id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
3962678
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuid-Mexicaanse%20gaai
|
Zuid-Mexicaanse gaai
|
De Zuid-Mexicaanse gaai (Aphelocoma ultramarina) is een zangvogel uit de familie Corvidae (kraaien).
Verspreiding en leefgebied
Deze soort is endemisch in Mexico en telt 2 ondersoorten:
Aphelocoma ultramarina colimae: van noordwestelijk Jalisco tot Colima (westelijk Mexico).
Aphelocoma ultramarina ultramarina: het zuidelijke deel van Centraal-Mexico.
Externe link
Avibase
Kraaien
Endemisch dier uit Mexico
IUCN-status niet bedreigd
|
3177114
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crisilla%20transitoria
|
Crisilla transitoria
|
Crisilla transitoria is een slakkensoort uit de familie van de Rissoidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1999 door Gofas.
Rissoidae
|
3261708
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philyra%20fuliginosa
|
Philyra fuliginosa
|
Philyra fuliginosa is een krabbensoort uit de familie van de Leucosiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1877 door Targioni-Tozzetti.
Leucosiidae
|
3491170
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parectromoidella%20holbeini
|
Parectromoidella holbeini
|
Parectromoidella holbeini is een vliesvleugelig insect uit de familie Encyrtidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1923 door Girault.
Encyrtidae
|
3229423
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leptastacus%20minutus
|
Leptastacus minutus
|
Leptastacus minutus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Leptastacidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Chappuis.
Leptastacidae
|
2595
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1846
|
1846
|
Het jaar 1846 is het 46e jaar in de 19e eeuw volgens de christelijke jaartelling.
Gebeurtenissen
januari
1 - De Nederlandse regering introduceert muntbiljetten ter vervanging van het oudste zilvergeld, zoals schellingen en Zeeuwse rijksdaalders.
februari
10 - Een Britse overwinning bij Sobraon maakt een einde aan de Eerste oorlog tussen de Sikhs en de Britten.
20 - In Duitsland wordt een Deutsch-Vlaemischer Sängerbund gesticht door de Keulse Mânner Gesangverein.
april
6 - Maxwells wiskundige verhandeling over Cartesiaanse ovalen wordt door Forbes gepresenteerd aan de Royal Society.
mei
13 - De Amerikaanse president James Polk verklaart Mexico de oorlog. Begin van de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog.
juni
14 - Begin van de Bear Flag Revolt in Alta California.
15 - In het Oregon-verdrag wordt besloten de grens tussen Canada en de Verenigde Staten op 49° te leggen.
16 - Kardinaal Giovanni Maria Mastai-Ferretti wordt in het Quirinaal gekozen tot Paus Pius IX. Hij geldt als een favoriet van Frankrijk, maar de Oostenrijkse kanselier Metternich had graag een conservatiever kandidaat gezien in de roerige Kerkelijke Staat.
28 - In Frankrijk verwerft de Belg Adolphe Sax het patent op een zes jaar eerder door hem uitgevonden blaasinstrument: de saxofoon.
29 - Robert Peel treedt af als premier van het Verenigd Koninkrijk naar aanleiding van de Ierse Kwestie.
juli
9 - Op Bali wordt de vrede van kracht tussen het Nederlandse gouvernement op Java en de Rajas van Bali, die is tot stand gebracht door bemiddeling van de Deense koopman Mads Lange.
augustus
17 - De Amerikaanse marineofficier Robert Stockton annexeert de Mexicaanse staat Californië.
september
Het Amerikaanse Bataljon van Sint-Patrick loopt over naar Mexico.
10 - Elias Howe krijgt een patent voor de naaimachine.
23 - Planeet Neptunus wordt ontdekt.
oktober
15 In België wordt de eerste volkstelling gehouden. Er zijn ruim 4.300.000 Belgen.
december
28 - Iowa wordt toegelaten als deelstaat van de Verenigde Staten van Amerika.
december - De great famine, oftewel Grote Hongersnood, treft Ierland in de winter van 1846/1847. Het ten gevolge van de aardappelziekte mislukken van de oogsten leidt tot grote problemen met de voedselvoorziening.
zonder datum
Vroegst bekende daguerreotypie uit Suriname, met afgebeeld Maria Louise de Hart (in verwachting) en Johannes Ellis, de ouders van de latere Nederlandse minister Abraham George Ellis (1846-1916).
Publicatie van Évariste Galois' beroemde verhandeling over de oplosbaarheid van vergelijkingen door Liouville. Alhoewel Chevalier en Galois' broer Alfred zijn verhandeling naar Gauss en Jacobi gestuurd hebben, is er nergens enige commentaar in hun publicaties terug te vinden.
Literatuur
De Duitse schrijver Clemens Brentano publiceert de verhalenbundel Märchen
In Nederland verschijnt de eerste vertaling van de sprookjes van Hans Christian Andersen.
De Russische schrijver Fjodor Michajlovitsj Dostojevski debuteert met zijn roman Arme mensen
Muziek
1 januari - Première Pianoconcert van Robert Schumann
23 maart: eerste uitvoering van Comala van Niels Gade
Ouverture Dichter und Bauer, Franz von Suppé
Beeldende kunst
Bouwkunst
Geboren
januari
4 - Edward Hibberd Johnson, Amerikaans uitvinder (overleden 1917)
27 - Adriaan Joseph Sloot, Nederlands jurist (overleden 1911)
29 - Karol Olszewski, Pools schei-, wis- en natuurkundige (overleden 1915)
februari
9 - Wilhelm Maybach, Duits industrieel (overleden 1929)
maart
9 - Emil Warburg, Duits natuurkundige (overleden 1931)
17 - Kate Greenaway, Engels kinderboekenschrijfster (overleden 1901)
april
3 - Alfons Van Hee, Belgisch priester (overleden 1903)
4 - Raoul Pictet, Zwitsers schei- en natuurkundige (overleden 1929)
9 - Broeder André, Canadees kloosterling; heilige van de Rooms-Katholieke kerk (overleden 1937)
mei
5 - Henryk Sienkiewicz, Pools schrijver (overleden 1916)
14 - Pieter Cort van der Linden, Nederlands liberaal politicus; premier 1913-1918 (overleden 1935)
28 - Dirk Kruijf, Nederlands architect (overleden 1921)
29 - Albert Apponyi, Hongaars politicus (overleden 1933)
30 - Peter Carl Fabergé, Russisch goudsmid (overleden 1920)
juni
23 - Gaston Maspero, Italiaans egyptoloog (overleden 1916)
juli
11 - Léon Bloy, Frans schrijver, dichter en essayist (overleden 1917)
19 - Edward Charles Pickering, Amerikaans sterrenkundige (overleden 1919)
augustus
26 - Abraham George Ellis, Nederlands minister (overleden 1916)
28 - Anton Kerssemakers, Nederlands kunstschilder (overleden 1924)
september
4 - Daniel Burnham, Amerikaans stedenbouwkundige en architect (overleden 1912)
oktober
6 - George Westinghouse, Amerikaans ondernemer en ingenieur (overleden 1914)
18 - Sigmund Schuckert, Duits elektrotechnicus en industrieel (overleden 1895)
28 - Auguste Escoffier, Frans chef-kok (overleden 1935)
november
3 - Elizabeth Thompson, Brits kunstschilder (overleden 1933)
5 - Edward Singleton Holden, Amerikaans astronoom (overleden 1914)
december
31 - Ferdinand Domela Nieuwenhuis, Nederlands politicus en sociaal-anarchist (overleden 1919)
Overleden
april
16 - Domenico Dragonetti (83), Italiaans contrabassist en componist
juni
1 - Paus Gregorius XVI (80), paus van 1831 tot 1846
7 - Antonius Gianelli (57), Italiaans bisschop, ordestichter en heilige
juli
5 - Arnoldus van Gennep (80), Nederlands politicus
16 - Marie Madeleine Postel (89), Frans ordestichtster en heilige van de Rooms-Katholieke kerk
22 - Friedrich Bessel (61), Duits astronoom en wiskundige
25 - Lodewijk Napoleon Bonaparte (67), vorst van het Koninkrijk Holland (1806-1810)
november
5 - Peter Broun (49), Brits koloniaal ambtenaar
29 - Lev Narisjkin (61), Russisch generaal
Weerextremen in België
23 februari: hoogste etmaalgemiddelde temperatuur ooit op deze dag: 11,8 °C.
26 februari: hoogste maximumtemperatuur ooit op deze dag: 16,6 °C.
27 februari: hoogste etmaalgemiddelde temperatuur ooit op deze dag: 12,9 °C.
3 maart: hoogste etmaalgemiddelde temperatuur ooit op deze dag: 11,5 °C.
31 juli: hoogste maximumtemperatuur ooit op deze dag: 32,8 °C.
december: December met hoogste relatieve vochtigheid: 99% (normaal 88,4%).
Bron: KMI Gegevens Ukkel 1901-2003 met aanvullingen
|
3373322
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cigaritis%20abnormis
|
Cigaritis abnormis
|
Cigaritis abnormis is een vlinder uit de familie van de Lycaenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1884 door Frederic Moore.
De soort komt voor in India (Nilgiris).
Lycaenidae
Dier uit het Oriëntaals gebied
|
3422658
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dioryctria%20durangoensis
|
Dioryctria durangoensis
|
Dioryctria durangoensis is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Mutuura & Neunzig.
durangoensis
|
5435672
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciale%20Grootloge%20Suriname
|
Provinciale Grootloge Suriname
|
De Provinciale Grootloge Suriname is de Surinaamse grootloge in de vrijmetselarij. De loge valt onder de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. Er zijn drie grootloges buiten Nederland actief die onder de Grootoosten der Nederlanden vallen, te weten in Suriname, het Caribisch gebied en Zimbabwe. De grootloge werd opgericht nadat aan het minimale aantal van drie loges in Suriname was voldaan.
Geschiedenis
De installatie vond in 1970 plaats door grootmeester prof. dr. Jan Kok. In 1976 kenden de loges in Suriname bij elkaar 140 leden.
Bij de Provinciale Grootloge Suriname zijn de volgende drie loges aangesloten:
loge nummer 10 : Concordia, Paramaribo (1761)
loge nummer 238 : De Stanfaste, Paramaribo (1964)
loge nummer 245 : De Gouden Driehoek, Paramaribo (1968)
Zie ook
Vrijmetselarij in Suriname
Surinaamse vereniging
|
487348
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gelderse%20Tram
|
Gelderse Tram
|
De Gelderse Tram is de verzamelnaam van de trambedrijven die vanaf 15 mei 1934 onder de naam Geldersche Tramwegen (GTW) tramlijnen en later buslijnen exploiteerden. De meeste (stoom)tramlijnen hadden de voor de Gelderse tram kenmerkende spoorwijdte van 750 mm. Van 1881 tot 1957 reden er trams in de Nederlandse provincie Gelderland.
Beschrijving
De Geldersche Tramweg-Maatschappij (GTM) was de kern van het bedrijf, gevestigd te Doetinchem. De GTM (oorspronkelijk Gelderse Stoomtramweg Maatschappij; GSTM) werd opgericht op 2 maart 1881 en opende zijn eerste Doetinchem - Dieren op 27 juni 1881. Deze lijn werd aan beide kanten verlengd, zodat in 1903 de lijn Velp - Dieren - Doetinchem - Terborg - Gendringen - Anholt met als eindpunt het spoorstation van de Duitse spoorwegen Isselburg-Anholt bestond. In 1926 werd de lijn nog verlengd van Velp naar Arnhem.
Op 15 maart 1915 werd ir. Hendrik Willem Sebbelee directeur van de Geldersche Stoomtramweg Maatschappij. Op 7 december 1917 werd hij officieel benoemd tot directeur van de GWSM. President-commissaris van de Geldersche Tramwegmaatschappij was vanaf 1924 tot na de Tweede Wereldoorlog mr. J.P. Coops.
In de Gelderse Achterhoek ontstond nog een aantal trambedrijven, waarvan de belangrijkste waren:
Geldersch-Overijsselsche Stoomtram Maatschappij (GOSM) te Lochem (spoorwijdte 1067 mm tot 1934, daarna 750 mm)
Tramweg-Maatschappij 'De Graafschap' (TMDG) te Zutphen
Tramweg-Maatschappij Zutphen-Emmerik (ZE) te Doetinchem
Geldersch-Westfaalsche Stoomtram-Maatschappij (GWSM) te Lichtenvoorde
In de Betuwe ontstond:
Betuwsche Stoomtramweg-Maatschappij (BSM) te Bemmel (spoorwijdte 1067 mm)
Deze exploiteerden een samenhangend net met de volgende lijnen:
Deventer - Borculo (GOSM), geopend 1887
Zutphen - Hengelo (Gelderland) (TMDG), geopend 1889-1903
Zutphen - Emmerik (ZE), geopend 1902-1909, en Zutphen - Deventer, geopend 1926
Station Lichtenvoorde-Groenlo - Zeddam (GWSM), geopend 1908, en Lichtenvoorde – Bredevoort – Aalten – Bocholt (Duitsland), geopend 1910.
Arnhem schipbrug - Elst - Lent (BSM) en Elst - Bemmel, geopend 1908, en Elden - Bemmel - Lent, Bemmel - Pannerden veer en Huissen - Doornenburg, geopend 1909-1910.
Vanaf 1934 werden de meeste van deze tramlijnen ondergebracht bij de GTM, vanaf 1945 exploiteerde deze het hele net voor eigen rekening onder de naam Gelderse Tramwegen (GTW). Van 1923 tot 1935 reden er voor reizigersvervoer ook motortrams. Op diverse lijnen werd het personenvervoer in de jaren dertig gestaakt. De grensoverschrijdende lijnen werden in de Tweede Wereldoorlog op 18 september 1944 gestaakt.
Door vernieling van de bruggen over het Twentekanaal tijdens de bevrijding van het oosten van Nederland in april 1945 zijn de lijnen Zutphen – Deventer en Deventer – Borculo niet meer in gebruik genomen en in 1948 opgebroken.
De laatste reizigerstrams reden op 15 mei 1949. Het overblijvende goederenvervoer naar de vele kleine industrieën in de Achterhoek werd in de jaren vijftig overgeheveld naar vrachtauto's. De laatste overgebleven tramlijn na 1953 was de stamlijn Doetinchem – Doesburg.
Bij het 75-jarige bestaan van deze lijn in 1956 werd voor het eerst een museumstoomtram ingezet. Hiermee werden in de zomer van 1956 succesvolle ritten gehouden, die in 1957 werden herhaald. De laatste personen- en goederentrams reden op 31 augustus 1957. Op dezelfde dag reed ook de Blauwe Tram tussen Scheveningen en Den Haag alsmede de Haarlemse tram tussen Amsterdam en Zandvoort voor het laatst.
Museumtrams
Het museumstoomtramstel, bestaande uit stoomloc 13, rijtuig AB 48 en goederenwagen GZ 41, bleef bewaard te Doetinchem en kwam in 1975 terecht in het Nederlands Spoorwegmuseum te Utrecht. In 1996 verhuisde het stel naar het Nederlands Openluchtmuseum te Arnhem. Aldaar werd het geplaatst in een nieuw gebouwde remise naar voorbeeld van een deel van de Gemeente Elektrische Tram Arnhem (GETA). Curieus is dat het behouden rijtuig AB 48 ooit tussen Gendringen en Arnhem, Velperplein, heeft gereden. In 2000 werd het overgedragen aan het Nationaal Smalspoormuseum te Valkenburg (ZH) wegens plaatsgebrek in Arnhem.
Stoomtramloc 607, afkomstig van de ZE, ging al in 1957 naar het Spoorwegmuseum. Voor de grote verbouwing van dit museum verhuisde deze loc in 2003 ook naar Valkenburg (ZH).
Stoomtramloc 603, ook van de ZE, verhuisde in 1957 naar het bedrijfsmuseum van Henschel in Duitsland.
Rijtuig AB 6 van de ZE is bedrijfsvaardig aanwezig bij de Museumstoomtram Hoorn - Medemblik. Dit rijtuig deed van 1934 tot 1994 dienst als tuinhuisje te Epe.
Veel over de geschiedenis is te vinden in het Openbaar Vervoer Museum in Doetinchem (Stationsstraat 50). Naast een uitgebreide fotocollectie zijn ook veel artikelen uit die tijd zoals: uniformen, kniptangen, plaatsbewijzen en de administratie uit 1946 en 1947 te bezichtigen.
Het busbedrijf van de GTW ging later op in de Gelderse Streekvervoer Maatschappij (GSM) en was vanaf 1999 onderdeel van Syntus. In december 2010 heeft Arriva het vervoer in de Achterhoek overgenomen.
Voormalig Nederlands trambedrijf
Tram in Gelderland
Smalspoor in Nederland
Geschiedenis van Gelderland
|
3476400
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tricholita%20baranea
|
Tricholita baranea
|
Tricholita baranea is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Barnes.
baranea
|
2482870
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Microdesmes%20pygmaeus
|
Microdesmes pygmaeus
|
Microdesmes pygmaeus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1939 door Carter.
Kniptorren
|
3676933
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gadon%20%28Cepu%29
|
Gadon (Cepu)
|
Gadon is een bestuurslaag in het regentschap Blora van de provincie Midden-Java, Indonesië. Gadon telt 998 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
115622
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vipassana
|
Vipassana
|
Vipassana (Pāli: vipassanā) is een vorm van inzichtsmeditatie, een eenvoudige praktische remedie voor universele problemen. Deze meditatie is een proces van zelfobservatie met als doel de geest tot in de diepste lagen te zuiveren van negativiteit en onzuiverheden als woede, haat, hebzucht en angst. Naarmate de invloed hiervan zwakker wordt, komen positieve eigenschappen zoals wijsheid (pañña), liefde, mededogen, vreugde en gelijkmoedigheid vanzelf tot ontwikkeling.
Ontstaan
De techniek is volgens aanhangers in Myanmar uit de jaren 50 in haar oorspronkelijke en pure vorm bewaard gebleven en gebaseerd op de geschriften van de Pali-canon van het theravadaboeddhisme. Het woord vipassanā (Pāli) betekent helder inzicht, de dingen zien zoals ze werkelijk zijn en heeft betrekking op een diep penetrerend inzicht in de natuur van het bestaan, zoals door Gautama Boeddha onderwezen werd in de leer van de drie karakteristieken.
De techniek werd evenwel niet onderwezen door Boeddha en in de Pali-canon wordt er ook niet naar verwezen. In de tiende eeuw stopte de meditatiepraktijk in het Therevada-boeddhisme. Pas in de 18e eeuw kwam er hernieuwde aanhang na herinterpretatie van klassieke teksten zoals de Maha Satipatthana Sutta waar niet over vipassana wordt gesproken maar over de ontwikkeling van sati (mindfulness). De Boeddha zelf plaatst sati altijd in de context van samadhi (concentratie) in het Edele achtvoudige pad In de 20e eeuw werd de techniek als nieuwe Birmese methode onderwezen door bijvoorbeeld Mahasi Sayadaw die een beroep deed op de Commentaren om zijn techniek te verantwoorden. Mahasi Sayadaw zag de beoefening van Vipassana meditatie als opstap voor diegenen die niet vanaf het begin in staat zijn om samatha meditatie (de ontwikkeling van jhana) te beoefenen, om in de loop van de volhardende beoefening in die methode alsnog over te stappen op methoden ter bereiking van jhana
Wereldwijd worden regelmatig vipassanaretraites georganiseerd.
Vooral de meditatietechnieken van S.N. Goenka zijn wijdverspreid, maar er zijn tal van andere technieken, die soms onbekend zijn in het westen, of die juist alleen in het westen door relatief onbekende leraren worden onderwezen.
Over het algemeen noemen alle leraren in Myanmar hun meditatietechniek "vipassanameditatie". Een uitzondering hierop vormt Pa-Auk Sayadaw, die dhyanameditatie benadrukt, gebruik makend van de 40 traditionele meditatietechnieken uit het Visuddhimagga. Ook de Mukyawann Sayadaw (in Thailand bekend als Luang por Opart) benadrukt samatha meditatie gericht op de kwaliteiten van de Boeddha (buddhanusati) als voorwaarde voor vipassana.
Zie ook
Vipassanaretraite
Samatha
Externe links
Twee Benaderingen van Inzichtmeditatie - Bhikkhu Bodhi
Uitleg Vipassana meditatie (door Gerjan Schoemaker)
Boeddhistisch concept
Boeddhistische meditatie
|
1950123
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/I%20Put%20a%20Spell%20on%20You
|
I Put a Spell on You
|
"I Put a Spell on You" is een lied uit 1956 van Screamin' Jay Hawkins. Het werd in 1972 als cover een van de meest succesvolle singles van Alan Price, Nina Simone en Creedence Clearwater Revival in Nederland en Vlaanderen.
Geschiedenis
Het nummer is geschreven door Screamin' Jay Hawkins. Zijn versie uit 1956 werd echter niet populair genoeg om in de hitparades te belanden. Een van de eerste covers was die van Nina Simone, die het aanmerkelijk beter deed in de verkoop; nummer 23 in de Amerikaanse BillBoard R&B-lijst en nummer 49 in het Verenigd Koninkrijk. In 1966 bracht Alan Price een gepassioneerde versie met de beroemde orgelpartij uit met nummer 80 in de Billboard Hot 100 en nummer 9 in de Engelse lijst. Alan Price haalde met het nummer de elfde positie in de Nederlandse Top 40.
In 1972 kwam de meer dreunende versie door Creedence Clearwater Revival uit. Deze haalde al in 1968 slechts de 58e plaats in de Verenigde Staten maar stond in 1972 in Nederland drie weken lang op de derde plaats. De B-kant bestond uit twee tracks: Molina (van album Pendulum) en Fortunate Son. John Fogerty (zang, gitaar), Tom Fogerty (gitaar); Stu Cook (basgitaar) en Doug Clifford (drumkit) speelden een pure gitaarversie, die de akkoordenwisselingen goed laat horen.
Top40
Alan Price en CCR zongen het de Top40 in, maar in 1978 werd het opnieuw een hitje in de versie van Dee Dee (Anna Dekkers; later in Vulcano), disco met driemaal een 16e plaats. B-kant is Do your loving right; beide van het album Loving You. In 1993 had Bryan Ferry nog een klein succesje. In 1998 deed Sonique nog een poging maar faalde. In 2010 nam Shane MacGowan het op om geld in te zamelen voor de slachtoffers van de Aardbeving Haïti 2010. Er speelde een aantal coryfeeën mee, zoals Chrissie Hynde, Nick Cave en Johnny Depp (op gitaar). Het behaalde de Top40 niet. Overigens is er een hele rits artiesten die met het lied de lijsten niet haalde of het alleen op hun album zetten; een van de laatste was de in Nederland zeer bekende Katie Melua. Dat geldt ook voor The Animals, de groep waar Alan Price in 1965 uit was gestapt. Het nummer staat op het album Animalisms (1966).
In 2015, in de film "Fifty Shades of Grey" was het de openingstune, gezongen door Annie Lennox.
Hitnotering Alan Price Set
Hitnotering Creedence Clearwater Revival
Evergreen Top 1000
NPO Radio 2 Top 2000
Hitnotering Dee Dee
Hitnotering Bryan Ferry
Externe links
YouTube Jay Hawkins’ theatrale versie in walstempo
YouTube Alan Price achter het hammondorgel
YouTube Nina Simone achter de piano
YouTube Dee Dee
YouTube CCR op Woodstock
YouTube CCR-studio-opname met songtekst
YouTube Melua
Bronnen
Engelstalige Wikipedia
Nederlandse Top 40
Nederlands Popinstituut
Single uit 1957
Single uit 1968
Single uit 1972
Single uit 1978
Single uit 1993
Nummer van Nina Simone
Nummer van Bryan Ferry
Nummer van Bette Midler
Nummer van Katie Melua
Nummer van Alan Price
Nummer van Creedence Clearwater Revival
Nummer van Dee Dee
|
3944836
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oedudes%20spectabilis
|
Oedudes spectabilis
|
Oedudes spectabilis is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1782 door Drury.
Boktorren
|
3925298
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Serixia%20semiusta
|
Serixia semiusta
|
Serixia semiusta is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1867 door Pascoe.
semiusta
|
3331775
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paussus%20madurensis
|
Paussus madurensis
|
Paussus madurensis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Wasmann.
madurensis
|
1961854
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donnington%20%28Herefordshire%29
|
Donnington (Herefordshire)
|
Donnington is een civil parish in het bestuurlijke gebied Herefordshire, in het Engelse graafschap Herefordshire.
Civil parish in Herefordshire
|
1165248
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Juventude%20%28Fogo%29
|
Juventude (Fogo)
|
Juventude is een Kaapverdische voetbalclub uit São Filipe. De club speelt in de Fogo Island League, waarvan de kampioen deelneemt aan het Kaapverdisch voetbalkampioenschap, de eindronde om de landstitel.
Kaapverdische voetbalclub
Fogo
|
3636507
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sibual-Buali
|
Sibual-Buali
|
Sibual-Buali is een bestuurslaag in het regentschap Padang Lawas van de provincie Noord-Sumatra, Indonesië. Sibual-Buali telt 89 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Noord-Sumatra
|
4777013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prix%20Boris%20Vian
|
Prix Boris Vian
|
De Prix Boris Vian is een Franse jazzprijs vernoemd naar Boris Vian. De prijs wordt sinds 1972 jaarlijks uitgereikt door de Académie du Jazz in Parijs voor het beste jazzalbum van een Franse musicus. De prijs wordt door de Académie tegenwoordig Prix du Disque Français genoemd.
Er is overigens nog een prijs met dezelfde naam,voor amateurmusici, uitgereikt tijdens het Festival Jazz à Vian in Ville-d’Avray.
Prijswinnaars
1972 Eddy Louiss „Our kind of Sabi“
1973 Eddy Louiss, Ivan Jullien „Porgy and Bess“
1974 Michel Portal „Michel Portal Unit à Chateauvallon“
1975 Perception „Mestari“
1976 Michel Sardaby „Gail“
1977 François Jeanneau „Techniques Douces“
1978 Jef Gilson „Europamerica“
1979 Patrice Caratini, Marc Fosset „Boîte à musique“
1980 Didier Levallet „Swing String System“
1981 Stéphane Grappelli, Martial Solal „Stephane Grappelli/Martial Solal“
1982 Steckar Tubapack „Steckar Tubapack“
1983 Jean-Pierre Debardat, Patrice Caratini „De Luxe Endeka“
1984 Olivier Hutman „Six Songs“
1985 Michel Petrucciani „100 Hearts“
1986 Jean-Loup Longnon Bigband „Torride“
1987 Eddy Louiss „Sang mêlé“
1988 Patrice Caratini Onztet „Viens dimanche“
1989 Barret/Aldo Romano/Henri Texier „Barret/Romano/Texier“
1990 Christian Escoudé „Octet“
1991 Manuel Rocheman „Trio urbain“
1992 Arnaud Mattei Nonet „Kamala“
1993 Gérard Badini Super Swing Machine „Meets Claude Debussy“, Henri Texier Azur Quartet „An Indian´s week“
1994 Martial Solal „Martial Solal improvise pour France Musique“
1995 Jacky Terrasson „Jacky Terrasson“
1996 Orchestre National de Jazz o.l.v. Laurent Cugny „Reminiscing“
1997 Michel Portal, Richard Galliano „Blow up“
1998 Henri Texier Azur Quintet „Mosaic Man“
1999 Alain Jean-Marie „Afterblue“
2000 Michel Graillier, Riccardo Del Fra „Softtalk“
2001 BFG (Emmanuel Bex, Glenn Ferris, Simon Goubert) „Here and Now“
2002 Stephan Oliva, François Raulin „Sept Variations sur Lennie Tristano“
2003 Lionel Belmondo, Stéphane Belmondo „Hymne au soleil“
2004 Patrick Artero „2 Bix but not too Bix“
2005 Laurent Coq „Spinin“
2006 Pierrick Pedron „Deep in a dream“
2007 Andy Emler Megaoctet 'West in Peace'
2008 Hervé Selin 'Marciac-New York express'
2009 Stéphane Guillaume 'Windmills Chronicles'
2010 Géraldine Laurent 'Around Gigi'
2011 Michel El Malem 'Reflets'
2012 Pierrick Pedron 'Kubic's Monk'
2013 Amazing Keystone Big Band 'Pierre Et Le Loup'
2014 Stéphane Kerecki 'Nouvelle Vague'
2015 Géraldine Laurent 'At Work'
2016 Laurent Courthaliac 'All My Life'
2017 Laurent De Wilde 'New Monk Trio'
Externe links
Prijswinnaars tot 1997
Jazzprijs
Franse muziekprijs
Cultuur in Parijs
|
1546446
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuw%20Leven%20%28Valburg%29
|
Nieuw Leven (Valburg)
|
Nieuw Leven is een standerdmolen in Valburg in de Nederlandse provincie Gelderland.
De molen werd in 1750 gebouwd. Tussen 1900 en 1996 was de molen eigendom van de familie Hooyer. In laatstgenoemd jaar werd de molen door de Stichting OpNieuw Leven over een kleine afstand verplaatst en gerestaureerd.
Door het doorzakken van de kast ging de molen steeds zwaarder kruien. Daarom zijn er een brasem onder de steenbalk en slekken onder de lange burriebalken geplaatst. Boven op de standerd, rond de stormpen, ligt een bronzen plaat. De molen kan nu zelfs door tegen de staart te duwen op de wind gezet worden in plaats van met het kruiwiel.
De roeden van de fabrikant Bremer uit Adorp hebben een lengte van 23 meter en zijn voorzien van het Oudhollands hekwerk met zeilen. De inrichting van de korenmolen bestaat uit twee koppels maalstenen. Een achtermolen heeft 15der blauwe stenen en de voormolen 16der kunststenen. Ook heeft de molen een steenkraan voor het lichten van de steen en is er een zakkenlift aanwezig.
De houten as is in 1943 vervangen door een 4,5 meter lange gietijzeren as afkomstig uit de molen De Hoop in Elst. In de koppelbalk is nog de uitholling te zien, die nodig was voor de toenmalige houten bovenas.
Om het bovenwiel zit een houten hoep waar de vlaamse vang op aangrijpt.
Vrijwillige molenaars stellen de molen wekelijks in bedrijf. Dan is de molen toegankelijk voor het publiek.
Overbrengingen
De overbrengingsverhouding is 1 : 5,53 van de voormolen en 1 : 5,57 van de achtermolen.
Het bovenwiel heeft 83 kammen voor het aandrijven van de voormolen en het steenrondsel 15 staven. Het tweede, kleinere bovenwiel voor het aandrijven van de achtermolen heeft 78 kammen en het bijbehorende steenrondsel 14 staven. De steek, de afstand tussen de staven, is 10,8 cm.
Molen in Gelderland
Rijksmonument in Overbetuwe
Standerdmolen
Korenmolen
Maalvaardige molen
|
2927992
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chelonus%20rubicunndis
|
Chelonus rubicunndis
|
Chelonus rubicunndis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Ji & Chen in 2003.
rubicunndis
|
3483916
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicladocerus%20borrowi
|
Dicladocerus borrowi
|
Dicladocerus borrowi is een vliesvleugelig insect uit de familie Eulophidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1917 door Girault.
Eulophidae
|
767214
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marianne%20S%C3%A4gebrecht
|
Marianne Sägebrecht
|
Marianne Sägebrecht (Starnberg, 27 augustus 1945) is een Duits actrice en cabaretière.
Ze is bekend van haar rollen in een behoorlijk aantal films, zoals Zuckerbaby, Bagdad Cafe, en The War of the Roses.
Leven en werk
Sägebrecht speelde op de middelbare school al in een theatergroep; daarna volgde zij een opleiding tot tandtechnicus (tandartsassistente). Ze trouwde toen zij negentien jaar oud was en werd moeder van een dochter. Met haar man was ze vier jaar lang artistiek leider van het 'vestzaktheater' Spinnradl in Starnberg.
Na haar scheiding in 1976 was ze gastvrouw van het kunstenaarscafé Mutti Bräu in Schwabing, een stadsdeel van München. Daar knoopte zij contact aan met artiesten van Cirkus Roncalli. Tussen 1977 en 1981 werkte zij bij het cabaret Opera Curiosa en vertolkte daarnaast vanaf 1979 ook theaterrollen. Dankzij haar reputatie als veelzijdig artiest hielp Percy Adlon haar in 1983 aan een eerste filmrol in Die Schaukel.
Filmactrice
In de daaropvolgende films bereikte Sägebrecht snel een groot publiek en een grote populariteit. Steeds opnieuw speelde zij de eenvoudige 'vrouw van hiernaast', die niet over zich heen laat lopen. Tot haar bekendste films behoren Zuckerbaby uit 1984, Bagdad Cafe (Out of Rosenheim) uit 1987 en Rosalie Goes Shopping uit 1988, alle drie onder regie van Percy Adlon.
In Frankrijk vertolkte zij onder andere een rol als huishoudster van Michel Piccoli in het drama Martha et moi en als pleegmoeder van de kleine Rémi in de televisieminiserie Sans famille (naar de roman van Hector Malot). In 1996 speelde zij in het drama Der Unhold met John Malkovich, Gottfried John en Armin Mueller-Stahl, in 1998 in de komische avonturenfilm Asterix & Obelix tegen Caesar.
Filmografie (selectie)
1983 - Die Schaukel (Percy Adlon)
1984 - Im Himmel ist die Hölle los
1985 - Zuckerbaby (Percy Adlon)
1987 - Bagdad Cafe (Percy Adlon)
1988 - Moon over Parador (Paul Mazursky)
1989 - The War of the Roses (Danny De Vito)
1989 - Rosalie Goes Shopping (Percy Adlon)
1991 - Marthe et moi (Jiří Weiss)
1994 - Ein fast perfektes Verhältnis (Mona Must Die)
1995 - All Men Are Mortal (Ate de Jong)
1996 - Der kleine Lord
1996 - Der Unhold (Volker Schlöndorff)
1996 - Lorenz im Land der Lügner
1997 - Soleil (Roger Hanin)
1998 - Left Luggage (Jeroen Krabbé)
1998 - Asterix & Obelix tegen Caesar (Claude Zidi)
1999 - Ganz unten, ganz oben
2002 - Marga Engel kocht vor Wut
2004 - Charlotte und ihre Männer
Eervolle prijzen
Schwabinger Kunstpreis 1982
Ernst Lubitsch-Preis voor Zuckerbaby
Bundesfilmpreis voor Out of Rosenheim
Bayerischer Verdienstorden 2003
Externe links
Marianne Sägebrecht bij BR online
Duits filmacteur
Duits televisieacteur
|
2425348
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heriaeus%20orientalis
|
Heriaeus orientalis
|
Heriaeus orientalis is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de krabspinnen (Thomisidae).
Het dier behoort tot het geslacht Heriaeus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Eugène Simon.
Krabspinnen
|
2656661
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philoscia%20karrakattensis
|
Philoscia karrakattensis
|
Philoscia karrakattensis is een pissebed uit de familie Philosciidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Wahrberg.
Philosciidae
|
1259968
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Timor%20%28lied%29
|
Timor (lied)
|
"Timor" is een poplied geschreven, geproduceerd en gezongen door de Colombiaanse zangeres Shakira. Het is het elfde liedje op haar tweede Engelstalige studioalbum Oral Fixation, Vol. 2. Het is het twaalfde liedje op de heruitgave van het album.
Informatie over het lied
Timor is een protestlied omdat het kritisch is over de volgende onderwerpen
Het juridische systeem ("the system never fails, the good guys are in power and the bad guys are in jail", dat betekent: het systeem faalt nooit, de goeden hebben de macht en de slechteriken zitten in de gevangenis)
Het concept van de democratie ("it's alright, just as long as we can vote, we live in a democracy and that's what we promote", dat betekent: het is goed, zo lang als we kunnen stemmen, we leven in een democratie en dat is wat we aanprijzen)
De media ("it's alright if the news says half the truth, hearing what we want is the secret of eternal youth", het is goed, als het nieuws de halve waarheid verteld, horen wat we willen is het geheim van eeuwige jeugd)
Het misbruik van jongeren ("it's alright if the planet splits in three, 'cause I'll keep selling records and you've got your MTV", het is goed als de planeet in drie stukken uiteenvalt, want ik blijf platen verkopen en jullie hebben je MTV)
Verwijzing van de titel
De naam is een verwijzing naar Oost-Timor, een ontwikkelingsland dat tot een paar jaar geleden een kolonie was van Portugal. Het land kreeg erg veel aandacht van de media. Het land heeft veel hulp nodig om zich te ontwikkelen; het heeft het laagste bbp per hoofd van de bevolking en de slechtste HDI van Azië.
Hernoeming van het lied
In Indonesië werd het lied hernoemd naar It's alright, omdat de onafhankelijkheid van Timor nog steeds erg gevoelig ligt. De albumhoes werd ook veranderd, net als in een paar andere islamitische naties.
Zie ook
Oost-Timor
Indonesië
Shakira
Oral Fixation, Vol. 2
Colombiaans lied
Single uit 2005
Nummer van Shakira
|
3538233
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grylloderes%20serengeticus
|
Grylloderes serengeticus
|
Grylloderes serengeticus is een rechtvleugelig insect uit de familie krekels (Gryllidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1984 door Otte & Cade.
Krekels
|
1294233
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogvenne
|
Hoogvenne
|
Hoogvenne is een Tilburgse wijk gelegen in het stadsdeel Oud-Zuid.
Hoogvenne grenst rechtstreeks aan het stadsdeel Binnenstad en de wijken Armhoef, Fatima (beide in Oud-Zuid) en Loven (stadsdeel Tilburg Oost). Het is vooral een woonwijk (zowel huur- als koophuizen), met voornamelijk vooroorlogse gebouwen.
In de wijk Hoogvenne huizen onder meer de faculteiten van de 'sociaal pedagogische opleiding' en 'mens en media' van de Universiteit van Tilburg en de 'School voor Speciaal Basisonderwijs Hoogvenne' (SIO Hoogvenne). Verder bevinden popcentrum 013, FAxx en het Regionaal Archief Tilburg zich in de wijk.
Wijk in Tilburg
|
2562507
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caryedes%20gounellei
|
Caryedes gounellei
|
Caryedes gounellei is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1885 gepubliceerd door Maurice Pic.
gounellei
|
1101035
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/CFU%20Club%20Championship
|
CFU Club Championship
|
Het CFU Club Championship (Flow CONCACAF Caribbean Club Championship, naar de laatste sponsor) was een internationaal voetbalbekertoernooi, sinds 1997 georganiseerd door de Caraïbische Voetbalunie (CFU), voor clubs van bij de CFU aangesloten landen. De winnaar kwalificeerde zich samen met de nummers twee en drie voor de CONCACAF Champions League, tot 2006 kwalificeerde alleen de winnaar zich voor de CONCACAF Champions Cup. Het toernooi werd in 2023 vervangen door de Concacaf Caribbean Cup. Deze verandering werd gerealiseerd na de uitbreiding van het aantal deelnemende clubs in de Concacaf Champions Cup vanaf seizoen 2024.
Finales
De derde plaats is toegevoegd vanaf het jaar dat deze plaats recht gaf op kwalificatie voor de CONCACAF Champions League.
* 2000, 2010, 2019: geen finalewedstrijd, maar een finalepoule.
** 2001, 2002: geen finalewedstrijd, maar nummers 1 en 2 beslist op basis van 1) punten, 2) doelsaldo, 3) doelpunten voor.
*** 2020: de laatste fase van deze editie werd afgelast vanwege de COVID-19-pandemie. De resultaten in de groepsfase werden gebruikt om de teams te bepalen die zich kwalificeerden voor de CONCACAF Champions League 2021 (Club Atlético Pantoja) en de CONCACAF League 2020 (Waterhouse, Arcahaie, Cibao).
2001
2002
Toernooi van de CFU
|
1821518
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman%20Zanstra
|
Herman Zanstra
|
Herman Zanstra (Schoterland, 3 november 1894 - Haarlem, 2 oktober 1972) was een Nederlands astronoom en hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam.
Zanstra werd geboren bij Heerenveen in Friesland. In 1917 studeerde hij af in chemische technologie aan de Technische Universiteit Delft. Terwijl hij vier jaar in Delft werkte, de laatste twee als leraar, schreef hij een wiskundig theoretisch artikel over relatieve beweging dat hij opstuurde naar William Francis Gray Swann. Swann bood hem toen aan bij hem te promoveren in theoretische natuurkunde aan de University of Minnesota in Minneapolis, wat hij in twee jaar deed door zijn artikel uit te breiden (proefschrift: A Study of Relative Motion in Connection with Classical Mechanics, 1923). Na nog een jaar bij Swann, nu in Chicago, en een jaar op verschillende plaatsen in Nederland en Duitsland en twee maanden aan het laboratorium van Niels Bohr in Kopenhagen, werd hij postdoc in Caltech. Hier schreef hij een beroemd artikel, An Application of the Quantum Theory to the Luminosity of Diffuse Nebulae, wat voor de eerste keer een methode aangaf (de "Zanstra methode") om de lichtkracht en effectieve temperatuur van de centrale sterren van planetaire nevels te begrijpen.
Na kort aan de University of Washington gewerkt te hebben ging hij naar Londen en uiteindelijk naar de Universiteit van Amsterdam. In de Tweede Wereldoorlog strandde hij in Zuid-Afrika waar hij werkte aan de universiteit van Durban. Na de oorlog keerde hij naar Europa terug. Hij was van 1946 tot 1959 directeur van het Anton Pannekoek Instituut in Amsterdam.
Eerbewijzen
Hij kreeg de Gouden medaille van de Royal Astronomical Society in 1961.
De krater Zanstra op de Maan is naar hem vernoemd, evenals de planetoïde 2945 Zanstra.
Externe links
Bio en discussie van de Zanstra-methode
Publicaties van Herman Zanstra
Nederlands astronoom
Lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen
Hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam
|
3647358
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sigigok%20Raya
|
Sigigok Raya
|
Sigigok Raya is een bestuurslaag in het regentschap Ogan Komering Ulu Selatan van de provincie Zuid-Sumatra, Indonesië. Sigigok Raya telt 896 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Zuid-Sumatra
|
1345387
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caucus%20van%20Colorado%202008
|
Caucus van Colorado 2008
|
De caucus van Colorado is een voorverkiezing die op 5 februari 2008 werd gehouden, de dag van Super Tuesday. Barack Obama en Mitt Romney wonnen.
Democraten
Kiesdistrict
Datum van de conventies: 3 mei–16 2008
Aantal nationale gedelegeerden: 36 (van de 55)
Staatsconventie resultaten
Datum van de conventie: 17 mei 2008
Aantal nationale gedelegeerden: 19 (van de 55)
Republikeinen
Referenties
Colorado
Politiek in Colorado
|
4046634
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Datanglong
|
Datanglong
|
Datanglong guangxiensis is een vleesetende theropode dinosauriër, behorend tot de Tetanurae, die tijdens het vroege Krijt leefde in het gebied van het huidige China.
Vondst en naamgeving
In 2011 vonden medewerkers van het Geological Survey Research Institute bij het dorp Nazao, eenentwintig kilometer ten zuidwesten van de stad Datang, nabij Nanning in Guangxi de resten van een grote theropode die de wetenschap nog onbekend was.
In 2014 werd de typesoort Datanglong guangxiensis benoemd en beschreven door Mo Jinyou, Zhou Fusheng, Li Guangning, Hunag Zhen en Cao Chenyun. De geslachtsnaam combineert een verwijzing naar het Datangbekken met het Chinees long, "draak". De soortaanduiding verwijst naar de provincie Guangxi.
Het fossiel, holotype GMG 00001, is gevonden in een laag van de Xinlongformatie waarvan de datering onzeker is maar die stamt uit het Onder-Krijt. Het bestaat uit een reeks wervels die begint met de laatste, volgens de beschrijvers veertiende, ruggenwervel, doorloopt over vijf sacrale wervels en eindigt met de tweede staartwervel en daarmee verbonden een linkerdarmbeen met de bovenste stukken van het linkerschaambeen en het linkerzitbeen, en een stuk rechterdarmbeen.
Beschrijving
Grootte
Datanglong is een grote roofsauriër met een lengte van ruwweg zeven à acht meter. Het specimen heeft een bewaarde lengte van ruim negentig centimeter.
Onderscheidende kenmerken
De beschrijvers wisten enkele onderscheidende kenmerken vast te stellen. De achterste ruggenwervel heeft een pleurocoel, pneumatische uitholling, die begrensd wordt door een vergrote achterste richel tussen de diapofyse en het wervellichaam, door de achterste richel tussen de parapofyse en het wervellichaam; en door het wervellichaam zelf. De achterste ruggenwervel heeft een goed ontwikkelde horizontale richel tussen het voorste gewrichtsuitsteeksel en de parapofyse. De achterste ruggenwervel heeft een parapofyse die meer zijdelings uitsteekt dan de diapofyse. De groeve in de onderkant van het achterblad van het darmbeen voor de aanhechting van de musculus caudofemoralis brevis is ondiep en het stuk binnenwand van het achterblad dat er in zijaanzicht door ontbloot wordt is kort en richelvormig. Het aanhangsel van het darmbeen voor het schaambeen is van achter naar beneden verbreed.
Skelet
De laatste dorsale wervel, die, afhankelijk van de precieze fylogenetische positie, de veertiende of de dertiende kan zijn geweest, lijkt hierin een beetje op die van de Ceratosauria dat de parapofyse, het onderste ribgewricht, verder uitsteekt dan de diapofyse, het bovenste ribgewricht. De wervel is ook duidelijk gepneumatiseerd maar de achterliggende sacrale wervels van het heiligbeen zijn dat niet. De eerste staartwervel heeft een uitholling ter hoogte van de vermoedelijke richel tussen het voorste gewrichtsuitsteeksel en de parapofyse. Deze wervel draagt onderaan ook een rechte chevron. De doornuitsteeksels van de staartwervels zijn afgebroken maar de overgebleven stukken zijn tamelijk lang en verbreden zich in zijaanzicht naar boven toe.
Van het darmbeen is het bovenprofiel door beschadigingen onbekend. Het voorblad heeft een diep afhangende punt met een ronde voorkant. De verticale richel vóór het heupgewricht vormt aan de binnenkant geen beenplateau. Het blad van het darmbeen wordt doorboord door verschillende pneumatische uithollingen. Het aanhangsel voor het schaambeen is achteraan breed uitgehold en heeft een rechthoekig ondervlak, tweemaal langer dan breed. Het uitsteeksel voor het zitbeen steekt als een pen in een bovenste uitholling daarvan.
Fylogenie
De beschrijvers plaatsen Datanglong in de Carcharodontosauria, in een basale positie, gebruik makend van een eerdere cladistische analyse van Matthew Carrano. De Italiaanse paleontoloog Andrea Cau wees er onmiddellijk op dat deze analyse sterk gericht was op de basale Tetanurae en daarom weinig kenmerken van de Coelurosauria bevatte. Dat droeg het gevaar in zich dat basale coelurosauriërs verkeerd geplaatst worden. Hij voerde de kenmerken van Datanglong in zijn eigen, veel uitgebreidere, analyse in en dit had inderdaad als uitkomst dat Datanglong een basale coelurosauriër was. Als dit correct is, zou het de eerste bekende basale coelurosauriër zijn van een echt grote omvang. Hij richtte ook de aandacht op het feit dat alle synapomorfieën die Datanglong met de Carcharodontosauria deelt, de pneumatisceh uithollingen in het darmbeen en de penverbinding tussen darmbeen en zitbeen,ook gedeeld werden met de Megaraptora.
Literatuur
Jinyou Mo, Fusheng Zhou, Guangning Li, Zhen Hunag, and Chenyun Cao, 2014, "A New Carcharodontosauria (Theropoda) from the Early Cretaceous of Guangxi, Southern China", Acta Geologica Sinica - English Edition, 88(4): 1051–1059
Tetanurae
|
3200217
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dasylaimus%20nudus
|
Dasylaimus nudus
|
Dasylaimus nudus is een rondwormensoort uit de familie van de Chromadoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Cobb.
Chromadoridae
|
2332473
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aellopos%20fadus
|
Aellopos fadus
|
Aellopos fadus is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1775 gepubliceerd door Pieter Cramer.
Pijlstaarten
|
2324112
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Loliolus%20sumatrensis
|
Loliolus sumatrensis
|
Loliolus sumatrensis is een soort in de taxonomische indeling van de inktvissen, een klasse dieren die tot de stam der weekdieren (Mollusca) behoort. De inktvis komt enkel in zout water voor en is in staat om van kleur te veranderen. Hij beweegt zich voort door water in zijn mantel te pompen en het er via de sifon weer krachtig uit te persen. De inktvis is een carnivoor en zijn voedsel bestaat voornamelijk uit vis, krabben, kreeften en weekdieren die ze met de zuignappen op hun grijparmen vangen.
De inktvis komt uit het geslacht Loliolus en behoort tot de familie Loliginidae. Loliolus sumatrensis werd in 1835 beschreven door d'Orbigny.
Inktvissen
|
1680923
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciale%20weg%20803
|
Provinciale weg 803
|
|}
|}
De N803 is een voormalige provinciale weg tussen Schaarsbergen en Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. Bij Schaarsbergen sloot de weg aan op de N311.
De weg was tot mei 2011 uitgevoerd als tweestrooks-gebiedsontsluitingsweg, met een maximumsnelheid van 80 km/h. Na het herinrichten van de weg als erftoegangsweg met een maximumsnelheid van 60 km/h is het eigendom en het beheer van de weg overgedragen aan de gemeente Arnhem. Inhalen is over de gehele lengte niet toegestaan. Over de gehele lengte heet de weg Kemperbergerweg.
803
803
|
3133274
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hippomonavella%20formosa
|
Hippomonavella formosa
|
Hippomonavella formosa is een mosdiertjessoort uit de familie van de Bitectiporidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door MacGillivray.
Bitectiporidae
|
2028274
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rave%20On
|
Rave On
|
Rave On is de vijfde aflevering van het vijfde seizoen van het tienerdrama Beverly Hills, 90210, die voor het eerst werd uitgezonden op 5 oktober 1994.
Verhaal
Als Kelly langs de slaapkamer van Valerie loopt dan ruikt ze een sterke wietlucht. Als ze ernaar vraagt bij Valerie dan ontkend deze dat ze een joint rookte. Kelly vertelt dit tegen Brandon en die weet niet wie hij moet geloven en vraagt Kelly haar de voordeel van de twijfel te geven.
David, Clare en Donna willen een videoproject maken voor een les. Daarvoor moeten ze mannen interviewen om bepaalde woorden te laten zeggen dat ze later kunnen knippen zodat ze een zin krijgen. Vol goede moed beginnen Donna en Clare hieraan en iedere jongen werkt nietsvermoedend mee, Donna ziet dan een bouwvakker, Ray Pruit. Hij is een knappe bouwvakker die ook gitaar speelt. Als Donna hem vraagt of zij hem mag interviewen dan wordt hij erg wantrouwend, hij speelt even mee maar kapt het dan af. Donna heeft er spijt van en gaat later bij hem terug om haar excuses te maken. Ze raken aan de praat en Donna vindt hem wel interessant en nodigt hem uit voor een feest bij de Peach Pitt.
Nat klaagt over de teruglopende inkomsten, Steve heeft een idee om een ravefeest te houden in de Peach Pitt. Nat vindt het oké en ze willen dat Dylan de kosten betaalt, niet wetende dat Dylan blut is. Maar Dylan heeft nog wat geld en wil wel betalen. Als ze alles aan het opbouwen zijn komen Kelly en Valerie elkaar tegen, Kelly probeert gezellig tegen Valerie te doen maar het kost haar veel moeite. Terwijl het feest in volle gang is, gaat Kelly naar achter en ziet dan Dylan en Valerie aan het kussen, terwijl ze weet dat Steve Valerie ook leuk vindt. Als Kelly dit later tegen Steve vertelt, weet Steve niet wat hij hiermee aan moet en gaat toch verder met Valerie. Ray komt naar het feest en gaat dansen met Donna, dit tot irritatie van Griffin. Dylan neemt de kassa even over van Steve en pakt een briefje van $ 100, - uit de kassa en stopt deze in zijn zak. Dit ziet Valerie en als zij later hem hiermee confronteert, wordt het haar duidelijk dat hij helemaal blut is.
Rolverdeling
Jason Priestley - Brandon Walsh
Jennie Garth - Kelly Taylor
Ian Ziering - Steve Sanders
Gabrielle Carteris - Andrea Zuckerman
Luke Perry - Dylan McKay
Brian Austin Green - David Silver
Tori Spelling - Donna Martin
Tiffani Thiessen - Valerie Malone
Carol Potter - Cindy Walsh
James Eckhouse - Jim Walsh
Mark D. Espinoza - Jesse Vasquez
Joe E. Tata - Nat Bussichio
Kathleen Robertson - Clare Arnold
Jamie Walters - Ray Pruit
Ryan Thomas Brown - Morton Muntz
Casper Van Dien - Griffin Stone
Externe link
Beschrijving aflevering
Aflevering van Beverly Hills, 90210
|
3409512
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eoses%20triassica
|
Eoses triassica
|
Eoses triassica is een uitgestorven gevleugeld insect uit de familie van de Eosetidae uit het Trias van Queensland, Australië. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1949 door Tindale. Het is zeer de vraag of dit een vlinder is. Van de fossiele resten waarop deze naam is gebaseerd wordt wel verondersteld dat ze dezelfde soort vertegenwoordigen als Mesochorista proavita, een uitgestorven schorpioenvlieg (Mecoptera), eveneens gevonden in Queensland, in lagen van dezelfde ouderdom.
Eosetidae
|
3428158
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernassa%20cruenta
|
Ernassa cruenta
|
Ernassa cruenta is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Rothschild.
Ernassa
|
641574
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/C%C4%83rpini%C8%99
|
Cărpiniș
|
Cărpiniș (Timiș), een gemeente in het Roemeense district Timiș
Cărpiniș (Gorj), een plaats in het Roemeense district Gorj
Cărpiniș (Hunedoara), een plaats in het Roemeense district Hunedoara
Cărpiniș (Brașov), een plaats in het Roemeens district Brașov
Cărpiniș (Maramureș), een plaats in het Roemeense district Maramureș
Cărpiniș (Roșia Montană), een plaats in de gemeente Roșia Montană, in het Roemeense district Alba
Cărpiniș (Gârbova), een plaats in de gemeente Gârbova, in het Roemeense district Alba
|
5403723
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SNAQrc
|
SNAQrc
|
De SNAQ rc (Short Nutritional Assessment Questionnaire for Residential Care) is een meetmethodiek om met een aantal korte vragen en meting uitsluitsel te kunnen geven over al dan niet ondervoed zijn van verpleeghuisbewoners.
De vragenlijst komt neer op:
afgelopen 6 maanden onbedoeld meer dan 6 kg afgevallen (rood)
afgelopen maand onbedoeld meer dan 3 kg afgevallen (rood)
hulp nodig van een ander om te kunnen eten (oranje)
verminderde eetlust in afgelopen maand (oranje)
BMI minder dan 20 (rood)
BMI tussen 20 en 22 (oranje)
Als een van beide 'stoplichten' rood is of beide oranje dan is er sprake van ondervoeding.
Gezondheidszorg
|
3166741
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pleurotomaria%20viola
|
Pleurotomaria viola
|
Pleurotomaria viola is een fossiele slakkensoort uit de familie van de Pleurotomariidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Billings.
Pleurotomariidae
|
5386621
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kalkoma
|
Kalkoma
|
Kalkoma is een geslacht van vlinders van de familie tandvlinders (Notodontidae).
Soorten
K. alba Druce, 1898
K. cynedrida Schaus, 1923
K. muscosula Forbes, 1939
K. nazca Thiaucourt, 1982
K. pylaon Druce, 1898
K. zapata Schaus, 1921
Tandvlinders
|
2676067
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centris%20plumipes
|
Centris plumipes
|
Centris plumipes is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Smith.
plumipes
|
3430891
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sarsina%20violascens
|
Sarsina violascens
|
Sarsina violascens is een donsvlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1856 door Herrich-Schäffer.
Donsvlinders
|
3956783
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eduardo%20Ratinho
|
Eduardo Ratinho
|
Eduardo Correia Piller Filho (São Paulo, 17 september 1987) – alias Eduardo Ratinho – is een Braziliaans voormalig voetballer die doorgaans speelde als rechtsback. Tussen 2005 en 2017 was hij actief voor Corinthians, CSKA Moskou, Toulouse, Fluminense, Santo André, Sport Recife, Botafogo (SP), Bonsucesso en Audax São Paulo.
Carrière
Eduardo Ratinho speelde in de jeugdopleiding van Corinthians en debuteerde voor die club op 17 augustus 2005, toen er met 2–0 werd gewonnen van Goiás. In 2007 huurde het Russische CSKA Moskou hem, maar verder dan zes optredens kwam hij niet. Verhuurperiodes bij Toulouse, Fluminense, Santo André en Sport Recife boden hem echter ook geen succes. Hierna speelde hij in Brazilië voor Botafogo (SP), Bonsucesso en Audax São Paulo. Begin 2017 zette Ratinho op negenentwintigjarige leeftijd een punt achter zijn actieve loopbaan.
Braziliaans voetballer
|
4555076
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zr.Ms.%20Luymes%20%282004%29
|
Zr.Ms. Luymes (2004)
|
De Zr. Ms. Luymes (A803) is een hydrografisch opnemingsvaartuig (HOV) van de Koninklijke Marine. De Luymes heeft één zusterschip: Zr.Ms. Snellius (2003) (A802).
Het schip is vernoemd naar de hydrograaf Johan Lambertus Hendrikus Luymes (1869-1943), die van 1920 tot 1934 hoofd van de Dienst der Hydrografie was.
De Snellius is vernoemd naar de wiskundige Willebrord Snellius (uit 1591), die veel heeft bijgedragen aan de hydrografie.
De schepen hebben verschillende taken: het in kaart brengen van de zee, functioneren als schip van de wacht, vlagvertoon in binnen- en buitenland, assisteren bij maritiem wetenschappelijk onderzoek van het Ministerie van Defensie en assisteren bij calamiteiten op zee.
Het is in Nederland ontworpen. Het casco is in Roemenië gebouwd, waarna het in Nederland is afgebouwd.
De huidige Luymes is het derde hydrografisch vaartuig met deze naam, maar het eerste was nooit in dienst.
Schip gebouwd in Nederland
Schip op naam
Onderzoeksschip
Nederlands hulpschip
|
3915690
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/America%20thomasi
|
America thomasi
|
America thomasi is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Hovore & Santos-Silva.
thomasi
|
1005221
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ogden
|
Ogden
|
Ogden kan verwijzen naar de volgende plaatsen in de Verenigde Staten:
Ogden (Arkansas)
Ogden (Illinois)
Ogden (Iowa)
Ogden (Kansas)
Ogden (North Carolina)
North Ogden
Ogden (Utah)
South Ogden
|
1761231
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ISO%203166-2%3ATR
|
ISO 3166-2:TR
|
ISO 3166-2:TR is een ISO-standaard met betrekking tot de zogenaamde geocodes. Het is een subset van de ISO 3166-2 tabel, die specifiek betrekking heeft op Turkije.
De gegevens werden tot op 13 december 2011 geüpdatet op het ISO Online Browsing Platform (OBP). Hier worden 81 provincies - province (en) / département (fr) / il (tr) – gedefinieerd.
Volgens de eerste set, ISO 3166-1, staat TR voor Turkije, het tweede gedeelte is een tweecijferig nummer. Dit tweecijferig nummer is gelijk aan de codes van de provincie in de Turkse kentekens.
Codes
Zie ook
Provincies van Turkije
.tr
2:TR
|
718048
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Schenkenhorst
|
Schenkenhorst
|
Schenkenhorst is een plaats en voormalige gemeente in de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt, en maakt deel uit van de Landkreis Altmarkkreis Salzwedel.
Schenkenhorst telt 183 inwoners.
Plaats in Saksen-Anhalt
Voormalige gemeente in Saksen-Anhalt
Gardelegen
|
5450776
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gabriella%20Szab%C3%B3%20%28kanovaarster%29
|
Gabriella Szabó (kanovaarster)
|
Gabriella Szabó (Boedapest, 14 augustus 1986) is een Hongaars kanovaarster.
Szabó won tijdens de Olympische Zomerspelen 2012 de gouden medaille in de K4 500m. Vier jaar eerder pakte ze nog zilver in dezelfde categorie. Op de Spelen van 2016 veroverde ze tweemaal goud een keer in de K4 500m en een keer in de K2 500m samen met Danuta Kozák.
Szabó werd negen keer wereldkampioen op de sprint een keer tweede en een keer derde. Ze werd daarnaast ook negen keer Europees kampioen, drie keer tweede en een keer derde. Daarnaast won ze ook een keer goud op de Europese Spelen.
Belangrijkste resultaten
Olympische Zomerspelen
Wereldkampioenschappen vlakwater
Hongaars olympisch kampioen
Hongaars kanovaarder
|
3427858
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ctenucha%20cyaniris
|
Ctenucha cyaniris
|
Ctenucha cyaniris is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1898 door Hampson.
Ctenucha
|
4430107
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Styggeh%C3%B8i
|
Styggehøi
|
De Styggehøi is een berg behorende bij de gemeente Lom in de provincie Oppland in Noorwegen. De berg, gelegen in Nationaal park Jotunheimen, heeft een hoogte van 1883 meter.
De Styggehøi is onderdeel van het gebergte Jotunheimen.
Berg in Noorwegen
|
5309974
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Primary%20van%20New%20Hampshire
|
Primary van New Hampshire
|
De primary van New Hampshire is een van een reeks voorverkiezingen in de staten van de Verenigde Staten, waarbij kiezers voor de twee grote partijen kiezen wie hun presidentskandidaat wordt bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Sinds 1952 is de primary van New Hampshire een soort proeftuin voor presidentskandidaten en sinds 1972 speelt hij een cruciale rol als een van de eerste twee voorverkiezingen van het seizoen, na de caucus van Iowa.
Hoewel New Hampshire slechts een klein aantal afgevaardigden stuurt naar de partijconventies, hebben de kiezers een buitengewoon grote impact op het verdere verloop van de verkiezingen. De voorverkiezingen van Iowa en New Hampshire worden namelijk zeer uitgebreid verslagen door de media en krijgen daarom ook veel aandacht van de kandidaten en hun campagneteams. Een overwinning of een onverwacht goed resultaat in New Hampshire kan ervoor zorgen dat een kandidaat ook in de daaropvolgende voorverkiezingen goed presteert. Wie zich niet kan onderscheiden in deze early states, krijgt het vaak moeilijk later.
De kiezers van New Hampshire kiezen voor een Democratische en Republikeinse presidentskandidaat in een zogenaamd open primary. Dat wil zeggen dat in de Democratische primary niet enkel geregistreerde Democraten mogen stemmen, maar ook onafhankelijke kiezers. Hetzelfde geldt voor de Republikeinse primary. New Hampshire telt bovendien een groot aandeel onafhankelijke kiezers – zo'n 40% – waardoor de uitslag in de staat gezien wordt als een graadmeter hoe goed een kandidaat kiezers zonder partijvoorkeur kan overtuigen.
Bij de Democraten werd de verkiezing in bijvoorbeeld 2000 (Al Gore) en 2004 (John Kerry) gewonnen door de uiteindelijke genomineerde, hoewel beiden de algemene verkiezing verloren. In 1992 (Paul Tsongas, niet Bill Clinton), 2008 (Hillary Clinton, niet Barack Obama) en 2016 (Bernie Sanders, niet Hillary Clinton) won een andere kandidaat dan de uiteindelijke genomineerde. Bij de Republikeinen koos men in New Hampshire in bijvoorbeeld 1988 (George H.W. Bush), 2008 (John McCain), 2012 (Mitt Romney) en 2016 (Donald Trump) de uiteindelijke genomineerde.
Politiek in New Hampshire
|
1816208
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gekaapt%21
|
Gekaapt!
|
Gekaapt! is de drieëntwintigste en laatste roman van Thea Beckman. Deze historische jeugdroman werd in 2003 uitgegeven door Lemniscaat.
Het boek kreeg van het Historisch Nieuwsblad de in 2003 een eerste maal uitgereikte Bontekoeprijs als beste historisch jeugdboek van dat jaar. De prijs leverde Thea Beckman 1.000 Euro op. Na het overlijden van de schrijfster werd de prijs hernoemd tot Thea Beckmanprijs. Aldus is zij zelf de enige die ooit een Bontekoeprijs heeft gewonnen.
Gekaapt! is opgenomen in de leeslijst van de Canon van Nederland bij het thema Hanze. Het werk werd in 2008 uitgegeven als luisterboek en verscheen ook in de reeks Boektoppers.
Verhaal
Het boek gaat over Gerlof Eekhout en zijn familie. Het verhaal speelt in 1399 en 1400. De vader van Gerlof, Pieter Eekhout, en zijn oom, Oom Josef, zijn rijke handelaars in Kampen. Gerlof heeft nog vier zussen. De moeder van Gerlof is twee jaar daarvoor overleden.
Gerlof is 15 jaar. Hij gaat voor het eerst mee op handelsreis. Per schip gaan ze eerst naar Brugge en daarna naar Londen. Bij de oversteek naar Londen worden ze op volle zee in de mist gekaapt door de bende van Godeke Michaels en Claus Stortebeker, de beruchtste piraten van de Westerzee.
De piraten stelen alle handelswaar en nemen Gerlof en zijn oom Josef mee naar Oost-Friesland. Daar worden ze gegijzeld en vastgehouden in een toren. Er gaat een koerier op weg naar Kampen om losgeld te eisen. De vader van Gerlof kan het losgeld bij elkaar halen, zodat Gerlof en zijn oom uiteindelijk vrijgelaten worden.
Als ze vrijgelaten worden, moeten ze terug zien te komen naar Kampen. Eerst reizen ze mee met een boer naar Bremen. Daar vinden ze gelukkig een schipheer met wie ze mogen meevaren richting Kampen. Die schipheer heet Simon van Utrecht en zijn schip heet de Bonte Koe.
Teruggekomen in Kampen is natuurlijk iedereen heel blij dat ze weer terug zijn. Maar Gerlof is niet alleen bang geweest, hij is ook heel boos op de piraten. Hoe kan dat nou, dat die gewoon kunnen stelen en zich misdragen, zonder dat er iemand ingrijpt? Gerlof wil graag wraak nemen.
Natuurlijk is iedereen Simon van Utrecht ook heel dankbaar en hij wordt uitgebreid ontvangen met wijn en lekker eten. Gese, de oudste zus van Gerlof, en Simon worden verliefd op elkaar. Maar die liefde stuit natuurlijk op bezwaren.
Simon van Utrecht gaat terug naar Hamburg en ze moeten afscheid van hem nemen. Het leven in Kampen gaat weer gewoon door, maar Gerlof blijft nadenken hoe hij de piraten te grazen kan nemen. Zijn vader vindt het maar niks en wil dat hij gewoon een goede zakenman wordt. Maar Gerlof gaat bij de stadswacht en hij leert heel goed boogschieten.
Na een jaar mag Gerlof weer op handelsreis. De reis gaat dan naar Lübeck en Hamburg. Op die reis hoort hij van een strafexpeditie tegen de piraten. Hoewel zijn vader hem verboden heeft om aan dat soort dingen mee te doen, wil Gerlof toch wel graag mee.
Eerst lukt dat niet, maar later komt hij Simon van Utrecht weer tegen en uiteindelijk mag hij dan mee. Als ze de piraten vinden, komt er een spannende achtervolging. Ze krijgen de piraten te pakken door een gat in het piratenschip te varen.
Hoewel Gerlof heel trots is dat hij mee heeft kunnen doen met de strafexpeditie tegen de piraten, is zijn vader woedend op hem. Zijn vader is ook heel boos op Simon van Utrecht, omdat hij Gerlof heeft meegenomen. Het probleem wordt dus alleen maar groter met de liefde van Simon en Gese, die heel graag met elkaar willen trouwen. Haar vader weigert een huwelijk en wil dat ze met een Kampenaar trouwt. Maar Gese legt zich niet zo gemakkelijk bij het besluit van haar vader neer. Na een hoop heen en weer gepraat komt het gelukkig allemaal nog goed en mogen Gese en Simon met elkaar trouwen.
Nederlands kinderboek
Werk van Thea Beckman
Kinderboek uit 2000-2009
|
3719337
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sapromyzosoma%20laevatrispina
|
Sapromyzosoma laevatrispina
|
Sapromyzosoma laevatrispina is een vliegensoort uit de familie van de Lauxaniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1992 door Carles-Tolra.
Lauxaniidae
|
5527184
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crawley%20Edge%20Boatshed
|
Crawley Edge Boatshed
|
De Crawley Edge Boatshed, algemeen aangeduid als het Blue Boat House, is een botenhuis en bekend herkenningspunt gelegen aan de rivier Swan in Crawley in Perth, West-Australië.
Geschiedenis
Het botenhuis werd oorspronkelijk gebouwd in de jaren 1930. Hij kwam voor het eerst in handen van de familie Nattrass toen Roland en Joyce Nattrass in 1944 het land erachter kochten als locatie voor hun ouderlijk huis. De makelaar stond erop dat de botenloods samen met het land zou worden gekocht voor vijf pond extra.
In 1972 schonk Roland Nattrass de loods aan Ron Armstrong, een beschermheer van de Perth Sea Scouts. Rondom de originele loods werd een iets grotere loods gebouwd. In de jaren 1990 ging de eigendom van de botenloods over op Barry Kollman, een zeeman van de Royal Perth Yacht Club.
In 2001 werd de loods te koop aangeboden en gekocht door Peter Nattrass, de zoon van Roland Nattrass en toenmalige burgemeester van Perth. Het botenhuis was tegen die tijd erg vervallen en geconfronteerd met dreigementen van de overheid om de loods te slopen en te verwijderen, begon de familie deze weer op te bouwen. Op voorstel van een familievriend, het plaatselijke federale parlementslid Julie Bishop werd de loods opnieuw geverfd in een blauwe kleur. Op 6 februari 2004 werd het gerenoveerde boothuis opnieuw in gebruik genomen.
Einde 2015 kreeg het geheel een facelift, waarbij onder meer de buitenkant opnieuw werd geverfd en de houten steiger werd vervangen door een nieuwe steiger met stalen pylonen.
Toerisme
In de 21e eeuw is de botenloods een Australisch icoon geworden en een topattractie voor toeristen die Perth vanuit Azië bezoeken. Vanaf juni 2019 kwam de hashtag #blueboathouse voor in duizenden Instagramposts. Een CNN-artikel dat die maand werd gepubliceerd, beweerde dat het botenhuis de meest gefotografeerde reisattractie in Perth was, vóór Elizabeth Quay, St George's Cathedral en de Swan Bell Tower. Een ander artikel dat die maand op de website The Conversation werd gepubliceerd, beweerde dat het botenhuis de op een na populairste plek van Perth was geworden voor toeristische selfies en dat publiciteit op sociale media over het botenhuis een wereldwijde reclame over Perth had gegenereerd die mogelijk miljoenen dollars waard was.
Op 28 mei 2019 werd ijdens een vergadering van het stadsbestuur van Perth besloten om vanwege de toename van het aantal bezoekers aan het botenhuis, het nabijgelegen Eliza-standbeeld en de oude Swan Brewery, 400.000 AUD te besteden aan een nieuwe 'stand-alone'-toilet op zonne-energie op Quarry Point, tussen het botenhuis en de brouwerij. De bouw van het toilet werd in augustus 2019 voltooid.
Half juli 2019 werd de loods tijdelijk en controversieel verpakt in rode plastic zeilen, als eerbetoon aan het voetbalteam van Manchester United FC dat Perth bezocht om er twee vriendschappelijke wedstrijden te spelen. Op 14 juli 2019 kwamen drie van de spelers van het team, Tahith Chong, Axel Tuanzebe en Joel Castro Pereira op bezoek en werden gefotografeerd voor het ingepakte botenhuis.
Perth (Australië)
|
5439522
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Lauterbourg-Gare%20-%20Lauterbourg-Port-du-Rhin
|
Spoorlijn Lauterbourg-Gare - Lauterbourg-Port-du-Rhin
|
|}
De Lauterbourg-Gare - Lauterbourg-Port-du-Rhin is een Franse spoorlijn in de Haven van Lauterbourg. De lijn is 1,9 km lang en heeft als lijnnummer 151 000.
Geschiedenis
De lijn werd 1 november 1884 geopend door de Reichseisenbahnen in Elsaß-Lothringen.
Treindiensten
De lijn is alleen in gebruik voor goederenvervoer.
Aansluitingen
In de volgende plaats is er een aansluiting op de volgende spoorlijnen:
Lauterbourg
RFN 145 000, spoorlijn tussen Straatsburg en Lauterbourg
RFN 152 000, spoorlijn tussen Wissembourg en Lauterbourg-Gare
Lauterbourg-Port-du-Rhin
RFN 151 506, havenspoor Lauterbourg-Port-du-Rhin 3
RFN 151 511, havenspoor Lauterbourg-Port-du-Rhin 4
Spoorlijn in Bas-Rhin
|
4049091
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carlos%20Barbero
|
Carlos Barbero
|
Carlos Barbero Cuesta (Burgos, 29 april 1991) is een Spaans wielrenner. Zijn eerste profoverwinning behaalde hij in 2014 door in de Circuito de Getxo Luca Chirico te verslaan in een sprint-à-deux.
Overwinningen
2013
2e etappe Ronde van de Isard
Jongerenklassement Ronde van Burgos
2014
Eind- en puntenklassement Ronde van Alentejo
Circuito de Getxo
2015
2e etappe Ronde van Madrid
Philadelphia Cycling Classic
1e en 4e etappe Tour de Beauce
1e etappe Ronde van Burgos
2017
Eind- en puntenklassement Ronde van Alentejo
2e etappe Ronde van Madrid
3e etappe Ronde van Castilië en León
Circuito de Getxo
4e etappe Ronde van Burgos
2018
1e etappe Ronde van Castilië en León
3e etappe Ronde van Madrid
4e etappe Ronde van Burgos
2019
1e etappe Ronde van Oostenrijk
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|}
Ploegen
2012 – Orbea Continental
2013 – Euskadi
2014 – Euskadi
2015 – Caja Rural-Seguros RGA
2016 – Caja Rural-Seguros RGA
2017 – Movistar Team
2018 – Movistar Team
2019 – Movistar Team
2020 – NTT Pro Cycling
2021 – Team Qhubeka-ASSOS
2022 − Lotto Soudal (vanaf 1/5)
Spaans wielrenner
|
2983508
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Belgian%20Society%20of%20Cardiology
|
Belgian Society of Cardiology
|
De Belgian Society of Cardiology (BSC) is een Belgische beroepsorganisatie van cardiologen. De BSC houdt een jaarlijks congres en is uitgever van het tijdschrift Acta Cardiologica. Leden van de BSC zijn automatisch lid van de European Society of Cardiology.
Externe link
webstek van de BSC
Belgische beroepsorganisatie
Cardiologie
|
5659437
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Djed%20Spence
|
Djed Spence
|
Diop Tehuti Djed-Hotep Spence (Londen, 9 augustus 2000) is een Engels-Jamaicaans voetballer die doorgaans speelt als rechtsback. In juli 2022 verruilde hij Middlesbrough voor Tottenham Hotspur.
Clubcarrière
Spence speelde in de jeugdopleiding van Fulham. Hier kwam het echter niet tot een doorbraak en in de zomer van 2018 stapte hij transfervrij over naar Middlesbrough. Voor die club maakte hij zijn professionele debuut op 14 augustus van dat jaar. Op die dag werd in een wedstrijd om de League Cup met 3–3 gelijkgespeeld tegen Notts County en na strafschoppen met 4–3 gewonnen. Spence moest van coach Tony Pulis op de reservebank beginnen en mocht eenentwintig minuten na rust invallen voor Dael Fry. In zijn eerste jaargang kwam de vleugelverdediger tot twee bekeroptredens. Op 26 december 2019 kwam hij voor het eerst tot scoren, toen in het Championship in het eigen Riverside Stadium gespeeld werd tegen Huddersfield Town. Acht minuten voor rust tekende hij op aangeven van Ashley Fletcher voor het enige doelpunt van de wedstrijd: 1–0.
In de zomer van 2021 werd Spence voor een seizoen verhuurd aan Nottingham Forest. In maart 2022 won hij de prijzen voor de beste speler, beste jonge speler en het mooiste doelpunt van de maand in het Championship. Aan het einde van het seizoen promoveerde Spence met Nottingham naar de Premier League. Na zijn terugkeer bij Middlesbrough werd de vleugelverdediger voor een bedrag van bijna vijftien miljoen euro overgenomen door Tottenham Hotspur, waar hij zijn handtekening zette onder een verbintenis voor de duur van vijf seizoenen. In zijn eerste halfjaar bij Tottenham kwam Spence tot zes officiële optredens, waarna hij in januari 2023 verhuurd werd aan Stade Rennais tot het einde van het seizoen. Medio 2023 werd hij opnieuw verhuurd, nu aan Leeds United.
Clubstatistieken
Bijgewerkt op 30 augustus 2023.
Referenties
Engels voetballer
Jamaicaans voetballer
|
3627748
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bireun%20Meunasah%20Reuleut
|
Bireun Meunasah Reuleut
|
Bireun Mns Reuleut is een bestuurslaag in het regentschap Bireuen van de provincie Atjeh, Indonesië. Bireun Mns Reuleut telt 2813 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Atjeh
|
1737723
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Digitaal%20Erfgoed%20Nederland
|
Digitaal Erfgoed Nederland
|
DEN Kennisinstituut cultuur & digitale transformatie (voorheen Digitaal Erfgoed Nederland) is een stichting dat professionals in de erfgoedbeherende en cultuurproducerende sector inspireert en ondersteunt om de kansen van digitale transformatie optimaal te benutten. Het is een in 1999 opgerichte stichting zonder winstoogmerk, gehuisvest in Den Haag. Het ontvangt subsidie van het ministerie van OCW.
Samen met culturele instellingen werkt DEN aan het digitaal vaardig en toekomstbestendig maken van de sector. Het kennisinstituut draagt bij aan de professionalisering van de cultuurinstellingen door bij de kennisontwikkeling steeds het publiek centraal te stellen. Zo werkt het onder meer nauw samen met het Netwerk Digitaal Erfgoed en Europeana.
Het kennisinstituut publiceert over uiteenlopende thema’s die te maken hebben met digitale cultuur. Onderwerpen als auteursrechten bij het beschikbaar stellen van digitale cultuur, nieuwe businessmodellen en waarde-creatie, de rol van digitale transformatie bij culturele organisaties voor bijvoorbeeld publieksbereik, inclusiviteit en educatie, samenwerkingsvormen bij het ontwikkelen van online of hybride cultuuraanbod, fondsenwerving etc. worden op de website uitgediept in artikelen en verhalen uit de praktijk.
Naast workshops en andere online en offline bijeenkomsten voor deskundigheidsbevordering, biedt DEN in de DEN Academie strategische en operationele kennis aan over de mogelijkheden van de digitale transformatie in de cultuursector.
Externe links
Officiële website
Nederlandse stichting
Culturele organisatie in Nederland
Standaardisatieorganisatie
Digitale techniek
|
3313775
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cratosoma%20pictum
|
Cratosoma pictum
|
Cratosoma pictum is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1903 door Fairmaire.
Loopkevers
|
1197850
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dragon%27s%20Lair
|
Dragon's Lair
|
Dragon's Lair (Chinees: 龙穴历险记) is een computerspel dat voor het eerst uitkwam in 1983 als arcadespel. Het spel stond vooral bekend omdat het een van de eerste interactieve tekenfilms was, waarbij gebruik werd gemaakt van een LaserDisc. In de tijd dat dit spel uitkwam, bestonden de meeste arcadespellen vooral uit sprites. Dragon's Lair was het eerste arcadespel waarbij gebruik werd gemaakt van tekenfilmanimaties. De animaties zijn afkomstig van Don Bluth, die eerder bij Disney onder andere Robin Hood en De Reddertjes tekende. Mede hierdoor werd het spel razend populair. Dragon's Lair was tevens het eerste arcadespel dat $0,50 kostte om te spelen, terwijl daarvoor elk arcadespel $0,25 kostte om te kunnen spelen.
Verhaal
In het spel speel je met de ridder Dirk the Daring, die een prinses (Daphne) moet redden uit een kasteel, waar ze gevangen wordt gehouden door een draak. Het spel bevat niet echt veel interactiviteit; de speler moet steeds de juiste knop op het juiste moment indrukken. Als er een vijand is, moet de speler op de 'aanvalknop' drukken, en als er links iets naar beneden valt is het het beste om naar rechts uit te wijken door op die knop te drukken. Als de verkeerde knop wordt ingedrukt, gaat Dirk dood en moet de speler opnieuw beginnen in de kamer waar hij gebleven was. Men kan in het spel op veel verschillende manieren doodgaan, terwijl men in de meeste andere arcadegames in die tijd maar op één manier kon doodgaan.
Spelontwikkeling
Dragon's Lair was verschenen in juni 1983, maar het spel was al zes jaar in de maak. Het spel is gemaakt door Rick Dyer (van Advanced Microcomputer Systems (AMS)), Don Bluth (van Bluth Studios) en het arcadebedrijf Cinematronics. Rick Dyer was geïnspireerd door het computerspel Adventure, een adventuregame bestaande uit alleen maar tekst, waarin vooral de fantasie van de speler geprikkeld werd. Dyer heeft in zijn garage een soortgelijk spel nagemaakt, maar dan met illustraties. Door middel van een kassasysteem moest de speler zijn keuze invoeren en kreeg de uitkomst van de keuze uitgeprint, waarop stond wat voor keuzes de speler had om verder te komen. Het had echter geen succes.
Toen Dyer in 1982 de tekenfilm The Secret of NIMH zag, realiseerde hij dat hij tekenfilmanimaties nodig had om een spel populair te maken. Het frappante was dat de desbetreffende tekenfilm door Don Bluth was getekend, wat een van de ontwikkelaars van Dragon's Lair was.
Voor Dragon's Lair heeft Bluth Studios 22 minuten aan animatie gemaakt. Kosten: 1,3 miljoen dollar. Om de kosten zo laag mogelijk te houden, hebben ze geen professionele stemacteurs ingehuurd. In plaats daarvan hebben enkele medewerkers van het spel de stemmen ingesproken.
Dragon's Lair was vanaf het begin een hit. In de eerste acht maanden van uitgave, heeft het spel al 32 miljoen dollar opgebracht in de arcadehallen.
Platforms
De game is in de jaren na zijn uitgave in 1983 op vele verschillende platformen verschenen, zoals op de Commodore 64 en de NES. Omdat op eerstgenoemde systemen geen full motion video afgespeeld kon worden, werd er voor die systemen een platformer van het spel gemaakt. De originele versie met full motion video is later onder andere op de 3DO en cd-i verschenen, en later nog op de pc. Het spel is ook op hd-dvd en blu-ray uitgekomen, en men is nu bezig met de Nintendo DS en PSP versie van het spel.
Trivia
Het spel is opgenomen in het boek 1001 Video Games You Must Play Before You Die van Tony Mott.
Vervolg
In 1991 kwam er een vervolg op Dragon's Lair: Dragon's Lair: Time Warp.
Computerspel uit 1983
Actiespel
Amiga-spel
Amstrad CPC-spel
Arcadespel
Atari ST-spel
Commodore 64-spel
DOS-spel
Game Boy Color-spel
IOS-spel
Mac OS-spel
Nintendo Entertainment System-spel
Nintendo DS-spel
PlayStation Portable-spel
Super Nintendo Entertainment System-spel
Windows-spel
ZX Spectrum-spel
Interactieve film
Cdi-spel
3DO-spel
Xbox 360-spel
|
1240005
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ASV%20Wartburgia
|
ASV Wartburgia
|
De Amsterdamse Sportvereniging Wartburgia (asv Wartburgia) is een amateurvoetbalclub uit Amsterdam, Nederland, opgericht in 1922 als "Lutherse Football Club". De thuiswedstrijden worden gespeeld op sportpark "Drieburg" aan de Weespertrekvaart in de Watergraafsmeer.
Geschiedenis
De club werd officieel op 23 juni 1924 opgericht als "LFC Wartburgia", en was de opvolger van de twee jaar daarvoor gestarte Lutherse Football Club. Deze club speelde op een terrein aan de Amsteldijk bij Zorgvlied. De naam is afkomstig van het kasteel Wartburg bij Eisenach in het oosten van Duitsland, waar Maarten Luther in 1521-'22 het Nieuwe Testament in het Duits vertaalde.
Vanaf de oprichting heeft Wartburgia in het zaterdagvoetbal gespeeld. In de succesvolste periode begin jaren '70 speelde Wartburgia in de toenmalig hoogste klasse van het zaterdagvoetbal.
Aan het eind van de jaren '70 begon de Amsterdamse club met een vrouwenafdeling. Sindsdien is deze tak sterk gegroeid, en deze draait al jaren mee in de hoogste afdelingen van het amateurvoetbal.
Standaardelftal
Het standaardelftal speelde sinds het seizoen 2023/24 in de Tweede klasse zaterdag van het KNVB-district West-I.
Competitieresultaten 1957–2020
2014: de beslissingswedstrijd op 10 mei om het klassekampioenschap in 4E werd bij SV De Meer met 2-3 verloren van TABA.
|
|
|
|
|}
Vrouwen
Het eerste vrouwenelftal komt sinds de invoering in 1991 van de Hoofdklasse op vijf seizoenen na uit op het hoogste amateurniveau, vanaf 2013/14 in de Topklasse. De vijf uitzonderingen zijn 1999/00 (Eerste klasse) en 2009/10-2012/13 (twee seizoenen Eerste- en twee seizoenen Hoofdklasse).
Het tweede team speelt sinds 2019/20 in de zaterdag Hoofdklasse. Vanaf 2003/04 kwam het uit in de Eerste klasse, met uitzondering van 2011/12-2013/14 toe het in de Tweede klasse speelde.
Erelijst
kampioen Hoofdklasse: 2013
kampioen Eerste klasse: 2011
kampioen Tweede klasse: 2014 (II)
Bekende (oud-)spelers
Suzanne Bakker
Bekende (oud-)trainers
Suzanne Bakker
Wartburgia
Wartburgia
|
2853481
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crabbehoff%20%28kasteel%29
|
Crabbehoff (kasteel)
|
Kasteel Crabbehoff is een herenhof gelegen in de wijk Crabbehof in Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is gelegen aan de hoofdwegen Talmaweg en Groen van Prinstererweg en Abraham Kuyperweg.
Geschiedenis
Na de Sint-Elisabethsvloed van 1421 ontstond een watergang die op een landkaart van 1592 werd aangeduid als ten zuiden van De Mijl als Crabbe of Krabbe. Het is zeer waarschijnlijk dat de boerenhoeve Krabbehoeve, die voor het eerst wordt vermeld in 1617, naar deze watergang is vernoemd. In 1628 werd voor het eerst gesproken over het stenen huis Crabbehoff, soms ook wel de kasteelboerderij Crabbehof, maar de contouren van een echt kasteel heeft het nooit gehad en het complex is nooit groter geweest dan een herenhofstad.
In 1808 ontstond brand op het Crabbehoffcomplex. Doordat het dak voornamelijk uit riet bestond was de vlammenzee niet meer te houden. Kort daarna werd de hofstede in een andere stijl herbouwd. In 1913 werd de Crabbehoff hersteld en honderd jaar later ziet het er bijna nog hetzelfde uit. Vanaf 1960 werd de grond met landerijen bij de hofstede opgekocht en ingericht als wijk en vernoemd naar Crabbehoff. De familie Eland woonde op de bovenste etage en gebruikte de rest van het kasteel voor conferenties, trouwerijen en andere festiviteiten. Zij restaureerden het oude koets/karnhuis en namen het in gebruik als restaurant. Vanaf 2005 wordt de hofstede gebruikt als woonhuis.
Eigenaren
Johan Diederik van Slingelandt (18e eeuw)
Pieter Blussé (1858-??)
W.H. Staring (1913-1934)
C.J.H Redelé (1934-1959)
Gemeente Dordrecht (vanaf 1959)
Stg. Olaersduyn (tot 1989)
Ad en Hannie Eland - van Meijeren (1989-2004)
Pieter Jan Dekker (2004-heden)
Referenties
Crabbehof op kastelenbeeldbank
kasteel crabbehoff
Geschiedenis van Dordrecht
Rijksmonument in Dordrecht
Woning in Dordrecht
|
3377361
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Euphaedra%20aubergeri
|
Euphaedra aubergeri
|
Euphaedra aubergeri is een vlinder uit de onderfamilie Limenitidinae van de familie Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1977 door Jacques Hecq.
Limenitidinae
|
5437716
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pacifigorgia%20engelmanni
|
Pacifigorgia engelmanni
|
Pacifigorgia engelmanni is een zachte koraalsoort uit de familie Gorgoniidae. De koraalsoort komt uit het geslacht Pacifigorgia. Pacifigorgia engelmanni werd in 1860 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Horn.
Zachte koralen
|
3188570
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leptoplax%20wilsoni
|
Leptoplax wilsoni
|
Leptoplax wilsoni is een keverslakkensoort uit de familie van de Acanthochitonidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1896 door Sykes.
Acanthochitonidae
|
4552970
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tuchtcollege%20voor%20de%20Scheepvaart
|
Tuchtcollege voor de Scheepvaart
|
Het Tuchtcollege voor de Scheepvaart is in Nederland de instantie die het tuchtrecht uitoefent op kapiteins en officieren in de scheepvaart. Het college werd in 2010 ingesteld en nam de tuchtrechtelijke taak over van de Raad voor de Scheepvaart. Het zetelt in de Beurs van Berlage in Amsterdam.
Het college spreekt recht op basis van hoofdstuk 5A van de Wet zeevarenden. Het behandelt klachten van belanghebbenden zoals bemanningsleden, reders, passagiers en verzekeraars. Het college moet beoordelen of de kapitein en de scheepsofficieren juist hebben gehandeld ten opzichte van de opvarenden, het schip, de lading, het milieu en het scheepvaartverkeer.
Volgens de wet is het college samengesteld uit een voorzitter, twee plaatsvervangende voorzitters, twaalf leden en twintig plaatsvervangende leden. De voorzitters zijn juristen, de leden en plaatsvervangende leden zijn mensen met ervaring in de sector, zoals kapiteins (uit zowel koopvaardij als visserij), reders en werktuigkundigen. Ze worden benoemd door de regering.
Tegen uitspraken van het college kan in beroep worden gegaan bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven.
Externe link
Officiële website
Rechtspraak in Nederland
Scheepvaartregelgeving
|
1003943
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oshkosh
|
Oshkosh
|
Oshkosh kan verwijzen naar de volgende plaatsen in de Verenigde Staten:
Oshkosh (Nebraska)
Oshkosh (Wisconsin)
|
10088
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cijferwoord
|
Cijferwoord
|
Een cijferwoord is een woord waarin een geschreven cijfer is opgenomen. Het cijfer wordt uitgesproken waarmee het een lettergreep of onderdeel van de woordklank vormt. Deze woorden zijn vaak afkortingen, die gebruikt worden bij het chatten en bij sms'en. Sommige woorden hebben echter een oudere oorsprong.
Voorbeelden van cijferwoorden:
2
CU2 - See You Too
2ling
2de
3
A3 - Adri
3s - Dries
Ver3tig - verdrietig
4
xs4all - access for all
4en, 4n of 4& - vieren
4us - virus (CD van Doe Maar)
L4A - De meisjesnaam Elvira
4eVeR - televisieprogramma
5
5er - vijver
6
veel suc6! - veel succes
8
omsl8ig - omslachtig
N8 of n8 - nacht
N8N of n8n - nachten
D8 of d8 - dacht
D8N of d8n - dachten
Museum Dr8888
W8 of w8 - wacht
W8N of w8n - wachten
Ver8n - verachten
Verw8n - verwachten
L8 - lacht
L8N - lachten
meerdere cijfers
2good4u - too good for you
2fast4u2c - Too Fast For You To See
W817 - Wacht eens even (televisieprogramma op Ketnet)
ur2yy4me - you are too wise for me
mez11 -mezelf
Over het algemeen worden cijferwoorden niet in woordenboeken aangetroffen, maar ze worden wel veel gebruikt.
Andere types cijferwoorden zijn woorden die in plaats met letters geschreven worden met het ranggetal waarmee ze in het alfabet voorkomen.
22 15 15 18 2 5 5 12 4 = voorbeeld
Ook zijn cijferwoorden woorden of afkortingen die zijn ingeburgerd in de taal, en die met cijfers worden geschreven. Voorbeelden zijn:
A4 - een papierformaat
747 (uitgesproken als zeven-vier-zeven) - een Boeing-vliegtuig
M6 - een bout met een diameter van 6 mm
MI5 - Britse inlichtingendienst
4711 - een merk eau de cologne
06 - een mobieletelefoonnummer (04 in België)
007 - een romanfiguur (James Bond)
Woordenschat
Afkorting
|
3671165
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cibinong
|
Cibinong
|
Onderdistrict in Indonesië
Cibinong (Bogor), een onderdistrict van het regentschap Bogor in de provincie West-Java
Cibinong (Cianjur), een onderdistrict van het regentschap Cianjur in de provincie West-Java
Plaats in Indonesië
Cibinong (Cibinong), een plaats in het bestuurlijke gebied Bogor in de provincie West-Java
Cibinong (Gunung Sindur), een plaats in het bestuurlijke gebied Bogor in de provincie West-Java
Cibinong (Jatiluhur), een plaats in het bestuurlijke gebied Purwakarta in de provincie West-Java
|
151000
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander%20Hamilton
|
Alexander Hamilton
|
Alexander Hamilton (Charlestown (Nevis), 11 januari 1755 of 1757 – New York, 12 juli 1804) was een Amerikaans politicus, militair, advocaat en econoom. Hij was de eerste minister van Financiën ("secretary of the Treasury"). Zijn economische uitgangspunten vormden een belangrijke basis waardoor de Amerikaanse economie zich snel kon ontwikkelen en de gevolgen van zijn keuzes zijn tot de dag van vandaag merkbaar. Zijn portret staat op het Amerikaanse $10-biljet.
Levensloop
Jeugd
Zijn moeder had haar eerste man verlaten zonder officieel te scheiden. Zij ontmoette James Hamilton en met hem kreeg ze twee zonen, Alexander en James. Hamilton werd geboren op het eiland Nevis, destijds een Britse kolonie in West-Indië. Zijn vader James liet het gezin in de steek en zijn moeder overleed in 1768. Alexander werd geadopteerd door een lokale koopman. Vervolgens viel hij op door een essay dat hij publiceerde in de Royal Danish-American Gazette, een gedetailleerd verslag van een orkaan die het eiland trof. Zijn essay maakte indruk op de lokale leiders die geld bij elkaar legden zodat hij in de Dertien koloniën kon studeren.
Amerikaanse revolutie
Hamilton begon zijn studie in 1773 aan King's College in New York, de voorloper van de Columbia-universiteit. Hij raakte al snel betrokken bij het koloniale verzet tegen de Britten en publiceerde verschillende artikelen waarin hij zich uitsprak voor de revolutionaire zaak. Tegelijk verzette hij zich tegen het openlijke geweld tegen de Loyalisten. Zo zou hij een groep patriotten lang genoeg hebben tegengehouden door op hen in te praten, dat het hoofd van King's College genoeg tijd had om te ontsnappen.
Kort na de uitbraak van de Onafhankelijkheidsoorlog voegde Hamilton en veel van zijn medestudenten zich bij de militie van de staat New York. In zijn eigen tijd verdiepte hij zich in militaire geschiedenis en tactieken en hij maakte snel carrière. Samen met een aantal strijdmakkers veroverde hij een aantal kanonnen op de Britten en zodoende werd hun afdeling omgevormd tot een artillerieregiment, met Hamilton aan het hoofd in de rang van kapitein. In die hoedanigheid vocht hij mee in de Slag bij White Plains en de Slag bij Trenton. Vervolgens werd de jonge kapitein verschillende keren gevraagd om als assistent van verschillende generaals te dienen. Hamilton weigerde dit omdat hij dacht dat de snelste manier om carrière te maken was door glorie te verwerven op het slagveld. Toen de vraag kwam om generaal George Washington te assisteren in de rang van luitenant-kolonel, kon hij echter niet weigeren.
Als Washingtons persoonlijke assistent vervulde Hamilton een centrale positie. Hij correspondeerde met het Congres, gouverneurs, Continentaal Leger en invloedrijke tijdgenoten als John Laurens en Marquis de La Fayette. Hij stelde veel van de brieven en orders van generaal Washington op en gaf soms zelfs orders uit in naam van Washington onder zijn eigen handtekening. Toen duidelijk werd dat het einde van de oorlog naderde wilde Hamilton weer in actieve dienst gaan, omdat er anders weinig mogelijkheden voor militaire glorie zouden komen. Hij kreeg een reprimande van generaal Washington en gebruikte dat als excuus om na vier jaar op te stappen. In juli 1781 benoemde de generaal hem tot hoofd van een infanteriebataljon. Tijdens de beslissende Slag bij Yorktown gaf hij leiding aan drie bataljons. Nadat de Britten zich hadden overgegeven en daarmee een einde was gekomen aan hun massale militaire aanwezigheid in Noord-Amerika trok Hamilton zich uit het leger terug.
Lid van het Continentaal Congres
De staat New York vaardigde Hamilton in 1782 af naar het Continentaal Congres. Daar werd hij al direct een opponent van voorzitter Thomas Jefferson. Hamilton was een vurige voorstander van een federale overheid met een sterk centraal gezag, en Jefferson voelde daar niets voor. Hij zag dat als bedreiging voor de pas verworven vrijheid en beschuldigde Hamilton ervan, dat deze de onderdrukking van de vrijheid door de Engelse koning wilde vervangen door een onderdrukking van de vrijheid door een federale regering. Onder de Articles of Confederation had het Congres weinig macht. Voor de uitvoering van zijn (oorlogs)plannen was het grotendeels afhankelijk van de financiële welwillendheid van de individuele staten. Het Congres mocht geen belasting innen en het was daardoor niet goed in staat het Continentaal Leger structureel te steunen met voedsel, munitie en uitbetaling van lonen.
Een amendement van Thomas Burke in februari 1781 op de Articles of Confederation, waardoor de federale overheid op alle goederen vijf procent importheffing mocht vragen, moest door de staten geratificeerd worden, maar werd door Rhode Island afgewezen. Hamilton haalde het Congres over om een delegatie naar Rhode Island te sturen om haar over te halen alsnog te ratificeren. De intrekking van Virginia van haar eigen ratificatie maakte een einde aan de onderhandelingen.
Intussen begonnen ontevreden soldaten steeds meer een bedreiging te vormen voor de stabiliteit in de jonge republiek. Een groep officieren ging in 1782 langs bij het Congres om achterstallig loon op te eisen. Verschillende Congresleden, onder wie Robert Morris en Gouverneur Morris, wilden de onvrede gebruiken om de staten tot meer financiële steun aan de federale overheid te dwingen. Andere oplossingen wezen zij af. Generaal Washington liet Hamilton weten dat hij het leger niet moest gebruiken voor zijn eigen politieke doeleinden. Uiteindelijk loste het Congres het probleem op door tijdelijk belasting te heffen op importproducten, voor een periode van 25 jaar. Daarmee zou er voldoende geld zijn om alle soldaten uit te betalen. Dit voorstel moest echter opnieuw geratificeerd worden en weer besloot Rhode Island dat niet te doen. Een groep soldaten trok in juni 1783 op naar Philadelphia. Het Congres week vervolgens uit naar Princeton, New Jersey.
Hamilton stapte in juli 1783 op als lid van het Congres en keerde terug naar New York. Daar begon hij een eigen advocatenpraktijk. In 1784 richtte hij de Bank van New York op. In 2007 werd dit The Bank of New York Mellon (BNY Mellon) na een fusie van The Bank of New York en Mellon Financial Corporation. In 1786 werd hij afgevaardigd naar de Annapolisconventie. Deze bijeenkomst vormde de opstap tot de Constitutional Convention van 1787. Met James Madison (Philo) en John Jay (Publius) schreef hij onder de naam Caesar de beroemd geworden artikelen over de Amerikaanse Grondwet, die gebundeld werden onder de naam de Federalist Papers.
Minister van Financiën
In het eerste kabinet van George Washington werd Hamilton minister van Financiën (Secretary of the Treasury). Hij was voorstander van een sterke federale overheid. Daarmee stond hij lijnrecht tegenover minister van Buitenlandse Zaken Thomas Jefferson die juist vond dat de macht bij de individuele staten moest liggen. Deze beklemtoning van de federale regering wekte weerstand bij de verdedigers van de rechten van de afzonderlijke staten en zo ontstond vanuit deze tegenstelling het Amerikaanse partijwezen. Hamilton en zijn aanhangers werden de Federalisten genoemd en daartegenover stonden de Democratisch-Republikeinen van Jefferson.
In september 1789 werd Hamilton gevraagd een rapport te schrijven over de financiële situatie in het land, het werden er vier. Het eerste verscheen op 14 januari 1790 en ging in op de schuldenpositie. Op 13 december van hetzelfde jaar verscheen het tweede rapport over de inkomsten van de overheid, voornamelijk accijnzen, en het derde rapport met het voorstel om een centrale bank op te richten. Op 5 december 1791 verscheen zijn vierde en laatste rapport over de economische ontwikkeling van de industrie.
Schulden
Hamilton zag als een belangrijke voorwaarde voor een sterke federale regering dat zij ook financieel geloofwaardig was en daar was een gezonde financiële basis voor nodig. De individuele staten hadden op dat moment voor miljoenen aan schulden openstaan. Hamilton besloot dat de Amerikaanse overheid die schulden zou overnemen, waarmee ook haar macht zou toenemen. Niet alle staten waren blij met deze oplossing. Virginia was bijvoorbeeld schuldenvrij en zou niet profiteren van het nieuwe voorstel, terwijl een staat als South Carolina, die juist had verzaakt de financiën op orde te brengen, veel profijt had van het voorstel. Als compromis werd besloten dat de nieuw te stichten hoofdstad vanaf 1800 in Virginia of Maryland zou komen te liggen.
Inkomsten
Accijnzen waren de belangrijkste bron van inkomsten voor de federale overheid. Daarmee kon tevens de interne markt worden beschermd. In 1794 leidde dit tot de zogeheten Whiskey-opstand. Boeren in een groot deel van het westen van Pennsylvania jaagden ambtenaren van hun erf die de accijnzen kwamen innen. Dit waren veelal veteranen van de Onafhankelijkheidsoorlog die vonden dat zij opkwamen voor dezelfde idealen als in die oorlog, namelijk vrij zijn van een federale overheid. President Washington greep snel in en stuurde een leger van vijftienduizend man, waaronder Hamilton, naar Pennsylvania. Nog voordat het tot een grootschalig gewapend treffen kwam legden de opstandelingen hun wapens neer. Door het neerslaan van de opstand nam het gezag van de federale overheid sterk toe.
Centrale Bank
Hamilton stelde verder een centrale bank voor, naar het model van de Bank of England. Het startkapitaal van US$ 10 miljoen kwam voor een vijfde van de overheid en de rest van particulieren. De National Bank kreeg publieke taken, zoals het in circulatie brengen van papiergeld, schatkistbewaarder voor de overheid, verstrekken van kredieten en helpen bij de verkoop van staatsobligaties. Het bestuur bestond uit een raad met 25 leden, waarvan de meerderheid de particuliere aandeelhouders zou vertegenwoordigden. Voor de oprichting waren er slechts drie banken actief in het land, de Bank of North America, Bank of New York en Bank of Massachusetts.
Het wetsvoorstel werd zonder grote problemen door de Senaat aangenomen, maar in het Huis van Afgevaardigden was meer weerstand. Hamilton werd verweten de belangen van het noordoosten te laten prevaleren boven die van de zuidelijke staten die vooral met landbouw hun geld verdienden. Met de verhuizing van de hoofdstad van Philadelphia naar Washington werd voor een deel van de bezwaren tegemoet gekomen. Het wetsvoorstel werd uiteindelijk aangenomen met 39 stemmen voor en 20 tegen op 8 februari 1791.
George Washington aarzelde om het wetsvoorstel te ondertekenen. Thomas Jefferson was een van de tegenstanders, hij betoogde dat de taken ook zonder de oprichting van een National Bank gerealiseerd konden worden. Jefferson zag de bank als een monopolist en dit was tegen de grondbeginselen van de Verenigde Staten. Hamilton wist dit bezwaar te pareren en Washington ondertekende de wet. De National Bank ging in 1791 van start voor een periode van 20 jaar, met de optie op verlenging als de ervaringen met de Bank positief zouden zijn. De bank voldeed aan de verwachtingen, maar het Amerikaanse Congres stemde in 1811 tegen een verlenging waardoor de bank ook bekend staat als The First bank of the United States.
Economische ontwikkeling
Het was zijn idee dat de belangen van het land en die van de industrie en handel samen moesten gaan, en dat daarvoor een sterk nationaal gezag nodig was. Zijn laatste rapport kreeg de titel Report on Manufactures. Hamilton stond een actieve overheid voor en dit was tegen de ideeën van Adam Smith die een zeer bescheiden rol voor de overheid als juiste weg zag. Hamilton zag niets in het Franse fysiocratisme, deze stroming van economische denkers verkondigde dat de rijkdom van een natie haar oorsprong vindt in de waarde van de voor landbouw beschikbare grond. Hamilton zag de potentie van de industrie en stelde daarom importheffingen op goederen die ook in de Verenigde Staten werden vervaardigd, maar niet op grondstoffen. De heffingen verhoogden de importprijs waarmee de lokale industrie een prijsvoordeel kreeg. De heffingen zouden de overheidsinkomsten verhogen en een deel kon worden gebruikt voor subsidies aan de opkomende industrie om deze te verstrekken. Het congres reageerde koel op het rapport en het werd niet in stemming gebracht. Achter de schermen werkte Hamilton door. In 1792 werden diverse importheffingen ingevoerd, maar het subsidievoorstel liet Hamilton liggen.
Reynolds-affaire
Omdat Hamilton vond dat hij al zijn doelen bereikt had, kondigde hij in januari 1795 zijn aftreden aan. Na zijn ministerschap vestigde Hamilton zich als advocaat in New York, maar zijn politieke rol was zeker niet uitgespeeld. Intussen was hij echter betrokken geraakt bij een schandaal. In 1792 was hij vreemdgegaan met een zekere Maria Reynolds. Haar man kwam erachter en begon Hamilton financieel te chanteren. Toen hij gevangen werd gezet vanwege een opkoopschandaal lichtte meneer Reynolds drie van Hamiltons opponenten in het Congres, waaronder de latere president James Monroe, in over de affaire en beschuldigde Hamilton winst te maken met overheidsgeld. Toen Hamilton vervolgens geconfronteerd werd met de beschuldigingen erkende hij het vreemdgaan, maar wees de beschuldigingen van fraude af. Pas in de zomer van 1797 kwam het verhaal, dat voortaan bekend kwam te staan als de Reynolds-affaire, naar buiten. Hamilton gaf wederom alleen de affaire met Maria Reynolds toe, maar het verhaal was voer voor de kranten en Hamilton raakte zo beschadigd dat zijn publieke carrière voorbij leek.
Onderbevelhebber van het leger
Op de achtergrond bleef Hamilton echter volop actief. Washingtons opvolger John Adams nam tevens diens voltallige kabinet over zonder wijzigingen aan te brengen. Die kabinetsleden - Oliver Wolcott jr. en James McHenry in het bijzonder - kregen echter voortdurend richtlijnen en adviezen van Hamilton, zonder dat Adams daar weet van had. Rond 1798 nam de dreiging op een oorlog met Frankrijk toe. Adams vroeg George Washington om terug te keren als hoofd van het leger. Washington wilde dat wel, maar alleen met Hamilton naast zich. Adams was daar tegen want hij wantrouwde hem sterk. Hij had echter het prestige van Washington nodig en stemde daarmee in. Adams was bezorgd over Hamiltons ideeën. Deze had zich laten inspireren door de Venezolaan Francisco de Miranda die Spaans Florida en Louisiana en mogelijk heel Spaans Amerika wilde veroveren. De president was daarom opgelucht toen toenaderingspogingen tot Frankrijk effect hadden en ontbond zo snel mogelijk het leger. Vervolgens ontsloeg hij minister van Buitenlandse Zaken Timothy Pickering en minister van Oorlog McHenry, mede vanwege de nauwe banden die zij met Hamilton onderhielden.
In aanloop naar de presidentsverkiezingen van 1800 deed Hamilton er alles aan om te voorkomen dat Adams herkozen werd. Hij begon een persoonlijke smeercampagne achter de schermen en publiceerde een paar maanden voor de verkiezingen een pamflet waarin hij Adams' naam belasterde. Daarmee baande Hamilton, veelal tot afgrijzen van zijn eigen partijgenoten, de weg voor Jefferson als nieuwe president. Het nieuws van een definitief vredesakkoord met Frankrijk een paar dagen voor de verkiezingen kon daar niets aan veranderen.
Dood
In aanloop naar de presidentsverkiezingen van 1804 werd het duidelijk dat president Jefferson zijn vicepresident Aaron Burr zou vervangen. Deze stelde zich daarom verkiesbaar voor het gouverneurschap van New York, maar verloor de verkiezing. Volgens Burr zou Hamilton zich zeer negatief over hem hebben uitgelaten. Een briefwisseling bracht de beide mannen niet dichter bij elkaar, integendeel zelfs. Burr daagde Hamilton uit voor een duel. Op duelleren stond in de staat New York de doodstraf, waardoor zij elkaar ontmoetten aan de andere kant van de Hudson in New Jersey. Ironisch genoeg had Hamiltons oudste zoon Philip daar drie jaar eerder in een duel het leven verloren. Voor zijn vader liep het niet anders af. Burr raakte hem bij het eerste schot en een dag later overleed Hamilton aan zijn verwondingen.
Hamiltons dood was een schok voor het land. Hij werd begraven op de begraafplaats van Trinity Church op Manhattan waar zijn graf nu een veel bezochte plek is.
Zie ook
Alexander Hamilton U.S. Custom House, een (voormalig) douanekantoor in New York, (later) vernoemd naar founding father Alexander Hamilton.
Hamilton (musical), een (rap)musical van Lin-Manuel Miranda gebaseerd op de biografie van Alexander Hamilton door Ron Chernow en een eerdere Broadway-musical uit 1917 (eveneens gebaseerd op Hamiltons leven en verdiensten).
The New York Post, krant die in 1801 door Hamilton werd opgericht.
Externe links
Korte biografie van het US Congress
Hamilton tentoonstelling, New York Historical Society
Selected writings and speeches of Alexander Hamilton
The Federalist Papers
Amerikaans minister van Financiën
Amerikaans generaal
Amerikaans revolutionair
Amerikaans persoon in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog
Federalist (Verenigde Staten)
|
3395592
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Probalintha%20inclusa
|
Probalintha inclusa
|
Probalintha inclusa is een vlinder uit de familie slakrupsvlinders (Limacodidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Walker.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Slakrupsvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
889280
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Graboid
|
Graboid
|
De Graboid (Caederus americana) is een fictief wezen uit de Tremors filmreeks en de Tremors televisieserie. De Graboid is de enige van de drie fictieve wezens uit de filmreeks die in alle incarnaties voorkomt. In de prequel film Tremors 4: The Legend Begins werden ze 'Dirt Dragons' genoemd. De naam Graboid werd bedacht in de eerste film door winkeleigenaar Walter Chang (Victor Wong). Hun wetenschappelijke naam is afkomstig uit promotiemateriaal van Sci Fi Channel.
Fysieke kenmerken
Graboids zijn enorme wormen die ondergronds leven. Een volgroeide Graboid is ongeveer 10 meter lang en 2 meter breed en weegt 10 tot 20 ton.
Het hoofd van een Graboids bestaat geheel uit een grote bek met drie slagtandachtige of snavelachtige uitsteeksels. Hiermee kunnen ze zich een weg door de grond graven. In hun bek hebben ze drie tongen die doen denken aan slangen. Deze tongen zijn bedoeld om hun slachtoffers te vangen. Deze tongen werden aanvankelijk aangezien voor de Graboids zelf.
Het is niet bekend of Graboids een intern skelet hebben. Hun huid is in elk gevaal zeer dik en leerachtig, wat hen een reptielachtig uiterlijk geeft. Dit maakt het lastig om ze te doden met kleinere vuurwapens. Graboids zijn enorm sterk. Ze kunnen zware voorwerpen omgooien of meeslepen, door bakstenen muren breken en zelfs een auto onder de grond doen verdwijnen. Rondom hun lichaam hebben ze kleine uitsteeksels, waarmee ze zich door de aarde kunnen bewegen.
Graboids zijn gemaakt voor het leven onder de grond. Ze kunnen sneller graven dan een mens kan rennen. In Tremors 3: Back to Perfection was een Graboid zelfs in staat Jacks truck bij te houden. Ze zwemmen als het ware door de grond zoals een haai door water. Ze kunnen echter niet door stenen of ander hard materiaal heen graven.
Jagen en intelligentie
Graboids zijn carnivoren. Ze jagen op vee, paarden, woestijndieren en zelfs mensen. Ze lijken ook kannibalistisch te zijn daar in de derde film een Graboid een Ass-Blaster verslond. Prooien worden in het algemeen in zijn geheel opgeslokt.
Graboids hebben geen ogen of neus. Ze "zien" hun prooien door trillingen in de grond. Zelfs de kleinste trilling zoals die van een lopend persoon kan hun aandacht trekken. Indien ze een prooi denken te zien schieten ze uit de grond omhoog en grijpen de prooi met hun drie tongen, waarna ze net zo snel weer ondergrond verdwijnen. Bij dit jagen bijten de tongen zich vast in het vlees van de prooi.
Graboids besluipen hun prooi het liefst om in een keer toe te slaan, maar indien nodig jagen ze hun prooi ook op.
Grabois zijn vrij intelligent. Indien een prooi naar een hoger gelegen gebied vlucht (zoals een paal of een huis), graven ze de grond hieronder weg totdat de prooi binnen hun bereik komt. Indien dit onmogelijk is wachten ze gewoon tot de prooi door honger en dorst sterft, zelfs als dat dagen kan duren. Een ander voorbeeld hiervan was toen in de eerste film de inwoners van het stadje Perfection probeerden te vluchten met een bulldozer. Daar de Graboids deze niet konden optillen, maakten ze een valkuil op de route van de bulldozer.
Graboids kunnen ook van elkaar leren. Regelmatig komt het in de films voor dat wanneer een Graboid middels een val wordt gedood, een tweede Graboid hier al niet meer intrapt. Het lijkt er op dat Graboids op een of andere manier onderling kunnen communiceren.
Zwakke plekken
Graboids hebben wel een paar zwakheden. Ze zijn bijvoorbeeld niet in staat om het verschil te zien tussen trillingen veroorzaakt door een potentiële prooi en die veroorzaakt door iets anders. Indien ze trillingen opvangen, gaan ze meteen achter de bron hiervan aan en zien later wel of deze bron eetbaar is of niet. Deze eigenschap wordt vaak gebruikt om ze af te leiden.
Hun snelheid bij het najagen van een prooi kan ook tegen ze gebruikt worden. In de eerste film groef een Graboid zich dood tegen een betonnen muur en viel een tweede in een afgrond toen de persoon op wie hij het had voorzien snel opzij sprong. In de vierde film groef een Graboid zich dood tegen een in de grond gestoken zaag.
Vanwege hun gevoelige gehoor zijn Graboids kwetsbaar voor harde geluiden. Ze kunnen worden verjaagd met explosies.
Oorsprong
De oorsprong van de Graboids wordt nergens duidelijk. De bedenkers gaven in de eerste film geen verklaring waar de Graboids vandaan kwamen, omdat ze zich hier niet druk om maakten en om typische clichés van monsterfilms te voorkomen. Hun oorsprong was in de eerste film dan ook een punt van discussie onder de personages in de film.
In Tremors 2 wordt uiteindelijk wat informatie over de oorsprong gegeven. In die film werd een fossiel van een Graboid-stekel gevonden die dateerde uit het Precambrium, waarmee hij minstens 600 miljoen jaar oud is. De Graboid is dus blijkbaar wel afkomstig van de Aarde, of in elk geval al zeer lange tijd op Aarde aanwezig. Vreemd genoeg waren er destijds nog geen prooien die groot genoeg zouden zijn om de honger van een Graboid te stillen. Sterker nog; destijds was er nog helemaal geen leven op het land. In Tremors: The Series werd dan ook vermeld dat er een fout was gemaakt bij het onderzoeken van het fossiel en dat het in werkelijkheid uit het Devoon stamt.
Levenscyclus
Graboids worden geboren uit eieren gelegd door Ass-Blasters. Deze eieren kunnen soms eeuwenlang blijven liggen alvorens uit te komen, wat verklaart waarom Graboids niet vaak worden gezien. In de vierde film werd onthuld dat er hitte voor nodig is om een ei uit te laten komen, zoals dat van een warmwaterbron.
Baby Graboids zijn ongeveer 1,20 meter lang en nog niet erg wormachtig qua uiterlijk. Ze hebben wel al de tanden en tongen van een volwassen Graboid. Hun uitsteeksels voor het ondergrond voortbewegen zijn groter dan die van een volwassen Graboid.
Nadat ze volwassen zijn leven ze nog een tijdje als Graboids. Daarna sterven ze en ontstaan uit hun lichamen drie tot zes Shriekers. Deze Shriekers ontstaan in de Graboid zelf, en voeden zich met hun Graboid gastlichaam om kracht op te doen. Deze Shriekers transformeren uiteindelijk door tot Ass-Blasters, die op hun beurt weer Graboid eieren leggen.
El Blanco
In Tremors 3 en de televisieserie komt een speciale albino Graboid voor genaamd El Blanco.
Albino Graboids zoals El Blanco zijn onvruchtbaar en veranderen derhalve niet in Shriekers. Het is niet bekend hoelang ze leven, maar gezien de tijd die verstrijkt tussen de derde film en de televisieserie leven ze in elk geval twee jaar.
El Blanco leek eerst een zwakke plek te hebben voor Graboidjager Burt Gummer. Later bleek dit enkel dankzij Burts horloge te zijn (dat hoge frequenties uitzond). Hij werd regelmatig rondom Burts huis gesignaleerd, maar viel dit huis nooit aan. El Blanco redde Burt zelfs een keer door een Ass-Blaster op te eten.
El Blanco is noemenswaardig daar hij een van de weinige Graboids is die zijn ontmoeting met Burt Gummer heeft overleefd. De reden dat Burt hem in leven laat is omdat El Blanco als beschermde diersoort wordt gezien, en er geen bouwprojecten in de vallei mogen plaatsvinden zolang hij daar nog leeft.
Trivia
Vanwege de naam van de filmreeks en de televisieserie noemen veel fans de Graboids incorrect "Tremors".
De naam van de Graboids is afgeleid van het Engelse werkwoord "to Grab", dat grijpen betekent. Deze term is van toepassing op het gedrag van de Graboids.
Tremors
Fictieve soort
|
3675453
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kurung%20%28Ceper%29
|
Kurung (Ceper)
|
Kurung is een bestuurslaag in het regentschap Klaten van de provincie Midden-Java, Indonesië. Kurung telt 3010 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Midden-Java
|
327394
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lapinj%C3%A4rvi
|
Lapinjärvi
|
Lapinjärvi (Zweeds: Lappträsk) is een gemeente in de Finse provincie Zuid-Finland en in de Finse regio Oost-Uusimaa. De gemeente heeft een landoppervlakte van km² en telt inwoners ().
Lapinjärvi is een tweetalige gemeente met Fins als meerderheidstaal (± 65%) en Zweeds als minderheidstaal.
Gemeente in Finland
|
3427357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amsacta%20octomaculata
|
Amsacta octomaculata
|
Amsacta octomaculata is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Rothschild.
Amsacta
|
4617007
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WTA-toernooi%20van%20Japan%202016
|
WTA-toernooi van Japan 2016
|
|
|-
|align="right"|
|}
Het WTA-tennistoernooi van Japan (officieel Japan Women's Open) van 2016 vond plaats van 12 tot en met 18 september 2016 in de Japanse hoofdstad Tokio. Het was de 42e editie van het Japan Open, een van de twee vrouwentoernooien die onderdeel waren van het tennistoernooi van Tokio 2016. Er werd gespeeld op hardcourtbanen in de open lucht.
Enkelspel
Titelverdedigster Yanina Wickmayer was het tweede reekshoofd. Zij strandde al in de eerste ronde.
Ook de als eerste geplaatste Misaki Doi verloor haar openingspartij.
Het zevende reekshoofd, Christina McHale uit de Verenigde Staten, won het toernooi. Zij versloeg in de finale de ongeplaatste Tsjechische Kateřina Siniaková in drie sets. McHale wist voor het eerst in haar carrière een WTA-enkelspeltoernooi op haar naam te schrijven.
Geplaatste speelsters
Toernooischema
Finale
Bovenste helft
Onderste helft
|
|-
|align="right"|
|}
Dubbelspel
Titelhoudsters Chan Hao-ching en Chan Yung-jan hadden zich niet voor deze editie van het toernooi ingeschreven.
De als eerste geplaatste Xu Yifan en Zheng Saisai werden meteen in de eerste ronde uitgeschakeld door de latere winnaressen.
Het ongeplaatste Japanse duo Shuko Aoyama en Makoto Ninomiya won het toernooi. Zij versloegen in de op zaterdag 17 september gespeelde finale het eveneens ongeplaatste Britse koppel Jocelyn Rae en Anna Smith in twee sets. Het was hun eerste gezamenlijke titel. Aoyama had daarnaast al vijf eerdere dubbelspeltitels met andere partners; Ninomiya geen.
De Nederlandse Demi Schuurs, met Renata Voráčová uit Tsjechië aan haar zijde, bereikte de tweede ronde. Daarin verloren zij van de later winnaressen.
Geplaatste teams
Toernooischema
Bronnen
Toernooischema WTA
Toernooischema ITF
Japan 2016
Japan
|
3271866
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clibanarius%20bistriatus
|
Clibanarius bistriatus
|
Clibanarius bistriatus is een tienpotigensoort uit de familie van de Diogenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Rahayu & Forest.
Diogenidae
|
1554107
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Timo%20Smeehuijzenbrug
|
Timo Smeehuijzenbrug
|
Timo Smeehuijzenbrug (brug 407) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid.
Ligging
De brug vormt de verbinding tussen de Joh. M. Coenenstraat en de Beethovenstraat. Ze overspant het Noorder Amstelkanaal ter hoogte van de Reijnier Vinkeleskade. Ze zorgt daarmee voor de verbinding tussen het Museumkwartier (ten noorden van het kanaal) en Apollobuurt (ten zuiden van het kanaal).
Geschiedenis
De brug werd hier in 1925 aangelegd in verband met de stadsuitbreiding van Amsterdam. In februari van dat jaar nam "Burgemeesters en Wethouders" het voorstel aan tot plaatsing van de brug die mede noodzakelijk werd door de oplevering van het Fons Vitae Lyceum, toen nog hogereburgerschool in 1924. Om leerlingen/leraren niet te laten omrijden werd nog even gedacht aan een pontje, dan wel voetgangersbrug in plaats van het dan nog aanwezig dammetje. Het werd een pontje, een dergelijke verbinding was namelijk ook nodig omdat er aan de overkant een strandje was aangelegd/ontstaan. In juli 1925 volgde de aanbesteding voor de bouw met circa 110 m3 graniet en 148 ton ijzer. In juli 1926 konden de voetgangers gebruik maken van de brug en verdween het pontje weer. Vanaf oktober 1929 werd het openbaar hier verzorgd door tramlijn 24. Sinds 1978 rijdt ook tramlijn 5 over de brug.
Piet Kramer, die namens de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor veel bruggen in Amsterdam maakte, is ook hier de esthetisch architect. Hij liet een brug bouwen in de Amsterdamse Schoolstijl, met de voor hem gebruikelijke elementen als afwisseling bak-/natuursteen, siersmeedijzeren balustrades. Brughuisjes ontbreken hier, maar er is wel een aantal sculpturen (twee zeehonden en twee slangen) van Hildo Krop op de brugpijlers geplaatst. Kramer leverde zelf de ontwerpen van de dekstenen op de borstweringen. Ook zijn er datumstenen (Anno 1925) in de stijl van de Amsterdamse School. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering; de overspanning is van stalen liggers. De brug kent drie doorvaarten, de middelste is circa 12 meter breed, de twee doorvaarten aan de zijkanten elk circa 5 meter.
Naam
De brug ging vanaf de aanleg naamloos door het leven onder brugnummer 407. In de loop der jaren kreeg het de officieuze benaming Componistenbrug (ten zuiden van het kanaal is een aantal straten naar componisten vernoemd). Op 4 februari 2009 werd de brug officieel Timo Smeehuijzenbrug gedoopt, een vernoeming naar de in juni 2007 in Uruzgan (Afghanistan) gesneuvelde Nederlandse ISAF-militair Timo Smeehuijzen, soldaat der eerste klasse van het 42e bataljon Limburgse jagers. Bij deze doop werd benadrukt dat deze brug moet worden gezien als symbool voor alle Nederlandse militairen die tijdens vredesmissies zijn gesneuveld. De Amsterdamse brug ligt tegenover Fons Vitae Lyceum, de middelbare school waar de militair zijn schoolgaande jeugd doorbracht. "Timo stapte op de brug altijd uit de tram om naar school te gaan", vertelde zijn vader Ruud Smeehuijzen bij de plechtigheid waarbij de naamswijziging inging. Laura, de zus van Timo onthulde de naam. Zijn moeder Karin van Dam droeg bij deze gelegenheid een gedicht voor. Op de beide brugleuningen is de nieuwe naam van de brug aangebracht, in het traditionele lettertype van de Amsterdamse School.
Afbeeldingen
Zie ook
Kapitein-vlieger Michael Donkervoortbrug;
Korporaal van de mariniers Jeroen Houwelingbrug;
Ecoduct Marinier der 1e klasse Marc Harders;
Eerste luitenant Tom Krist-viaduct;
Korporaal Kevin van de Rijdt-viaduct.
Brug in Amsterdam-Zuid
Bouwwerk van Piet Kramer
|
4244948
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Danska%20Fall
|
Danska Fall
|
Danska Fall is een natuurgebied in Zweden rond de watervallen van de Assman in de gemeente Halmstad in Hallands län.
De Assman stroomt over 2 km van de Attavarasjön naar de Brearedsjön en heeft in meerdere trappen een verval van 36 m. Daarrond bevindt zich een 100 tot 175 jaar oud bosbestand van eiken en beuken. Sinds december 2005 is het een Natura 2000-gebied.
Aan de voet van de waterval was er van 1727 tot 1749 een smidse.
Natuurgebied in Zweden
Waterval in Zweden
Natura 2000 in Zweden
Geografie van Hallands län
Halmstad
|
2603643
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nesanoplium%20puberulum
|
Nesanoplium puberulum
|
Nesanoplium puberulum is een keversoort uit de familie boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1889 door Fleutiaux & Sallé.
Boktorren
|
1337612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jeleniewo%20%28plaats%29
|
Jeleniewo (plaats)
|
Jeleniewo, (Litouws: Elniavas) is een plaats in het Poolse district Suwalski, woiwodschap Podlachië. De plaats maakt deel uit van de gemeente Jeleniewo en telt 490 inwoners.
Geschiedenis
Van de 8e tot de 19e eeuw maakte deze plaats deel uit van het leefgebied van de Baltische stam van de Jatvingen. Vanaf de 13e eeuw behoorde het tot het Grootvorstendom Litouwen. Met de Poolse Delingen kwam het gebied achtereenvolgens vanaf 1795 eerst in Pruisische en in 1806 in Russische handen. Na de Pools-Russische Oorlog (1919-1921) werd het onderdeel van Polen. Sindsdien woont er in dit gebied nog wel een Litouwse minderheid.
Sport en recreatie
Door deze plaats loopt de Europese wandelroute E11. De E11 loopt van Den Haag naar het oosten, naar de grens Polen/Litouwen. Ter plaatse komt de route van het noordwesten van Kazimirówka en vervolgt eerst naar het westen en vervolgens naar het zuidoosten naar het Nationaal Park Wigry en Tartak.
Plaats in Podlachië
|
2189489
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lady%20Clementina%20Hawarden
|
Lady Clementina Hawarden
|
Clementina Maude burggravin Hawarden, geboren Fleeming, gemeenlijk bekend als Lady Clementina Hawarden (Cumbernauld, 1 juni 1822 – South Kensington, Londen, 19 januari 1865) was een Brits pionier van de fotografie, actief in de periode rond 1860.
Leven en werk
Lady Clementina Hawarden was een dochter van admiraal Charles Elphinstone Fleeming en huwde in 1845 met Cornwallis Maude, 4e graaf van Hawarden. Ze kregen tien kinderen.
Hawarden begon te fotograferen in 1857, aanvankelijk op het landgoed van haar familie te Dundrum in Ierland. In 1859 verhuisde het gezin naar Londen, waar Clementina een fotostudio startte in haar statige huis te South Kensington. Daar maakte ze haar meest bekende foto’s, vaak portretten van haar kinderen, maar ook melancholisch aandoende foto’s van jonge vrouwen, omgeven door draperieën en spiegels. Haar foto’s typeren zich door felle lichtinvallen in combinatie met waaiers van schaduwen. De sfeer is romantisch en sentimenteel. Ze wordt qua stijl wel gerekend tot de Prerafaëlieten.
Al snel werd het artistieke aspect in het werk van Clementina Hawarden onderkend. In januari 1863 had ze veel succes tijdens de jaarlijkse expositie van de “Photographic Society of London”. De schrijver Lewis Carroll, kunstenaar Oscar Gustave Rejlander en collega-fotografe Julia Margaret Cameron behoorden tot haar bewonderaars.
Clementina Hawarden overleed plotseling aan een longontsteking, in januari 1865.
Veel van haar werk bevindt zich momenteel in het Victoria and Albert Museum te Londen.
Galerij
Literatuur
Graham Ovenden, Clementina Lady Hawarden,, 1974 .
John Hannavy, Encyclopedia of Nineteenth-century Photography, 2008,
Externe links
Biografie
Profiel
Brits fotograaf
|
1190284
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Integrale%20veiligheid
|
Integrale veiligheid
|
Integrale veiligheid kan men op verschillende manieren interpreteren:
als concept (in de betekenis van het woord)
als de opleiding, die zowel in Nederland als in België bestaat
Het is een relatief nieuw concept en een relatief nieuw vakgebied.
Integrale veiligheid als concept
Oorsprong
Integrale veiligheid als concept kent zijn oorsprong in de Nederlandse veiligheidsrapportages, en werd in België geïntroduceerd als een 'natuurlijke evolutie van het lokale bestuurlijke preventiebeleid dat in de jaren negentig tot stand werd gebracht door toedoen van de veiligheids- en samenlevingscontracten'. In Nederland deed integrale veiligheid zo ongeveer voor het eerst zijn concrete intrede in 1993, in de integrale veiligheidsrapportage 1993. Deze is opgesteld door meerdere ministeries (o.a. Binnenlandse Zaken, Justitie en Sociale Zaken en Werkgelegenheid), met de minister van Binnenlandse Zaken als eerstverantwoordelijke. In deze rapportage lag de nadruk op preventie en ontkokering, om op die manier veiligheidsproblemen op het gebied van criminaliteit en openbare orde en veiligheid effectiever het hoofd te kunnen bieden.
Kerngedachte en vakgebied
Integrale veiligheid is het concept om complexe, meerduidige veiligheidskwesties op een brede, integrale manier te benaderen. Dit wil zeggen dat er van het feit wordt uitgegaan dat sommige veiligheidsproblemen te complex zijn om door slechts één partij of organisatie aangepakt kunnen worden. Zodoende is samenwerking vanuit meerdere disciplines (multidisciplinair) en met meerdere partijen noodzakelijk om tot een adequate aanpak te komen. Elke partij heeft immers haar kennis, expertise, informatie of netwerk, en door hier samen van elkaar gebruik te maken kan de aanpak van een probleem in positieve zin worden bevorderd. Deze complexe veiligheidsproblemen kennen betrekking tevens verschillende schaalgrootten. Enkele voorbeelden van relevante onderwerpen op een bepaalde schaalgrootte zijn:
Lokale openbare orde en veiligheid op straat (gemeentelijk niveau)
Regionale crisis- en rampenbeheersing (provinciaal niveau)
Landelijke bestrijding van georganiseerde misdaad (landelijk niveau)
Het vakgebied wordt zodoende gekenmerkt door de aanwezigheid van multidisciplinaire samenwerkingsprocessen met meerdere partijen. Een integraal veiligheidskundige speelt binnen deze processen doorgaans een generalist die een bestuurlijke en/of coördinerende rol heeft. De relatieve nieuwheid van het vakgebied heeft tot gevolg dat vooral veel semipublieke en private organisaties niet bekend zijn met integrale veiligheid (dit geldt eveneens voor de gemiddelde burger). Dit in tegenstelling tot de overheden, waar integrale veiligheid zijn oorsprong heeft gevonden en er op die manier al langer mee in aanraking zijn.
Integraal veiligheidsbeleid
Om te kunnen spreken van integrale veiligheid moet er samenwerking zijn tussen diverse partners zoals de overheid, maatschappelijke organisaties, bedrijven, burgers,... en moeten de verschillende aspecten van de veiligheidsketen (proactie, preventie, preparatie, repressie en nazorg) in het geding zijn. Dit brengt ons meteen naar de twee essentiële en constitutieve componenten van een integraal veiligheidsbeleid:
Een integraal veiligheidsbeleid is allereerst integratief en inclusief: integrale veiligheid streeft naar een allesomvattende aanpak die rekening houdt met alle mogelijke factoren die de veiligheid kunnen bedreigen of bevorderen.Hierbij is een aanpak gewenst die proactie, preventie, repressie en nazorg nauw op elkaar laat aansluiten. Een veiligheidsbeleid handelt niet enkel incidenten af maar pakt ook achterliggende problemen aan.
Een tweede component vloeit daar logisch uit: de zorg voor veiligheid is het laatste decennium verschoven van een nagenoeg exclusieve taak van de politie naar een gedeelde verantwoordelijkheid tussen een groot aantal publieke en private partijen.
Integrale Veiligheid/Veiligheidskunde als opleiding
Integrale Veiligheid (IV) of Integrale Veiligheidskunde (IVK) is de naam van hbo-opleiding in Nederland waar studenten opgeleid worden tot integraal veiligheidskundige. Dit houdt in dat zij kennis opdoen op het brede gebied van veiligheid.
Opleidingen IV of IVK zijn voortgekomen uit een serie gebeurtenissen die in het begin van de 21ste eeuw een grote impact hadden op de samenleving. Met name gebeurtenissen als de Vuurwerkramp in Enschede (13 mei 2000), de Nieuwjaarsbrand in Volendam (1 januari 2001), de aanslagen in de VS (11 september 2001), de aanslagen in Madrid (11 maart 2004) en de aanslagen in Londen (7 en 21 juli 2005) wakkerden het besef aan dat de maatschappelijke veiligheidsinrichting geprofessionaliseerd moest worden, en er daarmee samenhangend professionals opgeleid moesten worden om in het vakgebied werkzaam te zijn. Hieruit zijn hbo-studies voortgekomen die sinds ongeveer halverwege het eerste decennium van de 21ste eeuw te volgen zijn. De meeste opleidingen zijn gebaseerd op de bestuurskunde, maar dan primair op veiligheid gericht.
De opleiding wordt ook wel Safety & Security (Veiligheid en Beveiliging) genoemd, om aan te geven dat de opleiding ook mondiaal aantoonbaar is. De opleiding duurt vier jaar en voor deze opleiding is een havodiploma verplicht. Ook kan men met een MBO niveau 4 opleiding terecht bij IV of IVK.
In Vlaanderen is integrale veiligheid een studierichting in het zevende jaar technisch secundair onderwijs. Het is een van de Se-n-Se-opleidingen (Secundair na Secundair). Het ressorteert sedert 2009-2010 onder het studiegebied "maatschappelijke veiligheid".
Kennis van een integraal veiligheidskundige
Een professionele integraal veiligheidskundige beschikt over generalistische kennis en kunde met betrekking tot veiligheid. Deze kennis en kunde worden in onderwijstermen ook wel competenties genoemd. Competenties zijn de kennis, vaardigheden of attitudes (houdingen) die een integraal veiligheidskundige in staat stellen om taken in het beroepsveld succesvol uit te voeren.
Functiemogelijkheden
Voorbeelden van functiemogelijkheden, vaak op beleidsniveau, zijn:
Verwarring met andere soorten veiligheid
Doordat integrale veiligheid een relatief jong en onbekend vakgebied is, wordt een integraal veiligheidskundige in de praktijk vaak ten onrechte geassocieerd met de particuliere beveiliger of veiligheidsfunctionaris op het gebied van arbeidsomstandigheden en arbeidsveiligheid. Dit is over het algemeen onjuist.
Zowel in de wereld van de particuliere beveiliging als in die van de arbeidsveiligheid zijn er andere kwalificaties vereist, en beslaat dit een ander werkterrein dan wat er in de integrale veiligheid hoofdzakelijk aan de orde komt.
In de arbeidsveiligheid zijn doorgaans namelijk mensen werkzaam in een organisatie, en houden zich bijvoorbeeld bezig met onderwerpen als arbeidsomstandigheden, risico-inventarisaties en -evaluaties (RI&E's), de BHV-organisatie of ontruimingsplannen. Functionarissen die zich op dit gebied begeven hebben vaak middelbare veiligheidskunde (MVK) of hogere veiligheidskunde (HVK) als vooropleiding genoten. De opleidingen MVK/HVK kennen een sterke technische invalshoek met een specialistisch karakter, en dit in tegenstelling tot IV/IVK dat een bestuurlijke invalshoek kent met een generalistisch karakter. De HVK Veiligheidskundige Opleiding en de MVK Opleiding Veiligheidskunde worden door diverse particuliere opleidingsinstituten aangeboden.
Alumni Integrale Veiligheid
Sinds 2009 is er een landelijke stichting die de belangen behartigt van afgestudeerde Integrale Veiligheidskundigen in Nederland en België: Alumni Integrale Veiligheid. Door veiligheidsprofessionals, met als achtergrond een ‘integrale veiligheids(kunde)opleiding’, bij elkaar te brengen en kennisdeling tussen deze vakgenoten mogelijk te maken, wordt integrale samenwerking gestimuleerd en blijft de integrale visie van deze professionals gewaarborgd. Van 2009 tot 2015 was Bram de Bruijn voorzitter en oprichter van de stichting. In 2015 is het voorzitterschap overgedragen aan Joep Kaiser.
Literatuur
Ministerie van Binnenlandse Zaken. (1993). Integrale veiligheidsrapportage 1993. Den Haag: Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Stol, W., Rijpma, J., Tielenburg, C., Veenhuysen, H., & Abbas, T. (2006). Basisboek integrale veiligheid. Bussum: Coutinho.
Stol, W., Tielenburg, C., Rodenhuis, W., Pleysier, S., & Timmer, J. (2011). Basisboek integrale veiligheid. Den Haag: Boom Lemma uitgevers.
Opleiding
Veiligheid
|
2069893
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joseph%20Bernard
|
Joseph Bernard
|
Joseph Antoine Bernard (Vienne, 18 januari 1866 – Boulogne-Billancourt, 7 januari 1931) was een Franse beeldhouwer.
Leven en werk
Bernard werd als zoon van een steenhouwer geboren in de stad Vienne in het departement Isère. Hij studeerde van 1881 tot 1886 aan de École des Beaux Arts in Lyon. Zijn eerste werken toonden de invloed van Auguste Rodin, maar na 1900 ging hij en taille directe werken, waarbij hij zich door beeldhouwers als Amedeo Modigliani en Constantin Brâncuşi liet inspireren. Hij exposeerde van 1892 tot 1900 gedurende de Salon de la Société des Artistes Français en in 1901 tijdens de Salon de la Société National des Beaux-Arts. Hij stelde zijn werk niet tentoon van 1901 tot 1908, maar vanaf 1910 weer geregeld tijdens de Salon d'Automne. Naast het monument voor Michael Servet in Vienne is een van zijn grotere werken het marmeren reliëf La Danse (tussen 1911 en 1913) van het Musée d'Orsay in Parijs. Zijn meest bekende werk was het onder meerdere namen bekendstaande Jeune fille à la cruche (ook wel Porteuse d'eau of Jeune fille portant l'eau). In 1914 exposeerde Bernard bij Galerie Les Arts in Parijs niet minder dan tachtig sculpturen, waarmee zijn naam gevestigd leek. Zijn studio verhuisde in 1921 eerst van de Impasse Ronsin (waar Brâncuşi later woonde) naar de Cité Falguière (waar Modigliani en Chaïm Soutine zijn buren waren) en in 1923 woonde en werkte hij in zijn atelierwoning aan de Avenue Robert Schuman 24 in Boulogne-Billancourt.
Na zijn dood in 1931 werd in 1932 een grote overzichtstentoonstelling georganiseerd in het Musée de l'Orangerie.
Werken (selectie)
Salomé (1906), Fondation de Coubertin in Saint-Rémy-lès-Chevreuse
Reliëf La Fête des pampes (quatre bacchantes) (1906),
L'Effort vers la nature (1906/07), Musée d'Orsay in Parijs
Monument à Michel Servet (1908) in Vienne
Chants immortel (1908), Fondation de Coubertin
Jeune fille à la cruche of Porteuse d'eau (1908), Musée d'Orsay in Parijs, Musée des Beaux-Arts in Lyon en Trammell Crow Center Sculpture Garden in Dallas (Texas)
Chanteuse (1910), Fondation de Coubertin
Reliëf La Danse (1911/13), Musée d'Orsay in Parijs
Jeune fille se coiffant (1912)
Jeune bacchante of Jeune faunesse (1912/1919), Musée d'Orsay in Parijs
Buste Serenité
Grande bacchante (1912/19), Musée d'Orsay in Parijs
La Tendresse (1924), Fondation de Coubertin
Femme à l'enfant (1913/25), Musée d'Orsay in Parijs, het Openluchtmuseum voor beeldhouwkunst Middelheim in Antwerpen en Trammell Crow Center Sculpture Garden in Dallas (Texas)
Faune dansant (1927), Musée des Beaux-Arts in Lyon
Reliëf Danseuses aux cymbales (1913/29), Musée d'Orsay in Parijs
Fotogalerij
Externe links
Musée d'Orsay: recherche → Joseph Bernard
Website Sladmore Gallery Londen: biografie Joseph Bernard
Frans beeldhouwer
|
2475738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicronychus%20annamensis
|
Dicronychus annamensis
|
Dicronychus annamensis is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1931 door Fleutiaux.
annamensis
|
5773562
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlag%20van%20Pelt
|
Vlag van Pelt
|
De vlag van Pelt werd op 28 juni 2019 bij ministerieel besluit vastgesteld als de gemeentelijke vlag van de Belgisch Limburgse gemeente Pelt. De beschrijving luidt:
De vlag is volledig gebaseerd op het gemeentewapen en ziet er dus helemaal hetzelfde uit.
Zie ook
Wapen van Pelt
Pelt
Pelt
|
443629
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Valleroy%20%28Meurthe-et-Moselle%29
|
Valleroy (Meurthe-et-Moselle)
|
Valleroy is een gemeente in het Franse departement Meurthe-et-Moselle (regio Grand Est) en telt 2296 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Briey.
Geografie
De oppervlakte van Valleroy bedraagt 12,2 km², de bevolkingsdichtheid is 188,2 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
|
3178642
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Canarium%20klineorum
|
Canarium klineorum
|
Canarium klineorum is een slakkensoort uit de familie van de Strombidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1960 door Abbott.
Strombidae
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.