id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
4338895
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cylindropuntia%20bigelovii
|
Cylindropuntia bigelovii
|
Cylindropuntia bigelovii is een cactus uit het geslacht Cylindropuntia. De soort komt voor in de Amerikaanse staten Californië, Arizona, en Nevada en in het noordwesten van Mexico.
Cactaceae
|
3528395
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phyllophora%20acuminata
|
Phyllophora acuminata
|
Phyllophora acuminata is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1924 door Karny.
acuminata
|
5797782
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trefil%20Arbed%20Zuid
|
Trefil Arbed Zuid
|
Trefil-Arbed Zuid, ook wel Treillarmé genoemd, was de laatste actieve afdeling in Gentbrugge van Trefil-Arbed, een dochter van het Luxemburgse Arbed (nu ArcelorMittal) die zich toelegde op draadtrekken en aanverwante activiteiten zoals productie van op maar gemaakte betonijzermatten.
Geschiedenis
Trefil-Arbed Zuid was - net als de beter bekende zusterfirma Puntfabriek - gelegen te Gentbrugge maar dan op het terrein tussen de spoorweg, Burvenichstraat, Oude Brusselseweg en Louis Van Houttestraat. Het was deel van de metaalindustrie die verantwoordelijk was voor de groei van Gentbrugge en de typische arbeiderswijken aldaar.
In 1984 werd daar een nieuwe fabriek gebouwd waar betonijzer werd gemaakt en gevlochten.
Op 21 februari 2001 is Treillarmé in Franse handen en wordt het verkocht aan concurrent Van Merksteyn Bouwstaal uit Nederland. Die neemt het klantenbestand over en sluit de verkoopafdeling.
In 2002 ging de afdeling in Gentbrugge dicht, maar de zware bodemvervuiling (olie, zware en andere metalen, ...) vormde een groot probleem voor projectontwikkelaars.
In 2006 is de toekomst van de site het onderwerp van het eerste burgerinitiatief in Vlaanderen.
In de loop van 2008 werd dan toch gestart met de afbraak van de fabrieksgebouwen, en de sanering van de gronden. Het Gentse bedrijf Re-Vive ontwikkelde de site tot een duurzame wijk van 4,5ha. Het buurtpark van 1,5ha zorgt voor het nodige groen. In 2013 werden de eerste wooneenheden opgeleverd in de nieuwe wijk Den Draad, verwijzend naar het staaldraadverleden.
Voormalig Belgisch bedrijf
|
4455949
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Campeonato%20Carioca%201956
|
Campeonato Carioca 1956
|
In 1956 werd het 51ste Campeonato Carioca gespeeld voor voetbalclubs uit de toen nog Braziliaanse hoofdstad Rio de Janeiro. De competitie werd gespeeld van 21 juli tot 23 december. Flamengo werd kampioen.
Eindstand
Kampioen
Topschutters
Externe link
RSSSF
Campeonato Carioca
Cario
|
3712302
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Porisgaga
|
Porisgaga
|
Porisgaga is een bestuurslaag in het regentschap Tangerang van de provincie Banten, Indonesië. Porisgaga telt 18.309 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Banten
|
3331471
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heteropaussus%20parallelicornis
|
Heteropaussus parallelicornis
|
Heteropaussus parallelicornis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Wasmann.
parallelicornis
|
3868901
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andrea%20Carrea
|
Andrea Carrea
|
Andrea Carrea (Gavi, 14 augustus 1924 – Cassano Spinola, 13 januari 2013) was een Italiaans wielrenner.
Levensloop en carrière
Andrea Carrea werd prof in 1949 bij de Bianchi-ploeg van Campionissimo Fausto Coppi. Uiteindelijk zou hij bijna acht jaar aan de zijde van Coppi fietsen. Samen met Ettore Milano en Michele Gismondi was Carrea een van diens trouwste helpers.
Carrea startte in 11 grote rondes, hij reed ze allemaal uit. In de Tour van 1952 mag hij zelfs een dag de gele leiderstrui dragen, na de 9e etappe. Daags nadien moest hij de gele trui afstaan aan zijn kopman Fausto Coppi, de latere winnaar van die Tour.
Carrea overleed op 13 januari 2013 op 88-jarige leeftijd..
Belangrijkste resultaten
1948
Milano-Tortona
Legnano
3e Giro del Piemonte
1950
Torino-Biella
3e Coppa Placci
1952
2e etappe Ronde van Romandië
Herve
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|}
Italiaans wielrenner
|
4025828
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Draaimolen%20%28Avonturenpark%20Hellendoorn%29
|
Draaimolen (Avonturenpark Hellendoorn)
|
Draaimolen is een draaimolen in het Nederlandse attractiepark Avonturenpark Hellendoorn.
Geschiedenis
De attractie is gebouwd in 1945 en staat sinds 1993 in het themagebied Dreumesland. De attractie is vermoedelijk gebouwd door Zamperla. In de attractie nemen kinderen plaats in een karretjes in de vorm van een paard of een koets die rondjes om de as rijdt.
Avonturenpark Hellendoorn
Draaimolen
Attractie van Zamperla
|
3416513
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Varifula%20fulvaria
|
Varifula fulvaria
|
Varifula fulvaria is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1852 door Blanchard.
Bladrollers
|
3175720
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Montereina%20coerulescens
|
Montereina coerulescens
|
Montereina coerulescens is een slakkensoort uit de familie van de Discodorididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1888 door Bergh.
Discodorididae
|
1029581
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enfield%20%28New%20Hampshire%29
|
Enfield (New Hampshire)
|
Enfield is een plaats (town) in de Amerikaanse staat New Hampshire, en valt bestuurlijk gezien onder Grafton County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 4618.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van 111,8 km², waarvan 104,2 km² land en 7,4 km² water. Enfield ligt op ongeveer 247 m boven zeeniveau.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 32 km rond Enfield.
Externe link
Plaats in New Hampshire
|
532475
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peipsi%C3%A4%C3%A4re
|
Peipsiääre
|
Peipsiääre (Estisch: Peipsiääre vald) is een gemeente in de Estische provincie Tartumaa. De gemeente telde inwoners op en heeft een oppervlakte van Ze ligt op de oever van het Peipusmeer, wat ook in de naam besloten ligt. De hoofdplaats is Alatskivi.
In oktober 2017 zijn de landgemeenten Alatskivi, Pala en Vara en de stadsgemeente Kallaste bij Peipsiääre gevoegd. De oppervlakte van de gemeente steeg daardoor van 31 naar 652 km². Pala verhuisde daarbij van de provincie Jõgevamaa naar de provincie Tartumaa. Het bestuurscentrum werd verlegd van Kolkja naar Alatskivi.
In de gemeente wonen veel Russische oudgelovigen, nazaten van vluchtelingen die zich in de 18de eeuw op de westoever van het Peipusmeer vestigden. Visvangst en uienteelt zijn in Peipsiääre belangrijke middelen van bestaan.
Plaatsen
De gemeente telt:
één plaats met de status van stad (Estisch: linn): Kallaste;
vier grotere nederzettingen met de status van vlek (Estisch: alevik): Alatskivi, Kasepää, Kolkja en Varnja;
84 dorpen (Estisch: küla): Alajõe, Alasoo, Assikvere, Äteniidi, Ätte, Haapsipea, Haavakivi, Kadrina, Kargaja, Kauda, Keressaare, Kesklahe, Kirtsi, Kodavere, Kõdesi, Kokanurga, Kokora, Koosa, Koosalaane, Kuningvere, Kusma, Kuusiku, Lahe, Lahepera, Linaleo, Lümati, Matjama, Meoma, Metsakivi, Metsanurga, Moku, Mustametsa, Naelavere, Nina, Nõva, Orgemäe, Padakõrve, Päiksi, Pala, Papiaru, Passi, Peatskivi, Perametsa, Piibumäe, Piirivarbe, Pilpaküla, Põdra, Põldmaa, Põrgu, Praaga, Punikvere, Pusi, Raatvere, Ranna, Rehemetsa, Riidma, Ronisoo, Rootsiküla, Rupsi, Sääritsa, Saburi, Särgla, Sassukvere, Savastvere, Savimetsa, Savka, Selgise, Sipelga, Sookalduse, Sõõru, Sudemäe, Tagumaa, Tähemaa, Tedreküla, Torila, Toruküla, Tõruvere, Undi, Välgi, Väljaküla, Vanaussaia, Vara, Vea en Virtsu.
Geboren in Peipsiääre
Jakob Liiv (1859-1938) in Alatskivi.
Juhan Liiv (1864-1913) in Alatskivi. In Rupsi is een Liivmuseum.
Eduard Tubin (1905-1982) in Torila. In het Kasteel Alatskivi bevindt zich een Tubinmuseum.
Gemeente in Tartumaa
|
5082951
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Belfast%20-%20Newry
|
Spoorlijn Belfast - Newry
|
|}
De Spoorlijn Belfast - Newry is de railverbinding tussen de Noord-Ierse hoofdstad Belfast en de Noord-Ierse grensstad Newry aan de grens met de Republiek Ierland.
De lijn Belfast - Newry is bekend als de Portadown-lijn bij NI Railways. Ze vertrekt tegenwoordig vanuit het Belfast Central, bij aanleg was de terminus het oude Belfast Great Victoria Street. De lijn wordt beheerd vanuit het treinstation van Portadown, hoewel de lijn zich uitstrekt tot aan de grens met de haltes Scarva, Poyntzpass en Newry. Newry is tegenwoordig de laatste halte vóór de grens met de Republiek Ierland. De lijn volgt de route van de noordelijke helft van de belangrijkste lijn Dublin - Belfast, met uitzondering van een bijkomende stopplaats in Belfast Great Victoria Street.
Het gemeenschappelijk traject van de spoorlijn naar Dublin en Newry heeft als bijkomend voordeel dat in de laatste jaren van de 20e eeuw het volledige traject aangepast werd aan een maximumsnelheid van 145 km/h met voegloos spoor en betonnen dwarsliggers.
Northern Ireland Railways heeft een intensieve lokale dienst op deze lijn tussen Belfast en Lisburn, met een beperkter aantal ritten die van en naar Portadown rijden. Lokale diensten worden uitgevoerd met C3K-treinen, gebouwd door CAF, Spanje. Een minder intensieve lokale dienst werkt vanuit het eindstation van Newry, met slechts vier verbindingen per dag. Een enkele dienst van Iarnród Éireann rijdt ook op doordeweekse ochtenden tussen dit station in Newry en Dublin Connolly langs de lijn Belfast - Dublin, waarbij ook alle tussenliggende stations worden bediend.
Het station Newry wordt wel bijkomend ook bediend door de sneltrein Enterprise tussen Belfast Central en Dublin Connolly. Deze treinen bedienen in Noord-Ierland de stations van Newry en Portadown met intervallen van twee uur gedurende de dag. De Enterprise bedient ook Lurgan en Lisburn op zondagen. Deze service wordt uitgevoerd in samenwerking met Iarnród Éireann.
Newry
|
1517833
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20gemeenten%20in%20Trabzon
|
Lijst van gemeenten in Trabzon
|
Onderstaande lijst bevat alle gemeenten in de Turkse provincie Trabzon.
L
Trabzon
|
3275829
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dactyloprion%20anakanthes
|
Dactyloprion anakanthes
|
Dactyloprion anakanthes is een naaldkreeftjessoort uit de familie van de Apseudidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Gutu.
Naaldkreeftjes
|
2614246
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hormiphora%20octoptera
|
Hormiphora octoptera
|
Hormiphora octoptera is een soort in de taxonomische indeling van de ribkwallen (Ctenophora).
De kwal behoort tot het geslacht Hormiphora en behoort tot de familie Pleurobrachiidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1833 door Mertens.
Ribkwallen
|
2419278
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Belliena%20phalerata
|
Belliena phalerata
|
Belliena phalerata is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Belliena. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Eugène Simon.
Springspinnen
|
5710814
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bisdom%20Ober%C3%A1
|
Bisdom Oberá
|
Het bisdom Oberá (Latijn: Dioecesis Oberensis) is een rooms-katholiek bisdom met als zetel Oberá in Argentinië. Het bisdom is suffragaan aan het aartsbisdom Corrientes. Het bisdom werd opgericht in 2009.
In 2019 telde het bisdom 18 parochies. Het bisdom heeft een oppervlakte van 8.717 km² en telde in 2019 280.000 inwoners waarvan 69,6% rooms-katholiek waren.
Bisschoppen
Victor Selvino Arenhart (2009-2010)
Damián Santiago Bitar (2010-)
Obera
|
3161462
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Specula%20bicolor
|
Specula bicolor
|
Specula bicolor is een slakkensoort uit de familie van de Cerithiopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door Cecalupo & Perugia.
Cerithiopsidae
|
4049698
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/14-18
|
14-18
|
14-'18 (film), een Franse documentaire uit 1963
'14-'18 (musical), een Vlaamse musicalproductie van Studio 100 uit 2014
14-18, een boek van Annette Becker
Eerste Wereldoorlog, die duurde van 1914 tot 1918
|
3400142
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nothomastix%20pronaxalis
|
Nothomastix pronaxalis
|
Nothomastix pronaxalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Walker.
Grasmotten
|
2930846
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Notiospathius%20carolinae
|
Notiospathius carolinae
|
Notiospathius carolinae is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Marsh in 2002.
carolinae
|
1701193
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Addeke%20Hendrik%20Boerma
|
Addeke Hendrik Boerma
|
Addeke Hendrik Boerma (Annerveenschekanaal, 3 april 1912 – Wenen (Oostenrijk), 8 mei 1992) was een Nederlands ambtenaar en bestuurder.
Boerma kwam uit een boerenfamilie en ging naar de HBS in Veendam. Van 1929 tot 1934 studeerde hij tuinbouw en landbouweconomie aan de Landbouwhoogeschool in Wageningen.
Boerma werd regeringscommissaris voor de akkerbouw en veeteelt en ging in 1938 voor het Rijksbureau voor Voedselvoorziening in Oorlogstijd werken aan de voorbereidingen voor de voedselvoorziening in Nederland in oorlogstijd. Gedurende de Tweede Wereldoorlog was Boerma directeur van de Nederlandsche Akkerbouwcentrale, de Nederlandsche Inkoopcentrale van Akkerbouwproducten, het Hoofdbedrijfschap voor Akkerbouwproducten, het Bedrijfschap voor Granen, Zaden en Peulvruchten en het Bedrijfschap voor Zaaizaad en Pootgoed. In oktober 1944 ging hij naar het reeds bevrijde zuiden van Nederland om de voedselvoorziening en het zenden van hulpgoederen voor te bereiden. De Duitsers waren hiervan ook op de hoogte.
Vanaf 1947 had Boerma verschillende functies bij de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO). Hij werd in 1962 ook de eerste directeur van het wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties. In 1967 werd hij verkozen tot directeur-generaal van de FAO. Hij zette een reorganisatie in en richtte zich op armoede. Hij ging in 1976 met pensioen.
Externe links
Boerma, Addeke Hendrik (1912-1992), Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis
Inventaris van het archief van ir. A.H. Boerma bij het Nationaal Archief
VN-functionaris
Nederlands bestuurder
Nederlands persoon in de Tweede Wereldoorlog
Nederlands regeringscommissaris
|
5236099
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wolfgang%20Scheidel
|
Wolfgang Scheidel
|
Wolfgang Scheidel (Erlabrunn (Breitenbrunn), 27 augustus 1954) is een voormalig Oost-Duitse rodelaar.
Scheidel won samen met Thomas Köhler in 1965 de wereldtitel in het dubbel in Davos.
Tijdens de Olympische Winterspelen 1968 werd Scheidel gediskwalificeerd. Tijdens de wereldkampioenschappen van 1969 en 1970 won Scheidel de bronzen de medaille.
Tijdens de Olympische Winterspelen 1972 in het Japanse Sapporo won Scheidel de gouden medaille individueel.
Resultaten
Wereldkampioenschappen
Olympische Winterspelen
Duits rodelaar
Oost-Duits olympisch kampioen
|
2595832
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hylaia%20cardiophora
|
Hylaia cardiophora
|
Hylaia cardiophora is een keversoort uit de familie zwamkevers (Endomychidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1997 gepubliceerd door Wurst.
Zwamkevers
|
3056486
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Oude%20Bakkerij
|
De Oude Bakkerij
|
De Oude Bakkerij is een bakkerijmuseum in de Noord-Hollandse stad Medemblik. Het museum is in 1985 opgericht naar aanleiding van een tentoonstelling in het stationsgebouw van de Museumstoomtram Hoorn-Medemblik.
Geschiedenis
Het museum begon in 1985 naar aanleiding van een tentoonstelling van de privécollectie van Cees de Boer. De Boer was zelf bakker in Wadway en zijn grootste collectie was een collectie van bakkersspullen. Zijn dochter Ans en schoonzoon Theo Spil, eveneens bakker, toonden begin jaren 80 delen van de collectie in de oudheidkundige kamer, in het voormalige weeshuis van Medemblik. Later startten zij samen het museum. Het museum opende voor het eerst de deuren in 1985 in de Tuinstraat. Het pand was een voormalige slagerij. In 1988 verhuisde het museum naar het huidige pand aan de Nieuwstraat. De sigarenzaak aan de voorkant werd verbouwd tot bakkerswinkel en de timmerfabriek aan de achterkant tot bakkerij. Op 4 februari 1989 opende het museum hier de deuren.
Ervaren
De winkel aan de voorzijde van het museum is zowel de museumwinkel als een echter bakkerswinkel. In het museum zelf kunnen kinderen ervaren hoe het is om bakker te zijn door op speciale dagen zelf marsepeinfiguren, pepernoten of andere dingen te bakken. Ook kan bekeken worden hoe de bakker pralines, chocoladeletters of ijs maakt.
Museum in Noord-Holland
Medemblik
Bakkerijmuseum
|
973441
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/August%20von%20Wassermann
|
August von Wassermann
|
August Paul von Wassermann (Bamberg, 21 februari 1866 – Berlijn, 16 maart 1925) was een Duitse bacterioloog.
Von Wassermann studeerde aan verschillende Duitse universiteiten. Vanaf 1890 werkte hij onder Robert Koch aan het Instituut voor Infectieziekten in de Charité in Berlijn. Hij ontwikkelde de complement-bindingsreactie voor de diagnose van syfilis in 1906, precies een jaar nadat het veroorzakend micro-organisme was geïdentificeerd. In 1907 werd hij hoofd van de afdeling.
De Wassermannreactie is vanwege gebleken onbetrouwbaarheid in de loop van de tweede helft van de twintigste eeuw vervangen door andere diagnostische testen, waarvan de Treponema Pallidum Haemagglutinatie Assay (TPHA) de belangrijkste is.
Externe link
August Paul von Wassermann, whonamedit.com
Duits medicus
|
4369635
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pedro%20Rocha
|
Pedro Rocha
|
Pedro Rocha (Salto, 3 december 1942 – São Paulo, 2 december 2013) was een Uruguayaans voetballer en trainer, hij nam ook de Braziliaanse nationaliteit aan.
Biografie
Rocha begon zijn carrière bij Peñarol, in de tijd dat deze club een glorieperiode kende. Met deze club won hij van 1959 tot 1970 maar liefst negen keer de landstitel, drie keer de Copa Libertadores en twee keer de intercontinentale beker. Hij is de enige Uruguayaanse speler die op vier wereldbekers aantrad.
Hierna ging hij zeven jaar voor São Paulo spelen en won met deze club twee keer het staatskampioenschap en één keer de landstitel. In 1972 werd hij de eerste buitenlandse topscorer van de Série A met zeventien goals. Die plaats moest hij wel delen met Dadá Maravilha. In 1974 deed de club het met Rocha ook goed in de Copa Libertadores, maar door een blessure maakte hij de eindstrijd niet mee die de club verloor van Independiente. Na zijn verblijf bij São Paulo ging hij voor Coritiba spelen, waarmee hij ook staatskampioen werd. Hierna speelde hij nog kort voor een aantal clubs en beëindigde in 1980 zijn carrière bij Al-Nassr uit Saoedi-Arabië.
Voetballegendes Pelé en Darío Pereyra vonden Rocha een van de beste spelers ter wereld. Na zijn spelerscarrière werd hij trainer en was coach bij vele clubs. In 2009 werd hij getroffen door een beroerte waardoor hij verlamd raakte en hij zijn spraakvermogen verloor. Hij overleed op 2 december 2013, één dag voor zijn 71ste verjaardag.
Rocha, P
Rocha, P
|
3780649
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hasselbos
|
Hasselbos
|
Het Hasselbos is een natuurgebied van 17 ha tussen Riksingen en Vrijhern.
Het bosgebied telt een aantal dassenbuchten en werd daarom in 2004 door Natuurpunt aangekocht. In 2009 werd een bosreservaat ingesteld.
Het staat bekend als een van de best ontwikkelde kalkrijke eiken-haagbeukenbossen in Vlaanderen. In het bos bevindt zich een rijke kruidlaag, met veel kalkminnende planten als eenbes, heelkruid, bosrank, maretak, bosbingelkruid, liguster en gulden boterbloem. Ook tal van orchideeën komen er voor.
In het verleden werd hier ook gele anemoon gevonden, maar die wordt er niet meer aangetroffen. De mossenflora is uitzonderlijk rijk.
Van oorsprong was dit een hakhoutbos, maar omstreeks 1970 werden er ook populieren aangeplant. Na omstreeks 1985 werd er geen beheer meer verricht, de populieren stierven geleidelijk af en het dode hout bleef liggen. In een kwart van het bos zijn nog oude hakhoutstoven aanwezig, vooral van es en haagbeuk. Hier zal nog hakhoutbeheer plaatsvinden.
Externe link
INBO
Bos in Limburg (België)
Tongeren
Natuurgebied in Limburg (België)
Natuurpunt
|
3248489
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bogidiella%20arganoi
|
Bogidiella arganoi
|
Bogidiella arganoi is een vlokreeftensoort uit de familie van de Bogidiellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Ruffo & Vigna-taglianti.
Bogidiellidae
|
2090332
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zijdestaart
|
Zijdestaart
|
De zijdestaart (Hypocolius ampelinus) is een soort oscine zangvogel uit de monotypische familie Hypocoliidae. Het is een slanke vogel met een lange staart. De zijdestaart komt voor in het droge halfwoestijnen in Noord-Afrika, Arabisch Schiereiland, Afghanistan, Pakistan en het westen van India. Ze vliegen in zwermen en leven van vruchten. Ze trekken in de winter naar het zuiden.
Kenmerken
De zijdestaart is een slanke vogel met een lange staart, kleine kuif en dikke, korte snavel met een haak aan de punt. Hij lijkt qua voorkomen en door het zachte, satijnachtige verenkleed op een pestvogel. De zijdestaart is wat soberder gekleurd, bijna geheel grijs of bruingrijs. Het mannetje heeft een zwart, driehoekig masker rond de ogen. De handpennen (van de vleugel) zijn zwart met witte punten en de staart heeft een zwarte eindband. Volwassenen zijdestaarten zijn ongeveer 19-21 cm lang.
De veren van de kop gaan recht overeind staan als de vogel opgewonden is. Ze hebben een rechte (niet-golvende) vlucht. Springend van tak naar twijg in de struiken lijken ze op een babbelaar of een kruiplijster. De poten zijn vrij kort.
Leefwijze
De zijdestaart foerageert in open bosland, palmplantages en boomgaarden waarin hij systematisch het gebladerte afzoekt op bessen en vruchten zoals moerbeien, vijgen en dadels, maar ook insecten. In gevangenschap schakelen ze gemakkelijk over op brood.
Verspreiding en leefgebied
De zijdestaart komt voor in het Midden-Oosten; hij is inheems in Irak, Iran, Saoedi Arabië, Afghanistan, Pakistan en Turkmenistan. Hij overwintert meestal in de buurt van de Rode Zee en de Perzische Golf aan de kust van het Arabisch schiereiland waaronder ook Bahrein. Het is een dwaalgast in Turkije, Israël, Oman en Egypte.
Het leefgebied zijn droge bossen en struiken in halfwoestijnen, vooral rivierdalen in de buurt van woestijnen maar ook bevloeide en in cultuur gebrachte gebieden met plantages en tuinen.
Taxonomie
De zijdestaart is in een aparte familie geplaatst omdat onduidelijk is waarmee deze vogel het meest verwant is. Eerst vermoedde men verwantschap met de buulbuuls of de klauwieren. Volgens moleculair genetisch onderzoek sinds 1990 klopt dit niet. Studies sinds 2000 wijzen er op dat ze het meest verwant zijn aan de pestvogels.
Dier uit het Palearctisch gebied
Hypocoliidae
IUCN-status niet bedreigd
|
5614741
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes%20Eschmann
|
Johannes Eschmann
|
Johannes Eschmann (landmeter) (1808-1852), Zwitsers astronoom en landmeter
Johannes Eschmann (politicus) (1834-1896), Zwitsers politicus
|
4911786
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/August%20De%20Decker-Lemaire
|
August De Decker-Lemaire
|
August De Decker (Gent, 14 september 1855 – 15 februari 1940) stamde uit een Gentse boekbindersfamilie. Teneinde zich te onderscheiden van naamgenoten in het vak, voegde hij bij zijn huwelijk in 1892 met Joanna Lemaire haar familienaam toe aan de zijne.
Toen zijn vader in 1876 overleed, nam August op twintigjarige leeftijd zonder veel opleiding het atelier van zijn vader noodgedwongen over. Hij had echter meer artistieke aanleg, en het routinewerk van het vak interesseerde hem maar matig.
Door het restaureren van een oude lederen boekband in 1885 maakte hij kennis met de techniek van het lederdrijven, een techniek die al in de vijftiende eeuw voor boekbanden helemaal verdrongen was door de gemakkelijker techniek van het slaan van blindstempels op het leder in combinatie met het aanbrengen van verguldsel. Door zelfstudie bekwaamde De Decker zich in die techniek, en hij begon boekbanden te maken in kalfsleder, zeemleder, marokijnleder met mozaïek en vooral in zeugleder.
In 1906 liet hij zijn atelier met de routineopdrachten over aan een opvolger, om zich uitsluitend toe te leggen op het artistiek boekbinden door het aanbrengen van motieven in lederdrijfwerk, dat vervolgens gehoogd werd met kleur, met verguldsel en met edelsmeedwerk.
Hij kreeg prestigieuze opdrachten van overheidsinstellingen voor gulden boeken, alsook van kunstverzamelaars en van bibliofielen voor boekbanden naar ontwerpen van kunstenaars als Armand Heins, Geo Verbanck of Jan Frans De Boever, en met medewerking van edelsmeden als Edouard Bourdon en Richard De Meyer.
Hij verwierf een zekere beruchtheid in 1933 toen hij een boekband ontwierp van mensenhuid voor een anonieme collectioneur.
In 1935 trok hij zich terug uit zijn beroepsactiviteit als boekbinder, om nog slechts sporadisch een boekband te ontwerpen op uitdrukkelijke vraag van goede kennissen.
Zijn boekbanden in gedreven leder worden gekoesterd door verzamelaars, en vrij veel exemplaren worden bewaard in de secties "kostbare werken" van bibliotheken en archieven.
Belgisch boekbandontwerper
|
1368294
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%96rgrundet
|
Örgrundet
|
Örgrundet is een Zweeds eiland behorend tot de Lule-archipel; het ligt aan de zuidoostkant van het eiland Sandön. Het eiland heeft geen oeververbinding. Er zijn anno 2008 2 huizen, waarschijnlijk zomerwoningen.
Lule-archipel
|
3365993
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leucania%20atrinota
|
Leucania atrinota
|
Leucania atrinota is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Hampson.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
atrinota
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
3182663
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Astarte%20antarctica
|
Astarte antarctica
|
Astarte antarctica is een tweekleppigensoort uit de familie van de Astartidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Thiele.
Astartidae
|
29982
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bart%20Wellens
|
Bart Wellens
|
Bart Wellens (Herentals, 10 augustus 1978) is een Belgisch voormalig veldrijder, die zijn gehele carrière reed voor Telenet-Fidea, en voorganger Spaarselect. Wellens was prof van 2000 tot 2015. Op zijn hoogtepunt (2000–2007) gold Wellens als een van de beste veldrijders van de wereld, waarna hij door blessures tot de subtop behoorde.
Wellens werd tweemaal wereldkampioen; te Monopoli in 2003 en te Pontchâteau in 2004. Hij werd ook Belgisch kampioen te Lille (2004) en te Hamme (2007). Daarnaast won Wellens het eindklassement van de wereldbeker in het seizoen 2002-2003 en de eindklassementen van de superprestige en de GvA Trofee in het seizoen 2003-2004. Bart Wellens woont samen met zijn vriendin Nicky Alen in Vorselaar. Hij heeft een dochter, zoon en pluszoon. De laatste cross die Wellens won in zijn carrière was op 6 februari 2013 in Maldegem.
Carrière
Bij de jeugd maakte Bart Wellens samen met Sven Nys furore en werd hij tot tweemaal toe wereldkampioen. Toen beide na hun carrière manager werden van een veldritploeg, bekoelde hun relatie danig.
In het seizoen 2000-2001 werd Bart Wellens prof bij Spaarselect, in zijn eerste seizoen haalde hij 10 zeges en werd hij 2e in zowel de Wereldbeker als in de Super Prestige.
In zijn tweede profjaar bevestigde Wellens en haalde het net als in het vorige seizoen weer 10 zeges.
Het jaar daarop begon zijn absolute topperiode. In het seizoen 2002-2003 won Bart Wellens de Wereldbeker en werd hij wereldkampioen in het Italiaanse Monopoli.
Het seizoen 2003-2004 wordt gezien als het beste seizoen in de carrière van Bart Wellens, met een overweldigend aantal van 21 zeges. Hij overklaste de tegenstand door onder meer het klassement van de Superprestige en Gazet Van Antwerpen binnen te halen en hij werd voor de tweede opeenvolgende keer Wereldkampioen, Wellens werd ook Belgisch kampioen in dat seizoen. Hij verloor wel het wereldbeker klassement door een opgave in Tábor wegens onderkoeling. Wellens heeft daarna nooit zoveel zeges behaald als in dat seizoen.
Het seizoen 2004-2005 werd het pechseizoen voor Bart Wellens, met niet meer dan 1 zege. Dat kwakkeljaar werd onder meer veroorzaakt door het verliezen van hoofdsponsor Spaarselect, de dood van ploegmaat Tim Pauwels en een mislukte voorbereiding. Zijn eeuwige rivaal Sven Nys won bijna alle wedstrijden. Wellens reed vanaf dat seizoen voor de ploeg Fidea, die ontstond als een doorstart van de wielerploeg Spaarselect, en bleef er tot het einde van zijn loopbaan in 2015.
In het daaropvolgende veldritseizoen begon de wederopstanding van Wellens en leek hij Nys weer het vuur aan de schenen te kunnen leggen. Uiteindelijk oogst Wellens in dat seizoen 6 zeges. Na een karatetrap in de richting van een toeschouwer tijdens de Druivencross van Overijse van 18 december 2005 mocht Bart Wellens als straf geen wedstrijden rijden in de maand september van 2006 (hoewel hij die veldrit won voor de jonge Nederlander Lars Boom terwijl Nys opgaf na een val).
Het seizoen 2006-2007 startte slecht voor Bart Wellens omwille van zijn schorsing in de eerste maand van het veldritseizoen. Na een mislukte start werd het al met al nog een redelijk seizoen voor Wellens met als hoogtepunt het Belgisch Kampioenschap in Hamme-Zogge, waarin hij 1e werd.
Het seizoen 2007-2008 werd vooral gekenmerkt door vele tweede plaatsen en slechts 3 zeges.
Het seizoen is 2009-2010 is niet goed gestart voor Bart hij is namelijk getroffen door cytomegalovirus wat Ziekte van Pfeiffer veroorzaakt, hierdoor heeft hij aan vele belangrijke wedstrijden niet kunnen deelnemen. De allerlaatste cross van het seizoen in Oostmalle heeft hij nog kunnen winnen na een mooie solo.
Het seizoen 2010-2011 was ook geen succes voor Wellens. Door een val had hij veel last en kon hij niet voluit rijden. Wellens mocht wel een zege in Valkenburg op zijn palmares bijschrijven.. Het seizoen 2011-2012 bereidde Wellens voor in de USA. De resultaten bleven echter uit, tot Wellens onverwacht won in Essen na een man-tegen-man solo tegen Niels Albert en materiaalpech voor Sven Nys. De ochtend voor de Belgische kampioenschappen 2012, waar hij als een schaduwfavoriet werd beschouwd, werd bekendgemaakt dat Wellens de nacht voordien met hartproblemen was opgenomen op de afdeling intensieve zorg van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen. Hierdoor moest hij verstek geven voor het BK. Het betrof een virusinfectie waarvan hij volledig herstelde. Op 10 januari 2012 mocht Wellens de intensieve afdeling verlaten. Hij liep het virus op door een ontstoken tandwortel en kreeg van zijn dokters te horen dat hij aan de dood was ontsnapt.
Op 3 maart 2015 besliste Bart Wellens om zijn fiets aan de haak te hangen omwille van tegenvallende resultaten en aanhoudende rugproblemen. "Fysiek en mentaal was het helemaal op", aldus Wellens.
Palmares
Overwinningen
Algemeen overzicht
SP = Eindstand Superprestige
WB = Eindstand Wereldbeker en enkele jaren UCI-ranking genoemd
BPB = Eindstand bpost bank trofee (werd vroeger Gazet van Antwerpen trofee genoemd)
DNF = Opgave
Jeugd
Wereldkampioenschap veldrijden: 2x: 1999 en 2000 (beloften)
Belgisch kampioenschap veldrijden: 7x: 1994 en 1995 (nieuwelingen); 1996 (junioren); 1997, 1998, 1999 en 2000 (beloften)
Erelijst
1998/1999
SP Hoogstraten
2e Wereldbeker Zolder
2e SP Diegem
3e SP Asper-Gavere
3e SP Gieten
3e SP Overijse
3e SP Surhuisterveen
4e SP Sint-Michielsgestel
4e SP Silvelle
4e SP Harnes
14 SP Ward Retie
9e SP Wetzikon
1999/2000
Wereldbeker Kalmthout
GVA Essen
2e GVA Lille
2e GVA Oostmalle
2e SP Hoogstraten
2e Rijkevorsel Cyclocross
2e Duinencross Koksijde
3e GVA Koppenbergcross
4e SP Gieten
5e SP Diegem
6e SP Asper-Gavere
7e G.P Eecklonaar
9e SP Ruddervoorde
2000/2001
Wereldbeker Tabor
SP Harnes
GVA Oostmalle
Barlow Classic Veldrittrofee
Trofee der Kempen//Vorselaar
Radquer Wetzikon
G.P de Eecklonaar
Sylvester Cyclocross
2e SP Ruddervoorde
2e Wereldbeker Bergamo
2e Zingem Cyclocross
2e Kermiscross Ardooie
2e Duinencross Koksijde
2e SP Gieten
2e GVA Loenhout
2e Cyclocross Lille
3e Schulteiss Cup
3e SP Sint-Michielsgestel
3e Wereldbeker Zolder
3e Belgisch Kampioenschap Veldrijden
4e De Nacht van Woerden
5e SP Hoogstraten
5e GVA Essen
6e GVA Niel
6e SP Overijse
8e GVA Koppenbergcross
9e Trofeo Mario de Clercq
9e Wereldbeker Nommay
10e SP Diegem
2001/2002
SP Ruddervoorde
Kermiscross Ardooie
De Nacht van Woerden
Barlow Classic Veldrittrofee
G.P Offenster
G.P Industrie Bosduin//Kalmthout
2e Wereldbeker Monopoli
2e Wereldbeker Igorre
2e SP Gieten
2e Sylvester Cyclcocross
2e G.P de Eecklonaar
3e SP Sint-Michielsgestel
3e GVA Niel
3e Wereldbeker Heerlen
3e SP Vorselaar
4e SP Asper-Gavere
4e Vlaamse Druivenveldrit
5e GVA Koppenbergcross
5e Wereldbeker Nommay
5e Wereldbeker Hofstade
6e GVA Loenhout
6e SP Harnes
7e Internationale Openingsveldrit//Harderwijk
8e SP Hoogstraten
8e Wereldbeker Wortegem-Petegem
8e Belgisch Kampioenschap Veldrijden
8e Wereldkampioenschap Veldrijden
10e G.P Adrie van der Poel
1e G.P Washington
2002/2003
Wereldkampioen Veldrijden//Monopoli
Wereldbeker Frankfurt
Wereldbeker Wetzikon
SP Asper-Gavere
SP Vorselaar
GVA Niel
Vlaamse Druivenveldrit
Cyclocross Tabor
G.P de Eecklonaar
Eindklassement Wereldbeker
2e SP Gieten 2e GVA Essen 2e Cyclocross Hamme-Zogge 2e Nacht van Woerden 2e Kasteelcross Zonnebeke 2e GVA Lille 2e Wereldbeker Hoogerheide 2e GVA Oostmalle 3e GVA Koppenbergcross 3e SP Sint-Michielsgestel 3e Wereldbeker Lievin 3e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 3e SP Hoogstraten 3e SP Harnes 4e Wereldbeker Kalmthout 4e GVA Loenhout 6e SP Ruddervoorde 6e Duinencross//Koksijde 7e GVA Baal 2003/2004
Wereldkampioen Veldrijden//Pontchateau
Belgisch Kampioen Veldrijden
Wereldbeker Nommay
SP Ruddervoorde
SP Asper-Gavere
SP Gieten
SP Diegem
Eindklassement SP
GVA Koppenbergcross
GVA Niel
GVA Loenhout
GVA Essen
GVA Kalmthout
Eindklassement GVA-Trofee
Vlaamse Druivenveldrit//Overijse
Vlaamse Witloofveldrit//Vossem
G.P Eric de Vlaeminck
Hooglede Cyclocross
Nacht van Woerden
Internationale Openingsveldrit//Harderwijk
Centrumcross Surhuisterveen
G.P Mamma e Pappa
G.P de la Region Wallonie
2e Wereldbeker Turijn 2e SP Sint-Michielsgestel 2e Noordzeecross Middelkerke 2e Wereldbeker Wetzikon 2e SP Harnes 3e SP Hoogstraten 4e Openingscross Erpe-Mere 4e Wereldbeker Koksijde 4e Wereldbeker Pijnacker 5e Bollekecross Hamme-Zogge 5e GVA Baal 6e Kerstrofee Hofstade 10e G.P de Eecklonaar 2004/2005
GVA Essen
2e SP Gieten 2e GVA Baal 2e SP Vorselaar 4e Wereldbeker Hofstade 4e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 5e SP Ruddervoorde 5e SP Hamme-Zogge 5e SP Diegem 5e G.P de la Region Wallonie 5e Vlaamse Druivenveldrit 6e SP Asper-Gavere 6e Nacht van Woerden 6e G.P Industrie Bosduin 6e Wereldbeker Hoogerheide 6e GVA Lille 7e Wereldbeker Koksijde 7e SP Hoogstraten 8e SP Sint-Michielsgestel 9e Wereldbeker Aigle 10e Wereldbeker Wortegem-Petegem 10e Internationale Openingsveldrit//Harderwijk 10e Wereldbeker Wetzikon 10e Wereldbeker Milaan 2005/2006
Wereldbeker Igorre
SP Ruddervoorde
SP Sint-Michielsgestel
GVA Essen
Steenbergcross Erpe-Mere
G.P de la Region Wallonie
G.P Neerpelt
Kermiscross Ardooie
2e Wereldkampioenschap Veldrijden//Zeddam 2e Wereldbeker Kalmthout 2e GVA Koppenbergcross 2e SP Hamme-Zogge 3e GVA Niel 3e Wereldbeker Wetzikon 3e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 3e G.P de Eecklonaar 3e SP Vorselaar 4e Wereldbeker Tabor 4e SP Asper-Gavere 4e Wereldbeker Milaan 4e Wereldbeker Hoogerheide 4e GVA Oostmalle 5e SP Diegem 5e Wachtebeke Cross 6e SP Gieten 6e Internationale veldrit Heerlen 8e GVA Baal 8e GVA Lille 9e Wereldbeker Lievin 10e GVA Loenhout 2006/2007
Belgisch Kampioen Veldrijden//Hamme-Zogge
Wereldbeker Milaan
GVA Niel
Kleicross Lebbeke
Cyclocross Veghel-Eerde
Noordzeecross Middelkerke
2e Wereldbeker Tabor 2e Wereldbeker Koksijde 2e G.P Neerpelt 2e GVA Hasselt 2e Wereldbeker Igorre 2e SP Hamme-Zogge 2e GVA Essen 2e SP Diegem 2e Wereldbeker Nommay 3e SP Ruddervoorde 4e Herdenkingscross Zonhoven 4e Kermiscross Ardooie 4e SP Sint-Michielsgestel 4e SP Asper-Gavere 4e SP Gieten 4e GVA Baal 4e Wereldkampioenschap Veldrijden 5e GVA Koppenbergcross 5e Wereldbeker Treviso 5e Scheldecross Antwerpen 7e Wereldbeker Hofstade 7e GVA Loenhout 2007/2008
GVA Niel
Herdenkingscross Zonhoven
Kasteelcross Zonnebeke
2e Wereldbeker Pijnacker 2e Wereldbeker Igorre 2e Wereldbeker Hofstade 2e Wereldbeker Lievin 2e Wereldbeker Hoogerheide 2e GVA Hasselt 2e GVA Koppenbergcross 2e Internationale Openingsveldrit//Harderwijk 2e Vlaamse Druivenveldrit 2e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 2e G.P de Eecklonaar 2e GVA Oostmalle 3e SP Ruddervoorde 3e Kermiscross Ardooie 3e G.P de la Region Wallonie 3e G.P Neerpelt 3e SP Hamme-Zogge 3e SP Asper-Gavere 3e SP Veghel-Eerde 3e Scheldecross Antwerpen 3e Parkcross Maldegem 3e Indoor Cyclocross Hasselt 3e GVA Lille 4e Wereldbeker Tabor 4e SP Gieten 4e GVA Essen 4e Noordzeecross Middelkerke 5e Steenbergcross Erpe-Mere 5e Vlaamse Houtlandcross Eernegem 5e Wereldbeker Koksijde 5e GVA Loenhout 5e SP Diegem 5e SP Vorselaar 6e Wereldbeker Kalmthout 6e SP Hoogstraten 9e Kleicross Lebbeke 2008/2009
GVA Hasselt
Cyclocross Asteausu
G.P Ster Sint-Niklaas
2e SP Asper-Gavere 2e SP Gieten 2e G.P Neerpelt 2e Veldrit Sint-Michielsgestel 3e SP Hamme-Zogge 3e Wereldbeker Nommay 3e Parkcross Maldegem 3e GVA Lille 3e SP Hoogstraten 4e Wereldbeker Pijnacker 4e Wereldbeker Koksijde 4e Wereldbeker Igorre 4e Wereldbeker Roubaix 4e GVA Niel 4e GVA Loenhout 4e Internationale Openingsveldrit//Harderwijk 4e Wereldkampioenschap Veldrijden 5e Cyclocross Zonhoven 5e Wereldbeker Tabor 5e GVA Koppenbergcross 5e SP Veghel-Eerde 5e SP Diegem 5e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 5e GVA Oostmalle 6e GVA Baal 6e SP Ruddervoorde 6e Wereldbeker Milaan 6e GVA Essen 6e SP Vorselaar 7e Wereldbeker Zolder 8e Steenbergcross Erpe-Mere 9e Wereldbeker Kalmthout 2009/2010
Sluitingsprijs Oostmalle5e Wereldbeker Roubaix5e SP Diegem5e Overijse7e GVA Loenhout8e Wereldbeker Koksijde9e Wereldbeker Kalmthout 2010/2011
Valkenburg2e Belgisch Kampioenschap Veldrijden3e Wereldbeker Zolder4e Wereldbeker Igorre4e GVA Essen4e Superprestige Asper-Gavere4e GVA Hasselt4e Superprestige Hamme-Zogge3e Jaarmarktcross Niel4e SP Hamme-Zogge4e SP Asper-Gevere5e GVA Namen5e Wereldbeker Koksijde6e SP Zonhoven7e GVA Koppenberg10e Wereldbeker Aigle 2011/2012
GVA Essen
Redmond
Issaquah
Sun Prairie
2012/2013
Maldegem4e Wereldkampioenschap Veldrijden6e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 2013/2014 3e Belgisch Kampioenschap Veldrijden 2014/2015 9e Belgisch Kampioenschap VeldrijdenWegwielrennen
Palmares
2002 - 2 zeges
2e etappe Ronde van Vlaams-Brabant
2e etappe Tour Nivernais Morvan
2005 - 1 zeges
1e etappe Ronde van Luik
2008 - 1 zeges
1e etappe Ronde van Lleida
Totaal: 4 zeges
Wellens en Wee
Wellens' leven werd van 2004 tot en met 2005 op de voet gevolgd door Wellens en wee, een programma op VT4. Naast Bart Wellens zijn ook Hans van Kasteren, Geert Wellens, Danny De Bie, zijn toenmalige vriendin Veerle Ingels, Erwin Vervecken en Peter Van Santvliet in de docusoap te zien. Het programma haalde hoge kijkcijfers, maar stopte na drie seizoenen.
Publicaties
Jan-Pieter De Vlieger, Open Boek Bart Wellens'', Uitg. Borgerhoff&Lamberigts, 2008.
Externe link
Officiële website (gearchiveerd)
Belgisch wielrenner
Belgisch veldrijder
|
1275228
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carlos%20Ahumada
|
Carlos Ahumada
|
Carlos Ahumada Kurtz (Córdoba, 1964) is een omstreden Argentijns-Mexicaans ondernemer.
Ahumada was geboren in Argentinië maar verhuisde op 11-jarige leeftijd met zijn familie naar Mexico. In 1991 nam hij de Mexicaanse nationaliteit aan.
Ahumada is vooral bekend omdat hij betrokken is geweest in meerdere corruptie en smeergeldschandalen. In 1994 heeft hij 29 dagen vast gezeten wegens een frauduleus verkregen contract voor het bouwen van een viaduct in Acapulco. Op 3 maart 2004 werd in het televisieprogramma van Víctor Trujillo een video getoond waarin te zien was hoe René Bejarano, voorzitter van de Wetgevende Assemblee van het Federaal District, van Ahumada een steekpenning van $45.000 Amerikaanse dollar aannam. Ook Carlos Imaz, Octavio Flores en Rosario Robles werden in deze videoschandalen in verband gebracht met Ahumada. Na bekendmaking van het schandaal vluchtte Ahumada naar Cuba, waarhij op bevel van Interpol werd gearresteerd en uitgeleverd aan Mexico, waar hij veroordeeld werd wegens corruptie.
Argentijns ondernemer
Mexicaans crimineel
Mexicaans ondernemer
|
2083037
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Smestad
|
Smestad
|
Smestad (Akershus), een plaats in Noorwegen
Smestad (metrostation), een station van de metro van Oslo
|
912502
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scott%20Crossfield
|
Scott Crossfield
|
Albert Scott Crossfield (Berkeley, 2 oktober 1921 – in de buurt van Atlanta, 19 april 2006) was een Amerikaans marine-officier, testpiloot en astronaut.
Op 20 november 1953 behaalde hij met zijn testtoestel, de Douglas D-558-2 Skyrocket, een snelheid van 2.076 km/h of technisch uitgedrukt Mach 2 (= tweemaal de snelheid van geluid).
Op 19 april 2006 vloog Crossfield met zijn eenmotorige Cessna 210A van het vliegveld in Prattville naar Manassas. De 84-jarige kwam waarschijnlijk in onweersbuien terecht en verongelukte.
Scott was getrouwd en had zes kinderen.
Externe links
Persverklaring van de NACA over de Mach 2 vlucht
X 15 pilotenbiografie
Verklaring van de NASA over de dood van Crossfield
Crossfield, Scott
|
3472288
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Catocala%20junctura
|
Catocala junctura
|
Catocala junctura is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1857 door Walker.
junctura
|
1099434
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/B%C4%9Ble%C4%8D%20%28okres%20T%C3%A1bor%29
|
Běleč (okres Tábor)
|
Běleč (Duits: Bieltsch) is een Tsjechische gemeente in de regio Zuid-Bohemen, en maakt deel uit van het district Tábor.
Běleč telt 177 inwoners.
Gemeente in Tábor
|
3967191
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wapen%20van%20Leiderdorp
|
Wapen van Leiderdorp
|
Het wapen van Leiderdorp is op 24 juli 1816 bij Koninklijk Besluit aan de gemeente Leiderdorp toegekend.
Oorsprong
Het wapen is een combinatie van het wapen van Leiden en de Oude Rijn. In de zestiende eeuw kwam de ambachtsheerlijkheid Leiderdorp in bezit van de stad Leiden. Het zegel van de ambachtsheerlijkheid van voor 1802 toont het wapen van Leiden, met de leeuw met opgeheven zwaard als schildhouder. Hierna werd het vervangen door een zegel met het huidige wapen.
Blazoenering
De beschrijving is als volgt: "Van zilver beladen met 2 sleutels van keel, geplaatst en sautoir, en een golvende fasce brocherende over het geheel."
N.B.
Niet vermeld wordt dat de golvende balk van lazuur is.
De heraldische kleuren in het schild zijn: zilver (wit), keel (rood) en lazuur (blauw).
Verwant wapen
Zie ook
Vlag van Leiderdorp
Leiderdorp
Leiderdorp
|
3198228
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chersotis%20alpestris
|
Chersotis alpestris
|
Chersotis alpestris is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1837 door Boisduval.
De soort komt voor in Europa.
alpestris
Dier uit het Palearctisch gebied
|
2122628
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal%20park%20Lahemaa
|
Nationaal park Lahemaa
|
Het nationaal park Lahemaa (Estisch: Lahemaa rahvuspark, de naam betekent Baailand) is het oudste en grootste nationale park in Estland en ligt aan de Finse Golf. Het werd in 1971 opgericht en was daarmee het eerste nationale park in de Sovjet-Unie, waartoe Estland destijds behoorde. Lahemaa omvat een gebied van 72.500 ha, waarvan 47.410 ha op het vasteland en 25.090 in zee.
Lahemaa omvat een aantal schiereilanden met tussenliggende baaien, waaraan het gebied zijn naam te danken heeft; oorspronkelijk werd met de naam Lahemaa alleen dit kustgebied aangeduid. Ook omvat het delen van de kalksteenplateaus van Harju en Viru ten zuiden daarvan. Lahemaa is dicht bebost en omvat ook hoogveengebieden, brakke meren en alvars, niet-beboste terreinen met een kalksteenondergrond.
Het nationaal park conserveert behalve natuur ook cultuurlandschappen en plaatselijke cultuurtradities, zoals die in de vissersdorpen behouden zijn gebleven.
In Palmse, op het terrein van het voormalige landgoed, bevindt zich een bezoekerscentrum en museum.
Het noordelijkste puntje van Estland is Purekkari neem en ligt in het nationaal park.
Externe links
Lahemaa Rahvuspark (Officiële website)
Lahemaa
Natura 2000 in Estland
|
5480564
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jean%20Collas
|
Jean Collas
|
Jean Collas (Parijs, 3 juli 1874 - Asnières-sur-Seine, 30 december 1928) was een Frans rugbyspeler.
Carrière
Collas speelde in zijn studententijd rugby en werd tweemaal landskampioen van Frankrijk. Tijdens de Olympische Zomerspelen 1900 werd hij met zijn ploeggenoten kampioen.
Collas werd met zijn ploeggenoten tweede bij het touwtrekken.
Erelijst
Rugby
1900: Olympische Zomerspelen
1900: landskampioen met Racing Club
1902: landskampioen met Racing Club
Touwtrekken
1900: Olympische Zomerspelen
Frans olympisch kampioen
Frans rugbyspeler
Frans touwtrekker
|
3414162
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Episimus%20vittata
|
Episimus vittata
|
Episimus vittata is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1914 door Thomas de Grey Walsingham.
De soort komt voor in Mexico.
vittata
|
5268034
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kees%20van%20der%20Spek%3A%20Oplichters%20Aangepakt
|
Kees van der Spek: Oplichters Aangepakt
|
Kees van der Spek: Oplichters Aangepakt (de opvolger van Kees van der Spek Ontmaskert) is een Nederlands tv-programma dat wordt uitgezonden door RTL 5, met reportage met een verborgen camera van programmamaker en presentator Kees van der Spek binnen en buiten Europa over oplichting.
Seizoen 1 (2019)
Seizoen 2 (2020)
Seizoen 3 (2021)
Op 4 mei 2021 was er een special op dodenherdenking te zien. Hierin ging Kees op zoek naar de identiteit van een onbekende man die in 1995 levenloos werd aangetroffen langs de ring A10 in Amsterdam.
Seizoen 4 (2021)
Seizoen 5 (2022)
Seizoen 6 (2022)
Seizoen 7 (2023)
Kees heeft dit seizoen gemaakt samen met zijn zoon Joep van der Spek.
Seizoen 8 (2023)
Kees heeft ook dit seizoen gemaakt samen met zijn zoon Joep van der Spek.
Programma van RTL 5
|
3472944
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leucania%20secta
|
Leucania secta
|
Leucania secta is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1868 door Herrich-Schäffer.
secta
|
3945759
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oreodera%20dalensi
|
Oreodera dalensi
|
Oreodera dalensi is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2011 door Tavakilian & Néouze.
dalensi
|
2664218
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pontaster%20tenuispinus
|
Pontaster tenuispinus
|
Pontaster tenuispinus is een zeester uit de familie Benthopectinidae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1846 gepubliceerd door Magnus Wilhelm von Düben & Johan Koren.
Notomyotida
|
4329520
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Campeonato%20Paraense%201998
|
Campeonato Paraense 1998
|
In 1998 werd het 86ste Campeonato Paraense gespeeld voor voetbalclubs uit de Braziliaanse staat Pará. De competitie werd georganiseerd door de Federação Paraense de Futebol en werd gespeeld van 27 februari tot eind mei. Er werden twee toernooien gespeeld, omdat Paysandu beide won was er geen finale om de titel meer nodig.
Eerste toernooi
Eerste fase
Groep A
Groep B
Tweede fase
In geval van gelijkstand gaat de club met de beste notering in de eerste fase door.
Derde fase
Tweede toernooi
Eerste fase
Groep A
Groep B
Tweede fase
De clubs spelen elk drie keer tegen elkaar, Remo en Paysandu hadden één bonuspunt uit de eerste fase.
Groep C
Groep D
Groep E
Derde fase
Finale
Kampioen
Externe link
RSSSF
Campeonato Paraense
Para
|
3532744
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dhanaura
|
Dhanaura
|
Dhanaura is een stad en gemeente in het district Amroha van de Indiase staat Uttar Pradesh.
Demografie
Volgens de Indiase volkstelling van 2001 wonen er 24.465 mensen in Dhanaura, waarvan 53% mannelijk en 47% vrouwelijk is. De plaats heeft een alfabetiseringsgraad van 58%.
Plaats in Amroha
|
2229774
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Balnakeil
|
Balnakeil
|
Balnakeil is een plaats bij de Balnakeil Bay, een baai in het noorden van Sutherland, Schotland. Balnakeil is te bereiken via een kleine weg die de A838 te Durness in westelijke richting verlaat.
Balnakeil was een plaatselijk centrum van christendom vanaf de 8e eeuw waar een Keltisch klooster werd gesticht, hoogstwaarschijnlijk door Sint-Máelrubai, een monnik die ook Maelrubha wordt genoemd.
In Balnakeil staat de:
Balnakeil Church: de ruïne van een kerk uit het begin van de 17e eeuw
Balnakeil House: de thuisbasis van de clan Mackay, gebouwd in 1744
Balnakeil Craft Village, anno 2011 verblijfplaats voor kunstenaars, was tot de jaren 50 van de 20e eeuw een kazerne voor militairen die de noordelijke kusten van Schotland bewaakten.
Plaats in Highland
|
2723342
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parasijspolder
|
Parasijspolder
|
De Parasijspolder is een polder ten westen van Breskens, behorende tot de Baarzandepolders.
Het 10 ha metende poldertje werd, na de inundatie van 1583, in 1610 herdijkt. Het poldertje is gelegen ten noorden van de Nolletjesdijk, maar de overige dijken zijn verdwenen, zodat de polder niet meer in het landschap te herkennen is.
Polder in Sluis
|
4762833
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Itali%C3%AB%20op%20het%20Eurovisiesongfestival%202017
|
Italië op het Eurovisiesongfestival 2017
|
Italië nam deel aan het Eurovisiesongfestival 2017 in Kiev, Oekraïne. Het was de 43ste deelname van het land aan het Eurovisiesongfestival. De RAI was verantwoordelijk voor de Italiaanse bijdrage voor de editie van 2017.
Selectieprocedure
Op 20 oktober 2016 maakte de Italiaanse openbare omroep bekend te zullen deelnemen aan de komende editie van het Eurovisiesongfestival. Er werd voor dezelfde selectieprocedure geopteerd als de voorbije twee jaar. De winnaar van het Festival van San Remo mocht Italië vertegenwoordigen in Kiev. Voorwaarde was wel dat de laureaat daarmee instemde en beschikbaar was. Wanneer dat niet het geval zou zijn, werd een andere kandidaat aangeduid.
Er namen 22 artiesten deel aan het Festival van San Remo 2017. Presentator van dienst was Carlo Conti. Francesco Gabbani ging uiteindelijk met de zegepalm aan de haal, met het nummer Occidentali's karma. Hij stemde ermee in om zijn land te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival.
In Kiev
Als lid van de vijf grote Eurovisielanden mocht Italië rechtstreeks deelnemen aan de grote finale, op zaterdag 13 mei 2017. Het eindigde op de zesde plaats, met 334 punten.
Externe link
Officiële website van het Festival van San Remo
2017
Land op het Eurovisiesongfestival 2017
|
4889045
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yoshitaka%20Uematsu
|
Yoshitaka Uematsu
|
Yoshitaka Uematsu (Japans: , Uematsu Yoshitaka, Prefectuur Tokio, februari 1949 - 1 juni 2008) was een Japanse jazzdrummer.
Yoshitaka Uematsu werkte vanaf de jaren 70 in de Japanse jazzscene, o.a. met het trio van Kunihiko Sugano (met Eizo Honda) waarmee hij in 1974 zijn eerste opnames maakte. Een jaar later trad hij met Takeshi Shibuya en Tatsuhiro Matsumoto op in jazzclub Pannonica. In New York maakte hij in 1986 een plaat met Jeff Hittman (Mosaic, Soul Note), waaraan Valery Ponomarev, Dennis Irwin en Larry Willis meewerkten. Tevens nam hij hier deel aan opnames voor het album Ululation van John Lee Krasnow en Valery Ponomarev. In 1999 was hij lid van het trio van Tsuyoshi Yamamoto (Speak Low, met Tsutomu Okada). Verder leidde hij zijn eigen groep Matsu & His Super Band, waarin Tsutomu Okada en Tsuyoshi Yamamoto speelden (Dreamy, 2007). In de jazz was hij tussen 1974 en 2007 betrokken bij zes opnamesessies. Als studiomuzikant begeleidde hij o.a. zangeres Tsutomu Okada. Kort voor zijn overlijden speelde hij nog in het trio van Teruo Nakamura (met Hiromu Aoki).
Externe links
Discografie op Discogs
Yoshitaka Uematsu in de database van AllMusic
Japans jazzdrummer
|
3754478
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adbiloba%20plurichaetosa
|
Adbiloba plurichaetosa
|
Adbiloba plurichaetosa is een springstaartensoort uit de familie van de Neanuridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Cassagnau & Peja.
Springstaarten
|
3215563
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ascidia%20xamaycana
|
Ascidia xamaycana
|
Ascidia xamaycana is een zakpijpensoort uit de familie van de Ascidiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Millar & Goodbody.
Ascidiidae
|
657684
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Biatlon%20op%20de%20Olympische%20Winterspelen%201992
|
Biatlon op de Olympische Winterspelen 1992
|
Biatlon is een van de sporten die beoefend werden tijdens de Olympische Winterspelen 1992 in Albertville, Frankrijk. De wedstrijden vonden plaats in Les Saisies in Hauteluce.
Heren
10 kilometer sprint
20 kilometer individueel
4 x 7,5 kilometer estafette
Dames
7,5 kilometer sprint
15 kilometer individueel
3 x 7,5 kilometer estafette
Medaillespiegel
Externe link
Officieel rapport Olympische Winterspelen 1992
Biatlon
Biatlon op de Olympische Spelen
1992
|
538104
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/John%20Frederick%20Dewey
|
John Frederick Dewey
|
John Frederick Dewey (22 mei 1937) is een Britse structureel geoloog. Dewey is bekend om zijn onderzoek naar gebergtevorming en platentektoniek.
Loopbaan
Dewey studeerde geologie aan de colleges Queen Mary en Imperial College aan de Universiteit van Londen. Van 1960 tot 1971 was hij universitair docent aan respectievelijk de universiteiten van Manchester, Cambridge en de Memorial University of Newfoundland, waarna hij hoogleraar werd aan de Universiteit van New York in Albany. Tijdens deze periode schreef hij een aantal nu als klassiek beschouwde wetenschappelijke publicaties over de vorming van de Appalachen en de Schotse en Ierse Caledoniden. Later legde hij zich toe op het opstellen van een model voor de vorming van de Himalayas.
In 1982 kwam Dewey terug naar Europa om eerst hoogleraar te worden aan de Universiteit van Durham, daarna (1986) aan de Universiteit van Oxford. Na zijn emeritaat in 2001 keerde hij terug naar Verenigde Staten waar hij les geeft aan de Universiteit van Californië in Davis.
Onderscheidingen
Dewey is sinds 1985 een Fellow of the Royal Society (FRS) en heeft onder andere de Wollaston medaille van de Geological Society of London (1999) en de Penrose medaille van de Geological Society of America (1992) gewonnen.
Structureel geoloog
20e-eeuws geoloog
Brits geoloog
|
2671488
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Siboglinum%20oregoni
|
Siboglinum oregoni
|
Siboglinum oregoni is een borstelworm uit de familie Siboglinidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Siboglinum oregoni werd in 1972 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Southward.
Siboglinidae
|
227668
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pianotrio
|
Pianotrio
|
Een pianotrio is een kamermuziekensemble bestaande uit een piano en twee andere instrumenten, meestal viool en cello. De benaming pianotrio wordt ook gegeven aan een muziekstuk gecomponeerd voor zo'n ensemble. Het is een van de meest voorkomende bezettingen in de klassieke kamermuziek.
In de jazz wordt de term pianotrio gebruikt voor een ensemble van meestal piano, contrabas en drums. Soms neemt de gitaar de plaats in van de drums. De pianist is veelal de leider van het trio.
Composities
Alle belangrijke componisten sinds de tweede helft van de achttiende eeuw componeerden pianotrio's. Joseph Haydn schreef tientallen pianotrio's, waarin de rol van de cello weliswaar eerst beperkt was, maar later aan belang won. Bij Mozart bestaat het pianotrio uit gelijkwaardige partners, evenals bij Ludwig van Beethoven. Onder de vele Duitse componisten die in de negentiende eeuw meerdere composities in dit genre schreven vallen bijvoorbeeld Franz Schubert, Felix Mendelssohn Bartholdy, Robert Schumann en Johannes Brahms te noemen. In Frankrijk schreven Camille Saint-Saëns, Claude Debussy en Ernest Chausson werken voor deze bezetting.
Ensembles
De term pianotrio kan slaan op een groep musici die regelmatig samen spelen. De bekendste daarvan waren die met Alfred Cortot, Jacques Thibaud en Pau Casals, aan het begin van de 20e eeuw, en het "six million dollar trio", bestaande uit Jascha Heifetz, Arthur Rubinstein en Gregor Piatigorsky. Beide ensembles bestonden maar korte tijd. Het Amerikaanse Beaux Arts Trio rond de pianist Menahem Pressler, dat 53 jaar bestaan heeft, was een constant pianotrio – alleen de strijkers worden soms afgelost – dat zo het voorbeeld heeft gegeven voor een generatie van even constante ensembles. Een bekend pianotrio van Nederlanders woonachtig in Berlijn aan het begin van de 20e eeuw was Het Hollandse Trio, bestaande uit Coenraad Valentijn Bos, Joseph Maurits van Veen en Jacques van Lier dat tussen 1899 en 1910 bekendheid in heel Europa kreeg.
Een recenter en bekend trio in Amerika bestaat uit Emanuel Ax, Young Uck Kim en Yo-Yo Ma. In Europa zijn de bekendste trio's het Florestan Trio in Groot-Brittannië, en het Wanderer Trio in Frankrijk, Trio Fontenay, Trio Parnassus en Trio Jean Paul in Duitsland, het Vienna Piano Trio in Oostenrijk en het Guarneri Trio in Praag. In Nederland vallen bijvoorbeeld het Vermeertrio, het Storioni Trio, het Trio Suleika, het Osiris Trio, Camerata Busoni en het Aldebaran Trio te noemen.
Bekende voorbeelden uit de jazz zijn de trio's van Red Garland, Oscar Peterson, Bill Evans, Brad Mehldau en het Esbjörn Svensson Trio.
Pianotrio Repertoire
A
Lev Abeliovich
Pianotrio (1955)
Franghiz Ali-Zadeh
Impromptus (2004)
Charles-Valentin Alkan
Pianotrio in g klein, Op. 30
José Antonio Resende de Almeida Prado
Trio Maritimo
Fikret Amirov
PianotrioTer nagedachtenis aan Ghadsibekov, versie 2, gedicht voor viool, cello en piano (1953)
Iosif Andriasov
Trio voor viool, cello en piano, Op. 7
Anton Arensky
Pianotrio No. 1 in d klein, Op. 32
Pianotrio No. 2 in f klein, Op. 73
Finn Arnestad
Pianotrio
Malcolm Arnold
Pianotrio Op. 54
Claude Arrieu
Pianotrio
Valery Arsumanov
Trio voor piano, viool en cello, Op. 183
Lera Auerbach
Pianotrio, Op. 28 (1992-1996)
Postlude, toegift voor Pianotrio (2006)
B
Arno Babadzhanyan
Pianotrio in F is klein (1953)
Carl Philipp Emanuel Bach
Pianotrio in a klein H 522 (Wq 90:1)
Pianotrio in G groot H 523 (Wq 90:2)
Pianotrio in C groot H 524 (Wq 90:3)
Pianotrio in Bes groot H 525 (Wq 89:1)
Pianotrio in C groot H 526 (Wq 89:2)
Pianotrio in A groot H 527 (Wq 89:3)
Pianotrio in Es groot H 528 (Wq 89:4)
Pianotrio in e klein H 529 (Wq 89:5)
Pianotrio in D groot H 530 (Wq 89:6)
Pianotrio in e klein H 531 (Wq 91:1)
Pianotrio in D groot H 532 (Wq 91:2)
Pianotrio in F groot H 533 (Wq 91:3)
Pianotrio in C groot H 534 (Wq 91:4)
Johann Christian Bach
Pianotrio Op. 2 nr. 1
Pianotrio Op. 2 nr. 2
Pianotrio Op. 2 nr. 3
Pianotrio Op. 2 nr. 4
Pianotrio Op. 2 nr. 5
Pianotrio Op. 2 nr. 6
Pianotrio Op. 15 nr. 1
Pianotrio Op. 15 nr. 2
David N. Baker
Contrasts (1976) voor viool, cello, en piano (Opdracht van Het Western Arts Trio)
Roots (1976) voor viool, cello, en piano (Opdracht van Het Beaux Arts Trio)
Roots II (1992) voor viool, cello, en piano (Opdracht van Het Beaux Arts Trio)
Woldemar Bargiel
Pianotrio No. 1 in F groot, Op. 6
Pianotrio No. 2 in Es groot, Op. 20
Pianotrio No. 3 in Bes groot, Op. 37
Vytautas Barkauskas
Modus vivendi, Op. 108 (1996)
Rolen Batik
Vier Intermezzi voor Pianotrio
René-Emmanuel Bâton
Pianotrio Op. 31
Arnold Bax
Pianotrio
Amy Beach
Pianotrio in a klein, Op. 150 (1938)
Ludwig van Beethoven
Pianotrio in Es groot WoO 3
Allegretto in Bes groot WoO.39
Pianotrio Nr. 1 in Es groot Op. 1 nr. 1
Pianotrio Nr. 2 in G groot Op. 1 nr. 2
Pianotrio Nr. 3 in c klein Op. 1 nr. 3
Pianotrio No. 4 in Bes groot (alternatieve versie van het trio voor klarinet, cello en piano), Op. 11
Pianotrio (bewerking - met Beethovens toestemming, mogelijk van zijn hand - van de 2e symfonie in D groot, Op. 36)
Pianotrio (bewerking van het Septet in Es groot, Op. 20), Op. 38
10 Variaties voor Pianotrio in Es groot, Op. 44
Pianotrio (bewerking van het strijkkwintet in Es groot, Op.4), Op. 63
Pianotrio Nr. 5 in D groot "Geistertrio", Op. 70 nr. 1
Pianotrio Nr. 6 in Es groot, Op. 70 nr. 2
Pianotrio Nr. 7 in B es groot "Aartshertog", Op. 97
Variaties op "Ich bin ein Schneider Kakadu" in G groot, Op. 121a
Uit "25 Ierse volksliederen" (WwO 152)
Uit "20 Ierse volksliederen" (WwO 153)
Leonard Bernstein
Pianotrio (1937)
Henri Bertini
Groot Trio voor piano, viool en cello Op.43
Franz Berwald
Pianotrio Nr. 1 in Es groot
Pianotrio Nr. 2 in f klein
Pianotrio Nr. 3 in d klein
Pianotrio Nr. 4 in C groot
Martin Bjelik
Pianotrio in B groot (1986)
Ernest Bloch
Drie Nocturnes (1924)
Pianotrio (1925)
Boris Blacher
Pianotrio (1970)
Ernest Bloch
3 Nocturnes
Léon Boëlman
Pianotrio in G groot Op. 19
Alexandre Boëly
Pianotrio Nr. 2 in C groot Op. 5
Joseph-Ermend Bonnal
Pianotrio (1934)
Sergei Bortkiewicz
Trio voor piano, viool en cello, Op. 38 (1928)
Marco Enrico Bossi
Pianotrio in d-klein, Op. 107
Trio sinfonico, Op. 123
Lili Boulanger
Deux pièces en trio (1918)
Francisco Braga
Pianotrio
Johannes Brahms
Pianotrio Nr. 1 in B groot/klein, op. 8 (twee versies; 1854 en 1891)
Pianotrio in Bes groot Op. 18 (bewerking van het strijksextet Op. 18 van Theodor Kirchner)
Pianotrio in G groot Op. 36 (bewerking van het strijksextet Op. 36 van Theodor Kirchner)
Pianotrio Nr. 2 in C groot, op. 87
Pianotrio Nr. 3 in c klein, op. 101
[Pianotrio Nr. 4 in A groot], op. post. (betwijfeld)
Bert Breit
Shibbolet. Trio voor viool, cello, en piano (1996)
Tomás Bretón
Pianotrio in E groot
Frank Bridge
Phantasy Trio in c klein (1907)
Drie miniaturen voor pianotrio 1909-1915
Pianotrio nr. 2 (1929)
Jane Brockman
StarSail Trio voor viool, cello en piano (2008)
Dance of Spirals: Trio voor viool, cello en piano (2008)
Departures: Trio voor viool, cello en piano (2009)
Max Bruch
Pianotrio in c klein, Op.5 (1857)
Ignaz Brüll
Pianotrio in Es groot, Op.14
Ferruccio Busoni
Andante met Variaties en Scherzo, Op.18a (K.184)
Geoffrey Bush
Pianotrio (1952)
C
Charles Cadman
Pianotrio in D groot Op. 56 (1914)
Charles Camilleri
Pianotrio (2005)
Alfredo Casella
Siciliana e Burlesca, Op. 23-bis
Sonata a tre Op. 62
Gaspar Cassadó
Pianotrio in C groot (1925)
Mario Castelnuovo-Tedesco
Pianotrio in G groot Op. 49
Pianotrio in g klein Op. 70
Alexis de Castillon
Pianotrio No. 1 in Bes groot, Op.4
Georgy Catoire
Pianotrio in f klein, Op. 14
Cécile Chaminade
Pianotrio No. 1 in g klein, Op. 11
Pianotrio No. 2 in a klein, Op. 34
Ernest Chausson
Pianotrio in g klein, op. 3 (1882)
Frédéric Chopin
Pianotrio in g klein, op. 8
Rebecca Clarke (1886-1979)
Pianotrio (1921)
Aaron Copland
Vitebsk: Study on a Jewish Theme voor Pianotrio (1928)
Prelude voor Pianotrio
Carl Czerny
Pianotrio No. 1 in E es groot, Op. 105 (alternative version of a viool, horn en Pianotrio)
Pianotrio No. 2 in A groot, Op. 166
Pianotrio No. 3 in E groot, Op. 173
Pianotrio No. 4 in a klein, Op. 289
Trois Sonatines faciles et brillantes pour le pianoforte seul ou avec accomp. d'un violon et violoncelle ad libitum, Op. 104
Deux Trios brillans pour pianoforte, violon et violoncelle, Op. 211
Zes Grote Potpourris voor Pianotrio, Op. 212
D
Félicien David
Pianotrio Nr. 1
Pianotrio Nr. 2 in d klein
Pianotrio Nr. 3 in c klein
Claude Debussy
Pianotrio in g klein, L. 3 (1880)
Edison Denisov
Trio voor viool, cello en piano, op. 39 (1971)
Albert Dietrich
Trio nr. 2, A groot, Op. 14
Ignacy Feliks Dobrzyński
Gren Trio, a klein, op. 17
Stephen Dodgson
Pianotrio Nr. 1 "Methought this other Night (1967)
Pianotrio Nr. 2 "Canonic Episodes" (1973)
Pianotrio Nr. 3 (2000)
Antonín Dvořák
Pianotrio No. 1 in Bes groot, Op. 21 / B. 51
Pianotrio No. 2 in g klein, Op. 26 / B. 56
Pianotrio No. 3 in f klein (voorheen Op. 64), Op.65 / B.130
Pianotrio No. 4 in e klein ("Dumky"), Op.90 / B.166
Ernö von Dohnányi
Pianotrio Op. 1 nr. 1
Thomas Dunhill
Pianotrio in C groot
Pascal Dusapin
Trio Rombach
Jan Ladislav Dussek
Pianotrio in F groot Op. 20 nr. 3
Pianotrio in Bes groot Op. 24 nr. 3
Pianotrio Nr. 1 in Bes groot Op. 31 nr. 1
Pianotrio Nr. 2 in D groot Op. 31 nr. 2
Pianotrio Nr. 3 in C groot Op. 31 nr. 3
E
Anton Eberl
Pianotrio in Es groot Op. 8 nr. 1
Pianotrio in Bes groot Op. 8 nr. 2
Pianotrio in c klein Op. 8 nr. 3
Rosalind Frances Ellicot
Pianotrio Nr. 1
Pianotrio Nr. 2
Sven Einar Englund
Trio (1982)
Ivan Eröd
Trio No. 1 voor viool, cello en Piano, Op. 21 (1976)
Trio No. 2 voor viool, cello en Piano, Op. 42 (1982)
Heimo Erbse
Pianotrio Op. 8 (1953)
F
Louise Farrenc
Trio voor fluit / viool, cello, en piano in e klein, Op. 45
Gabriel Fauré
Pianotrio in d klein, Op. 120
Zdeněk Fibich
Pianotrio in f klein (1872)
Josef Bohuslav Foerster
Pianotrio No. 1 in f klein, Op. 8
Trio No. 2 in B es groot, Op. 38
Arthur Foote
Pianotrio No. 1 in c klein, Op. 5
Pianotrio No. 2 in B es groot, Op. 65
Ron Ford
Pianotrio "Brandelli"
César Franck
Pianotrio Nr. 1 Op. 1 nr. 1
Pianotrio Nr. 2 Op. 1 nr. 2
Pianotrio Nr. 3 in b klein Op. 1 nr. 3
Pianotrio Nr. 4 in b klein Op. 2
Eduard Franck
Pianotrio in e klein Op. 11
Pianotrio in D groot Op. 20
Pianotrio in Es groot Op. 32
Pianotrio in D groot Op. 58
Benjamin Frankel
Pianotrio Op. 10
Gunnar de Frumerie
Pianotrio No. 2, Op. 45 (1952)
Robert Fuchs
Pianotrio Nr. 1 in C groot, Op. 22
Pianotrio Nr. 2 in Bes groot, Op. 72
Pianotrio Nr. 3 Op. 115
G
Niels Wilhelm Gade
Pianotrio in Bes groot (1839) (Adagio - Allegro con fuoco)
Trio in F groot, Op. 42 (1863)
Hans Gál
Variaties op een oude Weense Heurigenmelodie op.9
German Galynin
Trio (1947)
Lucija Garuta
Trio in Bes groot (1948)
Roberto Gerhard
Pianotrio in F groot Op. 28
Pianotrio in Bes groot Op. 37
Harald Genzmer
Pianotrio in F groot
Friedrich Gernsheim
Pianotrio No. 1 in F groot, Op. 28
Trio No.2 [No.4], B groot, Op. 37
Twee andere Pianotrios (nog niet in druk verschenen)
Giorgio Federico Ghedini
Due Intermezzi (1915)
Alexander Goedicke
Pianotrio Op. 14 in G klein (1903)
Ramamés Gnattali
Trio Miniatura
Michail Gnesin
Pianotrio Op. 63
Vladimir Godár
Talisman, nocturne (1983)
Alexander Goehr
Pianotrio Op. 20
Hermann Goetz
Pianotrio in g klein, Op. 1
Carl Goldmark
Pianotrio No. 1 in Bes groot, Op. 4[2]
Pianotrio No. 2 in e klein, Op. 33
Rubin Goldmark
Trio in d klein, Op. 1
Enrique Granados
Pianotrio, H. 140
Alexander Gretchaninov
Pianotrio No. 1 in c klein, Op. 38 (1906)
Pianotrio No. 2 in G groot, Op. 128 (1931)
Edvard Grieg
Andante con moto, c klein, BoSE 137 (1878)
H
Daron Hagen
Pianotrio No. 1: "Trio Concertante" voor viool, cello, en piano (1984)
Pianotrio No. 2: "J'entends" voor viool, cello, en piano (1986)
Pianotrio No. 3: "Wayfaring Stranger" voor viool, cello, en piano (2006)
Pianotrio No. 4: "Angel Ben" voor viool, cello, en piano (2007)
Roy Harris
Pianotrio (1934)
Johan Peter Emilius Hartmann
Andantino & 8 Variaties in C groot
Joseph Haydn
Pianotrio Nr. 1 in F groot, Hoboken 15/37
Pianotrio Nr. 2 in C groot, Hoboken 15/C1
Pianotrio Nr. 3 in G groot, Hoboken 14/6
Pianotrio Nr. 4 in F groot, Hoboken 15/39
Pianotrio Nr. 5 in g klein, Hoboken 15/1
Pianotrio Nr. 6 in F groot, Hoboken 15/40 (bestaat met een ander langzaam deel als in het pianoconcert Hob. 18/7)
Pianotrio Nr. 7 in G groot, Hoboken 15/41
Pianotrio Nr. 8 Hoboken 15/33 (verloren gegaan)
Pianotrio Nr. 9 Hoboken 15/D1 (verloren gegaan)
Pianotrio Nr. 10 in A groot, Hoboken 15/35
Pianotrio Nr. 11 in E groot, Hoboken 15/34
Pianotrio Nr. 12 in Es groot, Hoboken 15/36
Pianotrio Nr. 13 in Bes groot, Hoboken 15/38
Pianotrio Nr. 14 in f klein, Hoboken 15/f1
Pianotrio Nr. 15 in D groot, Hoboken 15/deest
Pianotrio Nr. 16 in C groot, Hoboken 14/C1
Pianotrio Nr. 17 in F groot, Hoboken 15/2
Pianotrio Nr. 18 in G groot, Hoboken 15/5 (1784)
Pianotrio Nr. 19 in F groot, Hoboken 15/6 (1784)
Pianotrio Nr. 20 in D groot, Hoboken 15/7 (1784)
Pianotrio Nr. 21 in Bes groot, Hoboken 15/8 (1784)
Pianotrio Nr. 22 in A groot, Hoboken 15/9 (1785)
Pianotrio Nr. 23 in Es groot, Hoboken 15/10 (1785)
Pianotrio Nr. 24 in Es groot, Hoboken 15/11 (1788)
Pianotrio Nr. 25 in e klein, Hoboken 15/12 (1788)
Pianotrio Nr. 26 in c klein, Hoboken 15/13 (1789)
Pianotrio Nr. 27 in As groot, Hoboken 15/14 (1790)
Pianotrio Nr. 28 in D groot, Hoboken 15/16 (1790)
Pianotrio Nr. 29 in G groot, Hoboken 15/15 (1790)
Pianotrio Nr. 30 in F groot, Hoboken 15/17 (1790)
Pianotrio Nr. 31 in G groot, Hoboken 15/32 (1792)
Pianotrio Nr. 32 in A groot, Hoboken 15/18 (1793)
Pianotrio Nr. 33 in g klein, Hoboken 15/19 (1793)
Pianotrio Nr. 34 in Bes groot, Hoboken 15/20 (1794)
Pianotrio Nr. 35 in C groot, Hoboken 15/21 (1794)
Pianotrio Nr. 36 in Es groot, Hoboken 15/22 (1794)
Pianotrio Nr. 37 in d klein, Hoboken 15/23 (1794)
Pianotrio Nr. 38 in D groot, Hoboken 15/24 (1795)
Pianotrio Nr. 39 in G groot, Hoboken 15/25 (1795) "Zigeunertrio"
Pianotrio Nr. 40 in fis klein, Hoboken 15/26 (1795)
Pianotrio Nr. 41 in es klein, Hoboken 15/31 (1797)
Pianotrio Nr. 42 in Es groot, Hoboken 15/30 (1797)
Pianotrio Nr. 43 in C groot, Hoboken 15/27 (1797)
Pianotrio Nr. 44 in E groot, Hoboken 15/28 (1797)
Pianotrio Nr. 45 in Es groot, Hoboken 15/29 (1797)
David Philip Hefti
Schattenspie(ge)l Trio voor viool, Cello en Piano (2006)
Stephen Heller
Intermezzo in E groot (1842)
Oscar van Hemel
Pianotrio (1937)
Adolf von Henselt
Trio in a klein, Op. 24 [4]
Fini Henriques
Bornetrio (Kindertrio) Op. 31
Hans Werner Henze
Adagio adagio (1993)
Robert Hermann
Pianotrio in d-klein Op. 6 (1895)
Heinrich von Herzogenberg
Pianotrio in c klein Op. 24
Pianotrio in d klein Op. 36
Louis Ferdinand von Hohenzollern (Prins van Pruisen)
Trio No. 3 in Es groot, Op. 10
Vagn Gylding Holmboe
Pianotrio Op. 64 (1954)
Pianotrio "Nuigen" Op. 129 (1976)
Gustav Holst
Pianotrio in Es groot
Arthur Honneger
Pianotrio Op. 214 (1914)
Hans Huber
Eine Bergnovelle (naar E. Zahn's "Bergvolk", Trio No. 4, op. 120)
Johann Nepomuk Hummel
Pianotrio No, 1 in Es groot, Op. 12
Pianotrio No. 2 in F groot, Op. 22
Pianotrio No. 3 in G groot, Op. 35
Pianotrio No. 4 in G groot, Op. 65
Pianotrio No. 5 in E groot, Op. 83
Pianotrio No. 6 in Es groot, Op. 93
Pianotrio No. 7 in Es groot, Op. 96
William Yeats Hurlstone
Pianotrio in G groot (1907)
Miriam Hyde
Fantasy Trio in b klein, Op. 26 (1932-3)
I
Wilfred d'Indy
Pianotrio in G groot Op. 15
John Ireland
Phantasy-Trio in a klein (1906)
Pianotrio No. 2 in es klein (1917)
Pianotrio No. 3 in E groot (1938)
Charles Ives (1874-1954)
Pianotrio, S. 86 (1904-11)
J
Salomon Jadassohn
Pianotrio Nr. 1 in F groot Op. 16
Pianotrio Nr. 2 in E groot Op. 20
Pianotrio Nr. 3 in c klein Op. 59
Pianotrio Nr. 4 in c klein Op. 85
Willem Jeths
Pianotrio "Chiasmos"
John Joubert
Landscapes voor sopraan en Pianotrio, op. 129
Paul Juon
Trio Miniaturen (1920)
Pianotrio Nr. 1 in a klein, Op.17
Trio-Caprice op Selma Lagerlof's "Gosta Berling" in b klein, Op. 39 (Trio Nr. 2)
Pianotrio Nr. 3 in G groot, Op. 60
Litaniae. Tone Poem in C is klein, Op. 70 (Trio Nr. 4)
Legend in d klein, Op. 83 (Trio No. 5)
Suite in C groot, Op. 89
K
Jindrich Kaan z Albestu
Pianotrio No. 2 in g klein, Op. 29
Mauricio Kagel
Pianotrio No.1 (1984/85)
Pianotrio No. 2 (2001)
Jouni Kaipainen
Pianotrio Op. 29 (1987)
Friedrich Kalkbrenner
Pianotrio No. 1, Op. 7
Pianotrio No. 2, Op. 14
Pianotrio No. 3, Op. 26
Pianotrio No. 4, Op. 84
Pianotrio No. 5, Op. 149
Hugo Kaun
Pianotrio No. 1 in Bes groot, Op. 32 (gepubliceerd in 1896)
Pianotrio No. 2 in c klein, Op. 58 (gepubliceerd in 1904)
Friedrich Kiel
Pianotrio No. 1 in D groot Op. 3
Pianotrio No. 2 in A groot Op. 22
Pianotrio No. 3 in Es groot Op. 24
Pianotrio No. 4 in cis klein Op. 33
Pianotrio No. 5 in G groot Op. 34
Pianotrio No. 6 in A groot Op. 65,1
Pianotrio No. 7 in g klein Op. 65,2
Leon Kirchner
Pianotrio No. 1 (1954)
Pianotrio No. 2 (1993)
Theodor Kirchner
Novelletten op. 59
Herman David Koppel
Variaties Op. 80
Nikolai Korndorf
Are You Ready Brother Trio voor piano, viool en cello (1996)
Erich Korngold
Pianotrio in D groot Op. 1
Joseph Martin Kraus
Pianotrio in D groot (1786)
Ernst Křenek
Triophantasie, Op. 63 (1929)
Rafael Kubelík
Trio concertante (1988)
Toivo Kuula
Pianotrio in A groot Op. 7
L
Osvaldo Lacerda
Pianotrio
László Lajtha
Trio concertante, Op. 10 (1928)
Édouard Lalo
Pianotrio No. 1 in c klein, Op. 7
Pianotrio No. 2 in b klein (Ode aan de Muziek "Descend, ye Nine?")
Pianotrio No. 3 in a klein, Op. 26
Peter Lange-Müller
Pianotrio in f klein Op. 53
Rued Langgaard
Pianotrio "Fjeldblomster"
Kenneth Leighton
Pianotrio Op. 46
Ernst Ludwig Leitner
Tempus edax rerum (1994)
Guillaume Lekeu
Pianotrio in c klein
Lowell Liebermann
Pianotrio No. 1, Op. 32 (1990)
Pianotrio No. 2, Op. 77 (2001)
Henry Charles Litolff
Pianotrio No. 1 in d klein, Op. 47
Pianotrio No. 2, Op. 56
Pianotrio No. 3 in c klein, Op. 100
Franz Liszt
Rhapsodie Hongroise No. 9 - Le Carnaval de Pesth [S.379]
Orpheus. Symfonisch Gedicht (bewerkt door Camille Saint-Saëns)
Pianotrio La Lugubre Gondola (1882), ook bewerkt voor piano solo
Theo Loevendie
Pianotrio "Ackermusik" (1997)
Heinz Martin Lonquich
Pianotrio II (2005)
Christophe Looten
Pianotrio (2012)
M
James MacMillan
Fourteen little pictures
Artur Malawski
Pianotrio in C is groot (1953)
Gian Francesco Malipiero
Sonata a tre (1927)
Otto Malling
Pianotrio in a klein, op. 36
Heinrich Marschner
Pianotrio no. 1 in a klein, op.29 (1823)
Pianotrio no. 2 in g klein, op. 111 (1841)
Pianotrio no. 3 in f klein op.121 (1843)
Pianotrio no. 4 in D, op.135 (1847)
Pianotrio no. 5 in d klein, op.138 (1848)
Pianotrio no. 6 in c klein, op. 148 (1851)
Pianotrio no. 7 in F, op. 167 (1855)
Frank Martin (1890-1974)
Trio sur des mélodies polulaires irlandaises (1925)
Bohuslav Martinů
Pianotrio No. 1 ("Cinq pièces brèves"), H. 193
Pianotrio No. 2 in d klein, H. 327
Pianotrio No. 3 in C groot "Grand Trio", H. 332
Five Bergerettes voor Pianotrio, H. 275
Giuseppe Martucci
Pianotrio No. 1 in C groot, Op. 59
Pianotrio No. 2 in C groot, Op. 62
William Mathias
Pianotrio Op. 30
Nicholas Maw
Pianotrio (1991)
Peter Maxwell Davies
A voyage to fair isle (2002)
Joseph Mayseder
Pianotrio No. 4 in G groot, Op. 59
Henryk Melcer
Pianotrio in g klein Op. 2
Ludwig Meinardus
Pianotrio in a klein, Op. 40
Fanny Mendelssohn
Pianotrio in d klein, Op.11
Felix Mendelssohn Bartholdy
Pianotrio No. 1 in d klein, Op. 49 (1839)
Pianotrio No. 2 in c klein, Op. 66 (1845)
Krzysztof Meyer
Pianotrio, Op. 50 (1980)
Darius Milhaud
Pianotrio, Op. 428 (1969)
Ernest John Moeran
Pianotrio in D groot
Paul Morvec
Scherzo
Ignaz Moscheles
Pianotrio in c klein Op. 84
Wolfgang Amadeus Mozart
Pianotrio No. 1 in B es groot, K. 254
Pianotrio No. 2 in G groot, K. 496
Pianotrio No. 3 in B es groot, K. 502
Pianotrio No. 4 in E groot, K. 542
Pianotrio No. 5 in C groot, K. 548
Pianotrio No. 6 in G groot, K. 564
Divertimento Bes groot K. 254
Allegro in d klein, K. 442/1 (1783?)
Andantino in G groot, K. 442/2 (1783?)
Allegro in D groot, K. 442/3 (1783?)
Fragment in Bes groot, K. 501a (1786)
Robert Muczynski
Pianotrio No. 1, Op. 24 (1966)
Pianotrio No. 2, Op. 36 (1975)
Pianotrio No. 3, Op. 46 (1986-7)
N
Robert Nasveld
Pianotrio "Hanging around"
Lior Navok
The Old Photo Box (2006)
Vítězslav Novák
Pianotrio No. 1 in g klein, Op. 1
Pianotrio No. 2 in d klein "Quasi una ballata", Op. 27
Carl Nielsen
Pianotrio in G groot FS 3i (1883)
Maarten van Norden
Pianotrio "Bring in da Fonk" (1997)
Anders Nordentoft
Pianotrio "Doruntine" (1994)
Per Nørgård
Pianotrio "Spell" (1973)
Ib Nørholm
Pianotrio Nr. 1 Op. 22 (1959)
Pianotrio Nr. 2 "Essai Prismatique" (1979)
Pianotrio Nr. 3 "Essai in Memoriam (1999)
O
Andrej Ocenas
Pianotrio, Op. 36 (1967)
George Onslow
Pianotrios Nrs. 1-3, Op. 3 (1807)
Pianotrios Nrs. 4-6, Op. 14 (1817)
Pianotrio Nr. 7, Op. 20 (1822)
Pianotrio Nr. 8, Op. 26 (1823)
Pianotrio Nr. 9, Op. 27 (1823)
Pianotrio Nr. 10, Op. 83 (1851/2)
Roel van Oosten
Pianotrio (1992)
Buxton Orr
Pianotrio Nr. 1
Pianotrio Nr. 2
Pianotrio Nr. 3
P
Luis de Pablo
Pianotrio "Federico Mompou in Memoria" (1987)
Pianotrio (1993)
Dimitri Papageorgiou
Trivalent voor viool, cello, en piano (2005)
Horatio Parker
Suite voor pianotrio in A groot, Op.35
Charles Hubert Parry
Pianotrio Nr. 1
Pianotrio Nr. 2 in b klein
Pianotrio Nr. 3 in G groot
Pianotrio in e klein
Arvo Pärt
Mozart - Adagio (1992 / 1997)
Robert Paterson
Sun Trio [1] (1995/rev. 2008)
Hans Pfitzner
Pianotrio in Bes groot
Pianotrio in F groot, Op.8
Astor Piazzolla
Retrato de Astor Piazzolla (17 stukken)
Gabriel Pierné
Pianotrio Op. 45
Lubomir Pipkov
Pianotrio (1930)
Werner Pirchner
Wem gehört der Mensch...? PWV 31 (1988)
Heimat? PWV 29a (1992)
Zoltan Paulinyi
Trio-choro / New Brazilian Trio (2008)
R
Robin de Raaff
Pianotrio
Sergei Rachmaninoff
Trio Elégiaque No. 1 in g klein, Op. posth. (1892)
Trio Elégiaque No. 2 in d klein, Op .9 (1893)
Joachim Raff
Pianotrio No. 1 in c klein, Op. 102
Pianotrio No. 2 in G groot, Op. 112
Pianotrio No. 3 in a klein, Op. 155
Pianotrio No. 4 in D groot, Op. 158
Maurice Ravel
Pianotrio in a klein (1914)
Alan Rawsthorne
Pianotrio
Max Reger
Pianotrio Op. 2 in b klein (voor viool, altviool en piano)
Pianotrio in e klein, Op. 102 (geschr. in 1907).
Anton Reicha
Sonate voor Piano, viool en cello in C groot, Op. 47 (gepub. in 1804)
Zes Trios Concertants (Es groot, d klein, C groot, F groot, D groot, A groot), Op. 101 (Parijs, 1824)
Konrad Rennert
Crossing The Bar - Fraktur XIII (1997)
Joseph Rheinberger
Pianotrio in d klein, Op. 34 (1862, herzien in 1867)
Pianotrio in A groot, Op. 112 (1878)
Pianotrio in B es groot, Op. 121 (1880)
Pianotrio in F groot, Op. 191 (1898) Ook bewerkt als piano-, strijkers- en blazerssextet
Ferdinand Ries
Pianotrio in Es groot Op. 2
Pianotrio in c klein Op. 143
Wolfgang Rihm
Fremde Szenen I. - III. Versuche für Klaviertrio (1982/84)
George Rochberg
Pianotrio Nr. 1
Pianotrio Nr. 2
Pianotrio Nr. 3 "Summer" (1990)
Kurt Roger
Trio in E es groot, Op. 77 (1953)
Julius Röntgen
Pianotrio No. 1 in B es groot, Op. 23 (1883)
Pianotrio No. 2 in D groot, Op. 23 (1898)
Pianotrio No. 3 in g klein (1898)
Pianotrio No. 4 in c klein, Op. 50 "Entam" (1904)
Pianotrio No. 5
Pianotrio No. 6 in c klein, Op. 50
Pianotrio No. 7
Pianotrio No. 8
Pianotrio No. 9 in f klein "Post tenebras lux" (1924)
Pianotrio No. 10 in A groot "Gaudeamus" (1924)
Joseph Guy Ropartz
Pianotrio (1918)
Pianotrio in a klein
Ned Rorem
Spring Music
Nikolai Roslavets
Pianotrio No. 1 (?)
Pianotrio No. 2 (1920)
Pianotrio No. 3 (1921)
Pianotrio No. 4 (1927)
Albert Roussel
Pianotrio in Es groot, Op. 2
Edmund Rubbra
Pianotrio in One Movement, Op. 68 (1950)
Pianotrio No. 2, Op. 138 (1970) ([3])
Anton Rubinstein
Pianotrio No. 1 in F groot, Op. 15/1
Pianotrio No. 2 in g klein, Op. 15/2
Pianotrio No. 3 in B es groot, Op. 52
Pianotrio No. 4 in A groot, Op. 85
Pianotrio No. 5 in c klein, Op. 108
Jesus Rueda
Memoria de Laberinto (2000)
Joseph Ryelent
Pianotrio No. 1 in b klein, Op. 57 (1915)
Pianotrio No. 2, Op. 131 (1944)[9]
S
Camille Saint-Saëns
Pianotrio No. 1 in F groot, Op. 18 (1863)
Pianotrio No. 2 in e klein, Op. 92 (1892)
Le Carnaval des Animaux
Alfredo Sangiorgi
Tre invenzioni (1947)
Philipp Scharwenka
Pianotrio No 1 in C is klein, Op. 100
Xaver Scharwenka
Pianotrio No. 1 in F is klein, Op. 1[10]
Pianotrio No. 2 in a klein, Op. 45
Lalo Schifrin
Hommage à Ravel
Karl Schiske
Sonatina op.34 (1952)
Helmut Schmidinger
"... schickt sich wahrscheinlich nicht in einem so ernsten Konzert". Zehn Sätze aus "Leutnant Gustl" von Arthur Schnitzler (2003/04)
Tobias PM Schneid
Pianotrio No. 2 (2007)
Alfred Schnittke (1934-1998)
Pianotrio (bewerking in 1992 van zijn strijktrio (1985))
Johann Schobert
Pianotrio in Bes groot Op. 16 nr. 1
Pianotrio in F groot Op. 16 nr. 4
Arnold Schönberg
Verklärte Nacht (Bewerking van Eduard Steuermann)
Paul Schoenfield
Café Music
Robert Schollum
Halbturn Evening Music voor viool, cello, en piano, Op. 95 (1975)
Franz Schubert
Pianotrio No. 1 in B es groot, D. 898
Pianotrio No. 2 in E es groot, D. 929
Pianotrio in B es groot "Sonatensatz", D. 28
Pianotrio in E es groot "Nocturne" (Adagio only), D. 897
16 Duitse Dansen en 2 Ecossaises op.33/D 783 (bewerking van M. Hornstein)
Gunther Schuller
Pianotrio (1984)
Clara Schumann
Trio voor piano, viool & cello in g klein, Op. 17
Robert Schumann
Pianotrio No. 1 in d klein, Op. 63
Pianotrio No. 2 in F groot, Op. 80
Pianotrio No. 3 in g klein, Op. 110
Fantasiestücke in a klein, Op.88
Studien. 6 Stücke in canonischer Form Op. 56 (bewerking van Th. Kirchner)
Friedrich Schwarzacher
Trio 47/99
Kurt Schwertsik
Bagatellen in stark wechselnder Laune op.36 (1979)
Gerald Shapiro
Pianotrio (1992)
Vissarion Shebalin
Pianotrio in a klein, Op. 39 (1946/47)
Dmitri Shostakovich
Pianotrio No. 1 in c klein, Op. 8 (1923)
Pianotrio #2 in e klein, Op. 67 (1944)
Jean Sibelius
Alla Marcia in C groot
Allegretto in As groot
Allegretto in Es groot
Pianotrio in g klein (1883)
Pianotrio No. 1 in a klein (1884)
Adagio - Allegro Maestoso (1885)
Allegro (1886)
Pianotrio No. 2 in a klein "Havträsk trio" (1886)
Pianotrio No. 3 in D groot "Korpo" (1887)
Andantino voor pianotrio (1887-8)
Pianotrio No. 4 in C groot "Loviisa trio" (1888)
Robert Simpson
Pianotrio (1989)
Christian August Sinding
Pianotrio nr. 1 opus 23
Pianotrio nr. 2 opus 64
Pianotrio nr. 3 opus 87
Bedřich Smetana
Pianotrio in g klein, JB 1:64 (Op. 15)
Sogomon Sogomonian
Al ailujs (arr. Sarguis Aslamazian)
Chinar és (arr. Sarguis Aslamazian)
Garún (arr. Sarguis Aslamazian)
Kakavik (arr. Sarguis Aslamazian)
Kelé-kelé (arr. Sarguis Aslamazian)
Keler-tsoler (arr. Sarguis Aslamazian)
Louis Spohr
Pianotrio Nr. 1 in e klein Op. 119
Pianotrio Nr. 2 in F groot Op. 123
Pianotrio Nr. 3 in a klein Op. 124
Pianotrio Nr. 4 in B groot Op. 133
Pianotrio Nr. 5 in g klein Op. 142
Charles Villiers Stanford
Pianotrio Nr. 1 Op. 35
Pianotrio Nr. 2 in g klein Op. 73
Pianotrio Nr. 3 "Per aspera ad astra" Op. 158
Bernard Stevens
Pianotrio Op. 3
Richard Strauss
Pianotrio No. 1 in A groot, Op.AV.37
Pianotrio No. 2 in D groot, Op.AV.53
Josef Suk
Pianotrio in c klein, Op. 2
Elegie voor ** Pianotrio, Op. 23
Georgy Sviridov
Pianotrio in a klein, Op. 61
Tomas Svoboda
Passacaglia & Fuga, Op. 87
Fantasie, Op. 120
Trio (van Gogh), Op. 116
T
Jenő Takács
Trio-Rhapsodie op.11
Toru Takemitsu
Between tides (1993)
Sergej Taneyev
Pianotrio in D groot, Op. 22
Alexandre Tansman
Pianotrio No. 2 (1939)
Aleksander Georgievitch Tchugaev
Pianotrio (1975/79)
Sigismond Thalberg
Pianotrio in A groot, Op. 69
Ludwig Thuille
Pianotrio
Donald Francis Tovey
Pianotrio in b klein Op. 1
Pianotrio in c klein "Style Tragique" Op. 8
Pianotrio Op. 27
Boris Tsjaikovski
Pianotrio in D groot (1953)
Pjotr Iljitsj Tsjaikovski
Pianotrio in a klein, Op. 50
Aleksandr Tsjerepnin
Pianotrio in D groot Op. 34
Joaquín Turina (1882-1949)
Pianotrio No. 1, Op. 35
Pianotrio No. 2 in b klein, Op. 76
Pianotrio Nr. 3 "Circulo..." Op. 91
Mark-Anthony Turnage
A short procession, voor pianotrio (2003)
U
Erich Urbanner
"...in Bewegung..." Trio voor viool, cello, en piano (1990)
V
Pēteris Vasks
Episodi e Canto Perpetuo, Hommage à Messiaen (1985)
Plainscapes (2011)
Theo Verbeij
Pianotrio
Sandor Veress
Pianotrio in Bes groot (1924)
Tre quadri (1963)
Alice Verne-Bredt
Phantasy Trio
Heitor Villa-Lobos
Pianotrio Nr. 1 (1911)
Pianotrio Nr. 2 (1915)
Pianotrio Nr. 3 (1918)
Pancho Vladigerov
Trio in bes klein, Op. 4 (1916)
Robert Volkmann
Pianotrio No. 1 in F groot, Op. 3
Pianotrio No. 2 in bes klein, Op. 5
W
Robert Ward
Pianotrio "Dialogues"
Graham Waterhouse
Bei Nacht op. 50 (1999)
Canto Notturno (2009)
Karl Weigl
Trio (1938/39)
Douglas Weilen
Eerste Trio (op. 22) 1995
Tweede Trio (op.32) "Pavey Ark" 2002
Mieczysław Weinberg (1919-1996)
Pianotrio, Op. 24
Kenny Wheeler
A little peace voor ** Pianotrio (2002)
Hermann Wichmann
Pianotrio in Es groot, Op.10
Ernst Widmer
A ultima flor, Op.60 (1968)
Charles-Marie Widor
Pianotrio in Bes groot Op. 19
Dag Wirén
Pianotrio Nr. 1
Pianotrio Nr. 2
Charles Wuorinen
Pianotrio
Y
Makar Yekmalia
Pianotrio "Hair mer"
Pianotrio "Surb-surb"
Isang Yun
Trio (1972/75)
Z
Eric Zeisl
Suite in b klein Op. 8
Bernd Alois Zimmermann
Présence. Ballet blanc en cinq scènes (1961)
Djuro Zivkovic (1975-)
Pianotrio (2001)
Ellen Taaffe Zwilich
Pianotrio
Otto M. Zykan
g-kettet (1996)
Drei Bagatellen (1998)
Soloconcerten voor pianotrio en orkest
(Onvolledig)
Ludwig van Beethoven - Opus 56: Tripelconcert in C majeur (1805)
Alfredo Casella - Tripelconcert, op. 56 (1933)
Andere combinaties voor pianotrio dan de standaardbezetting
Veel werken bestaan ook voor andere instrumentencombinaties, maar kunnen desondanks ook tot de pianotrio's gerekend worden. Onder andere:
Béla Bartók
Contrasts (1938) voor viool, klarinet, en piano
Ludwig van Beethoven
Trio voor klarinet, cello, piano in B es groot, Op. 11
Alban Berg
Adagio (bewerking van deel 2 van het Kamerconcert) voor viool, klarinet, piano, Op. 7
Johannes Brahms
Trio voor viool, hoorn (of altviool), piano in E es groot, Op. 40
Trio voor klarinet (of altviool), cello, piano in a klein, Op. 114
Max Bruch
Trio voor klarinet (of viool), cello, en piano in c klein, Op. 5
Acht Stukken voor klarinet (of viool), altviool (of cello), en piano, Op. 83
Carl Frühling
Trio voor klarinet, cello, en piano in a klein, Op. 40
Mikhail Glinka
Trio pathétique, voor klarinet (or viool), fagot (of cello), en piano in d klein, G. iv173
Paul Hindemith
Trio voor heckelfoon (of tenor saxofoon), altviool en piano, Op. 47
Joseph Jongen
Pianotrio Op. 30 voor viool, altviool en piano
Aram Khachaturian
Trio voor klarinet, viool, en piano in g klein, Op. 30 (1932)
Darius Milhaud
Suite voor viool, klarinet en piano
Wolfgang Amadeus Mozart
Trio voor klarinet (of viool), altviool (of cello), en piano in Es groot "Kegelstatt", K. 498
Matty Niël
Trio voor fluit, viool en piano (ca. 1970)
Francis Poulenc
Trio voor hobo, fagot, en piano, FP 43
Robert Schumann
Märchenerzählungen voor klarinet, altviool, en piano, Op. 132
Karl Weigl
New England Suite voor klarinet, cello en piano
Alexander Zemlinsky
Trio voor klarinet, cello, en piano in d klein, Op. 3
Compositie voor trio
Kamermuziekensemble
Jazz
|
3470619
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hadena%20alba
|
Hadena alba
|
Hadena alba is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1893 door Vallatin..
alba
|
3363818
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Herbita%20medullata
|
Herbita medullata
|
Herbita medullata is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Dyar.
medullata
|
3271864
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clibanarius%20astathes
|
Clibanarius astathes
|
Clibanarius astathes is een tienpotigensoort uit de familie van de Diogenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1924 door Stebbing.
Diogenidae
|
3743252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nematus%20fusculus
|
Nematus fusculus
|
Nematus fusculus is een vliesvleugelig insect uit de familie van de bladwespen (Tenthredinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1957 door Lindqvist.
Bladwespen
|
3908034
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Biblioteca%20de%20Catalunya
|
Biblioteca de Catalunya
|
De Nationale Bibliotheek van Catalonië (Catalaans: Biblioteca de Catalunya (BNC)) is de nationale bibliotheek van Catalonië in Barcelona.
Het Joan Maragall Archief (Arxiu Joan Maragall) is onderdeel van deze bibliotheek. De Biblioteca de Catalunya organiseert sedert 2005 het project padi.cat, een archief voor het digitale erfgoed uit het internet, dat ondertussen uitgegroeid is tot een bestand van meer dan veertien terabyte. De bibliotheek coördineert ook in samenwerking met VIAF het thesaurusproject voor de documenten uit de Catalaanse landen, de zogenaamde Catàleg d'autoritats de noms i títols de Catalunya (Càntic).
Zie ook
Catalaans Nationaal Archief
Lijst van nationale bibliotheken
Catàleg d'autoritats de noms i títols de Catalunya
Externe links
Officiële website
On-line catalogus
Catalonië
Bibliotheek in Spanje
Catalaanse cultuur
Bouwwerk in Barcelona
|
1460448
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Makwanpur%20%28district%29
|
Makwanpur (district)
|
Makwanpur (Nepalees: मकवानपुर) is een van de 75 districten van Nepal. Het district is gelegen in de bestuurlijke zone Narayani en de hoofdstad is Hetauda.
Steden en dorpscommissiesMin. Fed. Zaken en Lok. Ontwikk.: Wegenkaart en kaart van steden (N.P. of municipality) en dorpscommissies
Stad: Nepalees: nagarpalika of N.P.; Engels: municipality;
Dorpscommissie: Nepalees: panchayat; Engels: village development committee of VDC.
Steden (1): Hetauda.
Dorpscommissies (43): Agara, Ambhanjyang, Bajrabarahi, Basamdi (of: Basamadi), Betini, Bhaise, Bharta Pundyadevi, Bhimfedi, Budichaur (of: Budhichaur), Chitlang, Churiyamai, Daman, Dandakharka, Dhimal, Fakhel, Faparbari, Gogane, Handikhola, Hatiya, Huranamadi (of: Hurnamadi), Ipa Panchakanya, Kalikatar, Kankada, Khairang, Kogate, Kulekhani, Makwanpurgadhi, Manahari, Manthali, Markhu, Namtar, Nibuwatar, Padan Pokhari (of: Padam Pokhari), Palung, Raigaun, Raksirang, Sarikhet Palase, Shikhapur, Shreepur Chhatiwan, Sisneri Mahadevsthan, Sukaura, Thingan, Tistung Deurali.
Makwanpur
|
4928926
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aelmoeseneiebos
|
Aelmoeseneiebos
|
Het Aelmoeseneiebos (of Aalmoezenijebos) is een natuurgebied op het grondgebied van de gemeentes Melle (Gontrode) en Oosterzele (Landskouter). Het bos is 28,5 hectare groot en is in het bezit van de Universiteit Gent. Het bosgebied wordt nu beheerd door het universitaire Labo voor Bos & Natuur. De spoorlijn Gent-Geraardsbergen deelt het bos in tweeën. Het Aelmoeseneiebos is een oud bosgebied dat al op de Ferrariskaart voorkwam in 1775. Het bos was eeuwenlang eigendom van de Sint-Baafsabdij van Gent. Tijdens de Franse periode (1794-1815) werd het overgedragen aan de openbare armenzorg van de stad Gent. In 1967-1968 kocht de Belgische Staat het bos zodat de Universiteit Gent het als proefbos kon gebruiken. De belangrijkste boomsoorten zijn zomereik en beuk, met es en esdoorn in de beekvalleitjes. Het Aelmoeseneiebos staat bekend om zijn voorjaarsflora zoals bosanemoon, slanke sleutelbloem, gele dovenetel en kleine maagdenpalm. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het bos grotendeels gekapt maar in 1920 opnieuw aangeplant. Aansluitend op het westelijke deel van het Aelmoeseneiebos liggen in de vallei van de Gondebeek 10 hectare percelen van Natuurpunt afdeling Oosterzele. Met het 'landschapsproject Rodeland' wil men door bebossing in de valleien van de Gondebeek, Kerkesbeek en de Driesbeek het Aelmoeseneiebos verbinden met de Makegemse bossen. In 2021 werden aan de Gondebeekvallei 5 amfibieëntunnels aangelegd. In het Aelmoeseneiebos werden bij inventarisaties en onderzoeken 1329 verschillende soorten gevonden: o.a. 64 boom- en struiksoorten en wel 599 soorten ongewervelden. Het Aelmoeseneiebos is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied (habitatrichtlijngebied) 'Bossen van het zuidoosten van de Zandleemstreek' (BE2300044). Het bos is vrij toegankelijk op de wandelpaden.
Afbeeldingen
Externe links
Officiële website Aelmoeseneiebos
Natuur en Bos Aelmoeseneiebos
Referenties
Natuurreservaat in Oost-Vlaanderen
Bos in Oost-Vlaanderen
Universiteit Gent
Natura 2000 in België
Melle
Oosterzele
|
5223473
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avannaata
|
Avannaata
|
Avannaata is een gemeente in het noordwesten van Groenland met een oppervlakte van 522.700 km², waarvan het grootste deel uit ijskap bestaat. De gemeente werd op 1 januari 2018 gevormd en heeft als hoofdplaats Ilulissat. In 2017 telde de gemeente 10.651 inwoners.
Plaatsen en nederzettingen in de gemeente
Ilulissat
Ilulissat (Jakobshavn)
Ilimanaq (Claushavn)
Oqaatsut (Rodebay)
Qeqertaq (Øen)
Saqqaq (Solsiden)
Qaanaaq
Qaanaaq (Thule)
Qeqertat
Savissivik
Siorapaluk
Uummannaq
Uummannaq (Omenak)
Ikerasak
Illorsuit
Niaqornat
Nuugaatsiaq
Qaarsut
Saattut
Ukkusissat
Upernavik
Upernavik
Aappilattoq
Innaarsuit
Kangersuatsiaq
Kullorsuaq
Naajaat
Nutaarmiut
Nuussuaq (Kraulshavn)
Tasiusaq
Tussaaq
Upernavik Kujalleq (Søndre Upernavik)
|
4584087
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20beelden%20in%20Noord-Beveland
|
Lijst van beelden in Noord-Beveland
|
Dit is een (onvolledige) chronologische lijst van beelden in Noord-Beveland. Onder een beeld wordt hier verstaan elk driedimensionaal kunstwerk in de openbare ruimte van de Nederlandse gemeente Noord-Beveland, waarbij beeld wordt gebruikt als verzamelbegrip voor sculpturen, standbeelden, installaties, gedenktekens en overige beeldhouwwerken.
Voor een volledig overzicht van de beschikbare afbeeldingen zie de categorie Beelden in Noord-Beveland op Wikimedia Commons.
Noord-Beveland
Noord-Beveland
Noord-Beveland
|
3678456
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ngrapah
|
Ngrapah
|
Ngrapah is een bestuurslaag in het regentschap Semarang van de provincie Midden-Java, Indonesië. Ngrapah telt 3772 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
684853
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adolphe%20Roussel
|
Adolphe Roussel
|
Armand Louis Adolphe Roussel (Antwerpen, 29 mei 1809 - Brussel, 6 januari 1875) was een figuur uit de Belgische Revolutie, Fransman van nationaliteit, maar tot Belg genaturaliseerd.
Levensloop
Roussel was een zoon van de griffier van het vredegerecht Jacques Roussel, die in de Franse tijd 'sous-préfet' was, en van Philippine Martin. Hij trouwde met Henriette Lefèvre.
Begin 1830 werd de radicale Roussel tijdelijk geschorst als student rechten van de Rijksuniversiteit Leuven wegens zijn betrokkenheid bij rellen tegen het wettelijke Nederlandse gezag. Hierna richtte hij de radicale krant Journal de Louvain op, waarin hij kritiek bleef spuien op het beleid van koning Willem I.
Na de voorvallen op 25 augustus 1830 in Brussel werden bij de onlusten overal burgerwachten opgericht, onder de naam Garde Civique. Roussel nam het voortouw in Leuven waar wapens werden gebruikt van de schutterij. Waar in andere steden de burgerwachten meestal de orde deden weerkeren en het wettige gezag herstelden, keerde deze Leuvense burgerwacht zich tegen de koning. Op 31 augustus werd een Leuvense commissie met grieven naar Den Haag gestuurd.
Onder invloed van Roussel wachtte men niet op een antwoord, maar werd op 2 september een Leuvense kazerne aangevallen, waarop het regeringsleger de stad verliet. Hierna trok Roussel met 500 opstandelingen naar Brussel, om deel te gaan nemen aan de Septemberdagen. Hij werd door het Voorlopig Bewind benoemd als arrondissementscommissaris in Leuven en oefende een jaar deze functie uit.
Hoewel hij pas op 14 augustus 1835 aan de Rijksuniversiteit Leuven die de volgende dag 15 augustus 1835 definitief zijn deur zal sluiten, promoveerde tot doctor in de rechten, was hij al vanaf 1830 hoogleraar wijsbegeerte, letteren en jurisprudentie aan deze Rijksuniversiteit die hem had vroeger weggezonden. Eens zijn doctoraat behaald werd hij hoogleraar recht vanaf 1835 in de Université libre de Bruxelles en bleef dit tot aan zijn dood. Hij werd deken van de faculteit rechten aan de ULB in 1863-64 en 1873-74 en rector in 1862-1863. Hij was ook advocaat aan de Brusselse balie voor dezelfde periode en werd stafhouder in 1864-1865. Hij verwierf bekendheid als assisenpleiter.
Roussel werd in 1850 liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel en vervulde dit mandaat tot in 1854.
Publicaties
De origine dominii, dissertatio praemio ornata, Leuven, 1829.
Encyclopédie du droit, 1843 en 1871.
Observation sur les jurys d'examen et le projet de loi de 1849, Brussel, 1849.
Premiers cahiers du cours de droit criminel, Leuven, 1831 à 1834.
Examen impartial du projet de loi sur l'enseignement moyen, Brussel, 1850.
Literatuur
Georges BIGWOOD, Adolphe Roussel, in: Biographie nationale de Belgique, T. XX, Brussel, 1910.
Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894, Brussel, 1996.
Noten
Zie ook
Lijst van alumni van de Rijksuniversiteit Leuven
Student aan de Rijksuniversiteit Leuven
Belgisch revolutionair
Belgisch rechtsgeleerde
Hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Leuven
Rector van de Université Libre de Bruxelles
Belgisch advocaat
Belgisch volksvertegenwoordiger
Belgisch liberaal
|
3183936
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kurtiella%20elliptica
|
Kurtiella elliptica
|
Kurtiella elliptica is een tweekleppigensoort uit de familie van de Lasaeidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1857 door Carpenter.
Lasaeidae
|
3385052
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Librita%20librita
|
Librita librita
|
Librita librita is een vlinder uit de familie van de dikkopjes (Hesperiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Carl Plötz.
Hesperiinae
|
2598062
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Corticaria%20pinicola
|
Corticaria pinicola
|
Corticaria pinicola is een keversoort uit de familie schimmelkevers (Latridiidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1866 gepubliceerd door Charles Nicolas François Brisout de Barneville.
Schimmelkevers
|
2755534
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dirphia%20centrifurca
|
Dirphia centrifurca
|
Dirphia centrifurca is een vlinder uit de familie nachtpauwogen (Saturniidae), onderfamilie Hemileucinae.
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Naumann, Brosch & Wenczel in 2005.
Nachtpauwogen
|
5760348
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mick%20Wishofer
|
Mick Wishofer
|
Mick Wishofer (Wenen, 8 oktober 1999) is een Oostenrijks autocoureur.
Carrière
Wishofer begon zijn autosportcarrière in het karting in 2008. In 2011 won hij de zowel de Oostenrijkse en de Hongaarse Rotax Max Challenge. Dat jaar werd hij ook tweede in de Mini Max-klasse van de Centraal-Europese Rotax Max Challenge.
In 2017 stapte Wishofer over naar het formuleracing en maakte hij zijn Formule 4-debuut in het ADAC Formule 4-kampioenschap bij Lechner Racing. Hij behaalde zijn enige kampioenschapspunt in de seizoensfinale op de Hockenheimring Baden-Württemberg en eindigde zodoende op plaats 23 in het klassement. In de rookieklasse won hij elf van de 21 races en werd hij met 383,5 punten kampioen.
In 2018 bleef Wishofer actief in de ADAC Formule 4, maar stapte hij over naar het team US Racing-CHRS. Hij behaalde zijn eerste overwinning op de Hockenheimring. In de rest van het seizoen stond hij nog vijfmaal op het podium: twee keer op de Lausitzring en een keer op zowel de Motorsport Arena Oschersleben, de Red Bull Ring en Hockenheim. Met 160 punten steeg hij naar de zesde plaats in de eindstand.
In 2019 stapte Wishofer over naar de GT-racerij en debuteerde hij in de ADAC GT Masters. Voor het team Team Zakspeed BKK Mobil Oil Racing deelde hij een Mercedes-AMG GT3 met Kelvin Snoeks. In het laatste weekend op de Sachsenring behaalden zij een podiumplaats, maar in de rest van de races finishten zij nooit hoger dan dertiende. Met 22 punten eindigde het duo op plaats 23 in het kampioenschap.
In 2020 bleef Wishofer actief in de ADAC GT Masters bij Zakspeed. Hij kreeg wel een nieuwe teamgenoot met Dorian Boccolacci. Op de Lausitzring behaalde het duo hun eerste overwinning in de klasse. Dit was wel hun enige podiumfinish van het seizoen. Met 70 punten werden zij twaalfde in het eindklassement. Hiernaast debuteerde Wishofer in de GT World Challenge Europe Sprint Cup, waarin hij voor het team Toksport WRT uitkwam in het weekend op het Circuit de Nevers Magny-Cours. Hij deelde hier een Mercedes-AMG GT3 Evo met Robin Rogalski. In de eerste race kwamen zij niet aan de finish, terwijl zij in de tweede race zestiende werden.
In 2021 reed Wishofer een derde seizoen in de ADAC GT Masters, maar stapte hij wel over naar het team MRS GT-Racing. Hij deelde hier een Porsche 911 GT3 R met Maximilian Hackländer. In de eerste helft van het seizoen behaalden zij een podiumfinish op Oschersleben. Na vier raceweekenden werd Wishofer vervangen door Erik Johansson. Met zes kampioenschapspunten eindigde hij op plaats 33 in het klassement.
In 2022 keerde Wishofer terug in de ADAC GT Masters bij het team Emil Frey Racing. Hij deelde hier een Lamborghini Huracán GT3 Evo met Konsta Lappalainen. Zij behaalden de pole position en de overwinning in de eerste race op het Circuit Zandvoort, maar kwamen in de rest van het seizoen niet meer op het podium terecht. Met 83 punten werden zij zeventiende in de eindstand. Tevens reed Wishofer voor Frey in de laatste twee races van de GT World Challenge Europe Endurance Cup, waar hij de auto deelde met Lappalainen en Stuart White. Het trio nam deel aan de Silver Cup en won de race op Hockenheim, voordat zij in de seizoensfinale op het Circuit de Barcelona-Catalunya derde werden.
In 2023 debuteerde Wishofer in de DTM, waarin hij voor het GRT Grasser Racing Team in een Lamborghini Huracán GT3 Evo 2 reed.
Externe links
Officiële website
Statistieken op Driver Database
Oostenrijks autocoureur
|
3803585
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coway
|
Coway
|
Coway (bedrijf), een Zuid-Koreaanse fabrikant van huishoudelijke apparaten, waterzuiveraars en waterontharders;
Lijst van rassen uit Star Wars (A-E)#Coway, een ras uit de Star Wars saga;
|
4067378
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Papilio%20zagreus
|
Papilio zagreus
|
Papilio zagreus is een vlinder uit de familie pages (Papilionidae).
Kenmerken
De vleugels zijn een mengeling van oranje, geel en zwart. De spanwijdte bedraagt ongeveer 12 cm.
Verspreiding en leefgebied
Deze vlindersoort komt voor in Colombia, Venezuela, Ecuador, Peru en Bolivia.
Ondersoorten
Papilio zagreus zagreus
Papilio zagreus ascolius , 1865 (Ecuador, Colombia, Panama)
Papilio zagreus bachus , 1865
Papilio zagreus batesi (, 1996)
Papilio zagreus baueri (, 2001)
Papilio zagreus chrysomelus , 1906
Papilio zagreus chrysoxanthus , 1915
Papilio zagreus daguanus , 1906
Papilio zagreus nigroapicalis (, 1998)
Papilio zagreus rosenbergi , 1903
Papilio zagreus zalates , 1890
Pages
Dier uit het Neotropisch gebied
|
1037640
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Serskamp
|
Station Serskamp
|
Station Serskamp is een spoorweghalte in Serskamp, een deelgemeente van Wichelen aan de Belgische spoorlijn 50 (Brussel - Gent).
Hoewel de stopplaats is vernoemd naar Serskamp bevindt het zich veel dichter bij Wanzele. De reden waarom de stopplaats 'Serskamp' heet en niet 'Wanzele' heeft te maken met het grillige verloop van de gemeentegrenzen; de stopplaats bevindt zich nog net op Serskamps grondgebied (sinds 1977 behoort Serskamp tot de gemeente Wichelen).
Serskamp is nooit meer geweest dan een stopplaats. Het heeft bijgevolg nooit een stationsgebouw gehad. De afkorting voor de stopplaats bij Infrabel is NSK.
De stopplaats beschikt over twee (deels) verharde perrons. Op beide perrons zijn enkele wachthuisjes van het nieuwe type geplaatst, weliswaar in een andere kleurencombinatie dan tegenwoordig gebruikelijk. De schuilhokjes dateren immers uit 1992 (Serskamp was een van de eerste spoorweghaltes die met dit type uitgerust werd).
De perrons zijn in vergelijking met de andere stopplaatsen op de lijn vrij kort. Dit is merkbaar wanneer een lange MS96 het station aandoet. Bepaalde delen van deze trein komen dan voorbij het perroneinde. Vooral het perron richting Gent heeft hier last van. Het perron naar Aalst is iets langer waardoor het probleem daar minder speelt. Vanaf 2019 zullen de perrons verlengd worden en worden ze terzelfder tijd ook opgehoogd naar de nieuwe standaard van 76 centimeter. Dit zal het in- en uitstappen makkelijker maken.
Het station heeft vier fietsenrekken. Daar staat tegenover dat er geen parking te vinden is. Auto's zijn verplicht langs de straat te parkeren. Stopplaats Serskamp heeft voornamelijk om deze reden in Het Grote Treinrapport van de krant Het Nieuwsblad een score van 1,3 op 10 gekregen.
Galerij
Treindienst
Reizigerstellingen
De grafiek en tabel geven het gemiddeld aantal instappende reizigers weer op een week-, zater- en zondag.
Serskamp
Serskamp
|
5090337
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Begraafplaats%20van%20Tongre-Notre-Dame
|
Begraafplaats van Tongre-Notre-Dame
|
De Begraafplaats van Tongre-Notre-Dame is een gemeentelijke begraafplaats in het Belgische dorp Tongre-Notre-Dame, een deelgemeente van Chièvres. De begraafplaats ligt aan een zijstraat (zonder naam) van de Rue Tour de la Vierge op 280 m ten noordwesten van het dorpscentrum (Onze-Lieve-Vrouwebasiliek). Ze heeft een nagenoeg rechthoekig grondplan en wordt omgeven door een bakstenen muur. De toegang bestaat uit een tweedelig metalen traliehek.
Centraal op de begraafplaats staat een monument voor de gesneuvelde dorpsgenoten uit de beide wereldoorlogen.
Brits oorlogsgraf
Direct links van de ingang van de begraafplaats ligt het graf van de Britse cavalerist George Ernest Knight. Hij maakte deel uit van het Royal Armoured Corps en was 19 jaar toen hij op 19 mei 1940 sneuvelde tijdens de gevechten tegen het oprukkende Duitse leger. Zijn graf wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission waar het geregistreerd staat onder Tongre-Notre-Dame Communal Cemetery.
Tongre-Notre-Dame
Chièvres
|
976529
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Watch%20on%20the%20Rhine
|
Watch on the Rhine
|
Watch on the Rhine is in Nederland bekend onder de titel De ontembaren. Het is een film uit 1943 onder regie van Herman Shumlin, gebaseerd op een toneelstuk van Lillian Hellman.
De film kreeg vier nominaties bij de Oscars uit 1944. De film werd genomineerd voor Beste Acteur, Beste Film, Beste Vrouwelijke Bijrol (Lucile Watson) en Beste Scenario. De enige toegekende Oscar is die voor Beste Acteur, gewonnen door Paul Lukas, die verder ook een Golden Globe en NYFCC Award won voor zijn rol in de film.
Verhaal
Kurt Müller is een verzetsstrijder uit Duitsland die in 1943 met zijn Amerikaanse vrouw en kinderen een poging doet aan de nazi's te ontsnappen door te vluchten naar Washington. Er blijken echter verraders in het spel te zitten die Müller maar wat graag overleveren aan de Duitsers.
Rolverdeling
Bette Davis - Sara Muller
Paul Lukas - Kurt Muller
Geraldine Fitzgerald - Fanny Farrelly
Lucile Watson - Fanny Farrelly
Beulah Bondi - Anise
Referenties
Film uit 1943
Dramafilm
Toneelstukverfilming
Film van Warner Brothers
|
2451069
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dipoena%20cordiformis
|
Dipoena cordiformis
|
Dipoena cordiformis is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kogelspinnen (Theridiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Dipoena. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Eugen von Keyserling.
Kogelspinnen
|
2932008
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Meteorus%20rugiclypeolus
|
Meteorus rugiclypeolus
|
Meteorus rugiclypeolus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Chen & Wu in 2000.
rugiclypeolus
|
2782311
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crispiphantes
|
Crispiphantes
|
Crispiphantes is een geslacht van spinnen uit de familie hangmatspinnen (Linyphiidae).
Soorten
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:
Crispiphantes biseulsanensis (Paik, 1985)
Crispiphantes rhomboideus (Paik, 1985)
Hangmatspinnen
|
3319715
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lebia%20perita
|
Lebia perita
|
Lebia perita is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1920 door Casey.
perita
|
3268844
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Janicella%20spinicauda
|
Janicella spinicauda
|
Janicella spinicauda is een garnalensoort uit de familie van de Oplophoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1883 door A. Milne-Edwards.
Oplophoridae
|
878102
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/A1a%20%28Gen%C3%A8ve%29
|
A1a (Genève)
|
|}
|}
De A1a (Genève) is een van de vertakkingen van de A1 van Zwitserland in de buurt van Genève. De autosnelweg is 4 km lang en loopt van de A1 bij Perly naar het centrum van Genève. Het gedeelte tussen de A1 en afslag 3 La Praille is 2x2-strooks en het laatste deel is 2x1-strooks.
Weg in Zwitserland
|
15668
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grijskopijsvogel
|
Grijskopijsvogel
|
De grijskopijsvogel (Halcyon leucocephala) komt voor in Afrika. Deze ijsvogel vangt soms wel vis, maar hij leeft toch voornamelijk van insecten.
Beschrijving
De grijskopijsvogel is ongeveer 22 cm groot. Deze ijsvogel heeft een chocoladebruine buik, zwarte rug en een iridiserend blauwe stuit en staart, vooral zichtbaar in vlucht. De borst, mantel zijn lichtbruin of grijs tot bijna wit bij de keel. De snavel is relatief smal en net als de poten rood gekleurd. De vogel is meestal solitair.
Verspreiding en leefgebied
De grijskopijsvogel heeft een verspreidingsgebied dat reikt van de Kaapverdië, Mauritanië, Senegal en Gambia in het westen tot in Ethiopië, Somalië, en het zuiden van het Arabisch Schiereiland in het oosten en zuidelijk tot in het oosten van Zuid-Afrika. Het is een vogel van beboste streken met wat water in de buurt. Deze ijsvogel jaagt voornamelijk op insecten.
De soort telt 5 ondersoorten:
H. l. acteon: Kaapverdië.
H. l. leucocephala: van Senegal en Gambia tot noordwestelijk Somalië, noordelijk Tanzania en noordelijk Congo-Kinshasa.
H. l. semicaerulea: het zuidelijk Arabisch Schiereiland.
H. l. hyacinthina: van zuidoostelijk Somalië tot Tanzania.
H. l. pallidiventris: van zuidelijk Congo-Kinshasa tot noordwestelijk Tanzania en noordelijk Zuid-Afrika.
Het leefgebied bestaat uit beboste streken met wat water in de buurt. De vogel mijdt dicht regenwoud, maar ook zeer droge gebieden. Deze ijsvogel jaagt voornamelijk op insecten.
Status
De grijskopijsvogel heeft een enorm groot verspreidingsgebied. Het is een betrekkelijk algemene vogel. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dat de populatie in aantal stabiel is, daarom staat deze ijsvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
IJsvogels
Dier uit het Afrotropisch gebied
IUCN-status niet bedreigd
|
2333556
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Theretra%20capensis
|
Theretra capensis
|
Theretra capensis is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1764 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Pijlstaarten
|
2020984
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Richard%20Dehmel
|
Richard Dehmel
|
Richard Fedor Leopold Dehmel (Wendisch-Hermsdorf, Pruisen, 18 november 1863 – Blankenese, Duitsland, 8 februari 1920 ) was een Duits dichter en schrijver.
Leven
Als zoon van een boswachter werd Richard Dehmel geboren in Wendisch-Hermsdorf (nu deel van Münchehofe) in de Provincie Brandenburg van Pruisen.
Nadat hij van het gymnasium in Berlijn was weggestuurd na een conflict met zijn docenten, maakte hij zijn opleiding af in Danzig waar hij natuurwetenschappen, economie, literatuur en filosofie studeerde aan de universiteit. Hij diende er een proefschrift in in de economie.. Vervolgens kwam hij in dienst van een brandverzekeringsmaatschappij. Hij zou er in functie blijven, tot hij zich volledig aan het schrijven ging wijden na de publicatie van zijn tweede bundel met poëzie.
In 1889 trouwde hij Paula Oppenheimer, zus van Franz Oppenheimer. Hij werd actief als schrijver en was mede-oprichter van het PAN magazine in 1894.
Dehmel scheidde van Paula in 1899 en reisde door Europa met Ida Auerbach (geboortenaam Coblentz), die hij in 1901 trouwde, waarna hij zich in datzelfde jaar in Hamburg vestigde.
Dehmels gedichtenbundel Weib und Welt (Vrouw en wereld) veroorzaakte een schandaal in de late jaren 1890: aangeklaagd door de zeer conservatieve dichter Börries von Münchhausen, stond Dehmel terecht wegens obsceniteit en blasfemie. Ondanks zijn eigen niet-schuldigverklaring voor 'Weib und Welt op technische gronden, veroordeelde het hof het werk als obsceen en blasfemisch en verordende het dat het verbrand zou worden. Dehmel zou nogmaals vervolgd worden wegens obsceniteit en blasfemie, maar wederom pleiten dat hij onschuldig was.
Ondanks zijn eerdere gevecht tegen de conservatieven, voegde Dehmel zich bij het aanzwellende koor van de patriottische en oorlogsgezinde Duitse intellectuelen die aantrekkingskracht hadden op de massa om het Reich te steunen in de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog in 1914. Als 51-jarige meldde Dehmel zich als vrijwilliger in 1914 en diende tot 1916, toen hij gewond raakte. Hij moedigde het voortzetten van de oorlog door Duitsland aan tot het einde in 1918. Dehmel stierf in 1920 aan de verwonding die hij in de oorlog had opgelopen.
Literair werk
Dehmel wordt beschouwd als een van de meest vooraanstaande Duitse dichters van de periode voor de Eerste Wereldoorlog. Zijn gedichten werden op muziek gezet door componisten als Richard Strauss, Max Reger, Alexander von Zemlinsky, Arnold Schoenberg, Anton Webern, Ignatz Waghalter, Kurt Weill en de Nederlander Jan van Gilse, of hebben hun geïnspireerd muziek te schrijven. Dehmels belangrijkste thema was "liefde en seks (Eros)", die hij zag als een belangrijke kracht om uit de nauwe banden van de middenklasse te kunnen breken.
Samen met zijn vrouw Paula Dehmel publiceerde hij het kinderboek Fitzebutze. Allerhand Schnickschnack für Kinder (1900). In 1913 publiceerde hij een dichtbundel, Schöne, wilde Welt.
Werk
Erlösungen, gedichten, 1891
Aber die Liebe, gedichten, 1893
Weib und Welt, gedichten, 1896
Zwei Menschen. Roman in Romanzen, 1903
Die Verwandlungen der Venus, gedichten, 1907
Michel Michael, komedie, 1911
Schöne wilde Welt, gedichten, 1913
Die Menschenfreunde, drama 1917
Mein Leben, autobiografie, 1922 (postuum)
Noten
Externe links
Willkommen zur Richard-Dehmel-Website op www.richard-dehmel.de
Richard Dehmel in Project Gutenberg''
Alle gedichten van Richard Dehmel
Duits militair in de Eerste Wereldoorlog
Duits dichter
Duits socialist
Duits schrijver
|
1035161
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trimble%20%28Ohio%29
|
Trimble (Ohio)
|
Trimble is een plaats (village) in de Amerikaanse staat Ohio, en valt bestuurlijk gezien onder Athens County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 466.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 480, een stijging van 14 (3,0%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
1,7 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 12 km rond Trimble.
Externe link
Plaats in Ohio
|
3928805
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sybra%20obliquevittata
|
Sybra obliquevittata
|
Sybra obliquevittata is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1939 door Breuning.
obliquevittata
|
2125771
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Reinier%20Timman
|
Reinier Timman
|
Reinier Timman (Den Helder, 6 mei 1917 – Delft, 9 november 1975) was een Nederlands wiskundige.
Levensloop
Timman studeerde van 1934 tot 1938 wiskunde aan de Gemeente Universiteit van Amsterdam. In 1946 promoveerde hij aan de Technische Hogeschool Delft tot doctor in de technische wetenschappen op het proefschrift Beschouwingen over de luchtkrachten op trillende vliegtuigvleugels. Hij was van 1952 tot aan zijn overlijden hoogleraar zuivere en toegepaste wiskunde en de mechanica aan die hogeschool (thans Technische Universiteit Delft). Timman was getrouwd met de wiskundige Anna Petronella de Leeuw, een huwelijk waaruit drie jongens en een meisje geboren werden. Een van zijn zoons is de bekende schaker Jan Timman.
Nederlands wiskundige
Hoogleraar aan de Technische Universiteit Delft
|
998888
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Martinez
|
Martinez
|
De Spaanstalige achternaam Martínez (achternaam)
Geografie
Martínez (Buenos Aires), een plaats in het Argentijnse bestuurlijke gebied San Isidro in de provincie Buenos Aires.
Martinez (Californië), een plaats in Contra Costa County in Californië in de VS.
Martínez de la Torre, een stadje in de Mexicaanse deelstaat Veracruz.
Martinez (Georgia), een plaats (census-designated place) in de Amerikaanse staat Georgia.
Martínez (Ávila), een gemeente in de Spaanse provincie Ávila in de regio Castilië en León.
Pedro Martínez (Spanje), een gemeente in de Spaanse provincie Granada in de regio Andalusië.
San Juan y Martínez (Cuba), een gemeente in de Cubaanse provincie Pinar del Río.
Personen met de achternaam Martínez of Martinez
A
Adolph Martinez (1948), Amerikaans acteur
Albert Dalmau Martínez (1992), Spaans voetballer
Alex Martínez (1959), Chileens voetballer
Alexander Martínez (1977), Cubaans-Zwitsers hink-stap-springer
Alicia Austria-Martinez (1940), Filipijns rechter
Altagracia Martínez (Adelita), legendarische soldadera uit de Mexicaanse Revolutie
Ángel Martínez (1986), Spaans voetballer
Antonio José Martínez Palacios (1902-1936), Spaans componist
Ariel Martínez (1986), Cubaans voetballer
B
Bartolomé Mitre Martínez, (1821-1906) president van Argentinië
Benjamín Martínez (1987), Spaans voetballer
C
Carlos Martínez Álvarez (1955-), een Spaanse pantomime-acteur.
Carlos Martínez Díez (1986-), een Spaans voetballer.
Carlos Muñoz Martínez (1964-1993), Ecuadoraans voetballer
César Díaz Martínez (1987), Spaans voetballer
Cliff Martinez (1954), Amerikaans filmcomponist
Conchita Martínez (1972), Spaans tennisster
D
Daniel Martínez, meerdere personen met deze naam
David Martínez (1981), Mexicaans autocoureur
Demetrio Vallejo Martínez (1910-1985), Mexicaans vakbondsleider
Diego Martínez Barrio (1885-1965), Spaans politicus
Dionisio Galparsoro Martínez (1978), Spaans wielrenner
E
Egoi Martínez (1978), Spaans wielrenner
Eligio Martínez (1955), Boliviaans voetballer
Emilio Sánchez Martinez (1965), Spaanse tennisspeler
Enric Reyna i Martínez (1940), Spaans ondernemer, president van FC Barcelona
Enrique De Lucas Martínez (1978), Spaans voetballer
Enrique Martínez Heredia (1953), Spaans wielrenner
Enrique Ponce Martínez (1971), Spaans matador
Eulogio Martínez (1935-1984), Paraguayaans voetballer
F
Fele Martínez (1975), Spaans acteur
Fernando Ferrer Martínez (1966), Spaans componist
Florentino García Martínez (1942), Spaans godsdienstwetenschapper
Francisco José Martínez (1983), Spaans wielrenner
Freddy Excelino González Martínez (1975), Colombiaans wielrenner
G
Germán Martínez (1967), Mexicaans politicus
Georgina Yamilet Kessel Martínez, Mexicaans politica en econoom
Gilberto Martínez (1979), Costa Ricaans voetballer
Gonzalo Martínez (1975), Colombiaans voetballer
Gregorio Martínez (1815-1881), Spaans rooms-katholieke geestelijke
Guillermo Amor Martínez (1967), Spaans voetballer
Guillermo Martinez (1981), Cubaans atleet
Guillermo Martínez (1962), Argentijns schrijver en wiskundige
Guillermo Martínez (1969), Argentijns volleyballer
Guillermo Ortiz Martínez (1948), Mexicaans econoom
H
Heberto Castillo Martínez (1928-1997), Mexicaans politicus
I
Ifigenia Martínez (1925), Mexicaans econoom en politica
Ivan Santos Martinez (1982), Spaans wielrenner
J
Jacinto Benavente y Martínez (1866-1954), Spaans schrijver
Jaime Gavilán Martínez (1985), Spaans voetballer
Javier Martínez (1988), Spaans voetballer
Jesús Ortega Martínez (1952), Mexicaans politicus
Joan Lino Martínez (1978), Spaans verspringer
Jorge Emilio González Martínez (1972), Mexicaans politicus
José Alberto Martínez (1975), Spaans wielrenner
José Daniel Martínez Martínez (1935-2009), Spaans acteur
José Insa Martínez (1924), Spaans componist en dirigent
José-Luis Laguia Martinez (1959), Spaans wielrenner
José Manuel Martínez (1971), Spaans langafstandsloper
José Miguel Morales Martínez (1976), Spaans voetballer
Juan Carlos Sánchez Martínez (1987), Spaans voetballer
Juan Ramón de la Fuente Martínez (1951), Mexicaans politicus
Julio René Martínez (1973), Guatemalteeks snelwandelaar
Justo Tejada Martínez (1933), Spaans voetballer
L
Lluís Martínez Sistach (1937), Spaans geestelijke en kardinaal van de Katholieke Kerk
Luis Aponte Martínez (1922), Puerto Ricaans kardinaal
Luis Cembranos Martínez (1972), Spaans voetballer
Luis Enrique Martínez García (1970), Spaans voetballer
Luis Enrique Martínez (1978), Colombiaans voetballer
M
Manuel Beltrán Martínez (1971), Spaans wielrenner
Manuel Martínez (1974), Spaans kogelstoter
Marc Muniesa Martínez (1992), Spaans voetballer
Marcos Martínez (1985), Spaans autocoureur
María José Martínez Sánchez (1982), Spaanse tennisspeelster
Mariana Avitia Martinez (1993), Mexicaans boogschutter
Marianne Pascualina Puglia Martinez (1985), Venezolaans model
Mariano Martínez (1948), Frans wielrenner
Mariano Sanchez Martinez (1981), Spaans voetballer
Mario Aburto Martínez (1971), Mexicaans crimineel
Mario Martínez (1989), Hondurees voetballer
Maximiliano Hernández Martínez (1882-1966), president van El Salvador
Mayte Martínez (1976), Spaans atlete
Mel Martínez (1946), Amerikaans politicus
Miguel Ángel Ferrer Martínez (1978), Spaans voetballer
Miguel Martinez (1976), Frans mountainbiker, veldrijder en wielrenner
N
Nacho Martínez (1952-1996), Spaans acteur
P
Pedro Braña Martínez (1902-1995), Spaans componist en dirigent
Pedro Romero Martínez (1754-1839), Spaans torero
R
Rafael Alkorta Martínez (1968), Spaans voetballer
Rafael Calixto Escalona Martinez (1927-2009), Colombiaans componist en troubadour
René Juvenal Bejarano Martínez (1957), Mexicaans politicus
Ricardo Zamora i Martínez (1901-1978), Catalaans-Spaans voetballer
Richard Alfonso Martinez (Oz Fox), (1961), Amerikaans gitarist
Roberto Guadalupe Martinez (1973), Salvadoraans voetballer
Roberto Martínez Vera-Tudela (1967), Peruviaans voetballer
Rubén Iván Martínez (1984), Spaans voetballer
Rubén Ignacio Martínez (1964), Chileens voetballer
Roberto Martinez Montoliú (1973), Spaanse voetbaltrainer
S
Salvador Nava Martínez (1914-1992), Mexicaans politicus
Saturnino Cedillo Martínez (1890-1939), Mexicaans politicus en militair
Serafín Martínez (1985), Spaans wielrenner
Shelly Martinez (1980), Mexicaans-Amerikaans model en worstelaarster
Silvia Costa Acosta-Martínez (1963), Cubaans hoogspringster
T
Tomás Eloy Martínez (1934-2010), Argentijns journalist en schrijver
Tomás García Martínez (1488-1555), Spaans aartsbisschop
V
Víctor Lidio Jara Martínez (1932-1973), Chileens volkszanger
Y
Yuberjén Martínez (1991), Colombiaans bokser
|
5539878
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20muurgedichten%20in%20Arnhem
|
Lijst van muurgedichten in Arnhem
|
Dit is een (onvolledige) chronologische lijst van muurgedichten in Arnhem. Onder muurgedicht wordt hier verstaan een (deel van een) gedicht of een literaire strofe die buiten op straat te lezen is. Met grijze achtergrond gedichten die intussen verdwenen zijn.
Voor een volledig overzicht van de beschikbare afbeeldingen zie: Muurgedichten in Arnhem op Wikimedia Commons.
Zie ook
Lijst van beelden in Arnhem
Lijst van muurschilderingen in Arnhem
Lijst van muurgedichten in Den Haag
Lijst van muurgedichten in Leiden
Lijst van muurgedichten in Nijmegen
Cultuur in Arnhem
Arnhem
Literatuur in Nederland
Muurgedichten in Arnhem
Muurgedichten
|
2320089
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carcinoecetes%20bermudensis
|
Carcinoecetes bermudensis
|
Carcinoecetes bermudensis is een soort in de taxonomische indeling van de Myzozoa, een stam van microscopische parasitaire dieren. Het organisme komt uit het geslacht Carcinoecetes en behoort tot de familie Porosporidae. Carcinoecetes bermudensis werd in 1951 ontdekt door G.H. Ball.
Myzozoa
|
2507708
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Banos
|
Banos
|
Banos (Frankrijk), gemeente in het Franse departement Landes
Banos of baños kan verder verwijzen naar
Baños de Agua Santa
Het Spaanse woord voor toilet
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.