Split (1)

train · 6.5k rows

id stringlengths 2 6	url stringlengths 32 489	title stringlengths 1 87	text stringlengths 18 168k
597016	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CF%8C%CE%B9	Οζανκόι	Το Οζανκόι είναι χωριό της επαρχίας Γκίρνε στην Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, σύμφωνα με την οποία το χωριό ονομάζεται Καζάφανι. Ωστόσο, μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία και εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου. Παραπομπές Πηγές Οικισμοί στην Επαρχία Γκίρνε
350551	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%82	Κάστρο Γαλατιανής	Το Κάστρο Γαλατιανής είναι οχυρωματικό έργο βυζαντινών χρόνων στην Κάλυμνο, σήμερα αρχαιολογικός χώρος. Βρίσκεται χτισμένο στο όρος Γαλατιανή και σε υψόμετρο 589 μέτρα. Κατασκευάστηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. για προστασία από τις Αραβικές επιδρομές της εποχής και στο εσωτερικό του υπήρξε ο μεσαιωνικός οικισμός της Γαλατιανής . Τα τείχη του είχαν πάχος από 1,35 και 1,6 έως 2 μέτρα και κάλυπταν την νότια και δυτική πλευρά του οικισμού, οι υπόλοιπες ήταν ατείχιστες και προστατεύονταν από απόκρημνο γκρεμό. Το κάστρο της Γαλατιανής είχε οπτική επαφή με το Καστέλλι και το Κάστρο Αγίου Κωνσταντίνου Τελένδου. Άγνωστο πότε εγκαταλείφθηκε, οι αρχαιολογικές έρευνες δείχνουν ότι διατηρήθηκε τουλάχιστον έως τον 10ο αιώνα μ.Χ.. Σήμερα διατηρείται το τείχος μέχρι τα 2,6 μέτρα, τμήματα των υδατοδεξαμενών και τα θεμέλια των κατοικιών. Πηγές CORPUS Αρχαιολογία, ιστορία των πολιτισμών, τεύχος 72, Ιουνίου 2005, Εκδόσεις Περισκόπιο, Μιχαήλ Ι. Κουτελλάς , σελίδες 65-66, Τα Βυζαντινά κάστρα της Καλύμνου. Κάστρα της Καλύμνου Βυζαντινά κάστρα στην Ελλάδα
630846	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82	Μονή Αγίου Παντελεήμονος	Ο όρος Μονή Αγίου Παντελεήμονος μπορεί να αναφέρεται σε: Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Άγιο Όρος) Μονή Αγίου Παντελεήμονος Ηρακλείου Μονή Αγίου Παντελεήμονος Χρυσοκάστρου Μοναστήρι Αγίου Παντελεήμονα (Οχρίδα) Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Θάσου
738753	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B9%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%B1%20%CE%91%CE%BD%CE%B6%CE%AC%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BF	Τζοβάννι Αντρέα Ανζάλντο	Ο Τζοβάννι Αντρέα Ανζάλντο (Giovanni Andrea Ansaldo, 1584 - 18 Αυγούστου 1638) ήταν Ιταλός ζωγράφος που δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη Γένοβα . Βίος Ο Ανζάλντο γεννήθηκε στο Βόλτρι, σήμερα τμήμα του Δήμου της Γένοβας, γιος εμπόρου. Εκπαιδεύτηκε από τον Οράτσιο Καμπιάζι (Orazio Cambiasi) και πιθανώς συνεργάστηκε με τον Μπερνάρντο Στρότσι (Bernardo Strozzi). Δύο από τους μαθητές του ήταν ο Τζουζέππε Μπαντάρακκο (Giuseppe Badaracco) και ο Μπαρτολομέο Μπάσσι (Bartolomeo Bassi). Ένας από τους απογόνους του ήταν ο Ιννοτσέντσο Ανζάλντο Innocenzo Ansaldo) της Πέσια (12 Φεβρουαρίου 1734 - 16 Φεβρουαρίου 1816). Απεβίωσε στη Γένοβα και πιθανώς τάφηκε στην εκκλησία Annunziata, της οποίας είχε εικονογραφήσει τον θόλο. Έργο Μόνο μερικά από τα έργα του Ανζάλντο είναι χρονολογημένα ή τεκμηριωμένα, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς τους πίνακες αναφέρονται στη δημοσίευση του πρώτου ιστορικού τέχνης Ραφφαέλλο Σοπράνι (Raffaello Soprani) το 1768 σχετικά με καλλιτέχνες στη Γένοβα Le vite de 'pittori, scultori, ed architetti genovesi . Καλύπτουν βιογραφίες καλλιτεχνών χρονικού διαστήματος 20 ετών. Τα έργα του Ανζάλντο είναι τυπικά του γενουατικού εκλεκτισμού στις αρχές του 17ου αιώνα, επηρεασμένα από Φλαμανδούς καλλιτέχνες όπως ο Ρούμπενς και ο Άντονι βαν Ντάικ και Μιλανέζων όπως οι Τζοβάννι Μπαττίστα Κρέσπι (Giovanni Battista Crespi), Τζούλιο Τσέζαρε Προκατσίνι (Giulio Cesare Procaccini) και il Morazzone . Ο Ανσάλντο ήταν υπεύθυνος για την τοιχογραφία του τρούλου της Βασιλικής della Santissima Annunziata del Vastato της Γένοβας, που ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του 1635-1638, λίγο πριν από το θάνατό του. Η τοιχογραφία του Ευαγγελισμού θεωρείται η πρώτη πραγματικά μπαρόκ ζωγραφική στην πόλη. Μέσα από μια περίπλοκη προβολή trompe-l'œil (οφθαλμαπάτη), αναπαράγει το εσωτερικό μιας εκκλησίας σε σχήμα Ελληνικού Σταυρού, με την Παναγία να αναμένεται από τον Θεό να αναληφθεί στον ουρανό στο κέντρο του θόλου. Εικόνες Αγίας Τράπεζας από ανατέθηκαν στον Ανζάλντο από τον καθεδρικό ναό της Σεγκόβια . Μια εκθρόνιση στεγάζεται επί του παρόντος στην Accademia Linguistica της Γένοβας. Δείτε επίσης Κατάλογος Ιταλών ζωγράφων Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Camillo Manzitti, "Andrea Ansaldo", στο "Paragone" n. 267, Maggio 1972. Franco Boggero (a cura di), Un pittore genovese del Seicento, Andrea Ansaldo, 1584–1638, restauro e confronti, catalogo della mostra Genova, Commenda di San Giovanni di Pré - 25 gennaio / 3 marzo 1985, Genova, 1985. Ιταλοί ζωγράφοι
101574	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85	Αυγενική Ηρακλείου	Η Αυγενική είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Ηρακλείου στην Περιφεριακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Μαλεβιζίου του νομού Ηρακλείου. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 310μ. στο 20,7 χλμ της αρτηρίας προς Τυμπάκι. Βρίσκεται σε πανοραμική θέση και ο τόπος είναι κατάφυτος από αμπελώνες. Παράγονται σταφίδες και ελαιόλαδο. Υδρεύεται επαρκώς από πηγές με εσωτερικό υδραγωγείο. Στην περιοχή λειτουργούν νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο. Κοινότητα Αυγενικής Εκτός από την έδρα της, η Κοινότητα Αυγενικής περιλαμβάνει και τον οικισμό Βλαχιανά. Είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 9,091 χμ² (2011). Η απογραφή του 2011 αναφέρει: Αυγενική, η (533) Βλαχιανά, τα (6) Συνολικά η κοινότητα έχει 539 κατοίκους. Πληθυσμός (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) Κοινοτάρχες Αυγενικής Η Κοινότητα εκπροσωπείται από πενταμελές Συμβούλιο με επικεφαλής τον Πρόεδρο κ. Ιωάννη Δερμιτζάκη. Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως Πρόεδροι της Κοινότητος Αυγενικής. Ιστορικά στοιχεία Το χωριό αναφέρεται στις ενετικές απογραφές. Το εξελληνισμένο όνομα που είχε κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας μπορεί να αποδοθεί ως Ευγενική, δηλαδή τόπος όπου κατοικούσαν ευγενείς. Στην απογραφή του Καστροφύλακα το βρίσκουμε Evienichi με 205 κατοίκους το 1583. Με το όνομα Evienichi αναφέρεται και σε άλλους καταλόγους των χωριών της Κρήτης, στον Φραγκίσκος Μπαρόκιος το 1577 και στον Basilicata το 1630. Πηγές Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Παραπομπές Αυγενικη Αυγενικη
228063	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82	Σπύρος Λεοναρδόπουλος	Ο Σπύρος Λεοναρδόπουλος ήταν Έλληνας αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Βιογραφικά στοιχεία Καταγόταν από τη Ζάτουνα Αρκαδίας και ήταν αδελφός του Λεονάρδου. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 έλαβε μέρος σε πολλές μάχες υπό τον Δ. Πλαπούτα, όπως στο Βαλτέτσι, την Τρίπολη κ.ά. Μετά την απελευθέρωση διορίστηκε έπαρχος Καλαβρύτων. Πηγές Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.12ος, σελ. 217. Αγωνιστές του 1821 Έπαρχοι Καλαβρύτων
429663	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF	Ηλεκτρόδιο	Ένα ηλεκτρόδιο (electrode) είναι ένας αγωγός που χρησιμοποιείται ως επαφή με μη μεταλλικά τμήματα ενός κυκλώματος (π.χ. ενός ημιαγωγού, ενός ηλεκτρολύτη ή ενός κενού). Η λέξη επινοήθηκε από τον William Whewell κατόπιν του αιτήματος του Μάικλ Φαραντέι από τις ελληνικές λέξεις ήλεκτρον και οδός. Η άνοδος και η κάθοδος στα ηλεκτροχημικά κελιά Ένα ηλεκτρόδιο σε ένα ηλεκτροχημικό στοιχείο (electrochemical cell) αναφέρεται είτε ως άνοδος είτε ως κάθοδος. Η άνοδος ορίζεται ως το ηλεκτρόδιο στο οποίο τα ηλεκτρόνια αφήνουν το στοιχείο και λαμβάνει χώρα οξείδωση και η κάθοδος ως το ηλεκτρόδιο στο οποίο τα ηλεκτρόνια εισέρχονται στο στοιχείο και λαμβάνει χώρα αναγωγή. Κάθε ηλεκτρόδιο μπορεί να γίνει είτε άνοδος είτε κάθοδος, ανάλογα με την φορά του ρεύματος μέσα από το κελί. Ένα διπολικό ηλεκτρόδιο είναι ένα ηλεκτρόδιο που λειτουργεί ως η άνοδος ενός κελιού και η κάθοδος ενός άλλου κελιού. Πρωτεύον στοιχείο Ένα πρωτεύον στοιχείο είναι ένας ειδικός τύπος ηλεκτροχημικού στοιχείου στο οποίο η αντίδραση δεν μπορεί να αντιστραφεί και οι ταυτότητες της ανόδου και της καθόδου συνεπώς είναι καθορισμένες. Η άνοδος είναι πάντα το αρνητικό ηλεκτρόδιο. Το στοιχείο μπορεί να αποφορτιστεί, αλλά όχι να επαναφορτιστεί. Δευτερεύον στοιχείο Ένα δευτερεύον στοιχείο, παραδείγματος χάρη μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία, είναι ένα στοιχείο στο οποίο οι χημικές αντιδράσεις είναι αντιστρεπτές. Όταν φορτίζεται το στοιχείο, η άνοδος γίνεται το θετικό ηλεκτρόδιο (+) και η κάθοδος το αρνητικό (-) ηλεκτρόδιο. Αυτό συμβαίνει επίσης σε ένα ηλεκτρολυτικό στοιχείο. Όταν το στοιχείο αποφορτίζεται, συμπεριφέρεται ως ένα πρωτεύον στοιχείο, με την άνοδο ως το αρνητικό ηλεκτρόδιο και την κάθοδο ως το θετικό ηλεκτρόδιο. Άλλες άνοδοι και κάθοδοι Σε μία λυχνία κενού (vacuum tube) ή έναν ημιαγωγό που έχει πολικότητα (δίοδοι, ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές (electrolytic capacitors) η άνοδος είναι το θετικό (+) ηλεκτρόδιο και η κάθοδος το αρνητικό (−). Τα ηλεκτρόνια εισέρχονται στη συσκευή μέσα από την κάθοδο και εξέρχονται από τη συσκευή μέσω της ανόδου. Πολλές συσκευές έχουν άλλα ηλεκτρόδια που ελέγχουν τη λειτουργία, π.χ., βάση, πύλη, πλέγμα ελέγχου. Ένα στοιχείο τριών ηλεκτροδίων (three-electrode cell), ένα αντιηλεκτρόδιο (counter electrode), που λέγεται επίσης βοηθητικό ηλεκτρόδιο (auxiliary electrode), χρησιμοποιείται μόνο για να κάνει μια σύνδεση με τον ηλεκτρολύτη έτσι ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί ρεύμα στο ηλεκτρόδιο εργασίας. Το βοηθητικό ηλεκτρόδιο παρασκευάζεται συνήθως από αδρανές υλικό, όπως ευγενές μέταλλο ή γραφίτη, για να αποφευχθεί η διάλυσή του. Ηλεκτρόδια συγκόλλησης Στην ηλεκτροσυγκόλληση τόξου ένα ηλεκτρόδιο χρησιμοποιείται για να οδηγήσει το ρεύμα μέσα από αντικείμενο εργασίας για να συγχωνευτούν δυο κομμάτια μαζί. Ανάλογα με τη διεργασία, το ηλεκτρόδιο είναι είτε αναλώσιμο, όπως στην περίπτωση της συγκόλλησης τόξου μεταλλικού ηλεκτροδίου με προστατευτικό αέριο (gas metal arc welding) ή συγκόλληση τόξου προστατευμένου μετάλλου (shielded metal arc welding), ή μη αναλώσιμο, όπως στην περίπτωση συγκόλλησης τόξου με αέριο βολφράμιο (gas tungsten arc welding). Για συνεχές σύστημα ρεύματος η ράβδος συγκόλλησης μπορεί να είναι κάθοδος για τη συγκόλληση τύπου πλήρωσης (filling type weld) ή άνοδος για άλλες διεργασίες συγκόλλησης. Για μια συγκόλληση τόξου με εναλλασσόμενο ρεύμα το ηλεκτρόδιο συγκόλλησης δεν μπορεί να θεωρηθεί άνοδος ή κάθοδος. Ηλεκτρόδια εναλλασσομένου ρεύματος Για ηλεκτρικά συστήματα που χρησιμοποιούν εναλλασσόμενο ρεύμα τα ηλεκτρόδια είναι οι συνδέσεις από το κύκλωμα στο αντικείμενο που θα ενεργοποιηθούν από το ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά δεν είναι σχεδιασμένα ως άνοδος ή κάθοδος επειδή η φορά ροής των ηλεκτρονίων αλλάζει περιοδικά, συνήθως κατά πολλές φορές το δευτερόλεπτο. Χρήσεις Τα ηλεκτρόδια χρησιμοποιούνται για να δώσουν ρεύμα μέσα από μη μεταλλικά αντικείμενα για να τα αλλάξουν κατά πολλούς τρόπους και να μετρήσουν την αγωγιμότητα για πολλούς σκοπούς. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν ηλεκτρόδια για: κυψέλες καυσίμου ιατρικούς σκοπούς, όπως ηλεκτροεγκεφαλογραφία (Electroencephalography ή EEG), ηλεκτροκαρδιογράφημα (Electrocardiogram ή ECG), ηλεκτροσπασμοθεραπεία (Electroconvulsive therapy ή ECT), απινιδωτής (defibrillator) τεχνικές ηλεκτροφυσιολογίας στη βιοϊατρική έρευνα εκτέλεση με ηλεκτρική καρέκλα ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση (electroplating) ηλεκτροσυγκόλληση τόξου καθοδική προστασία (cathodic protection) γείωση χημική ανάλυση χρησιμοποιώντας ηλεκτροχημικές μεθόδους, καθώς και αδρανή ηλεκτρόδια για ηλεκτρόλυση (παρασκευασμένα από λευκόχρυσο) μονάδα ηλεκτροδίων μεμβράνης (Membrane electrode assembly) Χημικά τροποποιημένα ηλεκτρόδια Χημικά τροποποιημένα ηλεκτρόδια (Chemically modified electrodes) είναι ηλεκτρόδια που έχουν τις επιφάνειες τους χημικά τροποποιημένες για να αλλάξουν τις φυσικές, χημικές, ηλεκτροχημικές, οπτικές και μεταφορικές ιδιότητες του ηλεκτροδίου. Αυτά τα ηλεκτρόδια χρησιμοποιούνται για προχωρημένους σκοπούς στην έρευνα. Παραπομπές Ηλεκτρισμός Ηλεκτροχημεία
302818	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%BF%20%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5	Πόρτο Αλέγκρε	Το Πόρτο Αλέγκρε (πορτογαλικά: Porto Alegre, το Χαρούμενο Λιμάνι) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στη βραζιλιάνικη πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουλ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, το Πόρτο Αλέγκρε έχει 1.409.351 κατοίκους και είναι η δέκατη μεγαλύτερη πόλη στη Βραζιλία. Η μητροπολιτική περιοχή του Πόρτο Αλέγκρε έχει 4.405.760 κατοίκους και είναι η τέταρτη μεγαλύτερη στη χώρα, μετά από αυτές του Σάο Πάολο, Ρίο ντε Τζανέιρο και Μπέλο Οριζόντε. Η πόλη βρίσκεται στις όχθες του Ρίο Γκουαΐμπα, το οποίο είναι ένας κόλπος στην αχανή λιμνοθάλασσα Λαγκόα ντος Πάτος. Είναι η νοτιότερη πρωτεύουσα πολιτείας στη Βραζιλία. Ιστορία Η πόλη ιδρύθηκε το 1772 από μετανάστες από τις Αζόρες. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η πόλη αναπτυσσόταν καθώς όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι μετανάστες, κυρίως Γερμανοί, Ιταλοί και Πολωνοί, εγκαταστάθηκαν στην πόλη. Έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης έχουν ευρωπαϊκή καταγωγή. Πολιτική πρωτοπορία Από το 1992 στην πόλη εφαρμόζεται επιτυχημένα μια μορφή συμμετοχικής δημοκρατίας, και συγκεκριμένα στο καθορισμό του προϋπολογισμού της πόλης, η οποία αποκαλείται συμμετοχικός προϋπολογισμός (orçamento participativo). Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Πόλεις της Βραζιλίας
657640	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CF%87%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82	Δυτικός χιμπαντζής	{{Ταξινομοπλαίσιο \|εικόνα=Pan troglodytes schweinfurthii01.jpg \| όνομα = Δυτικός χιμπατζής \| βασίλειο = Ζώα (Animalia) \| συνομοταξία = Χορδωτά (Chordata) \| ομοταξία = Θηλαστικά ('Mammalia) \| οικογένεια = Ανθρωπίδες }} Ο δυτικός χιμπατζής ή δυτικός αφρικανικός χιμπατζής (Pan troglodytes veru''s) είναι υποείδος του κοινού χιμπατζή. Κατοικεί στην δυτική Αφρική. Οι χιμπατζήδες είναι παμφαγα, πολύ ευφυή ζώα που ζουν σε ομάδες. Ταξινόμηση Ο δυτικός χιμπατζης είναι υποείδος το κοινού χιμπατζή (Pan troglodytes), μαζί με τον κεντρικό χιμπατζή (P. t. troglodytes), τον χιμπατζή του Καμερούν και της Νιγηρίας (P. t. ellioti) και τον ανατολικό χιμπατζή (P. t. schweinfurthii). Διαφοροποιήθηκαν γενετικά από τα λοιπά υποείδη χιμπατζή πριν από 500.000 έτη περίπου. Ετυμολογία Το γένος Παν πήρε το όνομά του από τον αρχαίο έλληνα θεό της φύσης Πάνα. Το όνομα «τρωγλοδύτης» δόθηκε από τον Γιόχαν Φρίντριχ. Το “Blumenbach” στο βιβλίο φυσικής ιστορίας που έγραψε δημοσιεύτηκε το 1779. “Verus” στα Λατινικά σημαίνει «αλήθεια» και δόθηκε σ’αυτο το υποείδος το 1934 από τον Ε.Schwarz. Ο τελευταίος παλι ταξινόμηση το υποείδος σαν Pan satyrus verus. Χιμπαντζης δυτικος
474502	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85	Γουλιέλμος Δ΄ του Λουξεμβούργου	Ο Γουλιέλμος Δ΄ (Wilhelm IV., 22 Απριλίου 1852 - 25 Φεβρουαρίου 1912) ήταν μεγάλος δούκας του Λουξεμβούργου (1905-1912) από τον Οίκο του Νάσσαου. Ήταν υιός του Αδόλφου Νάσσαου του Λουξεμβούργου και της Αδελαΐδας Μαρίας, κόρης του Φρειδερίκου του Άνχαλτ-Ντεσσάου. Βιογραφία Ο Γουλιέλμος Αλέξανδρος γεννήθηκε στο Βίζμπαντεν του Νάσσαου το 1852. Ήταν Διαμαρτυρόμενος, που ήταν η θρησκεία του Οίκου του Νάσσαου, αλλά το Λουξεμβούργο είχε Καθολικούς κατοίκους· πιστεύοντας ότι πρέπει ο ηγεμόνας να έχει τη θρησκεία της χώρας του, νυμφεύτηκε τη Μαρία Άννα της Πορτογαλίας, έγινε καθολικός και από τότε όλοι οι μεγάλοι δούκες είναι καθολικοί. Είχε έξι κόρες αλλά το παλαιό Σύμφωνο του Οίκου του Νάσσαου του 1783 που όριζε την κληρονομικότητα, απέκλειε τις γυναίκες από τη διαδοχή. Ο πλησιέστερος άρρην συγγενής του ήταν ο θείος του Νικόλαος Γουλιέλμος, που απεβίωσε το 1905. Ο επόμενος διάδοχος ήταν ο εξάδελφός του Γεώργιος Νικόλαος, Κόμης του Μέρενμπεργκ, που όμως ήταν υιός μοργανατικού γάμου και έπρεπε να εξαιρεθεί. Έτσι ο Γουλιέλμος Δ΄ άλλαξε το νόμο διαδοχής, ορίζοντας την πρώτη κόρη του διάδοχο. Ήταν η Μαρία Αδελαΐδα, που ως άτεκνη, όρισε διάδοχο την αδελφή της Καρλόττα. Ήταν ο τελευταίος μονάρχης του Λουξεμβούργου που απεβίωσε στο αξίωμά του· οι επόμενοι παραιτήθηκαν υπέρ του διαδόχου. Οικογένεια Το 1893 νυμφεύτηκε τη Μαρία Άννα των Μπραγκάνσα, κόρη του Μιχαήλ Α΄ της Πορτογαλίας. Είχε τέκνα: Μαρία Αδελαΐδα (1894 - 1924), Μεγάλη Δούκισσα του Λουξεμβούργου. Καρλόττα (1896 - 1985), Μεγάλη Δούκισσα του Λουξεμβούργου, παντρεύτηκε τον Φήλικα των Βουρβόνων-Πάρμας. Χίλντα (1897 - 1979), παντρεύτηκε τον Αδόλφο του Σβάρτσενμπεργκ. Αντωνία (1899 - 1954), παντρεύτηκε τον Ροβέρτο της Βαυαρίας, διάδοχο του πατέρα του Λουδοβίκου Γ΄. Ελισάβετ (1901 - 1950), παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Φίλιππο του Τουρν & Τάξις. Σοφία (1902 - 1941), παντρεύτηκε τον Ερνέστο Ερρίκο της Σαξονίας. Στο Γουλιέλμο Δ΄ έχουν απονεμηθεί τρία παράσημα από το Λουξεμβούργο: του Χρυσού Λέοντος του Οίκου του Νάσσαου, του Αδόλφου του Νάσσαου και του Δρύινου Στέμματος· και ένα παράσημο από την Ολλανδία: του Λέοντος της Ολλανδίας. Πηγές Guillaume IV Grand-Duc du Luxemburg Οίκος του Νάσσαου Προτεστάντες μονάρχες
517121	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%B1%CE%BD%20%CE%A4%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9	Άλαν Τόμιντι	Ο Άλαν Τόμιντι, γεννημένος στις 17 Ιανουαρίου 1974 στη Νέα Υόρκη, είναι Ιρλανδοαμερικανός πρώην επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 2,06 μέτρα και αγωνιζόταν στην θέση του σέντερ. Καριέρα Ο Τόμιντι φοίτησε στο κολέγιο του Μάριστ στο Πουκίπσι της Νέας Υόρκης, όπου με τους Red Foxes έπαιξε σε 113 αγώνες για το NCAA από το 1992 ως το 1996, με μέσους όρους 13,3 πόντων και 7,4 ριμπάουντ. Πρώτος επαγγελματικός σύλλογος στον οποίο αγωνίστηκε ήταν ο Άρης Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έπαιξε στο κύπελλο Κόρατς, πριν μεταγραφεί στα μέσα της σεζόν 1996-97 στην ιταλική Σιένα, με την οποία αγωνίστηκε σε δώδεκα παιχνίδια πρωταθλήματος με μέσο όρο 4,3 πόντων και 2,2 ριμπάουντ. Συνέχισε το 1997-98 στην βελγική Οστάνδη, με την οποία έφθασε ως την φάση των 16 του κυπέλλου Σαπόρτα, όπου αποκλείστηκε από την Στεφανέλ Μιλάνου. Το καλοκαίρι του 1998, υπέγραψε στην Μπάσκετ Ρίμινι από την Ιταλία, με την οποία αγωνίστηκε σε 54 αγώνες του ιταλικού πρωταθλήματος στις δύο σεζόν που παρέμεινε στην ομάδα, όπως και στο κύπελλο Κόρατς. Την διετία από το 2000 ως το 2002, φόρεσε την φανέλα της Μπένετον Τρεβίζο, κατακτώντας το ιταλικό σούπερ καπ, όταν κέρδισε την Σκαβολίνι Πέζαρο με 88-71. Ακολούθησε η θητεία του στην Ρέτζιο Καλάμπρια το 2002-03, πριν ολοκληρώσει την επαγγελματική του καριέρα στην Ροζέτο Σαρκς για την Α2 Ιταλίας, σε ηλικία 29 ετών. Παράλληλα με την καριέρα του σε επίπεδο συλλόγων, αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα της Ιρλανδίας από το 1995 ως το 1997. Παραπομπές Πηγές Alan Tomidy Europe Stats \| Basketball-Reference.com Alan Tomidy Basketball Player Profile TOMIDY, ALAN - Welcome to EUROLEAGUE BASKETBALL Καλαθοσφαιριστές Άρη Καλαθοσφαιριστές Μενς Σάνα Μπάσκετ Καλαθοσφαιριστές Οστάνδης‎‎ Καλαθοσφαιριστές Τρεβίζο Μπάσκετ Καλαθοσφαιριστές Βιόλα Ρέτζο Καλάμπρια‎‎ Καλαθοσφαιριστές Ροζέτο Σαρκς‎‎ Σέντερ
370799	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%B1%CF%82	Δημήτρης Παπαρήγας	Ο Δημήτρης (Μήτσος) Παπαρήγας (1896-22/2/1949) ήταν Έλληνας συνδικαλιστής, γραμματέας της ΓΣΕΕ, ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ. Δολοφονήθηκε από την Ασφάλεια Αθηνών το 1949. Νεανικά χρόνια - Ένταξη στο ΣΕΚΕ Ο Δημήτρης Παπαρήγας γεννήθηκε στο Βόλο το 1896 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φτωχός επαγγελματίας και δύσκολα κατόρθωνε να ζει την οικογένεια με τα πέντε παιδιά του. Σε ηλικία 14 χρονών έγινε σιδεράς και στο οργανωμένο μαζικό κίνημα μπαίνει το 1919, όταν γίνεται μέλος του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Πήρε μέρος στα «επιστρατικά» του Βόλου, ένα κίνημα που εξέφραζε τις αντιπολεμικές διαθέσεις των στρατιωτών και αργότερα, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο ναυτικό, μοίραζε αντιπολεμικές - σοσιαλιστικές προκηρύξεις που προμηθευόταν από το τμήμα του ΣΕΚΕ στο Βόλο. Τότε εντάσσεται στο ΣΕΚΕ. Το 1921 στέλνεται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όπου οργανώνεται σε αντιπολεμικούς πυρήνες. Το 1922, όταν επιστρέφει στο Βόλο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οργανώνει το κίνημα των Παλαιών Πολεμιστών στη Μαγνησία και γίνεται γραμματέας του Συλλόγου "Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού" στο Βόλο. Τον Οκτώβρη του 1922 όντας μέλος του ΣΕΚΕ συντάχθηκε με την αριστερή πτέρυγα που ήταν υπέρ της μπολσεβικοποίησης του κόμματος, δηλαδή της μετατροπής του σε ένα επαναστατικό-λενινιστικό κόμμα, τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ). Τα πρώτα συνδικαλιστικά βήματα - Στην ηγεσία του ΚΚΕ Το 1924 εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στην οργάνωση της μεγάλης απεργίας του Βόλου και αναδεικνύεται για τις οργανωτικές και ηγετικές του ικανότητες, για τη συνέπεια και αφοσίωση του στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Ο Παπαρήγας κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των εργατών του Βόλου, που τον αναδεικνύει, το 1927, Γραμματέα του Πανεργατικού Κέντρου της θεσσαλικής εργατούπολης. Το 1925 στη διάρκεια της δικτατορίας του Πάγκαλου, ο Παπαρήγας εκτοπίστηκε στην Αμοργό μαζί με άλλους κομμουνιστές και ελευθερώθηκε στα τέλη Αυγούστου 1926 με την πτώση της δικτατορίας. Το 1928 εκλέγεται στο πενταμελές γραφείο των εργατικών οργανώσεων που αποκλείστηκαν από τη ΓΣΕΕ και το 1929, στο ιδρυτικό συνέδριο της Ενωτικής ΓΣΕΕ, εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη Γραμματεία της, μαζί με τον Κώστα Θέο και τον Στέλιο Σκλάβαινα. Στην ΕΓΣΕΕ συμπαρατάσσονταν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ και του "Σπάρτακου". Παράλληλα ο Μήτσος Παπαρήγας ανεβαίνει γρήγορα και τις βαθμίδες της κομματικής ιεραρχίας. Το 1924 στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ τάσσεται υπέρ της μετατροπής του σε κομμουνιστικό κόμμα και της στενής του σύνδεσης με την Κομμουνιστική Διεθνή (ΚΔ). Τον Μάρτιο του 1927 στο 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και μετά, στο 4ο Συνέδριο το 1928, εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ομάδα του Ανδρόνικου Χαϊτά, αποκαλούμενη και "Σταλινική", με την οποία είχε συνταχθεί ο Παπαρήγας, θα αναλάβει την ηγεσία του ΚΚΕ το 1927 και θα συνταχθεί πλήρως με την πολιτική γραμμή της ΚΔ, την ηγεσία της οποίας εκείνη την εποχή είχαν αναλάβει στη Μόσχα οι Στάλιν-Μπουχάριν. Τον Σεπτέμβριο του 1927 οι Σταλινικοί θα πρωτοστατήσουν στη διαγραφή από το ΚΚΕ των Τροτσκιστών της ομάδας του Παντελή Πουλιόπουλου και στις αρχές του 1928 των Κεντριστών του Σεραφείμ Μάξιμου. Η Φραξιονιστική Πάλη Χωρίς Αρχές Την περίοδο 1929-31 στο ΚΚΕ είχε ξεσπάσει η λεγόμενη φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές. Ο Παπαρήγας ήταν ηγετικό στέλεχος της ομάδας των συνδικαλιστών Σιάντου, Θέου, Πυλιώτη, Ασίκη που ήρθε σε ολομέτωπη σύγκρουση με την ομάδα των Χαϊτά, Ευτυχιάδη, Κολοζώφ. Η αποκαλούμενη δεξιά ομάδα των Χαϊτά-Ευτυχιάδη είχε σαν σύνθημα το "πρώτα οργάνωση και ύστερα επανάσταση", ενώ η αριστερή των Σιάντου-Θέου "την μετατροπή των αυθόρμητων λαϊκών κινητοποιήσεων σε γενική πολιτική απεργία". Η σφοδρή διαμάχη των δύο ομάδων έφερε το ΚΚΕ στα πρόθυρα της διάλυσης και η κρίση στο κόμμα ξεπεράστηκε με επέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ) το Νοέμβρη του 1931. Το 1930 η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου συλλαμβάνει πολλά στελέχη της ΓΣΕΕ μαζί με τον Παπαρήγα και τον φυλακίζει για δυόμισι μήνες στις φυλακές Ιτζεδίν, στα Χανιά. Τον Γενάρη του 1931 οι Χαϊτάς, Ευτυχιάδης, Κολοζώφ, Παπαρήγας και άλλα στελέχη του ΚΚΕ συνελήφθηκαν εκ νέου από την κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου, καταδικάστηκαν σε τριάμισυ χρόνια φυλάκιση και δύο εκτόπιση με τον βενιζελικό Ιδιώνυμο νόμο του 1929 και κλείστηκαν στις φυλακές Συγγρού. Απόδραση από τις φυλακές Συγγρού και φυγή στη Σοβιετική Ένωση Στις 15 Απριλίου 1931 ο Παπαρήγας μαζί με άλλα 8 στελέχη του ΚΚΕ θα δραπετεύσουν από τις φυλακές Συγγρού, μαζί με τον δεκανέα της φρουράς Γρηγόρη Γρηγοριάδη που ήταν μέλος της ΟΚΝΕ, και όλοι μαζί θα καταφύγουν στη Σοβιετική Ένωση. Οι υπόλοιποι οκτώ που απέδρασαν ήταν οι : Βασίλης Ασίκης, Λευτέρης Αποστόλου, Κώστας Ευτυχιάδης, Περικλής Καρασκόγιας, Γιώργος Κολοζώφ, Μάρκος Μαρκοβίτης, Ορφέας Οικονομίδης, και Ανδρόνικος Χαϊτάς. Στη Μόσχα ο Παπαρήγας θα φοιτήσει στην κομματική σχολή ΚUTV και θα επιστρέψει αργότερα στην Ελλάδα, εντασσόμενος πάλι στις τάξεις του ΚΚΕ και συμμετέχοντας ενεργά στους εργατικούς αγώνες. Δικτατορία Μεταξά-Κατοχή-Αντίσταση Το 1936, την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, ο Παπαρήγας ήταν από τα πρώτα στελέχη του ΚΚΕ που συνελήφθηκαν. Πιάστηκε στην Πάτρα και φυλακίστηκε στην Κέρκυρα στην απομόνωση της Ακτίνας Θ', στη συνέχεια στην Κίμωλο και στην Ακροναυπλία, όπου τον βρήκε η κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς. Στην Ακροναυπλία ήταν στην καθοδήγηση των κρατουμένων κομμουνιστών, μαζί με τους Γιάννη Ιωαννίδη, Βασίλη Μπαρτζιώτα, Κώστα Θέο, Μιχάλη Σινάκο και Ανδρέα Τσίπα. Τον Σεπτέμβριο του 1943, στη διάρκεια της Κατοχής, μεταφέρθηκε στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Με τη βοήθεια του Κόμματος, δραπετεύει από το Χαϊδάρι το 1944, εντάσσεται στο ΕΑΜ, δουλεύει παράνομα στην Αθήνα και προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια της Κατοχής. Μετά την Απελευθέρωση - Στην ηγεσία της ΓΣΕΕ Μετά την Απελευθέρωση από τους Γερμανούς, το 1945, ο Παπαρήγας μαζί με τον Κώστα Θέο ήταν επικεφαλής του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ). Ο ΕΡΓΑΣ θα κερδίσει τις εκλογές σε πολλά εργατικά κέντρα και ο Θέος θα γίνει γραμματέας της ΓΣΕΕ. Στο 8ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, τον Μάρτη του 1946, ο Παπαρήγας εκλέχθηκε Γραμματέας της ΓΣΕΕ, ενώ, στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ τον Σεπτέμβρη του 1945 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου. Περίοδος Εμφυλίου Πολέμου και δολοφονία του Παπαρήγα Το 1947 η Ασφάλεια συνέλαβε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, μαζί και τον Παπαρήγα, ο οποίος στάλθηκε εξορία στην Ικαρία, μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη. Κατορθώνει, όμως, και πάλι να δραπετεύσει από την Ικαρία, γυρίζει στην Αθήνα και αρχίζει να δουλεύει στην ΚΟΑ μέσα στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας της εποχής του εμφυλίου πολέμου. Στην Αθήνα, στις 28 Ιουνίου του 1948, τον συνέλαβε η Ασφάλεια για τελευταία φορά. Τον έκλεισαν σε διάφορα μέρη, τον βασάνισαν σκληρά και τελικά τον δολοφόνησαν στις 22 Φλεβάρη 1949 στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, σκηνοθετώντας δήθεν «αυτοκτονία» του, μέσα στο κελί της απομόνωσής του. Την επόμενη μέρα, 23 Φεβρουαρίου, θα γινόταν η δίκη του Παπαρήγα και άλλων κρατούμενων κομμουνιστών στο στρατοδικείο Αθηνών. Η Ασφάλεια ισχυρίστηκε ότι ο Παπαρήγας αυτοκτόνησε (κρεμάστηκε με τη ζώνη της πυτζάμας του) υπό το βάρος των κατηγοριών που θα αντιμετώπιζε στο δικαστήριο. Μια δικαιολογία που δεν έπεισε κανέναν. Γιος του Δημήτρη Παπαρήγα ήταν ο δημοσιογράφος Θανάσης Παπαρήγας, σύζυγος της Αλέκας Παπαρήγα. Δείτε επίσης Αποδράσεις Ελλήνων κομμουνιστών Εξωτερικοί σύνδεσμοι Αφιέρωμα για τον Δημήτρη Παπαρήγα στον Ριζοσπάστη Παραπομπές Πηγές Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος, 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012 ΚΚΕ, Επίσημα Κείμενα, Δ΄ τόμος, 1934-1940, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1975 Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979 Άγγελος Ελεφάντης, Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976 Κώστας Γκριτζώνας, Οι κόκκινοι δραπέτες 1920-1944, Εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1985 Έλληνες κομμουνιστές Έλληνες συνδικαλιστές Μέλη του ΕΑΜ Εκτελεσθέντες για πολιτικά εγκλήματα
29445	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CE%B9%CF%82%20%CE%86%CF%81%CE%BC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B3%CE%BA	Λούις Άρμστρονγκ	Ο Λούις Άρμστρονγκ (Louis Armstrong, 4 Αυγούστου 1901 – 6 Ιουλίου 1971) (γνωστός και με τα προσωνύμια Satchmo ή Pops) ήταν Αμερικανός μουσικός της τζαζ. Υπήρξε μία χαρισματική προσωπικότητα και καινοτόμος ερμηνευτής, με πλούσια μουσικά προσόντα και σημαντική συνεισφορά στο είδος. Αποτελεί σήμερα έναν από τους δημοφιλέστερους τζαζ μουσικούς του 20ού αιώνα. Διακρίθηκε αρχικά ως τρομπετίστας και αργότερα ως τραγουδιστής της τζαζ και του μπλουζ. Νεανικά χρόνια Ο Άρμστρονγκ γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη. Υπήρξε γιος φτωχής οικογένειας, την οποία ο πατέρας του, Γουίλλιαμ Άρμστρονγκ, εγκατέλειψε όταν ο Λούις Άρμστρονγκ ήταν ακόμα σε βρεφική ηλικία. Η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκίνησε όταν άρχισε να μαθαίνει κορνέτα συμμετέχοντας στην ορχήστρα του αναμορφωτηρίου New Orleans Home for Colored Waifs, όπου κατέληξε αρκετές φορές εξαιτίας εγκληματικής συμπεριφοράς, με πιο χαρακτηριστικό περιστατικό, αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια ενός πρωτοχρονιάτικου εορτασμού, όταν ο Άρμστρονγκ πυροβόλησε στον αέρα με το όπλο του πατέρα του. Ακολουθούσε συχνά τις παρελάσεις της τοπικής ορχήστρας των πνευστών ενώ παράλληλα προσπαθούσε να παρακολουθήσει παλαιότερους μουσικούς, όπως τον Μπανκ Τζόνσον και κυρίως τον Κινγκ Όλιβερ, ο οποίος αποτελούσε ένα είδος πατρικής φιγούρας για τον Λούις Άρμστρονγκ. Αργότερα συμμετείχε κι ο ίδιος σε ορχήστρες ενώ ξεκίνησε να περιοδεύει ως μουσικός με την ορχήστρα του πιανίστα Fate Marable, η οποία έπαιζε πάνω σ' ένα ατμόπλοιο που διέσχιζε τον Μισισίπι. Ο Άρμστρονγκ παρομοίασε την περίοδο αυτή με τη φοίτηση σε ένα πανεπιστήμιο, καθώς αποκόμισε σημαντικές εμπειρίες και γνώσεις. Το 1919, όταν ο Κινγκ Όλιβερ εγκατέλειψε την πόλη της Νέας Ορλεάνης, ο Άρμστρονγκ τον αντικατέστησε στην ορχήστρα του Έντουαρντ «Κιντ» Όρι, που αποτελούσε εκείνη την εποχή μία από τις πιο δημοφιλείς τζαζ ορχήστρες. Πρώτα καλλιτεχνικά βήματα Το 1922 εγκαταστάθηκε στο Σικάγο, έπειτα από πρόσκληση του Κινγκ Όλιβερ να συμμετάσχει στην ορχήστρα του (Creole Jazz Band). Από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, το Σικάγο αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της τζαζ και η ορχήστρα του Όλιβερ ήταν μία από τις σημαντικότερες. Ο Άρμστρονγκ συμμετείχε για πρώτη φορά σε ηχογραφήσεις, ως δεύτερος κορνετίστας, το 1923. Αν και η συνεργασία του με τον Όλιβερ ήταν αρμονική, μετά από παρότρυνση της πιανίστριας και σύζυγου του, Λιλ Χάρντιν Άρμστρονγκ, εγκαταστάθηκε το 1924 στη Νέα Υόρκη και συμμετείχε στην ορχήστρα του Φλέτσερ Χέντερσον, για τις ανάγκες της οποίας άρχισε να παίζει τρομπέτα. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στο Σικάγο όπου ξεκίνησε να ηχογραφεί ως ηγέτης των συγκροτημάτων Hot Five και Hot Seven, σημειώνοντας επιτυχίες, όπως τα κομμάτια Potato Head Blues, Muggles (όρος αργκό για την μαριχουάνα, της οποίας ήταν χρήστης ο Άρμστρονγκ) και West End Blues (σύνθεση του Κινγκ Όλιβερ). Η εισαγωγή του Άρμστρονγκ στο West End Blues, παραμένει ως σήμερα ένας από τα διασημότερους αυτοσχεδιασμούς στην ιστορία της τζαζ. Το 1929 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες πριν ξεκινήσει να περιοδεύει στην Ευρώπη. Έχοντας αναλώσει αρκετά χρόνια περιοδεύοντας, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, το 1943 συνεχίζοντας να εξελίσσει το παίξιμό του. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια, ο Άρμστρονγκ έδινε περισσότερες από 300 συναυλίες το χρόνο, αν και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, οι μεγάλες ορχήστρες σταδιακά εγκαταλείφθηκαν, λόγω του οικονομικού κόστους συντήρησής τους και του μειωμένου ενδιαφέροντος του κοινού για αυτές. The All Stars Το 1947, κατόπιν μιας πολύ επιτυχημένης συναυλίας του Άρμστρονγκ με τον Jack Teagarden και ένα μικρό μουσικό σχήμα στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να εγκαταλείψει την δομή της μεγάλης ορχήστρας, καθιερώνοντας ένα μικρότερο εξαμελές μουσικό συγκρότημα, το οποίο ονομαζόταν Louis Armstrong and his All Stars. Σε αυτό μετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Teagarden, ο Ερλ Χάινς, καθώς και άλλοι σημαντικοί μουσικοί του σουίνγκ ή του ντίξιλαντ. Με τους All Stars, ο Άρμστρονγκ πραγματοποίησε αρκετές ηχογραφήσεις, ενώ εμφανίστηκε και σε περισσότερες από τριάντα ταινίες. Το 1964, ηχογράφησε τον πιο επιτυχημένο εμπορικά δίσκο του, περιλαμβάνοντας την ηχογράφησή του για τη σύνθεση Hello, Dolly! του Τζέρι Χέρμαν. Το τραγούδι αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση των μουσικών καταλόγων και ο Άρμστρονγκ αποτέλεσε τον γηραιότερο μουσικό που πέτυχε μία τέτοια διάκριση, σε ηλικία 63 ετών. Υπήρξε ενεργός και συνέχισε να δίνει συναυλίες μέχρι το θάνατό του. Στις τελευταίες του εμφανίσεις, αν και σε προχωρημένη ηλικία, ερμήνευε συχνά κομμάτια από μνήμης. Περιόδευσε επίσης στην Αφρική, την Ευρώπη και την Ασία, κάτω από τη χορηγία του State Department των ΗΠΑ. Οι περιοδείες αυτές είχαν ιδιαίτερη απήχηση, γεγονός που οδήγησε στον χαρακτηρισμό του Άρμστρονγκ ως "πρέσβη Satch". Πέθανε το 1971 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 70 ετών και ενώ το προηγούμενο βράδυ είχε εμφανιστεί στο ξενοδοχείο Waldorf Astoria. Προσωνύμια Το προσωνύμιο Satchmo ή Satch (συντομεύσεις του όρου Satchelmouth) περιγράφουν την έκφραση του προσώπου του κατά τη διάρκεια του παιξίματος της τρομπέτας. Το 1932, ο τότε εκδότης της βρετανικής μουσικής εφημερίδας Melody Maker, Percy Brooks, υποδέχθηκε τον Άμστρονγκ στο Λονδίνο με τον χαιρετισμό "Hello, Satchmo!", συντομεύοντας δηλαδή τον όρο Satchelmouth, και έκτοτε καθιερώθηκε. Στις αρχές της σταδιοδρομίας του ήταν επίσης γνωστός με το προσωνύμιο Dippermouth. Ο Άρμστρονγκ τοποθετούσε την τρομπέτα στα χείλη του με τέτοιο τρόπο, ώστε μετά από αρκετή ώρα σχηματιζόταν ένα μικρό βαθούλωμα (αγγλ. dip) στο πάνω χείλος του, εμφανές και σε αρκετές φωτογραφίες εκείνης της περιόδου. Το γεγονός αυτό οδήγησε κάποια στιγμή και στην αφοσίωσή του στο τραγούδι, καθώς για ένα διάστημα δεν ήταν δυνατό να παίζει τρομπέτα, αν και αργότερα τροποποίησε τον τρόπο παιξίματός του ώστε να συνεχίσει. Οι μουσικοί με τους οποίους συνεργαζόταν και οι φίλοι του τον αποκαλούσαν συνήθως Pops, όπως και ο ίδιος αποκαλούσε εκείνους αντίστοιχα. Μουσική Στα πρώτα στάδια της εξέλιξής του, ο Άρμστρονγκ διακρίθηκε ως βιρτουόζος της κορνέτας και της τρομπέτας. Οι πιο σημαντικές από τις πρώτες του ηχογραφήσεις αναδείχθηκαν μέσα από τα μουσικά σχήματα των Hot Five και Hot Seven και οι αυτοσχεδιασμοί του Άρμστρονγκ σε αυτές, αποτελούν μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για την μελωδικότητά, τις καινοτομίες και τον εκλεπτυσμό τους. Είχε επίσης σημαντική συνεισφορά στην ανάδειξη του ρόλου τού σολίστα, συμβάλλοντας στη μετατροπή του είδους της τζαζ, από μια συλλογική κατά βάση μουσική, σε μορφή τέχνης με μεγάλα περιθώρια αυτόνομης έκφρασης του μουσικού. Στην πορεία των χρόνων, ο Άρμστρονγκ ενδιαφέρθηκε έντονα και για το τραγούδι. Αν και δεν ήταν ο πρώτος που το χρησιμοποίησε, ανέδειξε σε μεγάλο βαθμό και κατέστησε δημοφιλές, το αποκαλούμενο «σκατ» τραγούδι (scat singing), δηλαδή τραγούδι χωρίς λόγια, με άναρθρους φθόγγους, το οποίο και ενσωμάτωσε στο ρεπερτόριό του. Κατά τη διάρκεια της μουσικής του σταδιοδρομίας, συνεργάστηκε είτε ως τραγουδιστής είτε ως τρομπετίστας, με μερικούς από τους σημαντικότερους μουσικούς της τζαζ, μεταξύ αυτών ο Ντιούκ Έλινγκτον, η Έλλα Φιτζέραλντ, ο Μπινγκ Κρόσμπι, ο Φλέτσερ Χέντερσον και η Μπέσι Σμιθ. Με την Έλλα Φιτζέραλντ ηχογράφησε συνολικά τρεις δίσκους: Ella and Louis, Ella and Louis Again και Porgy and Bess. Οι τελευταίες σημαντικές του ηχογραφήσεις καταγράφονται στη δεκαετία του 1950 ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ύστερης δισκογραφίας του χαρακτηρίζεται συνήθως από τους κριτικούς ως υπεραπλουστευτικό ή τυποποιημένο, αν και δεν του στέρησε την εμπορική απήχηση. Μία από τις τελευταίες εμπορικές επιτυχίες του Άρμστρονγκ υπήρξε η ερμηνεία του στο τραγούδι «What a Wonderful World» (1968), το οποίο παρέμεινε στην κορυφή των βρετανικών μουσικών καταλόγων για ένα μήνα, ενώ το 1987 χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Good Morning, Vietnam και γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Ο Λούις Άρμστρονγκ επηρεάστηκε από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, πέρα από τη τζαζ και το μπλουζ, τη λαϊκή λατινοαμερικανική παράδοση, τις κλασικές συμφωνίες και την όπερα και ενσωμάτωσε στοιχεία αυτών στις εμφανίσεις του. Μουσικά δείγματα Ain't Misbehavin - Τραγούδι από την παράσταση Hot Chocolate που ερμηνεύει ο Άρμστρονγκ (136 Kb, 20 δευτερόλεπτα) April In Paris - Έλλα Φιτζέραλντ και Λούις Άρμστρονγκ Παραπομπές Βιβλιογραφία Armstrong, Louis: Satchmo: My Life in New Orleans, ISBN 0-306-80276-7 Armstrong, Louis and Thomas Brothers: Armstrong, in His Own Words: Selected Writings, ISBN 0-19-514046-X Bergreen, Laurence: Louis Armstrong: An Extravagant Life, ISBN 0-553-06768-0 Cogswell, Michael: Armstrong: The Offstage Story, ISBN 1-888054-81-6 Meckna, Michael: Satchmo: The Louis Armstrong Encyclopedia, ISBN 0-313-30137-9 Louis Armstrong: Γεννήθηκα στη Νέα Ορλεάνη-Αυτοβιογραφία, μτφρ. Μαρία Καραγιαννοπούλου, εκδ. Index, Αθήνα 1988 Εξωτερικοί σύνδεσμοι SoundtrackINFO project Αποφθέγματα του Άρμστρονγκ Δισκογραφία Louis Armstrong @ All About Jazz Βιογραφία Αμερικανοί μουσικοί Τζαζ μουσικοί Τρομπετίστες Βραβευμένοι με Γκράμι Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
829634	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B1	Απρίκα	Η Απρίκα (ιταλικά: Aprica) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Σόντριο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας του Σόντριο
757739	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA	Κοινωνικό μάρκετινγκ	Το Κοινωνικό Μάρκετινγκ προσδιορίζεται από τον σχεδιασμό καθώς και την εκτέλεση προγραμμάτων με σκοπό την προώθηση κοινωνικών αλλαγών χρησιμοποιώντας μεθόδους από το εμπορικό μάρκετινγκ. Αφορά τη χρήση αρχών και τεχνικών του μάρκετινγκ για την άσκηση επιρροής σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων προκειμένου να αποδεχθεί, να απορρίψει, να τροποποιήσει ή να αποβάλει εθελοντικά μια συμπεριφορά προς όφελος ατόμων καθως και ομάδων είτε της κοινωνίας ως συνολο. Η έννοια του Κοινωνικού Μάρκετινγκ εμφανίστηκε κατά την δεκαετία του 1950, όταν ο αμερικανός ψυχολόγος G. D. Wiebe έθεσε το περίφημο πλέον ερώτημα "Why can’t you sell brotherhood and rational thinking like you sell soap?" αναρωτήθηκε δηλαδή εάν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η διαφήμιση και για την προώθηση ιδεών, αξιών και συμπεριφορών ευεργετικών για το κοινωνικό σύνολο. Το Κοινωνικό Μάρκετινγκ αποτελεί έναν από τους κλάδους του Μάρκετινγκ . Παραπομπές Εφαρμοσμένη ψυχολογία
771177	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B5	Μανουέλ Μπουκουάνε	Ο Μανουέλ Ζοζέ Λουίς Μπουκουάνε (πορτογαλικά: Manuel José Luís Bucuane, γεννήθηκε 16 Αυγούστου 1973), γνωστός διεθνώς και ως Τίκο-Τίκο, είναι πρώην ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη που αγωνιζόταν ως επιθετικός. Είναι κάτοχος του ρεκόρ διεθνών συμμετοχών και τερμάτων της Μοζαμβίκη με 94 αγώνες και 30 γκολ. Θεωρείται ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της χώρας του. Καριέρα Ξεκίνησε την καριέρα του στη χώρα του και στη συνέχεια μεταγράφηκε στην Πορτογαλία, όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την Σπόρτινγκ Λισαβόνας εκτός μεταγραφικής περιόδου και τελικά δεν αγωνίστηκε, επέστρεψε στη χώρα του και στη συνέχεια έπαιξε στην Εστρέλα ντα Αμαδόρα για μία σεζόν. Ένα σύντομο πέρασμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν σταμάτησε το δρόμο του προς τη Νότια Αφρική, όπου αγωνίστηκε στο μεγαλύτερο τμήμα της καριέρας του και κέρδισε και τον μοναδικό τίτλο του, το Κύπελλο της σεζόν 2004–05 με την Σούπερσπορ Γιουνάιτεντ. Ήταν ο ξένος ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα γκολ στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος με 106 σε 276 αγώνες. Με την εθνική ομάδα της χώρας του έκανε το ντεμπούτο του στις 16 Αυγούστου 1992 (την ημέρα των 19ων γενεθλίων του) με αντίπαλο το Ζαΐρ και στην επόμενο αγώνα σημείωσε το πρώτο του γκολ απέναντι στο Λεσότο. Συμμετείχε ως αρχηγός της εθνικής σε τρεις διοργανώσεις του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση εστίασε το ενδιαφέρον του στην ενδυνάμωση ανερχόμενων προπονητών και ποδοσφαιριστών μέσω δύο ακαδημιών ποδοσφαίρου που διευθύνει στη Μοζαμβίκη, ενώ δραστηριοποιήθηκε και σε προγράμματα βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών. Δείτε επίσης Κατάλογος κορυφαίων διεθνών σκόρερ ποδοσφαίρου ανδρών ανά χώρα Παραπομπές Μοζαμβικανοί ποδοσφαιριστές Ποδοσφαιριστές Εθνικής Μοζαμβίκης Ποδοσφαιριστές ΚΦ Εστρέλα ντα Αμαδόρα Ποδοσφαιριστές Γιόμο Κόσμος Ποδοσφαιριστές Σούπερσπορ Γιουνάιτεντ Ποδοσφαιριστές Ορλάντο Πάιρετς Ποδοσφαιριστές Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ Ξένοι ποδοσφαιριστές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 1996 Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 1998 Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 2010 Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
539976	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1	Χριστόγραμμα	Το χριστόγραμμα (⳩) αποτελεί τυπογραφικό σύμπλεγμα και τύπο ιερής συντομογραφίας για το όνομα του Ιησού Χριστού. Το παλαιότερο γνωστό και πιό διάσημο χριστόγραμμα είναι το Χι Ρο (☧)το οποίο καθιερώθηκε ως ο στρατιωτικός θυρεός του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α´, με το γράμμα χι και ρο να συμβολίζουν το όνομα Χριστός. Παρόμοια μορφή αποτελεί το μονόγραμμα ΙΧ () το οποίο χρησιμοποιεί τα αρχικά γράμματων των λέξεων Ιησούς Χριστός, καθώς και το μονόγραμμα ΙΗ () με τα δύο πρώτα γράμματα του Ιησούς. Στα ελληνικά και κυριλλικά οι συντομογραφίες αυτές εξελίχθηκαν σε ΙϹΧϹ (ΙΗCOΥC XPΙCTOC) ή στα ελληνικά και ως ΙΗΣ, ενώ στις λατινογενείς γλώσσες σε IHS (Iisus Hristos) καθώς και JHS (Jesus Hristos), IHC (Iisus Hrictoc). Σημειωτική Στην αρχαιότητα οι σταυροί (ως το μέσο εκτέλεσης της ποινής της σταύρωσης) είχαν διάφορα σχήματα από τον απλό πάσαλο, σταυρό σε μορφή Τ (χωρίς κορυφή), κανονικό σταυρό, καθώς με τη μορφή του Χ, ωστόσο το σχήμα Χ (χιασμός) είχε διαφορετική και πιο απόκρυφη έννοια κατά τις θεωρήσεις του πλατωνισμού. Υπάρχουν πολλές υποθέσεις που έχουν γίνει από τους ερευνητές σχετικά με το πως εμφανίστηκε ο χριστιανικός σταυρός, το πως το γράμμα Χι χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο για το όνομα του Χριστού, και το πως ερμηνεύεται ο προχριστιανικός συμβολισμός του χιασμού σχετικά με την προΰπαρξη του Χριστού, ενώ έως τον 3ο αιώνα οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το σύμβολο του Ιχθύος και την λέξη ΙΧΘΥΣ ως ακρονύμιο του Ἰησοῦς Χριστός, Θεοῦ Υἱός, Σωτήρ. Σε ότι αφορά το Χ, στον πλατωνικό διάλογο του Τιμαίου (4ος αιώνας π.Χ.) περιγράφεται πως τα 2 τμήματα που σχηματίζουν την ψυχή κόσμου διασταυρώνονται μεταξύ τους σαν τις γραμμές του γράμματος Χ, με το κείμενο πιθανώς να περιγράφει το φαινόμενο της διασταύρωσης της εκλειπτικής με τον ουράνιο ισημερινό. Ο χριστιανός φιλόσοφος Ιουστίνος ο Μάρτυρας (2ος αιώνας μ.Χ.) ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένος από τον πλατωνισμό και έκανε συγκεκριμένες αναφορές στις περιγραφές του Πλάτωνα στον Τίμαιο συσχετίζοντας τις πλατωνικές διδαχές ως προλείανση του εδάφους για τον χριστιανισμό, ενώ στοιχείο που παρουσιάζει ομοιότητα με την περιγραφή του φαινομένου στον διάλογο του Τίμαιου αποτελεί και η φράση πρῶτον σημεῖον ἐπεκτάσεως ἐν οὐρανῶ στις εσχατολογικές περιγραφές της αποστολικής Διδαχής. Μια εναλλακτική εξήγηση σχετικά με το ουράνιο σύμβολο, ισχυρίζεται πως η περιγραφή στον Τίμαιο έχει να κάνει με τη διασταύρωση του Γαλαξιακού δίσκου και του ζωδιακού φωτός και το σταυροειδές σχήμα που προκύπτει, σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο το οποίο κατείχε σημαντική θέση στις παγανιστικές αντιλήψεις, και κατόπιν υιοθετήθηκε από τους χριστιανούς ως το χριστιανικό σύμβολο του σταυρού. Χι Ρο (☧) Το σύμβολο όπου το Χ και το Ρ συνδυάζονται μαζί, αποτελεί το αρχαιότερο από τα χριστογράμματα, και είναι ευρύτερα γνωστό ως το σύμβολο του εν τούτω νίκα του Κωνσταντίνου Α´ στις αρχές του 3ου αιώνα. Τα σύμβολα του Άλφα και Ωμέγα μερικές φορές εμφανίζονται μαζί με το σύμβολο του ΧΡ ως μονόγραμμα. Η λατινική ονομασία Crismon αντιστοιχεί στο μονόγραμμα αυτό. Στα λατινικά του μεσαίωνα το σύμβολο ΙΧ του Κωνσταντίνου έγινε γνωστό ως crismon και γενικά οι συντομογραφίες του Χριστού ως crisimus. Καθώς το σύμβολο χρησιμοποιούταν ως είδος επίκλησης στην αρχή των εγγράφων κατά την Μεροβίγγεια περίοδο και αργότερα κατά την περίοδο των Καρολιδών στην κεντροδυτική Ευρώπη, σταδιακά ο όρος άρχισε να περιγράφει και τις υπογραφές σε σχήμα σταυρού στα διάφορα έγγραφα, και επίσης αναφερόταν και στις λατινικές συντομογραφίες I. C. N. (in Christi nomine), I. C. (in Christo), και απλώς C. (Christus). IC XC Στις ανατολικές χριστιανικές εκκλησίες η πιο συνήθης μορφή χριστογράμματος είναι η συντόμευση ΙϹ ΧϹ (ΙΗϹΟΥϹ ΧΡΙϹΤΟϹ), με το Σ ως Ϲ το οποίο ήταν αρκετά κοινό στα μεσαιωνικά ελληνικά, και μερικές φορές συνοδεύεται από το σύμβολο του τίτλου (І҃С Х҃С) το οποίο υποδηλώνει συντόμευση λέξης. Αυτό παρατηρείται και στην Κοπτική γλώσσα η οποία χρησιμοποιούσε μία μορφή του μεσαιωνικού ελληνικού αλφαβήτου (ολογράφως: Ⲓⲏⲥⲟⲩⲥ ⲡⲓⲭ̀ⲣⲓⲥⲧⲟⲥ και συντομευμένα: Ⲓ̅ⲥ̅ ⲡⲭ̅ⲥ̅). IHS Στην δυτική Ευρώπη οι πλέον κοινοί τύποι χριστογράμματος έγιναν το IHS ή το IHC, από τα τρία πρώτα γράμματα του ΙΗCΟΥC ή και , με τα JHS και JHC να αποτελούν παραλλαγές τους. Το IHS μερικές φορές αποδίδεται και ως Jesus Hominum Salvator (Ιησούς Σωτήρ Ανθρώπων), ή Jesus Hierosolymae Salvator (Ιησούς Ιεροσολύμων Σωτήρ) ή και συνδέεται με το Εν τούτω νίκα (In Hoc Signo Vinces). Ο τύπος αυτός χρησιμοποιούνταν στα λατινικά από τον 7ο αιώνα, και από το 1541 αιώνα αποτελεί σύμβολο των Ιησουιτών. Στην αγγλική γλώσσα το IHS μερικές φορές ερμηνεύεται και ως In His Service (Στην Υπηρεσία Του). Δείτε επίσης Ιερές συντομογραφίες Παραπομπές Χριστιανική ορολογία Χριστιανικά κείμενα
139855	https://el.wikipedia.org/wiki/Oh%20gloria%20inmarcesible	Oh gloria inmarcesible	Himno Nacional de la República de Colombia είναι ο επίσημος εθνικός ύμνος της Κολομβίας. Αρχίζει με το στίχο "¡Oh gloria inmarcesible!". Βάσει νόμου, ο ύμνος παίζεται από όλους τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της νοτιοαμερικανικής χώρας στις 6 π.μ. και στις 6 μ.μ. ανελλιπώς, με συγκεκριμένη σειρά, της μορφής: χορωδία- πρώτος στίχος- χορωδία. Στίχοι Σημειώσεις και παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Παρτιτούρα με τον ύμνο της Κολομβίας για πιάνο - σε μορφή .pdf. Εθνικοί ύμνοι Εθνικά σύμβολα της Κολομβίας Τραγούδια του 1887 Μουσική στην Κολομβία Εθνικοί ύμνοι σε Λα ύφεση μείζονα
111869	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%B1%CE%BD%CF%82	Λαμπέρ Β΄ του Λανς	Ο Λαμπέρ Β΄ του Λανς (περί το 1030 - 1054) από τον Οίκο της Φλάνδρας ήταν Γάλλος ευγενής. Βιογραφία Ήταν ο δεύτερος γιος του Ευσταθίου Α΄, κόμη της Βουλώνης και της Μαώ του Λεβέν, αδελφός του γνωστού Ευσταθίου Β΄ κόμη της Βουλώνης, συμπολεμιστή του Γουλιέλμου Α΄ του κατακτητή της Αγγλίας. Νυμφεύτηκε την Αδελαΐδα της Νορμανδίας, κόμισσα του Ωμάλ, αδελφή του Γουλιέλμου Α΄ του Κατακτητή της Αγγλίας. Η Αδελαΐδα της Νορμανδίας ήταν χήρα του Ανγκιεράν Β΄, κόμη του Ποντιέ που πέθανε το 1053. Ο Λαμπέρ Β΄ και η Αδελαΐδα της Νορμανδίας απέκτησαν μια κόρη την Ιουδήθ της Λανς αν και ο Λαμπέρ την είχε συναντήσει ελάχιστες φορές, σκοτώθηκε στην "μάχη της Λιλ" (1054). Στην μάχη την οποία σκοτώθηκε πολεμούσε στο πλευρό του Βαλδουίνου Ε΄ της Φλάνδρας απέναντι στον αυτοκράτορα Ερρίκο Ε΄. Η χήρα του Αδελαΐδα παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο τον Όντο της Καμπανίας. Παραπομπές Πηγές Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 4 (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1989) George Edward Cokayne, The Complete Peerage of England Scotland Ireland Great Britain and the United Kingdom, Extant Extinct or Dormant, Vol. I, ed. Vicary Gibbs (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1910) James Robinson Planché, The Conqueror and his companions, Τόμος. 1 (London: Tinsley Brothers, 1874) John Carl Andressohn, The ancestry and life of Godfrey of Bouillon (Ayer Publishing, 1972) Οίκος της Βουλώνης
690914	https://el.wikipedia.org/wiki/Okolnichy	Okolnichy	Ο Okolnichy ( ) ήταν ένας παλιός βαθμός και θέση στην Αυλή των ηγεμόνων της Μόσχας από την εισβολή των Μογγόλων εναντίον των Ρως του Κιέβου μέχρι την κυβερνητική μεταρρύθμιση που ανέλαβε ο Μέγας Πέτρος. Η λέξη προέρχεται από τη ρωσική λέξη «δίπλα», «πλησίον», που σημαίνει «καθισμένος κοντά στον τσάρο». Τα καθήκοντα των πρώτων γνωστών okolnichy περιελάμβαναν τη διευθέτηση των ταξιδιών και της διαμονής των μεγάλων πριγκίπων και τσάρων, καθώς και τη φιλοξενία ξένων πρεσβευτών και την παρουσίασή τους στην Αυλή. Αρχικά ο αριθμός τους ήταν πολύ μικρός, αλλά αυξήθηκε με την πάροδο του χρόνου και απέκτησαν περισσότερα καθήκοντα. Ένας okolnichy μπορούσε να είναι επικεφαλής ενός κρατικού γραφείου ( prikaz ) ή ενός στρατιωτικού συντάγματος, μπορούσε να είναι πρεσβευτής ή μέλος της κρατικής Δούμας . Αρχικά ο βαθμός okolnichy ήταν ο δεύτερος υψηλότερος μετά από αυτό του Βογιάρου, ενώ συχνά εκτελούσαν παρόμοια καθήκοντα. Σύμφωνα με το σύστημα του mestnichestvo, ένα πρόσωπο δεν θα μπορούσε να γίνει βογιάρος, εκτός αν κάποιος άλλος στην οικογένειά του κατείχε πρόσφατα το βαθμό του βογιάρου / okolnichy. Κατά συνέπεια, μια θέση okolnichy ήταν ένα βήμα για την παραχώρηση του βαθμού του βογιάρου σε έναν μη ευγενή. Ακόμη και ο πρίγκιπας Ντμίτρυ Ποζάρσκυ, αν και κνιάζ των Ρουρικίδων από τη γέννηση του, δεν μπορούσε να εξασφαλίσει μια θέση υψηλότερη από αυτή του okolnichy, διότι ούτε οι γονείς, ούτε οι θείοι του κατείχαν ποτέ ένα βαθμό υψηλότερο από αυτό του stolnik . Υπό τους Ρομανώφ, δόθηκε στις 18 πιο επιφανείς οικογένειες ευγενών του Μοσχοβία το προνόμιο να ξεκινήσουν την επίσημη καριέρα τους από τον βαθμό του okolnichy, παρακάμπτοντας όλες τις κατώτερες τάξεις, όπως αυτή του stolnik . Την ίδια περίοδο, οι θέσεις των okolnichy διαφοροποιήθηκαν και μερικές από αυτές (προ-okolnichy ή σχεδόν-okolnichy) ήταν υψηλότερης τάξης από εκείνες των μη πλησιέστερων στους βογιάρους θέσεις. Οι όροι προέρχονται από μια ημι-επίσημη κατάταξη με βάση την εγγύτητα των σχέσεων τους με τον τσάρο. βιβλιογραφικές αναφορές Αυτό το άρθρο ενσωματώνει κείμενο από τη δημοσίευση : Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary (in Russian). 1906. Βασίλειο της Ρωσίας Ρώσοι ευγενείς Αυλικοί τίτλοι
715563	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BB%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CE%B5	Οικογένεια Κορλεόνε	Η Οικογένεια Κορλεόνε (αγγλικά: Corleone family) είναι μια ομάδα φανταστικών χαρακτήρων στα μυθιστορήματα και τις ταινίες της σειράς Ο Νονός, που δημιουργήθηκαν από τον Μάριο Πούζο και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο μυθιστόρημα του 1969 Ο Νονός. Είναι μια οικογένεια του οργανωμένου εγκλήματος που προέρχεται από το χωριό Κορλεόνε της Σικελίας, και έχει έδρα την Νέα Υόρκη. Η Οικογένεια Κορλεόνε έχει πάρει στοιχεία από τις πραγματικές οικογένειες εγκλήματος Τζενοβέζε και Μπονάννο. Φανταστική ιστορία Η οικογένεια εγκλημάτος Κορλεόνε εντοπίζει τις ρίζες της έως το 1920, όταν ο Βίτο Κορλεόνε δολοφόνησε τον Νονό της Μικρής Ιταλίας, Δον Φανούτσι, και ανέλαβε την επικράτεια του Φανούτσι μαζί με τους συναδέλφους εγκληματίες Τζένκο Αμπαντάντο, Πίτερ Κλεμένζα και Σαλβατόρε Τέσιο. Λίγο αργότερα, ίδρυσε την εταιρεία ελαιολάδου Genco Pura ως βιτρίνα για τις εγκληματικές του δραστηριότητες. Γύρω στο 1925, ο Βίτο οργάνωσε επίσημα την οικογένεια, με τον Τζένκο ως συνέταιρο του και τον Κλεμένζα και τον Τέσιο ως λοχαγούς. Έγινε η πιο ισχυρή εγκληματική οικογένεια στη Νέα Υόρκη αφού νίκησε τον Σαλβατόρε Μαραντζάνο κατά τη διάρκεια του πολέμου του ελαιολάδου στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο μεγαλύτερος γιος του Βίτο, ο Σαντίνο «Σάνι» Κορλεόνε, έκανε τη φήμη του και τελικά έγινε ο ίδιος λοχαγός. Με αυτή την επιτυχία, η οικογένεια μετακόμισε σε ένα συγκρότημα κατοικιών στο Λονγκ Αΐλαντ. Ο Νονός I:Σκοτώνοντας τον Τούρκο Το 1945, ο Δον Βίτο Κορλεόνε απορρίπτει την επιχειρηματική πρόταση του βαρόνου ναρκωτικών Βίρτζιλ «Ο Τούρκος» Σολότσο, και αυτό σχεδόν καταστρέφει την οικογένεια. Ο Σολότσο πίστευε ότι ο μεγαλύτερος γιος του Βίτο Σάνι ήθελε να αποδεχτεί τη συμφωνία, και βάζει τους άντρες του να πυροβολήσουν τον Δον Βίτο έξω από το γραφείο του. Ωστόσο, ο Βίτο επιβιώνει και νοσηλεύεται. Ο Σάνι αναλαμβάνει ως Δον της οικογένειας Κορλεόνε. Μετά από μια δεύτερη απόπειρα δολοφονίας στον Δον Βίτο, ο Σάνι δολοφονεί τον Μπρούνο Τατάγκλια, γιο του Δον Τατάγκλια. Η κατάσταση κλιμακώνεται ακόμη περισσότερο όταν ο μικρότερος γιος του Ντον Βίτο. Μάικλ δολοφονεί τόσο τον Σόλοτζο όσο και τον διεφθαρμένο αστυνόμο Μαρκ Μακλάσκι κατά τη διάρκεια συνάντησης τους στο Μπρονξ, γεγονός που αναγκάζει τον Μάικλ να φύγει στη Σικελία. Αυτό πυροδοτεί τον πόλεμο των πέντε οικογενειών, κατά τον οποίο δολοφονείται ο Σάνι. Μετά το θάνατο του Σάνι, ο Ντον Βίτο που συνεχίζει να ανακάμπτει κάνει ειρήνη με τις άλλες οικογένειες, συνειδητοποιώντας ότι ο αληθινός εχθρός του είναι ο Εμίλιο Μπαρζίνι, ο οποίος ήθελε να συντρίψει τους Κορλεόνε για να γίνει το πιο ισχυρό αφεντικό της μαφίας στη Νέα Υόρκη. Ο Νονός II:Λας Βέγκας Μετά την ημι-συνταξιοδότηση του Ντον Βίτο, ακολουθούμενη από μια θανατηφόρα καρδιακή προσβολή, ο Μάικλ διαδέχεται τον πατέρα του ως Ντον. Ο Μάικλ πραγματοποιεί το σχέδιο του Σάνι να δολοφονήσει τα άλλα αφεντικά της Μαφίας της Νέας Υόρκης, μαζί με τον Μο Γκριν, ο οποίος εμπόδισε τα επιχειρηματικά συμφέροντα της οικογένειας στο Λας Βέγκας και τον Σαλβατόρε Τέσιο, ο οποίος πρόδωσε τον Μάικλ για τον Μπαρζίνι και τον Κάρλο Ρίζι, ο οποίος συμμετείχε η δολοφονία του Σόνι. Μετά από αυτό, ο Μάικλ μεταφέρει την οικογένεια στη Λίμνη Ταχόε. Ο Μάικλ προσπαθεί να νομιμοποιήσει τις επιχείρησεις των Κορλεόνε, αλλά επιστρέφεται στο έγκλημα μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα στη ζωή του από τον γκάνγκστερ του Μαϊάμι και τον επιχειρηματικό συνεργάτη των Κορλεόνε, Χάιμαν Ροθ, προσπαθώντας να σταματήσει την εξαγορά του Λας Βέγκας. Ο Ροθ δολοφονείται τελικά με εντολή του Μάικλ. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Μάικλ, ο Φρέντο Κορλεόνε, παγιδεύτηκε από τον Ροθ για συνωμοσία εναντίον των Κορλεόνε. Κατά την κηδεία της μητέρας τους, ο Μάικλ παίρνει εκδίκηση για τη δολοφονία του μεγαλύτερου αδερφού του Σάνι. Ο Νονός III:Νομιμοποίηση Στον Νονό III, μέχρι το 1979, οι δραστηριότητες της οικογένειας Κορλεόνε ήταν σχεδόν εντελώς νόμιμες. Ο Μάικλ Κορλεόνε πούλησε τα ενδιαφέροντά του σε όλα τα καζίνο και τα ξενοδοχεία και επένδυσε μόνο σε επιχειρήσεις που δεν είχαν σχέση με τις δραστηριότητες της Μαφίας. Ο προϊστάμενος της εγκληματικής επιχείρησης του Κορλεόνε, Τζόι Ζάζα, αγανακτισμένος από τις μεταρρυθμίσεις, ευθυγραμμίστηκε με τον γηράσκοντα βασιλιά Δον Αλτομπέλο, και μαζί ενορχήστρωσε μια απόπειρα δολοφονίας στον Μάικλ Κορλεόνε κατά τη διάρκεια συνάντησης στο Ατλάντικ Σίτι. Το 1980, ο Μάικλ διόρισε τον ανιψιό του και παράνομο γιο του Σάνι, τον Βίνσεντ Μαντσίνι, για να είναι ο διάδοχός του ως Δον της οικογένειας Κορλεόνε, και του επέτρεψε να αλλάξει το όνομά του σε Βίνσεντ Κορλεόνε. Σε αντάλλαγμα για αυτό, ο Μάικλ τον διέταξε να τερματίσει τη σχέση του με την κόρη του Μάικλ (και την ξαδέλφη του Βίνσεντ) Μαίρη Κορλεόνε. Ο Βίνσεντ τον διαβεβαίωσε ότι θα το κάνει. Υπό την καθοδήγηση του Μάικλ, ο Βίνσεντ μεταμορφώνεται σε έναν νέο άνθρωπο - σοφότερος, ασθενής και γνωρίζει την κατάστασή του ως νέου Δον. Ωστόσο, διατήρησε ένα βίαιο σερί δολοφονιών, όπως αποδεικνύεται στα πρώτα του καθήκοντα ως Δον. Με τη σιωπηρή ευλογία του Μάικλ, διέταξε τους θανάτους του Αρχιεπίσκοπου Γκίλντεϊ, του Ελβετού τραπεζίτη Κάινζιγκ και του Δον Λουκέζι σε μια μαζική σφαγή. Ωστόσο, η Μαίρη σκοτώθηκε σε μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας στον Μάικλ. Ο Βίνσεντ σκότωσε γρήγορα και αδίστακτα τη Μόσκα, τον υπεύθυνο δολοφόνο. Παρ' όλα αυτά, ο Μάικλ εξακολουθεί να πεθαίνει μόνος και απογοητευμένος μετά από μια άγνωστη χρονική περίοδο. Παραπομπές Ο Νονός (χαρακτήρες)
329760	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%28%CF%80%CF%84%CE%B7%CE%BD%CF%8C%29	Τουρλίδα (πτηνό)	Η Τουρλίδα είναι υδρόβιο, καλοβατικό πτηνό της οικογενείας των Σκολοπακιδών, που απαντάται στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Numenius arquata και περιλαμβάνει 3 υποείδη. Στην Ελλάδα απαντάται κυρίως το υποείδος Numenius arquata arquata (Linnaeus, 1758), αλλά στην ανατολική επικράτεια μπορεί να βρίσκεται και το Numenius arquata orientalis (C. I. Brehm, 1831) Ονοματολογία Τόσο το γένος όσο και το είδος του πτηνού, οφείλουν την ονομασία τους στο χαρακτηριστικό σχήμα του ράμφους. Η επιστημονική ονομασία του γένους Numenius, είναι ελληνική, με αναφορά στα αρχαία κείμενα. Προέρχεται από τη λέξη νουμηνία: [ΕΤΥΜΟΛ. νουμηνία < νεομηνία < νέος + μήνη «σελήνη» (<μην, μηνός), πρβλ. ιερο-μηνία]. Η λέξη νεομηνία είναι η αρχή της νέας Σελήνης και, συνεπώς, του νέου Σεληνιακού μήνα. Επομένως, η πρωταρχική σημασία της λέξης είναι: νουμήνιος, «αυτός που ανήκει στη νουμηνία, ή αυτός που χρησιμοποιείται κατά την περίοδο της νουμηνίας». Επειδή η νέα Σελήνη φαίνεται από τη Γη σαν μία λεπτή, δρεπανοειδής καμπύλη (εξ ου και «μηνίσκος»), η ονομασία στο γένος πιθανότατα δόθηκε, λόγω της ομοιότητας του σχήματος του ράμφους του πτηνού με τη νέα Σελήνη. Υπάρχει και δεύτερη, αυτόνομη ερμηνεία της λέξης που σημαίνει ακριβώς το πτηνό. Μάλιστα, υπάρχει και αναφορά στον Ησύχιο: «...συνñλθεν ατταγάς και νουμήνιος...», που λεγόταν σε περιπτώσεις ανθρώπων που συναναστρέφονταν άτομα του ιδίου χαρακτήρα με αυτούς (κάτι σαν το σημερινό «κύλησεν ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι!»). Για την επιστημονική ονομασία του είδους, τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα. Η λέξη arquatus -a «τοξωτός, κεκαμμένος σε σχήμα τόξου» είναι μεν λατινική, αλλά έχει ελληνική ρίζα, τη λέξη έρκος: (το) (λόγ.) φράγμα, φραγμός- κυρίως στις φράσεις: (α) έρκος οδόντων ο φυσικός φραγμός που δημιουργούν οι οδοντοστοιχίες εμποδίζοντας την ομιλία (β) ποίον σ' έπος φύγεν έρκος οδόντων; (ομηρική φράση «πώς ξεστόμισες τέτοιο λόγο;») για φράση, διατύπωση, λέξη που ξεφεύγει από το στόμα κάποιου αυθόρμητα ή χωρίς επαρκή λογική. Επομένως, είναι σαφής, τόσο η προέλευση της λέξης, όσο και η χρησιμοποίησή της στην ταξινομική του είδους, με αναφορά στο καμπυλωτό ράμφος του πτηνού. Η αγγλική ονομασία του πτηνού (Curlew), είναι αποτέλεσμα ονοματοποιίας και σχετίζεται με τη χαρακτηριστική φωνή του πτηνού. Συστηματική Ταξινομική Η τουρλίδα περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Λινναίο το 1758, ως Scolopax arquata. Υπάρχουν 3 υποείδη, αν και αμφισβητείται από κάποιους ερευνητές το τρίτο (βλ. Πίνακα) Γεωγραφική κατανομή υποειδών Το είδος εξαπλώνεται σε ευρείες περιοχές του Παλαιού Κόσμου, αλλά στις περισσότερες θέσεις είναι περιορισμένο τοπικά. Τα δυτικά όρια κατανομής του βρίσκονται στις ακτές του Ατλαντικού, τόσο στην Ευρώπη (από την Ισλανδία μέχρι το Γιβραλτάρ), όσο και στην Αφρική (από το Μαρόκο μέχρι τη Νότια Αφρική). Τα ανατολικά όρια φθάνουν μέχρι τις ακτές του Ειρηνικού στην Ιαπωνία και στις Φιλιππίνες. Στα βόρεια, το είδος απαντάται στις απώτατες άκρες της Σκανδιναβίας, ενώ στα νότια φθάνει μέχρι το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος και στα ανατολικότερα όρια της Ινδονησίας. Οι περισσότεροι από τους κατά τόπους πληθυσμούς είναι ισχυρά μεταναστευτικοί. Περιοχές αναπαραγωγής Αναπαράγεται τα καλοκαίρια σε εκτεταμένες περιοχές της Β., Κ., και Α. Ευρώπης, κυρίως στις εκτεταμένες πεδιάδες της Ρωσίας και της Ουκρανίας και, αυτή η ζώνη εκτείνεται ανατολικά μέχρι τη Μογγολία, τη ΝΑ. Σιβηρία και τη ΒΔ. Κίνα, προσεγγίζοντας τις ασιατικές ακτές του Ειρηνικού. Πολύ λίγες είναι οι περιοχές όπου το είδος μένει μόνιμα όλο το έτος, ως επιδημητικό και, όλες βρίσκονται στην Ευρώπη, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, και σε κάποιες περιοχές της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Περιοχές διαχείμασης Ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος των περιοχών αναπαραγωγής, οι κατά τόπους πληθυσμοί μεταναστεύουν νότια στις δύσκολες εποχές του έτους. Οι κύριες περιοχές διαχείμασης βρίσκονται σε όλες τις ακτές των τριών ηπείρων του Παλαιού Κόσμου. Στην Ευρώπη και στη Β. Αφρική είναι οι ακτές της Μεσογείου, στην Ασία, όλες οι νότιες ακτές, στην Αραβική Θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό και τη Θάλασσα της Ινδονησίας, φθάνοντας σχεδόν απέναντι από την Αυστραλία. Η Αφρική εκτός από όλες τις ακτές, περιφερειακά της ηπείρου, περιλαμβάνει και ηπειρωτικά εδάφη στη Κ. και Ν. Αφρική (βλ. πίνακα) Πηγές: (σημ. με έντονα γράμματα τα υποείδη που απαντώνται στον ελλαδικό χώρο) Μεταναστευτική συμπεριφορά Η τουρλίδα είναι μεταναστευτικό είδος και, εκτός από τις λίγες περιοχές όπου βρίσκεται όλο το έτος, διαχειμάζει σε περιοχές νότια των περιοχών αναπαραγωγής της, ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος (del Hoyo et al. 1996). Οι βορειοευρωπαϊκοί πληθυσμοί φεύγουν κατά τον Ιούνιο με νοτιοδυτική κατεύθυνση, προς τις ακτές της Βόρειας Θάλασσας και την Ιβηρική, ενώ σε μεγάλο ποσοστό περνάνε στη ΒΔ Αφρική. Ωστόσο οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί του Ιουλίου και του Αυγούστου, δεν ταξιδεύουν πολύ μακριά, και απαντώνται κυρίως στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, όπου και αλλάζουν πτέρωμα (moult). Μάλιστα, στα μέσα Σεπτεμβρίου ενώνονται με τους πληθυσμούς των νεαρών πτηνών που διαχειμάζουν εκεί. Οι κεντρικοί και ανατολικοί ευρωπαϊκοί πληθυσμοί ακολουθούν νότια κατεύθυνση προς τις ακτές της Μεσογείου και στη Β. και Δ. Αφρική, ενώ οι ασιατικοί διαχωρίζονται σε εκείνους τους πληθυσμούς που φθάνουν μέχρι την Αφρική σε όλη την ήπειρο και, σε εκείνους που απλώς κατευθύνονται νότια προς τις ασιατικές ακτές του Ινδικού, ή των ανατολικών ασιατικών θαλασσών της Ινδονησίας. Μετά την αναπαραγωγή, οι ενήλικες συγκεντρώνονται στις ακτές (από τον Ιούλιο και μετά) (Hayman et al. 1986) για τη μετα-αναπαραγωγική έκδυση (moult) (Snow και Perrins 1998) πριν ταξιδέψουν προς το νότο στις περιοχές διαχείμασης μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου (del Hoyo et al. 1996). Το είδος επιστρέφει στα εδάφη αναπαραγωγής και πάλι, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο, αν και κάποια μη αναπαραγωγικά πτηνά -συνήθως νεαρά άτομα- μπορούν να παραμείνουν στις περιοχές διαχείμασης όλο το χρόνο (del Hoyo et al. 1996). Κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα πουλιά συνήθως αναζητούν την τροφή τους μεμονωμένα ή σε μικρές ομάδες (del Hoyo et al. 1996). Ωστόσο, περιστασιακά συγκεντρώνονται σε σμήνη πολλών χιλιάδων ατόμων, ειδικά στις περιοχές όπου κουρνιάζουν (Snow και Perrins 1998). Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από τη Γροιλανδία και την Ανδόρρα, το Λεσότο, τις Μπαχάμες, τον Καναδά και τις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα, η τουρλίδα έρχεται για να ξεχειμωνιάσει σε πολλές ακτές της χώρας, -αν και δεν αναφέρεται στις Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΕΕ)-. Ωστόσο, πολλά από τα πτηνά που παρατηρούνται στην επικράτεια είναι απλώς διαβατικά και χρησιμοποιούν τη χώρα ως σταθμό ανάπαυλας και ανεφοδιασμού. Βιότοπος Αναπαραγωγική περίοδος Το είδος αναπαράγεται σε υγρούς τυρφώδεις ερεικώνες υψιπέδων (moorland) ή απλούς τυρφώνες, βαλτώδεις ή ξηρούς ερεικώνες, υγρά εδάφη πάντοτε με βάση την τύρφη, ανοικτούς βοσκοτόπους ή ελώδεις εκτάσεις σε δάση, υγρά λιβάδια, λειμώνες (del Hoyo et al. 1996), μη εντατικές γεωργικές εκτάσεις σε κοιλάδες ποταμών (Hayman et al . 1986), κοιλάδες με αμμόλοφους και σε παράκτιες ελώδεις περιοχές (del Hoyo et al. 1996). Μη αναπαραγωγική περίοδος Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το είδος συχνάζει σε λασπώδεις ακτές, κόλπους και εκβολές ποταμών (del Hoyo et al. 1996) με παλιρροιακά λασπώδη ή αμμώδη αλίπεδα (Snow και Perrins 1998 ), βραχώδεις (ακτές) και αμμώδεις παραλίες με πολλούς νερόλακκους (Johnsgard 1981, Snow & Perrins 1998), μανγκρόβια δάση, έλη με αλμυρό νερό (Snow και Perrins 1998), λιβάδια (Johnsgard 1981) και λασπώδεις ακτές σε παράκτιες λιμνοθάλασσες (Johnsgard 1981), λίμνες και ποτάμια (del Hoyo et al. 1996). Χρησιμοποιεί, επίσης, υγρά λιβάδια και καλλιεργήσιμα χωράφια κατά τη μετανάστευση (del Hoyo et al. 1996) Στατιστικά, τα πέντε πρώτα προτιμώμενα οικοσυστήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι κατά σειράν τα εξής: Τυρφώνες υψιπέδων, βάλτοι, ερεικώνες, υγρά όξινα εδάφη με υπόστρωμα τύρφης και καλαμώνες. Στην Ελλάδα, η τουρλίδα απαντάται κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε βαλτότοπους, υγρότοπους, αμμοθίνες, λιβάδια και άλλες ανοικτές υγρές περιοχές. Μορφολογία Η τουρλίδα, παρά το όχι τόσο ξεχωριστό της πτέρωμα, διακρίνεται εύκολα ανάμεσα στα σμήνη των καλοβατικών πτηνών, από το μεγάλο της μέγεθος. Είναι τα μεγαλύτερο από τα συγγενικά της είδη και γένη και, το πιο κοινό, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Ένα, επίσης διακριτικό της γνώρισμα, αποτελεί το πολύ μακρύ και έντονα κυρτό προς τα κάτω ράμφος. Εμφανίζει σχετικό φυλετικό διμορφισμό, με το θηλυκό να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το αρσενικό, αλλά έχει σαφώς μεγαλύτερο και πιο καμπυλωτό ράμφος. Κατά τα άλλα, τα δύο φύλα μοιάζουν μεταξύ τους τόσο, ώστε είναι δύσκολο να βρει κάποιος το φύλο ενός μοναχικού ατόμου, -αλλά πιο εύκολο να ξεχωρίσουν τα φύλα όταν παρατηρείται ένα ζευγάρι-. Οι τουρλίδες έχουν, σχετικά, «αδιάφορα» χρωματισμένο πτέρωμα. Το κεφάλι, ο λαιμός, και η ράχη είναι ανοικτά μπεζ με σκούρες καφετιές ρίγες και κηλίδες. Τα πλευρά και το στήθος έχουν επίσης καφέ ραβδώσεις (όχι κηλίδες), αλλά όμως «ανοίγουν» προς την κοιλιά, που έχει χρώμα λευκό. Κατά την πτήση, είναι σαφώς διακριτό το λευκό ουροπύγιο, ενώ η ουρά σχηματίζει μια σφήνα με οριζόντιες ραβδώσεις και φαίνεται μυτερή στο άκρο της, επειδή το πουλί τοποθετεί τα πόδια του έτσι, ώστε να εξέχουν. Το ράμφος είναι πολύ μεγάλο (3 φορές το μήκος του κεφαλιού) και έντονα κυρτό προς τα κάτω, σε αντίθεση με τα συγγενικά είδη, με χρώμα μαυριδερό αλλά με ροζ βάση. Οι ταρσοί και τα πόδια έχουν πρασινωπό, ροζ ή γκρι-μπλε χρώμα, ενώ η ίριδα είναι καφέ. Τα νεαρά άτομα μοιάζουν αρκετά με τους ενήλικες, αλλά έχουν σαφώς μικρότερο και πιο ίσιο ράμφος που, με τον καιρό καμπυλώνει όλο και περισσότερο. Επίσης, το πάνω μέρος του σώματός τους είναι πιο ανοιχτόχρωμο με μαυριδερά σημάδια, ενώ κατά μήκος του τραχήλου «τρέχει» μια στενή σκούρα λωρίδα που, στην αρχή της ράχης χωρίζεται σε δύο πλατύτερες. Οι ταρσοί και τα πόδια έχουν γκρι-μπλε χρώμα. Μήκος σώματος: (53-)56 έως 59(-60) εκατοστά Άνοιγμα πτερύγων: (80-)89 έως 100(-106) εκατοστά Μήκος εκάστης πτέρυγας: Αρσενικό 24,8-32,6 εκατοστά (σε δείγμα 95 ατόμων), Θηλυκό 27,5-33 εκατοστά (σε δείγμα 96 ατόμων) Βάρος: Αρσενικό 568-938 γραμμάρια (σε δείγμα 66 ατόμων), Θηλυκό 510-1120 γραμμάρια (σε δείγμα 62 ατόμων) Τροφή Η διατροφή της τουρλίδας αποτελείται κυρίως από δακτυλιοσκώληκες και επίγεια έντομα (del Hoyo et al. 1996) (π.χ. κολεόπτερα και ορθόπτερα) (Johnsgard 1981), ειδικά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (del Hoyo et al. 1996), αν και ευχαρίστως στρέφεται σε καρκινοειδή, μαλάκια, πολύχαιτους σκώληκες (del Hoyo et al. 1996), αράχνες (Johnsgard 1981), αλλά και σωροκάρπια (berries) ή σπέρματα. Περιστασιακά τρέφεται με μικρά ψάρια, αμφίβια, σαύρες, μικρά πουλιά και μικρά τρωκτικά (del Hoyo et al. 1996). Το ράμφος της τουρλίδας είναι εξαιρετικό εργαλείο, που το χρησιμοποιεί όχι μόνον για να «μαζεύει» την τροφή της από το έδαφος, αλλά και για να ανοίγει ή να σπάει το κέλυφος καρκινοειδών και μαλακίων. Η ανίχνευση της λείας γίνεται είτε οπτικά, είτε δια της αφής μέσω του ράμφους της, το οποίο διατηρεί σε συνεχή επαφή με το υπόστρωμα, σε πολύ μικρό βάθος. Όταν ανιχνευθεί το θήραμα, το ράμφος βυθίζεται περισσότερο, η λεία αποσπάται και καταβροχθίζεται. Με τα καρκινοειδή, η συμπεριφορά της είναι πιο «βίαιη», αφού τα τινάζει πέρα-δώθε με το ράμφος και κατόπιν τα εκσφενδονίζει στο έδαφος, μέχρι να αποσπαστούν τα άκρα τους. Αναπαραγωγή Στις περιοχές όπου αναπαράγεται (βλ. Βιότοπος), η τουρλίδα κατασκευάζει τη φωλιά της απ’ ευθείας πάνω στο έδαφος ανάμεσα στα ρείκια ή τη σχετική βλάστηση. Το φώλιασμα αρχίζει από τα τέλη Απριλίου και μπορεί να φθάσει μέχρι νωρίς το Μάιο, ενώ η ωοτοκία πραγματοποιείται άπαξ σε κάθε αναπαραγωγική περίοδο. Τις θέσεις κατασκευής της φωλιάς «προτείνει» το αρσενικό, αλλά την τελική επιλογή την έχει το θηλυκό. Η φωλιά είναι κατ’ ουσίαν μία ρηχή κοιλότητα στο έδαφος, ή ελαφρά υπερυψωμένη (Flint et al. 1984), σε ανοικτή θέση ή με κάλυψη από γρασίδι ή βούρλα (del Hoyo et al. 1996), συνήθως μακριά από το νερό (Johnsgard 1981), επιστρωμένη με λιγοστό φυτικό υλικό (ξεραμένο γρασίδι ή βρύα). Η γέννα αποτελείται από 4, περιστασιακά 3 ή 5 αυγά, διαστάσεων 67,6Χ47,9 χιλιοστών και βάρους 76 γραμμαρίων, περίπου, από τα οποία το 6% είναι κέλυφος. Η εναπόθεση των αυγών γίνεται συνήθως με μεσοδιαστήματα 2 ημερών, αλλά αυτό μπορεί να κυμαίνεται. Η επώαση πραγματοποιείται μόνον από το θηλυκό, αν και κάποιες φορές συμμετέχει και το αρσενικό. Η αρχή της επώασης γίνεται μετά την εναπόθεση του τελευταίου αυγού και, η διάρκειά της είναι 26-30 ημέρες, περίπου. Οι νεοσσοί είναι φωλεόφυγοι, γεννιούνται δηλαδή με τρίχωμα και μπορούν να ακολουθούν τους γονείς τους, αμέσως μετά την εκκόλαψη και το στέγνωμα του σώματός τους. Σιτίζονται και από τους δύο γονείς, αργότερα όμως αναλαμβάνει μόνο το αρσενικό. Καθοδηγούνται να αναζητούν την τροφή τους σε σχετικά αραιή, χαμηλή βλάστηση, γιατί εάν αφεθούν μόνοι τους, ακολουθούν από ένστικτο υψηλή και πυκνή βλάστηση, με τον κίνδυνο να πεθάνουν από έλλειψη τροφής. Αποκτούν κανονικό πτέρωμα και είναι ικανά να πετάξουν στις 5-6 εβδομάδες περίπου. Κίνδυνοι Κατά την αναπαραγωγή του, το είδος απειλείται από την απώλεια και τον κατακερματισμό των βαλτωδών οικοτόπων, ως αποτέλεσμα της αποδάσωσης (del Hoyo et al 1996, Johnsgard 1981), όπως και την απώλεια των λειμώνων βόσκησης, ως αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της γεωργίας και των εγγειοβελτιωτικών έργων (del Hoyo et al 1996, Johnsgard 1981, Baines 1988) (π.χ. αποχέτευση, ανόργανη λίπανση και επανασπορά) (Baines 1988). Το είδος υποφέρει επίσης από υψηλή καταστροφή των αυγών και θνησιμότητα των νεοσσών (λόγω κυρίως του κουρέματος της χαμηλής βλάστησης με χλοοκοπτικά μηχανήματα) και τα υψηλά ποσοστά θήρευσης όταν φωλιάζει σε εγγειοβελτιωμένα λιβάδια (del Hoyo et al. 1996). Από την άλλη, οι πληθυσμοί στις κεντρικές ασιατικές στέπες έχουν μειωθεί μετά την εγκατάλειψη της γεωργικής γης και την επακόλουθη αύξηση στο ύψος της βλάστησης, καθιστώντας μεγάλες εκτάσεις ακατάλληλες για φώλιασμα. Το είδος έχει επίσης υποστεί μείωση του πληθυσμού, ως αποτέλεσμα του κυνηγιού (Johnsgard 1981) και, είναι ευαίσθητο στη γρίπη των πτηνών, ώστε να μπορεί να απειλείται από μελλοντικά κρούσματα του ιού (Melville και Shortridge 2006). Οι διαχειμάζοντες πληθυσμοί απειλούνται από την όχληση στα παλιρροιακά αλίπεδα (del Hoyo et al 1996, Burton et al 2002α , 2002β ), λ.χ. από κατασκευαστικές εργασίες (Burton et al 2002α ) και τους πεζοπόρους (Burton et al 2002β), την οικιστική ανάπτυξη στους χώρους κούρνιασματος, τη ρύπανση (del Hoyo et al. 1996) και τις πλημμύρες στις εκβολές των ποταμών, στις ελώδεις περιοχές και στις αλυκές, που είναι το αποτέλεσμα της κατασκευής φραγμάτων (Burton 2006). Το είδος απειλείται επίσης από την υποβάθμιση των περιοχών όπου ξεκουράζεται κατά τη μετανάστευση, από τις εκχερσώσεις, τη ρύπανση, την ανθρώπινη όχληση και τη μειωμένη ροή των ποταμών (Kelin και Qiang 2006). Οι τοπικοί πληθυσμοί του είδους έχουν επίσης μειωθεί λόγω της λαθροθηρίας (del Hoyo et al . 1996). Κατάσταση πληθυσμού Οι αναπαραγόμενοι πληθυσμοί της τουρλίδας στη Δ. Ευρώπη, έχουν μειωθεί κατά τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ. Έτσι, μείωση 53% έχει καταγραφεί στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά την περίοδο 1970-2005 από την Εταιρία Απογραφής Κοινών Πτηνών (Common Birds Census) και την Επιθεώρηση Αναπαραγωγής Πτηνών (Breeding Bird Survey) (Eaton et al 2007, R. Gregory 2007). Μείωση 86% υπολογίζεται στην Ιρλανδία μεταξύ 1988 - 1991 και 2003 (Gibbons et al 1993, Hillis 2003) και μειώσεις έχουν καταγραφεί στη Φινλανδία (BirdLife International 2004) και Γερμανία (Hötker et al 2007). Στη Λιθουανία, υπάρχει μείωση 20 -30% ανά δεκαετία (L. Raudonikis in litt . 2007) και στην Ολλανδία 31% από το 1984 (AJ van Djik in litt. 2007). Ακαθόριστες, αλλά δυνητικά πολύ σημαντικές μειώσεις έχουν επίσης καταγραφεί στους κεντροασιατικούς πληθυσμούς του υποείδους Ν. a . orientalis (J. Kamp και S. Sklyarenko in litt . 2007). Μόνο στη Δανία (ΚΝ Flensted in litt 2007, Meltofte et al 2009) και την Α. Σιβηρία (Ι. Fefelov in litt 2007) οι πληθυσμοί αναπαραγωγής είναι σταθεροί με αυξητικές τάσεις στους πληθυσμούς διαχείμασης, στο Waddenzee (Laursen και Karsten 2005, Meltofte et al . 2009), ενώ στις ακτές της Αδριατικής (Gusson et al. 2005), στην Ανατολική Ασία (M. Barter in litt . 2007) και στη Δ. Ευρώπη υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι πληθυσμοί αναπαραγωγής έχουν ίσως αυξηθεί. Συνολικά, η ανάλυση των συγκεντρωθέντων στοιχείων δείχνει ότι, για 3 γενεές (15 χρόνια), η μείωση κυμαίνεται μεταξύ 26% και 34% ( BirdLife International 2004,Hillis 2003, AJ van Djik in litt 2007, Thorup 2006, A. Copland in litt 2007, Μ. Boschert in litt 2007, Eaton et al 2007, R. Gregory in litt 2007). Λόγω της αβεβαιότητας για το αν οι μειώσεις στους νότιους πληθυσμούς έχουν αντισταθμιστεί από αυξήσεις στους βόρειους πληθυσμούς, η παγκόσμια τάση ενδέχεται να εμπίπτει στις μειώσεις ζώνης 20-30 %, στα τελευταία 15 χρόνια (ή 3 γενεές). Αυτοί είναι οι λόγοι που η IUCN έχει χαρακτηρίσει το είδος ως Σχεδόν Απειλούμενο (NT) Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία, εκτός του ότι κάποτε φώλιαζε στην περιοχή της Θράκης. Παρόλο που το κυνήγι της απαγορεύεται, η τουρλίδα υφίσταται πίεση από τη λαθροθηρία, στις περιοχές όπου σταθμεύει για να ξεκουραστεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Άλλες ονομασίες Στον ελλαδικό χώρο η Τουρλίδα απαντάται και με τις ονομασίες Τρουλίδα, (μεγάλο) Τρουλί, Τουρλίτι, Λωρίτης, Χοιροβοσκός (Νεοχώρι Αιτωλίας) και Μεγαλοτουρλίδα Σημειώσεις i. Η απόδοση στα ελληνικά της λατινικής λέξης arquata ως τοξορραμφής, είναι εντελώς τεχνητή και στερείται μεταφραστικής βάσης. Η κανονική απόδοση έπρεπε να είναι απλώς τοξωτός ή τοξοειδής, διότι στη λατινική ονομασία του είδους, ουδεμία αναφορά γίνεται στο ράμφος του πτηνού, παρόλο που εννοείται ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο μορφολογικό στοιχείο. Ωστόσο, ελλείψει ονοματολογικών κριτηρίων στην ελληνική ορνιθολογική βιβλιογραφία, τηρείται η συγκεκριμένη ονομασία. Παραπομπές Πηγές Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003. Colin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988. Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987. Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980. Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995 Colin Harrison & Alan Greensmith, Birds of the World, Eyewitness Handbooks, London 1993 Detlef Singer, Field Guide to Birds of Britain and Northern Europe, The Crowood Press, Swindon 1988 Jim Flegg,, Field Guide to the Birds of Britain and Europe, New Holland, London 1990 R. Grimmett, C. Inskipp, T. Inskipp, Birds of Nepal, Helm 2000 Peter Colston and Philip Burton, Waders of Britain and Europe, Hodder & Stoughton, 1988 Πάπυρος-Λαρούς Μπριτάνικα, τόμος 58 , λήμμα «Τουρλίδα» Ιωάννη Όντρια, Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά. Ιωάννη Όντρια, Συστηματική Ζωολογία, τεύχος 3. Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988. Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΕΕ), ΕΟΕ 1994 «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας, Αθήνα 1992» Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002 BirdLife International. 2004. Birds in Europe: population estimates, trends and conservation status. BirdLife International, Cambridge, U.K. IUCN Red List: http://www.iucnredlist.org/ Baines, D. 1988. The effects of improvement of upland grassland on the distribution and density of breeding wading birds (Charadriiformes) in northern England. Biological Conservation 45: 221-236. Hans-Günther Bauer, Einhard Bezzel und Wolfgang Fiedler (Hrsg): Das Kompendium der Vögel Mitteleuropas: Alles über Biologie, Gefährdung und Schutz. Band 1: Nonpasseriformes – Nichtsperlingsvögel, Aula-Verlag Wiebelsheim, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89104-647-2 Brazil, M. 2009. Birds of East Asia: eastern China, Taiwan, Korea, Japan, eastern Russia. Christopher Helm, London. Burton, N. H. K. 2006. The impact of the Cardiff Bay barrage on wintering waterbirds. In: Boere, G.; Galbraith, C., Stroud, D. (ed.), aterbirds around the world, pp. 805. The Stationary Office, Edinburgh, UK. Burton, N. H. K.; Rehfisch, M. M.; Clark, N. A. 2002. Impacts of Disturbance from Construction Work on the Densities and Feeding Behavior of Waterbirds using the Intertidal Mudflats of Cardiff Bay, UK. Environmental Management 30(6): 865-871. Burton, N. H. K.; Armitage, M. J. S.; Musgrove, A. J.; Rehfisch, M. M. 2002. Impacts of Man-Made landscape Features on Numbers of Estuarine Waterbirds at Low Tide. Environmental Management 30(6): 857-864. Peter Colston, Philip Burton: Limicolen – Alle europäischen Watvogel-Arten, Bestimmungsmerkmale, Flugbilder, Biologie, Verbreitung. BlV Verlagsgesellschaft, München 1989, ISBN 3-405-13647-4. Crick, H. Q. P.; Dudley, C.; Glue, D.E.; Thomson, D.L. 1997. UK birds are laying earlier. Nature 388: 526. Delany, S.; Scott, D. 2006. Waterbird population estimates. Wetlands International, Wageningen, The Netherlands. Simon Delany, Derek Scott, Tim Dodman, David Stroud (Hrsg): An Atlas of Wader Populations in Afrika and Western Eurasia. Wetlands International, Wageningen 2009, ISBN 978-90-5882-047-1. Eaton, M. A.; Austin, G. E.; Banks, A. N.; Conway, G.; Douse, A.; Grice, P. V.; Hearn, R. D.; Hilton, G. M.; Hoccom, D.; Musgrove, A. J.; Noble, D. G. N Ratcliffe, N; Rehrisch, M. M; Worden, J.; Wotton, S. 2007. The state of the UK's birds 2006. Flint, V. E.; Boehme, R. L.; Kostin, Y. V.; Kuznetsov, A. A. 1984. A field guide to birds of the USSR. Princeton University Press, Princeton, New Jersey. Otto von Frisch: Der Große Brachvogel. (Die neue Brehm-Bücherei 335). Wittenberg Lutherstadt 1964. Gibbons, D.W., Reid, J.B. and Chapman, R.A. 1993. Poyser, London, UK. Collin Harrison und Peter Castell: Jungvögel, Eier und Nester der Vögel Europas, Nordafrikas und des Mittleren Ostens. Aula Verlag, Wiebelsheim 2004, ISBN 3-89104-685-5. Hayman, P.; Marchant, J.; Prater, A. J. 1986. Shorebirds. Croom Helm, London. Hillis, J.P. 2003. Rare Irish breeding birds, 1992-2001. Irish Birds 7(2): 157-172. Hötker, H., Jeromin, H. and Melter, J. 2007. Entwicklung der Brutbestände der Wiesen-Limikolen in Deutschland - Ergebnisse eines neuen Ansatzes im Monitoring mittelhäufiger Brutvogelarten. Vogelwelt 128: 49-65. del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J. 1996. Handbook of the Birds of the World, vol. 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona, Spain. Jenkins, D.; Watson, A. 2000. Dates of first arrival and song of birds during 1974-1999 in mid-Deeside, Scotland. Bird Study 47: 249-251. Jensen, F. P.; Lutz, M. 2007. Management plan for Curlew (Numenius arquata) 2007-2009. Office for Official Publications of the European Communities, Luxembourg Johnsgard, P. A. 1981. The plovers, sandpipers and snipes of the world. University of Nebraska Press, Lincoln, U.S.A. and London. Kelin, C.; Qiang, X. 2006. Conserving migratory shorebirds in the Yellow Sea region. In: Boere, G.; Galbraith, C., Stroud, D. (ed.), Waterbirds around the world, pp. 319. The Stationery Office, Edinburgh, UK. Laursen, K. 2005. Curlews in the Wadden Sea - effects of shooting protection in Denmark. Wadden Sea Ecosystem 20: 173-183. Melville, D. S.; Shortridge, K. F. 2006. Migratory waterbirds and avian influenza in the East Asian-Australasian Flyway with particular reference to the 2003-2004 H5N1 outbreak. In: Boere, G.; Galbraith, C., Stroud, D. (ed.), Waterbirds around the world, pp. 432–438. The Stationary Office, Edinburgh, UK. Meltofte, H.; Laursen, K.; Amstrup, O. 2009. [Marked increase in numbers of staging and wintering Curlews in Denmark following improved protection and climate amelioration]. Dansk Ornitologisk Forenings Tidsskrift 103(4): 99-113. Navedo, J. G.; Masero, J. A. 2007. Measuring potential negative effects of traditional harvesting practices on waterbirds: a case study with migrating curlews. Animal Conservation 10: 88-94. Snow, D. W.; Perrins, C. M. 1998. The Birds of the Western Palearctic vol. 1: Non-Passerines. Oxford University Press, Oxford. Thorup, O. 2006. Breeding waders in Europe 2000. International Wader Study Group, Thetford, U.K. Wetland International - China Office. 2006. Relict Gull surveys in Hongjianao, Shaanxi Province. Newsletter of China Ornithological Society 15(2): 29. Σκολοπακίδες Πτηνά της Ευρώπης Πτηνά της Ασίας Πτηνά της Αφρικής Πανίδα της Ινδονησίας Πτηνά της Ελλάδας
678350	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD	Μαργαρίτα του Λάινινγκεν	Η Μαργαρίτα του Λάινινγκεν (Margarita von Leiningen, 9 Μαΐου 1932 - 16 Ιουνίου 1994) ήταν κόρη του Καρόλου, 6ου Πρίγκιπα του Λάινινγκεν. Βιογραφία Η Μαργαρίτα Ιλεάνα Βικτωρία Αλεξάνδρα γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1932 στο Κόμπουργκ, και ήταν το τέταρτο παιδί και η δεύτερη κόρη του Καρόλου, 6ου Πρίγκιπα του Λάινινγκεν, και της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας Κυρίλλοβνα της Ρωσίας. Στις 5 Ιανουαρίου 1951 παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο, Κληρονομικό Πρίγκιπα του Χοεντσόλλερν στο Σιγκμαρίνγκεν και στις 3 Φεβρουαρίου 1951 με θρησκευτικό γάμο στο Άμορμπαχ. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: τον Κάρολο Φρειδερίκο Έμιχ Μεϊνάρδο Βενέδικτο Φιντέλη Μαρία Μιχαήλ Γερόλδο (1952-), παντρεύτηκε (1) την Αλεξάνδρα Σενκ του Στάουφενμπεργκ. Απέκτησαν 4 παιδιά και (2) την Νίνα ντε Ζόμερ. Δεν απέκτησαν παιδιά. τον Αλβέρτο Ιωάννη Χέρμαν Μεϊνάρδο Ουμβέρτο Μιχαήλ Στέφανο (1954-), παντρεύτηκε την Ναταλία Ροκαμπάντο ντε Βιτς. Απέκτησαν 2 παιδιά. τον Φερδινάνδο Μαρία Φιντέλη Λεοπόλδο Μεϊνάρδο Βαλεντίνο (1959-), παντρεύτηκε την Ιλόνα Κάλνοκυ του Κέρεσπατακ. Απέκτησαν 3 παιδιά. Η Μαργαρίτα αυτοκτόνησε στις 16 Ιουνίου 1994 στο Υμπερλίνγκεν σε ηλικία 62 ετών. Τίτλοι 9 Μαΐου 1932 – 5 Ιανουαρίου 1951: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαργαρίτα του Λάινινγκεν 5 Ιανουαρίου 1951 – 6 Φεβρουαρίου 1965: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Η Κληρονομική Πριγκίπισσα του Χοεντσόλερν 6 Φεβρουαρίου 1965 – 16 Ιουνίου 1994: Η Υψηλότητα Η Πριγκίπισσα του Χοεντσόλερν Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Οίκος των Χοεντσόλερν Γερμανοί ευγενείς Πριγκίπισσες της Γερμανίας Πριγκίπισσες του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν
11498	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%80%CF%86%CF%8E%20%CE%9D%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AC	Σαπφώ Νοταρά	Η Σαπφώ Νοταρά (Βήσσανη Ιωαννίνων 13 Απριλίου 1907 – Αθήνα, 11 Ιουνίου 1985) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Βιογραφία Το πραγματικό της επίθετο ήταν Χανδάνου. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Το επώνυμο Νοταρά το πήρε από τον δρόμο που βρισκόταν η δραματική σχολή στην οποία φοιτούσε. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής (Μαρίκα Κοτοπούλη, Κατερίνα Ανδρεάδη, Χριστόφορο Νέζερ, Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρη Χορν). Εμφανίστηκε και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. Αξέχαστη θα μείνει η επιβλητική της φωνή: «Η φυσιογνωμία της, η βροντώδης βραχνή φωνή της και η εσωτερική της πληθωρικότητα τη βοήθησαν στο να δημιουργήσει έναν αυστηρά προσωπικό κωμικό τύπο, που τον υποστήριξε με ιδιαίτερη επιτυχία». Μεταξύ των ερμηνειών της περιλαμβάνεται ένα τραγούδι σε στίχους του Ζαν-Πωλ Σαρτρ και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, με τίτλο "Στην Οδό του Μπλαμαντώ". Κύκνειο άσμα της αποτέλεσε η συνεργασία της με τον τελευταίο, στην "Πορνογραφία", το 1981. Πασίγνωστη έγινε και μέσα από τις ατάκες της, όπως το «Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα» και «Μπουρλότο». Άφησε εποχή με τις ερμηνείες της στις ταινίες Αχ, αυτή η γυναίκα μου, Η χαρτοπαίχτρα, στην Πορνογραφία και στο Η κυρία Κυριακή (η τελευταία ήταν ραδιοφωνική παραγωγή του Κώστα Π. Παναγιωτόπουλου). Συνδεόταν με στενή φιλία με τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη και τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή. Θάνατος Πέθανε εντελώς μόνη και αβοήθητη, σε διαμέρισμα που διέμενε επί της πλατείας Κουμουνδούρου, σημερινής πλατείας Ελευθερίας, στον αριθμό 22, το ενοίκιο του οποίου πλήρωνε κάποιος νέος επιχειρηματίας θαυμαστής της, που έμεινε όμως άγνωστος. Τη βρήκαν δύο ημέρες αργότερα μετά από αναζήτηση από παρακείμενο εστιατόριο που συνήθιζε να πηγαίνει. Η αστυνομία διέρρηξε την πόρτα και τη βρήκε νεκρή στις 13 Ιουνίου του 1985. Κηδεύτηκε σε στενό κύκλο στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου, παρουσία της Αλίκης Γεωργούλη και της Ντίνας Κώνστα. Οι μόνοι της απόγονοι ήταν ανίψια. Φιλμογραφία Θεατρικές παραστάσεις Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου. Πηγές https://web.archive.org/web/20090515190947/http://www.cinemainfo.gr/actors/greekactors/sapfonotara/index.html - Βιογραφικό στο cinemainfo.gr. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ηχητικό: η Σαπφώ Νοταρά διαβάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ΄΄Έρωτας στα χιόνια΄΄ Η Σαπφώ Νοταρά διαβάζει 7 διηγήματα του Παπαδιαμάντη Ηθοποιοί-επέκταση Έλληνες κωμικοί Ελληνίδες ηθοποιοί κινηματογράφου Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου Ελληνίδες ηθοποιοί ραδιοφώνου
46826	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%9A%20%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%BA%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1	ΦΚ Σπάρτακ Σουμπότιτσα	Η Σπάρτακ Σουμπότιτσα είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Σερβίας. Ιδρύθηκε το 1945 και η έδρα της είναι το Σουμπότιτσα Σίτι Στάντιουμ με χωρητικότητα 13.000 θέσεων. Την περίοδο 2009-2010 κατέκτησε την 4η θέση. Ιστορία Το 1945 η ομάδα αυτή είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα ποδοσφαιρικά σωματεία στη χώρα της Σερβίας. Είναι το πιο παλιό χρονικά ποδοσφαιρικό σωματείο και είχε πάρει μέρος στο Γιουγκοσλαβικό Πρωτάθλημα την περίοδο 1947-48. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας ήταν το 1993, οπότε είχαν φτάσει στον τελικό του Γιουγκοσλαβικού Κυπέλλου με αντίπαλο την Παρτιζάν Βελιγραδίου, από την οποία έχασε με 6-1. Όπως κάθε ομάδα έτσι και η Σπάρτακ είχε ενωθεί με κάποια άλλες ομάδες. Αυτές ήταν οι Ραντίσκι και Γκαράνσκι. Κύπελλο Μίτροπα Το Κύπελλο Μίτροπα ήταν ευρωπαϊκή διοργάνωση που ιδρύθηκε στη Γαλλία. Το 1987 η Σπάρτακ είχε πάρει μέρος σε αυτή τη διοργάνωση με αντίπαλο την ιταλική Άσκολι, από την οποία έχασε με 2-1, και από την ουγγρική Βάσας, όπου έχασαν και από εκείνη με 2-0. Οι Οπαδοί της Σπάρτακ Οι οπαδοί της Σπάρτακ λέγονται Οι Ναύτες και ο σύλλογος ιδρύθηκε τη δεκαετία του '70 από έφηβους που κατάγονταν από την Πρόβζικα και στήριζαν τη Σπάρτακ. Το 1988 η Σπάρτακ είχε βρεθεί αντιμέτωπη με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ και από τότε αυτός ο σύλλογος θεωρήθηκε ως το επίσημο φαν κλαμπ της Σπάρτακ Σουμπότιτσα. Τίτλοι Κύπελλο ποδοσφαίρου Σερβίας και Μαυροβουνίου: 1994 Κύπελλο ποδοσφαίρου Γιουγκοσλαβίας (φιναλίστ): 1962 Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Αθλητικοί σύλλογοι Σερβίας Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1945 Ποδοσφαιρικές ομάδες Σερβίας Ποδοσφαιρικές ομάδες Γιουγκοσλαβίας Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1945
735752	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82	Σχέσεις Βραζιλίας-Πολωνίας	Οι σχέσεις Βραζιλίας-Πολωνίας αναφέρονται στις διμερείς σχέσεις μεταξύ της Βραζιλίας και της Πολωνίας. Πάνω από 800.000 Βραζιλιάνοι είναι πολωνικής καταγωγής, καθιστώντας τη Βραζιλία τη δεύτερη χώρα με τη μεγαλύτερη πολωνική κοινότητα στο εξωτερικό (μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες). Και τα δύο έθνη είναι μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ιστορία Στα μέσα του 1800, ο Βραζιλιάνος Αυτοκράτορας Πέτρος Β΄ της Βραζιλίας ενθάρρυνε την πολωνική μετανάστευση στη Βραζιλία και υποστήριξε την ανεξαρτησία της Πολωνίας, όπου εκείνη την εποχή τμήματα του έθνους προσαρτήθηκαν από την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, τη Ρωσική Αυτοκρατορία και τη Γερμανική Αυτοκρατορία. Ο Βραζιλιάνος διπλωμάτης, Ρούι Μπαρμπόσα, υποστήριξε την ανεξαρτησία της Πολωνίας στις Συμβάσεις της Χάγης του 1907. Μεταξύ 1869 και 1920, περισσότεροι από 60.000 Πολωνοί μετανάστες μετανάστευσαν στη Βραζιλία. Οι περισσότεροι από τους Πολωνούς μετανάστες εγκαταστάθηκαν στην πολιτεία Παρανά. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Βραζιλία κήρυξε πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις. Στο τέλος του πολέμου, η Βραζιλία συμμετείχε στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, η οποία είδε τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Πολωνίας. Η Πολωνία πέτυχε την ανεξαρτησία της το 1918 και η Βραζιλία έγινε το πρώτο έθνος στη Λατινική Αμερική που αναγνώρισε την Πολωνία στις 17 Αυγούστου 1918. Στις 27 Μαΐου 1920, και τα δύο έθνη καθιέρωσαν διπλωματικές σχέσεις και άνοιξαν διπλωματικές διακηρύξεις στην πρωτεύουσα κάθε χώρας, αντίστοιχα. Στην αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939, η Βραζιλία παρέμεινε ουδέτερη ακόμη και μετά την εισβολή στην Πολωνία από γερμανικά στρατεύματα. Στις 22 Αυγούστου 1942, η Βραζιλία κήρυξε πόλεμο εναντίον της Γερμανίας και της Ιταλίας μετά το ναυάγιο έξι βραζιλιάνικων πλοίων στον Ατλαντικό Ωκεανό από γερμανικά U-boat. Τόσο τα στρατεύματα της Βραζιλίας όσο και της Πολωνίας πολέμησαν στο ίδιο πλευρό κατά τη διάρκεια της ιταλικής εκστρατείας. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1945, η Βραζιλία αναγνώρισε την Πολωνική Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Λίγο αργότερα, και τα δύο έθνη άνοιξαν ξανά τις διπλωματικές αποστολές. Τον Ιανουάριο του 1961, ο Πολωνός Υπουργός Εξωτερικών, Άνταμ Ραπάτσκι, έγινε ο πρώτος κυβερνητικός αξιωματούχος υψηλού επιπέδου που επισκέφτηκε τη Βραζιλία. Λίγο μετά την επίσκεψή του, και τα δύο έθνη αναβάθμισαν τη διπλωματική τους αποστολή σε πρεσβείες. Το 1962, ο Υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας, Φρανσίσκο Κλεμεντίνο ντε Σαντιάγγο Ντάντας, ανταπόδωσε στην επίσκεψη στην Πολωνία. Τον Μάιο του 1961, τόσο η Βραζιλία όσο και η Πολωνία υπέγραψαν συμφωνία για το εμπόριο και συμφωνία πολιτιστικής και επιστημονικής συνεργασίας τον Αύγουστο του 1963. Από το 1965 έως το 1985, η Βραζιλία κυβερνήθηκε από μια στρατιωτική δικτατορία που καθυστέρησε την πρόοδο των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο εθνών. Στην άλλη πλευρά, η Πολωνία βίωνε τις διαμαρτυρίες πολωνικών συνδικαλιστικών οργανώσεων της Αλληλεγγύης κατά τη δεκαετία του 1980, οι οποίες συνέβαλαν στην κατάρρευση του κομμουνισμού στη χώρα το 1990. Το 1995, ο Πρόεδρος της Πολωνίας, Λεχ Βαλέσα, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Βραζιλία, και έγινε ο πρώτος Πολωνός αρχηγός κράτους που επισκέφθηκε το έθνος. Το 2002, ο Πρόεδρος της Βραζιλίας, Φερνάντο Χενρίκε Καρντόσο, ανταπέδωσε την επίσκεψη στην Πολωνία, και έγινε ο πρώτος αρχηγός κράτους της Βραζιλίας που επισκέφθηκε το έθνος. Τον Ιανουάριο του 2019, ο Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας, Γιάτσεκ Τσαπουτόβιτς, πραγματοποίησε επίσκεψη στη Βραζιλία για να παραστεί στην ορκωμοσία του Προέδρου Ζαΐρ Μπολσονάρου. Τον Μάιο του 2020, και τα δύο έθνη γιόρτασαν 100 χρόνια διπλωματικών σχέσεων. Επισκέψεις υψηλού επιπέδου Επισκέψεις υψηλού επιπέδου από τη Βραζιλία στην Πολωνία Πρόεδρος Φερνάντο Χενρίκε Καρντόσο (2002) Υπουργός Εξωτερικών Σέλσο Αμορίμ (2010) Υπουργός Εξωτερικών Λουίζ Αλμπέρτο Φιγκεϊρέδο (2012) Αντιπρόεδρος Μικέλ Τεμέρ (2013, 2015) Υπουργός Εξωτερικών Ερνέστο Αραούζο (Φεβρουάριος και Μάιος 2019) Επισκέψεις υψηλού επιπέδου από την Πολωνία στη Βραζιλία Πρόεδρος Λεχ Βαλέσα (1995) Πρωθυπουργός Γέζι Μπούζεκ (2000) Πρόεδρος Αλεξάντερ Κφασνιέφσκι (2002) Πρωθυπουργός Βουοντζίμιες Τσιμοσέβιτς (2003) Υπουργός Εξωτερικών Ραντόσουαφ Σικόρσκι (2012) Υπουργός Εξωτερικών Γιάτσεκ Τσαπουτόβιτς (2019) Αρχηγός του Υπουργικού Συμβουλίου Κσίστοφ Στσέρσκι (2019) Εμπορικές συναλλαγές Το 2018, το συνολικό εμπόριο μεταξύ Βραζιλίας και Πολωνίας ανήλθε σε 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Οι κύριες εξαγωγές της Βραζιλίας προς την Πολωνία αποτελούνται από ορυκτούς πόρους, μηχανήματα και ηλεκτρικές συσκευές, τρόφιμα, χημικά και πλαστικά. Οι εξαγωγές της Πολωνίας στη Βραζιλία αποτελούνται από μηχανήματα και ηλεκτρικές συσκευές, χημικά, καθώς και πλαστικά, κυρίως συνθετικό καουτσούκ. Η Βραζιλία είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Πολωνίας στη Λατινική Αμερική. Η βραζιλιάνικη εταιρεία αεροπλάνων Embraer πούλησε αεροπλάνα στην Πολωνία τα οποία χρησιμοποιούνται από τον πολωνικό αερομεταφορέα LOT Polish Airlines και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Το 2000, τα κράτη μέλη της Mercosur (συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας) ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου. Διπλωματικές αποστολές Η Βραζιλία έχει πρεσβεία στη Βαρσοβία. Η Πολωνία έχει πρεσβεία στη Μπραζίλια και γενικό προξενείο στην Κουριτίμπα. Δείτε επίσης Μόρσκα Βόλα Πολωνοβραζιλιάνοι Σχέσεις Βραζιλίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης Παραπομπές Πολωνια Βραζιλια
458107	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%B5%20%CF%86%CE%BF%CE%BD%20%CE%A4%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1	Μαργκαρέτε φον Τρότα	Η Μαργκαρέτε φον Τρότα (Margarethe von Trotta, 21 Φεβρουαρίου 1942) είναι Γερμανίδα σκηνοθέτρια, σεναριογράφος και ηθοποιός. Ανήκει στο ρεύμα του Νέου γερμανικού κινηματογράφου. Η πορεία της στον κινηματογράφο είναι «στρατευμένη», καθώς οι ταινίες της έχουν σαφές πολιτικό στίγμα. Επίσης, τα έργα της έχουν φεμινιστικό χαρακτήρα, καθώς έχουν ως κεντρικό θέμα τις γυναίκες, το πεπρωμένο τους, την αυτόνομη πορεία τους και τη ζωή τους, με πιο χαρακτηριστικές από αυτές τις τρεις βιογραφικές ταινίες για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τη Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν και τη Χάνα Άρεντ. Το 2011 απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο των Αστέρων στο Βερολίνο. Από το 1971 μέχρι το 1991 ήταν παντρεμένη με τον Φόλκερ Σλέντορφ. Τα τελευταία χρόνια ζει στο Παρίσι. Είναι καθηγήτρια κινηματογράφου στο European Graduate School / EGS. Φιλμογραφία 1975 Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ 1978 Το δεύτερο ξύπνημα της Κρίστα Κλάγκες 1979 Αδελφές ή η ισορροπία της ευτυχίας 1981 Η πραγματική αλήθεια για τη Μάριαν K. / Τα μολυβένια χρόνια 1983 Η φιλενάδα μου 1986 Ρόζα Λούξεμπουργκ 1988 Felix 1988 Αγάπη και φόβος 1990 Η Αφρικάνα/ Η επιστροφή 1993 Zeit des Zorns 1995 Η υπόσχεση 2003 Rosenstrasse 2006 Είμαι η άλλη γυναίκα 2009 Aus dem Leben der Hildegard von Bingen 2012 Χάνα Άρεντ 2015 Die abhandene Welt 2017 Forget About Nick Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιστοσελίδα στο European Graduate School/EGS Γερμανοί σεναριογράφοι Γερμανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου Γερμανίδες ηθοποιοί τηλεόρασης Γερμανοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
735144	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%20%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1	Όπερα Αστάνα	Η Όπερα Αστάνα ( ) είναι μια νεόδμητη όπερα στο Νουρ-Σουλτάν, στο Καζακστάν, βάσει εκτελεστικής εντολής του Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ. Ιστορία του σχεδιασμού και της κατασκευής Ο σχεδιασμός έχει γίνει εν μέρει από τον Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ και η κατασκευή ξεκίνησε στις 6 Ιουλίου 2010 υπό τη διεύθυνση του Ομίλου Mabetex. Έχει χτιστεί σε μια περιοχή 9 εκταρίων. Η όπερα άνοιξε το 2013, με την εναρκτήρια παράσταση να είναι η όπερα Μπιρζάν και Σάρα. Η ακουστική του θεάτρου θεωρείται από τις καλύτερες στον κόσμο και σχεδιάστηκε από τους Ιταλούς Ενρίκο Μορέτι (Biobyte ) και Μαρία Καϊρόλι. Περιγραφή Η όπερα περιλαμβάνει δύο αίθουσες: η Κύρια Αίθουσα (1250 θέσεις), η οποία φιλοξενεί παραστάσεις όπερας και μπαλέτου, και διαθέτει μία ορχήστρα με χώρο για έως και 120 μουσικούς, η Αίθουσα (250 θέσεις), για συναυλίες μουσικής δωματίου. Είναι η δεύτερη νεόκτιστη όπερα στην Αστάνα, καθώς το Παλάτι Ειρήνης και Συμφιλίωσης, που φιλοξενεί αίθουσα 1500 θέσεων, έχει επιτευχθεί το 2006. Θεωρείται η τρίτη μεγαλύτερη όπερα στον κόσμο. Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του είναι ο πολυέλαιος των 1,6 τόνων, που κρέμεται στην αίθουσα ύψους 13 μέτρων. Η όπερα διαθέτει επίσης πολλές εγκαταστάσεις, όπως ένα εστιατόριο και όλες τις εγκαταστάσεις, που απαιτούνται για τις πρόβες του θιάσου. Το στιλ της όπερας είναι εμπνευσμένο από τα ιταλικά θέατρα του 19ου αιώνα, αλλά περιλαμβάνει επίσης τυπικά στοιχεία της εθνικής κληρονομιάς, όπως τοιχογραφίες του Sharyn Canyon και του Burabay. Θίασος και ρεπερτόριο Η όπερα φιλοξενεί τη δική της ορχήστρα και θίασο μπαλέτου και όπερας, παίζοντας κυρίως κλασική όπερα. Το ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει μεγάλα κλασικά έργα, όπως η όπερα Τραβιάτα ή Τόσκα και το μπαλέτο Ο Καρυοθραύστης, αλλά και εθνικά έργα, όπως οι όπερες Αμπάι και Μπιρζάν και Σάρα. Η ορχήστρα αποτελείται κατά 90% από νέους μουσικούς. Ο θίασος ήταν σε περιοδεία το 2014, και ανέβασε παραστάσεις στη Νέα Υόρκη, στο Τορόντο και στο Παρίσι. Παραπομπές Κτίρια και κατασκευές στο Καζακστάν
146926	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B9	Φαλάγγι	Το φαλάγγι είναι αραχνίδιο της τάξης Opiliones (Φαλάγγια), το οποίο διακρίνεται για τα οκτώ πολύ επιμήκη και λεπτά πόδια του και το συγκριτικά μικρό ωοειδές ή σφαιρικό σώμα του, μήκους 1 – 22 mm. Λόγω της σωματικής ομοιότητας του με τις αράχνες, το φαλάγγι συγχέεται συχνά με αυτές, αλλά σε αντίθεση με αυτές δεν υφαίνει ιστό, δεν παράγει δηλητήριο (παρά το διαδεδομένο μύθο) ενώ το σώμα του δεν αποτελείται από δυο τμήματα αλλά από ένα. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφτεί περίπου 7.000 είδη.. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Αραχνίδια
183114	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AD%2094	Μεσιέ 94	Ο Μεσιέ 94 (γνωστός και ως NGC 4736) είναι σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση περίπου 16 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Θηρευτικοί Κύνες. Ο γαλαξίας είναι αξιοπρόσεκτος επειδή έχει δύο δακτυλιοειδείς δομές. Υπάρχουν πηγές που αναφέρουν ότι ο Μ94 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας αλλά η «ράβδος» φαίνεται να έχει οβάλ σχήμα. Ιστορικό παρατηρήσεων Ο Μεσιέ 94 ανακαλύφθηκε από τον Πιερ Μεσαίν στις 22 Μαρτίου 1781 και ο Σαρλ Μεσιέ τον πρόσθεσε στον κατάλογό του δύο μέρες αργότερα. Πυρηνική δραστηριότητα Το Μεσιέ 94 έχει ένα πυρήνα με πυρηνικές γραμμές εκπομπής χαμηλού ιονισμού (LINER). Τα LINERs γενικά χαρακτηρίζονται από οπτικό φάσμα που αποκαλύπτει ότι το ιονισμένο αέριο είναι μόνο ελαφρώς ιονισμένο. Εσωτερικά και εξωτερικά δακτυλίδια To M94 περιέχει ένα εσωτερικό δακτυλίδι με διάμετρο 70" και ένα εξωτερικό δακτυλίδι με διάμετρο 600". Αυτά τα δακτυλίδια φαίνεται να δημιουργούνται σε περιοχές με τροχιακή αντήχηση στο δίσκο του γαλαξία. Το εσωτερικό δακτυλίδι είναι τοποθεσία ισχυρής αστρογόνου δραστηριότητας και κάποιες φορές αναφέρεται ως αστρογόνο δακτυλίδι. Αυτή η αστρογόνος δραστηριότητα τροφοδοτείται από αέριο το οποίο οδηγείται δυναμικά μέσα στο δακτυλίδι από την εσώτερη οβάλ ραβδόμορφη δομή. Μία μελέτη του 2009 που πραγματοποιήθηκε από μία διεθνή ομάδα αστροφυσικών αποκάλυψε ότι το εξώτερο δακτυλίδι του Μ94 δεν είναι ένα κλειστό αστρικό δακτυλίδι, όπως αποδίδεται στη βιβλιογραφία, αλλά μία σύνθετη δομή σπειροειδών βραχιόνων όταν φαίνεται στην υπεριώδη ακτινοβολία και στις μεσαίες υπέρυθρες ακτίνες. Η μελέτη αποκάλυψε ότι ο εξώτερος δίσκος του γαλαξία είναι ενεργός. Περιέχει το 23% της συνολικής αστρικής μάζας του γαλαξία και συνεισφέρει περίπου 10% των νέων άστρων του γαλαξία. Στην πραγματικότητα, ο ρυθμός σχηματισμού άστρων είναι περίπου 2 φορές μεγαλύτερος από το ενδότερο δίσκο επειδή είναι πιο αποδοτικός ανά μονάδα αστρικής μάζας. Υπάρχουν αρκετές πιθανές θεωρίες που μπορούν να δικαιολογήσουν την προέλευση του εξώτερου δακτυλιδιού του Μεσιέ 94 μεταξύ των οποίων η ενσωμάτωση ενός γαλαξία δορυφόρου ή η γαλαξιακή αλληλεπίδραση με ένα κοντινό αστρικό σύστημα. Όμως περαιτέρω έρευνα ανέδειξε προβλήματα σε καθεμία από αυτές. Γι’αυτό το λόγο η έρευνα καταλήγει ότι το ενδότερο δακτυλίδι του γαλαξία είναι μία οβάλ διαταραχή που οδήγησε στη δημιουργία του περιφερειακού δίσκου του γαλαξία. Ψευδοεξόγκωμα Σε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2004, ο John Kormendy και ο Robert Kennicutt υποστήριξαν ότι ο Μ94 περιέχει ένα πρωτότυπο ψευδοεξόγκωμα. Ένας κλασικός σπειροειδής γαλαξίας αποτελείται από ένα δίσκο αερίου και νεαρών άστρων που περιβάλλει μία μεγάλη σφαίρα (γνωστή ως εξόγκωμα ή πυρήνας) από γηραιότερα άστρα. Αντίθετα, ένας γαλαξίας με ψευδοεξόγκωμα δεν έχει ένα πυρήνα γηραιών άστρων αλλά μία λαμπρή κεντρική δομή με έντονη αστρογόνο δραστηριότητα, που μοιάζει με εξόγκωμα όταν ο γαλαξίας φαίνεται σε πλήρη θέαση. Στην περίπτωση του Μεσιέ 94, αυτό το ψευδοεξόγκωμα έχει τη μορφή ενός δακτυλιδιού γύρω από τη κεντρική οβάλ περιοχή. Σκοτεινή ύλη Το 2008 μία μελέτη που δημοσιεύτηκε συνιστούσε ότι ο Μεσιέ 94 περιέχει λίγη ή και καθόλου σκοτεινή ύλη. Η μελέτη ανέλυσε της τροχιακές καμπύλες των άστρων του γαλαξία και την πυκνότητα του αέριου υδρογόνου και βρήκε ότι η συνηθισμένη φωτεινή ύλη φαίνεται να αποτελεί όλη τη μάζα του γαλαξία. Αυτό το αποτέλεσμα είναι ασυνήθιστο, καθώς δεν είναι γνωστό πώς ένας γαλαξίας μπορεί να χάσει τη σκοτεινή ύλη του ή να δημιουργηθεί χωρίς καθόλου σκοτεινή ύλη. Μετρήσεις απόστασης Τουλάχιστον δύο τεχνικές έχουν χρησιμοποιηθεί για να μετρηθεί η απόσταση του Μ94. Η μεταβλητότητα της επιφανειακής λαμπρότητας υπολογίζει την απόσταση του γαλαξία με βάση τις διαφορές λαμπρότητας στην εμφάνιση των πυρήνων τους. Η απόσταση του Μεσιέ 94 με βάση αυτή την τεχνική είναι 17,0 ± 1,4 Mly (5,2 ± 0,4 Mpc). Όμως, ο Μ94 είναι αρκετά κοντά έτσι ώστε το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ να χρησιμοποιηθεί για να αναλύσει και να μετρήσει την μεταβολή των λαμπρότερων άστρων του γαλαξία. Αυτές μεταβολές συγκρίνονται με αυτές παρόμοιων άστρων του Γαλαξία για να μετρηθεί η απόσταση. Αυτή η τεχνική έδωσε μία απόσταση 15 ± 2 Mly (4.7 ± 0.6 Mpc). Ο μέσος όρος αυτών των δύο είναι 16.0 ± 1.3 Mly (4.9 ± 0.4 Mpc). Πληροφορίες γαλαξιακής ομάδας Ο M94 είναι ένας από τους λαμπρότερους γαλαξίες στην Ομάδα του M94, μία γαλαξιακή ομάδα που περιέχει 16 ως 24 γαλαξίες και ονομάσθηκε από τον γαλαξία αυτό. Αυτή η ομάδα είναι μία από τις πολλές που βρίσκονται μέσα στο Υπερσμήνος της Παρθένου (γνωστό και ως Τοπικό Υπερσμήνος), το οποίο περιέχει την Τοπική ομάδα γαλαξιών, στην οποία ανήκει ο Γαλαξίας μας. Αν και ένας μεγάλος αριθμός γαλαξιών φαίνεται να σχετίζεται με τον Μεσιέ 94, μόνο μερικοί γαλαξίες κοντά σε αυτόν φαίνεται να αποτελούν μία βαρυτικά συνδεδεμένη ομάδα. Οι υπόλοιποι κοντινοί γαλαξίες φαίνεται ότι κινούνται με τον ρυθμό διαστολής του Σύμπαντος. Στην ομάδα, εκτός του Μ94, ανήκουν πιθανότατα ο Μεσιέ 64 και ο NGC 4244. Δείτε επίσης NGC 1512, ένας γαλαξίας με παρόμοιο ενδότερο δακτύλιο Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι M94 - A Panchromatic Perspective M94 - A New Optical Perspective Ο M94 στον ιστότοπο αστροφωτογραφίας του T. Yoshida SEDS: Spiral Galaxy M94 Σπειροειδείς γαλαξίες Ενεργοί γαλαξίες 94 4736 Θηρευτικοί Κύνες Γαλαξίες LINER
763986	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD	Πρωτο-υπερσμήνος Υπερίων	Το πρωτο-υπερσμήνος Υπερίων είναι το μεγαλύτερο και αρχαιότερο γνωστό πρωτοϋπερσμήνος, έχοντας 5.000 φορές τη μάζα του Γαλαξία μας και παρατηρείται στο 20% της τρέχουσας ηλικίας του σύμπαντος. Ανακαλύφθηκε το 2018 αναλύοντας τις ερυθρές μετατοπίσεις 10.000 αντικειμένων που παρατηρήθηκαν με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή. Ανακάλυψη Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στα τέλη του 2018. Η ομάδα ανακάλυψης με επικεφαλής την Όλγκα Κουτσιάτι (Olga Cucciati) χρησιμοποίησε μεθόδους υπολογιστικής αστροφυσικής και αστροπληροφορικής. Οι στατιστικές τεχνικές εφαρμόστηκαν σε μεγάλα σύνολα δεδομένων ερυθρών μετατοπίσεων γαλαξιών, χρησιμοποιώντας ένα δισδιάστατο μωσαϊκό Βορονόι για τη συσχέτιση της βαρυτικής αλληλεπίδρασης ορατών δομών. Συνήχθη η ύπαρξη μη ορατών (σκοτεινής ύλης) δομών. Η συσχέτιση βασίστηκε σε δεδομένα μετατοπίσεως προς το ερυθρό τα οποία καταγράφηκαν σε μια ουράνια τοπογραφική μελέτη ονόματι VIMOS-VLT Deep Survey, χρησιμοποιώντας το όργανο Visible Multi Object Spectrograph (VIMOS) του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου στη Χιλή, και σε άλλες μελέτες σε μικρότερο βαθμό. Επιλέχθηκαν φασματοσκοπικά δεδομένα μετατοπίσεως προς το ερυθρό για 3.822 αντικείμενα (γαλαξίες). Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στο Astronomy & Astrophysics τον Σεπτέμβριο του 2018. Παραπομπές Εξάς (αστερισμός)
834920	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82	Κρουστά σώματος	Τα κρουστά σώματος μπορούν να εκτελεστούν μόνα τους ή ως συνοδεία μουσικής ή/και χορού . Παραδείγματα λαϊκών παραδόσεων των χωρών που ενσωματώνουν κρουστά σώματος περιλαμβάνουν το ινδονησιακό σαμάν, τη μουσική της Αιθιοπίας, τα παλαμάκια σε φλαμένκο και το hampone από τις Ηνωμένες Πολιτείες . Τα κρουστά σώματος είναι υποσύνολο της «μουσικής του σώματος». Τα κρουστά μουσικά όργανα παράγουν τον ήχο τους όταν ένας παίκτης τα χτυπά, τα ξύνει, τα τρίβει ή τα κουνάει για να παράγει δονήσεις. Αυτές οι τεχνικές μπορούν επίσης να εφαρμοστούν στο ανθρώπινο σώμα . Το σώμα παρουσιάζει επίσης πολλές μοναδικές δυνατότητες παραγωγής διαφορετικών ήχων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης εισπνεόμενου ή εκπνεόμενου αέρα, καθώς και φωνητικών ήχων. Παραδοσιακά, οι τέσσερις κύριοι ήχοι κρουστών (με σειρά από το χαμηλότερο στο υψηλότερο ύψος) είναι: Πατώντας με το πέλμα: Πατώντας με το δεξί, με το αριστερό ή και με τα δύο πόδια στο πάτωμα ή σε άλλη επιφάνεια συντονισμού Χτυπώντας τους μηρούς: χτυπώντας με τα χέρια είτε τον αριστερό, τον δεξιό είτε και τους δύο μηρούς (ή ακόμα και τα μάγουλα) Παλαμάκια τα δύο χέρια μαζί Στράκες των δακτύλων Ωστόσο, υπάρχουν πολλές άλλες δυνατότητες όπως: χτυπήματα στο στήθος, σφύριγμα, χαστούκι ή τίναγμα στα μάγουλα με ανοιχτό στόμα, κλικ με τη γλώσσα στην οροφή του στόματος, γρύλισμα και χτύπημα στους γλουτούς . Οι παραλλαγές του ήχου είναι δυνατές μέσω της αλλαγής της τεχνικής αναπαραγωγής. Για παράδειγμα, το να χτυπάτε τα χέρια σε διάφορες θέσεις θα επηρεάσει παράγοντες όπως το τονικό ύψος και την αντήχηση. Μουσική εκπαίδευση Τα κρουστά σώματος χρησιμοποιούνται εκτενώς στη μουσική εκπαίδευση, λόγω της αμεσότητας στην πρόσβαση —το ανθρώπινο σώμα είναι το αρχικό μουσικό όργανο και το μόνο όργανο που διαθέτει κάθε μαθητής. Η χρήση του σώματος με αυτόν τον τρόπο δίνει στους μαθητές μια άμεση εμπειρία μουσικών στοιχείων, όπως το παλμός, ο ρυθμός και το μουσικό μέτρο και βοηθά τον μαθητή να εσωτερικεύσει τις ρυθμικές δεξιότητες. Ορισμένες προσεγγίσεις στη μουσική εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων των Orff, Kodály και Bapne χρησιμοποιούν ιδιαίτερα τα κρουστά σώματος. Τα κρουστά σώματος μπορούν να εκτελεστούν από ένα άτομα αλλά και από πολλούς ερμηνευτές που μπορούν να συνδυαστούν μαζί και να δημιουργήσουν ένα μουσικό σύνολο . Ένας από τους πιο καταξιωμένους σολίστ κρουστών σώματος είναι ο Keith Terry. Ο Terry κατοικεί στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια και τη δεκαετία του 1980 ίδρυσε το Cross Pulse, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό αφιερωμένο στη δημιουργία, την απόδοση και την ηχογράφηση διαπολιτισμικής μουσικής και χορού με βάση το ρυθμό. Ίσως το πιο διάσημο σύνολο κρουστών σώματος είναι το βρετανικό συγκρότημα κρουστών Stomp . Οι Stomp δημιουργούν ολοκληρωμένες παραστάσεις μέσα σε ένα μουσικό είδος γνωστό ως trash percussion, το οποίο περιλαμβάνει τη χρήση μη παραδοσιακών οργάνων σε συνδυασμό με κρουστά σώματος. Στη Βραζιλία, η πιο γνωστή ομάδα κρουστών σώματος είναι οι Barbatuques. Beatboxing Konnakol Φωνητικά κρουστά βιβλιογραφικές αναφορές Romero-Naranjo, FJ Percusión δεκανέας και lateralidad. (Body percussion and sideality), 2012. Dietrich Woehrlin. Ρυθμικά & Κρουστά Σώματος . Βιβλίο/CD, Coda Verlag, 2008, Romero-Naranjo, FJ "Τα Κρουστά Σώματος στις Επιστήμες Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Μια Προσέγγιση Συστηματοποίησής του Σύμφωνα με τη Μέθοδο BAPNE». International Journal of Innovation and Research in Educational Sciences, 2020. Romero-Naranjo, FJ Body κρουστά Basic . Book, Bodymusic-Bodypercussion Press, 2003. Romero-Naranjo, FJ Cognitive Solfege . Βιβλίο. Bodymusic-Bodypercussion Press, 2019. Martin J. Junker. Six Bagatells for Body Percussion Solo . Dinklage 2000 (Gretel-Verlag, Γερμανία) Romero-Naranjo, FJ "Body Percussion and Team Building through the BAPNE Method". SHS Web of Conferences 26(3), 2016. Romero-Naranjo, FJ "Percusión Corporal en diferentes culturas" (Κρουστά σώματος σε διαφορετικούς πολιτισμούς). Música y Educación, 2008. Διφωνική 3D ηχητική επίδειξη ήχων κρουστών χεριών Κρουστά μουσικά όργανα Μουσικοπαιδαγωγικά Μουσική εκπαίδευση Ρυθμός και μέτρο
158008	https://el.wikipedia.org/wiki/140%20%CE%A3%CE%AF%CE%B2%CE%B1	140 Σίβα	Η Σίβα (Siwa) είναι ένας μεγάλος και σκουρόχρωμος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,34. Ανακαλύφθηκε το 1874 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από το Πόλα της Γιουγκοσλαβίας, και έλαβε το όνομα της σλαβικής θεάς της γονιμότητας Ζίβα ή Σίβα. Φυσικά χαρακτηριστικά Η μέση διάμετρος της Σίβα είναι 109,8 χλμ. Το σχήμα της είναι σχεδόν σφαιρικό, καθώς η καμπύλη φωτός της είναι επίπεδη. Η μάζα της εκτιμάται σε 1,4 τετράκις εκατομμύριο τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Σίβα εκτιμάται σε 3,07 cm/sec², δηλαδή η βαρύτητα εκεί είναι 319 φορές ασθενέστερη από τη γήινη, ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 58,0 m/sec (209 χιλιόμετρα την ώρα). Ο φασματικός τύπος της Σίβα είναι P (συναντάται κυρίως στο εξωτερικό τμήμα της Κύριας Ζώνης). Το γεωμετρικό άλβεδό της είναι περίπου 0,068. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 105 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Η Σίβα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 34 ώρες και 27 λεπτά, μια αργή περιστροφή για αστεροειδή, ακόμα και τόσο μεγάλο. Η διαστημική αποστολή Rosetta επρόκειτο κατά την αρχικά προγραμματισμένη πορεία της να επισκεφθεί τη Σίβα τον Ιούλιο του 2008, αλλά όταν ο κύριος στόχος της άλλαξε στον κομήτη 67P/Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο, η επίσκεψη στη Σίβα (ορθότερα: το κοντινό πέρασμα από αυτή) ματαιώθηκε. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα Σιβα
613195	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%89%CF%84%CE%AE	Χαλλουμωτή	Η χαλλουμωτή (Hellim στα τουρκικά για το χαλλούμι, η -λι είναι τουρκική κατάληξη που σημαίνει "με") είναι αλμυρό κέικ της Κυπριακής κουζίνας. Ένα από τα συστατικά του είναι το τυρί χαλούμι από το οποίο προέρχεται και η ονομασία του. Παραπομπές Τρόφιμα με βάση το τυρί Αρτοσκευάσματα Κυπριακή κουζίνα
822618	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B6%CF%8C%CE%BB%CE%B5%20%CE%BD%CF%84%27%CE%86%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B1	Τσερεζόλε ντ'Άλμπα	Το Τσερεζόλε ντ'Άλμπα (ιταλικά: Ceresole d'Alba) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κούνεο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου. Παραπομπές Δήμοι της Επαρχίας του Κούνεο
596749	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%8D%20%28%CE%A4%CE%94%CE%92%CE%9A%29	Τσαγιονού (ΤΔΒΚ)	Το Τσαγιονού είναι χωριό της επαρχίας Γκαζιμαγούσα στην Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, σύμφωνα με την οποία το χωριό ονομάζεται Καλοψίδα. Ωστόσο, μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία και εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου. Πηγές Οικισμοί στην Επαρχία Γκαζιμαγούσα
690423	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%93%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%28%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82%29	Ανδρέας Γαβριηλίδης (δήμαρχος)	Ο Ανδρέας Γαβριηλίδης ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε Δήμαρχος Γερμασόγειας. Πολιτική διαδρομή Διεκδίκησε και κέρδισε τη θέση του Δημάρχου Γερμασόγειας στις Δημοτικές εκλογές του 2006. Είχε τη στήριξη του ΔΗΣΥ. Επανεξελέγη στην ίδια θέση στις Δημοτικές εκλογές του 2011. Διεκδίκησε επανεκλογή στις Δημοτικές εκλογές του 2016 αλλά δεν εξελέγη. Απεβίωσε στις 22 Δεκεμβρίου 2021. Παραπομπές \|- Δήμαρχοι Γερμασόγειας
88295	https://el.wikipedia.org/wiki/Henschel%20Hs%20126	Henschel Hs 126	Το Henschel Hs 126 ήταν διθέσιο Γερμανικό αναγνωριστικό αεροσκάφος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προερχόμενο από το Henschel 122. Ο πιλότος καθόταν σε προστατευμένο κόκπιτ, κάτω από την πτέρυγα, ενώ ο πυροβολητής στο ανοικτό οπίσθιο κόκπιτ. Η άτρακτος το πρωτοτύπου Hs 126 ήταν ενός Hs 122A με κινητήρα Junkers. Το Hs 126 είχε καλά χαρακτηριστικά βραχείας απογείωσης και πτήσης σε χαμηλές ταχύτητες, κάτι το οποίο ήταν απαραίτητο εκείνη την περίοδο. Εισήλθε σε υπηρεσία για μερικά χρόνια, σύντομα όμως επισκιάστηκε από το γενικής χρήσης, βραχείας αποπροσγείωσης, Fieseler Fi 156 Storch και το μέσης εμβέλειας Focke-Wulf Fw 189. Εξέλιξη και επιχειρησιακή ιστορία Το πρώτο πρωτότυπο δεν ανταποκρινόταν πλήρως στις απαιτήσεις της Luftwaffe και έτσι κατασκευάστηκαν δύο ακόμα αεροσκάφη εξέλιξης τα οποία έφεραν διαφορετικούς κινητήρες. Μετά το τρίτο πρωτότυπο, το 1937 κατασκευάστηκαν δέκα αεροσκάφη προ-παραγωγής. Το Hs 126 εισήλθε σε υπηρεσία το 1938, μετά από την επιχειρησιακή αξιολόγηση με την Γερμανική Λεγεώνα Κόνδωρ, κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου πολέμου. Μέχρι το Hs 126 να ενταχθεί στη Luftwaffe οι αναγνωριστικές μοίρες είχαν ήδη εξοπλιστεί και με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1939, η Γερμανία διέθετε αρκετά επιτυχημένα αεροσκάφη παρατήρησης μικρής εμβέλειας και αναγνωριστικά αεροσκάφη μεγάλης ακτίνας δράσης. Αργότερα, στη διάρκεια του πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ως για τη ρυμούλκηση ανεμόπτερων και νυχτερινές επιθέσεις εδάφους, η παραγωγή του όμως τερματίστηκε το 1941 και ο τύπος αποσύρθηκε το 1942. Χρήστες Το Henschel Hs 126 σε Ελληνική Υπηρεσία Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε 16 Henschel Hs 126 τον Δεκέμβριο του 1939. Χρησιμοποιήθηκαν από τα 3/1 και 3/2 Ανεξάρτητα Σμήνη στον πόλεμο της Αλβανίας, τα οποία συγχωνεύτηκαν το Δεκέμβριο του 1940 στην 3η Μοίρα Παρατηρήσεως, λαμβάνοντας μέρος σε αποστολές παρατήρησης και φωτοαναγνώρισης, ενώ συχνά πραγματοποιούσαν προσβολές εδάφους. Με την εισβολή των Γερμανών τα περισσότερα αεροσκάφη καταστράφηκαν στο έδαφος, ενώ τουλάχιστον ένα επέζησε της εισβολής και ενσωματώθηκε στην Luftwaffe. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Hs 126 ήταν ένα από τα ελάχιστα αεροσκάφη της περιόδου που παραδόθηκε πλήρως εξοπλισμένο, συνοδευόμενο από πολυτελείς εκδόσεις των μεταφράσεων του βασικού γερμανικού εγχειριδίου συντήρησης στα Ελληνικά. Σημειώσεις Βιβλιογραφία Green, William. Warplanes of the Third Reich. London: Macdonald and Jane's Publishers Ltd., 1970 (fourth impression 1979). ISBN 0-356-02382-6. Luranc, Zbigniew. Henschel Hs 126 - Skrzydła w Miniaturze (in Polish). Gdańsk, Poland: Wydawnictwo Avia-Press, 1995. ISBN 83-902964-0-3. Nowarra, Heinz J. Nahaufklärer, 1910-1945: Die Augen des Heeres (in German). Stuttgart, Germany: Motorbuch Verlag, 1981. ISBN 3-87943-808-0. Pęczkowski, Robert and Panek, Robert. Henschel Hs 126. Sandomierz, Poland/Redbourn, UK: Mushroom Model Publications, 2008. ISBN 83-89450-40-1. Smith, J.Richard and Kay, Anthony. German Aircraft of the Second World War. London: Putnam & Company Ltd., 1972 (third impression 1978). ISBN 0-370-00024-2. Wood, Tony and Gunston, Bill. Hitler's Luftwaffe: A pictorial history and technical encyclopedia of Hitler's air power in World War II. London: Salamander Books Ltd., 1977. ISBN 0-86101-005-1. Δείτε επίσης Συγκρίσιμα αεροσκάφη LWS-3 Mewa Westland Lysander Εξωτερικοί σύνδεσμοι Το Henschel Hs 126 στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Το Henschel Hs 126 στο luftarchiv.de Το Henschel Hs 126 στο lexikon-der-wehrmacht.de Το Henschel Hs 126 στο lexikonwarbirdsresourcegroup.org Ιστορικά αεροσκάφη Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Αεροσκάφη του Μεσοπολέμου Αεροσκάφη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου Αναγνωριστικά αεροσκάφη Εμβολοκινητήρια στρατιωτικά αεροσκάφη Hs 126 Αεροσκάφη εγγύς υποστήριξης
507633	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CF%8C%CE%BB%CF%80%CE%B9	Τσόλπι	Το Τσόλπι (αζερικά: Çolpı) είναι ένα χωριό και δήμος της επαρχίας Σαατλί του νοτιοανατολικού Αζερμπαϊτζάν. Το χωριό απέκτησε καθεστώς δήμου το 2004. Με βάση την απογραφή του 2009 είχε 2024 κατοίκους. Παραπομπές Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Σαατλί
4414	https://el.wikipedia.org/wiki/552	552	Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 552 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Γεγονότα 1 Ιουλίου - Μάχη των Βουσταγαλλώρων: Βυζαντινές δυνάμεις υπό τον Ναρσή νικούν τους Οστρογότθους στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια της μάχης ο βασιλιάς Τωτίλας τραυματίζεται θανάσιμα. Ιούλιος - Ο Τεΐας γίνεται ο τελευταίος βασιλιάς των Οστρογότθων στην Ιταλία. Γεννήσεις Θάνατοι 5 Φεβρουαρίου - Δάσιος, αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων 1 Ιουλίου - Τωτίλας, βασιλιάς των Οστρογότθων 25 Αυγούστου - Μηνάς, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Έτη
480258	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B5%20%CE%96%CE%AF%CE%B2%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82	Ντιμιτρίγιε Ζίβκοβιτς	Ο Ντιμιτρίγιε Ζίβκοβιτς ήταν Στρατηγός στο Βασιλικό Γιουγκοσλαβικό Στρατό που διοικούσε την 6η Στρατιά κατά τη διάρκεια της Γερμανικής εισβολής στη Γιουγκοσλαβία από τον Απρίλιο του 1941 κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η στρατιωτική περιοχή του Ζίβκοβιτς αποτελούνταν από το Βανάτο, το Σρέμ, το Ντουνάβ, τη Κράινα και τμήματα της Σερ, και τη 2η Μεραρχία Στρατιωτικού Ιππικού. Η 6η Στρατιά αρχικά προοριζόταν να αποτελέσει τη στρατηγική ενίσχυση για το VKJ. Χρησιμοποιήθηκε γύρω στο Βελιγράδι και στο Βανάτο, ανατολικά του Τίσζα. Οδήγησε δύο μεραρχίες πεζικού στο αποθεματικό στη κοιλάδα του κάτω Μεγάλου Μοράβα. Παραπομπές Πηγές Γιουγκοσλάβοι στρατιωτικοί
686465	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82	Σοφία της Ρουμανίας	Η Σοφία της Ρουμανίας (Sofia a României, 29 Οκτωβρίου 1957 -) είναι κόρη του Βασιλιά της Ρουμανίας Μιχαήλ. Είναι τέταρτη στη γραμμή διαδοχής του πρώην Ρουμανικού θρόνου και της ηγεσίας του Οίκου της Ρουμανίας. Βιογραφία Γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1957 στο Παλάτι Τατοΐου στην Αθήνα, και είναι το τέταρτο παιδί και κόρη του Μιχαήλ της Ρουμανίας και της Άννας των Βουρβόνων-Πάρμας. Ονομάσθηκε Σοφία προς τιμήν της νονάς της και πρώτης εξαδέλφη του πατέρα της Πριγκίπισσας Σοφίας της Ελλάδας και της Δανίας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Άσβιλ των ΗΠΑ, όπου σπούδασε Καλές Τέχνες και Φωτογραφία για μερικά χρόνια. Αργότερα σπούδασε Γραφιστική και Φωτογραφία στο Corcoran College of Art and Design στην Ουάσιγκτον. Έχει παρουσιάσει φωτογραφίες της για αρκετά χρόνια και έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις στη Γαλλία και στη Ρουμανία. Συμμετείχε στην έκθεση τέχνης Royal Bridges στο Ντουμπάι το 2016. Στις 29 Αυγούστου 1998 παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον Αλέν Μπιαρνέ στο Νεϊγί-συρ-Σεν της Γαλλίας. Χώρισαν το 2002. Μαζί απέκτησαν 1 παιδί. την Ελισάβετ Μαρία (1999-). Τίτλοι 29 Οκτωβρίου 1957 – 10 Μαΐου 2011: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Σοφία της Ρουμανίας, Πριγκίπισσα του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν 10 Μαΐου 2011 - σήμερα: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Σοφία της Ρουμανίας Τιμητικές διακρίσεις Οίκος της Ρουμανίας: Ιππότης Μεγαλόσταυρου του Βασιλικού Τάγματος του Στέμματος Οίκος της Ρουμανίας: Καγκελάριος Ιππότης του Βασιλικού Παράσημου του Θεματοφύλακα του Ρουμανικού Στέμματος, 1η Τάξη Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών United Nations Philinathropy International Organization και Saned International Organization : Παραλήπτρια του Διεθνου Βραβείου Κότινος, Πιστοποιητικό Αριστείας Παραπομπές Official website of the Romanian royal family Official blog of the Romanian royal family Sophie De Roumanie Photography – Official website of Princess Sophie Οίκος του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν Ρουμάνοι ευγενείς Πριγκίπισσες της Ρουμανίας
565173	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%8C%CF%87%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85	Βόχαντου	Ο Βόχαντου (εσθονικά: Võhandu) είναι ο ποταμός με το μεγαλύτερο μήκος εντός της Εσθονίας. Οι πηγές του βρίσκονται στη λίμνη Βάγκουλα και οι εκβολές του στη λίμνη Πέιπους. Το 1963 η κοιλάδα του ποταμού Βόχαντου κηρύχθηκε προστατευόμενη περιοχή. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ποταμοί της Εσθονίας
771113	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CF%82-%CE%A4%CE%B5%CF%83%CE%AF	Επανί Μετς-Τεσί	Το Επανί Μετς-Τεσί (γαλλικά: Epagny Metz-Tessy) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Άνω Σαβοΐας, στη διοικητική περιοχή της Ωβέρνης-Ρον-Αλπ. Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Επατεσεράν (γαλλικά: Épatesserans). Παραπομπές Κοινότητες της Άνω Σαβοΐας
98356	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%82	Φάρις	Ο Φάρις ή Φάρης (Φᾶρις) ήταν ήρωας της ελληνικής μυθολογίας. Ο Φάρις ήταν επώνυμος και ιδρυτής της Αχαϊκής πόλης Φαραί, γιος του Ολύμπιου θεού Ερμή και της Δαναΐδας Φιλοδάμειας, ενώ κόρη του ήταν η Τηλεγόνη. Επίσης αναφέρεται και ως ο ιδρυτής και επώνυμος της Μεσσηνιακής πόλης Φαραί. Πηγές Αρχαία Αχαΐα Μυθολογία της αρχαίας Μεσσηνίας Επώνυμοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας
144229	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8D%CF%82	Πεντηκοστύς	Πεντηκοστύς ονομάζονταν στην αρχαία Ελλάδα πολεμικό σώμα δυνάμεως 50 ανδρών, το οποίο αποτελούσε υποδιαίρεση της Φάλαγγας. Αποτελείτο από δύο ενωμοτίες. Αρχηγός τους ήταν ο πεντηκοντάρχης. Δυο πεντηκοστίες αποτελούσαν έναν λόχο. Ανάλογα με την δύναμη των επιμέρους ενωμοτιών η δύναμη της πεντικοστύς κυμαινόταν από 50 ως 72 πολεμιστές. Οι Σπαρτιάτικες πεντηκοστίες είχαν δύναμη 72 ανδρών. Παραπομπές σημειώσεις Βιβλιογραφία Peter Connolly, Greece and Rome at war, London 1981 Victor Davis Hanson, Der Krieg in der griechischen Antike, o.O. 2001 (London 1999) Menge-Güthling, Langenscheidts Großwörterbuch Griechisch-Deutsch mit Etymologie, Berlin 1973 Wilhelm Gemoll, Schul und Handwörterbuch Griechisch-Deutsch, 9.te Auflage Στρατιωτικοί σχηματισμοί της αρχαίας Ελλάδας
378428	https://el.wikipedia.org/wiki/France%20M%C3%A9dias%20Monde	France Médias Monde	Το France Médias Monde, παλαιότερα γνωστό με την ονομασία «Audiovisuel Extérieur de la France» (AEF), επίσης γνωστό για κάποιο διάστημα ως «France Monde» και στη συνέχεια ως «Société de l'Audiovisuel Extérieur de la France» (SAEF), είναι μια μητρική εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2008 με στόχο την επιτήρηση και τον σχεδιασμό των δραστηριοτήτων των δημοσίων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών που ανήκουν στο Γαλλικό Κράτος και οι οποίοι έχουν διεθνή προβολή. Αποστολή του είναι η ενίσχυση και ο εκσυγχρονισμός αυτών των εταιρειών οι οποίες μέχρι πρότινος λειτουργούσαν η καθεμία αυτόνομα της άλλης, καθώς και ο καθορισμός από κοινού στρατηγικής τους. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Γαλλίας Επιχειρήσεις της Γαλλίας Επιχειρήσεις Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
234513	https://el.wikipedia.org/wiki/1428%20%CE%9C%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%B1	1428 Μομπάσα	Η Μομπάσα (Mombasa) είναι ένας πολύ σκουρόχρωμος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,104. Ανακαλύφθηκε το 1937 από τον Νοτιοαφρικανό αγγλικής καταγωγής αστρονόμο Σύριλ Τζάκσον, που παρατηρούσε από το Γιοχάνεσμπουργκ, και πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη και λιμάνι της Κένυα. Φυσικά χαρακτηριστικά Η μέση διάμετρος της Μομπάσα εκτιμάται σε 56,64 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι Xc, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,0240 (η επιφάνειά της είναι πιο μαύρη από ένα κομμάτι κάρβουνο). Η Μομπάσα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 14 ως 20 ώρες περίπου. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα Μομπασα
471500	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%28%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B9%29	Ακρίδα (σκάκι)	Η ακρίδα (grasshopper) είναι ανορθόδοξος πεσσός στο σκάκι, που εισήχθη από τον Thomas Rayner Dawson το 1913 σε σκακιστικά προβλήματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Cheltenham Examiner. Σήμερα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ανορθόδοξα κομμάτια που χρησιμοποιούνται στα σκακιστικά προβλήματα. Στη διεθνή σημειογραφία το κομμάτι συμβολίζεται με το G. Η ακρίδα εμφανίζεται συνήθως στα διαγράμματα ως ανεστραμμένη βασίλισσα, όπως και στο λήμμα αυτό. Κίνηση Η ακρίδα κινείται ορθογωνίως και διαγωνίως, όπως μια συνηθισμένη βασίλισσα, αλλά μόνο με άλματα πάνω από άλλο κομμάτι σε οποιαδήποτε απόσταση από το αμέσως πιο κοντινό τετράγωνό της. Αν δεν υπάρχει κομμάτι να κάνει άλμα από πάνω του, τότε δεν μπορεί να μετακινηθεί. Αν κάποιο τετράγωνο, πέρα από το κομμάτι που πηδάει η ακρίδα, καταλαμβάνεται από κομμάτι του αντιπάλου, τότε η ακρίδα μπορεί να το συλλάβει. Η ακρίδα μπορεί να πηδήσει πάνω από όλα τα κομμάτια (λευκά ή μαύρα), αλλά το κομμάτι που πηδά από πάνω του δεν επηρεάζεται. Ένα παράδειγμα κίνησης της ακρίδας φαίνεται στο πρώτο διάγραμμα πάνω δεξιά. Η λευκή ακρίδα στο δ4 μπορεί να κινηθεί προς τα τετράγωνα που σημειώνονται με χι (β2, δ1, δ7 και θ8), μπορεί επίσης να συλλάβει το μαύρο πιόνι στο α7. Δεν μπορεί όμως να μετακινηθεί στο η4, επειδή υπάρχουν δύο κομμάτια ενδιαμέσως και δεν μπορεί να πηδήξει από πάνω τους. Σκακιστικό πρόβλημα Στο διάγραμμα δεξιά, παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε οκτώ κινήσεις. Λύση: 1. θ3! θ4 2. θ5 h6 3. θ7 θ8 4. ε7 δ7 5. γ7 β7 6. α7+ α6 7. α5+ α4 8. α3# Δείτε επίσης Σιάνγκτσι, που διαθέτει το κανόνι (cannon) με παρόμοιες ικανότητες (όπως και στο janggi). Σκάκι ακρίδας, που είναι μια παραλλαγή που χρησιμοποιεί το κομμάτι ακρίδα. Παραπομπές Ανορθόδοξοι πεσσοί Σκακιστικά προβλήματα
477071	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82	Ράντος Μαυροβουνιώτης	Ο Ράντος Μαυροβουνιώτης (;-1824) ήταν σερβικής καταγωγής ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, αδελφός του Βάσου Μαυροβουνιώτη. Βίος Δεν γνωρίζουμε που και πότε ακριβώς γεννήθηκε. Το 1817 εγκατέλειψε τη γενέτειρά του μαζί με τα αδέλφια του Βάσο, Σπύρο, Λάζαρο και Θεόδωρο λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή: λιμός και εξ αυτού ανέχεια και συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των φατριών λόγω της αδυναμίας του βλαδίκα Πέταρ Α΄ Πέτροβιτς -Νιέγκος να επιβάλει την τάξη. Συμμετείχε στις συγκρούσεις εναντίον των Τούρκων στην Εύβοια για τρία χρόνια. Το καλοκαίρι του 1824 βρίσκεται υπερασπιστής με τον Λάμπρο Κασσανδρινό των Ψαρών. Στην τοποθεσία Φτελιό της νήσου απέκρουσε τρία κύματα επιθέσεων Τούρκων στις 21 Ιουνίου 1824, αλλά καθώς πολιορκήθηκε στενά κατέφυγε στο φρούριο του νησιού. Διαπιστώνοντας το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη παρασέρνοντας στο θάνατο τους συντρόφους του και 3.000 Τούρκους. Παραπομπές Πηγές Ιωάννης Παπαδριανός, «Μαυροβούνιοι εθελοντές στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων στα 1821», Βαλκανικά σύμμεικτα, τομ.11(1999-2000), σελ.171 Στέφανος Παπαγεωργίου, «Βάσος Μαυροβουνιώτης. Ένας σλάβος οπλαρχηγός στο κατώφλι της νεωτερικότητας : Από την υπηρεσία της Υψηλής Πύλης στην υπηρεσία της Ελληνικής Επανάστασης και του Βασιλείου της Ελλάδας», στο: Η Ελλάδα της νεωτερικότητας. Κοινωνικές κρίσεις και ιδεολογικά διλήμματα (19ος-20ος αιώνας)-Κείμενα για τη Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου, εκδ.ΠΜΣ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας -Πάντειο Πανεπιστήμιο, Παπαζήσης, Αθήνα, 2014,σελ.27-52 Μαυροβουνιωτης Ραντος
62329	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9F.%20%CE%98%CE%AE%CE%B2%CE%B1	Α.Ο. Θήβα	Ο Α.Ο. Θήβα είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος, με έδρα την πόλη της Θήβας, στη Βοιωτία. Επίσημο έτος ίδρυσης του είναι το 1968 και δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Αυτό το διάστημα λαμβάνει μέρος στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Βοιωτίας. Τα επίσημα χρώματα της ομάδας είναι το Βυσσινί, το Μαύρο και το Άσπρο και έδρα της είναι το Δημοτικό Στάδιο Θήβας χωρητικότητας 1.173 θέσεων. Ιστορία Ο Αθλητικός Όμιλος «η Θήβα» ιδρύθηκε το 1968 ύστερα από την συγχώνευση του Κάδμου Θηβών (ιδρύθηκε το 1958 έπειτα από συγχώνευση των Άρη Θηβών και Θηβαϊκού) και του Ιωνικού Αστέρα (ιδρύθηκε το 1908 στα Σώκια της Σμύρνης και με τον διωγμό του 1922 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και τη Θήβα). Έκτοτε, ο Α.Ο. "η Θήβα" είναι η μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη της πόλης της Θήβας, την οποία έχει εκπροσωπήσει 3 φορές στη Β' Εθνική κατηγορία (1969-70, 1972-73 και 1982-83), 8 φορές στη Γ' Εθνική κατηγορία (1983-84, 1984-85, 1985-86, 1986-87, 2006-07, 2007-08, 2016-17 και 2017-18) και 18 φορές στο Περιφερειακό πρωτάθλημα (1977-78, 1981-82, 1987-88, 1989-90, 1990-91, 1991-92, 1992-93, 1993-94, 1994-95, 1995-96, 1996-97, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2008-09, 2009-10, 2010-11 και 2011-12), που από την περίοδο 1987-88 ονομάστηκε Δ' Εθνική κατηγορία. Επίσης, την περίοδο 1990-91 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδας, ενώ μέχρι και το 2013 μετρούσε 9 κατακτήσεις Κυπέλλου Βοιωτίας. Στις 31 Ιανουαρίου του 2012, ο Α.Ο. "η Θήβα" αποχώρησε από το πρωτάθλημα της Δ' Εθνικής 2011-12, λόγω των έντονων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από το πρωτάθλημα. Από την επόμενη περίοδο (2012-13) έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Βοιωτίας για 15η φορά στην ιστορία του (έχει 4 συμμετοχές στην Α ‘ κατηγορία Ε.Π.Σ. Ευβοίας-Βοιωτίας πριν την δημιουργία της αυτόνομης Ε.Π.Σ. Βοιωτίας το 1973). Την περίοδο 2014-15 αναδείχθηκε κυπελλούχος (για 10η φορά) και πρωταθλήτρια Βοιωτίας, ωστόσο όμως έπειτα από αγώνες μπαράζ με πρωταθλήτριες ομάδες άλλων νομών, έχασε την άνοδο και παρέμεινε στην Α' Κατηγορία. Την αμέσως επόμενη περίοδο, 2015-16, κατακτά εκ νέου το πρωτάθλημα και συμμετέχει στο ειδικό πρωτάθλημα ανόδου, όπου κατακτά την 1η θέση στον 7ο όμιλο και κερδίζει τελικά την άνοδο στην Γ' Εθνική κατηγορία (η Δ' Εθνική από την περίοδο 2012-13 έπαψε να υφίστανται). Ιστορία πρωταθλήματος Συμμετοχές Έμβλημα Εξέλιξη του εμβλήματος Διακρίσεις Πρωτάθλημα Γ΄ Εθνική Νικητές (1): 1981–82 Δ΄ Εθνική Νικητές (1): 2005–06 Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών Ε.Π.Σ. Νικητές (2): 1972, 2016 Α΄ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Ευβοίας - Βοιωτίας / Α' Κατηγορία Ε.Π.Σ. Βοιωτίας Νικητές (8): 1968–69, 1971–72 / 1976–77, 1980–81, 1988–89, 2002–03, 2014–15, 2015–16 Κύπελλο Κύπελλο Ε.Π.Σ. Βοιωτίας Νικητές (11): 1978–79, 1979–80, 1981–82, 1989–90, 1990–91, 1991–92, 1993–94, 1995–96, 2003–04, 2014–15, 2017–18 Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημο ιστολόγιο Αθλητικοί σύλλογοι Βοιωτίας Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1968 Ποδοσφαιρικές ομάδες Ελλάδας Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1968 Ποδοσφαιρικές ομάδες στη Θήβα
605192	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%28%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CE%94%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82%29	Βασίλειος Ορφανός (βουλευτής Δράμας)	Ο Βασίλειος Ορφανός (1889-1963) ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής. Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε το 1889. Εξελέγη βουλευτής Δράμας το 1935 με το Εθνικόν Ριζοσπαστικόν Κόμμα (ΕΡΚ) του Κονδύλη. Πέθανε στη Δράμα το 1963. Παραπομπές Βουλευτές Δράμας Βουλευτές εκλεγμένοι με το Λαϊκό Κόμμα
91808	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B9%CE%AC	Μαλαγουζιά	Η ποικιλία Μαλαγουζιά δίνει κρασιά υψηλόβαθμα, μέτριας οξύτητας, αρωματικά. Υπάρχει και η παραλλαγή ψιλόρραγη Μαλαγουζιά, η οποία δίνει πιο αρωματικό κρασί. Προέλευση Το 1970, το Ινστιτούτο Αμπέλου, το οποίο διέθετε συλλογή ποικιλιών στη Λυκόβρυση της Αττικής, ενδιαφέρθηκε να συμπεριλάβει και τη Μαλαγουζιά. Ο Κοτίνης του προμήθευσε εμβολιοκληματίδες από τα λίγα κλήματα που είχε ο αμπελουργός Βαλανδρέας στο Νεοχώρι, κοινότητα της επαρχίας Μεσολογγίου, στην πεδιάδα ανατολικά του Αχελώου. Μερικές απ´ αυτές τις κληματίδες, το Ινστιτούτο Οίνου - αδελφό Ίδρυμα του Ινστιτούτου Αμπέλου - έστειλε στη Σιθωνία της Χαλκιδικής, στην αμπελουργική εκμετάλλευση Πόρτο Καρράς, με την οποία συνεργαζόταν. Συνώνυμα Μαλαουζία, Μελαουζία , Μιλαγηζάς Περιοχές καλλιέργειας Μακεδονία (Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη), και διάσπαρτα στη Στερεά Ελλάδα (Αιτωλοακαρνανία, Φθιώτιδα, Αττική) και την Πελοπόννησο. Παραγωγή Τοπικός οίνος Επανομής, Σιθωνίας, Μακεδονίας, Παλλήνης καθώς και Επιτραπέζιος οίνος. Αμπελογραφικά χαρακτηριστικά Είναι ζωηρό φυτό εύρωστο και παραγωγικό. Είναι ευαίσθητο στον βοτρύτη και το ωίδιο και ανθεκτικό στην ξηρασία. Διαμορφώνεται σε κύπελλα και σε γραμμικό αμφίπλευρο κορδόνι (Royat). Ελληνικό κρασί Ελληνικές ποικιλίες σταφυλιών
636704	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%82%2C%20%CE%BD%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82%29	Τάσος Γιαννόπουλος (ηθοποιός, νεότερος)	Ο Τάσος Γιαννόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Έγινε ευρύτερα γνωστός για το ρόλο του Μάκη στη σειρά Ευτυχισμένοι Μαζί, η οποία ήταν η πρώτη του τηλεοπτική δουλειά. Άλλες συμμετοχές του είναι στις σειρές σε ξένα χέρια, Κάνε ότι κοιμάσαι από την ΕΡΤ κ.α. Έλληνες άνδρες ηθοποιοί
832384	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%81%20%CE%99%CE%B4%CE%AC%CE%BB%CE%B3%CE%BF%20%CE%9F%CE%BB%CE%AF%CE%B2%CE%B1	Σαλβαδόρ Ιδάλγο Ολίβα	Ο Σαλβαδόρ Ιδάλγκο Ολίβα (ισπανικά: Salvador Hidalgo Oliva, 27 Δεκεμβρίου 1985, Λένινγκραντ) είναι Κουβανός με γερμανική υπηκοότητα πετοσφαιριστής, ο οποίος κατά την περίοδο 2022-23 αγωνίζεται με τη φανέλα του Ολυμπιακού Πειραιώς στο Πρωτάθλημα Ελλάδας στη θέση του ακραίου. Συλλογικοί τίτλοι - Διακρίσεις Διεθνείς διοργανώσεις Τσάλεντζ Καπ : 2023 (Ολυμπιακός Πειραιώς) : 2010 (ΣΚΚ Μπερλίν)Κύπελλο συλλόγων Ασίας : 2012 (Αλ Αραμπί Ντόχας) : 2010 (Αλ Αραμπί Ντόχας) : 2014 (Αλ Ραγιάν ΣΚ) : 2017 (Αλ Αραμπί Ντόχας) Εθνικά Πρωταθλήματα 1 Πρωτάθλήμα Λιβάνου 2008-09 (Μπεσαρίαχον Μπουχάρια)1 Πρωτάθλημα Κίνας 2012-13 (ΜΠΑΪΚ Μότορ Πεκίνου)1 Πρωτάθλημα Κατάρ 2014-15 (Αλ Αραμπί Ντόχας) 2η Θέση: 2015-16 (Αλ Αραμπί Ντόχας)1 Πρωτάθλημα Τουρκίας 2018-19 (Φενέρμπαχτσε Κωνσταντινούπολης) 2η Θέση: 2020-21 (Φενέρμπαχτσε Κωνσταντινούπολης) 3η Θέση: 2021-22 (Φενέρμπαχτσε Κωνσταντινούπολης) Πρωτάθλημα Γερμανίας 2η Θέση: 2010-11 (ΣΚΚ Μπερλίν) Πρωτάθλημα Πολωνίας 3η Θέση: 2016-17 (Γιαστσέμπσκι Βέγκιελ) Εθνικά Κύπελλα 1 Κύπελλο Κατάρ 2016 (Αλ Ραγιάν ΣΚ) 2η Θέση: 2015 (Αλ Ραγιάν ΣΚ)1 Κύπελλο Τουρκίας 2019 (Φενέρμπαχτσε Κωνσταντινούπολης)1 Σούπερ Καπ Τουρκίας''' 2020 (Φενέρμπαχτσε Κωνσταντινούπολης) Ατομικές διακρίσεις Τσάλεντζ Καπ 2010: Πρώτος σκόρερ Τελικής φάσης Κύπελλο συλλόγων Ασίας 2010: Καλύτερος σέρβερ Πρωτάθλημα Γερμανίας 2010-11: Καλύτερος σέρβερ Κύπελλο συλλόγων Ασίας 2012: Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) - Καλύτερος σέρβερ Πρωτάθλημα Κίνας 2012-13: Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) - Καλύτερος ακραίος Πρωτάθλημα Κατάρ 2014-15: Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) - Πρώτος σκόρερ - Καλύτερος ακραίος - Καλύτερος σέρβερ Πρωτάθλημα Πολωνίας 2016-17: Πρώτος σκόρερ - Καλύτερος ακραίος - Καλύτερος σέρβερ Κύπελλο Τουρκίας 2019: Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) - Καλύτερος ακραίος Πρωτάθλημα Τουρκίας 2018-19: Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) Σούπερ Καπ Τουρκίας 2019: Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) Πρωτάθλημα Τουρκίας 2021-22: Καλύτερος σέρβερ Πρωτάθλημα Ελλάδας 2022-23: Καλύτερος πασαδόρος - Καλύτερος σέρβερ Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι - Πηγές Σαλβαδόρ Ιδάλγο: Ατομικά στοιχεία - Διακρίσεις - Ομάδες καριέρας volleybox.net Σαλβαδόρ Ιδάλγο: Ατομικά στοιχεία - Διακρίσεις - Ομάδες καριέρας www.nissehuttunen.com Κουβανοί πετοσφαιριστές Πετοσφαιριστές ΟΣΦΠ
380962	https://el.wikipedia.org/wiki/Jubileum%20Volume%20I	Jubileum Volume I	Jubileum Volume I είναι ο τίτλος της συλλογής τραγουδιών του σουηδικού metal συγκροτήματος Bathory, η οποία κυκλοφόρησε στις 3 Οκτωβρίου του 1992 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Black Mark Records". Η συλλογή αυτή περιέχει ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν από το 1983 μέχρι το 1991, μεταξύ αυτών τρία πρώην ακυκλοφόρητα κομμάτια, όπως και το "Sacrifice" από την συλλογή "Scandinavian Metal Attack". Την επόμενη χρονιά ακολούθησε το δεύτερο μέρος της συλλογής με τίτλο "Jubileum Volume II" και το 1998 το "Jubileum Volume III". Τραγούδια του δίσκου 1. Rider at the Gate of Dawn (Quorthon) - 1:19 πρώην ακυκλοφόρητο 2. Crawl to Your Cross (Quorthon) - 4:38 πρώην ακυκλοφόρητο 3. Sacrifice (Quorthon) - 4:14 από το "Scandinavian Metal Attack" 4. Dies Irae (Quorthon) - 5:13 από το "Blood Fire Death" 5. Through Blood by Thunder (Quorthon) - 6:03 από το "Twilight of the Gods" 6. You Don't Move Me (I Don't Give a Fuck) (Quorthon) - 3:30 πρώην ακυκλοφόρητο 7. Odens Ride Over Nordland (Quorthon) - 3:00 από το "Blood Fire Death" 8. A Fine Day to Die (Quorthon) - 8:53 από το "Blood Fire Death" 9. War (Quorthon) - 2:15 από το "Bathory" 10. Enter the Eternal Fire (Quorthon) - 6:56 από το "Under the Sign of the Black Mark" 11. Song to Hall Up High (Quorthon) - 2:43 από το "Hammerheart" 12. Sadist (Quorthon) - 2:58 από το "The Return" 13. Under the Runes (Quorthon) - 5:57 από το "Twilight of the Gods" 14. Equimanthorn (Quorthon) - 3:44 από το "Under the Sign of the Black Mark" 15. Blood Fire Death (Quorthon) - 10:28 από το "Blood Fire Death" Τα μέλη των Bathory Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν τα κομμάτια του "Jubileum Volume I" είναι οι εξής: Quorthon - κιθάρα, φωνητικά, μπάσο, συνθεσάιζερ Rickard Bergman - μπάσο Andreas Johansson - μπάσο Christer Sandström - μπάσο Kothaar - μπάσο Vvornth - τύμπανα Paul Pålle Lundburg - τύμπανα Stefan Larsson - τύμπανα Πηγές Jubileum Volume I - Bathory \| Songs, Reviews, Credits, Awards \| AllMusic Bathory - History archive - Bathory Bathory - Jubileum Volume I - Reviews - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Δισκογραφία των Bathory Άλμπουμ του 1992
743437	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%A7%CF%8C%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%82	Κορνέλις Χόισμανς	Ο Κορνέλις Χόισμανς (Cornelis Huysmans (βαπτίσθηκε στις 2 Απριλίου 1648 στην Αμβέρσα - απεβίωσε την 1η Ιουνίου 1727 στο Μέχελεν) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος τοπίων, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην Αμβέρσα, στις Βρυξέλλες και στο Μέχελεν. Ο Χόισμανς κατείχε την πρώτη θέση στη φλαμανδική ζωγραφική τοπίων στα τέλη του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα και ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τα ψευδο-ιταλικά του τοπία με βουνά στο βάθος, που δείχνουν την επιρροή των Νικολά Πουσέν και Ζακ ντ'Αρτουά. Βιογραφία Ο Κορνέλις Χόισμανς γεννήθηκε στην Αμβέρσα από τον Χέντρικ Χόισμανς και την Καταρίνα φαν ντερ Μέιντεν (Catharina van der Meyden, μερικές φορές αναφέρεται επίσης ως «Catharina van der Heyden»). Το επάγγελμα του πατέρα του έχει περιγραφεί με διαφορετικό τρόπο ως «bouwmeester» (αρχικτίστης) ή ως «houtbreker, munter ende werckman στο Sijne Majesteytsmunte» (θραύστης ξύλου, κατασκευαστής νομισμάτων και τεχνίτης στο νομισματοκοπείο της Αυτού Μεγαλειότητας). Μετά τον πρόωρο θάνατο των γονέων του, ο κηδεμόνας του τον έστειλε για να σπουδάσει υπό τον ζωγράφο τοπίου Γκασπάρ ντε Βίττε. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του με τον ντε Βίττε, ο Χόισμανς μετακόμισε στις Βρυξέλλες για να συνεχίσει τις σπουδές του. Δημιούργησε μόνιμη κατοικία στις Βρυξέλλες μεταξύ 1675 και 1682, παρόλο που συνέχισε να επισκέπτεται την πατρίδα του Αμβέρσα. Μπορεί να ήταν μαθητής ή τουλάχιστον εργάστηκε ως βοηθός στο στούντιο του Ζακ ντ'Αρτουά στις Βρυξέλλες. Ο Χόισμανςεργάστηκε για τον ντΑρτουά και σχεδίασε τοπία από την περιοχή των Βρυξελλών για δύο χρόνια. Γύρω στο 1675 έκανε το ίδιο στην κοιλάδα του Μεύση κοντά στο Ντινάν και στο Ναμύρ. Το 1675 έγινε δεκτός ως ανεξάρτητος δάσκαλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά στις Βρυξέλλες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αμβέρσα το 1681 ο καλλιτέχνης δήλωσε ότι ζούσε στις Βρυξέλλες. Το επόμενο έτος ο Χόισμανς μετακόμισε στο Μέχελεν. Εδώ νυμφεύτηκε στις 26 Ιανουαρίου 1682 τη Μαρία Άννα Σχέππερς. Το ζευγάρι θα αποκτούσε δύο γιους και μια κόρη. Ο γιος του, Πίτερ Μπαλτάσαρ Χόισμανς, ο οποίος γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1684, εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του, αλλά πέθανε νέος το 1706. Από περίπου το 1686 έως το 1688, ο Χόισμανς έμεινε στο Λονδίνο, όπου φαίνεται να απολάμβανε την προστασία των διακεκριμένων μελών της κοινωνίας. Δημιούργησε πολλά τοπία μεγάλου μεγέθους για την αγορά του Λονδίνου. Το 1688 ο Χόισμανς υπέγραψε συμφωνητικό με τη Συντεχνία των ζωγράφων του Μέχελεν, η οποία του επέτρεψε να εργαστεί ως ζωγράφος στην πόλη. Έπρεπε να πληρώσει στη Συντεχνία 24 χρυσά νομίσματα και 14 "stuivers" (1/20ό του χρυσού νομίσματος) για το προνόμιο αυτό. Στο Μέχελεν, ο Χόισμανς δημιούργησε το μεγάλο ρετάμπλ Πορεία προς Εμμαούς για την τοπική εκκλησία "Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle" (Η Αγαπημένη Κυρία Μας στον Ντάιλ) το 1690. Αυτό το ρετάμπλ βρίσκεται σήμερα στην ίδια θέση. Πιθανότατα αργότερα αντιμετώπισε κάποια προβλήματα με τη Συντεχνία των ζωγράφων στο Μέχελεν, καθώς επέστρεψε στην Αμβέρσα, όπου έγινε δεκτός ως Δάσκαλος στην τοπική Συντεχνία του Αγίου Λουκά στο έτος της συντεχνίας 1706-7. Εργάστηκε στην Αμβέρσα μέχρι το 1716, έτος κατά το οποίο επέστρεψε στο Μέχελεν, όπου συνέχισε να εργάζεται μέχρι τον θάνατό του το 1727. Ήταν ο πρώτος δάσκαλος του μικρότερου αδερφού του Γιαν Μπάπτιστ (1654-1716), ο οποίος έγινε επίσης ζωγράφος τοπίων, καθώς και του γιου του Πίτερ Μπαλτάσαρ Στο Μέχελεν οι Αουγκούστους - Κάσιμιρ Ρέντελ (Augustus-Casimir Redel (August Casimir Redel ή Ridel)) και Ζαν Έντμοντ Τέρνερ (Jean Edmond Turner) ήταν μαθητές του. Έργο Ο Κορνέλις Χόισμανς είναι κυρίως γνωστός για τα τοπία του, αν και δημιούργησε επίσης θρησκευτικούς και ιστορικούς πίνακες. Συνεργάστηκε με τον Ζακ ντ'Αρτουά στις Βρυξέλλες και το 1674 με τον Άνταμ Φρανς φαν ντερ Μέλεν στο Μάαστριχτ . Τα τοπία του Χόισμανς χαρακτηρίζονται από τις εντατικές και ακριβείς παρατηρήσεις τους για τη φύση, ειδικά στην απόδοση των δασών και των δέντρων τους. Ενώ υπάρχει κάποια ομοιότητα με τα αρκαδικά έργα του Πουσέν με την κλασική τους αρχιτεκτονική, η κύρια επιρροή στον καλλιτέχνη ήταν ο Ζακ ντ'Αρτουά. Οι εξαιρετικά διακοσμητικές συνθέσεις του συχνά απεικονίζουν την άκρη ενός δάσους με αμμώδη όχθη στο προσκήνιο. Συχνά χρησιμοποιούσε ένα διαχωριστικό για να δημιουργήσει μια διαγώνιο στις συνθέσεις του. Χρησιμοποίησε τις αντιθέσεις μεταξύ των χρωμάτων και μεταξύ του ζωηρού φωτός που πέφτει στους δρόμους και των σκοτεινών αποχρώσεων των κορμών των δέντρων και των σκιών που ρίχνουν τα φυλλώματα για να δημιουργήσει δραματικό αποτέλεσμα. Τα έργα του εκτελέστηκαν με έντονες πινελιές. Η χρήση παρόμοιων συνθετικών τεχνοτροπιών στα τοπία του δημιουργεί την εντύπωση ομοιομορφίας μεταξύ των έργων του. Σε αντίθεση με τον Ζακ ντ'Αρτουά, ο Χόισμανς έλουζε τα τοπία του σε ζεστό, ιταλικό φως. Η αποφασιστικά μεσογειακή εμφάνιση τονίστηκε περαιτέρω μέσω της επιλογής της βλάστησης και της αρχιτεκτονικής, η οποία είχε νότια αίσθηση. Ο Χόισμανς κατάφερε έτσι να δώσει στα τοπία του έναν αέρα μεγαλείου. Τα έργα του βρίσκονται στις συλλογές διαφόρων μουσείων, όπως το Λούβρο στο Παρίσι (οκτώ έργα), το Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη, το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγου, η Πινακοθήκη των Παλαιών Δασκάλων στη Δρέσδη, η Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας στο Εδιμβούργο, το Μουσείο Fabre στο Μονπελιέ, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Αντρέ Μαλρώ - MuMa στη Χάβρη, το Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών στην Αμβέρσα, το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βαλανσιέν και άλλα. Δείτε επίσης Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Φλαμανδοί ζωγράφοι
175659	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1	Ασπροβάλτα	Η Ασπροβάλτα είναι παραθαλάσσια κωμόπολη του Δήμου Βόλβης στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Θεσσαλονίκης. Είναι ένα από τα πιο αξιόλογα καλοκαιρινά τουριστικά θέρετρα της Μακεδονίας. Κατά την απογραφή του 2021 είχε 2.405 κατοίκους. Τοποθεσία Η Ασπροβάλτα βρίσκεται ανατολικά της Θεσσαλονίκης στα δυτικά παράλια του Στρυμονικού κόλπου και είναι προσβάσιμη μέσω της Εγνατίας Οδού. Η ακτή της βραβεύεται κάθε χρόνο με τη Γαλάζια Σημαία. Εκκλησιαστικά υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης. Ιστορικά στοιχεία Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει εντοπίσει οργανωμένες οικιστικές εγκαταστάσεις των ύστερων κλασικών-πρώιμων ελληνιστικών χρόνων, ενώ είναι γνωστό πως στα Ρωμαϊκά χρόνια η Αρχαία Εγνατία Οδός διέσχιζε την περιοχή. Λίγο ανατολικότερα μάλιστα της Ασπροβάλτας σώζονται τα ερείπια ενός ρωμαϊκού σταθμού που ονομαζόταν Pennana.Σύμφωνα με έγγραφο του αρχείου της Μονής Σίμωνος Πέτρα, ο οικισμός Άσπρη Βάλτα κτίζεται στις αρχές του 16ου αιώνα στις νότιες παρυφές του όρους των Κερδυλλίων. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, στην περιοχή εγκαταστάθηκαν 54 οικογένειες από το Ρένκιοϊ (Οφρύνιο) της Τρωάδος, κοντά στα Δαρδανέλλια της Μικράς Ασίας, μεταφέροντας πολλά κειμήλια όπως τη βιβλιοθήκη του σχολείου του Οφρυνίου. Οι Μικρασιάτες ανέπτυξαν τον οικισμό, ενώ αργότερα οι απόδημοι συμπατριώτες τους από τις Η.Π.Α. βοήθησαν οικονομικά ώστε να ανεγερθεί στην Ασπροβάλτα πέτρινο σχολείο αλλά και ναός για να φυλάξουν τα κειμήλιά τους. Η ανάπτυξη του παραθαλάσσιου τουρισμού στα μέσα του 20ού αιώνα οδήγησε στην εξάπλωση του οικισμού με πολλές παραθεριστικές κατοικίες και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Συγκρότημα οικοδομών Γλυφάδα Αξιοθέατα Λαογραφικό Μουσείο Ασπροβάλτας. Κέντρο πληροφόρησης για την παράκτια ζώνη του Στρυμονικού Κόλπου και του Κόλπου της Ιερισσού. Ο Ναός Αγίου Γεωργίου Ασπροβάλτας. Εντός του Ναού φυλάσσονται ιστορικές εικόνες που μετέφεραν οι Μικρασιάτες ως κειμήλια: δύο εικόνες του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας του 16ου - 17ου αιώνα, την εικόνα του Αγίου Νικολάου, δύο χρυσοκέντητες εικόνες και τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Τα Περιπατητικά μονοπάτια και διαδρομές στο Κερδύλλιο Όρος για ποδήλατα βουνού. Το Φυσικό Πάρκο Αναψυχής Ασπροβάλτας. Η Μονή του Αγίου Γεωργίου. Βρίσκεται στις δασόφυτες πλαγιές των Κερδυλίων, κοντά στον οικισμό της Ασπροβάλτας. Κτισμένη κατά το β΄ ήμισυ του 16ου αιώνα, η Μονή σήμερα έχει εγκαταλειφθεί. Διασώζεται το καθολικό, σταυροειδές με τέσσερις κολώνες, ίχνη της δυτικής και βόρειας κόρδας, καθώς και ο περίβολος. Η στέγη της Μονής καλύπτεται από σχιστόπλακες. Στο ιερό και στην πρόθεση διατηρούνται υπολείμματα τοιχογραφιών του 16ου αιώνα Αρχαιολογικός χώρος στο "Λιοτόπι Ρουτσχέλη" Αρχαιολογικός χώρος Κατά τις εργασίες διάνοιξης της σύγχρονης Εγνατίας οδού ανασκάφτηκε οικοδόμημα ύστερων κλασικών-πρώιμων ελληνιστικών χρόνων. Πρόκειται για ένα αυτόνομο και οργανωμένο συγκρότημα έκτασης πλέον των 3,5 στρέμματα στις χαμηλές υπώρειες του Κερδυλλίου όρους, με εξαίρετη θέα στον Στρυμονικό κόλπο. Στην τελική αρχιτεκτονική του φάση αποτελείται από ένα κεντρικό διώροφο κτίριο μεταξύ τριών υπαίθριων πλακόστρωτων διαδρόμων και μιας μικρής αυλής, που οδηγούσαν σε στεγασμένους χώρους στις τέσσερις πτέρυγες του τετράγωνου συγκροτήματος. Δύο μεγάλες αυλές στα βόρεια και στα ανατολικά, μαζί με ορισμένους βοηθητικούς χώρους στα νότια, περιέβαλλαν το κεντρικό, τετράγωνου σχήματος, συγκρότημα. Η αγροικία αυτή φιλοξενούσε αγροτικές εργασίες και την αποθήκευση αγροτικών προϊόντων (ελαιόλαδο κ.ά.). Πιθανότατα ιδρύθηκε στην εποχή του Φιλίππου Β', ο οποίος στα πλαίσια της πολιτικής του για πλήρη έλεγχο των κατακτημένων εδαφών, εγκαθιστούσε εταίρους στην περιοχή παραχωρώντας τους γη. Αθλητισμός Η Ασπροβάλτα κατά τους χειμερινούς μήνες αποτελεί δημοφιλή προορισμό για σέρφινγκ αφού όταν πνέει νότιος άνεμος θεωρείται ένα από τα πιο αξιόπιστα μέρη στην Ελλάδα για την εξάσκηση του αθλήματος. Ακόμη στην Ασπροβάλτα λειτουργεί κλειστό γυμναστήριο, γήπεδο ποδοσφαίρου καθώς επίσης γήπεδα μπάσκετ και τένις. Κατασκηνώσεις Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργούν αρκετές παιδικές κατασκηνώσεις στις οποίες παραθερίζουν εκατοντάδες παιδιά κάθε χρόνο. Εικόνες Δείτε επίσης Βρασνά Νέα Βρασνά Παραπομπές Πηγές Ιστοσ.: Ελληνική Στατιστική Αρχή. Πίνακας αποτελεσμάτων μόνιμου Πληθυσμού - Απογραφής 2011 Ιστοσ.: Στρυμονικός online - Ασπροβάλτα. Ιστοσ.: Asprovalta.com Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη ιστοσελίδα Δήμου Βόλβης Κωμοπόλεις του νομού Θεσσαλονίκης Δήμος Βόλβης
452718	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CF%8C%CF%81%CE%BB%CE%B1	Σάντι Καθόρλα	Ο Σαντιάγκο Καθόρλα Γκονζάλες (Santiago Cazorla González, 13 Δεκεμβρίου 1984) είναι Ισπανός ποδοσφαιριστής που παίζει ως μέσος για την Βιγιαρρεάλ και την Εθνική Ισπανίας. Καριέρα Ξεκίνησε το 2003 αγωνίζεται επαγγελματικά, αρχικά σε ισπανικούς συλλόγους. Το 2012 έφυγε από την Ισπανία και υπέγραψε στην Άρσεναλ.Το 2018 επέστρεψε ως ελεύθερη μεταγραφή στην Βιγιαρρεάλ για να ολοκληρώσει τη καριέρα του. Από το 2008 παίζει στην Εθνική Ισπανίας, με την οποία έχει κερδίσει δύο φορές το Euro, το 2008 και το 2012. Παραπομπές Ισπανοί ποδοσφαιριστές Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ισπανίας Ποδοσφαιριστές Άρσεναλ Ποδοσφαιριστές Πρέμιερ Λιγκ Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014 Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2013 Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2012 Ποδοσφαιριστές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2008 Μέσοι ποδοσφαιριστές Ξένοι ποδοσφαιριστές στο Κατάρ Παίκτες νικητές Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου
542906	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%B1%20%CE%92%CE%AF%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1	Έλενα Βίλντοβα	Η Έλενα Βίλντοβα (λατινικό αλφάβητο : Helena Vildová), γεννημένη στις 19 Μαρτίου 1972 στην Τσεχοσλοβακία, σήμερα πολιτογραφημένη Τσέχα, πρώην αθλήτρια της αντισφαίρισης. Στην καριέρα της διακρίθηκε σε τίτλους κυρίως στο διπλό γυναικών. Με την Τσεχία έχει αγωνιστή σε μία διοργάνωση του Φεντ καπ, αυτή του 1999, στο διπλό γυναικών και σε έναν αγώνα όπου δεν κατάφερε να σημειώσει νίκη. Πάντα στο διπλό γυναικών έχει αγωνιστεί από το 1995 έως το 1999 και στα τέσσερα τουρνουά Γκραντ σλαμ χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ήταν πρώτη , στο διπλό γυναικών, στο "Rosmalen Grass Court Championships" το 1997, στο όπεν Αυστρίας το 1997 και στο όπεν του Σοπότ το 1998, Δεύτερη, πάντα στο διπλό, ήταν στο όπεν της Πράγας το 1997 και 1999, στο Λιντζ το 1997, σε απλό βετεράνων στο "Bastad Qualifying 10K" το 2000 Παραπομπές Τσέχες αθλήτριες της αντισφαίρισης Τσεχοσλοβάκες αθλήτριες της αντισφαίρισης
217315	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C.%CE%93.%CE%A3.%20%CE%86%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1	Μ.Γ.Σ. Άρης Παντελεήμονα	Ο Μουσικογυμναστικός Σύλλογος Άρης Παντελεήμονα είναι ελληνικός ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα τον Παντελεήμονα Κιλκίς. Επίσημο έτος ίδρυσης του συλλόγου είναι το 1926, έχει χρώματα τα κιτρινόμαυρα και έμβλημα τον θεό της ελληνικής μυθολογίας, Άρη. Αποτελεί παλαιότερο εν ενεργεία ποδοσφαιρικό σύλλογο του Νομού Κιλκίς και ιδρυτικό μέλος της Ε.Π.Σ. Κιλκίς με αριθμό μητρώου 4 και αριθμό μητρώου Ε.Π.Ο. 565. Αγωνίζεται στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Κιλκίς και έδρα του αποτελεί το ιδιόκτητο γήπεδο του Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα, γήπεδο «Θεόδωρος Χονδρόπουλος». Ιστορικό Ιδρύθηκε το 1926 από κατοίκους του χωριού που η αγάπη τους για το άθλημα του ποδοσφαίρου και γενικότερα για τον αθλητισμό αλλά και τον πολιτισμό ξεπέρασε τις δυσκολίες της εποχής δημιουργώντας έναν σύλλογο που μέχρι και σήμερα παραμένει άρρηκτα δεμένος με το χωριό. Σημαντική, στο ξεκίνημα της ομάδας, ήταν η συμβολή του αείμνηστου Ελευθεριάδη Δημήτριου (Μίμη) πρόσφυγα από τον Πόντο ο οποίος πριν μετοικήσει στο χωριό και αγωνιστεί στον Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα κατοικούσε στην Θεσσαλονίκη και αποτελούσε μέλος της ομάδας του Α.Σ. Άρη αγωνιζόμενος στην θέση του τερματοφύλακα. Λίγα χρόνια μετά η ομάδα του Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα εντάσσεται στην δύναμη της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας, καθώς προερχόταν από την πάλαι ποτέ κοινότητα της Νέας Σάντας που υπαγόταν στον Νομό Θεσσαλονίκης, στην οποία παρέμεινε και μετά την ίδρυση του Νομού Κιλκίς το 1935 καθώς αυτός απέκτησε δική του Ε.Π.Σ. αργότερα, το 1960. Από το 1926 έως και το 1955 η ποδοσφαιρική ομάδα του Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα αρκέστηκε σε φιλικές αναμετρήσεις δίνοντας αγώνες, εντός και εκτός έδρας, με ομάδες του Νομού Κιλκίς όπως τους Άρη Κιλκίς, Αθλητική Ένωση Κιλκίς, Μέγα Αλέξανδρο Κιλκίς, που πρωταγωνίστησαν στον χώρο του Κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου έως και το τέλος της δεκαετίας του ΄50, τον Ποντιακό Νέας Σάντας, τον Προμηθέα Αμαράντων αλλά και με ομάδες άλλων νομών, όπως της Ημαθίας (Μακροχωρίου), Φλώρινας (Ράχωβας και Αμμοχωρίου), Θεσσαλονίκης (Μέγα Αλέξανδρο, Π.Α.Ο. Διοικητηρίου, Α.Ο.Κ. Αγίου Αθανασίου, Θεσσαλονίκη, Κεραυνό Κολχικού κ.α.), προσκεκλημένη από αυτές σε πολλές περιπτώσεις καθώς η φήμη της ομάδας ήταν γνωστή σε ολόκληρη την Κεντρική και Δυτική Μακεδονία. Αξιοσημείωτο για την εποχή είναι το ότι διατηρούσε και δεύτερη ομάδα μικρότερων ηλικιακά ποδοσφαιριστών (εφηβική) σύμφωνα με μαρτυρίες αλλά και με ένα βιβλίο ταμείου που διασώζεται από το 1936. Στις 20 Ιανουαρίου του 1952 στα πλαίσια της πρώτης Γενικής Συνέλευσης καταρτίστηκε προσωρινή διοίκηση με σκοπό την διενέργεια εργασιών για την αναγνώριση του σωματείου, ενώ παράλληλα ψηφίστηκε και τέθηκε σε ισχύ το πρώτο καταστατικό με τις ιδρυτικές υπογραφές και των 28 παρευρισκόμενων σε αυτήν. Την περίοδο 1955-56 η ομάδα πήρε για πρώτη φορά μέρος στο πρωτάθλημα του Νομού Κιλκίς με διοργανώτρια την Ε.Π.Σ. Μακεδονίας μαζί με τον Άρη Κιλκίς, την Α.Ε. Κιλκίς, τον Μέγα Αλέξανδρο Κιλκίς, τον Ολυμπιακό Πολυκάστρου και τον Εθνικό Αξιούπολης με τον Άρη Κιλκίς να κατακτά τον τίτλο του υπέρ-πρωταθλητή. Μέχρι την περίοδο 1961-62 αγωνιζόταν στην Α΄ κατηγορία ενώ στο διάστημα αυτό συναντήθηκε και με αρκετές ομάδες σε φιλικές αναμετρήσεις εκτός Νομού Κιλκίς όπως με την Ατλαντίς Θεσσαλονίκης, τον Εθνικό Καλαμαριάς, την Β' ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. κ.α. Την 31η Ιουλίου του 1960 συμπεριλαμβάνετε στο 47ο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ του Ο.Π.Α.Π. της περιόδου 1959-60 αγωνιζόμενος σε αγώνα κατάταξης για την πρώτη θέση του 1ου ομίλου του Νομού Κιλκίς καθώς ισοβάθμησε με την ομάδα του Ποντιακού Νέας Σάντας στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου. Στον κατατακτήριο αυτό αγώνα που διεξήχθη στο ουδέτερο γήπεδο του Θερμαϊκού στη Θεσσαλονίκη επικράτησε με σκορ 2-1 και ανεδείχθη πρωταθλητής της περιφέρειας Κιλκίς. Ένα μήνα μετά στις 4 Σεπτεμβρίου του 1960 συμπεριλαμβάνετε εκ νέου σε δελτίο του Ο.Π.Α.Π., στο πρώτο της περιόδου 1960-61, αγωνιζόμενος εκτός έδρας με την ομάδα του Απόλλωνα Ευρωπού, στα πλαίσια του πρώτου αγώνα για τον τίτλο του υπέρ-πρωταθλητή του Νομού Κιλκίς, όπου ηττάται με 3-2 σκορ. Σύμφωνα με μαρτυρίες ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν στον συγκεκριμένο αγώνα οι συνθήκες διεξαγωγής του ήταν τέτοιες που ο διαιτητής ολοκλήρωσε την αναμέτρηση υπό τις πιέσεις του επίσημου παρατηρητή του Ο.Π.Α.Π. που βρισκόταν όπως είθισται στο γήπεδο. Στην δεύτερη αναμέτρηση, αυτή τη φορά εντός έδρας, στις 11 Σεπτεμβρίου 1960 η ομάδα του Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα καταφέρνει να νικήσει με σκορ 1-0 και καθώς οι ομάδες είχαν από μια νίκη και ισοβάθμησαν και στα τέρματα με 3-3 οδηγήθηκαν και σε τρίτη αναμέτρηση. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1960 στο ουδέτερο γήπεδο του Θερμαϊκού στη Θεσσαλονίκη η ομάδα του Απόλλωνα Ευρωπού νικά τον Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα με 4-3 σκορ και στέφετε υπέρ-πρωταθλήτρια. Στην τελευταία αυτή αναμέτρηση καθοριστικό ρόλο έπαιξε, με την εμφάνισή του ως προς την τελική έκβαση του αγώνα, ο τερματοφύλακας της ομάδας στερώντας έτσι από τον σύλλογο έναν ακόμη τίτλο. Μέχρι και τη δεκαετία του ΄60, παράλληλα με την ποδοσφαιρική ομάδα, ο σύλλογος διατηρούσε και Μουσικό-Θεατρικό τμήμα γι΄ αυτό και έχει τον τίτλο ''Μουσικογυμναστικός''. Η έντονη δραστηριότητά του με παραστάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, με μεταφερόμενη θεατρική σκηνή, κοστούμια, σκηνικά αλλά και συνοδευτική ομάδα μουσικών αποτέλεσε την πολιτιστική έκφραση του χωριού για πολλά χρόνια. Από το 1962 μέχρι και το 1977 ο Μ.Γ.Σ. Άρης Παντελεήμονα απείχε από τα επίσημα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Κιλκίς. Αρχικά «...διότι δεν τύγχανε κατανοήσεως από μέρους της Ε.Π.Σ. Κιλκίς...» (όπως αναφέρετε στην επίσημη ανακοίνωση) αποχώρισε από το πρωτάθλημα, μαζί με τα σωματεία του Ποντιακού Νέας Σάντας (το σωματείο του Ποντιακού τελικά επανήλθε στο πρωτάθλημα) και Π.Α.Ο.Κ. Κρηστώνης, με αποτέλεσμα την αποβολή του από αυτό. Στα επόμενα χρόνια η μεταναστευτική περίοδος αλλά και η επταετία της χούντας στην Ελλάδα ήταν οι λόγοι της μη συμμετοχής της ομάδας στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Κιλκίς. Το 1978 επανιδρύεται με πρόεδρο τον αείμνηστο Γρηγόριο Φουντουκίδη και έκτοτε αγωνίζεται σε όλες τις κατηγορίες των τοπικών πρωταθλημάτων. Την αγωνιστική περίοδο 1981-82 κατακτά το πρωτάθλημα του πρώτου ομίλου της Γ΄ κατηγορίας της Ε.Π.Σ. Κιλκίς, με τότε πρόεδρο τον αείμνηστο Δημητριάδη Χαράλαμπο, όπου αγωνιζόταν για τέσσερις περιόδους μετά την επανίδρυσή του. Το 1983-84 αγωνίζεται εκ νέου για μια αγωνιστική περίοδο στην Γ΄ κατηγορία και έκτοτε, με μια εξαίρεση αυτής της περιόδου 1987-88 όπου αγωνίζεται στην Α΄ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Κιλκίς, αγωνίζεται στην Β΄ κατηγορία. Το 1990 του απονέμεται το Κύπελλο ήθους της Ε.Π.Σ. Κιλκίς, μια τιμητική διάκριση που ελάχιστες ομάδες έχουν κατακτήσει. Το 1998 η Ε.Π.Σ. Κιλκίς βραβεύει τον σύλλογο για την πολύτιμη προσφορά του στο Κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο. Η πορεία του συλλόγου από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄90, στη Β΄ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Κιλκίς, έως και την περίοδο 2006-07 με την συμμετοχή του στα μπαράζ ανόδου μετά την κατάκτηση της 3ης θέσης στο πρωτάθλημα της περιόδου αυτής χαρακτηρίζεται ως στάσιμη αλλά και σταθερή. Τα δυο τελευταία γεγονότα που σημάδεψαν την νεότερη ιστορία του Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα είναι η επιστροφή του για μια αγωνιστική περίοδο το 1987-88 στην Α' κατηγορία της Ε.Π.Σ. Κιλκίς με τότε πρόεδρο τον Γεωργιάδη Μιχαήλ και η κατάκτηση του πρωταθλήματος της Β' κατηγορίας την περίοδο 2013-14 που συνοδεύτηκε και με άνοδο, με πρόεδρο την Καλαϊτζίδου Μαρία. Σήμερα η ομάδα αγωνίζεται στην Β' κατηγορία της Ε.Π.Σ. Κιλκίς. Αξιοσημείωτοι ποδοσφαιριστές Σημαντικότερες μορφές στην μακρόχρονη ιστορία του συλλόγου αποτελούν μεταξύ άλλων οι: Ελευθεριάδης Δημήτριος: προπολεμικός ποδοσφαιριστής που ξεκίνησε στον Άρη Θεσσαλονίκης και κατόπιν μετακόμισε στον Παντελεήμονα και αγωνίστηκε στον Μ.Γ.Σ Άρη στα πρώτα χρόνια του συλλόγου. Φουντουκίδης Αριστοτέλης (Αρίσταρχος, Αρίστος): (Απόλλων Καλαμαριάς, ΜΕΝΤ, ΠΑΟΚ) Νικολαΐδης Παντελής: (Ποντιακός Νέας Σάντας, ερασιτέχνες ΠΑΟΚ, ΜΕΝΤ, Δόξα Περιστερίου, Μανδραϊκός, Αστραπή Μεσαίου). Από τους νεότερους ποδοσφαιριστές αυτός που διακρίθηκε ιδιαίτερα, φτάνοντας μέχρι και την καταξίωση σε εθνικές κατηγορίες, είναι ο Χονδρόπουλος Ηλίας όπου αγωνίστηκε στους Ποντιακό Νέας Σάντας, Κιλκισιακό και Α.Ο. Σύρου. Μετά από περίπου 60 χρόνια την κιτρινόμαυρη φανέλα του Α.Σ. Άρη Θεσσαλονίκης φόρεσε ένας ακόμη ποδοσφαιριστής του Μ.Γ.Σ. Άρη Παντελεήμονα. Ο λόγος για τον Ψειρίδη Βασίλειο ο οποίος υπήρξε ποδοσφαιριστής (και 2 φορές πρωταθλητής Ελλάδος) της ερασιτεχνικής ομάδας του Α.Σ. Άρη Θεσσαλονίκης από το 1986 έως και το 1988. Σύλλογοι και κοινωνικές δραστηριότητες Ο Μ.Γ.Σ. Άρης Παντελεήμονα στα πλαίσια των κοινωνικών του δραστηριοτήτων δημιούργησε την Λέσχη Νεολαίας, έναν χώρο πρωτίστως για την νεολαία του χωριού αλλά και για όλους τους κατοίκους. Στεγάζετε εντός του Πολιτιστικού Κέντρου του χωριού και διαθέτει Δανειστική Βιβλιοθήκη για όλες τις ηλικίες αναγνωστών, συλλογή από επιτραπέζια παιχνίδια, παζλ, τραπέζια πινγκ-πονγκ, τηλεόραση και DVD. Παραπομπές Πηγές Ιστορικά στοιχεία, επίσημος ιστότοπος Μ.Φ.Γ. Άρης Παντελεήμονα Εξωτερικοί σύνδεσμοι Μ.Γ.Σ. Άρης Παντελεήμονα, επίσημος ιστότοπος. Αθλητικοί σύλλογοι Κιλκίς Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1928 Ποδοσφαιρικές ομάδες Ελλάδας
56069	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%B9%20%CE%91%CF%8A%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD	Σεργκέι Αϊζενστάιν	Ο Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν (), (22 Ιανουαρίου 1898 - 11 Φεβρουαρίου 1948) ήταν Σοβιετικός σκηνοθέτης, θεωρητικός της τέχνης, της τεχνικής του κινηματογράφου και ένας από τους πρωτοπόρους του σοβιετικού αλλά και παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Αϊζενστάιν ήταν πρωτοπόρος στη χρήση του μοντάζ και το έργο του επηρέασε σημαντικά τους πρώτους σκηνοθέτες ταινιών. Βιογραφία Γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας, από ευκατάστατους γονείς, που του εξασφάλισαν μια καλή μόρφωση. Ο πατέρας του, Μιχαήλ Αϊζενστάιν, ήταν αρχιτέκτονας βαλτικής, γερμανικής, εβραϊκής, και σουηδικής καταγωγής, ενώ η μητέρα του, Γιούλια, ήταν Ρωσίδα και μέλος της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας. Ως παιδί ακόμα μιλούσε 3 ξένες γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά), ενώ αργότερα παρακολούθησε μαθήματα μηχανικής και αρχιτεκτονικής. Την ίδια εποχή έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τη ζωγραφική φιλοτεχνώντας αφίσες. Σύντομα ανακάλυψε το θέατρο και ανέβασε στη Μόσχα πολλά θεατρικά έργα, όπως Η αυτού μεγαλειότης η πείνα, Μάκβεθ του Σαίξπηρ, Σοφός Άνθρωπος του Οστρόβσκι και Μάσκες αερίου. Ο Αϊζενστάιν έγραψε πολλά δοκίμια στα οποία αναλύει τα έργα και την τεχνική του και διατυπώνει τις σκέψεις του για την τέχνη του κινηματογράφου. Δεν έμεινε αμέτοχος της πολιτικής. Το Μάρτιο του 1934 απηύθυνε ανοιχτή επικριτική επιστολή προς τον Γιόζεφ Γκέμπελς. Κινηματογράφος Το 1924 ξεκίνησε η καριέρα του στον κινηματογράφο σκηνοθετώντας το έργο Απεργία που έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, παρ' όλες τις αδυναμίες του. Το 1925 σκηνοθέτησε το αριστούργημά του, το Θωρηκτό Ποτέμκιν, σε δικό του σενάριο βασισμένο στα γεγονότα της ανταρσίας στο θωρηκτό Ποτέμκιν του ρωσικού ναυτικού το 1905. Γυρίστηκε μέσα σε λίγες μόνο βδομάδες στην πόλη και το λιμάνι της Οδησσού. Με αυτή την ταινία, στα 27 του χρόνια καθιερώθηκε ως μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες που πέρασαν από τον κινηματογραφικό χώρο. Το 1928 σκηνοθέτησε, σε σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του Τζον Ριντ «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», το φιλμ Οκτώβρης ή Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο και το 1929 ολοκλήρωσε τη Γενική Γραμμή, το πιο λυρικό απ' όλα τα έργα του, που αναφέρεται με λεπτομέρειες στις αλλαγές της αγροτικής κατάστασης στη Ρωσία, μετά από την Επανάσταση του Οκτώβρη. Το 1938 σκηνοθέτησε τον Αλέξανδρο Νέφσκι και Το λιβάδι του Μπεζίν για το οποίο έκανε δημόσια αυτοκριτική και έμεινε ημιτελές εξαιτίας της ασθένειάς του. Το 1945 σκηνοθέτησε το πρώτο μέρος από την τριλογία Ιβάν ο τρομερός, βιογραφία του Ιβάν για την οποία είχε συζήτηση με τον ίδιο τον Στάλιν., ενώ το 1946 ολοκλήρωσε το δεύτερο μέρος της. Η πρεμιέρα της στη Σοβιετική Ένωση έγινε όμως το 1958, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του. Το τρίτο μέρος της τριλογίας δε γυρίστηκε ποτέ καθώς στις 9 Φεβρουαρίου του 1948 ο Αϊζενστάιν πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία πενήντα χρόνων. Σημαντικότερες ταινίες Stachka - Η απεργία 1925 Bronenosets Potyomkin - Θωρηκτό Ποτέμκιν 1925 Oktyabr - Οκτώβρης ή Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο 1929 Aleksandr Nevskiy - Αλέξανδρος Νέφσκι 1939 Ivan Groznyy I - Ιβάν ο Τρομερός 1ο μέρος 1944 Ivan Groznyy IΙ - Ιβάν ο Τρομερός 2ο μέρος 1958 Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ο Κινηματογράφος και το αισθητικό ρεύμα του Αϊζενστάιν (Άρθρο στο πολιτιστικό περιοδικό "diavasinet.gr") Άρθρο για τον Αϊζενστάιν Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν Το Βήμα, Κυριακή 14 Ιουλίου 2002 (ανακτήθηκε 8 Μαΐου 2011) Το θαύμα του Αϊζενστάιν Το Βήμα, Κυριακή 3 Ιουλίου 2005 (ανακτήθηκε 8 Μαΐου 2011) Η «Γκουέρνικα» του κινηματογράφου, άρθρο στο Ριζοσπάστη Σοβιετικοί σκηνοθέτες βωβών ταινιών Σοβιετικοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
799490	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AF%CE%B6%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CF%84	Κίζδερβεντ	Τοποθεσία Ορεινό χωριό της Μικράς Ασίας ανάμεσα στην Προύσα και τη Νίκαια της Βιθυνίας, στο οποίο κατοικούσαν μόνο Χριστιανοί. Βρίσκεται σε ένα φυσικό πέρασμα, μεταξύ τεσσάρων βουνών, και το διασχίζει ο ποταμός Δράκος ο οποίος χύνεται στον κόλπο της Νικομήδειας. Ιστορία Η περιοχή Κίζδερβεντ πριν κατοικηθεί ήταν Αρμένικη. Μετανάστες από την Οχρίδα εγκαταστάθηκαν γύρω από ένα τεράστιο χάνι που γραπτές πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν βυζαντινό και το επισκεύασε ο Τεκελή Μεχμέτ Πασά, και έζησαν εκεί για τρεις περίπου αιώνες. Το χάνι αυτό βρίσκεται σε λιθόστρωτο δρόμο, γνωστό ως η λεωφόρος Βαγδάτης, η οποία στα βυζαντινά χρόνια ένωνε την Κωνσταντινούπολη με τη Βαγδάτη και συνέβαλε στην πρόοδο και ανάπτυξη του χωριού. Το χάνι ήταν το μεγαλύτερο από όλα κατά μήκος της λεωφόρου, και φιλοξενούσε μεγάλες προσωπικότητες και ανθρώπους διαφορετικών λαών. Επειδή το χάνι ήταν σημαντικό, το οθωμανικό κράτος υποχρέωσε τους κατοίκους να το προστατεύουν με φρουρά 20 ανδρών κυρίως από τους ληστές. Στην πορεία η φρουρά έγινε μικτή με 10 άντρες και 10 γυναίκες. Όταν σε κάποια συμπλοκή σκοτώθηκε ένα κορίτσι της φρουράς, ο σουλτάνος, παραχώρησε το χάνι, μια μεγάλη έκταση 300 km2, απαλλαγή από τον κεφαλικό φόρο και τους έδωσε δικαίωμα οπλοφορίας. Ως φόρο τιμής στο κορίτσι, οι τουρκικές αρχές ονόμασαν το χωριό Κιζδερβεντ, από το Κιζ που στα τουρκικά σημαίνει κορίτσι και το Δερβέντ που σημαίνει το στενό πέρασμα ή σταθμός. Λόγω των πολλών προνομίων η περιοχή προσέλκυσε περισσότερο πληθυσμό και το 1919 είχε γίνει κωμόπολη με 2800 κατοίκους. Με τους Βαλκανικούς πολέμους, στις 14 Σεπτεμβρίου 1920 το χωριό κάηκε και οι εναπομείναντες κάτοικοι φιλοξενήθηκαν στο ελληνικό στρατόπεδο της Κίου για δύο χρόνια. Το 1922, με την ανταλλαγή πληθυσμών, έφυγαν και μετανάστευσαν στην Ελλάδα, στην Κομοτηνή ή άλλα χωριά της Ροδόπης και γενικότερα της Βόρειας Ελλλάδας. Το 1923 εγκαταστάθηκε στο χωριό μια ομάδα ανθρώπων που προερχόταν από την ανταλλαγή πληθυσμών. Απασχόληση Οι κάτοικοι ασχολούνταν με εκτροφή μεταξοσκώληκα για πολλά χρόνια και συνεισφέρανε στις ανάγκες της Προύσας σε κουκούλια μεταξιού, καθώς βρισκόταν πολύ κοντά. Στο παρελθόν επίσης ασχολούνταν με υφαντά (χαλιά) με χρήση λινών και μάλλινων νημάτων. Πηγές ΕΡΤ - Αφύλαχτη διάβαση paratiritis-news.gr Πολιτιστικός Σύλλογος Πολυπέτρου (facebook) Συνεισφορά Στο παρόν άρθρο χρησιμοποιήθηκαν τμήματα από κείμενο που επιμελήθηκε ο Πολυκράτης Παντσίδης.
326288	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9F%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%B6	Στενά του Ορμούζ	Τα Στενά του Ορμούζ (περσικά: تَنگِه هُرمُز, Τανγκέζ-γιε Χορμόζ, αραβικά: مَضيق هُرمُز, Μαντίκ Χουρμούζ· η αφαίρεση του "Χ" αποτελεί ανετυμολόγητο σφάλμα ευφωνίας/καλλωπιστικό σφάλμα) είναι πορθμός ανάμεσα στον κόλπο του Ομάν και τον Περσικό Κόλπο. Είναι το μόνο θαλάσσιο πέρασμα για τον Περσικό Κόλπο και γι' αυτό έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία. Στα βόρεια βρίσκεται το Ιράν και στα νότια τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μουσαντάν, ένα εξκλάβιο του Ομάν. Στο στενότερο σημείο τους, τα στενά έχουν πλάτος 29 ναυτικά μίλια (54 χιλιόμετρα). Περίπου το 35% του πετρελαίου που μεταφέρεται μέσω ακτοπλοϊκών (και 20% των συνολικών) μεταφορών περνάει από τα Στενά του Ορμούζ. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Περσικός Κόλπος Αραβία Γεωγραφία της Μέσης Ανατολής Ορμούζ Ορμούζ Ορμούζ
646046	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1	Πετρόνιος της Μπολόνια	Ο Άγιος Πετρόνιος (ιταλική γλώσσα: San Petronio / Σαν Πετρόνιο) (πέθανε γύρω στο 450 μ.Χ.) ήταν επίσκοπος της Μπολόνια κατά τον πέμπτο αιώνα. Είναι πολιούχος της πόλης. Γεννημένος από μια ευγενή ρωμαϊκή οικογένεια, έγινε Χριστιανός και στη συνέχεια ιερέας. Ως επίσκοπος της Μπολόνια, έχτισε την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου (Μπολόνια). Παραπομπές Επίσκοποι Μπολόνιας Επίσκοποι του 5ου αιώνα
319022	https://el.wikipedia.org/wiki/Ten%20Years%20After	Ten Years After	Οι Ten Years After είναι βρετανικό μπλουζ ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1966 στο Νότιγχαμ. Από το 1967 μέχρι το 1974 κυκλοφόρησαν οκτώ στούντιο και δύο ζωντανά ηχογραφημένους δίσκους, αλλά διαλύθηκαν εκείνη τη χρονιά για να επανενωθούν για μία εμφάνιση το 1983 και ξανά το 1988, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα. Βιογραφία Οι Ten Years After προήλθαν από το συγκρότημα των Ivan Jay and the Jaycats και μέλη τους ήταν ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Άλβιν Λι, ο κιμπορντίστας Τσικ Τέρτσχιλ, ο μπασίστας Λίο Λάιονς και ο ντράμερ Ρικ Λι. Το συγκρότημα πήρε την ονομασία του το Νοέμβριο του 1966 αφού είχε μετακομίσει στο Λονδίνο. Μία εμφάνιση στο φεστιβάλ τζαζ του Γουίντσορ εξασφάλισε στους Ten Years After συμβόλαιο συνεργασίας με την "Decca Records" και κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους, στις 27 Οκτωβρίου 1967. Μετά από μία περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ηχογράφησαν το ζωντανό άλμπουμ "Undead" στο κλαμπ "Klooks Kleek" του Λονδίνου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1968 ανεβαίνοντας στο # 26 στην πατρίδα τους και το # 115 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις αρχές του 1969 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Stonedhenge", το οποίο έφθασε στο # 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο και το # 61 στο Billboard, ενώ το καλοκαίρι του 1969 εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ τζαζ του Νιούπορτ και στις 17 Αυγούστου στο φεστιβάλ του Γούντστοκ, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Ιούνιο του 1970, κυκλοφόρησε το σινγκλ "Love Like A Man", το οποίο σκαρφάλωσε στο βρετανικό Top-10 και παρέμεινε στα τσαρτ για 18 εβδομάδες. Το σινγκλ συνόδευε το δίσκο "Cricklewood Green" ο οποίος έφθασε στο # 4 της πατρίδας τους, όπως είχε κάνει και το "Ssssh" ένα χρόνο νωρίτερα. Αυτά τα δύο άλμπουμ ήταν οι πρώτοι Top-20 δίσκοι συγκροτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Αύγουστο του 1970 εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "Strawberry Fields" στον Καναδά, όπως και στο "Isle of Wight festival", στις 30 εκείνου του μήνα. Το 1971 τα δικαιώματα των δίσκων τους πήρε η "Columbia Records" και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "I'd Love to Change the World", τη μοναδική τους Top-40 επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο δίσκος "Watt" έφθασε στο # 5 στη Βρετανία και το # 21 στην Αμερική, ενώ στο τέλος της χρονιάς κυκλοφόρησε το "A Space in Time" παρουσιάζοντας έναν πιο εμπορικά κατευθυνόμενο ήχο, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι πωλήσεις στην πατρίδα τους και να αυξηθούν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Ακολούθησε το "Rock & Roll Music to the World" τον Οκτώβριο του 1972 και το διπλό, ζωντανά ηχογραφημένο "Recorded Live" το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, ανεβαίνοντας και τα δύο στο Top-50 σε Βρετανία και Ηνωμένες Πολιτείες. Ο τελευταίος δίσκος των Ten Years After γι' αυτή τη δεκαετία ήταν το "Positive Vibrations" του 1974, αφού μετά την κυκλοφορία του, το συγκρότημα διαλύθηκε. Τα μέλη του σχήματος επανενώθηκαν το 1983 για μία εμφάνιση στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ, η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε στο δίσκο "The Friday Rock Show Sessions – Live at Reading '83'". Πέντε χρόνια αργότερα το συγκρότημα επανενώθηκε οριστικά, ηχογραφώντας το δίσκο "About Time" χωρίς να καταφέρουν να μπουν στο Top-100 του Billboard. Μετά από μία μακρά περίοδο περιοδειών και διαλειμμάτων για να ασχοληθούν με τις προσωπικές τους δουλειές, τα μέλη του συγκροτήματος αντικατέστησαν τον Άλβιν Λι με τον Τζο Γκουτς και ηχογράφησαν το δίσκο "Now", ενώ ακολούθησε το "Evolution" το 2008. Στις 6 Μαρτίου 2013 ο Άλβιν Λι πέθανε, σε ηλικία 68 ετών. Τον Ιανουάριο του 2014, ανακοινώθηκε η αποχώρηση από το συγκρότημα του Λίο Λάιονς και του Τζο Γκουτς, με τον μπασίστα Κόλν Χότζκινσον και τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Μάρκους Μπνφάντι να παίρνουν την θέση τους. Δισκογραφία Στούντιο και ζωντανές ηχογραφήσεις Παραπομπές Πηγές Βιογραφία στην επίσημη ιστοσελίδα Alvin Lee Biography Only Solitaire Allmusic, Ten Years After Βρετανικά τσαρτ Γερμανικά τσαρτ Αμερικάνικα τσαρτ Αγγλικά blues rock συγκροτήματα Αγγλικά hard rock συγκροτήματα
70554	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B5	Διαίρει και βασίλευε	Η έκφραση «διαίρει και βασίλευε» μπορεί να σημαίνει: Τη λατινική έκφραση Divide et impera. Τη μέθοδο επίλυσης προβλημάτων που χρησιμοποιείται στην επιστήμη των υπολογιστών, «διαίρει και βασίλευε».
811805	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B5	Ο άρχοντας του Μπάλαντρε	Ο άρχοντας του Μπάλαντρε (αγγλικός τίτλος: The Master of Ballantrae) είναι μυθιστόρημα του Σκωτσέζου συγγραφέα Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον που γράφτηκε στην Ταϊτή. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες σε αμερικανικό περιοδικό το 1888 -1889 και εκδόθηκε σε βιβλίο τον Σεπτέμβριο του 1889. Η ιστορία επικεντρώνεται στη σύγκρουση μεταξύ δύο αδελφών Σκωτσέζων ευγενών που καταστρέφονται από το μίσος. Το μυθιστόρημα έχει διασκευαστεί σε τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες και κόμικς. Τα πρόσωπα Στη Σκωτία, τον 18ο αιώνα, στο αρχοντικό Ντιούρισντερ, ζουν οι δύο αδερφοί Ντιούρι: Ο Τζέιμς, ο άρχοντας του Μπάλαντρε, ο μεγαλύτερος της οικογένειας, είναι ένας νεαρός άνδρας ατίθασος, φιλόδοξος, ανήθικος, αλλά γοητευτικός και χαρισματικός. Ο Χένρι, ο μικρότερος αδελφός, είναι μετριοπαθής, ενάρετος, έντιμος και όχι ιδιαίτερα δημοφιλής. Στο αρχοντικό μένουν επίσης ο ηλικιωμένος πατέρας τους που έχει παραιτηθεί πια από τον έλεγχο του κτήματος και η δεσποινίς Άλισον Γκρέιμ, μια κοντινή συγγενής, ορφανή και κληρονόμος της περιουσίας που απέκτησε ο πατέρας της στο εμπόριο, αρραβωνιασμένη και πολύ ερωτευμένη με τον Τζέιμς. Το μυθιστόρημα αρχίζει το 1745, τη χρονιά της εξέγερσης των Ιακωβιτών και παρουσιάζεται ως τα απομνημονεύματα του Εφραίμ Μακέλαρ, διαχειριστή του κτήματος Ντιούρισντερ. Γράφει ηλικιωμένος πια, αφηγούμενος την ιστορία του πολύ μετά τα γεγονότα, θρηνώντας για τις πολλές κακοτυχίες που έπεσαν στην ευγενή οικογένεια Ντιούρι κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του. Υπόθεση Η εξέγερση Όταν ο Κάρολος Εδουάρδος Στιούαρτ το 1745 συγκεντρώνει στρατό για να βαδίσει νότια και να διεκδικήσει τον θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας, η οικογένεια βρίσκεται σε δίλημμα, όπως και οι περισσότερες οικογένειες σε όλη τη Σκωτία, και αποφασίζει μια κοινή στρατηγική: ο ένας γιος θα συμμετάσχει στην εξέγερση ενώ ο άλλος θα ενταχθεί στους πιστούς του βασιλιά Γεώργιου. Μ' αυτόν τον τρόπο, όποια πλευρά και αν κερδίσει, η θέση και η περιουσία της οικογένειας είναι διασφαλισμένη. Λογικά, ο μικρότερος γιος θα έπρεπε να συνταχθεί με τους επαναστάτες, αλλά ο Τζέιμς, με τη χαρακτηριστική βίαιη επιπολαιότητα του, επιμένει να πάει αυτός και κατηγορεί περιφρονητικά τον Χένρι ότι προσπαθεί να σφετεριστεί τη θέση του. Τα δύο αδέλφια συμφωνούν να ρίξουν ένα νόμισμα. Ο Τζέιμς κερδίζει και πηγαίνει να πολεμήσει δίπλα στον πρίγκιπα Κάρολο, ενώ ο Χένρι παραμένει υποστηρίζοντας τον βασιλιά. Η εξέγερση αποτυγχάνει και μετά την καθοριστική μάχη του Κάλλοντεν ο Τζέιμς θεωρείται νεκρός, οπότε ο Χένρι γίνεται κύριος της περιουσίας που διευθύνει προσεκτικά και υπεύθυνα. Μετά από επιμονή του πατέρα τους, η θλιμμένη αρραβωνιαστικιά του Τζέιμς παντρεύεται απρόθυμα τον Χένρι και η περιουσία της ανακουφίζει τα χρέη της οικογένειας. Τα χρόνια περνούν και ο Χένρι αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από τους κατοίκους της περιοχής επειδή πρόδωσε την εξέγερση. Η δε οικογένειά του τον αντιμετωπίζει με πλήρη αδιαφορία καθώς η σύζυγός του και ο πατέρας του περνούν το χρόνο τους θρηνώντας τον ήρωα Τζέιμς. Νέα του άρχοντα του Μπάλαντρε – και ένας δεύτερος αφηγητής Τον Απρίλιο του 1749 έρχεται ο συνταγματάρχης Φράνσις Μπερκ, φέρνοντας μαζί του επιστολή του Τζέιμς, που είναι ακόμη ζωντανός και βρίσκεται στη Γαλλία. Σ' αυτό το σημείο, ο αφηγητής εισάγει μια άλλη ιστορία στην αφήγηση, τα απομνημονεύματα του συνταγματάρχη Μπερκ, από τα οποία ο Μακέλαρ εξάγει τις ενότητες που αναφέρονται στον Τζέιμς. Από κει φαίνεται ότι ο Τζέιμς συντάχθηκε με τον πρίγκιπα Κάρολο αποκλειστικά και μόνο για να κερδίσει χρήματα και ανώτερα αξιώματα σε περίπτωση επιτυχίας της εξέγερσης. Όταν όμως φάνηκε ότι η εξέγερση ήταν σίγουρο ότι θα αποτύγχανε, ο Τζέιμς τον εγκατέλειψε, φεύγοντας στη Γαλλία με τον Μπερκ. Ωστόσο, το πλοίο που τους μετέφερε, αφού κινδύνευσε για επτά μέρες στην κακοκαιρία, κατελήφθη από πειρατές. Ο Τζέιμς κατάφερε να ανατρέψει τον πειρατή και έγινε ο νέος καπετάνιος. Αποδείχθηκε βάναυσος και αδίστακτος, κούρσεψε πολλά πλοία και έσφαξε ή έριξε στη θάλασσα τα πληρώματα και τους επιβάτες τους για να μην τον αναγνωρίσουν. Μετά από πολλές περιπέτειες, έφθασαν στην ακτή της Βόρειας Καρολίνας, όπου ο Τζέιμς εγκατέλειψε το πλοίο και το πλήρωμά του, φεύγοντας κρυφά μαζί με τον Μπερκ και έναν πειρατή που εμπιστεύονταν κάπως - κάποιον Ντάτον που ισχυρίζονταν ότι ξέρει τον δρόμο μέσα στα έλη που έπρεπε να διασχίσουν όταν έβγαιναν στην ξηρά, παίρνοντας μαζί τους όλον τον θησαυρό που είχαν συγκεντρώσει. Όταν διέσχισαν τα αδιαπέραστα δασώδη έλη, με τον κίνδυνο των Ινδιάνων στο δάσος κοντά, ο Τζέιμς άφησε τον Ντάτον να πνιγεί στην κινούμενη άμμο, κλέβοντας το μερίδιο του θησαυρού του. Με τον Μπερκ επιβιβάστηκαν σε ένα εμπορικό πλοίο για το Όλμπανι. Στη συνέχεια προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο ανάμεσα στους Γάλλους, που υποστήριξαν την εξέγερση. Πήραν μαζί για οδηγό έναν Ινδιάνο έμπορο, αλλά εκείνος πέθανε από πυρετό και οι δύο φυγάδες χάθηκαν στις άγριες ερημιές όπου περιπλανήθηκαν απελπισμένα αφού έθαψαν τον θησαυρό. Τελικά κατάφεραν να σωθούν και επέστρεψαν στη Γαλλία. Πίσω στη Σκωτία Αφού μαθαίνει τα κατορθώματα του αδερφού του, ο Χένρι αποφασίζει να μην ενημερώσει σχετικά την οικογένεια για να μην τους λυπήσει. Αντίθετα, συνεχίζει να υποστηρίζει την εγκαταλελειμμένη ερωμένη του αδερφού του και το νόθο παιδί τους και να του στέλνει χρήματα. Ο Τζέιμς κατηγορεί τον Χένρι ότι του έκλεψε την κληρονομιά του και οι απαιτήσεις του διαρκώς αυξάνονται. Για να ανταποκριθεί, ο ευσυνείδητος Χένρι αναγκάζεται να κάνει τρομερές οικονομίες και αντιμετωπίζεται ως φιλάργυρος από την οικογένειά του, αλλά δεν τους λέει ότι στέλνει χρήματα για τον πλούσιο, σπάταλο τρόπο ζωής του αδελφού του. Η πικραμένη σύζυγός του τον αντιμετωπίζει με όλο και περισσότερη περιφρόνηση. Αυτό συνεχίζεται για επτά χρόνια. Τον Ιούλιο του 1756, ο Τζέιμς έχει μπλέξει πάλι και φυλακίζεται στη Γαλλία. Ενημερώνει τον αδελφό του για τα σχέδιά του να φύγει στην Ινδία, λέγοντάς του ότι θα χρειαστεί χρήματα για να το κάνει, αλλά ο Χένρι απαντά ότι το κτήμα έχει εξαντληθεί. Ο άρχοντας του Μπάλαντρε επιστρέφει Τον Νοέμβριο του 1756, ο Τζέιμς επιστρέφει στο Ντιούρισντερ. Συναντά τον Χένρι στο δρόμο για το σπίτι και του λέει δυσοίωνα ότι ο Χένρι διάλεξε τη μοίρα του όταν δεν του έστειλε χρήματα για να πάει στην Ινδία. Ο πατέρας του και η γυναίκα του αδερφού του είναι πανευτυχείς για την επιστροφή του, καθώς δεν τον έχουν δει για 11 χρόνια. Η αφήγηση τον απεικονίζει σαν έναν αδυσώπητο τύπο – που υποκριτικά παρουσιάζεται ως ευγενικός και στοργικός γιος στον ηλικιωμένο λόρδο και τη νύφη του – αλλά όποτε είναι μόνος με τον Χένρι, εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να τον κοροϊδεύει και να τον προσβάλλει σκληρά, κατηγορώντας τον για όλα όσα έχουν πάει στραβά στη ζωή του, εντελώς αδιάφορος για τον τρόπο με τον οποίο ο Χένρι ρήμαξε το κτήμα για να χρηματοδοτήσει τον τρόπο ζωής του. Με σατανικά τεχνάσματα κάνει να φαίνεται ότι ο Χένρι προσβάλλει τον ίδιο. Για την οικογένεια φαίνεται ότι ο Τζέιμς είναι ένας ταλαιπωρημένος ήρωας και άγιος, ενώ ο Χένρι είναι ένα σκληρό, αναίσθητο τέρας. Ο Χένρι υπομένει όλες τις ταπεινώσεις με στωική σιωπή από σεβασμό προς τον πατέρα του που θα πέθαινε από τον πόνο του αν μάθαινε την αλήθεια. Εξοργισμένος για τη μεταχείριση του καλού τίμιου αφέντη του, ο Μακέλαρ ανακαλύπτει στην αλληλογραφία του Τζέιμς γράμματα που αποδεικνύουν ότι πρόδωσε από καιρό τους Ιακωβίτες και έγινε κατάσκοπος της αγγλικής κυβέρνησης – αν και αυτός καυχιόταν συνέχεια στον πατέρα του, στην Άλισον, στους υπηρέτες και τους αγρότες για τους κινδύνους που διατρέχει επιστρέφοντας στη Σκωτία. Τελικά, η ένταση φτάνει στο αποκορύφωμα όταν ο Τζέιμς λέει ότι η Άλισον είναι ακόμη ερωτευμένη μαζί του και τα αδέρφια καταφεύγουν σε μονομαχία. Ο Χένρι χτυπάει με το σπαθί του τον Τζέιμς που πέφτει στο έδαφος, φαινομενικά νεκρός. Όταν επιστρέφουν στο σημείο για να μεταφέρουν το πτώμα… είναι εξαφανισμένο! Ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος και σπασμένους θάμνους μέχρι τον κόλπο, συνειδητοποιούν ότι οι λαθρέμποροι πρέπει να τον μετέφεραν. Στην Ινδία Ο ηλικιωμένος λόρδος αρρωσταίνει και πεθαίνει. Ο Μακέλαρ δείχνει στην Άλισον τα γράμματα που αποδεικνύουν ότι ο Τζέιμς είναι κατάσκοπος και υποκριτής, αλλά εκείνη τον αποδοκιμάζει και τα καίει. Όμως επί τέλους αντιλαμβάνεται την κατάσταση και τελικά συμφιλιώνεται με τον άντρα της. Αλλά είναι πολύ αργά: ο Χένρι έχει αλλάξει από τότε που σκότωσε τον αδελφό του. Ο Μακέλαρ ανησυχεί για τα λογικά του. Ωστόσο, ο Τζέιμς έχει επιζήσει ως εκ θαύματος από την πληγή του και καθώς είχε κανονίσει να φύγει εκείνη τη νύχτα, οι λαθρέμποροι ως μέρος της συμφωνίας, τον πήραν νεκρό ή ζωντανό. Με τα χρήματα που εκβιαστικά έχει πάρει, πηγαίνει στην Ινδία για να κάνει την τύχη του. Νέα Υόρκη Όταν ο Τζέιμς επανεμφανίζεται συνοδευόμενος από τον Ινδό ακόλουθό του Σεκούντρα Ντας, ο Χένρι παίρνει την οικογένειά του και μέσα στη νύχτα φεύγουν για τη Νέα Υόρκη, όπου η κυρία Ντιούρι έχει ένα οικογενειακό κτήμα. Ο Τζέιμς ορκίζεται να τους εντοπίσει και να τους καταστρέψει και πολύ σύντομα ανακαλύπτει πού βρίσκεται η οικογένεια και ξεκινάει για τη Νέα Υόρκη, με τον πιστό Μακέλαρ να σπεύδει επίσης, ελπίζοντας να προλάβει να προειδοποιήσει τον Χένρι για την άφιξη του αδελφού του. Όταν ο Τζέιμς φτάνει στην πόλη, προσπαθεί για άλλη μια φορά να στρέψει τους ανθρώπους εναντίον του Χένρι και καθώς δεν το καταφέρνει, υιοθετεί μια διαφορετική τακτική και ξεκινά να ταπεινώσει την οικογένεια. Εξασφαλίζει μια άθλια παράγκα και γίνεται ράφτης, με μια μεγάλη ταμπέλα που αναφέρει την καταγωγή του. Αλλά ο Χένρι δεν ενδιαφέρεται, απολαμβάνει ήσυχα την ταπείνωσή του. Ωστόσο, ο Μακέλαρ ανησυχεί. Ο Τζέιμς ζητά από τον αδερφό του χρήματα για να βρει τον θαμμένο πειρατικό θησαυρό, αλλά ο Χένρι, που τώρα πέρασε πέρα από την κανονικότητα στο εμμονικό μίσος, αρνείται. Αντίθετα, κανονίζει κρυφά με έναν λαθρέμπορο να συγκεντρώσει μια συμμορία και να παρουσιαστούν στον Τζέιμς ως πρόθυμοι να ξεκινήσουν μαζί του για να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό, με πραγματικό σκοπό να τον δολοφονήσουν και για αμοιβή τους να πάρουν τον θησαυρό. Στην ερημιά Έχοντας στείλει τον διαβολικό αδερφό του στις ερημιές με τη συμμορία δολοφόνων, ο Χένρι ανακαλύπτει ότι μια επίσημη αποστολή ξεκινά σχεδόν στην ίδια διαδρομή και ο Μακέλαρ και ο Χένρι ακολουθούν. Μερικές μέρες μετά, συναντούν τον μοναδικό επιζώντα της αποστολής του Τζέιμς που τους ανακοινώνει τον θάνατό του. Ο Χένρι αρνείται να πιστέψει ότι ο αδερφός του είναι νεκρός, πεπεισμένος ότι είναι ένα υπερφυσικό πνεύμα και ότι τίποτα δεν μπορεί να τον σκοτώσει. Πηγαίνουν όλοι μαζί στον τόπο ταφής και βρίσκουν τον Ινδό υπηρέτη να έχει ξεθάψει και να προσπαθεί να φέρει στη ζωή τον Τζέιμς. Ο νεκρός ανοίγει τα μάτια του για μια στιγμή και σ' αυτό το φρικιαστικό θέαμα ο Χένρι πέφτει στο έδαφος, νεκρός. Ο Μακέλαρ μαθαίνει από τον Σεκούντρα Ντας ότι ο Τζέιμς συνειδητοποίησε γρήγορα ότι έχει σταλεί στη μέση του πουθενά με δολοφόνους να τον σκοτώσουν. Για να σωθεί, προσποιήθηκε ότι είναι νεκρός και ο Ινδός υπηρέτης τον έθαψε, με σκοπό να τον επαναφέρει στη ζωή σύντομα αλλά η τεχνική του Ινδού απέτυχε. Ο Μακέλαρ θάβει τα δύο αδέρφια εκεί στην ερημιά, τοποθετώντας μια ξύλινη ταμπέλα πάνω από τους τάφους τους, και εκεί η αφήγηση τελειώνει απότομα. Μετάφραση στα ελληνικά Ο άρχοντας του Μπάλαντρε, μετάφραση: Βασίλης Καλλιπολίτης, εκδόσεις Γκοβόστης Παραπομπές Μυθιστορήματα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον Μυθιστορήματα που έγιναν κόμικς Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες Μυθιστορήματα που έγιναν τηλεοπτικές σειρές
773737	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BA%CE%B7%CE%B8%CF%81%CE%BF%20%28%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%29	Έλκηθρο (άθλημα)	Ο όρος έλκηθρο (άθλημα) μπορεί να αναφέρεται στα εξής Ολυμπιακά αθλήματα: Λουτζ Μπόμπσλεϊ Σκέλετον
584084	https://el.wikipedia.org/wiki/Brunette%20Models	Brunette Models	Ο Brunette Models είναι πολωνο–κύπριος μουσικός και συνθέτης πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής και γλυπτικής του ήχου, στο στυλ της μουσικής ambient και του ησυχασμού. Ονομάζεται Πέτρος. Πρόβατοφωνή Ο Brunette Models όπως ο Ερημίτης Κάτωτερος δημιουργεί με το Ξένια Αγαπενε μουσικό ντουέτο με τίτλο Προβατοφώνη.. Μουσική ανάπτυξη Για τα τελευταία χρόνια δεν έχει δημοσιεύσει επίσημα τα πιεσμένα άλμπουμ. Ο Πέτρος αποσύρθηκε από τον κόσμο και επικεντρώθηκε μόνο στη μουσική, χωρίς προαγωγή, A & R, PR (Δημόσιες Σχέσεις) και χωρίς καν σύνδεση με το διαδίκτυο. Στο καλλιτεχνικό μανιφέστο του, μιλά για αυτή την ασκητικότητα, ότι ο σημερινός κόσμος αγαπά περισσότερο το όνομα του συνθέτη παρά τη μουσική του. Ο Πέτρος πιστεύει ότι δεν είναι καλό. Στη μουσική βλέπει τον Χριστιανικό μυστικισμό ως πιθανή Προσευχή του Ιησού, ένα είδος ησυχασμού. Δισκογραφία Δίσκοι 1995 - 97 – Magnus luctus in ergastulo – The first album. 1999 – Apsychastenia – The second album. 2000 – Impressions of whispers – The third album. 2002 – Apsychastenia 2. 2002 – Historia jednej chwili (Ιστορία μιας στιγμής) – ANR0017. 2002 – City Songs 7 – compilation. 2004 – 6th International Music Presentations of Ambient 2004, 15 July, P5:00, presenter: Jerzy Kordowicz. 2008 – Last poem – The fifth album – GEN CD 007. 2010 – Αυτάρκεια [single – Studio Master 24-bit/96 kHz technology]. 2011 – Ατλαντίδα [single – Studio Master 24-bit/96 kHz technology]. 2012 – Παρουσία [single – Studio Master 24-bit/96 kHz technology]. 2014 – Aναστενάζοντας στον Θεό [maxi-single – Studio Master 24-bit/96 kHz technology]. Από το 2019 – Προβατοφώνη και τα λοιπα. Παραπομπές Παράθεση πηγών Polish music producers, Πολωνική έκδοση [βιβλίο], Ημερομηνία έκδοσης: 3 Σεπτεμβρίου 2011, , . Kaleidoscope of Polish artists, „Astral Voyager” (Electronic Music Magazine), 2001, Αριθμός 1. Czym jest dla mnie muzyka, czyli co ma Chopin do ambientu, „Astral Voyager” (Electronic Music Magazine), 2001, Αριθμός 2. El-Skwarka, Impressions of whispers (Εμφανίσεις ψίθυρων), „Estrada i Studio”, Αριθμός 5, 2001, ISSN 1427-0404, p. 96. AUDIOPHILE Sound Numero Speciale, Top Audio, 2011, p. 6. Εξωτερικοί σύνδεσμοι Anadyomene' Secret Rec. Art manifesto by Brunette Models Generator Rec. Brunette Models by AlienAirMusic' broadcast in Los Angeles Encyclopedia of Electronic Music Ηλεκτρονικοί μουσικοί Μινιμαλιστική μουσική Χριστιανικός μοναχισμός
595940	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1	Απλάντα	Η Απλάντα είναι κοινότητα της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο. Πληθυσμός Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο. Παραπομπές Κοινότητες της Επαρχίας Λάρνακας
246669	https://el.wikipedia.org/wiki/Judas%20Priest	Judas Priest	Οι Judas Priest είναι βρετανικό heavy metal συγκρότημα από το Μπέρμιγχαμ. Είναι ενεργοί από το 1969 μέχρι σήμερα, με μία διακοπή στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα και με επιρροή συγκροτήματα του είδους, έχοντας πουλήσει πάνω από 50 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Έχουν οκτώ χρυσούς, τέσσερις πλατινένιους και ένα διπλά πλατινένιο δίσκο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το MTV τους κατέταξε ως το δεύτερο σπουδαιότερο heavy metal συγκρότημα όλων των εποχών μετά τους Black Sabbath. Βιογραφία Τα πρώτα χρόνια Οι Judas Priest δημιουργήθηκαν στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας το 1969 από τον κιθαρίστα Κ.Κ. Ντάουνινγκ, τον μπασίστα Ίαν Χιλ, τον ντράμερ Τζον Έλις και τον τραγουδιστή Αλ Άτκινς. Το όνομα τους το πήραν από το προηγούμενο συγκρότημα του Άτκινς, θεωρώντας ότι ήταν το καταλληλότερο για το νέο συγκρότημα. Μέσα στο 1971 έδωσαν μεγάλο αριθμό συναυλιών και αντικατέστησαν τον Έλις με τον Άλαν Μουρ και στο τέλος της χρονιάς με τον Κρις Κάμπελ. Το 1972 περιόδευσαν στη Μεγάλη Βρετανία αλλά την επόμενη χρονιά ο Άτκινς και ο Κάμπελ αποχώρησαν από το συγκρότημα. Στη θέση τους ήρθαν ο τραγουδιστής Ρομπ Χάλφορντ και ο ντράμερ Τζον Χιντς για να συνεχίσουν περιοδεύοντας στη Γερμανία και την Ολλανδία, το 1974. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν το πρώτο τους συμβόλαιο με τη ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Gull Records και προσέθεσαν στη σύνθεση τους τον κιθαρίστα Γκλεν Τίπτον, ηχογραφώντας το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Rocka Rolla το οποίο κυκλοφόρησε στις 6 Σεπτεμβρίου 1974 χωρίς να γνωρίσει εμπορική επιτυχία. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου πέρασαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Δανία και τη Νορβηγία. Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 Το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 1975 ηχογράφησαν το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους, το οποίο κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1976 με τίτλο Sad Wings of Destiny και έλαβε θετικές κριτικές. Η δημοτικότητα του συγκροτήματος ανέβηκε μετά την επιτυχημένη εμφάνιση τους στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ και για τον επόμενο δίσκο τους, Sin After Sin, προσέλαβαν ως παραγωγό τον πρώην μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1977 μέσω της CBS στην Ευρώπη και της Columbia στην Αμερική μπαίνοντας για πρώτη φορά στα τσαρτ της Μεγάλης Βρετανίας όπου έφθασε στο # 23. Τα τύμπανα είχε αναλάβει ο Σάιμον Φίλιπς αλλά για την περιοδεία η οποία ακολούθησε, το συγκρότημα προσέλαβε τον ντράμερ Λες Μπινκς και εντυπωσιασμένοι από την απόδοση του, του ζήτησαν να παραμείνει ως μόνιμο μέλος των Judas Priest. Το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον Μπινκς στα τύμπανα ήταν το Stained Class το οποίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1978 και έγινε το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος το οποίο μπήκε στο Billboard 200. Τα δύο επόμενα άλμπουμ των Judas Priest, Stained Class και Killing Machine τα οποία κυκλοφόρησαν μέσα στο 1978, καθιέρωσαν το συγκρότημα ως ένα από τα σημαντικότερα ονόματα του μουσικού κινήματος New Wave of British Heavy Metal και διόγκωσαν την εμπορική αναγνώριση τους. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του Killing Machine (το οποίο είχε κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον τίτλο Hell Bent for Leather) ηχογράφησαν το ζωντανό άλμπουμ Unleashed in the East, έναν από τους καλύτερους ζωντανά ηχογραφημένους δίσκους του είδους, ο οποίος έγινε το πρώτο τους άλμπουμ το οποίο έφθασε στο βρετανικό Top-10 και έγινε πλατινένιο στην Αμερική. Εμπορική επιτυχία και αναγνώριση Το 1979, ο Μπινκς αποχώρησε από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον πρώην ντράμερ των Trapeze, Ντέιβ Χόλαντ, με τον οποίο κυκλοφόρησαν το δίσκο British Steel ανεβαίνοντας στο # 3 στη Μεγάλη Βρετανία με τις επιτυχίες Breaking the Law και Living After Midnight να ανεβάζουν ακόμη περισσότερο τη δημοτικότητα του συγκροτήματος. Στις αρχές του 1981 ακολούθησε το Point of Entry με το επιτυχημένο σινγκλ Heading Out to the Highway, ενώ το 1982 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Screaming for Vengeance με τη μεγάλη επιτυχία You've Got Another Thing Comin, το οποίο έχει γίνει διπλά πλατινένιο. Το 1984, κυκλοφόρησαν άλλον ένα πλατινένιο δίσκο, το Defenders of the Faith και στις 13 Ιουλίου 1985 εμφανίστηκαν ζωντανά στο φεστιβάλ για φιλανθρωπικούς σκοπούς Live Aid, στο Στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το Turbo, ο πιο αμφιλεγόμενος δίσκος του συγκροτήματος λόγω της ενσωμάτωσης στον ήχο τους synth κιθάρας και πλήκτρων. Παρ' όλα αυτά, το άλμπουμ έγινε πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες και κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του ηχογραφήθηκε το διπλό, ζωντανό άλμπουμ Priest...Live!. Τον Μάιο του 1988, κυκλοφόρησε το Ram it Down αποτελώντας μία προσπάθεια των Judas Priest να επιστρέψουν στα ηχητικά μονοπάτια τα οποία είχαν ακολουθήσει στο παρελθόν. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο ντράμερ Ντέιβ Χόλαντ αποχώρησε από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Σκοτ Τράβις, οπαδό του συγκροτήματος ο οποίος είχε στήσει το σετ τυμπάνων του έξω από το ξενοδοχείο στο οποίο διέμενε το συγκρότημα σε παλιότερη συναυλία του για να του το υπογράψουν. Με τον Τράβις στη σύνθεση τους, οι Judas Priest κυκλοφόρησαν το ιδιαίτερα επιτυχημένο και αναγνωρισμένο ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία του heavy metal ιδιώματος, με τίτλο Painkiller. Ο δίσκος έφθασε στο # 26 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και έγινε χρυσός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, τις συναυλίες των Judas Priest άνοιγαν συγκροτήματα όπως οι Megadeth, Pantera, Sepultura και Testament, ενώ εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ Rock in Rio μπροστά σε περισσότερους από εκατό χιλιάδες θεατές. Η ένταξη του Όουενς Μετά την περιοδεία για την προώθηση του Painkiller, ο Χάλφορντ αποχώρησε από το συγκρότημα για να δημιουργήσει τους Fight με τον Σκοτ Τράβις να συμμετέχει ως ντράμερ. Η επίσημη αναχώρηση του έγινε το Μάιο του 1992 και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή του συγκροτήματος, το διπλό Metal Works '73–'93 με σκοπό την εικοστή επέτειο από το πρώτο τους άλμπουμ. Το συγκρότημα παρέμεινε ανενεργό μέχρι το 1996 όταν ενέταξαν στη σύνθεση τους τον τραγουδιστή Τιμ Όουενς κυκλοφορώντας το Jugulator τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς, γνωρίζοντας πολύ μικρότερη εμπορική επιτυχία σε σύγκριση με τα παλιότερα άλμπουμ του συγκροτήματος. Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο '98 Live Meltdown ενώ ο το ίδιο διάστημα ο Χάλφορντ διέλυσε τους Fight για να δημιουργήσει τους Two, τους οποίους διέλυσε μετά από ένα μόνο άλμπουμ για να δημιουργήσει τελικά τους Halford. Το 2001 προβλήθηκε η ταινία Rock Star η οποία ήταν εμπνευσμένη από την ιστορία του Τιμ Όουενς και την πρόσληψη του στο συγκρότημα. Παρ' όλο του ότι υπήρχε σκοπός της εμπλοκής των μελών των Judas Priest στην ταινία, τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησε το δεύτερο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον Όουενς στα φωνητικά με τίτλο Demolition και το Μάρτιο του 2002 επανακυκλοφόρησε όλη η δισκογραφία του συγκροτήματος μέσω της Columbia. Η επιστροφή του Χάλφορντ Το 2003 ο Χάλφορντ και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος συνεργάστηκαν για την δημιουργία της συλλογής Metalogy η οποία κυκλοφόρησε το Μάιο του 2004, διαδικασία η οποία οδήγησε στην επιστροφή του στο συγκρότημα και την αποχώρηση του Τιμ Όουενς, ο οποίος έγινε μέλος των Iced Earth. Η πρώτη περιοδεία του συγκροτήματος ήταν στην Ευρώπη και το Μάρτιο του 2005 κυκλοφόρησαν το δίσκο Angel of Retribution γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία αφού ανέβηκαν στο αμερικανικό Top-20 για πρώτη φορά από το 1986. Τον Ιούνιο του 2006, ο Ρομπ Χάλφορντ ανακοίνωσε ότι το επόμενο άλμπουμ θα είχε μία κοινή κεντρική ιδέα η οποία θα είχε να κάνει με τον Γάλλο αστρολόγο του 16ου αιώνα, Νοστράδαμο. Ο δίσκος Nostradamus κυκλοφόρησε στις 17 Ιουνίου 2008 γνωρίζοντας ανάλογη επιτυχία με τον προκάτοχο του. Τον Ιούλιο της επόμενης χρονιάς κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο το 2005 και το 2008, A Touch of Evil: Live. Το 2010 κέρδισαν το βραβείο Grammy για την εκτέλεση του Dissident Aggressor από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Η αποχώρηση του Ντάουνινγκ Στα τέλη του 2010, οι Judas Priest ανακοίνωσαν ότι η παγκόσμια περιοδεία Epitaph World Tour, με διάρκεια από τις 7 Ιουνίου του 2011 μέχρι τις 26 Μαΐου του 2012, θα ήταν και η αποχαιρετιστήρια του συγκροτήματος. Στις 20 Απριλίου του 2011 ανακοινώθηκε η αποχώρηση του κιθαρίστα Κ.Κ. Ντάουνινγκ από το συγκρότημα και η αντικατάσταση του από τον Ρίτσι Φόλκνερ. Η πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση χωρίς τον Ντάουνιγκ ήταν για το τηλεοπτικό σόου American Idol στις 25 Μαΐου του 2011, όπου έπαιξαν ένα medley των Living After Midnight και Breaking the Law. Μέσα στο 2011 ανακοινώθηκε ότι δούλευαν σε κομμάτια για ένα νέο δίσκο. Ακολούθησε η ανακοίνωση του Ρομπ Χάλφορντ ότι η περιοδεία Epitaph World Tour δεν θα είναι η τελευταία του συγκροτήματος. Τον Μάρτιο του 2014, κατά την απονομή των βραβείων Ronnie James Dio στο Λος Άντζελες, ο Χάλφορντ δήλωσε ότι ο νέος δίσκος έχει ολοκληρωθεί και ο τίτλος Redeemer of Souls ανακοινώθηκε ένα μήνα αργότερα. Το νέο άλμπουμ ανέβηκε στην έκτη θέση του Billboard των Ηνωμένων Πολιτειών, πουλώντας 32.000 αντίτυπα κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του. Στις 25 Μαρτίου του 2016, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ Battle Cry, ηχογραφημένο μπροστά σε 85.000 θεατές στο φεστιβάλ Wacken Open Air. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους, ο Ρομπ Χάλφορντ σε συνέντευξη του γνωστοποίησε ότι ο επόμενος δίσκος των Judas Priest θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2017. Παρ' όλα αυτά, τον Μάρτιο του 2017 έγινε γνωστό ότι ξεκίνησε η παραγωγή του άλμπουμ, από τους Τομ Άλομ, Άντι Σνιπ και Μάικ Έξετερ. Επίσης έγινε γνωστό ό,τι το νέο άλμπουμ με τίτλο Firepower θα κυκλοφορήσει στις 9 Μαρτίου 2018 Δισκογραφία Στούντιο ηχογραφήσεις Παραπομπές Πηγές Judas Priest Biography \| Rolling Stone Judas Priest \| Biography & History \| AllMusic Judas Priest - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Αγγλικά heavy metal συγκροτήματα Βραβευμένοι με Γκράμι Νικητές Kerrang! Awards
162678	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF	Πιόνιο	Στη φυσική των σωματιδίων, πιόνιο (συντομογραφία του πι-μεσονίου το οποίο συμβολίζεται με το γράμμα π) είναι οποιοδήποτε από τα εξής τρία υποατομικά σωματίδια: π0, π+ και π−. Τα πιόνια είναι τα ελαφρύτερα μεσόνια και παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξήγηση των χαμηλής ενέργειας ιδιοτήτων της ισχυρής πυρηνικής δύναμης. Βασικές ιδιότητες Τα πιόνια έχουν spin 0 και αποτελούνται από κουάρκς πρώτης γενιάς. Στο πρότυπο των κουάρκς, ένα up κουάρκ και ένα anti-down κουάρκ συνθέτουν ένα π+, ενώ ένα down κουάρκ και ένα anti-up κουάρκ συνθέτουν το π−, τα οποία είναι μεταξύ τους αντισωμάτια. Τα αφόρτιστα πιόνια είναι συνδυασμοί ενός up κουάρκ με ένα anti-up κουάρκ ή ενός down κουάρκ με ένα anti-down κουάρκ και έχουν τους ίδιους κβαντικούς αριθμούς. Διάσπαση φορτισμένων πιονίων Ο βασικός τρόπος διάσπασης του πιονίου, με πιθανότητα 99,9877% , είναι μια καθαρά λεπτονική διάσπαση σε ένα μιόνιο και το νετρίνο του: π+ → μ+ + νμ π− → μ− + νμ Ο δεύτερος πιο κοινός τρόπος διάσπασης του πιονίου, με πιθανότητα 0,0123% , είναι επίσης λεπτονικός και το πιόνιο διασπάται σε ένα ηλεκτρόνιο και στο αντίστοιχο νετρίνο. Αυτός ο τρόπος ανακαλύφθηκε στο Κέντρο Πυρηνικών Μελετών και Ερευνών (CERN) το 1958: π+ → e+ + νe π− → e− + νe Διάσπαση αφόρτιστων πιονίων Το μεσόνιο π0 έχει μια ελαφρώς μικρότερη μάζα (135.0 MeV/c2) και μια πολύ πιο σύντομη μέσης διάρκειας ζωής (8.4×10−17 s). Αυτό το πιόνιο διασπάται με μια διαδικασία ηλεκτρομαγνητικής δύναμης. Ο κύριος τρόπος διάσπασης, με πιθανότητα 98,798% , είναι σε δύο φωτόνια: π0 → 2 γ Ο δεύτερος πιο κοινός τρόπος διάσπασής του, με πιθανότητα 1,198% , είναι η αποκαλούμενη διάσπαση «Dalitz» σε ένα φωτόνιο και ένα ζευγάρι ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου: π0 → γ + e− + e+ Εξωτερικοί σύνδεσμοι Mesons at the Particle Data Group (αγγλικά) Στοιχειώδη σωμάτια Μεσόνια
629131	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B5%CF%81%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82	Πανεπιστήμιο της Κερύνειας	Το Πανεπιστήμιο της Κερύνειας () είναι το πρώτο πανεπιστήμιο στη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου που ειδικεύεται στις ναυτιλιακές σπουδές. Ιδρύθηκε το 2013 στην Κερύνεια. Πρόεδρος του πανεπιστημίου είναι ο Τζεμρέ Σ. Γκιουνσέλ Χασκασάπ, ενώ χρώματά του είναι το τιρκουάζ και το άσπρο. Σχολές Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών Μηχανική Διαχείριση Θαλάσσιων Μεταφορών Θαλάσσια Μηχανική Τμήμα θαλάσσιων επιστημών Μηχανική Αλιευτικής Τεχνολογίας Σχολή Ναυτικής Διαχείρισης και Διοίκησης Θαλάσσια Διαχείριση Οδοντιατρική Σχολή Τμήμα Οδοντιατρικής Σχολή Εκπαίδευσης Αγγλική Γλώσσα Ψυχολογική συμβουλευτική και προσανατολισμός Ειδική Εκπαίδευση Τουρκική Γλώσσα Σχολή Αεροπορίας-Αεροδιαστημικής Διαχείριση Αεροπορίας Πλοήγηση – Επαγγελματική Εκπαίδευση Αεροναυπηγική μηχανική Νομική σχολή Τμήμα νομικής Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών Τραπεζική και οικονομία Διοίκηση επιχειρήσεων Διαχείριση λογιστικής Κοινωνική Εργασία Τουρισμός και Διαχείριση Ξενοδοχείων Διεθνείς Σχέσεις Σχολή Αρχιτεκτονικής Εσωτερικό Σχέδιο Αρχιτεκτονική Σχολή Μηχανικών Μηχανική Υπολογιστών Ηλεκτρολογία Πολιτική μηχανική Μηχανολόγος μηχανικός Σχολή Επιστημών Υγείας Φυσικοθεραπεία και Αποκατάσταση Νοσηλευτική Ιατρική σχολή Βασικές Επιστήμες Τμήμα Ιατρικών Επιστημών Χειρουργικές επιστήμες Παραπομπές Κερύνεια Πανεπιστήμια στην Κύπρο
223935	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%BB%20%CE%A3%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%B1	Κάρελ Σκρέτα	Ο Κάρελ Σκρέτα (Karel Škréta, Πράγα 1610 – 30 Ιουλίου 1674) ήταν Τσέχος ζωγράφος, ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μπαρόκ ζωγραφικής στη χώρα του. Πήρε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στους καλλιτέχνες της βασιλικής Αυλής. Σπούδασε στη Σαξωνία και την Ιταλία. Είναι γνωστός κυρίως για τις έξοχες προσωπογραφίες του. Στο διάστημα που ήταν στη Ρώμη, ο Σκρέτα συγκατοικούσε με τον αναγνωρισμένο Γερμανό ακουαρελίστα ζωγράφο Willem Bouwer (1607 – 1640). Έγινε μέλος της περίφημης κλίκας καλλιτεχνών Bentvueghels (ολλανδικά: «Πουλιά του ενός Φτερού»), μιας ομάδας Ολλανδών και Φλαμανδών κυρίως ζωγράφων, που έδρασαν στη Ρώμη μεταξύ των ετών 1620 και 1720. Ο Σκρέτα ήταν δάσκαλος του ζωγράφου από την Πράγα Γιόχαν Γκέοργκ Χάινς (Johann Georg Heinsch, 1640-1713). Από το 1638, ο Σκρέτα έζησε στην Πράγα, όπου εργάστηκε στους βωμούς πολλών εκκλησιών, μεταξύ των οποίων και της Εκκλησίας της Παναγίας του Τυν (Church of Our Lady in front of Týn) στην Πράγα. Σήμερα, μια αναμνηστική πλάκα σηματοδοτεί το σπίτι στην παλιά πόλη της Πράγας, όπου γεννήθηκε ο Σκρέτα. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του Κάρελ Σκρέτα περιλαμβάνονται: «Η γέννηση του Αγίου Βενσεσλάου» (1640), «Πορτρέτο του μαθηματικού και της γυναίκας του» (περ. 1640), «Πορτρέτο ενός άντρα με μακριά ξανθιά μαλλιά» (1630 – 1640), «Αγία Αικατερίνη, προστάτιδα της φιλοσοφίας», «Ο Ντιονίζιο Μιζερόνι και η οικογένειά του» (1653), «Διδώ και Αινείας» (περ. 1670). Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Τσέχοι ζωγράφοι Ζωγράφοι του Μπαρόκ
205224	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C.%CE%91.%CE%A3.%20%CE%95%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AC	Μ.Α.Σ. Ερμής Λαγκαδά	Ο Μορφωτικός Αθλητικός Σύλλογος Ερμής Λαγκαδά είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος που δραστηριοποιείται στην περιοχή του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Επίσημα χρώματά του είναι το πράσινο και το λευκό, ενώ η ιστορία του ξεκινά το 1978. Αντλεί το όνομά του από τον Ερμή, θεό του εμπορίου και των κλεφτών σύμφωνα με τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων. Έδρα του σωματείου είναι το Κλειστό Γυμναστήριο Λαγυνών, χωρητικότητας 350 καθήμενων θεατών. Διαθέτει νομική μορφή ερασιτεχνικού σωματείου. Καλλιεργεί αποκλειστικά το άθλημα της καλαθοσφαίρισης, τόσο για ενήλικους άρρενες αθλητές όσο και για αγόρια και κορίτσια κάτω των 20 ετών. Ιστορική αναδρομή Ο Ερμής ιδρύθηκε στην περιοχή του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης το 1978. Εντάχθηκε στο δυναμικό της Ένωσης Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλονίκης, που είχε δημιουργηθεί λίγο νωρίτερα και συγκεκριμένα το Δεκέμβριο του 1976. Πρώτα βήματα στα Τοπικά Πρωταθλήματα (1978 - 1997) Ανοδική Πορεία και Πρώιμες επιτυχίες (1997 - 2003) Την άνοιξη του 1997 ο Ερμής αναδείχθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του Πρωταθλητής Θεσσαλονίκης. Η επιτυχία αυτή του εξασφάλισε εισιτήριο ανόδου στις Γ' Εθνική Κατηγορία, όπου και παρέμεινε για τέσσερις αγωνιστικές περιόδους. Η Γ' Εθνική, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, διαιρούσε τις συμμετέχουσες ομάδες σε τέσσερις Ομίλους βάσει γεωγραφικών κριτηρίων. Την αγωνιστική περίοδο 1997-98 ο Ερμής εντάχθηκε στον 1ο Όμιλο Βορρά. Αντιμετώπισε 13 συλλόγους σε διπλούς αγώνες, ολοκληρώνοντας τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 6η θέση της τελικής κατάταξης. Έχοντας συλλέξει 14 νίκες και 12 ήττες, υπερείχε στην τριπλή ισοβαθμία που παρατηρήθηκε μεταξύ αυτού και των ομάδων Γ.Σ. Σιάτιστας και Λασσάνης Κοζάνης. Την επόμενη χρονιά, 1998-99, η ομάδα είχε την ίδια επίδοση, ωστόσο αυτή τη φορά επαρκούσε να τη φτάσει μέχρι την 8η θέση του τελικού βαθμολογικού πίνακα. Κορυφαίος σκόρερ της ομάδας αναδείχθηκε ο Νίκος Καραδήμος (406 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 16,24 κατά μ.ό.), ενώ ακολούθησαν οι Δημήτρης Μπουσβάρος (292 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 11,68 κατά μ.ό.) και Νίκος Δάλλης (276 πόντοι σε 26 αγωνιστικες, 10,62 κατά μ.ό.). Στον τελικό βαθμολογικό πίνακα της επόμενης χρονιάς, 1999-00, ο σύλλογος του Λαγκαδά βρέθηκε και πάλι κάτοικος της 8ης θέσης, ωστόσο με ελαφρώς χειρότερη επίδοση: είχε συλλέξει 12 νίκες και 14 ήττες. Παραγωγικότερος σκόρερ ήταν ο Φώτης Παλέντζας (406 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 16,24 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης οι Νίκος Καραδήμος (357 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 14,28 κατά μ.ό.), Αχιλλέας Καρδομάτης (297 πόντοι σε 22 αγωνιστικές, 13,50 κατά μ.ό.), Παναγιώτης Αμοιρίδης (284 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 11,36 κατά μ.ό.) και Νίκος Δάλλης (149 πόντοι σε 13 αγωνιστικές, 11,46 κατά μ.ό.). Την επόμενη αγωνιστική περίοδο, 2000-01, ο Ερμής παρουσίασε κακό αγωνιστικό πρόσωπο με συνέπεια να πέσει στη 12η θέση της κατάταξης και να υποβιβαστεί. Ο απολογισμός της χρονιάς ήταν 9 νίκες σε 26 αγωνιστικές. Παραγωγικότερος σκόρερ ήταν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Φώτης Παλέντζας (460 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 17,69 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης οι Βασίλης Ηλιάδης (267 πόντοι σε 15 αγωνιστικές, 17,80 κατά μ.ό.), Αντώνης Μούμογλου (374 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 14,38 κατά μ.ό.) και Νίκος Καραδήμος (192 πόντοι σε 15 αγωνιστικές, 12,80 κατά μ.ό.). Η παραμονή του συλλόγου στις τοπικές κατηγορίες της Θεσσαλονίκης αποδείχθηκε σύντομη. Την άνοιξη του 2003 ο Ερμής κατέκτησε και πάλι το Πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας Ανδρών με αποτέλεσμα να επιστρέψει στις εθνικές κατηγορίες. Άνοδος στη Β' Εθνική (2003 - 2008) Την αγωνιστική περίοδο 2003-04 ο Ερμής επέστρεψε στη Γ' Εθνική Κατηγορία με δίψα για διάκριση. Αν και είχε μόλις εγκαταλείψει το Τοπικό, κατάφερε να συλλέξει 21 νίκες σε 26 αγωνιστικές. Ο τελικός βαθμολογικός πίνακας του 1ου Ομίλου Βορρά περιελάβανε το σωματείο του Λαγκαδά στην κορυφή, πρώτο μεταξύ 13 ομάδων. Το επόμενο φθινόπωρο είχε δύο ορόσημα για τον Ερμή: την πρώτη του συμμετοχή στο Πρωτάθλημα της Β Εθνικής (που τότε διοργανωνόταν σε ένα κοινό για όλους Όμιλο), καθώς και την πρώτη του συμμετοχή στο Κύπελλο Ελλάδος. Η παρουσία του στο δεύτερο θεσμό ήταν σύντομη: αποκλείστηκε στην πρεμιέρα εντός έδρας από τον Κολοσσό Ρόδου με σκορ 66-73. Στο Πρωτάθλημα της χρονιάς 2004-05 πέτυχε σε πρώτη φάση το στόχο της παραμονής, αφού κατάφερε να σκαρφαλώσει στην 9η θέση (σε σύνολο 14 συλλόγων). Ο απολογισμός του ήταν 12 νίκες και 14 ήττες. Παραγωγικότερος σκόρερ της χρονιάς ήταν ο Γιώργος Λούπος (459 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 17,7 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης οι Θανάσης Γερογιάννης (312 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 12,0 κατά μ.ό.) και Ευθύμης Κοθράς (268 πόντοι σε 23 αγωνιστικές, 11,7 κατά μ.ό.). Το Σεπτέμβριο του 2005 ο Ερμής επέστρεψε στα γήπεδα με τις υποχρεώσεις του στο Κύπελλο. Ηττήθηκε και πάλι εντός έδρας στο παρθενικό του παιχνίδι, αυτή τη φορά από τα Εκπαιδευτήρια Δούκα με σκορ 60-69. Στο Πρωτάθλημα της χρονιάς 2005-06 είχε δυναμική παρουσία, ενώ μάλιστα το σύνολο των ομάδων είχε στο μεταξύ αυξηθεί στις 16. Συγκέντρωσε 19 νίκες και 11 ήττες. Ισοβάθμησε με το Πανόραμα Θεσσαλονίκης, μειονεκτώντας όμως στα μεταξύ τους παιχνίδια. Στην τελική βαθμολογία βρέθηκε οριστικά στην 5η θέση. Την καλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα για την ομάδα είχε ο Νίκος Τσούτσος (434 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 14,97 κατά μ.ό.), ενώ ακολούθησαν οι Γιώργος Λούπος (395 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 13,6 κατά μ.ό.) και ο Ελληνογερμανός Ντάρκο Ράλλης (308 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 10,6 κατά μ.ό.). Στο Κύπελλο την επόμενη χρονιά ο Ερμής δεν είχε καλύτερη τύχη, γνωρίζοντας άμεσα τον αποκλεισμό από την Κομοτηνή. Αυτή τη φορά το παιχνίδι ήταν εκτός έδρας, ενώ το τελικό σκορ διαμορφώθηκε σε 79-75. Η λήξη του Πρωταθλήματος της περιόδου 2006-07 θύμιζε έντονα την εικόνα της προγενέστερης αφού Πανόραμα και Ερμής ισοβάθμησαν ξανά στις θέσεις 4 και 5 αντίστοιχα. Η συγκομιδή τους ήταν απλώς αυτή τη φορά 20 νίκες 10 ήττες. Κορυφαίος σκόρερ της ομάδας αναδείχθηκε τρομαχτική ευστοχία ο Γιάννης Μάνος (664 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 25,53 κατά μ.ό.), με τον Τάσο Δημητριάδη να ακολουθεί (297 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 11,42 κατά μ.ό.). Το φθινόπωρο του 2007 οι υποχρεώσεις του Ερμή ξεκίνησαν, ως συνήθως, από το Κύπελλο. Στην 1η Αγωνιστική της Α' Φάσης πέτυχε την πρώτη του νίκη στο θεσμό και μάλιστα απέναντι στην ομάδα που τον απέκλεισε την προηγούμενη χρονιά: επικράτησε απέναντι στην Κομοτηνή στην έδρα του με μεγάλη διαφορά στο σκορ (81-43). Στη 2η Αγωνιστική γνώρισε τον αποκλεισμό, έχοντας ηττηθεί εκτός έδρας από τον Αμύντα Υμηττού με σκορ 71-67. Το Πρωτάθλημα της χρονιάς 2007-08 αποδείχθηκε πολύ ανταγωνιστικό. Βάσει της προκήρυξης οι τρεις πρώτες από τις 16 ομάδες της Β' Εθνικής θα προβιβάζονταν στην Α2 Εθνική. Κατά τη λήξη της χρονιάς παρατηρήθηκε το σπάνιο φαινόμενο τετραπλής ισοβαθμίας στις θέσεις 2 έως 5 από ομάδες που είχαν συγκεντρώσει 21 νίκες και 9 ήττες. Βάσει των μεταξύ τους αποτελεσμάτων κατετάγησαν τελικά με την εξής σειρά: Κ.Α.Ο.Δ. (2), Ερμής Λαγκαδά (3), Κεραυνός Αιγίου (4) και Αμύντας Υμηττού (5). Κατά την ιστορική αυτή χρονιά, πρώτοι σκόρερ του συλλόγου του Λαγκαδά ήταν οι Τάσος Δημητριάδης (446 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 14,9 κατά μ.ό.) και Νίκος Παπακωνσταντίνου (369 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 12,7 κατά μ.ό.). Περίοδος ακμής στην Α2 Εθνική (2008 - 2015) Προτού κάνει το ντεμπούτο του στα γήπεδα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας το Σεπτέμβριο του 2008, ο Ερμής συμμετείχε σε δύο παιχνίδια για την Α' Φάση του Κυπέλλου Ελλάδος. Στο πρώτο από αυτά νίκησε στο Λαγκαδά την ομάδα της Δάφνης με σκορ 79-73. Στο επόμενο ηττήθηκε με τη σειρά του εκτός έδρας από το Λαύριο, με σκορ 80-75, με συνέπεια να αποκλειστεί από τη συνέχεια. Στο Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής για την περίοδο 2008-09 ο Ερμής έθεσε ως πρωταρχικό στόχο την παραμονή. Το πέτυχε με παράδοξο τρόπο, καθώς βρέθηκε ξανά μπλεγμένος σε τετραπλή ισοβαθμία, με την τύχη να του χαμογελά εκ νέου. Ο τελικός βαθμολογικός πίνακας περιελάβανε με τη σειρά τις εξής ομάδες που συγκέντρωσαν 12 νίκες και 18 ήττες: Ολυμπιάδα Πατρών (11), Ερμή Λαγκαδά (12), Ξάνθη (13) και Κεραυνό Αιγίου (14). Ο σύλλογος του Λαγκαδά βρέθηκε εκτός της ζώνης του υποβιβασμού (το σύνολο των ομάδων ήταν 16), ανανεώνοντας την παρουσία του στην Κατηγορία για την επόμενη χρονιά. Παραγωγικότερος σκόρερ για τη χρονιά αυτή ήταν ο Τάσος Δημητριάδης (392 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 13,1 κατά μ.ό.). Ακολούθησαν οι Άρης Νικολούδης (372 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 12,4 κατά μ.ό.), Αντώνης Γκοντόπουλος (349 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 11,6 κατά μ.ό.) και Στράτος Νησιώτης (329 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 11,0 κατά μ.ό.). Επιπλέον ο Δημητριάδης είχε την τρίτη μεγαλύτερη συγκομιδή σε ριμπάουντ στο σύνολο των ομάδων (227 σε 30 αγωνιστικές, 7,6 κατά μ.ό.). Το Σεπτέμβριο της επόμενης αγωνιστικής περιόδου ο Ερμής διαγωνίστηκε δύο φορές στα πλαίσια του Κυπέλλου Ελλάδος. Στην πρεμιέρα αναδείχτηκε νικητής απέναντι στα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη και μάλιστα μακριά από την έδρα του, με το τελικό σκορ να διαμορφώνεται σε 59-82. Εντούτοις, στη 2η Αγωνιστική της Β' Φάσης, δεν είχε την ίδια τύχη απέναντι στον Ίκαρο-Έσπερο Καλλιθέας. Γνώρισε την ήττα εκτός έδρας με σκορ 80-66 και αποκλείστηκε από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Στο Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής για τη χρονιά 2009-10 συμμετείχαν 16 σύλλογοι, με τους τρεις τελευταίους να παίρνουν το δρόμο του υποβιβασμού. Η ομάδα του Λαγκαδά συγκέντρωσε 13 νίκες και 17 ήττες, ισοβαθμώντας στα όρια της επικίνδυνης ζώνης με τον Αμύντα Υμηττού, τους Ικάρους Σερρών και τον Ερμή Περάματος. Τελικά μόνο ο τελευταίος υποβιβάστηκε, ενώ ο Ερμής Λαγκαδά έμεινε στην κατηγορία καταλαμβάνοντας τη 13η θέση. Κορυφαίος σκόρερ της ομάδας αναδείχτηκε ο Σέρβος Βούκασιν Μάντιτς (490 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 16,33 κατά μ.ό.), ενώ ακολούθησαν οι Έλληνες Τάσος Δημητριάδης (377 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 12,57 κατά μ.ό.) και Κώστας Τσότσος (289 πόντοι σε 28 αγωνιστικές, 10,32 κατά μ.ό.). Προπονητής της ομάδας την περίοδο αυτή ήταν ο Βασίλης Αγγέλης, ο οποίος διατήρησε τη θέση του και καθ' όλη τη διάρκεια της επόμενης. Μετά τη λήξη της καλοκαιρινής ανάπαυλας ο Ερμής επέστρεψε στα γήπεδα για τις υποχρεώσεις του στο Κύπελλο. Τη χρονιά αυτή επέδειξε ανθεκτικότητα, παίζοντας σε τέσσερις αγωνιστικές προτού διακοπεί η πορεία του. Στα πλαίσια της Α' Φάσης νίκησε το Στρατώνι μακριά από την έδρα του με σκορ 63-77. Στη συνέχεια ακολούθησαν δύο εντός έδρας νίκες στα πλαίσια της Β' Φάσης, η πρώτη απέναντι στο Παγκράτι με σκορ 93-82 και η δεύτερη απέναντι στον Αρκαδικό με σκορ 88-80. Τελικά στην 3η Αγωνιστική της Β' Φάσης διασταυρώθηκε με το συμπολίτη του Άρη, από τον οποίο και έχασε στο Λαγκαδά με σκορ 64-90. Η δομή του Πρωταθλήματος της Α2 Εθνικής δεν άλλαξε την περίοδο 2010-11 σε σχέση με την προηγούμενη. Στο πλαίσιο αυτό ο Ερμής ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις ξανά με απολογισμό 13 νίκες και 17 ήττες. Αυτή τη φορά ισοβάθμησε με τον Πιερικό Αρχέλαο και εν τέλει βρέθηκε κάτω από εκείνον στην τελική κατάταξη. Ειδικότερα τοποθετήθηκε στη 12η θέση, αποφεύγοντας τον υποβιβασμό. Τους περισσότερους πόντους συγκέντρωσαν για λογαριασμό του Ερμή ο Έλληνας Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος (403 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 13,43 κατά μ.ό.), ο Ελληνογερμανός Ντάρκο Ράλλης (359 πόντοι σε 27 αγωνιστικές, 13,30 κατά μ.ό.) και ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος (331 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 11,03 κατά μ.ό.). Για την αγωνιστική περίοδο 2011-12, ο Ερμής αποφάσισε να αποσυρθεί εθελοντικά από το θεσμό του Κυπέλλου, αφήνοντας τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης να περάσει στην επόμενη φάση άνευ αγώνος. Την ίδια απόφαση πήραν δέκα ακόμη σύλλογοι, μετατρέποντας την πρώτη φάση του θεσμού σε παρωδία. Από την άλλη στο Πρωτάθλημα το σωματείο του Λαγκαδά βελτίωσε τη θέση του στην τελική κατάταξη, σκαρφαλώνοντας στη 10η θέση. Για να το πετύχει μάζεψε 14 νίκες και 16 ήττες, ενώ ήταν ο πρωτοπόρος τριπλής ισοβαθμίας με το Παγκράτι και τον Αμύντα Δάφνης-Υμηττού. Παραγωγικότερος σκόρερ της ομάδας αναδείχθηκε τη χρονιά αυτή ο Έλληνας Σάββας Ηλιάδης (491 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 16,93 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος (368 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 12,27 κατά μ.ό.) και ο Σπύρος Κέκελης (330 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 11,38 κατά μ.ό.). Στο πόστο του πρώτου προπονητή ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς ο Αντώνης Μπαξεβάνης. Η αγωνιστική περίοδος 2012-13 ξεκίνησε για την ομάδα ομαλά με έναν αγώνα Κυπέλλου. Στα πλαίσια της Α' Φάσης αναμετρήθηκε εκτός έδρας με τα Τρίκαλα και αποκλείστηκε κατόπιν ήττας με σκορ 89-71. Το Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής τη χρονιά αυτή συρρικνώθηκε για οικονομικούς λόγους με 14 συλλόγους να συγκροτούν ένα και μοναδικό Όμιλο. Ο Ερμής μετά από 26 αγωνιστικές είχε συλλέξει 9 νίκες, με συνέπεια να καταταγεί στην 11η θέση του τελικού βαθμολογικού πίνακα. Τοποθετήθηκε εκτός της ζώνης του υποβιβασμού, ενώ δεν παρατηρήθηκε ισοβαθμία με άλλη ομάδα. Τη χρονιά αυτή κορυφαίος σκόρερ τόσο της ομάδας όσο και του Πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος (504 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 19,38 κατά μ.ό.). Επιπλέον πρώτευσε και στο στατιστικό πίνακα των κερδισμένων φάουλ (198 σε 26 αγωνιστικές, 7,62 κατά μ.ό.). Στο σκοράρισμα διακρίθηκαν επίσης οι Χάρης Πλιούκας (326 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 12,54 κατά μ.ό.) και Θοδωρής Γεωργίτσης (272 πόντοι σε 23 αγωνιστικές, 11,38 κατά μ.ό.). Πρώτος προπονητής ήταν μέχρι τον Ιανουάριο ο Στέφανος Πέρκος, ενώ για το υπόλοιπο της χρονιάς τον διαδέχθηκε ο Τάκης Ξουρίδας. Το επόμενο φθινόπωρο ο Ερμής επέστρεψε στα γήπεδα για τις υποχρεώσεις του στο Κύπελλο. Η πρώτη του πρόκληση ήταν να αντιμετωπίσει εντός έδρας την Αγία Παρασκευή, αποτυγχάνοντας να πάρει νικηφόρο αποτέλεσμα. Το τελικό σκορ διαμορφώθηκε σε 74-76. Τη χρονιά 2013-14 ο σύλλογος ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις με 10 νίκες και 16 ήττες. Ισοβάθμησε με το Φιλαθλητικό Ζωγράφου στις θέσεις 11 και 12, η δεύτερη από τις οποίες οδηγούσε στη Β' Εθνική Κατηγορία. Υπερέχοντας στα μεταξύ τους αποτελέσματα ο Ερμής ήταν η ομάδα που διασώθηκε. Τους περισσότερους πόντους για λογαριασμό του συλλόγου σημείωσε ο Αλέξανδρος Σιγκούνας (423 πόντοι σε 23 αγωνιστικές, 18,39 κατά μ.ό.), ενώ ακολούθησαν οι Σάββας Ηλιάδης (326 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 13,04 κατά μ.ό.) και ο Σέρβος Μίλαν Τρτιτς (309 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 11,88 κατά μ.ό.). Ο Σιγκούνας είχε επίσης την τρίτη καλύτερη επίδοση στη συγκομιδή ριμπάουντ στο σύνολο των αθλητών της Α2 Εθνικής (201 σε 23 αγωνιστικές, 8,74 κατά μ.ό.). Καθήκοντα πρώτου προπονητή συνέχισε να διατηρεί τη χρονιά αυτή ο Ξουρίδας μέχρι το Δεκέμβριο του 2013, ενώ μέχρι το καλοκαίρι συνέχισε στο πόστο ο Στάθης Καμαράκης. Το Σεπτέμβρη ο Ερμής μετέβη στην Αθήνα για να αντιμετωπίσει τον Ηλυσιακό στα πλαίσια της Α' Φάσης του Κυπέλλου. Ηττήθηκε με σκορ 71-58, μένοντας εκτός συνέχειας της διοργάνωσης. Από ειρωνεία της τύχης, ο Ηλυσιακός αποσύρθηκε από το Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής εξαιτίας οικονομικών οφειλών και κατετάγη 14ος, ενώ ο Ερμής βρέθηκε μετά την τελευταία αγωνιστική της περιόδου 2014-15 στη 13η και ουσιαστικά τελευταία θέση. Ο απολογισμός της χρονιάς ήταν 5 νίκες, 20 ήττες και ένας μηδενισμός, στοιχεία που οδήγησαν στον υποβιβασμό του μετά από επτά περιόδους στην Α2 Εθνική Κατηγορία. Παραγωγικότερος σκόρερ του Ερμή αναδείχθηκε ο Σάββας Μανούσος (354 πόντοι σε 23 αγωνιστικές, 15,39 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης οι Γιώργος Θεοδωράκος (222 πόντο σε 19 αγωνιστικές, 11,68 κατά μ.ό.) και Σταμάτης Μπένας (205 πόντοι σε 20 αγωνιστικές, 10,25 κατά μ.ό.). Ο Μανούσος επιπλέον βρέθηκε στην κορυφή του στατιστικού πίνακα των ριμπάουντ που συλλέχθηκαν στη διάρκεια του Πρωταθλήματος (249 σε 23 αγωνιστικές, 10,83 κατά μ.ό.). Προπονητής ήταν τους τρεις πρώτους μήνες ο Καμαράκης, τον διαδέχθηκε για λίγες ημέρες ο Δημήτρης Γεροφώτης, ενώ τη χρονιά ολοκλήρωσε ο Δημήτρης Μύθου. Επιστροφή στη Β' Εθνική (2015 - σήμερα) Κατά την επιστροφή του στη Β Εθνική το φθινόπωρο του 2015, ο Ερμής απώλεσε το δικαίωμα συμμετοχής του στο Κύπελλο Ελλάδος, καθώς στο μεταξύ για οικονομικούς λόγους ο σχετικός κανονισμός είχε αλλάξει και επέτρεπε μόνο στις ομάδες της Α1 και της Α2 Εθνικής να αγωνίζονται στο θεσμό. Επίσης το Πρωτάθλημα διοργανωνόταν πλέον σε δύο Ομίλους, έναν για το Βορρά κι έναν για το Νότο. Ο Ερμής εντάχθηκε στον πρώτο βάσει της γεωγραφικής θέσης της έδρας του. Την αγωνιστική περίοδο 2015-16 τον Όμιλο Βορρά συγκρότησαν 15 σύλλογοι. Στο πλαίσιο αυτό ο σύλλογος του Λαγκαδά συγκέντρωσε 17 νίκες και 11 ήττες, ολοκληρώνοντας τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 5η θέση της τελικής κατάταξης. Κορυφαίος σκόρερ για λογαριασμό της ομάδας αναδείχθηκε ο Νίκος Γκαμούρας (413 πόντοι σε 27 αγωνιστικές, 15,3 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης ο Λευτέρης Ακεψιμαΐδης (367 πόντοι σε 25 αγωνιστικές, 14,7 κατά μ.ό.) και ο Μπάμπης Παρίτσης (293 πόντοι σε 28 αγωνιστικές, 10,5 κατά μ.ό.). Καθήκοντα πρώτου προπονητή διατήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς ο Βασίλης Αγγέλης. Την επόμενη χρονιά, 2016-17, οι ομάδες του Ομίλου αυξήθηκαν κατά μία, φτάνοντας τις 16. Η ολοκλήρωση της αγωνιστικής δράσης βρήκε τον Ερμή να ισοβαθμεί στην 6η και 7η θέση με την Ευρώπη Πευκοχωρίου. Οι δύο σύλλογοι είχαν συλλέξει από 16 νίκες σε 30 αγωνιστικές, με εκείνον του Λαγκαδά να ευνοείται τελικά από τα μεταξύ τους αποτελέσματα ώστε να τερματίσει υψηλότερα. Τους περισσότερους πόντους για λογαριασμό της ομάδας συγκέντρωσε ο Νεκτάριος Μάρουσιτς (415 πόντοι σε 29 αγωνιστικές, 14,43 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης οι Λευτέρης Ακεψιμαΐδης (375 πόντοι σε 26 αγωνιστικές, 14,42 κατά μ.ό.), Ρίζος Καντάρκος (362 πόντοι σε 30 αγωνιστικές, 12,07 κατά μ.ό.), Μπάμπης Παρίτσης (226 πόντοι σε 22 αγωνιστικές, 10,27 κατά μ.ό.) και Νίκος Γκαμούρας (141 πόντοι σε 14 αγωνιστικές, 10,07 κατά μ.ό.). Τον Αγγέλη διαδέχθηκε στην τεχνική ηγεσία της ομάδας το Δεκέμβριο ο Παναγιώτης Αμοιρίδης. Τον επόμενο Σεπτέμβριο ο Ερμής επέστρεψε στο Κύπελλο, εφόσον ο κανονισμός άλλαξε και συμπεριέλαβε τη Β Εθνική εκ νέου. Στην πρεμιέρα ο Ερμής ταξίδεψε στην έδρα του Α.Ο. Αγρινίου, όπου και ηττήθηκε με σκορ 81-60. Συνεπώς η πορεία του σταμάτησε στο σημείο αυτό. Σε ό,τι αφορά το Πρωτάθλημα της χρονιάς 2017-18, ο σύλλογος του Λαγκαδά συγκέντρωσε 15 νίκες και 13 ήττες, τερματίζοντας στην 7η θέση της τελικής βαθμολογικής κατάταξης. Ισοβάθμησε τόσο με το Αγρίνιο όσο και με το Στρατώνι και βάσει των μεταξύ τους αποτελεσμάτων τοποθετήθηκε ανάμεσά τους. Περίοδοι σε εθνικές κατηγορίες Πρόσωπα <div style="clear: both"> <div style="clear: both"> Τρέχουσα αγωνιστική περίοδος Κατά την αγωνιστική περίοδο, 2018-19, ο Μ.Α.Σ. Ερμής Λαγκαδά διαγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα της Β' Εθνικής Κατηγορίας που διοργάνωσε η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης. Ειδικότερα αποτέλεσε τη μία από τις 16 ομάδες που συγκρότησαν τον Όμιλο Βορρά. Ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις έχοντας συλλέξει 16 νίκες και 14 ήττες. Τον ίδιο απολογισμό είχε και η ομάδα της Χ.Α.Ν.Θ., ωστόσο ο Ερμής υπερείχε αυτής στα επόμενα κριτήρια κατάταξης. Στον τελικό βαθμολογικό πίνακα βρέθηκε στην 5η θέση. Κορυφαίος σκόρερ της ομάδας αναδείχθηκε ο Νεκτάριος Μάρουσιτς. Σε ό,τι αφορά το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, ο σύλλογος αποκλείστηκε στην πρεμιέρα από το Σ.Α. Στρατωνίου. Αναλυτικότερα ηττήθηκε εντός έδρας με σκορ 63-71. Έδρα του συλλόγου είναι το Κλειστό Γυμναστήριο Λαγυνών, χωρητικότητας 350 θεατών. Γενικός αρχηγός του συλλόγου είναι ο Δημήτρης Χρηστίδης. Καθήκοντα πρώτου προπονητή διατήρησαν τρεις διαφορετικοί προπονητές εντός της περιόδου: ο Δημήτρης Τσούρμας μέχρι το Νοέμβριο, ο Βασίλης Αγγέλης μέχρι το Μάρτιο και ο Γιώργος Κυρούδης μέχρι τη λήξη του Πρωταθλήματος. Τμήματα υποδομής Ο Ερμής Λαγκαδά διατηρεί ακαδημίες τόσο για αγόρια και όσο και για κορίτσια ηλικίας κάτω των 20 ετών. Το Μάιο του 2018 ο Ερμής κατέκτησε αήττητος το Πρωτάθλημα Ανδρών U20 της Ένωσης Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλονίκης. Η τελική φάση του Πρωταθλήματος διοργανώθηκε υπό τη μορφή τουρνουά όπου ο Ερμής αντιμετώπισε νικηφόρα τον Αίαντα Ευόσμου, την Ευκαρπία και τον Ιωνικό Ιωνίας. Προπονητές της ομάδας ήταν οι Νίκος Γκαμούρας και Δημήτρης Τσούρμας, αθλητής και προπονητής της ανδρικής ομάδας αντίστοιχα. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Κλειστό Γυμναστήριο Λαγυνών, πληροφορίες στον ιστότοπο Gipeda.gr. Αθλητικοί σύλλογοι Θεσσαλονίκης Ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης Σωματεία Ε.ΚΑ.Σ.Θ. Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1978 Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης το 1978
174403	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B7%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%8E%CE%BD	Στήλη Αχαρνών	Η στήλη των Αχαρνών είναι αρχαίο αττικό επιτάφιο ανάγλυφο. Βρέθηκε στο Μενίδι (αρχαίες Αχαρνές) στις αρχές του 19ου αιώνα. Σήμερα βρίσκεται στην Αγγλία. Περιγραφή Πρόκειται για τεμάχιο νεκρικής στήλης. Μια νεαρή γυναίκα κάθεται σε δίφρο που είναι διακοσμημένος με σφίγγες καθιστές. Είναι στραμμένη προς αριστερά. Ο χιτώνας που φοράει είναι ορατός μόνο στο στήθος, ενώ το υπόλοιπο σώμα καλύπτεται από επίβλημα, αφήνοντας να προβάλλει μόνο τον λαιμό και το δεξί της χέρι. Η πλούσια κόμη της είναι περίτεχνα στεφανωμένη με πολλούς επάλληλους κύκλους σαν διάδημα. Πηγές Στήλες Αχαρνές
581903	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B5	Καραγκίγιε	Το Καραγκίγιε (καζακικά: Қарақия ойпаты, Καραγκίγια σημαίνει Μαύρο Σαγόνι στα Τουρκικά) είναι καρστική τάφρος μήκους 40 χιλιομέτρων κοντά στην Κασπία Θάλασσα. Βρίσκεται περίπου 132 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας και είναι το χαμηλότερο σημείο στην Κεντρική Ασία, το Καζακστάν, και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Είναι επίσης γνωστή ως "Βύθισμα Καραγκίγιε" και "Ορεινή Τάφρος Καραγκίγιε". Η τάφρος σχηματίστηκε ως διαλυμένος ασβεστόλιθος, δολομίτης και διαλυμένο γύψο σχηματίζοντας λακκούβες, χοάνες και σπηλιές που τελικά κατέρρευσε. Σήμερα η τάφρος διαθέτει χαρακτηριστικά που παράγουν μακριά τα σύννεφα της βροχής που προκαλούνται από τον αέρα που υψώνονται πάνω από αυτό. Υπάρχει μια λίμνη στα νοτιοδυτικά της τάφρου και το ρεύμα αυξάνεται από μία διάτρητη πηγή που εξαφανίζεται πίσω στο έδαφος εντός του ορύγματος. Η τάφρος κατοικείται από αγρινούς, φίδια, λαγούς, γύπες και άλλα ζώα. Είναι το μόνο μέρος εντός της Χερσονήσου Μανγκισλάκ όπου τα μανιτάρια αναπτύσσονται και αυτά συλλέγονται από τους ντόπιους. Δείτε επίσης Επαρχία Καρακίγια Βύθισμα της Κασπίας Κατάλογος των χωρών ανά χαμηλότερο σημείο Κατάλογος μερών στη ξηρά με ανυψώσεις κάτω από το επίπεδο της θάλασσας Παραπομπές Καζακστάν γεωγραφία-επέκταση Γεωγραφικοί σχηματισμοί της Ασίας Γεωγραφικοί σχηματισμοί της Ευρώπης Έρημοι του Καζακστάν
332176	https://el.wikipedia.org/wiki/Nuclear%20Assault	Nuclear Assault	Οι Nuclear Assault είναι αμερικάνικο thrash metal συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε το 1984 στη Νέα Υόρκη και διαλύθηκε το 1995 και μετά από δύο επανενώσεις συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Ήταν ένα από συγκροτήματα του thrash metal της δεκαετίας του '80 το οποίο ασχολήθηκε με κοινωνικά θέματα, συνδυάζοντας τους στίχους τους με γρήγορα ριφ κιθάρας. Βιογραφία Μετά τη συμμετοχή του στο ντεμπούτο των Anthrax, "Fistful of Metal", ο μπασίστας Ντάνι Λίλκερ αποφάσισε να σχηματίσει τους Nuclear Assault με τον τραγουδιστή Τζον Κόνελι. Ο ντράμερ Σκοτ Νταμπόις και ο κιθαρίστας Μάικ Μπόγκας συμπλήρωσαν τη σύνθεση του συγκροτήματος, αλλά λίγους μήνες αργότερα αντικαταστάθηκαν από τους Γκλεν Έβανς και Άντονι Μπραμάντε, αντίστοιχα. Ο ακραίος τους ήχος σε συνδυασμό με την πολυσύνθετη μουσικότητα τους, κατέστησαν τους Nuclear Assault ως ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της thrash metal σκηνής της Νέας Υόρκης. Ο πρώτος τους δίσκος, "Game Over", κυκλοφόρησε το 1986 σε παραγωγή του Άλεξ Περιάλας, με θετικές κριτικές από το κοινό και τους μουσικοκριτικούς. Ακολούθησε το ΕΡ "The Plague", το οποίο έκανε το συγκρότημα γνωστό για το χιούμορ του με την αναφορά στον τραγουδιστή των Motley Crue, Βινς Νιλ, στο κομμάτι "Butt Fuck (You Figure It Out)". Οι συνεχείς περιοδείες προσπαθούσαν να εξισορροπήσουν την έλλειψη εμπορικής προώθησης για το συγκρότημα, το οποίο ηχογράφησε το άλμπουμ "Survive" το 1988, μπαίνοντας για πρώτη φορά στους καταλόγους του Billboard 200, φτάνοντας στο # 145. Η δημιουργικότητα των Nuclear Assault έφθασε στο απόγειο της με το "Handle With Care" το 1989, το οποίο έφθασε στο # 60 στη Μεγάλη Βρετανία και για την προώθηση του περιόδευσαν με τους Exodus στην Ευρώπη και τους Testament και τους Savatage στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1991, κυκλοφόρησαν το "Out of Order" ακολουθούμενο από το ζωντανά ηχογραφημένο "Live at the Hammersmith Odeon" την επόμενη χρονιά. Ο Ντάνι Λίλκερ αποχώρησε για να δημιουργήσει τους Brutal Truth και λίγο αργότερα αποχώρησε και ο κιθαρίστας Άντονι Μπραμάντε, με το συγκρότημα να προσλαμβάνει τον κιθαρίστα Ντέιβ Ντι Πιέτρο και τον μπασίστα Σκοτ Μετάξας, ηχογραφώντας το "Something Wicked" το 1993, για το οποίο πραγματοποίησαν μόνο μία ευρωπαϊκή περιοδεία πριν διαλυθούν το 1995. Η πρώτη επανένωση του συγκροτήματος πραγματοποιήθηκε το 1997 για μία ζωντανή εμφάνιση πριν διαλυθούν και πάλι. Στις αρχές του 2002, τα μέλη του συγκροτήματος ήλθαν σε επαφή μέσω ενός κοινού τους φίλου, ο οποίος τους ζήτησε να επανενωθούν για μερικές συναυλίες. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε στο φεστιβάλ "Metal Meltdown" στις 5 Απριλίου 2002, ακολουθούμενη από εμφανίσεις στο CBGB's της Νέας Υόρκης τον Μάιο, με την εμφάνιση τους στο "Screaming Ferret Wreckords" της Μασσαχουσέτης να ηχογραφείται για το ζωντανό άλμπουμ "Alive Again του 2003. Τον Αύγουστο του 2002 έπαιξαν στο "Wacken Open Air" της Γερμανίας, με τον Άντονι Μπραμάντε να αποχωρεί και πάλι δίνοντας στη θέση του στον Έρικ Μπερκ. Στη συνέχεια, εμφανίστηκαν στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας μετά από 13 χρόνια με τον τραγουδιστή Ντέρικ Γκριν και τον κιθαρίστα Αντρέας Κίσσερ των Sepultura να ανεβαίνουν στη σκηνή σαν γκεστ. Τον Μάιο του 2005, ο Σκοτ Χάρινγκτον αντικατέστησε μόνιμα τον Μπραμάντε, μετά τις ηχογραφήσεις του πρώτου στούντιο δίσκου των Nuclear Assault μετά από δώδεκα χρόνια, με τίτλο "Third World Genocide". Στην περιοδεία για το δίσκο εμφανίζονταν μαζί με τους Death Angel στη Νότια Αμερική και τους Testament στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Οκτώβριο του 2006 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους DVD με τίτλο "Louder Harder Faster", το οποίο ηχογραφήθηκε στο ομώνυμο φεστιβάλ στις 5 Ιουνίου 2005. Τον Αύγουστο του 2008, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την εμφάνιση τους στο φεστιβάλ "Hole in the Sky" της Νορβηγίας, λόγω τραυματισμού του Γκλεν Έβανς στον καρπό. Τον Μάιο του 2011, κυκλοφόρησαν το DVD "Metal Merchants Festival 01-29-11 Oslo, Norway" βιντεοσκοπημένο στο ομώνυμο φεστιβάλ τέσσερις μήνες νωρίτερα. Ακολούθησαν εμφανίσεις στα φεστιβάλ "Slaughter By The Water" του Σαν Φρανσίσκο και "Elsrock Festival" του Ρίσεν στην Ολλανδία. Μετά από δέκα χρόνια, οι Nuclear Assault επέστρεψαν στην δισκογραφία με το ΕΡ "Pounder" το 2015 και πραγματοποίησαν την περιοδεία "Final Assault", μετά από την οποία είχαν ανακοινώσει ότι θα διαλυθούν. Δισκογραφία Παραπομπές Πηγές Nuclear Assault \| Music Biography, Credits and Discography \| AllMusic Nuclear Assault Biography \| OLDIES.com Nuclear Assault - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Nuclear Assault reviews, music, news - sputnikmusic Αμερικανικά thrash metal συγκροτήματα Heavy metal συγκροτήματα από Νέα Υόρκη (πολιτεία)
339950	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B1%CE%AF%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%29	Σταντ Φρανσαί (ποδόσφαιρο)	Η Σταντ Φρανσαί (γαλλικά: Stade Français) είναι γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα από το Παρίσι. Δημιουργήθηκε το 1900 και αποτελεί τμήμα του αθλητικού σωματείου Σταντ Φρανσαί. Έδρα της ομάδας είναι το Haras Lupin. Συμμετέχει στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα αλλά έχει συνολικά 15 συμμετοχές στην Λιγκ 1, με τελευταία την περίοδο 1966-67. Τίτλοι Λιγκ 2: 1952 Φιναλίστ Λιγκ 2: 1946, 1959 Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Official site Short summary History Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1888 Ποδοσφαιρικές ομάδες Γαλλίας Σταντ Φρανσαί Παρί
222582	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%28%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%29	Εθνική Ελβετίας (καλαθοσφαίριση γυναικών)	Η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών της Ελβετίας αντιπροσωπεύει την Ελβετία στις διεθνείς διοργανώσεις γυναικείας καλαθοσφαίρισης που οργανώνει η FIBA. Βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Ελβετικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Swiss Basketball). Πορεία σε διεθνείς διοργανώσεις Πορεία σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ακολουθεί η πορεία της ομάδας της Ελβετίας σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα: Πορεία σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Ακολουθεί η πορεία της ομάδας της Ελβετίας σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: Πορεία σε European Promotion Cup / European Championship Division C / Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μικρών Κρατών FIBA Ακολουθούν οι τελικές θέσεις κατάταξης της Εθνικής Ομάδας της Ελβετίας σε European Promotion Cup / European Championship Division C / Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μικρών Κρατών FIBA: Συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα FIBA [Division B] Ακολουθούν οι συμμετοχές της Εθνικής Ομάδας της Ελβετίας σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα FIBA [Division B]: Πορεία στην Τελική Φάση Ευρωπαϊκού Κυπέλλου FIBA 3x3 Ακολουθούν οι τελικές θέσεις κατάταξης της Εθνικής Ομάδας της Ελβετίας σε Τελικές Φάσεις Ευρωπαϊκού Κυπέλλου FIBA 3x3: Παραπομπές Πηγές Switzerland, ιστορικό ανά έτος στον επίσημο ιστότοπο των αρχείων της FIBA. Swiss Basketball, επίσημος ιστότοπος. Ελβετια Γυναικων
831812	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BF	Νοβαλέντο	Το Νοβαλέντο (ιταλικά: Novaledo) είναι ιταλικός δήμος στην Αυτόνομη Επαρχία του Τρέντο, στην περιφέρεια ειδικού καθεστώτος του Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε. Παραπομπές Δήμοι της Αυτόνομης Επαρχίας του Τρέντο
182206	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD	Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών	Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών είναι ερευνητικό κέντρο στην Αθήνα και αστεροσκοπείο, αποτελεί Ν.Π.Δ.Δ. και εποπτεύεται από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Ιστορία Θεμελιώθηκε στις 28 Ιουνίου του 1842. Εμπνευστής του ήταν ο Μακεδόνας αστρονόμος και καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γεώργιος Βούρης. Ο Γεώργιος Βούρης έπεισε τον Γεώργιο Σίνα να χρηματοδοτήσει την ανέγερση του αστεροσκοπείου Αθηνών. Την ημέρα, μάλιστα, των εγκαινίων συνέπεσε και έκλειψη ηλίου που περιέγραψε ο Δανός ιστορικός και γεωγράφος A. L. Koppen. Το αρχικό κτίριο του πρώτου αυτού ελληνικού ερευνητικού ιδρύματος ήταν προσανατολισμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και χτίστηκε με βάση τα σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν στο Λόφο των Νυμφών, έναν από τους επτά λόφους που δεσπόζουν στην πόλη των Αθηνών. Ήταν δωρεά του Βορειοηπειρώτη τραπεζίτη βαρώνου Γεωργίου Σίνα και η κατασκευή του περατώθηκε το 1846 με συνολικό κόστος 500.000 δραχμών. Ο πρώτος διευθυντής Πρώτος Διευθυντής, ήταν και ο εμπνευστής του, καθηγητής Γεώργιος Βούρης, από το 1846 έως το 1855. Στη θητεία του Γ. Βούρη το αστεροσκοπείο εξοπλίστηκε με όργανα από την Αυστρία και εκπονήθηκαν οι πρώτες αστρονομικές μελέτες, οι περισσότερες από τις οποίες παραμένουν αδημοσίευτες. Ο καθορισμός των γεωγραφικών συντεταγμένων του Αστεροσκοπείου Αθηνών, εκείνη την εποχή, αποτελεί ακόμα και σήμερα τη βάση της χαρτογράφησης της Ελλάδος. Τα μετέπειτα στελέχη Τον Γεώργιο Βούρη διαδέχτηκε ο Ιωάννης Παπαδάκης έως το 1858. Η οικογένεια Σίνα εξόπλισε και συντήρησε το Ίδρυμα μέχρι το 1884 που το ανέλαβε το Κράτος. Ο γιος του Γεωργίου Σίνα, Σίμων, διόρισε το 1858 ως διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών τον Γερμανό αστρονόμο Ιούλιο Σμιτ ο οποίος υπηρέτησε στη θέση αυτή επί 26 χρόνια. Στην διάρκεια της θητείας του πραγματοποίησε πλήθος αστρονομικών, μετεωρολογικών και γεωφυσικών παρατηρήσεων. Κατασκεύασε, μάλιστα, κι έναν σπουδαίο τοπογραφικό χάρτη της Σελήνης ο οποίος περιέχει 30.000 κρατήρες και αναφέρεται στο βιβλίο του Ιούλιου Βερν «Γύρω από τη Σελήνη». Με τον θάνατό του, και λόγω της οικονομικής κατάστασης, οι εργασίες του αστεροσκοπείου μέχρι την δεκαετία του 1890 ήταν δύσκολες, σε αυτό το διάστημα εργαζόταν ο Δημήτριος Κοκκίδης. Μετέπειτα την διεύθυνσή του ανέλαβε ένας άλλος αξιόλογος αστρονόμος ο Δημήτριος Αιγινήτης (1864-1932) τον οποίο μετακάλεσε από το Παρίσι η κυβέρνηση Δηλιγιάννη. Νέοι ευεργέτες Λόγω της οικονομικής στενότητας της χώρας, η κρατική επιχορήγηση ήταν πολύ μικρή, οπότε ο Δημήτριος Αιγινήτης (1862-1934) πέτυχε την σύσταση εθνικής επιτροπής η οποία έκανε έρανο και μέσα σε λίγα χρόνια συνέλεξε ένα σημαντικό ποσό από επιφανείς Έλληνες. Μεταξύ των μεγάλων δωρητών περιλαμβάνονταν οι Δ. Δωρίδης, Α. Συγγρός, Μ. Κοργιαλένιος, Π. Στεφάνοβικ, Ε. Ζαρίφης, Κ. Μαυρομιχάλης, Α. Σκουζές και Ν. Χρυσοβελώνης, με τα χρήματα των οποίων κατασκευάστηκαν νέες εγκαταστάσεις, δημιουργήθηκαν οι βάσεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας και η συστηματική παρακολούθηση των σεισμών και άλλων γεωφυσικών φαινομένων. Δύο από τα νέα κτίρια σχεδιάστηκαν από τον αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ. Ο Αιγινήτης επέβλεπε την δραστηριότητα του Αστεροσκοπείου μέχρι τον θάνατό του το 1934, ενώ διετέλεσε επίσης και δυο φορές Υπουργός Παιδείας (1917 και 1926). Είναι ο ιδρυτής της Ακαδημίας Αθηνών (1926), ενώ η συμβολή του για την εισαγωγή στην Ελλάδα του παγκόσμιου χρονομετρικού συστήματος και της ώρας της ανατολικής Ευρώπης (1916), καθώς και του Γρηγοριανού ημερολογίου (1923) ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Τα ινστιτούτα του αστεροσκοπείου Το 1890 το Αστεροσκοπείο έγινε κρατικό Ερευνητικό Κέντρο, μετονομάστηκε σε Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και το υπάρχον Αστρονομικό Τμήμα συμπληρώθηκε με δύο άλλα, το Μετεωρολογικό και το Σεισμολογικό. Το 1935 ο Σταύρος Πλακίδης (1893-1990) εκλέγεται Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διατηρώντας την θέση του ως προϊσταμένου του Αστρονομικού Τμήματος του Αστεροσκοπείου. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια το ΕΑΑ διαδέχονται τρεις διευθυντές, ο Νικόλαος Κριτικός ανέλαβε προσωρινά έως το 1936, όποτε διορίσθηκε ο Ηλίας Μαριολόπουλος. Τέλος, το 1937, Διευθυντής του ΕΑΑ διορίζεται ο πλοίαρχος Γεώργιος Χόρς. Το 1942 τα τμήματα οργανώθηκαν σε Ινστιτούτα και το 1955 προστέθηκε ως τέταρτο το Ιονοσφαιρικό Ινστιτούτο. Το 1946 ο Πλακίδης ίδρυσε την «Ελληνική Αστρονομική Ένωση» για την εκλαΐκευση της Αστρονομίας στην Ελλάδα, ενώ το σημαντικότερο μέλημά του ήταν η μεταφορά των αστρονομικών παρατηρήσεων από το κέντρο της Αθήνας στην Πεντέλη. Το 1999 τα Ινστιτούτα μετονομάστηκαν σε Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής (ΙΑΑ), Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΙΕΠΒΑ), Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, Ινστιτούτο Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ), ενώ το 2003 προστέθηκε και πέμπτο Ινστιτούτο, αυτό της Αστροσωματιδιακής Φυσικής "ΝΕΣΤΩΡ". Το 2012 έγινε εκ νέου αναμόρφωση του ερευνητικού ιστού της Ελλάδος που είχε ως συνέπεια τη μείωση των Ινστιτούτων του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αστεροσκοπείου σε τρία. Οι δραστηριότητες του Ινστιτούτου Αστροσωματιδιακής Φυσικής "ΝΕΣΤΩΡ" μεταφέρθηκαν στο Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", και το ΙΔΕΤ συγχωνεύθηκε με το ΙΑΑ στο Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ). Τα τηλεσκόπια του ΕΑΑ Ένα από τα πρώτα τηλεσκόπια του Αστεροσκοπείου Αθηνών, γνωστό ως «Τηλεσκόπιο Δωρίδη», γιόρτασε το 2002 τα εκατοστά του γενέθλια. Εγκαταστάθηκε στο κτίριο του Θησείου, όπου λειτουργεί ακόμη και σήμερα, και πήρε το όνομα του μεγάλου δωρητή του. Είναι ένα διοπτρικό τηλεσκόπιο με φακό 40 εκατοστών και εστιακή απόσταση 5 μέτρων. Το «Τηλεσκόπιο Δωρίδη» ήταν το μεγαλύτερο τηλεσκόπιό μας μέχρι το 1959 όταν στον Λόφο Κουφός της Πεντέλης εγκαταστάθηκε το μεγάλο διοπτρικό τηλεσκόπιο Newall σε ένα νέο κτίριο με θόλο διαμέτρου 14 μέτρων. Το τηλεσκόπιο αυτό ζυγίζει 9 τόνους, έχει μήκος 9 περίπου μέτρων και φακό 62,5 εκατοστών. Όταν πρωτοκατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1870 ήταν το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο. Σήμερα το τηλεσκόπιο αυτό χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικούς μόνο σκοπούς και επίδειξη. Παρομοίου μεγέθους μ’ αυτό της Κρήτης είναι και το «Κοργιαλένιο Τηλεσκόπιο» των 123 εκατοστών που ανήκει στο Εθνικό Αστεροσκοπείο και είναι εγκατεστημένο από το 1975 στο Κρυονέρι Κορινθίας σε υψόμετρο 930 μέτρων. Από το 2007 πάντως η επιστημονική μελέτη του ουρανού στην Ελλάδα γνωρίζει μια νέα μεγάλη άνθηση με την εγκατάσταση του «τηλεσκοπίου Αρίσταρχος» στην κορυφή του Χελμού (σε υψόμετρο 2.453 μέτρων).Το νέο αυτό τηλεσκόπιο είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στη χώρα μας με διάμετρο κατόπτρου 2,30 μέτρων ύψος 8,40 μέτρων και συνολικό βάρος 34 τόνων, ενώ έχει τη δυνατότητα να κάνει παρατηρήσεις τηλεχειριζόμενο από την Αθήνα. Έχει πάρει το όνομα του μεγάλου αστρονόμου της αρχαιότητας, του Αρίσταρχου του Σάμιου (310-230 π.Χ.) που πρώτος πρότεινε το ηλιοκεντρικό σύστημα 1.800 χρόνια πριν από τον Κοπέρνικο. Ο μετεωρολογικός σταθμός στο Θησείο Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών διαχειρίζεται τον αρχαιότερο μετεωρολογικό σταθμό της Ελλάδας και έναν από τους αρχαιότερους στη Νότια Ευρώπη. Ο σταθμός είναι τοποθετημένος στο κέντρο της Αθήνας, στο Θησείο (Λόφος Νυμφών). Ο Α' τάξης μετεωρολογικός σταθμός βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο από τις 11 Σεπτεμβρίου 1890, ενώ άρχισε τη λειτουργία του το 1858 σε διαφορετική τοποθεσία στο Θησείο. Το γεωαστροφυσικό μουσείο Το Μουσείο Γεωαστροφυσικής δημιουργήθηκε στους χώρους του Εθνικού Αστεροσκοπείου και περιλαμβάνει μερικά από τα σπανιότερα όργανα που είτε καθόριζαν το χρόνο, είτε πραγματοποιούσαν αστρονομικές, γεωδετικές, μετεωρολογικές και σεισμολογικές μετρήσεις. Εκτός από τα μεγάλα τηλεσκόπια του 19ου αιώνα εκτίθενται επίσης και μικρότερα όπως ο «Κύκλος του Borda» κατασκευής 1798, το οποίο χρησιμοποίησε η Γαλλική Χαρτογραφική Εταιρεία για τη χαρτογράφηση του Αιγαίου το 1810, και όργανα που πραγματικά έμειναν στην ιστορία, όπως μετεωρολογικά, αυτογραφικά και σεισμολογικά όργανα του 19ου αιώνα. Επίσης εκτίθεται και μία από τις πρώτες συσκευές μέτρησης του όζοντος στην Αθήνα, κατασκευής 1880, και φυσικά ο σπουδαιότατος χάρτης της Σελήνης του Σμιντ. Ο γεωαστροφυσικός περίπατος Η δημιουργία ενός Αστροφυσικού Περιπάτου στο Λόφο των Νυμφών του Θησείου, ο οποίος εγκαινιάστηκε το 2008, οφείλεται εν πολλοίς στις ενέργειες που έκανε ο τότε Πρόεδρος του Αστεροσκοπείου Χρήστος Ζερεφός και στοχεύει στη διατήρηση και ανάδειξη του ιστορικού χώρου του Εθνικού Αστεροσκοπείου. Ο Περίπατος περιλαμβάνει, εκτός από την αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων, την επανάχρησή τους για μουσειακές και εκπαιδευτικές λειτουργίες, καθώς και τη διαμόρφωση του υπαίθριου χώρου ώστε να δημιουργηθεί ένας θεαματικός περίπατος με αναφορές στη γη και στα ουράνια σώματα σε σχήμα σπείρας, που συνδέει τις στροβιλοειδείς κινήσεις που παρατηρούνται στη μικροκλίμακα των γήινων ρευστών στη Γη μέχρι την μακροκλίμακα των γαλαξιακών δομών. Κέντρο επισκεπτών Για τους σκοπούς της επιμόρφωσης και εκλαΐκευσης σε θέματα αστρονομίας, στα πλαίσια του Προγράμματος "Ανοιχτές Θύρες" της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, δημιουργήθηκε στο Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής το Κέντρο Επισκεπτών με βασικό μέλημά του την διάχυση των αστρονομικών γνώσεων προς το ευρύ κοινό. Ο σκοπός αυτός επιτυγχάνεται με την οργάνωση σεμιναρίων, διαλέξεων και με νυχτερινές παρατηρήσεις στο εντυπωσιακό κτίριο του τηλεσκοπίου Newall στη Πεντέλη, περίπου 15 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας. Από τα εγκαίνια του τον Σεπτέμβριο το 1995 έως το 2010 έχουν ξεναγηθεί στο Κέντρο πάνω από 200.000 επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και πολλοί ξένοι, ενώ το ειδικό εκπαιδευτικό του πρόγραμμα έχουν παρακολουθήσει μαθητές από περίπου 4.000 σχολεία της Ελλάδας. Πηγές Δημοσιευμένες αναφορές ΕΑΑ Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επίσημη Ιστοσελίδα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Αθηνων Αστεροσκοπειο
566409	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281888-1958%29	Όσκαρ της Πρωσίας (1888-1958)	Ο Όσκαρ, γερμ. Oscar (27 Ιουλίου 1888 - 27 Ιανουαρίου 1958) από τον Οίκο των Χοεντσόλερν ήταν πρίγκιπας της Πρωσίας. Βιογραφία Ήταν ο πέμπτος γιος του Γουλιέλμου Β΄ αυτοκράτορα της Γερμανίας και της Αυγούστας-Βικτωρίας, κόρης του Φρειδερίκου Η΄ δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν. Από τη μεριά του πατέρα του ήταν ανιψιός τη Σοφίας, συζύγου του Κωνσταντίνου Α΄ της Ελλάδας και εξάδελφος του Παύλου της Ελλάδας. Το 1958 απεβίωσε στο Μόναχο σε ηλικία 70 ετών και τάφηκε στο Μπουρκ Χοεντσόλερν του Μπάντεν-Βύρτεμπερκ. Οικογένεια Νυμφεύτηκε το 1914 την Ίνα-Μαρία-Ελένη-Αδέλα-Ελίζα κόμισσα φον Μπάσσεβιτς, η οποία έλαβε τον τίτλο της κόμισσας φον Ρούπιν. Είχε τέκνα: Όσκαρ 1915-1939, απεβίωσε 24 ετών. Μπούρχαρτ 1917-1988, πρίγκιπας της Πρωσίας. Νυμφεύτηκε την Ελεονόρα Φούγκερ κόμισσα φον Μπάμπενχαουζεν. Χέρτσελαϊντε 1918-1989, παντρεύτηκε τον Κάρολο πρίγκιπα του Μπίρον της Κουρλάνδης. Γουλιέλμος-Κάρολος 1922-2007, πρίγκιπας της Πρωσίας. Πρόγονοι <center> Παραπομπές Πηγές Kirschstein, Jörg (2003). "Oskar Prinz von Preussen" Οσκαρ 1888 Πρίγκιπες της Πρωσίας
485965	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81%20%CF%86%CE%B1%CE%BD%20%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD	Πίτερ φαν Μπλούμεν	Ο Πίτερ φαν Μπλούμεν (φλαμανδικά: Pieter van Bloemen, γνωστός επίσης και ως Standaart, βαπτ. 17 Ιανουαρίου 1657 - 6 Μαρτίου 1720, το μικρό του όνομα αναγράφεται ενίοτε και Peter ή Peeter) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος. Ήταν προικισμένος τοπιογράφος και πολύ επιτυχημένος στις απεικονίσεις εφίππων, σκηνών με ζώα και σκηνών της αγοράς. Βιογραφία Ο Πίτερ φαν Μπλούμεν γεννήθηκε στην Αμβέρσα. Διετέλεσε μαθητής του Σίμον Γιοχάννες φαν Ντάου (Simon Johannes van Douw), σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς τέχνης ήδη από ηλικίας 10 ετών. Έγινε "Δάσκαλος" στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά της πόλης το 1674, σε ηλικία 17 ετών. Είχε δύο μικρότερους αδελφούς, τον Γιαν Φρανς φαν Μπλούμεν και τον Νόρμπερτ φαν Μπλούμεν, που επίσης ήταν ζωγράφοι. Σε κάποιο σημείο της ζωής του ταξίδεψε στη Ρώμη. Αυτό έγινε πιθανόν το 1674 ή αργότερα, το 1689. Το 1684 βρισκόταν στη Λυών, συντροφιά με τους ζωγράφους Άντριεν φαν Κάμπελ και Χίλλις Βέινιξ (Gillis Weenix). Στη Λυών τον συνάντησε ο αδελφός του Γιαν Φρανς. Μέσω Τορίνο οι Πίτερ και Γιαν Φρανς έφθασαν στη Ρώμη, όπου το 1688 καταγράφονται στην ενορία του "Sant’Andrea delle Fratte". Το 1690 τους συνάντησε εκεί και ο τρίτος τους αδελφός, Νόρμπερτ. Οι Πίτερ και Γιαν Φρανς πραγματοποίησαν μερικά ταξίδια στη Νάπολη, στη Σικελία και στη Μάλτα και συνεργάστηκαν σε μερικά έργα, όπου ο Πίτερ ζωγράφισε τις μορφές και ο Γιαν Φρανς το τοπίο. Ο Πίτερ έγινε μέλος των Bentvueghels, ενός συνδέσμου κυρίως Φλαμανδών και Ολλανδών ζωγράφων που δραστηριοποιούνταν στη Ρώμη. Κοινή πρακτική του συνδέσμου ήταν η απόδοση προσωνυμίου σε κάθε μέλος του και το προσωνύμιο του Πίτερ ήταν "Standaart" ή, στα ιταλικά, "Standardo". Πιστεύεται ότι το όνομα αυτό του αποδόθηκε λόγω των προτύπων και των σημάνσεων που τακτικότατα τοποθετούσε στους πίνακες με στρατιωτικά θέματα. Ο Πίτερ επέστρεψε στην Αμβέρσα το 1694 και ο Νόρμπερτ έφυγε για το Άμστερνταμ πριν το 1724, ενώ ο Γιαν Φρανς παρέμεινε στη Ρώμη για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το 1699 ο Πίτερ έγινε μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά της Αμβέρσας. Είχε διατελέσει "Δάσκαλος" των νεότερων αδελφών του Γιαν Φρανς και Νόρμπερτ καθώς και των Πέιτερ φαν Άκεν και Φρανς φαν Άλτερ. Απεβίωσε στην Αμβέρσα το 1720. Έργο Πολύ δημιουργικός καλλιτέχνης, ο Πίτερ ήταν καλύτερος στο να ζωγραφίζει ζώα, αν και φιλοτέχνησε πίνακες με μεγάλο εύρος θεματολογίας, όπως τοπία, σκηνές καθημερινότητας, σκηνές εφίππων, σκηνές με στρατιωτικούς και ιστορικές σκηνές. Συνέχισε την παράδοση των τοπίων ιταλικού ύφους της ρωμαϊκής εξοχής (Roman Campagna), φιλοτεχνώντας πανδοχεία, ερείπια και ζώα. Τμήμα της καλλιτεχνικής του παραγωγής, επίσης, ακολούθησε την παράδοση των bamboccianti''. Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τις απεικονίσεις ομάδων ζώων, τις οποίες τοποθετούσε στο προσκήνιο των συνθέσεών του, με αποτέλεσμα να αποτελούν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ιδιαιτερα χαρακτηριστικά του ύφους του ήταν η απεικόνιση ομάδων ζώων υπό τύπον νεκρής φύσης σε ανοικτά, ιταλικού ύφους τοπία, τα οποία εμπεριείχαν αρχαία μνημεία, ώστε να σκιαγραφούν τη "ρωμαϊκή" ατμόσφαιρα και η χρήση ζωντανών χρωμάτων στα ενδύματα των μορφών, που αποτελούσαν αντίθεση στα γκρίζα και καφέ χρώματα των ερεπίων και των αγελών ζώων. Λόγω της ιδιαίτερης ικανότητάς του στην απεικόνιση αλόγων, συχνά καλείτο να συνεργαστεί σε συνθέσεις άλλων, τοπικών, καλλιτεχνών. Παράδειγμα αποτελεί η συνεργασία του με τον Μπαλτάσαρ φαν ντερ Μπόσχε σε πορτρέτο που περιλάμβανε σκηνή μάχης και δημιουργήθηκε για τον Τζων Τσώρτσιλ, 1ο Δούκα του Μάρλμπορο όταν αυτός επισκέφθηκε την Αμβέρσα μετά τη μάχη του Ραμίλλιες το 1706. Ο φαν ντερ Μπόσχε ζωγράφισε το πορτρέτο και ο φαν Μπλούμεν τα άλογα. Το έργο είναι γνωστό μόνον από το αντίγραφο που δημιούργησε μόνος του ο φαν Μπλούμεν. Φιλοτέχνησε επίσης σχέδια κυρίως με τοπία και μορφές και ζώα εκ του φυσικού. Δείτε επίσης Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Φλαμανδοί ζωγράφοι
365476	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BA%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B1	Ακανθοκέφαλα	Τα ακανθοκέφαλα (Acanthocephala, ελλην. άκανθα + κεφαλή) είναι συνομοταξία παρασιτικών σκουληκιών. Έχουν χαρακτηριστική προβοσκίδα με άγκιστρα στην οποία οφείλουν και την ονομασία τους. Υπάρχουν περί τα 600 γνωστά είδη που έχουν παγκόσμια εξάπλωση. Κατά το ενήλικο στάδιο παρασιτούν Σπονδυλόζωα και κυρίως ψάρια, ενώ στα νεαρά στάδιά τους είναι παράσιτα Αρθροπόδων. Τα ενήλικα άτομα έχουν συνήθως μέγεθος μικρότερο από ένα εκατοστόμετρο, αν και μερικά είδη φτάνουν το μισό μέτρο ή και περισσότερο. Ακανθοκέφαλα Παράσιτα
388092	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82	Έλληνες της Αντιόχειας	Οι Έλληνες της Αντιόχειας είναι εθνικά μέλη Ελλήνων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας και Ελλήνων Χριστιανών Καθολικών που ζουν ή έχουν ζήσει στη Συρία, το Λίβανο και στην περιοχή της σύγχρονης επαρχίας Χατάι της Τουρκίας, η οποία περιλαμβάνει την παλιά πόλη της Αντιόχειας ή τη σημερινή Αντάκια, καθώς και τους απογόνους τους στη Μέση Ανατολή και στην αμερικανική ήπειρο. Η κοινότητα έχει μακρά κληρονομιά, η οποία χρονολογείται από την ίδρυση της Αντιόχειας το 323 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄ Νικάτορα την εποχή των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Η πλειονότητα των Ελλήνων της Αντιόχειας είναι μίξη πρώιμων Μακεδόνων εποίκων, Ελλήνων της Ρωμαϊκής εποχής, Ελλήνων του Βυζαντίου, εξελληνισμένων Ιουδαίων-Χριστιανών, και Χριστιανών της Συρίας και Λιβάνου. Μερικοί από αυτούς τους Αραμαίους μιλούσαν Συριακά και έκαναν τη θρησκευτική λειτουργία στην Αρχαία Συριακή Αραμαϊκή. Καθώς τα Αραβικά γίνονταν η κοινή γλώσσα στη περιοχή των Λεβαντίνων σήμερα, η πλειονότητα έχει γίνει μια Χριστιανική Αραβόφωνη κοινότητα, η οποία πρωτίστως μιλά Λεβαντίνικα Αραβικά, αν και πολλοί επίσης μιλούν Ελληνικά και Τουρκικά. Ιστορία Ιστορικά θεωρούνταν μέρος του «Ρωμαίικου Έθνους» από τις Οθωμανικές αρχές. Η κοινότητα είχε έντονη τάση για μετανάστευση στις αρχές του 20ού αιώνα. Καθώς το Σαντζάκ ήταν τότε μέρος της Συρίας, οι Έλληνες δεν ήταν υποκείμενοι στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Όταν το Χατάι προσαρτήθηκε από την Τουρκία το 1939, πολλοί μετανάστευσαν στη Συρία και τον Λίβανο. Ο πληθυσμός των Ελλήνων της Αντιόχειας αυξήθηκε κατά τα χρόνια της κατοχής, όταν μετανάστευαν στο Λεβάντε Έλληνες για να ξεφύγουν από την πείνα και την υποδούλωση. Πολλοί από αυτούς δεν επέστρεψαν στην Ελλάδα και παρέμειναν εκεί. Μετά τη δεκαετία του 1960 ένα μεταναστευτικό κύμα οδήγησε πολλούς Έλληνες της Αντιόχειας σε χώρες της Δύσης, κυρίως την Αμερική. Λατρευτικές παραδόσεις και λαογραφία Μερικές χαρακτηριστικές Ελληνικές ιερατικές τελετές και ύμνοι των αρχαίων Συναγωγών, οι οποίες δημιουργήθηκαν στην Αντιόχεια, έχουν επιζήσει εν μέρει στις εκκλησιαστικές λειτουργίες των Μελχιτών και των Ελληνορθόδοξων κοινοτήτων στην επαρχία Χατάι στη νότια Τουρκία, τη Συρία, το Λίβανο και τους Αγίους Τόπους. Πληθυσμός και Εθνοπολιτισμική Κληρονομιά Με τη στενά γεωγραφική έννοια, σύμφωνα με την απογραφή που διεξήχθη από το Πατριαρχείο της Αντιόχειας το 1895, υπήρχαν 50.000 Έλληνες της Αντιόχειας στο ίδιο το Σαντζάκ της Αλεξανδρέτας, δηλαδή διαμένουν στην επαρχία Χατάι στη νότια Τουρκία, σε σύγκριση με τις 30.000 της δεκαετίας του 1930. Το 1995 ο συνολικός πληθυσμός υπολογίστηκε στις 10.000. Όμως τα περισσότερα μέλη των Ελληνορθόδοξων και των Ελλήνων-Καθολικών κοινοτήτων της Συρίας και του Λιβάνου, «Μελχίτες» ή «Ρωμιοί», ανάγουν την εθνοπολιτισμική τους κληρονομιά στους Έλληνες και του Μακεδόνες εποίκους και εξελληνισμένων Ιουδαίων-Χριστιανών του παρελθόντος, ιδρυτές των αρχικών κοινοτήτων των Ελλήνων της Αντιόχειας της Κιλικίας και της βορειοδυτικής Συρίας. Μετρώντας τα μέλη των μειονοτήτων που έχουν επιβιώσει στην επαρχία Χατάι της Τουρκίας και των οικογενειών τους της διασποράς, υπάρχουν περισσότεροι από 1,8 εκατομμύρια Ελληνομελχίτες χριστιανοί της Αντιόχειας που ζουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Λατινική Αμερική σήμερα. Τόπος Σημαντικός αριθμός Ελλήνων Αντιοχειτών στην Τουρκία ζει στην Κωνσταντινούπολη. Είναι επίσης συγκεντρωμένοι στην Αλεξανδρέττα, στο Samandağ και στο Altınözü στο Χατάι. Υπάρχει επίσης κοινότητα στη Μερσίνη. Το 2005 σημειώθηκαν γεγονότα διακοινοτικής βίας με τους μουσουλμάνους στο Altınözü, που ξεκίνησαν με αφορμή τη σεξουαλική παρενόχληση μιας νέας Χριστιανής από το βοηθό ενός μουσουλμάνου κουρέα. Προσωπικότητες ελληνικής καταγωγής Αλέξανδρος ο Αντιοχέας, γλύπτης Φιλόδημος ο Επικούρειος, φιλόσοφος Ποσειδώνιος ο Ρόδιος ή Απαμεύς, φιλόσοφος, αστρονόμος, γεωγράφος, πολιτικός, ιστορικός και διδάσκαλος Αρχίας ο Αντιοχεύς, επιγραμματοποιός Ευαγγελιστής Λουκάς Λιβάνιος, ρήτορας Ιωάννης ο Χρυσόστομος Αφθόνιος ο Αντιοχέας, ρήτορας Γεώργιος Αντιοχέας, αμηράς Ιωάννης Μαλάλας, χρονογράφος Ευάγριος Σχολαστικός, λόγιος Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος Β΄ Κονταρής Χατζή Νταούτ Φαρκούχ, τραπεζίτης Ιωάννης Φάχρη, τραπεζίτης, ευεργέτης Ελένη Αρχιγένους, λόγια, ευεργέτιδα Ευανθία Θεοφιλίδου, ευεργέτρια Παυλάκης Φενερλής, ιατρός Αδελφοί Αμπέτ, εθνικοί ευεργέτες Παραπομπές Έλληνες της Ανατολής
21165	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CF%81%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%B1	Βαρομετρική παλίρροια	Βαρομετρική παλίρροια ονομάζεται το φαινόμενο της ημερήσιας μεταβολής της ατμοσφαιρικής πίεσης που παρατηρείται μέσα σε ένα 24ωρο στην επιφάνεια της Γης. Το φαινόμενο αυτό καταγράφεται στο διάγραμμα του αυτογραφικού βαρόμετρου - Βαρογράφου Μετεωρολογικά φαινόμενα
306504	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BB%CE%B7%20%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%AC%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29	Ποικίλη Στοά (αποσαφήνιση)	Όταν αναφερόμαστε στην φράση «Ποικίλη Στοά», μπορεί να εννοούμε: Ποικίλη Στοά, μία από τις στοές στην Αγορά της αρχαίας Αθήνας που είχε ιδρυθεί από τον γαμβρό του Κίμωνα, Πεισιάνακτα και γι αυτό αρχικά ονομαζόταν Πεισιανάκτιος. Ποικίλη Στοά (περιοδικό), ετήσιο εγκυκλοπαιδικό ημερολόγιο που εκδίδονταν στην Αθήνα από τον Ιωάννη Αρσένη, από το 1881-1924.
487775	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%83%CF%84-%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%81	Χορστ-Γκούντερ Γκρέγκορ	Ο Χορστ-Γκούντερ Γκρέγκορ (Horst-Günter Gregor, 24 Ιουλίου 1938 - 25 Απριλίου 1995) ήταν Γερμανός κολυμβητής. Αποτέλεσε μέλος της ομάδας της Λ. Δ. Γερμανίας που στις 7 Νοεμβρίου του 1967 κατέρριψε στη Λειψία το παγκόσμιο ρεκόρ στα 4x100 μ. μικτής με χρόνο 3.56.5.. Παραπομπές Γερμανοί Ολυμπιονίκες Ολυμπιονίκες της κολύμβησης Άνθρωποι από τη Δυτική Πρωσία
751282	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF-%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B6%20%CE%A1%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%20%CE%96%CE%BF%CF%86%CF%81%CE%AD%CE%BD	Μαρί-Τερέζ Ροντέ Ζοφρέν	Η Μαρί-Τερέζ Ροντέ Ζοφρέν (γαλλικά: Marie-Thérèse Rodet Geoffrin) (26 Ιουνίου 1699 - 6 Οκτωβρίου 1777) ήταν Γαλλίδα οικοδέσποινα σαλονιού που αναφέρεται ως μία από τις κορυφαίες γυναικείες προσωπικότητες του γαλλικού Διαφωτισμού. Από το 1750 έως το 1777, η κυρία Ζοφρέν φιλοξένησε πολλούς από τους πιο σημαντικούς Φιλοσόφους και Εγκυκλοπαιδιστές της εποχής της. Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε το 1699. Ο πατέρας της ήταν θαλαμηπόλος της δελφίνης μελλοντικής συζύγου του Λουδοβίκου της Γαλλίας και η μητέρα της κόρη Παριζιάνου τραπεζίτη. Μετά το θάνατο της μητέρας της, μεγάλωσε με τη γιαγιά της και το 1713, σε ηλικία 14 ετών, παντρεύτηκε τον Πιερ Φρανσουά Ζοφρέν, έναν πλούσιο 49χρονο χήρο κατασκευαστή καθρεφτών και αντισυνταγματάρχη της Εθνικής Φρουράς. Απέκτησαν μια κόρη το 1715 και ένα γιο το 1717. Ο σύζυγός της πέθανε το 1749. Πνεύμα καλλιεργημένο, η μαντάμ Ζοφρέν διατηρούσε από το 1749 ένα από τα πιο πολυσύχναστα σαλόνια όπου συγκεντρώνονταν άνθρωποι του πνεύματος και εκπρόσωποι των γαλλικών γραμμάτων. Ανάμεσα στους καλεσμένους της μελετητές, συγγραφείς και φιλόσοφους ήταν οι Φοντενέλ, Μαριβώ, Ζαν-Φρανσουά Μαρμοντέλ, Μοντεσκιέ, Μπυφόν, Αντρέ Μορελλέ, Ρεωμύρ, Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, Ντενί Ντιντερό, ο στρατάρχης Ρισελιέ, Ντ'Αλαμπέρ, καλλιτέχνες και αριστοκράτες. Έκαναν επίσης την εμφάνισή τους διεθνείς προσωπικότητες που έφθαναν στο Παρίσι, όπως ο Ιταλός οικονομολόγος Φερντινάντο Γκαλιάνι, ο Οράτιος Ουόλπολ, κλ. Μέχρι το έτος θανάτου της το 1777, οργάνωνε συγκεντρώσεις δύο φορές την εβδομάδα στο σπίτι της στο Παρίσι στην οδό Σαιντ-Ονορέ. Η μαντάμ Ζοφρέν από νεαρή ηλικία πέρασε πολλά χρόνια συχνάζοντας στο λογοτεχνικό σαλόνι της μαντάμ ντε Τανσέν, η οποία διατηρούσε λογοτεχνικό σαλόνι με μεγάλη επιρροή, και με τη σειρά της η ίδια πέρασε πολύ χρόνο καλλιεργώντας τις δικές της προστατευόμενες, συγκεκριμένα τη Σουζάν Νεκέρ και τη Ζυλί ντε Λεσπινάς, οι οποίες συνέχισαν την παράδοση των λογοτεχνικών σαλονιών μετά το θάνατό της. Υπήρξε γενναιόδωρη ως χαρακτήρας, για παράδειγμα, ανέλαβε τα χρέη για τα τυχερά παιχνίδια του καλεσμένου της νεαρού Στανισλάφ Αύγουστος Πονιατόφσκι, του οποίου ο πατέρας της είχε αναθέσει την εκπαίδευσή του. Χρόνια αργότερα, ο Πονιατόφσκι διατηρούσε φιλική σχέση μαζί της και την κάλεσε στη Βαρσοβία το 1766, δύο χρόνια μετά τη στέψη του ως Πολωνός βασιλιάς. Η φήμη της είχε εξαπλωθεί και σε όλη την Ευρώπη έτσι, στον ενδιάμεσο σταθμό στη Βιέννη έγινε δεκτή από τη Μαρία Θηρεσία και τον Ιωσήφ Β΄. Για ένα τέταρτο του αιώνα υπήρξε φίλη των διανοουμένων της εποχής της και η επιρροή της ήταν τεράστια, καθώς βοήθησε να βλαστήσουν οι ιδέες του Διαφωτισμού. Αλληλογραφούσε με τον βασιλιά Γουσταύο Γ΄ της Σουηδίας, και ιδιαίτερα με την Αικατερίνη Β΄της Ρωσίας και τον Στανισλάφ Β΄ της Πολωνίας. Υποστήριξε την ελευθερία και στήριξε τους εγκυκλοπαιδιστές, πράγμα που βοήθησε στην εκτύπωση της Εγκυκλοπαίδειας παρά τη λογοκρισία στη Γαλλία. Από το 1750, η μαντάμ Ζοφρέν άρχισε να συγκεντρώνει πίνακες ζωγραφικής, παραγγέλλοντας πίνακες ιδιαίτερα στους ζωγράφους Σαρλ Αμεντέ Φιλίπ βαν Λου, Ζοζέφ Βερνέ, Υμπέρ Ρομπέρ και άλλους συγχρόνους της. Η πραγματεία της Περί πνευματώδους συνομιλίας (Sur la conversation) και η αλληλογραφία της με διάσημες προσωπικότητες του Διαφωτισμού εκδόθηκαν αργότερα μετά το θάνατό της στις 6 Οκτωβρίου 1777. Παραπομπές Γάλλοι επιστολογράφοι
635364	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82	Αντώνης Αναστασιάδης	Ο Αντώνης Αναστασιάδης ήταν Ελληνοκύπριος δικηγόρος και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου εκλεγμένος με το Πατριωτικό Μέτωπο. Βιογραφικά στοιχεία Ο Αντώνης Αναστασιάδης γεννήθηκε στον Αγρό το 1918. Ομιλούσε, πέρα από την ελληνική, την αγγλική γλώσσα. Σπούδασε νομική και εργάστηκε ως δικηγόρος. Απεβίωσε το 2000. Πολιτική διαδρομή Εκλέχτηκε βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 1960 στην Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού με το Πατριωτικό Μέτωπο για την Α΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Μετά τη διάλυση του Πατριωτικού Μετώπου το 1969 εντάχθηκε στην κοινοβουλευτική ομάδα του Ενιαίου Κόμματος. Παραπομπές Πηγές Βουλευτές Λεμεσού Κύπριοι δικηγόροι Βουλευτές εκλεγμένοι με το Πατριωτικό Μέτωπο Βουλευτές Α΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
299874	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82	Γουλιέλμος Α΄ Αλλαμάνος	Ο Γουλιέλμος Α΄ Αλλαμάνος (γαλλικά: Guillaume de Allaman) (Γκιγιόμ του Αλλαμάν) ήταν Γάλλος ιππότης και σταυροφόρος, πρώτος Βαρώνος της Πάτρας στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Είχε γεννηθεί στο Λαγκεντόκ (Langue d'oc) από σπουδαία οικογένεια που είχαν μέλη ευγενείς στη Προβηγκία, την Καταλωνία την Νεάπολη, την Ιερουσαλήμ, την Κύπρο, και την Αρμενία. Συμμετείχε στη Δ΄ Σταυροφορία, πιθανότατα στο στρατό του Σαμπλίτη εφόσον τιμήθηκε από αυτόν με σημαντικά φέουδα μετά τη κατάκτηση της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με το χρονικό του Μορέως του δόθηκε η υψηλή βαρωνία της Πάτρας με 24 φέουδα που περιλάμβανε και την πόλη των Πατρών μαζί με πολλούς δουλοπάροικους. Το ελληνικό χρονικό αναφέρει : Το χρονικό αναφέρει ότι ο ίδιος ο Αλλαμάνος δεν είχε εκτός πόλης τιμάρια γιατί έφταναν τα έσοδα από την πόλη να συντηρείται ο ίδιος και οι ιππότες του, σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες η Βαρωνία περιελάμβανε σχεδόν όλη την μετέπειτα επαρχίας Πατρών κι όχι μόνο την πόλη. Ο Αλλαμάνος εγκαταστάθηκε, έχοντας μαζί του πολλούς ιππότες, στο ήδη υπάρχον βυζαντινό Κάστρο της Πάτρας το οποίο το επέκτεινε. Ανάμεσα στα νέα οχυρωματικά έργα που έκανε ήταν να οχυρώση τη μητροπολιτική κατοικία και τον μητροπολιτικό τότε ναό των Αγίων Θεοδώρων. Η Αραγωνική έκδοση του χρονικού του Μορέως αναφέρει ότι πέθανε το 1218 και τον διαδέχτηκε ο Κορράδος. Πηγές Ιστορία του ελληνικού έθνους: από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1930 / υπό Κ. Παπαρρηγοπούλου, προσθήκες,σημειώσεις και βελτιώσεις υπό Παύλου Καρολίδου, Τόμος E', Μέρος A': Από της αρχής της Φραγκοκρατίας μέχρι της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τουρκών, Εν Αθήναις: Ελευθερουδάκης, [χ.χ.. Παραπομπές Βαρωνία της Πάτρας Βαρώνοι του Πριγκιπάτου της Αχαΐας Γάλλοι Σταυροφόροι
263256	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29	Νίκος Νικολάου (αποσαφήνιση)	Το λήμμα Νίκος Νικολάου μπορεί να σχετίζεται με κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα: Νίκος Νικολάου (αθλητής), Έλληνας αθλητής της κωπηλασίας. Νίκος Νικολάου (δημοσιογράφος), Έλληνας δημοσιογράφος (1931-2022) Νίκος Νικολάου (ζωγράφος), Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης (1909 – 1986). Νίκος Νικολάου (ποδοσφαιριστής), Κύπριος ποδοσφαιριστής, γεννημένος το 1973. Νίκος Νικολάου (ηθοποιός), Έλληνας ηθοποιός.
85592	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B1	Χρυσή Μπάλα	Η Χρυσή Μπάλα (γαλλικά: Ballon d'Or) είναι ένα ποδοσφαιρικό βραβείο που ως το 2009 απονεμόταν από το γαλλικό περιοδικό France Football κάθε χρόνο στον καλύτερο ποδοσφαιριστή της Ευρώπης. Αναφερόταν επίσης ως το βραβείο του «Καλύτερου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς» (European Footballer of the Year award). Από το 2010 συγχωνεύτηκε με το βραβείο Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ, που αφορούσε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Το ενιαίο βραβείο ονομάστηκε Χρυσή Μπάλα ΦΙΦΑ (FIFA Ballon d'Or). Από το 2016 το βραβείο απονέμεται στον «Καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς» σύμφωνα με το γαλλικό περιοδικό. Διαδικασία - Ιστορικό Η Χρυσή Μπάλα δημιουργήθηκε το 1956 και θεωρείται η πιο αξιόπιστη από τις πολλές ανάλογες ετήσιες διακρίσεις που διοργανώνουν διάφοροι ανεπίσημοι φορείς. Ο γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής και δημοσιογράφος Γκαμπριέλ Ανό (Gabriel Hanot), συντάκτης της αθλητικής εφημερίδας L'Équipe και του περιοδικού France Football (Φρανς Φουτμπόλ), εμπνευστής του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης λίγο νωρίτερα, καθιερώνει ένα βραβείο για τον ποδοσφαιριστή που έχει γνωρίσει σημαντική επιτυχία με την ομάδα του. Ήθελε δηλαδή, πέρα από την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη, να αναδεικνύεται και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής. Λόγω του κύρους του περιοδικού, καθιερώθηκε ως το σημαντικότερο ατομικό ποδοσφαιρικό βραβείο. Απονέμεται στον ποδοσφαιριστή, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής σεζόν (μέχρι το 2021 κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους) είχε την καλύτερη απόδοση και παρουσία. Η επιλογή γίνεται ανάμεσα σε παίκτες που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκά σωματεία, δηλαδή σε πρωταθλήματα χωρών που υπάγονται στην UEFA. Ως το 1995 η απονομή αφορούσε μόνο Ευρωπαίους στην εθνικότητα ποδοσφαιριστές. Από το 1995 κι εντεύθεν υποψήφιοι για διάκριση είναι όλοι όσοι αγωνίζονται σε ομάδες της UEFA ανεξάρτητα από την εθνική τους προέλευση. Από το 2010 η «Χρυσή Μπάλα» συγχωνεύτηκε με το βραβείο Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ, που αφορούσε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο σε ένα ενιαίο βραβείο που ονομάστηκε «Χρυσή Μπάλα ΦΙΦΑ» (FIFA Ballon d'Or). Στην επιλογή συμμετείχαν Ομοσπονδιακοί προπονητές και αρχηγοί εθνικών ομάδων. Μετά το 2016 οι δύο φορείς διαχώρισαν τα βραβεία τους και η «Χρυσή Μπάλα» επανήλθε στη διαδικασία που ίσχυε μέχρι το 2009 με το δημοσιογραφικό κόσμο να επιλέγει το νικητή. Η επιλογή γίνεται με ψηφοφορία, στην οποία ψηφίζει ένας επιλεγμένος αριθμός Ευρωπαίων δημοσιογράφων από πολλές χώρες. Κάθε ψηφοφόρος επιλέγει πέντε ποδοσφαιριστές από μια λίστα 30 υποψηφίων, την οποία έχει καταρτίσει το France Football και τους βαθμολογεί από το ένα ως το πέντε. Οι δημοσιογράφοι είναι ένας από κάθε χώρα των 100 πρώτων χωρών στην κατάταξη της UEFA και η 1η θέση δίνει έξι βαθμούς, η 2η τέσσερις, η 3η τρεις, η 4η δύο και η 5η έναν βαθμό. Αν υπάρξει ισοβαθμία, ως κριτήριο θα μετρήσει ο αριθμός των πρώτων θέσεων. Το σύνολο των πόντων αναδεικνύει το νικητή. Απονέμεται επίσης ασημένιο και χάλκινο έπαθλο στο δεύτερο και στον τρίτο της βαθμολογίας. Τα κριτήρια ανάδειξης του καλύτερου παίκτη του κόσμου άλλαξαν, το 2022 και λαμβάνεται υπόψιν η απόδοση του εκάστοτε ποδοσφαιριστή ανά αγωνιστική περίοδο και όχι ανά ημερολογιακό έτος, ενώ μειωμένος είναι και ο αριθμός των δημοσιογράφων που έχουν δικαίωμα ψήφου. Η πρώτη απονομή της Χρυσής Μπάλας έγινε στις 18 Δεκεμβρίου 1956 στο Παρίσι, με νικητή τον θρύλο του αγγλικού ποδοσφαίρου Στάνλεϊ Μάθιους. Αρχικά το περιοδικό ψήφιζε τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της Ευρώπης, ενώ στο δημοψήφισμα έπαιρναν μέρος μόνο Ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές (και φυσικά δημοσιογράφοι). Το 1995 άλλαξαν τα πράγματα, καθώς είχε γίνει και η πολύκροτη «υπόθεση Μποσμάν» που άλλαξε πολλά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, η διεύθυνση του France Football αποφάσισε και άλλαξε τον κανονισμό. Έτσι ψηφιζόταν τότε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής των Ευρωπαϊκών γηπέδων, με πρώτο νικητή τον Λιβεριανό Ζορζ Γουεά, ο οποίος αγωνιζόταν στην Ιταλία με την φανέλα της Μίλαν. Το 2007 όμως η διοίκηση του France Football έκρινε πως πρέπει να υπάρξει κι άλλη αλλαγή. Αποφάσισε λοιπόν πως πλέον πρέπει να επιβραβεύεται ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου, ανεξάρτητα σε ποια ομάδα παίζει. Πρώτος νικητής ήταν ο Βραζιλιάνος επιθετικός μέσος της Μίλαν Κακά, ο οποίος τον Μάιο της ίδια χρονιάς του 2007 δηλαδή είχε οδηγήσει την ιταλική ομάδα στην κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά το 2011, η UEFA δημιούργησε το βραβείο «UEFA καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη» για να διατηρήσει την παράδοση της αρχικής «Χρυσής Μπάλας», να τιμάται ειδικά ένας ποδοσφαιριστής από την Ευρώπη. Ως το 2008 οι νικητές του βραβείου προέρχονταν από 17 διαφορετικές εθνικότητες, από 21 διαφορετικούς συλλόγους αλλά μόνο από 10 διαφορετικά πρωταθλήματα. Τρεις ποδοσφαιριστές έχουν καταφέρει να κατακτήσουν το έπαθλο τρεις φορές την περίοδο μέχρι το 2009, οι Ολλανδοί Γιόχαν Κρόιφ και Μάρκο φαν Μπάστεν και ο Γάλλος Μισέλ Πλατινί. Ο Κρόιφ και ο Γερμανός Φραντς Μπεκενμπάουερ κατέχουν το ρεκόρ ψήφων σε αυτό το διάστημα, τις οποίες έλαβαν στα δώδεκα χρόνια στα οποία βαθμολογήθηκαν. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει τη μακροχρόνια διάκρισή τους στο υψηλότερο επίπεδο. Ειδικά βραβεία Το 1989 το France Football συμπλήρωσε 30 χρόνια ζωής. Με αφορμή τα γενέθλιά του, το περιοδικό αποφάσισε να δώσει την «Σούπερ Χρυσή Μπάλα». Μετά την ψηφοφορία μεταξύ των νικητών μέχρι εκείνη τη χρονιά, ξεχώρισαν τρεις μεγάλοι ποδοσφαιριστές. Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Μισέλ Πλατινί. Ο τελικός νικητής μετά από νέα ψηφοφορία ήταν ο Ντι Στέφανο, που έτσι έγινε ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που στη συλλογή του πρόσθεσε την Σούπερ Χρυσή Μπάλα. Τον Ιανουάριο του 2014 η FIFA σε συνεργασία με το France Football απένειμαν στον Πελέ την τιμητική FIFA Ballon d'Or Prix d'honneur (η μόνη που έχει δοθεί), ως επιβράβευση της αξίας και της προσφοράς του ως κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Ο Πελέ δεν είχε τη δυνατότητα να τιμηθεί με το βραβείο της Χρυσής Μπάλας με βάση τον τρόπο λειτουργίας της έως το 1994. Νικητές της Χρυσής Μπάλας Για τους νικητές μετά την ένωση με το βραβείο Καλύτερος Παίκτης της ΦΙΦΑ (2010 έως 2015), δείτε εδώ. 2016 και μετά 2001–2009 1991–2000 1981–1990 1971–1980 1961–1970 1956–1960 Βραβεία ανά παίκτη Βραβεία ανά εθνικότητα Τη Χρυσή Μπάλα έχουν κερδίσει ποδοσφαιριστές από 18 εθνικότητες, στις οποίες δεν συνυπολογίζονται οι Σοβιετικοί και οι Τσεχοσλοβάκοι, οι οποίοι τοποθετήθηκαν στις εθνότητες που ανήκουν. Τα περισσότερα βραβεία, από επτά, πήραν ποδοσφαιριστές από τη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία. Τρεις μη ευρωπαϊκές χώρες ανέδειξαν νικητές, η Βραζιλία πέντε φορές, η Αργεντινή και η Λιβερία από μία. Υπάρχουν και δύο Αργεντινοί που είχαν αλλάξει υπηκοότητα κι έτσι συνυπολογίστηκαν, ο ένας ως Ιταλός κι ο άλλος ως Ισπανός. Σημειώσεις: 1Μεταξύ των Ιταλών περιλαμβάνεται και ο Αργεντινός Όμαρ Σίβορι, ο οποίος είχε αποκτήσει την ιταλική υπηκοότητα. 2 Μεταξύ των Ισπανών περιλαμβάνεται και ο Αργεντινός Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ο οποίος είχε αποκτήσει την ισπανική υπηκοότητα. 3 Από τους τρεις Σοβιετικούς οι δύο ήταν Ουκρανοί (Μπλαχίν, Μπελάνοφ) και ένας ήταν Ρώσος (Γιασίν). Αναφέρονται και με τις δύο χώρες. 4 Στους Τσέχους περιλαμβάνεται και ο Μάζοπουστ της ενιαίας Τσεχοσλοβακίας. Βραβεία ανά πρωτάθλημα Οι νικητές της Χρυσής Μπάλας προέρχονται μόνο από δέκα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με τους περισσότερους από το ισπανικό (20+2 φορές). Η ταξινόμηση έγινε με βάση το σωματείο που αγωνιζόταν ο νικητής το β΄ μισό του έτους (μέχρι και το 2021). Οι έξι περιπτώσεις στις οποίες οι νικητές αγωνίζονταν σε ομάδα άλλου πρωταθλήματος κατά το πρώτο εξάμηνο, επισημαίνονται με ένα (+).* Η περίπτωση του Φίγκο, ο οποίος το 2000 μεταγράφηκε από τη Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν επηρεάζει την ταξινόμηση. Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι France Football Covers: Ballon d’Or Winners 1956-1989 Ballon d’Or : et si le vote avait été ouvert aux non Européens avant 1995 ? - Ιστορική αναδρομή στη Χρυσή Μπάλα Διεθνή ποδοσφαιρικά βραβεία
146624	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1	Σερβική Βικιπαίδεια	Η Σερβική Βικιπαίδεια είναι η έκδοση της Βικιπαίδειας στη σερβική γλώσσα και ολόκληρο το περιεχόμενό της ανευρίσκεται ταυτόχρονα τόσο στο κυριλλικό, όσο και στο λατινικό αλφάβητο. Δημιουργήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2003 και σήμερα (Νοέμβριος 2018) έχει περισσότερα από 612.500 λήμματα, όντας η 19η μεγαλύτερη γλωσσική έκδοση της Βικιπαίδειας από αυτή την άποψη. Σύνδεσμοι Η Σερβική Βικιπαίδεια Σερβικη
423316	https://el.wikipedia.org/wiki/TVP%20HD	TVP HD	Το κανάλι TVP HD είναι μια ειδική έκδοση της ποιότητας εικόνας και ήχου σε υψηλή ευκρίνεια της εταιρίας Telewizja Polska. Το κανάλι είναι διαθέσιμο στη Βαρσοβία, στο Πόζναν, στην Ζιελόνα Γκούρα, στην Κρακοβία, και στο Κρόσνο από τις 6 μέχρι τις 25 Αυγούστου του 2008. Η μετάδοση γίνεται με εικόνα 1080i και με κωδικοποίηση MPEG4 / H.264. Επίσης μεταδίδεται και δορυφορικά από τον Astra 1KR στις 19.2° ανατολικά. Επίσημη ιστοσελίδα Τηλεόραση στην Πολωνία
288708	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29	Βέργας (αποσαφήνιση)	Με την ονομασία Βέργας μπορεί να αναφέρονται: Πρόσωπα Γιώργης Βέργας, Έλληνας οπλαρχηγός των Κρητικών Επαναστάσεων. Σάββας Βέργας (γενν. 1965), Κύπριος πολιτικός και δήμαρχος Πάφου. Μάνος Πέτρος ή Καπετάν Βέργας (1871-1918), Έλληνας στρατιωτικός, οπλαρχηγός και μακεδονομάχος. Διάφορα Μάχη της Βέργας, πολεμική επιχείρηση της Ελληνικής Επανάστασης το 1826. Βέργας (ποταμός), ποταμός στα βορειοανατολικά της περιφερειακής ενότητας Ηλείας. Γεφύρι της Βέργας, γεφύρι στον οικισμό Πετρώνα της περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας. Δείτε επίσης Βέργα (αποσαφήνιση) Ελληνικά επώνυμα
628784	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%20%CE%86%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%BD	Βίκτορ Άξελσεν	Ο Βίκτορ Λουντάγκερ Άξελσεν (γεν. 4 Ιανουαρίου 1994) είναι Δανός αθλητής της αντιπτέρισης, ο τρίτος στην πρόσφατη παγκόσμια κατάταξη. Έχει κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο και το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στο μονό ανδρών. Έχει κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο το 2017 στη Γλασκώβη, καθώς και το χάλκινο το 2014 στην πατρίδα του, στην Κοπεγχάγη. Επιτυχίες Ολυμπιακοί Αγώνες Μονό ανδρών Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μονό ανδρών Παραπομπές Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ο (στα αγγλικά) Δανοί αθλητές της αντιπτέρισης
532302	https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CF%86%CE%B1%20%CE%91%CE%BB%CF%8E%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CF%82	Άλφα Αλώπεκος	Ο α (άλφα) Αλώπεκος (Alpha Vulpeculae, α Vul) είναι ο φωτεινότερος αστέρας στον αστερισμό Αλώπεκα. Φέρει επίσης τα ιδιαίτερα παραδοσιακά ονόματα Lukida, Lucida Anseris και Anser (= «χήνα» στη λατινική γλώσσα), επειδή στην παραδοσιακή αναπαράσταση του αστερισμού η αλεπουδίτσα (vulpecula) κρατά στο στόμα της μια χήνα. Ο α Αλώπεκος είναι ερυθρός γίγαντας (φασματικός τύπος M) με επιφανειακή (ενεργό) θερμοκρασία 3990 K (3720 °C) και είναι εύκολα ορατός με γυμνό μάτι σε σκοτεινό ουρανό (χωρίς φεγγάρι και μακριά από πόλεις). Απέχει από το Ηλιακό Σύστημα περίπου 300 έτη φωτός. Η πραγματική του λαμπρότητα είναι 400 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, ενώ η διάμετρός του 42 φορές μεγαλύτερη. Σχηματίζει ένα ευρύ ζεύγος με τον 8 Αλώπεκος. Η ανάλυση έχει δείξει ότι ο α Αλώπεκος αποτελεί μέλος του λεγόμενου «ρεύματος του Αρκτούρου», μιας ομάδας αστέρων με μεγάλη ιδία κίνηση και μικρή περιεκτικότητα σε «μέταλλα», οι οποίοι πιστεύεται ότι είναι υπολείμματα ενός νάνου γαλαξία που απορροφήθηκε από τον Γαλαξία μας. Ο α Αλώπεκος πλησιάζει τη Γη και το Ηλιακό Σύστημα γενικώς με σχετικώς υψηλή ταχύτητα, 84,9 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (305.600 χιλιόμετρα την ώρα), αλλά είναι φανερό από την ιδία του κίνηση ότι δεν κατευθύνεται ακριβώς προς εμάς. Δείτε επίσης Κατάλογος αστέρων της Αλώπεκος Παραπομπές Πηγές Richard Hinckley Allen: Star Names: Their Lore and Meaning, Dover Publ., 1963 Αλώπηξ (αστερισμός) Γίγαντες αστέρες τύπου M

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.