id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
3330673
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clivina%20blackburni
|
Clivina blackburni
|
Clivina blackburni is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1896 door Sloane.
blackburni
|
4085595
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phyllocnistis%20maxberryi
|
Phyllocnistis maxberryi
|
Phyllocnistis maxberryi is een vlinder uit de familie van de mineermotten (Gracillariidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Kawahara, Nishida & Davis.
Mineermotten
|
3162625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elophos%20dilucidaria
|
Elophos dilucidaria
|
Elophos dilucidaria is een vlinder uit de familie spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1775 door Denis & Schiffermüller.
De soort komt voor in Europa.
dilucidaria
Dier uit het Palearctisch gebied
|
1830248
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Being%20Erica
|
Being Erica
|
Being Erica is een Canadese comedy-dramaserie met fantasy-elementen. De serie werd in Canada uitgezonden tussen 5 januari 2009 en 12 december 2011, door de Canadian Broadcasting Corporation. Aanvankelijk zou de serie The Session heten, maar vlak voor het uitzenden van de pilotaflevering is dit veranderd.
De serie werd grotendeels opgenomen in Toronto door Temple Street Productions. Om budgettaire redenen werden er voor het tweede seizoen slechts 12 afleveringen gemaakt.
De hoofd- en bijrollen
De familie Strange
Omdat er soms in de tijd wordt gereisd, worden heel jonge versies van de personages door andere acteurs uitgebeeld.
Erica Strange (Erin Karpluk) is 32, joods, single en goed opgeleid (ze heeft een graad in de Engelse taal). Ze werkt echter onder haar niveau en wordt in het begin van de serie om die reden ontslagen als medewerker bij een customer service. Ze is ervan overtuigd dat verkeerde keuzes uit haar verleden haar huidige miserabele leventje hebben veroorzaakt. Ze zoekt dan ook hulp bij dr. Tom om de fouten uit haar verleden te herstellen. Naarmate de serie vordert, wint ze haar zelfvertrouwen terug en dat blijkt ook uit haar keuzes en haar dates. Ze vindt haar ware liefde en krijgt zelfs promotie op haar nieuwe werk; ze wordt editor voor een uitgeverij. Ze wordt echter weer ontslagen in de loop van het tweede seizoen.
Gary Strange (John Boylan) is Erica's vader. Ooit een hippie en fervent marihuana-gebruiker, tegenwoordig een rabbi. Hij was ooit getrouwd met Barbara, maar ze zijn 13 jaar geleden gescheiden, omdat hij een affaire had. Met Barbara kreeg hij drie kinderen: Leo (die drie maanden voor de scheiding stierf), Erica en Samantha.
Barbara Strange (Kathleen Laskey) is de moeder van Erica, met wie ze zo nu en dan een moeilijke relatie heeft. Erica geeft haar moeder de schuld van de scheiding, niet wetende dat haar vader ooit een affaire had.
Samantha 'Sam' Strange-McIntosh (Joanna Douglas) is Erica's jongere zus, met wie ze aanvankelijk erg close is. Dan probeert Erica haar ervan te overtuigen niet te trouwen met Josh...5 minuten voor de bruiloft. Samantha wordt kwaad en weigert gedurende meerdere afleveringen nog langer met Erica om te gaan. In het tweede seizoen scheidt Samantha alsnog van Josh en komt in een korte seksuele relatie met Kai Booker terecht.
Leo Strange (Devon Bostick) is Erica's oudere, inmiddels overleden broer. Hij stierf 13 jaar eerder bij een brand in een schuur. Zijn dood is datgene waar Erica het meeste mee zit. In seizoen 1 herschrijft Erica de geschiedenis zo, dat Leo blijft leven. Ze keert terug naar een volledig ander leven, waarin zij succesvol is en Leo een architect. Dan komt Leo om bij een fataal auto-ongeluk en daaruit blijkt dat het niemand is toegestaan voor god te spelen en zich te mengen in de levenspaden van anderen; alleen met die van jezelf.
Josh McIntosh (Adam MacDonald) is de man van Samantha, die haar al kent sinds de middelbare school. Hij is erg vervelend en dwars en Erica mag hem dan ook niet. Zij vindt dat haar zus wel beter verdient en dat Josh niet echt van haar houdt. Josh bekent op den duur dat hij verliefd is op Erica en daarom niet van Sam kan houden. Erica laat hem zweren niks tegen Sam te zeggen en zijn mond dicht te houden tegen wie dan ook. In seizoen 2 scheiden Josh en Sam alsnog.
De vrienden van Erica
Dr. Tom Wexlar (Michael Riley) is de therapeut van Erica. Hij stuurt Erica regelmatig terug in de tijd om fouten uit haar verleden te kunnen herstellen. Dr. Tom heeft geen gewoon kantoor; wanneer Erica een deur opent en dan dr. Tom tegenkomt weet ze dat de sessie begonnen is. Hij verschijnt, doorgaans in vermomming, te pas en te onpas in het leven van Erica, zowel in het heden als in het verleden. Erica ergert zich vaak aan dr. Tom, omdat hij haar niet gewoon helpt maar met allerlei vage tips en omschrijvingen op de proppen komt. Hij heeft ook een dochter, Sara, van wie hij vervreemd is.
Ethan Wakefield (Tyron Leitso) is een leraar en al een vriend van Erica sinds de universiteit. Zijn vrouw Clair had een affaire en daarom ging hij bij haar weg. Hij verhuisde van Montreal, om vervolgens naast Erica te gaan wonen. Erica's groeiende liefde voor hem was een van de rode draden gedurende het eerste seizoen. Ethan scheidt officieel van zijn vrouw en wordt de nieuwe lover van Erica. Gedurende de tot nu toe laatste afleveringen maakt Erica het uit met Ethan, omdat ze (gedurende het tweede seizoen) allerlei geschillen hadden waar ze niet uit kwamen.
Katie Atkins (Sarah Gadon) is al sinds de lagere school een goede vriendin van Erica. Op de middelbare school verwatert de vriendschap, maar als ze volwassen zijn leggen ze alles weer bij. Katie is een succesvol columniste voor een krant, getrouwd en woonachtig in Vancouver. In het eerste seizoen keert ze terug naar Toronto om haar boek, 'The None' uit te laten geven bij de uitgeverij waar Erica werkt. In het tweede seizoen verschijnt ze nog slechts in één aflevering, wederom om een boek uit te geven.
Judith Winters (Vinessa Antoine) is Erica's beste vriendin. Ze werden aan elkaar voorgesteld door Katie. Judith is getrouwd en krijgt in het eerste seizoen een zoontje. Door haar nieuwe taken als moeder verwatert haar relatie met Erica enigszins. Nadat Erica hier wat van zegt leggen ze het weer bij.
Jenny Zalen (Paula Brancati) is ook een van de vriendinnen van Erica, die ze al kent sinds de lagere school. Jenny is extravert, een echte flirt en gaat graag op stap. In het midden van het tweede seizoen verhuist ze naar Los Angeles met een man die ze nauwelijks kent. Erica vindt dit een slechte beslissing en de relatie verwatert.
Kai Booker (Sebastian Pigott) wordt geïntroduceerd in het tweede seizoen. Hij werkt bij een coffeeshop waar Erica regelmatig komt. Hij ondergaat een vergelijkbare therapie als die van Erica. Het wordt al gauw duidelijk dat Erica's heden voor Kai tien jaar in zijn verleden is. Hij is dus bezig in zijn eigen verleden een fout te herstellen. Aan het einde van het tweede seizoen keert hij weer terug naar de toekomst (dus weer tien jaar vooruit).
Erica's collega's bij River Rock Publishing
Julianne Giacomelli (Reagan Pasternak) is de bazin van Erica. Eerst deed ze wat koeltjes tegen Erica, maar gedurende het eerste seizoen verbetert dit. Dit komt vooral omdat de kwaliteit van Erica's werk Julianne ook weer beter doet voorkomen bij haar bazen. Zowel Julianne als Erica worden in het tweede seizoen ontslagen, nadat ze een leidinggevende beledigd hebben.
Brent Kennedy (Morgan Kelly) is een collega van Julianne en haar voormalige assistent. Brent is metroseksueel, goed gekleed en knap. Hij is altijd vriendelijk tegen Erica, omdat hij ooit in haar schoenen stond. Bij conflicten kiest hij de kant van Julianne, maar hij helpt Erica wel om indruk te maken op Julianne. In het tweede seizoen pleegt hij verraad ten opzichte van Erica en Julianne om indruk te maken op de bazen en om een promotie te verkrijgen.
Externe links
Being Erica op CBC.ca
Canadese komedieserie
Canadese dramaserie
Programma van CBC
Televisieprogramma met homo/lesbisch thema
|
1977613
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Basketbalteam%20van%20de%20Sovjet-Unie%20%28vrouwen%29
|
Basketbalteam van de Sovjet-Unie (vrouwen)
|
Het Nationaal basketbalteam van de Sovjet-Unie was een team van basketballers dat de Sovjet-Unie vertegenwoordigde in internationale wedstrijden.
De Sovjet-Unie was met de vele behaalde kampioenschappen een van de beste basketballanden ter wereld. Na de val van het communisme in 1991 is de Sovjet-Unie in vele landen uiteengevallen.
De Sovjet-Unie tijdens internationale toernooien
Wereldkampioenschap basketbal
WK Basketbal 1953: deden niet mee
WK Basketbal 1957: 2e
WK Basketbal 1959: 1e
WK Basketbal 1964: 1e
WK Basketbal 1967: 1e
WK Basketbal 1971: 1e
WK Basketbal 1975: 1e
WK Basketbal 1979: geboycot
WK Basketbal 1983: 1e
WK Basketbal 1986: 2e
WK Basketbal 1990: 5e
Eurobasket
Eurobasket vrouwen 1950: 1e
Eurobasket vrouwen 1952: 1e
Eurobasket vrouwen 1954: 1e
Eurobasket vrouwen 1956: 1e
Eurobasket vrouwen 1958: 2e
Eurobasket vrouwen 1960: 1e
Eurobasket vrouwen 1962: 1e
Eurobasket vrouwen 1964: 1e
Eurobasket vrouwen 1966: 1e
Eurobasket vrouwen 1968: 1e
Eurobasket vrouwen 1970: 1e
Eurobasket vrouwen 1972: 1e
Eurobasket vrouwen 1974: 1e
Eurobasket vrouwen 1976: 1e
Eurobasket vrouwen 1980: 1e
Eurobasket vrouwen 1981: 1e
Eurobasket vrouwen 1983: 1e
Eurobasket vrouwen 1985: 1e
Eurobasket vrouwen 1987: 1e
Eurobasket vrouwen 1989: 1e
Eurobasket vrouwen 1991: 1e
Olympische Spelen
Olympische Spelen 1976: 1e
Olympische Spelen 1980: 1e
Olympische Spelen 1984: geboycot
Olympische Spelen 1988: 2e
Vriendschapsspelen
Vriendschapsspelen 1984: 1e
Goodwill Games
Goodwill Games 1986: 2e
Goodwill Games 1990: 2e
Coaches
- Konstantin Travin (1950-1952)
- Joann Lõssov (1952-1956)
- Vladimir Gorochov (1956-1957)
- Stepas Butautas (1958-1964)
- Lidia Aleksejeva (1964-1985)
- Vadim Kapranov (1985-1986)
- Leonid Jatsjmenjov (1986-1988)
- Jevgeni Gomelski (1989-1991)
Aanvoerders
- Lidia Aleksejeva (1950-1956)
- Nina Maksimeljanova (1957-1959)
- Ljoedmila Edeleva (1960-1961)
- Nina Poznanskaja (1962-1967)
- Nelli Fominych (1968-1969)
- Nadezjda Zacharova (1970-1976)
- Angelė Jankūnaitė-Rupšienė (1977-1980)
- Olga Boerjakina (1986)
Externe links
USSR
European Championships
World Championships
nazionali
Basketbal in de Sovjet-Unie
Basketbal
Sovjet-Unie
Vrouwenbasketbal
|
49387
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Druivenras
|
Druivenras
|
Een druivenras is een bepaald ras van de wijnstok en de vruchten daarvan. Druivenrassen kunnen in verschillende groepen ingedeeld worden, naargelang het gebruik van de druiven en de kleur van de schil van de druiven.
Consumptiedruiven (tafeldruiven)
Blauw
In Nederland en België worden als tafeldruiven een aantal rassen geteeld in broeikassen (de Nederlandse term) of in serres (de Belgische aanduiding). Deze rassen zijn onder meer: Frankenthaler, Black Alicante, Gros Maroc, Leopold III, Royal en Emile Royal.
Voor de buitenteelt wordt in Nederland en België meestal het ras Glorie van Boskoop (Boskoop Glory) gebruikt. Dit ras is inmiddels achterhaald door de komst van vroegrijpende en meeldauwresistente rassen. Voorbeelden van dergelijke nieuwe rassen zijn: Muscat Bleu, Salomé (ook bekend als Siramé), Nero, Ester, Osella, Galanth, Rosina en Georg.
Het pitloze ras Venus kan buiten worden geteeld, maar heeft een wat afwijkende smaak (deze verdwijnt als de druiven langer aan de stok blijven hangen). Het pitloze ras Glenora is gevoeliger voor wintervorst.
In de winkel worden pitloze blauwe druiven aangeboden van onder meer de rassen Autumn Royal en Sharad (synoniem: Sharad Seedless).
Rood
Enkele nieuwe vroegrijpende meeldauwresistente rassen voor de buitenteelt in Nederland en België zijn: Kalina, Ganita, Nelly en Katharina. Ook de pitloze rassen Suffolk Red en Vanessa kunnen in Nederland en België buiten worden geteeld, doch de winterhardheid is wat minder.
In de winkel worden pitloze rode druiven aangeboden van de rassen Red Flame (synoniem: Flame Seedless) en Crimson (ook wel Crimson Seedless).
Wit
Voor de teelt in een kas of serre worden in Nederland en België een aantal rassen toegepast, zoals: Golden Champion, Muskaat van Alexandrië en Professor Aberson.
Voor de buitenteelt werd in Nederland en België vanouds het ras Witte van der Laan ofwel Vroege van der Laan gebruikt. Dit is een zeer oud ras, dat in andere landen onder veel andere namen bekend is, zoals Weißer Gutedel, Chasselas of Fendant. Het ras is echter vatbaar voor meeldauw en rijpt voor de buitenteelt in Nederland eigenlijk te laat. Dit ras wordt om die reden niet meer voor aanplant aanbevolen. Het nieuwe ras Hecker uit Zuid-Duitsland moet gezien worden als de vroegrijpende en meeldauwresistente versie van het oude ras Witte van der Laan. Hecker is echter minder resistent dan de volgende nieuwe vroegrijpende en meeldauwresistende rassen: Palatina, Garant, Birstaler Muscat, Pölöskei Muskotály, Arolanka, Phoenix, Fanny, Lilla, Primavera, Sophie, Franziska en Evita.
Pitloze vroegrijpende rassen voor de teelt in Nederland en België zijn Lakemont, Himrod en Romulus. Pitloze rassen zijn over het algemeen echter gevoeliger voor wintervorst dan pithoudende rassen en de weerstand tegen ziekten is iets minder.
In de winkel worden pitloze witte druiven aangeboden van de rassen Early Sweet, Festival Seedless, Italia, Königin der Weingärten, Muskaat van Alexandrië, Prime Seedless, Superior (synoniem Sugraone), Sonaka (ook: Sonaka Seedless) en Thompson (ook: Thompson Seedless).
Wijndruiven
Onderstaand een lijst van voor het maken van wijn gebruikte druivenrassen. De genoemde namen zijn van rassen zoals deze in Nederland het meest bekend zijn. Vele kennen een synoniem die gewoonlijk bij betreffende artikelen zijn te vinden.
Een online database over druivenrassen is te vinden in de Vitis International Variety Catalogue.
Blauwe druiven
Witte druiven
Zie ook
Ampelografie
Beschermde oorsprongsbenaming
Cépage
Rozijn
Wijn
|
2842649
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Templeton%20Fox
|
Templeton Fox
|
Templeton Fox (Chicago, 24 juli 1916 - Los Angeles, 9 januari 1993) was een Amerikaans actrice.
Zij speelde met name in de jaren zestig en begin jaren zeventig kleine rollen in televisieseries en films.
Haar carrière begon eigenlijk al in de jaren dertig.
Ze was getrouwd met screenwriter Robert L. Welch en was de moeder van gitarist Bob Welch.
Televisieseries
Dennis the Menace / Blue Robin (1962)
My Three Sons (1962-1964)
Slattery's People (1965)
My Living Doll (1965)
Flipper (1967)
Family Affair (1967)
Gentle Ben(1967)
Caribe (1975)
The Honeymooners (1976-1977)
Films
Onder andere:
Tony Rome (1967)
The Godmothers (1973)
Mr. No Legs (1979)
Fox, Templeton
|
590177
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rahim%20Ou%C3%A9draogo
|
Rahim Ouédraogo
|
Rahim Ouédraogo (Bobo-Dioulasso, 8 oktober 1980), kortweg vaak Rahim genoemd, is een Burkinees voormalig voetballer.
Clubcarrière
Rahim Ouédraogo kwam op zijn zestiende vanuit zijn geboorteland Burkina Faso naar Nederland, samen met een zwager die studeerde in Enschede. Ouédraogo, die goed kon voetballen en in Burkina Faso uitkwam voor ASF Bobo-Dioulasso, vond onderdak bij de jeugdopleiding van FC Twente. Aanvankelijk was hij woonachtig in een kosthuis, maar enkele maanden later kreeg hij onderdak bij voormalig voetballer en trainer Issy ten Donkelaar. Op 18 februari 1999 maakte Ouédraogo zijn eredivisiedebuut voor FC Twente, in een wedstrijd tegen PSV.
In de seizoenen 1999/2000 en 2000/2001 speelde Rahim geregeld in de Twentse hoofdmacht. In het seizoen 2001/2002 kwam Ouédraogo op huurbasis uit voor FC Zwolle. Een jaar later keerde hij terug naar Twente, waar hij nog vier seizoenen zou spelen. In december 2006 werd zijn contract in overleg tussentijds ontbonden, waardoor Ouédraogo naar Skoda Xanthi in Griekenland kon vertrekken. Hij tekende voor 3,5 jaar, maar in de zomer van 2007 keerde hij alweer terug naar Nederland, waar hij tekende bij Heracles Almelo.
In de zomer van 2008 kwam hij zonder contract te zitten, toen zijn verbintenis met Heracles niet verlengd werd. Sinds januari 2009 speelt hij bij FC Emmen. Daar maakte hij op 7 februari 2009 zijn debuut in de thuiswedstrijd tegen Cambuur Leeuwarden. Rahim speelde dertien competitiewedstrijden voor Emmen, waarop zijn verbintenis niet werd verlengd. Daarop trok hij in augustus 2009 transfervrij naar het Turkse Manisaspor. Nadat zijn contract daar medio december werd ontbonden keerde hij voor een half seizoen terug bij FC Emmen.
Begin 2011 startte hij een transportbedrijf Rahimo. Met hulp van enkele Emmen sponsoren liet hij vijf bussen uit China komen en op 19 februari opende hij een buslijn tussen Ouagadougou en Bobo-Dioulasso waarop hij zowel personen als goederen laat vervoeren.
In december 2011 kondigde hij aan samen met Mamadou Zongo en Ousmane Sanou in 2012 een voetbalschool te starten in Bama; Rahimo FC. Vanaf 2015 werd er ook met een seniorenteam gespeeld in het Stade Wobi Bobo in Bobo-Dioulasso dat in 2016 direct naar de Première Division promoveerde en in 2019 landskampioen werd.
Interlandcarrière
Hij speelde tussen 1999 en 2004 in totaal 21 interlands waarbij hij vier doelpunten maakte. Ouédraogo was onderdeel van de Burkinabé op de Afrika Cup in 2000 en in 2004.
Statistieken
Erelijst
Zie ook
Lijst van spelers van FC Twente
Lijst van spelers van FC Zwolle
Lijst van spelers van Skoda Xanthi
Lijst van spelers van Heracles Almelo
Lijst van spelers van FC Emmen
Burkinees voetballer
|
55713
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1038
|
1038
|
Het jaar 1038 is het 38e jaar in de 11e eeuw volgens de christelijke jaartelling.
Gebeurtenissen
De Tangut heerser van Xi Xia, Li Yuanhao, roept zichzelf tot keizer uit. Begin van de Westelijke Xia-dynastie.
De Seltsjoeken veroveren Herat en Nisjapoer. Leider Togrul Beg wordt tot sultan gekroond, en maakt van Nisjapoer zijn hoofdstad.
Johannes Gualbertus sticht de kloosterorde der Vallombrosianen.
Garcia III van Navarra trouwt met Stephanie van Foix
Voor het eerst genoemd: Aarsele, Lede, Leeuwarden, Odegem (het huidige Steenbrugge)
Opvolging
Aquitanië - Willem VI opgevolgd door zijn halfbroer Otto
Brunswijk en Midden-Friesland - Liudolf opgevolgd door zijn zoon Bruno II
Hongarije - Stefanus I opgevolgd door zijn halfneef Peter Orseolo
katapanaat van Italië - Constantinos Opos opgevolgd door Michael Spondyles
Leuven - Hendrik I opgevolgd door hetzij zoon Otto hetzij broer Lambert II
Luik - Nithard in opvolging van Reginhard
Urgell - Armengol II opgevolgd door Armengol III
Zwaben - Herman IV opgevolgd door Hendrik, zoon van keizer Koenraad II
Geboren
Ansverus, Duits abt
Boudewijn I, graaf van Guînes (jaartal bij benadering)
Overleden
23 april - Liudolf (~32), markgraaf van Brunswijk (1006-1038) en graaf van Midden-Friesland
18 juli - Gunhilde van Denemarken (~17), echtgenote van Hendrik III van Duitsland
28 juli - Herman IV (~23), hertog van Zwaben (1030-1038)
15 augustus - Stefanus I (~63), vorst en koning van Hongarije (997-1038)
3 december - Emma van Lesum, Duits edelvrouw
15 december - Willem VI (~34), hertog van Aquitanië (1030-1038)
Willem III, graaf van Provence
Hendrik I, graaf van Leuven (1015-1038) (vermoedelijke jaartal)
Jaar
|
1691555
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Istvaeoons
|
Istvaeoons
|
Het Istvaeoons (ook wel Wezer-Rijn-Germaans genoemd) is een dialectgroep binnen het West-Germaans. De Istvaeones waren volgens Tacitus een van de drie West-Germaanse groepen of proto-stammen.
Verspreiding van het Germaans
Met de Germanen wordt een etnolinguïstische verzameling volkeren en stammen aangeduid die rond het begin van onze jaartelling een Germaanse taal spraken. Het is volgens sommige auteurs primair een taalkundig begrip. Een Germaan was een spreker van een Germaanse taal. Praktisch nut heeft in elk geval nog altijd de door taalkundigen traditioneel gehanteerde indeling in West-Germaans, Noord-Germaans (beide takken nog bestaand) en Oost-Germaans (uitgestorven). Een probleem met deze indeling is, dat er minder gelet wordt op de dialectische afstamming van deze talen.
De Germaanse talen behoren tot de Indo-Europese taalfamilie. Destijds bestreken zij een gebied dat zich ongeveer uitstrekte van de Rijn in het westen tot voorbij de Wisła in het oosten en van de Donau in het zuiden tot Scandinavië in het noorden. Omstreeks de vijfde eeuw waren naast de Noord-Germaanse stammen in Scandinavië de belangrijkste volken op het continent de West-Germaanse Saksen, Franken, Juten en Angelen; voorts de Oost-Germaanse Goten (zowel Ostrogoten als Visigoten), Bourgondiërs en Vandalen.
Indelingen van het West-Germaans
Tacitus beschrijft in Germania drie groepen Germanen, de Ingvaeones, Herminones en Istvaeones, die volgens sommige onderzoekers aan de basis staan van de dialectische oorsprong van de West-Germaanse talen:
» Ingvaeoons « (Noordzee-Germaans)
→Engels
→Schots
→Fries
→Nedersaksisch
→→Oost-Nederduits
→→→Plautdietsch
» Herminoons « (Elbe-Germaans)
Hoogduits
→Duits
→→Jiddisch
» Istvaeoons « (Rijn-Wezer-Germaans)
Nederfrankisch
→Nederlands
→→Afrikaans
→Limburgs
Moezelfrankisch
→Luxemburgs
Er is tegenwoordig geen algemeen aanvaarde indeling van de Germaanse talen. Voor het West-Germaans zijn diverse stambomen in omloop, waarbij verschillen tot uitdrukking komen wanneer met kijkt naar afstamming van de talen, of naar de ontwikkeling. Het Nederlands, als afstammeling van het Frankisch, vindt zijn oorsprong in de Istvaeonische dialecten van het West-Germaans, daar waar het Engels, Fries en Nedersaksisch hun oorsprong vinden in het Ingvaeonisch en het Hoogduits in het Herminonisch.
Er zijn echter ook andere manieren om West-Germaanse talen te classificeren. Veel instemming heeft de theorie van de Duitse taalwetenschapper Friedrich Maurer gekregen. Maurer gaat van vijf Germaanse taalgroepen uit:
Noordzee-Germanen (Friezen, Angelen, Saksen)
Wezer-Rijn-Germanen (aan de rivieren Wezer en Rijn: Franken, Hessen en anderen)
Elbe-Germanen (aan de rivier Elbe: Alemannen, Bajuwaren, Longobarden)
Noord-Germanen (in Scandinavië)
Oder-Weichsel-Germanen (aan de rivieren Oder en Weichsel)
Volgens hem zijn Nederduits en Hoogduits geen oeroude taaleenheden maar latere versmeltingsproducten.
De begrippen Anglo-Fries en West-Germaans wijst hij af.
Noordzee-Germaans
De Ingveoonse of Noordzee-Germaanse talen zijn een groep sterk verwante Germaanse talen en streektalen die in de buurt van de Noordzee gesproken werden. Hiertoe behoren het Oudfries, Oudengels, het Oudnederduits en in sommige opzichten ook het Oudnederlands. Men mag het Oudnederlands niet met Oudnederfrankisch vereenzelvigen omdat de westelijke dialecten (Hollands, West-Vlaams) Ingveoons (of Ingveoons beïnvloed) waren, zeker in de tijd van het Oudnederlands.
Het Oudfries en het Oudengels vertonen binnen de Ingveoonse talen een dermate sterke gelijkenis dat soms van een Anglo-Friese subgroep binnen de Ingveoonse talen wordt gesproken.
Wezer-Rijn-Germaans
Frankisch is een verzamelnaam voor de West-Germaanse talen en Frankische dialecten, gesproken door de Franken. De Franken waren een Germaans volk dat voor zover bekend vanaf circa 200 langs de grens van het Romeinse rijk aan de Rijn in het huidige Duitsland woonde en zich later ook uitbreidde over geheel noordelijk Gallië. De oudste verwijzing naar de Franken dateert uit de derde eeuw en gaat over de vestiging van Frankische groepen ten noordoosten van de Rijn en de opsplitsing in twee deelgroepen, de Salische Franken en de Ripuarische Franken. De Salische Franken vestigden zich officieel in 358 in Toxandrië. Ze kwamen uit de oostelijk van de IJssel en Rijn gelegen delen van Germania. De Ripuarische Franken verbleven zuidelijker, ter hoogte van Keulen, rond de oevers van de Rijn, waaraan zij hun naam ontleenden: het Latijnse ripa betekent oever.
Door grote taalveranderingen raakte ook het Frankisch zelf verdeeld in Nederfrankisch, Middelfrankisch, Zuid-Frankisch en Oostfrankisch. De eerste groep heeft geleid tot het Middelnederlands, de laatste drie behoren tot de Duitse dialecten:
De Nederfrankische taal met Nederlands, Afrikaans en hun dialecten
De talen en dialecten van het Westmiddelduits (Middelfrankisch)
De Zuid-Frankische en Oostfrankische dialecten in het overgangsgebied van het Middelduitse naar het Hoogduitse taalgebied.
Taalkundigen verschillen van mening over de vraag of er werkelijk sprake van een Frankische taalfamilie kan zijn, aangezien er nog geen bewijzen geleverd worden dat de huidige Frankische talen en dialecten zich taalhistorisch uit een gemeenschappelijke Frankische oorsprongstaal ontwikkeld hebben.
Germaanse taal
Historische taalkunde
Voorgestelde taalfamilie
|
1663675
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/F%C3%A4nestad
|
Fänestad
|
Fänestad is een plaats in de gemeente Värnamo in het landschap Småland en de provincie Jönköpings län in Zweden. De plaats heeft 54 inwoners (2005) en een oppervlakte van 13 hectare. Fänestad wordt omringd door zowel landbouwgrond als bos, maar iets ten westen van de plaats ligt ook een vrij groot moerasgebied, ook stroomt de rivier de Storån iets ten oosten van Fänestad. De stad Värnamo ligt zo'n vijftien kilometer ten oosten van het dorp.
Plaats in Jönköpings län
|
1793537
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoshina
|
Hoshina
|
De is een Japanse familie die claimt af te stammen van keizer Seiwa, en een tak is van de Minamoto-clan. Ze waren bekend om hun rol als vazallen van de Takeda-clan tijdens de Sengoku-periode. Tijdens de Edoperiode omvatte de clan twee families van daimyo: de een beheerste de regio Aizu, de ander de heerlijkheid Iino. De Hoshina uit Aizu stamden af van Hoshina Masayuki, een zoon van Tokugawa Hidetada, en geadopteerd door Hoshina Masamitsu.
Matsudaira Katamori en Hoshina Masaari, twee prominente figuren uit de Bakumatsu (late Edoperiode), waren leden van de Hoshina-clan.
Referenties
Geschiedenis van de Hoshina op Harimaya.com
Geschiedenis van Japan
|
1967478
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%202590
|
NGC 2590
|
NGC 2590 is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Waterslang. Het hemelobject werd op 26 februari 1878 ontdekt door de Franse astronoom Édouard Jean-Marie Stephan.
Synoniemen
IC 507
UGC 4392
MCG 0-22-10
ZWG 4.20
IRAS08224-0025
PGC 23616
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Waterslang
Sterrenstelsel in Waterslang
|
3889260
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerrowmoar
|
Kerrowmoar
|
Kerrowmoar of Kerromoar (Manx: The Great Quaterland) is een markant punt op het eiland Man. Een quarterland is een oude landmaat, die ook terugkomt in de termen kerroo en kerrow. Kerrowmoar ligt langs de A3 Castletown-Ramsey.
Isle of Man TT en Manx Grand Prix
Kerrowmoar ligt ook tussen de 20e en de 21e mijlpaal van de Snaefell Mountain Course, het stratencircuit dat gebruikt wordt voor de Isle of Man TT en de Manx Grand Prix. Kerrowmoar maakte ook deel uit van de Four Inch Course, die gebruikt werd voor de RAC Tourist Trophy van 1905 tot 1911.
Circuitverloop
Als de coureurs - met niet te veel gas - hebben opgetrokken na de bocht bij Ginger Hall gaat de weg flauw naar rechts richting de eerste bocht van Kerrowmoar, die ook wel "Kerrowmoar 1" wordt genoemd. De weg is omzoomd door struiken en een goed markant punt om te remmen en in te sturen is er niet. Ray Knight, oud coureur en schrijver van het handboek "TT Rider's Guide" schreef dat hij de telegraafpaal aan de rechterkant gebruikte. Hij was niet de enige, want deze telegraafpaal zit vol met gekleurde tape die coureurs en helpers opgeplakt hebben om hem zichtbaarder te maken. De rijders laten de rem pas los in de goot in de binnenbocht en laten de motorfiets uitlopen naar de rechterkant van de weg, waardoor ze meteen de volgende rechter bocht (Kerrowmoar 2) bijna als recht stuk kunnen nemen. Kerrowmoar 3 is een zeer snelle linker bocht, maar door de scherpe verkanting van de weg maakt de motorfiets bij het oversteken soms een wheelie. Het is belangrijk dat de motorfiets op dat moment rechtop staat, anders ontstaat er een wobble die kan uitmonden in een weave.
In het bochtige gedeelte bij Kerrowmoar werd in de winter van 1953-1954 in opdracht van de Isle of Man Highway Board de weg verbreed voor de wegraces van 1954.
Gebeurtenissen bij Kerrowmoar
Op 12 juni 1953 verongelukte Geoffrey Walker met een Norton Manx tijdens de Senior TT.
Op 4 juni 1962 viel Horst Burkhardt uit het zijspan van Florian Camathias, waardoor hij zijn carrière als bakkenist moest beëindigen.
Op 30 mei 1991 verongelukte Frank Duffy met een 125cc-Honda tijdens de training voor de Isle of Man TT.
Op 12 juni 1998 verongelukte Charles Hardisty met een 750cc-Kawasaki tijdens de Production TT.
Op 1 september 2009 verongelukte Richard Bartlett met een 600cc-Honda tijdens de Newcomers Race van de Manx Grand Prix.
Trivia
In 1911 werd de Mountain Course voor het eerst met motorfietsen bereden, maar de Britse merken hadden grote problemen omdat ze versnellingen en koppelingen ontbeerden. Daardoor waren Creg Willey's Hill en de flanken van de berg Snaefell een groot probleem. De Indians hadden al kettingaandrijving en versnellingen en waren daardoor oppermachtig. Jake deRosier reed de snelste ronde in de Senior TT, maar kwam niet meer door in Ramsey, waar de meeste pers verzameld was. Toen hij veel te laat daar aankwam, bleek hij bij Kerrowmoar gevallen te zijn. Hij miste een voetsteun, had een gebroken stoterstang, een gebroken gasbedieningsstang en een geschaafde kin. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht, maar een kwartier later was hij alweer buiten. Hij finishte de race zelfs, maar werd gediskwalificeerd omdat hij gereedschap had geleend. Zijn Indian-teamgenoten Oliver Godfrey, C.B. Franklin en A.J. Moorhouse bezetten echter de eerste drie plaatsen.
Alan Rutherford haalde ooit twee vierde plaatsen in de Manx Grand Prix, maar in zijn debuutjaar 1952 ging het helemaal fout. Zijn Velocette raakte een trottoirband en hij vloog tegen een telegraafpaal. De Velocette was kapot maar Rutherford had niet meer dan wat schrammen. Hij trof twee marshals die hem vertelden dat ze gewed hadden over wanneer hij zou vallen, want hij reed helemaal verkeerde lijnen. Alan noemde later zijn huis "Kerromoar".
De zijspanrijders hebben het soms moeilijk bij Kerrowmoar. Horst Burkhardt, bakkenist van Florian Camathias, brak hier een been. Ook Howard Langham moest door marshals met een draagbaar worden afgevoerd, maar zij stelden hem wel voor wat gewicht te verliezen als hij nog eens van plan was een ongeluk bij Kerrowmoar te krijgen.
John Williams had veel geluk toen hij in 1970 crashte en alleen een enkel en een vinger beschadigde. Toen hij na een bocht de motorfiets de andere kant op wilde brengen schoot zijn gashandvat los, waardoor hij met één hand moest sturen en niet kon remmen. Het tekent hoe zwaar de Mountain Course is. Een (verplicht) met ijzerdraad geborgd handvat gaat alleen los als er heel veel kracht op is gezet.
Geografie van Man
Markant punt van de Snaefell Mountain Course
|
3218422
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dantya%20ferox
|
Dantya ferox
|
Dantya ferox is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Sarsiellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Kornicker & Iliffe.
Sarsiellidae
|
2319982
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Urospora%20sipunculi
|
Urospora sipunculi
|
Urospora sipunculi is een soort in de taxonomische indeling van de Myzozoa, een stam van microscopische parasitaire dieren. Het organisme komt uit het geslacht Urospora en behoort tot de familie Urosporidae. Urospora sipunculi werd in 1845 ontdekt door von Kolliker.
Myzozoa
|
3550726
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pteronemobius%20luzonicus
|
Pteronemobius luzonicus
|
Pteronemobius luzonicus is een rechtvleugelig insect uit de familie krekels (Gryllidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1889 door Bolívar.
luzonicus
|
4753987
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Solomon%20Commey
|
Solomon Commey
|
Solomon Commey (15 december 1993) is een Belgische atleet van Ghanese afkomst, die gespecialiseerd is in het hink-stap-springen. Hij veroverde drie Belgische titels.
Biografie
Commey werd in 2014 voor het eerst Belgisch kampioen hink-stap-springen. Het jaar nadien veroverde hij zowel indoor als outdoor de Belgische titel in het hink-stap-springen. Hij is aangesloten bij Vilvoorde AC.
Belgische kampioenschappen
Persoonlijke records
Outdoor
Indoor
Palmares
hink-stap-springen
2012: BK indoor AC – 14,23 m
2012: BK AC – 14,88 m
2013: BK indoor AC – 14,65 m
2013: BK AC – 15,21 m
2014: BK AC – 15,21 m
2015: BK indoor AC – 15,35 m
2015: BK AC – 15,29 m
Belgisch hink-stap-springer
|
1707477
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dreamland%20%28album%29
|
Dreamland (album)
|
Dreamland is het derde album van de Italiaanse metalband DGM, in 2001 uitgebracht door Elevate Records.
Nummers
"Dreamland" — 6:59
"Eternity" — 7:09
"Lost in Time" — 7:03
"The Rain Falls in the Desert" — 5:17
"Reason to Live" — 5:33
"Ego's Battle" — 5:05
"Lie!" — 7:20
"Sweet Surrender" — 7:01
"Feeling Forever" — 6:48
Band
Titta Tani - zanger
Diego Reali - gitarist / bassist
Maurizio Pariotti - toetsenist
Fabio Costantino - drummer
Muziekalbum uit 2001
|
1339034
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C5%81atno
|
Łatno
|
Łatno (Duits: Altendorf) is een plaats in het Poolse district Gryficki, woiwodschap West-Pommeren. De plaats maakt deel uit van de gemeente Brojce en telt 45 inwoners.
Plaats in West-Pommeren
|
2785073
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aristo
|
Aristo
|
Aristo (tekenmateriaal), Oostenrijks producent van tekenmaterialen
Aristo (vervoermiddelen), voormalig Nederlands producent van gemotoriseerde fietsen
Aristo- (tijdschrift), een Nederlands cultureel-literair tijdschrift
Lexus GS, automodel waarvan de eerste generatie Toyota Aristo heette
Zie ook
Ariston
|
3237152
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pachypygus%20spinosus
|
Pachypygus spinosus
|
Pachypygus spinosus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Notodelphyidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2011 door Kim, I.H. & Moon.
Notodelphyidae
|
1442781
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C4%8Cepulje
|
Čepulje
|
Čepulje is een plaats in Slovenië en maakt deel uit van de gemeente Kranj in de NUTS-3-regio Gorenjska.
Plaats in Kranj
|
715016
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oederquart
|
Oederquart
|
Oederquart is een gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen. De gemeente maakt deel uit van de Samtgemeinde Nordkehdingen in het Landkreis Stade.
Oederquart telt inwoners.
Gemeente in Nedersaksen
|
3926700
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eunidia%20pulchra
|
Eunidia pulchra
|
Eunidia pulchra is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1939 door Breuning.
pulchra
|
4543122
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rarities%20%28The%20Soviettes%29
|
Rarities (The Soviettes)
|
Rarities is het vierde album en tevens het eerste verzamelalbum van de Amerikaanse punkband The Soviettes. Het album is een verzameling van het minder bekende werk van de band, waaronder vroege ep's.
Nummers
"Hot Sauced and Peppered" - 2:34
"In the Red" - 1:21
"Go Lambs Go!" - 1:58
"Sandbox" - 1:25
"Matt's Song (Split Version)" - 2:46
"Sixty Days" - 2:03
"Latchkey" - 2:51
"Sunday AM" - 2:51
"The Nine To Life" - 2:35
"gossip@whogivesashit.com" - 1:53
"Twin Cities Sound" - 1:55
"30 Minutes or Less" - 1:37
"Mazacon" - 1:45
"Alright" - 1:33
"Plus One" - 1:19
"Old Man Reading a Book" - 1:59
"The Best of Me" - 1:33
"LPIII Original Intro" - 1:09
Muziekalbum uit 2010
Muziekalbum van The Soviettes
|
3922066
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Demonax%20atronotatus
|
Demonax atronotatus
|
Demonax atronotatus is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Pic.
atronotatus
|
3704795
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gabusbanaran
|
Gabusbanaran
|
Gabusbanaran is een bestuurslaag in het regentschap Jombang van de provincie Oost-Java, Indonesië. Gabusbanaran telt 1674 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Java
|
5651221
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Laurit%20Krasniqi
|
Laurit Krasniqi
|
Laurit Krasniqi (Ferizaj, 14 juli 2001) is een Belgisch-Kosovaars voetballer die in het seizoen 2023/24 door Royal Antwerp FC wordt uitgeleend aan Roda JC.
Carrière
Jeugd
Krasniqi werd geboren in Kosovo, maar verhuisde als kind naar België. Hij begon met voetballen in een vluchtelingenkamp in Libramont. De bazin van het vluchtelingenkamp merkte zijn talent op, waarna Krasniqi via haar echtgenoot bij een ploegje in de buurt terecht kon. Toen de familie Krasniqi op een bepaald moment het land uit moest, doken ze een tijdje onder. Uiteindelijk raakten de papieren wel in orde, waarna de familie zich in Deurne installeerde. Krasniqi's eerste club in Antwerpen was KSC Maccabi-Voetbal Antwerp, maar uiteindelijk sloot hij zich als jonge tiener aan bij de jeugdopleiding van Antwerp FC na een geslaagde test op een open talentendag.
In april 2021 ondertekende hij er een contract voor een seizoen met optie. In januari 2022 mocht hij mee met de A-kern op winterstage naar Alvor nadat enkele A-kernspelers noodgedwongen afhaakten.
Antwerp FC
Op 22 mei 2022 maakte Krasniqi zijn officiële debuut in het eerste elftal van Antwerp: op de slotspeeldag van de Champions' Play-offs liet trainer Brian Priske hem in de 0-1-zege tegen Union Sint-Gillis in de blessuretijd invallen voor Koji Miyoshi. In juli 2022 nam trainer Mark van Bommel hem op in de selectie voor de zomerstage van de A-kern in Oostenrijk. Op 21 juli 2022 mocht Krasniqi, die een paar dagen eerder de hele wedstrijd op het veld had gestaan in de oefenwedstrijd tegen Dynamo Kiev, starten in de Conference League-kwalificatiewedstrijden tegen FC Drita, mede door de onbeschikbaarheid van Sam Vines en Jelle Bataille. Een week na de heenwedstrijd, die op 0-0-eindigde, kreeg Krasniqi in zijn geboorteland Kosovo opnieuw een basisplaats. De verdediger vertolkte er een heldenrol door vroeg in de tweede helft de 0-1 binnen te koppen.
In september 2022 brak Antwerp het contract van Krasniqi, die in augustus mocht invallen in de Conference League-kwalificiatiewedstrijd tegen Lillestrøm SK, open tot 2025. Daarna mocht hij in het seizoen 2022/23, waarin Antwerp de dubbel veroverde, enkel nog aantreden in de bekerwedstrijd tegen SK Beveren op 10 november 2022. Krasniqi speelde dat seizoen wel ook negentien competitiewedstrijden voor Young Reds, het beloftenelftal van Antwerp in Eerste nationale.
Roda JC
In augustus 2023 werd Krasniqi voor een jaar uitgeleend aan de Nederlandse tweedeklasser Roda JC.
Clubstatistieken
Bijgewerkt op 28 augustus 2023.
Belgisch voetballer
|
2556552
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hydroporus%20striola
|
Hydroporus striola
|
Hydroporus striola is een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1826 door Gyllenhal.
striola
|
1719251
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Megavino
|
Megavino
|
Megavino is de grootste wijnbeurs in België. Ze wordt jaarlijks in Brussel georganiseerd. In 2008 nam de beurs een oppervlakte in van 9.600 m², waren er 270 standhouders en 22.883 bezoekers. Naarmate elke editie werden deze cijfers groter.
Externe links
Website van Megavino
Voetnoot
Belgische wijn
Handelsbeurs
Evenement in Brussel
|
3070036
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Julidochromis%20marlieri
|
Julidochromis marlieri
|
Julidochromis marlieri is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de cichliden (Cichlidae). De soort komt voor in het Tanganyikameer. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1956 door Max Poll.
Cichliden
|
5356920
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Myrmecorhynchus
|
Myrmecorhynchus
|
Myrmecorhynchus is een geslacht van mieren uit de onderfamilie van de Formicinae (Schubmieren).
Soorten
M. carteri Clark, 1934
M. emeryi André, 1896
M. musgravei Clark, 1934
M. nitidus Clark, 1934
M. rufithorax Clark, 1934
|
3251175
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trogloleleupia%20leleupi
|
Trogloleleupia leleupi
|
Trogloleleupia leleupi is een vlokreeftensoort uit de familie van de Ingolfiellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1951 door Ruffo.
Ingolfiellidae
|
2411883
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phuoc%20Hoa
|
Phuoc Hoa
|
Phước Hoà
Phước Hòa (doorverwijspagina)
|
3240573
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lepeophtheirus%20lewisi
|
Lepeophtheirus lewisi
|
Lepeophtheirus lewisi is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Caligidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1971 door Hewitt.
Caligidae
|
2448094
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Callobius%20hokkaido
|
Callobius hokkaido
|
Callobius hokkaido is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de nachtkaardespinnen (Amaurobiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Callobius. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1971 door Leech.
Nachtkaardespinnen
|
2495845
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Notosacantha%20multicostata
|
Notosacantha multicostata
|
Notosacantha multicostata is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2000 gepubliceerd door Swietojanska.
multicostata
|
2420867
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hyllus%20sansibaricus
|
Hyllus sansibaricus
|
Hyllus sansibaricus is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Hyllus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1951 door Carl Friedrich Roewer.
sansibaricus
|
4408514
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Campeonato%20Brasiliense%202006
|
Campeonato Brasiliense 2006
|
In 2006 werd het 48ste Campeonato Brasiliense gespeeld voor clubs uit het Federaal District, waartoe de hoofdstad Brasilia behoort. De competitie, ook wel Candangão genaamd, werd georganiseerd door de FBF en werd gespeeld van 15 januari tot 2 april. Brasiliense werd kampioen.
Eerste toernooi
Groep A
Groep B
Tweede toernooi
Kampioen
Externe link
RSSSF
Campeonato Brasiliense
Brasil
|
2574596
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philosyrtis%20armoricae
|
Philosyrtis armoricae
|
Philosyrtis armoricae is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in het zoute water.
Het geslacht Philosyrtis, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Otoplanidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1985 door Sopott-Ehlers.
Rhabditophora
|
779070
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gona%C3%AFves%20%28stad%29
|
Gonaïves (stad)
|
Gonaïves (ook Les Gonaïves genoemd, Haïtiaans-Creools: Gonayiv) is een stad en gemeente met 356.000 inwoners. Het is de hoofdstad van het gelijknamige arrondissement en van het departement Artibonite.
Geschiedenis
Precolumbiaanse tijd
Op de plaats van het huidige Gonaïves hadden de Taíno een dorp met de naam Gonaibo. Hieraan heeft de stad haar naam te danken.
Onafhankelijkheid van Haïti
Op het Place d'Armes van Gonaïves las Jean-Jacques Dessalines op 1 januari 1804 de onafhankelijkheidsverklaring van Haïti voor. In augustus 1858 overleed zijn vrouw Marie-Claire Heureuse Félicité in deze stad.
Militair bewind
Tijdens het militaire bewind van Raoul Cédras tussen 1991 en 1994 was Gonaïves een centrum van rebellie. Mede hierdoor had de bevolking erg te lijden onder acties van paramilitaire groepen.
Afzetten van president Aristide
Op 5 februari 2004 nam de rebellengroep Front pour la Libération et la Reconstruction Nationales ("Front voor de Nationale Bevrijding en Wederopbouw") de stad in. Hiermee begon de rebellie die uiteindelijk leidde tot het afzetten van president Aristide.
Natuurrampen
23 september 1887: getroffen door een aardbeving.
26 juli 1996: getroffen door een overstroming.
10 september 2004: getroffen door de orkaan Ivan. Hierbij werd en kind meegesleurd door de golven.
18–19 september 2004: getroffen door de orkaan Jeanne. Deze veroorzaakte daar overstromigen en modderlawines. Hierbij kwamen volgens de officiële cijfers 1650 mensen om het leven, en werden alle gebouwen van de stad beschadigd. De orkaan creëerde een nieuw meer ten oosten van de stad.
Patroonheiligen
De patroonheiligen van Gonaïves zijn Carolus Borromeus en Maria-Visitatie.
Moderne tijd
Tegenwoordig is Gonaïves voor Haïti een belangrijke haven voor de export van koffie, katoen, suiker, bananen en hout. Tot de bezienswaardigheiden hoort het informatiecentrum Souvenir over de voodoo-cultuur.
Indeling
De gemeente bestaat uit de volgende sections communales:
Geboren
Gérard Latortue (1934-2023), politicus
Externe links
Perfil de la ville de Gonaïves op de site Haiti Reference (archive)
Gonaïves op het wiki-project The Louverture Project
Stad in Haïti
Gemeente in Artibonite
Hoofdstad van een Haïtiaans departement
|
2566616
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Acanthobothrium%20filicolle
|
Acanthobothrium filicolle
|
Acanthobothrium filicolle is een lintworm (Platyhelminthes; Cestoda). De worm is tweeslachtig. De soort leeft als parasiet in andere dieren.
Het geslacht Acanthobothrium, waarin de lintworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Onchobothriidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Zschokke.
Lintwormen
|
271166
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brouwerij%20Het%20Anker%20%28Mechelen%29
|
Brouwerij Het Anker (Mechelen)
|
Het Anker is een stadsbrouwerij gelegen te Mechelen. De brouwerij bevindt zich aan de rand van het Mechels begijnhof en men brouwt er de bieren Gouden Carolus (Classic, Tripel, Ambrio, Hopsinjoor, UL.T.R.A. en Christmas), Gouden Carolus Cuvée van de Keizer (Imperial Blond, Imperial Dark en Whisky Infused), Maneblusser (Lente, Herfstbok, Wit), Boscoli en Lucifer.
Voorgeschiedenis
De oudste verwijzing naar de brouwerij dateert uit 1471 wanneer Hertog Karel de Stoute een stadswet inriep dat het bier van de begijnen werd vrijgesteld van accijnzen voor de patiënten en eigen gebruik.
In 1872 kocht de familie Van Breedam stadsbrouwerij en na verbouwingen had deze brouwerij als een van de eerste een moderne stoomketel. De brouwerij kreeg de firmanaam n.v. Boonaerts & Van Breedam. Op 31 december 1904 werd de naam omgevormd tot Het Anker en in 1912 bouwde Victor Van Breedam er de eerste mouterij in Vlaanderen, volledig gebouwd in gewapend beton. Het mout dat men hier produceerde diende als grondstof voor brouwerij Het Anker en omliggende brouwerijen.
Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog beslisten de Duitsers dat er slechts één brouwerij mocht blijven functioneren in de Mechelse regio. Een lottrekking besliste dat brouwerij Chevalier Marin mocht blijven werken waarna de brouwzaal van brouwerij Het Anker werd ontmanteld. Het rode koper werd omgesmeed tot grondstof voor de Duitse oorlogsproductie. Na de Eerste Wereldoorlog kende de brouwerij een gouden periode. In die periode werd Charles Van Breedam voorzitter van de Belgische Brouwersunie. Tijdens economische crisis van de 30'er jaren verdwenen een aantal brouwerijen in de Mechelse regio waardoor de mouterij van brouwerij Het Anker niet meer rendeerde.
Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stelde de Duitse bezetter een wet in dat nog slechts een licht bier mocht worden gebrouwen, de zogenaamde Zero-huit of bier met 0,8% alcoholvolume. Brouwerij Het Anker slaagde hierin waardoor ze menige Mechelaars werk kon verschaffen en hen zo sparen van arbeidsdienst te verrichten in Duitsland.
Vanaf 1945 investeerde de brouwerij in een nieuwe brouwzaal met grote hangende koperen ketels. De brouwerij stootte eveneens een aantal nevenactiviteiten, waaronder de mouterij, af om zich volledig toe te leggen op het brouwen van bier. Vanaf 1960 kwam een Keizersbier op de markt met de naam Gouden Carolus. De amberkleurige Mechelschen Bruynen en de blonde Triple Toison d'Or werden eveneens gebrouwen.
Recente geschiedenis
In 1990 nam Charles Leclef, de vijfde generatie van de familie Van Breedam, de leiding van de brouwerij op zich. De koperen brouwketels bleven in bedrijf, maar de koeling, gisting en lageringsinstallaties werden vernieuwd waardoor een betere en stabielere kwaliteit kon worden aangeboden. In 1990 opende Het Anker binnen de muren van de brouwerij een 3-sterrenhotel. Er werden twee samenwerkingsverbanden afgesloten: tussen 1991 en 1993 ging Het Anker in zee met brouwerij Riva en tussen 1995 en 1997 werkte Het Anker samen met John Martin. Vanaf de zomer van 1998 besloot de leiding van brouwerij Het Anker om het bedrijf weer 100% onafhankelijk voort te zetten. Eind 2010 werd de vernieuwde brasserie geopend en de rondleidingen door de brouwerij herstart. Ondertussen verwierf de brouwerij internationale bekendheid, wordt er naar meer dan 40 landen geëxporteerd en worden de bieren wereldwijd gelauwerd.
In 2008 won Gouden Carolus Hopsinjoor de publieksprijs van het Zythos Bierfestival.
In 2017 en 2018 werd de Gouden Carolus Cuvée van de Keizer Whisky Infused bekroond op hetzelfde festival. Voor het eerst in de geschiedenis van het festival ging de trofee voor de tweede keer naar hetzelfde bier.
Stokerij De Molenberg
In 2010 werd in Blaasveld, in de 17-eeuwse familiehoeve een volwaardige whiskystokerij opgebouwd en in gebruik genomen, waar uit het moutbeslag van Gouden Carolus Tripel een graanwhisky werd gedestilleerd. Op 23 november 2013 werden de eerste Single Malt Whisky's op de markt gebracht en heeft ondertussen al meerdere internationale prijzen gewonnen.
Referenties
Website Het Anker
website Zythos Bierfestival
Onroerend erfgoed in Mechelen
Beschermd monument in Vlaanderen
Het Anker
|
4381333
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Henk%20Hendriks
|
Henk Hendriks
|
Henk Hendriks (honkballer), Nederlands honkballer
Henk Hendriks (voetballer, 1929), Nederlands voetballer
Henk Hendriks (voetballer, 1961), Nederlands voetballer
|
1395607
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker%20T.IX
|
Fokker T.IX
|
De Fokker T.IX was een bommenwerper die door Fokker is ontwikkeld en gebouwd.
Dit toestel was het eerste geheel metalen vliegtuig dat in Nederland is gebouwd. Verder was het het zwaarste vliegtuig dat door Fokker voor de oorlog werd ontwikkeld.
Het toestel was als prototype bommenwerper bestemd voor de Militaire Luchtvaart van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (ML-KNIL) om de Martin B-10 te vervangen. Het toestel werd ontworpen door Ir. M. Beeling. Het toestel werd niet besteld en is ook nooit in Nederlands-Indië geweest.
De Luchtvaartafdeeling toonde ook interesse voor de T.IX als opvolger van de Fokker T.V. De onderhandelingen met Fokker verliepen vrij vlot want men was bang om weer met een prototype te blijven zitten. Het was namelijk niet de eerste keer dat de ML-KNIL een ontwerp bij Fokker bestelde en er later van afzag.
De eerste vlucht vond op 10 september 1939 plaats vanaf Schiphol met als piloot Hidde Leegstra. De testvlucht verliep vlekkeloos en kort na de start werd het landingsgestel al ingetrokken. Door de regulateurschroeven was het toestel erg stil tijdens de vlucht. Het toestel voerde het registratienummer 970. Het is ook twee weken voorzien geweest van de Indische registratie 701.
Op 8 maart 1940 liep de T.IX schade op als gevolg van het wegklappen van het landingsgestel tijdens de landing op Schiphol. Na dit ongeluk heeft het toestel niet meer gevlogen. Het had toen vijftig vluchten gemaakt met een gezamenlijke duur van 30 uur en 8 minuten.
Na de capitulatie van Nederland in de Tweede Wereldoorlog viel de T.IX in Duitse handen. Na enige tijd werden de motoren, die van Britse makelij waren, eruit gehaald en naar Duitsland gestuurd voor onderzoek. Het toestel liet men verder ongemoeid, maar werd later zwaar beschadigd tijdens een geallieerd bombardement op Schiphol. Onderdelen van de T.IX hebben jarenlang bij de Technische Hogeschool in Delft en op Gilze-Rijen gelegen voor ze in 1960 werden vernietigd.
T009
Fokker T009
|
4842108
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nottaway%20%28rivier%29
|
Nottaway (rivier)
|
De Nottaway is een rivier in Canada met een lengte van 225 km, die ontspringt in het Matagamimeer en uitmondt in de Jamesbaai.
Het debiet bedraagt 1190 m³/s. Het stroomgebied heeft een oppervlakte van 65.800 km². Een zijrivier is de Kitchigama.
Rivier in Quebec
|
2422226
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pelegrina%20morelos
|
Pelegrina morelos
|
Pelegrina morelos is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Pelegrina. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door Maddison.
morelos
|
1950912
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stille-reactie
|
Stille-reactie
|
De Stille-reactie of Stille-koppeling is een chemische reactie tussen een organotinverbinding en een organisch halogenide, en met palladium als katalysator. De reactie werd in 1977 ontdekt door de Amerikaanse scheikundige John K. Stille en zijn medewerkers.
De organotinverbinding is een trialkylverbinding, waarbij de alkylgroepen doorgaans methyl- of butylgroepen zijn. R is een sp- of sp2-gehybridiseerde groep (bijvoorbeeld aryl-, alkenyl, alkynyl) of een alkyl- of allylgroep. X is een halogenide, zoals bromide, jodide, chloride of een pseudohalogeen, zoals triflaat. R' is een acyl-, alkenyl-, allyl-, benzyl- of arylgroep. Typische katalysatoren zijn palladium(II)acetaat, tris(dibenzylideenaceton)dipalladium(0) of tetrakis(trifenylfosfine)palladium(0).
De reactie leidt tot de vorming van een koolstof-koolstofbinding (koppeling) tussen de groepen R en R', met als bijproduct een trimethyl- of tributyltinhalogenide.
Toepassing
De Stille-reactie is een veelzijdige reactie die veel gebruikt wordt in de organische chemie, vooral in de farmaceutische industrie voor de synthese van complexe moleculen, omdat ze doorgaat met een grote verscheidenheid aan functionele groepen. Ze is ook stereospecifiek en regioselectief.
Voor- en nadelen
Organotinverbindingen zijn stabiel in lucht en water. Een nadeel van de Stille-reactie is de toxiciteit van de trialkyltinverbindingen. Vooral trimethyltinverbindingen zijn veel giftiger dan tributyltinverbindingen. Ze zijn wel gemakkelijker uit het reactiemengsel te verwijderen dan de tributylverbindingen. Trimethyltinchloride kan door extractie met water verwijderd worden. Tributyltinchloride is echter niet oplosbaar in water en moet omgezet worden in het onoplosbare tributyltinfluoride, dat afgefilterd kan worden.
Als men koolstofmonoxide gebruikt bij de reactie, wordt er bij de koppeling een keton gevormd door tussenvoeging van CO: R-CO-R'.
Koolstof-koolstof-bindingsvormende reactie
Naamreactie
|
367195
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zegelring
|
Zegelring
|
Een zegelring is een ring die aan de rugzijde voorzien is van een gravure. Deze is aangebracht in het edelmetaal van de ring of in een in de ring gezette steen. De gravure kan gebruikt worden om een afdruk te maken in zegellak, teneinde een document (of ander te verzegelen object) van een lakzegel te voorzien. Traditioneel (en functioneel) wordt de gravure in spiegelbeeld aangebracht. Het verdiept aanbrengen van een afbeelding in een edelsteen heet intaglio. Als de afbeelding niet in een steen maar in het edelmetaal wordt gezet, heet dit een gravure.
Het dragen van een zegelring (in het Frans: une chevalière, van het woord chevalier dat ridder betekent) is een lang bestaande traditie bij vooraanstaande geslachten in Europese en sommige andere culturen. In Frankrijk, Nederland en Duitsland wordt de ring gedragen om de ringvinger van de linkerhand, in Zwitserland om de ringvinger van de rechterhand. In Nederland is het voorts goed gebruik dat de drager van de ring zijn ring zo draagt dat hij het wapen van zich af draagt. In andere landen wordt de zegelring ook aan de pink van de linker- of rechterhand gedragen, zo is het in Engeland vast gebruik dat men een massief gouden ring (doorgaans van 9 of 18 karaat, waarvan de laatste het populairst) op de pink van de linkerhand draagt met daarop louter het helmteken en wrong (crest respectievelijk torse), en dat het helmteken naar de gebruiker toe wordt gedragen, een goed voorbeeld hiervan betreft Z.M. Koning Charles III.
In Nederland worden zegelringen met familiewapens veelal, maar niet uitsluitend, nog gedragen door families van adel of van het patriciaat; vele families die niet behoren tot de adel of patriciaat - maar die veelal tot de betere kringen behoren - kennen eveneens deze traditie. Het betreft vaak kostbare gouden ringen die vaak al generaties meegaan. Bij mannen wordt in de regel het gehele familiewapen in de ring gegraveerd. Ongetrouwde vrouwen hebben het wapen in een ruit staan, getrouwde vrouwen soms in een ovaal schild; op het wapenschild na hoort traditioneel bij vrouwen niets anders te worden opgenomen in de zegelring, de gedachte hierachter is dat een helm door een vrouw niet gedragen werd. Wel ziet men dat bij vrouwen soms het helmteken eveneens wordt opgenomen in de zegelring, dit is vanuit de traditie bezien echter onjuist. In de heraldiek gelden bepaalde conventies. Het dragen van een ring met een familiewapen dat niet aan de heraldische gebruiken voldoet of het voeren van een geüsurpeerd (oftewel toegeëigend) wapen geldt als een faux pas.
In België worden zegelringen veelal gedragen door de adel en hogere bourgeoisie, meestal aan de pink van de linkerhand.
De zegelring van de paus heet de Vissersring.
De Zegelring is de titel van een boek van Willem Frederik Hermans uit 1984.
Zie ook
Wapen (heraldiek)
Middeleeuwen
Adel
Zegel
|
4009474
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Inez%20De%20Coninck
|
Inez De Coninck
|
Inez De Coninck (Dendermonde, 10 augustus 1977) is een Belgisch politica uit Vlaams-Brabant actief voor de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA).
Levensloop
De Coninck is architect en stedenbouwkundige van opleiding. Ze startte haar loopbaan als zelfstandig architect en stedenbouwkundige. Vervolgens was ze van 2004 tot 2011 actief bij de Intercommunale Haviland en werd ze in 2012 stafmedewerker infrastructuur bij vzw De Rand. Ook werd ze medeoprichtster en bestuurslid van de Opwijkse afdeling van het Forum voor Vlaamse Vrouwen.
In 2012 werd ze voor de N-VA verkozen tot gemeenteraadslid van Opwijk. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 sloot de lokale partijafdeling een bestuursakkoord met Open Vld. De Coninck trad toe tot het college van burgemeester en schepenen en werd schepen van Ruimtelijke Ordening, Stedenbouw en Waterhuishouding, Huisvesting en Sociale Woningbouw, Leefmilieu, Duurzame Ontwikkeling, Energie, Publieke Ruimten en Dierenwelzijn. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 werd de coalitie met Open Vld verdergezet en werd ze eerste schepen in Opwijk. Begin 2021 volgde ze Albert Beerens (Open Vld) op als burgemeester van de gemeente.
Inez De Coninck werd in 2012 ook verkozen als provincieraadslid in de provincie Vlaams-Brabant, wat ze bleef tot in 2014. Bij de verkiezingen van 25 mei 2014 werd ze verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor de kieskring Vlaams-Brabant. In de Kamer werd ze de ondervoorzitster van de N-VA-fractie en hield ze zich vooral bezig met infrastructuur en de NMBS en was ze van 2016 tot 2019 bureaulid. Na de verkiezingen van mei 2019 maakte ze de overstap naar het Vlaams Parlement.
Persoonlijk
De Coninck woont samen met haar partner en is moeder van twee kinderen.
Externe link
Persoonlijke website
N-VA-politicus
Schepen van Opwijk
Vlaams-Brabants provincieraadslid
Belgisch volksvertegenwoordiger
Vlaams Parlementslid
Burgemeester van Opwijk
|
1626595
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voormalige%20spoorwegstations%20in%20Limburg%20%28Nederland%29
|
Lijst van voormalige spoorwegstations in Limburg (Nederland)
|
Dit is een lijst van voormalige spoorwegstations in Limburg.
Voormalige stations
Zie ook
Lijst van spoorwegstations in Limburg (Nederland)
Externe link
Stationsweb - stations in Limburg
Limburg
Voormalige
|
3438442
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antaeotricha%20demas
|
Antaeotricha demas
|
Antaeotricha demas is een vlinder uit de familie van de sikkelmotten (Oecophoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1911 door Busck.
demas
|
3335625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bembidion%20dimidiatum
|
Bembidion dimidiatum
|
Bembidion dimidiatum is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1832 door Menetries.
dimidiatum
|
5373478
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/El%20Puente%20%28Tarija%29
|
El Puente (Tarija)
|
El Puente is een plaats in het departement Tarija, Bolivia. Het is de hoofdplaats en naar aantal inwoners de tweede grootste plaats van de gelijknamige gemeente, gelegen in de Eustaquio Méndez provincie.
Bevolking
Plaats in Tarija
|
1751396
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blue%27s%20Room
|
Blue's Room
|
Blue's Room is een Amerikaanse televisieserie van Nickelodeon. De serie startte op 2 augustus 2004 en eindigde na twintig afleveringen op 29 maart 2007. Het programma is een spin-off van Blue's Clues. Het verschil tussen deze programma's, is dat Blue nu zelf praat, en Steve weg is. Steve is volgens Blue naar school gegaan. Er is nu een nieuwe vriend van Blue, Joe. Deze Joe is in sommige afleveringen te zien.
Afleveringen
Seizoen 1
101 Snacktime Playdate (Pilot)
102 Fred's Birthday
103 Holiday Wishes
104 It's Hug Day
105 Beyond Your Wildest Dreams
106 The Power of the Alphabet
Seizoen 2
201 Meet Blue's Baby Brother
202 Blue's Farm Playdate
203 Shape Detectives
204 Masterpiece Museum
205 Sprinkles' Sleepover
206 World Travelers
207 Mathstronauts
208 Away Great Playdate
209 Little Red Riding Blue
210 Knights of the Snack Table
211 Music Stars
Externe links
Programma van Nickelodeon
|
2659332
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trichoniscoides%20picturarum
|
Trichoniscoides picturarum
|
Trichoniscoides picturarum is een pissebed uit de familie Trichoniscidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1952 door Albert Vandel.
Trichoniscidae
|
3273084
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Munidopsis%20lentigo
|
Munidopsis lentigo
|
Munidopsis lentigo is een tienpotigensoort uit de familie van de Munidopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Williams & Van Dover.
Munidopsidae
|
3206309
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leucoma%20flavosulphurea
|
Leucoma flavosulphurea
|
Leucoma flavosulphurea is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Erschoff.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Donsvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
2682932
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leioproctus%20pseudozonatus
|
Leioproctus pseudozonatus
|
Leioproctus pseudozonatus is een vliesvleugelig insect uit de familie Colletidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Moure.
Colletidae
|
426538
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Causse-de-la-Selle
|
Causse-de-la-Selle
|
Causse-de-la-Selle is een gemeente in het Franse departement Hérault (regio Occitanie) en telt 291 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Lodève.
Geografie
De oppervlakte van Causse-de-la-Selle bedraagt 48,5 km², de bevolkingsdichtheid is 6,0 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Hérault
|
832228
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wenn%20die%20Sonne%20wieder%20scheint
|
Wenn die Sonne wieder scheint
|
Wenn die Sonne wieder scheint is de eerste verfilming van Stijn Streuvels' roman De Vlaschaard uit 1907. De opnamen begonnen in de zomer van 1942 in België en werden in het begin van 1943 in Duitsland afgerond. De regie was in handen van Boleslaw Barlog en de prent kwam in Duitsland uit onder de titel "Wenn die Sonne wieder scheint". In Vlaanderen werd de film echter uitgebracht als "De Vlaschaard".
Barlog regisseerde de film voor de Duitse filmmaatschappij Terra, die in 1940 instond voor de anti-semitische film Jud Süß. Dat Streuvels aan de film meewerkte en erin figureerde, terwijl België tegelijkertijd door nazi-Duitsland werd bezet, maakt(e) de film controversieel.
Reacties op de film (1943-1945)
Joseph Goebbels, die als de Duitse minister van propaganda ook verantwoordelijk was voor de Duitse film, besloot dat de film "een boerenfilm van zeer hoog niveau" was. De film toonde een stereotiep beeld van Vlaanderen zoals de Duitse bezetter Vlaanderen destijds inschatte: "Een trots boerenvolk, trouw aan hun tradities, verbonden met zijn biotoop en getuigend van een Germaanse stamverwantschap". In Vlaamse SS-kringen was men evenwel niet opgezet met de productie: de Nederlandse nasynchronisatie klonk te "Hollands". Men hield ook te weinig rekening met het Vlaamse karakter van de roman. De producent wijzigde ook het een en ander aan de inhoud van de roman: om de film attractiever te maken voor het grote publiek werd het liefdesverhaal meer uitgediept, werd de film soms doorspekt met humor en eindigde het verhaal minder teneerdrukkend zoals de titel doet vermoeden: "Als de zon weer schijnt".
Hernieuwde belangstelling (2007)
De film kwam in maart 2007 opnieuw in de belangstelling te staan toen de Erfgoedcel Kortrijk het project De Vlaschaard lanceerde. In het kader van dit project werd een tentoonstelling georganiseerd, het boek De Vlaschaard gelanceerd en een dvd uitgebracht.
Het boek en de dvd deden De Standaard journalist Marc Reynebeau besluiten dat de Duits nationaal-gestuurde filmpolitiek een vandaag nog "nauwelijks genietbare" filmproductie opleverde. In De Morgen was Walter Pauli echter veel enthousiaster over de film. In het Canvas programma Terzake was Lieven Vandenhaute zelfs ronduit euforisch over de film, die volgens hem geen enkele lelijke opname bevatte en in prachtige zwart-wit contrasten gefotografeerd was. De meningen bleken anno 2007 dus al even verdeeld als in 1943.
Dvd-versie - details
Het Koninklijk Belgisch Filmarchief restaureerde het filmmateriaal van Wenn die Sonne wieder scheint voor de dvd-uitgave. Op die dvd staan zowel de Duitse als de nagesynchroniseerde Nederlandse (Vlaamse) versie, met als extra's archiefbeelden en recente commentaren. De extra’s bevatten historische filmdocumenten: werkopnamen van de film, een filmjournaal uit 1942 (met een verslag over de filmopnamen) en de documentaire Lied van het Linnen (1938) van Charles Dekeukeleire. Verder bevat de dvd interviews met de onderzoekers (Roel Vande Winkel en Ine Van linthout) en met vader Marcel Gruyaert en zoon Jan Gruyaert, respectievelijk de regisseurs van Vlas (1948) en van De Vlaschaard. De dvd wordt samen met het boek De Vlaschaard verkocht, maar is ook apart verkrijgbaar. Opmerkelijk is dat de dvd weliswaar een tweetalig menu bevat, maar bepaalde extra's (de interviews) enkel aan de Nederlandstalige kijkers aanbiedt.
Bibliografie
Roel Vande Winkel en Ine Van linthout, De vlaschaard 1943: een Vlaams boek in nazi-Duitsland en een Duitse film in bezet België, ill, Uitg. Groeninghe, 2007, met dvd. ISBN/ 9789077723517
Film uit 1943
Duitse film
Belgische film
Werk van Stijn Streuvels
|
804695
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Engels%20voetbalkampioenschap%201984/85
|
Engels voetbalkampioenschap 1984/85
|
1984/85 was het 87ste seizoen in de Engelse voetbalcompetitie. Everton werd landskampioen.
Prijzen
First Division
Eindstand
Uitslagen
Groen : Thuisteam heeft gewonnen
Blauw : Gelijkspel
Rood : Uitteam heeft gewonnen
Topscorers
In onderstaand overzicht zijn alleen de spelers opgenomen met vijftien of meer treffers achter hun naam.
Everton FC
Bijgaand een overzicht van de spelers van Everton FC, die in het seizoen 1984/85 onder leiding van trainer-coach Howard Kendall voor de achtste keer in de clubgeschiedenis kampioen van Engeland werden.
Second Division
Eindstand
Third Division
Eindstand
Fourth Division
Eindstand
Zie ook
FA Cup 1984/85
Football League Cup 1984/85
Engels voetbalelftal in 1984
Engels voetbalelftal in 1985
Engels voetbalseizoen
Competitievoetbal 1984/85
|
3022563
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel%20van%20Aurich
|
Kasteel van Aurich
|
Het Kasteel van Aurich (Duits Schloss Aurich) is een burcht die ligt in de stad Aurich in de gelijknamige Landkreis Aurich in de deelstaat Nedersaksen in Duitsland.
Het huidige kasteel werd gebouwd tussen 1851 en 1855 op de fundamenten van het vorige kasteel uit 1448 van de Oost-Friese graaf Ulrich Cirksena.
Het huidige kasteel bestaat uit meerdere gebouwen, waarvan de deels nog 16e-18e-eeuwse Marstall (voormalige paardenstallen en koetshuizen) het oudste is. Het complex staat aan de westrand van de oude binnenstad van Aurich. Het huisvest o.a. gerechtelijke instanties en belastingkantoren. De (niet zeer uitgestrekte) parken en plantsoenen rondom de gebouwen zijn vrij toegankelijk.
Aurich
Aurich
|
3509966
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cerapachys%20cribrinodis
|
Cerapachys cribrinodis
|
Cerapachys cribrinodis is een mierensoort die tot 2014 was toegekend aan de onderfamilie van de Cerapachyinae maar daarna aan de onderfamilie van de Dorylinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Emery.
Cerapachys
|
1819198
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag%20bij%20Glendale
|
Slag bij Glendale
|
De Slag bij Glendale vond plaats op 30 juni 1862 in Henrico County, Virginia tijdens de Zevendagenslag die deel uitmaakt van de Schiereiland-veldtocht tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Deze slag is ook bekend als de Slag bij Frayser's Farm, Slag bij Frazier's Farm, Slag bij Nelson's Farm, Slag bij Charles City Crossroads, Slag bij New Market Road of Slag bij Riddell's Shop
De Zuidelijke divisies van generaal-majoors Benjamin Huger, James Longstreet en A.P. Hill concentreerden hun krachten om het terugtrekkende Noordelijke leger aan te vallen in de omgeving van Glendale. De aanvallen van Longstreet en Hill slaagden erin om de vijandelijke slaglinie bij Willis Church te doorbreken waarbij de divisie van brigadegeneraal George A. McCall het op een lopen zette. McCall zelf werd gevangengenomen. De tegenaanvallen onder Joseph Hooker en Philip Kearny dichtten het ontstane gat waarbij de rest van hun slaglinie gered werd. De divisies van Thomas Jackson liepen vertraging op door de Slag bij White Oak Swamp. De poging van de Zuidelijke generaal Theophilus H. Holmes om de vijandelijke linkerflank te keren liep op niets uit door de tegenstand van Noordelijke kanonneerboten op de James River. Dit was Lee’s laatste kans om het Noordelijke leger tegen te houden wat jammerlijk mislukte. De Noordelijken slaagden erin om zich op het relatief veilige Malvern Hill te verschansen.
Achtergrond
De Zevendagenslag begon met een kleine Noordelijke aanval bij Oak Grove op 25 juni 1862. McClellan verloor het initiatief na de openingszetten van Lee toen hij met zijn eigen offensief begon. In een reeks van aanvallen bij Beaver Dam Creek op 26 juni, Gaines' Mill op 27 juni, enkele kleinere acties bij Garnett's en Golding's Farm op 27 juni en 28 juni en de aanval op de Noordelijke achterhoede bij Savage's Station op 29 juni slaagde Lee er niet in om het Noordelijke leger te vernietigen. McClellans soldaten trokken zich verder terug naar de James.
Tegen de middag van 30 juni was het grootste deel van McClellans leger erin geslaagd om de White Oak Swamp over te steken. Ongeveer een derde van het leger had reeds de James River bereikt. De rest marcheerde nog tussen White Oak Swamp en Glendale.
Lee probeerde zijn leger te hergroeperen zodat het als één geheel het Noordelijke leger kon tegenhouden. Jackson moest de achterhoede onder druk houden bij White Oak Swamp terwijl de rest van Lee’s leger (ongeveer 45.000 soldaten) de Army of the Potomac zou aanvallen bij Glendale, een kleine 3 km verder. Hierdoor zou het Noordelijke leger in twee gebroken worden. Hugers divisie zou als eerste aanvallen ondersteund door Longstreet en A.P. Hill. Holmes moest Malvern Hill bombarderen.
De slag
Zoals de meeste slagen tijdens de Zevendagenslag werd ook deze slecht uitgevoerd. Huger liep vertraging op door gevallen bomen op de Charles City Road. Ze hadden uren nodig om een doorgang langs de obstakels te hakken. Hij vreesde eveneens een hinderlaag en zou nooit op tijd op het slagveld geraken. Rond 16.00 uur gaf Lee het bevel aan generaal-majoor John B. Magruder om aansluiting te zoeken bij Holmes op de River Road waarna ze samen Longstreet moesten ondersteunen bij zijn aanval op Malvern Hill. De divisie zou hierdoor de volledige dag marcheren zonder een schot te lossen. Jackson rukte langzaam op en zou voor het grootste deel van de dag ten noorden van de creek blijven waar hij de Slag bij White Oak Swamp zou uitvechten. Door zijn aanwezigheid werden er twee brigades van John Sedgwick naar White Oak Swamp gestuurd ter versterking. McCalls divisie stopte op de Charles City Crossroads op hun weg naar Porter. Hij stuurde drie brigades om die van Sedgwick te vervangen. Holmes’ troepen boekten geen vooruitgang tegen de Noordelijken bij Malvern Hill.
Om 14.00 uur, terwijl ze Hugers aanval afwachten, kregen Lee en Longstreet bezoek van president Jefferson. Terwijl ze met elkaar spraken werden ze beschoten door artillerie. Twee mannen werden gewond en drie paarden werden gedood. A.P. Hill, bevelhebber van de sector, beval de president en de generaals om zich te verwijderen. Longstreet probeerde de vijandelijke artillerie het zwijgen op te leggen, zonder succes. Hij beval kolonel Micah Jenkins een infanterieaanval uit te voeren. Deze charge vond plaats rond 16.00 uur.
De aanvallen van A.P. Hill en Longstreet werd de enige krachtige aanval op de Noordelijke strijdmacht. Longstreets 20.000 soldaten werden niet versterkt door de divisies van Huger en Jackson hoewel ze beiden nog geen 5 km verwijderd waren. De 20.000 soldaten vielen 40.000 Noordelijken aan die in een halvemaanvorm van ongeveer 5 km lang opgesteld stonden. De zwaarste gevechten vonden plaats in het centrum van de Noordelijke slaglinie waar de Pennsylvania Reserves van het V Corps opgesteld stonden (ongeveer 6.000 soldaten onder leiding van brigadegeneraal George A. McCall). McCalls divisie bestond uit de brigades van brigadegeneraal George G. Meade op de rechterflank en brigadegeneraal Truman Seymour op de linkerflank. De brigade van John F. Reynolds werd in reserve gehouden.
Drie Zuidelijke brigades openden de aanval. Van noord naar zuid stonden de brigades van Cadmus M. Wilcox, kolonel Micah Jenkins en James L. Kemper opgesteld. Longstreet liet hen over verschillende uren in kleine eenheden aanvallen. Kempers soldaten vielen aan door de bossen en kwamen uit voor de artillerie van McCall. Hun eerste aanval was heldhaftig maar zonder organisatie. Toch slaagden ze erin om door de Noordelijke linie te breken. Daarna ontmoetten de Zuidelijke brigades sterke weerstand van Meade en Seymours brigades. Meade werd gewond en twee van zijn batterijen vielen in vijandelijke handen. Ze werden echter snel heroverd. McCall werd gevangengenomen toen hij per ongelijk in de Zuidelijke slaglinie terechtkwam op zoek naar een locatie om zijn versterkingen te positioneren.
Op McCalls noordelijke flank hield de divisie van brigadegeneraal Philip Kearny stand tegen verschillende Zuidelijke aanvallen. Hij kreeg versterking van Caldwells brigade en Slocums divisie. Op de zuidelijke flank hield Joseph Hookers divisie stand tegen de Zuidelijke aanvallen. Sedgwicks divisie, na hun terugkeer van White Oak Swamp, vulden een gat op na een zware Zuidelijke aanval. Zware man-tegen-mangevechten bleven duren tot 20.30 uur. Longstreet stuurde bijna iedere brigade onder zijn bevel in de aanval terwijl de Noordelijken brigades lieten aanrukken om gaten in de linie te vullen wanneer nodig.
Gevolgen
De slag was tactisch gezien onbeslist. Lee was er niet in geslaagd om het Noordelijke terugtrekkende leger een vernietigende slag toe te brengen. Longstreet had tactische fout gemaakt door brigade per brigade naar de strijd te sturen in plaats van zijn volledige strijdkrachten in één grote aanval. Hij werd ook niet ondersteund door Huger en Jackson zoals voorzien in het plan. De Noordelijken verloren 3.797 soldaten tegenover 3.673 Zuidelijken. Longstreet had meer dan een kwart van zijn divisie verloren. De Noordelijke generaals Meade en Sumner en de Zuidelijke generaals Anderson, Pender en Featherston raakten gewond in de strijd.
McClellan was niet aanwezig bij de gevechten. Toch stuurde hij naar het War Departement:
Na de slag schreef Lee: Generaal-majoor Daniel H. Hill zei: Lee zou nog een laatste kans krijgen om het Noordelijke leger te onderscheppen voor het een veilige plaats bereikt had. Deze kans was bij Malvern Hill op 1 juli 1862.
Glendale
Slag Glendale
1862
|
2694014
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epanthidium%20boharti
|
Epanthidium boharti
|
Epanthidium boharti is een vliesvleugelig insect uit de familie Megachilidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Stange.
Megachilidae
|
5120276
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glasgow%20Museums
|
Glasgow Museums
|
Glasgow Museums is de koepelorganisatie van de musea en galerijen die eigendom zijn van de stad Glasgow in Schotland. Samen bezitten de musea en galerijen ongeveer 1,6 miljoen voorwerpen, waaronder meer dan 60.000 kunstwerken, meer dan 200.000 voorwerpen die verband houden met de menselijke geschiedenis, meer dan 21.000 voorwerpen in het domein van vervoer en technologie en meer dan 585.000 natuurhistorische exemplaren.
De betrokken musea en galerijen zijn:
Burrell Collection
Gallery of Modern Art (GoMA)
Glasgow Museums Resource Centre
Kelvin Hall (museumwinkel)
Kelvingrove Art Gallery and Museum
The Open Museum
People's Palace
Provand's Lordship
Riverside Museum
Scotland Street School Museum
St Mungo Museum of Religious Life and Art
|
1866644
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yelena%20Dembo
|
Yelena Dembo
|
Elena Dembo (Russisch: Елена Владимировна Дембо) (Penza, 8 december 1983) is een internationaal meester (IM) in het schaken, uit Griekenland. In januari 2010 was haar FIDE rating 2457, waarmee ze op dat moment 34e was op de wereldranglijst voor vrouwen. Haar WGM-titel kreeg ze op zeventienjarige leeftijd, haar IM-titel kreeg ze in 2003, toen ze negentien was. Ze is ook schaakleraar en auteur van schaakboeken.
Achtergrond
Dembo speelde haar eerste toernooi voor ze vier jaar was, een toernooi voor jongens-onder-dertien. Haar moeder, die Russisch kampioen onder-twintig was (in 1967), was ook een sterk schaakspeelster. Haar vader is een professioneel pianist, maar tevens schaaktrainer, waardoor ze het schaken van huis uit heeft meegekregen. Haar vader is haar trainer vanaf het prille begin.
Carrière
Dembo's ouders hebben een schaakacademie opgericht, waar internationale schakers met een rating rond de 2500 les volgen. Geboren uit Russische ouders, maar op zevenjarige leeftijd naar Israël verhuisd en met een griek getrouwd, maken haar nationaliteit uiteindelijk Grieks. Ze woont sinds 2003 in Athene. Ze won onder andere een bronzen medaille bij het Europees Kampioenschap voor Vrouwen in 2005 en was winnaar van het 2002 European Rapid Championship for girls under 20 in Novi Sad.
Externe koppelingen
Yelena Dembo's eigen website
Grieks schaker
Schaakgrootmeester
|
740349
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gustaaf%20Peek
|
Gustaaf Peek
|
Gustaaf Peek (Haarlem, 1975) is een Nederlandse schrijver. Peek studeerde Engelse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit Leiden.
Na zijn studie richtte hij zich in eerste instantie op het schrijven van poëzie. Gedichten van zijn hand, evenals enkele korte verhalen, zijn onder meer verschenen in Lava, De Tweede Ronde, Tzum en Nymph. In de zomer van 2006 publiceerde uitgeverij Contact zijn debuutroman Armin. Deze titel verwijst naar het romanpersonage Armin Immendorff, een jonge SS'er die als verloskundige aangesteld is in een ziekenhuis van Lebensborn.
In 2008 verscheen zijn volgende roman Dover. In dit boek is de Chinese vluchteling Tony de hoofdfiguur van een drama dat zich begin deze eeuw ook werkelijk heeft afgespeeld, toen 58 illegale Chinezen per vrachtschip in Dover aankwamen maar gestikt bleken te zijn in een tomatencontainer. Peek maakte in 2009 een overstap naar uitgeverij Querido.
In september 2010 publiceerde Querido zijn derde roman Ik was Amerika die (net als het debuut Armin) zich deels afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Ditmaal is de hoofdpersoon de Nederlander Dirk Winter, die vechtend voor de nazi's in Noord-Afrika krijgsgevangen genomen wordt door de geallieerden en naar een kamp in het zuiden van de Verenigde Staten wordt overgebracht, waar hij bevriend raakt met een zekere Harris. Zesendertig jaar later keert Dirk terug naar Amerika om zijn oude vriend weer te ontmoeten. Ik was Amerika werd zowel met de BNG Nieuwe Literatuurprijs als met de F. Bordewijk-prijs bekroond.
In oktober 2014 kwam Peek's vierde roman Godin, held uit. Deze roman vertelt in omgekeerde chronologie het verhaal van een onverwoestbare liefde tussen Tessa en Marius. De tijd die zij samen doorbrengen is steeds zeer beperkt; voor de buitenwereld delen zij het leven met anderen. Toch is het dit samenzijn dat beide levens ware betekenis geeft. De roman is begin 2015 genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2015. Van 2009 tot 2015 was hij redacteur van het literair tijdschrift De Revisor.
In 2015 won Peek een Gouden Kalf en Zilveren Krulstaart voor zijn scenario voor de Nederlandse speelfilm Gluckauf. Op het Brussels Film Festival won hij voor dit scenario de Best Screenplay Award.
In 2017 verscheen Peeks pamflet Verzet. Pleidooi voor communisme. Vanuit de intellectuele en historische erfenis van Karl Marx en Rosa Luxemburg onderzoekt Peek wat hij beschouwt als het onvermijdelijke falen van het kapitalisme, en pleit hij voor een rechtvaardige herverdeling van kennis, macht en inkomen.
Zijn vijfde roman verscheen in 2021 en is getiteld A.D. Deze historische roman speelt zich af in 1597 en gaat over een van de eerste schepen van de Republiek der Nederlanden dat richting de Oost vaart op zoek naar specerijen en andere buit.
Peek is een achter-achterkleinzoon van Johann Theodor Peek (geb. 19-10-1859 in Grönheim, gemeente Molbergen, Nedersaksen), samen met H.A. Cloppenburg de oprichter van Peek & Cloppenburg.
Bibliografie
Armin (roman, 2006)
Dover (roman, 2008)
Ik was Amerika (roman, 2010)
Godin, held (roman, 2014)
Verzet. Pleidooi voor communisme (pamflet, 2017)
A.D. (roman, 2021)
Prijzen
BNG Nieuwe Literatuurprijs 2010 voor Ik was Amerika
F. Bordewijk-prijs 2011 voor Ik was Amerika
Gouden Kalf 2015 - Beste scenario - Gluckauf
Zilveren Krulstaart 2015 - Beste Scenario Film - Gluckauf
Brussels Film Festival 2015 - Best Screenplay - Gluckauf
Externe link
Gustaaf Peek - Profielpagina Singel Uitgeverijen
Nederlands schrijver
Nederlands scenarioschrijver
|
3323999
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mizotrechus%20grossus
|
Mizotrechus grossus
|
Mizotrechus grossus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2011 door Erwin.
Loopkevers
|
260557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Corey
|
Corey
|
De Amerikaans scheikundige Elias James Corey
Een Nederlands zangeres; zie Corey (zangeres)
Amerikaanse staalmagnaat William Ellis Corey
|
985357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Harding%20County%20%28South%20Dakota%29
|
Harding County (South Dakota)
|
Harding County is een van de 66 county's in de Amerikaanse staat South Dakota.
De county heeft een landoppervlakte van 6.917 km² en telt 1.353 inwoners (volkstelling 2000). De hoofdplaats is Buffalo.
County in South Dakota
|
5613482
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cheiromoniliophora
|
Cheiromoniliophora
|
Cheiromoniliophora is een monotypisch geslacht van schimmels uit de Dictyosporiaceae Dictyosporiaceae. De typesoort is Cheiromoniliophora elegans, maar deze soort is later heringedeeld als Pseudodictyosporium elegans. Het geslacht bevat alleen Cheiromoniliophora gracilis.
Dictyosporiaceae
Schimmelgeslacht
|
39646
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Liberale%20Internationale
|
Liberale Internationale
|
De Liberale Internationale (LI) is een organisatie van liberale partijen uit Europa, Amerika, Afrika en Azië. Zij omvat een breed scala van klassiek-liberale tot progressief liberale partijen. De LI is een van de wereldwijde organisaties van partijen waarvan de naam is afgeleid van de Internationale. Op haar oprichtingsconferentie van 1947 in Oxford heeft de LI het Oxford-manifest opgesteld.
Structuur
Voorzitters
Aangesloten partijen
Vanuit Nederland zijn zowel D66 als de VVD bij de LI aangesloten. De Belgische leden zijn de Open Vld en de MR. Verder zijn onder andere lid: de FDP (Duitsland), Venstre en Radikale Venstre (Denemarken), Venstre (Noorwegen), Demokratiese Alliansie (Zuid-Afrika), Jabloko (Rusland), de partijen Folkpartiet liberalerna en Centerpartiet uit Zweden, en Liberal Democrats (Verenigd Koninkrijk).
De Liberale Internationale deelt jaarlijkse de Prize for Freedom uit.
Externe link
Officiële website
Liberalisme
liberale partij
|
3498812
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudotorymus%20sapphyrinus
|
Pseudotorymus sapphyrinus
|
Pseudotorymus sapphyrinus is een vliesvleugelig insect uit de familie Torymidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1832 door Fonscolombe.
Torymidae
|
3549430
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Poecilimon%20diversus
|
Poecilimon diversus
|
Poecilimon diversus is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Ünal.
diversus
|
5242198
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scaphydra
|
Scaphydra
|
Scaphydra is een kevergeslacht uit de familie Hydroscaphidae. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1973 door Reichardt.
Soorten
Scaphydra angra (Reichardt, 1971)
Scaphydra hintoni (Reichardt, 1971)
Scaphydra pygmaea (Reichardt, 1971)
Hydroscaphidae
|
3502129
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pteroptrix%20opaca
|
Pteroptrix opaca
|
Pteroptrix opaca is een vliesvleugelig insect uit de familie Aphelinidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1956 door Erdös.
Aphelinidae
|
3254927
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nasageneia%20bacescui
|
Nasageneia bacescui
|
Nasageneia bacescui is een vlokreeftensoort uit de familie van de Pontogeneiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Ortiz & Lalana.
Pontogeneiidae
|
3152331
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aartsenia%20arctica
|
Aartsenia arctica
|
Aartsenia arctica is een slakkensoort uit de familie van de Pyramidellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Dall & Bartsch.
Pyramidellidae
|
3397306
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lecithocera%20immobilis
|
Lecithocera immobilis
|
Lecithocera immobilis is een vlinder uit de familie van de Lecithoceridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Meyrick.
Lecithoceridae
|
1235915
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Barend%20Buizerd
|
Barend Buizerd
|
Barend Buizerd is een Disney-stripfiguur uit het weekblad Donald Duck. Zijn oorspronkelijke Engelse naam luidt Br'er Buzzard. Oorspronkelijk is Barend Buizerd – net als veel van de andere vaste personages uit het Duckstadse Bos – afkomstig uit Uncle Remus, His Songs and His Sayings: The Folk-Lore of the Old Plantation, een boek van Joel Chandler Harris uit 1880.
Rol in de verhalen
Barend Buizerd is samen met Midas Wolf, Meneer Beer, Vittorio Wezel en Rein Vos een lid van de Booswichtenclub. Omdat Barend zelf niet zo heel slim is, wordt hij niet zelden in de luren gelegd door de andere leden van de Booswichtenclub of door Broer Konijn.
Barend Buizerd kwam in 1946 voor het eerst voor in een Amerikaanse krantenstrip. In de verhalen gemaakt door Dick Moores is het Barend Buizerd die Broer Konijn vaak om de tuin leidt. In de latere verhalen worden de rollen echter omgedraaid.
Externe link
Barend Buizerd op Duckipedia
Barend Buizerd op INDUCKS
Personage uit Donald Duck
Antropomorf personage
Fictieve vogel
|
28289
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Drielandenpunt
|
Drielandenpunt
|
Een drielandenpunt is een punt waar de grenzen van drie landen samenkomen. China heeft zestien drielandenpunten, meer dan enig ander land ter wereld. In Europa heeft Oostenrijk de meeste drielandenpunten: negen in totaal.
Benelux
21e eeuw
Nederland heeft één drielandenpunt:
een drielandenpunt van Nederland, België en Duitsland: het drielandenpunt bij Vaals, gelegen op de top van de Vaalserberg.
België heeft drie drielandenpunten:
het bovengenoemde drielandenpunt, enige kilometers vanaf Gemmenich;
een drielandenpunt van België, Duitsland en Luxemburg bij het Europamonument aan de Our bij Ouren;
een drielandenpunt van België, Luxemburg en Frankrijk bij Aubange.
Luxemburg heeft eveneens drie drielandenpunten:
een drielandenpunt van Luxemburg, België en Duitsland bij Weiswampach;
een drielandenpunt van Luxemburg, Duitsland en Frankrijk bij Schengen;
een drielandenpunt van Luxemburg, Frankrijk en België bij Pétange.
Historisch
Bij de totstandkoming van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden aan het begin van de 19e eeuw waren er vier drielandenpunten. Het eerste was het huidige drielandenpunt van Duitsland, Luxemburg en Frankrijk bij het Duitse Perl. Hier stond grenspaal 1. Het tweede en derde drielandenpunt waren tussen Nederland, Neutraal Moresnet en Pruisen. Het vierde drielandenpunt lag tot 1866 iets ten noorden van Gronau, met de koninkrijken Pruisen en Hannover. Het is nog te herkennen aan de nummering van de grenspalen: het punt wordt gemarkeerd door paal 862, die tevens paal 1 is. Nederland grenst nu op dat punt aan de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Nedersaksen.
Tussen 1830 en 1839 bestond er een drielandenpunt bij de Neutraleweg bij Gennep.
Het huidige drielandenpunt op de Vaalserberg was van 1839 tot 1920 een vierlandenpunt van België, Neutraal Moresnet, Nederland en Pruisen/Duitsland.
Tripelpunten van provincies, gemeenten, counties en dergelijke
Analoog zijn er het drieprovinciënpunt, driegemeentenpunt, enzovoort.
Zie ook
Lijst van drielandenpunten
Vierlandenpunt
Driekeizerpunt
Externe links
Foto's rondom het Drielandenpunt bij Vaals
Grensmarkeringen.be - site gewijd aan grensmarkeringen langs de Belgische grens
Grenspaal 1-11 op de grens tussen België en Nederland
Grenspaal 1-40 op de grens tussen België en Duitsland
|
495655
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lurcy-le-Bourg
|
Lurcy-le-Bourg
|
Lurcy-le-Bourg is een gemeente in het Franse departement Nièvre (regio Bourgogne-Franche-Comté) en telt 300 inwoners (2009). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Cosne-Cours-sur-Loire.
Geografie
De oppervlakte van Lurcy-le-Bourg bedraagt 22,3 km², de bevolkingsdichtheid is 13,3 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Nièvre
|
3523665
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kuchanur
|
Kuchanur
|
Kuchanur is een panchayatdorp in het district Theni van de Indiase staat Tamil Nadu.
Demografie
Volgens de Indiase volkstelling van 2001 wonen er 6.118 mensen in Kuchanur, waarvan 49% mannelijk en 51% vrouwelijk is. De plaats heeft een alfabetiseringsgraad van 59%.
Plaats in Theni
|
2050781
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard%20Sagredo
|
Gerard Sagredo
|
Gerard Sagredo (Italiaans: San Gerardo Sagredo; Hongaars: Szent Sagredo Gellért) (23 april 980 – 24 september 1046) was een Italiaanse bisschop uit Venetië. Hij speelde een belangrijke rol in de bekering van Hongarije tot het christendom.
Sint-Gellért is de beschermheilige van Hongarije.
Heilige in het christendom
Italiaans heilige of zalige
Hongaars heilige of zalige
Bisschop in Italië in de 11e eeuw
|
2480412
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cosmesus%20nigerrimus
|
Cosmesus nigerrimus
|
Cosmesus nigerrimus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Schwarz.
nigerrimus
|
5232819
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brantas%20%28brug%29
|
Brantas (brug)
|
Brantas (brug 1993) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost.
De betonnen verkeersbrug is gelegen in de Sumatrakade en overspant de Brantasgracht. Het is een van de vier verkeersbruggen die in de weg Sumatrakade liggen en de gegraven grachten op het Java-eiland overspannen. Deze bruggen, van west naar oost genaamd Brantas, Lamong, Majang en Serang, moeten het “zwaar verkeer” dragen, daar waar andere bruggen over de grachten alleen geschikt zijn voor voetgangers (de zuidelijke bruggen) en voetgangers en fietsers (in het middenpad met verbinding tussen tuinen). De bruggen zijn ontworpen door architect Paul Wintermans (Quist Wintermans Architecten). De naam van de brug Brantas is uitgespaard in de zuidelijke balustrade. De brug is net als de onderliggende gracht vernoemd naar de Indonesische rivier de Brantas.
De doorvaartbreedte en –hoogte zijn hier hypothetisch; er mag onder de brug noch gevaren noch aangelegd worden. Het is aangegeven door borden (rood-wit-rood); bovendien is boven de waterlijn een stalen balk gemonteerd.
Brug in Amsterdam-Oost
|
3944237
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Obrium%20bifasciatum
|
Obrium bifasciatum
|
Obrium bifasciatum is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Martins & Galileo.
bifasciatum
|
965877
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/A13%20%28Luxemburg%29
|
A13 (Luxemburg)
|
Spoorlijn Luxemburg - Pétange
over Spoorlijn Bettembourg - Esch-sur-Alzette
Spoorlijn Noertzange - Rumelange-Ottange
Spoorlijn Bettembourg - Volmerange-les-Mines
Spoorlijn Luxemburg - Metzover
(Schengen-viaduct)
Spoorlijn Koblenz - Perlover (Schengen-viaduct)
|}
|}
De A13, ook wel Collectrice du Sud of Saarautobunn genoemd, is een autosnelweg in het zuiden van Luxemburg. De weg verbindt in Pétange in het westen met Schengen in het oosten. Na Schengen gaat de autosnelweg verder als Bundesautobahn 8 in Duitsland.
Het traject is 41 kilometer lang en is daarmee de langste snelweg in het land. Net als de A7 is de weg relatief recent aangelegd. Het eerste deel (Bascharage - Sanem) werd geopend in 1990. Het laatste deel (Hellange - Schengen) werd opengesteld in 2003. Er bestaan plannen om de snelweg bij Pétange te verlengen tot een nieuw aan te leggen A28 nabij Sélange in België. De A28 werd echter al in 1976 geschrapt uit het autosnelwegenprogramma. Langs Luxemburgse kant, bestaan er wel nog plannen voor een doorgetrokken A28 en A13 bij Sélange. De route zou door doorgaand verkeer kunnen worden gebruikt om de verkeersdrukte bij Luxemburg-stad te omzeilen.
Bij Hellange werd de snelweg jarenlang onderbroken door een rotonde. De reden hierachter was een lokale boer die zijn weiland niet wilde afstaan voor de aanleg van de snelweg, waardoor een jarenlange juridische onteigeningsprocedure ontstond. Deze is inmiddels afgerond en de rotonde is omgebouwd tot een aansluiting waardoor de A13 hier niet meer onderbroken is. Na een bouwtijd van twee jaar is het anderhalve kilometer ontbrekende tracé geopend in september 2016.
Bij Pétange vormt de weg het verloop van de N31-E44. Tussen de knooppunten Esch en Lankelz deelt de weg het tracé met de A4. In de toekomst is er bij Foetz echter een bypass voorzien voor de A13. Bij knooppunt Bettembourg is er een aansluiting met de A3.
Foto's
Autosnelweg in Luxemburg (land)
|
2870119
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Summer%20night%20on%20the%20river
|
Summer night on the river
|
Summer night on the river is een compositie van de Brit Frederick Delius. Het vormt samen met On hearing the first cuckoo in spring "Two pieces for small orchestra", maar wordt door dat werkje volledig overschaduwd. Is het tempo van On hearing "Slow", hier is het devies "Very quietly". Naar het eind toe (partituurcijfer 7) moet langzamer en steeds zachter gespeeld worden alsof de geluidsbron steeds verder weg is. Het is geschreven in Grez-sur-Loing, de bedoelde rivier is de Loing.
Arthur Nikisch gaf op 23 oktober 1913 de eerste uitvoering in Leipzig, samen met On hearing. Delius was niet tevreden over de uitvoering van On hearing (te traag), maar vond Summer night prachtig.
Delius schreef het voor
2 dwarsfluiten, 1 hobo, 2 klarinetten, 2 fagotten
2 hoorns
violen, altviolen, celli, contrabassen
Er zijn talloze opnamen van dit werkje al dan niet samen met On hearing.
Compositie voor orkest
Compositie van Frederick Delius
Compositie voltooid in 1911
|
3171625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Raphitoma%20bicolor
|
Raphitoma bicolor
|
Raphitoma bicolor is een slakkensoort uit de familie van de Raphitomidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1826 door Risso.
Raphitomidae
|
5628124
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldkampioenschap%20superbike%20van%20Misano%201994
|
Wereldkampioenschap superbike van Misano 1994
|
Het wereldkampioenschap superbike van Misano 1994 was de derde ronde van het wereldkampioenschap superbike 1994. De races werden verreden op 29 mei 1994 op het Circuito Internazionale Santa Monica nabij Misano Adriatico, Italië.
Race 1
Race 2
Tussenstanden na wedstrijd
1994
Misano
|
121856
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Curwy
|
Curwy
|
Curwy is een historisch merk van motorfietsen.
De bedrijfsnaam was: Curt Szymanski, Sommerfeld, Bezirk Frankfort/Oder.
In 1923 ontstonden in Duitsland honderden kleine merken, die zich veelal richtten op de markt voor goedkope, lichte motorfietsjes. Curwy deed dat niet, want het begon zwaardere en duurdere modellen met 346- en 497cc-zij- en kopklepmotoren te maken. De verkopen liepen slecht, maar toch wist het merk het jaar 1925 te overleven, toen meer dan 150 merken weer verdwenen. In 1927 werd de merknaam veranderd in Cursy, maar in 1928 moest Szymanski de productie beëindigen. In dat jaar veranderde de wetgeving in Duitsland, waardoor men voor motorfietsen onder de 200 cc geen belasting hoefde te betalen en geen rijbewijs nodig had.
Duits historisch motorfietsmerk
|
5471229
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Viera%20Sjimanskaja
|
Viera Sjimanskaja
|
Viera Vladimirovna Sjimanskaja (Russisch: Вера Владимировна Шиманская) (Moskou, 10 april 1981) is een Russisch gymnaste.
Op de Olympische Zomerspelen 2000 in Sydney behaalde Sjimanskaja ze met het Russische team goud bij de Ritmische gymnastiek teamwedstrijd.
Russisch gymnast
Russisch olympisch kampioen
|
3910682
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ATP-toernooi%20van%20Newport%202002
|
ATP-toernooi van Newport 2002
|
Het ATP-toernooi van Newport 2002 (met de officiële naam Miller Lite Hall of Fame Tennis Championships 2002) werd van 8 tot en met 14 juli gespeeld.
Er werd gespeeld op de grasbanen van de International Tennis Hall of Fame in de Amerikaanse plaats Newport.
Enkelspel
Geplaatste spelers
Toernooischema
Finale
Bovenste helft
Onderste helft
Dubbelspel
Geplaatste spelers
Toernooischema
Externe links
Newport
ATP-toernooi van Newport
|
1886721
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ophrys%20sect.%20Ophrys
|
Ophrys sect. Ophrys
|
Ophrys sect. Ophrys is een sectie (onderverdeling van een geslacht) met drie terrestrische soorten orchideeën, die deel uitmaakt van het geslacht Ophrys en de typesoort, de vliegenorchis (Ophrys insectifera) bevat. Het is een autoniem.
Kenmerken
De soorten van de sectie Ophrys verschillen van de andere secties door de groene kelkbladen, een sterk drielobbige bloemlip met een glad speculum en pseudo-ogen.
Verspreiding en voorkomen
Sectie Ophrys is verspreid over het grootste deel van Europa.
Taxonomie
De sectie Ophrys omvat slechts drie soorten spiegelorchissen, waaronder de typesoort van het geslacht, O.insectifera.
Sommige auteurs beschouwen deze drie soorten als een groep (de groep van O. insectifera), en beschrijven een uitgebreide sectie Ophrys met daarbij de soorten van secties Ciliatae, Tenthrediniferae en Bombyliflorae.
Soortenlijst
Ophrys insectifera L. (1753)
Ophrys aymoninii (Breistr.) Buttler (1986)
Ophrys subinsectifera <small>Hermosilla & Sabando (1996)
O
|
3564100
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Syrdenoidius
|
Syrdenoidius
|
Syrdenoidius is een geslacht van kevers uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2001 door Baehr & Hudson.
Soorten
Het geslacht Syrdenoidius is monotypisch en omvat slechts de volgende soort:
Syrdenoidius spinipes Baehr & Hudson, 2001
Loopkevers
|
3689891
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Uranotaenia%20spinosa
|
Uranotaenia spinosa
|
Uranotaenia spinosa is een muggensoort uit de familie van de steekmuggen (Culicidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door da Cunha Ramos & Brunhes.
spinosa
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.