id
stringlengths 2
7
| url
stringlengths 32
150
| title
stringlengths 1
90
| text
stringlengths 21
104k
|
|---|---|---|---|
2936142
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Xynobius%20punctipleuris
|
Xynobius punctipleuris
|
Xynobius punctipleuris is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Tobias in 1998.
punctipleuris
|
3920132
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cleptometopus%20grossepunctatus
|
Cleptometopus grossepunctatus
|
Cleptometopus grossepunctatus is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1940 door Breuning.
grossepunctatus
|
5495370
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander%20Lonquich
|
Alexander Lonquich
|
Alexander Lonquich (augustus 1960, Trier) is een Duitse pianist .
Biografie
Zijn vader is de Duitse componist Heinz Martin Lonquich. Alexander studeerde piano bij Astrid Schmid-Neuhaus, Paul Badura-Skoda, Andrzej Jasiński en Ilona Deckers. In 1977, toen hij 16 jaar oud was, won hij de eerste prijs op pianowedstrijd Concorso Pianistico Internazionale Alessandro Casagrande.
Zijn eerste album verscheen in 1981, bij Deutsche Grammophon. Deze solo-lp met werk van Schönberg en Schumann werd nooit heruitgebracht op cd.
Hij maakte kamermuziek met Auryn Quartet, Artemis Quartet, Nicolas Altstaedt, Renaud Capuçon, Gautier Capuçon, Veronika Hagen, Heinz Holliger, Steven Isserlis, Leonidas Kavakos, Isabelle van Keulen, Sabine Meyer, Heinrich Schiff, Christian Tetzlaff, Jörg Widmann, Carolin Widmann, Tabea Zimmermann en Frank Peter Zimmermann. Met violiste Carolin Widmann voerde hij in 2008 Olivier Messiaens Quatuor pour la fin du temps uit tijdens het openingsconcert van het Salzburger Festspiele. In 2012 speelden ze opnieuw samen tijdens uitvoeringen van gefaltet, een choreografisch concert van choreografe Sasha Waltz en componist Mark Andre, tijdens de Mozartwoche van de Mozarteum Foundation in Salzburg, op de Berliner Festspiele en in de Opéra de Lille. In 2017 speelde het duo in Bozar in Brussel, met een programma van Brahms, Janáček en Strauss.
Lonquich treedt vaak op als solist. In 2015 speelde hij in Concertgebouw Brugge. Vaak concerteert hij in de dubbelfunctie dirigent/solist, bij orkesten zoals Münchener Kammerorchester, Kammerorchester Basel, Orchestra da Camera di Mantova, Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, Stuttgarter Kammerorchester, Mahler Chamber Orchestra, Orchestre des Champs-Elysées, Royal Philharmonic Orchestra, NDR Elbphilharmonie Orchester, Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome en Orchestra Sinfonica Nazionale della Rai in Turijn. Hij werkt zeer regelmatig samen met Camerata Salzburg, waarmee hij in 2019 in deSingel in Antwerpen en Concertgebouw Brugge optrad, met een programma van Haydn, Sjostakovitsj en Mozart.
Hij speelde zelf onder leiding van dirigenten als Claudio Abbado, Heinz Holliger, Ton Koopman, Emmanuel Krivine, Mark Minkowski, Kurt Sanderling, Sándor Végh, Joeri Basjmet, Philippe Herreweghe en met orkesten als de Wiener Philharmoniker, Tonhalle Orchestra Zurich, Royal Philharmonic Orchestra, Düsseldorfer Symphoniker, Orchestre philharmonique du Luxembourg, Filarmonica della Scala, WDR Sinfonieorchester Köln, Düsseldorfer Symphoniker, Tsjechisch Filharmonisch Orkest, Hungarian National Philharmonic Orchestra en het hr-Sinfonieorchester van Frankfurt. Hij speelde op festivals zoals Klavier-Festival Ruhr, Schleswig-Holstein Musik Festival, Lucerne Festival, Cheltenham Festival, Edinburgh Festival, Kissinger Sommer, Schubertiade Schwarzenberg, Kammermusikfest Lockenhaus en Beethovenfest Bonn.
In 1991 huwde Lonquich met de Italiaanse pianiste Cristina Barbuti. Sinds 2002 treedt het echtpaar op als pianoduo. Samen met zijn zoon, klarinettist Tommaso Lonquist nam hij in 2018 de CD Moonwalk op.
Onderscheidingen
In 1992 ontving hij de Diapason d’Or, voor zijn opnames van werken van Mozart.
In 1991/92 ontving hij de Premio Franco Abbiati della critica musicale italiana voor "Miglior complesso", samen met Franck Peter Zimmermann.
In 1994 kreeg hij samen met Zimmermann de Edison Klassiek kamermuziekprijs.
In 2017 ontving hij de Premio Franco Abbiati della critica musicale italiana voor "Miglior solista".
Discografie (selectie)
1981 Alexander Lonquich: Alexander Lonquich Piano (Deutsche Gramophon)
1984 Michael Faust, Alexander Lonquich: Messiaen / Bach / Berio / Schubert (Harmonia Mundi)
1988 Frank Peter Zimmermann, Alexander Lonquich: Sonaten Für Klavier Und Violine. K379, K454 & K526 van Mozart (EMI Digital)
1991 Alexander Lonquich: Klavierstücke van Mozart (EMI Classics)
2004 Alexander Lonquich: Plainte Calme (ECM)
2008 Alexander Lonquich: Robert Schumann / Heinz Holliger (ECM)
2012 Carolin Widmann, Alexander Lonquich: Franz Schubert. Fantasie in C majeur / Rondo in B mineur / Sonate in A majeur (ECM)
2018 Tommaso en Alexander Lonquich: Moonwalk. Ferruccio Busoni . Elegie in Eb Major BV 286 / Johannes Brahms. Sonates op. 120 nr. 1 & 2 / Claude Debussy. Petite Piéce / Camille Saint-Saens. Sonata in Eb Major op. 167 / Max Reger. Tarantella WoO II/12, NovAntiqua Records.
2020 Alexander Lonquich, Nicolas Altstaedt: Complete Works For Fortepiano And Violoncello van Ludwig van Beethoven (Alpha Productions)
Referenties
Klassiek pianist
|
3399933
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eschata%20shafferella
|
Eschata shafferella
|
Eschata shafferella is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Bleszynski.
shafferella
|
4038107
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Navette%20RER
|
Navette RER
|
De Navette RER ("RER pendel") is een netwerk van lokale (stads)busdiensten in de Belgische provincie Waals-Brabant, dat uitgevoerd wordt door TEC. De financiering van de lijnen gebeurt vooral door lokale overheden.
Het betreft hier busvervoer in de plaatsen Terhulpen, Rixensart en Genval dat aansluiting geeft op het Gewestelijk ExpresNet (Réseau express régional, RER) van Brussel.
Geschiedenis
In 1998 werd de eerste lijn opgestart in Terhulpen om twee wijken te kunnen ontsluiten en een verbinding te kunnen bieden met het treinstation. Het doel van deze lijn was om de parkeerplaatsen rondom het station te kunnen verminderen en overlast van auto's te reduceren. Na het succes van de lijn in Terhulpen werden in 2006 twee soortgelijke lijnen opgericht in Genval en Rixensart.
In 2014 kwamen de lijnen in problemen door teruglopende belangstelling. Hierdoor werden in Genval en Rixensart maatregelen genomen door onder andere het vergroten van de blauwe zone rondom het station, zodat forensen in een betaald parkeerzone hun auto moeten plaatsen en het opstarten van een campagne. Ook werden de lijnen voortaan gratis.
In de loop der jaren zijn de routes en frequenties verschillende keren gewijzigd, maar het basisprincipe bleef iedere keer gelijk.
Netwerk
Hieronder een overzicht van de lijnen die onder het Navette RER-netwerk vallen.
Wagenpark
Speciaal voor het netwerk worden enkele midibussen gebruikt. De bussen worden integraal ingezet vanuit de stelplaats Chastre.
Huidig wagenpark
Voormalig wagenpark
Externe links
Meer informatie over Navette RER - infotec.be
Dienstregeling van lijn 10 - infotec.be
Dienstregeling van lijn 14 - infotec.be
Dienstregeling van lijn 15 - infotec.be
Bus in Wallonië
TEC
|
4443510
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Annie%20Abrahams
|
Annie Abrahams
|
Annie Abrahams (Biest-Houtakker, 17 mei 1954) is een Nederlands kunstenaar. Ze werkt sinds 1987 in Montpellier en Nice als beeldend kunstenaar, docent en curator. Ze exposeerde onder andere in het Centre Georges Pompidou en de Galerie nationale du Jeu de Paume.
Biografie
Abrahams behaalde in 1978 haar doctoraal (master) in biologie aan de Universiteit Utrecht. Hierna was ze wetenschappelijk onderzoeker en lerares biologie, en in 1985 behaalde ze haar diploma met als hoofdvak schilderen aan de kunstacademie van Arnhem. Vervolgens ging ze in 1987 met een kunsttoelage van de overheid naar Frankrijk, waar ze sindsdien woont. Van 2002 tot 2007 gaf ze les aan de kunstfaculteit van de Universiteit van Montpellier. Ze organiseerde en cureerde verschillende projecten en performances voor Panoplie.
Ze richtte zich aanvankelijk vooral op schilderkunst, collages, installaties en performances. Aan het begin van de jaren negentig begon ze technologie te gebruiken voor haar kunstuitingen en in de loop van de jaren verbreedde ze haar spectrum met videokunst, mediakunst en internetkunst. Haar eerste werk op het gebied van telepresence toonde ze in 1996 in een galerie in Nijmegen. Verder brengt ze 'networked performance art' voort, ook wel 'cyberformances' of 'internetperformances' genoemd. Het is voor haar een logische keuze, omdat het leven van mensen tegenwoordig voor een belangrijk deel plaatsvindt op het internet, waardoor het voor velen een natuurlijke woonplaats is geworden.
Haar werk werd in bekende musea in Parijs getoond, zoals tijdens exposities in het Centre Georges Pompidou, de Galerie nationale du Jeu de Paume en het Théâtre Paris-Villette, maar ook elders in het land zoals in verschillende CRAC's (Centres régional d'art contemporain) zoals die van Sète (Languedoc-Roussillon). Ook werd haar werk in andere landen getoond zoals in de musea voor hedendaagse kunst in Ljubljana (CONA), Zagreb, Castellón de la Plana en Tokio, de HTTP Gallery in Londen en het Black Mountain College Museum + Arts Center in Asheville (North Carolina).
Galerij
Nederlands beeldend kunstenaar
Nederlands conservator
Mediakunstenaar
|
5551065
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Playing%20dead
|
Playing dead
|
Playing dead is het vierde studioalbum van Citizen Cain. Het is opgenomen in een periode dat band dan weer wel en dan weer niet bestond; plaats van handeling was de Split Level Studio. Alhoewel redelijk ontvangen binnen de niches van progressieve rock en neoprog bleef de stuurloosheid van teksten de band parten spelen. Wat eerder een pluspunt was, de stem van Cyrus heeft veel weg van die van Peter Gabriel van Genesis en Fish van Marillion, keerde zich steeds verder tegen de band. De complexiteit van teksten en muziek bleven eveneens voor verdeeldheid zorgen.
De band bracht het in eigen beheer uit; ze had (volgens eigen zeggen) genoeg van de matige opbrengsten via verkoop via een platenlabel. De uitgave had tegenvallende verkoopcijfers. In 2012 volgde een heruitgave; alle albums werden toen opnieuw geremasterd en uitgegeven in aanloop op het album Skies darken.
Musici
Cyrus – zang, basgitaar
Phil Allen – gitaren, achtergrondzang
Stewart Bell – toetsinstrumenten en drumstel
Muziek
Muziekalbum uit 2002
Muziekalbum van Citizen Cain
|
1487251
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Siit%20Arboretum%20Botanical%20Garden
|
Siit Arboretum Botanical Garden
|
De Siit Arboretum Botanical Garden (SABG) is een botanische tuin in Zamboanguita (Filipijnen) nabij Lutoban op het eiland Negros. De tuin is in 1999 opgericht. De botanische tuin heeft een oppervlakte van 11 ha.
De botanische tuin richt zich op het behoud van de biodiversiteit en educatie over de toepassingen van planten. De plantencollectie omvat planten die van nature voorkomen op de Filipijnen, Filipijnse endemen, exotische sierplanten, planten van de Afrikaanse savanne, planten uit Australië, planten uit de Amerikaanse woestijnen, palmvarens, palmen, bamboe, coniferen en medicinale kruiden. Er is een etnobotanische gids samengesteld die informatie geeft over elke plantensoort en zijn toepassingen.
De tuin richt zich op duurzame ontwikkeling. Het watergeefsysteem wordt aangedreven met behulp van zonne-energie en er wordt gebruikgemaakt van organische mest.
Voor het publiek worden rondleidingen georganiseerd. De tuin beschikt over een bibliotheek. Ook is er een kampeerplek met faciliteiten.
De botanische tuin is aangesloten bij Botanic Gardens Conservation International, een non-profitorganisatie die botanische tuinen samen wil brengen in een wereldwijd samenwerkend netwerk om te komen tot het behoud van de biodiversiteit van planten.
Externe links
Website van Siit Arboretum Botanical Garden
Siit Arboretum Botanical Garden op de website van Botanic Gardens Conservation International
Botanische tuin in de Filipijnen
Negros
|
2958240
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Temelucha%20nana
|
Temelucha nana
|
Temelucha nana is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Dasch in 1979.
nana
|
1397735
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Theridion
|
Theridion
|
Theridion is een geslacht van spinnen uit de familie van de kogelspinnen (Theridiidae). Soorten van dit geslacht zijn te vinden op bijna alle landoppervlakken. Ze jagen op kleine insecten zoals bladvlooien en kleine tweevleugeligen. De Theridion nigroannulatum is een van de soorten spinnen, die in groepen leven en jagen.
Europese soorten
Theridion blackwalli – Stalkogelspin
Theridion familiare – Rechthoekje
Theridion impressum – Grote wigwamspin
Theridion melanurum – Variabele dikbuikspin
Theridion mystaceum – Donkere kogelspin
Theridion pallens – Kleine boskogelspin
Theridion pictum – Donker visgraatje
Theridion pinastri – Bleke dikbuikspin
Theridion sisyphium – Kleine wigwamspin
Theridion tinctum – Bleke kogelspin
Theridion uhligi – Uhligs kogelspin
Theridion varians – Bleek visgraatje
Soorten
Deze lijst is mogelijk niet compleet.
Kogelspinnen
|
1306978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanton%20Angoul%C3%AAme-Nord
|
Kanton Angoulême-Nord
|
Angoulême-Nord is een voormalig kanton van het Franse departement Charente. Het kanton maakte deel uit van het arrondissement Angoulême. Het werd opgeheven bij decreet van 20 februari 2014, met uitwerking op 22 maart 2015.
Het kanton omvatte uitsluitend een deel van de gemeente Angoulême.
Angouleme-Nord
|
3310482
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coleolissus%20formosanus
|
Coleolissus formosanus
|
Coleolissus formosanus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door N.Ito.
formosanus
|
3949296
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anisotyma
|
Anisotyma
|
Anisotyma is een kevergeslacht uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Napp & Monné.
Soorten
Anisotyma is monotypisch en omvat slechts de volgende soort:
Anisotyma soteri Napp & Monné, 2009
Boktorren
|
1013577
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gardere
|
Gardere
|
Gardere is een plaats (census-designated place) in de Amerikaanse staat Louisiana, en valt bestuurlijk gezien onder East Baton Rouge Parish.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 8992.
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
8,7 km², geheel bestaande uit land.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 12 km rond Gardere.
Externe link
Plaats in Louisiana
|
3492809
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Copidosoma%20katuniense
|
Copidosoma katuniense
|
Copidosoma katuniense is een vliesvleugelig insect uit de familie Encyrtidae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Litvinchuk & Trjapitzin.
katuniense
|
2687177
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Augochlora%20thaliana
|
Augochlora thaliana
|
Augochlora thaliana is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1910 door Strand.
thaliana
|
55
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aardewerk
|
Aardewerk
|
Aardewerk is tot ongeveer 1100 °C uit klei gebakken keramiek, zoals vaatwerk, potten, schalen, drinkbekers, kruiken en tegels.
In de ruime zin van het woord, slaat het woord aardewerk op de voorwerpen die gebakken zijn uit aarde (in dit geval klei), maar ook op het materiaal waaruit deze voorwerpen bestaan (zoals in " ze zijn van aardewerk").
Beschrijving
Aardewerk is zachter en minder duurzaam dan steengoed en porselein, maar het is veel gemakkelijker en goedkoper te maken. Vanwege de poreusheid van aardewerk dient het vrijwel altijd geglazuurd te worden. Keramiek is pas steengoed als het op een temperatuur van meer dan 1200 °C is gebakken. Goede klei voor deze producten is kaolien (China-clay), een fijne witbakkende kleisoort.
Grijsbakkend en roodbakkend aardewerk is gemaakt van dezelfde klei. Door de luchttoevoer te beperken – reducerend bakken – is er een laag zuurstofgehalte en krijgt het ijzer in de klei een grijze kleur. Door meer zuurstof toe te voeren – oxiderend bakken – kleurt het ijzer in de klei rood.
Aardewerk in eenvoudige vorm is gemaakt van leem of klei, veelal gehaald langs rivieren. Deze worden na droging gebakken en daardoor hard. Door de hoge temperatuur bij het bakken zijn de kleideeltjes aan elkaar geklit of gesinterd. Het materiaal zal dan meestal niet meer door water worden verweekt en uiteenvallen, maar bijvoorbeeld het zwarte aardewerk uit de omgeving van Mohács is zonder nabehandeling niet watervast.
Een mindere soort klei kan niet met hoge temperaturen worden gebakken en blijft poreus. Dit moet dan met een glazuurlaag worden bedekt om waterdicht te worden. Voor glazuur, een glassoort, wordt lood- of tinglazuur gebruikt. Dit smelt bij niet te hoge temperatuur en vloeit over het oppervlak van het product. Loodglazuur kan transparant of dekkend van kleur zijn. Tinglazuur geeft een ondoorzichtige witte laag. Zoutglazuur wordt meestal aangebracht op steengoed. Ook worden glazuren gebruikt om het aardewerk van diverse kleuren te kunnen voorzien. Rood en pastelkleuren worden nadien opgebracht, omdat deze kleuren verbranden bij hoge temperaturen. Ook goudbeschildering wordt pas aangebracht na de eerste bakking in moffelovens. Oplossingen van zilver of koper kunnen eveneens een goudglans verlenen aan het keramiek.
Aardewerk voor bouwkundige doeleinden is bouw- of woonkeramiek.
Verschillende vormen van aardewerk
pot, bedoeld als bewaarplaats voor losse goederen of vloeistof.
kookpot, gemaakt om voedsel in te bereiden.
kruik, met een nauwe, afsluitbare opening, bedoeld als bewaarplaats voor vloeistof.
kan, met een schenktuit, bedoeld om vloeistoffen in te bewaren en uit te schenken.
beker, gemaakt om uit te drinken.
schaal, gemaakt om iets op te presenteren.
kom, gemaakt om in de hand te houden en uit te eten of te drinken.
schotel, gemaakt als onderlegger.
römertopf, Romeinse stoofpot bestaande uit een poreuze, aardewerken schaal met deksel.
vaas, een object dat vloeistof bevat
tegels, als bouwmateriaal voor tegelkachels en ter waterdichte bedekking van vloeren of wanden, bijvoorbeeld van keukens of badkamers
schaal, waarmee men vet, afkomstig van gebraden vlees, opvangt
vet-potje, een object dat vet bevat dat aan de gordel hing van een persoon die, m.b.v. een spintol wollen draden spon. Geregeld werd vet uit het potje aan de draad gesmeerd waardoor deze dunner gemaakt kon worden.
Aardewerk en archeologie
Zie Geschiedenis van de keramiek voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Keramiek en dan vooral aardewerk heeft gedurende vele duizenden jaren een belangrijke rol gespeeld in de menselijke geschiedenis. Omdat het materiaal slecht verweert, zijn overblijfselen van aardewerken voorwerpen een belangrijke bron van informatie. De stijl en de technologie van het aardewerk veranderden in de loop der jaren, zodat aardewerken scherven en voorwerpen ook gebruikt kunnen worden bij de datering van een bepaalde vindplaats of laag. Er zijn dan ook allerlei culturen naar aardewerkvormen genoemd. De periode tijdens het Neolithicum voordat het pottenbakken ontwikkeld werd, is het prekeramisch Neolithicum.
De daaropvolgende periode is het keramisch Neolithicum (PN) (ca. 6500-5500). Steeds meer zijn daarna culturen te onderscheiden, zoals Halaf en daarna Obeid.
In Europa zijn culturen te onderscheiden zoals de trechterbekercultuur, de touwbekercultuur, de klokbekercultuur en de urnenveldencultuur. In India betreft het onder meer de ochre coloured pottery-cultuur, de black and red ware-cultuur, de painted grey ware-cultuur en de northern black polished ware-cultuur.
Ook de afbeeldingen die op het aardewerk aangebracht werden geven soms inzicht in de cultuur. Zo zijn er bijvoorbeeld de Suzannakruik die een bijbels verhaal vertelde, de baardmankruik en de uilenbeker in de vorm van een uil. Dit soort voorwerpen was gedurende een bepaalde tijd populair. Luxe aardewerken goederen vertellen een verhaal omtrent de welstand van de bezitter.
Hiernaast is het van belang dat er bepaalde plaatsen waren waar aardewerk in grote hoeveelheden werd geproduceerd. Het van een dergelijke plaats afkomstig aardewerk had specifieke kenmerken. Dit alles geeft ons inzicht omtrent de toen gebruikte handelsroutes.
In het kader van experimentele archeologie doen verschillende organisaties onderzoek naar de werkwijze waarop aardewerk werd gebakken.
Toegepaste kunst
Keramisch materiaal
|
880800
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89cija%20Balompi%C3%A9
|
Écija Balompié
|
Écija Balompié is een Spaanse voetbalclub. Thuisstadion is het San Pablo in Écija in de autonome regio Andalusië. Het team speelt sinds 1997/98 in de Segunda División B.
Historie
De historie van het huidige Écija Balompié begint in 1968 als de club de naam aanneemt van de voorganger die werd opgericht in 1939 en ter ziele ging in 1965. De club speelt dan amateurvoetbal en weet in 1987 te promoveren naar de Tercera División. Hier verblijft de club in totaal 5 seizoenen. Tijdens het seizoen 1991-1992 promoveerde de club via een tweede plaats en de play-offs naar de Segunda División B en drie jaar later zelfs naar de Segunda División A. Daar zou het twee seizoenen verblijven en tijdens het eerste seizoen behaalde het de hoogste positie ooit met zijn dertiende plaats. Een jaar later daalt de club weer af naar de Segunda División B waar het tot het seizoen 2013-2014 zou verblijven, waarna een volgende degradatie volgde. Na drie seizoenen in de Tercera División, zou het vanaf seizoen 2017-2018 weer aantreden in de Segunda División B. Een zeventiende plaats was echter niet voldoende om de degradatie af te wenden.
In totaal heeft de club tot en met seizoen 2017-2018 8 jaar in de Tercera División gespeeld, 2 jaar in de Segunda División A en was het huidige seizoen het 23ste seizoen in de Segunda División B. Opvallenderwijs is de club nog nooit kampioen geweest.
Externe links
Officiële website Écija Balompié (Spaans)
Spaanse voetbalclub
Sevilla (provincie)
Sport in Andalusië
|
1772558
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/What%20Lies%20Beneath%20%28Robin%20Trower%29
|
What Lies Beneath (Robin Trower)
|
What Lies Beneath is een studioalbum dat door Robin Trower werd uitgebracht in het jaar 2009.
De opnamen voor dat album begonnen op 8 september 2008 en zouden tot 8 maart 2009 duren, toen het album voor de mastering werd aangeboden. Trower heeft zijn eerdere losse werk losgelaten en is weer perfectionist geworden, zoals in de begintijd van zijn solocarrière. De muziek is dan ook in vergelijking tot de begin jaren 70 nauwelijks veranderd; de nummers zijn even traag en loom als bij zijn eerste muziekalbum. Op het album staat slechts één track waarvan het tempo het normale tempo overstijgt, maar Trower keert vrijwel direct weer terug naar zijn voor hem te bespelen tempo. Ook nu deed de muziek denken aan Jimi Hendrix. Het album dat is opgenomen in Godalming werd geproduceerd door basgitarist Livingstone Brown. De opnamen moest regelmatig onderbroken worden, omdat Trower te vermoeid was.
Musici
Robin Trower – gitaar, zang
Levingstone Brown – basgitaar, arrangementen voor strijkers
Sam van Essen – slagwerk
Roger Cotton – orgel
Chris Taggart – slagwerk op 2, 8 en 9.
Composities
Allen door Trower:
Wish you were mine
What lies beneath
As you watch each city fall (deel 1)
As you watch each city fall (deel 2)
Freefall
Once the spell is broken
Sleeping on the moon
Time and emotion
Skin and bone
Buffalo blues
Find a place
Bron
de compact disc
Muziekalbum van Robin Trower
Muziekalbum uit 2009
|
2194957
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roman%20Opalka
|
Roman Opalka
|
Roman Opalka (officieel Roman Opałka) (Hocquincourt, 27 augustus 1931 – Chieti, 6 augustus 2011) was een Frans kunstschilder van Poolse afkomst.
Sinds 1965 werkte hij aan zijn project "1965 / 1–∞". Hierbij schilderde hij regels van oplopende getallen op zijn doeken die hij "détails" noemde. Opalka wilde zo een spoor van het onomkeerbaar verglijden van de tijd laten zien. Hij overleed drie weken voor zijn 80ste verjaardag in een ziekenhuis nabij Rome, nadat hij tijdens zijn vakantie ziek was geworden.
Leven
Opalka is geboren uit Poolse ouders die in Frankrijk woonden. In 1935 keerde het gezin terug naar Polen vanwaar de Opalka's tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Duitsland werden gedeporteerd. Kort voor het einde van de oorlog werden ze door Amerikaanse soldaten bevrijd. Ze werden naar Frankrijk gebracht en keerden van daar in 1946 terug naar Polen. Opalka begon op 16-jarige leeftijd in Wałbrzych aan een opleiding tot graficus. Vanaf 1949 volgde hij de school voor de kunsten in Łódź en van 1951 tot 1956 de Kunstacademie in Warschau. Opalka werd opgeleid door onder andere Władysław Strzemiński, die hem vertrouwd maakte met de avant-gardekunst uit die tijd. In deze periode leerde hij Alina Piekarczyk kennen, die zijn eerste echtgenote werd. Van 1958 tot 1960 was hij leraar aan het huis voor de kunsten te Warschau. In 1965 begon hij aan zijn levenswerk. In 1977 vestigde Opalka zich te Bazérac waar hij leefde met zijn partner Marie-Madeleine Gazeau.
Werk
In 1965 schilderde Opalka met het kleinste penseel dat hij kon vinden een wit cijfer "1" linksboven op een zwart doek van 1960 x 1350 mm. Vanaf 1968 werkt hij continu aan dit project. Toen hij in 1972 het getal "" had bereikt besloot hij zijn werkwijze iets aan te passen. Vanaf dat moment voegde hij voor elk nieuw doek 1% wit toe aan de verf die de achtergrond van zijn doek vormde. De doeken - die aanvankelijk geheel zwart waren - werden dus steeds iets lichter, wat ook het verglijden van de tijd illustreerde. Aan het eind van zijn leven waren de doeken vrijwel wit, en de cijfers die Opalka schilderde waren eveneens wit. Om niet van fraude te worden beschuldigd gebruikte Opalka twee soorten witte verf: zinkwit voor de basislaag van zijn schilderij en titaniumwit voor de cijfers die hij schilderde. Hierdoor zijn de cijfers die hij schildert toch zichtbaar, als men zijn doeken onder een bepaalde hoek houdt. Vanaf 1968 sprak Opalka elk getal dat hij schildert uit in het Pools. De geluidsopnamen hiervan vormden een tweede bewijs dat de getallen - die in de loop der jaren steeds moeilijker zichtbaar begonnen te worden - daadwerkelijk door hem waren geschilderd.
Aan het eind van elke werkdag maakte Opalka een portretfoto van zichzelf in zo neutraal mogelijk licht en met een neutrale gezichtsuitdrukking. Als hij een schilderij had voltooid maakte hij een foto van zichzelf staande voor het doek. In zijn witte werkkleding en met zijn haren die bij het ouder worden steeds witter werden leek hij langzaam te verdwijnen in de doeken die hij schilderde. Ook dit was weer een manier om het verglijden van de tijd te laten zien.
Opalka gebruikte penselen nummer 0. Pas wanneer hij een getal had voltooid doopte hij zijn penseel opnieuw in. De penselen werden voorzien van het eerste getal dat ermee was geschilderd, en ten minste ook het laatste getal, soms ook tussenliggende getallen die bijzonder waren, en werden vervolgens bewaard. De penselen vormen een onderdeel van Opalka's levenswerk.
Onderscheidingen en prijzen
2009 - Commandeur dans l'ordre des Arts et Lettres, Frankrijk
2009 - Gloria Artis, gouden medaille van verdienste, Polen
1996 - Bijzondere prijs van het ministerie van buitenlandse zaken, Polen
1993 - Goslarer Kaiserring, kunstprijs van de stad Goslar (Duitsland)
1991 - Prix National de la Peinture, Frankrijk
Tentoonstellingen (selectie)
OPALKA 1965/1-∞ in Städtische Galerie im Lenbachhaus te München (Duitsland), 1992-1993
OPALKA 1965/1-∞ zelfportretten, Gallery La Jolla, (Californië, Verenigde Staten), 2002
OPALKA 1965/1-∞ retrospectief Roman Opalka in het Lindenau Museum te Altenburg (Duitsland), 2002
OCTOGONE, Museum voor moderne kunsten te Saint-Étienne, 2006
OPALKA 1965/1-∞, "Passages", galerie Yvon Lambert (Parijs), 2010
Bibliografie
Time Passing (2011), met medewerking van Karlyn de Jongh en Sarah Gold, in het kader van Personal Structures.
Filmografie
Bloody Mondays & Strawberry Pies (2008) van Coco Schrijber
Externe links
Officiële website
Roman Opalka in de Encyclopédie audiovisuelle de l'art contemporain
documentaire over Roman Opalka, door Thierry Augé, 21 januari 2009, Arte.tv
Frans kunstschilder
Abstracte kunst
|
5487473
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WTA-toernooi%20van%20Melbourne%203%202021
|
WTA-toernooi van Melbourne 3 2021
|
Het WTA-tennistoernooi van Melbourne (officieel Grampians Trophy) van 2021 vond plaats van dinsdag 2 tot en met zondag 7 februari 2021 in de Australische stad Melbourne. Het was een geïmproviseerde editie van het toernooi, in verband met de coronapandemie – daardoor was er voor dit evenement geen kwalificatietoernooi. Ook een dubbelspeltoernooi ontbrak. Er werd gespeeld op de hardcourtbanen van Melbourne Park.
Dit toernooi ontrolde zich parallel aan de Gippsland Trophy en de Yarra Valley Classic, maar het begon enkele dagen later en was slechts half zo groot. Door het toevoegen van dit toernooi kon de WTA enige spelroutine bieden aan speelsters die een verzwaarde quarantaine hadden moeten uitzitten, omdat er in hun vliegtuig iemand had gezeten die na aankomst positief testte op covid-19.
Op donderdag 4 februari werden alle wedstrijden in Melbourne voor een dag stilgelegd, omdat een hotelmedewerker positief was getest op covid-19. Daardoor liep het toernooi een dag uit. Tijdens de resterende drie dagen werden alle partijen die niet in twee sets konden worden afgerond, beslist met een match-tiebreak. De halve finales schoven niettemin door naar de zondag, en er kon geen finale meer worden gespeeld.
Enkelspel
De als eerste geplaatste Canadese Bianca Andreescu had zich kort voor aanvang van het toernooi afgemeld, wegens een blessure.
Het zesde reekshoofd, Anett Kontaveit uit Estland, bereikte de finale door de Griekse Maria Sakkari te verslaan. Ook de ongeplaatste Amerikaanse Ann Li bereikte de finale – zij had haar als zevende geplaatste landgenote Jennifer Brady in de halve finale uitgeschakeld. Doordat er geen eindstrijd meer plaatsvond, gingen beide finalistes de boeken in als 'verliezend finaliste'.
Er waren geen deelneemsters uit de Lage Landen.
Geplaatste speelsters
Toernooischema
Eindfase
Bovenste helft
Onderste helft
Externe links
Enkelspel
Toernooischema ITF
Melbourne 2021 - 3
Melbourne - 3
|
3705184
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sendangrejo%20%28Madiun%29
|
Sendangrejo (Madiun)
|
Sendangrejo is een bestuurslaag in het regentschap Madiun van de provincie Oost-Java, Indonesië. Sendangrejo telt 1716 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Oost-Java
|
3540850
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Immenberg
|
Immenberg
|
Immenberg (berg), een berg in Zwitserland
Immenberg (heuvel), een heuvel in Beekbergen
Immenbergweg (straat), een straat in Beekbergen
Immenbergweg (station), een treinstation van de VSM
|
141501
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/HC%20Rotterdam
|
HC Rotterdam
|
HC Rotterdam, HCR, of Hockeyclub Rotterdam, is met ongeveer 2500 leden na Kampong en HC Oranje-Rood de derde grootste hockeyclub van Nederland. De heren en dames komen uit op het hoogste niveau. Tevens is het de succesvolste hockeyclub van Rotterdam.
Geschiedenis
Het huidige HC Rotterdam ontstond in 1973 uit een fusie tussen HC Hillegersberg, RBC (Rotterdamsche Bonds Club) en MRHC (Maasstad-Rotterdam Hockey Combinatie). MRHC was op haar beurt weer een fusie (in 1942) tussen de verenigingen Mixed Hockey Club Rotterdam en Hockey Club Maasstad. Het oprichtingsjaar van de oudste hockeyclub van de drie, MRHC wordt daarom aangehouden als oprichtingsjaar. Vlak na de fusie telde HC Rotterdam ongeveer 600 leden. In 1992 werd het 1000ste lid verwelkomd en in 2010 het 2500ste. Tussen 2001 en 2010 was HC Rotterdam de grootste club van Nederland. In 1977 was HC Rotterdam de tweede Nederlandse hockeyclub met een kunstgrasveld en werd er een nieuw clubhuis in gebruik genomen op sportpark Laag Zestienhoven. In 1997 werd HC Rotterdam de grootste hockeyclub van Nederland.
Doordat in 1999 werd beslist dat de HSL-spoorlijn dwars door het toenmalige terrein van HC Rotterdam aan de Beekweg (Sportcomplex Laag Zestienhoven) moest lopen, werd een verhuizing als noodzakelijk gezien. Op 12 oktober 2000 omstreeks 15.00 uur werd de eerste paal geslagen en op 14 oktober een jaar later werd Sportpark Hazelaarweg in Rotterdam-Schiebroek geopend. HCR heeft sindsdien de beschikking over een eigen hockeystadion met een maximale capaciteit van 10.000. Daarnaast telt de club drie water- en vier zandingestrooide kunstgrasvelden.
In november 2001 was de club het toneel van de strijd om de Champions Trophy voor mannen, in 2005 gastheer van het wereldkampioenschap voor junioren (onder 22 jaar) en in 2008 opnieuw voor de Champions Trophy. Ook is het gastheer geweest van meerdere Euro Hockey League evenementen. Van 1973 tot 1991 was M.A. (Tin) Jacobs voorzitter van HC Rotterdam. Samen met Carla van Ruiten (Hillegersberg) heeft hij vormgegeven aan de fusie en de totstandkoming van het (toenmalige) complex aan de Beekweg. Tin Jacobs wordt aangemerkt als de grondlegger van het huidige HC Rotterdam. Als dank voor zijn verdiensten is hij bij zijn afscheid benoemd tot ere-voorzitter. Van 1992 tot 2006 was Jan Hagendijk als voorzitter een belangrijke spil in het uitgroeien van HC Rotterdam tot de grootste hockeyclub van Nederland. Daarnaast was hij mede-verantwoordelijk voor de verhuizing naar het huidige complex en het binnenhalen van verschillende (inter)nationale toernooien. In 2006 gaf hij de voorzittershamer door aan Dick van Yperen. Hagendijk overleed op 6 maart 2010 en ter ere van hem werd de trofee van de ABN AMRO Cup naar hem vernoemd. In de zomer van 2013 droeg Van Yperen het voorzitterschap over aan Edwin Brouwers.
Heren
Vanaf de eenwording speelden de mannen (Heren 1) een stabiele factor in de een-na-hoogste competities. Zij waren vanaf de oprichting van de Overgangsklasse een vaste waarde tot 2000. In dat jaar werden de mannen voor het eerst kampioen en promoveerden naar de Hoofdklasse. Heren 1 speelde sinds het seizoen 2003/04 weer in de op een na hoogste divisie (overgangsklasse), maar dwongen op 21 mei 2005 onder leiding van Robbert Paul Aalbregt opnieuw promotie af naar de hoofdklasse door HC Eindhoven te verslaan in de promotieplay-offs. In het seizoen 2006/07 eindigden de mannen derde in de play-offs na HGC en Bloemendaal wat recht gaf op deelname aan de allereerste editie van de EHL en eindigden daar als derde, wat vervolgens herhaald werd in de tweede editie en in de derde editie werd de finale gehaald. Hans Streeder volgde Robbert-Paul Aalbregt op in 2008 als coach en ging sinds de zomer van 2011 fulltime aan de slag als technisch directeur bij de club. De club heeft momenteel Reinoud Wolff als coach van Heren 1. Na vier play off-deelnames behaalden de heren in 2012 voor het eerst de finale door HC Bloemendaal over drie wedstrijden te verslaan. In de finale verloren de heren met goed spel twee keer nipt van Amsterdam. In de reguliere competitie eindigden de heren tevens voor het eerst bovenaan op de ranglijst. In 2013 haalden de heren opnieuw de finale, doordat de derde plaats in de competitie was behaald en in de halve finale met Bloemendaal werd afgerekend. In de finale op 25 mei en 26 mei zou Oranje Zwart de tegenstander zijn. Op 2 juni 2013 werd HC Rotterdam na drie play-off wedstrijden voor de eerste keer kampioen van Nederland na twee gewonnen wedstrijden en een verloren wedstrijd.
Dames
De vrouwen (Dames 1) waren sinds het seizoen 1992/93 een vaste waarde in de hoogste afdeling van de Nederlandse hockeycompetitie. Zij hebben zelfs in 2001 en 2002 in de finale gestaan van de play-offs om het landskampioenschap. In beide finales moesten de dames het onderspit delven tegen Den Bosch en in 2002 op slechts één haar na. De eerste wedstrijd werd thuis gewonnen met 2-1 en in Den Bosch leek de landstitel na de treffer via de strafcorner van Florien Cornelis vier minuten voor tijd naar Rotterdam te gaan. Tot overmaat van ramp scoorde Den Bosch in de allerlaatste minuut de gelijkmaker via Mijntje Donners en daarna maakte zij in de verlenging de winnende. In de derde wedstrijd won Den Bosch afgetekend met 4-1 van Rotterdam. Dichter bij het landskampioenschap is nog geen enkele Rotterdamse damesformatie geweest. Wel hebben de dames de Europcup II gewonnen in 2002 in Ourense en 2003 in eigen huis. Voormalig vrouwenbondscoach Gijs van Heumen stond sinds 2004 aan het roer bij de dames en droeg deze functie in 2008 over aan Stijn van Roosendaal die in 2009 werd vervangen door voormalig-international en speler van de club Caroline van Nieuwenhuyze-Leenders. Zij werd in 2011 wegens tegenvallende prestaties ontslagen. Remco Hartgers was haar opvolger, maar bij hem gebeurde hetzelfde. Hans Streeder werd vervolgens als interim-coach aangesteld. Sinds 23 oktober 2011 wonnen de vrouwen geen wedstrijd meer in de hoofdklasse en de vrouwen eindigden het seizoen 2011/2012 dan ook op een teleurstellende elfde plaats. Via play-outs moesten de dames degradatie zien te voorkomen tegen de nummer twee van de Overgangsklasse De Terriërs. Op 20 mei 2012 degradeerden de dames na twintig jaar op het zandveld van De Terriërs naar de Overgangsklasse. De nieuwe coach en voormalig-speler Richard de Snaijer moet proberen de vrouwenploeg weer terug op het hoogste niveau te brengen.
Erelijst
Landskampioen
Heren: 2013
ABN AMRO Cup
Heren: 2010, 2011, 2012, 2016, 2017
Euro Hockey League
Heren: 3e in 2008 en 2009, verliezend-finalist in 2010
Europacup II:
Dames: 2002, 2003
Overgangsklasse
Heren: 2000, 2002, 2005
Dames: 1984, 1990, 1992
KNHB beker
Dames: 1995
Landskampioen zaalhockey:
Heren: 2008, 2014
Dames: 1999, 2000, 2001
Europese kampioenschappen zaalhockey:
Heren: 2015, EuroHockey Indoor Club Champions Challenge I
Samenwerkingsverbanden
HC Rotterdam had tussen 2001 en 2011 HC Aeolus geadopteerd als satellietvereniging. In deze constructie nam de club vrijwel alle leden over, maar bleef Aeolus als club met een eigen bestuur en de eerste teams bestaan. Heren 1 en dames 1 werden in die tien jaar tijd beide opgewerkt tot de Overgangsklasse. Doordat HC Rotterdam in het voorjaar van 2011 aangaf een ander beleid te willen gaan voeren met betrekking tot het tophockey, was er geen plaats meer voor de teams van Aeolus. De ruim 40 leden van Aeolus meldden zich kort daarop bij stadgenoot RHV Leonidas met het verzoek om te fuseren. Deze fusie werd op 5 augustus 2011 goedgekeurd door de algemene ledenvergaderingen van beide clubs.
Bekende (oud-)HC'ers
Mannen
Dames
Coaches
Overzichtslijsten
Resultaten
Externe link
Officiële website HC Rotterdam
Hockey Club
Hillegersberg-Schiebroek
Rotterdam
|
926244
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Deiniolen
|
Deiniolen
|
Deiniolen is een plaats in Wales, in het bestuurlijke graafschap en in het ceremoniële behouden graafschap Gwynedd. De plaats is genoemd naar de heilige Deiniol.
Plaats in Wales
Gwynedd
|
4817780
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Touwbrug%20%28Delft%29
|
Touwbrug (Delft)
|
De Touwbrug is een brug over de Wijnhaven in het centrum van de Zuid-Hollandse stad Delft. De brug bevindt zich bij de Oude Langendijk en is een rijksmonument.
Naamgeving
Tegenover de brug, aan de Koornmarkt, was vroeger een winkel in scheepsartikelen gevestigd. De handelaar stalde onderaan de brug waren uit, onder andere touw. Daaraan dankt de brug haar naam. Een alternatieve namen is Korenmetersbrug, genoemd naar een huisje (ter hoogte van Koornmarkt 84) waar de korenmeters hun gereedschap bewaarden. Nog een andere naam is Boksbrug, naar het voormalige huis De Bok op de Wijnhaven.
De boogbrug van gewapend beton met een bekleding van metselwerk is in 1933 verlaagd en in 1954 verbreed.
Fotogalerij
Literatuur
P.C. Visser, Delfts bruggen, Delft: Waltman, z.j., p. 14.
Delft over bruggen, Delft: Deltech uitgevers, 1997, p. 33.
Zie ook
Lijst van bruggen in het centrum van Delft
Lijst van rijksmonumenten in Delft
Rijksmonument in Delft
Brug in Delft
|
273990
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Domstad
|
Domstad
|
Aken
Keulen
Utrecht
|
1020670
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mexico%20%28Missouri%29
|
Mexico (Missouri)
|
Mexico is een plaats (city) in de Amerikaanse staat Missouri, en valt bestuurlijk gezien onder Audrain County.
Demografie
Bij de volkstelling in 2000 werd het aantal inwoners vastgesteld op 11.320.
In 2006 is het aantal inwoners door het United States Census Bureau geschat op 11.016, een daling van 304 (-2,7%).
Geografie
Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van
30,3 km², waarvan 29,4 km² land en 0,9 km² water.
Plaatsen in de nabije omgeving
De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 24 km rond Mexico.
Externe link
Plaats in Missouri
|
2247652
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jet%20Set%20Radio
|
Jet Set Radio
|
Jet Set Radio (Japans: "ジェット セット ラジオ, Romaji: Jetto Setto Rajio), ook wel Jet Grind Radio in de VS, is een computerspel dat werd ontwikkeld door Smilebit en uitgegeven door Sega. Het spel kwam voor het eerst uit in 2000 voor de Sega Dreamcast. Later werd het spel ook uitgebracht op onder andere de Game Boy Advance, Xbox 360, PlayStation Vita en pc. In 2012 verscheen het spel ook voor Android en iOS.
In 2002 kreeg het spel een opvolger voor de Xbox genaamd Jet Set Radio Future.
Spel
De speler bestuurt het personage Beat, die rijdt op elektrische rolschaatsen en probeert graffiti-tags op verschillende plekken in het veld te spuiten. De politie probeert de speler hierbij te stoppen door de achtervolging in te zetten, te voet, in tanks, en helikopters. Het veld wordt uitgespeeld wanneer de speler binnen de tijdslimiet alle tags op de juiste plekken gespoten heeft. Door trucs en combinaties uit te voeren op de rolschaatsen kunnen punten verkregen worden.
Nieuwe spelers worden vrijgespeeld nadat de speler hem of haar verslaat in een spelronde door het uitvoeren van bepaalde trucs. Met spelers Gum en Tab vormt Beat een nieuwe bende, genaamd de "GG's". Later sluiten ook Combo en Cube zich aan. Ze nemen het op tegen enkele rivaliserende bendes in de fictieve stad Tokyo-to.
Uitgave
Jet Set Radio kwam uit in Japan op 29 juni 2000, en in Europa op 24 november 2000. De versie voor de Verenigde Staten werd hernoemd naar "Jet Grind Radio" vanwege rechtenkwesties. Deze versie bevat twee extra velden, enkele nieuwe nummers, en andere aanvullingen. Deze versie kan ook verbinden met SegaNet om graffiti-tags te downloaden of eigen tags te uploaden.
Platforms
Ontvangst
Muziek
De soundtrack van het spel is grotendeels gecomponeerd door Hideki Naganuma, een Japanse componist die regelmatig voor Sega muziek componeerde. De muziek bestaat voornamelijk uit J-pop, hiphop, funk en breakbeat.
Trivia
Het computerspel was het eerste waarbij de cel shading techniek werd toegepast. Hierdoor lijkt het spel op een tekenfilm en heeft de omgeving een zeer vloeiende, kleurrijke indruk. Deze techniek werd later onder andere toegepast in de Borderlands-spellen en het spel XIII.
Computerspel uit 2000
Computerspel van Sega
Sciencefictionspel
Sportspel
Actiespel
Android-spel
Dreamcast-spel
IOS-spel
PlayStation Network-spel
PlayStation Vita-spel
Xbox 360-spel
|
3641235
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manunggal%20Makmur
|
Manunggal Makmur
|
Manunggal Makmur is een bestuurslaag in het regentschap Tanjung Jabung Timur van de provincie Jambi, Indonesië. Manunggal Makmur telt 585 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Jambi
|
5419764
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1277%20%28getal%29
|
1277 (getal)
|
1277 is het 206e priemgetal. Het voorgaande priemgetal is 1259; het eerstvolgende is 1279, waarmee het dus een priemtweeling vormt.
1277 is een viervoud plus 1, zodat dit priemgetal volgens de stelling van Fermat over de som van twee kwadraten kan worden geschreven als de som van twee kwadraten: .
Priemgetal
|
3222780
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Xestoleberis%20duemaculata
|
Xestoleberis duemaculata
|
Xestoleberis duemaculata is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Xestoleberididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Hartmann.
Xestoleberididae
|
633808
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EMV%20%28betaalkaartsysteem%29
|
EMV (betaalkaartsysteem)
|
EMV staat voor Europay, MasterCard en Visa, de drie betaalkaartsystemen die samen een kader hebben opgesteld voor het compatibel maken van chipbetaalkaarten en chipbetaalterminals. Europay fuseerde in 2002 met MasterCard.
Ook andere betaalsystemen, vooral in Europa, gebruiken de EMV-standaarden voor hun chipbetaalkaarten. EMVCo is de wettelijke entiteit die zich opwerpt als bewaker van de EMV-specificaties. Naast Mastercard en Visa zijn ook American Express, het Amerikaanse Discover, het Chinese UnionPay en het Japanse betaalkaartsysteem JCB lid van EMVCo.
De aanleiding tot het gebruik van een chip in plaats van de magneetstrip was de behoefte aan een betere beveiliging. Mede door de toename van skimmen is dit proces versneld.
De migratie van strip naar chip werd in 2005 begonnen, maar doordat alle geldautomaten en betaalautomaten moesten worden omgebouwd in bijna alle landen van de wereld, zou dit nog jaren in beslag nemen. In Nederland was dit proces in 2013 voltooid.
Externe links
Het nieuwe pinnen, website over de invoering van de EMV-standaard
EMVCo-website
Creditcard
|
460646
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neuvy-sur-Barangeon
|
Neuvy-sur-Barangeon
|
Neuvy-sur-Barangeon is een gemeente in het Franse departement Cher (regio Centre-Val de Loire). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Vierzon. Neuvy-sur-Barangeon telde op inwoners.
Geografie
De oppervlakte van Neuvy-sur-Barangeon bedraagt 67,34 km², de bevolkingsdichtheid is 16 inwoners per km² (per 1 januari 2019).
De onderstaande kaart toont de ligging van Neuvy-sur-Barangeon met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Geboren in Neuvy-sur-Barangeon
Jean Graczyk (1933-2004), voormalig wielrenner
Externe links
Gemeente in Cher
|
908513
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dziadkowice%20%28gemeente%29
|
Dziadkowice (gemeente)
|
De gemeente Dziadkowice is een landgemeente in het Poolse woiwodschap Podlachië, in powiat Siemiatycki.
De zetel van de gemeente is in Dziadkowice.
Op 30 juni 2004 telde de gemeente 3095 inwoners.
Oppervlakte gegevens
In 2002 bedroeg de totale oppervlakte van gemeente Dziadkowice 115,71 km², waarvan:
agrarisch gebied: 61%
bossen: 33%
De gemeente beslaat 7,93% van de totale oppervlakte van de powiat.
Demografie
Stand op 30 juni 2004:
In 2002 bedroeg het gemiddelde inkomen per inwoner 1225,1 zł.
Plaatsen
Brzeziny-Janowięta, Dołubowo, Dziadkowice, Hornowo, Hornowszczyzna, Jasienówka, Korzeniówka, Kąty, Lipiny, Malewice, Malinowo, Osmola, Smolugi, Smolugi-Kolonia, Wojeniec, Zaminowo, Zaporośl, Zaręby, Żuniewo, Żurobice
Aangrenzende gemeenten
Boćki, Brańsk, Grodzisk, Milejczyce, Siemiatycze
Gemeente in Podlachië
|
200010
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Col%20du%20T%C3%A9l%C3%A9graphe
|
Col du Télégraphe
|
De Col du Télégraphe is een bergpas in de Franse Alpen. De bergpas is vooral bekend vanwege wielrenetappes in de Ronde van Frankrijk.
Om de noordzijde van Col du Galibier te beklimmen moet men eerst de Col du Télégraphe hebben bedwongen. De combinatie van deze twee cols maakt een etappe zeer zwaar. De meeste renners proberen dan ook hun krachten op de Col du Télégraphe te sparen.
In 1972 maakte Eddy Merckx zijn bijnaam de Kannibaal waar door al op de Col du Télégraphe aan te vallen en zijn tegenstanders te slopen voor de Col du Galibier in zicht kwam. Op deze laatste col moesten vervolgens ook Joop Zoetemelk en Joaquim Agostinho Merckx laten gaan. Wel was het de Italiaan Pietro Campagnari die in 1972 nog als eerste de top van de Col du Télégraphe passeerde. Het vaakst werd de top als eerste gepasseerd door een Spanjaard.
Op de top van de Col du Télégraphe kwamen in de Ronde van Frankrijk als eerste door:
1911: Émile Georget
1912: Eugène Christophe
1924: Bartolomeo Aimo
1933: Vicente Trueba
1934: Federico Ezquerra
1935: Francesco Camusso
1936: Romain Maes
1937: Pierre Gallien
1947: Fermo Camellini
1952: Jean Le Guilly
1955: Charly Gaul
1957: Gastone Nencini
1964: Federico Bahamontes
1966: Julio Jiménez
1967: Julio Jiménez
1969: Joaquim Galera
1972: Pietro Campagnari
1973: José Manuel Fuente
1974: Herman Van Springel
1979: Giovanni Battaglin
1993: Thierry Claveyrolat
1998: Rodolfo Massi
1999: José Luis Arrieta
2003: Pierrick Fédrigo
2005: Santiago Botero
2007: Mikel Astarloza
2011: Gorka Izagirre
2017: Primož Roglič
2022: Pierre Latour
Tel
Telegraphe
Saint-Michel-de-Maurienne
Valloire
|
3048915
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amphineurus
|
Amphineurus
|
Amphineurus is een geslacht van steltmuggen (Limoniidae).
Soorten
Deze lijst van 72 stuks is mogelijk niet compleet.
|
1995187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Natriumaluminiumhydride
|
Natriumaluminiumhydride
|
Natriumaluminiumhydride is een anorganische ionaire verbinding van natrium, aluminium en waterstof, met als brutoformule NaAlH4. De stof komt voor als hygroscopische en corrosieve witte kristallen, die hevig reageren met water. Hierbij komen onder meer natriumhydroxide en waterstofgas vrij:
NaAlH4 + 4H2O -> NaOH + Al(OH)3 + 4H2
Natriumaluminiumhydride is verwant met lithiumaluminiumhydride, een veelgebruikte reductor in zowel organisch als anorganische chemie. Natriumaluminiumhydride heeft daarom vergelijkbare eigenschappen. Het is een licht ontvlambare stof, maar niet reactief in droge lucht en bij kamertemperatuur.
Synthese
Natriumaluminiumhydride kan bereid worden uit reactie van metallisch natrium, aluminium en waterstofgas onder hoge druk en temperatuur:
Na + Al + 2H2 -> NaAlH4
Het kan ook uit lithiumaluminiumhydride bereid worden, door een metathesereactie met natriumhydride in THF:
LiAlH4 + NaH -> NaAlH4 + LiH
Toepassingen
Net zoals lithiumaluminiumhydride is natriumaluminiumhydride een sterke reductor, waarvan de werking gelijkaardig is met die van di-isobutylaluminiumhydride (DIBAL). Doordat de grote substituenten ontbreken is natriumaluminiumhydride minder selectief dan DIBAL. Natrium is ook minder elektronegatief dan lithium, waardoor NAH een grotere reactiviteit heeft.
Externe links
MSDS van natriumaluminiumhydride
Natriumzout
Verbinding van aluminium
Hydride
Reagens
Reductor
Ontvlambare stof
Corrosieve stof
|
3293183
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scythris%20crypta
|
Scythris crypta
|
Scythris crypta is een vlinder uit de familie dikkopmotten (Scythrididae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1961 door Hannemann.
De soort komt voor in Europa.
Dikkopmotten
Dier uit het Palearctisch gebied
|
3404511
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipuliforma%20triangulalis
|
Tipuliforma triangulalis
|
Tipuliforma triangulalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1907 door Kenrick.
Grasmotten
|
1271820
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Park%20Tivoli%20%28Berg%20en%20Dal%29
|
Park Tivoli (Berg en Dal)
|
Park Tivoli of Amusementspark Tivoli is een attractiepark gelegen in Berg en Dal, nabij Nijmegen, Gelderland, Nederland. In de loop van de tijd zijn er meerdere eigenaren geweest en is het park diverse malen uitgebreid.
Attracties
De meer dan 30 attracties en speeltoestellen in Amusementspark Tivoli zijn gericht op basisschoolkinderen vanaf 2 jaar.
Voor de jongste kinderen is er Harm’s Kippenfarm, het mini-reuzenrad, de botsauto’s, zweefmolen, draaimolen, buggy’s, 't Vliegende Piraatje, de Regenboogreis en binnenspeeltuin Circus Fun City. Bij Harm’s Kippenfarm is ook een speelplek voor de allerkleinsten, ’t Dreumeshofje, met een babyschommel, veer schildpad, zandbak en speelhuisje met glijbaantje.
Voor de wat oudere kinderen zijn er Achtbaan, BeeBee, spookhuis “Het Griezelbos”, botsauto’s, Skypie, de Race Pop-ups en een luchtkussen. Achter de binnenspeeltuin is een speelplek voor de wat oudere kinderen, het Spring- en speelparadijs. Hier bevinden zich o.a. een grote Air trampoline, vierpersoonswip en een vogelnestschommel. Ook staan hier picknickbanken.
Binnenspeeltuin Circus Fun City heeft onder andere ballenbakken, glijbanen, touwbruggen en klimrekken. Voor de allerkleinsten (tot 4 jaar) is er een apart speelhoekje met lachspiegels en grote stapelblokken. Voor de wat oudere kinderen en volwassenen staan er playstations.
Onderdeel van het park is een midgetgolfbaan.
Mascottes
De hoofdmascottes van het park zijn de tweeling Tiffi en Toffi. Toffi is een blonde jongen met een rood T-shirt, spijkerbroek en rode pet. Tiffi is zijn zusje en heeft bruin haar en een geel met rood jurkje aan.
Attractiepark in Nederland
Recreatie in Gelderland
Berg en Dal
|
5227041
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carola%20Szilv%C3%A1ssy
|
Carola Szilvássy
|
Carola Szilvássy de Kecsetfalva et Cseszelic(z)e (Kolozsvár, 1876 – aldaar, 26 mei 1948) was een Zevenburgse aristocrate, mecenas en muze van schrijver Miklós Bánffy. Na haar huwelijk droeg ze de familienaam van haar man en heette ze Carola Bornemisza. Haar voornaam wordt soms ook als Karola geschreven.
Biografie
Carola was de dochter van grootgrondbezitter Béla Szilvássy uit het comitaat Torda en Antónia Wass de Czege (1856-1936). Ze stond bekend als een hoogopgeleide, opvallende en eigentijdse vrouw. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zette ze zich in als verpleegster en in het interbellum was ze actief in literaire kringen.
Ze had een innige band met graaf Miklós Bánffy, maar hun relatie leidde niet tot een huwelijk, omdat Bánffy’s vader György Bánffy hier niet mee instemde. Ze trouwde in 1896 evenwel met baron Elemér Bornemisza (1868-1938), met wie ze echter geen gelukkig huwelijk had en na de vroege dood van hun dochtertje Dudi een gescheiden leven ging leiden. In Bánffy's Zevenburgentrilogie stond ze model voor de adembenemende Adrienne Milóth. Ze stierf in 1948 in Cluj-Napoca en werd begraven op begraafplaats Hajongard.
Hongaarse adel
Transsylvaanse Hongaar
|
4072936
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Valtatie%204%20%28Finland%29
|
Valtatie 4 (Finland)
|
|}
|}
De Valtatie 4 is een primaire hoofdweg in Finland met een lengte van circa 1295 kilometer. De weg verbindt de hoofdstad Helsinki met de Noorse grens bij Utsjoki. De weg is over 219 km uitgevoerd als snelweg. De weg is over het gehele traject uitgevoerd als de E75 en een klein gedeelte als E8.
004
|
5506686
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vladimir%20Dekanozov
|
Vladimir Dekanozov
|
Vladimir Georgijevitsj Dekanozov (Dekanozisjvili) (Russisch: Влади́мир Гео́ргиевич Декано́зов (Деканозишви́ли); juni 1898 - 23 december 1953) was een Azerbeidzjaans ambtenaar en diplomaat die actief was voor de Sovjet-Unie.
Biografie
Vladimir Dekanozov werd geboren als een zoon van Giorgi Dekanozisjvili, de oprichter van de Georgische Socialistisch-Federalistische Partij. Hij studeerde geneeskunde aan de universiteiten van Saratov en Bakoe. In 1918 sloot hij zich aan bij het Rode Leger en twee jaar later werd hij ook lid van de Communistische Partij. Dekanozov werkte voor korte tijd voor het volkscommissariaat van gezondheid van de Democratische Republiek Azerbeidzjan. Na de invasie van het Rode Leger in Azerbeidzjan begon hij met werken voor de Tsjeka in de nieuwe Azerbeidzjaanse Socialistische Sovjetrepubliek. Hier leerde Dekanozov Lavrenti Beria kennen met wie hij bevriend raakte.
In 1938 werd hij door Beria bij de NKVD aangesteld als Hoofd Buitenland, ondanks dat hij tot dan toe geen enkele internationale ervaring had. Binnen twee jaar tijd liet hij zien dat hij zijn taken naar behoren kon uitvoeren. Op 14 juni 1940 werd hij door Josef Stalin benoemd tot volkscommissaris van de Litouwse Sovjetrepubliek. Hij vloog direct in een bommenwerper naar Kaunas en stelde meteen voor de communisten orde op zaken. Onder zijn leiding werden tweeduizend Litouwers opgehangen om als waarschuwing te dienen. In augustus verliet hij Litouwen weer en in de zes weken dat hij in de nieuwe sovjetdeelrepubliek was geweest had hij een complete sovjetisering laten doorvoeren. Zo had hij voor een regering gezorgd die alleen uit Litouwse communisten bestond.
Vanaf november 1940 was Dekanozov ook enkele maanden ambassadeur voor de Sovjet-Unie in Berlijn. Hij was hier door Beria naar toe gestuurd zodat deze onafhankelijk van Stalin een opinie kon vormen over hetgeen wat er gebeurde ten westen van Rusland. In september 1943 maakte hij een bezoek aan Stockholm. Een actie die door Joachim von Ribbentrop werd geïnterpreteerd dat de Sovjets open stonden voor een afzonderlijke vrede tussen hen en Nazi-Duitsland. Adolf Hitler wees dit plan af.
Na de Tweede Wereldoorlog bleef Dekanozov actief voor de NKVD en het Russische ministerie voor buitenlandse zaken. Tevens werd hij minister van Binnenlandse Zaken van de Georgische deelrepubliek. Vanwege dat Dekanozov goed bevriend was met Beria werd hij in juni 1953 opgepakt om na een proces in december te worden doodgeschoten.
Politicus uit de Sovjet-Unie
Geëxecuteerd persoon in de Sovjet-Unie
Azerbeidzjaans communist
|
3994873
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pirard%20van%20Luik
|
Pirard van Luik
|
Pirard (ook Pirhard, Pirardus of Erhard) ) (? - 8 juli 840) was bisschop van Luik vanaf ongeveer 832 tot 840 of 841.
Er is weinig over hem bekend. Zelfs zijn naam en de duur van zijn episcopaat zijn onzeker. Fabritius noemt hem Pirardus. Hij laat zijn episcopaat van 833 tot 841 duren. Chapeauville spreekt ook van Pirardus en laat zijn episcopaat in 841 eindigen. Mooyer noemt twee namen, Pirhard en Erhard, en laat zijn episcopaat van 832 tot 840 duren.
Hij zou de eerste bisschop van Luik zijn geweest die Allerheiligen liet vieren. Paus Gregorius IV had in 837 verordonneerd dat dit feest voortaan op 1 november zou worden gevierd.
Voetnoten
Bronvermelding
Bisschop van Luik
Bisschop in de Nederlanden in de 9e eeuw
|
3263643
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Echinolatus%20poorei
|
Echinolatus poorei
|
Echinolatus poorei is een krabbensoort uit de familie van de Portunidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Davie & Crosnier.
Ovalipidae
|
3012276
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Apollo%2018%20%28film%29
|
Apollo 18 (film)
|
Apollo 18 is een Amerikaanse sciencefiction-horrorfilm uit 2011. De film is geschreven door Brian Miller, geregisseerd door Gonzalo Lopez-Gallego en geproduceerd door Timoer Bekmambetov en Ron Schmidt.
De film suggereert dat de officieel afgelaste Apollo 18-ruimtevlucht in 1974 wel degelijk geland is op de maan en daar onvoorziene, voor de wereld geheim gehouden ontdekkingen deed. Apollo 18 ging op 2 september 2011 in première in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada.
Verhaal
In december 1973 wordt de bemanning van de geannuleerde Apollo 18-missie geïnformeerd dat het om een geheime missie zou gaan van het Amerikaanse Ministerie van Defensie, waarbij gedaan wordt alsof het om een lancering van een satelliet zou gaan. Commandant Nathan Walker, luitenant-kolonel John Grey en kapitein Ben Anderson worden gelanceerd richting de maan om detectoren te verplaatsen om de Verenigde Staten te waarschuwen voor dreigende ICBM-aanvallen van de Sovjet-Unie.
Grey blijft in een baan aan boord van de Freedom Command Module, terwijl Walker en Anderson op de maan landen met de maanlander Liberty. Tijdens het plaatsen van een van de detectoren en het verzamelen van maansteenmonsters horen beiden geluiden en ze zien een rots bewegen. Houston beweert dat de geluiden interferentie van de ICBM-detectoren zijn. Anderson vindt een maansteen op de grond van de Liberty. Bij een andere missie vinden ze voetafdrukken, die ze leiden naar een dode kosmonaut en een functionerende Sovjet-maanlander.
De volgende dag ontdekken de twee, dat de vlag die ze hebben geplant weg is. Hun missie is voltooid, maar de lancering wordt afgebroken wanneer de Liberty heftig schudt. Een inspectie brengt schade aan de Liberty en niet-menselijke sporen aan het licht. Walker voelt iets raars in zijn ruimtepak en als hij naar binnen wordt gedragen door Anderson ontdekt Anderson een bewegende spinachtige creatuur.
Het duo krijgt van Houston te horen, dat Walker is geïnfecteerd met iets buitenaards. Houston wil hen terug naar de aarde brengen, maar het duo gelooft Houston niet. Daarna krijgt Walker rare symptomen van de infectie, zoals raar bewegende ogen en de wens dat Anderson hem doodt. Terug in de Liberty vechten Walker en Anderson met elkaar. Uiteindelijk vluchten de twee astronauten naar de Russische maanlander. Onderweg wordt Walker gegrepen door de spinachtigen en laat Anderson hem achter.
Als hij eindelijk bij het Russische schip komt krijgt hij van Defensie te horen dat de missie is gestaakt en dat ze hem daarom niet meer kunnen redden. Grey, die nog in de Freedom zit, besluit hem te redden. Anderson wil gaan lanceren , maar opeens verschijnt Walker voor de deur en probeert het raam in te slaan om zo binnen te komen. Walker wordt daarna vermoord door de spinachtigen. Uiteindelijk stijgt Anderson op met de Russische maanlander en komt in een baan om de maan. Als hij wil gaan koppelen met de Freedom om naar de Aarde te gaan, blijkt dat er ook maanmonsters in het Russische schip zaten. Anderson verliest de controle over het schip en crasht tegen de Freedom aan waardoor hij en Grey om het leven komen.
Aan het einde wordt een rapport weergegeven waarin staat dat de bemanning in een training is omgekomen en dat hun lichamen nooit meer teruggevonden zijn.
Cast
Warren Christie - Benjamin 'Ben' Anderson
Lloyd Owen - Nathan "Nate' Walker
Ryan Robbins - John Grey
Amerikaanse film
Sciencefictionfilm
Horrorfilm
Film uit 2011
Found footage
|
716927
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trassenheide
|
Trassenheide
|
Trassenheide is een gemeente in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren, en maakt deel uit van de Landkreis Vorpommern-Greifswald.
Trassenheide telt inwoners.
Gemeente in Mecklenburg-Voor-Pommeren
|
3628024
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paya%20Rangkuluh
|
Paya Rangkuluh
|
Paya Rangkuluh is een bestuurslaag in het regentschap Bireuen van de provincie Atjeh, Indonesië. Paya Rangkuluh telt 524 inwoners (volkstelling 2010).
Plaats in Atjeh
|
3448947
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amphixystis%20crypsirias
|
Amphixystis crypsirias
|
Amphixystis crypsirias is een vlinder uit de familie echte motten (Tineidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1930 door Meyrick.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Echte motten
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
4022470
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldkampioenschap%20voetbal%202014%20%28Groep%20H%29%20Zuid-Korea%20-%20Belgi%C3%AB
|
Wereldkampioenschap voetbal 2014 (Groep H) Zuid-Korea - België
|
Dit artikel gaat over de wedstrijd in de groepsfase in groep H tussen Zuid-Korea en België die gespeeld werd op donderdag 26 juni 2014 tijdens het wereldkampioenschap voetbal 2014. Op dezelfde dag werden de wedstrijden Portugal – Ghana, Verenigde Staten – Duitsland en Algerije – Rusland gespeeld.
Voorafgaand aan de wedstrijd
Zuid-Korea staat bij aanvang van het toernooi op de 57e positie van de FIFA-wereldranglijst. In februari 2010 begon het land met stijgen, nadat het in januari op de 52e positie stond. In oktober 2012 bereikte Zuid-Korea met de 25e positie het eind van de stijging. Sindsdien bevindt het land zich in een daling. Sinds begin 2014 is Zuid-Korea vier posities gedaald. Twee andere bij de AFC aangesloten landen behaalden in juni 2014 een betere positie op de ranglijst; dat waren Japan en Iran.
Zuid-Korea speelde voor deze wedstrijd twee andere wedstrijden. De eerste wedstrijd tegen Rusland speelde Zuid-Korea met 1-1 gelijk en de tweede wedstrijd tegen Algerije verloor Zuid-Korea met 2-4.
België staat bij aanvang van het toernooi op de elfde plaats van de wereldranglijst. België bevindt zich sinds halverwege 2007 – toen het op de 71e plaats stond, wat het dieptepunt voor België was – in een stijgingsperiode. In oktober 2013 bereikte België met de vijfde positie zijn hoogtepunt. Sindsdien is het land zes posities gedaald. De positie van België was in juni 2014 gelijk aan die van begin 2014. Zes andere bij de UEFA aangesloten landen wisten in juni 2014 een betere positie op de ranglijst te bemachtigen; dat waren Engeland, Italië, Zwitserland, Portugal, Duitsland en nummer één Spanje.
België won beide wedstrijden; de eerste wedstrijd tegen Algerije met 2-1 en de tweede wedstrijd tegen Rusland met 1-0.
Deze landen speelden drie keer eerder tegen elkaar, waarvan een wedstrijd op 5 juni 1999 het recentst is. Die vriendschappelijke wedstrijd werd door België met 1-2 gewonnen. In totaal won België twee wedstrijden en werden er twee gelijkgespeeld. De Belgen wisten vijfmaal in het doel van de Zuid-Koreanen te scoren; andersom kwam dat twee keer voor.
Wedstrijdgegevens
Zie ook
Zuid-Korea op het wereldkampioenschap voetbal 2014
België op het wereldkampioenschap voetbal 2014
Lijst van voetbalinterlands België - Zuid-Korea
Wedstrijden
H
België
Zuid-Korea
Sportevenement in São Paulo
|
5387968
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Myriostephes
|
Myriostephes
|
Myriostephes is een geslacht van vlinders van de familie van de grasmotten (Crambidae), uit de onderfamilie van de Spilomelinae. De wetenschappelijke naam voor dit geslacht is voor het eerst gepubliceerd in 1884 door Edward Meyrick.
Soorten
Myriostephes asphycta (Turner, 1915)
Myriostephes crocobapta Turner, 1908
Myriostephes haplodes (Meyrick, 1887)
Myriostephes leucostictalis (Hampson, 1899)
Myriostephes matura Meyrick, 1884
Myriostephes rubriceps (Hampson, 1903)
Grasmotten
|
3217373
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Conchoecetta%20giesbrechti
|
Conchoecetta giesbrechti
|
Conchoecetta giesbrechti is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Halocyprididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door G.W. Müller.
Halocyprididae
|
3030947
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ravn%20Alaska
|
Ravn Alaska
|
Ravn Alaska is een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij die een reeks vluchten in Alaska uitvoert. Tot 2014 heette de maatschappij Era Alaska. Era Alaska kwam ook voor in het realityprogramma Flying Wild Alaska van Discovery Channel.
Vloot
Verkeer en vervoer in Alaska
Amerikaanse luchtvaartmaatschappij
Economie van Alaska
|
2618564
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Passalus%20pugionatus
|
Passalus pugionatus
|
Passalus pugionatus is een keversoort uit de familie Passalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1847 door Burmeister.
Passalidae
|
1876827
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Symfonie%20nr.%205%20%22Sakura%22%20%28Reed%29
|
Symfonie nr. 5 "Sakura" (Reed)
|
Symfonie nr. 5 "Sakura" is een compositie voor harmonieorkest van de Amerikaanse componist Alfred Reed. De compositie werd geschreven in opdracht van het Senzuko Gakuen College of Music in Tokio.
Het werk werd op cd opgenomen door het Harmonieorkest van het Brabants Conservatorium, Tilburg onder leiding van Jan Cober.
Compositie van Alfred Reed
Compositie voltooid in 1995
HaFaBramuziek
5 Reed
|
1152723
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elsborg%20%28parochie%29
|
Elsborg (parochie)
|
Elsborg is een parochie van de Deense Volkskerk in de Deense gemeente Viborg. De parochie maakt deel uit van het bisdom Viborg en telt 467 kerkleden op een bevolking van 494 (2004).
Tot 1970 was de parochie deel van Lysgård Herred. In dat jaar werd de parochie opgenomen in de nieuwe gemeente Bjerringbro. Deze ging in 2007 op in de vergrote gemeente Viborg.
Parochie in Denemarken
Viborg
|
2482018
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pheletes%20reitteri
|
Pheletes reitteri
|
Pheletes reitteri is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1976 door Gurjeva.
Kniptorren
|
4783260
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joacim%20Gruppelaar
|
Joacim Gruppelaar
|
Joacim Joseph Gruppelaar (Amersfoort, 24 oktober 1911 – Falaise, 12 juli 1971) was een Nederlands springruiter.
Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog woonde Gruppelaar met zijn vrouw Sonja Gruppelaar-van Dalfsen aan de Oude Arnhemseweg 14 in Ede. Zijn manage bevond zich in een bos dat later plaats maakte voor de Componistenbuurt en Het Mausoleum. Het Edese verzet gebruikte het huis van Gruppelaar in oktober 1944 als hoofdkwartier. Gruppelaar zelf bevond zich op dat moment in Duitse krijgsgevangenschap.
Samen met Jaap Rijks en Jan de Bruine kwam Gruppelaar uit op de Olympische Zomerspelen 1948. De Bruine en Rijks wisten niet te finishen, waardoor het team niet geklasseerd werd. Individueel eindigde Gruppelaar als twintigste.
Gruppelaar reed op de paarden Peacock, Peter Pan I, Random Harvest en Romanichel. In 1938 won hij de grote prijs van Oostende. In 1950 werd hij eerste op de grote prijs van Blankenberge. In 1953 werd hij Nederlands kampioen springen met Random Harvest.
Naast zijn sportloopbaan was Gruppelaar militair en ritmeester. Eind jaren zestig verhuisde hij naar Frankrijk, waar hij zich bezighield met de import en export van springpaarden. In 1971 overleed hij plotseling op 59-jarige leeftijd in zijn woonplaats Falaise.
Nederlands ruiter
Nederlands olympisch deelnemer
Nederlands landmachtofficier
|
1698030
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bernard%20Quilfen
|
Bernard Quilfen
|
Bernard Quilfen (Argenteuil, 20 april 1949 – Saint-Amand-Montrond, 29 januari 2022) was een Frans wielrenner, die beroeps was tussen 1975 en 1981.
Als jarenlange knecht van Bernard Hinault behaalde Quilfen één grote zege: op 15 juli 1977 won hij in de Tour de 14e etappe van Besançon naar Thonon-les-Bains na een solo van 222 km op een lengte van 230 km.
Na zijn actieve loopbaan is Quilfen in de wielersport actief gebleven als ploegleider voor diverse teams. Eerst als assistent van Cyrille Guimard, maar later kwam hij op eigen benen te staan. Van 1997 tot 2011 was hij ploegleider van Cofidis.
Bernard Quilfen overleed op 29 januari 2022 op 72-jarige leeftijd.
Belangrijkste overwinningen
1977
14e etappe Ronde van Frankrijk
Resultaten in voornaamste wedstrijden
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
|
|}
Frans wielrenner
Frans wielerploegleider
|
1606788
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/N712%20%28Belgi%C3%AB%29
|
N712 (België)
|
18 en 19
|}
|}
De N712 is een gewestweg in de Belgische provincies Limburg en Antwerpen. De weg verbindt de N71 op de grens van Hamont-Achel en Neerpelt met de N71 in Mol-Rauw. De lengte van de N712 bedraagt ongeveer 24 kilometer.
Plaatsen langs de N712
Neerpelt
Overpelt
Holven
Lommel
Mol-Rauw
N712a
De N712a is een aftakking van de N712 in Neerpelt. De 600 meter lange route gaat over de Kerkstraat en Leopoldlaan.
N712b
De N712b is een oude route van de N712 in Overpelt. Voordat de route over de Ringlaan ging, ging de N712 over de Dorpstraat. Deze 800 meter lange route heeft heden ten dage het nummer N712b.
712
Weg in Limburg (België)
Weg in Antwerpen (provincie)
|
1376792
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Poppentheater
|
Poppentheater
|
Poppentheater is een vorm van theater met gebruik van poppen. Dit kunnen handpoppen, marionetten, stokpoppen of andere poppen zijn. Ook bepaalde vormen van schimmenspel worden tot het poppentheater gerekend. Tegenwoordig is poppentheater vooral gericht op kinderen. Voorheen was het algemeen vermaak, gericht op volwassenen, en in sommige gevallen politiek theater of met een moralistische ondertoon.
Voorbeelden van poppentheater zijn:
De met handpoppen bespeelde poppenkast, zoals de in Nederland en België bekende poppenkastfiguren Jan Klaasen en Katrijn (in Engeland Punch and Judy).
Marionettentheaters, zoals de Poesje theaters, waaronder de Poesjenellenkerder in Antwerpen, het Tchantchestheather in Luik, het voormalige poppentheater van Pieke Dassen in Maastricht en het poppentheater van Johann Christoph Winters (1772-1862) in Keulen (met der Tünnes und der Schäle uit respectievelijk 1803 en 1847).
Het Italiaanse Opera dei Pupi.
Het Japanse Kyogen (Nôgaku-theater) en Bunraku.
Bepaalde vormen van het schimmenspel, zoals het Indonesische Wajang en Sbek Thom van de Khmer in het gebied van het hedendaagse Cambodja.
De drie laatstgenoemde vormen van poppentheater staan vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van UNESCO.
Afbeeldingen
Zie ook
Figuren in het poppentheater
Poppenspeler
Poppentheatermuseum
Straattheater
|
456551
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Angerville
|
Angerville
|
Angerville (Calvados)
Angerville (Essonne)
ook:
Angerville-Bailleul, Seine-Maritime
Angerville-la-Campagne, Eure
Angerville-la-Martel, Seine-Maritime
Angerville-l'Orcher, Seine-Maritime
|
419567
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tramlijn%205%20%28Antwerpen%29
|
Tramlijn 5 (Antwerpen)
|
De Antwerpse premetro-tramlijn 5 van de Vlaamse Vervoermaatschappij "De Lijn" te Antwerpen werd in dienst gesteld op 4 maart 2006 en verbond toen het Wim Saerensplein te Deurne via de premetrotunnel onder de Schelde met Antwerpen Linkeroever. Op 14 april 2012 werd de lijn verlengd van Deurne naar Wijnegem Fortveld.
Het is de tweede Antwerpse tramlijn met het lijnnummer 5. De kenkleur van deze lijn is donkerrood.
Traject
van Wijnegem Fortveldstraat via Wijnegem Shopping Centrum - August Van de Wielelei - Ruggeveldlaan - Wim Saerensplein - Ruggeveldlaan - Ter Heydelaan - Confortalei - De Berlaimontstraat - Lakborslei - De Gryspeerstraat - premetrotak Noord (stations Schijnpoort, Handel, Elisabeth, Astrid) - premetrotak West (stations Opera, Meir, Groenplaats, Van Eeden) - Blancefloerlaan.
Geschiedenis
Eerste tramlijn 5
De eerste tramlijn 5 werd op 12 november 1903 in bedrijf genomen tussen de hoek Kammenstraat/Nationalestraat (vlak bij de Groenplaats) via de Lange Lozanastraat naar "Dikke Mee" in Wilrijk. De trams die reden tot de Wilrijkse Poort in Berchem hadden een rood koersbord en de diensten die doorreden naar "Dikke Mee" een rood/wit. In juli 1904 werd de lijn naar de Groenplaats doorgetrokken. In 1912 werd een enkelspoorverlenging naar station Wilrijk (Bist) in dienst gesteld die over de Eglantierlaan, Seringenlaan, Acacialaan, Berkenlaan, Laarstraat en de Heistraat liep. Het tweede spoor werd een jaar later aangebracht.
In 1926 stelde het Antwerpse Stadsbestuur voor om het rondrijden van trams op de Groenplaats zo veel mogelijk te vermijden en om lijn 5 een keermogelijkheid via Meirbrug en Huidevettersstraat te bieden. In 1930 stelde de trammaatschappij aan het Stadsbestuur voor om de trams van lijn 5 vanaf de Groenplaats terug te laten keren over de Nationalestraat, Kronenburgstraat om dan in de Kasteelpleinstraat de normale reisroute te hervatten. Pas in 1931 werd deze kwestie min of meer opgelost en reden de trams van lijn 5 een lus door vele binnenstadsstraten, maar ze meden de Groenplaats niet.
In 1936 werden door het drukke tramverkeer de lijnen 5 en 23 tot één lijn gebundeld: Wilrijk – Antwerp Stadion (Bosuil). In Wilrijk werd de lijn naar het August Van Daelplaats (nu: Frans Nagelsplein) gevoerd. In de Tweede Wereldoorlog werd lijn 5 ingekort tot Wilrijk – Groenplaats en nam lijn 12 het oostelijk lijngedeelte over. Eenrichtingswagens met een conducteursplaats werden op lijn 5 in 1950 in gebruik genomen.
Op 31 december 1956 werd lijn 5 opgeheven. Tussen 1957 en 1963 werden de tramsporen van lijn 5 uitgebroken.
Tweede tramlijn 5 (sinds 2006)
Tramlijn 5 is een onderdeel van het anti-fileplan dat de Bond voor Trein-, Tram- en Busgebruikers (BTTB) voorstelde aan De Lijn. Tram 12 (vroeger Schoonselhof - Wim Saerensplein) werd ingekort tot een korte stadslijn (Bolivarplaats - Sportpaleis). De weggevallen stukken werden overgenomen door tram 24 (Schoonselhof - Zuidstation en vandaar verder naar Silsburg) en door deze lijn 5 (Wim Saerensplein - Sportpaleis en vandaar via de premetro verder naar Linkeroever). Door de creatie van deze lijn kregen de inwoners van Deurne een snelle verbinding met het stadscentrum, en kreeg de omgeving van het Sportpaleis er een extra premetrolijn bij, die de zeer drukke lijn 3 wat moest ontlasten.
Op 14 april 2012 is de nieuwe verlenging naar Wijnegem in gebruik genomen, waar sinds 2009 aan gewerkt werd. Tram 5 rijdt samen met tram 10 langs het Wijnegem Shopping Center tot aan de Fortveldstraat in Wijnegem.
In het Masterplan voor de mobiliteit was opgenomen dat tram 5 verlengd ging worden richting Schilde. De nieuwe verhoogde brug over het Albertkanaal in Wijnegem zal echter niet voor trams geschikt zijn. Hierdoor is deze verlenging via de voornoemde brug niet mogelijk.
In de nacht van 31 december 2013 op 1 januari 2014 reed tram 5 als proefproject heel de nacht lang om het half uur vanaf 0 (einde dagdienst) tot 5 uur 's morgens (begin dagdienst). Er werd beslist dit in de nacht van 31 december 2015 op 1 januari 2016 te herhalen. Ook in de nacht van 31 december 2016 op 1 januari 2017 werd dit herhaald en tevens werd deze nieuwjaarsnachttram in de nacht van 31 december 2017 op 1 januari 2018 herhaald. Wegens maatregelen inzake de coronapandemie reed de nieuwjaarsnachttram niet in de nacht van 31 december 2020 op 1 januari 2021 en reed die ook in de nacht van 31 december 2021 op 1 januari 2022 niet. Er was een aanbod tot halfeen 's nachts.
Deze lijn stopte tussen 1 september 2016 en 7 december 2019 niet in station Opera, dat werd omgebouwd tot kruisstation.
In 2015 vervoerde deze tramlijn 12.612.561 passagiers
Op maandag 17 januari 2022 veranderde de halte P+R Linkeroever van naam en werd het de halte Regatta met eindlus voor tramlijn 15. De volgende halte Schep Vreugde veranderde ook van naam en werd de halte P+R Linkeroever met eindlus voor de tramlijn 5 en tramlijn 9.
Door werken voor de Oosterweelverbinding werd vanaf maandag 9 januari 2023 de halte Sportpaleis gesloten en de reizigers naar de nabije halte Ten Eekhove verwezen.
Toekomst
Plan 2021
Volgens plan 2021 zou vanaf eind 2021 de huidige tramlijn 5 worden opgeheven. Het traject tussen station Astrid en de halte Frans Van Dijck zou vervangen worden door het nummer M2. Het gedeelte tussen de halte Ruggeveld en de eindhalte Wijnegem Fortveld zou worden overgenomen door de lijn M4 die daar ook het traject van de huidige tramlijn 10 overneemt. Het traject tussen station Astrid en de eindhalte P+R Linkeroever zou worden overgenomen door de lijn M3 (Zie ook Nethervorming basisbereikbaarheid). Er werd besloten om dit plan uit te stellen omdat er eerst voldoende nieuwe trams moeten zijn voor dit plan wordt uitgevoerd.
Materieel
Op deze lijn rijden 7-delige en 5-delige Albatrossen en HermeLijnen.
Op het traject van deze lijn in Deurne werden de eerste gekoppelde HermeLijn trams (die later op lijn 3 ingezet werden) 's nachts uitgetest. Op de lijnfilm stond testrit en geen begin- of eindbestemming.
Kleur
De kenkleur op het koersbord van deze lijn is een wit cijfer met het getal 5 op een donkerrode achtergrond: .
05
Deurne (Antwerpen)
Wijnegem
|
2679406
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nomada%20pseudops
|
Nomada pseudops
|
Nomada pseudops is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Cockerell.
pseudops
|
3453435
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zenodoxus%20flavicincta
|
Zenodoxus flavicincta
|
Zenodoxus flavicincta is een vlinder uit de familie van de wespvlinders (Sesiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Hampson.
Wespvlinders
|
2206805
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oxyethira%20bicornuta
|
Oxyethira bicornuta
|
Oxyethira bicornuta is een schietmot uit de familie Hydroptilidae. De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Schietmot uit het Neotropisch gebied
|
3332448
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carenum%20tumidipes
|
Carenum tumidipes
|
Carenum tumidipes is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1900 door Sloane.
tumidipes
|
4749770
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sovjet%20Top%20Liga%201985
|
Sovjet Top Liga 1985
|
In 1985 werd de 48ste editie van de Sovjet Top Liga gespeeld voor voetbalclubs uit Sovjet-Unie. De competitie werd gespeeld van 1 maart tot 23 november. Dinamo Kiev werd kampioen.
Eindstand
Clubs kregen één punt voor een gelijkspel tot tien wedstrijden toe, daarna kregen ze geen punten meer voor een gelijkspel.
De toenmalige namen worden weergegeven, voor clubs uit nu onafhankelijke deelrepublieken wordt de Russische schrijfwijze weergegeven zoals destijds gebruikelijk was, de vlaggen geven aan uit welke republiek de clubs afkomstig zijn. De huidige vlaggen worden gebruikt en niet de historische omdat deze veel bekender zijn.
Degradatie play-off
Doordat de competitie in 1986 teruggebracht werd naar 16 teams speelden de nummers 15 en 16 van de competitie een eindronde met de eerste twee uit de Pervaja Liga.
Topschutters
Kampioen
Externe link
RSSSF
Sovjet Top Liga
Competitievoetbal 1984/85
|
1235097
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Outeiro%20de%20Gatos
|
Outeiro de Gatos
|
Outeiro de Gatos is een plaats (freguesia) in de Portugese gemeente Mêda en telt 406 inwoners (2001).
Plaats in Portugal
|
5611567
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Lakenmarkt%20van%20%27s-Hertogenbosch
|
De Lakenmarkt van 's-Hertogenbosch
|
De Lakenmarkt van 's-Hertogenbosch is een schilderij uit circa 1530 van een anonieme kunstenaar. Het is een van de oudste stadsgezichten die in de Nederlanden bewaard zijn gebleven en zonder meer de belangrijkste voorstelling van 's-Hertogenbosch in de middeleeuwen. Het schilderij bevindt zich in Het Noordbrabants Museum en behoort tot de vaste collectie.
Voorstelling
Het schilderij toont de Markt van 's-Hertogenbosch in een onbeholpen vogelperspectief, vanuit de Korte Kerkstraat naar de Hoge Steenweg. Links is de herkenbare schandpaal te zien, het Mariakapelletje en de waterput, waar later een reconstructie van werd gemaakt. In het midden zijn de kramen van de lakenhandelaars.
Rechts van de markt is eveneens de botermarkt te zien, en de eiermarkt op de voorgrond.
Aan de noordkant is het huis van de schilder Jheronimus Bosch te zien. Het gaat hierbij om het zevende huis van rechts; het witte pand met de trapgevel, dat destijds Inden Salvatoer heette. Ook is de rode trapgevel van het huis De Roodenburgh te zien en links daarvan De Moriaan met zijn karakteristieke hoektorentje.
Achtergrondinformatie
Het schilderij werd vervaardigd in opdracht van het gewandsnijders- en droogscheerdersgilde. Gewandsnijders waren lakenverkopers of detailhandelaren. De leden van dit gilde waren werkzaam in de lakennijverheid en de lakenhandel. Sint-Franciscus, de patroonheilige van het gilde, staat op de voorgrond en met een halo afgebeeld. De heilige deelt stoffen uit aan de armen.
Op de markt werden diverse producten verkocht, maar naast lakenhandelaren zijn alleen boeren en boerinnen met hun boter en eieren aan de rand te zien. Hierdoor geeft het schilderij geen beeld van het gehele Bossche marktwezen. De kunstenaar heeft vooral oog gehad voor de lakenhandelaars, die immers de opdrachtgevers waren.
Het paneel maakte deel uit van een meerluik. De plaats van het altaar is echter onbekend. Op de achterzijde staat het gildenwapen, een symbolisch geopende schaar.
In 1842 werd het paneel door een particulier geschonken aan het Provinciaal Genootschap van Kunsten en Wetenschappen. Zodoende kwam het uiteindelijk terecht in Het Noordbrabants Museum, waar het behoort tot de vaste collectie.
Schilderij
Nederlandse schilderkunst
Zuid-Nederlandse schilderkunst (voor 1830)
|
3245016
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Argulus%20elongatus
|
Argulus elongatus
|
Argulus elongatus is een visluizensoort uit de familie van de Argulidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1857 door Heller.
Argulidae
|
3563738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philophuga
|
Philophuga
|
Philophuga is een geslacht van kevers uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Motschulsky.
Soorten
Het geslacht Philophuga omvat de volgende soorten:
Philophuga brachinoides Bates, 1883
Philophuga caerulea Casey, 1913
Philophuga viridicollis (Leconte, 1848)
Philophuga viridis (Dejean, 1831)
Loopkevers
|
5307467
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cofidis%20%28wielerploeg%29/2020
|
Cofidis (wielerploeg)/2020
|
Deze pagina geeft een overzicht van de Cofidis, Solutions Crédits UCI World Tour wielerploeg in 2020.
Algemeen
Algemeen manager: Cedric Vasseur
Teammanager: Christian Guiberteau
Ploegleiders: Roberto Damiani, Alain Deloeuil, Jean Luc Jonrond, Thierry Marichal
Fietsmerk: De Rosa
Renners
Vertrokken
Overwinningen
2020
Wielerploeg in 2020
|
3398557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Argyria%20lacteella
|
Argyria lacteella
|
Argyria lacteella is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1794 door Fabricius.
lacteella
|
585275
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andrea%20Anders%20%28James%20Bond%29
|
Andrea Anders (James Bond)
|
Andrea Anders is een personage uit de James Bondfilm The Man with the Golden Gun (1974) gespeeld door actrice Maud Adams.
Andrea is de slavin van Scaramanga en is ervan overtuigd dat James Bond de enige is die haar uit de klauwen van haar onderdrukker kan bevrijden. Zij stuurt Bond daarom een gouden kogel met de inscriptie '007' op. Een teken voor Bond om in actie te komen. Bond ontmoet haar als zij in een hotel in Hongkong onder de douche staat met een pistool. Bond wil dat Andrea hem helpt met zijn zoektocht naar Scarmanga. Als Andrea de 'Solex agitator' van Scaramanga heeft gestolen en deze aan Bond wil overhandigen, moet zij dit met de dood bekopen. Scaramanga heeft haar op de tribune van een kickboksarena met een precisieschot in de borst geraakt. Als een wassen beeld zit ze bewegingsloos tussen het publiek.
Zie ook
Lijst van personages uit de James Bondfilms en -boeken
Anders, Andrea
|
5313642
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Downhill%20%282020%29
|
Downhill (2020)
|
Downhill is een Amerikaanse zwarte komedie uit 2020 onder regie van Nat Faxon en Jim Rash. Het is een Engelstalige remake van de Zweedse film Turist (2014). De hoofdrollen worden vertolkt door Julia Louis-Dreyfus en Will Ferrell.
Verhaal
Wanneer een getrouwd koppel tijdens een skivakantie in de Alpen door een lawine wordt opgeschrikt, ontstaat er een vertrouwensbreuk en komt hun huwelijk onder druk te staan.
Rolverdeling
|-
| || Billie
|-
| || Pete
|-
| || Charlotte
|-
| || Rosie
|-
| || Zach
|-
| || Michel
|-
| || Charlie
|-
| || Finn Staunton
|-
| || Emerson
|-
|}
Productie
In november 2018 raakte bekend dat Julia Louis-Dreyfus en Will Ferrell zouden samenwerken aan een remake van de Zweedse komedie Turist (2014). Nat Faxon en Jim Rash werden in dienst genomen om het project te schrijven en regisseren. Een maand later werd de cast uitgebreid met Miranda Otto, Zoë Chao en Zach Woods. Ook de Noorse acteur Kristofer Hivju, die ook in de oorspronkelijke Zweedse film meespeelde, kreeg een rol in de remake. De opnames voor de film gingen in januari 2019 van start in Oostenrijk.
Op 26 januari 2020 ging de film op het Sundance Film Festival in première.
Externe link
Film uit 2020
Amerikaanse film
Komische film
Remake
Film van Searchlight Pictures
Film van Nat Faxon
|
2248418
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Super%20Spike%20V%27Ball
|
Super Spike V'Ball
|
Super Spike V'Ball, als arcadespel onder de titel U.S. Championship V'Ball, is een computerspel dat werd ontwikkeld en uitgegeven door Technos Japan Corp. voor het platform Nintendo Entertainment System. Het spel werd uitgebracht op 10 november 1989. De speler reist door de Verenigde Staten en bij dit spel moet beachvolleybal gespeeld worden.
Ontvangst
Computerspel uit 1989
Sportspel
Nintendo Entertainment System-spel
|
2646787
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nusalala%20uncata
|
Nusalala uncata
|
Nusalala uncata is een insect uit de familie van de bruine gaasvliegen (Hemerobiidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Nusalala uncata is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Kimmins in 1936.
Bruine gaasvliegen
|
3699229
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cladotanytarsus%20pseudomancus
|
Cladotanytarsus pseudomancus
|
Cladotanytarsus pseudomancus is een muggensoort uit de familie van de dansmuggen (Chironomidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1934 door Goetghebuer.
Dansmuggen
|
4578097
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20steden%20naar%20bevolkingsdichtheid
|
Lijst van steden naar bevolkingsdichtheid
|
Dit is een lijst van steden naar bevolkingsdichtheid. De bevolking, bevolkingsdichtheid en landoppervlakken van de steden zijn gebaseerd op alleen de stad zelf en hanteert de stadsgrenzen. De bevolkingsdichtheden zijn gebaseerd op het gemiddeld aantal mensen die leeft op een vierkante kilometer. De lijst refereert niet aan de bevolking, bevolkingsdichtheid of oppervlaktes van de grotere stedelijke gebieden en metropoolregio's.
Steden naar bevolkingsdichtheid
Zie ook
Lijst van landen naar bevolkingsdichtheid
bevolkingsdichtheid
|
3054354
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slobozia%20Conachi
|
Slobozia Conachi
|
Slobozia Conachi is een Roemeense gemeente in het district Galați.
Slobozia Conachi telt 3935 inwoners.
Gemeente in Galați
|
1265981
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Navicularius
|
Navicularius
|
De Navicularius of Navicular (van Lat. naviculum 'wierookschip' en ferre 'dragen') is in de katholieke liturgie een misdienaar, die een met wierookkorrels gevuld wierookscheepje draagt. Hij begeleidt steeds de thuriferarius die het wierookvat draagt.
Hij geeft de priester het scheepje ter bijvulling van het wierookvat met wierookkorrels of hij legt zelf wierook op de kolen.
Het bijvullen is voor elke bewieroking nodig. Daarbij gaan de thuriferar en de navicular naar de priester en knielen neer. De thuriferar opent het wierookvat en houdt het voor de priester. De navicular opent het scheepje en houdt het daarnaast. De priester neemt vervolgens het lepeltje uit het scheepje en schept wierookkorrels die hij op de gloeiende kolen legt. Daarna zegent de priester de wierook en neemt hij het vat van de thuriferar aan.
In andere gevallen, zoals in een Tridentijnse mis lopen de navicularius, thuriferarius en de ceremoniarius het altaar op. De navicularius geeft het wierookscheepje vervolgens aan de ceremoniarius, terwijl de thuriferarius het wierookvat opent en voor de priester houdt. De ceremoniarius opent het scheepje en biedt de priester het lepeltje aan. Vervolgens schept de priester wierook uit het scheepje en legt deze op de gloeiende kolen en geeft het lepeltje weer terug aan de ceremoniarius. Daarna zegent de priester de wierook. De ceremoniarius geeft het scheepje terug aan de navicularius en neemt vervolgens het wierookvat van de thuriferarius over. De navicularius gaat van het altaar af, terug naar zijn plaats en de ceremoniarius geeft het wierookvat aan de priester.
Soms moet de navicularius zelf wierook bijvullen, bijvoorbeeld bij de prefatie om tijdens de consecratie het Allerheiligste te bewieroken.
Misdienaar
|
3510253
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polyrhachis%20decipiens
|
Polyrhachis decipiens
|
Polyrhachis decipiens is een mierensoort uit de onderfamilie van de schubmieren (Formicinae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1863 door Roger.
Polyrhachis
|
4936249
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Frans%20Bijlaard
|
Frans Bijlaard
|
Franciscus Simon K. (Frans) Bijlaard (Amsterdam, 27 juni 1947) is een Nederlands civiel ingenieur en emeritus-hoogleraar staalconstructie aan de Technische Universiteit Delft.
Bijlaard is bekend om zijn theoretische bijdragen aan de verbetering van het ontwerp en de instandhouding van staalconstructies. Hij heeft bijgedragen aan standaardisering rond de Eurocode 3: Ontwerp van staalconstructies (EN 1993). Daarnaast mengt hij zich regelmatig in het publieke debat over het instandhouding van de civieltechnische infrastructuur.
Levensloop
Bijlaard studeerde civiele techniek aan de Technische Universiteit Delft. Na zijn afstuderen in 1976 ging hij werken bij het TNO Instituut voor Bouwmaterialen en Bouwconstructies als wetenschappelijk medewerker. In 1983 werd hij hoofd van de afdeling staalconstructies, die bestond uit zo'n 30 medewerkers. In 1990 werd hij hoofd van de afdeling bouwtechniek, waar hij leiding gaf aan zo'n 70 medewerkers.
In 2001 werd hij aangesteld als hoogleraar staalbouw bij de Technische Universiteit Delft aan de Faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen. Hij sprak daarbij een inaugurele rede getiteld Staalconstructies: onderzoek en productontwikkeling. Aan de universiteit was hij verder eerst hoofd van de sectie hout en staalconstructies, en later van de afdeling bouwtechniek.
In 1999 werd Bijlaard onderscheiden met de Charles Massonet Award van de European Convention for Constructional Steelwork (ECCS), een in 1998 ingestelde prijs voor "verbetering van wetenschappelijke en technische ondersteuning van staalconstructies." De eerste Nederlander die deze prijs ontving was de emeritus hoogleraar staalbouw Jan Stark van de TU Eindhoven in 1999.
Werk
In het onderwijs heeft Bijlaard zich gericht de staalbouw, het gebied van staalconstructies voor gebouwen en civieltechnische werken. Hierbij heeft hij zich met name gericht op
"...stabiliteit, verbindingen, levensduurvoorspelling (vermoeiing, scheurgroei, brosse breuk) in gebouwen, de civiele gezondheidszorg, de waterbouwkunde, offshore, infrastructuur en andere objecten."
In zijn onderzoek en ontwikkeling heeft hij verder werk verricht op het gebied van de
"... instandhouding van de bestaande infrastructuur (restlevensduur, monitoring, reparatie), het gedrag van constructies vervaardigd uit nieuwe materialen zoals hoogwaardige staalsoorten, aluminium, vezelversterkte kunststoffen, onderzoek en productontwikkeling op het gebied van verbindingstechnieken, in het bijzonder bij combinaties van nieuwe materialen en fundamenteel onderzoek naar het gedrag van uitdagende ingewikkelde constructies en constructiecomponenten onder statische belasting en onder vermoeiingsbelasting."
Publicaties
F.S.K. Bijlaard en P.J.A. de Coo. Stabiliteit van op buiging belaste liggers : concept rekenregels. Bijlage bij Bouwen met staal ; no. 57. Rijswijk : TNO.
F.S.K. Bijlaard. Staalconstructies: onderzoek en productontwikkeling, Inaugurele rede Technische Universiteit Delft. 2001. /
F.S.K. Bijlaard, H.H. Snijder, Jan Stark em H.M.G.M. Steenbergen, Eurocode 3: opzet en vergelijk met TGB 1990, Technisch dossier 3, Bouwen met Staal, Zoetermeer 2007.
Artikelen, een selectie:
Jelle Witteveen, Jan W. B. Stark, Frans S.K. Bijlaard, en Piet Zoetemeijer, "Welded and Bolted Beam-to-Column Connections," Serial Information: Journal of the Structural Division, 1982, Vol. 108, Issue 2, Pg. 433-455
Externe links
Emeritus Prof. ir. F.S.K. Bijlaard
Zeker 1000 bruggen aan reparatie toe op BNR Nieuwsradio, 2016
Nederlands ingenieur
Hoogleraar aan de Technische Universiteit Delft
|
3907579
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crepidochares
|
Crepidochares
|
Crepidocharis is een geslacht van vlinders uit de familie Eriocottidae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Edward Meyrick.
Soorten
Crepidochares aridula
Crepidochares austrina
Crepidochares colombiae
Crepidochares neblinae
Crepidochares subtigrina
|
4165273
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Indostomus
|
Indostomus
|
Indostomus is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van de stekelbuisbekvissen (Indostomidae).
Soorten
Indostomus crocodilus Britz & Kottelat, 1999
Indostomus paradoxus Prashad & Mukerji, 1929
Indostomus spinosus Britz & Kottelat, 1999
Stekelbuisbekvissen
|
670824
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jaap%20Booij
|
Jaap Booij
|
Jaap Booij is een Nederlandse schrijver en zanger van gospelliederen. Hij is vooral bekend als oprichter en frontman
van de gospelgroep Hodos die in de tweede helft van de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig grote bekendheid genoot in evangelische kring. Booijs Nederlandstalige luisterliedjes bepaalden het karakter van de groep. Na de opheffing van Hodos was hij nog enkele jaren actief als solo-artiest totdat hij in 1988 voorlopig stopte met optreden.
Hij bleef echter nog steeds muziek en teksten schrijven. In 2005 bracht hij samen met Arwen Levering onder de naam Om & Om de CD Parel uit, ter ondersteuning van het werk van Wycliffe Bijbelvertalers.
Discografie
Jaap Booij
Nooit meer terug (1977)
De Timmerman (1984)
Om & Om (Jaap Booij & Arwen Levering)
Parel (2005)
Parel (2008 heruitgave)
De woorden van zijn mond (2009)
Externe links
Hodos
Wycliffe Bijbelvertalers
Nederlands zanger
Gospelzanger
|
3660444
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spilogona%20perambulata
|
Spilogona perambulata
|
Spilogona perambulata is een vliegensoort uit de familie van de echte vliegen (Muscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Huckett.
Echte vliegen
|
5079679
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brookula
|
Brookula
|
Brookula is een geslacht uit de clade der Vetigastropoda, wat een onderafdeling is van de klasse der Gastropoda (slakken). De plaatsing in een familie is onzeker.
Soorten
Deze soortenlijst is mogelijk incompleet.
Seguenziida
|
729671
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hitzhusen
|
Hitzhusen
|
Hitzhusen is een gemeente in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein, en maakt deel uit van de Kreis Segeberg.
Hitzhusen telt inwoners.
Gemeente in Sleeswijk-Holstein
|
169553
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ort%20im%20Innkreis
|
Ort im Innkreis
|
Ort im Innkreis is een gemeente in de Oostenrijkse deelstaat Opper-Oostenrijk, gelegen in het district Ried im Innkreis (RI). De gemeente heeft ongeveer 1200 inwoners.
Geografie
Ort im Innkreis heeft een oppervlakte van 11 km². De gemeente ligt in het noorden van Oostenrijk, in het westen van de deelstaat Opper-Oostenrijk. De gemeente ligt ten zuiden van de Duitse deelstaat Beieren.
Gemeente in Opper-Oostenrijk
|
289640
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eigenrichting
|
Eigenrichting
|
Eigenrichting, (voor) eigen rechter spelen, het recht in eigen handen nemen, eigenhandig optreden of vigilantisme (van vigilante, Spaans en Portugees voor wachtpost of wachter, afgeleid van het Latijnse woord vigilans) is het eigenhandig vereffenen van een volgens de eigen mening bestaand geschil in het civiele recht, en in strafrechtelijke kwesties het zelf en in eigen naam bestraffen van mensen die als daders van overtredingen of misdrijven worden beschouwd. Dit gebeurt zonder dat er een (straf)rechtelijke procedure over de kwestie is gevoerd en zonder dat de persoon wettelijk bevoegd is zulke maatregelen te nemen.
Van het begrip bestaan uiteenlopende definities die een smal of breed palet aan maatschappelijke verschijnselen kunnen omvatten.
Van eigenrichting moeten vormen van eigenhandig handelen worden onderscheiden die onder omstandigheden wel zijn toegestaan, als bijvoorbeeld noodweer ter verdediging tegen een noodtoestand, of verweer tegen schendingen van de rechtsorde.
Iemand die zich bedient van eigenrichting wordt eigenrechter genoemd, dat begrip heeft geen officiële betekenis. Zo iemand negeert het rechtssysteem van een land en neemt het recht in eigen hand. De burger treedt bij daden van eigenrichting eigenhandig op als rechter en uitvoerder en schendt hiermee veelal het geweldsmonopolie dat in een democratische rechtstaat op basis van wetgeving bij de overheid is gelegd. Max Weber stelde in zijn boek Politik als Beruf dat dit geweldsmonopolie tot een van de wezenskenmerken van de soevereine staat behoort.
Eigenrichting kan worden bezien in verhouding tot verschillende rechtssystemen, zoals civiel-, bestuurs- of strafrecht op basis waarvan men tot verschillende uitwerkingen van eigenrichting kan komen als eigenstandige strafexecutie, rechtshandhaving en normstelling. Het verschilt per land of eigenrichting al of niet strafbaar is gesteld of voor onrechtmatig wordt gehouden. Eigenrichting wordt in een rechtsstaat als onwenselijk beschouwd, het is in België en Nederland onrechtmatig en onder omstandigheden strafbaar. In veel landen wordt het gezien als een misdaad. Veelal worden bij eigenrichting strafbare handelingen gepleegd zoals bedreiging, mishandeling, diefstal, doodslag, huisvredebreuk en wederrechtelijke vrijheidsberoving. Deze feiten kunnen individueel gepleegd worden, maar ook collectief, met een volksgericht of lynchpartij.
Oorzaken van eigenrichting
De motivatie kan zijn dat het lokale rechtssysteem niet goed genoeg of te laks wordt bevonden. Een andere reden kan een persoonlijke ervaring zijn. Sommige vigilantes keren zich specifiek tegen bepaalde overheidsinstellingen.
Eigenrichting vindt vaak plaats als de werking van het recht als onbevredigend wordt ervaren of de overheid faalt bij het handhaven van de rechtsstaat en het daarbinnen beschermen van (de rechten van) haar burgers. Dit kan ertoe leiden dat de burger zich onheus bejegend voelt en eigenhandig verhaal gaat halen. Soms kan dit ook met andere factoren leiden tot het ontstaan van querulantenwaan.
Overigens is het ook mogelijk dat de overheid daadwerkelijk niet in staat is burgers afdoende te beschermen, bijvoorbeeld wegens onvoldoende mankracht, corruptie, een burgeroorlog, desinteresse of zelfs opzettelijk een regio laten verloederen, anarchie of desintegratie van het overheidsapparaat. Het komt in zulke situaties voor dat burgers zich aaneensluiten tot burgerwachten of vigilantes en in een later stadium zelfs een parallelle rechtspraak en ondergrondse overheid opzetten. Voorbeelden hiervan zijn de Kosovaarse UCK en de Somalische Unie van Islamitische Rechtbanken.
Een intens beleefde religieuze rechtzinnigheid kan ook leiden tot vigilantisme en volksgerichten. In India is het doden van dieren en met name van runderen reeds eeuwenlang een onderwerp van discussie dat soms ook leidt tot spanningen tussen bevolkingsgroepen met andere geloofsopvattingen. De meeste staten van India hebben wetten tegen het slachten van de dieren en met name in de deelstaat Uttar Pradesh komt het veelvuldig voor dat personen die worden beschuldigd van het doden van een dier, en met name voor het eten van vlees, doelwit worden van vergeldingsacties van religieuze vigilantes.
Door emigratie worden normen en waarden die in het ene land legaal zijn of gebruikelijk en (oogluikend) worden toegestaan, meegenomen naar landen waar het niet is toegestaan, een voorbeeld is het kauwen van qat-bladeren.
Vormen van eigenrichting
De toegestane manier in België en Nederland van het oplossen van geschillen, of het bepalen van strafbaarheid en straf voor een vermeende overtreding of misdaad is, in het kort, het starten van een rechtszaak door het laten uitbrengen van een dagvaarding, een procedure te voeren tot de rechter een beschikking of beslissing heeft genomen of vonnis gewezen en de beschikking, beslissing of het vonnis, als dat in kracht van gewijsde is gegaan of uitvoerbaar bij voorraad is verklaard, door een gerechtsdeurwaarder ten uitvoer te laten leggen, in geval van een strafzaak door het Openbaar Ministerie.
In de civiele rechtssfeer is sprake van eigenrichting wanneer men eigenhandig een vermeende onjuiste privaatrechtelijke toestand 'corrigeert', zoals het innen van een vordering door een knokploeg naar iemand te sturen waarvan men meent dat deze geld schuldig is, of hem op te lichten voor eenzelfde bedrag. Of een verhuurder laat het slot verwisselen van een woning omdat hij meent dat de huurder er uit moet.
Het kan ook om zelf bedachte en uitgevoerde maatregelen gaan in de zin van vergelding voor iets dat door de eigenrichter als misdaad of overtreding van de (eigen) regels wordt gezien, zoals mishandeling, opsluiting en soms moord. Voorbeelden daarvan in het publieke leven zijn het mishandelen, martelen en vermoorden (lynchen) van Afro-Amerikaanse burgers door de Klu-Klux Klan in de Verenigde Staten; het verkrachten van vrouwen van een vijand of tegenstander in gewelddadige conflicten of de bestorming van een parlementsgebouw om uitvoer van een democratische handeling te blokkeren. In de familiesfeer zijn voorbeelden dat een man zijn vrouwelijke partner mishandelt omdat ze hem niet trouw zou zijn, dat de zonen in een familie een dochter verminken of doden omdat ze zich niet aan familieregels zou hebben gehouden, door hen eerwraak genoemd, of dat de vader de (vermeende) verkrachter van zijn dochter doodschiet.
Eigenrichting kan een daad van een individu zijn, bijvoorbeeld bij het oneigenlijk innen van civiele vorderingen. Ook een groep kan tot eigenrichting overgaan, door een heksenjacht op vermeende misdadigers te ontketenen als pedoseksuelen, terroristen en in tijd van oorlog landverraders.
Mensen van wie vermoed wordt dat ze hun straf ontlopen, zijn soms doelwit van vigilantisme. Ook personen en organisaties betrokken bij illegale activiteiten kunnen doelwit zijn.
Bij een vigilantische groep is soms de gehele overheid van een land doelwit. Het gedrag van dergelijke burgerwachten kan sterk verschillen. Soms blijft het enkel bij een verbale confrontatie om het doelwit te intimideren of angst aan te jagen, maar soms komt het ook tot lichamelijk geweld.
Het kan ook gaan om religieuze of politieke leiders die menigten ophitsen om de gemeenschap voor eigen gewin te beheersen en hun eigen macht te laten zien.
Sociale media
Op sociale media vindt eigenrichting plaats door het verspreiden van berichten alsof het waarheden zijn en het op grond daarvan oproepen tot haatacties tegenover bepaalde personen, die zowel in digitale vorm als in het echte leven worden uitgevoerd. Zo zou van een persoon waarmee onenigheid is, kunnen worden gezegd dat sprake is van pedofilie om anderen ertoe te brengen eigenrichting te plegen. Dat wordt een heksenjacht genoemd.
Bijzondere vormen van eigenrichting via de sociale media zijn de volgende (de termen kunnen elkaar overigens in betekenis overlappen):
De digitale schandpaal: iemand wordt op internet te schande gezet, wat vervolgens viraal gaat via e-mail of sociale media;
Cyberpesten;
Cyberstalken;
Online laster en smaad;
Doxing, iemands persoonsgegevens online plaatsen;
Naming and shaming.
Wetgeving en rechtspraak
Onder het feodale stelsel bestonden regionaal regels over eigenrichting. In het Napoleontische recht werd een verbod op eigenrichting ingevoerd, met specifieke uitzondering waar eigenrichting geoorloofd is. Dit wordt nu nog gehandhaafd in het Franse en Belgische privaatrecht. Het werd ook zo ingevoerd in Nederland, maar daar werd de wet later gewijzigd. In bijvoorbeeld Duitsland is er dan weer, naast specifieke uitzonderingen, ook een algemeen principe van geoorloofde eigenrichting.
In Nederland
In het eerste Nederlandse strafwetboek, het onder koning Lodewijk Napoleon in 1809 ingevoerd Crimineel Wetboek voor het Koningrijk Holland werd het als afzonderlijk delict strafbaar gesteld.
Uit de beraadslagingen onder minister Modderman die voorafgingen aan de totstandkoming van het huidige Wetboek van Strafrecht blijkt dat de wetgever zich op het standpunt stelde dat daarin over eigenrichting welbewust moest worden gezwegen: het was op zichzelf geen strafbaar feit, maar werd evenmin genoemd onder de rechtvaardigingsgronden, waardoor een daad van eigenrichting strafbaar wordt wanneer daarmee de delictsomschrijving vervuld wordt van een feit dat wel specifiek strafbaar gesteld is.
Bij huisvredebreuk geldt een gezamenlijk en 's nachts optreden als een voor de strafmaat verzwarende omstandigheid. Deelnemers aan een collectieve daad van eigenrichting waarbij door middel van getalsmatige overmacht het vermeend gelijk afgedwongen wordt, kunnen zich ook als zij zich niet bedienen van openlijk geweld schuldig maken aan dwang middels feitelijkheid, zoals in 1903 strafbaar gesteld met de wijziging van art. 284 Sr.
Als voorbeeld van een uitzondering op het verbod van eigenrichting kan worden genoemd artikel 44 van Boek 5 van het Burgerlijk Wetboek. Hierin is bepaald dat het is toegestaan om, na vruchteloze aanmaning van een buur, eigenmachtig eventueel overhangende beplantingen en doorschietende wortels van een naburig erf weg te snijden en toe te eigenen.
In 1920 werd door de rechtbank Maastricht geoordeeld dat het onmaatschappelijk is als 'men niet den gerechtelijken weg tot herstel van grieven volgt'. Dit vonnis met dat oordeel werd gewezen in een civiele zaak waarin het ging het om een advertentiecampagne om het publiek afkerig te maken van zakendoen met de andere partij, dus het aantasten van het debiet van de ander.
In België
Het verbod op eigenrichting wordt in België door het Hof van Cassatie gezien als een algemeen rechtsbeginsel. Op dit beginsel zijn er wel uitzonderingen zoals de exceptio non adimpleti contractus – een opschortingsrecht waarbij een der partijen bij een overeenkomst het recht heeft haar eigen deel van de verplichtingen op te schorten als de andere partij in gebreke blijft – het retentierecht, het weghakken van wortels en afsnijden van takken.
In het Verenigd Koninkrijk
Op 15 juli 2020 oordeelde het Hooggerechtshof van het VK dat pedofielen die werden uitgelokt, niet kunnen worden vervolgd omdat zulks strijdig is met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Eigenrichting in de populaire cultuur
In veel legendes en volksverhalen komen eigenrechters en burgerwachten voor. Hierin spelen ze vaak een romantisch geïdealiseerde heldenrol. Een bekend voorbeeld hiervan is Robin Hood.
In populaire media zoals films, boeken en televisieseries, veelal uit Amerika afkomstig, komen ook vigilantes voor, zoals ze ook in het Engels worden genoemd. Voorbeelden zijn Death Wish, The A-Team en V for Vendetta. In strips hebben deze vigilantes vaak de rol van superhelden. Batman, Punisher en Daredevil zijn voorbeelden. Feitelijk is elke superheld die niet rechtstreeks voor de politie of een andere overheidsinstelling werkt een vigilante.
Zie ook
Burgerarrest
Zelfverdediging
Externe links
Literatuur
(1985): Oog om oog, tand om tand en andere normen voor eigenrichting, Vermande
Noten
Recht
|
5270290
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Templeman
|
Templeman
|
Plaatsen
Templeman (Canada), dorp op het Canadese eiland Newfoundland
Templeman (Virginia), gehucht in de Amerikaanse staat Virginia
Personen
Shorty Templeman (1919-1962), Amerikaans autocoureur
Simon Templeman (1954), Engels acteur
Susan Templeman (1963), Australisch parlementslid
Ted Templeman (1944), Amerikaans muziekproducer
|
2694064
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypanthidioides%20christinae
|
Hypanthidioides christinae
|
Hypanthidioides christinae is een vliesvleugelig insect uit de familie Megachilidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Urban.
Megachilidae
|
2475409
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cardiophorus%20moralesi
|
Cardiophorus moralesi
|
Cardiophorus moralesi is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1958 door Cobos.
moralesi
|
3180641
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dolichupis%20virgo
|
Dolichupis virgo
|
Dolichupis virgo is een slakkensoort uit de familie van de Triviidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2005 door Fehse & Grego.
Triviidae
|
4845553
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Irene%20van%20Lieshout
|
Irene van Lieshout
|
Irene van Lieshout (1 september 1993) is een Nederlandse atlete die gespecialiseerd is in de middellange en lange afstand. Ze veroverde enkele nationale titels en boekte daarnaast ook successen op de weg en bij het veldlopen.
Loopbaan
In 2014 behaalde Van Lieshout haar eerste nationale titel. Bij de Nederlandse indoorkampioenschappen van 2014 zegevierde zij op de 3000 m. Drie jaar later volgde een eerste nationale titel op de baan. Bij de Nederlandse kampioenschappen van 2017 in Utrecht werd ze kampioene op de 5000 m. Daar voegde zij dat jaar een zilveren medaille aan toe op het NK halve marathon in 2017.
Nederlandse kampioenschappen
Outdoor
Indoor
Persoonlijke records
Baan
Weg
Indoor
Palmares
3000 m
2012: NK indoor - 9.34,66
2014: NK indoor - 9.19,15
2015: 4e NK indoor - 9.45,20
5000 m
2013: NK - 16.30,69
2015: NK - 16.27,85
2017: NK - 16.11,88
10.000 m
2014: NK - 35.52,41
2017: 11e Universiade te Taipei - 35.11,38
5 km
2015: Stevensloop - 18.12
2015: Marikenloop - 16.35
2016: Marikenloop - 16.22
2017: Marikenloop - 16.25
10 km
2014: NK te Schoorl - 33.51
2015: 4e NK te Schoorl - 33.50
2015: 15e Parelloop - 36.55
2016 Stevensloop - 35.40
2016: Hilversum City Run - 34.54
2017: 4e NK te Schoorl - 33.30
2017: 15e Tilburg Ladies Run - 34.36
2021: 14e NK 10 km - 35.15
2022: Stevensloop - 33.16
2023: 14e NK in Schoorl - 34.26
15 km
2014: Montferland Run - 51.59
2015: 20e Zevenheuvelenloop - 57.00
2016: 7e Zevenheuvelenloop - 53.26
2017: 11e Zevenheuvelenloop - 53.39
2022: 30e Zevenheuvelenloop - 55.01
10 EM
2017: 14e Dam tot Damloop - 56.40
halve marathon
2015: halve marathon van Sint Anthonis - 1:26.15
2017: 13e halve marathon van Egmond - 1:19.28
2017: NK te Nijmegen - 1:14.12
overige afstanden
2014: Posbankloop (6 km) - 21.40
2017: Zandvoort Circuit Run (12 km) - 41.55
veldlopen
2011: Sylvestercross 4 km U20 - 15.09
2013: 23e EK U23 - 21.04 ( in het landenklassement)
2013: 8e Sylvestercross 8 km - 23.20
2014: 6e Sylvestercross 8 km - 23.10
2014: 4e Abdijcross 7,4 km - 27.23
2014: 5e Mastboscross 7,55 km - 28.02
2015: NK (7400 m) - 27.14
Nederlands atleet
Nederlands middellangeafstandsloper
Nederlands langeafstandsloper
Nederlands veldloper
|
3177124
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Corambe%20mancorensis
|
Corambe mancorensis
|
Corambe mancorensis is een slakkensoort uit de familie van de Onchidorididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2011 door Martynov, Brenzinger, Hooker & Schrödl.
Corambidae
|
2421276
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mantisatta%20trucidans
|
Mantisatta trucidans
|
Mantisatta trucidans is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Mantisatta. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1900 door C. Warburton.
Springspinnen
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.