), το Ρέικσμουζεουμ (Άμστερνταμ) και η Πινακοθήκη Τέιτ (Λονδίνο) είναι μεταξύ των δημοσίων συλλογών με πίνακες του Έφερτ Κόλλιερ.
Ο Αμερικανός ιστορικός Ντρορ Βάρμαν (Dror Wahrman) έχει γράψει βιβλίο για τα έργα του Κόλιερ , Mr. Collier's Letter Racks (OUP, 2014). Το βιβλίο συγκεντρώνει ευρύ φάσμα νεκρών φύσεων του ζωγράφου από τα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αιώνα, κυρίως από την εποχή που ο Κόλιερ ζούσε στο Λονδίνο. Τα θέματά τους ήταν σχεδόν αποκλειστικά διασκευές περιοδικών, χαρακτικά, γράμματα, μετάλλια, χτένες, σφραγιδόξυλα κεριού και άλλα εφήμερα αντικείμενα, που σηματοδοτούσαν την ενημέρωση του παλαιότερου μοντέλου νεκρής φύσης «memento mori».
Έργα
Τα έργα του τείνουν να είναι μια διάταξη από κομμάτια χαρτιού ζωγραφισμένα έτσι ώστε να "ξεπροβάλλουν" από την επιφάνεια με τρόπο trompe-l'œil . Όπως ο φαν ντερ Φίννε πριν από αυτόν, συχνά περιλάμβανε εκτυπώσεις χαρακτικών, αλλά αυτά έτειναν να είναι δημοφιλείς εκτυπώσεις της εποχής.
Πίνακας με λάδι σε καμβά (Νεκρή φύση Vanitas με Υδρόγειο σφαίρα, βιολί και κρανίο) που προηγουμένως αποδόθηκε στον Κόλλιερ αποδόθηκε αργότερα στον Πίτερ Λεχάουχ (Pieter Legouch).
Οφθαλμαπάτη με εφημερίδες, επιστολές και γραπτά σε ξύλινο πίνακα (1699), 58,8 × 46,2 εκ
Edward Collier (1683), Λάδι σε καμβά, 44,4 × 52,8 εκ
Νεκρή φύση (1699), Λάδι σε καμβά, 76,2 × 63,5 εκ
Νεκρή φύση: Η Οσμή (1695), Λάδι σε καμβά, 24 5/8 × 20 1/2 in
Νεκρή φύση: Κοινοβούλιο (1695), Λάδι σε καμβά, 24 1/2 x 29 3/4 in, MS Rau Antiques, Νέα Ορλεάνη
Νεκρή φύση με τόμο των εμβλημάτων του Γουίδερ (1696), Λάδι σε καμβά, 83,8 × 107,9 εκ
Ένας Βανίτας
Vanitas (1662), Λάδι σε ξύλο, 94 × 112,1 εκ
Νεκρή φύση Vanitas (1684), Λάδι σε καμβά, 99 × 123 εκ
Αυτοπροσωπογραφία με τη νεκρή φύση του Βανίτα (1684), Λάδι σε καμβά, Μουσείο Τέχνης της Χονολουλού
Δείτε επίσης
Ζωγραφική της ολλανδικής Χρυσής Εποχής
Κατάλογος Ολλανδών ζωγράφων
Παραπομπές
Βιβλιογραφικές αναφορές
Ολλανδικό Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης (μόνο στα ολλανδικά)
Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart / unter Mitwirkung von 300 Fachgelehrten des In- und Auslandes; hrsg. von Ulrich Thieme και Felix Becker (1907–1950)
Adriaan van der Willigen en Fred G. Meijer, A Dictionary of Dutch and Flemish Still-life Painters Working in Oils, 1525–1725, Leiden 2003
Περαιτέρω ανάγνωση
Tuominen, Minna: The Still Lifes of Edwaert Collier (1642–1708). Ph.D. ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, 2014.ISBN 978-952-10-9980-9 ( Έκδοση σε απευθείας σύνδεση. )
Wahrman, Dror: Mr. Collier's Letter Racks, Oxford University Press, 2014.ISBN 978-0-19-973886-1
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Web Gallery of Art
Ολλανδοί ζωγράφοι της Χρυσής Εποχής
Ολλανδοί ζωγράφοι
|
428297
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%A3%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Γκρεγκόριο Στεντάρντι
|
Ο Γκρεγκόριο Στεντάρντι, γνωστός κι ως Γκόρο ντα Μοντεμπενίκι (Μοντεμπενίκι, ... – ...), ήταν Ιταλός κοντοτιέρος και στρατιωτικός του 16ου αιώνα.
Βιογραφία
Πολέμησε μαζί με τον Τζοβάνι ντάλε Μπάντε Νέρε, ο οποίος βρισκόταν, τότε, στην υπηρεσία της Φλωρεντίνικης Δημοκρατίας, και τον Φραντσέσκο Φερρούτσι έως και την οδό της Γκανιβάνα. Μετά την πτώση της Δημοκρατίας, εισήλθε στην υπηρεσία των Μεδίκων, όπου και παρέμεινε έως τον θάνατό του.
Η οικία στην οποία διέμενε ο Γκόρο είναι μεταξύ των σημαντικότερων ιστορικών κτιρίων του Μοντεμπενίκι, ενώ το 1902 στην είσοδο του κτιρίου τοποθετήθηκε αναμνηστική πλάκα προς τιμήν του. Ο Τζουζέπε Τσέζαρε Άμπα αναφέρει τον Γκόρο στο έργο του με τίτλο Da Quarto al Volturno, ενώ παρομοιάζει την πίστη του στον Φερρούτσιο με εκείνη του Νίνο Μπίξιο προς το πρόσωπο του Γκαριμπάλντι.
Ο υιός του Γκόρο, Σεμπαστιάνο Σανλεονίνι, υπήρξε αρκετά γνωστός συγγραφέας.
Παραπομπές
Ιταλοί στρατιωτικοί
Κοντοτιέροι
|
559523
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%86%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF%CE%B1
|
Παφνουτία
|
Η Παφνουτία, γνωστή και ως Παφνουτία η Παρθένος, ήταν αλχημίστρια που έζησε περίπου τον 3ο αι. μ.Χ. στην Αίγυπτο και κατά πάσα πιθανότητα ήταν ιέρεια. Όπως και στην περίπτωση των περισσότερων γυναικών που έζησαν στην αρχαιότητα, δεν έχουν διασωθεί πολλές πληροφορίες για το έργο της και τη ζωή της. Γνωρίζουμε την ύπαρξή της και ότι ασχολούνταν με την αλχημεία από τα γραπτά του Ζώσιμου του Πανοπολίτη και από γράμματα του προς την αδελφή του (επίσης αλχημίστρια) Θεοσέβεια στα οποία συμβουλεύει την τελευταία να μην συνομιλεί με την Παφνουτία και να μην την συμβουλεύεται γιατί είχε χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ελλιπείς γνώσεις σχετικά με την αλχημεία. Εικάζεται ότι ο λόγος που εξέφραζε τέτοιες απόψεις ο Ζώσιμος για την Παφνουτία ήταν ότι εκείνη ίσως να άνηκε σε αντίπαλη αλχημική σχολή.
Πηγές
Rayner-Canham, Marelene F. (2001). Women in Chemistry: Their Changing Roles from Alchemical Times to the Mid-twentieth Century. Chemical Heritage Foundation. ISBN 0941901270.
Olgivie, Marilyn (2014). The Biographical Dictionary of Women in Science. Routledge. ISBN 9780415920384
Αλχημίστριες
Ιέρειες
Γυναίκες επιστήμονες
|
238649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1491%20%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
1491 Βαλδουίνος
|
Ο Βαλδουίνος (Balduinus) είναι ένας αστεροειδής] που περιφέρεται κυρίως στην εξωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,407. Ανακαλύφθηκε το 1938 από τον Βέλγο αστρονόμο Εζέν Ντελπόρτ, που παρατηρούσε από την Υκλ του Βελγίου, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Βέλγου βασιλιά Μπωντουέν (Βαλδουίνου).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος του Βαλδουίνου εκτιμάται σε 27 περίπου χιλιόμετρα. Τα υπόλοιπα φυσικά χαρακτηριστικά του είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Βαλδουινος
|
423438
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Γρηγοριάδης
|
Το ελληνικό επώνυμο Γρηγοριάδης, που ετυμολογικά σημαίνει «απόγονος του Γρηγορίου», μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα εξής πρόσωπα:
Αβραάμ Γρηγοριάδης (1886-1945), δικηγόρος και βουλευτής
Αθανάσιος Γρηγοριάδης ή Παπαφωτόπουλος (1793-1871), αγωνιστής και πολιτικός στην Επανάσταση του 1821
Άρης Γρηγοριάδης (γενν. 1985), κολυμβητής
Γεώργιος Γρηγοριάδης ή Παπαφωτόπουλος (1795-1858), αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821 και πολιτικός της νεοσύστατης Ελλάδας
Γρηγόριος Γρηγοριάδης ή Παπαφωτόπουλος (θάν. 1819), πρόκριτος της Πελοποννήσου
Θεόδωρος Γρηγοριάδης (γενν. 1956), συγγραφέας
Ιωάννης Γρηγοριάδης, αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821
Μιχαήλ Γρηγοριάδης (1841-;), Ηγεμόνας της Σάμου
Νεόκοσμος Γρηγοριάδης (1879-1967), υποστράτηγος και πολιτικός
Νικόλαος Γρηγοριάδης (1915-2002), βουλευτής και υπουργός Εμπορίου
Νίκος Γρηγοριάδης (1931-2012), ποιητής
Παύλος Γρηγοριάδης (1938-2007), ποδοσφαιριστής και προπονητής
Σόλων Ζέφυρος Γρηγοριάδης (1912-1994), δημοσιογράφος, πολιτικός και συγγραφέας
Δείτε επίσης
Γρηγοριάδου
|
496440
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%94%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Τουρκική Ειρηνευτική Δύναμη Κύπρου
|
Η Τουρκική Ειρηνευτική Δύναμη Κύπρου (τουρκικά: Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri, KTBK), αναφερόμενη επίσης και ως κατοχικός στρατός, όπως και κατοχική δύναμη, παλαιότερα 11ο Σώμα Στρατού, είναι η τουρκική φρουρά στην Κύπρο. Η Διοίκηση Τουρκικής Ειρηνευτικής Δύναμης Κύπρου (Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri Komutanlığı) εδρεύει στην Κερύνεια.
Το 1974, έπειτα από το πραξικόπημα που οργανώθηκε και υποστηρίχθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία βρισκόταν υπό το καθεστώς στρατιωτικής χούντας που ήθελε να αναγκάσει την ένωση με την Ελλάδα, τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Κύπρο και κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της νήσου. Η δύναμη εισβολής, η οποία αποτελούνταν από περίπου 40.000 στρατιώτες και 200 άρματα μάχης, στη συνέχεια μειώθηκε σε φρουρά 17.000 στρατιωτών. Υπάρχει επίσης το αριθμητικά μικρότερο ελληνικό στρατιωτικό άγημα στο νησί, το οποίο συμπληρώνεται από την ελληνοκυπριακή Εθνική Φρουρά με 12.000 ως ενεργό στρατιωτικό δυναμικό και 75.000 ως εφεδρεία.
Η ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων μπορεί να πραγματοποιηθεί, εφόσον είναι αναγκαίο, μέσα σε λίγες ώρες. Παρ' όλ' αυτά, η ανεπίλυτη διαμάχη στην Κύπρο περιπλέκει τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και εξακολουθεί να αποτελεί εμπόδιο στην αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Δύναμη
Η αρχική δύναμη των 40.000 στρατιωτών μειώθηκε με τις τουρκικές αρχές της Κύπρου να υποστηρίζουν ότι η τουρκική δύναμη είχε μειωθεί σε 17.500 στη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, σύμφωνα με το με το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ «Εκτιμάται ότι τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει στο βόρειο τμήμα του νησιού, λίγο κάτω από 30.000 ένοπλες δυνάμεις της Δημοκρατίας της Τουρκίας (τουρκικές δυνάμεις), καθιστώντας την μία από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές στον κόσμο όσον αφορά τον αριθμό των στρατευμάτων και τον αριθμό των αμάχων. Επιπλέον, υπήρξαν ενδείξεις πρόσφατα ότι ο συνολικός αριθμός των τουρκικών δυνάμεων στο νησί μπορεί να έχει αυξηθεί.
Οι τουρκικές δυνάμεις στην Κύπρο αποτελούν μέρος της τουρκικής Στρατιάς Αιγαίου που εδρεύει στη Σμύρνη της Τουρκίας. Ωστόσο, ο διοικητής των τουρκικών στρατευμάτων δίνει αναφορά στο Γενικό Επιτελείο της τουρκικής πρωτεύουσας, της Άγκυρας. Η δύναμη είναι υπεύθυνη για όλα την ασφάλεια και δεν συμμετέχει σε πολιτικά θέματα της ΤΔΒΚ.
Από τις 16 Αυγούστου του 1974, ο τουρκικός στρατός διατηρεί τον έλεγχο του 37% της νήσου, στο βόρειο τμήμα.
Διάρθρωση
Η επιχειρησιακή διάρθρωση της Τουρκικής Ειρηνευτικής Δύναμης Κύπρου είναι η εξής:
Τουρκική Ειρηνευτική Δύναμη Κύπρου, με έδρα την Κερύνεια
28η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού, με έδρα το Πασάκιοϊ, Κερύνεια
39η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού, με έδρα το Τσαμλιμπέλ, Μόρφου
14η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, με έδρα το Ντεγίρμενλικ, Λευκωσία
41ο Σύνταγμα Καταδρομών
109ο Σύνταγμα Πυροβολικού
Δείτε επίσης
Δύναμη Ασφαλείας (ΤΔΒΚ)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
2007 letter from Cypriot Government to UN, giving details of Turkish forces in Cyprus
Τουρκικός Στρατός Ξηράς
Στρατιωτικοί σχηματισμοί της Τουρκίας
Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου
|
786543
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Αιγινήτας
|
Ο Αιγινήτας ήταν αρχαίος Έλληνας πηλοπλάστης (λατ. fictor, κάποιος που φιλοτεχνεί έργα από πηλό ή από άλλο εύπλαστο υλικό), αναφερόμενος από τον Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο τον Πρεσβύτερο. Μερικοί μελετητές είχαν υποθέσει παλαιότερα ότι η λέξη Aeginetae στο κείμενο του Πλινίου υπεδήλωνε απλώς τον τόπο καταγωγής (τη νήσο Αίγινα) του καλλιτέχνη, του οποίου το όνομα ήταν άγνωστο. Ωστόσο σήμερα η ομοφωνία των ειδικών απορρίπτει αυτή την υπόθεση και πιστεύεται γενικώς ότι το «Αιγινήτας» ήταν το όνομα του συγκεκριμένου άνδρα.
Ο αδελφός του Αιγινήτα, ονόματι Παυσίας ή Πασίας, ήταν ζωγράφος με κάποια φήμη και μαθητής του Ηριγόνου, βοηθού του ζωγράφου Νεάλκη. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι με τη σειρά του ο Νεάλκης ήταν φίλος του Αράτου, που εκλέχθηκε για πρώτη φορά στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας το έτος 243 π.Χ.. Αυτό καθιστά πιθανό ο Αιγινήτας και ο αδελφός του να άκμασαν περί το 220 π.Χ..
Παραπομπές
Αιγινητας
|
27844
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%AF%CE%B4%CE%B1
|
Καταιγίδα
|
Η καταιγίδα (thunderstorm), γνωστή και ως ηλεκτρική καταιγίδα, είναι ένα μετεωρολογικό φαινόμενο που συνοδεύεται από αστραπές, κεραυνούς, μερικές φορές χαλάζι και σχεδόν πάντα με έντονη βροχόπτωση και ισχυρούς ανέμους. Σπανιότερα εμφανίζονται και σίφωνες μαζί με τις καταιγίδες, αν και ορισμένα σημεία στον κόσμο είναι πιο ευάλωτα. Γενικά, καταιγίδα λέγεται κάθε βίαιη ατμοσφαιρική διατάραξη, και συνεπώς κακοκαιρία, που συνοδεύεται από ηλεκτρικές εκκενώσεις.
Δημιουργία
Προϋποθέσεις
Για να δημιουργηθεί μια καταιγίδα πρέπει να εκπληρωθούν 3 προϋποθέσεις:
Υγρασία
Ασταθής μάζα αέρα
Ανυψωτική δύναμη (θερμότητα)
Η πιο σημαντική από αυτές, είναι να συμβεί μια μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στο έδαφος και στην ανώτερη ατμόσφαιρα, δηλαδή η καθ' ύψος θερμοκρασία πρέπει να μειώνεται έντονα σταδιακά με ρυθμό τουλάχιστον 0,6 βαθμούς Κέλβιν ανά 100 μέτρα. Έτσι η αέρια μάζα που θερμαίνεται έχει ως συνέπεια να ανυψώνεται, αφού είναι πιο ζεστή και επομένως πιο ελαφριά από ότι ο περιβάλλων αέρας της. Έτσι συνεχίζει να ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα.
Ένας άλλος εξίσου σημαντικός παράγοντας για τη δημιουργία μιας καταιγίδας, είναι η ύπαρξη αυξημένης υγρασίας στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, κοντά στο έδαφος. Και για να αρχίσει να ανεβαίνει η υγρή και θερμή αέρια μάζα χρειάζεται ένα «σπρώξιμο» προς τα πάνω. Αυτό το σπρώξιμο συνήθως είναι η ηλιακή ενέργεια ή ενδέχεται, συμπληρωματικά, και ένα βουνό.
Κύκλος ζωής
Όλες οι καταιγίδες, ανεξάρτητα από το είδος όπου ανήκουν, περνούν έναν κύκλο ζωής αποτελούμενο από 3 στάδια: φάση ανάπτυξης, φάση ωριμότητας και φάση διάλυσης. Μία μέση καταιγίδα έχει διάμετρο της τάξης των 24 χιλιομέτρων (15 μιλίων).
Φάση ανάπτυξης
Αφού όλες οι απαιτούμενες προυποθέσεις έχουν εκπληρωθεί, η αέρια μάζα με τους υφιστάμενους σε αυτήν υδρατμούς αρχίζει να ανυψώνεται. Όταν φτάσει σε ένα ορισμένο ύψος, στο σημείο δρόσου, τότε ψύχεται. Το υψόμετρο στο οποίο θα φτάσει στο σημείο δρόσου και επομένως να συμπυκνώνεται, εξαρτάται από τη σχετική υγρασία. Έτσι δημιουργούνται τα σύννεφα κατακόρυφης ανάπτυξης που λέγονται σωρείτες (Cumulus) και για τον λόγο αυτό, η φάση ανάπτυξης ονομάζεται και φάση σωρείτη. Αν το ανοδικό ρεύμα συνεχίσει να υφίσταται, τα σύννεφα μεγαλώνουν περαιτέρω και διογκώνονται κατακόρυφα και όταν το ανώτερο μέρος του νέφους έχει φτάσει σε τέτοιο υψόμετρο ώστε αρχίζει να παγώνει, τότε μιλάμε για νέφη σωρειτομελανίες (Cumulonimbus). Συνήθως το επίπεδο παγοποίησης αυτών των συννέφων είναι γύρω στα 10 χιλιόμετρα από την επιφάνεια του εδάφους, ενίοτε και 12 χιλιόμετρα. Στις τροπικές περιοχές φτάνουν σε ύψος ακόμα και τα 18 - 20 χιλιόμετρα.
Φάση ωριμότητας
Κατά κανόνα, η ανύψωση σταματάει στην τροπόπαυση, καθώς στο ύψος αυτό η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας αρχίζει πάλι να ανεβαίνει, με αποτέλεσμα η αέρια μάζα να συναντάει θερμότερα στρώματα και να μην μπορεί να ανυψωθεί άλλο. Οι σφοδροί άνεμοι που επικρατούν στα μεγάλα υψόμετρα, δίνουν στην κορυφή του σωρειτομελανία ένα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο σχήμα σαν αμόνι.
Οι υδροσταγόνες στο εσωτερικό των νεφών κυριολεκτικά αναρπάζονται στροβιλιζόμενες προς τα πάνω από πολύ ισχυρά ανοδικά ρεύματα που επικρατούν σε αυτά τα νέφη. Οι σταγόνες αυξάνουν μεν κατά μέγεθος, πλην όμως δεν μπορούν απεριόριστα. Όταν αυτές αποκτήσουν ένα ορισμένο μέγεθος (διάμετρο 5-6 χιλιοστά) λόγω της αντίστασης του αέρα διασπώνται σε μικρότερες. Κατά τη διάσπασή τους, απελευθερώνονται ηλεκτρικά φορτία θετικά και αρνητικά, που όμως κατανέμονται χωριστά στα διάφορα μέρη του νέφους μεταξύ της βάσης του και της κορυφής του. Όταν το δυναμικό μεταξύ των θετικών και αρνητικών φορτίων αυξηθεί αρκετά, επέρχεται εκκένωση υπό μορφή ηλεκτρικού σπινθήρα. Η εκκένωση αυτή μπορεί να γίνει μεταξύ του νέφους και της Γης ή μεταξύ δύο νεφών ή ακόμα και μεταξύ επιμέρους τμημάτων του ίδιου του νέφους.
Αστραπή ονομάζεται η λάμψη της ηλεκτρικής αυτής εκκένωσης.
Βροντή ονομάζεται ο κρότος που συνοδεύει αυτή την εκκένωση.
Κεραυνός ή αστροπελέκι (κατά τη δημώδη έκφραση) ονομάζεται η εκκένωση που συμβαίνει μεταξύ νέφους και επιφάνειας της Γης (ξηρά ή θάλασσα). Αν το καταιγιδοφόρο νέφος βρίσκεται πολύ μακριά, πιθανώς η βροντή να μην ακούγεται.
Γενικότερα, κατά το στάδιο της ωριμότητας παρατηρούνται όλα αυτά τα έντονα ηλεκτρικά φαινόμενα (που αναλύονται παρακάτω), καθώς και η συνύπαρξη των ισχυρών ανοδικών και καθοδικών ρευμάτων. Λόγω της ταυτόχρονης ύπαρξης των οριζόντιων ρευμάτων, κοινώς ανέμων, με τα ισχυρά ανοδικά και καθοδικά ρεύματα, μπορεί να προκληθούν μεγάλες αναταράξεις του αέρα μέσα στο σύστημα της καταιγίδας, ικανές να προκαλέσουν σφοδρούς ανέμους, χαλαζόπτωση και ενίοτε ακόμα και σίφωνες.
Φάση διάλυσης
Κατά την τελική φάση, τα ανοδικά ρεύματα έχουν πια σταματήσει και ολόκληρη η καταιγίδα κυριαρχείται από τα καθοδικά ρεύματα. Ως αποτέλεσμα, η συνολική μάζα της καταιγίδας κυριολεκτικά «ξεσπάει» προς τα κάτω, συνήθως με έντονη βροχόπτωση. Αν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες δεν ευνοήσουν τη δημιουργία ενός είδους σοβαρών καταιγίδων που ονομάζονται υπερκύτταρα, τότε το στάδιο αυτό έρχεται σε 30 λεπτά και τελειώνει γρήγορα, συνήθως σε 20 - 30 λεπτά, οπότε τελικώς ο σωρειτομελανίας διασπάται σε μικρότερα νέφη.
Ηλεκτρικά φαινόμενα στις καταιγίδες
Από παρατηρήσεις, έχει γίνει γνωστό πως οι καταιγίδες που συνοδεύονται από «αστραπόβροντα και κεραυνούς» όπως δημωδώς χαρακτηρίζει ο ελληνικός λαός τις ηλεκτρικές καταιγίδες, σχετίζονται με την παρουσία σωρειτομελανιών που χαρακτηρίζονται από τις κρυσταλλικές κορυφές τους και τα ισχυρά ανοδικά ρεύματα που συμβαίνουν σ΄ αυτά. Τα νέφη αυτά στα ανώτερα μέρη τους φέρουν θετικά ηλεκτρικά φορτία ενώ στα κατώτερα αρνητικά φορτία με εξαίρεση μια λεπτή στοιβάδα κοντά στη βάση τους που είναι φορτισμένη θετικά. Η κατανομή αυτή του ηλεκτρικού φορτίου στα κατώτερα τμήματα του νέφους, φορτίζει «εξ επαγωγής» θετικά το έδαφος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το νέφος. Παρότι σε μικρή κάτω του νέφους περιοχή, η επιφάνεια της Γης φέρει αρνητικό φορτίο.
Έτσι η πρώτη ηλεκτρική εκκένωση συμβαίνει στα πρώτα 10 μέχρι 20 λεπτά της ώρας από τη στιγμή που θα εντοπιστούν οι πρώτες βροχοσταγόνες από το ραντάρ.
Η προέλευση αλλά και η κατανομή του ηλεκτρικού φορτίου μέσα στα καταιγιδοφόρα νέφη προκάλεσαν αδιάκοπες συζητήσεις, από την εποχή που ο Αμερικανός Βενιαμίν Φραγκλίνος, εκθέτοντας τον εαυτό του σε κινδύνους, πρώτος απέδειξε στη δεκαετία του 1730 πως ο κεραυνός στην πραγματικότητα είναι ηλεκτρική εκκένωση και όχι κάποια καιόμενη βολίδα όπως πιστευόταν παλαιότερα. Έτσι ερμηνεύτηκε πως διασπόμενες οι υδροσταγόνες φέρουν θετικό φορτίο που μεταφέρουν προς τα κάτω. Από την άλλη, επίσης, οι λεπτές ψεκάδες που προέχονται αποσπώμενες από τις επιφάνειες των υδροσταγόνων μεταφέρουν το αρνητικό τους φορτίο προς τα άνω. Αλλά και πάλι, η θεωρία αυτή δεν εξήγησε το πολύ μεγαλύτερο πρότυπο της θετικά φορτισμένης οροφής και των αρνητικά φορτισμένων βάσεων. Πιθανώς όμως το θέμα να έχει να κάνει με την παγοποίηση των κορυφών των νεφών αυτών.
Μια σημαντική, επίσης, φάση στο φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί όταν οι υπέρτηκτες υδροσταγόνες παγώνουν. Οπότε και οι πυρήνες πήξης φορτίζονται αρνητικά, ενώ οι μικροσκοπικές σχίζες τους, που αποσπώνται από τους παγοκρυστάλλους και κινούνται προς τα πάνω, φορτίζονται θετικά.
Ωστόσο, τα ηλεκτρικά φαινόμενα, όπως και άλλα που συμβαίνουν μέσα στα καταιγιδοφόρα νέφη, δεν είναι μέχρι σήμερα πλήρως γνωστά.
Αεροναυτιλία
Στην αεροναυτιλία, οι καταιγίδες λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη, διότι θεωρητικά μπορεί να αποβούν μοιραίες. Βέβαια σήμερα τα σύγχρονα αεροσκάφη ίπτανται υπεράνω των καταιγιδοφόρων νεφών, πλην όμως δεν παύουν να εγκυμονούνται κίνδυνοι, ειδικότερα στις ακόλουθες επιχειρούμενες περιπτώσεις:
Προσγειώσεις - προσνηώσεις: Συνιστάται η αναβολή τους και η συνέχιση της πτήσης προς άλλα αεροδρόμια ή πλοία. Ο κίνδυνος που υφίσταται είναι κυρίως οι ισχυροί λαιλαπώδεις άνεμοι ακαθόριστης διεύθυνσης που εκδηλώνονται στις καταιγίδες, τα εκρηκτικά καθοδικά ρεύματα, που μπορεί να συμβούν κατά την τελική φάση διάλυσης της καταιγίδας και ο κίνδυνος δημιουργίας σίφωνα.
Απογειώσεις - απονηώσεις: Ομοίως ως παραπάνω. Γενικά αποφεύγονται ή αναβάλλονται.
Ισχυρές διαταράξεις, που συμβαίνουν σε πτήση μέσω των καταιγιδοφόρων νεφών. Συνιστάται η καθ' ύψους αλλαγή πορείας.
Επικίνδυνο χαλάζι. Ομοίως όπως προηγούμενα.
Επικάθιση πάγου. Ομοίως όπως προηγούμενα.
Ηλεκτρικές εκκενώσεις, με κίνδυνο εκ των παρασίτων την αχρήστευση όλων των ραδιο-βοηθημάτων. Συνιστάται η έντονη αφή φώτων του θαλάμου διακυβέρνησης, προς αποφυγή εκτύφλωσης των χειριστών, και ομοίως αλλαγή πορείας.
Ναυτιλία
Ειδικά οι ναυτιλλόμενοι θα πρέπει να έχουν ιδιαίτερα υπ' όψη τους πως όταν παρουσιασθεί καταιγίδα κοντά στο πλοίο τους, και μάλιστα κατά τον απόπλου ή κατάπλου ή διέλευση στενών κ.λπ. είναι δυνατόν ο άνεμος να αυξηθεί απότομα για μερικά λεπτά και να αλλάξει στη συνέχεια διεύθυνση επίσης απότομα, όπως ακριβώς συμβαίνει στο μπουρίνι. Για το λόγο αυτό και για πληρέστερη ασφάλεια, συνιστάται σε διελεύσεις πλοίων εντός στενών, πορθμών, διωρύγων κ.λπ. εφόσον δεν συνοδεύονται από ρυμουλκά, να έχουν κρεμασμένη και σε ετοιμότητα πόντισης τη μία τουλάχιστον άγκυρα. Σε περίπτωση απόπλου ή κατάπλου ή εργασιών μεθόρμισης ή φορτοεκφόρτωσης, συνιστάται η αναβολή τους για μικρό σχετικά διάστημα ή ακόμα και η προσωρινή διακοπή τους, κάλυψη των κυτών (αμπαριών), ειδικότερα σε περιπτώσεις «χύδην φορτίου», μέχρι την παρέλευση της καταιγίδας.
Σημαντικές καταιγίδες
Ξύνθια (καταιγίδα)
Παρατηρήσεις
Λόγω της δημιουργίας των καταιγίδων στους σωρειτομελανίες εκ του μεγάλου ύψους τους και της δημιουργίας έτσι μεγαλύτερου δυναμικού των φορτίων τους, τα νέφη αυτά χαρακτηρίζονται επίσης και καταιγιδοφόρα νέφη, παραλληλίζονται δε ως προς τη Φυσική με πολύ ισχυρές ηλεκτροπαραγωγές μηχανές.
Στις καταιγίδες οφείλονται τα περισσότερα παράσιτα στις ραδιοτηλεπικοινωνίες.
Δείτε επίσης
Αστραπή
Βροντή
Χαλάζι
Υπερκύτταρο
Μεσοκυκλώνας
Σίφωνας
Χιονοθύελλα
Χιονοκαταιγίδα
Υδρομετέωρα
Μετεωρολογικό φαινόμενο
Αναφορές
Βιβλιογραφία
Burgess, D. W., R. J. Donaldson Jr., and P. R. Desrochers, 1993: Tornado detection and warning by radar. The Tornado: Its Structure, Dynamics, Prediction, and Hazards, Geophys. Monogr., No. 79, American Geophysical Union, 203–221.
Corfidi, S. F., 1998: Forecasting MCS mode and motion. Preprints 19th Conf. on Severe Local Storms, American Meteorological Society, Minneapolis, Minnesota, pp. 626–629.
Davies, J. M., and R. H. Johns, 1993: Some wind and instability parameters associated with strong and violent tornadoes. Part I: Helicity and mean shear magnitudes. The Tornado: Its Structure, Dynamics, Prediction, and Hazards (C. Church et al., Eds.), Geophysical Monograph 79, American Geophysical Union, 573–582.
David, C. L. 1973: An objective of estimating the probability of severe thunderstorms. Preprint Eight conference of Severe Local Storms. Denver, Colorado, American Meteorological Society, 223–225.
Doswell, C.A., III, S.J. Weiss and R.H. Johns (1993): Tornado forecasting: A review. The Tornado: Its Structure, Dynamics, Prediction, and Hazards (C. Church et al., Eds), Geophys. Monogr. No. 79, American Geophysical Union, 557–571.
Johns, R. H., J. M. Davies, and P. W. Leftwich, 1993: Some wind and instability parameters associated with strong and violent tornadoes. Part II: Variations in the combinations of wind and instability parameters. The Tornado: Its Structure, Dynamics, Prediction and Hazards, Geophys. Mongr., No. 79, American Geophysical Union, 583–590.
Evans, Jeffry S.,: Examination of Derecho Environments Using Proximity Soundings. NOAA.gov
J. V. Iribarne and W.L. Godson, Atmospheric Thermodynamics, published by D. Reidel Publishing Company, Dordrecht, the Netherlands, 1973
M. K. Yau and R. R. Rogers, Short Course in Cloud Physics, Third Edition, published by Butterworth-Heinemann, 1 January 1989,
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας: Καταιγίδες: Πληροφορίες και μέθοδοι επιβίωσης
Οδηγίες προστασίας από ηλεκτρικές καταιγίδες
National Weather Service - Thunderstorm Definition / Facts About Thunderstorms / Facts About Lightning
WORLD METEOROLOGICAL ORGANIZATION/ cloud-atlas/ Definition: Thunderstorm
Βροχή
Μετεωρολογικά φαινόμενα
Αστραπή
|
553616
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Clash%20Royale
|
Clash Royale
|
Το Clash Royale είναι βιντεοπαιχνίδι στρατηγικής τύπου Card Game, Tower Defence και MOBA , όπου μπορεί κανείς να συνομιλήσει με άλλους παίκτες, με τη δημιουργία ομάδων. Δημιουργήθηκε από την εταιρία Supercell. Παίζεται ανάμεσα σε 2 ή 4 παίκτες. Κυκλοφόρησε το 2016 και έφερε έσοδα 1 δισεκατομμύριο $ (δολάρια) σε μόλις έναν χρόνο λειτουργίας.
Στον παρακάτω πίνακα αναγράφονται οι αρένες που μπορεί ένας παίχτης να πάει και τα τρόπαια που χρειάζεται για κάθε μία.
Οι παίκτες κατατάσσονται σε αρένες ανάλογα με τον αριθμό τροπαίων. Οι αρένες δε διαφέρουν στον τρόπο του παιχνιδιού και μόνο η εμφάνισή τους είναι διαφορετική. Όσο ο παίκτης ανεβαίνει αρένες "ξεκλειδώνει" καινούργιες κάρτες τις οποίες μπορεί να αποκτήσει και στη συνέχεια να τοποθετεί στο deck του. Κατά κύριο λόγο, οι καλύτεροι παίκτες βρίσκονται στις υψηλότερες αρένες.
Όποιος παίκτης ξεπεράσει τα 5000 τρόπαια μπαίνει στα Leagues όπου οι παίκτες διαγωνίζονται για Season Rewards τεράστιας αξίας. Όσο πιο ψηλά φτάσει κάθε παίκτης στην κατάταξη τόσο πιο μεγάλα Season Rewards παίρνει. Κάθε Season διαρκεί 28 ή 35 μέρες και όταν τελειώσει , η πρόοδος του μηδενίζεται αυτόματα (κάνει reset). Υπάρχουν 10 Leagues τα οποία είναι:
Στρατηγική
Ο κάθε παίκτης δημιουργεί ένα συνδυασμό (deck) από 8 κάρτες τις οποίες θα χρησιμοποιήσει για να νικήσει αυτές του αντιπάλου του και να καταστρέψει τους πύργους του. Γενικότερα, δεν υπάρχουν τέλειες κάρτες και κάθε μία έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ο παίκτης πρέπει να διαλέξει ένα συνδυασμό από κάρτες οι οποίες συνεργάζονται καλά μεταξύ τους εάν θέλει να κερδίσει. Επίσης πρέπει να γνωρίζει πότε να τοποθετήσει μία κάρτα και σε ποιο σημείο της αρένας. Το deck που θα επιλέξει κάθε παίκτης έχει τεράστιο ρόλο στη στρατηγική που θα ακολουθήσει στη διάρκεια του παιχνιδιού, ενώ υπάρχουν πολλοί τύποι deck (spawner deck κτλ.) ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Θεωρητικά υπάρχουν αμέτρητα πιθανά decks που μπορούν να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν, συνήθως όμως οι καλύτεροι παίκτες έχουν decks με χαμηλό average elixir ώστε να έχουν μικρότερο χρόνο αντίδρασης. Ωστόσο τα ακριβότερα deck ανταμείβονται στο τελευταίο λεπτό όταν διπλασιάζεται ο ρυθμός παραγωγής elixir και με σωστή τεχνική μπορούν να "γυρίσουν" το παιχνίδι. Κάθε παιχνίδι έχει διάρκεια 3 λεπτών. Ωστόσο, εάν κανείς από τους παίκτες δεν καταφέρει να καταστρέψει κάποιον πύργο, τότε προσθέτονται άλλα 2 λεπτά. Αν όμως, περάσουν και αυτά τα δύο έξτρα λεπτά, τότε αυτός που έχει κάνει την περισσότερη ζημιά στον πύργο του άλλου, κερδίζει το παιχνίδι.
Κάθε παίκτης έχει περιορισμένη ενέργεια (elixir) το οποίο καταναλώνει για να τοποθετεί κάρτες. Το elixir φορτώνει με συγκεκριμένο ρυθμό και επομένως ο παίκτης δεν μπορεί να βάζει όσες κάρτες μαζί θέλει. Όσο πιο δυνατά στατιστικά έχει μία κάρτα τόσο πιο πολύ elixir καταναλώνει. Επομένως ο καλός παίκτης προσέχει όταν χρησιμοποιεί ακριβές κάρτες γιατί αν τις χρησιμοποιήσει λάθος θα δημιουργήσει άνοιγμα στον αντίπαλό του αφού δεν θα έχει προσωρινά elixir. Σε αυτή τη περίπτωση ο αντίπαλος μπορεί να επιχειρήσει να κάνει rush, δηλαδή να ξοδέψει όλο του το elixir σε κάρτες που κινούνται γρήγορα και κάνουν πολύ damage με την ελπίδα ότι θα σπάσουν τον πύργο πριν φορτώσει αρκετά το elixir για να τον υπερασπιστεί. Αυτή η στρατηγική είναι όμως ριψοκίνδυνη γιατί γίνεται εύκολα counter.
Γενικά το μυστικό για τη νίκη είναι να κάνεις καλά trade δηλαδή να παίζεις αποδοτικά. Με άλλα λόγια, να νικάς τις κάρτες του αντιπάλου σου χρησιμοποιώντας λιγότερο elixir απ' ότι χρησιμοποίησε αυτός για να τις βάλει. Για να το καταφέρεις αυτό είναι απαραίτητο να τοποθετείς τη κατάλληλη κάρτα, τη κατάλληλη ώρα και στο κατάλληλο σημείο του χάρτη. Το πλεονέκτημα που σου δίνουν οι πύργοι στη δική σου μεριά σημαίνει πως έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να κάνεις καλά trade όταν αμύνεσαι. Στη συνέχεια, χρησιμοποιείς το επιπλέον elixir που έχεις για να κάνεις μια δυνατότερη αντεπίθεση και να κάνεις damage στο tower του αντιπάλου σου.
Ένα άλλο μυστικό είναι να προτιμάς κάρτες που μπορούν να πάρουν πολλούς ρόλους αντί για εξειδικευμένες. Για παράδειγμα, η Witch μπορεί να αποκρούσει πολλούς τύπους επιθέσεων, το tornado μπορεί να μετακινήσει μονάδες του αντιπάλου, το battle ram μπορεί να τανκάρει μια επίθεση του sparky και να κάνει τις μονάδες του αντιπάλου να το κυνηγήσουν προς τα πίσω και πάει λέγοντας. Οι μονάδες που κάνουν splash damage αντί για single target έχουν τεράστιο πλεονέκτημα και μπορούν να συνδυαστούν με tornado.
Παραδείγματα καλών/κακών trade
Καλά trade
1) Ο αντίπαλός σου τοποθετεί P.E.K.K.A. το οποίο κοστίζει 7 elixir. Εσύ τοποθετείς skeleton army το οποίο κοστίζει 3 elixir και το νικούν. Έτσι καταλήγεις με 4 elixir παραπάνω από τον αντίπαλό σου και τους σκελετούς σου που ζουν ακόμα.
2) Ο αντίπαλός σου βάζει Three Musketeers οι οποίες κοστίζουν 9 elixir. Εσύ ρίχνεις rocket που κοστίζει 6 elixir και τα σκοτώνει. Έτσι έχεις 3 elixir παραπάνω από τον αντίπαλό σου.
3) Βάζει ο αντίπαλος Hog Rider και εσύ βάζεις Tornado για να τον απομακρύνει από το Princess Tower. Έτσι δεν χάνεις το tower σου.
Κακά trade
1) Βάζεις Minion Horde που κοστίζουν 5 elixir. Ο αντίπαλός σου βάζει wizard που κοστίζει επίσης 5 elixir. Όμως ο wizard σκοτώνει τα minions χωρίς να πάθει damage και έτσι εσύ έχεις χαλάσει 5 elixir ενώ θα μπορούσες να ρίξεις fireball που κάνει 4 elixir, για να σκοτώσεις τον Wizard και να σου μείνει 1 elixir για μια άλλη κάρτα, όπως για παράδειγμα Ice Spirit.
2) Ρίχνεις rocket στο tower του αντιπάλου, το οποίο έχει 150 hp. Αυτό θεωρείται κακό trade γιατί το rocket κάνει πολύ περισσότερο damage και συνεπώς το σπατάλησες. Γενικά, σχεδόν σε κάθε περίπτωση το να ρίχνεις spells στα tower του αντιπάλου θεωρείται κακό trade γιατί κάνουν μειωμένη ζημιά (επίσης αυτό θεωρείται από πολλούς παίκτες ως "βρώμικη" κίνηση).
3) Ο αντίπαλός σου βάζει Valkyrie που κοστίζει 4 elixir και βάζεις Skeleton Army που κοστίζουν 3 elixir για να τη σταματήσουν. Αυτό δεν είναι καλή κίνηση γιατί η valkyrie έχοντας τσεκούρι σκοτώνει ότι υπάρχει γύρω της και τα skeletons δεν έχουν πολύ ζωή, έτσι έχεις σπαταλήσει 3 elixir ενώ θα μπορούσες να βάλεις baby dragon ή Mini P.E.K.K.A.. Το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν τα Skeletons είναι να της κάνουν πολύ λίγο damage.
Κάρτες
Στο Clash Royale τα στρατεύματα, τα ξόρκια και τα κτήρια είναι υπό τη μορφή καρτών τις οποίες παίζεις κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Σε κάθε στιγμή του παιχνιδιού έχεις την επιλογή να παίξεις 4 από τις 8 κάρτες του deck σου η οποία αντικαθίσταται από μία άλλη (επίσης του deck σου). Άμα μαζέψεις έναν αριθμό όμοιων καρτών από τα Chest, το Clan σου, τα Quest ή το Shop μπορείς να πληρώσεις gold για να την αναβαθμίσεις, έτσι ώστε η κάρτα σου να είναι πιο δυνατή στα επόμενα παιχνίδια. Οι κάρτες χωρίζονται σε κατηγορίες σπανιότητας. Αυτές οι κατηγορίες είναι: common, rare, epic, legendary.
Ελιξίριο
Το elixir είναι αυτό που σου επιτρέπει να τοποθετείς κάρτες. Οι πιο ισχυρές κάρτες χρησιμοποιούν πιο πολύ elixir. Το elixir αυξάνεται μόνο του αυτόματα, αλλά με συγκεκριμένο ρυθμό (+1 elixir ανά 2.8 δευτερόλεπτα). Επομένως οι παίκτες δεν μπορούν να βάλουν όσες κάρτες θέλουν μαζί. Εκτός αυτού το elixir δεν μπορεί να γεμίσει πάνω από 10 μονάδες. Ακριβές κάρτες σημαίνουν και μεγαλύτερο ρίσκο γιατί άμα τοποθετηθούν προσωρινά θα είσαι ανυπεράσπιστος. Στα τελευταία 60 δευτερόλεπτα το elixir αυξάνεται με το διπλάσιο ρυθμό (+1 elixir ανά 1.4 δευτερόλεπτα) και έτσι ακριβές κάρτες μπορούν να χρησιμοποιούνται πιο πολύ τότε. Στο τελευταίο λεπτό του Overtime το elixir αυξάνεται με τον τριπλάσιο ρυθμό (+1 elixir ανά 0.7 δευτερόλεπτα). Ωστόσο, στα 2v2, το ελιξίριο γεμίζει πιο αργά για να αποφευχθεί το spam των καρτών.
Πύργοι
Οι πύργοι είναι τα κτήρια σου τα οποία πρέπει να προστατεύεις, ενώ παράλληλα πρέπει να καταστρέψεις αυτούς του αντιπάλου. Κάνουν σχετικά μέτρια ζημιά αλλά σε μόνο μία μονάδα, στην οποία θα επιτίθενται μέχρι να βγεί εκτός εμβέλειας ή πεθάνει. Οι πλαϊνοί πύργοι (οι princess towers) δίνουν μία κορώνα όταν γκρεμιστούν ενώ άμα γκρεμιστεί ο κεντρικός πύργος (το crown tower) τότε καταστρέφονται και οι πλαϊνοί πύργοι και το παιχνίδι τελειώνει κερδίζοντας 3 στέμματα. Ο παίκτης με τις περισσότερες κορώνες νικάει και κερδίζει ένα τυχαίου είδους Chest.
Chest
Ο παίκτης/παίκτες που νικάει κερδίζει μετά τη λήξη του παιχνιδιού ένα Chest τυχαίας κατηγορίας το οποίο περιέχει gold και κάρτες. Όπως και οι κάρτες τα Chest χωρίζονται σε κατηγορίες σπανιότητας με τα πιο σπάνια να δίνουν μεγαλύτερες ανταμοιβές. Αυτές οι κατηγορίες είναι: Silver Chest, Golden, Giant, Epic, Magical, Lightning, Mega Lightning, Legendary Chest, Legendary King Chest και πολλά άλλα. Τα Chest θέλουν ώρα να ξεκλειδωθούν, με τα σπάνια να θέλουν πιο πολύ. Ωστόσο μπορούν να ανοιχτούν κατευθείαν εαν ο παίχτης επιλέξει να δώσει gems.
Όσο ο παίκτης ανεβαίνει αρένες τα Chest της ίδιας κατηγορίας δίνουν μεγαλύτερες ανταμοιβές σε χρυσό και κάρτες. Από την αρένα 10 και άνω κάθε Silver Chest έχει εγγυημένα μία rare card.
Επίσης υπάρχουν τέσσερα μοναδικά είδη Chest που αγοράζονται από το shop. Αυτά είναι το Lightning Chest, που επιτρέπει στον παίκτη να αλλάξει τις κάρτες που έτυχε με άλλες, το Fortune Chest που λέει από πριν ποιες κάρτες έχει πιθανότητα να περιέχει, το King's Chest το οποίο αγοράζεται στις αρένες 1-6 και δίνει πολλές epic cards και το Legendary King's Chest που αγοράζεται στις αρένες 7 και άνω και δίνει πολλές epic cards και εγγυημένα και μία legendary.
Κύκλοι
Ο τρόπος που τα Chest δίνονται είναι σε κύκλους. Δηλαδή, παρόλο που το είδος του Chest που δίνεται μετά από κάθε νίκη είναι τυχαίο, είναι εγγυημένο ότι σε κάθε κύκλο με 240 Chest συνολικά, 52 θα είναι Golden Chest, 4 θα είναι Giant Chest και επίσης 4 θα είναι Magical Chest.
Τα Legendary και Mega Lightning Chest περιλαμβάνονται στον κύκλο, αλλά είναι πολύ σπάνια. Ωστόσο τα Legendary Chest δεν εμφανίζονται ποτέ σε όσους έχουν κάτω από 2000 τρόπαια και εμφανίζονται μόνο μια φορά ανά δύο κύκλους σε όσους είναι κάτω από αρένα 9. Εμφανίζονται μία φορά ανά κύκλο σε όσους είναι αρένα 9 και άνω. Τα legendary chest περιέχουν μία legendary card.
Gold/Gems
Το gold και τα gems είναι οι δύο τρόποι πληρωμής του παιχνιδιού. Χρησιμοποιούνται για αναβαθμίσεις, αγορές πληρωμένων Chest και επιτάχυνση του ανοίγματος των Chest που αποκτήθηκαν στη μάχη. Επίσης χρησιμοποιούνται για την αγορά καρτών από το shop. Και το gold και τα gems μπορούν να αγοραστούν με πραγματικά χρήματα. Εκτός βέβαια από τα πραγματικά χρήματα, το gold και τα gems κερδίζονται από μάχες, ή τουρνουά ως ανταμοιβή.
Oι κάρτες
Πρώτα από όλα αρχίζεις στο training camp που σου δίνει 4 common και 2 rares χωρίς να χρειαστεί να ανοίξεις κάποιο chest. Οι common κάρτες είναι σε level 1, οι rares σε level 3, οι epics σε level 6, οι legendaries σε level 9 και οι champions σε level 11. Τα chests στο training camp για να τα ανοίξεις πρέπει να περιμένεις 5 δευτερόλεπτα. Στο shop μπορείς να αγοράσεις ένα chest ανάλογα με το πόσα gems έχεις.
Αρένες
Και τώρα πάμε στις αρένες. Το training camp περιέχει 4 common, 4 rares και 4 epics. Από την arena 1 μέχρι την arena 3 περιέχουν 2 common, 2 rares και 2 epics. Από την arena 4 περιέχουν και 2 legendaries. Ωστόσο από την arena 9 τα πράγματα αλλάζουν.
Training Camp
Arrows (common) 3 elixir
Minions (common) 3 elixir
Archers (common) 3 elixir
Knight (common) 3 elixir
Fireball (rare) 4 elixir
Mini P.E.K.K.A. (rare) 4 elixir
Musketeer (rare) 4 elixir
Giant (rare) 5 elixir
Goblin Stadium
Goblins (common) 2 elixir
Spear Goblins (common) 2 elixir
Goblin Cage (rare) 4 elixir
Bone Pit
Bomber (common) 3 elixir
Skeletons (common) 1 elixir
Tombstone (rare) 3 elixir
Valkyrie (rare) 4 elixir
Baby Dragon (epic) 4 elixir
Skeleton Army (epic) 3 elixir
Barbarian Bowl
Barbarians (common) 5 elixir
Cannon (common) 3 elixir
Battle Ram (rare) 4 elixir
Barbarian Barrel (epic) 2 elixir
Goblin Barrel (epic) 3 elixir
Mega Minion (rare) 3 elixir
P.E.K.K.A's Playhouse
Inferno Tower (rare) 5 elixir
P.E.K.K.A. (epic) 7 elixir
Fire Spirit (common) 1 elixir
Giant Skeleton (epic) 6 elixir
Skeleton Dragons (common) 4 elixir
Miner (legendary) 3 elixir
Spell Valley
Bats (common) 2 elixir
Fire Spirits (common) 2 elixir
Furnace (rare) 4 elixir
Wizard (rare) 5 elixir
Tornado (epic) 3 elixir
Poison (epic) 4 elixir
Magic Archer (legendary) 4 elixir
Night Witch (legendary) 4 elixir
Builder's Workshop
Mortar (common) 4 elixir
Skeleton Barrel (common) 3 elixir
Rocket (rare) 6 elixir
Flying Machine (rare) 4 elixir
X-Bow (epic) 6 elixir
Balloon (epic) 5 elixir
The Log (legendary) 2 elixir
Inferno Dragon (legendary) 4 elixir
Royal Arena
Royal Rescuits (common) 7 elixir
Royal Giant (common) 6 elixir
Heal (rare) 1 elixir
Three Musketters (rare) 9 elixir
Dark Prince (epic) 4 elixir
Guards (epic) 3 elixir
Mega Knight (legendary) 7 elixir
Princess (legendary) 3 elixir
Frozen Peak
Ice Spirit (common) 1 elixir
Giant Snowball (common) 2 elixir
Elixir Collector (rare) 6 elixir
Ice Golem (rare) 2 elixir
Freeze (epic) 4 elixir
Bowler (epic) 5 elixir
Lumberjack (legendary) 4 elixir
Ice Wizard (legendary) 3 elixir
Jungle Arena
Rascals (common) 5 elixir
Goblin Gang (common) 3 elixir
Earthquake (rare) 3 elixir
Dart Goblin (rare) 3 elixir
Giant Goblin (epic) 6 elixir
Bandit (legendary) 3 elixir
Hog Mountain
Firecracker (common) 3 elixir
Elite Barbarians (common) 6 elixir
Bomb Tower (rare) 4 elixir
Royal Hogs (rare) 5 elixir
Rage (epic) 2 elixir
Cannon Cart (epic) 5 elixir
Ram Rider (legendary) 5 elixir
Fisherman (legendary) 4 elixir
Electro Valley
Tesla (common) 4 elixir
Elixir Golem (rare) 3 elixir
Zappies (rare) 4 elixir
Clone (epic) 3 elixir
Electro Dragon (epic) 5 elixir
Electro Wizard (legendary) 4 elixir
Sparky (legendary) 6 elixir
Spooky Town
Goblin Cage (rare) 5 elixir
Battle Healer (rare) 4 elixir
Mirror (epic) ? elixir*
Executioner (epic) 5 elixir
Graveyard (legendary) 5 elixir
Royal Ghost (legendary) 3 elixir
*Το mirror μπορεί να σου ξαναβάλει την κάρτα που χρησιμοποίησες πριν με +1 elixir και +2 levels.
Π.χ. Βάζεις Valkyrie που έχει 4 elixir και με το mirror την ξαναχρησιμοποιείς με 5 elixir
Clans και Clan wars
Όταν ολοκληρώσεις το Training camp μπορείς να συμμετάσχεις σε ένα clan. Τα clan είναι ομάδες από άτομα τα οποία είναι συμπαίκτες σου. Για να συμμετάσχεις σε ένα clan έχεις δύο τρόπους: με τον αριθμό των trophies σου ή ρωτώντας τον αρχηγό του clan. Όταν μπεις σε κάποιο από αυτά μπορείς να πάρεις και δώσεις κάρτες, να κάνεις friendly battles και να μιλάς με τους συμπαίκτες σου.
Μόλις το clan σου έχει από 10 και πάνω παίκτες που είναι level 8 τότε ξεκλειδώνονται τα clan wars. Στα clan wars έχεις την ευκαιρία να πάρεις ένα chest μόλις τελειώσει το season reward σου. Το season reward διαρκεί 10 ημέρες και αλλάζεις διαφορετικά και καλύτερα chest όταν το clan σου τερματίσει στην πιο ανώτερη θέση του league σου. Τα leagues είναι: Bronze league, Silver League, Golden League και Legendary league. Τα clan σου στα clan war ανταγωνίζεται 4 clan απ' όλο τον κόσμο, χωρίς να παίξει μαζί τους. Το δικό σου και τα άλλα 4 clan είστε σ΄ένα γκρουπ και παίζετε με άλλα clan. Το clan που θα κάνει τις περισσότερες νίκες τερματίζει πρώτο και παίρνει τα clan trophies. Το clan σου μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει τα clan trophies ανάλογα με τι θέση θα τερματίσει. Πριν αρχίσει το war day παίζεις στο collection day με τα υπόλοιπα μέλη του clan σου. Σκοπός του collection day είναι να πάρετε όσες περισσότερες κάρτες μπορείτε με το clan σου γιατί στο clan war δεν παίζεις με το κανονικό σου deck. Στο collection day δίνεις 3 μάχες. Μόλις φτάνει το war day με τα άλλα clan έχεις τη δυνατότητα να παίξεις ΜΟΝΟ μία φορά. Αν όμως οι αντιμέτωπες με τη δική σου, Clans έχουν όλες τον ίδιο αριθμό συμμετεχόντων (π.χ. 12) και η δική σου έχει λιγότερους (π.χ. 11) τότε ένας παίχτης της Clan σου θα κερδίσει μια μπόνους μάχη στο War Day. Στο τέλος του war, κερδίζεις ένα πουγκί με gold, ανάλογα με το ποσό καλά έπαιξες στο war, και πόσο συμμετείχες, και τέλος ένα μπόνους δώρο που μπορεί να είναι είτε και άλλο gold, είτε ένα trade token, που σου επιτρέπει να ανταλλάξεις κάρτες που έχεις με τους συμπαίκτες σου.
Στο καινούργιο update που έγινε το 2018, ήρθαν εντολές να κερδίσεις gold, gems και κάρτες. Επίσης μπορείς να κερδίσεις δωρεάν ανταμοιβές κάθε τέσσερις ώρες. Οι ανταμοιβές αυτές είναι wooden chests, gold και κάρτες. Μόλις εκπληρώσεις μια εντολή παίρνεις 20 stamps και όταν πάρεις τις ανταμοιβές παίρνεις 5 stamps. Όταν πάρεις ένα συγκεκριμένο αριθμό stamps κερδίζεις ένα Chest, που μπορεί να είναι οποιασδήποτε σπανιότητας, από golden chest, μέχρι και mega lightning chest, ή legendary king chest!
Το Clash Royale ως e-Sport
Η αυξημένη δημοσιότητα του Clash Royale αλλά και ο χαρακτήρας του το έχουν σταδιακά ωθήσει στον κόσμο των e-sports. Διάφορα ερασιτεχνικά ή ακόμα και επαγγελματικά πρωταθλήματα διοργανώνονται σε πολλές χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανόμενης και της Ελλάδας, όπου παίκτες διαγωνίζονται για μικρά ή και μεγάλα έπαθλα (πολλές φορές και χρηματικά).
Release
Το παιχνίδι αρχικά κυκλοφόρησε δοκιμαστικά στον Καναδά, το Χονγκ Κονγκ, την Αυστραλία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Δανία, την Ισλανδία, τη Φινλανδία και τη Νέα Ζηλανδία για πλατφόρμες iOS στις 4 Ιανουαρίου 2016. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε δοκιμαστικά στις αναφερόμενες αυτές χώρες για Android, σε μορφή πακέτου εφαρμογής Android. Κυκλοφόρησε παγκοσμίως και στις δύο πλατφόρμες στις 2 Μαρτίου 2016.
Αφού κυκλοφόρησε, το Clash Royale έγινε η πιο κατεβασμένη και με τα περισσότερα έσοδα εφαρμογή στο Αμερικάνικο iOS App Store.
Δείτε επίσης
Clash of Clans
Brawl Stars
Supercell
Παραπομπές
Βιντεοπαιχνίδια του 2016
Βιντεοπαιχνίδια του Android
Βιντεοπαιχνίδια του iOS
Βιντεοπαιχνίδια για κινητά
Βιντεοπαιχνίδια στρατηγικής
Βιντεοπαιχνίδια ανεπτυγμένα στη Φινλανδία
|
203425
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%91%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CF%82
|
Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς
|
Ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς υπήρξε Έλληνας περιπατητικός φιλόσοφος του 3ου αιώνα (τέλη 2ου- μέσα 3ου αι. μ.Χ. ). Γεννήθηκε στην Αφροδισιάδα της Καρίας, και από εκεί πήρε το επώνυμό του.
Ιστορικό
Διδάχτηκε φιλοσοφία από τον Ερμίνο, Αριστοκλέα τον Μησσήνιο και τον Σωσιγένη. Ήτανε δε τόσο καλός μαθητής, που έγινε καλύτερος από όλους τους Αριστοτελικούς φιλοσόφους. Απόκτησε τόσο στοιχειώδη μόρφωση, που καταλάβαινε τις λέξεις του Αριστοτέλη με μεγάλη ακρίβεια, και χρησιμοποιούσε μόνο αυτές χωρίς να τις συγχέει με άλλες άλλων νεώτερων φιλοσόφων. Οι Έλληνες και οι Άραβες τον θαύμαζαν τόσο πολύ, που αντί για τον Αριστοτέλη, το όνομα του Αφροδισιέα επικαλούνταν ως μαρτυρία. Ακόμα και οι μεταγενέστεροι τον τιμούσαν πολύ, όπως φαίνεται από τον Πλωτίνο. Η μεγάλη πολυμάθεια τούτου του ανδρός τον κατέστησε καθηγητή, όχι στην Ρώμη, αλλά στην Αθήνα ,όπου δίδαξε αριστοτελική φιλοσοφία μεταξύ 191 και 211, αλλά και στην Αλεξάνδρεια. Τον κάλεσαν οι Καίσαρες Σεπτίμιος Σεβήρος και Καρακάλλας, προς τους οποίους έγραψε το ευχαριστήριο βιβλίο περί Ειμαρμένης. Ο Αθήναιος αναφέρει ότι μετά τον θάνατο του Σεβήρου ζούσε ακόμα.
Συγγράμματα
Περί Ειμαρμένης και του εφ ημίν
Υπόμνημα εις το πρώτον των Πρωτέρων Αναλυτικών του Αριστοτέλους
Υπόμνημα εις τα Η' των Τροπικών
Υπομνήματα ή υποσημειώσεις, εις τον περί σοφιστικών Ελέγχων
Υπόμνημα εις τα ΙΒ' βιβλία των μετά τα Φυσικά
Υπόμνημα εις το περί Αισθημάτων
Υπόμνημα εις το Δ' βιβλίον των μετεώρων
Περί κράσεως σωμάτων
Περί ψυχής βιβλία Β'
Φυσικών Σχολίων, βιβλ. Δ
Προβλημάσων Φυσικών και Ιατρικών, βιβλία Β'
Περί Πυρετών προς Απολλώνιον Ιατρόν
Υπόμνημα, ήτοι σχόλια εις τα τρία βιβλία της Ρητορικής του Αριστοτέλους
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλιογραφία
Παπαδής, Δημήτρης: «Η ενότητα και η πολλότητα της ψυχής κατά Αριστοτέλη, Αλέξανδρο Αφροδισιέα και Θωμά Ακινάτη». Φιλοσοφία 15-16 (1985-86), 298-315
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έλληνες φιλόσοφοι
|
154978
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Πελάγοντας
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πελάγοντας (Πελάγων) είναι γνωστά τα παρακάτω δύο διαφορετικά πρόσωπα:
Ηγεμόνας των Πυλίων που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Δ, στίχος 295).
Πολεμιστής των Λυκίων που πήραν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ως σύμμαχοι των Τρώων. Αυτός ο Πελάγων ήταν σύντροφος στη μάχη του θεϊκού Σαρπηδόνα, από τον μηρό του οποίου αφαίρεσε το ξύλινο ακόντιο όταν αυτός λαβώθηκε στη μάχη, και αναφέρεται επίσης στην Ιλιάδα (Ε 695).
Πηγές
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
Πελαγοντας
Πελαγοντας
|
69436
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%93%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Οινόμαος ο Γαδαρηνός
|
Ο Οινόμαος ο Γαδαρηνός ήταν κυνικός φιλόσοφος των ρωμαϊκών χρόνων, που έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού και πριν από τον Πορφύριο. Είχε τοποθετηθεί κατά της μαντείας και των χρησμών. Η φιλοσοφία του όμως συνίστατο όχι τόσο πολύ σε κάποιο συγκεκριμένο σύστημα, αλλά σε έναν αυθόρμητο και ασυγκράτητο τρόπο σκέψης και ζωής. Φαίνεται ότι συνέγραψε αρκετά έργα, από τα οποία όμως αναφέρονται οι εξής πέντε τίτλοι:
«Περί της Ομήρου φιλοσοφίας»
«Περί κυνισμού»
«Περί Κράτητος, Διογένους και άλλων κυνικών»
«Αυτοφωνία του κυνός»
«Φωρά γοήτων»
Σημαντικά αποσπάσματα του έργου του διασώθηκαν από τον Ευσέβιο, ο οποίος λέει ότι ο Οινόμαος έγραφε ασταμάτητα σαν να ήταν υπό την επιρροή κάποιου δαίμονα.
Στον Οινόμαο αποδίδεται το επίγραμμα ΙΧ 479 της Παλατινής Ανθολογίας.
Παραπομπές
Πηγές
Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι
Κυνικοί φιλόσοφοι
Παλατινή Ανθολογία
Ανθολογία του Πλανούδη
Παγανισμός
|
471468
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%20%CE%91%CF%83%CE%AC%CF%84%CE%BF
|
Μαρί Ασάτο
|
Η Μαρί Ασάτο () είναι Γιαπωνέζα σκηνοθέτις κινηματογραφικών ταινιών.
Φιλμογραφία
Κινηματογραφικές ταινίες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιάπωνες σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
212384
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9
|
Απάτσι
|
Οι Απάτσι (αγγλλικά: Apache), είναι νομαδική φυλή ινδιάνων που αποτελείται κυρίως από Αμερικανούς πρόσφυγες και βρίσκονται στην Νότια πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (στις πολιτείες της Αριζόνας, Καλιφόρνιας, του Νέου Μεξικού, του Τέξας, της Οκλαχόμας, και της Νεβάδας). Αυτή η φυλή επικοινωνεί κυρίως με την γλώσσα των Ατσαμπάτσκαν (ή αλλιώς Απάτσιαν).
Οι φυλές των Απάτσι κατά το παρελθόν αποτελούσαν την ισχυρότερη ινδιάνικη φυλή στην Αμερική και οι εχθροί που τους εμπόδιζαν ήταν οι Ισπανοί αλλά και οι Μεξικανοί για αιώνες.
Πολιτισμός
Ο πολιτισμός τους είναι ελάχιστα αναπτυσσόμενος και η κάθε φυλή Απάτσι επικοινωνεί ελάχιστα με άλλες φυλές Απάτσι. Όλες οι φυλές επικοινωνούν σε επτά διαφορετικές γλώσσες και αυτές είναι οι: Νάβαχο, Δυτικά Απάτσι, Τσιρικάουα, Μεσαλέρο, Τζικαρίλα, Λίπαν και Πλεινς Απάτσι (καλύτερα γνωστή και ως Κιόουα-Απάτσι). Τα περισσότερα μέλη Απάτσι βρίσκονται σήμερα στην Οκλαχόμα, στο Τέξας και στο Νέο Μεξικό.
Τον 21ο αιώνα οι Απάτσι μεταφέρθηκαν στις αστικές περιοχές των πολιτειών που αναφέρεται παραπάνω και κυρίως στις πρωτεύουσες των πολιτειών.
Οι Απάτσι σήμερα
Οι Απάτσι σήμερα, έχουν μεταφερθεί σε περιοχές που μιλούν την γλώσσα που μιλούν και οι ίδιοι οι Απάτσι. Δηλαδή οι Χικαρέλα και οι Μεσαλέρο πήγαν στο Νέο Μεξικό, οι Τσιρικάκουα στην Αριζόνα και στο Νέο Μεξικό, οι Γουέστερν Απάτσι και οι Λίπαν Απάτσι στο Τέξας, και οι Πλέινς Απάτσι στην Οκλαχόμα. Κατά το παρελθόν αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν και άλλες φυλές Απάτσι, μόνο που δεν έχουν αναπτύξει την δημοφιλία τους στις σημερινές εποχές.
Οι Δυτικοί Απάτσι σήμερα επίσης είναι η μοναδική φυλή που παρέμεινε στην πολιτεία της Αριζόνας, πολιτεία που κατοικούσαν πολλοί Απάτσι από την ημέρα που άρχισε να υφίσταται η φυλή. Οι τοποθεσίες τους είναι το Σαν Κάρλος, το Γαβαπάι, το Τόντο και το Φορτ ΜακΝτόουελ.
Οι Τσιρικάουα είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες από την στιγμή που είχαν συλληφθεί πολλοί αιχμάλωτοι από τη φυλή τους, σε πολέμους που συμμετείχαν. Η μία ομάδα μεταφέρθηκε στο Μεσαλέρο και καλύπτει σχεδόν τη μισή έκταση κατοίκων της πολιτείας του Νέου Μεξικού. Η άλλη ομάδα των Τσιρικάουα, που είναι ελάχιστοι, μεταφέρθηκε στην Οκλαχόμα.
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|
306421
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%AC%CF%81
|
Κανταχάρ
|
Η Κανταχάρ (γενέθλιος πόλη της φυλής Γιουσαφζάι των Παστούν), είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Αφγανιστάν, με πληθυσμό περίπου 512.200 κατοίκων (2011). Είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, ευρισκόμενη στα νότια της χώρας σε υψόμετρο 1.010 μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Ο ποταμός Αργκαντάμπ ρέει στα δυτικά της πόλης.
Η Κανταχάρ είναι μία από τις πιο σημαντικές πολιτισμικά πόλεις των Παστούν και αποτελεί την παραδοσιακή τους έδρα για πάνω από 200 χρόνια. Αποτελεί μεγάλο εμπορικό κέντρο όπου διακινούνται μαλλί, βαμβάκι, μετάξι, υφάσματα, σπόροι, φρέσκα και αποξηραμένα φρούτα και τομπάκο. Η περιοχή παράγει εξαιρετικής ποικιλίας φρούτα και είναι διάσημη για τις ροδιές και τους αμπελώνες της. Η Κανταχάρ έχει διεθνές αεροδρόμιο και εκτεταμένο οδικό δίκτυο, που την ενώνει με τη Λασκάρ Γκαχ και τη Χεράτ στα δυτικά, τη Γκαζνί και την Καμπούλ στα βορειοανατολικά, την Ταρινκότ στα βόρεια και την Κέττα στο γειτονικό Βαλουχιστάν στα νότια.
Η περιοχή γύρω από την πόλη αποτελεί έναν από τους παλαιότερους γνωστούς ανθρώπινους οικισμούς. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ιδρύσει την Παλαιά Κανταχάρ τον 4ο αιώνα π.Χ. με το όνομα Αλεξάνδρεια Aραχωσίας. Από το Ισκαντέρ (Αλέξανδρος) και Αραχωσία προέκυψε με παραφθορά το Κανταχάρ (Ισ-καντέρ και Αράχ-Αχάρ). Πολλές αυτοκρατορίες πολέμησαν επί μακρόν για τον έλεγχο της πόλης λόγω της στρατηγικής της θέσης κατά μήκος των εμπορικών αρτηριών της Νότιας, Κεντρικής και Δυτικής Ασίας. Το 1709, ο Μιρουαΐς Χοτάκ έκανε την περιοχή ανεξάρτητο βασίλειο και μετέτρεψε την Κανταχάρ σε πρωτεύουσα της δυναστείας των Χοτακί, φατρίας της φυλής Γκιλζάι των Παστούν. Το 1747, ο Αχμάντ Σαχ Ντουρράνι, από τη φυλή Σαντοζάι των Παστούν και ιδρυτής της τελευταίας Αφγανικής Αυτοκρατορίας (Αυτοκρατορία των Ντουρράνι), την όρισε ως πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, αλλά αργότερα τη διαδέχθηκε η Καμπούλ.
Από τα τέλη του 1994 μέχρι το 2001, υπήρξε πρωτεύουσα της κυβέρνησης των Ταλιμπάν μέχρι την ανατροπή των τελευταίων από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στα τέλη του 2001, οπότε και η έδρα της νέας αφγανικής κυβέρνησης επανήλθε στην Καμπούλ.
Σημειώσεις
Κανταχαρ
|
584627
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Λαμπινός Αχαΐας
|
Ο Λαμπινός είναι παραθαλάσσιος οικισμός του Νομού Αχαΐας. Αποτελεί τμήμα της Τοπικής Κοινότητας Αιγών του Δήμου Αιγιαλείας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 245 κατοίκους.
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Πρόκειται για έναν από τους πιο καινούριους οικισμούς της Αχαΐας καθώς αναγνωρίστηκε ως τέτοιος στις 18/03/2001, όταν και υπήχθη στο τότε Τοπικό Διαμέρισμα Αιγών του «Καποδιστριακού» Δήμου Αιγείρας. Σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από την 1η Ιανουαρίου του 2011 ανήκει στο Δήμο Αιγιαλείας.
Ο οικισμός δημιουργήθηκε από εσωτερική μετακίνηση των κατοίκων των Αιγών (89 οικογένειες), η οποία προέκυψε μετά τις κατολισθήσεις στην περιοχή ως απότοκο του σεισμού του Ιουλίου του 1964. Η νέα θέση όπου δημιουργήθηκε ο οικισμός ανήκε κανονικά στη γεωγραφική περιφέρεια της τότε Κοινότητας Αιγείρας, ωστόσο, με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών Κωστή Στεφανόπουλου, επεκτάθηκαν έως εκεί τα διοικητικά όρια της τότε Κοινότητας Αιγών και ο νέος οικισμός υπήχθη ως οικιστική θέση στην Κοινότητα Αιγών.
Δημογραφική εξέλιξη
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:
Παραπομπές και υποσημειώσεις
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Λαμπινού Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 14/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Αιγιαλείας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 14/07/2018.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Αιγείρας (1997-2010). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 14/07/2018.
Χωριά του νομού Αχαΐας
Δήμος Αιγείρας
Δήμος Αιγιαλείας
|
759069
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BD
|
Τασκουργκάν
|
Το Τασκουργκάν ή Τασικουεργκάν (κινεζικά: 塔什库尔干镇, πινγίν: Tǎshíkùěrgān Zhen) είναι κωμόπολη στα βορειοδυτικά της Κίνας, κοντά στα σύνορα του Τατζικιστάν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν. Είναι η κύρια πόλη και έδρα της Αυτόνομης Τατζικικής Κομητείας Τασκουργκάν, στην αυτόνομη περιοχή του Σιντζιάνγκ.
Το 2010, η κωμόπολη είχε πληθυσμό 8.919 κατοίκους.
Παραπομπές
Σιντσιάνγκ
|
72267
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8E%CE%BD
|
Σταθμός αριθμών
|
Οι σταθμοί αριθμών είναι ραδιοφωνικοί σταθμοί άγνωστης προέλευσης, που εκπέμπουν στα βραχέα κύματα. Σε γενικές γραμμές, μεταδίδουν φωνές που διαβάζουν λίστες με αριθμούς, λέξεις ή γράμματα (μερικές φορές χρησιμοποιώντας κάποιο φωνητικό αλφάβητο).
Οι φωνές που ακούγονται στους σταθμούς αυτούς είναι συχνά τεχνητές (συντιθέμενες σε ηλεκτρονικό υπολογιστή). Οι σταθμοί εκπέμπουν σε πολλές γλώσσες, και οι φωνές είναι συνήθως γυναικείες, αν και μερικές φορές χρησιμοποιούνται και φωνές αντρών ή και παιδιών.
Υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν τη διαδεδομένη άποψη ότι οι εκπομπές αυτές χρησιμοποιούνται για να σταλούν μηνύματα σε κατασκόπους. Καμία κυβέρνηση δεν έχει επίσημα παραδεχτεί κάτι τέτοιο, όμως σε μια περίπτωση, το 1998, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών άσκησε επίσημα δίωξη εναντίον Κουβανών για κατασκοπία με βάση τον ισχυρισμό ότι έπαιρναν κρυπτογραφημένες οδηγίες από έναν τέτοιο σταθμό.
Οι σταθμοί αριθμών εμφανίζονται και εξαφανίζονται με την πάροδο του χρόνου (αν και ορισμένοι έχουν ιστορία δεκαετιών), και η δραστηριότητά τους, αν και έχει μειωθεί ελαφρά από τις αρχές της δεκαετίας του '90, συνεχίζεται παρά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Κάποιοι από τους σταθμούς ακολουθούν αυστηρό πρόγραμμα εκπομπών, ενώ άλλοι εκπέμπουν φαινομενικά τυχαία. Οι εκφωνητές μπορεί να διαβάζουν αριθμούς, γράμματα, λέξεις, μελωδίες ή κώδικα Μορς. Η φωνή που μεταδίδει τις πληροφορίες μπορεί να προέρχεται από κάποιον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή να είναι αυθεντική. Η ιδιομορφία και το απόκοσμο των μεταδόσεων, όπου μια φωνή αναγγέλλει αριθμούς, μερικές φορές επί ώρες, αλλά και το πολύ χαρακτηριστικό στυλ ορισμένων σταθμών έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών ακροατών των βραχέων, που έχουν δώσει χαρακτηριστικά ονόματα στους σταθμούς. Έχουν επίσης δημιουργηθεί και ορισμένες κοινότητες που παρακολουθούν τις εκπομπές τους.
Χαρακτηριστικά
Οι σταθμοί δεν μεταδίδουν τίποτα που να επιτρέπει τον καθορισμό της εθνικότητας -εκτός ίσως από τη γλώσσα στην οποία μεταδίδονται τα μηνύματα- τον τόπο και εξοπλισμό εκπομπής, τους ιδιοκτήτες του σταθμού, την ταυτότητα των εκφωνητών ή σε ποιον απευθύνεται η μετάδοση. Οι μεταδόσεις αποτελούνται αποκλειστικά από κάποιον χαρακτηριστικό ήχο που επιτρέπει την αναγνώριση του σταθμού, τον οποίο ακολουθούν ατέλειωτες λίστες αριθμών ή γραμμάτων.
Οι μεταδόσεις ξεκινούν συνήθως στις ολόκληρες ή μισές ώρες. Ο πρόλογος ή εισαγωγή της μετάδοσης είναι κάποιο αναγνωριστικό, είτε του σταθμού ή/και του παραλήπτη. Το αναγνωριστικό μπορεί να είναι κάποιος κωδικός αποτελούμενος από αριθμούς ή γράμματα φωνητικού αλφαβήτου (π.χ. "Charlie India Oscar", "250 250 250"), χαρακτηριστικές φράσεις (π.χ. "¡Atención!", "1234567890") και μερικές φορές μουσική ή ηλεκτρονικοί ήχοι, παιγμένοι συνήθως σε συνθεσάιζερ ή γκλόκενσπιελ. Κάποιες φορές, όπως στην περίπτωση των Ισραηλινών φωνητικών σταθμών, η εισαγωγή μπορεί να δείχνει και τη φύση ή την προτεραιότητα του μηνύματος που ακολουθεί (π.χ. ο κωδικός "Charlie India Oscar-2", δείχνει ότι δεν υπάρχει κάποιο μήνυμα προς μετάδοση). Η εισαγωγή συνήθως επαναλαμβάνεται για κάποιο διάστημα πριν αρχίσει το κυρίως μήνυμα.
Ακολουθεί συνήθως μια ανακοίνωση του πλήθους των ομάδων αριθμών, και η εκπομπή συνεχίζεται με την εκφώνησή τους. Οι ομάδες των αριθμών αποτελούνται συνήθως από τέσσερα ή πέντε ψηφία ή φωνητικά γράμματα. Οι ομάδες επαναλαμβάνονται, είτε η κάθε μια ξεχωριστά είτε ως σύνολο. Μερικοί σταθμοί στέλνουν περισσότερα από ένα μηνύματα κατά τη διάρκεια μιας μετάδοσης. Σε αυτή την περίπτωση επαναλαμβάνεται μερικά ή εν όλω η παραπάνω διαδικασία, με διαφορετικό κάθε φορά περιεχόμενο.
Όταν τελειώσει το μήνυμα, ο σταθμός κλείνει τη μετάδοση με κάποιο χαρακτηριστικό τρόπο. Συνήθως με κάποια μορφή της λέξης "τέλος" στη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο σταθμός, ή ξανά με μουσική ή κάποιο χαρακτηριστικό ήχο. Στη συνέχεια το σήμα χάνεται, μέχρι την επόμενη μετάδοση.
Υποτιθέμενη προέλευση και χρήση
Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Conet Project, ενός CD με τέτοιες μεταδόσεις που κυκλοφόρησε το 1997, οι σταθμοί αριθμών είναι γνωστοί από την εποχή μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν αυτό αληθεύει, οι σταθμοί αριθμών υπήρξαν από τις πρώτες ραδιοφωνικές μεταδόσεις.
Εδώ και χρόνια κυκλοφορεί η υπόθεση, που επιβεβαιώθηκε το 1998 επίσημα με την απαγγελία κατηγοριών από ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ, ότι οι μεταδόσεις αυτές αποτελούν μια απλή και ασφαλή μέθοδο για την αποστολή μηνυμάτων από κυβερνητικές υπηρεσίες προς κατασκόπους που δρουν υπό κάλυψη σε τρίτες χώρες. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, τα μηνύματα αποκωδικοποιούνται με ένα σημειωματάριο μιας χρήσης, κάτι που κάνει αδύνατη την αποκρυπτογράφηση από τον εχθρό (η μέθοδος σημειωματάριου, όταν εφαρμόζεται σωστά, είναι αποδεδειγμένα απρόσβλητη από κάθε προσπάθεια αποκρυπτογράφησης). Αυτή την εκδοχή τονίζει και το γεγονός ότι ορισμένοι σταθμοί άλλαξαν το πρόγραμμά τους ή μετέδωσαν ειδικές, μη προγραμματισμένες εκπομπές κατά τη διάρκεια εξαιρετικών πολιτικών γεγονότων. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου Σοβιετικού πραξικοπήματος του 1991, ένας σταθμός μετέδιδε τον αριθμό "πέντε" όλο το εικοσιτετράωρο. Ο Τσεχοσλοβάκικος σταθμός OLX χάθηκε από τα βραχέα με την πτώση του καθεστώτος στη χώρα το 1989, για να επανεμφανιστεί λίγο αργότερα και μέχρι το 1996 περίπου.
Μια άλλη υπόθεση είναι ότι κάποιοι από τους σταθμούς έχουν σχέση με λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Αντίθετα με τους κρατικούς, οι σταθμοί των λαθρεμπόρων θα έπρεπε να είναι χαμηλής ισχύος και να εκπέμπουν σε μη κανονικά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να διαφεύγουν τον εντοπισμό. Όμως, οι σταθμοί αριθμών μεταδίδουν πληροφορία εδώ και δεκαετίες, ορισμένοι σε συγκεκριμένες και σταθερές συχνότητες και ώρες, και έτσι προκύπτει το συμπέρασμα ότι ανήκουν σε κυβερνητικές υπηρεσίες.
Αν και καμία ραδιοφωνική υπηρεσία ή κυβέρνηση δεν έχει επίσημα παραδεχτεί ότι λειτουργεί τέτοιους σταθμούς, υπάρχουν αναφορές για ένα άρθρο του 1998 της Daily Telegraph, όπου ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Εμπορίου της Αγγλίας δηλώνει πως "αυτοί [οι σταθμοί] είναι αυτό που υποθέτετε ότι είναι. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τους θεωρούν κάτι μυστηριώδες. Δεν είναι, θα λέγαμε, για δημόσια κατανάλωση."
Στους σταθμούς έχουν δοθεί διάφορα ονόματα από τους ραδιοερασιτέχνες που παρακολουθούν τις μεταδόσεις τους. Ο σταθμός Lincolnshire Poacher, που πιστεύεται ότι ανήκει στη βρετανική μυστική υπηρεσία MI6, έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο αγγλικό παραδοσιακό τραγούδι, τα δυο μέτρα του οποίου παίζονται πριν από κάθε μετάδοση. Magnetic Fields είναι το όνομα του σταθμού που παίζει κάποια μέτρα από το ομώνυμο τραγούδι του Ζαν Μισέλ Ζαρ κατά την έναρξη. CIA Cynthia είναι το όνομα ενός σταθμού της CIA που μεταδίδει γυναικεία φωνή, Bulgarian Betty ο αντίστοιχος Βουλγάρικος σταθμός, ενώ ο σταθμός Atención ξεκινά τις μεταδόσεις του με τη συγκεκριμένη ισπανική φράση. The Buzzer είναι το όνομα ενός ρωσικού σταθμού που εδώ και πολλά χρόνια μεταδίδει όλο το εικοσιτετράωρο μόνο έναν περιοδικό βόμβο.
Παρά τις πρακτικές δυσκολίες, κάποια σφάλματα στις μεταδόσεις, εφαρμογή τριγωνισμού στα σήματα και ορισμένες ειδικές γνώσεις για τη διάδοση των βραχέων κυμάτων, έχουν οδηγήσει ορισμένους ερευνητές στον καθορισμό του τόπου εκπομπής ορισμένων σταθμών. Για παράδειγμα, η μετάδοση του σήματος του Ράδιο Αβάνα μέσα από τη συχνότητα του σταθμού Atención (είτε λόγω λάθους είτε λόγω σύμπτωσης) οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο σταθμός εκπέμπει από την Κούβα, κάτι που επιβεβαίωσε επίσημα το 2001 η αμερικανική κυβέρνηση. Ακόμα, το περιοδικό Popular Communications περιέγραψε, στις αρχές της δεκαετίας του '90, τις προσπάθειες ραδιοερασιτεχνών που με τη χρήση ραδιογωνιόμετρων εντόπισαν τις εγκαταστάσεις μετάδοσης σταθμών αριθμών στη Φλόριντα και το Γουάρενγκτον της Βιρτζίνια. Οι κεραίες μετάδοσης βρίσκονταν μέσα σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ο σταθμός Lincolnshire Poacher κατά πάσα πιθανότητα εκπέμπει από τη βρετανική βάση Ακρωτηρίου στην Κύπρο.
Κατά τις μεταδόσεις ορισμένων σταθμών ακούγεται κάποιος τόνος στο βάθος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδεχομένως η φωνή να βοηθά στον καλύτερο εντοπισμό της συχνότητας και το κωδικοποιημένο μήνυμα να στέλνεται μέσω της διαμόρφωσης των τόνων, ενδεχομένως με τη μορφή ριπών δεδομένων. Η φασματική ανάλυση του σήματος ορισμένων σταθμών αποκάλυψε την παρουσία ριπών δεδομένων, υπο-φέροντα διαμορφωμένα για ραδιοτηλέτυπο, διαμόρφωση μετατόπισης φάσης και άλλες ασυνήθιστες μεθόδους διαμόρφωσης μετάδοσης. Τα υποφέροντα ραδιοτηλέτυπου υπήρχαν επίσης και σε ορισμένες εμπορικές μεταδόσεις από τις ΗΠΑ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η ταυτόχρονη ύπαρξη τέτοιων πολύπλοκων διαμορφώσεων μαζί με την απαγγελία αριθμών, σημαίνει ότι οι μεταδόσεις καλύπτουν τις ανάγκες περισσότερων από μια επιχειρήσεων πληροφοριών.
Πλεονεκτήματα
Για τους κατασκόπους, οι "πρωτόγονες" φωνητικές μεταδόσεις ακολουθιών αριθμών συνεχίζουν να παρουσιάζουν πλεονεκτήματα ακόμα και τον 21ο αιώνα. Ο εξοπλισμός υψηλής τεχνολογίας για τη λήψη δεδομένων είναι σχετικά δύσκολο να αποκτηθεί, και η κατοχή του θα μπορούσε να προδώσει την ιδιότητα του ιδιοκτήτη. Αντίθετα, για να ληφθούν και να αποκρυπτογραφηθούν τα μηνύματα ενός σταθμού αριθμών το μόνο που χρειάζεται είναι ένα συνηθισμένο, φορητό ραδιόφωνο με δυνατότητα λήψης στα βραχέα, και ο κώδικας σημειωματαρίου που μπορεί πολύ εύκολα να καταστραφεί μετά την αποκωδικοποίηση (λέγεται ότι οι κώδικες των σοβιετικών πρακτόρων ήταν φτιαγμένοι από βρώσιμο υλικό) ή να παρουσιαστεί σαν μια απλή λίστα αριθμών χωρίς νόημα.
Παρά το γεγονός ότι τη μετάδοση μπορεί να ακούσει ο οποιοσδήποτε, δεν υπάρχει κανείς τρόπος το μήνυμα να αποκωδικοποιηθεί από κάποιον τρίτο, εκτός αν κατέχει τον κώδικα ή ο κώδικας χρησιμοποιηθεί αυτούσιος πάνω από μια φορά. Επίσης, είναι αδύνατο από τη ραδιοφωνική μετάδοση να αποκαλυφθεί ποιος είναι ο παραλήπτης του μηνύματος (αλλά και ο αποστολέας, τουλάχιστον συγκεκριμένα), κάτι που δεν συμβαίνει, για παράδειγμα, με τα email και τις υπόλοιπες συνηθισμένες μορφές επικοινωνίας. Οι ασυνήθιστες φωνές (γυναικών και μερικές φορές παιδιών, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το σταθμό Babbler, στις μεταδόσεις του οποίου οι αριθμοί τραγουδιούνται αντί να απαγγέλλονται, και το σταθμό Sexy lady, όπου οι αριθμοί εκφέρονται από μια γυναικεία φωνή σε ύφος που θυμίζει σεξουαλική διέγερση) υποτίθεται (χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις) ότι χρησιμοποιούνται προκειμένου η ακρόαση να μην τραβάει άμεσα την προσοχή τρίτων.
Η περίπτωση του σταθμού Atención
Ο Κουβανέζικος σταθμός Atención έγινε ο πρώτος σταθμός αριθμών παγκοσμίως που κατηγορήθηκε επίσημα και δημόσια ότι μετέδιδε πληροφορίες σε κατασκόπους. Η κατηγορία έπαιξε κεντρικό ρόλο στη δίκη που ακολούθησε τη σύλληψη των πρακτόρων του δικτύου Wasp (που είναι γνωστοί και σαν The Cuban Five) το 1998 στο Μαϊάμι των ΗΠΑ. Οι εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι οι κατηγορούμενοι έγραφαν τους αριθμούς που μεταδίδονταν από το συγκεκριμένο σταθμό, τον οποίο άκουγαν χρησιμοποιώντας ένα φορητό ραδιόφωνο, και μετά περνούσαν τους αριθμούς σε ένα laptop για να αποκωδικοποιηθεί το μήνυμα με τις οδηγίες. Πράκτορες του FBI κατέθεσαν ότι η υπηρεσία είχε διαρρήξει το διαμέρισμα ενός από τους πράκτορες το 1995, αντιγράφοντας το πρόγραμμα που χρησιμοποιούνταν για την αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων. Το χρησιμοποίησαν για να αποκωδικοποιήσουν μηνύματα του Atención, τρία από τα οποία παρουσιάστηκαν σαν παραδείγματα στο δικαστήριο:
δώστε προτεραιότητα και συνεχίστε να δυναμώνετε φιλία με Τζο και Ντένις (υπάλληλοι αμερικανικής στρατιωτικής βάσης κατά το κατηγορητήριο)
σε καμία περίπτωση Γκέρμαν και Κάστωρ να μην πετάξουν με BTTR ή άλλη οργάνωση στις μέρες 24, 25, 26 και 27 (BTTR, Brothers To The Rescue, είναι αερομεταφερόμενη οργάνωση Κουβανών αντικαθεστωτικών εξόριστων)
συγχαρείτε όλες τις γυναίκες συντρόφους για την Ημέρα της γυναίκας
Με ρυθμό ενός αριθμού ανά χαρακτήρα ανά δευτερόλεπτο, κάθε ένα από τα μηνύματα μεταδίδεται σε χρόνο περίπου ενός λεπτού.
Η ίδια κατηγορία διατυπώθηκε και εναντίον της Άνα Μόντες, υπαλλήλου της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας (Defense Intelligence Agency) των ΗΠΑ, όταν συνελήφθη και καταδικάστηκε με την κατηγορία της κατασκοπείας προς όφελος της Κούβας το 2002. Υποτίθεται ότι η Μόντες έπαιρνε οδηγίες από τον ισπανόφωνο σταθμό V2.
Λόγω της απόκοσμης και σουρεαλιστικής υφής των μεταδόσεων, οι εκπομπές των σταθμών αριθμών εκτός από το ενδιαφέρον των ακροατών των βραχεών έχουν τραβήξει και το ενδιαφέρον καλλιτεχνών, κυρίως μουσικών. Έτσι, αποσπάσματα από εκπομπές σταθμών αριθμών έχουν εμφανιστεί σε άλμπουμ συγκροτημάτων όπως οι Porcupine Tree, οι Stereolab, οι Pere Ubu και άλλοι. Παρόμοια ηχητικά αποσπάσματα έχουν ενσωματωθεί και σε ταινίες, όπως -ενδεικτικά- στην ταινία Ορφέας του Ζαν Κοκτώ και Vanilla Sky του Κάμερον Κρόου ή ακόμα και στην μελωδία επικοινωνίας και φιλίας στην επαφή τρίτου τύπου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γενικά
Welcome to number stations Γενικές πληροφορίες με ηχογραφήσεις και προγράμματα
SpyNumbers.com, εισαγωγική σελίδα
Dark Side of the Band, άρθρο στο Wired.com
If It Had Not Been For 15 Minutes Προσωπική μαρτυρία του Ανατολικογερμανού Thomas Wagner για τη λήψη οδηγιών μέσω ενός σταθμού αριθμών προκειμένου να αποδράσει στη Δυτική Γερμανία
Espionage Is in the Air Sokol, 2001. Ρεπορτάζ από τη δίκη του δικτύου Wasp, σχετικό με το σταθμό ¡Atención!
Αναλυτικά
ENIGMA 2000 Number Stations Monitoring Group - Ομάδα συζήτησης Και παρακολούθησης των εκπομπών
Shortwave Espionage - Πολλές πληροφορίες, σύνδεσμοι και ηχογραφήσεις, καθώς και μέρος του σχετικού βιβλίου "Secret Signals - The Euronumbers Mystery".
Πολυμέσα
The Conet Project , CD με ηχογραφήσεις σταθμών αριθμών από την Irdial Records. Οι ηχογραφήσεις του 4πλού CD μπορούν να κατέβουν σε mp3 format από τις ιστοσελίδες hyperreal.org και archive.org
Music By The 'Number Stations', εκπομπή του διαδικτυακού σταθμού National Public radio
The Numbers Game, κι άλλες ηχογραφήσεις σε mp3, καθώς και σύνδεσμοι
Ραδιόφωνο
Κρυπτογραφία
Κατασκοπεία
|
822792
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Πεβεράνιο
|
Το Πεβεράνιο (ιταλικά: Peveragno) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κούνεο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Κούνεο
|
112878
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Lancia%20Kappa
|
Lancia Kappa
|
Το Lancia Kappa ήταν ένα μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο της κατηγορίας Ε, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia, από τον Αύγουστο του 1994 έως τον Ιούλιο του 2000. Αντικατέστησε το Lancia Thema ως το ακριβότερο μοντέλο της εταιρείας, και έφερε το όνομα του ιστορικού Lancia Kappa που κατασκευαζόταν από το 1919 έως το 1922 και είχε επίσης λάβει το όνομά του από την Ελληνική αλφάβητο. Αντικαταστάθηκε από το Lancia Thesis, που αποκαλύφθηκε το 2001 και κυκλοφόρησε το 2002.
Στα πλαίσια της χρήσης κοινών μηχανικών εξαρτημάτων μέσα στον όμιλο της Fiat, το Kappa μοιραζόταν την ίδια πλατφόρμα με την Alfa Romeo 166, αν και στο Kappa η πλατφόρμα αυτή είχε υποστεί αρκετές διαφοροποιήσεις. Δεν υπήρξε ποτέ δεξιοτίμονη έκδοση του Kappa, καθώς τον Φεβρουάριο του 1994, μόλις λίγους μήνες πριν την εισαγωγή του, η Lancia αποσύρθηκε από την αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου και γενικώς από όλα τα δεξιοτίμονα κράτη.
Χρονοδιάγραμμα
1994 - Έναρξη της μαζικής παραγωγής του Kappa σεντάν τον Αύγουστο.
1996 - Κυκλοφορεί στην αγορά η έκδοση station wagon. Ο 4-κύλινδρος κινητήρας 2.0 λίτρων βενζίνης χωρίς turbo ενισχύεται στους 155 ίππους. Τα καθίσματα επανασχεδιάζονται και δέχονται νέες επενδύσεις.
1997 - Κυκλοφορεί στην αγορά η έκδοση Coupé, με εμφανώς πληρέστερο εξοπλισμό. Ταυτόχρονα, γίνονται σε όλα τα Kappa βελτιωτικές αλλαγές στο σαλόνι, στο καπό και στην ανάρτηση. Νέες ζάντες αλουμινίου.
1998 - Ο 4-κύλινδρος σε σειρά (Ι4) κινητήρας 2.0 turbo βενζίνης αντικαθίσταται από έναν 5-κύλινδρο σε σειρά (Ι5) και ο turbodiesel αναβαθμίζεται σε JTD (uniJet Turbo Diesel). Οι λωρίδες των προφυλακτήρων αλλάζουν και, από μαύρες, αποκτούν το χρώμα του αμαξώματος. Καταργείται η βασική έκδοση LE, αφήνοντας μόνο τις LS και LX. Εισάγεται μια ειδική έκδοση εξοπλισμού για τον κινητήρα βενζίνης turbo, με το όνομα Turbo, η οποία ξεχωρίζει από την απουσία λωρίδων χρωμίου στα πλαίσια γύρω από τα παράθυρα. Νέες βελτιωτικές αλλαγές στις επενδύσεις στο σαλόνι, δερμάτινο τιμόνι και υποβραχιόνιο ανάμεσα στα μπροστινά καθίσματα (σε όλες τις εκδόσεις).
1999 - Οι άλλοι δύο 5-κύλινδροι κινητήρες βελτιώνονται ελαφρά. Βελτιώσεις γίνονται και στον κλιματισμό.
2000 - Προσθήκη προβολέων με φώτα Χenon HID (υψηλής έντασης). Λήξη της παραγωγής τον Ιούλιο του 2000, αν και το Coupé είχε διακοπεί από τον Μάρτιο.
Εκδοχές αμαξώματος
Κατασκευαζόταν σε τρεις εκδοχές αμαξώματος:
Sedan
Station wagon
Coupé
Τα περισσότερα μοντέλα κυκλοφόρησαν ως 4-πορτα σεντάν και με τον 5-κύλινδρο 20-βάλβιδο κινητήρα turbo. Το station wagon, που ονομαζόταν Kappa SW από την Lancia, σχεδιάστηκε και παρήχθη από τον οίκο Πινινφαρίνα, από τον Ιούνιο του 1996 έως τον Ιούλιο του 2000, σε μόλις 9.208 αντίτυπα, και είχε κοινές εξωτερικές διαστάσεις με το sedan. Ακόμα πιο σπάνιο είναι το ιδιαίτερα πολυτελές Coupé που κατασκευάστηκε σε μόλις 3.620 αντίτυπα, από τον Ιανουάριο του 1997 έως τον Μάρτιο του 2000, και μάλιστα ως χειροποίητο, από την βιοτεχνία Carrozzeria Maggiora.
Εμπορική πορεία
Μολονότι το Lancia Kappa απέσπασε τότε θετικά σχόλια από τον ευρωπαϊκό Τύπο αυτοκινήτου, εμπορικά δεν γνώρισε ποτέ και πουθενά μεγάλη απήχηση στις εξαγωγικές αγορές, εκτός από την Ιταλία, όπου και πωλήθηκε η συντριπτική πλειοψηφία όσων κατασκευάστηκαν. Συνολικά παρήχθησαν 117.216 αντίτυπα σειράς Kappa.
Επίσημο κυβερνητικό αυτοκίνητο
Στην Ιταλία και στην Πολωνία το Lancia Kappa ήταν το επίσημο κυβερνητικό αυτοκίνητο, αντικαθιστώντας το προηγούμενο κυβερνητικό και στα δύο κράτη Lancia Thema. Ως αποτέλεσμα, το Kappa διατηρεί ένα εξαιρετικά υψηλό κύρος και έναν αριθμό ιδιαίτερα φανατικών οπαδών και στις δύο αυτές χώρες.
Αναφορές
Βιβλιογραφία
Automobil Revue. Katalog 1996, 1997 & 2000.
Lancia Kappa Betriebsanleitung. Fiat Auto S.p.A., Oktober 1994. Druckschrift Nr. 603.06.652.
AutoKatalog Modelljahre 1995 bis 2001.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος Σύλλογος Ιδιοκτητών αυτοκινήτων Lancia αναγνωρισμένος από τη Lancia
Lancisti.net - An Information Exchange and Support Community for Lancia Owners and Enthusiasts
Kappa
Αυτοκίνητα πολυτελείας
|
824715
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%87%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%84%20%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%20%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%20%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%20%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BC%20%CE%91%CE%BB%20%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AF
|
Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραμάν μπιν Τζασίμ Αλ Θανί
|
Ο Σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραμάν μπιν Τζασίμ Αλ Θανί (Sheikh Mohammed bin Abdulrahman bin Jassim Al Thani, αραβικά: محمد بن عبدالرحمن بن جاسم آل ثاني, γενν. την 1η Νοεμβρίου 1980) είναι Καταριανός διπλωμάτης, οικονομολόγος και πολιτικός, πρωθυπουργός του Κατάρ από τις 7 Μαρτίου 2023. Προηγουμένως υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από το 2017 έως το 2023 και ως υπουργός Εξωτερικών από το 2016 έως το 2023.
Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση
Ο Σεΐχης Μοχάμεντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ντόχα του Κατάρ. Είναι μέλος της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ ως μέλος του Οίκου των Θανί. Έχει πτυχίο στα οικονομικά και τη διοίκηση επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο του Κατάρ (2003).
Σταδιοδρομία
Ο Σεΐχης Μοχάμεντ εντάχθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών το 2013 ως βοηθός υπουργός Εξωτερικών για Υποθέσεις Διεθνούς Συνεργασίας.
Πριν γίνει βοηθός υπουργός, ο Σεΐχης Μοχάμεντ υπηρέτησε ως οικονομικός ερευνητής και στη συνέχεια διευθυντής Οικονομικών Υποθέσεων στο Ανώτατο Συμβούλιο Οικογενειακών Υποθέσεων από το 2005 έως το 2009.
Αργότερα έγινε διευθυντής του Τμήματος Συνεργασίας Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στο Υπουργείο Επιχειρήσεων και Εμπορίου το 2009 και ίδρυσε το «Enterprise Qatar» – έναν οργανισμό που παρέχει τεχνική και οικονομική υποστήριξη σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Έναν χρόνο αργότερα, το 2010, ο Σεΐχης Μοχάμεντ υπηρέτησε ως γραμματέας του Προσωπικού Αντιπροσώπου της Αυτού Υψηλότητας του Εμίρη Σεΐχη Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θανί για τις επακόλουθες υποθέσεις στο Αμίρι Ντιβάν το 2010.
Μεταξύ 2011 και 2012 ο Σεΐχης Μοχάμεντ έλαβε το βαθμό του υφυπουργού και έγινε πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής Ανάπτυξης Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Aspire – Katara Investment Company.
Στη συνέχεια διορίστηκε ως υπουργός Εξωτερικών, υπηρετώντας από το 2016 έως το 2023.
Πρωθυπουργός
Στις 7 Μαρτίου 2023, σε ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου, διορίστηκε πρωθυπουργός του Κατάρ.
Παραπομπές
Πρωθυπουργοί του Κατάρ
Ηγέτες εν ενεργεία
|
454148
|
https://el.wikipedia.org/wiki/IC%201011
|
IC 1011
|
Ο 1011 είναι συμπαγής ελλειπτικός γαλαξίας με φαινόμενο μέγεθος 14,7, και μετατόπιση προς το ερυθρό z=0,02564 (SIMBAD) ή 0,025703 (NASA), ο οποίος απέχει από τον ήλιο 100 με 120 Megaparsecs, ως εκ τούτου το φως χρειάζεται 349,5 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσει στη Γη. Η ηλικία του IC 1011 υπολογίζεται ότι είναι περίπου 12,95 δισεκατομμύρια χρόνια.
Αναφορές
IC 1011, Wikisky.org
IC1011 Galaxy, SkyFactory.org
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
IC 1011 seds.org
IC 1011 seds.org
seds.org
IC 1011 Vizier
IC 1011 NASA Extragalactic Database
NGC/IC
Παρθένος (αστερισμός)
Ελλειπτικοί γαλαξίες
1011
|
577315
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CF%82
|
Συνθήκη της Σαπιέντζας
|
Η Συνθήκη της Σαπιέντζας ήταν μια συνθήκη που υπογράφηκε το 1209 μεταξύ της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας και του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και ρύθμιζε το καθεστώς στην Πελοπόννησο, μετά την Λατινική κατάκτηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από τους ιππότες της Δ΄ Σταυροφορίας. Η συμφωνία υπογράφηκε μεταξύ Βιλλαρδουΐνου και Ραφαήλ Γκένο στο μοναστήρι των Βενεδικτίνων στο νησί Σαπιέντζα στις ακτές της Μεσσηνίας απέναντι από την Μεθώνη.
Στην "Partitio Romaniae" το μεγαλύτερο μέρος της χερσονήσου είχε δοθεί από τους σταυροφόρους στους Ενετούς, αλλά η κατάκτησή της από τους Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο και Γουλιέλμο Σαμπλίτη ανάγκασε τους Βενετούς να αποδεχτούν την νέα κατάσταση.
Σύμφωνα με την συνθήκη η Βενετία έπαιρνε τα λιμάνια της Μεθώνης μετά των εξαρτημένων περιοχών, Κορώνης μετά των εξαρτημένων περιοχών και του Ναυαρίνου με την περιοχή που το περιελάμβανε μέχρι την Ασίνη. Ο Βιλεαρδουίνος έδωσε όρκο πίστης στην Βενετία κι κάθε χρόνο έπρεπε να στέλνει στους Ενετούς τρία μεταξωτά χρυσοκέντητα παραπετάσματα.
Παραπομπές
Συνθήκες της Βενετικής Δημοκρατίας
Συνθήκες του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
Ιστορία της Μεσσηνίας
Πύλος
Δήμος Πύλου - Νέστορος
|
763085
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%91%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A1%CE%B5%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Αγία Φωτεινή Αμαρίου Ρεθύμνης
|
Για τον συνώνυμο οικισμό του Αγίου Βασιλείου δείτε το λήμμα: Αγία Φωτεινή Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνης
Η Αγία Φωτεινή είναι χωριό της Κοινότητας Αποστόλων Αμαρίου και έδρα του Δήμου Αμαρίου, στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 90 κατοίκους.
Γενικά στοιχεία
Η Αγία Φωτεινή είναι κτισμένη σε υψόμετρο 500 μέτρων σε απόσταση 33 χλμ νοτιοανατολικά της πόλης του Ρεθύμνου. Κατοικήθηκε κατά τη δεκαετία του 1950 και αναγνωρίστηκε ως οικισμός το 1961 ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής που διενεργήθηκε εκείνο το έτος, αριθμούσε 12 κατοίκους. Μέχρι το 1997 αποτελούσε οικισμό της κοινότητας Αποστόλων της επαρχίας Αμαρίου. Αργότερα, στα πλαίσια της καποδιστριακής διοικητικής διαίρεσης διετέλεσε έδρα του Δήμου Σιβρίτου. Από το 2011, μετά την νέα διοικητική αναδιάρθρωση του σχεδίου Καλλικράτης υπάγεται στον δήμο Αμαρίου ως οικισμός της κοινότητας Αποστόλων της δημοτικής ενότητας Σιβρίτου.
Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην Αγία Φωτεινή (εξ ου και η ονομασία του) και είναι κτισμένη στη θέση παλιότερου ομώνυμου ναού που σύμφωνα με την παράδοση κατασκευάστηκε από τον όσιο Νίκωνα τον Μετανοείτε. Εκκλησιαστικά ο οικισμός εξυπηρετείται από την ενορία Αγίων Αποστόλων, που υπάγεται στη Β' Αρχιερατική περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων. Από το 1989 λειτουργεί στην Αγία Φωτεινή κέντρο υγείας.
Απογραφές πληθυσμού
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τόμος 1ος, σελ. 408.
Χωριά του νομού Ρεθύμνης
Δήμος Αμαρίου
|
778624
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%AE%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Άγιος Σώστης Τήνου
|
Ο Άγιος Σώστης είναι οικισμός της Τήνου. Διοικητικά υπάγεται στην τοπική κοινότητα Τριαντάρου, της δημοτικής ενότητας και δήμου Τήνου, της περιφερειακής ενότητας Τήνου, στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Τήνου του νομού Κυκλάδων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου.
Γεωγραφία
Ο Άγιος Σώστης είναι παράλιος οικισμός της ΝΑ. Τήνου. Βρίσκεται στον μυχό του όρμου απέναντι από τα νησάκια Βλαντοί, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 20. Απέχει 5 χλμ. περίπου Α. της πρωτεύουσας.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1981 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Τριαντάρου. Με το ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Τριαντάρου και προσαρτήθηκε στον δήμο Τήνου.
Αξιοθέατα
Η εκκλησία του Αγίου Σώστη στη φερώνυμη παραλία
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
Χάρτες «ROAD» (Τήνος 1:40.000)
eetaa.gr
Χωριά της Τήνου
|
604604
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%20%CE%96%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%BA
|
Λίμνη Ζβόρνικ
|
Η λίμνη Ζβόρνικ είναι μια τεχνητή λίμνη που βρίσκεται στα σύνορα της Βοσνίας Ερζεγοβίνης με τη Σερβία στον Δρίνο ποταμό.
Πληροφορίες
Δημιουργήθηκε το 1954 μετά την κατασκευή υδροηλεκτρικού εργοστασίου στον ποταμό Δρίνο και υπήρξε η πρώτη τεχνητή λίμνη του Δρίνου. Το ύψος του φράγματος είναι 45 μέτρα.
Η λίμνη είναι συχνός προορισμός για διακοπές γι'αυτό και κατά μήκος αυτής έχουν κατασκευαστεί εξοχικές κατοικίες και εστιατόρια.
Παραπομπές
Τεχνητές λίμνες της Σερβίας
Τεχνητές λίμνες της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
|
701397
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1
|
Μπρόνα Γκούρα
|
Μπρόνα Γκούρα (πολωνικά: Bronna Góra, δηλ. Βουνό Μπρόνα, λευκορωσικά: Бронная Гара) είναι το όνομα μιας απομονωμένης περιοχής στη σημερινή Λευκορωσία, όπου πραγματοποιήθηκαν μαζικές δολοφονίες Πολωνοεβραίων από τη ναζιστική Γερμανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τοποθεσία ήταν μέρος του ανατολικού μισού της κατεχόμενης Πολωνίας, στο οποίο είχε εισβάλει η Σοβιετική Ένωση το 1939 σε συμφωνία με τη Γερμανία, και δύο χρόνια αργότερα κατελήφθη από τη Βέρμαχτ στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Εκτιμάται ότι από τον Μάιο του 1942 έως το Νοέμβριο του ίδιου έτους, κατά τη διάρκεια της πιο θανατηφόρας φάσης του Ολοκαυτώματος στην Πολωνία, περίπου 50.000 Εβραίοι δολοφονήθηκαν στο δάσος της Μπρόνα Γκούρα σε λάκκους θανάτου. Τα θύματα μεταφέρθηκαν εκεί με τρένα του Ολοκαυτώματος από τα ναζιστικά γκέτο, συμπεριλαμβανομένου του Γκέτο του Μπζεστς και του Γκέτο του Πινσκ, και από τα γκέτο στη γύρω περιοχή, καθώς και από το Ράιχσκομισαριατ Όστλαντ (σημερινή Δυτική Λευκορωσία ).
Ιστορικό
Μετά από έναν αιώνα ξένης κυριαρχίας, η Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία έγινε ανεξάρτητο κράτος, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Μπρούνα Γκούρα ήταν μέρος του Βοεβοδάτου της Πολεσίας, και παρέμεινε μέχρι τη ναζιστική και σοβιετική εισβολή στην Πολωνία το 1939. Με μια στάση σιδηροδρόμου στην άκρη του δάσους, η Μπρόνα Γκούρα έγινε η θέση των απομονωμένων σφαγών το 1942, με φορτία Εβραίων με τρένα που μεταφέρθηκαν εκεί από το Γκέτο του Μπζεστς, το Γκέτο του Πινσκ και όλα τα άλλα γκέτο δημιουργήθηκαν από τη ναζιστική Γερμανία στην περιοχή.
Μετά τη σοβιετική εισβολή του 1939, η Μπρόνα Γκούρα μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του Βοεβοδάτου της Πολεσίας προσαρτήθηκαν στη Σοβιετική Λευκορωσία μετά τις εκλογές στις Λαϊκές Συνελεύσεις της Δυτικής Ουκρανίας και της Δυτικής Λευκορωσίας που πραγματοποιήθηκαν σε ατμόσφαιρα τρόμου. Όλοι οι πολίτες που ζούσαν στο παρελθόν, αλλά και γεννήθηκαν στην Πολωνία, θα ζούσαν στο εξής στη Λευκορωρική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, ως Σοβιετικοί υπήκοοι και όχι ως Πολωνοί. Ωστόσο, ο σοβιετικός κανόνας ήταν βραχύβιος επειδή οι αντίστοιχοι όροι του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ που υπεγράφη νωρίτερα στη Μόσχα έσπασε όταν ο γερμανικός στρατός διέσχισε τη σοβιετική ζώνη κατοχής στις 22 Ιουνίου 1941. Από το 1941 έως το 1943 η επαρχία ήταν υπό τον έλεγχο της ναζιστικής Γερμανίας, κυβερνήθηκε από το συνεργαζόμενο Λευκορωσικό Κεντρικό Συμβούλιο, υποστηριζόμενο από τα ναζιστικά λευκορωσικά τάγματα της Εσωτερικής Άμυνας.
Μαζικές δολοφονίες
Η πρώτη επιχείρηση δολοφονίας πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1942, με 3.500 Εβραίους να μεταφέρονται από το Γκέτο του Πινσκ και το κοντινό Κόμπριν για «επεξεργασία» (durchschleusen) στη Μπρόνα Γκούρα. Σύμφωνα με τη μεταπολεμική μαρτυρία του Μπένιαμιν Γουλφ, ενός Πολωνοεβραίου από το Αντόπαλ που κατάφερε να επιβιώσει από τη σφαγή, η στάση του τρένου περιβαλλόταν από ένα συρματόπλεγμα. Οι κρατούμενοι ενημερώνονταν από έναν μεταφραστή ότι οι σταθμοί πλύσης βρίσκονταν στο δάσος πίσω. Διατάχθηκαν να αφήσουν τα ρούχα τους στο τρένο και να πάρουν μόνο το σαπούνι και την πετσέτα. Σε όσους δεν είχαν σαπούνι, τους είπαν να μην ανησυχούν επειδή είχαν προμηθευτεί. Το μονοπάτι μέσα από το δάσος, περιτριγυρισμένο από συρματοπλέγματα, ήταν πολύ προστατευμένο. Έγινε πιο στενό, έως ότου οι ήχοι των πυροβολισμών κατέστησαν σαφές τι συμβαίνει στο τέλος του μονοπατιού. Οι Εβραίοι που προσπάθησαν να διαφύγουν διασχίζοντας το φράχτη πυροβολήθηκαν στα σύρματα. Πιο πάνω, το μονοπάτι άνοιγε σε μια περιοχή με λάκκους εκτέλεσης 4 μέτρων βάθους και 60 μέτρων μήκους, σκαμμένους υπό την απειλή όπλου από εκατοντάδες ντόπιους εργάτες. Χρησιμοποιήθηκαν εκρηκτικά υλικά για την επιτάχυνση της διαδικασίας εκσκαφής. Τα νέα θύματα μεταφέρθηκαν στα χαρακώματα και πυροβολήθηκαν ένα προς ένα πάνω από τα σώματα άλλων. Σύμφωνα με έναν μάρτυρα που έδωσε συνέντευξη στο Yahad-In Unum, 52.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Μπρόνα Γκούρα, συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων και των ανθρώπων που πιστεύεται ότι συνδέονταν με παρτιζάνους.
Τον Μάρτιο του 1944, καθώς ο Σοβιετικός Κόκκινος Στρατός προχωρούσε, οι Γερμανοί προσπάθησαν να σβήσουν τα στοιχεία των σφαγών. Μία ειδική Sonderaktion 1005 εισήχθη από έξω, αποτελούμενη από 100 σκλάβους εγάτες. Για τις επόμενες δύο εβδομάδες εκθάφτηκαν μαζικοί τάφοι και έκαψαν τα πτώματα στη πυρά. Όταν τελείωσαν, φυτεύτηκαν δέντρα και πυροβολήθηκαν όλοι οι κρατούμενοι. Μετά τον πόλεμο, στη Διάσκεψη του Πότσδαμ του 1945, τα σύνορα της Πολωνίας επανασχεδιάστηκαν και η Μπρόνα Γκούρα έγινε μέρος της Λευκορωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Στον χώρο ανεγέρθηκε μνημείο για τον εορτασμό των χαμένων Εβραίων πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Ιστορία της Πολωνίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Τοποθεσίες του Ολοκαυτώματος στη Λευκορωσία
Ιστορία της Λευκορωσίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Τοποθεσίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου της Ναζιστικής Γερμανίας
Τοποθεσίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Λευκορωσία
|
644311
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B2%20%CE%95%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%AD
|
Υβ Ερβουέ
|
Ο Υβ Ερβουέ (γαλλικά: Yves Hervouet, 30 Απριλίου 1921 - 29 Ιανουαρίου 1999) ήταν Γάλλος σινολόγος, ειδικευμένος στην κλασική κινεζική λογοτεχνία . Υπήρξε επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Ντιντερό του Παρισιού, καθώς επίσης και ένας διορισμένος αξιοματούχος της Λεγεώνας της Τιμής .
Παραπομπές
Γάλλοι σινολόγοι
|
840295
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84%20%CE%91%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Ρίτσαρντ Ανούσκιεβιτς
|
Ο Ρίτσαρντ Τζόζεφ Ανούσκιεβιτς (, , 23 Μαΐου 1930 – 19 Μαΐου 2020) ήταν Αμερικανός ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης.
Βίος και έργο
Ο Ανούσκιεβιτς γεννήθηκε στο Έρι της Πενσυλβάνια, γιος της Βικτόρια (Γιανκόφσκι) και του Άνταμ Ανούσκιεβιτς, ο οποίος εργαζόταν σε χαρτοποιείο. Οι γονείς του ήταν Πολωνοί μετανάστες. Σπούδασε για πρώτη φορά τέχνη κοντά στον Τζόζεφ Πλάβκαν, ενώ ήταν ακόμη στο γυμνάσιο, τον οποίο αργότερα περιέγραψε ως την πιο σημαντική επιρροή του. Ο Ανούσκιεβιτς φοίτησε στο Ινστιτούτο Τέχνης του Κλίβελαντ στο Κλίβελαντ του Οχάιο (1948-1953) και στη συνέχεια με τον Γιόζεφ Άλμπερς στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Γέιλ στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ (1953-1955), όπου απέκτησε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα Καλών Τεχνών.
Ήταν ένας από τους ιδρυτές και τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Οπ Αρτ, ενός κινήματος στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο Βικτώρ Βαζαρελί στη Γαλλία και η Μπρίτζετ Ράιλι στην Αγγλία ήταν οι κύριοι διεθνείς ομόλογοί του. Το 1964, το περιοδικό Life τον αποκάλεσε «έναν από τους νέους μάγους της Οπ». Αναλογιζόμενος μια έκθεση του Ανούσκιεβιτς σε γκαλερί της Νέας Υόρκης από το 2000, ο κριτικός τέχνης των New York Times Χόλαντ Κόττερ περιέγραψε τους πίνακες του Ανούσκιεβιτς: «Το δράμα - και αυτή μοιάζει με τη σωστή λέξη - βρίσκεται στη λεπτή χημεία των συμπληρωματικών χρωμάτων, η οποία κάνει τη γεωμετρία να λάμπει σαν να διαρρέει φως από πίσω της». Ο Ανούσκιεβιτς έχει εκθέσει στην Μπιενάλε της Βενετίας, στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας και στην Documenta, ενώ έργα του βρίσκονται σε μόνιμες συλλογές διεθνώς. Εξελέγη στην Εθνική Ακαδημία Σχεδίου το 1992 ως αναπληρωματικό μέλος και έγινε πλήρες μέλος το 1994.
Ύφος
Ο Ανούσκιεβιτς ασχολήθηκε με τις οπτικές αλλαγές που συμβαίνουν όταν διαφορετικά χρώματα υψηλής έντασης εφαρμόζονται στις ίδιες γεωμετρικές διαμορφώσεις. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του περιλαμβάνει οπτικές έρευνες για τυπικά δομικά και χρωματικά εφέ, πολλά από τα οποία είναι φωλιασμένες τετράγωνες μορφές παρόμοιες με το έργο του μέντορά του Γιόζεφ Άλμπερς. Στη σειρά του "Homage to the Square", ο Άλμπερς πειραματίστηκε με αντιπαραθέσεις χρωμάτων και ο Ανούσκιεβιτς ανέπτυξε περαιτέρω αυτές τις έννοιες. Ο Ανούσκιεβιτς συνέχισε να παράγει έργα στο ύφος της Οπ Αρτ κατά τις επόμενες δεκαετίες της σταδιοδρομίας του.
Το 1963, ο Ανούσκιεβιτς συνόψισε την προσέγγισή του στη ζωγραφική ως εξής: «Το έργο μου έχει πειραματικό χαρακτήρα και έχει επικεντρωθεί στη διερεύνηση της επίδρασης των συμπληρωματικών χρωμάτων πλήρους έντασης όταν βρίσκονται σε αντιπαράθεση και των οπτικών αλλαγών που συμβαίνουν ως αποτέλεσμα, καθώς και στη μελέτη της δυναμικής επίδρασης του συνόλου υπό μεταβαλλόμενες συνθήκες φωτός και της επίδρασης του φωτός στο χρώμα».
Παραπομπές
Αμερικανοί γλύπτες
Αμερικανοί ζωγράφοι
Αμερικανοί χαράκτες
|
644829
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B3%CE%BA%CE%B1%20%CE%A4%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BA
|
Όλγκα Τοκάρτσουκ
|
Η Όλγα Ναβόγια Τοκάρτσουκ (, γεννηθείσα στο Σούλεχουφ κοντά στην Ζιελόνα Γκούρα, στις 29 Ιανουαρίου 1962) είναι πολωνή συγγραφέας, ακτιβίστρια και διανοούμενη, η οποία έχει περιγραφεί ως μια από τις καλύτερες και πιο επιτυχημένες συγγραφείς της γενιάς της. Το 2018, κέρδισε το Διεθνές βραβείο Μπούκερ για το μυθιστόρημά της Πτήσεις. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το έτος 2018 (βραβεύτηκε το 2019).
Παραπομπές
Πολωνοί νομπελίστες
Βραβευμένοι με Νόμπελ Λογοτεχνίας
Πολωνές μυθιστοριογράφοι
Πολωνές συγγραφείς
Νικητές Βραβείου Νίκε
Πολωνοί άθεοι
Αποδέκτες του Αργυρού Μεταλλίου για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis
|
586024
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84-%CE%A3%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Οίκος των Πιαστ-Σιλεσίας
|
Ο Οίκος των Πιαστ-Σιλεσίας ήταν ο πρεσβύτερος κλάδος του Οίκου των Πιαστ της Πολωνίας. Αρχηγέτης του είναι ο Βλάντισλαφ Β΄ ο Εξόριστος, πρωτότοκος γιος του Μπολέσλαφ Γ΄ του Στραβόστομου. Ο Μπολέσλαφ Γ΄ είχε ήδη δώσει τη Σιλεσία στον πρωτότοκο Βλάντισλαφ Β΄ και με τη διαθήκη του άφηνε σε αυτόν και την κεντρική περιοχή από την Κρακοβία ως το Γκντανσκ με τον τίτλο του "υψηλού δούκα της Πολωνίας".
Η πρώιμη ιστορία του κλάδου
Το 1138 απεβίωσε ο Μπολέσλαφ Γ΄ ο Στραβόστομος και με τη διαθήκη του κατάτμησε την Πολωνία: όρισε να λάβει ο πρώτος γιος Βλάντισλαφ Β΄ ο εξόριστος τη Σιλεσία και την κεντρική περιοχή (Κρακοβία), ο δεύτερος Μπολέσλαφ Δ΄ ο Σγουρός τη Μαζοβία, ο τρίτος Μιέσκο Γ΄ ο Γηραιός τη Μεγάλη Πολωνία και ο τέταρτος Ερρίκος το Σαντόμιρς. Όταν ο μεγαλύτερος Βλάντισλαφ Β΄ προσπάθησε να ελέγξει όλη την Πολωνία, ο Γιάκουμπ ζε Ζνίνα αρχιεπίσκοπος του Γκνιέζνο τον αφόρισε και οι μικρότεροι αδελφοί του τον εκτόπισαν.
Ο Βλάντισλαφ Β΄ είχε σύζυγο την Αγνή, ετεροθαλή αδελφή του Κορράδου Γ΄ των Χοενστάουφεν, στον οποίο κατέφυγε εξόριστος. Εγκαταστάθηκε στο ανάκτορο του Άλτενμπουργκ. Τη Σιλεσία και την Κρακοβία την έλαβε ο Μπολέσλαφ Δ΄. Ο Κορράδος Γ΄ εκστράτευσε εναντίον της Πολωνίας, αλλά ηττήθηκε· ο Βλάντισλαφ Β΄ απεβίωσε εξόριστος. Ο επόμενος βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Α΄ των Χοενστάουφεν ανάγκασε τον Μπολέσλαφ Δ΄ να παραχωρήσει τη Σιλεσία στους τρεις γιους του Βλάντισλαφ Β΄. Η Σιλεσία θα παρέμενε πολωνικό δουκάτο, αλλά ο δούκας της θα πλήρωνε ετήσια εισφορά στη Γερμανία. Οι τρεις γιοί κυβέρνησαν μαζί ως το 1172, οπότε διαίρεσαν τη Σιλεσία: ο Μπολέσλαφ Α΄ ο Υψηλός έλαβε το μεγαλύτερο μέρος (Λέγκνιτσα, Βρότσουαφ, Οπόλε), ο Μιέσκο Α΄ ο Λεπτόπους το νοτιότερο μέρος (Ρατσιμπότς, Τσέσυν) και ο Κορράδος ο Μακροσκελής το Γκλόγκουφ. Όταν ο τελευταίος εισήλθε στη μονή της Φούλντα, το Γκλόγκουφ περιήλθε στον Μπολέσλαφ Α΄.
Εν τω μεταξύ ο Μιέσκο παρέλαβε το Μπύτομ και το Οσβιέτσιμ, καθώς και το Οπόλε το 1201 και η επεκταμένη περιοχή του έμεινε γνωστή ως Άνω (ορεινή) Σιλεσία. Το ίδιο έτος τα δουκάτα της Σιλεσίας έγιναν ανεξάρτητα από την Πολωνία.
Οι κλάδοι
Άνω Σιλεσίας, με θυρεό χρυσό αετό σε κυανό πεδίο:
Οπόλε
Μπύτομ
Στσέλτσε
Τσέσυν
Κάτω Σιλεσίας, με θυρεό μέλανα αετό σε χρυσό πεδίο:
Γκλόγκουφ
Ολεσνίτσα
Σβιντνίτσα-Ζιενμπίτσε
Λέγκνιτσα
Γενεαλογία Πιαστ-Σιλεσίας
υψηλός δούκας της Πολωνίας
δούκας της Πολωνίας
Γενεαλογία Πιαστ-Σιλεσίας-Οπόλε
Γενεαλογία Πιαστ-Σιλεσίας-Γκλόγκουφ
Πινακοθήκη Άνω Σιλεσίας
Πινακοθήκη Κάτω Σιλεσίας
Πηγές
Weczerka, Hugo (2003). Handbuch der historischen Stätten: Schlesien. Stuttgart: Kröner Stuttgart. ISBN 3-520-31602-1.
Pagenstecher (2001). Neue Deutsche Biographie (NDB) Bd.20. Berlin: Duncker & Humblot.
Appelt, Heinrich (1969). Neue Deutsche Biographie (NDB) Bd.8. Berlin: Duncker & Humblot.
Petry, Ludwig; Josef Joachim Menzel; Winfried Irgang (2000). Geschichte Schlesiens. Band 1: Von der Urzeit bis zum Jahre 1526. Stuttgart: Jan Thorbecke Verlag Stuttgart. ISBN 3-7995-6341-5.
|
132259
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CE%BB%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Φάλκης
|
Στην ελληνική μυθολογία ο Φάλκης ήταν ένας από τους Ηρακλείδες και πιο συγκεκριμένα ένας από τους Τημενίδες, γιος του Τημένου και εγγονός του Αριστομάχου. Οι αδελφοί του Φάλκη, ο Κείσος, ο Κερύνης, ο Αργαίος και ο Ευρύπυλος, σκότωσαν τον πατέρα τους, ενώ ο ίδιος ο Φάλκης σκότωσε την αδελφή τους Υρνηθώ. Αυτά όλα έγιναν στον αγώνα τους εναντίον του συζύγου της Υρνηθούς, του Δηιφόντη, για την ηγεμονία του Άργους. Αργότερα, ο Φάλκης επιτέθηκε ενάντια στη Σικυώνα μαζί με τον ηγεμόνα Λακεστάδη, την κυρίευσαν και συμβασίλευσαν εκεί.
Δείτε επίσης
Με το όνομα Φάλκης αναφέρεται στην Ιλιάδα (Ξ 513) και ένας Τρώας που πολέμησε στον Τρωικό Πόλεμο και σκοτώθηκε σε αυτόν μαζί με τον Μέρμερο από τον Αντίλοχο.
Παραπομπές
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σελ. 921
Φαλκης
Φαλκης
Φαλκης
|
237596
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%AC%20%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85
|
Κεραμειά Λέσβου
|
Ακολουθώντας τον οδικό άξονα Μυτιλήνης-Αγιάσου, περνάμε πάνω από τη δεύτερη γέφυρα του Ευεργέτουλα ποταμού και διερχόμαστε μέσα από τα Κεραμειά, χωριό 446 κατοίκων στο μέσο του καταπράσινου κάμπου. Δίπλα στη νέα αυτή γέφυρα υπάρχει η παλαιά τρίτοξη γέφυρα επί του παλαιού δρόμου του 13ου αιώνα.
Το χωριό απλώνεται γύρω από τον κεντρικό δρόμο με τα καφενεία και τα εμπορικά μαγαζιά. Οι κάτοικοι του είναι απόγονοι προσφύγων της Μικράς Ασίας, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Το χωριό όμως υπήρχε πολύ παλαιότερα (Μητροπολιτικός Κώδικας του 1567) με την ονομασία Κεράμια.
Από το 15ο αιώνα υπάρχουν αναφορές για εκείνο καθώς και για το κάστρο Geremia, που θεωρείται ότι βρισκόταν στην περιοχή. Αν και το νησί της Λέσβου συνεχώς ζούσε υπό την απειλή επιδρομέων, τα Κεραμειά βρισκόταν σε στρατηγική θέση στον Κόλπο Γέρας, με το κάστρο να υπερασπίζει τον κόσμο που κατοικούσε σε αυτό. Η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και στον Άγιο Χαράλαμπο, χτίστηκε από τους πρόσφυγες πάνω σε ένα ορθογώνιο κτίριο με θολωτή στέγη, το οποίο σήμερα είναι εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Σοφία. Η συνολική κατασκευή είναι δείγμα κατασκευής τούρκικου οχυρού, που θεωρείται ότι έγινε πάνω στο απομεινάρι του προαναφερθέντος περίφημου μεσαιωνικού κάστρου Geremia (ή Gieremia).
Το όνομα του χωριού μαρτυρεί την ύπαρξη εργαστηρίων κεραμικών κατά τον Μεσαίωνα. Σύμφωνα με την παράδοση τα καμίνια που βρίσκονταν στο Ντίπι είχαν τα πρατήρια των κεραμιδιών στα Κεραμειά.
Χωριά της Λέσβου
Δήμος Μυτιλήνης
|
3842
|
https://el.wikipedia.org/wiki/963
|
963
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 963 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
2 Ιουλίου - Ο Νικηφόρος Β´ Φωκάς ανακηρύσσεται αυτοκράτορας από τα στρατεύματά του στην Καισάρεια (Καππαδοκία). Μετά από οδομαχίες στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των υποστηρικτών του Νικηφόρου Β΄ Φωκά και των ανθρώπων του αξιωματούχου Ιωσήφ Βρίγγα, ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς μπαίνει στην Πόλη και στέφεται αυτοκράτορας στις 16 Αυγούστου.
6 Νοεμβρίου - Ο Πάπας Ιωάννης ΙΒ΄ καθαιρείται κατηγορούμενος για ένοπλη εξέγερση εναντίον του Όθωνα Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
6 Δεκεμβρίου - Ο Λέων Η΄ γίνεται αντίπαπας της Ρώμης.
Ο Νικηφόρος Β´ Φωκάς παντρεύεται την αυτοκράτειρα Θεοφανώ, χήρα του Ρωμανού Β΄.
Ο Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης ιδρύει τη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος.
Ιδρύεται το Λουξεμβούργο.
Γεννήσεις
13 Μαρτίου - Άννα Πορφυρογέννητη, μεγάλη πριγκίπισσα του Κιέβου
Όλαφ Τρίγκβασον, βασιλιάς της Νορβηγίας
Θάνατοι
15 Μαρτίου - Ρωμανός Β´, Βυζαντινός αυτοκράτορας
3 Απριλίου - Γουλιέλμος Γ΄, δούκας της Ακουιτανίας
Έτη
|
696432
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μιχαήλ της Βουλγαρίας
|
Ο Μιχαήλ, Εκκλησιαστικά Σλαβονικά: Михаилъ, Βουλγαρικά: Михаил (γενν. πριν το 900) από τον Οίκο του Κρούμου ήταν πρίγκιπας διάδοχος της Βουλγαρίας. Αν και έγινε μοναχός, διεκδίκησε τον θρόνο της Βουλγαρίας.
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας και της πρώτης συζύγου του.
Ο πατέρας του ωστόσο προτίμησε να ορίσει διάδοχο τον νεότερο γιο του Πέτρο Α΄ για τον θρόνο, πιθανόν διότι ο Πέτρος γεννήθηκε από τη δεύτερη (και τελευταία) σύζυγό του και ο Μιχαήλ επρόκειτο να αναλάβει μοναστικούς όρκους και να γίνει μοναχός. Όμως ένοιθε παραμελημένος και ήθελε να αναλάβει τον θρόνο με τη βία.
Όταν ο Πέτρος Α΄ στέφθηκε τσάρος το 927, ο πρίγκιπας κατόρθωσε να δραπετεύσει από το μοναστήρι και να καταλάβει ένα φρούριο στην περιοχή της Μακεδονίας, όπου δήλωσε ανοικτά τους σκοπούς του. Αρχικά ο Μιχαήλ είχε κάποια επιτυχία, καθώς πολλοί Βούλγαροι ακολούθησαν την εξέγερση και τον ενίσχυσαν, όμως το αδόκητο τέλος του χάλασε τα σχέδια των υποστηρικτών του και τους έκανε να διαφύγουν από τη Βουλγαρία.
Παραπομπές
Πηγές
Павлов, Пламен. "Братята на цар Петър и техните заговори". Бунтари и авантюристи в средновековна България (in Bulgarian). Абагар. ISBN 954-427-423-5.
Τσάροι της Βουλγαρίας
Οίκος του Κρούμου
|
121719
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%99%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%BC
|
Βραβείο Ιμπραχίμ
|
Το Βραβείο Μο Ιμπραχίμ για το Επίτευγμα στη διοίκηση στην Αφρική θεσμοθετήθηκε το 2006 και απονέμεται από το Ίδρυμα Μο Ιμπραχίμ σε Αφρικανούς Αρχηγούς Κρατών που πέτυχαν την ασφάλεια, την εξασφάλιση των ιδανικών συνθηκών εκπαίδευσης και υγείας και την οικονομική ανάπτυξη στις χώρες τους και επίσης σε αυτούς που παρέδωσαν την εξουσία στους διαδόχους τους με δημοκρατικές διαδικασίες. Το βραβείο χρηματοδοτείται από τον επιχειρηματία Μο Ιμπραχίμ, ο οποίος γεννήθηκε στο Σουδάν. Η αρχική αμοιβή που συνοδεύει το βραβείο είναι το ποσό των 5 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, ενώ για κάθε χρόνο ο βραβευμένος θα λαμβάνει επιπλέον το ποσό των 200.000 δολαρίων ισόβια. Το εν λόγω βραβείο θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, καθώς ξεπερνά το Βραβείο Νόμπελ, που συνοδεύεται από ποσό ύψους 1,3 εκατομμυρίου δολαρίων. Η πρωτοβουλία για το βραβείο έτυχε της αποδοχής πολλών πρώην ηγετών, όπως ο Νέλσον Μαντέλα , ο Μπιλ Κλίντον αλλά και ο πρώην ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν.
Μέχρι σήμερα, δύο πρώην ηγέτες της Αφρικής έχουν τιμηθεί με το Βραβείο.
Νικητές
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ίδρυμα Μο Ιμπραχίμ
Ιμπραχιμ
|
830395
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF
|
Νέμπρο
|
Το Νέμπρο (ιταλικά: Nembro) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Μπέργκαμο
|
710038
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%3A%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%A7%CF%8E%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD
|
Πίτερ Παν: Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ
|
Το Πίτερ Παν: Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ (πρωτότυπος τίτλος: Return to Never Land), επίσης γνωστό ως Ο Πίτερ Παν στην Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ της Disney (Peter Pan in Disney's Return to Never Land) και αργότερα με τον τίτλο Πίτερ Παν ΙΙ: Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ (Peter Pan II: Return to Never Land) κατά την κυκλοφορία της ταινίας σε home video, είναι Αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων φαντασίας και περιπέτειας του 2002 σε παραγωγή της Walt Disney Television Animation, κυκλοφορία της Walt Disney Pictures και διανομή της Buena Vista Pictures. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 15 Φεβρουαρίου 2002.
Η ταινία αποτελεί συνέχεια της ταινίας του 1953 Πίτερ Παν της Walt Disney Feature Animation και βασίζεται στο βιβλίο Peter and Wendy του Τζ. Μ. Μπάρι που κυκλοφόρησε το 1911. Η ταινία διαδραματίζεται κατά η διάρκεια των βομβαρδισμών του Λονδίνου από τους Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ακολουθεί την κόρη της Γουέντι, η οποία αρνείται να πιστέψει τις ιστορίες της μητέρας της σχετικά με τον Πίτερ Παν, μέχρι τη στιγμή που καταλήγει η ίδια στη Χώρα του Ποτέ όταν οι πειρατές την πάνε εκεί πιστεύοντας πως είναι η Γουέντι. Κατά την προσπάθειά της να επιστρέψει σπίτι, συναντά τον Πίτερ Παν, την Τίνκερμπελ και τα Χαμένα Αγόρια, οι οποίοι την ενθαρρύνουν να πετάξει και να πιστέψει.
Η ταινία είχε συνολικά έσοδα παγκοσμίως $115 εκατομμύρια. Στο τμήμα ομοφωνίας της σελίδας Rotten Tomatoes αναφέρεται πως η ταινία έχει «λησμονίσιμα τραγούδια και ανιαρή ιστορία».
Πλοκή
Δεκαετίες μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, η Γουέντι είναι πια ενήλικη και παντρεμένη με τον Έντουαρντ, με τον οποίο έχει αποκτήσει δύο παιδιά, τη Τζέιν και τον Ντάνιελ (χαϊδευτικά Ντάνι). Με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο να μαίνεται, ο Έντουαρντ φεύγει για να πολεμήσει αφήνοντας πίσω τη Γουέντι με τα παιδιά. Από τότε, η Τζέιν έχει γίνει ένα πολύ σοβαρό κορίτσι και, σε αντίθεση με τον μικρότερο αδελφό της, αρνείται να πιστέψει τις ιστορίες για τον Πίτερ Παν και τη Χώρα του Ποτέ που τους διηγείται η μητέρα τους, αποκαλώντας τες «παιδιάστικες ανοησίες». Αυτό, την οδηγεί ένα βράδυ σε έντονη αντιπαράθεση με τη μητέρα και τον αδελφό της, όταν η μητέρα της τής λέει πως εκείνη και ο Ντάνι θα πρέπει να εγκαταλείψουν το Λονδίνο και να πάνε μαζί με τα άλλα παιδιά της πόλης στην επαρχία, όπου θα είναι πιο ασφαλείς. Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Κάπταιν Χουκ πλέοντας με το μαγεμένο καράβι του στον ουρανό, φτάνει στο Λονδίνο για να απαγάγει τη Γουέντι αλλά παίρνει τη Τζέιν, νομίζοντας πως είναι η Γουέντι. Πίσω στη Χώρα του Ποτέ, μαζί με το πλήρωμά του, σχεδιάζει να ταΐσει τη «Γουέντι» σε ένα οχταπόδι με σκοπό να παρασύρει τον Πίτερ Παν σε παγίδα. Ωστόσο, ο Πίτερ σώζει τη Τζέιν και όταν η Τζέιν τον ενημερώνει πως είναι η κόρη της Γουέντι, την πηγαίνει στο κρησφύγετό του για να γίνει η μητέρα των Χαμένων Αγοριών όπως ήταν κάποτε και η μητέρα της. Η Τζέιν όμως αρνείται να το κάνει και προσπαθεί να επιστρέψει στο Λονδίνο από μόνη της χωρίς επιτυχία. Την επόμενη μέρα, τα αγόρια προσπαθούν να τη διδάξουν πώς να πετάει αλλά εκείνη αναστατώνεται και τους λέει πως δεν πιστεύει στις νεράιδες, κάτι το οποίο αρρωσταίνει την Τίνκερμπελ. Αυτό δίνει στον Κάπταιν Χουκ την ιδέα να χρησιμοποιήσει τη Τζέιν ως δόλωμα για να απαγάγει τον Πίτερ Παν.
Εκείνο το βράδυ, ο Χουκ βρίσκει τη Τζέιν και της λέει ψέματα πως δε θα κάνει κακό στον Πίτερ Παν αν εκείνη συμφωνήσει να τον βοηθήσει να βρει τον θησαυρό που έκλεψαν τα Χαμένα Αγόρια. Έτσι, της δίνει μία σφυρίχτρα για να τον ειδοποιήσει όταν θα βρει τον θησαυρό και φεύγει. Στη συνέχεια, η Τζέιν ζητάει από τον Πίτερ Παν και τα αγόρια να παίξουν το «κυνήγι του χαμένου θησαυρού» κι εκείνοι της μαθαίνουν να συμπεριφέρεται όπως ένα Χαμένο Αγόρι με την ελπίδα να την κάνουν να πιστέψει στις νεράιδες ώστε να σωθεί η Τίνκερμπελ, η οποία σιγά σιγά πεθαίνει. Η Τζέιν βρίσκει τον θησαυρό και καθώς τα αγόρια την ανακηρύσσουν ως «Χαμένο Κορίτσι», αλλάζει γνώμη για τη συμφωνία της με τον Χουκ και δεν χρησιμοποιεί τη σφυρίχτρα, αλλά το κάνει ο Τουτλς χωρίς να ξέρει πως έτσι δίνει σήμα στον Χουκ και το πλήρωμά του. Οι πειρατές καταφτάνουν και αιχμαλωτίζουν τα αγόρια, ενώ ο Χουκ αποκαλύπτει πως η Τζέιν ήταν συνεργός του σε όλο αυτό. Η Τζέιν προσπαθεί να πει στον Πίτερ Παν πως δεν συμφώνησε ποτέ σε τίποτα, αλλά εκείνος την επιπλήττει για την προδοσία της και της λέει πως η απιστία της στις νεράιδες έχει αρρωστήσει την Τίνκερμπελ, η οποία αργοπεθαίνει. Η Τζέιν, τρομοκρατημένη, επιστρέφει γρήγορα στο κρησφύγετο, όπου βρίσκει το σώμα της Τίνκερμπελ και νομίζοντας πως η Τίνκερμπελ έχει πεθάνει, αρχίζει να κλαίει. Ωστόσο, η Τίνκερμπελ ξαναζωντανεύει αφού η Τζέιν πιστεύει πια στις νεράιδες. Οι δυο τους πηγαίνουν στο καράβι και βλέπουν τον Χουκ να προσπαθεί να αναγκάσει τον Πίτερ Παν να πέσει στη θάλασσα ενώ, με τη βοήθεια της Τίνκερμπελ, η Τζέιν μαθαίνει να πετάει. Καθώς ο Πίτερ Παν χρησιμοποιεί την άγκυρα για να βυθίσει το καράβι, οι πειρατές το σκάνε με μία λέμβο και με το οχταπόδι να τους ακολουθεί.
Αφού η Τζέιν αποχαιρετά τα αγόρια, ο Πίτερ Παν τη συνοδεύει πίσω στο σπίτι όπου συμφιλιώνεται με τη Γουέντι και τον Ντάνι και αρχίζει να αφηγείται κι εκείνη ιστορίες για τον Πίτερ Παν. Έπειτα από χρόνια, ο Πίτερ Παν και η Τίνκερμπελ συναντούν και πάλι τη Γουέντι η οποία, αν και ενήλικας, δεν έχει αλλάξει μέσα της. Λένε αντίο και καθώς ο Έντουαρντ επιστρέφει από τον πόλεμο και επανενώνεται με την οικογένειά του, ο Πίτερ Παν και η Τίνκερμπελ επιστρέφουν στη Χώρα του Ποτέ.
Ηθοποιοί
Χάριετ Όουεν ως Τζέιν: Η κόρη της Γουέντι και του Έντουαρντ και μεγαλύτερη αδελφή του Ντάνι, η οποία αρνείται να πιστέψει στις ιστορίες της μητέρας της. Όταν όμως γνωρίζει τον Πίτερ Παν και ζει για λίγο στη Χώρα του Ποτέ, αλλάζει γνώμη.
Η Όουεν χάρισε επίσης τη φωνή της στη νεαρή Γουέντι.
Μπλέιν Γουίβερ ως Πίτερ Παν: Ο αρχηγός των Χαμένων Αγοριών και φίλος της Γουέντι και της Τζέιν.
Κόρεϊ Μπάρτον ως Κάπταιν Χουκ: Ο καπετάνιος των πειρατών.
Ο Μπάρτον επανέλαβε αργότερα τον ρόλο του ως Κάπταιν Χουκ στην τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων Ο Τζέικ και οι Πειρατές της Χώρας του Ποτέ.
Τζεφ Μπένετ ως Κύριος Σμι: Το πρωτοπαλίκαρο του Κάπταιν Χουκ.
Ο Μπένετ, όπως και ο Μπάρτον, επανέλαβε τον ρόλο του ως Κύριος Σμι στη σειρά Ο Τζέικ και οι Πειρατές της Χώρας του Ποτέ.
Καθ Σούσι ως Γουέντι Ντάρλινγκ: Η μητέρα της Τζέιν και του Ντάνι, η μεγαλύτερη αδελφή των Μάικλ και Τζον και σύζυγος του Έντουαρντ. Η Κάθρυν Μπέουμοντ, η οποία είχε χαρίσει τη φωνή της στη Γουέντι στην πρώτη ταινία, ηχογράφησε όλους τους διαλόγους του χαρακτήρα και για τη συνέχεια, αλλά τελικά αντικαταστάθηκε από τη Σούσι.
Άντριου ΜακΝτόνα ως Ντάνιελ: Ο γιος της Γουέντι και του Έντουαρντ και μικρότερος αδελφός της Τζέιν. Τον φωνάζουν χαϊδευτικά Ντάνι.
Ρότζερ Ρις ως Έντουαρντ: Ο σύζυγος της Γουέντι ο οποίος φεύγει ως στρατιώτης για τον πόλεμο κι επιστρέφει στο τέλος της ταινίας. Είναι και ο πατέρας των Τζέιν και Ντάνι.
Τα Χαμένα Αγόρια, οι καλύτεροι φίλοι του Πίτερ Παν:
Σπένσερ Μπρέσλιν ως Κάμπι: Το Χαμένο Αγόρι με το κοστούμι αρκούδας.
Μπράντλεϊ Πιρς ως Νιμπς: Το Χαμένο Αγόρι με το κοστούμι λαγού.
Κουίν Μπέσγουϊκ ως Σλάιτλι: Το Χαμένο Αγόρι με το κοστούμι αλεπούς.
Άαρον Σπαν ως τα Δίδυμα: Τα Χαμένα Αγόρια με τα κοστούμια ρακούν.
Τούτλς, το μουγγό Χαμένο Αγόρι με το κοστούμι κουνναβιού.
Φρανκ Γουέλκερ ως το Οκταπόδι
Επιπρόσθετες φωνές: Τζιμ Κάμινγκς, Ρομπ Πόλσεν, Νταν Καστελανέτα, Κλάιβ Ρεβίλ και Γουόλι Γουίνγκερτ
Ελληνική μεταγλώττιση
Γιώργος Ματαράγκας ως Πίτερ Παν
Εριφύλλη Αντωνίου ως Τζέιν
Τάσος Κωστής ως Κάπταιν Χουκ
Γιώργος Χριστόπουλος ως Κύριος Σμι
Άριελ Κωνσταντινίδη ως Γουέντι
Μελίνα Πάσσαρη ως νεαρή Γουέντι
Ιάσων Κρίνης ως Ντάνι
Γιώργος Χατζηγεωργίου ως Έντουαρντ
Τάσος Μασμανίδης ως Αφηγητής
Φώτης Παπαδογεωργόπουλος ως Κόμπι
Θοδωρής Τσάκωνας ως Σλάιτλι
Τάσος Περόγλου ως Νιμπς
Θωμάς και Νικόλας Τραγάκης ως Δίδυμα
Επιπρόσθετες φωνές: Μαρίνα Αντωνία, Νατάσα Ασίκη, Ακίνδυνος Γκίκας, Κώστας Δαρλάσης, Τάκης Σακελλαρίου, Όθων Μεταξάς
Παραγωγή
Τα DisneyToon Studios ανέλαβαν την ανάπτυξη του πρότζεκτ και έπειτα ανέθεσαν τη δουλειά για το Πίτερ και Τζέιν στα στούντιο της εταιρείας στον Καναδά, Disney Animation Canada. Η ταινία αποτελούσε μία συνέχεια της πρώτης ταινίας Πίτερ Παν και θα κυκλοφορούσε στις κινημαογραφικές αίθουσες. Το φθινόπωρο του 1999, το Καναδικό τμήμα σταμάτησε τη δουλειά πάνω στο πρότζεκτ, το οποίο μέχρι τότε αποτελούσε ένα πρότζεκτ που θα κυκλοφορούσε τελικά σε βίντεο. Με το κλείσιμο στον Καναδά, η δουλειά για το Πίτερ και Τζέιν μεταφέρθηκε στα στούντιο της εταιρείας στην Αυστραλία, Walt Disney Animation Australia, και στην Ιαπωνία, Walt Disney Animation Japan. Έπειτα, ανατέθηκε στην Cornerstone Animation να αναλάβει τη σκηνοθεσία, ενώ αποφασίστηκε εκ νέου η ταινία να κυκλοφορήσει στις κινματογραφικές αίθουσες. Υπήρξαν πολλές αλλαγές για τη συγκεκριμένη ταινία. Λόγω μίας νομικής διαφοράς, οι ιθαγενείς Αμερικανοί απουσιάζουν εντελώς από την ταινία, αλλά σε μία σκηνή φαίνονται οι σκηνές και τα τοτέμ τους. Επίσης, οι γοργόνες φοράνε στηθόδεσμο μιας και η εμφάνισή τους στην προηγούμενη ταινία θεωρήθηκε σεξουαλική.
Soundtrack
Την ταινία έντυσε μουσικά ο Τζόελ ΜακΝίλι και το soundtrack κυκλοφόρησε στις 5 Φεβρουαρίου 2002.
Λίστα κομματιών
Υποδοχή
Box office
Κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας της, η ταινία βρέθηκε στην τρίτη θέση του box office, πίσω από τις ταινίες John Q. και Για πάντα φίλες, με έσοδα $11,889,631. Συνολικά, η ταινία Πίτερ Παν: Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ είχε εγχώρια έσοδα $48,430,258 και $61,432,424 στο εξωτερικό, φτάνοντας συνολικά τα $109,862,682 παγκοσμίως. Με περίπου $20 εκατομμύρια προϋπολογισμό, η ταινία είχε μία επιτυχημένη πορεία στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Κριτικές
Στη σελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία συγκεντρώνει ποσοστό αποδοχής 46%, βασισμένο σε 96 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας αναφέρεται: «Με τραγούδια που εύκολα ξεχνάς και με μία αδιάφορη ιστορία, αυτή η καινούρια Παν ταινία σίγουρα θα ψυχαγωγήσει τα παιδιά, αλλά θα μοιάζει περισσότερο με μία επανάληψη για τους ενήλικες». Η σελίδα συλλογής κριτικών Metacritic δίνει στην ταινία 49/100 βασισμένο σε 26 κριτικές, με την ένδειξη «μικτές ή μέτριες κριτικές».
Διακρίσεις
Το 2003, ο Σπένσερ Μπρέσλιν υπήρξε υποψήφιος στην 24η τελετή απονομής των βραβείων Young Artist στην κατηγορία «Καλύτερη Ερμηνεία Φωνής».
Home media
Το Πίτερ Παν: Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ κυκλοφόρησε σε VHS και DVD μορφή στις 20 Αυγούστου 2002, με χλιαρές πωλήσεις. Τον Νοέμβριο του 2007, η ταινία κυκλοφόρησε σε μία «Pixie-Powered Έκδοση», αλλά και σε ένα κουτί τριλογίας μαζί με τις ταινίες Πίτερ Παν (Πλατινένια Έκδοση) και Τίνκερμπελ'' τον Δεκέμβριο του 2008.
Τον Αύγουστο ου 2013, η ταινία κυκλοφόρησε σε Blu-ray, μετά την πρώτη Blu-ray κυκλοφορία της πρώτης ταινίας. Επανακυκλοφόρησε σε Blu-ray τον Ιούνιο του 2018 ως Αποκλειστικότητα του Disney Movie Club.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες του 2002
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές ταινίες
Αμερικανικές περιπετειώδεις ταινίες φαντασίας
Ταινίες παραγωγής Walt Disney Pictures
Ταινίες παραγωγής DisneyToon Studios
Ταινίες σε σκηνοθεσία Ντόνοβαν Κουκ
Ταινίες κινουμένων σχεδίων του 2002
|
248563
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B4%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%81%CF%8C%CE%BD
|
Εδμόνδος Τορόν
|
Ο Εδμόνδος Τορόν (... - 5 Μαρτίου 1943) ήταν Έλληνας αντιστασιακός εβραϊκής καταγωγής που εκτελέστηκε το 1943 από τις κατοχικές δυνάμεις.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Λάρισα και εισήχθη σπουδαστής στη σχολή Εργοδηγών Πολιτικών Μηχανικών μιας προσαρτημένης σχολής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και έγινε μέλος της ΕΠΟΝ. Στη γενική απεργία της 5 Μαρτίου 1943 για τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης και αποστολής Ελλήνων στη Γερμανία ως εργάτες, ο Εδμόνδος Τορόν συμμετείχε στη διαδήλωση που κατευθύνθηκε μέσα στο Υπουργείο Εργασίας και έκαψε τις ονομαστικές καταστάσεις των πολιτών. Εκτελέστηκε έξω από τα γραφεία του Υπουργείου Εργασίας στην οδό Μπουμπουλίνας από τον υπαστυνόμο Παπαδάκη της Αστυνομίας Πόλεων..
Υστεροφημία
Το 2000 τοποθετήθηκε μνημείο από τον Δήμο Αθηναίων σε συνεργασία με την κίνηση Ενωμένη Εθνική Αντίσταση στη γωνία του πεζοδρομίου Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας .
Παραπομπές
Εβραίοι
Μέλη της ΕΠΟΝ
|
568669
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%BB%CF%82
|
Σίλβιος Β΄ Φρειδερίκος της Βυρτεμβέργης-Ελς
|
Ο Σίλβιος Β΄ Φρειδερίκος, γερμ. Silvius II Friedrich (21 Φεβρυαρίου 1651 – 3 Ιουνίου 1697) από τον Οίκο της Βυρτεμβέργης ήταν δούκας της Βυρτεμβέργης-Ελς (1664-1697).
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Σίλβιου Α΄ Νίμροτ δούκα της Βυρτεμβέργης-Ελς και της Ελισάβετ-Μαρίας των Ποντιέμπραντυ, κόρης και κληρονόμου του Καρόλου-Φρειδερίκου δούκα του Μύνστερμπερκ-Ελς.
Το 1697 απεβίωσε στο Ελς (Πολωνικά:Ολεσνίτσα) σε ηλικία 46 ετών, άτεκνος και τον διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Χριστιανός-Ούλριχ Α΄.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1672 τη 2η εξαδέλφη του Ελεονώρα-Καρλόττα, κόρη του Γεωργίου Β΄ δούκα της Βυρτεμβέργης-Μονμπελιάρ· δεν απέκτησαν απογόνους.
Πηγές
Michael Morgenbesser and Karl Adolf Menzel: Geschichte Schlesiens, p. 317
Sönke Lorenz (ed.): Das Haus Württemberg. Ein biographisches Lexikon, Kohlhammer, Stuttgart, 1997, ISBN 3-17-013605-4, p. 207
Παραπομπές
Οίκος της Βυρτεμβέργης
|
671381
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Πάτροκλος Σταύρου
|
Ο Πάτροκλος Σταύρου ήταν Ελληνοκύπριος εκδότης, συγγραφέας, ερευνητής, ιστορικός, αρθρογράφος και πολιτικός. Διετέλεσε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω της Κύπρου για 30 χρόνια.
Βιογραφικά Στοιχεία
Ο Πάτροκλος Σταύρου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1933. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με υποτροφία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε Πρόεδρος της Ενώσεως Φοιτητών «Πλάτων» της Φιλοσοφικής Σχολής, της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος (Π.Ε.Κ.Α.), της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών (Δ.Ε.Σ.Π.Α.) και της Εθνικής Φοιτητικής Ενώσεως Κυπρίων (Ε.Φ.Ε.Κ.).
Την περίοδο 1955-1959 συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου. Την περίοδο 1957-1960 υπηρέτησε ως Ιδιαίτερος Γραμματεύς του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου Μακαρίου στην Αθήνα και στη Λευκωσία.
Πολιτική πορεία
Όταν ανακηρύχθηκε η Κύπρος σε ανεξάρτητο κράτος το 1960, ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Το 1963 διορίσθηκε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Ιούνιο του 1993, στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1960, στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1968, στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1973, στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1977, στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1978, στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1983, στην Κυβέρνηση Γιώργου Βασιλείου 1988 και για λίγους μήνες στην Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1993.
Ως Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω ήταν επικεφαλής του Προεδρικού Γραφείου και του Προεδρικού Μεγάρου, απ' ευθείας υπόλογος στον Πρόεδρο ως στενός συνεργάτης. Επισκέφθηκε πολλές χώρες και πήρε μέρος σε διεθνή συνέδρια, πολιτικά και πολιτιστικά, και σε διεθνείς διασκέψεις, καθώς και σε Γενικές Συνελεύσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σε Συνέδρια Κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων Χωρών και Διασκέψεις Πρωθυπουργών/Προέδρων χωρών της Κοινοπολιτείας, είτε συνοδεύοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε ως ειδικός απεσταλμένος, αντιπρόσωπος της Κύπρου.
Την ημέρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, βρισκόταν στο Προεδρικό Μέγαρο με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄. Ήταν πολύ σημαντική η βοήθεια του στη διαφυγή και σωτηρία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Ο ίδιος συνελήφθη από τους πραξικοπηματίες. Απελευθερώθηκε την ημέρα της τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974. Την ίδια ημέρα η οικογένεια του αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους εισβολείς στην Κερύνεια.
Στα μέσα του Αυγούστου 1974 κλήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ στο Λονδίνο, όπου πήγε και τέθηκε στην υπηρεσία του. Επέστρεψε μαζί με τον Μακάριο στις 7 Δεκεμβρίου 1974. Ο Μακάριος του ανέθεσε επιπλέον την αρμοδιότητα χειρισμού των ανθρωπιστικών θεμάτων της εισβολής, των αγνοουμένων, των εγκλωβισμένων και των θυμάτων.
Συγγραφικό έργο
Ο Πάτροκλος Σταύρου είχε και συγγραφικό έργο. Μελέτησε ιδιαίτερα τον ποιητή Κωστή Παλαμά. Το βιβλίο του Ο Παλαμάς και η Κύπρος βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1969, όντας ο πρώτος Κύπριος που βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών. Επιπλέον, έχει εκδώσει το βιβλίο του Captain P. S. Le Geyt Makarios in Exile. Έγραψε και εξέδωσε, μεταξύ άλλων, Κατάλογο πινάκων, έργων τέχνης και ιστορικών εγγράφων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και το λεύκωμα Cyprus, The Sweet Land (αγγλικά και γερμανικά). Επίσης, μετέφρασε μαζί με τον Κύπρο Ψυλλίδη το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών δίτομο Ιστορικό Λεύκωμα της Ελληνικής Επαναστάσεως 1821. Οργάνωσε, συντόνισε και επόπτευσε την έκδοση από το Ίδρυμα Αναστάσιου Γ. Λεβέντη της Αρχαίας Κυπριακής Γραμματείας, η οποία κάλυψε την περίοδο μέχρι τα πρωτοχριστιανικά χρόνια της Κύπρου.
Επιπρόσθετα, ασχολήθηκε για σαράντα χρόνια συστηματικά με τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Το 1982 η Ελένη Νίκου Καζαντζάκη, χήρα του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, τον υιοθέτησε και το 1995 του εκχώρησε υπό μορφή γονικής παροχής τα πνευματικά δικαιώματα στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Με διαθήκη της το 1982 στη Γενεύη τον κατέστησε μοναδικό και αποκλειστικό κληρονόμο της. Η ίδια διέμενε με την οικογένεια του Πάτροκλου Σταύρου στην Αθήνα από το 1989 έως τον θάνατο της το 2004. Ο Πάτροκλος Σταύρου διετέλεσε διευθυντής των εκδόσεων Νίκου και Ελένης Καζαντζάκη.
Είχε αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών στις 10 Ιουνίου του 1991, ως «δίκαιη αναγνώριση της δια βίου προσφοράς του στη Νεοελληνική επιστήμη και στην Εθνική υπόθεση της Κύπρου». Επιπρόσθετα, τιμήθηκε από πολλές χώρες, με κρατικές, εκκλησιαστικές και άλλες διακρίσεις και παράσημα.
Ο Πάτροκλος Σταύρου απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 2014.
Παραπομπές
Πηγές
|-
Κύπριοι συγγραφείς
Υφυπουργοί Παρά τω Προέδρω (Κύπρος)
Κύπριοι εκδότες
Κύπριοι ιστορικοί
Κυβέρνηση Γιώργου Βασιλείου 1988
Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1960
Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1968
Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1973
Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1977
Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1978
Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1983
Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1993
|
649441
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1
|
Πάολο Κοστέλλα
|
Ο Πάολο Κοστέλλα (ιταλικά: Paolo Costella) (Γένοβα, 19 Φεβρουαρίου 1964), είναι Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Φιλμογραφία
Σκηνοθεσία
I Love Ornella Muti (1995)
Dio vede e provvede (1996) - (serie tv)
Il commissario Raimondi (1998) - (miniserie tv)
L'amore era una cosa meravigliosa (1999)
Tutti gli uomini del deficiente (1999)
Pier Paolo Pasolini e la ragione di un sogno (2001) - (documentario)
Amore con la S maiuscola (2002)
La libertà di Jaana (2005) -
Fratelli Benvenuti (2010) - (serie tv)
A Natale mi sposo (2010)
Baciato dalla fortuna (2011)
Natale a 4 zampe (2012) - (film tv)
Matrimonio al Sud (2015)
Σενάρια
Bellifreschi (1987)
Bye Bye Baby (1988)
La carne (1991)
Ricky & Barabba (1992)
I love Ornella Muti (1995)
Dio vede e provvede (1996) - (serie tv)
L'amore era una cosa meravigliosa (1999)
Tutti gli uomini del deficiente (1999)
La fidanzata di papà (2008)
Un coccodrillo per amico (2009) - (film tv)
Fratelli Benvenuti (2010) - (serie tv)
A Natale mi sposo (2010)
Baciato dalla fortuna (2011)
Natale a 4 zampe (2012) - (film tv)
Matrimonio al Sud (2015)
Perfetti sconosciuti (2016)
Un Natale al Sud (2016)
A casa tutti bene, (2018)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Ιταλοί σεναριογράφοι
Ιταλοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
29248
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%82%20%281838-1920%29
|
Άγγελος Βλάχος (1838-1920)
|
Ο Άγγελος Βλάχος (25 Μαρτίου 1838 - 19 Ιουλίου 1920) ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου 1838. Έγινε γνωστός κυρίως για το μεταφραστικό και φιλολογικό του έργο. Έχει συγγράψει πληθώρα θεατρικών έργων και αποτέλεσε τον πατέρα της «κωμωδίας μετ' ασμάτων» με το έργο του «Η κόρη του παντοπώλου». Διατέλεσε πρεσβευτής στο Βερολίνο (1887-1890), νομάρχης Κέρκυρας, βουλευτής Αττικοβοιωτίας, υπουργός Παιδείας (1895) και διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου (1900 και 1906-1908). Γιος του ήταν ο δημοσιογράφος Γεώργιος Βλάχος.
Έργα
Διηγήματα
Άγγελος Βλάχος: Διηγήματα, εκδόσεις Νεφέλη, 1997 ISBN 960-211-310-3
Θεατρικά Έργα
Η κόρη του παντοπώλου (1865)
Δείτε επίσης
Εμμανουήλ Ροΐδης - Η διαμάχη με τον Άγγελο Βλάχο
Πηγές
Άγγελος Βλάχος συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραθέματα από το Λεξικό Παραθεμάτων και Αφορισμών Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού
Βλαχος Αγγελος
Βλαχος Αγγελος
Βλαχος Αγγελος
Βλαχος Αγγελος
Β
|
180523
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AC%CF%82
|
Αντώνης Φωκάς
|
Ο Αντώνης Φωκάς (1889 - 1986) ήταν Έλληνας ενδυματολόγος.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του ιατρού Γεράσιμου Φωκά. Μεγαλύτερος αδερφός του ήταν ο Δημήτριος Φωκάς, αντιναύαρχος και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε οικονομικά στη Λωζάννη και ασχολήθηκε με το θέατρο. Αρχικά εμφανίστηκε ως ηθοποιός σε διάφορες παραστάσεις και στη συνέχεια, το 1919, άρχισε να αναλαμβάνει ενδυματολογικές δουλειές για να εξελιχθεί σε αποκλειστικό συνεργάτη του Εθνικού Θεάτρου (1931 - 1966). Ο όρος ενδυματολόγος εισήχθη στο ελληνικό θέατρο ειδικά για τον Αντώνη Φωκά. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με την Κατίνα Παξινού, τον Αιμίλιο Βεάκη, την Μαρίκα Κοτοπούλη κ.α. Συνολικά υπολογίζεται ότι δημιούργησε κουστούμια για 224 παραστάσεις του Εθνικού Θέατρου.
Για την καλλιτεχνική του δραστηριότητα τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Β. Τάγματος του Γεωργίου του Α΄ (1939) και με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1978).
Απεβίωσε στην Αθήνα. Από το 1920 μέχρι και το 1954 εργάστηκε στη Λαΐκή Τράπεζα.
Θεατρικές παραστάσεις
Κατάλογος ελληνικών θεατρικών παραστάσεων στις οποίες ο Φωκάς εργάστηκε ως ενδυματολόγος
Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης
Πηγές
Βιβλιογραφία
Αντώνης Γλυτζουρής, «Eύα Πάλμερ-Σικελιανού και Αντώνης Φωκάς: Η κοσμική ερασιτεχνία, ο Αισθητισμός και οι απαρχές της ενδυματολογίας στο νεοελληνικό θέατρο», στον τόμο Ελληνική Σκηνογραφία-Ενδυματολογία, (επιμ. Αγνή Μουζενίδου), Πρακτικά Ημερίδας, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, 2002, σσ. 128-142.
Έλληνες ενδυματολόγοι
Αργυρός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄
|
812464
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BB
|
Τανδίλ
|
Το Τανδίλ () είναι η κύρια πόλη του ομώνυμου παρτίδο (κομητεία), στην Αργεντινή, στα νοτιοανατολικά της επαρχίας Μπουένος Άιρες, λίγο βορειο-βορειοδυτικά των λόφων Ταντίλια. Η πόλη ιδρύθηκε το 1823 και το όνομά της προέρχεται από την Πιέδρα Μοβεδίσα («Κινούμενη Πέτρα») που έπεσε το 1912. Η πόλη είναι η γενέτειρα πολλών αξιόλογων αθλητικών προσωπικοτήτων, καθώς και του πρώην προέδρου της Αργεντινής Μαουρίσιο Μάκρι. Έχει 116.916 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2010.
Γεωγραφία
Το Τανδίλ βρίσκεται 180 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και συνορεύει με τις πόλεις Ράουχ και Αζούλ (στα βόρεια), Αγιακούτσο και Μπαλκάρτσε (στα ανατολικά), Λοβερία, Νεκοτσέα και Μπενίτο Χουάρες (στα νότια) και Αζούλ και Μπενίτο Χουάρες (στα δυτικά).
Το Τανδίλ βρίσκεται περίπου στο μέσο της διαδρομής μεταξύ της Λα Πλάτα (πρωτεύουσα της επαρχίας), 330 χιλιόμετρα προς τα ΒΑ, και της Μπαΐα Μπλάνκα, που βρίσκεται στην ίδια απόσταση προς τα ΝΔ- είναι επίσης 160 χιλιόμετρα ΒΔ της Μαρ ντελ Πλάτα και 360 χιλιόμετρα ΝΔ του Μπουένος Άιρες. Το Τανδίλ βρίσκεται σε μια ζώνη εντός των Πάμπας γνωστή ως Υγρές Πάμπας.
Στην πόλη υπάρχει αεροδρόμιο το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως για στρατιωτικές ασκήσεις.
Κλίμα
Το κλίμα του Τανδίλ είναι ήπιο και υγρό (ταξινομημένο ως Cfb ή ωκεάνιο κλίμα σύμφωνα με την κλιματική ταξινόμηση Κέππεν), με μέση θερμοκρασία 13,8 °C και 888,6 χιλιοστά βροχόπτωσης ετησίως. Τα πρωινά είναι συχνά ψυχρά το φθινόπωρο, τον χειμώνα και την άνοιξη και γενικά δροσερά το καλοκαίρι. Η ομίχλη είναι πολύ συχνή το φθινόπωρο και το χειμώνα, οπότε και οι παγετοί είναι επίσης συχνοί. Ελάχιστες θερμοκρασίες κάτω από -5 °C έχουν καταγραφεί κατά τους χειμερινούς μήνες. Βροχοπτώσεις σημειώνονται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά συχνότερα το καλοκαίρι. Το χιόνι και οι καύσωνες δεν είναι πολύ συνηθισμένοι.
Τοπωνύμιο
Πιστεύεται ευρέως ότι το όνομα της πόλης προέρχεται από τις λέξεις tan («πτώση») και lil («βράχος») των Μαπούτσε. Πιθανότατα είναι μια αναφορά στην Πιέδρα Μοβεδίζα («Κινούμενη Πέτρα»), έναν μεγάλο ογκόλιθο που στεκόταν φαινομενικά ως εκ θαύματος ισορροπημένος στην άκρη ενός βραχώδους πρόποδα.
Ιστορία
Η πόλη ιδρύθηκε από τον Μαρτίν Ροδρίγκες στις 4 Απριλίου 1823 και ονομάστηκε Fuerte Independencia (Φρούριο Ανεξαρτησίας). Με την πάροδο του χρόνου οι πρώτοι ιθαγενείς αφομοιώθηκαν και αναμείχθηκαν με τον αυξανόμενο ευρωπαϊκό πληθυσμό. Η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών προερχόταν από την Ισπανία και την Ιταλία, αλλά και Δανοί εγκαταστάθηκαν κυρίως καθοδηγούμενοι από το Δανικό Κολέγιο των Ιεραποστολών, οι οποίοι αποτελούσαν μια πολύ δραστήρια κοινότητα. Το Ταντίλ ανακηρύχθηκε πόλη (αν και με τα σύγχρονα πρότυπα ήταν μια μεγάλη πόλη) το 1895 και έγινε δημοφιλής τουριστικός προορισμός που προσέλκυε ανθρώπους από το Μπουένος Άιρες και άλλα μέρη της Αργεντινής.
Το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Επαρχίας του Μπουένος Άιρες (Universidad Nacional del Centro de la Provincia Buenos Aires) είναι δημόσιο πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο Τανδίλ. Ιδρύθηκε το 1974 στο πλαίσιο του σχεδίου του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες Αλμπέρτο Τακίνι για τη γεωγραφική διαφοροποίηση του εθνικού πανεπιστημιακού συστήματος της Αργεντινής.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Αργεντινής
|
728268
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%82
|
Λισσός
|
Η Λισσός ή Λισός ήταν πόλη στη νότια ακτή της αρχαίας Κρήτης. Ήταν ένα από τα επίνεια (το άλλο ήταν η Σύια) της Ελύρου. Ιδρύθηκε την Κλασική περίοδο και άκμασε μέχρι την Ύστερη Αρχαιότητα.
Ιστορία
Η πρώιμη ιστορία της πόλης είναι άγνωστη. Με βάση επιγραφές και νομίσματα του 3ου αιώνα π.Χ., γνωρίζουμε ότι η πόλη συμμάχησε με τον Βασιλιά Μάγα τον Κυρηναίο, και ενταχθήκαμε στη Ένωση των Ορείων. Το Κοινόν των Ορείων αποτελούνταν από τις πόλεις Λισσός, Συία, Ποικιλασσός, Τάρρα, Υρτακίνα και Έλυρος. Η Λισσός είχε ισχυρό εμπορικό και αλιευτικό στόλο.
Το ανώνυμο Σταδιασμός ήτοι περίπλους της μεγάλης θαλάσσης τοποθετεί μεταξύ της Συίας και της Καλαμύδης. Ο πίνακας του Πόιτινγκερ αναφέρει ότι απόσταση μεταξύ της αρχαίας Κανδάνου και της Λισού είναι 16 μίλια (καταγράφηκε ως Lisο). Το όνομά του χώρου επιβεβαιώνεται από επιγραφές. Από όλες τις πόλεις που υπήρχαν σε αυτό το μέρος της ακτής, μόνο η Λισσός φαίνεται να έχει κόψει νομίσματα, γεγονός που συμφωνεί πολύ καλά με τα αποδεικτικά στοιχεία που παρέχονται από το καθεστώς της ως τόπος εμπορικής σημασίας. Το λιμάνι αναφέρεται στον Περίπλου του Ψευδοσκύλακα και οι τύποι των νομισμάτων είναι είτε θαλάσσιοι, είτε ενδεικτικοί της λατρείας της Δικτύννας, όπως θα περίμενε κανείς σε αυτό το μέρος του νησιού. Η εμπρόσθια όψη ενός νομίσματος φέρει την εντύπωση των καλυμμάτων και των αστεριών των Διοσκούρων, και η άλλη μια ρίγα και ένα βέλος. Στο δεύτερο νόμισμα από τη μία πλευρά έχει ένα δελφίνι, και την άλλη ένα γυναικείο κεφάλι, πιθανώς εκείνο της Άρτεμις ή της Δικτύννας. Η Λισσός και η Υρτακίνα ήταν σύμμαχοι και είχαν εμπορική επαφή με κοινό νόμισμα. Τα νομίσματά τους είχαν ένα δελφίνι ή ένα περιστέρι από τη μια πλευρά και ένα αστέρι οκτώ ακτίνων με τη λέξη L / I / S / I / O / N (των Λισιανών) από την άλλη.
Αυτή η κρητική πόλη ήταν έδρα επισκόπου στην εποχή του Ιεροκλή. Η σειρά με την οποία ο Φλαμίνος Κορνήλιος την αναφέρει με τις άλλες επισκοπές στο δυτικό τμήμα του νησιού συμφωνεί με την πραγματική του θέση στην περιοχή του Αγίου Κήρυκου, κοντά στο μικρό χωριό της Σούγιας, 70 χλμ νότια από τα Χανιά.
Η περιοχή πιθανόν εγκαταλείφθηκε μεταξύ του 7ου και 9ου αιώνα μ.Χ..
Κατάσταση και αρχαιολογία
Η Λισσός καταλαμβάνει ένα μικρό κοίλο ανάμεσα σε λόφους που βλέπουν στη θάλασσα, σαν θέατρο. Κοντά στην εκκλησία της Παναγίας είναι εκεί που φαίνεται να είναι απομεινάρια ενός αρχαίου ναού, που αποτελείται από κίονες από γρανίτη, και λευκά μαρμάρινα θραύσματα, επιστύλια και αετώματα. Παραπέρα, φαίνεται να ήταν ένας άλλος ναός, και ένα θέατρο. Οι τάφοι βρίσκονται στη νοτιοδυτική πλευρά του κάμπου. Είναι λαξευμένοι ανεξάρτητα από το βράχο, με τοξωτές στέγες. Υπάρχουν ίσως πενήντα από αυτούς.
Το 1957–58 η πόλη ανασκάφηκε από τον Ν. Πλάτων. Ανακαλύφθηκαν ερείπια θεάτρου, υδραγωγείου, νεκροταφείου και λουτρών των αρχαίων χρόνων και παλαιοχριστιανικών βασιλικών. Στην περιοχή βρέθηκαν επίσης πολλά αναθηματικά αντικείμενα, τα οποία εκτίθενται τώρα στα Αρχαιολογικά Μουσεία Ηρακλείου και Χανίων. Σε καμία άλλη πόλη της Κρήτης, εκτός από τη Γόρτυνα, δεν βρέθηκαν τόσα πολλά γλυπτά. Αυτό το γεγονός μαρτυρεί την ευημερία και τη δύναμη του Ασκληπιείου της Λισσού. Εκτός από το Ασκληπιείο και τη ρωμαϊκή νεκρόπολη υπάρχουν επίσης δύο ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες: ο Άγιος Κύρικος έχει μερικές ωραίες τοιχογραφίες και το εκκλησάκι της Παναγίας είναι χτισμένο με αρχαίο μαρμάρινο υλικό. Και οι δύο ναοί είναι κτισμένοι στη θέση παλαιοχριστιανικών βασιλικών.
Στη Λισό βρίσκεται μικρή παραλία με χοντρό βότσαλο. Οι αρχαίες λιμενικές εγκαταστάσεις βρίσκονται σήμερα αρκετά μέτρα στην ενδοχώρα, με την ανύψωση της ανατολικής Κρήτης κατά αρκετά μέτρα από ισχυρότατο σεισμό το 365. Η περιοχή σήμερα είναι ακατοίκητη. Είναι προσβάσιμη από τη Σούγια με βάρκα ή με τα πόδια (90 λεπτά με τα πόδια).
Δείτε επίσης
Κατάλογος πόλεων της Αρχαίας Κρήτης
Παραπομπές
Αρχαιολογικοί τόποι στην Κρήτη
Αρχαίοι ελληνικοί αρχαιολογικοί τόποι στην Ελλάδα
Εγκαταλελειμμένοι οικισμοί στην Ελλάδα
Δήμος Καντάνου - Σελίνου
Πόλεις της αρχαίας Κρήτης
|
794284
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82
|
Γεώργιος Μπανίκας
|
Ο Γεώργιος Μπανίκας (Αθήνα, 19 Μαΐου 1888 - 9 Απριλίου 1956) ήταν Έλληνας αθλητής του άλματος επί κοντώ.
Συμμετείχε και διαγωνίσtηκε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1908 στο Λονδίνο, στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1906 στην Αθήνα και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1912 στη Στοκχόλμη, εκπροσωπώντας την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906 κατέλαβε με ισοβαθμία την πέμπτη θέση στο άλμα επί κοντώ, με νικητή τον Γάλλο Φερνάντ Γκοντέρ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 κατέλαβε την έκτη θέση στο άλμα επί κοντώ, με επίδοση 3,50 μέτρων. Νικητής στο αγώνισμα αναδείχθηκε ο Αμερικανός Έντουαρντ Κουκ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 κατέλαβε τη δέκατη όγδοη θέση σε ισοβαθμία, με νικητή τον Αμερικανό Χάρρυ Μπάμπκοκ. Στις 16 Μαρτίου 1906 ο Γεώργιος Μπανίκας κατέλαβε με ισοβαθμία την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1906, στο άλμα επί κοντώ, μαζί με τον Θεόδωρο Μακρή και τον Στέφανο Κουντουριώτη.
Παραπομπές
Έλληνες αθλητές του άλματος επί κοντώ
|
80488
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%B9%20%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Χιρόσι Γιοσίντα
|
Ο Χιρόσι Γιοσίντα () (1876 - 1950 ήταν ένας Ιάπωνας ζωγράφος του 20ου αιώνα και φημισμένος καλλιτέχνης του ουκίγιο-ε. Ήταν πασίγνωστος για τα έργα του που απεικονίζουν τοπία. Ο Γιοσίντα ταξίδεψε εκτεταμένα και είναι γνωστός για τις ξυλογραφίες τύπου ουκίγιο-ε με απεικονίσεις μη Ιαπωνικών θεμάτων όπως του Ταζ Μαχάλ, των Ελβετικών Άλπεων, του Γκραντ Κάνιον και άλλων εθνικών πάρκων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Βιογραφία και έργο
Ο Χιρόσι Γιοσίντα γεννήθηκε στην πόλη Κουρούμε στην Κιισού την 19η Σεπτεμβρίου 1876. Έδειξε μία πρώιμη τάση προς την τέχνη που ενθαρρύνθηκε από τον θετό του πατέρα που ήταν δάσκαλος ζωγραφικής σε δημόσια σχολεία της Ιαπωνίας. Σε ηλικία 19 χρονών πήγε στο Κυότο για να μαθητεύσει υπό τον Ταμούρα Σκοριι που ήταν ένας γνωστός δάσκαλος της δυτικότροπης ζωγραφικής. Στη συνέχεια μαθήτευσε στον Κογιάμα Σοτάρο, στο Τόκυο για άλλα 3 χρόνια.
Το 1899, ο Γιοσίντα είχε την πρώτη του έκθεση στο Μουσείου Τέχνης του Ντιτρόιτ και στη συνέχεια ταξίδεψε στην Βοστώνη αλλά και στην Ευρώπη. Το 1920 ο Γιοσίντα παρουσίασε την πρώτη ξυλογραφία του στο εργαστήριο Γαουαταναμπί, που οργανώθηκε από τον Γουαταναμπί Σοτζαμπούρο (1885-1962), εκδότης και υπέρμαχος του ρεύματος σιν χάνγκα. Ωστόσο η συνεργασία του Γιοσίντα με τον Γουαταναμπί διεκόπη σύντομα λόγω του σεισμού στο Καντό το 1923.
Το 1925, προσέλαβε μία ομάδα επαγγελματιών χαρακτών και τυπωτών και δημιούργησε το δικό του εργαστήριο. Τα έργα του τυπωνόταν από την επίβλεψή του. Ο Γιοσίντα συνδύασε το ουκίγιο-ε με την αρχή σοσάκου χάνγκα και δημιούργησε μία τρίτη σχολή τέχνης ενδιάμεση των σιν χάνγκα και σοσάκου χάνγκα.
Ο Hiroshi Yoshida εκπαιδεύτηκε στην Δυτική παράδοση ζωγραφικής (ζωγραφική με λάδι) που υιοθετήθηκε από την Ιαπωνία κατ'α τη διάρκεια της Μειτζί περιόδου (εκμοντερνισμός). Ο Γιοσίντα χρησιμοποίησε παρόμοια μοτίβα και χρησιμοποίησε διαφορετικές χρωματικές αποχρώσεις για να υπαινιχθεί διαφορετικές ψυχικές διαθέσεις. Το έργο Ιστιοφόρα πλοία είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τεχνικής. Τα ταξίδια του Γιοσίντα επηρέασαν βαθειά το έργο του. Το 1931 κυκλοφόρησε μία σειρά εντύπων που απεικόνιζαν σκηνές από την Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και την Σινγκαπούρη.
Εκδόσεις
Japanese Woodblock Printing, comprehensive guide to the craft of woodblock printing written by Hiroshi Yoshida was published by The Sanseido Company, Ltd. in Tokyo and Osaka in 1939.
Αναφορές
Βιβλιογραφία
Allen, Laura W. A Japanese Legacy: Four Generations of Yoshida Family Artists. Minneapolis: Minneapolis Institute of Arts, Chicago: Art Media Resources, c2002.
Hiroshi Yoshida. https://web.archive.org/web/20070807134701/http://spectacle.berkeley.edu/~fiorillo/texts/shinhangatexts/shinhanga_pages/yoshida3.html. Retrieved September 3, 2006.
"The American Travels of Yoshida Hiroshi", Eugene M. Skibbe, in Andon 43, January 1993, pp. 59–74,
Yoshida Hiroshi The Complete Woodblock Prints of Yoshida Hiroshi. Abe Publishing Co, Tokyo, 1987.
Yoshida Toshi & Rei Yuki "Japanese Printmaking, A Handbook of Traditional & Modern Techniques". Charles E. Tuttle Co.Inc, Rutland, Vermont & Tokyo, Japan: c1966.
Blakeley, Ben B. "Yoshida Hiroshi Print-maker". Tokyo, Japan: Foreign Affairs Association of Japan, 1953
Yoshida, Hiroshi. Japanese Wood-Block Printing. Tokyo & Osaka: Sanseido Co., Ltd, 1939
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Hiroshi Yoshida Information, print gallery,...
Hiroshi Yoshida
Viewing Japanese Prints
Los Angeles County Museum of Art
Online text and pictures of Japanese Woodblock Printing
Ιάπωνες ζωγράφοι
|
845531
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%86%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%20%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD%20%28%CE%9B%CE%BF%CF%84%CE%B6%29
|
Μνημείο του Άρτουρ Ρούμπινσταϊν (Λοτζ)
|
Το Μνημείο του Άρτουρ Ρούμπινσταϊν είναι μνημείο στην οδό Πιοτρκόφσκα, στο Λοτζ της Πολωνίας. Είναι μέρος της Έκθεσης των Σπουδαίων Λοτζιανών (Galeria Wielkich Łodzian), η οποία από το 1999 κοσμεί την οδό Πιοτρκόφσκα με μπρούτζινα υπαίθρια γλυπτά σε διάφορα σημεία της, μνημονεύοντας διάσημους ανθρώπους που συνδέονται με το Λοτζ.
Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν στις 23 Σεπτεμβρίου 2000, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Συνάντησης των Πολιτών του Λοτζ. Δημιουργός του έργου είναι ο Μάρτσελ Σιτένχελμ. Το μνημείο τοποθετήθηκε μπροστά από την πολυκατοικία στην οδό Πιοτρκόφσκα 78, όπου κάποτε ζούσε ο διάσημος πιανίστας.
Η χυτή μπρούτζινη φιγούρα απεικονίζει τον Άρτουρ Ρούμπινσταϊν με φράκο, καθισμένο σε ένα πιάνο, με τα χέρια του ακουμπισμένα στα πλήκτρα. Το ανασηκωμένο καπάκι του οργάνου μοιάζει με φτερό πουλιού. Δίπλα του τοποθετήθηκε ένα κλειδί πρίμων.
Η οικογένεια του Άρτουρ Ρούμπινσταϊν διαμαρτυρήθηκε για την ανέγερση του μνημείου. Εκ μέρους της οικογένειάς του, η κόρη του καλλιτέχνη, Έβα Ρούμπινσταϊν, έστειλε επιστολές διαμαρτυρίας στο Δημαρχείο του Λοτζ και στην Καγκελαρία του Πρωθυπουργού της Πολωνίας, υποστηρίζοντας ότι η μορφή του μνημείου και η χαμηλή καλλιτεχνική του αξία προσβάλλουν τη μνήμη του καλλιτέχνης. Λόγω της παρουσίας του μνημείου, η Έβα Ρούμπινσταϊν αρνιόταν να έρθει στο Λοτζ για 6 χρόνια για τελετές αφιερωμένες στον πατέρα της. Μεταξύ των εικαστικών καλλιτεχνών και της μουσικής κοινότητας στο Λοτζ, το γλυπτό προκάλεσε επίσης πολλές διαμάχες. Σχεδιάζεται η απομάκρυνση του υπάρχοντος μνημείου και η αντικατάστασή του με ένα πιο καλλιτεχνικά έργο αφιερωμένο στον ίδιο καλλιτέχνη.
Αρχικά, αφού κάποιος έριχνε ένα νόμισμα σε έναν μηχανισμό που ήταν κρυμμένος μέσα στο μνημείο, η συσκευή έπαιξε τυχαία ένα εκ των Κοντσέρτο του Σοπέν σε φα ελάσσονα, Κοντσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι σε Β φλατ ελάσσονα, Βαλς του Σοπέν σε ντο ελάσσονα ή Πολωνέζα σε Λα ύφεση μείζονα, έργο 53 . Ωστόσο, μετά από παρέμβαση της Sony BMG, η οποία απαιτούσε δικαιώματα για τα τραγούδια, το πιάνο σταμάτησε να αναπαράγει μουσική.
Παραπομπές
Έκθεση των Σπουδαίων Λοτζιανών
Μνημεία στο Λοτζ
Υπαίθρια γλυπτά στην Πολωνία
|
539817
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Prisunic
|
Prisunic
|
Η Prisunic ήταν μια γαλλική αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Τα καταστήματά της βρίσκονταν, συνήθως, στο κέντρο της πόλης ή του χωριού στο οποίο υπήρχε. Η εταιρεία είχε έδρα τη Γαλλία. Η Prisunic ιδρύθηκε την 1η Δεκεμβρίου 1931 από την Magasins du Printemps. Η διάλυσή της ήταν σταδιακή, από το 1997 έως το 2003.
Ιστορία
Το 1958, ο στυλίστας Andrée Putman έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Prisunic.
Το 1965, ο στυλίστας Jean-Pierre Bailly σχεδιάζει το νέο λογότυπο της Prisunic.
Το 1970, η εταιρεία είχε περισσότερα από 350 καταστήματα στη Γαλλία, αλλά μόνο 132 το 1977.
Στα τέλη της δεκαετείας του 70΄ συνεργάζεται με την Self Service Μαρινόπουλος που λήγει το 1991 λόγω οικονομικών προβλημάτων της Prisunic.
Η Prisunic αγοράστηκε το 1997 από την Monoprix Exploitation. Τα καταστήματα, ορισμένα από τα οποία είναι σε μεγάλο βαθμό ελλειμματικά, ενσωματώνονται στο δίκτυο των καταστημάτων Monoprix.
Η συνολική διάλυση της εταιρείας έρχεται το 2002.
Το τελευταίο κατάστημα Prisunic έκλεισε τις πόρτες του στο Noisy-le-Sec το 2003.
Αλυσίδες σούπερ μάρκετ
|
36951
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D
|
Σημαία της Ακτής Ελεφαντοστού
|
Η σημαία της Ακτής του Ελεφαντοστού αποτελείται από τρεις ισομεγέθεις κατακόρυφες λωρίδες, με τα χρώματα πορτοκαλί, άσπρο και πράσινο. Μοιάζει με τη σημαία της Ιρλανδίας, η οποία όμως έχει μεγαλύτερο μέγεθος και έχει τα χρώματα με την αντίθετη φορά. Το πορτοκαλί συμβολίζει τη γη και τη σαβάνα στα βόρεια της χώρας, όπως και τη γονιμότητα, το άσπρο αποτελεί σύμβολο της ειρήνης και το πράσινο εκπροσωπεί την ελπίδα και τα δάση, που υπάρχουν στο νοτιότερο τμήμα της χώρας. Υιοθετήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1959.
Η χώρα έχει Σύνταγμα από τις 4 Αυγούστου του 2000.
Πηγές
http://flagspot.net/flags/ci.html - Σημαίες του Κόσμου:Ακτή Ελεφαντοστού.
Ακτη Ελεφαντοστου
Εθνικά σύμβολα της Ακτής Ελεφαντοστού
|
197768
|
https://el.wikipedia.org/wiki/337%20%CE%9C%CE%BF%CE%AF%CF%81%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%8D
|
337 Μοίρα Παντός Καιρού
|
Η 337 Μοίρα Παντός Καιρού γνωστή και σαν μοίρα Φάντασμα αποτελεί μία από τις παλαιότερες μοίρες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας μαζί με την 335 και 336 Μοίρα. Στη διάρκεια της λειτουργίας της συνετέλεσε στον έλεγχο του Ελληνικού εναέριου χώρου διασφαλίζοντας την ασφάλεια των πολιτών. Επίσης πήρε μέρος σε διάφορες επιχειρήσεις που της ανατέθηκαν από το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας σε συνεργασία με τις υπόλοιπες μονάδες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
1948-1952
Λίγο μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ η Ελλάδα προσπαθούσε να ανακάμψει αποφασίστηκε από την τότε Ελληνική Βασιλική Αεροπορία (ΕΒΑ) η σύσταση μιας νέας μοίρας. Η καινούρια μοίρα ονομάστηκε Μοίρα Διώξεως/ Βομβαρδισμού 337, με έδρα την αεροπορική βάση της Ελευσίνας. Η επίσημη διαταγή συγκρότησης και ανάληψης έργου εκδόθηκε στις 30 Μαρτίου του 1948 βάση της υπ΄αριθμ. Α277/112/3.3.48/Δ.Υ.Α. διαταγής με αεροσκάφη Spitfire, τα οποία αντικαταστάθηκαν το 1949 από Supermarine Spitfire Mk IX. Ένα από τα αεροσκάφη αυτά, το MJ 755 βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου η 337 Μοίρα πήρε μέρος στις επιχειρήσεις Γράμμου- Βίτσι. Για την εκπλήρωση αυτών των αποστολών αεροσκάφη τις χρειάστηκε να μεταφερθούν στην Τρίπολη, το Αγρίνιο, τα Ιωάννινα και στην Κοζάνη λόγω της απόστασης της περιοχής επιχειρήσεων από την Ελευσίνα.
Μετά το τέλος του Εμφυλίου η 337 Μοίρα περιορίστηκε σε ασκήσεις με τις άλλες μοίρες της αεροπορίας αλλά και με τους άλλους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Τα αεροσκάφη παρέμειναν τα ίδια μέχρι και το 1952, που αποφασίστηκε η ολική αναβάθμιση της αεροπορίας.
1952-1960
Το 1952 αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία της 337 Μοίρας, καθώς αντικατέστησε τα ελικοφόρα αεροσκάφη Supermarine Spitfire Mk IX με εκπαιδευτικά T-33A Silver Star. Βασικός ρόλος αυτών των αεροσκαφών ήταν η εξοικείωση των πιλότων με τα αεριωθούμενα αεροσκάφη, ώστε η μεταπήδηση τους στα F-84G Thunderjet λίγο αργότερα να ήταν πιο εύκολη. Η μεταπήδηση αυτή πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1952 με την μεταφορά της μοίρας στην Αεροπορική Βάση Λαρίσης όπου και εξοπλίστηκαν με τα νέα αεροσκάφη. Το Νοέμβριο του 1956 η Μοίρα επέστρεψε στην Ελευσίνα, όπου έμεινε για τρεία χρόνια (Νοέμβριος 1956- Νοέμβριος 1959) που μεταφέρθηκε στην 115 Πτέρυγα Μάχης με έδρα τη Σούδα. Λίγους μήνες μετά, τον Ιανουάριο του 1960 βάσει της Φ.ΓΕΑ/'Ε 2125/ΟΡΓ' /Ε 185340/9.1.60 διαταγής η Μοίρα μετονομάστηκε σε 337 Μοίρα Παντός Καιρού.
Εκπαίδευση
Αξιοσημείωτη ήταν η εκπαίδευση και πιστοποίηση των πιλότων στα μαχητικά, ειδικά σε σχέση με τα τωρινά δεδομένα. Οι νέοι πιλότοι αρχικά εκπαιδεύονταν σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο στα T-33A Silver Star, ενώ στη συνέχεια λόγω έλλειψης διθέσιου F-84G Thunderjet εκπαιδεύονταν μόνο θεωρητικά σε αυτό το αεροσκάφος. Η μοναδική "κανονική" επαφή που είχαν οι πιλότοι πριν το Solo ήταν μόνο μια ταχεία τροχοδρόμηση, η οποία και έκρινε τη δυνατότητα τους για να προχωρήσους σε Solo.
Ελληνική Φλόγα
Μόνο ένα χρόνο μετά την επίσημη ένταξη των F-84G Thunderjet σε υπηρεσία, ο Μοίραρχος Επγο Κ.Κόκκας αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ακροβατικό σμήνος αντάξιο του Αμερικάνικου Sky Blazers. Ο Κόκκας προετοίμασε σε καθεστώς απόλυτης εχεμύθειας τρεις από τους καλύτερους πιλότους της Μοίρας, οι οποίοι ήταν: ο Υποσμηναγός Δημήτριος Δαμάσκος, ο Υπσγος Ιωάννης Στυλιανάκης και ο Ανθσγος Εμμανουήλ Παπαδημητρόπουλος. Το Μάιο του 1954 ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας επισκέφθηκε τη μονάδα με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί η πρώτη επίδειξη του ακροβατικού σμήνους. Ο Υπουργός ενθουσιάστηκε από τις επιδόσεις του σμήνους και αποφάσισε να συγκροτηθεί επίσημα το σμήνος με το όνομα Ελληνική Φλόγα. Σύντομα το σμήνος απέκτησε παγκόσμια φήμη με αποτέλεσμα να δεκτεί μια σειρά από διθυραμβικά σχόλια. Η εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ έγραψε: "Από άποψη ακριβούς εκτελέσεως ελιγμών, η επίδειξη ξεπέρασε και την επίδειξη του Αμερικανικού σμήνους που έγινε προς τιμή του Αιζανχάουερ", ενώ η ελβετική SPO: "Είναι κάτι το κλασσικό και τέλειο". Λόγω της εκπληκτικής ακρίβειας του σμήνους στους αεροπορικούς αγώνες ΝΑΤΟ στην Ιταλία το 1954 η Ελλάδα πήρε τέσσερα από τα πέντε βραβεία.
Ελληνική Πολεμική Αεροπορία
|
68094
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%80%CE%B7%CF%82
|
Φραγκίσκος Σούρπης
|
Ο Φραγκίσκος Σούρπης (γεν. 4 Μαρτίου 1943) είναι πρώην ποδοσφαιριστής και ορθοπαιδικός. Αγωνίστηκε για έντεκα χρόνια στον Παναθηναϊκό από το 1962 έως το 1973 οπότε και τερμάτισε την καριέρα του σε ηλικία 30 ετών. Αγωνιζόταν στη θέση του κεντρικού αμυντικού, συμμετέχοντας σε 310 αγώνες της Α΄ Εθνικής. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα: 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972 και δύο Κύπελλα: 1967, 1969.
Ο Φραγκίσκος Σούρπης συμμετείχε σε 25 ευρωπαϊκά παιχνίδια του Παναθηναϊκού και ήταν μέλος της ομάδας που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1971 στο Στάδιο Γουέμπλεϊ.
Ο Άνθιμος Καψής, ο Φραγκίσκος Σούρπης και ο Βαγγέλης Πανάκης είναι οι τρεις ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σε όλη τους την καριέρα μόνο στον Παναθηναϊκό.
Ο Φραγκίσκος Σούρπης έχει αγωνιστεί σε 6 αγώνες με την Εθνική Ελλάδος.
Διακρίσεις
6 Πρωταθλήματα: 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972
2 Κύπελλα: 1967, 1969
Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1971
Τελικός Διηπειρωτικού Κυπέλλου: 1971
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
pao.gr
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Παναθηναϊκού
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
|
572255
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%B1%20%CE%A1%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%BD%CE%B1
|
Μπαρμπάρα Ρατζιβιουούβνα
|
Η Μπαρμπάρα Ρατζιβιουούβνα (πολωνικά: Barbara Radziwiłłówna, λιθουανικά: Barbora Radvilaitė) (6 Δεκεμβρίου 1520/23 - 8 Μαΐου 1551) ήταν Βασίλισσα της Πολωνίας και Μεγάλη Δούκισσα της Λιθουανίας, ως σύζυγος του Σιγισμούνδου Β΄ Αυγούστου Α΄, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος μονάρχης από τον Οίκο των Γιαγκελλόνων. Η Μπαρμπάρα ήταν γυναίκα σπουδαίας ομορφιάς, η οποία είχε χηρεύσει νωρίς και έγινε σύντροφος του βασιλιά περίπου το 1543, ενώ τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 1547 παντρεύτηκαν. Ο γάμος τους είχε προκαλέσει σκάνδαλο, καθώς δεν συμμορφωνόταν με τις πεποιθήσεις των Πολωνών ευγενών· και η μητέρα του βασιλιά, Μπόνα Σφόρτσα, τασσόταν εναντίον αυτού του γάμου. Ο Σιγισμούνδος, με τη βοήθεια του ξαδέλφου της Νικολάι Ρατζίβιου και του αδελφού της Νικολάι Ρατζίβιου, αγωνίστηκε πολύ, ώστε να καταφέρει να τη στέψει βασίλισσα της Πολωνίας. Η στέψη, τελικά, έγινε στις 7 Δεκεμβρίου του 1550 στον Καθεδρικό Ναό της Κρακοβίας. Παρόλα αυτά η υγεία της δεν ήταν καλή και απεβίωσε πέντε μήνες μετά τη στέψη. Αν και υπήρξε για λίγο διάστημα βασίλισσα, η θέση της βοήθησε τον Οίκο της να ανέβει πολιτικά, αποκτώντας δύναμη και επιρροή.
Οι επικριτές της ωστόσο την έβλεπαν ως μια γυναίκα ακόλαστη, που σαγήνευσε τον βασιλιά και άσκησε μαγεία για να ανέλθει. Η ζωή της, εν τέλει, περικυκλώθηκε από πολλές φήμες και μύθους: στη λογοτεχνία και στους θρύλους παρουσιάζεται ως μία ηρωίδα. Από τον 18ο αιώνα, η ζωή της άρχισε να αντιμετωπίζεται με ρομαντική ματιά, εξ αιτίας των τραγικών της ερωτικών σχέσεων. Σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα του "η αγάπη τα κατακτά όλα", ενώ η Μπόνα Σφόρτσα παρουσιάστηκε ως κακή και μοχθηρή. Η μορφή της έχει εμπνεύσει διάφορες μορφές τέχνης, όπως για παράδειγμα τον κινηματογράφο (Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny), το θέατρο (Barbora Radvilaitė), την ποίηση, τη μουσική (Czornaja Panna), κ.ά. Όλα αυτά κάνουν την Μπαρμπάρα Ρατζίβιλ ως μία από τις πιο γνωστές και αναγνωρίσιμες γυναίκες στην ιστορία της Πολωνικής Βασιλείας και του Μεγάλου Λιθουανικού Δουκάτου.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε πρώτα το 1537 τον Στανίσλοβα Γκοστάουτας βοεβόδα του Βίλνιους. Δεν απέκτησαν απογόνους και ο Στανίσλοβας απεβίωσε το 1542.
Το 1547, η Μπαρμπάρα παντρεύτηκε μυστικά τον Σιγισμούνδο Β΄ Αύγουστο των Γιαγκιελλόνων, βασιλιά της Πολωνίας & μεγάλο δούκα της Λιθουανίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Παραπομπές
Πηγές
Ντούτσμαλ, Μαουγκοζάτα (2012). Jogailaičiai (λιθουανικά). Translated by Birutė Mikalonienė; Vyturys Jarutis. Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras. ISBN 978-5-420-01703-6.
Φροστ, Ρόμπερτ (2015). The Oxford History of Poland-Lithuania. Volume I: The Making of the Polish-Lithuanian Union, 1385-1569. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-820869-3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολωνές γυναίκες
Οικογένεια Ραντζίβιου
Πολωνοί Ρωμαιοκαθολικοί
|
738428
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB%CF%8C%CF%84%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%88%CF%83%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B5%CE%BB
|
Σοφία Καρλόττα της Έσσης-Κάσσελ
|
Η Σοφία-Καρλόττα, γερμ.: Sophie-Charlotte von Hessen-Kassel (16 Ιουλίου 1678, Κάσσελ - 30 Μαΐου 1749, Μπύτσοβ) ήταν κόρη του λάντγκραβου της Έσσης-Κάσσελ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν.
Βιογραφία
Η Σοφία-Καρλόττα ήταν κόρη του Καρόλου λαντγκράβου της Έσσης-Κάσσελ (1654 έως 1730) και της Μαρίας-Αμαλίας των Κέττλερ (1653 έως 1711), κόρης του Ιακώβου δούκα της Κουρλάνδης.
Παντρεύτηκε στις 2 Ιανουαρίου 1704 με τον Φρειδερίκο-Γουλιέλμο δούκα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν (1675-1713). Δεν είχαν παιδιά. Ο Φρειδερίκος-Γουλιέλμος πιθανώς υπέφερε από σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια.
Μετά το τέλος του δούκα το 1713, η Σοφία-Καρλόττα έζησε στο κάστρο του Μπύτσοβ. Ήταν μέλος της Μεταρρύθμισης και από το δεσπόζον Λουθηρανικό Μεκλεμβούργο προστάτευε τη Γαλλική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία. Ίδρυσε τη Γερμανική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία στο Μπύτσοβ.
Η Σοφία-Καρλόττα επισκέφθηκε επίσης τον αδελφό της Φρειδερίκο Α΄ της Σουηδίας. Έμεινε στη Σουηδία κατά την επίσκεψη του αδελφού της στην Έσση τον Ιούλιο-Νοέμβριο του 1731, για να υποστηρίξει τη σύζυγό του Ουλρίκα-Ελεονόρα της Σουηδίας, η οποία υπηρέτησε ως αντιβασίλισσα κατά την απουσία εκείνου.
Παραπομπές
Βιβλιογραφικές αναφορές
Christian Roeth: ιστορία της Έσσης, σελ. 322
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Froufrou.de
Reformiert.de
Αρχείο PDF, 43 kB
Γερμανίδες δούκισσες
Οίκος της Έσσης
|
308109
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B5%CF%8A%20%28%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%29
|
Κάρνεϊ (νησί)
|
Το Κάρνεϊ (αγγλικά: Carney) είναι νησί της Ανταρκτικής και ειδικότερα το τέταρτο μεγαλύτερο σε έκταση μετά τη Γη Αλεξάνδρου Α΄, το Μπέρκνερ και το Θέρστον. Έχει έκταση 8.500 τ.χλμ. και είναι ακατοίκητο.
Καρνει
|
62600
|
https://el.wikipedia.org/wiki/152%20%CF%80.%CE%A7.
|
152 π.Χ.
|
Γεγονότα
Ξεσπά κίνημα ενάντια στο βασιλιά των Σελευκιδών, Δημήτριο Α' το Σωτήρα. Την τοποθέτηση του Αλεξάνδρου Α' Βάλα στο θρόνο της Συρίας υποστηρίζει η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, η Αίγυπτος, η Πέργαμος, η Καππαδοκία και η Ιουδαία.
Γεννήσεις
Πτολεμαίος Ζ' Νέος Φιλοπάτωρ, έβδομος φαραώ της πτολεμαϊκής Αιγύπτου.
Θάνατοι
Έτη
|
595332
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Γλώσσα Γκαουάντα
|
Η Γκαουάντα (επίσης γνωστή ως Γκαουουάντα, Γκαουάτα, Καουάντ'α, Καουάντ) είναι Αφροασιατική γλώσσα που ομιλείται στη νότια Αιθιοπία. Είναι γλώσσα Ντουλάι. Οι ποικιλίες περιλαμβάνουν τις Ντιχίνα, Γκεργκέρε, Γκολάνγκο (=Γκάμπα;), Γκορόσε και Χάρσο. Ο Μπλεντς (2006) θεωρεί ότι πρόκειται για διαφορετικές γλώσσες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
World Atlas of Language Structures information on Dullay (Gollango)
Gawwada language topical vocabulary list (from the World Loanword Database)
Αιθιοπία-επέκταση
Γλώσσες της Αιθιοπίας
|
831262
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Σαν Μπασσάνο
|
Το Σαν Μπασσάνο (ιταλικά: San Bassano) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Κρεμόνας, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Κρεμόνας
|
254657
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%202011
|
Κυπριακές βουλευτικές εκλογές 2011
|
Οι βουλευτικές εκλογές του 2011 ήταν οι δέκατες βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο. Διεξήχθησαν στις 22 Μαΐου 2011 για την εκλογή των 56 εκ των 80 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων για την Ι΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.
Πολιτικό σύστημα
Η Κύπρος είναι μια ενιαία δημοκρατία με προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, άμεσα εκλεγμένος στο μέσο της νομοθετικής περιόδου, είναι και αρχηγός κράτους και επικεφαλής της κυβέρνησης, και προεδρεύει του εκτελεστικού Υπουργικού Συμβουλίου. Ωστόσο, οι αναλογικές εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων διευκολύνουν τον πολυκομματισμό, όπου το κόμμα του εκλεγμένου προέδρου συνήθως συμμαχεί με άλλα μικρότερα κόμματα για να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας που συνήθως προσαρμόζεται στις κοινοβουλευτικές αλλαγές μετά τις βουλευτικές εκλογές.
Εκλογικό σύστημα
Οι 80 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγονται από έξι πολυπληθείς εκλογικές περιφέρειες, με τον αριθμό των εδρών να κατανέμεται ανάλογα με τον πληθυσμό κάθε περιφέρειας. Από τις 80 θέσεις, οι 56 εκλέγονται από τους Ελληνοκύπριους και οι 24 από τους Τουρκοκύπριους. Ωστόσο, λόγω του διχοτόμησης του νησιού μετά την τουρκική εισβολή του 1974, οι 24 τουρκοκυπριακές έδρες μένουν κενές και η Βουλή των Αντιπροσώπων είχε εκ των πραγμάτων 56 έδρες από την αύξησή τους το 1985.
Οι εκλογές διεξάγονται με αναλογική εκπροσώπηση ανοικτής λίστας, με τις θέσεις να κατανέμονται χρησιμοποιώντας την απλή αναλογική. Οι υπόλοιπες έδρες κατανέμονται σε λίστες που κέρδισαν τουλάχιστον μία έδρα ή κόμματα που έλαβαν τουλάχιστον 1,8% των ψήφων. Στο σύστημα ανοικτής λίστας, οι ψηφοφόροι πρώτα επιλέγουν τη λίστα που θέλουν να ψηφίσουν, και στη συνέχεια επιλέγουν ένα αριθμό υποψηφίων ίσον με το ένα τέταρτο του αριθμού των εδρών της εκλογικής περιφέρειας. Παρόλο που η υποχρεωτική ψηφοφορία δεν είχε επίσημα καταργηθεί την ημέρα που διεξήχθησαν οι εκλογές (καταργήθηκε το 2017), ο νόμος δεν είχε επιβληθεί για χρόνια.
Πλαίσιο εκλογών 2011
Οι Βουλευτικές Εκλογές διενεργήθηκαν και ρυθμίστηκαν με βάση τις διατάξεις των περί Εκλογής Μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων Νόμων του 1979 έως 2011 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για σκοπούς βουλευτικών εκλογών η Κυπριακή Δημοκρατία διαιρέθηκε σε έξι εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες αντιστοιχούσαν στις έξι διοικητικές περιφέρειες. Οι 56 βουλευτικές έδρες κατανεμήθηκαν κατά εκλογική περιφέρεια με βάση τον αριθμό των εγγεγραμμένων εκλογέων κάθε εκλογικής περιφέρειας. Οι εκλογικές περιφέρειες ήταν:
Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας (20 έδρες)
Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού (12 έδρες)
Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου (11 έδρες)
Εκλογική Περιφέρεια Λάρνακας (6 έδρες)
Εκλογική Περιφέρεια Πάφου (4 έδρες)
Εκλογική Περιφέρεια Κερύνειας (3 έδρες)
Η Βουλή των Αντιπροσώπων εκλέγεται για πενταετή θητεία, όμως αυτή μπορεί να αυτοδιαλυθεί πρόωρα, με απόφαση που λαμβάνεται με απόλυτη πλειοψηφία των μελών της.
Κόμματα και επικεφαλής
Στις εκλογές συμμετείχαν 10 κόμματα/κινήματα και 6 ανεξάρτητοι υποψήφιοι.
Αποτελέσματα
Αντιπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων
Στη Βουλή των Αντιπροσώπων συμμετέχουν αντιπρόσωποι των θρησκευτικών ομάδων των μειονοτήτων στην Κύπρο, χωρίς να έχουν δικαίωμα ψήφου. Η εκλογή τους διεξάγεται ταυτόχρονα και παράλληλα με τις βουλευτικές εκλογές για ανάδειξη των πενήντα έξι Ελληνοκύπριων βουλευτών. Εξελέγησαν οι:
Αντώνης Χατζηρούσος (για Μαρωνίτες)
Βαρτκές Μαχτεσιάν (για Αρμένιους)
Μπενίτο Μαντοβάνη (για Λατίνους)
Δείτε ακόμη
Ι΄ Κοινοβουλευτική Περίοδος (Κύπρος) (με κατάλογο των εκλεγμένων βουλευτών)
Παραπομπές
Πηγές
Κυπριακές βουλευτικές εκλογές
|
638074
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BD%20%CE%9D%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CF%89%20%CE%86%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%20%CF%83%27%20%CE%91%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%9A%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%20%CE%A0%CE%B9%CE%B1
|
Δεν Νιώθω Άνετα σ' Αυτόν τον Κόσμο Πια
|
Το Δεν νιώθω άνετα σ' αυτόν τον κόσμο πια (αγγλικά: I Don't Feel at Home in This World Anymore, συχνά στυλιζαρισμένο ως: I don't feel at home in this world anymore.) είναι μια αμερικανική ταινία θρίλερ κωμωδίας που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Μέικον Μπλερ στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Πρωταγωνιστούν η Μέλανι Λίνσκι, ο Ελάιτζα Γουντ, ο Ντέιβιντ Γιόυ, η Τζέιν Λιβάι και ο Ντέβον Γκρέι. Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από ένα παλιό τραγούδι του Ευαγγελίου "Δεν Νιώθω Άνετα σ' Αυτόν τον Κόσμο Πια", το οποίο ήταν πολύ δημοφιλές από τους τραγουδιστές της χώρας Carter Family και Woody Guthrie.
Η ταινία είχε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Sundance Film Festival στις 19 Ιανουαρίου 2017. Συνέχισε να κερδίζει το μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής για τον διαγωνισμό των ΗΠΑ για τα δραματικά διαγωνίσματα. Κυκλοφόρησε από την Netflix στις 24 Φεβρουαρίου 2017.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες του 2017
Αμερικανικές ασπρόμαυρες ταινίες
Αμερικανικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές δραματικές ταινίες
Αμερικανικές αστυνομικές ταινίες
Σκηνοθετικό ντεμπούτο σε ταινίες
Ταινίες του Netflix
Ταινίες που αφορούν την εκδίκηση
Ταινίες γυρισμένες στο Πόρτλαντ, Όρεγκον
|
662825
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A5%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D
|
Υδρογραφική Υπηρεσία Πολεμικού Ναυτικού
|
Η Υδρογραφική Υπηρεσία Πολεμικού Ναυτικού, συχνά αποκαλούμενη απλά ως Υδρογραφική Υπηρεσία (ΥΥ) είναι η επίσημη υδρογραφική υπηρεσία της Ελλάδας.
Γενικά
Η ΥΥ ιδρύθηκε το 1919 ως "Υδρογραφική Υπηρεσία Βασιλικού Ναυτικού" υπό τη διεύθυνση του Ματθαίου Ματθαιόπουλου, επί υπουργού Ναυτικών Εμμ. Ρέπουλη. Αποτελεί ανεξάρτητη Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) η οποία εδρεύει στο Στρατόπεδο Αλεξάνδρου Παπάγου στον Χολαργό Αττικής και υπάγεται απ΄ ευθείας στον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ). Έχει τη δική της σφραγίδα και έμβλημα, τα οποία φέρονται επί των εκδόσεων της. Τα στελέχη της ΥΥ εκπροσωπούν τη χώρα στoν Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό (ΙΗΟ - International Hydrographic Organization), συμμετέχουν σε επιτροπές και διεθνείς πολιτικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, για θέματα που έχουν σχέση με το έργο και την αποστολή της. Σκοπός της Υδρογραφικής Υπηρεσίας είναι η σπουδή των Ελληνικών και ξένων θαλασσών και ακτών, η μελέτη των συνθηκών της ναυσιπλοΐας, η συμβολή στην ανάπτυξη και προαγωγή επιστημών και τεχνών που συνδέονται με τη ναυσιπλοΐα, τη ναυτιλία και τη ναυτική μετεωρολογία.
Αποστολή
Στην αποστολή της ΥΥ εντάσσονται, μεταξύ άλλων, η σχεδίαση και παραγωγή ναυτικών χαρτών και ναυτιλιακών εκδόσεων, καθώς και η δημιουργία προϊόντων που προέρχονται από την μελέτη των παραμέτρων του θαλασσίου περιβάλλοντος, την ανάπτυξη των γεωεπιστημών (Υδρογραφία, Τοπογραφία, Ωκεανογραφία, Γεωγραφία) και της επιστήμης της Ναυτιλίας. Ειδικότερα η ΥΥ συλλέγει, επεξεργάζεται και αξιοποιεί πληροφορίες και δεδομένα για την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που σχετίζονται με τους τομείς της Υδρογραφίας, της Ναυτικής Χαρτογραφίας, της Ναυτιλίας και της Στρατιωτικής Ωκεανογραφίας, με σκοπό: i) Την υποστήριξη και κάλυψη των επιχειρησιακών απαιτήσεων του ΠΝ και γενικότερα της Εθνικής Άμυνας, σε θέματα αρμοδιότητάς της, ii) Τη συμβολή στην ασφάλεια των ναυτιλλομένων στις Ελληνικές και γειτνιάζουσες θάλασσες, iii) Τη προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, iv) Τη συμβολή στην ανάπτυξη της οικονομίας της νησιωτικής χώρας, v) Τη συνδρομή και υποστήριξη του έργου δημοσίων υπηρεσιών, νομικών ή φυσικών προσώπων και ιδιωτικών φορέων εφόσον απαιτηθεί. Επικεντρώνεται στις υδρογραφικές και χαρτογραφικές εργασίες. Η Υδρογραφική Υπηρεσία είναι ο αρμόδιος κρατικός φορέας που έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία και πιστοποίηση για την σύνταξη, έκδοση, συμπλήρωση και διόρθωση των επίσημων ναυτικών χαρτών της Ελλάδας και των ενημερώσεων αυτών, καθώς και για την έκδοση, συμπλήρωση και διόρθωση των επίσημων ναυτιλιακών εκδόσεων. Επίσης, η ΥΥ εκδίδει σε έντυπη ή/ και ηλεκτρονική μορφή, ναυτιλιακά βοηθήματα και οδηγίες, αγγελίες, μηνύματα και ανακοινώσεις, κυματικές προγνώσεις και ωκεανογραφικές πληροφορίες, συμβάλλοντας στην προαγωγή και ανάπτυξη της ναυτιλίας και στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Τέλος, η ΥΥ αποτελεί τον Εθνικό Συντονιστή για τη διαχείριση και λειτουργία του Συστήματος NAVTEX, σύμφωνα με όσα ορίζουν η εθνική και διεθνής νομοθεσία και πρακτική.
Αρμοδιότητες
Οι κύριες αρμοδιότητες της Υδρογραφικής Υπηρεσίας, είναι:
Η μελέτη, προετοιμασία, έκδοση και διάθεση ναυτικών χαρτών και λοιπών ναυτιλιακών εκδόσεων και βοηθημάτων, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, για τις ανάγκες των ναυτιλλόμενων και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις του ΠΝ και των Ενόπλων Δυνάμεων γενικότερα.
Η παροχή στo ΠΝ και γενικότερα στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), τωv στοιχείων και των πληροφοριώνv περιβαλλοντικής υποστήριξης πoυ απαιτούνται για τη διεξαγωγή τωv ναυτικών επιχειρήσεων.
Η εκτέλεση Υδρογραφικών, Ωκεανογραφικών, Χαρτογραφικών και Ναυτιλιακών εργασιών και μελετώv, καθώς και η εφαρμογή ερευνητικών προγραμμάτων, για τη συλλογή στοιχείων και πληροφοριών, πoυ απαιτούνται για την παραγωγή προϊόντων που σχετίζονται με τηv υπoστήριξη τoυ ΠΝ και τηv κάλυψη των αναγκών στρατιωτικών και άλλων φορέων.
Η μελέτη, προετοιμασία, έκδοση και διάθεση ειδικών θεματικών χαρτών για την υποστήριξη αναγκών του ΠΝ, του ΥΠΕΞ και άλλων κρατικών φορέων σε θέματα δικαίου θαλάσσης.
Η έκδοση αγγελιών, και προαγγελιών, για την ενημέρωση των ναυτιλλομένων, σε θέματα που επηρεάζουν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας.
Η έκδοση μηνυμάτων ΝAVTEX, που αφορούν στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, ως εθνικός συντονιστής του συστήματος, σε συνεργασία με το Υπουργείο Ναυτιλίας, την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, τον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος και άλλους συναρμόδιους φορείς.
Η εγκατάσταση, λειτουργία και παρακολούθηση του συστήματος μέτρησης στάθμης της θάλασσας (Εθνικό Δίκτυο Σταθμηγράφων), καθώς και σταθμών για την μέτρηση παραμέτρων διαφόρων φυσικών φαινομένων, όπως ο κυματισμός, τα ρεύματα, κ.α., με σκοπό τη συλλογή στοιχείων για την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που σχετίζονται με την αποστολή της.
Η εξέταση, μελέτη και γνωμάτευση, επί θεμάτων αρμοδιότητάς της, για τον καθορισμό θαλασσίων οδών, διαύλων, στενών και φυσικών αγκυροβολίων.
Η γνωμοδότηση για το είδος σήμανσης ναυτιλιακών κινδύνων, θαλασσίων διαύλων και στενών ναυσιπλοΐας, αιολικών πάρκων κ.α., με σκοπό την ασφάλεια των ναυτιλλομένων.
Η γνωμοδότηση για την εξέταση της σκοπιμότητας, εγκατάστασης πυρσών, ναυδέτων και ραδιοβοηθημάτωv ναυτιλίας.
Η έκδοση γνωματεύσεων που αφορούν στηv εγκατάσταση ή κατασκευή λιμενικών ή άλλων έργωv, επί της παράκτιας ζώνης ή εντός της θάλασσας.
Η διάθεση των παραγομένων προϊόντων της και η παροχή υπηρεσιών σε θέματα Υδρογραφικών, Χαρτογραφικών, Ωκεανογραφικών και Ναυτιλιακών εργασιών και λοιπών επιστημονικών μελετώv, στο πλαίσιο αρμοδιοτήτων της, σε φορείς εκτός του ΠΝ, με την καταβολή του ανάλογου αντιτίμου.
Η παρακολούθηση και προαγωγή από την ΥΥ των συναφών με την Υδρογραφία, Ναυτική Χαρτογραφία, Ναυτιλία και Ωκεανογραφία επιστημών και τεχνών, συνεργαζόμενη όπου απαιτείται, με κρατικούς φορείς, εκπαιδευτικά ιδρύματα, επιστημονικούς φορείς και ερευνητικά κέντρα, της ημεδαπής και της αλλοδαπής.
Στόλος Υδρογραφικής Υπηρεσίας (ΥΥ/ΓΕΝ)
Διαθέτει τρία υδρογραφικά-ωκεανογραφικά πλοία, τα: Υ/Γ-ΩΚ «Ναυτίλος», Υ/Γ-ΩΚ «Πυθέας», Υ/Γ «Στράβων» και την Υδρογραφική «Άκατο-14».
Παραπομπές
Υδρογραφία
Ναυσιπλοΐα
Ασφάλεια ναυσιπλοΐας
Δημόσιες υπηρεσίες
|
600097
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BD%20%282009%29
|
Προεδρικές εκλογές στην Γκαμπόν (2009)
|
Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στην Γκαμπόν στις 30 Αυγούστου 2009 μετά το θάνατο του επί 42 χρόνια προέδρου, Ομάρ Μπονγκό. Στις εκλογές εξελέγη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, του οποίου η θητεία είναι επταετής και απεριόριστη.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2009 ανακοινώθηκε ότι νικητής των εκλογών ήταν ο γιος του Ομάρ Μπονγκό, ο Αλί Μπονγκό, με 41,73% των ψήφων έναντι 25,88% για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών (2005-2009) Αντρέ Μπα Ομπάμε και 25,22% για τον αντιπολιτευόμενο ριζοσπάστη Πιερ Μαμπουντού. Οι οπαδοί της αντιπολίτευσης προκάλεσαν βίαια επεισόδια, πυρπολώντας μεταξύ άλλων το γαλλικό προξενείο στην Πορ Ζαντί, απελευθερώνοντας κρατουμένους από φυλακές και αμφισβητώντας το αποτέλεσμα, ενώ ο ίδιος ο Μπονγκό σε ομιλία του δεσμεύτηκε να είναι "ο πρόεδρος όλων των πολιτών της Γκαμπόν". Τις επόμενες ημέρες ανακοινώθηκε ο θάνατος τουλάχιστον τριών ατόμων και η κυβέρνηση προσανατολίστηκε να επιβάλει κατάσταση πολιορκίας στο Πoρ Ζαντί.
Αποτελέσματα
Πρόεδρος, 30 Αυγούστου 2009
|-
!style="background-color:#E9E9E9" align=left|Υποψήφιος
!style="background-color:#E9E9E9" align=left|Κόμμα
!style="background-color:#E9E9E9" align=right|Ψήφοι
!style="background-color:#E9E9E9" align=right|Ποσοστό %
|-
|align=left|Αλί Μπονγκό Οντίμπα
|Δημοκρατικό Κόμμα της Γκαμπόν
|align="right"|141.952
|align="right"|41,73
|-
|align=left|Αντρέ Μπα Ομπάμε
|Ανεξάρτητος
|align="right"|88.026
|align="right"|25,88
|-
|align=left|Πιερ Μαμπουντού
|Ένωση του Γκαμπονέζικου Λαού
|align="right"|85.597
|align="right"|25,22
|-
|align=left|Ζακαρί Μιμπότο
|Γκαμπονέζικη Ένωση για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη
|align="right"|13.418
|align="right"|3,94
|-
|align=left|Καζιμίρ Ογιέ-Μπα (αποσύρθηκε την ημέρα των εκλογών)
|Ανεξάρτητος
|align="right"|3.118
|align="right"|0,92
|-
|align=left|Πιερ-Κλαβέ Ναγκαγκά-Μουσαβού
|Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
|align="right"|2.576
|align="right"|0,76
|-
|align=left|Μπρούνο Μπεν Μουμπαμπά
|Ανεξάρτητος
|align="right"|963
|align="right"|0,28
|-
|align=left|Μπρούνο Νγκουσί Ζωρζ
|Ανεξάρτητος
|align="right"|915
|align="right"|0,27
|-
|align=left|Ζυλ-Αριστίντ Μπουρντ-Ογκουλιγκέντ
|Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη
|align="right"|695
|align="right"|0,20
|-
|align=left|Αλμπέρ Οντό Οσά
|Ανεξάρτητος
|align="right"|674
|align="right"|0,20
|-
|align=left|Ιβέτ Νγκεβιλό Ρεκανγκάλτ
|Ανεξάρτητος
|align="right"|367
|align="right"|0,11
|-
|align=left|Ερνέστ Τομό
|Ανεξάρτητος
|align="right"|308
|align="right"|0,09
|-
|align=left|Βικτουάρ Λασενί Ντιμπόζ
|Ανεξάρτητος
|align="right"|304
|align="right"|0,09
|-
|align=left|Μπινεβενού Μαουρό Νγκεμά
|Ενωτικός Μορενά
|align="right"|293
|align="right"|0,09
|-
|align=left|Λικ Μπενγκονό Νσι
|Κίνημα για την Εθνική Ανανέωση
|align="right"|250
|align="right"|0,07
|-
|align=left|Μαρσέλ Ρομπέρ Τσορερέ
|Κύκλος Ωμέγα
|align="right"|248
|align="right"|0,07
|-
|align=left|Ζαν-Γκι Κομπενί
|Ανεξάρτητος
|align="right"|152
|align="right"|0,04
|-
|align=left|Μπερνάρ Ογιαμά
|Ανεξάρτητος
|align="right"|106
|align="right"|0,03
|-
|align=left colspan=2"|Πηγές: Le Monde και gaboneco
|}
Παραπομπές
2009
|
651999
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%9A%CE%A3%20%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%20%28%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
ΜΚΣ Νταμπρόβα Γκουρνίτσα (καλαθοσφαίριση)
|
Η ΜΚΣ Νταμπρόβα Γκουρνίτσα (MKS Dąbrowa Górnicza), είναι πολωνικός επαγγελματικός σύλλογος καλαθοσφαίρισης με έδρα τη Νταμπρόβα Γκουρνίτσα. Η ομάδα παίζει σήμερα στο Πρωτάθλημα Πολωνίας (PLK).
Ιστορία
Το τμήμα καλαθοσφαίρισης της ΜΚΣ Νταμπρόβα Γκουρνίτσα ιδρύθηκε το 1992. Το 2003, ο σύλλογος άρχισε να αγωνίζεται στην τρίτη εθνική κατηγορία. Έπαιξε για αρκετά χρόνια στη 2 Λίγκα, μέχρι που κέρδισε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2007-08 και προήχθη.
Η ομάδα παρέμεινε στην 1 Λίγκα για τις επόμενες 6 σεζόν. Τη σεζόν 2009-10, η ομάδα βρέθηκε κοντά στην άνοδο στην κορυφαία κατηγορία, αλλά απέτυχε να νικήσει τη Σιάρκα Ταρνόμπζεγκ στα πλει οφ ανόδου.
Η ομάδα έλαβε μία wild card για τη σεζόν 2014-15 της PLK, λόγω της επέκτασης της από 12 σε 16 ομάδες.
Σεζόν ανά σεζόν
Παραπομπές
Πολωνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης το 1992
Νταμπρόβα Γκουρνίτσα
|
209088
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CE%B1%CF%84
|
Ούγκο Πρατ
|
Ο Ούγκο Πρατ (ιταλικά: Hugo Pratt, πραγματικό του όνομα Ugo Eugenio Prat, 15 Ιουνίου 1927 - 20 Αυγούστου 1995), ήταν Ιταλός σχεδιαστής και σεναριογράφος κόμικς. Πολλά από τα κόμικς του, με διασημότερη τη σειρά Κόρτο Μαλτέζε, διακρίνονται από τον συνδυασμό κινηματογραφικής αφήγησης με εκτεταμένη ιστορική έρευνα. Άλλα σημαντικά έργα του είναι τα Έρνι Πάικ, σε σενάριο του Έκτωρ Χερμάν Οέστερχελντ, Οι σκορπιοί της ερήμου και Ινδιάνικο καλοκαίρι, σε σχέδιο του Μίλο Μανάρα.
Ο Πρατ συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους δημιουργούς παγκοσμίως και θεωρείται ένας από τους πρώτους που έφεραν λογοτεχνική αύρα στο μέσο των κόμικς. Οι σημαντικότερες διακρίσεις που είχε λάβει, είναι το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ του Ανγκουλέμ το 1988 και η μετά θάνατον εισαγωγή στο Will Eisner Hall of Fame το 2005.
Ο Πρατ έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα ταξίδια και είχε επισκεφτεί δεκάδες χώρες του κόσμου. Εκτός από δημιουργός κόμικς ήταν και συγγραφέας, καθώς είχε γράψει ορισμένα μυθιστορήματα, ιδιαίτερα προς το τέλος της ζωής του.
Βιογραφία
Ο Ούγκο Πρατ είχε γράψει: «Έχω δεκατρείς τρόπους να λέω την ιστορία της ζωής μου, αλλά δεν ξέρω καν αν ένας από αυτούς είναι ο αληθινός ή αν είναι πιο αληθινός από τους άλλους. Ο Πεσσόα έλεγε ότι έχουμε δύο ζωές, αυτή που νομίζουμε ότι είναι η αληθινή και αυτή που ζούμε στα όνειρά μας».
Πρώτα χρόνια
Ο Ούγκο Πρατ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1927 στο Ρίμινι, στις ιταλικές ακτές της Αδριατικής, γιος των Ρολάντο Πρατ και Εβελίνα Τζένερο. Και οι δύο γονείς του κατάγονταν από τη Βενετία, αλλά είχαν ξένες ρίζες. Ο παππούς από τη μεριά του πατέρα του ήταν Αγγλονορμανδός που είχε αρχικά εγκατασταθεί στη Λυών και μετά στη Βενετία. Ο διάσημος ηθοποιός Μπόρις Καρλόφ (πραγματικό όνομα Ουίλιαμ Χένρι Πρατ) ήταν μακρινός ξάδελφος του Ούγκο Πρατ. Οι πρόγονοι της μητέρας της Εβελίνα είχαν έρθει από την Τουρκία τον 14ο αιώνα, ενώ ο πατέρας της, γνωστός ποιητής που έγραφε στην βενετσιάνικη διάλεκτο, ήταν το νόθο παιδί μιας πλούσιας γυναίκας σεφαρδίτικης καταγωγής από τη Βενετία και ενός βοηθού μάγειρα στα καράβια.
Λίγες ημέρες μετά τη γέννησή του γιου τους, η οικογένεια μετακόμισε στη Βενετία. Το 1937 εγκαταστάθηκαν στην Αιθιοπία, καθώς ο πατέρας του, φανατικός υποστηρικτής του Μπενίτο Μουσολίνι, υπηρετούσε στον ιταλικό στρατό που πρόσφατα είχε κατακτήσει τη χώρα. Εκεί, έμαθε την αμχαρική γλώσσα και στα δεκατέσσερά του εντάχθηκε στην αποικιακή αστυνομία.
Το 1942, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή, ο πατέρας του Πρατ αιχμαλωτίστηκε και πέθανε το ίδιο έτος, ενώ ο Πρατ και η μητέρα του βρίσκονταν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολίτες. Το 1943 επαναπατρίστηκαν με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού. Ο Πρατ φοίτησε σε μια στρατιωτική σχολή στην κεντρική Ιταλία και αργότερα επέστρεψε στην Βενετία, η οποία βρισκόταν υπό την κατοχή των Ναζιστικών στρατευμάτων. Ο Πρατ συνελήφθη ως Νοτιοαφρικανός κατάσκοπος και αναγκάστηκε να ενταχθεί στη ναυτική αστυνομία. Παρέμεινε εκεί για τρεις περίπου εβδομάδες και, μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια να φύγει από τη χώρα, προσχώρησε στις Συμμαχικές Δυνάμεις. Σε κάποια σύρραξη, ο Πρατ τραυματίστηκε από σφαίρα στο αριστερό του πόδι. Προς το τέλος του πολέμου ήταν υπεύθυνος για την ψυχαγωγία των Αμερικανικών στρατιωτών.
Αρχή της καριέρας
Η σταδιοδρομία του Πρατ στα κόμικς ξεκίνησε το 1945, έχοντας πια επιστρέψει για τα καλά στη Βενετία. Μαζί με τους Μάριο Φαουστινέλι, Αλμπέρτο Όνγκαρο, Ντίνο Μπατάλια, Νταμιάνο Νταμιάνι και άλλους σχημάτισε την επονομαζόμενη «Ομάδα της Βενετίας» (Gruppo di Venezia), ενώ ήταν ο συνιδρυτής, με τους Φαουστινέλι και Όνγκαρο, του περιοδικού Asso di Picche, το οποίο εμφανίστηκε τον Δεκέμβριο του 1945. Ήταν μέρος της ομάδας που δημιούργησε τον ομώνυμο χαρακτήρα, έναν μασκοφόρο ήρωα επηρεασμένο από τα Φάντομ του Λι Φολκ και The Spirit του Γουίλ Άισνερ. Δουλειές του Πρατ δημοσιεύτηκαν και σε άλλα έντυπα της εποχής.
Στο εξωτερικό
Αποδεχόμενος μια πρόσκληση του ομίλου Editorial Abril, ο Πρατ έφυγε για την Αργεντινή το 1949. Ο Τσέζαρε Τσίβιτα, ο Ιταλός διευθυντής της εκδοτικής, ενδιαφερόταν να εκδώσει κόμικς της «Ομάδας της Βενετίας» και πρότεινε στα μέλη της να μετοικήσουν στο Μπουένος Άιρες, ώστε να παράγουν ιστορίες απευθείας για την αργεντίνικη αγορά.
Κατά την παραμονή του στην Αργεντινή, ο Πρατ πέρασε μία από τις πλέον παραγωγικές φάσης της καριέρας του. Απομακρύνθηκε σταδιακά από τις αμερικανικές επιρροές του, αναπτύσσοντας έτσι το προσωπικό του στυλ αφήγησης και σχεδιασμού. Αρχικά, συνεργάστηκε με το περιοδικό Misterix. Σε κείμενα του Αλμπέρτο Όνγκαρο σχεδίασε το El Cacique Blanco (1951), ενώ με τον Έκτορ Χερμάν Οέστερχελντ, έναν από τους κορυφαίους σεναριογράφους της Αργεντινής και της Λατινικής Αμερικής εν γένει, δημιούργησε το γουέστερν El Sargento Kirk (1953). Την περίοδο 1953-1954, ο Πρατ έμεινε στην πατρίδα του, αλλά στη συνέχεια επέστρεψε στην Αργεντινή.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 και έπειτα, συνεργαζόμενος με τις εκδόσεις Editorial Frontera που είχε ιδρύσει το 1957 ο Οέστερχελντ, ο Πρατ σχεδίασε δύο από τα πιο γνωστά του κόμικς, πάλι σε σενάρια του Οέστερχελντ. Επρόκειτο για τις σειρές Ticonderoga (1957) και Έρνι Πάικ (Ernie Pike – 1957). Το μεν είναι μια περιπέτεια στο ύφος των βιβλίων του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ, το δε αποτελεί μια συλλογή ιστοριών στην οποία ο πρωταγωνιστής έχει στηριχτεί στον βραβευμένο με Πούλιτζερ πολεμικό ανταποκριτή Έρνι Πάιλ. Το 1959, ο Πρατ δημιούργησε το Ann y Dan, την πρώτη του προσωπική δουλειά. Πιστεύεται μάλιστα, ότι ένας από τους χαρακτήρες που εμφανίζεται στο κόμικ αυτό, προμηνύει τον Κόρτο Μαλτέζε.
Λίγο αργότερα, το ίδιο έτος, ο Πρατ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου διδάχθηκε την τεχνική της ακουαρέλας και εργάστηκε για την Fleetway Publications. Αποτέλεσε έτσι έναν από τους πολυάριθμους μη Βρετανούς καλλιτέχνες, όπως ο Αργεντινός Αλμπέρτο Μπρέτσια και οι Ισπανοί Βίκτορ ντε λα Φουέντε και Λουίς Μπερμέχο, οι οποίοι παρήγαγαν χιλιάδες πολεμικές ιστορίες για έντυπα σαν το War Picture Librabry.
Επιστρέφοντας στην Αργεντινή, σχεδίασε για το Misterix τα Capitan Cormoran (1962), σε σενάριο του συμπατριώτη του Στέλιο Φέντσο, και Wheeling (1962). Το δεύτερο, μια περιπέτεια με φόντο τη Βόρεια Αμερική του 17ου αιώνα, ολοκληρώθηκε μετά από πολλά χρόνια, μέσα από εκδόσεις σε ιταλικά και γαλλικά περιοδικά, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα του. Παράλληλα, ο Πρατ δίδασκε σχέδιο στην Escuela Panamericana de Arte, στη Βραζιλία.
Δημιουργία του Κόρτο Μαλτέζε
Το 1962, η οικονομική κρίση στην Αργεντινή, οδήγησε τον Πρατ πίσω στη Βενετία, αρχίζοντας να σχεδιάζει για το δημοφιλές παιδικό περιοδικό Corriere dei Piccoli. Μεταξύ αυτών είναι το L'Ombra (1964), σε σενάριο του Αλμπέρτο Όνγκαρο, καθώς και η μεταφορά σε κόμικς των Το νησί των θησαυρών και Η απαγωγή του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, σε συνεργασία με τον σημαντικό συγγραφέα Μίνο Μιλάνι. Παρόλα αυτά, ο Πρατ δεν ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τις συνθήκες στο περιοδικό, καθώς τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών δεν ήταν κατοχυρωμένα στην Ιταλία.
Ταξιδεύοντας το 1967 στην Καραϊβική, εμπνεύστηκε τον Κόρτο Μαλτέζε, μακράν τον πιο δημοφιλή χαρακτήρα του. Το ίδιο έτος, ο Φλορέντσο Ιβάλντι, ένας κτηματομεσίτης από τη Γένοβα, του πρότεινε να χρηματοδοτήσει ένα νέο έντυπο, το οποίο τελικά ονομάστηκε Il Sergente Kirk. Από τον Ιούλιο του 1967, στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, έως και τον Φεβρουάριο του 1969 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας (Una ballata del mare salato), όπου έκανε την εμφάνισή του ο Κόρτο Μαλτέζε. Η ιστορία αυτή διαδραματιζόταν στην Μελανησία στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παρότι δεν έλαβε την αναγνώριση που θα είχε μεταγενέστερα, ο Πρατ κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ιταλού Σχεδιαστή στο πέμπτο Salone Internazionale del Comics.
Το 1969, επίσης στο Il Sergente Kirk, δημοσιεύτηκαν οι πρώτες σελίδες ενός άλλου σπουδαίου κόμικ του Πρατ. Επρόκειτο για το Οι σκορπιοί της ερήμου (Gli scorpioni del deserto), μια περιπέτεια στην Αφρική του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλα αυτά, το Il Sergente Kirk αποδείχθηκε ζημιογόνο και έκλεισε το ίδιο έτος.
Η αναγνώριση
Στο φεστιβάλ της Λούκκα, ο Πρατ συνάντησε τον Ζωρζ Ριέ, αρχισυντάκτη του γαλλικού περιοδικού Pif Gadget, ο οποίος του πρότεινε να συνεργαστούν. Αποδεχόμενος την πρόταση, μετακόμισε το 1970 στο Παρίσι, δημιουργώντας είκοσι μία σύντομες ιστορίες με τον Κόρτο Μαλτέζε, οι οποίες δημοσιεύτηκαν μεταξύ 1970 και 1973. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η σειριοποίηση της ιστορίας Η κρυφή αυλή του μυστηρίου (Corte sconta detta Arcana – 1974) στο ιταλικό περιοδικό Linus. Σταδιακά, η σειρά γίνεται ολοένα και πιο γνωστή, φτάνοντας σήμερα να έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες, μεταξύ των οποίων τα αγγλικά, τα ελληνικά, τα ισπανικά, τα γερμανικά και τα φινλανδικά. Παράλληλα αποκτάει ένα από τα βασικά της γνωρίσματα, δηλαδή την ένταξη της δράσης σε καλά μελετημένο ιστορικό πλαίσιο και την αλληλεπίδραση των ηρώων με υπαρκτές προσωπικότητες, όπως ο Τζακ Λόντον, ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο. Σαν επιστέγασμα της αναγνώρισης, η γαλλική έκδοση του άλμπουμ Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας, που κυκλοφόρησε το 1975, τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερου Ξένου Ρεαλιστικού Κόμικ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς του Ανγκουλέμ του 1976.
Την περίοδο αυτή, παράλληλα με το Κόρτο Μαλτέζε, ο Πρατ ασχολήθηκε με διάφορα άλλα κόμικς. Ανάμεσα σε αυτά ήταν Οι σκορπιοί της ερήμου, που δημοσιευόταν πλέον στο Linus, και ορισμένα τεύχη για τη σειρά Un uomo un'avventura της ιταλικής εκδοτικής Sergio Bonelli Editore, στην οποία συμμετείχε πλήθος κορυφαίων ονομάτων της ιταλικής σκηνής, όπως οι Γκουίντο Μπουτσέλι, Γκουίντο Κρέπαξ και Σέρτζιο Τόπι.
Ο Πρατ, που όλα αυτά τα χρόνια δε σταμάτησε να ταξιδεύει ανά τον κόσμο, εγκαταστάθηκε το 1983 στην Ελβετία, κοντά στη λίμνη της Λωζάνης. Το ίδιο έτος, μαζί με τον μαθητή και φίλο του Μίλο Μανάρα, δημιούργησε το Ινδιάνικο καλοκαίρι (Tutto ricominciò con un'estate indiana), με πρωταγωνιστές πουριτανούς αποίκους και Ινδιάνους της Νέας Αγγλίας, που θεωρείται μία από τις ομορφότερες ιστορίες του. Το τελευταίο επεισόδιο του Κόρτο Μαλτέζε, το οποίο ονομάζεται Μου (Mu) και ξεφεύγει από τον ρεαλισμό των προηγούμενων ιστοριών, ξεκίνησε να δημοσιεύεται από το ιταλικό περιοδικό Corto Maltese το 1988 και, με κάποια διαλείμματα, ολοκληρώθηκε το 1991.
Τελευταία χρόνια
Μεταξύ 1991 και 1994, κυκλοφόρησε στο βραχύβιο ιταλικό περιοδικό Il Grifo το El Gaucho, η δεύτερη συνεργασία του Πρατ με τον Μανάρα. Παράλληλα, έγραψε το σημαντικότερο ίσως μυθιστόρημά του, Άνεμος από μακρινές στεριές (Vent de terres lointaines – 1993), ενώ δημιούργησε ορισμένα κόμικς κατά παραγγελία, όπως η ιστορία Un pallido sole primaverile στο συλλογικό έργο Un cuore garibaldino (1992), έκδοση του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Το 1994, όπως του ζητήθηκε από τους απογόνους του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, δημιούργησε μια ονειρική βιογραφία του Γάλλου λογοτέχνη. Έναν χρόνο αργότερα ολοκλήρωσε το Wheeling, καθώς και το Μόργκαν (Morgan – 1995), που έμελλε να είναι το τελευταίο του κόμικ. Ο Πρατ πέθανε στην πόλη του Γκρανβό στις 20 Αυγούστου του 1995 από καρκίνο του εντέρου.
Στυλ και επιρροές
Το σχεδιαστικό στυλ του Πρατ έχει χαρακτηριστεί εξπρεσιονιστικό και αφαιρετικό. Στις περισσότερες ιστορίες του, το χρώμα απουσιάζει και αναγνωρίζεται ως ένας έξοχος βιρτουόζος του ασπρόμαυρου σχεδίου. Όσον αφορά το σενάριο, έκανε έντονη χρήση εσωτερικού μονολόγου και τα κείμενα θεωρούνται υψηλής λογοτεχνικής ποιότητας.
Η βασικότερη επιρροή στην τέχνη του Πρατ ήταν ο Αμερικανός Μίλτον Κάνιφ. Μάλιστα, ήταν μετά την ανάγνωση του Terry and the Pirates, το οποίο έγραφε και σχεδίαζε ο Κάνιφ, που αποφάσισε να γίνει δημιουργός κόμικς. Μεγάλο θαυμασμό έτρεφε για πολλούς κλασικούς πεζογράφους, όπως ο Τζακ Λόντον, ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ο Τζόζεφ Κόνραντ, ο Χέρμαν Μέλβιλ, ο Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ, αλλά και για διάφορους ποιητές, από τον Όμηρο, με τον οποίο ήρθε σε επαφή σε παιδική ηλικία, μέχρι τους Ράινερ Μαρία Ρίλκε και Αρθούρο Ρεμπώ. Ως εκ τούτου, η λογοτεχνία είχε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωσή του και τα κόμικς του έχουν χαρακτηριστεί ως «σχεδιασμένη λογοτεχνία».
Επίδραση και κληρονομιά
Ο Πρατ θεωρείται ο πιο διάσημος δημιουργός των ιταλικών κόμικς και πλήθος συμπατριωτών του, όπως οι Μίλο Μανάρα και Λορέντσο Ματότι, έχουν επηρεαστεί από αυτόν. Ωστόσο, η φήμη του δεν περιορίζεται στην Ιταλία, καθώς πολλοί καλλιτέχνες των κόμικς απ' όλο τον κόσμο τον αναφέρουν ως επιρροή. Μεταξύ αυτών είναι οι Γιάννης Καλαϊτζής, Χοσέ Μουνιόθ, Φρανκ Μίλλερ, Μάικ Μίνιολα και Γκάι Ντέιβις.
Τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του, όσο και μετά τον θάνατό του, τα έργα του Πρατ απολάμβαναν ιδιαίτερα αναγνωρισιμότητα από τους Ευρωπαίους αναγνώστες. Ο Κόρτο Μαλτέζε συχνά τοποθετείται μεταξύ των κορυφαίων χαρακτήρων των ευρωπαϊκών κόμικς, πλάι στους Αστερίξ και Τεντέν, ενώ έχει χαρακτηριστεί «θρύλος του 20ού αιώνα». Η επιτυχία του οδήγησε, για πρώτη φορά, σε μια διαφορετική αντίληψη των κόμικς, σαν μια μορφή μυθιστορήματος.
Ανάμεσα στους θαυμαστές του Πρατ βρισκόταν ο Ουμπέρτο Έκο, ο οποίος είχε γράψει: «Όταν θέλω να χαλαρώσω, διαβάζω δοκίμια του Ένγκελς, όταν όμως θέλω να εμπλακώ ολοκληρωτικά σε μία αφήγηση, διαβάζω τα κόμικς του Ούγκο Πρατ».
Προσωπική ζωή
Γάμοι και παιδιά
Ο Ούγκο Πρατ παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε πολλά παιδιά, όχι όλα εντός γάμου. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Γιουγκοσλάβα Γκούκι Βόγκερερ. Παντρεύτηκαν το 1953 και απέκτησαν τον Λούκας (1954) και την Μαρίνα (1955). Το 1962, ο Πρατ παντρεύτηκε στη Βενετία την Βελγίδα Αν Φρονιέ, το μοντέλο του για την πρωταγωνίστρια του Ann y Dan και η οποία γέννησε τη Σιλβίνα (1964) και τον Τζόνας (1965), ο οποίος ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Χώρισαν το 1981. Ο Πρατ απέκτησε και άλλα παιδιά από εφήμερες σχέσεις, μεταξύ άλλων με γυναίκες της φυλής Σαβάντε του Αμαζονίου και των Μασσάι. Συνολικά, είχε αναγνωρίσει εννέα παιδιά.
Ταξίδια και φιλίες
Ο Πρατ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής εκτός της Ιταλίας, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στα μέρη που επισκέφτηκε συμπεριλαμβάνονται η Αυστρία, τα νησιά του Ειρηνικού, η Ιρλανδία, η Νορβηγία, η Καραϊβική, ο Αμαζόνιος, ο Καναδάς, η Παταγονία, η Ανγκόλα και το Τζιμπουτί. Σαν αποτέλεσμα, ακόμα και οι σχέσεις που σχημάτισε, είχαν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα. Ανάμεσα στους φίλους του ήταν ο Ντίζι Γκιλέσπι, μουσική του οποίου έπαιξε στην κηδεία του Πρατ, και ο Ουμπέρτο Έκο. Από τον χώρο των κόμικς, ο Πρατ είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους Μίλο Μανάρα, Ντιντιέ Κομές, Αλφρέντο Καστέλι και Ίβο Παβόνε, τον οποίο άλλωστε γνώριζε ήδη από τα εφηβικά του χρόνια.
Τεκτονισμός
Ο Πρατ ήταν ελευθεροτέκτονας και η μύησή του πραγματοποιήθηκε το 1976 στη Βενετία. Το Μουσείο του Ελευθεροτεκτονισμού στο Παρίσι οργάνωσε το 2012 μια έκθεση προς τιμήν του Πρατ, στην οποία παρουσιάζονταν αυθεντικές σελίδες, φωτογραφίες και προσωπικά του αντικείμενα. Μεταξύ των εκθεμάτων βρισκόταν ένα τελετουργικό σπαθί, το οποίο είχε κλαπεί από τον πατέρα του Πρατ, κατά τη λεηλασία της Στοάς της Βενετίας από τις δυνάμεις του Μουσολίνι το 1924 και επεστράφη από τον Πρατ.
Φόροι τιμής
Στα κόμικς
Ένας από τους δύο πρωταγωνιστές του κόμικ H.P και Τζιουζέπε Μπέργκμαν (1978) του Μίλο Μανάρα, έχει βασιστεί τον Ούγκο Πρατ.
Στο Ο Σκοτεινός Ιππότης Επιστρέφει (1986), ο Φρανκ Μίλλερ αναφέρει ένα φανταστικό νησιωτικό κρατίδιο της Λατινικής Αμερικής, ονόματι Κόρτο Μαλτέζε.
Μνημεία
Δύο πανομοιότυπα αγάλματα του Κόρτο Μαλτέζε έχουν ανεγερθεί, ένα στον τόπο αναπαύσεως του Πρατ στο Γκρανβό και ένα στη Διεθνή Πόλη των Κόμικς και της Εικόνας, στο Ανγκουλέμ.
Στις Βρυξέλλες υπάρχει μια τοιχογραφία μήκους 95 μέτρων με σκηνές από διάφορες ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε.
Άλλα
Στο μυθιστόρημα Un romanzo d'avventura (1970) του Αλμπέρτο Όνγκαρο, κεντρικός ήρωας είναι ο Ούγκο Πρατ.
Στον δίσκο Jazz Septet (1973) της γαλλικής τζαζ μπάντας Ogoun Ferraille υπάρχει ένα τραγούδι με τον τίτλο Ballade pour Corto Maltese.
Στην περιοχή του Ψυρρή υπήρχε ένα μπαρ ονόματι Corto Maltese.
Διακρίσεις
1974: Βραβείο ρεαλιστικής ιστορίας στα Βραβεία Saint-Michel
1976: Καλύτερο Ξένου Ρεαλιστικού Κόμικ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς του Ανγκουλέμ για το Una ballata del mare salato
1987: Καλύτερο Ξένο Κόμικ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς του Ανγκουλέμ για το Tutto ricominciò con un'estate indiana
1988: Μεγάλο Βραβείο της πόλης του Ανγκουλέμ
2005: Εισαγωγή στο Will Eisner Hall of Fame
Επιλεγμένη εργογραφία
Κόμικς
Μυθιστορήματα
Σημειώσεις
i.Σημερινό Lucca Comics & Games.
ii.Κυκλοφορούσε τη δεκαετία 1983-1993 από τις εκδόσεις Milano Libri και περιείχε έργα του Πρατ, αλλά και των Αντρέα Πατσιέντζα, Άλαν Μουρ, Ζαν Ζιρό και διαφόρων άλλων δημιουργών.
Παραπομπές
Πηγές
Castaldi, Simone (2010). Drawn and Dangerous: Italian Comics of the 1970s and 1980s. Jackson: University Press of Mississippi. ISBN 9781604737776.
Chendi, Carlo. Badino, Sergio (2008). Strisce di Terra e Strisce di Carta/Strips of Land, Strips of Paper. Milano: Tunué. ISBN 9788889613504.
Gaumer, Patrick (2006). La BD - Η Γαλλική Ματιά στα Κόμικς. Αγάθη Πεπεράκη (μτφρ.). Αθήνα: Μαμουθκόμιξ. ISBN 9789603214502.
Jans, Michel (2013). Je me souviens d'Hugo Pratt. Editions Mosquito. ISBN 9782352833062.
Marchese, Giovanni (2006). Leggere Hugo Pratt: L'autore di Corto Maltese tra fumetto e letteratura. Latina: Tunué. ISBN 9788889613177.
Pratt, Hugo. Petitfaux, Dominique (1996). Il desiderio di essere inutile: Ricordi e riflessioni. Roma: Lizard. ISBN 9788886456166.
Szymanczyk, Oscar (2014). Historia de las historietas en Argentina. Buenos Aires: Editorial Dunken. ISBN 9789870272137.
Watson, Dave (2002). «Pratt, Hugo». Στο: Moliterno, Gino, επιμ. Encyclopedia of Contemporary Italian Culture. Routledge. ISBN 9781134758777.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα του Ούγκο Πρατ
Επίσημη ιστοσελίδα του Κόρτο Μαλτέζε
Βίντεο-συνέντευξη του Ούγκο Πρατ (στα γαλλικά)
Άρθρο για τον Ούγκο Πρατ
Ιταλοί δημιουργοί κόμικς
Βενετοί
Ιταλοί ελευθεροτέκτονες
|
487268
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B1
|
Εξάποδα
|
Τα εξάποδα (Hexapoda) είναι υποσυνομοταξία η οποία περιλαμβάνει τον μεγαλύτερο αριθμό ειδών αρθρόποδων αποτελούμενη από τα έντομα καθώς και τρεις μικρότερες ομάδες αρθρόποδων: τα κολλέμβολα, τα πρότουρα και τα δίπλουρα. Τα κολλέμβολα είναι πολύ άφθονα στα χερσαία περιβάλλοντα. Τα εξάποδα πήραν το όνομά τους από το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, το θώρακα με τρία ζεύγη ποδών. Τα υπόλοιπα αρθρόποδα έχουν περισσότερα από τρία ζεύγη ποδιών.
Αν και λόγω της εμφάνισής τους, τα εξάποδα παραδοσιακά θεωρείται ότι συγγενεύουν περισσότερο με τα μυριάποδα, στην πραγματικότητα η συγγενέστερη ομάδα είναι τα καρκινοειδή. Τα εξάποδα διαφοροποιήθηκαν από την αδελφή ομάδα τους, τα Ανόστρακα στις αρχές της Σιλούριας περίπου 440 εκατομμύρια χρόνια - παράλληλα με τα αγγειόφυτα στην ξηρά.
Παραπομπές
Εξάποδα
|
494225
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Πέτρος Καραναστάσης
|
Ο Πέτρος Καραναστάσης (Λάρισα, 12 Μαΐου 1978) είναι Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου και βετεράνος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σαν τερματοφύλακας. Από το 2019 αποτελεί προπονητής τερματοφυλάκων στον Ηρακλή Λάρισας.
Στην ποδοσφαιρική του καριέρα αγωνίστηκε σε όλα τα πρωταθλήματα και διακρίθηκε κυρίως με τη φανέλα της Προοδευτικής, με την οποία αγωνίστηκε το μεγαλύτερο διάστημα στην καριέρα του και επίσης αποτελεί την μοναδική ομάδα, με την οποία μετείχε στην Α' Εθνική.
Καριέρα
Ποδοσφαιρική καριέρα
Γεννημένος στη Λάρισα, ο Πέτρος Καραναστάσης ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία, από τα τμήματα υποδομών του Ολύμπου Γόννων, το σωματείο των Γόννων Λάρισας από όπου και κατάγεται και σε ηλικία μόλις 14 ετών, εντάχθηκε στην ανδρική ομάδα.
Το 1996 τον αποκτά η Προοδευτική και έτσι μετακινείται στον Πειραιά. Με τη φανέλα της Προοδευτικής, έπαιξε 9 συνεχόμενα χρόνια στην Β' και Α' Εθνική και διακρίθηκε, αποτελώντας βασικός τερματοφύλακας της. Το 2005 μετακινείται στη Λαμία για τον Α.Σ. Λαμία, με την οποία αγωνίστηκε ένα χρόνο στη Γ' Εθνική και το 2006 μετακινήθηκε στα Τρίκαλα για τον Α.Ο. Τρίκαλα, με τον οποίο αγωνίστηκε επίσης για ένα χρόνο στη Γ' Εθνική. Το 2007 μετακινείται στον Βόλο για τον Εθνικό Ολυμπιακό Βόλου, με τον οποίο αγωνίστηκε επίσης άλλη μία χρονιά στη Γ' Εθνική. Τα επόμενα χρόνια αγωνίστηκε αποκλειστικά σε σωματεία του νομού Λάρισας.
Το 2008 επέστρεψε στη Λάρισα για τον Α.Ο. Τύρναβο 2005, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε αρχικά δύο σεζόν στην Δ' Εθνική και κατόπιν άλλες δύο σεζόν στην Γ' Εθνική. Το 2012 μεταπήδησε στον Δωτιέα Αγιάς, με την φανέλα του οποίου αγωνίστηκε στη Δ' Εθνική, όταν στις αρχές του Δεκέμβρη του ίδιου έτους, έλυσε τη συνεργασία του, και κατόπιν, στα τέλη περίπου, της σεζόν 2012-13, τον Μάρτη του 2013, επέστρεψε ξανά στον Α.Ο. Τύρναβο 2005, στον οποίο έπειτα από πρόταση της ΠΑΕ, ανέλαβε προπονητής τερματοφυλάκων, ολοκληρώνοντας σε αυτό το πόστο τη σεζόν. Την επόμενη σεζόν, 2013-14, συμπεριλήφθηκε ξανά στην ομάδα και αγωνίστηκε για ένα χρόνο στη Β' Εθνική.
Το 2014 μεταπήδησε στον Όλυμπο Γόννων, τον σύλλογο που τον ανέδειξε, όπου αγωνίστηκε για 2,5 χρόνια, αρχικά την στη Β' ΕΠΣΛ, από την οποία προβιβάστηκε και κατόπιν στην Α1' ΕΠΣΛ. Τον Δεκέμβριο του 2016 μεταγράφηκε στον Σμόλικα Φαλάνης και το καλοκαίρι του 2018 μεταγράφηκε στον Ηρακλή Λάρισας, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε για μια χρονιά, κατακτώντας το πρωτάθλημα Α΄ ΕΠΣΛ και την άνοδο στην Γ΄ Εθνική και κατόπιν ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Προπονητική καριέρα
Με την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, παρέμεινε στον Ηρακλή Λάρισας, αναλαμβάνοντας καθήκοντα προπονητή τερματοφυλάκων του σωματείου στην Γ΄ Εθνική.
Παραπομπές
Πηγές
Συνέντευξη Πέτρου Καραναστάση στον συνεργάτη του athleticlarissa.gr, Γιώργο Μπαμπάλη, athleticlarissa.gr
Προφίλ Πέτρου Καραναστάση στο transfermarkt.gr
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Φούτμπολ Λιγκ (Ελλάδα)
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Γ΄ Εθνικής Ελλάδας
Τερματοφύλακες ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Προοδευτικής
Ποδοσφαιριστές ΠΑΣ Λαμίας
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
|
952
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%202004
|
Ιανουάριος 2004
|
20ός αιώνας | 21ος αιώνας | 22ος αιώνας
Δεκαετία 2000 | Δεκαετία 2010| Δεκαετία 2020
1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009
Ιανουάριος 2004 | Φεβρουάριος | Μάρτιος | Απρίλιος | Μάιος | Ιούνιος | Ιούλιος | Αύγουστος | Σεπτέμβριος | Οκτώβριος | Νοέμβριος | Δεκέμβριος
Γεγονότα
7 Ιανουαρίου: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανακοινώνει την πρόθεσή τού να αφήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και να κινηθούν οι διαδικασίες για την διαδοχή του. Ανακοινώνει την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών για τις 7 Μαρτίου 2004.
8 Ιανουαρίου: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης προτείνει την διεξαγωγή συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ στις 6 Φεβρουαρίου και εκλογές για διαδοχή του προέδρου του κόμματος στις 8 Φεβρουαρίου. Μοναδικός υποψήφιος για την προεδρία ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, υιός του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου.
Γεννήσεις
Θάνατοι
Μήνες Ετών
2004
|
655076
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82%20%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Γαβαλάς Εύβοιας
|
Ο Γαβαλάς είναι χωριό του δήμου Κύμης-Αλιβερίου της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021 έχει 301 κατοίκους. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 190 μ., σε ύψωμα βόρεια του όρους Βελανιδιά.
Ιστορικά στοιχεία
Υπάρχουν ίχνη κατοίκησης της περιοχής από την αρχαιότητα, όπως μαρτυρούν λείψανα οικισμών και σαρκοφάγοι οι οποίες βρέθηκαν στις θέσεις Αγριελιές και Κοκορέτσι. Το χωριό συνέχισε να υπάρχει και να ακμάζει κατά τη διάρκεια της βυζαντινής και φραγκικής περιόδου . Σύμφωνα με μια άποψη, το όνομα του χωριού οφείλεται στην παρουσία της οικογένειας των Γαβαλάδων, οι οποίοι συντηρούσαν τσιφλίκια στην περιοχή στο τέλος του 12ου αιώνα μ.Χ.. Το χωριό αναφέρεται σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1474 με το όνομα Gavala. Σύμφωνα με το κατάστιχο, είχε 24 σπίτια και ανήκε στον ναχιγιέ Κλαδιών, ο οποίος είχε έδρα το Αυλωνάρι.
Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό δημιουργήθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας από τον Δημήτρη Γαβαλά. Ο Γαβαλάς ήταν ληστής και κτηνοτρόφος από την Πελοπόννησο. Έφτασε στην περιοχή και έφερε μαζί του και μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου. Έπεισε και άλλους κτηνοτρόφους να δημιουργήσουν ένα οικισμό ο οποίος πήρε το όνομα του πρώτου οικιστή. Για την εικόνα κατασκεύασαν ένα μικρό ναό, ο οποίος αργότερα αντικαταστάθηκε από τον σημερινό ναό.
Αυτοδιοίκηση
Το 1835 ο Γαβαλάς προσαρτήθηκε στον δήμο Ταμυναίων και το 1841 στον δήμο Δυστίων (ο οποίος αργότερα μετονομάστηκε σε δήμο Ταμυναίων). Με την κατάργηση των δήμων το 1912 ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας. Με το σχέδιο Καποδίστριας προσαρτήθηκε στον δήμο Ταμυναίων και με το σχέδιο Καλλικράτης προσαρτήθηκε στον δήμο Κύμης-Αλιβερίου ,στον οποίο εκπροσωπείται με τριμελές τοπικό συμβούλιο.
Σύλλογοι και Φορείς
Η αγάπη και το μεράκι των κατοίκων του Γαβαλά για το χωριό τους, τη διάσωση και τη διάδοση των παραδόσεών τους, τους ώθησε στη δημιουργία ενός δραστήριου πολιτιστικού συλλόγου (Προοδευτικός Επιμορφωτικός Σύλλογος Γαβαλά), ο οποίος προβάλλει την ιστορία, τα έθιμα του χωριού και αναδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της ταυτότητάς του. Η χορευτική ομάδα του Γαβαλά κοσμεί με την παρουσία της πολλές εκδηλώσεις τιμώντας επάξια την παράδοση. Επιπλέον, η θεατρική ομάδα ,που δραστηριοποιείται στο χωριό, αποτελείται ως επί το πλείστον από άτομα νεαρής ηλικίας και φροντίζει όχι μόνο να διασκεδάζει ,αλλά και να ψυχαγωγεί τους θεατές των παραστάσεών της.
Ήθη και Έθιμα
Στο χωριό πραγματοποιείται, με τη συνδρομή των κατοίκων του χωριού αλλά και των Γαβαλαίων της διασποράς, κάθε Αποκριά το έθιμο του βλάχικου γάμου κι έπειτα το παραδοσιακό αποκριάτικο γλέντι. Επίσης, κάθε καλοκαίρι διοργανώνονται δύο παραδοσιακά πανηγύρια. Το ένα με αφορμή τον εορτασμό των Αγίων Αποστόλων και το άλλο με αφορμή τον εορτασμό του Αγίου Παντελεήμονα.
Σημαντικές Προσωπικότητες
Νικόλαος Ζωντός
Ο ζωγράφος Νικόλαος(Νίκος) Ζωντός γεννήθηκε στον Γαβαλά στις 22 Δεκεμβρίου 1937.Από μικρή ηλικία έδειξε την αγάπη του για τη ζωγραφική. Στο Αλιβέρι μαθήτευσε δίπλα στον τότε καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Δημήτρη Μεγαλίδη. Στην Αθήνα, μέντοράς του για δύο χρόνια ήταν ο Τάσος Λουκίδης, ο οποίος σπούδασε μαζί με τον Ανδρέα Β. Γεωργιάδη στο Παρίσι με υποτροφία. Επίσης, στο Αλιβέρι είχε ως δάσκαλο τον αυτοδίδακτο ζωγράφο Γιάννη Πετρούτσο. Το 1971 συμμετείχε για πρώτη φορά σε έκθεση, στη γκαλερί ''Κυβέλη'', όπου και πούλησε τον πρώτο του πίνακα. Έκτοτε έχει παρουσιάσει τα έργα του σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις.
Γεώργιος Ρέτσας
Ο Γεώργιος Ρέτσας γεννήθηκε στον Γαβαλά το 1953. Δίπλα στον αγιογράφο Χριστόφορο Τάσκο έμαθε την τέχνη της αγιογραφίας. Έχει φιλοτεχνήσει πληθώρα αγιογραφιών σε εκκλησίες ανά την Ελλάδα. Στα έργα του περιλαμβάνονται γλυπτά, ψηφιδωτά, εξώφυλλα σε συλλογές ποιημάτων, σκηνικά για θεατρικές παραστάσεις κ.α. Δημιουργήματά του βρίσκονται σε δημόσιες βιβλιοθήκες της Ελλάδας και του εξωτερικού αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές. Οι εκπομπές ''Έλληνες Ζωγράφοι'' και ''Από Τόπο σε Τόπο'' έχουν κάνει αφιερώματα στη δουλειά του.
Σημεία ενδιαφέροντος
Κοντά στη μονή Μπερνάγι, η οποία βρίσκεται κοντά στον Άγιο Γεώργιο Αυλωναρίου, βρίσκεται ο ερειπωμένος ναός του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή. Στο παρελθόν ήταν μετόχι της μονής Μπερνάγι. Ο ναός του Προφήτη Ηλία στο παρελθόν ήταν καθεδρικός χωριού, το οποίο καταστράφηκε επί Τουρκοκρατίας.
Ο ναός του Αγίου Παντελεήμονα αλλά και ο προαύλιος χώρος του, στον οποίο πραγματοποιείται το παραδοσιακό πανηγύρι, αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του τόπου, καθώς αποτελεί εξαίσιο μίγμα φυσικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικής εξωτερικού χώρου.
Απογραφές πληθυσμού
Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Παραπομπές
https://gavala.blogspot.com/2009/10/blog-post_24.html
https://gavala.blogspot.com/2009/10/blog-post_22.html
Χωριά του νομού Εύβοιας
Δήμος Κύμης - Αλιβερίου
|
312648
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%83%CF%84
|
Κομήτης Γουέστ
|
Ο Κομήτης Γουέστ (West), με τους επίσημους προσδιορισμούς C/1975 V1, 1976 VI και 1975n, είναι μη-περιοδικός κομήτης, ο οποίος πέρασε από το περιήλιό του στις 25 Φεβρουαρίου 1976, όταν και έγινε πολύ λαμπρός και εντυπωσιακός σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποκαλείται ο Μέγας Κομήτης του 1976.
Ιστορία
Ο κομήτης ανιχνεύτηκε φωτογραφικά από τον Ρίτσαρντ Μ. Γουέστ, του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου, στις 5 Νοεμβρίου 1975 σε φωτογραφίες με διάρκεια έκθεσης 60 λεπτων που είχαν τραβηχθεί στις 24 Σεπτεμβρίου 1975 από το Γκούιντο Πιζάρρο προς τον αστερισμό του Μικρόσκοπιου. Οι φωτογραφίες αυτές ήταν μέρος του προγράμματος το νότιου Ουράνιου Άτλαντα και λήφθηκαν από το παρατηρήτηριο Λα Σίγια στη Χιλή μέσω του τηλεσκόπιου Σμιντ των 100 εκατοστών. Οι φωτογραφίες στη συνέχεια στέλνονταν στη Γενεύη όπου εξετάζονταν. Στις φωτογραφίες τις 24ης Σεπτεμβρίου ο κομήτης υπολογίστηκε ότι είχε μέγεθος περίπου 14 με 15, με κεφαλή διαμέτρου 2-3 δευτέρων της μοίρας και ουρά μήκους 10 δευτέρων με κατεύθυνση προς το βορρά. Αργότερα υπολογίστηκε ότι βρισκόταν 2,36 ΑΜ από τη Γη και 2,98 ΑΜ από τον Ήλιο.
Ο Γουέστ στη συνέχεια βρήκε το κομήτη σε φωτογραφίες που λήφθηκαν τις 10 και 13 Αυγούστου 1975 στον αστερισμό του Γερανού, στις οποίες υπολόγισε ότι είχε μέγεθος 16-17 και 16 αντίστοιχα. Αφού κατέγραψε τη θέση του κομήτη και την ώρα που λήφθηκαν οι φωτογραφίες, έστειλε τα δεδομένα στον Μπράιαν Μάρσντεν, ο οποίος αρχικά πίστευε ότι δεν ήταν ο ίδιος κομήτης στις φωτογραφίες αλλά στη συνέχεια βρήκε ότι αντιστοιχούσαν σε ένα κομήτη με παραβολική τροχιά και περιήλιο περίπου στις 25 Φεβρουαρίου 1976, 0,2 ΑΜ από τον Ήλιο. Υπολόγισε ότι θα βρίσκεται σε κάλη θέση για να παρατηρηθεί στις αρχές του Μαρτίου 1976 από το βόρειο ημισφαίριο στον πρωϊνό ουρανό, όταν θα είχε φαινόμενο μέγεθος περίπου 5, δηλαδή αχνά ορατός με γυμνό οφθαλμό σε καλές συνθήκες παρατηρήσης. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στο δελτίο Νο. 2860 της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως τις 6 Νοεμβρίου 1975.
Καθώς ο κομήτης πλησίαζε προς τον Ήλιο άρχισε να κατευθύνεται προς το βόρειο ουράνιο ημισφαίριο, ενώ το μέγεθός του μέχρι την 1η Δεκεμβρίου 1975 είχε ανέλθει σε 12,5. Το φεγγάρι εμπόδισε τις παρατηρήσεις στα μέσα του μήνα, αλλά όταν εντοπίστηκε ξανά περίπου τα Χριστούγεννα είχε φαινόμενο μέγεθος λίγο μικρότερο από +9, ήταν δηλαδή περίπου δύο βαθμούς λαμπρότερος από τις προβλέψεις. Η παρατηρήση του κομήτη από το βόρειο ημισφαίριο είχε γίνει πολύ δύσκολη, αλλά οι παρατηρήτες του νοτίου παρατηρούσαν τον κομήτη να αυξάνει τη λαμπρότητά του γρήγορα, έχοντας φτάσει σε μέγεθος +6 τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου, +4 στις 13 Φεβρουαρίου και τις 19 Φεβρουαρίου, περίπου 6 μέρες πριν το περιήλιο, ο κομήτης καταγράφηκε ότι είχε μέγεθος 1. Η ουρά του κομήτη άρχισε να παρατηρείται στα μέσα του Φεβρουαρίου, όταν είχε μήκος περίπου μία μοίρα.
Τις 22 Φεβρουαρίου 1976 ο κομήτης παρατηρήθηκε για πρώτη φορά με γυμνό οφθαλμό, όταν είχε μέγεθος περίπου πρώτου αστέρα, με αναφορές για ακόμη και αρνητικό μέγεθος. Την επόμενη μέρα ο κομήτης παρατηρήθηκε αμέσως μετά τη δύση του Ηλίου με κιάλια, 12 μοίρες μακριά από αυτόν, και υπολογίστηκε ότι είχε μέγεθος περίπου -1,6. Τη μέρα του περιηλίου, τις 25 Φεβρουαρίου 1976, ο κομήτης έγινε ο πρώτος μετά τον κομήτη Ικέγια-Σέκι που παρατηρήθηκε τη μέρα, όταν είχε μέγεθος περίπου -2, ενώ περίπου 17 ώρες μετά το περίηλιο, ο Τζον Μπορτλ κατάφερε να εντοπίσει τον κομήτη με γυμνό οφθαλμό περίπου 7 λεπτά πριν ο Ήλιος δύσει και υπολόγισε ότι είχε μέγεθος περίπου -3. Ο Τζον Μπορτλ ανάφερε ότι μέσω κιαλιών, ο κομήτης έμοιαζε με την Αφροδίτη, αλλά είχε μια ουρά μήκους 15 λεπτών της μοιράς.
Ο κομήτης έγινε ορατός στον πρωινό ουρανό τις 29 Φεβρουαρίου, όταν υπολογίστηκε ότι είχε μέγεθος -1,3 με -1,8. Με το πέρασμα των ημερών ο κομήτης γινόταν πιο αχνός, αλλά επειδή απομακρυνόταν από τον Ήλιο η ουρά φαινόταν όλο και μεγαλύτερη και έφτασε στο μέγιστο μήκος της (όπως φαινόταν από τη Γη) στις 7 Μαρτίου, με μήκος για την ουρά σκόνης 25 μοιρών και για την ουρά πλάσματος περίπου 6 μοίρες. Το φαινόμενο μέγεθος του κομήτη είχε πέσει σε +2 στις 9 Μαρτίου και συνέχισε να εξασθενεί και στις 13 Απριλίου είχε μέγεθος +6. Η τελευταία παρατηρήση του κομήτη έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου 1976, όταν ο κομήτης απείχε από τον Ήλιο 3,74 ΑΜ.
Διάσπαση
Καθώς ο κομήτης πέρασε από το περιήλιό του, περίπου 30 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, παρατηρήθηκε ότι διασπάστηκε σε τέσσερα θραύσματα. Η πρώτη αναφορά της διάσπασης έλαβε χώρα περίπου τις 7 Μαρτίου 1976, στις 12:30 UT, όταν αναφέρθηκε ο κομήτης είχε διασπαστεί σε δύο κομμάτια. Μέχρι τις 9 Μαρτίου αναφέρθηκε η παρουσία δύο επιπλέον θραυσμάτων. Τα θραύσματα ονομάστηκαν Α, Β, C και D. Τα θραύσματα αρχικά σχημάτισαν ένα τραπεζοειδή σχηματισμό και τα τρία λαμπρότερα (Α, Β και D) είχαν σχεδόν το ίδιο φαινόμενο μέγεθος και σχημάτιζαν μια γραμμή. Το C δεν παρατηρήθηκε μετά τις 27 Μαρτίου, αλλά τα υπόλοιπα ήταν ορατά μέχρι το τέλος των παρατηρήσεων.
Η διάσπαση του πυρήνα ήταν μια από τις λίγες που είχαν παρατηρηθεί σε κομήτες, με πιο αξιοσημείωτο παράδειγμα τον Μέγα Κομήτη του 1882, ένα μέλος της οικογένειας κομητών Κρόιτζ. Μετά τον κομήτη Γουέστ άλλοι κομήτες που παρατηρήθηκαν να διασπόνται κατά το πέρασμά τους κοντά στον Ήλιο να διασπώνται είναι οι 73P/Σβάσμαν-Βάτσμαν, C/1999 S4 LINEAR και 57/P du Toit-Neujmin-Delporte.
Τροχιά
Η τροχιά του κομήτη ήταν σχεδόν παραβολική, με εκκεντρότητα 0,99997, το οποίο είναι πολύ κοντά στο 1. Πριν το περιήλιο του 1976 η περίοδος περιφοράς υπολογίστηκε σε 254 χιλιάδες χρόνια. Συνυπολογίζοντας τις βαρυτικές επιδράσεις των πλανητών στην τροχιά του κομήτη υπολόγιστηκε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κομήτης ερχόταν από το νέφος του Όορτ, από όπου θεωρείται οτι προέρχονται οι κομήτες. Μετά το περιήλιο υπολογίστηκε ότι η περίοδος περιφοράςς μεγάλωσε με εκτιμήσεις για τη νέα τιμή της από 558 χιλιάδες χρόνια μέχρι 6,5 εκατομμύρια χρόνια. Ο υπολογισμός της τροχιάς γίνεται ακόμη πιο δύσκολος λόγω της διάσπασης του κομήτη που δημιούργησε μια μη-βαρυτική αλλαγή της τροχιάς.
Παραπομπές
Γουεστ
|
150638
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Ισότοπα του υδραργύρου
|
Υπάρχουν επτά σταθερά ισότοπα του υδραργύρου (Hg) και αυτό με τη μεγαλύτερη συμμετοχή (29,86 %) στο φυσικό υδράργυρο είναι το 202Hg. Τα μακροβιότερα ραδιοϊσότοπα είναι το 194Hg με ημιζωή 444 χρόνια και το 203Hg με ημιζωή 46.612 μέρες. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα ραδιοϊσότοπα έχουν χρόνο ημιζωής μικρότερο της μιας μέρας. Τα περισσότερο μελετημένα είναι το 199Hg και το 201H
Σημειώσεις
Οι τιμές που σημειώνονται με # δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένες από πειραματικά δεδομένα, αλλά προέρχονται, τουλάχιστον εν μέρει, από θεωρητικά μοντέλα. Αμφίβολες τιμές spin είναι κλεισμένες σε παρενθέσεις.
Οι αβεβαιότητες δίνονται επίσης σε παρενθέσεις, αφορώντας στα τελευταία ψηφία. Οι τιμές της αβεβαιότητας αναφέρονται στην φυσική διαφοροποίηση, εκτός από την ισοτοπική σύνθεση και την χαρακτηρισμένη ως πρότυπη ατομική μάζα από την IUPAC, που αυξάνουν τις αβεβαιότητες.
Οι συντομογραφίες χρόνων ημιζωής (t1/2) σημαίνουν : a = χρόνια, d = μέρες, h = ώρες, min = λεπτά, s = δευτερόλεπτα, 1 ms = 10-3 s, 1 μs = 10-6 s, 1 ns = 10-9 s.
Ο εκθέτης m (ή m2, κλπ.), αναφέρεται σε πυρηνικό ισομερές του συγκεκριμένου ισοτόπου.
Υδράργυρος
υδραργυρος
|
514636
|
https://el.wikipedia.org/wiki/HQM%20Sachsenring%20GmbH
|
HQM Sachsenring GmbH
|
Η HQM Sachsenring CmbH είναι κατασκευαστική εταιρεία όπου ασχολείται με την κατασκευή αμαξωμάτων και επιπλέον εξαρτημάτων για το εξωτερικό του εκάστοτε αυτοκίνητου. Η φυσική της έδρα είναι στο Τσβίκαου της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, στην περιοχή της Σαξονίας. Η αρχική της ονομασία έως και το 1990 ήταν VEB Sachsenring, επηρεασμένη από τη γνωστή πίστα αγώνων του Ζάχσενρινγκ.
Η εταιρεία είχε μείνει γνωστή για την κατασκευή και παραγωγή των δικών της οχημάτων, εκ των οποίων και αυτό του Trabant. Το 2003 υπέστη χρεωκοπία και το 2006 έρχεται υπο την κατοχή της HQM που εδρεύει στην Λειψία. Χαρακτηριστική είναι η σημασία της και στα σύγχρονα χρόνια, όπου έχει άμεση συνεργασία με τον Όμιλο της Volkswagen για την κατασκευή εξαρτημάτων προς τα μοντέλα του Volkswagen Golf και Volkswagen Passat.
Ιστορικά στοιχεία
Ως VEB Sachsenring είχε μεγάλη σημασία από τα μέσα του 20ού αιώνα, λόγω των λίγων αυτοκινητοβιομηχανιών που υπήρχαν στην Ανατολική Γερμανία. Αρχικά, αποτελούσε ως ένα από τρία εργοστασιακά παραρτήματα της Auto-Union και μέχρι το 1949 ήταν υπό την κατοχή της Σοβιετικής Ένωσης όπου και τα παρέδωσε προς τις Ανατολικογερμανικές δυνάμεις.
Είχε αποτελέσει έναν από τους «πυλώνες» της εξέλιξης που είχε γίνει κατά την μεταπολεμική περίοδο στη χώρα με την αρχική παραγωγή απλών και πολυτελών για εκείνη την εποχή, οχημάτων και η προτίμηση ήταν μεγαλύτερη από αυτή των προϊόντων της τότε Δυτικής Γερμανίας.
Φωτογραφικό υλικό
Τα ιστορικά της μοντέλα ως αυτοκινητοβιομηχανία
Επιπλέον υλικό
Παραπομπές
Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας
Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες
|
248997
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CF%82
|
Καναδάς
|
Ο Καναδάς (αγγλικά, γαλλικά: Canada) είναι χώρα της Βόρειας Αμερικής, η δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του πλανήτη. Έχει έκταση 9.984.670 τ.χλμ. και πληθυσμό 40.097.761 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για τον Ιούλιο του 2023. Πρωτεύουσα της χώρας, είναι η Οττάβα και μεγαλύτερη πόλη, καθώς και το οικονομικό κέντρο του Καναδά, είναι το Τορόντο.
Βρέχεται ανατολικά από τον Ατλαντικό ωκεανό και δυτικά από τον Ειρηνικό ωκεανό. Νοτίως συνορεύει με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Βορειοδυτικά συνορεύει με την Αλάσκα των Ηνωμένων Πολιτειών και εκτείνεται στον Αρκτικό ωκεανό μέχρι τον Βόρειο Πόλο.
Ως πρώην Βρετανική αποικία είναι μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών και αποτελεί ένα από τα 15 Κοινοπολιτειακά Βασίλεια. Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς Κάρολος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου ο οποίος εκπροσωπείται από έναν Γενικό Κυβερνήτη. Ο Καναδάς έχει αναδειχθεί ως μια από τις πιο ειρηνικές, ανεπτυγμένες και πολυπολιτισμικές χώρες στον κόσμο, με εξαιρετικά υψηλό επίπεδο ζωής.
Οι τρεις κυριότερες μητροπολιτικές πόλεις του Καναδά, είναι, στα ανατολικά, το Τορόντο και το Μόντρεαλ, και στα δυτικά, το Βανκούβερ και το Κάλγκαρι.
Γενικά
Πρωτεύουσα του Καναδά είναι η Οττάβα. Εκεί έχουν την έδρα τους η Βουλή του Καναδά, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, τα Υπουργεία καθώς και σχεδόν όλες οι καναδικές κυβερνητικές υπηρεσίες.
Ο Καναδάς είναι ουσιαστικά δημιούργημα Άγγλων και Γάλλων αποίκων που δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την Αμερικανική Επανάσταση κατά του βρετανικού στέμματος. Εν αντιθέσει με τις ΗΠΑ, η ιστορία του Καναδά χαρακτηρίζεται από διαπραγματεύσεις, συνθήκες και συμβιβασμούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και βίαια επεισόδια στην καναδική ιστορία.
Σήμερα ο Καναδάς είναι μία ανεπτυγμένη ομοσπονδιακή χώρα που αποτελείται από 10 επαρχίες και 3 «εδάφη» (επικράτειες ή περιφέρειες) υπό ομοσπονδιακό έλεγχο. Επισήμως, κεφαλή (αρχηγός κράτους) του Καναδά είναι ο εκάστοτε μονάρχης Ηνωμένου Βασιλείου, τον οποίο αντιπροσωπεύει ο Γενικός Κυβερνήτης του Καναδά. Ουσιαστικά, την εξουσία στον Καναδά την έχει ο Πρωθυπουργός της χώρας και το Καναδικό Κοινοβούλιο (αγγλικά: Parliament of Canada, γαλλικά: Parlement du Canada), η οποία αποτελείται από δύο σώματα: την Βουλή των Κοινοτήτων (αγγλικά: The House of Commons, γαλλικά: La Chambre des communes) και τη Γερουσία (αγγλικά: The Senate, γαλλικά: Le Sénat). Τα 308 μέλη της Βουλής εκλέγονται με απευθείας ψηφοφορία ανά τέσσερα με πέντε χρόνια, και ο κάθε βουλευτής αντιπροσωπεύει μία περιφέρεια και μόνο (μονοεδρικό σύστημα). Τα 105 μέλη της Γερουσίας είναι ισόβια και διορίζονται από τον Γενικό Κυβερνήτη του Καναδά, κατόπιν υποδείξεως του πρωθυπουργού. Η Βουλή των Κοινοτήτων, έχει νομοθετική εξουσία και η Γερουσία ελέγχει και επικυρώνει τους νόμους. Ο Γενικός Κυβερνήτης του Καναδά διορίζεται από τον Καναδό πρωθυπουργό για θητεία τεσσάρων ετών.
Τα αγγλικά και τα γαλλικά είναι οι δύο επισήμως αναγνωρισμένες γλώσσες της χώρας. Τα γαλλικά είναι η επίσημη γλώσσα της επαρχίας του Κεμπέκ, ενώ τα αγγλικά είναι η επίσημη γλώσσα σχεδόν όλου του υπόλοιπου Καναδά. Η επαρχία του Νιου Μπράνσγουικ είναι επισήμως δίγλωσση (αγγλικά και γαλλικά). Στα Βορειοδυτικά Εδάφη και στο Νούναβουτ επίσημες γλώσσες είναι τα αγγλικά και ορισμένες αυτόχθονες γλώσσες, όπως τα ινούκτικουτ που μιλούν οι αυτόχθονες Ινουίτ. Οι μετανάστες αποτελούν σημαντικό τμήμα της καναδικής κοινωνίας ενδεικτικό του μεγέθους τους είναι ότι σχεδόν το 4% των Καναδών μιλά τα κινεζικά ως μητρική γλώσσα (περίπου 1.400.000 άτομα) και ένα 22% μιλά μια μητρική γλώσσα πέρα από τα αγγλικά ή τα γαλλικά. Υπάρχουν πάνω από 106.000 Καναδοί με μητρική γλώσσα τα ελληνικά (απογραφή 2016).
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 82,2 χρόνια (80,4 χρόνια οι άνδρες και 84,1 οι γυναίκες).
Ιστορία
Το όνομα της χώρας
Η ονομασία της χώρας προέρχεται, κατά πάσα πιθανότητα, από τη λέξη των αυτοχθόνων Ινδιάνων Χιούρον-Ιροκουά «kanata», που σημαίνει «χωριό» ή «καταυλισμός». Το 1535, ο Γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ εξέλαβε λανθασμένα τη λέξη «kanata» ως τοπωνύμιο της περιοχής γύρω από τη σημερινή Πόλη του Κεμπέκ και στους πρώτους χάρτες του σημείωσε με την ονομασία «Rivière du Canada» τον ποταμό Άγιο Λαυρέντιο.
Κατά μία άλλη εκδοχή, λιγότερο πιθανή, η ονομασία Καναδάς προέρχεται από τα ισπανικά, μιας και οι Ισπανοί χαρτογράφοι σημείωναν την περιοχή που δεν είχαν εξερευνήσει βορείως του Κόλπου του Μεξικού με τις λέξεις «acà nada» («εδώ τίποτα»).
Οι αυτόχθονες
Πριν από την έλευση των ευρωπαίων αποίκων, ο Καναδάς κατοικούνταν από αυτόχθονες φυλές (Ινδιάνους και Ινουίτ) και, προφανώς, την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν σύνορα στη Βόρεια Αμερική. Αρχαιολογικές έρευνες στον Καναδά έχουν φέρει στο φως ανθρώπινα δημιουργήματα ηλικίας μεγαλύτερης των 10.000 χρόνων. Σήμερα πιστεύεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Αμερικής — συνεπώς και του Καναδά — προέρχονται από την Ασία και ότι πέρασαν στην Αμερική από τον Βερίγγειο πορθμό που χωρίζει την Αλάσκα από τη Σιβηρία. Εξαιτίας της έλλειψης γραφής, η ιστορία των πρώτων κατοίκων του Καναδά πριν από την έλευση των Ευρωπαίων ανήκει μάλλον στην προϊστορία και τους προφορικούς θρύλους.
Οι φυλές που συνάντησαν οι Ευρωπαίοι όταν άρχισαν την συστηματική εποίκηση του Καναδά κατά τον 16ο αι. χωρίζονται χονδρικά σε έξι κύριες ομάδες:
οι Ινδιάνοι των Ατλαντικών παραλίων (Μίκμακ, κ.ά.)·
οι Ινδιάνοι του κεντρικού Καναδά (Ιροκουά, Χιούρον, κ.ά), που κατοικούσαν γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες και κατά μήκος του ποταμού του Αγίου Λαυρεντίου·
οι Ινδιάνοι των δασών (Κρι, Οτζίμπουα, κ.ά), που κατοικούσαν γύρω από τον κόλπο Χάντσον στα βόρεια του σημερινού Κεμπέκ, του Οντάριο και της Μανιτόμπας·
οι Ινδιάνοι των πεδιάδων (Σιου, κ.ά), που κατοικούσαν στις κεντρικές και βορειοδυτικές πεδιάδες του Καναδά·
οι Ινδιάνοι που κατοικούσαν στα δυτικά παράλια της χώρας (Χάιντα), κ.ά)· και τέλος
οι Ινουίτ (ή Εσκιμώοι), που κατοικούσαν στον Αρκτικό κύκλο από τη Γροιλανδία έως τη Σιβηρία.
Πολλές από τις αυτόχθονες φυλές ασχολούνταν με τη γεωργία και το ψάρεμα, όπως οι Μίκμακ, οι Χιούρον και οι Ινουίτ. Άλλοι πάλι, όπως οι Σιου ήταν νομάδες και ζούσαν με το κυνήγι του βίσονα. Δεν έλειπαν, βεβαίως και οι συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων φυλών. Οι διαμάχες αυτές πολλές φορές είχαν εξαιρετικά βίαιο χαρακτήρα, αλλά σχεδόν ποτέ κατακτητικό.
Οι διάφορες ινδιάνικες φυλές προτιμούσαν τις ξαφνικές επιδρομές, π.χ. για να απαγάγουν γυναίκες από άλλες φυλές, παρά τις μάχες για την κατάκτηση ξένων εδαφών. Μετά την άφιξη των Ευρωπαίων, η βίαιη εκδίωξη των αυτοχθόνων από τα εδάφη τους για να τα πάρουν οι νέοι έποικοι είχε ως αποτέλεσμα να ενταθούν οι διαμάχες μεταξύ των αυτοχθόνων και οι συγκρούσεις τους να γίνονται πλέον με κατακτητικούς σκοπούς. Για παράδειγμα, οι Χιούρον συντάχθηκαν με τους Γάλλους εποίκους, ενώ οι φιλοπόλεμοι Ιροκουά (ή Μοχώκ) συντάχθηκαν με το μέρος των Άγγλων. Οι Μοχώκ τελικά κατέστρεψαν και διεσκόρπισαν όλες τις κοινότητες των Χιούρον περί το 1650.
Σήμερα, ο Καναδάς αναγνωρίζει ως αυτόχθονες περίπου 600 «Πρώτα Έθνη» ή Ινδιάνους, τους Ινουίτ (άλλοτε αποκαλούνταν «Εσκιμώοι») και τους Μετί (φυλή μιγάδων που προέκυψε από την επιμειξία Ινδιάνων και λευκών — κυρίως Γάλλων — αποίκων). Ο σημερινός πληθυσμός των αυτοχθόνων του Καναδά φτάνει το ένα εκατομμύριο περίπου. Οι αυτόχθονες ζητούν να δημιουργήσουν δική τους κυβέρνηση που θα έχει δικαιοδοσία στα θέματα που τους απασχολούν: διεκδίκηση εδαφών, κοινωνικά προβλήματα, κ.λπ.
Στις 12 Ιουνίου του 2008 ο Καναδάς ζήτησε επίσημα συγνώμη για την πολιτική του απέναντι στους Ινδιάνους της Αμερικής.
Επίσης, στις 26 Ιουλίου 2021 η πρώτη αυτόχθων γενική κυβερνήτρια, η Μαίρη Σάιμον.
Οι Ευρωπαίοι άποικοι
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που πάτησαν το πόδι τους σε καναδικό έδαφος ήταν θαλασσοπόροι Βίκινγκ, οι οποίοι έφτιαξαν καταυλισμούς περί το 1000 μ.Χ. στον Όρμο των Λιβαδιών (L'Anse aux Meadows) της Νέας Γης.
Οι πρώτες βρετανικές αξιώσεις σε καναδικά εδάφη χρονολογούνται από το 1497, όταν ο Ιταλός θαλασσοπόρος Τζιοβάννι Καμπότο, γνωστός και με το όνομα Τζων Κάμποτ, εξερεύνησε για λογαριασμό του βρετανικού στέμματος τις ακτές της «Νέας Γης», αν και δεν είναι εξακριβωμένο αν πρόκειται για τη σημερινή Νέα Γη, τη Νέα Σκωτία ή τις ακτές της Πολιτείας του Μέιν.
Αρχίζοντας από το καλοκαίρι του 1534, ο Γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ πραγματοποίησε τρεις αποστολές για να εξερευνήσει τις εκβολές του Αγίου Λαυρεντίου. Το 1583, ο Χάμφρεϋ Γκίλμπερτ κήρυξε τη Νέα Γη «υπερπόντια αποικία» του βρετανικού στέμματος.
Η πρώτη απόπειρα εποικισμού του Καναδά έγινε το 1604 με πρωτοβουλία του Γάλλου θαλασσοπόρου Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν (Samuel de Champlain) στη Νήσο του Τιμίου Σταυρού (Isle de Ste-Croix, σήμερα νήσος Ντοσέ), ένα μικρό νησί στην προέκταση των συνόρων μεταξύ Νιου Μπράνσγουικ και Πολιτείας του Μέιν. Όμως ο χειμώνας ήταν αναπάντεχα βαρύς, και σχεδόν οι μισοί από τους άπειρους νέους εποίκους πέθαναν από τις κακουχίες. Τον επόμενο χρόνο, οι εναπομείναντες πρώτοι έποικοι καθώς νέοι έποικοι από τη Γαλλία πήγαν να εγκατασταθούν στη σημερινή Νέα Σκωτία, όπου ίδρυσαν το λιμάνι Πορ Ρουαγιάλ (Port-Royal). Το 1608 οι Γάλλοι ίδρυσαν την Πόλη του Κεμπέκ και έτσι άρχισε να σχηματίζεται η αποικία της Νέας Γαλλίας, που αποτελούνταν από τον «Καναδά», δηλ. τις παρόχθιες περιοχές του ποταμού Αγίου Λαυρεντίου και την Ακαδία, δηλ. τη σημερινή Νέα Σκωτία (αργότερα στη Νέα Γαλλία προστέθηκαν οι παρόχθιες περιοχές του Μισσισσιππή και η Λουιζιάνα). Οι σημερινοί Ακαδιανοί ή Ακάδες είναι απόγονοι των πρώτων Γάλλων εποίκων.
Τον ίδιο καιρό που οι Γάλλοι άρχιζαν την εποίκιση στη Νέα Γαλλία, οι Βρετανοί άρχισαν να ιδρύουν αποικίες στα παράλια του Ατλαντικού νοτίως της Νέας Σκωτίας και τριγύρω από τον κόλπο του Χάντσον. Το 1668, ιδρύθηκε η βρετανική «Εταιρεία του Κόλπου Χάντσον» (Hudson's Bay Company), στην οποία παραχωρήθηκε το μονοπώλιο της εμπορίας γουναρικών από τις περιοχές γύρω από τον ομώνυμο κόλπο.
Η επέκταση των εποικισμών, αλλά και ο ανταγωνισμός των ευρωπαϊκών μητροπολιτικών κρατών, οδήγησε τελικά σε συγκρούσεις μεταξύ των βρετανών και των γάλλων εποίκων. Οι συγκρούσεις άρχισαν το 1689 και το 1713, με τη συνθήκη της Ουτρέχτης, η Γαλλία παραχώρησε τη Νέα Γη, τον Κόλπο του Χάντσον και τη μισή Ακαδία. Το 1755, οι Βρετανοί εκδίωξαν διά της βίας τους γαλλόφωνους (ακαδιανούς) εποίκους, επειδή οι τελευταίοι έποικοι αρνήθηκαν να ορκιστούν υποταγή στο βρετανικό στέμμα.
Το καλοκαίρι του 1759, οι Βρετανοί άρχισαν την πολιορκία της Πόλης του Κεμπέκ, ενώ η μητροπολιτική Γαλλία παρακολουθούσε μάλλον αδιάφορα τις εξελίξεις. Στις 13 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, ο γαλλικός στρατός ηττήθηκε από τους Βρετανούς στα Πεδία του Αβραάμ, ένα υψίπεδο λίγο έξω από την Πόλη του Κεμπέκ, και έτσι όλος ο γαλλικός Καναδάς έπεσε στα χέρια των Βρετανών.
Η υποταγή της Νέας Γαλλίας στη Βρετανία επισημοποιήθηκε το 1763 με τη συνθήκη των Παρισίων. Εντούτοις, το 1774, το Βρετανικό Κοινοβούλιο, με ειδική νομοθετική πράξη (The Quebec Act), αναγνώρισε ορισμένα θρησκευτικά και άλλα δικαιώματα στους καθολικούς γάλλους εποίκους (ενώ ταυτοχρόνως απαγόρευσε την εκλογή τοπικών κυβερνήσεων στις αποικίες της Βρετανίας στη Βόρεια Αμερική, πράξη που είχε ως αποτέλεσμα την κήρυξη της Αμερικανικής Επανάστασης λίγα καιρό αργότερα).
Στα χρόνια της Αμερικανικής Επανάστασης, αλλά και μέχρι μερικά χρόνια αργότερα, περίπου 50.000 φιλοβασιλικοί βρετανοί έποικοι πέρασαν από τις δεκατρείς επαναστατημένες αποικίες στα εδάφη του Καναδά. Για να τακτοποιήσει τους νέους εποίκους, η Βρετανία ίδρυσε το 1784 την αποικία (μετέπειτα επαρχία) του Νιου Μπράνσγουικ αποσπώντας εδάφη από τη Νέα Σκωτία, ενώ το 1791 διαίρεσε το Κεμπέκ σε Ανώτερο (σημερινό Οντάριο)και Κατώτερο Καναδά (σημερινό Κεμπέκ).
Το 1812, οι ΗΠΑ προσπάθησαν με πόλεμο να προσαρτήσουν στα εδάφη τους τις βρετανικές αποικίες του Καναδά. Ο πόλεμος έληξε χωρίς νικητές και ηττημένους με τη Συνθήκη της Γάνδης τον Δεκέμβριο του 1814. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι Αμερικανοί πυρπόλησαν το Γυορκ (σημερινό Τορόντο, Απρίλιος 1813) και οι Βρετανοί/Καναδοί πυρπόλησαν την Ουάσινγκτον (Αύγουστος 1814).
Η διαφθορά στους κόλπους της αποικιακής κυβέρνησης του Καναδά, είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσουν δύο επαναστάσεις το 1837: μία στο Τορόντο με αρχηγό τον Γουίλλιαμ Λάιον Μακένζι (William Lyon Mackenzie), και μία στον γαλλόφωνο Κατώτερο Καναδά με αρχηγό τον Λουί Ζοζέφ Παπινώ (Louis-Joseph Papineau), ηγέτη του Πατριωτικού Κόμματος (κατά μίμηση των αμερικανών «Πατριωτών» που οδήγησαν τις ΗΠΑ στην ανεξαρτησία). Το 1840, προκειμένου να αφομοιωθούν οι Γαλλοκαναδοί από τον αγγλόφωνο Καναδά, η Βρετανία συνένωσε τον Ανώτερο και Κατώτερο Καναδά σε μία επαρχία με την ονομασία Ηνωμένη Επαρχία του Καναδά. Το 1848, η Βρετανία ίδρυσε την αποικία της Βρετανικής Κολομβίας και τον επόμενο χρόνο ίδρυσε την αποικία της Νήσου Βανκούβερ.
Η Καναδική Συνομοσπονδία
Στα μέσα του 19ου αι., η Βρετανία θέλησε να απαλλαγεί από το κόστος της φύλαξης των αποικιών της στη Βόρεια Αμερική, χωρίς ωστόσο να χάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα. Ο μόνος τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο ήταν να δημιουργηθεί μία αυτόνομη συνομοσπονδία των βρετανικών αποικιών υπό την κηδεμονία του Βρετανικού Στέμματος. Έτσι, την 1η Ιουλίου του 1867, η Ηνωμένη Επαρχία του Καναδά (Οντάριο και Κεμπέκ), η Νέα Σκωτία και το Νιου Μπράνσγουικ συνενώθηκαν σε μία συνομοσπονδία υπό την ονομασία «Κτήση του Καναδά» (Dominion of Canada) και πρώτο πρωθυπουργό τον Τζων Μακντόναλντ (John Macdonald, 1822–1892).
Στη συνομοσπονδία προστέθηκαν αργότερα οι υπόλοιπες επαρχίες και ομοσπονδιακά εδάφη που συνθέτουν τον σημερινό Καναδά. Το 1870, από εδάφη που κατείχε η Εταιρεία του Κόλπου Χάντσον δημιουργήθηκε η επαρχία της Μανιτόμπας, μετά την εξέγερση των μιγάδων Μετί εναντίον των λευκών εποίκων και της κεντρικής καναδικής κυβέρνησης. Το 1871, η Βρετανική Κολομβία προσχώρησε στην καναδική συνομοσπονδία, αφού προηγουμένως η καναδική κυβέρνηση ανέλαβε να πληρώσει τα χρέη της δυτικής αποικίας. Παρομοίως, με οικονομικά ανταλλάγματα, δύο χρόνια αργότερα προσχώρησε στον Καναδά και η Νήσος του Πρίγκηπα Εδουάρδου. Οι επαρχίες Αλμπέρτα και Σασκάτσουαν δημιουργήθηκαν το 1905 από περιοχές που έως τότε ανήκαν στα Βορειοδυτικά Εδάφη του Καναδά. Η τελευταία επαρχία που προσαρτήθηκε στον Καναδά ήταν η Νέα Γη, η οποία παρέμεινε βρετανική αποικία έως το 1949.
Ο σύγχρονος Καναδάς
Από τις αρχές του 20ού αιώνα, ο Καναδάς άρχισε να αναπτύσσεται ταχύτατα. Νέοι μετανάστες από την Ουκρανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες συνέβαλαν στην ανάπτυξη των καναδικών πεδιάδων, αλλά και στην ανάπτυξη των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Καναδοί πολέμησαν στο πλευρό της Αντάντ, αλλά υπό δική τους διοίκηση, και διακρίθηκαν για την ανδρεία τους στις μάχες της Υπρ (22 Απριλίου 1915) και του Βιμύ (19 Απριλίου 1917). Έτσι το 1919, ο Καναδάς έγινε ανεξάρτητο μέλος της Κοινωνίας των Εθνών. Το 1926 η Βρετανία αναγνώρισε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Καναδά και ακολούθησε η επίσημη συνταγματική πράξη του 1931, γνωστή και ως Καταστατικό του Ουεστμίνστερ. Η αναγνώριση της καναδικής υπηκοότητας ως ανεξάρτητης της βρετανικής έγινε το 1947, αλλά το βρετανικό κοινοβούλιο διατήρησε για αρκετά χρόνια ακόμα το δικαίωμα να επικυρώνει αλλαγές στο καναδικό σύνταγμα. Το 1982, ο πρωθυπουργός του Καναδά, Πιέρ Έλιοτ Τρυντό έφερε το καναδικό σύνταγμα στον πλήρη έλεγχο του καναδικού κοινοβουλίου με τη νομοθετική πράξη που ονομάστηκε Πράξη Καναδά (Canada Act).
Τα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σημαδεύτηκαν από μία νέα ώθηση στην ανάπτυξη της καναδικής οικονομίας και κοινωνίας, αλλά και από τη συνεχιζόμενη αστάθεια ως προς τη θέση του Κεμπέκ στην καναδική συνομοσπονδία. Νέοι ευρωπαίοι μετανάστες κατά την περίοδο 1950–1980 και μετανάστες από την Ασία, την Αφρική, κ.ά. κατά τα πιο πρόσφατα χρόνια άλλαξαν σημαντικά τη γαλλοβρετανική εικόνα του Καναδά. Το 1947 έκανε την εμφάνισή του το δημόσιο σύστημα υγείας του Καναδά, το οποίο αποτέλεσε πρότυπο για τα συστήματα υγείας πολλών δυτικών χωρών. Από την κρίση στο Σουέζ το 1956 και έκτοτε, ο Καναδάς έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ.
Η εθνική ταυτότητα του Καναδά άρχισε να παίρνει νομική μορφή από τη δεκαετία του 1950. Το 1957, το Καναδικό Κοινοβούλιο ψήφισε νόμο για την καναδική υπηκοότητα — μέχρι τότε οι πολίτες του Καναδά θεωρούνταν «βρετανοί υπήκοοι» («British subjets»/«Sujets britanniques»). Από το 1965, ο Καναδάς έχει για επίσημη σημαία ένα κόκκινο φύλλο από σφένδαμο με δύο κόκκινες λωρίδες εκατέρωθεν οι οποίες συμβολίζουν τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Από το 1969 ο Καναδάς είναι επισήμως δίγλωσση χώρα, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες λειτουργούν στα αγγλικά και στα γαλλικά. Ωστόσο, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γαλλόφωνοι κάτοικοι του Κεμπέκ, μετά από τρεις αιώνες ως πολίτες β΄ κατηγορίας υπό την κηδεμονία της Καθολικής Εκκλησίας, αποφάσισαν να ζητήσουν με πιο δυναμικό τρόπο τα δικαιώματά τους. Η λεγόμενη «Ήσυχη Επανάσταση» κατά τη δεκαετία του 1960, άλλαξε κατά πολύ την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο Κεμπέκ. Τον ίδιο καιρό έκανε την εμφάνισή της η τρομοκρατική ομάδα «Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Κεμπέκ» (Front pour la Libération du Québec ή FLQ). Τον Οκτώβριο του 1970, το FLQ δολοφόνησε τον επαρχιακό υπουργό Εργασίας, Πιέρ Λαπόρτ (Pierre Laporte), και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Πιέρ Έλιοτ Τρυντώ επενέβη δυναμικά κηρύσσοντας στρατιωτικό νόμο. Το 1976, στις επαρχιακές εκλογές στο Κεμπέκ, πρώτο κόμμα βγήκε το εθνικιστικό Κεμπεκιώτικο Κόμμα (Parti québecois) και το 1980 διεξήχθη δημοψήφισμα για την απόσχιση της επαρχίας από τον Καναδά. Παρόμοιο δημοψήφισμα έγινε και το 1995, αλλά και στα δύο το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό για τους υποστηρικτές της ανεξαρτητοποίησης του Κεμπέκ. Στις πρόωρες γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 14 Οκτωβρίου του 2008 το Συντηρητικό Κόμμα του Στήβεν Χάρπερ κέρδισε νίκη με 37% των ψήφων και 144 έδρες, επί συνόλου 308 στη Βουλή. Δεν κατάφερε όμως να εξασφαλίσει αυτοδυναμία.
Πολιτική
Το πολίτευμα της χώρας είναι η Ομοσπονδιακή Βασιλευόμενη Δημοκρατία στα πρότυπα του Συστήματος Γουεστμίνστερ.
Εκλογές
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Στις πιο πρόσφατες ομοσπονδιακές εκλογές, που έγιναν το 2015, οι Φιλελεύθεροι κέρδισαν μεγάλη νίκη στις πρόσφατες εκλογές που έγιναν τον Οκτώβριο του 2015. Έπειτα από σχεδόν 10 χρόνια παραμονής στην εξουσία των συντηρητικών, νέος πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Τζάστιν Τριντό.
Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 2 Μαΐου 2011, οι Συντηρητικοί του πρωθυπουργού Στίβεν Χάρπερ πέτυχαν νίκη με αυτοδυναμία, εξασφαλίζοντας 166 έδρες έναντι 103 του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος και 34 για τους Φιλελεύθερους. Το Φιλελεύθερο Κόμμα υποβιβάστηκε στην 3η θέση για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Γεωγραφία
Ο Καναδάς είναι η δεύτερη πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, με συνολική έκταση 9,98 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή εκατονταπλάσια της έκτασης της Ελλάδας. Η ακτογραμμή των ανατολικών επαρχιών του Καναδά παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία: από αμμώδεις παραλίες με μεγάλη παλίρροια (Κόλπος του Φάντυ, Νιου Μπράνσγουικ) έως απόκρημνες απρόσιτες ακτές, όπου βρίσκουν καταφύγιο τα θαλασσοπούλια.
Ο Άγιος Λαυρέντιος αποτελεί την πλωτή δίοδο που ενώνει τις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής με τον Ατλαντικό ωκεανό. Οι εκβολές του Αγίου Λαυρεντίου ήταν παλαιότερα πολύ πλούσιες σε ψάρια, κυρίως μπακαλιάρο, όμως η απερίσκεπτη υπεραλίευση κατά τον 20ό αιώνα οδήγησε σε σημαντική ελάττωση των αλιευμάτων και σε απαγόρευση της αλιείας. Στην περιοχή συχνάζουν φάλαινες, και αυτό αποτελεί πόλο έλξης τουριστών.
Από γεωγραφικής άποψης, οι ανατολικές επαρχίες του Καναδά και το Κεμπέκ χαρακτηρίζονται από πεδιάδες τις οποίες κοσμούν πολλά ποτάμια και λίμνες, καθώς και τα χαμηλά Απαλάχια όρη. Στο Οντάριο, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει τους εντυπωσιακούς καταρράκτες του Νιαγάρα απ’ όπου τα νερά της λίμνης Ήρι χύνονται στη λίμνη Οντάριο. Βορειοδυτικά της λίμνης Ήρι βρίσκεται η λίμνη Χιούρον, και δυτικά της λίμνης Χιούρον βρίσκεται η λίμνη Σουπίριορ (Ανωτέρα). Στην περιοχή του Σάντμπερυ, περίπου 300 χλμ. ΒΔ του Τορόντο έχουν βρεθεί μοναδικά κοιτάσματα νικελίου.
Δυτικά του Οντάριο, απλώνονται οι μεγάλες καναδικές πεδιάδες: Μανιτόμπα, Σασκάτσουαν και Αλμπέρτα, περιοχές που στα χρόνια των Ινδιάνων διέτρεχαν οι βίσονες και που στα νεότερα χρόνια έγιναν ο σιτοβολώνας της Υφηλίου. Σήμερα, η Αλμπέρτα γνωρίζει μια νέα οικονομική άνθηση χάρη στην εξαγωγή πετρελαίου από βιτουμενιούχους γαιάνθρακες στα βόρεια της επαρχίας. Στα δυτικά σύνορα της Αλμπέρτας αρχίζουν τα Βραχώδη όρη, φυσικό σύνορο ανάμεσα στην Αλμπέρτα και τη Βρετανική Κολομβία. Η επαρχία της Βρετανική Κολομβία χαρακτηρίζεται από τα υπέροχα βουνά της, τα δάση με τα αιωνόβια δέντρα και τις πολυδαίδαλες ακτές της. Στο Βανκούβερ, τη δυτική μεγαλούπολη του Καναδά που είναι χτισμένη στην είσοδο ενός φυσικού λιμανιού απέναντι από τη νήσο Βανκούβερ, σπανίως χιονίζει γιατί το κλίμα της επηρεάζεται από το ρεύμα Κουροσίβο του Ειρηνικού ωκεανού.
Στα βόρεια εδάφη του Καναδά το κλίμα είναι πολικό, με πολύ σύντομα καλοκαίρια και χαμηλή βλάστηση (τούνδρα). Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Γιούκον έγινε γνωστό από τους χρυσοθήρες που έτρεχαν να κάνουν την τύχη τους στις όχθες του ομώνυμου ποταμού. Τα τελευταία χρόνια τα βόρεια εδάφη του Καναδά γνωρίζουν σημαντική οικονομική ανάπτυξη εξαιτίας της ανακάλυψης κοιτασμάτων διαμαντιών.
Οικονομία
Η οικονομία του Καναδά βασίζονταν για πολλά χρόνια στις άφθονες πρώτες ύλες: γούνες, ξυλεία, αλιεύματα (π.χ. μπακαλιάρος), γεωργικά προϊόντα (σιτάρι, κ.ά.), και μεταλλεύματα.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο κεντρικός Καναδάς έγινε ο μεγαλύτερος σιτοβολώνας του δυτικού κόσμου, ενώ το Οντάριο και το Κεμπέκ άρχισαν να αναπτύσσεται βιομηχανικά. Εργοστάσια παραγωγής αυτοκινήτων, αεροσκαφών και μηχανημάτων δημιουργήθηκαν στην περιοχή από το Ουίνσδορ έως την Πόλη του Κεμπέκ για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του Καναδά και των συμμάχων του κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Πολλά από τα εργοστάσια αυτά εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι σήμερα, αλλά τα τελευταία χρόνια η μεταποιητική βιομηχανία του Καναδά έχει αρχίσει να φθίνει.
Σήμερα, η πλειονότητα των Καναδών απασχολείται στον τομέα των υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, δημόσια διοίκηση, κλπ.). Ο βιομηχανικός τομέας στο Κεμπέκ και το Οντάριο παρουσιάζει κάμψη, εξαιτίας της μείωσης των πωλήσεων των αμερικανικών αυτοκινήτων, της μείωσης των πωλήσεων αεροσκαφών, αλλά και εξαιτίας της μεταφοράς πολλών βιομηχανιών (π.χ. βιομηχανίες ένδυσης) σε χώρες της Ασίας με φθηνό κόστος εργασίας. Η Αλμπέρτα και η Νέα Γη γνωρίζουν μία νέα οικονομική ανάκαμψη εξαιτίας του πετρελαίου που παράγουν. Ανάκαμψη γνωρίζει και η οικονομία του Βόρειου Καναδά, εξαιτίας της ανακάλυψης κοιτασμάτων διαμαντιών.
Ο Καναδάς είναι μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδατοπτώσεις. Επιπλέον είναι πρωτοπόρος στην παραγωγή ουρανίου (στο Σασκάτσουαν λειτουργούν μεταλλεία ουρανίου) και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικούς σταθμούς (τεχνολογία «Candu»).
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Πολιτισμός
Αρχίζοντας από την εποχή των Ινδιάνων και φθάνοντας ως τις ημέρες μας, ο Καναδάς αποτελεί ένα μωσαϊκό πολιτισμών. Προφανώς στην πολιτιστική εξέλιξη της χώρας, ιδιαίτερο ρόλο έπαιξαν οι Γάλλοι και Βρετανοί έποικοι.
Η πρώτη πολιτιστική άνθηση του Καναδά έγινε στις αρχές του 20ου αιώνα, ταυτόχρονα με τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Τότε δημοσιεύθηκαν τα γαλλικά ποιήματα του Εμίλ Νελλιγκάν (Émile Nelligan, 1879–1941) και τα αγγλικά ποιήματα του Τζων Μακρέι (John McCrae, 1872–1918). Στα νεότερα χρόνια, οι συγγραφείς και καλλιτέχνες του Καναδά — τόσο οι γαλλόφωνοι όσο και οι αγγλόφωνοι — προσπαθούν να διαμορφώσουν μία δική τους θέση στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2012, ο Καναδάς παραμένει σταθερά ένα από τα πιο ανεπτυγμένα και ειρηνικά έθνη του κόσμου, στο νούμερο πέντε της λίστας με τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου για το 2012.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους Καναδούς συγγραφείς και καλλιτέχνες κατέχουν:
η γαλλόφωνη συγγραφέας Γκαμπριέλ Ρουά (Gabrielle Roy, 1909–1983)
η γαλλόφωνη συγγραφέας Αντονίν Μαγιέ (Antonine Maillet, 1929– )
ο γαλλόφωνος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας Ζακ Φερρόν (Jacques Ferron, 1921–1985)
ο γαλλόφωνος θεατρικός συγγραφέας Μισέλ Τραμπλαί (Michel Tremblay, 1942– )
η γαλλόφωνη (αν και αγγλικής καταγωγής) συγγραφέας Νάνσυ Χιούστον (Nancy Huston, 1953– )
η αγγλόφωνη πολυβραβευμένη συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ (Margaret Atwood, 1939– )
ο αγγλόφωνος ποιητής, πεζογράφος και τροβαδούρος Λέοναρντ Κόεν (Leonard Cohen, 1934–2016 )
ο αρμένικης καταγωγής φωτογράφος πορτρέτων Γιουσούφ Καρς (Yousuf Karsh, 1908–2002)
ο ινδιάνικης καταγωγής γλύπτης και κοσμηματοποιός Μπιλ Ρηντ (Bill Reid, 1920–1998)
οι νεοϊμπρεσιονιστές ζωγράφοι της Ομάδας των Επτά (Group of Seven)
η Συμφωνική Ορχήστρα του Μόντρεαλ
ο παγκοσμίως γνωστός πιανίστας Γκλεν Γκουλντ
οι ακροβάτες του «Τσίρκου του Ήλιου» (Cirque du soleil)
ο βραβευμένος με Όσκαρ γαλλόφωνος σκηνοθέτης Ντενύ Αρκάν (Denys Arcand, 1941– )
οι δημοφιλείς τραγουδιστές της ποπ/ροκ Νηλ Γιανγκ (Neil Young, 1945– ), Μπράιαν Άνταμς (Bryan Adams, 1959– ), Τζόνι Μίτσελ (Joni Mitchell, 1943– ) Σελίν Ντιόν (Céline Dion, 1968– ) και Τζάστιν Μπίμπερ (Justin Bieber 1994).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης του Καναδά
Στοιχεία για τους αυτόχθονες του Καναδά από το Μουσείο Πολιτισμού της Οττάβας
Η καναδική εγκυκλοπαίδεια με πάμπολλα στοιχεία για την ιστορία του Καναδά
Στατιστική Υπηρεσία του Καναδά
Φωτογραφίες από αξιοθέατα του Καναδά
Τρέχουσες μοναρχίες
|
234402
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%82%20%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82
|
Δραστηριότητες καθημερινής ζωής
|
Ο όρος Δραστηριοτήτες Καθημερινής Ζωής (Δ.Κ.Ζ.) χρησιμοποιείται στον τομέα της Υγείας και πρόνοιας για να αναφερθεί στις καθημερινές δραστηριότητες αυτοεξυπηρέτησης ενός ατόμου είτε εντός της κατοικίας του είτε σε εξωτερικούς χώρους, ή και τα δύο. Οι επαγγελματίες υγείας (ιατροί, εργοθεραπευτές, νοσηλευτές, κλπ.) συνήθως αναφέρονται στην ικανότητα ή την αδυναμία εκτέλεσης των δραστηριοτήτων αυτών ως μέτρηση της λειτουργικής κατάστασης ενός ατόμου, ιδίως όσον αφορά ασθενείς, ή άτομα με αναπηρία καθώς και ηλικιωμένους.
Οι ΔΚΖ ορίζονται ως «τα πράγματα που συνήθως κάνουμε... όπως η προσωπική μας σίτιση, το να κάνουμε μπάνιο, το να ντυθούμε, να περιποιηθούμε-καλλωπιστούμε, να εργαστούμε, να ασχοληθούμε με τα οικιακά και να ψυχαγωγηθούμε στον ελεύθερο χρόνο μας." Ένα πλήθος εθνικών ερευνών συλλέγει δεδομένα σχετικά με την κατάσταση των ΔΚΖ του πληθυσμού των ΗΠΑ. Παρότι έχουν προταθεί βασικές κατηγορίες ΔΚΖ, το τι συγκεκριμένα συνιστά μία συγκεκριμένη ΔΚΖ σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον για ένα συγκεκριμένο άτομο μπορεί να διαφέρει.
Βασικές ΔΚΖ
Οι Βασικές ΔΚΖ αποτελούνται από καθήκοντα αυτοφροντίδας, μεταξύ των οποίων:
Χρήση Τουαλέτας και Υγιεινή Τουαλέτας
Ένδυση
Κατάποση/Βρώση
Σίτιση
Λειτουργική κινητικότητα
Φροντίδα προσωπικού εξοπλισμού
Προσωπική υγιεινή και περιποίηση
Σεξουαλική δραστηριότητα
Instrumental ΔΚΖ
Οι Instrumental Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής (iΔΚΖ) [Instrumental Activities of Daily Living-IADLs] δεν είναι απαραίτητες για θεμελιώδη λειτουργία, αλλά επιτρέπουν σε ένα άτομο να ζει ανεξάρτητα στην κοινότητα:
Οικιακή εργασία
Παρασκευή Γεύματος
Λήψη φαρμάκων
Διαχείριση χρημάτων
Αγορές για είδη παντοπωλείου (ψώνια) ή είδη ένδυσης
Χρήση τηλεφώνου
Χρήση της τεχνολογίας (κατά περίπτωση)
Oι νοσηλευτές ως οι καθ' ύλην αρμόδιοι για την προαγωγή και διατήρηση της ψυχοσωματικής υγείας του ατόμου αξιολογούν την ικανότητα του ατόμου να ανταποκρίνεται στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, αλλά και διατυπώνουν υπαρκτές και δυνητικές διαγνώσεις σε περίπτωση υπαρκτής ή δυνητικής δυσλειτουργίας με βάση το πρωτόκολλο της Ένωση Νοσηλευτικής Διάγνωσης Αμερικής (NANDA) και προβαίνουν αυτόνομα ή σε συνεργασία με άλλους επαγγελματίες υγείας στις απαραίτητες ενέργειες.
Αξιολόγηση των ΔΚΖ
Υπάρχουν αρκετά εργαλεία αξιολόγησης, όπως η κλίμακα ΔΚΖ Katz , η κλίμακα Instrumental ΔΚΖ Lawton , η κλίμακα Δραστηριοτήτων Καθημερινής Ζωής του Μπρίστολ και η Κλίμακα Barthel.
Τα περισσότερα μοντέλα των υπηρεσιών υγείας χρησιμοποιούν στην πρακτική τους αξιολογήσεις ΔΚΖ, συμπεριλαμβανομένων των ιατρικών (ή θεσμικών) μοντέλων, όπως το μοντέλο νοσηλευτικής Roper-Logan-Tierney, καθώς και τα επικεντρωμένα-στον-ένοικο (resident-centered) μοντέλα, όπως το Πρόγραμμα Πλήρους Φροντίδας για Ηλικιωμένους, Program of All-Inclusive Care for the Elderly (PACE).
Δείτε επίσης
Εργοθεραπεία
Νοσηλευτική
Υποβοηθούμενη διαβίωση
Φροντίδα ενοίκων
Σφαιρική Εκτίμηση Λειτουργικότητας
Μακροχρόνια περίθαλψη
Μακροπρόθεσμη ασφάλεια υγείας
Οίκος ευγηρίας
Παραπομπές
Εργοθεραπεία
Νοσηλευτική
Επιστήμες Υγείας
Ιατρική Αποκατάστασης
Προσωπική φροντίδα
|
97972
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9E%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Βασίλειος Ξανθόπουλος
|
Ο Βασίλης Ξανθόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο την 1η Ιανουαρίου του 1959 και είναι Έλληνας βετεράνος ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη θέση του τερματοφύλακα και νυν προπονητής.
Βιογραφικό
Ποδοσφαιρική καριέρα
Ο Βασίλης Ξανθόπουλος αγωνίστηκε ως τερματοφύλακας και έκανε μεγάλη καριέρα με τον Παναιτωλικό την δεκαετία του 80, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε με τους Α.Ο. Σπάρτης, Α.Σ. Λαμία, Α.Ε. Μεσολογγίου και Ναυπακτιακό Αστέρα.
Προπονητής
Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα σαν πρώτος προπονητής στον Αχελώο Αγγελοκάστρου και εν συνεχεία εργάστηκε σαν βοηθός προπονητή του Πέτρου Μίχου στον Παναιτωλικό και του Νίκου Αναστόπουλου στον Π.Α.Σ. Γιάννινα. Ακολούθως εργάστηκε σαν πρώτος προπονητής στον Θέρμιο Απόλλωνα, για να ακολουθήσει η θητεία του στον Αμβρακικό Βόνιτσας και από το 2002 μέχρι το 2004 στον Α.Ο. Ελαιοφύτου Νεάπολης. Τον Οκτώβριο του 2004 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Παναιτωλικού πραγματοποιώντας ικανοποιητική πορεία. Το καλοκαίρι του 2005 ανέλαβε τον Π.Α.Σ. Γιάννινα, ύστερα από πρόταση που δέχθηκε από την ιστορική ομάδα. Παρά την καλή πορεία, τον Οκτώβριο, στο παιχνίδι Κυπέλλου με την ΑΕΚ υφίσταται κριτική από τον μεγαλομέτοχο της ομάδας Αλέξη Κούγια και παραιτείται.
Ακολούθως συνεργάζεται και πάλι με τον Α.Ο. Ελαιοφύτου, αλλά ανταποκρίνεται σε πρόταση του Α.Σ. Λαμία το Μάρτιο του 2006 και θα τελειώσει εκεί τη σεζόν. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ανέλαβε τον Π.Α.Σ. Πρέβεζα και στο τέλος της σεζόν το 2007 την οδήγησε στην άνοδο στην Γ΄ Εθνική. Αμέσως μετά ανέλαβε τον Ναυπακτιακό Αστέρα, αλλά θα αποχωρήσει μετά από τρεις μόλις αγωνιστικές για να αναλάβει την Παναχαϊκή το Νοέμβριο του 2007 και τον Παναιτωλικό τον Απρίλιο του 2008, με τον οποίο τέλειωσε τη σεζόν.
Το καλοκαίρι του 2009 ανέλαβε την Αναγέννηση Άρτας και το Δεκέμβριο του ίδιου έτος τον Θεσπρωτό Ηγουμενίτσας. Στη συνέχεια ανέλαβε τον Τηλυκράτη Λευκάδας, από τον οποίο αποχώρησε τον Μάρτιο του 2011 έχοντας κερδίσει την άνοδο στην Γ΄ Εθνική. Έπειτα, τον Οκτώβριο του 2011 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Α.Ο. Τρίκαλα και το Νοέμβριο του 2012 τον Καραϊσκάκη Άρτας. Το καλοκαίρι του 2013 ανέλαβε την Α.Ε. Μεσολογγίου, με την οποία εργάστηκε μέχρι το Δεκέμβριο, όποτε και παραιτήθηκε μετά από συνεχή άτυχα αποτελέσματα. Το Νοέμβριο του 2014 ανέλαβε ξανά την Α.Ε. Μεσολογγίου, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας και προκρίθηκε στα μπαράζ ανόδου στην Γ΄ Εθνική, χωρίς όμως επιτυχία.
Τον Φεβρουάριο του 2016 ανέλαβε την Φλόγα Παλαιομάνινας, όπου με την ομάδα της Παλαιομάνινας ολοκλήρωσε την χρονιά. Τον Οκτώβριο του 2016 ανέλαβε τον Αυγερινό Μαραντοχωρίου, όπου στην ομάδα της Λευκάδας παρέμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2017. Στην συνέχεια ανέλαβε τον Παναμβρακικό Μπούκας, με τον οποίο ολοκλήρωσε τη χρονιά και τον οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας και την άνοδο στην Γ΄ Εθνική.
Τον Ιούνιο του 2017 ανέλαβε τον Όμηρο Νεοχωρίου, ενώ τον Νοέμβριο του 2017 παραιτήθηκε.Τον Φεβρουάριο του 2018 ανέλαβε εκ νέου την Α.Ε. Μεσολογγίου, από την οποία όμως μετά από λίγες μέρες όμως απολύθηκε. Τον Ιούνιο του 2018 ανέλαβε ξανά τον Π.Α.Σ. Πρέβεζα, με τον οποίο κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πρέβεζας-Λευκάδας και την άνοδο στην Γ΄ Εθνική.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το προφίλ του Βασίλη Ξανθόπουλου στο transfermarkt.com
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Τερματοφύλακες ποδοσφαιριστές
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
Ποδοσφαιριστές Παναιτωλικού
Ποδοσφαιριστές Α.Ε. Μεσολογγίου
Ποδοσφαιριστές Ναυπακτιακού Αστέρα
Ποδοσφαιριστές Φούτμπολ Λιγκ (Ελλάδα)
Ποδοσφαιριστές Γ΄ Εθνικής Ελλάδας
Προπονητές ποδοσφαίρου Π.Α.Σ. Γιάννινα
Προπονητές ποδοσφαίρου Παναιτωλικού
Προπονητές ποδοσφαίρου Παναχαϊκής
Προπονητές ποδοσφαίρου ΠΑΣ Πρέβεζας
Προπονητές ποδοσφαίρου Α.Ο. Τρικάλων
Προπονητές ποδοσφαίρου Π.Α.Σ Λαμίας
|
480284
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A3%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας
|
Η Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας (Convergència Democràtica de Catalunya) ήταν καταλανικό φιλελεύθερο εθνικιστικό κόμμα, ένα από τα σημαντικότερα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Καταλονίας. Μέχρι το 2015 συμμετείχε μαζί με τη Δημοκρατική Ένωση της Καταλονίας στον συνασπισμό Σύγκλιση και Ένωση που κυριάρχησε στο πολιτικό σκηνικό της Καταλονίας κυβερνώντας σταθερά από το 1980 μέχρι το 2003 και υποστηρίζοντας δύο κυβερνήσεις της Ισπανίας μεταξύ 1994-1996 (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) και 1996-2000 (Λαϊκό Κόμμα). Ιστορικός της ηγέτης και ιδεολόγος είναι ο Ζόρδι Πουζόλ που το 2003 παραιτήθηκε υπέρ του νέου προέδρου Αρτούρ Μας.
Παρότι ήταν ο κύριος εκφραστής του πολιτικού καταλανισμού, μέχρι το 2010 δεν υποστήριξε ποτέ την απόσχιση της Καταλονίας από την Ισπανία. Ωστόσο, με αφορμή την άνοδο του αποσχιστικού κινήματος για τη ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας το κόμμα τέθηκε υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος και σταδιακά υιοθέτησε μια πιο ριζοσπαστικότερη γραμμή απόρριψης του καθεστώτος αυτονομίας προς την ανεξαρτητοποίηση που το απομάκρυναν από τη Δημοκρατική Ένωση και προκάλεσαν την διάλυση του συνασπισμού τους το 2015. Έκτοτε συμμετείχε στους αποσχιστικούς συνασπισμούς Μαζί για το Ναι και Δημοκρατία και Ελευθερία. Την ίδια εποχή, οι συζητήσεις για επανίδρυση του κόμματος οδήγησαν στο τελευταίο συνέδριό του στις 8 Ιουλίου 2016, όπου αποφασίσθηκε ο μετασχηματισμός του κόμματος στο νέο Δημοκρατικό Καταλανικό Κόμμα.
Ιδεολογία
Η Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας είναι καταλανιστικό κόμμα που ιδρύθηκε το 1975 τοποθετημένο στην κεντροαριστερά για να μετακινηθεί σταδιακά προς το φιλελεύθερο κέντρο και την κεντροδεξιά. Στα δεξιά της στο πολιτικό σκηνικό εντοπίζεται η δημοχριστιανική Δημοκρατική Ένωση. Υποστηρίζει την αναγνώριση του καταλανικού έθνους από το πολυεθνικό κράτος της Ισπανίας και επιμένει στην ανάδειξη του διακριτού γεγονότος (το περίφημο fet diferencial) που διαχωρίζει την Καταλονία από την ισπανική ταυτότητα και πολιτική πραγματικότητα. Υιοθετεί μια μορφή δυναμικού και πραγματιστικού εθνικισμού που στο παρελθόν της επέτρεψε να κυριαρχήσει στην Καταλονία και να συνεργαστεί με ισπανικά κόμματα παρά την ιδεολογική και πολιτική τους απόσταση, υποχωρώντας πολλάκις σε θέματα που αφορούσαν καταλανικές διεκδικήσεις. Ενσωματώνει επίσης θέσεις υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Ως κέντρο της καταλανικής ταυτότητας θεωρείται η καταλανική γλώσσα, κτήμα όλων των Καταλανών και μέσο ενσωμάτωσης των Ισπανών και μη μεταναστών στην καταλανική κοινωνία. Η δυναμική φύση του καταλανισμού του κόμματος δεν περιορίζεται σε καμία περίπτωση σε έναν εθνοτικό εθνικισμό: Καταλανοί είναι όσοι διαμένουν και εργάζονται στην Καταλονία και συμβάλλουν στο κοινό σχέδιο της οικοδόμησης της χώρας ("fem país"). To ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η Καταλονία είναι βέβαια οι Καταλανικές Χώρες, της οποίας την ύπαρξη αναγνωρίζει, υποστηρίζοντας την ίδρυση θεσμικών και συμβολικών πλαισίων που να υπογραμμίζουν την ιστορική ενότητα των καταλανόφωνων της Ισπανίας και της Γαλλίας. Όσον αφορά την τελευταία, από το 1990 το κόμμα έχει αναφερθεί και στην καταλανική ταυτότητα της Βόρειας Καταλονίας, όντας υπέρ της "εθνικής ελευθερίας" των Βορειοκαταλανών.
Η Ευρώπη θεωρείται το έτερο φυσικό πλαίσιο του καταλανικού έθνους, με τον Ζόρδι Πουζόλ να τίθεται υπέρ της ανάδειξης ενός ευρωπαϊκού υπερ-έθνους με κύρια χαρακτηριστικά του την υψηλή πολιτισμική ταυτότητα και ποιότητα ζωής.
Πολιτική ιστορία
Ίδρυση, πολιτική κυριαρχία και συνεργασία στη Μαδρίτη
Η Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας ιδρύθηκε το 1974 στο Μοναστήρι του Μονσεράτ και πήρε ουσιαστική μορφή μετά τη σύγκλιση των πολιτικών οργανώσεων που ηγούντο ο Ζόρδι Πουζόλ και ο Μικέλ Ρόκα δύο χρόνια αργότερα. Βασική γραμμή του ήταν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και η προώθηση του καταλανικού εθνικισμού τοποθετούμενο στην πολιτική κεντροαριστερά. Παρουσιάστηκε στις πρώτες ισπανικές εκλογές μετά το τέλος της δικτατορίας το 1978 ως μέλος του καταλανιστικού συνασπισμού Δημοκρατική Συμφωνία για την Καταλονία, εκλέγοντας έντεκα βουλευτές και πέντε γερουσιαστές. Το 1978 συμφωνήθηκε η συνεργασία με τη Δημοκρατική Ένωση της Καταλονίας που επέφερε τη γέννηση του συνασπισμού Σύγκλιση και Ένωση. Ως αποτέλεσμα, η ΔΣΚ μετακινήθηκε προς την κεντροδεξιά, προβάλλοντας την θέλησή της για την εθνική ανασύσταση της Καταλονίας μετά τα σαράντα χρόνια δικτατορίας και τον εκσυγχρονισμό του ισπανικού κράτους.
Ο Νόμος για την Ομαλοποίηση του Καθεστώτος των Αυτονομιών (γνωστό ως LOAPA στα ισπανικά), που όριζε την διεύρυνση του καθεστώτος της Αυτονομίας σε όλες τις περιφέρειες της Ισπανίας και όχι μόνο στην Καταλονία ή την Χώρα των Βάσκων, προκάλεσε την αντίδραση του καταλανισμού και την χρόνια αντιπάθεια του προέδρου της με το Σοσιαλιστικό Κόμμα που τον προωθούσε. Αυτή η αντιπάθεια οξύνθηκε με αφορμή τις νίκες με απόλυτη πλειοψηφία του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Φελίπε Γκονθάλεθ στις ισπανικές εκλογές του 1982 και της Σύγκλισης και Ένωσης στις περιφερειακές καταλανικές του αντίστοιχου έτους.
Μέχρι το 1993 η καταλανική και ισπανική πολιτική ζωή, με τα δύο προαναφερθέντα κόμματα να κυβερνούν με απόλυτες πλειοψηφίες δεν είχαν ιδιαίτερα κοινά σημεία τομής. Εν τούτοις, στις ισπανικές εκλογές του έτους αυτού, το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχασε την απόλυτη πλειοψηφία και χρειάστηκε την υποστήριξη της Σύγκλισης και Ένωσης για να κυβερνήσει, χωρίς ωστόσο η τελευταία να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Η ταραχώδης συνεργασία έληξε με την άρνηση του Πουζόλ να ψηφίσει τον προϋπολογισμό του 1995 και την κήρυξη εκλογών.
Ως αποτέλεσμα της νίκης του Λαϊκού Κόμματος με απλή πλειοψηφία, ο Πουζόλ κλήθηκε να συνεργαστεί αυτή τη φορά με τον νέο πρωθυπουργό της Ισπανίας, Χοσε Μαρία Αθνάρ. Η σύγκλιση με την ισπανική δεξιά συνδυάστηκε με την άποψη του Πουζόλ ότι «η Καταλονία είχε την ηθική δύναμη να συμβάλει στη δημοκρατία και στο κοινό καλό της Ισπανία, ακόμη κι αν παραιτείτο από τις διεκδικήσεις της».
Υπό τον Αρτούρ Μας
Η νέα νίκη με απόλυτη πλειοψηφία αυτή τη φορά του Λαϊκού Κόμματος το 2000 έκρινε μη αναγκαία τη συμμαχία με τη Σύγκλιση και Ένωση. Το 2003 ο Πουζόλ παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματος υπέρ του νέου προέδρου Αρτούρ Μας και παρά τις αντιδράσεις του προέδρου της Δημοκρατικής Ένωσης, Ζοζεπ Αντόνι Ντουράν ι Λιέιδα. Παρά τη νίκη στις εκλογές του ίδιου έτους, η απλή πλειοψηφία δεν έδωσε την δυνατότητα στη Σύγκλιση και Ένωση να κυβερνήσει ενώ τέθηκε στην αντιπολίτευση μετά την τρικομματική συμφωνία μεταξύ του Κόμματος των Σοσιαλιστών της Καταλονίας, των Πρασίνων και της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς. Επανήλθε στην κυβέρνηση της Καταλονίας το 2010 ως κυβέρνηση μειοψηφίας με την υποστήριξη της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς. Το 2012 στο 16ο Συνέδριό της η Δημοκρατική Σύγκλιση αποφάσισε την υιοθέτηση της θέσης υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος γύρω από την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας. Παράλληλα, η ισπανική κυβέρνηση αρνήθηκε τη διεξαγωγή συνομιλιών για τη θέσπιση διακριτού καταλανικού φορολογικού συστήματος.
Στις 18 Ιουνίου 2015 ανακοινώθηκε η διάλυση του συνασπισμού με τη Δημοκρατική Ένωση λόγω διαφωνιών γύρω από το δημοψήφισμα και επομένως η Δημοκρατική Σύγκλιση εντάχθηκε στον προσωρινό συνασπισμό Μαζί για το Ναι υπό τον Ραούλ Ρομέβα που κέρδισε τις καταλανικές εκλογές του ίδιου έτους. Το κόμμα ωστόσο είχε χάσει αρκετή εκλογική δύναμη, με πολλές ψήφους να διαρρέουν κυρίως στη Ρεπουμπλικανική Αριστερά. Στις ισπανικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2015 παρουσιάστηκε ως το βασικό μέλος του συνασπισμού Δημοκρατία και Ελευθερία εκλέγοντας οκτώ βουλευτές και έξι γερουσιαστές. Στις νέες εκλογές του Ιουνίου 2016 η Δημοκρατική Σύγκλιση παρουσιάστηκε αυτόνομα με επικεφαλής τον Φρανσέσκ Ομς και εξέλεξε 8 βουλευτές στο ισπανικό κοινοβούλιο και δύο γερουσιαστές.
Το τέλος του κόμματος
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 η νέα κατεύθυνση του κόμματος υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας και οι αποκαλύψεις του Ζόρδι Πουζόλ ότι απέκρυψε χρήματα από την εφορία οδήγησαν σε ανακατατάξεις στο κόμμα. Ο Αρτούρ Μας τέθηκε στο παρασκήνιο, μπροστά στην ανάδειξη του Κάρλες Πουτζδεμόν ως προέδρου της Ζενεραλιτάτ, και οργάνωσε τη μετάβαση σε έναν νέο κομματικό σχηματισμό. Το τελευταίο συνέδριο του κόμματος έλαβε χώρα στις 8 Ιουλίου 2016· αποφασίσθηκε ο μετασχηματισμός του κόμματος στο νέο Δημοκρατικό Καταλανικό Κόμμα και η μεταφορά του σε νέα έδρα. Εναλλακτικές υποψήφιες ονομασίες ήταν το «Εθνικό Καταλανικό Κόμμα» και το «Μαζί για την Καταλονία».
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Guibernau, Montserrat (2004), Catalan Nationalism, Francoism, transition and democracy. Routledge, Λονδίνο/Νέα Υόρκη.
Καταλανικός εθνικισμός
Φιλελεύθερα κόμματα στην Ισπανία
|
241868
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF
|
Παγκόσμιος χάρτης του πατρός Μάουρο
|
Ο χάρτης του πατρός Μάουρο είναι το σημαντικότερο τεκμήριο μεσαιωνικής χαρτογραφίας.
Ιστορική αναδρομή
Ο χάρτης είναι έργο του Βενετού καλόγερου Φρα Μάουρο και του βοηθού του Αντρέα Μπιάνκο για τον βασιλιά της Πορτογαλίας Αλφόνσο Ε΄, με σκοπό την συγκέντρωση όλων των μέχρι τότε γεωγραφικών πληροφοριών.
Περιγραφή
Ο χάρτης υπερτερεί κατά πολύ έναντι όλων των προγενέστερων ως προς τις λεπτομέρειες, την πληρότητα. Υπερβάλει όμως στο μέγεθος των επί μέρους γεωγραφικών στοιχείων, δηλαδή ποταμών, βουνών, πόλεων, ιδιαίτερα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Πηγές
Χάρτες
|
414139
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%9C-62
|
Προγκρές Μ-62
|
Το Πρόγκρες Μ-62 (η NASA το ονόμασε Progress 27 ή 27P) ήταν μη επανδρωμένο ρωσικό διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε το 2007 για να ανεφοδιάσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το συγκεκριμένο ήταν τύπου Πρόγκρες-Μ και είχε αριθμό σειράς 362. Μετέφερε τρόφιμα, νερό, οξυγόνο, καύσιμα καθώς και εξοπλισμό για την διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας.
Αποστολή
Εκτοξεύτηκε με πύραυλο Soyuz-U από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 23 Δεκεμβρίου 2007 (07:12:41 GMT) και συνδέθηκε με την θύρα του τμήματος Πιρς του σταθμού στις 26 Δεκεμβρίου (08:14 GMT). Μετέφερε ολικό φορτίο 2244 kg, συμπεριλαμβανομένων 862 kg καυσίμου, 46 kg οξυγόνου και 1325 kg φορτίου. Το Πρόγκρες Μ-62 παρέμεινε στον σταθμό για 40 ημέρες, μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου 2008. Μετά την αποσύνδεσή του, παρέμεινε για δέκα μέρες σε τροχιά προκειμένου να διεξαχθούν πειράματα γεωσκόπησης. Καταστράφηκε στην ατμόσφαιρα πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό στις 15 Φεβρουαρίου 2008.
Δείτε επίσης
Διαστημικές αποστολές το 2007
Διαστημικές αποστολές το 2008
Παραπομπές
Αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
Αποστολές διαστημοπλοίων Προγκρές
Διαστημικές αποστολές το 2007
|
648690
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CE%A1%CE%B5%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Κυριάννα Ρεθύμνου
|
Η Κυριάννα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας του Δήμου Ρεθύμνης στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Απέχει 15 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο, στον δρόμο προς Μονή Αρκαδίου και είναι αμφιθεατρικά κτισμένη σε υψόμετρο 240 μέτρα σε δυο λόφους (Αρμιά), βορεινά του Ψηλορείτη, με θέα προς το Κρητικό Πέλαγος. Από τα δύο Αρμιά το δυτικό ήταν το παλαιότερο σαν οικισμός. Το ανατολικό κατοικήθηκε μετά το 1922. Η Κυριάννα έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός.
Ιστορικά στοιχεία
Ο Στέργιος Σπανάκης ταυτίζει το χωριό με τον οικισμό Chyriane et Peraneme η οποία αναφέρεται σε έγγραφο του συμβολαιογράφου ντε Μπριξάνο το 1301 ως φέουδο των αδελφών Ιωάννη και Νικολάου Μπουργκοντιόνε. Στο τέλους του 16ου αιώνα, το φέουδο είχε περάσει στην κατοχή του Ματθαίου Καλλέργη, με το χωριό να λειτουργεί ως διαχειριστικό κέντρο της ακίνητης περιουσίας του. Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Chiriana στην επαρχία Ρεθύμνου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Chirianna με 101 κατοίκους και 404 οφειλόμενες αγγαρείες και ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το 1630 ως Chirianna. Στην τουρκική απογραφή του 1659 αναφέρεται ως Kiryana με 45 σπίτια.
Το χωριό αναφέρεται στην Αιγυπτιακή απογραφή του 1834 ως Kyrianà. Στο έργο Κρητικά του Μιχαήλ Χουρμούζη το 1842 αναφέρεται ως Κυργιάννα. Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται στον δήμο Αμνάτου ως Κυργιάννα και είχε 200 Χριστιανούς και 57 Τούρκους κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 277 κατοίκους και υπαγόταν στον δήμο Αρκαδίου. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου. Το 1925, η Κυριάννα αρχικά προσαρτήθηκε στην κοινότητα Αμνάτου, αλλά το 1927 ορίστηκε έδρα κοινότητας, η οποία παρέμεινε μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, οπότε και το χωριό προσαρτήθηκε στον Δήμο Αρκαδίου.
Δείτε: Κοινότητα Κυριάννας
Απογραφές πληθυσμού
Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
Αξιοθέατα
Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο δίκλιτος ναός της Κοιμήσης της Θεοτόκου και της Αγίας Παρασκευής. Ο ναός άρχισε να κατασκευάζεται τον 11ο αιώνα ως ελεύθερος σταυρός με τρούλο, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το βόρειο κλίτος του ναού. Ο ναός επεκτάθηκε στα πρώτα χρόνια της βενετοκρατίας προς τα δυτικά, με τα θυρώματα της επέκτασης να έχουν οξυκόρυφα ανακουφιστικά τόξα. Είναι πιθανόν ότι ο τρούλος κατέρρευσε στις αρχές του 17ου αιώνα και στη συνέχεια ξανακτίστηκε, ενώ οι αρχικές κεραίες του ναού διαμορφώθηκαν σε κόγχες. Τότε πιθανότατα προστέθηκε και το κλίτος της Αγίας Παρασκευής. Λίγο αργότερα κατασκευάστηκε και η δυτική πρόσοψη σε μανιεριστικό ρυθμό. Η πρόσοψη είναι κατασκευασμένη με ισόδομη λιθοδομή και φέρει διακοσμητικά στοιχεία στο θύρωμα και το καμπαναριό. Κοντά στο ναό λειτουργεί εκκλησιαστικό μουσείο.
Άλλοι ναοί στο χωριό περιλαμβάνουν τους Mεταμόρφωση του Σωτήρα, Άγιος Γεώργιος, Άγιος Iωάννης, Aρχάγγελοι και Άγιος Nεκτάριος. Ο νεκροταφικός ναός είναι αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό.
Στο χωριό επίσης σώζονται οικίες με αναγεννησιακά στοιχεία, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται το αρχοντικό του Ματθαίου Καλλέργη.
Οικονομία
Το χωριό περιβάλλεται από καλλιέργειες ελαιόδεντρων, ενώ καλλιεργούνται επίσης σε μικρότερη κλίμακα και άλλα προϊόντα. Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Κυριάννας λειτουργεί ελαιοτριβείο.
Σημαντικός τομέας είναι επίσης και η κτηνοτροφία. Στο χωριό λειτουργούν τουριστικά καταλύματα, χώροι εστίασης και παντοπωλεία. Το χωριό διαθέτει αγροτικό ιατρείο. Στο χωριό λειτουργεί επίσης μονάδα κοπής και επεξεργασίας γυαλιού.
Παραπομπές
κυριαν
Δήμος Ρεθύμνης
|
396893
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AF%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1
|
Γκίργκα
|
Η Γκίργκα (αραβικά : جرجا, αρχαία ελληνικά: Θίνις, Κοπτικά: ⲧⲓⲛ) είναι πόλη της Αιγύπτου στο Κυβερνείο Σοχάγκ. Στα αρχαία αιγυπτιακά ήταν γνωστή σαν Τιενί, Τιν στα κοπτικά, και Θίνις από τους αρχαίους έλληνες. Η πόλη έχει 120.413 κατοίκους (2005), βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Νείλου κι απέχει 35 χλμ από τη Σοχάγκ και 85 χλμ από τη Κένα. Για το σημερινό όνομα της υπάρχει η εκδοχή ότι το πήρε από ένα κοπτικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Ιστορία
Η πόλη ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της ενωμένης Αιγύπτου. Έχει βρεθεί νεκρόπολη από το μέσο Βασίλειο που πιστεύεται ανήκει στη Θίνις. Εδώ λατρευόταν ο Ονούρις και υπήρχε στη πόλη ναός του ήδη από το Παλαιό Βασίλειο. Ο Μανέθων αναφέρει ότι από την Θίνη προερχόταν η πρώτη δυναστεία Φαραώ που αποκαλούνταν μαζί με τη 2η δυναστεία "Θινιτική", με πρώτο φαραώ τον Μήνη που είχε γεννηθεί εδώ.
Επιγραφές αποδεικνύουν ότι ο βασιλιάς Βόηθος, ιδρυτής της δεύτερης δυναστείας, κατασκεύασε ένα νέο παλάτι στη πόλη.
Ανήκε διοικητικά στην 9η νομή της αρχαίας Αιγύπτου. Η ακριβή θέση της αρχαίας πόλης δεν είναι σίγουρα γνωστή και δεν έχει ανασκαφεί ακόμα, μία από τις περιοχές που ταυτίζεται είναι η Γκίργκα<. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι ήταν στη Άνω Αίγυπτο και κοντά στην Άβυδο.
Τον 14ο αιώνα κατακτήθηκε από τους άραβες κι έγινε κέντρο Βερβερικής φυλής. Το 1756 την κατέκτησαν οι Οθωμανοί κι έγινε έδρα του κυβερνήτη της επαρχίας που συνέχισε έως το 1859 που αντικαταστάθηκε από άλλη πόλη .
Στην πόλη υπάρχει κοπτική μειονότητα και έδρα επισκόπου.
Βιβλιογραφία
Wolfgang Helck: Thinis. In: Wolfgang Helck, Eberhard Otto (Hrsg.): Lexikon der Ägyptologie. Band 6: Stele – Zypresse. Harrassowitz, Wiesbaden 1986, ISBN 3-447-02663-4, S. 475–486.
Johannes Renger: Thinis. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 12/1, Metzler, Stuttgart 2002, ISBN 3-476-01482-7, Sp. 464.
William Gillian Waddell: Manetho (= The Loeb classical library. Bd. 350). Heinemann u. a., London 1940 (Reprinted edition. Harvard University. Press u. a., Cambridge MA 2004, ISBN 0-674-99385-3).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Αιγύπτου
Πόλεις της Αρχαίας Αιγύπτου
|
467745
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AF%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CE%B1%CF%82%20%28%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BA%29
|
Κίτρινος Μανδύας (κόμικ)
|
Ο Κίτρινος Μανδύας ίσως είναι αναφορά στα:
Κίτρινος Μανδύας (Marvel Comics):
Χένρυ Πυμ, ο πρώτος Κίτρινος Μανδύας, επίσης γνωστός ως Ant-Man, Γιγαντάνθρωπος και Γολιάθ, ο οποίος ήταν ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών.
Κίτρινος Μανδύας (Ρίτα ΝτεΜάρα), μία υπερκακοποιός και αργότερα υπερηρωίδα, και μέλος των Αρχόντων τού Κακού, και των Φυλάκων τού Γαλαξία.
Κίτρινος Μανδύας (Charlton Comics), η μυστική ταυτότητα τού Βινς Χάρλεϋ. Αυτός ο Κίτρινος Μανδύας ήταν ένας μεταλλαγμένος με την ικανότητα να ελέγχει "κίτρινους μανδύες", ένα είδος σφήκας.
|
513577
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CF%8C%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CE%BF%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%9C%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD
|
Τζοβάνι του Κόζιμο των Μεδίκων
|
O Τζοβάνι (ιταλ.: Giovanni di Cosimo de' Medici, 3 Ιουνίου 1421 - 23 Σεπτεμβρίου 1463) από τον Οίκο των Μεδίκων, ήταν τραπεζίτης και προστάτης της Τέχνης.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Κόζιμο κυβερνήτη της Φλωρεντίας και της Κοντεσίνας ντε'Μπάρντι, κόρης του Αλεσάντρο ντι Σότσο Μπάρντι, κόμη του Βέρνιο. Τον αποκαλούσαν και Τζοβάνι του Κόζιμο (Giovanni di Cosimo). Αδελφός του ήταν ο Πέτρος Α΄.
Έλαβε εκπαίδευση σύμφωνα με τις αρχές του Ανθρωπισμού και είχε μεγάλο ενδιαφέρον στη μουσική. Ο αδελφός του είχε αδύναμη υγεία και ο πατέρας τους προόριζε τον Τζοβάνι για διάδοχο στην Τράπεζα, έτσι από το 1438 διηύθυνε το υποκατάστημα της Φερράρα. Το 1454 εκλέχθηκε εκπρόσωπος συντεχνίας (prior) στο Συμβούλιο των 9 (Signoria) και ήταν μέλος της αντιπροσωπείας που υποδέχθηκε τον πάπα Πίο Β΄ στην πόλη. Το επόμενο έτος ο πατέρας του τον έκανε διευθυντή της τράπεζας των Μεδίκων, αλλά του Τζοβάνι αποσπούσαν την προσοχή οι Τέχνες και άλλες δραστηριότητες. Ο Κόζιμο δυσαρεστήθηκε και έβαλε τον Φραντσέσκο Σασέτι να τον επιβλέπει.
Ήταν διάσημος προστάτης των Τεχνών. Ανέθεσε στον Μικελότσο Μικελότσι το κτίσιμο της βίλας Μέντιτσι στο Φιέζολε, στο οποίο μάλλον συνέβαλε και ο Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι, φίλος του Τζοβάνι. Είχε μία μεγάλη συλλογή από γλυπτά, νομίσματα, χειρόγραφα, κοσμήματα, μουσικά όργανα, κά. Καλλιτέχνες που εργάστηκαν γι' αυτόν είναι οι: Μίνο ντα Φιέζολε, Ντεζιντέριο ντα Σετινιάνο, Ντονατέλλο, Ντομένικο Βενετσιάνο, Φιλίππο Λίππι, Πεζελίνο.
Τον πατέρα του κατά την εξορία τον υποστήριξε ο Νικολό Αλεσάντρι και το 1452 πάντρεψαν τα παιδιά τους: τον Τζοβάνι με τη Μαρία-Τζινέβρα. Η σύζυγος του Τζοβάνι επισκεπτόταν συχνά ιαματικά λουτρά για την υγεία της· εκεί δημιουργήθηκε μία παρέα γυναικών και συχνά αλληλογραφούσε με τις φίλες της. Η Μαρία-Τζινέβρα απεβίωσε το 1478.
Ο Τζοβάνι απεβίωσε το 1463, ένα έτος πριν τον πατέρα του και τάφηκε στη βασιλική του Σαν Λορέντζο. Στην Τράπεζα και στη διακυβέρνηση της Φλωρεντίας τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος, αν και υπέφερε από ποδάγρα, αδελφός του. Αργότερα ο Πέτρος Α΄ έφτιαξε επιτύμβιο μνημείο γι' αυτόν, έργο του Αντρέα Βερόκιο.
Οικογένεια
Το 1452 νυμφεύτηκε τη Μαρία-Τζινέβρα, κόρη του Νικολό Αλεσάντρι και είχε τέκνο τον:
Κοζιμίνο π. 1454 - π. 1459, απεβίωσε 5 ετών.
Παραπομπές
Πηγές
Οίκος των Μεδίκων
|
633354
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%A0%CE%9F%CE%95%CE%A0%CE%91
|
Κύπελλο ΠΟΕΠΑ
|
Το Κύπελλο ΠΟΕΠΑ ήταν ποδοσφαιρική τοπική διοργάνωση κυπέλλου που διεξαγόταν στις επαρχίες Αμμοχώστου και Λάρνακας της Κύπρου. Διοργανωνόταν από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ελεύθερης Περιοχής Αμμοχώστου (ΠΟΕΠΑ) από το 1975 μέχρι και το 2015. Στο πρωτάθλημα αυτό συμμετέχουν ομάδες μέλη της ΠΟΕΠΑ.
Η κυπελλούχος ομάδα αποκτούσε το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Κυπελλούχων ΣΤΟΚ.
Οι κυπελλούχες ομάδες
Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζονται οι κυπελλούχες ομάδες κάθε περιόδου. Πολυνίκης ομάδα του θεσμού είναι ο Ευαγόρας Αυγόρου με 8 κατακτήσεις.
Κατακτήσεις ανά ομάδα
Δείτε επίσης
Ποδόσφαιρο στην Κύπρο
Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου
Πρωτάθλημα ΠΟΕΠΑ
Ποδοσφαιρικές διοργανώσεις Κύπρου
Κύπελλο ΠΟΕΠΑ
|
766190
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B2%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AD
|
Μπονβιλαρέ
|
Το Μπονβιλαρέ (γαλλικά: Bonvillaret) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σαβοΐας, στη διοικητική περιοχή της Ωβέρνης-Ρον-Αλπ.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπολαρέτ (γαλλικά: Bollarettes).
Παραπομπές
Κοινότητες της Σαβοΐας
|
753542
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%BB%CF%8C%20%CE%94%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82
|
Στρεβλό Δάσος
|
Το Στρεβλό Δάσος (πολωνικά: Krzywy Las) είναι άλσος από παράξενα σχηματισμένα πεύκα, το οποίο βρίσκεται κοντά στην πόλη Γκριφίνο στο Βοεβοδάτο Δυτικής Πομερανίας της Πολωνίας.
Αυτό το άλσος 400 πεύκων φυτεύτηκε στο χωριό Νόβε Τσαρνόβο περίπου το 1930. Κάθε πεύκο λυγίζει απότομα προς τα βόρεια, ακριβώς πάνω από το επίπεδο του εδάφους, και στη συνέχεια καμπυλώνει όρθια μετά από μια πλάγια εκτροπή ενός έως τριών μέτρων. Τα στρεβλά πεύκα περικλείονται από ένα περιβάλλων δάσος με ίσια πεύκα.
Γενικά πιστεύεται ότι κάποια μορφή ανθρώπινου εργαλείου ή τεχνικής χρησιμοποιήθηκε για να κάνει τα δέντρα να μεγαλώσουν ή να λυγίσουν με αυτόν τον τρόπο, αλλά η μέθοδος δεν καθορίστηκε ποτέ και παραμένει ένα μυστήριο μέχρι σήμερα. Έχει υποτεθεί ότι τα δέντρα μπορεί να έχουν παραμορφωθεί για να δημιουργήσουν φυσικά καμπύλη ξυλεία για χρήση σε έπιπλα ή κατασκευή σκαφών. Άλλοι υποθέτουν ότι μια χιονοθύελλα θα μπορούσε να έχει λυγίσει τους κορμούς, αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία για αυτό.
Το δάσος εμφανίστηκε στη σεζόν 1, επεισόδιο 4 του The UnXplained στο κανάλι History, με τίτλο «Unnatural Nature» (Αφύσικη Φύση) που προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 9 Αυγούστου 2019.
Το μέρος είναι ανοιχτό για το κοινό και χρησιμεύει ως ένα αξιοσημείωτο τουριστικό αξιοθέατο στην περιοχή.
Δείτε επίσης
Χορεύων Δάσος
Μεθυσμένα δέντρα
Σχηματισμός δέντρου
Στρέβλωση ξύλου
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολωνική σελίδα τουρισμού για το Στρεβλό Δάσος (πολωνικά)
Δάση της Πολωνίας
Πόβιατ Γκριφίνο
|
798175
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84%20%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%B1
|
Ντέιβιντ Ρουντίσα
|
Ο Ντέιβιντ Ρουντίσα (David Rudisha, γεννήθηκε 17 Δεκεμβρίου 1988) είναι Κενυάτης πρώην αθλητής στίβου στο αγώνισμα των 800 μέτρων. Είναι δύο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης, στους 2012 και 2016 και δύο φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής (2011 και 2015). Είναι κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στο αγώνισμα από το 2012.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
David RUDISHA
Κενυάτες αθλητές του στίβου
Κενυάτες Ολυμπιονίκες
Χρυσοί Ολυμπιονίκες του στίβου
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2012
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2016
Κάτοχοι μεταλλίων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου
Παγκόσμιοι πρωταθλητές στίβου
Δρομείς μεσαίων αποστάσεων
Νικητές Diamond League
|
383179
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%8D%CE%B1%20%CE%9A%CF%8C%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%82
|
Εύα Κόπατς
|
Η Έβα Μποζένα Κόπατς () είναι Πολωνή πολιτικός, η οποία ήταν πρωθυπουργός της χώρας από τις 22 Σεπτεμβρίου 2014 έως τις 16 Νοεμβρίου 2015. Προτού αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας, η Κόπατς διετέλεσε Πρόεδρος της Σέιμ της Πολωνίας, όντας η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε αυτό το αξίωμα. Επίσης, διετέλεσε Υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση του Ντόναλντ Τουσκ. Είναι μέλος του κόμματος Πολιτική Πλατφόρμα από το 2001. Στις 22 Σεπτεμβρίου 2014 ανέλαβε Πρωθυπουργός της Πολωνίας διαδεχόμενη τον Ντόναλντ Τουσκ, ένω έγινε και η δεύτερη γυναίκα που ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας μετά τη Χάννα Σουχότσκα. Προτού κατέλθει στην πολιτική, η Κόπατς εργαζόταν ως παιδίατρος και ως γενικός ιατρός.
Βιογραφία
Η Έβα Κόπατς είναι κόρη του Μιετσίσουαφ και της Κριστίνα Λις. Ο πατέρας της εργαζόταν ως μηχανικός και η μητέρα της ως ράφτρα. Μεγάλωσε στο Ράντομ, όπου και ολοκλήρωσε το λύκειο. Το 1981 αποφοίτησε από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Λούμπλιν έχοντας ειδικευτεί στην παιδιατρική και στην οικογενειακή ιατρική. Στη συνέχεια, εργάστηκε σε κλινικές στα χωριά Ορόνσκο και Χλεβίνσκα και αργότερα στην πόλη Σιντλόβιετς, όπου και ηγούνταν του ιατρικού κέντρου της πόλης. Περιστασιακά εργαζόταν και ως ιατροδικαστής.
Πολιτική σταδιοδρομία
Τη δεκαετία του 1980, η Έβα Κόβατς έγινε μέλος του Ενωμένου Λαϊκού Κόμματος.
Τη δεκαετία του 1990 έγινε μέλος του κόμματος Ένωση Ελευθερίας στην επαρχία του Ράντομ, ενώ στις τοπικές εκλογές του 1998 εξελέγη ως περιφερειακός σύμβουλος του Βοϊβοδάτου Μασοβίας.
Το 2001 η Κόπατς εγκατέλειψε την Ένωση Ελευθερίας και έγινε μέλος του νεοσύστατου κόμματος Πολιτική Πλατφόρμα, με το οποίο εξελέγη ως βουλευτής στις εκλογές του 2001 και ανέλαβε την ηγεσία της Επιτροπής Υγείας της Σέιμ το 2005. Παράλληλα, διετέλεσε αρχηγός της περιφερειακής οργάνωσης του Βοεβοδάτου Μασοβίας.
Σέιμ της Δημοκρατίας της Πολωνίας
Η Κόπατς εξελέγη για πρώτη φορά στη Σέιμ της Δημοκρατίας της Πολωνίας στις εκλογές του 2001, ενώ επανεξελέγη στις εκλογές του 2005, του 2007 και του 2011, ενώ εξελέγη ως πρόεδρος της Σέιμ το Νοέμβριο του 2011.
Υπουργός Υγείας
Η Έβα Κόπατς ορκίστηκε ως υπουργός Υγείας στις 16 Νοεμβρίου 2007. Το 2009, η Κόπατς απέκτησε διεθνή φήμη όταν απαίτησε από τις φαρμακευτικές εταιρίες να παρουσιάσουν τα πλεονεκτήματα των εμβολίων που παρήγαγαν για την γρίπη των χοίρων, ενώ απαίτησε επίσης την ανάληψη πλήρους ευθύνης από αυτές για τυχόν παρενέργειες. Επίσης, συμβούλευσε την Πολωνική κυβέρνηση να περιμένει ώστε να ολοκληρωθούν οι δοκιμές στο εμβόλιο προτού το χρησιμοποιήσει, αναφέροντας το γεγονός ότι η εποχιακή γρίπη πληροί τα κριτήρια του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας για να χαρακτηριστεί ως πανδημία κάθε χρόνο ενώ δεν είχε υπάρξει ανακήρυξη της γρίπης των χοίρων ως πανδημία. Η Πολωνική κυβέρνηση αρνήθηκε να αγοράσει το συγκεκριμένο εμβόλιο.
Ακτιβιστές κατά των εκτρώσεων ζήτησαν την θρησκευτική ποινή της Κόπατς όταν συμμετείχε στον προγραμματισμό μίας έκτρωσης για ένα 14χρονο κορίτσι, σύμφωνα με την πολωνική νομοθεσία, επικαλούμενοι τον κανόνα 1398 ο οποίος επιβάλει ποινές σε οποιονδήποτε επιτρέπει την πραγματοποίηση έκτρωσης.
Πρωθυπουργία
Στις 22 Σεπτεμβρίου 2014, η Έβα Κόπατς ορκίστηκε Πρωθυπουργός της Πολωνίας, ενώ η κυβέρνησή της σχηματίστηκε τέσσερις μέρες αργότερα. Στις 16 Νοεμβρίου 2015 έγινε αποδεκτή η παραίτησή της και την διαδέχθηκε η Μπεάτα Σίντουο.
Παραπομπές
Πολωνές πολιτικοί
Πρωθυπουργοί της Πολωνίας
Γυναίκες Πρωθυπουργοί
Πολωνοί ιατροί
Μέλη του Σέιμ της Πολωνίας (2001-2005)
Μέλη του Σέιμ της Πολωνίας (2005-2007)
Μέλη του Σέιμ της Πολωνίας (2007-2011)
Μέλη του Σέιμ της Πολωνίας (2011-2015)
Αντιπρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Ευρωβουλευτές της Πολωνίας
|
696442
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CF%81%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CF%84%CE%B1
|
Ενραβότα
|
Ο Άγιος Ενραβότα, βουλγαρ.: Свети Енравота ο λεγόμενος Πολεμιστής (Воин) ή Βόυαν (Боян) (9ος αι.) ήταν πρίγκιπας της Βουλγαρίας.
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ομουρτάγ χάνου της Βουλγαρίας και ο πρώτος Χριστιανός μάρτυρας, ο πρώτος που αγιοποιήθηκε.
Γεννήθηκε στις αρχές του 9ου αι. και είχε αδελφούς τον Ζβινίτσα και τον Μαλαμίρ. Ο πρώτος απεβίωσε πριν το τέλος του πατέρα τους και ο δεύτερος διαδέχθηκε τον Ομουρτάγ στον Βουλγαρικό θρόνο το 831. Ο Ενραβότα προσπεράστηκε, διότι ευνοούσε τον Χριστιανισμό και οι βογιάροι φοβήθηκαν ότι με αυτό θα κινδύνευε η Αυλή. Την εποχή εκείνη οι παγανιστές χάνοι των Βουλγάρων κυνηγούσαν και εξόντωναν τους Χριστιανούς. Λίγο μετά το τέλος του πατέρα τους, ο Ενραβότα ζήτησε από τον Μαλαμίρ να ελευθερώσει ένα ευσεβή Ρωμαίο αιχμάλωτο, που είχε φυλακιστεί από τον Ομουρτάγ. Οι νουθεσίες του αιχμαλώτου έπεισαν τον Ενραβότα να μεταστραφεί στον Χριστιανισμό και να βαπτιστεί.
Όταν ο Μαλαμίρ πληροφορήθηκε την πράξη αυτή του αδελφού του, προσπάθησε να τον κάνει να αποκηρύξει τη νέα του πίστη, αλλά δεν το επέτυχε. Τότε διέταξε και σκότωσαν τον Ενραβότα περί το 833. Ο χρονικογράφος του 11ου αι. Θεοφύλακτος Αχρίδος ισχυρίζεται ότι ο Ενραβότα παρέδωσε τον ακόλουθο προφητικό λόγο πριν το τέλος του:
"Η πίστη αυτή, για την οποία τώρα πεθαίνω, θα απλωθεί και θα αυξηθεί σε όλη τη Βουλγαρική γη, αν και θέλεις να την καταστείλης με το τέλος μου. Όπως και να έχει, ο Σταυρός του Χριστού θα εγκαθιδρυθεί και θα κτιστούν εκκλησίες του Θεού παντού και καθαροί ιερείς θα υπηρετήσουν τον Θεό και θα παραδίδουν "θυσίες ευχών και εξομολόγησης" στην ζωοδότη Τριάδα. Τα είδωλα, οι ιερείς τους και οι άσεμνοι ναοί τους, θα καταρρεύσουν και θα μετατραπούν στο τίποτε, σαν να μην υπήρχαν. Επίσης από εσένα, έπειτα από πολλά έτη, η ασεβής ψυχή σου θα πετάξει χωρίς αμοιβή, ένεκα της σκληρότητάς σου."
Ο άγιος εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας στις 2 Μαρτίου.
Αναφορές σε πηγές
Πηγές
Zlatarski, Vasil. Istoriya na balgarskata darzhava prez srednite vekove. Tom I. Istoriya na Parvoto balgarsko tsarstvo (in Bulgarian) (2 ed.).
"Sv. machenik Boyan — Enravota, knyaz Balgarski" (in Bulgarian). Pravoslavieto. Retrieved 2007-03-09.
Οίκος του Κρούμου
Χριστιανοί μάρτυρες του 9ου αιώνα
Βούλγαροι άγιοι
|
774652
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Ιωάννης Θεολόγος Λακωνίας
|
Ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος είναι χωριό και έδρα της τοπικής κοινότητας Θεολόγου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Οινούντος, του δήμου Σπάρτης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Λακεδαίμονος του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.
Στην τοπική κοινότητα Θεολόγου ανήκει και ο οικισμός Καλύβια Θεολόγου.
Γεωγραφία
Ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος είναι χωριό στο βόρειο τμήμα του νομού Λακωνίας. Βρίσκεται κοντά στη δυτική όχθη του ποταμού Οινούντα (Κελεφίνα) -παραπόταμου του Ευρώτα-, στις βορειοδυτικές υπώρειες του Πάρνωνα και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 560. Απέχει 13 χλμ. περίπου Β. της Σπάρτης. Η τοπική κοινότητα Θεολόγου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 14,159 χμ² (2011).
Πληθυσμός
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και προσαρτήθηκε στον δήμο Σελλασίας. Το 1899 εντάχθηκε στον νομό Λακδαίμονος και το 1909 υπήχθη οριστικά στον νομό Λακωνίας. Το 1912 αποσπάστηκε από τον δήμο Σελλασίας και ορίστηκε έδρα της κοινότητας Θεολόγου. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Θεολόγου και προσαρτήθηκε στον δήμο Οινούντος. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Οινούντος και προσαρτήθηκε στον δήμο Σπάρτης.
Αξιοθέατα
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στο κέντρο του οικισμού
Τα ξωκκλήσια του Αγίου Ανδρέα, του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Παρασκευής
Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη θέση «Αχραγιά», κοντά στα Καλύβια Θεολόγου
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
eetaa.gr
Χωριά του νομού Λακωνίας
Δήμος Σπάρτης
|
194535
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89%20%CE%98%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B9%CE%BA%CE%B1%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Κάτω Θωμαίικα Αχαΐας
|
Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Θωμαίικα Αχαΐας
Τα Θωμαίικα, όπως είναι η επίσημη ονομασία, ή Κάτω Θωμαίικα ή Θωμαίικα Ωλενίας είναι χωριό της πρώην επαρχίας Πατρών του Νομού Αχαΐας. Σήμερα αποτελεί οικισμό του δημοτικού διαμερίσματος Αγίου Νικολάου Κράλη του Δήμου Ωλενίας με 74 κατοίκους. Πολύ κοντά του είναι η ΒΙ.ΠΕ. Πάτρας καθώς και τα χωριά Λουσικά, Άγιος Νικόλαος Κράλης, Καλαμάκι (Χαρμπιλαίικα), Κουνελαίικα, Ποιμενοχώρι (Μπουντουραίικα) και Αυγεραίικα.
Ιστορία
Το όνομα του χωριού είναι ανθρωπωνυμικό και προέρχεται από τους πρώτους οικιστές, δηλ. την οικογένεια Θωμά από τα Θωμαίικα της κοινότητας Λεοντίου.
Τα Θωμαίικα αναγνωρίστηκαν οικισμός το 1920 (ΦΕΚ - 18/12/1920) και προσαρτήθηκαν στην Κοινότητα Αγίου Νικολάου Κράλη. Το 1940 (ΦΕΚ - 16/10/1940) η ονομασία διορθώθηκε από Θωμέικα σε Θωμαίικα. Το 1997 με το Σχέδιο Καποδίστριας (ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997) έγινε οικισμός του δημοτικού διαμερίσματος Αγίου Νικολάου Κράλη του Δήμου Ωλενίας.
Δημογραφική εξέλιξη
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:
Προσωπικότητες
Από τα Θωμαίικα έλκουν την καταγωγή τους:
Μαρία Θωμά, πρώην βουλεύτρια με το ΠΑΣΟΚ
Γεώργιος Θωμάς του Πέτρου, πρώην βουλευτής και υφυπουργός με το ΠΑΣΟΚ
Φώτης Παναγιωτόπουλος του Γεωργίου (1919-1975), πρώην βουλευτής Μαγνησίας με την Ένωση Κέντρου
Λοιπά στοιχεία
Οικογενειακά επίθετα που απαντούν σήμερα στο χωριό: Θωμάς, Μανίκας, Ξυπολιάς, Παναγιωτόπουλος, Πεγιάζης, Πετρόπουλος, Σταθόπουλος, Χαψάς.
Παραπομπές και υποσημειώσεις
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Θωμαίικα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διοικητικές μεταβολές Κάτω Θωμαίικων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 31/10/2017.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Αγίου Νικολάου Κράλη Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 29/10/2017.
Κάτω Θωμαίικα. moriasnow.gr
Χωριά του νομού Αχαΐας
Δήμος Ωλενίας
Δήμος Δυτικής Αχαΐας
|
806499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CE%B2%CE%AF
|
Βεβί
|
Το Βεβί (γαλλικά: Vevy) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ζυρά, στη διοικητική περιοχή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Βιβισουά (γαλλικά: Vivissois).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες του Ζυρά
|
825340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84%20%CE%9B%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%82
|
Ρόμπερτ Λάνγκλαντς
|
Ο Ρόμπερτ Φέλαν Λάνγκλαντς (γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1936) είναι Καναδός μαθηματικός. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο ιδρυτής του προγράμματος Λάνγκλαντς, ενός τεράστιου πλέγματος εικασιών και αποτελεσμάτων που συνδέει τη θεωρία αναπαραστάσεων και τις αυτομορφικές μορφές με τη μελέτη των ομάδων Γκαλουά στη θεωρία αριθμών,για το οποίο έλαβε το Βραβείο Άμπελ το 2018. Ήταν ομότιμος καθηγητής και κατείχε το γραφείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον, μέχρι το 2020, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Σταδιοδρομία
Ο Λάνγκλαντς γεννήθηκε στο Νιου Γουέστμινστερ της Βρετανικής Κολομβίας, στον Καναδά, το 1936 και ήταν γιος του Ρόμπερτ Λάνγκλαντς και της Κάθλιν Φέλαν. Έχει δύο μικρότερες αδελφές. Το 1945, η οικογένειά του μετακόμισε στο Γουάιτ Ροκ, κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ, όπου οι γονείς του είχαν μια επιχείρηση προμηθειών και κατασκευών.
Αποφοίτησε από το δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα Semiahmoo και άρχισε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας σε ηλικία 16 ετών, όπου πήρε το προπτυχιακό του πτυχίο στα Μαθηματικά το 1957. Συνέχισε στο UBC για να λάβει το μεταπτυχιακό του το 1958. Στη συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα το 1960.
Η πρώτη του ακαδημαϊκή θέση ήταν στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον από το 1960 έως το 1967, όπου εργάστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής. Πέρασε ένα χρόνο στην Τουρκία στο METU κατά τη διάρκεια του 1967-68 σε ένα γραφείο δίπλα στο γραφείο του Καχίτ Αρφ. Ήταν ερευνητής Miller Research Fellow στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ από το 1964 έως το 1965, και στη συνέχεια ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ από το 1967 έως το 1972. Διορίστηκε καθηγητής Χέρμαν Βάιλ στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών το 1972 και έγινε ομότιμος καθηγητής τον Ιανουάριο του 2007.
Έρευνες
Η διδακτορική διατριβή του Λάνγκλαντς αφορούσε την αναλυτική θεωρία των ημι-ομάδων Lie, αλλά σύντομα ασχολήθηκε με τη θεωρία αναπαραστάσεων, προσαρμόζοντας τις μεθόδους του Χάρις-Τσάντρα στη θεωρία των αυτομορφικών μορφών. Το πρώτο του επίτευγμα στον τομέα αυτό ήταν ένας τύπος για τη διάσταση ορισμένων χώρων αυτομορφικών μορφών, στους οποίους εμφανίζονταν συγκεκριμένοι τύποι των διακριτών σειρών του Χάρις-Τσάντρα.
Στη συνέχεια κατασκεύασε μια αναλυτική θεωρία των σειρών Eisenstein για αναγωγικές ομάδες βαθμού μεγαλύτερου του ενός, επεκτείνοντας έτσι την εργασία των Χανς Μάας, Βάλτερ Ρόελκε και Άτλε Σέλμπεργκ από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 για ομάδες βαθμού ένα, όπως η . Αυτό ισοδυναμούσε με την περιγραφή με γενικούς όρους των συνεχών φασμάτων των αριθμητικών πηλίκων και την απόδειξη ότι όλες οι αυτομορφικές μορφές προκύπτουν από τις μορφές ακμής και τα κατάλοιπα των σειρών Eisenstein που επάγονται από τις μορφές ακμής σε μικρότερες υποομάδες. Ως πρώτη εφαρμογή, απέδειξε την εικασία Weil για τους αριθμούς Tamagawa για τη μεγάλη κατηγορία αυθαίρετων απλά συνδεδεμένων ομάδων Chevalley που ορίζονται πάνω στους ορθολογικούς αριθμούς. Προηγουμένως αυτό ήταν γνωστό μόνο σε λίγες μεμονωμένες περιπτώσεις και για ορισμένες κλασικές ομάδες όπου μπορούσε να αποδειχθεί με επαγωγή.
Βραβεία και διακρίσεις
Ο Λάνγκλαντς τιμήθηκε με το βραβείο Βολφ του 1996 (το οποίο μοιράστηκε με τον Άντριου Γουάιλς), το βραβείο Στιλ της AMS του 2005, το βραβείο Τζέφρι-Γουίλιαμς του 1980, το βραβείο NAS για τα μαθηματικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών του 1988, το βραβείο Nemmers στα μαθηματικά του 2006, το βραβείο Shaw για τις Μαθηματικές Επιστήμες του 2007 (μαζί με τον Ρίτσαρντ Τέιλορ) για το έργο του στις αυτομορφικές μορφές. Το 2018, ο Λάνγκλαντς τιμήθηκε με το Βραβείο Ἀμπελ για "το οραματικό του πρόγραμμα που συνδέει τη θεωρία αναπαραστάσεων με τη θεωρία αριθμών".
Εξελέγη μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά το 1972 και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας το 1981. Το 2012 έγινε μέλος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας. Ο Λάνγκλαντς εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 1990, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών το 1993 και μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας το 2004.
Μεταξύ άλλων τιμητικών διακρίσεων, το 2003, ο Λάνγκλαντς έλαβε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο του Λαβάλ.
Το 2019, ο Λάνγκλαντς ανακηρύχθηκε αξιωματικός του Τάγματος του Καναδά[
.
Στις 10 Ιανουαρίου 2020, ο Λάνγκλαντς τιμήθηκε στο δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα Semiahmoo, το οποίο εγκατέστησε μια τοιχογραφία για να γιορτάσει τη συμβολή του στα μαθηματικά.
Βιβλιογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το έργο του Ρόμπερτ Λάνγκλαντς (ένα σχεδόν πλήρες αρχείο)
Σελίδα καθηγητών στο IAS
Συνέντευξη για το Βραβείο Άμπελ 2018 με τον Ρόμπερτ Λάνγκλαντς
Μαθηματικοί αναλυτές
Μαθηματικοί του 20ού αιώνα
Μαθηματικοί του 21ου αιώνα
|
349824
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD
|
Φιλοσοφία των πνευματικών δικαιωμάτων
|
Η φιλοσοφία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας θεωρείται ότι περιλαμβάνει αρκετά φιλοσοφικά ζητήματα που συνδέονται στενά με την πολιτική των πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς και άλλα νομικά προβλήματα που ανακύπτουν κατά την ερμηνεία των νομικών συστημάτων και την εφαρμογή του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Πιθανώς το πιο βαθύ και ευρέως συζητήσιμο φιλοσοφικό θέμα μεταξύ των μελετητών του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι ο σκοπός της. Κάποιοι ξεκινούν από το να δώσουν λογικές εξηγήσεις των καθιερωμένων συστημάτων πνευματικών δικαιωμάτων, ενώ άλλοι ξεκινούν από τα ζητήματα ηθικής, όπως ο ωφελιμισμός και η προσπάθεια να αναλύσουμε την πολιτική υπό αυτό το πρίσμα. Μια άλλη προσέγγιση αρνείται τη σημασία κάθε ηθικής εξήγησης για υφιστάμενο νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, βλέποντας τον απλά ως αποτέλεσμα (και ίσως ένα ανεπιθύμητο) των πολιτικών διαδικασιών.
Ένα άλλο θέμα που συζητείται, είναι η σχέση μεταξύ των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και αυτών της υλικής ιδιοκτησίας. Οι περισσότεροι μελετητές των πνευματικών δικαιωμάτων συμφωνούν ότι μπορεί να θεωρηθεί και ως ένα είδος ιδιοκτησίας, διότι συνεπάγεται τον αποκλεισμό άλλων από κάτι. Αλλά υπάρχει διαφωνία σχετικά με το βαθμό στον οποίο το γεγονός αυτό θα πρέπει να επιτρέψει τη μεταφορά των άλλων πεποιθήσεων και διαισθήσεων σχετικά με την κατοχή υλικών αγαθών.
Υπάρχουν πολλά άλλα φιλοσοφικά ερωτήματα που ανακύπτουν στη νομολογία των πνευματικών δικαιωμάτων, για παράδειγμα προβλήματα όπως τον προσδιορισμό του πότε ένα έργο «παράγεται» από κάποιο άλλο, ή την απόφαση του πότε οι πληροφορίες έχουν τοποθετηθεί σε «απτή» ή «υλική» μορφή.
Επεξηγήσεις των πνευματικών δικαιωμάτων
Νομικοί μελετητές συχνά προσεγγίζουν τα πνευματικά δικαιώματα ως αναζήτηση μιας λογικής ηθικής εξήγησης για την ύπαρξη και τον χαρακτήρα τους. Αυτή η προσέγγιση φαίνεται να λειτουργεί αντίστροφα -θα είχε ίσως περισσότερο νόημα εάν ξεκινούσε με ένα στόχο και στη συνέχεια εξέταζε το νόμο εναντίον του. Έτσι, οι κανονιστικές ή ηθικές θεωρίες που θα μπορούσαν αφελώς να θεωρηθούν ως δοκιμασίες για τον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, συχνά ονομάζεται "επεξηγήσεις" του. Οι επεξηγήσεις για τα πνευματικά δικαιώματα μπορούν γενικά να χωριστούν σε δύο ομάδες: δεοντολογικά ή συνεπειοκρατικά. Δεοντολογικές επεξηγήσεις για τα πνευματικά δικαιώματα επιδιώκουν να τα εξηγήσουν ως δικαιώματα ή καθήκοντα, επιδιώκουν να τα εξηγήσουν με βάση το τι είναι ηθικά σωστό να γίνει. Αντιστρόφως, οι συνεπειοκρατικές επεξηγήσεις προσπαθούν να δικαιολογήσουν ή να επικρίνουν την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας με βάση τις συνέπειες της προστασίας αυτής. Παραδείγματα τέτοιων θεωριών περιλαμβάνουν κίνητρα-θεωρίες που προβάλουν την πνευματική ιδιοκτησία ως ένα απαραίτητο μέσο για την παροχή κινήτρων για τη δημιουργία νέων δημιουργικών έργων
Φυσικά δικαιώματα
Τα φυσικά δικαιώματα συνδέονται με τη λογική της ιδιοκτησίας. Ο Τζον Λοκ συχνά αναφέρεται ως μια αρχή, αν και δεν είναι σαφές ότι o Locke είδε πραγματικά τα πνευματικά δικαιώματα ως φυσικό δικαίωμα. Τα δικαιώματα προσωπικότητας είναι η βάση του Γερμανικού νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτή η θέση αφορά copyrightable έργα ως επεκτάσεις της προσωπικότητας του συγγραφέα. Ο συγγραφέας έχει ορισμένες εξουσίες για τον έλεγχο των εν λόγω έργων, λόγω της σύνδεσης του/ της με αυτά.
Ηθική
Οι υποστηρικτές των νόμων περί δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, πιστεύουν ότι η ηθική υποστηρίζει τη στάση τους. Η Ayn Rand δήλωσε ότι η ζωή του ανθρώπου είναι η βασική αξία, διότι χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατές άλλες αξίες. Η ηθική της πνευματικής ιδιοκτησίας διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στα μυθιστορήματα της «The Fountainhead» και «Atlas Shrugged», όπου κρατικοί αξιωματούχοι υποχρεώνουν έναν δημιουργό να παραδώσει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του για την πατέντα « Rearden Metal».
Οικονομικά
Πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι, ελλείψει προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως τα πνευματικά δικαιώματα και τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, τα διάφορα είδη των άυλων περιουσιακών στοιχείων θα είναι μειωμένα σε παραγωγή , επειδή δεν θα υπάρχουν επαρκή κίνητρα για τους εμπορικούς οργανισμούς ώστε να τα παράγουν.
Από την άποψη αυτή, ο στόχος του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας είναι κατά κύριο λόγο η εξισορρόπηση των δημόσιων παροχών που μπορεί να προκύψουν από την ευρεία κυκλοφορία, χρήση και επαναχρησιμοποίηση ενός έργου με πνευματικά δικαιώματα. Παρουσιάζετε λοιπόν η ανάγκη για παροχή προστασίας, κινήτρων και ανταμοιβής στο δημιουργό ή τον ιδιοκτήτη των πνευματικών δικαιωμάτων παρέχοντας παράλληλα ένα περιορισμένο μονοπώλιο εκμετάλλευσης των πνευματικών δικαιωμάτων στον εν λόγω φορέα ή πρόσωπο.
Συνεπειοκρατικές θεωρίες
Οι συνεπειοκρατικές θεωρίες των πνευματικών δικαιωμάτων υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να έχουμε τους νόμους που φέρουν τα καλύτερα αποτελέσματα για την κοινωνία. Η πιο κοινή συνεπειοκρατική θέση είναι ο ωφελιμισμός, η οποία ορίζει τις καλύτερες καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι είναι όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένοι. Αναλύσεις των οικονομολόγων της πνευματικής ιδιοκτησίας τείνουν να ακολουθούν αυτήν την φιλοσοφική προσέγγιση.
Μια σχετική κατηγορία θεωριών ονομάζεται Πραγματισμός. Θεωρεί ότι η νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων πρέπει να υπάρχει για σαφείς, συνεκτικούς και αναγκαίους σκοπούς, χωρίς να είναι τόσο αυστηρή.Ο αυστηρός έλεγχος και περιορισμός της χρήσης των έργων αποτελεί αναπόφευκτη συνέπεια της ισχυροποίησης του μονοπωλίου. Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνατότητες του κοινού αναφορικά με την ελεύθερη και χωρίς άδεια χρήση των έργων εμφανίζονται πιο περιορισμένες από ποτέ.
Μερικοί μελετητές δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, ανεξάρτητα από τις σύγχρονες εξελίξεις στην τεχνολογία, εξακολουθούν να θεωρούν ότι ο θεμελιώδης τρόπος με τον οποίο συγγραφείς, γλύπτες, καλλιτέχνες, μουσικοί και άλλοι μπορούν να χρηματοδοτήσουν τη δημιουργία νέων έργων, και ότι χωρίς μια σημαντική περίοδο νομικής προστασίας των μελλοντικών εισοδημάτων τους, πολλά πολύτιμα βιβλία και έργα τέχνης δεν θα είχαν δημιουργηθεί. Υποστηρίζουν ότι το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα από την επαναλαμβανόμενη επέκταση των όρων των πνευματικών δικαιωμάτων για να συμπεριλάβει πολλές γενιές πέρα από τη ζωή του κατόχου (δημιουργού) των πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς αυτό αυξάνει την παρούσα αξία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, την ενθάρρυνση για δημιουργία νέων έργων και την επιθυμία για επιπρόσθετες επενδύσεις σε μεγάλα έργα (για παράδειγμα, η αποκατάσταση των παλαιών ταινιών) οικονομικά βιώσιμα. Κληρονόμοι συγγραφέων συνεχίζουν να επωφελούνται εφόσον εφαρμόζονται τα πνευματικά δικαιώματα μετά τον θάνατο τους
Το σύγχρονο, οδηγούμενο από την αγορά σύστημα πνευματικών δικαιωμάτων παρέχει δημιουργούς με ανεξάρτητη χρηματοδότηση,μέσω royalties (εξουσιοδοτήσεων). Χωρίς έναν επαρκή τρόπο να αποκαταστήσουν τα πνευματικά δικαιώματα τον δημιουργικό χρόνου που έχει δαπανηθεί, θα δημιουργούνταν μικρότερο οικονομικό κίνητρο για παραγωγή και οι δημιουργοί θα ήταν αναγκασμένοι να δουλέψουν κοντά σε ήδη αναγνωρισμένους καλλιτέχνες ώστε να έχουν την απαραίτητα προστασία των έργων τους. Οι υποστηρικτές των πνευματικών δικαιωμάτων, διαφωνούν στην άποψη ότι τα πνευματικά δικαιώματα αποτρέπουν τους δημιουργούς από το να χτίσουν την ιδέα τους. Τα πνευματικά δικαιώματα προστατεύουν μόνο την έκφραση της δουλειάς του καλλιτέχνη και όχι τις ιδέες, τα συστήματα ή τις τεκμηριωμένες πληροφορίες που μεταφέρονται σε αυτό, και συνεπώς οι καλλιτέχνες είναι ελεύθεροι να πάρουν ιδέες από έργα πνευματικής ιδιοκτησίας
Υπερασπιστές του ισχύοντος συστήματος των ισχυρών πνευματικών δικαιωμάτων υποστηρίζουν ότι έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό η χρηματοδότηση για τη δημιουργία και τη διανομή μιας ευρείας ποικιλίας έργων, ιδιαίτερα αυτών που απαιτούν σημαντική εργασία και κεφάλαιο. Κάποιοι μελετητές φαίνεται να υποστηρίζουν την άποψη αυτή, αναγνωρίζοντας παράλληλα την ανάγκη για εξαιρέσεις και περιορισμούς, όπως όπως συμβαίνει με τη θεωρία του «fair use».
Επικρίσεις
Οι επικριτές των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας εμπίπτουν γενικά σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που ισχυρίζονται ότι η ίδια η έννοια της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν έχει ευεργετήσει την κοινωνία, και έχει χρησιμοποιηθεί απλά για να πλουτίσουν λίγοι εις βάρος της δημιουργικότητας, και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το υφιστάμενο καθεστώς πνευματικών δικαιωμάτων πρέπει να μεταρρυθμιστεί ώστε να διατηρηθεί η σημασία του στη νέα κοινωνία της πληροφορίας.
Η γαλλική droit d'auteur («Δικαιώματα του Συγγραφέα"), η οποία επηρέασε τη Σύμβαση της Βέρνης του 1886 για την προστασία των λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων, θα πρέπει να σημειωθεί ως μια σημαντική εναλλακτική λύση για τη συνήθη αγγλοσαξονική έννοια των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.
Μεταξύ των ατόμων της δεύτερης ομάδας, υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ως έναν τρόπο για να χορηγούνται στους δημιουργούς δικαιώματα, αλλά αισθάνονται ότι επιβιώνουν με τη χορήγηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας για πάρα πολύ καιρό (π.χ., πολύ πέρα από τη διάρκεια ζωής του συγγραφέα), και ως εκ τούτου δεν είναι ξεκάθαρα άμεσο όφελος για αυτόν/αυτήν.
Για πολλούς κριτικούς, το γενικό πρόβλημα είναι ότι το σημερινό (διεθνές) σύστημα πνευματικών δικαιωμάτων υπονομεύει αφεαυτού τον σκοπό του. Οι έννοιες του δημόσιου τομέα και της εγγενής ελευθερίας της πληροφόρησης είναι αναγκαία διδάγματα για τους δημιουργούς ώστε να είναι σε θέση να δημιουργήσουν. Αλλά αυτές σταδιακά διαβρώνονται, καθώς οι όροι των πνευματικών δικαιωμάτων επιμηκύνονται κατ'εξακολούθηση ώστε να διαρκέσουν καθ’ όλη την διάρκειας ζωής του κοινού που γνώρισε και γνωρίζει το πρωτότυπο έργο.
Ένα άλλο αποτέλεσμα της επαναλαμβανόμενης επέκτασης των πνευματικών δικαιωμάτων είναι ότι οι τωρινοί συγγραφείς προστατεύονται από τον ανταγωνισμό από έναν ευρύ δημόσιο τομέα: μέχρι στιγμής όσα έργα εισέρχονται στον δημόσιο τομέα, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο της εμπορευματοποίησης. Πέρα από τα πνευματικά δικαιώματα των εκδόσεων, όπως η κλασική λογοτεχνία, όπου τα περιθώρια κέρδους είναι πολύ χαμηλά, γενικά αυτή η αρχή προσφέρει μόνο το καλύτερο από κάθε είδος.
Αντίθετα στην τρέχουσα πρακτική των πνευματικών δικαιωμάτων, η αρχή αυτή σχετίζεται επίσης με τη μη τήρηση της κύριας απαίτησης του αρχικού νόμου της Queen Anne, η οποία διευκρίνισε ότι για να αποκτηθούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας για ένα αντίγραφο κάποιου έργου, έπρεπε το έργο να κατατεθεί σε κάποιο αρχείο, έτσι ώστε να μπορούν να αναπαραχθούν απεριόριστα αντίτυπα μετά τη λήξη των πνευματικών δικαιωμάτων. Το σύστημα αυτό αν και είχε εφαρμοστεί εδώ και πολλά χρόνια, απορρίφτηκε από την κινηματογραφική βιομηχανία, η οποία αρνήθηκε να δώσει αντίγραφα ταινιών, με αποτέλεσμα την απώλεια πολλών πρώιμων ταινιών. Ο πολιτισμός βιώνει μια παρόμοια απώλεια αρχαίων κείμενων που βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές μέχρι να σαπίσουν.
Η πρόσφατη επιτυχία των έργων ελεύθερου λογισμικού, όπως το GNU / Linux, Mozilla Firefox, και τον web server Apache έχει αποδείξει ότι τα έργα ποιότητας μπορούν να δημιουργηθούν ακόμη και εν απουσία του δικαιώματος πνευματικής μονοπωλιακής ιδιοκτησίας. Αυτά τα προϊόντα χρησιμοποιούν τα πνευματικά δικαιώματα για την επιβολή των όρων άδειας χρήσης τους, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να εξασφαλιστεί η ελεύθερη φύση της εργασίας, παρά για την εξασφάλιση αποκλειστικών δικαιωμάτων για το κέρδος του κατόχου. Οι άδειες αυτές περιλαμβάνουν copyleft, ελεύθερο λογισμικό και άδειες χρήσης ανοιχτού κώδικα.
Ακόμη και σε πιο παραδοσιακές μορφές όπως πεζογραφία, ορισμένοι συγγραφείς, όπως ο Cory Doctorow, διατηρούν το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας στο έργο τους, αλλά το διανείμουν δωρεάν (για παράδειγμα κάτω από μια άδεια Creative Commons). Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι παρέχει ένα δομημένο σύστημα, βάσει του οποίου οι συγγραφείς μπορούν να προσπεράσουν μερικά από τα εμπόδια που επιβάλλουν τα πνευματικά δικαιώματα σε άλλους, επιτρέποντάς τους να συνεισφέρουν μερικώς στο έργο για την κοινότητα (με τη μορφή γενικής επιχορήγησης για αντιγραφή, αναπαραγωγή, χρήση ή προσαρμογή υπό ορισμένες προϋποθέσεις) διατηρώντας άλλα αποκλειστικά δικαιώματα που κατέχουν σε αυτό.
Το Copyright μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να καταπνίξει την πολιτική κριτική. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ τα περιεχόμενα των talk shows και παρόμοια προγράμματα που καλύπτονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο Robert Greenwald, διευθυντής του Uncovered : στο ντοκιμαντέρ «Όλη η αλήθεια για το πόλεμο του Ιράκ», του αρνήθηκαν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του George W. Bush της NBC «Meet the Press».
Το Copyright επίσης γίνεται αντιληπτό από ορισμένους ως τεχνητό φράγμα το οποίο επιτρέπει την ανταλλαγή των "εκφράσεων" μεταξύ των ατόμων και των ομάδων, αν δεν υπάρχουν τα πνευματικά δικαιώματα ή άλλοι νομικοί περιορισμοί πρόληψης. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι εφόσον η κατάσταση δεν κατέχει απαραίτητα την ηθική αρχή ώστε να εκδίδει νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας, οι ιδιώτες μπορούν να ποικίλουν στις παρατήρηση τους σε τέτοιους νόμους. Άλλοι διαφωνούν, πιστεύοντας ότι τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (που στο σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών, για παράδειγμα, προκύπτει από τις διατάξεις του Συντάγματος των ΗΠΑ), είχαν και συνεχίζουν να έχουν μια πολύτιμη συμβολή στη δημιουργία και διάδοση των έργων. Τονίζουν, επίσης, τους κοινωνικούς κινδύνους που ενέχει η άποψη ότι κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να κρίνει την «ηθική εξουσία» των νόμων και να τους τηρεί ή όχι ανάλογα με τις ατομικές αποφάσεις.
Προκλήσεις στη σύγχρονη εποχή
Οι έννοιες του Copyright αποτελούν πρόκληση στη σύγχρονη εποχή, κυρίως από την αυξανόμενη χρήση της peer-to-peer ανταλλαγής αρχείων. Η εκτεταμένη πλέον χρήση της τεχνολογίας αυτής, η οποία βασίζεται στη δημιουργία εικονικών δικτύων στα οποία αναπτύσσεται επικοινωνία μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού προσώπων, φαίνεται να ανατρέπει τα δεδομένα του κλασικού μοντέλου της ιδιωτικής χρήσης των έργων όπως αυτό έχει προσδιοριστεί νομοθετικά και νομολογιακά στο ανάλογο περιβάλλον. Σημαντικοί κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων, όπως οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και η βιομηχανία του κινηματογράφου, κατηγορούν την ευκολία της αντιγραφής για τη μείωση των κερδών τους. Οι εναλλακτικές εξηγήσεις που έχουν προταθεί αναφέρουν ως ενόχους το κακό περιεχόμενο του προϊόντος και τις υπερβολικές χρεώσεις άδειας.
Παραπομπές
Διανοητική ιδιοκτησία
Φιλοσοφία του Δικαίου
|
235140
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85%20-%20%CE%9D%CE%BF%CF%81
|
Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ
|
Η Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ (Παρίσι, 1907 - 8 Οκτωβρίου 1995) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.
Τα πρώτα δύο χρόνια της καριέρας της εμφανιζόταν με το όνομα Αλίκη Θεοδωρίδη. Στην εξηντάχρονη και πλέον πορεία της χρησιμοποιούσε μόνο το μικρό της όνομα. Τα τελευταία χρόνια της κάποιοι την ανέφεραν ως Αλίκη Πωλ Νορ.
Βιογραφία
Ήταν κόρη του θεατρικού επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη και της πρωταγωνίστριας Κυβέλης. Εκανε τα πρώτα βήματα στη σκηνή σε ηλικία τριών χρόνων στο έργο του Ζωρζ Φεντώ «Το καθάρσιο του μπέμπη» μαζί με το θίασο της μητέρας της. Σπούδασε θέατρο στο Κονσερβατόριο του Παρισιού και τα καλοκαίρια ερχόταν στην Ελλάδα και έπαιζε στο θίασο της Κυβέλης. Πριν τα είκοσι χρόνια έκανε την πρώτη μεγάλη επιτυχία της στο έργο «Το μελτεμάκι» που είχε γράψει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ειδικά για εκείνη ο Παντελής Χορν, όπως για εκείνη είχε γράψει την «Ανιέζα» ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Δημήτρης Μπόγρης το «Μπουρίνι» και «Φουσκοθαλασσιές».
Προσωπική ζωή
Στο θίασο Κυβέλης γνώρισε το 1927, στο έργο «Το κουκλόσπιτο» του Ίψεν, τον νεαρό πρωταγωνιστή Κώστα Μουσούρη. Οι δύο νέοι δεν άργησαν να ερωτευθούν και ένα χρόνο μετά "κλέφτηκαν" και παντρεύτηκαν. Χωρίς καμιά οικονομική στήριξη από τους γονείς της, η Αλίκη και ο Κώστας Μουσούρης άρχισαν την κοινή θεατρική πορεία. Η Αλίκη πολύγλωσση και με σημαντικές θεατρικές σπουδές αλλά και με ταλέντο, ευαισθησία και πνευματικότητα, δημιούργησε γύρω της ένα κύκλο διαλεχτών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών.
Καριέρα
Το καλοκαίρι του 1929 έκαναν περιοδεία στην Αίγυπτο μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Χριστόφορο Νέζερ με το έργο του Ξενόπουλου «Μονάκριβη». Στη δεκαετία του 1920 και παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, άρχισαν δειλά-δειλά να γίνονται οι πρώτες ελληνικές ταινίες. Η πιο επιτυχημένη βωβή ταινία γυρίστηκε το 1929 από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Γαζιάδη. Ηταν το ποιμενικό δράμα Αστέρω σε σενάριο του ποιητή Παύλου Νιρβάνα, παραγωγή της Dag film. Αστέρω η Αλίκη Θεοδωρίδου και μαζί της ο Αιμίλιος Βεάκης και ο Κώστας Μουσούρης.
Η Αλίκη έπαιξε σε μια ακόμα ταινία το 1939, την Αγνούλα των Αλεβίζε Ορφανέλι - Μάνου Φιλιππίδη πάλι μαζί με τον Μουσούρη, ενώ το 1964 και στην ταινία Τον παλιό εκείνο τον καιρό των Αλέκου Σακελλάριου - Κλέαρχου Κονιτσιώτη, που περιείχε αποσπάσματα από τις πρώτες ελληνικές ταινίες και έγινε με αφορμή τα 50 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου.
Το χειμώνα του 1930 ο θίασος Αλίκης-Μουσούρη έπαιξε στο θέατρο «Μαρίκας Κοτοπούλη» το έργο του Chuer Rice «Είναι ένοχος ο Πάρκερ;». Το καλοκαίρι του 1930 έπαιξαν στο θέατρο «Ακρόπολις» της Θεσσαλονίκης 32 έργα, μεταξύ αυτών: Νικοντέμι «Το κουρέλι», «Φωτεινή Σάντρη», «Φοιτηταί», «Χαίρε νύμφη» του Ξενόπουλου, «Ο αρχισιδηρουργός» του Ζωρζ Ονέ, «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλεξάνδρου Δουμά, «Η κυρα-Φροσύνη» του Γιάννη Σιδέρη, Ζωρζ Φεντώ «Το τρελοκόριτσο», Τίμου Μωραϊτίνη «Αιώνια ζωή», Λεκλέρ «Η ανδροχωρίστρα», Λουί Βερνέιγ «Η αδελφή μου και εγώ», «Αι δύο ορφαναί» του Εννερυ Αλντόλφ ντε Φιλίπ κ.ά.
Το 1930 επανιδρύθηκε το Εθνικό Θέατρο και ο σκηνοθέτης Φώτος Πολίτης τους κάλεσε κοντά του. Η Αλίκη έπαιξε στο έργο του Ξενόπουλου «Ο Θείος Όνειρος» και ο Μουσούρης έπαιξε τον Κάσσιο στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ.
Στις αρχές του 1931 έπαιξαν μαζί στον Πειραιά ενώ τον Μάιο του ίδιου χρόνου ανέβασαν στο θέατρο «Ιντεάλ» της Αθήνας το έργο του Ξενόπουλου «Χαίρε νύμφη». Το καλοκαίρι του 1932 έπαιξαν στο θίασο της Κυβέλης στα έργα «Μάριος» του Πανιόλ και «Ανιέζα» του Ξενόπουλου. Τον χειμώνα του 1932-33 έπαιξαν στο θέατρο «Διονύσια» τη «Φανή» του Πανιόλ και ξεκίνησαν μεγάλη περιοδεία. Έφτασαν ως την Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο.
Θέατρο Αλίκη
Το καλοκαίρι του 1933 το όνειρο τους γίνεται πραγματικότητα, αποκτούν το πρώτο δικό τους θέατρο, το θερινό θέατρο «Αλίκης» στην οδό Ιουλιανού και Γ' Σεπτεμβρίου. Πρώτη πρεμιέρα στο νέο θέατρο με την κομεντί του Μπερνστάϊν «Η ευτυχία», για να ακολουθήσουν τα έργα «Να ξανά πάρεις τη γυναίκα σου» και «Φωτεινή Σάντρη» του Ξενόπουλου, «Μεγάλη στιγμή» του Αλέκου Λιδωρίκη και «Μαρία ντελ Κάρμεν», μια ισπανική μουσική ηθογραφία.
Το θερινό θέατρο «Αλίκης» θα λειτουργήσει πέντε καλοκαίρια με μεγαλύτερη επιτυχία του το έργο «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» του Σπύρου Μελά με την Αλίκη, τον Βασίλη Λογοθετίδη και τον Κώστα Μουσούρη.
Το Δεκέμβριο του 1934 γίνονται τα εγκαίνια του χειμερινού θεάτρου «Αλίκης» στην πλατεία Καρύτση [το σημερινό θέατρο «Μουσούρη»] που έφτιαξαν με πολλούς κόπους και πολλά προβλήματα. Πρώτη πρεμιέρα στο θέατρο «Αλίκης» από τον Θίασο Αλίκης- Βασίλη Λογοθετίδη- Κώστα Μουσούρη, με το έργο του Γάλλου ακαδημαϊκού Μαρσέλ Ασάρ «Petrus». Επόμενο έργο είναι «Το μπουρίνι» του Δημήτρη Μπόγρη.
ΗΠΑ
Οικονομικές καταστροφές του θιάσου που οφείλονταν στη ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα (λογοκρισία, απαγορεύσεις κ.λπ.), αλλά και προσωπικά προβλήματα ανάγκασαν την Αλίκη να εγκαταλείψει την καριέρα της, την οικογένεια της και να φύγει μόνη της το 1939 για την Αμερική.
Εκεί με τη βοήθεια ντόπιων ηθοποιών κάνει την πρώτη εμφάνιση της με το «Κουρέλι» του Νικοντέμι στα ελληνικά. Αφού έγινε μόνιμη κάτοικος Αμερικής, σχηματίζει διάφορα θεατρικά σχήματα με Έλληνες και Αμερικανούς ηθοποιούς παρουσιάζοντας έργα αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα απευθυνόμενη στο ξενόγλωσσο αμερικάνικο κοινό. Δούλεψε στο ραδιόφωνο και λιγότερο στην τηλεόραση. Το 1941 γνωρίζει τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Νίκο Νικολαΐδη (Πολ Νορ). Θα παντρευτούν το 1957 με πολιτικό γάμο και το 1957 με θρησκευτικό και θα ζήσουν μαζί μέχρι τον θάνατο του το 1981.
Η Αλίκη και ο Πολ Νορ επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1958. Μετά από επιμονή της μητέρας της παίζει στο θέατρο «Κυβέλης» στην Πλατεία Συντάγματος στα έργα «Γαλήνη» του Ηλία Βενέζη, «Δοκίμασε με» των Χέντρυ Χουντ - Πολ Νορ, «Μάνα κουράγιο» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και «Τσάι και συμπάθεια» του Ρόμπερτ Άντερσον.
Το 1959 επιστρέφουν στην Αμερική, όπου ιδρύουν τον «Όμιλο αρχαίου δράματος», όπου η Αλίκη σκηνοθέτησε και έπαιξε «Αντιγόνη», «Οιδίποδα τύραννο», «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, «Βάκχες», «Τρωάδες» του Ευριπίδη, «Προμηθέα δεσμώτη» του Αισχύλου, «Η δίκη και ο θάνατος του Σωκράτη» του Πολ Νορ κα. Προβλήματα υγείας στα μάτια της την ανάγκασαν να αποσυρθεί από το θέατρο το 1966 και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Όμως ένα χρόνο μετά γίνεται η χούντα των συνταγματαρχών. Η Αλίκη και ο Πολ Νορ εγκαταλείπουν και πάλι την Ελλάδα για την Αμερική (1967-1970) και στη συνέχεια για τη Σουηδία, όπου ζουν από το 1970-1974. Οριστικά επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1975.
Θέατρο Πύλη
To 1980 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» το βιβλίο της Δίψα για αέρα και λευτεριά. Το 1982 η Αλίκη ιδρύει το τρίτο της θέατρο και το ονομάζει Πύλη (Λεωφόρος Αμαλίας). Φθινόπωρο του 1983 παρουσιάζει εκεί το έργο «Λιμάνι στο σκοτάδι» του Πολ Νορ. Δεν παίζει η ίδια, μόνο σκηνοθετεί. Παράλληλα ξεκινά η προετοιμασία του έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας», που κάνει πρεμιέρα στις 17 Φεβρουαρίου 1984. Με τον ρόλο της «κοντέσσας» η Αλίκη θα ξανά παίξει στην Αθήνα μετά από 26 χρόνια. Το έργο αυτό θα το παρουσιάσει με νέα διανομή στο θέατρο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης από τις 5/10/1984 και για ένα μήνα για να συνεχίσει μετά στην Αθήνα στο θέατρο «Πύλη».
Τον Οκτώβριο του 1985 και για ολόκληρη τη σεζόν ανεβάζει το βραβευμένο με Πούλιτζερ το 1983 έργο της Μάρσα Νόρμαν «Καληνύχτα μητέρα» σε σκηνοθεσία του Ελληνοαμερικανού Δημήτρη Βιλλάν, έχοντας στο πλευρό της την Τζένη Ρουσσέα.
Η Αλίκη συνέχισε για λίγα ακόμα χρόνια στην «Πύλη» παίζοντας στα έργα «Βρυκόλακες» του Χένρικ Ίψεν και «Στη σκιά της Εβίνας» του Ντ. Μόρουμ μαζί με τη Μαίρη Βιδάλη, ενώ τo 1991-1992 έπαιξε για τελευταία φορά στο έργο του Πειραιώτη λογοτέχνη Άγγελου Βογάσαρη «Η αγάπη της μαϊμούς».
Η Αλίκη πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1995 σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Θεατρικές παραστάσεις
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
Πηγές
«Χρονολόγιο παραστάσεων», Γιάννη Σιδέρη, λεύκωμα «25 χρόνια του θεάτρου Κώστα Μουσούρη», 1961
https://olympia.gr/2011/12/23/aliki/
"Kώστας Μουσούρης-Πάθος Θεάτρου" Μίλτου Λιδωρίκη [Καστανιώτης 2002]
Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου
Ελληνίδες ηθοποιοί βωβών ταινιών
|
578462
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B1%CF%81%CF%84%2C%203%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%BE
|
Ιωάννης Στιούαρτ, 3ος κόμης του Λέννοξ
|
Ο Ιωάννης Στιούαρτ, 3ος κόμης του Λέννοξ (περί το 1490 - 1526) ένας επιφανής Σκωτσέζος ευγενής ήταν γιος του Ματθαίου Στιούαρτ, 2ου κόμη του Λέννοξ και της Ελισάβετ Χάμιλτον κόρης του Ιακώβου Χάμιλτον, 1ου λόρδου του Χάμιλτον και της Μαρίας Στιούαρτ, κόμισσας του Αρράν της κόρης του Ιακώβου Β΄ της Σκωτίας.
Ο κόμης του Λέννοξ οδήγησε στρατό στο Λινλιθγκόου με στόχο να ελευθερώσει τον νεαρό βασιλιά Ιάκωβο Ε΄ της Σκωτίας από τους Ντάγκλας, ηττήθηκε από μια μικρότερη δύναμη υπό την διοίκηση του Ιακώβου Χάμιλτον, 1ου κόμη του Άρραν στην μάχη του Λινλιθγκόου Μπρίτζ. Επέζησε αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος και στην συνέχεια δολοφονήθηκε από τον Ιάκωβο Χάμιλτον του Φίνναρτ. Τον Ιωάννη Στιούαρτ διαδέχθηκε ο γιος του Ματθαίος Στιούαρτ, 4ος κόμης του Λέννοξ που ήταν ο πατέρας του Ερρίκου Στιούαρτ, 1ου δούκας του Όλμπανυ και ο παππούς του Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε στις 19 Ιανουαρίου 1511 την Λαίδη Ελισάβετ Στιούαρτ, κόρη του Ιωάννη Στιούαρτ, 1ου κόμη του Άθολ και της Ελεονόρας Σινκλέρ κόρης του Γουίλιαμ Σινκλέρ, 3ου κόμη των Ορκάδων, μαζί της απέκτησε :
Ματθαίος Στιούαρτ, 4ος κόμης του Λέννοξ
Ροβέρτος Στιούαρτ, 1ος κόμης του Μαρ
Ιωάννης Στιούαρτ, 5ος λόρδος του Αουμπινί
Λαίδη Ελένη Στιούαρτ που παντρεύτηκε στον πρώτο της γάμο τον Γουίλιαμ Χάι, 6ο κόμη του Έρρολλ και στον δεύτερο γάμο της τον Τζων Γκόρντον, 11ο κόμη του Σάδερλαντ.
Λαίδη Ελισάβετ Στιούαρτ που παντρεύτηκε τον Νίνιαν Ρος. Η Ελισάβετ ήταν ερωμένη του Ιακώβου Ε΄ της Σκωτίας με τον οποίο απέκτησε τον Αδάμ Στιούαρτ, ηγούμενο του Περθ.
Παραπομπές
Πηγές
G. E. Cokayne et al., eds. The Complete Peerage of England, Scotland, Ireland, Great Britain, and the United Kingdom, Extant, Extinct, or Dormant.
Sir James Balfour Paul, The Scots Peerage, Volume I (Stewart, Earl of Atholl) and Volume VII (Ross of Halkhead)
Οίκος των Στιούαρτ
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.