SLPL/naab · Datasets at Hugging Face

text stringlengths 8 240k
خب شاکی نشو
بذار بازم حرف بزنم
چراغ سبزتو نیگه دار
من خودمم نمی‌دونم داره چی می‌شه که اینجوری می‌شه !
نمی‌دونم چرا عادت کردم یهو !
فقط می‌دونم کار خدا بی حکمت نیس منم همیشه تسلیمشم !
ببین رفیق !
خدا رو شکر می‌کنم که آن‌قدر دوستم داره و بهترین وسیله شو جلوی پام میندازه . .
فقط نمی‌دونم تو راضی هستی یا نه ؟ نمی‌دونم خسته شدی از نق نق‌های شبونه ام یا نه
نمی‌دونم کلافه شدی . یا نه !
یه دل کوچیک ! بی‌دلیل داره با همین حرف زدنا آروم می‌شه . .
همه برایم دست تکان دادند ،
اما کم بودند دستانی که تکانم دادند !
دوست و دست بسیارند !
اما دست دوست اندک . دست دوستیت جاویدان !
پاورقی این اتفاق واسه من یه افتخاره ! تو رو نمی‌دونم !
با زبون دیگه‌ای غیر از زبون درد و دلام بلد نبودم پاورقی بنویسم !
اینکه می‌ذاری باهات حرف بزنم تا فشاری رو نفس زدنام نباشه افتخاره . .
اینکه در رفاقتتو باز کردی به روم برام افتخاره
حتی اگه تلخ باشی . بابت همه بودن هات ازت ممنونم ! شیدا
ای که می‌گویی کبوتر با کبوتر باز با باز بلبل و گل از چه گشتند هم نواز ؟
چند تا دل نوشته . از جنس دلم
تو را مرور می‌کنم تا فراموشی دقش بگیرد . . از این همه رگبار شلیک احساس به تو !
سه دو یک
نه ! نمی‌شود !
بدون تو نمی‌شود . . !
زیر باران نباید رفت . سهراب کجاست که ببیند حتی رل بازی کردن بدون تو بایم مثل گاز زدن یک بادام تلخ هم تنفرانگیز تز است !
شانه می‌زنم زلف‌های لخت بافته ام را !
و زیر لب آوازی سر می‌دهم . .
انگار شانه به رقص آمده است ! پس اگر تو هم بودی حتماً می گفتیزلف بر باد مده تا ندهم بر بادت !
میگویی حواست را پرت کن ! خب نابغه ی عشق !
هر چقدر هم حواسم را پرت کنم باز صاف می‌افتد بغلتو !
خط خطی نوشت
مخاطب ترانه هام ! این دل شکستن نداره
این دستی که بلرزه خب ، . . نای گرفتن نداره شیدا
سایه تو کم نکن رفیق !
آهای رفیق مهربون آهای شما آی همزبون
آی که شدی ستاره و همون سهیل بی نشون
آی که توی بیداریام نیست از حضور تو نشون
آی که تو توی خوابمی ، یه کم تو بیداری بمون !
یه عصر گرم آفتابی دلم هوای دوستو کرد
سارا بود اسم اونی که یه شاعری صداش می‌کرد
یه شاعری با کلی حرف با کلی مکث ناگزیر
کلی مراعات واسه اون کلی نگاه سربه‌زیر
دلخوش به اون پیامکه ، که می‌رسه به دست دوست
دل‌داری خودش شده هرچه از او رسد نکوست !
دریغ ازینکه آتیشش یه لحظه سرد و کم بشه
دریغ ازینکه لحظه‌ای اون بغضه بیش و کم بشه
پس دفتر شعرشو خواست با کلی حرف رو کاغذا
درسته که صبوره خب گذشت زمان طاقتا !
هر چی تو دل بودش سرود خیلی رک اما پر امید
هیچکی نگاه شیدا رو تو وقت دلتنگی ندید
یه وقتا هفت آسمونش تیره می‌شه ، بی‌ستاره
اون وقت دلش بهش می‌گه غصه نخور . . روزگاره !
اما ته احساس من ، چیز دیگه اس ، معنا داره
بهونه نیس دلش می‌گه این دله سارا رو داره !
درسته یک قولی داد و سر قرار نیومدش
موعد دیدار می‌شد و وقت کمش سر اومدش
درسته این حوالیه خونه اون سنگ صبور
درسته خیلی نزدیکه ، اما شده یه راه دور !
تو دنیای مجازیه عکسای خیلی محشرش
زل می‌زنم تو چشماش و فوت می‌کنم دور سرش !
خب تو بگو چه چاره‌ای به غیر از این کارا دارم ؟
تو دنیای واقعی مون ، دل خوشه من سارا دارم
این شرط انصاف نشدش شعر بگم و پشت سرم
جایزه رنگارنگ بیاد ، تو نباشی دور و برم
غمگینه وقتی روی سن ، اسمی ازت برده بشه
یه صندلی خالی از اون دو را افسرده بشه
غمگینه وقتی شعر می‌گم صدای تشویقا میاد
اما صدای دست تو به افتخارت نمی‌آد
غمگینه وقتی حرف دارم ، بدل به جات زیاد می‌شه
کام دلم لج می‌کنه اونی که نمی‌خواد می‌شه !
گاهی خیال تو برام حکم همون عکسو داره
درسته آروم می‌کنه اما فقط نقشو داره
هیچکدومش برای من وجود سارا نمی‌شه
این شبا بی‌سنگ صبور ، تبدیل به فردا نمی‌شه
آدمای زیادی‌اند توی نقاب همزبون
چهره بعضی مشکوکه چهره بعضی مهربون
اما رگ خواب دلم ، تو دست هرکی جا نشد
حرفای هیچکسی برام آرامش دنیا نشد
گاهی هوس می‌کرد دلم گوشی و بردارم و زود
بگم دلم گرفته خب ! این دیگه کار من نبود
تعصب عجیبیه ! بدون ذره‌ای دروغ
دور و برم از آدما عجیب شده شلوغ‌پلوغ
تو ازدحام حرفاشون ، ذره‌ای دل آروم نشد
لحظه‌ای حرفای دلم با غریبه حروم نشد
تلنگر اطرافیان ، شده یه هشداری و اسم
اگه که حرفو گوش ندی . . من زودی به سارا می‌گم !
پیام شعر هیچی نبود جز وصف این سه ماه که رفت
اندازه هر ساعتش دلم می‌شد هزار تا حرف
دستمو باز گذاشتی تو حرفای بی‌حد و حساب
بعدم با حوصله برام یکی یکی دادی جواب
درسته خیلی راحتم با قلب مهربون تو
جا داد منو با احترام ، اون دل همزبون تو
درسته یک مسیریو با هم تو صبح خیلی زود
ما طی می‌کردیم روزایی به زیر این سقف کبود
اما وجود سرد من چند روزیه یاغی شده
باز تپشای قلب من واسه غما بازی شده
هیچ نمی‌دونه مرهمی به جنس آسمون دارم
هیچ نمی‌دونه سارایی توی محله مون دارم

خب شاکی نشو

بذار بازم حرف بزنم

چراغ سبزتو نیگه دار

من خودمم نمی‌دونم داره چی می‌شه که اینجوری می‌شه !

نمی‌دونم چرا عادت کردم یهو !

فقط می‌دونم کار خدا بی حکمت نیس منم همیشه تسلیمشم !

ببین رفیق !

خدا رو شکر می‌کنم که آن‌قدر دوستم داره و بهترین وسیله شو جلوی پام میندازه . .

فقط نمی‌دونم تو راضی هستی یا نه ؟ نمی‌دونم خسته شدی از نق نق‌های شبونه ام یا نه

نمی‌دونم کلافه شدی . یا نه !

یه دل کوچیک ! بی‌دلیل داره با همین حرف زدنا آروم می‌شه . .

همه برایم دست تکان دادند ،

اما کم بودند دستانی که تکانم دادند !

دوست و دست بسیارند !

اما دست دوست اندک . دست دوستیت جاویدان !

پاورقی این اتفاق واسه من یه افتخاره ! تو رو نمی‌دونم !

با زبون دیگه‌ای غیر از زبون درد و دلام بلد نبودم پاورقی بنویسم !

اینکه می‌ذاری باهات حرف بزنم تا فشاری رو نفس زدنام نباشه افتخاره . .

اینکه در رفاقتتو باز کردی به روم برام افتخاره

حتی اگه تلخ باشی . بابت همه بودن هات ازت ممنونم ! شیدا

ای که می‌گویی کبوتر با کبوتر باز با باز بلبل و گل از چه گشتند هم نواز ؟

چند تا دل نوشته . از جنس دلم

تو را مرور می‌کنم تا فراموشی دقش بگیرد . . از این همه رگبار شلیک احساس به تو !

سه دو یک

نه ! نمی‌شود !

بدون تو نمی‌شود . . !

زیر باران نباید رفت . سهراب کجاست که ببیند حتی رل بازی کردن بدون تو بایم مثل گاز زدن یک بادام تلخ هم تنفرانگیز تز است !

شانه می‌زنم زلف‌های لخت بافته ام را !

و زیر لب آوازی سر می‌دهم . .

انگار شانه به رقص آمده است ! پس اگر تو هم بودی حتماً می گفتیزلف بر باد مده تا ندهم بر بادت !

میگویی حواست را پرت کن ! خب نابغه ی عشق !

هر چقدر هم حواسم را پرت کنم باز صاف می‌افتد بغلتو !

خط خطی نوشت

مخاطب ترانه هام ! این دل شکستن نداره

این دستی که بلرزه خب ، . . نای گرفتن نداره شیدا

سایه تو کم نکن رفیق !

آهای رفیق مهربون آهای شما آی همزبون

آی که شدی ستاره و همون سهیل بی نشون

آی که توی بیداریام نیست از حضور تو نشون

آی که تو توی خوابمی ، یه کم تو بیداری بمون !

یه عصر گرم آفتابی دلم هوای دوستو کرد

سارا بود اسم اونی که یه شاعری صداش می‌کرد

یه شاعری با کلی حرف با کلی مکث ناگزیر

کلی مراعات واسه اون کلی نگاه سربه‌زیر

دلخوش به اون پیامکه ، که می‌رسه به دست دوست

دل‌داری خودش شده هرچه از او رسد نکوست !

دریغ ازینکه آتیشش یه لحظه سرد و کم بشه

دریغ ازینکه لحظه‌ای اون بغضه بیش و کم بشه

پس دفتر شعرشو خواست با کلی حرف رو کاغذا

درسته که صبوره خب گذشت زمان طاقتا !

هر چی تو دل بودش سرود خیلی رک اما پر امید

هیچکی نگاه شیدا رو تو وقت دلتنگی ندید

یه وقتا هفت آسمونش تیره می‌شه ، بی‌ستاره

اون وقت دلش بهش می‌گه غصه نخور . . روزگاره !

اما ته احساس من ، چیز دیگه اس ، معنا داره

بهونه نیس دلش می‌گه این دله سارا رو داره !

درسته یک قولی داد و سر قرار نیومدش

موعد دیدار می‌شد و وقت کمش سر اومدش

درسته این حوالیه خونه اون سنگ صبور

درسته خیلی نزدیکه ، اما شده یه راه دور !

تو دنیای مجازیه عکسای خیلی محشرش

زل می‌زنم تو چشماش و فوت می‌کنم دور سرش !

خب تو بگو چه چاره‌ای به غیر از این کارا دارم ؟

تو دنیای واقعی مون ، دل خوشه من سارا دارم

این شرط انصاف نشدش شعر بگم و پشت سرم

جایزه رنگارنگ بیاد ، تو نباشی دور و برم

غمگینه وقتی روی سن ، اسمی ازت برده بشه

یه صندلی خالی از اون دو را افسرده بشه

غمگینه وقتی شعر می‌گم صدای تشویقا میاد

اما صدای دست تو به افتخارت نمی‌آد

غمگینه وقتی حرف دارم ، بدل به جات زیاد می‌شه

کام دلم لج می‌کنه اونی که نمی‌خواد می‌شه !

گاهی خیال تو برام حکم همون عکسو داره

درسته آروم می‌کنه اما فقط نقشو داره

هیچکدومش برای من وجود سارا نمی‌شه

این شبا بی‌سنگ صبور ، تبدیل به فردا نمی‌شه

آدمای زیادی‌اند توی نقاب همزبون

چهره بعضی مشکوکه چهره بعضی مهربون

اما رگ خواب دلم ، تو دست هرکی جا نشد

حرفای هیچکسی برام آرامش دنیا نشد

گاهی هوس می‌کرد دلم گوشی و بردارم و زود

بگم دلم گرفته خب ! این دیگه کار من نبود

تعصب عجیبیه ! بدون ذره‌ای دروغ

دور و برم از آدما عجیب شده شلوغ‌پلوغ

تو ازدحام حرفاشون ، ذره‌ای دل آروم نشد

لحظه‌ای حرفای دلم با غریبه حروم نشد

تلنگر اطرافیان ، شده یه هشداری و اسم

اگه که حرفو گوش ندی . . من زودی به سارا می‌گم !

پیام شعر هیچی نبود جز وصف این سه ماه که رفت

اندازه هر ساعتش دلم می‌شد هزار تا حرف

دستمو باز گذاشتی تو حرفای بی‌حد و حساب

بعدم با حوصله برام یکی یکی دادی جواب

درسته خیلی راحتم با قلب مهربون تو

جا داد منو با احترام ، اون دل همزبون تو

درسته یک مسیریو با هم تو صبح خیلی زود

ما طی می‌کردیم روزایی به زیر این سقف کبود

اما وجود سرد من چند روزیه یاغی شده

باز تپشای قلب من واسه غما بازی شده

هیچ نمی‌دونه مرهمی به جنس آسمون دارم

هیچ نمی‌دونه سارایی توی محله مون دارم