id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
5725390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/T%C3%A4rkma
|
Tärkma
|
Tärkma (Duits: Terkma) is een plaats in de Estlandse gemeente Hiiumaa, provincie Hiiumaa. De plaats heeft de status van dorp (Estisch: küla).
Tärkma lag tot in oktober 2017 in de gemeente Emmaste. In die maand ging de gemeente op in de fusiegemeente Hiiumaa.
Bevolking
De ontwikkeling van het aantal inwoners blijkt uit het volgende staatje:
Geografie
Tärkma ligt aan de zuidkust van het eiland Hiiumaa, aan de Straat van Soela (Estisch: Soela väin), de zeestraat tussen de eilanden Hiiumaa en Saaremaa. De zeestraat is een onderdeel van de Oostzee. De plaats heeft een haven, die toegankelijk is voor schepen met een diepgang tot ca. 1,5 meter. Vanaf het eind van de 18e eeuw tot kort voor de Eerste Wereldoorlog, toen de haven van Sõru in Pärna werd aangelegd, werd vanuit deze haven een veerdienst op Saaremaa onderhouden.
Bij Tärkma staat een eik van meer dan 300 jaar oud, de Tärkma ohvritamm. Tot in 1938 werden bij deze eik offers gebracht, in de vorm van voedsel en munten. De boom is 11 meter hoog en heeft een omtrek van 520 cm.
Geschiedenis
Tärkma werd voor het eerst genoemd in 1564 als ‘Gesinde’ (nederzetting) Terckma. In 1565 heette het plaatsje Tarckema, in 1636 Tarckamah, in 1688 Tarkmaby (by is Zweeds voor ‘dorp’) en in 1798 Terkama. Het lag op het landgoed van Großenhof (Suuremõisa) en na 1796 op dat van Emmast (Emmaste).
Tussen 1977 en 1997 maakte het dorp deel uit van het noordelijke buurdorp Emmaste.
Plaats in Estland
|
3424594
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tallula%20baboquivarialis
|
Tallula baboquivarialis
|
Tallula baboquivarialis is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Barnes & Benjamin.
Snuitmotten
|
3964410
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/M%C3%BCllers%20honingvogel
|
Müllers honingvogel
|
Müllers honingvogel (Dicaeum pectorale) is een zangvogel uit de familie Dicaeidae (bastaardhoningvogels). Het is een endemische vogelsoort in Nieuw-Guinea. De Nederlandse naam verwijst naar de soortauteur Salomon Müller, deelnemer aan de expeditie naar Nieuw-Guinea in 1828. Hij verzamelde toen zelf deze vogel en vermeldde in zijn beschrijving uit 1843 "in het hooge bosch te Lobo..." (Tritonbaai).
Kenmerken
De vogel is 9 cm lang en weegt 7 tot 8 g. Het mannetje van de ondersoort D. p. pectorale (de nominaat) is overwegend licht olijfkleurig grijsgroen met een beetje geel op de stuit en grijze wangen. Kenmerkend zijn de witte keel en daaronder een rode borst en een gelig witte buik, anaalstreek en onderstaartdekveren. De snavel en de poten zijn donkerbruin bijna zwart. Het vrouwtje mist de rode vlek. De ondersoort op Gebe is iets donkerder olijfkleurig van boven en minder gelig van onder en heeft gemiddeld langere vleugels en snavel.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort telt twee ondersoorten:
D. p. ignotum: Gebe (West-Papoea).
D. p. pectorale: westelijke eilanden van Nieuw-Guinea (Waigeo, Batanta, Salawati en Misool en niet Gebe) en het noordwesten van het hoofdeiland Nieuw-Guinea vanaf de "nek" van Vogelkop.
Het leefgebied bestaat uit natuurlijk bos tot op 1500 m boven zeeniveau, waar de vogel vooral verblijft in de boomkronen..
Status
Müllers honingvogel heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd, de soort gaat echter in aantal achteruit door habitatverlies. Het tempo van achteruitgang ligt waarschijnlijk onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat de vogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Bastaardhoningvogels
IUCN-status niet bedreigd
Endemisch dier uit Nieuw-Guinea
|
106645
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1499-1490%20v.Chr.
|
1499-1490 v.Chr.
|
De jaren 1499-1490 v.Chr. (van de christelijke jaartelling) zijn een decennium in de 15e eeuw v.Chr..
Gebeurtenissen
Europa
1500 v.Chr. - Herders verkennen de steppes van Eurazië, nederzettingen staan met elkaar in contact.
1500 v.Chr. - In Nederland worden veengebieden opengelegd, handelaren ruilen vee, graan, zout en bont.
Afrika
1500 v.Chr. - Vanuit Iberië (Spanje) leert men in het noorden van Afrika brons kennen. In de Sahara wordt koper bewerkt.
Egypte
1500 v.Chr. - De eerste Fenicische handelssteden ontstaan langs de Middellandse Zee.
Arameeërs en Israëlitische stammen vestigen zich in Palestina.
1498 v.Chr. - Farao Thoetmosis I voert een buitenlandse expansiepolitiek.
Na een succesvolle veldtocht wordt Koesj met haar rijke goudmijnen een Egyptische kolonie.
1495 v.Chr. - Thoetmosis I tracht een openlijk conflict met het in opkomst zijnde Mitanni te voorkomen.
1492 v.Chr. - Koning Thoetmosis II (1492 - 1479 v.Chr.) de vierde farao van de 18e dynastie van Egypte.
Thoetmosis II is getrouwd met zijn halfzuster Hatsjepsoet.
1491 v.Chr. - Er breekt een opstand uit aan de Nubische grens.
De uittocht van de Israëllieten uit Egypte? Deze uittocht wordt beschreven in het Bijbelboek Exodus.
1490 v.Chr. - Farao Thoetmosis II stuurt een militaire expeditie naar Nubië.
Mesopotamië
1500 v.Chr. - Koning Kirta (1499 -1490 v.Chr.) is heerser over het koninkrijk Mitanni.
1490 v.Chr. - Koning Shuttarna I (1490 - 1470 v.Chr.) volgt zijn vader Kirta op.
Kreta
1500 v.Chr. - Het begin van de Laat-Minoïsche tijd tot ± 1350 v.Chr. waar de recente paleizen van Knossos en Phaistos worden gebouwd.
Griekenland
1500 v.Chr. - Griekse kolonisten bouwen handelssteden in Klein-Azië, Melos en Kreta.
India
1500 v.Chr. - De Indo-Europese stammen van de Ariërs (Arya) dringen vanuit het noordwesten India binnen en vestigen zich in de Gangesvlakte.
Deze periode is voor India het begin van de vroeg-Vedische tijd tot ± 1000 v.Chr. De Ariërs zijn met hun door paarden getrokken strijdwagens, beter uitgerust dan de Indische bewoners.
In India ontstaat de boerencultuur: er worden afzonderlijke hoeves opgericht en er wordt vee geteeld in afzonderlijke kuddes. Er is weinig graancultuur.
Noord-Amerika
1500 v.Chr. - In het noordoostelijke gebied van de huidige staat Louisiana langs de Mississippi ontwikkelt zich de Poverty Point cultuur. Het zijn jagers en verzamelaars, die zich beschermen in een systeem van concentrische ringen en wallen.
Voor deze tijd worden gebeurtenissen per eeuw aangegeven omdat de onzekerheid in de tijdbepaling steeds groter wordt.
Decennium
15e eeuw v.Chr.
|
1703434
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nazar%20Mahmud
|
Nazar Mahmud
|
Nazar Mahmud (Sovjet-Unie, 18 februari 1988) is een Israëlisch-Druze ex-kunstschaatser. Zijn vader is Druze, zijn moeder is Oekraïense. Mahmud werd geboren terwijl zijn familie in de Sovjet-Unie woonde. Kort na zijn geboorte gingen zijn terug naar Israël. Mahmud deed drie seizoenen mee met de Junior Grand Prix. Hij en zijn jongere broer Ruslan Mahmud zijn de eerste Druze kunstschaatsers die Israël op internationaal niveau vertegenwoordigen. Zijn schaatsclub zat in Metula (het Canada Center aldaar heeft een eigen schaatsbaan) zijn coach was Tatiana Stolin.
Naar verluidt is Mahmud in 2007 het leger ingegaan en sindsdien is hij niet meer gesignaleerd in de schaatswereld.
Belangrijke resultaten
j. = Junioren
Referenties
Externe links
http://www.isuresults.com/bios/isufs00006290.htm
Druzisch-Israëlisch persoon
Israëlisch kunstrijder
|
4791031
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Samuel%20de%20Clercq
|
Samuel de Clercq
|
Samuel de Clercq, ook wel Samuel de Clerq, (Amsterdam, 22 mei 1876 – Den Haag, 19 maart 1962) was een Nederlands architect.
Hij werd geboren in het gezin van kassier Pieter de Clercq en Maria Catharina Müller. Hij werd gecremeerd op Westerveld.
Zijn vakopleiding bouwkunde kreeg hij aan de Polytechnische School te Delft. Tevens leerde hij van Jacob Frederik Klinkhamer en Bert Johan Ouëndag. Vanaf 1904 werkte De Clercq enige tijd met architect Jan Gratama. Al snel ging hij als zelfstandig architect werken in Den Haag. In zijn werk zijn invloeden terug te vinden van De Stijl, Hendrik Petrus Berlage en Frank Lloyd Wright.
Een aantal van zijn creaties:
Tuinbouwschool Huis te Lande (1905-1908) te Rijswijk (Zuid-Holland) met architect ir. Jan Gratama (1877-1947)
restaurantie van Huis Blijdenstein (1912), verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog
Villa Gondang in Den Haag (1913), rijksmonument
Harm Smeenge monument in Meppel (1938)
gebouw van de Nutsspaarbank in Den Haag (1917-1921) in samenwerking met architect Eduard Frederik Ehnle (1861-1922), Rijksmonument
De Centrale (Arbeiders levenverzekerings- en depositobank in Den Haag inclusief meubilair) (gesloopt)
landhuis Rust en Vreugd te Wassenaar (1923)
Johannahuis (1926-1928)
tuindorp Heijplaat te Rotterdam als een aanvulling op de aanleg van dit tuindorp Heijplaat eerder door architect H.A.J. Baanders in 1914
villa’s in Baarn, Elspeet, Hilversum (o.a. gemeentelijk monument Harscamp te Baarn en idem Sterrehof in Elspeet)
Nederlands architect
|
3667757
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Echthopoda%20formosa
|
Echthopoda formosa
|
Echthopoda formosa is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Loew.
Roofvliegen
|
2867997
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phalangium%20iberica
|
Phalangium iberica
|
Phalangium iberica is een hooiwagen uit de familie echte hooiwagens (Phalangiidae).
Echte hooiwagens
|
3313739
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bradycellus%20kataevi
|
Bradycellus kataevi
|
Bradycellus kataevi is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Jaeger & Wrase.
kataevi
|
3783259
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vleminckx
|
Vleminckx
|
Belgische voetballers
Björn Vleminckx (1985), spits van Antwerp
Tim Vleminckx (1987), verdediger van Bornem
Nederlandse of Vlaamse achternaam
|
3170185
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scaphander%20watsoni
|
Scaphander watsoni
|
Scaphander watsoni is een slakkensoort uit de familie van de Scaphandridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1881 door Dall.
Scaphandridae
|
4398591
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blauwe%20plekken%20%28Herman%20van%20Veen%29
|
Blauwe plekken (Herman van Veen)
|
Blauwe plekken is een single van Herman van Veen. Het is afkomstig van zijn album Blauwe plekken.
Blauwe plekken is een cover van het Duitse Blaue Flecken van Heinz Rudolf Kunze. Het verscheen met de oorspronkelijke tekst op Van Veens Duitse studioalbum Blaue Flecken. Schrijfster Hanneke Holzhaus, die Van Veen ook ondersteunde met Alfred Jodokus Kwak, schreef er een Nederlandse tekst bij. Het lied gaat over beschadigingen die liefde met zich meebrengt.
De B-kant Des bleus partout is hetzelfde lied maar dan in een Franse vertaling door Jean-Claude Vannier. Het verscheen in Frankrijk op het album Des bleus partout, waarop ook een Franse versie van Anne te horen is in Vanniers vertaling.
Muziekproducent Heiner Lürig had destijds bemoeienissen met zowel de muziek van Heinz Rudolf Kunze als de Duitse carrière van Herman van Veen.
In 2005 verscheen een experimentele versie door de Utrechtse act Durk Attaturk op de cd 'We hebben maar een paar minuten tijd', een door 3VOOR12/Utrecht georganiseerd eerbetoon van zestien Utrechtse acts aan Herman van Veen.
Hitnotering
Nederlandse Top 40
Nederlandse Nationale Hitparade Top 100
De Belgische BRT Top 30 en de Vlaamse Ultratop 30
Nummer van Herman van Veen
Single uit 1989
|
3964218
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Didi%20Aboeli
|
Didi Aboeli
|
Didi Aboeli (Georgisch: დიდი აბული) is een berg in de regio (mchare) Samtsche-Dzjavacheti in Georgië. De berg heeft een hoogte van 3301 meter boven de zeespiegel en is daarmee de hoogste berg van het Samsarigebergte in de Kleine Kaukasus. Didi Aboeli is een uitgestorven stratovulkaan
Berg in Georgië
Samtsche-Dzjavacheti
|
1370241
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brice%20Jones
|
Brice Jones
|
Brice Jones (Fort Smith (Arkansas), 9 januari 1979) is een Amerikaans voormalig wielrenner.
Overwinningen
2000
Amerikaans kampioen op de weg, Beloften
2002
Dinuba
2e etappe Ronde van Kansas City
2003
Dade City
1e en 2e etappe Tri-Peaks Challenge Arkansas
1e etappe en eindklassement Ronde van Kansas City
2004
Orlando
4e etappe Joe Martin Stage Race
Athens
1e etappe Mercy Celebrity Classic
2005
14e etappe International Cycling Classic
2006
2e etappe Jacksonville Cycling Classic
2007
Salt Creek
4e etappe Tour of the Gila
2e etappe Tri-Peaks Challenge Arkansas
Externe link
Jones, Brice
|
141047
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bram%20Lomans
|
Bram Lomans
|
Abraham Robertus ("Bram") Lomans (Roosendaal, 19 april 1975) is een trainer en Nederlandse hockeyer. Hij speelde in totaal 205 officiële interlands (141 doelpunten) voor de Nederlandse hockeyploeg. Hij nam tweemaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij twee gouden medailles.
De verdediger en strafcornerspecialist maakte zijn debuut voor het Nederlands elftal op 16 juni 1995 in de oefeninterland Nederland-Ierland (1-1). Zijn laatste interland voltooide hij op 31 juli 2004 (Nederland-Duitsland 2-1).
Lomans verruilde B.H.V. Push in de zomer van 1995 voor HGC, en viel op allerlaatste moment af voor de Olympische Spelen in Athene (2004). Sinds het seizoen 2004-2005 geeft hij trainingen aan de vrouwen van HGC. Hij sloot zijn actieve loopbaan af in het voorjaar van 2005, waarna hij begon met de versnelde trainerscursus voor oud-hockeyinternationals. Tevens fungeerde hij in de zomer van 2005 als manager van Jong Oranje bij het wereldkampioenschap in Rotterdam.
In 2006 maakte hij z'n comeback en haalde met HGC verrassend de finale van de playoffs. Hierin was het team van Bloemendaal te sterk. In 2007 maakte hij kortstondig z'n rentree bij het Nederlands team.
Met zijn club HGC plaatste Bram Lomans zich voor de Finale van de Euro Hockey League 2007/2008. Deze finale ging met 1-0 verloren tegen het Duitse Ulenhorster HC. Dit was de laatste wedstrijd van Bram Lomans voor HGC.
Na bij verschillende clubs actief te zijn geweest, begon Lomans in het seizoen 2022/23 als hoofdcoach bij HDM. Hier volgde hij Paul van Ass op.
Titels
Olympisch kampioen hockey - 1996, 2000
Wereldkampioen hockey - 1998, 2002
Internationale erelijst
Nederlands hockeycoach
Nederlands hockeyer
Nederlands olympisch kampioen
|
1475405
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slingenberg
|
Slingenberg
|
Slingenberg is een buurtschap die gelegen is op de grens tussen de Nederlandse provincies Overijssel en Drenthe. De buurtschap ligt deels in de Drentse gemeente Meppel en deels in de Overijsselse gemeente Staphorst en grenst direct aan de bebouwing van de stad Meppel.
Slingenberg bestaat uit circa 200 postadressen en omvat de straten Westerstouwe, Slingenberg, Tuinweg, Merelstraat, Berggiersweg en Kastanjelaan. In de nabijheid van de buurtschap ligt de Rijksweg 32 en het Knooppunt Lankhorst.
Geschiedenis
In 1961 werden de Werkhorst, Reeststouwe, Hesselingen en delen van de buurtschap Slingenberg toegewezen aan de gemeente Meppel. Rond die tijd waren de bewoners deels georiënteerd op Staphorst en deels op Meppel. Zo gingen kinderen van de eerste groep naar de school op de Lankhorst (met twee klassen). De andere voornamelijk naar de Zuiderschool in Meppel. Na de grenscorrectie van 1961, en de komst van ruim honderd nieuwe huizen (tweede helft jaren '70) aan de Tuinweg en Merelstraat, kreeg de oriëntatie op Meppel de overhand. Echter niet bij het landelijke deel van de buurtschap.
In 1971 was Staphorst wereldnieuws vanwege een uitbraak van polio. Ook in de buurtschap waren twee kinderen met deze ziekte besmet, waarvan er één overleed. Overigens waren zij niet ingeënt om godsdienstige redenen maar door nalatigheid. Het veroorzaakte wel onrust bij de bewoners in Meppel, omdat men bang was dat kinderen van de Slingenberg de besmetting zouden overdragen naar Meppel.
In 1996 was er wederom een grenscorrectie (die veel weerstand ondervond door de Staphorster bewoners) met de gemeente Meppel. Nu valt het overgrote deel onder Meppel en derhalve ook onder de provincie Drenthe. Slechts een klein stuk ligt nog in de Overijsselse gemeente Staphorst.
Buurtschap in Overijssel
Buurtschap in Drenthe
Geografie van Staphorst
Meppel
|
2485339
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aulacophora%20cincta
|
Aulacophora cincta
|
Aulacophora cincta is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1775 gepubliceerd door Johann Christian Fabricius.
cincta
|
5331587
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fergusonina%20lockharti
|
Fergusonina lockharti
|
Fergusonina lockharti is een vliegensoort uit de familie van de Fergusoninidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door André Léon Tonnoir.
Fergusoninidae
|
4358214
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Conakrya
|
Conakrya
|
Conakrya is een geslacht van spinnen uit de familie van de kraamwebspinnen (Pisauridae).
Soort
Conakrya wolffi Schmidt, 1956
Kraamwebspinnen
|
3286850
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rhombognathus%20notopsoides
|
Rhombognathus notopsoides
|
Rhombognathus notopsoides is een mijtensoort uit de familie van de Halacaridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Bartsch.
Halacaridae
|
3319171
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philorhizus%20berberus
|
Philorhizus berberus
|
Philorhizus berberus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1963 door Antoine.
berberus
|
2217054
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lepidostoma%20itoae
|
Lepidostoma itoae
|
Lepidostoma itoae is een schietmot uit de familie Lepidostomatidae. De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
Schietmot uit het Palearctisch gebied
|
2498824
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Colaspoides%20clavipes
|
Colaspoides clavipes
|
Colaspoides clavipes is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2004 gepubliceerd door Medvedev.
clavipes
|
84310
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elsevier%20%28uitgeverij%29
|
Elsevier (uitgeverij)
|
Elsevier (voorheen Elsevier Science) is een van de grootste uitgevers van wetenschappelijke literatuur. Het bedrijf is in 1880 opgericht als Uitgevers-Maatschappij "Elsevier", die vooral literatuur en populair-wetenschappelijke boeken uitgaf. Ook publiceerde ze Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift (1891-1940) en vanaf 1945 Elsevier Weekblad. Met de verdiensten van dit tijdschrift bouwde ze haar bescheiden wetenschappelijke uitgeverij in de jaren veertig en vijftig verder uit. In 1993 fuseerde de uitgeverij met de Britse uitgever Reed, waardoor de uitgeefgigant Reed Elsevier ontstond, dat later RELX ging heten. Elsevier heeft 30.000 medewerkers verspreid over ongeveer 100 locaties.
Elsevier publiceert meer dan 20.000 producten en diensten, zowel op papier als digitaal, waaronder wetenschappelijke tijdschriften, boeken, databases en portalen.
Naam en logo
Hoewel de naam Elsevier en het gebruikte logo (man met boom) afkomstig zijn van een invloedrijk geslacht (Elsevier) van uitgevers, drukkers en boekhandelaren in de zestiende, zeventiende en achttiende eeuw, is er geen enkele directe connectie met de oorspronkelijke uitgeverij of familie Elsevier. De firma laat zich wel op die connectie voorstaan, gezien de aandacht op haar website voor deze veel oudere uitgeverij met dezelfde naam.
Geschiedenis
Eerste decennia
Elsevier werd opgericht als Uitgevers-Maatschappij Elsevier in 1880 door vijf firmanten, onder wie: G.L. Funke en Jacobus George Robbers, die directeur werd. Robbers noemde het bedrijf naar het Zuid-Nederlandse uitgeversgeslacht Elzevier, dat rond 1587 onder meer werk van Erasmus had uitgegeven. Elsevier begon in Rotterdam maar verhuisde in 1887 naar Amsterdam.
In 1881 gaf Elsevier de vijfde druk of de "tweede door den auteur herziene druk" uit van de Max Havelaar van Multatuli. Daarbij had deze uitgeverij van nog veel meer Multatuli-uitgaven de rechten overgenomen van G.L. Funke. Drie jaar later, in 1884, gaf Elsevier de tweede druk van de Winkler Prins Encyclopedie uit en zou vanaf toen ook alle andere Winkler Prins-edities uitgeven. Tot 1940 bleef Elsevier een kleine familie-uitgeverij, met niet meer dan 10 werknemers.
Na de Tweede Wereldoorlog werd ze steeds groter. In 1945 lanceerde de uitgeverij Elseviers Weekblad, een voortzetting van Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift, dat verscheen van het jaar 1890 tot het jaar 1940 toen de Duitse bezetting verdere publicatie onmogelijk maakte.
Elseviers Weekblad was onmiddellijk een succes, waarmee de uitgeverij veel geld verdiende. Dit werd aangewend om de activiteiten sterk uit te breiden. Aangezien door de oorlog het Duits als wetenschappelijke taal was ingehaald door het Engels, groeide Elsevier mede door haar expertise in het uitgeven van Engelstalige wetenschappelijke publicaties, aanvankelijk vooral op het gebied van de scheikunde en toepassingen daarvan.
Vanaf jaren zestig 20ste eeuw
In de jaren zestig opende Elsevier kantoren in Londen en New York. In 1970 werd de North-Holland Publishing Company, in de jaren dertig opgericht ten behoeve van de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen en vooral actief in de wiskunde en natuurkunde, door Elsevier (dat juist nog geen sterke positie had in die vakgebieden) overgenomen. North-Holland bleef echter als imprint bestaan.
Excerpta Medica was de onderneming van een zakelijk ingestelde chirurg, Pierre Vinken, die graag wetenschappelijke tijdschriften in zijn vakgebied uitgaf (wetend hoe hoog de winstmarge was). Het groeide uit tot een behoorlijke onderneming, die hij in 1972 aan Elsevier verkocht, wat Vinken tevens een plaats in de raad van bestuur opleverde. Vanwege de hoge rendementen en de succesformule werd hij in 1979 voorzitter van de raad van bestuur van Uitgeverij Elsevier en bouwde de formule (kleine en dure oplagen op een specifiek vakgebied, die men moet kopen om bij te blijven) verder uit.
Vanaf jaren negentig van de 20ste eeuw
In 1991 werden Pergamon Press van Robert Maxwell en het gerenommeerd medisch wetenschappelijk tijdschrift The Lancet door Elsevier overgenomen. In 1993 fuseerde Elsevier met Reed en is het nog steeds onderdeel van de succesvolle globale uitgeverij Reed Elsevier (nu: RELX).
De uitgeverij begon zich steeds meer te concentreren op wetenschappelijke uitgaven, maar behield tijdelijk naast Elsevier Weekblad nog een reeks vaktijdschriften. Beiden werden in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw ook van de hand gedaan waardoor Elsevier inmiddels nog louter wetenschappelijke publicaties uitgeeft.
Boek
De uitgeverij werkt aan een boek over de geschiedenis van Elsevier. Hiermee is de boekhistoricus Sjors de Heuvel belast, aldus een mededeling op de website van Elsevier. Het boek had in 2016 gepubliceerd moeten worden.
Archief
Het archief is in 1989, 2014 en 2017 overgebracht naar het Stadsarchief Amsterdam. Het bestaat uit circa 100 strekkende meters en telt een inventarislijst van 3.100 nummers.
Externe links
Website van Elsevier
Beschrijving archief en inventarislijst
Nederlandse uitgeverij
Wetenschappelijke literatuur
|
2234600
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Austrolimnophila%20%28Austrolimnophila%29%20joana
|
Austrolimnophila (Austrolimnophila) joana
|
Austrolimnophila (Austrolimnophila) joana is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Austrolimnophila
Steltmug uit het Neotropisch gebied
|
1684265
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciale%20weg%20365
|
Provinciale weg 365
|
|}
|}
De provinciale weg 365 (N365) is een provinciale weg in de Nederlandse provincie Groningen. De weg loopt van de N366 bij Alteveer via Vlagtwedde naar de Duitse grens bij Bourtange. Bij Onstwedde sluit de weg aan op de N974, bij Vlagtwedde op de N368 en N976.
Tussen Alteveer en Bourtange is de weg uitgevoerd als gebiedsontsluitingsweg met buiten de bebouwde kom een maximumsnelheid van 80 km/h. Vanaf Bourtange tot aan de grens is de weg wederom uitgevoerd als gebiedsontsluitingsweg met een maximumsnelheid van 80 km/h.
In de gemeente Stadskanaal heet de weg Beumeesweg, Luringstraat en Kampweg. In de gemeente Westerwolde heet de weg achtereenvolgens Smeerling, Onstwedderweg, Wilhelminastraat, Vledderkamp, Bourtangerstraat, Vlagtwedderstraat, De Meijen, Zodenpandweg en Bisschopsweg.
365
365
|
864660
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Celloconcert%20nr.%201%20%28Sjostakovitsj%29
|
Celloconcert nr. 1 (Sjostakovitsj)
|
Het Celloconcert Nr. 1 in Es-majeur (opus 107) van Dmitri Sjostakovitsj werd geschreven in 1959. Het stuk is geschreven voor en opgedragen aan Mstislav Rostropovitsj die het stuk binnen vier dagen uit het hoofd leerde.
Rostropovitsj was de solist tijdens de première in Leningrad in het Conservatorium van Leningrad op 9 oktober 1959, waarbij Jevgeni Mravinski dirigeerde. Een paar dagen later volgde de Amerikaanse première in Philadelphia met dezelfde solist, toen Sjostakovitsj een van zijn schaarse buitenlandse reizen mocht maken.
Over het instuderen door Rostropovitsj doet het volgende verhaal de ronde. Sjostakovitsj wilde beginnen met het doornemen van het stuk, nadat hij het een aantal dagen eerder aan Rostropovitsj had meegegeven. Toen Sjostakovitsj van de piano opstond om een bladmuziekstandaard voor Rostropovitsj te pakken, antwoordde deze dat hij het gehele stuk al uit het hoofd kende. Waarschijnlijk beschikte Rostropovitsj dan ook over een fotografisch geheugen.
Het concert duurt ongeveer 25 minuten en bestaat uit vier delen, de cadens meegeteld:
Allegretto
Moderato
Cadenza — Attacca
Allegro con moto
Er bestaan gelijkenissen tussen het celloconcert en het Sinfonia Concertante van Sergej Prokofjev zoals de prominente rol van de pauken. Sjostakovitsj gebruikte thema's uit het celloconcert in zijn 8e strijkkwartet.
Compositie van Dmitri Sjostakovitsj
1 Sjostakovitsj
|
5376692
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Connected%20%28Eivind%20Aarset%29
|
Connected (Eivind Aarset)
|
Connected is een studioalbum van Eivind Aarset. De grotendeels instrumentale jazzmuziek werd opgenomen in diverse geluidsstudio's in een bijna continue samenstelling. Men nam op in Punkt Studio (1,9), Bugges Room/, 7 Etg/Studio 1/Katakomben (2), Bugges Room/Katakomben (3,5,6), Audiopol/7 Etg (4), Katakomben/7. Etage (7), Stable Studio/Katakomben (8) en Audiopol/Katakomben (10). Aarset ging met zijn muziek verder op de door Nils Petter Molvaer ingeslagen weg, maar vergat ook de oude muziek als oude jazz en blues niet.
De muziekrecensent Terje Mosnes van het Noorse Dagbladet zag in de muziek een voortzetting van de unieke muziekstijl die Aarset al jaren bezigt.
Musici
Eivind Aarset – gitaar, basgitaar, elektronica, programmeerwerk
Jan Bang – samples en dictafoon (1, 9)
Wetle Holte – drumstel/drummachine (2, 3, 4, 5, 6, 7, 10)
Marius Reksjo – akoestische bas (2, 3, 4, 5, 6, 10)
Hans Ulrik – basklarinet (2, 4)
Dhafer Youssef – zang en oud (6)
Pål Nyhus – draaitafels (6)
Rune Arnesen – percussie (6)
Anders Engen – percussie (7)
Raymond Pellicer – geluidseffecten, programmeerwerk (7, 8)
Eivind trad ook op als muziekproducent, maar voor de titels Transmission was Pellicer producent, voor Family pictures 1 en 2 Erik Honoré en Jan Bang.
Muziek
Muziekalbum uit 2004
Muziekalbum van Eivind Aarset
|
728456
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sierscheid
|
Sierscheid
|
Sierscheid is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van de Landkreis Ahrweiler.
Sierscheid telt inwoners.
Bestuur
De plaats is een Ortsgemeinde en maakt deel uit van de Verbandsgemeinde Adenau.
Gemeente in Rijnland-Palts
|
3613744
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Auckland%20Domain
|
Auckland Domain
|
Het Auckland Domain is het oudste park van Auckland. Het park heeft een oppervlakte van 75 hectare. In het Auckland Domain zijn tufstenen ringen, die ontstaan zijn door vulkanische activiteiten ongeveer duizend jaar geleden. In een van die ringen bevinden zich sportvelden.
In 1860 kreeg het Auckland Domain tropische bomen en vogels en in 1866 werden de "Duck Ponds" de bron van de waterleiding van Auckland. Tijdens de Great Industrial Exhibition in 1913 en 1914 kreeg het park een kiosk.
In het Auckland Domain staan acht sculpturen van beroemde Nieuw-Zeelandse kunstenaars, die er in 2004 en 2005 zijn neergezet. De sculpturen zijn gemaakt door John Edgar, Chiaro Corbelletto, Greer Twiss, Louise Purvis, Fred Graham, Christine Hellyar, Neil Miller en Charlotte Fisher.
In het park staat het Auckland War Memorial Museum.
Sportvelden
In een tufstenen ring, die door vulkanische activiteiten is ontstaan, zijn sportvelden met een totale oppervlakte van 10 hectare. Er zijn 10 rugbyvelden, een voetbalveld in de winter en 19 cricketvelden in de zomer.
Wintergardens
In het Auckland Domain staat het Wintergardens Complex. Dit zijn tuinen binnen twee grote kassen, waarvan een met normale planten en een met tropische planten.
Bronnen
Auckland Council
Aucklandmuseum
Park in Nieuw-Zeeland
|
1550068
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Netbook
|
Netbook
|
Een netbook is een categorie van kleine, lichte en goedkope laptops die geschikt zijn voor algemeen gebruik en om toegang te krijgen tot internetapplicaties. Een netbook kan worden gezien als een zware pda die pc-programma's kan draaien; of als een zeer lichte laptop, met een klein scherm, zonder optische schijf en met weinig processorkracht.
Door zijn portabiliteit en lage prijs was de netbook aanvankelijk een succes (2007-2010). Door de opkomende populariteit van tabletcomputers, is er echter sinds 2011 een daling in het aantal verkochte netbooks.
Ook door de opkomst van de ultrabooks (krachtiger, maar toch compact) zoals de MacBook Air komt de verkoop van netbooks onder druk te staan.
Netbook is een geregistreerd handelsmerk van de fabrikant Psion.
Psion gaat het gebruik van de term 'netbook' niet actief tegen.
Hardware
Netbooks hebben meestal geen optische schijf, en een kleiner toetsenbord en beeldscherm. Netbooks beschikken over een kaartlezer en er kan met een USB-aansluiting een externe optische schijf (cd of dvd) op worden aangesloten. De energiezuinige Intel Atom processor is speciaal ontwikkeld voor deze categorie van draagbare computers. Klein en goedkoop betekent niet dat de netbooks mager zijn uitgerust. Er zit een aantal USB-poorten op, er zit een multi-cardreader in, er zijn mogelijkheden voor het aansluiten van een externe monitor, er is een netwerkaansluiting en een wifi-module. Verder zijn een webcam en een microfoon ingebouwd. Naast de luidsprekers zit er ook een hoofdtelefoonaansluiting en een microfoonaansluiting op die ook als lijningang te gebruiken is. De standaard gemonteerde luidsprekertjes zijn vaak wel van een mindere kwaliteit (een 'blikkerig' geluid).
Beeldscherm
De meeste netbooks hebben een beeldschermdiagonaal van tussen 18 en 25 cm (7 en 10 inch). Een typische schermresolutie is 1024×600. Voor de meeste applicaties en websites is dit toereikend; vaak moet men verticaal scrollen maar past een document of website in de breedte wel op het scherm.
Prijs
De prijzen van een netbook liggen tussen de 200 en de 500 euro. De goedkoopste varianten worden vaak aangeboden zonder een harde schijf en met beperkt RAM-geheugen. De duurdere varianten hebben vaak wel een harde schijf of SSD. Ook het bijgeleverde besturingssysteem heeft een invloed op de prijs.
Merken
In 2007 bracht Asus als eerste de Eee PC op de markt, later gevolgd door Acer met de Aspire One, de MSI Wind, de Dell Inspiron Mini, de HP Mini-Note PC en de Samsung netbooks.
Besturingssystemen
Netbooks worden meestal aangeboden met de keuze uit diverse soorten besturingssystemen, gebaseerd op Linux of Windows.
Op diverse fora worden handleidingen gegeven over het installeren van Windows Vista, Windows 7, OSX en andere Linux-versies.
Typerend is dat Linux vaak gebruikt wordt om een aangepaste gebruikerservaring te bieden; deze biedt vaak een ontwerp dat rekening houdt met de beperkte schermgrootte en invoermogelijkheden (touchpad in plaats van muis). Deze interfaces houden het tussen een traditionele laptop en een pda, net als de netbook zelf. Aan de grote symbolen en de directe toegang is te zien dat toekomstige netbooks waarschijnlijk over touchscreens gaan beschikken.
Aan de andere kant richten op Windows gebaseerde systemen zich juist op de vertrouwde Windows-ervaring die de gebruiker kent van de laptop en de desktop.
In verhouding tot de lage prijs van een netbook betekent de prijs van een Windows-licentie een aanzienlijk aandeel in de totale kosten. Dit is een belangrijke reden waarom netbooks regelmatig met open software worden geleverd.
Linux
De voordelen van Linux zijn dat de netbooks met weinig geheugen en schijfruimte al goed kunnen draaien. Daarnaast is de opstarttijd van een netbook met Linux vaak kort.
Er zijn twee soorten Linux-systemen te onderscheiden: door de fabrikant zelf ontwikkelde of onafhankelijke.
De onderliggende basis is in beide gevallen Linux, maar in het eerste geval heeft de fabrikant de mogelijkheid gebruikt om zijn eigen gezicht en gevoel aan de netbook te geven. Enkele voorbeelden zijn:
Linpus: Wordt door Asus geleverd op de Eee PC. De GUI is erg eenvoudig van opzet, wat niet wegneemt dat de Eee PC over een volwaardige programma-suite beschikt.
Moblin: Niet door een netbookfabrikant ontwikkeld, maar gesponsord door Intel. Dit besturingssysteem wordt aangeboden aan netbookfabrikanten die zelf geen software willen ontwikkelen. Gebruikers kunnen zelf ook Moblin downloaden en installeren.
Moblin biedt een snelle gebruikersinterface die eerder doet denken aan een pda dan aan een laptop. Een opvallend punt aan Moblin is de erg korte opstarttijd. Moblin maakt optimaal gebruik van de Intel-hardware in de meeste netbooks, waardoor configuratie niet nodig is.
Ubuntu netbook remix: Niet door een hardwarefabrikant ontwikkeld, maar een aangepaste versie van Ubuntu Linux. De Netbook Remix onderscheidt zich door snelle toegang tot de programma's via grote knoppen op het beginscherm. Ook deze software is zowel beschikbaar voor netbookfabrikanten als voor normale gebruikers.
Android
Android is het besturingssysteem van Google dat oorspronkelijk ontwikkeld is voor gebruik op mobiele telefoons. Google promoot dit besturingssysteem voor pda's en netbooks. Het is gebaseerd op Linux en het werkt inmiddels op zowel ARM- als Intelhardware. Dit is belangrijk, want het betekent dat netbooks in principe op zuinige, goedkope ARM-processoren gebaseerd kunnen worden, terwijl de gebruikerservaring hetzelfde blijft. Volgens het beeld van Google is de software die op de netbook of pda draait belangrijker dan de hardware waarop het apparaat gebaseerd is, een ontwikkeling die bij pda's al lang praktijk is.
Windows XP
Windows XP werd vaak gekozen omdat het compatibel was met de meeste software die men al kent. Het opstarten van een netbook met Windows XP kost wel wat meer tijd. Maar verder heeft men dan de meeste functies die men ook op een gewone laptop of bureaucomputer heeft.
Omdat de ondersteuning van Windows XP geëindigd is in april 2014 worden geen nieuwe netbooks met dit besturingssysteem meer geleverd.
Windows 7
Windows 7 heeft minder geheugen en schijfruimte nodig dan Windows Vista waardoor het ook geschikt is om op netbooks te draaien. Bijkomend voordeel is de verbetering van het in en uit de slaapstand gaan, wat zeer handig is wanneer men vaak in het openbaar vervoer werkt. Vooral studenten hebben hier baat bij. Ook het verbeterde energiebeheer bespaart meer energie dan Windows Vista, wat de batterijduur ten goede komt. Microsoft wil zijn startereditie van Windows 7 promoten als het OS voor een netbook.
Zie ook
Chromebook
Ultrabook
Kensington-beveiliging
Referenties
Consumentenelektronica
|
776131
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Frubel%20Oceania%20%28schip%2C%201968%29
|
Frubel Oceania (schip, 1968)
|
De Belgische cargo Frubel Oceania werd gebouwd op de Boelwerf N.V. te Temse als bouwnummer 1438 en in 1968 opgeleverd. Het vrachtschip voer voor de Belgian Fruit Lines (BFL). IMO nummer 6804628.
Deze Belgische fruitliners voerden voor de Belgian Fruit lines, leeg van Antwerpen naar de Zuid-Amerikaanse havens, waar ze daar fruit, zoals voornamelijk bananen, sinaasappelen, citroenen, ananas en ander fruit laden. Als het schip geladen was voer ze terug naar Europa met een sneltreinvaart over de Atlantische Oceaan.
Deze vrachtschepen werden ook "fruitjagers" genoemd omdat ze met een hoge vaart, net als een torpedojager, over de zee voeren. Deze hoge snelle vaart was nodig om het fruit niet té lang in het donkere vrachtruim te laten, ondanks het ook diepgekoeld was in het laadruim.
De "Frubel Oceania" was crèmekleurig van romp en had een witte opbouw met de beige schoorsteen waarop het compagnielabel BFL vermeld stond. Het had twee masten met elk vier laadbomen en een toplichtmast op het stuurhuis. 's Nachts voerden ze meerdere lichten om te verwijzen dat het een snel vrachtschip was. Voor de zeelieden waren het geen lange overtochten, zodat ze gauw thuis waren. Vroeger duurden de los- en laadperioden veel langer dan nu. Heden is zo'n schip op een dag, zelfs korter geladen of gelost. De dagliggelden aan de kaden zijn niet goedkoop voor de rederijen en lopen snel op. Daarom wordt heden ten dage, althans in de Antwerpse haven, ook sneller gewerkt om een schip, leeg of geladen te krijgen.
Met het opkomende getij op de Schelde komen de snelle fruitjagers de stroom opgevaren naar een klaarstaande sluis in de Antwerpse haven.
De VTS (Vessel Traffic Service) weet van hun komst, vanaf de rede van Vlissingen, en laat ze met het opkomende tij de Schelde opvaren. Zodoende komen deze fruitschepen nog sneller vooruit.
Iemand die met een boot of zeiljacht op de Schelde vertoefd, moet uitkijken voor deze schepen, want ze zijn zeer snel ter plaatse.
Meestal komen ze in de Boudewijnsluis of naar de grotere zeesluizen, Berendrechtsluis of Zandvlietsluis, naargelang er een sluis gereed staat voor deze aankomende zeeschepen.
Eenmaal geschut worden ze geassisteerd door stadssleepboten, die hen naar de fruitkaaien van nº 180 tot 190 loodsen in het Albertdok. Daar worden ze afgemeerd en direct gelost aan de fruitterminals. Vroeger gebeurde het weleens dat er tropische vogelspinnen tussen de bananen zaten, maar die waren gedesoriënteerd door het felle licht en ons lagere klimaattemperatuur. Meestal werden ze uit het ruim gevangen door mensen van de Antwerpse dierentuin.
Nu is het bijna onmogelijk door de grotere diepvrieskoude, dat deze spinnen het nog overleven, tijdens de overtocht in het koelruim.
Het schip werd in 1977 verkocht en kreeg de naam Guayaquil, vlag: Liberia. En in 1982 opnieuw, nu heet het Laureleverett en vaart onder Liberiaanse vlag.
Schip gebouwd in België
Schip op naam
Vrachtschip op naam
Koelschip
|
3167134
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Inella%20sentoma
|
Inella sentoma
|
Inella sentoma is een slakkensoort uit de familie van de Triphoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1927 door Dall.
Triphoridae
|
2094702
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mauser%20HSc
|
Mauser HSc
|
De Mauser HSc is een compact halfautomatisch pistool ontwikkeld door de Duitse wapenfabrikant Mauser. Verantwoordelijk voor het ontwerp was de constructeur Alex Seidel, die later samen met enkele andere voormalige Mausercollega's het bedrijf Heckler & Koch zou starten.
De HSc (Hahn-Selbstspanner-Pistole c) was bestemd als concurrent van de Walther PP/K. Het pistool werd van 1940 tot circa 1948 geproduceerd, de laatste jaren terwijl Mauser onder toezicht van Frankrijk opereerde. In 1967 werd de productie weer opgestart. Ditmaal werd gebruikgemaakt van de productiefaciliteiten van Manurhin in Frankrijk. Manurhin produceerde de belangrijkste componenten, de eindmontage en afwerking vond plaats in Schramberg-Sulgen, vanaf circa 1972 in Oberndorf am Neckar. Het pistool bleef tot 1977 in productie en werd onder meer als exportversie voor Interarms in de Verenigde Staten geproduceerd.
Het is een elegant en relatief eenvoudig pistool met een double-actionwerking. De veiligheidspal roteert de slagpin weg van de haan, zodat het wapen veilig met een gekamerde patroon kan worden gedragen. Na het laatste schot blijft de slede openstaan, en wanneer een nieuw magazijn wordt geplaatst, sluit de slede zich automatisch, waarbij de eerste patroon meteen wordt gekamerd en het pistool onmiddellijk weer schietklaar is.
Noemenswaardig is nog dat de magazijnen voor de versie 1967-1977 in Tilburg in Nederland werden geproduceerd.
De HSc is in de jaren 80 nog geproduceerd in licentie door de Italiaanse firma Renato Gamba, en tevens werd vanaf circa 1984 in Duitsland nog een alarmpistool in kaliber 8mm-Knall geproduceerd. De Sig-Sauer P232 is gebaseerd op het HSc-ontwerp. Ook de Heckler & Koch HK4 kan als nazaat van de HSc worden gezien.
Duits vuurwapen in de Tweede Wereldoorlog
|
3332965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Distichus%20bolivianus
|
Distichus bolivianus
|
Distichus bolivianus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Banninger.
bolivianus
|
1321087
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adolfo%20Consolini
|
Adolfo Consolini
|
Adolfo Consolini (Costermano, 5 januari 1917 – Milaan, 20 december 1969) was een Italiaanse atleet, die met name aan discuswerpen deed. In de jaren vijftig behoorde hij tot de wereldtop. Hij werd olympisch kampioen, driemaal Europees kampioen en verbeterde driemaal het wereldrecord op deze discipline. Hij nam viermaal deel aan de Olympische Spelen.
Loopbaan
Adolfo Consolini werd geboren als een zoon van een boer. Na het voltooien van de basisschool werkte hij op het boerenbedrijf van zijn ouders. Op 12-jarige leeftijd begon hij met atletiek. Toen hij meedeed aan een wedstrijd steenwerpen, werd hij opgemerkt door de leider van de sportvereniging. Om zijn talent verder te ontwikkelen, kreeg hij een baan als hulpje, waardoor hij genoeg tijd overhield om te trainen. Zijn eerste officiële wedstrijd waren de Italiaanse jeugdkampioenschappen in 1937, die hij gelijk won. Twee jaar later won hij zijn eerste van de in totaal 15 nationale titels, nadat hij reeds in 1938 een vijfde plaats had behaald op de Europese kampioenschappen in Parijs.
Zijn sportcarrière hoefde hij niet te onderbreken wegens de Tweede Wereldoorlog. Op 26 oktober 1941 wierp hij een wereldrecord dat vijf jaar stand hield totdat hij het na de oorlog zelf verbeterde en hiermee als favoriet naar de Europees Kampioenschappen in Oslo afreisde. Daar maakte hij zijn favorietenrol waar door, met een voorsprong van bijna drie meter voor zijn landgenoot Giuseppe Tosi, de Europese titel te veroveren. Deze titel zou hij de twee volgende Europese kampioenschappen nogmaals winnen.
Op de Olympische Spelen van 1948 in Londen won hij een gouden medaille bij het discuswerpen. Zijn landgenoot Giuseppe Tosi pakte het zilver. Vier jaar later was hij, ondanks dat hij precies een meter verder wierp, niet in staat zijn titel te prolongeren op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki en moest hij genoegen nemen met een zilveren medaille achter de Amerikaan Sim Iness.
In 1960 legde hij de olympische eed af op de Olympische Spelen van Rome. Hierna nam de 43-jarige atleet, die kort hiervoor nog Italiaans kampioen geworden was, nog deel aan de wedstrijd waarbij hij een eervolle 17e plaats behaalde met slechts een paar cm minder dan zijn overwinning in Londen 1948.
Titels
Olympisch kampioen discuswerpen - 1948
Europees kampioen discuswerpen - 1946, 1950, 1954
Italiaans kampioen discuswerpen - 1960
Persoonlijk record
Wereldrecords
Palmares
Discuswerpen
1938: 5e EK - 48,02 m
1946: EK - 53,23 m
1948: OS - 52,78 m
1950: EK - 53,75 m
1952: OS - 53,78 m
1954: EK - 53,44 m
1955: Middellandse Zeespelen - 52,81 m
1956: 6e OS - 52,21 m
1958: 6e EK - 53,05 m
1960: 17e OS - 52,44 m
Italiaans atleet
Italiaans olympisch kampioen
Discuswerper
|
3318004
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Calleida%20rosea
|
Calleida rosea
|
Calleida rosea is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1935 door Liebke.
rosea
|
2957187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hedycryptus%20tenuiabdominalis
|
Hedycryptus tenuiabdominalis
|
Hedycryptus tenuiabdominalis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Uchida in 1930.
Gewone sluipwespen
|
694268
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fred%20Royers
|
Fred Royers
|
Fred Le Gladiateur Royers (Arnhem, 15 maart 1955) is een Nederlandse oud-karateka. De voormalig wereldkampioen WKA is (vecht-) sportverslaggever.
Zijn eerste aanraking met sport was korfbal bij de Arnhemse vereniging EKCA. In 1972 stapt hij over op karate bij de sportschool van Harry Kreytz. Twee jaar later werd hij voor het eerst Nederlands kampioen, een titel die hij in totaal negen keer zou behalen. In die periode maakten kickboksen en Muay Thai een opmars in Europa. Vele budosporters waaronder Royers twijfelden over een overstap. Als toeschouwer bij Nederlands eerste kickboksgala kwam hij tot de conclusie dat het er wel hard aan toe ging. Hij besloot eerst te leren boksen. Hij bereikte na 21 kleine wedstrijden de A-klasse middengewicht. Royers beschouwde zichzelf als middelmatig, maar deed het boksen slechts als ondersteuning voor zijn kickboksambities.
In 1978 waagde hij de sprong. Hij werd lid van Mejiro Gym te Amsterdam onder leiding van Jan Plas. Daar had hij aanvankelijk moeite om weerstand te bieden aan zijn collega's, maar dat gaf zijn volharding een impuls. Anderhalf jaar later wilde Plas Royers zien vechten in de ring. Ondanks Royers' aanvankelijke onwil uit angst, won hij deze eerste wedstrijd. Hierna volgden vele wedstrijden waaronder in het buitenland. Hij won enkele Europese prijzen. In Frankrijk kreeg hij de bijnaam Le Gladiateur.
Omdat zijn vechtsportdisciplines in Nederland niet veel beoefend werden, moest Royers vaker uitwijken naar het buitenland. Hij is de gehele wereld over geweest en heeft van verschillende internationale grootheden les gehad. In 1985 won Royers de WKA-wereldtitel. Een jaar later brak hij tweemaal achter elkaar zijn arm tijdens trainingen waardoor hij zijn handschoenen gedwongen aan de wilgen hing.
Sindsdien is Royers actief als verslaggever. Hij is redacteur bij meerdere bladen en presentator bij Eurosport en specifiek K-1-presentator bij SBS6. Ook heeft hij een boek geschreven. Ook heeft Fred jarenlang karatelessen gegeven bij sportschool Jaap Venendaal in Ede.
Verder runt hij al jaren zijn eigen sportschool in het Arnhemse Klarendal.
Nederlands karateka
Nederlands kickbokser
Nederlands televisiepresentator
|
1442308
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Albert%20Durant
|
Albert Durant
|
Albert Paul Durant (Brussel, 1 juli 1892 - ?) was een Belgisch waterpolospeler.
Albert Durant nam als waterpoloër driemaal deel aan de Olympische Spelen; in 1912, 1920 en 1924. In 1912 won hij een bronzen medaille, in 1920 en 1924 speelde hij wederom voor België en won tweemaal een zilveren medaille.
Belgisch waterpoloër
Belgisch zwemmer
Belgisch olympisch deelnemer
|
2435937
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Acreichthys%20radiatus
|
Acreichthys radiatus
|
Acreichthys radiatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van vijlvissen (Monacanthidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1900 door Popta.
Vijlvissen
IUCN-status niet bedreigd
|
3171564
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caecum%20angustum
|
Caecum angustum
|
Caecum angustum is een slakkensoort uit de familie van de Caecidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1879 door de Folin.
Caecidae
|
125733
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/FAT16
|
FAT16
|
FAT16 (16-bits File Allocation Table) is een bestandssysteem dat gebruikt wordt door onder andere MS-DOS en Microsoft Windows.
Zoals de naam al suggereert werkt FAT met een tabel die op een vaste plek op de schijf opgeslagen is en waarin wordt bijgehouden welke stukken van de schijf door welke bestanden gebruikt worden. De tabel is maximaal 216 (65536) posities groot en bestaat uit 16-bits getallen. In het oorspronkelijk ontwerp kwam iedere positie in de tabel overeen met een enkele sector van 512 bytes, waarmee de grootte van een FAT16-partitie maximaal 32 mebibyte (MiB) kon bedragen. In MS-DOS versie 3.0 werd het mogelijk sectoren samen te voegen in zogenaamde clusters, waardoor harde schijven tot 2 GB gebruikt konden worden (onder Windows NT tot 4 GB).
Gebruik
FAT16 wordt gebruikt door MS-DOS en Windows op harde schijven en USB-sticks tot 2 GB. Omdat harde schijven tegenwoordig veel groter zijn dan 2 GB, wordt daarvoor geen FAT16 meer gebruikt, maar wel FAT32 of NTFS.
Hoe werkt het?
Het FAT16-systeem bestaat uit 3 delen:
de File Allocation Table (FAT)
de hoofddirectory
de subdirectory's
FAT
De File Allocation Table, waarnaar het bestandssysteem genoemd is, volgt onmiddellijk op de bootsector. Meestal staan er twee identieke FAT's vlak achter elkaar, zodat er bij beschadiging van een FAT altijd een reservekopie beschikbaar is.
De FAT-tabel bevat maximaal 65.536 (216) getallen van twee bytes elk (totaal 128 KiB). Elk getal komt overeen met een cluster op de harde schijf, en geeft met een gereserveerde code aan wat de status van de bijbehorende sector of cluster is. Voor een vers geformatteerde schijf is dit voornamelijk de code "leeg" of eventueel "bad". Het laatste betekent dat de cluster beschadigd is en niet gebruikt mag worden.
Bij het aanmaken van een bestand wordt het nummer van de eerste positie bij de informatie over het bestand in de directory opgeslagen. Als het bestand groter is dan één cluster zal in de aangewezen positie het nummer staan van de cluster waar het bestand verdergaat, daar staat weer het nummer van het derde stuk enzovoorts, totdat met een code aangegeven wordt dat het eind van het bestand bereikt is. Als een bestand verwijderd wordt worden alle posities weer als beschikbaar gemarkeerd.
Vereenvoudigd voorbeeld, code 0 is leeg en 99 is "laatste sector". Een cluster is slechts 1 sector groot. De schijf is eerst leeg.
Plaats 1 2 3 4 5 6 7 8 9
--------------------------------------------
Waarde 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Na het toevoegen van een bestand dat op cluster 1 begint en drie sectoren lang is:
Plaats 1 2 3 4 5 6 7 8 9
--------------------------------------------
Waarde 2 3 99 0 0 0 0 0 0
Positie 1 bevat dus het getal "2", dat is het nummer van de volgende cluster waar het bestand verdergaat. Positie 2 bevat het getal "3", en positie 3 bevat de eindcode "99".
Na het toevoegen van nog een bestand dat op 4 begint en twee sectoren lang is:
Plaats 1 2 3 4 5 6 7 8 9
--------------------------------------------
Waarde 2 3 99 5 99 0 0 0 0
Na het uitbreiden van bestand 1 met twee sectoren:
Plaats 1 2 3 4 5 6 7 8 9
--------------------------------------------
Waarde 2 3 6 5 99 7 99 0 0
In de werkelijkheid wordt voor de "laatste sector" in FAT16 in de plaats van 99 een hexadecimale code gebruikt tussen FFF8h en FFFFh.
Directory's
Alle directory's hebben dezelfde vorm. Simpel gesteld is een directory een lijst (de directory-ingangen) van bestandsnamen met het start-clusternummer van dat bestand. Alle directory-entry’s in FAT16 zijn 32 bytes groot.
Er is een verschil tussen de hoofddirectory en alle andere (sub)directory's. Als overblijfsel van MS-DOS versie 1 heeft de hoofddirectory een vaste omvang en staat ze op een vaste plek op de schijf, in tegenstelling tot de latere subdirectory's die door MS-DOS als gewone bestanden worden behandeld die clusters kunnen toewijzen (allocate) en vrijmaken.
Bovendien kan de hoofddirectory slechts 512 ingangen bevatten, terwijl andere directory's onbeperkt uitgebreid kunnen worden.
Bij FAT32 is deze beperking voor de hoofddirectory opgeheven, omdat door lange bestandsnamen de hoofddirectory snel vol dreigde te raken.
Alleen een speciale bit in de attribuut-byte bepaalt of een ingang een subdirectory is of een bestand.
Directory-ingangen zien er verder gelijk uit voor subdirectory's en voor gewone bestanden, behalve dat van een subdirectory de grootte niet wordt bijgehouden (deze staat op nul).
De hoofddirectory begint direct achter (de tweede kopie van) de FAT.
Een subdirectory kent twee speciale ingangen. Dit zijn de huidige directory (current directory), aangeduid met punt (".") en de hogere directory (parent directory), aangeduid met punt-punt (..). De ingang voor de hogere directory staat de gebruiker toe omhoog in de directory-boom te bewegen doordat het besturingssysteem, net als bij bestanden, in de directory-entry het start-clusternummer vindt waar de hogere directory staat opgeslagen. Als de hogere directory de hoofddirectory is dan is zijn clusternummer 0.
Directory-ingangen
Een directory-ingang is 32 bytes groot en er passen 512 / 32 = 16 directory-ingangen in een blok van 512 bytes.
Elke directory-ingang verwijst naar een bestand op de schijf, of naar een andere directory op de schijf.
Een directory-ingang ziet er als volgt uit:
Bestandsnaam en extensie
De bestandsnaam en extensie staan links uitgelijnd in het naamveld en worden naar rechts opgevuld met spaties. De eerste byte van een bestandsnaam heeft een speciale betekenis en geeft de status van de directory-ingang weer.
Van een verwijderd bestand krijgt alleen de eerste byte van de directory-ingang een speciale waarde (E5h). Alle andere informatie in de directory-ingang blijft ongewijzigd en de informatie in de clusters op de schijf wordt niet gewist.
Problemen
Na intensief gebruik van een schijf raakt deze gefragmenteerd, wat betekent dat de stukjes van de bestanden niet meer aaneengesloten op de schijf staan.
Door de manier van administratie is het mogelijk dat series van sectoren of clusters niet als vrij aangegeven zijn, maar ook niet meer via een map te benaderen zijn. Dit noemt men verloren clusters. Met het uitvoeren van het chkdsk- of scandisk-commando konden dergelijke losse stukjes opgespoord en weer benaderbaar gemaakt worden.
Door de sterke afhankelijkheid van de tabel zou een fysieke beschadiging van het stuk van de schijf waar deze staan rampzalige gevolgen hebben. Om dit te voorkomen wordt er altijd een duplicaat van de tabel opgeslagen.
Vooral bij gebruik van grote schijven (en dus grote clusters) gaat veel ruimte op de schijf verloren omdat de ruimte altijd in hele clusters toegewezen wordt. Gemiddeld wordt er aan het eind van ieder bestand een halve cluster niet gebruikt, deze ruimte kan niet voor andere bestanden gebruikt worden.
Het maximale aantal clusters is 65.536, waardoor er dus ook nooit meer dan 65.536 bestanden op een partitie kunnen staan.
De rootdirectory kan maar 512 elementen bevatten. Probeer je daar onder Windows meer bestanden of mappen neer te zetten, dan komt de melding dat de schijf vol is. Dit komt nog weleens voor bij (oudere) USB-sticks, die soms van fabriekswege met FAT16 zijn geformatteerd.
Een aantal van deze problemen werd opgelost met de opvolger van FAT16: FAT32.
Zie ook
FAT32
NTFS
Bestandssysteem
|
2581080
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hymeniacidon%20fristedti
|
Hymeniacidon fristedti
|
Hymeniacidon fristedti is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Hymeniacidon en behoort tot de familie Halichondriidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Topsent.
fristedti
|
3725359
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurasimona%20stigma
|
Eurasimona stigma
|
Eurasimona stigma is een vliegensoort uit de familie van de boorvliegen (Tephritidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1840 door Loew.
Boorvliegen
|
979310
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ford%20County%20%28Kansas%29
|
Ford County (Kansas)
|
Ford County is een county in de Amerikaanse staat Kansas.
De county heeft een landoppervlakte van 2.845 km² en telt 32.458 inwoners (volkstelling 2000). De hoofdplaats is Dodge City.
Bevolkingsontwikkeling
County in Kansas
|
3776606
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Quincy%20Amarikwa
|
Quincy Amarikwa
|
Quincy Amarikwa (Bakersfield, Californië, 29 oktober 1987) is een Amerikaanse profvoetballer die bij voorkeur als aanvaller speelt. Hij verruilde in 2015 Chicago Fire voor San Jose Earthquakes.
Clubcarrière
Amarikwa werd in de derde ronde van de MLS SuperDraft 2009 gekozen door San Jose Earthquakes. Hij maakte zijn debuut op 21 maart 2009 tegen New England Revolution. Op 7 oktober 2009 scoorde hij tegen FC Dallas zijn eerste doelpunt. Na vijfentwintig wedstrijden waarin hij één keer scoorde werd hij op 7 april 2010 naar Colorado Rapids gestuurd. Amarikwa won met Colorado in 2010 de MLS Cup. Na twee seizoenen bij Colorado waarin hij eenendertig keer speelde en drie keer scoorde verliet hij de club op 28 juni 2012. Op 21 juli 2012 kwam Amarikwa terecht bij Toronto FC. Hij maakte zijn competitiedebuut voor Toronto op 28 juli tegen Houston Dynamo. Hij scoorde zijn eerste goal voor Toronto op 28 augustus 2012 tegen Santos Laguna in de CONCACAF Champions League. Op 27 februari 2013 werd Amarikwa naar Chicago Fire gestuurd. Hij maakte op 24 maart zijn debuut voor Chicago tegen Chivas USA. Zijn eerste goal voor de club scoorde hij op 25 mei tegen Real Salt Lake.
Op 26 juni 2015 werd Amarikwa naar San Jose Earthquakes gestuurd inruil voor Ty Harden. Hij debuteerde tegen Los Angeles Galaxy en maakte in die wedstrijd twee doelpunten.
Zie ook
Lijst van spelers van San Jose Earthquakes
Lijst van spelers van Chicago Fire
Lijst van spelers van Colorado Rapids
Amerikaans voetballer
|
912189
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Policzna%20%28Mazovi%C3%AB%29
|
Policzna (Mazovië)
|
Policzna is een dorp in het Poolse woiwodschap Mazovië, in het district Zwoleński. De plaats maakt deel uit van de gemeente Policzna en telt 1500 inwoners.
Plaats in Mazovië
|
3300736
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amblyonychus%20wiedemanni
|
Amblyonychus wiedemanni
|
Amblyonychus wiedemanni is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1867 door Schiner.
Roofvliegen
|
3664605
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cynomya%20cadaverina
|
Cynomya cadaverina
|
Cynomya cadaverina is een vliegensoort uit de familie van de bromvliegen (Calliphoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1830 door Robineau-Desvoidy.
Bromvliegen
|
1302678
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jacqueline%20Payne%20Marone
|
Jacqueline Payne Marone
|
Jacqueline Payne Marone is een personage uit de Amerikaanse soapserie The Bold and the Beautiful. De rol wordt sinds 2003 gespeeld door de Britse actrice Lesley-Anne Down.
Personagebeschrijving
Jacqueline is de moeder van Nick Marone, ze had jaren geleden een affaire met Massimo Marone en kreeg een kind met hem, maar Massimo heeft nooit van zijn bestaan geweten tot 2003. Jackie dacht dat Massimo haar en haar zoon niet wilde en deed alsof het kind van haar toenmalige man Frank Payne was. Nadat Jackie zich in LA vestigde begon ze te flirten met Eric Forrester, maar de relatie werd niet serieus en nadat Frank Payne had gelogen tegen Jackie en dat Massimo wel een leven met haar wilde verenigde het oude liefdespaar zich. De twee trouwden, maar het geluk duurde niet lang en Jackie vond dat ze in een gouden kooi beland was.
Toen Brooke zwanger was van Nick (na een vaderschapstest) was Jackie door het dolle heen omdat ze Brooke graag als schoondochter wilde hebben. Brooke scheidde van Ridge om bij Nick te zijn. Intussen kwam dokter Paxson naar Jackie met de mededeling dat er een fout begaan was in het lab en dat de identiteit van de vader nog steeds een mysterie was. Ze ging het ook aan Brooke vertellen, maar kreeg een dodelijk ongeluk op weg naar haar. Jackie was vastbesloten om de waarheid te vertellen maar toen ze zag dat Nick dolgelukkig was met zijn ongeboren kind verzweeg ze de waarheid. Deacon Sharpe kwam hierachter en samen met hem deed Jackie een nieuwe test, ervan uitgaande dat Nick de vader moest zijn. Terwijl ze op de resultaten wachtten werd Jackie dronken en daar maakte Deacon misbruik van en ze belandden in bed. Ridge bleek de vader te zijn en nadat aan het licht kwam dat Jackie op de hoogte was gooide Massimo haar buiten. Intussen had hij haar wel Jackie M cadeau gedaan, een kledingketen.
Toen Massimo ontdekte dat Jackie een relatie had met Deacon kreeg hij een beroerte. Deacon kwelde hem terwijl hij in de rolstoel zat en Massimo was vastbesloten om zich te wreken. Nadat hij herstelde zorgde hij ervoor dat Deacon terug aan de drank raakte en de stad voorgoed verliet.
Jackie ontmaskerde Stephanie toen ze een hartaanval veinsde zodat Ridge en Taylor zouden trouwen. Iedereen liet Stephanie vallen en Eric scheidde van haar. Eric en Jackie groeiden naar elkaar toe, maar dan trouwde Eric halsoverkop met Brooke voor Bridget zodat ze zich geen zorgen moest maken om de gevoelens van Nick voor haar moeder. Eric vroeg Jackie om vergiffenis en scheidde weer van Brooke. Intussen was Felicia Forrester terug in LA en zij had kanker en haar laatste wens was dat haar ouders weer samen zouden trouwen. Eric en Stephanie gingen akkoord en Eric deed zelfs Jackie een huwelijksaanzoek, hij zou met haar trouwen zodra Felicia overleden was. Felicia genas echter en Eric moest nu kiezen, Jackie trok zich terug omdat ze vond dat Eric bij zijn familie moest zijn.
Dit betekende echter niet dat Stephanie en Jackie met elkaar konden opschieten. Ze hadden vaak ruzie en één keer liep dit uit de hand. Stephanie gooide Jackie over het balkon in het Forrester-huis en ze belandde in coma. Donna Logan had dit gezien en lichtte Nick in. Hij stelde Stephanie voor om Forrester Creations aan hem te geven zodat hij de politie er niet zou bijhalen, Stephanie ging met tegenzin akkoord.
Nick ontdekte dat toen hij nog jong was zijn moeder een prostitute was en hij bande haar uit zijn leven. Nadat hij in therapie ging bij Taylor kon hij Jackie vergeven. Stephanie maakte het nieuws over Jackie bekend tijdens een modeshow in de hoop dat Nick zo het bedrijf zou teruggeven. Het liep echter niet zoals ze dacht en Jackie kreeg sympathie omdat ze zich prostitueerde om zo rond te komen en haar zoon te onderhouden. Eric was woedend op Stephanie omdat ze al deze informative over Jackie onthulde. Jackie probeerde Eric opnieuw te verleiden, maar slaagde daar niet in. Stephanie's zus Pamela Douglas probeerde haar zus te helpen door Jackie buiten te gooien.
Nadat Nick probeerde om de lingerielijn van Brooke's Bedroom opnieuw te lanceren en dit mislukte besloot hij om het bedrijf opnieuw aan Eric te verkopen, op voorwaarde dat Stephanie er geen deel van zou uitmaken. Jackie nam samen met Clarke Garrison Spectra over nadat Sally Spectra besloten had het bedrijf te verkopen.
Externe link
Jacqueline bij soapcentral.com
Payne, Jacqueline
|
2534322
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gyretes%20yepezi
|
Gyretes yepezi
|
Gyretes yepezi is een keversoort uit de familie van schrijvertjes (Gyrinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Ochs.
Schrijvertjes
|
2452268
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Praealticus%20poptae
|
Praealticus poptae
|
Praealticus poptae is een straalvinnige vissensoort uit de familie van naakte slijmvissen (Blenniidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1925 door Fowler.
Naakte slijmvissen
|
1387982
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hongkongs%20roombroodje
|
Hongkongs roombroodje
|
Een Hongkongs roombroodje is een zoet wit puntbroodje gevuld met zeer vette slagroom en bestrooid met kokosrasp. Het is een van de vele soorten Chinees gebak uit Hongkong. Het is vaak in Chinese bakkerijen te vinden in grote Chinatowns over de wereld. Omdat dit gebak zo vet is en veel suiker bevat, is het niet meer verkrijgbaar in het Haagse Chinatown.
Een Hongkongs roombroodje lijkt heel erg op het Nederlandse roombroodje of puddingbroodje dat bij veel Nederlandse bakkers en supermarkten verkrijgbaar is. Het grootste verschil is dat dat laatste geen kokosrasp heeft.
Chinees gebak
|
269370
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Max%20Rood
|
Max Rood
|
Max Gustaaf Rood (Enschede, 21 augustus 1927 - Amsterdam, 2 december 2001) was jurist en politicus. Hij was voor D66 minister van Binnenlandse Zaken in het derde kabinet-Van Agt.
Rood was aanvankelijk advocaat, daarna minister en vervolgens hoogleraar sociaal recht in Leiden. Hij trad op als advocaat voor de vakbeweging bij kortgedingen op het gebied van het stakingsrecht. Hij was een humanist die met zachte stem sprak, maar daardoor wel steeds 'het gehoor' kreeg. Hij was in 1982 in het derde kabinet-Van Agt minister van Binnenlandse Zaken namens D66. Nadien was hij diverse malen bemiddelaar in conflicten. In april 1971 maakte hij al deel uit van het schaduwkabinet-Den Uyl. Zijn echtgenote Madzy de Boer, eveneens hoogleraar, was in 1972 eveneens schaduwminister.
In 2000 was Rood, inmiddels emeritus hoogleraar, bemiddelaar in de zogeheten taxioorlog in Amsterdam.
Zoon Jurriën Rood (1955) ging heel wat anders doen; hij werd filmregisseur en filosoof.
Hoogleraar aan de Universiteit Leiden
Nederlands minister van Binnenlandse Zaken
Nederlands rechtsgeleerde
D66-politicus
Nederlands humanist
Conflictbemiddelaar
|
3422615
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ribua%20patriciella
|
Ribua patriciella
|
Ribua patriciella is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Dyar.
Snuitmotten
|
3077359
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Homatula%20nanpanjiangensis
|
Homatula nanpanjiangensis
|
Homatula nanpanjiangensis is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de bermpjes (Nemacheilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Min, Chen & Yang.
Nemacheilidae
|
2714625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SpVgg%20Schwarz-Gelb%201929%20Gladbeck
|
SpVgg Schwarz-Gelb 1929 Gladbeck
|
SpVgg Schwarz-Gelb 1929 Gladbeck was een Duitse voetbalclub uit de stad Gladbeck, Noordrijn-Westfalen.
Geschiedenis
De club werd opgericht op 16 juni 1929 na fusie van de clubs BV Rentfort, SV Zweckel unen SuS Gladbeck. De club speelde in de Ruhrcompetitie en promoveerde al in het eerste jaar naar de tweede klasse. Een jaar later dwong de club opnieuw promotie af en speelde nu in de hoogste klasse, die in drie reeksen verdeeld was. In de groep Essen werd Gladbeck vijfde op negen clubs. Het volgende seizoen waren er slechts twee groepen en nu werd de club achtste op tien clubs. Na dit seizoen kwam de NSDAP aan de macht en werd het voetbal in Duitsland grondig geherstructureerd. De Gauliga werd ingevoerd als hoogste klasse, en in West-Duitsland werden de acht bestaande competities ontbonden en vervangen door drie Gauliga's. Gladbeck plaatste zich hier niet voor. De volgende jaren speelde de club in de lagere reeksen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de club een liftploeg tussen de Bezirksliga en de Kreisliga, tot de club in 1966 was weggezakt tot in de 2. Kreisliga. Op 12 juni 1966 fuseerde de club met SC Preußen 1910 en nam zo de nieuwe naam SG Preußen Gladbeck 1910/29 aan.
Externe links
Geschiedenis van de club
Gladbeck
Sportvereniging in Noordrijn-Westfalen
Gladbeck
|
1640712
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rajkovi%C4%87e
|
Rajkoviće
|
Rajkoviće (Servisch cyrillisch ) is een plaats in de Servische gemeente Novi Pazar. De plaats telt 29 inwoners (2002).
Plaats in Servië
|
3206570
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paramarbla%20abyssinica
|
Paramarbla abyssinica
|
Paramarbla abyssinica is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1955 door Collenette.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Donsvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
3181950
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Microcardium%20tinctum
|
Microcardium tinctum
|
Microcardium tinctum is een tweekleppigensoort uit de familie van de Cardiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1881 door Dall.
Cardiidae
|
2223462
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rivulophilus%20sakaii
|
Rivulophilus sakaii
|
Rivulophilus sakaii is een schietmot uit de familie Limnephilidae. De soort komt voor in het Palearctisch gebied.
Schietmot uit het Palearctisch gebied
Limnephilidae
|
3839109
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Selopanggung
|
Selopanggung
|
Plaats in Indonesië
Selopanggung (Ngariboyo), een plaats in het bestuurlijke gebied Magetan in de provincie Oost-Java
Selopanggung (Semen), een plaats in het bestuurlijke gebied Kediri in de provincie Oost-Java
|
2710063
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Helligen%20Hendrik
|
Helligen Hendrik
|
Helligen Hendrik (Twents: "kwaaie Hendrik"), voluit Hendrikus Antonius van der Pette is een typetje van de Nederlandse cabaretier Bert Eeftink (1967) uit Goor. Het typetje geniet voornamelijk bekendheid in regio Overijssel.
Eeftink heeft een wekelijkse column op Radio Oost als Helligen Hendrik. In De 2 minuten van Helligen Hendrik geeft hij sinds 2005 zijn ongezouten mening over dingen die hem dwarszitten.
Daarnaast had Eeftink in 2007 een rol in de Twentse soap Van Jonge Leu en Oale Groond van dokter Luuk Nijland. Tevens was hij te zien als presentator van de dagelijkse nieuwseditie En Dan Nog Even Dit (EDNED).
Sinds 2008 doet Eeftink ook theatertoers met dezelfde stijl als die van zijn columns nadat hij in 2007 een oudejaarsconference had gehouden onder de titel MBâh.
Hij wordt daar bijgestaan door Paul Schabbink (1972) (als Zwerver en Schoffel Gertjen) en voorheen ook Rob Vorkink (als buurman Waanders).
Theatershows
MBâh (oldejaorsconference 2007)
FÔI! (oldejaorsconference 2008)
Nôh (2010-2011)
VÔT (2012-2013)
LÖS (2014-2015)
Oald Zeer (2019-2020)
Wen d’r mar an (2021-2022)
Bar & Boos (2023-)
Externe links
Helligen Hendrik
Nederlands cabaretier
Nederlands komiek
Pseudoniem
|
2525759
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mesosemia%20dulcis
|
Mesosemia dulcis
|
Mesosemia dulcis is een vlindersoort uit de familie van de prachtvlinders (Riodinidae), onderfamilie Riodininae.
Mesosemia dulcis werd in 1910 beschreven door Stichel.
Prachtvlinders
|
3273301
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Catapagurus%20tuberculosus
|
Catapagurus tuberculosus
|
Catapagurus tuberculosus is een tienpotigensoort uit de familie van de Paguridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1999 door Asakura.
Paguridae
|
137379
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/San%20Luis%20Potos%C3%AD%20%28staat%29
|
San Luis Potosí (staat)
|
San Luis Potosí is een staat van Mexico. Het heeft een oppervlakte van 62.848 km² en heeft 2.822.255 inwoners (2020). San Luis Potosí grenst aan Jalisco, Guanajuato, Querétaro de Arteaga, Hidalgo, Veracruz, Tamaulipas, Nuevo León, Coahuila en Zacatecas. De hoofdstad heet eveneens San Luis Potosí.
In de precolumbiaanse periode woonden hier Chicimeken en Huaxteken. In 1592 werd in de staat zilver gevonden. De staat is daarom genoemd naar de zeer rijke zilvermijn van Potosí in Bolivia.
Naast de hoofdstad is de spookstad Real de Catorce een toeristische trekpleister.
Plaatsen in de staat San Luis Potosí
Ciudad Valles
Matehuala
Real de Catorce
Rioverde
San Luis Potosí
Soledad de Graciano Sánchez
Tamazunchale
Tamuín
Xilitla
|
1612548
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerrit%20Toorenburgh
|
Gerrit Toorenburgh
|
Gerrit Toorenburgh, ook Toorenburg of Torenburg (Amsterdam, 1732 - Nijkerk, 1785) was een Nederlands kunstschilder.
Toorenburgh was een leerling van Jan ten Compe en net als hij schilder van landschappen en stadsgezichten. Daarnaast was hij behangschilder.
In zijn autobiografie schrijft de destijds jonge kunstenaar Jordanus Hoorn (1753-1833): "Ik hoorde intussen dat er ruim twee uuren van Amersfoort, op een buiten was komen wonen eenen G. Toorenburg, landschapsschilder uit Amsterdam. Ik smeekten mijne ouders er naar te mogen gaan. Mijn vader bestelden er mij voor een half jaar per week en er een dag een les te halen. Hier wierden mij mijn blote schetzen en door mijn meester naar ’t leven getekend voorgelegd, om er uitgewerkte tekeningen naar te maken- en te wassen met O.I.inkt – O! Nú leerden ik! - want mijn goede meester beredeneerde met mij ’t geen ik tekende, vier kleine tekeningen waaren af – toen kopieerden ik een gezichtje van de gezonkene Muiderpoort van Amsterdam door mijn goede Heer G. Toorenburg met olijverf geschilderd,- en nog drie door anderen schilderde ik naar de schetzen van mijn meester. –Staande dit half jaar was ik zoo gelukkig van bekent te worden met de gewezene – kunstlievende Heer en Mevrouw van Oosten de Bruyn! Door wiens liefderijke voorspraak bij mijne ouders ik te Haarlem kwam, in ’t jaar 1772."
Nederlands kunstschilder
18e-eeuws schilder
|
1366787
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/K%20in%20Kortrijk
|
K in Kortrijk
|
K in Kortrijk is een woon- en winkelcentrum van 34.000 m² in het centrum van de Belgische stad Kortrijk en is tevens het grootste binnenstedelijke winkelcentrum in de provincie West-Vlaanderen. De opening van de winkels vond plaats op 11 maart 2010, en maakte deel uit van een openingsvierdaagse. De woningen werden een aantal maanden later opgeleverd.
Opzet en situering
Het project werd gerealiseerd op de plaats van de voormalige schoolgebouwen van de lagere en middelbare school Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand, het rusthuis en klooster de zuster van Bijstand en talrijke omliggende panden.
Het winkelcentrum werd ontworpen door het architectenbureau Robbrecht en Daem en bevindt zich tussen de Lange Steenstraat, Steenpoort, Sint-Jansstraat, Kleine Sint-Jansstraat, Veemarkt en de Wijngaardstraat. De Sionstraat loopt dwars door het project en wordt deels overkoepeld.
Het geheel bestaat uit een winkelcomplex van 34.000 m², een 80-tal woongelegenheden, horecazaken, een ondergrondse parking voor 1100 auto's gespreid over drie niveaus, een fietsparking voor 450 fietsen, een ondergrondse leveringszone en een torengebouw met winkels en appartementen aan de Veemarkt. Dit project, dat de grootste privé-investering ooit is in de Kortrijkse binnenstad, wordt beheerd door investeringsmaatschappij Foruminvest.
In december 2009 werd het volledige Shoppingcenter door Foruminvest verkocht aan het Duitse Union Investment Real Estate. Daarbij werd een bedrag van € 200 miljoen genoemd, dat nooit werd bevestigd.
Timing
De werkzaamheden gingen begin augustus 2007 van start met de sloopwerken van oude, veelal leegstaande panden tussen de Wijngaardstraat en de Lange Steenstraat, alsook de voormalige schoolgebouwen van de Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand.
De opening van het woon- en winkelcentrum was aanvankelijk voorzien voor het najaar van 2009, maar werd door vertraging van de bouwwerkzaamheden verlaat naar het voorjaar van 2010. Vele grote ketens tekenden reeds vrij snel voor een plaats in het toekomstige winkelcomplex. In maart 2009 was reeds 92% van de winkeloppervlakte verhuurd. Bij de opening, op 11 maart 2010, was dit, ondanks de economische crisis, 95%.
Bouwwerk
Bijzonderheden
Tijdens de graaf- en funderingswerken eind november 2007 bevond de volledige Belgische capaciteit van machines voor slibwerken zich op deze werf.
Om de uitvoeringstermijn te kunnen verkorten wordt dit binnenstedelijke project sinds september 2008 in stross uitgevoerd. Dit betekent dat er tegelijkertijd in twee richtingen wordt gebouwd: zowel naar onder als naar boven.
De leveringszone voor de winkels bevindt zich volledig ondergronds. Opdat de vrachtwagens over voldoende manoeuvreerruimte zouden beschikken, werd het aantal kolommen in die leveringszone tot een minimum herleid. Om de bovenliggende verdiepingen te kunnen dragen, werd hier dan ook met uiterst grote stalen liggers gewerkt om de ruimte te kunnen overspannen zonder veel kolommen. De ondergrondse parkeergarage is bereikbaar via drie tunnels: in de Zwevegemsestraat (inrit), Sint-Janslaan (uitrit) en Romeinselaan (in- en uitrit).
Het winkelcentrum bevat binnenin een openbaar centraal gelegen plein. Dit plein wordt overdekt door een koepel op een staalstructuur van 110 bij 30 meter groot, waardoor er 3.300 m² glas voorzien is. Op die manier moet er een maximale hoeveelheid daglicht tot op de onderste niveaus kunnen binnendringen.
Het gebouw is voorzien van een automatische brandbeveiligingsinstallatie (sprinklerinstallatie) en een bijzonder systeem van toegangsdeuren die speciaal ontworpen werden voor K in Kortrijk. Deze deuren verdwijnen volledig in de muren zonder sporen achter te laten aan de ingang of op de grond. Op die manier heeft de bezoeker niet het gevoel door deuren te moeten wandelen om het winkelcentrum te betreden, waardoor het complex meer één geheel vormt met de rest van het verkeersvrij winkelwandelgebied.
Cijfers
algemeen
de omtrek van het winkelgedeelte: 493 m
diepte van niveau -4: 15,3 m
de hoogte van de koepel boven het straatniveau: 26,7 m
realisatie
122.125 m3 bouwpuin geruimd
237.498 m’ weggegraven grond
645 mensen werkten op deze bouwplaats (2.100 als de leveranciers meegeteld worden)
347.000 werkuren in de schoot van de THV Wijngaard
225 afgezonken stalen kolommen, 13 betonkernen en 493 m diepwand omtrek om het gebouw te ondersteunen
6.595.414 kg wapeningsstaal in het beton
412 architectonische gevelpanelen voor een totaal van 13.148 m² geveloppervlakte
25 miljoen m elektriciteitskabel
afgewerkt gebouw
40 appartementen en 90 winkels
20 roltrappen
1.050 parkeerplaatsen
450 plaatsen voor fietsen
Foto's van de totstandkoming
Bereikbaarheid
Het winkelcentrum K in Kortrijk is met de wagen te bereiken via de kleine ring rond Kortrijk, de stadsring R36. In de Zwevegemsestraat en Romeinselaan is er een inrit naar de ondergrondse parkeergarage, terwijl er in de Romeinselaan en Sint-Janslaan een uitrit voorzien is.
Met het openbaar vervoer is het winkelcentrum bereikbaar via meerdere stads- en voorstadslijnen. Zo hebben stadslijn 9 en voorstadslijnen 50 en 51 een halte "K" nabij de ingang langsheen de Veemarkt.
Externe links
Officiële website K in Kortrijk
informatie van het Stadsontwikkelingsbedrijf Kortrijk
stadsinformatie over het stadsvernieuwsproject
Bouwwerk in Kortrijk
Winkelcentrum in Vlaanderen
Bouwwerk van Robbrecht & Daem
|
3677652
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Plumbungan%20%28Gabus%29
|
Plumbungan (Gabus)
|
Plumbungan is een bestuurslaag in het regentschap Pati van de provincie Midden-Java, Indonesië. Plumbungan telt 1161 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
2663361
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glycera%20prosobranchia
|
Glycera prosobranchia
|
Glycera prosobranchia is een borstelworm uit de familie Glyceridae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Glycera prosobranchia werd in 2001 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Böggemann & Fiege.
Glyceridae
|
409278
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nggaura
|
Nggaura
|
Een dialect van het Lambojaas, gesproken in Indonesië; zie Nggaura (Lambojaas)
Een dialect van het Kodisch, gesproken in Indonesië; zie Nggaro
|
3488123
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Callitula%20euflavipes
|
Callitula euflavipes
|
Callitula euflavipes is een vliesvleugelig insect uit de familie Pteromalidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2011 door Özdikmen.
Pteromalidae
|
2248580
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Microtipula%29%20nigrovariegata
|
Tipula (Microtipula) nigrovariegata
|
Tipula (Microtipula) nigrovariegata is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
nigrovariegata
Langpootmug uit het Neotropisch gebied
|
5231059
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Matchless%20Model%202%202%C2%BD%20HP%20Lightweight
|
Matchless Model 2 2½ HP Lightweight
|
Het Matchless Model 2 2½ HP Lightweight was een toermotorfiets die het Britse merk Matchless in 1912 op de markt bracht. Het was het zustermodel van het damesmodel 1 2½ HP Lady's.
Voorgeschiedenis
Matchless was in 1878 opgericht als rijwielfabriek door Henry Herbert Collier. In 1899 begon Collier te experimenteren met clip-on motoren van De Dion, die hij eerst boven het voorwiel, later onder het zadel en uiteindelijk bij de trapperas monteerde. In de loop van de jaren nul werd een flink aantal motorfietsmodellen gebouwd, altijd met inbouwmotoren van andere bedrijven, zoals MMC, MAG, Antoine, White & Poppe en vooral JAP. Collier's zoons Harry (1884) en Charlie (1885) kwamen al op jonge leeftijd in het bedrijf en zorgden voor veel reclame in de motorsport. Zij waren de mede-initiatiefnemers van de Isle of Man TT, die ze beiden (Charlie 2x en Harry 1x) wisten te winnen met motorfietsen uit het eigen bedrijf. Rond 1909 waren ze ook al betrokken bij de ontwikkeling van nieuwe modellen, waaronder hun eigen racemotoren. In 1912 ontwikkelden de broers al hun eigen motorblokken. Onder de eerste modellen was het Model 2 2½ HP Lightweight.
Model 2 2½ HP Lightweight
Het damesmodel werd geleverd met een verlaagde instap, afdekschermen voor de aanfietsketting en de aandrijfriem en standaard een drieversnellingsnaaf met free engine hub. Omdat het herenmodel 2 2½ HP Lightweight die lage instap niet had, kon de flattank doorlopen tot aan het zadel en hij was dan ook veel groter: bijna 7 liter tegenover 4½ liter bij het damesmodel. Verder was het een tamelijk eenvoudige motorfiets, met een kleine 300cc-zijklepmotor zonder versnellingen, met directe riemaandrijving vanaf de krukas. De machine was veel goedkoper dan het damesmodel, dat 51 Guineas kostte. Het herenmodel kostte slechts 40 Guineas, maar de drieversnellingsnaaf was niet standaard. Die kostte 10 Guineas extra. De laatste Guinea is te verklaren in het ontbreken van afdekschermen op aanfietsketting en aandrijfriem.
Beide modellen werden standaard geleverd met een gereedschapstas met boordgereedschap, de kentekenplaten, een bagagedrager en een standaard bij het voor- en achterwiel. De velgrem in het voorwiel was handbediend, de belt rim brake in het achterwiel was voetbediend. De snelheid (lees:carburateur) en de ontsteking werden geregeld met manettes op het stuur. De machine had een kleplichter om het aanfietsen te vergemakkelijken.
2 Model 2 2½ HP Lightweight
|
1261338
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/W.A.S.P.
|
W.A.S.P.
|
W.A.S.P. is een Amerikaanse glammetal- en shockrockgroep gevormd in 1982. Ze werden vooral bekend door hun leadzanger Blackie Lawless die bekendstond voor zijn choquerende acts tijdens live-optredens en hun choquerende teksten.
Band
De band werd opgericht in Los Angeles in 1982 door Blackie Lawless, Chris Holmes, Randy Piper en Tony Richards . In 1984 namen ze hun eerste album op. Dit album verkocht vrij goed, maar het nummer Animal (Fuck Like A Beast) kon niet op het album gezet worden. De single werd voor de uitgave van hun debuut uit alle platenwinkels verbannen.
In 1985 zette Blackie Lawless Tony Richards uit de band en liet hem vervangen door Steve Riley. In 1985 namen ze het album The Last Command op. Na de opname van The Last Command verliet Randy Piper de band en veranderde W.A.S.P. van instrumenten. Blackie Lawless verving Randy Piper op gitaar, Chris Holmes bleef leadgitaar spelen, Johnny Rod, voormalig lid van King Kobra, werd de bassist en Steve Riley bleef drummen. Met deze line-up werden de albums Inside the electric circus en Live...In The Raw opgenomen.
Rond 1989 kwam het album The Headless Children uit. Steve Riley ging uit de band en voegde zich bij L.A. Guns. Frankie Banali van Quiet Riot deed de drums op het album. Het album wordt tot vandaag een van de beste W.A.S.P.-albums gezien. Tijdens de Headless Children tour verliet Chris Holmes de band na langdurige onenigheid met Lawless.
In 1992 kwam het conceptalbum The Crimson Idol uit. Opnieuw drumde Banali op het album. Het album was bedoeld als een soloalbum, maar Blackie was van gedachten veranderd.
Still not black enough kwam in 1995 uit. Het is een duister album, een trip door Blackies gevoelens heen. Het is een heel persoonlijk album.
In 1997 kwam Chris Holmes terug bij de band. Chris had net de scheiding met Lita Ford achter de rug en Blackie een relatie van drie jaar die lelijk eindigde. De twee mannen waren "anti-relationships." en besloten hun woedde te richten op muziek. Daar kwam Kill Fuck Die, het donkerste en zwaarste W.A.S.P. album uit. Volgens Chris is het een "stom album en alleen gemaakt omdat Blackie bang was dat iemand (Marilyn Manson) zijn plek in zou nemen in het shock rock genre." Chris was ook clean sinds 1996 en kon zich nu volledig richten op de muziek.
In 1999 kwam Helldorado uit, het laatste W.A.S.P.-album met Chris erop. Het was een poging om terug te gaan naar hun roots, naar het pure Rock 'N' Roll. Het album flopte commercieel en is niet erg geliefd onder de fans.
Na het Helldorado-album verliet Chris opnieuw de band nadat Blackie hem als sessieplayer had neergezet en niet als bandlid.
Tegenwoordig speelt de band geen grote rol meer. Ze teren op vergane glorie en bovendien is een groot deel zoals vocalen en vaak gitaren afkomstig van een backing track.
Bandleden
Blackie Lawless (1982-heden) - zang, gitaar, basgitaar
Doug Blair (1992, 2001, 2006-heden) - leadgitaar, achtergrondzang
Mike Duda (1997-heden) - bas, achtergrondzang
Mike Dupke (2006-heden) - drums
Chris Holmes (1982-1990 en 1997-2001) - Leadgitaar en achtergrondzang
Randy Piper (1982-1985) - Gitaar en achtergrondzang
Tony Richards (1982-1984) - Drums
Steve Riley (1984-1987) - Drums (overleden 24 oktober 2023, 67 jaar)
Johnny Rod (1986-1993) - Bass
Discografie
W.A.S.P. (1984)
The Last Command (1985)
Inside The Electric Circus (1986)
Live in the Raw. (live) (1987)
The Headless Children (1989)
Live Animal (live) (1990)
The Crimson Idol (1992)
Still Not Black Enough (1995)
Kill Fuck Die (1997)
Helldorado(1999)
Unholy Terror (2001)
Dying For The World (2002)
The Neon God: Part 1 - The Rise (2004)
The Neon God: Part 2 - The Demise (2004)
Dominator (2007)
Babylon (2009)
Golgotha (2015)
Reidolized (The Soundtrack to the Crimson Idol) (2018)
Amerikaanse metalband
|
1265319
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rupperath
|
Rupperath
|
Rupperath is een plaats in de Duitse gemeente Bad Münstereifel, deelstaat Noordrijn-Westfalen.
Bad Münstereifel
Plaats in Noordrijn-Westfalen
|
5432695
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonio%20Conte%20%28schermer%29
|
Antonio Conte (schermer)
|
Antonio Conte (Minturno 11 december 1867 – Minturno, 4 februari 1953) was een Italiaans schermer.
Conte won tijdens de Olympische Zomerspelen 1900 de gouden medaille in het floret voor leraren.
Resultaten
Olympische Zomerspelen 1900 in Parijs sabel voor leraren
Italiaans schermer
Italiaans olympisch kampioen
|
1881583
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eug%C3%A8ne-Henri%20Gravelotte
|
Eugène-Henri Gravelotte
|
Eugène-Henri Gravelotte (6 februari 1876 - 28 augustus 1939) was een Frans schermer. Gravelotte was de eerste Franse Olympische kampioen door zijn overwinning in het scherm-onderdeel floret. Hij kreeg als prijs een zilveren schaal uit handen van de Griekse koning George I. De trofee is momenteel te bezichtigen in het Franse Museum voor Sport.
Externe links
Frans schermer
Frans olympisch kampioen
|
13833
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/South%20Carolina
|
South Carolina
|
South Carolina (Nederlands: Zuid-Carolina) is een van de staten van de Verenigde Staten. De standaardafkorting voor de "Palmetto State", zoals de bijnaam luidt, is SC. De hoofdstad is Columbia.
Geschiedenis
Het gebied dat nu South Carolina heet, werd oorspronkelijk bevolkt door inheemse stammen als de Cherokee en de Catawba. De Spanjaarden waren de eerste Europeanen die het gebied bezochten. In 1521 verkenden zij het gebied rond Winyah Bay (in het tegenwoordige Georgetown County). In 1540 trok de conquistador Hernando de Soto door het gebied. In 1562 vestigde een groep Franse hugenoten, gevlucht vanwege de Hugenotenoorlogen, zich op Parris Island maar hun nederzetting Frans Florida werd een jaar later weer verlaten.
Koloniale geschiedenis
De koloniale geschiedenis van de staat begint in 1621, toen koning Karel I van Engeland de Province of Carolina stichtte, een gebied ten zuiden van de al eerder gestichte Kolonie Virginia en dat grofweg de hedendaagse staten North Carolina, Tennessee en South Carolina omvat. Hij verdeelde het gebied onder acht Lord proprietors die een royal charter kregen toegekend. Anthony Ashley Cooper (een van hen) zou een grote rol spelen in het organiseren van deze kolonie. De kolonie kreeg de naam Carolina wat een Latinisering is van de naam Karel.
Na 1670 begonnen boeren uit Barbados zich te vestigen langs de kust en stichtten de stad Charles Town die rond 1680 verplaatst werd en Charleston zou gaan heten. Deze stad zou een grote rol spelen in de handel van slaven naar Noord-Amerika. In 1719 werd de kolonie een kroonkolonie en 1729 werd deze gesplitst in North en South Carolina.
Onafhankelijkheidsstrijd
South Carolina was een van de Dertien koloniën die eind 18e eeuw in opstand kwamen tegen de Engelse overheersing, tijdens de Amerikaanse Revolutie. South Carolina was de eerste die zich onafhankelijk verklaarden van de Britten. In 1776 namen ze een eigen grondwet aan en in Charleston werd hun eerste president John Rutledge ingezworen. In datzelfde jaar wist de stad Charleston een aanval van een Britse vloot af te slaan, vanaf een fort gebouwd van Palmettoboomstammen op een eiland voor de haven. Op 23 mei 1788 werd South Carolina officieel de 8e staat van de Verenigde Staten. Tijdens de onafhankelijkheidsoorlog kreeg de staat het zwaar te verduren. Ongeveer een derde van alle gevechten vonden plaats in deze staat.
Antebellum
Na de onafhankelijkheid nam de bevolking snel toe. Katoen werd het belangrijkste agrarische product en hiervoor waren grote hoeveelheden slaven nodig. De staat werd rijk, maar wel met een hele scheve verdeling van die rijkdom. Om te kunnen stemmen moesten mensen aan bepaalde eisen voldoen, ofwel een bepaald minimum aan land en slaven bezitten, ofwel een bepaalde rijkdom kennen. De zogenaamde plantocratie. In 1790 werd Columbia de hoofdstad wat later met het Santee Canal verbonden werd met de haven van Charleston.
In 1832 vond de Nullification Crisis plaats, een opstand tegen belastingen op goederen die van het zuiden naar de noordelijke staten werden verhandeld. De Tariff of Abominations. Deze werden opgelegd om met name de boeren in het noorden te beschermen maar werden als oneerlijk beschouwd door de zuidelijke staten. Vooral in South Carolina was de weerstand groot omdat de economische schade hier ook het grootst was en er werd een wet aangenomen waarin deze belastingen onwettig werden verklaard. Het leger werd ingeschakeld om deze belastingen alsnog op te leggen.
Amerikaanse Burgeroorlog
South Carolina, waar zich relatief veel slaven bevonden, stond tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog aan de kant van de Confederatie. Het was op 20 december 1860 de eerste staat die zich afscheidde. Bij Fort Sumter vonden in april 1861 de eerste gevechten in die oorlog plaats. In 1864 vond voor de kust van Charleston de eerste aanval ooit met een onderzeeboot plaats (de CSS Hunley) in een poging van de Geconfedereerden om een Blokkade te doorbreken. De aanval lukt maar de Hunley zonk zelf ook na de aanval.
Geografie
De staat South Carolina beslaat 82.965 km², waarvan 78.051 km² land is. Het ligt in de Eastern tijdzone.
South Carolina, dat aan de Atlantische Oceaan ligt, grenst in het noorden aan de staat North Carolina en in het westen aan Georgia.
De belangrijkste rivier is de Savannah, die een groot deel van de grens met Georgia vormt en bij de gelijknamige plaats in die staat in de oceaan uitkomt. Voor de kust liggen talloze kleine eilanden. De grootste meren in de staat zijn Lake Marion, Lake Moultrie, Lake Murray, Hartwell Lake, Russell Lake en Clarks Hill Lake.
Het noordwesten van de staat is het meest heuvelachtig, met de top van Sassafras Mountain (1085 m) als hoogste punt.
Demografie en economie
In 2000 telde South Carolina 4.012.012 inwoners (48 per km²) waarvan ongeveer 55% van de bevolking in een stedelijk gebied woont. De grootste steden zijn hoofdstad Columbia, Spartanburg, Greenville en Charleston.
Het bruto product van de staat bedroeg in 2001 115 miljard dollar.
Cultuur
De staat heeft als bijnaam Palmetto State omdat de Palmettopalm een rol speelde in de verdediging van Charleston ten tijde van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Op een eiland voor de haven van de stad bouwden de opstandelingen een fort gemaakt van Palmettostammen en dit hout bleek zo goed bestand tegen kanonskogels dat ze van daaruit een complete Britse vloot konden verjagen. Sindsdien is deze boom het symbool van de staat en staat deze op de vlag en zegel. Sinds 1939 is het de state tree.
In 1786 werd de eerste golfbaan van de Verenigde Staten geopend in Charleston.
Muzikanten als Chubby Checker, Dizzy Gillespie en James Brown werden geboren in de staat. De dans Charleston is mogelijk niet ontstaan in de staat maar wel naar een van zijn steden vernoemd.
Op de eilanden voor de kust, de Sea islands, wordt een creoolse taal gesproken die Gullah wordt genoemd.
Bestuurlijke indeling
South Carolina is onderverdeeld in 46 county's.
Politiek
Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat. In 2011 werd Nikki Haley van de Republikeinse Partij als eerste vrouw verkozen tot gouverneur van de staat South Carolina. Zij trad in januari 2017 terug om Amerikaans ambassadeur te worden bij de Verenigde Naties. Ze werd opgevolgd door vicegouverneur en partijgenoot Henry McMaster, die haar termijn zal afmaken.
De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van South Carolina (South Carolina House of Representatives) met 124 leden en de Senaat van South Carolina (South Carolina Senate) met 46 leden.
Externe link
Officiële website van de staat South Carolina
|
2204812
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hydrobiosis%20torrentis
|
Hydrobiosis torrentis
|
Hydrobiosis torrentis is een schietmot uit de familie Hydrobiosidae. De soort komt voor in het Australaziatisch gebied.
Schietmot uit het Australaziatisch gebied
Hydrobiosidae
|
1004087
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rowley
|
Rowley
|
Rowley (East Riding of Yorkshire)
Rowley (Iowa), plaats in Iowa
Rowley (Massachusetts), plaats in Massachusetts
Rowleyeiland, een eiland van Canada
|
4917390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marxistische%20Studies
|
Marxistische Studies
|
De Marxistische Studies was een Belgisch Nederlandstalig politiek tijdschrift gelieerd aan de PVDA.
Historiek
Het werd vanaf 2003 uitgegeven door het Instituut voor Marxistische Studies (IMAST). De redactie was gevestigd op de Haachtsesteenweg 53 te Brussel. Hoofdredacteur was Herwig Lerouge, en Maria McGavigan verantwoordelijk uitgever.
De laatste editie van het socialistisch tijdschrift verscheen in 2016.
Vlaams tijdschrift
Politiek tijdschrift
Marxisme
Belgische socialistische media
|
5327602
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alliance%20%28World%20of%20Warcraft%29
|
Alliance (World of Warcraft)
|
De Alliance is een van de twee facties in World of Warcraft. De andere factie is de Horde. De Horde en de Alliance staan in het spel op vijandige voet met elkaar.
Spelers moeten kiezen tussen een van de twee facties als zij een karakter aanmaken.
Beide facties bestaan uit meerdere rassen wezens waaruit gekozen kan worden. De Alliance bestaat uit de rassen Humans, Dwarfs, Nightelfs, Gnomes, Draenei en Worgen. De Pandaren zijn een neutraal ras, en kunnen ervoor kiezen om zich bij de Alliance aan te sluiten.
De keuze voor een factie beïnvloedt de manier waarop het spel gespeeld wordt. Horde- en Alliancespelers bevinden zich in dezelfde wereld met veel neutraal terrein, maar zij hebben ook eigen territoria die overigens wel betreden kunnen worden door vijandige spelers. Ook krijgen zij andere quests, en komen zij andere niet speelbare personages in het spel tegen. Deze personages zijn vaak vriendelijk tegen de ene factie, maar vijandig tegen de andere factie. Spelers kunnen aangevallen worden door vijandige personages. Vijandige territoria betreden kan daarom gevaarlijk zijn. Horde en Alliance kunnen niet direct communiceren met elkaar, niet samen in een groep spelen en onderling geen goederen verhandelen.
Tenzij player versus playeropties uitstaan, kunnen spelers van Horde en Alliance elkaar overal en altijd aanvallen en doden. Alliancespelers onderling kunnen elkaar wel aanvallen bij wijze van duel, maar kunnen elkaar niet doden. Horde- en Alliancespelers kunnen groepsgewijs tegen elkaar vechten in zogeheten Battlegrounds en Arena's. Hiermee kunnen zij beloningen verdienen.
Computerspel uit 2004
MacOS-spel
Windows-spel
|
215291
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clawfinger
|
Clawfinger
|
Clawfinger is een rapcore band uit Zweden, met een agressief melodisch repertoire. De teksten van de band worden gedomineerd door politieke en anti-racistische thema's en worden geschreven door frontman Zak Tell.
Discografie
Albums
Deaf Dumb Blind, 1993
Use Your Brain, 1995
Clawfinger, 1997
Two Sides, 1999
A Whole Lot Of Nothing, 2001
Zeros & Heroes, 2003
Hate yourself with style, 2005
Life will kill you, 2007
Deafer Dumber Blinder, (boxset) 2013
Singles
Save Our Souls, 2017
Tear You Down, 2019
Singles/videos
De meeste van deze video's kunnen worden gedownload van de officiële website.
Van Deaf Dumb Blind
Nigger
The Truth
Warfair
Van Use Your Brain
Pin Me Down 1
Pin Me Down 2
Do What I Say
Tomorrow
Van Clawfinger
Biggest & The Best
Two Sides
Van A Whole Lot Of Nothing
Out To Get Me
Nothing Going On
Out To Get Me - Limited Edition 1
Out To Get Me - Limited Edition 2
Van Zeros & Heroes
Recipe for Hate
Van Hate Yourself With Style
Without A Case
Zweedse metalband
|
4727047
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sovjet%20Top%20Liga%201936%20%28najaar%29
|
Sovjet Top Liga 1936 (najaar)
|
In het najaar van 1936 werd de tweede editie van de Sovjet Top Liga gespeeld voor voetbalclubs uit Sovjet-Unie, in deze tijd heette de competitie nog Groep A. De competitie werd gespeeld van 5 september tot 30 oktober. Spartak Moskou werd kampioen.
Eindstand
De toenmalige namen worden weergegeven, voor clubs uit nu onafhankelijke deelrepublieken wordt de Russische schrijfwijze weergegeven zoals destijds gebruikelijk was, de vlaggen van de huidige onafhankelijke staten geven aan uit welke republiek de clubs afkomstig zijn.
Topschutters
Kampioen
Externe link
RSSSF
Sovjet Top Liga
Competitievoetbal 1935/36
|
3459717
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pipili
|
Pipili
|
Pipili is een stad en “notified area” in het district Puri van de Indiase staat Odisha.
Demografie
Volgens de Indiase volkstelling van 2001 wonen er 14.263 mensen in Pipili, waarvan 51% mannelijk en 49% vrouwelijk is. De plaats heeft een alfabetiseringsgraad van 70%.
Plaats in Puri
|
3533958
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scelimena%20tuberculatum
|
Scelimena tuberculatum
|
Scelimena tuberculatum is een rechtvleugelig insect uit de familie doornsprinkhanen (Tetrigidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Bolívar.
Doornsprinkhanen
|
2675396
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anthophora%20mortuaria
|
Anthophora mortuaria
|
Anthophora mortuaria is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Timberlake.
mortuaria
|
2956421
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gelis%20areator
|
Gelis areator
|
Gelis areator is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Panzer in 1804.
areator
|
3865965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Loodgrijze%20duif
|
Loodgrijze duif
|
De loodgrijze duif (Patagioenas plumbea) is een vogel uit de familie Columbidae (duiven).
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor van Colombia tot zuidoostelijk Brazilië en telt zes ondersoorten:
P. p. bogotensis: de oostelijk Andes-hellingen van westelijk Venezuela tot westelijk Bolivia.
P. p. chapmani: van westelijk Colombia tot noordwestelijk Peru.
P. p. pallescens: oostelijk Ecuador, oostelijk Peru en het westelijk Amazonegebied van Brazilië.
P. p. wallacei: oostelijk Venezuela, de Guiana's en het oostelijk Amazonegebied van Brazilië.
P. p. baeri: oostelijk en centraal Brazilië.
P. p. plumbea: zuidoostelijk Brazilië en Paraguay.
Externe link
Avibase
Duiven en tortelduiven
Dier uit het Neotropisch gebied
IUCN-status niet bedreigd
|
3836211
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sinar%20Ogan
|
Sinar Ogan
|
Plaats in Indonesië
Sinar Ogan (Abung Selatan), een plaats in het bestuurlijke gebied Noord-Lampung in de provincie Lampung
Sinar Ogan (Tanjung Bintang), een plaats in het bestuurlijke gebied Lampung Selatan in de provincie Lampung
|
2250485
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Triplicitipula%29%20flavoumbrosa
|
Tipula (Triplicitipula) flavoumbrosa
|
Tipula (Triplicitipula) flavoumbrosa is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Nearctisch gebied.
flavoumbrosa
Langpootmug uit het Nearctisch gebied
|
5531282
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vindobala
|
Vindobala
|
Vindobala was een Romeins fort in het oostelijk deel van de Muur van Hadrianus in de Engelse plaats Rudchester. Het lag tussen de forten van Halton Chesters (Hunnum) in het westen en Benwell (Condercum) in het oosten. Het fort had een vierhoekig grondplan met afgeronde hoeken. Aan elke zijde was er een poort.
Rond 400, kort voor de muur werd opgegeven, was het Cohors prima Frixagorum, bestaande uit Friezen, hier gelegerd.
Galerij
Fort in het Verenigd Koninkrijk
Archeologische plaats in Engeland
Romeinen in Groot-Brittannië
Geschiedenis van Noordoost-Engeland
|
3301872
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trechus%20noricus
|
Trechus noricus
|
Trechus noricus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1911 door Maixner.
noricus
|
5705767
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Koningsspreeuw
|
Koningsspreeuw
|
Grote koningsspreeuw
Mindanaokoningsspreeuw
Molukse koningsspreeuw
Sulawesikoningsspreeuw
|
3952900
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Braderochus
|
Braderochus
|
Braderochus is een kevergeslacht uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1852 door Buquet.
Soorten
Braderochus omvat de volgende soorten:
Braderochus dentipes (Chemsak, 1979)
Braderochus hovorei Santos-Silva & Martins, 2005
Braderochus jolyi Bleuzen, 1994
Braderochus levoiturieri (Buquet, 1842)
Braderochus mundus (White, 1853)
Braderochus retrospinosus (Lameere, 1916)
Braderochus salcedoi Bleuzen, 1994
Boktorren
|
493170
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Saint-Martin-du-Fouilloux%20%28Maine-et-Loire%29
|
Saint-Martin-du-Fouilloux (Maine-et-Loire)
|
Saint-Martin-du-Fouilloux is een gemeente in het Franse departement Maine-et-Loire (regio Pays de la Loire) en telt 1368 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Angers.
Geografie
De oppervlakte van Saint-Martin-du-Fouilloux bedraagt 14,8 km², de bevolkingsdichtheid is 92,4 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Maine-et-Loire
|
860576
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Teenage%20Mutant%20Ninja%20Turtles%20%28arcadespel%29
|
Teenage Mutant Ninja Turtles (arcadespel)
|
Teenage Mutant Ninja Turtles (Japans: 激亀忍者伝) is een computerspel geproduceerd door Konami. Het spel kwam in 1989 uit als arcadespel. Later volgde release voor andere platforms. Het is een scrolling vechtspel gebaseerd op de strips en eerste animatieserie van de Teenage Mutant Ninja Turtles. Net als bij veel andere Turtles merchandising werd de naam veranderd naar Teenage Mutant Hero Turtles in Engeland.
De speler kan op elk moment wisselen tussen de vier Turtles: Leonardo, Michelangelo, Donatello en Raphael. In het spel is het uiteindelijk doel om April O'Neil en Splinter te redden van Shredder.
Naast dat het spel uitkwam als arcadespel, werd het alter ook uitgegeven voor onder andere de NES. Deze versie verschilt in een paar opzichten van het arcadespel.
Knoppen
Om een speciale aanval uit te voeren moet de speler de “spring” en “aanval” knoppen tegelijk indrukken. Deze aanval kan een Foot Soldier met een slag uitschakelen en andere vijanden veel schade toebrengen, waaronder ook de eindbazen. Leonardo, Michelangelo en Donatello springen allemaal de lucht in en raken een vijand met hun wapen, terwijl Raphael als speciale aanval over de grond rolt en van onder toeslaat.
De werpaanval van elek Turtle is gelijk: door hun wapen uit te steken kunnen de Turtles een vijand over hun hoofd gooien, wat de vijand meteen uitschakelt. Donatello kan dit het snelst daar zijn bo ver kan uitsteken. Michelangelo doet er het langst over.
De moeilijkheidsgraad van het spel wordt bepaald door het vooraf gekozen niveau (Easy, Normal, Har en Very Hard), en het aantal spelers. Het “Very Hard” niveau met vier spelers is het lastigst.
Vijanden
De meeste vijanden in het spel zijn leden van de Foot Clan. Ze dragen allemaal een andere kleur uniform, waaraan meteen te zien is wat voor wapens ze gebruiken. Een volledige lijst van alle vijanden in het spel:
Foot soldiers:Paars: De meest voorkomende vijanden in het spel. Ze zijn vaak ongewapend, of dragen enkel een speer of raket bij zich. Ze verbergen zich vaak op de achtergrond en gooien een kleine staaf dynamiet naar de Turtles voordat ze zich laten zien. Ongewapende soldiers gebruiken spring en trap technieken. De Foot Soldiers met speren zijn de moeilijkste “normale” vijanden. Ze kunnen zowel van dichtbij als veraf aanvallen. Als een Foot Soldier zijn speer werpt, wordt hij een ongewapende Soldier. Ook de raketversie van deze Foot Soldier kan zijn wapen maar 1 keer afvuren, waarna hij ongewapend doorvecht.
Wit: Deze ninja’s zijn gewapend met messen of een katana. De messoldaten hebben een ongelimiteerd aantal messen die ze naar de Turtles kunnen gooien. De Katanasoldaten voeren onder andere luchtaanvallen uit. De witte Foot Soldiers tellen als standaard vijanden in het spel.
Oranje: Deze ninja’s zijn gewapend met shuriken (werpsterren) of een machinegeweer. De versies met ninjasterren zijn makkelijk uit te schakelen, vooral omdat hun wapens kunnen worden teruggekaatst naar de ninja zelf. De machinegeweer ninja’s zijn lastiger en kunnen het beste met een speciale aanval worden uitgeschakeld.
Geel: Deze ninja’s zijn altijd gewapend met boemerangs. Ze kunnen hun wapen over een lange afstand werpen, maar moeten stilstaan om hem weer te vangen. De boemerang kan worden teruggekaatst. Ze gebruiken ook hand- en traptechnieken als ze dicht bij de Turtles komen.
Roze: deze ninja’s dragen een sloophamer bij zich. Hoewel ze traag zijn, kunnen ze grote schade aanrichten. Echter, als ze missen, duurt het even voordat ze hun hamer kunnen optillen en nog een aanval uitvoeren. Ze verschijnen vooral in het skateboard level. Er bestaan ook versies van deze ninja’s gewapend met een machinegeweer of een waaier.
Overige vijanden:
Roadkill Rodney: deze vijanden duiken op door zichzelf een weg naar boven te graven vanuit de grond. Ze hebben twee aanvallen: een laser en een elektrische lasso. De lasso verlamt een Turtle tijdelijk. Ze zijn sterker dan Foot Soldiers en daardoor lastiger te verslaan.
Mousers: de Mousers zijn creaties van Dr. Baxter Stockman. Ze hebben maar 1 aanval: bijten. Ze kunnen zich vastbijten aan een Turtle en zo langzaam de energie van die Turtle aftappen. Ze kunnen met 1 goede aanval worden verslagen.
Tubular Transport: een overgroeide mechanische mug gewapend met een laser. De Tubular Transport zijn kleine vijanden die zich door de lucht voortbewegen. Ze kunnen met een speciale aanval makkelijk worden uitgeschakeld.
Artillery Mechanism: deze mechanismen verschijnen in de Fabriek en Technodrome levels. Ze bewegen op en neer en vuren daarbij continu lasers af. Om ze te verslaan, moeten ze worden gedeactiveerd.
Helikopters: de foot soldiers kunnen deze helikopters gebruiken voor extra aanvallen. Ze kunnen een regen van kogels afvuren, of bommen laten vallen.
Levels
April's Hot Midtown Loft - Baas: Rocksteady
De speler begint met de Turtles in een brandend gebouw. Ze moeten April redden uit het vuur en haar in veiligheid brengen. De Turtles komen aan beide kanten van de hal Foot Soldiers tegen. De paarse breken door een deur heen en de anderen komen uit een lift. Bij vier spelers kunnen er ook vlammen uit het plafon vallen. Nadat Rocksteady is verslagen, verschijnt Shredder en ontvoert April.
Times Square - Baas: Bebop
Aan het begin van het level duiken meteen paarse Foot Soldiers op. Ook worden de gele Foot Soldiers hierin geïntroduceerd. De paarse Foot Soldiers duiken op uit putten, en kunnen de deksels hiervan naar de Turtles gooien. De Turtles kunnen onder andere parkeermeters en brandkranen als extra wapens gebruiken in dit level.
Nadat Bebop is verslagen duiken de Turtles een put in.
SoHo Sewer System - Baas: Dr. Baxter Stockman
In de riolen moeten de Turtles voor het eerst ook tegen Mousers vechten. De eindbaas, Baxter Stockman, laat voortdurend Mousers los maar vecht zelf niet. Hij zit in een vliegende machine. Hij kan worden verslagen door zijn machine te vernietigen, of alle Mousers te verslaan.
The Snowfield - Baas: ToraDit level kwam niet voor in de arcade versie. Allen in de NES.Vinnie's Valet Parking Garage - Bazen: Bebop en Rocksteady (arcade versie), Dr. Baxter Stockman in zijn vlieg vorm (NES versie)
Dit is een zeer kort level. De Turtles kunnen voorwerpen uit de omgeving gebruiken als wapens. Als dit level is uitgespeeld, is April gered.
Rock-A-Fella Expressway (Geen baas)
Dit level geeft de speler een groot gebied om in te vechten. In het level komen paarse Foot Soldiers op motorfietsen voor, en een hoop Roadkill Rodneys. In het eerste deel van het spel loop je gewoon, maar het tweede deel is een skateboardlevel. In dit deel van het level komen ook helikopters voor
Rock Quarry Factory - Baas: Granitor
The Dojo - Baas: ShogunDit level komt niet voor in de Arcade versie.''
The Technodrome - Bazen: General Traag, Krang's robot, en Shredder
Computerspel uit 1989
Computerspel van Konami
Computerspel gebaseerd op Teenage Mutant Ninja Turtles
Vechtspel
Amiga-spel
Amstrad CPC-spel
Arcadespel
Atari ST-spel
Commodore 64-spel
DOS-spel
Game Boy Advance-spel
MSX-spel
Nintendo Entertainment System-spel
Wii-spel
ZX Spectrum-spel
|
97968
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Back%20to%20the%20Future
|
Back to the Future
|
Back to the Future is een sciencefiction-filmtrilogie van Robert Zemeckis, naar het script van Zemeckis en Bob Gale. De hoofdrollen worden vervuld door Michael J. Fox en Christopher Lloyd. De eerste film werd uitgebracht in 1985 en nadat deze een succes bleek, werden deel twee en drie gemaakt en uitgebracht in respectievelijk 1989 en 1990.
In de films staat het thema "tijdreizen" en de gevolgen hiervan centraal. Hoofdpersonages in de films zijn Marty McFly en Dr. Emmett Brown. Het succes van de films leidde tot een spin-off in de vorm van een animatieserie. Daarnaast verscheen in het pretpark Universal Studios de attractie Back to the Future: The Ride.
Films
De films in de trilogie zijn:
Back to the Future (1985)
Back to the Future Part II (1989)
Back to the Future Part III (1990)
De films gaan over de avonturen van de scholier Marty McFly en uitvinder dr. Emmett L. Brown ("Doc") in uiteenlopende tijdsperiodes: het verleden (1885 en 1955), de tegenwoordige tijd (1985) en de toekomst (2015).
De eerste film was financieel een groot succes en werd wereldwijd enthousiast ontvangen. Sinds de release op VHS eindigde de film met de woorden: To be continued... Dit slot was door de schrijvers niet als een belofte bedoeld, maar als een open einde om aan te geven dat de avonturen van Marty en Doc nog niet afgelopen waren. Fans van de film oefenden echter zoveel druk uit, dat Universal Studios besloot om daadwerkelijk een vervolg te maken. Deel II en III werden tegelijk gefilmd, wat in die tijd nog niet vaak was gedaan. Tegenwoordig gebeurt het meer, zoals bij deel twee en drie van The Matrix, Pirates of the Caribbean, de Lord of the Rings-cyclus en Kill Bill. De tweede en derde film werden met een tussentijd van een half jaar in de bioscopen gebracht, maar waren minder succesvol dan de oorspronkelijke film.
Onder de fans bevond zich onder meer de band ZZ Top, die in de derde film (letterlijk) meespeelt, en de toenmalige president van de Verenigde Staten Ronald Reagan (1911-2004). Reagan citeerde uit de film in zijn State of the Union in 1986:
Wellicht werd Reagan op de film gewezen, omdat er een grapje ten koste van hem in werd gemaakt. Hoe dan ook, Reagan kon Back to the Future erg waarderen en overwoog zelfs om in het derde deel mee te spelen.
De trilogie wordt als een moderne Hollywood-klassieker beschouwd en gewaardeerd om haar humor, opvallende personages en de kunst om ingewikkelde theorieën over tijdreizen te gebruiken zonder het publiek in verwarring te brengen. De reeks is na dertig jaar nog steeds erg populair, wat blijkt uit de verkoopcijfers van de in 2002 op video en dvd uitgebrachte box.
Het verhaal
Back to the Future
In deel 1 reist de 17-jarige Marty McFly per ongeluk terug naar het jaar 1955 met de tijdmachine van dr. Emmett Brown. In 1955 verstoort hij daardoor de ontmoeting tussen zijn vader en moeder. Tot overmaat van ramp blijkt ook nog eens dat er geen plutonium is voor een tijdreis, waardoor Marty vast lijkt te zitten in het verleden. Marty krijgt hulp van de 1955-versie van Dr. Brown en werkt met hem een plan uit om terug te keren naar 1985. Maar voordat hij dit kan, moet hij zijn ouders weer bij elkaar zien te krijgen, anders zal hij nooit geboren worden.
Back to the Future Part II
In deel 2 reizen Dr. Brown, Marty en zijn vriendin Jennifer naar het jaar 2015 omdat Marty’s toekomstige zoon hun hulp nodig heeft. Maar terwijl Doc en Marty in Marty’s huis zijn, steelt de oude Biff Tannen de tijdmachine en reist terug naar het jaar 1955, waar hij zijn jongere versie een sportkalender geeft met alle sportuitslagen van de komende jaren. Wanneer Doc en Marty terugkeren naar 1985, ontdekken ze dat Biff de kalender heeft gebruikt om met gokken een fortuin te verkrijgen. Hij is hierdoor een machtig man geworden en blijkt zelfs Marty's stiefvader te zijn. Het is nu aan Doc en Marty om terug te gaan naar 1955 en te voorkomen dat Biff de kalender ooit zal gebruiken.
Back to the Future Part III
Aan het eind van de vorige film verdween de tijdmachine na te zijn geraakt door de bliksem. Via een 70 jaar oude brief gericht aan hem ontdekt Marty dat door de blikseminslag Doc met de tijdmachine in het jaar 1885 is beland. Samen met de Doc uit 1955 herstelt Marty de tijdmachine die door Doc in 1885 was verstopt in een grot en reist terug naar 1885 om Doc op te halen. Haast is geboden, aangezien Doc over enkele dagen zal worden doodgeschoten. Echter, bij aankomst in 1885 scheurt de benzinetank van de DeLorean en zonder benzine is het niet mogelijk om de benodigde snelheid voor een tijdreis te halen. Bovendien wordt Doc verliefd op de schoollerares, Clara Clayton en zou het liefst in 1885 blijven.
Personages en rolverdeling
Marty McFly en Doc Brown staan beide in Empire'''s lijst van "100 Grootste filmpersonages ooit".
De opnames van Back to the Future werden oorspronkelijk gestart met Eric Stoltz als Marty McFly. Het productieteam besloot echter na enige tijd dat Stolz toch niet de juiste acteur voor de rol was. Michael J. Fox, die eerder was gepeild maar zich indertijd niet vrij kon maken van de opnames van de comedy Family Ties, bleek nu wel beschikbaar en werd in tweede instantie in de rol gecast.
Voor aanvang van de opnames van deel II en III werd Crispin Glover benaderd om opnieuw de rol van George McFly te spelen, maar hij was van mening dat hij een te laag salaris kreeg aangeboden en weigerde. Jeffrey Weissman nam de rol over, maar voor het deel van het verhaal dat zich in 1955 afspeelde, werden ook oude opnames met Glover gebruikt. Glover spande met succes een proces aan tegen het hergebruik van dit materiaal en ook omdat men door het gebruik van een dubbelganger en make-up deed lijken dat hij wel in deze film meespeelde, aangezien dit niet in het oorspronkelijke contract was opgenomen. Sindsdien zijn daar in Hollywood duidelijkere regels over.
Crew
Opbrengst
Spin-offs
Animatieserie
In 1991 verscheen de animatieserie Back to the Future: The Animated Series. De serie gaat verder na de derde film. De serie liep twee seizoenen van elk 13 afleveringen. Veel fans beschouwen de animatieserie echter niet als onderdeel van de filmtrilogie.
Spellen
In de loop der jaren zijn verschillende computerspellen uitgebracht gebaseerd op de films, waaronder:Back to the FutureBack to the Future Part II & IIISuper Back to the Future IIBack to the Future IIBack to the Future IIIBack to the Future IIIUniversal Studios Theme Park Adventure - bevat een Back to the Future: The Ride minispel.
In 1990 bracht Data East Pinball (nu Stern Pinball) de flipperkast Back to the Future: The Pinball uit, ontworpen door Joe Kaminkow, met muziek van Brian Schmidt.
In 2006 bracht International Game Technology een gokspel genaamd Back to the Future Video Slots uit, ontworpen door Joe Kaminkow, geschreven en geregisseerd door Bob Gale.Back to the Future: The Game, een avonturenspel dat zich afspeelt 3 maanden na het laatste deel van de trilogie.
Tijdmachine
De tijdmachine die in de Back to the Future trilogie wordt gebruikt is ingebouwd in een DeLorean. Deze werd gekozen omwille van het futuristische uiterlijk van de auto.
De auto kan door de tijd reizen dankzij de 'flux capacitor'. Deze werkt alleen bij een snelheid van 88 mijl per uur (140 km per uur), en bij 1,21 Jigowatt aan energie.
Referenties naar de films
In de animatieserie Danny Phantom is in de aflevering Double Cross My Heart een boek te zien dat geschreven is door een zekere George McFly.
In een aflevering van de animatieserie The Fairly OddParents reist Timmy Turner terug naar de jaren 80. Kort voor zijn aankomst wordt de DeLorean gezien die net vertrekt naar een andere tijd.
In de Stargate SG-1-aflevering 200 heeft Martin Lloyd het over een "flux capacitor".
In de Stargate Atlantis aflevering Before I Sleep, noemt Majoor Sheppard de DeLorean in een discussie over tijdreizen, waarop Dr. McKay antwoord dat ze niet over “die film” moeten beginnen.
De animatieserie Family Guy bevat meerdere referenties naar de filmtrilogie.
In The Colbert Report werd vermeld dat Stephen Colbert denkt dat Back to the Future een documentaire is.
In het spel Worms 4: Mayhem wordt ook door de tijd gereisd. In een missie zie je de klokkentoren, de kabel en de DeLorean. Als de tijdmachine kapot geschoten wordt verdwijnt hij en laat hij een brandend spoor achter.
De Britse poprockband McFly is vernoemd naar Marty McFly.
De Britse poppunkband Busted had met hun muziekvideo Year 3000 meerdere verwijzingen naar de film. In de tekst wordt onder andere gezongen over een "flux capacitor" en dat de tijdmachine "gelijk is aan een die ze in een film hebben gezien". In de videoclip is de DeLorean uit de film te zien, waarmee de band de toekomst bezoekt.
In de televisieserie Spin City worden in seizoen 3, aflevering 18 (Back to the Future IV - Judgment Day) door Owen Kingston (Christopher Lloyd) en Mike Flaherty (Michael J. Fox) twee referenties gemaakt naar de films.
In de televisieserie ICarly in de 1 april-aflevering heeft Spencer de kleren van Doc van het einde van de eerste film en het begin van de tweede film aan.
in het spel Grand Theft Auto V is een sportkalender te zien. In het tweede huis van personage Franklin ligt er één op zijn bank.
In de Netflix-serie Stranger Things gaan hoofdpersonen naar de film kijken.
In de film Ready Player One rijdt de hoofdrolspeler als avatar in een DeLorean-tijdmachine.
Trivia
In alle drie de films komt er een personage voor dat rondloopt met een 3D-brilletje op, wat een verwijzing is naar de eerste 3D film ooit, The Power Of Love, wat tevens de titel is van de kandidaat-titelsong.
Alle drie de films tonen Marty’s terugkeer naar 1985 van het eind van de eerste film.
De beide vervolgfilms beginnen direct waar de vorige ophield, en tonen de laatste scène van de vorige film als eerste scène van de volgende.Back to the Future Part II is de eerste film waarin Elijah Wood meespeelde. Hij is een van de twee jongens die proberen het videospel (Wild Gunman) in Cafe '80s (in 2015) te spelen.
De Doc Brown uit 1955 refereert altijd naar de tijdmachine als "time vehicle". De Doc Brown uit 1985 refereert aan de tijdmachine als "de DeLorean". Let op: In de derde film in de grot bij Boot Hill in Delgado mijn refereert de Doc Brown uit 1955 één keer "time machine" in plaats van "time vehicle".
De actrice die Jennifer speelde in de eerste film, Claudia Wells, verscheen niet in de vervolgen. Ze werd hierin vervangen door Elisabeth Shue. De openingsscène van de tweede film, tevens de eindscène van de eerste, werd opnieuw gefilmd voor Back to the Future Part II, met Shue in de rol van Jennifer.
Zowel in de eerste als in de tweede film kreeg Marty een andere naam. In het eerste deel werd hij Calvin Klein genoemd. Dit was bij toeval, omdat zijn (toekomstige) moeder deze naam op zijn ondergoed zag. Het ondergoed met de merknaam Calvin Klein zou pas vanaf 1968 op de markt gebracht worden. Marty herstelt dat en zegt dat hij Marty genoemd wordt, maar laat zijn achternaam achterwege. Ook in de tweede film, die zich gedeeltelijk op dezelfde dag afspeelde als in deel 1, dook deze naam weer op. In de derde film kiest Marty zijn naam zelf. Hij laat zich Clint Eastwood noemen, om zo niet te laten blijken dat hij familie is van de McFly's die hij op dat moment leert kennen.
In deel 1, aan het einde van het schoolfeest, merkt Lorraine Baines op dat Marty best wel een mooie naam is. Zo zou Marty dus aan zijn naam zijn gekomen. Lorraine en George McFly zouden echter nog tot hun derde kind wachten om deze Marty te noemen.
Diverse vergelijkbare scènes zijn in alle drie de films terug te vinden.
Marty jaagt in elk deel in een café iemand van de Tannen-familie tegen zich in het harnas waarna hij achtervolgd wordt.
In elke film raakt Marty een keer bewusteloos en denkt hij bij het ontwaken dat alles een droom was maar ontdekt na enige tijd dat het toch werkelijkheid is.
In deel I en II rijdt Biff Tannen met zijn auto tegen een mesthoop, in deel III valt Bufford "Mad Dog" Tannen, zijn overgrootvader, in een mesthoop nadat hij door Marty geveld is.
In elk deel denkt Marty op het einde dat Doc dood is, maar dan blijkt hij nog te leven.
C. Thomas Howell was gecast voor de rol van Marty McFly. Op het laatste ogenblik werd deze gegeven aan Eric Stoltz. Tijdens het filmen van de eerste film werd Eric ontslagen omdat de crew vond dat hij er toch te oud uitzag om nog een tiener te spelen. Hij werd vervangen door Michael J. Fox.
In de film is de titelsong The Power of Love van Huey Lewis and the News. Huey Lewis speelt zelf ook een rol in de film als het jurylid die in het begin van de eerste film de band van Marty afkeurt voor het schoolbal. Marty speelde als auditie de titelsong op zijn gitaar.
In Back to the Future II wordt Marty`s collega Needles gespeeld door Flea, de bassist van de Red Hot Chili Peppers.
Op 21 oktober 2015, de dag waar Marty en Doc in de tweede film naartoe reizen wanneer ze naar de toekomst gaan, werd op meerdere plaatsen ter wereld een eerbetoon aan de filmtrilogie gehouden; Back to the Future Day. Zo vertoonde in Nederland JT Bioscopen in haar vestigingen een filmmarathon van alle drie de films. In Los Angeles werd het "We're going back" evenement gehouden, waarbij mensen verkleed als Marty en Doc aan deel konden nemen. Ook de media speelden in op deze datum. Zo kwam de ARD op Facebook met een speciale nieuwsuitzending waarin een journaal dat aansluit op de gebeurtenissen uit Back to the Future II werd gepresenteerd. De kranten De Volkskrant, Algemeen Dagblad en Metro'' weidden een voorpagina-artikel aan de filmserie.
Crispin Glover speelde Marty's vader in de eerste film, terwijl hij in het echt jonger is dan Michael J. Fox.
Back
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.