id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
3514247
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leptanilla%20alexandri
|
Leptanilla alexandri
|
Leptanilla alexandri is een mierensoort uit de onderfamilie van de Leptanillinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1969 door Dlussky.
Leptanilla
|
3920304
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clytomelegena%20kabakovi
|
Clytomelegena kabakovi
|
Clytomelegena kabakovi is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Murzin.
Boktorren
|
3500623
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gastrancistrus%20tenebricosus
|
Gastrancistrus tenebricosus
|
Gastrancistrus tenebricosus is een vliesvleugelig insect uit de familie Pteromalidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1834 door Walker.
tenebricosus
|
2589544
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Helminthopsis%20quadrinotata
|
Helminthopsis quadrinotata
|
Helminthopsis quadrinotata is een keversoort uit de familie beekkevers (Elmidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1965 gepubliceerd door Joseph Delève.
Beekkevers
|
1607035
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Westeinde%20%28Nunspeet%29
|
Westeinde (Nunspeet)
|
Westeinde is een buurtschap in de gemeente Nunspeet. Het ligt ten westen van Nunspeet. De buurtschap ligt tussen de Harderwijkerweg (provinciale weg 310) en het Veluwemeer. Westeinde is sinds de jaren vijftig van de 20e eeuw een wijk in het dorp Nunspeet.
Geografie van Nunspeet
Plaats in Gelderland
|
2416696
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Troglohyphantes%20pumilio
|
Troglohyphantes pumilio
|
Troglohyphantes pumilio is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de hangmatspinnen (Linyphiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Troglohyphantes. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door J. Denis.
pumilio
|
3481631
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coccophagus%20afrangiatus
|
Coccophagus afrangiatus
|
Coccophagus afrangiatus is een vliesvleugelig insect uit de familie Aphelinidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Viggiani.
Aphelinidae
|
3567735
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hermoniana
|
Hermoniana
|
Hermoniana is een geslacht van rechtvleugeligen uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Broza, Ayal & Pener.
Soorten
Het geslacht Hermoniana omvat de volgende soorten:
Hermoniana blondheimae Broza, Ayal & Pener, 2004
Hermoniana brozai Ünal, 2006
Sabelsprinkhanen
|
2705503
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Myrmecaelurus%20limbatus
|
Myrmecaelurus limbatus
|
Myrmecaelurus limbatus is een insect uit de familie van de mierenleeuwen (Myrmeleontidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Myrmecaelurus limbatus is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Navás in 1912.
Mierenleeuwen
|
166105
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/B-29%20Superfortress
|
B-29 Superfortress
|
De B-29 Superfortress is een Amerikaanse zware bommenwerper, ontworpen door Boeing, die voornamelijk gebruikt werd door de Amerikaanse luchtmacht in de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse oorlog. De Superfortress was ontworpen als strategische bommenwerper voor gebruik op grote hoogte maar excelleerde ook op lage hoogte bij nachtelijke bombardementen met brandbommen en bij het droppen van zeemijnen bij de havens van Japan. De B-29 is ook het enige vliegtuig dat nucleaire wapens heeft gedropt tijdens een oorlog.
Geschiedenis
De B-29 werd (als Boeing Model 345) ontworpen naar de eisen van de Amerikaanse legerluchtmacht, die behoefte had aan een langeafstandsbommenwerper die op grote hoogte moest kunnen vliegen. De eerste vlucht vond plaats op 21 september 1942 (XB-29). De geschutskoepels werden allemaal op afstand bediend, in tegenstelling tot de B-17.
De B-29 was de eerste zware bommenwerper van de Amerikanen met drukcabines. Hierdoor konden de bemanningsleden comfortabel werken op grote hoogte. De B-29 is alleen ingezet in de Stille Oceaan. Als de oorlog langer had geduurd waren ze misschien ook in Europa op het toneel verschenen. Het toestel werd vanaf november 1944 in groten getale ingezet bij bombardementen op Japanse steden.
Voor de strijd tegen Japan vlogen de bommenwerpers vanuit bases in China en op de Marianen (op Guam en twee eilanden van de Noordelijke Marianen, Saipan en Tinian). Onder meer werd dit type bommenwerper gebruikt om op 6 augustus 1945 de eerste atoombom af te werpen boven Hiroshima; deze bommenwerper heet de "Enola Gay". Drie dagen later werd met dit type bommenwerper nog een atoombom afgeworpen, ditmaal boven Nagasaki door de bommenwerper "Bockscar". Beide vertrokken vanaf Tinian.
De B-29 werd ook nog ingezet bij het begin van de Koreaanse Oorlog, maar werd teruggetrokken als eerstelijns bommenwerper na belangrijke verliezen door de superieure MiG-15-straaljagers.
Ongeveer 80 exemplaren hebben in de periode 1950-1955 onder de naam Washington B.1 voor de Britse Royal Air Force (RAF) gevlogen. Ook de Royal Australian Air Force heeft 2 ex-RAF Washington B.1 in gebruik gehad. In Rusland heeft Tupolev, gebruikmakend van drie geïnterneerde B-29's, het toestel nagebouwd onder typeaanduiding Tu-4 Bull. Ook China heeft het nagebouwde Russische toestel (Tu-4) in dienst gehad.
Er zijn zo'n 3970 exemplaren van de B-29 gebouwd; 2756 door Boeing, 668 door Bell Aircraft Corporation en 536 door Glenn Martin. Vanaf 1960 werden ze vervangen door de Convair B-36 en de Boeing B-52.
Bijzondere versies
Een aantal toestellen werd omgebouwd tot tankvliegtuig, de KB-29M. Het overbrengen van de brandstof ging moeizaam en bij het ontvangende toestel was de hulp van een bemanningslid noodzakelijk om de slang met de brandstoftank van het ontvangende toestel in verbinding te brengen. Het systeem was derhalve niet te gebruiken voor gevechtsvliegtuigen met slechts een bemanningslid. Bij de tweede versie, de KB-29P, werd het systeem van de flying boom voor het bijtanken in de lucht toegepast. Dit systeem met een niet-flexibele brandstofslang werd het standaardsysteem voor tankvliegtuigen van Boeing.
Een andere rol was het vervoer van experimentele gevechtsvliegtuigen zoals de Bell X-1. De B-29 bracht deze op de gewenste hoogte, waarna ze werden ontkoppeld en kon het experimentele toestel zijn eigen weg volgen.
Overgebleven toestellen
Tweeëntwintig B-29's zijn bewaard in verschillende musea wereldwijd.
Twee exemplaren zijn nog luchtwaardig. Het eerste is FIFI dat in het bezit is van de Commemorative Air Force in Dallas en het tweede toestel is Doc dat in het bezit is van Doc's Friends. Doc had zijn eerste nieuwe vlucht na restauratie op 17 juli 2016. Dit was 60 jaar na de laatste vlucht.
Externe link
Informatie over dit vliegtuig op de site www.warbirdsresourcegroup.org
Bommenwerper
Amerikaans vliegtuig in de Tweede Wereldoorlog
B-29
|
472659
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/La%20For%C3%AAt-de-Tess%C3%A9
|
La Forêt-de-Tessé
|
La Forêt-de-Tessé is een gemeente in het Franse departement Charente (regio Nouvelle-Aquitaine) en telt 199 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Confolens.
Geografie
De oppervlakte van La Forêt-de-Tessé bedraagt 10,6 km², de bevolkingsdichtheid is 18,8 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Charente
|
3169687
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Compsodrillia%20undatichorda
|
Compsodrillia undatichorda
|
Compsodrillia undatichorda is een slakkensoort uit de familie van de Pseudomelatomidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1971 door McLean & Poorman.
Pseudomelatomidae
|
1436091
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Resolutie%20236%20Veiligheidsraad%20Verenigde%20Naties
|
Resolutie 236 Veiligheidsraad Verenigde Naties
|
Resolutie 236 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd aangenomen op 11 juni 1967. Dat gebeurde op de 1357e vergadering van de Raad. De resolutie eiste dat de wapens in de Golanhoogten zouden zwijgen en dat Israël en Syrië zich zouden terugtrekken op hun posities van 10 juni om 16:30.
Achtergrond
Sinds het uitroepen van de staat Israël in 1948 had geen enkel Arabisch land Israël nog erkend, en velen verwachtten niet dat Israël als staat nog erg lang zou blijven bestaan. Na de oorlog van 1956 ontstond opnieuw een labiel evenwicht. Spanningen liepen in 1967 weer hoog op. Op 1 juni verklaarde Nasser:
Israël lanceerde een preventieve aanval, wat zou leiden tot de Zesdaagse Oorlog. Op 9 juni aanvaardden zowel Israël als Syrië een staakt-het-vuren, maar Israëls offensief in de Golanhoogten ging door. Op 10 juni verbraken de landen van het Warschaupact hun diplomatieke betrekkingen met Israël. De Sovjet-Unie dreigde met een militaire interventie, uit vrees dat Israël naar Damascus wilde oprukken. Israël gaf op 10 juni, 18:30 plaatselijke tijd, 16:30 GMT, gehoor aan resolutie 235 toen de passen aan de oostzijde van de Hoogten van Golan waren bezet.
Inhoud
De Veiligheidsraad merkte de mondelinge verslagen van secretaris-generaal U Thant tijdens de vergaderingen 1354, 1355, 1356 en 1357 over de situatie tussen Israël en Syrië op, evenals de aanvullende informatie in artikel S/7930 en Add.1-3.
De Veiligheidsraad veroordeelde elke mogelijke schending van het staakt-het-vuren. De secretaris-generaal werd verzocht zijn onderzoek voort te zetten. Bevestigd werd dat het staakt-het-vuren een militaire opmars niet toestond.
De Veiligheidsraad riep op om terug te keren naar de staakt-het-vuren-posities van 16:30 uur GMT op 10 juni 1967. De Veiligheidsraad riep ook op tot volledige samenwerking met de stafchef van het UNTSO en waarnemers bij de uitvoering van het staakt-het-vuren, inclusief bewegingsvrijheid en geschikte communicatievoorzieningen.
0236
VR0236
|
4332337
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal%20Comit%C3%A9%20advies%20dierproevenbeleid
|
Nationaal Comité advies dierproevenbeleid
|
Het Nationaal Comité advies dierproevenbeleid (NCad) is een Nederlandse organisatie die ingesteld is voor de ontwikkeling van het Nederlandse dierproevenbeleid en de bescherming van proefdieren.
De organisatie brengt partijen bij elkaar en deelt beschikbare kennis op het gebied van de ethiek van dierproeven en het principe Vervangen, Verminderen en Verfijnen (de 3V's). Tevens geeft ze gevraagd en ongevraagd (beleids)advies over de aanschaf, fok, huisvesting, verzorging en het gebruik van dieren in wetenschappelijk onderzoek en onderwijs.
De organisatie is ontstaan met de invoering van de Europese Richtlijn (2010/63/EU) in de nationale wetgeving op 18 december 2014. Deze richtlijn heeft betrekking op dierproeven in wetenschappelijk onderzoek. Bij het ontstaan, nam NCad gedeeltelijk de activiteiten over van het Nationaal Centrum Alternatieven voor dierproeven, dat met de herziening van de wet ophield te bestaan.
Externe link
Officiële website
Nederlandse organisatie
Dierproef
|
2661268
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pareurythoe%20gracilis
|
Pareurythoe gracilis
|
Pareurythoe gracilis is een borstelworm uit de familie Amphinomidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Pareurythoe gracilis werd in 1930 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Gustafson.
Amphinomidae
|
3228435
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Arctodiaptomus%20acutulus
|
Arctodiaptomus acutulus
|
Arctodiaptomus acutulus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Diaptomidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1927 door Brian.
Diaptomidae
|
2819461
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/BMW%20320
|
BMW 320
|
De BMW 320 is een auto uit de middenklasse, door BMW gemaakt tussen 1937 en 1938 als opvolger van de BMW 329. De wagen werd aangeboden als tweedeurs sedan en tweedeurs cabriolet. Er werden ongeveer 4200 exemplaren geproduceerd, waarvan 1835 cabriolets.
320
|
2494182
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dibolia%20maura
|
Dibolia maura
|
Dibolia maura is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1860 gepubliceerd door Allard.
maura
|
5309886
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EPrix%20van%20Santiago%202020
|
EPrix van Santiago 2020
|
De ePrix van Santiago 2020 werd gehouden op 18 januari 2020 op het Parque O'Higgins Circuit. Het was de derde race van het Formule E-seizoen.
De eerste race werd gewonnen door BMW i Andretti Motorsport-coureur Maximilian Günther, die de eerste zege uit zijn Formule E-carrière behaalde. António Félix da Costa werd voor het team DS Techeetah tweede na een lang gevecht met Günther, terwijl Panasonic Jaguar Racing-coureur Mitch Evans, die vanaf pole position vertrok, als derde eindigde.
Kwalificatie
Race
Tussenstanden wereldkampioenschap
Coureurs
Constructeurs
Santiago
ePrix van Santiago
|
5535786
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tom%20Poes%20en%20de%20sappeljuwelen
|
Tom Poes en de sappeljuwelen
|
Tom Poes en de sappeljuwelen is een ballonstripverhaal uit de stripreeks Tom Poes van Marten Toonder. Het verhaal werd eerst gepubliceerd in het weekblad Revue, en later in albumvorm uitgegeven door Coöperatieve Condensfabriek Friesland. De inkleuringen werden verzorgd door Wim Lensen.
Samenvatting
Heer Bommel "leent" een zak edelstenen van een boze dwerg, om hem een lesje te leren en om de markies te imponeren. De dwerg ziet dat als diefstal en laat Heer Bommel s'nachts ontvoeren om zijn schuld in te lossen in een grot. Tom Poes komt hem te hulp. Daarna blijkt dat Heer Bommel teveel gehakt heeft, en krijgt hij edelstenen van de dwerg. Maar hij wil ze niet meer hebben en geeft ze aan professor Prlwytzkofsky.
Achtergrond
De naam Sappels is waarschijnlijk een verwijzing naar het werkwoord sappelen, wat hard werken, zwoegen betekent. Heer Bommel moet sappelen omdat hij gestolen heeft. Zelf ziet hij het echter als lenen.
Bronnen
https://www.heerbommel.info/verhalen/tom-poes-in-nederlands-familieblad-revu/tom-poes-en-de-sappeljuwelen.
sappeljuwelen
Stripalbum uit 1970
|
3920207
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cloniophorus%20curvatoplicatus
|
Cloniophorus curvatoplicatus
|
Cloniophorus curvatoplicatus is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1894 door Jordan.
curvatoplicatus
|
4768072
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dacapo%20Records
|
Dacapo Records
|
Dacapo Records is een Deens platenlabel waarop klassieke muziek en hedendaagse klassieke muziek uitkomt. Het werd in 1989 opgericht om deze muziek uit Denemarken meer voor het voetlicht te brengen en presenteert zichzelf dan ook als "het Deense nationale label" ("Danmarks nationale pladeselskab"). Het wordt onder meer geleid door mensen uit de universitaire wereld en van Danmarks Radio. Dacapo brengt tevens jazz uit en experimentele muziek. Dacapo heeft een sublabel, Open Space. Dacapo wordt internationaal gedistribueerd door Naxos en in Nederland door Codaex.
Belangrijke projecten
Onder de uitgaven van Dacapo zijn enkele grote projecten, met name Danmarks Nationale Musikantologi, en Den danske sangskat.
Artiesten
Op het label is muziek uitgekomen van onder meer Hans Abrahamsen, Jens Albinus, Rinaldi Alessandrini, Birgitte Alsted, Stigh Fogh Andersen, Ole Edvard Antonsen, Arditti Quartet, Bodil Arnesen, Ars Nova Copenhagen, Athelas Sinfoniette Copenhagen en Musica Ficta.
Externe links
Website Dacapo Records
Dacapo Records op Discogs
Deens platenlabel
Klassieke muziek-platenlabel
Jazzplatenlabel
|
3284547
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeuctoboarmia%20viverra
|
Zeuctoboarmia viverra
|
Zeuctoboarmia viverra is een vlinder uit de familie spanners (Geomteridae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1981 door Herbulot.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
viverra
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
5364530
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stenolechiodes
|
Stenolechiodes
|
Stenolechiodes is een geslacht van vlinders van de familie tastermotten (Gelechiidae).
Soorten
S. macrolepiellus Huemer & Karsholt, 1999
S. pseudogemmellus
Vroege eikenpalpmot Elsner, 1996
Tastermotten
|
918505
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/OEF
|
OEF
|
De Afghaanse Oorlog (2001-heden)
O.E.F., voluit Oploos Eerste Filharmonisch
|
3370993
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euphilotes%20spaldingi
|
Euphilotes spaldingi
|
Euphilotes spaldingi is een vlinder uit de familie van de Lycaenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1917 door Barnes & McDunnough.
Lycaenidae
|
1245637
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Malinska-Duba%C5%A1nica
|
Malinska-Dubašnica
|
Malinska-Dubašnica (Italiaans: Malinsca-Dobasnizza; Duits: Durischal) is een gemeente in de provincie Primorje-Gorski Kotar in Kroatië met 2726 inwoners (2001). Malinska-Dubašnica ligt op het eiland Krk in de Kvarnerbocht, een baai in het noorden van de Adriatische Zee.
Plaatsen in de gemeente Malinska-Dubašnica: Barušići, Bogovići, Glavotok, Kremenići, Ljutići, Malinska, Maršići, Milčetići, Milovčići, Oštrobradić, Porat, Radići, Sabljići, Sršići, Strilčići, Sveti Anton, Sveti Ivan, Sveti Vid-Miholjice, Turčić, Vantačići, Zidarići, Žgombići.
Gemeente in Kroatië
Krk
|
1373921
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman%20Teeuwen%20Memorial
|
Herman Teeuwen Memorial
|
De Herman Teeuwen Memorial is een door VVV-Venlo georganiseerde voetbalwedstrijd, waar een trofee mee te verdienen valt. VVV neemt het dan op tegen een andere spraakmakende tegenstander. De Memorial is vernoemd naar Herman Teeuwen, een oud-speler en scout van VVV die in 2003 overleed. Als er na 90 minuten nog geen winnaar is in de Memorial worden er strafschoppen genomen.
Volgens traditie wordt voorafgaand aan de wedstrijd de Jan Klaassens Award uitgereikt aan het grootste talent uit de eigen jeugdopleiding van VVV.
Edities
De eerste editie van de Herman Teeuwen Memorial was in 2004. VVV speelde toen tegen RSC Anderlecht. RSC Anderlecht won de wedstrijd met 1-0 door een goal van Aruna Dindane. In 2005 won VVV van Roda JC. In de editie van 2006 werd Borussia Mönchengladbach met 2-1 verslagen. In 2007 was PSV de tegenstander. Na een eindstand van 1-1 won PSV na strafschoppen. In 2008 was PSV opnieuw de tegenstander; dat was een voorwaarde in de transfer van Nordin Amrabat naar PSV. De wedstrijd eindigde in 1-1 waarna er opnieuw strafschoppen genomen dienden te worden genomen, ditmaal was VVV te sterk. Ook de vijfde editie werd beslist na strafschoppen. Nadat VVV in de editie van 2009 Feyenoord op 2-2 had gehouden, bleken zij in de penaltyreeks de sterkste. In 2010 verloor VVV de Herman Teeuwen Memorial van Borussia Mönchengladbach, zo liet VVV het na om voor het derde jaar op rij de Memorial te winnen. In 2011 ging de winst wel weer naar de thuisclub, met doelpunten van Bryan Linssen en Yanic Wildschut bleef VVV ongeslagen in de oefenperiode voorafgaand aan het seizoen 2011/2012.
In 2012 moesten opnieuw strafschoppen de beslissing brengen. Hieruit kwam het Spaanse CA Osasuna als winnaar. De tiende editie van de Memorial werd gewonnen door VVV na een 1-0 overwinning op OFI Kreta. Pim Balkestein was de maker van het enige, winnende doelpunt. De vijftiende editie was een prooi voor VVV dat FC Twente met 2-1 versloeg. De achttiende, meest recente editie van de Memorial werd gewonnen door Panathinaikos na beslissing door strafschoppen.
Wedstrijden
Winnaars
Externe link
Pagina op de website van VVV-Venlo
VVV-Venlo
Vriendschappelijk voetbaltoernooi
Evenement in Venlo
|
495730
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Saint-Amand-en-Puisaye
|
Saint-Amand-en-Puisaye
|
Saint-Amand-en-Puisaye is een gemeente in het Franse departement Nièvre (regio Bourgogne-Franche-Comté) en telt 1298 inwoners (2009). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Cosne-Cours-sur-Loire.
Geografie
De oppervlakte van Saint-Amand-en-Puisaye bedraagt 41,2 km², de bevolkingsdichtheid is 31,3 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Saint-Amand-en-Puisaye Toerisme
Gemeente in Nièvre
|
1095750
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hedging
|
Hedging
|
Hedgen of hedging (van het Engelse to hedge) betreft het (geheel of gedeeltelijk) afdekken van een financieel risico van een investering door middel van een andere investering.
Er zijn verschillende redenen waarom men kan hedgen. Een bedrijf wil vaak marktrisico's afdekken (ten gevolge van bijvoorbeeld schommelingen in brandstofprijzen of valutaprijzen). Termijncontracten en opties zijn dan een gebruikelijke manier om dit te doen. Men kan verschillende soorten hedges onderscheiden:
een afdekking van een kasstroom (kasstroomhedge). Hierbij wordt een toekomstige kasstroom afgedekt door afdekkingsinstrumenten zoals termijncontracten en opties. Een voorbeeld hiervan is een luchtvaartmaatschappij die zich in wil dekken tegen schommelingen in de prijs van kerosine door het kopen van termijncontracten in kerosine. Indien de kerosineprijs stijgt verliest de onderneming door de stijgende kosten van de brandstof voor vliegtuigen, maar verdient het aan de termijncontracten. Het risico is gehedged.
een afdekking van een huidig actief of passief waardoor de waarde van bij toekomstige inning of betaling reeds vaststaat. Deze laatste afdekking speelt vooral op boekhoudkundig gebied.
het afdekken van de risico's die men loopt met betrekking tot valutaschommelingen. Bezit of kasstromen in een andere valuta kunnen worden afgedekt met termijncontracten. Een Europese onderneming die veel zaken doet met de Verenigde Staten zal vaak een dollar-risico hebben, als men bedragen in dollars zal ontvangen is men kwetsbaar voor de wisselkoers tussen de euro en de dollar. Met een termijncontract kan dit risico gereduceerd worden.
Overigens is een "volmaakte" hedge zoals in het voorbeeld met de kerosine hierboven niet altijd haalbaar: soms worden er geen termijncontracten verhandeld in de precieze commodity die men eigenlijk wil hedgen, of zijn die contracten niet voldoende liquide om te kunnen gebruiken. Men kan dan het risico afdekken met termijncontracten op een soortgelijke commodity (bijvoorbeeld huisbrandolie in plaats van kerosine), maar hiermee kan men het risico niet volledig afdekken. Ook is het soms niet eens wenselijk: in sommige bedrijfstakken werkt men met een min of meer vaste winstmarge en schommelen de prijzen van de eindproducten mee met die van de grondstoffen. In dat geval is het onnodig om tegen de schommelingen van de grondstoffenprijzen te hedgen, en levert het enkel grote fluctuaties van de winst op (waarmee het doorgaans zelfs onwenselijk wordt om te hedgen).
Een speculant of arbitrageant kan om andere redenen hedgen: stel dat hij vindt dat een bepaald aandeel ondergewaardeerd is ten opzichte van andere, soortgelijke aandelen, dan kan hij dat aandeel kopen in de hoop op een prijsstijging. Er is echter het risico dat de markt als geheel daalt, waardoor de speculant verlies kan lijden, ook al was zijn beoordeling van de relatieve waarde van het aandeel juist. Om dat risico af te dekken, kan hij bijvoorbeeld short gaan op andere aandelen uit die sector, zodanig dat een beweging van de markt als geheel geen netto invloed heeft op zijn winst en alleen de relatieve beweging van het aandeel ten opzichte van andere aandelen van belang is. Dit is het soort hedging waaraan hedgefondsen hun naam ontlenen.
Zie ook
Beleggen van A tot Z
Beleggen
Financiële verslaglegging
|
809229
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/William%20Stryker
|
William Stryker
|
William Stryker is een personage uit Marvel Comics, en een vijand van de X-Men. Hij werd bedacht door schrijver Chris Claremont en tekenaar Brent Anderson, en verscheen voor het eerst in de striproman X-Men: God Loves, Man Kills (1982).
In X-Men: God Loves, Man Kills, was Dominee Stryker een Christenfundamentalist die het als een missie van God beschouwde om alle mutanten te doden.
Biografie
Stryker is een fundamentalist en een religieuze fanaat, met een militaire achtergrond. Er zijn geruchten dat hij betrokken was bij het Weapon X project. Strykers zoon werd geboren nadat Strykers auto in de Mojavewoestijn panne kreeg. Zijn zoon was dermate verminkt dat Stryker wist dat hij een mutant was. Uit wanhoop doodde hij zijn vrouw en kind, en probeerde zelfmoord te plegen door de auto in brand te steken. De auto ontplofte echter en lanceerde Stryker weg bij het brandende wrak.
Stryker werd ervan overtuigd dat Satan het plan had om de mensheid aan zijn einde te laten komen door hun zielen over te nemen nog voor de geboorte, en ze zo in mutanten te veranderen. Hij concludeerde tevens dat God Strykers zoon een mutant had laten worden om Stryker zijn ware roeping te tonen: alle mutanten uitroeien.
Gedreven door deze nieuwe overtuiging werd Stryker een populaire maar controversiële priester. Hoewel zijn volgelingen, waaronder een geheime paramilitaire groep genaamd de Purifiers, misdaden pleegden tegen mutanten, maakte Stryker plannen om Professor X te ontvoeren, te hersenspoelen, en hem te gebruiken om met een machine alle mutanten in de wereld te doden. Om dit plan te verijdelen moesten de X-Men samenwerken met hun grootste vijand, Magneto. Strykers gewelddadige karakter kwam aan het licht toen hij Shadowcat probeerde te doden voor de ogen van een televisiepubliek. Een van Strykers veiligheidsagenten schoot hem neer en arresteerde hem. In de verhaallijn God Loves, Man Kills 2 kwam Stryker tot inkeer.
Echter, recentelijk staken Strykers oude waanideeën weer de kop op. Kort na de gebeurtenissen uit House of M, waarin de mutantenpopulatie werd teruggebracht tot enkele honderden, begon Stryker met een missie om zo veel mogelijk voormalige mutanten op te jagen. In de huidige New X-Men serie werd hij tijdelijk een van de meest gevreesde vijanden. Zo blies hij een bus op waarbij ¼ van de nu machteloze mutanten op Xavier’s school omkwamen. Nadat Strykers team van Purifiers was verslagen, werd hij zelf gedood door Elixer.
In andere media
Stryker wordt gespeeld door Brian Cox in de film X2. Het verhaal in deze film is losjes gebaseerd op de striproman God Loves, Man Kills, inclusief Strykers plan om professor X te gebruiken om alle mutanten uit te roeien. In de film is Stryker echter geen religieuze fanaat maar een militaire wetenschapper. Hij heeft blijkbaar ook connecties met Wolverine daar hij betrokken was bij het proces dat Wolverine zijn adamantium skelet gaf. Stryker komt aan het eind van de film om wanneer Magneto hem vastketent aan een muur, en het dal waar de muur staat overstroomd omdat de nabijgelegen stuwdam breekt.
Stryker doet tevens mee in de film X-Men Origins: Wolverine, die zich chronologisch gezien afspeelt voor X2. Hierin wordt hij gespeeld door Danny Huston.
William Stryker komt ook voor in de film X-Men: Days of Future Past uit 2014. Hij wordt daarin gespeeld door Josh Helman.
Stryker, William
Personage uit stripverhaal
Personage uit X-Men
Superschurk uit Marvel Comics
|
4031102
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Himameer
|
Himameer
|
Het Himameer (Frans: Lac Hima) is een meer in Madagaskar, gelegen in de regio Menabe.
Zie ook
Lijst van meren in Madagaskar
Menabe
Meer in Madagaskar
|
3155742
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turbonilla%20panamensis
|
Turbonilla panamensis
|
Turbonilla panamensis is een slakkensoort uit de familie van de Pyramidellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1852 door C.B. Adams.
Pyramidellidae
|
3708758
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anastasia%20Taranova-Potapova
|
Anastasia Taranova-Potapova
|
Anastasia Valerjevna Taranova-Potapova (Russisch: Анастасия Валерьевна Таранова-Потапова) (Wolgograd, 6 september 1985) is een Russische hink-stap-springster.
Loopbaan
Taranova-Potapova won een gouden medaille op de Europese kampioenschappen voor junioren in 2003, de wereldkampioenschappen voor junioren in 2004 en de Europese indoorkampioenschappen van 2009.
Haar persoonlijke beste sprong is 14,40 m, behaald in juni 2009 in Chania. Indoor sprong ze bij de EK indoor van 2009 in Turijn 14,68.
Titels
Europees indoorkampioene hink-stap-springen - 2009
Russisch indoorkampioene hink-stap-springen - 2009, 2010
Wereldjuniorenkampioene hink-stap-springen - 2004
Europees juniorenkampioene hink-stap-springen - 2003
Persoonlijke records
Outdoor
Indoor
Palmares
hink-stap-springen
2003: EJK te Tampere - 13,61 m
2004: WJK te Grosseto - 13,94 m
2007: EK U23 te Debrecen - 13,99 m
2009: EK indoor - 14,68 m
2010: 4e WK indoor - 14,40 m
Externe link
Russisch atleet
Hink-stap-springer
Verspringer
|
4104629
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Guinees%20voetbalelftal%20%28vrouwen%29
|
Guinees voetbalelftal (vrouwen)
|
Het Guinees vrouwenvoetbalelftal is een voetbalteam dat uitkomt voor Guinee bij internationale wedstrijden en toernooien, zoals het WK voetbal en het Afrikaans kampioenschap.
Afrikaans kampioenschap
Nationaal vrouwenvoetbalelftal in Afrika
|
4000940
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/La%20Fille%20de%20l%27eau
|
La Fille de l'eau
|
La Fille de l'eau is een Franse dramafilm uit 1925 onder regie van Jean Renoir.
Verhaal
Na de dood van haar vader staat Virginia Rosaert er helemaal alleen voor. Ze wordt opgenomen door een familie kunstenaars. Na een ruzie tussen de kunstenaars en de plaatselijke boeren vlucht Virginia. Ze wordt uit de nood geholpen door Georges Raynal, die verliefd op haar is. Als de oom van Virginia geld steelt van hen, verdenkt Georges haar.
Rolverdeling
|-
| Catherine Hessling || Virginia Rosaert
|-
| Charlotte Clasis || Madame Maubien
|-
| Pierre Champagne || Justin Crepoix
|-
| Maurice Touzé || La Fouine
|-
| Georges Térof || Monsieur Raynal
|-
| Madame Fockenberghe || Madame Raynal
|-
| Harold Levingston || Georges Raynal
|}
Externe link
Film uit 1925
Franse film
Dramafilm
Stomme film
Film van Jean Renoir
|
5306748
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Europese%20kampioenschappen%20schaatsen%20afstanden%202020%20-%203000%20meter%20vrouwen
|
Europese kampioenschappen schaatsen afstanden 2020 - 3000 meter vrouwen
|
De Europese kampioenschappen schaatsen 2020 - 3000 meter vrouwen werd gehouden op zaterdag 11 januari 2020 in ijsstadion Thialf in Heerenveen.
Titelverdedigster was Esmee Visser die de titel pakte tijdens de Europese kampioenschappen schaatsen 2018. Zij prolongeerde haar titel.
Uitslag
Uitslag
Loting
Irene Schouten – Jelena Sochrjakova
Magdalena Czyszczoń – Michelle Uhrig
Esmee Visser – Noemi Bonazza
Carlijn Achtereekte – Francesca Lollobrigida
Roxanne Dufter – Sofie Karoline Haugen
Claudia Pechstein – Nikola Zdráhalová
Natalja Voronina – Jevgenia Lalenkova
Martina Sáblíková – Marina Zoejeva
Vrouwen 03000
|
930429
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sliabh%20Notes
|
Sliabh Notes
|
Sliabh Notes is een Ierse traditionele groep die vanaf 1995 actief was in Ierland. De band werd opgericht door Dónal Murphy diatonische accordeon, Matt Cranitch viool, en Tommy O'Sullivan zang en gitaar. Hun eerste album was Sliabh Notes in 1995. Het tweede album Gleanntán is voornamelijk instrumentaal. Daarna volgde nog het album Along Blackwater’s Banks. Op dit laatste album waren ook de zeer bekende gasten Matt Molloy fluit, Kevin Burke viool, Steve Cooney gitaar en Colm Murphy bodhrán aanwezig.
Discografie
Sliabh Notes met Matt Cranitch, Dónal Murphy en Tommy O'Sullivan - 1995
Gleanntán – met Sliabh Notes - met gasten Stephen Cooney John Larkin en Johnny McCarthy - 1999
Along Black Water’s Banks - met gasten Matt Molloy, Kevin Burke, Colm Murphy en Stephen Cooney - 2001
Sliabh Notes
|
1151648
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans%20Tausens
|
Hans Tausens
|
Hans Tausens is een parochie van de Deense Volkskerk in de Deense gemeente Odense. De parochie maakt deel uit van het bisdom Funen en telt 3161 kerkleden op een bevolking van 3775 (2004). De parochie was tot 1970 deel van Odense Herred. In dat jaar werd de parochie opgenomen in de nieuwe gemeente Odense.
Parochie in Denemarken
Odense
|
2120813
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Red%20%28band%29
|
Red (band)
|
Red is een Amerikaanse rockband uit Nashville, Tennessee. De band is gevormd in 2004. Red wordt gelabeld onder 'Christian rock'. Hun nummers hebben een breed label: 'alternatieve rock', 'hardrock' en 'heavy metal'.
Prijzen
Voor de eerste twee albums heeft de band een Grammy Award ontvangen voor Best Rock Gospel Album. Daarnaast won de band zes Dove Awards: driemaal voor het beste rockalbum van het jaar (voor End of Silence, Innocence & Instinct en Release the Panic) en driemaal voor het beste rocknummer van het jaar (voor Breathe Into Me, Lost en Start Again).
Bandleden
De band bestaat uit de volgende leden:
Michael Barnes (zanger)
Anthony Armstrong (gitarist)
Randy Armstrong (bassist)
Dan Johnson (drummer)
Discografie
End of Silence (2006)
Innocence & Instinct (2009)
Until We Have Faces (2011)
Release the Panic (2013)
Of Beauty and Rage (2015)
Gone (2017)
Declaration (2020)
Externe link
Officiële website
Amerikaanse rockband
Christelijke-rockband
Christelijke muziek
|
3711664
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kadudamas
|
Kadudamas
|
Kadudamas is een bestuurslaag in het regentschap Lebak van de provincie Banten, Indonesië. Kadudamas telt 2990 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Banten
|
1542065
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wadjakmens
|
Wadjakmens
|
De wadjakmens is een prehistorische mens, waar fossiele overblijfsels van gevonden zijn op het eiland Java. Er zijn twee individuen bekend, beiden gevonden in een grot in de helling van de Gunung Lawa. De wadjakmens moet tussen 10.000 en 6.000 jaar geleden geleefd hebben en wordt gerekend tot de vroege moderne mens.
Individuen
De eerste vondst (Wadjak 1) werd gedaan door de mijnbouwkundig ingenieur B.D. van Rietschoten op 24 oktober 1888. Het betrof een schedel, die via conservator van de Koninklijke Natuurkundige Vereeniging C.P. Sluiter werd doorgestuurd naar de paleontoloog Eugène Dubois (1858-1940), die op dat moment opgravingen op Sumatra deed. Dubois zag dat de schedel van een mens was, maar dacht dat deze niet verwant was aan de huidige bewoners van de Soenda-eilanden en bedacht de naam Homo wadjakensis, oftewel wadjakmens. Hij besloot zelf een opgraving te beginnen op de Gunung Lawu, wat in september 1890 een tweede, minder complete schedel opleverde (Wadjak 2). Dubois was op zoek naar een tussenvorm in de evolutie van de mens, en aangezien de Wadjakmens een "moderne" mens is, verloor hij na publicatie interesse, ook omdat hij een paar jaar later oudere fossielen vond, die hij javamens noemde (tegenwoordig bekend als Homo erectus).
Dubois nam in 1895 beide schedels met zich mee naar Nederland en meldde hun vondst weer in mei 1920, ze presenterend als mogelijke voorouders van de aboriginals. Beide vondsten bevinden zich tegenwoordig in de collectie van het natuurhistorisch museum Naturalis in Leiden.
Onderzoek
De datering van de wadjakmens is moeilijk gebleken, ook omdat niet helemaal duidelijk is welke stratigrafische positie de fossielen hebben ten opzicht van elkaar. De meest gangbare hypothese is dat ze een Holocene ouderdom hebben, tussen 10.000 en 6000 jaar oud. Dit wordt bevestigd door apatietdatering van de schedels en het feit dat de andere op de locatie gevonden fossielen, zoals van Tapirus indicus, allemaal tegenwoordig nog steeds op Java voorkomende soorten zijn.
Dubois schreef in 1922 opnieuw over de wadjakmens. Zijn hypothese was dat het "proto-Australiërs" waren, de voorouders van de Australische Aborigines. Auteurs die deze hypothese aanhangen wijzen op de morfologische overeenkomsten tussen de wadjakmens en in Australië zelf gevonden fossielen van prehistorische Aborigines. Hoewel de wadjakmens gemiddeld robuuster gebouwd was dan de huidige Javaanse bevolking, is de overeenkomst met Australische fossielen gemiddeld niet groter dan met vondsten elders ter wereld.
Creationisme
De Amerikaanse creationist Duane Gish beschuldigde Dubois in de jaren tachtig van de vorige eeuw ervan de vondst van de wadjakmens geheim te hebben willen houden, omdat deze vondst de evolutie van de mens uit een aapachtige voorouder zou tegenspreken. Gish bleef deze beschuldiging herhalen, ook nadat hij op de hoogte van Dubois' publicaties werd gebracht. Gish beredeneerde dat Dubois inzag dat de wadjakmens dezelfde ouderdom had als Homo erectus, die door Dubois als missende schakel tussen mens en aapachtige voorouder werd gezien. Daarom kan Homo erectus volgens Gish nooit een directe voorouder van moderne mensen zijn. De dateringen van de javamens wijzen echter uit dat deze in het Midden- tot Laat-Pleistoceen leefde, meer dan twintigmaal zo lang geleden als de wadjakmens.
Vroege moderne mens
Holoceen
Laat-paleolithicum
|
2430401
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyrtarachne%20flavopicta
|
Cyrtarachne flavopicta
|
Cyrtarachne flavopicta is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de wielwebspinnen (Araneidae).
Het dier behoort tot het geslacht Cyrtarachne. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Tord Tamerlan Teodor Thorell.
Wielwebspinnen
|
3228964
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Laophonte%20inornata
|
Laophonte inornata
|
Laophonte inornata is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Laophontidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Scott A..
Laophontidae
|
1377733
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20beelden%20in%20Leidschendam-Voorburg
|
Lijst van beelden in Leidschendam-Voorburg
|
Dit is een (onvolledige) chronologische lijst van beelden in Leidschendam-Voorburg. Onder een beeld wordt hier verstaan elk driedimensionaal kunstwerk in de openbare ruimte van de Nederlandse gemeente Leidschendam-Voorburg, waarbij beeld wordt gebruikt als verzamelbegrip voor sculpturen, standbeelden, installaties, gedenktekens en overige beeldhouwwerken.
Voor een volledig overzicht van de beschikbare afbeeldingen zie: Beelden in Leidschendam-Voorburg op Wikimedia Commons.
Cultuur in Leidschendam-Voorburg
Leidschendam-Voorburg
|
1385353
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Publius%20Cornelius%20Lentulus%20Spinther
|
Publius Cornelius Lentulus Spinther
|
Publius Cornelius Lentulus Spinther was een Romeins politicus. In 57 v.Chr. was hij consul, samen met Quintus Caecilius Metellus Nepos. Hij had de bijnaam (agnomen) Spinther omdat hij veel gelijkenis had met een populaire acteur met die naam. Cornelius Lentulus behoorde tot de gens Cornelia, een van de belangrijkste patricische geslachten.
In 49 v.Chr. bevond Lentulus zich met tien cohorten in Asculum toen Julius Caesar met het 13e legioen Gemina de Rubicon overstak; het begin van de burgeroorlog tussen Pompeius en Caesar. De Noord-Italische steden schaarden zich aan Caesars zijde. Het 12e legioen voegde zich bij Caesars leger en toen deze met twee legioenen Asculum naderde vluchtte Lentulus de stad uit, in de steek gelaten door het merendeel van zijn manschappen.
Tijdens het beleg van Corfinium onderhandelde Lentulus met Caesar over een vrijgeleide voor hem en de andere Romeinse ridders (equites), waaronder Domitius Ahenobarbus, die later opnieuw tegenover Caesar stond in het beleg van Massilia.
Na de nederlaag van de Pompeianen in de slag bij Pharsalus vluchtte Lentulus naar Rhodos. Uiteindelijk werd hij door Caesar gevangengenomen en terechtgesteld.
Cornelius Lentulus
Gens Cornelia
Cornelius L
Persoon in de 1e eeuw v.Chr.
|
2243343
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Krzemionki
|
Station Krzemionki
|
Station Krzemionki is een spoorwegstation in de Poolse plaats Bielsko-Biała.
Krzemionki
Bielsko-Biała
|
2320288
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ceratium%20concilians
|
Ceratium concilians
|
Ceratium concilians is een soort in de taxonomische indeling van de Myzozoa, een stam van microscopische parasitaire dieren. Het organisme komt uit het geslacht Ceratium en behoort tot de familie Ceratiaceae. Ceratium concilians werd in 2009 ontdekt door F.Gomez, D.Moreira & P.Lopez-Garcia.
Myzozoa
|
2617226
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cicones%20hayashii
|
Cicones hayashii
|
Cicones hayashii is een keversoort uit de familie somberkevers (Zopheridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1971 gepubliceerd door Sasaji.
Somberkevers
|
3474366
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Remigia%20texana
|
Remigia texana
|
Remigia texana is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1874 door Morrison.
texana
|
1259004
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Basisakkoord%20van%20Erdut
|
Basisakkoord van Erdut
|
Het basisakkoord van Erdut werd gesloten op 12 november 1995 tussen de tussen de Federale Republiek van Joegoslavië en Kroatië. Het akkoord voorzag erin dat het enige deel van de Republiek van Servisch Krajina dat het Kroatische leger na Operatie Storm niet had heroverd, Oost-Slavonië, op termijn bij Kroatië zou gaan horen. Namens de internationale gemeenschap ondertekenden Thorvald Stoltenberg en Peter Galbraith, de VS-ambassadeur in Kroatië, als getuigen het akkoord.
In het akkoord werd een overgangsbestuur overeengekomen dat bestond uit vertegenwoordigers van de regering van Kroatië, etnische Serviërs, de bevolking en minderheden. De leiding en verantwoordelijkheid kwam in handen van generaal Jacques Klein, de Transitional Administrator voor Oost-Slavonië van de Verenigde Naties. Het overgangsbestuur was voor de duur van een jaar. Op verzoek van een van de betrokken partijen bestond er de mogelijkheid tot verlenging met maximaal één jaar. Daarna zou de soevereiniteit over het gebied weer toevallen aan Kroatië.
Externe links
Tekst van het Basisakkoord van Erdut
Geschiedenis van Joegoslavië
Geschiedenis van Kroatië
Erdut
Erdut
1995
|
1689272
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwanenrecht
|
Zwanenrecht
|
Het zwanenrecht was een recht uit de 16e, 17e en 18e eeuw dat was voorbehouden aan graven en andere edelen. Het recht maakte het mogelijk om zwanen te houden en af te schieten. Zwanenvlees gold voorheen als een delicatesse. Het zwanenrecht werd gezien als een waardevol en begeerd bezit.
Er golden strenge regels voor het houden van zwanen. Er is een Fries zwanenboek bewaard gebleven uit 1529 van pluimgraaf Nicolai die vastlegde welke families het zwanenrecht bezaten.
In Groot-Brittannië wordt alom aangenomen dat alle zwanen het eigendom zijn van de regerend vorst. In werkelijkheid is dit traditionele eigendomsrecht beperkt tot knobbelzwanen in open water en wordt het alleen betracht op bepaalde delen van de Theems en de wateren tussen Windsor en Abingdon.
Zie ook
Duivenrecht
Recht van zwanendrift
Feodaal recht
Zwanen
|
2545229
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agulla%20bicolor
|
Agulla bicolor
|
{{taxobox insect
| naam = Agulla (Agulla) bicolor
| titelweergave =
| afbeelding =
| afbeeldingtekst =
| onderklasse = Neoptera (Nieuwvleugeligen)
| superorde = Endopterygota
| orde = Raphidioptera (Kameelhalsvliegen)
| familie = Raphidiidae
| geslacht = Agulla
| w-naam = Agulla (Agulla) bicolor| auteur = Albarda
| datum = 1891
| haakjes = ja
| commons =
}}Agulla (Agulla) bicolor is een kameelhalsvliegensoort uit de familie van de Raphidiidae. De soort komt voor in het Nearctisch gebied.Agulla (Agulla) bicolor'' werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Albarda in 1891.
Kameelhalsvliegen
Dier uit het Nearctisch gebied
|
2499497
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Terpsis%20quadrivittata
|
Terpsis quadrivittata
|
Terpsis quadrivittata is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1893 gepubliceerd door George Charles Champion.
Bladkevers
|
4541613
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Moreeltriptiek
|
Moreeltriptiek
|
Het Moreeltriptiek is een drieluik van Hans Memling, dat hij in 1484 in opdracht van Willem Moreel schilderde, een belangrijke politicus uit Brugge. Het vormt een bewijs van de uitzonderlijke portretkunst van de schilder. Bovendien is het werk het oudste portret van een volledig gezin in de Nederlanden. Tegenwoordig maakt het deel uit van de collectie van het Groeningemuseum in Brugge.
Geschiedenis
Er bestaat nog een portret van Willem Morel en zijn vrouw van de hand van Memling, dat zich tegenwoordig in het Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel bevindt. Op de achterkant van dit werk zijn de namen en familiewapens van de afgebeelden aangebracht. De gelijkenis met de schenkers van het triptiek maakte de eerste identificatie mogelijk. Verder onderzoek toonde aan dat Willem Moreel in 1485 een schenking aan de Sint-Jakobskerk deed, waardoor hij er een altaar mocht oprichten voor de heiligen Maurus en Egidius en er begraven mocht worden. Hoewel in de akte geen sprake is van een altaarstuk is het aannemelijk dat Moreel het triptiek hiervoor liet maken.
Voorstelling
Op het middenpaneel zijn drie heiligen afgebeeld, Christoffel in het midden, Maurus met bisschopsstaf en open boek links en rechts Egidius, te herkennen aan de hinde en de pijl in zijn arm. Verschillende elementen uit de legende van Christoffel komen naar voren, het Christuskind op zijn schouder, de kluizenaar die hen bijlicht en de staf waaraan een groene tak ontspringt.
Op de zijpanelen zijn de schenkers en hun kinderen en beschermheiligen geschilderd. Links is Willem Moreel te zien met Willem van Maleval, onder meer te herkennen aan het habijt dat hij over zijn harnas draagt. Rechts zijn vrouw Barbara van Vlaenderbergh alias van Hertsvelde en de heilige Barbara met haar attribuut de toren. Ook de heiligen op het middenpaneel zijn direct met de namen van het echtpaar verbonden. Maurus en Moreel hebben dezelfde etymologie en Egidius' hert is een duidelijk verwijzing naar de achternaam van zijn vrouw. Dat Christoffel in de late middeleeuwen werd aangeroepen om een plotselinge dood te vermijden, kan een verklaring zijn voor de keuze voor deze heilige op het drieluik.
De schenkers gaan volgens de laatste mode van die tijd gekleed. Willem Moreel draagt een rode met bont gevoerde mantel over zijn zwarte wambuis. Barbara draagt een jurk van zwarte zijde met een witte kraag en een opvallend rood ceintuur. Haar oudste dochter, die was ingetreden bij de Dominicaner orde, draagt een habijt. De meeste andere meisjes hebben een diep uitgesneden jurk aan met daaronder een borstlap. De opvallende zwarte lus op hun voorhoofd staat bekend als een frontelle.
De ranke figuren bevinden zich in een nauwkeurig geschilderd landschap met een bewolkte lucht. Typisch voor Memlings stijl is hun onbeweeglijke en onaangedane uiterlijk. De schilder probeerde een serene, paradijselijke wereld te creëren, waar het menselijke en het goddelijke elkaar ontmoeten.
Als het drieluik gesloten wordt, zijn grisailles van Johannes de Doper met het lam en de heilige Joris met de draak te zien. Dit zijn de beschermheiligen van twee zonen van Moreel. Omdat deze grisailles niet de kwaliteit van het binnendeel halen, bestaat het vermoeden dat Memling dit deel van het werk aan een assistent heeft overgelaten nadat hij de voorbereidende tekeningen had gemaakt.
Afbeelding
Literatuur
Irene Smets, Ludiongids Groeningemuseum & Arentshuis, Ludion Gent-Amsterdam, 2000 pp. 24-26
Bernhard Ridderbos, Henk Th. van Veen en Anne van Buren (red.), Early Netherlandish Paintings: Rediscovery, Reception and Research, Amsterdam University Press, 2005 pp. 352-61
James Weale, Généalogie de la famille Moreel, in: Le Beffroi, 1864-1865, pp. 179-196
Externe links
Schilderij in het Groeningemuseum
Werk van Hans Memling
1480-1489
Retabel
Triptiek
|
3740078
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Conostigmus%20spetsbergensis
|
Conostigmus spetsbergensis
|
Conostigmus spetsbergensis is een vliesvleugelig insect uit de familie van de Megaspilidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1869 door Holmgren.
Megaspilidae
|
665958
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Casper%20%28voornaam%29
|
Casper (voornaam)
|
De jongensnaam Casper of Kasper is afgeleid van de naam Caspar of Gaspar. De betekenis is onzeker, de naam wordt wel verklaard uit het Perzische kandschwar dat "schatbewaarder" betekent. Ook Jasper en Jasperina zijn hiervan afgeleid. De vrouwelijke versie is Casperina.
Caspar wordt in de achtste eeuw in een legende als een van de drie Wijzen uit het Oosten genoemd, samen met Balthasar en Melchior.
Enkele naamdragers
Casper Albers
Casper Bouman
Casper Labuschagne
Casper Andries Lingbeek
Casper van Bohemen
Casper Van Dien
Kasper Hämäläinen
Kaspar Hauser
Kasper van Kooten
Kasper Lorentzen
Casper het vriendelijke spookje, strippersonage
Casper van de strip Casper en Hobbes
Casper
|
3737182
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tropidoderus%20viridis
|
Tropidoderus viridis
|
Tropidoderus viridis is een insect uit de orde Phasmatodea en de familie Phasmatidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1855 door Montrouzier.
Phasmatidae
|
2060133
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel%20Rijnenburg
|
Kasteel Rijnenburg
|
Rijnenburg (ook: Huis van Gent) is een voormalig kasteel en ridderhofstad bij Utrecht in de Nederlandse provincie Utrecht.
In 1336 werd Hendrik van Rijn met Rijnenburg beleend door Willem III van Holland.
In 1483 werd Rijnenburg vererfd aan Josina van Rijn, echtgenote van Hendrik van Gent van Rixtel. Rijnenburg zou bijna twee eeuwen in de familie Van Gent blijven.
In 1536 werd Rijnenburg als ridderhofstad erkend.
Baron Anne Willem Carel van Nagell, heer van beide Ampsen, burgemeester van Zutphen en minister van Buitenlandse Zaken, kocht in 1774 het kasteel en diende een verzoek in om het kasteel af te breken. Het tot boerderij verbouwde koetshuis met restant van het poortgebouw werd daarna nog enkele malen verkocht, onder andere in 1932: 'de hofstede Rijnenburgh, bestaande uit voor- en achterhuis met erf, schuren, tuin, boomgaard, weiland en water'. Deze boerenhofstede is het enige overblijfsel van het kasteel dat tot heden bewaard is gebleven.
De slotgracht is in 1958 gedempt.
Kasteel in Utrecht (stad)
Voormalig bouwwerk in Utrecht (stad)
Ridderhofstad
|
294732
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Keith%20Tippett
|
Keith Tippett
|
Keith Tippett (Bristol, 25 augustus 1947 – 14 juni 2020) was een Britse jazzpianist en -componist.
Levensloop
Tippett werd geboren als zoon van een politieman. Hij ging naar de Greenway Boys Secondary Modern school in Southmead, een wijk van Bristol. Tippett was getrouwd met de zangeres Julie Driscoll, die hij in 1969 ontmoette toen hem gevraagd was haar bij opnames te begeleiden.
Nog in de tijd dat hij op school zat formeerde hij zijn eerste jazzband met de naam The KT7. Hun repertoire bestond uit nummers van de destijds populaire The Temperance Seven.
In 1967 vertrok Tippett uit Bristol naar Londen. Het was de tijd van de geboorte van de jazzrock. Tippett speelde daar een voorname rol in. Nog als lid van de Blue Notes (van Chris MacGregor) vormde Tippett zijn eerste combo. In geen tijd had hij een bijzondere groep van musici rond zich verzameld, onder wie Elton Dean (saxofoon), Mark Charig (trompet), Nick Evans (trombone), Roy Babbington (bas) en John Marshall (drums). Ze produceerden twee albums: You Are Here I Am There (1970) en Dedicated To You But You Weren't Listening (1971). Rond diezelfde tijd ontwikkelden zich de groepen Nucleus en Soft Machine. De musici die in deze drie combinaties speelden zouden in de volgende jaren in verschillende formaties met elkaar samenwerken. Tippett speelde bijvoorbeeld mee op drie albums van King Crimson.
Toen Dean met een aantal anderen naar Soft Machine verhuisde, vormde Tippett Centipede, een orkest van 50 personen uit de klassieke, jazz- en rockwereld (onder meer John Marshall, Robert Wyatt, Roy Babbington, Brian Godding, Nick Evans, Paul Rutherford, Karl Jenkins, Brian Smith, Gary Windo, Alan Skidmore], Elton Dean, Dudu Pukwana, Marc Charig, Mongesi Feza, Ian Carr, Maggie Nichols, Julie Tippett, Mike Patto, Zoot Money, etc.). Centipede was een bijzonder fenomeen: een groot orkest dat op de rand van jazz, rock en klassiek acteerde. De groep bracht maar één album uit: Septober Energy (1971), dat geproduceerd werd door King Crimsons Robert Fripp.
Tippett richtte vervolgens Ovary Lodge op, meer een standaard jazzensemble. Hij speelde hier samen met Roy Babbington en Frank Perry. Drie albums werden geproduceerd. Op die albums werkte zijn vrouw Julie mee als zangeres. Met Ark heeft Tippett nog een keer geprobeerd de magie van Centipede nieuw leven in te blazen. De 22 man sterke groep nam in 1978 het album Frames op.
In de jaren tachtig ging Tippett door met het maken van muziek. De meeste albums die in die tijd geproduceerd zijn, waren helaas weinig opvallend. Dat kan niet gezegd worden van de soloalbums die ook in die tijd verschenen: Mujician (1981), Mujician II (1986) en Mujician III (1987). Het waren (en zijn) uitzonderlijke albums, waarin hij als jazzpianist de taal van de piano opnieuw probeerde uit te vinden. Het zijn staaltjes van zijn kunde als pianist.
In die periode begon Tippett ook met het schrijven van muziek voor films en televisieprogramma’s. Dat zou hij in de daaropvolgende decennia blijven doen.
In de jaren negentig verbreedde Tippett zijn aandacht. Hij ging naar het buitenland, gaf daar workshops en trad vervolgens met de in de workshop gevormde groepen op. Enorm succesvol waren in dat opzicht zijn bezoeken aan Georgië (optredens van Mujician and the Georgian Ensemble) en Zuid-Afrika (optredens van Mujician samen met Ingoma). In die jaren trad Tippett regelmatig op met zijn eigen groep, Mujician. Daaein werkt Tippett samen met Paul Dunmall, Tony Levin en Paul Rogers. Tippett heeft ook nog een meerdere nieuwe bigbands geformeerd, met als laatste Tapestry. Met die band heeft hij op diverse jazzfestivals opgetreden. Tippett werkte samen met Elton Dean, Hugh Hopper en John Marshall in een band met de naam SoftWare. Die viel echter uit elkaar na hun eerste en enige optreden.
Tippett trad in zijn latere jaren nog regelmatig op als jazzmusicus. Zijn optredens varieerden van vrije improvisatiejazz (als solopianist of in kleine groepen) tot optredens met grotere groepen zoals het Composers’ Ensemble, Kokoro, het Kreutzer String Quartet, het Jazz Orchestra en Tapestry. Daarnaast trad Tippett ook op als duo met zijn vrouw Julie onder de naam Couple in Spirit.
Tippett werkte ook als muziekdocent, gaf jazzworkshops over de hele wereld en was een vaste kracht op het Dartington College of Arts. Op het Welsh College of Music and Drama was hij tijdelijk docent in piano en improvisatie. Hij was daar ook de dirigent van het Jazz Ensemble van het Welsh College.
Externe links
Tippetts officiële homepage
Tippetts FMP-releases
Brits componist
Brits pianist
King Crimson
20e-eeuws componist
21e-eeuws componist
Brits jazzcomponist
Brits jazzpianist
|
191438
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Buidelmollen
|
Buidelmollen
|
De buidelmollen (Notoryctemorphia) zijn een orde van de infraklasse buideldieren. De orde omvat slechts één familie, de Notoryctidae, met slechts één geslacht, Notoryctes, en twee soorten, de kleine buidelmol (N. caurinus) en de gewone buidelmol (N. typhlops). Ze zijn ofwel de zustergroep van alle andere levende Australische buideldieren, ofwel alleen van de buideldassen.
Kenmerken
Buidelmollen zijn familie van de mol en worden 120 tot 160 mm lang, hebben een staart van 20 tot 25 mm en wegen 40 tot 70 gram. Ze hebben korte sterke poten, geen functionele ogen en oren gereduceerd tot een simpele opening. Ze hebben een leerachtig "schild" over de bek, een kleine mond, en grote klauwen aan de derde en vierde voortenen voor graafwerk. Ze hebben een platte en naar achteren geopende broedbuidel, zodat tijdens het graven geen vuil in de buidel kan komen. De kleur varieert van wit tot goudkleurig.
Leefwijze
Deze insecteneters leven solitair, meestal ondergronds, hoewel ze volgens sommigen na zware regen aan de oppervlakte komen. Ze graven zowel ondiepe tunnels door zacht zand als diepe holen. Ze graven zelden dieper dan 8 tot 10 cm. Ze voeden zich met insecten, larven, wormen en ander klein gedierte.
Verspreiding en leefgebied
Deze orde komt voor in het noordwesten van Australië.
Endemisch dier uit Australië
|
3630613
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Subulussalam%20Selatan
|
Subulussalam Selatan
|
Subulussalam Selatan is een bestuurslaag in het regentschap Subulussalam van de provincie Atjeh, Indonesië. Subulussalam Selatan telt 2134 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Atjeh
|
3456890
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Benbowia%20virescens
|
Benbowia virescens
|
Benbowia virescens is een vlinder uit de familie van de tandvlinders (Notodontidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1879 door Moore.
Tandvlinders
|
485926
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/John%20van%20Loenhout
|
John van Loenhout
|
John van Loenhout (Bergen op Zoom, 24 april 1977) is een voormalig Nederlands voetballer die als aanvallende middenvelder speelde.
Van Loenhout speelde voor de amateurs van RKVV Nieuw Borgvliet alvorens hij voor RBC Roosendaal zou gaan spelen. In 1996 debuteerde hij voor RBC, waarvoor hij ruim 120 wedstrijden speelde en meer dan 30 doelpunten maakte voor hij in 2000 naar RKC Waalwijk vertrok. Met RKC speelde Van Loenhout drie jaar in de Eredivisie, in de tweede helft van het seizoen 2001/2002 werd hij voor een half jaar aan zijn oude club RBC verhuurd. In 2003 vertrok de aanvallend ingestelde middenvelder naar VVV-Venlo, waar hij twee jaar speelde voordat hij werd aangetrokken door De Graafschap. Bij De Graafschap had hij een contract tot zomer 2007. Inmiddels heeft De Graafschap bekendgemaakt niet verder te willen met Van Loenhout. In het seizoen 2007/08 speelde hij voor het Duitse SV Straelen. In de zomer van 2008 speelde hij voor Hoofdklasser Baronie, maar in oktober 2008 vertrok hij weer naar een profclub; FC Dordrecht. Van 2009-2010 tot juni 2013 speelde hij voor FC Lienden. Vanaf het seizoen 2013/2014 in Bergen op Zoom bij MOC '17.
Profstatistieken
Zie ook
Lijst van spelers van RBC Roosendaal
Lijst van spelers van RKC Waalwijk
Lijst van spelers van VVV-Venlo
Lijst van spelers van De Graafschap
Lijst van spelers van FC Dordrecht
Loenhout, John van
|
3474551
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Papaipema%20menickata
|
Papaipema menickata
|
Papaipema menickata is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1907 door Bird.
menickata
|
4322466
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Angus%20Abbey
|
Angus Abbey
|
Angus Abbey (15 november 1925) was een Australian football-speler. Hij speelde met Footscray in de Victorian Football League (VFL), voornamelijk als verdediger. Hij was twintigste man in Footscray's premiership team uit 1954 (wat tot vandaag de dag hun enige premiership is). Hij speelde zijn enige junior football jaar met Waratah in de Footscray District League. Zijn speelmaten waren 180 cm en 82.5 kg, die identiek zijn aan die van zijn zoon Ross die ook speelde voor Footscray van 1971 tot 1981. Hij pensioneerde van VFL football in 1954, met in totaal 78 gespeelde wedstrijden.
Australisch Australian footballspeler
|
2495785
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Microctenochira%20danielssoni
|
Microctenochira danielssoni
|
Microctenochira danielssoni is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1995 gepubliceerd door Borowiec in Swietojanska & Borowiec.
Bladkevers
|
1512772
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/PowNed
|
PowNed
|
PowNed is een omroepvereniging die programma's maakt voor radio en tv, en deel uitmaakt van het Nederlands publiek omroepbestel. Dominique Weesie is oprichter en voorzitter / hoofdredacteur.
Oprichting
PowNed is opgericht op 23 december 2008 door GeenStijl en News Media. Op woensdag 7 januari 2009 werd PowNed bij notariële akte opgericht. Dezelfde dag konden geïnteresseerden zich inschrijven als lid van de aspirant-omroepvereniging. GeenStijl meldde een etmaal later dat het reeds 10.000 aanmeldingen had ontvangen en op 25 januari 2009 stond de teller op 25.000 aangemelde leden. PowNed diende voor 1 april 2009 minimaal 50.000 leden te hebben. Dit is een vereiste om als aspirant-lid toe te kunnen treden tot het publieke omroepbestel.
De organisatie haalde in maart 2009 de benodigde 50.000 leden om toe te mogen treden tot het publieke bestel, wat op woensdag 4 november 2009 gebeurde. De eerste uitzending was op 3 september 2010. PowNed heeft in computertaal ongeveer dezelfde betekenis als owned, dit geeft een uiting van triomf aan. Het backroniem staat voor 'Publieke Omroep Weldenkend Nederland En Dergelijke'. Omroepen in het publieke stelsel dienen onafhankelijk te zijn. PowNed is daarom geen onderdeel meer van News Media, noch van GeenStijl.
Op 18 februari 2016 maakte Weesie bekend dat hij verstrekkende plannen had om de eerste web-only-omroep te worden omdat de kijkcijfers van Studio PowNed, de opvolger van PowNews, met tussen de 130.000 en 200.000 tegenvielen. De huidige Mediawet maakt dat echter onmogelijk.
Profiel
PowNed schetst zijn levenshouding als "liberaal-kritisch" en daarmee verschillend van "de waardengemeenschappen van de ledengebonden omroepen". De omroep pretendeert als eigenschappen te hebben: "geen binding met links of rechts, rebels, vrijheid centraal stellen, niets voor lief nemen en een allergie hebben voor betutteling en macht". Verder zegt PowNed zich te richten op de netwerkgeneratie van millennials (Generatie Y) en GenZ (Generatie Z).
Chris Aalberts, columnist van de website ThePostOnline schaarde zowel PowNed als zijn creator GeenStijl onder het rechts-populisme.
Organisatie
Volgens een uittreksel uit het KvK-register van 2009 is Dominique Weesie voorzitter van de omroepvereniging, Jan Bennink secretaris, en is Marianne Zwagerman penningmeester. Zwagerman was 9 jaar directeur digitale media bij de Telegraaf Media Groep. Verder kent de vereniging een Raad van Toezicht. De leden hebben indirecte zeggenschap door de 4-jaarlijkse verkiezing van een 20-koppige ledenraad.
Presentatoren en verslaggevers
Programma's
Televisieprogramma's
Documentaires
Radioprogramma's
NFT's
PowNed peilt de interesse van leden en kijkers voor non-fungible tokens (NFT's) die 'legendarische stukjes PowNed-content' representeren, en die de omroep zou kunnen verkopen. Het Commissariaat voor de Media houdt het in de gaten, mogelijk worden er voorwaarden aan gesteld, of wordt het verboden.
Externe link
Officiële website
Nederlandse omroep
|
5342463
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Afrikaans%20kampioenschap%20voetbal%20onder%2017%20-%202017
|
Afrikaans kampioenschap voetbal onder 17 - 2017
|
Het Afrikaans kampioenschap voetbal onder 17 van 2017 was de 17e editie van het Afrikaans kampioenschap voetbal onder 17, een CAF-toernooi voor nationale ploegen van spelers onder de 17 jaar. Er namen acht landen deel aan dit toernooi dat van 14 mei tot en met 28 mei 2017 in Gabon werd gespeeld. Mali werd winnaar van het toernooi. In de finale werd Ghana met 1–0 verslagen. Guinee werd derde.
Dit toernooi dient tevens als kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal onder 17 van 2017, dat van 6 oktober tot en met 28 oktober 2017 in India wordt gespeeld. De vier beste landen van dit toernooi plaatsen zich, dat zijn Mali, Ghana, Guinee en Niger.
Kwalificatie
Stadions
Groepsfase
Groep A
Groep B
Knock-outfase
Halve finale
Troostfinale
Finale
Externe link
CAF – online
RSSSF
Afrikaans kampioenschap voetbal onder 17
Voetbal in Gabon
Voetbal in 2017
Sportevenement in Gabon
|
2474843
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lanelater%20gestroi
|
Lanelater gestroi
|
Lanelater gestroi is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1880 door Candèze.
gestroi
|
1897360
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Walckenaeria
|
Walckenaeria
|
Walckenaeria is een geslacht van spinnen uit de familie hangmatspinnen (Linyphiidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Blackwall in 1833. De naam is een eerbetoon aan de Franse entomoloog baron Charles Athanase Walckenaer (Blackwall schreef Walckenaër).
Soorten
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:
Walckenaeria abantensis Wunderlich, 1995
Walckenaeria aberdarensis (Holm, 1962)
Walckenaeria acuminata Blackwall, 1833
Walckenaeria aenea Millidge, 1983
Walckenaeria afur Thaler, 1984
Walckenaeria aksoyi Seyyar, Demir & Türkes, 2008
Walckenaeria alba Wunderlich, 1987
Walckenaeria allopatriae Jocqué & Scharff, 1986
Walckenaeria alticeps (Denis, 1952)
Walckenaeria anceps Millidge, 1983
Walckenaeria angelica Millidge, 1979
Walckenaeria angustifrons (Simon, 1884)
Walckenaeria antica (Wider, 1834)
Walckenaeria aprilis Millidge, 1983
Walckenaeria arcana Millidge, 1983
Walckenaeria arctica Millidge, 1983
Walckenaeria asymmetrica Song & Li, 2011
Walckenaeria atrotibialis (O. P.-Cambridge, 1878)
Walckenaeria auranticeps (Emerton, 1882)
Walckenaeria aurata Millidge, 1983
Walckenaeria baborensis Bosmans, 1993
Walckenaeria basarukini Eskov & Marusik, 1994
Walckenaeria bifasciculata Tanasevitch, 1987
Walckenaeria bifida Millidge, 1983
Walckenaeria blanda Millidge, 1983
Walckenaeria breviaria (Crosby & Bishop, 1931)
Walckenaeria brevicornis (Emerton, 1882)
Walckenaeria brucei (Tullgren, 1955)
Walckenaeria camposi Wunderlich, 1992
Walckenaeria caobangensis Tu & Li, 2004
Walckenaeria capito (Westring, 1861)
Walckenaeria carolina Millidge, 1983
Walckenaeria castanea (Emerton, 1882)
Walckenaeria cavernicola Wunderlich, 1992
Walckenaeria chikunii Saito & Ono, 2001
Walckenaeria chiyokoae Saito, 1988
Walckenaeria christae Wunderlich, 1995
Walckenaeria cirriceps Thaler, 1996
Walckenaeria clavicornis (Emerton, 1882)
Walckenaeria claviloba Wunderlich, 1995
Walckenaeria clavipalpis Millidge, 1983
Walckenaeria cognata Holm, 1984
Walckenaeria columbia Millidge, 1983
Walckenaeria communis (Emerton, 1882)
Walckenaeria coniceps Thaler, 1996
Walckenaeria coreana (Paik, 1983)
Walckenaeria corniculans (O. P.-Cambridge, 1875)
Walckenaeria cornuella (Chamberlin & Ivie, 1939)
Walckenaeria cretaensis Wunderlich, 1995
Walckenaeria crocata (Simon, 1884)
Walckenaeria crocea Millidge, 1983
Walckenaeria crosbyi (Fage, 1938)
Walckenaeria cucullata (C. L. Koch, 1836)
Walckenaeria cuspidata Blackwall, 1833
Walckenaeria cuspidata brevicula (Crosby & Bishop, 1931)
Walckenaeria cuspidata obsoleta Chyzer & Kulczyński, 1894
Walckenaeria cyprusensis Wunderlich, 1995
Walckenaeria dahaituoensis Song & Li, 2011
Walckenaeria dalmasi (Simon, 1914)
Walckenaeria denisi Thaler, 1984
Walckenaeria digitata (Emerton, 1913)
Walckenaeria directa (O. P.-Cambridge, 1874)
Walckenaeria discolor Millidge, 1983
Walckenaeria dixiana (Chamberlin & Ivie, 1944)
Walckenaeria dondalei Millidge, 1983
Walckenaeria dulciacensis (Denis, 1949)
Walckenaeria dysderoides (Wider, 1834)
Walckenaeria elgonensis Holm, 1984
Walckenaeria emarginata Millidge, 1983
Walckenaeria erythrina (Simon, 1884)
Walckenaeria exigua Millidge, 1983
Walckenaeria extraterrestris Bosmans, 1993
Walckenaeria faceta Millidge, 1983
Walckenaeria fallax Millidge, 1983
Walckenaeria ferruginea Seo, 1991
Walckenaeria floridiana Millidge, 1983
Walckenaeria fraudatrix Millidge, 1983
Walckenaeria furcillata (Menge, 1869)
Walckenaeria fusca Rosca, 1935
Walckenaeria fusciceps Millidge, 1983
Walckenaeria fuscocephala Wunderlich, 1987
Walckenaeria gertschi Millidge, 1983
Walckenaeria gologolensis Scharff, 1990
Walckenaeria golovatchi Eskov & Marusik, 1994
Walckenaeria gomerensis Wunderlich, 1987
Walckenaeria grancanariensis Wunderlich, 2011
Walckenaeria grandis (Wunderlich, 1992)
Walckenaeria hamus Wunderlich, 1995
Walckenaeria heimbergi Bosmans, 2007
Walckenaeria helenae Millidge, 1983
Walckenaeria hierropalma Wunderlich, 1987
Walckenaeria ichifusaensis Saito & Ono, 2001
Walckenaeria incisa (O. P.-Cambridge, 1871)
Walckenaeria incompleta Wunderlich, 1992
Walckenaeria indirecta (O. P.-Cambridge, 1874)
Walckenaeria inflexa (Westring, 1861)
Walckenaeria insperata Millidge, 1979
Walckenaeria intoleranda (Keyserling, 1886)
Walckenaeria iviei Millidge, 1983
Walckenaeria jocquei Holm, 1984
Walckenaeria kabyliana Bosmans, 1993
Walckenaeria karpinskii (O. P.-Cambridge, 1873)
Walckenaeria katanda Marusik, Hippa & Koponen, 1996
Walckenaeria kazakhstanica Eskov, 1995
Walckenaeria keikoae Saito, 1988
Walckenaeria kikogensis Scharff, 1990
Walckenaeria kochi (O. P.-Cambridge, 1872)
Walckenaeria koenboutjei Baert, 1994
Walckenaeria korobeinikovi Esyunin & Efimik, 1996
Walckenaeria kulalensis Holm, 1984
Walckenaeria languida (Simon, 1914)
Walckenaeria latens Millidge, 1983
Walckenaeria lepida (Kulczyński, 1885)
Walckenaeria maesta Millidge, 1983
Walckenaeria mariannae Bosmans, 1993
Walckenaeria martensi Wunderlich, 1972
Walckenaeria mauensis Holm, 1984
Walckenaeria mengei Bösenberg, 1902
Walckenaeria meruensis Tullgren, 1910
Walckenaeria mesus (Chamberlin, 1949)
Walckenaeria mexicana Millidge, 1983
Walckenaeria microps Holm, 1984
Walckenaeria microspiralis Millidge, 1983
Walckenaeria minuscula Holm, 1984
Walckenaeria minuta (Emerton, 1882)
Walckenaeria mitrata (Menge, 1868)
Walckenaeria monoceras (Chamberlin & Ivie, 1947)
Walckenaeria monoceros (Wider, 1834)
Walckenaeria neglecta Bosmans, 1993
Walckenaeria ngorongoroensis Holm, 1984
Walckenaeria nigeriensis Locket & Russell-Smith, 1980
Walckenaeria nishikawai Saito, 1986
Walckenaeria nodosa O. P.-Cambridge, 1873
Walckenaeria nudipalpis (Westring, 1851)
Walckenaeria obtusa Blackwall, 1836
Walckenaeria occidentalis Millidge, 1983
Walckenaeria ocularis Holm, 1984
Walckenaeria oregona Millidge, 1983
Walckenaeria orghidani Georgescu, 1977
Walckenaeria orientalis (Oliger, 1985)
Walckenaeria pallida (Emerton, 1882)
Walckenaeria palmgreni Eskov & Marusik, 1994
Walckenaeria palmierro Wunderlich, 1987
Walckenaeria palustris Millidge, 1983
Walckenaeria parvicornis Wunderlich, 1995
Walckenaeria pellax Millidge, 1983
Walckenaeria perdita (Chamberlin, 1949)
Walckenaeria picetorum (Palmgren, 1976)
Walckenaeria pinocchio (Kaston, 1945)
Walckenaeria pinoensis Wunderlich, 1992
Walckenaeria placida (Banks, 1892)
Walckenaeria plumata Millidge, 1979
Walckenaeria prominens Millidge, 1983
Walckenaeria puella Millidge, 1983
Walckenaeria pullata Millidge, 1983
Walckenaeria pyrenaea (Denis, 1952)
Walckenaeria reclusa Millidge, 1983
Walckenaeria redneri Millidge, 1983
Walckenaeria rufula Millidge, 1983
Walckenaeria rutilis Millidge, 1983
Walckenaeria ruwenzoriensis (Holm, 1962)
Walckenaeria saetigera Tanasevitch, 2011
Walckenaeria saniuana (Chamberlin & Ivie, 1939)
Walckenaeria serrata Millidge, 1983
Walckenaeria simplex Chyzer, 1894
Walckenaeria solivaga Millidge, 1983
Walckenaeria spiralis (Emerton, 1882)
Walckenaeria stepposa Tanasevitch & Piterkina, 2007
Walckenaeria striata Wunderlich, 1987
Walckenaeria stylifrons (O. P.-Cambridge, 1875)
Walckenaeria subdirecta Millidge, 1983
Walckenaeria subpallida Millidge, 1983
Walckenaeria subspiralis Millidge, 1983
Walckenaeria subterranea Wunderlich, 2011
Walckenaeria subvigilax Millidge, 1983
Walckenaeria suspecta (Kulczyński, 1882)
Walckenaeria tanzaniensis Jocqué & Scharff, 1986
Walckenaeria teideensis Wunderlich, 1992
Walckenaeria tenella Millidge, 1983
Walckenaeria tenuitibialis Bosmans, 1993
Walckenaeria teres Millidge, 1983
Walckenaeria thrinax (Chamberlin & Ivie, 1933)
Walckenaeria tibialis (Emerton, 1882)
Walckenaeria tilos Wunderlich, 2011
Walckenaeria torta Bosmans, 1993
Walckenaeria tricornis (Emerton, 1882)
Walckenaeria tumida (Crosby & Bishop, 1931)
Walckenaeria turbulenta Bosmans, 1993
Walckenaeria tystchenkoi Eskov & Marusik, 1994
Walckenaeria uenoi Saito & Irie, 1992
Walckenaeria unicornis O. P.-Cambridge, 1861
Walckenaeria uzungwensis Scharff, 1990
Walckenaeria vigilax (Blackwall, 1853)
Walckenaeria vilbasteae Wunderlich, 1979
Walckenaeria weber (Chamberlin, 1949)
Walckenaeria westringi Strand, 1903
Walckenaeria wunderlichi Tanasevitch, 1983
Walckenaeria yunnanensis Xia et al., 2001
|
5669117
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Aristocrats%20%28band%29
|
The Aristocrats (band)
|
The Aristocrats is een rock-supergroep die in 2011 is opgericht. Het instrumentale powertrio bestaat uit Guthrie Govan, Bryan Beller en Marco Minnemann. De naam van de band is geïnspireerd op de grap van "The Aristocrats" (de aristocraten) en bijgevolg staan de songtitels op hun gelijknamige debuutalbum (een progressieve rockcompilatie) vol met wellustige dubbelzinnigheden.
Geschiedenis
Het begin
De band werd opgericht na een show in Winter NAMM in januari 2011. Oorspronkelijk was de gitarist die voor die show was geselecteerd Greg Howe, maar hij werd op het laatste moment vervangen door Guthrie Govan. Govan voegde er later aan toe: "De chemie tussen ons drieën was zo geweldig, toen we het podium afliepen, zeiden we allemaal: "Het werkt. We zouden dit moeten opnemen". De band zou later in Chicago bijeenkomen om hun debuutalbum op te nemen, dat duurde ongeveer twee weken.
Het album was een duidelijke weerspiegeling van zijn invloeden, een combinatie van klassieke progressieve rock (King Crimson), instrumentale rock (Steve Vai, Joe Satriani), rap metal (Rage Against the Machine) en enkele absurde boventonen vergelijkbaar met de stijl van Frank Zappa. Bassist Bryan Beller verklaarde: "We hebben uiteindelijk elkaars invloeden gebruikt".
Na de release van hun debuutalbum in 2011, ging het trio in 2012 op tournee. Datzelfde jaar werd hun eerste live-album Boing, We'll Do It Live! uitgebracht, met materiaal dat was opgenomen van twee shows in Los Angeles. Tijdens deze concerten speelde de band zowel materiaal van hun eerste album als nummers van de soloprojecten van elk van de muzikanten.
2013-heden
In juli 2013 werd Culture Clash uitgebracht, gevolgd door een ondersteunende tour; eerst in Noord-Amerika in 2013 en vervolgens in Europa, Zuid-Amerika en Azië in 2014. Na de tour werd het tweede live-album Culture Clash Live! uitgebracht op 20 januari 2015.
In 2015 bracht de band hun derde studioalbum uit: Tres Caballeros. Ter ondersteuning van het album toerden ze in 2015 door Noord-Amerika en in 2016 door Europa.
In 2016 nam de band deel aan de G3 Tour, samen met gitaristen Joe Satriani en Steve Vai.
Tussen september en oktober 2016 toerde de band door India, Bangladesh, Nepal, Thailand, Hong Kong, Taiwan, Japan en Australië, geboekt door hun Aziatische agentschap jellybeard.
In december 2018 maakten The Aristocrats bekend begin maart 2019 weer de studio in te gaan om hun 4e studioalbum op te nemen. Het 4e album You Know What? werd opgenomen in de Brotheryn Studios in Ojai, Californië en uitgebracht in juni 2019.
Discografie
Studioalbums
The Aristocrats (2011)
Culture Clash (2013)
Tres Caballeros (2015)
You Know What...? (2019)
The Aristocrats With Primuz Chamber Orchestra (2022)
Livealbums
Boing, We'll Do It Live! (2012)
Culture Clash Live! (2015)
Secret Show: Live in Osaka (2015)
FREEZE! Live In Europe 2020 (2021)
Externe links
Officiële website
The Aristocrats op Discogs
Amerikaanse rockband
Trio (muziek)
|
5464570
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Triaenogryllacris%20horaciotrianai
|
Triaenogryllacris horaciotrianai
|
Triaenogryllacris horaciotrianai is een rechtvleugelig insect uit de familie Gryllacrididae. De wetenschappelijke naam van deze soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2020 door Cadena-Castañeda.
Gryllacrididae
|
3456648
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anita%20lassa
|
Anita lassa
|
Anita lassa is een vlinder uit de familie van de tandvlinders (Notodontidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Schaus.
Tandvlinders
|
2573432
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Planaria%20aborensis
|
Planaria aborensis
|
Planaria aborensis is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in of nabij zoet water.
Het geslacht Planaria, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Planariidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Whitehouse.
Planariidae
|
187296
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrenese%20desman
|
Pyrenese desman
|
De Pyrenese desman (Galemys pyrenaicus) is een molachtig zoogdier. De Pyrenese desman behoort samen met de Russische desman tot de onderfamilie Desmaninae, de desmans. Deze groep onderscheidt zich van de andere mollen doordat zij niet ondergronds leven, maar in het water. Pyrenese desmans worden niet groot, zo'n 11 tot 15 centimeter lang en 50 tot 80 gram zwaar. Ze leven in koude, snelstromende bergstromen op een hoogte tussen de 65 en de 1200 meter. De soort is onderverdeeld in twee ondersoorten; Galemys pyrenaicus pyrenaicus die hoofdzakelijk in de Pyreneeën voorkomt en Galemys pyrenaicus rufulus die in het noordwesten van Spanje en Portugal voorkomt.
Beschrijving
Desmans zijn zeer goed aangepast in het leven in het water. Ze hebben een rond lichaam, met een zeer korte nek en een lange (ca. 20 mm), beweeglijke snuit, waarmee ze hun prooi opsporen; de dieren hebben een goed ontwikkelde reukzin. Zijn achterpoten zijn groot (31 à 38 mm) en volledig gewebd. Hierdoor kan hij in het water zich zeer snel voortbewegen. Hij heeft een lange, licht behaarde staart (120 à 155 mm), die zijdelings afgeplat is. Zijn voorpoten hebben zeer scherpe klauwen, waardoor hij houvast krijgt op glibberige oppervlakken. Zijn donkerbruine tot zwarte vacht verzorgt hij regelmatig. Net als bij vele andere waterdieren is de vacht op zijn buik lichter dan op zijn rug.
Gedrag
Zijn voedsel bestaat uit ongewervelden die hij in het water vindt, zoals de larven van steenvliegen en libellen, schaaldieren en wormen, die hij eet op het land. Soms eet hij ook vis. De desman eet dagelijks een hoeveelheid van 30 tot 50 procent van zijn lichaamsgewicht.
Desmans bouwen een nest van droog gras en bladeren in de oever, in natuurlijke holen of bestaande holen van woelratten.
De desman heeft een grote muskusklier aan de basis van zijn staart. Hierdoor heeft het dier een sterke, muskusachtige geur. Ook zijn uitwerpselen hebben een sterke geur. Deze uitwerpselen worden op een vaste plaats gelegd en regelmatig door de partner gecontroleerd.
Van de zintuigen is het gehoor en de reukzin het best ontwikkeld. Zicht is, net als bij andere mollen, vrij slecht: de dieren hebben dan ook vrij kleine ogen.
Voortplanting
De Pyrenese desman leeft in paren. Samen verdedigen de desmans een territorium, maar kunnen ook zeer agressief tegen elkaar en soortgenoten zijn. De paartijd is van januari tot mei. De moeder heeft gemiddeld 1 tot 2 worpen per jaar.
Na 4 tot 5 weken worden 1 tot 4 jongen geboren. De jonge desmans hebben bij de geboorte al een vacht. Alleen de moeder zorgt voor de jongen. Na 4 tot 5 weken worden de jongen gespeend.
Als de jongen één jaar oud zijn, zijn de dieren geslachtsrijp. De gemiddelde levensduur is 3 tot 4 jaar, maximaal 5.
De Rode Lijst van de IUCN beschouwt hem als bedreigd, voornamelijk doordat vervuiling zijn natuurlijke leefomgeving bedreigt, maar ook het bouwen van stuwdammen en ontsnapte Amerikaanse nertsen kunnen een reden voor de achteruitgang zijn.
Mollen
Dier uit het Palearctisch gebied
IUCN-status bedreigd
|
2608427
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cautires%20amamiensis
|
Cautires amamiensis
|
Cautires amamiensis is een keversoort uit de familie netschildkevers (Lycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1961 gepubliceerd door Takehiko Nakane.
Netschildkevers
|
3322649
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Singilis%20muelleri
|
Singilis muelleri
|
Singilis muelleri is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door Anichtchenko.
muelleri
|
5601704
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Iran%20op%20de%20Paralympische%20Winterspelen%202018
|
Iran op de Paralympische Winterspelen 2018
|
Iran was een van de landen die deelnam aan de Paralympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang, Zuid-Korea.
Deelnemers en resultaten
(m) = mannen, (v) = vrouwen
Langlaufen
Snowboarden
Land op de Paralympische Winterspelen 2018
2018
|
3683991
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anopheles%20messeae
|
Anopheles messeae
|
Anopheles messeae is een muggensoort uit de familie van de steekmuggen (Culicidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Falleroni.
messeae
|
4042603
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roy%20Talsma
|
Roy Talsma
|
Roy Talsma (Velp, 31 augustus 1994) is een Nederlands voetballer die doorgaans speelt als spits. In juli 2022 verruilde hij DUNO voor DTS Ede.
Clubcarrière
Talsma speelde in de jeugd van ESA Rijkerswoerd en werd in 2007 opgenomen in de opleiding van profclub Vitesse. In 2014 werd bekendgemaakt dat zijn aflopende verbintenis niet verlengd zou worden. Hierop werd de transfervrije spits samen met teamgenoot Tom Beissel overgenomen door Telstar. Op 15 augustus debuteerde de aanvaller. Op die dag verloor Telstar in eigen huis met 1–2 van Roda JC en Talsma viel zes minuten voor tijd in voor Frank Korpershoek. In de thuiswedstrijd tegen RKC Waalwijk op 24 april 2015 scoorde Talsma zijn eerste doelpunt in het betaald voetbal. In maart 2015 werd bekendgemaakt dat zijn aflopende verbintenis bij Telstar niet verlengd zou worden. In april 2015 tekende Talsma bij zaterdagtopklasser GVVV in Veenendaal. In januari 2016 werd bekendgemaakt dat zijn aflopende verbintenis bij GVVV niet verlengd zou worden. In maart 2016 tekende Talsma bij zaterdag eersteklasser DUNO in Doorwerth. Bij deze club was hij zes seizoenen actief, voor hij verkaste naar DTS Ede.
Clubstatistieken
Zie ook
Lijst van spelers van Telstar
Referenties
Nederlands voetballer
|
2295560
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20rijksmonumenten%20in%20Maastricht/Grote%20Looiersstraat
|
Lijst van rijksmonumenten in Maastricht/Grote Looiersstraat
|
Een overzicht van de 19 rijksmonumenten in de stad Maastricht gelegen aan of bij de Grote Looiersstraat.
|}
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Maastricht
Grote Looiersstraat
Jekerkwartier
|
2535621
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anapisona%20hamigera
|
Anapisona hamigera
|
Anapisona hamigera is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de Dwergkogelspinnen (Anapidae).
Het dier behoort tot het geslacht Anapisona. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Eugène Simon.
Dwergkogelspinnen
|
3523144
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anophtalmotes%20falconensis
|
Anophtalmotes falconensis
|
Anophtalmotes falconensis is een rechtvleugelig insect uit de familie krekels (Gryllidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1995 door Desutter-Grandcolas.
Krekels
|
3544330
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Melidia%20brunneri
|
Melidia brunneri
|
Melidia brunneri is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Stål.
Sabelsprinkhanen
|
729745
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/J%C3%BCbek
|
Jübek
|
Jübek (Deens: Jydbæk) is een gemeente in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein, en maakt deel uit van de Kreis Schleswig-Flensburg.
Jübek telt inwoners.
Gemeente in Sleeswijk-Holstein
|
4734876
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ericusa
|
Ericusa
|
Ericusa is een geslacht van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Soorten
Ericusa fulgetrum (G. B. Sowerby I, 1825)
Ericusa naniforma Bail & Limpus, 2013
Ericusa papillosa (Swainson, 1822)
Ericusa sericata Thornley, 1951
Ericusa sowerbyi (Kiener, 1839)
Synoniemen
Ericusa orca Cotton, 1952 => Ericusa fulgetrum (G. B. Sowerby I, 1825)
Volutidae
|
104450
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rangeerlocomotief
|
Rangeerlocomotief
|
Een rangeerlocomotief is een locomotief die ontworpen is om te rangeren. Ze combineren een gering vermogen met een geringe maximumsnelheid. Rangeerlocomotieven hebben één cabine met twee 'stuurtafels', zodat een machinist of treinbestuurder makkelijk van rijrichting kan veranderen. Rangeerlocomotieven hebben vaak huiven die smaller zijn dan de cabine, zodat de machinist langs de huiven kan kijken en goed zicht heeft op de voor- en achterzijde van de locomotief. Dat vergemakkelijkt het nauwkeurig plaatsen van de locomotief, bijvoorbeeld bij het koppelen van goederenwagons.
Bijzondere rangeerlocomotieven
Soms worden rangeerlocomotieven radiografisch bestuurd. Er hoeft dan geen extra begeleidend personeel aanwezig te zijn bij geduwd rangeren of koppelen van spoorwagons. Als de radiografische besturing volledig is geautomatiseerd dan kan bovendien veel nauwkeuriger worden gerangeerd, omdat de snelheid en de stopplaats van de locomotief veel nauwkeuriger wordt geregeld.
Een kleine rangeerlocomotief met een mechanisch remsysteem wordt een locomotor genoemd.
Soms worden rail-wegvoertuigen als rangeerlocomotief ingezet.
Locomotief
|
1384335
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jobat%20%28krant%29
|
Jobat (krant)
|
Jobat, vroeger Job@, is een Vlaamse krant en website, gericht op werk, vacatures en carrière. Het is een onderdeel van het Vlaamse mediabedrijf Mediahuis, vroeger Corelio.
De krant verschijnt hoofdzakelijk als een zaterdagse bijlage van de kranten De Standaard, Het Nieuwsblad en De Gentenaar, en bevat artikelen in verband met werk en carrière, gevolgd door jobaanbiedingen.
Jobat heeft ook een website met vacatures, carrièretips en bedrijfsinformatie. Werkzoekenden kunnen er hun cv online zetten voor potentiële werkgevers. De jobsite is marktleider op de Belgische markt, voor onder meer Vacature.
Zowel in 2010 als in 2011 won Jobat.be de titel van Jobsite van het Jaar, in de Site van het Jaar verkiezing van Clickx Magazine.
In naam van Jobat worden ook jaarlijkse jobbeurzen georganiseerd in de grootste Vlaamse steden. Deze gaan door het leven als Jobat Career Launch.
Externe link
http://www.jobat.be Website
Vlaamse krant
Arbeid in Vlaanderen
Corelio
Mediahuis
|
3272446
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paralomis%20formosa
|
Paralomis formosa
|
Paralomis formosa is een tienpotigensoort uit de familie van de Lithodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1888 door Henderson.
Lithodidae
|
3225083
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypena%20ophiusinalis
|
Hypena ophiusinalis
|
Hypena ophiusinalis is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1879 door Mabille.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
ophiusinalis
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
3387043
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Salatis%20fulvius
|
Salatis fulvius
|
Salatis fulvius is een vlinder uit de familie van de dikkopjes (Hesperiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1882 door Carl Plötz.
Eudaminae
|
3187539
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nucula%20mesembrina
|
Nucula mesembrina
|
Nucula mesembrina is een tweekleppigensoort uit de familie van de Nuculidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Hedley.
Nuculidae
|
1633233
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Autoritat%20Territorial%20de%20la%20Mobilitat%20de%20les%20Comarques%20Centrals
|
Autoritat Territorial de la Mobilitat de les Comarques Centrals
|
Autoritat Territorial de la Mobilitat de les Comarques Centrals of ATM Comarques Centrals is een openbaar vervoersbedrijf in Spanje.
Het bedrijf is een van de vijf transportautoriteiten in Catalonië en is verantwoordelijk voor de coördinatie van het openbaarvervoerssysteem in de Comarques Centrals. Het bedrijf gaat in 2009 ook starten met de coördinatie van het openbaar vervoer in de comarca Bages en het ligt in de planning om daarna ook andere delen van de Comarques Centrals te gaan verzorgen.
Openbaarvervoerbedrijf
Verkeer en vervoer in Catalonië
Catalaans bedrijf
|
1747419
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Muzeum%20%C4%8Cesk%C3%A9ho%20Kubismu
|
Muzeum Českého Kubismu
|
Het Museum van het Tsjechisch Kubisme (Muzeum Českého Kubismu) was tussen 2003 en 2012 een onderdeel van de Nationale Galerie (Národní galerie v Praze). Het was gevestigd in het centrum van de Tsjechische hoofdstad Praag.
De permanente tentoonstelling van het Tsjechisch kubisme, die de periode van 1910 tot 1919 omvatte, was ingericht door de Nationale Galerie en het Museum voor toegepaste kunst. De collectie omvatte schilderijen van Emil Filla, Bohumil Kubišta, Josef Čapek, Antonin Procházka, Václav Špála, beeldhouwwerk van Otto Gutfreund en toegepaste kunst van Pavel Janák, Josef Gočár, Jaroslav Horejc en Vlatislav Hofman.
Ook het Huis van de Zwarte Madonna (Dům U Černé Matky Boží), waarin het museum was gevestigd, is een voorbeeld van het Tsjechisch kubisme. Het gebouw uit 1911/1912 is ontworpen door Josef Gočár. Het herbergt tegenwoordig een filiaal van het Museum voor toegepaste kunst. Er is nog steeds werk uit het Tsjechisch kubisme te zien.
Museum in Praag
Kunstmuseum in Tsjechië
Voormalig museum
|
3309648
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Laphria%20nigrohirsuta
|
Laphria nigrohirsuta
|
Laphria nigrohirsuta is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1809 door Lichtwardt.
nigrohirsuta
|
2070823
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaithal
|
Kaithal
|
Kaithal (district), een district van de Indiase staat Haryana
Kaithal (stad), de hoofdplaats van het Indiase district Kaithal
|
5731912
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Klein%20schorssteeltje
|
Klein schorssteeltje
|
Het klein schorssteeltje (Chaenotheca chlorella) is een korstmos die behoort tot de familie Coniocybaceae. Het leeft in symbiose met de alg Stichococcus. Het komt voor op bomen.
Verspreiding
Het komt voor in Nederland vrij zeldzaam voor. Het staat op rode lijst in de categorie 'Gevoelig'.
Coniocybaceae
Korstmossoort
|
5107627
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Juliana%20Lievens
|
Juliana Lievens
|
Juliana Lievens (Adegem, 25 september 1920 - Lichtaart, 30 juni 1997) was een Belgisch bestuurster.
Levensloop
Lievens was van 1946 tot 1962 nationaal leidster van de Boerenjeugdbond (BJB). Vervolgens werd ze aangesteld tot nationaal voorzitster van de Boerinnenbond. Onder haar bestuur werd de organisatie in 1971 hervormd tot het Katholiek Vormingswerk van Landelijke Vrouwen (KVLV). in 1975 vond een tweede naamswijziging plaats en werd de organisatie herdoopt tot Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen (KVLV). In 1980 werd als voorzitster opgevolgd door Julia Baert.
Bestuurder van de Boerinnenbond
Bestuurder van het KVLV
|
3049742
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Panorpa%20isolata
|
Panorpa isolata
|
Panorpa isolata is een insect uit de orde van de schorpioenvliegen (Mecoptera), familie van de schorpioenvliegen (Panorpidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Carpenter in 1931.
De soort komt voor in de Verenigde Staten.
Eigenlijke schorpioenvliegen
Endemisch dier uit de Verenigde Staten
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.