id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
3160919
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dizoniopsis%20aspicienda
|
Dizoniopsis aspicienda
|
Dizoniopsis aspicienda is een slakkensoort uit de familie van de Cerithiopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Bouchet, Gofas & Warén.
Cerithiopsidae
|
2979324
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caesars%20Entertainment
|
Caesars Entertainment
|
Caesars Entertainment (van 1995 tot 2010 Harrah's Entertainment) is een Amerikaans gokbedrijf dat eigenaar en exploitant is van meer dan 50 casino's, hotels en zeven golfbanen onder verschillende merken. Het bedrijf is gevestigd in Paradise, Nevada, en is het grootste gokbedrijf in de wereld, met een jaarlijkse omzet van $8,9 miljard (2010). Caesars is eigendom van Hamlet Holdings, een gezamenlijk bedrijf van Apollo Global Management en Texas Pacific Group samen met Blackstone Group.
Op 23 november 2010 werd bekendgemaakt dat de naam "Harrah's Entertainment Inc" werd veranderd in "Caesars Entertainment Corporation". Harrah's bleef een sleutelmerk binnen het bedrijf.
Casinomerken
Golfclubs
Atlantic City Country Club – Northfield, NJ
Cascata Golf Course – Las Vegas, Nevada
Chariot Run Golf Course – Laconia, Indiana
Cottonwoods Golf Course – Tunica, Mississippi
Grand Bear Golf Course – Gulfport, Mississippi
Rio Secco Golf Club - Henderson, Nevada
Caesars Golf - Macau SAR, China
Externe link
Officiële website
Amerikaans bedrijf
Bedrijf genoteerd aan de NASDAQ
Economie van Nevada
Paradise (Nevada)
|
86268
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geestelijke%20gezondheidszorg
|
Geestelijke gezondheidszorg
|
De geestelijke gezondheidszorg (ggz) is, als vakgebied van de gezondheidszorg, een toegepaste wetenschap die zich met de psychische gezondheid van mensen bezighoudt. Naast onderzoek en studie van deze gezondheid omvat ggz ook toepassing van die kennis om de geestelijke gezondheid en kwaliteit van leven van de mens te bevorderen en/of herstellen. Ook streeft de ggz naar het voorkómen van psychische problemen.
Zowel in Nederland als in België is er geestelijke gezondheidszorg, echter verschillen ze in hoe ze zijn georganiseerd.
In Nederland
Een op de vier volwassen Nederlanders krijgt in zijn leven te maken met een psychische problemen die behandeling behoeven. Ongeveer een miljoen mensen maakten in 2009 gebruik van de geestelijke gezondheidszorg.
In een studie van Rifka Weehuizen bleek dat de behandeling van veelvoorkomende stoornissen met een hoge ziektelast, zoals burn-out, depressie en angst, een goede kosten-batenverhouding heeft. Het geld dat in de geestelijke gezondheidszorg wordt besteed aan preventie en zorg levert volgens de studie een gemiddelde besparing op van het twintig- tot dertigvoudige aan indirecte kosten.
Functies
De Nationale Raad voor de Volksgezondheid (NRV) splitst de ggz op in de volgende functies:
Preventie
Behandeling
Begeleiding
Verpleging en verzorging
Bescherming
Daarnaast rekent de NRV rehabilitatie van patiënten tot de taak van de ggz. Hierbij leren mensen met blijvende beperkingen hiermee zo goed mogelijk om te gaan.
Organisatie
De voorzieningen voor ggz in Nederland zijn opgedeeld in zorgcircuits en streven naar samenwerking met andere zorginstellingen.
De volgende zorgcircuits bestaan op dit moment:
Eerstelijns-ggz
Ggz-preventie
Ggz voor kinderen en jeugdigen
Ggz voor volwassenen
Ggz voor ouderen
Ggz voor Langdurige Zorg en Wonen (LZW)
Forensische psychiatrie
Verslavingszorg
Openbare ggz
Ggz voor volwassenen met een gehoorstoornis
'GGZ Nederland' is de brancheorganisatie voor de geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg in Nederland. Bijna 90% van de instellingen voor ggz in Nederland is aangesloten bij ‘GGZ Nederland’.
Eigen risico en eigen bijdrage
Basis-ggz wordt vergoed, afgezien van het algemene eigen risico voor zorg van € 385 per jaar (of het vrijwillig hogere bedrag). Afhankelijk van de polisvoorwaarden kan een aanvullende verzekering meer vergoeden.
In de tweedelijnszorg worden patiënten behandeld met zware, complexe psychische klachten. Deze behandelingen worden betaald uit de basisverzekering. Sinds 1 januari 2012 geldt voor een dbc (behandeling of diagnostiek) in de curatieve tweedelijns-ggz een eigen bijdrage van €200. Alleen als de zorgverlener minder dan 100 minuten aan de behandeling of diagnostiek besteedt, is de eigen bijdrage €100. Dit is inclusief de tijd die de behandelaar aan de behandeling besteedt zonder dat er sprake is van direct contact, zoals voorbereiding en verslaglegging. Per kalenderjaar geldt een maximum van €200 voor dit soort eigen bijdragen. De bijdrage is hoger dan die voor een klein aantal zittingen in de eerstelijns-ggz, zodat cliënten worden gestimuleerd om behandeling te zoeken in de eerste lijn.
Kritiek op benchmarking
Om resultaten van de behandelingen in kaart te brengen, maakt men in de Nederlandse GGZ sinds begin 2000 gebruik van de ROM-vragenlijsten: bij deze methodiek worden op regelmatige basis metingen gedaan om het proces en de uitkomsten van de behandeling te observeren. Na 2011 werden deze gegevens echter ook doorgegeven aan de zorgverzekeraars en werd benchmarking op grote schaal mogelijk. Dit leidde al snel tot grote vraagtekens en verzet vanuit de zorgaanbieders. Er was kritiek op de hoge administratielast en privacy voor de patiënt was volgens onderzoekers en de NZa niet meer gewaarborgd. Sinds 2011 strijdt een verzamelde groep behandelaars uit de GGZ samen in tegen deze manier van gebruik van patiëntgegevens.
In Vlaanderen
In Vlaanderen is geestelijke gezondheidszorg de zorg met als doel het herstel van het psychisch evenwicht of het draaglijk maken van psychische stoornissen voor patiënten en hun leefomgeving, zodat patiënten mogelijkheden ontwikkelen om terug volwaardig en menselijk te bestaan in de maatschappij.
Mensen zijn geestelijk gezond wanneer ze kunnen omgaan met problemen en ziekten die deel uitmaken van een 'normaal' (beroeps)leven en daarbij een persoonlijk en maatschappelijk engagement tonen. De zorg die daartoe moet leiden:
moet kunnen verklaard worden (is geen intuïtieve zorg)
moet leiden tot (duurzaam) herstel (niet enkel genezing)
staat in voor een positieve benadering ten dienste van patiënten en hun leefomgeving.
Evolutie
Erkenning
Pas na de Tweede Wereldoorlog, in 1948, wordt de geestelijke gezondheidszorg overgeheveld van het federaal ministerie Justitie naar het ministerie van Volksgezondheid. Dit gaat samen met de invoering van psychofarmaca.
In 1975 worden de CGGZ, voorheen dispensaria voor geestelijke hygiëne, door een Koninklijk Besluit erkend. De Dispensaria bestonden voor 1975 naast de Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis (PAAZ) met bedden voor acute (A) en chronische (T) patiënten.
In 1990 vindt de eerste verplichte omschakeling plaats. Het aantal bedden in een psychiatrisch ziekenhuis (PZ) wordt afgebouwd en verplaatst naar Beschut Wonen. Eén bed in een psychiatrisch ziekenhuis staat gelijk aan acht plaatsen Beschut Wonen. Ook de Psychiatrische Verzorgingstehuizen ontstaan. Een jaar later krijgt de gezinsverpleging in Geel en Lierneux haar wettelijke erkenning.
In 1999 is er een tweede verplichte omschakeling, waarbij het aantal CGGZ in Vlaanderen bij Vlaams Decreet teruggebracht worden van 84 naar 23.
Tendensen
De erkenning van de geestelijke gezondheidszorg en haar centra, kan gezien worden in het kader van een viertal tendensen:
Van intramurale zorg naar extramurale zorg, dus van residentieel naar ambulant, zodat de persoon met psychische kwetsbaarheid zo dicht mogelijk bij huis kan blijven en geïntegreerd kan blijven in het gewone leven of daarin kan re-integreren in plaats van afgezonderd te leven in een instelling
Vermaatschappelijking van de zorg of hoe men wenst in het gewone leven met psychische problemen om te gaan
Van medisch model naar biopsychosociaal model of sociaal model waarin er ook met ecologische, economische en ethische aspecten rekening wordt gehouden zoals de betaalbaarheid van de sector, het onderwerp euthanasie
Differentiatie in behandeling en medicatie waarbij een aanpak op maat het doel wordt (dat niet steeds gerealiseerd wordt of kan worden)
Specialisatie in de behandeling en medicatie met de opkomst van revalidatie en rehabilitatie voor mensen met chronische of langdurige psychiatrische stoornissen
Ook met de opkomst van de CGGZ blijven mensen met psychische kwetsbaarheid en psychiatrische patiënten gestigmatiseerd. Deze stigmatisering is ten dele het gevolg van zelfstigmatisering en ten dele omdat het ons confronteert met het anders zijn van mensen.
Organisatie
Binnen de geestelijke gezondheidszorg onderscheidt men onder meer:
Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg
Een Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg is een extramurale tweedelijnsvoorziening (waarbij er dus geen opname is) die met een multidisciplinair team de cliënten -waaronder veel ex-psychiatrische patiënten- begeleidt. Het zijn mensen die worden geconfronteerd met psychosociale en psychische problemen.
Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis
Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis zijn meestal kleine afdelingen (30 bedden) die binnen een algemeen ziekenhuis instaan voor de opvang van mensen met een psychiatrische problematiek. Het gaat vooral om kortdurende interventies (urgentiepsychiatrie, crisispsychiatrie) en op liaisonpsychiatrie (psychologisch/psychiatrische benadering van bepaalde patiënten op andere afdelingen.
Meer dan in een psychiatrisch ziekenhuis, is de aanpak in de meeste PAAZ eerder biologisch-psychiatrisch, waar in de psychiatrische ziekenhuizen altijd een multidisciplinaire aanpak centraal staat.
Psychiatrische ziekenhuizen
Psychiatrisch ziekenhuizen behandelen enkel cliënten met een psychiatrische problematiek. Ze werken curatief, dat wil zeggen genezend, op een zo kort mogelijke tijd, en stabiliserend. Het PZ is een van de laatste schakels in het geheel van behandelmogelijkheden.
In een psychiatrisch ziekenhuis bestaan, naast de laagdrempelige opnameafdeling, ook nog afdelingen waar mensen aan toegewezen worden op basis van leeftijdskenmerken (geronto-afdeling), ziektebeeld (psychoseafdeling), behandeling (resocialisatieafdeling), beveiliging (gesloten afdeling) of psychosociaal probleem (verslavingsafdeling). Er zijn ook een aantal centrale diensten, zoals een dienst ontspanning in grotere ziekenhuizen.
Psychiatrische verzorgingstehuizen
Psychiatrische verzorgingstehuizen zijn eerder een woonvorm dan een behandelingsvorm (eerder "care" dan "cure"), meestal na een opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Vooral gestabiliseerde patiënten met weinig perspectief op zelfstandig of beschut wonen kunnen in een psychiatrisch verzorgingstehuis (PVT) terecht.
De PVT ontstonden in de reconversiebeweging van 1990, waarbij psychiatrische ziekenhuizen bedden konden "inruilen" voor bedden PVT of plaatsen Beschut Wonen. Er zijn permanente en uitdovende bedden. De uitdovende bedden betreffen vooral mensen die vroeger ten onrechte werden opgenomen in de psychiatrie (vooral mensen met een verstandelijke handicap). Als zij het PVT verlaten of sterven wordt hun bed niet langer gefinancierd.
Beschermd wonen
Psychiatrische gezinsverpleging is een vorm van zorg waarbij de psychiatrische cliënt bij een gezin verblijft en eventueel in de mate van het mogelijke werkt voor kost en inwoon, en hierdoor mee of terug integreert in het maatschappelijk leven.
Beschut Wonen
Beschut Wonen is bedoeld voor mensen die geen voltijdse ziekenhuisopname meer nodig hebben, doch niet in staat zijn zich volledig zelfstandig in de samenleving te vestigen. Zij hebben daarnaast een behoefte aan psychosociale ondersteuning. Mensen leven in een studio of in groepjes in hetzelfde huis, begeleid, in de grootst mogelijke zelfstandigheid en gericht naar de maatschappij.
Hulpverlening aan drugsverslaafden
Therapeutische gemeenschappen
In een therapeutische gemeenschap is een samenlevingsvorm van psychiatrisch patiënten waarbij voorzien wordt in een frequente individuele begeleiding, maar daarnaast zijn er ook uiteenlopende groepsgerichte activiteiten (groepstherapie, samen in een kleine gemeenschap leven, vaardigheidstrainingen ...).
Crisis-interventiecentra
Dagcentra
Medisch-sociale opvangcentra
Medisch-opvoedkundige bureaus
Verenigingen van betrokkenen
Uilenspiegel
Uilenspiegel is een Vlaamse pluralistische patiëntenvereniging voor mensen met een psychische kwetsbaarheid.
Similes
Similes is een Vlaamse vereniging voor gezinsleden en nabijbetrokkenen van personen met psychiatrische problemen.
Zie ook
Psychische aandoening
Het Dolhuys, Nederlands nationaal psychiatriemuseum
Museum Dr. Guislain Vlaams museum voor psychiatrie
Psychiatrie
Klinische psychologie
Verslavingszorg
Externe links
Website van de VVGG over geestelijke gezondheid in Vlaanderen
De Nederlandse GGZ
GGZ in België
Gezondheidszorg
Welzijnszorg
Psychiatrie
|
3740306
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Figites%20nitens
|
Figites nitens
|
Figites nitens is een vliesvleugelig insect uit de familie van de Figitidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1843 door Hartig.
Figitidae
|
3794617
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Taxonomie%20van%20de%20mieren
|
Taxonomie van de mieren
|
De familie mieren wordt onderverdeeld in de volgende taxa;
Formicomorfe onderfamilies;
Onderfamilie Aneuretinae Emery, 1913
Geslacht Burmomyrma Dlussky, 1996
Geslacht Cananeuretus Engel & Grimaldi, 2005
Geslachtengroep Aneuretini Emery, 1913
Geslacht Aneuretellus Dlussky, 1988
Geslacht Aneuretus Emery, 1893
Geslacht Mianeuretus Carpenter, 1930
Geslacht Paraneuretus Wheeler, 1915
Geslacht Protaneuretus Wheeler, 1915
Geslachtengroep Pityomyrmecini Wheeler, 1915
Geslacht Pityomyrmex Wheeler, 1915
Onderfamilie Dolichoderinae Forel, 1878
Geslacht Alloiomma Zhang, 1989
Geslacht Asymphylomyrmex Wheeler, 1915
Geslacht Elaeomyrmex Carpenter, 1930
Geslacht Elaphrodites Zhang, 1989
Geslacht Eldermyrmex Heterick & Shattuck, 2011
Geslacht Emplastus Donisthorpe, 1920
Geslacht Eotapinoma Dlussky, 1988
Geslacht Eurymyrmex Zhang, Sun & Zhang, 1994
Geslacht Kotshkorkia Dlussky, 1981
Geslacht Leptomyrmula Emery, 1913
Geslacht Miomyrmex Carpenter, 1930
Geslacht Petraeomyrmex Carpenter, 1930
Geslacht Proiridomyrmex Dlussky & Rasnitsyn, 2003
Geslacht Protazteca Carpenter, 1930
Geslacht Zherichinius Dlussky, 1988
Geslachtengroep Bothriomyrmecini
Geslacht Arnoldius
Geslacht Bothriomyrmex
Geslacht Chronoxenus
Geslacht Loweriella
Geslacht Ravavy
Geslachtengroep Dolichoderini
Geslacht Dolichoderus
Geslachtengroep Leptomyrmecini
Geslacht Anillidris
Geslacht Anonychomyrma
Geslacht Azteca
Geslacht Doleromyrma
Geslacht Dorymyrmex
Geslacht Forelius
Geslacht Froggattella
Geslacht Gracilidris
Geslacht Iridomyrmex
Geslacht Leptomyrmex
Geslacht Linepithema
Geslacht Nebothriomyrmex
Geslacht Ochetellus
Geslacht Papyrius
Geslacht Philidris
Geslacht Turneria
Geslachtengroep Miomyrmecini
Geslacht Miomyrmex Carpenter, 1930
Geslachtengroep Tapinomini
Geslacht Aptinoma
Geslacht Axinidris
Geslacht Ctenobethylus
Geslacht Ecphorella
Geslacht Liometopum
Geslacht Tapinoma
Geslacht Technomyrmex
Geslachtengroep Zherichiniini
Geslacht Zherichinius Dlussky, 1988
Onderfamilie Formicinae (Schubmieren)
Geslachtengroep Camponotini
Geslacht Calomyrmex
Geslacht Camponotites
Geslacht Camponotus
Geslacht Chaemeromyrma
Geslacht Echinopla
Geslacht Forelophilus
Geslacht Opisthopsis
Geslacht Overbeckia
Geslacht Phasmomyrmex
Geslacht Polyrhachis
Geslacht Pseudocamponotus
Geslachtengroep Formicini
Geslacht Alloformica
Geslacht Bajcaridris
Geslacht Cataglyphis
Geslacht Formica
Geslacht Glaphyromyrmex
Geslacht Polyergus
Geslacht Proformica
Geslacht Protoformica
Geslacht Rossomyrmex
Geslachtengroep Gesomyrmecini
Geslacht Gesomyrmex
Geslacht Prodimorphomyrmex
Geslacht Santschiella
Geslacht Sicilomyrmex
Geslachtengroep Gigantopini
Geslacht Gigantiops
Geslachtengroep Lasiini
Geslacht Acropyga
Geslacht Anoplolepis
Geslacht Cladomyrma
Geslacht Lasiophanes
Geslacht Lasius
Geslacht Myrmecocystus
Geslacht Prolasius
Geslacht Stigmacros
Geslacht Teratomyrmex
Geslachtengroep Melophorini
Geslacht Melophorus
Geslachtengroep Myrmecorhynchini
Geslacht Myrmecorhynchus
Geslacht Notoncus
Geslacht Pseudonotoncus
Geslachtengroep Myrmelachistini
Geslacht Myrmelachista
Geslachtengroep Myrmoteranini
Geslacht Myrmoteras
Geslachtengroep Notostigmatini
Geslacht Notostigma
Geslachtengroep Oecophyllini
Geslacht Oecophylla
Geslachtengroep Plagiolepidini
Geslacht Agraulomyrmex
Geslacht Aphomomyrmex
Geslacht Brachymyrmex
Geslacht Bregmatomyrma
Geslacht Euprenolepsis
Geslacht Lepisiota
Geslacht Myrmelachista
Geslacht Paratrechina
Geslacht Petalomyrmex
Geslacht Plagiolepsis
Geslacht Pseudaphomomyrmex
Geslacht Pseudolasius
Geslacht Tapinolepis
Myrmeciomorfe onderfamilies
Onderfamilie Myrmeciinae Emery (1877)
Geslacht Archimyrmex
Geslacht Avitomyrmex
Geslacht Macabeemyrma
Geslacht Ypresiomyrma
Geslachtengroep Myrmeciini Emery (1877)
Geslacht Myrmecia
Geslachtengroep Prionomyrmecini Wheeler, W. M. (1915)
Geslacht Nothomyrmecia
Geslacht Prionomyrmex
Onderfamilie Pseudomyrmecinae Smith, 1952
Geslacht Pseudomyrmex
Geslachtengroep Pseudomyrmecini Smith, 1952
Geslacht Myrcidris
Geslacht Pseudomyrmex
Geslacht Tetraponera
Dorylomorfe onderfamilies
Onderfamilie Cerapachyinae
Onderfamilie Ecitoninae
Onderfamilie Leptanilloidinae
Onderfamilie Aenictinae
Onderfamilie Dorylinae
Onderfamilie Aenictogitoninae
Leptanillomorfe onderfamilies
Onderfamilie Apomyrminae
Onderfamilie Leptanillinae
Poneromorfe onderfamilies
Onderfamilie Amblyoponinae Forel, 1893
Geslacht Paraprionopelta Kusnezov, 1955
Geslachtengroep Amblyoponini Forel, 1893
Geslacht Adetomyrma Ward, 1994
Geslacht Amblyopone Erichson, 1842
Geslacht Apomyrma Brown, Gotwald & Lévieux, 1971
Geslacht Bannapone Xu, 2000
Geslacht Casaleia Pagliano & Scaramozzino, 1990
Geslacht Concoctio Brown, 1974
Geslacht Myopopone Roger, 1861
Geslacht Mystrium Roger, 1862
Geslacht Onychomyrmex Emery, C. 1895
Geslacht Opamyrma Yamane, Bui & Eguchi, 2008
Geslacht Prionopelta Mayr, 1866
Geslacht Stigmatomma Roger, 1859
Geslacht Xymmer Santschi, 1914
Onderfamilie Ponerinae
Geslacht Afropone
Geslacht Eogorgites
Geslacht Eoponerites
Geslacht Furcisutura
Geslacht Longicapitia
Geslachtengroep Platythyreini
Geslacht Platythyrea
Geslachtengroep Ponerini
Geslacht Anochetus
Geslacht Asphinctopone
Geslacht Belonopelta
Geslacht Boloponera
Geslacht Centromyrmex
Geslacht Cryptopone
Geslacht Diacamma
Geslacht Dinoponera
Geslacht Dolioponera
Geslacht Emeryopone
Geslacht Feroponera
Geslacht Harpegnathos
Geslacht Hypoponera
Geslacht Leptogenys
Geslacht Loboponera
Geslacht Myopias
Geslacht Odontomachus
Geslacht Odontoponera
Geslacht Pachycondyla
Geslacht Phrynoponera
Geslacht Plectroctena
Geslacht Ponera
Geslacht Promyopias
Geslacht Psalidomyrmex
Geslacht Simopelta
Geslacht Streblognathus
Geslacht Archiponera
Geslacht Ponerites
Geslacht Poneropsis
Geslacht Protopone
Geslachtengroep Thaumatomyrmecini
Geslacht Thaumatomyrmex
Onderfamilie Ectatomminae
Onderfamilie Heteroponerinae Bolton, 2003
Geslachtengroep Heteroponerini Bolton, 2003
Geslacht Acanthoponera Mayr, 1862
Geslacht Aulacopone Arnoldi, 1930
Geslacht Heteroponera Mayr, 1887
Onderfamilie Paraponerinae Emery, 1901
Geslachtengroep Paraponerini Emery, 1901
Geslacht Paraponera Smith, 1858
Onderfamilie Proceratiinae Emery, 1895
Geslachtengroep Probolomyrmecini Perrault, 2000
Geslacht Probolomyrmex Mayr, 1901
Geslachtengroep Proceratiini Emery, 1895
Geslacht Bradoponera Mayr, 1868
Geslacht Discothyrea Roger, 1863
Geslacht Proceratium Roger, 1863
Myrmicomorfe onderfamilies
Onderfamilie Agroecomyrmecinae
Onderfamilie Myrmicinae
Geslachtengroep Adelomyrmecini
Geslacht Adelomyrmex
Geslacht Baracidris
Geslachtengroep Ankylomyrmini
Geslacht Ankylomyrma
Geslachtengroep Attini
Geslacht Acromyrmex
Geslacht Apterostigma
Geslacht Atta
Geslacht Attaichnus
Geslacht Cyphomyrmex
Geslacht Mycetagroicus
Geslacht Mycetarotes
Geslacht Mycetophylax
Geslacht Mycetosoritis
Geslacht Mycocepurus
Geslacht Myrmicocrypta
Geslacht Pseudoatta
Geslacht Sericomyrmex
Geslacht Trachymyrmex
Geslachtengroep Basicerotini
Geslacht Basiceros
Geslacht Creightonidris
Geslacht Eurhopalotrix
Geslacht Octostruma
Geslacht Protalaridris
Geslacht Rhopalothrix
Geslacht Talaridris
Geslachtengroep Blepharidattini
Geslacht Blepharidatta
Geslacht Wasmannia
Geslachtengroep Cataulacini
Geslacht Cataulacus
Geslacht Geslachtengroep Cephalotini
Geslacht Cephalotes
Geslacht Procryptocerus
Geslachtengroep Crematogastrini
Geslacht Crematogaster
Geslacht Recurvidris
Geslachtengroep Dacetini
Geslacht Acanthognathus
Geslacht Colobostruma
Geslacht Daceton
Geslacht Epopostruma
Geslacht Mesostruma
Geslacht Microdaceton
Geslacht Orectognathus
Geslacht Pyramica
Geslacht Strumigenys
Geslachtengroep Formicoxenini
Geslacht Leptothorax
Geslacht Nesomyrmex
Geslacht Podomyrma
Geslacht Romblonella
Geslacht Temnothorax
Geslachtengroep Lenomyrmecini
Geslacht Lenomyrmex
Geslachtengroep Liomyrmecini
Geslacht Liomyrmex
Geslachtengroep Melissotarsini
Geslacht Melissotarsus
Geslacht Rhopalomastix
GeslachtengroepMeranoplini
Geslacht Meranoplus
Geslacht Parameranoplus
Geslachtengroep Metaponini
Geslacht Metapone
Geslachtengroep Myrmecinini
Geslacht Acanthomyrmex
Geslacht Enneamerus
Geslacht Myrmecina
Geslacht Perissomyrmex
Geslacht Pristomyrmex
Geslacht Stiphromyrmex
Geslachtengroep Myrmicariini
Geslacht Myrmicaria
Geslachtengroep Myrmicini
Geslacht Eutetramorium
Geslacht Huberia
Geslacht Hylomyrma
Geslacht Manica
Geslacht Myrmica
Geslacht Nothomyrmica
Geslacht Pogonomyrmex
Geslacht Secostruma
Geslachtengroep Paratopulini
Geslacht Paratopula
Geslachtengroep Phalacromyrmecini
Geslacht Ishakidris
Geslacht Phalacromyrmex
Geslacht Pilotrochus
Geslachtengroep Pheidolini
Geslacht Anisopheidole
Geslacht Aphaenogaster
Geslacht Chimaeridris
Geslacht Goniomma
Geslacht Kartidris
Geslacht Lonchomyrmex
Geslacht Lophomyrmex
Geslacht Messor
Geslacht Ocymyrmex
Geslacht Oxyopomyrmex
Geslacht Paraphaenogaster
Geslacht Pheidole
Geslachtengroep Solenopsidini
Geslacht Carebara
Geslacht Solenopsis
Geslacht Monomorium
Geslachtengroep Stegomyrmecini
Geslacht Stegomyrmex
Geslachtengroep Stenammini
Geslacht Ancyridris
Geslacht Bariamyrma
Geslacht Calyptomyrmex
Geslacht Cyphoidris
Geslacht Dacatria
Geslacht Dacetinops
Geslacht Dicroaspis
Geslacht Ilemomyrmex
Geslacht Indomyrma
Geslacht Lachnomyrmex
Geslacht Lasiomyrma
Geslacht Lordomyrma
Geslacht Proatta
Geslacht Rogeria
Geslacht Rostromyrmex
Geslacht Stenamma
Geslacht Tetheamyrma
Geslacht Vollenhovia
Geslachtengroep Tetramoriini
Geslacht Anergates
Geslacht Decamorium
Geslacht Rhoptromyrmex
Geslacht Strongylognathus
Geslacht Teleutomyrmex
Geslacht Tetramorium''
Uitgestorven onderfamilies
Onderfamilie Armaniinae
Onderfamilie Sphecomyrminae
Onderfamilie Brownimeciinae
Onderfamilie Formiciinae
Onderfamilie incertae sedis
Onderfamilie Paleosminthurinae
|
464100
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Binas
|
Binas
|
Binas (boek), een informatieboek voor natuurwetenschappelijke vakken;
Binas (Loir-et-Cher), een Franse gemeente.
|
2432160
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centroctenus%20acara
|
Centroctenus acara
|
Centroctenus acara is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kamspinnen (Ctenidae).
Het dier behoort tot het geslacht Centroctenus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door Antonio D. Brescovit.
Kamspinnen
|
2852553
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voetbalinterlands%20Portugal%20-%20Slowakije
|
Lijst van voetbalinterlands Portugal - Slowakije
|
Deze lijst van voetbalinterlands is een overzicht van alle officiële voetbalwedstrijden tussen de nationale teams van Portugal en Slowakije. De landen speelden tot op heden zes keer tegen elkaar. Het eerste duel, een kwalificatiewedstrijd voor het Europees kampioenschap voetbal 2000, werd gespeeld in Bratislava op 14 oktober 1998. De laatste ontmoeting, een kwalificatiewedstrijd voor het Europees kampioenschap voetbal 2024, vond plaats op 13 oktober 2023 in Porto.
Wedstrijden
Samenvatting
Details
Eerste ontmoeting
Tweede ontmoeting
Derde ontmoeting
Vierde ontmoeting
Slowakije
Portugal
|
3338929
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Laemostenus%20casalei
|
Laemostenus casalei
|
Laemostenus casalei is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Dobaull & Lassalle.
casalei
|
328129
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SAS%20Norge
|
SAS Norge
|
SAS Norge (voorheen SAS Braathens) was een Noorse luchtvaartmaatschappij. De maatschappij werd in 1946 opgericht als Braathens S.A.F.E.. In 2002 werd de maatschappij opgekocht door SAS. Na de overname werd nog enige tijd doorgevlogen onder de eigen naam, maar per 1 april 2004 werden Scandinavian Airlines Norway en Braathens samengevoegd onder de naam SAS Braathens. Per 1 juni 2007 werd de naam veranderd in SAS Norge.
Geschiedenis
Het bedrijf werd in 1946 opgericht door de Noorse reder Ludvis G. Braathen. Het achtervoegsel S.A.F.E. stond voor South America and the Far East. Met de maatschappij moesten de schepen worden bevoorraad.
De eerste reguliere vlucht werd uitgevoerd in 1947 en had Caïro als bestemming. Later vloog de maatschappij op Hongkong, waarbij ook een tussenlanding werd gemaakt op Luchthaven Schiphol. Pogingen om ook op Latijns-Amerika te gaan vliegen mislukten omdat het bedrijf daarvoor geen landingsrechten kon krijgen.
Na de oprichting van SAS in 1951 kreeg dat bedrijf alle rechten op buitenlandse bestemmingen. De concessie voor Hongkong verliep in 1954 waardoor Braathens zich moest terugtrekken op het binnenlandse vervoer, hoewel het nog een aantal jaren bleef vliegen op Noord-Amerika door samen te werken met Loftleiðir uit IJsland.
Pas in 1989 kreeg Braathens weer toestemming voor lijnvluchten naar het buitenland. Het bedrijf trad in 1998 toe tot de alliantie van KLM en Northwest Airlines. KLM nam daarbij ook een belang in het bedrijf. In die periode verzorgde Braathens lijnvluchten tussen Amsterdam en Bergen, Stavanger en Oslo.
In het begin van de 21ste eeuw kwam het bedrijf in grote financiële problemen. Die leidden uiteindelijk tot de overname door SAS en het verdwijnen van de naam Braathens (en SAS Norge). Het bedrijf werd opgenomen in Scandinavian Airlines (SAS).
Code Data
IATA Code: BU
ICAO Code: BRA
Noorse luchtvaartmaatschappij
|
4337512
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Astrosansonia
|
Astrosansonia
|
Astrosansonia is een geslacht van slakken uit de familie van de Pickworthiidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd door Jacques Le Renard en Philippe Bouchet in 2003. Ze duidden als typesoort aan Astrosansonia dautzenbergi, die Arthur Bavay in 1917 had beschreven als Liotia dautzenbergi. Het is een zeer kleine slakkensoort (schelpgrootte rond 1 mm) die voorkomt in Frans-Polynesië. Daarnaast brachten ze nog een fossiele soort onder bij het geslacht: Astrosansonia micraster uit het Mioceen, oorspronkelijk beschreven als Liotia micraster door Oskar Boettger in 1907.
Pickworthiidae
|
2772695
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aleurotrachelus%20duplicatus
|
Aleurotrachelus duplicatus
|
Aleurotrachelus duplicatus is een halfvleugelig insect uit de familie witte vliegen (Aleyrodidae), onderfamilie Aleyrodinae.
De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Bink-Moenen in 1983.
Witte vliegen
|
2441547
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gigantactis%20gibbsi
|
Gigantactis gibbsi
|
Gigantactis gibbsi is een straalvinnige vissensoort uit de familie van wipneuzen (Gigantactinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1981 door Bertelsen, Pietsch & Lavenberg.
Wipneuzen
|
4731468
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijnland%20III%20%28schip%2C%201911%29
|
Rijnland III (schip, 1911)
|
De Rijnland III is een Nederlandse luxemotor uit 1911.
Het schip zou voldoen aan de eisen voor varend monument, ware het niet dat het nog in de beroepsvaart gebruikt wordt en ingericht is om in Zeeland op de Oosterschelde met sportduikers te kunnen varen.
Schip
Vanaf de nieuwbouw was het schip uitgerust met een zeer zwaar laadgerei ten behoeve van de aflevering van motoren van motorenfabriek "De Industrie" en zware boomstammen voor de scheepswerven rond Alphen aan den Rijn. Daarbij heeft het in de beurtvaart gevaren tussen Amsterdam en Rotterdam. In de Tweede Wereldoorlog heeft het ook vracht vervoerd naar Antwerpen, Den Helder en Friesland, met als schipper Carsjens en zijn vrouw zelf. Daarbij werden onder andere onderduikers naar Friesland gebracht en voedsel voor de Randstad mee teruggenomen. Na de oorlog werd de den verhoogd en werd het gebruikelijk om veevoer en granen te vervoeren voor de veevoerfabrieken in de Rijnstreek.
In 1974 werd het schip door de huidige schippers gekocht en verbouwd. Het verwierf een certificaat van onderzoek voor de Rijn, waarmee het als vrachtschip door heel Europa kon varen en dat betekende België, Frankrijk, Luxemburg en Duitsland. Zo werd in 1987 tijdens het Wasserkorso ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de stad Berlijn nog een carillon in de Westhafen gelost. In 2004 werden nog twee grote ABC-motoren van Antwerpen naar Groningen vervoerd, deels met een deklast.
Motoren
Het schip werd opgeleverd met een 27 pk gloeikopmotor van motorenfabriek "De Industrie" met serienummer 1, de eerste proefmotor, zoals die ontwikkeld was voor de visserij op het IJsselmeer. In 1944 is deze motor waarschijnlijk door het gebruik van allerlei inferieure producten als brandstof kapotgegaan. Hij werd vervangen door wederom de eerste proefmotor van een lange serie, een Industrie type 2D4 blokdiesel serienummer 4001, een diesel met twee cilinders in één blok. Deze was ontwikkeld tussen 1935 en 1939 en werd in 1940 in Duitsland op een beurs voor het eerst tentoongesteld. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog is deze motor direct teruggehaald naar Nederland en verstopt in een hooiberg. In 1944 is de motor zonder enige publiciteit in het schip geplaatst en de oude 27 pk weer in de hooiberg. Pas na de oorlog werd de rekening voor de nieuwe motor voldaan en heeft de opgeknapte oude motor in de hal van het kantoor van de fabriek gestaan, tot het faillissement van "De Industrie".
Voor de toekomst werd een andere 2D4 gevonden, nr. 37 uit de serie, waarvan zo nodig de onderdelen konden worden gebruikt.
De eisen aan de emissies voor schepen worden steeds verder verscherpt. Met het oog op toekomstige ontwikkelingen vaart het schip sinds 2016 in plaats van op gasolie (diesel) nu op Gas-To-Liquids (GTL). Het levert onder andere een lagere NOx- (9%) en deeltjesemissie (tot 58%) op. Daarmee worden minder roetdeeltjes uitgestoten en zodoende is er minder zichtbare zwarte rook.
Liggers Scheepmetingsdienst
Schip gebouwd in Nederland
Varend erfgoed
Schip op naam
|
1717578
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pitton%20and%20Farley
|
Pitton and Farley
|
Pitton and Farley is een civil parish in de unitary authority Wiltshire, in het Engelse graafschap Wiltshire. De civil parish telt 751 inwoners.
Civil parish in Wiltshire
|
721486
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ehingen%20am%20Ries
|
Ehingen am Ries
|
Ehingen am Ries is een gemeente in de Duitse deelstaat Beieren, en maakt deel uit van het Landkreis Donau-Ries.
Ehingen am Ries telt inwoners.
Gemeente in Beieren
|
3473255
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mamestra%20meridiana
|
Mamestra meridiana
|
Mamestra meridiana is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1956 door Salmon.
meridiana
|
3943522
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oberea%20monticola
|
Oberea monticola
|
Oberea monticola is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1935 door Fisher.
monticola
|
2440821
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Entomacrodus%20nigricans
|
Entomacrodus nigricans
|
Entomacrodus nigricans is een straalvinnige vissensoort uit de familie van naakte slijmvissen (Blenniidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Gill.
Naakte slijmvissen
|
3800306
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grijskopdwerguil
|
Grijskopdwerguil
|
De grijskopdwerguil (Glaucidium griseiceps) is een vogel uit de familie van de uilen.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor van zuidelijk Mexico tot Panama en telt drie ondersoorten:
G. g. occultum: zuidoostelijk Mexico.
G. g. griseiceps: Guatemala, Belize en Honduras.
G. g. rarum: Costa Rica en Panama.
Status
De grootte van de populatie is in 2008 geschat op 20-50 duizend volwassen vogels. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.
Externe link
Avibase
Echte uilen
Dier uit het Neotropisch gebied
IUCN-status niet bedreigd
|
5411571
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mariakapel%20%28Itteren%29
|
Mariakapel (Itteren)
|
De Mariakapel is een kapel in Itteren in de Nederlands Zuid-Limburgse gemeente Maastricht. De kapel staat aan de Pasestraat ten zuidwesten van het dorp op minder dan honderd meter van rivier de Maas. Minder dan 500 meter naar het noordoosten staat de Sint-Martinuskerk.
De kapel is gewijd aan Maria.
Geschiedenis
In 1841 werd de kapel reeds gebouwd.
Op 10 mei 1966 werd de kapel ingeschreven in het rijksmonumentenregister.
In 1998 werd de kapel gerestaureerd.
Overlevering
Het Mariabeeldje zou volgens de overlevering onder de Sint Servaasbrug gevonden zijn. Het werd toen een tijdje in een boom geplaatst waar het werd vereerd, waarna het gegeven werd aan de koster van Itteren. De koster bewaarde het beeld 45 jaar lang in een kist. Toen de koster een zenuwziekte kreeg en het beeld in de armen nam, zou de man zijn genezen. De koster schonk het Mariabeeldje aan de nieuw gebouwde kapel.
Bouwwerk
De kapel is gebouwd in neoclassicistische stijl op een rechthoekig plattegrond met een ronde apsis en wordt gedekt door een zadeldak met leien. Op de achtergevel is een metalen kruis aangebracht. De gevels van de kapel zijn wit geschilderd, behalve de frontgevel die geel geschilderd is en voorzien is van een grijs geschilderde plint en (alleen in de frontgevel) een grijze hoekketting. In de frontgevel bevindt zich een rondboogvormig bovenlicht en eronder de ingang. De ingang heeft houten deuren met ronde balusters.
In de kapel staat een tafel die afkomstig is van het hoofdaltaar van de parochiekerk en is naar het ontwerp van Mathias Soiron. Op het altaar staat een houten madonnabeeldje met kindje Jezus. Op de achterwand is een triomfboog geschilderd.
Trivia
In het zevende seizoen van het televisieprogramma Hunted, in het najaar van 2022 uitgezonden op NPO 3, vormde de Mariakapel het decor van de finale. In het programma probeert een aantal ‘doodgewone Nederlanders’ uit handen te blijven van een opsporingsteam. De Maas ter hoogte van de kapel was het extractiepunt waar de deelnemers Nederland moesten verlaten.
Zie ook
Lijst van weg- en veldkapellen in Maastricht
Lijst van rijksmonumenten in Itteren
Bouwwerk in Maastricht
Rijksmonument in Maastricht
Kapel in Limburg (Nederland)
|
3274117
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachysalambria%20starobogatovi
|
Trachysalambria starobogatovi
|
Trachysalambria starobogatovi is een tienpotigensoort uit de familie van de Penaeidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1976 door Ivanov & Hassan.
Penaeidae
|
4555511
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bensonocythere
|
Bensonocythere
|
Bensonocythere is een geslacht van kreeftachtigen uit de klasse van de Ostracoda (mosselkreeftjes).
Soorten
Bensonocythere americana Hazel, 1967
Bensonocythere arenicola (Cushman, 1906) Hazel, 1967 †
Bensonocythere blackwelderi Hazel, 1983 †
Bensonocythere bradyi Hazel, 1983 †
Bensonocythere calverti (Ulrich & Bassler, 1904) Hazel, 1967 †
Bensonocythere dictyosigma (Jones, 1857) Wouters, 1982 †
Bensonocythere eirikssoni Cronin, 1991
Bensonocythere florencensis Cronin, 1992
Bensonocythere gouldensis Hazel, 1983 †
Bensonocythere hazeli Cronin, 1992
Bensonocythere hollyensis Cronin, 1992
Bensonocythere lehmanni Ahmed, 1994 †
Bensonocythere petrosa (Brady, 1878) Wouters, 1982
Bensonocythere ricespitensis Hazel, 1983 †
Bensonocythere rugosa Hazel, 1983 †
Bensonocythere sapeloensis (Hall, 1965) Valentine, 1971 †
Bensonocythere trapeziformis (Lienenklaus, 1894) Wouters, 1982 †
Bensonocythere valentinei Cronin, 1992
Bensonocythere whitei (Swain, 1952) Hazel, 1967 †
Hemicytheridae
|
4828841
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NoMoBS
|
NoMoBS
|
NoMoBS (No More Bullshit) is een Belgische hiphopband en theatercollectief dat in 2012 werd opgericht in de Antwerpse wijk Kiel. De band tracht de hiphopclichés en clichés over allochtone jongeren te vermijden (zoals pronken met dure auto's) en met hun teksten een positieve boodschap te brengen om (allochtone) jongeren een positief voorbeeld te brengen.
NoMoBS ontstond toen Salah, zijn voormalig schoolgenoot Eazy Lo en medebuurtbewoner R8 een band begonnen. Via sociale media leerde het drietal het in eigen beheer uitgebracht werk kennen van Mike De Ridder, die eerder ook al een schoolgenoot van Salah was.
De beats worden gemaakt door Salah. De teksten worden gebracht in het Antwerps dialect, Frans, Arabisch en Engels. De eerste single Zehma uit 2012 kende een groot bereik binnen het hiphopmilieu.
Naast eigen muziek werkt NoMoBS ook mee aan televisieprogramma’s en theaterstukken. Zo speelt de band mee in het theaterstuk Troost van het SIN collectief. De band maakte tevens het eigen theaterstuk ‘Wachten op Ghorro’.
In april 2015 maakte NoMobS samen met komiek Jan Jaap van der Wal een ludieke disstrack over Linda De Win voor het programma Café Corsari. Aan de muziekvideo, die werd opgenomen in het Vlaams Parlement, deden verschillende Vlaamse politici mee.
In november 2015 startte NoMoBS een campagne waarin de band zich verzet tegen de boodschap van IS.
Discografie
Brakage (2013)
Externe link
Officiële website
Cultuur in Antwerpen (stad)
Belgische hiphopgroep
|
1034831
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Pleasant%20%28Ohio%29
|
Mount Pleasant (Ohio)
|
Mount Pleasant is een plaats (village) in de Amerikaanse staat Ohio, en valt bestuurlijk gezien onder Jefferson County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 535.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 510, een daling van 25 (-4,7%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
0,6 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 12 km rond Mount Pleasant.
Externe link
Plaats in Ohio
|
703732
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Festina%20%28horlogemerk%29
|
Festina (horlogemerk)
|
Festina is een Spaans horlogemerk. Het in 1902 in Zwitserland opgerichte bedrijf verplaatste in de Tweede Wereldoorlog het productiehoofdkwartier naar Barcelona in Spanje. In 1984 verwierf de Spaanse zakenman Miguel Rodríguez het merk en de rechten en richtte hij de Festina-Lotus-groep op. Het merk wordt verdeeld in meer dan 90 landen op vijf continenten en heeft 9 dochterondernemingen in Frankrijk, Duitsland, Italië, de Benelux, Zwitserland, Tsjechië, Polen en Chili.
In 1990 kwam de wielerploeg tot stand die gesponsord werd door het horlogemerk. Deze ploeg kwam in opspraak in de Ronde van Frankrijk 1998 door een dopingschandaal, de Festina-affaire. Na 2001 hield de wielerploeg op te bestaan, maar Festina bleef wel actief in de wielersport als officiële tijdsopnemer in de Ronde van Frankrijk, de Ronde van Italië, de Ronde van Spanje en andere wielerwedstrijden.
Zie ook
Lijst van horlogemerken
Festina-affaire
Externe link
Officiële website
Spaans bedrijf
Horlogemerk
|
2654247
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kupellonura%20flexibilis
|
Kupellonura flexibilis
|
Kupellonura flexibilis is een pissebed uit de familie Hyssuridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1982 door Pasternak.
Hyssuridae
|
223269
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Saint%20Clement%20%28Jersey%29
|
Saint Clement (Jersey)
|
Saint Clement (Jèrriais: St Cliément) ligt op Jersey, een van de kanaaleilanden. Saint Clement is een van de twaalf gemeenten van Jersey. Het ligt in het zuidoosten van het eiland en in de gemeente liggen enkele van de buitenste wijken van Saint Helier. Het is de kleinste en dichtstbevolkte gemeente van Jersey. Saint Clement loopt van west naar oost vanaf "Le Dicq" tot vlak bij "La Rocque harbour" (aan het einde van de "Rue de la Lourderie"). De oppervlakte beslaat ongeveer 1044 acres.
Geschiedenis
Veel van de gemeente ligt beneden het vloedwaterniveau en liep regelmatig onder. Nadat een dijk werd gebouwd (Le Dicq) werd het minder. Er zijn overblijfselen van een verzonken bos onder het zand bij "Grève d'Azette". Dit toont aan dat de gemeente kleiner geworden is omdat de zee oprukte. Grote overstromingen in 1688, 1796 en 1812 sloegen de kustweg bij "Le Hocq" weg. Het was toen noodzakelijk om de kustweg meer binnenlands aan te leggen.
In de tijden voor de Normandiërs was het gebied bekend als Petravilla ofPierreville. In 1172 werd beschreven dat de gemeente een kapel had en een priorij op de plaats waar de oude Herberg stond (Priory Inn), nu staan er huizen.
In de 16de en 17de eeuw werd geloofd dat deze gemeente het middelpunt was van hekserij. Plaatselijke folklore vertelde dat de rots op "Rocque Berg" (bekend als de Heksenrots - Witches' Rock) van belang was voor heksen en dat zij zich daar elke vrijdagnacht verzamelde voor de heksensabbat.
Na de herroeping van het Edict van Nantes in oktober 1685, vestigde veel Franse protestanten in de gemeente. Dit is vastgelegd in het kerkregister.
In het midden van de 19de eeuw begon St. Helier vanaf het oosten naar het westen uit te breiden in deze gemeente. Heden ten dage is er relatief weinig open ruimte tussen het westen van Samarès Lane en St. Helier (met uitzondering van golf- en voetbalvelden).
De bekende Franse schrijver Victor Hugo leefde een tijd in Marina Terrace, St. Clement, ten tijde van zijn verbanning uit het Tweede Franse Keizerrijk. Hij schreef daar de gedichten van Les Châtiments. Nadat Victor Hugo in enkele brieven de Engelse Koninklijke familie beledigde werd hij onder begeleiding van de Connétable of Constable van St. Clement op de stoomboot naar Guernsey gezet.
Buurtschappen of Vingtaines
De gemeente is als volgt onderverdeeld in buurtschappen of vingtaines:
La Grande Vingtaine
La Vingtaine du Rocquier
La Vingtaine de Samarès
De gemeente bestaat uit één kiesdistrict en vaardigt één afgevaardigde af in de Staten van Jersey.
Demografie
Politiek
Naast de twee afgevaardigden in de Staten van Jersey heeft St. Clement een gemeenteraad. St. Clement is uniek omdat zij de enige gemeente op Jersey is die zich niet met een stad in Normandië heeft verbonden.
Onderwijs
St. Clement heeft twee basisscholen en één school voor voortgezet onderwijs. De gemeentelijke school St. Clement ligt aan de “Reu de la Chapelle”, en stamt uit 1901. In 2006 is deze school in een modern gebouw aan de overkant van de straat getrokken.
De Samarès School (vroeger Le Squez School) is de andere basisschool en deze ligt verder naar het oosten aan de School Road, Le Squez.
De “Le Rocquier” vwo school ligt naast de gemeentelijke school St. Clement, ook deze school is in 2006 in een nieuw gebouw getrokken.
Kerken
De gemeentekerk van St. Clement is ligt aan de “La Grande Route”van St Clément. St. Nicholas is een kleinere kerk aan de “ La Grande Route de la Côte” (the coast road). Deze werd in 1927 gebouwd door dominee L.B. Lee.
De Katholieke kerk van St. Patrick ligt aan de “La Grande Route de St Clément” bij Samarès.
De Samarès Methodisten kerk ligt aan de « La Grande Route de la Côte”.
Religieuze diensten worden ook gehouden in Communicare, Le Squez.
Bezienswaardigheden
Het hunebed bij Mont Ubé (vlak bij La Blinerie) is nagelaten door een pre-Keltische cultuur genaamd de “Iberians”, rond 3000 v.Chr. De resten van een begraafplaats bij La Motte (Green Island) zijn van latere bewoners.
“Le Hocq Tower” werd in 1778 gebouwd als kustverdediging tegen de Fransen, toen dezen zich aansloten bij de Amerikaanse Kolonisten tijdens de Amerikaanse Revolutie.
Het rotsachtige getijdengebied langs de kust van St. Clement's van St. Saviour tot Grouville wordt erkend door de Verenigde Naties als beschermd gebied.
In deze gemeente bevindt zich Samarès Manor: een landgoed met onder andere een landhuis en een kruidentuin.
Externe links
St Cliément in Jerriais
St. Clement's Church
Samares Methodist Church
St. Clement's School
Samares School
Le Rocquier School
Referenties
Parish van Jersey
|
2250971
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipulodina%20nipponica
|
Tipulodina nipponica
|
Tipulodina nipponica is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
Langpootmuggen
Langpootmug uit het Palearctisch gebied
|
2562168
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bruchidius%20nanus
|
Bruchidius nanus
|
Bruchidius nanus is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1824 gepubliceerd door Ernst Friedrich Germar.
nanus
|
5514568
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse%20Vacu%C3%BCmvereniging
|
Nederlandse Vacuümvereniging
|
De Nederlandse Vacuümvereniging (NEVAC) is een vereniging van onderzoekers, technici en organisaties ter bevordering van de vacuümtechniek en verwante gebieden. De NEVAC is lid en mede-oprichter van de International Union for Vacuum Science, Technique, and Applications (IUVSTA) en had tot 2004 een leerstoel in vacuümtechniek aan de Technische Universiteit Delft.
Geschiedenis
Natuurkundige en hoogleraar Jacob Kistemaker richtte de NEVAC in 1962 op met ir. J.H. Makkink en A. Venema en was tot 1966 de eerste voorzitter. Latere voorzitters waren de eveneens natuurkundehoogleraren Friso van der Veen en Joost Frenken.
Ter ere van het 25-jarig jubileum in 1987 voerde de NEVAC het experiment met de Maagdenburger halve bollen uit.
Leden
Naast ongeveer 300 onderzoekers, technici en vertegenwoordigers zijn 60 bedrijven en instituten lid van de NEVAC, zoals ASTRON, FEI company, High Voltage Engineering Europe, het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum, TNO Industrie en Techniek, de Universiteit Groningen, URENCO en de VDL Groep.
Prijs
Jaarlijks reikt de vereniging een prijs uit voor het beste ingezonden artikel in het verenigingsblad.
Prijswinnaars waren onder andere:
2015: Jaap Kautz en Johannes Jobst (Universiteit Leiden), in verband met onderzoek naar elektrische geleiding van speciale materialen, met een een lage-energie-elektronenmicroscoop
2020: Brian Baker (Rijksuniversiteit Groningen), in verband met het afbeelden van oppervlakken op atomaire schaal met behulp van een scanning-elektronenmicroscoop onder ultrahoog vacuüm
Publicaties
Onder meer:
NEVAC blad, driemaal per jaar sinds 1983 met technisch-wetenschappelijke artikelen en verenigingsnieuws.
Suurmeijer, Bert, Mulder, Theo en Verhoeven, Jan:
Basisboek vacuümtechniek, Nederlandse Vacuümvereniging (NEVAC), [Woerden], 2000, 2018, ISBN 978-90-829477-0-0, 774 pp. Engelstalige uitgave met Dick Van Langeveld: Vacuum Science and Technology, , 729 pp.
Vacuümtechniek, Sumuver 2018, EAN 9789082947717, 596 pp.
Externe link
Website van de vereniging
Nederlandse belangenorganisatie
Technologieorganisatie
Nederlandse vereniging
|
5757148
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grootsporige%20wimperzwam
|
Grootsporige wimperzwam
|
De grootsporige wimperzwam (Scutellinia olivascens) is een schimmel behorend tot de familie Pyronemataceae. Hij leeft saprotroof op vochtig, meestal met mos bedekt rottend hout, zoals van Wilg (Salix) en op omringende bodem.
Kenmerken
Gekenmerkt door korte, zo nu en dan complex wortelende wimperharen, grote sporen met een lage ornamentatie van amoeboïde wratjes en korte grillige lijntjes. De apothecia (vruchtlichamen) hebben een diameter van 3 tot 13 mm. De randharen zijn geelbruin of bruin van kleur en meten (300-900 x 15-35 μm). De asci zijn 8-sporig en meten (225) 270 - 320 x (16) 19 - 27 μm. De ascosporen meten 21-27 x 14-18 μm en hebben een Q-getal van 1,3 tot 1,7.
Verspreiding
Scutellinia olivascens komt voor in Europa, Noord-Amerika, Azië en Australië (zuiden). In Nederland komt hij zeer zeldzaam voor..
Foto's
Pyronemataceae
Schimmelsoort
|
3353120
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thetidia%20volgaria
|
Thetidia volgaria
|
Thetidia volgaria is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1857 door Guenée.
volgaria
|
155026
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Billen
|
Billen
|
Bil (anatomie), deel van het lichaam
Billen (molen), het scherp maken van bijvoorbeeld een molensteen
Billen (scheepvaart), het achterdeel van de romp van een schip, ongeveer ter hoogte van de waterspiegel
Personen:
Mathieu Billen (1953), een Belgisch voetballer
Valère Billen (1952), een Belgisch voetbaltrainer
Andere betekenissen waarin 'billen' wordt gebruikt:
Billenkoek - een lijfstraf
|
3800720
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Europees%20kampioenschap%20volleybal%20mannen%202015
|
Europees kampioenschap volleybal mannen 2015
|
Het Europees kampioenschap volleybal mannen 2015 werd van 9 tot en met 18 oktober 2015 georganiseerd in Bulgarije en Italië. Frankrijk won de finale van Slovenië.
Opzet
De top-6 van het vorige EK plaatsten zich rechtstreeks voor het toernooi in 2015. Bulgarije en Italië waren als gastlanden al gekwalificeerd. Daar kwamen nog negen landen bij die zich via kwalificatietoernooien voor dit EK hadden gekwalificeerd. In de eerste ronde werden de zestien deelnemende ploegen onderverdeeld in vier groepen. De winnaar van elke groep ging door naar de kwartfinale en de nummers twee en drie naar de play-off voor de resterende vier plekken in de kwartfinale.
Kandidaten
De volgende duo's hadden zich kandidaat gesteld voor de organisatie:
&
&
Gekwalificeerde teams
Speelsteden
Varna
Sofia
Turijn
Busto Arsizio
Eindtoernooi
Groepsfase
Groep A
De wedstrijden in groep A werden gespeeld in Sofia in de Arena Armeec.
Groep B
De wedstrijden in groep B werden gespeeld in Turijn in de Palavela.
Groep C
De wedstrijden in groep C werden gespeeld in Varna in het plaatselijke sportpaleis.
Groep D
De wedstrijden in groep D werden gespeeld in Busto Arsizio in het plaatselijke sportpaleis.
Kampioenschapsronde
Play-offs
Kwartfinale
Halve finale
Om de derde plaats
Finale
Externe links
Officiële website
Europees kampioenschap volleybal
Volleybal in 2015
Volleybal
Volleybal
|
1925625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20rijksmonumenten%20in%20Noord-Brabant
|
Lijst van rijksmonumenten in Noord-Brabant
|
In de volgende gemeenten in Noord-Brabant bevinden zich rijksmonumenten:
Lijst van rijksmonumenten in 's-Hertogenbosch
Lijst van rijksmonumenten in Alphen-Chaam
Lijst van rijksmonumenten in Altena
Lijst van rijksmonumenten in Asten
Lijst van rijksmonumenten in Baarle-Nassau
Lijst van rijksmonumenten in Bergeijk
Lijst van rijksmonumenten in Bergen op Zoom
Lijst van rijksmonumenten in Bernheze
Lijst van rijksmonumenten in Best
Lijst van rijksmonumenten in Bladel
Lijst van rijksmonumenten in Boekel
Lijst van rijksmonumenten in Boxmeer
Lijst van rijksmonumenten in Boxtel
Lijst van rijksmonumenten in Breda
Lijst van rijksmonumenten in Cranendonck
Lijst van rijksmonumenten in Cuijk
Lijst van rijksmonumenten in Deurne
Lijst van rijksmonumenten in Dongen
Lijst van rijksmonumenten in Drimmelen
Lijst van rijksmonumenten in Eersel
Lijst van rijksmonumenten in Eindhoven
Lijst van rijksmonumenten in Etten-Leur
Lijst van rijksmonumenten in Geertruidenberg
Lijst van rijksmonumenten in Geldrop-Mierlo
Lijst van rijksmonumenten in Gemert-Bakel
Lijst van rijksmonumenten in Gilze en Rijen
Lijst van rijksmonumenten in Goirle
Lijst van rijksmonumenten in Grave
Lijst van rijksmonumenten in Haaren
Lijst van rijksmonumenten in Halderberge
Lijst van rijksmonumenten in Heeze-Leende
Lijst van rijksmonumenten in Helmond
Lijst van rijksmonumenten in Heusden
Lijst van rijksmonumenten in Hilvarenbeek
Lijst van rijksmonumenten in Laarbeek
Lijst van rijksmonumenten in Landerd
Lijst van rijksmonumenten in Loon op Zand
Lijst van rijksmonumenten in Meierijstad
Lijst van rijksmonumenten in Mill en Sint Hubert
Lijst van rijksmonumenten in Moerdijk
Lijst van rijksmonumenten in Nuenen, Gerwen en Nederwetten
Lijst van rijksmonumenten in Oirschot
Lijst van rijksmonumenten in Oisterwijk
Lijst van rijksmonumenten in Oosterhout
Lijst van rijksmonumenten in Oss
Lijst van rijksmonumenten in Reusel-De Mierden
Lijst van rijksmonumenten in Roosendaal
Lijst van rijksmonumenten in Rucphen
Lijst van rijksmonumenten in Sint Anthonis
Lijst van rijksmonumenten in Sint-Michielsgestel
Lijst van rijksmonumenten in Someren
Lijst van rijksmonumenten in Son en Breugel
Lijst van rijksmonumenten in Steenbergen
Lijst van rijksmonumenten in Tilburg
Lijst van rijksmonumenten in Uden
Lijst van rijksmonumenten in Valkenswaard
Lijst van rijksmonumenten in Veldhoven
Lijst van rijksmonumenten in Vught
Lijst van rijksmonumenten in Waalre
Lijst van rijksmonumenten in Waalwijk
Lijst van rijksmonumenten in Woensdrecht
Lijst van rijksmonumenten in Zundert
Zie ook
Lijst van gemeentelijke monumenten in Noord-Brabant
Externe link
Monumentenboek provincie Noord-Brabant
Noord-Brabant, Lijst
|
2182252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oropos
|
Oropos
|
Oropos (Ωρωπός) is sedert 2011 een fusiegemeente (dimos) in de Griekse bestuurlijke regio (periferia) Attica.
De negen deelgemeenten (dimotiki enotita) van deze fusiegemeente zijn:
Afidnes (Αφίδνες)
Avlonas (Αυλώνας)
Kalamos (Κάλαμος)
Kapandriti (Καπανδρίτι)
Malakasa (Μαλακάσα)
Markopoulo Oropou (Μαρκόπουλο Ωρωπού)
Oropioi (Ωρωπίοι)
Polydendri (Πολυδένδρι)
Sykamino (Συκάμινο)
Gemeente in Attika
|
3435378
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyanopepla%20xenodice
|
Cyanopepla xenodice
|
Cyanopepla xenodice is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1884 door Druce.
Cyanopepla
|
5263514
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sindbad%27s%20Storybook%20Voyage
|
Sindbad's Storybook Voyage
|
Sindbad's Storybook Voyage is een dark water ride in het Japanse attractiepark Tokyo DisneySea.
De attractie opende 4 september 2001 in het themagebied Arabian Coast onder de naam Sinbad’s Seven Voyages. Een paar jaar later in 2006 werd de attractie langdurig gesloten voor een renovatie. Er was kritiek op de attractie omdat deze te eng zou zijn voor kinderen. Op 29 maart 2007 opende de darkride onder de huidige naam. Grote veranderingen waren de ritmuziek en aanpassingen in de scènes.
Gedurende de rit leggen bezoekers in boten een parcours af. Langs het parcours bevinden zich zoal animatronics, decoratie etc die het verhaal omtrent Sinbad de zeeman vertellen. De gehele ritbeleving wordt ondersteund met diverse speciale effecten en muziek. Qua opzet lijkt de attractie op de darkride It’s a small world.
Afbeeldingen
Attractie in Tokyo DisneySea
Darkride in Japan
Disney-attractie
Dark water ride
|
324067
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Charlton%20Athletic
|
Charlton Athletic
|
Charlton Athletic FC – de mannenvoetbalploeg uit Londen
Charlton Athletic LFC – de vrouwenvoetbalploeg uit Londen
|
588658
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Short%20ton
|
Short ton
|
De short ton is een eenheid van massa die overeenkomt met 2000 Engelse ponden (exact 907,18474 kg). In de Verenigde Staten wordt hij over het algemeen aangeduid als ton zonder hem te onderscheiden van de metrische ton (1000 kilogram, vaak geschreven als tonne in Engelstalige landen buiten de VS) en de long ton (2240 pond of 1.016,047 kilogram). Eerder worden de twee andere speciaal aangeduid. Er zijn echter toepassingen in de VS waarbij tons, zelfs zonder toevoeging, normaal gesproken long tons zijn (bijvoorbeeld oorlogsschepen) of metrische tonnen (bijvoorbeeld de wereldgraanproductiecijfers).
Zowel long tons als short tons zijn gedefinieerd als 20 centenaars (hundredweight), maar een centenaar is 112 pond (wat overeenkomt met 8 stone) in het Imperiale Systeem (long of gross hundredweight) en 100 pond in het Amerikaanse maatsysteem (short of net hundredweight).
Zie ook
Long ton
Ton
Externe link
NIST Handbook 44 – 2013 Appendix C – General Tables of Units of Measurement
Massa-eenheid
Niet-SI-eenheid
|
3261088
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neorhynchoplax%20thorsborneorum
|
Neorhynchoplax thorsborneorum
|
Neorhynchoplax thorsborneorum is een krabbensoort uit de familie van de Hymenosomatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1982 door Lucas & Davie.
Hymenosomatidae
|
104468
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Juffers
|
Juffers
|
De juffers of gelijkvleugeligen (Zygoptera) zijn een onderorde van de libellen (Odonata). Juffers zijn slanker en kleiner dan echte libellen, maar hebben een vergelijkbare levenswijze en ontwikkeling. In rust vouwt een juffer de vleugels meestal achter de rug, terwijl een echte libel ze spreidt. Voor- en achtervleugels zijn bij juffers bovendien min of meer gelijk van vorm, terwijl bij de echte libellen de achtervleugels aan de basis veel breder zijn dan de voorvleugels. Juffers zijn een oude groep insecten waarvan het fossielenbestand teruggaat tot het Perm.
Juffers zijn zonder uitzondering jagende insecten. Zowel de volwassen juffers als de larven (nimfen) voeden zich met andere diertjes. De nimfen ontwikkelen zich in water en krijgen pas aan het eind van hun metamorfose vleugels en kleuren. Hun aanwezigheid duidt op een relatief hoge waterkwaliteit. Hun afhankelijkheid van zoet water maakt dat juffers gevoelig zijn voor verdwijning van draslanden.
Veel juffers zijn territoriaal en vertonen ingewikkeld voortplantingsgedrag. De meeste soorten zijn seksueel dimorf: de mannetjes zijn feller gekleurd dan de vrouwtjes. Net als bij de libellen planten ze zich voort via een indirecte inseminatie en vertraagde bevruchting. Wereldwijd zijn ruim 2700 soorten juffers beschreven, in Europa komen ongeveer vijftig soorten voor. In Nederland zijn 26 soorten aangetroffen, waarvan 24 ook in België.
Beschrijving
De lichaamsbouw van een juffer is vergelijkbaar met die van een echte libel. Juffers zijn slanker en vouwen hun gelijke vleugels boven hun rug. De samengestelde ogen zijn groot en opvallend, maar staan verder uit elkaar dan bij echte libellen. Boven de ogen bevindt zich de frons of het voorhoofd, en op de bovenlip het labrum, een uitrekbaar orgaan dat gebruikt wordt om prooien te vangen. De bovenkant van het hoofd draagt drie enkelvoudige oogjes (ocelli), die licht en schaduw kunnen detecteren, en een klein paar antennen die de luchtsnelheid kunnen meten.
Het eerste thoraxsegment wordt de prothorax genoemd, deze draagt het voorste paar poten. De verbinding tussen de kop en prothorax is slank en flexibel, waardoor de waterjuffer zijn kop kan draaien en vrij kan manoeuvreren tijdens het vliegen. De overige thoracale segmenten zijn de gefuseerde mesothorax en metathorax (samen de synthorax genoemd), elk met een paar vleugels en een paar poten. De voorvleugels en achtervleugels zijn vliezig en worden versterkt door een dicht netwerk van dwarsaders die gevuld zijn met hemolymfe.
Veel soorten zijn seksueel dimorf; de mannetjes zijn vaak bont gekleurd en soortelijk goed te onderscheiden. De vrouwtjes zijn over het algemeen valer gekleurd en moeilijker te determineren. Bij Coenagrion, de waterjuffers, zijn de mannetjes bijvoorbeeld helderblauw met zwarte aftekeningen, terwijl de vrouwtjes meestal overwegend groen of bruin met zwart zijn.
Het achterlijf (abdomen) is lang en slank en bestaat uit tien segmenten. De secundaire geslachtsorganen bij mannetjes bevinden zich aan de onderkant van de tweede en derde segmenten en zijn opvallend, waardoor het geslacht van juffers vaak makkelijk te zien is vanaf de zijkant. De genitale opening van de vrouwtjes bevindt zich aan de onderzijde van segmenten acht en negen. Het wordt meestal bedekt door een subgenitale plaat, of kan verlengd zijn tot een complexe ovipositor. Het tiende segment draagt bij beide geslachten cerci, de gepaarde tastorgaantjes van het insect.
Taxonomie
De onderorde omvat de volgende families (i.s.=incertae sedis):
In Nederland en België
* niet in België
Determinatie van families
De vier families van Nederland en België zijn vrij eenvoudig te herkennen.
Beekjuffers: brede vleugels met een zeer groot aantal cellen; vleugels getint of deels gekleurd (niet als vensterglas); vleugels vanaf de basis breder wordend (bij andere families verbreedt het eerste deel van de vleugels nauwelijks).
Pantserjuffers: vrij lang achterlijf (meestal iets korter dan bij bovenstaande, maar altijd langer dan bij onderstaande families); vleugels met grote, langwerpige pterostigma's, meer dan tweemaal zo lang als breed; vleugels in rust meestal half gespreid; mannetjes met vrij lange gekromde achterlijfsaanhangsels.
Breedscheenjuffers: brede schenen, vooral bij de achterste poten; twee donkere schoudernaadstrepen (niet één, zoals het geval is bij de waterjuffers); nog bredere kop dan andere juffers.
Waterjuffers: overige soorten – het is in Nederland en België de soortenrijkste familie.
Toelichting. Deze determinatietabel geldt voor Nederland en België. Als de kenmerken bij stap 1 niet opgaan ga je naar stap 2. Bij elke stap staat tussen puntkomma's een uniek kenmerk (voor die stap en volgende stappen) of een unieke combinatie van kenmerken (met plusteken). Elk van die unieke dingen is op zich voldoende voor de determinatie, maar het is verstandig ook de overige unieke dingen te bekijken. Tussen haakjes staan kenmerken die juist niet mogen kloppen. Foto's maken vaak meer duidelijk dan woorden, bekijk daarom onderstaande foto's of klik door naar families en soorten.
Afbeeldingen
|
3592767
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Distylopus
|
Distylopus
|
Distylopus is een geslacht van vliesvleugeligen uit de familie Tetracampidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1975 door Yoshimoto.
Soorten
Het geslacht Distylopus is monotypisch en omvat slechts de volgende soort:
Distylopus bisegmentus Yoshimoto, 1975
Tetracampidae
|
8382
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eenhoorn%20%28fabeldier%29
|
Eenhoorn (fabeldier)
|
Een eenhoorn is een mythisch dier dat sinds de Oudheid wordt beschreven als een beest met een lange, puntige hoorn midden op zijn voorhoofd. De hoorn is kaarsrecht en heeft een spiraalvormige groef.
De eenhoorn stond afgebeeld op antieke zegels uit de Indusbeschaving en werd genoemd door auteurs uit de Griekse oudheid, zoals Ctesias, Strabo, Plinius de Jongere en Claudius Aelianus. De Bijbel beschrijft ook een dier, de re'em (waarschijnlijk een wilde stier of oeros), wat in sommige vertalingen ten onrechte werd weergegeven als 'eenhoorn'.
In de Europese volkscultuur werd de eenhoorn vaak afgebeeld als een wit paard- of geitachtig dier met een lange hoorn en gekloofde hoeven (soms met een geitensik). In de Middeleeuwen en Renaissance werd het gewoonlijk gekarakteriseerd als een zeer wild dier uit de bossen, dat symbool stond voor zuiverheid en genade, dat alleen kon worden gevangen door een maagd. De hoorn zou vergiftigd water kunnen zuiveren en ziekten kunnen genezen. In deze eeuwen werd de tand van een narwal, die een spiraalvormige groef heeft, soms verkocht als hoorn van een eenhoorn.
Geschiedenis
De oud-Indische mythe over de kluizenaar Gazellenhoorn verhaalt over Rsyasrnga (of Ekasrnga, letterlijk 'één hoorn'). Deze Rsyasrnga is de zoon van een godin in de gedaante van een gazelle, en heeft daarom een hoorn op zijn hoofd. Hij werd door een aantrekkelijke courtisane naar het paleis gebracht, om een einde te maken aan een periode van droogte.
In 398 v.Chr. werd de eenhoorn vrij gedetailleerd beschreven door de Griekse arts en historicus Ctesias, die aan het hof van de Perzische koning erover hoorde in verhalen van reizigers uit Indië. De Indiase wilde ezels, zo vertelde Ctesias in Indika, waren zo groot als paarden en soms groter. Hun lichamen waren wit, hun hoofden paars, hun ogen blauw. Op hun voorhoofd hadden ze een scherpe hoorn, die wit was aan de basis, rood aan de bovenkant, en zwart in het midden. In Indië en China was er vóór die tijd al sprake van de eenhoorn. Ook de Romein Plinius de Oudere beschrijft het dier (Naturalis historia, VIII, 31). Bij hem is de monocerotem een woest dier dat niet levend te vangen is. Het heeft het lijf van een paard, de poten van een olifant, de staart van een everzwijn en de kop van een hert, met midden op het voorhoofd een drie voet lange, zwarte hoorn.
In de Physiologus, een boek over dieren en mythologische wezens, in de 2e eeuw in Alexandrië geschreven, wordt de eenhoorn in symbolische en vooral christelijke zin uitgelegd. Het dier kan worden gevangen door een zuivere maagd - wat zinnebeeld was van de komst van de Messias dankzij de maagd Maria. Zij kan hem vervolgens 'naar het paleis van de koning brengen', wat een overblijfsel lijkt van de Rsyasrnga-mythe. De kluizenaar met één hoorn is in de tussentijd getransformeerd tot een eenhoornig dier; de courtisane tot een maagd; en de hoorn verwees eerder naar de godin in de vorm van een gazelle, en nu verwijst de eenhoorn naar de Messias en zijn maagdelijke moeder.
In de 7e eeuw vereenzelvigt Isidorus van Sevilla de eenhoorn met de neushoorn (Etymologiae, XII, 2). Hij beschrijft ook hoe de maagd te werk moet gaan om de eenhoorn te vangen: ze moet haar borsten ontbloten, waarna de eenhoorn rustig op haar af zal komen en zachtjes zijn hoofd op haar boezem neervlijen. Omgekeerd gebruikt Marco Polo rond 1300 de naam eenhoorn om de neushoorn te beschrijven. Hij geeft aan dat het dier geenszins lijkt op de eenhoorn zoals men die in Europa voorstelde.
Bronnen
Bijbel
De eenhoorn wordt op negen plaatsen in de Bijbel genoemd. Het is een vertaling van het latijnse woord unicornis in de Vulgaat of het Griekse monokeros in de Septuagint. Beide zijn een (misschien opzettelijke) onjuiste vertaling van het woord re'em (waarschijnlijk een wilde stier of woudos) in de Hebreeuwse bronteksten. Misschien was de eenhoorn, met genezende eigenschappen en als zinnebeeldige voorstelling van de menswording van Christus dankzij de maagd Maria, in de ogen van de vertalers een betere keus dan een wilde woudos.
Het woord 'eenhoorn', een doorwerking van de vertaalfout, is in Nederlandse Bijbelvertalingen met name terug te vinden in oudere vertalingen als de psalter van Sint-Petersburg, de Bijbel van 1360, de Delftse Bijbel van 1477 en de Statenvertaling van 1637.
Enkele voorbeelden van Bijbelpassages zijn:
Deuteronomium 33:17: “zijn hoornen zijn hoornen des eenhoorns; met dezelve zal hij de volken te zamen stoten tot aan de einden des lands.” (Statenvertaling)
Numeri 23:22: “starcheit is ghelijc den eenhoren.” (Delftse Bijbel)
Job 39:9-10 of 39:12-13: “Wie heeft de eenhoorn zijn vrijheid gegeven, wie heeft hem van zijn banden bevrijd? Ik laat hem wonen in de wildernis, de zoutvlakte is zijn domein.”
Psalm 29:6: “Hij doet ze huppelen als een kalf: den Libanon en Sirjon als een jongen eenhoorn.” (Statenvertaling)
Tot in de negentiende eeuw werd er sterk geloof gehecht aan het bestaan van de eenhoorn, omdat het dier immers (door de onjuiste vertaling) in de Bijbel werd vermeld, en wat in de Bijbel stond wel waar moest zijn.
In nieuwere vertalingen is het Hebreeuwse woord re'em vertaald met oeros, woudos, wilde stier of buffel.
Christelijke iconografie
In de Middeleeuwen werd de eenhoorn bestempeld als een sterk en woest beest en toch ook geassocieerd met kuisheid en maagdelijkheid, het dier kon immers alleen in bedwang gehouden worden door een maagd. Een tekst uit de 15e eeuw luidt: “Een eenhoorn is zo sterk, dat geen jager hem vermag te vangen. Maar een maagd wordt geplaatst daar waar hij verwacht wordt, zij opent haar schoot en de eenhoorn legt zijn kop daarin. Hij verliest nu zijn woeste aard, valt in slaap en wordt verrast als een weerloos dier en gedood door de werpschichten der jagers".
In de christelijke iconografie komen taferelen voor waarin de eenhoorn, opgejaagd door de engel Gabriël, zijn hoofd en zijn hoorn gedwee in de schoot van de Maagd Maria legt, een afbeelding van de Annunciatie, de aankondiging van de menswording van God de Zoon aan Maria. De eenhoorn wordt zelfs het symbool van Jezus zelf zoals onder meer blijkt uit de analyse van het middeleeuwse Geraardsbergense handschrift van een Mariagebed, de 'Bedinghe van onser vrouwen'. Ook Jacob van Maerlant identificeert Jezus met de eenhoorn en legt dat expliciet uit.
In het museum ‘The Cloisters” - onderdeel van het Metropolitan Museum of Art, New York - vindt men een ietwat mysterieuze zaal behangen met een reeks middeleeuwse tapijten die taferelen uit de legende van de eenhoorn voorstellen. Bij “La dame à la licorne” in het Musée de Cluny in Parijs, een andere reeks van middeleeuwse tapijten, uitingen van Vlaams kunstambacht, kan je eveneens het geheim van de eenhoorn trachten te doorgronden.
De eenhoorn die zijn hoorn in de schoot van een maagd legt, de hoorn die het beeld van een fallus oproept, voor een erotische en seksuele connotatie is niet veel meer nodig. Zie bijvoorbeeld de jongeman op de speelkaart rechts, waar lichaamshouding en het doorlopen van beharing van ruiter en paard naar de hoorn duidelijk dienen om de gedachte aan een erectie op te roepen.
Medicinale kracht van de hoorn
Ctesias wist al te melden dat het stof dat van de hoorn werd geschraapt een middel vormde tegen vergiftigingen en dat degenen die uit de hoorn dronken, beschermd werden tegen krampen en vergiftigingen.
Het poeder van de fijngemalen hoorn zou ook als afrodisiacum werkzaam zijn en dus de geslachtsdrift prikkelen.
Hildegard van Bingen schrijft: "De dooier van een ei, vermengd met enig poeder van een eenhoornlever, vormt een zalf, die aan leprozen verlichting brengt, tenzij de dood hen als zijn slachtoffer heeft uitverkoren of het Gods wil is, dat zij niet zullen genezen."
Lennertus, die in 1630 professor in de medicijnen was te Wittenberg, spreekt van de invloed van de poreuze hoorn bij de genezing van epilepsie. In de 17e en de 18e eeuw kwam alicorn, een geneeskrachtig poeder dat van zulke hoorns werd gemaakt, nog voor op de geneesmiddelenlijst die door de English Royal Society of Physicians werd uitgegeven.
Het mysterie wordt grotendeels ontluisterd door de vaststelling dat niet altijd de hoorn van het fabeldier bedoeld wordt, maar de slagtand van de narwal, een dolfijnachtige die zijn enige lange slagtand gebruikt als gevoelig tastorgaan.
In de kerk van Munsterbilzen (gemeente Bilzen) wordt een dergelijke tand uit de 12e eeuw, afkomstig uit het adellijke stift van Munsterbilzen, bewaard. De eenhoorn was vooral van nut bij het opsporen van water. Op een ets van "de vader der Franse etsers", Jean Duvet, die het dier als zijn symbool verkoos, is te zien hoe de eenhoorn met zijn hoorn in de aarde wroet om een verborgen waterbron aan het daglicht te brengen.
Heraldiek
In de heraldiek staat de eenhoorn voor strijdlust en dapperheid. Hij komt voor op familiewapens, wapens van steden en gemeenten (onder ander Perg in Noord-Oostenrijk, Menaldumadeel in Friesland, Kruibeke in Vlaanderen) als schildhouder (samen met een leeuw in het wapen van het Verenigd Koninkrijk, waarbij de eenhoorn Schotland voorstelt en de leeuw Engeland), als zittende schilddrager in het wapen van Hoorn in Noord-Holland.
De leeuw en de eenhoorn zijn verbonden door het verhaal dat de leeuw de enige vijand van de eenhoorn is in de dierenwereld. Door een list zou de leeuw hem ooit overmeesterd hebben: de leeuw ging voor een boom staan en sprong plots weg toen de eenhoorn hem aanviel; zo spietste de eenhoorn zichzelf met zijn hoorn vast in de boom.
In 1787 bleek Joan Geelvinck een hartschild met eenhoorn toegevoegd te hebben aan zijn familiewapen. De symboliek is intrigerend, de herkomst onduidelijk.
Een aantal vrouwenabdijen, o.a. de Abdij van Herkenrode in Hasselt, dragen de eenhoorn in hun wapenschild. Daar verwijst de eenhoorn naar de symboliek uit de christelijke iconografie, de kuisheid en maagdelijkheid.
Poëzie
Dichters kwamen door het dier in vervoering, zoals de Amerikaanse Anne Morrow Lindbergh:
Over het tapijt uit de reeks La dame à la licorne in het Musée de Cluny in Parijs waarop een vrouw de eenhoorn een spiegel voorhoudt schreef Rainer Maria Rilke in een sonnet:
Hedendaagse literatuur
Ook vandaag nog speelt de eenhoorn een magische rol in de literatuur. In Harry Potter and the Philosopher’s stone komt een eenhoorn voor. Hij wordt weergegeven als het nobelste dier dat er bestaat, een krachtig magisch dier wiens zilveren bloed Voldemort drinkt om in leven te blijven.
In de film Heavenly Creatures van regisseur Peter Jackson (1994) komen in twee scènes ook eenhoorns voor, die zich bevinden in de fantasiewereld van de twee hoofdpersonen.
Uitgestorven
Sommige wetenschappers beweren dat eenhoorns wel degelijk bestaan hebben. Zij steunen hiervoor voornamelijk op paleontologisch onderzoek en menen dat het om de Elasmotherium gaat, die duizenden jaren naast de mens geleefd zou hebben. Men heeft fossiele resten van een Siberische eenhoorn opgegraven in Kazachstan. Het is echter wel zo dat het echte dier en de sprookjesfiguur niet volledig overeenkomen. Zo zou de echte eenhoorn een bruine huid hebben gehad en meer op een neushoorn dan een paard lijken. De voornaamste gelijkenis blijft echter wel het uitsteeksel op de snuit.
Zie ook
Eenhoorn (sterrenbeeld) (Monoceros)
Lijst van fabeldieren
De dame en de eenhoorn (tapijtreeks)
De dame met de eenhoorn (schilderij)
De Onzichtbare roze eenhoorn
Wapen van Kazachstan
Externe link
W.P. Gerritsen, De eenhoorn, de Bijbel en de Physiologus. De metamorfose van een Oud-Indische mythe. In: Queeste. Tijdschrift over middeleeuwse letterkunde in de Nederlanden (jrg. 14, 2007). Op: dbnl.org
Cultuur in Europa
Cultuur in Azië
Fictieve paardachtige
Mythisch wezen
Wapendier
|
449596
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Val-d%27Iz%C3%A9
|
Val-d'Izé
|
Val-d'Izé is een gemeente in het Franse departement Ille-et-Vilaine (regio Bretagne). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Fougères-Vitré. Val-d'Izé telde op inwoners.
Geografie
De oppervlakte van Val-d'Izé bedroeg op ; de bevolkingsdichtheid was toen inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Zie ook
Kasteel van Le Bois-Cornillé
|
3720263
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Banggle
|
Banggle
|
Banggle (Kanigoro)
Banggle (Ngadiluwih)
Banggle (Sukorame)
Wikipedia:Met bot gemaakte doorverwijzing
|
4346353
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Newcastle%20United%20FC%20in%20het%20seizoen%201997/98
|
Newcastle United FC in het seizoen 1997/98
|
{{Infobox voetbalclub
| clubnaam = Newcastle United – Seizoen 1997/98
| afbeelding = SFEC UK StJames Newcastle 01.JPG
| volledigenaam = Newcastle United Football Club
| bijnaam = The Magpies, The Toon Geordies
| opgericht = 1881 als Stanley 1892 als Newcastle United
| stadion = St. James' Park, Newcastle upon Tyne
| capaciteit = 36.806
| voorzitter = Freddy Shepherd
| eigenaar =
| trainer = Kenny Dalglish (sinds 11-1-1997)
| competitie = Premier League
| resultatenHuidig = Newcastle United FC 2015/16
| pattern_la1 = _nufc9799h
| pattern_b1 = _nufc9799h
| pattern_ra1 = _nufc9799h
| pattern_sh1 = _nufc9799h
| pattern_so1 = _nufc9799h
| leftarm1 = FFFFFF
| body1 = FFFFFF
| rightarm1 = FFFFFF
| shorts1 = 000000
| socks1 = 000000
| pattern_la2 = _nufc9798a
| pattern_b2 = _nufc9798a
| pattern_ra2 = _nufc9798a
| pattern_sh2 = _nufc9798a
| pattern_so2 = _nufc9798a
| vorig_seizoen = 1996/97
| volg_seizoen = 1998/99
}}
Dit artikel beschrijft de prestaties van de Engelse voetbalclub Newcastle United FC in het seizoen 1997–1998. Het was het vijfde opeenvolgende seizoen dat de club uit Noord-Engeland uitkwam in de hoogste divisie van het Engelse profvoetbal, de Premier League.
Newcastle was in het voorafgaande seizoen voor de tweede keer op rij als tweede geëindigd in de competitie, achter Manchester United. In de zomer versterkte de club zich met onder anderen de Deense aanvaller Jon Dahl Tomasson, die werd overgenomen van sc Heerenveen. Andere nieuwkomers waren de oudgedienden Stuart Pearce (Nottingham Forest), Ian Rush (Leeds United) en John Barnes (Liverpool). Doelman Shay Given werd weggeplukt bij Blackburn Rovers.
Onder leiding van trainer-coach Kenny Dalglish kende Newcastle een grillig seizoen, dat uiteindelijk werd besloten met de dertiende plaats in de eindrangschikking.
Op basis van de tweede plaats had Newcastle United zich geplaatst voor de voorronde van de UEFA Champions League 1997/98. Na Croatia Zagreb over twee duels te hebben verslagen, belandde de club in groep C van het hoofdtoernooi, met Barcelona FC, PSV Eindhoven en Dinamo Kiev. The Magpies'' eindigden als derde en voorlaatste, waardoor uitschakeling een feit was.
In het toernooi om de FA Cup wist de club door te dringen tot de finale. Daarin werd met 2-0 verloren van Arsenal, dat de zege dankte aan treffers van Marc Overmars en Nicolas Anelka. In de strijd om de Football League Cup ging Newcastle United in de kwartfinales onderuit. Liverpool won op St. James' Park met 2-0. In de verlenging scoorden Michael Owen en Robbie Fowler.
Premier League
Wedstrijden
Eindstand
Statistieken
Bijgaand een overzicht van de spelers die Newcastle United vertegenwoordigden in de Premier League in het seizoen 1997/98 en op de dertiende plaats eindigden in de eindrangschikking.
FA Cup
Wedstrijden
Football League Cup
Wedstrijden
UEFA Champions League
Wedstrijden
Statistieken
1998
Newcastle United FC
|
493069
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Montauriol%20%28Lot-et-Garonne%29
|
Montauriol (Lot-et-Garonne)
|
Montauriol is een gemeente in het Franse departement Lot-et-Garonne (regio Nouvelle-Aquitaine) en telt 223 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Villeneuve-sur-Lot.
Geografie
De oppervlakte van Montauriol bedraagt 9,9 km², de bevolkingsdichtheid is 22,5 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Lot-et-Garonne
|
52137
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Circulaire%20ademhaling
|
Circulaire ademhaling
|
Circulaire ademhaling is een ademhalingstechniek waarbij op een blaasinstrument een continue toon verkregen kan worden.
De eerste stap van de techniek is dat de mondholte met zo veel mogelijk lucht gevuld wordt door de wangen op te blazen. Vervolgens wordt de keel afgesloten met het achterste van de tong, en dan wordt tegelijk door de neus ingeademd en wordt de lucht uit de mondholte met de wangspieren door het instrument naar buiten gedrukt. Op die manier ontstaat een continu geluid, zonder ademhalingspauzes.
De techniek is in allerlei streken uitgevonden. Ze wordt gebruikt door traditionele bespelers van de didgeridoo in Australië, door spelers van hobo-achtige instrumenten in India en West-Afrika, enzovoort. In het westen is de techniek door spelers in de jazz weer ingevoerd (Rahsaan Roland Kirk bespeelde op die manier zelfs drie saxofoons tegelijk!) en de techniek is ook opgepakt door spelers van hedendaagse gecomponeerde muziek. De techniek kan helpen om veel lucht eisende passages eenvoudiger te kunnen spelen – maar daarvoor moet wel eerst deze niet zo eenvoudige blaastechniek worden geleerd. Op vrijwel alle blaasinstrumenten wordt deze techniek soms gebruikt: saxofoon, klarinet, dwarsfluit, trompet, trombone, hobo, enzovoort.
Oefenen van deze techniek kan beginnen met k...k...k...k...k... te zeggen, omdat de keelsluiting van de k exact is wat nodig is bij circulaire ademhaling. Een andere oefening bestaat uit het opblazen van de wangen en de lucht met de wangspieren naar buiten te duwen en tegelijk in te ademen door de neus. Dan komt de combinatie van beide. Sommigen oefenen eerst met een rietje in een glas water en proberen daar een constante bellenstroom in te produceren, anderen nemen liefst meteen het instrument, of alleen het mondstuk daarvan.
Externe link
instructie circular breathing op basklarinet
Ademhalingstechniek
Muziektheorie
|
3263711
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Portunus%20%28Xiphonectes%29%20hainanensis
|
Portunus (Xiphonectes) hainanensis
|
Portunus (Xiphonectes) hainanensis is een krabbensoort uit de familie van de Portunidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Chen.
Portunidae
|
2614077
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caenorhinus%20congestus
|
Caenorhinus congestus
|
Caenorhinus congestus is een keversoort uit de familie Rhynchitidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Voss.
Rhynchitidae
|
3567387
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eugryllacris
|
Eugryllacris
|
Eugryllacris is een geslacht van rechtvleugeligen uit de familie Gryllacrididae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Karny.
Soorten
Het geslacht Eugryllacris omvat de volgende soorten:
Eugryllacris comotti Griffini, 1908
Eugryllacris loriae Griffini, 1908
Eugryllacris malaccensis Griffini, 1908
Eugryllacris moesta Brunner von Wattenwyl, 1888
Eugryllacris moestissima Brunner von Wattenwyl, 1888
Eugryllacris panteli Bolívar, 1900
Eugryllacris poultoniana Griffini, 1909
Eugryllacris princeps Stål, 1877
Eugryllacris ruficeps Serville, 1831
Eugryllacris sarawaccensis Karny, 1928
Eugryllacris sordida Fritze, 1908
Eugryllacris vaginalis Pictet & Saussure, 1893
Eugryllacris viridescens Walker, 1870
Eugryllacris vittipes Walker, 1869
Gryllacrididae
|
5185607
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Erik%20Blaauw
|
Erik Blaauw
|
Erik Blaauw (Leiderdorp, 5 april 1997) is een Nederlandse handbalspeler. Blaauw begon zijn handbalcarrière bij Rijnstreek, waarna hij via Aalsmeer als achttienjarige de overstap maakte naar Limburg Lions. Hier maakte hij met de opleidingsploeg indruk in de eredivisie. In 2017 keerde hij terug naar Aalsmeer om in de BENE-League te spelen. Op 27 maart 2019 maakt Blaauw bekend in het seizoen 2019/2020 voor Volendam te gaan handballen. In 2021 speelde Blaauw voor Hurry-Up.
Privé
Blaauw heeft een zus (Riejanne Blaauw) en een broertje (Niko Blaauw) die ook actief op het hoogste niveau handballen.
Externe links
Nederlands handballer
|
3215587
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phallusia%20polytrema
|
Phallusia polytrema
|
Phallusia polytrema is een zakpijpensoort uit de familie van de Ascidiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Herdman.
Ascidiidae
|
898846
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nitreuze%20dampen
|
Nitreuze dampen
|
Nitreuze dampen is de triviale naam voor een mengsel van gassen, goeddeels bestaande uit de stikstofoxiden stikstofmonoxide (NO), stikstofdioxide (NO2) en distikstoftetraoxide (N2O4). Het is voornamelijk stikstofdioxide dat een typisch bruinrode kleur heeft. Stikstofmonoxide is kleurloos en distikstoftetraoxide is lichtgeel van kleur. De nitreuze dampen hebben een typerende en indringende geur die in lage concentraties ook wel met chloorgas wordt geassocieerd.
Vorming
Nitreuze dampen ontstaan bijvoorbeeld bij het maken van zilvernitraat door het oplossen van zilver in salpeterzuur:
Het stikstofmonoxide (NO) dat hierbij ontstaat, reageert vervolgens weer met dizuurstof uit de lucht tot stikstofdioxide (NO2):
Dan vindt er vervolgens ook nog een evenwicht plaats tussen stikstofdioxide en distikstoftetraoxide (een dimerisatie):
De dampen ontstaan ook door reactie van natriumnitriet met een zuur, waarbij eerst salpeterigzuur gevormd wordt:
Salpeterigzuur is een uiterst onstabiel zwak anorganisch zuur dat ontleedt, onder vorming van stikstofmonoxide en stikstofdioxide:
Toxiciteit
Nitreuze dampen zijn sterk oxiderend en kunnen uiterst schadelijk zijn voor de gezondheid. Chemische reacties waarbij grote hoeveelheden nitreuze dampen vrijkomen mogen dan ook slechts plaatsvinden in een ruimte waar de dampen geen kwaad kunnen, bijvoorbeeld in een zuurkast of in de openlucht. De gassen zijn in staat organische stoffen te oxideren en kunnen longoedeem veroorzaken bij het inademen van hoge concentraties.
Stikstofoxide
Gasmengsel
Oxidator
|
2831573
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bethani%C3%ABnklooster
|
Bethaniënklooster
|
Het Bethaniënklooster is een voormalig 15e-eeuws klooster op de Wallen in Amsterdam, gewijd aan Maria van Bethanië (Maria Magdalena). Het is een van de weinige overblijfselen van het middeleeuwse kloostergebied aan oudezijde, naast de Waalse Kerk (de voormalige kapel van het Sint-Paulusbroederklooster) en de Agnietenkapel. Bij zijn grootste omvang omvatte het Bethaniënkloostercomplex het gehele gebied tussen Bloedstraat, Oudezijds Achterburgwal, Oude Hoogstraat en Kloveniersburgwal. Van het klooster bestaat nu nog de noordvleugel in de Barndesteeg.
Het gebouw bestaat uit twee verdiepingen die grotendeels zijn samengevoegd tot één zaal, een crypte (kelder) en een kap die studentenkamers bevat. De overwelfde crypte stamt nog grotendeels uit rond 1450. Het gebouw werd in 1970 aangewezen als rijksmonument.
De straatnamen Bethaniënstraat, Bethaniëndwarsstraat en Koestraat herinneren nog aan het klooster. De naam Koestraat verwijst naar de koeien die door de nonnen werden vetgemest voor de maaltijden van de schutterijen.
Geschiedenis
Klooster
Het "Klooster van Sinte Maria Magdalena van Bethaniën" werd gevestigd in de jaren 1450 en behoorde tot een reeks kloostercomplexen aan oudezijde van de stad, direct achter de stadsmuur langs de Kloveniersburgwal. In 1462 verleende het kapittel van de Haagse Hofkapel het Bethaniënklooster het recht om een eigen kapel te bouwen met een kerkhof en een eigen rector of kapelaan.
Het was een klooster van Augustinessen waar "gevallen" vrouwen boete konden doen voor een losbandig leven. Het klooster werd populair bij het welgestelde deel van de stad en de arme vrouwen maakten plaats voor rijke nonnen en proveniersters. In 1462 woonden er rond 220 vrouwen in het klooster. Ze hielden zich onder meer bezig met het vetmesten van koeien voor schuttersmaaltijden.
In de 16e eeuw ging de populariteit van het klooster achteruit en kwam het in geldnood. Om geld op te brengen, werd een deel van het kloosterterrein verkocht en bebouwd. In 1506 werd de Bethaniënstraat verbreed en door de stad bebouwd, en in 1525 werd de Koestraat door het kloosterterrein aangelegd en bebouwd, waardoor de kapel aan een openbare weg kwam te liggen. In 1535 werd nog een lap grond aan de stad verkocht, en in 1553 werd een groot deel van het patershuis naast de kloosteringang aan de O.Z. Achterburgwal verhuurd.
Latere functies
Na de Alteratie in 1578 werd het kloosterterrein door de stad onteigend en in 1585 werd de kloosterorde opgeheven. De negen zusters die nog in het klooster woonden, vonden onderdak in het Begijnhof of bij het Clarissenklooster. Het klooster werd in gebruik genomen als woonruimte. In de ene helft van het klooster kwam de schilder en uitvinder Jan van der Heyden te wonen en in de andere helft de schilder Johannes van der Capelle. Op het voormalige kloosterterrein werden nieuwe huizen gebouwd. Op een van de erven woonde Jan Pieterszoon Sweelinck. Drie woonhuizen die rond 1551 aan de Koestraat werden gebouwd, werden in 1633 samengetrokken en in gebruik genomen als gildehuis van het wijnkopersgilde, het nog bestaande Wijnkopersgildehuis.
In 1594 vestigde de Latijnse School voor de oudezijde zich in het schip van de voormalige kloosterkapel. Deze school werd in 1678 samengevoegd met de Latijnse School aan nieuwezijde tot één school, de voorloper van het huidige Barlaeus Gymnasium.
In het klooster was een tijd een herberg gevestigd. In 1736 werd de helft van het klooster afgebroken en vervangen door drie huizen; de rest van het klooster werd in delen verkocht. Van het klooster rest tegenwoordig alleen nog een deel van het gebouw aan de Barndesteeg.
In de 18e eeuw was een schuilkerk gevestigd in het pand aan de Barndesteeg. De oudkatholieke parochie kocht het pand in 1705 en richtte het in als schuilkerk gewijd aan de heiligen Petrus en Paulus. Hierbij werd de vloer tussen de eetzaal (refectorium) en de slaapzaal (dormitorium) daarboven grotendeels weggesloopt om een grote kerkruimte te creëren. De schuilkerk kreeg de bijnaam "De Ooievaar" naar de gevelsteen, ooit geplaatst door Marcus de Vogelaar, grootvader van de weduwe Jacoba Roch-van Erp die het pand in 1705 verkocht. De preekstoel uit de schuilkerk staat nu in de Oudkatholieke Kerk aan Ruysdaelstraat 39 die in 1914 gebouwd werd ter vervanging van de schuilkerk.
In de 20e eeuw had het gebouw verschillende bestemmingen. Rond 1970 was er een timmerwerkplaats gevestigd. Het gebouw was echter zo bouwvallig geworden dat het moest worden ontruimd. Het werd opgekocht door de gemeente in afwachting van restauratie. Op initiatief van onder meer Geurt Brinkgreve werd de Stichting Bethaniënklooster opgericht (inmiddels gefuseerd met de Stichting Jan Pietersz. Huis), die het gebouw restaureerde. In de nok van het gebouw kwamen tien kamers voor muziekstudenten, en de oorspronkelijke eetzaal werd in gebruik genomen als concertzaal.
Externe links
Website van het Bethaniënklooster
arcam.nl/architectuur-gids
Voormalig klooster in Noord-Holland
Concertzaal in Amsterdam
Rijksmonument in Amsterdam-Centrum
|
1049521
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Midway%20%28Utah%29
|
Midway (Utah)
|
Midway is een plaats (city) in de Amerikaanse staat Utah, behorend tot Wasatch County.
Geschiedenis
In 1858 trokken de eerste kolonisten naar het gebied waar nu Midway ligt. Zij richtten twee kleine nederzettingen op. Om zich te beschermen tegen indianen, werd halverwege (midway) een fort gebouwd. Hieromheen groeide het stadje Midway. In de periode 1860-1880 kwamen er veel Zwitsers wonen. Veel van de huidige inwoners zijn hun afstammelingen. In de folklore van Midway zijn nog veel Zwitserse elementen; jaarlijks wordt een Swiss Day gevierd.
Tegenwoordig zijn de belangrijkste economische activiteiten de landbouw en het toerisme.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 2121.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 3117, een stijging van 996 (47,0%).
Sport
In Soldier Hollow in Midway zijn wedstrijden georganiseerd in het kader van de Olympische Winterspelen 2002, die in het nabijgelegen Salt Lake City plaatsvonden. Regelmatig worden er nog wintersportevenementen gehouden. Bijvoorbeeld voor de Wereldbeker biatlon.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van 8,7 km², geheel bestaande uit land. Midway ligt in een dal in de Rocky Mountains.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond Midway.
Externe links
City of Midway, UT
Midway Swiss Days
Noten
Plaats in Utah
|
5519206
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/That%27s%20My%20Wife
|
That's My Wife
|
That's My Wife (film uit 1929), een Amerikaanse film geregisseerd door Lloyd French
That's My Wife (film uit 1933), een Britse film geregisseerd door Leslie S. Hiscott
|
2064737
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eubrachycercus
|
Eubrachycercus
|
Eubrachycercus is een geslacht van spinnen uit de familie Barychelidae.
Soorten
Het geslacht kent de volgende soorten:
Eubrachycercus smithi Pocock, 1897
Barychelidae
|
2906087
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dipool-dipoolinteractie
|
Dipool-dipoolinteractie
|
Dipool-dipoolinteracties of keesomkrachten (genoemd naar de Nederlandse natuurkundige Willem Keesom) zijn sterke intermoleculaire krachten (krachten tussen moleculen) die ontstaan uit de aantrekking tussen moleculen met een permanent dipoolmoment (zogenaamde polaire verbindingen). Naast de geïnduceerde dipool-dipoolinteracties en de londonkrachten, behoren de dipool-dipoolinteracties tot de vanderwaalskrachten.
Beschrijving
Een dipool bestaat uit twee gelijk, maar tegengestelde ladingen , gescheiden door een afstand . Het dipoolmoment van de dipool wordt gegeven door het product
Tal van moleculen bezitten een permanent dipoolmoment: dit impliceert dat zij als geheel elektrisch neutraal zijn, maar dat de centra van positieve en negatieve ladingen niet samenvallen. Voorbeelden zijn waterstofbromide, chloroform en water. Ten gevolge van deze elektronendistortie treedt een aantrekking op tussen de partieel negatieve en partieel positieve kant van de moleculen, zoals in waterstofchloride (HCl):
Sterkte
De interactie-energie tussen twee moleculen A en B, die beschouwd worden als starre dipolen, wordt berekend aan de hand van de formule:
Daarin is:
, de dipoolmomenten van de betrokken moleculen
de afstand russen de twee moleculen
de elektrische veldconstante
Een typische waarde voor de dipool-dipoolinteractie-energie is 4 kJ/mol.
Strikt genomen dient de term keesomkracht te worden aangewend voor dipolen die een rotationele vrijheid bezitten (zoals in gassen en vloeistoffen). Het gevolg is dat de potentiële energie vermindert. Dit kan worden aangetoond door de Boltzmann-verdeling toe te passen. In plaats van een verloop met voor starre dipolen verkrijgt men een verloop met :
Hierbij stelt de boltzmannconstante voor en T de absolute temperatuur in kelvin. De interactie-energie tussen roterende dipolen bedraagt typisch 1 kJ/mol.
Chemische binding
Fysische chemie
|
5400253
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hyalospectra
|
Hyalospectra
|
Hyalospectra is een geslacht van vlinders van de familie eenstaartjes (Drepanidae), uit de onderfamilie Drepaninae.
Soorten
H. altipustularia Holloway, 1998
H. arizana Wileman, 1911
H. diaphana Warren, 1922
H. dierli Holloway, 1998
H. grisea Warren, 1906
H. hyalinata Moore, 1867
H. labi Holloway, 1998
Eenstaartjes
|
2408859
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nops%20simla
|
Nops simla
|
Nops simla is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de Caponiidae.
Het dier behoort tot het geslacht Nops. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1967 door Arthur M. Chickering.
Caponiidae
|
2052151
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zirka%20Kropyvnytsky
|
Zirka Kropyvnytsky
|
FC Zirka Kropyvnytsky (Oekraïens: ФК "Зірка) is een Oekraïense voetbalclub uit Kropyvnytsky, tot 2016 heette die stad Kirovohrad.
In 1911 werd voorganger Elvorti Jelisavetgrad opgericht maar deze verdween in 1917. De club werd in 1922 opgericht en na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie begon de club op het derde niveau. In 1994 promoveerde de club en in 1995 werd de club meteen kampioen in de Persja Liha en promoveerde naar de Vysjtsja Liha. Na vijf seizoenen op het hoogste niveau degradeerde Zirka in 2000. In 2003 werd de club weer kampioen en promoveerde weer. In 2004 kwam de club echter in de financiële problemen en degradeerde vrijwillig naar de Droeha Liha B. Op 11 juli 2006 werd de club failliet verklaard.
In 2007 werd de in 2000 opgerichte stadgenoot FC Olimpik Kirovohrad in de Droeha Liha B geplaatst en ging in het Zirka-stadion spelen. Zirka speelde dat jaar weer op regionaal amateurniveau. In 2008 wisselden Zirka en Olimpik van naam en licentie. Sindsdien speelde Zirka weer op het derde niveau en Olimpik weer bij de amateurs. In 2009 werd Zirka kampioen en promoveerde weer naar het tweede niveau. In 2016 won Zirka de Persja Liha en promoveerde naar de Premjer Liha. In 2018 degradeerde de club na play-off wedstrijden tegen Desna Tsjernihiv. Halverwege het seizoen 2018/19 trok de club zich terug uit de Persja Liha vanwege een corruptieschandaal.
Historische namen
1922-27: Chervona Zirka
1928-35: Metalist
1935-43: Sil'mash
1949-51: Traktor
1951-57: Torpedo
1958-61: Zirka
1962: Dynamo
1963–93: Zirka
1993-97: Zirka-NIBAS
1998-heden: Zirka
Erelijst
Persja Liha: 1995, 2003, 2016
Droeha Liha B: 2009
Externe link
Officiële site
Kropyvnytsky
Oblast Kirovohrad
|
2969461
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blondine%20%28bier%29
|
Blondine (bier)
|
Blondine is een Belgisch bier van hoge gisting.
Het bier wordt gebrouwen in Brouwerij Van Steenberge te Ertvelde in opdracht van de Gentse drankenspeciaalzaak De Hopduvel.
Het is een blond bier met een alcoholpercentage van 9%.
Zie ook
Belgische biercultuur
Lijst van Belgische bieren
Lijst van Belgische brouwerijen
Lijst van Belgische bierfirma's
Externe links
Website De Hopduvel
Proefnotities
Belgisch biermerk
|
2451049
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Plectranthias%20foresti
|
Plectranthias foresti
|
Plectranthias foresti is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zaag- of zeebaarzen (Serranidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1977 door Fourmanoir.
Zaag- of zeebaarzen
|
2170543
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Daniella%20Sarahyba
|
Daniella Sarahyba
|
Daniella Sarahyba (Rio de Janeiro, 8 juli 1984) is een Braziliaans topmodel.
Daniella Sarahyba werd geboren in Rio de Janeiro. Haar moeder, Mara Lúcia Sarahyba, was ook een model in Brazilië. Al toen ze drie dagen oud was poseerde zij samen met haar moeder op de omslag van het Braziliaanse blad Pais & Filhos. Ze begon op de leeftijd van 12 met het modelleren. Haar vader is van Spaanse en Braziliaanse afkomst en haar moeder Libanees.
Daniella Sarahyba stond in alle Sports Illustrated Swimsuit Issue van 2005 tot aan 2010 en heeft anno 2011 een contract met H&M, Spiegel en Benetton.
Op 6 september 2007 trouwde Daniella Sarahyba met Wolff Klabin.
Braziliaans model
|
3376170
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypoleria%20cajona
|
Hypoleria cajona
|
Hypoleria cajona is een vlinder uit de familie Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Richard Haensch.
Danainae
|
2089486
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%81ngel%20Pedraza
|
Ángel Pedraza
|
Ángel Pedraza Lamilla (La Rinconada, 4 oktober 1962 – Barcelona, 8 januari 2011) was een Spaans profvoetballer en voetbalcoach. Hij overleed op 48-jarige leeftijd aan kanker.
Loopbaan als speler
Pedraza speelde in de jaren tachtig als middenvelder bij FC Barcelona, eerst in de jeugdelftallen en van 1985 tot 1988 in het eerste team. Met FC Barcelona won Pedraza de Copa de la Liga (1986) en de Copa del Rey (1988). In 1986 was hij verliezend finalist in de Europa Cup I en hij was een van de vier spelers die hun strafschop niet wisten te benutten in de strafschoppenserie in de finale tegen Steaua Boekarest. In 1988 vertrok Pedraza naar RCD Mallorca, waar hij tot 1995 speelde en in 1991 verliezend finalist in de Copa del Rey was.
Loopbaan als coach
Vervolgens was Pedraza jeugdtrainer bij FC Barcelona. Later was hij hoofdcoach bij verschillende kleinere Spaanse clubs en het Griekse Iraklis FC. Zijn laatste baan was de functie van hoofdcoach bij CE L'Hospitalet in 2010.
Pedraza, Ángel
Pedraza, Ángel
|
4445056
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parklaan%20%28Eindhoven%29
|
Parklaan (Eindhoven)
|
De Parklaan is een straat in Eindhoven.
Geschiedenis
Vanouds was dit een zandweg die liep van het stadje Eindhoven naar Tongelre, dat toen nog een zelfstandige gemeente was. De weg liep door enigszins vochtig gebied, waar ook het riviertje de Laak zich een weg zocht.
Pas vanaf 1866 kwam er verandering in het landelijke karakter, toen de Spoorlijn Eindhoven - Venlo werd geopend, en vanaf 1874 begon Eindhoven te denken in uitbreiding in oostelijke richting, waar zich echter het grondgebied van Tongelre bevond.
Nadat in 1894 de Verlengde Nieuwstraat (de huidige Dommelstraat) tot stand kwam, begonnen vanaf 1900 een aantal Eindhovense fabrikanten een riante villa te bouwen in dit landelijke gebied. Dat waren, achtereenvolgens, luciferfabrikant Mennen, Anton Philips met villa De Laak (1907), sigarenkistjesfabrikant Bruning en steenfabrikant Glaudemans.
In 1907 werd de Bouwgrondmaatschappij Stratum-Tongelre in het leven geroepen die in 1909 de Parklaan overnam en bouwpercelen begon uit te geven. Hier kwamen voorname villa's te staan en groeide de wijk Villapark. De Parklaan vervulde daar de functie van hoofdader in. De zijstraten van de Parklaan zijn alle naar vogels vernoemd. In 1920 werd Tongelre, evenals de overige randgemeenten, door Eindhoven geannexeerd.
Naast genoemde villa's voor voornamelijk fabrikanten en andere welgestelden, verschenen na 1920 ook woningen voor de Woningbouwvereniging R.K. Middenstand en spoedig daarna ook voor hoger Philipspersoneel. De belangrijkste villa's aan de Parklaan dateren dan ook van 1909-1935.
Heden
Het duurde tot diep in de 20e eeuw voordat de Parklaan verhard werd. Een ontwikkeling die in de jaren '60 van de 20e eeuw op gang kwam was de omzetting van de kapitale villa's naar kantoorpanden. Zo ontstonden representatieve hoofdkantoren van banken, makelaars, accountants, advocaten en soortgelijke instellingen. Een aantal minder grote villa's bleef nog bewoond.
De Parklaan verkreeg bescherming als sfeerbepalend stadsgezicht en diverse villa's werden geklasseerd als rijksmonument. Een voorbeeld daarvan is Huize De Gooren, aan Parklaan 54, ontworpen door Johan Wilhelm Hanrath en gebouwd in 1916 voor de Eindhovense textielfabrikant Elias.
Rijksmonumenten aan de Parklaan
Straat in Eindhoven
Geschiedenis van Eindhoven
|
3410699
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Incurvaria%20dietziella
|
Incurvaria dietziella
|
Incurvaria dietziella is een vlinder uit de familie van de witvlekmotten (Incurvariidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Kearfott.
Witvlekmotten
|
799961
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20burgemeesters%20van%20Heerhugowaard
|
Lijst van burgemeesters van Heerhugowaard
|
Dit is een lijst van burgemeesters van de voormalige Nederlandse gemeente Heerhugowaard in de provincie Noord-Holland tot de opheffing van de gemeente op 31 december 2021.
Heerhugowaard
|
4593011
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoplophrys
|
Hoplophrys
|
Hoplophrys is een geslacht van kreeftachtigen uit de klasse van de Malacostraca (hogere kreeftachtigen).
Soort
Hoplophrys oatesii Henderson, 1893
Epialtidae
|
1379342
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diser%C3%B6d
|
Diseröd
|
Diseröd is een plaats in de gemeente Kungälv in het landschap Bohuslän en de provincie Västra Götalands län in Zweden. De plaats heeft 1205 inwoners (2005) en een oppervlakte van 73 hectare. De plaats wordt ook wel Romelanda genoemd, dit omdat de parochie waar de plaats in ligt Romelanda heet.
Plaats in Västra Götalands län
|
3250104
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eulimnogammarus%20byrkini
|
Eulimnogammarus byrkini
|
Eulimnogammarus byrkini is een vlokreeftensoort uit de familie van de Eulimnogammaridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Sowinsky.
Eulimnogammaridae
|
3741497
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Telenomus%20orphne
|
Telenomus orphne
|
Telenomus orphne is een vliesvleugelig insect uit de familie van de Scelionidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1836 door Walker.
Scelionidae
|
3340675
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Deuveotrechus%20yuae
|
Deuveotrechus yuae
|
Deuveotrechus yuae is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1992 door Deuve.
Loopkevers
|
3318352
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cymindis%20rivularis
|
Cymindis rivularis
|
Cymindis rivularis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Motschulsky.
rivularis
|
3464845
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phyllophila%20flavitermina
|
Phyllophila flavitermina
|
Phyllophila flavitermina is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1902 door Hampson.
flavitermina
|
2300579
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zhu%20%28gewichtseenheid%29
|
Zhu (gewichtseenheid)
|
De Zhu (銖, zhū) was een gewichtseenheid die werd gebruikt tijdens de Chinese Han-dynastie en had een gewicht van 100 gierstkorrels. 24 Zhu maakten een liang en 16 liang maakten een jin.
Massa-eenheid
Chinese oudheid
|
3927150
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euryarthrum%20ohbayashii
|
Euryarthrum ohbayashii
|
Euryarthrum ohbayashii is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Yoshitake & Niisato.
ohbayashii
|
3307048
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diogmites%20virescens
|
Diogmites virescens
|
Diogmites virescens is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Bellardi.
virescens
|
3325722
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pterostichus%20szekessyianus
|
Pterostichus szekessyianus
|
Pterostichus szekessyianus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door Sciaky.
szekessyianus
|
3193978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudocloeon%20nigrovena
|
Pseudocloeon nigrovena
|
Pseudocloeon nigrovena is een haft uit de familie Baetidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1999 door Gui, Zhou & Su.
De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Baetidae
Dier uit het Oriëntaals gebied
|
455676
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clichy
|
Clichy
|
Clichy (soms ook Clichy-la-Garenne genoemd) is een gemeente in het Franse departement Hauts-de-Seine (regio Île-de-France) en telde inwoners op . De plaats maakt deel uit van het arrondissement Nanterre. Clichy ligt 6,4 kilometer van het centrum van Parijs.
Geschiedenis
Clichy werd voor het eerst genoemd in de 6e eeuw als Clippiacum. Clippiacum betekent "landgoed van Cleppius" (een gallisch-romeins landeigenaar. Later werd deze naam veranderd in Clichiacum, weer later in Clichy.
Clichy was de hoofdstad van de Merovingen tijdens de regeerperiode van Dagobert I.
In de 13e eeuw was het grondgebied van Clichy een zogenaamd garenne, een jachtgebied dat exclusief door een vorst of edelman gebruikt mag worden. Uit deze periode komt de naam Clichy-la-Garenne. Tussen 1793 en 1795 (ten tijde van de Franse Revolutie) werd Clichy-la-Garenne tijdelijk Clichy-la-Patriotte genoemd, wellicht omdat Garenne te veel deed denken aan feudalistische privileges die in 1789 waren afgeschaft. Na de Franse Revolutie werd de naam officieel veranderd in Clichy (zonder achtervoegsel), wat tegenwoordig nog steeds de officiële naam is.
Grondgebied
In 1830 werd een deel van het grondgebied van Clichy afgesplitst, wat de gemeenschap Batignolles-Monceau ging vormen. Op 1 januari 1860 werd de stad Parijs uitgebreid. Een groot deel van Batignolles-Monceau werd nu ingelijfd door Parijs en vormt daar sindsdien het 17e arrondissement. Een klein deel van Batignolles-Monceau werd weer samengevoegd met Clichy.
Op 11 januari 1867 werd wederom een deel van het grondgebied van Clichy afgesplitst. Dit afgesplitste deel werd met een deel van Neuilly-sur-Seine samengevoegd tot Levallois-Perret.
Geografie
De oppervlakte van Clichy bedroeg op ; de bevolkingsdichtheid was toen inwoners per km². Clichy is daarmee een van de meest dichtbevolkte steden van Europa.
De onderstaande kaart toont de ligging van Clichy met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Bedrijven
In Clichy bevindt zich het hoofdkantoor van L'Oréal (cosmetica) en BIC (pennen). Daarnaast is het hoofdkantoor van Sony-Frankrijk in Clichy te vinden.
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Jumelage
Sankt Pölten (Oostenrijk)
Bekende inwoners van Clichy
Geboren
Louise Weber (1866-1929), cancan-danseres (La Goulue)
Michel Beaune (1933-1990), acteur
Jacques Mesrine (1936-1979), misdadiger
Marina Vlady (1938), actrice en schrijfster
Fred Chichin (1954-2007), gitarist (Les Rita Mitsouko)
Thomas Piketty (1971), econoom
Michaël Ciani (1984), voetballer
Julian Jeanvier (1992), voetballer
Overleden
Arsène Alancourt (1892-1965), wielrenner
Germaine Thyssens-Valentin (1902-1987), Nederlands-Frans pianiste
Olivier Messiaen (1908-1992), componist
Mireille Balin (1909-1968), actrice
Yvan-Chrysostome Dolto (1943-2008), noveltyzanger, bekend geworden onder de naam Carlos
Trivia
Ferdinant Bardamu, de hoofdpersoon in Reis naar het einde van de nacht (1932) van Louis-Ferdinand Céline, eindigt als arts in Clichy. Céline was zelf als arts werkzaam in Clichy toen hij met schrijven begon.
Externe links
Website van de gemeente Clichy
|
2720998
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mantispa%20confluens
|
Mantispa confluens
|
Mantispa confluens is een insect uit de familie van de Mantispidae, die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Mantispa confluens is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Navás in 1914.
Mantispidae
|
3072607
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pillaia%20indica
|
Pillaia indica
|
Pillaia indica is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de stekelalen (Chaudhuriidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1972 door Yazdani.
Chaudhuriidae
|
4728965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes%20Warnardus%20Bilders
|
Johannes Warnardus Bilders
|
Johannes Warnardus Bilders (Utrecht, 18 augustus 1811 – Oosterbeek, 29 oktober 1890) was een Nederlands schilder.
Leven en werk
Johannes Warnardus Bilders werd geboren aan de Lange Nieuwstraat in Utrecht als zoon van Albertus Gerardus Bilders en van Elisabeth van Springen. Zijn vader was bakker, maar Johannes wilde de artistieke kant op. Hij kreeg daarom lessen van de schilder Jan Lodewijk Jonxis. In 1830, ten tijde van de Belgische Revolutie, meldde hij zich als vrijwillig soldaat om te helpen de opstand te onderdrukken. Hij bleef een aantal jaren in dienst, waarna hij terugkeerde naar Utrecht en de lessen bij Jonxis weer oppakte. Hij trouwde in 1834 in Darthuizen met de uit Duitsland afkomstige Frederika Staudenmaijer (1812-1861). Uit dit huwelijk werd onder anderen Gerard Bilders geboren, die in zijn vaders voetsporen zou treden als schilder, en een dochter Caroline die trouwde met de schilder Jan de Haas.
In 1839 en 1844 maakte hij studiereizen naar Duitsland. In de jaren 40 trok Bilders geregeld naar Gelderland en schilderde en plein air landschappen rond Vorden, Wolfheze en Oosterbeek, waar het gezin ook een paar jaar woonde. Hij bedacht de namen van de Wodanseiken en de Duizendjarige den. Bilders gaf les aan onder anderen zijn zoon Gerard, Dirk van Lokhorst, Paul Joseph Constantin Gabriël en Hendrik Willem Mesdag. Hij wordt beschouwd als voorloper van de Haagse School. Anton Mauve, Charles Rochussen en Willem Roelofs hebben schilderijen van Bilders gestoffeerd; ook zijn zoon Gerard schilderde onder andere geiten in zijn werken. Om de vele schilders in Oosterbeek werd dit dorp later ook wel het 'Hollandse Barbizon' genoemd.
In 1852 werd Bilders lid van de Amsterdamse Koninklijke Academie en een paar jaar later sloot hij zich aan bij Arti et Amicitiae. Hij nam geregeld deel aan tentoonstellingen, niet alleen in Nederland, maar ook aan de internationale tentoonstellingen in Brussel, Wenen en Philadelphia. Hij werd benoemd tot Ridder in de Orde van de Eikenkroon (1860) en Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw (1880).
Vanaf 1875 gaf Bilders les aan Maria Philippina (Marie) van Bosse (1837-1900), een dochter van minister Pieter Philip van Bosse. Zij trouwden in 1880 in Den Haag, met onder anderen Johannes Bosboom en H.W. Mesdag als getuigen. Het paar vestigde zich in Oosterbeek, waar Bilders in 1890 op 79-jarige leeftijd overleed.
Werken (selectie)
Nederlands kunstschilder
|
2598093
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Corticarina%20acutoides
|
Corticarina acutoides
|
Corticarina acutoides is een keversoort uit de familie schimmelkevers (Latridiidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1979 gepubliceerd door Johnson.
Schimmelkevers
|
3458247
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mimesisomera%20aureobrunnea
|
Mimesisomera aureobrunnea
|
Mimesisomera aureobrunnea is een vlinder uit de familie van de tandvlinders (Notodontidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1950 door Bryk.
Tandvlinders
|
306536
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lichtgas
|
Lichtgas
|
Lichtgas of stadsgas is een brandbaar gasmengsel dat in een gasfabriek wordt geproduceerd door steenkool te verhitten zonder toetreding van zuurstof.
Het werd vanaf de 19e eeuw gebruikt voor verlichting, verwarming en om te koken. De precieze samenstelling verschilde per gasfabriek, maar de brandbare hoofdbestanddelen waren steeds waterstofgas, methaan en koolmonoxide. De samenstelling van het stadsgas in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen was bijvoorbeeld 51% waterstof, 21% methaan, 15% stikstof, 9% koolmonoxide en kleine hoeveelheden kooldioxide, hogere koolwaterstoffen en zuurstof. Koolmonoxide is giftig en brengt dus gevaar van koolmonoxidevergiftiging met zich mee, in het bijzonder bij lekkage. Het maakte het stadsgas ook tot een veelgebruikt middel voor zelfdoding. De verbrandingswarmte van stadsgas bedraagt 17,5 à 20 MJ/m3. In de tweede helft van de twintigste eeuw (in Nederland in de jaren zestig) werd het stadsgas vervangen door aardgas.
Geschiedenis
Dat er gas ontstaat bij de droge destillatie van steenkool was al lang bekend. De Maastrichtenaar Jan Pieter Minckeleers, hoogleraar natuurkunde aan de Katholieke Universiteit Leuven, was de eerste die experimenteerde met lichtgas als bron voor verlichting. In 1785 gebruikte Minckeleers het om zijn auditorium te verlichten. Hoewel hij ook in de weer ging om zijn opgewekte lichtgas via buizen te verdelen, slaagde hij er niet in om een goed werkend systeem te ontwikkelen voor algemeen gebruik in huishoudens of bedrijven.
Twee Britse natuurkundigen, William Murdoch en Samuel Clegg, brachten de uitvinding een stapje verder. Murdoch volmaakte het proces van de winning van lichtgas door het zuiveren van zwaveldioxide en teer. In 1803 bouwde hij tevens de eerste gasinstallatie voor de verlichting van de fabrieken van Boulton & Watts in Londen. Zijn leerling Clegg was de grote man achter de commerciële exploitatie van lichtgas.
Als eerste stad op het vasteland kreeg Brussel in 1819 straatverlichting op stadsgas. De vennootschap van Pierre-Joseph Meeus, die een concessie kreeg voor twintig jaar, bouwde een gasfabriek en gazometer in de Sint-Rochusstraat. De leidingen voedden in dat eerste jaar 72 lichtpunten, voornamelijk in de Nieuwstraat en op het Muntplein. In 1839 ging de concessie naar een Londens bedrijf, tot de stad het lichtgas in regie nam (1875).
Omstreeks 1827 bouwde de stad Gent zijn eerste gasfabriek, waarna men in Gent na twee jaar al 700 straatfakkels kon vervangen door 700 veiligere gaslantaarns. Door dat grote succes kwamen er nog twee andere fabrieken bij, waaronder de fabriek aan de Gasmeterlaan in Gent. Het waren na Brussel de eerste gasfabrieken in België.
De eerste gasfabriek in het huidige Nederland werd in 1826 door het Britse bedrijf Imperial Continental Gas Association (ICGA) in Rotterdam in gebruik genomen. Een jaar hiervoor werd in Amsterdam al gas geproduceerd uit raapolie. Na vele verbeteringen werden in de tweede helft van de 19e eeuw door heel Nederland gasfabrieken gebouwd die vaak door de gemeente werden beheerd. Ook werden manieren gevonden om de afvalproducten van de gasproductie (steenkoolteer) te verwerken tot allerlei producten zoals kunstmest, zwavelzuur en veel organische producten.
Nadat in 1959 bij Slochteren in Nederland een groot aardgasveld was ontdekt, werd in Nederland en België massaal overgeschakeld op aardgas. Een van de voordelen daarvan is dat dit geen koolmonoxide bevat en dus niet giftig is. Na 1960 waren de gasfabrieken overbodig; vele werden gesloopt, waarna meestal een ernstig met polycyclische aromatische koolwaterstoffen verontreinigd terrein achterbleef.
Gebruik
Lichtgas dankt zijn naam aan de eerste toepassing, die als vervanger van lampolie, kaars en fakkel. Later werd er vooral mee verwarmd en gekookt. Het kwam in steden en dorpen in zeer veel huizen uit de gaskraan.
Verder was lichtgas een populaire vulling voor luchtballonnen, omdat het gemakkelijk verkrijgbaar was. Wegens het hoge gehalte waterstof is lichtgas daarvoor zeer geschikt. Omdat lichtgas erg brandbaar is gebruikt men tegenwoordig voor luchtballonnen liever helium.
Zie ook
Blaugas
Cokesovengas
Generatorgas
Pintsch gas
Watergas
Noten
Steenkool
Gasmengsel
Brandstof
Gasfabriek
|
3469485
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zigera%20absorbens
|
Zigera absorbens
|
Zigera absorbens is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1864 door Walker.
Spinneruilen
|
4319505
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pierre%20Vinck
|
Pierre Vinck
|
Pierre Vinck (soappersonage), een personage uit Thuis
Pierre Vinck (volksvertegenwoordiger), een Belgisch politicus
|
1389619
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Teluk%20Intan
|
Teluk Intan
|
Teluk Intan is een stad en gemeente (majlis perbandaran; municipal council) in de Maleisische deelstaat Perak.
De gemeente telt 128.000 inwoners.
Gemeente in Maleisië
Stad in Maleisië
Perak
|
3225532
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Metachrostis%20olmii
|
Metachrostis olmii
|
Metachrostis olmii is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Berio.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
olmii
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
1446258
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gorenjski%20Vrh
|
Gorenjski Vrh
|
Gorenjski Vrh (Duits: Gorenzenberg) is een plaats in Slovenië en maakt deel uit van de gemeente Zavrč in de NUTS-3-regio Podravska.
Plaats in Zavrč
|
79187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20gemeenten%20in%20Zuid-Tirol
|
Lijst van gemeenten in Zuid-Tirol
|
De volgende tabel omvat de 116 gemeenten in de Italiaanse provincie Zuid-Tirol. Deelgemeenten, wijken en gehuchten staan niet op de lijst.
Gemeente met Duitstalige meerderheid: 103 gemeenten
Gemeente met Italiaanstalige meerderheid: 5 gemeenten
Gemeente met Ladinischtalige meerderheid: 8 gemeenten
|
3778736
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Piet%20Libregts
|
Piet Libregts
|
Petrus Henricus (Piet) Libregts (Vlijmen, 16 februari 1930 – Heeswijk-Dinther, 25 augustus 2013) was een Nederlands ploegleider.
Leven
Libregts werkte aanvankelijk in de wielersport als soigneur. In die functie werkte hij onder andere voor Peter Post. Later werd hij ploegleider. In de jaren zeventig leidde hij de wielerploeg Frisol.
Daarna werd hij bondscoach voor de KNWU. Onder zijn leiding werden drie Nederlandse renners wereldkampioen, Gerrie Knetemann in 1978, Jan Raas in 1979 en Joop Zoetemelk in 1985.
Ter ere van zijn zevenstigste verjaardag verscheen in 2000 het boek "Piet Libregts, kampioenenmaker". In 2010 kreeg Libregts voor zijn verdiensten in de wielersport het Gouden Wiel, de hoogste onderscheiding van de KNWU.
Libregts was de schoonvader van mountainbiker Bart Brentjens.
In 2013 overleed hij op 83-jarige leeftijd na een langdurige ziekte.
Libregts, Piet
|
1558015
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/HX-229
|
HX-229
|
HX-229 was een geallieerd scheepskonvooi tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het konvooi bestond uit 37 vrachtschepen van verscheidene nationaliteiten. Het grote en snelle konvooi HX-229 vertrok vanuit Halifax, Nova Scotia, Canada - New York naar Groot-Brittannië over de Noord-Atlantische Oceaan. Tussen 16 maart en 19 maart 1943 werd het konvooi door Duitse U-boten aangevallen, bestaande uit drie "Wolfpack"-groepen, de Gruppe Raubgraf, met 10 U-boten, Gruppe Dränger, 11 U-boten en Gruppe Stürmer, 18 U-boten. Verder waren er nog 4 U-boten die niet ingedeeld waren bij deze groepen maar die wel deelnamen aan de konvooislag. In totaal werd konvooi HX-229 en later, met het ingehaalde en tragere konvooi SC-122, samen aangevallen door 41 Duitse onderzeeërs.
Geschiedenis
Konvooi HX-229 werd voor het eerst waargenomen op 16 maart 1943 door de U-336. Het konvooi-escorte werd door Groep B-4 met CDR. ECL geleid op die dag door de Royal Navy, onder leiding van LCDR. G.J. Luther RN, commandant van HMS Highlander. Verder werd konvooi HX-229 begeleid door de torpedojagers HMS Beverly, HMS Mansfield, HMS Volenteer, de korvetten HMS Anemone en HMS Pennywort. De korvet HMS Havant sloot zich aan op 18 maart en HMS Abelia, die zich aansloot op 19 maart. De Amerikaanse torpedojager USS Babbitt (DD-128) sloot zich eveneens bij het konvooi aan op 19 maart.
De slag
Tijdens de winter van 1942-43, werd het centrale deel van de konvooiroute van het Noord-Atlantische Oceaangedeelte vanaf Canada tot aan Engeland, bekend als het "Air Gap", omdat er voorbij deze zone geen bereikbaarheid was voor de meeste patrouillevliegtuigen, die hun bases aan land hadden. De U-boten werden in slaglinie geplaatst tot dertig kilometers afstand in lange noord-zuid-loodlijnen aan de konvooiroutes. Om het even welk konvooi dat een van deze groepslijnen kruiste, zou theoretisch waargenomen worden door minstens één U-boot die het konvooi zou doormelden en volgen om anderen erheen te leiden, tot er genoeg aanwezige U-Boten waren om een aanval van het "wolfspack" te lanceren op de geallieerde schepen.
Midden maart werd Gruppe Raubgraf (roofgraaf) geplaatst in de slaglinie, op de westelijke rand van het "luchtgat", en de Gruppes Stürmer (waaghals) en Dränger (plunderaar) vormde een lange lijn door het centrum van het "air gap". Het langzame konvooi SC-122 ging een dag eerder naar het oosten door het gebied van Gruppe Raubgraf, alvorens die een onderscheppingslijn had gevormd; en naar het oosten voer het snellere konvooi HX-229, achter konvooi SC-122 op dezelfde koers, en glipte zodoende door de Duitse U-bootlinie tijdens een onweer.
16 maart
De U-653 had een bemanninglid vanuit de commandotoren verloren, die overboord werd geslagen tijdens een zware storm die op dit moment teisterde. Met een laag brandstofrendement, machines die niet goed functioneerden en met één enkele gebrekkige torpedo, werd de U-653 gedetacheerd van Gruppe Raubgraf om naar Frankrijk terug te keren. De huiswaarts kerende U-653 ontdekte het konvooi HX-229 per toeval omstreeks 03.30 uur op 16 maart en seinde dit onmiddellijk door.
Het waarnemen van een naar het oosten varend konvooi bij dageraad, dicht bij de westelijke rand van het "luchtgat", bood uitstekende perspectieven om verzamelen te blazen van een grote "wolfspack"-bende voor een aanval op de avond van 16 maart, en de rest van Gruppe Raubgraf werd bevolen om het konvooi in te halen. Gruppes Stürmer en Dränger werd toen bevolen om bij konvooi HX-229 samen te komen. Zeven U-Boten van Gruppe Raubgraf en 2 U-boten, o.a. de U-119, die daar in de buurt werd bijgetankt bij een "melkoe"-U-boot, de U-463, vonden konvooi HX-229 in de loop van de dag en vielen pas tegen het vallen van de duisternis aan. Acht schepen werden getorpedeerd vóór de ochtend.
Ondertussen vond de U-338 van Gruppe Stürmer, konvooi SC-122 kort na middernacht, 120 zeemijlen vóór HX-229. De U-338 lanceerde een torpedosalvo op vier schepen van konvooi SC-122. Admiraal Dönitz gaf opdracht aan sommige U-boten van Gruppes Stürmer en Dränger tegen konvooi SC-122 op te treden, eerder dan tegen konvooi HX-229, zodra hij realiseerde dat er twee konvooien in de buurt waren. De Duitsers registreerden en verwezen de twee nabijgelegen konvooien als één enkele grote konvooislag -- Geleitzug Nummer 19.
17 maart
De B-24 Liberators (VLR) patrouillebommenwerpers met zeer groot vliegbereik van het R.A.F. 86e Eskader van Aldergrove, Noord-Ierland, en Eskader 120 van Reykjavik, IJsland, maakten hun eerste efficiënte patrouilles in het "air gap" op 17 maart en schaduwden de U-Boten, zo dicht bij de beide konvooien dat de Duitsers verrast werden. De U-boten torpedeerden meer dan twee schepen van HX-229 en drie van SC-122, ondanks het tussenbeide komen van de B-24 Liberator-bommenwerpers.
18 maart
De B-24 Liberators bereikten opnieuw konvooi SC-122 op 18 maart, maar konden konvooi HX-229 op slechts 70 zeemijl afstand niet terugvinden. De U-boten torpedeerden meer dan twee schepen van HX-229 en een andere van SC-122. Een vrachtschip van konvooi HX- 229, de Mathew Luckenbach, werd bij het voortdurende verlies van schepen, gealarmeerd om op eigen houtje weg te stomen uit het konvooi, zonder machtiging om rechtstreeks naar Engeland terug te keren. Ze werd echter toch nog getroffen en zonk na een tijdje rondgedreven te hebben door een torpedo-genadeslag. Een ander vrachtschip, Clarissa Radcliffe, van konvooi SC-122, die tijdens een onweer op 9 maart was achtergebleven, werd nooit meer weer gezien en werd verondersteld dat ze onafhankelijk weggestoomd was en door de U-663 vernietigd werd op 18 maart.
19 maart
De extra escorteschepen en het stijgend aantal patrouillebommenwerpers bereikten de beide, ineengelopen konvooien op 19 maart. De U-384 was zelf tot zinken gebracht door een bommenwerper, en de U-boten werden bevolen om die nacht de aanvallen te beëindigen. De Mathew Luckenbach was het enige schip dat op 19 maart werd getorpedeerd, maar aangezien zijn vlucht vanuit het konvooi HX-229, was de concentratie van U-boten meer gericht op konvooi SC-122. Een kotter bemerkte de pluim van de torpedo-explosie en redde daarna de bemanning van het Amerikaanse vrachtschip. Een voorstel om terug naar de Mathew Luckenbach te gaan om het nog drijvende schip mogelijk nog te bergen, werd niet doorgevoerd. Het vrachtschip werd daarna nog tot zinken gebracht door de U-523.
Getroffen schepen van konvooi HX-229
16 maart 1943: U-603 - Hans-Joachim Bertelsmann - Elin K. - 5.214 ton - Noorwegen
17 maart 1943: U-384 - Hans-Achim von Rosenberg-Gruszcynski (+) - Coracero - 7.252 ton - Groot-Brittannië
17 maart 1943: U-435 - Siegfried Strelow - William Eustis - 7.196 ton - Verenigde Staten
17 maart 1943: U-600 - Bernhard Zurmühlen - Irénée Du Pont (b.) - 6.125 ton - Verenigde Staten
17 maart 1943: U-600 - Bernhard Zurmühlen - Nariva (b.) - 8.714 ton - Groot-Brittannië
17 maart 1943: U-600 - Bernhard Zurmühlen - Southern Princess - 12.156 ton - Groot-Brittannië
17 maart 1943: U-631 - Jürgen Krüger - Terkoelei - 5.158 ton - Nederland
17 maart 1943: U-758 - Helmut Manseck - James Oglethorpe - 7.176 ton - Verenigde Staten
17 maart 1943: U-758 - Helmut Manseck - Zaanland - 6.813 ton - Nederland
17 maart 1943: U-91 - Heinz Walkerling - Harry Luckenbach - 6.366 ton - Verenigde Staten
17 maart 1943: U-91 - Heinz Walkering - Irénée Du Pont - 6.125 ton - Verenigde Staten
17 maart 1943: U-91 - Heinz Walkerling - Nariva - 8.714 - Groot-Brittannië
18 maart 1943: U-221 - Hans-Hartwig Trojer - Canadian Star - 8.293 ton - Groot-Brittannië
18 maart 1943: U-221 - Hans-Hartwig Trojer - Walter Q. Gresham - 7.191 ton - Verenigde Staten
19 maart 1943: U-527 - Herbert Uhlig - Mathew Luckenbach (b.) - 5.848 ton - Verenigde Staten
19 maart 1943: U-523 - Werner Pietzsch - Mathew Luckenbach - 5.848 ton - Verenigde Staten
(b.) = Dit schip werd beschadigd tijdens de aanval
Gruppe Raubgraf - U-bootgroepen
U-84 - Kptlt. Horst Uphoff
U-89 - Kptlt. Dietrich Lohmann
U-91* - Kptlt. Heinz Walkerling
U-435* - Kptlt. Siegfried Strelow
U-600* - Kptlt. Bernhard Zurmühlen
U-603* - Oblt. Hans-Joachim Bertelsmann
U-615 - Kptlt. Ralph Kapitsky
U-653 - Kptlt. Gerhard Feiler
U-664 - Oblt. Adoph Graef
U-758* - Kptlt. Helmut Manseck
Gruppe Dränger
U-86 - Kptlt. Walter Schug
U-221* - Oblt. Hans-Hartwig Trojer
U-333* - Oblt. Werner Schwaff
U-336 - Kptlt. Hans Hunger
U-373 - Kptlt. Paul-Karl Loeser
U-406 - Kptlt. Horst Dietrichs
U-440 - Kptlt. Hans Geissler
U-441* - Kptlt. Klaus Hartmann
U-590 - Kptlt. Heinrich Muller-Edzards
U-608* - Kptlt. Rolf Struckmeier
U-610 - Kptlt. Freiherr Walter von Freyberg-Eisenberg-Allmendingen
Gruppe Stürmer
U-134 - Oblt. Hans-Gunther Brosin
U-190 - Kptlt. Max Wintermeyer
U-229 - Oblt.Robert Schetelig
U-305* - Kptlt. Rudolf Bahr
U-338* - Kptlt. Manfred Kinzel
U-384* - Oblt. Hans-Achim von Rosenberg-Gruszcynski (+)
U-439 - Oblt. Helmut von Tippelskirch
U-523* - Kptlt. Werner Pietzch
U-526 - Kptlt. Hans Moglich
U-527* - Kptlt. Herbert Uhlig
U-530 - Kptlt. Kurt Lange
U-598 - Kptlt. Gottfried Holtorf
U-618 - Kptlt. Kurt Baberg
U-631* - Oblt. Jurgen Kruger
U-641 - Kptlt. Horst Randtel
U-642 - Kptlt. Herbert Brunning
U-665* - Oblt. Hans-Jurgen Haupt
U-666* - Oblt. Herbert Engel
Niet behorende bij deze groepen
U-228* - Oblt. Erwin Christopherson
U-230 - Kptlt. Paul Siegmann
U-616* - Oblt. Siegfried Koitschka
U-663* - Kptlt. Heinrich Schmid
(*) = U-boten die vuurden met torpedo's of het dekkanon gebruikten
Externe links
Uboat.net: Konvooi HX-229
Konvooi HX-229 Warsailors
Konvooi tijdens de Tweede Wereldoorlog
|
3168274
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Turritella%20exoleta
|
Turritella exoleta
|
Turritella exoleta is een slakkensoort uit de familie van de Turritellidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 voor het eerst geldig gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Turritellidae
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.