id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
790930
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%B9%CE%BA%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%84
|
Κέικ της Βασίλισσας Ελισάβετ
|
Το Κέικ της Βασίλισσας Ελισάβετ (αγγ.: Queen Elizabeth cake) είναι ένα ελαφρώς γλυκό, υγρό και χαμηλών λιπαρών κέικ χουρμάδων, που ολοκληρώνεται με μια καστανή ζάχαρη, βούτυρο και μείγμα ψημένης καρύδας . Το "Κέικ της Βασίλισσας Ελισάβετ" πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα του Καναδά, Ελισάβετ Β', και μπορεί να φτιάχτηκε για πρώτη φορά το 1953 για τη στέψη της. Μια άλλη αναφορά υποστηρίζει ότι επινοήθηκε για τη στέψη του Βασιλιά Γεωργίου ΣΤ' το 1937 και της Βασίλισσας Ελισάβετ, της Βασίλισσας Μητέρας . Παρά την άστατη προέλευσή του, το επιδόρπιο κέρδισε εθνική δημοτικότητα τη δεκαετία του 1950 και παραμένει βασικό προϊόν του Καναδά .
Επισκόπηση
Η Βασίλισσα Ελισάβετ είναι ένα επιδόρπιο κέικ που παρασκευάζεται με ζάχαρη, αλεύρι, χουρμάδες, αυγά και βούτυρο και ολοκληρώνεται με ένα ζαχαρούχο γλάσο εμποτισμένο με τριμμένη καρύδα . Η τούρτα πήρε το όνομά της από την Ελισάβετ Β' . Είναι ένα δημοφιλές κέικ στον Καναδά. Η επικάλυψη καρύδας παρασκευάζεται με ψήσιμο ή ψήσιμο στη σχάρα. Το γλάσο παρασκευάζεται χρησιμοποιώντας βάση καραμέλας. Οι χουρμάδες που χρησιμοποιούνται είναι ψιλοκομμένοι, και δίνουν στην τούρτα ένα σκούρο χρώμα. Ψιλοκομμένα καρύδια ή άλλα είδη ξηρών καρπών χρησιμοποιούνται μερικές φορές πάνω από το κέικ. Είναι χαμηλό σε λιπαρά σε σύγκριση με άλλα κέικ, και έχει μια υγρή σύσταση. Μερικές φορές σερβίρεται συνοδευόμενο από τσάι. Το κέικ είναι κοινό στις αγορές των αγροτών και στις πωλήσεις αρτοποιίας. Μερικές φορές αγοράζεται σε ζαχαροπλαστεία στον Καναδά.
Ιστορία
Μία εκτίμηση για την προέλευση του κέικ της Βασίλισσας Ελισάβετ είναι ότι ετοιμάστηκε για τη στέψη της Ελισάβετ Β' το 1953. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, στη Μεγάλη Βρετανία εξακολουθούσε να υπάρχει δελτίο διατροφής και μια τούρτα με λίγα υλικά ήταν εντάξει. Μια άλλη αναφορά είναι ότι το κέικ εφευρέθηκε για τη στέψη του Βασιλιά Γεωργίου ΣΤ' το 1937 και της Βασίλισσας Μητέρας Βασίλισσας Ελισάβετ.
Μια συνταγή για το κέικ της Βασίλισσας Ελισάβετ δημοσιεύτηκε από το Coronation Cook Book το 1953 για τον εορτασμό της στέψης της Ελισάβετ Β'.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κέικ της Βασίλισσας Ελισάβετ
Κέικ
Γλυκά
Αγγλική κουζίνα
Καναδική κουζίνα
|
293256
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%85%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%B1
|
Αμυγδαλέα
|
Με το όνομα Αμυγδαλέα ή Αμυγδαλαία είναι γνωστοί οι οικισμοί:
Αμυγδαλέα Αρκαδίας
Αμυγδαλέα Αχαΐας
Αμυγδαλέα Εύβοιας
Αμυγδαλέα Κοζάνης
Αμυγδαλέα Κορινθίας
Αμυγδαλέα Λάρισας
Αμυγδαλέα Λασιθίου
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
771370
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD-%CF%83%CF%85%CF%81-%CE%A1%CE%BF%CE%BD
|
Σαιν-Ζερμαίν-συρ-Ρον
|
Το Σαιν-Ζερμαίν-συρ-Ρον (γαλλικά: Saint-Germain-sur-Rhône) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Άνω Σαβοΐας, στη διοικητική περιοχή της Ωβέρνης-Ρον-Αλπ.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Σαιν-Ζερμινουά (γαλλικά: Saint-Germinois).
Παραπομπές
Κοινότητες της Άνω Σαβοΐας
|
38345
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Unix
|
Unix
|
Το Unix ή UNIX είναι λειτουργικό σύστημα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, το οποίο αναπτύχθηκε κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 από ομάδα εργαζομένων των εργαστηρίων Μπελ (Bell Labs) της εταιρείας AT&T, στην οποία συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, οι Κεν Τόμσον (Ken Thompson), Ντένις Ρίτσι (Dennis Ritchie) και Ντάγκλας Μακιλρόι (Douglas McIlroy). Σήμερα τα συστήματα Unix έχουν χωριστεί σε πολλούς κλάδους και αναπτύσσονται τόσο από την AT&T όσο και από άλλους εμπορικούς παράγοντες, όπως και από αρκετούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, όπως το πρόγραμμα GNU.
Ο νυν ιδιοκτήτης του εμπορικού συμβόλου Unix είναι μια ομάδα, η οποία ονομάζεται The Open Group, ενώ οι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων του πηγαίου κώδικα του Unix είναι η ομάδα SCO Group και η εταιρία Νοβέλ (Novell). Μόνο συστήματα πλήρως συμβατά και πιστοποιημένα με το πρωτόκολλο Single UNIX Specification χαρακτηρίζονται ως «Unix» (τα υπόλοιπα χαρακτηρίζονται ως «παρόμοια με το Unix» ή, στην καθομιλούμενη των υπολογιστών, «Unix-οειδή», «Unix-like»).
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της δεκαετίας του 1970 και των αρχών της δεκαετίας του 1980 η επιρροή του Unix στους ακαδημαϊκούς κύκλους οδήγησε στην μαζική αποδοχή του (ειδικά από την παραλλαγή του BSD, προερχόμενη από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ) από εμπορικά προγράμματα Unix, με πιο αξιοσημείωτο αυτό της εταιρείας Sun Microsystems.
Μερικές φορές ο όρος Παραδοσιακό Unix χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα λειτουργικό σύστημα Unix ή GNU το οποίο έχει τα χαρακτηριστικά είτε της έκδοσης 7 του Unix είτε του UNIX System V.
Επισκόπηση
Τα λειτουργικά συστήματα Unix χρησιμοποιούνται ευρέως και σε εξυπηρετητές και σε σταθμούς εργασίας. Το περιβάλλον Unix και το μοντέλο πελάτη - εξυπηρετητή ήταν απαραίτητα στοιχεία στην ανάπτυξη του Διαδικτύου και τον αναπροσανατολισμό των υπολογιστών προς την δημιουργία και χρήση δικτύων αντί για ξεχωριστούς υπολογιστές.
Τόσο το Unix όσο και η γλώσσα προγραμματισμού C αναπτύχθηκαν από την εταιρία AT&T και διανεμήθηκαν σε κρατικά και σε ακαδημαϊκά ιδρύματα, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν και να προσαρμοστούν σε κατά πολύ ευρύτερο φάσμα υπολογιστών από οποιοδήποτε άλλο λειτουργικό σύστημα. Συνεπώς, το Unix έγινε ταυτόσημο με την έννοια του ανοιχτού συστήματος (Open System).
Το Unix σχεδιάστηκε για να μεταφέρεται εύκολα σε άλλες πλατφόρμες και να υποστηρίζει πολλαπλές ταυτόχρονες εργασίες παράλληλα με την ταυτόχρονη χρήση του από πολλούς χρήστες, σε διάταξη χρονομερισμού. Τα συστήματα Unix χαρακτηρίζονται συνήθως από τις εξής ιδιότητες:
χρήση απλού κειμένου για την αποθήκευση των δεδομένων,
ιεραρχικό σύστημα αρχείων,
η αντιμετώπιση συσκευών αλλά και κάποιων μορφών διαδιεργασιακής επικοινωνίας ως αρχεία και η χρήση ενός μεγάλου αριθμού εργαλείων, μικρές εφαρμογές που μπορούν να συνδυαστούν με ένα διερμηνέα γραμμής εντολών με χρήση σωληνώσεων (pipes), αντί για ένα μονολιθικό πρόγραμμα που θα υλοποιούσε την ίδια λειτουργία. Οι αρχές αυτές είναι γνωστές και ως η φιλοσοφία Unix.
Στο Unix το "λειτουργικό σύστημα" αποτελείται από πολλά τέτοια εργαλεία μαζί με το κύριο πρόγραμμα ελέγχου, τον πυρήνα. Ο πυρήνας παρέχει υπηρεσίες για την εκκίνηση και τερματισμό προγραμμάτων, χειρίζεται το σύστημα αρχείων και άλλες λειτουργίες "χαμηλού επιπέδου", τις οποίες μοιράζονται τα περισσότερα προγράμματα. Επιπλέον, ίσως πιο σημαντικό, σχεδιάζει την πρόσβαση στο υλικό ώστε να αποφύγει συγκρούσεις αν δυο προγράμματα προσπαθούν ταυτόχρονα να έχουν πρόσβαση στον ίδιο πόρο ή συσκευή. Για να μεσολαβήσει σε τέτοιες προσβάσεις, ο πυρήνας έχει ειδικά δικαιώματα πάνω στο σύστημα, γεγονός που οδηγεί στη διαφοροποίηση: "χώρος πυρήνα" και "χώρος χρήστη".
Η αρχή του μικροπυρήνα (microkernel) αναπτύχθηκε σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί η τάση για μεγαλύτερους πυρήνες, και για επιστροφή σε ένα σύστημα όπου οι περισσότερες λειτουργίες εκτελούνται από μικρά εργαλεία. Σε μια περίοδο που ο "κανονικός" υπολογιστής συμπεριλάμβανε σκληρό δίσκο για την αποθήκευση δεδομένων, και τερματικό για είσοδο και έξοδο, το μοντέλο αρχείων του Unix δούλευε αρκετά ικανοποιητικά, μιας και η είσοδος και έξοδος ήταν κυρίως "γραμμική". Όμως, τα σύγχρονα συστήματα περιλαμβάνουν δικτύωση, και άλλες νέες συσκευές. Με την ανάπτυξη των γραφικών διεπαφών, το μοντέλο αρχείων αποδείχθηκε ανεπαρκές για τη διαχείριση ασύγχρονων γεγονότων, όπως αυτά που προκαλούνται από ένα ποντίκι. Έτσι, τη δεκαετία 1980, η ασύγχρονη είσοδος/έξοδος και η διαδιεργασιακή επικοινωνία επεκτάθηκαν με sockets, κοινή μνήμη, ουρές μηνυμάτων, σημαφόρους, και άλλες λειτουργίες, καθώς τα πρωτόκολλα δικτύου μετακινήθηκαν εκτός του πυρήνα.
Ιστορία
Στη δεκαετία του 1960 το MIT, η AT&T στα εργαστήρια Μπελ, και η General Electric εργάζονταν πάνω σε ένα πειραματικό λειτουργικό σύστημα που λεγόταν Multics (Multiplexed Information and Computing Service), το οποίο είχε σχεδιαστεί ώστε να τρέχει στη σειρά υπολογιστών mainframe GE-645. (Τελικά το Multics έγινε εμπορικό προϊόν, αν και οι πωλήσεις δεν έφτασαν τις προσδοκίες.) Το Multics ήταν ένα διαδραστικό λειτουργικό σύστημα με πολλές νέες δυνατότητες, όπως η αυξημένη ασφάλεια.
Τα εργαστήρια Μπέλ της AT&T αποσύρθηκαν από το πρόγραμμα Multics και ανέπτυξαν τους πόρους τους αλλού. Ένας από τους προγραμματιστές στην ομάδα των εργαστηρίων Μπελ, ο Κεν Τόμσον, συνέχισε να αναπτύσσει λογισμικό για τον μεγάλο υπολογιστή (mainframe) GE-645, και έγραψε ένα παιχνίδι για τον υπολογιστή αυτό, το Space Travel. Όμως, διαπίστωσε ότι το παιχνίδι ήταν πολύ αργό στον υπολογιστή GE, και ακριβό, κοστίζοντας 75 δολάρια για κάθε εκτέλεσή του, και πολύτιμο υπολογιστικό χρόνο. Έτσι, ο Τόμσον ξανάγραψε το παιχνίδι σε συμβολική γλώσσα για τον PDP-7 της DEC, με τη βοήθεια του Ντένις Ρίτσι. Η εμπειρία αυτή, σε συνδυασμό με τη δουλειά του στο πρόγραμμα Multics, οδήγησαν τον Τόμσον να ξεκινήσει ένα καινούριο λειτουργικό σύστημα για τον PDP-7. Οι Τόμσον και Ρίτσι ηγούνταν μιας ομάδας προγραμματιστών, που συμπεριλάμβανε τον Ρουντ Κάναντεϊ, στα εργαστήρια Μπελ, και η οποία ανέπτυσσε ένα σύστημα αρχείων, καθώς και το καινούριο λειτουργικό σύστημα που μπορούσε να εκτελεί πολλές διεργασίες ταυτόχρονα. Συμπεριέλαβαν έναν ερμηνευτή γραμμής εντολών και μερικά μικρά βοηθητικά προγράμματα.
Δεκαετία 1970
Στη δεκαετία 1970 το πρόγραμμα ονομαζόταν Unics, και τελικά μπορούσε να υποστηρίξει δύο ταυτόχρονους χρήστες. Ο Μπράιαν Κέριγκαν εφηύρε αυτό το όνομα σε αντιδιαστολή με το Multics. Αργότερα, η ορθογραφία άλλαξε σε "Unix".
Μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε δοθεί οικονομική στήριξη από τα εργαστήρια Μπελ. Όταν η ερευνητική ομάδα της επιστήμης υπολογιστών θέλησε να χρησιμοποιήσει το Unix σε μεγαλύτερους υπολογιστές από το PDP-7, οι Τόμσον και Ρίτσι κατάφεραν να το ανταλλάξουν με την υπόσχεση να προσθέσουν δυνατότητες επεξεργασίας κειμένου στο Unix, για ένα μηχάνημα PDP-11/20. Αυτό οδήγησε σε κάποια οικονομική υποστήριξη από τη Μπελ. Για πρώτη φορά το 1970, το λειτουργικό σύστημα Unix ονομάστηκε επίσημα, και έτρεξε στον PDP-11/20. Προστέθηκε ένα πρόγραμμα διαμόρφωσης κειμένου, το roff και ένας επεξεργαστής κειμένου. Και τα τρία ήταν γραμμένα στην συμβολική γλώσσα του PDP-11/20. Τα εργαστήρια Μπελ χρησιμοποίησαν αυτό το αρχικό "σύστημα επεξεργασίας κειμένου" που αποτελούνταν από το Unix, το roff και τον κειμενογράφο, για να επεξεργάζονται κείμενο αιτήσεων πατεντών. Το roff σύντομα εξελίχθηκε στο troff, το πρώτο πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκτύπωσης με πλήρεις δυνατότητες στοιχειοθεσίας. Το "εγχειρίδιο προγραμματισμού Unix" εκδόθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1971.
Το 1973, γράφτηκε ξανά σε γλώσσα προγραμματισμού C, πηγαίνοντας κόντρα στη γενική νοοτροπία του ότι "κάτι τόσο περίπλοκο όσο ένα λειτουργικό σύστημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει γεγονότα χρονικής κρισιμότητας, έπρεπε να γράφεται αποκλειστικά σε γλώσσα assembly (συμβολική γλώσσα)". Η μεταπήδηση από τη συμβολική γλώσσα στη γλώσσα υψηλού επιπέδου C είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της μεταφερσιμότητας του λογισμικού, αφού απαιτούνταν να αντικατασταθεί μια σχετικά μικρή ποσότητα κώδικα εξαρτώμενου από τη μηχανή προκειμένου το UNIX να μεταφερθεί σε άλλες υπολογιστικές πλατφόρμες.
Η AT&T διέθεσε το Unix σε πανεπιστήμια και εταιρείες, καθώς και στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτω από κάποιες άδειες λογισμικού. Οι άδειες αυτές περιλάμβαναν όλον τον πηγαίο κώδικα, συμπεριλαμβανομένου και των εξαρτώμενων από τη μηχανή τμημάτων του πυρήνα, γραμμένων σε συμβολική γλώσσα για PDP-11. Αντίγραφα του πηγαίου κώδικα Unix (με σημειώσεις) κυκλοφόρησαν ευρέως κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970, με τη μορφή ενός γνωστού βιβλίου, του Τζον Λάιονς, του University of New South Wales, του Lions' Commentary on UNIX 6th Edition, with Source Code, το οποίο και οδήγησε σε μια αύξηση της χρήσης του Unix στην εκπαίδευση.
Οι εκδόσεις του συστήματος Unix καθορίζονταν από τις εκδόσεις των εγχειριδίων τους, με αποτέλεσμα για παράδειγμα, οι ονομασίες "Πέμπτη Έκδοση του UNIX" ("Fifth Edition UNIX") και "UNIX Έκδοση 5" ("UNIX Version 5") να έχουν χρησιμοποιηθεί με την ίδια σημασία. Η ανάπτυξη του συστήματος οδήγησε στις Εκδόσεις 4, 5, και 6 να έχουν κυκλοφορήσει μέχρι το 1975. Αυτές οι εκδόσεις πρόσθεσαν την έννοια των σωληνώσεων, οδηγώντας στην ανάπτυξη μιας αρθρωτής βάσης κώδικα, κάτι που επιτάχυνε ακόμα περισσότερο την ανάπτυξη. Η Έκδοση 5 και ειδικά η Έκδοση 6 οδήγησαν σε μια πληθώρα διαφορετικών εκδόσεων του Unix, τόσο μέσα όσο και έξω από τα Εργαστήρια Μπελ, όπως το PWB/UNIX και το πρώτο εμπορικό Unix, το IS/1. Καθώς όλο και μεγαλύτερο μέρος του Unix γραφόταν σε C, βελτιώθηκε και η μεταφερσιμότητά του. Μια ομάδα στο University of Wollongong το μετέφερε στο Interdata 7/32 (με αποτέλεσμα το πρώτο μη-PDP Unix). Τα εργαστήρια Μπελ ανέπτυξαν διάφορες εκδόσεις για έρευνα και για εσωτερική χρήση στην AT&T. Τα μηχανήματα στα οποία μεταφέρθηκε περιλάμβαναν έναν υπολογιστή Intel 8086 (με ειδική MMU) και τον UNIVAC 1100.
Το 1978, κυκλοφόρησε το UNIX/32V, για το νέο σύστημα VAX της DEC. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, περισσότερα από 600 μηχανήματα έτρεχαν κάποια μορφή του Unix. Η Έκδοση 7 του Unix, η τελευταία έκδοση του Research Unix που θα κυκλοφορούσε ευρέως, εμφανίστηκε το 1979. Οι εκδόσεις 8, 9 και 10 αναπτύχθηκαν κατά τη δεκαετία του 1980 αλλά διατέθηκαν μόνο σε κάποια πανεπιστήμια, αν και προέκυψαν δημοσιεύσεις που τα περιέγραφαν. Η έρευνα αυτή οδήγησε στην ανάπτυξη του Plan 9 from Bell Labs, ενός νέου μεταφέρσιμου κατανεμημένου συστήματος.
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Linux
BSD
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εξέλιξη των συστημάτων Unix
Μια εισαγωγή στο Unix
Βασικές Έννοιες στο UNIX
|
375516
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Gamma%20Ray
|
Gamma Ray
|
Οι Gamma Ray είναι γερμανικό power metal συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1989 στο Αμβούργο από τον κιθαρίστα Κάι Χάνσεν, μετά την αποχώρηση του από τους Helloween.
Βιογραφία
Οι Gamma Ray δημιουργήθηκαν το 1989, μετά την αποχώρηση του Χάνσεν από τους Helloween λόγω της κούρασης από τις συνεχείς περιοδείες του συγκροτήματος. Τα φωνητικά του νεοσύστατου σχήματος ανέλαβε ο πρώην τραγουδιστής των Tyran Pace, Ραλφ Σίπερς, το μπάσο ο Ούβε Βέσσελς και τα τύμπανα ο Ματίας Μπούρχαρντ.
Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1990 μέσω της "Noise Records" με τίτλο "Heading for Tomorrow", ανεβαίνοντας στο # 31 στη Γερμανία και το # 24 στην Ιαπωνία, πουλώντας πάνω από 180.000 αντίτυπα στην Ευρώπη. Η σύνθεση του συγκροτήματος ολοκληρώθηκε με την προσθήκη του δεύτερου κιθαρίστα Ντιρκ Σλέχτερ και με τον Ούλι Κους να αναλαμβάνει τα τύμπανα. Ακολούθησε το ΕΡ "Heaven Can Wait" τον Σεπτέμβριο του 1990 και το συγκρότημα περιόδευσε στην Ιαπωνία μαζί με τους Risk.
Το "Sigh No More" του 1991 κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Τόμι Νιούτον και πούλησε περισσότερα από 150.000 αντίτυπα, παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας στην Ιαπωνία, οι Κους και Βέσσελ αποχώρησαν, δίνοντας τη θέση τους στο ντράμερ Τόμας Νακ και τον μπασίστα Γιαν Ρούμπαχ.
Ο τρίτος δίσκος τους με τίτλο "Insanity and Genius" κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1993 ανεβαίνοντας στο ιαπωνικό Top-10 και στο σινγκλ του δίσκου με τίτλο "Future Madhouse" συμπεριλήφθηκε η διασκευή στο κομμάτι "Gamma Ray" των Birth Control. Η περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ ονομάστηκε "Melodic metal strikes back!" και περιελάμβανε τους Rage, Conception και Helicon, πριν οι Gamma Ray περιοδεύσουν στην Ευρώπη με τους Manowar.
Το 1994, ο Σίπερς αποχώρησε από το συγκρότημα κάνοντας οντισιόν για τη θέση του τραγουδιστή στους Judas Priest. Τα φωνητικά ανέλαβε ο Χάνσεν, ο οποίος τραγούδησε για πρώτη φορά μετά το "Walls of Jericho" των Helloween στον δίσκο "Land of the Free". Για την προώθηση του άλμπουμ, οι Gamma Ray πραγματοποίησαν μία σειρά ζωντανών εμφανίσεων σε φεστιβάλ της Ευρώπης τον Ιούνιο του 1995 με ονόματα όπως οι Iced Earth, Grave Digger, Running Wild, Rage, κ.α.. Οι εμφανίσεις αυτές αποτυπώθηκαν στο ζωντανά ηχογραφημένο "Alive '95", το οποίο περιείχε και τη διασκευή στο "Heavy Metal Mania" των Holocaust.
Στα τέλη του 1996, οι Ρούμπαχ και Νακ αποχώρησαν, με τον Ντιρκ Σλέχτερ να αναλαμβάνει το μπάσο, τον Χένγιο Ρίχτερ να έρχεται ως δεύτερος κιθαρίστας και κιμπορντίστας και τον Νταν Τσίμερμαν να αναλαμβάνει τα τύμπανα.Τον Μάιο του 1997 κυκλοφόρησαν το ΕΡ "Valley Of The Kings", το οποίο περιείχε τη διασκευή τους στο "Victim of Changes" των Judas Priest, ενώ τέσσερις μήνες αργότερα ακολούθησε το πέμπτο επίσημο άλμπουμ τους με τίτλο "Somewhere Out in Space", για την προώθηση του οποίου έπαιξαν σε διάφορα φεστιβάλ της Γερμανίας πριν περιοδεύσουν με τους Hammerfall και τους Jag Panzer στην Ευρώπη και να συνεχίσουν στην Ιαπωνία τον Οκτώβριο.
Την επόμενη χρονιά, ο Χάνσεν ασχολήθηκε με τους Iron Savior πριν επιστρέψει στους Gamma Ray για τον δίσκο "Power Plant" το 1999, με τον Ντέρεκ Ριγκς να σχεδιάζει το εξώφυλλο του άλμπουμ. Το άλμπουμ περιείχε τη διασκευή στο "It's a Sin" των Pet Shop Boys και σκαρφάλωσε στο # 25 των γερμανικών τσαρτ.
Το 2000, κυκλοφόρησαν τη συλλογή "Blast from the Past", με την επιλογή των τραγουδιών να γίνεται από τους οπαδούς του συγκροτήματος και τους Gamma Ray να επανηχογραφούν αυτές τις επιλογές. Ακολούθησε το "No World Order" τον Οκτώβριο του 2001, ανεβαίνοντας στο # 13 στην Ιαπωνία και το # 19 στη Φινλανδία. Κατά την περιοδεία του άλμπουμ, ο Σλέχτερ αποχώρησε προσωρινά λόγω προβλήματος υγείας και αντικαταστάθηκε από τον Γιορκ Σρερ των Megace.
Οι Gamma Ray εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες στο φεστιβάλ "ProgPower' της Ατλάντα μαζί με τους Blind Guardian, την ίδια περίοδο που η "Sanctuary Records" κυκλοφόρησε με μπόνους κομμάτια τα έξι πρώτα άλμπουμ τους. Επίσης, έπαιξαν στο Μόντρεαλ του Καναδά με τους Eidolon και Forgotten Tales να ανοίγουν την εμφάνιση τους.
Το καλοκαίρι του 2002 περιόδευσαν στην Ευρώπη ανοίγοντας τις εμφανίσεις των Motörhead, συνεχίζοντας με διάφορα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Ένα χρόνο αργότερα, άνοιγαν τις εμφανίσεις των Iron Maiden κατά την ευρωπαϊκή τους περιοδεία και κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο "Skeletons in the Closet", ενώ τον Σεπτέμβριο του 2005 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Majestic''' ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στο σουηδικό Top-20. Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, τις εμφανίσεις των Gamma Ray άνοιγαν οι Powerwolf και Nocturnal Rites. Στην περιοδεία τους στη Νότια Αμερική, ο Χάνσεν εμφανίστηκε μαζί με τους Angra γιορτάζοντας την 14η επέτειο του συγκροτήματος. Ακολούθησε μία εμφάνιση πάνω σε καράβι που διέσχιζε τη Βαλτική Θάλασσα, όπου ο Ρίχτερ έπεσε από μία σκάλα τραυματίζοντας το χέρι του, με τον Κάσπερι Χάικινεν των Guardians of Mankind να τον αντικαθιστά προσωρινά.
Στα τέλη του 2007, κυκλοφόρησαν τη συνέχεια του "Land of the Free" με τίτλο "Land of the Free II" και το συγκρότημα περιόδευσε μαζί με τους Helloween. Το ζωντανό "Hell Yeah! The Awesome Foursome" ηχογραφήθηκε στο Μόντρεαλ τον Μάιο του 2006 και στη Βαρκελώνη τον Ιανουάριο του 2008, για να κυκλοφορήσει στα τέλη της χρονιάς.
Τον Ιανουάριο του 2010, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "To the Metal!" που έφθασε στο # 2 των ελληνικών τσαρτ και το # 4 στην Κροατία. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Νταν Τσίμερμαν έδωσε τη θέση του στον Μίκαελ Ερέ. Η πρώτη κυκλοφορία της νέας σύνθεσης ήταν το "Empire of the Undead''" του 2014, το οποίο έφθασε στο # 13 στην πατρίδα του συγκροτήματος, την υψηλότερη θέση από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ τους.
Τον Οκτώβριο του 2015, έγινε γνωστό ότι νέος τραγουδιστής του συγκροτήματος θα είναι ο Φρανκ Μπεκ, λόγω κορεσμού της φωνής του Χάνσεν.
Σύνθεση
Δισκογραφία
Στούντιο ηχογραφήσεις
Παραπομπές
Πηγές
Gamma Ray - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
Gamma Ray | Music Biography, Credits and Discography - AllMusic
Gamma Ray - Discography - Metal Storm
Gamma Ray - Heavy Metal - About.com
Γερμανικά power metal συγκροτήματα
Γερμανικά speed metal συγκροτήματα
|
190560
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου γυναικών
|
Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου γυναικών είναι η μεγαλύτερη διοργάνωση ανώμαλου δρόμου για γυναίκες στην Ελλάδα. Διεξάγεται από τον ΣΕΓΑΣ και η πρώτη διοργάνωση έγινε το 1949 με πρωταθλητή τον Παναθηναϊκό. Πολυνίκης της διοργάνωσης είναι ο Πανελλήνιος με 14 τίτλους, ενώ είναι και ο τρέχων πρωταθλητής για το 2020.
Πρωταθλητές
Σύνολο πρωταθλημάτων ανά σύλλογο
Σημειώσεις
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ
Α
|
299902
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%20%28%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%29
|
Σιτσουάν (επαρχία)
|
Η Σιτσουάν (κινεζικά: 四川, , σιτσουανικά μανδαρινικά γουέιντ-τζάιλζ: Si4cuan1 Sen3) είναι επαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικά της χώρας. Η πρωτεύουσα είναι η Τσενγκντού, ένα βασικό οικονομικό κέντρο της Δυτικής Κίνας.
Καθ 'όλη την προϊστορία του και πρώιμη ιστορία, η περιοχή και η γύρω περιοχή του ποταμού Γιανγκτσέ ήταν το λίκνο των μοναδικών τοπικών πολιτισμών που μπορεί να χρονολογηθεί τουλάχιστον τον 15ο αιώνα π.Χ. και συμπίπτει με τα τελευταία χρόνια της δυναστείας Σανγκ και Τζόου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επαρχίες της Κίνας
|
453790
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B1
|
Ναγκαριούνα
|
Ο Ναγκαριούνα (नागार्जुन (प्राचीन दार्शनिक, 150 - 250) θεωρείται ευρέως ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους βουδιστές μετά τον Σιντάρτα Γκαουτάμα. Μαζί με τον μαθητή του Āryadeva, θεωρείται ο ιδρυτής της σχολής Madhyamaka του Βουδισμού Μαχαγιάνα. Στο Ναγκαριούνα επίσης πιστώνεται η ανάπτυξη της φιλοσοφίας των Prajñāpāramitā και με βάση ορισμένες πηγές, το ότι αποκάλυψε γραφές στον κόσμο, που είχε ανακτήσει από τους Nagas (άνθρωποι-φίδια). Επιπλέον, υποτίθεται ότι έχει γράψει αρκετές πραγματείες περί rasayana καθώς και ότι ήταν επικεφαλής του Nālandā.
Βιβλιογραφία
Garfield, Jay L. (1995), The Fundamental Wisdom of the Middle Way. Oxford: Oxford University Press.
Garfield, Jay L. and Graham Priest (2003), “Nāgārjuna and the Limits of Thought”, Philosophy East and West 53 (January 2003): 1-21.
Jones, Richard H. (2014), Nagarjuna: Buddhism's Most Important Philosopher, 2nd ed. New York: Jackson Square Books.
Kalupahana, David J. (1986),The Philosophy of the Middle Way. Albany: SUNY Press.
Lamotte, E., Le Traite de la Grande Vertu de Sagesse, Vol I (1944), Vol II (1949), Vol III (1970), Vol IV (1976), Institut Orientaliste: Louvain-la-Neuve.
Mabbett, Ian, (1998, “The problem of the historical Nagarjuna revisited”, Journal of the American Oriental Society, 118(3): 332–346.
Murti, T. R. V. (1955), The Central Philosophy of Buddhism. George Allen and Unwin, London. 2nd edition: 1960.
Murty, K. Satchidananda (1971), Nagarjuna. National Book Trust, New Delhi. 2nd edition: 1978.
Ramanan, K. Venkata (1966), Nāgārjuna's Philosophy. Charles E. Tuttle, Vermont and Tokyo. Reprint: Motilal Banarsidass, Delhi. 1978. (This book gives an excellent and detailed examination of the range and subtleties of Nagarjuna's philosophy.)
Ruegg, D. Seyfort (1981), The literature of the Madhyamaka school of philosophy in India (A History of Indian literature), Harrassowitz, ISBN 978-3-447-02204-0.
Sastri, H. Chatterjee, ed. (1977), The Philosophy of Nāgārjuna as contained in the Ratnāvalī. Part I [ Containing the text and introduction only ]. Saraswat Library, Calcutta.
Streng, Frederick J. (1967), Emptiness: A Study in Religious Meaning. Nashville: Abingdon Press.
Tuck, Andrew P. (1990), Comparative Philosophy and the Philosophy of Scholarship: on the Western Interpretation of Nāgārjuna, Oxford: Oxford University Press.
Walser, Joseph (2002), Nagarjuna And The Ratnavali: New Ways To Date An Old Philosopher, Journal of the International Association of Buddhist Studies 25 (1-2), 209-262
Walser, Joseph (2005),Nāgārjuna in Context: Mahāyāna Buddhism and Early Indian Culture. New York: Columbia University Press.
Westerhoff, Jan (2010), The Dispeller of Disputes: Nāgārjuna's Vigrahavyāvartanī. Oxford: Oxford University Press.
Westerhoff, Jan (2009), Nāgārjuna's Madhyamaka. A Philosophical Introduction. Oxford: Oxford University Press.
Wedemeyer, Christian K. (2007), Āryadeva's Lamp that Integrates the Practices: The Gradual Path of Vajrayāna Buddhism according to the Esoteric Community Noble Tradition. New York: AIBS/Columbia University Press.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Nagarjuna: a bibliography
Overview of traditional biographical accounts
Online version of the Ratnāvalī (Precious Garland) in English μετάφραση από τον Prof. Vidyakaraprabha και Bel-dzek
Online version of the Suhṛllekha (Letter to a friend) in English μετάφραση από τον Alexander Berzin
Nārāgjuna vis-à-vis the Āgama-s and Nikāya-s Byoma Kusuma Nepalese Dharmasangha
ZenEssays: Nagarjuna and the Madhyamika
Mula madhyamaka karika online Tibetan and English version translated by Stephen Batchelor
Βουδιστές φιλόσοφοι
Ινδοί φιλόσοφοι
Χειρουργοί
|
799340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B5%CE%B2%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%28%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF%29
|
Ο κουρέας της Σεβίλλης (θεατρικό έργο)
|
Ο κουρέας της Σεβίλλης ή Η ανώφελη προφύλαξη (γαλλικός τίτλος: Le Barbier de Séville ou la Précaution inutile) είναι κωμωδία σε 4 πράξεις σε πρόζα του Πιερ-Ωγκυστέν Καρόν ντε Μπωμαρσαί.
Αρχικά γράφτηκε το 1772 ως όπερα κομίκ αλλά απορρίφθηκε από τους Ιταλούς ηθοποιούς. Το έργο, όπως είναι σήμερα γνωστό, γράφτηκε το 1773, αλλά, λόγω νομικών και πολιτικών προβλημάτων του συγγραφέα, παίχτηκε το 1775 στην Κομεντί Φρανσαίζ. Είναι μια ελαφριά αλλά καυστική σάτιρα της αισιόδοξης ανερχόμενης αστικής τάξης πριν από τη Γαλλική επανάσταση, στο τυπικό ύφος του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα.
Το θέμα του έργου είναι εμπνευσμένο από Το σχολείο των γυναικών του Μολιέρου. Ο κόμης Αλμαβίβα, που έχει ερωτευτεί μια νεαρή ορφανή, τη Ροζίνα, είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να την κερδίσει από τον δον Μπάρτολο, τον ηλικιωμένο κηδεμόνα της, που σχεδιάζει να την παντρευτεί. Ενώ, μεταμφιεσμένος, προσπαθεί να φέρει εις πέρας το έργο του, συναντά τον πρώην υπηρέτη του τον Φιγκαρό, ο οποίος με τα τεχνάσματά του θα τον βοηθήσει στα σχέδιά του.
Αν και το έργο είχε κακή υποδοχή στην αρχή, ο Μπωμαρσαί δούλεψε γρήγορα το σενάριο, μετατρέποντάς το σε μεγάλη επιτυχία μετά από τρεις ημέρες. Η Μαρία-Αντουανέτα έπαιξε το ρόλο της Ροζίν το 1785.
Μαζί με τον Γάμο του Φιγκαρό (1784) και το λιγότερο διάσημο Η ένοχη μητέρα (1792) αποτελεί μια τριλογία βασισμένη στους ίδιους χαρακτήρες.
Η επιτυχημένη κωμωδία του Μπωμαρσαί διασκευάστηκε πολλές φορές για την όπερα. Η πιο γνωστή διασκευή είναι Ο Κουρέας της Σεβίλλης του Τζιοακίνο Ροσίνι.
Σύνοψη
Το έργο διαδραματίζεται στη Σεβίλλη και η ιστορία ακολουθεί την παραδοσιακή δομή της κομέντια ντελ άρτε.
Ο Ισπανός κόμης Αλμαβίβα έχει ερωτευτεί τη Ροζίνα, μια κοπέλα που συνάντησε στη Μαδρίτη και κατάφερε μετά από 6 μήνες αναζήτησης να τη βρει στη Σεβίλλη. Για να διασφαλίσει ότι αυτή θα τον ερωτευθεί πραγματικά και όχι μόνο τα χρήματά του, ο κόμης μεταμφιέζεται σε φτωχό φοιτητή που ονομάζεται Λιντόρο και προσπαθεί να την προσελκύσει. Τα σχέδιά του ματαιώνονται από τον κηδεμόνα της Ροζίνας, τον φιλάργυρο ηλικιωμένο γιατρό δον Μπάρτολο, ο οποίος την κρατά κλεισμένη στο σπίτι του και σκοπεύει να την παντρευτεί ο ίδιος.
Η τύχη του κόμη αλλάζει, ωστόσο, μετά από τυχαία συνάντηση με έναν πρώην υπηρέτη του, τον Φιγκαρό, ο οποίος αυτή την εποχή εργάζεται ως κουρέας και φαρμακοποιός και ως εκ τούτου έχει πρόσβαση στο σπίτι του γιατρού. Ο Φιγκαρό προθυμοποιείται να τον βοηθήσει. Ενώ οι δύο άντρες συζητούν, ο γιατρός δον Μπάρτολο και η Ροζίνα εμφανίζονται σε ένα μπαλκόνι του σπιτιού. Η Ροζίνα προσποιείται ότι της έπεσαν δύο σελίδες από ένα μυθιστόρημα (Η ανώφελη προφύλαξη του Πωλ Σκαρρόν) κατά λάθος και λέει στον κηδεμόνα της να κατεβεί για να τις πάρει, συγχρόνως κάνει νόημα στον κόμη να πάρει ο ίδιος τις σελίδες, μέσα στις οποίες βρίσκει ένα σημείωμα όπου η Ροζίνα του ζητά να εξηγήσει ποιος είναι και γιατί την έχει ακολουθήσει στη Σεβίλλη. Ο κόμης καταλαβαίνει ότι η Ροζίνα ανταποκρίνεται στον έρωτά του και ο Φιγκαρό επινοεί διάφορους τρόπους ώστε το ζευγάρι να ανταλλάξει σημειώματα, να συναντηθούν και να μιλήσουν, ο κόμης εμφανίζεται στη συνέχεια στο σπίτι ως στρατιώτης και ως Αλόνσο, αντικαταστάτης του δον Μπαζίλε, δάσκαλου μουσικής της Ροζίνας.
Ο δον Μπάρτολο μαθαίνει για τον κόμη και υποψιάζεται ότι κάτι συμβαίνει, έτσι αποφασίζει να τον συκοφαντήσει. Λέει στη Ροζίνα ότι ο άντρας αυτός είναι άνθρωπος του διαβόητου κόμη Αλμαβίβα, ο οποίος σχεδιάζει να την απαγάγει. Η Ροζίνα πιστεύει την ιστορία και, προδομένη στον έρωτά της, συμφωνεί να παντρευτεί τον δον Μπαρτόλο, ο οποίος κινείται γρήγορα και ζητά να έρθει αμέσως συμβολαιογράφος να τελέσει τον γάμο.
Ο Φιγκαρό και ο κόμης μπαίνουν στο σπίτι, συζητώντας το σχέδιο του κόμη να κάνει πρόταση γάμου στη Ροζίνα και ανησυχούν για το πώς θα ανακοινώσουν ότι είναι πραγματικά κόμης. Η Ροζίνα επιστρέφει και του λέει ότι γνωρίζει τα πάντα για το φρικτό σχέδιό του να την απαγάγει: παρατηρεί ότι ο Φιγκαρό συνεχίζει να τον αποκαλεί «κύριέ μου» και ρωτά για τον λόγο. Ο κόμης αποκαλύπτει τότε την αληθινή του ταυτότητα και και το ζευγάρι συμφιλιώνεται.
Ο συμβολαιογράφος μπαίνει και ο κόμης τον πείθει να συντάξει ένα συμβόλαιο γάμου μεταξύ του ίδιου και της Ροζίνας. Ο δον Μπάρτολο έρχεται μόλις μια στιγμή μετά την υπογραφή, και αφού προβάλλει κάποια μάταια επιχειρήματα κατά της εγκυρότητας του συμβολαίου, παραιτείται. Ως παρηγοριά του δίνονται τα χρήματα της προίκας της Ροζίνας για να τα κρατήσει.
Διασκευές για την όπερα
Τζοβάννι Παϊζιέλλο, Ο κουρέας της Σεβίλλης (26/9/1782, Αγία Πετρούπολη, θέατρο του Ερμιτάζ).
Τζιοακίνο Ροσίνι, Ο Κουρέας της Σεβίλλης (20/2/1816, Ρώμη, θέατρο Αρτζεντίνα).
Μετάφραση στα ελληνικά
Ο κουρέας της Σεβίλλης, μετάφραση: Γρηγόρης Γρηγορίου, εκδόσεις Δωδώνη, 1998
Παραπομπές
Γαλλικά θεατρικά έργα
|
30909
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Δήμος Ευρωστίνης
|
Ο Δήμος Ευρωστίνης ήταν δήμος του νομού Κορινθίας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Δήμος Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης. Είχε πληθυσμό 5.882 κατοικους (2001). Πρωτεύουσα του δήμου ήταν το Δερβένι.
Διοικητική διαίρεση του δήμου
Ο δήμος περιλάμβανε 10 δημοτικά διαμερίσματα:
Δ.δ. Δερβενίου [ 1.514 ]
το Δερβένι [ 1.280 ]
τα Μαύρα Λιθάρια [ 63 ]
η Πεταλού [ 171 ]
Δ.δ. Ελληνικού -- το Ελληνικό [ 129 ]
Δ.δ. Ευρωστίνης Ροζενών [ 1.084 ]
η Εβροστίνα [ 102 ]
ο Άνω Αιγιαλός [ 202 ]
ο Κουμαριάς [ 86 ]
τα Ροζενά [ 694 ]
Δ.δ. Καλλιθέας [ 312 ]
η Καλλιθέα [ 287 ]
τα Σκουπαίικα [ 25 ]
Δ.δ. Λυγιάς -- η Λυγιά [ 503 ]
Δ.δ. Λυκοποριάς -- η Λυκοποριά [ 858 ]
Δ.δ. Πύργου -- ο Πύργος [ 586 ]
Δ.δ. Σαρανταπήχου [ 317 ]
το Σαραντάπηχο [ 21 ]
τα Σαρανταπηχιώτικα [ 296 ]
Δ.δ. Στομίου -- το Στόμιο [ 273 ]
Δ.δ. Χελυδορέου [ 306 ]
το Χελυδόρεο [ 57 ]
τα Μεντουργιάνικα [ 249 ]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Ευρωστίνης
|
227490
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%BD%CF%84%CF%85%20%CE%92%CE%B1%CE%B9%CF%81
|
Γουλιέλμος ντυ Βαιρ
|
Ο Γουλιέλμος ντυ Βαιρ (γαλλ. Guillaume Du Vair, 7 Μαρτίου 1556 - 3 Αυγούστου 1621) ήταν Γάλλος κληρικός, νομικός, πολιτικός, φιλόσοφος και ελληνιστής. Χρημάτισε επίσης υπουργός, δικαστής και επίσκοπος λαμβάνοντας και τον τίτλο του Κόμητος.
Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1556 και από νωρίς ακολούθησε το καθολικό ιερατικό σχήμα. Σπούδασε νομικά και σύντομα ασχολήθηκε τόσο με τη δικηγορία όσο και με την πολιτική όπου και αναδείχθηκε σπουδαίος ρήτορας. Το 1584 ανέλαβε σύμβουλος της γαλλικής Βουλής όπου και υπερασπίστηκε έντονα τα συμφέροντα του γαλλικού θρόνου επί του Σαλικού κώδικα, έναντι του ισπανικού όπου είχαν εγερθεί αξιώσεις διαδοχής. Ο Βασιλιάς Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας αναγνωρίζοντας την προσφορά του τον διόρισε δικαστή στη Μασσαλία.
Το 1595 εξέδωσε ειδικό σύγγραμμα επί της ρητορικής "Εγχειρίδιο της γαλλικής ευγλωττίας" στο οποίο κατέκρινε τους ρήτορες της εποχής του που ακολουθούσαν αθέμιτους τρόπους καλώντας τους να παραδειγματιστούν από τους αρχαίους Έλληνες ρήτορες. Το 1599 ανέλαβε πρόεδρος της Βουλής της Προβηγκίας. Το 1616 ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΓ΄ του απένειμε τον τίτλο του Κόμη.
Το φιλολογικό έργο του Γ. ντυ Βαιρ παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το αξιόλογο πολιτικό του. Υπήρξε λάτρης των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων. Μετέφρασε μεταξύ άλλων το "Εγχειρίδιον" του Επικτήτου, τους "Λόγους" του Δημοσθένη και του Κικέρωνα καθώς επίσης και τα "Έργα" του Αγίου Βασιλείου. Εκτός από το "Εγχειρίδιο της γαλλικής ευγλωττίας" έγραψε επίσης "Σκέψεις επί των ψαλμών" καθώς και "Ποιήματα". Εκείνο όμως που υπήρξε περισσότερο σπουδαίο ήταν το "Εγχειρίδιο Ευσταθείας" στο οποίο εξέθεσε τις φιλοσοφικές του ιδέες τις οποίες και ανέπτυξε ευρύτερα στο νεότερο έργο του "Η ηθική φιλοσοφία των Στωικών", το οποίο και τον κατέταξε στους νεοστωικούς φιλοσόφους.
Ο Γουλιέλμος ντυ Βαιρ πέθανε το 1621 στη πόλη Τονέν (Tonneins).
Παραπομπές
Πηγές
"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Στ΄, σελ.484.
Γάλλοι επίσκοποι
Γάλλοι δικηγόροι
Γάλλοι δικαστές
Γαλλική τάξη ευγενών
Γάλλοι πολιτικοί
Γάλλοι συγγραφείς
Γάλλοι μεταφραστές
Γάλλοι φιλόσοφοι
Ελληνιστές
Φιλόσοφοι του 16ου αιώνα
Φιλόσοφοι του 17ου αιώνα
|
123698
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Leptodora%20kindtii
|
Leptodora kindtii
|
Ο πλαγκτονικός οργανισμός Leptodora kindtii, το μήκος του οποίου δεν ξεπερνάει τα 6 χιλιοστά, απαντάται κάτω από διάφορες συνθήκες, τόσο σε ολιγοτροφικές όσο και σε ευτροφικές λίμνες. Είναι διάφανο και δύσκολο να το δει κανείς. Οι διατροφικές του συνήθειες είναι σχεδόν άγνωστες γιατί η καλλιέργειά του στο εργαστήριο είναι πολύ δύσκολη.
Ανήκει στα Αρθρόποδα (Arthropoda), στην ομοταξία των βραγχιοπόδων (Branchiopoda), και στην οικογένεια των Λεπτοποριδών (Leptodoridae).
Αναφορές
Καρκινοειδή
|
30611
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CE%BD
|
Τοπική ομάδα γαλαξιών
|
Μεταξύ των πολλών χιλιάδων ομάδων γαλαξιών υπάρχει μία μικρή ομάδα γαλαξιών, η λεγόμενη Τοπική Ομάδα, η οποία αποτελείται από πολλές δεκάδες γαλαξίες, τουλάχιστον 80, ως επί το πλείστον νάνους γαλαξίες, αν και εικάζεται πως ανήκουν σ' αυτήν και αρκετοί άλλοι, οι οποίοι θεωρούνται υποψήφια μέλη της Τοπικής Ομάδας. Μεταξύ των γαλαξιών αυτής της ομάδας, συγκαταλέγεται ο Γαλαξίας μας, ένας των αστέρων του οποίου είναι ο Ήλιος και μαζί του και ο πλανήτης Γη.
Χαρακτηριστικά
Η Τοπική Ομάδα καταλαμβάνει στο διάστημα έναν χώρο ελλειψοειδούς (ωοειδούς) σχήματος, του οποίου ο μέγας άξονας έχει μήκος 10 εκατομμύρια έτη φωτός, ενώ ο μικρός άξονάς του περιορίζεται στο ήμισυ. Περιλαμβάνει 80 γαλαξίες και πιθανώς μερικούς ακόμα, αριθμός που διαρκώς αυξάνεται - ενδεικτικώς στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ήταν γνωστά μόνο 17 μέλη, συν άλλα 10 που ήταν υπό συζήτηση. Όλοι τους, περιφέρονται γύρω από ένα βαρυτικό κέντρο που βρίσκεται ανάμεσα στον Γαλαξία μας και στον Γαλαξία της Ανδρομέδας.
Οι δύο μεγαλύτεροι γαλαξίες της Τοπικής Ομάδας είναι ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας (Μ31 ή NGC 224), το μεγαλύτερο μέλος της Ομάδας, με 1 τρισεκατομμύριο αστέρες, και ο δικός μας Γαλαξίας, με 200 δισεκατομμύρια αστέρες όπως υπολογιζόταν παλαιότερα ή πιθανότατα με σύγχρονες ενδείξεις 400 ή ακόμα και 500 δισεκατομμύρια αστέρες (δεύτερος σε αριθμό αστέρων, αλλά πιθανώς μεγαλύτερος σε συνολική μάζα, σύμφωνα με μελέτες του 21ου αιώνα). Αμφότεροι είναι ραβδωτοί σπειροειδείς, με δύσκολα διακρινόμενες ράβδους και διάμετρο εκατοντάδων χιλιάδων ετών φωτός. Οι περισσότεροι από τους άλλους γαλαξίες της Τοπικής Ομάδας είναι νάνοι και δορυφόροι κάποιου από αυτούς τους δύο μεγάλους γαλαξίες. Μοναδική εξαίρεση είναι ο Γαλαξίας του Τριγώνου (Μ33), που είναι ο τρίτος μεγαλύτερος γαλαξίας της ομάδας, και είναι απλός σπειροειδής.
Η Τοπική Ομάδα περιλαμβάνει τους Μ32 και Μ110, δυο νάνους ελλειπτικούς γαλαξίες˙ αμφότεροι είναι δορυφόροι του Μ31. Επίσης, υπάρχουν τουλάχιστον 12 ανώμαλοι γαλαξίες στην Τοπική Ομάδα, μεταξύ των οποίων οι γνωστότεροι είναι τα Νέφη του Μαγγελάνου, τουλάχιστον ακόμη 2 νάνοι ελλειπτικοί και οι υπόλοιποι είναι νάνοι σφαιροειδείς γαλαξίες.
Η Τοπική Ομάδα αποτελεί ένα μικρό τμήμα μιας πολύ μεγαλύτερης συγκέντρωσης γαλαξιών, η οποία έχει ονομαστεί Υπερσμήνος της Παρθένου και περιλαμβάνει χιλιάδες γαλαξίες, το οποίο εντάσσεται στο ακόμα μεγαλύτερο Υπερσμήνος Λανιακέα (γνωστό και ως τοπικό υπερσμήνος), που είναι υπερσμήνος γαλαξιών που φιλοξενεί εκατό χιλιάδες γειτονικούς γαλαξίες.
Γαλαξίες της Τοπικής Ομάδας
Ο παρακάτω πίνακας δίνει πληροφορίες για τον τύπο, την απόσταση από τον Ήλιο, το απόλυτο μέγεθος και το οπτικό μέγεθος των γαλαξιών που αποτελούν τα μέλη της Τοπικής Ομάδας.
Βιβλιογραφία
Cambridge Dictionary of Astronomy. Mitton, Jacqueline, Cambridge: Cambridge University Press, 2001.
Dictionary of geophysics, astrophysics & astronomy. Boca Raton: CRC Press, 2001.
Oxford Dictionary of Astronomy. Ridpath, Ian, New York: Oxford University Press, 2003 & 2007 (2nd Edition).
Philip's Astronomy Encyclopedia. London: Philip's, 2002.
Δείτε επίσης
Κατάλογος πλησιέστερων γαλαξιών
Δορυφόροι γαλαξίες του Γαλαξία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://web.archive.org/web/19990819105543/http://seds.org/messier/more/local.html
http://csep10.phys.utk.edu/astr162/lect/gclusters/localg.html
http://www.ast.cam.ac.uk/~mike/local_more.html
http://obswww.unige.ch/Questions_Reponses/R6.html
http://www.cosmovisions.com/grlo.htm
http://astrolink.mclink.it/messier/more/local.html
Υπερσμήνος της Παρθένου
|
380437
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B6%20%CE%A6%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Ρόουζ Φρίντμαν
|
Η Ρόουζ Νταϊρέκτορ-Φρίντμαν (Rose Director-Friedman, Δεκέμβριος 1910 – 18 Αυγούστου 2009), επίσης γνωστή ως Ρόουζ Ντ. Φρίντμαν και Ρόουζ Νταϊρέκτορ, ήταν καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Ήταν σύζυγος του Μίλτον Φρίντμαν (1912-2006), ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας το 1976 και αδελφή του Άαρον Νταϊρέκτορ (1901-2004). Πιστεύεται ότι γεννήθηκε την τελευταία εβδομάδα του Δεκεμβρίου του 1910, όμως τα αρχεία γεννήσεων έχουν χαθεί. Γεννήθηκε στο Στάρυ Χορτόρισκ της Ουκρανίας, όπου η οικογένειά της (οικογένεια Νταϊρέκτορ) ήταν επιφανείς Εβραίοι κάτοικοι.
Η Ρόουζ Φρίντμαν παρακολούθησε το κολέγιο Ρηντ και αργότερα μεταφέρθηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, από όπου έλαβε πτυχίο στη φιλοσοφία. Μετά από αυτό, ξεκίνησε να μελετά για ένα διδακτορικό στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και συμπλήρωσε όλη την απαιτούμενη εργασία για το διδακτορικό, εκτός από την συγγραφή της διατριβής. Κατά την νεότητα της, συνέγραψε άρθρα με την Ντόροθυ Μπράντυ για να τεκμηριώσει το κεϋνσιανό όραμα περί κατανάλωσης. Αναγορεύθηκε Επίτιμη Διδάκτωρ Νομικών Επιστημών το 1986 από το Πανεπιστήμιο Πέπερνταϊν.
Από κοινού με τον σύζυγό της, συνέγραψαν δύο βιβλία στα οικονομικά και την δημόσια πολιτική, τα «Ελεύθερος να επιλέξεις» (Free to Choose) και «Τυραννία του Status Quo» (Tyranny of the Status Quo) και τα απομνημονεύματά τους «Μίλτον και Ρόουζ Ντ. Φρίντμαν, Δύο τυχεροί άνθρωποι» (Milton and Rose D. Friedman, Two Lucky People) που εκδόθηκαν το 1998. Από κοινού επίσης ίδρυσαν το Ίδρυμα Μίλτον και Ρόουζ Φρίντμαν, με στόχο να προωθήσουν την χρήση των κουπονιών εκπαίδευσης και της ελευθερίας επιλογής στην εκπαίδευση. Επίσης συνέβαλε στην παραγωγή της τηλεοπτικής σειράς του δικτύου PBS «Ελεύθερος να επιλέξεις» (Free to Choose) και συνέδραμε τον άνδρα της στη συγγραφή του βιβλίου του πολιτικής φιλοσοφίας του 1962 Καπιταλισμός και Ελευθερία (Capitalism and Freedom).
Όταν ο Μίλτον έλαβε το Μετάλλιο της Ελευθερίας το 1998, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους είπε αστειευόμενος στον λόγο του ότι η Ρόουζ ήταν γνωστή ως η μοναδική γυναίκα που κέρδισε ποτέ σε έναν διαπληκτισμό με τον σύζυγό της. Οι Φρίντμαν έιχαν δυο παιδιά, την Τζάνετ και τον Ντέιβιντ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Friedman Foundation
In Memoriam: Rose Friedman του Guy Sorman
Αμερικανοί οικονομολόγοι
Μίλτον Φρίντμαν
|
738420
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AC%CE%BB%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Γάλα καρύδας
|
Το γάλα καρύδας είναι ένα αδιαφανές, γαλακτώδες λευκό υγρό που εξάγεται από τον τριμμένο πολτό ώριμων καρύδων. Το γάλα αυτό έχει παχιά σύσταση και πλούσια, κρεμώδη υφή. Η πλούσια γεύση του γάλακτος καρύδας οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητά του σε λιπαρά. Είναι ένα παραδοσιακό προϊόν που χρησιμοποιείται στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Ωκεανία, στη Νότια Ασία και στην Ανατολική Αφρική. Χρησιμοποιείται επίσης για μαγείρεμα στην Καραϊβική, στην τροπική Λατινική Αμερική και στη Δυτική Αφρική, όπου οι καρύδες εισήχθησαν κατά την αποικιακή εποχή.
Το γάλα καρύδας διαφοροποιείται σε υποτύπους με βάση την περιεκτικότητά του σε λιπαρά. Έτσι υπάρχει η κρέμα καρύδας με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε λίπος (>20%), το γάλα καρύδας με λίπος 5-20%, και το αποβουτυρωμένο γάλα καρύδας με μικρή ποσότητα λίπους (0-1.5%). Αυτή η ορολογία δεν ακολουθείται πάντα στο εμπορικό γάλα καρύδας που πωλείται στις δυτικές χώρες. Το γάλα καρύδας είναι το τρίτο πιο δημοφιλές ρόφημα φυτικής προέλευσης μετά το γάλα αμυγδάλου και το γάλα σόγιας, αντίστοιχα.
Το γάλα καρύδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή υποκατάστατων γάλακτος (αναφέρονται ως ροφήματα γάλακτος καρύδας). Αυτά τα προϊόντα δεν πρέπει να συγχέονται με τα προϊόντα γάλακτος καρύδας που χρησιμοποιούνται στο μαγείρεμα (είναι πιο πηχτά και άγλυκα) και συνήθως βρίσκονται σε κονσέρβες.
Θρεπτικά συστατικά
Μια μερίδα (ένα φλυτζάνι ή περίπου 240 mL) κονσερβοποιημένο ωμό γάλα καρύδας περιέχει 445 θερμίδες και 48 γρ. λίπους, εκ των οποίων τα 43 γρ. κορεσμένα. Πρόσφατα, οι παραγωγοί άρχισαν να προσφέρουν «ρόφημα γάλακτος καρύδας», το οποίο είναι ουσιαστικά γάλα καρύδας που έχει αραιωθεί με νερό, για να προσελκύσουν τους καταναλωτές που επιδιώκουν να το πίνουν πιο συχνά. Ενώ αυτός ο τύπος αραιωμένου γάλακτος καρύδας έχει πολύ λιγότερες θερμίδες και πολύ λιγότερο λίπος, έχει επίσης πολύ λίγη πρωτεΐνη - λιγότερο από 1 γρ. ανά φλυτζάνι. Αυτή η έκδοση γάλακτος καρύδας βρίσκεται συνήθως σε χαρτόκουτα και όχι σε κονσέρβες.
Είτε συμπυκνωμένο είτε αραιωμένο, το γάλα καρύδας περιέχει τριγλυκερίδια μέσης αλύσου και σχετικά υψηλή ποσότητα καλίου. Εάν είναι ενισχυμένο, μπορεί να χρησιμεύσει ως καλή πηγή βιταμίνης D και μπορεί επίσης να παρέχει έως και 50% περισσότερο ασβέστιο από το γάλα αγελάδας. Επιπλέον, το γάλα καρύδας περιέχει φυτικές ίνες και σίδηρο, δύο αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις σε σχέση με το αγελαδινό γάλα.
Παραδοσιακή παραγωγή
Το γάλα καρύδας παράγεται παραδοσιακά με τρίψιμο της λευκής εσωτερικής σάρκας των ώριμων καρύδων και την ανάμειξη του τεμαχισμένου πολτού καρύδας με μια μικρή ποσότητα ζεστού νερού για την αναστολή του λίπους που υπάρχει στον τριμμένο πολτό. Η διαδικασία απόξεσης μπορεί να πραγματοποιηθεί χειροκίνητα ή με μηχανή.
Στο αρχικό στάδιο, εξάγεται η κρέμα καρύδας από τις πρώτες πιέσεις τριμμένου πολτού καρύδας κατευθείαν από το τουλπάνι. Μερικές φορές μπορεί να προστεθεί μια μικρή ποσότητα ζεστού νερού, αλλά γενικά η κρέμα καρύδας εξάγεται χωρίς πρόσθετο νερό. Στο επόμενο στάδιο, παράγεται το γάλα καρύδας από τις επιπλέον πιέσεις, αφού προστεθεί στον συμπιεσμένο πολτό καρύδας που προέκυψε ζεστό νερό.
Ο διαχωρισμός της κρέμας καρύδας μπορεί να γίνει για την παραγωγή ενός ανώτερου στρώματος (βούτυρο καρύδας) και ενός κατώτερου στρώματος αποβουτυρωμένου γάλακτος καρύδας. Αυτό επιτυγχάνεται με το να αφεθεί η κρέμα καρύδας να σταθεί για μια ώρα. Εναλλακτικά, η κρέμα καρύδας μπορεί να αραιωθεί με νερό και να προκύψει γάλα καρύδας με διαφορετικά λιπάρα, ανάλογα τη προσθήκη του νερού.
Το γάλα καρύδας χρησιμοποιείται αμέσως μετά την εξαγωγή του, γιατί αλλιώς αλλοιώνεται εύκολα όταν εκτίθεται στον αέρα. Η κρέμα καρύδας είναι πιο πηχτή, γεγονός που τη καθιστά ένα καλό συστατικό για επιδόρπια και σάλτσες. Το γάλα από την άλλη χρησιμοποιείται κυρίως στη γενική μαγειρική. Η διάκριση μεταξύ κρέμας καρύδας και γάλακτος καρύδας δεν γίνεται συνήθως στα δυτικά έθνη λόγω του γεγονότος ότι το φρέσκο γάλα καρύδας είναι ασυνήθιστο στις χώρες αυτές και οι περισσότεροι καταναλωτές αγοράζουν γάλα καρύδας σε χαρτόκουτα ή κονσέρβες.
Σύγχρονη παραγωγή
Το επεξεργασμένο προϊόν γάλακτος καρύδας προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τις ίδιες διαδικασίες εξαγωγής γάλακτος από τον πολτό, αν και χρησιμοποιείται περισσότερος μηχανολογικός εξοπλισμός, όπως τα μηχανήματα απομάκρυνσης κελύφους, τρίφτες και κονιοποιητές, μηχανοκίνητοι τεμαχιστές καρύδας και εκχυλιστές γάλακτος καρύδας. Διαφέρει ωστόσο σημαντικά στη διαδικασία εμφιάλωσης ή κονσερβοποίησης. Το μεταποιημένο γάλα καρύδας διηθείται πρώτα μέσω φίλτρων. Παστεριώνεται έμμεσα με διπλό βρασμό στους περίπου 70 ° C, θερμοκρασία στην οποία το γάλα καρύδας αρχίζει να πήζει. Μετά την παστερίωση, μεταφέρεται αμέσως σε δοχεία, τα οποία σφραγίζονται πριν κρυώσουν. Στη συνέχεια συσκευάζονται σε μπουκάλια, κονσέρβες ή σακούλες και καταψύχονται για την αποθήκευση και μεταφορά.
Λόγω της παστερίωσης, ελάχιστης επαφής με το οξυγόνο και πρόσθετων, όπως τα αντιοξειδωτικά, το μεταποιημένο γάλα καρύδας έχει γενικά μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από το παραδοσιακό γάλα καρύδας. Με τη χρήση μηχανημάτων υπάρχει επίσης μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από τις παραδοσιακές μεθόδους στην εξαγωγή της μέγιστης ποσότητας γάλακτος καρύδας από την τριμμένη καρύδα.
Παραπομπές
Καρυδα
Μη αλκοολούχα ποτά
Χορτοφαγία
Αυστηρή χορτοφαγία
|
250249
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%A3%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αιτωλοακαρνανίας
|
Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αιτωλοακαρνανίας (Ε.Π.Σ.Α.) είναι αρμόδια για το ποδόσφαιρο στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Τα γραφεία της στεγάζονται στο Μεσολόγγι και είναι μέλος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.). Είναι υπεύθυνη για τη διεξαγωγή του τοπικού πρωταθλήματος και του κυπέλλου, όπως και των πρωταθλημάτων εφήβων και παίδων. Συντονίζει επίσης τις δραστηριότητες των μικτών ομάδων νέων και παίδων, οι οποίες εκπροσωπούν το νομό σε εθνικό επίπεδο. Στην Ένωση δεν συμμετέχουν οι ομάδες από τους τέως "καποδιστριακούς" δήμους Ανακτορίου, Κεκροπίας και Μενιδίου της Αιτωλοακαρνανίας.
Ιστορία
Ιδρύθηκε σαν ανεξάρτητη Ένωση το 1968, καθώς τα προηγούμενα χρόνια οι ομάδες του νομού Αιτωλοακαρνανίας έπαιρναν μέρος στα πρωταθλήματα που διοργάνωνε η Ε.Π.Σ. Πατρών. Η Ένωση ήταν γνωστή και με την ονομασία «Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων νομού Αιτωλοακαρνανίας» (Ε.Π.Σ.Ν.Α.).
Πρωτάθλημα
Η δομή του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας είναι η εξής:
Α΄ Κατηγορία
Β΄ Κατηγορία
Γ΄ Κατηγορία
Πρωταθλητές
Σημειώσεις * Στο πρωτάθλημα Α΄ Κατηγορίας της περιόδου 1975-76 ο Α.Ο. Αγρινίου τερμάτισε 1ος αλλά υποβιβάστηκε για απόπειρα δωροδοκίας και έτσι ο 2ος Άρης Αιτωλικού αναδείχθηκε πρωταθλητής.
** Για τη σεζόν 2019-2020, λόγω διακοπής όλων των πρωταθλημάτων της ένωσης, λόγω της πανδημίας του covid-19, πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Αμβρακικός Λουτρού, αποκτώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα συμμετοχής στη Γ' Εθνική Κατηγορία της σεζόν 2020-2021. Όμως, η διακοπή, προκάλεσε την αντίδραση του σωματείου του Παναγρινιακού, διότι εκείνος βρισκόταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μια αγωνιστική πριν τη διακοπή. Τερμάτισε δεύτερος, διότι ο Αμβρακικός Λουτρού κέρδισε 3-0 τον Α.Ο. Χάλκειας ο οποίος είχε αποσυρθεί απο το πρωτάθλημα, ενώ ο Παναγρινιακός ηττήθηκε 1-0 από τον Απόλλωνα Δοκιμίου. Τελικά στις 19 Αυγούστου, με τον καταρτισμό των ομίλων της Γ' Εθνικής Κατηγορίας της σεζόν 2020-2021 από την ΕΠΟ, και η ομάδα του Παναγρινιακού ανακοινώθηκε ότι θα αγωνιστεί στην Γ Εθνική, με αποτέλεσμα ο νομός Αιτωλοακαρνανίας, να εκπροσωπηθεί με 4 ομάδες.
Κύπελλο
Στο θεσμό του κυπέλλου συμμετέχουν τα σωματεία της Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας.
Κυπελλούχοι
Τελικοί
Σούπερ Καπ
Στο θεσμό του σούπερ καπ συμμετέχουν η εκάστοτε πρωταθλήτρια και κυπελλούχος της Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας.
Τελικοί Σούπερ Καπ
Το δυναμικό της ΕΠΣ
Παραπομπές
Πηγές
Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ"
Αθλητική ιστοσελίδα ONSPORTS.GR
Το ηλεκτρονικό αρχείο της εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ"
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ποδοσφαιρο
|
352110
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1
|
Μαρίδα
|
Η μαρίδα (επιστ. όνομα: Spicara smaris) είναι μικρού μεγέθους ψάρι. Συγγενεύει με τη μένουλα.
Εξωτερικά Χαρακτηριστικά
Η μαρίδα φτάνει τα 15 εκατοστά σε μήκος. Τα αρσενικά κατά την αναπαραγωγική περίοδο φτάνουν τα 20 εκατοστά. Έχουν επίμηκες σώμα, που είναι πεπιεσμένο στα πλευρά. Το χρώμα της είναι καστανό στην ράχη, σταχτί στα πλευρά και πιο ανοικτό στην κοιλιά.
Την εποχή του ζευγαρώματος η ράχη των αρσενικών γίνεται καστανοκίτρινη και παρουσιάζονται 3 με 4 γαλάζιες ταινίες, η μία καταλήγει στο μέτωπο και σχηματίζει ένα γαλαζοπράσινο πέταλο. Κάθε μαρίδα έχει μία βούλα στο πλευρό της. Επίσης, έχει μικρά λέπια.
Τόπος Διαβίωσης
Ζει σε κοπάδια, κυρίως, σε περιοχές με πλούσια βλάστηση και σε αμμολασπώδεις βυθούς. Την συναντάμε σε βάθος από 5 έως 280 μέτρα.
Διατροφή
Τρέφεται με μικρά ασπόνδυλα και με πλαγκτονικούς οργανισμούς.
Πηγές
Ψάρια του Αιγαίου, HomeFood.gr
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Spicara smaris στο World Register of Marine Species
Δείτε επίσης
Κατάλογος ελληνικών αλιευμάτων
Σπαρίδες
Αλιεύματα
Ψάρια ελληνικών θαλασσών
|
213591
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%B1%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Στάθης Αραχωβίτης
|
Ο Στάθης Αραχωβίτης ήταν αγωνιστής της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821.
Αγωνίστηκε με το σώμα του Γκούρα. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης από τον Κιουταχή.
Πηγές
Αγωνιστές του 1821
|
806732
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82
|
Γέλιος Μάξιμος
|
Ο Γέλιος Μάξιμος (λατιν.: Gellius Maximus) ήταν Ρωμαίος σφετεριστής, ο οποίος το 219 μ.Χ. επαναστάτησε εναντίον τού Αυτοκράτορα Ελαγάβαλου. Η εξέγερσή του καταπνίγηκε γρήγορα και ο ίδιος εκτελέστηκε.
Ιστορία
Ο Γέλιος Μάξιμος ήταν γιος τού Λεύκιου Γέλιου Μάξιμου, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως ιατρός στον ιατρό τού Αυτοκράτορα Καρακάλλα. Για τις υπηρεσίες του, ο Λεύκιος Γέλιος έλαβε τον βαθμό του επαρχιακού επιμελητή (procurator), καθιστώντας τον επικεφαλής οικονομικού λειτουργού της επαρχίας του. Ο ίδιος δεν πέτυχε τον βαθμό τού συγκλητικού, αλλά μόνο τον βαθμό της τάξης των ιππέων, αυτόν του επιμελητή.
Το έτος της εξέγερσης τού Γέλιου Μαξίμου, το 219 μ.Χ., εμφανίστηκαν και αρκετοί άλλοι σφετεριστές, χρησιμοποιώντας ποικίλες δικαιολογίες για τη νομιμοποίησή τους. Μεταξύ αυτών ήταν ο Σείος Κάρος, λόγω της αριστοκρατικής κληρονομιάς, ο Aλεξιανός και ο Καστίνος, λόγω της σχέσης τους (ή της σχέσης που ισχυρίζονται) με μία αυτοκρατορική οικογένεια, και ο Βέρος, λόγω της στρατιωτικής του δύναμης. Ο Γέλιος Μάξιμος χρησιμοποίησε επίσης τη στρατιωτική του δύναμη ως δικαιολογία για την αυτοκρατορική νομιμότητα.
Πριν από την εξέγερσή του, ο Γέλιος Μάξιμος ήταν συγκλητικός τριβούνος (δεύτερος στη διοίκηση της λεγεώνας) της Λεγεώνας IV Scythica. Κατά τη διάρκεια της διοίκησής του στη Λεγεώνα IV Σκυθική, τα στρατεύματά του κατέλαβαν τον Διαδουμενιανό, τον γιο τού προηγούμενου Αυτοκράτορα Μακρίνου. Μετά από αυτή την επιτυχία, ένας ανώνυμος εκατόνταρχος στην ΙV Σκυθική κέρδισε την ευγνωμοσύνη τού Ελαγάβαλου για τη διοίκησή του, ενώ ο Γέλιος Μάξιμος αγνοήθηκε και παρέμεινε στην αρχηγία του στο Ζεύγμα. Η αγνόησή του από τον Eλαγάβαλο μπορεί να ενέπνευσε την εξέγερσή του.
Εξεγέρθηκε στην Κοίλη Συρία, το 219 μ.Χ. Η εξέγερσή του καταπνίγηκε γρήγορα, λόγω της αποφασιστικής δράσης τού λεγάτου της Λεγεώνας XVI Flavia Firma, η οποία σταύθμευε στην κοντινή πόλη Σαμόσατα, και του οποίου το όνομα διατηρείται μόνο εν μέρει, με το τέλος του ονόματός του να καταγράφεται ως "-atus". Στη συνέχεια, ο Γέλιος Μάξιμος εκτελέστηκε από τον Ελαγάβαλο.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εκτελεσθέντες Αρχαίοι Ρωμαίοι
Ρωμαίοι σφετεριστές
|
79962
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7
|
Αφαίρεση
|
Η αφαίρεση είναι μια από τις τέσσερις βασικές αριθμητικές πράξεις, και είναι η αντίθετη της πρόσθεσης, σημαίνει ότι αν αρχίσουμε με οποιοδήποτε αριθμό και προσθέσουμε οποιονδήποτε και μετά αφαιρέσουμε τον ίδιο αριθμό που προσθέσαμε, επιστρέφουμε στον αριθμό που αρχίσαμε. Η αφαίρεση δηλώνεται με το σύμβολο πλην, σε αντίθεση με την πρόσθεση όπου χρησιμοποιείται το σύμβολο συν.
Η αφαίρεση δεν είναι αντιμεταθετική πράξη, και τα δύο ορίσματα της πράξεως ονομάζονται. Τα παραδοσιακά ονόματα για τα μέρη του τύπου: c -b=a είναι (c) μειωτέος, το (b) αφαιρετέος και το (a) διαφορά.
Η αφαίρεση χρησιμοποιείται για να αναπαραστήσει διάφορες συσχετιζόμενες διεργασίες:
Από μια δοσμένη ομάδα αντικειμένων, αφαίρεσε (απομάκρυνε) ένα δοσμένο αριθμό αντικειμένων. Για παράδειγμα, 5 μήλα πλην 2 μήλα αφήνουν 3 μήλα.
Από μια δοσμένη μέτρηση αφαίρεσε μια ποσότητα της ίδιας μονάδας. Για παράδειγμα, αν ζυγίζει κάποιος 90 κιλά και χάσει 20, τότε ζυγίζει 70 κιλά.
Σύγκρινε δύο ποσότητες για να βρεις τη διαφορά τους. Για παράδειγμα, η διαφορά μεταξύ €800 και €600 είναι €800 - €600 = €200.
Για να βρεις την απόσταση μεταξύ δύο τοποθεσιών. Για παράδειγμα, αν σε μια εθνική οδό βλέπεις μια ταμπέλα που λέει βενζινάδικο σε 5 χιλιόμετρα και μετά βλέπεις μια άλλη ταμπέλα που λέει βενζινάδικο σε 2 χιλιόμετρα σημαίνει πως ταξίδεψες 3 χιλιόμετρα.
Στα μαθηματικά, είναι συχνά χρήσιμο να οριστεί η αφαίρεση ως ένα είδος πρόσθεσης, η πρόσθεση του αντιθέτου. Μπορεί κανείς να σκεφτεί το 7 - 3 = 4 ως το άθροισμα δύο όρων: επτά και μείον τρία. Αυτός ο τρόπος σκέψης επιτρέπει τη χρήση όλων των κανόνων της πρόσθεσης στην αφαίρεση χωρίς την ανάγκη νέων ορισμών. Η αφαίρεση δεν είναι προσεταιριστική ούτε αντιμεταθετική, αλλά η πρόσθεση προσημασμένων αριθμών έχει και τις δυο αυτές ιδιότητες.
Βασική αφαίρεση : ακεραίων
Φαντάσου ένα ευθύγραμμο τμήμα μήκους b με το αριστερό άκρο να είναι το a και το δεξί άκρο να είναι το c. Ξεκινώντας από το a χρειάζεται b βήματα προς τα δεξιά για το φτάσει στο c.
Αυτή η κίνηση προς τα δεξιά διατυπώνεται στα μαθηματικά με την πρόσθεση: a+b=c .
Από το c, χρειάζεται b βήματα προς τα αριστερά για να πάει στο a. Αυτή η κίνηση προς τα αριστερά παριστάται c-b=a.
Τώρα φανταστείτε ένα ευθύγραμμο τμήμα με τους αριθμούς 1, 2, 3 διαδοχικά. Από την θέση 3 δεν απαιτούνται βήματα προς τα δεξιά έτσι 3-0=3. Χρειάζεται 2 βήματα προς τα αριστερά για να φτάσουμε στην θέση 1 έτσι 3-2=1. Αυτή η εικόνα είναι ανεπαρκής για να περιγράψουμε τι πρόκειται να συμβεί μετά από 3 βήματα προς τα αριστερά από την θέση 3. Για να αναπαραστήσουμε αυτό, η γραμμή πρέπει να επεκταθεί.
Για να αφαιρέσεις ένα αυθαίρετο φυσικό αριθμό, ξεκινάς με μία γραμμή που περιέχει κάθε φυσικό αριθμό (0, 1, 2, 3, 4, 5, 6,....). Από το 3, χρειαάζονται 3 βήματα προς τα αριστερά για να φτάσεις στο 0, έτσι 3-3=0. Αλλά 3-4 δεν είναι ακόμη έγκυρο δεδομένου ότι αφήνει ξανά την γραμμή. Οι φυσικοί αριθμοί δεν είναι ένα χρήσιμο πλαίσιο για αφαίρεση.
Η λύση σε αυτό θεωρείται ο ακέραιος αριθμός (...., -3, -2, -1, 0, 1, 2, 3,...). Από το 3 χρειάζονται 4 βήματα προς τα αριστερά για να δώσει -1: 3-4=-1.
Αφαίρεση ως προσθήκη
Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όποτε η αφαίρεση σαν μία ξεχωριστή πράξη γίνεται προβληματική. Για παράδειγμα, 3-(-2)(δηλαδή αφαιρεί -2 από 3) δεν είναι άμεσα ορατό είτε από ένα φυσικό αριθμό είτε από αριθμό γραμμής, επειδή δεν είναι αμέσως ξεκάθαρο το τι σημαίνει να κινηθεί -2 βήματα προς τα αριστερά ή για να πάρει -2 μήλα. Μια λύση είναι να δούμε την αφαίρεση ως προσθήκη από υπογεγραμμένους αριθμούς. Επιπλέον σύμβολα πλην δηλώνουν απλά την αντίστροφη πρόσθετη. Τότε έχουμε 3-(-2)=3+2=5. Αυτό επίσης βοηθάει στο να κρατήσει τον δακτύλιο των ακεραίων απλό αποφεύγοντας την εισαγωγή νέων πράξεων πράξεων όπως η αφαίρεση. Συνήθως, ένα δακτύλιος έχει μόνο δύο πράξεις που ορίζονται σ' αυτόν. Στην περίπτωση των ακεραίων, υπάρχουν η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός. Ένας δακτύλιος έχει ήδη την έννοια της αντίθετης πρόσθετης ύλης, αλλά δεν έχει καθόλου ιδέα από μια ξεχωριστή πράξη της αφαίρεσης, έτσι η χρήση του συμβόλου της πρόσθεσης σαν αφαίρεση μας επιτρέπει να εφαρμόζουμε τα αξιώματα του δακτυλίου στην αφαίρεση χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουμε τίποτα.
Αλγόριθμοι για αφαίρεση
Υπάρχουν διάφοροι αλγόριθμοι για αφαίρεση και διαφέρουν ως προς την καταλληλότητά τους για διάφορες εφαρμογές. Ένας αριθμός μεθόδων προσαρμόστηκε στους υπολογισμούς με το χέρι: για παράδειγμα όταν γίνονται αλλαγές, καμία πραγματική αφαίρεση δεν εφαρμόζεται, αλλά μάλλον η αλλαγή κατασκευής μετράει προς τα εμπρός.
Για υπολογισμούς μηχανής, προτιμάται η μέθοδος του συμπληρώματος, μέσω του οποίου η αφαίρεση αντικαθίσταται από μια πρόσθεση σε μια στοιχειώδη αριθμητική (modular αριθμητική ή αριθμητική ρολογιού).
Η μέθοδος την οποία διδάσκονται τα παιδιά στο δημοτικό σχολείο ποικίλει από χώρα σε χώρα, και μέσα στην χώρα, διαφορετικές μέθοδοι επικρατούν κατά καιρούς. Στα παραδοσιακά μαθηματικά, μια συγκεκριμένη διαδικασία διδάσκεται στα παιδιά στο τέλος της 1ης σχολικής χρονιάς ή της 2ης για να χρησιμοποιούν πολυψήφιους αριθμούς, και επεκτείνεται είτε στην τετάρτη είτε στην πέμπτη τάξη για να συμπεριλάβει δεκαδικές παραστάσεις από κλασματικούς αριθμούς.
Τα αμερικάνικα σχολεία αυτή τη στιγμή διδάσκουν μια μέθοδο αφαίρεσης δανείζοντας και ένα σύστημα σήμανσης που ονομάζεται κρατούμενο. Παρόλο που μια μέθοδος του δανεισμού ήταν γνωστή και δημοσιεύτηκε στα διδακτικά βιβλία, κατά τα φαινόμενα τα κρατούμενα είναι εφεύρεση του William A.Brownell, ο οποίος τα χρησιμοποίησε σε μια μελέτη το Νοέμβριο του 1937. Το σύστημα αυτό έπιασε γρήγορα, αντικαθιστώντας τις άλλες μεθόδους της αφαίρεσης που χρησιμοποιούνταν στην Αμερική εκείνη την περίοδο.
Στην Ευρώπη τα παιδιά διδάσκονται, και κάποιοι παλαιότεροι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν, μια μέθοδο αφαίρεσης που ονομάζεται η Αυστριακή μέθοδος, επίσης γνωστή ως η μέθοδος προσθήκες. Δεν υπάρχει δανεισμός σε αυτή την μέθοδο. Υπάρχουν επίσης κρατούμενα (σημάδια που βοηθούν την μνήμη) τα οποία ποικίλουν ανάλογα με την χώρα.
Και οι δύο μέθοδοι έχουν χωρίσει την αφαίρεση σαν μια διαδικασία ενός ψηφίου αφαίρεσης από την θέση αξίας. Αρχίζοντας με ένα λιγότερο σημαντικό ψηφίο, μια αφαίρεση από τον αφαιρετέο:
sj sj−1...s1
από τον μειωτέο:
mk mk−1...m1, όπου κάθε si και mk είναι ένα ψηφίο, προχωρά σημειώνοντας m1 -s1, m2 -s2, και τα λοιπά, υπό τον όρο ότι si δεν υπερβαίνει το mi. Διαφορετικά, mi αυξάνεται κατά 10 φορές και μερικά άλλα ψηφία τροποποιούνται για να διορθώσουν αυτή την αύξηση. Η αμερικάνικη μέθοδος διορθώνει προσπαθώντας να μειώσει το ψηφίο του μειωτέου mi+1 κατά ένα (ή συνεχίζοντας τον δανεισμό προς τα αριστερά μέχρι να υπάρχει ένα μη μηδενικό ψηφίο από το οποίο να δανειστεί). Η Ευρωπαϊκή μέθοδος διορθώνει αυξάνοντας το ψηφίο του αφαιρετέου si+1 κατά ένα.
Παράδειγμα: 704-512. Ο μειωτέος είναι 704, ο αφαιρετέος είναι 512. Τα ψηφία του μειωτέου είναι m3=7, m2= 0 και m1=4. Τα ψηφία του αφαιρετέου είναι s3=5, s2=1 και s''1=2. Ξεκινώντας στο χώρο του καθενός, το 4 δεν είναι μικρότερο του 2 έτσι η διαφορά 2 γράφεται σε ένα μέρος του αποτελέσματος. Στη θέση των δεκάδων το 0 είναι μικρότερο από το 1 έτσι το 0 αυξάνεται μέχρι το 10 και η διαφορά με 1, η οποία είναι 9, γράφεται στη θέση των δεκάδων. Η αμερικάνικη μέθοδος διορθώνει για την αύξηση των δέκα με τη μείωση του ψηφίου του μειωτέου στη θέση των εκατοντάδων κατά ένα. Το 7 διαγράφεται και αντικαθίσταται από το 6. Η αφαίρεση μετά γίνεται στη θέση των εκατοντάδων, όπου το 6 δεν είναι μικρότερο από το 5, έτσι η διαφορά γράφεται στη θέση των εκατοντάδων του αποτελέσματος. Έχουμε βρει αποτέλεσμα το 192.
Η αυστριακή μέθοδος δεν θα μειώσει το 7 σε 6. Μάλλον θα αυξήσει το ψηφίο του αφαιρετέο στην θέση των εκατοντάδων κατά ένα. Ένα μικρό σύμβολο είναι φτιαγμένο δίπλα ή κάτω από αυτό το ψηφίο (εξαρτάται από το σχολείο). Μετά η αφαίρεση συνεχίζεται ρωτώντας ποιος αριθμός κάνει 7 όταν αυξάνεται με 1 και το 5 προστίθεται σε αυτόν. Η απάντηση είναι το 1 και γράφεται σαν αποτέλεσμα στη θέση των εκατοντάδων.
Υπάρχει μια πρόσθετη λεπτότητα στο ότι το παιδί πάντα χρησιμοποιεί μια διανοητική αφαίρεση πίνακα στην αμερικάνικη μέθοδο. Η αυστριακή μέθοδος συχνά ενθαρρύνει το παιδί να χρησιμοποιήσει νοερά τον προσθετικό πίνακα αντίστροφα. Στο παραπάνω παράδειγμα, αντί να προσθέσουμε το 1 στο 5 και να πάρουμε 6, το αφαιρούμε από το 7, το παιδί καλείται να εξετάσει ποιος αριθμός, όταν αυξηθεί με 1 και προστεθεί το 5 σε αυτό κάνει 7.
Βιβλιογραφία
Brownell, W.A. (1939). Learning as reorganization: An experimental study in third-grade arithmetic, Duke University Press.
Subtraction in the United States: An Historical Perspective, Susan Ross, Mary Pratt-Cotter, The Mathematics Educator, Vol. 8, No. 1 (original publication) and Vol. 10, No. 1 (reprint.) PDF
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Printable Worksheets: Subtraction Worksheets, One Digit Subtraction, Two Digit Subtraction, Four Digit Subtraction, and More Subtraction Worksheets
Subtraction Game at cut-the-knot
Subtraction on a Japanese abacus selected from Abacus: Mystery of the Bead
Στοιχειώδης αριθμητική
Δυαδικές πράξεις
|
536602
|
https://el.wikipedia.org/wiki/The%20Garfield%20Show
|
The Garfield Show
|
Το The Garfield Show είναι μια γαλλο-αμερικανική τηλεοπτική σειρά. Με βάση την αμερικανική ταινία κόμικς Garfield, η σειρά παράγεται από τον δημιουργό του Garfield, τον Τζιμ Ντέιβις σε σκηνοθεσία Μαρκ Εβανιέ, ο οποίος έγραψε επίσης τα περισσότερα από τα επεισόδια της σειράς Garfield and Friends. Στα φωνητικά είναι: Τζούλι Πέιν (Liz) και Γκρεγκ Μπέργκερ (Odie). Ο Φρανκ Γουέλκερ αντικαθιστά τον Λορέντζο Μουζίκ (λόγω του θανάτου του το 2001) ως φωνή του Garfield και ο Ουάλι Γουίνγκερτ αντικαθιστά τον Τομ Χιουτζ (λόγω της συνταξιοδότησής του το ίδιο έτος) με τη φωνή του Jon Arbuckle. Επίσης, επιστρέφει ο Ντέιβιντ Λάντερ, ανακαλύπτοντας τον ρόλο του ως Doc Boy από το προγενέστερο σπέσιαλ A Garfield Christmas Special (1987).
Η σειρά είναι η συνέχεια του Garfield and Friends αλλά βρίσκεται σε ένα διαφορετικό σύμπαν. Ωστόσο, η εκπομπή κάνει μερικές φορές αναφορά στην προηγούμενη. Σε αντίθεση με το προηγούμενο κινούμενο σχέδιο, η Liz θεωρείται πλέον κύριος χαρακτήρας και έχει επίσημη σχέση με τον Jon. Το The Garfield Show αναθεωρεί επίσης την Arlene ως σύντροφος Garfield, όπως στο comic strip, αντικαθιστώντας την Penelope. Παρά το γεγονός ότι είναι κύριος χαρακτήρας, ο πραγματικός ρόλος της στη σειρά είναι σχετικά μικρός.
Το The Garfield Show παρουσιάζει επίσης πολλούς νέους χαρακτήρες που αποτελούν μέρος του κανονικού cast, όπως ο Vito: ένας Ιταλός σεφ, του οποίου η μαγειρική Garfield απολαμβάνει και τον Squeak: ο φίλος του Garfield που ζει στο σπίτι του Jon (αντικαθιστώντας τον Floyd).
Το Garfield Show είναι μια σειρά CGI που άρχισε να δημιουργείται και να αναπτύσσεται το 2007 για να συμπέσει με την 30ή επέτειο της ταινίας.
Μετά την προηγούμενη κινούμενη σειρά του Garfield που έκανε το ντεμπούτο του το 1988, πολλά από τα μέλη του πληρώματος θα επέστρεφαν στην The Garfield Show.
Μετά από έξι σεζόν, ο Εβανιέ δήλωσε πως η σειρά σταμάτησε. Το 2019, ανακοινώθηκε πως μία σειρά Garfield θα προβληθεί στο Nickelodeon.
Χαρακτήρες
Garfield
Jon
Odie
Arlene
Liz Wilson
Squeak
Eddie Gourmand
nermal
Dr. Whipple
Θεία Ivy
Vito Cappelletti
Doc Boy
Drusilla και Minerva
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Garfield Show στην IMDb
Garfield
Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων
Γαλλικές τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων
|
678433
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%BF%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Μπρούνο Πέτκοβιτς
|
Ο Μπρούνο Πέτκοβιτς (Bruno Petković) είναι Κροάτης επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται σαν επιθετικός στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ και στην Εθνική Κροατίας.
Πρώιμη Καριέρα
Ο Πέτκοβιτς γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1994 στο Μέτκοβιτς της Κροατίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στην τοπική ομάδα της πόλης που γεννήθηκε (Μέτκοβιτς) και πήρε μεταγραφή στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ στις 29 Αυγούστου του 2007. Τις επόμενες 2 σεζόν (2010-11) και (2011-12) αγωνίστηκε στη Χασκ Ζάγκρεμπ και στην Χρβάτσκι Ντραγκόβολιατς, πριν πάρει μεταγραφή στην ιταλική Κάλτσιο Κατάνια το καλοκαίρι του 2012.
Συλλογική καριέρα
Κάλτσιο Κατάνια
Το κόστος της μεταγραφής του Κροάτη επιθετικού δεν έγινε γνωστό. Αρχικά, προωθήθηκε στην ομάδα Νέων της Κάλτσιο Κατάνια και μπήκε στην αποστολή της πρώτης ομάδας για πρώτη φορά στις 27 Ιανουαρίου του 2013, δίχως να αγωνιστεί, στη νίκη της Κατάνια με 2-1 κόντρα στην Φιορεντίνα. Το ντεμπούτο του Πέτκοβιτς με την φανέλα της Κατάνια έγινε την τελευταία αγωνιστική της Σέριε Α, στο ματς κόντρα στη Τορίνο (2-2), όταν μπήκε ως αλλαγή στο 89΄ στη θέση του Αλεχάντρο Ντάριο Γκόμεζ. Την επόμενη σεζόν (2013-14) καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα με το νούμερο 32.
Τραπάνι και Μπολόνια
Τον Ιούλιο του 2016, ο Πέτκοβιτς μετακόμισε στην ομάδα της Σέριε Β, Κάλτσιο Τραπάνι για 1,3 εκατομμύρια ευρώ και συνολικά σκόραρε 10 γκολ κι είχε 8 ασίστ με τη συγκεκριμένη ομάδα. Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις με την ομάδα της Τραπάνι, οδήγησαν την επόμενη σεζόν την Μπολόνια να πληρώσει 1.3 εκατομμύρια ευρώ και να τον εντάξει στο δυναμικό της τον Ιανουάριο του 2017. Είχε 22 συμμετοχές και 1 ασίστ, πριν γίνει δανεικός στην Ελλάς Βερόνα τον Γενάρη του 2018.
Ντιναμό Ζάγκρεμπ
2018-19
Τον Αύγουστο του 2018 ο Μπρούνο Πέτκοβιτς πήρε μεταγραφή στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ από τη Μπολόνια, με την κροατική ομάδα να έχει την υποχρέωση να τον αγοράσει μετά το τέλος του δανεισμού, αν τηρηθούν ορισμένοι όροι. Την πρώτη χρονιά έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, τόσο στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου η ομάδα έφτασε μέχρι τους 16 της διοργάνωσης αλλά και στο πρωτάθλημα. Τελείωσε τη σεζόν με 12 γκολ και 10 ασίστ σε 39 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις.
2019-20
Οι εμφανίσεις του Πέτκοβιτς στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν εντυπωσιακές, οδηγώντας την ομάδα του στους ομίλους της διοργάνωσης. Τον Σεπτέμβρη του 2019 η διοίκηση του προσέφερε νέο συμβόλαιο μέχρι το 2024. Οι δηλώσεις του μετά από αυτή την εξέλιξη ήταν: "Αυτή η υπογραφή είναι ένα κίνητρο για να συνεχίσω στα μονοπάτια της επιτυχίας του συλλόγου και θα κάνω το καλύτερο δυνατόν για να επαναλάβω την ευρωπαϊκή σεζόν της περασμένης χρονιάς, αλλά στο Τσάμπιονς Λιγκ'' Το πρώτο του γκολ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν κόντρα στην Σαχτάρ Ντόνετσκ, ενώ το ντεμπούτο του στο νικηφόρο 4-0 κόντρα στην Αταλάντα.
Διεθνή καριέρα
Τον Μάρτιο του 2019 έλαβε την πρώτη του κλήση στην Εθνική ομάδα της Κροατίας, αντικαθιστώντας τον τραυματία Μάρκο Πιάτσα. Πέτυχε το πρώτο του γκολ σε ένα φιλικό κόντρα στην Τυνησία τον Ιούνιο του 2019. Αξιοσημείωτο είναι το γκολ που πέτυχε με τακουνάκι κόντρα στην Ουγγαρία, για τα προκριματικά του Euro 2020 τον Οκτώβριο του 2019.
Παραπομπές
Κροάτες ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Κροατίας
Ποδοσφαιριστές Ντιναμό Ζάγκρεμπ
Ποδοσφαιριστές Κάλτσιο Κατάνια
Ποδοσφαιριστές ΑΣ Βαρέζε 1910
Ποδοσφαιριστές ΑΚ Ρετζιάνα 1919
Ποδοσφαιριστές Βίρτους Εντέλα
Ποδοσφαιριστές Τραπάνι Κάλτσιο
Ποδοσφαιριστές Μπολόνια ΦΚ 1909
Ποδοσφαιριστές Ελλάς Βερόνα
Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2020
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022
|
259665
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%20%CE%A1%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%8A
|
Νικέλιο Ράνεϊ
|
Το νικέλιο Ράνεϊ, Ni-Raney ή και Raney nickel, (CAS number: 7440-02-0 για το Ni, 12003-78-0 για το κράμα NiAl) είναι στερεός καταλύτης ο οποίος παρασκευάζεται από λεπτότατα διαμερισμένο κράμα νικελίου (Ni) και αργιλίου (Al) που ονομάζεται κράμα Ράνεϊ. Η διαδικασία κατεργασίας του κράματος και η παρασκευή από αυτό του καταλύτη, περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1926 από τον Αμερικανό μηχανολόγο μηχανικό Μάρρεϊ Ράνεϊ (Murray Raney, 1885 – 1966) ως ένας εναλλακτικός καταλύτης υδρογονώσεων λιπών, ελαίων και κηρών. Ο λόγος Ni προς Al στο αρχικό κράμα είναι περίπου 1:1 όπως το υλικό που χρησιμοποίησε ο Ράνεϊ, αλλά μπορεί και να ποικίλει από 1:1 έως 4:1.
Το νικέλιο Ράνεϊ χρησιμοποιείται σήμερα ευρύτατα ως μη στηριζόμενος (unsupported), δηλαδή που δε βρίσκεται προσκολλημένος σε κάποιο υπόστρωμα, ετερογενής καταλύτης σε πάρα πολλές οργανικές συνθέσεις και αντιδράσεις υδρογόνωσης που πραγματοποιούνται σε θερμοκρασία δωματίου, γεγονός πολύ σημαντικό ειδικά όταν τα αντιδρώντα είναι ασταθή και διασπώνται σε ψηλότερες θερμοκρασίες.
Το νικέλιο Ράνεϊ παρασκευάζεται με απομάκρυνση του καταλυτικά αδρανούς αργιλίου από ένα κράμα του με το δραστικό καταλυτικά νικέλιο. Αυτό επιτυγχάνεται με κατεργασία του κράματος με ένα αντιδραστήριο που διαλύει και απομακρύνει επιλεκτικά μόνο το ένα συστατικό του κράματος. Το αντιδραστήριο αυτό μπορεί να είναι υδροξείδιο του νατρίου με μορφή πυκνού ή πολύ πυκνού υδατικού διαλύματος ή και σε στερεά μορφή. Το καταλυτικά δραστικό μέταλλο καθιζάνει από το διάλυμα σαν στερεό υπόλειμμα. Έτσι δημιουργείται πορώδης (σπογγώδης) δομή στο νικέλιο το οποίο αποκτά μεγάλη ειδική επιφάνεια (επιφάνεια ανά μονάδα μάζας, m2/g), η οποία προσφέρει μεγάλη καταλυτική ικανότητα.
Σήμερα, με τον όρο «Νικέλιο Ράνεϊ» εννοούμε τόσο το αρχικό κράμα Ni-Al, που θεωρείται το μη ενεργοποιημένο υλικό, όσο και το προϊόν που προέρχεται από αυτό, περιέχει κυρίως Ni και θεωρείται ο ενεργοποιημένος (activated) καταλύτης. Επίσης πολλές φορές το όνομα «νικέλιο Ράνεϊ» χρησιμοποιείται και για καταλύτες παρόμοιας σύστασης, κατασκευής, δομής και χρήσεων που έχουν παρασκευαστεί ως υποκατάστατα του αυθεντικού καταλύτη και έχουν ορισμένα από τα πλεονεκτήματα (π.χ. μεγάλη επιφάνεια επαφής), όχι όμως και τα μειονεκτήματά του (π.χ. εύκολη ανάφλεξη στον αέρα). Παράλληλα χρησιμοποιείται και ο όρος «σπογγώδες νικέλιο» (spongy nickel) ο οποίος παραπέμπει στη μικροκρυσταλλική δομή του καταλύτη.
Το νικέλιο Ράνεϊ αποτελεί πιθανόν τον πλέον χρησιμοποιημένο καταλύτη νικελίου και το σημαντικότερο εκπρόσωπο της κατηγορίας των «σκελετικών καταλυτών» (skeletal catalysts) οι οποίοι παρασκευάζονται με παραπλήσια, μεταξύ τους, τεχνική: Πρώτα δημιουργείται ένα κράμα αποτελούμενο από δύο μέταλλα σε περίπου ίσες αναλογίες. Το ένα μέταλλο είναι το επιθυμητό καταλυτικό υλικό όπως Ni, Cu, Co, Ru, Fe, Ag, Pt, Pd, Rh, Ir κ.ά. και το άλλο μπορεί να διαλυτοποιηθεί εύκολα σε υδροξείδιο και είναι συνήθως το Al. Το κράμα συνθλίβεται και διαλύεται στο πυκνό υδροξειδίο οπότε διαλύεται επιλεκτικά το ευδιάλυτο μέταλλο αφήνοντας πίσω του το καταλυτικό μέταλλο με σπογγγώδη και πορώδη πλέον δομή.
Μετά τη μελέτη και την ανάπτυξη καταλυτών Ράνεϊ με νικέλιο, επινοήθηκαν και άλλοι σκελετικοί καταλύτες προερχόμενοι από κράματα του αργιλίου με άλλα μέταλλα όπως χαλκός, παλλάδιο, κοβάλτιο, λευκόχρυσος, σίδηρος που αναφέρονται ως «κοβάλτιο Ράνεϊ» (Co-Raney), «χαλκός Ράνεϊ» (Cu-Raney) κλπ. τα οποία δεν έχουν την πληθώρα των εφαρμογών του Ni-Raney. Επίσης, αντί για αργίλιο έχουν χρησιμοποιηθεί και άλλα μη δραστικά καταλυτικά μέταλλα όπως το μαγνήσιο ή ο ψευδάργυρος.
Περαιτέρω έρευνα έδειξε ότι η προσθήκη μικρής ποσότητας ενός τρίτου μετάλλου, που ονομάζεται «ενισχυτής» ή «προωθητής» (promoter), στο αρχικό κράμα Ράνεϊ όπως μολυβδαινίου, σιδήρου, χρωμίου κ.ά. αυξάνει την καταλυτική δράση του Ni-Raney.
Ιστορία
Η καταλυτική δράση του λεπτά διαμερισμένου νικελίου στις υδρογονώσεις και ειδικότερα στη προσθήκη Η2 στο δεσμό C=C του αιθυλενίου και στη μετατροπή του βενζολίου προς κυκλοεξάνιο, ήταν γνωστή από το 1897 και από τις εργαστηριακές μελέτες του Γάλλου οργανικού χημικού Πωλ Σαμπατιέ (Paul Sabatier, 1854 - 1941), ο οποίος για τις μελέτες του αυτές μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ του 1912 με τον επίσης Γάλλο χημικό Βίκτορ Γκρινιάρ. Ο Σαμπατιέ χρησιμοποιώντας ως καταλύτη λεπτά διαμερισμένο Ni, εκτός από την καταλυτική υδρογόνωση αερίων υδρογονανθράκων, πέτυχε και τη σύνθεση μεθανίου από μονοξείδιο του άνθρακα αλλά και την αφυδρογόνωση σε ψηλές θερμοκρασίες αλκοολών προς καρβονυλικές ενώσεις. Ο Σαμπατιέ επινόησε επίσης, μαζί με το χημικό Ζαν Μπαπτίστ Σεντερένς, μια μέθοδο (Sabatier-Senderens process) καταλυτικής υδρογόνωσης ακόρεστων φυτικών ελαίων για την παρασκευή μαργαρίνης με καταλύτη το νικέλιο.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, το συνεχές ενδιαφέρον για βιομηχανικούς καταλύτες που θα χρησιμοποιούνταν σε διεργασίες μεγάλης κλίμακας, εντατικοποίησε την έρευνα, κυρίως στα πανεπιστήμια, για βελτιωμένα καταλυτικά συστήματα. Έτσι, μετά τη δεκαετία του 1920, αναπτύχθηκαν καλύτερα συστήματα για έλεγχο της ποιότητας και των φυσικοχημικών ιδιοτήτων των καταλυτών που χρησιμοποιούσαν οι βιομηχανίες.
Ο Μάρεϊ Ράνεϊ γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1885 στο Κάρρολλτον (Carrollton) της Πολιτείας Κεντάκι (Kentucky) των Η.Π.Α. και πήρε το πτυχίο ως Μηχανολόγος μηχανικός από το πανεπιστήμιο της ίδιας Πολιτείας το 1909. Το 1915 εργαζόταν στην εταιρεία Lookout Oil & Refining της Τσαττανούγκα (Chattanooga) στην Πολιτεία Τενεσί (Tennessee) ως Βοηθός Διευθυντής υπεύθυνος για την εγκατάσταση ηλεκτρολυτικών κυψελών για την παραγωγή Η2 που χρησιμοποιούνταν στην υδρογόνωση ελαίων από βαμβακόσπορο. Εκείνη την εποχή, η εταιρεία χρησιμοποιούσε για τις υδρογονώσεις στηριζόμενο καταλύτη νικελίου πάνω σε NiO χωρίς όμως ικανοποιητικά αποτελέσματα, πράγμα που οφειλόταν στην προκατεργασία του καταλύτη και στην αστάθειά του. Ο Ράνεϊ, παρόλο που δεν ήταν χημικός, γνώριζε από την εμπειρία του ότι όταν παράγεται υδρογόνο από κράμα Fe-Si με κατεργασία με NaOH, σχηματίζονται πυριτικό νάτριο (Na2SiO3) και σκόνη οξειδίου του σιδήρου που έμεναν ως κατάλοιπα. 'Ετσι, πιστεύοντας ότι μπορούσαν να παραχθούν βελτιωμένοι καταλύτες, ίδρυσε το 1921 δική του εταιρεία ερευνών και το Σεπτέμβριο του 1924 παρασκεύασε ένα κράμα αποτελούμενο από 50 % Ni - 50 % Si το οποίο κατεργάστηκε στη συνέχεια με υδατικό διάλυμα NaOH, απομακρύνοντας το Si με μορφή Na2SiO3 και παράγοντας έτσι ένα γκρίζο μεταλλικό στερεό που ήταν λεπτότατα διαμερισμένο νικέλιο και ήταν δραστικότερο από τον καταλύτη που χρησιμοποιούσε μέχρι τότε στις υδρογονώσεις των ζωικών και φυτικών λιπών και των ιχθυελαίων. Ο Ράνεϊ κατοχύρωσε την ανακάλυψή του στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών των Η.Π.Α. στις 10 Δεκεμβρίου του 1925, ενώ η εταιρεία W. R. Grace and Co. είχε ήδη κατοχυρώσει το εμπορικό σήμα Raney®.
Πέντε μήνες αργότερα, το Μάιο του 1926, βελτίωσε την ανακάλυψή του παρασκευάζοντας καταλύτη Ni κατεργαζόμενος με τον ίδιο τρόπο ένα κράμα αποτελούμενο από 50 % Ni - 40 % Si - 10% Al για να καταλήξει τελικά σε κράμα 50 % Ni - 50 % Al. Το κράμα αυτό, που ονομάστηκε κράμα Ράνεϊ, είναι και σήμερα ακόμα σε χρήση για την παρασκευή του καταλύτη. Η επιλογή αυτού του κράματος στην πραγματικότητα ήταν περισσότερο «αλχημεία» παρά είχε επιστημονική βάση. Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Ράνεϊ:
.. it is in the preparation of catalysts that the Chemist is most likely to revert to type and to employ alchemical methods. From all evidence, it seems the work should be approached with humility and supplication, and the production of good catalyst received with rejoicing and thanksgiving.
(πιο πολύ από όλες τις χημικές διεργασίες).. είναι η παρασκευή των καταλυτών που χρησιμοποιεί και εμπλέκει περισσότερο αλχημιστικές μεθόδους. Όπως δείχνουν τα αποδεικτικά στοιχεία, η προσπάθεια πρέπει να προσεγγιστεί με ταπεινοφροσύνη και ικεσία και η παρασκευή ενός καλού καταλύτη πρέπει να συνοδεύεται από χαρά και ευγνωμοσύνη.
Ο Ράνεϊ κατοχύρωσε τη βελτιωμένη μορφή του καταλύτη στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών ένα χρόνο αργότερα, στις 10 Μαΐου 1927.
Το 1931 ο Αμερικανός χημικός Άντκινς (Homer Burton Adkins, 1892 - 1949) απέδειξε πειραματικά ότι ο συγκεκριμένος καταλύτης ήταν πολύ καλύτερος γενικά για υδρογονώσεις από κάθε άλλο καταλύτη με βάση το νικέλιο
Το 1943 ο Ραλφ Μοζίνγκο και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν μια σημαντική εργασία στην οποία περιγραφόταν για πρώτη φορά η καταλυτική, με Ni-Raney, υδρογονόλυση θειούχων ενώσεων (αναγωγή Mozingo) και συγκεκριμένα αλειφατικών και αρωματικών σουλφιδίων και δι-σουλφιδίων καθώς και σουλφονών και σουλφοξειδίων. Το απαιτούμενο Η2 μάλιστα προερχόταν από τον ίδιο τον καταλύτη που το είχε προσροφήσει κατά τη διαδικασία παρασκευής του.
Το 1946 σε μια εργασία του ο Άντκινς περιγράφει λεπτομερώς μια μέθοδο παρασκευής δραστικότερου καταλύτη Ni-Raney από τους μέχρι τότε χρησιμοποιούμενους. Ο ίδιος ερευνητής επίσης, απέδειξε το 1948 ότι όταν ένας καταλύτης Ni-Raney παρασκευάζεται προσεκτικά, είναι εξίσου αποτελεσματικός αν όχι αποτελεσματικότερος από τους κλασικούς καταλύτες ευγενών μετάλλων (παλλαδίου και λευκόχρυσου) που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε σχεδόν αποκλειστικά στα εργαστήρια, για υδρογονώσεις οργανικών ενώσεων. Ο Άντκινς βρήκε μάλιστα τους τύπους του καταλύτη που αναφέρονταν στη βιβλιογραφία τόσο διαφορετικούς, που τους κατηγοριοποίησε βάζοντας μπροστά το γράμμα W.
Παρόλη την ήδη αποδεδειγμένη ανωτερότητα του καταλύτη Ni-Raney έναντι άλλων στις υδρογονώσεις οργανικών ενώσεων μικρής κλίμακας, η χρήση του άργησε να διαδοθεί στη βιομηχανία εξαιτίας του υψηλού κόστους παρασκευής του, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 σταμάτησε πρακτικά και η χρήση του στις υδρογονώσεις φυτικών ελαίων. Μέχρι τότε η χρήση του καταλύτη περιοριζόταν στην υδρογόνωση του αιθυλενοξειδίου προς γλυκόλη, της γλυκόζης προς σορβιτόλη και του βενζολίου προς κυκλοεξάνιο.
To 1963 ο Ράνεϊ πούλησε την επιχείρησή του στην εταιρεία W.R. Grace and Company, το χημικό τμήμα της οποίας, Davison Chemicals, παράγει μέχρι σήμερα μεγάλη ποικιλία καταλυτών Ράνεϊ.
Προετοιμασία και ενεργοποίηση του καταλύτη
Προετοιμασία του κράματος Ράνεϊ
Η παρασκευή του καταλύτη ξεκινά με την προσθήκη λιωμένου αργιλίου σε νικέλιο στους 1500 °C - 1600 °C, συνήθως με αναλογία 1:1, αντίδραση που είναι ισχυρά εξώθερμη. Το Ni αποτελεί το δραστικό, καταλυτικά, μέταλλο και το Al το αδρανές. Το τήγμα ψύχεται ταχύτατα σε νερό με αποτέλεσμα τη δημιουργία των διμεταλλικών φάσεων Ni2Al3, NiAl3 και παγωμένου ευτηκτικού μίγματος. Μετά την ψύξη του τήγματος, αυτό συνθλίβεται και κονιορτοποιείται μετατρεπόμενο σε σκόνη ή σε πολύ μικρούς κόκκους ανάλογα με τη μελλοντική του χρήση. Μεγάλη σημασία έχει η αρχική σύνθεση του κράματος καθώς μικρή διαφοροποίησή του οδηγεί σε αξιοσημείωτες μεταβολές της ενεργής επιφάνειας και του μεγέθους των κόκκων του δραστικού μετάλλου.
Ενεργοποίηση του καταλύτη
Στο κράμα προστίθεται σταδιακά, για καλύτερο έλεγχο της θερμοκρασίας, περίσσεια πυκνού υδατικού διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου 20 - 40 % w/w, οπότε απομακρύνεται επιλεκτικά το αργίλιο σύμφωνα με την αντίδραση:
2Ni-Al(s) + 2OH-(aq) + 6H2Ο → 2Ni(s) + 2Al(OH)-4 + 3H2(g)
Η διάλυση του Al στο διάλυμα NaOH μπορεί να αποδοθεί και πιο απλά με την αντίδραση:
Al + NaOH + H2Ο → NaAlO2 + 3/2 H2
κατά την οποία παράγεται αργιλικό νάτριο (NaAlO2), ενώ το Η2 προσροφάται πάνω στην επιφάνεια του νικελίου. Το διάλυμα NaOH πρέπει να είναι πυκνό και σε περίσσεια για να αποφευχθεί ο σχηματισμός ένυδρου οξειδίου του αργιλίου (Al2O3·2H2O) που καθιζάνει με τη μορφή υδροξειδίου του αργιλίου, Al(OH)3:
NaAlO2 + 2H2Ο → Al(OH)3↓ + NaOH
και το οποίο καλύπτει την επιφάνεια και φράζει τους πόρους του σπογγώδους νικελίου που δημιουργείται με την παραπάνω διαδικασία, καταστρέφοντας έτσι τον καταλύτη. Αν πάντως παρατηρηθεί υδρόλυση του αργιλικού νατρίου, το Al(OH)3 διαλύεται σε περισσότερο NaOH.
Στη συνέχεια το κοκκώδες υλικό ξεπλένεται με αποσταγμένο νερό για την απομάκρυνση όλου του NaOH και μετά με απόλυτη αιθανόλη ή με άλλον αδρανή διαλύτη για να απομακρυνθούν τα κατάλοιπα του νερού.
Το τελικό παρασκεύασμα μπορεί να επηρεαστεί από τη διαδικασία φιλτραρίσματος, τη συγκέντρωση αλλά και το χρόνο επίδρασης του διαλύματος NaOH καθώς και από την προσθήκη τρίτου μετάλλου στο αρχικό κράμα, του «προωθητή» όπως ονομάζεται, όπως είναι το χρώμιο, το μολυβδαίνιο, το κοβάλτιο κ.ά. το οποίο αυξάνει την εκλεκτικότητα και τη δραστικότητα του καταλύτη. Επίσης, η θερμοκρασία του NaOH παίζει ιδιαίτερο ρόλο στη δημιουργία της πορώδους δομής και την έκταση της επιφάνειας επαφής του καταλύτη.
Η τελική σύνθεση του καταλύτη ποικίλει ανάλογα με τη μέθοδο παρασκευής ενώ η περιεκτικότητα σε Al εξαρτάται από τη διάρκεια έκπλυσης με το διάλυμα NaOH.
Φυσικοχημικές ιδιότητες
Μακροσκοπικά, το νικέλιο Ράνεϊ είναι λεπτόκοκκη γκρίζα έως μαύρη σκόνη ή μικροί κυβικοί κρύσταλλοι. Κάθε σωματίδιο αυτής της σκόνης έχει πόρους με ακανόνιστο μέγεθος και σχήμα που δημιουργήθηκαν κατά τη διαδικασία ενεργοποίησης. Το μέγεθος των κρυστάλλων νικελίου επηρεάζεται από τα κατάλοιπα αργιλίου και ελαττώνεται με την ελάττωση της θερμοκρασίας έκπλυσης με το NaOH.
Είναι αδιάλυτο στο νερό, στην αμμωνία και στην αιθανόλη, διαλυτό στο πυκνό νιτρικό οξύ ενώ διαλύεται αργά στο υδροχλωρικό και θειικό οξύ.
Ο καταλύτης έχει αξιοσημείωτη θερμική και δομική σταθερότητα ενώ η μεγάλη δραστικότητά του αποδίδεται στη μεγάλη ειδική του επιφάνεια και στη μεγάλη ποσότητα υδρογόνου που μπορεί να προσροφήσει πάνω και ανάμεσα στα σωματίδια του νικελίου.
Ειδική επιφάνεια
Ο προσδιορισμός της ειδικής επιφάνειας του καταλύτη βασίζεται στην προσρόφηση ενός αδρανούς αερίου όπως άζωτο, οξυγόνο, διοξείδιο του άνθρακα, κρυπτό, ήλιο, μεθάνιο, στην επιφάνεια του νικελίου σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία. Τα μόρια του αερίου διευθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο καλύπτοντας ολόκληρη την εσωτερική και εξωτερική επιφάνεια των μικροτεμαχιδίων του στερεού. Αξιοποιώντας πειραματικές γραφικές παραστάσεις που δείχνουν την αύξηση της ποσότητας του προσροφούμενου αερίου με τη μερική πίεσή του πάνω από τα καταλυτικά μικροτεμαχίδια και με τη χρήση της εξίσωσης των Brunauer, Emmett και Teller (Θεωρία BET), είναι εφικτός ο προσδιορισμός του όγκου του προσροφημένου αερίου και επομένως το πλήθος των προσροφημένων μορίων του που αντιστοιχεί σε μονοστρωματική κάλυψη. Γνωρίζοντας ακόμα το εμβαδόν της διατομής του μορίου του αερίου που αντιστοιχεί στην κάλυψη αυτή μπορεί να προσδιοριστεί η επιφάνεια για την συγκεκριμένη μάζα του δείγματος, επομένως η ειδική επιφάνεια.
Η ειδική επιφάνεια του Ni-Raney είναι μεταξύ 40 – 120 m2/g με κάλυψη μετάλλου 85 - 90 %, το τυπικό μέγεθος των κόκκων του καταλύτη είναι 20 - 100 μm, ενώ η τυπική εμπορική σκόνη Ni-Raney έχει ειδική επιφάνεια 100 m2/g και πυκνότητα περίπου 6,5 g/cm3. Έχει παρατηρηθεί ότι η ειδική επιφάνεια μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας του διαλύματος λόγω δομικών ανακατατάξεων που οδηγούν σε αύξηση του μεγέθους των κρυστάλλων του καταλύτη. Έτσι, διήθηση και έκπλυση του κράματος στους 50°C δημιουργεί ειδική επιφάνεια 110 ± 10 m2/g υλικού, ενώ στους 107 °C, που είναι και η θερμοκρασία βρασμού του διαλύματος NaOH, η ειδική επιφάνεια είναι 80 ± 10 m2/g υλικού.
Το δυαδικό κράμα Ni-Al
Το νικέλιο Ράνεϊ περιλαμβάνει τις φάσεις ΝiAl, Ni2Al3, NiAl3 και ευτηκτικό μείγμα με 6 % w/w Ni Στο διπλανό σχήμα φαίνεται το διάγραμμα φάσεων του δυαδικού συστήματος νικελίου-αργιλίου που δημιουργείται με την τήξη των δύο μετάλλων στο ίδιο δοχείο. Μελέτες σε κράματα με αναλογία Ni:Al = 3:1 (NiAl3) και 2:3 (Ni2Al3) έχουν δείξει ότι από το NiAl3, το Al εκπλύνεται σχετικά εύκολα με υδατικό διάλυμα NaOH 20 % w/w μεταξύ 1 °C και 50 °C με ταυτόχρονη δημιουργία πορώδους Ni που είναι όμως εύθραυστο και ασταθές. Από την άλλη μεριά όμως στις συνθήκες αυτές το κράμα Ni2Al3 είναι ανενεργό και από αυτό το Al εκπλύνεται ικανοποιητικά σε θερμοκρασίες μεταξύ 70 °C και 107 °C. Η απομάκρυνση του Al από τη φάση NiAl είναι σχεδόν αδύνατη γι' αυτό το αργίλιο που απομένει βρίσκεται κυρίως σ' αυτή τη φάση. Αυτή η απομάκρυνση του αργιλίου από ορισμένες φάσεις του διμεταλλικού κράματος είναι γνωστή ως «επιλεκτική έκπλυση» ή και «αποκραμμάτωση». Έχει αποδειχθεί ότι η φάση NiAl παρέχει τη δομική και θερμική σταθερότητα του καταλύτη αποτρέποντας την πρόωρη «γήρανσή» του, γι' αυτό το Ni-Raney δεν αποσυντίθεται εύκολα.
Προσρόφηση του υδρογόνου
Το Η2 που παράγεται από την επίδραση του διαλύματος NaOH στο Al του κράματος Ράνεϊ, προσροφάται από το Ni και η ποσότητά του έχει υπολογιστεί σε 25 – 100 cm3/g Ni, ενώ απευθείας αναλύσεις έδειξαν ότι για 1 άτομο Ni αντιστοιχεί 1 έως 1,5 άτομο υδρογόνου, οπότε ο χημικός τύπος που αποδίδει την προηγούμενη σχέση είναι NiH έως NiH1,5 ενώ ο ίδιος ο Raney είχε περιγράψει τον καταλύτη ως υδρίδιο του τύπου NiH2. Συνεπώς ο καταλύτης αποτελείται από μείγμα υδριδίων. Πειραματικά έχει διαπιστωθεί και ο τύπος Ni2Η που αντιστοιχεί σε προσρόφηση 95,3 cm3 H2/g Ni. Αν το Η2 απομακρυνθεί από τον καταλύτη, η ειδική επιφάνεια του τελευταίου ελαττώνεται πρώτα γραμμικά μέχρι να απομακρυνθεί περίπου το 70 % του Η2 και μετά η ελάττωση είναι γρηγορότερη. Αν συμβεί ταχύτατη απομάκρυνση του υδρογόνου από τον καταλύτη, που είναι και εξώθερμο φαινόμενο, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος έκρηξης.
Κατηγορίες καταλύτη Ni-Raney
Υπάρχουν οκτώ κατηγορίες καταλύτη Ni-Raney: W1, W2, W3, W4, W5, W6, W7 και W8. Η κατηγορία του καταλύτη που θα παρασκευασθεί και κατά συνέπεια η σχετική του δραστικότητα εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους κατεργασίας όπως η θερμοκρασία διήθησης, ο λόγος NaOH/κράμα (1:1 ή 4:3), ο χρόνος (50 λεπτά έως 12 ώρες) και τη θερμοκρασία κατεργασίας του κράματος με το πυκνό διάλυμα NaOH καθώς και από τον τρόπο έκπλυσης πριν την αποθήκευση του καταλύτη. Όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, ο πλέον δραστικός τύπος καταλύτη είναι ο W6.
Αποθήκευση - Τοξικότητα - Προφυλάξεις
Αποθήκευση
Μετά την παρασκευή του ο καταλύτης πρέπει να αποθηκευτεί σε ψυχρό μέρος και σε καλά κλεισμένο δοχείο μακριά από φθόριο, αμμωνία, φωσφόρο, θείο, σελήνιο και υδραζίνη. Κατά την αποθήκευση του καταλύτη πρέπει επίσης να αποφεύγεται η επαφή του με ισχυρά οξέα όπως το υδροχλωρικό, το θειικό και το νιτρικό γιατί λαμβάνουν χώρα βίαιες αντιδράσεις. Επίσης πρέπει να βρίσκεται μέσα σε υγρό γιατί αν αφεθεί να αποξηρανθεί στον αέρα θα οξειδωθεί ταχύτατα με ταυτόχρονη ανάφλεξη. Γι'αυτό συνήθως φυλάσσεται και μεταφέρεται ως υδατικό εναιώρημα, «λάσπη». Αν όμως υπάρχουν κατάλοιπα αργιλικού νατρίου αυτά θα υποστούν ανεπιθύμητη υδρόλυση που θα οδηγήσει σε δηλητηρίαση του καταλύτη όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Γι'αυτό προτιμάται η αποθήκευση σε ελαφρά αλκαλικές συνθήκες (pH = 9 - 11). Οι άκυκλες αλκοόλες όπως η 2-προπανόλη είναι προτιμότερα αποθηκευτικά μέσα από το νερό αλλά χωρίς ιδιαίτερη πρακτική σημασία. Επίσης ως αποθηκευτικά υγρά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ο αιθέρας, το μεθυλοκυκλοεξάνιο και το διοξάνιο. Σωστά προετοιμασμένος και αποθηκευμένος καταλύτης μπορεί να παραμείνει ενεργός μέχρι και 6 μήνες.
Πριν τη χρήση του ο καταλύτης πρέπει να πλένεται πρώτα με αιθυλική αλκοόλη για να απομακρυνθεί το νερό και μετά με κυκλοεξάνιο για να απομακρυνθεί η αλκοόλη. Προκειμένου να αποφευχθούν αυτές οι παρενέργειες, το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίου ανέπτυξε μια μέθοδο παραγωγής ενός υλικού με κωδικό όνομα NiPS-2 το οποίο έχει παρόμοια καταλυτική συμπεριφορά στις αντιδράσεις υδρογόνωσης στην υγρή φάση με το Ni-Raney, έχει μορφή ξηρής μη πυροφόρας σκόνης που μεταφέρεται εύκολα, δεν αναφλέγεται στον αέρα, ενώ είναι εξίσου ανθεκτικό στη δηλητηρίαση από θείο όπως και ο κανονικός καταλύτης.
Τοξικότητα - Προφυλάξεις
Τα όρια έκθεσης που καθόρισαν οι Η.Π.Α. για το μεταλλικό Ni ισχύουν και για τον καταλύτη Ni-Raney:
IDLH: 10 mg/m3.
NIOSH REL: TWA 0,015 mg/m3.
OSHA PEL: TWA 1 mg/m3
Περίπου το 10% των γυναικών και το 2% των ανδρών είναι ευαίσθητο σε άμεση επαφή με το νικέλιο. Επειδή το Ni-Raney που έχει παρασκευαστεί πρόσφατα έχει πολύ μεγάλη ειδική επιφάνεια, απορροφά σημαντική ποσότητα υδρογόνου και έτσι κατατάσσεται στα πυροφορικά υλικά. Δεν πρέπει ποτέ να εκτίθεται στον αέρα, ούτε να εισπνέεται ή να έρχεται σε επαφή με το δέρμα ή τα μάτια. Όταν καίγεται παράγει δηλητηριώδεις ατμούς οπότε είναι απαραίτητη η χρήση μάσκας. Επίσης είναι ύποπτο για καρκινογενέσεις και επιβλαβές για το περιβάλλον και τους θαλάσσιους οργανισμούς.
Φράσεις-R: 17, 40, 43
Φράσεις-S: 5, 15, 22, 36
Εφαρμογές
Ο καταλύτης Ni-Raney χρησιμοποιείται σε μεγάλο αριθμό βιομηχανικών διεργασιών αλλά και στην οργανική εργαστηριακή σύνθεση λόγω της σταθερότητας και της υψηλής καταλυτικής δραστικότητας του σε θερμοκρασία δωματίου. Δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε υδρογονώσεις όπου οι συνθήκες είναι όξινες π.χ. με pH < 5.
Μετά τη χρήση το Raney-Ni πρέπει να απομακρυνθεί από τα προϊόντα γιατί αν παραμένει μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες χημικές αντιδράσεις, ειδικά αν τα προϊόντα πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως πρώτες ύλες σε κάποια μεταγενέστερη αντίδραση. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να ληφθεί, αν τα προϊόντα προορίζονται για χρήση στις βιομηχανίες τροφίμων, καλλυντικών ή φαρμάκων.
Η απομόνωση και απομάκρυνση του καταλύτη μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους όπως με φιλτράρισμα αν τα προϊόντα της αντίδρασης είναι αέρια, με καταβύθιση ως ίζημα ή με φυγοκέντριση εκμεταλλευόμενοι τη μεγάλη του πυκνότητα. Επίσης, επειδή το νικέλιο είναι σιδηρομαγνητικό μέταλλο, μπορεί να απομακρυνθεί με τη χρήση ηλεκτρομαγνητών.
Στις περισσότερες υδρογονώσεις στις οποίες συμμετέχει το Ni-Raney δεν απαιτείται επιπλέον ποσότητα Η2 πέραν αυτής που εμπεριέχει προσροφημένη ο ίδιος ο καταλύτης.
Οι περιπτώσεις αφυδρογονώσεων που καταλύονται από Ni-Raney δεν είναι πολλές. Αναφέρονται καταλύσεις των αποσπάσεων Η2 κυρίως σε δευτεροταγείς αλκοόλες όπως 2-προπανόλη, 2-βουτανόλη, 3-εξανόλη, 2-οκτανόλη, 3-οκτανόλη που μετατρέπονται στις αντίστοιχες κετόνες.
Στη συνέχεια αναφέρονται οι κυριότερες εργαστηριακές και βιομηχανικές εφαρμογές του καταλύτη:
Εργαστηριακές
Το νικέλιο Ράνεϊ συμμετέχει άμεσα ως καταλύτης με ταυτόχρονη προμήθεια, σε πολλές περιπτώσεις, του απαιτούμενου για την αντίδραση Η2, σε πάρα πολλές εργαστηριακές συνθέσεις κυρίως υδρογονώσεις διπλών και τριπλών δεσμών του C με C, Ο, Ν που οδηγούν σε κορεσμένους υδρογονάνθρακες, αλκοόλες, αμίνες αντίστοιχα αλλά και σε αποσουλφουρώσεις (μετατροπή δεσμού C-S σε C-H) ενώ πολλές είναι και οι συμμετοχές του, σε θερμοκρασία δωματίου, στο τελικό συνήθως στάδιο πολλών συνθέσεων όπως η μετατροπή ινδόλης σε ανιλίνη, αλκυλίωση ανιλίνης σε ο-θέση, πυρηνόφιλη α-δευτ.- αμινοαλκυλίωση, μετατροπή απλών αρένιων σε διαρύλια με οργανοτελλουρικό ενδιάμεσο, HOMO-αλλυλίωση αλδεϋδών με 1,3-αρένια κ.ά.
Παρακάτω αναπτύσονται οι σημαντικότερες εργαστηριακές εφαρμογές του Ni-Raney:
Προσθήκη Η2 στους δεσμούς C=C και C≡C υδρογονανθράκων. Οδηγεί σε κορεσμένους υδρογονάνθρακες όπως π.χ. υδρογόνωση αλκενίων και αλκινίων. Το απαιτούμενο Η2 είναι προσροφημένο στο νικέλιο του καταλύτη. Η ποσότητα του χρησιμοποιούμενου καταλύτη μπορεί να ποικίλλει από 1 % μέχρι 10 % του υποστρώματος. Η υδρογόνωση αλκινίων οδηγεί απευθείας σε αλκάνια χωρίς να είναι δυνατή η απομόνωση του ενδιάμεσα σχηματιζόμενου αλκενίου. Τα αλκένια μπορούν να ληφθούν μόνο με χρήση απενεργοποιημένων καταλυτών όπως ο καταλύτης Lindlar. Οι αντιδράσεις πραγματοποιούνται γρήγορα, συνήθως 15 - 30 λεπτά είναι αρκετά για την υδρογόνωση του διπλού δεσμού και μετά το τέλος της αντίδρασης το Ni-Raney απομακρύνεται από το διάλυμα του προϊόντος με απλή διήθηση. Ο λεπτότατα διαμερισμένος στερεός καταλύτης, ο οποίος περιέχει εκ κατασκευής Η2, ελαττώνει την ενέργεια ενεργοποίησης (Εa) της αντίδρασης, προσροφώντας πάνω στη μεγάλη επιφάνεια επαφής του το αλκένιο, σπάζοντας τον π-δεσμό του διπλού δεσμού C=C και διευκολύνοντας έτσι τη αντίδραση με το υδρογόνο. Επειδή όμως ο καταλύτης ελαττώνει και την Εa της αντίστροφης αντίδρασης, σε υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνατόν να παρατηρηθεί και αφυδρογόνωση του προϊόντος. Η ετερογενής καταλυτική υδρογόνωση είναι μια ευρύτατα χρησιμοποιούμενη τεχνική, ενώ δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός από τις περιπτώσεις αλκινίων με τριπλό δεσμό σε θέση-1 τα οποία σχηματίζουν εκρηκτικά ακετυλενίδια με το νικέλιο. Επίσης πρέπει τα αντιδρώντα να είναι πολύ καθαρά για να μην παρατηρηθεί δηλητηρίαση του καταλύτη.
Μετατροπή δεσμού C≡C σε C=C σε ακόρεστα οξέα. Καρβοξυλικά οξέα που περιέχουν τριπλό δεσμό C≡C μετατρέπονται καταλυτικά σε cis-ακόρεστα οξέα με διπλό δεσμό C=C όπως για παράδειγμα η καταλυτική υδρογόνωση του 5-οκτινικού οξέος προς cis-5-οκτενικό οξύ. Αν αντί για Ni-Raney χρησιμοποιηθεί Na με ΝΗ3, προκύπτει το trans ισομερές.
Αναγωγή αλογονιδίων. Σε αρωματικά ή αλειφατικά οξέα που περιέχουν αλογόνο ενωμένο απευθείας με το βενζολικό δακτύλιο, το Ni-Raney,με θέρμανση και σε αλκαλικό περιβάλλον, καταλύει την απομάκρυνση του αλογόνου και την αντικατάστασή του με υδρογόνο. Για παράδειγμα το 2-χλωρο-βενζοϊκό οξύ μετατρέπεται σε βενζοϊκό οξύ.
Καταλυτική αποσουλφούρωση. Μετατροπή των δεσμών C-S σε δεσμούς C-H τόσο στις οργανικές όσο και στις σε ανόργανες ενώσεις. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική ιδιότητα του νικελίου Ράνεϊ που, στις οργανικές ενώσεις, εξελίσσεται μέσω μηχανισμού ελευθέρων ριζών, εφαρμόζεται σε οργανικά σουλφίδια και θειόλες και οδηγεί στο σχηματισμό αλκανίων και υδροθείου (αναγωγή Mozingo). Ανάλογη δράση έχει το Ni-Raney και στους δεσμούς C-Se. Οι ανόργανες ενώσεις που αποσουλφουρώνονται από το Ni-Raney είναι άλατα όπως Na2S (που μετατρέπεται σε NiS+NaOH), Na2SO3 (που μετατρέπεται σε NiS+NaOH), AsS3 (που μετατρέπεται σε NiS+NiAsS), Sb2S3 (που μετατρέπεται σε NiS+NiSbS), SnS που μετατρέπεται σε NiS+Sn(OH)2) κ.ά.
Παρομοίως, το Raney-Ni αποσουλφουρώνει το θειοφαίνιο ή παράγωγά του.
Υδρογόνωση καρβονυλικών ενώσεων. Προσθήκη Η2 στους δεσμούς C=Ο που οδηγεί σε κορεσμένες οργανικές ενώσεις.
Προσθήκη Η2 στους δεσμούς C≡Ν. Παράδειγμα είναι η μετατροπή του βενζυλο-κυανιδίου σε β-φαινυλ-αιθυλαμίνη.
Αντίδραση Cannizzaro. Το Ni-Raney σε συνδυασμό με διάλυμα 2 % w/w NaOH καταλύει την αντίδραση Cannizzaro της φορμαλδεΰδης, της βουτυραλδεΰδης, της βενζαλδεΰδης, της D-γλυκόζης και της φουρφουράλης.
Διάνοιξη οξιρανικού δακτυλίου. Η υδρογόνωση με Ni-Raney του 1-οκτυλοξιρανίου οδηγεί στη δημιουργία 1-δεκανόλης αλλά αν συμμετέχει και NaOH, τότε προκύπτει 2-δεκανόλη.
Βιομηχανικές
Οι περισσότερες από τις βιομηχανικές χρήσεις του καταλύτη είναι παρόμοιες με τις εργαστηριακές σε διαφορετικές βέβαια συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας για να εξασφαλίζεται η εφαρμογή τους στη βιομηχανία.
Οι σημαντικότερες αντιδράσεις που καταλύονται από Ni-Raney πραγματοποιούνται στην πετροχημική βιομηχανία. Οι αντιδράσεις υδρογόνωσης χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση από τα κλάσματα του πετρελαίου των ανεπιθύμητων ενώσεων με ένα ή δύο διπλού δεσμούς C=C οι οποίες έχουν την τάση να πολυμερίζονται. Επίσης, με τις αντιδράσεις υδρογόνωσης μειώνεται ταυτόχρονα η συγκέντρωση πολυαρωματικών ενώσεων που θα οδηγούσαν στο σχηματισμό
κωκ και άρα στην ταχύτερη απενεργοποίηση του καταλύτη.
Καταλυτική υδρογόνωση του βενζολίου προς κυκλοεξάνιο. Η αντίδραση αυτή είναι γνωστή ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες εφαρμογές του καταλύτη, αφού παράγονται περίπου 3 εκατομμύρια τόννοι προϊόντος το χρόνο. Η αντίδραση, κατά μια μέθοδο λαμβάνει χώρα σε ασυνεχή διαβατικό αντιδραστήρα και στην υγρή φάση, εξελίσσεται δε σε θερμοκρασία 180-200 °C και πίεση 20-30 Atm ενώ επηρεάζεται από προσμίξεις θείου της τροφοδοσίας που δηλητηριάζουν τον καταλύτη. Εφόσον το βενζόλιο περιέχει 1 ppm θείου, τότε 1 Kg καταλύτη σε μορφή σκόνης μπορεί να μετατρέψει 10 τόνους βενζολίου σε κυκλοεξάνιο σε έναν παραγωγικό κύκλο 2000 ωρών χωρίς ανανέωση του καταλύτη και με απόδοση της αντίδρασης που φθάνει και το 99,99 %. Το Ni-Raney μπορεί να καταλύσει την υδρογόνωση και άλλων αρωματικών ενώσεων όπως τολουόλιο, ισοπροπυλο-βενζόλιο, ο-ξυλόλιο, φαινόλη κ.ά. Καταλύτες με παρόμοια δράση είναι τα μέταλλα της ομάδας του λευκόχρυσου (Pt, Os, Ru, Rh, Pd, Ir) αλλά αυτά είναι πολύ ακριβότερα. Γενικότερα το Ni-Raney μπορεί να καταλύσει και την υδρογόνωση του ενός εκ των δύο αρωματικών δακτυλίων όπως π.χ. κατά τη μετατροπή του 1-μεθυλ-ναφθαλινίου σε 6-μεθυλ-τετραλίνη
Προσθήκη Η2 στον καρβονυλικό διπλό δεσμό. Πρόκειται για καταλυτική αναγωγή κετονών και αλδεϋδών προς αλκοόλες. Ο ρυθμός υδρογόνωσης επιταχύνεται αν ο καταλύτης περιέχει και ως προωθητή 4 % μολυβδαίνιο ή χαλκό.
Μεθανοποίηση. Μεθανοποίηση γενικά ονομάζεται η παραγωγή συνθετικού αερίου με τη μετατροπή των οξειδίων του άνθρακα, κυρίως του CO, σε μεθάνιο. Οι αντιδράσεις μεθανοποίησης είναι αρκετές αλλά η βασικότερη είναι η ισχυρά εξώθερμη: CO + 3H2 → CH4 + H2Ο που καταλύεται από Ni-Raney. Ο καταλύτης μπορεί να απενεργοποιηθεί με διάφορους τρόπους όπως δηλητηρίαση από θείο, πυροσυσσωμάτωση (sintering) η οποία έχει ως αποτέλεσμα απώλεια μέρους της επιφάνειας του καταλύτη, εναπόθεση στερεού άνθρακα, σχηματισμός Νi(CO)4.
Ακόρεστα φυτικά έλαια προς κορεσμένα. Είναι υδρογόνωση πολυακόρεστων φυτικών ελαίων προς κορεσμένα φυτικά λίπη με προσθήκη του Η2 στους διπλούς δεσμούς του άνθρακα των ακόρεστων ενώσεων. Ο βαθμός κορεσμού που θα επιτευχθεί εξαρτάται από τη θερμοκρασία και το χρόνο παραμονής των αντιδρώντων μέσα στον αντιδραστήρα.
Σορβιτόλη από γλυκόζη. Ιδιαίτερη σημασία στη βιομηχανία έχει η μετατροπή της D-γλυκόζης, C6H12O6) προς σορβιτόλη (C6H14O6) που πραγματοποιείται στους 120 - 150°C και σε πίεση 30 - 70 Atm. Η σορβιτόλη χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες τροφίμων, ποτών και καλλυντικών. Προσθήκη Mo και Cr ως ενισχυτές αυξάνουν τη δραστικότητα και τη σταθερότητα του καταλύτη. Πρόσφατα για την αντίδραση αυτή αναπτύχθηκε πολύ πιο αποτελεσματικό καταλυτικό σύστημα, αποτελούμενο από Pt προσροφημένο πάνω σε μικροπορώδη ενεργό άνθρακα, το οποίο επιτυγχάνει απόδοση 99,5%.
Υδρογόνωση σακχάρων. Το Ni-Raney χρησιμοποιείται στην υδρογόνωση κι άλλων σακχάρων όπως της ξυλόζης προς ξυλιτόλη και της φρουκτόζης προς μαννιτόλη.
Παραγωγή GVL από λεβουλινικό οξύ. Η κυκλοποίηση του 4-οξο-πεντανικού οξέος (λεβουλινικό οξύ) και η υδρογόνωση του προϊόντος, οδηγεί στο σχηματισμό 5-μεθυλο-διυδροφουραν-2(3Η)-όνης (γ-βαλερολακτόνη, GVL) που είναι σημαντικός βιομηχανικός διαλύτης αλλά και ένα πολλά υποσχόμενο «πράσινο» υγρό καύσιμο. Με χρήση Ni-Raney επιτυγχάνεται απόδοση παραγωγής 94 % σε GVL στους 100- 150°C και σε πίεση υδρογόνου 50 Atm.
Νιτρο-ομάδα (-ΝΟ2) προς αμινο-ομάδα (-ΝΗ2). Καταλυτική υδρογόνωση νιτροενώσεων προς αμινοενώσεις π.χ. το 2,4-δινιτροτολουόλιο σε 2,4-τολουενοδιαμίνη στους 100 °C και σε πίεση 49 Atm. Εναλλακτικά ως καταλύτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το παλλάδιο πάνω σε άνθρακα.
Προσθήκη υδρογόνου στον τριπλό δεσμό C-N. Πρόκειται για μετατροπή νιτριλίων σε αμίνες με προσθήκη Η2 στο τριπλό δεσμό C≡Ν. Ο καταλύτης σ'αυτές τις υδρογονώσεις είναι αποτελεσματικότερος αν το αρχικό κράμα Ράνεϊ περιέχει και μικρές ποσότητες μετάλλων όπως Cr, Mo, Co, Fe, Cu. Παράδειγμα είναι η προσθήκη Η2 στο αδιπονιτρίλιο, (NCCH2CH2CH2CH2CN), που ανάγεται προς εξαμεθυλενοδιαμίνη (Η2NCΗ2CH2CH2CH2CH2CΗ2ΝΗ2). Το κυριότερο μειονέκτημα στη διαδικασία αυτή είναι η διαλυτοποίηση που υφίσταται το Ni-Raney από την ΝΗ3 που χρησιμοποιείται.
Υδρογόνωση αλκενίων και αλκινίων προς κορεσμένους υδρογονάνθρακες. Βιομηχανικά γίνεται στους 50 - 150 °C και σε πίεση 5 - 10 Atm. Το Ni-Raney αποτελεί το 2 - 5 % της μάζας του αντιδρώντος. Η προσθήκη Η2 μπορεί να γίνει και παρουσία διπλών δεσμών S=Ο οι οποίοι δεν επηρεάζονται π.χ. η μετατροπή του σουλφολενίου σε σουλφολάνη. Επίσης υπάρχει εκλεκτικότητα του καταλύτη έναντι άλλων χαρακτηριστικών ομάδων (π.χ. -ΟΗ) όπως στην αντίδραση της 1,4-βουτινοδιόλης προς 1,4-βουτανοδιόλη που γίνεται στην υγρή φάση στους 70 - 100 °C και σε πίεση 245 - 295 Atm. Εναλλακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε χαμηλότερη πίεση αλλά υψηλότερη θερμοκρασία άλλοι καταλύτες Ni με πρόσθετα Cu και Cr.
Καταλυτική αφυδρογόνωση. Η 2-προπανόλη ή η 2-βουτανόλη μετατρέπονται σε προπανόνη και βουτανόνη αντίστοιχα. Η αφυδρογόνωση της 2-βουτανόλης γίνεται στην υγρή φάση και στους 150 °C.
Αμμωνόλυση. Μετατροπή υδροξυλομάδας σε αμινομάδα με αμμωνόλυση δηλαδή παρουσία ΝΗ3 π.χ. η 1,6-εξανοδιόλη, HO-(CH2)6-OH, σε εξαμεθυλενοδιαμίνη, H2N-(CH2)6-NH2 σε πίεση 227 Atm και στους 200 °C.
Καταλυτική αλκυλίωση. Η αντίδραση της φορμαλδεΰδης με τη δωδεκυλαμίνη προς Ν,Ν-διμεθυλο-δωδεκυλαμίνη.
Βελτιωμένη παραγωγή ιβουπροφαίνης. Το 1990 αναπτύχθηκε μια νέα συνθετική πορεία (Hoescht-Celanese process) σε τρία στάδια για το πολύ διαδεδομένο μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο ιβουπροφαίνη (iboprufen) το οποίο μόνο στη Μ. Βρετανία παράγεται σε 3000 τόνους το χρόνο. Μέχρι τότε το φάρμακο παραγόταν σε έξι στάδια (Boots process). Στη νέα μέθοδο, χρησιμοποιείται Ni-Raney στο 2ο στάδιο επιτυγχάνοντας έτσι μειωμένα στάδια και «οικονομία ατόμων» μέχρι και 77 %. Ο καταλύτης μπορεί να ανακυκλωθεί και να επαναχρησιμοποιηθεί.
Προωθητές (promoters)
Ο προωθητής ή ενισχυτής είναι ουσία ή υλικό το οποίο αν και το ίδιο δεν παρουσιάζει καταλυτική δράση, αυξάνει την αποτελεσματικότητα του καταλύτη. Η δράση των προωθητών μπορεί να είναι χημικής φύσης με την έννοια της άμεσης επιρροής στην καταλυτική δράση ή και δομικής φύσης εφόσον η επιφάνεια επαφής του καταλύτη έχει ήδη αυξηθεί και σταθεροποιηθεί. Οι προωθητές ενσωματώνονται στο Ni-Raney κατά τη διαδικασία της παρασκευής και ενεργοποίησής του και όχι στα αντιδρώντα λίγο πριν τη αντίδραση.
Στη βιομηχανία, οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενοι προωθητές για το νικέλιο Ράνεϊ είναι τα μέταλλα μολυβδαίνιο, χρώμιο, χαλκός, σίδηρος, κοβάλτιο. Μελέτες έδειξαν ότι ο αποτελεσματικότερος προωθητής για το Ni-Raney είναι το μολυβδαίνιο. Έτσι, καταλύτης που παρασκευάστηκε από κράμα Ράνεϊ με 58 % Al - 39,8 % Ni, στο οποίο προστέθηκε 2,2 % Mo, παρουσίασε 6,5 φορές μεγαλύτερη δραστικότητα από το ίδιο κράμα Al - Ni (χωρίς προωθητή) κατά την υδρογόνωση του δεσμού C≡Ν του βουτανονιτριλίου (CH3CH2CH2CN) και 2,9 φορές μεγαλύτερη δραστικότητα κατά την υδρογόνωση του δεσμού C=Ο της ακετόνης (CH3COCH3). Το τιτάνιο επίσης αναφέρεται ως προωθητής ελαττώνοντας τη θερμοκρασία υδρογόνωσης του ισοφθαλο-νιτριλίου σε σχέση με τον απλό καταλύτη, ενώ αποτρέπει και το σχηματισμό δευτεροταγούς αμίνης.
Τροποποιημένοι καταλύτες Ni-Raney
Στα τέλη του 1950 παρασκευάστηκε καταλύτης τύπου Ράνεϊ από κράμα νικελίου (Ni)-μαγνησίου (Mg) από το οποίο απομακρύνθηκε η ανενεργή φάση (Mg) με κατεργασία με οξικό οξύ. Ο καταλύτης αυτός ήταν εξίσου δραστικός με αυτόν του τύπου W4 και διπλάσιας δραστικότητας από του τύπου W2.
Υπάρχουν επίσης καταλύτες τύπου W6 με περιεκτικότητα 11 % Al και 89 % Ni αλλά και με σύνθεση 21 % Al2O3, 1,36 % Al, 0,5 % NaAlO2 και περίπου 77 % Ni.
Τα τελευταία 30 χρόνια έχει αναπτυχθεί ένας τροποποιημένος καταλύτης Ni-Raney, ο οποίος χρησιμοποιείται σε υδρογονώσεις όπου απαιτείται υψηλή εναντιοεκλεκτικότητα. Από τον καταλύτη αυτόν έχει αφαιρεθεί εντελώς όλη η επιφάνεια του αργιλίου που είχε απομείνει από την έκπλυση με το NaOH. Η πλήρης αυτή απομάκρυνση επιτυγχάνεται με κατεργασία του καταλύτη για 1 ώρα στους 100°C με υδατικό διάλυμα τρυγικού οξέος 1 % που περιέχει και 6 % NaBr και του οποίου το pH έχει ρυθμιστεί στην τιμή 3,2 με NaOH, οπότε το οξύ προσροφάται μέσα σ' αυτόν. Ο τροποποιημένος με τρυγικό οξύ-NaBr καταλύτης Ni-Raney έχει την ικανότητα να «αναγνωρίζει» τα εναντιομερή ενός υποστρώματος μέσα από μια αλληλεπίδραση του οξέος με το υπόστρωμα, ενώ η παρουσία του ανόργανου άλατος NaBr αυξάνει την εναντιοεκλεκτικότητα του καταλύτη. Επίσης επιτυγχάνει αποδόσεις 80 - 98 % σε υδρογονώσεις διαφόρων τύπων 2-αλκανονών και β-υποκατεστημένων-κετονών.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Επιλεγμένη βιβλιογραφία
Δείτε επίσης
Νικέλιο
Καταλύτης
Υδρογόνωση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
European Space Agency (ESA). The IMPRESS Project. Spongy Nickel
Κράματα νικελίου
Κράματα αργιλίου
|
96248
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Σάρχος Ηρακλείου
|
Ο Σάρχος είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Μαλεβιζίου στην Περιφεριακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Μαλεβιζίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 240 μέτρα. Απέχει περί τα 22 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, στο νομό του οποίου υπάγεται, και 11 χιλιόμ. νοτιοδυτικά του Αγίου Μύρωνα.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια και την ελαιοκομία, καθώς επίσης και με την καλλιέργεια οπωροφόρων δέντρων. Παράγονται σταφίδα, λάδι και επιτραπέζια σταφύλια.
Στα δυτικά του χωριού βρίσκεται το ιστορικό σπήλαιο Σάρχου, σε μια καταπράσινη κοιλάδα. Το εν λόγω σπήλαιο έχει συνολικό μήκος 2χλμ. και βάθος 225μ.
Ιστορικά στοιχεία
Στον Σάρχο βρίσκονται οι ιεροί ναοί του Τιμίου Σταυρού, της Παναγίας της Θεοτόκου, του Αγίου Νικολάου, Παναγίας της Κεράς και η ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο το χωριό πανηγυρίζει.
''Άρχος. Θεός ή ήρως τιμώμενος υπό τών Κνωσίων και Τυλισίων εν Κρήτη, ώς μανθάνομεν εξ επιγραφής αναγραφούσης τα όρια των δύο πόλεων περί 450 π.χ. Είχεν ιερόν εν Αχάρνα. Εκ τούτου πιθανώς παρέμεινε και το σημερινον όνομα του χωριου Σάρχος. (εις Άρχο).''
Στέφανος Ξανθουδίδης (αρχαιολόγος-ιστορικός)
Το χωριό αναφέρεται σε αγοροπωλησία κρασιού τον 13 αιώνα.Το 1583 ο Σάρχος αναφέρεται στον Καστροφύλακα με την ονομασία Sargho με 82 κατοίκους (Καστροφύλακας, Κ 102). Στο χωριό δεν κατοίκησαν Τούρκοι.
Κατά την Επανάσταση του 1866 στο σπήλαιο Σάρχου ή Χώνος, στην κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού, βρήκαν καταφύγιο τα γυναικόπαιδα του χωριού και κατάφεραν να σωθούν. Στην είσοδο του σπηλαίου φρουρός ήταν ο Σαρχιανός Ζαχαρίας Φιλιππάκης, με δύναμη 50 ανδρών. Ο τελευταίος επέδειξε μεγάλη γενναιότητα και το καλοκαίρι του 1866 αντιμετώπισε με επιτυχία τις τουρκικές επιθέσεις, σε βαθμό που οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να λύσουν την πολιορκία.Της 13 Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν 20 Σαρχιανούς μαζί και τον πρόεδρο της κοινότητας Γεώργιο.Ζ.Χριστοδουλάκη, μετά από μερικές ημέρες εκτέλεσαν άλλους 15 στο χωρίο Σείσαρχα όπου είχαν πάρει για αγγαρεία.(Μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας - Κατάλογος αναγνωρισμένων μαρτυρικών πόλεων και χωριών κατά την Γερμανική Κατοχή)
Πορεία πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Διοικητικά στοιχεία
Αναφέρεται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Κρουσσώνος και το 1927 στο ΦΕΚ 132Α - 01/07/1927 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, αποτελεί κοινότητα που υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Κρουσώνα του Δήμου Μαλεβιζίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 165 κάτοικοι.
Δείτε: Κοινότητα Σάρχου
Βιβλιογραφία
Παραπομπές
Σαρχος
Σαρχος
Δήμος Μαλεβιζίου
|
140649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%2C%201933%29
|
Έκσταση (ταινία, 1933)
|
Έκσταση είναιο τίτλος κινηματογραφικού έργου τσεχοσλοβάκικης παραγωγής του 1933 σε σενάριο του Γκούσταβ Μάχατυ και με πρωταγωνίστρια τη Χέντι Λαμάρ.
Πλοκή
Η Εύα και ο Έμιλ είναι ένα νιόπαντρο ζευγάρι. Ζουν σε ένα οικονομικά πολύ άνετο περιβάλλον. Ο γάμος τους όμως δεν θα διαρκέσει πολύ, αφού ο Έμιλ είναι ψυχρός και αδιάφορος και παραμελεί τα οικογενειακά του καθήκοντα. Η Εύα τον εγκαταλείπει και επιστρέφει στον πατέρα της. Ο Έμιλ και η Εύα χωρίζουν, αλλά ο Έμιλ τώρα αναγνωρίζει την αξία της Εύας και μετανοεί. Μια μέρα η Εύα θα γνωρίσει τυχαία τον Πάουλ, έναν φτωχό, μα πολύ φιλόδοξο νέο, που δουλεύει ως πολιτικός μηχανικός σε οδοκατασκευαστικό συνεργείο. Η Εύα και ο Πάουλ ερωτεύονται και αρχίζουν να συναντιούνται κρυφά. Μια μέρα ο Πάουλ και ο Έμιλ θα γνωριστούν τυχαία χωρίς να ξέρουν ο ένας το άλλον. Ο Έμιλ επιστρέφει από τον πατέρα της Εύας, που τον είχε επισκεφτεί, για να παρακαλέσει την Εύα να γυρίσει πίσω. Ο Πάουλ, από την πλευρά του, πηγαίνει στο μυστικό ραντεβού του με την Εύα. Ο Έμιλ παίρνει τον Πάουλ με το αυτοκίνητο και τον πηγαίνει σε ένα πανδοχείο. Εκεί ο Έμιλ κλείνει ένα δωμάτιο για τη νύχτα, ενώ ο Πάουλ στο ρεστοράν πίνει σαμπάνια και διασκεδάζει με την Εύα. Ο Έμιλ αυτοκτονεί με έναν πυροβολισμό στο δωμάτιο του. Αμέσως τρέχουν όλοι οι θαμώνες του πανδοχείου και βλέπουν το φρικτό και μοιραίο γεγονός. Ο Πάουλ στην άγνοιά του έχει τύψεις που δεν μπόρεσε να διαισθανθεί το πρόβλημα του Έμιλ. Η Εύα, όμως, έχει και αυτή τύψεις, που ο πρώην σύζυγός της πέθανε στο ίδιο μέρος όπου αυτή γλεντούσε με τον καινούργιο της εραστή. Χωρίς να εκμυστηρευτεί την αλήθεια στον Πάουλ τον εγκαταλείπει. Θα ξαναγυρίσει όμως και πάλι μετά από έναν χρόνο, ως μητέρα πλέον του παιδιού από τον παράνομο έρωτά τους.
Κριτική του έργου
Το έργο προκάλεσε σκάνδαλο, επειδή περιείχε μερικές σκηνές πολύ αυθόρμητες για την εποχή εκείνη. Η 17χρονη Χέντι Λαμάρ, όντως πολύ όμορφη γυναίκα, παρουσιάζεται να κολυμπά γυμνή στη λίμνη και να τρέχει ολόγυμνη στο δάσος για να πιάσει το άλογό της, που τρόμαξε και έφυγε καλπάζοντας με τα ρούχα της λουόμενης επάνω στη ράχη του. Επίσης, περιέχει μια τρυφερή ερωτική σκηνή της Εύας με τον Πάουλ. Ενώ στη Γερμανία η λογοκρισία απαγόρευσε το έργο, η φήμη της Λαμάρ έφτασε ως την Αμερική και της άνοιξε το δρόμο για το Χόλιγουντ.
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1933 στην Πράγα και στην Αυστρία, ενώ στη Γερμανία προβλήθηκε το 1945.
Οι σκηνές του έργου είναι ως επί το πλείστον στο στυλ του βωβού κινηματογράφου, ενώ στα βασικά σημεία της πλοκής, αντί για ταμπέλες περιέχει σύντομους διαλόγους σε γερμανική γλώσσα. Οι λακωνικοί διάλογοι, σε συνδυασμό με τη φωτογραφία, κάνουν το έργο μοναδικό και εξαιρετικό στο είδος του.
Οι βουβές σκηνές γυρίστηκαν αρχές Οκτωβρίου του 1932 στο Σένμπρουν Ατελιέ στη Βιέννη, οι διάλογοι γυρίστηκαν μεταξύ 15 Σεπτεμβρίου και 3 Οκτωβρίου του 1932 στο Ατελιέ Α.Β. Βινοχράντι στην Πράγα. Οι υπαίθριες σκηνές γυρίστηκαν τον Αύγουστο του 1932 στη Σλοβακία και στα Καρπάθια όρη της Ουκρανίας.
Εκτός από τη γερμανική έκδοση, κυκλοφόρησε και μια ελαφρώς παραλλαγμένη έκδοση για τον γαλλικό κινηματογράφο, με τον τίτλο L’ Extase. Στην Τσεχοσλοβακία κυκλοφόρησε μια μεταφρασμένη έκδοση.
Στη Γερμανία και στην Αμερική προβλήθηκε η λογοκριμένη έκδοση.
Βραβεύσεις
Φεστιβάλ της Βενετίας 1934:
Κύπελλο για την κατηγορία καλύτερη σκηνοθεσία
Βιβλιογραφία
Deutsche Tonfilme – Band 06 – 1935. Ulrich J. Klaus Verlag, Berlin 1995 ISBN 3-927352-05-5
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παρουσίαση του έργου στο imdb.de
Παρουσίαση του έργου στο hedylamarr.at
Ekstase η ταινία στο www.archive.org.
Ταινίες του 1933
Τσεχικές ταινίες
Τσεχοσλοβακικές ταινίες
|
99104
|
https://el.wikipedia.org/wiki/TOP500
|
TOP500
|
Το TOP500 ταξινομεί και απαριθμεί τους 500 πιο ισχυρούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές του κόσμου.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 1993 και δημοσιεύει έναν ενημερωμένο κατάλογο των υπερυπολογιστών δύο φορές το χρόνο.
Το πρόγραμμα στοχεύει να παρέχει μια αξιόπιστη βάση για και τις τάσεις εξέλιξης στον τομέα των υπολογιστών υψηλής απόδοσης και διενεργεί τις ταξινομήσεις του με βάση το HPL, μια φορητή εφαρμογή της συγκριτικής μέτρησης επιδόσεων LINPACK για υπολογιστές κατανεμημένης κεντρικής μνήμης.
Συντάκτες του κατάλογου TOP500 είναι ο Χανς Μόιερ (γερμ. Hans Meuer) του πανεπιστημίου του Μανχάιμ της Γερμανίας, ο Τζακ Ντονγκάρρα (αγγλ. Jack Dongarra) του πανεπιστημίου του Τεννεσσί στην Νοξβίλλ και οι Έριχ Στόμάγιερ (γερμ. Erich Strohmaier) και Χορστ Ζίμον (γερμ. Horst Simon) του NERSC/Lawrence Berkeley National Laboratory.
Ο κατάλογος ενημερώνεται δύο φορές το χρόνο. Η πρώτη έκδοση συμπίπτει πάντα με τη διεθνή διάσκεψη υπερυπολογιστών τον Ιούνιο, η δεύτερη παρουσιάζεται το Νοέμβριο στη IEEE Super Computer Conference στις ΗΠΑ.
Ιστορικό του Προγράμματος
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας νέος καθορισμός του όρου υπερυπολογιστής έγινε απαραίτητος ως βάση της περαιτέρω ταξινόμησης.
Μετά από πολλούς πειραματισμούς με μετρικές βασισμένες στους επεξεργαστές του 1992, η ιδέα γεννήθηκε στο πανεπιστήμιο του Μανχάιμ να χρησιμοποιηθεί ως βάση ένας λεπτομερής κατάλογος των εγκατεστημένων συστημάτων.
Νωρίς το 1993 ο Τζακ Ντονγκάρρα πείστηκε να πάρει μέρος στο πρόγραμμα και να παραθέσει το λογισμικό συγκριτικής μέτρησης επιδόσεων Linpack.
Μια πρώτη δοκιμαστική έκδοση του καταλόγου ακολούθησε τον Μάιο του 1993, και ήταν εν μέρει βασισμένος σε στοιχεία διαθέσιμα στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων πηγών:
Στατιστικές υπερυπολογιστών του Μανχάιμ 1986-1992
κατάλογος των παγκόσμια ισχυρότερων υπολογιστών που εξέδιδε ο Γκούντερ Άρεντ (γερμ. Gunter Ahrendt)
μια άλλη πηγή ήταν ο Ντέιβιντ Καχάνερ (αγγλ. David Kahaner), ο οποίος είχε μια μεγάλη βάση στοιχείων.
Πληροφορίες από τις ίδιες πηγές χρησιμοποιήθηκαν για τους πρώτους δύο καταλόγους. Από τον Ιούνιο του 1993 το TOP500 παράγεται κάθε εξάμηνο με βάση τις επίσημες δηλώσεις των εκάστοτε κατασκευαστών υπερυπολογιστών.
Υπερυπολογιστές που ήρθαν στην πρώτη θέση από το 1993
IBM Blue Gene/L (από τον Νοέμβριο του 2004)
NEC Earth Simulator (Ιούνιος 2002 - Νοέμβριος 2004)
IBM ASCI White (Νοέμβριος 2000 - Ιούνιος 2002)
Intel ASCI Red (Ιούνιος 1997 - Νοέμβριος 2000)
Hitachi CP-PACS (Νοέμβριος 1996 - Ιούνιος 1997)
Hitachi SR2201 (Ιούνιος 1996 - Νοέμβριος 1996)
Fujitsu Numerical Wind Tunnel (Νοέμβριος 1994 - Ιούνιος 1996)
Intel Paragon XP/S140 (Ιούνιος 1994 - Νοέμβριος 1994)
Fujitsu Numerical Wind Tunnel (Νοέμβριος 1993 - Ιούνιος 1994)
TMC CM-5 (Ιούνιος 1993 - Νοέμβριος 1993)
Ο Κατάλογος (Νοέμβριος 2007)
Ο ακόλουθος πίνακας δίνει τις 10 πρώτες θέσεις του 30ού καταλόγου TOP500 που δημοσιεύθηκε κατά τη διάρκεια της διάσκεψης SC07 στις 12 Νοεμβρίου 2007 στο Ρένο της Νεβάδας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Top500.org
Netlib
Ηλεκτρονικός υπολογιστής
|
801248
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%203867
|
NGC 3867
|
Ο NGC 3867 είναι σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 350 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Λέοντα. Ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Εντουάρ Στεφάν (Édouard Stephan) στις 23 Μαρτίου 1884 και ανήκει στο Σμήνος του Λέοντα.
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σπειροειδείς γαλαξίες
3867
36649
06731
Λέων (αστερισμός)
|
544320
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B9%CF%84%201969
|
Φεστιβάλ της Νήσου Γουάιτ 1969
|
Το Φεστιβάλ της Νήσου Γουάιτ το 1969 (Isle of Wight Festival 1969) πραγματοποιήθηκε στις 29-31 Αυγούστου του 1969 στη νήσο Γουάιτ. Το φεστιβάλ προσέλκυσε ένα ακροατήριο περίπου 150.000 ατόμων, για να δουν καλλιτέχνες όπως οι Μπομπ Ντίλαν, The Band, The Who, Free, Τζο Κόκερ, The Bonzo Dog Band και The Moody Blues. Ήταν το δεύτερο από τα τρία μουσικά φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκαν στο νησί μεταξύ 1968 και 1970. Έγινε θρυλικό γεγονός, κυρίως λόγω της συμμετοχής του Ντίλαν, ο οποίος είχε περάσει τα τρία προηγούμενα χρόνια σε ημι-απόσυρση. Το γεγονός οργανώθηκε καλά, σε σύγκριση με το πρόσφατο Φεστιβάλ Γούντστοκ, και χωρίς προβλήματα.
Ιστορικό
Στις 29-31 Αυγούστου, στη βρετανική νήσο Γουάιτ οργανώθηκε το, θρυλικό πλέον, ομώνυμο φεστιβάλ, αποκορύφωση του οποίου ήταν η δίωρη εμφάνιση του Μπομπ Ντίλαν, η πρώτη ύστερα από το τρομερό τροχαίο δυστύχημα του 1966 που παρ' ολίγον να του στοιχίσει τη ζωή. 150.000 "χίπις και άλλοι φίλοι της ποπ μουσικής" συγκεντρώθηκαν στο μικρό νησί, όπως παρατήρησε εντυπωσιασμένος ο Τύπος της απομονωμένης Ελλάδας της χούντας, ο οποίος έγραφε για "τα μακριά μαλλιά, τις αλυσίδες γύρω στον λαιμό και τις πολύχρωμες εξωφρενικές εμφανίσεις", αποσιωπώντας ότι σε πολλές περιπτώσεις οι πολύχρωμες εμφανίσεις ήταν μπογιές σε γυμνά κορμιά.
Το εισιτήριο κόστιζε δύο λίρες στερλίνες, το σεξ ήταν αθώο, τα ναρκωτικά "μαλακά" και μεταξύ των θεατών συγκαταλέγονταν οι Beatles και οι Rolling Stones αλλά και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και η Τζέιν Φόντα με τον Ροζέ Βαντίμ. Όσο για τον Ντίλαν, ο "28ετής αρχιερεύς της ποπ" εισέπραξε 35.000 λίρες για μία συναυλία που συνοδεύτηκε μόνο από γενικευμένη καλή διάθεση και άφθονα σάντουιτς.
Παραπομπές
Εξωτερικές συνδέσεις
1969: η χρονιά που θ' άλλαζε τον κόσμο Ελευθεροτυπία
Συναυλίες
|
830226
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%BF%20%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%27%CE%91%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF
|
Αλμπάνο Σαντ'Αλεσσάντρο
|
Το Αλμπάνο Σαντ'Αλεσσάντρο (ιταλικά: Albano Sant'Alessandro) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Μπέργκαμο
|
259533
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9B%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B1
|
Αδριατική Λίγκα
|
Η Αδριατική Λίγκα (αγγλικά: Adriatic Basketball Association, Liga ABA, παλαιότερα NLB Liga ABA) είναι διεθνής διοργάνωση καλαθοσφαίρισης που ιδρύθηκε το 2001. Διεξάγεται με τη συμμετοχή των κορυφαίων ομάδων από τη Σερβία, την Κροατία, τη Σλοβενία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, ενώ για δύο σεζόν συμμετείχε και το Ισραήλ. Σε μεγάλο βαθμό αποτελεί αναβίωση του Γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος.
Οι ομάδες που συμμετέχουν στην Αδριατική Λίγκα συμμετέχουν στα εθνικά τους πρωταθλήματα μόνο στην φάση των Πλέι-Οφ. Εξαίρεση αποτέλεσε η Μακάμπι Τελ Αβίβ, που συμμετείχε και στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος του Ισραήλ. Οι ομάδες της διοργάνωσης συμμετέχουν κανονικά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Τίτλοι
2002: Ολίμπια
2003: Ζαντάρ
2004: Ζελέζνικ
2005: Χέμοφαρμ
2006: Ζελέζνικ
2007: Παρτιζάν
2008: Παρτιζάν
2009: Παρτιζάν
2010: Παρτιζάν
2011: Παρτιζάν
2012: Μακάμπι Τελ Αβίβ
2013: Παρτιζάν
2014: Τσιμπόνα
2015: Ερυθρός Αστέρας
2016: Ερυθρός Αστέρας
2017: Ερυθρός Αστέρας
2018: Μπούντουτσνοστ
2019: Ερυθρός Αστέρας
2020: Ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού
2021: Ερυθρός Αστέρας
2022: Ερυθρός Αστέρας
2023: Παρτιζάν
Λογότυπο
Το λογότυπο της ABA έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου.
Δείτε επίσης
VTB Λίγκα
Βαλκανική Λίγκα
Βαλτική Λίγκα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Διεθνείς διασυλλογικές διοργανώσεις καλαθοσφαίρισης
Διοργανώσεις καλαθοσφαίρισης στην Ευρώπη
Διοργανώσεις καλαθοσφαίρισης ανδρών
Καλαθοσφαίριση στη Σερβία
Καλαθοσφαίριση στην Κροατία
Καλαθοσφαίριση στη Σλοβενία
Καλαθοσφαίριση στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Καλαθοσφαίριση στο Μαυροβούνιο
Καλαθοσφαίριση στο Ισραήλ
Αδριατική Θάλασσα
Πολυεθνικά επαγγελματικά αθλητικά πρωταθλήματα
|
208436
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%B1
|
Μπρικέτα
|
Μπρικέτες είναι πλίνθοι που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια του διαχείρισης λεπτοτερών υλικών καυσίμων. Οι μπρικέτες σχηματίζονται με σκοπό την καλύτερη καύση στερεών καυσίμων όπως άνθρακας, λιγνίτης, κωκ αλλά και από άχυρο ή καύσιμα υπολείμματα.
Οι μπριγκέτες έχουν συνήθως κυλινδρικό σχήμα σύμφωνα με την οδηγία EN ISO 17225-3:2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Καύσιμα
|
678174
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%8C%CE%BD
|
Ντιπίκα Παντουκόν
|
Η Ντιπίκα Παντουκόν (5 Ιανουαρίου 1986) είναι Ινδή ηθοποιός και παραγωγός. Ως μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς στην Ινδία, οι διακρίσεις της περιλαμβάνουν τρία Βραβεία Φίλμφεϊρ. Βρίσκεται στις λίστες με τις πιο δημοφιλής προσωπικότητες της χώρας και το περιοδικό Time την έβαλε στην λίστα με τους 100 ανθρώπους με την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως το 2018.
Η Παντουκόν, κόρη του αθλητή του μπάντμιντον Πρακάς Παντουκόν, γεννήθηκε στην Κοπενγχάγη και μεγάλωσε στο Μπανγκαλόρ. Ως έφηβη, έπαιζε μπάντμιντον σε πρωταθλήματα μα εγκατέλειψε την καριέρα της στον αθλητισμό για να γίνει μοντέλο. Σύντομα έλαβε προτάσεις για ρόλους στον κινηματογράφο και έκανε την πρώτη εμφάνιση στην υποκριτική το 2006 ως ο ομώνυμος χαρακτήρας στην ταινία Aishwarya. Μετά ενσάρκωσε έναν διπλό ρόλο δίπλα στον Σαχ Ρουχ Χαν στην πρώτη της εμφάνιση στο Μπόλιγουντ, στην ρομαντική ταινία Om Shanti Om (2007), που της χάρισε το Βραβείο Φίλμφεϊρ Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης Ηθοποιού. Η Παντουκόν έλαβε θετικά σχόλια για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην ρομαντική ταινία Love Aaj Kal (2009) αλλά αυτό έγινε μετά από ένα σύντομο διάλειμμα.
Η ρομαντική κωμωδία Cocktail (2012) σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στην καριέρα της και έλαβε επιπλέον επιτυχία με πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ρομαντικές κωμωδίες Yeh Jawaani Hai Deewani και Chennai Express (κι οι δυο το 2013), στην κωμωδία Happy New Year (2014), στις δραματικές ταινίες Bajirao Mastani (2015) και Padmaavat (2018) και στην ταινία δράσης του Χόλυγουντ XXX: Return of Xander Cage (2017). Έλαβε επίσης θετικά σχόλια για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τραγική ρομαντική κωμωδία Goliyon Ki Raasleela Ram-Leela (2013), που βασίστηκε στον ρόλο της Ιουλιέτας, αλλά και στον ρόλο της ισχυρογνώμων αρχιτεκτόνισσας στην κωμωδία-δράμα Piku (2015), που της χάρισαν δυο Βραβεία Φίλμφεϊρ Καλύτερης Ηθοποιού. Ίδρυσε την δική της εταιρεία παραγωγής, την Ka Productions, το 2018 με την οποία έκανε την παραγωγή στην ταινία Chhapaak (2020), στην οποία πρωταγωνίστησε.
Η Παντουκόν είναι η εκπρόσωπος τύπου της Ακαδημίας Κινούμενης Εικόνας της Βομβάης και η ιδρύτρια του Live Love Laugh Foundation, που επικεντρώνεται στην ψυχική υγεία στην Ινδία. Ως υποστηρίκτρια ζητημάτων όπως ο φεμινισμός και η κατάθλιψη, έχει γράψει στήλες σε εφημερίδα, έχει σχεδιάσει τα δικά της γυναικεία ρούχα και προωθεί προϊόντα και υπηρεσίες. Η Παντουκόν είναι παντρεμένη με τον επίσης Ινδό ηθοποιό Ρανβίρ Σινγκ.
Παραπομπές
Περαιτέρω μελέτη
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ινδοί ηθοποιοί
|
553468
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9F%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%87
|
Γουλιέλμος πρίγκιπας του Ούραχ
|
Ο Γουλιέλμος, γερμ. Wilhelm (27 Σεπτεμβρίου 1897 - 8 Αυγούστου 1957) από τον Οίκο της Βυρτεμβέργης ήταν πρίγκιπας της Βυρτεμβέργης. Έγινε προϊστάμενος ως μηχανικός αυτοματοποιημένης παραγωγής της Ντάιμλερ-Μπεντς και της Ρενώ.
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Γουλιέλμου-Καρόλου δούκα του Ούραχ και της Αμαλίας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Καρόλου-Θεοδώρου δούκα στη Βαυαρία.
Γεννήθηκε στη Στουτγάρδη και μαθήτευσε στο εκεί σχολείο. Το 1908 πήγε στο Λύκειο Καρλς-Γκυμνάσιουμ και πέρασε τις εξετάσεις (abitur) το 1914. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1914 βρήθηκε στο 1ο Σύνταγμα Πυροβολικού και έγινε ανθυπολοχαγός. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου πήγε στη Γαλλία, Πολωνία, Φλάνδρα, Σερβία, Καρπάθια, Μπουκοβίνα. Έλαβε τη διάκριση της Στρατιωτικής Αξίας από τη Βυρτεμβέργη και έγινε υπολοχαγός.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, αλλά τον έλκυσαν οι σπουδές στη Μηχανολογία (1919-22) στην εκεί Τεχνική Ακαδημία, από όπου πήρε πτυχίο. Ως φοιτητής έγινε μέλος της Αδελφότητας Σόνντερμπουντ. Εργάστηκε για τις εταιρείες Στάιγκερ, Κόκερελ, Μπουγκάττι και μετά Ντάιμλερ-Μπέντς. Έγινε αρχιμηχανικός το 1937. Επρόκειτο να νυμφευτεί την Ελισάβετ Τρόιερ, κάτι στο οποίο αντιτίθετο ο πατέρας του. Με το μοργανατικό γάμο ο Γουλιέλμος θα έχανε τη διαδοχή. Ο πατέρας του απεβίωσε στις 24 Μαρτίου 1928 και ο γάμος έγινε στις 19 Ιουνίου 1928. Ο Γουλιέλμος έχασε τον τίτλο του και ο νεότερος αδελφός του Κάρολος-Γκέρο ανέλαβε δούκας του Ούραχ. Ο Γουλιέλμος δεν ανέλαβε δούκας το ενδιάμεσο διάστημα, διότι ήταν αποφασισμένος για το γάμο.
Την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε τεχνικός διευθυντής της Ρενώ στο Παρίσι. Το 1945 επέστρεψε στη Ντάιμλερ-Μπεντς. Το 1954 ανέλαβε το Μουσείο της Μερτσέντς-Μπεντς. Το 1957 απεβίωσε στο Μόναχο και τάφηκε στη Στουτγάρδη.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1928 την Ελισάβετ, κόρη του Ρίτσαρτ Τόιρερ γενικού διευθυντή της εταιρείας χρωμάτων Ζήγκλε & Σία και απέκτησε τέκνα:
Ελισάβετ γενν. 1932.
Μαρία-Χριστίνα 1933-1990, μηχανικός στη Ντάιμλερ-Μπεντς.
Αναφορές σε Πηγές
Οίκος της Βυρτεμβέργης
|
750936
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD
|
Κατάλογος Ελλήνων παραολυμπιονικών
|
Ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης είναι ο πολυμεταλλιούχος της Ελλάδας σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Συνολικά έχει κατακτήσει 10 μετάλλια (4 χρυσά, 4 ασημένια, 2 χάλκινα) σε Αθήνα, Πεκίνο και Λονδίνο.
Έξι μετάλλια έχει ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης (1-3-2), ενώ από πέντε μετάλλια έχουν οι Χρήστος Ταμπαξής, Κωνσταντίνος Φύκας (2-3-0), Γιώργος Καπελλάκης (1-1-3) και Ανθή Καραγιάννη (0-4-1).
Συνολικά 50 αθλητές έχουν βρεθεί στο βάθρο των νικητών/νικητριών και συγκεκριμένα οι εξής:
Παραολυμπιονίκες
|
665174
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF
|
Τριώνυμο
|
Στα μαθηματικά, τριώνυμο ονομάζεται κάθε παράσταση της μορφής
.
Ο όρος "τριώνυμο" προκύπτει από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα άθροισμα τριών μονωνύμων. Συνήθη προβλήματα που αφορούν τριώνυμα είναι (μεταξύ άλλων) η εύρεση ριζών του τριωνύμου, η παραγοντοποίηση, ο καθορισμός του προσήμου του για τις διάφορες τιμές του, καθώς και η ελαχιστοποίηση/μεγιστοποίησή του.
Ρίζες Τριωνύμου
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που αφορούν τριώνυμα είναι η εύρεση των τιμών που τα μηδενίζουν, δηλαδή η επίλυση της εξίσωσης . Η συγκεκριμένη εξίσωση συνήθως ονομάζεται δευτεροβάθμια εξίσωση ή εξίσωση 2ου βαθμού. Γι' αυτές τις εξισώσεις έχουν προταθεί πολλοί τρόποι επίλυσης, αλλά η πιο ευρέως διαδεδομένη είναι η μέθοδος της διακρίνουσας.
Μέθοδος της διακρίνουσας
Η διακρίνουσα του τριωνύμου ορίζεται από τον τύπο
.
Ανάλογα με την τιμή της διακρίνουσας το τριώνυμο έχει δύο, μία ή καμμιά πραγματική ρίζα. Πιο συγκεκριμένα, αν θεωρήσουμε ότι οι συντελεστές είναι πραγματικοί αριθμοί (δηλαδή ) θα ισχύει:
Περίπτωση 1η: Αν , τότε η εξίσωση έχει δύο πραγματικές ρίζες οι οποίες δίνονται από τους τύπους:
και .
Περίπτωση 2η: Αν , τότε η εξίσωση έχει μόνο μια πραγματική ρίζα, η οποία δίνεται από τον τύπο:
.
Η συγκεκριμένη ρίζα αναφέρεται συνήθως ως "διπλή ρίζα".
Περίπτωση 3η: Τέλος, αν , τότε η εξίσωση δεν έχει πραγματικές ρίζες, δεν υπάρχουν δηλαδή πραγματικές τιμές που μηδενίζουν το αντίστοιχο τριώνυμο. Υπάρχουν όμως ρίζες που ανήκουν στο σύνολο των μιγαδικών αριθμών και οι οποίες δίνονται από τους τύπους:
και ,
όπου είναι η φανταστική μονάδα με . Όπως προβλέπει και η θεωρία των μιγαδικών αριθμών, οι δύο ρίζες είναι συζυγείς μιγαδικοί αριθμοί.
Παραγοντοποίηση Τριωνύμου
Πολύ συχνά προκύπτει η ανάγκη να μετατραπεί ένα τριώνυμο σε γινόμενο πρωτοβάθμιων παραγόντων, δηλαδή να παραγοντοποιηθεί, ώστε να γίνει κάποια απλοποίηση της παράστασης. Και σε αυτή την περίπτωση ο υπολογισμός της διακρίνουσας παίζει κρίσιμο ρόλο:
Περίπτωση 1η: Αν , τότε το τριώνυμο μπορεί να παραγοντοποιηθεί ως εξής:
,
όπου είναι οι δύο πραγματικές ρίζες του τριωνύμου.
Περίπτωση 2η: Αν , τότε μπορούμε να γράψουμε
,
όπου είναι η διπλή ρίζα του τριωνύμου.
Περίπτωση 3η: Τέλος, αν , τότε το τριώνυμο δε μπορεί να γραφεί ως γινόμενο πρωτοβάθμιων παραγόντων με πραγματικούς συντελεστές. Μπορεί βέβαια να γραφεί ως γινόμενο παραγόντων με μιγαδικούς συντελεστές, χρησιμοποιώντας τις μιγαδικές ρίζες του τριωνύμου, δηλαδή
.
Πρόσημο Τριωνύμου
Ένα ακόμη πρόβλημα που ανακύπτει συχνά είναι η ανάγκη αναζήτησης του προσήμου ενός τριωνύμου, δηλαδή η αναζήτηση των πραγματικών τιμών του για να γίνει το τριώνυμο θετικό ή αρνητικό. Και πάλι υπάρχουν 3 περιπτώσεις, ανάλογα με την τιμή της διακρίνουσας.
Περίπτωση 1η: Αν , τότε το τριώνυμο έχει το ίδιο πρόσημο με τον συντελεστή του μεγιστοβάθμιου όρου () εκτός από το διάστημα ενδιάμεσα των ριζών του όπου το πρόσημο είναι αντίθετο. Δηλαδή για όλα τα το τριώνυμο παίρνει τιμές ομόσημες του , ενώ για όλα τα , το τριώνυμο παίρνει τιμές ετερόσημες του .
Περίπτωση 2η: Αν , τότε το τριώνυμο έχει το ίδιο πρόσημο με τον συντελεστή του μεγιστοβάθμιου όρου () εκτός βέβαια από την τιμή της ρίζας όπου μηδενίζεται.
Περίπτωση 3η: Τέλος, αν , τότε το τριώνυμο έχει το ίδιο πρόσημο με τον συντελεστή του μεγιστοβάθμιου όρου () για όλες τις τιμές του .
Τύποι Βιετά
Στην περίπτωση που το τριώνυμο έχει δύο ρίζες, μπορούμε εύκολα να βρούμε το άθροισμα και το γινόμενο των δύο ριζών χρησιμοποιώντας τους τύπους της διακρίνουσας. Συγκεκριμένα, μπορεί εύκολα να αποδειχθεί ότι:
και .
Οι δύο παραπάνω τύποι, που συνδέουν το άθροισμα και το γινόμενο των ριζών με τους συντελεστές του τριωνύμου ονομάζονται τύποι Βιετά.
Ακρότατα τριωνύμου
Το τριώνυμο έχει ένα ακρότατο σημείο, για και η τιμή είναι . Για , το ακρότατο είναι ελάχιστο και για είναι μέγιστο.
Για να αποδείξουμε ότι είναι ακρότατο, αρκεί να υπολογίσουμε την παράγωγο του τριωνύμου και να την θέσουμε ίση με το μηδέν:
.
Στην εκπαίδευση
Στα ελληνικά σχολεία οι μαθητές διδάσκονται τις βασικές τεχνικές που αφορούν το τριώνυμο στην Γ΄ Γυμνασίου και στην Γ΄ Λυκείου.
Περαιτέρω ανάγνωση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τριώνυμο: Συμπλήρωση τετραγώνου
Διαδραστικές εφαρμογές για το τριώνυμο
Διαδραστική εφαρμογή για τις ρίζες του τριωνύμου
Διαδραστική εφαρμογή για το πρόσημο του τριωνύμου
Διαδραστική εφαρμογή για το τριώνυμο
Διαδραστική εφαρμογή για το τριώνυμο
Ελληνικά άρθρα
Ξενόγλωσσα άρθρα
Δείτε επίσης
Δευτεροβάθμια εξίσωση
Παραβολή (γεωμετρία)
Πολυώνυμο
Παραπομπές
Μαθηματικά
|
328065
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%20%CE%A4%CF%83%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Βλαντιμίρ Τσόροβιτς
|
Ο Βλαντιμίρ Κόροβιτς (σερβικά : Владимир Ћоровић), (Μόσταρ, 27 Οκτωβρίου 1885 -12 Απριλίου 1941) ήταν ιστορικός της Σερβίας και τακτικό μέλος της Σερβικής βασιλικής ακαδημίας.
Βιογραφία
Ο Βλαντιμίρ Κόροβιτς γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου (15 Οκτωβρίου με το παλιό ημερολόγιο) 1885 στο Μόσταρ σε διάσημη οικογένεια εμπόρων της Σερβίας. Στη γενέτειρά του τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο, το 1904 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης όπου σπούδασε σλαβική φιλολογία, αρχαιολογία και ιστορία. Στην Βιέννη ήταν πολύ δραστήριο μέλος της σερβικής ακαδημαϊκής κοινότητας "Зора", το 1905 δημοσίευσε ένα άρθρο του. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο (το 1908 - 1909) έπειτα στο Παρίσι και την Μπολόνια, όπου ερεύνησε παλιά σλαβικά χειρόγραφα.
Από το Σεπτέμβριο του 1909 έζησε στο Σεράγεβο, δουλεύοντας αρχικά ως επιμελητής και στη συνέχεια ως επικεφαλής της βιβλιοθήκης και στο Εθνικό Μουσείο. Στη συνέχεια άρχισε έντονο και ποικίλο επιστημονικό και λογοτεχνικό έργο. Έγραφε σε περιοδικά της Σερβίας, ιδίως στο "Босанске виле" και το "Српског књижевног гласника" το "Летописа Матице српске" (στο οποίο δημοσίευσε διατριβή του για την Λυκιακή μουσική). Μεταξύ άλλων στο Σεράγεβο ήταν γραμματέας παιδείας της Σερβίας και μέλος στον πολιτιστικό σύλλογο "Prosvjeta" και εκδότης του ημερολογίου του για το 1911. Μετά τη δολοφονία του Γκαβρίλο Πρινσίπ στις 28 Ιουνίου 1914 στο Σεράγεβο ο Κόροβιτς συνελήφθη από τις αυστριακές δυνάμεις κατοχής. Στην Μπάνια Λούκα δικάστηκε, αρχικά καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο αύξησε την ποινή σε οκτώ χρόνια για τις δημοσιεύσεις του στο περιοδικό "Prosvjeta". Ο νέος Αυστροουγγρος αυτοκράτορας και ο βασιλιάς Κάρολος Δ΄ υπό την ισχυρή πίεση από την παγκόσμια κοινή γνώμη τον αποφυλάκισαν το 1917 από την φυλακή της Ζένιτσα όπου ήταν. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Ζάγκρεμπ όπου έγραφε στο λογοτεχνικό περιοδικό "Књижевни Југ". Εκλέχτηκε αντιπρόσωπος για τη Συντακτική Συνέλευση του 1918 που έγινε στο Βελιγράδι και ήταν η τυπική ένωση των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων στο ίδιο κράτος.
Από το 1919 διορίστηκε αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα φιλοσοφίας, ζούσε στο Βελιγράδι. Το 1921 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, το 1922 προσωρινό μέλος της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας, και πλήρης μέλος το 1934. Για δύο χρόνια ήταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1934/35 και 1935/36 χρόνια. [ 1 ] Μετά την επίθεση των Γερμανών στη Γιουγκοσλαβία αναχώρησε από το Βελιγράδι και πήγε στην εξορία μαζί με τα περισσότερους τότε εκκρεμή πολιτικούς της Γιουγκοσλαβίας, αλλά το αεροπλάνο που ταξίδευαν έπεσε στις 12 Απριλίου 1941 πάνω από την Ελλάδα. Σε αυτό το ατύχημα σκοτώθηκε και ο Βλαντιμίρ Κόροβιτς.
Έργα του
Војислав Илић, (Βόισλαβ Ίλιτς), (Мостар, 1906)
Српске народне приповијетке, (Σερβικά παραμύθια), (Нови Сад, 1909)
Покрети и дела, (Κινήσεις και δράσεις), (Београд, 1920)
Црна Књига. Патње Срба Босне и Херцеговине за време светског рата 1914-1918, (Μαύρη βίβλος, Τα δεινά των Σέρβων της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου 1914-1918.), (Београд, 1920)
Велика Србија, (Μεγάλη Σερβία), (Београд, 1924)
Босна и Херцеговина, (Βοσνία και Ερζεγοβίνη), (Српска књижевна задруга: Београд, 1927)
Лука Вукаловић и херцеговачки устанци од 1852-1862, (Λύκα Βουκάνοβιτς, Ερζεγοβίνη οι εξεγέρσεις του 1852-1862), (Српска краљевска академија: Београд, 1923)
Уједињење, (Ενοποίηση), (Народно дело: Београд, 1928)
Мостар и његова српска православна општина, (Μόσταρ της Σερβίας και της ορθόδοξης κοινότητας), (Београд, 1933)
Историја Југославија], (Ιστορία της Γιουγκοσλαβίας), (Народно дело: Београд, 1933)
Односи између Србије и Аустроугарске у XX веку, (Οι σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της Αυστρίας-Ουγγαρίας στον εικοστό αιώνα), (Државна штампарија Краљевине Југославије: Београд, 1936)
Хисторија Босне, (Ιστορία της Βοσνίας), I (Српска краљевска академија: Београд, 1940
Историја Срба, (Ιστορία των Σέρβων), (БИГЗ: Београд, 1989) - εκδόθηκε με βάση τα χειρόγραφα του μετά τον θάνατο του
Παραπομπές
Πηγές
Биографија на сајту САНУ
Пројекат Растко: Сабрана дела Владимира Ћоровића у електронском издању
Σέρβοι ιστορικοί
Σέρβοι πανεπιστημιακοί
Μέλη της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών
Σέρβοι φιλόσοφοι
|
457409
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B9%CE%BB%20%CE%A0%CE%B9%CF%84
|
Μπιλ Πιτ
|
Ο Μπιλ Πιτ (αγγλικά: Bill Peet, 29 Ιανουαρίου 1915 - 11 Μαΐου 2002) ήταν Αμερικανός σχεδιαστής παιδικών βιβλίων και σεναριογράφος της Disney. Εντάχθηκε στην εταιρεία το 1937 και εργάστηκε στην ταινία Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, προς το τέλος της παραγωγής της. Η συμμετοχή του σε ταινίες της εταιρείες συνεχίστηκε τόσο σε μεγάλου μήκους ταινίες αλλά και σε μικρές ιστορίες, έως το 1967 με την ταινία Το Βιβλίο της Ζούγκλας. Μία διαφωνία περί της σκηνοθεσίας με την εταιρεία τον ανάγκασε σε προσωπικό διάλειμμα. Παρόλα αυτά, έως ότου έφυγε συμμετείχε σε αρκετές γνωστές ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των Πινόκιο, Φαντασία, Ντάμπο, το ελεφαντάκι, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας κ.ά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Bill Peet Website
Bill Peet interview
Συγγραφείς παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας
Αμερικανοί συγγραφείς
Αμερικανοί animators
Άνθρωποι της Disney
|
39645
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%B7%CF%84%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD
|
Γκρέητ Μπρίταιν
|
Το Γκρέητ Μπρίταιν («Μεγάλη Βρετανία») ήταν το πρώτο σιδερένιο και επίσης ελικοκίνητο υπερωκεάνιο του κόσμου.
Ναυπηγήθηκε το 1843 στο Μπρίστολ. Το ολικό του μήκος ήταν 323 πόδια, το πλάτος του 51, το βύθισμά του 16 και είχε χωρητικότητα 3.278 τόνοι. Η μεγίστη ισχύς μηχανής του 1000 HP.
Αν και στην αρχή οι ναυπηγοί δυσπιστούσαν για την εφαρμογή του σιδήρου στις ναυπηγήσεις, όταν όμως το πλοίο προσάραξε και πλήττονταν καθ΄ όλη τη διάρκεια του χειμώνα από ωκεάνια κύματα και διαπίστωσαν ότι ούτε ένα σιδερένιο καρφί των καρφωτών συνδέσεων δεν είχε δείξει διαφυγή από οξείδωση, άλλαξαν γνώμη και από τότε ο σίδηρος άρχισε να εκτοπίζει το ξύλο στις ναυπηγήσεις μεγάλων πλοίων.
Παραπομπές
Ιστορικά πλοία
|
456821
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BA%CE%B5%CF%84%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%2C%201964%29
|
Μπέκετ (ταινία, 1964)
|
Το Μπέκετ (πρωτότυπος τίτλος Becket) είναι αμερικανική δραματική ταινία εποχής, παραγωγής 1964 και σε σκηνοθεσία Πίτερ Γκλένβιλ. Η ταινία είναι μεταφορά του θεατρικού του Ζαν Ανούιγ Becket or the Honour of God, που διασκευάστηκε για τη μεγάλη οθόνη από τον Έντουαρντ Ανχόλτ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Ρίτσαρντ Μπάρτον στον ρόλο του Τόμας Μπέκετ, ο Πίτερ Ο'Τουλ στον ρόλο του βασιλιά Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, ο Τζον Γκίλγκουντ στον ρόλο του βασιλιά Λουδοβίκου Ζ´ της Γαλλίας, ο Ντόναλτ Γουόλφιτ στον ρόλο του Γκίλμπερτ Φόλιοτ, ο Πάολο Στόππα στον ρόλο του Πάπα Αλέξανδρου Γ', η Μαρτίτα Χαντ στον ρόλο της Αυτοκράτειρας Ματθίλδης, η Πάμελα Μπράουν στον ρόλο της βασίλισσας Ελεονώρας της Ακουιτανίας και η Σίαν Φίλιπς στον ρόλο της Γκουένταλιν.
Η παραγωγή έγινε από την εταιρεία του Χαλ Ουόλις και η διανομή για τις Η.Π.Α. έγινε από την Paramount Pictures. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου και προτάθηκε για άλλα ακόμη 11 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Πλοκή
Εκατό χρόνια μετά την κατάκτηση της Αγγλίας από τους Νορμανδούς, οι κατακτητές αντικατέστησαν τους τοπικούς άρχοντες με δικό τους Μονάρχη και δική τους εκκλησιαστική ιεραρχεία. Ο Τόμας Μπέκετ (Ρίτσαρντ Μπάρτον) είναι Σάξονας, προστατευόμενος και σύμβουλος του Νορμανδού Βασιλιά Ερρίκου Β' (Πίτερ Ο' Τουλ), ο οποίος με τη βοήθεια του φίλου του αποκτά δύναμη και γίνεται ικανός ηγεμόνας.
Η φιλία των δυο όμως καταδικάζεται τόσο από την βασιλική οικογένεια, όσο και από τον κλήρο. Όταν ο αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπερι πεθαίνει, ο Ερρίκος Β' χρίζει τον Μπέκετ, αρχιεπίσκοπο, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να ελέγξει ευκολότερα τον κλήρο. Ο Μπέκετ όμως, έχει την πρόθεση να ηγηθεί της εκκλησίας της Αγγλίας εκτιώντας τη θητεία του δίκαια και χωρίς την ανάμειξη του βασιλιά. Αυτό φέρνει σε σύγκρουση τους δυο άνδρες, οι οποίοι από φίλοι γίνονται εχθροί.
Πληροφορίες παραγωγής
Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό δράμα του Ζαν Ανούιγ, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι το 1959. Την επόμενη χρονιά το θεατρικό προβλήθηκε στο Μπρόντγουεϊ με πρωταγωνιστές τον Λόρενς Ολίβιε στο ρόλο του Μπέκετ και τον Άντονι Κουίν στο ρόλο του Βασιλιά Ερρίκου Β΄ και με σκηνοθέτη τον Πίτερ Γκλένβιλ, ο οποίος τέσσερα χρόνια αργότερα σκηνοθέτησε και την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού. Παράλληλα το θεατρικό ανέβηκε και στην Αγγλία με τους Έρικ Πόρτερ και Κρίστοφερ Πλάμερ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο Πίτερ Ο' Τουλ, επρόκειτο να ερμηνεύσει τον Ερρίκο Β΄, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί την τελευταία στιγμή προκειμένου να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Ντέιβιντ Λιν Ο Λόρενς της Αραβίας (Lawrence of Arabia, 1962) που τον έκανε διάσημο παγκοσμίως. Ο Άλεκ Γκίνες απέρριψε το ρόλο του βασιλιά Λουδοβίκου της Γαλλίας (που ανέλαβε τελικά ο Τζον Γκίλγκουντ) γιατί δεν πίστευε ότι η ταινία είχε προοπτικές για επιτυχία, ενώ ο Ρίτσαρντ Μπάρτον είχε απορρίψει αρχικά το ρόλο του Τόμας Μπέκετ, γιατί φοβόταν την ιδέα του να υποδυθεί έναν άνδρα που τιμάται ως άγιος δεδομένης της υπερβολικής και πολλές φορές αρνητικής προβολής της ζωής του εκείνη την περίοδο λόγω της σχέσης του με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Προτιμούσε τον ρόλο του Ερρίκου Β΄, αλλά η Paramount τον είχε ήδη αναθέσει στον Πίτερ Ο'Τουλ και ο Μπάρτον ήταν μεγαλύτερος από τον Ο'Τουλ, όπως και ο Μπέκετ ήταν μεγαλύτερος από τον Ερρίκο Β΄. Η Σίαν Φίλιπς που εμφανίζεται στο ρόλο της Γκουένταλιν, ήταν εκείνη την περίοδο σύζυγος του Πίτερ Ο'Τουλ.
Ο Ζαν Ανούιγ θέλησε να γράψει ένα δραματικό έργο και όχι κάτι το οποίο να χαρακτηρίζεται από ιστορική ακρίβεια και γι' αυτό το λόγο πήρε ελευθερίες όσον αφορά τη σειρά των πραγμάτων. Ο Μπέκετ ήταν στην πραγματικότητα Νορμανδός και όχι Σάξονας, ενώ η φύση της φιλίας μεταξύ των δυο ανδρών αποκρύπτεται στην ταινία. Η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη το 1963 στην Αγγλία και οποιαδήποτε σχετική νύξη θα είχε ως αποτέλεσμα τη λογοκρισία. Στην ταινία φαίνεται ξεκάθαρα όμως ότι η φιλία του Ερρίκου Β΄ και του Μπέκετ δεν είναι πλατωνική. Ο Ζαν Ανούιγ, που σε γενικές γραμμές δεν ήταν ευχαριστημένος με τις μεταφορές των θεατρικών του στη μεγάλη οθόνη, έμεινε ικανοποιημένος από αυτή τη μεταφορά του έργου του.
Βραβεία
Η ταινία έκανε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και καθιέρωσε τους Ο'Τουλ και Μπάρτον ενισχύοντας τις καριέρες τους. Η ταινία έλαβε 12 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, κερδίζοντας μόνο το Όσκαρ Διασκευής Σεναρίου. Το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας δόθηκε τελικά στην ταινία του Τζορτζ Κιούκορ Ωραία μου Κυρία (My Fair Lady), ενώ ο Πίτερ Ο' Τουλ και Ρίτσαρντ Μπάρτον και οι δυο υποψήφιοι για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (για δεύτερη φορά) ηττήθηκαν από τον Ρεξ Χάρισον σ' αυτήν την κατηγορία. Τόσο ο Ο' Τουλ όσο και ο Μπάρτον δεν βραβεύτηκαν ποτέ με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και κατέχουν το ρεκόρ με τις περισσότερες υποψηφιότητες (8) χωρίς βραβείο.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Διασκευασμένου Σεναρίου – Έντουαρντ Άνχαλτ
Υποψηφιότητα:
Καλύτερης Ταινίας – Χαλ Ουάλις
Σκηνοθεσίας – Πίτερ Γκλένβιλ
Α’ Ανδρικού Ρόλου - Ρίτσαρντ Μπάρτον
Α’ Ανδρικού Ρόλου - Πίτερ Ο' Τουλ
Β’ Ανδρικού Ρόλου – Τζον Γκίλγκουντ
Φωτογραφίας σε Έγχρωμη Ταινία - Τζέφρι Άνσγουορθ
Ήχου - Τζον Κοξ
Μουσικής επιμέλειας - Λόρενς Ρόζενθαλ
Κουστουμιών - Μάργκαρετ Φερς
Καλλιτεχνικής επιμέλειας (σκηνικών) - Τζον Μπράιαν, Μόρις Κάρτερ, Πάτρικ ΜακΛάφλιν και Ρόμπερτ Κάρτραϊτ
Μοντάζ – Αν Β. Κόουτς
Παραλειπόμενα
Ο Πίτερ Ο' Τουλ ερμήνευσε ξανά το ρόλο του Ερρίκου Β', τέσσερα χρόνια αργότερα στην ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα (The Lion In Winter) του Άντονι Χάρβεϊ, εμφανιζόμενος στο πλευρό της Κάθριν Χέπμπορν, που ερμήνευσε το ρόλο της Ελεονώρας της Ακουιτανίας και του Άντονι Χόπκινς που ερμήνευσε το ρόλο του Ριχάρδου Α' του Λεοντόκαρδου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες του 1964
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές ταινίες
Βρετανικές ταινίες
Βρετανικές ιστορικές ταινίες
Βρετανικές δραματικές ταινίες
Βρετανικές βιογραφικές ταινίες
Βρετανικές επικές ταινίες
Αμερικανικές δραματικές ταινίες
Αμερικανικές βιογραφικές ταινίες
Αμερικανικές επικές ταινίες
Αμερικανικές ιστορικές ταινίες
Θρησκευτικές ταινίες
Ιστορικές επικές ταινίες
Επικές ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα
Ταινίες σε παραγωγή Χαλ Ουόλις
Ταινίες βασισμένες σε θεατρικά έργα
Ταινίες παραγωγής Paramount Pictures
Ταινίες των οποίων ο σεναριογράφος κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου
|
118585
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Ορθάνης
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ορθάνης ήταν γνωστός ένας δαίμονας ή Σάτυρος. Ο Ορθάνης λατρευόταν κυρίως στην Αττική και στην Αθήνα. Η θεότητα αυτή συσχετιζόταν ή και ταυτιζόταν με τον (φρυγικής καταγωγής) Πρίαπο, καθώς και με τον Κονίσαλο και τον Τύχωνα («πριαπικός κύκλος»). Σύμφωνα με τον Ησύχιο ο Ορθάνης ονομάσθηκε έτσι ως «εκτεταμένον έχων το αιδοίον» (βλ. και «πριαπισμός»).
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Ορθανης
|
812
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1
|
Αυστραλία
|
Η Αυστραλία (επίσημο όνομα: Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας, στα Αγγλικά Commonwealth of Australia) είναι χώρα του νοτίου ημισφαιρίου της Γης, η οποία περιλαμβάνει ολόκληρη την ηπειρωτική έκταση της αυστραλιανής ηπείρου, το νοτίως αυτής ευρισκόμενο νησί της Τασμανίας, την υποανταρκτική νήσο Μακουάρι με τα κοντινά νησιά της και ως εξωτερικά εδάφη τη νήσο Νόρφολκ στον Ειρηνικό, καθώς και τα Νησιά Κόκος, τη Νήσο των Χριστουγέννων τα νησιά Άσμορ και Καρτιέ και τις Νήσους Χερντ και Μακντόναλντ στον Ινδικό Ωκεανό. Μετά τη Συνθήκη της Ανταρκτικής του 1933 η χώρα εγείρει αξιώσεις σε τμήμα της Ανταρκτικής. Οι γειτονικές της χώρες είναι νησιωτικές χώρες, η Νέα Ζηλανδία στα νοτιοανατολικά και η Ινδονησία, το Ανατολικό Τιμόρ και η Παπούα-Νέα Γουινέα στα βόρεια.
Η Αυστραλία έχει περίπου 26,3 εκατομμύρια κατοίκους και είναι αραιά κατοικημένη. Με επιφάνεια μεγαλύτερη των 7,6 εκατομμυρίων km² καταλαμβάνει την έκτη θέση σε έκταση στον κόσμο. Η πρωτεύουσα είναι η Καμπέρα, ενώ μεγαλύτερη πόλη είναι η μητρόπολη της Μελβούρνης. Άλλες σημαντικές αστικές περιοχές είναι η Σίδνεϊ, Μπρίσμπεϊν, Περθ, η Αδελαΐδα και η Χρυσή Ακτή.
Η Αυστραλία είναι μία εκ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου και κατέλαβε το 2021 την πέμπτη θέση μεταξύ 191 κρατών στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Η χώρα έχει μια υπερσύγχρονη οικονομία υπηρεσιών και τριτογενούς τομέα και σημαντικά αποθέματα πρώτων υλών.
Γεωγραφία
Η Αυστραλία βρίσκεται στο νότιο τμήμα του ανατολικού ημισφαιρίου και βρέχεται από θάλασσα. Από το βορρά βρέχεται από την Αραφούρα θάλασσα και τη θάλασσα του Τιμόρ, στην ανατολή από τον Ειρηνικό ωκεανό (Θάλασσα της Τασμανίας και Θάλασσα των Κοραλλίων) και στα δυτικά και νότια από τον Ινδικό ωκεανό. Η Αυστραλία είναι η έκτη μεγαλύτερη χώρα με βάση τη συνολική της έκταση και ανάλογα με τον ορισμό, θεωρείται η μικρότερη ήπειρος ή το μεγαλύτερο νησί του κόσμου.
Μορφολογία
Η Αυστραλία ήταν στο μακρινό γεωλογικό παρελθόν τμήμα μιας μεγάλης ξηράς που κάλυπτε όλο το νότιο ημισφαίριο, γνωστής ως Γκοντβάνα. Αυτή η τότε υπερήπειρος θεωρείται ότι δημιουργήθηκε 570 με 510 εκατομμύρια χρόνια πριν, από την ένωση της ανατολικής Γκοντβάνας με τη Δυτική Γκοντβάνα. Η Γκοτβάνα δημιουργήθηκε πριν την Παγγαία, της οποίας αργότερα έγινε τμήμα.
Δεν διαθέτει σπουδαία βουνά. Οι Αυστραλιανές Άλπεις έχουν σήμερα διαβρωθεί τόσο, ώστε οι σιδηροδρομικές γραμμές δεν δυσκολεύονται να περάσουν από τα παράλια στο εσωτερικό. Τα ψηλότερα βουνά είναι η Τάουνσενδ και η Κόσιουσκο (2.228 μέτρα), που βρίσκονται στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας και η Βόγογκ, στην πολιτεία Βικτόρια. Η κορυφή Μόσον στο απομακρυσμένο νησί Χερντ έχει ύψος 2.745 μέτρα. Στην Αυστραλιανή Ανταρκτική Περιοχή το ψηλότερο βουνό είναι το όρος ΜακΚλίντοκ (3.492 μέτρα).
Το μέγεθος της Αυστραλίας τις προσδίδει μεγάλη ποικιλία τοπίων, με τροπικά δάση στα βορειοανατολικά, οροσειρές στα νοτιοανατολικά και νοτιοδυτικά, και μια έρημο στο κέντρο. Είναι η πιο επίπεδη ήπειρος, με τα παλαιότερα και λιγότερο εύφορα εδάφη. Η έρημος και οι ημιερημικές εκτάσεις καταλαμβάνουν τη μεγαλύτερη έκταση της χώρας. Η μέση βροχόπτωση στην ηπειρωτική Αυστραλία κατά μέσο όρο είναι λιγότερη από 500 χιλιοστά βροχής ετησίως.
Σε μεγάλη έκταση το έδαφος κλίνει προς τα μέσα και έτσι εμποδίζεται η διαφυγή των νερών προς τη θάλασσα. Το πιο χαμηλό σημείο αυτής της κοίλης Αυστραλίας περιλαμβάνει τη λίμνη Έυρ, που βρίσκεται 12 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Γενικά οι λίμνες της Αυστραλίας είναι πολλές, αλλά δεν έχουν όλες πάντα νερό. Το νερό των λιμνών είναι αλμυρό και έτσι δεν είναι χρήσιμα τα εδάφη τους, για να αποξηρανθούν. Οι σπουδαιότερες, εκτός από την Έυρ, είναι η λίμνη Αμαντέους, η Γκάιντνερ και η λίμνη Τόρρενς, όλες τους ενδοροϊκές αλμυρές λίμνες. Ο σπουδαιότερος ποταμός της Αυστραλίας είναι ο Μάρεϊ που εκβάλλει στον Ινδικό ωκεανό. Είναι ο σημαντικότερος και μεγαλύτερος ποταμός, γιατί έχει πάντοτε νερό και γιατί μαζί με τους παραποτάμους καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ηπείρου. Άλλος, μικρότερης σημασίας, ποταμός είναι ο Κούπερ που εκβάλλει στη λίμνη Έυρ.
Σε μικρή απόσταση από τις ανατολικές ακτές βρίσκεται ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, ο μεγαλύτερος του κόσμου, ο οποίος εκτείνεται σε μήκος άνω των 2.000 χιλιομέτρων. Το όρος Ογκούστους στη δυτική Αυστραλία διεκδικεί το τίτλο του μεγαλύτερου μονολίθου στον κόσμο, ενώ πολύ γνωστός είναι ο μονόλιθος Ουλουρού στην κεντρική Αυστραλία.
Κλίμα
Το κλίμα της Αυστραλίας είναι διαφορετικό από μέρος σε μέρος. Γενικά, αν και σημειώνονται πολλές βροχές, συχνά φυσούν ξηροί άνεμοι που συντελούν στην έλλειψη βροχών για πολλά χρόνια. Σ' αυτές τις περιόδους ξηρασίας, τα εδάφη ερημώνονται εντελώς. Το κλίμα της Αυστραλίας είναι πολύ υγιεινό και δεν ευνοεί τις επιδημικές αρρώστιες, όπως τη φυματίωση, ευνοεί όμως την ελονοσία. Η χώρα ανακοίνωσε το Δεκέμβριο του 2008 ότι ως το έτος 2020 θα έχει μειώσει κατά τουλάχιστον 5% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με τα επίπεδα του 2000.
Χλωρίδα και πανίδα
Εξαιτίας της μεγάλης ηλικίας της ηπείρου, τις ιδιαίτερα ποικίλες κλιματολογικές συνθήκες και τη μακροχρόνια απομόνωση, η πανίδα και η χλωρίδα της Αυστραλίας είναι μοναδική. Περίπου το 85% των ανθοφόρων φυτών, το 84% των θηλαστικών, άνω το 45% των πτηνών και το 89% των ψαριών του γλυκού νερού είναι ενδημικά. Επίσης, η Αυστραλία έχει τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία ερπετών από οποιαδήποτε χώρα, με 755 είδη. Η βλάστηση, καθώς και τα είδη των φυτών, διαφέρουν ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες. Έτσι, στο βόρειο μέρος φυτεύονται πολλά είδη φοινίκων και αναρριχητικών φυτών. Στο νοτιοδυτικό μέρος υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά της ηπείρου φυτά. Στο νοτιοανατολικό μέρος υπάρχει πλούσια βλάστηση σε ευκαλύπτους που φτάνουν τα 135 είδη, καζουαρίνες (21 είδη), μελανολεύκες (97 είδη), ακακίες (300 είδη). Στο εσωτερικό της χώρας δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου βλάστηση. Εξαιτίας του πετρώδους και αμμώδους εδάφους, βρίσκονται μόνο θαμνώδη φυτά. Από τα καρποφόρα φυτά, τα περισσότερα τα έχουν φέρει από άλλες χώρες, ιδιαίτερα ευρωπαϊκές.
Τα θηλαστικά ζώα της Αυστραλίας είναι τα περισσότερα μαρσιποφόρα που διακρίνονται σε 100 είδη, όπως το καγκουρό και το κοάλα. Άλλα από αυτά είναι καρποφάγα, άλλα εντομοφάγα και άλλα . Υπάρχουν όμως και θηλαστικά μη μαρσιποφόρα, όπως ο σκύλος ντίνγκο, 21 είδη νυχτερίδας, 31 είδη ποντικιών. Επίσης είναι το μοναδικό μέρος της Γης όπου ζουν μονότρημα, δηλαδή θηλαστικά που γεννούν αυγά. Δύο είδη είναι γνωστά, η έχιδνα και ο πλατύποδας. Μεγαλύτερη ποικιλία έχουν τα πτηνά, όπως ο δρυοκολάπτης, ο σπίνος, ο φασιανός, ο γύπας, η λύρα, πολλά είδη παπαγάλων. Υπάρχουν πολλά είδη φιδιών και μάλιστα δηλητηριώδη καθώς και σαυρών (110 είδη). Στα παράλια, στα ποτάμια και στις λίμνες υπάρχουν κροκόδειλοι και θαλάσσιες χελώνες. Ζώα που μεταφέρθηκαν από αλλού στην Αυστραλία, όπως το κουνέλι, εξαγριώθηκαν εκεί. Στην Αυστραλία μεταφέρθηκε και το πρόβατο, που σήμερα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πηγές πλούτου για τη χώρα. Το μαλλί των προβάτων της θεωρείται το καλύτερο στον κόσμο και έδωσε τεράστια οικονομική ανάπτυξη στις εριοβιομηχανίες της Βρετανίας.
Ιστορία
Η ύπαρξη ανθρώπων στην Αυστραλιανή ήπειρο εκτιμάται ότι άρχισε πριν 42.000 με 48.000 χρόνια πριν, πιθανώς με τη μετανάστευση ανθρώπων από χερσαίες γέφυρες και μικρά θαλάσσια περάσματα από τη σημερινή νοτιοανατολική Ασία. Αυτοί οι πρώτοι κάτοικοι μπορεί να ήταν οι πρόγονοι των σύγχρονων ιθαγενών Αυστραλών. Την εποχή του ευρωπαϊκού αποικισμού ήταν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, με πολύπλοκη προφορική παράδοση και πνευματικές αξίες με βάση τη λατρεία της γης και την ύπαρξη της εποχής των ονείρων. Οι νησιώτες των Τόρες, εθνολογικά Μελανήσιοι, ήταν αρχικά κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες. Στις βόρειες ακτές της Αυστραλίας έφταναν σποραδικά ψαράδες από τη νησιωτική νοτιοανατολική Ασία.
Άφιξη των Ευρωπαίων
Παρόλο που πιθανολογείται ότι μουσουλμάνοι έμποροι είχαν ήδη φτάσει στη Βόρεια Αυστραλία από τον Μεσαίωνα, η πρώτη καταγεγραμμένη θέαση της ενδοχώρας της Αυστραλίας και ο πρώτος καταγεγραμμένος ελλιμενισμός στην Αυστραλιανή ήπειρο αποδίδονται στον Ολλανδό Βίλεμ Γιάνσον. Είδε τις ακτές της χερσονήσου Γιορκ στις αρχές του 1606 και βγήκε στη στεριά στις 26 Φεβρουαρίου στον ποταμό Πενφάδερ, κοντά στη σύγχρονη πόλη Γουέιπα στο Κέιπ Γιορκ. Οι Ολλανδοί χαρτογράφησαν ολόκληρη τη δυτική και βόρεια ακτογραμμή και την ονόμασαν «Νέα Ολλανδία» κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, αλλά δεν προσπάθησαν να την αποικήσουν παρόλο που νέα ολλανδικά πληρώματα χαρτογράφησαν αλλά τμήματα της ηπείρου. Ο Γουίλιαμ Ντάμπιερ, Βρετανός θαλασσοπόρος, βγήκε στη στεριά στη βορειοδυτική ακτή της Νέας Ολλανδίας το 1688 και το 1699. Το 1770, ο Τζέιμς Κουκ έπλευσε κατά μήκος και χαρτογράφησε την ανατολική ακτή, την οποία ονόμασε Νέα Νότια Ουαλία και τη διεκδίκησε εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας. Με την απώλεια των αποικιών της στην Αμερική το 1783, η βρετανική κυβέρνηση έστειλε ένα στόλο υπό τη διοίκηση του Άρθουρ Φίλιπ, για να δημιουργήσει ποινική αποικία στη Νέα Νότια Ουαλία. Κατασκεύασαν στρατόπεδο και ύψωσαν τη σημαία στον κόλπο του Σίδνεϊ τις 26 Ιανουαρίου 1788, ημερομηνία η οποία θεωρείται εθνική γιορτή της Αυστραλίας, αν και η αποικία στη Νέα Νότια Ουαλία ιδρύθηκε επισήμως τις 7 Φεβρουαρίου 1788. Ο πρώτος οικισμός οδήγησε στη δημιουργία του Σίδνεϊ και την εξερεύνηση και εγκατάσταση σε άλλες περιοχές.
Ένας βρετανικός οικισμός είχε δημιουργηθεί στη Γη του Βαν Ντίμεν, σήμερα γνωστή ως Τασμανία, το 1803 και έγινε ανεξάρτητη αποικία το 1825. Την Τασμανία ανακάλυψε ο Ολλανδός Άμπελ Τάσμαν το 1642. Το Ηνωμένο Βασίλειο διεκδίκησε επίσημα το δυτικό τμήμα της δυτικής Αυστραλίας (την αποικία Σουάν Ρίβερ) το 1828. Οι ξεχωριστές αποικίες δημιουργήθηκαν από τμήματα της Νέας Νότιας Ουαλίας, η Νότια Αυστραλία το 1836, η Βικτώρια το 1851 και το Κουίνσλαντ το 1859. Η Βόρεια Επικράτεια ιδρύθηκε το 1911, όταν διαχωρίστηκε από τη Νότια Αυστραλία. Η Νότια Αυστραλία δημιουργήθηκε ως «ελεύθερη αποικία», δεν ήταν ποτέ ποινική αποικία. Η Βικτόρια και η Δυτική Αυστραλία επίσης ιδρύθηκαν ως ελεύθερες αποικίες, αλλά αργότερα δέχτηκαν τη μεταφορά καταδίκων. Μια εκστρατεία από τους αποίκους της Νέας Νότιας Ουαλίας οδήγησαν στο τέλος της μεταφοράς καταδίκων σε αυτήν την αποικία. Οι τελευταίοι κατάδικοι έφτασαν το 1848. Ο ιθαγενής πληθυσμός, ο οποίος εκτιμάται ότι αριθμούσε ανάμεσα σε 750.000 και 1.000.000 κατοίκους το 1788, παρήκμασε για τα επόμενα 150 χρόνια μετά την άφιξη των Ευρωπαίων, κυρίως λόγω λοιμωδών νοσημάτων, ενώ χιλιάδες πέθαναν ως αποτέλεσμα των συνοριακών συγκρούσεων με τους αποίκους.
Ο πυρετός του χρυσού στη Αυστραλία άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 1850 και η Επανάσταση Γουρίκα ενάντια στους φόρους των αδειών των ορυχείων το 1854 ήταν μια πρώτη έκφραση λαϊκής ανυπακοής. Ανάμεσα στο 1855 και το 1890, οι έξι αποικίες απέκτησαν κυβέρνηση και διαχειρίζονταν μόνες τους τις υποθέσεις τους, ενώ παρέμειναν τμήμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το αποικιακό γραφείο στο Λονδίνο διατηρούσε τον έλεγχο σε ορισμένους τομείς, όπως οι εξωτερικές υποθέσεις, η άμυνα και η διεθνής ναυτιλία.
Δημιουργία του κράτους
Την 1 Ιανουαρίου του 1901, δημιουργήθηκε ομοσπονδία των αποικιών μετά από μια δεκαετία σχεδιασμού, διαβουλεύσεων και ψηφοφοριών. Αυτό εγκαθίδρυσε την Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας ως κτήση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η Ομοσπονδιακή Επικράτεια Πρωτεύουσας (αργότερα ονομάστηκε Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας) δημιουργήθηκε το 1911 στη θέση της μελλοντικής πρωτεύουσας Καμπέρα. Η Μελβούρνη ήταν η προσωρινή έδρα της κυβέρνησης από το 1901 μέχρι το 1927, ενόσω η Καμπέρα κατασκευαζόταν. Το 1914, η Αυστραλία πολέμησε στο πλευρό της Βρετανίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Αυστραλοί συμμετείχαν σε πολλές από τις μεγάλες μάχες του δυτικού μετώπου. Από τους 416.000 στρατιώτες, περίπου 60.000 σκοτώθηκαν και 152.000 τραυματίστηκαν. Πολλοί Αυστραλοί θεωρούν ότι η ήττα των Αυστραλιανών και Νεοζηλανδικών στρατευμάτων (ANZAK) στην εκστρατεία της Καλλίπολης τη γέννηση του έθνους, τη πρώτη του μεγάλη στρατιωτική δράση.
Ο βρετανικός νόμος του Γουέστμινστερ το 1931 τερμάτισε επισήμως τους περισσότερους συνταγματικούς θεσμούς ανάμεσα σε Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο. Η Αυστραλία το υιοθέτησε το 1942. Η έκπληξη από την ήττα των Βρετανών στην Ασία το 1942 και η απειλή της ιαπωνικής εισβολής έστρεψε την Αυστραλία προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για να βρει ένα σύμμαχο και προστάτη. Οι Ιάπωνες βομβάρδισαν το 1942 το Ντάργουιν και επιτέθηκαν με υποβρύχια στο λιμάνι του Σίδνεϊ τις 31 Μαΐου 1942. Όμως, ο φόβος εισβολής υποχώρησε μετά από τις συμμαχικές νίκες ενάντια στους Ιάπωνες στη Θάλασσα των Κοραλλιών, το Μίντγουεϊ και στο μονοπάτι Κοκότα, στην Παπούα Νέα Γουινέα. Από το 1951, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι επίσημοι στρατιωτικοί σύμμαχοι. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αυστραλία ενθάρρυνε τη μετανάστευση από την Ευρώπη. Μετά τη κατάργηση της πολιτικής της Λευκής Αυστραλίας τη δεκαετία του 1970, είναι δεκτοί μετανάστες από την Ασία και άλλες περιοχές. Οι τελευταίοι συνταγματικοί δεσμοί ανάμεσα σε Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο διασπάστηκαν με την πράξη του 1986.
Διοικητική διαίρεση
Η Αυστραλία είναι ομοσπονδιακό κράτος, που αποτελείται από έξι πολιτείες και δυο μείζονες επικράτειες. Οι έξι πολιτείες είναι οι ηπειρωτικές Βικτόρια, Δυτική Αυστραλία, Νέα Νότια Ουαλία, Νότια Αυστραλία, Κουίνσλαντ και η νησιωτική Τασμανία. Οι δυο μείζονες επικράτειες είναι η Βόρεια Επικράτεια και η Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας, οι οποίες έχουν μικρότερο βαθμό αυτονομίας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε σχέση με τις πολιτείες. Μια ακόμα ηπειρωτική επικράτεια, η Επικράτεια Τζέρβις Μπέι υπάγεται απ' ευθείας στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Επιπλέον στην Αυστραλία ανήκουν οι παρακάτω νησιωτικές περιοχές στον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό:
Νησιά Άσμορ και Καρτιέρ
Νήσος Νόρφολκ
Νήσος των Χριστουγέννων
Νησιά Κόκος
Νησιά της Θάλασσας των Κοραλλιών
Νήσοι Χερντ και ΜακΝτόναλντ
Διακυβέρνηση
Η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας είναι κοινοβουλευτική συνταγματική Μοναρχία οργανωμένη κατά το πρότυπο του συστήματος Ουεστμίνστερ. Η χώρα είναι ομοσπονδία, όπου κάθε ομοσπονδιακή πολιτεία έχει δικό της κοινοβούλιο με εκτεταμένες νομοθετικές εξουσίες.
Οι γυναίκες επιτράπηκε να ψηφίζουν και να εκλέγονται από τον Ιούνιο 1902 σε εθνικό επίπεδο. H Αυστραλία ήταν η δεύτερη χώρα, μετά τη Νέα Ζηλανδία, που θέσπισε το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, μολονότι περιοριζόταν στις λευκές γυναίκες μόνο.
Οικονομία
Η Αυστραλία είναι πλούσια χώρα. Είναι η 12η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και διαθέτει το πέμπτο υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ (ονομαστικό), με 66.985$. Τα έσοδά της προέρχονται από διάφορες πηγές, όπως μεταλλευτικές δραστηριότητες, τηλεπικοινωνίες, τραπεζικό σύστημα και τον κατασκευαστικό τομέα. Είναι οικονομία της αγοράς, με σχετικά υψηλό κατά κεφαλή ΑΕΠ και χαμηλό ποσοστό φτώχειας. Όσον αφορά το μέσο πλούτο, η Αυστραλία κατατάχθηκε δεύτερη στον κόσμο, πίσω από την Ελβετία το 2013, αν και το ποσοστό φτώχειας ανέβηκε από 10,2% και σε 11,8% από το 2001 μέχρι το 2013. Έχει αναγνωριστεί ως το έθνος με το μεγαλύτερο διάμεσο πλούτο στον κόσμο και δεύτερο υψηλότερο μέσο πλούτο ανά ενήλικα το 2013. Η Αυστραλία κατετάγη τρίτη στο δείκτη οικονομικής ελευθερίας το 2010. Τον Ιανουάριο του 2009 ανακοινώθηκε από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ότι σημειώθηκε άνοδος της ανεργίας το 2008 και έφτασε σε 4,5% του εργατικού δυναμικού της χώρας, αλλά σε αντίθεση με τις άλλες ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες, δεν μπήκε σε ύφεση κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008-09.
Η χώρα κατετάγη δεύτερη στο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ το 2015 και έκτη στο δείκτη ευμάρειας του Legatum το 2016. Όλες οι πόλεις της Αυστραλίας κατατάσσονται σε υψηλές θέσεις σε παγκόσμιες μελέτες βιωσιμότητας. Στη λίστα του The Economist για το 2017, η Μελβούρνη κατετάγη στη πρώτη θέση για έβδομη χρονιά στη σειρά, ενώ η Αδελαΐδα και το Περθ ήταν στις θέσεις 5 και 7 αντίστοιχα. Η Αυστραλία έχει ανάμεσα στις υψηλότερες τιμές κατοικίας παγκοσμίως και μερικά από τα μεγαλύτερα οικιακά χρέη. Το κυβερνητικό χρέος της Αυστραλίας είναι περίπου 190 δις $, περίπου του 20% του ΑΕΠ της χώρας.
Το νόμισμα της χώρας είναι το Δολάριο Αυστραλίας.
Κατά τη δεκαετία του 1960, η γεωργία κυριαρχούσε και οι εξαγωγές της Αυστραλίας, στον εξορυκτικό τομέα αντιστοιχούσαν στο 17-20%. Ωστόσο, αυτό έχει αυξηθεί σημαντικά, με τις ορυκτές πρώτες ύλες και τις εξαγωγές ενέργειας να αντιπροσωπεύουν το 64 % των εξαγωγών της Αυστραλίας την περίοδο 2015-16. Ο εξορυκτικός τομέας μαζί με τον συναφή επικουρικό τομέα του εξοπλισμού, τεχνολογίας και υπηρεσιών (mining equipment, technology and services, METS) αποτελεί το 15% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της Αυστραλίας. Η Αυστραλία διαθέτει το 2,4 % των ενεργειακών πόρων του πλανήτη, είναι πρώτη σε κοιτάσματα ορυκτής άμμου, άνθρακα, λιγνίτη, ουράνιου, νικελίου, ψευδάργυρου και μόλυβδου, και ανάμεσα στις πρώτες έξι χώρες παγκοσμίως σε βωξίτη, χαλκό, χρυσό, σιδηρομεταλλεύματα και διαμάντια.
Δημογραφία
Οι ιθαγενείς κάτοικοι της Αυστραλίας, οι Αβορίγινες, όπως προσδιορίζονται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας, είναι 649.171 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2016 και αποτελούν το 2,8 του πληθυσμού της χώρας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2016, στην Αυστραλία κατοικούν 23.401.892 άτομα. Αν εξαιρεθούν οι αυτόχθονες Αβορίγινες οι υπόλοιποι κάτοικοι είναι μετανάστες άποικοι και οι απόγονοι τους, που ανήκουν φυλετικά κυρίως σε διάφορους πληθυσμούς της Ευρώπης. Οι Βρετανοί, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί και οι Έλληνες είναι από τις κυριότερες εθνότητες Ευρωπαίων πολιτών της Αυστραλίας. Άλλες σημαντικές πληθυσμιακά εθνότητες της Αυστραλίας είναι οι Κινέζοι, οι Ινδοί καθώς και άλλοι λαοί της Ασίας.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 83,0 χρόνια (81,3 χρόνια οι άνδρες και 84,8 οι γυναίκες).
Οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν στην Αυστραλία το 1829. Μεταναστευτικό ρεύμα Ελλήνων εμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι πρώτοι μετανάστες προέρχονταν κυρίως από τα νησιά και τη Μακεδονία. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1924, οι μετανάστες άρχισαν να καταφτάνουν σε ακόμη μεγαλύτερους αριθμούς. Ο μεγαλύτερος, όμως, αριθμός Ελλήνων έφτασε στη χώρα τη δεκαετία του 50, μετά την υπογραφή συνθήκης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αυστραλία. Στην αρχή έρχονταν μόνο άνδρες. Γυναίκες άρχισαν να καταφτάνουν τη δεκαετία του 60, οπότε και σχηματίστηκαν οι ελληνικές οικογένειες της Αυστραλίας. Σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες ζουν στη Μελβούρνη, το Σίδνεϋ και άλλες μεγάλες πόλεις. Οι Έλληνες καθώς και οι ελληνικής καταγωγής Αυστραλοί είναι επίσημα περίπου 491.000 (93.743 γεννημένοι στην Ελλάδα και 397.431 γεννημένοι στην Αυστραλία), σύμφωνα με την απογραφή του 2016.
Θρησκεύματα
Αν και στην Αυστραλία δεν είναι θεσπισμένη κάποια θρησκεία ως κυρίαρχη θρησκεία, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων της Αυστραλίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2016, το 22,6% είναι Ρωμαιοκαθολικοί (κυρίως Αυστραλοί ιρλανδικής,ιταλικής και πολωνικής καταγωγής), το 13,3% Αγγλικανοί ενώ το 16,3% είναι πιστοί άλλων χριστιανικών δογμάτων (Ορθόδοξοι, μέλη της Ενωτικής Εκκλησίας Αυστραλίας κλπ). Επίσης υπάρχουν Μουσουλμάνοι (2,6%), Βουδιστές (2,4%), Ινδουιστές (1,9%), Εβραίοι (0,4%) και λοιποί (0,9%). Το 30,1% των Αυστραλών δηλώνουν άθεοι ενώ το 9,6% δεν θέλησε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα κατά την απογραφή. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν 66.918 μέλη και οι Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών 140.797.
Σημαντικές πόλεις
Εξαιτίας των κλιματολογικών συνθηκών το πιο πυκνοκατοικημένο μέρος της Αυστραλίας είναι το ανατολικό και ιδιαίτερα στα παράλια.
Στην πολιτεία της Βικτώριας υπάρχουν οι πόλεις: Μελβούρνη (πρωτεύουσα με 5.100.000 κ.), Μπέντιγκο (103.000 κ.), Τζιλόνγκ (Geelong 287.000 κ.).
Στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας οι πόλεις: Σίδνεϊ (πρωτεύουσα με 5.361.000 κ.), Νιούκαστλ (505.000 κ.), Γούλανγκονγκ (315.000 κ.)
Στην πολιτεία του Κουίνσλαντ οι πόλεις: Μπρίσμπεϊν (πρωτεύουσα με 2.580.000 κ.), Χρυσή Ακτή (720.000 κ.), Τάουνσβιλ (185.000 κ.), Ίπσουιτς (75.000 κ.)
Στην πολιτεία της Δυτικής Αυστραλίας οι πόλεις: Περθ (πρωτεύουσα με 2.140.000 κ.), Φρίμαντλ (25.000 κ.)
Στην πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας: Αδελαΐδα (πρωτεύουσα με 1.800.000 κ.)
Στην πολιτεία της Τασμανίας: Χόμπαρτ (πρωτεύουσα με 238.000 κ.)
Στο Βόρειο Διαμέρισμα: Ντάργουιν (200.000 κ)
Η έκταση της Αυστραλίας αντιστοιχεί στα δύο τρίτα της έκτασης της Ευρώπης και έχει πληθυσμό 25,8 εκατομμύρια κατοίκους. Αντιστοιχούν 3,3 άνθρωποι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Αυτό την κάνει μια από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες του κόσμου.
Οι περισσότεροι Αυστραλοί ζουν στη νοτιοανατολική ακτή μεταξύ της Μελβούρνης και του Μπρίσμπεϊν, σε μεγάλες αραιοκατοικημένες πόλεις. Οι Αυστραλοί κατά μέσο όρο δουλεύουν 41 ½ ώρες και κερδίζουν 960 αυστραλιανά δολάρια την εβδομάδα, περίπου 680 ευρώ. Το 99% του πληθυσμού ανακυκλώνει τα σκουπίδια του, ενώ δύο στους τρεις Αυστραλούς εκδηλώνει κάποιο είδος καρκίνου του δέρματος.
Πολιτισμός
Πριν τον ερχομό των αποίκων ο πολιτισμός που επικρατούσε ήταν αυτός των ιθαγενών Αβοριγίνων. Οι Αβορίγινες ζούσαν ως νομάδες γύρω από το βράχο Άιερς, γνωστό και ως Ουλουρού στη γλώσσα τους. Οι Αβορίγινες είναι οι εφευρέτες του μπούμερανγκ. Το χρησιμοποιούν στο κυνήγι αλλά και ως παιχνίδι. Άλλο στοιχείο του πολιτισμού των ιθαγενών ήταν το ντιντζεριντού. Είναι ένα μουσικό όργανο, ένας μεγάλος ξύλινος σωλήνας από τον οποίο με ένα φύσημα παράγεται ένας παράξενος ήχος σαν βούισμα. Το ντιτζεριντού χρησιμοποιείται ακόμα στις θρησκευτικές γιορτές των Αβορίγινων.
Με την άφιξη των αποίκων από το 1788 και εντεύθεν, η βάση της αυστραλιανής κουλτούρας ήταν καθαρά αγγλοσαξονική αν και δημιουργήθηκαν και κάποια αυτόνομα στοιχεία, σχετικά με τη μοναδικότητα του περιβάλλοντος της Αυστραλίας και με τον προϋπάρχοντα πολιτισμό των ιθαγενών. Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, ο αυστραλιανός πολιτισμός έχει επηρεαστεί βαθύτατα από τον αμερικανικό τρόπο ζωής (κυρίως μέσω του κινηματογράφου και της τηλεόρασης) καθώς και από τους μη αγγλόφωνους πληθυσμούς που βρίσκονται στη χώρα.
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.
Εικόνες της Αυστραλίας
Σημειώσεις
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δικτυακός κόμβος της Αυστραλιανής Κυβέρνησης
Δορυφορικές εικόνες της Αυστραλίας (Google Maps)
Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστραλίας
Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας
Τρέχουσες μοναρχίες
Μοναρχίες της Ωκεανίας
|
332330
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82
|
Τυπικός νόμος
|
Τυπικός νόμος είναι το γραπτό νομοθέτημα που θεσπίζεται από το κατεξοχήν νομοθετικό όργανο του Κράτους.
Στην Ελλάδα το κατεξοχήν νομοθετικό όργανο του Κράτους είναι η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από κοινού (άρθρο 26 του Συντάγματος).
Σύμφωνα με τη συνταγματικώς προβλεπόμενη νομοπαραγωγική διαδικασία, τυπικός νόμος είναι το νομοθέτημα το οποίο, αφού εισαχθεί στη Βουλή ως κείμενο μέλλοντος νόμου (καλούμενο "νομοσχέδιο", εφόσον υποβάλλεται από την Κυβέρνηση, ή "πρόταση νόμου", εφόσον υποβάλλεται από βουλευτές), συζητείται στη Βουλή σύμφωνα με τον Κανονισμό της, τίθεται σε ψηφοφορία και, αφού λάβει την απαιτούμενη από το Σύνταγμα πλειοψηφία, εκδίδεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Από την 1η Ιανουαρίου 1975, οι τυπικοί νόμοι που εκδίδονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έχουν αύξουσα αρίθμηση (από τον υπ' αρ. 1 ως το άπειρο). Από την 1-1-1975 ως τον Οκτώβριο 2013 έχουν εκδοθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως 4.200 τυπικοί νόμοι (και μεταξύ αυτών οι τυπικοί νόμοι που κυρώνουν, με την αυξημένη πλειοψηφία που ορίζει το Σύνταγμα, διεθνείς συνθήκες).
Παράλληλα με τη θέσπιση των τυπικών νόμων από τη νομοθετική λειτουργία, το Σύνταγμα (άρθρο 43, 44§1,άρθρο 48) προβλέπει τη δυνατότητα της εκτελεστικής λειτουργίας να νομοθετεί. Στη πράξη, οι κανόνες που θεσπίζονται από την εκτελεστική λειτουργία είναι αριθμητικώς περισσότεροι από τους κανόνες που θεσπίζονται από την νομοθετική λειτουργία. Τα νομοθετήματα που θεσπίζονται από την εκτελεστική λειτουργία καλούνται "κανονιστικές πράξεις της εκτελεστικής λειτουργίας".
Ενδεικτική βιβλιογραφία
Ν. Παπαδόπουλος:Στοιχεία Δημοσίου και Φορολογικού Δικαίου, εκδόσεις ΔΙΣΙΓΜΑ 2014, σελ. 14-15.
Νόμοι
|
20399
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%9A%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD
|
Νομός Κυκλάδων
|
Ο Νομός Κυκλάδων ήταν ένας από τους 51 νομούς της Ελλάδας και ανήκει στην περιφέρεια του Νοτίου Αιγαίου. Ήταν νησιωτικός νομός και περιελαμβάνε όλα τα νησιά του συμπλέγματος των Κυκλάδων το οποίο βρίσκεται στο κεντρικό μέρος της Ελλάδας. Υπήρξε νομός της Ελλάδας από το 1833 έως το 2010 χωρίς να υπάρξει ποτέ ουδεμία μεταβολή, ενώ καταργήθηκε οριστικά με το Σχέδιο Καλλικράτης. Πρωτεύουσά και μοναδική πόλη του νομού ήταν η Ερμούπολη η οποία βρίσκεται στο νησί της Σύρου.
Πολιτική ιστορία
Διοικητικά οι Κυκλάδες χωριζόταν μέχρι το 1997 σε οκτώ επαρχίες:
Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση νομού Κυκλάδων
Κυκλάδες
|
349388
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%202012
|
Εκλογές της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών 2012
|
Οι Εκλογές της Βουλής των Αντιπροσώπων την Ηνωμένων Πολιτειών του 2012 διεξάχθηκαν στις 6 Νοεμβρίου 2012. Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν για την εκλογή των 435 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων που αντιπροσωπεύουν τις 50 πολιτείες, καθώς και για τους 6 εκπροσώπους χωρίς δικαίωμα ψήφου που προέρχονται από την Περιφέρεια της Κολούμπια και πέντε μεγάλα αυτοδιοίκητα εδάφη (Αμερικανική Σαμόα, Γκουάμ, Βόρειες Μαριάνες Νήσοι, Πουέρτο Ρίκο και Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι). Τα μέλη που εξελέγησαν από τις εκλογές αυτές υπηρετούν στο 113ο Κογκρέσο. Αυτές ήταν οι πρώτες εκλογές που διεξήχθησαν ύστερα από την απογραφή του 2010, πάνω στην οποία βασίστηκε η διαμόρφωση των περιφερειών της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Παρόλο που το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων, επικρατώντας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος κατά 1,4 εκατομμύρια ψήφους (1,2%), το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα διατήρησε την πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και απέκτησε πλεόνασμα 33 εδρών έναντι του Δημοκρατικού Κόμματος. Το γεγονός αυτό οφείλεται στον μεροληπτικό εκλογικό καταμερισμό κατά τη διαμόρφωση των εκλογικών περιφερειών ύστερα από την απογραφή του 2010, ωστόσο τέτοιοι ισχυρισμοί έχουν απορριφθεί από τους εκλογικούς αναλυτές.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, μόνο σε τέσσερις περιπτώσεις το κόμμα με την πλειοψηφία των ψήφων δεν κέρδισε την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, εκ των οποίων οι δύο ήταν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις εκλογές του 1952 και του 1996, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών χωρίς να κερδίσει την πλειοψηφία των ψήφων. Αντίστοιχα, το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών χωρίς να κερδίσει την πλειοψηφία των ψήφων στις εκλογές του 1914 και του 1942.
Σύνοψη των αποτελεσμάτων
!style="background-color:#E9E9E9" align=center rowspan= 2 colspan=2| Κόμματα
!style="background-color:#E9E9E9" align=center colspan=4| Έδρες
!style="background-color:#E9E9E9" align=center colspan=3| Λαΐκή ψήφος
|- bgcolor=#E9E9E9
|align="center"| 2010
|align="center"|2010
|align="center"|+/-
|align="center"|Έδρες
|align="center"|Ψήφοι
|align="center"|%
|align="center"|Μεταβολή
|-
|align="left"| Δημοκρατικό Κόμμα
|align="right"| 193
|align="right"| 201
|align="right"| +8
|align="right"| 46,2%
|align="right"| 59.645.531
|align="right"| 48,8%
|align="right"| +3,9%
|-
|align="left"| Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
|align="right"| 242
|align="right"| 234
|align="right"| -8
|align="right"| 53,8%
|align="right"| 58.228.253
|align="right"| 47,6%
|align="right"| -4,1%
|-
|align="left"| Ελευθεριακό Κόμμα
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 1.365.721
|align="right"| 1,1%
|align="right"| -0,1%
|-
|align="left"| Ανεξάρτητοι
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 486.887
|align="right"| 0,6%
|align="right"| -
|-
|align=left|Πράσινο Κόμμα
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 369.221
|align="right"| 0,3%
|align="right"| -
|-
|
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 111.576
|align="right"| 0,1%
|align="right"| -0,1%
|-
|
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 66.164
|align="right"| 0,1%
|align="right"| +0,1%
|-
|align=left|Κόμμα Ανεξαρτησίας της Μινεσότα
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 36.433
|align="right"| <0,1%
|align="right"| -0,1%
|-
|align=left|Συντηρητικό Κόμμα της Νέας Υόρκης
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 23.414
|align="right"| <0,1%
|align="right"| -
|-
|align=left|Ανεξάρτητοι Πράσινοι της Βιρτζίνια
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 21.712
|align="right"| <0,1%
|align="right"| -
|-
|align=left|Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 11.819
|align="right"| <0,1%
|align="right"| -
|-
|align=left|Λοιποί
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| -
|align="right"| 1.979.289
|align="right"| 1,6%
|align="right"| +0,8%
|- bgcolor=CCCCCC
|align="center" colspan="2"| Σύνολο
|align="center"| 435
|align="center"| 435
|align="center"| 0
|align="center"| 100.0%
|align="center"| 122.346.020
|align="center"| 100,0%
|align="center"| -
|- bgcolor=E9E9E9
|align="left" colspan=9|Πηγή: Election Statistics - Office of the Clerk
|}
Παραπομπές
Εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ηνωμενες Πολιτειες Βουλ
|
91809
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%9F%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Ασκάλαφος ο Ορχομένιος
|
Στην ελληνική μυθολογία ο βασιλιάς των Μινυών (Ορχομενού) Ασκάλαφος (< ἀσκάλαφος, που στην αρχαία ελληνική σημαίνει «βύας, μπούφος») ήταν γιος του θεού του πολέμου Άρη και της Αστυόχης. Κατά τον Απολλόδωρο έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, ενώ στον Τρωικό Πόλεμο μαζί με τον αδελφό του Ιάλμενο οδήγησαν τριάντα μινυακά πλοία στην Τροία, της οποίας την τάφρο ανέλαβε να φρουρεί μαζί με άλλους έξι ηγεμόνες (Ιλιάδα). Γενικά ο Ασκάλαφος αναφέρεται συχνά στην Ιλιάδα: πήρε μέρος στη μάχη εναντίον του Αινεία για το πτώμα του Αλκαθόου, οπότε και σκοτώθηκε από τον Δηίφοβο. Ο θάνατός του προκάλεσε φοβερή οργή στον πατέρα του, τον Άρη.
Ο Ασκάλαφος θάφτηκε κατά την παράδοση στην Παλαιστίνη και από τον τάφο του, που ονομάσθηκε «σάμα (σήμα) Άρην», πήρε το όνομά της η περιοχή Σαμάρεια.
Παραπομπές
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 201
Αργοναύτες
Μυθικοί βασιλείς του Ορχομενού
Μνηστήρες της Ωραίας Ελένης
|
673682
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82%2C%20%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Μαργαρίτα της Φλάνδρας, δούκισσα της Βραβάντης
|
H Μαργαρίτα, γαλλ .Marguerite de Flandres (απεβ. 3 Ιουλίου 1285) από τον Οίκο του Νταμπιέρ ήταν κόρη του κόμη της Φλάνδρας και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Βραβάντης.
Βιογραφία
Ήταν η δεύτερη κόρη του Γκυ κόμη της Φλάνδρας και της Ματθίλδης, κόρης του Ροβέρτου Ζ΄ κυρίου του Μπετύν.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1273 τον Ιωάννη Α΄ των Ρέγκιναρ δούκα της Βραβάντης και είχε τέκνα:
Ιωάννης Β΄ 1275-1312, δούκας της Βραβάντης, του Λοτιέ και του Λίμπουργκ.
Μαργαρίτα 1276-1311, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Ζ΄ του Οίκου του Λουξεμβούργου βασιλιά της Γερμανίας.
Μαρία απεβ. μετά το 1338, παντρεύτηκε τον Αμεδαίο Ε΄ κόμη της Σαβοΐας. Η κόρη τους
(Ιωάννα) Άννα, παντρεύτηκε τον Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Πρόγονοι
Πηγές
Chisholm, Hugh, ed. (1911). "John I. of Brabant and Lorraine" . Encyclopædia Britannica. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 445.
Παραπομπές
Οίκος του Νταμπιέρ
|
260032
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B9%CF%81
|
Τζέρι Μαγκουάιρ
|
Τζέρι Μαγκουάιρ (αγγλικά: Jerry Maguire) είναι αμερικανική αισθηματική κομεντί, παραγωγής 1996, σε σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή του Κάμερον Κρόου. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τον αθλητικό ατζέντη Λι Στέινμπεργκ, ο οποίος εργάστηκε στην ταινία ως τεχνικός σύμβουλος. Πρωταγωνιστούν οι Τομ Κρουζ, Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ και Ρενέ Ζελβέγκερ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός ατζέντη, ο οποίος αποφασίζει μια μέρα ότι η εταιρία στην οποία εργάζεται ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος. Μόλις εκφράζει τις απόψεις τους και κάνει τις προτάσεις του για αλλαγές, απολύεται. Αποφασίζει τότε να ιδρύσει μια ανεξάρτητη εταιρία και καλεί όλους τους συναδέλφους του και πελάτες του να τον ακολουθήσουν. Τελικά, όλοι οι αθλητές που εκπροσωπούσε αρνούνται να τον εμπιστευτούν και η αρραβωνιαστικιά του τον χωρίζει. Μόνο μια γραμματέας τον ακολουθεί καθώς και ένας νέος αθλητής με πολλές δυνατότητες.
Το Τζέρι Μαγκουάιρ κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 13 Δεκεμβρίου 1996. Απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 273,5 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Κρουζ, κερδίζοντας εκείνο στην κατηγορία Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ.
Πλοκή
Ο Τζέρι Μαγκουάιρ είναι ένας 35χρονος αθλητικός ατζέντης που εργάζεται για την εταιρία Sports Management International. Μετά από έναν νευρικό κλονισμό εξαιτίας του στρες και της ένοχης συνείδησης, γράφει μια δήλωση για την ατιμία που υπάρχει στην επιχείρηση του αθλητικού μάνατζμεντ και για το πως πιστεύει ότι θα έπρεπε να λειτουργούσε. Διανέμει αντίγραφα της δήλωσής του, με τον τίτλο "Τα Πράγματα Που Πιστεύουμε και Δεν Λέμε: Το Μέλλον της Δουλειάς Μας". Οι συνάδελφοί του συγκινούνται από την ειλικρίνειά του και τον χειροκροτούν αλλά η διεύθυνση στέλνει τον Μπομπ Σούγκαρ, τον προστατευόμενο του Τζέρι, να τον απολύσει. Ο Τζέρι και ο Μπομπ τηλεφωνούν στους πελάτες του Τζέρι και προσπαθούν να τους πείσουν να προσλάβουν τον έναν από τους δύο. Ο Τζέρι μιλάει με τον Ροντ Τίντγουελ της ομάδας Arizona Cardinals, έναν από τους πελάτες του, ο οποίος είναι δυσαρεστημένος με το συμβόλαιό του. Ο Ροντ δοκιμάζει τον Τζέρι μέσα από μια πολύ μεγάλη τηλεφωνική συνομιλία. Εν τω μεταξύ, ο Μπομπ παίρνει με το μέρος του τους περισσότερους από τους πελάτες του Τζέρι. Ο Φρανκ "Κας" Κάσμαν, ένας παίκτης ποδοσφαίρου που αναμένεται να γίνει #1 στου Εθνικούς Αγώνες, προσλαμβάνει τον Τζέρι. Φεύγοντας από το γραφείο, ο Τζέρι ανακοινώνει ότι θα ιδρύσει τη δική του εταιρία και ζητάει από όλους να τον ακολουθήσουν. Μόνο η 26χρονη, ανύπαντρη μητέρα, Ντόροθι Μπόιντ πηγαίνει μαζί του. Οι δυο τους είχαν παλιότερα συναντηθεί τυχαία στο αεροδρόμιο και η Μπόιντ είπε στον Τζέρι πόσο την ενέπνευσε η δήλωσή του.
Ο Τζέρι πηγαίνει στους Εθνικούς Αγώνες με τον Κας και πείθει τον Ροντ να πάει μαζί τους, να συναντήσει τους άλλους εκπρόσωπους των ομάδων. Παρ' όλο που ο Ροντ νιώθει παραμελημένος σε σύγκριση με τον σούπερσταρ Κας, ο Μπομπ Σούγκαρ επικοινωνεί με τον Ματ Κάσμαν, πατέρα του Κας, και τον αναθέτει στην Sports Management International. Ο Τζέρι, πληγωμένος, στρέφεται στην αρραβωνιαστικιά του Έιβερι για υποστήριξη, αλλά αυτή τον χωρίζει. Στρέφεται τότε στην Ντόροθι και έρχεται πολύ κοντά με το μικρό της γιο, τον Ρέι και τελικά αρχίζει σχέση μαζί της. Ωστόσο, η Ντόροθι έχει μια επαγγελματική πρόταση και σκέφτεται σοβαρά να μετακομίσει στο Σαν Ντιέγκο. Ο Τζέρι επικεντρώνεται στον Ροντ, που είναι τώρα ο μοναδικός του πελάτης και αποδεικνύεται ότι είναι ένας άνθρωπος δύσκολος να τον ευχαριστήσεις. Μέσα στους επόμενους μήνες, οι δυο ανταλλάζουν σκληρά λόγια με τον Ροντ να ισχυρίζεται ότι ο Τζέρι δεν προσπαθεί σκληρά να του κλείσει συμβόλαιο ενώ ο Τζέρι ισχυρίζεται ότι ο Ροντ δεν αποδεικνύει τον εαυτό του άξιο των χρημάτων που ζητάει. Ο Τζέρι παντρεύεται τη Ντόροθι για οικονομικούς λόγους αλλά και για να μη φύγει για το Σαν Ντιέγκο. Είναι συναισθηματικά και σωματικά απόμακρος κατά τη διάρκεια του γάμου, αλλά αποφασισμένος να γίνει πατέρας του Ρέι. Παρ' όλο που η Ντόροθι είναι ερωτευμένη, χωρίζει με τον Τζέρι καθώς πιστεύει ότι δεν την αγαπά.
Πριν από την έναρξη του Αγώνα της Δευτέρας μεταξύ των Cardinals και των Dallas Cowboys, ο Μπομπ επιχειρεί να κλέψει τον Ροντ αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Ροντ μαζί με τον Τζέρι τα ξαναβρίσκουν. Ο Ροντ παίζει καλά αλλά φαίνεται να τραυματίζεται σοβαρά κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αναρρώνει, ωστόσο και αρχίζει να χορεύει μέσα στο πλήθος. Ο Τζέρι τότε πηγαίνει στη Ντόροθι. Μπαίνει στο σπίτι της, μπροστά στις φίλες της και της λέει "Γεια σου". Συνεχίζει να της μιλάει και τελειώνει το λόγο του, λέγοντας "Με ολοκληρώνεις". Η απάντηση της Ντόροθι είναι "Με είχες στο γεια σου". Ο Ροντ εμφανίζεται σε μια τηλεοπτική αθλητική εκπομπή. Χωρίς να το ξέρει, ο Τζέρι του έκλεισε συμβόλαιο με τους Cardinals έναντι 11,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Ροντ ευχαριστεί τους πάντες και ευγνωμονεί τον Τζέρι. Η ταινία τελειώνει με τους Τζέρι, Ντόροθι και Ρέι να περπατούν στο πάρκο. Όταν μια μπάλα πέφτει κοντά τους, ο Ρέι την πιάνει και την πετάει. Ένας έκπληκτος Τζέρι, σχολιάζει τη φυσική ικανότητα του Ρέι και το πιθανό μέλλον του στα σπορ, ερχόμενος αντιμέτωπος με την αποδοκιμασία της Ντόροθι.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Τομ Κρουζ στο ρόλο του Τζέρι Μαγκουάιρ
Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ στο ρόλο του Ροντ Τίντγουελ
Ρενέ Ζελβέγκερ στο ρόλο της Ντόροθι Μπόιντ
Κέλι Πρέστον στο ρόλο της Έιβερι Μπίσοπ
Τζέρι Ο' Κόνελ στο ρόλο του Φρανκ "Κας" Κάσμαν
Τζέι Μορ στο ρόλο του Μπομπ Σούγκαρ
Ρετζίνα Κινγκ στο ρόλο της Μάρσι Τίντγουελ
Μπόνι Χαντ στο ρόλο της Λόρελ Μπόιντ
Τζόναθαν Λιπνίκι στο ρόλο του Ρέι Μπόιντ
Τοντ Λουίζο στο ρόλο του Τσαντ
Τζέρεμι Σουάρεζ στο ρόλο του Τάισονν Τίντγουελ
Ντρέικ Μπελ στο ρόλο του Τζέσι Ρίμο
Box office
Με προϋπολογισμό 50.000.000 δολάρια, το Τζέρι Μαγκουάιρ άνοιξε στην 1η θέση με 17 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο τριήμερο. Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 153,9 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 119,6 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε 273,5 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν η 4η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερική για το 1996 και η 9η παγκοσμίως.
Βραβεία & Υποψηφιότητες
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου έχει συμπεριλάβει την ταινία Τζέρι Μαγκουάιρ σε τρεις κατηγορίες:
Καταλαμβάνει την 100η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Πάθη.
Καταλαμβάνει την 25η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες για την ατάκα "Δείξε μου το χρήμα!" (Show me the money!) και την 52η θέση για την ατάκα "Με είχες στο γεια σου" (You had me at "hello").
Καταλαμβάνει τη 10η θέση στην κατηγορία AFI 10 Top 10 Αθλητικές Ταινίες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τζέρι Μαγκουάιρ στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 1996
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές δραματικές κωμικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής TriStar Pictures
Ταινίες παραγωγής Gracie Films
Ταινίες γυρισμένες στην Αριζόνα
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Υόρκη (πολιτεία)
Ταινίες γυρισμένες στην Καλιφόρνια
Αμερικανικές ρομαντικές κωμικές ταινίες
Αμερικανικές αθλητικές ταινίες
Ταινίες με ηθοποιό που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού (Κωμωδίες ή Μιούζικαλ)
|
299658
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2582%20%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%B9
|
2582 Χαριμάγια-Μπάσι
|
Ο Χαριμάγια-Μπάσι (Harimaya-Bashi) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται στην εξωτερική (δηλαδή την προς τον Δία) περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,50. Ανακαλύφθηκε το 1981 από τον Ιάπωνα αστρονόμο Τσουτόμου Σέκι, που παρατηρούσε από το Γκεϊσέι, και πήρε το όνομά του από την ιστορική γέφυρα Χαριμάγια (μπάσι = γέφυρα) στην ιαπωνική πόλη Κότσι.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος του Χαριμάγια-Μπάσι εκτιμάται σε 28,87 ± 3,8 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι Xc, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,134 ± 0,043. Ο Χαριμάγια-Μπάσι περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 7 ώρες και 14 λεπτά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Χαριμαγια-Μπασι
|
493184
|
https://el.wikipedia.org/wiki/American%20International%20Group
|
American International Group
|
Η American International Group, Inc. (AIG) είναι αμερικανική πολυεθνική ασφαλιστική εταιρεία με περισσότερους από 88 εκατομμύρια πελάτες σε 130 χώρες. Η εταιρεία AIG απασχολεί πάνω από 64.000 ανθρώπους σε 90 χώρες. Η εταιρεία δραστηριοποιείται μέσω τριών επιχειρήσεων: AIG Property Casualty, AIG Life and Retirement και United Guaranty Corporation (UGC). Η AIG Property Casualty παρέχει ασφαλιστικά προϊόντα για εμπορικούς, θεσμικούς και ιδιώτες πελάτες. Η AIG Life and Retirement παρέχει ασφάλειες ζωής και υπηρεσίες συνταξιοδότησης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η UGC επικεντρώνεται στην υποθηκευμένη ασφαλιστική εγγύηση και την ασφάλιση ενυπόθηκων δανείων. Η AIG επικεντρώνεται επίσης στις παγκόσμιες δραστηριότητες κεφαλαιαγορών, στις άμεσες επενδύσεις και στα διατηθέντα δικαιώματα.
Η AIG ήταν κεντρικός παίκτης στην οικονομική κρίση του 2008. Διασώθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για 180 δισεκατομμύρια δολάρια και η κυβέρνηση πήρε τον έλεγχο. Η Εξεταστική Επιτροπή Χρηματοπιστωτικής Κρίσης (FCIC) της κυβέρνησης των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η AIG απέτυχε κυρίως γιατί πούλησε τεράστια ποσά ασφαλειών χωρίς αντιστάθμιση των επενδύσεών της. Οι τεράστιες πωλήσεις συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης έγιναν χωρίς να υπάρξη αρχικά εξασφάλιση, θέτοντας κατά μέρος αποθεματικά κεφάλαια, ή αντισταθμίζοντας την έκθεσή της. Μια βαθιά αδυναμία στην εταιρική διακυβέρνηση, ιδιαίτερα στις πρακτικές διαχείρισης κινδύνου.
Η εταιρική έδρα της AIG βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, η έδρα της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής (EMEA) βρίσκεται στο Λονδίνο και η έδρα της Ασίας βρίσκεται στο Χονγκ Κονγκ. Η εταιρεία εξυπηρετεί το 98% των εταιρειών του Fortune 500, το 96% των Fortune 1000 και το 90% του Fortune Global 500, ενώ ασφαλίζει το 40% του Forbes 400 Richest Americans. Η AIG κατετάγη 40η μεγαλύτερη εταιρεία στο 2014 στη λίστα Fortune 500. Σύμφωνα με το Forbes Global κατάλογο 2014 2000, η AIG είναι η 42η μεγαλύτερη εισηγμένη εταιρεία στον κόσμο. Στις 31 Ματρίου του 2015, η AIG είχε κεφαλαιοποίηση της τάξεως των 75.040.000.000 δωλαρίων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επιχειρήσεις των ΗΠΑ
|
719616
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B6%20%28%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%B1%29
|
Μπαζ (Ανατολικά Πυρηναία)
|
Το Μπαζ (γαλλικά: Bages, καταλανικά: Bages de Rosselló) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ανατολικών Πυρηναίων, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπαζεέν (γαλλικά: Bagéens).
Παραπομπές
Κοινότητες των Ανατολικών Πυρηναίων
|
699307
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Σχέδιο Πείνας
|
Το Σχέδιο Πείνας ( ) ήταν μια στρατηγική, που αναπτύχθηκε από τους Ναζί γραφειοκράτες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την αρπαγή τροφίμων από τη Σοβιετική Ένωση και τη χορήγησή τους σε Γερμανούς στρατιώτες και πολίτες.
Το σχέδιο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμυρίων Σλάβων μετά την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, την εισβολή του 1941 στη Σοβιετική Ένωση. Η υπόθεση πίσω από το Σχέδιο Πείνας ήταν ότι η Γερμανία δεν ήταν αυτάρκης σε προμήθειες τροφίμων. Για να διατηρηθεί ο πόλεμος και να διατηρηθεί το ηθικό του εσωτερικού, χρειαζόταν να αποκτήσει τροφή από κατακτημένες χώρες με οποιοδήποτε κόστος. Ήταν ένας τεχνητός λιμός, σχεδιασμένος και υλοποιημένος ως πολιτική πράξη.
Αυτό το σχέδιο αναπτύχθηκε πριν από την εισβολή της Βέρμαχτ και προέβλεπε την εκτροπή των ουκρανικών τροφίμων από την κεντρική και βόρεια Ρωσία και την ανακατεύθυνσή τους προς όφελος του στρατού εισβολής και του πληθυσμού στη Γερμανία. Το σχέδιο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων. Το σχέδιο ως μέσο μαζικής δολοφονίας περιγράφηκε σε πολλά έγγραφα.
Σχέδιο
Ο αρχιτέκτονας του Σχεδίου Πείνας ήταν ο Χέρμπερτ Μπάκε. Μαζί με άλλους, συμπεριλαμβανομένου του Χάινριχ Χίμλερ, ο Μπάκε ηγήθηκε ενός συνασπισμού ναζιστών πολιτικών αφιερωμένων στην εξασφάλιση του εφοδιασμού τροφίμων στη Γερμανία. Το Σχέδιο Πείνας μπορεί να αποφασίστηκε, σχεδόν μόλις ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να εισβάλει στη Σοβιετική Ένωση τον Δεκέμβριο του 1940. Σίγουρα μέχρι τις 2 Μαΐου 1941, βρισκόταν σε προχωρημένα στάδια προγραμματισμού και ήταν έτοιμο προς συζήτηση μεταξύ όλων των μεγάλων ναζιστικών κρατικών υπουργείων και του Γραφείου Οικονομικών της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ (OKW) με επικεφαλής τον στρατηγό Γκέοργκ Τόμας. Η έλλειψη χωρητικότητας των ρωσικών σιδηροδρόμων, η ανεπάρκεια των οδικών μεταφορών και η έλλειψη καυσίμων σήμαινε ότι ο Γερμανικός Στρατός θα έπρεπε να τροφοδοτηθεί από τη γη στα κατειλημμένα εδάφη στις δυτικές περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης. Μια συνάντηση στις 2 Μαΐου 1941 μεταξύ των μόνιμων γραμματέων, υπεύθυνων για τον εφοδιαστικό σχεδιασμό για την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, καθώς και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων του ναζιστικού κόμματος, κρατικών αξιωματούχων και στρατιωτικών αξιωματούχων, περιλαμβάνει στα συμπεράσματά της:
Τα πρακτικά της συνάντησης αποτελούν παράδειγμα του γερμανικού σχεδιασμού για την κατοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Παρουσιάζουν μια σκόπιμη απόφαση για τη ζωή ή το θάνατο τεράστιων μερών του τοπικού πληθυσμού ως λογική, αναπόφευκτη εξέλιξη. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 23 Μαΐου 1941, εμφανίστηκαν κατευθυντήριες γραμμές οικονομικής πολιτικής για την επερχόμενη εισβολή, που είχαν παραχθεί από το γεωργικό τμήμα του Χανς Γιόακιμ Ρίκε, το οποίο είχε άμεση ευθύνη για την οικονομική και γεωργική εκμετάλλευση των προς κατοχή σοβιετικών εδαφών.
Τα πλεονάσματα σιτηρών της Ουκρανίας φαίνονται ιδιαίτερα εμφανή στο όραμα μιας "αυτάρκους" Γερμανίας. Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε δηλώσει τον Αύγουστο του 1939 ότι η Γερμανία χρειαζόταν "την Ουκρανία, ώστε κανείς να μην μπορεί να μας λιμοκτονήσει ξανά όπως στον προηγούμενο πόλεμο". Η Ουκρανία δεν παρήγαγε αρκετό σιτάρι για εξαγωγή για να λύσει τα προβλήματα της Γερμανίας. Η απόσυρση του γεωργικού πλεονάσματος στην Ουκρανία με σκοπό τη σίτιση του Ράιχ απαιτούσε:
τον αφανισμό αυτού που το γερμανικό καθεστώς αντιλαμβανόταν ως περιττό πληθυσμό (Εβραίοι, πληθυσμός ουκρανικών μεγάλων πόλεων όπως το Κίεβο που δεν λάμβανε καθόλου προμήθειες)
την ακραία μείωση των μερίδων, που διατίθεντο στους Ουκρανούς στις υπόλοιπες πόλεις
μείωση των τροφίμων που καταναλώνονται από τον αγροτικό πληθυσμό
Στη συζήτηση του σχεδίου, ο Μπάκε σημείωσε "πλεόνασμα πληθυσμού" στη Ρωσία περίπου 20 έως 30 εκατομμύρια. Εάν αυτός ο πληθυσμός αποκοβόταν από τα τρόφιμα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη σίτιση του γερμανικού στρατού και του γερμανικού πληθυσμού.
Η εκβιομηχάνιση είχε δημιουργήσει μια μεγάλη αστική κοινωνία στη Σοβιετική Ένωση. Το σχέδιο Μπάκε προέβλεπε ότι αυτός ο πληθυσμός, που αριθμούσε πολλά εκατομμύρια, θα αποκοβόταν από τις προμήθειές τους, απελευθερώνοντας έτσι τα τρόφιμα, που παράγονται στη Σοβιετική Ένωση, πλέον στη διάθεση της Γερμανίας, για να στηρίξουν τους Γερμανούς. Προβλέφθηκαν μεγάλα βάσανα για το γηγενή σοβιετικό πληθυσμό με αναμενόμενους δεκάδες εκατομμύρια θανάτους κατά το πρώτο έτος της γερμανικής κατοχής.
Η πείνα ήταν αναπόσπαστο μέρος της γερμανικής εκστρατείας. Ο προγραμματισμός για λιμοκτονία προηγήθηκε της εισβολής και έγινε απαραίτητη προϋπόθεση αυτής. Οι Γερμανοί σχεδιαστές πίστευαν ότι η επίθεση στη Σοβιετική Ένωση δεν θα μπορούσε να πετύχει χωρίς αυτήν. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι της γεωργίας είδαν το Σχέδιο Πείνας ως λύση στην ευρωπαϊκή επισιτιστική κρίση και ως μέθοδο εξολόθρευσης του "ανεπιθύμητου" σοβιετικού πληθυσμού.
Επιπτώσεις του σχεδίου
Το Σχέδιο Πείνας προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων πολιτών στα κατεχόμενα από τη Γερμανία εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ εκτιμά ότι "4,2 εκατομμύρια Σοβιετικοί πολίτες (κυρίως Ρώσοι, Λευκορώσοι και Ουκρανοί) λιμοκτόνησαν από τους Γερμανούς κατακτητές το 1941-1944". Μεταξύ των θυμάτων ήταν πολλοί Εβραίοι, τους οποίους οι Ναζί εξαναγκάστηκαν σε γκέτο, και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, των οποίων η μετακίνηση ελεγχόταν ευκολότερα από τους Γερμανούς και, συνεπώς, αποκόπηκαν εύκολα από την προμήθεια τροφίμων. Απαγορεύτηκε στους Εβραίους να αγοράζουν αυγά, βούτυρο, γάλα, κρέας ή φρούτα. Τα λεγόμενα "σιτηρέσια" για τους Εβραίους στο Μινσκ και σε άλλες πόλεις δεν ήταν περισσότερο από 420 θερμίδες ανά ημέρα. Δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι πέθαναν από πείνα και αιτίες που σχετίζονται με την πείνα το χειμώνα του 1941–1942.
Τα πιο αξιόπιστα στοιχεία για το ποσοστό θανάτων Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου υπό γερμανική αιχμαλωσία αποκαλύπτουν ότι 3,3 εκατομμύρια πέθαναν από συνολικά 5,7 εκατομμύρια, που συνελήφθησαν μεταξύ Ιουνίου 1941 και Φεβρουαρίου 1945, κυρίως άμεσα ή έμμεσα ως αποτέλεσμα της πείνας. Από αυτά τα 3,3 εκατομμύρια, 2 εκατομμύρια είχαν ήδη πεθάνει στις αρχές Φεβρουαρίου 1942. Ο τεράστιος αριθμός θανάτων ήταν το αποτέλεσμα μιας σκόπιμης πολιτικής λιμοκτονίας εναντίον των Σοβιετικών αιχμάλωτων πολέμου. Το γερμανικό προσωπικό προγραμματισμού είχε υπολογίσει να συλλάβει και, συνεπώς, έπρεπε να τροφοδοτήσει έως και δύο εκατομμύρια κρατούμενους μέσα στις πρώτες οκτώ εβδομάδες του πολέμου, δηλαδή περίπου τον ίδιο αριθμό όπως και κατά τη μάχη της Γαλλίας το 1940. Ο αριθμός των Γάλλων, Βέλγων και Ολλανδών αιχμαλώτων πολέμου, που πέθαναν υπό γερμανική αιχμαλωσία, ήταν εξαιρετικά χαμηλός σε σύγκριση με τον αριθμό των θανάτων των Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου.
Παρά το υπερβολικά υψηλό ποσοστό θανάτων μεταξύ των Σοβιετικών, που αποτελούσαν την κύρια ομάδα θυμάτων του Σχεδίου Πείνας, το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε ποτέ πλήρως λόγω της αποτυχίας της γερμανικής στρατιωτικής εκστρατείας. Ο ιστορικός Άλεξ Τζ. Κέι έγραψε: "Αυτό που συντελείται εδώ είναι το προσχέδιο ενός προγράμματος μαζικής δολοφονίας άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία". Εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις, οι Γερμανοί δεν είχαν το ανθρώπινο δυναμικό για να επιβάλουν έναν "αποκλεισμό τροφίμων" των σοβιετικών πόλεων. Ούτε θα μπορούσαν να κατασχέσουν τρόφιμα, που οι Γερμανοί μπόρεσαν να συμπληρώσουν σημαντικά στα αποθέματα σιτηρών τους, ιδίως από τους σιτοβολώνες στην εύφορη Ουκρανία, αποκόπτοντας τους Σοβιετικούς από αυτούς, οδηγώντας σε σημαντική πείνα στα σοβιετικά εδάφη (πιο δραστικά στο Λένινγκραντ, περικυκλωμένο από γερμανικές δυνάμεις, όπου περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν κατά την πολιορκία του Λένινγκραντ). Οι Γερμανοί προσπάθησαν επίσης να λιμοκτονήσουν το Κίεβο και τον Χάρκοβο στην υπό γερμανική κατάληψη Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, περίπου 80.000 κάτοικοι του Χάρκοβο πέθαναν από την πείνα. Η έλλειψη τροφής συνέβαλε επίσης στην πείνα σκλάβων και κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία.
Πείνα σε άλλα κατεχόμενα από τη Γερμανία εδάφη
Το Σχέδιο Πείνας, που στράφηκε εναντίον του πληθυσμού των σοβιετικών πόλεων και των περιοχών με έλλειμμα σιτηρών ήταν μοναδικό: οι Ναζί δεν οργάνωσαν κανένα άλλο σχέδιο εναντίον των κατοίκων άλλων γερμανικών κατεχόμενων εδαφών. Η πείνα επηρέασε κι άλλα μέρη της κατεχόμενης από τη Γερμανία Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας (περισσότεροι από 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια της Πείνας στην Κατοχή) και της Πολωνίας (Γενικό Κυβερνείο). Σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση, στην Πολωνία, ο εβραϊκός πληθυσμός σε γκέτο (ειδικά στο Γκέτο της Βαρσοβίας) υπέφερε χειρότερα, αν και οι Πολωνοί αντιμετώπισαν επίσης αυξανόμενα επίπεδα πείνας. Ο Ραούλ Χίλμπεργκ εκτιμά ότι "σε ολόκληρη την κατεχόμενη Πολωνία 500.000 έως 600.000 Εβραίοι πέθαναν σε γκέτο και στρατόπεδα εργασίας", εν μέρει λόγω της πείνας.
Στις αρχές του 1943, ο Χανς Φρανκ, ο Γερμανός κυβερνήτης της Πολωνίας, υπολόγισε ότι τρία εκατομμύρια Πολωνοί θα αντιμετώπιζαν πείνα ως αποτέλεσμα του Σχεδίου. Τον Αύγουστο, η πολωνική πρωτεύουσα Βαρσοβία αποκόπηκε από τις παραδόσεις σιτηρών. Η Δυτική Ευρώπη ήταν η τρίτη στον γερμανικό κατάλογο για την ανακατανομή των τροφίμων, τα οποία στέλνονταν επίσης στη Γερμανία από τη Γαλλία και άλλα κατεχόμενα εδάφη στη Δύση, αλλά αυτά δεν υποβλήθηκαν ποτέ στη γενοκτονία που γνώρισε η Ανατολή. Περίπου 22.000 άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια της ολλανδικής πείνας του 1944 ως αποτέλεσμα εμπάργκο, που επέβαλαν οι Γερμανοί για τη μεταφορά τροφίμων στη χώρα.
Στα μέσα του 1941 η γερμανική μειονότητα στην Πολωνία λάμβανε 2.613 θερμίδες ανά ημέρα, ενώ οι Πολωνοί λάμβαναν 699 θερμίδες και οι Εβραίοι στο γκέτο 184 θερμίδες. Το εβραϊκό σιτηρέσιο κάλυπτε απλώς ένα 7,5% των καθημερινών ανθρώπινων αναγκών, ενώ το πολωνικό σιτηρέσιο μόνο 26%. Μόνο τα σιτηρέσια στους Γερμανούς κάλυπταν τις πλήρεις ανάγκες της καθημερινής πρόσληψης θερμίδων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σχέδιο πείνας των Ναζί
Βέρμαχτ
Εγκλήματα πολέμου των Ναζί
Γενοκτονίες
Λήμματα που περιέχουν κείμενο στα γερμανικά
|
4419
|
https://el.wikipedia.org/wiki/557
|
557
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 557 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
14 Δεκεμβρίου - Σεισμός προκαλεί σοβαρές ζημιές στην Κωνσταντινούπολη.
Γεννήσεις
Θάνατοι
Έτη
|
219379
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%20%CE%AC%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1
|
Ηλιοειδή άτομα
|
Ηλιοειδή άτομα (ή αλλιώς ηλιοειδή συστήματα) ονομάζονται τα άτομα εκείνα που αποτελούνται από πυρήνα φορτίου Ζe (όπου Ζ≥2 ο ατομικός αριθμός και e το στοιχειώδες φορτίο) και δύο ηλεκτρόνια που περιφέρονται γύρω από αυτόν. Παραδείγματα ηλιοειδών ατόμων αποτελούν τα ιόντα Li+, Be++ και Β+++.
Στα συστήματα ηλιοειδών ατόμων κεντρικό ρόλο παίζει η απαγορευτική αρχή του Πάουλι.
Ηλιοειδή άτομα και κβαντομηχανική
Τα ηλιοειδή άτομα στάθηκαν εξαρχής ως τομείς εφαρμογής της κβαντικής μηχανικής, καθώς αποτελούν φυσιολογική επέκταση του πεδίου εφαρμογής της θεωρίας στην ατομική φυσική σε επίπεδο πολυπλοκότητας μετά τα υδρογονοειδή άτομα.
Χαμιλτονιανή
Στη μη σχετικιστική κβαντομηχανική, η Χαμιλτονιανή του συστήματος σε μονάδες cgs ισούται με
όπου p1, p1 οι ορμές των δύο ηλεκτρονίων και r1, r2 οι αντίστοιχες αποστάσεις τους από τον πυρήνα του ατόμου, ο οποίος θεωρείται σημειακός. Οι δύο πρώτοι όροι της Χαμιλτονιανής αντιστοιχούν στις κινητικές ενέργειες των δύο ηλεκτρονίων, ενώ οι επόμενοι δύο στο ηλεκτροστατικό δυναμικό αλληλεπίδρασης κάθε σωματιδίου με τον κεντρικό πυρήνα. Ο τελευταίος όρος αντιστοιχεί στην απωστική ηλεκτροστατική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο ηλεκτρονίων.
Εξίσωση Σρέντιγκερ
Από τη σκοπιά της κβαντομηχανικής, σκοπός του προβλήματος είναι ο υπολογισμός των ιδιοτιμών της Χαμιλτονιανής μέσω της επίλυσης της εξίσωσης Σρέντιγκερ. Από τη στιγμή που το δυναμικό του προβλήματος είναι χρονοανεξάρτητο, οι ιδιοσυναρτήσεις της Χαμιλτονιανής θα είναι στατικές και άρα αρκεί να επιλυθεί η χρονοανεξάρτητη εξίσωση Σρέντιγκερ, ήτοι
όπου οι τελεστές ορμής κάθε ηλεκτρονίου αντικαταστάθηκαν με τις αντίστοιχες εκφράσεις τους στον χώρο των θέσεων.
Η διαφορική εξίσωση που προκύπτει από την εξίσωση Σρέντιγκερ δεν είναι ακριβώς επιλύσιμη. Παρόλα αυτά, υπάρχουν προσεγγιστικές μέθοδοι που είναι σε θέση να προσδιορίσουν τα ενεργειακά επίπεδα του προβλήματος. Τέτοιες μέθοδοι είναι η θεωρία διαταραχών και η μέθοδος των μεταβολών.
Υπολογισμός ενεργειακών επιπέδων
Ο υπολογισμός των ενεργειακών επιπέδων του προβλήματος είναι καίριας σημασίας, καθώς οι προβλέψεις της θεωρίας μπορούν να ελεγχθούν πειραματικά μελετώντας τις φασματοσκοπικές γραμμές εκπομπής τέτοιων ατόμων με μεγάλη ακρίβεια. Συγκεκριμένα, η κατάσταση ελάχιστης ενέργειας (θεμελιώδης στάθμη) του προβλήματος παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στον παρακάτω πίνακα δίνονται οι πειραματικές τιμές της θεμελιώδους στάθμης των τριών πρώτων ηλιοειδών ατόμων (Ζ = 2, 3, 4):
Η θεμελιώδης στάθμη κάθε συστήματος αντιστοιχεί σε δύο ηλεκτρόνια που βρίσκονται στην κατάσταση 1s (n=1,l=0,ml=0) με σπιν αντιπαράλληλα (λόγω της αρχής του Πάουλι).
Αγνόηση των απώσεων μεταξύ ηλεκτρονίων
Σε πρώτη χονδροειδή προσέγγιση, οι απώσεις μεταξύ των ηλεκτρονίων μπορούν να αγνοηθούν. Στην περίπτωση αυτή, η Χαμιλτονιανή του προβλήματος παίρνει την απλούστερη μορφή
Η αντίστοιχη κυματοσυνάρτηση που περιγράφει το σύστημα γράφεται ως γινόμενο της μορφής:
όπου
η ιδιοσυνάρτηση της θεμελιώδους στάθμης ενός ηλεκτρονίου σε υδρογονοειδές άτομο και a0 η ακτίνα του Μπορ. Η συνολική ενέργεια του συστήματος ισούται δε με το άθροισμα των επιμέρους ενεργειών κάθε ηλεκτρονίου αντίστοιχα, ήτοι
Στον ακόλουθο πίνακα συγκρίνονται οι πειραματικές με τις θεωρητικές (βάσει του τύπου (1)) τιμές της θεμελιώδους ενέργειας για τα τρία πρώτα ηλιοειδή συστήματα.
Τα ποσοστιαία σφάλματα του παραπάνω θεωρητικού υπολογισμού είναι σημαντικά, ιδιαίτερα όταν το φορτίο του πυρήνα είναι μικρό, με αποτέλεσμα οι απώσεις ηλεκτρονίου-πρωτονίου να είναι συγκρίσιμες με την αντίστοιχη αλληλεπίδραση ηλεκτρονίου-ηλεκτρονίου, η οποία (λόγω του θετικού απωστικού δυναμικού) έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει την ενέργεια της θεμελιώδους στάθμης (δηλαδή να τις κάνει λιγότερο αρνητικές).
Ημικλασικό μοντέλο του Μπορ
Βάσει του ημικλασικού μοντέλου του Μπορ, ένα ηλεκτρόνιο στη θεμελιώδη στάθμη ενός υδρογονοειδούς ατόμου πυρηνικού φορτίου Ζ κινείται σε κυκλική τροχιά ακτίνας ίσης με μία ακτίνα του Μπορ (περίπου 0,529 ώνγκστρεμ) και έχει ενέργεια ίση με μείον μισό Hartree (1 Hartree ≈ 27,2 ηλεκτρονιοβόλτ).
Αν τα δύο ηλεκτρόνια σε ένα ηλιοειδές σύστημα είναι πράγματι αναγκασμένα να κινούνται σε τροχιά ίδιας ακτίνας και στροφορμής, τότε η ενέργεια της θεμελιώδους στάθμης του συστήματος αντιστοιχεί στην απόσταση εκείνη μεταξύ των δύο ηλεκτρονίων η οποία ελαχιστοποιεί την ηλεκτροστατική τους άπωση. Η απόσταση αυτή αντιστοιχεί σε 2 ακτίνες του Μπορ (τα ηλεκτρόνια βρίσκονται πάντοτε αντιδιαμετρικά της τροχιάς), ήτοι η ελάχιστη ενέργεια αλληλεπίδρασης των δύο ηλεκτρονίων είναι
Ο τύπος (1) υπόκειται λοιπόν σε μία διόρθωση, που αντιστοιχεί στην προσθήκη του παραπάνω όρου. Συνεπώς, η θεωρητική πρόβλεψη της θεμελιώδους ενέργειας ενός ηλιοειδούς συστήματος πυρηνικού φορτίου Ζ για το παραπάνω μοντέλο είναι:
Αν και οι θεωρητικές προβλέψεις του τύπου (2) είναι σαφώς ακριβέστερες από εκείνες του τύπου (1), το γεγονός ότι εμφανίζονται ακόμα σημαντικά ποσοστιαία σφάλματα σημαίνει ότι το πρόβλημα των ηλιοειδών ατόμων οφείλει να μεταχειριστεί με πλήρη κβαντομηχανική λεπτομέρεια.
Θεωρία διαταραχών
Σύμφωνα με τη θεωρία διαταραχών, αν μία Χαμιλτονιανή μπορεί να γραφτεί υπό τη μορφή
όπου Η(0) μία Χαμιλτονιανή με γνωστές ιδιοτιμές (Εn(0)) και ιδιοδιανύσματα (|n(0)>), Η(1) ένας πρόσθετος «διαταρακτικός» όρος και λ μία μικρή σταθερά, τότε η διόρθωση πρώτης τάξης στην θεμελιώδη ενέργεια του ακριβώς επιλύσιμου προβλήματος (και τα δύο ηλεκτρόνια στην στάθμη 1s) ισούται με
Αν το δυναμικό αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο ηλεκτρονίων θεωρηθεί ως «διαταραχή» στο ακριβώς επιλύσιμο πρόβλημα των δύο ανεξάρτητων ηλεκτρονίων, τότε
όπου στην τελευταία σχέση η ολοκλήρωση είναι διπλή και γίνεται πάνω σε όλο το χώρο για κάθε ηλεκτρόνιο. Επιλέγοντας το ατομικό σύστημα μονάδων (ħ=me=e=1) και θέτοντας |r1-r2|=r12, οι προηγούμενες εκφράσεις παίρνουν την απλούστερη μορφή:
Το τελευταίο ολοκλήρωμα υπολογίζεται αναλυτικά, με αποτέλεσμα η τελική έκφραση για την διόρθωση πρώτης τάξης στην ενέργεια να είναι
Επομένως, η ολική ενέργεια θεμελιώδους στάθμης ενός ηλιοειδούς συστήματος πυρηνικού φορτίου Ζ βάσει της θεωρίας διαταραχών είναι:
Όπως φαίνεται και από τον παραπάνω πίνακα, η θεωρία διαταραχών αποτελεί ισχυρότατο εργαλείο προσεγγιστικών υπολογισμών. Η σταδιακή αύξηση της ακρίβειας της εξίσωσης (3) οφείλεται στο γεγονός ότι, καθώς αυξάνεται το πυρηνικό φορτίο, το δυναμικό αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο ηλεκτρονίων γίνεται ολοένα και μικρότερο σε σχέση με την «αδιατάρακτη» Χαμιλτονιανή.
Μέθοδος των μεταβολών
Μία ακόμα ισχυρότερη μέθοδος προσδιορισμού της ενέργειας θεμελιώδους στάθμης ενός ηλιοειδούς συστήματος αποτελεί η μέθοδος των μεταβολών. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, δεδομένης μίας δοκιμαστικής «μεταβολικής» κυματοσυνάρτησης που εξαρτάται από μία παράμετρο λ (Ψ=Ψ(λ)), η ελάχιστη ενέργεια του συστήματος προσδιορίζεται ελαχιστοποιώντας την μέση τιμή της Χαμιλτονιανής του προβλήματος ως προς τη μεταβλητή λ:
Ο συνηθισμένος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος με τη μέθοδο των μεταβολών είναι να θεωρηθεί ότι η κυματοσυνάρτηση Ψ(r1,r2) που περιγράφει τα δύο ηλεκτρόνια είναι της μορφής (στο ατομικό σύστημα μονάδων)
Η θεώρηση αυτή είναι ισοδύναμη με το να υποθέσει κανείς ότι τα ηλεκτρόνια κινούνται ελεύθερα (χωρίς να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους), μόνο που το «πραγματικό» φορτίο που διαισθάνεται κάθε ένα δεν ισούται με Ζ, αλλά είναι κάπως μειωμένο. Το μειωμένο αυτό φορτίο ονομάζεται συχνά και ενεργό φορτίο (εδώ συμβολικά με ένα καλλιγραφικό Ζ). Η τιμή του ενεργού φορτίου πρέπει να είναι τέτοια ώστε η ενέργεια της θεμελιώδους στάθμης ενός ηλιοειδούς συστήματος να ελαχιστοποιείται.
Στο ατομικό σύστημα μονάδων, η μέση τιμή της Χαμιλτονιανής του προβλήματος αποδεικνύεται ότι δίνεται από τη σχέση:
Ελαχιστοποιώντας ως προς την παράμετρο , προκύπτει ότι η τιμή εκείνη του ενεργού φορτίου που εξασφαλίζει την ελαχιστοποίηση της ενέργειας σχετίζεται με το πυρηνικό φορτίο Ζ μέσω της σχέσης:
Αντικαθιστώντας στην έκφραση της μέσης ενέργειας, υπολογίζεται η ενέργεια της θεμελιώδους στάθμης για ηλιοειδές σύστημα πυρηνικού φορτίου Ζ, βάσει της μεθόδου των μεταβολών. Η τελική εξίσωση της ενέργειας είναι:
Οι τιμές του παραπάνω πίνακα αποδεικνύουν την ασυναγώνιστη ισχύ της μεθόδου των μεταβολών έναντι άλλων προσεγγιστικών τεχνικών.
Δείτε επίσης
Υδρογονοειδή άτομα
Απαγορευτική αρχή του Πάουλι
Ατομικό πρότυπο του Μπορ
Θεωρία διαταραχών
Μέθοδος των μεταβολών
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Άτομα
Κβαντική μηχανική
|
179989
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%96%CE%B7%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Μιχαήλ Ζηκάκης
|
Ο Μιχαήλ Ζηκάκης ήταν Έλληνας εκδότης του 20ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883, ενώ η καταγωγή του ήταν από την Τήνο. Εργάστηκε υπάλληλος στο Βιβλιοπωλείο της Εστίας και παραιτήθηκε το 1919 για να ανοίξει δικό του εκδοτικό οίκο.
Εξέδωσε πολλούς και σημαντικούς Έλληνες λογοτέχνες με μεγάλη επιτυχία και συνετέλεσε κατά πολύ στην πρόοδο της εξέλιξης του ελληνικού βιβλίου από κάθε άποψη.
Κάθε τόμος μικρού σχήματος είχε υπέρτιτλο "Ποιητική Βιβλιοθήκη Ζηκάκη" και τίτλο "Νεοελληνική Ανθολογία". Η επιλογή και επιμέλεια ήταν του Κων. Φ. Σκόκου.
Στον 9ο τόμο/1923 της "Νεοελληνικής Ανθολογίας" φιλοξενούνται ανέκδοτα ποιήματα του Κ. Καβάφη, όπου
γνωστά ποιήματά του έχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις με αυτά των εκδόσεων με επιμέλεια Σαββίδη.
Η έδρα των εκδόσεων Ζηκάκη ευρίσκετο στην Αθήνα, Πεσματζόγλου και Πανεπιστημίου.
Πηγές
Έλληνες εκδότες
|
590705
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%81%CE%B9%20%CE%A3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B5%CF%84%2C%2012%CE%BF%CF%82%20%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CF%89%CF%86%CF%8C%CF%81
|
Χένρι Σόμερσετ, 12ος δούκας του Μπωφόρ
|
Ο Χένρι Σόμερσετ, 12ος δούκας του Μπωφόρ (γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1952) Άγγλος ευγενής, γαιοκτήμονας στο Γκλόστερσαιρ και το Γουιλσάιρ και 12ος Δούκας του Μπωφόρ ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Δαυίδ Σόμερσετ, 11ου δούκα του Μπωφόρ και της πρώτης συζύγου του Λαίδης Καρολίνας Τζέιν Θιν (1928–1995) κόρης του 6ου μαρκησίου του Μπαθ. Ο Χένρι Σόμερσετ και η οικογένεια του ήταν απ'ευθείας αρσενικοί απόγονοι της δυναστείας των Πλανταγενετών και του κορυφαίου βασιλιά Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας. Εκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο του Ίτον και στο Αγροτικό Βασιλικό Κολέγιο.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε (13 Ιουνίου 1387) στο Κόρνγουελ του Οξφορντσάιρ την πρώην ηθοποιό Τρέισι Λουίζα Γουάρντ αδελφή της Ρέιτσελ Γουάρντ και δισέγγονη του Γουίλιαμ Γουάρντ, 2ου κόμη του Ντάντλεϊ με την οποία αργότερα χώρισε, μαζί της απέκτησε :
Ρόμπερτ ΦιτζΡόι Σόμερσετ, μαρκήσιος του Γούστερ (20 Ιανουαρίου 1989)
Λαίδη Ισαβέλλα Έλσα Σόμερσετ (3 Αυγούστου 1992)
Λόρδος Αλεξάντερ Λορν Σόμερσετ (19 Νοεμβρίου 1993)
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (30 Απριλίου 2018) την Τζώρτζια Πάουερ, εγγονή του Νομπελίστα Άνθονι Πάουελ.
Ο Μποφώρ ήταν επίσης μεγάλος συνθέτης και τραγουδιστής με την ομάδα "Εφεύρεση ακρόασης" με μέλη όπως τον Μπράιαν Φέρρυ, τον Έρικ Κλάπτον και τον Ρότζερ Γουώτερς.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μαρκησιες, δούκες και βασιλικοί δούκες
Ο δούκας του Μπωφόρ παντρεύεται την Τζώρτζια Πάουελ
Εφεύρεση Ακρόασης
Δούκες του Μπωφόρ
Οικογένεια Σόμερσετ
|
252180
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%91%CE%B8%CE%AD%CF%89%CE%BD
|
Ένωση Αθέων
|
Η Ένωση Αθέων (Atheist Union of Greece) είναι ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο αφοσιωμένο στην προάσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων άθεων, τον διαχωρισμό εκκλησίας - κράτους και την εκκοσμίκευση της πολιτείας. Εδρεύει στην Αθήνα, έχοντας χιλιάδες μέλη από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αρχές Λειτουργίας - Διοίκηση
Η Ένωση Αθέων ιδρύθηκε το 2010 από εθελοντές. Από το 2012, είναι νομικά αναγνωρισμένο σωματείο, με δικαστικά εγκεκριμένο καταστατικό λειτουργίας. Δεν υιοθετεί καμία πολιτική, κομματική, θρησκευτική ιδεολογία και χρηματοδοτείται από τις εισφορές και δωρεές των μελών της. Διοικείται από αιρετή πενταμελή γραμματεία, και οι αποφάσεις λαμβάνονται από τη γενική συνέλευση των μελών της.
Δράση
Η Ένωση Αθέων οργανώνει δράσεις ενημέρωσης του κοινού, καταθέτει αιτιολογημένα αιτήματα στο ελληνικό κράτος σχετικά με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων αθέων (απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, παύση καταγραφής θρησκεύματος από δημόσια έγγραφα, πολιτική ορκωμοσία, όπως απορρέουν από τις ευρωπαϊκές οδηγίες και το Σύνταγμα, αδειοδότηση αποτεφρωτηρίου), εκδίδει δελτία τύπου προς ενημέρωση της ελληνικής κοινότητας αθέων καθώς και συμμετέχει σε σχετικές διαβουλεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.. Τέλος, ενημερώνει το κοινό για τα δικαιώματα του, διαθέτοντας ενημερωτικό υλικό και εξειδικευμένη νομική πληροφορία, για τα ζητήματα που άπτονται των στόχων της.
Τον Απρίλιο του 2015 η Ένωση Αθέων οργάνωσε διάλεξη με τον Ρίτσαρντ Ντόκινς για πρώτη φορά στην Αθήνα. Ο Ντοκινς υπέγραψε βιβλία και απάντησε σε ερωτήσεις κοινού που είχαν συγκεντρωθεί από την Ένωση Αθέων. H εκδήλωση είχε εντυπωσιακή προσέλευση, με τεράστια ουρά κόσμου να περιμένει να μπει στην αίθουσα.
Τον Μάρτιο του 2016 η Ένωση Αθέων οργάνωσε την επιστημονική διάλεξη «Επιστήμη και Θρησκεία» με τον καθηγητή Ψυχολογίας Γιώργο Παξινό καθώς και τους Δημήτρη Πλατή και Σπύρο Σφενδουράκη.
Τον Μάρτιο του 2017 η Ένωση Αθέων οργάνωσε την επιστημονική ημερίδα «Κράτος και Εκκλησία: Προσεγγίσεις» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με τη συμμετοχή έγκριτων νομικών όπως ο Μιχαήλ Σταθόπουλος και Πηνελόπη Φουντεδάκη.
Τον Σεπτέμβριο του 2018 η Ένωση Αθέων προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας εναντίον της καταγραφής του θρησκεύματος στα απολυτήρια Γυμνασίου και Λυκείου.. Επίσης, προσέφυγε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για το ίδιο θέμα. Τον Σεπτέμβριο του 2019, εκδόθηκε σχετική απόφαση η οποία διατάζει το υπουργείο να τερματίσει την καταγραφή θρησκεύματος στα απολυτήρια σπουδών.
Τον Μάρτιο του 2021, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, οργάνωσε την διαδικτυακή εκδήλωση «1821: ο ρόλος της εκκλησίας στην επανάσταση».
Τον Δεκέμβριο του 2022 η Ένωση Αθέων οργάνωσε την επιστημονική ημερίδα «Παιδεία και Θρησκεία» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με τη συμμετοχή δεκαπέντε και πλέον εισηγητών. Μεταξύ άλλων ήταν ο Νικόλαος Φίλης, ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος και η Πηνελόπη Φουντεδάκη.
Το 2022 προσέφυγε εκ νέου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, μαζί με οικογένειες μαθητών, εναντίον της Κοινής Υπουργικής Απόφασης Απαλλαγής από το Μάθημα των Θρησκευτικών επειδή υποχρεώνει σε αποκάλυψη θρησκευτικών πεποιθήσεων. Το ΣτΕ δίκασε την προσφυγή τον Μάρτιο του 2023, ενώ η απόφαση αναμένεται.
Παράλληλα, έχει πολυετή ανθρωπιστική δράση διατηρώντας τη μόνιμη εκστρατεία «Κάνε Καλό Χωρίς θεό!» η οποία περιλαμβάνει μαζικές αιμοδοσίες, καθώς και συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης (τροφίμων, φαρμάκων και ιματισμού) και διανομής τους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις..
Δείτε Επίσης
Αθεϊσμός
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ένωση Αθέων
Αθεϊσμός
Μη κυβερνητικές οργανώσεις βασισμένες στην Ελλάδα
|
810461
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B9%CE%BB%20%CE%91%CE%BB%CE%BF%CF%8D
|
Ζιλ Αλού
|
Ο Ζιλ Αλού (γαλλ. Gilles Allou, 1670-1751) ήταν Γάλλος ζωγράφος. Στην εποχή του ήταν γνωστός προσωπογράφος (δημιουργός πορτρέτων), αλλά σήμερα λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξή του.
Βιογραφία
Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από το Μπωβαί και ήταν γιος του κοσμηματοπώλη Φιλίπ Αλού και της συζύγου του, Ελιζαμπέτ Καλίπ (E. Calippe). Δεν είναι γνωστό κάτι για τις σπουδές του Ζιλ ή για μαθητεία του σε κάποιον ζωγράφο. Μετά από αρκετές προσπάθειες, η αίτησή του για να γίνει μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Ζωγραφικής και Γλυπτικής εγκρίθηκε το 1710, αφού υπέβαλε τρία έργα του ως δείγμα της αξίας του, αντί των δύο που χρειάζονταν κανονικά. Ακόμα και έτσι, πλήρες μέλος της Ακαδημίας αυτής έγινε μόλις το 1722, μετά την παράδοση από αυτόν προσωπογραφιών των ακαδημαϊκών Αντουάν Κουαζεβό (1640-1720), Αντουάν Κουαπέλ (1661–1722) και Μπον Μπουλόν (1648–1717). Αρχεία των εκθέσεων περιγράφουν περί τα τριάντα προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε, αν και το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει χαθεί.
Ο Αλού πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου 1751, σε ηλικία 81 ετών. Ως προς την προσωπική ζωή του, αναφέρεται ότι στις 8 Ιουλίου 1702 πήρε ως σύζυγό του τη Μαρί Ραγκενέ (Marie Raguenet), με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά.
Παραπομπές
Πηγές
Το λήμμα «Αλού Ζιλ» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 4, σελ. 438
Γάλλοι ζωγράφοι
Προσωπογράφοι
|
26281
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82
|
Δήμαρχος
|
Δήμαρχος είναι ο επικεφαλής του συνόλου του δήμου, που μπορεί να αποτελείται από μια ή περισσότερες Δημοτικές Ενότητες (πρώην Δήμους), οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να αποτελούνται από μία ή περισσότερες κοινότητες.
Ελλάδα
Στην Ελλάδα ο δήμαρχος είναι αιρετός και εκλέγεται κάθε πέντε χρόνια, στις δημοτικές εκλογές. Ο δήμαρχος είναι επικεφαλής των πρωτοβάθμιων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι ελληνικοί δήμοι συμμετέχουν στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), όπου οι δήμαρχοι συζητούν προβλήματα. Μετά από τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις "Καποδίστριας", "Καλλικράτης" και "Κλεισθένης", οι ελληνικοί δήμοι μειώθηκαν σε αριθμό στο πλαίσιο προσπάθειας μείωσης εξόδων και αύξησης της διοικητικής αποτελεσματικότητας με συνένωση μικρότερων δήμων και κοινοτήτων. Συνήθως ασκούν τη δημοτική εξουσία παράλληλα με ένα δημοτικό συμβούλιο. Σε ομοσπονδιακές χώρες οι δήμαρχοι έχουν ευρύτερες εξουσίες, ενώ σε ενιαία κράτη, όπως η Ελλάδα, ασκούν κατά βάση διαχειριστικές αρμοδιότητες. Ένα σημαντικό ζήτημα αφορά το εάν ο δήμαρχος διαχειρίζεται ίδιους πόρους (κυρίως από φορολογία και δημοτικές επιχειρήσεις) ή εξαρτάται από χρηματοδότηση της Κυβέρνησης.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας
Τοπική Αυτοδιοίκηση
Θέσεις εξουσίας
|
18784
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82%20-%20%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB
|
Θεόφιλος Κεφαλάς - Χατζημιχαήλ
|
Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (πραγματικό όνομα: Θεόφιλος Κεφαλάς ή Κεφάλας) (Βαρειά Λέσβου, 1870 - Μυτιλήνη, 22 ή 24 Μαρτίου 1934), γνωστός απλά και ως Θεόφιλος, ήταν αυτοδίδακτος Έλληνας λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης και αγιογράφος. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητα και η εικονογράφηση θρησκευτικών παραστάσεων και της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας.
Βιογραφία
Η ακριβής χρονολογία γέννησης του Θεόφιλου δεν είναι γνωστή. Ωστόσο θεωρείται πως γεννήθηκε κατά το διάστημα 1867–1870 στη Βαρειά Λέσβου. Ο πατέρας του, Γαβριήλ Κεφαλάς (ή Κεφάλας), ήταν τσαγκάρης ενώ η μητέρα του, Πηνελόπη Χατζημιχαήλ, ήταν κόρη αγιογράφου. Σε νεαρή ηλικία επέδειξε μέτριες σχολικές επιδόσεις, αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, πάνω στην οποία απέκτησε βασικές γνώσεις δίπλα στον παππού του.
Η ζωή του ήταν πολύ δύσκολη εξαιτίας του κόσμου που τον χλεύαζε, επειδή κυκλοφορούσε φορώντας την παραδοσιακή φουστανέλα. Σε ηλικία περίπου δεκαοκτώ ετών εγκατέλειψε το οικογενειακό του περιβάλλον και εργάστηκε ως θυροφύλακας («Καβάσης») στο Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης. Εκεί έμεινε για μερικά χρόνια, πριν εγκατασταθεί στην πόλη του Βόλου, περίπου το 1897, αναζητώντας ευκαιριακές δουλειές και ζωγραφίζοντας σε σπίτια και μαγαζιά της περιοχής ενώ σήμερα σώζονται τοιχογραφίες που πραγματοποίησε εκεί. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Πήλιο. Προστάτης του εκείνη την περίοδο, στάθηκε ο κτηματίας Γιάννης Κοντός, για λογαριασμό του οποίου, ο Θεόφιλος πραγματοποίησε αρκετά έργα. Η οικία Κοντού αποτελεί σήμερα το Μουσείο Θεόφιλου. Εκτός από την ζωγραφική του δραστηριότητα, ο Θεόφιλος συμμετείχε στην διοργάνωση λαϊκών θεατρικών παραστάσεων στις εθνικές γιορτές και την περίοδο της Αποκριάς, όπου κρατούσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, άλλοτε ντυμένος σαν Μεγαλέξανδρος, με τους μαθητές σε παράταξη μακεδονικής φάλαγγας, και άλλοτε σαν ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, με εξοπλισμό και κουστούμια που έφτιαχνε ο ίδιος.
Το 1927 επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Εικάζεται πως αφορμή για την αναχώρηση του από τον Βόλο, ήταν ένα επεισόδιο σε ένα καφενείο, όταν κάποιος για να διασκεδάσει τους παρευρισκόμενους έριξε τον Θεόφιλο από μία σκάλα όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε.
Στη Μυτιλήνη, παρά τις κοροϊδίες και τα πειράγματα του κόσμου, συνεχίζει να ζωγραφίζει, πραγματοποιώντας αρκετές τοιχογραφίες σε χωριά, έναντι ευτελούς αμοιβής, συνήθως για ένα πιάτο φαγητό και λίγο κρασί. Πολλά από τα έργα του αυτής της περιόδου έχουν χαθεί, είτε από φυσική φθορά είτε εξαιτίας καταστροφής τους από κατόχους τους. Στη Μυτιλήνη, τον συνάντησε ο καταξιωμένος τεχνοκριτικός και εκδότης Στρατής Ελευθεριάδης (Tériade), ο οποίος διέμενε στο Παρίσι. Στον Ελευθεριάδη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η αναγνώριση της αξίας του έργου του Θεόφιλου αλλά και η διεθνής προβολή του, που ωστόσο σημειώθηκε μετά το θάνατό του. Με έξοδα του Ελευθεριάδη ανεγέρθηκε επίσης το 1964 το Μουσείο Θεοφίλου στη Βαρειά. Τα έργα του υπέγραφε συνήθως χρησιμοποιώντας το επώνυμο της μητέρας του, ενώ το μοναδικό έργο που φέρει το κατά κόσμον όνομά του, έχει υπογραφή «Έργο Θεόφιλου Γαβριήλ Κεφαλά» και είναι μια εικόνα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο σκευοφυλάκιο του Ιερού Ναού Ταξιαρχών στις Μηλιές Πηλίου
Ο Θεόφιλος πέθανε τον Μάρτιο του 1934, παραμονές του Ευαγγελισμού, πιθανότατα από τροφική δηλητηρίαση, στη Μυτιλήνη.
Τον Ιούνιο του 1961 εγκαινιάστηκε μεγάλη έκθεση με έργα του Θεόφιλου στο Μουσείο του Λούβρου. Ήταν ο θρίαμβος του φουστανελά που κάποτε τον έλεγαν "σοβατζή". Το κοσμοπολίτικο Παρίσι υποδέχθηκε τον Έλληνα αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, τον "παρθένο μαθητή των αισθήσεων", ο οποίος, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη "έδωσε έκφραση πλαστική στο αληθινό μας πρόσωπο". Η έκθεση οφείλετο στον Τεριάντ, βαθύ πατριώτη και εμπνευστή κορυφαίων δημιουργών του 20ού αιώνα, που ανακάλυψε τον Θεόφιλο και προσέδωσε κύρος στο έργο του, κινώντας το ενδιαφέρον της Ευρώπης, των διανοουμένων της εποχής. Ο "εν ξιφήρεις" φουστανελάς μπήκε στις αίθουσες του πιο λαμπρού μουσείου και οι Λουδοβίκοι συναντήθηκαν με τον Αντώνη Κατσαντώνη, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Μέγα Αλέξανδρο, την Αρετούσα. Έργα απλά, ελεύθερα, γεμάτα φως, σοφία και γλαφυρότητα, ενθουσίασαν τους επισκέπτες της έκθεσης "οι οποίοι εξεφράζοντο μετά θαυμασμού δια την πρωτοτυπίαν του ζωγράφου Θεόφιλου, που θεωρείται ως ο πρωτοπόρος της λαϊκής αυτής τεχνοτροπίας".
Πίνακες (Συλλογή)
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Ο. Ελύτης, Ο ζωγράφος Θεόφιλος, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1996. ISBN 960-17-0011-0.
Κ. Μακρής, Ο ζωγράφος Θεόφιλος στο Πήλιο, γ΄ έκδοση, εκδ. Δημοτικού Κέντρου Ιστορικών Ερευνών, Αρχείων και Εκθεμάτων Βόλου, Βόλος 1998. ISBN 960-85703-1-X.
Ε. Ζάχος Παπαζαχαρίου, Ο άλλος Θεόφιλος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1997.
Ντ. Παπασπύρου, Θεόφιλος Γ.Χ. Μιχαήλ, εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη 1998. ISBN 960-7771-16-8.
Αννας Χατζηγιαννάκη, «Θεόφιλος» , εκδ. Κ.Αδάμ Εκδοτική, Αθήνα 2007. ISBN 960-6689-LL-5
Νίκος Δασκαλοθανάσης, «Ένας ‘μισοαγράμματος’ καλλιτέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα: η ‘φορητή συλλογή’ του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ» στο Μύθοι και ιδεολογήματα στη σύγχρονη Ελλάδα (επιστημονικό συμπόσιο), Αθήνα, Εταιρεία σπουδών νεοελληνικού πολιτισμού και γενικής παιδείας (ιδρυτής: Σχολή Μωραΐτη), 2007, σσ.69-86.
Λεύκωμα Έκθεση Λέσβιων Ζωγράφων, Βιογραφίες Καλλιτεχνών Έκδοση του Επιμελητηρίου Λέσβου και του Φιλοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης «Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ», Μυτιλήνη 2002
Επίσημη Ιστοσελίδα του Φιλοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης "Ο Θεόφιλος" με ψηφιοποιημένο όλο το αρχειακό υλικό του από το 1977
Φιλμογραφία
The Internet Movie Database, Theofilos (1987)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μουσείο - Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη - Tériade, Θεόφιλος Χατζημιχαήλ
Μουσείο Θεόφιλου - Οικία Κοντού (Βόλος)
Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, Μουσείο Έργων Θεόφιλου (Μυτιλήνη)
Η κοίμηση του Θεόφιλου (Ιστορία Εικονογραφημένη, Αύγ. 2002)
Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Έλληνες ζωγράφοι
Έλληνες αγιογράφοι
Καλλιτέχνες του περιθωρίου
Κατηγορία Commons με τοπικό σύνδεσμο ίδιο με των Wikidata
Οικογένεια Κεφαλά
|
632237
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%95%CE%BD%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%201973
|
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 1973
|
Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής 1973 ήταν η 3η διοργάνωση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ενόργανης Γυμναστικής, που διεξήχθη από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν οι κατηγορίες ανδρών και γυναικών. Πρωταθλήτρια ομάδα στις γυναίκες αναδείχθηκε ο Σ.Ε.Ρ.Γ. Πανθεσσαλονίκειος.
Κάτοχοι μεταλλίων
1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης — Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού — Η Ιστορική Εξέλιξη της Ενόργανης Γυμναστικής στη Θεσσαλονίκη και τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα στο Internet Archive
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής
Γυμναστική το 1973
Διοργανώσεις ενόργανης γυμναστικής στη Θεσσαλονίκη
|
592848
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%9B%CE%B1%CF%8E%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%8D%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AF%CF%81
|
Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών του Τζαμού και Κασμίρ
|
Το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών του Τζαμού και Κασμίρ (ΔΚΛΤΚ) είναι πολιτειακό πολιτικό κόμμα ενεργό στο Τζαμού και Κασμίρ της Ινδίας. Ο επικεφαλής και ιδρυτής του ΛΤΚ ήταν ο Μούφτι Μοχάμεντ Σαΐντ. Η κόρη του Μεχμπούμπα τον διαδέχθηκε ως αρχηγός του κόμματος και ως Πρωθυπουργός του Τζαμού και Κασμίρ, μετά το θάνατό του τον Ιανουάριο του 2016.
Ιστορία
Το ΛΤΚ ιδρύθηκε το 1998 από τον πρώην Ενωσιακό Υπουργό εσωτερικών Μούφτι Μοχάμεντ Σαΐντ. Ανέλαβε την εξουσία στο Τζαμού και Κασμίρ τον Οκτώβριο του 2002, μετά τις εκλογές για τη τοπική συνέλευση. Το 2004 είχε ένα μέλος στη Λοκ Σάμπα και τη Ράτζια Σάμπα. Ήταν μέλος της κυβερνητικής Ενωμένης Προοδευτικής Συμμαχίας μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του 2009.
Ο Σαΐντ ήταν επικεφαλής του κυβερνητικού συνασπισμού του ΛΤΚ-Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου μεταξύ Οκτωβρίου 2002 και Νοεμβρίου 2005. Ήταν ο Προστάτης του κόμματος μέχρι το θάνατό του στις 7 Ιανουαρίου του 2016. Ο επικεφαλής του ΛΤΚ είναι η Μεχμπούμπα Μούφτι, κόρη του Σαΐντ.
Το ΛΤΚ λειτουργεί με βάση την ιδεολογία της αυτοκυβέρνησης ως σαφώς διαφορετική από τα θέματα αυτονομίας. Πιστεύει ότι η αυτονομία ως πολιτική φιλοσοφία, σε αντίθεση με την αυτονομία, εξασφαλίζει τη χειραφέτηση του λαού του Τζαμού και Κασμίρ ενώ συμμετέχει περαιτέρω σε συζητήσεις για τη νέα πολιτική εδαφικότητα του Τζαμού και Κασμίρ.
Στις γενικές εκλογές του 2014, τρία μέλη εξελέγησαν στη Λοκ Σάμπα. Τα μέλη του στη Νομοθετική Συνέλευση είναι 28 και στη Ράτζια Σάμπα είναι δύο. Το κόμμα συμμετείχε σε μια κυβέρνηση Συνασπισμού στο Τζαμού και Κασμίρ με το Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα μέχρι την εγκατάλειψη της συμμαχίας από το ΚΜΤ στις 19 Ιουνίου 2018, λόγω ανησυχιών περί τρομοκρατίας και ριζοσπαστικοποίησης στο Κασμίρ.
Εκλογικά αποτελέσματα
Δείτε επίσης
Εθνικό Συνέδριο του Τζαμού και Κασμίρ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official Website
Jammu and Kashmir Peoples Democratic Party at Elections.in
Πολιτικά κόμματα της Ινδίας
|
133801
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Χερσιδάμαντας
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Χερσιδάμαντας (Χερσιδάμας) είναι γνωστός ένας από τους πολλούς γιους του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης. Ο Χερσιδάμαντας, όπως και οι περισσότεροι από τους αδελφούς του, έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο, όπου και σκοτώθηκε από τον Οδυσσέα. Ο Χερσιδάμαντας αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου (ραψωδία Λ, στίχος 423).
Πηγές
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
Χερσιδαμαντας
|
259724
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BC%CE%B9%20%CE%9B%CE%B9%CE%BD%20%CE%A3%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Τάμι Λιν Σιτς
|
Η Ταμάρα "Τάμι" Λιν Σιτς (Tamara "Tammy" Lynn Sytch, 7 Δεκεμβρίου 1972) είναι Αμερικανίδα παλαίστρια και μάνατζερ άλλων παλαιστών.
Καριέρα
Η Τάμι ξεκίνησε την καριέρα της, το 1993. Εμφανίστηκε στα ρινγκ με το όνομα Σάνι. Εργάστηκε για τις εταιρείες Smoky Mountain Wrestling, World Wrestling Federation, Extreme Championship Wrestling, World Championship Wrestling και αργότερα σε μικρότερες εταιρείες, όπως το Ring of Honor. Ήταν μια από τις πρώτες Divas, γυναίκες παλαιστές - μοντέλα. Έχει κατακτήσει μόλις έναν γυναικείο τίτλο. Το 2011 εισήχθη στο τιμητικό WWE Hall of Fame για την προσφορά της στον χώρο της επαγγελματικής πάλης.
Προσωπική ζωή
Η Λιν Σιτς είχε εννέα μήνες σχέση με τον παλαιστή Σον Μάικλς. Το 1997, χώρισαν επειδή ο Μάικλς την κατηγόρησε πως είχε σχέση με τον Μπρετ Χαρτ, κάτι που οδήγησε σε πραγματική διαμάχη των δύο αντρών. Ποτέ δεν αποδείχτηκε πως ήταν αλήθεια όσα ισχυρίστηκε ο Μάικλς, αφού η Σιτς ήταν φίλη του Χαρτ και απλά τον βοηθούσε με τα παιδιά του. Έχει φωτογραφηθεί γυμνή για ιστοσελίδα, κάτι που όπως έχει δηλώσει, έχει μετανιώσει.
Πηγές
Επίσημη ιστοσελίδα
Προφίλ στο OWoW.com
Προφίλ στο WWE.com
Παραπομπές
Επαγγελματίες Παλαιστές
Αμερικανίδες ηθοποιοί πορνογραφικών ταινιών
Αμερικανίδες μοντέλα
|
499923
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%B5%CE%BE%20%CE%A1%CF%8E%CF%84%CE%B1
|
Άλεξ Ρώτα
|
Η Άλεξ Ρώτα (αγγλικά : Alex Rotas) είναι πρώην πρωταθλήτρια της αντισφαίρισης και σήμερα (2016) επαγγελματίας φωτογράφος.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1949 στο Λονδίνο από Έλληνα πατέρα και Βρετανή μητέρα, η ίδια κατέχει και τις δύο υπηκοότητες και μένει στο Μπρίστολ αλλά η οικογένεια της, παιδιά και εγγόνια της, ζουν μόνιμα στην Ελλάδα. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Δυτικού Μίσιγκαν και στο Μπαθ Σπα γεωγραφία, ειδική αγωγή και οπτική κουλτούρα. Αργότερα δίδαξε σε παιδιά με κώφωση.
Αθλητική καριέρα
Σε νεαρή ηλικία αγωνίστηκε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα σαν αθλήτρια του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών. Ήταν δεύτερη στο μονό γυναικών το 1966 όπου έχασε στον τελικό από την Διονυσία Αστερή με 6-4 και 6-2, την ίδια χρονιά ήταν 4η στην πανελλήνια κατάταξη γυναικών.
Με την εθνική Ελλάδος συμμετείχε στο Φεντ Καπ του 1972 όπου στο διπλό γυναικών με συμπαίκτρια την Διονυσία Αστερή έχασαν από το Γερμανικό δίδυμο. Σήμερα, 2016, συνεχίζει να αγωνίζεται ερασιτεχνικά και ανήκει στον βρετανικό σύλλογο Avon Vets.
Επαγγελματική καριέρα
Ασχολήθηκε με την φωτογραφία,φωτογραφίζει αθλητές μεγάλης ηλικίας που συμμετέχουν σε διοργανώσεις παλαιμάχων και αθλητές της δεκαετίας 60, 70 και 80. Έχει εκδώσει την δουλειά της στα παρακάτω βιβλία:
Growing Old Competitively: Photographs of Masters Athletes , 2014
Migratory Settings. (Thamyris/Intersecting: Place, Sex and Race), 2012
Clothes for Living and Dying, 2012
Παραπομπές
Ελληνίδες αθλήτριες της αντισφαίρισης
Βρετανοί φωτογράφοι
Αθλητές του ΟΑΑ
|
257205
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BF
|
Ρουχάνγκο
|
Το Ρουχάνγκο (κινιαρουάντα: Ruhango) είναι μια πόλη της Ρουάντα. Ανήκει στη Νότια Ρουάντα και είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Ρουχάνγκο. Έχει πληθυσμό 54.104 κατοίκων.
Δείτε επίσης
Κατάλογος πόλεων της Ρουάντα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Νότια Ρουάντα
Πόλεις της Ρουάντα
|
150171
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%B1
|
Διονύσια
|
Διονύσια είναι το όνομα ενός κύκλου γιορτών στην Αρχαία Ελλάδα που είναι αφιερωμένες στον θεό Διόνυσο και χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες, κυρίως εξαιτίας της χρονικής περιόδου που γιορτάζονταν:
Μικρά Διονύσια ή Κατ' Αγρούς Διονύσια, γιορτή στην Αρχαία Αθήνα η οποία τελούνταν το μήνα Ποσειδεώνα (Δεκέμβριο)
Ανθεστήρια ή Λήναια, γιορτή η οποία τελούνταν το μήνα Ανθεστηριώνα (Φεβρουάριο/Μάρτιο)
Μεγάλα Διονύσια ή Εν Άστει Διονύσια, γιορτή στην αρχαία Αθήνα η οποία τελούνταν το μήνα Ελαφηβολιώνα (Μάρτιο/Απρίλιο)
Παραπομπές
|
760245
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1
|
Γκαλιτσίτσα
|
Η Γκαλιτσίτσα (βουλγαρικά / σλαβομακεδονικά: Галичица, αλβανικά: Mali i Thatë) είναι βουνό το οποίο βρίσκεται κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Βόρειας Μακεδονίας και Αλβανίας. Υπάρχει ένα εθνικό πάρκο στη βορειομακεδονική πλευρά του βουνού, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες λίμνες της χώρας: τη λίμνη Οχρίδα και τη Μεγάλη Πρέσπα. Εκτείνεται σε έκταση 227 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Η χλωρίδα στον Εθνικό Δρυμό Γκαλιτσίτσα αντιπροσωπεύει πάνω από 1600 είδη, από τα οποία πολλά είδη υπό εξαφάνιση και ενδημικά είδη έχουν το τελικό όριο του βιοτόπου τους ακριβώς στο όρος Γκαλιτσίτσα. Υπάρχει χαρακτηριστική παρουσία μέχρι τώρα 13 τοπικών ενδημικών ειδών που έχουν ανακαλυφθεί στη Βόρεια Μακεδονία τα οποία βρίσκονται αποκλειστικά στις πλαγιές της Γκαλιτσίτας και πουθενά αλλού, αυτό αποτυπώνει τη συγκεκριμένη χλωριδική σύνθεση αυτού του βουνού.
Η Γκαλιτσίτσα είναι ένας από τους τελευταίους οικοτόπους του βαλκανικού λύγκα, με περίπου 30 λύγκες να εξακολουθούν να ζουν εκεί.
Εθνικός Δρυμός Γκαλιτσίτσα
Ο Εθνικός Δρυμός Γκαλιτσίτσα είναι ένας από τους τέσσερις εθνικούς δρυμούς στη Βόρεια Μακεδονία. Ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1958 και έχει συνολική έκταση 243,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ο δρυμός καλύπτει τμήματα του ορεινού όγκου Γκαλιτσίτσα και τις παράκτιες περιοχές της λίμνης Οχρίδας και της Μεγάλης Πρέσπας. Περίπου τα δύο τρίτα της επικράτειας του δρυμού περιλαμβάνονται στη Φυσική και Πολιτιστική Κληρονομιά της περιοχής της Οχρίδας, μια περιοχή που αναγνωρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1979.
Μέσα στον δρυμό υπάρχουν πολλά μνημεία και ιστορικές τοποθεσίες, όπως το μοναστήρι του Οσίου Ναούμ και ορισμένες τοποθεσίες καταλυμάτων στις όχθες της λίμνης Οχρίδας.
Παραπομπές
Βουνά της Βόρειας Μακεδονίας
Δήμος Οχρίδας
Δήμος Ρέσεν
Σύνορα Αλβανίας-Βόρειας Μακεδονίας
Πελαγονία
|
648054
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%82%20%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%282019%29
|
Βολιβιανές γενικές εκλογές (2019)
|
Οι γενικές εκλογές στη Βολιβία για το 2019 διεξήχθησαν την Κυριακή 20 Οκτωβρίου, με σκοπό την ανάδειξη του Προέδρου της χώρας, του Αντιπροέδρου, των 130 βουλευτών, και των 36 Γερουσιαστών. Πρόεδρος της Βολιβίας αναδείχθηκε ο αριστερός πολιτικός Έβο Μοράλες, για 4η συνεχή θητεία από το 2006. Οι ψηφοφόροι εξέλεξαν και τα 130 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και 36 γερουσιαστές και ψήφισε τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο.
Οι διαφωνίες σχετικά με τη διαφάνεια και τη νομιμότητα των εκλογών προκάλεσαν συνεχείς διαμαρτυρίες επί πολλές εβδομάδες στη Βολιβία μετά την ανακήρυξη του κατόχου της προεδρίας Έβο Μοράλες ως νικητή με το 47,08% των ψήφων. Καθώς αυτό ήταν μεγαλύτερο από το όριο δέκα μονάδων έναντι του πλησιέστερου αντιπάλου του, Κάρλος Μέσα, ήταν αρκετό για τον Μοράλες να ανακοινωθεί ως νικητής χωρίς τη διεξαγωγή επαναληπτικής ψηφοφορίας σε δεύτερο γύρο.
Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (OAS) διενήργησε έλεγχο και κατήγγειλε "σαφή χειραγώγηση" και σημαντικές παρατυπίες, μετά την έκδοση πλήρους έκθεσης. Αναφορές από το Κέντρο Έρευνας Οικονομικής και Πολιτικής και ακαδημαϊκών ήρθαν σε αντίθεση με τα συμπεράσματα του OAS, δηλώνοντας ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις χειραγώγησης και ότι τα αποτελέσματα ήταν σύμφωνα με τη γρήγορη καταμέτρηση των ψηφοδελτίων..
Έπειτα από διαμαρτυρίες, καθώς και εκκλήσεις για να διενεργηθεί και 2ος γύρος από πολλές ξένες χώρες, ο Μοράλες, ο οποίος είχε δεσμευτεί να σεβαστεί τον έλεγχο του OAS, συμφώνησε στις 10 Νοεμβρίου να πραγματοποιήσει νέες εκλογές, σε μια ημερομηνία που θα καθοριστεί. Την ίδια ημέρα, ο Μοράλες και ο αντιπρόεδρος του, Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα, παραιτήθηκε από το αξίωμά του αφού έχασε την υποστήριξη από την αστυνομία και τον στρατό. Επιπλέον, ο Πρόεδρος της Γερουσίας και ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων - και οι δύο κομματικοί σύμμαχοι του Μοράλες , παραιτήθηκαν επίσης την ίδια ημέρα, εξαντλώντας έτσι τη συνταγματική γραμμή διαδοχής. Ως αποτέλεσμα, η δεύτερης αντιπρόεδρος της Γερουσίας, Τζανίν Άνιες από το κόμμα της αντιπολίτευσης Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα, ανέλαβε την προσωρινή προεδρία της Βολιβίας στις 12 Νοεμβρίου 2019.
Οι εκλογές του 2019 επρόκειτο να επαναληφθούν τον Μάιο του 2020, αλλά αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας COVID-19. Στις 22 Ιουνίου 2020 η Άνιες ενέκρινε έναν νόμο που ψηφίστηκε τόσο από την Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και από τη Γερουσία για να ορίσει ημερομηνία για τις εκλογές για τις 6 Σεπτεμβρίου 2020 και τις εκλεγμένες αρχές σε ισχύ έως τα μέσα έως τα τέλη Νοεμβρίου 2020.
Εκλογικό σύστημα
Ο Πρόεδρος της Βολιβίας εκλέγεται με ένα τροποποιημένο σύστημα δύο γύρων. Αν ένας υποψήφιος συγκεντρώσει περισσότερο από 50% των ψήφων εκλέγεται πρόεδρος από τον πρώτο γύρο. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που ένας υποψήφιος ή υποψήφια κερδίζει μεταξύ 40-50% των ψήφων και είναι τουλάχιστον 10 ποσοστιαίες μονάδες μπροστά από τον πλησιέστερο αντίπαλο. Οι δύο πρώτοι υποψήφιοι σε ψήφους αναμετρώνται σε 2ο γύρο αν καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν προκύψει.
Αποτελέσματα
Επακόλουθα
Η δεξιά κυβέρνηση με επικεφαλής την Άνιες στη συνέχεια προέβη σε διώξεις κατά των υποστηρικτών του Μοράλες, καταπνίγοντας κάθε διαφωνία και, κινούμενη προς τη στερέωση της εξουσίας της, συνέλαβε αρκετές εκατοντάδες αντιπάλων και φίμωσε δημοσιογράφους. Απαγγέλθηκαν κατηγορίες για καταστολή και τρομοκρατία εναντίον ανθρώπων που αμφισβήτησαν τη νέα κυβέρνηση και μια εκστρατεία «εθνικής ειρήνης» οδήγησε σε 31 θανάτους.
Οι εκλογές επρόκειτο να επαναληφθούν τον Μάιο του 2020, αλλά αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας COVID-19]. Τον Ιούνιο του 2020 η Άνιες δήλωσε ότι θα εγκρίνει έναν νόμο που ψηφίστηκε τόσο από την Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και από τη Γερουσία για να ορίσει ημερομηνία για τις εκλογές για τις 6 Σεπτεμβρίου 2020. Ωστόσο, στη συνέχεια αρνήθηκε να τον υπογράψει, επιμένοντας ότι έπρεπε να δει μια επιδημιολογική μελέτη που δικαιολογούσε τη διεξαγωγή εκλογών τον Σεπτέμβριο.
Δείτε επίσης
Εκλογές στη Βολιβία
Παραπομπές
Εκλογές στη Βολιβία
Βολιβια
|
413907
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85%201962
|
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 1962
|
Το 7ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου πραγματοποιήθηκε από τις 12 έως τις 16 Σεπτεμβρίου του 1962 στο Βελιγράδι, Γιουγκοσλαβία (στη σημερινή Σερβία).
Στους αγώνες αυτούς καταρρίφθηκαν ή ισοφαρίστηκαν παγκόσμια και ευρωπαϊκά ρεκόρ. Η Μαρία Ίτκινα ισοφάρισε το ρεκόρ κόσμου των 400 μ. που κατείχε η ίδια με 53.4. Το ίδιο κατόρθωσε και η συμπατριώτισσά της Ταμάρα Πρες στη σφαιροβολία (18.55 μ.) που νίκησε και στη δισκοβολία. Ο Βρετανός Μπρους Τούλοχ κατέπληξε, αφού έτρεξε ξυπόλυτος στα 5.000 μ. και νίκησε με 14.00.6. Ο Ούγγρος σφαιροβόλος Γκιούλα Ζιβότσκι κατέρριψε το ρεκόρ Ευρώπης με 69,64 μ.
Η Ε.Σ.Σ.Δ. κυριάρχησε και στους άνδρες (7 χρυσά, 6 ασημένια, 9 χάλκινα μετάλλια) και στις γυναίκες (6-0-2). Εντυπωσίασαν, στο ύψος ο Βαλερί Μπρούμελ και στο μήκος ο Ιγκόρ τερ Οβανεσιάν, που τον ίδιο χρόνο κατέρριψαν τα παγκόσμια ρεκόρ. Ο Οβανεσιάν και ο Πολωνός Γιόζεφ Σμιτ (τριπλούν) είχαν νικήσει και το 1958. Το ρεκόρ κόσμου των 400 μ. μετ' εμποδίων (49.2) του Αμερικανού Γκλεν Ντέιβις ισοφάρισε ο Ιταλός Σαλβατόρε Μοράλε. Ο Σοβιετικός δεκαθλητής Βασίλι Κουζνιετσόφ κατέκτησε τον τίτλο για τρίτη συνεχή φορά. Ο Μάνφρεντ Ματουσέβσκι (800 μ.) πέρασε στην ιστορία, αφού κέρδισε το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Λ.Δ. Γερμανίας. Συγκλονιστικές κούρσες έγιναν στα 100 μ. και στα 80 μ. εμπόδια, όπου νίκησαν ο Γάλλος Πικμάλ και η Πολωνή Τσιέπλα. Διακρίθηκαν, επίσης, οι Σοβιετικοί Λούσις (ακόντιο), Μπολότνικοφ (10.000 μ.), Ελβίρα Οζόλινα (ακόντιο), Σελκανόβα (μήκος), η Ρουμάνα Γιολάντα Μπάλας (ύψος), ο Βέλγος Γκάστον Ρέλαντς (3.000 μ. στιπλ), ο Γάλλος Μισέλ Ζαζί (1.500 μ.) κ.α. Οι Έλληνες απέτυχαν.
Πίνακας μεταλλίων
Συμμετέχουσες χώρες
Σε παρένθεση ο αριθμός των αθλητών που συμμετείχαν ανά χώρα.
(9)
(11)
(21)
(42)
(96)
(50)
(46)
(38)
(4)
(16)
(11)
(4)
(4)
(6)
(36)
(2)
(3)
(1)
(74)
(14)
(8)
(40)
(50)
(3)
(18)
(74)
(18)
(11)
(25)
(29)
Παραπομπές
1962
Διοργανώσεις στίβου στη Γιουγκοσλαβία
Στίβος το 1962
Αθλητισμός στο Βελιγράδι
|
223522
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1
|
Άνω Μακεδονία
|
Η Άνω Μακεδονία αναφέρεται ιστορικά ως η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που καταλαμβάνουν οι δυτικές περιοχές της αρχαίας Μακεδονίας. Η περιοχή ονομάστηκε «άνω», δηλαδή «ορεινή», λόγω του φυσικού αναγλύφου της. Η πρώτη αναφορά της περιοχής αποδίδεται στον Ηρόδοτο που αναφέρεται στην εισβολή του Ξέρξη στη Θεσσαλία και στην περιπλάνηση του ιδρυτή του βασιλικού οίκου των Τημενιδών Αργεαδών, Πέρδικκα Α'. Άργότερα, αναφέρεται σε αυτή και ο Θουκυδίδης, ο οποίος αναφέρει πως στην περιοχή κατοικούν σύμμαχα και υπήκοα των Κάτω Μακεδόνων φύλα (Λυγκησταὶ καὶ ᾿Ελιμιῶται καὶ ἄλλα ἔθνη), με δικούς τους βασιλιάδες.
Γεωγραφία
Η Άνω Μακεδονία κάλυπτε γεωγραφικά την σημερινή Δυτική Μακεδονία καθώς και περιοχές βόρεια αυτής, πέριξ των ελληνικών συνόρων, στο έδαφος της σημερινής Περιφέρειας Πελαγονίας της Βόρειας Μακεδονίας και της νοτιοδυτικής Αλβανίας, καθώς και νότια, στα βόρεια ημιορεινά τμήματα της Θεσσαλίας. Το όνομα Άνω Μακεδονία δόθηκε πιθανότητα λόγω του ορεινού αναγλύφου της περιοχής ώστε να διαχωρίζεται με την πεδινή περιοχή της Κάτω Μακεδονίας, μεγάλο μέρος της οποίας καλύπτει γεωγραφικά η σημερινή Κεντρική Μακεδονία.
Στην Άνω Μακεδονία τοποθετούνταν οι επαρχίες του δυτικού Μακεδονικού βασιλείου. Ο αριθμός των επαρχιών και τα όρια αυτών δεν μπορούν να προσδιοριστούν με σαφήνεια, λόγω διφορούμενων απόψεων ιστορικών και γεωγράφων της εποχής και της ύστερης αρχαιότητας.
Οι πιο γνωστές επαρχίες (αρχαίες φυλετικές «χώρες») ήταν: η Ελιμία (Ελίμεια ή Ελιμιώτιδα), η Ορεστίδα, η Εορδαία, και η Λυγκηστίδα. Η Πελαγονία, βόρεια της περιοχής των τεσσάρων αυτών επαρχιών, άλλοτε ταυτίζεται με την Λυγκηστίδα και άλλοτε ως ξεχωριστή επαρχία κατά την Ρωμαϊκή Περίοδο. Σύμφωνα με άλλους ιστορικούς και γεωγράφους, προστίθενται η Τυμφαία (περιοχή Γρεβενών και Ζαγορίου) και η Δευρίοπος, μέρος της Παιονίας. Επίσης προστίθενται στο Μακεδονικό Βασίλειο από τον Λίβιο και ορισμένους σύγχρονους ιστορικούς, περιοχές που ιστορικά θα λέγαμε ότι ανήκαν στην Αρχαία Ήπειρο: η Ατιντανία, με κατοίκους τους Ατίντανες και η Δασσαρήτιδα, με κατοίκους τους Δασσαρήτες ή Δέξαρες.
Τα γεωγραφικά όρια της Άνω Μακεδονίας, τουλάχιστον για τις τέσσερις επαρχίες που είναι ευρύτερα γνωστές, παραθέτει ο Στράβων. Ορίζει την Κάτω Μακεδονία με φυσικό όριο νότια τον Πηνειό και ο Αλιάκμων ορίζει νότια, την Άνω Μακεδονία.
Ιστορία
Η εγκατάσταση της δωρικής φυλής των Μακεδόνων στην Άνω Μακεδονία τοποθετείται τη 2η χιλιετία π.Χ..
Οι σημαντικότερες πόλεις της Άνω Μακεδονίας την περίοδο της ακμής της περιοχής τον 4ο-2ο αι.π.Χ., ήταν η Αιανή και η Ηράκλεια Λυγκηστίς.
Η Άνω Μακεδονία ήταν μία κατεξοχήν αγροτική περιοχή και σε αντίθεση με την Κάτω δεν είχε μεγάλες πόλεις. Οι περιοχές που την απάρτιζαν εμφανίζονται σε ιστορικά έγγραφα ως αυτόνομα βασίλεια επί Αλέξανδρου Α' και ως επαρχίες του Μακεδονικού Βασιλείου επί Φιλίππου Β'.
Μετά τη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.) και την επακόλουθη κατάκτηση της Μακεδονίας, οι Ρωμαίοι άσκησαν διαφορετική πολιτική στην Άνω Μακεδονία, την οποία ανακήρυξαν «ελευθέρα» (libera) και για τη διοικητική της οργάνωση στηρίχτηκαν στη φυλετική της διαίρεση και στο ελληνιστικό ομοσπονδιακό σύστημα. 'Ετσι, ευνόησαν την ίδρυση αυτόνομων πολιτικών και διοικητικών ενώσεων (των «κοινών» ή «εθνών»), στα οποία συμμετείχαν αντιπρόσωποι όλων των πόλεων της φυλετικής περιοχής, όπως μαρτυρεί η μνεία «πρεσβευτών του έθνους» των Ορεστών στο γνωστό δόγμα των Βαττυναίων (143-4 μ.Χ.). Με άλλα λόγια, πρόκειται για τα γνωστά από επιγραφικές πηγές «κοινά» των Ελιμιωτών, των Ορεστών, των Λυγκηστών (και των Εορδών), τα οποία, έχοντας τις έδρες τους αντίστοιχα στις πόλεις Αιανή, Άργος Ορεστικό και Ηράκλεια Λυγκηστική, λειτουργούσαν ως ενδιάμεσοι οργανισμοί ανάμεσα στις τοπικές αρχές και τον Ρωμαίο διοικητή της επαρχίας Μακεδονίας και είχαν την ευθύνη για την τέλεση της τοπικής αυτοκρατορολατρείας και την είσπραξη των φόρων. Δεν είναι γνωστό αν αυτά τα «κοινά» καταργήθηκαν, με την άρση της αυτονομίας της περιοχής στον 3ο μ.Χ. αιώνα ή αν εξακολούθησαν να υπάρχουν ως απλές θρησκευτικές ενώσεις.
Εκτός από τα «κοινά», σε επιγραφές αυτοκρατορικών χρόνων αναφέρονται επίσης αρκετοί από τους γνωστούς θεσμούς της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας. Πρόκειται για πολιτικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, όπως είναι: του Μακεδονιάρχη, του πολιτάρχη, του πρεσβευτή, του αρχιερέα, του ιεροφάντη, του πρεσβυτεράρχη, του επιμελητή των ιερών, καθώς και για τους θεσμούς της εφηβείας και της δουλείας. Ενδιαφέρουσες είναι οι πληροφορίες που αντλούμε από επιγραφές και αρχαιολογικά δεδομένα για τις λατρείες και τα ιερά της Δυτικής Μακεδονίας. Με βάση την αρχαία φυλετική διαίρεση, ο μεγαλύτερος αριθμός των λατρευομένων θεοτήτων και των τόπων λατρείας τους (20 θεότητες και 22 τόποι λατρείας) απαντά στην Ελιμιώτιδα και ακολουθεί η Εορδαία (17 θεότητες και 18 τόποι λατρείας). Η πλειονότητα των λατρειών αφορά ελληνικές θεότητες, όπως είναι: του Δία («Ύψιστου», «Ολύμπιου», «Μέγιστου»), του Απόλλωνα, του Ασκληπιού, του Διόνυσου, του Ερμή, του Ποσειδώνα, του Ηρακλή («πατρώου» θεού των Μακεδόνων), της Ήρας, της Αθηνάς, της Άρτεμης, της Αφροδίτης, της Ενοδίας θεάς, καθώς και του Αλέξανδρου (αλεξανδρολατρεία). Από τις άλλες (ανατολικές, θρακικές, ρωμαϊκές) λατρείες μαρτυρείται η λατρεία του Σάραπη και της Ίσιδας, του «Θράκα ιππέα», της Ρώμης, καθώς και η αυτοκρατορολατρεία.
Από τις επιγραφές μας είναι γνωστά 500 περίπου παραδείγματα ανθρωπωνυμίων (θεοφόρων, μυθολογικών, ιστορικών κ.ά.), από τα οποία τα περισσότερα (περίπου 200, δηλ. το 42%) μαρτυρούνται στην Ελιμιώτιδα και από τα υπόλοιπα τα 111 (δηλ. το 25%) στην Ορεστίδα και τα 60 (δηλ. το 13%) στην Εορδαία. Από τα 500 περίπου ανθρωπωνύμια τα 350 (δηλ. ένα ποσοστό 75%) είναι ελληνικά και τα υπόλοιπα (25%) ανατολικά και ρωμαϊκά. Από τα ανθρωπωνύμια αντλούμε πολύτιμα στοιχεία για τη σύνθεση του πληθυσμού. Έτσι, εκτός από τον ντόπιο πληθυσμό, διαπιστώνεται η ύπαρξη παροίκων (Θεσσαλών από τη Δολίχη, τις Χυρέτιες και το Κερκίνιο) και μεταναστών από τη Θράκη και την Ελληνική Ανατολή. Τέλος, τα ανθρωπωνύμια μαρτυρούν ατομικές χορηγήσεις της ρωμαϊκής πολιτείας (civitas Romana) σε μέλη της τοπικής αριστοκρατίας ως το 212 μ.Χ., οπότε με το διάταγμα του Καρακάλλα χορηγήθηκε η ρωμαϊκή πολιτεία σε όλους τους ελεύθερους κατοίκους του Ρωμαϊκού κράτους.
Τέλος, όσον αφορά την οικονομική ιστορία του τμήματος της Άνω Μακεδονίας που αντιστοιχεί στη σημερινή Δυτική Μακεδονία, με βάση τα αρχαιολογικά δεδομένα (κυρίως σκουριές σιδήρου και όστρακα αγγείων), έχουν εντοπιστεί αρκετές θέσεις με ίχνη μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Φαίνεται πως τα σπουδαιότερα μεταλλεία βρίσκονταν στις φυλετικές περιοχές της Ελιμιώτιδας και Λυγκηστίδας. Στην Ελιμιώτιδα σπουδαίο μεταλλευτικό κέντρο (χαλκού και σιδήρου) υπήρχε στους ανατολικούς πρόποδες της Πίνδου και συγκεκριμένα στο σημ. νομό Γρεβενών (κοντά στα σημ. χωριά Ανάβρυτα, Σαμαρίνα, Αβδέλλα, Μοναχίτι). Στη Λυγκηστίδα πάλι σπουδαίο μεταλλευτικό κέντρο σιδήρου υπήρχε στους ανατολικούς πρόποδες του Βέρνου (στα σημ. χωριά Άνω Κλεινές, Πρώτη, Τροπαιούχος και Κάτω Υδρούσα), καθώς και στη λεκάνη του Γεροπόταμου (stara reka) (κοντά στα σημ. χωριά Σκοπός, Αχλάδα, Μελίτη και Νεοχωράκι).
Κύρια ημιαυτόνομα βασίλεια και αρχαίες πόλεις της Άνω Μακεδονίας
Παρουσιάζονται οι αρχαίες πόλεις που αναφέρονται από αρχαίους συγγραφείς στα κύρια βασίλεια με πιθανή θέση εφόσον έχει ερευνηθεί καθώς και αταύτιστοι αρχαιολογικοί χώροι με ευρήματα από την Κλασική Εποχή σε παρένθεση.
Εορδαία
Εορδαία (πόλη) (πιθανή θέση Πτολεμαΐδα ή νοτιοανατολικά της Λίμνης Βεγορίτιδας)
Άρνισσα
Γραία
Γρηία
Κέλλη ή Κέλλες
Κράννα
Βοκεριά (πιθανή θέση Βεγόρα)
Ορεστίδα ή Όρέστεια, Ορεστίς
Άργος Ορεστικόν ή Ορεστίς [Αρμενοχώρι;]
Κέλετρον
Βάττυνα [Κρανοχώρι;]
(Αγία Άννα)
Κρεπενή
(Πλατανιά)
Νεστόριο
(Σισάνι)
Αρχάγγελος
Ελιμεία ή Ελιμιώτις, Ελιμιώτιδα
Αιανή
Ελίμια
Εράτυρα
Οβλόστιοι
(Παλαιόκαστρο)
Φύλακαι
Λυγκηστίδα ή Λυγκηστίς, ή Πελαγονία (Ρωμ.)
Ηράκλεια Λιγκηστίς
Λύχνιδος
Βεύη [Βευή;]
Μερικοί βασιλείς με καταγωγή από την Άνω Μακεδονία
Δυναστεία των Αργεαδών ή Τημενιδών
Περδίκκας
Αργαίος Α'
Αλκέτας Α'
Αμύντας Α'
Δυναστεία των Αντιγονιδών
Αντίγονος ο Μονόφθαλμος
Αντίγονος Β' Γονατάς
Αντίγονος Γ΄ Δώσων
Περσέας
Δυναστεία των Πτολεμαίων
Πτολεμαίος ο Σωτήρ
Δείτε επίσης
Μακεδονικό Βασίλειο
Περιοχές της αρχαίας Ελλάδας
Σημειώσεις
i. Οι «Φήμες» του μητροπολίτη Καστοριάς και μερικών μητροπόλεων της Δυτικής Μακεδονίας, της Βορείου Ηπείρου και του μητροπολίτη Πελαγονίας παλαιότερα, στην εκκλησιαστική υμνογραφία περιέχουν τον όρο Άνω Μακεδονία: «Υπέρ τίμου και εξάρχου Άνω Μακεδονίας».
Παραπομπές
|
792620
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%20%CE%A3%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BB-%CF%83%CF%85%CF%81-%CE%A6%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%B6
|
Λα Σαπέλ-συρ-Φυριέζ
|
Το Λα Σαπέλ-συρ-Φυριέζ (γαλλικά: La Chapelle-sur-Furieuse) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ζυρά, στη διοικητική περιοχή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ.
Παραπομπές
Κοινότητες του Ζυρά
|
639121
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281386-1422%29
|
Μαρία της Βουργουνδίας (1386-1422)
|
Η Μαρία, γαλλ. Marie (1386 - 1428) από τον Οίκο των Βαλουά-Βουργουνδίας ήταν κόρη του δούκα της Βουργουνδίας και με τον γάμο της έγινε κόμισσα, έπειτα δούκισσα, της Σαβοΐας.
Βιογραφία
Ήταν η τέταρτη κόρη του Φιλίππου Β΄ δούκα της Βουργουνδίας και της Μαργαρίτας των Νταμπιέρ κόμισσας της Φλάνδρας.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1386 τον Αμεδαίο Β΄ κόμη, μετά δούκα της Σαβοΐας και είχε τέκνα:
Μαρία 1411-1469, παντρεύτηκε τον Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι δούκα του Μιλάνου.
Αμεδαίος 1412-1431, πρίγκιπας του Πεδεμοντίου, απεβίωσε 19 ετών.
Λουδοβίκος 1413-1465, δούκας της Σαβοΐας.
Φίλιππος 1417-1444, κόμης της Γενεύης, απεβίωσε 27 ετών.
Μαργαρίτα 1420-1479, παντρεύτηκε πρώτα τον Λουδοβίκο Γ΄ των Βαλουά δούκα του Ανζού & διεκδικητή βασιλιά της Νάπολης, έπειτα τον Λουδοβίκο Δ΄ των Βίττελσμπαχ εκλέκτορα του Παλατινάτου και μετά τον Ούλριχ Ε΄ κόμη της Βυρτεμβέργης.
Μπόνη 1415-1430 απεβ. 15 ετών, Μαργαρίτα 1405-1418 απεβ. 13 ετών.
Παραπομπές
Πηγές
Richard Vaughan, Philip the Bold: The Formation of the Burgundian State, (The Boydell Press, 2005), 53.
de Sousa, Antonio Caetano (1735). Historia genealogica da casa real portugueza (in Portuguese). Lisbon: Lisboa Occidental. p. 147.
Οίκος των Βαλουά-Βουργουνδίας
Κόμισσες της Σαβοΐας
Δούκισσες της Σαβοΐας
|
39668
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%20%28%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7%29
|
Λεξικό Μπαμπινιώτη (υπόθεση)
|
Η υπόθεση του λεξικού Μπαμπινιώτη είναι μια υπόθεση που απασχόλησε τα δικαστήρια και την κοινή γνώμη και αφορούσε την απαγόρευση κυκλοφορίας του ομώνυμου λεξικού.
Τα πραγματικά περιστατικά
Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης, καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επιμελήθηκε την έκδοση ενός λεξικού το 1998 με τον τίτλο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, γνωστού και ως "λεξικού Μπαμπινιώτη". Το λεξικό εξέδωσε το "Κέντρο Λεξικολογίας".
Το λεξικό στο λήμμα «Βούλγαρος» έδινε τον ορισμό: αυτός που γεννήθηκε στη Βουλγαρία ή κατάγεται από εκεί,
(καταχρ. - υβριστ.) ο οπαδός ή παίκτης ομάδας της Θεσσαλονίκης (κυρ. του ΠΑΟΚ).
Η δεύτερη ερμηνεία ενόχλησε κατοίκους της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι θεώρησαν ότι η ερμηνεία αυτή τούς προσβάλλει. Ένας από αυτούς προσέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας με αίτησή του στις 23 Μαΐου 1998 τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά του Γ. Μπαμπινιώτη και του Κέντρου Λεξικολογίας και την απάλειψη της δεύτερης ερμηνείας από το λεξικό.
Η απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, δικάζοντας κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, έκανε την αίτηση δεκτή και διέταξε με την υπ' αριθμόν 18134/1998 την απάλειψη του όρου από κάθε αντίτυπο του λεξικού που δεν έχει ακόμη διατεθεί στο κοινό και βρίσκεται ακόμη στα χέρια του εκδότη (του Κέντρου Λεξικολογίας). Ως αιτιολογία ανέφερε:
Ένα καλό λεξικό δε μεταγράφει μόνο τη γλωσσική πραγματικότητα, αλλά έχει σαν αποστολή και να διδάσκει. Προσφεύγουμε σ’ αυτό για να μάθουμε. [...] Η συγκεκριμένη λέξη Βούλγαρος με την υβριστική έννοια [...] δεν αποτελεί λήμμα που θα μπρούσε να έχει καταχωρηθεί σε λεξικό, αφού η χρήση της λέξης αυτής είναι σποραδική και μεμονωμένη και στερείται κάποιας διάρκειας. [...] Επίσης η παράθεση της λέξεως αυτής με το συγκεκριμένο περιεχόμενο αναμφίβολα προσβάλλει την προσωπικότητα του αιτούντος [...], αλλά περαιτέρω δημιουργεί σύγχυση για την εθνική καταγωγή των παικτών και των οπαδών της ομάδας του ΠΑΟΚ και γενικότερα των Μακεδόνων.
Η απόφαση δέχθηκε σφοδρή κριτική από πολλούς νομικούς ως άστοχη και αντισυνταγματική. Σε μια σπάνια στιγμή ομογνωμίας πολλοί καθηγητές Νομικής έβαλαν ομαδόν εναντίον της με άρθρα τους στον ημερήσιο και στον νομικό τύπο. Θεωρήθηκε ότι αποτελεί κατασταλτική λογοκρισία, επειδή απαγορεύει την κυκλοφορία ενός εντύπου με το περιεχόμενο που επιθυμεί ο εκδότης χωρίς να πληροί τις αυστηρές προϋποθέσεις που θέτει το Σύνταγμα για την απαγόρευση κυκλοφορίας εντύπων. Η απόφαση δεν εξέτασε επίσης καθόλου αν η έκδοση και κυκλοφορία του λεξικού εκ μέρους του Γ. Μπαμπινιώτη εμπίπτει στις ατομικές ελευθερίες που κατοχυρώνει το Σύνταγμα και ως εκ τούτου τυγχάνει ιδιαίτερης προστασίας, πράγμα που απεκλήθη από τους σχολιαστές άγνοια ή περιφρόνηση του Συντάγματος και σχιζοφρενική πρόκληση περιφρόνησης προς τη συνταγματική νομιμότητα. Επίσης κατακρίθηκε γιατί ο δικαστής εξέφερε κρίση επί του ζητήματος ποιες λέξεις πρέπει να περιλαμβάνονται σε ένα λεξικό, υπέδειξε δηλαδή ουσιαστικά στον λεξικογράφο πώς να κάνει τη δουλειά του, υπερβαίνοντας τα όρια της δικαιοδοτικής εξουσίας του. Για αυτούς τους δύο λόγους θεωρήθηκε ακόμη και κακοδικία. Προβλήθηκε ότι η κρίση για την επιστημονική ορθότητα μιας άποψης γίνεται στο πλαίσιο της οικείας επιστήμης και όχι στις αίθουσες των δικαστηρίων. Επίσης η αιτιολογία κρίθηκε ως αντιφατική, διότι απ’ τη μια δεχόταν ως σποραδική και μεμονωμένη τη χρήση της λέξης "Βούλγαρος" με υβριστική σημασία, από την άλλη όμως ικανή να προκαλέσει σύγχυση για την εθνική καταγωγή των Μακεδόνων. Επισημάνθηκε ο κίνδυνος να απαγορεύεται η κυκλοφορία βιβλίων που θα διατυπώνουν απόψεις για την εθνική καταγωγή των Ελλήνων που δε θα συμφωνούν με τις απόψεις του εκάστοτε δικαστή (π.χ. Φαλμεράυερ) και να αναχθεί το "εθνικό συμφέρον", έτσι όπως το αντιλαμβάνεται ο εκάστοτε δικαστής, σε μέτρο κρίσης.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου
Λόγω της δημοσιότητας του θέματος και του βαρέος σφάλματος της απόφασης, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση υπέρ του νόμου στις 22 Ιουλίου 1998 και έφερε την υπόθεση ενώπιον της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την υπ. αριθμ. 13/1999 απόφασή της της 22ας Απριλίου 1999 αναίρεσε την απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (χωρίς όμως συνέπειες για το κύρος της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων, βλ. αναίρεση υπέρ του νόμου). Μάλιστα ανέτρεψε και προηγούμενη απόφασή της, σύμφωνα με την οποία αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων δεν επιδέχονται αναίρεση υπέρ του νόμου (ΟλΑΠ 47/1990). Ως προς την ουσία δέχθηκε ότι:
το άρθρο 16 παρ. 1 του Συντάγματος καθιερώνει την ελευθερία της επιστήμης και της έρευνας, ενώ οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 1,2 και 3 αυτού προστατεύουν την ελευθερία εκφράσεως και διαδόσεως των στοχασμών και απαγορεύουν την κατάσχεση, τη λογοκρισία ή κάθε άλλο ισοδύναμο προληπτικό μέτρο σε βάρος του τύπου που και ρητώς ανακηρύσσεται ελεύθερος. Η προστασία των ως άνω ελευθεριών, επειδή αποσκοπεί στη διαφύλαξη ύψιστων κοινωνικών αγαθών, καλύπτει (νομιμοποιεί) και προσβολές του δικαιώματος της προσωπικότητας που τυχόν ενυπάρχουν στην ενάσκησή τους, οι οποίες έτσι, εφόσον δεν προσβάλλεται η αξία του ανθρώπου, δεν είναι παράνομες διότι η προσωπικότητα, και αν θίγεται, έχει στη συγκεκριμένη περίπτωση υποδεέστερη σημασία σε σχέση με το αγαθό των ως άνω ελευθεριών. Αυτό συμβαίνει και όταν κατά τη σύνταξη γλωσσικού λεξικού, που είναι συγχρόνως επιστημονικό έργο, ο λεξικογράφος αναζητώντας συστηματικά και μεθοδικά την αλήθεια, καταγράφει τις ποικίλες σημασίες ή χρήσεις ορισμένων λέξεων ή φράσεων που θεωρούνται μειωτικές ή εξυβριστικές για ορισμένα πρόσωπα ή μέλη ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, εφόσον ο ίδιος δεν υιοθετεί ούτε αποδέχεται τη σημασία αυτή.
[...] η απλή αναφορά-καταγραφή στο λεξικό ότι η λέξη "Βούλγαρος" χρησιμοποιείται καταχρηστικώς ως εξυβριστική ονομασία κατηγορίας φιλάθλων και αθλητών (παικτών) δεν ενέχει αποδοχή του χαρακτηρισμού αυτού από το συντάκτη, έγινε δε στα πλαίσια της συνταγματικώς κατοχυρωμένης και αξιολογικώς υπέρτερης ελευθερίας του τύπου και της επιστήμης.
Πράγματι η ως άνω καταχώριση έγινε με την επιστημονική πεποίθηση του συντάκτη, ότι η ως άνω σημασία της λέξης "Βούλγαρος", έστω και αν αυτή χρησιμοποιείται μεμονωμένα, σποραδικά, παροδικά και από ασήμαντη μερίδα φιλάθλων του νότου, αποτελούσε "έννοια" της άνω λέξης και έπρεπε να καταγραφεί ως τέτοια, με τη διευκρίνιση μάλιστα, ότι η έννοια αυτή ήταν "καταχρηστική-υβριστική", η προσβολή δε, υπό τις προαναφερόμενες περιστάσεις της προσωπικότητας των ανωτέρω, δεν θίγει κατ’ αντικειμενική κρίση, την ανθρώπινη "αξία" τους.Δεκαέξι μέλη του δικαστηρίου υποστήριξαν μάλιστα και την κρατούσα στη θεωρία άποψη ότι δεν υπήρχε καν προσβολή της προσωπικότητας του αιτούντος τα ασφαλιστικά μέτρα και ως εκ τούτου δεν ετίθετο θέμα στάθμισης αντικρουόμενων συνταγματικών δικαιωμάτων, διότι η απλή καταγραφή ενός λήμματος σε ένα λεξικό δεν μπορεί να προσβάλει την προσωπικότητα κάποιου:
[...] ο λεξικογράφος δεν προσδίδει νόημα στις λέξεις ούτε τις χρησιμοποιεί με το όποιο νόημα έχουν προσλάβει από τη χρήση τους. Απλώς καταγράφει τις λέξεις με το γνωστό και δεδομένο νόημά τους, άσχετα αν η χρήση τους είναι συνήθης ή σπάνια, ανεξαρτήτως δε αν πρόκειται για κυριολεκτική ή καταχρηστική χρήση. Η καταγραφή, ενόψει τούτου, της λέξης "Βούλγαρος" υπό την επίμαχη έννοια στο προαναφερόμενο λεξικό, δεν ενέχει χρησιμοποίησή της ούτε υιοθέτησή της ούτε διάδοσή της ή οποιαδήποτε χρήση της, αλλ' αποτελεί απλή, ουδέτερη καταγραφή, η οποία μπορεί να είναι επιστημονικά ορθή ή μη, πάντως όμως είναι αξιολογικά άχρωμη. Επομένως δεν μπορεί να συνιστά προσβολή υπό την έννοια του άρθρου 57 [Αστικού Κώδικα], πολύ δε περισσότερο όταν στην καταχώριση η χρήση της λέξης χαρακτηρίζεται ως "καταχρηστική- υβριστική".
Έντεκα από τους 50 δικαστές που έλαβαν μέρος στη διάσκεψη μειοψήφησαν. Θεώρησαν την απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ορθή και εξέφεραν κρίση για το τι επιτρέπεται να περιέχει ένα λεξικό, με το σκεπτικό ότι:
[...] δεν ανταποκρινόταν η καταχώριση στην επιδίωξη του λεξικογράφου Γεωργίου Μπαμπινιώτη να παρουσιάσει στο κοινό την κοινή γλώσσα των Ελλήνων. Αντιθέτως με την καταχώριση αυτή επισημοποιείτο και μονιμοποιείτο μια κατάσταση "περιθωριακή" πράγματι, για την οποία όμως παρεχόταν με την καταχώριση η πεπλανημένη εντύπωση, ότι νομίμως χρησιμοποιείτο η προσβλητική λέξη. Συνεπώς η ως άνω καταχώριση αποτελεί προσβολή και δεν συγχωρείται βάσει δικαιώματος του Γεωργίου Μπαμπινιώτη παρεχόμενου σ’ αυτόν στα πλαίσια της ελευθερίας της επιστήμης (άρθρο 16 παρ. 1 Συντάγματος) και της ελευθερίας εκφράσεως (άρθρο 14 παρ. 1 Συντάγματος).
Η σκοπιά της πνευματικής ιδιοκτησίας
Ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης και το Κέντρο Λεξικολογίας στράφηκαν επίσης κατά του αιτούντος την απαγόρευση με αίτημα να αναγνωρίσει το δικαστήριο ότι η αίτησή του προσέβαλε τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας που είχαν αυτοί στο λεξικό (ο πρώτος για το ηθικό του δικαίωμα ως δημιουργός, το δεύτερο για το περιουσιακό δικαίωμα που είχε κατόπιν μεταβίβασής του από τον πρώτο σε αυτό). Το Εφετείο Αθηνών τελικά έκανε τις αγωγές τους δεκτές με το αιτιολογικό ότι ο αιτών τα ασφαλιστικά μέτρα αμφισβήτησε με την αίτησή του το δικαίωμά τους να τεθεί το έργο στην κυκλοφορία και να παρουσιαστεί στο κοινό ακέραιο και όπως ήθελαν αυτοί.
Παραπομπές
Πηγές
Δικαστικές αποφάσεις
ΜονΠρωτΘεσσ. 18134/1998, Αρμενόπουλος 1998, 1330
ΟλΑΠ 13/1999, Νομικό Βήμα 2000, 447
ΕφΑθ 7013/1999, Δίκαιο Επιχειρήσεων και Εταιριών 2000, 45
ΕφΑθ 7012/1999 και 7011/1999, Δίκαιο Επιχειρήσεων και Εταιριών 2000, 50
Άρθρα καθηγητών Νομικής
Κώστας Σταμάτης: Προσβολή της προσωπικότητας από λήμμα λεξικού; (Σκέψεις με αφορμή την απόφαση 18134/1998 ΜονΠρΘεσσ, ασφ. μέτρα), Αρμενόπουλος 1998, 1423 (Καθηγητής Νομικής Θεσσαλονίκης).
Κώστας Μπέης, Δίκη 1998, 853 (Καθηγητής Νομικής Αθηνών).
Κώστας Μπέης: Αν το άλας της Δικαιοσύνης μωρανθεί, άρθρο στην Ελευθεροτυπία της 22/7/1998
Γιώργος Κουμάντος: Το επικίνδυνο λεξικό, άρθρο στην Καθημερινή της 2/8/1998 (Καθηγητής Νομικής Αθηνών).
Μιχάλης Σταθόπουλος: Ελευθερία και Προσωπικότητα, άρθρο στην Καθημερινή της 2/8/1998 (Καθηγητής Νομικής Αθηνών).
Γιώργος Κασιμάτης: Η επιστήμη υπό δικαστικήν απαγόρευσιν, άρθρο στο Βήμα της 2/8/1998 (Καθηγητής Νομικής Αθηνών)
Δικαστικές υποθέσεις
Λεξικογραφία
Λογοκρισία στην Ελλάδα
|
413134
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%B9%CE%B4%CF%89%20%28%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%29
|
Χάιδω (όνομα)
|
Χάιδω (xai̯δo, δισύλλαβο· γενική: της Χάιδως), ελληνικό γυναικείο κύριο όνομα (βαφτιστικό όνομα).
Ετυμολογία του ονόματος
Όνομα μεσαιωνικής προέλευσης, από το ουσιαστικό χά(ι)δι, από το μεσαιωνικό ἠχάδι(ο)ν (με σίγηση του αρκτικού άτονου ἠ), με τη σημασία «τραγουδάκι, κανάκεμα», υποκοριστικό του αρχαιοελληνικού ἦχος. Ο τύπος χάιδι προέρχεται από συνεκφορά τό ἠχάδιον > *τοϊχάδι > το χάιδι (με μετάθεση του ι). Ο σχηματισμός της κατάληξης σε |-ο| (-ω) από σλαβική επίδραση. — Τη σλαβική κλιτική |-ο| την έχουν δανειστεί αρκετά θηλυκά (λ.χ. Αρχόντω, Μάρω), ενώ η γραφή με -ω οφείλεται σε αναλογία προς τα αρχαιοελληνικά οξύτονα ονόματα (λ.χ. Ἡρώ, Καλυψώ, Λητώ).
Ονομαστική εορτή
Στις 1 Σεπτεμβρίου, των Τεσσαράκοντα παρθένων και ασκητριών, και Αμμούν διδασκάλου αυτών. (Οι Σαράντα παρθένες μαρτύρησαν τα χρόνια του Λικινίου (307–323), επομένως είναι μάλλον απίθανο το όνομα μιας από αυτές να ήταν Χάιδω.) Την ίδια ωστόσο ημερομηνία η Εκκλησία της Ελλάδος τιμά τη μνήμη της νεομάρτυρος Χάιδως (†1821), οσίας εκ Στανού Χαλκιδικής.
Διάδοση του ονόματος
Το βαφτιστικό απαντά κυρίως στο βορειοελλαδικό χώρο. Προέρχεται από την έννοια του πολυαγαπημένου προσώπου μέσα στην οικογένεια, που θα μεγαλώσει με αγάπη και χάδια, και γι’ αυτόν το λόγο ο Μπούτουρας το κατατάσσει στα «Ονόματα εξ ηθικών προτερημάτων». Σημασιολογικά είναι παρεμφερές με τα βαφτιστικά Κανάκης, Χαϊδεμένη, Χαϊδευτός, Ναζλή. Σήμερα, η ζεστασιά και η τρυφερότητα του ονόματος δεν φαίνεται να συγκινούν όπως παλιότερα και συχνά οι κάτοχοί του προτιμούν να το αντικαθιστούν με ξενικής προέλευσης ονόματα όπως Χίλντα, Χάνα, Χάιντι κτλ. Σε μια προσπάθεια στατιστικής αποτίμησης της συχνότητας των ελληνικών ονομάτων, το Χάιδω παρουσιάζεται ως 221ο πιο συχνό όνομα (145ο ανάμεσα στα γυναικεία).
Αιτία για τη διάδοση του ονόματος και σε άλλες γλώσσες πέραν της ελληνικής είναι ο Βύρων και το ποίημά του Δον Ζουάν (1819–1824), όπου ιστορείται η ερωτική ιστορία με το τραγικό τέλος της Κυκλαδίτισσας Χαηδής (Haidée) (άσματα 2–4).
Σε αρκετά λεξικά αναφέρεται ότι το όνομα Haidée είναι επινόηση του Βύρωνα, και ότι η πιθανή προέλευσή του είναι η αρχαιοελληνική λέξη αἰδοῖος «σεμνός, ντροπαλός». Όμως, αν και δεν αποκλείεται ο Βύρων να είχε υπόψη του τη λέξη αἰδοῖος, είναι σίγουρο ότι γνώριζε το αθηναϊκό όνομα Χαηδή/Χαϊδή από το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα (1809–1811). Όπως σημειώνει ο ίδιος στην προμετωπίδα του ποιήματός του «Μετάφραση ενός ρωμέικου τραγουδιού» («Translation of a Romaic Song» (1811), Childe Harold Pilgrimage 1812), κατά την τρίμηνη παραμονή του στην Αθήνα το χειμώνα του (1809–1810), άκουγε συχνά τις παρέες των κοριτσόπουλων να τραγουδούν το δημοτικό:
«Μπαίνω μέσ’ στὸ περιβόλι
ὡραιοτάτη Χαηδή» κτλ.
I enter thy garden of roses,
Belovéd and fair Haidée,
Each morning where Flora reposes,
For surely I see her in thee.«Translation of a Romaic Song», 1811, σ. 22, First published, Childe Harold, 1812 (4to).
Η βυρώνεια Haidée (Χαηδή) μεταφέρεται στο διήγημα του Προσπέρ Μεριμέ (Prosper Mérimée) «Μια παρτίδα τάβλι» («La Partie de trictrac», 1830) ως Haydée (Αϊντέ). Είναι το όνομα της Κυπριοπούλας σκλάβας τον καιρό των βενετοθωμανικών πολέμων (16ος αι.). Στη συνέχεια, ο Ντανιέλ Ωμπέρ (Daniel François Esprit Auber) διασκευάζει το διήγημα του Προσπέρ Μεριμέ σε όπερα με τον τίτλο Αϊντέ (Haydée, ou Le secret), που ανεβαίνει στο Παρίσι το 1847. Και τέλος, σχεδόν μια γενιά αργότερα από τον Βύρωνα, στον Κόμη Μοντεχρήστο (Le Comte de Monte-Cristo, 1844) του Αλέξανδρου Δουμά, ο οποίος γνωρίζουμε ότι είχε διαβάσει τον Δον Ζουάν, γιατί είχε γράψει τη βιογραφία του Βύρωνα, η Haydée (Αϊντέ ή Χάιδω) είναι η Ελληνίδα κόρη του Αλήπασα, που εξαγοράζει από τη σκλαβιά ο Εντμόντ Νταντές.
Επομένως, λόγω της διεθνούς διαδρομής του, το όνομα μπορεί να καταχθεί και στην κατηγορία των «Ονομάτων από τη λογοτεχνία», όπως το Ακρίτας, το Ελμίρα, το Ερωτόκριτος, το Οφηλία κ.ά.
Τύποι και υποκοριστικά του ονόματος Χάιδω
Χάδου, στη Μακεδονία (κατά τον «βορειοελλαδικό φωνηεντισμό»)
Χάιδω, στην Ήπειρο
Χαϊδούλα (τρισύλλαβο), στον Πόντο, υποκοριστικό
Χαδούλα, στη Λέσβο
Χαδούλα, Χαδουλίτσα, στη Σκιάθο (Χαδούλα, στη Φόνισσα, 1903, του Παπαδιαμάντη.)
Χάιδω, χαϊδευτικό Χαϊδούλλα (τρισύλλαβο), υποκοριστικό Χαϊδουλλί (τρισύλλαβο), στη Χάλκη.
Αρσενικός τύπος του ονόματος
Χαϊδούλης (τρισύλλαβο), Χαϊδούλς, στη Μάδυτο (Eçeabat) της Θράκης
Μητρωνυμικό
Χάιδος, Χαϊδούλης
Το όνομα Χάιδω σε άλλες γλώσσες
Ιταλικά: Haidee
Ισπανικά: Haydée (Άιδε)
Αγγλικά: Haidee (Χέιντι), Haydée
Γαλλικά: Haydée (Αϊντέ)
Πορτογαλικά: Haydee (Αϊντέ)
Αγίες
Τεσσαράκοντα παρθένοι και ασκήτριαι (και Αμμούν διδασκάλου αυτών), η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους στις 1 Σεπτεμβρίου
Χάιδω (†1821), οσία εκ Στανού Χαλκιδικής, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη της στις 1 Σεπτεμβρίου
Πρόσωπα με το όνομα Χάιδω
Χάιδω, η «’ξακουσμένη» Σουλιώτισσα
Χάιδω Τραϊφόρου, η κόρη του Μίμη Τραϊφόρου και της Σοφίας Βέμπο
Χάιδω (Άντα) Παπαπάνου, η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου
Ταμάρα Μπούνκε (Haydée Tamara Bunke Bider, 1937–1967), η ανατολικογερμανικής καταγωγής περιβόητη Τάνια τής ομάδας του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία
Αϊντέ Πολιτόφ (Haydée Politoff, 1946), Γαλλίδα ηθοποιός, γνωστή κυρίως από την ταινία Η συλλέκτρια (La Collectionneuse, 1967) του Ερίκ Ρομέρ (Éric Rohmer)
Αϊδέε Μερσέδες Σόσα (Haydée Mercedes Sosa, 1935–2009), τραγουδίστρια από την Αργεντινή, γνωστή ως La Negra
Το όνομα Χάιδω στις τέχνες
Χάιδω η λυγερή (1892), θεατρικό του Πανάγου Μελισσιώτη
Χάιδω ή Χάιδω η πανέμορφη (1967), ασπρόμαυρη ταινία μεγάλου μήκους του Κώστα Δρίτσα
Και το ΠΑΣΟΚ της Χάιδως (1982), θεατρική κωμωδία, σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης· σενάριο: Μποστ, Γιάννης Ξανθούλης
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Θ. Γεωργιάδης, «Η Χαϊδή των Αθηναίων και η Χάιντι των Γερμανών», Έθνος, 16.7.2009 (ανακτήθηκε 21.3.2014)
Φράση: το μουνί της Χάιδως, στο slang.gr
Ἡ Φόνισσα (1903) του Παπαδιαμάντη
Vicente Molina Foix, «Δον Ζουάν: Ο κατά συρροήν εραστής», Το Βήμα, 21.8.2009 (ανακτήθηκε 21.3.2014)
Αναστάσης Βιστωνίτης, «Ποιος ήταν ο πραγματικός Κόμης Μοντεχρήστος», Το Βήμα, 30.9.2012 (ανακτήθηκε 21.3.2014)
Σημειώσεις
Γυναικεία ελληνικά ονόματα
Μεσαιωνικά ονόματα
Ονόματα από τη λαϊκή παράδοση
Ονόματα από τη λογοτεχνία
|
574028
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CF%8C%CE%BB%CF%84%CE%B5%CF%81%20%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B1%CF%81%CF%84%2C%206%CE%BF%CF%82%20%CE%A5%CF%88%CE%B7%CE%BB%CF%8C%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B1%CF%81%CF%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BA%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Σκωτίας
|
Ο Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Αγγλίας (Walter Stewart, 6th High Steward of Scotland, 1296 - 9 Απριλίου 1327), 6ος κληρονομικός Υψηλός Στιούαρτ της Σκωτίας και πατέρας του Ροβέρτου Β΄ της Σκωτίας ήταν γιος του Τζέιμς Στιούαρτ, 5ου Υψηλού Στιούαρτ της Σκωτίας και της Ζιλ ντε Μπεργκ, κόρης του Γουόλτερ ντε Μπεργκ, 1ου κόμη του Ούλστερ. Μερικές φορές αναφέρεται σαν μητέρα του η Σεσίλλη του Ντανμπάρ αλλά οι πληροφορίες είναι εσφαλμένες. Ο Γουόλτερ Στιούαρτ πολέμησε στην μάχη του Μπάνοκμπερν (1314) στην δεξιά πτέρυγα του Σκωτσέζικου στρατού.
Πόλεμοι με τους Άγγλους
Ο Γουόλτερ ήταν ο νόμιμος διοικητής σε μια από τις τέσσερις Σκωτσέζικες μεραρχίες αλλά επειδή ήταν πολύ νέος ανέλαβε την διοίκηση ο Τζέιμς Ντάγκλας, λόρδος του Ντάγκλας. Υπάρχουν αμφιβολίες ωστόσο αν συμμετείχαν άλλες τρεις Σκωτσέζικες μεραρχίες στην μάχη του Μπάνοκμπερν. Διορίστηκε Γουόρντεν του Δυτικού Μαρς σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του στην μάχη και του δόθηκαν τα εδάφη του Λαργκς που είχαν κατασχεθεί από τον Τζων Μπάλλιολ, παραχώρησε τα εδάφη στο αβαείο του Πέισλι. Μετά την απελευθέρωση της συζύγου του Ροβέρτου Μπρους Ελισάβετ του Μπουργκ και της κόρης του Μάρτζορι Μπρους από την Αγγλική αιχμαλωσία ο Υψηλός Στιούαρτ πήγε στα σύνορα για να τους υποδεχτεί στην αυλή της Σκωτίας. Παντρεύτηκε αργότερα την Μάρτζορι και δέχτηκε την βαρονία του Μπάθγκειτ στο Γουέστ Λόθιαν σαν προίκα από την σύζυγο του.
Όταν ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας απουσίαζε στην Ιρλανδία ο Υψηλός Στιούαρτ και ο Σερ Τζέιμς Ντάγκλας πέρασαν τον περισσότερο χρόνο στα Σκωτσέζικα σύνορα. Ο Γουόλτερ Στιούαρτ ανέλαβε την υπεράσπιση του Μπέργουικ-απόν-Τουίντ που από το 1318 πολιορκήθηκε από τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας. Όταν ο Ροβέρτος Μπρους απουσίαζε στην Ιρλανδία ο Υψηλός Στιούαρτ και ο Σερ Τζέιμς Ντάγκλας ανέλαβαν την υπεράσπιση των συνόρων, υπερασπίστηκαν το Μπέργουικ-απόν-Τουίντ που από τις 24 Ιουλίου 1319 πολιορκήθηκε από τον Εδουάρδο Β΄, μερικά πολιορκητικά όπλα καταστράφηκαν από την φρουρά της Σκωτίας και οι Στιούαρτ αιφνίδια έδιωξαν τον εχθρό. Το 1322 ο Ντάγκλας και ο Τόμας Ράντολφ προσπάθησαν να αιφνιδιάσουν τον βασιλιά της Αγγλίας στο αβαείο του Μπάιλαντ στο Γιορκσάιρ αλλά ο Εδουάρδος Β΄ δραπέτευσε στην Γιορκ με 500 ιππείς. Ο Γουόλτερ Στιούαρτ της Σκωτίας με ένα διάταγμα παραχώρησε στον Τζων του Σαιν Κλαιρ εκτάσεις στο Ρόξμπουργκσαιρ με τον τίτλο "Ροβέρτος ντε Λόντερ, δικαστής του Λόθιαν".
Οικογένεια
Με την σύζυγο του Μάρτζορι Μπρους, κόρη του Ροβέρτου Μπρους και της Ισαβέλλας ντε Μαρ απέκτησε :
Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας
Με την δεύτερη σύζυγο του Ισαβέλλα ντε Γκράχαμ, κόρη του Σερ Τζων Γκράχαμ του Αβερκόρν απέκτησε :
Τζων Στιούαρτ του Καννινγκέμ
Άντριου Στιούαρτ
Εγιδία Στιούαρτ, παντρεύτηκε τον Σερ Τζέιμς Λίντσεϊ του Κρόφορντ, τον Σερ Ούγο Έγκλιντον και τον Σερ Τζειμς Ντάγκλας του Νταλκέιθ
Θάνατος
Ο Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Αγγλίας πέθανε στο κάστρο του Μπάθγκειτ στις 9 Απριλίου 1326 και τάφηκε στο αβαείο του Πέισλι μαζί με την πρώτη σύζυγο του Μάρτζορι Μπρους και τους πέντε πρώτους Υψηλούς Στιούαρτ, μια επιγραφή στο δάπεδο του αβαείου γράφει :
"Εις μνήμη των Υψηλών Στιούαρτ της Σκωτίας, τα σώματα τους βρίσκονται στο υψηλό ιερό του αβαείου της εκκλησίας του Πέισλι".
Παραπομπές
Burke, Messrs., John and John Bernard, The Royal Families of England Scotland and Wales, with Their Descendants &c., London, 1848, volume 1, pedigree LXVIII, and volume 2 (1851) page xlvi.
Clay, John W., FSA., editor, The Visitation of Cambridge, 1575 and 1619 by Henery St.George, Richmond Herald, Harleian Society, London, 1897, pps: 7 - 11.
Dunbar, Sir Archibald H., Bt., Scottish Kings, a Revised Chronology of Scottish History, 1005 - 1625, Edinburgh, 1899, pps: 126 - 144.
Louda, Jiri, & Maclagan, Michael, Lines of Succession, London, 1981.
Weis, Frederick Lewis, et all, The Magna Charta Sureties 1215, 5th edition, Baltimore, 2002, p. 50.
Οίκος των Στιούαρτ
|
85249
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%AF
|
Νεσατί
|
Νεσατί (Neşāṭī, 30 Νοεμβρίου 1623 - 1674) ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Οθωμανού ποιητή. Ήταν Σούφι, ή Ισλαμιστής μυστικιστής, της τάξεως των Μεβλεβί, και η ποίησή του θεωρείται συχνά παραδειγματική του "Ινδικού στυλ" της Οθωμανικής ποίησης, κίνημα που άνθισε στις αρχές του 17ου αιώνα.
Ζωή
Αν και μια πηγή ισχυρίζεται πως το πραγματικό όνομα του Νεσατί ήταν Σουλεϋμάν (Süleymân) (سليمان), η πλειονότητα των πηγών αναφέρουν το όνομα του ως Αχμέντ (Ahmed) (أحمد). Γεννήθηκε στην Εντιρνέ, στην περιοχή της Θράκης. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς γεννήθηκε, αν και πιθανολογείται κάπου γύρω στα 1600, με αποδεικτικό στοιχείο ένα ποίημα που αναφέρει τον χειμώνα του 1621-22, οπότε το στενό του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη είχε καλυφθεί με πάγο.
ن نقش كوستره آیا مشاعبيز سرما
كه همچو آيينه يغ بسته اولدى صفحه آب
Ne naḳş göstere āyā müşa`biz-i sermā
Ki hemçü āyīne yaḫ-beste oldu safḥa-yi āb
Ω τι σχέδια μπορεί ο μάγος του κρύου
να επιδείξει;
Σαν καθρέφτης, η σελίδα του νερού
είναι δεμένη σε πάγο
Πέθανε το 1674, και κηδεύτηκε στο προαύλιο του Τεμένους Murâdiyye.
Έργο
Ο Νεσατί δεν ήταν τόσο παραγωγικός όσο άλλοι Οθωμανοί ποιητές, θεωρείται ωστόσο αυθεντία της ποιητικής μορφής γκαζέλ. Επηρεάστηκε πολύ και θαύμαζε τον Πέρση ποιητή Ουρφί του Σιράζ, για τον οποίο έγραψε μια πραγματεία, την Şerḥ-i Müşkilāt-i `Urfī (شرح مشكلات عورفى "Εξήγηση των Δυσκολιών του `Urfî")
Παραπομπές
Πηγές
Andrews, Walter G; Black, Najaat; Kalpaklı, Mehmet. Ottoman Lyric Poetry: An Anthology. ISBN 0-292-70472-0.
Berk, İlhan. "Neşâtî Bugün de Bir 'Saklı Su'dur..." in Osmanlı Divan Şiiri Üzerine Metinler; ed. Mehmet Kalpaklı; pp. 245–246. ISBN 975-08-0164-4.
Cengiz, Halil Erdoğan. "Neşâtî" in Divan Şiiri Antolojisi; pp. 534–551. Ankara: Bilgi Yayınevi, 1983.
Şentürk, Ahmet Atilla. "Neşâtî" in Osmanlı Şiiri Antolojisi; pp. 555–559. ISBN 975-08-0163-6.
Τούρκοι ποιητές
|
800314
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CF%80%20%CE%9D%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%86
|
Γκάλαμπ Ντόνεφ
|
Ο Γκάλαμπ Σπάσοφ Ντόνεφ , (βουλγ.: Гълъб Спасов Донев) είναι Βούλγαρος πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας από το 2022 μέχρι το 2023 όταν και διορίστηκε από τον Πρόεδρο Ρούμεν Ράντεφ, εν όψει των εκλογών του Οκτωβρίου του 2022.
Ο Ντόνεφ έχει, μεταξύ άλλων, χρηματίσει σύμβουλος κοινωνικής πολιτικής και υγείας του Προέδρου Ράντεφ.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1967 στη Σόφια. Αποφοίτησε από το 35ο Λύκειο ρωσικής γλώσσας στη Σόφια. Ύστερα, εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Αεροπορίας «Γκεόργκι Μπενκόφσκι» στην Ντόλνα Μητροπόλιγια. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στα χρηματοοικονομικά στο Πανεπιστήμιο Εθνικής και Παγκόσμιας Οικονομίας και στη συνέχεια στη φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ρούσε. Ειδικεύτηκε στις επιχειρήσεις και τη διαχείριση στο ΠΕΠΟ. Την περίοδο 2001 - 2007 διετέλεσε διευθυντής της Διεύθυνσης «Συνθήκες Εργασίας και Διαχείριση Κρίσεων» στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής. Μεταξύ 2005 και 2006 κατείχε τη θέση του Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής. Από το 2007 έως το 2009, ήταν μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και εκτελεστικός διευθυντής του Εκτελεστικού Οργανισμού «Κύρια Επιθεώρηση Εργασίας». Από το 2008 είναι πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου του Εθνικού Ινστιτούτου Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας.
Από το 2014 έως το 2016 διετέλεσε Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής. Στη συνέχεια διετέλεσε αναπληρωτής διευθυντής της Διεύθυνσης «Διοικητικών και Πληροφοριακών Υπηρεσιών» και αναπληρωτής Διευθυντής «Εσωτερικού Ελέγχου» του Υπουργείου Άμυνας. Από τις 27 Ιανουαρίου έως τις 4 Μαΐου 2017 ασκούσε καθήκοντα υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής. Από τις 12 Μαΐου έως τις 13 Δεκεμβρίου 2021 Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Από τις 2 Αυγούστου 2022 μέχρι τις 6 Ιουνίου 2023 άσκησε καθήκοντα υπηρεσιακού Πρωθυπουργού.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρωθυπουργοί της Βουλγαρίας
|
301872
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AE%CF%82
|
Μιχάλης Σαρρής
|
Ο Μιχάλης Σαρρής είναι Ελληνοκύπριος οικονομολόγος και πολιτικός. Διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Μιχάλης Σαρρής γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 1946 στη Λευκωσία. Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική, τη γαλλική, την ισπανική και την πορτογαλική γλώσσα. Απέκτησε πτυχίο οικονομικών από την Οικονομική Σχολή του Λονδίνου και διδακτορικό στα οικονομικά, με εξειδίκευση στη νομισματική και δημοσιονομική θεωρία και πολιτική, από το Πανεπιστήμιο Γουέιν Στέιτ.
Το 1973 εργοδοτήθηκε στο Τμήμα Ερευνών της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου. Το 1974 εργοδοτήθηκε στην Τράπεζα Κύπρου, έχοντας την ευθύνη για τη δημιουργία μηχανισμού και διαδικασίας αξιολόγησης της οικονομικής και χρηματοοικονομικής βιωσιμότητας των μεγάλων δανειοδοτικών δραστηριοτήτων της τράπεζας.
Την περίοδο 1975-2004 εργοδοτήθηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα. Επιπλέον, διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Λαϊκής Τράπεζας.
Πολιτική διαδρομή
Στις 31 Αυγούστου 2005 διορίστηκε Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου, θέση στην οποία παρέμεινε έως τις 28 Φεβρουαρίου 2008.
Στις 2 Μαρτίου 2013 διορίστηκε Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη. Λίγες μέρες μετά τον διορισμό του κορυφώθηκε η πολιτική κρίση λόγω των οικονομικών προβλήματων που αντιμετώπιζε η Κύπρο, με αποτέλεσμα να παραιτηθεί στις 2 Απριλίου 2013.
Παραπομπές
Πηγές
|-
|-
Υπουργοί Οικονομικών (Κύπρος)
Κύπριοι οικονομολόγοι
Κύπριοι τραπεζίτες
Κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου 2003
Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2013
|
379713
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BD%CF%89%20%CF%83%27%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD%20%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7
|
Πάνω σ' έναν κομήτη
|
Το Πάνω σ' έναν κομήτη ή Εκτόρ Σερβαντάκ (τίτλος πρωτοτύπου Hector Servadac) είναι περιπετειώδες μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Γάλλου συγγραφέα Ιουλίου Βερν. Είχε εμφανισθεί για πρώτη φορά σε συνέχειες στο γαλλικό περιοδικό Magasin d’Éducation et de Récréation το 1877. Η αρχική εικονογραφημένη έκδοση σε βιβλίο, στη σειρά του Βερν «Voyages Extraordinaires» (νο. 15), τυπώθηκε επίσης το 1877 και πριν το τέλος του ίδιου έτους είχε ήδη μεταφρασθεί και εκδοθεί και στην αγγλική γλώσσα.
Περίληψη της πλοκής
Η ιστορία αρχίζει όταν ένας κομήτης με το όνομα «Γαλλία» (Gallia) αγγίζει τη Γη, αποσπά και παίρνει μαζί του λίγα μικρά κομματάκια της. Η καταστροφή έλαβε χώρα την Πρωτοχρονιά ενός έτους της δεκαετίας του 1880 στην περιοχή γύρω από το Γιβραλτάρ. Σε ένα από τα κομμάτια που μάζεψε ο κομήτης παγιδεύθηκαν 36 άνθρωποι διάφορων εθνικοτήτων, μεταξύ των οποίων και επώνυμος του έργου Γάλλος λοχαγός Εκτόρ Σερβαντάκ. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν στην αρχή τι είχε συμβεί, πιστεύοντας ότι η σύγκρουση ήταν ένας συνηθισμένος σεισμός. Πρώτα από όλα αισθάνθηκαν μεγάλη απώλεια βάρους: ο υπασπιστής Μπεν Ζουφ προς μεγάλη του έκπληξη εκτελεί άλμα σε ύψος 12 μέτρων. Επίσης, Ζουφ και Σερβαντάκ σύντομα αντιλήφθηκαν ότι η εναλλαγή ημέρας και νύκτας επιταχύνθηκε στις 6 ώρες, ότι η ανατολή και η δύση έχουν αλλάξει θέσεις και ότι το νερό βράζει στους 66 βαθμούς Κελσίου. Από το τελευταίο συμπέραναν σωστά ότι η ατμόσφαιρα είχε γίνει λεπτότερη και η ατμοσφαιρική πίεση είχε μειωθεί. Τις πρώτες ημέρες παρατηρούσαν τη Γη και τη Σελήνη, αλλά νόμισαν ότι ήταν κάποιος άγνωστος πλανήτης. Σημαντικές πληροφορίες απέκτησαν και από το ταξίδι τους με ένα πλοίο, το οποίο τους είχε επίσης ακολουθήσει στον κομήτη: ανακάλυψαν μία αλυσίδα λόφων που έκλειναν τη θάλασσα, καθώς και τη νήσο Φορμεντέρα (που πριν την καταστροφή ανήκε στις Βαλεαρίδες Νήσους). Στο νησί συνάντησαν τον Γάλλο αστρονόμο Παλμυρίνο Ροζέτ, που τους βοήθησε να ερμηνεύσουν όλα τα μυστηριώδη φαινόμενα: Βρίσκονταν όλοι τους πάνω στον κομήτη που είχε ανακαλύψει ο Ροζέτ ένα έτος νωρίτερα και είχε προβλέψει ότι θα συγκρουόταν με τη Γη, αλλά κανένας δεν τον είχε πιστέψει, επειδή ένα στρώμα πυκνής ομίχλης εμπόδιζε τις αστρονομικές παρατηρήσεις από άλλα μέρη.
Με μία δεύτερη ερευνητική εξόρμηση, προσδιοριζουν την περιφέρεια του κομήτη σε 2.320 χιλιόμετρα. Η μάζα του κομήτη υπολογίσθηκε από τον Ροζέτ σε 209 τρισεκατομμύρια τόνους.
Ταξιδευτές άθελά τους στο Ηλιακό Σύστημα, δεν είχαν ελπίδες να αποικίσουν μόνιμα τον νέο τους κόσμο, επειδή δεν υπήρχε καλλιεργήσιμο έδαφος. Η κυριότερη τροφή τους ήταν τα ζώα που παρέμειναν στο έδαφος που είχε αποσπάσει ο κομήτης. Παραδόξως, για αρκετό καιρό η θάλασσα πάνω στον κομήτη δεν πάγωνε, παρά το ότι η θερμοκρασία είχε πέσει πολύ κάτω από το μηδέν. Μόλις όμως πέταξαν μία πέτρα στη θάλασσα, το θαλάσσιο νερό πάγωσε μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό. Ο πάγος ήταν εντελώς λείος και επέτρεπε το πατινάζ και την ιστιοπλοΐα με έλκηθρο.
Παρά τη φοβερή κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι διαστημικοί ναυαγοί, οι παλαιές αντιδικίες μεταξύ των γήινων κρατών συνεχίζονταν πάνω στον κομήτη, καθώς οι Γάλλοι και οι Βρετανοί αξιωματικοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους αντιπροσώπους των κυβερνήσεών τους. Από τα θέματα που τους απασχολούσαν ήταν π.χ. η πρώην ισπανική Θέουτα, η οποία είχε μετατραπεί σε νησί πάνω στον κομήτη και την οποία αμφότερα τα μέρη άρχισαν να θεωρούν ως μη διεκδικούμενο έδαφος. Ο λοχαγός Σερβαντάκ επεχείρησε έτσι να καταλάβει τη Θέουτα, αλλά απέτυχε: Αποδείχθηκε ότι το νησί είχε καταληφθεί από Βρετανούς, που διατηρούσαν επικοινωνία με τη βάση τους στο Γιβραλτάρ με οπτικό τηλέγραφο.
Ο κομήτης έφθασε στο αφήλιο της τροχιάς του και μετά άρχισε την επιστροφή του, πλησιάζοντας και πάλι τη Γη. Οι βελτιωμένοι υπολογισμοί του Ροζέτ έδειχναν πως θα σημειωνόταν μία νέα σύγκρουση με τη Γη, δύο χρόνια ακριβώς μετά την πρώτη, την 1η Ιανουαρίου. Προτάθηκε λοιπόν η ιδέα να εγκαταλείψουν τον κομήτη με ένα αερόστατο. Η πρόταση έγινε δεκτή και οι διαστημικοί ναυαγοί κατασκεύασαν ένα αερόστατο από τα πανιά του πλοίου τους. Στα μέσα Δεκεμβρίου έγινε ένας σεισμός, κατά τον οποίο ο κομήτης έχασε ένα θραύσμα του και πιθανώς σκοτώθηκαν όλοι οι Βρετανοί στη Θέουτα και στο Γιβραλτάρ. Την 1η Ιανουαρίου, οπότε οι ατμόσφαιρες του κομήτη και της Γης ήρθαν και πάλι σε επαφή, οι ναυαγοί έφυγαν μέσα στο αερόστατο και προσγειώθηκαν ομαλά δύο χιλιόμετρα από το Μοσταγκανέμ της Αλγερίας.
Τα πρόσωπα του έργου
Στους 36 «κατοίκους» του κομήτη περιλαμβάνονταν 13 Βρετανοί στρατιώτες, 10 Ισπανοί, 8 Ρώσοι, τρεις Γάλλοι, μία Ιταλίδα και ένας Γερμανοεβραίος. Οι αναφερόμενοι με το όνομά τους είναι οι εξής:
Λοχαγός Εκτόρ Σερβαντάκ του γαλλικού στρατού στην Αλγερία (τότε γαλλική αποικία)
Λωράν Μπεν Ζουφ, υπασπιστής του Σερβαντάκ
Κόμης Βασίλι Τιμάσεφ, Ρώσος
Ανθυποπλοίαρχος Προκόπ, κυβερνήτης της θαλαμηγού του Τιμάσεφ
Ισαάκ Χακαμπούτ, Εβραίος έμπορος
Νίνα, νεαρή Ιταλίδα γιδοβοσκός
Πάμπλο, νεαρός Ισπανός
Ταξίαρχος Χ.Φ. Μέρφυ και ταγματάρχης σερ Τζ. Τεμπλ Όλιφαντ της Βρετανικής φρουράς του Γιβραλτάρ
Παλμυρίνος Ροζέτ, ο Γάλλος αστρονόμος που ανακάλυψε τον κομήτη και είχε διατελέσει δάσκαλος του Σερβαντάκ.
Αντισημιτισμός
Από την αρχή, ο Βερν είχε προβλήματα με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Αρχικώς, το έργο τελείωνε με τον κομήτη να συντρίβεται πάνω στη Γη, σκοτώνοντας όλους τους ήρωες. Μάλιστα ίσως αυτό υπήρξε η αιτία για το «μαύρο» αστείο του να ονομάσει τον ήρωα «Servadac», που είναι το ανάποδο της γαλλικής λέξεως cadavres (= πτώματα). Ο εκδότης του, Πιερ-Ζυλ Ετζέλ, δεν έκανε αποδεκτό αυτό το τέλος, κυρίως επειδή απευθυνόταν σε νεαρούς αναγνώστες στο μηνιαίο περιοδικό του, οπότε ο Βερν υποχρεώθηκε να το ξαναγράψει.
Η πρώτη δημοσίευση ήταν στο περιοδικό Magasin d’Éducation et de Récréation και άρχισε τον Ιανουάριο του 1877. Τον Ιούνιο κυκλοφόρησε το κεφάλαιο 18, όπου πρωτοεμφανιζόταν και περιγραφόταν ο χαρακτήρας του Ισαάκ Χακαμπούτ: «`Ήταν ένας πενηντάρης που φαινόταν για εξηντάρης. Μικροκαμωμένος, ασθενικός, με μάτια λαμπερά και ανειλικρινή, μια κιτρινισμένη γενειάδα και αχτένιστα μαλλιά, μεγάλα πόδια, χέρια μακριά και κυρτά, προσέφερε μία εικόνα του γνωστού τύπου του Γερμανοεβραίου, αναγνωρίσιμου από μίλια. Αυτός ήταν ο τοκογλύφος με την ευλύγιστη ραχοκοκκαλιά και την επίπεδη καρδιά... ...Το ασήμι θα τραβούσε ένα τέτοιο πλάσμα όπως ο μαγνήτης έλκει το σίδερο, κι αν αυτός ο Σάυλοκ αφηνόταν να πληρωθεί από τον οφειλέτη του, θα μεταπουλούσε ασφαλώς τη σάρκα του σε τιμή λιανικής. Επιπλέον, παρότι γεννημένος Εβραίος, παρουσιαζόταν σαν μουσουλμάνος σε μουσουλμανικά εδάφη, όταν το απαιτούσε το κέρδος του, και θα γινόταν ακόμα και ειδωλολάτρης για να κερδίσει περισσότερα.»
Η περικοπή αυτή έκανε τον αρχιρραβίνο των Παρισίων Ζαντόκ Καν να γράψει μία επιστολή στον Ετζέλ, με την οποία διαμαρτυρόταν ότι αυτό το υλικό δεν είχε θέση σε ένα περιοδικό για εφήβους και νέους. Οι Ετζέλ και Βερν συνυπέγραψαν μία απάντηση, όπου ανέφεραν πως δεν είχαν πρόθεση να προσβάλουν κανένα και υπόσχονταν να διορθώσουν τα προσβλητικά σημεία στην επόμενη έκδοση. Πάντως ο Βερν φαίνεται ότι άφησε τη δουλειά αυτή στον Ετζέλ, καθώς τον ρωτούσε στα τέλη του καλοκαιριού: «Διόρθωσες την υπόθεση των Εβραίων στον Σερβαντάκ;» Η κυριότερη αλλαγή ήταν η αντικατάσταση της λέξεως «Εβραίος» με το όνομα «Ισαάκ» παντού και η προσθήκη των «χριστιανικών χωρών» σε όσες εμπορευόταν ο Χακαμπούτ. Παρ' όλα αυτά, ο αντισημιτικός τόνος παρέμεινε στο βιβλίο.
Μεταφορές στον κινηματογράφο
Valley of the Dragons σε σκηνοθεσία Έντουαρντ Μπερντς (ΗΠΑ, 1961), ακολουθεί πολύ χαλαρά την υπόθεση.
Na kometě («Πάνω στον κομήτη»), σε σκηνοθεσία Κάρελ Ζέμαν (Τσεχοσλοβακία, 1970).
Off on a Comet, κινούμενων σχεδίων σε σκηνοθεσία Richard Slapczynski (Αυστραλία, 1979).
Επιδράσεις
Το Πάνω σ' έναν κομήτη είναι η βάση του μυθιστορήματος του Βρετανού συγγραφέα Ανταμ Ρόμπερτς Splinter (2007).
Εκδόσεις στην ελληνική γλώσσα
Έκτορ Σερβαντάκ: Ταξίδια και περιπέτειες στο Ηλιακό Σύστημα, μετάφραση Έφη Μαρκοζάνε, Μαρία Μαυροματάκη, Γιάννης Σιδέρης. Εικονογράφηση: Paul Philippoteaux (της γαλλικής αρχικής εκδ.). Εκδ. «4π Ειδικές Εκδόσεις Α.Ε.», Αθήνα 2011, 480 σελίδες, ISBN 978-960-488-355-4.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Hector Servadac , το γαλλικό πρωτότυπο κείμενο
Hector Servadac, Travels and Adventures through the Solar System, επιμέλεια Norman Wolcott, αγγλική μετάφραση του George Munro (1877), Choptank Press, 2007
Hector Servadac, σκαναρισμένο αντίγραφο από την παλαιότερη αγγλική μετάφραση (της Ellen E. Frewer)
Off on a Comet (ανάγνωση του βιβλίου στην αγγλική) από το Project Gutenberg
Πανω σ
|
188991
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Nickelodeon
|
Nickelodeon
|
Το Nickelodeon, επίσης γνωστό ως Nick και Pinwheel (το πρώτο όνομά του), είναι αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι, το οποίο εκπέμπει από την 1η Δεκεμβρίου 1977. Ανήκει στην Kids & Family Entertainment, τμήμα της Paramount Global, η οποία κατέχει και το κανάλι MTV. Από το 2018, πρόεδρος του καναλιού είναι o Μπραίαν Ρόμπινς.
Πορεία
Το Δεκέμβριο του 1977, ξεκίνησε την προβολή του το QUBE, η πρώτη διαδραστική καλωδιακή τηλεόραση από την Time Warner Cable (που ανήκε στη Warner Communications). Ένα από τα διαθέσιμα κανάλια για τους συνδρομητές, ήταν και το Pinwheel, του οποίου το πρόγραμμα απευθυνόταν σε παιδιά. Το Pinwheel παρουσιάστηκε ως Nickelodeon τον Απρίλιο του 1979, και παρά την πορεία που είχε αυτά τα δύο χρόνια, το Nickelodeon δηλώνει ως επίσημη χρονιά έναρξης το 1979. Τώρα στην Αμερική, και σε άλλες μεγάλες χώρες, το NICKELODEON εμφανίζεται ως Nick.
Πρόγραμμα
Τα μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 8 έως 16 ετών, ενώ τα πρωινά ψυχαγωγικά και εκπαιδευτικά προγράμματά του, απευθύνονται σε μικρότερα παιδιά ηλικίας 2-8 ετών. Το πρόγραμμα του καναλιού αποτελείται από παιδικές σειρές και κινούμενα σχέδια δικής του παραγωγής.
Από τον Ιούλιο του 1985, μοιράζεται την ίδια συχνότητα με το Nick at Nite, μια υπηρεσία που εκπέμπει τις βραδινές ώρες μετά το τέλος του προγράμματος του Nickelodeon. Αντιμετωπίζεται ως ένα ξεχωριστό κανάλι από το Nickelodeon και από τη Nielsen Media Research για λόγους ακροαματικότητας και διαθέτει επαναλήψεις σειρών, primetime κωμικές σειρές και ταινίες μεγάλου μήκους.
Από τον Φεβρουάριο του 2015, το Nickelodeon / Nick at Nite είναι διαθέσιμο σε περίπου 91 εκατομμύρια νοικοκυριά συνδρομητικής τηλεόρασης (81,4% των νοικοκυριών με τουλάχιστον μία συσκευή τηλεόρασης) στις ΗΠΑ.
Kids' Choice Awards
Το Nickelodeon διοργανώνει κάθε χρόνο τα Kids' Choice Awards, τηλεοπτικά βραβεία σε μια τελετή που απευθύνεται στο παιδικό κοινό, τα οποία προκύπτουν από την ψήφο του ίδιου του κοινού. Ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1988, και τα βραβεία διακρίνονται σε μια πληθώρα κατηγοριών, διαφορετική κάθε χρονιά, και που κατά πλειονότητα περιλαμβάνει βραβεία για αγαπημένο ηθοποιό, τραγουδιστή, αθλητή, για αγαπημένη σειρά, ταινία, τραγούδι κι άλλα. Επίσης απονέμονται βραβεία σε ειδικές κατηγορίες όπως π.χ. αγαπημένο ζευγάρι, βραβείο πράσινης συνεισφοράς κλπ.
Θεματικά πάρκα
Το Nickelodeon κατέχει και θεματικά πάρκα, από τα οποία τα περισσότερα έχουν κλείσει, εκτός από δύο στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία αντίστοιχα.
Λογότυπα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα του Nickelodeon
Αμερικάνικοι τηλεοπτικοί σταθμοί
Παιδικοί τηλεοπτικοί σταθμοί
Τηλεοπτικά κανάλια και σταθμοί οι οποίοι ιδρύθηκαν το 1977
Nickelodeon
|
488271
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B1
|
Περιοχή Ιράμπα
|
Η Περιοχή Ιράμπα (Αγγλικά: Iramba District, Σουαχίλι: Wilaya ya Iramba), είναι μία από τις έξι επαρχίες στην Περιφέρεια Σινγκίντα (Singida Region) της Τανζανίας. Συνορεύει στα βόρεια με την Περιφέρεια Σιμίγιου (Simiyu Region), ανατολικά με την Περιοχή Μκαλάμα (Mkalama District), νότια με την Περιοχή Ικούνγκι (Ikungi District) και δυτικά με την Περιφέρεια Ταμπόρα (Tabora Region). Η διοικητική της έδρα είναι στην πόλη Σελούι (Shelui)
Σύμφωνα με την Εθνική Απογραφή της Τανζανίας του 2012, ο πληθυσμός στην Επαρχία Ιράμπα (Iramba District), ήταν 236.282 άτομα.
Σύμφωνα με την Εθνική Απογραφή της Τανζανίας του 2002, ο πληθυσμός στην Επαρχία Ιράμπα (Iramba District), ήταν 368.131 άτομα.
Γλώσσα
Οι ιθαγενείς της περιοχής Ιράμπα ονομάζονται Ουανυιράμπα (Wanyiramba) [πληθ., ενικός: Μνυιράμπα (Mnyiramba)]. Η μητρική τους γλώσσα ονομάζεται Κινυιράμπα (Kinyiramba), αν και η πλειοψηφία δύναται να ομιλήσει και την Σουαχίλι.
Διοικητικές υποδιαιρέσεις
Από το 2012, η Περιοχή Ιράμπα (Iramba District), διαιρείται διοικητικά σε 17 Τμήματα.
Τμήματα του 2012
Μεικτά Τμήματα
Αγροτικά Τμήματα
Τμήματα του 2002
Η Περιοχή Ιράμπα (Iramba District), διαιρείται διοικητικά σε 34 Τμήματα:
Δείτε επίσης
Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
Περιφέρεια Σινγκίντα
Σινγκίντα
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Πηγές
Iramba District Homepage for the 2002 Tanzania National Census
Tanzanian Government Directory Database
Επαρχίες της Περιφέρειας Σινγκίντα
Επαρχίες της Τανζανίας
|
13593
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AC
|
Κάρλο Καρρά
|
Ο Κάρλο Καρρά (Carlo Dalmazzo Carrà, 11 Φεβρουαρίου 1881 – 13 Απριλίου 1966) ήταν Ιταλός ζωγράφος και κεντρική φυσιογνωμία του κινήματος του φουτουρισμού που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην πόλη Quargnento της Ιταλίας το 1881. Από την ηλικία των 12 ετών εργάσθηκε ως διακοσμητής. Το διάστημα 1899-1900 ο Καρά βρίσκεται στο Παρίσι, όπου έρχεται σε επαφή με τη σύγχρονη γαλλική καλλιτεχνική παραγωγή και εργάζεται ως διακοσμητής στην έκθεση Exposition Universelle. Επιστρέφει στο Μιλάνο το 1901 και το 1906 εγγράφεται στην Ακαδημία της Μπρέρα, όπου σπουδάζει ζωγραφική υπό τον Cesare Tallone. Στις 11 Φεβρουαρίου 1910 υπογράφει, μαζί με τους υπόλοιπους φουτουριστές, το «Μανιφέστο των Φουτουριστών ζωγράφων» και παράλληλα ξεκινά η πιο δημιουργική ίσως περίοδός του, στην οποία ανήκει και ένα από τα σημαντικότερα έργα του, η Κηδεία του Αναρχικού Γκαλί. Το 1914 επισκέπτεται ξανά το Παρίσι και συνδέεται με τους Γκυγιώμ Απολλιναίρ και Πάμπλο Πικάσσο.
Το κίνημα του φουτουρισμού
Το κίνημα του φουτουρισμού λήγει ουσιαστικά με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και ο Καρρά το 1916 έχει ήδη απορρίψει αρκετές από τις αρχές του. Το 1917 γνωρίζεται με τον Τζόρτζιο ντε Κίρικο και στρέφεται μαζί του σε ένα νέο είδος ζωγραφικής, που αποκαλείται και «μεταφυσική ζωγραφική» (pittura metafisika). Δύο χρόνια αργότερα, ο Καρρά ολοκληρώνει και ένα θεωρητικό βιβλίο για τη μεταφυσική ζωγραφική υπό τον τίτλο Pittura metafisika. Θα ακολουθήσουν και άλλες θεωρητικές μελέτες, ενώ από το 1921 ο Καρρά εργάζεται ως κριτικός τέχνης στην εφημερίδα του Μιλάνου L' Ambrosiano.
Το 1941 διορίζεται καθηγητής ζωγραφικής στην Ακαδημία της Μπρέρα, ενώ το 1945 δημοσιεύει την αυτοβιογραφία του (La mia vita). Πέθανε στο Μιλάνο το 1966.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σύντομο βιογραφικό και έργα του
Ιταλοί ζωγράφοι
|
289271
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82%2063%20%28%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%29
|
Εθνική Οδός 63 (Ελλάδα)
|
Η Εθνική Οδός 63 (ΕΟ63) είναι εθνική οδός στην Κεντρική Μακεδονία. Συνδέει τις Σέρρες με τον Προμαχώνα, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Έχει μήκος 38 χιλιόμετρα και δύο λωρίδες (1 ανα κατεύθυνση). Ο δρόμος είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Οδού 79 και πρόκειται να αντικατασταθεί από τον Αυτοκινητόδρομο Α25. Ο δρόμος περνάει επίσης από το Σιδηρόκαστρο. Κατά μήκος της διαδρομής της μπορεί κάποιος να επισκευθεί:
Το βυζαντινό κάστρο (Ισσάρι).
Τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου και Τίμιας Ζώνης.
Το ύψωμα Σωτήρα ή «Τοπ-Μπαΐρ».
Δείτε Επίσης
Αυτοκινητόδρομος 25 (Ελλάδα)
63
|
92206
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CF%8C%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%BF%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%9F%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD
|
Εθνόσημο των Ολλανδικών Αντιλλών
|
Το εθνόσημο των Ολλανδικών Αντιλλών αποτελούνταν από έναν θυρεό, ένα στέμμα και το ρητό. Ο θυρεός έδειχνε πέντε μπλε αστέρια σε χρυσό φόντο, μέσα σε κόκκινο περίγραμμα.
Τα πέντε αστέρια συμβόλιζαν τα ισάριθμα νησιά που απαρτίζουν το νησιωτικό σύμπλεγμα των Ολλανδικών Αντιλλών και επίσης παρουσιάζονται στη σημαία των Ολλανδικών Αντιλλών.
Το στέμμα πάνω από το θυρεό ήταν αυτό του Βασιλείου των Κάτω Χωρών. Κάτω από το θυρεό υπήρχε μια κορδέλα που φέρει το ρητό: Libertate Unanimus (" Ενωμένοι για την Ελευθερία").
Το σημερινό εθνόσημο καθιερώθηκε στις 1 Ιανουαρίου 1986, την ημέρα που η Αρούμπα αποσπάστηκε από τις Ολλανδικές Αντίλλες και απέκτησε καθεστώς αυτονομίας εντός του Βασιλείου των Κάτω Χωρών.
Η προηγούμενη έκδοση του εθνοσήμου είχε καθιερωθεί στις 23 Οκτωβρίου του 1964. Αυτό το εθνόσημο είχε 6 αστέρια: ξανά ένα για κάθε νησί, μεταξύ των οποίων και ένα για την Αρούμπα.
Οι Ολλανδικές Αντίλλες διαλύθηκαν στις 10 Οκτωβρίου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σημαίες του Κόσμου
Ολλανδικές Αντίλλες
|
484896
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ
|
Οι Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ (BWV 988) είναι έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, γραμμένο για τσέμπαλο με δύο πληκτρολόγια. Αποτελείται από μία άρια και τριάντα παραλλαγές και θεωρείται σήμερα ένα από τα κορυφαία δείγματα της τεχνικής της παραλλαγής. Πήραν το όνομά τους από τον Γερμανό βιρτουόζο του τσέμπαλου, οργανίστα και συνθέτη Γιόχαν Γκότλιμπ Γκόλντμπεργκ (1727-1756).
Εκδόθηκε το 1741 ως το τέταρτο μέρος μιας σειράς έργων του Μπαχ για πληκτροφόρα (Clavier-Übung), με γενικό τίτλο «Άσκηση για πληκτροφόρο αποτελούμενη από μία άρια με διάφορες παραλλαγές για τσέμπαλο με δύο πληκτρολόγια». Στο εξώφυλλο περιγράφεται ακόμα ως έργο προς ψυχική τέρψη των φιλόμουσων (στο πρωτότυπο: denen Liebhabern zur Gemu ̈ths-Ergetzung verfertiget).
Ο πρώτος βιογράφος του Μπαχ, Γιόχαν Νίκολαους Φόρκελ, παραδίδει μια ανεκδοτολογική αναφορά σχετικά με την προέλευση του έργου που περιέχει, όμως, σημαντικές ανακρίβειες. Εκείνη την εποχή ο νεαρός βιρτουόζος Γκόλντμπεργκ βρισκόταν στην στην υπηρεσία του κόμητος Χέρμαν Καρλ φον Κάιζερλινγκ (1697-1754). Ο κόμης, που από το 1733 υπηρετούσε ως Ρώσος πρεσβευτής στη Δρέσδη, ήταν πάτρονας και φίλος του Μπαχ, έχοντας μεσολαβήσει το 1736 ώστε να του απονεμηθεί ο τίτλος του βασιλικού συνθέτη της αυλής της Σαξωνίας. Κατά τον Φόρκελ, ο κόμης υπέφερε από αϋπνίες και ο Γκόλντμπεργκ αναγκαζόταν να του κρατά συντροφιά κατά τη διάρκεια της νύχτας παίζοντας μουσική στο διπλανό δωμάτιο. Σε μία από τις συναντήσεις του με τον Μπαχ, του είχε τότε ζητήσει να γράψει ένα «απαλό και ελαφρώς εύθυμο» έργο που θα μπορούσε να παίζει για εκείνον ο Γκόλντμπεργκ. Αν και από την αναφορά του Φόρκελ φαίνεται πως οι Παραλλαγές ήταν έργο κατά παραγγελία, η πρώτη έκδοση του 1741 δεν φέρει καμία αφιέρωση, όπως θα απαιτούσε σε αυτή την περίπτωση το πρωτόκολλο. Επιπλέον, θεωρείται αμφίβολο το έργο να γράφτηκε έχοντας τον νεαρό βιρτουόζο του κόμη κατά νου ως ερμηνευτή, καθώς η τεχνική του δυσκολία αλλά και η περίοδος σύνθεσής του (περ. 1739-40) μάλλον δεν ανταποκρίνονταν στην ηλικία και τις δεξιότητες του δωδεκάχρονου ή δεκατριάχρονου τότε Γκόλντμπεργκ.
Το έργο βασίζεται σε ένα θέμα 32 μέτρων. Η άρια έχει τη μορφή μίας σαραμπάντας και όλες οι παραλλαγές μπορούν να χωριστούν σε δέκα ομάδες τριάδων, στις οποίες έναν χορό (π.χ. μία φουγκέτα) διαδέχεται ένα κομμάτι τύπου αραμπέσκ και τέλος ακολουθεί ένας κανόνας. Δομούνται πάνω σε ένα επίμονο βάσιμο (basso ostinato) το οποίο υπόκειται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες αλλαγές. Εννέα από τις παραλλαγές είναι δίφωνες (υπ’ άρ. 1, 5, 7, 8, 11, 14, 17, 20, 27), δεκατρείς από αυτές τρίφωνες (υπ’ αρ. 2, 3, 6, 9, 12, 13, 15, 18, 19, 21, 24, 25, 26), όπως και η άρια, και οι υπόλοιπες τετράφωνες (υπ’ αρ. 4, 10, 22, 30) ή σε γραφή με 2-3 ή 2-4 φωνές (υπ’ αρ. 16, 23, 28, 29). Με εξαίρεση τις παραλλαγές υπ’ αρ. 15, 21, και 25 σε σολ ελάσσονα, όλες οι υπόλοιπες είναι σε σολ μείζονα.
Παραπομπές
Πηγές
Williams, Peter. (2003). Bach: The Goldberg Variations. Cambridge University Press
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Bach-cantatas.com: Δισκογραφία
Συνθέσεις του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ
|
105725
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AE%CF%83%CF%83%CE%B1
|
Λήσσα
|
Η Λήσσα (Λῆσσα) ήταν κώμη της αρχαίας Αργολίδας.
Βρισκόταν στους πρόποδες του Αραχναίου και από εκεί περνούσε ο δρόμος που ένωνε το Άργος με την Επίδαυρο. Κατά τον Παυσανία που επισκέφτηκε την κώμη και την αναφέρει και με το όνομα Λήσση , στην ακρόπολη υπήρχε ναός της Αθηνάς με ξόανο της θεάς. Κοντά στη Λήσσα στο Αραχναίο υπήρχαν βωμοί του Δία και της Ήρας αφού το όρος σχετίζεται με τον μύθο του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα όπου κατέφυγε εκεί μαζί με τον λαό του ο Ίναχος σώζοντας τον από τον κατακλυσμό.
Ερείπια της αρχαίας κώμης έχουν βρεθεί κοντά στο Λυγουριό. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα η περιοχή κατοικούνταν από την προϊστορική εποχή , διασώζονται λείψανα των οχυρώσεων αρχαϊκής και κλασικής εποχής.
Αναφορές
Πόλεις της αρχαίας Αργολίδας
|
611817
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B1%20%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%28%CE%A3%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%BD%29
|
Εισαγωγή και Πολωνέζα μπριλάντε (Σοπέν)
|
H Εισαγωγή και Πολωνέζα μπριλάντε σε Ντο μείζονα, Op. 3 είναι μία σύνθεση του Φρεντερίκ Σοπέν για τσέλο και πιάνο. Υπήρξε ένα από τα πρώτα δημοσιευμένα έργα του Σοπέν. Η πολωνέζα αυτή, γράφτηκε μεταξύ 20 και 28 Οκτωβρίου του 1829, σε μία επίσκεψη που είχε κάνει ο συνθέτης, στο Αντονίν, στον Αντόνι Ράτζιβιλ.
Σε ένα γράμμα του Σοπέν, στον φίλο του Τύτους Βοϊτσιετσόβσκι, του εκμυστηρεύτηκε ότι το έργο γράφτηκε, για την πριγκίπισσα Γουάντα, κόρη του πρίγκιπα Αντόνι, για μελέτη. Η Εισαγωγή γράφτηκε τον Απρίλιο του 1830. Το 1831, δημοσιεύθηκε και αφιερώθηκε στον Γιόζεφ Μερκ, ο οποίος ήταν βιολιοντσελίστας. Μάλιστα δε, σε έναν γράμμα του ο Σοπέν είχε γράψει μεταξύ άλλων, ότι ο Μερκ, ήταν ο μόνος βιολιοντσελίστας, που πραγματικά σέβεται.
Παραπομπές
Σημειώσεις
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Introduction and Polonaise brillante στο IMSLP.org
Πολωνέζες του Φρεντερίκ Σοπέν
Συνθέσεις του Φρεντερίκ Σοπέν
Συνθέσεις του 1829
Μουσική με αφιέρωση
Συνθέσεις σε Ντο μείζονα
|
828399
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8C%CF%81%CE%B9%20%CE%88%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%20%CE%A1%CE%B1%CF%86
|
Λόρι Έρρικα Ραφ
|
Η Κίμπερλυ Μαρία Μακ-Λιν, γνωστή και ως Λόρι Έρρικα Κέννεντυ Ραφ (16 Οκτωβρίου 1968 – 24 Δεκεμβρίου 2010), ήταν μια Αμερικανίδα που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της με κλεμμένα στοιχεία ταυτότητας, ενώ τα πραγματικά της στοιχεία φανερωθήκαν σχεδόν έξι χρόνια μετά την αυτοκτονία της, και μετά από εξαντλητικές έρευνες και πολλές γενετικές εξετάσεις. Η αρχή για την ανακάλυψη της αλήθειας έγινε με μια σειρά από αινιγματικά έγγραφα της Λόρι, τα οποία βρέθηκαν μετά τον θάνατο της και άφηναν ασαφείς υπόνοιες ότι δεν ήταν αυτή που νόμιζε η οικογένεια της.
Τα πρώτα χρόνια
Η Κίμπερλυ ως παιδί έζησε ευτυχισμένα χρόνια. Μια παιδική της φίλη την χαρακτήρισε ως ήσυχη και εσωστρεφής. Ωστόσο ως έφηβη, βίωσε τον χωρισμό των γονιών της και αυτό το γεγονός δεν μπορούσε να το ξεπεράσει ποτέ. Τα πράγματα όμως έγιναν χειρότερα όταν η μητέρα της αποφάσισε να παντρευτεί για δεύτερη φορά. Η Κίμπερλυ δεν ενέκρινε αυτό τον γάμο αλλά δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Αντιπαθούσε τον πατριό της Ρόμπερτ Μπέκερ, και δεν τα πήγαινε καλά μαζί του. Συνεχώς υπήρχαν εντάσεις μέσα στην οικογένεια. Επίσης ένιωθε θυμό για τα νέα δεδομένα της ζωής της, καθώς έπρεπε να ζήσει σε άλλο σπίτι και να πάει σε διαφορετικό σχολείο στο Γουίνκοτε της Πενσυλβάνια. Τελικά, το 1986, σε ηλικία 18 ετών, αποφάσισε να φύγει από το σπίτι και να κάνει μια νέα αρχή στο Κινγκ της Πρωσίας, στην Πενσυλβάνια. Αφού έζησε μόνη της για λίγο, η Κίμπερλυ έστειλε ένα σύντομο σημείωμα στην οικογένεια της λέγοντας ότι μετακομίζει ξανά και ότι δεν ήθελε πλέον να έχει καμία σχέση μαζί τους. Τους ζήτησε μάλιστα να μην την αναζητήσουν ποτέ. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που οι δικοί της άνθρωποι την έβλεπαν ζωντανή.
Μπέκυ Σου Τέρνερ
Η Μπέκυ Σου Τέρνερ γεννήθηκε το 1969 και είχε πατέρα τον Τέρρυ Τέρνερ. Αυτή και οι δύο αδερφές της (Αν Μαρί Τέρνερ 8 ετών και Κέι Φράνσυς Τέρνερ 3 ετών) πέθαναν στις 29 Δεκεμβρίου του 1971 όταν ξέσπασε φωτιά στο σπίτι τους στο Φάιφ της Ουάσιγκτον. Ο πατέρας προσπάθησε να σώσει τις κόρες του, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα λόγω του ότι εκείνες παγιδεύτηκαν στις φλόγες μέσα στην κρεβατοκάμαρα τους στον επάνω όροφο. Αντίθετα ο 4χρονος αδερφός τους Τέρρυ Τζο, κατάφερε να επιβιώσει.
Δραστηριότητες πριν το γάμο
Όταν η Κίμπερλυ έμαθε με κάποιο τρόπο την ιστορία του νεκρού κοριτσιού, αποφάσισε να πάρει την ταυτότητα της. Έτσι τον Μάιο του 1988, η Κίμπερλυ υποδυόμενη την Μπέκυ Σου Τέρνερ, ζήτησε το πιστοποιητικό γέννησης της Μπέκυ, από τις αρχές του Μπέικερσφιλντ της Καλιφόρνια δηλαδή στην πόλη που γεννήθηκε η Τέρνερ. Όταν το έλαβε, ταξίδεψε στο Αϊντάχο, όπου χρησιμοποίησε το έγγραφο για να αποκτήσει μια κρατική ταυτότητα στις 16 Ιουνίου
Κατόπιν, εμφανίστηκε ενώπιον ενός δικαστή στο Ντάλας στις 5 Ιουλίου 1988 και άλλαξε νομικά το όνομα της σε Λόρι Έρρικα Κέννεντυ. (Η Κίμπερλυ σίγουρα ήξερε τι έκανε όταν άλλαξε το όνομα της δύο φορές. Μια πηγή που μπορεί να είχε συμβουλευτεί ήταν το «The Paper Trip», δηλαδή ένα φυλλάδιο της δεκαετίας του '70 που περιέγραφε λεπτομερώς μερικούς τρόπους για να αποκτήσει κάποιος μια νέα ταυτότητα χωρίς να τον πιάσουν. Όπως και να έχουν τα πράγματα, το μόνο σίγουρο είναι ότι την βοήθησαν και οι συγκυρίες της εποχής να πέτυχει τον στόχο της, καθώς εκείνα τα χρόνια, όλα τα νομικά έγγραφα ήταν ακόμα χειρόγραφα και το διαδίκτυο δεν ήταν διαδεδομένο.)
Μια εβδομάδα μετά την αλλαγή του ονόματος, η Λόρι απέκτησε αριθμό κοινωνικής ασφάλισης και νομιμοποίησε ως ημερομηνία γέννησης την 18η Ιουλίου του 1969. Έλαβε άδεια οδήγησης στο Τέξας το 1989 και απολυτήριο λυκείου το επόμενο έτος. Κάποιος που την γνώριζε από εκείνη την εποχή υποστήριξε ότι η Λόρι το 1990 είχε δουλέψει και ως εξωτική χορεύτρια. Κατόπιν γράφτηκε στο Κοινοτικό Κολλέγιο της Κομητείας του Ντάλας και το 1997 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Άρλινγκτον με πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων. Σύμφωνα με ένα βιογραφικό του 2003 (το οποίο μπορεί να είχε κατασκευάσει η ίδια), η Λόρι ισχυρίστηκε ότι είχε γνώσεις πληροφορικής και ειδικευόταν στις γλώσσες προγραμματισμού υπολογιστών, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας C. Υποστήριζε επίσης ότι είχε εργαστεί ως αυτοαπασχολούμενο στέλεχος μάρκετινγκ στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας από το 1992 έως το 1998. Μετά από αυτό, είπε ότι ολοκλήρωσε πρακτική άσκηση στο Ντάλας και στη συνέχεια της ανατέθηκε να εργαστεί ως ειδικός εκδόσεων φυλλαδίων για μια εκκλησία. Το βιογραφικό της έγραφε επίσης ότι έμεινε στο Ντάλας για τα επόμενα 5 χρόνια όπου συνέχισε να εργάζεται στο μάρκετινγκ μέχρι το 2002 αλλά απολύθηκε από την δουλειά της και κατόπιν εργάστηκε σε μια άλλη για λιγότερο από ένα μήνα. Το 2003 εργαζόταν μόνο με μερική απασχόληση κάνοντας τεχνική υποστήριξη για μια εταιρεία στο προάστιο του Άρλινγκτον του Τέξας.
Γάμος
Το 2003 η Λόρι γνώρισε τον Τζον Μπλέικλι ή αλλιώς "Μπλέικ" Ραφ, τον γιο μιας κοινωνικά εξέχουσας και ευκατάστατης οικογένειας στο Ανατολικό Τέξας, σε μια λειτουργία στην εκκλησία. Ο Μπλέικ την περιέγραψε ως απίστευτα εσωστρεφή, ιδιαίτερα όσον αφορά το παρελθόν της. Την περίοδο της γνωριμίας τους, η Λόρι του είχε πει ότι ήταν από την Αριζόνα, ότι οι γονείς της είχαν πεθάνει, ότι ήταν μοναχοπαίδι και ότι είχε μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία, και γι' αυτό είχε κάψει όλες τις παλιές της φωτογραφίες, οι οποίες τις έφερναν κακές αναμνήσεις. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο πατέρας της ήταν ένας αποτυχημένος χρηματιστής. Ο Τζον και η Νάνσυ Ραφ ήταν δύσπιστοι όσον αφορά την Λόρι, καθώς τους προβλημάτιζε η μυστικοπάθεια της και το ότι δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτα για την ζωή της, πέρα από τις λίγες πληροφορίες που εκείνη μοιράστηκε με τον γιο τους. Από την άλλη πλευρά, ο Μπλέικ, αποδέχτηκε την "αλήθεια" της Λόρι και δεν της έκανε καμία επιπλέον ερώτηση. Όταν αποφάσισαν να παντρευτούν, ο Μπλέικ πρότεινε έναν μεγάλο και εντυπωσιακό γάμο. Η μητέρα του, Νάνσυ Ραφ, που συμφωνούσε μαζί του, τους ρώτησε αν επιθυμούσαν να βάλει μια ανακοίνωση του αρραβώνα και του γάμου τους στην τοπική εφημερίδα. Η Λόρι δεν είδε με καλό μάτι την πρόταση του μέλλοντα συζύγου της, την οποία υποστήριξε και η μέλλουσα πεθεράς της και τελικά απέρριψε την ιδέα του ανοιχτού γάμου. Τελικά υπερίσχυσε το δικό της θέλω, και το ζευγάρι παντρεύτηκε κρυφά τον Ιανουάριο του 2004 σε μια εκκλησία έξω από το Ντάλας, με μόνο παρευρισκόμενο στην γαμήλια τελετή τον ιεροκήρυκα.
Αφού παντρεύτηκαν, μετακόμισαν στη Λέονταρντ του Τέξας. Εκεί η Λόρι έπιασε δουλειά ως mystery shopper (μυστική πελάτισσα, πράγμα που σήμαινε ότι ψώνιζε αγαθά σε διάφορες επιχειρήσεις και στη συνέχεια έκανε κριτική στην εξυπηρέτηση και στην ποιότητα των προϊόντων που λάμβανε για λογαριασμό της εταιρείας της). Έγινε επίσης μέλος της ομάδας δικτύωσης των γυναικών επιχειρηματιών του Τέξας, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες έλεγαν ότι ήταν αρκετά αδιάφορη σαν άνθρωπος και ως προσωπικότητα. Επιπρόσθετα οι γείτονες, ανέφεραν ότι η Λόρι ήταν αντικοινωνική και συχνά περπατούσε αμίλητη στην περίμετρο της αυλής της με σκυμμένο το κεφάλι.
Η Λόρι ήθελε πολύ να αποκτήσει παιδιά. Προσπάθησε αρκετές φορές, αλλά δυσκολευόταν να συλλάβει και υπέστη πολλαπλές αποβολές. Αυτό οδήγησε αργότερα τα πεθερικά της να πιστέψουν ότι η Λόρι ήταν μεγαλύτερη από όσο ισχυριζόταν, αν και τελικά η διαφορά αποδείχθηκε ότι ήταν λιγότερο από ένα χρόνο. Τελικά γέννησε ένα κοριτσάκι μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης το 2008. Μετά από αυτό το ευτυχές γεγονός, τα πεθερικά της και ο σύζυγος της άρχισαν να βλέπουν κάποιες περίεργες συμπεριφορές από την μεριά της Λόρι.
Διαζύγιο και αυτοκτονία
Κατάρρευση γάμου
Η Λόρι ίσως λόγω της δυσκολίας που αντιμετώπισε στην προσπάθεια να συλλάβει παιδί, είχε εμμονή με την κόρη της. Ήταν «υπερβολικά προστατευτική» μαζί της, αρνούμενη συχνά να αφήσει κάποιον άλλο να την αγγίξει. Έφτανε μέχρι του σημείου να παίρνει το μωρό μαζί της όταν πήγαινε στο μπάνιο. Άρχισε επίσης να απαγορεύει στα πεθερικά της να έχουν επαφές με την εγγονή τους, να παίρνουν αγκαλιά το μωρό και πολλές φορές δεν τους άφηνε ούτε να μένουν στο ίδιο δωμάτιο μαζί της. Παρόλα αυτά τους ρωτούσε συχνά με εμμονή το οικογενειακό ιστορικό της οικογένειας Ραφ, και προσπαθούσε να μάθει περισσότερα για εκείνους, χωρίς όμως να αποκαλύπτει η ίδια προσωπικές λεπτομέρειες για το παρελθόν της. Από κάποιο σημείο και μετά, ο Τζον και η Νάνσυ Ραφ, άρχισαν να απομακρύνονται επειδή είχαν απογοητευτεί τόσο πολύ από την αλλόκοτη συμπεριφορά της νύφης τους και δεν ήθελαν να έχουν πλέον καμία σχέση μαζί της.
Ο Μπλέικ ένιωθε πιεσμένος και απομονωμένος στο γάμο του. Η οικογένεια του δεν τα πήγαινε καλά με την Λόρι και όλη της η προσοχή της ήταν στο μωρό, εις βάρος του γάμου τους. Το ζευγάρι σε μια προσπάθεια να επουλώσει την τραυματισμένη του σχέση, άρχισε να επισκέπτεται κάποιον πάστορα για να τους βοηθήσει στο γάμο τους. Ωστόσο, η Λόρι εξακολουθούσε να αρνείται να είναι ανοιχτή και ειλικρινής για τον εαυτό της και το παρελθόν της. Ο Μπλέικ δεν μπορούσε πλέον να διαχειριστεί τα προβλήματα στο γάμο του και την ένταση μεταξύ της οικογένειας του και της συζύγου του. Το 2010, μετακόμισε στο πατρικό του σπίτι στο Λόνγκβιου του Τέξας και υπέβαλε αίτηση διαζυγίου, αφήνοντας την κόρη τους μαζί με την Λόρι.
Αυτοκτονία
Στους μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ του χωρισμού και της αυτοκτονίας της Λόρι, εκείνη γινόταν όλο και πιο απρόβλεπτη. Μια γειτόνισσα θυμήθηκε ότι η Λόρι και η κόρη της έμοιαζαν σαν να υποσιτίζονται. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η Λόρι συχνά περιπλανιόταν μόνη στους δρόμους και περπατούσε άσκοπα πέρα δώθε. Άρχισε επίσης να στέλνει απειλητικά email και να παρενοχλεί την οικογένεια Ραφ. Επιπλέον, σε κάποια περίπτωση που παρέδωσε την κόρη της για να περάσει χρόνο με τον πατέρα της, η Λόρι δημιούργησε μια σκηνή στο σπίτι των πεθερικών της και προσπάθησε να κλέψει ένα σετ από τα κλειδιά του σπιτιού τους. Η κατάσταση είχε ξεφεύγει τόσο πολύ από την μεριά της Λόρι, με αποτέλεσμα η οικογένεια Ραφ να της κάνει ασφαλιστικά μέτρα.
Η Λόρι ήταν συντετριμμένη από τη διάλυση του γάμου της. Πήγε σε συμβουλευτικές συναντήσεις που γίνονταν στην τοπική εκκλησία της και έχασε πολύ βάρος. Άρχισε όμως να συμπεριφέρεται ακόμα πιο περίεργα. Μιλούσε στον ιερέα ασταμάτητα για πράγματα που δεν της άρεσαν στον εαυτό της και δεν φαινόταν να καταλαβαίνει γιατί ο γάμος της είχε αποτύχει. Ήταν συχνά νευριασμένη και καθόταν για μεγάλες χρονικές περιόδους χωρίς να μιλάει, κοιτώντας απλώς τα χέρια της.
Στις 24 Δεκεμβρίου του 2010, ο Τζον Ραφ βγήκε από το σπίτι του, όπως συνήθιζε κάθε πρωί, για να πάρει την εφημερίδα του. Εντούτοις, παρατήρησε στο απέναντι πεζοδρόμιο το παρκαρισμένο αυτοκίνητο της Λόρι. Όταν πλησίασε κοντά στο σημείο, ανακάλυψε το νεκρό σώμα της νύφης του. Χωρίς να χάσει χρόνο κάλεσε την αστυνομία. Οι αστυνομικοί διαπίστωσαν ότι εκείνη είχε πυροβολήσει θανάσιμα τον εαυτό της στο κεφάλι. Με το να πάρει την ζωή της, η Λόρι επέλεξε επίσης να πάρει στον τάφο της το μυστικό της αληθινής της ταυτότητας. Οι αρχές υπέθεσαν ότι αρχικά έφτασε έξω από το σπίτι των πεθερικών της, με σκοπό να βλάψει την πρώην οικογένεια της, αλλά στην πορεία το μετάνιωσε.
Στο αυτοκίνητο υπήρχαν δύο επιστολές αυτοκτονίας. Η πρώτη ήταν 11 σελίδων και απευθυνόταν στον σύζυγο της και η δεύτερη στην κόρη της, με την επισήμανση να ανοιχθεί στα 18α γενέθλια της. Η οικογένεια διάβασε τις επιστολές, αλλά αυτές δεν έγραφαν καμία λεπτομέρεια για το παρελθόν της Έρρικα. Αν και οι επιστολές δεν δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα, η αστυνομία δήλωσε ότι αυτές περιείχαν απλώς μόνο "ασυναρτησίες από ένα σαφώς διαταραγμένο άτομο".
Έρευνα
Ανακάλυψη του παρελθόντος
Μετά την κηδεία της Λόρι, κάποια μέλη της οικογένειας Ραφ και η αστυνομία πήγε στο σπίτι της προσπαθώντας να βρει στοιχεία για το παρελθόν της νεκρής. Το σπίτι ήταν πολύ ακατάστατο, με σωρούς από βρώμικα πιάτα, πολλά άπλυτα ρούχα και στοιβαγμένα σκουπίδια, καθώς και σκισμένα έγγραφα με ασυνάρτητες μουντζούρες πάνω τους. Στη συνέχεια ανακάλυψαν ένα κουτί με κλειδαριά μέσα σε μια ντουλάπα και το άνοιξαν με ένα κατσαβίδι. (Ο Μπλέικ είχε δει το κουτί στο παρελθόν, αλλά η Λόρι του είχε ζητήσει αυστηρά να μην το αγγίξει ποτέ). Μέσα είχε ένα χαρτί με κάποιες φράσεις που δεν έβγαζαν νόημα. Επίσης είχε το πιστοποιητικό γέννησης της Μπέκυ Σου Τέρνερ και την απόφαση του δικαστή να της αλλάξει το όνομα της σε Λόρι Έρρικα Κέννεντυ. Παρόλα αυτά με την βοήθεια ιδιωτικών ντετέκτιβ έμαθαν ότι ούτε αυτό ήταν το πραγματικό όνομα της γυναίκας, καθώς ανακάλυψαν ότι η πραγματική Μπέκυ είχε πεθάνει 2 ετών.
Τα γραπτά στο χαρτί περιλάμβαναν τις φράσεις: "Αστυνομία του Βορείου Χόλυγουντ", "402 μήνες" και "Μπεν Πέρκινς". Η φύση αυτών των φράσεων οδήγησε ορισμένους οπαδούς της υπόθεσης να πιστέψουν ότι η Λόρι προσπαθούσε να αποφύγει την φυλακή, λόγω των αναφορών στην αστυνομία και της πιθανής διάρκειας της φυλάκισης, καθώς και του ονόματος του Μπεν Πέρκινς, ενός δικηγόρου του Λος Άντζελες. Όταν όμως η αστυνομία τηλεφώνησε στον δικηγόρο, εκείνος δήλωσε ότι δεν είχε ακούσει ποτέ για την Μπέκυ Σου Τέρνερ ή την Λόρι Έρρικα Κέννεντυ. (Ο Πέρκινς, ο οποίος ήταν μαύρος και διέθετε τις νομικές του υπηρεσίες στην αφροαμερικανική κοινότητα του Λος Άντζελες, δεν είχε δεχθεί ποτέ λευκό πελάτη κατά τη διάρκεια της καριέρας του.) Επιπλέον, δεν υπήρχαν αντιστοιχίσεις για τη γυναίκα σε καμία υπάρχουσα βάση δεδομένων δακτυλικών αποτυπωμάτων και αναγνώρισης προσώπου.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 η οικογένεια Ραφ, με την μεσολάβιση ενός βοηθού του Κογκρέσου, ζήτησε τη βοήθεια του Τζο Βέλινγκ, ενός ερευνητή της Υπηρεσίας Κοινωνικής Ασφάλισης (SSA). Εκείνος συμφώνησε να βοηθήσει στην ταυτοποίηση της και έθεσε την υπόθεση της ως περίπτωση κλοπής ταυτότητας. Παρόλο που βγήκε κάποια στοιχεία, αυτά δεν οδηγούσαν πουθενά και έτσι η ερευνά άρχισε να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Έτσι αποφάσισε να ζήτησε τη βοήθεια του κοινού στην αναγνώριση της μυστηριώδους γυναίκας και δημοσίευσε ένα άρθρο στις 22 Ιουνίου 2013 στην εφημερίδα The Seattle Times. Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε στη συνέχεια σε πολλές εφημερίδες σε όλο τον κόσμο. Την υπόθεση της ερεύνησε με μεγάλο ζήλο επίσης, η διαδικτυακή κοινότητα "websleuth", η οποία ασχολείται με υποθέσεις εξαφανισμένων ανθρώπων και νεκρών ατόμων χωρίς ταυτότητα. Επιπρόσθετα, πολλοί που μελετούσαν την υπόθεση υποστήριξαν διάφορες θεωρίες για την Λόρι, όπως ότι ήταν κατάσκοπος της Κα Γκε Μπε, ότι ήταν μέλος της μαφίας, ότι είχε κάνει αλλαγή φύλου και ότι ήταν εκπαιδευμένη δολοφόνος λόγω της χρήση όπλου στην αυτοκτονίας της. Τέλος κάποιοι πίστευαν ότι ο θάνατος της ήταν σκηνοθετημένος και ότι εκείνη ήταν ζωντανή και ζούσε κάπου κρυμμένη.
Ταυτοποίηση
Η Κολλίν Φιτζπάτρικ, πρώην πυρηνικός φυσικός που δημιούργησε το πεδίο της εγκληματολογικής γενεαλογίας, έμαθε για τη Λόρι Ραφ το 2013 και άρχισε να ασχολείται με την υπόθεση. Πήρε δείγματα DNA από τον σύζυγο και την κόρη της Λόρι και με μια σειρά γενετικών εξετάσεων μπόρεσε να βρει την άκρη του νήματος. Οι αρχικές αντιστοιχίες με το DNA της Λόρι ήταν μακρινά ξαδέρφια που πιθανότατα δεν την είχαν συναντήσει ποτέ και δεν μπορούσαν να την αναγνωρίσουν. Τελικά βρήκαν τον πρώτο ξάδερφο της Κίμπερλυ, έναν άντρα που ονομαζόταν Μάικλ Κάσιντι. Τα εξεταστικά κέντρα γενεαλογίας 23andMe και Ancestry.com ζήτησαν δημόσια από τον Μάικλ να επικοινωνήσει μαζί τους, μιας και το ονοματεπώνυμο του είναι πολύ κοινό στην Αμερική, αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Χωρίς καμία πληροφορία για τον Μάικλ, πέρα από το όνομα του, η υπόθεση πάγωσε ξανά. Ωστόσο μετά από τρία χρόνια εξαντλητικής προσπάθειας, η Φιτζπάτρικ ανακάλυψε μια τρίτη ξαδέρφη της Λόρι, η οποία συνδεόταν με την οικογένεια Κάσιντι. Γνωρίζοντας πλέον την ταυτότητα της τρίτης ξαδέρφης, οδηγήθηκε και στην πραγματική ταυτότητα της Λόρι.
Η Κολλίν Φιτζπάτρικ ενημέρωσε τον Τζο Βέλινγκ γι'αυτή την εξέλιξη και εκείνος ταξίδεψε μέχρι την Πενσυλβάνια για να συναντήσει την πιθανή οικογένεια της άγνωστης γυναίκας. Ο Βέλινγκ πήγε στο χώρο εργασίας της συγγενής της Λόρι (η οποία ζήτησε να μην κατονομαστεί). Όταν της έδειξε μια φωτογραφία της άγνωστης γυναίκας, εκείνη αναφώνησε: «Θεέ μου, αυτή είναι η Κίμπερλυ». Κατόπιν αυτή η ξαδέλφη οδήγησε τον Τζο στην 80χρονη Ντιάν, τη μητέρα της Κίμπερλυ. Εκείνη αρνήθηκε να μιλήσει στα μέσα ενημέρωσης, αλλά αναστατώθηκε όταν έμαθε ότι η κόρη της αυτοκτόνησε. Ένα ακόμα τεστ DNA επιβεβαίωσε ότι η Μπέκυ Σου Τέρνερ ή αλλιώς η Λόρι Έρρικα Κέννεντυ Ραφ, στην πραγματικότητα ήταν η κόρη της, η Κίμπερλυ Μαρία Μακ-Λιν. Η οικογένεια δεν υπέβαλε ποτέ αναφορά αγνοούμενου επειδή η Κίμπερλυ έφυγε με δική της βούληση. Ωστόσο η μητέρα της στεναχωριόταν για αυτή την κατάσταση και προσπάθησε με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ να την εντοπίσει αλλά δεν τα κατάφερε. Σύμφωνα με την οικογένεια της, κανείς δεν ήξερε τι έκανε στην ζωή της όλα αυτά τα χρόνια, και δεν έμαθαν ποτέ ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που έκαναν την Κίμπερλυ να φύγει από το σπίτι.
Αναφορές
Αυτόχειρες
Αγνοούμενοι
|
103300
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Σάρτη Χαλκιδικής
|
Η Σάρτη είναι μεγάλος οικισμός με 1.054 κατοίκους το 2021 στην άκρη της χερσονήσου της Σιθωνίας του νομού Χαλκιδικής. Αποτελεί Δημοτικό διαμέρισμα με ίδια ονομασία και με μοναδικό οικισμό την έδρα. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι ο τουρισμός, όπως επίσης η γεωργία και η αλιεία. Κάθε χρόνο πολλοί τουρίστες επισκέπτονται το θέρετρο αυτό και απολαμβάνουν τον ήλιο και τη θάλασσα. Στον οικισμό λειτουργούν, μεταξύ άλλων, νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο. Κάθε χρόνο της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου, το χωριό πανηγυρίζει (στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) και ρίχνονται πυροτεχνήματα στην παραλία. Η παραλία αυτή βραβεύτηκε το 2004-2005 από τον ιστοχώρο "thalassa.gr" ως μία από τις 10 καλύτερες στην Ελλάδα Πολλοί τουρίστες προτιμούν και τη γειτονική παραλία Καβουρότρυπες και Πορτοκάλι ή Πορτοκά-λιμάνι. Η απόσταση του οικισμού από τη Θεσσαλονίκη είναι γύρω στα 140 χιλιόμετρα. Περιβάλλεται από το καταπράσινο βουνό Ντραγουντέλη. Η ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα αγωνίζεται στην Β΄ ερασιτεχνική κατηγορία του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής. Ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού ιδρύθηκε το 1984..
Ιστορικά στοιχεία
Η Σάρτη αποτελεί προσφυγικό χωριό. Πιθανότατα στη θέση της βρισκόταν η αρχαία ομώνυμη πόλη, μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, την οποία αναφέρει ο Ηρόδοτοςως μέρος από όπου πέρασε ο Ξέρξης. Δεν είναι γνωστό πότε και γιατί καταστράφηκε. Το 14ο αιώνα αναφέρεται ως αρσενικό (ο Σάρτης) και ήταν κτήμα της Μονής Ξηροποτάμου, με το ναό να οικοδομείται το 1867. Κάτοικοι από το μικρό νησί Αφησιά στην Θάλασσα του Μαρμαρά, εγκαταστάθηκαν στο χωριό έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Η αρχική του ονομασία ήταν Νέα Αφησιά. Μερικά από τα σπιτάκια των προσφύγων, που έκτισαν όταν πρωτοήρθαν στο χωριό, σώζονται μέχρι σήμερα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πληροφορίες για τη Σιθωνία
Σάρτη , halkidiki.com
Πηγές
Σαρτη
Σαρτη
|
1100
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1920
|
1920
|
Η παρούσα σελίδα αφορά το έτος 1920 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
16 Ιανουαρίου - Τίθεται σε ισχύ η Ποτοαπαγόρευση στις Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω του Νόμου Βόλστεντ
22 Ιανουαρίου - Η Ολλανδία αρνείται το αίτημα των συμμάχων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου να εκδώσει τον Γερμανό κάιζερ Γουλιέλμο Β', ο οποίος κατέφυγε εκεί το 1918.
2 Φεβρουαρίου - Υπογράφεται η Συνθήκη του Τάρτου μεταξύ της Εσθονίας και της Ρωσίας.
9 Φεβρουαρίου - Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης του Σβάλμπαρντ, η διεθνής διπλωματία αναγνωρίζει τη νορβηγική κυριαρχία στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό ωκεανό και το χαρακτηρίζει αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη.
24 Φεβρουαρίου - Ιδρύεται στο Μόναχο το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα.
29 Φεβρουαρίου - Η Εθνική Συνέλευση της Τσεχοσλοβακίας εγκρίνει το Σύνταγμα.
8 Μαρτίου - Ιδρύεται το Αραβικό Βασίλειο της Συρίας, το πρώτο σύγχρονο αραβικό κράτος.
19 Μαρτίου - Η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών απορρίπτει για δεύτερη φορά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.
22 Μαρτίου - Αζέροι και Τούρκοι στρατιώτες με τη συμμετοχή κουρδικών συμμοριών επιτίθενται σε Αρμένιους κατοίκους στο Ναγκόρνο - Καραμπάχ.
28 Μαρτίου - Ανεμοστρόβιλος χτυπά την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών και τις αμερικανικές πολιτείες του Βαθέως Νότου.
23 Απριλίου - Ιδρύεται στην Άγκυρα η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, η οποία καταγγέλλει την κυβέρνηση του σουλτάνου Μωάμεθ ΣΤ΄ και ανακοινώνει την προετοιμασία ενός προσωρινού συντάγματος.
28 Απριλίου - Το Αζερμπαϊτζάν προσαρτάται στη Σοβιετική Ένωση.
30 Απριλίου - Το Περού υπογράφει τη συνθήκη πνευματικών δικαιωμάτων του Μπουένος Άιρες.
7 Μαΐου - Πολωνικά στρατεύματα με επικεφαλής τον Γιούζεφ Πιουσούτσκι και επικουρούμενα από μία συμβολική ουκρανική δύναμη καταλαμβάνουν το Κίεβο. Ένα μήνα αργότερα εκδιώχνονται έπειτα από αντεπίθεση του Κόκκινου Στρατού.
16 Μαΐου - Στη Ρώμη, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ ανακηρύσσει ως αγία την Ιωάννα της Λωραίνης.
4 Ιουνίου - Υπογράφεται η Συνθήκη του Τριανόν, με την οποία αποκαθίσταται η ειρήνη μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων και της Ουγγαρίας. Η Ουγγαρία χάνει το 72% του εδάφους της.
11 Ιουλίου - Στο δημοψήφισμα της Ανατολικής Πρωσίας, ο τοπικός πληθυσμός αποφασίζει να παραμείνει στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
12 Ιουλίου - Υπογράφεται συνθήκη ειρήνης με την οποία η Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Λιθουανίας.
25 Ιουλίου - Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Αδριανούπολη.
30 Ιουλίου - Απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι.
10 Αυγούστου - Οι αντιπρόσωποι του Οθωμανού σουλτάνου Μωάμεθ ΣΤ΄ υπογράφουν τη Συνθήκη των Σεβρών με τις συμμαχικές δυνάμεις, εγκρίνοντας τη συμφωνία για την κατάτμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
18 Αυγούστου - Επικυρώνεται η 19η Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος, διασφαλίζοντας το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
20 Αυγούστου - Αρχίζει να λειτουργεί στο Ντιτρόιτ ο 8ΜΚ, ο πρώτος εμπορικός ραδιοφωνικός σταθμός.
20 Αυγούστου - Ιδρύεται στο Κάντον του Οχάιο, η NFL ως American Professional Football Association.
25 Αυγούστου - Πολωνο-Σοβιετικός Πόλεμος: Η μάχη της Βαρσοβίας, η οποία ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου, λήγει με ήττα του Κόκκινου Στρατού.
10 Οκτωβρίου - Με δημοψήφισμα αποφασίζεται ότι το μεγαλύτερο μέρος του Δουκάτου της Καρινθίας πρέπει να παραμείνει μέρος της Αυστρίας.
1 Νοεμβρίου - Διεξάγονται βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν εκλέγεται καν βουλευτής και τρεις ημέρες αργότερα αναχωρεί για το Παρίσι δηλώνοντας ότι αποσύρεται από την ενεργό πολιτική.
2 Νοεμβρίου - Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ο KDKA του Πίτσμπεργκ στην Πενσυλβάνια ξεκινά την εκπομπή του ως ο πρώτος εμπορικός ραδιοφωνικός σταθμός. Στην πρώτη του εκπομπή μεταδίδει το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του 1920.
12 Νοεμβρίου - Η Ιταλία και το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας υπογράφουν τη συνθήκη του Ράπαλο.
15 Νοεμβρίου - Πραγματοποιείται στη Γενεύη η πρώτη συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών.
16 Νοεμβρίου - Ιδρύεται η εθνική αεροπορική εταιρεία της Αυστραλίας, Qantas Airways, ως Queensland and Northern Territory Aerial Services Limited.
21 Νοεμβρίου - Ιρλανδικός πόλεμος της ανεξαρτησίας: 31 άτομα σκοτώνονται στο Δουβλίνο, στο γεγονός που έγινε γνωστό ως "Ματωμένη Κυριακή".
5 Δεκεμβρίου - Η κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη διενεργεί δημοψήφισμα για την επιστροφή του Κωνσταντίνου Α΄.
11 Δεκεμβρίου - Ιρλανδικός πόλεμος της ανεξαρτησίας: Σε αντίποινα για ενέδρα του ΙΡΑ, βρετανικές δυνάμεις καίνε και λεηλατούν πολυάριθμα κτίρια στο Κορκ της Ιρλανδίας. Πολλοί πολίτες ανέφεραν επίσης ότι ξυλοκοπήθηκαν, πυροβολήθηκαν, ληστεύτηκαν και εξυβρίστηκαν από τις βρετανικές δυνάμεις.
16 Δεκεμβρίου - Σεισμός μεγέθους 7,8 βαθμών Ρίχτερ χτυπά την επαρχία Κανσού στην Κίνα, σκοτώνοντας περίπου 273.400 άτομα.
19 Δεκεμβρίου - Ο Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας επιστρέφει ως βασιλιάς των Ελλήνων μετά τον θάνατο του γιου του, Αλεξάνδρου Α΄, και το δημοψήφισμα της 5ης Δεκεμβρίου.
22 Δεκεμβρίου - Το 8ο Συνέδριο των Σοβιέτ υιοθετεί το σχέδιο GOELRO.
• 1920 Υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών στο Σεβρ της Γαλλίας.
Γεννήσεις
2 Ιανουαρίου - Ισαάκ Ασίμωφ, Ρώσος συγγραφέας
8 Ιανουαρίου - Κάρολος Λαμπρίνο, Ρουμάνος πρίγκιπας
12 Ιανουαρίου - Μπιλ Ρηντ, Καναδός καλλιτέχνης
16 Ιανουαρίου - Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον, Αμερικανός εφευρέτης
19 Ιανουαρίου - Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ, Περουβιανός πολιτικός
20 Ιανουαρίου - Φεντερίκο Φελίνι, Ιταλός σκηνοθέτης
22 Ιανουαρίου - Κιάρα Λούμπιχ, Ιταλίδα ακτιβίστρια
30 Ιανουαρίου - Μάικλ Άντερσον, Άγγλος σκηνοθέτης
Ιανουάριος - Μεχντί μπεν Μπαρκά, Μαροκινός πολιτικός
10 Φεβρουαρίου - Χοσέ Μανουέλ Καστανιόν, Ισπανός συγγραφέας
11 Φεβρουαρίου - Φαρούκ, βασιλιάς της Αιγύπτου
20 Φεβρουαρίου - Φώτης Πολυμέρης, Έλληνας τραγουδιστής
26 Φεβρουαρίου - Μίνως Αργυράκης, Έλληνας ζωγράφος
26 Φεβρουαρίου - Ζιζέλ Πράσινος, Γαλλίδα συγγραφέας
5 Μαρτίου - Γκαμπριέλ Ρομπέρ, Γάλλος ποδοσφαιριστής
10 Μαρτίου - Μπορίς Βιάν, Γάλλος συγγραφέας και τραγουδιστής
16 Μαρτίου - Τονίνο Γκουέρα, Ιταλός συγγραφέας
17 Μαρτίου - Τώνης Μαρούδας, Έλληνας τραγουδιστής
29 Μαρτίου - Πιέρ Μουανό, Γάλλος συγγραφέας
1 Απριλίου - Τοσίρο Μιφούνε, Ιάπωνας ηθοποιός
4 Απριλίου - Πατριάρχης Αντιοχείας Ιγνάτιος Δ΄
13 Απριλίου - Ρομπέρτο Κάλβι, Ιταλός τραπεζίτης
15 Απριλίου - Ρίχαρντ φον Βάιτσεκερ, Γερμανός πολιτικός
8 Μαΐου - Σολ Μπας, Αμερικανός σχεδιαστής γραφικών
13 Μαΐου - Βάσος Λυσσαρίδης, Κύπριος πολιτικός
18 Μαΐου - Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄
7 Ιουνίου - Ζορζ Μαρσέ, Γάλλος πολιτικός
14 Ιουνίου - Αμπούντ Τζούμπε, πρόεδρος της Ζανζιβάρης
15 Ιουνίου - Αλμπέρτο Σόρντι, Ιταλός ηθοποιός
1 Ιουλίου - Λουτσίντιο Σεντιμέντι, Ιταλός ποδοσφαιριστής
10 Ιουλίου - Όουεν Τσάμπερλεϊν, Αμερικανός φυσικός
11 Ιουλίου - Γιουλ Μπρίνερ, Ρώσος ηθοποιός
11 Ιουλίου - Ζεκάρια Σίτσιν, Αζέρος συγγραφέας
25 Ιουλίου - Ρόζαλιντ Φράνκλιν, Αγγλίδα κρυσταλλογράφος
9 Αυγούστου - Μίλτον Χένσελ, Αμερικανός ηγέτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά
16 Αυγούστου - Τσαρλς Μπουκόφσκι, Αμερικανός συγγραφέας
16 Αυγούστου - Νότης Περγιάλης, Έλληνας συγγραφέας και ηθοποιός
18 Αυγούστου - Σέλλεϊ Γουίντερς, Αμερικανίδα ηθοποιός
22 Αυγούστου - Ντέντον Κούλεϊ, Αμερικανός χειρουργός
22 Αυγούστου - Ρέι Μπράντμπερι, Αμερικανός συγγραφέας
29 Αυγούστου - Τσάρλι Πάρκερ, Αμερικανός σαξοφωνίστας και συνθέτης
29 Αυγούστου - Γιώργος Σισιλιάνος, Έλληνας συνθέτης
25 Σεπτεμβρίου - Σεργκέι Μπονταρτσούκ, Σοβιετικός σκηνοθέτης
27 Σεπτεμβρίου - Ουίλιαμ Κόνραντ, Αμερικανός ηθοποιός
1 Οκτωβρίου - Γουόλτερ Ματάου, Αμερικανός ηθοποιός
15 Οκτωβρίου - Ανρί Βερνέιγ, Αρμένιος σκηνοθέτης
17 Οκτωβρίου - Μοντγκόμερι Κλιφτ, Αμερικανός ηθοποιός
18 Οκτωβρίου - Μελίνα Μερκούρη, Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός
22 Οκτωβρίου - Τίμοθι Λίρι, Αμερικανός ψυχολόγος και συγγραφέας
23 Οκτωβρίου - Δημήτριος Νασίκας, Έλληνας πολιτικός
31 Οκτωβρίου - Χέλμουτ Νιούτον, Γερμανός φωτογράφος
3 Νοεμβρίου - Γεώργιος Ψυχουντάκης, Έλληνας αντιστασιακός
8 Νοεμβρίου - Γαλάτεια Σαράντη, Ελληνίδα συγγραφέας
15 Νοεμβρίου - Βασίλης Διαμαντόπουλος, Έλληνας ηθοποιός
19 Νοεμβρίου - Τζιν Τίρνεϊ, Αμερικανίδα ηθοποιός
20 Νοεμβρίου - Κώστας Καπνίσης, Έλληνας συνθέτης
9 Δεκεμβρίου - Μπρούνο Ρούφο, Ιταλός μοτοσικλετιστής
9 Δεκεμβρίου - Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι, Ιταλός πολιτικός
10 Δεκεμβρίου - Θανάσης Σκορδαλός, Έλληνας μουσικός
29 Δεκεμβρίου - Τζοζέφα Ιλόιλο, πρόεδρος των Φίτζι
30 Δεκεμβρίου - Τζακ Λορντ, Αμερικανός ηθοποιός
Στέλιος Γεράνης, Έλληνας ποιητής
Μάρκος Ζέρβας, Έλληνας σκηνογράφος
Ιωάννης Λαδάς, Έλληνας στρατιωτικός
Μπάμπης Μπακάλης, Έλληνας συνθέτης
Νικόλαος Ντερτιλής, Έλληνας στρατιωτικός
Έλλη Παππά, Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας
Χρήστος Πιπιλής, Έλληνας πολιτικός
Χαράλαμπος Πρωτοπαπάς, Έλληνας πολιτικός
Λουκιανός Ροζάν, Έλληνας ηθοποιός
Νίκος Σκιαδάς, Έλληνας συγγραφέας
Χρήστος Τεγόπουλος, Έλληνας εκδότης
Τάκης Τερζόπουλος, Έλληνας πολιτικός
Δημήτρης Τηνιακός, Έλληνας ζωγράφος και ποιητής
ορέστης γιάκας Έλληνας αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και πολιτικός.
Θάνατοι
1 Ιανουαρίου - Πωλ Αντάμ, Γάλλος συγγραφέας
24 Ιανουαρίου - Αμεντέο Μοντιλιάνι, Ιταλός ζωγράφος και γλύπτης
30 Ιανουαρίου - Κωνσταντίνος Έσσλιν, Έλληνας πολιτικός
1 Απριλίου - Ευμένιος Ξηρουδάκης, μητροπολίτης Κρήτης
11 Απριλίου - Βλάσης Γαβριηλίδης, Έλληνας δημοσιογράφος
13 Απριλίου - Στέφανος Στρέιτ, Έλληνας πολιτικός
20 Απριλίου - Μπριτόν Ριβιέρ, Άγγλος ζωγράφος
26 Απριλίου - Σρινιβάσα Ραμανούτζαν, Ινδός μαθηματικός
12 Ιουνίου - Νικόλαος Ζορμπάς, Έλληνας στρατιωτικός
13 Ιουνίου - Εσάντ Πασάς, Αλβανός πολιτικός
14 Ιουνίου - Μαξ Βέμπερ, Γερμανός πολιτικός οικονομολόγος
24 Ιουνίου - Γεώργιος Χρηστάκης - Ζωγράφος, Έλληνας πολιτικός
3 Ιουλίου - Ουίλιαμ Κρόουφορντ Γκόργκας, Αμερικανός ιατρός και στρατηγός
11 Ιουλίου - Ευγενία ντε Μοντίχο, αυτοκράτειρα της Γαλλίας
19 Ιουλίου - Άγγελος Βλάχος, Έλληνας πολιτικός
31 Ιουλίου - Ίων Δραγούμης, Έλληνας διπλωμάτης και συγγραφέας
Ιούλιος - Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Έλληνας συγγραφέας
16 Αυγούστου - Τζόζεφ Λόκυερ, Άγγλος αστρονόμος
22 Αυγούστου - Άντερς Ζορν, Σουηδός ζωγράφος
24 Σεπτεμβρίου - Πέτερ Καρλ Φαμπερζέ, Ρώσος κοσμηματοποιός
17 Οκτωβρίου - Τζον Ριντ, Αμερικανός δημοσιογράφος
25 Οκτωβρίου - Αλέξανδρος Α', βασιλιάς της Ελλάδας
8 Νοεμβρίου - Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
16 Νοεμβρίου - Σπυρίδων Μαγγίνας, Έλληνας ιατρός
18 Νοεμβρίου - Ματτίας Γιόχουμσσον, Ισλανδός συγγραφέας
Δεκέμβριος - Γερμανός Ε', Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Μητροπολίτης Πισιδίας Κωνσταντίνος
Γεώργιος Παπασιδέρης, Έλληνας αθλητής
Έτη
|
838448
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%AD%CE%B2
|
Μεκλέβ
|
Το Μεκλέβ () είναι κοινότητα στο νομό Μοζέλ της διοικητικής περιφέρειας Γκραντ Εστ στη βορειοανατολική Γαλλία.
Δείτε επίσης
Κατάλογος κοινοτήτων του νομού Μοζέλ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες της Μοζέλ
|
81429
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Δήμος Μούδρου
|
Ο Δήμος Μούδρου ήταν ένας από τους τέσσερις δήμους της Λήμνου ως το 2010. Ιδρύθηκε το 1999, με το Σχέδιο Καποδίστριας και περιλάμβανε την ανατολική πλευρά του νησιού. Την 1 Ιανουαρίου 2011 εντάχθηκε στο Δήμο Λήμνου, σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης.
Ιστορικά στοιχεία
Δήμος Μούδρου υπήρχε και στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, με έδρα τον ομώνυμο οικισμό και εξαρτώμενα τα γύρω χωριά της ανατολικής Λήμνου: Ρουσσοπούλι, Καμίνια, Φισίνη, Αγία Σοφία, Σκανδάλη, Ρωμανού, Ρεπανίδι, Βάρος, Λύχνα, Κοντοπούλι, Καλιόπη, Παναγία, Πλάκα. Μετά την απελευθέρωση του νησιού, που έγινε στις 8 Οκτωβρίου 1912, συστάθηκαν ο Δήμος Κάστρου Λήμνου, ο Δήμος Μούδρου Λήμνου και ο Δήμος Κορνού Λήμνου. Στο Δήμο Μούδρου εντάχθηκαν όλα τα χωριά της ανατολικής Λήμνου που αναφέρονται παραπάνω. Προ του 1912 ως αντιδήμαρχος Μούδρου υπηρετούσε ο ιατρός Θωμάς Θεοφάνους ενώ το 1916-1918 δήμαρχος ήταν ο Β. Τσέλιος.
Το 1918 με το ΦΕΚ 116Α-28/5/1918 εφαρμόστηκε και στη Λήμνο (όπως σε όλες τις "Νέες Χώρες") το διάταγμα ΔΝΖ΄ (4057)/10-2-1912 περί "Ίδρυσης Δήμων και Κοινοτήτων" και ο Δήμος μετατράπηκε σε "Κοινότητα Μούδρου Λήμνου" με έδρα το Μούδρο, ενώ οι υπόλοιποι οικισμοί έγιναν έδρες κοινοτήτων.
Δήμαρχοι Μούδρου
1912(;) ως Μάιος 1916: Βασίλειος Τσέλιος, έμπορος.
Μάιος 1916 ως Μάιος 1918: Βασίλειος Τσέλιος, έμπορος.
Μάιος ως Δεκέμβριος 1918: Θωμάς Θεοφάνους, ιατρός.
Νεότερος δήμος
Την 1 Ιανουαρίου 1999 με το Σχέδιο Καποδίστριας ιδρύθηκε και πάλι ο Δήμος Μούδρου με πρωτεύουσα το κεφαλοχώρι του Μούδρου. Μοναδικός δήμαρχος Μούδρου από το 1999 ως το 2010 υπήρξε ο Κώστας Αδαμίδης, που εξελέγη το 2006 για τρίτη συνεχόμενη θητεία.
Με τη διοικητική διαίρεση του 2011 που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης ο Δήμος Μούδρου εντάχθηκε στο νέο Δήμο Λήμνου.
Δημοτικά διαμερίσματα
Στο δήμο ανήκαν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
Δ.δ. Μούδρου
ο Μούδρος
Δ.δ. Ρουσσοπουλίου -- το Ρουσσοπούλι
Δ.δ. Καμινίων
τα Καμίνια
ο Βρόσκοπος
Δ.δ. Ρουσσοπουλίου -- το Ρουσσοπούλι
Δ.δ. Φισίνης
η Φισίνη
η Αγία Σοφία
Δ.δ. Σκανδάλης -- η Σκανδάλη
Δ.δ. Ρωμανού
το Ρωμανού
η Κώμη
Δ.δ. Λύχνων
τα Λύχνα
η Ανεμόεσσα
Δ.δ. Ρεπανιδίου
το Ρεπανιδίου
ο Κότσινος
ο Άγιος Υπάτιος
Δ.δ. Κοντοπουλίου
το Κοντοπούλι
ο Αγιος Αλέξανδρος
ο Άγιος Θεόδωρος
Δ.δ. Καλλιόπης -- η Καλλιόπη
Δ.δ. Παναγίας -- η Παναγία
Δ.δ. Πλάκας -- η Πλάκα
Λήμνος (Διοίκηση)
|
16592
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF
|
Τζιμπουτί
|
Το Τζιμπουτί (αραβικά: جمهورية جيبوتي, σομαλικά: Jabuuti), με επίσημη ονομασία «Τζαμχουρί(γ)ια Τζιμπουτί» είναι σήμερα μια ανεξάρτητη παράλια χώρα στην ανατολική Αφρική με έκταση μόλις 23.200 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.001.454 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2021. Είναι η πρώην Γαλλική Σομαλία, που ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 27 Ιουνίου του 1977.
Συνορεύει με την Αιθιοπία και την Ερυθραία προς βορρά και με τη Σομαλία νοτιοανατολικά. Το υπόλοιπο της χώρας βρέχεται από την Ερυθρά θάλασσα παρά τον κόλπο του Άντεν. Στην απέναντι πλευρά της θάλασσας, και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την ακτή του Τζιμπουτί, βρίσκεται η Υεμένη, στην Αραβική Χερσόνησο. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Τζιμπουτί. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Ισμαήλ Ομάρ Γκουέλεχ.
Η χώρα βρίσκεται στο στενό του Μπαμπ ελ Μαντέμπ. Παρά τα οικονομικά της προβλήματα, η περιοχή βρίσκεται σε μια περιοχή στρατηγικής σημασίας για την ναυτιλία, καθώς περνάνε χιλιάδες πλοία που μεταφέρουν ενέργεια και εμπορεύματα. Ως αποτέλεσμα, η χώρα φιλοξενεί πολλές ξένες στρατιωτικές βάσεις στο έδαφος της. Η πόλη του Τζιμπουτί είναι το κύριο κέντρο της χώρας. Γύρω από αυτό απλώνεται μια άγονη περιοχή.
Διακυβέρνηση
Η χώρα είναι ημιπροεδρική δημοκρατία, με Αρχηγό Κράτους τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η θητεία του Προέδρου είναι εξαετής.
Εκλογές
Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για πέντε έτη. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Διοικητική διαίρεση
Το Τζιμπουτί χωρίζεται σε 6 περιφέρειες:
Άρτα
Αλί Σαμπί
Ντικίλ
Ομπόκ
Τζιμπουτί
Ταντζουρά
Γεωγραφία
Βρίσκεται, όπως προαναφέρθηκε, στο κέρας της Αφρικής στην ανατολική Αφρική στο κόλπο του Άντεν στο στενό του Μπαμπ Ελ Μαντέμπ. Όπως και με τις γειτονικές χώρες το κλίμα της χώρας είναι άνυδρο και ερημικό με ελάχιστες βροχοπτώσεις.
Στην χώρα βρίσκεται επίσης η λίμνη Ασσάλ, μια αλμυρή λίμνη που βρίσκεται σε υψόμετρο 174 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ιστορία
Από το 1894 ως το 1977 η χώρα ήταν υπό γαλλική κατοχή με την ονομασία Γαλλική Σομαλιλάνδη. Το 1889 μερικοί Κοζάκοι υπό τον Νικολάι Ασίνοφ προσπάθησαν να διεκδικήσουν το Τζιμπουτί για τη Ρωσία στήνοντας μια αποικία στο Σαγκάλο, αλλά ένα μήνα μετά τη δημιουργία της η αποικία κατελήφθη από τους Γάλλους και το εγχείρημα έληξε. Το 1977, έπειτα από τη διεξαγωγή τριών δημοψηφισμάτων, η χώρα έγινε ανεξάρτητη από τη Γαλλία με την σημερινή της ονομασία. Πρώτος πρόεδρος της χώρας ανέλαβε ο σομαλικής καταγωγής Χασάν Γκουλέντ Απτιντόν, κυβερνώντας ως το 1999.
Γενικότερα η χώρα έχει αποτελέσει όαση σταθερότητας μπροστά στην αστάθεια και τις συγκρούσεις που μαστίζουν τις γειτονικές χώρες.
Τον Ιούνιο του 2008 κορυφώθηκε η πολύμηνη ένταση του Τζιμπουτί με την Ερυθραία στη μεθόριο των 2 χωρών.
Τον Αύγουστο του 2017 άνοιξε στο Τζιμπουτί η πρώτη κινεζική στρατιωτική βάση εκτός Κίνας. Η Κίνα διατηρεί στρατεύματα και δική της βάση στη χώρα, ενώ το ναυτικό της δραστηριοποιείται από το 2008 στη περιοχή γύρω από τη χώρα ως μέρος των διεθνών προσπαθειών για την καταπολέμηση της πειρατείας στα ανοικτά της Σομαλίας.
Οικονομία
Τον Σεπτέμβριο του 2008 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χορήγησε δάνειο ύψους 14 εκατομ. ευρώ προς την αφρικανική χώρα, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που της δημιουργήθηκαν από τις αυξανόμενες τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου.
Η χώρα, σύμφωνα με το Euronews, αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, μεταξύ άλλων υψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας. Είναι επίσης το επίνειο της Αιθιοπίας στον 21ο αιώνα, αλλά και πριν το 1993, όταν η Αιθιοπία είχε πρόσβαση στη θάλασσα μέσω Ερυθραίας.
Η χώρα λόγω του εδάφους και της έκτασης της δεν μπορεί να στηριχθεί οικονομικά παρά κυρίως στις υπηρεσίες. Έτσι η χώρα βασίζεται σε σημαντικό βαθμό στις ναυτιλιακές δραστηριότητες με τα ενοίκια από τις βάσεις των άλλων χωρών να προσθέτουν στην οικονομία της χώρας. Το 42% των εισαγωγών της χώρας είναι από την Κίνα, ενώ η κινέζικη Cosco διαχειρίζεται μεγάλο μέρος του εμπορικού λιμένα της πόλης. Οι εξαγωγές είναι λίγες.
Δημογραφία
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 65,8 χρόνια (64,1 χρόνια οι άνδρες και 67,8 οι γυναίκες).
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κράτη της Ερυθράς Θάλασσας
Πρώην γαλλικές αποικίες
|
388839
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%9F%CF%84%CE%AD%CE%BB%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%92%CE%B9%CE%BB%20%28%CE%9C%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8C%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%8D%29
|
Σταθμός Οτέλ ντε Βιλ (Μετρό Παρισιού)
|
Ο Οτέλ ντε Βιλ (Hôtel de Ville) είναι σταθμός του μετρό Παρισιού επί των γραμμών 1 και 11. Βρίσκεται στο 4ο διαμέρισμα του Παρισιού. Πήρε το όνομά του από το Δημαρχείο Παρισιού (Hôtel de Ville).
Οτελ ντε Βιλ
|
823702
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%BF
|
Ταβανιάσκο
|
Το Ταβανιάσκο (ιταλικά: Tavagnasco) είναι ιταλικός δήμος στην Μητροπολιτική Πόλη του Τορίνο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Μητροπολιτικής Πόλεως του Τορίνο
|
748668
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%20%CE%9C%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%81
|
Νικολά Μινιάρ
|
Ο Νικολά Μινιάρ (γαλλικά: Nicolas Mignard), αποκαλούμενος και Μινιάρ της Αβινιόν, (1606 - 1668) ήταν Γάλλος ζωγράφος γνωστός για τις θρησκευτικές και μυθολογικές σκηνές και τα πορτρέτα του. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αβινιόν δημιουργώντας θρησκευτικούς και μυθολογικούς πίνακες για θρησκευτικά ιδρύματα και αρχοντικές κατοικίες, τελείωσε τη σταδιοδρομία του ως αυλικός ζωγράφος στο Παρίσι.
Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Πιέρ Μινιάρ.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Νικολά Μινιάρ γεννήθηκε περίπου στις 7 Φεβρουαρίου 1606 (βαφτίστηκε) στην Τρουά. Προερχόταν από οικογένεια τεχνιτών. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Πιέρ Μινιάρ, ο οποίος έγινε ένας από τους κορυφαίους Γάλλους ζωγράφους του 17ου αιώνα και αντίπαλος του Σαρλ Λε Μπρεν.
Ο Νικολά Μινιάρ σπούδασε ζωγραφική με έναν τοπικό δάσκαλο της Τρουά, η ταυτότητα του οποίου είναι άγνωστη. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Φονταινεμπλώ όπου αντέγραψε έργα των Μανιεριστών ζωγράφων. Πιθανότατα πέρασε επίσης χρόνο στο Παρίσι όπου πιστεύεται ότι μαθήτευσε στο εργαστήριο του Σιμόν Βουέ. Στη συνέχεια πέρασε λίγο χρόνο στη Λυών πριν μετακομίσει στην Αβινιόν γύρω στο 1633.
Από το 1635 έως το 1637 ταξίδεψε στη Ρώμη στην ακολουθία του Αλφόνς-Λουί ντυ Πλεσσί, καρδινάλιου Αρχιεπισκόπου της Λυών και αδελφού του καρδινάλιου Ρισελιέ. Επέστρεψε στην Αβινιόν το 1637, αφού είχε εκτελέσει αρκετές σειρές χαρακτικών στη Ρώμη, κυρίως μελετώντας τα έργα του Αννίμπαλε Καρράτσι. Στην Αβινιόν, όπου έζησε για περισσότερα από 20 χρόνια, ζωγράφιζε κυρίως για θρησκευτικά ιδρύματα καθώς και διακοσμήσεις για πολυτελείς κατοικίες. Παντρεύτηκε τη Μαργκερί ντ'Αβρίλ με την οποία απέκτησαν δύο γιους: τον Πωλ που έγινε ζωγράφος και χαράκτης και τον Πιέρ που έγινε ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο οποίος αναφέρεται ως Πιέρ Β' για να διακρίνεται από τον θείο του.
Φιλία με τον Μολιέρο
Έχοντας κληρονομήσει από τον πεθερό του μία από τις δύο κύριες κλειστές αίθουσες τένις στην Αβινιόν, έστησε το εργαστήριό του δίπλα στην αίθουσα. Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του 1650, γνωρίστηκε με τον Μολιέρο, ο θίασος του οποίου έπαιζε στην αίθουσα (όπως και όλοι οι άλλοι πλανόδιοι θίασοι) όταν περνούσε από την Αβινιόν.
Η οικειότητά τους έγινε αρκετά μεγάλη ώστε αποφάσισε να ζωγραφίσει το πορτρέτο του ως θεατρικό χαρακτήρα στον ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα στον Θάνατο του Πομπήιου του Πιέρ Κορνέιγ, κάτι που δεν έκανε για τα άλλα μέλη του θιάσου.
Δύο αυστηρά πανομοιότυπα αντίγραφα αυτού του πορτρέτου προήλθαν από το εργαστήριο του Νικολά Μινιάρ: το ένα φυλάσσεται στην Κομεντί Φρανσαίζ και το άλλο στο Μουσείο Καρναβαλέ.
Στο Παρίσι
Όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ και η αυλή του επισκέφθηκαν την Αβινιόν καθ 'οδόν προς τον γάμο του βασιλιά με τη Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας, ο Μινιάρ ανέλαβε να ζωγραφίσει πορτρέτα διαφόρων αυλικών, συμπεριλαμβανομένου του καρδινάλιου Μαζαρίνου. Ο Μαζαρέν κάλεσε τον Μινιάρ να έρθει στο Παρίσι το 1660.
Ο ζωγράφος εγκαταστάθηκε έτσι στο Παρίσι, όπου εργάστηκε για τη διακόσμηση του ανακτόρου του Κεραμεικού, ζωγράφισε πορτρέτα μελών της βασιλικής αυλής και καθιερώθηκε ως επιτυχημένος πορτρετίστας. Έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής το 1663 χωρίς να χρειαστεί να υποβάλει έργο εισόδου. Στη συνέχεια, έγινε Καθηγητής και Αναπληρωτής Πρύτανης της Ακαδημίας το 1664 και Πρύτανης το 1666.
Στην αντιπαλότητα του αδελφού του Πιέρ Μινιάρ με τον Σαρλ Λε Μπρεν, ο Νικολά και αργότερα ο γιος του υποστήριξαν τον δεύτερο, γεγονός που οδήγησε σε διακοπή των σχέσεών τους.
Ο Νικολά Μινιάρ πέθανε στις 20 Μαρτίου 1668 στο Παρίσι.
Έργο
Ο Νικολά Μινιάρ ζωγράφισε ιστορικές και μυθολογικές σκηνές καθώς και πορτρέτα. Καθώς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αβινιόν, επισκιάστηκε κάπως από τον μικρότερο αδελφό του Πιερ, ο οποίος είχε κάνει καριέρα στο Παρίσι.
Μετά το θάνατό του, οι πίνακες του Νικολά Μινιάρ έμειναν κυρίως στην Αβινιόν ή σε μικρές πόλεις γύρω από την Αβινιόν. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, πολλοί πίνακες απαλλοτριώθηκαν από το κράτος. Πολλά από τα έργα του Νικολά που κατασχέθηκαν έτσι αποδόθηκαν στη συνέχεια λανθασμένα στον αδελφό του Πιερ.
Τα παλαιότερα έργα του παρουσιάζουν την επιρροή των μανιεριστών της Σχολής του Φονταινεμπλώ και του Αννίμπαλε Καρράτσι. Αργότερα, η τεχνοτροπία του ακολούθησε την ιταλική κλασικιστική αισθητική που κυριάρχησε στη Γαλλία του 17ου αιώνα και επηρεάστηκε πολύ από τους Γάλλους κλασικούς μπαρόκ ζωγράφους Σαρλ Λε Μπρεν και Νικολά Πουσέν.
Επιλογή έργων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γάλλοι ζωγράφοι
Ζωγράφοι του Μπαρόκ
|
484385
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BE%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CE%B9
|
Μιξτέκοι
|
Οι Μιξτέκοι (Mixtec) είναι αρχαίος λαός του Μεξικού που απόγονοί τους ζουν μέχρι σήμερα στις ομόσπονδες πολιτείες Γκερρέρο και Οαχάκα. Η γλώσσα που μιλούν είναι συγγενική με αυτή των Ζαποτέκων με τους οποίους ήρθαν σε επαφή τον 9ο αι. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στο κεντρικό Μεξικό τον 8ο αι. αλλά τον 10ο αι. αναγκάστηκαν να μετακινηθούν νοτιότερα, εξ΄αιτίας των Τολτέκων, προς τα εδάφη των Ζαποτέκων. Εκεί ίδρυσαν διάφορες πόλεις-κράτη, με πιο σημαντική τη Μίλτα. Μεταξύ 12ου και 14ου αι. απέκτησαν αξιόλογη θέση στο νοτιοδυτικό Μεξικό χάρις στην ισχυρή στρατιωτική δύναμή τους και κατάφεραν να παρεμποδίσουν την εισβολή των Τσιτσιμέκων καθώς και τις επεκτατικές προσπάθειες των Αζτέκων. Παρόλα αυτά, τελικά αναγνώρισαν την ηγεμονία των Αζτέκων, με τους οποίους αν και είχαν εμπορικές σχέσεις (βλ. Αζτέκοι) πάντα βρίσκονταν σε ανταγωνισμό. Όταν την άνοιξη του 1519 οι Ισπανοί κονκισταδόρες, με επικεφαλής τον Ερνάν Κορτές, έφτασαν στις ακτές του Μεξικού τους βοήθησαν στους πολέμους τους εναντίον των Αζτέκων (βλ. εισβολή των Ισπανών), αν και στις αρχές του 16ου αι. υποτάχθηκαν στην ισπανική κυριαρχία με αντάλλαγμα μια "επιφανειακή" εξουσία στους ηγεμόνες των διαφόρων πόλεων-κρατών στον λαό τους.
Παραπομπές
Προκολομβιανοί πολιτισμοί της Κεντρικής Αμερικής
|
497296
|
https://el.wikipedia.org/wiki/4%CE%B7%20%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%A0%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%28%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%29
|
4η Μεραρχία Πεζικού (Ινδία)
|
Η 4η Ινδική Μεραρχία Πεζικού (αγγλικά: 4th Indian Infantry Division) ή Μεραρχία Κόκκινος Αετός (Red Eagle Division), όπως είναι γνωστή, αποτελεί σχηματισμό του Ινδικού Στρατού.
Η μεραρχία ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1939 και ήταν ο πρώτος ινδικός σχηματισμός που έδρασε στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως συνέβαινε με όλους τους σχηματισμούς στον Ινδικό Στρατό πριν από την ανεξαρτησία, αποτελούνταν κυρίως από Βρετανούς αξιωματικούς και δευτερευόντως Ινδούς. Ωστόσο, περιλάμβανε Ινδούς αξιωματικούς μέχρι το βαθμό του Λοχαγού και του Ταγματάρχη.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έλαβε μέρος στις εκστρατείες στην Ανατολική Αφρική (Ερυθραία και Σουδάν), τη Συρία, τη Βόρεια Αφρική και την Ιταλία.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
British Military History – British Troops in The Sudan 1930 – 47
Ινδία
|
350172
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Ανδρέας Μαυρογιάννης
|
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης (Αγρός Λεμεσού, 20 Ιουλίου 1956) είναι Ελληνοκύπριος διπλωμάτης και πολιτικός. Διετέλεσε πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, στην Ιρλανδία και στη Γαλλία, καθώς και υφυπουργός Προεδρίας για ευρωπαϊκά θέματα.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης γεννήθηκε στον Αγρό στις 20 Ιουλίου 1956. Ο πατέρας του Διομήδης Μαυρογιάννης ήταν επιπλοποιός, επιχειρηματίας και αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Σπούδασε νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στο διεθνές δίκαιο και στις πολιτικές επιστήμες από τη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Πανθεόν-Ασσάς. Ακολούθως απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην πολιτική κοινωνιολογία από το Πανεπιστήμιο Παρί-Ναντέρ.
Το 1984 του απονεμήθηκε το δίπλωμα της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, η μεγαλύτερη διεθνής διάκριση στον χώρο του διεθνούς δικαίου.
Ήταν νυμφευμένος με την αείμνηστη Καλλιόπη Ευθυβούλου - Μαυρογιάννη (1961 -2014) και έχει 1 υιό τον Διομήδη, και 1 κόρη, την Αθηνά.
To 2021 παντρεύτηκε την Lena Shamoun.
Διπλωματική καριέρα
Εντάχθηκε στη διπλωματική υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1987. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις, υπηρεσίες και αποστολές. Διετέλεσε διευθυντής του γραφείου τριών διαδοχικών Υπουργών Εξωτερικών (1995-97, 2002-2003).
Την περίοδο 1997-1999 διετέλεσε πρέσβης της Κύπρου στην Ιρλανδία. Την περίοδο 1999-2002 διετέλεσε πρέσβης της Κύπρου στη Γαλλία, με παράλληλες διαπιστεύσεις σε Ανδόρρα, Τυνησία και Μαρόκο.
Ακολούθως, διετέλεσε Πρέσβης-Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη από το 2003 ως το 2008, με παράλληλες διαπιστεύσεις σε Βραζιλία, Αγία Λουκία, Γρενάδα και Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εξελέγη ως ένας από τους αντιπροέδρους της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ από το 2007 ως το 2008. Ενήργησε ως διαμεσολαβητής (facilitator) και Σύμβουλος του Προέδρου της Γενικής Συνέλευσης για την μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας (2007). Από το 2003 ως το 2008 ήταν πρόεδρος της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τις σχέσεις με την φιλοξενούσα χώρα. Επιπλέον, προέδρευσε άλλων επιτροπών και διασκέψεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ακόμη ήταν αντιπρόεδρος και γενικός εισηγητής της 3ης Διάσκεψης του ΟΗΕ για την Χρηματοδότηση της Ανάπτυξης.
Την περίοδο 2008-2011 διετέλεσε Πρέσβης-Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις Βρυξέλλες.
Τον Ιούλιο του 2019 ανέλαβε εκ νέου Πρέσβης-Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.
Πολιτική διαδρομή
Την περίοδο 2002-2008 ήταν μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας της ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Στις 3 Οκτωβρίου 2011 ανέλαβε Υφυπουργός Προεδρίας για ευρωπαϊκά θέματα στην κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, έχοντας τη γενική ευθύνη και πολιτική εποπτεία για την προετοιμασία και την διεκπεραίωση της κυπριακής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Είχε, πρόσθετα προς τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, την ευθύνη εκπροσώπησης της Δημοκρατίας, την προεδρία σχηματισμών του Συμβουλίου, τις Διαθεσμικές Σχέσεις και την εκπροσώπηση της Προεδρίας και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, άλλων θεσμών, διασκέψεων και συναντήσεων. Η θητεία του ολοκληρώθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2013.
Την 1η Μαρτίου 2013 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής (Γενικός Γραμματέας) του Υπουργείου Εξωτερικών, θέση στην οποία παρέμεινε έως τις 31 Αυγούστου 2013.
Την 1η Σεπτεμβρίου 2013 διορίστηκε διαπραγματευτής της ελληνοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες για το Κυπριακό. Παραιτήθηκε στις 15 Απριλίου 2022, παραμένοντας στη θέση έως τις 15 Μαΐου 2022.
Προεδρικές εκλογές 2023
Τον Ιούνιο του 2022, το Α.Κ.Ε.Λ. προέκρινε τον Ανδρέα Μαυρογιάννη ως υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας και λίγες ημέρες αργότερα εξήγγειλε και επίσημα την υποψηφιότητά του. Κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών, στις 5 Φεβρουαρίου 2023, κατέλαβε την δεύτερη θέση, με ποσοστό 29,60% των ψήφων, πίσω από τον Νίκο Χριστοδουλίδη που έλαβε 32,04%. Στον δεύτερο γύρο που διεξήχθη στις 12 Φεβρουαρίου, ο Μαυρογιάννης έχασε από τον Χριστοδουλίδη, λαμβάνοντας 48,08 έναντι 51,92%.
Μετά την ήττα του, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική.
Τιμητικές διακρίσεις
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης παρασημοφορήθηκε ως Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας και ως Μέγας Ταξιάρχης του Τάγματος Διπλωματικής Αξίας της Ρουμανίας. Επιπλέον, του έχει απονεμηθεί το βραβείο Πρωτοποριακής Δημιουργίας Γιάννος Κρανιδιώτης.
Παραπομπές
Πηγές
|-
Κύπριοι διπλωμάτες
Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια 2008
Απόφοιτοι Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Κύπριοι πολιτικοί
Κύπριοι δικηγόροι
|
841973
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CE%BA%CE%BB%CF%82%20%28%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82%29
|
Τζων Εκλς (επιστήμονας)
|
Ο σερ Τζων Κέριου Εκλς (αγγλ. Sir John Carew Eccles, προφ. «Έκολς», 27 Ιανουαρίου 1903 – 2 Μαΐου 1997) ήταν Αυστραλός νευροφυσιολόγος και φιλόσοφος, που βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1963 για το έργο του σχετικώς με τη νευρική σύναψη. Μοιράσθηκε αυτό το βραβείο με τους Άντριου Χάξλεϋ και Άλαν Λόυντ Χότζκιν.
Οικογένεια και σπουδές
Ο Τζων Εκλς γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου και μεγάλωσε με τις δύο αδελφές του και τους γονείς του, τους Γουίλιαμ και Μαίρυ Κέριου Εκλς (αμφότερους δασκάλους).. Σε ηλικία 17 ετών κέρδισε μια υποτροφία για να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Φοιτώντας εκεί, δεν μπορούσε να βρει μια ικανοποιητική εξήγηση για την αλληλεπίδραση του νου με το σώμα, και για τον λόγο αυτό άρχισε να σκέπτεται να γίνει νευροεπιστήμονας. Αποφοιτώντας με άριστα το 1925, κέρδισε μια υποτροφία Rhodes για διδακτορικές σπουδές υπό τον Τσαρλς Σκοτ Σέρινγκτον στο Κολλέγιο Μώντλιν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, από όπου πήρε διδακτορικό το 1929.
Σταδιοδρομία και έρευνες
Το 1937 ο Εκλς επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου εργάσθηκε σε στρατιωτικές έρευνες κστά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε έγινε διευθυντής του Ινστιτούτου Κανεμάτσου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, όπου μαζί με τον Μπέρναρντ Κατς έδιναν ερευνητικές διαλέξεις στο πανεπιστήμιο, επηρεάζοντας το διανοητικό περιβάλλον του ιδρύματος. Μετά τον Πόλεμο έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Οτάγκο, στη Νέα Ζηλανδία. Από το 1952 έως το 1962 ήταν καθηγητής στη Σχολή Ιατρικών Ερευνών Τζων Κέρτιν (JCSMR) του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου. Από το 1966 μέχρι το 1968 ο Εκλς ερεύνησε και δίδαξε στην Ιατρική Σχολή Φάινμπεργκ στο Πανεπιστήμιο Νορθουέστερν του Σικάγου. Ανικανοποίητος με τις συνθήκες εργασίας του εκεί, απεχώρησε και έγινε καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Μπάφαλο από το 1968 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1975. Μετά το πέρας της σταδιοδρομίας του, αποσύρθηκε στην Ελβετία, όπου έγραψε για το πρόβλημα της σχέσεως του νου με το σώμα. Το 1981 ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Παγκόσμιου Πολιτιστικού Συμβουλίου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Εκλς με συναδέλφους του πραγματοποίησαν την έρευνα που οδήγησε στο Βραβείο Νόμπελ. Προκειμένου να μελετήσουν τις νευρικές συνάψεις στο περιφερειακό νευρικό σύστημα, επικεντρώθηκαν στο ανακλαστικό της εκτάσεως («τεντώματος» ενός μυός), που μελετάται εύκολα επειδή αποτελείται από δύο μόνο νευρώνες: έναν αισθητηριακό νευρώνα και τον κινητικό νευρώνα. Ο αισθητηριακός νευρώνας συνάπτεται με τον κινητικό στον νωτιαίο μυελό. Ανεκάλυψαν ότι όταν διοχετεύεται ηλεκτρικό ρεύμα στον αισθητηριακό νευρώνα του τετρακέφαλου μηριαίου μυός, τότε ο κινητικός νευρώνας που νευρώνει τον τετρακέφαλο παράγει ένα μικρό «διεγερτικό μετασυναπτικό δυναμικό» (EPSP). Με τη διέλευση παρόμοιου ρεύματος από τον ανταγωνιστή μυ του τετρακέφαλου, παράγεται ένα «ανασταλτικό μετασυναπτικό δυναμικό» (IPSP) στον κινητικό νευρώνα του τετρακέφαλου. Αν και ένα μεμονωμένο EPSP δεν ήταν αρκετό ώστε να πυροδοτήσει ένα δυναμικό δράσεως στον νευρώνα, το άθροισμα αρκετών EPSP από πολλούς αισθητηριακούς νευρώνες που συνάπτονται με τον κινητικό νευρώνα μπορούν να πυροδοτήσουν τον κινητικό νευρώνα, συστέλλοντας έτσι τον τετρακέφαλο. Από την άλλη, τα IPSP μπορούσαν να αφαιρεθούν από αυτό το άθροισμα των EPSP, αποτρέποντας την πυροδότηση του κινητικού νευρώνα.
Εκτός από αυτά τα αποδοτικά πειράματα που άνοιξαν δρόμους στην επιστήμη, ο Εκλς διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε σπουδαίες εξελίξεις στη νευροεπιστήμη. Μέχρι το 1949 περίπου ο Εκλς είχε τη γνώμη ότι η νευροδιαβίβαση ήταν κυρίως ηλεκτρική, παρά χημική. Παρά το ότι αυτό δεν είναι σωστό, τα επιχειρήματά του τον οδήγησαν, όπως και άλλους, στο να εκτελέσει κάποια από τα πειράματα που απέδειξαν τη χημική συναπτική μετάδοση. Ο Εκλς συνεργάσθηκε με τον Μπέρναρντ Κατς σε μερικά από τα πειράματα που προσδιόρισαν τον ρόλο της ακετυλοχολίνης ως νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο.
Τιμητικές διακρίσεις
Απονομή του τίτλου του «ιππότη» (Σερ) το 1958 σε αναγνώριση των «υπηρεσιών του προς τις έρευνες της φυσιολογίας»
Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής από κοινού με τους Άντριου Χάξλεϋ και Άλαν Λόυντ Χότζκιν το 1963
Βραβείο «Αυστραλός του έτους» το 1963.
Εκλογή ως επίτιμου μέλους της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας το 1964
Παράσημο του Τάγματος της Αυστραλίας (A.C.)
Το όνομά του έλαβε το «Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης Εκλς (Eccles Institute of Neuroscience) από την ίδρυσή του στη Σχολή Ιατρικών Ερευνών Τζων Κέρτιν του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, το 2012.
Το 2021 ένα νέο κτήριο για έρευνες σε ζώα εγκαινιάσθηκε στο Πανεπιστήμιο του Οτάγκο, στη Νέα Ζηλανδία και έλαβε το όνομα του επιστήμονα («Κτήριο Εκλς»).
Προσωπική ζωή
Ο Εκλς νυμφεύθηκε δύο φορές και απέκτησε συνολικά εννέα παιδιά. Η πρώτη σύζυγός του ήταν η Αϊρήν Φράνσις Μίλερ (1904-2002), από το 1928 μέχρι το διαζύγιό τους το 1968. Το ίδιο έτος (1968) ο Εκλς νυμφεύθηκε την ιατρό και νευροψυχολόγο Χέλενα Ταμπορίκοβα (Helena Táboríková) του Πανεπιστημίου του Καρόλου, με την οποία συνεργάζονταν συχνά ερευνητικά. Ο δεύτερος αυτός γάμος διάρκεσε μέχρι τον θάνατο του Εκλς. Ο Εκλς πέθανε σε ηλικία 94 ετών στο σπίτι του, στη μικρή κωμόπολη Κόντρα της νότιας (ιταλόφωνης) Ελβετίας. Τάφηκε στην Κόντρα.
Εργογραφία
1932: Reflex Activity of the Spinal Cord
1953: The neurophysiological basic of the mind: The principles of neurophysiology, εκδ. Clarendon, Οξφόρδη
1957: The Physiology of Nerve Cells
1964: The Physiology of Synapses
1965: The brain and the unity of conscious experience, Cambridge University Press
1969: The Inhibitory Pathways of the Central Nervous System
1970: Facing reality: Philosophical Adventures by a Brain Scientist, εκδ. Springer, Βερολίνο
1973: The Understanding of the Brain
1977: The Self and Its Brain, με τον Καρλ Πόπερ, εκδ. Springer, Βερολίνο
1979: The human mystery, εκδ. Springer, Βερολίνο
1980: The Human Psyche
1984: The Wonder of Being Human – Our Brain & Our Mind, με τον Daniel N. Robinson, εκδ. Free Press, Νέα Υόρκη
1985: Mind and Brain: The Many-Faceted Problems (επιμέλεια), εκδ. Paragon House, Νέα Υόρκη
1989: Evolution Of The Brain : Creation Of The Self
1994: How the Self Controls Its Brain
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Τζων Εκλς στον ιστότοπο των Βραβείων Νόμπελ
Pratt, D.: John Eccles on Mind and Brain, μια θεοσοφική άποψη
Sabbatini, R.M.E.: «Νευρώνες και συνάψεις: Η ιστορία της ανακάλυψης. IV. Χημική μετάδοση.. Brain & Mind, 2004.
Διεπιστημονική εισαγωγή στον βίο και τη φιλοσοφία του J.C. Eccles, από την Interdisciplinary Encyclopedia of Religion and Science (στην ιταλική γλώσσα)
Ακούστε τη βιογραφία του στο YouTube (στην αγγλική)
Αυστραλοί ιατροί
Βραβευμένοι με Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής
Αυστραλοί νομπελίστες
Εταίροι της Βασιλικής Εταιρείας
Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.