id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
4087816
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hannema
|
Hannema
|
Personen
Dirk Hannema (1896-1984), Nederlands museumdirecteur
Jan Hannema (1839-1878), Nederlands revueartiest
Thijs Hannema (1994), Nederlands acteur
Overig
Hannemahuis, Nederlands museum in Harlingen
|
498822
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hautot-Saint-Sulpice
|
Hautot-Saint-Sulpice
|
Hautot-Saint-Sulpice is een gemeente in het Franse departement Seine-Maritime (regio Normandië) en telt 562 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Rouen.
Geografie
De oppervlakte van Hautot-Saint-Sulpice bedraagt 8,6 km², de bevolkingsdichtheid is 65,3 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Seine-Maritime
|
3511973
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dorymyrmex%20bituber
|
Dorymyrmex bituber
|
Dorymyrmex bituber is een mierensoort uit de onderfamilie van de Dolichoderinae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Santschi.
Dorymyrmex
|
3237913
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Megastygonitocrella%20dec
|
Megastygonitocrella dec
|
Megastygonitocrella dec is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Ameiridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Karanovic & Hancock.
Ameiridae
|
2572734
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wahlia%20pulchella
|
Wahlia pulchella
|
Wahlia pulchella is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in het zoute water.
Het geslacht Wahlia, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Umagillidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Kozloff & Shinn.
Rhabditophora
|
331194
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tarczyn
|
Tarczyn
|
Tarczyn is een stad in het Poolse woiwodschap Mazovië, gelegen in de powiat Piaseczyński. De oppervlakte bedraagt 5,24 km², het inwonertal 3869 (2005).
Verkeer en vervoer
Station Tarczyn
Plaats in Mazovië
Stad in Polen
|
4821494
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voetbalinterlands%20Pakistan%20-%20Zuid-Korea
|
Lijst van voetbalinterlands Pakistan - Zuid-Korea
|
Deze lijst van voetbalinterlands is een overzicht van alle officiële voetbalinterlands tussen de nationale teams van Pakistan en Zuid-Korea. De landen hebben tot op heden vier keer tegen elkaar gespeeld. De eerste ontmoeting, een vriendschappelijke wedstrijd, werd gespeeld in Riyad (Saoedi-Arabië) op 7 mei 1978. Het laatste duel, een groepswedstrijd tijdens de Aziatische Spelen 1990, vond plaats op 25 september 1990 in Beijing (China).
Wedstrijden
Samenvatting
Zuid-Korea
Pakistan
|
25126
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/70%20v.Chr.
|
70 v.Chr.
|
Het jaar 70 v.Chr. is een jaartal in de 1e eeuw v.Chr. volgens de christelijke jaartelling.
Gebeurtenissen
Italië
In Rome worden Gnaeus Pompeius Magnus en Marcus Licinius Crassus, door de Senaat gekozen tot consul van het Imperium Romanum.
Marcus Tullius Cicero wint de rechtszaak tegen Gaius Cornelius Verres en zijn advocaat Quintus Hortensius Hortalus. Hij wordt veroordeeld voor zijn financiële wandaden op Sicilië en verbannen naar Massalia (huidige (Marseille). Cicero vestigt zijn roem als redenaar en wordt een kritische aanhanger van de optimates.
De Romeinen introduceren vanuit Armenië de abrikoos in Europa.
Parthië
Phraates III (70 - 57 v.Chr.) volgt zijn vader Sinatrukes op als koning van het Parthische Rijk.
Klein-Azië
Lucius Licinius Lucullus verovert na een beleg van twee jaar Sinop aan de Zwarte Zee, hij herstelt de rust in de Romeinse provincie Asia en maakt plannen voor een inval in Armenië.
Heraclea Pontica aan de Zwarte Zee wordt ingenomen en verwoest door de Romeinse proconsul Marcus Aurelius Cotta.
Geboren
Gaius Cilnius Maecenas (~70 v.Chr. - ~8 v.Chr.), Romeins staatsman en kunstbeschermer
Gaius Cornelius Gallus (~70 v.Chr. - ~26 v.Chr.), Romeins veldheer en dichter
Porcia Catonis (~70 v.Chr. - ~42 v.Chr.), dochter van Marcus Porcius Cato
15 oktober - Vergilius Maro (~70 v.Chr. - ~19 v.Chr.), Romeins dichter
Overleden
Sinatrukes (~157 v.Chr. - ~70 v.Chr.), koning van Parthische Rijk (87)
Jaar in de 1e eeuw v.Chr.
|
3442900
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pterophorus%20nephogenes
|
Pterophorus nephogenes
|
Pterophorus nephogenes is een vlinder uit de familie vedermotten (Pterophoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Edward Meyrick.
Vedermotten
|
2254472
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Vestiplex%29%20pallidicosta%20pullata
|
Tipula (Vestiplex) pallidicosta pullata
|
Tipula (Vestiplex) pallidicosta pullata is een ondersoort van de tweevleugelige Tipula (Vestiplex) pallidicosta uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De ondersoort komt voor in het Palearctisch gebied.
pallidicosta pullata
Langpootmug uit het Palearctisch gebied
|
3638799
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Seberang%20Taluk
|
Seberang Taluk
|
Seberang Taluk is een bestuurslaag in het regentschap Kuantan Singingi van de provincie Riau, Indonesië. Seberang Taluk telt 1749 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Riau
|
3256255
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Warragaia%20rintouli
|
Warragaia rintouli
|
Warragaia rintouli is een vlokreeftensoort uit de familie van de Urohaustoriidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1985 door Berents.
Urohaustoriidae
|
2705297
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glenoleon%20banksi
|
Glenoleon banksi
|
Glenoleon banksi is een insect uit de familie van de mierenleeuwen (Myrmeleontidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Glenoleon banksi is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door New in 1985.
Mierenleeuwen
|
3738582
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pericentropsis
|
Pericentropsis
|
Pericentropsis is een geslacht van Phasmatodea uit de familie Phasmatidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1936 door Günther.
Soorten
Het geslacht Pericentropsis is monotypisch en omvat slechts de volgende soort:
Pericentropsis aculeata Günther, 1936
Phasmatidae
|
2854089
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voetbalinterlands%20Duitsland%20-%20Itali%C3%AB
|
Lijst van voetbalinterlands Duitsland - Italië
|
Deze lijst van voetbalinterlands is een overzicht van alle officiële voetbalwedstrijden tussen de nationale teams van (West-)Duitsland en Italië. De landen speelden tot op heden 37 keer tegen elkaar. Het eerste duel betrof een vriendschappelijke wedstrijd, die werd gespeeld in Milaan op 1 januari 1923. De laatste ontmoeting, een groepswedstrijd tijdens de UEFA Nations League 2022/23, vond plaats op 14 juni 2022 in Mönchengladbach.
Wedstrijden
Samenvatting
Wedstrijden bepaald door strafschoppen worden, in lijn met de FIFA, als een gelijkspel gerekend.
Details
29ste ontmoeting
30ste ontmoeting
31ste ontmoeting
32ste ontmoeting
33ste ontmoeting
34ste ontmoeting
35ste ontmoeting
Zie ook
Lijst van voetbalinterlands Duitse Democratische Republiek - Italië
Italië
Duitsland
|
5066021
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Drie%20pergola%27s
|
Drie pergola's
|
Drie pergola's is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West.
De drie sculpturen zijn in januari 2011 neergezet in opdracht van het toenmalige Stadsdeel West. In die tijd werd hier de wijk Laan van Spartaan opgeleverd, met als grootste blikvanger het massieve flatgebouw De Tribune, dat in maart 2011 in gebruik is genomen. Bureau Arjan Karssen BNO ontwierp hier samen met constructeur Mark Feijen voor de Gerrie Knetemannlaan, die aan de voorzijde van die flat loopt, een drietal pergola's van roestvast staal en natuursteen.
Aan de basis zijn klimplanten geplant, die na verloop van tijd de pergola's in bloemenweelde moeten zetten. De pergola's lijken daarbij op prehistorische dieren.
Karssen ontwierp ook tribunes voor de nabijgelegen sportvelden.
Beeld in Amsterdam Nieuw-West
|
3679400
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lebo%20%28Gringsing%29
|
Lebo (Gringsing)
|
Lebo is een bestuurslaag in het regentschap Batang van de provincie Midden-Java, Indonesië. Lebo telt 4644 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
352394
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Salpeteroorlog
|
Salpeteroorlog
|
De Salpeteroorlog (Spaans: Guerra del Salitre) of de Pacific-oorlog of Oorlog van de Grote Oceaan (Guerra del Pacífico) was een oorlog tussen Chili enerzijds en Peru en Bolivia anderzijds die woedde van 1879 tot 1884.
Wat opvalt in de geschiedenis van Bolivia is het verlies van veel grondgebied aan de buurlanden. Sinds de onafhankelijkheid in 1825 is de oppervlakte van Bolivia ongeveer gehalveerd. Zo had Bolivia samen met Peru tot 1884 een groot stuk grondgebied in het noorden van het huidige Chili.
Belangrijk voor Bolivia was dat het stuk land, de toenmalige provincie Litoral, grensde aan de Stille Oceaan. Na de oorlog verloren beide landen (Bolivia en Peru) het mineraalrijke gebied aan de Chilenen. Deze oorlog wordt de Salpeteroorlog genoemd omdat er ook gestreden werd om de rechten op het winnen van zout en koper in het kustgebied. De Chileense marine besliste de strijd. De export van salpeter bleef tot in de Eerste Wereldoorlog Chili's belangrijkste bron van inkomsten.
Vanaf die tijd heeft Bolivia geen kustlijn meer noch een open verbinding met de Grote Oceaan. Bolivia mocht nog wel een spoorlijn aanleggen die van La Paz naar de havenplaats Arica liep, waar Bolivia tegen betaling gebruik van kon maken. De Boliviaanse Marine ligt sinds het verlies van zeehavens in het Titicacameer. In Peru volgde de periode die bekendstaat als de Reconstrucción Nacional (Nationale Wederopbouw).
Oorlog in Zuid-Amerika
Oorlog in de 19e eeuw
Geschiedenis van Chili
Geschiedenis van Bolivia
Geschiedenis van Peru
1879
1880-1889
|
1123345
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hofstraat%20%28Groningen%29
|
Hofstraat (Groningen)
|
De Hofstraat in Groningen loopt van de Oude Ebbingestraat naar de Kattenhage. Een oudere naam voor de straat was Kleine Jacobijnerstraat.
De Hofstraat ligt op de plaats waar een van de oudste stadsmuren van Groningen heeft gelopen. Een restant van die muur, de Tibbetoren genaamd, is nog terug te vinden in een van de huizen in de straat.
In de middeleeuwen werd ten zuiden van de straat een Jacobijnerklooster gesticht, de straat werd oorspronkelijk naar dat klooster vernoemd. Later werd de naam gewijzigd in de huidige naam. Aan de oostzijde liep de straat naar de plek waar eertijds het stadhouderlijk hof in Groningen stond.
In de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers - in strijd om de Ebbingebrug - in een pand op de hoek met de Oude Ebbingestraat geschut opgesteld. De Canadezen namen hen onder vuur, de kogelinslagen in het pand zijn nog duidelijk zichtbaar.
Straat in Groningen (stad)
|
2454562
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Helvibis%20longistyla
|
Helvibis longistyla
|
Helvibis longistyla is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kogelspinnen (Theridiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Helvibis. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Frederick Octavius Pickard-Cambridge.
Kogelspinnen
|
5687886
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwitsers%20curlingteam%20%28gemengd%29
|
Zwitsers curlingteam (gemengd)
|
Het Zwitserse curlingteam vertegenwoordigt Zwitserland in internationale curlingwedstrijden.
Geschiedenis
Zwitserland nam voor het eerst deel aan een internationaal toernooi voor gemengde landenteams tijdens de openingseditie van het Europees kampioenschap in het Andorrese Canillo. Het bereikte de play-offs niet. In
2006 lukte dat wel, maar kwam niet verder dan de kwartfinale. In 2007 werd een tie-breaker verloren van Estland. Zwitserland behaalde een zilveren plak in 2010. Het viertal onder leiding van Claudio Pätz verloor in de finale van het Schotse curlingteam met 2-6.In 2011 werd Zwitserland Europees kampioen curling voor gemengde landenteams. Het team van Thomas Lips versloeg Duitsland met 9-3 in de finale. In 2012 en 2013 haalde Zwitserland weer de play-offs maar verloor in de kwartfinales. Brons was er in 2014 toen in de strijd om de derde plaats gewonnen werd van Schotland.
Na de tiende editie van het EK werd beslist het toernooi te laten uitdoven en te vervangen door een nieuw gecreëerd wereldkampioenschap voor gemengde landenteams. De eerste editie vond in 2015 plaats in het Zwitserse Bern. De bronzen medaille haalde Zwitserland in 2022. De strijd om de derde plaats won het team van Ursi Hegner tegen Zweden met 6-4.
Zwitserland op het wereldkampioenschap
Zwitserland op het Europees kampioenschap
Externe link
worldcurling.org
Curling
Nationaal curlingteam
|
5774858
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bargeterminal
|
Bargeterminal
|
Bargeterminal (logistiek), algemene omschrijving van een bargeterminal
Nederland
Barge- en railterminal Born
Hutchison Ports ECT Delta, Rotterdam
Hutchison Ports ECT Euromax, Rotterdam
MCT Moerdijk, barge- en railterminal in Moerdijk
Bargeterminal Stein
Bargeterminal Tilburg
Bargeterminal Wanssum
Container Terminal Doesburg
Combi Terminal Twente, Hengelo
Hutchison Ports Venlo
RSC Rotterdam, barge- en railterminal in de haven van Rotterdam
België
Combiterminal Liege Container Terminal, Angleur
Combiterminal Antwerpen ATO
Avelgem Container Terminal
Trimodal Terminal Brussel
Combiterminal Charleroi Dry Port
Bargeterminal Geel, Laakdal
Bargeterminal Genk
Mercatordok Multimodal Terminal, Gent
Ghent Container Terminal
Gosselin Container Terminal, Deurne
Bargeterminal Vilvoorde, Grimbergen
Combiterminal Haven Genk
Herent Batap Terminal
DP World Luik, Hermalle-sous-Argenteau
Garocentre Terminal La Louvière
Bargeterminal Meerhout
Bargeterminal Mol
Bargeterminal Vilvoorde
Hutchison Ports Belgium, Willebroek
Duitsland
Twin Ports Bremen-Bremerhaven, twee nauw verbonden havens en bargeterminals in zowel Bremen als Bremerhaven
Bargerminal Cloppenburg C-Port, Saterland-Sedelsberg (Friesoythe)
Container Terminal Dortmund, barge- en railterminal
Hutchison Ports Duisburg
Combiterminal Düsseldorf Hafen DCH
Combiterminal Emmerich Rhein-Waal-Terminal
Combiterminal Frankfurt am Main (Osthafen)
Combiterminal Frankfurt am Main (West)
Combiterminal Hannover-Nordhafen
Combiterminal Euroterminal Kehl
Combinterminal Kehl - Klumpp + Müller
Combiterminal Kiel Norwegenkai
Combiterminal Kiel Ostuferhafen
Combiterminal Kiel Schwedenkai
Combiterminal Koblenz
Combiterminal Lübeck-Skandinavienkai
Combiterminal Ludwigshafen (Contargo)
Combiterminal Magdeburg Hanse-Terminal
Combiterminal Mainz CT
Combiterminal Mannheim Container-Terminal Contargo
Combiterminal Mannheim DP World
Combiterminal Minden
Combiterminal Neuss Contargo
Combiterminal Neuss Trimodal
Combiterminal Nürnberg-Hafen TriCon
Combiterminal Riesa
Combiterminal Rostock-Seehafen
Combiterminal Stuttgart Container Terminal SCT
Multimodal Terminal Trier
Combiterminal Wismar-Hafen, rail- en short-seaterminal
Frankrijk
Combiterminal Bordeaux Combiné (Naviland), Bègles
Combiterminal Bruay sur l'Escaut (Valenciennes)
Combiterminal Dourges Conteneurs Terminal Delta 3, Hénin-Baeumont
Combiterminal Gennevilliers
Combiterminal Lauterbourg - R3flex
Combiterminal Le Havre (LHTE), Sandouville
Combiterminal Ottmarsheim
Combiterminal Prouvy
Combiterminal Strasbourg Terminal Conteneurs Nord
Combiterminal Strasbourg Terminal Conteneurs Sud
Hongarije
Combiterminal Mahart Container Center, Budapest
Italië
Combiterminal Trieste - Europa Multipurpose Terminals
Combiterminal Trieste - Samer Seaports & Terminals
Kroatië
Combiterminal Rijeka Brajdica
Oostenrijk
Combiterminal Enns Hafen CCT
Combiterminal Krems a.d. Donau CCT
Combiterminal Linz Stadthafen CCT
Combiterminal WienCont
Servië
Combiterminal Pančevo Dry Port Terminal
Slovenië
Combiterminal Koper Luka KT
Slowakije
Combiterminal Bratislava Palenisko
Tsjechië
Combiterminal Mělník Labe
Combiterminal Ústí nad Labem - Marianska skala
Zweden
Combiterminal Göteborg-Majnabbe
Göteborg Arken Combi Terminal
Zwitserland
Combilterminal Basel - Kleinhüningen
Combiterminal Basel - Swissterminal
Combiterminal Birsfelden (Birsterminal)
Combiterminal Birsfelden (Swissterminal)
|
5588554
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Lusthoven
|
De Lusthoven
|
De Lusthoven is een afgelegen buurtschap in de Antwerpse gemeente Arendonk.
Deze buurtschap ligt aan de weg van Arendonk naar Ravels, direct ten noorden van het Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Deze weg werd in het 4e kwart van de 19e eeuw aangelegd en werd pas in 1903 van een wegdek met kasseien voorzien.
In deze plaats werden enkele kasteeltjes gebouwd en zo kwam de buurtschap aan zijn naam, die pas in 1937 officieel werd. Belangrijke lusthoven waren of zijn Kasteel Ter Hoge Heide en Kasteel Tip. Daarnaast zijn enkele villa's te vinden, waaronder Villa Meerhoef.
In 1951 werd hier een hulpkerkje, de Kapel van de Lusthoven, opgericht. Andere kapellen zijn de Kapel van Kruisberg en de Kapel van de Hoge Heide.
Ten oosten van De Lusthoven strekt zich het bosgebied Hoge Vijvers uit.
Lusthoven
Arendonk
|
873855
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Luciferase
|
Luciferase
|
Luciferase is een algemene naam voor een klasse enzymen die gewoonlijk in de natuur voor bioluminescentie zorgen. De naam is afgeleid van het Latijnse woord voor 'licht' (lux) en 'dragen' (ferre). Het bekendste voorbeeld is een luciferase van de glimworm Photinus pyralis. In luminescente reacties wordt licht geproduceerd door de oxidatie van een luciferine (een pigment) en adenosinetrifosfaat (ATP).
De reactiesnelheid van deze reactie tussen luciferine en zuurstof is bijzonder langzaam tenzij deze door luciferase wordt gekatalyseerd, dikwijls vergemakkelijkt door de aanwezigheid van calciumionen (vergelijkbaar met spiersamentrekking).
De reactie vindt plaats in twee stappen:
Luciferine + ATP → luciferyladenylaat + PPi
luciferyladenylaat + O2 → oxyluciferine + AMP + licht
De reactie is zeer efficiënt: bijna alle energie wordt in licht omgezet. Ter vergelijking, een gloeilamp verliest bijna 90% van het vermogen in de vorm van warmte.
"Luciferine" en "luciferase" zijn geen specifieke moleculen. Het zijn generieke termen voor een substraat en zijn geassocieerd enzym (of eiwit), die een licht-producerende reactie opleveren. Luciferinen en luciferasen worden door verschillende diersoorten in verschillende vormen geproduceerd. Naast glimwormen zijn onder andere paddenstoelen (Omphalotus olearius), insecten, vissen, weekdieren en algen zoals de zeevonk (het lichten van de zee) bekend die met behulp van luciferase licht produceren. Sommige soorten hebben zelfs verschillende luciferasen die met dezelfde luciferine verschillende kleuren licht kunnen produceren.
Oxidoreductase
|
1217253
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paaien
|
Paaien
|
Paaien of kuitschieten is de eiafzetting en paring bij beenvissen. Grote groepen vissen als de zalmen, de kabeljauwachtige beenvissen en de tarpon- en aalachtigen hebben een vergelijkbaar paaigedrag. Kleinblijvende vissoorten als de stekelbaars paaien vaak niet, maar hebben een vorm van broedzorg.
Anadroom
De term paaien wordt vooral gebruikt voor het voortplantingsgedrag van beenvissen die op een bepaalde plaats bij elkaar komen om hom en kuit af te scheiden. Zalmen trekken hiervoor duizenden kilometers en zwemmen dan van zee, via rivieren naar de beek van hun geboorte. Daar paaien zij in een kuil met grind. Er zijn meer vissen zoals houtingen, zeeforel, fint, elft en steuren die van zout water naar zoet water trekken om te paaien. Deze vissoorten noemt men anadroom.
Katadroom
Er zijn ook vissoorten die naar zout water trekken om te paaien. Vissoorten die van zoet water naar zout water trekken, noemt men katadroom. Hiervan is de paling het meest beroemde voorbeeld. De paaiplaatsen van de paling liggen vermoedelijk in de Sargassozee. Uit de eieren kruipen larven (leptocephali) die voornamelijk passief door oceaanstromingen weer terug naar Europa gevoerd worden. Aangekomen bij het continentaal plat metamorfoseren de zeer sterk afgeplatte larven tot ronde glasalen, waarvan een groot gedeelte het zoete water intrekt. Als de glasalen zich op de bodem vestigen worden ze ondoorzichtig en krijgen ze hun uiteindelijke kleur. Ook de bot en sommige soorten harders verblijven in zoet water als volwassen vis en trekken naar zout water om te paaien.
In zoet water
Meestal worden minder spectaculaire tochten gemaakt. Echter, paaiplaatsen liggen zelden op de plaatsen waar de volwassen vissen zich het grootste deel van het jaar ophouden. Paaiplaatsen moeten relatief veilige plaatsen zijn, waar de bevruchte eieren kunnen uitkomen. Dat kan ondiep water zijn, waar de zon het water makkelijk opwarmt en waar grote predatoren geen toegang hebben. Een vis als de kwabaal paait echter midden in de winter bij 4 °C, omdat het een kabeljauwachtige vis is. In de Lage Landen paait na de kwabaal de snoek en daarna de baars. De meeste andere vissen paaien als het water wat warmer wordt, met name de karperachtigen en de snoekbaars. De snoekbaars en de meerval maken primitieve nesten, die nog enige tijd door het mannetje worden bewaakt.
Broedzorg
Stekelbaarsmannetjes bouwen een nest en proberen hierin een vrouwtje te lokken om in dat nest eieren te leggen. Ook het vetje kent broedzorg, maar bouwt geen nest.
Bij muilbroeders vindt de bevruchting wel uitwendig plaats, maar daarna neemt een van de partners de bevruchte eieren in de bek en worden de eitjes en de larven op deze manier beschermd tot ze voor zichzelf kunnen zorgen, zoals bij de kempvissen (familie Osphronemidae) op de afbeelding.
Levendbarende vissen
Bij de bekende aquariumvis guppy en bij andere tandkarpers vindt de bevruchting en ontwikkeling inwendig plaats.
Paaiuitslag
Paaiuitslag is een verandering in de opperhuid bij vissen in de paaitijd, speciaal bij mannetjesvissen. De uitslag wordt door geslachtshormonen veroorzaakt en bestaat meestal uit lichte, korrelvormige, vrij harde huiduitstulpingen vaak op de kop van de vis. Bij veel vissoorten wrijven de mannetjes hiermee tegen het lijf van de vrouwtjesvis, die daardoor waarschijnlijk seksueel geprikkeld raakt. Deze huiduitslag is dus geen ziekte, maar verdwijnt na de paaitijd en heeft ook geen negatieve invloed op de kwaliteit van het visvlees.
In de Lage Landen treedt paaiuitslag op bij soorten uit de karperachtigen en de zalmachtigen.
In zout water
Bij zoutwatervissen die in zeeën en oceanen leven is een vergelijkbaar patroon te zien. De vissen trekken in het paaiseizoen naar bepaalde plaatsen in zee om te paaien. De haring in de Noordzee bestaat uit vier populaties die ieder eigen paaigronden hebben. Zo zijn er:
de Buchan-Shetland-haringen die paaien in augustus en september voor de Schotse en Shetlandse kusten;
de Doggersbankharingen die paaien van augustus tot oktober;
een populatie die later paait van november tot januari, de zogenaamde Southern Bight of Downs-haringen;
de maatjesharing die elk voorjaar paait in de Oostzee en via het Skagerrak naar de Noordzee trekt.
Populatiebiologie bij de voortplanting van beenvissen
De eigenschappen van de voortplanting bij de meeste commercieel gevangen vissen is fundamenteel anders dan die van de landdieren. De meeste vissen produceren enorme hoeveelheden nakomelingen (tienduizenden per kg lichaamsgewicht), die vervolgens een fase doormaken van zeer hoge mortaliteit, veroorzaakt door voedselgebrek wanneer de dooierzak is opgebruikt en de vislarven zelf naar voedsel moeten zoeken. Het resultaat is dat het aantal nakomelingen niet zeer sterk afhangt van de grootte van de ouderpopulatie, maar sterk beïnvloed wordt door de beschikbaarheid van geschikt voedsel tijdens de eerste opgroeifase. De voedselbeschikbaarheid hangt sterk af van de grillige interacties van zoöplankton en fytoplankton en de vislarven zelf. Als de vissen een bepaalde grootte hebben bereikt en hun metamorfose hebben voltooid neemt de mortaliteit sterk af tot een betrekkelijk constante waarde. Opvallend is dat veel vissoorten zones in het water opzoeken met betrekkelijk voedselarme zones (zoals de sargassozee bij paling of bovenlopen van rivieren bij zalm of onbereikbare zones zandstranden bij de grunion of op ondergelopen weilanden bij de snoek uitkiezen voor het paaien. Blijkbaar is het negatieve effect van predatie in voedselrijke gebieden nog groter dan de kans op voedselgebrek bij de larven.
Het resultaat van dit proces wordt in de visserijbiologie van de gematigde zones een jaarklasse genoemd. Deze jaarklassen vormen het uitgangspunt van de visserij en de grootte van deze jaarklassen bepaalt hoeveel vis er beschikbaar is voor de visserij. Als er sprake is van rekrutering-overbevissing dan is er een invloed zichtbaar van de grootte van de ouderpopulatie op de grootte van de jaarklasse jonge vis die in dat jaar geboren is. Rekrutering-overbevissing is de meest serieuze vorm van overbevissing omdat het bestand op deze manier snel in een neerwaartse spiraal terechtkomt. Een probleem is dat het moeilijk is aan te tonen, omdat door bovengenoemde redenen de jaarklassen ook door toevalsfactoren zeer laag kunnen uitvallen. Vermoed wordt dat op het ogenblik de paling uitsterft door depensatie, dit houdt in dat het paaiproces wordt verstoord doordat er te weinig ouderdieren zijn voor een succesvolle paai.
Deze vier populaties leven buiten het paaiseizoen door elkaar.
Haaien
Haaien zijn absoluut niet nauw verwant met beenvissen en de voortplanting is eerder vergelijkbaar met die van vogels, reptielen en zoogdieren, wat ook grote gevolgen heeft voor het vermogen van de populatie om zich te herstellen van overbevissing. Bij haaien vindt inwendige bevruchting plaats. Het mannetje dringt dan bij het vrouwtje binnen met zijn 'claspers' (een orgaan vergelijkbaar met een penis). Ze leggen eieren zoals de hondshaai of ze zijn levendbarend zoals de witte haai.
Referenties
Zoölogie
Vissen
Geslachtelijke voortplanting
|
650732
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyanea%20arborea
|
Cyanea arborea
|
Cyanea arborea was een plant die endemisch was op het Hawaïaanse eiland Maui. Hij kwam hier voor in vochtig bos op 1520-1650 m hoogte op de westelijke hellingen van de vulkaan Haleakala in het oostelijke gedeelte van het eiland. De plant werd in 1888 wetenschappelijk beschreven door Wilhelm Hillebrand.
Het was een 4-8 m hoge, op een palm lijkende boom. De langwerpige, 65-90 cm lange bladeren stonden gegroepeerd aan de uiteinden van de takken. De bloemen waren 4-5 cm lang, crème-lila van kleur en groeiden met vijftien tot vijfentwintig stuks in bloeiwijzen, die onder de bladeren hingen. De bloemen werden waarschijnlijk bestoven door vogels die zich met de nectar voedden. De vruchten waren bolvormige, 1-1,2 cm grote bessen, die vele zaden bevatten.
De plant werd waarschijnlijk uitgeroeid door het omzetten van de bossen in weilanden. Grazende varkens, herten en runderen vernietigden de oorspronkelijke vegetatie, die werd vervangen door geïntroduceerde grassen en Australische Eucalyptus. Joseph Rock trof in 1913 nog maar één exemplaar aan op de noordwestelijke zijde van Haleakala in een nauw ravijn dat niet toegankelijk was voor vee. Dit exemplaar werd in 1928 voor het laatst waargenomen door George Campbell Munro. Ondanks intensieve zoektochten werden er nooit meer planten aangetroffen. Met deze plant verdwenen ook vele nectaretende vogelsoorten uit het voormalige verspreidingsgebied van de plant.
Een Engelse naam is (palm)tree cyanea.
Klokjesfamilie
Uitgestorven plant
Endemische plant uit Hawaï
IUCN-status uitgestorven
|
2626446
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bolbonectes%20occidentalis
|
Bolbonectes occidentalis
|
Bolbonectes occidentalis is een keversoort uit de familie Coptoclavidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Ponomarenko.
Coptoclavidae
|
5102466
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Xyris
|
Xyris
|
Xyris is een geslacht uit de familie Xyridaceae. Het geslacht telt ongeveer tweehonderdvijftig soorten die wijdverspreid voorkomen over een groot deel van de wereld.
Soorten
Poales
|
3446213
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leptocroca%20chaetophora
|
Leptocroca chaetophora
|
Leptocroca chaetophora is een vlinder uit de familie van de sikkelmotten (Oecophoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Turner.
Sikkelmotten
|
2934359
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opius%20bicoloriformis
|
Opius bicoloriformis
|
Opius bicoloriformis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Fischer in 1957.
bicoloriformis
|
4822189
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Maartenskerk%20%28Baarland%29
|
Sint-Maartenskerk (Baarland)
|
De Sint-Maartenskerk is de protestantse kerk van Baarland, gelegen aan Slotstraat 3.
Geschiedenis
Deze kerk is gebouwd in het midden van de 14e eeuw, en uit deze periode zijn het koor en de toren nog bewaard gebleven. De kerk was oorspronkelijk gewijd aan Sint-Maarten. In de 15e eeuw werd de kerk tot een driebeukige hallenkerk met transept uitgebouwd. In 1532 woedde er een brand, waardoor het gebouw beschadigd werd.
In 1774 werden de zijbeuken gesloopt en ontstond een eenbeukig kerkgebouw. Ook de hoektorentjes werden afgebroken. In de 19e eeuw werd een consistorie aangebouwd en in 1955 werd de toren gerestaureerd.
Gebouw
Tegenwoordig rest een eenbeukige bakstenen kerk met driezijdig gesloten koor en een aangebouwde zware toren met haakse steunberen. De, verder stompe, toren wordt bekroond door een tentdak en ze wordt geflankeerd door een achtzijdige traptoren die in het verlengde van één der steunberen werd gebouwd.
Boven het ingansportaal van de toren bevinden zich twee flesvormige schandstenen.
Interieur
Het interieur wordt overwelfd door een houten tongewelf. Het doopvont, in 1774 verwijderd en een tijdlang gebruikt als drinkbak voor het vee, om in de 19e eeuw in bezit te komen van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen en via dit Genootschap in het Zeeuws Museum, om in 2004 weer in de kerk te worden geplaatst.
Het orgel is van ongeveer 1750 en werd gebouwd door Jacob François Moreau en zijn zoon Johannes Jacobus Moreau. In 1786 werd het in de kerk van Baarland geplaatst.
Maartenskerk
Rijksmonument in Borsele
Maartenskerk Baarland
|
2815721
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Halsema%20Highway
|
Halsema Highway
|
De Halsema Highway (ook wel Baguio-Bontoc Road of Mountain Trail) is een 100 kilometer lange twee- tot vierbaanshoofdweg in het noorden van de Filipijnen. De Halsema Highway voert van Baguio naar Bontoc, dicht bij de rijstterrassen van Banaue. De weg voert via vele haarspeldbochten dwars door de bergen van de Cordillera Central en werd in in jaren 20 aangelegd door de Amerikaanse ingenieur E.J. Halsema. Het is de hoogste snelweg in de Filipijnen.
Bronnen
Philip Sweeney, Travel: Jeepneys and phosphorescence in South-east Asia In the dramatic interior of the island of Luzon, Philip Sweeney marvels at the rice terraces that Filipinos call the eighth wonder of the world, The Independent, 7 november 1999
Weg in de Filipijnen
Luzon
|
5396165
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cleorodes
|
Cleorodes
|
Cleorodes is een geslacht van vlinders van de familie spanners (Geometridae), uit de onderfamilie Ennominae.
Soorten
C. incerta Rungs, 1975
C. lichenaria
Korstmosspanner Hufnagel, 1767
|
3663347
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Platypalpus%20ballistrarius
|
Platypalpus ballistrarius
|
Platypalpus ballistrarius is een vliegensoort uit de familie van de Hybotidae, die tot de orde tweevleugeligen (Diptera) behoort. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1928 door Melander.
Hybotidae
|
2209423
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Goera%20spinosa
|
Goera spinosa
|
Goera spinosa is een schietmot uit de familie Goeridae. De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Schietmot uit het Oriëntaals gebied
Goeridae
|
3354015
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Symmimetis%20confusa
|
Symmimetis confusa
|
Symmimetis confusa is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Warren.
confusa
|
5702173
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dyon%20Dorenbosch
|
Dyon Dorenbosch
|
Dyon Dorenbosch (Eindhoven, 10 januari 2003) is een Nederlands voetballer die speelt voor FC Eindhoven.
Carrière
Dorenbosch begon met voetballen bij EVV waar hij samen met zijn tweelingbroer Jaron werd gescout door FC Eindhoven. Dorenbosch speelde na FC Eindhoven in de jeugd van Helmond Sport en PSV om in 2019 terug te keren naar FC Eindhoven.
Op 30 juli 2022 speelde Dorenbosch in een oefenwedstrijd tegen Vitesse.
Op 2 september 2022 maakte Dorenbosch zijn offiële debuut in het betaald voetbal in de Eerste divisie in de uitwedstrijd tegen NAC Breda. In december maakte hij zijn basisdebuut in de met 1–2 gewonnen uitwedstrijd tegen De Graafschap, in deze wedstrijd maakte hij ook zijn eerste profdoelpunt. In januari 2023 zette hij zijn handtekening onder zijn eerste profcontract tot de zomer van 2026.
Clubstatistieken
Bijgewerkt t/m 21 oktober 2023.
Zie ook
Lijst van spelers van FC Eindhoven
Externe links
Nederlands voetballer
|
177891
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sponsor
|
Sponsor
|
Een sponsor is een persoon of organisatie, meestal een bedrijf, die een evenement (bijvoorbeeld een festival of sportwedstrijd), een individu, een groep personen (bijvoorbeeld een vereniging of sportploeg) of een bouwwerk (bijvoorbeeld een theater) steunt door geld of andere middelen ter beschikking te stellen, in ruil voor reclame. De publiciteit wordt onder andere verkregen door de naam van de sponsor op de kledij of de uitrusting van de sporters te vermelden (zoals de "shirtsponsor" bij voetbalploegen), of de naam aan die van de ploeg of het evenement te verbinden.
Beschrijving
Sponsoren is een wijdverspreide praktijk, vooral in de sport (zowel van individuele sporters en sportploegen als van sportevenementen), cultuur (concerten, festivals, tentoonstellingen) en de media (televisie- of radioprogramma's). Vele van deze kunnen slechts bestaan door de steun van één of meerdere sponsors en het afhaken van een belangrijke sponsor kan het einde betekenen van een sportploeg of evenement.
De bedoeling is dat de sponsor zo veel mogelijk "zichtbaarheid" vergaart (Engels: exposure), vooral door middel van televisie-uitzendingen: eenvoudig gezegd, hoe langer de naam van de sponsor in beeld is en hoe meer kijkers ermee bereikt worden, hoe doeltreffender de sponsoring. Evenementen die geen groot publiek bereiken en die niet of nauwelijks op televisie komen hebben het doorgaans veel moeilijker om sponsors aan te trekken en moeten ook een beroep doen op subsidies.
Voor het publiek kan het verwarrend zijn dat een evenement of bedrijf van naam verandert zonder inhoudelijke verandering. Bij een naam als AFAS Circustheater zal men vaak het voorvoegsel negeren en spreken over Circustheater. Bij Tata Steel Chess Tournament wordt dat lastiger omdat Chess Tournament te algemeen is.
De gesponsorde persoon of ploeg zal als tegenprestatie soms ook optreden in reclame (advertenties, televisie of radiospots) voor de sponsor.
Sportsponsoring
Sinds 1985 is er een stijging waar te nemen in sponsorbedragen. Mede door een succesvolle sponsorpropositie tijdens de Olympische Spelen in Los Angeles in 1984, wordt het belang van sportsponsoring steeds meer als een krachtig communicatiemedium gezien. Dit uitte zich in een bedrag van 245 miljoen in 1985. In 1990 was dit 410 miljoen gulden en in 2000 1 miljard gulden in Nederland. In 2009 ligt het totale sportsponsorbedrag wereldwijd 21.6 miljard euro.
Bekende sporticonen worden gebruikt om niet-sportproducten via sport te promoten en mensen over te halen om hun product te kopen. In een commercial van Calvé-pindakaas speelt een voetballertje voetbal maar hij is hier heel slecht in. Als hij uiteindelijk gewisseld wordt eet hij een boterham met Calvé-pindakaas. Uiteindelijk wordt dit jongetje de Olympisch zwemkampioen Pieter van den Hoogenband. De suggestie wordt gewekt dat Calvé-pindakaas hier een grote rol heeft speelt in iemands sportontwikkeling. Of de Gillette-scheermesjesreclame waarin bekende tennissers, voetballers en golfers zich scheren met Gillette. De commercial draagt uit dat al deze topsporters zich alleen glad kunnen scheren met Gillette-mesjes. Dit zijn voorbeelden van sportmarketing waarbij niet-sportproducten via de sport verkocht worden.
Voorbeelden
Sport
ABN AMRO is sponsor van de ABN AMRO World Tennis Tournament, getuige de naamskoppeling. In 2012 bedroeg de ABN AMRO-sponsoring bijna 3 miljoen euro.
De Marathon van Londen
de Proximus Diamond Games, een tennistoernooi gesponsord door de Belgische GSM-operator Proximus)
de Rabobank-wielerploeg. Sinds 2013 fietst het team onder de Belkin-vlag als Belkin Pro Cycling Team.
het Tata Steel Chess Tournament
Cultuur
het AFAS Circustheater, gesponsord door het Leusdense softwarebedrijf AFAS ERP Software B.V.
Als studiefinanciering bij Christelijke zending.
Andere vormen van sponsoring
Voor een goed doel zonder een specifieke tegenprestatie.
Mecenaat is een verwante activiteit, doorgaans in de kunstwereld. Hierbij wordt echter geen publiciteit als tegenprestatie gevraagd.
Marketing en verkoop
|
3249054
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pretritella%20divina
|
Pretritella divina
|
Pretritella divina is een vlokreeftensoort uit de familie van de Caprellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Arimoto.
Caprellidae
|
3248555
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eobogidiella%20purmamarcensis
|
Eobogidiella purmamarcensis
|
Eobogidiella purmamarcensis is een vlokreeftensoort uit de familie van de Bogidiellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1969 door Grosso & Ringuelet.
Bogidiellidae
|
327233
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Juva
|
Juva
|
Juva (Zweeds: Jockas) is een gemeente in de Finse provincie Oost-Finland en in de Finse regio Zuid-Savo. De gemeente heeft een landoppervlakte van km² en telt inwoners ().
Geboren
Arndt Pekurinen (1905-1941)
Gemeente in Finland
|
3059486
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gods%20%26%20Goddesses
|
Gods & Goddesses
|
Gods & Goddesses is het negende album van de Amerikaanse desert rocker Brant Bjork als solo-artiest.
Het was zijn eerste soloalbum waar hij samenwerkte met meerdere artiesten. Artiesten die hebben bijgedragen aan dit album zijn: gitarist Brandon Henderson, oud-Yawning Man-bassist Billy Cordell en oud-Mondo Generator-drummer Giampaolo Farnedi.
Tracklist
Bandleden
Brant Bjork - Gitaar & Zang
Billy Cordell - Basgitaar
Brandon Henderson - Gitaar
Giampaolo Farnedi - Drums
Externe links
Allmusic
Muziekalbum van Brant Bjork
Muziekalbum uit 2010
Stonerrock
|
2761657
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Green%20Spot
|
Green Spot
|
Green Spot was in de jaren 60 en 70 van de twintigste eeuw een op sinaasappel gebaseerde frisdrank zonder prik in Nederland. De drank werd in 1934 in de Verenigde Staten ontwikkeld, na de introductie van Orangeade (een op sinaasappel gebaseerde frisdrank mét prik, vergelijkbaar met Orangina). In 1954 werd een vestiging geopend in Thailand, van waaruit de drank werd gepopulariseerd in het verre oosten, zoals Hong Kong. In 1962 haalde Wim T. Schippers het internationale nieuws door een flesje Green Spot leeg te gieten in de zee bij Petten.
Frisdrank
|
4054997
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Present%20van%20Friesland
|
Present van Friesland
|
De Present van Friesland is een appelras dat gezaaid is door H.E. Westra te Hardegarijp in 1920. Het zaad is afkomstig van de Present van Engeland, waar hij veel overeenkomsten mee heeft.
Eigenschappen
Vrucht: Groot, enigszins onregelmatig van vorm, meer hoog dan breed.
Kleur: Groengeel, bij rijpheid goudgeel met aan de zonzijde karmijnrode strepen
Kelk: Middelmatig diep, kleine kelk
Steel: Normaal, vrij diep ingeplant.
Vruchtvlees: Geelachtig, zachtzuur, aromatisch en ietwat droog
Klokhuis: Matig groot, goed bezet met zaden.
Oogsttijd: Half september - november.
Bewaartijd: Na januari verliest de vrucht zijn smaak
Zie ook
Appel (plant)
Lijst van Friese rassen
Externe link
Fruit yn Fryslân
Appel
|
3245493
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Arcoscalpellum%20sculptum
|
Arcoscalpellum sculptum
|
Arcoscalpellum sculptum is een rankpootkreeftensoort uit de familie van de Scalpellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1907 door Hoek.
Scalpellidae
|
2460177
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zenarchopterus%20dispar
|
Zenarchopterus dispar
|
Zenarchopterus dispar is een straalvinnige vissensoort uit de familie van halfsnavelbekken (Hemiramphidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1847 door Valenciennes.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als Onzeker, beoordelingsjaar 2010. De omvang van de populatie is volgens de IUCN dalend.
Halfsnavelbekken
IUCN-status niet bedreigd
|
3661210
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pancoran%20Mas%20%28plaats%29
|
Pancoran Mas (plaats)
|
Pancoran Mas is een bestuurslaag in het regentschap Depok van de provincie West-Java, Indonesië. Pancoran Mas telt 57.299 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in West-Java
|
3170257
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nerita%20ocellata
|
Nerita ocellata
|
Nerita ocellata is een slakkensoort uit de familie van de Neritidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1841 door Le Guillou.
Neritidae
|
494488
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mairy-sur-Marne
|
Mairy-sur-Marne
|
Mairy-sur-Marne is een gemeente in het Franse departement Marne (regio Grand Est) en telt 544 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Châlons-en-Champagne.
Geografie
De oppervlakte van Mairy-sur-Marne bedraagt 21,0 km², de bevolkingsdichtheid is 25,9 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Marne
|
2495393
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachyaphthona%20nepalensis
|
Trachyaphthona nepalensis
|
Trachyaphthona nepalensis is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1989 gepubliceerd door Scherer.
nepalensis
|
3330616
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Disphericus%20sulcostriatus
|
Disphericus sulcostriatus
|
Disphericus sulcostriatus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Fairmaire.
Loopkevers
|
3170105
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roxania%20aequatorialis
|
Roxania aequatorialis
|
Roxania aequatorialis is een slakkensoort uit de familie van de Scaphandridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1925 door Thiele.
Alacuppidae
|
5269183
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Richard%20Harper
|
Richard Harper
|
Richard Harper (Detroit, 1949) is een Amerikaanse jazzmuzikant (piano, toetsen, trombone, hoorn, zang), arrangeur en hoogleraar.
Biografie
Harper studeerde muzieketnologie en compositie aan de Wesleyan University. Vervolgens verwierf hij de master aan de Manhattan School of Music en de Ph. D. aan het Union Institute and University. In de loop van zijn carrière werkte Harper met Makanda Ken McIntyre, Jabbo Ware, Fred Ho, Bill Laswell, Archie Shepp, Jaki Byard en met Anthony Braxtons Tricentric Orchestra en met de zanggroepen The Four Tops en The Miracles. Hij was bovendien werkzaam als muzikaal leider voor Off-Broadway- en regionale theaters en arrangeerde voor talrijke dans-, theater- en muziekproducties. Hij doceerde vervolgens in het American Music, Dance and Theater Program van de SUNY Old Westbury, tegenwoordig aan The New School en de Aaron Copland School of Music aan het Queens College. Harper leidt in het kader van zijn leeropdracht het zangensemble Jazz Voices.
Discografie
1976: Wildflowers – The New York Jazz Loft Sessions (Douglas) met Ken McInytre, Andrei Strobert, Andy Vega
1976: Ken McIntyre: Introducing the Vibrations (SteepleChase Records)
1991: Material: The Third Power (Axiom)
2003: David Bindman: Adzenyah in There: A Tribute Concert (dvd, Wesleyan University)
Amerikaans jazzpianist
Amerikaans toetsenist
Amerikaans jazztrombonist
Amerikaans jazzhoornist
Amerikaans jazzzanger
Amerikaans arrangeur
Amerikaans hoogleraar
|
5716474
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thanatophilus%20sinuatus
|
Thanatophilus sinuatus
|
Thanatophilus sinuatus is een keversoort behorend tot de familie van de Aaskevers. Hij komt voor op aas en karkassen tijdens het ontbindingsproces. Volwassen exemplaren zijn te vinden van mei tot september.
Kenmerken
Het is een grijsachtige kever met een lente van 10 tot 14 mm. Hij heeft longitudinale richels op de dekschilden en het pronotum heeft een nogal gevlekt uiterlijk.
Levenswijze
De kevers leven puur overdag. De volwassen dieren gebruiken hun reukvermogen om al vliegend aas op te sporen. Ze landen erop of in de buurt en bereiken het dan lopend. Over het algemeen houdt de soort echter niet zo van vliegen en heeft hij de neiging om te vluchten door zich ondergronds te verstoppen.
Copulaties komen vooral veel voor in het voorjaar en de vroege zomer. De mannetjes houden zich vast aan de voelsprieten van de vrouwtjes en rijden vaak urenlang. Spermaoverdracht vindt plaats in spermatoforen. Als het vrouwtje vervolgens paart met een ander mannetje, kan het mannetje met behulp van zijn stekelige aedagegus de spermatofoor van het vorige mannetje verwijderen. Het vrouwtje legt meerdere eieren in een hol van enkele centimeters diep dat speciaal voor dit doel is gegraven. De eieren rusten op de bodem van het hol. In het kweekexperiment werden de volgende aantallen verkregen: Een vrouwtje legt gemiddeld meer dan 40 legsels, er werden gemiddeld bijna elf eieren per legsel gelegd, in totaal tussen de 400 en 500 eieren.
In gevangenschap kan Thantatophilus sinuatus tot vier generaties per jaar produceren, maar meestal minder. In het experiment duurde de ontwikkeling van het ei tot het uitkomen van de kever ongeveer 62 dagen voor de eerste generatie en 48 dagen voor de tweede generatie. Terwijl de eerste twee generaties probleemloos konden worden gekweekt, was het kweeksucces in de volgende generaties beduidend slechter. Daarom wordt aangenomen dat er in de natuur slechts twee generaties voorkomen. In het experiment kwamen de meeste overwinterende kevers uit de tweede generatie, geen enkele uit de eerste generatie en zeer weinig uit latere generaties. De kever heeft in ieder geval in Midden-Europa waarschijnlijk twee generaties per jaar.
Larven en volwassenen zijn strikt necrofaag. Alleen in grote nood worden levende regenwormen, insectenlarven en nog zwakkere soortgenoten aangevallen (in de proefbak). Het voedsel wordt gekneed met de kaken en vermengd met uitgebraakte spijsverteringssappen uit de middendarm. Op deze manier wordt een deel van het voedsel al verteerd buiten de darm (extratestinaal). Larven en volwassenen kunnen grote hoeveelheden voedsel tot zich nemen en aan de andere kant verbazingwekkende uithongeringsvermogens vertonen. Een overaanbod of gebrek aan voedsel heeft echter nauwelijks invloed op de ontwikkelingstijd van de larven. Pas in het derde en laatste larvenstadium zijn er schommelingen die niet aan de temperatuur maar aan de voedselvoorziening te wijten zijn. Ze hebben echter betrekking op de procentuele verdeling van rust- en voedertijden, niet op de totale duur van het larvale stadium. Het eerste larvenstadium duurt een kleine drie dagen, het tweede larvenstadium ruim twee dagen en het derde larvenstadium iets meer dan tien dagen. De larve van het derde stadium graaft zich in de grond en creëert door met zijn achterlijf te slaan een holte waarin verpopping plaatsvindt. De pop duurt ongeveer tien dagen om uit te komen. Afhankelijk van de lichtomstandigheden verandert het jonge kevertje in tien tot dertig uur van kleur en verlaat meestal na twee dagen de popholte. Het begint meteen met de rijpingsvoeding, die bijna twee weken duurt.
In het experiment groeven de kevers tot vijftien centimeter diep in de grond om te overwinteren. Alleen individuen die nog niet waren gekomen om zich voort te planten deden dit. Kevers die zich al hadden voortgeplant, zwierven rond tot ver in de herfst en stierven geleidelijk uit.
Volgens andere informatie bestaat een legsel gemiddeld uit 5 eieren en hebben de eieren een gemiddeld volume van 0,21 mm³. Ook volgens een andere bron duurt de ontwikkeling van het leggen van eieren tot het uitkomen van de kever 24 dagen bij 20 °C. Deze verschillen kunnen te wijten zijn aan het feit dat er een andere ondersoort is gebruikt.
Verspreiding
De soort is wijdverspreid in het Palearctisch gebied. Naast Europa, Noord-Azië en Noord-Afrika komen ze voor in Japan en Korea.
In het Middellandse Zeegebied komt de kever het hele jaar voor. Daar komt de kever vaker voor in bosrijke gebieden dan in open land. Openlandbiotopen worden genoemd als voorkeurshabitats voor Midden-Europa.
Forensische toepassingen
De volwassen kever is te vinden op vers aas, in alle stadia van ontbinding tot aan de droge botten toe. Of het aas aan de zon wordt blootgesteld of in de schaduw ligt, is relatief onbelangrijk, de kevers worden alleen minder vaak gezien bij temperaturen boven de 30 °C.
Deze soort kan daarom slechts in zeer beperkte mate worden gebruikt in forensisch onderzoek om het mogelijke tijdstip van overlijden van een lijk te beperken of om informatie te geven over waar het vroeger was. Aan de andere kant kunnen mogelijk conclusies over de doodsoorzaak worden getrokken uit Thanatophilus sinuatus. Bij laboratoriumtests was er een goede correlatie tussen de morfinegehalten in het karkas en de morfinegehalten in de kevers van het tweede en derde stadium. Vergiften zouden dus nog kwantitatief in de kever kunnen worden gedetecteerd, terwijl dit in het karkas misschien niet meer mogelijk is.
Aaskevers
|
5307595
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sarah%20Neutkens
|
Sarah Neutkens
|
Sarah Neutkens (Eindhoven, 8 september 1998) is een Nederlands componist, pianist, schrijver, beeldend kunstenaar en model. Ze studeerde kunstgeschiedenis in Nijmegen.
Multitalent Neutkens trad op met het Nederlands Saxofoon Octet in het tv-programma Podium Witteman, stond 10 keer in een uitverkocht Carré met de performance Within Without, was een jaar ambassadeur van het Stedelijk Museum Amsterdam en speelde de rol van Lucinda in het theaterstuk Gemma van Fabian Claes Jansen. Als fotomodel verscheen ze in tijdschriften als Harper’s Bazaar, Architecture and Design Magazine, Aesthetica Magazine en JAN. Als popjournalist en kunsthistorica schrijft ze voor o.a. het Eindhovens Dagblad en het tijdschrift Here and There (Canada).
Levensloop
Neutkens groeide op in een ondernemende, artistieke familie. Haar vader is musicus en beeldend kunstenaar, haar moeder is ontwerper en meubelmaker.
Vanaf haar zevende volgde ze pianolessen. Al snel begon ze haar eerste stukjes te componeren. Toch koos ze ervoor om niet naar het conservatorium te gaan, vooral om haar vrijheid in het musiceren te kunnen behouden. Ze zegt hierover: "Bij mijn pianolessen voelde ik me eigenlijk al beperkt. Ik heb ruimte nodig om het op mijn eigen manier te doen." Neutkens studeerde aanvankelijk Engels aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, maar maakte na een jaar de overstap naar de studie Kunstgeschiedenis.
Werk
Neutkens is in haar kunstuitingen volledig autodidact. Haar levensmotto is: "Het liefst wil ik het leven helemaal uitkleden", wat haar ertoe brengt om al haar talenten te verkennen en te ontwikkelen. De inval, het idee is daarbij leidend, wat bepalend is voor de vorm die ze kiest waarin ze zich artistiek gaat uiten. Creëren lijkt voor Neutkens dan ook een drang: "Een werk dient zich aan. Ik kan daarom ook niet in opdracht schrijven. Er komt een goed idee binnen, en dat moet ik dan meteen opschrijven. Het stuk heeft er dan moeten zijn." Haar scheppingsdrift komt tegelijkertijd ook voort uit een permanent gevoelde onrust: "Voortdurend ben ik op de vlucht voor dat grote gevoel van zinloosheid. (...) Maken is het enige wat het leven een beetje zin geeft".
Haar composities vallen onder het genre Hedendaagse klassieke muziek, al verafschuwt ze zelf het label neo-klassiek. Zelf zegt ze geen voorbeelden te hebben: "Als alles wat binnenkomt van invloed is, hoop ik dat dit net zo goed voor de trash geldt die ik beluister als voor de grote klassieke werken. Als ik contrapunt gebruik in een compositie, zit daar net zoveel Bach als Beatles in. (...)Theoretisch sla ik alles in de wind. Dat geldt ook voor mijn schrijven. Ik snap dat sommige mensen daar jeuk van krijgen maar het klopt wél."
Muziekrecensent Frits van der Waa schreef in De Volkskrant dat haar composities "een plezierig tegendraads eigen geluid" hebben.
Haar composities bracht ze eerst uit onder haar eigen label Neutra, maar haar laatste CD What is Sarah Neutkens thinking? werd uitgebracht door Universal Records.
Composities
People and Things (2021), viool en sopraansaxofoon
In te Domine Speravi (2021), koor
Great Light en Last Call, Cleaning the Bar (2020), saxofoon solo
My Father Thinks of My Mother (2020), orgel en stem
Fons Amoris (2020), koor
Stabat Mater (2020), koor
The plough (2020), strijkkwartet
Its low sills (2020), strijkkwartet
Wicklow also (2020), strijkkwartet
The block split (2020), strijkkwartet
Bright edge deep (2020), strijkkwartet
Redshift (2019), twee marimba's en twee vibrafoons
September (2019), saxofoonkwartet
7 (2019), geïnspireerd door Beethoven’s allegretto, solo piano of saxofoonkwartet
Other Echoes (2019), strijkoctet
In Solitude (2019), strijkoctet
Bargain and Bid (2019), strijkoctet
I Saw a Crowd (2019), strijkoctet
VI (2018), solo piano
Cumulus (2018), piano trio of solo piano met loopstation
Utrecht, 11:15 (2018), solo piano
Rigel (2017), solo piano
Victoria (2016), piano en klarinet
Inferno (2016), solo piano
Inferno (2016), strijkoctet
Hexagon (2014), solo piano
Discografie
Hexagon (Neutra Records, 2016)
Cumulus (Neutra Records, 2018)
Pieces for Strings met het Dutch String Collective (Neutra Records, 2019)
September met het Nederlands Saxofoon Octet (Neutra Records, 2020)
3 ep's voor festival Into the Great Wide Open (Neutra Records, 2021)
dubbel CD What is Sarah Neutkens thinking? (Universal Records, 2023)
Boeken
Een blote man beminnen (roman, Uitgeverij Prometheus, 2022)
Tusseninmens (non-fictie, Prometheus, 2023)
Documentaires
Het Kamp van Sarah Neutkens (NTR)
Melancholie van de Majeur (NTR)
De Gouden Lichting (VPRO) (met muziek van Sarah Neutkens)
Tentoonstellingen
26 januari - 19 februari, 2018: Groepstentoonstelling Amsterdam
8 juni 2019: Solo tentoonstelling (FDFA), Arnhem
29 juni - 5 juli, 2020: 168H (online)
September 2020: Atelier Simeon ten Holt
Prijzen en nominaties
VIVA400 award 2019 (NL)
3voor12gld awards 2020 (NL)
Geselecteerd voor de Libris Literatuur Prijs 2022 (Blote Man, NL)
Longlist De Bronzen Uil 2022 (Blote Man, NL/BE)
Pieter Boddaert Prijs 2022 (Blote Man, NL/BE)
Externe links
Recensie door Frits van der Waa in De Volkskrant, 1 augustus 2019
Radio 4, 14 september 2019
Interview in Atelier Amsterdam (2020)
Uitvoering van September III door het Nederlands Saxofoon Octet - Podium Witteman
Nederlands componist
21e-eeuws componist
Nederlands schrijver
|
3309468
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anisodactylus%20similis
|
Anisodactylus similis
|
Anisodactylus similis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door Leconte.
similis
|
2440068
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dentex%20congoensis
|
Dentex congoensis
|
Dentex congoensis is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zeebrasems (Sparidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Max Poll.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2009.
Zeebrasems
IUCN-status niet bedreigd
|
2330258
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurema%20nigrocincta
|
Eurema nigrocincta
|
Eurema nigrocincta is een vlindersoort uit de familie van de Pieridae (witjes), onderfamilie Coliadinae.
Eurema nigrocincta werd in 1889 beschreven door Dognin.
Witjes
|
1696617
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Len%20Sutton
|
Len Sutton
|
Len Sutton (Portland, Oregon, 9 augustus 1925 - aldaar, 4 december 2006) was een Amerikaans autocoureur. Hij startte zeven keer in de Indianapolis 500, waarvan 3 hiervan, de edities van 1958, 1959 en 1960, tot het wereldkampioenschap Formule 1 behoorden. Hij scoorde hierin geen WK-punten. Hij finishte als tweede in de Indianapolis 500 in 1962.
Referenties
Amerikaans autocoureur
Formule 1-coureur
|
4418956
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yves%20de%20Wasseige
|
Yves de Wasseige
|
Yves de Wasseige (Auvelais, 13 mei 1925 – Charleroi, 2 augustus 2021) was een Belgisch politicus en magistraat.
Biografie
Van 1944 tot 1945 vocht Yves de Wasseige voor het Belgische leger in Ierland. Na zijn studies werd hij beroepshalve industrieel ingenieur bij Aciérès et Minières de la Sambre, Unichar en Hainaut-Sambre en was hij van 1955 tot 1957 onderzoeker aan het Centrum Sociale Studies aan de Université catholique de Louvain.
In 1975 werd hij kabinetschef van ministers van Economische Zaken André Oleffe en Fernand Herman (PSC) en bleef dit tot in 1976. Vervolgens was hij van 1977 tot 1979 algemeen gedelegeerd ingenieur op het commissariaat van Nucleaire Energie.
Als militant van de MOC, verantwoordelijke van de Rénovation wallonne en lid van de Mouvement populaire wallon trad de Wasseige in 1976 toe tot de Rassemblement Wallon. Voor de RW was hij van 1978 tot 1981 lid van de Senaat als provinciaal senator van Namen. Hierdoor zetelde hij van 1980 tot 1981 ook in de Waalse Gewestraad, waar hij RW-fractieleider was, en in de Raad van de Franse Gemeenschap. Van 1980 tot 1983 was hij daarnaast ook lid van de Waalse Economische Regionale Raad.
In 1981 stapte hij uit het RW en werd hij de medestichter van de Rassemblement populaire wallon, waarvan hij van 1982 tot 1984 de partijvoorzitter was. De RPW werkte samen met de PS en voor de RPW zetelde hij van 1981 tot 1985 als provinciaal senator voor Luik opnieuw in de Senaat. In 1984 stapte hij definitief over naar de PS en was voor deze partij van 1985 tot 1991 terug lid van de Senaat, ditmaal als gecoöpteerd senator.
Van 26 juli 1992 tot 14 december 1994 was de Wasseige rechter bij het Arbitragehof, waarmee hij zijn loopbaan beëindigde.
De Wasseige overleed op 95-jarige leeftijd.
Externe link
Yves de Wasseige, Connaître la Wallonie
RW-politicus
PS-politicus (België)
Belgisch senator
Rechter bij het Grondwettelijk Hof (België)
Belgisch kabinetschef
|
3709126
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aphrosylus%20piscator
|
Aphrosylus piscator
|
Aphrosylus piscator is een vliegensoort uit de familie van de slankpootvliegen (Dolichopodidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Lichtwardt.
Slankpootvliegen
|
672257
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tal%20Brody
|
Tal Brody
|
Tal Brody (Hebreeuws: טל ברודי) (Trenton (New Jersey), 30 augustus 1943) is een voormalig Amerikaans-Israëlisch basketbalspeler en huidig Israëlisch verzekeringsagent.
De 1,87 m lange speler kwam meestal uit voor Maccabi Tel Aviv BC. In Israël heeft hij een status van nationale held verkregen, en niet uitsluitend in basketbal. Zijn beroemde uitspraak "we zijn op de kaart (en we blijven op de kaart)", na een historische overwinning van Maccabi Tel Aviv over PBC CSKA Moskou is een gedeelte van de Israëlische cultuur en wordt gebruikt in vele situaties en contexten, van politieke speeches tot reclamespotjes van de staatsloterij.
Brody is de eerste Israëlische sporter die de nationale Israëlprijs ontving.
Amerikaans basketballer
Israëlisch basketballer
Israëlisch ondernemer
|
5437537
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joo%20Min-jin
|
Joo Min-jin
|
Joo Min-jin (Koreaans: 주민진) (Seoel, 1 augustus 1983) is een Zuid-Koreaans shorttrackster.
Tijdens de 2002 won Joo de gouden medaille in de relay.
Resultaten
Olympische Zomerspelen
Wereldkampioenschappen
Zuid-Koreaans shorttracker
Zuid-Koreaans olympisch kampioen
|
270987
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phyllomys
|
Phyllomys
|
Phyllomys is een geslacht van kleine tot middelgrote stekelratten uit het Mata Atlântica van Brazilië, van Ceará tot Rio Grande do Sul, en westelijk tot de rivieren São Francisco en Paraná die behoren tot de onderfamilie Echimyinae. Het geslacht is meestal bekend onder namen als Nelomys, Loncheres en Echimys; pas in 2002 werd duidelijk dat het een apart geslacht is. De indeling van het geslacht is toen ook ingrijpend gewijzigd; sinds 2002 zijn er bijvoorbeeld drie nieuwe soorten beschreven, waarvan er één, P. pattoni, een zeer grote verspreiding heeft. Die werd door Emmons et al. (2002) beschreven, die ook een aantal andere soorten uit de synoniemie terughaalden, terwijl de andere twee nieuwe soorten, P. lundi en P. mantiqueirensis, door Leite (2003) werden beschreven.
Het zijn middelgrote tot grote in bomen levende rat, die niet altijd stekels hebben. Ze hebben 3+1=8 mammae. Ze verschillen in een groot aantal kenmerken van hun tanden en schedel van andere stekelratten.
Het geslacht omvat de volgende soorten:
Phyllomys blainvilii
Phyllomys dasythrix
Phyllomys kerri
Phyllomys lamarum
Phyllomys lundi
Phyllomys mantiqueirensis
Phyllomys medius
Phyllomys nigrispina
Phyllomys pattoni
Phyllomys thomasi
Phyllomys unicolor
Daarnaast is er nog de fossiele soort Lonchophorus fossilis Lund, 1840, die als een nomen dubium beschouwd wordt, hoewel het mogelijk een synoniem van P. brasiliensis is.
Literatuur
Emmons, L.H., Leite, Y.L.R., Kock, D. & Costa, L.P. 2002. A review of the named forms of Phyllomys (Rodentia: Echimyidae) with the description of a new species from coastal Brazil. American Museum Novitates 3380:1-40, 16 augustus 2002.
Leite, Y.L.R 2003. Evolution and Systematics of the Atlantic Tree Rats, Genus Phyllomys (Rodentia, Echimyidae), with Description of Two New Species. University of California Publications in Zoology 132:i-xvi+1-118.
Stekelratten
Endemisch dier uit Brazilië
|
3269713
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Barbaetis
|
Barbaetis
|
Barbaetis is een geslacht van haften (Ephemeroptera) uit de familie Baetidae.
Soorten
Het geslacht Barbaetis omvat de volgende soorten:
Barbaetis benfieldi
Baetidae
|
518732
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoeke
|
Hoeke
|
Hoeke (België), een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen
Personen:
Rob Hoeke, een Nederlandse zanger-pianist-songwriter
The Rob Hoeke's Boogie Woogie Quartet
The Rob Hoeke Rhythm & Blues Group
Ruben Hoeke, een Nederlandse gitarist
Eva Hoeke, Nederlands journalist
|
3682923
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gampeng
|
Gampeng
|
Gampeng is een bestuurslaag in het regentschap Kediri van de provincie Oost-Java, Indonesië. Gampeng telt 3880 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Java
|
757266
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Csaba%20Kuttor
|
Csaba Kuttor
|
Csaba Kuttor (Miskolc, 19 augustus 1975), is een Hongaars triatleet en aquatleet.
Kuttor deed in 2000 mee aan de eerste triatlon op de Olympische Zomerspelen van Sydney. Daar werd hij een dertigste met een tijd van 1:51.05,74. Vier jaar later zou hij meedoen op de Olympische Spelen, maar ging uiteindelijk niet van start wegens ziekte. Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking was hij wel van de partij, maar eindigde op een teleurstellende 47e plaats.
Hij is aangesloten bij Újpesti Torna Egylet/Bud-Cash.
Palmares
triatlon
1998: 29e WK olympische afstand in Lausanne - 2:00.04
1999: 49e WK olympische afstand in Montreal - 1:48.53
2000: 30e Olympische Spelen van Sydney - 1:51.05,74
2000: ITU wereldbekerwedstrijd Hongarije
2000: 5e ITU wereldbekerwedstrijd in Rio de Janeiro
2002: 15e WK olympische afstand (Cancún)
2003: 38e WK olympische afstand (Queenstown)
2003: 6e ITU wereldbekerwedstrijd in Makuhari
2003: 8e ITU wereldbekerwedstrijd in Tongyeong
2004: 60e WK olympische afstand (Madeira)
2004: 29e EK olympische afstand
2004: DNS Olympische Spelen van Athene
2005: 22e WK olympische afstand in Gamagōri - 1:51.36
2006: 53e WK olympische afstand - 1:59.39
2008: 47e Olympische Spelen van Peking - 1:55.53,38
2009: 31e EK olympische afstand in Holten - 1:49.16
aquatlon
2002: 8e WK in Cancún
2003: 4e WK in Queenstown
2004: WK in Madeira
Hongaars triatleet
Hongaars olympisch deelnemer
Aquatleet
|
727003
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elben%20%28Westerwald%29
|
Elben (Westerwald)
|
Elben is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van de Landkreis Altenkirchen.
Elben telt inwoners.
Bestuur
De plaats is een Ortsgemeinde en maakt deel uit van de Verbandsgemeinde Gebhardshain.
Gemeente in Rijnland-Palts
|
3253965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Quasimodia%20enna
|
Quasimodia enna
|
Quasimodia enna is een vlokreeftensoort uit de familie van de Phliantidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1972 door J.L. Barnard.
Phliantidae
|
1269756
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/St%C5%99%C3%ADbrn%C3%A9%20Hory
|
Stříbrné Hory
|
Stříbrné Hory (Duits: Böhmisch Schützendorf) is een Tsjechische gemeente in de regio Vysočina, en maakt deel uit van het district Havlíčkův Brod.
Stříbrné Hory telt 242 inwoners (2004).
Gemeente in Havlíčkův Brod
|
2748436
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Melittia%20butleri
|
Melittia butleri
|
Melittia butleri is een vlinder uit de familie wespvlinders (Sesiidae), onderfamilie Sesiinae.
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Druce in 1883. De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Wespvlinders
Dier uit het Neotropisch gebied
|
5316457
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Picture%20in%20the%20House
|
The Picture in the House
|
The Picture in the House is een horror/kort verhaal geschreven door de Amerikaanse schrijver H.P. Lovecraft. Het werd voor het eerst gepubliceerd in het juli-nummer uit 1921 van het tijdschrift The National Amateur.
Verhaal
Een genealoog fietst in 1896 over een schijnbaar verlaten weg in een zo goed als onbewoond deel van de Miskatonic Valley in New England. Hij is op weg naar Arkham. De genealoog begeeft zich al een tijdje onder de lokale bevolking, op zoek naar gegevens. Hij wordt overvallen door een stortbui. Deze is zo hevig, dat hij geen andere keus ziet dan schuilen in een verweerd, afzichtelijk houten huisje aan de voet van een heuvel. Hij kent honderd jaar oude legenden die hem met afkeer vervullen om hier naar binnen te gaan. Hij voelt zich niettemin gedwongen door de omstandigheden.
Nadat hij heeft aangeklopt om zich ervan te verzekeren er niemand woont, gaat hij het huisje binnen. Het blijkt gevuld met antieke boeken, voorwerpen en meubels van voor de Amerikaanse revolutie van 1765-1783. Zijn oog valt op een boek dat op tafel ligt. Het blijkt een zeldzame Latijnse versie van Regnum Congo van Filippo Pigafetta uit 1598. Terwijl hij het bekijkt, valt het steeds open op een pagina met een afzichtelijke illustratie van een slagerij van het kannibalistische Anzique-volk.
De genealoog richt zijn aandacht op andere boeken, tot hij voetstappen hoort op de bovenverdieping en daarna op de trap. Het huisje blijkt toch bewoond. De eigenaar komt binnen en blijkt een sjofele man met een witte baard. Hij oogt tegelijkertijd oud en krachtig. Hij begint te praten in een Yankee-dialect waarvan de genealoog dacht dat het niet meer werd gesproken. De man toont zich dankbaar voor het gezelschap en verklaart dat hij sliep.
Het gesprek komt op het Regnum Congo. De man vertelt dat hij het boek persoonlijk heeft gekregen van een militair genaamd Ebenezer Holt, die naar het beste weten van de genealoog bijna honderd jaar eerder leefde. De man kan het niet lezen, maar toont zich erg gesteld op de illustraties. De genealoog voelt zich steeds ongemakkelijker. De man bladert naar de pagina met de illustratie van de Anzique-slagerij en begint er steeds opgewondener over te vertellen. Hij verklaart dat het slachten van schapen leuker werd vanaf het moment dat hij vooraf naar de illustratie ging kijken. Hij beweert dat hij het nooit heeft gedaan, maar dat hij daarna ging verlangen naar het slachten van 'iets anders dan schapen'. Dat hij zich begon af te vragen of een man niet langer zou leven als hij vlees zou eten dat meer leek op dat van zichzelf.
Het gesprek wordt onderbroken door een zacht geluid. Dit blijkt afkomstig van het vallen van een druppel bloed op de illustratie in het openliggende boek. De man en de genealoog richten hun blik op het plafond en zien daar een vochtige rode vlek. De genealoog sluit zijn ogen, waarna een bliksemschicht het huisje verwoest.
Achtergrond
Lovercraft introduceerde in The Picture in the House achtergronden die hij nog vaak zou gebruiken in zijn horrorverhalen. Hoewel nog niet uitvoerig beschreven in dit verhaal, werden het fictieve plattelandsgebied in New England, de Miskatonic Valley in Massachusetts en de stad Arkham vaste onderdelen van wat bekend zou komen te staan als Lovecraft Country.
Adaptatie
Toei Animation maakte een korte klei-animatie-film van The Picture in the House en bracht die samen met soortgelijke bewerkingen van The Dunwich Horror en The Festival uit op de dvd H. P. Lovecraft's The Dunwich Horror and Other Stories.
Horrorboek
Kort verhaal
Werk van Howard Phillips Lovecraft
|
249390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ian%20McLeod
|
Ian McLeod
|
Ian McLeod (Falkirk, 3 oktober 1980) is een, in Schotland geboren, Zuid-Afrikaans voormalig wielrenner.
Belangrijkste overwinningen
2004
5e etappe Tour de la Manche
GP de Lys lez Lannoy
2008
Zuid-Afrikaans kampioen op de weg, Elite
2009
Afrikaans kampioen op de weg, Elite
Afrikaans kampioen ploegentijdrit, Elite
2010
Bergklassement Ronde van Gabon
Eindklassement UCI Africa Tour
Grote rondes
Externe link
McLeod, Ian
|
3237130
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Archioncaea%20arabica
|
Archioncaea arabica
|
Archioncaea arabica is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Oncaeidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Böttger-Schnack & Huys.
Oncaeidae
|
3975462
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas%20F.%20Duffy
|
Thomas F. Duffy
|
Thomas F. Duffy (Newark, 9 november 1955) is een Amerikaans acteur.
Biografie
Duffy werd geboren in Newark en groeide op in Woodbridge, hier doorliep hij de high school aan de Woodbridge High School. Hierna ging hij studeren aan de Ohio University in Athens. Hij begon zijn studie in rechtsgeleerdheid, dit veranderde hij later in acteren en studeerde af met een bachelor of fine arts in acteren. Tijdens zijn studietijd was hij ook actief in American football en ijshockey. In 1980 verhuisde hij naar Hollywood voor zijn acteercarrière.
Duffy begon in 1981 met acteren met de film Miracle on Ice, hierna heeft hij nog meerdere rollen gespeeld in films en televisieseries.
Filmografie
Films
Uitgezonderd korte films.
2017 Just Within Reach - als pastoor
2014 Supremacy - als hulpsheriff Lansing
2011 Super 8 – als Rooney
2010 Rubber – als politieagent Xavier
2008 Funniest Commercials of the Year: 2008 – als kettingzaagman
2006 World Trace Center – als New York commandant
2006 The Standard – als vader van Dylan
2005 Gone But Not Forgotten – als chief O'Malley
2004 The Drone Virus – als Russell Wheeler
2002 Scorcher – als Anderson
2000 Runaway Virus – als Coyote
1999 Varsity Blues – als Sam Moxon
1999 Let the Devil Wear Black – als barkeeper
1998 Poodle Rising – als dikke politieagent
1998 Mercury Rising – als Audey
1997 The Lost World: Jurassic Park – als dr. Robert Burke
1996 The Fan – als Figgy
1996 Independence Day – als luitenant
1996 If Looks Could Kill – als officier Bryant
1995 Nothing Lasts Forever – als Bill Lomax
1995 White Dwarf – als visserman met parasieten
1994 The River Wild – als ranger
1994 Wagons East – als Clayton Ferguson
1994 Wolf – als Tom
1993 Eye of the Stranger – als Ballack
1992 To Protect and Serve – als Stewart
1992 The Mambo Kings – als Mulligan
1992 Two-Fisted Tales – als Scorby
1992 The Waterdance – als dr. Harrison
1991 Guilty as Charged – als Evans
1991 Out for Justice – als O'Kelly
1990 State of Grace – als man van Frankie
1989 The Abyss – als bouwvakker
1989 Danger Zone II: Reaper's Revenge – als vuilnisman
1985 To Live and Die in L.A. – als creditcard vervalser
1985 Command 5 – als Lew
1984 Getting Physical – als moordenaar
1983 Baby Sister – als Michael Fancher
1982 Death Wish II – als Nirvana
1981 Miracle on Ice – als Dave Christian
Televisieseries
Uitgezonderd eenmalige gastrollen.
2009-2011 The Middle – als Jack Meenahan – 3 afl.
2001 Family Law – als Carl Layton – 2 afl.
1997 Days of our Lives – als Frank Paton – 9 afl.
1988 A Year in the Life – als Ross – 2 afl.
Amerikaans filmacteur
Amerikaans televisieacteur
|
2546208
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Summit%20Trench%20Cemetery
|
Summit Trench Cemetery
|
Summit Trench Cemetery is een begraafplaats gelegen in de Franse plaats Croisilles (Pas-de-Calais). De militaire graven worden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission.
De begraafplaats telt 69 geïdentificeerde Gemenebest graven uit de Eerste Wereldoorlog.
Begraafplaats van de CWGC in Frankrijk
|
3408890
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sisyrosea%20diana
|
Sisyrosea diana
|
Sisyrosea diana is een vlinder uit de familie van de slakrupsvlinders (Limacodidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Druce.
Slakrupsvlinders
|
2688995
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lasioglossum%20minutum
|
Lasioglossum minutum
|
Lasioglossum minutum is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1798 door Fabricius.
minutum
|
1760156
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Expeditie%20Robinson%202009
|
Expeditie Robinson 2009
|
Expeditie Robinson 2009 is het tiende seizoen van Expeditie Robinson, dat werd uitgezonden vanaf 3 september 2009 op RTL 5 in Nederland en op 2BE in België. Het is het eerste seizoen gepresenteerd door Evi Hanssen en Eddy Zoëy, na het overlijden van Ernst-Paul Hasselbach in oktober 2008.
Het seizoen begon met enkel 16 vrouwen. Pas in de tweede aflevering werden ook de mannen bekendgemaakt, die eerst een jungletocht moesten overleven om zo de expeditie te bereiken.
Vanaf dit jaar moeten de kandidaten na de samensmelting op 2 verschillende personen stemmen. De 2 (of 3 en meer, bij een gelijke stand) moeten een duel spelen. Degene die dit verliest ligt uit het spel. Dit duel bestaat uit het bouwen van één gezamenlijke blokkentoren. Degene die het blok er op legt, waardoor de toren omvalt, moet de expeditie verlaten.
Tijdens de finale eilandraad kon er gestemd worden op 3 personen, de uiteindelijke winnaar werd Marcel Vandezande.
Expeditieleden
Kamp Noord
Kamp Zuid
Junglemissie
Samensmelting
Finalist
Winnaar
Tweede
Derde
Bronnen
Externe link
Officiële RTL Expeditie Robinson 2009 Website
Expeditie Robinson
|
2310203
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan%20van%20Teeffelen
|
Jan van Teeffelen
|
Jan van Teeffelen (bestuurder), een Nederlands sportbestuurder en bankier
Jan van Teeffelen (fotograaf), een Nederlands fotograaf
Jan van Teeffelen (architect), een Nederlands architect
|
1784538
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Can%20Artam
|
Can Artam
|
Can Artam (Istanboel, 30 juni 1981) is een Turks autocoureur. In 2005 reed hij in de GP2 voor het team iSport International en in 2001 was hij kampioen in de US Barber Formula Dodge.
Loopbaan
Artams kartcarrière begon in 1999 en hij stroomde in 2001 door naar het Turkish Touring Car Championship. Later dat jaar won hij de titel in de US Barber Formula Dodge. In 2002 reed hij ook in het TTCC, maar ook in de North American Fran Am 2000 Pro Championship en enkele races in het Turkse Formule 3-kampioenschap. De Formule Renault zou de enige serie zijn waarin hij in 2003 reed, maar hij reed ook nog in het Britse Formule 3-kampioenschap en de Formule Renault V6 Eurocup. Op 29 mei 2004 reed hij als eerste Turk voor het eerst in de Formule 3000 op het circuit van Imola, eerst voor het team Coloni Motorsport en later voor Super Nova Racing. In 2005 reed hij in de vervangende klasse GP2 voor het team iSport International naast de Amerikaan Scott Speed. Hij scoorde slechts twee punten in Monaco. Sindsdien heeft hij niet meer in grote klassen gereden.
Totale GP2 resultaten
Turks autocoureur
|
1860556
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Raymond%20Berenger
|
Raymond Berenger
|
Raymond Berenger (overleden: 1374) was afkomstig uit een adellijke familie uit de Dauphiné, het is onduidelijke of zijn familie oorspronkelijk uit Italië kwam of uit Catalonië. Hij was van 1365 tot aan zijn dood de 30ste grootmeester van de Orde van Sint-Jan van Jeruzalem. Hij volgde in 1365 Roger de Pins op.
Raymond was luitenant (Plaatsvervanger) tijden de regeerperiode van zijn voorganger.
Grootmeester
Met zijn strijd tegen de moslims verwierf Berenger veel faam, zowel in het oosten als in het westen. Hij bereidde samen met Peter I van Cyprus een grootschalige aanval voor op Egypte. Zij konden uiteindelijk een vloot van zo'n ruim honderd schepen uitrusten met soldaten. De aanval op Egypte werd geleid door Peter I, terwijl Berenger het eiland Rhodos verdedigde tegen de oprukkende Turken. Peter I wist Alexandrië te veroveren, maar slaagde er niet in om door te stoten naar Caïro. Alexandrië werd kort daarna door de kruisvaarders verlaten.
Kort daarna veroverde Berenger in 1366 Tripoli en Tartous in Syrië, maar ook die steden werden na een korte tijd verlaten.
In 1367 begeleidde hij paus Urbanus V in zijn tocht van Avignon naar Rome. Na de moord op Peter I, werd Berenger als nuntius aangesteld van de pas 9-jarige Peter II. Berenger pleitte ook voor meer christelijke hulp aan de Orde, die in Klein-Azië steeds meer in de verdrukking kwam.
In 1374 stierf Raymond Berenger en werd opgevolgd door Robert de Juliac.
Bronnen
Jo van Steenbergen: The Alexandrian Crusade (1365) and the Mamluk Sources: Reassessment of the kitab al-ilmam of an-Nuwayri al-Iskandarani, 2003
Pierre d'Avity / Johann Ludwig Gottfried: Archontologiae Cosmicae Boek III, Frankfurt am Main, 1628
Berenger, R
Persoon in de 14e eeuw
|
659789
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manolache%20Costache%20Epureanu
|
Manolache Costache Epureanu
|
Manolache Costache Epureanu (Bârlad, 1823 - Schlangenbad, 1880), was een Roemeens politicus.
Manolache Epureanu werd geboren in Bârlad, Moldavië. Hij studeerde in Heidelberg (Duitsland), maar keerde in 1848 naar Moldavië terug en nam deel aan de revolutie van dat jaar. Hij maakte deel uit van het Revolutionaire Comité. De revolutie werd echter spoedig onderdrukt en het Russische gezag hersteld.
Na de vereniging van Walachije en Moldavië (1859) onder domnitor (vorst) Alexander Johan Cuza was Epureanu van 9 mei 1859 tot 12 mei 1860 minister-president van Moldavië en van 25 juli 1860 tot 29 april 1861 premier van Walachije.
Manolache Epureanu was in 1866 voorzitter van de raad die tot doel had een buitenlandse prins uit te nodigen om de troon van de Verenigde Donauvorstendommen (voorloper van het huidige Roemenië) te accepteren. Uiteindelijk aanvaardde de Duitse prins Karl van Hohenzollern-Sigmaringen als domnitor Carol I de troon.
Manolache Epureanu was van 1 mei tot 26 december 1870 premier van Roemenië. Daarnaast was Epureanu in het conservatieve kabinet van premier Lascăr Catargiu van oktober 1872 tot maart 1873 minister van Justitie. Van 6 mei tot 5 augustus 1876 was Epureanu voor de Nationaal-Liberale Partij (PNL) premier. Hierna stapte hij echter over naar de Conservatieve Partij (PC).
Manolache Costache Epureanu overleed in 1880 in Schlangenbad in het hertogdom Nassau in Duitsland.
Publicaties
Chestia locuitorilor privită din punctul de vedere al Regulamentului organic (1866)
Despre pretinsa rescumpărare a căilor ferate (1879)
Zie ook
Lijst van premiers van Walachije
Lijst van premiers van Moldavië (Roemenië)
Lijst van premiers van Roemenië
Premier van Roemenië
|
5382214
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andr%C3%A9%20van%20Halewyck
|
André van Halewyck
|
André van Halewyck (11 augustus 1951) is een Vlaams uitgever.
Van Halewyck was samen met Rik Coolsaet sinds het eind van de jaren 70 actief bij het tijdschrift Kritak (Kritische Actie). In november 1976 vormden zij dat om tot een uitgeverij. Vanaf eind 1983 gaf Kritak het noodlijdende weekblad De Zwijger uit maar in juni 1984 werd de publicatie toch stopgezet. In 1985 werd Kritak overgenomen door de Nederlandse uitgeverij Meulenhoff. Dat nam in 1993 ook het Belgische Manteau over, en probeerde dit met Kritak samen te voegen. Dit stuitte op weerstand, en Van Halewyck probeerde onder meer Kritak terug te kopen. Door die spanningen werd Van Halewyck op staande voet ontslagen, iets waarvoor Meulenhoff jaren later voor de rechter ongelijk zou krijgen.
Van Halewyck richtte daarop in 1995 zijn eigen uitgeverij Van Halewyck op. Veel literaire auteurs bleven bij Meulenhoff en aanvankelijk stapten vooral non-fictieauteurs mee in de Uitgeverij Van Halewyck. In 2003 verscheen met de autobiografie Leve Mij van Johan Anthierens het 500ste boek bij Van Halewyck.
Na verschillende goede jaren maakte de uitgeverij in 2010 €181.000 verlies, maar de volgende jaren boekte men weer winst dankzij enkele goede titels, waaronder de succesvolle kookboeken van Jeroen Meus.
In 2016 werd Van Halewyck opgenomen in de groep Pelckmans Uitgevers en herbergde sindsdien ook het jeugdboekenfonds van uitgeverij Abimo.
In 2019 bracht Van Halewyck de slapende titel Kritak weer tot leven.
Belgisch uitgever
|
1554072
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerkfabriek%20van%20Sint-Pieter
|
Kerkfabriek van Sint-Pieter
|
De Kerkfabriek van Sint-Pieter (Italiaans: Fabrica di St. Pietro) is een instelling van de Heilige Stoel. Het betreft hier de kerkfabriek van de Sint-Pietersbasiliek. In Pastor Bonus een apostolische constitutie van paus Johannes Paulus II is de taak van de Kerkfabriek als volgt omschreven:
De (Kerk)Fabriek van de Heilige Petrus gaat voort om te zorgen voor de zaken die de Basiliek van de Voornaamste van de Apostelen aangaan, zowel wat betreft de conservatie en het decorum van het gebouw als wat betreft de interne discipline van bewakers en van de pelgrims, die de tempel voor een bezoek betreden, volgens de eigen wetten. In alles, waarvoor dit nodig is, handelen de Oversten van Fabriek gemeenschappelijk met het Kapittel van dezelfde Basiliek.
Presidenten van de Kerkfabriek van Sint-Pieter
Paolo Marella (1961-1983)
Aurelio Sabattani (1983-1991)
Virgilio Noè (1991-2002)
Francesco Marchisano (2002-2004)
Angelo Comastri (2005-2021)
Mauro Gambetti (2021-heden)
Noten
Romeinse Curie
|
1058641
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Al%20Moqaouloun%20al-Arab
|
Al Moqaouloun al-Arab
|
Al Moqaouloun al-Arab is een Egyptische voetbalclub uit Nasr City, een district van de hoofdstad Caïro.
Erelijst
Premier League: 1983
Beker van Egypte: 1990, 1995, 2004
Egyptische Supercup: 2004
African Cup Winners' Cup: 1982, 1983, 1996
Bekende (ex-)spelers
Daouda Diakité
Mohamed Elneny
Mohamed Salah
Egyptische voetbalclub
Sport in Caïro
|
998303
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alta%20Sierra
|
Alta Sierra
|
Alta Sierra is een plaats (census-designated place) in de Amerikaanse staat Californië, en valt bestuurlijk gezien onder Nevada County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 6522.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
21,7 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond Alta Sierra.
Externe link
Plaats in Nevada County (Californië)
|
5091659
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sue%20Bird
|
Sue Bird
|
Suzanne (Sue) Brigit Bird (Syosset, 16 oktober 1980) is een Amerikaans basketbalspeelster, onder meer in de WNBA.
Ze werd als eerste gekozen door Seattle in het WNBA-draft van 2002. Bird heeft vier WNBA-kampioenschappen (2004, 2010, 2018 en 2020), vijf gouden Olympische medailles, (2004, 2008, 2012, 2016 en 2020), en vier FIBA World Cups (2002, 2010, 2014 en 2018) gewonnen. Ze is ook geselecteerd voor twaalf WNBA All-Star-teams en acht All-WNBA-teams. In 2011 werd ze door fans verkozen tot een van de 15 beste spelers aller tijden van de WNBA.
Bird speelt een gastrol in de film Space Jam: A New Legacy uit 2021 als zichzelf.
Privéleven
Op 20 juli 2017 kwam Bird uit de kast en vertelde dat ze een relatie had met voetbalspeelster Megan Rapinoe. Op 30 oktober 2020 zijn ze verloofd.
Amerikaans basketballer
Amerikaans olympisch kampioen
|
1396390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opee%20Sea%20Killer
|
Opee Sea Killer
|
De Opee Sea Killer is een fictief zeedier dat leeft op de planeet Naboo in de Star Warsfilmserie.
Uiterlijk
De Opee Sea Killer wordt ongeveer 20 meter lang en kent eigenschappen van verschillende dieren, waaronder kreeftachtigen. De bek is gepantserd en lijkt op die van een vis. Het achterlijf en de poten lijken echter op die van een kreeft.
De bek kan heel ver worden geopend en zit vol met rijen scherpe tanden. De tong van de Opee kan razendsnel uit de bek schieten om zo zijn prooi te vangen. De tong is drie keer zo lang als het lichaam van de Opee. Op de kop zitten twee grote antennes. De Opee heeft twee ogen op de zijkant van de kop. De Opee verplaatst zich met twee vinnen vlak onder de kop.
In de films
De Opee Sea Killer komt alleen voor in Star Wars Episode I: The Phantom Menace.
Wanneer Qui-Gon Jinn, Obi-Wan Kenobi en Jar Jar Binks onder water naar Theed reizen valt een Opee Sea Killer hen aan. Gelukkig komt er een Sando Aqua Monster en bijt de Opee Sea Killer in tweeën.
Dier uit Star Wars
|
4896095
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Quentin%20Tanis
|
Quentin Tanis
|
Quentin Tanis (Wignehies, 27 maart 1990) is een Frans wielrenner. Hij is lid van Massi-Kuwait Team sinds 2018. Tanis was teamgenoot van Clément Lhotellerie en Denis Flahaut in 2013. Zijn beste UCI resultaat is 18e in de Grand Prix de la ville de Pérenchies 2015 maar ook tijdens Parijs-Chauny 2015.
Palmares
2014
Grand Prix d'Assevent
Grand Prix d'Avesnes-les-Aubert
2016
Grand Prix de Lessines
2017
Grand Prix de Pommeroeul
Grand Prix de Vertus
Tanis, Quentin
|
3269273
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Macrobrachium%20tenuirostrum
|
Macrobrachium tenuirostrum
|
Macrobrachium tenuirostrum is een garnalensoort uit de familie van de Palaemonidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door X. Wang.
Palaemonidae
IUCN-status onzeker
|
5585161
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Woningstichting%20Den%20Helder
|
Woningstichting Den Helder
|
Woningstichting Den Helder is een woningcorporatie in de Nederlandse gemeente Den Helder. De corporatie verhuurt ca. 9300 woningen, waarvan ca. 9050 sociale huurwoningen.
Geschiedenis
De Vereeniging voor Volkshuisvesting Helder werd in 1910 opgericht. Deze vereniging bouwde onder andere woningen aan de Polderweg, Cronjé- en De Wetstraat. Ook werd er vanaf 1915 een tuindorp gebouwd buiten het centrum van de stad, tegen de linie. Ook in 1910 werd te 's Gravenhage opgericht de vereeniging tot vermindering van den woningnood te Helder, met de naam Licht en Lucht. Naast deze twee verenigingen was ook de Marine Woningbouwvereniging Algemeen Belang actief. In 1920 kwam Woningbouwvereeniging Verbetering zij ons Streven met plannen voor woningbouw tussen Ruyghweg, Stakman Bosse- en Jan in 't Veltstraat, deze plannen vonden echter geen doorgang. Eind 1921 werd door de gemeenteraad van Helder besloten tot oprichting van een woningstichting waarbij de vier bestaande verenigingen werden opgeheven. De oprichting van Woningstichting gebeurde op 26 oktober 1922. Licht en Lucht gaf zich echter pas in 1925 gewonnen waarna woningen van deze vereniging overgedragen werden aan Woningstichting.
Gedurende de jaren 1920 en 1930 breidt Den Helder uit en raakte de ruimte binnen de linie volgebouwd. Woningstichting realiseerde hierbij verschillende projecten, zoals de Vogelbuurt en uitbreiding van Tuindorp. Tijdens de oorlog vluchtte meer dan 80% van de inwoners van de stad voor bombardementen. Ruim de helft van de huizen van Woningstichting kwam leeg te staan. Het oude centrum van Den Helder werd in 1944 op last van de bezetter volledig gesloopt. Na de oorlog werden op deze locatie honderden nieuwe woningen gebouwd, voornamelijk rijtjeswoningen en flats. In deze wederopbouwperiode, in een tijd van woningnood, werd besloten buiten de grenzen van de linie te gaan bouwen. Dit begon met Nieuw-Den Helder waar een buurt met Airey-woningen werd gebouwd. Deze wijk breidde zich tot en met de jaren 1970 uit met flats en rijtjeswoningen. Ten oosten van Nieuw-Den Helder werd in de jaren 1960 het ruim opgezette De Schooten gebouwd.
Begin 1968 ging een beerput open, rijksaccountants stelden een jarenlang wanbeleid bij Woningstichting vast. Er was geen planning van werkzaamheden of financiën, prestaties werden niet gecontroleerd en de jaarstukken vanaf 1963 ontbraken. Voor de huurders uitte zich dit in slecht onderhoud van de woningen. Bij de gemeente werd een extra wethouder ingesteld om orde op zaken te stellen. De organisatie van Woningstichting werd volledig opnieuw opgebouwd, zo kwam er een nieuw bestuur, een nieuwe directeur, een nieuw hoofd onderhoud en nieuwe statuten. Er kwamen zelfs nieuwe magazijnen en ook het hoofdkantoor werd vernieuwd.
Vanaf de jaren 1970 nam de uitbreiding van Julianadorp aanvang, hier liet de corporatie naast woningen ook een winkelcentrum bouwen. Ook in het dorpje Huisduinen ontwikkelde Woningstichting vanaf die jaren enkele projecten. Tot begin jaren 1970 had Woningstichting er 38 houten Oostenrijkse woningen in beheer die er na de oorlog als tijdelijke woningen waren neergezet door de gemeente. Ook buiten gemeente Den Helder is de corporatie actief, zo werden er in de jaren 1970 en 1980 bijna honderdvijftig woningen gebouwd in Callantsoog.
Na bijna zestig jaar gehuisvest te zijn geweest in de Van Galenstraat verhuisde Woningstichting in 1980 naar een nieuw kantoor in Nieuw-Den Helder. Voor het 75-jarig bestaan werd in 1997 het boek Ach, ik bid en smeek u, laat mij terugkomen in Den Helder uitgebracht, geschreven door Peter Hovestad & Jan T. Bremer.
In januari 2006 nam Woningstichting haar huidige hoofdkantoor met de naam Woonplein in gebruik. Een deel van het gebouw is de monumentale voormalige meisjesvakschool en draagt de naam De Vijfsprong, naar de naastgelegen rotonde, en heeft ook bekend gestaan als De Boeg. Ter gelegenheid van 100 jaar volkshuisvesting in Den Helder pakte Woningstichting groots uit. Het organiseerde in 2010 een stadsfeest van vijf dagen op Willemsoord waar onder andere Jan Akkerman, Alain Clark en Van Dik Hout optraden.
Vanaf 2001 koopt Woningstichting, in overleg met de gemeente, panden in de centrum van Den Helder aan met de bedoeling deze locaties te herontwikkelen. Met de oplevering van het gebouw Boedelstaete in 2011 werden deze bedoelingen voor het eerst fysiek zichtbaar. Sindsdien zijn door Woningstichting, samen met Zeestad en de gemeente Den Helder, tientallen locaties in het centrum herontwikkeld door renovatie of het realiseren van nieuwbouw. Onder deze vernieuwingen vallen onder andere de realisatie van Bibliotheek School 7 en het opknappen van het voormalige V&D-pand.
Na een wijziging van de Woningwet in 2015, waardoor een woningcorporatie zich primair alleen nog met volkshuisvesting mag bezighouden, werd Woningstichting Den Helder per 1 januari 2018 opgesplitst. Er kwam een nieuwe bv met de naam Helder Vastgoed waar de hele organisatie naartoe meeverhuisde. Woningstichting kan namelijk wel mensen van de bv inhuren maar andersom zou dat niet mogelijk zijn. Op deze manier kan de organisatie zich met het opknappen van het stadshart bezig blijven houden.
Nederlandse woningcorporatie
Den Helder
|
3165930
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alaba%20lixa
|
Alaba lixa
|
Alaba lixa is een slakkensoort uit de familie van de Litiopidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1936 door Tom Iredale.
Litiopidae
|
2999151
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hartog%20Parfumeur
|
Hartog Parfumeur
|
Hartog 'Hap' Parfumeur (Sneek, 17 juni 1906 - Hoek van Holland, 13 december 1941) was een joodse advocaat en procureur in Leidschendam.
Toen hij 2 jaar was verhuisden zijn ouders naar Den Haag. Parfumeur trouwde op 11 augustus 1933 in Den Haag met de Antwerpse weduwe Maria Josefina van Herck (1905).
Toen de oorlog uitbrak, ging Hap in het verzet. Hij was ook lid van de Ordedienst. Eind 1941 wilde hij vanuit Hoek van Holland naar Engeland oversteken met een motorvlet van de Zuid-Hollandsche Maatschappij tot Redding van Drenkelingen. Parfumeur zag dat een van de drie boten was verdwenen (ook met Engelandvaarders, zie Ton Loontjens). Bij Hotel Caland informeerde hij naar de bewaking. De hoteleigenaar was een NSB'er. Toen Parfumeur op 13 december 1941 met zijn groepje vluchtelingen aankwam, werden ze dan ook meteen opgepakt. Hij was een kopstuk uit het verzet en nam meteen een gifpil om arrestatie te voorkomen.
Hartog Parfumier staat op de Erelijst van Gevallenen 1940-1945. Hij werd eerst op de gemeentelijke begraafplaats van Hoek van Holland begraven, in 1998 werden de stoffelijke resten overgebracht naar Erebegraafplaats Loenen.
Engelandvaarder
Nederlands advocaat
|
206741
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/BirdLife%20International
|
BirdLife International
|
BirdLife International is een internationale koepelorganisatie in de vogelbescherming. De organisatie stelt zich ten doel vogels en hun leefgebieden te beschermen en daarmee de biodiversiteit op aarde te stimuleren in dienst van het welzijn van mensen.
Birdlife International kwam in maart 1993 in de plaats van de in 1922 opgerichte International Council for Bird Preservation.
Organisatie en partners
De partners in Birdlife International zijn voor het merendeel nationale vogelbeschermingsorganisaties. De partners zijn afkomstig uit meer dan honderd landen over de hele wereld (alle werelddelen behalve Antarctica zijn vertegenwoordigd). De Nederlandse en Belgische nationale partners zijn de Vogelbescherming Nederland en Birdlife Belgium. Birdlife Belgium is zelf weer een koepel over de Vlaamse organisatie Natuurpunt en de Waalse organisatie Natagora.
BirdLife International heeft wereldwijd meer dan 1 miljoen hectare land in beheer of bezit en de organisatie heeft ongeveer 2,5 miljoen leden en 4000 medewerkers. Naast het beschermen van vogels en hun leefgebied stelt Birdlife zich ook ten doel het welzijn van mensen te bevorderen door stimulering van de biodiversiteit. Ook wil de organisatie vogelbescherming een rol geven in de manier waarop mensen in hun levensonderhoud voorzien.
Het hoofdkantoor van de organisatie is gevestigd in Cambridge, het hoofdkantoor van de afdeling Europa in Wageningen en het hoofdkantoor voor de Europese Unie in Brussel.
Publicaties
BirdLife geeft twee tijdschriften uit, beide kwartaalbladen: Bird Conservation International is een wetenschappelijk tijdschrift en World Birdwatch Magazine is een blad met foto's en verhalen voor de geïnteresseerde leek. Naast de tijdschriften publiceert de organisatie ook boeken. Bovendien onderhoudt zij een uitgebreide vogeldatabase die via haar website gratis toegankelijk is onder de naam Data zone.
Relatie met de IUCN en de internationale rode lijst
BirdLife is de officiële autoriteit die de status van vogelsoorten bepaalt op de Rode Lijst van de IUCN, uiteraard met inachtneming van de criteria die door de IUCN zijn geformuleerd.
Externe link
Officiële website
Natuurbeschermingsorganisatie
Koepelorganisatie
|
3725262
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tabanus%20pseudolunatus
|
Tabanus pseudolunatus
|
Tabanus pseudolunatus is een vliegensoort uit de familie van de dazen (Tabanidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Dias.
Dazen
|
5473078
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Henk%20van%20Gent
|
Henk van Gent
|
Hendrik Maarten van Gent (Rotterdam, 10 mei 1951) is een Nederlands zeiler in de Laser-klasse en de 470-klasse. Hij nam in 1980 deel aan de Olympische Spelen in Tallinn, en behaalde hier de 4e plaats met 79 punten. Tijdens deelname aan de Spelen was Van Gent de stuurman. De bemanning was Jan Willem van den Hondel.
Naast zijn olympische zeilcarrière was Van Gent werkzaam als gymleraar op het voortgezet onderwijs. Hij heeft deze baan na enkele jaren op moeten geven wegens rugklachten ten gevolge van het wedstrijdzeilen.
Zeilschool
Vanaf de jaren 80 heeft Van Gent een zeilschool gehad aan de Kralingse Plas waar hij les gaf aan cursisten, scholen en kinderen met een migratieachtergrond. In 2014 werd deze zeilschool ontruimd na een jarenlange rechtszaak met de gemeente Rotterdam.
Nederlands zeiler
Nederlands olympisch deelnemer
Nederlands ondernemer
|
2487865
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudolognatha%20salisburiensis
|
Pseudolognatha salisburiensis
|
Pseudolognatha salisburiensis is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1903 gepubliceerd door Martin Jacoby.
Bladkevers
|
5419412
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/I%27m%20Thinking%20of%20Ending%20Things%20%28film%29
|
I'm Thinking of Ending Things (film)
|
I'm Thinking of Ending Things is een Amerikaanse psychologische horrorfilm uit 2020 die geschreven en geregisseerd werd door Charlie Kaufman. Het is een verfilming van de gelijknamige roman van auteur Iain Reid. De hoofdrollen worden vertolkt door Jessie Buckley, Jesse Plemons, Toni Collette en David Thewlis.
Verhaal
Jake reist met zijn vriendin, die overweegt om een einde aan hun relatie te maken, naar zijn ouderlijk huis. De ongemakkelijke ontmoeting met Jakes bizarre ouders en een reeks vreemde incidenten zorgen ervoor dat de jonge vrouw alles wat ze wist over haar vriend, zichzelf en de wereld in vraag begint te stellen.
Rolverdeling
|-
| ||Jake
|-
| ||Jonge vrouw
|-
| ||Moeder
|-
| ||Vader
|-
| ||De conciërge
|-
| ||Laurey / Tulsey Town-meisje #1
|-
| ||Tante Eller / Tulsey Town-meisje #2
|-
| || Tulsey Town-meisje #3
|-
| || Yvonne
|-
| || Vriend van Yvonne
|-
|}
Productie
In januari 2018 raakte bekend dat Charlie Kaufman de roman I'm Thinking of Ending Things (2016) van schrijver Iain Reid zou verfilmen in samenwerking met streamingdienst Netflix. In december 2018 werd bericht dat Brie Larson en Jesse Plemons de hoofdrollen zouden vertolken. Larson haakte uiteindelijk af en werd vervangen door de Ierse actrice Jessie Buckley.
De 24 dagen durende opnames gingen op 13 maart 2019 van start in Fishkill (New York) en eindigden op 29 april 2019. Op 28 augustus 2020 ging de film in de Verenigde Staten in een select aantal bioscopen in première. Om 4 september 2020 ging de film in première op Netflix.
Externe links
Film uit 2020
Amerikaanse film
Dramafilm
Horrorfilm
Boekverfilming
Film van Netflix
Film van Charlie Kaufman
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.