id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
2111903
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cotagaita%20%28gemeente%29
|
Cotagaita (gemeente)
|
Cotagaita is een gemeente (municipio) in de Boliviaanse provincie Nor Chichas in het departement Potosí. De gemeente telt naar schatting 33.715 inwoners (2018). De hoofdplaats is (Santiago de) Cotagaita.
Gemeente in Bolivia
|
4009513
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/IOS%208
|
IOS 8
|
IOS 8 is een besturingssysteem voor mobiele apparaten met touchscreen ontworpen door het Amerikaanse computerbedrijf Apple. Deze nieuwe versie van het besturingssysteem is de opvolger van iOS 7, dat uitgebracht werd in september 2013. Het besturingssysteem is aangekondigd op het WWDC op 2 juni 2014 te San Francisco, Californië, VS. Deze versie lijkt sterk op iOS 7, maar heeft ook nieuwe functionaliteit. Belangrijke nieuwe functies voor de eindgebruiker zijn onder andere HealthKit, interactieve notificaties, widgets in het notificatiecentrum, tips en woordvoorspelling in het toetsenbord (Nederlands wordt nog niet ondersteund).
In iOS 8.3 is er ondersteuning gekomen voor Nederlands in Siri en in iOS 8.4 kwam de streamingdienst Apple Music beschikbaar voor alle gebruikers. IOS 8 werd op 18 september 2015 opgevolgd door iOS 9.
Ondersteunde apparaten
IOS 8 is beschikbaar voor de iPad 2 en hoger, iPad mini en hoger, iPhone 4s en hoger en de vijfde generatie iPod touch en staat standaard geïnstalleerd op de iPhone 6, de iPhone 6 Plus, de iPad Air 2 en de iPad mini 3.
Introductieproblemen
Bij de introductie van iOS 8 gaven verschillende nieuwssites aan dat iPhone 4s-bezitters beter konden wachten met het installeren van iOS 8, omdat het systeem de iPhone 4S zou vertragen en de batterij sneller leeg zou zijn. Deze problemen lijken voorbij te zijn sinds de update naar iOS 8.1.
Apple Music
In iOS 8.4, uitgebracht in juni 2015, werd Apple Music, een streamingdienst voor muziek, gelanceerd.
IOS (Apple)
|
3146169
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stavsolus
|
Stavsolus
|
Stavsolus is een geslacht van steenvliegen uit de familie Perlodidae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1952 door Ricker.
Soorten
Stavsolus omvat de volgende soorten:
Stavsolus ainu Teslenko, 1999
Stavsolus japonicus (Okamoto, 1912)
Stavsolus manchuricus Teslenko, 1999
Stavsolus tenninus (Needham, 1905)
Perlodidae
|
597280
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jeremy%20Wariner
|
Jeremy Wariner
|
Jeremy Matthew Wariner (Irving, 31 januari 1984) is een Amerikaanse oud-atleet, die gespecialiseerd was in de 400 m. Hij werd olympisch kampioen, tweemaal wereldkampioen en meervoudig Amerikaans kampioen in deze discipline. Ook was hij succesvol op de 4 x 400 m estafette, getuige zijn twee gouden plakken op Olympische Spelen en de twee bij wereldkampioenschappen.
Biografie
Jeugd
Zijn eerste internationale succes behaalde Wariner in 2003 door tweede te worden op de 400 m bij de Pan-Amerikaanse Spelen voor junioren. Dat jaar werd hij ook voor het eerst Amerikaans jeugdkampioen.
Senioren
Op twintigjarige leeftijd won Jeremy Wariner goud op de 400 m (in 44,00 s, wat destijds een persoonlijk record was) op de Olympische Spelen van Athene in 2004. De Verenigde Staten pakten op de 4 x 400 m estafette toen ook goud. Wariner liep er als voorlaatste. Hij werd de eerste blanke die goud won op de 400 m sinds Viktor Markin op de Olympische Spelen van Moskou in 1980. Met zijn medaille op de Spelen van 2004 werd hij tevens de eerste blanke Amerikaan die in een sprintnummer (400 m of minder) goud won sinds Mike Larrabee op de Olympische Spelen van 1964. Het jonge talent bleef er in elk geval rustig bij. Volgens hem waren deze topprestaties vooral het resultaat van hard werken, samen met een goede coaching.
Wereldkampioen
Ook op de Amerikaanse "Track and Field Championships" eiste Wariner de zege op in een tijd van 44,20. Op de wereldkampioenschappen van 2005 in Helsinki werd hij vervolgens ook wereldkampioen op de 400 m in 43,93.
In 2006 stelde Wariner zijn persoonlijk record bij tot 43,62. Hij liep die tijd tijdens het Golden Gala in Rome, een Golden League evenement. Ook werd hij dat jaar eerste op de Memorial Van Damme in 44,29. Samen met Asafa Powell (100 m) en Sanya Richards (vrouwen 400 m) won hij in één seizoen zes van de zes Golden League wedstrijden (400 m) en daarmee 250.000 dollar. Hij brak dat jaar op 11 februari in Fayetteville ook een niet erkend wereldrecord op de 4 x 400 m estafette in 3.01,96. Hij was de slotloper van een team, dat verder bestond uit Kerron Clement, Wallace Spearmon en Darold Williamson. Het record is niet erkend, omdat er na afloop geen dopingtesten zijn gedaan.
Tweede wereldtitel
In 2007 startte Wariner ook met het lopen van 200 m-wedstrijden als aanvulling op de 400 m-wedstrijden. Op 7 augustus 2007 liep hij een persoonlijk record van 43,50 in Stockholm tijdens de DN Galan Super Grand Prix, waarmee hij op de ranglijst aller tijden naar de derde plaats opklom. Later dat jaar op de WK in Osaka verbrak hij dat record. Hij liep naar zijn tweede wereldtitel in 43,45.
Geklopt
In het weekend van 19 en 20 april 2008 liep Wariner in Waco tijdens de Michael Johnson Invitational op de 400 m in 44,56 naar de beste wereldjaarprestatie op dat moment. Vervolgens was hij begin juni tijdens de ExxonMobil Bislett Games, de tweede Golden League wedstrijd van het seizoen in het Noorse Oslo, ook de eerste van het jaar die met 43,98 onder de 44 seconden dook. Half juli scherpte hij die tijd tijdens de vierde Golden League wedstrijd in Parijs zelfs aan tot 43,86. Toch bleek hij niet meer de onoverwinnelijke atleet die hij lang was geweest, want eerder dat seizoen, op 1 juni in Berlijn, had hij klop gekregen van zijn landgenoot LaShawn Merritt, die hem in 44,03 dit keer 0,04 seconden te snel af was.
Op de Olympische Spelen in Peking ging hij als de grote favoriet van start. In de series en halve finales van de 400 m won Wariner zijn races zoals verwacht. In de finale kreeg hij echter te maken met een ontketende LaShawn Merritt, die een dusdanig tempo ontwikkelde dat Wariner vanaf het begin tegen een onoverbrugbare achterstand aankeek. En waar Merritt triomfeerde in de persoonlijke recordtijd van 43,75, finishte Wariner als tweede in een voor zijn doen matige 44,74. De marge tussen de nummers één en twee tijdens een olympische 400 meterfinale was nog nooit zo groot geweest. Wariner redde zijn eer door op de 4 x 400 m estafette, samen met Angelo Taylor, David Neville en LaShawn Merritt de gouden medaille te veroveren in een tijd van 2.55,39, een olympisch record. Tweede werd de estafetteploeg van Bahama's, derde die van Rusland.
Privé
Jeremy Wariner studeerde aan de Baylor University en werd getraind door Clyde Hart, die ook de succesvolle trainer was van Michael Johnson.
Zijn bet-betovergrootmoeder van moeders kant was een Cherokee-Indiaanse.
Op 5 november 2011 traden Wariner en zijn partner Sarah in het huwelijk.
Trivia
Wariner stond erom bekend dat hij meestal aan de start verscheen met een zonnebril en diamanten oorbellen. Zelfs bij bewolkt weer had hij die op.
Titels
Olympisch kampioen 400 m - 2004
Olympisch kampioen 4 x 400 m - 2004, 2008
Wereldkampioen 400 m - 2005, 2007
Wereldkampioen 4 x 400 m - 2005, 2007, 2009
World Relays kampioen 4 x 400 m - 2015
Amerikaans kampioen 400 m - 2004, 2005
NCAA-kampioen 400 m - 2004
NCAA-indoorkampioen 400 m - 2004
Persoonlijke records
Outdoor
Indoor
Palmares
400 m
Kampioenschappen
2003: Pan-Amerikaanse jeugdkamp. - 45,63 s
2004: OS - 44,00 s
2005: WK - 43,93 s
2005: 8e Wereldatletiekfinale - 46,37 s
2006: Wereldatletiekfinale - 44,02 s
2007: WK - 43,45 s
2008: OS - 44,74 s
2008: Wereldatletiekfinale - 44,51 s
2009: WK - 44,60 s
Golden League-overwinningen
2005: Weltklasse Zürich – 44,67 s
2006: Bislett Games – 44,31 s
2006: Meeting Gaz de France – 43,91 s
2006: Golden Gala – 43,62 s
2006: Weltklasse Zürich – 44,20 s
2006: Memorial Van Damme – 44,29 s
2006: ISTAF – 44,26 s
2007: ISTAF – 44,05 s
2008: Bislett Games – 43,98 s
2008: Golden Gala – 44,36 s
2008: Meeting Gaz de France – 43,86 s
2008: Weltklasse Zürich – 43,82 s
2008: Memorial Van Damme – 44,44 s
2009: Meeting Areva – 45,28 s
2009: Memorial Van Damme – 44,94 s
Diamond League-overwinningen
2010: Eindzege Diamond League
2010: Shanghai Golden Grand Prix – 45,41 s
2010: Golden Gala – 44,73 s
2010: Athletissima – 44,57 s
2010: Meeting Areva – 44,49 s
2010: Aviva London Grand Prix – 44,67 s
2010: Weltklasse Zürich – 44,13 s
2011: Adidas Grand Prix – 45,13 s
4 x 400 m
2004: OS - 2.55,91
2005: WK - 2.56,91
2007: WK - 2.55,56
2008: OS - 2.55,39 (OR)
2009: WK - 2.57,86
2015: World Relays - 2.58,43
Onderscheidingen
Jesse Owens Award - 2006
Amerikaans atleet
Amerikaans olympisch kampioen
Sprinter (atletiek)
|
552879
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hondenvlees
|
Hondenvlees
|
Hondenvlees is het vlees van een hond. Hondenvlees wordt in veel Aziatische keukens als delicatesse beschouwd; in de meeste westerse landen rust er een taboe op.
Hondenvlees wordt over het algemeen gedroogd gegeten en, aldus prins Henri de Laborde de Monpezat van Denemarken, smaakt als konijn, gedroogde babygeit, of misschien als het vlees van een kalf, maar dan droger. Voor het eten wordt meestal een kruising tussen een Chinese hond (bij voorkeur een Chowchow) en een Sint-Bernard met een leeftijd van 6 tot 12 maanden gebruikt.
Azië
In Azië zijn het vooral Myanmar, Cambodja, Noordoost-China, Noord- en Zuid-Korea, Indonesië, Libanon en Vietnam waar honden als voedsel gebruikt worden.
In China worden er 180 miljoen honden per jaar gegeten. Dit zijn dieren die oorspronkelijk primair worden gebruikt om pakhuizen te bewaken. Als het weer echter een seizoen lang tegen zat en er daardoor een voedseltekort ontstond, werden deze loslopende waakhonden die vrij rondlopen en hun eigen kostje moeten opscharrelen geslacht voor consumptie. Deze traditie gaat al eeuwen mee, zo blijkt uit de geschriften die bewaard zijn gebleven uit de Zhou-dynastie. De filosoof Mencius omschreef de hond als de meest smaakvolle van het lijstje van varken, geit en hond. In de Zuid-Chinese stad Yulin vindt elk jaar tijdens de zonnewende van 21 juni het grote Lychee en Hondenvleesfestival plaats. Gedurende tien dagen consumeren de festivalgangers naar schatting zo'n 15.000 honden en katten. Ondanks internationaal verzet van dierenrechtenactivisten worden er in de ruime regio elke zomer zo'n 10 miljoen honden verorberd. Volgens een 500 jaar oud volksgeloof zou een gebraden stukje hondenvlees met lychees helpen om de hitte van de zomer beter te verdragen.
Tijdens de Olympische Zomerspelen 2008 werd er in Peking een verordening afgekondigd waarin het de 112 officiële Olympische restaurants werd verboden hond te serveren. Veel Chinezen zagen in de maatregel een overdreven manier om westerlingen tevreden te houden. Chinese horecaondernemers hadden de Spelen liever gezien als podium om culturele verschillen en tolerantie te laten tonen. Dierenorganisaties waren wel blij met de regel.
In Korea wordt ook hondenvlees gegeten, in soep, of in het traditionele gerecht bosintang. Bij het wereldkampioenschap voetbal 2002, dat in Zuid-Korea en Japan plaatsvond, eiste PETA van de FIFA dat laatstgenoemde ervoor zou zorgen dat Zuid-Korea het eten van honden opnieuw op de politieke agenda zou zetten.
In de Vietnamese hoofdstad Hanoi is het heel gewoon om thịt chó (hondenvlees) in restaurants op de kaart te zetten. Gewoonlijk wordt het er geserveerd met een zeer sterk paars dipsausje van gefermenteerde garnalen.
Poolgebieden
Niet alleen Azië is bekend met hondenvlees: in Groenland, Siberië, Alaska en het noorden van Canada worden de dieren aanvankelijk gebruikt om sleeën te trekken, maar als de voedselvoorraad op is en de situatie nijpend wordt, worden de honden geslacht.
Het Westen
Ook in het Zwitserse kanton Appenzell en de stad Sankt Gallen kent men, volgens de krant Rheintaler Bote, een traditie van het consumeren van hondenvlees. Hoewel deze traditie verborgen wordt gehouden, omdat het verhandelen van hondenvlees in het land illegaal is, worden er door agrariërs in de gebieden Appenzell en Sankt Gallen regelmatig jerky's, worstjes en mostbröckle van hond gemaakt. In het jaar 2000 ontstond er in de kantons een grote demonstratie tegen het eten van honden, in het kader waarvan er bij een petitie ruim 7000 handtekeningen werden binnengehaald.
In Boom, België, werden er wegens voedseltekorten tijdens de Eerste Wereldoorlog honden geslacht in hondenslachterijen, het vlees werd vooral naar Antwerpen verkocht. Het leverde de Bomenaars de bijnaam Hondefretters op.
Zie ook
Aziatische keuken
Bosintang
Dierenrechten
Domesticatie van de hond
Vlees
Hond
|
3991846
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Evance%20Jennard
|
Evance Jennard
|
Evence Hector Léon Jennard (Houdeng-Aimeries, 24 april 1908 - 1984) was een Belgisch senator.
Levensloop
Jennard was kandidaat in de wijsbegeerte en letteren en werd directeur van de École industrielle et commerciale in La Louvière.
In 1961 werd hij verkozen tot BSP-senator voor het arrondissement Bergen-Zinnik en vervulde dit mandaat tot in 1965.
Hij werd gemeenteraadslid van Houdeng-Aimeries in 1965 en was er schepen van 1971 tot 1976.
Hij was verder:
voorzitter van het regionaal comité voor arbeidersopleiding;
voorzitter van het ACOD van La Louvière;
verantwoordelijke voor het ABVV en de Gemeenschappelijke actie voor de Centrumregio;
propagandaverantwoordelijke voor Wallonie Libre in de Centrumregio.
Eerbetoon
In Houdeng-Aimeries is er een Centre Culturel Evance Jennard.
Literatuur
Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
Belgisch senator
BSP-politicus
Henegouws schepen
|
4156719
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/European%20Services%20Forum
|
European Services Forum
|
Het European Services Forum (ESF) is een netwerk van vertegenwoordigers van de Europese dienstensector die actief de liberalisering van de internationale handel in diensten promoten. Het Forum werd in april 1999 opgericht om aanbevelingen te formuleren aan de Europese Commissie bij de GATS onderhandelingen binnen de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Sedert 2012 ondersteunt het Forum de onderhandelingen over het Trade in Services Agreement (TISA).
Leden
De dienstensector omvat een groot aantal categorieën. De belangrijkste zijn de verzekeringen, banken en financiële dienstverlening wereld, telecommunicatie en werkgeversorganisaties.
Verzekeringen
Lloyd's of London (Groot-Brittannië) (markt voor verzekeringen)
Zurich Insurance Group (Zwitserland)
Insurance Europe (Comité Européen des Assurances, CEA) (koepelorganisatie)
Bureau international des producteurs d'assurances et de réassurances (koepelorganisatie, BIPAR)
Financiële dienstverlening
Commerzbank AG (Duitsland)
Deutsche Bank (Duitsland)
Goldman Sachs (United States)
Royal Bank of Scotland (RBS) (Groot-Brittannië)
Standard Chartered (Groot-Brittannië)
International Financial Services London (IFSL) (Groot-Brittannië)
European Banking Federation (EBF)
European Association of Co-operative Banks (EACB)
European Savings Banks Group (ESBG)
Telecommunicatie
British Telecommunications plc (Groot-Brittannië)
Deutsche Telekom AG (Duitsland)
France Télécom, nu Orange S.A. (Frankrijk)
Telefónica (Spanje)
Telenor Group (Noorwegen)
European Public Telecommunication Network Operators' Association (ETNO)
European Satellite Operators Association (ESOA)
Werkgeversorganisaties
Meer dan 30 nationale werkgeversorganisaties zijn aangesloten, en onder meer:
BUSINESSEUROPE, Europese vereniging van bedrijven en werkgevers
Confederation of Danish Industries (DI) (Denemarken)
Confederation of Finnish Industries (EK) (Finland)
Irish Business and Employers Confederation (IBEC) (Ierland)
Mouvement des Entreprises de France (MEDEF) (Frankrijk)
Confederation of Swedish Enterprise (Zweden)
Externe links
European Services Forum website
ESF ledenlijst
Referenties
Politiek van de Europese Unie
Europese vereniging
Werkgeversorganisatie
|
3186881
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Meretrix%20lyrata
|
Meretrix lyrata
|
Meretrix lyrata is een tweekleppigensoort uit de familie van de Veneridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door G.B. Sowerby II.
<div align=center>
Rechter en linker klep van hetzelfde exemplaar:
</div align=center>
Veneridae
|
970721
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Garfield%20Gets%20Real%20%28computerspel%29
|
Garfield Gets Real (computerspel)
|
Garfield Gets Real is een computerspel gebaseerd op de gelijknamige film over de strip Garfield. Het spel werd uitgebracht in 2007 voor de Wii en de Nintendo DS.
Het spel is ontworpen door Gravity-i. In Europa is het spel uitgebracht door Zoo Digital, in Amerika door DSI Games. De Wii versie kwam in Europa beschikbaar op 23 november, 2007, en in Amerika op 2 november 2007. De Nintendo DS versie verscheen in Amerika eveneens op 2 november 2007, en in Europa op 1 februari 2008.
Gameplay
In Garfield Gets Real kan de speler in eerste instantie spelen met Garfield, maar het is ook mogelijk te spelen als regisseur van de Garfield strips. Als regisseur kan de speler rekwisieten, licht, geluideffecten en camerahoeken gebruiken om de actie zo entertainend mogelijk te maken. De Wii afstandsbediening wordt gebruikt om het spel beschikbaar te maken voor spelers van alle leeftijden.
Er zijn zeven levels die de situaties uit de film imiteren.
Doel van het spel is om uiteindelijk een zo grappig mogelijk Garfield filmpje te maken. Aan het eind wordt de film beoordeeld. Haalbare niveaus zijn B movie, second rate feature, a feature, Director’s cut of Special Edition. Het spel heeft een multiplayer functie.
Computerspel gebaseerd op Garfield
Computerspel uit 2007
Actiespel
Nintendo DS-spel
Wii-spel
|
3242251
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pandarus%20floridanus
|
Pandarus floridanus
|
Pandarus floridanus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Pandaridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1967 door Cressey.
Pandaridae
|
4111229
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Flandria%2016%20%28schip%2C%201951%29
|
Flandria 16 (schip, 1951)
|
De Flandria 16 is de voormalige Flandria XVI, een schip dat in 1951 werd gebouwd voor rederij Flandria Interprovinciale Stoombootdiensten NV in Antwerpen. De naam verwijst naar de ontdekkingsreiziger Jean-François de La Pérouse. Ze kreeg haar nieuwe naam in 2006, toen Flandria Interprovinciale Stoombootdiensten NV overging naar Antwerpen Water Services N.V.
In 2007 werd het schip grondig gerenoveerd in de scheepswerf Port Service in Gent waar het schip van buiten en binnen volledig vernieuwd werd.
In 2011 werd de exploitatie van Flandria, en dus ook van Flandria 16, door Studio 100 op zich genomen.
In 2017 werd het schip voor 56.000 euro verkocht.
Het schip is nu in handen van de Nederlandse Docks rederij. Na een grondige verbouwing vaart het nu onder de naam "Docks 2". Foto
Restaurant La Pérouse
In de winterperiode van september tot mei vond men aan boord een restaurant dat in z'n glorietijd in de jaren 70 tot de jaren 90 twee Michelinsterren kreeg. Het schip was toen aangemeerd aan het ponton op de Schelde aan het Steen. Het schip was ook een tijdje aangemeerd in het Willemdok en maakte cruises op de Schelde.
Op het benedendek konden 160 gasten eten en op het bovendek 56. Recepties waren mogelijk tot 250 passagiers.
Aan het begin van de zomermaanden werd telkens het luxueuze meubilair, de borden en het bestek van het schip verwijderd en kreeg het interieur een minder prestigieuze aankleding. Het werd dan ingezet voor havenrondvaarten, privé feesten en net zoals alle andere schepen in de vloot, eendagscruises naar bestemmingen in Zeeland en occasioneel aan de Belgische kust.
Externe link
Statische en actuele scheepsinformatie www.marinetraffic.com
Schip gebouwd in België
Schip op naam
Passagiersschip
|
2212777
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Setodes%20kerkopos
|
Setodes kerkopos
|
Setodes kerkopos is een schietmot uit de familie Leptoceridae. De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Schietmot uit het Oriëntaals gebied
Leptoceridae
|
32588
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudenburg
|
Oudenburg
|
Oudenburg is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Oudenburg ligt op de grens van De Polders en de zandstreek. De stad telt ruim 9.991 inwoners (2023).
Geschiedenis
De stad is net als Tongeren ontstaan uit een Romeinse vestiging. Tussen 180 en 250 na Chr. werd het castellum gebouwd en de burgerlijke nederzetting verbouwd tot militaire versterking. Dit gebeurde op een landtong die uitstak in het moerassige kustgebied. Het castellum was deel van een reeks forten langs de Noordzee en de kusten van Engeland, namelijk de Litus Saxonicum. Deze kustverdediging werd voornamelijk opgetrokken als bescherming tegen de piraterij van de Chauken en Friezen. In het begin van de 5de eeuw verloor het castellum zijn militaire betekenis, toen het garnizoen werd teruggetrokken naar Italië om daar de Germaanse invallen (trachten) tot staan te brengen. De vesting raakte in verval in de volgende eeuwen. Het is niet duidelijk of het fort eventueel een rol zou hebben gespeeld tegen de plunderingen van de Vikingen. Wat wel vaststaat is dat het Romeinse castellum diende als steengroeve voor de streek. Zo liet graaf Boudewijn V van Vlaanderen de stenen overbrengen naar Brugge. Daar zouden ze dienen voor de bouw van de Burg. Met de stenen uit het castellum werd ook de Sint-Pieterskerk (1056-1070) gebouwd.
De vierkante structuur van dit fort tekent zich nog duidelijk af in de dorpskern, twee elkaar kruisende straten binnen een vierkante vorm. Ook in de middeleeuwen was het een bloeiende stad, zeker op het gebied van de lakenindustrie. In 1128 werd een walgracht gegraven, de Stedebeek. Deze omsloot het vroegere castellum (15 hectare groot). Oudenburg kon beschouwd worden als een smalstad. De zware poldergrond leende zich bovendien uitstekend tot het verbouwen van meekrap, een verfplant die gebruikt werd om lakens rood (kleur) te verven. De vroegste vermelding van dit industriegewas komt voor in Oudenburg en Zandvoorde tussen 1173 en 1191, en de meekrapteelt nam, parallel met de ontwikkeling van de Vlaamse lakennijverheid een hoge vlucht.
In 1084 stichtte de heilige Arnoldus te Oudenburg de benedictijner Sint-Pietersabdij. Hij was op vredesmissie in Vlaanderen en kwam in Oudenburg terecht. Er was ook een belangrijke brouwerij aanwezig in het complex; de heilige Arnoldus is dan ook de patroonheilige van de bierbrouwers. Behalve een middeleeuwse duiventoren is echter niets bewaard gebleven van de oorspronkelijke bebouwing. Op de locatie is nu onder andere het Romeins Archeologisch Museum (RAM) gevestigd.
Tijdens de 2e helft van de 16e eeuw vonden de godsdienstoorlogen plaats en verdween de welvaart uit het stadje. In 1579 werd de abdij verwoest nadat in 1578 de monniken vertrokken waren. In 1584-1585 richtten de Spanjaarden een fort in op het terrein der verwoeste abdij. In het nabijgelegen Oostende heersten de Calvinisten en zij probeerden de stad te verdedigen met inundaties, waarbij de polders ten noorden van Oudenburg regelmatig overstroomden. In 1590 werd Oudenburg verwoest door troepen uit Oostende, waarop de vesting door de Spanjaarden werd herbouwd en versterkt. Doordat de Spaansgezinden verder naar Oostende oprukten en het Beleg van Oostende (1601-1604) inging, raakte de vesting Oudenburg vanaf 1599 buiten gebruik. In het eerste kwart van de 17de eeuw, na de val van Oostende, werden de versterkingen afgebroken en werd de abdij herbouwd. Het stadhuis en de hallen van Oudenburg werden niet herbouwd.
Oudenburg lag langs de oude landweg Oudenburg-Brugge-Aardenburg. Het had een strategische positie aan de oever van de Ieperlee, een riviertje en kreek die Brugge met Nieuwpoort en Ieper verbond en waarvan stukken gebruikt werden om het kanaal Plassendale-Nieuwpoort en het kanaal Brugge-Oostende en de sluis van Plassendale (1623) aan te leggen. Ook werden de geïnundeerde polders ten noorden van Oudenburg weer drooggelegd.
In 1797, onder Frans bewind, werd de abdij afgebroken. Slechts een enkel overblijfsel restte. Oudenburg ontwikkelde zich als een voornamelijk agrarische plaats.
Oudenburg was een van de zes Vlaamse gemeenten die in 2015 geselecteerd was in een grootschalig genetisch genealogisch onderzoek aan de KU Leuven. Hierin werd de Y-chromosomale variatie onderzocht van mannen die via diepe vaderlijke stambomen een link met de stad hadden.
Bezienswaardigheden
Historische stadskern van Oudenburg, archeologische site
Onze-Lieve-Vrouwekerk
Abdijhoeve van de Sint-Pietersabdij
Sluizencomplex Plassendale
Hoeve Maenhoudt met "Friese" bergschuur, vermoedelijk uit de 17e eeuw
De Hoge Dijken (Roksemput), natuurgebied
De Zwaanhoek, natuurgebied
Romeins Archeologisch Museum (RAM)
Galerij
Natuur en landschap
Oudenburg ligt aan de rand van het West-Vlaams poldergebied op een hoogte van ongeveer drie meter. Oudenburg ligt aan het Kanaal Plassendale-Nieuwpoort en aan het Oudenburgs Vaartje die Oudenburg verbond met de Ieperlee. Natuurgebieden zijn het Oostends Krekengebied, 't Pompje en Schorreweide.
Kernen
In 1977 hebben de gemeenten Roksem, Ettelgem en Westkerke zich met Oudenburg verenigd tot de huidige fusiegemeente Oudenburg. Op 1 januari 2010 telde de gemeente 8.972 inwoners, op een totale oppervlakte van 35,38 km². In Oudenburg zelf woont ruim de helft van de bevolking; de rest is verdeeld over de drie deelgemeenten. Ettelgem ligt net ten zuidoosten van het stadscentrum; de dorpskern sluit door lintbebouwing tegenwoordig aan op het centrum van Oudenburg, enkel nog gescheiden door de snelweg A18/E40. De dorpjes Westkerke en Roksem liggen een paar kilometer zuidwaarts, langs de weg van Brugge naar Gistel.
Bron: Stad Oudenburg Jaarverslag 2004
De gemeente Oudenburg grenst na de fusies aan de volgende dorpen en gemeenten:
Kaart
Demografische ontwikkeling
Demografische evolutie voor de fusie
Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen; 1976 = inwoneraantal op 31 december
Demografische ontwikkeling van de fusiegemeente
Alle historische gegevens hebben betrekking op de huidige gemeente, inclusief deelgemeenten, zoals ontstaan na de fusie van 1 januari 1977.
Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1981=volkstellingen; 1990 en later= inwonertal op 1 januari
Politiek
Structuur
De burgemeester van Oudenburg is Anthony Dumarey.
2013-2018
Burgemeester bleef Ignace Dereeper (CD&V). Hij leidt een coalitie bestaande uit CD&V en sp.a. Samen vormen ze de meerderheid met 13 op 21 zetels. Midden 2018 nam hij ontslag en werd opgevolgd door partijgenoot Peter Velle.
2019-2024
Na de gemeenteraadsverkiezingen nam Open Vld onder leiding van Anthony Dumarey het initiatief om een coalitie te vormen met N-VA en sp.a. Anthony Dumarey (Open Vld) werd op 1 januari 2019 de 15de burgemeester van Oudenburg.
Resultaten gemeenteraadsverkiezingen sinds 1976
De zetels van de gevormde meerderheid staan vetjes afgedrukt. De grootste partij is in kleur.
De rode cijfers naast de gegevens duiden aan onder welke naam de partijen telkens bij een verkiezing opkwamen.
Burgemeesters
In 1795 werd België aangehecht bij de Franse Republiek. De oude bestuursstructuren worden vervangen door negen departementen. West-Vlaanderen werd het departement van de Leie genoemd en werd in 40 kantons ingedeeld. Gemeenten die geen 5000 zielen telden, werden bestuurd door een municipalité de canton. Oudenburg, Ettelgem, Roksem en Westkerke maakten deel uit van het kanton Gistel. Ter plaatse was een agent municipal hoofd van politie en ambtenaar voor de burgerlijke stand.
Joannes Allaert, agent municipal van de Commune van Oudenburg (september 1796 - september 1800)
Vanaf 1800 werd Oudenburg opnieuw een zelfstandige gemeente. De burgemeesters waren opeenvolgend:
Philippe Stubbe (°1769), pachter van de abdijhoeve (7 september 1800 - januari 1808).
Michiel Janssens (overleden 6 maart 1829), sluismeester van de Oude en Nieuwe Polder (1808-1829), lid van de Provinciale Staten van West-Vlaanderen.
Hendrik Bousson (overleden 9 januari 1875), notaris (1829-1875).
Henri Bousson, notaris, zoon van Hendrik (1875-1884).
Joseph Van Loo (Klemskerke, 27 september 1828 - Oudenburg, 18 oktober 1915), trouwde met Rosalie Dombrecht (1834-1904), weduwe van Leopold Monballiu. Kinderen: Achille (°17 juli 1862), Louise (° 27 oktober 1868), Adelard (° 1 januari 1870) en Carolus (° 9 juli 1873). Burgemeester van 17 januari 1885 tot en met 31 december 1907.
August Constandt (3 februari 1908 tot 24 april 1921).
Karel Smis (4 november 1921 - 28 mei 1941), afgezet door de Duitse Militärverwaltung.
Henri Decramer, oorlogsburgemeester (1941-1944).
Paul Vanderheyde (overleden 26 augustus 1953), waarnemend in september 1944, burgemeester in 1947-1953.
Jules Maenhoudt (1976-1976).
Jos Van der Perre, eerste burgemeester van de nieuwe gemeente Oudenburg na fusie Ettelgem-Oudenburg-Roksem-Westkerke (1977-1989).
Ignace Dereeper (1989-2018).
Peter Velle (1 juni 2018 - 2019).
Anthony Dumarey (2020-heden)
Sport
Voetbalclub KWS Oudenburg is sinds begin jaren 30 aangesloten bij de KBVB en actief in de provinciale reeksen.
Bekende Oudenburgenaars
Louis Clesse (1889 - 1961), figuratief, postimpressionistisch kunstschilder, aquarellist en etser
Maurits Gysseling (1919 - 1997), taal- en naamkundige en paleograaf
Sylvain Tack (1934 - 2006), ondernemer, radiomaker en uitgever
John Cordier (1941 - 2002), bestuurder, ondernemer en politicus
André Marchand (1941 - 2008), houtbeeldhouwer
Betty Vansteenbroek (1963), ex-atlete
Harry Van Barneveld (1967), judoka
Christophe Lauwers (1972), ex-voetballer
Luna De Vlam (2001), sportvrouw van Oudenburg 2017-2018
Nabijgelegen kernen
Westkerke, Zandvoorde, Snaaskerke, Ettelgem, Bredene, Roksem
Externe links
Website van de gemeente
Inventaris Onroerend Erfgoed
Plaats in West-Vlaanderen
|
3433845
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Miltochrista%20pretiosa
|
Miltochrista pretiosa
|
Miltochrista pretiosa is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1879 door Moore.
Miltochrista
|
5270831
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Robin%20Groot
|
Robin Groot
|
Robin Groot (Alkmaar, 12 januari 2001) is een Nederlands langebaanschaatsster.
Eind 2018 schaatste Groot op het NK 1000 meter en werd ze 18e. In 2019 haalde Groot op het Wereldkampioenschappen schaatsen junioren 2019 drie medailles. Op 30 oktober 2022 reed ze een persoonlijk record op de 5000 meter. In januari 2023 debuteerde ze op het EK allround in Hamar als reserve met een vierde plek.
Groot bezit het baanrecord minivierkamp van de baan van Kardinge.
Persoonlijke records
Resultaten
Nederlands langebaanschaatser
|
2285949
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grand%20Slam%20of%20Darts%202011
|
Grand Slam of Darts 2011
|
Grand Slam of Darts 2011 was de vijfde editie zijn van dit toernooi. De Grand Slam of Darts wordt georganiseerd door de Professional Darts Corporation. Het toernooi vond plaats van 12 tot en met 20 november 2011. Scott Waites kon zijn eerste Grand Slam-titel niet verdedigen. Phil Taylor won het toernooi.
Prijzengeld
Hoofdtoernooi
Bij de Grand Slam of Darts wordt er traditioneel in acht poules van vier spelers gespeeld, waarna uit elke poule de twee beste doorgaan naar een knock-outsysteem.
Op 7 november is er geloot voor de eerste ronde (poulefase). De plaats die vrijkwam door het afzeggen van Simon Whitlock is ingenomen door eerste reserve Ian White
Eerste Ronde
Poule A
zaterdag 12 november
Walsh 5-2 O'Shea
Waites 3-5 van Gerwen
zondag 13 november
Walsh 5-3 van Gerwen
Waites 4-5 O'Shea
dinsdag 15 november
Walsh 2-5 Waites
O'Shea 2-5 van Gerwen
Poule B
zaterdag 12 november
Winstanley 5-0 Hankey
van Barneveld 4-5 White
zondag 13 november
Winstanley 5-4 White
van Barneveld 2-5 Hankey
dinsdag 15 november
Winstanley 5-2 van Barneveld
Hankey 5-2 White
Poule C
zaterdag 12 november
Jones 5-2 Dolan
Anderson 3-5 Heydon
zondag 13 november
Jones 5-3 Heydon
Anderson 5-1 Dolan
dinsdag 15 november
Dolan 5-3 Heydon
Anderson 5-1 Jones
Poule D
zaterdag 12 november
Jenkins 1-5 Pipe
Wade 5-4 Chisnall
zondag 13 november
Wade 5-4 Pipe
Jenkins 5-3 Chisnall
dinsdag 15 november
Wade 3-5 Jenkins
Chisnall 5-4 Pipe
Poule E
zondag 13 november
King 3-5 Beaton
Taylor 5-1 Hubbard
maandag 14 november
King 5-3 Hubbard
Taylor 5-1 Beaton
woensdag 16 november
King - Taylor
Hubbard- Beaton
Poule F
zondag 13 november
Nicholson 5-0 Bates
Newton 5-2 Caris
maandag 14 november
Caris 5-1 Bates
Newton 4-5 Nicholson
woensdag 16 november
Nicholson 5-4 Caris
Newton 5-1 Bates
Poule G
zondag 13 november
Dekker 2-5 Part
Webster 5-4 Monk
maandag 14 november
Webster 5-1 Part
Dekker 5-1 Monk
woensdag 16 november
Dekker 3-5 Webster
Part 5-3 Monk
Poule H
zondag 13 november
van de Voort 3-5 Stompé
Lewis 5-4 Phillips
maandag 14 november
Lewis 5-1 Stompé
van der Voort 2-5 Phillips
woensdag 16 november
van de Voort 2-5 Lewis
Stompé 2-5 Phillips
Finales
Kwalificatie
Er zijn voor de Grand Slam of Darts meerdere manieren voor kwalificatie. De meeste deelnemers kwalificeren doordat zij in de laatste twee jaar een finale van een televisietoernooi bereiken. Van WK's en Grand Slams worden ook halvefinalisten uitgenodigd, van WK's worden zelfs nog de vijf laatste kampioenen uitgenodigd.
Elk jaar is er tevens een apart kwalificatietoernooi, met open ischrijving voor iedere dartsspeler, ongeacht nationaliteit of bond. Indien dit het spelersveld niet compleet (32 deelnemers) maakt, diverse aanvoerders van Order of Merits worden uitgenodigd (bijvoorbeeld: Noord-Amerika, Europa of Australië).
De gekwalificeerde en bevestigde namen zijn tot dusver:
PDC-toernooien
† Het betreft de editie van januari 2011 (de PC-Finale van seizoen 2010).
BDO-toernooien
Overige gekwalificeerden
Kwalificatietoernooi
Winnaar: Nigel Heydon
Runner up: Magnus Caris
Derde plaats: Ian White (eerste reserve)
Vierde Plaats: Keith Rooney (tweede reserve)
PDC Order of Merit
Mark Walsh was de hoogst geklasseerde op de Order of Merit
Players Championship Order of Merit
Justin Pipe was de hoogst geklasseerde op de Order of Merit
European Order of Merit
Vincent van der Voort was de hoogst geklasseerde op de Order of Merit
Gekwalificeerde spelers
Referenties
Grand Slam of Darts
|
3296026
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrausta%20centralis
|
Pyrausta centralis
|
Pyrausta centralis is een vlinder uit de familie grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Maes.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
centralis
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
1869268
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20onroerend%20erfgoed%20in%20Dessel
|
Lijst van onroerend erfgoed in Dessel
|
Een overzicht van het onroerend erfgoed in de gemeente Dessel. Het onroerend erfgoed maakt deel uit van het cultureel erfgoed in België.
Bouwkundig erfgoed
|}
Zie ook
Lijst van onroerend erfgoed in Antwerpen (provincie)
Dessel
|
3033791
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Claude%20Black
|
Claude Black
|
Claude Black (Detroit, 1932 – Toledo (Spanje), 17 januari 2013) was een Amerikaanse jazzpianist.
Toen hij dertien was, werden zijn moeder en zus doodgeschoten door zijn stiefvader. Hij werd daarna opgevoed door zijn oma, die hem de eerste pianolessen gaf, en een oom, die bevriend was met allerlei jazzmusici zoals Fats Waller. Black speelde hoorn in een schoolband, waarvan ook Donald Byrd deel uitmaakte, maar wisselde hoorn in voor de trombone, omdat hij met de hoorn niet kon swingen. Toen hij zestien was had hij zijn eerste professionele optreden, in een club in Detroit. Hij speelde daarna in verschillende groepen en na zijn diensttijd ontmoette hij bassist Clifford Murphy, waarmee hij veertig jaar zou samenwerken, onder meer jarenlang in diens club. In de jaren vijftig speelde hij onder meer met Charlie Parker, Stan Getz en Wes Montgomery, in de jaren zestig toerde hij met Dakota Staton en Aretha Franklin. Ook speelde hij met Earl Bostic. In 1973 vestigde hij zich in Toledo, waar hij later les gaf aan de University of Toledo. Black heeft verder gespeeld met onder meer Jon Hendricks en Wynton Marsalis en opgenomen met David Fathead Newman en Oliver Jackson.
Discografie (selectie)
Live at the Peristyle, TJS/CBP, 2000
Nature of Jazz, TJS
Externe links
Famed jazz musician loses battle with cancer, Toledo Blade, 18 januari 2013
Claude Black: Memories Of Music And MLK From A Local Jazz Legend, door Eric Klinger
Amerikaans jazzpianist
|
3731112
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Xerocrassa%20rhithymna
|
Xerocrassa rhithymna
|
Xerocrassa rhithymna is een slakkensoort uit de familie van de Hygromiidae. De soort is endemisch op Kreta.
De wetenschappelijke naam Xerocrassa rhithymna is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Hausdorf & Sauer.
Hygromiidae
Endemisch dier uit Kreta
IUCN-status niet bedreigd
|
3056799
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stephostethus%20indicus
|
Stephostethus indicus
|
Stephostethus indicus is een keversoort uit de familie schimmelkevers (Latridiidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1866 gepubliceerd door Victor Ivanovitsch Motschulsky.
Schimmelkevers
|
1171662
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philip%20Carey
|
Philip Carey
|
Philip Carey (Hackensack (New Jersey), 15 juli 1925 - 6 februari 2009) was een Amerikaans acteur, die in meer dan 90 producties meespeelde.
De boomlange (1.96m) Carey debuteerde in 1951 in de speelfilm Operation Pacific, en speelde in de daarop volgende jaren onder meer rollen in Calamity Jane, Mister Roberts en The Trunk. Gedurende de jaren 60 en 70 verlegde hij zijn werkgebied naar de televisie en speelde vele gastrollen. Zo was hij te zien in The Virginian, Ironside, All in the Family, McCloud en Little House on the Prairie. Tussen 1979 en 1988 acteerde hij niet in films of televisieseries, maar sinds 1988 speelt hij de rol van Asa Buchanan in de serie One Life to Live.
In januari 2006 werd longkanker geconstateerd bij Carey. Chemotherapie dwong hem in mei 2007 te stoppen met zijn rol in One Life to Live. Zijn karakter stierf een paar maanden later, echter wel buiten het beeld. In november 2007 keerde hij even terug voor drie afleveringen, toen het testament van zijn karakter op een videoband werd uitgezonden. Ook in juli 2008 keerde Carey nog even terug in zijn rol, toen hij de geest van zijn overleden karakter speelde.
Sinds 1976 was Carey getrouwd met de veel jongere Colleen Welch. In 1980 werd dochter Shannon geboren en in 1983 zoon Sean. In 1949 trouwde Carey met Maureen Peppler, uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren. Wanneer de twee gescheiden zijn is niet bekend.
Filmografie
Operation Pacific (1951) - Lt. (j.g.) Bob Perry
I Was a Communist for the FBI (1951) - Mason
Inside the Walls of Folsom Prison (1951) - Red Pardue
Tomorrow Is Another Day (1951) - Radioaankondiger (Stem, niet op aftiteling)
Force of Arms (1951) - MP Sgt. Fred Miller (Niet op aftiteling)
The Tanks Are Coming (1951) - Luitenant Rawson
This Woman Is Dangerous (1952) - Will Jackson
Cattle Town (1952) - Ben Curran
Springfield Rifle (1952) - Capt. Edward Tennick
The Man Behind the Gun (1953) - Capt. Roy Giles
The System (1953) - Stem van radioaankondiger (Stem, niet op aftiteling)
Schlitz Playhouse of Stars Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Two Lives Have I, 1953)
The Ford Television Theatre Televisieserie - Rol onbekend (Afl., The Trestle, 1953|Madame 44, 1953)
Gun Fury (1953) - Frank Slayton
Calamity Jane (1953) - Luitenant Danny Gilmartin
The Ford Television Theatre Televisieserie - Jeff (Afl., Gun Job, 1953)
The Nebraskan (1953) - Wade Harper
Wyoming Renegades (1954) - Brady Sutton
They Rode West (1954) - Kapitein Peter Blake
Massacre Canyon (1954) - Lt. Richard Arlington Faraday
The Outlaw Stallion (1954) - 'Doc' Woodrow
Pushover (1954) - Rick McAllister
The Ford Television Theatre Televisieserie - Roy Allison (Afl., The Unlocked Door, 1954)
The Long Gray Line (1954) - Charles 'Chuck' Dotson
Four Star Playhouse Televisieserie - Dr. Ed Marshfield (Afl., Eddie's Place, 1955)
Mister Roberts (1955) - Mannion
The Ford Television Theatre Televisieserie - John Marlon (Afl., The Stars Don't Shine, 1955)
Celebrity Playhouse Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Known But to God, 1955)
The Ford Television Theatre Televisieserie - Dr. Ed Marshfield (Afl., Second Sight, 1955)
Count Three and Pray (1955) - Albert Loomis
The Ford Television Theatre Televisieserie - Bill Adams (Afl., Twelve to Eternity, 1955)
Three Stripes in the Sun (1955) - Kolonel
The Ford Television Theatre Televisieserie - Wayne Douglas (Afl., Panic, 1956)
Celebrity Playhouse Televisieserie - Lt. Mike O'Shean (Afl., I'll Make the Arrest, 1956)
Wicked as They Come (1956) - Tim O'Bannion
Port Afrique (1956) - Rip Reardon
The Ford Television Theatre Televisieserie - Duffy's Man (Afl., Duffy's Man, 1956)
The Shadow on the Window (1957) - Tony Atlas
Tales of the 77th Bengal Lancers Televisieserie - Luitenant Michael Rhodes (26 afl., 1956-1957)
The Ford Television Theatre Televisieserie - Dr. Douglas Gregg (Afl., Torn, 1957)
Lux Video Theatre Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Edge of Doubt, 1957)
Return to Warbow (1958) - Clay Hollister
Screaming Mimi (1958) - Bill Sweeney
Tonka (1958) - Kapitein Miles Keogh
Lux Playhouse Televisieserie - Robert Garvin (Afl., A Deadly Guest, 1959)
The Trunk (1960) - Stephen Dorning
Philip Marlowe Televisieserie - Philip Marlowe (Afl., Murder by the Book, 1960|Murder Is a Grave Affair, 1960)
Michael Shayne Televisieserie - Brad Harper (Afl., Shoot the Works, 1960)
Zane Grey Theater Televisieserie - John Baylor (Afl., One Must Die, 1961)
Thriller Televisieserie - Darryl Hudson (Afl., Man in a Cage, 1961)
Stagecoach West Televisieserie - Majoor Ralph Barnes (Afl., The Root of Evil, 1961)
The Rifleman Televisieserie - Dr. Simon Battle (Afl., Death Trap, 1961)
Tales of Wells Fargo Televisieserie - Joe Squire (Afl., The Dodger, 1961)
The Roaring 20's Televisieserie - Tim McCool (Afl., Kitty Goes West, 1961)
Red Nightmare (1962) - Majoor Barnett (Niet op aftiteling)
Cheyenne Televisieserie - Cole Younger (Afl., One Way Ticket, 1962)
77 Sunset Strip Televisieserie - Mac Maguire (Afl., Violence for Your Furs, 1962)
Lawman Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Change of Venue, 1962)
Bronco Televisieserie - Josh Glendon (Afl., Until Kingdom Come, 1962)
Black Gold (1962) - Frank McCandless
77 Sunset Strip Televisieserie - Kapitein Shore (Afl., Flight from Escondido, 1962)
Cheyenne Televisieserie - Marshal Frank Nolan (Afl., Johnny Brassbuttons, 1962)
FBI Code 98 (1963) - Inspecteur Leroy Gifford
The Gallant Men Televisieserie - Sgt. Matt Barragan (Afl., The Leathernecks, 1963)
77 Sunset Strip Televisieserie - Chris Benton (Afl., The Night Was Six Years Long, 1963)
The Virginian Televisieserie - Duke Logan (Afl., Siege, 1963)
The Nurses Televisieserie - Ernie Bass (Afl., The Thunder of Ernie Bass, 1963)
77 Sunset Strip Televisieserie - Charles 'Brick' Garrett (Afl., Flight 307, 1963)
G.E. True Televisieserie - Pete Foley (Afl., Nitro, 1963)
Kraft Suspense Theatre Televisieserie - Edgar Martin (Afl., My Enemy, This Town, 1964)
Dead Ringer (1964) - Sergeant Hoag
The Time Travelers (1964) - Dr. Steve Connors
The Virginian Televisieserie - Kapitein Edward Parmalee (Afl., We've Lost a Train, 1965)
Town Tamer (1965) - Jim Akins
The Great Sioux Massacre (1965) - Kolonel Custer
Daniel Boone Televisieserie - Gordon Lang (Afl., The Necklace, 1967)
Laredo Televisieserie - Kapitein Edward Parmalee (8 afl., 1965-1967)
Custer Televisieserie - Benton Conant (Afl., Massacre, 1967)
Felony Squad Televisieserie - Tillery Gage (Afl., No Sad Songs for Charlie, 1967)
Cimarron Strip Televisieserie - Kallman (Afl., Knife in the Darkness, 1968)
Ironside Televisieserie - Dick Richards (Afl., Barbara Who, 1968)
Three Guns for Texas (1968) - Kapitein Edward A. Parmalee
Ironside Televisieserie - Vic Richards (Afl., Goodbye to Yesterday, 1969)
Once You Kiss a Stranger... (1969) - Mike
The Rebel Rousers (1970) - Rebel
All in the Family Televisieserie - Steve (Afl., Judging Books by Covers, 1971)
The Seven Minutes (1971) - Elmo Duncan
Gunsmoke Televisieserie - Bannion (Afl., Trafton, 1971)
McMillan & Wife Televisieserie - Arthur Kendall (Afl., The Night of the Wizard, 1972)
Bright Promise Televisieserie - Bob Corcoran (1972)
Shadow of Fear (1973) - Sgt. Lou Arnburg
Room 222 Televisieserie - Benjamin Evans (Afl., I've Got the Hammer, If You've Got the Thumb, 1973)
Scream of the Wolf (Televisiefilm, 1974) - Sheriff Vernon Bell
Banacek Televisieserie - Art Gallagher (Afl., Rocket to Oblivion, 1974)
Wide World Mystery Televisieserie - Detective Arnburg (Afl., Shadow of Fear, 1973|Hard Day at Blue Nose, 1974)
Police Woman Televisieserie - Walter Grainger (Afl., Anatomy of Two Rapes, 1974)
Kolchak: The Night Stalker Televisieserie - Sgt. Mayer (Afl., Firefall, 1974)
McCloud Televisieserie - Howard Barnett (Afl., The Man with the Golden Hat, 1975)
Police Story Televisieserie - Kapitein Ben Johnson (Afl., The Execution, 1975)
Crackle of Death (Televisiefilm, 1976) - Rol onbekend
The Blue Knight Televisieserie - Rol onbekend (Afl., A Slight Case of Murder, 1976)
Fighting Mad (1976) - Pierce Crabtree
The Bionic Woman Televisieserie - Majoor Andrews (Afl., The Vega Influence, 1976)
The Betty White Show Televisieserie - Larry (Afl., Joyce's Wedding, 1977)
Monster (1979) - Barnes
Little House on the Prairie Televisieserie - Commandant Kaiser (Afl., The Halloween Dream, 1979)
All My Children Televisieserie - Asa Buchanan (Episode 1.8859, 2004)
One Life to Live Televisieserie - Asa Buchanan (Afl. onbekend, 1980-2007)
Amerikaans acteur
|
686147
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Freedom%20Force
|
Freedom Force
|
Voor het computerspel, zie Freedom Force (computerspel).
Freedom Force was een fictief superschurkenteam uit de strips van Marvel Comics, hoewel ze van tijd tot tijd ook heldendaden verrichtten. Het team werd bedacht door Chris Claremont en John Romita Jr., en verscheen voor het eerst in Uncanny X-Men #199 (maart 1985)
Freedom Force was een door de overheid gesponsord team dat in het begin bestond uit Mystiques Brotherhood of Mutants. Ze kwamen vooral in conflict met de X-Men, X-Factor en New Mutants, maar vochten ook tegen de Avengers.
Geschiedenis
Freedom Force begon als de tweede incarnatie van de terroristengroep Brotherhood of Mutants. Toen de relatie tussen mensen en mutanten verslechterde, besloot de teamleider Mystique dat het te gevaarlijk was geworden voor hen om door te gaan met hun misdaden. Ze bood de diensten van de Brotherhood aan bij Valerie Cooper, een veiligheidsadviseur van de overheid van de Verenigde Staten, in ruil voor vergeving van hun oude wandaden. Cooper zag de mogelijkheden van Mystiques aanbod, maar wilde dat het team eerst hun loyaliteit zou bewijzen door de mutant Magneto te arresteren. Het team ging akkoord en nam de naam Freedom Force aan. Ook kwam de tovenares Spiral bij het team. Ze vonden Magneto op een herdenking voor de Holocaust en slaagden erin hem te arresteren omdat hij zichzelf overgaf.
Tijdens hun tweede missie sloot ook de tweede Spider-Woman zich bij het team aan. Toen de Avengers een misdaad in de schoenen geschoven kregen door hun verbitterde voormalige lid Quicksilver, stuurde de overheid Freedom Force om de Avengers te arresteren. Iets waar ze in slaagden. Spider-Woman kreeg echter spijt en bevrijdde de Avengers, waarna ze Freedom Force verliet en een vluchteling werd. In haar plaats kwamen Crimson Commando, Stonewall en Super Sabre bij het team.
In de maanden daarop kreeg Freedom Force veel onpopulaire opdrachten, zoals toezien op naleving van de registratiewet voor mutanten en de X-Men arresteren. Ze verrichtten ook heldendaden zoals het redden van de mensen van Dallas tijdens de "The Fall of the Mutants" verhaallijn. Freedom Force droeg echter een duister geheim met zich mee wat hen tot doelwit maakte van X-Factor en de New Mutants. Dit geheim hield in dat Freedom Force de overheid hielp jonge mutanten te rekruteren om voor de overheid te werken.
Het team begon langzaam uit elkaar te vallen toen de mutant Forge hen vroeg om Muir Island te verdedigen tegen de Reavers. Bij deze missie vonden Destiny en Stonewall de dood. Vooral Destiny’s dood viel zwaar voor Mystique, waardoor Freedom Force het bij hun volgende gevecht met de Avengers zonder haar leiderschap moest stellen. Val Cooper werd overgenomen door Shadow King en kreeg de opdracht Mystique te doden. Cooper wist Shadow King te weerstaan en verwondde zichzelf. Mystique nam Vals identiteit aan en infiltreerde in Shadow Kings bende. Vanuit deze positie hielp ze later de X-Men en X-Factor Shadow King te verslaan.
Zonder Mystique werd de rest van Freedom Force op een missie naar Koeweit gestuurd om te vechten in de eerste Golfoorlog. Hierbij kwam Super Sabre om en Crimson Commando raakte zwaargewond. Om hem te helpen liet Avalanche Pyro en Blob achter in vijandig gebied. Deze missie betekende het einde van Freedom Force, hoewel Avalanche en Commando (nu een cyborg) voor de overheid bleven werken.
Externe link
America's Heroes: Freedom Force
Marvel-superschurkenteam
|
3688497
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neolasioptera%20argentisquama
|
Neolasioptera argentisquama
|
Neolasioptera argentisquama is een muggensoort uit de familie van de galmuggen (Cecidomyiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Felt.
Galmuggen
|
1888766
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20aardbevingen%20in%202010
|
Lijst van aardbevingen in 2010
|
De aardbevingen in 2010 hebben tezamen meer dan 230.000 mensenlevens geëist. De dodelijkste was de aardbeving in Haïti die zich voordeed op 12 januari 2010. Hierbij lieten zeker 230.000 mensen het leven waardoor het momenteel de op-vijf-na dodelijkste aardbeving ooit is. De aardbeving in Chili van 27 februari 2010 is de op-zeven-na krachtigste sinds het jaar 1900 met een kracht van 8,8 op de schaal van Richter.
Overzicht
Door het grote aantal aardbevingen bevinden zich in het onderstaande overzicht enkel aardbevingen van meer dan 6 op de schaal van Richter (tenzij anders vermeld).
Krachtigste aardbevingen
Dodelijkste aardbevingen
Maand-overzicht
Lijst van aardbevingen over de hele wereld in 2010 van minimaal 6,5 op de Schaal van Richter of met noemenswaardige bijzonderheden.
Januari
4 januari - Op de Salomonseilanden vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 7,1 op de Schaal van Richter. Ten gevolge van de aardbeving en de daaropvolgende tsunami worden ongeveer 1000 mensen dakloos. (hoofdartikel)
4 januari - In het noorden van Tadzjikistan vindt een aardbeving plaats van 5,1 op de schaal van Richter, 20.000 mensen raken dakloos.
10 januari - In Californië vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,5 op de schaal van Richter, er vallen 35 gewonden. (hoofdartikel)
12 januari - In Haïti vindt de zes-na dodelijkste aardbeving ooit plaats. De beving had een kracht van 7,0 op de schaal van Richter en eiste meer dan 230.000 mensenlevens. (hoofdartikel)
28 januari - In de Chileense provincie Antofagasta vindt een aardbeving plaats van 6,8 op de schaal van Richter.
Februari
1 februari - Op het eiland Bougainville (Papoea-Nieuw-Guinea) vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,2 op de schaal van Richter. (hoofdartikel)
18 februari - Op de grens van China, Rusland en Noord-Korea vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,9 op de schaal van Richter. In eerste instantie was er vrees dat de beving werd veroorzaakt door een nucleaire test van Noord-Korea, maar dit werd als hoogst onwaarschijnlijk beschouwd door het Zuid-Koreaanse ministerie voor Buitenlandse Zaken.
26 februari - Op de Japanse Riukiu-eilanden vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 7,0 op de schaal van Richter. Ten gevolge van deze beving ontstaat er een 10 cm hoge tsunami. Er vallen echter geen slachtoffers. (hoofdartikel)
27 februari - In Chili vindt de op-zeven-na krachtigste aardbeving ooit plaats. De beving heeft een kracht van 8,8 op de schaal van Richter met 452 doden tot gevolg. (hoofdartikel)
28 februari - Bij de Chileense stad Salta vindt een aardbeving plaats van 6,1 op de Schaal van Richter, er vallen twee doden.
Maart
4 maart - In Taiwan vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,4 op de schaal van Richter. De beving veroorzaakt 96 gewonden, maar geen doden. (hoofdartikel)
5 maart - Op Sumatra vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,8 op de schaal van Richter. De beving veroorzaakt paniek en schade, maar er raakt niemand gewond. (hoofdartikel)
8 maart - In Turkije vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,1 op de schaal van Richter, er vallen 51 doden. (hoofdartikel)
11 maart - In Chili vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,9 op de schaal van Richter. Volgens seismologen was deze beving onafhankelijk van de aardbeving in Chili van 27 februari. (hoofdartikel)
14 maart - In Japan vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,5 op de schaal van Richter, er valt slechts één gewonde. (hoofdartikel)
20 maart - In de buurt van Nieuw-Ierland vindt een aardbeving plaats van 6,6 op de Schaal van Richter.
30 maart - Bij de Andamanen vindt een aardbeving plaats van 6,6 op de Schaal van Richter.
April
4 april - In het Mexicaanse Baja California vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Er vallen 3 doden en honderden gewonden. (hoofdartikel)
6 april - Op Sumatra vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 7,7 op de schaal van Richter, er vallen 62 gewonden. (hoofdartikel).
11 april - Op de Salomonseilanden vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,8 op de schaal van Richter. Er vallen geen gewonden. (hoofdartikel)
11 april - In Spanje vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,3 op de schaal van Richter. Het is tot dusver de krachtigste aardbeving in Europa in 2010. (hoofdartikel)
13 april - In de Chinese provincie Qinghai vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,9 op de schaal van Richter. Er vallen minstens 2046 doden en 12.135 gewonden. (hoofdartikel)
17 april - Op het eiland Nieuw-Guinea vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 6,2 op de schaal van Richter. Er vallen geen gewonden. (hoofdartikel)
20 april - In Australië vindt een aardbeving plaats met een kracht van 5,2 op de schaal van Richter. Er vallen 2 lichtgewonden.
24 april - Op het Indonesische eiland Obi vindt een aardbeving plaats met een kracht van 6,0 op de schaal van Richter, er vallen geen gewonden. (hoofdartikel)
Mei
3 mei - In de Chileense provincie Pichilemu vindt een aardbeving plaats van 7,0 op de schaal van Richter.
5 mei - In het noorden van Chili vindt een aardbeving plaats van 7,0 op de schaal van Richter.
9 mei - Op Sumatra vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Er vallen geen doden, noch gewonden. (hoofdartikel)
24 mei - In Brazilië vindt een aardbeving plaats van 6,5 op de schaal van Richter.
27 mei - Op Vanuatu vindt een aardbeving plaats met aan kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Tot dusver is er geen bericht over doden of gewonden.
Juni
12 juni - Op de Nicobaren (India) vindt een aardbeving plaats met een kracht van 7,5 op de schaal van Richter.
16 juni - Bij de kust van de Indonesische provincie Papoea vindt een aardbeving plaats van 7,0 op de schaal van Richter, 17 mensen komen om het leven. (hoofdartikel)
26 juni - Bij de Salomonseilanden vindt een aardbeving plaats met een kracht van 6,7 op de schaal van Richter.
30 juni - In de Mexicaanse staat Oaxaca vindt een aardbeving plaats met een kracht van 6,2 op de schaal van Richter, er valt één dode.
Juli
14 juli - In de Chileense regio Bío-Bío vindt een aardbeving plaats met een kracht van 6,5 op de schaal van Richter.
18 juli - Bij de Alaskaanse eilandengroep Fox vindt een aardbeving plaats met een kracht van 6,7 op de schaal van Richter.
18 juli - In Nieuw-Brittannië vinden twee aardbevingen plaats. Eerst een met een kracht van 6,9 op de schaal van Richter, gevolgd door een aardbeving met een kracht van 7,3.
23 juli - Op de Filipijnen vindt een aardbeving plaats met een kracht van 7,3 op de schaal van Richter.
29 juli - Bij Mindanao vindt een aardbeving plaats met een kracht van 6,6 op de schaal van Richter.
20 juli - In het noordoosten van Iran vindt een aardbeving plaats van 5,6 op de schaal van Richter, er vallen ongeveer 160 gewonden.
Augustus
4 augustus - In Nieuw-Brittannië vindt een aardbeving plaats met een kracht van 7,0 op de schaal van Richter.
4 augustus - Bij de Koerilen vindt een aardbeving plaats met een kracht van 7,0 op de schaal van Richter.
10 augustus - Bij Vanuatu vindt een aardbeving plaats met een kracht van 7,3 op de schaal van Richter.
11 augustus - Bij Vanuatu vindt opnieuw een aardbeving plaats, ditmaal met een kracht van 7,1 op de schaal van Richter.
12 augustus - In de Ecuadoraanse provincie Pastaza vindt een aardbeving plaats van 6,9 op de schaal van Richter.
13 augustus - Bij de Marianen vindt een aardbeving plaats van 6,9 op de schaal van Richter.
14 augustus - Bij de Marianen vindt een aardbeving plaats van 6,6 op de schaal van Richter.
27 augustus - In het noorden van Iran vindt een aardbeving plaats van 5,7 op de schaal van Richter, drie mensen komen om het leven en nog eens 40 raken er gewond.
September
4 september - In de Nieuw-Zeelandse regio Canterbury vindt een aardbeving plaats van 7,1 op de schaal van Richter. Twee personen raken zwaargewond.
9 september - In de Chileense regio Bío-Bío vindt een aardbeving plaats van 6,7 op de schaal van Richter.
27 september - In het zuiden van Iran vindt een aardbeving plaats van 5,5 op de schaal van Richter, één persoon komt om het leven.
29 september - Dicht bij de zuidkust van Papoea vindt een aardbeving plaats van 7,1 op de schaal van Richter.
Oktober
21 oktober - In de buurt van de Mexicaanse stad Los Mochis vindt een aardbeving plaats van 6,7 op de schaal van Richter.
25 oktober - Aan de oostkust van Sumatra vindt een aardbeving plaats van 7,5 op de schaal van Richter. Door de beving ontstond er een tsunami tot drie meter hoogte die veel schade aanrichtte aan de Indonesische kust. (hoofdartikel)
November
3 november - Bij de Servische stad Kraljevo vindt een aardbeving plaats van 5,4 op de schaal van Richter. Twee mensen kwamen om het leven en meer dan honderd mensen raakten gewond.
6 november - In het westen van Iran vindt een aardbeving plaats van 4,9 op de schaal van Richter. Zeker honderd mensen raakten gewond.
30 november - Bij de Japanse Bonin-eilanden vindt een aardbeving plaats van 6,7 op de schaal van Richter.
December
2 december - In Papoea-Nieuw-Guinea vindt een aardbeving plaats van 6,7 op de schaal van Richter.
8 december - Bij de zuidelijke Sandwicheilanden vindt een aardbeving plaats van 6,5 op de schaal van Richter.
20 december - In het zuidwesten van Iran vindt een aardbeving plaats van 6,5 op de schaal van Richter. Elf mensen kwamen om het leven en zeker honderd mensen raakten gewond.
21 december - Bij de Japanse Bonin-eilanden vindt een aardbeving plaats van 7,4 op de schaal van Richter.
25 december - In de buurt van Vanuatu vindt een aardbeving plaats van 7,3 op de schaal van Richter.
29 december - Er vindt opnieuw een aardbeving plaats in de buurt van Vanuatu, deze keer met een kracht van 6,6 op de schaal van Richter.
30 december - In het zuidwesten van Polen vindt een aardbeving plaats van 4,5 op de schaal van Richter. Drie personen kwamen om het leven door vallende stenen.
Externe link
2010 Significant Earthquake
Aardbevingen in 2010
2010
10
|
2603344
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maulia%20picitcornis
|
Maulia picitcornis
|
Maulia picitcornis is een keversoort uit de familie boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1892 door Blackburn.
Boktorren
|
5456619
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mitrapsylla%20adusta
|
Mitrapsylla adusta
|
Mitrapsylla adusta is een halfvleugelig insect uit de familie bladvlooien (Psyllidae). De wetenschappelijke naam van deze soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Burckhardt en Queiroz in 2020.
Bladvlooien
|
461098
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Denonville
|
Denonville
|
Denonville is een gemeente in het Franse departement Eure-et-Loir (regio Centre-Val de Loire) en telt 796 inwoners (2004). De gemeente behoort tot het kanton Auneau van het arrondissement Chartres.
Geografie
De oppervlakte van Denonville bedraagt 12,9 km², de bevolkingsdichtheid is 61,7 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Eure-et-Loir
|
2581365
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Callyspongia%20persculpta
|
Callyspongia persculpta
|
Callyspongia persculpta is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Callyspongia en behoort tot de familie Callyspongiidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Wiedenmayer.
persculpta
|
4406974
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/TT%20Assen%201981
|
TT Assen 1981
|
De TT Assen 1981 was achtste Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1981. De races werden verreden op 27 juni 1981 op het TT Circuit in Assen.
Algemeen
De TT van Assen vormde een keerpunt in het seizoen 1981, want Marco Lucchinelli, Toni Mang en Ricardo Tormo konden een voorschot nemen op hun wereldtitel, die hen allemaal praktisch in de schoot geworpen werd. Lucchinelli omdat zijn concurrenten Kenny Roberts, Graeme Crosby en Randy Mamola geen punten scoorden, Mang omdat Jon Ekerold helemaal niet kon deelnemen en Tormo omdat Stefan Dörflinger in zijn laatste ronde viel. Het werd vooral een debacle voor het 500cc-team van Yamaha, want ook Barry Sheene kwam bij de start niet van zijn plaats. De wisselende weersomstandigheden - en daarmee de juiste bandenkeuze - speelden de hoofdrol in de 51e TT. Tegen de verwachting in verscheen Takazumi Katayama toch weer met de Honda NR 500, maar opnieuw zonder succes.
500 cc
De start van de 500cc-race werd tien minuten uitgesteld omdat het was gaan regenen en de wedstrijdleiding de coureurs de tijd gaf om regenbanden te monteren. Dat deed lang niet iedereen: de meesten kozen voor intermediates, maar voorin stonden Boet van Dulmen, Kenny Roberts en Randy Mamola op regenbanden. Het haastige monteren had Roberts echter parten gespeeld. In de opwarmronde merkte hij al dat er iets niet in orde was en vlak voor de start schoof hij zijn machine met een geblokkeerd voorwiel het gras in. Er was een remblok verkeerd gemonteerd en de race was voor Roberts voorbij. Van Dulmen zag het gebeuren en probeerde een uitgestelde start te forceren door zijn eigen motorfiets dwars te zetten. Dat leverde een gevaarlijke situatie op, want de start ging gewoon door en Van Dulmen kwam meteen in het middenveld terecht. Na de start bleek er nog een fabrieks-Yamaha OW 54 stil te staan: Barry Sheene slaagde er niet in zijn machine aan de praat te krijgen en daarmee was het hele Yamaha-fabrieksteam uitgeschakeld. Crosby nam aanvankelijk de leiding, maar werd aangevallen door Mamola, die daarbij in het gras terechtkwam en viel. Crosby werd nu gevolgd door Kork Ballington en Boet van Dulmen, die zijn regenbanden ten volle benutte en uiteindelijk zelfs de leiding overnam. Marco Lucchinelli passeerde Crosby ook maar verloor terrein op van Dulmen, die een flinke voorsprong opbouwde. De baan droogde echter op, waardoor de Lucchinelli met zijn intermediate-banden in het voordeel was. Halverwege de race wist hij Van Dulmen te passeren, waarna hij een flinke voorsprong opbouwde. Van Dulmen werd echter niet meer bedreigd door Ballington, die derde werd en de eerste podiumplaats voor de Kawasaki KR 500 scoorde.
Uitslag 500 cc
Top 10 WK-stand na deze race
350 cc
Vanaf de vijfde startrij wist Mar Schouten toch als eerste weg te komen bij de start van de 350cc-klasse. Hij werd gevolgd door Carlos Lavado en daarna een grote groep rijders die enigszins uiteenviel toen Mick Grant in de Geert Timmer-bocht viel. Zijn brandstoftank klapte op de baan, waardoor de bocht vol benzine lag. Bovendien hadden de achtervolgers de grootste moeite de ravage te omzeilen, waardoor vooral Patrick Fernandez het contact met de kopgroep verloor. Schouten viel al snel enkele plaatsen terug maar zou toch nog als zesde finishen. Intussen nam Toni Mang de leiding voor Lavado en was de strijd om de eerste twee plaatsen beslist. Om de derde plaats vond een gevecht plaats tussen Graeme McGregor, Jean-François Baldé, Jeffrey Sayle en de inmiddels weer aangesloten Fernandez. Sayle viel met pech uit en uiteindelijk werd Baldé derde, een halve seconde voor Fernandez.
Uitslag 350 cc
Top 10 WK-stand na deze race
250 cc
Na een goede start reed Roland Freymond in de eerste ronde aan de leiding van de 250cc-race in Assen, gevolgd door Toni Mang, Jean-François Baldé, Jeffrey Sayle en zelfs Thierry Espié met de debuterende Pernod. Die viel echter in de tweede ronde uit. Mang nam aanvankelijk de leiding over, maar werd vergezeld door Carlos Lavado. Tussen deze twee ontstond een op het oog spannend gevecht, maar het had er alle schijn van dat Mang een saaie race als de eerder verreden 350cc-klasse wilde voorkomen. Met handgebaren maakte hij Lavado duidelijk dat hij moest volgen, maar die had daar grote moeite mee. De afstand werd stilaan toch wat groter, maar in de laatste bocht wist Mang Lavado toch weer dicht achter zich te krijgen. Het verschil op de streep bedroeg slechts 0,2 seconde, waarna Mang en Lavado elkaar in de armen vlogen. Om de derde plaats vochten Freymond en Sayle. Baldé voegde zich in de negende ronde bij hen, maar door het gevecht kon ook Patrick Fernandez aansluiten en hij werd uiteindelijk nipt derde.
Uitslag 250 cc
Top 10 WK-stand na deze race
125 cc
In de training van de 125cc-klasse brak Loris Reggiani zijn linker grote teen, maar door de zorg van dokter Costa en Martin Mijwaart, die zijn schakelpedaal aanpaste, kon hij toch starten. Hij maakte niet eens een slechte start, maar Pier Paolo Bianchi was als eerste weg. Na de eerste ronde ging Hans Müller aan de leiding en er vormde zich een kopgroep met Bianchi, Müller, Reggiani en diens kopman Ángel Nieto. Nieto en Reggiani probeerden samen weg te rijden, maar in eerste instantie wist Bianchi dat te voorkomen. Uiteindelijk wisten de twee Minarelli-coureurs toch een gaatje te slaan, waarbij Nieto met handgebaren aan Reggiani duidelijk maakte dat hij niet te dicht moest volgen. Bianchi vormde een duo met Müller, maar behield de derde plaats. Anton Straver maakte een hachelijk moment mee toen hij hard moest remmen voor een dronken toeschouwer die de baan op was gelopen.
Uitslag 125 cc
Top 10 WK-stand na deze race
50 cc
De 50cc-klasse startte in Assen op een opdrogende baan. Hoewel Ricardo Tormo als snelste vertrok, werd hij meteen ingehaald door Stefan Dörflinger. Henk van Kessel reed op de derde plaats, maar kon de twee niet volgen. Halverwege de race verremde Dörflinger zich, waardoor Tormo weer aan de leiding kwam met negen seconden voorsprong. Dörflinger maakte echter drie seconden per ronde goed en nam de leiding in de laatste ronde weer over. Op de achterkant van het circuit slipte zijn achterwiel echter weg en Dörflinger viel, waarbij hij zijn pols brak en zijn kansen op de wereldtitel nog slechts theoretisch werden. Van Kessel werd door de val van Dörflinger tweede en Rolf Blatter werd derde.
Uitslag 50 cc
Top 10 WK-stand na deze race
Zijspannen
Jock Taylor/Benga Johansson hadden in Assen eigenlijk een normale start, maar twee andere combinaties op de eerste startrij, Rolf Biland/Kurt Waltisperg en Alain Michel/Michael Burkhardt, kwamen nauwelijks weg en blokkeerden daarmee ook de rest van het veld. Biland verloor drie plaatsen, Michel viel terug in het middenveld en Egbert Streuer was de eerste die eromheen stuurde en op de tweede plaats lag. Biland nam de tweede plaats al snel over terwijl Werner Schwärzel's combinatie bij het uitkomen van de Strubben niet meer wilde sturen en rechtdoor ging, waarbij een toeschouwer onder de combinatie terechtkwam. Er ontstond een gevecht tussen Taylor en Biland, terwijl er een gat werd geslagen met Streuer. Michel was toen nog bezig aan een inhaalrace. Bij het ingaan van de vijfde ronde maakte Biland een pitstop om een losse bougiekap vast te zetten, maar intussen was Michel al voorbijgegaan aan Streuer. Michel kon zelfs de aanval inzetten op Taylor en de race met een ruime voorsprong winnen. Streuer maakte een benauwd moment mee in de Ruskenhoek, toen zijn achterwiel naast het asfalt kwam. De combinatie stond dwars en Egbert Streuer werd afgeworpen, maar bleef met een voet aan zijn zijspancombinatie hangen. Toen die door een sloot stuiterde kwam de voet los, maar de LCR rolde in vrijstand door met Bernard Schnieders nog steeds aan boord. Uiteindelijk liet ook die zich uit het zijspan glijden en de combinatie stak de baan nog een keer over om in een sloot tot stilstand te komen. Rolf Biland, die een eenzame race op de vierde plaats had gereden, werd op die manier toch nog derde.
Uitslag zijspannen
Top 10 WK-stand na deze race
Trivia
Wat mankeert eraan? (1)
Hans Spaan raakte al in het begin van het seizoen geblesseerd in Zandvoort. In de Grand Prix van Joegoslavië brak hij een botje in zijn pols, waardoor het begrijpelijk was dat hij voor de TT van Assen geen goedkeuring kreeg van de artsen. Dat kwam echter door problemen met enkele rugwervels. Om de verwarring helemaal compleet te maken verklaarde Spaan zelf over de keuring: "En terecht, ik heb nog problemen met mijn ogen"…
Wat mankeert eraan? (2)
De NOS had de motorsport niet hoog in het vaandel staan, maar stuurde toch een cameraploeg naar Assen. Ze troffen in het rennerskwartier Klaas Hernamdt, die juist aan zijn monteur Jannes Brinksma uitlegde dat er een probleem met zijn versnellingsbak was. Klaas deed dat echter in het Fries. De verslaggever hoorde een vreemde taal en vroeg Klaas in het Engels wat het probleem was. Klaas had niet in de gaten dat het de NOS was en antwoordde dus ook in het Engels.
Magnesiumbrand
De Bimota-Yamaha van Massimo Matteoni brandde na een val volledig uit omdat de brandweer geen blusmiddelen had voor zijn magnesium wielen, die maar bleven branden. Hij kreeg van de organisatie een schadevergoeding.
Deurwaarder
Richard Schlachter reed voor het eerst in de 350cc-klasse omdat hij de Solo van Gustav Reiner kon lenen, maar haalde de finish niet. Na afloop moest hij de machine echter inleveren bij een deurwaarder. Het reisbureau ITG had van een aantal coureurs nog 120.000 gulden tegoed vanwege de reis naar de GP van Argentinië, waaronder Gustav Reiner.
1981
Assen
|
4862137
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fanny%20Stoll%C3%A1r
|
Fanny Stollár
|
Fanny (ook wel Fanni) Stollár (Boedapest, 12 november 1998) is een tennisspeelster uit Hongarije. Stollár begon op driejarige leeftijd met het spelen van tennis. Haar favoriete ondergrond is hardcourt. Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Zij is actief in het internationale tennis sinds 2014.
Loopbaan
In maart 2015 won Stollár haar eerste (dubbelspel)titels van het ITF-circuit in de Verenigde Staten. Twee maanden later volgde haar eerste enkelspeltitel, op het ITF-toernooi van Galați (Roemenië). In juli won zij samen met landgenote Dalma Gálfi het meisjesdubbelspeltoernooi van Wimbledon.
In 2016 speelde Stollár voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Hawaï waar zij met een wildcard was toegelaten tot het enkelspeltoernooi – op datzelfde toernooi had zij ook haar WTA-dubbelspeldebuut.
In 2017 bereikte zij als kwalificante op het Premier-toernooi van Charleston de derde ronde, door onder meer Jelena Vesnina (WTA-13) te verslaan. Tijdens de 2018-editie van ditzelfde toernooi bereikte zij nogmaals de derde ronde, waarbij zij Johanna Konta (WTA-14) klopte, alvorens ten prooi te vallen aan de latere winnares, Kiki Bertens.
In 2018 won zij de dubbelspeltitel op het WTA-toernooi van Boedapest, samen met de Spaanse Georgina García Pérez. Daarmee kwam zij in maart 2018 voor het eerst binnen in de top 100 van het dubbelspel. Dit WTA-toernooi in haar 'eigen' hoofdstad won zij ook nog in 2021 (met de Roemeense Mihaela Buzărnescu) en in 2023 (met de Poolse Katarzyna Piter).
In de periode 2016–2018 maakte Stollár deel uit van het Hongaarse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 7–2.
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
Palmares
WTA-finaleplaatsen enkelspel
geen
WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel
Resultaten grandslamtoernooien
Enkelspel
geen deelname
Vrouwendubbelspel
Externe links
Hongaars tennisser
|
3234234
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyclops%20varius
|
Cyclops varius
|
Cyclops varius is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Cyclopidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1901 door Lilljeborg.
Cyclopidae
|
4437432
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20alumni%20van%20de%20Vrije%20Universiteit%20Brussel
|
Lijst van alumni van de Vrije Universiteit Brussel
|
Wetenschappers
Willy Gepts (1922-1991)
Leo Apostel (1925-1995)
Clement Hiel (1952-)
Jean Paul Van Bendegem
Jean Bourgain (1954-)
Ingrid Daubechies (1954-)
Francis Heylighen
Paul Devroey
Ludo Cornelis
Luc Steels
Pattie Maes
Patrick Baert
Els Witte
Kris Deschouwer
Mark Elchardus
Maurits van den Noort
Jonathan Holslag
Dave Sinardet
Werner-Édouard de Saeger van Nattenhaesdonck
Anne van Grevenstein-Kruse
Joëlle Rozie
Kunstenaars
André Delvaux (1926-2002)
Jef Geeraerts (1930-2015)
Barthold Kuijken (1949-)
Erik Pevernagie (1939-)
Fabienne Demal (Axelle Red) (1968-)
Frank Vander linden
Politici
Els Ampe (1979-)
Bert Anciaux (1959-)
Norbert De Batselier (1947-)
Pieter De Crem
Karel De Gucht (1954-)
Patrick Dewael (1955-)
Annemie Neyts (1944-)
Camille Paulus
Louis Tobback (1938-)
Peter Vanvelthoven (1962-)
Willy Claes (1938-)
Bruno Valkeniers
Wouter De Vriendt (1977-)
Jean-Jacques De Gucht
Herman De Croo
Alexander De Croo
Mathias De Clercq
Willy De Clercq
Sven Gatz
Guy Vanhengel
Bart Tommelein
Marino Keulen
Annemie Neyts
Jan Jambon
Bruno Tobback
Maggie De Block
Guy Swennen
Nadia Sminate
Sammy Mahdi
Journalisten en mediafiguren
Danira Boukhriss (1990-)
Greet De Keyser (1963-)
Yves Desmet (1959-)
Goedele Liekens (1963-)
Tony Mary (1950-)
Saartje Vandendriessche (1975-)
Marcel Vanthilt (1957-)
Axelle Red
Nathalie Dyck
David Dehenauw
Sporters
Sébastien Godefroid (1971-)
Jürgen Roelandts
Dirk Van Tichelt
Ann Simons
Leen Dom
Els Dom
Laure Aerts
Kathleen Smet
Brigitte Becue
Heidi Rakels
Ann Wauters
Ulla Werbrouck
Overige
Rosette S'Jegers
Eric Boyer de la Giroday
Brussel alumni
alumni
|
2465221
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Barbus%20martorelli
|
Barbus martorelli
|
Barbus martorelli is een straalvinnige vissensoort uit de familie van eigenlijke karpers (Cyprinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1971 door Roman.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2009.
Eigenlijke karpers
IUCN-status niet bedreigd
|
1029968
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Ephraim
|
Mount Ephraim
|
Mount Ephraim is een plaats (borough) in de Amerikaanse staat New Jersey, en valt bestuurlijk gezien onder Camden County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 4495.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 4437, een daling van 58 (-1,3%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
2,3 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 4 km rond Mount Ephraim.
Externe link
Plaats in New Jersey
|
3545009
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mnesicles%20saobensis
|
Mnesicles saobensis
|
Mnesicles saobensis is een rechtvleugelig insect uit de familie Chorotypidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Descamps.
Chorotypidae
|
3266339
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peloponnesia%20culminella
|
Peloponnesia culminella
|
Peloponnesia culminella is een vlinder uit de familie zakjesdragers (Psychidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1961 door Sieder.
De soort komt voor in Europa.
Zakjesdragers
Dier uit het Palearctisch gebied
|
1676556
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cairostadion
|
Cairostadion
|
Het Cairostadion is het tweede grootste stadion van Afrika en het Midden-Oosten, na het Borg El Arabstadion. Het stadion ligt in Caïro, Egypte. Het is een multifunctioneel stadion en het heeft 74.100 zitplaatsen. Op 23 juli 1960 werd het stadion geopend door de toenmalige president van Egypte Gamal Abdel Nasser.
De voetbalwedstrijden van Al-Ahly, Al-Zamalek en het Egyptisch voetbalelftal worden hier gespeeld.
Het Cairo Stadium is een symbool geworden voor het Egyptische voetbal, alle belangrijke wedstrijden van Egypte worden hier gespeeld.
Afrikaans kampioenschap voetbal
Dit stadion werd gebruikt een aantal keer gebruikt voor de Afrika Cup. Op de Afrika Cup van 1974, 1986 en 2006 werden er wedstrijden gespeeld in dit stadion. Waaronder ook een aantal finales.
Afbeeldingen
Sportaccommodatie in Egypte
Bouwwerk in Caïro
Sport in Caïro
|
33868
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stadsbus%20Maastricht
|
Stadsbus Maastricht
|
Stadsbus Maastricht BV (SBM) was het stadsvervoersbedrijf van Maastricht en omgeving, inclusief het in België gelegen Kanne.
SBM kwam voort uit het Gemeentelijk Autobusbedrijf Maastricht (GABM, opgeheven 1971), het Maastrichtse gemeentevervoerbedrijf. Sinds het najaar van 2001 was SBM onderdeel van Veolia Transport Nederland. Op 10 december 2006 kwam officieel een einde aan Stadsbus Maastricht, dat toen volledig opging in Veolia, waarbij stads- en streekvervoer werden geïntegreerd. Vanaf eind 2016 werd de exploitatie overgenomen door Arriva Personenvervoer Nederland.
Lijnvoering
In Maastricht werd sinds de Tweede Wereldoorlog vooral een radiaal lijnennetwerk vanuit de oostelijke buitenwijken, via het station, centrum en het St. Annadalziekenhuis naar de westelijke buitenwijken gereden. Een lijn vanuit het Belgische Tournebride naar Slavante was hierop de uitzondering. Toen het ziekenhuis AZM in Randwyck kwam te liggen was de vervoersas overwegend AZM - Station - Centrum. In latere tijden kwamen er transversale lijnen (tussen westelijke buitenwijken onderling) bij: lijnen 6/7, de latere 9/10. Delen van deze lijnvoering waren ook nog bij de Veolia-exploitatie terug te vinden (tot 2016). Ook bijzonder was dat tot circa 1990 de lijnvoering door het centrum met name door de smalle straten van de binnenstad verliep, een concept dat pas daarna in de exploitatie werd verlaten (routering via Boschstraat, Maagdendries en Statensingel).
Bijzonder aan het Maastrichtse stadsbusnet waren een bepaalde tijd de twee verschillende lijnennetten voor overdag en voor 's avonds en zondags. De daglijnen reden op werkdagen overdag, vanaf ± 7:30 tot ± 18:30 en op zaterdagen vanaf ± 10:00 tot ± 17:30. Op de overige tijdstippen reden de avondlijnen. Dit noemde men het ZOFAS lijnennet (Zondagen, Overige Feestdagen, Avonduren, Speciale Dagen). Doel hiervan was een besparing in rondrijdend materieel te doen in de magere uren en tegelijkertijd de bedieningsgraad zo hoog mogelijk te houden. Er werden namelijke verschillende buitenwijken in een eindbestemming gecombineerd. De Belbuslijnen reden in dezelfde periodes als wanneer het avondlijnennet van toepassing was, maar moesten minimaal een half uur van tevoren gebeld worden op een speciaal telefoonnummer. Deze lijnen werden gereden met 8-persoonsbusjes. Het systeem werd uiteindelijk verlaten omdat reizigers het ogenschijnlijk te ingewikkeld vonden om te onthouden. Met name bij wisseling tussen dag- en avondnet ontstond weleens een wat onduidelijke situatie (er werd met dezelfde bussen doorgereden!). Desalniettemin is sinds 2016, toen de busexploitatie werd overgenomen door Arriva, weer een avondbelbussysteem ingevoerd.
Wat betreft de randgebieden in de stad werd er vooral samengewerkt met de NMVB (richting Hasselt, Lanaken, Kanne en Vroenhoven) en de SNCV/TEC (Slavante). Ook was er zelfs een tijd een intercitybus van SBM in samenwerking met De Lijn vanuit Maastricht naar Hasselt. Ook werd er samengewerkt met Connex, doch veel minder met VSL/Hermes, alhoewel er wel samenwerking was met een van de voorgangers van VSL/Hermes, Meussen (richting Heer). Ook apart was een "stapbuslijnennet" dat bezoekers van het uitgaansleven terug naar huis bracht in het Heuvelland in de nachtelijke uren van de zaterdag. Voor Maastricht zelf bestond zoiets al langer en de constructie werd ook voor de carnavalsdagen gebruikt.
Materieel
Het GABM werd voorafgegaan door vervoer per paardentram. Hierna werden 3 elektrische bussen gekocht, die echter al snel weer voor busvervoer buiten dienst werden gesteld. In de jaren 20 werd vooral met Renault bussen gereden en in de jaren dertig was het Belgische merk Minerva de voornaamste leverancier van bussen in Maastricht. Na de Tweede Wereldoorlog werd er gereden met de restanten van het vooroorlogse wagenpark (Minerva's) alsmede met wat op verschillende plaatsen tweedehands nog te koop was, waaronder 4 Engelse dubbeldeksbussen, die echter maar een beperkte periode in dienst waren.In de periode 1946 tot 1954 werden overwegend Kromhout, AEC en Ford bussen gekocht. Gegeven het feit dat diverse vooroorlogse bussen ook nog enige tijd in gebruik bleven was werkplaatsonderhoud geen eenvoudige opgave.
Het GABM was vanaf 1955 vaste klant van Volvo. In de periode 1955- 1963 werd een grote vloot Volvo City Coaches aangeschaft met Verheul Carrosserie (wagenparknummers 43 t/m 84). Bussen van andere merken werden versneld buiten dienst gesteld. Na nog 14 Volvo 61400 bussen met dubbele uitstapdeuren in 1964 en 1966 (wagenparknummers 15 t/m 28) kwamen er in de periode 1968-1975 diverse series Volvo-Jonckheere B57-bussen in dienst met frontmotor (wagenparknummers 29 t/m 70). Deze crème busjes deden dienst tot 1985. In 1977 en 1978 kwamen de eerste standaardbussen (Volvo-Hainje B59 CSA-I) in dienst (wagenparknummers 71 t/m 85 en 93 t/m 97, overgenomen van de BBA). Van 1978-1981 vond met de HTM een ruil plaats waarbij 5 fabrieks nieuwe Volvo's (81-85) voor drie jaar werden geruild tegen 5 fabrieks nieuwe DAF's (336-340) om beide merken te kunnen testen maar ook na de proef bleef men bij Volvo. In de periode 1980/1981 kwamen weer enkele standaardbussen (Volvo-Hainje B10R CSA-I) in dienst (wagenparknummers 86 t/m 92 en 20 t/m 30), in 1983 gevolgd door de eerste standaardbussen van de tweede generatie die gekenmerkt werden door hun tomaatrode kleur in plaats van het gebruikelijke wijnrood (wagenparknummers 31 t/m 40). In 1985 volgde een tweede serie bussen die identiek waren aan de serie uit 1983 (Volvo-Hainje B10R CSA-II, wagenparknummers 41 t/m 49). In 1988 kwam er een nieuw bustype in dienst (Volvo-Hainje B10M, CSA III) met een hoekige carrosserie. Omdat deze bussen niet aan de verwachtingen voldeden werden deze bussen later weer ingeruild en kwamen uiteindelijk bij de Eerste Noord-Hollandse Autobus Onderneming in Zaandam terecht (wagenparknummers 50 t/m 54). In de periode 1990-1993 kocht de SBM drie series Volvo-Den Oudsten B10R bussen die de oudste wijnrode CSA's moesten vervangen (wagenpark nummers 55 t/m 70 en 801 t/m 822). In 1994 volgden nog enkele B10L-bussen met een Berkhof-carrosserie (823-825). Hier waren ook 3 gelede bussen tussen, die echter maar een beperkte tijd in Maastricht gereden hebben (826-828).
In 2001, na de overname door Veolia, maakte de SBM een uitstapje naar Mercedes-Benz. Er werd een serie Citaro's in dienst gesteld om de laatste tomaatrode CSA-II's te vervangen (101-110). Deze serie Citaro's werd later ingeruild en men kocht een andere serie Citaro's van Mercedes-Benz. Van deze serie zijn enkele bussen volledig uitgebrand (Tweede serie 111-120).
In en 2000 en 2004 kocht de SBM weer bussen van Volvo. De nieuwe Volvo 7000 en 7700 en moesten enkele oude Volvo-Den Oudsten B10R-bussen vervangen (840/841 en 842 t/m 853). In 2006 ging Stadsbus Maastricht volledig op in Veolia Transport Nederland.
Museumbussen
De Volvo-Jonckheere 32 uit 1968 was sinds 1980 museumbus van de MUSA uit Amsterdam. In 2011 is deze bus naar de Stichting Veteraan Autobussen (werkgroep Limburg) in Heerlen gegaan. Naast de 32 bestaan de Volvo-frontmotorbusjes 39, 61 en 65 ook nog steeds. Deze bussen maken inmiddels deel uit van het Stadsbus Museum Maastricht. Bus 39 was na groepsvervoer bij Ruys lange tijd in gebruik als rijdende kleedkamer bij Location Management op filmsets. Bus 61 reed bij 2 rijscholen en sleet daarna zijn dagen als kampeerbus en bus 65 stond na gebruik bij AVN in Roermond 22 jaar bij een handelaar. De conditie van de bus is matig. Bussen 39, 61 en 65 zijn sinds kort eigendom van twee particulieren die de bussen hebben ondergebracht bij het Stadsbus Museum Maastricht. Het is de bedoeling dat de bussen evenals de 32 een museumstatus krijgen. Er moet nog veel werk verricht worden en het vinden van passende interieurs voor de 39 en 61 is een aandachtspunt. Van bus 39 dacht men dat deze in 2011 gesloopt was. Echter is deze onlangs teruggevonden bij een handelaar/ sloperij en aangekocht om ook als museumbus gerestaureerd te worden. De 40 was nog lange tijd als carnavalswagen in gebruik. Deze in slechte conditie verkerende bus is in 2013 gesloopt. Bus 31 was ook bekend in omgeving Leiden, doch is sinds enige tijd niet meer gesignaleerd. Er zijn nog andere bussen die nog zouden kunnen bestaan, doch de betreffende kentekens zijn al lang niet meer actief. Wat betreft de frontmotorbussen zijn dus alleen de bussen 32, 39, 61 en 65 nog bekend. De locatie in de buurt van Maastricht van een Maastrichtse CSA-II bus, de 38, was lange tijd bij insiders bekend, doch pas onlangs is er overeenstemming kunnen komen om deze bus particulier bij Stadsbus Museum Maastricht te restaureren. Ondanks jarenlange stalling en ongebruik is deze bus in redelijke conditie en zal naar verwacht snel weer ritten in het museale circuit kunnen rijden. Veel ex Maastrichtse bussen rijden nog steeds hun rondjes in een ver buitenland. De CSA 2 34 uit 1983 bijvoorbeeld rijdt met ongeveer 2.400.000 of 3.400.000 km op de klok nog steeds in Bosnië.
Verkeer en vervoer in Maastricht
Voormalig Nederlands busbedrijf
Veolia Transport Nederland
Arriva Nederland
|
452604
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neulette
|
Neulette
|
Neulette is een gemeente in het Franse departement Pas-de-Calais (regio Hauts-de-France) en telt 18 inwoners (2009). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Montreuil.
Geografie
De oppervlakte van Neulette bedraagt 1,3 km², de bevolkingsdichtheid is dus 13,8 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Pas-de-Calais
|
4754116
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Recovery%20Point%20Objective
|
Recovery Point Objective
|
Recovery Point Objective (RPO) betekent herstelpuntdoelstelling en is een begrip uit de wereld van de informatietechnologie. RPO is het streven om te voldoen aan de afgesproken maximaal toelaatbare hoeveelheid dataverlies na een computercrash, door de afdeling ICT en/of een ICT-dienstverlener. RPO is verwant aan RTO, beide zijn tijdsintervallen.
Haalbare waarden
Verstoringen binnen een computernetwerk leiden altijd tot gegevensverlies. Onderstaande tabel geeft een globaal overzicht van de dienstverleningscijfers die in veel 'SLA's' worden afgesproken.
(H) Handmatig a.d.h.v. uitgewerkte procedures
(A) Automatisch
* vermeerderde kostenfactoren worden voor 50% bepaald door apparatuur- en licentiekosten en voor de overige 50% door manuren voor intensief testen en het uitwerken en beschrijven van noodprocedures.
Complicerende factoren
Multitierarchitectuur
In de jaren 60 en 70 van de 20ste eeuw werd voor de zakelijke markt gebruikgemaakt van mainframe- en midrangecomputers. Alle dataverwerking was gecentraliseerd in één computer en de gebruiker werkte op een computerterminal, die zelf niet deelnam aan de dataverwerking van het kernproces. Juist vanwege het niet-gedistribueerde karakter leidde dit automatisch tot bundeling van database, bedrijfslogica en gebruikersinterface in één machine. Moderne applicaties zijn gedistribueerd over een meerdere systemen, die allen een deel van de dataverwerking voor hun rekening nemen (ook wel multitierarchitectuur genoemd). Dit maakt het in de praktijk moeilijk om een consistente momentopname te maken, die geschikt is voor een restore.
Uitgestelde databasetransacties
Relationele databases gebruiken bij het verwerken van transacties ‘wijzig-en-bevestigregels’. Een applicatie kan een aantal velden wijzigen, maar de completering van de transactie pas later bevestigen. Bij sommige databases wordt omwille van prestatieverbetering de bevestiging van een transactie alvast in het interne geheugen van de applicatieserver uitgevoerd, waardoor er transacties voor een relatief lange tijd onbevestigd blijven. Als in die tijd de database aborteert is deze niet langer consistent en moet een ‘roll back’ worden uitgevoerd.
Grote gebruikersaantallen in combinatie met lange ketens
Elke gebruikerstransactie kent bij de zogenaamde "meervoudige lagenarchitectuur", een lange weg van verwerking. Gerekend vanaf de bevestiging van de gebruiker tot het moment dat de gegevens daadwerkelijk zijn weggeschreven naar disk en de database in een consistente toestand verkeert kunnen er tientallen seconden verstreken zijn. De applicatie heeft honderden gebruikers tegelijkertijd en het blijft dus niet bij één enkelvoudige wijziging, maar een veelheid van transacties tegelijk moet doorgevoerd worden. Doorgaans wordt een deel van de aan te brengen wijzigingen tijdelijk in een wachtrij gezet (transactiewachtrij), omdat er relaties bestaan tussen gegevensverzamelingen, die eerst verzameld moeten worden om de samenhang vast te stellen. Hier komt nog bij dat de tussenliggende logische en fysieke techniek zelf ook mechanismen hanteert ter bevordering van de prestatie. Gegevens worden in een cache opgeslagen om alvast de bovenliggende component een bevestiging van afhandeling (commit) te kunnen sturen, wat zoiets betekent als: "beschouw dit maar als afgehandeld, dan kun je vast door met de volgende opdracht". Dit komt de prestaties ten goede, maar de keerzijde is meer dataverlies bij defecten. Tot slot is dit fenomeen ook nog eens verspreid over een lange keten van de personal computer, front-end-applicatie, LAN, applicatieserver, 'backbone' IT-infrastructuur, database server, SAN-infrastructuur, diskcontrollers met cache en uiteindelijk de harde schijven zelf.
Gedeelde en/of gecombineerde verantwoordelijkheid
Gecombineerde verantwoordelijkheid heeft onherroepelijk een nadelige invloed op de netto beschikbaarheid. Een bekend gegeven is dat de complexiteit van de applicatieondersteuning exponentieel groeit met het aantal verschillende partijen dat verantwoordelijkheden draagt en bevoegdheden heeft over één apparaat of systeem. Vanwege een exponentiële toename van de MLDT (Mean Logistics Delay Time) daalt de netto beschikbaarheid fors. Ondanks dat het probleem in kwestie eenvoudig van aard kan zijn gaat veel tijd verloren met doorverwijzen en langdurige discussies. Problemen die theoretisch in een uur verholpen kunnen worden nemen daardoor vaak dagen in beslag. In een ideale wereld zouden voor het oplossen van problemen alle verantwoordelijke en betrokken partijen direct ter plekke aanwezig moeten zijn. De oplossing is dan ook alle verantwoordelijkheid bij één bekwame partij te beleggen. Deze partij mag dan zelf niet afhankelijk zijn van externe kennis.
Dataverminking en menselijk falen
Centraal opgeslagen bestanden en databases kunnen ook in zijn geheel verminkt raken door het falen van centrale apparatuur. In dit soort situaties lopen RPO- en RTO-waarden al snel op tot uren. Dat geldt ook bij menselijk falen waarbij per abuis bestanden of grote hoeveelheden databasegegevens onbedoeld gewist worden. In deze situatie moet er beroep worden gedaan op een backup, die doorgaans dateert van de nacht daarvoor. Bij databases kan men kiezen voor een ‘roll back’, waarbij de database tijdelijk geen nieuwe transacties kan verwerken. Vaak wordt gedacht dat het repliceren van de database een oplossing is om een RPO/RTO van nul te verwezenlijken, maar dit is in de praktijk geen oplossing voor bovengenoemd probleem, omdat de gegevens zijn gewist in zowel de originele als de gerepliceerde database. Wel kan deze techniek van dienst zijn voor een hogere beschikbaarheid, door een van beide databases te pauzeren voor nieuwe transacties en een ‘roll back’ uit te voeren. De andere database kan actief blijven voor leestransacties op de resterende gegevens. Voor volledig herstel zal in de praktijk de RTO oplopen tot een waarde gelijk aan het restant van de werkdag. De RPO echter zal binnen enkele minuten blijven, mits de DBA zijn vak verstaat.
Computerterminologie
|
3453372
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trichocerota%20leiaeformis
|
Trichocerota leiaeformis
|
Trichocerota leiaeformis is een vlinder uit de familie van de wespvlinders (Sesiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1856 door Walker.
Wespvlinders
|
1053883
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gurgler%20Ferner
|
Gurgler Ferner
|
De Gurgler Ferner is een gletsjer in de Ötztaler Alpen in het Oostenrijkse Tirol. De Gurgler Ferner strekt zich uit over een oppervlakte van 9,58 km² en is daarmee na de Gepatschferner en de Mittelbergferner pas de op twee na grootste gletsjer van Tirol, mede doordat laatstgenoemde gletsjers de afgelopen jaren minder geleden hebben onder gletsjerteruggang.
Ligging en vorm
De Gurgler Ferner is een typische dalgletsjer en strekt zich uit over een lengte van acht kilometer zuidwaarts op de Gurglkam, die deel uitmaakt van de hoofdkam van de Alpen. De Gurgler Ferner ligt ingebed tussen de Ramolkam met de Schalfkogel in het westen en de Schwärzenkam in het oosten. Op de rechteroever van de gletsjer is het Hochwildehaus gelegen. De gletsjer ontwatert via de Gurgler Ache en verder via de Ötztaler Ache.
Geschiedenis
Naast de nog beruchtere Vernagtferner was ook de Gurgler Ferner gevreesd in het Ötztal vanwege zijn gletsjermeeruitbraken gevreesd. Toen het ijs van de gletsjer tot bij de Langtalereck reikte, stuwde het ijs het water afkomstig van de verder oostelijk gelegen Langtaler Ferner op en ontstond er de Gurgler Eissee of Gurgler Lacke, een meer met een oppervlakte van 4 km². In 1717 en 1770 zorgde de doorbraak van dit water door de ijswal en het daarop leeglopen van het meer voor grote verwoestingen in het Gurgler Tal en het Ötztal.
In 1931 kwam de Gurgler Ferner positief in het nieuws. Op 27 mei van dat jaar landde de Zwitserse geleerde Auguste Piccard samen met zijn assistent op de Gurgler Ferner na het hoogterecord ballonvaren te hebben verbroken.
Referenties
Gletsjer in Tirol
Stroomgebied van de Donau
|
1451482
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Podkraj%20%28Ravne%20na%20Koro%C5%A1kem%29
|
Podkraj (Ravne na Koroškem)
|
Podkraj is een plaats in Slovenië en maakt deel uit van de gemeente Ravne na Koroškem in de NUTS-3-regio Koroška.
Plaats in Ravne na Koroškem
|
3315954
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wilcoxia%20martinorum
|
Wilcoxia martinorum
|
Wilcoxia martinorum is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1972 door Wilcox.
Roofvliegen
|
1168933
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/STS-71
|
STS-71
|
STS-71, voluit Space Transportation System-71, was de derde Spaceshuttlemissie naar het Russische ruimtestation Mir, uitgevoerd door de Space Shuttle Atlantis. Het was voor het eerst dat de Atlantis daadwerkelijk gekoppeld werd aan het ruimtestation. De Atlantis werd gelanceerd op 27 juni 1995.
Bemanning
Robert L. Gibson (5), bevelhebber
Charles J. Precourt (2), piloot
Ellen S. Baker (3), missiespecialist
Bonnie J. Dunbar (4), missiespecialist
Gregory J. Harbaugh (3), missiespecialist
Gelanceerd: Mir-19 crew
Anatoli Solovjov (4), MIR-19 aan de crew toegevoegd
Nikolaj Boedarin (1), MIR-19 aan de crew toegevoegd
Geland: Mir-18 crew
Norman E. Thagard (5), MIR-18 teruggekeerd op Aarde
Vladimir Dezjoerov (1), MIR-18 teruggekeerd op Aarde
Gennadi Strekalov (5), MIR-18 teruggekeerd op Aarde
Missieparameters
Massa: 12.191 kg payload
Perigeum: 342 km
Apogeum: 342 km
Glooiingshoek: 51.6°
Omlooptijd: 88.9 min
Mir dockingmissie
Gekoppeld: 29 juni, 1995, 13:00:16 UTC
Afgekoppeld: 4 juli, 1995, 11:09:42 UTC
Gekoppelde tijd: 4 dagen, 22:09:26
Externe links
Missie overzicht van de NASA
Spaceshuttlemissie
|
2844632
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voetbalinterlands%20Georgi%C3%AB%20-%20Isra%C3%ABl
|
Lijst van voetbalinterlands Georgië - Israël
|
Deze lijst van voetbalinterlands is een overzicht van alle officiële voetbalwedstrijden tussen de nationale teams van Georgië en Israël. De landen speelden tot op heden zes keer tegen elkaar. De eerste ontmoeting, een vriendschappelijk wedstrijd, werd gespeeld op in Ashdod op 23 februari 1994. Het laatste duel, een kwalificatiewedstrijd voor het Europees kampioenschap voetbal 2012, vond plaats op 29 maart 2011 in Tel Aviv.
Wedstrijden
Samenvatting
Details
Eerste ontmoeting
Tweede ontmoeting
Derde ontmoeting
Vierde ontmoeting
Vijfde ontmoeting
Zesde ontmoeting
Israël
Georgië
|
3170527
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ptychatractus%20californicus
|
Ptychatractus californicus
|
Ptychatractus californicus is een slakkensoort uit de familie van de Ptychatractidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Dall.
Ptychatractidae
|
2232835
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Molophilus%20%28Molophilus%29%20metuendus
|
Molophilus (Molophilus) metuendus
|
Molophilus (Molophilus) metuendus is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Molophilus
Steltmug uit het Neotropisch gebied
|
3804076
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trinitramide
|
Trinitramide
|
Trinitramide is het grootste gekende stikstofoxide en heeft als brutoformule N4O6. De vorming van deze verbinding werd voor het eerst gepubliceerd in 2011 door een groep onderzoekers onder leiding van Tore Brinck aan het Koninklijk Instituut voor Technologie (KTH) in Stockholm. Voordien was het bestaan van deze verbinding enkel door theoretische berekeningen voorspeld.
Synthese
Trinitramide wordt gesynthetiseerd door een oplossing van kaliumdinitramide of ammoniumdinitramide in acetonitril langzaam te nitreren met een oplossing van nitryltetrafluorboraat bij lage temperatuur:
NH4N(NO2)2 + NO2BF4 -> N(NO2)3 + NH4BF4
Een alternatieve methode bestond erin zuiver nitryltetrafluorboraat aan een bevroren oplossing van kaliumdinitramide en ammoniumdinitramide toe te voegen en het langzaam erin laten oplossen.
De onderzoekers hebben de verbinding enkel in oplossing gesynthetiseerd en nog niet in zuivere toestand. Ze zou potentieel toegepast kunnen worden als een efficiënte chloorvrije oxidator voor raketbrandstof.
Stikstofoxide
|
1753525
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cucaita
|
Cucaita
|
Cucaita is een gemeente in het Colombiaanse departement Boyacá. De gemeente telt 4474 inwoners (2005).
Gemeente in Boyacá
|
1078218
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Espenblad
|
Espenblad
|
Het espenblad (Phyllodesma tremulifolia, voorheen P. tremulifolium) is een nachtvlinder uit de familie Lasiocampidae, de spinners. De voorvleugellengte bedraagt tussen de 15 en 18 millimeter bij de mannetjes en tussen de 18 en 20 millimeter bij de wijfjes. De imago kan geen voedsel meer opnemen. Hij overwintert als pop.
Waardplanten
Het espenblad heeft als waardplanten diverse loofbomen, zoals eik, populier en berk .
Voorkomen in Nederland en België
Het espenblad is in Nederland en België een zeer zeldzame soort uit het zuidoosten van het gebied. De vlinder kent één generatie die vliegt van half april tot in juli.
Externe links
Lepidoptera of Belgium
Spinners
Dier uit het Palearctisch gebied
|
3622835
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Belalang
|
Belalang
|
Belalang is een bestuurslaag in het regentschap Tabanan van de provincie Bali, Indonesië. Belalang telt 2461 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Bali
|
2541874
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spodnja%20Re%C4%8Dica
|
Spodnja Rečica
|
Spodnja Rečica (Rečica ob Savinji), plaats in Slovenië, gemeente Rečica ob Savinji
Spodnja Rečica (Laško), plaats in Slovenië, gemeente Laško.
|
3386130
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dalla%20pota
|
Dalla pota
|
Dalla pota is een vlinder uit de familie van de dikkopjes (Hesperiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door Bell.
Heteropterinae
|
3424049
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zophodia%20fernaldialis
|
Zophodia fernaldialis
|
Zophodia fernaldialis is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Hulst.
fernaldialis
|
3445444
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eulechria%20capnopleura
|
Eulechria capnopleura
|
Eulechria capnopleura is een vlinder uit de familie van de sikkelmotten (Oecophoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Turner.
capnopleura
|
3668218
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sanggreman
|
Sanggreman
|
Sanggreman is een bestuurslaag in het regentschap Banyumas van de provincie Midden-Java, Indonesië. Sanggreman telt 5340 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
5479894
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B5ek%C3%BCla
|
Jõeküla
|
Jõeküla (Hiiumaa), een dorp in de Estlandse gemeente Hiiumaa
Jõeküla (Järva), een dorp in de Estlandse gemeente Järva
Jõeküla (Türi), een dorp in de Estlandse gemeente Türi
Jõeküla (Viljandi), een dorp in de Estlandse gemeente Viljandi vald
|
2948625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Xoridesopus%20annulicornis
|
Xoridesopus annulicornis
|
Xoridesopus annulicornis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Cameron in 1907.
annulicornis
|
2471740
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Haliplus%20fluviatilis
|
Haliplus fluviatilis
|
Haliplus fluviatilis is een keversoort uit de familie watertreders (Haliplidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1836 door Aubé.
Watertreders
|
2413162
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Moeraswevertje
|
Moeraswevertje
|
Het moeraswevertje (Bathyphantes approximatus) is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de hangmatspinnen (Linyphiidae).
Het dier komt uit het geslacht Bathyphantes. Het moeraswevertje werd in 1871 beschreven door Octavius Pickard-Cambridge.
Moeraswevertje
|
2433429
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cocotropus
|
Cocotropus
|
Cocotropus is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van fluweelvissen (Aploactinidae). Het geslacht is voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1858 door Johann Jakob Kaup.
Soorten
Cocotropus altipinnis Waite, 1903
Cocotropus astakhovi Prokofiev, 2010
Cocotropus dermacanthus (Bleeker, 1852)
Cocotropus echinatus (Cantor, 1849)
Cocotropus eksae Prokofiev, 2010
Cocotropus izuensis Imamura, Aizawa & G. Shinohara, 2010
Cocotropus keramaensis Imamura & G. Shinohara, 2003
Cocotropus larvatus Poss & G. R. Allen, 1987
Cocotropus masudai Matsubara, 1943
Cocotropus microps J. W. Johnson, 2004
Cocotropus monacanthus (Gilchrist, 1906)
Cocotropus possi Imamura & G. Shinohara, 2008
Cocotropus richeri R. Fricke, 2004
Cocotropus roseomaculatus Imamura & G. Shinohara, 2004
Cocotropus roseus F. Day, 1875
Cocotropus steinitzi Eschmeyer & Dor, 1978
Aploactinidae
|
410122
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/T1
|
T1
|
T1 (telecommunicatie), een digitale verbinding met een capaciteit van 1544 Kbit/s
moedertaal, in tegenstelling tot een tweede taal (T2)
The Terminator, een film
relaxatietijd MRI-scanner, om vetweefsel te meten met een MRI-scanner
tramlijn 1 (Île-de-France) van de tram van Parijs
Volkswagen Transporter T1, de Volkswagenbus uit 1950 (spijlbus)
Wegen
T1 (Italië)
T1 (Tanzania)
T1 (Zambia)
|
3505966
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nesomyrmex%20entabeni
|
Nesomyrmex entabeni
|
Nesomyrmex entabeni is een mierensoort uit de onderfamilie van de Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2008 door Mbanyana & Robertson.
Nesomyrmex
|
3421809
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caina%20micrella
|
Caina micrella
|
Caina micrella is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1893 door Ragonot.
Snuitmotten
|
1365851
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yasutaka%20Tashiro
|
Yasutaka Tashiro
|
Yasutaka Tashiro (田代恭崇, Tashiro Yasutaka ; Tokio, 7 juni 1974) is een Japans professioneel wielrenner.
Palmares
2001
Japans kampioen op de weg, Elite
2002
5e etappe Ronde van Hokkaido
2004
Japans kampioen op de weg, Elite
2005
Ronde van Okinawa
2006
4e etappe Ronde van Taiwan
6e etappe Ronde van Taiwan
Japans wielrenner
|
2933517
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Austrozele%20soror
|
Austrozele soror
|
Austrozele soror is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Mason in 1976.
soror
|
3388383
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eutelia%20strigula
|
Eutelia strigula
|
Eutelia strigula is een vlinder uit de familie Euteliidae. De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1894 door Holland.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Euteliidae
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
5273135
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Debre%20Berhan
|
Debre Berhan
|
Debre Berhan (Amhaars: ደብረ ብርሃን, Däbrä Brhan) (vroeger Debra-Berhan of Bernam gespeld) is een stad en district (woreda) in centraal Ethiopië. De stad is de hoofdplaats van de Semien Shewa Zone (een deel van de regio Amhara) en ligt zo'n 120 kilometer ten noordoosten van Addis Abeba langs Ethiopian highway 2.
De stad heeft zo'n 160.000 inwoners en ligt op een hoogte van 2840 meter. Het is de hoogste stad van deze grootte in Afrika. Debre Berhan is een voormalige hoofdstad van Ethiopië en was, tezamen met Ankober en Angolalla een van de hoofdsteden van het koninkrijk Shewa.
Door de hoogte is Debre Berhan een van de koelste steden van subtropisch Ethiopië. De stad heeft een typisch subtropisch hooglandklimaat (of gematigd chinaklimaat, Köppen Cwb). De gemiddelde dagelijkse maximumtemperatuur is 20,7 °C overdag terwijl de gemiddelde minimumtemperatuur ('s nachts/'s ochtends) 8,2 °C bedraagt. De gemiddelde jaarlijkse neerslag is 964 mm.
Stad in Ethiopië
|
2344684
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Branna
|
Branna
|
Branná, gemeente in Tsjechië
Bränna, plaats in Zweden
|
52873
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Modaliteit%20%28muziek%29
|
Modaliteit (muziek)
|
Onder modaliteit wordt het gebruik van modi verstaan (Latijn: modus = wijze, de wijze waarop de diatonische hele en halve tonen worden geordend t.o.v. de finalis en elkaar). Het woord modi wordt vaak gebruikt als men verwijst naar de gebruikelijke kerkmodi of toonsoorten met bijhorende toonladders van het gregoriaans tot op vandaag: eolisch, ionisch, dorisch, frygisch, lydisch en mixolydisch. Deze toonsoorten of modi komen voor als authentieke modus of als plagale modus (ofwel hypomodus). In het laatste geval bevindt de finalis (slotnoot) zich in het midden van de toonladder.
Onder modaliteit resulteert ook de muziek of de muziekpassage die getuigt van modaal-functionele harmonie en/of melodie.
Modaal-functionele harmonie en/of melodie maakt veelal gebruik van de kerkmodi.
Bij modaal-functionele harmonie spreekt men van 'verlinksen' omdat de subdominant zich in de kwintencirkel links van de tonica bevindt en de relatie S-T (hoofdfuncties subdominant-tonica) primeert. In die zin spreken we ook van tussensubdominanten, zie bijvoorbeeld sommige muziek van J. Brahms.
Kerktoonladders zijn heptatonische toonreeksen, wat wil zeggen dat ze uit zeven tonen bestaan.
In de geschiedenis van de klassieke muziek in brede betekenis (niet verwijzend naar het classicisme) werden onderstaande modi gebruikt. De namen waren ontleend aan de oude Griekse muziektheorie, en stonden elk voor een landstreek in Griekenland:
De meeste wereldmuziek heeft een modaal karakter.
Modi in de jazz
In de jazzmuziek worden de kerktoonladders gebruikt om te improviseren over bepaalde akkoorden.
Hoewel zowel dorisch als eolisch kunnen worden gespeeld over een klein-septiemakkoord (m7), wordt dorisch het meest gebruikt vanwege de meer consonante grote sext (bijvoorbeeld de B in Dm7) in plaats van de kleine sext in de aeolische ladder. Zo wordt ook vaak in plaats van locrisch de 6e modus van melodisch mineur over een halfverminderd akkoord gespeeld (ø of m7b5) omdat de grote none in die modus (bijvoorbeeld de C# bij een Bø-akkoord) consonanter klinkt (dan de kleine none in locrisch) bij een m7b5-akkoord.
Zie ook
Geneefse Psalmen
Jazzharmonie
Raga
Maqam
Keltische muziek
Referenties
Muziektheorie
Jazzmuziektheorie
|
3212210
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Acanthastrea%20echinata
|
Acanthastrea echinata
|
Acanthastrea echinata is een rifkoralensoort uit de familie van de Lobophylliidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1846 door Dana.
Rifkoralen
IUCN-status niet bedreigd
|
2637848
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Filellum%20contortum
|
Filellum contortum
|
Filellum contortum is een hydroïdpoliep uit de familie Lafoeidae. De poliep komt uit het geslacht Filellum. Filellum contortum werd in 1905 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Nutting.
Lafoeidae
|
1282170
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dix-Huit%20Montagnes
|
Dix-Huit Montagnes
|
Dix-Huit Montagnes (Nederlands: Achttien Bergen) is een voormalige bestuurlijke regio in het westen van Ivoorkust. Bij schatting in 2007 woonden er bijna 1,3 miljoen mensen. Bij de laatste census in 1988 waren dat er nog 688.710. De regio was 36.600 vierkante kilometer groot en had Man als hoofdplaats. De regio Dix-Huit Montagnes werd gecreëerd in 1997 en kreeg nieuwe grenzen sinds 20 april 2000 op welke datum de nieuwe regio Moyen-Cavally eraf werd gesplitst. Bij de bestuurlijke hervorming van 2011 werd de regio afgeschaft en ging op in het district Montagnes.
Grenzen
Dix-Huit Montagnes grensde aan twee westerburen van Ivoorkust:
De regio Nzérékoré van Guinee in het noordwesten.
De county Nimba van Liberia in het zuidwesten.
Verder had de regio grenzen met vier andere toenmalige regio's:
Bafing in het noorden.
Worodougou in het noordoosten.
Haut-Sassandra in het oosten.
Moyen-Cavally in het zuiden.
Departementen
De regio was verder opgedeeld in drie departementen
:
Biankouma
Danané
Man
Regio van Ivoorkust
|
3386395
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Camptopleura%20impressus
|
Camptopleura impressus
|
Camptopleura impressus is een vlinder uit de familie van de dikkopjes (Hesperiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Mabille.
Dikkopjes
|
3659106
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gadingan%20%28Sliyeg%29
|
Gadingan (Sliyeg)
|
Gadingan is een bestuurslaag in het regentschap Indramayu van de provincie West-Java, Indonesië. Gadingan telt 5485 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in West-Java
|
4428809
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%20Nijhuis
|
Jos Nijhuis
|
Jos Nijhuis (Utrecht, 21 juni 1957) is een Nederlands bestuurder. Hij was onder meer voorzitter van de Raad van Bestuur van PricewaterhouseCoopers. In 2009 volgde hij de gepensioneerde Gerlach Cerfontaine op als president-directeur van de Schiphol Group. Nijhuis trad per 30-04-2018 terug als President-directeur en is opgevolgd door Dick Benschop.
Nijhuis is getrouwd en heeft drie kinderen.
Opleiding en loopbaan
Nijhuis heeft bedrijfseconomie gestudeerd in Utrecht. Na het afronden van zijn studie in 1978 is hij in dienst gekomen bij accountantskantoor Berk in Amsterdam. In 1980 stapte Nijhuis over naar PricewaterhouseCoopers, waar hij zich in 22 jaar omhoog werkt tot voorzitter van de Raad van Bestuur. In 2008 maakte Nijhuis na bijna twee termijnen bij PricewaterhouseCoopers de overstap naar Royal Schiphol Group.
In 2015 kreeg hij commentaar vanuit de politiek op zijn bonus van 350.000 euro. Een jaar later werd zijn contract met twee jaar verlengd tot 1 januari 2019. Nijhuis leverde wel salaris in, een resultaat van de discussies over de Balkenendenorm voor topbestuurders bij overheidsdeelnemingen. Zijn vaste salaris steeg van 395.000 euro naar 412.902 euro, maar de bonus werd gemaximeerd op 20% daarvan.
In oktober 2017 maakte hij zijn – vroegtijdig – vertrek bekend. Volgens een persbericht wil hij ruimte maken voor een nieuwe directeur nu er in het regeerakkoord ruimte is gemaakt voor verdere groei van de luchthaven. Hij zal worden opgevolgd door Dick Benschop. Nijhuis kreeg kritiek op zijn beleid van snelle groei van Schiphol. Onder zijn leiding steeg het aantal passagiers van 46 miljoen naar 68,5 miljoen. Prijsvechters werden gelokt met financiële voordeeltjes waardoor minder ruimte overbleef voor de netwerkvluchten van onder andere KLM. Nijhuis ontving veel kritiek na een uitspraak in de Volkskrant van 9 maart 2018 waarin hij stelt dat zijn opvolger in elk geval een man zal zijn omdat er anders te veel vrouwen in de directie zitten. Deze directie bestaat uit twee vrouwen en twee mannen.
Nijhuis bleef tot 1 mei 2018 aan als President-directeur en is per die datum opgevolgd door Dick Benschop. Nijhuis blijft nog non-executive director bij ADP en Brisbaine Airport. Daarnaast blijft hij actief in een aantal nevenfuncties, waaronder Commissaris bij Hotel Okura Amsterdam, Nationale Opera & Ballet en Co-voorzitter van de Cyber security raad.
Nederlands topfunctionaris
Schiphol
|
2114638
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atabeg
|
Atabeg
|
Atabeg, atabek, atabey of atabak is een erfelijke adellijke titel van Turkse komaf. Atabeg betekent gouverneur van een land of provincie, die ondergeschikt was aan een vorst en die belast is met het opvoeden van de kroonprins.
Oorsprong en betekenis van de titel
Het woord atabeg is een samenstelling van twee Turkse woorden: ATA ("voorouder") en beg of bey ("leider, prins").
Adellijke titulatuur
Geschiedenis van Turkije
|
2054784
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Juul%20Franssen
|
Juul Franssen
|
Juul Franssen (Venlo, 18 januari 1990) is een Nederlands voormalig judoka die uitkwam in de klasse tot 63 kilogram.
Biografie
Franssen was reeds vanaf haar vijfde lid van de Judoclub Reuver. Op haar 12e werd ze voor het eerst Nederlands kampioen in de klasse -15 jaar tot 44kg. Later volgden nog nationale titels in de hogere gewichtsklassen bij -15 jaar. In 2006 werd ze, nadat ze een jaar eerder ook al eens tweede werd, Europees kampioen bij de aspiranten -57kg. In 2008 zou ze nogmaals de Europese titel behalen, nu bij de junioren -57kg. In haar laatste jaar als junior werd ze in Parijs 2e in dezelfde klasse. Hierna stapte ze over naar de senioren.
In januari 2010 werd zij officieel senior en is het haar doel gouden medailles te winnen. In februari 2010 haalde ze meteen haar eerste seniorenmedaille door in Polen zilver te winnen op een World Cup. Mede hierdoor werd ze als opvolgster van Deborah Gravenstijn geselecteerd voor de Europese- en Wereldkampioenschappen senioren. Bij het EK, waar ze haar internationale debuut maakte, werd ze 5e, bij het WK lootte ze, na een vrije doorgang in de eerste ronde, bijzonder ongunstig tegen de Oostenrijkse Sabrina Filzmoser en raakte ze al na 1.17 min. in een houdgreep waar ze niet meer uit kon komen.
Later nam ze revanche op zichzelf door tijdens het WK voor teams in het Turkse Antalya onder leiding van Marjolein van Unen en samen met haar teamgenoten het wereldkampioenschap op te eisen door in de finale Duitsland met 3-2 te verslaan. Franssen zelf won haar partij tegen Miryan Roper met ippon. In de halve finale hadden de Nederlandse judoka's al afgerekend met titelverdediger Japan. Ook dat duel werd met 3-2 gewonnen.
In 2012 wist Franssen zich niet te plaatsen voor de Spelen van Londen.
Franssen ging in 2008 de opleiding sports and education volgen aan de Fontys sporthogeschool in Tilburg.
Franssen werd in januari 2017 uit het Nederlands judoteam gezet. Als gevolg daarvan mocht ze niet meer meedoen aan internationale wedstrijden en trainingsstages met de nationale topsportselectie en beëindigde NOC*NSF op verzoek van de judobond haar A-status, waardoor zij geen aanspraak meer maakte op voorzieningen om haar topsportcarrière te ondersteunen. Dit kwam voort uit het feit dat ze haar trainingen gedeeltelijk afwerkte in Rotterdam in plaats van voltijds onder vaste bondstrainers op de centrale locatie in Papendal. Franssen studeerde op dat moment in Rotterdam en trainde daar bij Budokan. Franssen kon met steun van sponsoren haar topsportloopbaan voortzetten. Via de rechtbank kreeg ze de A-status bij NOC*NSF weer terug.
Op de wereldkampioenschappen van 2018 en 2019 behaalde Franssen brons net als op de EK in 2020. Ze nam deel aan de Olympische Zomerspelen 2020 (gehouden in 2021) waar ze in de halve finale uitgeschakeld werd en als vijfde eindigde. In september 2022 beindigde ze haar sportloopbaan.
Erelijst
2021
5e Olympische Zomerspelen 2020 Tokyo
2020
3e Europese Kampioenschappen
2019
9e Europese Kampioenschappen Wit-Rusland
5e Europese Kampioenschappen Teams Wit-Rusland
3e Wereldkampioenschappen Japan
2018
9e Europese Kampioenschappen Israel
7e WK teams Azerbeidzjan
3e Wereldkampioenschappen Azerbeidzjan
2016
7e Europese Kampioenschappen Rusland
2015
5e Europese Kampioenschappen Azerbeidzjan
5e World Cup Kazachstan
2013
9e World Cup Brazilië (Rio de Jaineiro)
2010
1e WK teams
3e 57kg World Cup Egypte
5e 57kg Europese Kampioenschappen senioren Wenen
2e 57kg World Cup Polen
2009
3e 57kg Nederlandse Kampioenschappen senioren
2e 57kg Wereldkampioenschappen junioren Parijs
3e 57kg Europese Kampioenschappen junioren Armenië
1e 57kg Nederlandse Kampioenschappen junioren
2008
1e 57kg Europese Kampioenschappen junioren Polen
1e 57kg Nederlandse Kampioenschappen junioren
2007
2e 57kg Nederlandse Kampioenschappen senioren
5e 57kg Europese Kampioenschappen junioren
2e 57kg Nederlandse Kampioenschappen aspiranten
2006
1e 57kg Europese Kampioenschappen aspiranten Hongarije
1e 57kg Nederlandse Kampioenschappen aspiranten
3e 57kg Nederlandse Kampioenschappen junioren
2005
2e 57kg Europese Kampioenschappen aspiranten
1e 57kg Nederlandse Kampioenschappen aspiranten
3e 57kg Nederlandse Kampioenschappen junioren
2004
1e 57kg Nederlandse Kampioenschappen -15jr
3e 57kg Nederlandse Kampioenschappen aspiranten
2003
1e 48kg Nederlandse Kampioenschappen -15jr
2e 48kg Nederlandse Kampioenschappen junioren
3e 48kg Nederlandse Kampioenschappen aspiranten
2002
1e 44kg Nederlandse Kampioenschappen -15jr
Externe link
Website Juul Franssen
Nederlands judoka
Nederlands olympisch deelnemer
|
3919889
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chromacilla%20murphyi
|
Chromacilla murphyi
|
Chromacilla murphyi is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door Juhel.
murphyi
|
1390326
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kinta%20%28Maleisi%C3%AB%29
|
Kinta (Maleisië)
|
Kinta is een district in de Maleisische deelstaat Perak.
Het district telt 768.000 inwoners op een oppervlakte van 2000 km².
District van Maleisië
Perak
|
4378238
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois%20Pieter%20ter%20Meulen
|
François Pieter ter Meulen
|
François Pieter ter Meulen (Bodegraven, 9 maart 1843 – Den Haag, 10 juni 1927) was een Nederlandse schilder. Hij is bekend geworden door schilderijen van heidelandschappen met schapen. Naast schilder was hij ook tekenaar en aquarellist. Ter Meulen wordt gerekend tot de navolgers van de Haagse School.
Biografie
Ter Meulen heeft les gehad van onder anderen Anton Mauve en Hendrikus en Julius van de Sande Bakhuyzen. Zelf gaf Ter Meulen schilderles aan zijn neef Jan Tiele. Ter Meulen wordt in enkele van de brieven van Vincent van Gogh genoemd. In een van die brieven spreekt Van Gogh zijn bewondering uit voor enkele schilderijen met schapen van Ter Meulen.
Ter Meulen werkte - naast zijn woonplaatsen Amsterdam, Bodegraven en Den Haag - zeer regelmatig in Elspeet, waar hij samen met zijn vriend Herman Johannes van der Weele de Veluwse natuur schilderde.
Werk van Ter Meulen is onder andere te vinden in de collecties van het Rijksmuseum, Teylers Museum, Stedelijk Museum Amsterdam, Gemeentemuseum Den Haag en Noord-Veluws Museum. Ter Meulen was lid van Pulchri Studio en Arti et Amicitiae. Van 1910 tot 1914 was hij voorzitter van Pulchri. Ter Meulen heeft zich in die functie onder andere ingezet voor het plaatsen van een monument ter herdenking van Jacob en Willem Maris in Den Haag. In 1910 ontving hij de Medaille 1e Klasse op de Wereldtentoonstelling van Brussel.
Familie
Ter Meulen was een telg uit het geslacht Ter Meulen en een zoon van de Bodegraafse loodwitfabrikant Jan ter Meulen (1809-1895) en de Haarlemse uitgeversdochter Christina Henriette Bohn (1806-1892). In 1879 werd hij door het huwelijk van zijn zus de zwager van de bibliothecaris dr. Pieter Anton Tiele (1834-1889), ouders van Jan Tiele. Hij trouwde in 1881 met burgemeestersdochter Augusta Wijnaendts (1846-1930), telg uit het geslacht Wijnaendts, met wie hij twee zonen kreeg, onder wie dr. Jacob ter Meulen (1884-1962), bibliothecaris van het Vredespaleis en voorzitter van de Nederlandsche Vereeniging van Bibliothecarissen.
Galerij
Literatuur
De Kunst, 11 Januari 1909
Jan C.A. van der Lubbe, François Pieter ter Meulen en de Haagse School (1999)
Nederlands kunstschilder
Nederlands tekenaar
|
2684408
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Astrocrius%20parens
|
Astrocrius parens
|
Astrocrius parens is een slangster uit de familie Gorgonocephalidae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1930 gepubliceerd door René Koehler.
Euryalida
|
5234586
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20straten%20in%20Haarlem-Centrum
|
Lijst van straten in Haarlem-Centrum
|
Dit is een (onvolledige) lijst van straten en pleinen in het centrum van de stad Haarlem.
A
Achterkamp - vernoemd tot Essenstraat
Achterlangs
Achterstraat - vernoemd tot Antonie- en Spaarnwouderstraat
Achter Nieuwe Gracht
Alexanderstraat
Amsterdamse Poort
Anegang
Antoniestraat
B
Bakenessergracht
Bakenesserstraat
Bakkumstraat
Baljuwslaan
Barnesteeg
Barrevoetestraat
Barteljorisstraat
Basaerden- of Basaertsteeg - opgeheven en aantrokken aan het Nieuwe Kerksplein
Beeksteeg
Begijnhof
Begijnesteeg
Bereiderstraat - vernoemd tot Sophiastraat
Berkenrodesteeg
Biersteeg - wordt gerealiseerd bij de ontwikkeling van de Fietzfabriek
Blekerstraat
Bloemertstraat
Boeren Varkensmarkt - vernoemd tot Kennemerplein
Boereplein
Bolwerkslaan
Botermarkt
Breestraat
Brinkmannpassage
Burgwal
Burretstraat
C
Catharijnebrug
Ceciliasteeg
Claes van Ruyvenstraat
Cornelissteeg
D
Damstraat
De Haasstraat
De Witstraat
Dijkstraat
Doelenplein
Doelstraat
Donkere Begijnhof
Donkere Spaarne
Drossestraat
E
Essenstraat
F
Frankestraat
Franklin Hoevenstunnel
Friesepoort
Friese Varkenmarkt
G
Gangolfpleintje
Gasthuispoort
Gasthuisvest
Gasthuisstraat
Gedempte Oostersingelgracht
Gedempte Oude Gracht
Gedempte Raamgracht
Gedempte Voldersgracht
Gierstraat
Glasblazersstraat
Gonnetstraat
Gortestraat
Goudsmidspleintje
Gravestenenbrug
Gravinnesteeg
Groendaalsteeg
Groene Buurt
Groot Heiligland
Grote Houtbrug
Grote Houtstraat
Grote Markt
H
Hagebrug
Hagestraat
Handboomstraat
Harmenjansweg
Helmbrekersteeg
Hoogstraat
Hooimarkt
Hortusplein
Houtmarkt
J
Jacobijnenstraat
Jacobstraat
Jansbrug
Jansstraat
Janssen van Raaystraat
Jansweg
Justine de Gouwerhof
K
Kalversteeg
Kampervest
Kattepoort
Keizerstraat
Kenaupark
Kenaustraat
Kennemerplein
Kerkhofstraat
Kerkstraat
Kinderhuishof
Kinderhuisstraat - verdwenen
Kinderhuisvest
Klaverbladpoort
Klein Heiligland
Kleine Houtstraat
Klokhuisplein
Kokstraat
Koningstraat
Koolsteeg
Koralensteeg
Korte Annastraat
Korte Begijnstraat
Korte Bogaardstraat
Korte Dijk
Korte Doelstraat
Korte Jansbrug
Korte Jansstraat
Korte Gierstraat
Korte Herenstraat
Korte Hofstraat
Korte Houtstraat
Korte Lakenstraat
Korte Margarethastraat
Korte Molenstraat - verdwenen
Korte Rozenstraat
Korte Spaarne
Korte Veerstraat
Korte Wijngaardstraat
Korte Wolstraat
Korte Zijlstraat
Koudenhorn
Kraaienhorst
Kraaienhorstergracht - gedempt, vernoemd tot Nassaulaan en -plein
Krocht
‘t Krom
Kromme Elleboogsteeg
Kruisstraat
Kruisweg
Krullebolspoort
L
Lange Annastraat
Lange Begijnstraat
Lange Bogaardstraat
Langebrug
Lange Herenstraat
Lange Herenvest
Lange Hofstraat
Lange Lakenstraat
Lange Margarethastraat
Lange Molenstraat - verdwenen
Lange Raamstraat
Lange Veerstraat
Lange Wijngaardstraat
Leliestraat
Lepelstraat
Lieve Vrouwe Gracht
Lombardsteeg
Luitesteeg - verdwenen in 1981
Luitestraat
M
Magdalenahof
Magdalenastraat
Manegebrug
Mauritsstraat
Melkboersteeg
Melkbrug
Morinnesteeg
N
Nassaulaan
Nassauplein
Nassaustraat
Nieuwlandje - opgeheven
Nieuwstraat
Nieuw Heiligland
Nieuwe Gracht
Nieuwe Groenmarkt
Nieuwe Kerksplein
Nieuwe Kruisstraat
Nieuwe Spaarnwouderstraat
Noorderbrug
Noorder Schoolsteeg
Nieuwe Raamstraat
O
Omvalspoort
Oostvest
Oranjekade
Ossenhoofdsteeg
Oude Groenmarkt
Oude Raamstraat
Oude Zijlvest
P
Paarlaarsteeg
‘t Pand
Papentorenvest
Parklaan
Parkstraat
Patiëntiestraat
Peuzelaarsteeg
Philip Frankplein
Phoenixstraat
Piet van Heerdenplein
Pieterstraat
Plantagie - verdwenen, ter plaatsen vernoemd tot Kraaienhorst
Popelingstraat
Prinsenhof
Prins Hendrikstraat
Prinsen Bolwerk
R
Raaks
Raaksbruggen
Raamsteeg
Raamvest
Ravelingsteeg
Ravesteeg
Reekhuizen - verdwenen
Ridderstraat
Ripperdapark
Ripperdasteeg
Ripperdastraat
Riviervismarkt
Rolsteeg
Rozemarijnsteeg
Rozenlaantje - vernoemd tot Parkstraat
Rozenstraat
S
Schagchelstraat
Schapenplein
Scheepmakersdijk
Schoutensteeg
Simon de Vrieshof
Sint Antoniesteeg
Slagerspoort
Sleutelstraat
Smedestraat
Sophiaplein
Sophiastraat
Spaarne
Spaarnwouderstraat
Spekstraat
Spiegelstraat
Staten Bolwerk
Stationsplein
Stenenpoort
Stoofsteeg
T
Tuchthuisstraat
Tuinstraat
Turfmarkt
Turfsteeg
Tussenplaats
Twaalf Apostelenstraat
U
Ursulastraat
V
Valkestraat
Varkensmarkt - vernoemd tot Kennemerplein
Verwulft
Vestestraat
Vissersbocht
Vlamingstraat
Vogelkoopsteeg
Vroonhof
Vrouwestraat
W
Waatgat - vernoemd tot Nassaustraat
Warmoesstraat
Westelijke Singelgracht
Wester Bogaardstraat
Wijdesteeg
Wijde Appelaarsteeg
Wijngaardtuin
Wilhelminastraat
Wilsonsplein
Witte Herenstraat
Wolstraat
Z
Zandersbrug
‘t Zakje
Zakstraat
Zijdgracht
Zijhuizen
Zijlbrug
Zijlstraat
Zijlvest
Zoetestraat
Zonnesteeg
Zuiderstraat
Zuider Schoolsteeg
Zie ook
Lijst van straten in Haarlem
Lijst van pleinen in Haarlem
Haarlem-Centrum
|
3154906
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turbonilla%20dakoi
|
Turbonilla dakoi
|
Turbonilla dakoi is een slakkensoort uit de familie van de Pyramidellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Peñas & Rolán.
Pyramidellidae
|
3005841
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kyle%20Naughton
|
Kyle Naughton
|
Kyle Naughton (Sheffield, 17 november 1988) is een Engels voetballer die als rechtsback en als linksback uit de voeten kan. Hij tekende in januari 2015 een contract bij Swansea City, dat hem overnam van Tottenham Hotspur.
Clubcarrière
Naughton werd op zijn negende opgenomen in de jeugdopleiding van Sheffield United. In juli 2009 betaalde Tottenham Hotspur 6 miljoen euro voor de verdediger. Hij maakte zijn debuut voor Tottenham op 23 augustus 2009, tegen West Ham United. Naughton werd daarna driemaal uitgeleend. Eerst aan Middlesbrough, daarna aan Leicester City en in juli 2011 aan het dan net gepromoveerde Norwich City.
Swansea City nam Naughton in januari 2015 definitief over van Tottenham, dat circa €6.700.000,- voor hem ontving. Hij tekende een contract tot medio 2018 bij de Welshe club.
Clubstatistieken
Interlandcarrière
Naughton speelde negen interlands voor Engeland -21. Hij debuteerde tegen Tsjechië -21. Naughton is ook speelgerechtigd om voor Ierland uit te komen.
Engels voetballer
|
5704304
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heuglins%20meeuw
|
Heuglins meeuw
|
Heuglins meeuw (Larus fuscus heuglini) is een ondersoort van de kleine mantelmeeuw uit de familie Laridae, maar wordt soms ook wel als een aparte soort beschouwd. Deze vogel is genoemd naar de Duitse ornitholoog Theodor von Heuglin.
Verspreiding en leefgebied
Heuglins meeuw broedt in het noorden van Rusland van het Kola-schiereiland tot het Jamal-schiereiland en overwintert in de Rode zee, de Perzische golf en het noordwesten van de Indische oceaan.
Externe link
Avibase
Larus
Meeuwen
|
2025628
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fans%21
|
Fans!
|
Fans! is een Nederlands televisieprogramma van SBS6. Het wordt uitgezonden sinds 2009.
In het programma worden extreme fans van onder andere BZN, K3, Thomas Berge en René Froger gevolgd. De fans proberen in elke aflevering zo dicht mogelijk in de buurt van hun idool te komen. Zangeres Lady Gaga was de enige internationale artiest.
Afleveringen (seizoen 1)
Afleveringen (seizoen 2)
Afleveringen (seizoen 3)
Programma van SBS6
Nederlandse realityserie
Realitysoapserie
|
578692
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Springstaartjes
|
Springstaartjes
|
Visstaartjes, een familie van nachtvlinders.
Springstaarten, een orde van zespotigen.
|
3724650
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chlorops%20ringens
|
Chlorops ringens
|
Chlorops ringens is een vliegensoort uit de familie van de halmvliegen (Chloropidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1866 door Loew.
Halmvliegen
|
2458235
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Syngnathus%20phlegon
|
Syngnathus phlegon
|
Syngnathus phlegon is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zeenaalden en zeepaardjes (Syngnathidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1827 door Risso.
Zeenaalden en zeepaardjes
|
5690172
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Koninklijke%20Vereniging%20Steun%20aan%20Belgi%C3%AB
|
Koninklijke Vereniging Steun aan België
|
Het Nederlands-Belgische hulpfonds Steun aan België is een steunfonds dat in 1927 werd opgericht als steun aan oorlogs-invaliden, weduwen en wezen. Na een aanzienlijke bijdrage van de Familie van Wezel werd het fond ook soms Stichting van Wezel genoemd.
projecten
Meerdere huizen in de randgemeentes van Diksmuide en scociale huisvesting in Diksmuide, Nieuwpoort en vooral Roeselare werden het de hulp van het fonds betaald. Enkele voorbeelden daarvan staan hieronder.
Huizenrij aan de Kleine Dijk te Diksmuide
Klein begijnhof Diksmuide (1931)
Ons Rustoord in Westende (1933)
Deze huizen werden gemerkt met een ingemetselde tegel uitgebracht door De porceleyne fles.
Externe link
Wikisage
Nederlandse vereniging
Belgische vereniging
Eerste Wereldoorlog in België
|
3197604
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tasserkidrilus%20kessleri
|
Tasserkidrilus kessleri
|
Tasserkidrilus kessleri is een ringworm uit de familie van de Naididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1962 door Hrabe.
Naididae
|
883088
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aria%20Air
|
Aria Air
|
Aria Air (Perzisch: هواپیمایی آریا) was een Iraanse luchtvaartmaatschappij met haar thuisbasis in Teheran. Zij voert chartervluchten uit vanaf haar basis in Dubai.
Geschiedenis
Aria Air is opgericht in 2000 als Aria Air Tours. In 2001 werd de naam gewijzigd in Aria Air.
Vloot
De vloot van Aria Air bestond uit: (januari 2013)
2 Fokker 50
Incidenten
Op 24 juli 2009 stortte vlucht 1525 een Ilyushin Il-62M tijdens de landing neer. Het vliegtuig had een te grote landingssnelheid, schoot van de baan en boorde zich in een muur meer dan 1 kilometer vanaf de oorspronkelijke landingsbaan.
Iraanse luchtvaartmaatschappij
|
2018039
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Basisgroep
|
Basisgroep
|
oecumenische gemeente
kleinste georganiseerde eenheid binnen een sociale beweging die min of meer autonoom functioneert
een groep mensen aan wie op basisniveau onderricht of verzorging wordt gegeven, bijvoorbeeld in een basisschool
|
3274704
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sicyonia%20curvirostris
|
Sicyonia curvirostris
|
Sicyonia curvirostris is een tienpotigensoort uit de familie van de Sicyoniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Balss.
Sicyoniidae
|
850367
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Eest%20%28buurtschap%29
|
De Eest (buurtschap)
|
De Eest is een buurtschap in de gemeente Westerkwartier in het westen van de provincie Groningen. De buurtschap ligt aan de weg van Doezum naar Stroobos, vlak bij de Lauwers.
Bij het gehucht heeft in het verleden de borg De Eest gestaan, waarvan het borgterrein nog herkenbaar is ten westen van de boerderij aan de Eesterweg 5. Het is niet geheel duidelijk of de buurtschap naar de borg is vernoemd dan wel andersom. De naam ees verwijst waarschijnlijk naar een aantal hoger gelegen bouwlandakkers (ook les of Fries: ies(t), mogelijk ook de oorsprong van het Drentse Ees).
Buurtschap in Groningen
Geografie van Westerkwartier
|
5143385
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marco%20Martens
|
Marco Martens
|
Marco Martens (20 september 1982) is dichter, schrijver en voordrachtskunstenaar.
Loopbaan
Van 2003 tot 2011 is Martens frontman van hiphopcollectief Macronizm. In 2012 werkt hij in opdracht van Literair Productiehuis Wintertuin mee aan de voorstelling LUCY: een samenwerking met dichter Dennis Gaens, muzikanten Michiel van den Toorn en Remco de Jong en animator Smoove Business. Deze literaire voorstelling over een onbereikbare liefde speelt op festivals als Geen Daden Maar Woorden en Lowlands en in diverse theaters.
In 2014 schrijft Martens samen met muzikanten Michiel van Iersel en Joris Sedee de muziekvoorstelling HARM. Smoove Business maakt hiervoor de visuals en Jessica Borst verzorgt de dramaturgie. De liedjes uit de voorstelling verschijnen in 2015 op het album Ieder huis is uit vertrekken gebouwd, dat uitkomt op Bastaard Platen.
Voor Theaterfestival De Parade werkt Martens als lid van collectief Poetry Circle Nowhere mee aan de voorstellingen Even tussen ons (2015) en Hoe de wereld woorden kreeg (2016).
In 2017 werkt Martens onder begeleiding van theatermaker Lucas de Man aan het project Morgen zal ik thuis zijn, een EP en zes podcastafleveringen. De EP is opnieuw een samenwerking met Michiel van Iersel en Joris Sedee en bevat gastbijdragen van Flip Noorman en De Likt-producer Giorgi Kuiper. In de podcastserie spreekt hij met collega-kunstenaars Daniël Dee, Diggy Dex, Def P., Jeroen Naaktgeboren, Lucas de Man en Björn van der Doelen over het vaderschap.
Voor Oerol 2018 schrijft Martens de korte voorstelling Dromenjagers: een samenwerking met Just, Michiel van Iersel, Joris Sedee en Leon Sibum.
Overige activiteiten
Marco Martens geeft parttime les aan de Herman Brood Academie. Voor De Correspondent en Hiphop In Je Smoel portretteerde hij diverse spoken word-artiesten. Als schrijfcoach werkt hij voor diverse organisaties waaronder Poetry Circle Nowhere en 4XM Workshops. Met improvisatiecollectief Rof. speelt Martens De Cabarapshow, die in 2017 en 2018 op o.a. de Zwarte Cross te zien was.
Albums
2013: Tweede Viool / Derde Bedrijf (met Royal with Cheese)
2015: Ieder huis is uit vertrekken gebouwd
2017: Morgen zal ik thuis zijn
Theatervoorstellingen
2012: LUCY, met Dennis Gaens, Michiel van den Toorn, Remco de Jong en Smoove Business
2014: HARM, met Michiel van Iersel, Joris Sedee en Smoove Business
2015: Even tussen ons, met Poetry Circle Nowhere
2016: Hoe de wereld woorden kreeg, met Poetry Circle Nowhere
2018: Dromenjagers, met Just, Michiel van Iersel, Joris Sedee en Leon Sibum
Referenties
Nederlands dichter
|
2319333
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trypanosoma%20mugilicolum
|
Trypanosoma mugilicolum
|
Trypanosoma mugilicolum is een soort in de taxonomische indeling van de Euglenozoa. Deze micro-organismen zijn eencellig en meestal rond de 15-40 micrometer groot. Het organisme komt uit het geslacht Trypanosoma en behoort tot de familie Trypanosomatidae. Trypanosoma mugilicolum werd in 1976 ontdekt door Lima.
Euglenozoa
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.